Relatieproblemen - forum lotgenoten
Lotgenoten relatieproblemen
Heb je relatieproblemen?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Zoek een therapeut voor relatietherapie >>
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met relatieproblemen en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Ik vraag me dan af waar de grens ligt.. (Verhaal 454)
Ik heb mezelf ook beloofd niets te doen om iemand anders tevreden te houden. Dat deed ik voorheen dus wel
We hebben er ruzie over en ik heb het gevoel dat hij alleen maar aan seks denkt. Als er een uur voorbij gaat zonder seksuele opmerking is het lang. Als ik aan het werk ben en hij is in de buurt, zegt ie: heb je even 10 min voor mij?
Als ik zeg dat ik het nu niet wil, dan ziet ie het als een afwijzing. Ik denk dan vooral omdat ik het dan zeg met het gevoel dat ik het nog steeds lastig vind om nee te zeggen. Dat hij me dan toch over de streep probeert te trekken omdat hij denkt dat ik twijfel.
Op social media zie ik dat hij vooral seksueel getinte profielen volgt. Hij kijkt elke dag porno, ook als we al seks hebben gehad.
Ik vraag me dan af waar de grens ligt voor veel bezig zijn met seks of echt oversekst zijn. Hij heeft ook andere verslavingen, maar niet met verboden middelen. Hij vind dat het vooral aan mij ligt, dat ik nooit zin heb en geen libido heb. Voorheen had ik vaker zin. Nu door dit gedrag vind ik het echt niet meer leuk en kan ik niet eens meer zin maken.
Hij geeft ook aan dat hij het super belangrijk vindt en dat ik dat echt wel weet.
Betekent het dan dat ik het altijd moet ‘geven’ wanneer hij vindt dat het moet?
Hij geeft aan dat hij vaak wil en ik geef aan dat ik daarvoor affectie, aanraking en wat liefde wil. Ik wil ook goede gesprekken voeren. Dat geef ik aan, dan gaat het 3 dagen goed en daarna is het weer terug bij af. Nu geeft hij alleen aandacht wanneer hij iets van mij wil. De aandacht is dan (terwijl ik werk/huishouden doe) zijn hand tussen mijn benen doen en dan verwachten dat ik daar opgewonden van raak. Heb al vaak aangegeven dat het op zulke momenten echt niks doet, toch doet ie het.
Zeggen: ‘heb je ff 10 min tijd voor mij’ of ‘heb je zin’. Of hij zegt: ‘pijpen?’ En dan verwachten dat ik als een robot mijn ding ga doen.
Ik weet niet wat ik moet doen om dit beter te maken..
Als hij na 12,5 jaar nog niet begrijpt dat zijn manier van aanpak niet werkt bij een vrouw is het een echte eikel en heeft hij totaal geen respect voor je.
Ik heb niets met porno maar ik denk wel dat teveel nar porno kijken slecht voor je hersens is die hele rotzooi is zo nep als wat en als je er teveel naar kijkt vrees ik wel dat je een verkeerd beeld van vrouwen krijgt, De vrouw in zijn film is er voor ingehuurd en krijgt behoorlijk betaald maar geloof me zij tolereert dat thuis ook niet. Als ik eerlijk ben denk ik niet dat hij gaat veranderen en dat het een keer ontploft.
Als u toch een poging wilt wagen ga dan 1x per week samen aan de eettafel zitten en bespreek de week met hem door niet alleen over seks maar over alles schijf op wat er besproken is zodat je er altijd op terug kan komen. Mocht er naar X maanden geen verandering optreden dan kunt u beter de knoop doorhakken. En vergeet nooit NEE is echt NEE ook met uw eigen partner.
Ik wens u het allerbeste.
Wat is mij overkomen? (Verhaal 506)
Medio vorig jaar online een leuke vrouw leren kennen. Al vrij snel in de chat onze historie besproken (beide wel een rugzakje) Zij gaf aan dat ze bindingsangst en verlatingsangst had, komende door Cptss. Ik ben in mijn tienerjaren bespeeld door een meisje die ik leuk vond (wel jaren contact houden en hinten op verliefdheid, maar nooit zo dicht bij laten komen dat er een prille relatie zou ontstaan). Ook heeft er in mijn jeugd misbruik plaatsgevonden.
Ik heb voor dit verhaal geen relatie gehad, en zij (volgens eigen zeggen) alleen in haar tienerjaren een korte relatie.
We hebben maanden gechat en tijdens het chatten waren er momenten dat er min of meer vanuit het niets een soort van wegduw moment kwam. Ik had van alles fout gedaan en dat moest veranderen. Op dat moment leek het vooral te liggen aan:
- Discussies voeren waarbij zij vond dat dit altijd was om iemand af te troeven, er moest een winnaar zijn. Naar mijn idee voer je een discussie om elkaars mening/standpunt te leren kennen zonder daar een winnaar in te hebben.
- Grappen die soms (over en weer) verkeerd werden opgevat, zij heeft vrij cynische/zwarte humor. Ik ben wat directer waar zij minder mee bekend is
- Ze zoekt redelijk veel naar complimentjes en bevestiging of ik haar echt wel leuk en aantrekkelijk vind.
- Beide waren we in het begin onzeker.
Na het eerste wegdruk moment heb ik beterschap beloofd en geprobeerd om vooral de discussies te mijden en iets minder direct te zijn. Na het 2e wegduw moment gaf ze aan dat ik haar 100% moest vertrouwen. Dit heb ik gedaan waardoor mijn onzekerheid flink afnam. Mijn onzekerheid zat vooral in de vraag of ze mij werkelijk leuk vond.
Er zijn later nog enkele van dit soort momenten geweest waarbij ik af en toe in de “penalty hoek” werd geplaatst. En ook voor die momenten heb ik excuus aangeboden, nu eigenlijk niet goed wetende wat ik fout heb gedaan.
Als deze momenten dan weer over waren gaf ze aan dat ik die momenten niet te serieus moest nemen.
Eind vorig jaar hebben we elkaar voor het eerst ontmoet en dat verliep erg leuk. We hebben elkaar daarna regelmatig ontmoet en uiteindelijk resulteerde dit in een relatie. Hoewel het haar moeite heeft gekost om het een relatie te noemen.
In die periode heb ik regelmatig wat leuks meegenomen, en zij heeft ook voor mij presentjes gekocht. Ze heeft destijds zelfs gevraagd hoe ze mij kon terug betalen voor de presentjes, waarop ik antwoorde dat ze gewoon zich zelf moest blijven.
Er stonden al wat afspraken gepland (2e kerstdag, haar familie ontmoeten) maar die werden weer afgezegd. En ook afspraken om elkaar te ontmoeten werden door haar nog wel eens verzet/afgezegd. Mijn familie heeft ze nooit ontmoet.
Medio vorige maand werd het contact snel slechter. Ze wilde een week rust (maar wel blijven chatten) om te kijken of ze daar van opknapte. Twee dagen later heeft ze de relatie beëindigd, wel met het behoud van chat contact.
Er is door haar twee keer wat gevraagd (bijvoorbeeld of ik de liefde die ik nu voelde al eens eerder heb gevoeld). Ik heb aangegeven dat het contact met dat meisje in mijn tienerjaren er het dichts bij in de buurt kwam. De laatste keer was dat op de avond voordat ze een pauze wilde inlassen. Er werd mij verweten dat ik nog gevoelens voor dat meisje zou hebben, wat niet het geval is. Die situatie is ook al ruim 20 jaar geleden.
Ik was/ben kapot van de breuk en zij leek daar redelijk goed mee om te kunnen gaan. Ik heb haar dan ook gevraagd hoe zij daar zo goed mee om kon gaan, daarop kwam een chatbericht met een flinke sneer.
Vervolgens heb ik alles even laten rusten en een paar dagen later gevraagd of ze mij wilde toelichten waardoor het fout is gelopen. Daarop kwam een tirade aan chatberichten. Ze herkende mij in alle kenmerken van een narcist, alles had ik fout gedaan. Alle signalen die ze had gegeven heb ik gemist. Ik had haar presentjes gegeven om haar zo te manipuleren, etc. Inmiddels heeft ze alle communicatie kanalen (weer) geblokkeerd.
Enkele dingen die ze mij verwijt zijn gas-lighting, narcisme en manipulatie. Ik heb in mijn omgeving (collega’s, familie, vrienden) eens nagevraagd of men zich hierin herkende. Niemand herkent zich hierin. Ook diverse online testen gedaan en die geven ook aan dat er weinig kenmerken van een narcist aanwezig zijn.
Daarna eens wat gezocht op gas-lighting en manipulatie en daarvan viel mijn mond open. Ik kan mij hierin totaal niet vinden. En als ik lees wat het allemaal inhoud dan heb ik het idee dat zij (veel) meer kenmerken vertoond dan ik. Gezien de leuke tijd die we hebben gehad weiger ik eigenlijk te geloven dat zij narcistisch is. En ook kan ik mij moeilijk voorstellen dat dit allemaal gespeeld zou zijn.
En ja, ik heb haar meermaals berichten gestuurd om weer in contact te komen. Dit vanuit het gemis omdat ik echt gek op haar ben. Blijkbaar ziet zij dit (mede) als een kenmerk voor narcisme bij mij.
Door dit hele gebeuren twijfel ik inmiddels aan alles wat er is gebeurd en ook aan mij zelf. Heb ik wel of geen narcisme? Wat mij precies is overkomen is mij nog altijd niet duidelijk.
Zeg haar niks over dat vreemd gaan, maar zij heeft ook recht gelukkig te zijn, en er is zeker iemand dat haar zo wil hoe ze is.
Jouw conclusie lijkt wel aannemelijk.
Als ik een advies zou moeten geven, dan is dat: zet deze dame uit je hoofd, want veranderen zal ze toch niet. Dus ookal zouden jullie weer een relatie krijgen, je zult er alleen maar ongelukkig van worden.
Er is ergens echt wel iemand met wie je wel gelukkig kunt worden!
Jij wil een leuke relatie, voor de gezelligheid neem ik aan.
Zij houdt van drama, aantrekken en afstoten. Als je dat niet leuk vind kap het af.
Eenrichtingsverkeer (Verhaal 529)
Niemand dwingt je om bij haar te blijven.
Laat je niet zo behandelen.
Zoon met mijn vriendin (Verhaal 542)
Ik heb laatst het volgende meegemaakt :
Ik en mijn vriendin lagen in bed ik sliep nog niet helemaal. Ik merkte dat mijn zoon heel zachtjes de kamer binnen kwam en ik deed net of ik het niet merkte. Na een flinke sluiptocht was hij aangekomen aan de kant van mijn vriendin en ik merkte dat hij stiekem met zijn hand onder de dekens ging en al snel aan de vagina van mijn vriendin zat, ik deed net alsof ik sliep maar merkte dat mijn vriendin door had wat er aan de hand was en merkte ook dat ze in een betere positie ging liggen ervoor. Dit ging door totdat ik merkte dat ze tot een hoogtepunt kwam en zij zelfs met haar hand naar zijn onderbroek ging..
Ik heb net gedaan alsof ik dit niet door had ik weet ook niet of dit vaker gebeurd of gebeurd is maar wat moet ik hier mee???
Als ik hem vraag liegt hij glas hard in mijn gezicht (Verhaal 437)
Seks en liefde gaan niet altijd samen.
Hier zijn twee dingen aan de hand:
1. Hij vult een behoeftetekort aan met porno.
2. Hij is hier niet eerlijk over.
Het komt zelden voor dat de vrouw alle seksuele behoeften van een man vervult. Omgekeerd geldt hetzelfde. De vraag is alleen: wat doe je hiermee?
Velen leven met dit tekort omdat het niet destabiliserend werkt op het normaal dagelijks functioneren. Pornosites bezoeken is een manier om dit behoefte aan te vullen.
Oplossing: vraag hem wat hij seksueel wil. Kijk vervolgens of je hierin kan voorzien. Als dat niet het geval is, moet je zelf nagaan waar je mee wil of kan leven.
Hou er rekening mee dat een man opgewonden van een andere vrouw kan worden terwijl hij van jou houdt. Dit geldt natuurlijk ook voor vrouwen. Soms valt een man op slanke vrouwen. Wanneer zijn vrouw dik wordt, is dat geen reden om bij haar weg te gaan, maar ze valt niet meer in zijn seksuele smaak. Dit tekort gaat hij dan aanvullen met porno en fantasie.
Succes!
Kan die ook doen WAT die wil. Misschien zijn er dingen waar die over fantaseert wat jij niet wil of wat die niet durft aan te geven.
Maar om verder gelijk van alles te vinden omdat hij zich aftrekt en porno kijkt slaat nergens op.
De hond in het gezin - mijn man wil niet - ik wel (Verhaal 490)
Mijn man vindt haar teveel, het is te onrustig. Terwijl ik denk: het is zeker pittig, maar, we hebben hier samen voor gekozen, ze wordt al rustiger door de structuur, leeftijd, en over een halfjaar is ze 1. Dit hoort bij een pup, ik kan het overzien, het komt wel goed.
Ik doe er echt alles voor, van de vroege morgen, tot aan slapen. Lees me zelf in, train. Mijn man doet een beetje.
Mijn man zegt: het staat tussen ons in. Ik zeg: ik houd rekening met jou, ze gaat ook naar oppas, dan zijn er momenten rust.
We hebben met de kinderen gesproken, ook op tafel gelegd wat mijn man ervaart en hoe ik dat ook moeilijk vindt voor hem. Maar, de kinderen willen ook niet dat de hond weggaat. Het zorgt voor verbondenheid en we hebben er zolang op gewacht: nu moet je ook verantwoordelijkheid nemen.
Ik word gek: hij blijft zeggen: ik wil die hond niet, ze moet weg, ik trek het niet, neem mijn gevoel serieus. En ik wil hem niet 'overspannen' hebben, luister serieus naar hem, maar vind het ook niet oké om dan nu de hond weg te doen, met alle verlies voor de kinderen (die ook echt verdrietig hierop reageren). Ik zit klem: wat moet ik doen?
aandacht krijgt dan hem Als je het arme
hondje gaat wegdoen gaat uw man hetzelfde karakter behouden ook tegenover de kinderen Hij wil aandacht met zo een man valt niet samen te leven Dit is niet goed voor je relatie ook je kinderen gaan een haat tegen hem krijgen Doe aub je hondje niet weg voor zo een egoïstist
Naaktfoto's van zijn ex (Verhaal 535)
Ondanks dat hij vertrouwen erg belangrijk vind, kon ik het niet laten om te kijken naar de twitternaam van mijn vriend op zijn telefoon toen die die open op tafel had laten liggen. (Hij kijkt porno op twitter). Ik kijk nu regelmatig zelf op twitter om te zien of hij iets heeft gekeken aangezien hij alles repost. Ik merk dat ik dit steeds vaker en obsessiever aan het doen ben. Soms wel 20 keer per dag. Dit ook omdat hij regelmatig iets herplaatst.
Nu ben ik op een avond toen hij sliep en zijn telefoon nog open stond verder in zijn telefoon gedoken. Ik zag dat hij zijn ex nog appte toen we net een relatie hadden en zei dat hij haar miste. En nu het alles ergste. Zijn hele galerij staat vol met foto's en filmpjes van zijn ex. Ook ontzettend veel naakt of als zij samen bezig waren. Ik werd er gewoon misselijk van.
Nu ziet zijn ex er heel anders uit dan mij. En zie ik steeds vaker op zijn twitter filmpjes voorbij komen van meiden die er uit zien als zijn ex en dat maakt me mega onzeker.
Ik weet nu niet zo goed wat ik moet doen. Ik ben bang dat als ik er iets van zegt, hij boos word dat ik in zijn telefoon heb gekeken.
Help!
In mijn geval omdat ik vermoedde dat hij er meer vrouwen op na hield (wat ook zo bleek te zijn). Wat een stress/hartkloppingen leverde dat op, het was niet te doen!!
En idd nogal vreemd om tegen jou te zeggen je moet foto's verwijderen en hijzelf heeft een map vol met expliciete inhoud van zijn ex??). Dat zegt iets over hem... en je kan je afvragen of je je kostbare jaren wil vergooien voor zo'n man. Het vertrouwen lijkt ver te zoeken is dat komt ook niet zo makkelijk terug is mijn ervaring. Denk je bijv. dat je in staat bent om dit los te laten in de komende maanden?...
Ik hoop dan maar dat er in ieder geval geen recente foto's tussen staan want dan zou ik per direct op zoek naar naar een leuker exemplaar en doe dat vooral nu je nog jong bent!!
Ik kan alleen maar adviseren doe vooral wat uiteindelijk goed voor jou is (en denk aan korte en lange termijn!) wanneer je je uiteindelijk nu na een jaar al voornamelijk slecht voelt dan ja, ik persoonlijk zou weggaan... Heb zelf te lang in relaties gemodderd die eigenlijk al over de datum waren door dit soort vertrouwenskwesties...
Veel wijsheid toegewenst!
Alcohol (Verhaal 540)
Een half open relatie - werkt zoiets? (Verhaal 450)
Ze heeft vertelt dat ze absoluut niet wil scheiden en nog steeds zielsveel van me houd en ik wil haar natuurlijk ook niet kwijt. Het ging haar in eerste instantie alleen om de spanning maar de seks met hem was fantastisch en ze vond ons seksleven een beetje saai worden. Ze gaf wel aan dat ze deze man er graag bij zou willen houden, nu ben ik totaal niet jaloers aangelegen het ging mij meer om het bedriegen had het liever open gehad maar vraag me wel af of zo’n relatie stand kan houden.
Zijn er mannen die een half open relatie hebben en werkt zoeiets?
Of zo een afspraak werkt is helemaal afhankelijk van hoe jullie er beiden mee omgaan. Niet iedereen is ‘gemaakt’ om een partner te delen. Anderen kunnen het gemakkelijker. Echter, het is belangrijk dat je zeker weet dat je erachter staat en dat je niet gemanipuleerd of emotioneel gechanteerd wordt (i.e. als je het niet accepteert ga ik bij je weg).
Succes ermee!
Ik zou heel graag willen dat ze vaker ging maar ze wil dit pas als de kinderen uit huis gaan dus ik moet nog even geduld hebben.
Dumpen! En Direct.... liegen/bedrog
Hoort niet in de normale relatie.
Tenzij je natuurlijk een looser bent en bang bent om alleen te zijn
Juist is dat dus iets wat ik absoluut niet wil en wordt dan jaloers en verdrietig tegelijk. Is dit gek ?
Je denkt misschien 'waar maak je je druk om' maar voor mij was dat een enorme vertrouwensbreuk. Zo zijn we nooit met elkaar omgegaan.
Jullie hebben afspraken gemaakt en dar moet je je ook aan houden, wil je de regels veranderen dan moet je het eerst bespreken. Ik snap je gevoel en het geeft ook gelijk een kink in de kabel.
Mijn vrouw dacht eerst dat ik dit bedacht had om ook met andere te seksen, toen ik dat eindelijk uit haar hoofd had dacht ze dat ik niet meer van haar hield.
Het is ook niet iets wat je iedere keer aan en uit kunt zetten.
Bij ons gaat alles in overleg … haar vriend neemt contact met haar op en vraagt wanneer kom je langs, vrouw komt bij mij en zegt vriend heeft gebeld en vroeg of ik langs kom.. zal ik voor dinsdag afspreken? En ik zeg prima leuk idee.
Je moet wel samen op het zelfde spoor zitten ander word het moeilijk.
Vriend kleine penis (Verhaal 505)
In het begin vond ik het niet erg, tenminste dat dacht ik.
Ik heb er steeds meer problemen mee dat hij een kleintje heeft.
Ik verlang gewoon naar een normale liefst wat flinkere penis.
Ik wordt hierdoor ook niet meer geil van hem.
Ik heb hem hier mee geconfronteerd en nu is het probleem nog groter geworden, hij krijgt geen goede erectie meer, hij schaamt zich nu.
Hoe kom ik hier uit ?
Ik dacht ook ooit dat het formaat van een vrouw niets uitmaakte.
Maar dikkere/vollere dames zijn vaak totaal niet fit, clit ligt verstopt tussen vaak te dikke buitenste schaamlippen
Dan nog los.van andere dingen die gewoon niet fijn zijn bij goed sex leven
Is de clit gewoon mooi bereikbaar is klaarkomen met penetratie zoveel makkelijker, ben je fit en heb je een nette bmi is sex veel intiemer omdat er veel meer mogelijk is.
Maar dat geld ook voor te kleine pik, vind je sex belangrijk, en wil je klaar komen komen zonder toys dan en met penetratie
Heb je weinig aan kerels met een kleine pik en dames met vet.
Hij een kleine en jij wil een grote.
Als je nog van hem houdt en met hem door wil probeerd kun je hem dit aanraden,
Volume kruidenmix 240g
Te klein niet goed te groot niet goed hmm?
Te klein niet goed te groot niet goed hmm?
onderzoek te doen. We kregen een gesprek om 'ons' probleem te bespreken, ons sexleven werd min of meer doorgenomen (of het daar aan lag) en er werd lichamelijk onderzoek gedaan. Toen hij uit de kleren moest had hij, door de spanning, ineens een heel kleine penis. Ik zat op m'n stoeltje toe te kijken en wist niet wat ik zag. Hij heeft normaal een redelijk normale penis (iets onder het gemiddelde), maar toen was er weinig van over. Ik had plaatsvervangende schaamte en snapte toen eigenlijk pas dat mannen zich kunnen schamen voor een kleintje. Ik geloof dat ik zelfs een klein lachje heb gehad, totaal niet bewust en ook zeker niet om hem uit te lachen, maar door de nerveuze situatie en doordat ik helemaal verrast was. Ik vond het zo erg voor hem, maar wist mezelf ook geen houding meer te geven richting de dokter. Als ik er aan terugdenk word ik weer rood van.
Vrouwen die eindelijk eerlijk durven te zijn over wat we nou echt van een kleine pieleke vinden …..
mijn partner is verslaafd aan internet sex realties (Verhaal 162)
Deze man heeft een hele nare verslaving! Het is blijkbaar een epidemie sinds het internet bestaat…
Dames dit moeten wij niet pikken!
Respecteer jezelf!
Waar ben je bang voor als je hem buiten gooit?
Angst om verlaten te worden? Damn je verlaat jezelf! Heb zelfrespect en zelf liefde en pik zo een gedrag niet!!!
Persoon.
Niet veel van technologie weten en de wegmoffel mogelijkheden is hier een echt nadeel.
Waar ik toch echt van schruk is de reacties hier.
Er wordt na een stukje tekst de diagnose 'psychopatische narcist' gesteld. Als een gevaar voor de samenleving en zijn kinderen..
De man moet zijn kinderen nooit meer zien wordt er geroepen hier.
Dat is echt bizar om even op een website als advies aan een vrouw te geven.
Dames, lees de reacties hierboven nog eens en vraag je af of je niet minsters zo gestoord bent als de man waar het hier over gaat.
En ik zal jullie nog een geheimpje verklappen.. mannen kijken porno en gaan weleens naar de hoeven of fantaseren erover. Wees een beetje chill.. Later!!
En daarna ben ik nog maanden gebleven omdat ik het gezin bij elkaar wilde houden. Het weggaan was de juiste keuze. Eindelijk voor mezelf en mijn eigen geluk gekozen. Mijn ex is nadat ik weg ben gegaan opens door het stof gegaan en stelt al jaren alles in het werk om mij een schuldgevoel te bezorgen (en dat lukt). Ondanks dit alles was het toch de juiste keuze.
Vraag jezelf eens af wat je je eigen dochter zou adviseren?
Een slimme vrouw gaat heel snel bij jou weg. In een gelijkwaardige en liefdevollevolwassen relatie hou je rekening met elkaar, ook als de een sneller gekwetst is dan de ander.
Een slimme vrouw gaat heel snel bij jou weg. In een gelijkwaardige en liefdevollevolwassen relatie hou je rekening met elkaar, ook als de een sneller gekwetst is dan de ander.
Man ontkent porno en filmpjes van borsten te kijken. (Verhaal 538)
Samen afgesproken dat als hij dit wilde kijken we het samen zouden doen, maar dit nooit gedaan omdat ik mij er heel ongemakkelijk door voel.
Hij zegt nooit meer naar blote vrouwen en borsten te kijken op internet. Nu open ik zijn Facebook. En ik vind erg veel van dit soort filmpjes waar boven staat dat hij ze volgt. En maar blijven ontkennen.
Ik vind dit heel vervelend. Voel mij gekwetst en word er onzeker door.
Gevoelens voor een ander (Verhaal 537)
Ik en mijn partner zijn 6 jaar samen en zijn t er allebei over eens dat er met onze relatie niets mis is. We houden van elkaar, kunnen erg van en met elkaar genieten. Sinds 2 maanden is er een andere vrouw in ons leven gekomen waarbij ik zag dat mijn partner een klik mee had. Omdat ik in t verleden erg ben bedrogen werd ik onzeker, kreeg emoties en angsten niet onder controle, werd wantrouwend. Voelde me letterlijk ziek ervan en heb hulp ingeschakeld waar ik binnenkort naar toe mag. Mijn rugzak was open gegaan met ook voor mijn partner heel vervelende en moeilijke situaties. Steeds was hij erg lief maar ook reëel. Niemand kan garanderen dat we eeuwig samen blijven en hij bevestigde dat hij de vrouw in kwestie idd leuk vond. Ik zag al wel dat hij worstelde en moe was maar gisteren kwam de aap uit de mouw....hij heeft gevoelens voor haar en snapt er niets van. Hij is erg in de war, wil t begrijpen, wil t uitzoeken maar kan me dat niet aan doen zegt hij. Hij wil me ook niet kwijt. Eigenlijk weten we niet wat we moeten doen nu.....
Hoe komen we er achter,zonder het met haar te bespreken en uit te zoeken, wat deze gevoelens waard zijn en of ze van voorbij gaande aard zijn? Ik wil zijn gevoelens respecteren maar na mijn verleden moet ik ook bij mezelf blijven.....heeft iemand zoiets meegemaakt?
Delen doen of niet? (Verhaal 470)
De beste vriend van mijn man heeft hem 2 maanden geleden vertelt dat hij zijn vrouw deelt met een andere man later heeft hij hem ook vertelt hoe dat zich verloopt en ook heel wat details.
2 weken geleden kwam mijn man met het verhaal bij mij en vertelde dat hij me ook wil delen.
Ik ben 51 jaar en al 27 jaar getrouwd en de spanning was al een tijdje weg, was al een keer vreemd gegaan toen ik 39 was en de seks was toen heerlijk en toen wel mijn man vertelt en hij heeft er nooit een drama van gemaakt. Toen ik hen vroeg of hij met een andere vrouw wilde zei hij absoluut niet en gaf aan dat hij het wel spannend zou vinden om mij te delen. Ik heb aangegeven er over na te denken en nu vraagt hij me iedere dag weet je het al.
Ik ben 49 jr en heb al 2,5 jr een minnaar met goedkeuring van mijn man en ik geniet enorm als ik bij mijn minnaar ben, er is geen plek in zijn huis waar we het nog niet gedaan hebben. Ben in mijn 2de jeugd beland heerlijk.
Op welke manier ben jij je sexsdate tegen gekomen?
Relatie verbroken na chronische ziekte (Verhaal 536)
Het voelt alsof ik voor mijzelf heb gekozen ik niet voor mijn partner, terwijl ik ontzettend veel van mijn partner houd. Het voelt als verraad, want ze had al zoveel pijn door de chronische ziekte. Ze heeft meer pijn dan ze al had. Ik heb het gevoel het eigenlijk nooit te moeten zeggen hoe ik mij voelde.
Daarnaast was de afgelopen zwaar met ziektes in mijn directe omgeving.
Mijn chronisch zieke partner (Verhaal 465)
Ga ik weg bij mijn chronisch zieke partner waar ik heel veel van hou, uit angst dat zijn gezondheid slechter wordt. Of, blijf ik en accepteer ik dat ik beperkt ga worden in mijn toekomst dromen…
Ik heb hetzelfde gehad met mijn chronisch zieke partner. We zijn allebei jong, hebben 3 jaar een relatie (kennen elkaar 4 jaar ongeveer) en wonen net een half jaar samen (geen koophuis samen). We hebben ook geen kinderen.
Mijn partner is dus chronisch ziek, en ook ongeneeslijk ziek. Die ziekte is niet levensbedreigend maar moet wel aan de zware medicatie. Mijn partner is gewoon vaak heel mee maar kan op zich, als de ziekte niet terugkomt, prima kunnen meedraaien. Maar als er wel een terugval is, en die kans is heel groot, dan zou ze weer aan de medicatie moeten.
Ik heb heel erg getwijfeld wat ik nou zou moeten doen. Ik ben jong, ik wil graag nog kinderen (met mijn chronisch zieke partner gaat dat erg moeilijk en complicaties is ook een groot risico). Daarnaast heb ik nog allemaal toekomstplannen.
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen, en uiteraard met goed overleg de relatie verbroken omdat de kans op terugval erg groot is en de kans op een gezin niet of nauwelijks mogelijk is.
Wees eerlijk tegen je partner en verbreek liever nu de relatie dan dat je misschien over een paar jaar misschien met ruzie oid uit elkaar gaat. Als jij je toekomstplannen wel opzij kan zetten, dan kan je uiteraard gewoon doorgaan. Maar door je jonge leeftijd zou iedereen begrijpen waarom je de relatie wil beëindigen.
Ik heb hetzelfde gehad met mijn chronisch zieke partner. We zijn allebei jong, hebben 3 jaar een relatie (kennen elkaar 4 jaar ongeveer) en wonen net een half jaar samen (geen koophuis samen). We hebben ook geen kinderen.
Mijn partner is dus chronisch ziek, en ook ongeneeslijk ziek. Die ziekte is niet levensbedreigend maar moet wel aan de zware medicatie. Mijn partner is gewoon vaak heel mee maar kan op zich, als de ziekte niet terugkomt, prima kunnen meedraaien. Maar als er wel een terugval is, en die kans is heel groot, dan zou ze weer aan de medicatie moeten.
Ik heb heel erg getwijfeld wat ik nou zou moeten doen. Ik ben jong, ik wil graag nog kinderen (met mijn chronisch zieke partner gaat dat erg moeilijk en complicaties is ook een groot risico). Daarnaast heb ik nog allemaal toekomstplannen.
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen, en uiteraard met goed overleg de relatie verbroken omdat de kans op terugval erg groot is en de kans op een gezin niet of nauwelijks mogelijk is.
Wees eerlijk tegen je partner en verbreek liever nu de relatie dan dat je misschien over een paar jaar misschien met ruzie oid uit elkaar gaat. Als jij je toekomstplannen wel opzij kan zetten, dan kan je uiteraard gewoon doorgaan. Maar door je jonge leeftijd zou iedereen begrijpen waarom je de relatie wil beëindigen.
Wat moet ik dan? (Verhaal 534)
Zij had goed contact met een vriend van ons die toen problemen had.
Al wel eens meerdere malen aangegeven niet te veel er in mengen.
Ja maar we kunnen er goed over praten....
Tot het moment kwam dat ik een vaag vermoeden had.
Via de apl hadden ze veel contact waar ik achter ben gekomen.
Op een gegeven moment het voor haar voeten gegooit en toen was het van...
Het is niks en ik moest vertrouwen hebben.
Dat heb ik ook maar gaf mij een heel erg kloten gevoel.
Het contact is wel minder met hem maar de relatie tussen ons is ook minder.
Intimiteit is ver te zoeken terwijl ik een echte knuffelbeer ben en iemand waar ik van hou ook wil laten voelen wat ik voel.
In het begin wert ik geïrriteerd en boos, nu cijfer ik me weg en denk ik laat maar ik wil geen ruzie.
Van binnen knaagt het, gedachten die allemaal door elkaar gaan van zal ik scheiden, zal ik er een einde aan maken... tegenover onze kinderen vindt ik het zwak en laf. Zij verdienen een vader die bij hun is. Maar zelf ben ik totaal niet gelukkig en voel ik me steeds minder.
Het gevoel is er wel maar kan er niets mee alleen als zij echt zelf wil dan kan het.
Als ik wil en het wil laten voelen is het nee ik voel me niet fijn, kan het nu niet. Je weet toch dat ik pms heb en hsp.
Ja dat kan zo zijn maar voelt of dat wat is geworden om achter te schuilen.
Het open stellen is er niet, het proberen bloot te geven om fijn bij elkaar te zijn wil ze niet...
Ik wil ook niet telkens de boeman zijn en maar door zeuren en proberen.
Telkens afgewezen worden en een nee ontvangen.
Herkennen jullie dit?
Is het dan geduldig afwachten?
Waar doe ik goed aan?
''Ik wil meer dan dit'' Deel 2 (Verhaal 508)
Hij barste in huilen uit. Hij begon te schreeuwen. En werd heel erg boos. Ik kromp ineen. Ik voelde me zo schuldig. Ik wou dat ik het terug kon draaien.
Ik ging naar huis, maar ik kon niet slapen. Ineens hoorde ik geluiden van beneden komen. Ik schrok me dood. Ik stotterde "ww-ii-eee ii-ss daa-ar" Geen reactie. Ik hoorde voetstappen op de trap. Ik was heel bang. De persoon kwam mijn kamer binnen. Daar stond hij dan. Met die blik in zijn ogen van: ik wil seks!!!!!
Hierna hadden we de beste seks van de wereld.
Wil iemand misschien vertellen wat ik moet doen?
xx
Ga hier echt niet mee door en laat je nu ook niet omhalen door hem als hij begint te pleassen.
Meld het wel bij de politie of goede vrienden van je, alleen al voor als er weer wat onverwachts gebeurt.
En als je nu te kort komt laat je het maar weten, maar niet op de manier zoals het nu is gegaan.
Denk aan jezelf...
Weet niet wat ik moet doen. (Verhaal 85)
Nou ben ik sinds kort met iemand aan het chatten en dat gaat inmiddels best onder de gordel, en wij verlangen enorm naar elkaar, een keer echt een orgasme beleven, iemand die naar me verlangd, iemand die zegt dat ie opgewonden van me raakt, ik heb t lang niet gehoord. Ik was er aan toe, maarja ik heb hier thuis ook heel veel te verliezen als ik er mee verder ga. Mijn hormonen gieren door mijn lijf momenteel, weet niet zo goed wat ik er mee moet eigenlijk.
Wedden dat hij ook verlangens heeft die in jullie relatie niet zijn ingevuld.
Ga in therapie en wakker die vlam terug aan.
Toch gekrast mensen plots lui worden op romantisch en erotisch vlak eens ze elkaar hebben veroverd.
Verleiden en versieren, romantiek en erotiek moet je voor blijven werken
Wat vinden jullie (Verhaal 523)
Hem een keus laten maken....en jezelf niet wegcijferen
Geen sex meer (Verhaal 507)
De intimiteit verdwijnt hier wel door..en de band..we hebben een latrelatie..ondertussen zegt hij dat hij het niet erg vindt dat ik met een andere man gaat seksen !Is dit normaal?
Ik zit ook met dat probleem , mijn man vrijt niet meer met mij , al enkele maanden niet meer en als ik dan vraag of hij me nog graag ziet zegt hij ja .hij heeft 5 jaar geleden een kleine atak gehad in zijn hoofd maar is daar goed van genezen . Onlangs zag ik wel dat hij veel op de sexsites zit . Heb gevraagd waarom maar dan antwoord hij gewoon om eens te kijken . ???? Vind dit gewoon vreselijk , een eigen vrouw hebben en dan toch afgewezen voelen
Mijn FWB is geweldig in bed en na een paar keer was mijn man van zijn prestatie drang af hij wist dat ik mijn genot al bij hem had gehad dus daar hoefde hij niet meer voor te zorgen dus voor ons is het win win.
Bij mij is het net andersom.
Ik ben een knuffelbeer en zou wat .eer willen geven.
Wie weet als jij er voor open staat....
Ik zit vast in een relatie met een cannibaal (Verhaal 532)
Stuur hellup
Relatie en leven op instorten (Verhaal 531)
Mijn man kijkt porno met teenagers (Verhaal 472)
Heb hem al eens naar therapie gestuurd is hij na twee sessies al weer mee gestopt.
Toen ben ik in therapie gegaan , maar mijn man weigert om met mij mee te gaan , zal nooit vragen hoe het was bij de psycholoog, en als we de sessie die ik ondergaan heb wil bespreken is dat niet mogelijk . Binnen 3 minuten gaat hij over de rooie . Verder is het een man met het hart op de goede plaats , maar die verbale agressie en zijn verslaving gaan nu wel heel erg tussen ons in staan
Ipv hem gelijk naar therapie te sturen kun je denk ik beter praten met hem wat hem fascineert. Misschien zoekt die bepaalde dingen, die jullie nooit doen. En wie weet gaat er een nieuee wereld open.
Maar om te stellen, hij kijkt porno van tieners, ik walg daar van dus hij moet in therapie, is in mijn beleving niet helemaal reëel. Dat daar ruzies van komen snap ik ook.
Heel veel sterkte!
Alles draait steeds om hem (Verhaal 270)
Verslaving op bepaalde vrouwen (Verhaal 530)
Wat vinden jullie hiervan?
Hij loopt en zit er spiernaakt bij al zijn er 6 meiden op visite (Verhaal 354)
Dat doet de vriend van een vriendin van mij ook.
Ze wonen nu een jaar samen en sinds ze samen wonen loopt hij thuis altijd naakt.
Mijn vriendin vroeg eerst aan me of ik het erg vond dat hij naakt zou zijn als ik op visite kom.
Ik zei dat ik het wel leuk zou vinden om te zien.
En inderdaad hij ziet er goed uit.
Ook al haar andere vrienden en vriendinnen heeft ze gevraagd of ze het erg vinden dat hij naakt is.
Tot nu toe is er geen één die er problemen mee heeft.
Hij loopt en zit er spiernaakt bij al zijn er 6 meiden op visite.
Hij schaamt zich er niet voor en laat ons ook rustig kijken.
We zaten een keer met een paar vriendinnen en we hadden het over stijve piemels.
Toen vroegen we of hij zijn piemel stijf wilde laten zien.
Hij maakte hem stijf en liet ons kijken.
Toen vroegen we of hij zich voor ons wilde aftrekken en klaar komen.
Dat deed hij ook gewoon.
Ook ik loop naakt thuis, twee buurvrouwen komen met regelmaat op visite
Mijn partner loopt bloot door huis heen (Verhaal 156)
van het werk op bezoek om leuk kletsen en lachen en kop koffie drinken .maar mijn partner kom dan thuis gaat even dochen en kom dan naar beneden in zijn blootje ik schaam me dood voor mijn vriendin dat zij dat ziet ik heb met vriendin over gehad ben je schrokken k heb sorry gezegd ze zij maak niet uit hoor het is jullie omgeving en paradijsje toch maar vriendin zei ik kan ook uit kleren gaan ik zei waarom ze zei ik ben zelf naturiste ik als jy prettig bij voel moet dan doen en ze was paar min later ook bloot ik had erg veel moeite mee naar die tijd heb ik goede gesprekken gehad met de huisarts ze zei laat los of probeer zelf keer rustig aan doen
stap voor stap meschien helpt dat en dat heeft geholpen 8k ben paar keer bloot gegaan het was heel eng begin maar naar meedere keren bent ik dat wel gewend en dus vooer altijd gesprekken met je partner. Vriendin huisarts enz dat helpt grtjes biba ik wou verhaal kwijt hier dat lucht ook op
Een nudist.
Waar woont u? grapje hoor kus
Mijn nieuwe vriendin moest even wennen, maar nu vind ze het heerlijk, zegt ze.
Helaas doet mijn partner er ook moeilijk over, ze wil niet dat ik naakt door het huis loop. Ook al zijn de gordijnen dicht aan de straatkant en zit er rondom de achtertuin een hoge schutting.
Gelukkig is ze ook vaak niet thuis en dan kan ik wel lekker naakt door het huis lopen.
En zelfs in de achtertuin.
Mijn vrouw weet het niet maar ik heb onze buurvrouw gesproken alweer een paar jaar geleden. En gevraagd of ze het erg vind als ik naakt in de tuin wil zitten.
Vanuit hun huis kun je vanaf de boven verdieping in onze tuin kijken en als je in hun tuin dichtbij de schutting staat kun je tussen de planken door kijken.
De buurvrouw zei dat ze er totaal geen moeite mee heeft als ik naakt wil zijn.
Als ik het niet erg vond dat ze me kan zien zei ze.
Van mij mag je kijken zoveel je maar wil buuf zei ik.
Dus als mijn vrouw naar haar werk is en het is zonnig dan zit ik naakt in de tuin.
Buurvrouw kijkt af en toe uit het raam boven en zwaait naar me.
We hebben ook wel gesprekken door de schutting heen waarbij ze ook van alles van mijn lichaam kan zien.
Buuf is een paar jaar jonger dan mij zelf houdt ze wel haar kleren aan.
Twee buurvrouwen verzorgen mijn dieren en weten het en beide hebben mij met regelmaat naakt aangetroffen en vonden het niet erg.
In je blootje lope is inderdaad fijn.
Maar ik ben veel te verlegen voor mij familie.
Voor jullie ben ik NIET verlegen.
Ik wil ook een foto van mezelf sturen,maar Dan HELEMAAL NAAKT. 🤗🙂😶👌
FOTO????????? PLZ...
Hoe oud bent u?
Waar woont u?
Hoe heet u?
GRAPJE!!!
k💋❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️💛💚💙💜🖤🤙✋✋✋
Misschien fotootje ruilen.
groetjes,
Wim
In het begin was dit zeer erg onwennig, maar heerlijk en ik kan dit blijven doen, je ontstresst veel sneller.
Ondertussen ben ik het gewend, als ik dat nu doe vergeet ik dikwijls dat ik nog naakt rondloop thuis. Ik doe wel altijd eerst goed mijn gordijnen dicht.
Wat nu (Verhaal 528)
Wt moet ik hiermee,oh ja en zegt dat ik zijn patient ben en niet zijn vrouw(adhd,borderline,autisme breed
Eenzaam en nooit een relatie gehad (Verhaal 513)
Via een datingsite een leuke vrouw tegengekomen en open geweest over mijn verleden. Zij bleek ook weinig ervaring te hebben (was ook 36). We hebben eerst maanden gechat omdat zij het ook eng vond. Na een aantal maanden chatten hebben we kort een relatie gehad en alles qua intimiteit wel zo’n beetje beleefd. Helaas hield de relatie geen stand en dus weer vrijgezel. Het was echter wel een leuke tijd en ga zelf voorzichtig ook weer opzoek.
Ik zou je adviseren om een profiel aan te maken op één of meerdere datingsites (FB dating, lexa, etc.). Zodra je wat serieuzer contact krijgt met iemand, zou ik aangeven dat je rustig aan wil doen. En leg dan ook gerust uit waarom, als iemand niet het geduld heeft om daar mee om te gaan dan is dat niet de juiste match voor je.
Veel succes!
Via een datingsite een leuke vrouw tegengekomen en open geweest over mijn verleden. Zij bleek ook weinig ervaring te hebben (was ook 36). We hebben eerst maanden gechat omdat zij het ook eng vond. Na een aantal maanden chatten hebben we kort een relatie gehad en alles qua intimiteit wel zo’n beetje beleefd. Helaas hield de relatie geen stand en dus weer vrijgezel. Het was echter wel een leuke tijd en ga zelf voorzichtig ook weer opzoek.
Ik zou je adviseren om een profiel aan te maken op één of meerdere datingsites (FB dating, lexa, etc.). Zodra je wat serieuzer contact krijgt met iemand, zou ik aangeven dat je rustig aan wil doen. En leg dan ook gerust uit waarom, als iemand niet het geduld heeft om daar mee om te gaan dan is dat niet de juiste match voor je.
Veel succes!
Eenzaam en verlegen en als ik probeer lijkt het wel of ik van een andere planeet kom.
Huisarts en therapeuten komen met de standaard tips maar werken helaas niet dus heb ik het maar opgegeven.
Maar ik wilde dit wel vertellen omdat ik denk dat er meer mensen mee zitten en het ook een taboe is,en zeker als man denk ik.
Groetjes en sterkte aan iedereen.
Gr.Ron.
Je bent in ieder geval niet de enige. Ik ben een vrouw van 35 met hetzelfde probleem. Eerst lang geen interesse er in gehad, maar sinds ongeveer mijn 28e is dat gevoel wel gekomen. Echter was de afstand tot de rest van de mensen voor mijn gevoel toen al zo groot. Nog nooit gedate, nooit gezoend, ik vond alles daardoor doodeng en stootte mensen af als er interesse was. Maar inmiddels verstrijken de jaren, en word ik ook alleen maar ouder en de afstand groter.... je bent in ieder geval niet de enige.
Het verhaal van JS geeft weer wat hoop. Knap dat je zo eerlijk was tegen je partner! En mooi dat jullie samen konden gaan ontdekken.
Als die er wel zijn, hoor ik het heel graag!
Mijn verhaal was vergelijkbaar met dat van C. Iedereen is al veel verder op dit vlak en daardoor voel je je onzeker. Wat dat betreft ben ik blij dat ik iemand heb gevonden die min of meer in dezelfde situatie zat. De onzekerheid heb ik nu niet meer.
Het wegstoten van mensen herken ik van mijn ex, ze heeft mij meermaals weggedrukt omdat het voor haar te spannend/stressvol was. Nu heeft ze een rugzakje waardoor dat in haar geval niet zo vreemd was. Tot op heden heb ik haar altijd weer terug kunnen winnen (3x) maar dat lijkt nu helaas niet meer te lukken.
Probeer ook eens goed naar jezelf te kijken of er geen gebeurtenissen uit het verleden zijn die je hinderen in een relatie.
Die waren er in mijn geval wel (misbruik en bespeeld door iemand in mijn tienerjaren). Daardoor was ik nogal “pleaserig”, ik dacht de ware gevonden te hebben. Voor mij was alles nieuw en ik heb haar signalen niet goed opgevat. Daardoor heb ik haar waarschijnlijk te veel gepushed waardoor het voor haar allemaal te veel werd. Helaas kon ze erg moeilijk over dit soort dingen praten waardoor ik hier ook niet op in kon spelen. Hierdoor is de relatie abrupt verbroken zonder hierin “closure” te krijgen. En dat hakt er best in omdat je eigenlijk niet weet wat je fout hebt gedaan.
De breuk met haar (zie mijn berichten hierboven) heeft een enorme impact op mij gehad, nog steeds. De relatie is bijna 2 maanden geleden beëindigd en daar heb ik het nog altijd ontzettend moeilijk mee. Dat heeft te maken waarop de relatie is verlopen. De relatie zelf was behoorlijk intens maar de breuk bikkelhard.
Door veel na te denken, vermoed ik dat ik die oorzaak nu dus wel weet. Dat maakt het echter niet makkelijker. Moraal van het verhaal, als je iemand vind, probeer dan niet te veel te pushen of te claimen. En daar ben ik waarschijnlijk wel de fout in gegaan.
@C, wellicht is het een idee om een FB groep of iets op te zetten? Er zijn groepen waar je anoniem aan kunt deelnemen. En eventueel zouden we zelf ook een mail/chat groepje op kunnen zetten.
Anoniem_JS
Ja, onveilige hechting ontstaat zeker niet zomaar, interessant onderwerp om over te lezen, ook om te kijken welke hechting je zelf toepast, en wat de patronen en valkuilen daarin zijn. Die heb ik van mezelf wel redelijk op een rijtje, maar er op handelen is nu lastig. Juist door de gevoelsmatige afstand tot anderen op dit vlak.
Ik wist niet dat die Facebook optie bestond! Ik ga eens kijken of er al een anonieme groep bestaat voor ons "laatbloeiers" oid. Ik wil wel aansluiten, maar zoiets opzetten zelf vind ik toch te spannend, ivm stel dat ik iets fout doe en het herleidbaar wordt voor al m'n fb contacten... ultieme nachtmerrie voor mij ;)
De dynamiek tussen ons, had zeker wel z’n rare momenten. Maar dat komt deels ook door onwetendheid over relaties en de rugzakjes van ons beiden. Over het algemeen was het echter een mooie en leuke tijd.
Dat zij het uit heeft gemaakt is erg lastig maar het gebrek aan closure is inderdaad nog lastiger. De afgelopen tijd heb ik daar veel over nagedacht. En ik denk dat ik inmiddels wel een aardig beeld heb waarom het geen stand hield. Dat is niet direct aan haar of mij te wijten. Meer aan het feit dat je beide al een eigen leven/structuur hebt opgebouwd. En daardoor wordt het moeilijker om tot elkaar te komen. Beide zul je op diverse vlakken een compromis moeten sluiten. Als je al zo lang alleen bent dan is dat niet altijd even makkelijk. Zeker niet als bij één van ons beide dit vanuit het verleden erg lastig is.
Als je op onze leeftijd nog nooit een relatie/intimiteit hebt gekend dan heeft dat een behoorlijke impact op je zelfvertrouwen. En als er dan iemand op je pad komt waarmee het tot een relatie komt, dan vliegen de emoties alle kanten op. Aan de ene kant verlang je er enorm naar. Aan de andere kant ben je ook behoorlijk onzeker/zenuwachtig omdat er van allerlei nieuwe ervaringen op je af komen. Mijn ex ging hier gelukkig heel erg goed mee om. Dat ze zelf weinig ervaring had scheelt natuurlijk ook een stuk. Mijn zelfvertrouwen is door de relatie gelukkig flink gestegen.
Met de juiste persoon voelt het allemaal natuurlijk en als het moment daar is, dan gaat het allemaal vanzelf. En exact dat is hoe het tussen mij en mijn ex verliep. Daarom is het ook zo ontzettend moeilijk om te accepteren dat het over is.
Ik zelf heb ook al even gezocht op FB naar een dergelijke groep maar heb nog niets kunnen vinden.
Relatie en sport/hobby (Verhaal 527)
Alvast mijn dank voor jullie meningen.
Ik vind mijn vriendin sexueel onaantrekkelijk (Verhaal 471)
Al vanaf het begin van onze relatie is ons sexleven nooit echt geweldig geweest. Anders dan in mijn vorige relaties was ik niet direct 'hotel de botel' en hadden we 1 keer sex als we elkaar zagen. Dit is altijd zo gebleven en voor mij is zij nooit echt superaantrekkelijk geweest op sexueel gebied. Ze was echter lief en bij eerdere heftige gepassioneerde relaties liep het altijd fout. Ik heb daardoor deze relatie toch echt een kans gegeven en de aantrekkingskracht kwam toen natuurlijk ook.
We zijn nu 5 jaar verder en ben blij dat ik het toen een kans heb gegeven. Ik houd ontzettend veel van haar en haar kinderen. Er is echter een ding wat mij steeds meer is tegen gaan staan en dat is haar gewicht. Ze is sinds we bij elkaar beetje bij beetje gegroeid en de laatste tijd gaat het helemaal snel. Ze is nu denk ik zo'n 15 kilo gegroeid en sex met haar is nu zo'n 1 keer per 2 weken schat ik zo in. Het idee om met haar sex te hebben wordt ook steeds moeilijker en ik weet dat dit heel erg klinkt, maar ik voel zelfs een beetje een soort van walging.
Het ergste vind ik nog dat ze het zelf doet. Ze eet gewoon te veel rotzooi en blijft het kopen en opeten. Ze zou zelf ook graag slank zijn, maar doet er gewoon niks aan. Ik voel ook geregeld aan haar dat ze zich zelf ook lelijk voelt en daar wordt ze niet gelukkig van. Op dat moment gaat ze op dieet, maat dat duurt dan altijd 3 dagen en dan zit het dieet er weer op.
Ze weet dat ik 'dik' ook lelijk vind en dat vind ze dus zelf ook, maar er wat aan doen is blijkbaar gewoon te veel. Misschien is het het gebrek aan doorzettingsvermogen wel dat ik het meest erge vind. Vroeger was ik ook wel wat te zwaar en sinds ik een jaar of 25 ben heb ik ervoor gezorgd dat ik afviel en dat ik niet te zwaar zou worden. Ik snap dat eten lekker is, maar als je dan niet dik wil worden moet er ook worden gesport of zo nu en dan minder worden gegeten. Met alles in mijn leven weet ik dat; wanneer je iets wil je dit zelf moet doen en dat eigenlijk niks vanzelf gaat. Daardoor heb ik veel doorzettingsvermogen en ik vind het daarom ook een echte afknapper dat het er bij haar niet in zit. Ze komt wat uit een aso-familie en doorzettingsvermogen is daar niet te vinden. Ze heeft zich uit dit leven kunnen worstelen en ze heeft alles goed voor elkaar, alleen dit punt lukt haar niet.
Ik heb al heel vaak proberen aan te geven dat ik haar zo niet aantrekkelijker op vind worden, maar er echt over praten wordt m niet. Of ze is het even met mij eens en gaat er wat aan doen (3 dagen dus) of ze wordt kwaad. Nu is het echter wel zover dat ik niet meer weet wat ik ermee aan moet. Ik hou van mijn vriendin, maar ons sexleven is prut en gaat ook niet veranderen op deze manier, want ik vind ze gewoon te dik voor opwindende sex. De emotionele verbinding verdwijnt nu ook langzaam en ik begin steeds meer te denken aan vreemdgaan of de relatie te verbreken. Ik hou echt veel van haar en de kinderen, maar een sexloze relatie zie ik niet zitten.
Zijn er meer mensen die dit probleem hebben of hebben gehad? Ik denk dat ik het haar binnenkort toch ga vertellen, hebben jullie tips hoe ik dit dan zou moeten aanpakken?
Verhalen over aantrekkelijkheid zit in het karakter kunnen jullie mij besparen. Daar kan ik niks mee en is voor de meeste mensen ook gewoon niet waar.
Zo open je de deur terug naar elkaar aanraken, complimentjes geven, elkaar zien, blij zijn met elkaar en naar seks. Voor vrouwen is seks echt vaak verbinding, gezien worden, connectie hebben,…
Dus eerst samen dat project gezonder eten…
Man van 25 hier en ja ik herken je verhaal nu al .
Vrouw zit op de bank met blikje energy en zak chips. En slipt langzaam dicht .
Vroeger was ze zo mooi en Sexy. Het is pijnlijk om te zien. En mijn kleine heer wordt steeds onrustiger .
Vrouwen zijn hoe zeg je dat
.. ingewikkeld.. zodra ze je vast hebben "getrapt " en je kan geen kant meer op stoppen ze met moeite voor je doen . Terwijl er om je heen allemaal huppelmeiden rond springen in crop topjes en korte rokjes waarop je naam geschreven staat..
Ik weet het .. het is niet makkelijk maar het hele seks gebeuren is niet makkelijk. Meiden zijn super erge "teasers" ze lokken je uit en ze maken zich mooi en Sexy maar als het daadwerkelijk gebeurd zie je ineens een luie vetvlek op de bank zitten en gedraagt ze zich Alsof ze al jaren bij je in woont als een soort van broer zus relatie.. ze zitten vreselijk veel op de telefoon en vreten zich vol met troep . Als je er wat van zegt heb jij het gedaan .
Ik denk dat we als mannen maar moeten accepteren ( hoe vrouwen echt zijn ) want dat willen ze zo graag . Maar hoe vrouwen (echt zijn ) is blijkbaar. Lui en onverschillige manipulatoren .
Alle vrouwen gaan me nu haten maar boeie !
Ik werk ook het liefste niet met vrouwen . En dan kijken altijd mensen heel boos naar mij dat ik dat zeg want ja gelijkheid bla bla ... Maar vrouwen zijn mega gepiekerd als ze ergens op gewezen worden mannen niet waarom zou je je daar zorgen om gaan maken ... Vrouwen trekken gelijk de "vagina kaart " en jij hebt het gedaan .
Ik hou van mijn vrouw en mijn relatie is goed. De sexuele spanning is bijna weg maarja ik accepteer dat . Het is bijna overal zo . En als het beter lijkt houdt dan in je achterhoofd dat het een tease is. Ik en mijn vriendin gingen ook 5 x per dag eerst van bil . En nu ben ik 25 en heb ik misschien 1 x in de maand geluk .. want ja moe en pijn en geen zin . En bla bla bla .
Terwijl het innerlijke uiteindelijk is waar je mee verder kan, harmonie in vindt
, niks walgen, accepteren….hoe zie je er zelf uit en bij innerlijk degene die een vrouw nodig heeft?
What are the most beautiful and trustfull things between two persons
En wat bedoel je hiermee? “What are the most beautiful and trustfull things between two persons”. To be honest, this sentence doesn't make any sense!
Niet fit, alles dat beetje op neuken lijkt houden niet vol.
Kut dicht geslipt clit ligt ergens in een sloot, onnodig transpireren.
Dikke vrouwen zijn, prima moeders
Maar in bed is het gewoon drama.
Los van dat het gewoon lelijk is overal vet, lijkt totaal niet meer op een vrouwen lichaam.
Lastig als je van haar houdt en niet wilt kwetsen.
Maarja je zal toch eerlijk moeten zijn.
Hoort jou probleem niet de rest van je leven te zijn dat ze zich kapot vreet
Vrouwen en mannen verschillen heel veel. Maar wat ik kan adviseren is samen boodschappen doen. Ook kan je eens ergens gaan zitten met haar en een liefdevol open gesprek met haar aangaan. Vergeet nooit dat je dan praat tegen een verslaving. Alle communicatie is dat als met een verslaafde. Schaamte, verbergen van gevoelens, pijn en verdriet, leegte, noem maar op waarom iemand zijn verslaving in stand houdt. Ook is het goed om te weten hoe een verslaafde over zijn,/ haar verslaving communiceert. Dan kun je signalen eerder herkennen. Dus een rustig en liefdevol gesprek met de verslaafde. Wetende dat vrouwen 3 tot 3000 keer gevoeliger zijn dan een man. Variërend over allerlei gebieden. Neem de huid, deze is 3 keer gevoeliger. Spieren ook. Maar ook geestelijk. Als zij aardig en lief is heeft zij veel meegemaakt in combinatie met een lief karakter. Een verslaving overwinnen is serieuze business. Dat is niet voor de meeste weggelegd. Accepteer dus ook wat je van haar vraagt. Positieve hulp en steun is nodig. Geen voorwaarden stellen aan het beklimmen van de Himalaya ☺️
Ten einde raad (Verhaal 521)
Manipulerende partner óf ikzelf? (Verhaal 524)
Voorbeelden van waar ik tegenaan loop: Als we ruzie krijgen komt dat omdat ík iets verkeerds heb gedaan, gezegd of zelfs heb gekeken. En als ik probeer te redeneren krijg ik opmerkingen zoals, waarom zeg je dat of dit slaat echt helemaal nergens op wat je nu zegt. Ook geeft hij vaak hele vervelende opmerkingen tijdens een ruzie (Zegt dingen met kk erin waarvan hij weet dat dat niet oke is en al voor mij extra hard aankomt aangezien mijn moeder daaraan is overleden) en legt het achteraf uit als, ja maar ik was boos dus dat moet je niet zo zwaar opvatten, of, ja maar dat was pas nadat jij zus of zo had gezegd. (Waar ik me dan weer niet bewust van ben)
Of als we geen ruzie hebben en hij een *grapje* maakt en het raar vind als ik daar wat van zeg dat ik dat niet leuk vind.
Daarbij vind hij dat ik altijd zou moeten weten als hij niet lekker in z'n vel zit, ook als ik al 5 x heb gevraagd of er wat is en hij zegt nee er is niks.
Ik ben zo dat ik vind dat als je meerdere malen zegt dat er niks aan de hand is, je dan ook zo moet gedragen. Óf zeggen wat er is zodat ik ermee kan helpen, óf gewoon gezellig doen.
Ik twijfel dus vooral of dit gezond gedrag is in een huwelijk en zo niet, waar dit dan vandaan komt. Iemand tips voor mij om deze dingen buiten de tunnelvisie te zien? Want mijn blik op deze dingen is ondertussen dus vooral al beoordelend en dat is ook niet goed.
Over porno (Verhaal 514)
Porno kijken doe ik wel heel erg veel. Heb daar ook helemaal geen problemen mee. Ben erg blij dat het er is en dat het zelfs gratis is. Ik kom nog uit de tijd dat je voor een beetje goeie porno een euro of 10 per boekje moest betalen.
Ik zou het allerliefst zelf regelmatig pornoseks hebben maar voorlopig hou ik het gewoon bij kijken.
Masturberen doe ik dagelijks bij het porno kijken. Voel ik ook geen schaamte over. Wel jammer dat het toch een taboe blijft om het daar gewoon over te hebben. Mannen onderling hebben er niet zo heel veel moeite mee maar om dat allemaal tegen vrouwen te vertellen is op zijn minst niet handig. Kan al snel een intimiderend worden.
Kortom, niet zo moeilijk doen over porno. Het is er om van te genieten en genieten kan gerust met volle teugen.
Jagen? (Verhaal 526)
Hoe kan ik mijn vriend ooit nog vertrouwen? (Verhaal 522)
Nu ben ik er vorige week achter gekomen dat hij nogal veel heeft gelogen. Over belangrijke en minder belangrijke zaken. Het punt is dat hij keihard in mijn gezicht liegt en er zelf ook in lijkt te geloven.
Zo kwam ik erachter dat hij betaalde sekssites bekeek, vrouwen volgde en betaalde om naar erotische filmpjes te kijken. Dat deed hij dagelijks volgens de browser. Ik confronteerde hem hiermee en in eerste instantie probeerde hij me wijs te maken dat het om een oud account ging. Na aandringen en bewijzen van mij gaf hij toe dat hij op die sites keek, maar dat het niets voorstelde.
Een dag later vond ik een filmpje dat hij maakte voor zijn collega waarin hij allemaal spuitende filmpjes liet zien van een milf die hij volgde. Zijn commentaar op die filmpjes raakte me nog het meest. "Ik zou haar doen." "Als mijn wijf toch zo'n ass had, dan zou ik haar iedere dag neuken." "Als ze zo toch op mijn pik zou zitten..." Kotsmisselijk werd ik ervan. Ook nu confronteerde ik hem. Ik ben nu eenmaal van de open communicatie. Hij zei dat het mannenpraat was en dat zij als verkopers onderling nu eenmaal zo praten en filmpjes delen. Ik moest het me maar niet aantrekken. Nou, makkelijk gezegd. Hij werd zelfs boos dat ik in zijn telefoon had gekeken, maar mijn emoties werden eigenlijk genegeerd...
De dag erna vroeg ik of ik samen met hem in zijn What's app berichten mocht kijken om mezelf gerust te stellen dat er niet meer aan de hand was. Eerste weigerde hij, maar uiteindelijk vond hij het goed. Ik scrolde door en zag uiteindelijk een woordenwisseling met zijn ex-vriendin. Deze app mocht ik niet openen, maar ik zag dat hun laatste contact van december 2023 dateerde en dat hij haar 'Beauty' noemde en verliefde smiley's stuurde. Uiteindelijk gaf hij toe dat hij in november een keer met haar uiteten was geweest en een wandeling had gemaakt. Hij wilde weten of hij het met haar kon afsluiten of dat er misschien nog liefde was. WTF... Wij waren sinds mei 2023 al samen. Weer een leugen dus...
Uiteindelijk vond ik op een oude laptop seksfilmpjes en foto's van hem met een andere vrouw. Deze filmpjes waren van voor onze tijd samen, maar van tijdens zijn relatie met zijn ex. Hij had me altijd gezworen nog nooit vreemd te zijn gegaan in geen enkele relatie. Weer een leugen.
Ik twijfel enorm of ik nog wel een doorstart met hem moet willen maken. Mijn vertrouwen is zo enorm beschadigd en heeft mijn controledwang zo aangewakkerd. Ik word er zelf misselijk en onrustig van. Het probleem is dat ik zielsveel van deze man hou en ik weet dat hij dat ook van mij doet. We zijn echt verder een droomkoppel. Echter, wil hij nu een time-out om alles te laten bezinken omdat hij het niet kan accepteren dat ik hem heb gecontroleerd. Over zijn eigen leugens en hoe dat voor mij is hoor ik hem maar minimaal. Dat raakt me.
Tijdens onze relatie is hij voor zover ik weet niet vreemd gegaan, maar kan ik hem daar wel in vertrouwen? Kan ik hem ooit nog vertrouwen na al deze leugens?
Ik zou heel graag in contact komen met lotgenoten. Hoe gaan jullie hiermee om? Tips en adviezen zijn enorm welkom.
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Graag zou ik buiten deze site om contact willen hebben. Ervaringen uitwisselen. Ik heb het zo ontzettend moeilijk met deze situatie en je advies is overduidelijk. Ik zou graag eens willen sparren met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.
Hopelijk sta je hier open voor?
Wat zou je zelf zeggen tegen een vriendin in dezelfde situatie?
Iedereen heeft negatieve kanten, maar kan ik dit wel (Verhaal 497)
Ik en mijn partner zijn 7 jaar samen, 2 jonge kinderen, eigen huis en ik heb geen dichte familie meer.
Ik frustreer mij al sinds het begin aan bepaalde karaktereigenschappen en mentaliteit van mijn partner.
1. Ik doe het huishouden alleen, ik ruim al zijn rommel op (alles!)
2. Hij zit de hele dag op zijn gsm/laptop.
3. De manier waarop hij een opmerking geeft komt heel intimiderend over en alles is mijn schuld. (Ik weet dat hij dit niet beseft van zichzelf)
Vroeger waren het frustraties, nu is het een probleem. Sinds de kinderen voel ik mij enkel een werknemer, een moeder en een meid.
Ik ben heel open in die dingen, we hebben al veel gepraat, ik heb al oplossingen gezocht zoals schema’s, app’s,.. Dit werkte niet dus ben ik ‘foert’ beginnen zeggen, ondertussen al 6 maand. Ik heb geen zin om er nog energie in te steken!
Een paar weken geleden heb ik een tijdelijke break voorgesteld en het deed hem echt pijn. Ik weet dat hij altijd klaarstaat voor mij en daarop geef ik het een ‘4e’ denk ik kans. Maar het moet veranderen, ookal weet ik ergens dat je niemand kunt veranderen.
Conclusie 1 week later, het is alsof het nooit gebeurt is…
Ergens wil ik weg, maar ergens is hij een goede man en vader. Ik heb ook geen familie meer dus hou in godsnaam zou ik het alleen moeten doen…
Ik heb het gevoel dat ik mentaal en fysiek uitgeput ben maar zoveel twijfels.
Danku dat ik het even van me af mocht schrijven.
Misschien beseft hij het heel goed. Hij heeft een manier gevonden om jou in toom te houden. Werkt perfect voor hem. Als je zeikt, dan doet hij intimiderend en dan ga je direct Back off!
Daarnaast geef je aan of hem wel of niet een kans moet geven. Als je daarover twijfelt dan betekent het dat je ook prima kan zonder hem. Waar hou je dan nog voor? Vraag jezelf dat eens af!
Lastig maar als je niks doet wordt het steeds erger. Vertel hem dat je de relatie mogelijk wilt verbreken of ga tijdelijk even het huis uit. Hopenlijk komt hij tot inkeer, doe je niets dan blijf je ongelukkig
Ik ben 7 jaar getrouwd met een tunesische man (Verhaal 221)
Hij will de relatieproblemen stoppen omdat Hij vind dat ik hem niks gun
Hij zit namelijk in het weekend,Elke nacht op tiktok,live te chatted
Soms zijn dat enkel vrouwen
Ik versta niet wat ze zeggen want ze spreken arabisch
Als Ik will gaan slapen moet ik een bericht sturen naar hem en Dan komt Hij naar beneden,verder live gaan
Hij is constant met tiktok bezichtiging
Wat is jullie mening?
Hij gaat niet op Cafe dus vind dat hij dit mag doen
ik ben geil (Verhaal 525)
Hij wilt sex met andere vrouwen (Verhaal 242)
Mijn man en ik hebben al 21 jaar een relatie. We hebben 3 kinderen samen en zijn gelukkig. Tenminste, dat dacht ik. Mijn man heeft mij onlangs verteld dat hij al een tijd speelt met de gedachten om seks te hebben met andere vrouwen. Hij heeft er zelfs al 2 op het oog. Hij gaf aan, dat het totaal niet aan mij ligt. Hij wilt samen met mij oud worden. De seks die we vrij regelmatig hebben is ook echt fenomenaal. We raken er maar niet op uitgekeken. Op alle gebieden zijn wij een match made in heaven, alleen de laatste tijd heeft hij de behoefte om seks met anderen vrouwen te hebben. Toen hij het mij vertelde was ik emotioneel en boos. Ik krijg echt het gevoel dat het aan mij ligt. Ik ben immers niet meer goed genoeg voor hem, want aan mij alleen heeft hij niet meer voldoende. We hebben er over gesproken en waar het eigenlijk op neer komt, is dat ik ook niet wilt dat hij ongelukkig is. ( hij geeft ook aan dat niet te zijn) ik wil hem niet tegenhouden en laat de beslissing over aan hem. Hij weet inmiddels hoeveel verdriet het mij zou doen. Voor nú heeft hij het besluit genomen om verder niet tot actie over te gaan en mij trouw te blijven. Ik geloof hem ook wel. Alleen doet het mij wel ontzettend pijn. Af en toe zie ik voor mij hoe hij seks heeft met andere vrouwen. Het heeft nooit plaatsgevonden, maar ik krijg dit niet uit mijn gedachten. Ik vond het wel fijn dat hij het mij vantevoren verteld heeft, dat hij zulke gedachten heeft. Ik had nooit gedacht dat ik mijn man eventueel zou moeten delen. Ik kan er niet aan wennen. We hebben de afspraak gemaakt dat mocht hij daadwerkelijk overgaan tot actie hij mij daarover eerst inlicht en dan zullen we ook duidelijke afspraken moeten maken. Ik hoop alleen niet dat het zover hoeft te komen. Ik wil niet naïef overkomen, maar ik heb altijd gedacht dat we zonder dit soort toestanden samen de eindstreep wel zouden halen; nu voelt het als het begin van het einde...
Heb hetzelfde meegemaakt, wel relatie van amper 18 maanden… het heeft niet mogen zijn!
Ik kon niet leven met het idee dat mijn partner aan mij niet genoeg heeft, dat hij een verlangen heeft in seks met andere vrouwen… we hebben veel gepraat, het was niet dat ik niet genoeg ben het ging meer over het spannende, het nieuwe, de nieuwsgierigheid de ‘geilheid’… kan best zijn maar ik kon dat gevoel dat hij aan mij niet genoeg had niet aan… noem me idd naïef (want alle mannen willen toch seks met een ander volgens mijn partner! Ze komen er niet voor uit!). En toch!
Dat veel mensen fantaseren over seks met een ander dat is idd zo… je zou van mijn eigen fantasieën verschieten… en dan is er voor sommige mensen het punt waar een fantasie een verlangen wordt… een verlangen om een fantasie echt uit te werken… en daar breekt het dan voor mij!
Ik heb de deur achter mij gesloten! Is hij een slechte man die niet van me houdt, neen! Ben ik slecht omdat ik niet kan toegeven in zijn verlangens, neen! We hebben onze harmonie verstoord!
Het doet pijn weg te gaan, blijven deed evenzeer veel pijn en het werd alsmaar erger. Ik ging mijn eigen man als een pervert zien en begon steeds meer aan mezelf te twijfelen. Mijn liefde veranderde in wrok en ik werd een wrak! Noem me naïef of immatuur… ik kon het niet …
Hopelijk komen jullie eruit! Kan jij het wel een plaats geven of gaat zijn verlangen weer liggen in fantasie… hopelijk vinden jullie allebei rust
Jij wordt ongelukkig omdat hij dat nodig heeft, Jij voelt dat het jou pijn doet, jij kan hem niet zo vrij laten, en hij wil wel leven met jou.
Jouw fantasie gaat aan de haal met je. maar als jij eraan kapot gaat dan is dat slecht voor jou. waarom zou je nog blijven .
Mijn man en ik hebben een heerlijk seksleven. Geil, kinky en we doen het minstens 3x per week. Hij voelt zich nog steeds heel erg tot mij aangetrokken, maar ondanks dat, verlangt hij tóch naar seks met andere vrouwen. Ik kan het niet verkroppen, ben ik niet goed genoeg dan? Hij zegt dat ik van hem ook seks met andere mannen mag hebben. Sterker nog, hij moedigt het zelfs aan, want hij vindt het heel opwindend. Iets wat ik onbegrijpelijk vindt. Van de gedachte dat míjn man seks heeft met een andere vrouw, draait mijn maag om. Het maakt me letterlijk ziek (van jaloezie) en wordt er zéker niet opgewonden van.
Hij zegt dat hij mijn gevoelens respecteert, maar ook dat ik aan het idee moet wennen, omdat dit wel echt iets is wat hij in de toekomst wil en waar hij nu naartoe aan het werken is, want dit is nou eenmaal zoals hij is en daar kan ik hem niet in blijven tegenhouden.
Enerzijds snap ik zijn behoefte aan “iets anders”, maar anderzijds zit ik zelf dus niet zo in elkaar. Ik wil alleen hem en heb geen behoefte aan een ander. Ik weet ook niet of ik het ooit zou kunnen verdragen als hij toch besluit om seks met een andere vrouw te hebben. Dat heb ik hem ook gezegd. Ik kan en zal hem niet tegenhouden, maar hij zet wel ons huwelijk op het spel, want ik denk niet dat ik dan nog bij hem blijf …
Ik vind dit vreselijk om te weten nooit gedacht dat mijn man zoiets zou willen. We zijn 31 jaar samen waarvan 22 jaar getrouwd en hebben samen twee kinderen.
Het raakt me enorm.
En voel me erg gekwetst.
Blijkbaar mist hij wat spanning in onze relatie.
Ik wordt misselijk bij het idee.
Ik zou mijn man niet willen delen met een ander.
Ik voel me ineens niet meer zo aantrekkelijk ik weet niet hoe ik hier mee om zou gaan.
Ik hoop echt dat hij het niet gaat doen
Ik ben wel een stukje vertrouwen in hem kwijt.
De gedachten alleen al.
Wat een moeilijke situatie voor je! Ik begrijp de situatie waarin je zit, en weet hoe moeilijk het voor je is.
Ik ben echter ook “zo’n” man; ik houd zielsveel van m’n vrouw, wil haar niet kwijt, heb geen behoefte aan een relatie met een ander. Maar ik vind sex gewoon heel erg leuk en lekker! En ik zou het geen enkel probleem vinden als m’n vrouw een lover (of 2) heeft; dat maakt me juist trots! Want ze kiest voor MIJ.
Omgekeerd kan mijn vrouw het echter ook niet bevatten dat ik behoefte heb om met andere vrouwen te slapen. Het geeft me zelfvertrouwen, maakt me opgewekt, laat me zien hoe blij ik met mijn vrouw mag zijn (en ook ben!) . En vanuit mijn beleving heeft het geen nadelen, echt niet.
Echter, door dit onderwerp dood te zwijgen, geen ruimte te voelen om over m’n behoefte te praten, laat staan er iets mee te doen, heb ik wel heel erg het gevoel niet volledig geaccepteerd te worden; voor 90% ben ik haar ideale man, maar 10% mag er niet zijn. Dat is voor mij ontzettend moeilijk.
Zeker omdat ik, net als heel veel andere mannen, echt niet zie, voel of begrijp wat de bedreiging is. Ik mag wel met vrouwelijke vrienden gaan sporten, biertje doen, naar een concert, vanalles, maar niet “gewoon” even casual sex hebben.
En dat terwijl er vrouwelijke collega’s zijn, waar ik niks mee doe, die veel gevaarlijker zijn dan een vriendin waarmee ik eens zou vrijen…
Samengevat, ik wéét hoe moeilijk het voor m’n vrouw is, en kan me daarom voorstellen hoe lastig het voor jou is. …. Maar ik begrijp, en voel, in alle oprechtheid helemaal niks van zo’n defensieve houding. En geloof me, ik zou het juist heel graag wíllen voelen en begrijpen, want dan zou ik dat defensieve gevoel kunnen plaatsen. Nu blijft het een vreemd gegeven waar ik niks van begrijp.
Kan je eens uitleggen waarom je er zo enorm tegen bent dat je man eens met een ander vrijt? Misschien begrijp ik mijn vrouw dan wel een beetje…
Sterkte!
Waar sluit ik aan. Ik ben een man en 20 jaren getrouwd met de meest liefde volle vrouw die er bestaat en we hebben twee schitterende kinderen.
Wat ik mis is het lijfelijke contact. Het echte liefde volle gevoel wat uit kan monden in een gevoelige vrijpartij. "Littekens" van mijn vrouw laten dit gevoel niet toe. We spreken hier regelmatig over. We hebben tot een aantal jaren geleden regelmatig sex gehad. Dit was bijna nooit zoals het bedoeld is. Zij kan het niet toelaten om te voelen tijdens de intieme momenten.
Sex is geen porno. Het is uitwisselen van energie of vibraties. Samen zijn in de meest intensive vorm. Je overwint hiermee alles. Ik hoef geen sex met een ander. Dat zal mij niet het gevoel geven wat ik zoek.
Ieder persoon is verschillend wanneer het sex betreft. De daad kan fijn zijn, maar het gevoel wat er achteraf is, is belangrijker. Na een ejaculatie, een grote energie uitstroom, krijg je een diepte punt. Waarom denk je dat dat er is? Seksualiteit is er om de meest optimale verbinding te maken. De meest liefdevolle connectie. Houdt de energie bij je en laat het circuleren tussen jou en je partner. Probeer met je partner te kijken naar oplossingen als tantra. (boek: Tantra
Het geheim van de liefde)
In dit boek word je eerst geleid door de wereld van bewust wording. Dit is het uitgangspunt voor een vredig leven.
Je komt er achter dat de sex behoeft neer komt op de basis gedacht om "gezien te worden". De gedachten van degene die sex bij een ander zoekt ligt enkel bij degene die deze gedachten heeft. Het is enkel een gedachten die een andere oorzaak heeft. Hij of zij zal geen bevrediging vinden in het sex hebben met andere partners. Het is net als drank of drugs, er wordt gestreefd naar iets wat men graag wil bereiken, terwijl eigenlijk alles er al is. Het leven is "nu" en niet op ander moment wanneer er een behoefte vervuld wordt.
Wanneer je samen bewust wordt van het ware leven kun je het bedachte verhaal loslaten. We leven in een cultuur gebaseerd op religies waarin trouw aan de partner voorop staat. We zijn niet een zoogdieren ras wat monogaam is. Sex staat natuurlijk gezien los van een relatie wanneer het gaat om voortplanting als zoogdier.
Wanneer je diepere verbintenis zoekt met een ander en je bewust wordt van je gedachten, kun je loslaten en samen een vrij en vredig leven hebben zonder angsten.
Hier een vrouw, met dezelfde behoefte als jouw man. En vanuit mijn kant kan ik je vertellen dat ik absoluut niet bij mijn man weg zou willen. Het is voor mij puur de spanning. Een nieuw lijf, nieuwe seks. Mijn man en ik zijn 16 jaar samen en hebben samen vier kinderen. Ons seksleven is goed, maar je kent elkaar door en door. Ondanks dat we echt wel experimenteren, rollenspellen doen etc. Het idee dat ik die spanning die je voor het eerst met iemand nieuws hebt nooit meer zal ervaren benauwd me zelfs een beetje.
Ik heb het al eens bespreekbaar proberen te maken. Mijn man heeft deze behoefte dus niet. En ik ben ook van mening dat juist om een open relatie te hebben je relatie juist heel goed en sterk moet zijn. En je er allebei achter moet staan. We blijven erover praten en komen er hopelijk uit. Vreemdgaan ga ik niet doen en zolang hij er niet 110% achterstaat ga ik dit er ook niet doorheen drukken. Toch hoor ik van veel vrienden/kennissen om ons heen dat het normaler is dan ik voorheen dacht. Ik heb deze behoefte namelijk zelf nooit gehad en ook niet echt begrepen. Maar opeens twee jaar geleden miste ik die spanning, ik heb geprobeerd de spanning ergens anders uit te halen zoals een nieuwe baan, hobby, reizen, meer voor mezelf doen etc. Maar het gevoel blijft, helaas.
Hopelijk komen jullie eruit samen! Sterkte!
20 jaar samen en dan wil de sleur er weleens insluipen en ik heb dan ook nog eens minder zin in sex. Dat is een tijdje zo gegaan maar ik wist niet dat dat bij mijn man zo dwars zat. Hij wist niet wat hij met zichzelf aan moest. Vreemdgaan druist tegen de principes aan.
Hij ging op bepaalde sites kijken waar ook mannen/vrouwen zitten die alleen maar voor de lust een sexdate zoeken.
Dit hele verhaal kreeg ik laatst op mijn bordje geworpen en dan ben je emotioneel helemaal in de war. Heel vervelend om te horen dat je man zich al een tijd zo voelt en daarmee zit heel emotioneel als hij idd zegt alleen sex of lust te willen met een andere vrouw die thuis ook partner heeft die weinig tot geen sex wil
Mijn man zegt ook van ik wil je niet kwijt ik hou van jou
Het is heel moeilijk daar evenwicht in te vinden
Na veel wikken en wegen heb ik besloten al doet het mij pijn dat hij moet uitzoeken of sex / lust met een andere vrouw is wat hij op dit moment nodig heeft. Klinkt heel raar omdat je 20 jaar geleden nooit zou denken dat dit zou gaan gebeuren.
Omdat het probleem niet alleen bij hem zit want ik heb een laag tot weinig libodo heb ik ook besloten aan mezelf te gaan werken en om hulp te gaan vragen bij een therapeut om mij meer open te kunnen stellen voor sex. Want door de jaren heen sluipt de sleur er gewoon in. Ikwil gewoon weer die vrouw worden die hem in zijn behoefte voldoet. Nobody is perfect
We hopen dat we er goed aan doen
Ik ben vooral blij dat mijn man nu heeft uitgesproken wat hem al zo lang dwarszit en dat hij openheid wil en niks achter mijn rug om gaat doen. Al is het wel een emotionele rollercoaster om doorheen te gaan
Ik vond fijn om verhalen te lezen van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten.
Er heerst een taboe op om ervoor uit te komen dat het op sexueel gebied in een huwelijk minder gaat terwijl je zoveel van elkaar houd. Blijft een heel kwetsbaar stukje. Het komt zoveel vaker voor dan je denkt
Jij en je partner hebben al een lange relatie en je bent geschrokken van zijn boodschap. Je geeft aan dat je het gevoel hebt ‘niet goed genoeg’ te zijn en dat daar zijn behoefte aan seks met iemand anders vandaan komt. Voor nu hebben jullie besloten niet tot actie over te gaan, maar aan de andere kant wil je óók dat hij gelukkig is.
Ik wil niks voor je invullen, maar uit je verhaal klinkt voor mij een behoefte aan veiligheid en liefde. Die herkennen we denk ik allemaal! Op het moment dat je partner ook met anderen het bed deelt, ben je bang dat hij dit doet omdat jij niet genoeg bent. Misschien kiest hij dan wel voor de ander! Dit tast dan jouw veiligheid en liefde aan. Helemaal niet gek dat je daar in eerste instantie enorm van schrikt. Ik wil je echter eens uitdagen om de situatie vanuit een andere hoek te bekijken.
Veel mensen leven in de overtuiging dat een monogame relatie de enige échte relatievorm is. Toch zijn er door de eeuwen heen (en nu nog steeds in veel culturen) ook andere vormen denkbaar. Er zijn hele groepen mensen die erin geloven dat je van meerdere partners tegelijkertijd kunt houden. Zoals je ook van meerdere vrienden tegelijkertijd kunt houden. Of dat je seksueel contact kunt hebben buiten je relatie om, zonder dat dit je basisrelatie beïnvloedt. Deze mensen voelen dat liefde niet opraakt als je het aan iemand geeft; er komt alleen maar meer liefde.
Dit is de basis van iets dat polyamorie heet.
Binnen dit concept bestaan er zoveel uitvoeringen als dat er mensen zijn, maar de basis is vrijwel altijd hetzelfde: goede communicatie en respect voor iedereen om je heen.
Nou wil ik helemaal niet zeggen dat een monogame relatie niet voor jullie is of dat je überhaupt íéts met polyamorie zou moeten, maar ik wil er mee zeggen dat er niet één vorm bestaat voor de ideale relatie.
De behoefte van jouw partner om seks te hebben met een ander, doet waarschijnlijk niks af aan zijn liefde voor jou. Het is echter wél belangrijk dat JIJ ook in je behoefte aan veiligheid en liefde kunt blijven voorzien. Dus mijn tip: verdiep je eens samen in het concept van etnische non-monogamie en kijk wat dit met jou doet. Wie weet is dit ‘probleem’ tussen jullie wel een prachtige kans om elkaar nóg beter te leren kennen.
Liefde is dat je intimiteit etc. deelt met een persoon waar je werkelijk van houd. Als het niet meer werkt of je dat niet meer kan ga je uit elkaar. Dus de moderne mens van nu wilt een partner dat alles neukt ?!! en wilt dat nog liefde noemen. Deze kent de werkelijke liefde NIET!
Misschien zijn er tussenoplossingen. Jullie zouden samen iets kunnen doen met een derde persoon of een ander koppel. Of een parenclub bezoeken, zelfs als het enkel is om naar anderen te kijken. En enkel als jij dat ziet zitten natuurlijk.
Toen mijn vrouw liet vallen dat ze de zwemleraar van onze kinderen aantrekkelijk vond heb ik haar een avond gevraagd haar ogen dicht te doen. Ik heb haar dan geholpen om haar fantasie uit te leven en speelde waar nodig de rol van de zwemleraar. Beste seks in tijden. :)
Ik voel me verdrietig en onzeker, pieker er veel over en weet niet wat ik er mee moet, want ik wil hem ook niet kwijt. Maar zijn verlangen naar sex met andere vrouwen is echt groot.
We zijn daarom naar een parenclub geweest, om eens te kijken, waar hij enthousiast over was en ik niet.
Ik wil alleen niet dat hij ongelukkig is, en dat is hij nu wel geeft hij aan. Maar ik ben zo bang dat als ik hem het laat doen, ik daarna niet meer van hem kan houden zoals nu, en dat ik geen sex meer met hem kan hebben zonder te denken aan hem met een ander…
Nog los van de onzekerheid, want met ‘die ander’ was de sex natuurlijk veel spannender en beter.
Heeft iemand van jullie er voor gekozen er mee in te stemmen dat je man sex heeft met een ander zonder dat je zelf die behoefte hebt? En wat deed dit met jullie relatie? Kon je, nadat het gebeurd is, nog echt van je man houden? Of is je gevoel voor hem toch veranderd? En kon je daarna nog met hem vrijen zonder knoop in je maag en nare gedachten in je hoofd?
Je vergelijkt seks met een biertje, meen je dat nu echt?
Ik snap mannen niet - laat het me effe schetsen:
Mannen vinden seks belangrijk! Seks is voor de man het meest intieme, door of dankzij seks voelt hij zivpch verbonden met zijn liefdespartner… een man moet seks hebben in zijn relatie om zich eliefd te voelen…. (Tot daar ben ik mee)
Maar dan… is seks met een andere vrouw, maar seks, hetzelfde als een biertje drinken?!?
Wacht seks was net wat een man nodig heeft om intimiteit en liefde met zijn partner te voelen EN betekent ook niets meer dan een spel of activiteit.
Leg mij dat uit! Als seks maar een biertje is, niet betekent… dan is seks met je partner ook een biertje drinken en heeft het dus niets te make, met intimiteit!
Ik hoor je al aandraven: Loeks en liefde zijn gescheiden.
Ok, dan kan je ook liefde va, seks scheiden en geen seks zo nodig hebben met de vrouw van wie je houdt en je alsnog verbonden en geliefd voelen en is de intimiteit van seks niet van belang.
Hoe leg je uit dat seks met je vrouw intiem is en met die andere niet. Het is dezelfde daad!
Seks is voor veel vrouwen net wat een relatie maakt: seks onderscheidt romantische liefde van vriendschap
Toen die relatie gedaan was heb ik misschien op 3-4 jaar tijd het bed kunnen delen met een 30-tal vrouwen. Soms paar weken, soms éénmalig, ... telkens was het een leuke tijd om te experimenteren en te ontdekken.
Nu ondertussen in een monogame relatie van 2 jaar en weinig behoefte om elders te zoeken desondanks de seks goed is maar niet waaw. Qua vrouw is ze wel top!
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat ik die 3-4 jaar niet zou gehad hebben dat ik terug vrede nam met 1 vrouw. Net omdat ik mij ook moest herontdekken.
Ik heb nu wel het zalige gevoel van ... leuke herinneringen ... en wat een periode! Dus, ergens was dit voor mij heel belangrijk om die volgende stap terug te maken.
Zit je vanaf jeugd in een relatie en kom je op een leeftijd dat de chemie in het hoofd begint te werken, dan kan ik me best voorstellen dat je als man/vrouw gewoon wil "experimenteren" zonder ook maar iemand kwaad te doen.
Net omdat we maar 1 leven hebben.
Ik snap hem wel...maar dat blijven manne gedachte. Als hij ermee blijft door drammen....vraag hem dit. Prima jij wil dat is goed..maar dan wil ik hetzelfde en dan met boys...geloof me hij gaat dat opeens niet meer willen ;). Wij mannen willen heel veel (kunnen we niks aan doen) maar eigen vrouwtje is belangrijkste!
Ervaar mijn vriendin als lui en egoïstisch (Verhaal 202)
Lastige is de leeftijdsfase waarin ik zit. Relatie stoppen zou opnieuw een zeer moeizaam datingtraject betekenen vol mensen met rugzakjes. Van mijn 26ste tot 29ste heb ik ook al zo'n fase gehad en eigenlijk wil ik dit nooit meer.
Ik heb een meegaand karakter, ben communicatief sterk maar niet goed met conflicten. Probeer vaak wel de discussie aan te zwengelen maar dit leidt vaak tot felle tegenaanvallen van haar kant. Dan geef ik toch maar weer op.
Relatie zou wellicht nog wel te redden zijn als ik seksueel bij een ander aan mijn trekken zou komen. Zouden jullie vreemdgaan begrijpen? Ik merk wel dat ik me soms flirterig opstel tegenover andere vrouwen.
Ren vooral hard weg bij deze vrouw, is niks en wordt niks.
Zij denkt dat ze een prinses en jij bent haar onderdaan, haar luiheid gaat alleen nog maar erger worden en jij gaat je er alleen maar meer aan ergeren. Het is jammer maar je hebt de verkeerde vrouw getroffen afstand van doen en opnieuw beginnen.
Je relatie die je nu hebt is verdoemd om te mislukken. Het zou goed zijn om het uit te maken met je vriendin, misschien zet dat haar tenminste aan het denken om aan haar zelf te werken en minder lui en egoïstisch te worden. Voor vrouwen wordt het namelijk alleen maar lastiger om een goede kerel te vinden naarmate ze ouder worden. Op jouw leeftijd kunje nog mooie vrouwen van in de 20 krijgen en die een beetje opvoeden naar jouw wens.
Je moet er toch niet aan denken dat je jouw hele leven nog met die meid zou moeten delen?
Tip, wees wat meer dominant en eis respect , heeft altijd bij mij gewerkt.
Stel jezelf deze vraag: wil je dit nog voor de komende 10 jaar meemaken? Stel je een voor hoe het zou zijn om een partner te ontmoeten die meer voldoet aan jouw behoeften. Hoe zou het zijn? Men zegt ‘life is too short for cheap wine.’ Wellicht geldt dit ook voor relaties?
Niet met je voeten laten spelen. Doet zij haar deel niet in de relatie dan is het adieu.
Ik heb weinig tot geen uitleg gekregen (Verhaal 462)
Vier weken geleden heeft mijn ex-vriend het heel plotseling uitgemaakt. Ik heb weinig tot geen uitleg gekregen. Ik heb hem daarna nog geappt en hij heeft niet gereageerd hierop.
Nu ben ik redelijk snel weer op datingapps gegaan (lees 2 weken nadat het uit was). Meer omdat ik echt het gevoel heb dat ik na mijn relaties met mannen harteloos ben geworden. Mijn hart is al een aantal keer in duizenden stukken gebroken en ik heb nu zo’n mindset gekregen dat het mij allemaal niet meer boeit.
Nu heb ik een leuke jongen leren kennen via de datingapp en hij wil afspreken. Ik denk zelf aan de ene kant dat het veel te snel is, maar toch trekt het mij wel aan om af te spreken. Wat is jullie advies? Wachten of gaan?
Vertrouwen beschadigd is die nog wel te herstellen? (Verhaal 387)
Hebben zeker ups en downs gehad maar het vertrouwen was altijd sterk! Toen was het nieuwe jaar in zicht (2023) net 1 maand geleden onze 2e kind gekregen.
Ik merkte op dat die heel terug getrokken is en vaak in de hoek van de bank op zijn telefoon zit. Het is dat ik iets zeg of vraag anders kan het zeker wel voorkomen dat het gewoon een hele avond bijna niks tegen elkaar word gezegd.
Geen affectie weinig gesprekken en zeker al niet kunnen communiceren.. ik wil wel maar hij sluit zich af. Ik kreeg een naar en raar gevoel dat die dingen verbergt voor mij.. en kon maar geen waarheid uit hem krijgen.. ik wil alleen de waarheid meer niet.
Zoja, de gezegde als je niet eerlijk bent zullen ze zelf op onderzoek uitgaan.
Tot mijn verbazing vond ik wel dingen die ik niet leuk vind om te zien en besloot er geen drama van te maken dus hield het voor mezelf.
Maar de dag erna ging die weer ermee door.. dat was het.. de bom barste en confronteerde hem ermee waarom die dat doet. En kreeg een vaag antwoord "ik weet dat je het niet leuk vind dus daarom zei ik niks" ik wilde je niet kwetsen.
Gaat dat tegenwoordig zo? Denken dat een vrouw de waarheid niet aan kan? Het kwetste me meer dat die in mijn gezicht aan het liegen was dan dat ik die ene afspraak die we hadden had verbroken.
Nou eenmaal eens een keer een goed gesprek gehad te hebben verstreken er 2 maanden. Tot ik weer een bepaald gevoel kreeg rondom zijn "gedrag" en tot mijn verbazing had ik weer gelijk en had die weer onze afspraak verbroken. Kapot was ik ervan, ik snapte er niks van voelde zoveel onmacht en pijn.
7 jaar lang vol vertrouwen gehad zo in 1 keer kapot!
Het bleek dus dat die in de gedurende 7 jaar tijd, al vaker had gelogen en dingen had verzwegen.
Nu zit ik er emotioneel doorheen.. ik weet niet hoe ik hem nog moet vertrouwen? Of vertrouwen in hem terug moet vinden..? We hebben 2 kids samen.
Nu heb ik vaak wantrouwen en maak al snel van een mug een olifant.. ik ben me er bewust van! Ik heb nu steeds het gevoel dat ik hem met alles moet controleren dat wil ik niet! Zo ben ik niet! En zo wil ik niet leven.. maar er zit een stemmetje in mij die de overhand neemt en kan het niet laten.. ik ben emotioneel op!
Herkend iemand dit? Of heeft iemand tips?
Ik wil hier graag zo sterker uitkomen en alles achter me laten. Maar heb het er echt moeilijk mee.. nu leven we beetje in een sleur en is fysieke aantrekking kracht of affectie ver te zoeken.. ruzie maken om de kleinste dingen. Niet meer normaal dingen over kunnen brengen aan elkaar waaronder op een snauw manier
Gr.
Yvonne
Waarom doen vrouwen dit zoveel energie geven aan een man als hij de fout in gaat zie in dat een man doet wat hij wilt en je hem niet kan veranderen, moet je ook niet willen.. Ga voor jezelf en de kids
Mijn man had ze wel genomen. Had ik toen wat meer genoten waren de frustraties niet zo erg geweest denk ik!? Tien jaar later zijn we dan toch gescheiden. Ik vroeg aan 2 mensen wat te doen! Een zei dat verslijt er niet van en andere zei mee stoppen. Zet de bloemetjes ook eens buiten maar blijf trouw met Je hart aan Je gezien. Kinderen hebben stabiliteit nodig.
Ik hou met iedere vezel van me van hem en ik weet dat dat andersom ook zo is, maar ik kan hem gewoon niet meer vertrouwen. Ik heb de neiging om alles na te trekken. Zo wil ik geen relatie. Mijn verstand is heel duidelijk, maar mijn hart en gevoel zeggen nog iets anders. Het is zo vreselijk moeilijk 😢.
Sterkte.
Radeloos om beslissing te maken (Verhaal 520)
In mijn relatie ziet het al niet zo lekker en dan gaat het erom als ik met mijn partner praat gaat hij de hoogte in hij zegt wel alles wat een ander moeten doen maar zelf kan die niet doen wat hij moet doen en dan bedoel ik bijvoorbeeld tegen een andere zegt die dat die persoon niet in de hoogte moet gaan en gewoon praten maar hij doet dat wat een ander doet en ik zeg heel vaak werk aan jezelf in plaats van andere te zeggen wat ze moeten doen, de een keren zegt hij dit en de andere keer zegt hij dat ..... Hij kan zo ineens veranderen en dat maakt het heel erg moeilijk, ik denk vaak om beter uitelkaar te gaan .....maar ik heb daar de andere kant geen zin in ....ik heb al zoveel meegemaakt .......dit zat ook echt wel goed maar één of ander manier is dat de andere kant op gegaan ,tuurlijk wel hebben nu een crisis......soms weet ik het niet meer wat ik moet doen.......en wat ik moet denken ......soms heeft ie ook wel gelijk ....hoe moet ik hier nog mee omgaan ,ik kan ook nergens naartoe .....hij brengt het salaris binnen op dit moment.......hij heeft me al bedreigd als we uitelkaar gaan dan betaal ik de huur niet meer ,ik ben bang geworden ,ik ben al eens op straat gekomen ....en heb 3 kinderen....wat moet ik doen .....( Nederland)
Nieuw samengesteld gezin (Verhaal 519)
Partner dochter 18jaar en net kotstudent en zoon 15jaar puberteit gestart.
10maanden samen en na 6maanden al gaan samenwonen
Partner 25jaar sawen geweest en veel bedrog uitgekomen. Hierdoor meer wantrouwen.
Hij een maand op reis geweest met dochter alleen en dan besef dat we niet zonder elkaar konden.
Vandaar samenwonen
Veel te snel natuurlijk
Ik heb wel nog mijn huurappartement maar ben er nooit
Met mij en partner gaat goed. Ik ben wel wat slordig en moet mezelf wat trainen en doe ik ook. Meerwaarde om kinder slordig te zijn natuurlijk
Dochter en vader heel nabije relatie. Laten alles aan elkaar weten...wat dagelijks eten. Hoelaat opstaan en slapen, wat er dagelijks gebeurt. Ze kan niet zien dat we fysiek contact hebben. We houden afstand van elkaar als de kinderen er zijn. Het blijft een zoektocht
Ik kan me gemakkelijk aanpassen maar mijn zoon minder.
Opeens alles afwassen voor in vaatwas
Gsm altijd stil
Deuren toe (vroeger hadden we nieuw huis en alles kon open blijven
Schoenen uit aan voordeur
Niet in kast zitten eten, eerst vragen (ik was daar laks in)
En ga zo maar door
Vandaag boel ontploft tussen Partner en zoon
Zoon puber en luistert niet goed. Ik moet vaak blijvend herhalen...liegt vaak.
Voorstel week kinderen terug afzonderlijk wonen
Wat denken jullie?
Keren we dan ooit terug naar samenwonen?
Samenwonen verder kans geven?
Gezinsvergaderingen met positieve en negatieve aspecten samenwonen misschien oplossing?
Partner geeft mij een onderbuik en stressgevoel (Verhaal 518)
Afgelopen vrijdag kwam hij thuis van werk na een functioneringsgesprek en vond ik hem al een bepaalde houding hebben wat ik niet vaak herken, ik moest toevallig even langs de winkel om wat op te halen en toen ik thuis kwam vroeg ik op de man af heb jij gedronken?! En zijn antwoord was hoezo? Dus ik antwoordde dat hij een beetje waggel stond op zijn benen en dat hij qua gedrag heel anders deed. Hij kon alleen maar zeggen nee hoe zou ik dat moeten doen?
Dus… inspector gadget als ik was heb ik in zijn bankafschriften gezien dat hij af en toe naar de Lidl rijdt (10 min van zijn werk) en daar bijna elke dag rond een uur of 16.00 kleine bedragen uitgeeft terwijl hij al die dagen geen boodschappen heeft moeten doen om wat extra’s te halen of met iets thuis kwam… mijn onderbuikgevoel zegt dus FOUTE BOEL, hij drinkt in de auto of op een parkeerplaats voordat hij naar huis komt? Geen idee, maar dat is ook het probleem. Voor mijn gevoel moet ik nu dus bewijs gaan verzamelen zodat hij geen manipulatief antwoord kan verzinnen tegen mij maar loop ik nu wel de afgelopen dagen met een zenuwachtig gevoel en vraag ik me af hoe nu verder. Mijn ouders zijn op dit moment op vakantie en wil ik dus niet lastig vallen (weet hoe erg mijn moeder ook zich zorgen zou maken) dus vandaar dat ik dit tegen kwam en even van me af wilde schrijven.
Bedankt in iedergeval voor het luisteren! ❤️
Wat te doen? (Verhaal 515)
Deze man heeft al een relatie!
Vertellen over vreemdgaan van ex ? (Verhaal 517)
Partner en voyeurisme (begluren jonge buurmeiden) (Verhaal 420)
Het is inmiddels een maand of 2 geleden dat ik mijn partner en man van onze 3 jonge kinderen voor het eerst betrapte op het begluren van onze buurmeiden. Ik kwam toen onze slaapkamer op zolder binnen en hij stond voor het raam door een kiertje te gluren. Ik vroeg waar hij naar keek? 'Naar de dieren', was zijn antwoord (die staan verderop in de wei). Dus ik wilde ook wel even kijken en zag toen 1 van onze overbuurmeisjes in ontbloot bovenlichaam met een handdoek op haar hoofd. Wat bleek: hij deed dit al meer dan een half jaar lang regelmatig. Ik weet niet hoe oud die meiden precies zijn, maar wel weet ik dat sowieso 1 van hen een jaar geleden nog op dezelfde basisschool zat als mijn dochter.
Ik walgde meteen van dit gedrag. We hebben er al heel wat gesprekken over gehad. Ik heb het eerder gedeeld op een ander forum - de reacties waren niet mals. Hij heeft uitgelegd dat het een soort dwang voor hem was. En waarom? Wel, dat was eigenlijk míjn schuld, want ik wilde niet meer zo vaak seks als vroeger en ik wilde niet meer vaak knuffelen. Het klopt inderdaad dat dit stukken minder is geworden sinds de komst van onze kinderen. En daarbij was het steeds meer zo dat als we dan knuffelden, gewoon op klaarlichte dag en soms in het zicht van de kinderen, hij altijd seksuele bewegingen daarbij moest maken. Ik had hem al zo vaak terug gegeven dat ik dat niet fijn vond, maar nee hoor elke keer deed hij het weer. Net als met veel andere dingen: hij beloofde vaak wat, maar deed dan toch weer anders. Of hij loog gewoon glashard. (bv over een andere verslaving van hem, namelijk anime stripjes lezen).
Ik weet dat je nu misschien denkt: waarom ben je in godsnaam dan voor kinderen met deze man gegaan? Geloof me, dat vraag ik me ook erg vaak af de laatste tijd. Ja hij had altijd wel zijn vreemde dingetjes, maar wie niet, dacht ik? Voordat we aan kinderen begonnen, waren we ruim 6 jaar bij elkaar. Ik dacht dat ik die inschatting destijds wel kon maken. Nooit had ik voorzien dat hij zoiets zou doen.. Want in mijn ogen: hoe groot je seksuele frustratie ook is, je gaat toch niet stelselmatig naar jonge meiden (die er in mijn ogen ook nog écht uit zien als kinderen) gluren?? Na ons eerste heftige gesprek beloofde hij (wederom) dat hij écht met dit gedrag zou stoppen. Maar nee hoor, ik trof hem een paar weken later opnieuw voor het raam aan. Dat was vlak nadat ik hem had gezegd dat ik niet meer wilde dat hij naast me in bed sliep, en dus op de overloop moest slapen.
Inmiddels slaapt hij niet meer bij ons thuis. Hij had me, nadat ik hem opnieuw betrapte, verteld dat hij het gedrag gewoonweg niet in de hand heeft. Dat was voor mij reden om hem niet meer hier in huis te willen 's avonds en 's nachts. We hebben verdomme 3 jonge kinderen, kan je dan niet eens voor hen stoppen met dit (zelfs strafbare maar ook echt gewoon walgelijke en zieke) gedrag?
Al vrij snel stemde hij wel in dat hij hulp moest zoeken. Hij staat nu op een wachtlijst van meer dan een half jaar. Maar, zo is zijn mening: dat het zulke jonge meiden zijn was niet het ernstige er gaan. Want hij zou het bij wie dan ook doen, 'zodra ik borsten en schaamhaar zie' (zijn woorden). Ik vind dit een soort knik in zijn geweten en inlevingsvermogen en het beangstigt me ook. Wat gebeurt er als onze eigen meiden straks in de puberteit komen? Of hun vriendinnetjes? Hij verzekert me dat hij nooit iets bij zijn eigen kinderen zou doen. Ik probeer daar met alles in me op te vertrouwen, maar om eerlijk te zijn is mijn vertrouwen in hem helemaal weg.
Eerst heb ik het open gelaten of er toekomst zou kunnen zijn voor ons. Dat had bij hem de uitwerking dat hij door ging alsof er niets aan de hand was. Ik heb daarom een week geleden laten weten dat ik het niet meer kan, hem zien als liefdespartner. Ik walg gewoon van zijn gedrag, en eigenlijk merk ik dat ik super boos op hem ben. Hoe kan je nou je hele gezin op het spel zetten door toe te geven aan zulke puberale (en in zijn geval aangezien hij bijna 40 is, zieke) lusten? En ik ben ook boos op mezelf. Had ik dit niet kunnen voorzien? Of misschien niet specifiek dít (want hoe bedenk je dit), maar had ik niet andere dingen als alarmbellen moeten zien?
Ik weet dat het niet veel zin heeft om zo te denken en dus probeer ik dat zo min mogelijk te doen. Ik ben nu vooral bezig met alles financieel etc uit te zoeken, koop- en huurwoningen in de gaten te houden (want ons huis zullen we moeten verkopen). Ik wil nu het liefst gewoon doorpakken, maar een nieuw huisje heb je in deze tijd helaas niet zo maar gevonden.
Ik ben nog wel erg benieuwd naar reacties van mede-moeders, maar ook van mannen eigenlijk. Soms, heel soms, vraag ik me af of ik overdrijf? Maar dan denk ik terug aan de reacties op het andere forum en dan ben ik tot nu toe nog erg mild geweest geloof ik.
Ook vraag ik me af wat andere moeders zouden doen als het gaat om de kinderen. Ze weten nog niet dat we uit elkaar gaan, dat komt wel. Ze zijn nog erg jong (leeftijd 2 t/m 7 jaar): als we ze nu al vertellen dat we uit elkaar gaan, maar het vervolgens waarschijnlijk nog maanden lang gaat duren voordat dat concreet kan worden, zullen ze er niets van snappen denk ik. Maar: hoe ga ik dat later doen, als mijn kinderen beginnen te puberen? Kan ik ze dan naar hun vader laten gaan? Vertel ik ze tegen die tijd wat hun vader heeft gedaan?
Pff een heel verhaal, ik moest het weer kwijt. Ik durf mijn vriendinnen niet te vertellen wat hij heeft gedaan namelijk. Maar ik loop me compleet op te vreten van binnen.
Als het nou de buurvrouw was van 30, dan vond je het ook niet tof. Maar kon je het wel begrijpen.
Advies kan ik niet geven. Daar heb ik geen ervaring mee.
Maar als man zijnde kan ik wel zeggen dat je best een zieke geest heb als je naar naakte kinderen zit te gluren.
Je ziet in het leven allemaal wel eens wat, wat niet voor jou ogen bestemd is. Maar om er naar te gluren.. dan heb je ze niet op een rijtje.
Of dat je je dochters bij hem kan laten, geen idee.
Allereerst wil ik mijn medeleven geven aan jullie. Het is echt niet makkelijk allemaal. Kinderen en vervolgens ook nog tijd voor elkaar vinden.
Ik kan hopelijk een beetje duidelijk geven .
Vat het niet gek op maar ik ga advocaat van de duivel spelen . Ik praat niks goed maar hier gaan we....
Mannen kijken gewoon naar alles wat ook maar iets van spanning kan brengen . Al is het een achterwerk van een bejaarde die gebukt staat om een koekje uit de kast te pakken of een ontbloot lichaam van een buurmeisje. Wel moet ik zeggen dat zodra ik in situaties als dit zit ik eerst kijk en vervolgens acteer. Dus door de deur dicht te doen en of de gordijnen bij mij . Je reptielenbrein en je moraal Compas is continue in strijd tegen elkaar als man zijnde .
Je wordt getriggerd en je moet vervolgens acteren . Als het goed is weet je wat wel en niet kan als man zijnde daar hebben we echt wel de juiste weg in gevonden ondertussen. En daar heb jij heb als vrouw zijnde natuurlijk in het verleden al mee geholpen . Mijn vrouw het zelfde bij mij .
Klein voorbeeld.. in de stad lopen en kijken naar een andere dame die dan terug kijkt terwijl je een broodje zit te eten bij de Hema . En eigenlijk toch een beetje het contact aan het zoeken bent . Mijn vriendin ziet dit en ra ra wie zit er met de gebakken peren ? . Juist . Een man is soms net een hond die je moet af trainen weten wij veel !!!?
Ik praat het gedrag niet goed natuurlijk want al een half.jaar lang doel bewust daar gaan kijken is niet helemaal hoe het hoort natuurlijk. Je moet behoorlijke wilskracht hebben om maar altijd te wachten tot het buurmeisje er is . Of staat ze er op elke dag de zelfde tijd ?
Anders zou ik voorzichtig zeggen dat hij echt geobsedeerd is .. en hij een soort van kink heeft gecreëerd.
Ik probeer voorzichtig uit te leggen waarom het geen pedofilie hoeft te zijn ...
Iedereen is jong geweest iedereen heeft zo zijn ervaringen. In het leven . Wellicht heeft je man nooit een vriendin gehad op jonge leeftijd en is het gewoon een soort van misplaatste benieuwdheid naar wat hij nooit heeft gehad . Misschien is je man blijven hangen emotioneel bij het puber zijn en het continue sexueel nieuwschierig zijn ?
Beetje erg persoonlijk maar ik heb dat ook gehad . Ik had lang het idee dat ik nog dingen moest in halen wat ik niet had op jonge leeftijd ( maar wel wou ) zo wil ik graag extreme spanning hebben in mijn relatie. Bijvoorbeeld een beurtje maken ergens buiten stiekem achter een boom . Hahaha mannen zoeken naar stimulans.
Als ( logischerwijs) de stimulans afneemt in de relatie. Door bijvoorbeeld kinderen of werk of noem maar op . Dwalen wij wel eens af naar rare dingen.
Persoonlijk zou ik dit de kans geven om voorbij te laten gaan .geef hem een kans . Praat er 1 x goed over en vervolgens nooit meer ( ik zou me ook kapot schamen ) en dat die niet leuk . Vertel wel dat je het niet nog een x wilt hebben . En kijk even vanaf je ooghoeken of hij niet ondertussen te ver is gegaan en bijvoorbeeld andere stappen heeft gezet richting het buurmeisje of daar in de toekomst mee bezig gaat. Gewoon niet in de buurt laten komen .
Het laatste wat we willen is natuurlijk of een wederzijdse interesse ( ja jonge meiden doen domme dingen ) of dat uw man verkeerde dingen gaat doen .
In ieder geval behoorlijk vervelend. Maar houdt hoop de relatie is echt nog niet voorbij of in ieder geval het hoeft niet ...
Als al mijn keren kijken of fantaseren bekend zouden worden dan zou ik ook in een opvang gegooid worden .
Vrouwen kunnen mij nu gaan haten en dat boeit me niet zo veel . Maar ik zeg eerlijk hoe het is. Maar dat je er aan denkt of het in je op komt betekent niet dat we er wat mee moeten doen . Sterker nog soms ben ik best wel een beetje boos op mezelf als ik een sexuele gedachte krijg op een extreem misplaatst moment. En dat kan echt van alles zijn ... Eten , dieren , gangbang , oud , jong , incest alles.
Gedachten houdt je tot je zelf . En je moraal Compas weet wat wel en niet goed is . Dat is de insteek van mijn verhaal.
Wil je door gaan met de relatie en zoek je naar iets om wellicht de aandacht weer op jou te krijgen ...
Geef hem stimulans. Ga niet als een dode vis op bed liggen zeg zeg doe je ding ...
Laat een x goed weten dat jij gewoon graag een keer door hem genomen wilt worden ahahah . Mannen vinden dat heerlijk .
Zit je in de auto op de snelweg? Met zn 2e onderweg naar een afspraak.
Doe zn gulp een x open en verwen hem een x
Wel voorzichtig natuurlijk geen ongelukken maken .
Maar dat zijn dingen waar een man gewoon ongelooflijk fantastische verlangen naar heeft . Je zou zien . Dat hij helemaal weer op zn handen en voeten naast je komt te staan als een trouwe rakker ..
Ik ben zelf een man maar je weet wat ze zeggen .
Het krachtigste wapen zit tussen de benen van een vrouw. Mannen doen de meest gekke dingen om daar maar een keertje mee downtown te kunnen .
Maak hem maar weer eens lekker je hondje en wellicht is de relatie weer kei goed .
(En ik ben een man)
Je voorbeelden en uitleg geeft geeft toch enig voorkeur van goedkeuring.
Daarnaast, wat de desbetreffende vrouw moet doen volgens jou slaat nergens op.
Maar het is gewoon niet goed te praten dat hij structureel naar hele jonge meisjes staat te gluren.
ik ben een man en helaas heb ik ook staan gluren naar een jong meisje.
het was zeker geen sexuele aantrekking, denk meer dom soort nieuwsgiwerigheid.
Zij heeft het gemerkt en aan haar moeder verteld.
Ik zelf wasook erg gescj=hrokken over mijn gedracht.
Toch heb ik na ongeveer een 1 weer een keer gedaan.
waarom??? gewwon stom ik wist dat ik het niet moest doen toch heb ik een paar seconden voor haar raam gestaan.
waarom ik toch zo nieuwsgierig ben geweest, geen idee. Het is geen sex. ook niet de opwiinding. Ik vind het wel spanned.
Soort kick. net als een achtbaan.
ik heb heel erg veel spijt van mijn gedrag, maar weet hoe ermee om te gaan.
Mijn vrouw en dochter weten nu ook van dit gedrag en voelen zich niet vielig bij mij.
Daarom heb ik besloten om uit huis te gaan zodat zij zich wel veilig voelen. Ik wil mijn huwlijk niet opgeven. Zal strijden om ons heuwlijk te redden.
Ik kan je geeen advies of eenreden van mijn gedrag geven.
maar hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
Iedereen heeft gelijk als ze zege ndat dit gedrag niet acceptabel is. Dat weet ik ook.
Daarom ga ik ook weg uit huis zodat thuis de rust terug keert en ze niet bang voor mij hoeven te zijn.
Het is aan mij om mij leven te beteren en hun te tonen dat ik wel te vertrouwen ben.
sorry voor mijn gedrag.
veel sterkte
A
Ik hoef alleen hem maar aan te kijken en hij word zo boos… (Verhaal 108)
Ik ben nu 10jaar samen met mijn man waarmee wij samen 3 kids hebben en eentje is van mijn vorige relatie dus in totaal 4 kids.
Mijn man kan mijn oudste dochter niet zien of luchten ze zit idd in de puberteit hij scheld haar uit ze is wat dikker en scheld haar uit voor bolletje eet nog maar wat kan je goed gebruiken dit breekt mijn hart
Ik weet dat ik een punt erachter moet zetten maar dat is makkelijkere gezegd dan gedaan de laatste paar weken kleineert hij mij ook scheld en schreeuwt steeds tegen mij als ik hem alleen al wat vraag gaat hij door het lint zegt dat ik een idioot ben en dat ik dit zelf veroorzaakt hebt…
Ik hoef alleen hem maar aan te kijken en hij word zo boos… zegt ook steeds dat alles mijn schuld is… een voorbeeld er was een puntje in mijn auto deur ja dat doe jij bewust stom wijf dat je bent hij kost mij alleen maar geld ik denk zelf dat gewoon iemand met zijn portier in mijn deur heeft gezeten hij is dan niet voor rede vatbaar
Zo zijn er nog wel meerdere dingen hij zet mij ook steeds verschut als zijn ouders hier zijn en die houden gewoon hun mond…
Zo zijn we nog vele dingen
Ik zou aan je dochter denken,
Haar zo kleineren omdat ze maatje meer heeft is psychisch niet gezond voor haar .
Als ouder komen kinderen altijd eerst .
En ook voor jezelf je kan soms eens een discussie hebben maar constant van alles de dupe zijn is ook voor jouw niet gezond .
Niemand verdiend zo behandeld te worden, het gaat door merg en been en vernietigd de levensvreugde.
Het einde van zo een relatie is het begin van iets moois.
Geloof mij ik weet waar ik over praat, en ik haat mijn moeder nog steeds voor het zolang uitstellen van het verlaten van hem.
Ja het is een stap. Maar ga weg, voordat jou kind een trauma voor het leven heeft. En dat is jou verantwoordelijkheid.
Succes.
Vaak voel ik me neerslachtig en eenzaam (Verhaal 485)
Maar dat is eigenlijk niet het grootste probleem. Het probleem is ons huwelijk We hebben al vele jaren geen sex meer en we groeien uit elkaar.
We slapen ook gescheiden vanwege snurken van ons beiden. Mijn vrouw zoekt haar troost in het geloof en ik in sex en drugs en rock&roll en sport. We hebben allebei ons eigen vrienden en kenissen. En toch hebben we wel vaak dezelfde humor, hebben we ook wat gezamelijke kennissen en af en toe lol samen. Maar het is ook vaak eenzaam. Dan praten we niet met elkaar en hebben we misverstand op misverstand en veel ruzie.
Eigenijk was de sex al vaker matig en heb ik vaak de gedachte dat we beter uit elkaar hadden moeten gaan voordat we kinderen kregen.
Maar goed, ik hou ziels veel van ze en ben ook bang dat als we gaan scheiden dat vooral de oudste met autisme ontspoort.
Ik ben vaak jaloers op mensen die wel (naar het lijkt) een leuke relatie hebben en eigenlijk zou ik niets liever willen dan een leuk huwlijk en gezin met een gezond sexleven, maar het zit er denk ik niet meer in.
Vaak voel ik me neerslachtig en eenzaam, terwijl ik dat feitelijk niet ben.
Zelfs al zouden we alsnog uit elkaar gaan, wat dan? Je hebt ook niet zomaar een ander huis ofzo tegenwoordig. Zo graag zou ik weer is echt verliefd willen zijn en dat willen voelen met alles wat daarbij hoort. En dan voel ik me weer schuldig en verdrietig.
Ik wil dit leven niet meer. Geef mij maar een foute diagnose en laat het dan snel voorbij zijn. Dat zou fijn zijn.
Sterkte.
We hebben wel seks. Maar ik mis echte intimiteit- verbinding emotioneel.
Stel, jij zou mijn man zijn. Dan zou een eerste stap tot een gezonde relatie zijn… date-avonden. Of, vertel haar wat je wenst en of ze daarvoor wil bidden, niet sarcastisch (ik heb t vermoeden dat die vorm van humor jullie goed past).
Met dat ik dit zeg, besef ik dat ik dit ook tegen mezelf zeg. Zet de kleine stapjes tot verbinding en liefde geven…dan komt er vast iets in gang wat ook weer terugkomt, in welke vorm dan ook.
Wat verlang ik er naar om te kunnen ‘hangen’ in mijn relatie - inplaats van altijd maar trekken. Ik snap dat dit niet te volgen is.
Trusten.
5 jaar samenwonend maar partner is nog getrouwd met ex (Verhaal 516)
Ik voel mij misselijk en kan dit niet plaatsen (Verhaal 95)
Ik maak een bijzondere / nare tijd mee . (Verhaal 388)
En toen ging ze werken.
Ik maak een bijzondere / nare tijd mee .
Mogelijk moet u iets doen om de liefde weer te laten ontvlammen.
Mijn huidige partner kijkt heel veel naar andere vrouwen (Verhaal 481)
Streel jij de ober eens, kijken hoe je huidige partner reageert.
Contact met ex (Verhaal 512)
Ik heb een maandje een relatie en was echt alles wat ik wilde .liep allemaal goed en fijn waren veel bij elkaar en was heerlijk ..alleen ik ben er achter gekomen dat ze contact had met de ex die 6 jaar bij haar was en heel toxic was het ..ik was alles wat hij niet was en ze was zo blij met me meegenomen naar hotel als verassing ..alleen nu bleek dat ze in begin van relatie mailcontact had met hem ..waarin ze schreef dat ze nog zoveel liefde voelde in de hart voor hem en miste ..nu paar dage geleden voelde ik dat er wat was al paar dagen en telefoon overal meenemen enz ..toen heb ik in moment telefoon gepakt en gekeken heel stom misschien..maar toen had ze die ex in whatssapp onder valse naam staan met veel chatcontact zij was de chat begonnen ik las dat ze haar hart vol liefde nog voor em zat en dat ze zelfs even wilde afspreken voor uurtje met hem..ik ben toen geëxplodeerd en heb in woede dingen geroepen als ik vertel je familie al je geheimen en je foto's stuur ik naar wie het maar wilt ..psychopaat noemde ik er heel boos en ben weggegaan ..toen volgende dag heb ik contact genomen en hebben we gepraat ik zou savonds langskomen ..ze ging met vriendin uit eten ..later Apple ze dat ze ruimte nodig had en niet wilde afspreken..ik ben toen in volle emotie naar haar huis gegaan maar ze was er niet ben daar gaan staan en Appte naar de ..ok is goed praten later maar ben je thuis ..ze Appte ja ben veilig thuis ..al lang !! Heb daar nog 1.5 uur gestaan maar ze was niet thuis ..ben overal gaan kijken ..ja klinkt psychisch maar wilde antwoorden ..heb toen in emotie gestuurd dat ze liegt en me pijn doet en dat ik maar soa test ga doen en beter geen shit kan worden anders groot probleem en dat ze niks moet rondbazuinen over mij en die ex mij niet moet bedreigen ..hele nacht wakker geweest kreeg sochtends reactie dat ik gestoord ben en dat ze wist dat ik bij de huis stond en daarom niet thuis was ..ik stond 2 straten verder en geen camera's daar ...nu voel ik me zo kut dat ik de schuldige ben dat het fout gegaan os een soort psycopaat..BTW ze gaf ook aan dat ze gewoon soms contact opneemt met hem als soort dwang ze kan niks aan doen ..ik wilde er nog voor gaan en helpen over hem heen te komen ..alstublieft geen oordelen over dat het een maand is het gaat meer om wat zouden jullie doen als achter komt dat ze zo praat met de ex en zegt dat jij de liefde van de leven bent
Je moet echt stoppen met deze vriendin, als er echt niets geks achter haar app contact zat had ze je het ook kunnen vertellen toch. En dat ze zei dat ze west dat je voor haar huis stond was pure BLUF ze liegt en bedriegt je en dat zal ze blijven doen. Onzin dat ze dwangmatig naar haar ex moet Ja om daar lekker een potje te gaan neuken kerel word wakker en ga opzoek naar een vrouw die wel het beste met je voor heeft.
Je vriendin is typisch het voorbeeld van een vrouw die niet op eigen benen kan staan ze heeft altijd een man nodig financieel of om dingen voor haar te regelen.
Jij word alleen maar als reserve gehouden als haar ex uit geneukt is met haar mag jij op komen draven maar als hij ooit weer zin heeft ligt ze daar weer.
Kies voor je zelf man en laat haar in haar sop gaar koken aan zo’n vrouw heb je niet veel meer dan ellende
Hoe stop ik verlangens naar andere mannen (Verhaal 183)
Ik heb al jaren het idee dat ik avontuurlijker, impulsiever en vrijer ben wat betreft ons seksleven en gedachtegang. Dit weet hij wel, maar hij weer niet hoeveel ik geniet van aandacht van andere mannen. Meestal uit zich dat onschuldig door te appen en te flirten, maar heb altijd een grens gehad. Uit schuldgevoel natuurlijk en altijd gedacht dat ik degene ben die verkeerd doet. Hoopte altijd dat de man in kwestie zich ook aan de grenzen hield en nooit verder zou gaan bij mij. Want ik weet niet hoe ik dan zou zijn, vindt het namelijk enorm opwindend wanneer een man controle neemt.
Heerlijk vind ik het soms om te weten dat andere mannen me zien staan en leuk vinden. Als ze hiervoor uitkomen, voel ik me weer die zelfverzekerde en sexy vrouw die ik kan zijn. Houdt er heerlijke fantasieën aan over, tot afgelopen week de fantasie toch werkelijkheid werd. Een man waarmee ik vaak (dacht ik) onschuldig lachtte en flirtte begon toch wel te laten blijken hoe fijn hij het zou vinden meer te doen met mij.. en ik vond het super opwindend om hier een beetje in mee te gaan via appen. Ik had vervolgens na mijn werk het leuke idee om even langs te hoppen bij het cafe waar hij was, even een biertje doen samen als collegas. Dit deed ik vaker met collegas dus had er geen andere intentie bij. De avond werd wel heel gezellig en ik merkte dat ik verlangde naar meer, maar een enorme tweestrijd in mijn hoofd had. Baalde enorm van mijzelf, maar manman wat voelde het lekker! Voor ik het wist deelden we later een zoen uit toen ik op het punt stond te vertrekken. Het was hartstochtelijk, want er was een hoop opgebouwde lust. Totdat ik toch tot besef kwam, schrok van mezelf en het zoenen stopte.
Hij is er heel nuchter onder en vind dat het moet kunnen, weet dat ik gelukkig getrouwd ben. Ik voel me enorm schuldig, maar weet ook dat ik het verlang. Eerlijk zijn naar mijn man durf ik niet, ondanks dat we normaal overal over kunnen praten. Ik weet gewoon dat hij enorm gekwetst zal zijn en kan er ook onzeker van worden. Ik zou hem dit niet willen aandoen. Het heeft niks met hem te maken namelijk. Ik daarentegen moet er wat mee doen.. Hij is zo andersdenkend dan ik ben, zwart wit en zal het niet begrijpen. We houden zielsveel van elkaar maar ik weet dat dit altijd bij mij zou kunnen spelen. Mijn impulsiviteit en hartstocht helpen hier niet bij. Herkennen mensen dit? Is het verkeerd om hem deze gedachten niet te laten weten?
Voor nu houdt ik mezelf voor dat het 1x en nooit weer, het was echt een les! Maar wat als zich weer een 'mogelijkheid' voor doet? Ik fantaseer er over, hoe graag ik ook wil dat ik dat niet doe! Hoe krijg ik deze verkeerde gedachten allemaal uit mijn hoofd?
Nou zal je een stukje vertellen en dan kun je zelf zien hoe kwetsend het over komt. Ik ben jou man.
Wat deed ik verkeerd in de relatie?
Wat had ik beter kunnen doen?
Hoe had ik dit kunnen voorkomen?
Vindt ze me niet meer mooi?
Dit heeft mijn man dus ook gedaan en zo stond ik voor de spiegel. 😢
Lievegroet ..
Vraag jezelf af wat het jou brengt die aandacht? En vervul dit op andere manier.
Je hebt die aandacht van mannen nodig om vertrouwen in jezelf te hebben.
Ga na welke diepere behoefte je hiermee wilt invullen, je gaat moeten graven.
Eens je weet welke behoefte het is ga aan de slag met je man. Spreek je behoefte uit! En neen je behoefte is niet aandacht van anderen, op de ene of andere manier voel jij je zelfzeker, sexy en vrouw als je die aandacht krijgt…. Ga na hoe je dat van je man kan hebben? Wellicht heeft hij dezelfde interesse als jij. Een parenclub? Rollenspel… gewoon meer romantiek, versieren en flirten?
Tuurlijk voelt dit verkeerd want zoals hierboven vermeld zal hij zich afvragen ben ik niet genoeg? Wat doe ik verkeerd? Maar als jij niet aangeeft wat je nodig hebt kan hij ook niets doen.
Neem weer de controle over jezelf en je behoeftes ga in therapie
Ik snap jou helemaal. Ik zit in hetzelfde.
15 jaar een relatie.
Ben gelukkig, maar altijd wel wat impulsiever, ik neem het voortouw met dingen. Ook neem ik vaak het initiatief om sex te hebben.
En stribbelt hij in het begin soms tegen.
Nee schat ik wil niet ben moe, blabla.
Terwijl ik elke dag wel zou willen.
Ik hou van feestjes festivals hij niet op een enkele na.
Ik ben echt behoorlijk avontuurlijk hou er van om er op uit te gaan of een verre reis te maken.
Vliegen durft hij niet meer door paniekaanvallen in het verleden.
Nu leer ik een jongen kennen van lang geleden. Hij is alleen op reis met zijn kat.
En het klikt enorm op de app.
Nu fantaseer ik ook hoe het met hem zou zijn.
En ik zal echt nooit vreemd gaan.
Maar ik mis wel de passie, lust en avontuur in onze relatie.
En dit hebben wij al heel vaak besproken en dan zegt hij ja we moeten meer ondernemen vervolgens wordt het weer laat in het weekend in is meneer moe.
Wat betekenen die gevoelens van mij, wil ik liever vrij zijn?
Alleen al de gedachte om met die jongen te vrijen maakt me al heter dan heet..
XOXO
Als het even rustig is hebben we misschien een keer in de week seks.. als het vlammetje weer is aangestoken gebeurd het elke dag.
Als ik geen grens overga is er denk ik geen reden om het te vertellen toch?
Als ik jou was kun je best flirten en je vlammetje opwekken alleen beperk het echte lichamelijke contact tot je partner.
Snapchat (Verhaal 458)
Ik heb nu bijna 3 jaar een relatie. Mijn vriend kwam er laatst achter dat ik een snapchat account had. Ik gebruik snapchat eigenlijk nooit. Alleen vind ik het af en toe wel grappig om te kijken naar de filters, vooral als ik bij mijn beste vriendin ben die een dochtertje heeft van 4. En als ik het daarvoor downloaden had ik wel eens chatberichten van mensen. Gewoon normale gesprekken van het hoe is het met je? Ik gaf gewoon antwoord en zei wel tegen een jongen dat ik een vriend heb. Ik had het nooit aan mijn vriend verteld, omdat het gewoon een normaal gesprek is en het eigenlijk logisch is dat Iedereen van mijn leeftijd heeft wel een snapchat account nog.
Alleen hij denkt dat ik al te ver ben gegaan door een gesprek te voeren met een andere jongen. En nogmaals een doodnormaal gesprek. Het gaat bij hem zelfs zo ver dat hij mij beschuldigd van vreemdgaan. Ik heb met hem erover gesproken over hoe ik dingen zie en dat het ook te maken heeft wat de intenties zijn. Mijn intenties was nooit ik ga nu echt met andere mannen praten. Ik ben ook zelf nooit een gesprek begonnen. Het was gewoon een antwoord of alles goed ging met me en een dankjewel als iemand mij feliciteerde of fijne dagen toewenstte. Maar mijn vriend gelooft dit allemaal niet. Ik raak er ook helemaal uitgeput van. Krijg steeds maar te horen dat ik een leugenaar ben en ben vreemdgegaan. Ik heb wel sorry gezegd voor het niet vertellen, maar dat het niet zo is bedoeld allemaal. En ik snap dat hij ermee zit. Maar het lijkt net alsof hij al een antwoord heeft in zijn hoofd en als dat antwoord niet klopt dan ben ik de leugenaar. Wat moet ik doen?
Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten
Zeg tegen hem dat vertrouwen en eerlijkheid de basis is van je relatie en dat je zonder die basis geen relatie wil.
Tevens moet je hem DUIDELIJK maken dat je niet gediend bent om voordurend uitgemaakt te worden voor LEUGENAAR.
Als u hem geen halt toeroept gaat het alleen maar erger worden.
Sterkte
succes
dossier (Verhaal 511)
Daarom neem ik deze rubriek.
Mijn man en ik hebben een serie counselinggesprekken gehad bij een instelling. Tijden die serie kregen we te maken met een overlijden.
De behandelend counselor doet ook rouwverwerking.
Maar ineens wilde ze een einde maken aan heel de therapie.
Ze vertelde het me in vage bewoordingen.
Ik vroeg haar om mij haar beslissing schriftelijk punt/voor/punt mee te delen.
Dat wilde ze niet.
Toen daarna m´n dossier wilde opvragen, kreeg ik te horen dat bij counseling geen dossier wordt gedeeld.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dat zo?
En waar kan ik dat navragen?
Dankje wel voor het antwoord bij voorbaat
Ik lig in bed na een zoveelste gigantische ruzie (Verhaal 461)
Ik lig in bed na een zoveelste gigantische ruzie ,en het zou fijn zijn, wanneer ik oprecht tips zou kunnen krijgen van mensen die me niet kennen en die onpartijdig zijn .want ik weet het effe niet meer.
Ik heb sinds anderhalf jaar een relatie met een vrouw .eerst had ik twee langdurige relaties met een mannelijke partner.omdat ik nooit of niet veel genegenheid kreeg , en ik niks gewend ben op dat vlak , heb ik me na vijf jaar bewust Singel zijn gehecht aan deze partner .ik kreeg aandacht, knuffels en liefde .en ik had het gevoel alsof ik de ware tegen gekomen ben .ik ben voor haar verhuist van België naar Nederland.en woon in haar appartement.vond werk ook .maar er ontstond vaak ruzie . Ze begon zich te ergeren aan me .steeds vaker . Ze vliegt uit om onbenullige zaken , tenminste voor mij zijn ze onbenullige zaken.een telefoon gesprek dat ik niet eens op te nemen, zoals net doet haar flippen. want het heet dat ik niet opneem omdat zij er bij is . We zijn in relatie therapie nadat ze fysiek werd na boosheid.ze is rechercheur.therapie vind ik een volwassen oplossing.ik wil het ook zo graag redden,ik heb eindelijk wat liefde ,en knuffels en meestal gaat het ook goed .maar op deze momenten dreigt ze ,doe maar beter je best als je je relatie wil redden .dit terwijl we daar straks na een sessie bij de therapie zeiden we komen er wel.we bouwen aan de basis en gaan verder . Ze heeft woede aanvallen wanneer ik wat mis doe ,in haar ogen .soms weet ik wat ik mis doe en vaak niet. Ik wil stabiliteit, en niet steeds dat gedreig.ik woon in een ander land zit in een andere baan...het maakt me zo onzeker.ik heb zo mijn best gedaan om twee weken te koken,kaarsjes te branden , bloemen gekocht, ik wil meteen duidelijk maken dat ik niet iemand ben dat vreemd zal gaan , ik werk en zet me in om het hier beter te krijgen. Enkel dat dreigen ik kan er niet meer tegen.we gaan voor langdurig om 19 uur en naar doe maar beter je best als je nog een relatie wil om acht uur.de intimiteit is meestal goed vanwege mijn knuffel gedrag houd ik fysiek geen afstand. Ik ben blij wanneer ze thuis komt na haar werk, en geniet ervan om samen tv te kijken of wat bij mekaar te zitten.natuurlijk ben ik niet perfect en maak ik fouten.en wil er best aan werken. Gisteren liet ik een nieuwe keuken kraan installeren,de Hare lekte nu al een jaar .400 euro,een raar kerst cadeau,maar ik vond het wel origineel . Een strik eromheen en voila . Ze wantrouwt me , wanneer ik niet telefoneert in haar bijzijn , onterecht ik had geen zin in een telefoon gesprek vanavond .ik kan heel veel aan ,alle problemen.maar niet die instabiliteit.sorry wanneer ik wat warrig klink , emoties zijn er momenteel genoeg . Hoe krijg ik dit ding stabiel? Hoe zorg ik ervoor dat ze naar me luistert en zulke zaken niet meer zegt . werken aan een relatie graag maar dan wel met een doel om het beter te krijgen. Die onzekerheid die ze zaait ,ze wil zelf verder en zelf mee naar de therapie.misschien ben ik te dom maar ik kan raad gebruiken.alvast bedankt.
voor wie moet ik kiezen (Verhaal 509)
ik ben een tijdje geleden naar new york verhuist en daar heb ik een hele leuke jongen ontmoet we zijn nu 8 maanden samen en ik vind hem nogsteeds heel leuk.
Alleen een maand geleden kwam ik nog een jongen tegen hij is super lief en heel knap hij wou een keer afspreken en dat gingen we doen alleen bleef het niet alleen bij een beetje praten. het leed uit tot de beste seks die ik ooit had gehad veel beter dan met mijn huidige vriendje. het was wel 2,5 uur lang maar met mijn vriendje nu is het meestal 30 minuten lang omdat hij van 6:30 tot 21:30 werk heeft. ik vertelde tegen hem (mijn huidige vriendje)dat ik wil dat hij wat meer tijd aan mij besteed want ik begin hem steeds ietsje minder leuk te vinden. hij heeft dat gesprek goed opgenomen want dat zelfde weekend had hij een trip naar parijs voor ons tweeën geboekt we hadden veel seks en het was heel gezellig nu vind ik hem weer super leuk.
alleen laatst appte die andere jongen weer of hij weer een keer kon langskomen ik dacht aan de seks die we hadden gehad en wou daar zeker meer van maar ik weet niet of ik ja moet zeggen want ik vind dezejongen heel leuk maar mijn vriendje vind ik ook heel leuk ik weet niet meer wat ik moet doen kunnen jullie helpen?
Ik wil ook wel ;-)
Enkelblessure (Verhaal 510)
Ik zit al twee jaar in een relatie met mijn vriend ik hou veel van hem. Hij doet aan rugby en krijgt regelmatig blessures. Deze zijn meestal niet erg heftig, maar laatst werd ik gebeld door een onbekend nummer die mij iets vertelde...
Ik:"Hallo met Nienke".
Onbekend:"Met ...(naam van assistent) ik bel u, omdat uw man naar het ziekenhuis is gebracht met de ambulanse"
Blablabla
Bleek mijn vriend een breuk in zijn enkel te hebben gekregen rijdens een val bij rugby. Verder niets ernstigs, maar moet wel rust hebben natuurlijk. Dus dit betekend een tijdje niet intiem gaan doen en veel op hem letten en voor hem zorgen. Ik baal heer heel erg van en mis onze regelmatige en lange intieme momenten. De seks was geweldig voordat hij zijn blessure kreeg.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben snel chagerijnig en heb gewoon zin in seks! Moet ik een zelfbevrediger uitproberen, gewoon wachten of iemand ervoor betalen om het met me te doen?
Alvast bedankt voor de reacties!
Liefs Nienke
''Ik wil meer dan dit'' (Verhaal 504)
Ik ben al 16 jaar getrouwd met mijn man. Ik ben gewend om elke dag seks te hebben met hem, maar sindsdien doet mijn man heel raar. Hij wil dat we allebei meer thuis gaan werken zodat we meer samen kunnen zijn en meer seks kunnen hebben. Ik ben daar een beetje tegen we hebben al heel vaak seks ong. 5-6 x per week. Ik wil eigenlijk niet zoveel seks maar als ik nee zeg dwingt. Hij duwt me zo achterover in de lakens kleed me uit en steekt zijn penis zo in mijn vagina. Ik vind dit geen fijn gevoel zo. Ik houd wel van seks maar niet op die manier.
Een keer gingen we samen naar amsterdam met de trein. Ineens stond hij op en zei "hey schat ik moet even naar de wc kom je mee om de deur dicht te houden" Ik liep mee hij deed de deur open en trok me zo naar binnen en deed de deur op slot. Ik voelde me helemaal niet fijn in zo'n klein hokje met hem. Ineens begon hij me te zoenen steeds en steeds heftiger het leed uiteindelijk uit tot seks (ookal wou ik dit eigenlijk niet op dat moment en al zeker iet op die plek).
Een paar weken geleden was ik laat s'avonds nog op het kantoor om de ongemakkelijke seks te vermijden. Ik was in mijn eentje want het was al 11 uur s'avonds. Zelfs op het kantoor kon ik niet aan hem ontsnappen. Hij kwam met de lift naar boven en toen hebben we voor 2,5 uur bureau seks gehad. Ik zei dat het tijd was om maar naar huis te gaan, maar zoals gewoonlijk had ik beter mijn mening voor me kunnen houden. Mijn man word erg snel boos. Dus deze boodschap van mij kwam niet goed aan. Hij begon boos te worden en probeerde me te slaan, maar hij raakte mij niet maar mijn laptop achter mij. Die moest ik toen ook nog betalen.en we verdienden allebei al weinig omdat we allebei thuis werkten
Zijn er mensen die mij tips kunnen geven, ik ben inmiddels al radeloos.
Bedankt alvast!!
xx
Denk aan jezelf meid
Ik ben zijn minnares en ik kan er niet mee stoppen. (Verhaal 480)
En wil hij echt meer van je als seks was ie allang bij zijn vrouw weggegaan
Ik ga vreemd (Verhaal 503)
Ik heb vorig jaar een dame leren kennen op werk, ze was heel aardig en gezellig tegen mij, het leek alsof ik weer verliefd werd, ze had zelf een kind van 10 jaar en was gescheiden.
Ze wist dat ik getrouwd was en kinderen had, ik had er veel moeite mee maar op een dag had ik toch de moed om haar te vertellen dat ik haar heel leuk vond, ze vond mij ook erg leuk maar wou geen relatie omdat ze aan mijn kinderen dacht, als ik zou scheiden zou dat ook de kinderen raken etc. etc
Maar ik had nog niet opgegeven. Op een dag vroeg ik of ik haar naar huis kon brengen na werk, het was ook regenachtig, ze vond het prima, ik had de auto iets verderop geparkeerd en niet voor haar deur, op het moment dat ze wou uitstappen heb ik haar naar me toe getrokken en begon haar te zoenen, ik wist dat ze behoefte had aan sex omdat ze geen vriendje had. na een lekkere tongpartij vroeg ze of ik sex wou, nou.. dat had ik nog niet zo snel verwacht xd omdat haar dochter thuis was konden we niet bij haar thuis, dus gingen we met de auto naar een afgelegen plek, eenmaal op de achterbank, was het de beste sex wat ik ooit had gehad, ze is een kleine dame met een slanke lichaam, haar geslachtsdeel was ook heel strak, omdat ze een slanke figuur had was het ook makkelijk om allerlei standjes te proberen, ze had ook helemaal geen probleem met pijpen, (wat mijn vrouw niet wil).
Ik heb nu al een jaar relatie met haar en we hebben 3-4 keer sex per week, vaak in de auto, soms bij haar thuis als er niemand is en soms pakken we een hotel.
Het enige probleem is dat als ik ooit gepakt wordt, zal ik mijn kinderen minder zien, en weet ook niet hoe mijn omgeving zal reageren, hebben jullie advies voor mij?
Blijf maar lekker in je fantasie leven met dat kleine strakke k*tje. Want je hebt nog niet eens de ballen, om het je vrouw te vertellen, die je daarmee pijn doet, laat staan je kinderen, waar je dus ook niks om geeft. Geen greintje respect, alleen maar je l*l achterna lopen, omdat jij het gezinsleven niet kan handelen.
Je bent een dikke looser, en hoort ergens onder de grond te liggen.
Vieze leugenaar, je zou je vrouw de keuze moeten geven om weg bij je te gaan.
Ik als broer van een zusje had je de kop van je romp afgetrokken, als dat mijn zusje was die je loopt te bedonderen
Hij geeft aan geen liefde meer voor zijn vrouw te voelen, ze leven net als broer en zus! Vreemdgaan is niet okay maar je gaat ook niet zitten trekken aan een dooie paard/ relatie. Als ik jou zo hoor dan vermoed ik dat jij ook ingeruild bent voor een ander, heeft niks met je ex of d ex-vrouw te maken, misschien ben jij het probleem. Trouwens, als hij niet van je houdt, waar ga je er dan automatisch vanuit dat hij niet om z’n kinderen geeft! Je bent gekrenkt, jaloers en kan het gewoon niet verwerken! Je bent gewoon niet gelukkig met jezelf!
Laf dat je je vrouw het niet eerlijk verteld
Bah..je bent gewoon een lafaard en een viespeuk
Onverzadigbare vrouw (Verhaal 50)
Dat klinkt heftig.
Ik zou graag eens verder met je praten over dit onderwerp.
groet,
Ferry
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Dat brengt begrip bij u en inzicht bij haar.
Ze had het er alleen met jou over moeten hebben hoe en wat jullie daar aan kunnen doen. Een extra man erbij is wellicht een optie maar alleen als je daae beide voor openstaat
Ik begrijp je probleem. Ik denk ook dat je het makkelijk oplossen kunt. Geef je vrouw de ruimte, want blijkbaar heeft ze veel grotere behoefte dan 1 man kan vervullen.
Mijn vrouw heeft hetzelfde probleem, wees een goed echtgenoot en doe als ik: Zorg dat ze genoeg wordt geneukt, regel leuke mannen voor haar, neem huisvrienden, ze zal je dankbaar zijn!
Hij is niet vreemd gegaan . Wees blij
meer kapotmaken.
Heb sterk het gevoel dat mijn vrouw een verborgen narcist is (Verhaal 237)
- discussies die steeds verdraaid worden en uiteindelijk niet meer gaan over waar het eigenlijk mee begon;
- steeds weer op het verkeerde been gezet worden;
- steeds meer aan jezelf en je eigen geestesgesteldheid gaan twijfelen;
- op subtiele of minder subtiele wijze gekleineerd en beschuldigd worden, dan weer opgehemeld en gecomplimenteerd, en vervolgens weer gedenigreerd;
- meer en meer geïsoleerd raken van vrienden en familie;
- het gevoel veranderd te zijn / een gebrek aan identiteit (en/of een omgeving die jou hierop wijst);
- gevoelens van labiliteit, schuld, verwarring, paranoia, angst en stress;
- een ‘leeggezogen’ gevoel en emotioneel ‘op zijn’, en/of mentale en fysieke klachten (tot burn-out en depressie aan toe).
Werkelijk alles is op mij van toepassing. Wat moet ik doen? Ik ben emotioneel op, reageer niet meer op intimiteit en ik ben altijd blij als ze niet in de buurt is. We hebben jonge kinderen en ik ben ten einde raad..
Zoek contact met de juiste personen om de puzzel compleet te maken.
Zodat je met je eigen leven verder kan.
succes!
NU!
Dilemma (Verhaal 496)
Einde van een tijdperk (Verhaal 502)
Als dat nu al gebeurt, gebeurt dat ook in de toekomst en je wil niet wachten tot ze echt met een ander het bed in is geweest.
Mijn vriend zit elke nacht aan zijn penis (Verhaal 455)
Ik vind dat niet fijn dat hij dat doet terwijl hij naast mij ligt.
Dit gebeurt elke nacht.
Ik mag er niet over praten van hem.
Ik word hier wakker van en het voelt niet fijn voor mij.
Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet.
Mijn advies is: is er nog een andere slaapkamer? Zo ja, dan kan jij die mooi inrichten of aan je vriend vragen om daar te gaan slapen. Apart slapen is een optie. Als je vriend jou niet wil horen, dan moet je voor jezelf kiezen en voor je slaap.
Jullie kunnen als jullie samen willen zijn bij elkaar in bed gaan liggen. En anders lig jij heerlijk apart.
twijfels over de relatie met mijn ex (Verhaal 501)
Ik heb weinig vertrouwen in onze toekomst samen (Verhaal 479)
Onze relatie heeft zich altijd gekenmerkt door veel ruzie. Dit ontstond, zoals in de meeste gevallen, vanuit 2 kanten.
Sinds een half jaar weet ik dat ik een progressieve neurologische ziekte heb, waarbij de toekomst zeer onzeker is geworden. Ik denk oprecht dat mijn man het vervelend vindt dat " ons" dit overkomt, maar we kunnen het het moeilijk over hebben. Toen ik voor mijn 1e behandeling voor een dag werd opgenomen in het ziekenhuis wilde hij mij gewoon bij de deurvan het ziekenhuis afzetten. Ik was die dag al zeer gespannen en vond en vind dit echt een heel gekke reactie.
Ik werd boos en vond dat hij mee moest gaan naar binnen. Hij vind mij reactie overdreven en is gewoon weg gegaan waardoor ik me de 1e behandeldag behoorlijk alleen heb gevoeld. Geen berichtje , geen belletje.
Bij de 2e behandeldag ben ik gebracht door een vriendin en zou mijn echtgenoot me ophalen. ( dit kwam praktisch het beste uit voor de kids, we hebben weinig oppasmogelijkheden)
Ook de 2 dag in het ziekenhuis weer geen enkele vorm van belangstelling.. geen berichtje/ geen belletje. Ik voelde me zo ontzettend eenzaam.
Na 6 uur in het ziekenhuis belde ik dat ik klaar was . Hij moest nog even wat dingen afronden en zou wegrijden... zit je daar een uur voor zo' n ziekenhuis te wachten. Ik voelde me lichamelijk ook zeker geen 100% met aldie troep in mijn lijf...
Ik was woest toen hij arriveerde, maar dacht wel: hou het bij jezelf.
Dus ik zei: ik heb me zo fucking alleen gevoeld vandaag.. waarom hoor ik niks van je?
Hi zei: " hallo, ik heb ook mijn werk en kids "
Toen ontplofte ik wel een behoorlijk.. hij zei: als je wilt zeiken kun je beter uitstappen en dat heb ik gedaan.. wat een toestand.. een vriendin heeft me uiteindelijk thuis gebracht.
We zijn enkele maanden verder en ik heb meerdere keren bespreekbaar gemaakt, maar hij weigerde excuses te maken. Hij vond mij boosheid gewoon gestoord PUNT.
Nu het op een echtscheiding lijkt te draaien kan meneer ineens wel zeggen: ik had het beter moeten doen... ik denk dat dit te laat is. Ik heb weinig vertrouwen in onze toekomst samen.kan ik op hem bouwen als ik nog verder lichamelijk achteruit ga?
Vermoeden dat hij naar een prostitue is gegaan (Verhaal 486)
Door omstandigheden (ivf traject + zwangerschap die in het begin moeilijk verliep) hadden mijn partner en ik minder seks als voordien. Lees 1 á 2 x seks per week, soms eens een week geen seks maar dan bevredigde ik hem enkele x'en per week oraal.
Misschien dat ik door de hormonen wat achterdochtiger ben geworden maar ik heb een vermoeden dat hij naar een prostitue is gegaan.
Op 10 dagen tijd heeft hij 300 euro afgehaald terwijl ik weet dat hij slecht 150 euro nodig had voor een bepaalde boodschap. De overige 150 euro kan hij niet verklaren waar dit naartoe is gegaan."hier en daar uitgegeven".
Voor de rest merk ik niets aan hem qua veranderingen in gedrag, later thuiskomen, andere
geur of dergelijke. Ook op zijn gsm vind ik niets verdacht of geen verdachte afhalingen bij de bank.
Normaal controleer ik hem nooit maar nu was het sterker als mezelf.
Wat denken jullie? Zie ik spoken of kan mijn vermoeden toch kloppen?
Maar he je kan ook gelijk denken dat ie naar de hoeren gaat, zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten…
Mijn moeder en vriend haten elkaar (Verhaal 489)
In het begin klikte het heel goed tussen mijn moeder en mijn vriend, maar het afgelopen jaar niet meer, sterker nog ... Mijn moeder heeft liever dat mijn vriend volledig uit beeld verdwijnt
Aller eerste om voorop te zetten, ik ben heel gelukkig met mijn gezin, ook in onze relatie gaat het goed, mijn vriend heeft een depressie gehad, dat was niet makkelijk maar hij gaat de betere kant op, heeft therapie en volgens de artsen gaat het goed met hem, is hij open en eerlijk en lijkt het erop dat de behandeling zich gaat afronden
Vanaf dat moment is mijn moeder hem gaan haten, hij is een narcist volgens haar want hij heeft zn gezin toen tijdens een opname in de steek gelaten vind zij, als hij een slechte dag heeft, is hij depressief, heeft hij een goede dag, dan is het een masker volgens haar
Ergste punt... Mijn moeder heeft zijn ontslagbrief door gestuurd naar een vriendin van haar, die mijn vriend niet kent
En ik heb oogkleppen op en ben gehersenspoeld en mijn ogen moeten snel open en bij hem weg omdat ik allemaal niet zie hoe slecht hij voor mij is...
Een gesprek zit er niet in... Mijn vriend wilt wel praten maar word niet geloofd
Mijn vriend doet oprecht alles om mij en ons kindje een mooi en gelukkig leven te laten leiden
Ik wil geen partij kiezen, ik ben gelukkig met mijn vriend en wil niet bij hem weg omdat mijn moeder dat wilt
Wat moet en kan ik doen?
Fake account (Verhaal 500)
Ik kom er na een jaar achter dat mijn vriend een fake Twitter account heeft om zichzelf te bevredigen. Meerdere keren per week t liefst elke dag. Hij loog hier glas hard tegen mij over en flipte m. Later gaf ie t toe omdat ik m met zn eigen account heb geconfronteerd. Hij zegt dat iets in zn hoofd zegt dat moet doen, terwijl hij altijd beweerd zulke dames vies en goedkoop te vinden. Zodra hij bij me weg is, is het mis. Hij belooft het niet meer te doen maar mijn onzekerheid en vertrouwen is aardig beschadigd. We hebben een heel goed seksleven wat hoog bovengemiddeld Is. Moet ik me zorgen maken? Volgens mij heeft hij ook sekslijnen gebeld alleen dat ontekent hij. Iemand ervaring?? Hij is de liefde van mn leven alleen ik voel nu niet zoveel voor hem
Leugens (Verhaal 493)
Mijn angst is dat hij naar prostitues gaat en hier het geld naartoe gaat. Wat denken jullie hierover? Waar kan hij inmiddels nog een bedrag voor nodig hebben wat ik niet mag weten?
Door omstandigheden en zwangerschap is ons seksleven ook verandert waardoor ik dit denk. Veranderd in de zin van minder seks, wel vaker orale bevrediging.
Wat denken jullie van deze situatie? Ik wil niet onmiddelijk het ergste denken maar weet het even niet meer.
Hij wou dit niet toegeven uit schaamte zei hij. Ik weet niet of ik dit moet geloven of niet. Ik heb nooit een probleem gemaakt van zijn cannabis gebruik.
Wat te doen nu? Ik heb enkel vermoedens, geen bewijs.
Hij blijft ontkennen en heeft ook de lege zakjes wiet van de verschillende coffeeshops laten zien om aan te tonen dat hij tijdens 1 bezoek steeds naar 2 coffeeshops ging. Sinds 2 weken is hij gestopt met cannabis roken is er ook geen geld meer afgehaald.
Ik weet niet of ik hier nu moet over doorgaan of het loslaten? Iemand advies om hiermee om te gaan?
Mijn vriend en ik rookten samen cannabis. Toen we besloten dat we voor een kindje gingen, zijn we beiden gestopt.
Hij is echter terug begonnen nadat ik zwanger was vanuit het idee " nu kan het nog ". In het begin gingen we naar een dealer maar die is ermee gestopt dus vandaar de reisjes naar de coffeeshops. Gedurende afgelopen maanden hebben we al veel gesprekken gehad dat hij het gevoel heeft zijn verslaving niet meer in de hand te hebben, steeds meer nodig heeft en hieraan denkt van 's ochtends vroeg.
Zijn verhaal is nu dat hij meer en vaker is beginnen wiet roken om nog iets van effect te hebben. Ik zag ook wel dat hij nu in het WE soms 3 jointen rookte ipv 1.
Dus hij zegt dat hij elke week stiekem naar 2 ipv 1 coffeeshops ging maar zich hierover schaamde gezien zijn gebruik verdubbeld was. Vandaar de geldopnames beweert hij.
Hij heeft ook zijn lege zakjes van idd verschillende shops laten zien.
Sinds hij gestopt is (2weken) is er geen geldopname mee geweest.
Je gaat niet van het een op het andere moment je hoeveelheid verdubbelen. Daar zit dan een opbouwende lijn in.
Daarnaast is het niet logisch om eerst bij de ene wat te halen voor 120 en vervolgens naar een andere te rijden om nog eens voor 180 te halen.
Dat die nu gestopt is en er geen opnames meer zijn gedaan, is alleen om niet door de mand te vallen.
Anders moet die doorgaan met voor 300 aan cannabis te halen.
Ik heb bijna het identieke verhaal mee gemaakt. (Alleen was het drank)
Hij was gewoon bij de hoeren geweest.
Hij heeft niet in 1 x 300 euro afgehaald maar 1 x 150 euro, is toen naar Nederland gegaan en 7 dagen nadien nog eens 150 euro en naar Nederland gegaan... zegt hij.
Enkel van de bedragen en wnr weet ik heel zeker natuurlijk.
Mag ik vragen naar jou situatie?
Hoe ben jij achter de waarheid gekomen en hoe hiermee omgegaan?
Hoeveel kost het eigenlijk om naar de hoeren te gaan gemiddeld? Ik heb er geen flauw benul van..
Mijn vriendin is een vrije geest, maar ik niet (Verhaal 499)
Hij zei me dat hij gek werd zonder seks (Verhaal 487)
Ik had herpes genitalis en de dokter vroeg me of ik andere seksuele betrekkingen had gehad. Dat was niet zo. Mijn man vertelde het me toen. Hij zei me dat hij gek werd zonder seks en dat hij dit de enige oplossing vond. Hij wou mij niet lastigvallen.
Ik geef toe dat we heel wat moeilijkheden hebben gehad door de jaren heen. Ik kon hem vaak geen seks geven vanwege zware depressies. 4 jaar geleden ook borstkanker gehad.
Hij is altijd erg attent en medelevend geweest. Hij is alles voor mij. Ik zie hem doodgraag. Sinds een half jaar is mijn chronische depressie onder controle dankzij een Esketamine-behandeling , ik kreeg ook weer zin in seks en we vrijen sindsdien ook heel regelmatig. Heel intens en teder.
Nu ben ik echter gebroken. Ik kan het niet uit mijn hoofd zetten. Ik ben een emotioneel wrak momenteel.
We zijn op mijn verzoek (hij wilde eerst niet) in relatietherapie sinds 4 weken.
Ik vraag me af of ik lotgenoten heb...
Als ik je verhaal lees, proef ik er wel uit dat die heel veel liefde voor je heeft.
Toen jullie het zo zwaar hadden (ook voor hem) heeft die je altijd bijgestaan. Op het moment dat jij hem geen sex kon geven heeft die dat bij de ramen gezocht.
En op het moment dat jij wel weer toenadering zoekt wat sex betreft is die er, zelfs teder en liefdevol, ook voor je.
Het is niet correct. Maar ik denk dat je het in dit geval niet zo zwart wit moet zien.
Ze betekent veel voor me.
Hartelijke groet,
A
Versmachtende relatie - jaloerse vrouw (Verhaal 498)
Ik ben een 38 jarige man en ik ben reeds 3 jaar samen met mijn partner.
Zij is enkele jaren jonger dan mij maar dat vormt geen enkel probleem.
Wat wel een probleem vormt is dat ze te bezitterig is en mij dus alles ontneemt.
Ik heb een grote passie voor motorfietsen.
Zelf heb ik een motorfiets maar ik mag van haar niet gaan rijden omdat ze denkt dat dit voor bij andere vrouwen te gaan zitten is.
De motorfiets staat dus in de weekends al 3 jaar in de garage en mag deze enkel gebruiken om te gaan werken.
Ik heb zeker geen slechte intenties met haar en dus ben ik zeker niet van plan om het ergens anders te gaan zoeken.
Ikzelf laat haar wel haar ding doen.
Van mij mag ze gaan en staan waar ze wil want ik heb alle vertrouwen dat ze niks verkeerd zal doen.
Ze is al meerdere keren uitgeweest naar discotheken met haar vriendinnen tot in de vroege uurtjes.
Maar als ik bvb de Vrijdagavond eens wil gaan biljarten dan mag dat ook niet.
Ze zegt dikwijls tegen mij dat ik niet meer dezelfde persoon ben als toen ze me leerde kennen.
Dat is volgens mij omdat ze mij alles ontneemt.
Het enige wat ik in het weekend doe sedert ik bij haar ben is thuis blijven want ik mag nergens gaan.
Of als het met haar is dan mag ik wel het huis verlaten.
In het begin van de relatie had ik het niet echt door dat zij zo bestond en dan laat je het ook wel toe dat ze dingen verbied.
Maar nu heb ik er echt genoeg van en als ik haar uitleg dat dit zo niet verder kan dan legt ze alle schuld bij mij.
Ik heb zo het gedacht dat ze narcistische trekken heeft.
Tot slot wil ik nog vertellen dat ik van niemand in mijn directe omgeving morele steun krijg ook al leg ik uit hoe de situatie in elkaar zit.
Dit is niet gezond en heeft ook weinig meer te maken met jaloezie.
Je bent net een hond aan de ketting. Die alleen zijn voerbak mag leeg vreten en een keer mag pissen.
Hekel (Verhaal 411)
Verder sluit ik me aan bij Omar.
Maar door wat je schrijft, maak je op mij een erg sombere indruk. Het lijkt alsof je niet alleen het leven niet waardeert, maar ook jezelf niet, waardoor het moeilijk wordt om van iets te genieten.
Overweeg alsjeblieft of om hulp te zoeken, of vermijd ALLE contact met naasten. Op die manier voorkom je dat je de mensen/ naasten om je heen onbedoeld (verschrikkelijk) kwetst door zo negatief in het leven te staan.
Hoe vaak seks?? Wil ik te vaak? (Verhaal 495)
Uiteraard merk je dat je seksleven op een lager pitje komt te staan, maar voor mij hoeft dit niet. Liefst zou ik 3x per week hier aandacht aan besteden.
Ik heb enkele jaren geleden hier vanalles aan proberen te doen, foto,s sturen, setjes aantrekken, filmpjes maken, opdrachtboekjes. De leukste/gekste dingen heb ik geprobeerd. Resultaat is zeer weinig. Ik kan me dat niet voorstellen dat er mannen zijn die niet tot nauwelijks zin hebben in seks en maak dit dan ook bespreekbaar met hem. Antwoord wat ik krijg is, je moet me verleiden.
Tijgeren op bed, dansen voor hem, striptease. Hier voel ik me niet comfortabel bij en dit ook uitgesproken. Ik moest me niet aanstellen.Sorry maar na hetgeen ik allemaal al geprobeerd heb... vorig jaar ben ik eens gaan turven, kwam aan 1x per maand. Zeer ongezond voor mensen onder de 40.
Ik twijfel hierdoor ook aan mezelf, helaas.
Zijn er meer mensen die dit herkennen?
Doe ik iets verkeerd?
Blijkbaar vind je man jullie seksleven niet zo spannend meer dat kom vaker voor na 15 of 20 jaar huwelijk. Je hebt al je best gedaan om er weer wat spanning in te brengen, maar na een aantal weken is dat ook niet echt meer spannend voor hem. Ook de 3 dingen die hij heeft genoemd zullen na een tijdje niet genoeg spanning voor hem geven. Straks vindt hij trio’s leuk of misschien zelfs dat je een minnaar erbij neemt, jullie zijn nog jong dus het is de vraag waart dit eindigt.
Het is voor hem wel leuk dat je dat soort dingen oor hem doet MAAR wat doet hij den voor jou.
Jij doet in ieder geval niets verkeerd en doe nooit dingen wat je echt niet wil,
Ik heb het gevoel dat ik er alles aan doe, maar niet op de manier zoals hij dit zou willen.
Boekjes gemaakt met opdrachten die hij willekeurig kan inzetten, niets helpt.
Je denkt dat het aan jezelf ligt. Ben ik nog wel aantrekkelijk genoeg
Ik heb een goede vriend waarmee ik dit af en toe bespreek. Hij is ook al lang samen met zijn vrouw. Daar ia het probleem andersom. Hij zegt zo vaak had ik maar een echtgenote zoals jij op dat gebied
Hiersoor voel ik me weer iets beter en probeer er maar vanuit te gaan dat het niet aan mij ligt.
Ze beloofd veel maar doet weinig (Verhaal 377)
Wie weet wat ik hier aan kan doen?
Waardeloze sex en arme komt nooit klaar
Pas op vrouwelijke seksualiteit is weliswaar anders aan te pakken… geen rechttoe rechtaan.
Als seks niet bevredigend is voor een vrouw dan is het een klusje dat ze snel,achter de rug wil hebben. Laat hem zijn ding doen, hij komt toch op 2 min.
En neen je pik is niet wat seks voor een vrouw geweldig maakt of niet…
Als de sex met 5 min klaar is en zij is nog nooit klaar gekomen bij jou, betekent dat dan dat jij wel klaar bent gekmen?!
Dan snap ik wel dat zij er niet zo veel trek in heeft.
Trek er eens een uur voor uit. Zoek de clitoris eens op, met of zonder beffen. Pak er eens een klein fibrator bij. Duw je vinger zachtjes in dr kont.
Probeer eens wat.
Maar er in hangen klaar komen en slapen word geen enkele vrouw warm van.
Hoe moet ik hiermee omgaan? (Verhaal 492)
Ik ben 9 jaar samen met mijn huidige relatie waarvan wij momenteel bijna 3 jaar samenwonen. Mijn partner kampt al een aantal jaren met psychische klachten en ongeveer 2 jaar geleden is er ook een depressie gediagnosticeerd is.
Nu is het zo dat ik al een tijdje rondloop met gevoelens van twijfels over de relatie. Het zou goed zijn als ik deze bespreekbaar maak bij mijn partner maar dit vind ik heel lastig. Ik weet dat mijn partner helemaal geen gevoel van twijfels heeft en ik ben bang dat als ik mijn gevoelens bespreekbaar maak dit niet bijdraagt aan verbetering van de mentale toestand van mijn partner wat de situatie zeker niet ten goede zal komen.
Ik ben heel benieuwd of er hier mensen zijn die zelf iets dergelijks hebben meegemaakt of wellicht vanuit hun beroep hier ervaring mee hebben en misschien zijn er ook mensen die hierover hele goede tips hebben? Ik hoor ze heel graag!
Bedankt.
Groetjes Renske
Het is bijna eng maar dit lijkt mijn verhaal wel ik loop al jaren met hetzelfde rond.
Ik ben sinds 2006 samen met mijn vrouw.
We zijn getrouwd in 2008 , de eerste 7 jaar hadden we een top relatie echt beter kon ik me niet voorstellen.
Van de 1 op andere dag sloeg dit 180 graden om .
Op haar werk storten ze finaal in iedereen was perplex.
We zijn toen een traject ingegaan van therapien maar niets helpt We zijn nu 8 jaar verder en de laatste therapie bij de Viersprong ix ook stuk gelopen.
Ze heeft volgens de geleerde borderlands en een persoonlijkheid stoornis en daarbij HSP. Ze heeft regelmatig uitbarstingen waarin ze erg agressief word en soms zelfs fysiek baar mij toe.
Op dit moment loop ok zelf bij een psycholoog vanwege dit.
Ook ik twijfel hevig maar durf het niet met haar te gespreken en weet ook niet hoe ik dut moet doorbreken.
Ze neemt geen initiatief meer (Verhaal 474)
Sinds een aantal jaar is dit veranderd. Drastisch!
Ze neemt geen initiatief meer, behalve smorgens af en toe als we nog in bed liggen. Dan mag ik even snel lepeltje liggen. Dit duurt bij mij smorgens nooit lang om een of andere reden.
De laatste tijd als ik iets probeer, of als we een avondje plannen voor ons tweetjes, dan krijgt ze ineens hoofdpijn, zit ze plots niet lekker in haar vel. Tot ik het zat ben, en dan gooi ik alles eruit. Dan belooft ze gouden bergen en hebben we daarna goede sex.
Ik heb op een gegeven moment zelfs gezegd dat ik niet weet wat ik doe als een andere vrouw me wel aandacht geeft. Ik wil dat niet, ik ben altijd iemand geweest die fel tegen vreemdgaan was, al kan ik de laatste tijd steeds beter begrijpen dat mannen (en vrouwen) die thuis tekort komen het ergens anders gaan zoeken.
Het is voor mij enorm vervelend. Ik heb een redelijk hoog libido (wat ik altijd al aangegeven heb) en zij wat minder. Prima. Maar de laatste tijd wordt t alleen maar erger en erger.
Op t moment van schrijven is het weer zover. Hele dag gewacht op de avond, en rond etenstijd begint het al. Ik heb een beetje last van mijn hoofd. Vast niet genoeg gedronken…. Ik geloof t gewoon niet meer. Ik wil op zoch niet bij haar weg, maar ik wil ook niet elke keer deze drama hebben.
Klinkt dit bekend? Ik hoor graag van anderen hoe ze hiermee omgaan.
Juist !
Hier het zelfde hoor. Alleen is mijn vrouw 24 . Zou je denken dat deze leeftijd nog lekker sexueel actief is toch ?
Nee .
Totaal niet ik moet een heel vliegtuig hoog houden om maar een klein beetje een interesse te wekken.
Ik heb sexuele fantasieën maar zij totaal niet .
Ze wilt niks ze vind niks interessant het is om.moe van te worden .
Heb zelfs een keer gedacht goh wat gaat er gebeuren als ik even niks laat horen van mijn verlangens en gewoon seksloos door het leven ga een maandje of 3 .. dan moet ze toch een x denken van oh arme man miss wil ik wel wat leuks ofzo .
Nee .
3 maanden geen wind over mn jonge heer geblazen niet naar gekeken niks .
Wat voor mij het beste werkt is over de bruk trekken .
Ik een potje seks . Jij een massage vanavond.
En tijdens de quicky proberen gewoon je eigen fantasie te vervullen. Bijvoorbeeld een keertje buiten op het strand proberen of . Geen idee in de voorraad kast ofzo . Je vrouw geeft jou je pleziertje . En jij haar een massage of een nieuwe tas ofzo .
Is dit triest ? Fuck it . interesseert me niet . Ik heb mijn dingen nu in ieder geval wat moet ik dan zonder seks door het leven ? Nu al ? No way .
Nu heb ik een relatie van ongeveer 2 jaar . We wonen niet samen maar als we elkaar zien zou je denken dat we wel intiem zijn nou nee hoor gebeurt heel vaak niks ..ik heb t al vaak besproken dat ik dit zo niet wil ik heb wel die behoefte en ja dan gebeurt t weer een keer en dan weer een hele tijd niks ...vind t lastig dus begrijp je goed...bespreek het nogmaals met haar dat je dit zo niet wilt en niet kan! Dat jij die behoeftes wel hebt..succes
Mijn man is verliefd op een ander (Verhaal 14)
Mijn man en ik zijn 21 jaar bij elkaar en hebben 2 zonen van 12 en 14 jaar.
In onze relatie is eerder vreemdgaan voorgekomen en daar zijn wij toe sterker uit gekomen maar deze keer lijkt het anders.
Mijn man heeft zo'n 7 weken geleden toegegeven verliefd te zijn op een ander en dat dit al zo'n half jaar aan de gang is. Ook zij is verliefd op hem.
Achteraf heb ik ook al een half jaar een onderbuik gevoel gehad dat er iets niet klopte, ik was er soms echt ziek van, maar ik had geen bewijs en dacht dat ik gek was.
Hij twijfelt aan zijn gevoelens voor mij en zegt dat hij veel van mij houd maar meer als zijn beste vriendin. Hij was niet op zoek naar iets nieuws, het is hem overvallen.
Hij verteld mij dat zijn gevoel voor mij al wat was verminderd voor hij verliefd werd en geen idee heeft hoe dat kwam. Onze relaties was altijd goed, we zijn een goed team, weinig ruzie,kunnen goed praten en we geven elkaar de vrijheid om eigen dingen te doen.
Hij slaapt inmiddels op zolder om afstand en rust te nemen. Er is geen intimiteit meer en slechts af en toe een knuffel of kus omdat hij mij geen valse hoop wil geven.
Hij zegt een super gezin te hebben, maar de verliefdheid heeft hem aan het twijfelen gebracht.
Hij wil het graag alles oplossen tot ieders tevredenheid...
Hij vind het moeilijk met de situatie om te gaan en vind het vooral allemaal verschrikkelijk voor mij.
Ik heb hem gezegd dat ik hem de tijd en ruimte wil geven om zijn gevoel uit te zoeken en probeer ook afstand te nemen, al wonen we in een huis..
Ik besteed meer tijd en aandacht aan mezelf, mijn uiterlijk, vrienden en hobby's.
Ik zorg goed voor mezelf om deze situatie het hoofd te kunnen bieden en er te zijn voor mijn kinderen.
Ik hou nog steeds heel veel van hem en wil er alles aan doen om de relatie te redden, al kan ik niet zo veel doen op dit moment.
Ik lees veel om inzicht te krijgen in hoe mannen denken en hoe om te gaan met de situatie, maar er staan veel verschillende dingen op internet.
Mijn vrienden en familie (en zelfs mijn man) vinden het heel knap hoe ik met de situatie omga en prijzen mij de hemel in maar snappen soms niet dat ik hem niet de deur uit zet.
Ik vind echter dat, zeker zo'n lange, relatie in voor en tegenspoed is.
En dat als ik hem hard weg duw dit alleen averechts werkt.
Ik wil hem op deze manier laten zien wat hij mist als hij weg zou gaan en hem serieus nemen in de moeilijke tijd die hij heeft. Echter, als ik nu naar mijn onderbuik gevoel wil luisteren is het zo wisselend.
Ik denk namelijk dat hij uiteindelijk niet weg zal gaan en wacht tot er voor hem gekozen gaat worden.
Ik denk dat het uiteindelijk goed komt maar bereid me toch voor op het ergste, just in case...
Hoe hij het heeft aangepakt verdient niet de schoonheidsprijs maar hij heeft er niet voor gekozen om zich zo te voelen.
Mijn vragen zijn eigenlijk:
-Wat doe ik goed?
-Wat kan beter?
-Hoe lang moet ik hem de tijd geven om een beslissing te maken?
-Zijn er mensen met dezelfde ervaring?
Alvast bedankt voor het lezen en jullie reactie
Hoe kunnen we met elkaar in contact komen? Jouw verhaal lijkt erg op die van mij... misschien eens fijn om met elkaar te kunnen praten?
We zijn 10 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen, 8 en 10 jaar oud.
Week geleden kwam ik erachter dat hij een relatie heeft op het werk.Nog maar pril,maar wel emotionele band.
Eerst boosheid,dan verdriet,dan denken aan een oplossing.
Heb afgelopen dinsdag (naar uren huilen) tegen hem gezegd dat ik hem de tijd heeft om een keuze te maken.
Tot eind deze week.
Hij kwam van de week huilend thuis en vertelde dat hij de keuze al gemaakt heeft en dat hij niet meer tijd nodig heeft om na te denken en dat hij van mij houdt en met mij verder wil.
Hij geeft aan dat het “meisje” ,van 22 jaar oud,vandaag de laatste dag gaat werken en dan naar een andere stad/werk gaat.
Iik voel me intens verdrietig maar tegelijkertijd tijd sterk genoeg om mij voorbereiden op het ergste.
Ik hou van hem ontzettend veel maar mijn vertrouwen is erg aangetast.
Vanaf donderdag voel ik dat hij terug is maar toch verdenk ik hem elke keer.
In mijn hoofd ga ik kapot,zo veel gedachten dat ik aan oxazepam zit om goed voor mijn kinderen te kunnen zorgen.
Ik loop veel met onze hond om de tijd voorbijj te laten vliegen en nadenken.
Volgende week ga ik naar de therapeut.
Ik geloof wel dat hij daar uitgemaakt heeft maar toch voel ik veel onrust en wanhoop.
We hebben gepraat waarom dit had kunnen gebeuren.
Door de combi hectiek van kleine kinderen/werk is in onze relatie wat somberheid ontstaan,monotone.
Hij is opzoek gegaan naar de liefde.
Ik ga mij niet hier schuldig over voelen,absurd,ik kwam ook aandacht tekort.
Maar hoe kom ik erachter dat hij nu de waarheid zegt,dat het meisje straks echt uit het beeld is?
Hoe krijg ik mijn twijfels onder controle?
Ik vind het zo moeilijk…
= neem Relatietherapie.
Weet nier wat ik moet doen (Verhaal 491)
Het doet pijn 😞 (Verhaal 484)
Na 2 dagen wist ze me te vertellen dat ze dinsdag de lagere school verliefd is op mij en ik zo haar jeugdliefde ben !?
We zijn een relatie begonnen maar ben Na het samenwonen dat ze al veel had meegemaakt met eerdere relaties die haar slecht behandelden .
En heb de indruk dat ik daar voor moet boeten!!
Alles wat ze vraagt om te veranderen en te verbeteren doe ik en dan gaat het een tijd goed maar dan is het terug niet genoeg meer !??
Weet niet wat nog te doen om haar gelukkig te krijgen en een relatie te bekomen die geluk kan uitstralen tot de dood ons scheidt .
Ik ben 50j en moet mr laten vernederen of totaal zwijgen om de orde te bewaren .
Dit is geen leven !!
Moet ik het opgeven ??
Ik hou van haar en weet dat ze lief kan zijn .
Het doet pijn 😞
Zo kil en onverschillig (Verhaal 453)
Ze zag enkel het negatieve in onze relatie nog (Verhaal 436)
2 jaar geleden gingen we samen een nieuwe uitdaging aan om een 2e keer te bouwen. Met een architect die ons half jaar voor gek gehouden heeft, een bouw die uitliep, vrouw die na ruwbouw onze huur stopte,... heb ik veel van mezelf moeten gegeven aan de bouw.
Vrouw zat thuis met kindjes, kreeg problemen op het werk en raakte vermoedelijk in burnout.
In het laatste jaar is ze het vuur een beetje kwijtgeraakt door de vermoedelijke burnout en de sleur van ons leven met kindjes. Ze zag enkel het negatieve in onze relatie nog.
We doen heel veel samen en met de kindjes maar toch is ze beginnen gevoelens krijgen voor iemand anders op het werk.
Er is niets gebeurd maar ik ben er achter gekomen dat ze gevoelen hadden voor elkaar door troostende sms'jes van de collega. Ook getrouwd met kindjes.
Nu na 4 weken proberen we het normaal mogelijk te doen en weer het vuurtje te vinden.
Ook al zei ze dat onze relatie op was vond ik dat we een mooie relatie hadden.
Nu is mijn vrouw afstandelijk, praten wel veel, knuffelen regelmatig maar het voelt niet goed aan.
Kan dit enige tijd duren ?
Heeft iemand dit al meegemaakt?
Is het afstandelijke enigzins normaal van mijn vrouw? Ik had verwacht dat ze meer van haar moest komen maar ik ben de persoon die moet vechten.
Ze zegt constant dat er niets verkeerd is aan onze relatie maar ik moet toch tekort gekomen zijn? En ben ik dan nu wel terug genoeg?
Wel zal ze dan ander werk moeten zoeken om die collega niet meer te zien. Zodat die gevoelens minder worden en weg gaan.
Vanuit daar kun je weer beginnen om de relatie op te bouwen. Dat is nirt makkelijk. In het begin voel je afstandelijkheid bij mekaar. Dat heeft echt tijd nodig.
Doe leuke dingen waarbij gelachen word. Maar probeer ook tussen de lakens verassend te zijn, om de verbinding terug te krijgen. Zoals je ook op je eerste dates was.
Maar zolang zij hem blijft zien gaat het niet werken.
Het zal tijd nodig hebben (Verhaal 447)
Het spijt me zeer, als ik je man was kon je gaan.
Als het nou een eenmalige uitglijder was, wat je zelf hebt opgebiecht, zou ik het stukje "heel veel spijt" kunnen begrijpen.
Voor mij voelt dit als verraad (Verhaal 399)
Ik ben een man en ben 17 jaar in een relatie met ondertussen 3 kinderen. Ik keek porno en masturbeerde voor onze relatie en ik ben nooit gestopt. Ik was hier wel van het begin open over en zij had hier geen probleem mee. Iedereen is anders. Misschien heeft hij gewoon meer nood aan seks dan jij en lost hij dit zo op. Dat lijkt mij een perfect acceptabele oplossing, maar moet natuurlijk open besproken worden. Ik heb het recht niet te zeggen hoe je je moet voelen, maar het lijkt mij een slechte reden om een relatie te beëindigen.
Ik zou zeggen, bespreek het en blijf open voor oplossingen.
Het idee dat je man zich op geilt aan andere vrouwen. Inmiddels heb ik meer levenservaring opgedaan en mensenkennis. Je man houdt echt van jou. Het gaat om puur sexuele spanning. Ik zeg eerlijk ben een vrouw en kijk soms ook een pornofilmpje.
Vertel dit ook niet aan mijn man. Beter van wel natuurlijk. Het is schaamte van mij. Denk dat de afhankelijkheid bepalend is of dit een probleem gaat zijn in je huwelijk. Of een vervanging van je seksleven.
Zeg je man dat je samen met hem wil kijken. En er na leef je je samen uit. Geloof mij er is geen man die geen porno kijkt.
Praat met je man. En zet je huwelijk niet aan de kant. Je gaat het niet beter krijgen. Hij is verder goed voor je toch?
Google maar eens
En mensen wat voor jullie normaal is, kan voor een ander niet normaal zijn. Laat een ander in hun waarde! Omdat ieder het doet is het normaal onderwijs jezelf.
We zullen andere zoektermen gebruiken zeker. ;)
Als porno kijken niet past bij uw waarden is dat uw recht. Maar dat wil niet zeggen dat alle andere opinies fout zijn.
Een relatie van 39 jaar stoppen omdat uw partner porno kijkt is naar mijn mening ronduit belachelijk. Lijkt eerder een excuus om een relatie te stoppen waar andere problemen waren.
Ook “gezonde” vrouwen kijken porno, niks mis mee
Als je vrouw of partner geen liefde of genegenheid kan of wil geven, gebeuren er rare dingen. Als het bij zelfbevrediging blijft mag jij echt van geluk spreken. Doorgaans wordt er liefde en genegenheid bij gezonde personen gezocht. Eerst zien waarom jij tekort schiet bij je partner. Gun hem dat klein beetje geluk. Want het kan veel erger.
Porno kijken is maar gewoon porno kijken, dat staat los van jou. Hij zal je nog altijd lief hebben als hij naar porno kijkt. Je kunt mensen niet veranderen, wel hoe jij met hen omgaat.
Zoek een seksuoloog - relatietherapeut en durf de stap te zetten er samen over te gaan praten met iemand. Jullie hebben emotionally focused therapy (EFT) nodig, want jullie zitten duidelijk vast in duivelse communicatie van elkaar misbegrijpen.
Het feit dat je zoveel emoties voelt, is dat je van hem houdt. Van iemand houden betekent aan jezelf en samen aan de relatie werken. Stel het hem voor: samen in therapie. Met als reden: de komende jaren de beste versie van jullie zelf zijn ipv soms het slechtste in elkaar te triggeren.
Ik heb acht jaar een relatie en kinderen.
Wij kijken allebei porno. (Man meer dan de vrouw). Zowel de relatie als het sex leven is heel goed.
Ik denk dat er meer achter zit dan alleen porno kijken...
Mijn vrouw trekt me af zodat ik niet vreemd ga (Verhaal 62)
Ik mijn naam is Jan-Willem en ben nu 11 jaar getrouwd. Ik hou heel veel van mijn vrouw, maar er is iets wat me steeds meer tegen gaat zitten.
Mijn vrouw is erg jaloers, en is constant bang dat ik vreemd ga. Dat is niet zo en dat zou ik ook nooit doen in een relatie.
Mijn vrouw denkt er toch anders over en is altijd wantrouwig, dat is nu eigenlijk zo'n 5 jaar geleden begonnen.
Ik ben helemaal open naar haar, laat haar door mijn telefoon gaan, wat ze ook bijna iedere dag doet, en ben altijd eerlijk.
Nu mijn probleem, iedere keer als ik alleen weg ga, wil ze dat ik mezelf, altijd helpt ze me erbij, bevredig.
De redenatie erachter is dat ik zo niet snel naar andere vrouwen zou kijken of gedachten over zou kunnen krijgen.
In het begin zag ik er nog wel de lol van in, en ik denk dat iedere man er niks tegen zou hebben dat je vrouw je iedere dag aftrekt of oraal bevredigd. Maar geloof me, het gaat toch een keer tegenzitten.
Zelfs als we samen uitgaan moet het gebeuren, haar gedachte is dat ik dan alle aandacht voor haar houd en niet naar andere vrouwen kijk.
Gewone sex samen hebben we eigenlijk bijna nooit.
Ik ben bijna blij met de hele corona situatie, uitgaan doen we gelukkig al een tijdje niet meer en vergaderingen en meetings doe ik steeds vaker thuis via zoom.
Ik heb al een paar keer geprobeerd met haar hier over te praten, maar dat wordt altijd weer een drama.
Ik hou zielsveel van haar maar wil gewoon op normale voet verder in onze relatie.
Heeft iemand raad of tips?
Ik ben bang dat haar jaloezie uiteindelijk toch jullie relatie zal gaan kosten..
Misschien zou een bepaalde therapie haar wel kunnen helpen..
Ze is natuurlijk gewoon ontzettend bang om jou kwijt te raken..
Maar op deze manier werkt dat juist averechts,denk ik..😓
Kan mij voorstellen dat dit niet meer echt plezant is .
Constant wantrouwen krijgen van u partner voor niets, voor jullie relatie is dat echt ongezond ,
Voor uzelf & maar ook voor haar is dit echt ongezond altijd met die gedachten lopen.
En u daarom altijd aftrekken ,
uit angst dat je haar zou bedriegen .
Ze kan er misschien niet aandoen dat ze zo denkt .
Wat denkt je van Relatietherapie ?
heb er zelf ervaring mee gehad ., Was omdat mijn vriend ziekelijk jaloers was en altijd dacht dat ik met andere mannen zou bezig zijn of sturen . En hij had dat gevoel extreem omdat hij in een vorige relatie zwaar bedrogen is geweest . Das erg voor hem .. maar ik was wel ook het slachtoffer van de vorige ex haar daden .
Ik was het kotsbeu ! . Hij kon kiezen.. . In relatietherapie gaan , of uit elkaar .. ik kon niet meer in therapie gaan wel als koppel om hem beter te begrijpen en te ondersteunen . 5 maanden hebben we dat gedaan. De relatie gaat super goed ons . Jaloezie bijna niets van te herkennen . Gezond jaloers is hij nog. Maar niet ziekelijk ..
Relatietherapie helpt echt !
Dat wil niet zeggen dat je een slechte relatie hebt daarvoor als je op therapie gaat.
Integendeel ..
tis net Omdat je u goed voelt bij elkaar,en bij elkaar wil blijven .
Dat ge zo een therapeut eventjes inschakeld.
maar gewoon bepaalde dingen niet begrijpt van elkaar . Maar der dan toch alles aan doet om het te kunnen begrijpen .
Misschien is het mogelijk het leven voor haar weer leuker te maken door in relatie therapie te gaan of een seksuologe te consulteren. Met het onderwerp dat u pijpmoe bent.
Ze zal vaak bedrogen zijn in verleden.
Ze is wel gek op u als ze zoveel moeite doet u elke dag te laten klaarkomen. Word al moe bij de gedachte. Ze zal niet zo gelukkig zijn.
En als zij/jullie daar geen oplossing voor vinden is de kans dat de relatie strand heel groot.
Mijn man houdt van SM (Verhaal 467)
Ik herken me in jouw verhaal. Mijn partner heeft sinds kort een subje waar hij op los kan gaan. Maar ik heb me niet gerealiseerd dat mijn toestemming om een subje te zoeken het vertrouwen van onze relatie minder zou worden. Ik merk dat ik ook steeds meer aan het controleren ben. Bah, niets aan.
Ik krijg geen hoogte van m’n partner (Verhaal 439)
Ik ben ruim 14 jaar samen met m’n partner.
Gedurende de relatie merk ik steeds meer dat zij zich afzondert. Niks word er overlegd en een zinnig gesprek hebben we al maanden niet gevoerd. Ik begrijp best dat we door alle verantwoordelijkheden best druk zijn in ons leven maar ook op de momenten dat we tijd hebben komt er niks uit. Er word continu gesnauwd en niet op een respectvolle toon gesproken. Ik weet ook wel dat ik niet altijd een goed humeur heb maar bij haar is dat continu het geval. Altijd moet ik de blauw helm zijn en de rust bewaren. Als ik haar erop aanspreek is het wat heb ik nu weer niet goed gedaan als reactie om mij een bezwaard gevoel te geven als ik mijzelf wil uiten. Als ik vertel dat ik ontevreden ben over dingen voelt het meteen voor haar als een aanval, we komen nooit tot begrip en oplossing. Als ik dan probeer om naar begrip of een oplossing toe te werken krijg ik het verwijt dat de gesprekken allemaal zolang moeten duren en dat het teveel tijd kost. Vaak heeft ze het idee dat ze dingen aan mij heeft verteld die ik echt niet heb gehoord vanuit haar. Daardoor begin ik aan mezelf te twijfelen, ik geef een heleboel om haar maar ik ben echt dood ongelukkig. Door m’n kinderen, gewenning en onzekerheden ben ik te angstig om weg te gaan. Maar dit ga ik ook niet volhouden, wat zou ik nog kunnen doen?
Bedankt voor de eventuele reacties.
Groet,
Het is zeker lastig wanneer de communicatielijnen degraderen tot een punt waar je niet meer met elkaar kan praten. Het klinkt alsof ze geen zin meer heeft om te praten, wellicht omdat ze niet meer gelooft dat het zin heeft, etc. De redenen kunnen legio zijn. Het klinkt gemakkelijk maar praten met een therapeut is in dit geval het beste.
Waarom? Omdat communicatie een ingewikkeld onderwerp is. Jullie communicatiedynamiek moet als een kluwen garen worden ontward: wie heeft wat gezegd, op welke manier, wat is begrepen en welke gedrag is erop gevolgd. Dit kost tijd en aandacht.
Succes ermee!
Ik zit in een soortgelijk schuitje maar hoop voor jou dat het inmiddels wat beter gaat...ik ga dat boek iig lezen, misschien levert het me wat op!
Groetjes C.
Liefst zou ik scheiden. Weet hij wel hoor. Maar hij wil niet scheiden. Mijn jongste kind is nog maar 5 jaar, zal niks begrijpen waarom wij apart zouden wonen enz. Ik probeer echt uit te houden tot mijn kind zou begrijpen waarom wij scheiden. En dat is verdomd moeilijk, dat uithouden. Dus bij het kleinste geval schreeuw ik, vloek ik, alles om maar ruzie te maken :( Dus misschien dat jou partner ook niet meer samen wil zijn met jou?
Ik mediteer nu ook. En als zij dan chagrijnig is blijf ik overeind en blij. Iedereen mag al eens afstand nemen. Je moet gewoon van elkaar weten of de andere wil dat je haar met rust laat als ze signalen van afstand nemen uitzendt of dat ze net aandacht van je wil.
Maar door het met je therapeut te bespreken leer je wat je eigen triggers zijn op haar gedrag. Trust me, het werkt echt in therapie gaan.
Ten eerste sterkte 😞
Ik maak hetzelfde mee en zijn pas sinds 27/05/2023 getrouwd .
Er zijn goeie momenten maar laatste week kan ik niet goed doen weeral !!
Nu wil ze al 2 dagen geen woord zeggen en vraag ik iets is het een snak en snauwde:-(
Een mens leeft maar 1 keer en vraag me af of het het waard is pppfff
7 jaar strijd in een paar minuten (Verhaal 169)
Toen wij elkaar ontmoette,kon ik met hem lachen,praten,gieren en brullen,alles!
Maar toen wij eenmaal samen woonden, was dat allemaal weg!! Ik ben heel vaak in gesprek gegaan, van..waar is dat alles gebleven en heb ook vaak gezegd,dat dit niet mijn idee is van een partner,en wou ook een einde maken aan onze relatie,omdat ik totaal geen genegenheid, geen aandacht,geen gesprekken,niet lachen samen eigenlijk totaal niks geen raak vlakken,ineens he,was er wel.....in de veroveringstijd
Maar ik bleef strijden,want ik was verliefd en hij is een gouden man,qua zorgen voor mij en familie.Ik dacht dat komt wel weer...maar ik heb verkeerd gedacht....ik bleef erin geloven....en bleef strijden en gesprekken los trekken en het enige wat hij zei was: Ja je hebt gelijk,ik ga beter mijn best doen...
Waarop ik weer zei: daar hoef je je best niet voor te doen,dat is ER of NIET,dat kost geen moeite,dat komt vanzelf.....maar helaas,om de 3 mnd benauwde het mij weer en had ik weer zo'n gesprek en wou ik einde maken aan relatie,en hij weer beter beloven
Genegenheid is bij mij geen seks,het is een arm om me heen spontane kus,een compliment,seks is seks,maar de liefde bedrijven dan kan hij niet,de allereerste x met hem,geen voorspel,hij tot zijn climax en dat was het,waarop ik riep; Hallo ik ben er ook nog
En toch blijven strijden en geloven dat t goed komt,inmiddels veel van hem gaan houden als persoon,heel veel en nog steeds kriebels in mijn buik,nu niet meer,we zijn 5 jaar getrouwd en onze liefdesleven is nihil
Ik snak naar genegenheid en voel me zo alleen in deze relatie.
Inmiddels veranderd mijn lichaam en ook werd ik onzeker,ik kreeg vaginale problemen,ingreep gedaan zodat HET beter zou kunnen,5 mnd verder en maar 1x geprobeerd.
Dit klinkt zo egoïstisch van mij,maar er is ook zoveel wat wij niet hebben,dat kan ik hier komt opnoemen,en mijn partner hou ik nog steeds van en hij van mij,zegt hij,maar ik zie hem als mijn verzorger en niet als partner.
Als er mensen bij zijn doet hij ook heel anders tegen mij,grof,zeg maar,en ik laat dat niet gebeuren dus Zeg ik er iets van,en krijg je dan discussies,in bijzijn van anderen en dat wil ik weer niet.
Het is best veel,en ik weet niet meer wat te doen,ik moet er niet aan denken om mijn leven zonder hem te zijn,dus ook gek
Ik ben eenzaam en verdrietig en ook niet gelukkig in deze relatie,maar hou veel van hem
Ik zou zonder hem veel gelukkiger zijn,dat weet ik maar wil ik dat echt??
Bedankt voor t lezen,dit is zo kort geschreven ,7 jaar strijd in een paar minuten
Mijn partner is een goed mens,echt waar,niks is hem te veel !Hij doet alles!! Maar wat heb ik aan spullen als ik geen genegenheid heb?
Ik snap dat de man egoïstisch is tijdens de seks. Dat zijn ze allemaal. Ze bonken je gewoon zo hard totdat je het warme vloeistof door je lichaam voelt. En daarna is het afgelopen.
Maar weet je? Vrouwenseks is veel fijner. Daarom zeg ik:'Je kan ook op een pussy rijden hoor'.
Groetjes,
Meneer Bonkie
Vanaf het begin vond ik hem wel vreemd (Verhaal 483)
Zijn we over een jaar nog samen? (Verhaal 473)
Maar ik zit er steeds en steeds meer doorheen. Eerst alleen vanwege de relatietwijfels. Mijn vertrouwen in onze relatie is weg en ik zoek continu bevestiging. Zodra het even wat minder gaat kan ik enorme huilbuien krijgen en somber worden. Het helpt echt niet als je hoogzwanger bent. Ik word er onzeker van en zie alleen maar doemscenario's voor me.
Nu is hij ook meer aan het appen met die collega van hem. Hij zegt dat het puur vriendschappelijk is, en ik geloof hem daarin wel. Ik wil het hem ook niet verbieden. Maar toch doet het me ongelofelijk veel pijn, vooral als ik in zo'n sombere bui zit. Hij draait zijn telefoon af en toe weg, om 'mij niet te triggeren', maar dat maakt het nog erger. Alsof hij iets te verbergen heeft. Ik zie allemaal scenario's voor me waarin hij er met haar vandoor gaat.
Ondertussen ben ik bevallen en het maakt het er niet beter op. De hormonen en slapeloze nachten maken dat ik nog meer in mijn emotie terecht kom en 's nachts flink kan gaan huilen en dus niet slapen. Mijn man weet niet wat hij moet doen en ik voel me op dit moment gevangen in huis met een peuter en newborn. Als ik er al aan denk komen de tranen. Ik ben ook bang dat ik hem juist alleen maar wegduw hiermee.
Hij heeft echt een ongelooflijk slecht moment uitgekozen om mij zoiets vertellen, al kan ik hem ook niet kwalijk nemen voor zijn eerlijkheid. Soms ben ik positief en zie ik het allemaal niet zo zwaar, maar vaker nog ben ik op mijn hoede. Wat kan ik zeggen, wat niet? Appt ie weer met haar? Zijn we over een jaar nog samen? Blijft hij nu alleen bij me voor onze kinderen? Kan ik iets zeggen over onze toekomst, of jaag ik hem daarmee weg?
Ik word er helemaal gek van.
Plan lekker gezellig wekelijks een date night in. Zoals vroeger. Even los van alle sleur wandelen en babbelen. Of even samen praten op de bank.
Verloren lopen in je eigen hoofd. (Verhaal 56)
Beide opties beschadigen kinderen psychologisch (Verhaal 482)
Broer zoekt zus (Verhaal 414)
Broer zoekt zus.
Nou kun je van alles hierbij bedenken, maar ik bedoel hiermee te zeggen dat ik in een platonische broer-zus relatie zit met mijn vrouw en hier al van alles aan heb geprobeerd te doen maar zij heeft nu 3 kinderen en geen zin meer. Ik wil haar emotioneel niet kwijt en ik wil de kinderen dit ook niet aandoen om er mee te stoppen.
Is het dan zo raar dat ik een “zus” zoek die precies hetzelfde meemaakt als ik en we iets voor elkaar kunnen betekenen om de sexuele leegte op te vullen en verder door kunnen met ons gewone leven.
Even aandacht, even spanning, even sex.
Waar kan ik ze dan vinden? Ik ben niet van plan om me in te schrijven op datingsites met allerlei nepprofielen en dure credits. Ik ben gewoon simpelweg op zoek naar een lieve leuke echte vrouw.
Er moeten er toch genoeg rondlopen met de zelfde behoefte? Zijn er misschien chatsites of andere fora waar je contacten kunt leggen? Heeft iemand voor mij tips? Gr& Frits
Ik zit ook in een broer zus relatie en ook opzoek naar Intimiteit
Ik voel me hierdoor niet meer veilig bij hem en zijn familie (Verhaal 469)
Herkent iemand dit.
Mijn partner vind het heel moeilijk als ik wijn drink (Verhaal 468)
Je verhaal komt me bekent voor maar lees toch ook iets heel vreemds.
Ook ik had een gewelddadige vader door de alcohol, als hij nuchter was kon ik me geen betere vader wensen maar die dagen waren schaars. De ellende die ik heb meegemaakt zorgen er heden ten dagen nog steeds voor dat ik dronken mensen accrocheer met geweld. Dit is ook de reden dat ik nooit naar verjaardagen ga wanneer ik weet dat daar behoorlijk gezopen word, dronken mensen zorgen er voor dat ik zelf in de hoogste alarm fase terecht kom wat ook weer agressie bij mij oproept. Dus tot zover kan ik begrip hebben voor je partner maar wat ik zeker niet begrijp is.
Hoe in godsnaam kan hij na alle ellende die hij heeft meegemaakt zelf nog 8 biertjes achterover slaan. Na alle ellende die ik thuis heb meegemaakt heb ik mezelf een belofte gedaan en die was nooit van mijn leven ga ik dit mijn kinderen aandoen NOOIT dus er is niemand er die mij 1 druppel alcohol naar binnen krijgt zelfs een biertje 0.0 komt mijn huis niet in.
Ik geniet altijd van mijn kerstdagen en daar heb ik geen alcohol voor nodig uw partner wil geen controle hij duld alleen geen dronken mensen in zijn buurt zijn dronken vader heeft hem genoeg beschadigd en dat zal hij geen 2de keer laten gebeuren.
Heb een tijd terug een fout gemaakt (Verhaal 466)
Mijn partner denkt dat het normaal is om na het werk niet naar huis te komen (Verhaal 464)
De vriendin van mijn jongste zoon (Verhaal 445)
Ik ben 38 jaar getrouwd en hou veel van mijn vrouw alleen de sex is de laaste 10 jaar minder sinds 3 jaar woont de vriendin van mij jongste zoon(23jaar) bij ons in zie is 21 en ziet er goed uit ze loopt er in mijn ogen vaak schaars geleed bij (kort rookje en een topje) ik meer aan me zelf dat ik haar vaak bekijk en dat het mij opwindend en er over fantasie heb weet niet wat ik er mee aan.moet kan haar niet verbieden hoe zij zich kleed vind het van mijnzelf ook ongezond en toch wind het me op weet niet meer wat ik er mee moet ik hou van mijn vrouw help
simpel op te lossen
gewoon haar aanspreken en overleg met haar dat je met haar een keer naar bed wil zonder dat iemand anders het moet weten
je zal zien dat de drang dan minder word en beter accepteerd dat ze schaar gekleed rond loopt
heb ik gedaan met de dochter van mijn vriendin
nu staan we soms samen naakt in e badkamer zonder enig twijfel of schuld gevoel
Dit zal jouw en je gezin niet goed doen geloof me.
De reacties hierboven zijn fucking evil op 2 na. Vertel je vrouw dat het niet gezond is dat ze er zo bij loopt en spreek je zoon ook erop aan. Bro het is voor jullie eigen bestwil ik snap dat het bij vele mischien normaal overkomt maar kijk naar wat je in gedachten hebt en ook sommige idiote reacties hierboven met hun domme gedachten. Dit veroorzaakt alleen maar verderf en gezinsbreuk.
Sinds een paar jaar heb ik bisexuele gevoelens (Verhaal 378)
En heb ondertussen het ongeloofelijke geluk gehad om een jongere man in mijn leven te hebben.
Mannenliefde/sex is de MAX. Eens je hiervan hebt geproefd wil je niets anders meer.
Advies geven is moeilijk gezien ik er zelf ook nog niet uit ben. Maar het kan helpen om met een seksuoloog, psycholoog of psychotherapeut te praten. Voor andere klachten heeft dat bij mij wel geholpen. Op zijn minst heb je iemand om er over te praten in plaats van het op te kroppen. Anders ontploft de situatie sowieso ooit. En gezien je vrouw je al aanspoort om het te doen heb je een excuus.
Zoals de persoon in de vorige reactie gaat het bij ook om het lichaam en ben ik niet zozeer aangetrokken tot het gezicht van een man. Nu ja, er zijn tussenoplossingen. :)
Je zegt bisexueel dus ik neem aan dat je ook nog tot je vrouw aangetrokken bent? Misschien is porno voldoende om de andere nood te vervullen.
Advies geven is moeilijk gezien ik er zelf ook nog niet uit ben. Maar het kan helpen om met een seksuoloog, psycholoog of psychotherapeut te praten. Voor andere klachten heeft dat bij mij wel geholpen. Op zijn minst heb je iemand om er over te praten in plaats van het op te kroppen. Anders ontploft de situatie sowieso ooit. En gezien je vrouw je al aanspoort om het te doen heb je een excuus.
Zoals de persoon in de vorige reactie gaat het bij ook om het lichaam en ben ik niet zozeer aangetrokken tot het gezicht van een man. Nu ja, er zijn tussenoplossingen. :)
Je zegt bisexueel dus ik neem aan dat je ook nog tot je vrouw aangetrokken bent? Misschien is porno voldoende om de andere nood te vervullen.
Seks met een koppel is mijn ultieme fantasie. Een vrouw en man delen op seksueel gebied. De fantasieen van 3 mensen laten samensmelten.
Ik heb dit gevoel ook.
Mijn vrouw weet ook dat ik dit gevoel heb we kunnen alles bespreken.
Ik wil haar kosten wat kost niet kwijt zij is mijn soulmate.
Ik voel me totaal niet aangetrokken tot mannen, maar een piemel daar in tegen daar wordt ik wel opgewonden van.
Ik zou zeker wel keer wat willen doen, maar zoals ik al zei niet ten kosten van mijn gezin.
We gebruiken wel speeltjes en we houden het wel spannend.
En masturberen is geen taboe hier.
Maar het is soms wel erg lastig.
Ik kan gelukkig wel mijn witte sokken en ondergoed fetisj beleven mijn vrouw wil ook dat we het samen goed hebben.
Het moet groeien en wie weet proberen we ooit samen een keer een piemel te delen.
Blijven praten ook al is het moeilijk.
Ik vond dat ook.
Maar mijn vrouw voelde ook dat ik ergens mee zat.
Na het te vertellen en ook duidelijk te zijn dat ik zelf niet wist wat ik er mee wil doen maar dat ik haar nooit zal verlaten hier voor wat ik er ook voor moet laten.
Nu en dan hebben we het er over en kijken we hoe het er mee staat.
Samen ben je veel sterker.
Ik heb een tantra behandeling geboekt bij een man, ben benieuwd...
Toch is die zorgeloze liefde voorbij (Verhaal 459)
En toch is die zorgeloze liefde voorbij…
Hij houdt nog van jou, geen twijfel! Maar kan in nog van hem houden? Kan jij vrij kussen, vrij de liefde bedrijven en je overgeven tot de liefde en hé genot… zonder je af te vragen: hoe is die ander, raakt hij haar ook zo aan, is ze mooier, beter, pijpt zij hem anders, geniet hij meer van mij of van haar… zelf al denk je niet in beter en meer… kan je je vrijgeven aan de liefde en de lust.. nu je weet dat hij exact hetzelfde of meer deelt met haar… kan jij je nog speciaal voelen, uniek verbonden wetende dat hij zijn meest kwetsbare naakte eelf, zijn lichaam, zijn penis deelt met anderen.
Zijn behoefte, zeker! Verlies jouw eigen behoefte niet uit het oog.
Sinds hij het uitsprak, houdt hij nog steeds van jou… maar voel jij je nog geliefd.
Ik zal de vraag van seks en intimiteit anders formuleren: mannen, wat is het unieke aan je liefde voor je vrouw? Deelt ze haar meest intieme dromen en emoties met jou? Zijn jullie beste maatjes? Is het bij haar zijn thuis komen als ze naar je glimlacht? Hou dit vast…
Morgen komt je vrouw thuis, schat ik hou van jou… maar ik heb behoefte aan het ontwikkelen van een intieme band (remember seks is ook intimiteit) met andere mannen?
Het delen van onze diepste emoties is een vrouwelijke behoefte en het zijn toch maar emoties… verder hoef je er niets achter te zoeken… ow ja ik ga ook met die nieuwe beste maat op vakantie, hey het is ‘maar’ gezellig op vakantie gaan hoor! Ja zie je jij vindt bergen niet leuk en ja ik wil toch graag blijven experimenteren…. Weet je een nieuwe beste maatje… het is maar het uitwisselen van gedachtes… ik blijf bij jou en wil je niet kwijt hoor maar af en toe laat ik je achter om met lijn andere bestie een biertje te nemen op het strand, lekker romantisch. Ik hou van jou xxx
Leuk hè!
Kijk moeten nu al onze behoeftes dan altijd ingevuld zijn… nieuwe seks, nieuwe romances????
Ik walg van hem (Verhaal 452)
Allemaal spermavlekken waar ik ooit sliep (Verhaal 457)
Op zijn vraag zijn we apart gaan wonen maar onze relatie is niet gedaan we nemen gewoon wat afstand.
We zien elkaar veel dus ik dacht het zit wel goed zo we zullen elkaar wel terug vinden.
Nu komt het, hij belt me op, en is verschrikkelijk ziek ik zeg tegen helm ondanks dat ik net een spoedoperatie heb ondergaan ik kom er aan om je te helpen..
Wat zie ik op de nachtkastje staan langs beide kanten een flesje water en glijmiddel , ik denk eerst nog van het glijmiddel masturbatie, ik vraag aan hem van wie is dit flesje water? Antwoord hij oh das van mij . Ik lig naast hem op bed, hij moet rechtstaan want hij moet dringend naar de wc , ik sta ook recht en trek de lakens wat recht en wat zie ik? Allemaal spermavlekken waar ik ooit sliep , ik spreek hem natuurlijk daar over aan,maakt hij een hele scene dat ik gek geworden ben en dat ik spoken zie.
Iets is anders in mijn gevoel naar hem toe (Verhaal 443)
Mijn man en ik zijn al jaren een sterk team.
Maar een paar maanden geleden kwam ik onverwacht op zijn werk en zag hem met een vrouwelijke collega die hij verzwegen had. Ik voelde dat iets niet klopte. 2 dagen later zijn gsm gecheckt. Geen berichten of contact gevonden. Wel had hij informatie opgezocht over haar. Waar ze woonde werk enz . Dit heb ik niet meteen vertelt tegen hem maar ik ben gaan vissen . Langzaam kwam er iedere keer een stukje informatie los. Dat ze vriendelijk was . Dat hij haar knap vond . Dat ze als ik er niet zou zijn de moeite waard zou zijn. Dus onrust in mijn hoofd . Kwaad gekrenkt bang. Dus verder op onderzoek. Locatie in zijn gsm gecheckt . Zijn parkeer Locatie was veranderd. Raar. Hummm. Auto wordt altijd geparkeerd en dan 4a5 min met de fiets centrum . Al jaren zelfde parkeer Locatie. Gevraagd waarom hij liever 1 kwartier reist en waarom zijn auto daar stond. Antwoord er was geen parkeermogelijkheid waar hij normaal parkeerde . Want volgens hem was hij eerst daar gaan kijken om te parkeren . O ok ja zoiets zou kunnen . Locatie gecheckt. En nee hij was meteen naar de locatie gereden waar hij geparkeerd stond. Gelogen dus. Dus ver op onderzoek , hoe gaat zijn collega naar haar werk . Waar woont ze ? Mijn man gevraagd waar woont ze ? Vaag antwoord. Wist hij niet precies. Bleek achteraf dat ze 800 meter van de plaats af woonde waar hij zijn auto geparkeerd had. En toevallig ook met de fiets was. Mee geconfronteerd zijn antwoord o echt dat is toeval.
Ok nog geen rust in mijn hoofd. Ik vond te veel dingen toevallig. Want in een gesprek waar zijn collega ter sprake kwam vertelde hij dat ze aandacht van iemand anders kreeg en hij dat niet toepasselijk vond omdat die andere man te oud was voor haar. Ook vertelde hij dat zij zelf hem niet leuk vond en hij vond dat die man haar met rust moest laten. Ik had het gevoel dat hij jaloers was . Of ik maak me zelf gek pppff
Ook zag ik op zijn locatie dat hij wel erg lang er over deed om te vertrekken als hij bij zijn auto was. Opdate veel stress ik vermoed dat er meer was. Dan toeval. We zijn maanden verder . En voor mij is het niet ok . Onze mooie sterke gevoel is weg . Hij zegt dat er nooit niks is gebeurd. En dat hij van mij houd. Ik weet eigenlijk niet hoe ik verder moet . Iets is anders in mijn gevoel naar hem toe .
De onzekerheid is inderdaad erg frustrerend. Het wantrouwen staat nu tussen jullie in. Het probleem is dat je zaken waarneemt die niet consistent zijn waardoor wantrouwen het gevolg is. Zijn informatievoorziening maakt het verhaal jammer genoeg niet kloppend. Je denkt dat hij vreemd gaat maar je hebt geen bewijs.
Je kunt twee dingen doen:
1. Een gesprek met hem hebben en op de man af vragen of hij vreemd gaat? Of,
2. Het niet meer met hem erover hebben. Gedraag je alsof er niks aan de hand is zodat hij denkt dat je er niet meer mee bezig bent. Hij zal hierdoor minder voorzichtig worden. Tegelijkertijd blijf je scherp en verzamelt meer informatie. De informatie die je uiteindelijk verkrijgt zal een verhaal vertellen. Je kunt hem vervolgens hiermee confronteren.
Optie 1 is minder ideaal omdat hij simpelweg kan zeggen ‘Nee lieverd, hoe kom je erbij?’
Optie 2 is beter.
P.S. Een van de betrouwbaarste tekenen, dat iemand vreemd gaat, is wanneer dagelijkse patronen ineens veranderen zonder dat deze verandering gepaard gaat met een heldere begrijpbare verklaring.
na 17 jaar nog steeds verliefd op jeugdvriendin (Verhaal 21)
ik ben 34, getrouwd en vader van drie kids.
Op mijn 18e ben ik een lief meisje van 16 tegengekomen. Ik werd verliefd, we werden goede vrienden, want zij zat in een relatie. Ik kwam later een lieve vrouw tegen, en met haar getrouwd. Helaas was dit van korte duur. Na drie jaar waren wel gescheiden. Gelukkig toen geen kinderen. Ik raakte daardoor weer in contact met het meisje welke ik op mijn 18e ontmoet had, wederom staprlverliefd. Helaas was zij wederom bezet. Ondertussen ontmoette ik een nieuwe vrouw en ben wederom getrouwd en we hebben samen drie kinderen. De vriendin die ik op mijn 18e ontmoette was ondertussen weer vrijgezel, we hebben samen koffie gedronken en gepraat. Ik was weer stapel op haar, maar niets gezegd. Nu weer een aantal jaar verder en zij heeft wederom een vriend en woont samen. Nu merk ik dat ik na 17 jaar nog steeds verliefd ben op haar, zij weet het niet. Mijn vrouw ook niet... Wat nu. Contact volledig verbreken?
Duurt 2 tot 3 uur voordat ik klaarkom (Verhaal 456)
Als ik sex heb met een dame of ik word door haar bevredigd met haar handen of mond duurt het tenminste 2 tot 3 uur voordat ik klaarkom voor de 10e keer .
De keren daarna gaan aanzienlijk sneller , rond de 30 minuten .
Wat kan ik eraan doen om soms wat sneller klaar te komen ?
Groet deon
Ik hou veel van mijn gezin, maar ik trek het niet meer, wat kan ik doen? (Verhaal 65)
In deze tijd verloor ik mezelf in softdrugs. Ik kwam er snel achter dat mijn emoties werden onderdrukt en de pijn verdoofde. Jaren lang hebben wij gestruggeld. Beide koppig, een verlaagd zelfbeeld en een diepte punt in ons vertrouwen. Ik was te koppig en te trots om mijn pijn te delen en andersom ook. Ik zocht mijn steun daarom in de softdrugs en verloor mijzelf helemaal. Op school, op voetballen en in het dagelijkse leven. Ik zocht steun en aandacht (bevestiging) in anderen en ging dus telkens weer de fout in met de gedachte dat zij hetzelfde aan het doen was. Na vele jaren geknokt te hebben met en tegen onszelf, kwamen we erachter hoe ongezond onze relatie was en hebben we besloten de knoop door te hakken en onze rugzak met pijn en verdriet achter ons te laten en ervoor te vechten wat er nog van over was. Verbazingwekkend genoeg ging dit heel goed en heb ik heel erg hard moeten knokken om haar vertrouwen weer te krijgen en andersom ook. We zaten nu meer in die roze wolk dan ooit, dan dat er oorlog was. Ook hadden we veel seks en had ik het gevoel dat we sterk met elkaar verbonden waren.
Op latere leeftijd besloten wij om kinderen te maken en gingen ermee aan de slag. We kregen ons eerste kindje en waren beide heel erg onzeker over dit nieuwe hoofdstuk omdat alles heel nieuw voor ons was. Vooral mijn vriendin wist niet wanneer ze hier klaar voor zou zijn, maar door veel te hebben gesproken met vrienden en vriendinnen, kennissen en familie, kwamen we er gauw achter dat niemand weet wanneer hij of zij er klaar voor zou zijn, maar dat je wel alles op je beste manier en je beste kunnen zou doen. Na een jaar proberen was het eindelijk zo ver. Mijn vriendin was zwanger van onze eerste zoon. Er vonden veel ontwikkelingen plaats bij haar. Men zegt een zwangere vrouw heeft veel zin in seks, maar bij haar was dit niet het geval. Ze vond het geen prettig idee met iets dat groeit in haar baarmoeder dat leeft. Ik heb des tijds 9 maanden het respect gehad en gewacht totdat de baby geboren zou zijn. We waren beiden in de wolken. Verliefd op onze zoon en dag en nacht bezig met de kleine man. Ik heb nooit een afkeer gekregen van de hele zwangerschap en ook niet van de bevalling zelf. Ik heb mijn vriendin ook nooit niet mooi gevonden. Altijd even mooi. Dus ik kon ook niet wachten om weer verbonden te worden op een seksueel niveau. Maar dit was nog ver uit beeld. Het heeft nog een half jaar geduurd voordat ze überhaupt los kwam en enigszins de kans gaf om het te proberen. Na dat half jaar was 1x in de 2 maanden veel. Dit heeft zich nog een half jaar zo doorgezet, totdat ze langzaam wat losser kwam. Toch was het anders dan ooit. Ik voelde me niet meer verbonden. Ik kreeg sterk het gevoel dat ze het deed om mij een plezier te doen en dat het voor haar niet hoefde. Ook brachten we onze zoon nooit weg. Ze was sterk verbonden met hem. Toen we op vakantie gingen hebben we ook nog gevreeën. In deze periode waren we niet klaar voor een tweede maar tevergeefs. We werden weer zwanger van een tweede. Ik was in de wolken. Ik wilde altijd al twee kinderen. En ik heb altijd in het nu geleefd en geleerd dat angst en onzekerheid je leven niet mag laten overnemen. Deze tijd was voorbij voor mij. Maar bij mijn vriendin kwam het niet ten goede. Ze moest huilen en was er totaal niet klaar voor. Ik was er zeker van dat wij dit samen aankonden. Maar mijn vriendin was hierin ver te zoeken. Met heel veel struggles en gepraat heeft ze de moed gekregen om het toch aan te durven, al wilde ze niet. Dit was voor ons weer een nieuw hoofdstuk en kregen een tweede jongen erbij. Zoals je kunt verwachten verliep deze zwangerschap precies hetzelfde as de vorige. Waarin ik hier ook 9 maanden heb gewacht. En daarna weer dezelfde sleur heb moeten meekan waarin de affectie ver te zoeken was. Dit heeft weer heel lang doorgetrokken. En ook weer vanaf dit moment hetzelfde liedje. Ik voel mij totaal niet verbonden met haar. Het voelt alsof ze t doet voor mij. Nooit niet wordt er initiatief getoond. En begin mijn hoop te verliezen. Ik besluit om het bespreekbaar te stellen. Al vind ze het moeilijk om hierover te praten. Maar steeds weer werd ik teleurgesteld en kwam ik thuis van een koude kermis. Het was allemaal niet meer echt voor mij het voelde allemaal geforceerd. Het voelde allemaal half om half en dat is nog netjes uitgedrukt. Door mijn frustraties begon ik mijn gevoel hierover steeds meer uit te drukken en wat harder te worden in mijn verlangens. Ik ging zinnen zeggen als: 'ik heb zin in je vandaag'. Of 'zullen we vandaag een spannende avond houden'. Ik probeerde haar een richting in te sturen. Maar tevergeefs. Met de tijd leek t wel alsof het voor haar allemaal gepland moet worden vanuit mijn en het niet meer natuurlijk aanvoelt. Nu zit ik met een nog groter probleem. Mijn vriendin houd niet van seks, neemt geen initiatief en nu ben ik ook nog eens de oorzaak hiervan dat zij er niet warm van wordt. In de loop der jaren ben ik vaker uitgevallen op haar en heb mijn frustraties op tafel gelegd. We zitten in een visuele cirkel waarin we niet meer uitkomen. Als we seks hadden dan voelde het niet fijn. Ze was niet geil, het voelde geforceerd en nog steeds deed ze omdat ze er dan vanaf is. Ook was ze nooit nat maar kurkdroog. En steeds weer kreeg ik te horen dat het aan mij lag dat ik maar gewoon liefde moeste geven en dat de rest vanzelf kwam. Op dit moment zijn onze kids 4 en 2 jaar oud. Ik kan niets beter wensen dan ons gezin. Ik ben super trots op wat wij samen hebben. Mijn vriendin doet het super goed en mijn kinderen, daar ben ik apetrots op. Maar de affectie is nog altijd niet wat het zijn moet. Elke keer zit ik op mijn tenen te lopen hoe ik hiermee moet omgaan. Hoe gooi ik het balletje op? Hoe moet ik hiermee omgaan? De afgelopen tijd komt er drank in het spel. Dit kreeg ik destijds als tip van een vriend. En inderdaad ze komt losser. Het lijkt wel alsof ze geil is en meer laat merken dat ze ervan geniet. Hier wordt ik erg opgewonden van. Ook is ze nu wat natter beneden, waar ik super geil van wordt. Het voelt soms alsof ik haar weer terug krijg en alsof ik weer seksueel tot haar wordt aangetrokken. Het is niet altijd zo maar ik mag met trots zeggen dat ze zich 1 op de 3 keer wel goed los laat. Laatst heb ik een keuze gemaakt die ten goede uitkwam. In het verleden kampte ik wel eens met een semi stijve. Dit kwam vaak omdat mijn vriendin mij niet kon geven wat ik zocht. Dat ze het deed omdat ze er dan vanaf was. Daar werd ik vaak niet warm van. Ik wilde dat ze genoot van ons. Nu heb ik in t verleden vaker (op advies) een kamagra gepakt. Dit is een Viagra. Hierdoor zou hij niet slap worden als je het gevoel had dat je ergens van afknapte, zoals het gevoel dat mijn vriendin niet warm werd van mij. Dat was zo een afknapper. Maar door de frustraties heb ik dus wel eens een kamagra tot mij genomen, zodat ze misschien het vertrouwen zou krijgen dat ik ervan genoot en ik ook niet mijn stijve zou verliezen. Ik kreeg altijd een stijve van mijn vriendin en nog altijd! Alleen het stuk dat mijn vriendin zich niet kon los laten of mij het gevoel gaf dat ze er geen zin in had of sterker nog, vaker deed alsof ze er zin in had (ik ken mijn vriendin al 16 jaar en weet of ze echt doet of niet) maakten mij heel onzeker. Hierdoor was de spanning ervan af en belandde ik weer uit mijn vibe. Daarom op advies de kamagra. Ik moet zeggen dat ik de afgelopen tijd meer hoop heb en niet op het gebied dat zij initiatief toont maar eerder dat zij ervan geniet. Ik ben laatst uitgevallen en heb ik gezegd wat ze van een open relatie vind. Hierbij om haar duidelijk te maken dat ik niet langer meer zo kan door gaan. Ik bied vaker hulp aan van specialisten. Ik bied vaker aan of ik haar mag masseren of dat ik haar vraag wat ze leuk vind, waar ze warm van wordt en wat ze verlangt. Alles hoeft niet en nergens wordt over gepraat. Omdat ik zo ben uitgevallen is ze geschrokken dat ik ergens anders liefde zal zoeken. Dit is niet het geval, maar ik ben wel sterk geneigd om aandacht te zoeken bij andere vrouwen. Meer dan dit is het niet. Voor nu dan. Omdat er hoop is.
De laatste keer dat we seks hebben gehad was super. Ze was zo geil en zo nat. Haar vagina was zelfs gezwollen en merkte dat ze echt geil was. Ik genoot er super van. Ik had toen een kamagra gepakt. Niet omdat ik niet stijf van haar wordt, eerder omdat ik weet dat het net wat extra pomp geeft en een langer vermogen om door te gaan. Maar dit keer had ik dit niet moeten doen. Want ik zou zonder al keihard van haar worden op de manier hoe ze was dit keer en hoe ze genoot. Wel moet ik zeggen dat het er weer alcohol in het spel zit en dat ze daardoor ook weer wat losser is. Na de vrijpartij kan ik dagen lang nagenieten. Dit is waar ik naar verlangde. Dit is wat ik gemist heb in mijn leven. Verbondenheid met mijn vriendin. Twee dagen verstrijken en ben weer helemaal in mijn ding. Ik geniet ervan om voor mijn kids te zorgen ik geniet ervan om mijn vriendin in de watten te leggen en wil haar het liefst de hele dag knuffelen. Stiekem heb ik weer een Viagra klaarliggen voor als het weer zou gebeuren. Die extra pomp om haar te stimuleren om haar te laten genieten. Meer dan dat was t niet. En of het nodig zou zijn geweest is de vraag. Ik denk het zelf niet. Maar had zo genoten van haar en zij van mij, dat ik weer eentje had klaar liggen. We hadden pizza besteld en de pizzakoerier stond aan de deur. Mijn vriendin vroeg waar de beurs lag want ik zat al in mijn boksershort op de bank. Ik zeg ik weet het niet moet je even zoeken. Ze keek in mijn jas en vond de kamagra. Ze was helemaal uit haar vibe. En begon gelijk te zeggen: 'en waarom voel je je zo betrapt waarom kijk je zo'. Dit terwijl ik me niet betrapt voelde. Ik deed het om mijn vriendin meer te stimuleren en niet omdat ik geen stijve krijg van der. Als ik geen stijve krijg van haar dan is dat door haar toedoen. Er was voor mij dus helemaal niets aan de hand en voelde mij ook niet betrapt. Maar tevergeefs. Je had haar gezicht moeten zien. Ik zag verraadt in haar ogen. Gelijk een lang gezicht. En meteen was mijn hoop en moed weer weg. 'Daar is ze weer, terug bij af'. Er kwam geen lach meer vanaf. We keken samen tv, aten samen pizza en zoals gewoonlijk ging ze slapen op de bank, zoals al die jaren. Als ik dan zou zeggen kom we gaan naar boven. Dan zegt ze nee we kijken eerst nog tv. Waarnaar ze altijd kort daarna haar ogen sluit en in slaap valt op de bank. Dit gaat al jaren zo. Altijd zegt ze ik wil alles plannen. Het tegendeel juist. Maar zij rekt altijd uit totdat ze in slaap valt met de hoop dat ik niet meer warm wordt en het opgeef. Ik word afgestraft voor iets dat ik neem niet om geil van haar te worden of een stijve te krijgen, want dat is het probleem niet. Ik neem het om haar extra te stimuleren. Terwijl zij het iedere keer nodig heeft om te drinken om te genieten of los te komen. Maar als wij onder invloed zijn kan ik nog niet volledig genieten. Omdat het een opgezet stuk is. Het komt niet van binnenuit. Mijn vriendin houd helemaal niet van seks. En het is niet zo dat ik haar niet goed kan penetreren. Ze speelt nieteens met haarzelf. Ik heb speeltjes gekocht, puur en alleen voor haar zodat ze zichzelf kan ontdekken. Maar ze liggen in de la te rotten. En als ik vraag of we de speeltjes samen kunnen gebruiken dan krijgt ze een brok in haar keel en moet ze er niets van weten. Nu zit het zo dat we al 4 dagen niet met elkaar praten en ik wil nu echt een punt maken. Daarom schrijf ik deze brief om een beetje raad en ondersteuning. Aan mijn liefde voor mijn gezin ligt het niet. Ik ben totaal veranderd in alle opzichten tegenover hoe ik vroeger was. Ik doe mijn uiterste best voor mijn gezin en voor haar. Ik ga niet meer op stap ben zelden nog met vrienden. Ik heb gekozen voor dit leven, ons leven. De tijd die ik heb probeer ik zoveel mogelijk door te brengen met hun. Daarnaast ga ik de deur uit voor werk en om te sporten. Sporten doe ik al vanaf dat ik haar ken. Ik heb haar jaren links laten liggen en kreeg alles van der. Nu ben ik totaal het tegenovergestelde en krijg haar niet terug. Ik ben ten einde raad. Ik ben 31 jaar, hou ziens veel van haar en mijn kinderen. Ben in alle opzichten trots op haar en mijn kinderen en hetgeen wat wij hebben. Maar ik trek dit niet meer. Ik voel mij niet meer man. Ik voel me in de steekgelaten. En als ik vraag of het aan mij ligt en of ik iets kan doen om dingen te veranderen, dan sta ik er open voor. Communicatie, sta ik open voor op welk gebied en onderwerp dan ook. Als dit na 16 jaar niet kan worden besproken waar de fout is en waar het verlangen ligt en wat we hieraan kunnen doen, dan vrees ik het ergste. Mijn vriendin is een controlfreak. Wilt alles in de hand hebben. Haar leven moet perfect zijn. Ze houd niet van avontuur en spanning. Ze houd eerder van veiligheid en rust. Ze kijkt realityshows waarin mensen die elkaar net kennen gaan trouwen en kan daar helemaal in opgaan. Kom op zeg wat verwacht ze? Ze zit gevangen in haar eigen illusie. Ik ben een man van alle mannen. Ik ben een echte alfa met veel testosteron. Ik ben een leeuw. En ik wil mezelf niet vergeten. Ik voel me soms geen leeuw meer. Wat kan ik doen? Hoop op deskundige raad en hulp!
Waarom doe je je zelf te kort zielig gedoe en zoek lekker buiten deur bevrediging. Wel open zijn en zeggen dat je gewoon verwaarloosd wordt door je vriendin.
En dat je gewoon extra nodig hebt ..,
No more bullshit !
Succes
Hopelijk lukt het jullie om elkaar goed te begrijpen
Wat ik begrijp is dat je niet inziet dat dit alles is begonnen bij de geboorte en het dragen van jullie kind, haar lichaam en poes heeft het zwaar te verduren gehad en ze is angstig geworden voor haar eigen seksualiteit. Het doet haar allicht pijn, of ze schiet in trauma, , zonder verdoving als alcohol. Een heling op haar trauma en sexualiteit is wat ze nodig heeft, ze is niet klaar voor een hitsige man of penetratie. Wat jij doet is forceren in de verkeerde ingang en wachten tot je een ons weegt. En hopen op verandering doe te forceren gaat niet werken. De aansturing ligt diep vanbinnen bij haar. Begin met liefdevolle handopleggingen op haar buik en poes, en stuur warmte naar haar koude plekken. Doe dit zeker een paar maanden tot je verandering merkt. Laat je penis erbuiten tot ze het zelf aangrijpt. Verder zou ik voor haar een heling gaan zoeken. Op psychologische spiritueel vlak met heldervoelende teauma heling.
Heb je ooit van tantra gehoord? Dat is een veel lieverd en respectvolle manier om met sex om te gaan. Ook respectvoller naar de vrouw. Ze is geen lustobject om jouwte bevredigen waarbij je aan de natheid van haar doos kan aflezen hoe geil ze is en of ze er echt van geniet. .
Praat erover. Desnoods een sexuoloog voor jou en je vriendin. Los het op op een volwassen manier. Pp
Uiteraard moet je het tegen haar zeggen, dat het belangrijk is dat jullie er samen moeite voor doen om intimiteit te hebben. Spreek 1 x per maand een dag en een tijdstip af. Bv zondag om 7 uur gaan jullie met elkaar naar bed. Eerst ga je douchen. En daarna ga je aan de slag. Het is heel erg zakelijk. Maar je kunt er van te voren rekening mee houden. Bv om 10 uur weet je al dat je om 7 uur sex hebt. Dan denk je eraan en wordt je lichaam vanzeelf een beetje geil. Zet een sex film aan om in de mood te komen. En zet een trileitje op haar clitoris. Dan komt ze gegarandeerd klaar als ze boven op zit.
Het belangrijkste hier is dat sex een agenda puntje wordt. Die eventueel verschoven kan worden naar een andere dag en tijdstip. Het moet er zijn, anders komt er niets van. Je wordt nooit meer samen op hetzelfde moment geil.
Maar als je eenmaal bezig bent komt het vanzelf. Succes
Wanneer gaan mannen begrijpen dat een vrouw zich EERST verbonden moet voelen alvorens ze überhaupt aan sex kan denken laat staan sex voelen!
Ze is droog zeg je? Dat is een duidelijk teken! Haar lichaam staat op slot voor jou!
Sex is een beladen ding geworden! In haar hoofd en ook dat van jou trouwens is sex iets geworden dat ze MOET doen voor jou, niks is een grotere libido killer!!!
Er zijn 1000 manieren om je verbonden te voelen met iemand, 1 daarvan is gedeelde activiteiten! Elkaar zien en waarderen en neen niet op fysiek of seksueel vlak alleen! Dan, dan pas voelt ze zich in een plek waar ze echt verlangt naar sex!
Ow ja en al die mannen die zeggen, mijn minnares wilt wel sex! Ja tuurlijk je kijkt jouw minnares met hele andere ogen… je bent opgewonden (niet enkel seksueel) bij het idee haar te zien, je vertelt haar hoe mooi ze is, je versiert haar, het is allemaal nieuw,… je laat je minnares zich 1000 x meer vrouw voelen dan je eigen vrouw! Bij je minnares is sex ook niet spontaan omdat jij daar bent! Het verlangen van je minnares wakker JIJ aan!!!
Al eens gedacht om het verlangen van je vrouw aan te wakkeren? Niet naar seks vragen, niet zagen dat je weer niet mag, niet afkomen met oook ik wil seks of die pruillip opzetten als ze weer eens moe is van haar zware dag!
Mannen zagen dat hun vrouw meer moeder is dan vrouw/partner. Hoe kijken ze naar hun vrouw, hoe behandelen ze hun vrouw? Als vrouw, als mooi wezen in hun leven of meer als de moeder van hun kinderen!
Zie je je vrouw als moeder van je kinderen en behandel je ze niet meer als vrouw, heeen wonder dat ze geen zin heeft!
Een vrouw MOET zich vrouwelijk, sexy en aantrekkelijk voelen (en neen niet door een hand die naar haar borst grijpt want dan voelt ze zich een object!) dan pas als ze zich ontspannen, vrouw en aantrekkelijk voelt… oho, dan gaat er iets los.
Maar neen mannen hebben een spontane lust en beseffen niet dat hun vrouw anders in elkaar steekt.
Behandel je vrouw als je een minnares is, benader ze als een nieuwe vrouw elke dag. Zie de vrouw in haar die zij zelf niet meer ziet, ze is opgezogen door de kinderen! Dat is vaderschap! Je vrouw helpen de ruimte te hebben vrouw te zijn/ zich vrouw voelen!
Kan een man de ruimte maken om een vrouw zich vrouw te voelen, haar te versieren en verleiden zonder ze als MIDDEL van verbondenheid door seks te zien dan, dan heeft hij een wulpse vrouw
Ga j vrouw verdomme versieren! Wakker ze terug aan zoals je dat toen je haar ontmoette deed! Kom in actie dat is jouw taak als vader!
Allereerst een compliment dat jij je gevoel deelt. Doe dit ook altijd bij je vrouw, zoek een belans tussen alphaman zijn maar ook je gevoel kunnen delen en goed praten met je vrouw, doorvragen en dingen herinneren/onthouden.
vrouwen werken anders. Vrouwen moet je liefde geven en opgemaakt stellen. Zoenen, strelen knuffelen en vooral op haar gemak stellen. Liefde geven, niet in cadeaus maar in de kleine dingen; de deur open houden bijvoorbeeld. Maar ook het luisteren, doorvragen en dingen onthouden. Op het moment als je dat goed aanpakt; neukt ze jouw i.p.v. zei jou. En tuurlijk mag je daarnaast het (alpha) mannetje zijn. Maar haar gevoelens mogen er ook zijn, blijf op een rustige manier communiceren. Beta mannetjes worden boos, alpha annetjes kunnen hun emoties beheersen en ja je mag wel tonen dat je verdriet hebt maar nooit tonen dat je boos bent.
Ik hou van der maar ik weet dat ze liegt (Verhaal 433)
Ik ben al 3 jaar samen met mijn partner ze doet altijd schijnheilig over der verleden niets mee gemaakt niets beleefd was allemaal saai
Helaas heb ik op de telefoon gekeken en heeft ze afspraken gehad met jongens en wilde harde seks gehad ze ontkent dit echter
Ook als ik der vraag over andere dingen Liegt ze altijd want ik heb oude gesprekkken gezien en foto's
Onze zwangerschap lukt ook al een tijd niet hier wordt ik ook heel onzeker van
Ze ontkent alles en kan nooit mijn hart hier over kwijt
Ik hou van der maar ik weet dat ze liegt
Elke dag voel iK mij hier somber door en bang dat ze weg gaat
Kan iemand mij helpen
Dit is niet wat ik wil (Verhaal 451)
Na veel gesprekken heeft hij aangegeven dat er nog wel hoop is. 50/50 om door te gaan. Maar hij geeft ook aan dat hij niet zeker weet dat hij er nog moeite voor wilt doen. Zegt van me te houden als moeder van zijn kinderen, maar ook nog wel als zijn vrouw , maar dat dit verstopt zit onder relatiezooi. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ben radeloos...
Sex (Verhaal 425)
Als ik hem te vaak zie ga ik me aan alles ergeren (Verhaal 444)
Ik heb dan zo een behoefte om alleen te zijn.Gewoon een aantal dagen alleen zijn.Ik wil echt wel verder met hem.Maar even wat anders!!!
Ik ga zodadelijk kijken wat ik kan doen om even wat me-time te pakken.Gewoon iets doen wat buiten mijn comfort zone ligt.
Ergens alleen heen.Andere mensen ontmoeten.Andere sferen proeven!
Ja dat ga ik doen! IK moet soms iemand missen,anders ga ik pissen!!Hahahaha groetjes xxx
Altijd is er commentaar (Verhaal 438)
Altijd is er commentaar als je iets goed probeert te doen!
Ne knuffel, een goed gesprek laat staan de rest niks is nog van wat het geweest is!
Ik ben alleen juist mijn ouders en kinderen, waarmee ikze niet wil mee lastig , ik wil nog een mooi leven ben 50j en ben heel positief ingesteld.
In de week kan ik mijn gedachten op het werk zetten maar soms is het weekend er teveel aan
. Wat kan ik nog meer doen , om toch een beetje respect te krijgen ! Mvg
Ben bie man van 55 j (Verhaal 260)
Mijn vrouwke weet dat ik bie ben en laat me daarin vrij. Dus ik ga regelmatig naar gay club.
Voel me soms wel schuldig, heb haar ook gezegd dat ze ook mag sexen met andere mannen. Maar is niet nodig zegt ze. Wat vinden andere mensen hiervan ?
Alles moet van mijn kant moet komen (Verhaal 440)
veel ups en downs gehad. en om het veraal kort te maken ze heeft me in het verleden ook reeds bedrogen gehad. Maar daarover gaat mijn verhaal niet.
wat me het hardste stoort aan onze relatie is dat alles van mijn kant moet komen. liefde, sex, ...
orale sex geven bijna elke keer als we sex hebben ( wat potentieel een keer per week is. ) maar orale sex ontvangen is ondertussen al bijna 7 jaar geleden. En dat terwijl ze er die eerste jaren niet van weg te slagen is. klaarkomen in de mond heeft ze nooit gewild en heb ik ook telkens gerespecteerd. en als ik vraag waarom ze het niet meer wil doen dan krijg ik als uitleg dat dat te pijn doet voor haar tongpiercing. maar wel liefst zolang mogenlijk van mij oraal ontvangen. Ik wil deze relatie niet opgeven daarvoor zie ik haar te graag. maar ze beseft niet dat ze me ongeukkig maakt en in een put aan het duwen is. valt ook niet mee te praten want dan zaag ik weer. elk gesprek dat ik probeer te voeren om de relatie sterker te maken of wat dan ook is voor haar gezaag. Heb ook niemand waarmee ik kan praten door deze reden. ik voel me hopeloos verloren en ben zelfs eenzaam als ze bij me is.
Wanneer koppels lang bij elkaar zijn, verandert de dynamiek in de relatie langzaam. Mensen veranderen en hiermee behoeften. Wat eerst kon, kan later niet meer etc. Dat is niet erg. Echter, het moet dan wel duidelijk zijn hoe dit komt.
Mijn advies: ga met haar wandelen (liefst op het strand) en vraag haar of ze in haar behoeften wordt voorzien in de relatie. Geef ook aan waar jij behoefte aan hebt, en dat je er moeite mee hebt dat ‘het lijkt’ alsof alles van een kant komt. Vraag haar of jouw perceptie klopt. Hopelijk zal dit gesprek verhelderend zijn voor de weg die jullie samen kunnen bewandelen.
Ze voelt zich niet meer sexy (Verhaal 442)
Haar kledingstijl is evenwel niet aangepast aan haar gewicht. Ze draagt strakke broeken en topjes waar ze eigenlijk veel te dik voor is. Die zitten dan ook nog eens veel te strak waardoor elke vetrol genadeloos in beeld wordt gebracht. Ik vindt het dan ook erg vreemd dat ze zich aan de ene kant veel te dik voelt, maar aan de andere kant er zo bijloopt.
Ik heb een voorliefde voor dikke vrouwen, dus ik vindt het prachtig dat ze zo dik geworden is. Ik laat haar merken dat ik haar sexy vindt, en ben vrijwel continu opgewonden door haar te zien. Maar ze voelt zich ook hier niet sexy door, in tegendeel. Ze ziet dit als een extra bevestiging dat ze veel te dik is. Dus sex komt er zelden van. Hoe kom ik uit deze situatie?
Je hebt hier te maken met twee conflicterende perspectieven:
1. De hare: dik zijn past niet in haar definitie van het schoonheidsideaal. Deze is gekoppeld aan haar seksualiteit. Omdat ze zichzelf niet sexy vindt, geeft ze zichzelf ook niet seksueel over. Hier vecht ze dagelijks mee: ‘Moet ik mezelf als dik accepteren of moet ik voor mezelf streven naar het schoonheidsideaal?’
2. De jouwe: je houdt van dikke vrouwen. Dat wil zeggen dat zodra je opgewonden bent, het een bevestiging is van een beeld waar zij tegen vecht. Er bestaat een kans dat ze jouw als partner heeft uitgekozen zodat ze zich lichamelijk geaccepteerd voelt.
Echter, haar schoonheidsideaal schijnt zwaarder te wegen dan zelfacceptatie.
Oplossing: jouw vrouw moet een cognitieve gedragstherapeut consulteren. Deze zal haar helpen haar zelfwaarde (als vrouw) los te koppelen van haar uiterlijk zodat haar seksualiteit weer vrij kan ademen.
Succes!
Bedrogen met dit geheime intieme online contact (Verhaal 418)
Ik heet Jan 51 jaar en mijn vrouw is 50 jaar, en ben al 27 jaar getrouwd met mijn lieve vrouw.
Helaas ben ik er 3 weken geleden achter gekomen dat mijn vrouw al 2 jaar een intieme chat relatie heeft met een oud vakantie vriendje die ze maar 3 dagen heeft meegemaakt, en dat 30 jaar geleden, en toen alleen gekust heeft.
Ze heeft me echt alles verteld inmiddels, en ja ik geloof het hele verhaal.
Hij heeft haar opgezocht op facebook, en na 6 maanden stiekem leuke gezellige chat gesprekken te hebben gehad, is het naar een heel erg intieme online relatie gegaan, want ze hebben elkaar nooit ontmoet.
Allebei gelukkig getrouwd, en allebei 3 kinderen, dus een gelijke situatie thuis.
De afstand waar ze wonen ligt ook 120 kilometer uit elkaar.
Ze hebben inmiddels al 1,5 jaar bijna iedere week opwindende chats en foto's en video's naar elkaar gestuurd die heel erg erotisch zijn.
Ik ben er echt helemaal kapot van, want ik herken mijn vrouw hier helemaal niet in.
Ik zal hieronder een uitleg geven wat ik meegemaakt heb, en hoor graag reaties!
Ik kwam erachter toen ik zondag 3 september naar beneden liep en ze schrok enorm zag ik.
Er kwamen berichtjes binnen, en ze gaf uit eindelijk alles toe wat wel 5 dagen geduurd heeft om alles goed en eerlijk te vertellen.
Wat ik zo erg vind is dat ik mijn vrouw hier niet in herken, sterker nog, ze begint nu zelf ook in te zien dat ze zichzelf hier ook niet in herkend maar toch gebeurt is.
Ook de liefde in mij, ons gezin, alles wilde ze absoluut niet kwijt, en heeft nu enorme spijt.
Ze heeft over dit online contact ook nooit met iemand kunnen spreken, en het voelde voor haar als een apart wereldje wat ze "erbij" had.
Ze heeft de persoon waar ze me chatte ook nog nooit gezien, behalve de erotische beelden, maar zonder gezichts herkenning.
Alleen weekelijkse chats, zowel erotisch, als leuk en gezellig, maar ook 2 x per maand een kort normaal leuk en gezellig telefoon gesprekje van circa 10 minuten.
Mijn vrouw is heel sociaal, altijd goed voor mij geweest, en ik voor haar.
We hebben notebene de afgelopen 2 jaar 3000 kilometers aan wandelingen samen gedaan, heel veel leuke dingen gedaan, echt een super tijd samen gehad.
We kennen elkaar al 34 jaar, waarvan 27 jaar echt gelukkig getrouwd, en onze liefde is nu nog steeds heel erg goed.
Ruzie hebben we niet gemaakt, maar het ongeloof, verdriet, teleurstelling, dat ik bedrogen ben met dit geheime intieme online contact wat ze 2 jaar heel goed onderhouden heeft raakt mij heel erg diep van binnen.
Vragen blijven nu staan hoe heb jij dit kunnen doen, en dat vraagt ze zichzelf nu ook af.
Zal ze zich hebben verleiden door iemand die daar opuit was? Tja....maar ik was er zelf ook bij zegt ze, dus ik beb er zelf ook schuldig aan zegt mijn vrouw.
Maar dat het zover is gekomen, kan ze ook geen andwoord op geven.
Alle reacties zijn welkom, want wij begrijpen het zelf amper.
We blijven absoluut bij elkaar, want 34 mooie jaren samen zijn gooien we niet weg.
Er wordt niet gesproken over de seks in jullie relatie. Kan het zijn dat daar iets mist? Niet dat dit alles zou goedmaken, maar als je de oorzaak vindt kan er iets aan gedaan worden.
Niets aan de hand! Je bent een lief mens Jan!
ik begrijp je volledig. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mentaal overspel kan vervelender zijn dan een keer een scheve schaats rijden. Sex om de sex. So What.
Maar de jarenlange emotionele investering in een ander van je partner doet gewoon emotioneel pijn. Vooral het verborgene en het stiekeme.
Bij mij heeft een jaar geduurd vooraleer ik het een plaats kon geven.
En ja, je relatie verandert gewoon. Het (door dergelijke voorvallen blijkbaar) naïeve onbegrensde vertrouwen in je partner is weg. Dat komt niet meer volledig terug.
Jef
Wij hebben dat ook gedaan en zijn tot de conclusie gekomen dat we opzoek moesten gaan naar een huisvriend. Was best een shock in het begin maar moet bekennen dat het achteraf alleen maar positieve dingen heeft opgebracht. Voor het gesprek hadden we 1 x in de 3 maanden seks en nu iedere week en de huisvriend komt 1 x per maand soms voor een trio maar ook vaak voor haar alleen. Nu 3 jaar verder kan ik alleen maar beamen dat we het weer 100% leuk met elkaar hebben.
Ik zal hieronder een uitleg geven wat ik meegemaakt heb, en hoor graag reaties!
Ten eerste: bedankt voor het delen van jouw verhaal.
In het begin van een relatie is seks en opwinding maximaal. Waarom? Omdat je elkaar nog niet goed kent. Echter, hoe meer je elkaar leert kennen, hoe minder er sprake is van opwinding. Je hebt dan seks omdat het bij de relatie hoort, maar de seksuele gierigheid van het begin is verdwenen.
Maar, we blijven gevoelig voor seksuele opwinding. Jouw partner was hiernaar op zoek. Ze was op zoek naar een gevoel dat ze lang niet heeft gehad. De intieme chatter was de persoon de het haar kon geven.
Oplossing: een open gesprek voeren over haar behoeften en de jouwe. Wat wil ze en wat wil jij? Naarmate we ouder worden veranderen we, en zo ook onze behoeftes. Hoe deze veranderen moet voor de partner duidelijk zijn, anders weet je niet hoe je hierop moet inspelen.
Zie het zo: jouw partner weet dat je van tosti houdt en maakt dat al jaren voor je klaar. Nu komt er een moment dat je tosti niet meer lekker vindt. Als je het niet aan jouw partner zegt, zal deze het voor je blijven klaarmaken, met grote irritatie tot gevolg.
In onze relatie is er veel onrust geweest (Verhaal 448)
Mijn vriend heeft vrouwen op zijn Facebook (Verhaal 446)
Mijn vriend heeft vrouwen op zijn Facebook en als ik vraag waar hij deze vrouwen van kent zegt hij van vroeger vrienden maar zie ook hoeren op zijn Facebook staan en zie dat hij bepaalde groepen op facebook volgt als ik hem hier op aanspreek zegt hij is ouder facebook zit hier nooit op en ga andere facebook aanmaken naar de kerst waarom dan pas
En niet eerder dat hij die facebook er af gooid en nieuwe aanmaak
Gelogen tegen mij over zijn wiet gebruik (Verhaal 441)
Toch blijft ze ontkennen... (Verhaal 432)
Mijn vriendin en ik zijn al 3.5 jaar samen toch voel ik altijd dat ze liegt over de verleden
Ze is altijd heilig niets gedaan altijd braaf
Helaas heb ik in der telefoon gekeken na 't verleden heb foto's en chats gezien die het heiligen wel weg halen
Hier heb ik der ook op aangesproken niet persee van die telefoon maar wel dat ik t weet en toch blijft ze ontkennen ik hou super veel van haar en wil der niet kwijt maar haar verleden laat mij twijfelen en t gelieg
Het blijft steeds spoken in mij hoofd ben er gewoon ziek van soms voel ik me dagen ongelukkig omdat mijn hoofd maar verhalen blijft maken ...
Kan iemand mij helpen
Ik snap heel goed wat je bedoeld. Maar hoe in het verleden bedoel je? Tijdens of buiten jullie relatie om? Sws gek als ze dat dan bewaard. Zulke dingen is dan verleden tijd lijkt me als je gelukkig met iemand anders bent. Liegen is zo is zo niet goed te praten.
Ik zou nogmaals met haar gaan praten en je hart luchten.
Komt goed!
Praten heeft geen zin ze blijft ontkennen en dan wordt ik alleen maar bozer...
Het voelt steeds alsof ze hier snel vanaf wil zijn (Verhaal 391)
Ik ben 10 jaar getrouwd en we hebben een dochter van 8.. Door de tijd heen is de intimiteit tussen mijn vrouw en ik enorm afgenomen. Sex is wel aanwezig, maar ik ben steeds degene die het initiatief neemt. Mijn vrouw zal dit doen door gewoon te vragen of ik zin heb in sex of dit nog ‘verwacht’… niet bepaald opwindend.
De sex zelf is vaak met weinig intimiteit, weinig passie,… erg standaard. Vaak zonder kussen. Zelfde standje. Lijkt soms snel te moeten gaan en geen intimiteit erna (ook weinig ervoor).
Ook door de dagen heen krijg ik weinig respons van mijn vrouw. Ze is algemeen afwijzend als ik een knuffel kom geven of ze wil kussen. Het voelt steeds alsof ze hier snel vanaf wil zijn.
Ik heb naar mijn gevoel al alles geprobeerd de afgelopen jaren (5+). Het is al vaak besproken geweest ook. Zowel rustig als emotioneel als met boosheid… ik heb het gevoel dat ze zelf ook niet weet wat eraan te doen.
Dit alles weegt enorm door op mijn eigen gemoedstoestand, het maakt barsten in de relatie. Ik weet niet hoe lang het me nog blijft lukken om hier zo verder mee te gaan. Ik mis de intimiteit en heb het gevoel dat mijn leven aan me voorbij gaat terwijl er een puzzelstuk ontbreekt.
Sterkte ermee
G.
Als je ineens op de een of ander dag niet meer intiem kan zijn met je partner moet je dit toch kunnen verklaren lijkt me.. maar zijn we tegenwoordig allemaal naïef ofzo?? Waarvoor heeft men tegenwoordig een relatie voor de praktische zaken, kinderen opvoeden, het financieel goed hebben?! Gewoon eerlijk tegen elkaar zijn joh samen een oplossing zoeken. En anders uitelkaar gaan lijden hoort niet in de liefde en egoïstisch zijn ook niet!
Wat ook kan trouwens: sommige vrouwen hebben na het krijgen van een kind, dus bevallen, dat ze geen seks meer willen.
Ik ben jullie vrouw, die na een tijd geen zin voor seks meer voelde… dat was een probleem voor partner EN ook voor mij.
Vanuit gevoel of behoefte ervaring was het voor mij niet echt een probleem…. Wel vond ik het binnen de relatie problematisch, voelde me dus abnormaal en ben dan maar zelf gaan nadenken en later met een seksuologe in gesprek gegaan.
Wat ik ga neerschrijven is misschien niet van toepassing binne jullie relatie, bij jullie vrouw… het kan misschien inzichten geven…
Na paar maanden had ik zoals bij jullie vrouw, geen ‘spontane’ zin meer in seks… ik heb geleerd dat sommige mensen (vaker mannen) spontane ‘lust’ ervaren en sommigen (vaker vrouwen) responsive lust hebben. Ik ben bij die 2de groep.
In begin relatie was mijn lust ook niet spontaan… het was nieuw, mijn partner was nieuw, er was nog ‘minsterie’ en ja hij versierde me als geen ander. Onze relatie was ook vrij van alle verantwoordelijkheden, we keken uit naar elkaar… ik verzorgde mezelf tot in de puntjes, stopte op tijd met werk om maar bij hem te zijn… het begin van onze relatie was heel SPEELS, en ja gewone missionaris seks was in het begin ook lekker en fijn…
En dan begin je elkaar te kennen, ook de mindere kantjes van de andere, komen de verantwoordelijkheden, de eerste kleine en grote ruzies… je houdt van elkaar dat is zeker, denkt aan een toekomst samen … huisje… verantwoordelijkheden….de band ‘samen’ en toekomst samen wordt sterker… de verantwoordelijkheden van het leven bergen energie… och je kent elkaar steeds beter…. Die extra moeite hoeft toch niet meer…. BAM, mijn ‘spontane’ zin in seks minderde … snapte er zelf niks aan.
Ik kwam niet eerder van werk uitkijkend naar mijn lieve man die naar me uitkeek. Als ik thuiskwam, trof ik een man die op zijn beurt ook moe was van zijn werkdag zijn verantwoordelijkheden. Ik maakte me minder vaak op, hij versierde me steeds minder…
Waar we in het begin naar elkaar uitkeken en elkaar dat ook duidelijk lieten merken door appjes, lieve woorden, sexting,… om bij thuiskomst helemaal in elkaar over te gaan, waren we naar een ‘management’ relatie gegaan… ‘s ochtends snel ontbijt, kus tot vanavond… om ‘s avonds amper een kus te geven, het over werk en bekommernissen te hebben en bezig zijn met het huis, de plannen. In bed beland, benaderde mijn partner me voor seks, zijn behoefte aan intimiteit … een hand op mijn kont… in mijn beleving was dat een regelrechte ‘aanval’ - zo voelde dat! Ik kon gewoon niet van nul intimiteit, plots in bed aan seks denken. Ik snap dat voor hem seks net nodig is om intimiteit te voelen, bij mij werkt het andersom… heb tekenen van intimiteit nodig alvorens ik überhaupt lustgevoelens ervaar,
Zijn ‘aansporen’ tot seks kwam bij mij binnen als: hey, kan je voor mijn behoefte aan seks en intimiteit zorgen. (En ik weet wel dat dat zo helemaal niet bedoeld was!). Bij mij kwam het echter binnen als, een extra verantwoordelijkheid, zorgen voor de ander… en dat is voor mij en vele vrouwen een libido killer.
Je kan je inbeelden misschien hoe dat nog erger voelt als er kinderen zijn voor wie vrouwlief ook voor zorgt.
Met een reactieve lust is het zo goed als onmogelijk om van de zorgende rol, naar de vrije lustige rol te gaan in een knip!
Ook was de seks an zich steeds minder bevredigend voor mij! Missionaris, doggy style… de seks waarbij penetratie de hoofdrol speelt en dan zonder dat versieren (die voor mijn opwinding zorgde voordien) werd alles behalve fysiek bevredigend… er is ondertussen toch geweten door menig mens dat penetratie alleen niet echt voor een vrouwelijk orgasme zorgt, of toch niet vaak… als ik ‘mentaal’ en emotioneel doorheen de dag gestimuleerd werd, er een leuk voorspel volgde en uiteindelijk penetratie dan was het WEL bevredigend.
Een ‘het, zullen we…’ dmv zijn hand op mijn kont zonder de prelude, de speelsheid over dag en een fijn voorspel zoals oa massage, strelen, kussen af en toe oraal… me bemind voelen zeg maar werkte voor geen meter! Seks werd een ‘moetje’… eik ging wel mee in het moetje, genoot steeds minder van de seks en intimiteit… het voelde echt aan als: hij moet weer maar een zijn zak legen en het is mijn ‘marital duty’ - dat was zeker verkeerd van mij! We hadden veel eerder moeten communiceren… maar het kwaad was geschied…
Seks werd echt een ‘karwei’ waar ik tegenop ging zien, daar heb je hem weer…
Na verloop van tijd begon hij net zoals jullie aangeven over dag eens en knuffel te willen… en liet toch subtiel soms niet zo subtiel merken dat hij seks wou… een knuffel ging snel over naar een knuffel die naar borsten kont of kruis aftasten ging… een kus ging steeds vaker gepaard met stevig mijn kont tegen zijn kruis aandrukken…. Allemaal cues die duidelijk lieten merken dat hij seks wou (ja nu weet ik het, seks = intimiteit) bij mij was het weer: ja hij moet weer, ik moet weer. Ik ging dus steeds meer elke vorm van intimiteit uit de weg!
Maar hoe kwam dat dan, vroeger vond ik een aai op mijn kont zo fijn! Me tegen hem aantrekken was zo betoverend en nu voelde dat aan als een ‘aanval’…
Simpel, wel voor mij! Niet zo simpel voor hem! We waren allebei, de speelsheid verloren van in het begin… waar alles kon en niets moest… bij zijn appjes van toen… het versieren tijden een avond stappen, het flirten… waren er wel duidelijk tekens van zijn verlangen, maar de afstand, het niet onmiddellijk overgaan tot daadwerkelijke seks gaf mij de ruimte die ik nodig heb om op ‘temperatuur’ te komen, ruimte om het verlangen in mij te laten groeien. Ja meer dan eens in het begin toen we nog flirtten ben ik thuis gekomen om hem te bespringen!
Waar was die vrouw, vroeg hij zich af?
Wel die was verloren gelopen samen met die man die hij was.
Ik heb hier een aantal punten uit geleerd - en ja het is werken en bewust SAMEN met intentie energie en tijd in de relatie steken:
- communiceren!
Neen je wilt niet perse seks, je wilt je verbonden voelen… seks is de ultieme manier van verbinding en het is OK als verbinding niet altijd seks is. Het is ok voor je vrouw om alleen maar te willen knuffelen, hand in hand lopen zonder dat er seks is. Zij krijgt de ruimte om geen zin te hebben zonder dat je boos wordt of chagrijnig, of met een lip rondloopt (het doet wonderen) dat haalt een heel pak druk van haar weg.
Zij moet, mag ook communiceren, wat is voor haar intimiteit, wat heft zij zelf nodig (emotioneel, praktisch, mentaal, fysiek) zij moet jou ook de ruimte geven om seks te willen. Zij kan aangeven, nu niet lieverd… straks misschien… je niet afsnauwen als jij zin hebt en zij nog niet.
Sta open voor de communicatie van de ander, ook in bed. Vind je partner de seks an zich nog wel fijn en bevredigend? Wil ze meer voorspel, oraal, een andere plek, s’ochtends? Wat is voor haar een fijn voorspel? Komt ze klaar door vingers, speeltjes, oraal… het hoeft niet perse ‘kinky’ of misschien net wel….
- speelsheid behouden in de relatie.
Waarom in godsjammerlijk vergeten we te verleiden en versieren. Iedereen versiert om iemand ‘binnen’ te halen en dan ‘poef’ gedaan, hoeft niet meer! (Als je traint voor een sixpack en je stopt zodra je ze hebt… wedden dat de sixpack snel verdwijnt) ja het betekent collitment, intentie en moeite voor elkaar… of eerder moeite voor de relatie en voor jezelf!
De andere veranderen is onmogelijk, bij onszelf beginnen… ikzelf ging dus weer meer letten op mijn uiterlijk, ging zelf weer meer flirten, nadat we duidelijk hadden afgesproken, 2 minuten flirten staat niet gelijk aan direct in bed duiken (zou ik weer druk gaan voelen). Dat werkte aardig, mijn partner ging me ook meer versieren en een kus werd niet perse een teken van ‘het poepie zullen we…’. Die ruimte creëerde veiligheid voor allebei en ruimte… en ja hoor het kwam weleens voor dat een kus na 2 minuten uitmondde op fijne seks.
Moraal van het verhaal: niet elke mens ervaart SPONTANE lust uit het niets! Als,er geen context of aanleiding is, is er geen lust, is er geen drang, is er geen kriebelend gevoel… tja dan denk je er gewoon niet aan. Als je geen honger hebt denk je niet aan eten, ga je ook niet spontaan achter de potten staan koken…
Ik snap dat dit moeilijk te begrijpen is, ik begrijp spontane lust niet… geen idee hoe dat voelt… als ik single ben masturbeer ik zelden of nooit… ik VOEL die behoefte NIET
SUCCES
Soms komt de nood aan seks (en enkel seks) volledig uit het niets of omdat iets in de omgeving er aan doet denken. Als dat gebeurt heb ik geleerd het met masturbatie en al dan niet porno op te lossen. Omdat ik weet dat het bij mijn vrouw niet spontaan kan. Enigzins frustrerend maar daar wen je aan.
Maar soms vloeit het voort uit een gevoel van liefde/verliefdheid. "Ik zie ze zo graag. Wat is ze mooi. Ik wil dicht bij haar zijn. Verbonden zijn. ze knuffelen en kussen." En soms BAM, zin in seks. Wanneer dat gebeurt en de respons is negatief (wegduwen, hand wegslaan of gewoon boos of ambetant reageren), dan komt dat hard aan. Dan voel je je verworpen, ongewild en ongeliefd. Zelfs al besef je dat dat niet zo bedoeld is.
Als dat jaren gebeurt kom je op een punt waar je het opgeeft. Zeker als het drukke leven er voor zorgt dat je sowieso weinig of geen tijd voor elkaar hebt. Ik heb vaak het gevoel dat wij gewoon twee ouders zijn die op hetzelfde adres wonen en niet meer.
Ik hoop ook op een oplossing !
We zijn toch niet alleen met ons probleem! Mvg
Blijkbaar doen alle mannen dit!! (Verhaal 374)
Ik ben een man en ik kan je vertellen dat ik nog nooit vreemd ben gegaan of gebruik heb gemaakt van betaalde diensten .
Ik ben altijd trouw geweest in mijn twee relaties van rond de 15 jaar en tòcht ben beide keren bedrogen .
Laat mij dan een uitzondering zijn om als man niet vreemd te gaan maar als ik ergens voor ga dan ga ik er ook volledig voor .
Nu mij dit twee keer is overkomen durf ik haast niet weer een relatie aan te gaan .
Terwijl ik na twee jaar single graag weer helemaal verliefd wil worden .
Nee, ik denk zelfs dat als je naar een percentage van de 8 miljoen(?) mannen in NL kijkt, dat maar 0,001% dit doet ofzo.
Dat gezegd hebbende is het wel zo dat de mens en commercie het monogaam huwelijk bedacht hebben. Dit is puur een verzinsel. Zowel mannen als vrouwen hebben de oerdrift om voort te planten met partners die er vruchtbaar uit zien. Bij mannen is dit wel sterker aanwezig. De mens is een diersoort he. Dus vanuit dat oogpunt komt zijn wens om seks te hebben met andere vrouwen.
is het netjes? nee. Omdat het tegen de afspraken ingaat die jullie samen gemaakt hebben. Dus eigenlijk zou hij gewoon niet in een vaste relatie moeten zitten en jij iemand verdienen die trouw is.
Als hij eens wat anders wil, voor sommigen een fantasie voor anderen een verlangen, kunnen jullie misschien samen tot een oplossing komen. Er zullen wel heel veel koppels zijn die in dezelfde situatie zitten. Dit platform is al een eerste stap in de goede richting :-)
Als je thuis genoeg hebt ga je het niet zoeken!
Ik kom ook weinig aan bod thuis maar dit is nog geen reden om te gaan !
Hij verlangt naar seks met andere vrouwen (Verhaal 318)
Ik zit helemaal vast, poly, swingen, monogamie…
Ik ken mijn vriend ongeveer 18 maanden, allebei 48.
Onze beleving van seks is toch heel verschillend hoewel de seks samen heel fijn en bevredigend is, althans voor mij.
Hij beweert dat hij ook tevreden is.
Wel wilt hij steeds blijven experimenteren, altijd meer altijd ‘spannender’ voor de pure lust en daar hoort ook seks met anderen bij.
Voor heli’s het puur spelen, genot en opwinding opzoeken, zich levendig voelen.
Uren en dagen hebben we erover gepraat, wat het inhoud wat het voor hem betekend… we zijn zelfs tot in een parenclub geweest… niet tegen mijn zin noch verplicht! Ik wil me graag openstellen en kijken wat het met me doet!
Ook wilt hij mij geen pijn berokkenen. Daar is het al te laat voor, ik zie enorm veel af.
Mijn beleving van seks en lust draait niet om spanning opwinding en genot alleen. Ik ken eigenlijk het rauwe gevoel van lust niet. Nooit heb ik naar een knappe man gekeken met het idee met die wil ik seks! Nooit!
Mijn lust wordt opgewekt door aandacht, flirten verleiden en ook liefde…
Seks draait voor mij om samenspel met mijn partner, daar haal ik genot en opwinding uit! Dan pas kan ik lustig genieten.
De setting van de parenclub was zeker opwindend omdat ik daar met mijn man was! Ik voelde de opwinding wel en die wilde ik dan met HEM fysiek beleven! Toen hij een andere vrouw haar kont wellustig aanraakte en zijn verlangen in haar zichtbaar was, ging bij mij het licht uit! Ik voelde afkeer en weerstand, instant ging ik van opwinding en gedeelde liefde naar afkeer en woede.
Rationeel probeer ik te bedenken dat seks met anderen fijn en geil is… ik wil kunnen voelen wat hij voelt en samen met hem de pannen van het dak swingen… maar ikzelf voel het niet en kan het niet verdragen dat hij seksueel verlangt naar anderen.
Na veel praten is duidelijk dat we hier niet uit komen, ben al naar psycholoog gegaan, pillen geslikt om maar meer listgevoelens te ervaren tantra gedaan in de hoop mijn ‘blokkades’ weg te werken. Maar ik blijf me rot voelen.
Hebben er nog mensen dit meegemaakt?
Heb je weer vertrouwen gevonden in relaties? Nu ik me uiteraard in het onderwerp van lust en open relaties heb verdiept heb ik het idee dat alle mannen en ook veel vrouwen lust ervaren voor anderen.
Kan een man diep vanbinnen geen verlangen ervaren voor anderen dan zijn partner? Blijf ik de rest van mijn leven of alleen achter of met een partner die verlangt in anderen?
Ik spreek niet over fantasieën trouwens, die heb ik ook wel … die blijven in mijn hoofd en zijn zelfs heel opwindend, ze veranderen echter niet in verlangens.
Benieuwd of iedereen verlangt in anderen en ik abnormaal ben, want zo voel ik me nu. Of zijn er nog anderen en vooral ook mannen die hetzelfde voelen als ik?
Bij ons was het andersom, mijn vrouw kreeg na 20 jaar huwelijk interesse in lust iets wat daarvoor nooit was voorgekomen. Nu ben ik voor 100% monogaam en trek mijn sok nog niet uit voor een andere vrouw maar begrijp ook dat andere mensen dat niet zijn. Ik steun haar in alles dus heb haar ook een keer weggebracht naar een parenclub, ik heb zelf niet met seksende mensen dus ben ook zoals afgesproken weer naar huis gegaan. Die avond was niet echt een succes en 6 weke later zette ik haar er weer af en toe ik haar die nacht ophaalde kon ik aan haar zijn dat het deze keer geweldig was. Nu een paar jaar later heeft ze een vast vriendje omdat ik dat zelf wel veiliger vond. Ik heb liefde en lust in mijn hoofd gescheiden en totaal geen probleem mee dat ze af en toe een leuke avond met hem heeft. En eerlijk gezegd heb ik liever dat het eerlijk gebeurd dan achter mijn rug want dan zou ik echt breken. Ik gun het haar om te zijn wie ze is want zo is ze op haar mooist.
Misschien zou je toch eens moeten proberen om 1 van je fantasieën de vrije loop te geven en als het echt niet lukt moet je afstand doen van je vriend want ik weet zeker dat hij dit niet zal loslaten.
Ben ik naïef of ben ik TE jaloers? (Verhaal 435)
Ik zit met iets en ik weet niet echt meer wat te doen. Het gaat over jaloezie.
Ik en mijn vriend zijn 3 jaar samen ondertussen.
Voor ik aan mijn verhaal begin:
Ik kan oprecht zeggen dat ik heel jaloers ben maar wel met reden, al ben ik in mijn relatie de enige die er zo over denkt. Ik wil hier ook wel aan werken maar nu mijn verhaal..
Mijn vriend is leerkracht, dit jaar is er een nieuwe vrouwelijke leerkracht begonnen.
We zijn ondertussen bijna 2 maand verder in het schooljaar en er zijn al heel wat dingen gebeurd tussen hen.
Even een opsomming:
- ze smsen dagelijks (niet enkel over het werk)
- ze bellen vaak (al is dat al geminderd)
- na 2 weken stuurde ze een bericht op deze manier:
‘Mag ik jou eens iets serieus zeggen? Ik vind jou echt een hele toffe collega, ik ben zo blij dat jij er bent’
- ze doet vaak zielig (zeggen dat er iets is, maar niet zeggen wat, waardoor hij moet blijven doorvragen en ze dan uiteindelijk het toch zegt)
- mijn vriend onder zijn voeten geven omdat hij niet had geantwoord op iets, of omdat hij ‘bot’ deed, omdat hij haar niet veel gestuurd heeft in een bepaald weekend, omdat hij haar niet meevraagt bij avondjes met collega’s,…
- een vriendin van haar heeft hem (perongeluk) opgebeld toen ze samen weg waren. Hij was hier niet bij en is hier later achtergekomen en ze kon er geen deftige uitleg over geven.
- ik heb hem 2x gevraagd om zijn berichten met haar te lezen en hij had een paar duidelijk gewist.
- ik heb hem eens in een weekend gevraagd om gewoon eens te zeggen ‘allez fijn weekend en tot maandag’ om haar te tonen dat ze niet meer moest sturen dat weekend. En ze was maandag kwaad op hem en heeft blijkbaar gezegd dat hij geen echte vriend is. De dagen nadien gaf ze vaak opmerkingen hierover.
- hij zegt ‘ik wil er niets bot tegen doen zolang er geen duidelijk signaal is, ik ben een slechte vriend voor haar,…)
2 weken geleden was ik het allemaal beu. Voor mij is het duidelijk dat ze meer wil (maar is dit mijn jaloezie?) dus vroeg ik hem om er niet ‘elke dag’ mee te sturen en dat haar te zeggen. Hij mag er contact mee hebben, maar niet elke dag sturen en bellen met elkaar.
Ze zien elkaar elke dag, hij heeft een vriendin en zij een man en twee kinderen. Waarom elke dag sturen met elkaar?
Hij heeft haar dat ook gezegd 2 weken geleden dat hij het fijn zou vinden als er minder wordt gestuurd omdat ik er niet goed mee om kan.
Ondertussen is er niets veranderd. Ze blijven nog steeds elke dag sturen met elkaar.
Hij vertelde hiervoor eigenlijk alles/ toch veel, nu niets meer.
Als ik erover begin draait dit uit op ruzie en krijg ik vaak te horen dat hij alles heeft gedaan wat ik vroeg maar dat hij er niet aan kan doen dat ze nog steeds elke dag berichten stuurt.
Vandaag opnieuw..
het vreet echt aan me. Elk ding dat er gebeurd is voor haar in mijn gedachten, terwijl dit misschien niet zo is. (Langer blijven op het werk, op zijn gsm zitten, …)
Ben ik jaloers? Ja uiteraard. Maar is dit zonder reden? Geen idee.
Ben ik naïef of ben ik TE jaloers?
Op welke manier kan ik hem duidelijk maken dat ik dit niet kunnen vind als je in een relatie zit? Ze kennen elkaar nog geen 2 maand.. En wat kan hij doen om haar te stoppen met elke dag te sturen zonder er bot tegen te doen?
Help mij, geef me jullie meningen en tips aub.
Dankjewel!
Lotte
Hij stelt de vriendschap met hem boven mijn gevoel (Verhaal 383)
Maar de laatste jaren heeft hij contact met een collega van werk die wel eens een avond komt borrelen bij hem thuis ( wij wonen niet samen )
Ik ben er dan ook bij . Maar die mannelijke collega heeft me al tot 2 keer toe vastgepakt, (in een periode van 1.5 jaar ) En tegen me aan staan drukken van achteren.
Terwijl ik de eerste keer al aangaf dat ik daar niet van gediend ben .
Hij grijpt elke keer zijn kans als mijn vriend net even naar de toilet is of iets van drank gaat halen .
Ik heb dit beide keren met mijn vriend besproken . En ook gezegd dat als hij met hem wil borrelen dat ik dan niet meer erbij wil zijn
Nu waren we afgelopen weekend op een festival, en hij was er ook.
Na een tijd kwam hij bij ons staan .
En maakte tot 3 keer de opmerking waar mijn vriend bij stond. Als jij weg bent dan ga ik wel bij je vriendin op de koffie.
En echt met de ondertoon van in de koffer willen duiken.
Toen ik de dag erna mijn vriend aansprak dat hij op dat moment ook wel eens zijn vriend op t matje had kunnen roepen, zei hij ja ik wil daar niet tussen staan jij moet hem zelf maar op zijn gedrag aanspreken.
Was ik kwaad en verdrietig.
Hij stelt de vriendschap met hem boven mijn gevoel dat ik met grens overschreidend gedrag wordt geconfronteerd.
Heb hem daar op aangesproken dat ik dat echt niet vindt kunnen. En dat hij als man ook respectloos wordt behandeld door zijn vriend omdat die mij zo benaderd.
Maar hij zit t als mijn probleem.
Ik weet niet of ik zo nog wel in deze relatie wil blijven.
Hij begrijpt ook niet dat ik niet meer mee wil naar zijn vriend om daar te borrelen.
15uur rukken met coke en coke gesnoven met zijn kind (Verhaal 366)
Hoi mijn vriend die ik al 5 jaar relatie mee heb waarvan 3 jaar samen gewoond nu ieder zijn eigen plek maar zien elkaar dagelijks hij vertoont laaste tijd raar gedraghij gebruikt steeds vaker drugs en zonderd zich af en gaat dan 12 a 15 uur lang rukkenhij heeft ook Adhd maar nooit echt behandeling door gezet hij is 2 x na een dokter geweest jaren terughij verwacht van mij dat ik het oke moet vinden en vind dat ik zeur hij wil er niet over sprekenna aantal dagen ontploft die en dreigt hij het zogezegt uit te maken en draait hij zo dat zogezegt alles aan mij ligtvervolgens paar uur later is die weer rustig maar is hij het slachtofferik reageer veelal altijd rustig en begrip volmaar vind lastig mijn grenzen aan te gevenmeestal lukt me om er boven te staan maar soms raak ik er emotioneel vanhij manipuleert en vaak is hij het slachtoffer meestal probeerd die via ruzie hulp van mij te krijgen of dwingt hij zo goedkeuring als ware af zodat ik niks ga zeggen als die weer drugs gaat halenlaaste weken 2 weken heeft hij 3 x pw uren porno gekeken en zich afgerukt zonderd zich af op de slaapkamerik moet eerlijk bekennen dat in begin van de relatie hij voorstelde om eens samen gecombineerd met sex een avondje gek te doen later hadden we afgesproken om dat 1 x pm te doen voor de fun toen was nog leuk en eigelijk deed ik het om compromis te sluiten nu is het zo erg het worden dat hij telkens drugs wil kopen ik zelf doe vaak als of ik ook mee doe maar gooi het stiekum weg zodat hij minder binnen krijgt en zodat ik een eerlijk zicht zou krijgen in zijn gebruiksinds kort werkt hij voor zichzelf en verdiend die meer geld hij heeft 2 weken terug zijn 1ste betaling gehad en 10 dagen achter elkaar coke gekocht en 2 dagen speedik ben bang zodra hij meer gaat verdienen dat hij nog meer gaat gebruiken voor heen had hij altijd geld problemen en moest ik hem geregeld bijstaan waardoor ik meer controle had over zijn gebrukpraten is moeilijk gecombineerd met zijn adhd en ik vermoed ook autistische trekjes hij voeld zich voor durend aangevallenzelfs zijn zoon van 17 jaar is hij zo open over geweest dat die samen met zijn zoon een lijntje heeft genomen ik walg er van en heb het bewijs opgenomen en twijfel om het door te spelen na zijn ex vrouwik sta op het punt er mee te stoppen met de relatie maar vind het eng ik ben zelf een echte pleaser en heb altijd veel weg gegeven geld geleend krijg ik zeker niet terug
Voer uw boodschap in...
Ga aan jezelf werken
Maar inderdaad, weg met die loser.
Hij heeft al die tijd poppenkast gespeeld (Verhaal 422)
Mijn vriend heeft een fake Twitter account om zichzelf te bevredigen (Verhaal 434)
Ik kom er na een jaar achter dat mijn vriend een fake Twitter account heeft om zichzelf te bevredigen. Meerdere keren per week t liefst elke dag. Hij loog hier glas hard tegen mij over en flipte m. Later gaf ie t toe omdat ik m met zn eigen account heb geconfronteerd. Hij zegt dat iets in zn hoofd zegt dat moet doen, terwijl hij altijd beweerd zulke dames vies en goedkoop te vinden. Zodra hij bij me weg is, is het mis. Hij belooft het niet meer te doen maar mijn onzekerheid en vertrouwen is aardig beschadigd. We hebben een heel goed seksleven wat hoog bovengemiddeld Is. Moet ik me zorgen maken? Volgens mij heeft hij ook sekslijnen gebeld alleen dat ontekent hij. Iemand ervaring?? Hij is de liefde van mn leven alleen ik voel nu niet zoveel voor hem
Mijn man en ik hebben dagelijks ruzie over seks (Verhaal 171)
Persoonlijk vind ik nogal vaak het antwoord, heb meer interesse in knuffelen of het voelt voor mij anders wat zwakjes.
In de meeste gevallen is het namelijk nooit zo geweest en is er 1 iemand in de relatie waarbij de zin verdwijnt. Dat heeft een reden...
Je gaat ook niet over van mountainbiken naar yoga zonder reden. Dan is er iets wat niet fijn voelt bij het mountainbiken.
Je moet geen seks hebben om seks te hebben, alhoewel je ook niet altijd maar new kunt blijven zeggen.. Iedereen moet wel eens ergens aan beginnen zonder zijn.
Maar goede seks met een goed orgasme verbind elkaar en werkt stress verlagend.
Maar als er bv iets mis is met je zelfbeeld werkt dat natuurlijk niet mee.. Seks niet natuurlijk o ook goed zijn anders is het zonde van de tijd.. Maar dat kost ook inspanning en oefening. . Als je partner maar 1x per 8 weken mag, kun je niet veel verwachten lijkt me.
Vrouwen hebben seks als ze willen, mannen heben seks als ze mogen.
Maar....als in een relatie de man dit ALTIJD op die manier ervaart zal hij op een dag de conclusie trekken dat er niet van hem wordt gehouden op de manier waarop hij dat wenst. En als vrouw zomaar opeens zin hebben in seks is in deze specifieke relatie technisch lastig. De centrale vraag is hoe beiden hier mee omgaan.
Ik vraag mij af wat beider gedachten zijn als de seks in deze relatie wordt afgeschaft.
En de reacties van de mannen ook heel erg herkenbaar!
Het schoentje wringt bij jullie, bij mezelf en bij vele koppels over een verschillende beleving en verwachting van seks.
Het lijkt mij dat voor een deel van de mannen, die allicht een iets (of veel) hoger testosteron gehalte hebben, seks een diep gewortelde behoefte of drang is.
Lust en ‘Ping’ jonge heer staat paraat voor een seksuele marathon waar ze vaak verlangen naar heel intens, soms ‘beestige’ seks … ik noem het grenzeloos! Opwindende, verder reikende, grenzeloze seks. Plat uitgedrukt: harder neuken, feller rammen, direct to the point! Met partner en ook wel graag met nog anderen…. En uiteraard is de verwachting/behoefte/verlangen dat de partner daar zelf helemaal in opgaat en vooral zelf geniet! En dit alles heel terecht!
De seksualiteit en de verlangens van deze mannen (jouw partner en mijn partner) mogen er zijn!
En dan heb je de vrouwelijke partner die zelf een andere invulling en beleving geeft aan seks. De meeste vrouwen hebben geen ‘Ping’ lust die uit de lucht valt… vrouwen heb veelal een ‘redactionele’ lust… intimiteit, knuffelen, een lang voorspel en zich veilig voelen brengt meestal de vrouw on ‘the mood’.
Als je deze 2 mensen bij elkaar zet heb je heel vaak een probleem! De ‘lustige’ partner komt niet aan zijn trekken, geraakt gefrustreerd dat zijn partner niet mee wilt in zijn beleving. De partner voelt zich niet aanvaard!
De minder ‘lustige’ partner probeert net zoals jij deels mee te gaan in de verlangens van de andere, maar kan daar vaak niet genieten op het niveau van de lustige partner…
Waardoor er bij de ene frustratie komt en bij de andere het constante gevoel van niet genoeg te zijn!
Dan zit je met idd een probleem van seksuele compatibiliteit.
Waar vaak de man het gevoel heeft dat hij hopen moeite moet doen om zijn vrouw te behagen om dan het gevoel te krijgen dat hij een MAG. De frustratie van de man zorgt ervoor dat de vrouw seks steeds meer als een ‘verplichting’ gaat voelen waarbij de zin steeds verminderd en ze dus hem wel een ‘laat’ doen, zonder echt enthousiasme van haar kant.
Hoeveel mannen hoor ik wel ‘klagen’ : tja het moet altijd zoals zij het wilt en dan ‘mag’ ik wel eens. Daar zit een duidelijk graait verschil in beleving van seks.
Als we als partner niet naar elkaar kunnen groeien, mannen de seksualiteit van hun vrouw beter begrijpen en niet zien als een afwijzing maar als een ‘anders’ zijn en hun vrouw meer gaan behagen. En als vrouwen de seksualiteit van hun man beter gaan begrijpen en niet zien als een ‘verplicht’ ding dat ze maar moet toelaten, dan kan er naar gegroeid worden.
Er zijn toch wel koppels waarbij beiden sexueel voldaan zijn!
Jij met je partner, net als ik, vrees ik staan veel te ver uit elkaar om een seksleven te vinden waar jullie beiden mee tevreden kunnen zijn. Jij hebt het gevoel dat jij over je grenzen moet gaan en hij heeft het gevoel afgewezen te worden en op zijn rem te moeten staan.
Ik volg je helemaal als je zegt dat je het gevoel hebt dat iemand anders beter bij hem past! Iemand die dezelfde beleving van seksualiteit heeft… een vrouw die houdt van lustige rouwe seks die grenzeloos is. Als jij daarin wil meegaan ga je over jouw grenzen en zal het jouw man ook geen voldoening geven, simpelweg omdat hij ziet en merkt dat jij er niet echt van geniet!
Heel triestig.
Op Netflix en als 1 van jullie onzeker word hebben jullie een ego kwestie
Lastig een inhoudelijk gesprek met die vrouw te hebben (Verhaal 423)
Doe niets waar je niet achter staat met een goede reden om dit niet te doen, dat is het meest moeilijke soms maar wel het meest duurzame. Echte liefde zorgt ervoor dat je je partner voor jezelf stelt, wanneer beiden dit doen ontstaat er goed geplaatst vertrouwen door daden en een sterke hechte band. Iemand herinneren aan zijn fouten is niet liefdevol, iemand steunen om een goed leven te leiden is dat wel..en wat goed is dat moet je werkelijk in jezelf zoeken / te rade gaan..
Ik hoop dat je hier wat mee kan..
Is dat vreemdgaan? (Verhaal 426)
Wij hebben een afspraak gemaakt dat wij geen porno meer kijken. Nu heeft hij wel eerlijk bekend dat hij een knappe vrouw op het internet heeft opgezocht om klaar te komen.
Als je het niet ok vindt in je relatie dan praat je er beter over met je partner. Misschien helpt het maken van afspraken.
Alternatief: kijk samen!
Misselijkmakend
Heb je een vrouw waar je alles mee kan doen dan nog is het niet genoeg. Zoek een echte vent die, dat walgelijke shit niet nodig heeft
Het zijn geen makkelijke jaren geweest (Verhaal 424)
Ga aan jezelf werken !
Hij is zijn gevoelens voor haar aan het uitzoeken (Verhaal 427)
We zouden gaan samenwonen vorige week
Stonden we nog in de karwei dingen uit te zoeken voor ons huis
Nu heeft hij haar 1x gezien ( zegt die) en is zijn gevoelens voor haar aan het uitzoeken
Vorige jaar belde die opeens en was uit moet mijn gevoelens voor haar uit zoeken toen kwam die naar een dag weer terug nu helaas is die niet terug en krijgt die waarschijnlijk een relatie met die ander
Ik heb ergens hoop dat die ooit wel terug komt
Want we gingen samenwonen alles was verder goed en ja soms wel is een ruzietje maar ja hij twijfelde zei die al een tijdje maar is nooit komen praten ik was woest je wou samenwonen en alles ging goed de laatste week wat minder door stress we zouden op vakantie gaan en nu is 1 dag voor de vakantie uit
Ik wil hem zo graag terug 😞
Kan iemand mij helpen en heeft die tips ofzo
Al lijkt het nu niet zo, er zijn genoeg mannen out there waarmee je wel iets kan opbouwen.
Stel hij komt terug, ga jij in onzekerheid zitten tot het weer gebeurt. Hij heeft iets kapot gemaakt en dat is niet meer te repareren.
Geen eigenwaarde!
Ze zegt nu dat ik alleen maar met sex bezig ben (Verhaal 428)
Vertrouwen (Verhaal 430)
Mijn vriend heeft me nog een kans gegeven en bouwen aan onze relatie. ik ben erg verandert, ik neem meer mijn verantwoordelijkheden, gebruik niet/veel minder en ik heb meer zelfliefde. Toch vind ik het enorm lastig als hij met zijn vrienden gaat chillen terwijl ik 0 reden heb om hem niet te vertrouwen. Ik gun het hem om tijd te spenderen met vrienden. Hoe kan ik mijn ego loslaten? En hoe kan ik in zo'n situatie relativeren zonder over te komen als een psycho? Hoezo doe ik wantrouwig is dit omdat ik mijzelf niet vertrouw? Ik ben misschien gewoon bang dat hij me verlaat voor een ander terwijl dat zo oneerlijk is aangezien ik meerdere fouten heb gemaakt...
Wij komen niet tot diepgang (Verhaal 429)
Perfectionisme in mijn relatie (Verhaal 12)
Wij zijn al 20 jaar bij elkaar, ik ben altijd de perfectionist geweest en mijn man vond het altijd allemaal prima. Door dit zijn we deels uit elkaar gegroeid zo erg dat ik mijn eisen en wensen ook aan hem ging stellen. Er was steeds meer onvrede naar elkaar, we raakten in een negatieve spiraal.
Omdat we kinderen hebben, was relatietherapie de eerste optie, daaruit kwam bij de intake naar voren dat mijn man er voor wilde gaan en ik het niet precies wist wat ik wilde.
Door de vragen die de therapeut stelde en enkele individuele opdrachten kwam ik achter mijn probleem. Hiervoor heb ik passend psychologische hulp gezocht, ik kwam er toen ook achter dat ik mijn man helemaal niet kwijt wilde!
Mijn advies, raakt je relatie in een sleur, gaat het al een tijd niet lekker, zoek hulp. probeer iets....Het heeft mij in ieder geval heel veel duidelijkheid gegeven en mijn relatie gered.
Penetratie is nooit gelukt (Verhaal 353)
Al ruim 20 jaar denk ik dat is vaginisme heb, penetratie is namelijk nooit gelukt. Officieel is dit nooit vastgesteld, maar binnenkort word ik hiervoor fysiek onderzocht. Het gevolg van 20 jaar vaginistisch reageren, is dat ik vaste relaties lang uit de weg ben gegaan, ik vertrok altijd 'net op tijd', voordat een partner mij zou verlaten.
Sinds een paar maanden heb ik toch weer een nieuwe relatie en ik ben deze keer extra gemotiveerd om mijn vaginisme te gaan overwinnen. Ik vind het wel erg lastig om opgewonden te raken in het bijzijn van een partner, in mijn eentje gaat dat veel makkelijker. Mijn nieuwe vriend drukt inmiddels op alle goede knopjes, maar als ik niet opgewonden ben/ in contact sta met mijn emoties, heeft het weinig effect. Desalniettemin vind ik dat ik op de goede weg ben, door te oefenen met het herkennen van mijn eigen gevoelens en emoties.
Nu zit ik eigenlijk met het volgende: mijn vriend reageert zelf ook 'afwijkend' op de handelingen die ik bij hem uitvoer. Hij krijgt enorm snel een erectie en er komt aardig wat vocht vrij, maar zodra ik hem bijvoorbeeld aftrek, wordt hij helemaal droog. Mijn partner is besneden, dat kan meespelen, maar ik vind het toch gek, hij zegt dat het ook pijn doet. Ook andere handelingen lijken weinig effect te hebben, mijn vriend toont nul expressie, maar komt uiteindelijk op een soort onverschillige manier klaar. Het voelt voor mij heel ongemakkelijk, alsof ik iets fout doet. In eerdere relaties was dit nooit een probleem, de mannen reageerden altijd wel enthousiast, zelfs de meer introverte types. Een lichamelijke reactie kun je toch moeilijk onderdrukken, lijkt me . Het lijkt alsof mijn partner gewoon écht weinig voelt en/of zich emotioneel afsluit (dit doet hij in het dagelijks leven ook). Geen hijgje, geen pufje, helemaal niks, gewoon een doodse stilte en hooguit een droog 'ja, ik ben gekomen'.
Dit alles helpt niet bij mijn eigen proces, alhoewel ik de herkenning van allebei een seksueel probleem ook wel weer prettig vind. Ik stel me nu passief op ten opzichte van hem, want het voelt alsof het toch geen zin heeft wat ik doe. Omdat penetratie nog even niet mogelijk is, blijft het toch bij aftrekken en orale seks, maar dat laatste bleek niet veel beter te zijn, terwijl ik ook daarover eerder nooit klachten heb ontvangen. Hij zei zoiets als: 'we hebben allebei niet veel ervaring, we moeten nog oefenen'. Ouch.
Herkent iemand dit?
Groetjes,
Stella.
Ik denk dat je vriend zich dagelijks aftrekt, misschien wel meerdere keren op een dag. Op een gegeven moment voelt een orgasme dan ook veel minder fijn. Als je 2 weken droog staat en dan een orgasme krijgt, dat is een wereld van verschil
Als je mijn vriendin was geweest was ik al lang weg geweest.
Wat denk je nou dat elke kerel afgetrokken wilt worden?
Jij hebt een probleem niet die vriend.
Ook hoef ik niet gepijpt te worden door mijn vrouw, daarvoor heb ik te veel respect voor mijn vrouw die hoeft niet aan mijn pik te zuigen.
Spreek er open over. Enige manier om te leren wat hij graag heeft en wat niet. En spreek ook open over je probleem. Als dat een dealbreaker is, terwijl je zelf al aan werkt, is hij het niet waard.
Heb mijn partner betrapt op mastruberen.. (Verhaal 405)
Nu twijfel ik enorm aan mezelf, hele fijne intieme avond/nacht gehad en bij het opstaan bleef hij even liggen, ik moest in de badkamer zijn en zag hem bezig op bed. Dat een man mastrubeerd snap ik, had het alleen liever niet gezien. Nu ben ik heel onzeker en verwijt ik mezelf van alles.
Hoe ga ik hier mee om...
Beter op masturberen zeker als Je alleen bent dan nukkig rond te lopen!
Met groeten Iris
Ooit was ik gehuwd en vond mijn partner het verschrikkelijk, te weten dat ik had gemasturbeerd. Maar soms doet een man dat nu eenmaal. Vele vrouwen ook, ben ik nogal zeker van. Wetende dat je vrouw het niet leuk vindt, zorgt er alleen maar voor dat een man dit heimelijk gaat doen. En dat is zonde...
Nu heb ik net een relatie achter de rug van 5 jaar, met een vrouw die het net heerlijk vond om dit te zien. Het verrijkte ons seksleven. Ipv te vrijen (wat we best vaak deden) speelden we gewoon vaak met onszelf en keken we naar elkaar. Ik denk dat dit ons seksleven niet enkel verrijkte, het zorgde ook voor meer passie, verbondenheid, vertrouwen...
Bedoel maar met dit verhaal dat er over gepraat moet kunnen worden, in alle vertrouwen. Wie weet verrijkt het jullie seksleven ook!
En voel je niet onzeker... missch is dat helemaal niet nodig. Vraag hem naar de reden.
Micro Vreemdgaan (via Snapchat) (Verhaal 305)
We zijn beide 45 en bijna 30 jaar samen. Onze relatie was eigenlijk gewoon het perfecte plaatje. 2 dochters 16 en 18 een mooi huis, beide een goeie baan meer als €40.000,- op de bankrekening staan, we houden van elkaar, de sex is goed zeker 3 keer in de week. Lieten elkaar vrij om met vrienden of vriendinnen leuke dingen te doen. Het alles voelde gewoon goed.
Zij kreeg via een collega te horen over seksting via snapchat.
Ze werd nieuwsgierig en installeerde de app toen ik 2,5 week naar het buitenland moest voor mijn werk. In een razend tempo ging dit van het onderling versturen van berichten naar versturen van naakt foto’s, naakt filmpjes, mastuberen filmpjes tot videobellen en samen mastuberen.
En dan bedoel ik voor elke stap maar een dag of een paar dagen.
Ze probeerde contact te maken met zeker 100 verschillende mannen en met de een ging ze verder als met de ander. Maar zeker 6 waarmee ze gevideobeld heeft.
Toen ik hier achter kwam brak mijn hart in1000 stukken.
Ik vond haar een hoer, een slet van Snapchat en begrijp niet hoe en waarom ze dit heeft gedaan.
We hebben hier samen over gesproken en zij vertelde mij dat er nooit fysiek lichamelijk contact is geweest en dat alles alleen digitaal was via Snapchat.
Het had niks met de liefde voor mij of ons gezin te maken maar alleen de spanning en nieuwsgierigheid van haar.
Ik voel me bedrogen, verraden, woede, teleurstelling, verdriet, angst en nog veel meer emoties.
Wat moet ik doen ?
Moet ik ervoor vechten of de handdoek in de ring gooien?
Stel ik me aan omdat er nooit fysiek contact is geweest?
Ik weet het even niet meer?
Gr. S
Wanneer valt het officieel onder vreemdgaan? (Verhaal 400)
Is arm in arm lopen met iemand anders zonder meer bedoelingen vreemdgaan? Want wanneer valt het officieel onder vreemdgaan?
Ik sta op springen (Verhaal 401)
Het is op twee handen te tellen hoevaak we seks hebben gehad in 9 jaar. We zijn redelijk jong (nog geen 30) Ik heb het er met hem over gehad en hij zegt dat hij nooit zin heeft. Terwijl ik op springen sta. Ook heeft mijn man een micro penis.. kan het daarmee te maken hebben dat hij een laag libido heeft??
Indien ja dan rest er feitelijk maar één aanpak, namelijk er verder net zo lang over praten dat duidelijk wordt wat eraan scheelt. Gaat niet eenvoudig zijn.
Jij zegt dat je een extreem hoog libido hebt terwijl hij behept is met een micropenis. Voor de helft minder krijgt een man een seksueel complex. Allicht moeten jullie samen de hulp inroepen van een seksuoloog of andere deskundige.
Waarschijnlijk is seks voor je man de ultieme schaamte. Hij vindt daar helemaal geen plezier in. Denk dat hij daar meer mee zit dan jij ooit zult weten.
Hulp zoeken is waarschijnlijk geen slecht idee.
Hij is een jaar gelden vreemd gegaan (Verhaal 397)
Hij is een jaar gelden vreemd gegaan. Ik ben bij hem gebleven omdat ik bang was hem kwijt te raken daardoor heb ik ook geen tijd voor mezelf genomen en zijn we al snel weer verder gegaan zoals het normaal was. Hij had er zoveel spijt van en ik zag dat het hem echt pijn deed om mij zo te zien daarom was ik bang ok hem los te laten. Nu nemen mijn twijfels door wat er is gebeurd de overhand en zijn mijn gevoelens voor hem veranderd dit speelt al heel lang. Ik kom nu tot het besef dat mn gevoelens echt bijna weg zijn. Ik heb mijn gevoelens uitgesproken en ik neem mijn tijd hiervoor. Ik weet dat hij er gewoon ziek van is en hij heel veel verdriet heeft. Het grootste obstakel is dat we 3 maanden gaan reizen en ik niet weet wat ik nu moet doen. Ik vind het verdriet van een ander altijd veel erger dan van mij zelf en daar zit ik heel erg mee omdat ik hem geen pijn wil doen.
Zij wil graag en veel sex, en ik soms niet (Verhaal 417)
Mijn partner is ongeduldig. Dat uit zich in meerdere dingen maar ook in bed.
De eerste keren dat dit gebeurde had ik nog iets van “dat zal wel overwaaien”. Maar nu gebeurt het steeds vaker.
Wat er dan gebeurt?
Zij wil graag en veel sex, en ik soms niet. En soms ben ik ook niet ontspannen en dat merkt zij. En in een flink aantal gevallen eindigt dat in tranen omdat ik hem niet omhoog krijg door de stress, en zij omdat ze dan niet krijgt wat ze wil.
Het is nu zover dat elke keer als ik naar huis rij, of we zijn vrij, ik het in mijn hoofd heb dat zij sex wil en ik denk: maar ik voel hem daar beneden niet.
Dat resulteert in een mislukte poging en weer discussies in bed.
Ik heb haar aangegeven dat een zachtere aanpak beter helpt dan elke keer duidelijk de teleurstelling te laten blijken.
Soms lukt dat en dan gaat het bij mij ook prima, maar vaker dus niet.
Ik ben heel gelukkig met haar maar dit leeft wel een eigen leven.
Hebben mannen dit ook wel eens gehad en hoe kom ik ervan af? We praten genoeg erover.
Groetjes
Als je bereid bent haar te plezieren, zelfs al heb je zelf niet echt zin, dan is dat al heel positief. Een erectie is daarvoor niet noodzakelijk. Je kan kussen, vingers gebruiken, speeltjes, etc. Probeer eens een vibrator of vibrerend eitje.
Ik ben aan het daten maar ik twijfel (Verhaal 338)
Ben nu vaak bang en negatief (Verhaal 419)
Het laatste jaar is daar plots een grote scheur in gekomen. Mijn man wordt heel vaak boos. Ik merk het al aan het begin van de dag of ik op mijn hoede moet zijn of niet. Tegenwoordig zijn er meer dagen dat ik als een bang wezentje rondloop, dan normale dagen. Ik ben echt de hele tijd bang om iets verkeerd te doen of te zeggen. De bom kan ontploffen over een kruimel op de eettafel, of een kussen dat niet in de zetel ligt.
Ik ga er van uit dat mijn man niet gelukkig is, of iets mist in zijn leven, maar hij is geen prater, dus ik kom er niet achter. Alleen dat ontploffen en dan krijg ik vaak verwijten die naast de kwestie zijn. Zoals “andere vrouwen zouden blij zijn met een man als ik” of “probeer jij maar eens ergens anders, je zal wel met hangende pootjes terug komen”,….
Op zich ben ik wel conflict-vermijdend en kan ik hem laten uitrazen zonder erop ik te gaan. Maar er komt nooit een sorry. Soms probeer ik op een rustig moment over de laatste ruzie te praten omdat ik dan toch nog hoop dat hij gaat zeggen dat hij spijt heeft van zijn opmerkingen of uitvallen, maar dat komt niet. Meestal komt er alleen maar meer ruzie van. Dan zijn er weer verwijten dat ik een ruziemaker ben,…
Terwijl ik net die ruzies wil oplossen of verklaren.
Enerzijds omdat die er plots zijn gekomen en ik hem wil helpen met de oorzaak te zoeken.
Anderzijds omdat alle kritiek mijn eigenwaarde enorm aantast. Ik voel mij niet meer mooi, niet meer gezien, niet meer gewaardeerd, niet meer gerespecteerd. Ik voel mij gewoon niet meer genoeg. Ik ben normaal gezien een vrolijk en positief persoon maar daar blijft niets meer van over. Ik herken mijzelf niet meer. Ik ben nu ook vaak bang en negatief en heb het gevoel dat we ik een vicieuze cirkel zitten.
Maak mijzelf kapot en weet niet hoe het te stoppen (Verhaal 370)
Veel sterkte!
Groetjes Tom
Heel zwaar voor jou, snap ik. Vooral als je dit niet zag aankomen, hem volledig vertrouwde.
Het probereb een plekje te geven. Probeer ontspanning te vinden, sociale contacten op te zoeken. Het geeft je voor nu misschien geen of minder plezier, maar dit is voor nu het enige om niet verder at te takelen. Tijd.. Heel veel sterkte!
Ik heb er al 2 zo gehad
Lange relatie van alle 2 de mannen kinderen
En je denk het gebeurt me niet meer
Maar weer ben ik alleen met me Kids
Ik wil zo graag met hem praten dit lukt niet (Verhaal 407)
2 weken na ons huwelijk zegt mijn man. Dat hij mij niet meer graag ziet, er is iets kapot.
Superhard verdikt voor mij. We zijn nu enkele verder en het gaat van kwaad naar erger.
Komt enkel thuis om te eten en te slapen (apart).
Ik ben kapot, weet niet meer wat te doen. Ik wil zo graag met hem praten dit lukt niet.
Hij is absoluut geen prater. Hij heeft het moeilijk om bij mij in de buurt te zijn.
Ik ben ten einde rade. Moet ik mijn 20 jarige relatie opgeven of moet ik er voor vechten?
X
Huidhonger (Verhaal 421)
Pas later begon in meer interesse te krijgen. Zo naar het eind van het middelbaar nadat een meisje de eerste stap naar mij toe zette. Dit werd uiteindelijk niets wat volgens mijzelf komt door mijn onzelfzekerheid en mijn eigen malende gedachten dat ik niet goed of knap genoeg zou zijn.
De laatste jaren voel ik wel dat ik meer uit mijn schulp ben gekomen en meer zelfvertrouwen heb gekweekt. Ik ben stilaan nieuwsgierig geworden, kom meer uit mijn comfortzone, ik doe sinds 2 jaar krachttraining in de gym en ben op Erasmus geweest en daar voor het eerst in 22 jaar een kortstondige relatie gehad.
Toch voel ik me niet goed. Na Erasmus was het weer zoals het was. Dates blijven uit en terwijl rondom hoor ik alleen maar succesverhalen van mijn vrienden die geregeld iemand mee nemen naar hun bed. Het lijkt erop dat de wereld rondom mij zo gericht is geworden op casual seks en vluchtig daten en ik voel dat ik hierin niet helemaal niet mee ben/kan.
Mensen, vooral mijn ouders zien me dan als de ‘verstandige jongen’, maar eigenlijk verlang ik ook naar het daten, fysiek contact en genieten van mijn jonge jaren. Alleen voelt dit niet zo. Ik mis gewoon fysiek contact, ook al is het gewoon een knuffel. Het voelt alsof ik achterkom op mijn leeftijdsgenoten, of erger, dat ik nooit die soort mijlpalen in mijn leven zal ervaren. Het lijkt alsof intimiteit, seks zo simpel en frequent is als een brood kopen bij de bakker, alleen weet ik niet hoe dit moet. Dat zorgt dan weer voor afgunst tegenover mijn vrienden. “Waarom lijken zij het zo gemakkelijk te hebben en ik niet?”
Wanneer ik dan interesse heb in een meisje ervaar ik vaak retroperspectieve jaloezie maar ook afgunst naar elke andere date of hookup dat ze heeft of ik denk dat ze zou hebben en dit maakt me dan volledig van slag.
Tips zijn welkom.
Ik zag dus helemaal geen spoken (Verhaal 392)
Mijn man wou graag een zaak in het buitenland opstarten en 4 jaar geleden heeft hij een korte affaire beleefd op zo'n buitenlandse reis. Ik kwam erachter en toen ik hem ermee confronteerde, heeft hij zijn valiezen gepakt en is naar haar gevlogen. Hij moest dit uitzoeken zei hij. Ik kreeg geen enkel antwoord want nog geen uur nadat ik het wist, was hij al weg. 2 weken later kwam hij terug naar huis. Hij had spijt, wou niet weg en wou er opnieuw voor gaan. Na een aantal moeilijke maanden (en misschien zelfs jaren), had ik het gevoel dat alles wel weer in orde was. Vorige zomer kwam dan opnieuw het verhaal dat hij een buitenlands project wou doen voor zijn werk. Deze keer ging het project door en werd het gewoon beslist door hem. Ik had geen enkele inspraak. Hij zorgde toch voor het geld? Ik moest mij toch maar gewoon bezig houden met het huishouden en de kinderen? Ik heb een aantal keer gevraagd of ik geen werk moest beginnen zoeken (kinderen zijn ondertussen toch ouder?), maar hij had dit liever niet. Dat zou alles moeilijker maken, nu kon hij gaan en staan waar hij wou. Ik stond niet te springen voor dit nieuwe buitenlandse project. Het overspel van 4 jaar geleden kwam terug naar boven en ik had het moeilijk hem opnieuw te vertrouwen. Hij ging ook steeds meer en steeds langer naar het buitenland en thuis was hij afwezig, veel korter in zijn antwoorden. 6 maanden geleden gaf hij aan dat hij twijfelde aan onze relatie, dat ik hem niet meer vertrouwde en dat hij het daar moeilijk mee had. Ik zag spoken volgens hem en moest dringend aan mijn vertrouwensissues werken. Hierdoor vond hij ook dat ik hem niet meer waardeerde. Eind mei ben ik er dan opnieuw op uitgekomen dat hij al maanden een affaire heeft in het buitenland. Ik zag dus helemaal geen spoken, voelde weldegelijk juist aan dat er iets niet klopte! Deze keer gaf hij gewoon aan de telefoon aan dat hij wilde scheiden, dat het genoeg was geweest voor hem. In ons huis in het buitenland leeft hij sindsdien samen met haar en haar zoontje. De kinderen zijn daar op vakantie en werden gewoon in de situatie gedropt zonder waarschuwing. Ik begrijp gewoon niet dat hij na 20 jaar alles overboord kan gooien, zo vlug opnieuw in een nieuwe relatie stapt. Hij toont geen enkele emotie meer naar mij toe, begrijp niet waarom ik mij niet gewoon "amuseer", waarom ik zo veel verdriet heb. Soms denk ik dat hij in een midlifecrisis zit en totaal geen besef heeft van wat hij aan het doen is, wat hij mij aandoet en wat hij de kinderen aandoet. Ik heb de eerste weken gehoopt dat hij terug zou komen, dat hij zou inzien dat dit geen toekomst is voor hem. Ondertussen besef ik ook dat ik niet meer terug kan naar "ons", dat ik hem dit nooit meer zal kunnen vergeven. Ik hoop gewoon dat ik ooit opnieuw gelukkig zal kunnen worden.
Heleboel problemen tussen ons (Verhaal 250)
Eigenlijk weet je zelf het antwoord wel, dat wist ik ook. Ik ben echter gebleven. Nu 3 kinderen en 25 jaar verder heb ik eindelijk de relatie verbroken. Dat had ik dus 25 jaar eerder moeten doen.
Sinds twee maanden geleden geen sex meer (Verhaal 344)
Wanneer een man je afwijst en geen intimiteit wil, dan zou het best kunnen dat hij seksueel niet meer tot jou aangetrokken voelt. Het kan zelfs zo zijn dat hij gevoelens voor een ander heeft. Wat is er veranderd in jullie relatie?
Lilianne
Is niet altijd maar dat iemand een ander heeft…
Je vergeet in veel gevallen de factor kinderen en financieel.
Weet u hoeveel een huur bedraagt op de maand? en alle nutsvoorzieningen? Weet u dat de gemiddelde vrouw niet genoeg verdient om dit te betalen?? Waarom wordt dit onrecht nog steeds aangekaart? Gelijk loon voor gelijk werk. Nog altijd niet in orde hoor. en dan ook de achtergrond. De opvoeding. Ik heb mijn eigen dochters totaal anders opgevoed. Met de nadruk op verdien genoeg. Gaat het niet dan vertrek je. Jammer genoeg telt dit niet voor mezelf. Net daarom begin ik nog op 52 aan opleiding. Omdat ik moet
Mn ex moet beseffen dat ie mij kwijt is (Verhaal 413)
Wat erg zeg. Hoe lang zijn jullie samen? Hoe heb je het volgehouden?
Waarom begrijpt je familie het niet? Zien zij het ook niet?
Ben altijd de kostwinner geweest. Over niet al te lange tijd komen de vervolg stappen ook.
Weggaan is op dit moment nog niet mogelijk maar er zijn nu wel mensen die mij steunen en helpen in deze lastige tijd. En die hem ook in de gaten houden. Want alle bewijs van vreemdgaan heb ik al doorgestuurd. Maar ben wel sterker nu dan een jaar geleden. Pik ook niks meer van hem. En doe mijn eigen ding.
Wat verschrikkelijk dat je dit meemaakt.
Hoe ben je erachter gekomen dat je vriend is vreemdgegaan. Ik heb de vermoeden dat mijn man vreemdgaat en ik weet het bijna zeker maar hij zal dit nooit bekeken. Onze relatie is niet meer wat het was de afgelopen half jaar, ik wou dat ik bewijs kon vinden. Zijn telefoon laat hij nooit onbemand, hij draait zijn telefoon vaak om als we samen televisie kijken. Ik word gek van het sterke gevoel dat hij vreemdgaat maar hij blijft ontkennen en ik kan niet aan bewijs komen. Hoe heb jij het voor elkaar gekregen? Ik heb hier vaker over gesproken met vrienden, nadeel is dat we gemeenschappelijke vrienden hebben en degene die ik vertrouw, zeggen dat hij nooit vreemd zou gaan. Is er een manier om hierachter te komen?
En zijn gedrag gewoon in z'n gezicht bespreken. Van heb je geheimen of zo. Je kan het heus laten zien wat je op je telefoon doet. Gewoon zeggen dat je die geheimzinnigheid niet op prijs stelt
Als je het vermoeden hebt, spreek hem daarop aan en vraag toestemming om zijn telefoon te doorzoeken. Ga vooral niet jezelf gek maken, op onderzoek uitgaan en mensen inzetten om voor je te bespieden.
Als hij vreemd gaat, ga weg bij hem. Ga alsjeblieft je vuile was niet buiten hangen vooral als jullie kinderen hebben. Dit zal hen niet goed doen. Bewijzen doorsturen, begrip zoeken bij mensen en mensen hem in de gaten laten houden, klinkt volstrekt bizar en toch en vorm van stalken, doe dat niet. Allemaal niet nodig want je krijgt er niks voor terug. Hoe zeer je ook mensen vertrouwd, ze zullen altijd achter je rug om praten over je partner. Als hij vreemdgaat, kies ervoor om het te accepteren en bij hem te blijven of kies voor jezelf en ga weg. Ga niet wachten tot hij de besef krijgt dat hij je kwijt is, want dat moet hij weten voordat hij vreemdgaat- ging.
Ik spreek uit eigen ervaring, we zijn al 5 jaar uit elkaar en we zijn goed vrienden gebleven omwille van onze 3 kinderen en omdat we veel respect voor elkaar hebben, ondanks zijn affaire. We zijn nu allebei gelukkig met onze partners.
Ik denk dat ik door mijn partner ge-gaslight wordt (Verhaal 223)
Er kunnen situaties zijn, waarbij ik een voor mij niks betekenend woord of zin gebruik en mijn partner vervolgens zich boos, verdrietig of teleurgesteld voelt. Er volgt een uitleg over dat deze woorden iets betekenen of een bepaald gevoel oproepen wat ik totaal niet zo bedoeld heb.
Toch voel ik me daarna dan schuldig en verontschuldig ik me. Het geeft me een heel onveilig gevoel, omdat ik verdurend op mijn hoede ben met wat ik zeg.
Het is voor mij belangrijk dat iemand de ruimte kan geven aan gevoelens en die ook kan uitspreken. In mijn relatie voelt het wel vanuit mijn partners kant heel willekeurig en ik kan daar niet goed mee omgaan. Ik geloof dat er een hoop onzekerheid onder zit en ik kan dat niet oplossen. Ik wil ook niet in een relatie zijn waarbij ik op deze manier op mijn kop krijg, omdat de ander een vervelend gevoel heeft.
Ik durf dit gesprek niet eerlijk te voeren, omdat ik bang ben, dat mijn woorden verkeerd uitgelegd worden en er niet geluisterd wordt.
Wat kan ik doen?
Sterkte
Maar kan het misschien niet zijn, dat zij zich ook daadwerkelijk zo voelt. Of heeft het met een bepaald onderwerp te maken. Of misschien je intonatie Of lichaamstaal? Mijn partner heeft ook wel eens dingen gezegd waar een dubbele betekenis aan zit en waar ik een heel raar onderbuik gevoel bij kreeg gevoel bij kreeg bijv. "verandering van spijs doet eten..."
Oraal (Verhaal 415)
Ik ben 50 en het enige waar ik sexueel behoefte aan heb is dat ik mijn vriendin vrij dominant oraal mag … nou ja je begrijpt me… Zijn er vrouwen die dat niet erg vinden? Die meer opgewonden raken van het zelf doen terwijl ze oraal bevredigen?
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)
Ik weet gwn niet hoe ik dit aan moet pakken (Verhaal 398)
Ik heb n hele leuke man ontmoet echt een hele hele leuke man en we hebben nu een ander half maand samen relatie
Was eigenlijk al meteen vuur vanaf onze eerste date
Alleen ik merk dat ik heel erg enthousiast en supper speels ben
We verschillen 5 jaar van elkaar maar alsnog
Ik 28 hij bijna 33
Ook als we knuffelen tikt hij me met zijn vingers aan van zo nu is het wel genoeg
Ik durf nog niks te zeggen want hij is al hartstikke onzeker en strax wordt ie depressief ik weet gwn niet hoe ik dit aan moet pakken
Dat hij me meer aanraakt streelt en overdonderd met liefde
Ik voel gwn dat hij emotionele afstand neemt en niet wil hechten
Knuffels en kusjes zijn beperkt
Van 2 min en dan mag ik opflikkeren..
Mijn vorige relaties waren buitenlandse mannen
Die hielden ervan dat ik curvy was en de vet had op de juiste plek
Maar deze man.. doet dat niet.. valt op slankere vrouwen (typische brazilian big butt en platte buik) zelfs als ik naakt ben zegt hij niks maar kijkt me onderzoekend aan.. ik merk van mezelf dat ik ook geen zin meer in sex heb
Sex is geweldig maar hij eet me niet zo vaak op als ik hem tot nu toe 2x ofso terwijl ik minstens half uurtje bezig ben vind het best oneerlijk als je mij vraagt..maar hij zegt wel dat ie door de vuur voor me heen gaag..wat moet ik dan geloven..zijn woorden of acties?
Als ik naar zijn woorden kijk smelt ik ..als ik naar zijn acties kijk wordt ik best vedrietig
..zucht.. zijn alle Nederlandse mannen zo? 😞
Afgebroken omdat ik schuldgevoelens kreeg (Verhaal 385)
Als je niet kan krijgen wat je wil, moet je je spullen pakken maar vreemdgaan is heel zwak..
Als ik hem niet help... (Verhaal 412)
Nu zit ik in een enorm dilemma door zijn PTSS weet ik niet of hij voor mij wilt vechten; en kan hij het zelf niet aan met zijn bedrijf. Moet ik hem helpen of laten gaan..
Uiteindelijk heeft hij de keuze gemaakt om mij bewust pijn te doen door vreemd te gaan, hij verdiend mijn hulp niet. Ik hou heel veel van hem en ben meestal te lief.. We zijn beide nog jong en zouden gaan samen wonen maar gelukkig nog geen koopwoning samen gekocht..
Betekend helpen voor hem dat ik het goedkeur? En kan iemand zelfs met ptss z’n best doen als hij mij niet kwijt wilt raken..
Ga voor jezelf hier heb je niet voor gekozen je verdient een man die jou respecteert en jou trouw is en waardeert
Als meisje gestompt in buik door een jongen (Verhaal 337)
Is het normaal om als meisje geslagen of gestompen te worden door een jongen?
En dat na een grapje? Ik werd als meisje keihard gestompt in mijn buik na een grapje dat niet kwetsend bedoeld was. En sommige vonden het dat ik het verdiende en terecht is. Had er een uur lang buikpijn van gehad. Maar dat boeit niemand. De meeste jongen en mannen vinden dat ik als meisje het verdiend had om geslagen of fysiek mishandeld te worden door het andere geslacht. (Inclusief mijn vader) Ze vinden dat ik geen bescherming nodig heb en dat ik een misstap zoiets moet verwachten en het maar moet verdienen, terwijl ik zelf geen eens een jongen of man sla of fysiek iets aandoe.
Maar ik begreep niet waarom ik als meisje door een jongen geslagen wordt, vooral niet om een grap. Als je daar beledigd bij voelt kon je dat ook zeggen des noods kon je het van jezelf afbijten. Ik heb er heel lang last van gehad. Verdiende ik dit?
Mensen doen elkaar zoveel pijn :-(
Vanaf ik thuiskom overspoelt de eenzaamheid mij (Verhaal 406)
Ik ben echt wat ten einde raad. Mijn schoonfamilie woont momenteel in gedurende 3 maanden (komen van de andere kant van de wereld). Vlak voor ze arriveerden, was mijn vriend (die normaal altijd heel relaxed is) super gestresseerd. Hij wilde alles zo goed mogelijk in orde brengen voor hen, en werkte dit op mij uit (kon opeens niets verdragen van me). Ik heb met hem hier een goed gesprek over gehad en sindsdien is het verbeterd. Nu is het intussen nog 3 weken alvorens ze terug vertrekken. Ik heb met mijn schoonfamilie geen probleem. Het klikt super goed tussen ons, we nemen op sommige momenten voldoende afstand en houden rekening met elkaar. Enkel de relatie tussen mij en m’n vriend is er (voor mij) enorm op achteruit gegaan. Nauwelijks krijg ik een kus, een knuffel, een hand, zelfs gesprekken hebben we amper nog over hoe onze dag was. Verschillende malen gaan ze er samen op uit en hebben ze samen lange gesprekken, maar ik word hier niet in betrokken. Oké, dit snap ik, en ik gun ze hun familie tijd. Echter hiertussen geeft m’n vriend me ook geen aandacht. Als de gesprekken zijn afgelopen, of ze komen thuis van uitstap, wordt de tv aangezet of kijkt m’n vriend video’s op zijn telefoon. Ik trek me dan vaak terug naar mijn kamer en voel me super eenzaam. Enkel overdag terwijl ik werk, heb ik een gelukkig gevoel. Dan is alles “normaal”. Vanaf ik thuiskom overspoelt de eenzaamheid mij. Ik heb hem hier al 2 keer over aangesproken en m’n gevoel geuit, en zijn laatste reactie was “je lijkt echt een kind, vragen om een knuffel”. Ik heb op dit moment het gevoel zelfs geen relatie te hebben. Ik weet dat het nog maar 3 weken is alvorens ze vertrekken, maar ik kan gewoon niet meer. Ik ben radeloos…
Vies van mij? (Verhaal 408)
Want wat er in hem om gaat, waarom hij dit doet, daar kom je alleen achter als je er met hem open over praat. Misschien heeft hij een fetish? Ik zou zeker niet te snel daarover oordelen, een mens is meer dan alleen dat ene afwijkende deel. Maar als jij zo ertegen bent, en voor hem is het belangrijk dan hoop ik dat jullie allebei partners zullen vinden die beter op dat vlak bij jullie passen.
Hoe vergeef ik haar? (Verhaal 394)
We wonen in hetzelfde huis, hebben een kindje samen, we hadden een hele goeie basis opgebouwd en heel veel samen meegemaakt en overwonnen. Van het ergste uitgaande (wat natuurlijk 99.99% de realiteit is, behalve als ze het toch op wat voor manier dan ook niet door konden zetten), zijn er mensen met deze ervaringen en hoe kom ik hier overheen? Ik ben bereid om mijn verantwoordelijkheid te nemen voor de 2,5jaar dat ik er niet voor haar ben geweest (maar is dat wel zo eerlijk?) en ben bereid om hierover te praten en te zien hoe we dit kunnen oplossen. Hoe vergeef ik haar? We hebben sinds die dag nog niet met elkaar gesproken en ze heeft aangegeven dat ze even ruimte nodig heeft om te kunnen nadenken. Voor mij is het een bepaalde tijd nog te bespreken, maar als dat gevoel bij mij langzaam verdwijnt dan is het voor mij definitief over en kom ik nooit meer terug. Kan iemand mij tips geven, advies? Hoe kan ik haar het beste de ruimte geven die ze nodig heeft en niet continu in mijn hoofd blijven zitten hierover? Hoe kan ik me weer op mezelf gaan richten en mezelf ook de ruimte geven om verder te kunnen met mijn leven of het nu met of zonder haar erin is?
Hoe ga je als partner om met deze emotie en twijfel (Verhaal 410)
Ik geloof zijn verhaal ook niet voor 100% over die vrouw (Verhaal 404)
Al snel ontmoette ik een man via Badoo. Ik had me daar aangemeld om te chatten, om aanspraak te hebben. Voor niemand stond ik open betreft een date of zo behalve voor die ene man. Het klikte in real life ook heel goed, de gesprekken verliepen super.
Al snel appte hij me dat hij zich terug ging trekken vanwege mijn sores. Zat natuurlijk net in de scheiding. Het blijkt nu dat hij het zich te erg aantrok toen wat er gebeurde tussen mijn ex en mij. Hij is zelf ook gescheiden van een narcist. De leuke man wou me wel steunen en helpen en zeker contact houden.
We hielden contact en ineens gaf hij aan een vroegere vriendin te zijn tegen gekomen wat heel goed klikte. Hij zei geen contact meer te willen. Toch hebben we nog steeds ge-appt. En de apps gingen ook best ver 🙈. Tot ik ineens geen reacties kreeg en het leek of hij me had geblokkeerd. Ben toen maar stil gebleven. Na 3 weken radiostilte stuurde hij een app. Hoe het met me ging en of ik nog contact met hem wilde, want hij hoorde niks van me en het bleef ook stil zei hij. Hij vond me nog steeds leuk gaf hij aan. Bleek dat hij me met rust had gelaten omdat ik volgens hem te veel aan mijn hoofd had en hem er niet boj kon hebben. De scheiding en stroef contact met mijn dochter. Die oude vriendin was niks, ze was alleen uit op sex zei hij.
Daarna weer gewoon contact gehouden via de app. Tot 15 december. Ik appte hem "en toen was mijn dochter jarig". Hij antwoorde gefeliciteerd. Ik hoop dat het goed met je gaat, ik ben terug bij mijn ex-vrouw. Het enige dat ik antwoorde was 😪.
5 dagen later, weer na radiostilte, krijg ik een app. Hoe gaat het met je. Sorry dat ik het zo bot bracht maar ik had mijn redenen. Bleek dat hij zelf problemen had met zijn volwassen kinderen en dat van mij erbij werd hem te veel. Hij wist het even niet meer. Daarom creëerde hij afstand door te zeggen bij zijn ex terug te zijn. Ik voelde wel dat er iets anders was, zo positief was hij niet over zijn ex.
Nu komt het probleem....
Op 30 juni jl zijn we voor het eerst met elkaar naar bed geweest. Was van beide kanten super en het voelde goed. Hij geeft ook altijd aan dat hij een goed gevoel moet hebben qua de persoon anders komt "hij" niet omhoog.
Een week later vertelde hij dat hij last had van de warmte maar 's avonds ging hij naar Rammstein in Groningen. Hij had een kaart van zijn baas en hij was ook samen met zijn baas daar. Ik vertelde dat ik de hele dag visite had gehad. Begon ff met de buurman en eindigde op dat moment ( uur of 5 in de middag) ook met de buurman. En ik ging met de buurman ff patat eten heb ik vertelt. Niet om hem jaloers te maken ( er is niks tussen de buurman en mij) maar meer aan te geven dat ik niet in huis zit te kniezen dat hij naar Rammstein is.
De volgende dag vraag ik op tijd hoe het was.
Was wel leuk. O zegt hij en ik heb er een vrouw geneukt en heb speed gehad. Ik reageerde wel wat verward zegt hij hoef je niet boos te worden. Heb aangegeven niet boos te zijn maar teleurgesteld. Zegt hij sorry dat ik je nu teleur stel. Heb ook aangegeven hoe het zit met het gevoel hebben voor een vrouw, dat "hij" niet omhoog komt. Heb gevraagd hoe snel hij dan gevoel heeft terwijl hij 6 jaar geen had gehad voor mij. Ik kreeg het antwoord waar slaat dit op. We hebben ook ooit elkaar geschreven dat als we met elkaar naar bed gaan dan geen ander persoon. Elkaars bedpartner.
In de week erop heb ik hem af en toe een app gestuurd. Gewoon, niks bijzonders... geen reactie. Alleen de vraag of hij koffie wou drinken zei hij ben aan het werk.
De zaterdag erop (week na Rammstein) hebben we ff gechat. Gewoon normaal. Toen heb ik hem gevraagd of hij dacht dat het een date was met de buurman. Hij reageerde dat ik zelf moest weten met wie en wanneer ik date. ( Wil ik helemaal niet, alleen met hem). Ik vroeg of hij tijd had voor koffie. Wou het uitpraten. Zegt hij nee ik krijg vandaag bezoek van Jennifer. De vrouw die hij had ontmoet bij Rammstein. Ik zei ik hoopte dat het niet waar zou zijn. Ja zegt hij het is waar. En hij had hier geen zin in, hij vertelde het tenminste nog eerlijk.
Ik vermoed dat hij denkt dat ik de buurman leuker vind dan hem en er sex mee heb of zo en dat ik er niet eerlijk over ben. Terwijl ik hem altijd alles in mijn leven eerlijk heb verteld. Hij vroeg mij afgelopen jaar vaker hoe het met de liefde stond en of ik sex had gehad. Ik denk dat hij jaloers is door zijn verleden met een laag zelfbeeld of zo? We hebben nu al 4,5 week radiostilte 😔
Zou hij terugkomen qua appen, enig idee? Ben wel een beetje ten einde raad, wil hem niet kwijt. Ik geloof zijn verhaal ook niet voor 100% over die vrouw. Of moet ik de eerste app sturen? Heb het gevoel dat hij dan nog niet open staat voor een open gesprek. Dat hij in zijn hoofd heeft dat ik iets met een ander zou hebben, dat de echte waarheid niet doordringt nu.
Dank je wel voor de reactie 👍
Zo had ik het nog niet bekeken.
Ik hoop dat je een leuker en meer open persoon tegen komt.
De situatie is zo geëscaleerd dat het niet meer houdbaar is (Verhaal 393)
Mijn vrouw kreeg 8 jaar geleden het verdict kanker. De eerste 2-3 jaren ging alles vrij vlot, ze kreeg chemo en de kanker was (even) weg. Gedurende deze eerste jaren zijn er dan onderzoeken gebeurd naar de oorsprong. Het was snel duidelijk dat het erfelijk was, maar ze konden en kunnen geen term plakken op het soort kanker.
Na een aantal jaar is ze dan hervallen, werd de ziekte agressiever en onbehandelbaar en werden de woorden palliatief en terminaal uitgesproken. Nu 8 jaar later is mijn vrouw er nog steeds (ondanks dat ze een paar keer kort bij de dood was) maar is ze gebonden aan bed, rolstoel en hulp. De therapie die ze nu krijgt heeft de ziekte stil gelegd en haar terug wat levenskwaliteit gegeven. Op dit moment is er dan ook geen sprake meer van herval of slechte afloop.
Gedurende heel dit proces hebben ik steeds zo goed mogelijk voor haar en de kinderen gezorgd vanuit de overtuiging dat dit mijn plicht was als man. Hierdoor heb ik ook nooit mijn grenzen aangegeven en steeds gedaan wat nodig was. Maar de kanker heeft haar veranderd, ze is zich meer en meer op zichzelf en het overleven gaan richten waardoor de thuissituatie op dit moment heel moeilijk is geworden.
Nu even mijn beleving van de situatie: ik ben van partner naar mantelzorger gegaan, ik heb mezelf totaal weggecijferd voor haar en voor haar gezorgd. Toen het er heel slecht uitzag en ik nood aan had om mijn gevoelens te delen en te praten over de situatie, kon zij dit niet. Meer zelfs, niets was goed genoeg. Ik deed alles voor haar, maar kreeg nooit een bedanking of een compliment. Nooit vroeg ze eens hoe het met mij ging (haar familie trouwens ook niet). Ik heb haar verschillende keren gevraagd om met mij te praten over hoe ik me voelde of samen in therapie te gaan, maar dit wilde ze niet horen. Ik heb toen iemand leren kennen met wie het heel goed klikte en waar meer van is gekomen. Omdat ik het er heel moeilijk mee had, heb ik dit verborgen gehouden voor mijn vrouw, maar toen ze ‘beter’ was heb ik dit opgebiecht. Ik deed dit vooral in de hoop dat ze naar mij ging luisteren en we naar iets konden groeien dat voor beiden haalbaar was. We zijn dan naar een relatietherapeut gegaan. Al snel werd duidelijk dat we daar niet met hetzelfde doel waren: zij wilde vooral onze relatie redden en mij terug in de pas laten lopen, ik wilde de relatie aanpassen aan onze nieuwe situatie. Omdat ik voelde dat ze nog steeds niet wilde luisteren … oneliners als: het is toch normaal dat je voor mij zorgt, jij bent mijn man dus dat is je plicht, zet je er gewoon over en ga verder, wat jij doet is vanzelfsprekend, … maakten duidelijk hoe zij erover dacht. Ik heb toen de therapie afgebroken en duidelijk gemaakt wat ik wilde. Ik zou altijd voor haar blijven zorgen, maar ik wilde ook mijn gevoelens kunnen ervaren. Ik heb haar ouders ingelicht en hen beloofd dat ik er steeds voor hun dochter zou zijn en haar nooit zou laten vallen maar dat ik verliefd was op iemand anders. Ik sprak ook uit dat ik hoopte dat zij ook zouden helpen om hun dochter de nodige zorgen te geven, want dat ik het niet meer alleen aankon. Ook de kinderen weten ondertussen alles.
Vanaf toen is het enkel geëscaleerd … mijn vrouw begon met zelfmoordberichten te sturen en bepaalde signalen te geven (messen grijpen en snijden, vergif uitstallen, …), roepen tegen de kinderen wat een smeerlap ik ben, hen proberen tegen mij op te zetten, mij verwijten (live en via berichten) dat ik nooit voor haar heb gezorgd, mij zwart maken bij collega’s en vrienden, leugens vertellen over mij (ik wil haar dood, ik wil het huis afnemen van haar, ik zet de kinderen tegen haar op, …). Waar ik dan hoopte dat haar ouders wat genuanceerder zouden zijn, kwam ik erachter dat ze net hetzelfde doen.
Omdat dit steeds moeilijker werd om dragen, heb ik zelf meer dan een jaar geleden de stap naar therapie gezet en dat helpt mij. Momenteel wonen we nog steeds samen, maar er is geen enkele medewerking van haar. Zij bekijkt mij enkel als diegene die haar bedrogen heeft en dat geeft haar de toestemming om al deze dingen te doen. Ik heb via haar psycholoog (ik heb haar een half jaar geleden, ten tijde van die zelfmoordberichten hulp proberen op te dringen en dat is deels gelukt, maar haar gedrag is sindsdien enkel extremer geworden) gezinstherapie kunnen regelen. Ik vind dat het tijd is om de hulpvraag niet meer vanuit haar, maar vanuit ons te laten komen. Zij is de zieke, maar zij maakt het gezinsleven onmogelijk.
Ik heb heel lang problemen gehad met het idee dat ik mijn vrouw in de steek liet en nam daarom alle schuld op mij waardoor ik haar ook bij iedereen verontschuldigde, want zij was de zieke, zij kon er niets aan doen, ik had haar gekwetst. Maar de situatie is zo geëscaleerd dat het niet meer houdbaar is. De dingen die ik aanhaal, zijn maar het topje van de ijsberg. Het is echt heel moeilijk om neer te schrijven hoe ik me echt voel.
Iemand die tips heeft of een gelijkaardige situatie kent of heeft meegemaakt? Ik zit in een fase waarin ik elke tip waardevol vind. Waar ik er vroeger nooit aan zou hebben gedacht om de relatie te verbreken en weg te gaan, is dat echt wel een optie aan het worden omdat ik het niet langer kan dragen. Het lijkt alsof mijn kinderen en ik de enige 3 mensen zijn die weten hoe het er thuis echt aan toe gaat omdat mijn vrouw een bepaald beeld ophangt over mij en manipulatie/dreigen haar nieuwe natuur is geworden.
Wat ik begrijp is dat jij je continu hebt weggecijfert en je vrouw op nmr 1 hebt gezet.
Daarna zelfs je grenzen aan hebt gegeven en er niet geluisterd werd. Nu viel je voor een anders en is het volgens je vrouw allemaal jouw schuld.
Ook al is ze ziek, dit is niet een reden om zo onredelijk en gemeen te zijn. Ze realiseert zich dat ze je kwijt is en dit is de enige reactie die ze nog kan geven. Het is jammer dat ze alleen naar haar eigen gevoel luisterde.
Het is vervelende situatie maar geloof me, je hebt alles gedaan wat je kon.
Gewoon doodleuk hier in huis verder leven en slapen (Verhaal 315)
En gewoon doodleuk alsof het de normaalste zaak van de wereld is hier in huis verder leven en slapen. Ik heb het daar mentaal enorm moeilijk mee. Wat moet ik hiermee....
Veel sterkte
Wordt niet meer naar me omgekeken maar wel naast me slapen gek he?
Beweert dat hij nooit te nimmer iemand zou bedriegen (Verhaal 403)
Anderhalf jaar samen met iemand en de klik was er meteen, eindeloos kunne mn praten over alles,..
Hij heeft alles opgegeven om bij mij te komen wonen na 3maand samen, verhuist van werk, zijn huis verkocht, 1,5u verder gaan wonen van zijn ouders en zus.
Hij is een zeer sociaal persoon, praat en zevert tegen iedereen zowel man als vrouw.
Ik heb in mijn verleden veel meegemaakt, bedrogen en belogen geweest. Ik heb echt het gevoel dat ik met mijn nwe partner iemand heb die ik kan op vertrouwen en die er is voor me.
Paar weken geleden ontdek ik een hotel booking en berichten met oudere vrouw, eigenlijk een goede vriendin van hem. Berichten zoals ik hoop op extraatje meer en hoop dzt ik erin zit.
Zij zeveren tegen elkaar en liegt dan ook alles af dat er iets is tss hen 2.
Ik weet niet wat ik moet geloven. Beweert dat hij nooit te nimmer iemand zou bedriegen.
Is heb het gevoel dzt hij niet eerlijk is maar dat kan liggen aan mijn bedrog die ik meegemaakt heb uit het verleden.
Ik ben ten einde raad, er is iets gebroken en weet niet of dit kan worden herstelt.
Zit elke dag met angst en vragen waar ik nooit antwoord op ga weten.
Hij heeft intss app aan zee gekocht, voor ons zegt hij. Ik ben een denker en constant steek ik dingen in mijn hoofd die er mss niet zijn.
Ziet hij me echt graag?
Zegt het me elke dag maar ik voel het niet of ligt dat aan mij.
Ik heb inderdaad aan mezelf gewerkt na mijn het bedrog uit het verleden.
Ik was terug een sterke vrouw met 2 voetjes op de grond. Maar met dit nu mee te maken heb ik een terugval en komt alles terug naar boven.
Mijn huidige partner is een creme van een man maar ik ontdek toch ook wel soms dat hij overweg kan met leugentje hier en daar. Is door iedereen graag gezien.
Hij heeft met niet vertelt over het etentje met die oudere dame omdat hij zegt dat ik dan zo jaloers reageer maar dat mag de reden niet zijn.
Hij is vaak weg voor het werk maar weet nu ook zijn locatie die hij mij deelt en zegt mij om vanaf alles te zeggen.
Ik wil gewoon de waarheid van wat toen is gebeurd of niet gebeurd.
Zo is het moeilijk om hem terug te vertrouwen.
Ik ben terug in therapie want het vertrouwen in mezelf is ook zoek.
Soms heb ik het gevoel dat hij bij mij is voor het gemak, alles wordt voor hem gedaan.
En hij is ambitieus en doet zijn ding.
Ik ben iemand die super veel aandacht vraag . Voor hem is dit ook aanpassen omdat hij uit een vroegere relatie dit totaal niet gewoon is.
Hij heeft me verleden jaar ten huwelijk gevraagd, voor mij is dit een droom die werkelijkheid wordt omdat ik nog nooit ben getrouwd.
Nu moet ik idd eerst werken aan mezelf en mij terug goed voelen en vertrouwen hebben.
Nu zit ik vast. Zowel op relatie vlak als werkvlak. Precies niets die mee wil maar dat zal aan mezelf liggen vrees ik.
X
Een leugentje hier en daar, erg lastig om zo iemand te vertrouwen. En omdat hij niet wilde delen dat hij een etentje heeft gehad met die vrouw klopt niet hij geeft jou redenen om hem niet te vertrouwen! Blijf werken aan jezelf idd het vertrouwen in jezelf terug krijgen je bent niet gek onze instict is krachtig! Laat je aub niet voor de gek houden . En om met hem te trouwen zal hij eerst eerlijk tegenover jou moeten zijn en geen dingen doen achter je rug. Het ligt niet allemaal aan jou he.. Je bent eerlijk naar jezelf en weet waar je aan moet werken erg belangrijk x
Mijn vriend zit op zee voor drie maanden (Verhaal 381)
Ik wil ook mijn hart luchten.
Mijn vriend zit voor drie maanden op zee ver in het buitenland. Dit is voor mij de eerste keer dat hij zolang weg is. We hebben contact via de telefoon maar dat vind ik eigenlijk niks. Naarmate de weken verstrijken begin in steeds minder te voelen qua liefde. Ik heb een bepaalde hardheid gecreëerd voor mezelf zodat ik niet te vaak aan de situatie hoeft te denken (dat hij zo lang weg is). Ook ben ik vaak boos op hem en ik twijfel ook of onze relatie stand gaat houden.
Gr. Ano
De situatie is niet aanleiding voor je gevoel. Je hoopt op een reactie van je vriend. "Ik ga niet meer". Sluit je niet af voor wat je bent. Je mag er zijn en hij voelt dat ook. Wil je meer openheid? Blijf bij jezelf. Je kunt jezelf helpen door actief te blijven. Slapen en bankhangen gaat je niet helpen. Ga je gedachten verzetten, het zijn tenslotte maar gedachten.
Gr. André
De relatie met mezelf (Verhaal 402)
Ik ben mij bewust dat eerst de relatie met je eigen goed moet zijn,voordat je datgene waar je zo naar verlangt,ook zal en durft te ontvangen.
Mijn relatie met mezelf verloopt op dit moment met meer begrip en mildheid.
Ik dacht altijd dat ik moest voldoen aan allerlei voorwaarden,voordat ik van mezelf mocht houden.Maar daar denk ik nu anders over!
Ik wil mezelf zijn zoals ik verkies te zijn. Acceptatie,begrip en mildheid is de sleutel naar eigenliefde.En niet het feit dat je moet veranderen.
Wil ik iets bereiken om van mezelf te kunnen houden of hou ik van mezelf en dat is de reden om iets te bereiken!
M’n hart is letterlijk gebroken... (Verhaal 348)
Wat bezielt jullie vrouwen om bij zo iemand te blijven kost je letterlijk jezelf zoveel energie.
Hij gaat niet veranderen!
Ik snap waar je doorheengaat. Als je contact wil hebben en je ei kwijtwil, dan kan je mij bereiken. Ik ben objectief, maar ook een vrouw. Het is heel lastig waardoor je heen gaat. Extra lastig met kinderen. Ik wil je graag helpen.
Mvg,
sheila
Ik wou dat ik hem niet zo verdomd aantrekkelijk vond (Verhaal 371)
en nee, dat is niet grappig, het is tijd verspilling, want hij wilt trouwen, maar een moslima wil ik niet worden, dat is de bron van alle ruzie. ondertussen zijn er andere mannen die het wel serieus willen wagen, maar ik voel me niet vrij, omdat hij daar toch is, op de achtergrond, als een spook. maar ik wil het niet meer, hoe weersta ik contact met hem, hoe raak ik van hem af. het hem zeggen werkt niet, dan negeert hij het gewoon en moet ik normaal doen en niet alles ingewikkeld maken... ik wou dat ik hem niet zo verdomd aantrekkelijk vond of die rust bij hem ervaart dat ik enkel heb gevoeld bij mijn ex... hij is niet de juiste man voor mij, dat weet ik. maar wat doe ik eraan?
Ik sla na al die tijd nog steeds volledig op slot als ik haar zie (Verhaal 395)
1. Probeer te onderzoeken waarom zij voor jou zo uniek was en wat haar zo verschillend maakt van anderen? Wat heeft zij jou gegeven dat je zo nodig had? Ontrafel jouw nood aan haar.
2. Er is niets mis met nog eens te praten met haar. Misschien heeft ze spijt en komt het goed. Of misschien kan je haar vertellen dat je moeite hebt om verder te gaan en kan een gesprek met haar over jullie relatie jou meer inzichten bieden waardoor je beter kan afsluiten.
♡
Ik voel me verscheurd (Verhaal 39)
Dag iedereen,
Ik ben een vrouw van 34 jaar. Ik heb ongeveer een relatie van 10 jaar en wij hebben een zoontje van 3,5.
Onze relatie is altijd nogal turbulent geweest maar het laatste jaar gaan we van crisis naar crisis. We zijn heel verschillende en willen ook heel verschillende dingen in het leven, zo blijkt. We gingen al naar een relatietherapeut maar zij ziet na verschillende sessies ook niet hoe wij samen gelukkig kunnen worden. Dus, simpel zou je denken, uit elkaar dan maar..:
Er is echter, buiten ons zoontje, nog iets wat ons heel erg bindt: we zien elkaar zo zo zo graag. Ik voel hem als een deel van mij, uit elkaar gaan zou voelen alsof mijn arm er wordt afgerukt ofzo. Ik kan de gedachte niet verdragen hem te moeten missen. Hij voelt zich net zo. Hij wil niets liever dan gewoon samen gelukkig zijn maar het lukt gewoonweg niet.
Ik voel me verscheurd. Ik ga hieraan kapot.
Zijn er nog mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken?
Lieve groet
Hoe zie jij komende jaren voor je met hem ? gaat hij veranderen ? Ne, mannen veranderen niet..
Je leven gaat voorbij hoor.,.,,.
Als jij kapot gaat kun je niet in die ellende blijven. Zorg ( je zoon) kost ook energie. Kiezen voor je eigen geluk...
Als hij dat niet kan brengen, dan maar als vrienden dan .
Er zijn nog zoveel mannen op de wereld, en zoveel op zoek,.
Ik begrijp jouw verhaal heel goed. Ik zit zelf in hetzelfde. 7 jaar samen, altijd al turbulent geweest en nu het laatste jaar van ruzie naar ruzie. Ik voel mij ook verscheurd. Ik zou moeten weggaan maar zie hem nog wel graag. Is er aub iemand die ook dit verhaal deelt en ofwel is gebleven of vertrokken?
Ik wil heel graag andere verhalen horen. Want ik weet niet wat te doen.
Zit in een soort gelijke situatie.
Wij zijn 6 jaar samen en hebben samen heel veel meegemaakt in die jaren. Zowel goeie als slechte dingen.
Hij is altijd trouw gebleven en heeft geen interesse in een ander. Jij zegt van me te houden maar ik merk het niet.
Hij kan soms zo gemeen zijn en pijnlijke dingen zeggen. Bij hem voel ik me soms zo gelukkig en soms zo omringd door eenzaamheid.
Ik zou het uit moeten maken maar we hebben twee kinderen samen waarvan de jongste 14 weken is...
Ik wil niet scheiden zoals mijn ouders dat hebben gedaan en mijn kinderen dat verdriet aandoen, maar ik ga ook kapot...
De gedachte alleen al maakt dat ik het benauwd krijg. In mijn ogen zijn wij altijd het powerkoppel geweest, door wat wij in al die jaren al moeten meemaken hebben dacht ik dat wij een onbreekbare band hadden.
Dat blijkt nu niet zo te zijn en ik ga er ook aan kapot.
Wat er allemaal is gebeurd het voorbije jaar is teveel om op te noemen, laat ons zeggen dat haar nieuwe vriend totaal verschillend is, dan mezelf en me het leven zuur maakt. Hij probeert in de weg te staan tussen mij en mijn kinderen, tijdens haar week ben ik precies kinderloos en voel ik me miserabel. Dat ze achter de hoek wonen is niet gezond. We Hadden andere afspraken gemaakt, maar haar vriend wil dat we geen contact hebben. Ze is van nature een sterke vrouw maar daar blijft precies weinig van over. Ze hebben me echt slecht behandeld, terwijl ik alles tolereer, gewoon voor mijn kinderen tijdens mijn week een goed leven te geven. Bijna een jaar later zijn we voor de eerste keer samen iets gaan doen, het was een fantastische dag, was vergeten hoe het voelde om gelukkig te zijn of hoe moet je het noemen. Ik had mezelf erbij neergelegd maar eigenlijk ben ik nog steeds stapelverliefd op haar. Zij vond het ook heel leuk, enkel had ze achteraf fell ruzie want haar vriend wist er niets van. Sindsdien gaat het minder goed. Ze stuurde me in het midden van de nacht een bericht dat ik de enige ben die....spreekwoordelijk haar gelukkig kan maken. Ze stuurde me ook: ik ben verscheurd, dat is alles. Verder blijft haar vriend gewoon bij haar wonen, niet officieel hij heeft nog zijn eigen stek. Veel hoor ik niet van haar en als ik ze zie voor de kledingwissel ofzo, moet ze altijd gehaast weg. Heb juist gestuurd hoe ik me voel, voor de eerste keer in jaar tijd, maar wat maakt het uit. Als je iemand graag ziet dan blijf je toch niet met een ander.
Voel mij de meest slechte persoon ter wereld op de moment (Verhaal 396)
Hij voelt het niet meer bij mij (Verhaal 143)
Ik ben een jonge dame van 31 en heb een partner van 33 jaar. We zijn bijna 8jaar samen mar de laatste tijd botert het niet echt meer. Niet dat we steeds ruzie maken ofzo, maar eerder dat we elkaar niet meer vinden. De “liefde” lijkt ook verdwenen te zijn. Al reeds in het begin van onze relatie keek hij vaak naar porno en chatte hij met andere dames via porno sites. We hebben er toen een serieuze ruzie over gehad. Hij betaalde liever voor een vrouw die hij online bezig zag en zichzelf te moeten bevredigen, ipv voor mij te kiezen… eerst deed hij dit op toilet na een tijd naast mij in bed. Ook voelde hij zich op 1 of andere manier ineens meer aangetrokken tot mannen. Hij schreef ooit letterlijk naar iemand, dat hij met een vrouw samen was maar dat hij het niet meer voelde en niet opgewonden geraakte van mij. Hij stuurde met mannen om af te spreken en om sexcam te hebben. Bij mijn weten, weet ik niet of hij effectief een man al gezien heeft en mij hiermee ook effectief bedrogen heeft.. Ik heb het ontdekt dat hij stuurde naar mannen en heb hem hiermee geconfronteerd. Hij begon te huilen en te smeken dat ik niet weg ging en dat hij het nooit meer zou doen. Het is een enige tijd goed gegaan tot ik dan zwanger werd en beviel van ons zoontje. Enige tijd dacht ik dat het allemaal goed ging, maar hij komt steeds minder en minder aan mij. Hij vrijt enkel als hij het hoognodig heeft en dan moet het snel snel gebeuren. Geen rustig voorspel geen geknuffel na de sex of hoe je het ook kan noemen. Ik noem het een vluggertje voor hem dan…. Hij komt snel heel snel klaar en dan laat hij mij maar stikken bij wijze van spreken. Gisteren is er hierdoor bij mij iets gekraakt en weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik wil mijn zoontje niet ongelukkig maken door bij zijn papa weg te gaan maar mezelf ook niet ongelukkig te maken door te blijven en in de vicieuze cirkel te blijven zitten. Ik wou het gewoon ergens eens kwijt, ik kan hierover namelijk niet praten met vrienden. Ik wou dat ikergens een app of groep vond waar je hierover kan praten met mensen die hetzelfde meemaken en hoe zij hiermee om zouden gaan. Bestaat dit eventueel?
Fijne avond nog voor iedereen
Je geeft aan dat het ‘probleem’ al aanwezig was in het begin van jullie relatie… mensen veranderen niet… hoe hard ze van de andere houden…
Houden van staat niet altijd gelijk met compatibel zijn, en dat zijn jullie blijkbaar niet al van het begin.
Deze dynamiek brengt vele twijfels bij jullie beiden.
Jullie zijn allebei ongelukkig.
Een kind wordt niet gelukkig bij een mama en papa die allebei ongelukkig zijn.
Ga uit elkaar en vind het geluk bij jezelf of bij een nieuwe partner die bij je past en idem voor je partner.
Sorry meid, hoop in het begin van een relatie is de slechtste raadgever
Ben ik echt gelukkig? (Verhaal 329)
Mijn naam is Jordy, 33 jaar oud, 15 jaar een relatie en 2 kinderen (tweeling, 8 jaar)
We hebben samen alles op de rit. mooie baan, zelfstandig ondernemer, eigen huis, auto en financiële onafhankelijkheid. niks aan de hand.
Maar toch voel ik mij al een hele lange tijd zeer ongelukkig, uiteindelijk ben ik toen ook tot 2x toe in een depressie terecht gekomen.
Ik dacht eerst dat het te maken had met mijn verleden waar ik heel ziek ben geweest (Hersentumor) en uiteindelijk een karakter hebt gevormd waarbij ik een enorme prestatie drang heb, perfectionistisch ben en bang om fouten te maken. Dit uit zich voornamelijk in chronische hyperventilatie en enorm veel druk op mijn gebit (stress)
Ik twijfel ook al een geruime tijd over de relatie, wil ik dit de rest van mijn leven? Ben ik echt gelukkig?
Zij had allang door dat er iets speelde, helaas ben ik een persoon die alles opkropt en vervolgens niets zegt en afstand gaat creëren.
Na een lange tijd, ook in overleg met mijn psycholoog, alles opgeschreven en haar uiteindelijk verteld dat mijn gevoel minder is geworden. waardoor?
Alles wat mij al zeer lang dwars zat is besproken, maar toch twijfel ik nog.
Ik voel mij ook oprecht heel schuldig. Zij doet echt alles voor mij. tijdens mijn depressie stond ze altijd voor mij klaar, ze heeft alles voor mij over, is geweldig voor de kinderen. waarom knaagt het dan zo aan mij?
Na uiteindelijk veel gesprekken en verdriet de keuze gemaakt om even tijdelijk uit huis te gaan.
Nu een paar dagen verder voel ik mij dan ook behoorlijk slecht. aan de ene kant zeg ik: kom we pakken de draad weer op en gaan er hard voor werken, aan de andere kant weet ik niet wat ik wil. Ik weet wel dat ik har dit niet langer meer mag aandoen omdat zij wacht op mijn beslissing. Ook was ik bang als ik de beslissing zou maken om tijdelijk uit hui te gaan, zij verder gaat verwerken en uiteindelijk zegt: het hoeft nu voor mij niet mee ( mijn egoïstische gedachten)
Aangezien ik wel eens eerder mijn gevoel heb uitgesproken, ben ik bang om te zeggen weer hard aan de relatie te werken om vervolgens weer te twijfelen in de toekomst.
Enorm veel twijfels in mijn hoofd! Ik hou heel veel van haar, ik hou van de kinderen, maar vaak verlang ik ook naar een ander leven. Uit twijfel en heel veel schuldgevoel weet ik niet zo goed wat ik moet doen.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Bij voorbaat al bedankt voor het lezen :)
Groet, Jordy
Je bent al lang samen en serieus op een jonge leeftijd. Daarnaast geef jezelf je perfectie dwang aan.
Lijkt me dat het gewoon teveel is.
Heb je een hobby die je zonder je familie uitvoert?
Ga je eens een weekje weg zonder familie?
Ben echt een beginneling in thuisnudisme (Verhaal 390)
Tot daar mijn enthousiasme... Er rest me nog een vraag want ik ben echt een beginneling in thuisnudisme, aan degenen die aan nudisme doen: hoe doen jullie dat in de winter? Ik heb op YouTube gezien dat je een ligbad kan nemen maar dat heb ik helaas niet. Zijn er nog mogelijkheden om het te doen in de winter (en nu tijdens de zomer) terwijl mijn man en dochter het niet zien? (Zij zijn geen nudisten).
Opeens is mijn man een nudist (Verhaal 389)
Dit jaar zijn we op vakantie geweest naar Griekenland erg leuk keek ernaar uit, toen we daar waren zij hij gaan we naar het strand ja prima doen we, meneer had alles al uitgezocht en ja hoor we belanden op een nudistenstrand. We waren er 10 dagen en elke dag lagen we daar.
Nu heeft hij laten weten dat hij het een top vakantie vond en niets anders dan dit nog wil.
Hij vraagt niks aan mij hij overlegt niks met mij of ik het wel wil of leuk vindt. Ik weet niet goed hiermee om te gaan.
Nu ben ik zelf meegegaan en niets gezegd erover, alsof het normaal is allemaal, dus ligt het ook aan mij maar om nu voor altijd naakt rond te lopen daar heb ik helemaal niks mee.
Wat zouden jullie doen.
Elke keuze die ik maak doe ik iemand pijn (Verhaal 350)
Ik heb soort gelijke probleem. Ik heb een relatie met een man maar begin 2022 kwam ik een meid tegen en werden snel vriendinnen. Maar op een intens manier wat je niet kan omschrijven. Ik val zelf niet op vrouwen maar zij wel. Toch zijn er dingen gebeurd en ik was bang om haar te verliezen en toch maar mee te gaan in alles. Tot laatst oktober heeft ze alles tegen mijn vriend vertelt en mij voor het blok gezet. Mijn vriend is niet bij mij weggegaan maar ik mag haar niet meer zien. Op de dag van vandaag breekt het mij nog steeds, want het gemis is groot. We zagen en spraken elkaar de hele dag, het leek als een soulmate. Wat moet ik doen, ik durf haar niet te bellen of te berichten omdat ik bang ben dat ze mijn vriend belt. Ik mag van hem niet met haar omgaan maar mijn hoofd lijkt wel een achtbaan iedere dag. Ik wil zo graag vrienden met haar blijven maar heb geen keus want elke keuze die ik maak doe ik iemand pijn en cijfer mezelf weg.
Citaat:
Toch zijn er dingen gebeurd en ik was bang om haar te verliezen en toch maar mee te gaan in alles. (Ik neem aan seksueel)
Vind dit van haar kant respectloos en van u veelste meegaand.
Ze zet je voor het blok door alles te vertellen aan je man, wat is dat nou voor een vriendin of wat het ook is.
Ik snap heel goed je gemis van je "soulmate" maar eerlijk komt ze mij niet goed over voor jou. Wees juist blij dat je ervanaf bent en nogmaals ik snap het gemis/contact, mensen komen en gaan.
Wees blij dat je man het accepteert dat het is gebeurd en bij je blijft.
Waarom ik dit zo goed herken, is omdat ik laatst ruzie heb gekregen met wat ik dus dacht dat mn beste vriendin was. Ze heeft me daarna goed genaaid door mijn hele persoonlijke details op straat te gooien met grote gevolgen van doen bij mijn huwelijk en die van n ander. Ik mis haar ook, maar naar zo een actie mag ze van mij de tering krijgen, want dat is geen vriendschap.
Heb nog steeds buikpijn van de gehele situatie.
Voel me alleen terwijl ik naast mijn vrouw in bed lig (Verhaal 357)
Mijn vrouw is vreemdgegaan. 2016 en 2019. Twee keer zelfde man, twee keer achter gekomen. Ik vind haar mooi, maar hou helaas minder en minder van haar. Moeilijk. Ben bang. Bang dat we de deur dicht gaan gooien als de kinderen gaan studeren… en gaan ‘gewoon’ als happy family weer drie weken een mooie reis maken…
En naïef als ik ben blijf ik zitten… helaas in gemeenschap getrouwd… keihard gewerkt om financieel onafhankelijk te zijn, nooit gedacht dat dat bezoekje bij de notaris 23 jaar geleden ons ook nog bij elkaar houdt…
Je verhaal sprak me aan. Ik voel me ook vaak eenzaam. En blijf om dezelfde reden. Maar we hebben maar 1 leven en dat gooi je op deze manier weg. Je kans op liefde en verbondenheid. Ik schrijf dit om je te laten merken dat er meer mensen zoals jij zijn.
Hartelijke groet
hij kijkt elke dag porno (Verhaal 17)
Snap wel dat je je ergens beledigd voelt, net of ben jij niet goed genoeg. Zo ziet hij dat niet. Mannen zijn nu eenmaal anders. Noem het nieuwsgierigheid noem het jaag instinct. Probeer het iig niet persoonlijk te nemen. Het staat echt los van jou.
Ik wordt hier ook dood ongelukkig van en verdrietig!
Hij slaat ook vaak de hand aan hem zelf als je begrijpt wat ik bedoel!
Hij is volgens mij ziek!
In zijn leven heeft hij geleerd als die zich ellendig voelt ermee te dealen door porno te kijken. In principe is dit geen vreemdgaan. Zonder jou deed hij dit waarschijnlijk ook. Het is een soort van omgaan met problemen. Wat hij zal moeten doen is boeken lezen (of jij) zoals Seksverslaving van Gertjan van Zessen en patronen doorbreken (van Genderen/Jacob). Het is een hele kluit leeswerk, maar wel de moeite waard. Is niet jouw fout en hij zou het ook niet hebben gedaan als hij wist waarom en hoe. Tevens zijn er goede alternatieven zoals sport, hobby en andere zaken. Maar daar moet je wel de gelegenheid toe krijgen en weten hoe je daaruit ook rust kunt vinden. Zelfde geldt voor een goede meditatie. Sterkte en succes
Ik wens je heel veel sterkte want stoppen zal voor hem heel moeilijlk en zijn. Ik trek na 21 jaar de stekker er uit. Trubbendorfer heeft alles behalve soelaas gebracht en heeft alleen nóg creatiever in zijn lieg en bedrieg activiteiten gemaakt. Aai zoete poes, arme man.....
Trek het je zelf aub niet aan, jij hebt geen schuld!
Sterkte
ik vind dat totaal niet erg , hij kijkt soms alleen ook als ik gaan werken ben en hij krijgt ineens een broek vol goesting . En hij kan niet wachten tot als ik thuis ben ik begrijp ook wel van sommige vrouwen hun eerste reactie een beetje als ze denken dat ze goed meer zijn of niet meer aantrekkelijk voor hun man.
Maar als een man of vrouw naar porno kijkt wil dat daarom niet zeggen dat hun partner niet goed genoeg is. .. (integendeel soms)
Ik bekijk het langst de andere kant , als hij porno wil kijken , misdoet hij toch niets ?!
Tis een vrouw of man op een tv scherm waar ze geen persoonlijk contact mee hebben. Kijkt u man naar bv porno met koppels die vrijen , (dan ziet hij ook een man op die filmpjes nie?! EN en vrouw , zou hij daarom Dan homo zijn ook ?! ;-). . Hij vind dat misschien opwindend die filmpjes om welke standjes die doen daarop
, ( misschien heeft die wilde fantasieën met jou als hij dat ziet ) ,
* Heb jullie in u relatie nog voldoende tijd voor elkaar ,intiem Enzovoort)
Is daarom niet ne sex-verslaafde man enz enz.. het is mogelijk .
Imaar k vind dat je eerst u relatie moet bekijken voor dat je conclusies trekt van vreemdgaan of verslaafd .
Bij porno kijken komt er geen Liefde aan te pas! Das opwindend en voor de lust .
Liefde heb je daar niet mee..
Da gaat ook niet met die vrouw achter zijn schermpje dat het porno filmpje maakt ..
Miljoenen mannen kijken naar dezelfde vrouw op internet..
ik heb zelf ook 3 kinderen .
En vanaf het 2 de kind . Was de sex er wel nog tussen mij en partner. Ma de echte passie was al veel minder als in begin van de relatie zonder kinderen .,
Eens kindjes in u leven , zijn er andere prioriteiten die op de eerste plaats komen niet ?! En sommige koppels zien soms niet dat de partner regelmatig vergeten word . En Julie zijn a' 15 jaar samen? Amai ,. proficiat.
Dan moogt gij niet klagen voor enkel dat (pornofilmpjes,
Tenzij jou man u Totaal geen liefde of aandacht meer geeft en niet meer intiem zou willen zijn u.enz...
Dan moede jullie hierover eens een deftig gesprek aangaan .
i
k denk niet dat jij u zorgen moet maken als hij enkel porno kijkt . (Tis maar achter een scherm dat die vrouw zich bevind moet je denken )
( Maarja. oke... Dit is mijn mening , daarom niet de jouwe )
Nu kijken ik en mijn partner samen soms porno , dat is voor sommige vrouwen beetje ongemakkelijk als ze daar niet voor zijn . Ma Dat kan vlug veranderen hoor . de meeste Mannen vinden dat ook opwindend samen met hun meisje kijken naar porno, de standjes eens uitproberen zoals op het filmpje te zien is ,
Het vuur en de passie laten zoals in het begin van de relatie mag niet vergeten worden ook .
Groetjes
Persoonlijk heb ik mijzelf altijd al afgetrokken. Zal een jaar of 9 zijn geweest toen ik op zelfonderzoek uit ging.
Porno zag ik wat later via de boekje van mijn oudere broers. Visualiseren (van eerdere situaties, andere "partners") doe ik ook nog steeds. En internetporno maakt het opgewonden worden ook gewoon makkelijker.
Ik ben al 23 jaar samen met mijn vrouw. Die weet sinds het begin dat ik mezelf aftrek. Ik heb altijd al een hoge sexdrive gehad. Trek mezelf ook af waar ze bij is. Dat draagt slechts sporadisch bij tot haar inmenging (zou mij andersom enorm stimuleren!) Dus ja, dan grijp ik naar porno als ze ('sochtends) de slaapkamer weer verlaat om al het andere te doen (waar ik ook bij help, of aanbied te...), behalve zich om haar relatie te bekommeren.
Negeren kan ze goed. Zowel mijn pre relatie aangekondigde levenswensen en partner verwachtingen aan haar (ja, lijkt mij ook leuk zei ze jaren geleden), maar ook op emotioneel vlak laat ze me hangen. Verzorgen van het gezin en andere helpen, dat kan ze goed.
Maar oké, ze weet dus dat ik porno kijk. Ik kijk het ook waar ze bij is, maar het doet haar weinig zegt ze. Toch is ze daardoor heel soms gemakkelijker over te halen voor een vrijpartij. Kletsnat is ze dan van binnen. Fysiek opgewonden, maar mentaal ontkennend, haha.
In iedergeval, 23 jaar samen. Jonge kids in huis rondlopen, gezinstress, en een vrouw die amper iets sexueels onderneemt. Dan grijp je helaas nog eerder naar jezelf. Dat kan heel goed met porno. Beetje ontspanning door positieve stofjes in je brein. Een andere vrouw beminnen is toch echt heel wat anders. Dat zou om echte intimiteit gaan.
Maar jarenlang 1 a 2 keer per week steeds weer initiator moeten zijn voor een fantasieloze wip, of dwangmatige rukbeurt dat mat een man ook af hoor. Lekker porno kijken ter ontspanning dus.
Maar ontkennen en stiekem over porno doen, dat is niet fair. Net zoals (o.a.) na 10 jaar relatie toch over kinderen beginnen terwijl je van meet af aan weet dat je man totaal geen kinderwens heeft. Of bijvoordeeld in het begin van je relatie in het ongewisse laten dat je porno not done vindt. Duidelijkheid schept regels. En als die duidelijkheid dan toch geschonden word, dan heeft iemand spreekrecht.
Ben je het echt kotsbeu, dan moet je wegggaan van je partner. Kost helaas een hoop geld, wat vele onder ons niet hebben. Dus dan ploeter je samen verder. Hoewel er ook legio mensen zijn die vreemdgaan dan een legitiem middel vinden om zo eventueel in een nieuwe relatie te rollen.
Dan maar porno en aftrekken.
Nooit fysiek, maar door toeval merkte ik dat hij in de Filipijnen een vriendin had.. hij zat op meerdere datingsites en zei steeds dat niet waar was hoewel ik de bewijzen in handen had.
Ik had altijd al een hoog libido maar van bij het begin had hij daar opmerkingen over.
Er was iets mis met mij, geen enkele man wil elke dag of tweedagelijks, hij was te moe, enz.. maar al snel merkte ik dat hij elke dag porno keek en wat later ook betaalde voor sex via webcam.
Kijk, Ik ga ervan uit dat 90% van de mannen porno kijkt en vermoedelijk weten vele vrouwen dat van hun partner.
Maar thuis geen zin hebben of te moe zijn maar dan wel dagelijks porno nodig hebben..?
We moeten als vrouw toch veel incasseren van onze partner vind ik.. en blijkbaar is dat allemaal maar normaal en krijgen we een etiket opgeplakt als we erover "zagen".
Samen met mijn eerste partner van mijn 16 de . In het begin van de relatie door samen iets over porno in een tv serie te zien vroeg ik hem op de man af " he kijk jij ook porno of trek je je af ? " hij wou het eerst niet zeggen maar toen zei hij ja .. ik was even verbouwereerd omdat het voor mij nogal iets was ik keek Dat zelf niet , ik was op dat vlak preuts 😊. Toen had ik het er moeilijker mee dan ik dacht en had ik hem gezegd dat ik het jammer vind dat hij dit doet terwijl ik hem altijd seks gaf en hoe en wat hij maar wou op sexueel vlak en ik voelde mij ook een beetje bedrogen .. het gedacht dat ik niet speciaal meer ben stond voorop want hij zag zoveel naakten vrouwen en kreeg van iedere vrouw een stijve ...
Uiteindelijk beloofde hij me dat niet meer te doen want hij kreeg idd genoeg van mij en hij zei ook in een relatie heb je dat niet nodig .. jaren verder vroeg ik soms nog " heb je het nog gedaan " meestal nadat we weer iets over porno op tv hoorde ..
Altijd was het antwoord nee .. maar hij werd er bozer en bozer over Dat ik aan hem twijfelde en dat alleen mannen Dat doen die iets te kort komen .. het werd allemaal erger en erger ik was de jaloerse vrouw die hem niet vertrouwde en zo verder ..
Toen ik hoog zwanger was van mijn 2de kindje voelde ik me als vrouw te kort komen voor mijn man ik kon hem niet meer zoveel seks geven als gewoonlijk en ik werd weer onzeker . Op een avond voelde ik me raar en had ik een raar gevoel .. mijn man had middagpost en ik dacht ik ga even onder water halen en met Dat ik de trap af kom hoor ik geen tv . Ik denk huh wat raar . Ik kom binnen hij schrikt zich dood en ik zeg huh wat ben jij aant doen en hij word boos op mij , kom je mij controleren en toen zag ik dat de tv al even op pauze stond en ik ging met een vervelend gevoel terug naar bed en ik had heel erg het gevoel dat ik hem betrapt had. Jaren lang van 16 tot mijn 30ste beloofde hij me altijd dat hij niks deed en uiteindelijk toen mijn 2de 2 maanden oud was en we een gesprek hadden erover en ik zei ik weet dat je het wel doet . Toen kwam het er uit hij deed het al heel onze relatie .
Een opluchting dat mijn gevoel klopte al die jaren
Ik voel mij tot op vandaag 8 maanden later nog steeds belogen , het gaat met momenten goed maar ik moet ook vaak wenen en ik voel me er slecht door !
Ik heb altijd te horen gekregen dat ik geluk had met een man als hem .. dat ik in mijn handjes mag wrijven want zijn vrienden en collega's doen allemaal van die dingen of gaan vreemd.
Mijn vertrouwen in mannen in algemeen is weg en ik voel me niet begrepen en angstig en ik heb een mega laag zelf beeld terwijl ze mij zo vaak zeggen wat een mooie vrouw ik ben .
Ik probeer iedere dag opnieuw positiever te zijn en ik wil oud worden met mijn man hij heeft ook super veel mooie kanten . Maar het feit dat ik me niet genoeg voel voor hem of het feit dat hij van elke vrouw klaar komt doet me wel pijn . Zeker omdat ik jaren geloofde Dat wij speciaal waren . En ik weet niet goed hoe ik hier terug uit kom .
Ik denk dat een gesprek belangrijker is dan het feit dat hij porno kijkt. Hopelijk komt het goed. Je kunt altijd naar een seksuoloog gaan om je relatie op seksueel gebied iets beter te leren kennen. Gelukkig biedt onze samenleving veel handvaten :)
Je doet je man niet te kort
Porno kijken is vreemdgaan
Porno kijken hoort niet
Als hij porno kijkt is er iets mis met jullie relatie
Vraag: wat van het bovenstaande is jouw overtuiging en niet een feit?
Antwoord: alles.....
Het kwets doet pijn en is ziek!! Ligt sowieso niet aan jou!! Mannen zijn soms ziek!! Aangezien ik het zelf ook even niet weet kan ik je niet helpen alleen zeggen je bent niet alleen en voel met je mee
Wil hij wel l sex met jou dan?
Mogelijkheid: Kan zijn dat je lichaam veranderd is = niet meer aantrekkelijk voor hem is. Kun jij daar wat aan doen ? ( Met voeding/sporten )
En vaak moet je de drang naar sex dan ook los zien van de relatie maar als je hem ervan af wil helpen zal je heel veel geduld nodig hebben Eker als hij niet in therapie wil boosworden daar wordt het
Alleen maar erger van. Probeer met hem te kijken wat hij mist
Vaginisme, me vriendin wilt het uitmaken (Verhaal 386)
( Dyslectisch ben ik )
Ik heb afgelopen ander half jaar een relatie, we hebben een relatie op afstand.
Ik in Brabant. Zij is Utrecht.
We spreken regelmatig af doen wel leuke dingen.
Onze relatie kent aantal heuvels.
Ik ben net uitelkaar, met vorige relatie, waar door ik opstraat kwam testaan, dus dakloos. Zonder niks, alles kwijt, kinderen zijn erbij betrokken. Ik ben me leven echt heel druk aan het opbouwen, kost veel tijd. Veel energie, me hoofd springt op en neer. Op het gebied van emotie, en fysieke manier heel erg zwaar. En mijn huidige vriendin heeft:
Vaginisme, en mentaal is er ook wel wat mee.
Ik ben haar eerste relatie, dus ze moeten meedelen, dat ze vaginisme heeft. En mentaal heel zwaar heeft.
Voor de relatie konden we goed met elkaar praten. Leuke dingen gedaan,
Dus we zijn een relatie aangegaan.
Afgelopen tijden hebben we het zwaar.
Vaginisme, breng heel wat met zich mee.
In de tijd heeft ze signalen geven en aangeven wat ze niet fijn vind. Ik heb sommige boodschappen niet goed begrepen, en dan trok ik de problemen naar mezelf toe. En soms begreep ik haar wel, en weer soms niet. En voor haar gevoel ging ook tever, terwijl ze dingen echt optijd aangaf. Heb ik hier in niet goed geluisterd naar haar.
Want in mijn hoofd dacht ik dus , dat ik het goed voor haar deed, en dacht ik dat ze blij was, dacht ik haar gelukkig gemaakt hebben, want ik zei tegen haar, weekje we komen er wel uit. Maar een jaar lang behandeld ik haar dus niet goed genoeg, niet dat ze helemaal gelukkig is
Maar dat ze stoot op de vaginisme, en dat ze zig niet gehoord voelt. Ze zit ook in moeilijke tijd mentaal, want daar gaat het op het moment niet lekker, daar probeer ik haar te bereiken lukt niet. Ik weet sinds de tijd niet waar ze woont, ken haar familie niet, er zijn een hoop dingen dat zig mee spelt , en ik wil veder met de relatie. Maar is heel complex , ik heb heb me nu pas spijtig voor haar😔 me zelf goed in gelezen over vaginisme, en zag me daad , dat ik haar niet goed in hebt gehoord, en gisteren wilde ze het uitmaken. En zei, we maken samen zo veel leuke andere dingen mee, dat geen vaginisme is. Dat ze de relatie wilt afsluiten vond ik zo hard. Want ik aan de 1ne kant, moet je vrij voelen. Begrijp ik heel goed, en dat zig niet gehoord voelt begrijp ik ook. Want heb ook aantal dingen beloofd.
Mijn partner lijkt een narcist (Verhaal 9)
Ik ben al bijna 35 jaar getrouwd en mijn partner lijkt wel een narcist. Ik heb dat opgezocht op internet. Ik herken direct wat er stond. Na al die jaren weet ik het niet meer.
Ik heb wel eens gezegd zullen we naar een therapeut gaan. Dan zegt hij ga jij maar want jij hebt een probleem ik ben goed zoals ik ben. Ik weet het niet meer.
Een narcist zal altijd de ander de schuld geven...waarom gaat t altijd over jou is een mooie handleiding om met narcisme om te leren gaan..maar verlies jezelf niet in deze relatie jij bent ook belangrijk...de ander vind enkel zichzelf belangrijk en zal zijn eigen gedrag altijd goedpraten
Zo herkenbaar! Ik ben op zoek naar lotgenoten. Er is op internet genoeg te vinden over narcisme: hoe verlaat je een narcist, hulp na scheiding, div psychologen enz....
Ik zoek juist lotgenoten die zichzelf terug gevonden hebben ( met of zonder hulp) en de relatie nog niet op willen geven. Die nog positief erin staan maar toch tegen div problemen aanlopen. Ik hoor het graag!
“waarom gaat t altijd over jou is!”
Ga ik zeker lezen, bedankt!
Ik zou ook graag willen corresponderen
Ik heb me asngemeld ook brief ontvangen. Helaas lange wachttijd. Gisteren zei hij ook ik ga niet zo n psycholoog is dom die kan hier niets mee. Hij had ook geen hulp nodig ik gad hulp nodug want alles was mij schuld.
Narcisten zullen nooit hulp aanvaarden ben ik achter. Zelf zijn ze geweldig en jij bent niets.
Ik weet niet of het bij jou zo is masr als ik terug kijk op al die jaren denknik nu pas wat raar, dat kon echt niet. Uitgemaakt voor vies vet wijf,kutwijf ,kan beter dood zijn, als je 80 kilo bent ga ik bjj je weg, ik ben dom etc...
Nu denk dit is niet normaal.
Verder verlekkerd hij zich achter de computer met neisjes van 23 jaar. Heb ik wat van gezegd. Hij vi d het geen kinderen. Ik vind het maar goor en weet niet of ik hier mee kan leven.
Hoe het ook is het is lastig om los te komen
Dat lijkt wel op een reactie van een narcist. De schuld bij jou leggen. De schuld ligt altijd bij een ander nooit bij deze persoon zelf. Als je naar een therapeut gaat, dan zal hij zichzelf ook geen spiegel voor gaan houden. Daartoe is een narcist simpelweg niet in staat. Je schrijft "Na al die jaren weet ik het niet meer". Wat weet je precies niet meer?
Mijn ex vriend was ook zo.
-Iedereen krijgt de schuld
-Praat altijd goed overzichzelf
-Moet voor alles bevestiging hebben
-jaloers
-grootste dromen en wensen maar er gebeurd niks.
- van alles beloven.
Ik zou zeggen weg uit die relatie!
Ik ben nu vrijgezel en geniet heerlijk ervan.
En het ergste van al is dat hij nu beweert dat onze problemen mijn schuld zijn. Hij was inderdaad te loslippig in het begin van onze relatie en nu moet hij bang zijn om over dingen de waarheid te zeggen want ik word kwaad.
Hij neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor niets. En als ik al wijs op de werkelijke gang van zaken en hoe de juiste historiek ineen zit, trapt hij het af en blijft een discussie hangen. Hij heeft gelijk en kan hij het niet krijgen, dan is er gewoon geen gesprek.
En elke keer is er ook een reden waarom hij niets kan doen aan wat hem overkomt en ik eigenlijk voor hem moet zorgen en voor het huishouden en tegelijk ook full time moet werken terwijl hij niets doet. Hij gebruikt dan zijn 'ziek' zijn als excuus maar als het er op aankomt om op stap te gaan is hij plots minder ziek.
Hij lult zich constant uit elke situatie tegenover iedereen (vooral zijn ouders maakt hij vanalles wijs).
Maar een tijd geleden raakte hij in problemen op het werk waardoor hij voor de vierde keer in een paar jaar voor langere tijd bijna verplicht in ziekteverlof ging. Plots liep hij het risico dat hij op medisch pensioen ging vliegen. En toch slaagde hij er weer in artsen ervan te overtuigen dat hij ziek is, maar toch zo ziek niet...dus kwam er een tussenoplossing. Hij drinkt weinig als zijn ouders, mijn ouders of onze kinderen er bij zijn om dan compleet loos te gaan op andere momenten. (alhoewel zijn kinderen hem al vaker onder invloed zagen en er al meerdere ruzies met hen over waren).
Hij hoor en zie hem liegen tegen zoveel mensen over nonsense. Tegelijk hecht hij soms meer belang aan hun mening dan die van zijn gezin. Om dan, als ze niet naar zijn pijpen dansen, hen weer neer te sabelen.
Ik kan honderden anekdotes vertellen, wat ik nu niet ga doen...
En ik begrijp niet waarom ik niet gewoon vertrek. Oh ja, toch wel...hij heeft al ons geld erdoor gedraaid en er is geen reserve meer. En ik kan niet bij mijn familie terecht om geld te lenen...
Ik verdien wel meer dan hem en zou perfect alleen kunnen overleven maar gezien er geen reserve meer is, heb ik zelfs niet genoeg meer om een huurwaarborg te betalen terwijl ik, toen ik hem leerde kennen, een heel mooie spaarpot had.
Ik moet hem niet alles verwijten, ik had kunnen vertrekken toen ik besefte dat er 'iets' niet klopte... toen was het geld er nog. Maar ik wou mijn kinderen niet nog eens doen verhuizen, ik hoopte op beterschap, ik dacht dat hij gewoon door een fase ging...
Maar ondertussen is het gezin kapot en mocht ik het huis uit, nadat ik jarenlang simpele gezinsonderwerpen op de agenda wilde zetten / bespreekbaar wilde maken. Maar weinig kans had ik, want ze deed gewoon haar eigen ding (zogenaamd in het belang van de kinderen) en daar zat dus niet enkel het belang van de kinderen bij. Ik had in een vorige periode als vader teveel steken laten vallen (o.a. eigen zaak) waardoor ze het gevoel had alles alleen te moeten doen. Deels klopt dat zeker, maar ze is tegelijkertijd het type wat alles naar zicht toetrekt. Erg lastig.....
Kijken wat hij dan zegt? Weet je gelijk genoeg..
Ik heb al veel instanties geschreven oa. CAW, OCMW, de drugslijn, en wat de medewerkers mij terug sturen is echt van harte , ze steunen u en zoeken oplossing, maar in ieder geval Blijf niet bij deze man ! Hij is dominant, hij heeft geen empathie, is verslaafd aan alcohol en cannabis, en door dat alles ben ik mijn vriend gaan zien als een idioot, ik wil niks meer met hem te maken hebben, maar ik woon nog bij hem dus moet ik soms veel acteren, zo is mijn vriend verslaafd aan sex , ik wil en kan geen liefde meer opbrengen voor hem , er is teveel gebeurd niet enkel hij maar ook zijn dochter toen 15 jaar, de dochter wilde me niet bij haar vader, en daarom heeft ze zowat alles vernield of gestolen, mijn 2 kerstbomen heeft ze van het 1 ste verdiep gegooid, mijn MasterCard opgedaan, kledij verkocht , make-up en dure parfum gestolen, haar vader stak alles op haar leeftijd, en verder werd er niet meer over gesproken, het appartement ligt vuil , ze hebben zelfs geen kleerkast, bedlinnen kennen ze ook niet, jaar na jaar werd me duidelijk dat ik bij een marginaal gezin zit , die ijskoud zijn , in de 4 jaar heb ik nooit!! een glimlach, of een woord gewisseld met haar, nu is ze 18 en nog erger dan toen ze 15 was, ze steelt geld , letterlijk heeft ze hier de controle, haar vader luistert naar haar ipv de dochter naar haar vader, deze zomer hadden we hete dagen, vader moest vragen aan zijn dochter of de airco aan mocht, toen ik dit hoorde werd ik misselijk, vanwaar deze mensen komen, ik weet het niet, hoe ze leven, begrijp ik ook niet, en ik wil het niet begrijpen want het is te gek , ik ben 2 j geleden ziek geworden, ik krijg overal bulten op mijn lichaam en verkleuringen, 3 artsen hebben het onderzocht en het is stress , ik kan niet meer met een korte broek of rok dragen of t-shirts met korte mouwen gaat ook niet omdat ik beschaamd ben dat de mensen zouden denken dat ik een vuile ziekte heb , mijn kat een raskat Devon Rex heeft maar 1 vacht , en ook van de stress likt ze steeds en trekt haar haren uit , het is een triestig verhaal, en ik zou aan alle dames of heren willen zeggen, als je kan blijf niet bij zo’n narcist , zoals ik het gelezen heb . Het is een tijger die je helemaal openrijt . Ik heb de luxe niet om bij een vriendin of familie te gaan omdat ze me niet meer willen helpen omdat ik bij zo’n man ben . Ik heb hem gevraagd om een neurologische onderzoek, en de artsen zagen al snel iets in zijn hersenen, na 3 afspraken heeft hij de onderzoeken gestopt, ik denk zeker dat daar mss de oplossing zit , want toen ik hem leerde kennen was hij heel normaal
Heeft mij 4 jaar bedrogen met afspraken en met veel sex rommel van sex winkel ALLES anaal hij heeft mij misbruikt mij pijn gedaan en heeft mijn kind kapot gemaakt echt kapot
Hij houdt zich met erg veel MEDIA apps bezig om overal iedereen om te praten iedereen dezelfde praatjes wijs maken en Liège en bedriegen en iedereen vast zetten
Alles is daar Bangelijk alles anaal porno
Heb ook te weten gekomen dat hij dagen en nachten met veel afspraken maakt en dat hij iedereen om koopt voor macht en sex of anders heeft hij geen voeding voor zijne slachtoffers
Heb ook ontdekt dat hij met jongeren kinderen anaal harde porno tieners sex zit
En met jongeren leeftijd meisjes
Hij heeft mij misbruikt en mishandeld en mij nachten buiten gezet met mijn'zoontje
Hij heeft nooit normaal gedaan en het ergste bij een narstist gedrag is praten zichzelf overal uit maar het ZIJN groot vergif
Hij is een PETOFIEL met zijn harde porno kinderen lul kont neuken
Hij is ziek erg ziek
Wil iedereen zeggen loop nooit in een val op media WELKE media dan ook want hij zit overal en door hem heb ik veel problemen en mijn' heel kapot en graag had ik zijn naam gezet om dat hij een gevaarlijke narstist is die los loopt
En met gevaarlijke porno tieners anaal sex strafbaar zit
Hij zit overal te zoeken
Hij liegt in gezicht en bij iedereen hij heeft nooit fouten maar ze zijn de ergste grote egoïst geloof het maar
Zo vals iedereen om kopen om dat hun leven laag en zielig hulploos is
Kon ik foto's zetten zagen jullie de waarheid hoe hij iedereen al kapot gemaakt heeft
Ook zit hij gemiddeld een uur of 7 online en is aangesloten bij diverse datingsites en live sites, heeft verborgen apparaten zoals een MacBook, twee nieuwe iPads een viertal smartphones, alles ontkennend natuurlijk en mij bij mijn familie en het ergste nog bij onze dochter als labiel persoon weggezet onder het motto dat hij zich zorgen maakte om mij en ik ben daardoor via mijn zus die de huisarts ingeschakeld had bij de GGZ terecht gekomen, waar ik nog steeds kwaad om ben ik voel me verraden door haar. Door al het verdriet dat ik al die jaren heb gekend is er in mijn lever een kwaadaardig gezwel van 16,5 cm gegroeid ik ben in 2019 geopereerd in Rotterdam “Erasmus MC “ daar is toen tweederde van mijn lever verwijderd.
Op de dag s’morgens van de operatie was mijnheer ook niet aanwezig, de verpleegsters vroegen waar is uw man en ik zei die is er niet de verpleegsters keken elkaar aan en trokken hun schouders op, de operatie op zich was nog niet zeker want ze zouden het open maken en als de tumor uitgezaaid zou zijn dan zouden ze de operatie niet doen en de wond dichtmaken (ik had van tevoren twee biopties laten doen om te kijken of het uitgezaaid was maar daar kwam geen informatie uit) dus wist ik ook niet wat mij te wachten stond en mijn zogenaamde zorgmakende man lag thuis op bed in Braband en ik zag toen ik later bij kennis was dat hij mij een berichtje had gestuurd toen ik al een half uur op de operatie kamer was.hij is mij later op de dag komen bezoeken met onze dochter, schoonzoon en kleinkind waar ik zielsveel van hou en ik al heel veel tijd mee heb verloren door toedoen van hem om me als labiel persoon weg te zetten en via mijn zus de GGZ in te schakelen, hierdoor is mijn kleindochter ook geraakt want ik zou haar vaste oppas worden maar doordat ik ziek gemaakt ben door hem heeft het kindje verschillende oppassers gekregen zoals mijn zus en haar andere oma omdat het verwarrend is voor zo’n kindje en ze geen vastigheid heeft ze ook geen vaste vertrouwenspersoon wat een kindje wel nodig heeft om een geborgen gevoel te hebben tijdens der ontwikkeling een persoon waar ze op terug kan vallen en niet buiten haar ouders en peuteropvang nog 3 personen heeft waar ze naar moet luisteren dat is teveel voor het kindje en daardoor neemt ze regelmatig een afwijzende houding aan en wil ze niet luisteren. Het is dat mijn kleindochter er is want voor mij hoeft het leven anders niet meer dit is geen leven als je constant belogen en besodemieterd word en achter je rug om door je zgn bezorgde man bij je familie en heel het dorp weg word gezet als een idioot.
Ik zie wel waar het schip strand en kan er verder ook niks aan doen want ik weet geen uitweg en voel me alleen.
Veel liefs van mij
Het is altijd welles nietes ... Of achteraf is het een heel ander verhaal ... Begin je er weer over .. barst de hell los .... Ben je weer daar met je gezeur .. ik doe helemaal niks .. hij gaf na 4 jaar wel toe dat hij verkeerd bezig was en dat hij spijt had .. maar een normaal antwoord of uitleg kan die niet geven ... Ofwel gaat hij de deur uit ... En ofwel houd hij zo hard zijn mond alsof ik tegen de muur praat. ... En als ik vraag .. waarom ... Dan zegt hij ga je weer beginne.... Hij laat het zolang aanslepen probleem na probleem tot het een soep is en hij lekker van hak en tak kan springen ... ..... Het laatste jaar zie ik wel verandering .. zoals hij is liever en behulpzaam ... En snauwt me nie meer zo af .... Maar het zwijgen en weglopen doet hij wel nog steeds .. over de rest kan hij normaal praten .. maar dit ... Hij zegt dat die er zich voor schaamt ... Maar oplossen wil hij niet ... Staat hij niet voor open ... Omdat ik iets wat verbetering zie .. wil ik het niet zomaar opgeven .. ik ken hem al langer ... En weet dat dit niet is wie hij is . Maar door problemen zo geworde is ... ... Ik kan er nooit over praten .. of krijg nooit echte antwoorde ... Ze zijn vaag of alleen maar kort en onbetrouwbaar .... Ik wordt er knettergek van dat ik een man nu heb met 2 persoonlijkheden ... En alles gebeurd achter de schermen .. niemand weet ... Altijd mondje dicht ... Ik heb hem gezegd dat hij mij emotioneel mishandelt en helemaal niks om mijn gevoelens geeft ... Hij barst dan in trane uit ..... En dan is het voor 3 dagen goed .. en dan begint het weer te onweren .. het is pas recent dat hij zegt dat hij toe geeft dat het fout was ... Maar een echt antwoord als ik vraag waarom breek je mij ... Krijg ik niet ... Sommige zijn te redden ... Ik heb zelf veel meegemaak .. maar dit is echt wel het topje van de ijsberg
Ik ben ongeveer 2 jaren met me vriend.
Een jaartje terug zei hij tegen mij dat hij net als een narcist is. Ik ben gaan onderzoeken wat een narcist is. Een narcist is iemand die meer over zich zelf praat en maar aan zich zelf denk.
1ste jaar ging onze relatie heel erg goed. We belde elkaar elke dag of appen elkaar elke dag. Nu zie ik dat dit alles terug is getrokken. Wonen al ongeveer 1 jaar met elkaar. Ik voel dat we ook niet meer zitten te babbelen. Ik voel aan dat alles mijn probleem is en niet zijn probleem. Ik heb moment dat ik zit te huilen. Dat ik echt emotioneel ben van binnen. Een paar dagen terug vroeg ik hem Je weet dat 24 juli jarig wordt. En hij deed zo ongeïnteresseerd en zei ik weet het niet. Ik had een horloge voor hem gekocht op valentine en hij zei je hoef zulke dingen niet voor me te kopen. Die horloge is in een doosje op die kas. Hij heeft het nooit aangetrokken. Hij is wel een jaloerse man. Ik heb ook opgemerkt als ik hem een kus op zijn lippen wil geven draait hij zijn gezicht. Dan val die kus op zijn wangen. Ik ben zo radeloos. We krijgen wel omgang. Mensen weten echt niet wat anderen meemaken in hun relatie.
Heb al een redelijk zware rugzak (Verhaal 380)
Hij zegt elke keer dat hij gaat stoppen (Verhaal 70)
Hoe ga je hiermee om? De vraag komt voort uit mijn eigen situatie. Ik heb namelijk een erg hoog libido en vind het soms moeilijk dat bespreek te maken.
Gr mik
Ik wil m niet kwijt maar een relatie zonder sex is bij mij geen relatie (Verhaal 345)
Ben nu 27 jaar samen met mijn man. Toen we ongeveer 10 jaar bij elkaar waren heeft mijn man mij opgebiecht bi-sexueel te zijn. Ik ben zeer ruim denkend en heb hier geen problemen mee. Heb alleen wel gezegd van niet een andere vrouw, alleen mannen en vergeet mij niet.
Twee jaar geleden heeft hij een man leren kennen waar hij een goede klik mee heeft en die onderdanig is (mijn man is naar hem toe een Dom). We hebben ook de afspraak gemaakt dat hij daar 1x in de 4 a 5 weken heen gaat maar het is nu al 1x in de 3 weken.
Nu zullen jullie denken wat is het probleem...Sinds een anderhalf jaar heeft mijn man dus minder zin in sex. Zijn libido is zeer laag. Hij denkt wel aan mij (als ik een hint geef, soms doet hij dat spontaan) maar dit staat ook op een laag pitje.
Ik wil m niet kwijt maar een relatie zonder sex is bij mij geen relatie.
Hoe ga je hiermee om? De vraag komt voort uit mijn eigen situatie. Ik heb namelijk een erg hoog libido en vind het soms moeilijk dat bespreek te maken.
Gr mik
Porno zorgde voor afstand, binding was er niet (Verhaal 362)
Verliefd op iemand die 12 jaar ouder is (Verhaal 384)
Ik heb hem leren kennen door de vriend van een vriendin van mij.
Help! wat moet ik doen, hoe kan ik hiermee omgaan, iemand tips?
Mijn man is vreemdgegaan (Verhaal 10)
Ik ben er een maand geleden achtergekomen via de buren dat mijn man vreemdgaat. We zijn al 21 jaar samen en ergens onderweg ben ik hem kwijtgeraakt en ik had niks door. Ik zit nu in een rouwproces.
Probeer vragen beantwoord te krijgen, wil graag bevestiging van zijn liefde voor mij en ben ook soms heel boos waarom hij dit heeft gedaan en niet geprobeert heft het probleem samen met mij op te lossen.
Hij is heel erg in de war, boos, verdrietig. Wil graag met mij verder en naar de toekomst kijken, maar dat kan ik nog niet. Hij kan mijn rouwproces niet opvangen en ik kan hem in zijn verdriet niet helpen omdat hij zo in de war is. We hebben nu even een time out. Alle tips zijn welkom
Wat moet dat een moeilijke situatie zijn voor jou en voor jullie.
Als je er zelf niet uitkomt, dan zou ik je adviseren om met een therapeut te gaan praten. Dat kan vaak veel ruimte geven.
Kijk ook even bij de tips op deze website. Daar staat vast ook iets bij dat je kan helpen.
Zo herkenbaar..zo moeilijk ik, wij maken hetzelfde door...het heeft mijn zelfvetrouwen beschadigd zo dubbel verstand en gevoel..
ik weet niet hoe oud dit bericht is ik ben 45 jaar getrouwd mijn man zit op de vaart sinds 4 maanden ben ik er achter dat hij anderhalf jaar een verhouding heeft gehad.
hij zegt dat het nu afgelopen is en voor mij gekozen heeft ,als hij er is doet hij alles voor mij ,maar ik kom er niet overheen word helemaal gek ervan de medicatie helpt ook niet veel weet niet hoe ik verder moet.
en hou wel nog van hem ,maar zelf heb ik het gevoel dat ik helemaal gek word ! en weet niet wat ik moet doen dit is wel zo ingrijpend in mijn leven ben 70 jaar wat moet je dan nog
Ik zou heel goed de balans opmaken. Ook kijken of de kans op herhaling er is. Verder moeten jullie samen goed in kaart brengen hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Lag het aan jullie relatie of heeft hij nog iets te verwerken uit het verwerken? Was er verwijdering ontstaan? Ben je het daarmee eens? Kunnen jullie die verwijdering aanpakken?
Voor elkaar kiezen betekent ook dat hij aan de slag moet. En jij moet de tijd z'n werk laten doen. Het moet slijten.
Afgelopen nacht achter gekomen dat mijn vrouw is vreemd gegaan. Loop continu en had eerst niks door.
Heel stom, maar ik hou zoveel van haar dat ik haar niet de deur heb gewezen.
Ze geeft als antwoord dat ik haar heb weggeduwd omdat ik niet geloof liefde geef en haar niet genoeg waardeer.
Moeilijke situatie en hoop dat we er uit komen.
Ik hou nog wel van hem (Verhaal 382)
Ik ben erg verdrietig op dit moment.mijn man en ik zijn al 34 jaar samen hebben 1 dochter en 1 zoon mijn zoon is autistisch en mijn man liep vaak te snauwen. Mijn man heeft een slechte jeugd gehad met een vader met losse handen. Toen zijn vader overleed zei hij nu laat ik mij niks meer zeggen. Mijn zoon heeft het laatste paar jaren heel moeilijk gehad met zichzelf en zijn vader. En nu was hij het zat en is toen de deur uitgelopen en heeft de politie gebeld en uit gelegd dat hij er niet meer tegen kon.mijn man was laaiend toen hij de politie binnen moest laten.. mijn zoon wil eigenlijk zo snel mogelijk het huis uit maar nu negeren zij elkaar . volgende week komt er iemand van Veilig thuis op gesprek.mijn man wil niet bij dit gesprek zijn.mijn man heeft ook vaak wisselende buien.of hij is vrolijk en lief of hij zoekt gewoon iets om te discussiëren.Ook is hij vaak boos op mij.Ik heb het er gewoon moeilijk mee. Mijn zoon is autistisch en heeft altijd extra hulp nodig maar mijn man begrijpt dat niet.Ik loop ook te twijfelen of ik bij hem wil zijn. Ik hou nog wel van hem.Ik ben 56 jaar en eigenlijk heb ik alles wat mijn hartje begeerd.
Wie kan mij raad geven?
Ik heb soms wat het gevoel dat ze me controleert (Verhaal 379)
Help pls
Begrijpen doe ik het nog steeds niet (Verhaal 351)
Bij de confrontatie had hij het eerst ontkent , hij zij ik mag toch wel een filmpje kijken ?
Later zij hij dat iedere man dit doet . Ik heb gezegd dat ik het niet doe hij zij toen dat ik frigide was . Hij had er spijt van en zou het niet meer doen . Hij zij dat hij er toevallig naar keek , en toen vaker naar is gaan kijken .
Ook had hij opmerkingen van loop recht op zo krijg je een kromme rug of je moet niet zo met je buik uitlopen !
Het vreemde is dat hij altijd momentaan heeft op vrouwen , zelf ook in de porno industrie heeft gewerkt en toen ontslag heeft genomen omdat hij het moeilijk vond om naar te kijken ! In die tijd moest hij aan zijn dochter denken en vond het vreselijk voor die meisjes in de films .
Ik heb hem gezegd dat ik natuurlijk nooit aan dat ideaal beeld kan voldoen .
Ik kan het allemaal niet rijmen .
Ik moet er bij vertellen dat onze seksuele relatie al ruim 4 jaar nul is volgens hen 8 jaar .
Dit is veroorzaakt door medicijngebruik van mijn man .
In het begin hebben we dat door viagra opgevangen .
Maar daar kreeg hij hoofdpijn van .
Daarna is er nooit meer over gesproken
Ik ging in de overgang en vond het wel prima
Het rare is dat hij zegt gezegd te hebben dat hij er dan wel een rukkie aan zou geven ?!!
Dit heb ik nooit zo mee gekregen
Vind het ook raar want als je hem niet omhoog krijgt is dat ook niet nodig .
Hij heeft trouwens wel een ochtend erectie
Heb alles ook met mijn huisarts besproken .
Hij wil beslist geen therapie .
Sinds kort woon ik alleen
We hebben een soort lat relatie
Maar begrijpen doe ik het nog steeds niet
Ik voel mij verraden .
Komt me bekend voor… ben zelf een man van midden 40 en getrouwd. We hebben een goed en actief sexleven. Sinds een paar jaar verlang ik echter naar sex met andere mannen.
ik merk niet dat hij van me houdt (Verhaal 24)
Als je zijn email adres kent met wachtwoord kan je altijd zijn wachtwoord veranderen via zijn mail . En anders krijgt die een sms op zijn gsm voor zijn wachtwoord te veranderen . Dan kan je misschien op die manier zijn messenger gesprekken lezen nakijken .
Want facebook aanmaken zonder jou weet , en UIT ELKAAR bijstaan.
Vind ik ook een beetje verdacht !
Ik Zou niet twijfelen om zijn facebook eens te checken
De seks is er nog steeds niet, ik ga daar aan kapot (Verhaal 20)
Als het moet ga dan naar de wc of naar de slaap kamer.
Ik weet het niet meer. Ik wordt niet goed van die man.
Overdrijf ik. Wat zouden jullie ervan vinden.
Ik ging in therapie en hij ging dan niet mee want het lag niet aan hem hield hij me voor.
Ondertussen was ik van al m’n vrijheden beroofd.
Hij hielp niet mee met zorgen voor de kinderen alleen dr leuke dingen met ze doen.
Want hij had namelijk al gewerkt.., z’n drank gebruik was ook mijn schuld.. enz
Als je het Googled dan zul je vast veel herkennen bij je partner.
Er is ook therapie over sex. Misschien dat een oplossing
Gebrekkige en afwijkend libido, fysiek geweld, maskers op naar de buitenwereld…lees er over en zoek hulp, je verdiend nog een paar mooie hoofdstukken in het leven.
Veel sterkte
Wat een moeilijke situatie voor je! Ik begrijp de situatie waarin je zit, en weet hoe moeilijk het voor je is.
Ik ben echter ook “zo’n” man; ik houd zielsveel van m’n vrouw, wil haar niet kwijt, heb geen behoefte aan een relatie met een ander. Maar ik vind sex gewoon heel erg leuk en lekker! En ik zou het geen enkel probleem vinden als m’n vrouw een lover (of 2) heeft; dat maakt me juist trots! Want ze kiest voor MIJ.
Omgekeerd kan mijn vrouw het echter ook niet bevatten dat ik behoefte heb om met andere vrouwen te slapen. Het geeft me zelfvertrouwen, maakt me opgewekt, laat me zien hoe blij ik met mijn vrouw mag zijn (en ook ben!) . En vanuit mijn beleving heeft het geen nadelen, echt niet.
Echter, door dit onderwerp dood te zwijgen, geen ruimte te voelen om over m’n behoefte te praten, laat staan er iets mee te doen, heb ik wel heel erg het gevoel niet volledig geaccepteerd te worden; voor 90% ben ik haar ideale man, maar 10% mag er niet zijn. Dat is voor mij ontzettend moeilijk.
Zeker omdat ik, net als heel veel andere mannen, echt niet zie, voel of begrijp wat de bedreiging is. Ik mag wel met vrouwelijke vrienden gaan sporten, biertje doen, naar een concert, vanalles, maar niet “gewoon” even casual sex hebben.
En dat terwijl er vrouwelijke collega’s zijn, waar ik niks mee doe, die veel gevaarlijker zijn dan een vriendin waarmee ik eens zou vrijen…
Samengevat, ik wéét hoe moeilijk het voor m’n vrouw is, en kan me daarom voorstellen hoe lastig het voor jou is. …. Maar ik begrijp, en voel, in alle oprechtheid helemaal niks van zo’n defensieve houding. En geloof me, ik zou het juist heel graag wíllen voelen en begrijpen, want dan zou ik dat defensieve gevoel kunnen plaatsen. Nu blijft het een vreemd gegeven waar ik niks van begrijp.
Kan je eens uitleggen waarom je er zo enorm tegen bent dat je man eens met een ander vrijt? Misschien begrijp ik mijn vrouw dan wel een beetje…
Sterkte!
Alsof er een switch in zijn hoofd is omgegaan (Verhaal 369)
Mijn vriend is door slecht nieuws, zijn zus heeft kanker, helemaal een ander persoon geworden van de ene dag op de andere. We zien elkaar al een jaar zowat elke dag, al had hij honderd dingen te doen. Hij maakte altijd graag tijd en we kregen geen genoeg van elkaars gezelschap. We hebben elkaar recent enkele weken moeten missen door een lange vakantie, daarbij kwam het besef hoeveel we elkaar misten en van elkaar hielden en we bespraken onze toekomst samen. Dit is wat ingewikkeld gezien hij 21 is en ik 28, maar de ruimte is er om hierover te spreken. Afgelopen jaar is fijn, stabiel en vooral liefdevol en betrouwbaar geweest. Het is oprecht een goede man met een goed hart en zou me nooit zo laten vallen zoals deze situatie nu.
Na de lange vakantie terug kwam kort daarop het nieuws dat zijn zus borstkanker heeft. Hij is als persoon kn een week omgeslagen, hij zegt alsof er een switch in zijn hoofd is omgegaan. Van een liefdevol persoon is het nu alsof alle emoties uitstaan, ineens vind hij alleen zijn het beste en niks raakt hem meer. Hij weet wat hij voelde voor alles, maar voelt er nu niks bij. Nergens beleeft hij meer plezier aan, wilt zijn hobbies niet meer uitvoeren maar wilt alleen maar werken en thuis zijn bij zijn familie (woont thuis), sluit zich af voor vrienden. Ook wilt hij onze relatie ineens niet meer, dit wisselt steeds van ik weet het niet naar ik wil het niet meer. Hij kan niet stilzitten, amper oogcontact maken en wilt niet meer langs komen. Het is alsof hij al zijn gevoelens uitgeschakeld heeft en het niet binnen durft of wilt te laten. Zelfs over zijn zus haar ziekte voelt hij niks volgens hem. Dit is nu al bijna 4 weken zo ellende en totaal niet de persoon die hij normaal is.
Ik probeer hem de ruimtente geven zover het lukt en vraag niet meer of hij langskomt. We hebben online contact maar heel kortaf berichten. De momenten dat ik aangaf dat ik hem met rust zou laten (wat ik eigenlijk niet kan en wil) begon hij wel weer vragen te stellen of zegt we zien het wel komt goed. Ik heb hem gezegd dat ik nergens heen ga en wil hier samen doorheen komen. Ook dat hij nu niet in staat is om keuzes te maken gezien hij over niets gevoel meer heeft. Ik ga hem niet laten vallen nu en hij is niet zichzelf. Maar hij voelt niets over helemaal niets in zijn leven. Is dat normaal en gaat dat voorbij? Ik vind dat niet een heel gezonde reactie, ondanks dat hij wat jonger is en nog niet heel veel meegemaakt heeft. Hij herkent dit ook niet van eerder. Ik vraag me af of hij al het gevoel op korte termijn wel binnen gaat laten of dat dit weken maanden kan duren. Zeker gezien het proces van kanker lang gaat duren. Voor mijn gevoel zit ik vast in de situatie. Zo lang hij niets voelt zal hij niet terugkomen naar mij als hij dit echt beeindigd, maar zolang hij niet zichzelf is kan ik het ook niet als echt beeindigen zien. Hij is totaal de weg kwijt en stort zich op werk. Is er advies hoe ik tot hem door kan dringen dat hij zijn gevoelens onder ogen moet komen en dit een plaats kan geven? En wat ik juist wel of niet kan doen in deze situatie?
Ik wil hem niet opgeven maar dit is voor mij ook erg zwaar. Zeker gezien hij mij zo laat vallen in tijden dat je steun bij elkaar nodig hebt. Ook heb ik zelf de nodige problemen lopen waar ik nu ook niet mee bij hem aan kan komen, of wat voor mij werkt met hem tijd doorbrengen. Dat gaf me altijd rust. Maar dat alles ben ik nu ook verloren en ik ben bang voor wat de toekomst gaat brengen in deze onzekerheid.
Hopelijk heeft iemand advies of uitleg hoe mannen zich zo kunnen afsluiten van alles en iedereen.
Het is altijd lastig om voor een ander te bepalen of in te schatten wat die moet doen. Maar ik ga een poging doen. Neem het mee als je er iets aan hebt.
Een heftige gebeurtenis (een zus die een slecht bericht krijgt) kan een enorme impact hebben op iemand. Dus ook op jouw vriend. Het lijkt er op dat hij zich stort op zijn werk. En de focus hierop legt om zijn gedachten en emoties geen ruimte te geven mogelijk. Voor sommige mannen kan het lastig zijn om ruimte te geven aan emotie. Binnen mijn praktijk merk ik dit vaker op. Ik zou jou en jouw vriend dan ook aanraden om ondersteuning te zoeken. Misschien helpt het jouw vriend als een man hem ondersteunt of alleen al luistert naar hem. Wat wil hij zelf?
Veel succes en sterkte!
Gr Tom
Nou hij wilt niets, vertrouwt niemand meer (angst op pijn door dierbaren als ik het zo een beetje begrijp), wilt alleen zijn geen vrienden familie etc om zich heen. Sluit zich af van zijn gevoel, doet ook geen leuke dingen meer. Ik probeer tot hem door te dringen maar zonder resultaat. Hij vind het wel prima zo, want ja alleen kun je (zogenaamd) niet geraakt worden. En hulp wilt hij al helemaal niet want het gaat prima volgens hem. Ik maak me daar wel erg zorgen om hoe hij zich van alles en iedereen afsluit. Zeker omdat ik niet kan inschatten of dit een tijdje een reactie is of voor langer termijn..
Moeite om lot te laten en verder te leven (Verhaal 376)
Ik huil veel in mijn eentje en vind het lastig om mensen toe te laten in mijn verdriet
Hij wil een jonge vrouw en kids (Verhaal 375)
Mijn partner is vreemdgegaan (Verhaal 1)
Mijn partner heeft aan me opgebiecht dat zij is vreemdgegaan. Dit staat nu tussen ons in. ik vind het moeilijk om haar nog te vertrouwen. Ze is een lange tijd niet eerlijk tegen me geweest.
Maar ze zegt dat het voorbij is en dat ze samen met mij en onze kinderen een gezin wil blijven. Ik vind het echter moeilijk om te accepteren wat er is gebeurd.
Ik maak op dit moment precies hetzelfde mee!
Heel zwaar na een relatie van 24 jaar waarbij ik altijd dacht: dat zal ons nooit gebeuren!
Mijn partner en ik zitten precies in de zelde situatie. Ik ben eenmalig vreemd gegaan. Ik heb erg veel spijt en snap echt niet hoe stom heb kunnen zijn. Er was totaal geen spraken van recpect. Gewoon ordinaire sex lust. Voor die man maakte het eigenlijk niet veel uit wie denk ik. Hij zat eerst achter mijn vriendin aan. Die toonde geen interessen,zodoende ben ik er ingetrapt.
Voel me echt zo stom en vernederd.
Natuurlijk is het voor mijn man het aller ergste. Hij is hierin ongewild het slachtoffer.
Toch kunnen stellen vreemdgaan overwinnen. Dit kost wel tijd! Jullie zullen met elkaar in gesprek moeten gaan. Wat maakt dat je bent vreemdgegaan? Zocht je iets buiten de deur wat je in relatie niet (meer) vindt? Hoe kunnen jullie hier samen uit komen?
Als jullie er samen niet uit komen, schakel dan een relatietherapeut of mediator in. Zij staan neutraal in jullie situatie en kunnen jullie helpen inzichtelijk te maken wat er mis is gegaan in jullie relatie. Zodat jullie vervolgens weer op kunnen bouwen.
Sterkte en succes!
Ze wil zich laten corrigeren in het ziekenhuis wat ik jammer vind (Verhaal 373)
Zij schaamt zich ervoor , ik vind het heerlijk en pijp mij vrouw wat ik weer heerlijk vind. Ze wil zich laten corrigeren in het ziekenhuis wat ik jammer vind.meer stelken met dit dellema ??
Waarom zoek ik altijd mannen die me pijn doen? (Verhaal 6)
45 jaar en single:
Waarom zoek ik altijd mannen die me pijn doen? Waarom heb ik geen belangstelling voor normale relaties? Is er geen aanleiding, dan bezorg ik mezelf er wel een.
Het ontbreekt mij in iedere relatie die iets voor mij betekent, aan vertrouwen in mezelf. Ik kan niet geloven dat ik ook een bijzonder mens ben. Van anderen vind ik dat al heel snel, maar niet van mezelf.
Steeds wordt weer hetzelfde programma afgedraaid: het blijkt voor de zoveelste keer dat je niet in staat bent een man te houden. Zo iemand als jij deugt ook helemaal niet; alle vrouwen zijn beter en mooier dan jij.
Wie of wat kan mij helpen?
Ken je het boek 'finding clarity' van Jeru Kabbal? Hij schrijft daar heel mooi over. Het boek is ook in het Nederlands verkrijgbaar.
Hallo Anoniem,
Kan het zijn dat jij voor de 'verkeerde' mannen kiest die het meest lijken op jouw vader of moeder. Hoe pijnlijk ook, hier weet jij mee om te gaan omdat jij weet hoe of het voelt. Ik wil je adviseren om te kijken of het ook zo is wat ik je zegt/schrijft. Ik gun jezelf zo en zeker wat meer zelfvertrouwen in wie jij bent!
Hallo bijzonder mens!
Jij heb net als ieder ander recht op een normale relatie, de mannen die jou pijn deden is hun fout leg deze daarom niet bij jezelf neer (makkelijk gezegd ik weet het).
Blijkbaar waren die mannen jou niet waard, jij verdiend vele male beter en jou geluk komt echt nog wel helaas is het soms lang wachten maar dat zal beloont worden.
Want jij bent een bijzonder mens, en verdiend dus een man die echt van jou houd en om je geeft!
Ik ben door oa mijn moeder idd zowat de dood in gepest. Tot ik uit eindelijk zelfs kanker kreeg. Als kind had ik best vaak vriendjes. Uit eindelijk op mezelf gegaan. In het begin vond ik dus een vriendje maar verstikkend. Na verloop van tijd wilde ik dus weer die vriendjes terug. Mensen en vooral mijn moeder begonnen te pesten. Mijn moeder vond zichzelf heel vrouwelijk en vond dus bijna dat ze recht had op iedere man die ik misschien wel leuk vond. Mijn zelfvertrouwen was ineens weg.
Ik heb 1 geluk gekregen, ik vroeg stiekem aan een hulpverlener wat hij van me vond. Hij zei dat ik mooi was en ik heb dat compliment heel erg genant en rebels voor mezelf gebruikt. Op een gegeven moment geloof me, had ik zelfs een paar sexuele partners. Ik vind stiekem nog iemand leuk en ongeacht of er nu meerdere vrouwen 10 keer zo mooi zijn als mij probeer ik er heel misschien mee in contact te komen. Mijn moeder wilde eigenlijk dus dat zij die mannen die ik leuk vond kon krijgen, ze sloeg mij en dat ze hem kon manipuleren mij ook te slaan en vernederen. Ookal zou niemand mij door mijn lelijke uiterlijk geloven als het zo ver komt doe ik er toch aangifte van
MAAR is het echt zo dat je idd op een foute man heel erg ziekelijk valt omdat je hem ergens op je moeder vind lijken? Ja dat herken ik zo ontzettend maar waarom is het dan zo? Hoe maak ik het kenbaar aan die meneer? Ik weet ook dat het niet lang goed gaat maar die bevestiging wil ik zo graag omdat ik ook een persoon ben met een goed karakter ookal is de ander mss world AWFUL
Meestal word er gezegd dat iedere vrouw wel geschikt is, zelfs voor hoe genant ook werk in de sexualiteit. Bij mij was dat ook zo, MAAR ineens was het bij mij ook dat echt ieeeeeeeeeeeedere vrouw beter was als mij. Dit mag je nooit toestaan mevrouw. Ik ken dus die vloek! Probeer eens te vissen naar een complimentje bij iemand. Je mag je niet door anderen en door jouw gedachte laten mishandelen. Je bent een persoon met 2 armen 2 benen en er zit echt alles op en aan wat nodig is. Het ene is niet mooier als het ander.
Natuurlijk hou je niet zomaar van een man want in het begin gaat dat zoals even leuk, dan verder met de rest van het leven en later merk je dat het leuk is om er naar toe terug te gaan.
Verder doe iets aan wat jou leuk staat en misschien loopt de buurvrouw de hele dag in bikini maar als jij iets hebt wat jou helemaal jezelf laat zijn ben je veeeeeeeel meer mooi dan je beseft.
Ook vind ik het zo raar dat ik dus exact hetzelfde mee heb gemaakt. Is dit een manier van vrouwen die gebaseerd daar op dus willen concurreren? Niet aan mee doen mevrouw, u doet zichzelf zwaar te kort. Een leuke man heeft ook zin om met je te vrijen al ben je gekleed naar interesse.
Als laatste wat hebben de mensen toch met sex? Misschien ken jij of verlang jij naar de types die sexueel minder begaafd zijn en dus heel erg blij zijn er mee op te vallen begrijp je? Mij werd zowat sex verboden uit ineens de haat van iemand en personen. Zodat zij dan zichzelf konden profileren. Ow mijn vrouw doet aan sex ow mijn man gaat vreemd ik vind het wel leuk maar jij niet! Uiteindelijk dacht ik, knip de energie van al die mensen los en besef dat jij het recht ook hebt. Ze doen alsof sex heel normaal is voor hun dan he meid? Voor jou niet. Als het maar over sex en vergelijk gaat en jij moet dan gekwetst zijn. Kom op, vraag stiekem om een compliment van een man of misschien wel vrouw en besef dat je ook sexueel aantrekkelijk bent. Besef al helemaal dat sex iets heel erg bijzonders is. Ik heb wel eens te horen gekregen, hoe kan zon lelijkerd als jij sex hebben? Het is iets wat bij mijn mooie lichaam hoort. Waarschijnlijk laat je het ook wel toe dat mensen zo dicht bij komen dat zij negatief mogen praten over je prachtige lichaam. Dat is toch verboden? Jij mag doen en laten wat je wilt ook sex een ander hoeft daar geen toestemming voor te geven en jij durft ECHT wel aan iemand, te vragen al is het een hulp verlener of die jou aantrekkelijk vind. Dan weet je het en heb je het aan jou zelf bewezen, dan kan je gaan kijken welk visje je wilt en het laten merken. Geloof mij ANDEREN ZIJN JOU VOOR ALS JIJ HET NIET DOET! Ik ken mensen die zeggen dat je netjes moet blijven terwijl zij dus echt zeker wel constant aan het proberen zijn onder het mom van experimenteren. Om laaiend van te worden. Ze moeten dan in de markt liggen want ze zijn zielig bla bla. Dat ga jij ook doen. 1tje per keer, als niet bevalt dumpen ze zijn niet zielig hoor vertrouw me! Vaak zijn het van die giro 666 types ik heb hulp nodig en tegen jou laten zien hoe mooi ze zijn. Als jij daar in trapt dan merk je straks dat zij dus overal hebben gesmeekt om aandacht. Doe je het niet verwaarloos je. Ook zo belachelijk dat je de hele tijd dus sexueel beoordeeld moet worden dan heb je ze te dicht bij gelaten zodat ze jou vanzelfsprekend vinden en jou dus mogen beledigen. Ze mogen jou alleen maar complimenten geven de rest word je niet beter van en onthoud, sex hoort bij leven ook voor jou maar dat regel je zelf als je de aandacht aan het lichaam geeft dat nodig is. Ben maar niet bang dat ze stiekem sex hebben want ja dat mag jij ook en ze hebben zich ook echtttttttttt aan de regels te houden maar ook grenzeloos. Je gaat heus niet bij iedereen denken ow die heeft sex. Dat zal best wel meevallen misschien zweten ze het wel uit en mensen die zo jou laten denken dat ze mooier zijn dat zijn KOEKERS ECHT! Ga naar iedere escort service waar ze zeggen iedere vrouw is mooi. Alle klanten zijn gek onthoud dat. En misschien zweten ze het wel uit in plaats van aftrekken masturberen etc. Ik had eerst dus vaak sex uit eindelijk niet meer en haatte ik mijn lichaam gewoon ik was constant bezig met overleven. Nu begin ik weer meer behoefte te krijgen, ok ik geef toe ik heb al een jaar 3 sex partners maar dat was voor de schijn. Nu begin ik te geloven dat er meer mannen zijn als die 3 die dan mij hebben bij gebrek aan beterrrrrrrrr begrijp je? En nu fantaseer ik zelfs snachts wel weer eens en ook tijdens de sex zodat ik leer van sex te genieten. Geloof mij met een man is het geweldig en met jezelf is het ook geweldig. Jouw beleving maakt het het meest lekker.
Als laatste, die foute man he meid, als jij daar iets voor voelt mag dat. Je hebt er al het recht op te fantaseren over hem zelfs met sex en zelfs als hij zogenaamd niks voor jou voelt. Hij kan bij draaien
OW ja en nog even dit! 1 mannen zijn jagers dus die willen allerlei type vrouwen als jou niet hebben komen ze achter je aan als je die vloek los laat. Al is ie met de mooie donkere sex godin dan gaan de oogjes toch naar jou omdetie jou wel wilt probereeeeeeeen haha en daarna laat je los regie op eigen leven, vrijheid en vertrouwen
2 trap nooooooooooit in het verhaal van andere vrouwen die dan zeggen ja sex is normaal. Zij beweren dan dat zij ook gevoelens hebben en dus het recht hebben over jouw lover te fantaseren en dus vlak in je gezicht hem proberen te scoren. Vaak hebben die vrouwen last van oud zeer. Omdat het hen is overkomen doen ze het een ander ook aan. Ze denken niet ow wat je niet wilt dat je overkomt doe het de andere niet aan. Maar mogelijk denkt dat mannetje wel zo hoor! Hij kan best iets voor je voelen, ga er op af probeer jezelf minder tekort te doen vertel niet alles aan je vriendin en onthoud de man is niet heilig er zijn er meer dan jij beseft en meeeeeestal waar rook is daar is vuur. Kan haat zijn maar ook liefde. Mannen willen alle smaakjes vaak proberen. Wanneer je succes hebt dan maak je afspraakjes over wel of niet vreemd gaan begrijp je? Dat groeit, vaak in het begin zo dus verbied jezelf niks en leef je leven laat je niet weerhouden doe wat je wilt ook sexueel jij voelt aan wat goed is. Pak die foute man een beetje als extraatje en al krijg je hatelijkheid dan is de duidelijkheid eerlijk waar de opluchting. Vaak doet een man niet overdreven negatief denk ik dan als ie niks vind. Een neutraal iemand zal normaal reageren waarschijnlijk. Zie het als extra en geniet van de makkelijke dingen en de moeilijkheid geeft jou natuurlijk de vrijheid maar laat je niet leeg zuigen. Los het op maak het kenbaar en klapt het niet dan barst het maar.
Wens je het allerbeste en hoop dat je vindt wat je zoekt 👏👏
Ik zit echt met een wrang gevoel (Verhaal 368)
Het is 2 maand uit tussen mij en mijn vriendin. We hadden een relatie van 4 jaar. Tussen onszelf ging eigenlijk alles goed. Ik was 46 en zij 34 toen we elkaar leerden kennen op het werk. We hadden van in het begin een goed gevoel en alles liep goed, tot ze aan haar ouders vertelde dat ze een relatie had. Zij keurden alles af, ik was te oud, mijn diploma was te min, enz. Haar moeder is zo ziekelijk jaloers dat ze er alles aan deed om mij zwart te maken, zodoende hun dochter zou beginnen twijfelen. Mijn ex is enig kind, en ze proberen alles om haar naar hun kant toe te trekken, en haar met schuldgevoelens te bestoken zodoende ze misschien onze relatie zou opgeven. We hebben door deze issue al 3 keer uit elkaar gegaan omdat de druk bij haar te groot werd, maar een maand later waren we al terug samen. Ik heb haar toen ook aangegeven dat ik genoeg had van het gedrag van haar ouders. Nu zijn we uit elkaar, omdat de druk te groot is. Ik probeer haar uit mijn hoofd te zetten, en dat lukt goed, tot zij opeens me terug wil zien. Ik weet dat ik van mijn hart een steen moet maken, maar telkens ga ik erop in en is zij heel emotioneel, knuffelt mij intens, en vraagt mij volledig uit waar ik met bezig ben. Ik weet dat ze mij doodgraag ziet, en ik haar, maar ik zou me schuldig voelen indien zij door mij geen contact meer heeft met haar ouders. Het liefst vanal vlucht ik met haar ver weg van haar ouders om een leven met haar te kunnen uitbouwen.
Heeft er nog iemand ervaring hiermee? Hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
Bedankt om mijn verhaal te lezen
Moeilijk om alles te relativeren en beslissingen te maken (Verhaal 367)
Ik ben 17 jaar samen met mijn vriend. Hij heeft eigenlijk altijd van grote borsten gehouden en is wat extremer in sex als de meeste (altijd wat meer als huis tuin en keuken seks) . Ik heb hem betrapt op MSN gesprekken toen wij een jaar een relatie hadden. Die gesprekken gingen over seks en fantasieën ook ontdekte ik dat hij vaak naar porno keek (met grote cups).
Dat is in die 17 jaar nog een aantal keer voorgekomen (4 a 5 zover ik hem heb betrapt) het is altijd bij gesprekken gebleven nooit contact in het echt.
Afgelopen jaar hadden wij een flinke dip in de relatie. Dat was in d'r maanden november december. Er is toen een hoop gebeurd en we leefden een beetje naast elkaar. Ik zat niet goed in mijn vel vanwege problemen met mijn oudste dochter van 3 en een overleden familielid en contact met andere familieleden dat verbroken is toen. Ik kon toen alles niet goed meer aan en heb ook deels mijn verdriet weggedronken en redelijk wat alcohol genuttigd.
Tot ik een maand geleden ontdekte op zijn telefoon dat hij contact had met een vrouw. Die had hij ontmoet op marktplaats omdat hij een bh wou kopen van haar. Wederom grote cup. Dit contact is 3 maanden lang geweest en hij heeft haar ook enorm veel cadeaus gegeven (opgestuurd) en ook filmpjes van zichzelf gestuurd waar hij zich aftrok. Ik was in complete shock want wij hadden het in die tijd zeker niet breed en zelfs de kachels uit heel de winter. Ik zag dat hij haar dus cadeaus van een totale waarde van over de 1000 euro heeft gestuurd.
Om een lang verhaal kort te maken en enorm veel gepraat te hebben is zijn antwoord dat hij zich depressief voelde en ook eenzaam etc omdat ik die periode dus niet naar hem omkeek en redelijk veel dronk. Hij zegt naar aandacht opzoek te zijn geweest. Waarom de cadeaus vroeg ik zegt hij ja om aardig gevonden te worden etc etc
Hij is wel meteen hulp gaan zoeken bij een seksuoloog aangezien ik er echt kapot van was/ben. Ik begrijp het nog steeds niet zo goed allemaal.
Ik weet ook niet meer of het logisch klinkt dat iemand dan dit soort dingen kan doen of dat ik gewoon blind ben. Ik ga van de ene kant naar de andere met mijn gevoel.
Wel heb ik in al die jaar een soort complex gekregen ook vanwege mijn borsten die dus met een a/b cup heeeel anders zijn als wat hij steeds zoekt en daardoor hebben wij ook zelden seks waarbij ik nuchter ben. Op de 1 of andere manier kan ik me niet ontspannen bij hem of mezelf zijn ook vanwege alles wat er is gebeurd (dit op seks gebied dan)
Ik heb 2 kleine kinderen en een lange relatie dus wat alles ook nog extra moeilijk maakt.
Vind het heel moeilijk om alles te relativeren en beslissingen te maken en te geloven dat alles voor aandacht was.
(Ze hebben elkaar nooit gezien ik heb contact verzocht met deze vrouw en haar gesproken en ook zij bevestigd dat er geen ontmoeting is geweest. Wel cadeaus kaartjes brieven etc en bel en app contact)
Willen en kunnen! (Verhaal 365)
Ik heb altijd gedacht dat houden van genoeg is tussen twee mensen.
Nee,klaarblijkelijk is dat niet zo.
We hebben alle twee best veel meegemaakt. De basis is bij mij vrij wankel geweest.En ik hou echt van mijn vriend.Maar ik wil wel maar ik kan het niet aan.En dat weet ik maar al te goed.
Ik weet dat we elkaar los mogen laten.Maar daarvoor is het nog te vroeg.
Daarvoor hoop ik nog een aantal patronen uit mijn verleden los te laten.
Het is een proces!Hij is niet voor niets op mijn weg gekomen.
Ik weet dat hij mij op een gegeven moment vaarwel zal zeggen.En ik hem.
liefs!
Samengesteld gezin (Verhaal 364)
Mijn partner en ik zijn 4 jaar samen. We vormen een nieuw samengesteld gezin met langs mijn zijde twee pubers en langs zijn zijde bewust geen kinderen. We maken echter veel ruzie over de kinderen, hij wenst ze zeer streng op te voeden terwijl ik meer mijn moederhart laten spreken en meer door de vingers zie. hij focust zich zeer erg op rekening houden met elkaar, of in mijn ogen eerder met hem. Zo zijn er talrijke, in mijn ogen , futiliteiten waar hij een drama van maakt. Zijn manier van ruzie maken is zeggen dat de discussie stopt, zwijgt en wegloopt, dan lig ik gans de nacht wakker en slaapt hij lekker door. Omdat het me vaak frustreert hoe hij kan slapen terwijl ik wakker lig en me dik maak, ben ik al eens in een andere kamer gaan liggen dubben. ‘s ochtends zie ik dan dat hij gemasturbeerd heeft. Ik begrijp niet of hij de relatie nog waardevol vind. Dit is namelijk het laatste waar ik dan aan denk.
Ik hoor niet anders dat ik in het NU moet blijven (Verhaal 363)
Ik voel me zo vaak slecht. Uitgeput, leeg... duizelig. (Verhaal 69)
Ik voel me op creatief vlak echt een nobody. Ik heb geen goei ideeën, ik blijf hangen en ter plekke trappelen. Ik kan niet met R. praten over zo dingen. Wij zijn 2 individuen met ons eigen levens. En elkaar helpen zit er niet in. Ik moet zelfstandig zijn, mijn eigen leven op rails hebben, zorgen da ik zelf gezond ben, mij goed voel. Ik moet eigenlijk een single vrouw zijn. Die alles zelf doet.
Ik heb soms iemand nodig die luistert, mij frisse ideeën kan geven, mij aanmoedigt of mij steunt. Waarom ben ik in godsnaam samen met zo iemand die alle energie uit mij haalt. Ofja da mag ik niet zeggen. Alles ligt aan mezelf natuurlijk. Ik kies wat ik met mijn leven doe.
Maar ik wil ni alleen in het leven staan. Ik wil net een soulmate. Iemand die mij er soms door kan trekken, iemand waar ik ook al mijn enthousiasme en gekheid mee kan delen. Maar ik haat dit gedoe van “individu” zijn. Zo ben ik helemaal niet en nooit geweest.
Ik wacht tot de jongens ouder zijn. En ik misschien meer stabiel ben (🙏 als me dat zelf allemaal lukt) en dan kan ik misschien wel een “nieuw” leven beginnen. Eentje waar ik op zoek kan gaan naar een echte soulmate, iemand die mij in niks belemmert en mij steunt in alles. En dat zou ik dan ook heel graag voor die persoon willen doen. Maar nu de kindjes klein zijn, moet ik eerst zorgen dat zij oké zijn. Ik zal mezelf MOETEN wegcijferen, voor hun. En eens ik terug on track ben met mijn leven, kan ik eigenlijk R. zijn eigen weg laten gaan (wat hij eigenlijk altijd al gedaan heeft) maar dan zonder mij. (En ik denk dat zijn leven dan praktisch hetzelfde gaat blijven)
En dat is prima dat die zo wilt leven. Maar ik wil terug avontuur, creativiteit, liefde, connecties hebben. Hij is die persoon gewoon niet. Nog enkele jaren, met deze gevoelens blijven zitten gaat niet makkelijk zijn. Maar heb ik een keuze?
Zoek een hobby ga dat serieus 1 of 2x naar toe. Weg uit de vicieuze cirkel waar je in zit. Spreek met een vriendin of collega's familoe af al is het 1x per maand.. dof je zelf op. Kleed je goed aan.. kijk in de spiegel en voel je zelf verzekerd. En zeg dat je verdient om geliefd, gehoord en gesteund te voelen.
Zolang je dit niet gaat inzien zal je ongelukkig achterblijven!
Ja je dient te kunnen steunen op een partner. Ja een partner maakt jou gelukkigER, maar eerst moet je zelf gelukkig willen zijn.
Weet je wat een opgave het is om voor iemands geluk te zorgen?!? Voor 2 mensen voor geluk zorgen? Dat kan niemand.
Veel success
Heeft het instand houden van de relatie in mijn geval nog zin? (Verhaal 361)
Ik (man) ben ruim 20 jaar samen met mijn huidige partner en we wonen sinds 2012 samen. Laatste verhuizing was oktober vorig jaar.
Ik heb mijn partner (vrouw) in de voorbije jaren zien veranderen van karakter en gedrag en niet bepaald in haar voordeel. Ik ga er niet over uitwijden maar anno 2023 en eigenlijk sinds zeker 7 a 8 jaar daarvoor is het een feit (dus geen mening maar eigen waarneming en constatering) dat zij drie verslavingen heeft waarmee ik haar bepaald niet heb leren kennen. Kort en goed: ze drinkt stelselmatig (veel) teveel (ongeveer 1,5 fles droge witte wijn per dag), ze eet stelselmatig teveel (zowel maaltijden als tussendoortjes) en dat is ook onmiskenbaar aan haar postuur te zien én ze heeft een telefoon/annex schermverslaving.
Ik ben bepaald geen ruziemaker (en eigenlijk trek ik mijn bek gewoon veel te weinig open om kenbaar te maken hoe ik erover denk), maar het is wel zo dat vorig jaar zomer ik dit voor het eerst - op een signalerende manier - bespreekbaar heb gemaakt. Dat ontaarde dan ook niet in een ruzie. Ik merk wel al een aantal jaar dat het steeds mee aan me vreet en ik ben inmiddels zo ver dat ik tot de conclusie kom dat ik hard op weg ben om doodongelukkig in deze relatie te worden. Er wordt vrijwel dagelijks dezelfde film afgespeeld waar ik zelf onderdeel van ben. Een week of 6 a 7 geleden is dit nog een keer onderwerp van gesprek geweest, weer zonder ruzie, waarbij ik op het eind aan haar vroeg, of ze er iets mee kan. Toen zei ze volmondig ja. Nu weer de nodige weken verder stel ik vast dat er helemaal niets verandert. Sterker nog, ze gedraagt zich in huis gewoon of er helemaal niets aan de hand is. Alsof de gesprekken er niet zijn geweest en in ieder geval of ze er geen boodschap aan heeft. Dit geeft mij nog eens extra het gevoel en de indruk dat ze mijn signalen niet serieus neemt en feitelijk misbruik maakt van mijn goed(gelovig)heid.
Voor de beeldvorming. Om óók uiting te geven aan mijn klote gevoel bij de hele situatie ben ik in huis al een hele tijd stil. En dan bedoel ik echt stil. Seks is er al vele jaren niet meer en slapen doen we ook al enkele jaren niet meer samen omdat we elkaar snurken verwijten (en ik weet uit ervaring dat het snurken van haar er ook niet om liegt). Dat heeft me al vele nachtrusten gekost. Maar dat is maar een detail en als dat het enige probleem zou zijn, zou ik nooit op deze pagina terecht zijn gekomen.
Qua werk is het zo dat zij een contract heeft van 28 uur per week, maar in de luxe omstandigheid verkeert dat ze het merendeel van de tijd thuis kan werken. In de praktijk gaat ze dus gemiddeld twee daagjes (het zijn niet eens hele dagen) naar kantoor. Meestal tot een uur of twee. Ik werk fulltime.
Het zal op basis van mijn verhaal hierboven (dat allesbehalve compleet is maar wel een goede weergave van de essentie is) hopelijk niemand verbazen dat ik inmiddels zo ver ben dat ik helemaal niet meer graag thuis ben, als zij er ook is. Sterker nog, ik voel me helemaal niet meer op mijn gemak bij haar en dagen thuis gaan als een sleur voorbij. Ik ben al een tijdje zo ver dat ik na werktijd doordeweeks en ook in het weekend vaak nog een poosje naar een terras ga, zeker met dit mooie weer, om maar zo weinig mogelijk samen thuis te zijn. Nee ik heb niemand anders op het oog, en nee, ik ben op het terras niet aan de drank, voordat mij dat tegen wordt geworpen. Kort en goed kom het erop neer dat, vanwege haar beperkte dagelijkse energie (en dat neem ik haar uiteraard niet kwalijk), zij elke avond al vroeg naar bed gaat, meestal binnen een half uur na het avondeten. Dat zijn de spaarzame uurtjes elke dag dat ik het gevoel heb enigszins rust te hebben.
Ik kan hier een boek over schrijven maar ik laat het voor nu hier maar bij in de hoop dat hetgeen ik geschreven heb voldoende beeldvormend is voor de beantwoording van mijn vraag. Doe ik er verstandig aan, en heeft het überhaupt zin, om met deze relatie verder te gaan. Ik ben de persoon er niet naar om een relatie van ruim 20 jaar 'zomaar' overboord te gooien, daarom zijn die twee gesprekken er ook geweest. Maar ik ben nu op het punt dat ik het echt niet meer trek omdat de impact op mij en mijn gevoel gewoon gigantisch is. Ik denk er nu aan om binnen afzienbare tijd nog een keer het gesprek aan te gaan, maar dan wel met het stellen van een ultimatum. Geen vrijblijvendheid meer dus. En om dan ook duidelijk te maken dat ik er doodongelukkig van word en voor mezelf de conclusie heb getrokken dat ik niet tot mijn dood zo wil leven. En dat is ook de harde waarheid. Als er dan binnen die termijn - ik denk aaan maximaal drie maanden - nog niks substantieel verandert op elk van de pijnpunten, dan stop ik er mee. Dan kan ze me niet verwijten dat ik haar geen gelegenheid heb gegeven om te verbeteren.
Graag jullie reacties, ook met tips en adviezen. Hoe dan ook hou ik deze situatie niet vol.
Wat moet ik hier van denken (Verhaal 360)
Ik heb een man die in 16 jaar nooit heeft kunnen/willen babbelen in onze relatie.
Nu het gebeurt vaak dat hij heel wat kleren van mij verstopt. Zo ook mijn trouwring,ketting, verlovingsring en verlovingsarmband.
Wat moet ik hier van denken.
Zou denken dat hij niet wil dat iemand me kort of open gekleed ziet. Maar dan kan hij dat toch zeggen.
Maar aan de andere kant koopt hij extra vagante lingerie sexy setjes zeer hoog gesloten laarzen. Voor zichzelf lederen broek. En als we sex hebben is de zaad er nog voor we vrijen. (Hij heeft zich wel laten steriliseren) zegt dat het daar aan ligt. Maar ik geloof er niks van.
Wat moet ik doen? Hem aanspreken hierover? Of het negeren. Maar niemand vind het toch leuk als iemand anders gaat bepalen wie wat mag en moet aan doen.
Help ben radeloos
Wat zouden jullie mij adviseren? (Verhaal 170)
Kan iemand mij advies geven over welke stappen ik kan nemen want ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik heb een zoontje waar ik veel voor over heb en waar eigenlijk mijn leven om draait. Ik heb mijn partner 3 jaar geleden ontmoet toen ik met mijn zoontje was. Ik zag het niet echt zitten met hem. Hij kwam naar me toe en wilde in eerste instantie contact voor de kinderen. Dat is prima maar later wilde hij steeds meer contact met mij persoonlijk. Uiterlijk is niet heel belangrijk voor mij maar hij zag er niet uit als het type waar ik normaal voor zou vallen zoals een zacht lief uiterlijk en een beetje speels zodat ik grapjes met hem kon maken. Ik reageerde steeds op zijn berichtjes en kreeg medelijden met hem omdat hij al lang vrijgezel was en sprak over al zijn onzekerheid en hoe graag hij mij zag en een kans van mij wilde. Op een gegeven moment heb ik het om die reden een kans gegeven en werden de kinderen ook hecht en mijn zoontje ook met hem. Ik merkte al snel dat deze relatie niet natuurlijk voor mii voelde. Ik heb vanuit het verleden veel gedate en een paar goede relaties gehad waar ik fijne herinneringen aan heb. Bij hem voelde het niet echt als thuis, ik maak me op als ik weg ga maar thuis wil ik in het weekend dat mijn zoontje bij vader is het liefst mijn pyjama op de bank zitten en lekker niks hoeven doen. Alle andere dagen ben ik bezig met huishouden, werken, afspraken, dingen voor mijn zoontje regelen, ik heb interesses in veel dingen en ben daar graag ook nog een beetje mee bezig, ook graag op de dag dat mijn zoontje weg is om de week het weekend. Mijn partner vind dit saai, verveelt zich snel, is heel erg jaloers en ik kan hem nergens mee naartoe nemen omdat hij heel negatief is en weinig interesses heeft om over te praten. De keren dat ik hem meevroeg was hij vaak ook ineens ziek maar als wij terug kwamen zat hij bij eigen oude vrienden bier te drinken of wiet te roken. Iets dat niet zown grote rol in mijn leven peelt aangezien ik alleen drink op verjaardag of kerst enzo. Mijn partner heeft mij nooit bij deze vrienden toegelaten en ik weet via anderen en wat hij me vertelde dat er niet veel soeps uitkomt. Zo praten ze als volwassen mannen 40+ seksueel getint over meisjes van 15 jaar en over geld voor bier of drugs. Dit trekt mij ook niet en ik denk dat mijn partner zelf ook zo is als hij daar is. In mijn gezelschap heeft hii namelijk ook nooit veel te vertellen. Als ik hem iets vraag staart hii vooruit en negeert mij soms uren aan een stuk. Hij loopt ook regelmatig weg als ik tegen hem praat zonder dat hij iets zegt. Het is soms zo erg dat als ik de woonkamer of keuken inloop dat hij zonder dat een van ons iets heeft gezegd opstaat en weg loopt. Hii doet er ook vanalles aan om mij door de dagen heen te ontlopen. Hij gaat heel lang boodschappen doen, douchen midden op de dag, ineens slapen midden op de dag, hij plant zijn werk zoveel mogelijk als ik thuis ben en als ik moet werken kan hij ineens heel de dag op de bank zitten alleen (als ik hem moet geloven). Maar verder zegt ie dat hij daar een hekel aan heeft om thuis te zitten. Hij heeft mij en mijn zoontje een paar keer buiten gesloten, hij zei dat hij dan in bed lag en niet durfde open te doen uit schaamte, later bleek steeds vaker dat hij gewoon de knip er voren op deed en de achterdeur op slot als hij weg ging met de enige sleutel die ik dus niet heb. Dan ging hij gewoon bij die vrienden drinken en loog er achteraf over, eerst dus over het bed, later over de winkel en dat hij lopend was gegaan etc. Ik heb hem meerdere keren op liegen betrapt en achteraf kwam hij smekend naar me terug dat hij loog uit schaamte en dat hij misschien een alcohol probleem had maar ook niet zo wilde leven. Ik gaf hem omdat onze levens nu verstrengeld zijn steeds een nieuwe kans omdat hij daarom smeekte. Ik heb door deze drie jaar heen ook potentiële leuke partners afgewezen die dan lieten merken dat ze wel eens met mij wilden afspreken. Mijn partner was dan meteen in alle staten en ik liet het aan me voorbij gaan. In situaties waarin mijn partner weer verdwenen is vraag ik me dan regelmatig af waarom ik die andere mannen eigenlijk niet die kans heb gegeven omdat ze eigenlijk wel oprecht overkwamen en ook meer positieve gevoelens oproepen bij mij. Wat ik goed aan mijn partner vind en waarom ik hem denk ik steeds een nieuwe kans geef zijn zijn mooie praatjes. Dat hij beseft dat ik beter waard ben, dat hij me ongelukkig maakt en dat ik dat niet verdien omdat hij me gelukkig wil zien. Hij belooft daarbij echt beter zijn best te gaan doen voor mij. Ondertussen hebben we de laatste twee jaar van 3 keer per dag seks naar 1 keer per week seks naar soms maar 1 keer per twee weken seks waarbij hij binnen twee minuten klaar is. Ik geef hem regelmatig aan dat ik meer intimiteit wil, niet alleen de seks en gewoon lichamelijke aanraking maar ook meet connectie met hem wil voelen. Dat we eens een dagje samen kunnen doorbrengen zonder dat ik me moet aankleden opmaken en iets moet gaan doen of iemand moet optrommelen omdat hij zich anders verveelt. Hij zou eens met mij kunnen praten maar er komt dan geen woord uit en hij zit dan maar te zuchten. Zodra ik dan probeer een gesprek aan te knopen loopt hij weg om zogenaamd drinken te halen of te roken of hij duikt snel op zijn telefoon en mompelt iets onverstaanbaars terug. Ik ben ook erg ziek geweest in de tussentijd waardoor ik het erg zwaar had met de alledaagse dingen. Mijn partner liet mij ook toen vaak stikken en ik voelde me vooral schuldig omdat hij wilde dat ik meer deed en zorgde dat ik er goed uit zag etc. Ik heb me erg eenzaam gevoeld gedurende mijn ziekte en toen ik eindelijk ging genezen was ik erg blij samen met mijn familie en omgeving maar mijn partner deed net of het vanzelfsprekend was en had niet echt de behoefte om erbij stil te staan of er alsnog eens over te praten en uit te spreken dat hij blij was. Hij leek het zelfs vervelend te vinden dat ik weer ging werken want hij heeft mij sindsdien al meerdere keren beschuldigd van vreemdgaan en hij is mij een paar keer gevolgd. Als ik hem vroeg eens op mijn werk langs te komen dan wou hij dat ook niet. Ik ben een paar vriendschappen verloren door hem omdat hij te jaloers was en hij het absoluut niet meer wilde hebben of omdat ze zijn gedrag erg storend vonden en niet begrepen wat ik in hem zag, ze kwamen dan op een duur niet meer omdat ze moe van hem werden. Ook daar heb ik veel spijt van uiteraard en ik heb nu regelmatig een strijd met hem om mijn huidige contacten toch te behouden. Van zijn contacten mag ik zijn ouders wel maar de rest heb ik dus niet ontmoet en lijken ook geen stabiele personen te zijn. Zijn exen blijken van verhalen ook hele vage typjes te zijn die vreemdgingen en in hun omgeving logen over onzinnige dingen zonder reden. Heel kinderachtig dus maar dat was voor hem ookal 10 jaar geleden of meer. Alleen de moeder van zijn eigen kind had hij nog even wat mee maar dat is ook een zware psychische patient en door alle kindermishandeling bij haar was er ook heel veel gedoe rondom zijn eigen kind steeds waar we het niet over eens konden worden. Op de momenten dat hij er voor zijn eigen kind moest zijn en moet opkomen deed hij het tegenover gestelde en op de momenten dat zijn kind veel te ver ging met messen zwaaien en continu liegen en bedriegen en irriteren en mijn zoontje ook opsluiten en pijn doen en bedreigen dan bleef hij maar verwachten dat ik er alles voor bleef regelen en doen alsof het mijn eigen kind was. Maar het feit was dat ik alles betaalde en regelde terwijl hii de verantwoordelijkheid voor zijn kind heeft en ik die voor mijn kind waarvan ik de veiligheid ook moet kunnen waarborgen. Uiteindelijk is het opgelost doordat hij de omgang stopte met zijn eigen kind. Ik maak me nog steeds zonder om de situatie maar de enige manier om rust te vinden in door dat stuk los te laten want ik kan er niks aan veranderen vanuit mijn positie en mijn partner lijkt het expres te saboteren. Voor mij is dat verloren energie, vooral tijdens mijn ziekte heeft het teveel van me gevraagd. Het is ook vaak gebeurd dat mijn partner tijdelijk bij mij weg ging, ook omdat ik zelf vaak heb aangegeven dit niet meer te trekken en me vernederd voel door hem. Als hij dan steeda vaker zei dat hij niet wist of hij ooit nog wel iets voor mij kon opbrengen terwijl hij daar eerder nooit problemen mee zou hebben gehad (op het gebied van praten, seks en een gezellige partner zijn) dan zei ik ook dat het dan wel ophield. Dan kwam hij later toch weer met hangende pootjes terug en dat hij voor altijd spijt zou hebben etc. Daar zaten dan dagen tussen dat ik hem appte en hij me volledig negeerde en nergens te bekennen was. Dan na twee weken dook hij weer op en deed weer zijn verhaal waardoor ik het gevoel steeds heb dat hij mij toch waardeert. Nu vandaag is hij weer ineen weg, gister de vrijdag dat mijn zoontje weg ging weer de zelfde ruzie als altijd de vrijdag vooraf plaatsvind en vandaag had hij wat spullen in een tas gepropt en is hij weer weg, hij appte of ik hem niet wou blokkeren en dat heb ik niet gedaan, ik vroeg hem uit wanhoop of dit betekent dat hij het opgeeft en zoals verwacht krijg ik daar geen reactie meer op. De reactie komt vanacht als ik slaap en hii uitgedronken is of over een paar dagen als hij me ineens terug wil. Ik weet niet goed in verband met mijn zoontje die erg aan hem gehecht is hoe ik dit moet afkappen. Mijn zoontje krijgt er erg veel verdriet van maar dit elke keer geeft ook veel onzekerheid en onduidelijkheid voor hem. Als ik eerlijk ben denk ik dat mijn partner niet van mij houdt ookal zegt hij dat ik het beste ben dat hem ooit is overkomen en dat hij nooit zoveel liefde heeft gevoeld, toch voel ik dit niet zoals ik wel van hem ben gaan houden en steeds blijf hopen dat hij ervoor gaat. Het grootste probleen is dat we apart wonen. Hij wilde wel samenwonen maar ik durfde dat niet aan omdat het voor mijn gevoel nooit was zoals het hoorde te voelen en gaan. Ik ben daar aan de ene kant heel blij mee maar aan de andere kant is het heen en weer ook belastend voor mijn zoontje en voor mij natuurlijk. Nou wil ik graag de knoop doorhakken terwijl we eind van de maand met zijn drie op vakantie zouden gaan. Daarbij vraag ik wel iemand anders eventueel want ik betaal ook alles wat ik erg jammer vind dat hij mij nooit verrast. Maargoed het grootste probleem is dus dat ik erg klein woon en deze woning puur aanhou als back up om niet in de problemen te komen. Mijn partner heeft een gezinswoning maar zit daar alleen. Wij hebben samen maar 1 slaapkamer dat mijn zoontje en ik niet erg vinden en in de woonkamer kan ik ook lekker slapen. Mijn woning is voor onszelf dus geen probleem maar mijn zoontje wordt hier wel op aangekeken op school. Sommige ouders weten alleen van de woning van mijn partner af, zelf wonen ze bijna allemaal in mooie nieuwbouw koopwoningen en er zijn maar drie kinderen met een gemiddelde woning maar dan hebben ze alsnog een gezinswoning in de buurt. Mijn zoontje speelt het liefst elke dag met een kindje van school en ik ben heel erg bang dat mijn zoontje afgewezen word als de ouders van onze woning afweten. Dit zit mij al lang dwars. Ik sta ingeschreven voor een woning maar dit kan nog wel twee jaar gaan duren door de lange wachtlijsten. Ook ben ik zelf niet heel erg handig en heeft mijn eerdere ex alle gereedschap gehouden. Deze partner nam dan wel eens zijn gereedshap mee en hielp met de klusjes. Mijn familie woont niet heel ver maar wel in een andere stad, daar thuis spelen na school is geen optie. We hebben ook een hond, als mijn partner echt uit beeld verdwijnt dan denk ik dat de hond weg moet. Ik ben namelijk aan het werk en met mijn zoontje ook regelmatig naar sport of visite bij mijn familie in de vakanties en het weekend dat hij bij mij is. Mijn partner zal dan niet meer kunnen bijspringen voor de hond en dat vind ik ook zonde. We hebben de hond samen genomen voor zijn kindje maar dat is helemaal verkeerd uitgepakt omdat zijn zoontje de hond mishandelde. Sindsdien moppert mijn partner sowieso ook steeds meer op de hond. Mijn zoontje is wel erg gehecht aan de hond en ik denk als ik de hond nu ook ineens weg doe dat het nog een grotere impact zal hebben allemaal. Ik twijfel heel erg mijn partner de volgende keer terug te nemen of er echt mee te stoppen. Als ik alleen was zou ik er definitief mee stoppen en al gestopt zijn maar voor mijn zoontje vind ik dit heel erg lastig en eng. Ik kan hier wel over praten met mijn familie maar zij vinden dat ik me niet druk moet maken over de woning terwijl dit wel gevolgen voor mijn zoontje heeft en misschien betekent dat hij geen speel afspraakjes meer zal hebben waar hij intens van geniet. Is het verstandig deze relatie nog twee jaar door te laten sudderen tot wij een andere woning hebben? Dat voelt ook niet goed. Mijn grootste wens is dat mijn partner zijn woorden zou nakomen maar ik weet ergens wel dat dat niet gaat gebeuren. Ik ben niet bang dat ik geen andere relatie meer zal krijgen maar wel dat ik door deze relatie erg huiverig ben geworden om nog iets aan te gaan of ooit nog samen te durven gaan wonen met een man die alles op orde heeft. Ik heb heel veel eigenwaarde verloren en heb het gevoel dat ik dat niet meer waard ben.
Wat zouden jullie mij adviseren?
Ik ben halverwege je verhaal gestopt met lezen . Als ik je 1 advies mag geven is dat kies voor je kind en niet voor deze ongelooflijke egoïstische onvolwassen onverantwoordelijke jaloerse manipulatieve wrede man. Ik vroeg me nog af of hij bij jou in huis woont , want dan is dat zo te zien de enige reden waarom hij jou de hele tijd zogenaamde complimenten geeft. Ga bij hem weg en ontmoet iemand waar je je aan kunt optrekken, niet deze lul. Mvgr J
Ik heb het helemaal gelezen en ben benieuwd hoe het met je gaat en of het gelukt is te stoppen met deze man.
Een dergelijke relatie is destructief en heeft grotere gevolgen voor jullie dan samen gelukkig en gezond klein behuisd zijn. Jouw punt over klein wonen en oordelen van anderen en het mogelijk mislopen van speelafspraakjes herken ik zelf ook, maar ook een relatie vol leugens (ook met deur op slot blowen etc is mij niet vreemd, heb ook zo’n ex gehad). Ik hoop echt dat je de kracht vindt of hebt gevonden om weg te gaan. Gelukkig heb je een eigen woning ookal is die klein dat maakt niet uit. In dit geval een zegening.
Heel veel kracht gewenst!
Blijkt haar ex ook meer te willen dan alleen contact (Verhaal 359)
Onlangs heb ik ontdekt dat het contact er nog steeds is en blijkt haar ex ook meer te willen dan alleen contact
Ik heb geen idee hoe dit aan te pakken en hoe dit op te lossen.
Voor ze het wist zat ze bij hem thuis (Verhaal 358)
Hoe leer ik iemand kennen die niet praat en deelt? (Verhaal 94)
Hoe doen jullie dat?
De oplossing al gevonden?
Hier net zo’n man zitten die niks nada noppes vertelt. Als ik de meest standaard vragen bij thuiskomst vraag krijg ik net een ja, prima of nee.
Vertelt zelden iets uit zichzelf, communiceert eigenlijk niet over agendaplannen oid en als ik een goed gesprek wil voeren of een vraag stel omdat ik iets niet begrijp, klapt die inderdaad ook dicht. Stom voor zich uit staren, totdat ik na een half uur zeg en?? Maar dan moet die weer opnieuw denken en na een week heb je nog geen antwoord. Heel lastig wel eigenlijk
Heb helaas rijke ervaring met zo een partner..
Ik denk dat dit komt door wat vanuit huis is geleerd, is er geleerd om open over je gevoelens te praten of juist niet? Was er een open cultuur of een gesloten cultuur.
Kunnen er traumas in het spel zijn waarom hij/zij niet opent over zijn of haar gevoel? Bijvoorbeeld slechte relatie voor jullie gehad of het overlijden van een belangrijk persoon? Heeft hij of zij het gevoel gehad nooit goed genoeg te zijn geweest thuis?
Als een man zijn gevoelens niet kan uitdrukken dat kan het ook komen doordat hij dichtklapt of letterlijk niet weet hoe zijn gevoel te omschrijven. Wat zou helpen hierin is therapie en aan zichzelf werken mits hij dat ook wil voor jullie relatie. Anders is zelf afstand nemen en hem laten beseffen wat die mist het beste.
Je kunt alleen een visueze cirkel doorbreken als je zelf er verandering in brengt en bij jezelf nagaat of jij wel een partner wilt waarmee je geen diepe connectie op kan bouwen? Want uiteindelijk haal je dan zelf ook geen geluk uit de relatie en blijf je jezelf aanpassen.
Interesse in een kontakt met een andere man (Verhaal 356)
Een man van middelbare leeftijd die de laatste tijd steeds meer interesse in een kontakt
met een man wil, ben getrouwd maar wil graag eens mijn gevoel volgen sex met mijn huidige partner is op een nulpunt.
Misschien dat er iemand is die mijn gevoelens kan beantwoorden.
Helaas al 15 jaar geen seks en intimiteiten meer (Verhaal 355)
Het gekke is misschien wel dat we goed door één deur kunnen en het gezellig hebben samen.
Ik ben een mensen mens, raak graag mensen aan kus graag, knuffel graag, en kan geen gemeenschap meer hebben ik denk door mijn leeftijd en medicijn gebruik.
Ik zoek een lieve vrouw of man in de regio Nijmegen die mij begrijpt en met mij wil kennis maken.
Blijf het niet kunnen begrijpen (Verhaal 352)
Ik heb mijn man betrapt bij het kijken naar porno en bevredigen van zich zelf daarbij .
Bij eerst ontkennen is er toch uitgekomen dat hij eerst zij dat hij het 2 jaar deed en later zij hij dat hij zich had vergist toen werd het 1 jaar .
Ik ben 1 maand weggegaan en heb het toen weer geprobeerd .
Maar na 7 maanden is het mij toch niet gelukt .
Ik voel mij bedrogen ! Alles waar hij ooit voor stond is weg .
Hij had bv altijd een mening over vrouwen in het algemeen m b t vreemdgaan . Ook verafschuwde hij porno want dan moest hij altijd aan zijn dochter denken ( al die meisjes hebben ook ouders ) en nu dit ik kan het niet rijmen .
Ik heb nu gekozen om apart te wonen een soort lat relatie .
Het bedrogen gevoel gaat echter niet over .
Wel ben ik opgelucht nu ik hem niet steeds zie.
Het blijft in mijn hooft malen.
Hoe kun je nu met koptelefoon op en je mobile in je hand in de huiskamer gaan zitten kijken naar porno , en je daarbij af zit te rukken . terwijl je denkt dat je vrouw naast je in de slaapkamer ligt ?
En dan als excuus zeggen ja we doen het al jaren niet meer . En ik heb ooit gezegd nou dan geef ik er wel een rukkie aan ?!!! Nooit gezegd bij mijn weten .
Maar ik denk toch dat ik de juiste beslissing heb gemaakt door voor mijzelf te kiezen .
Dat heeft hij toch ook gedaan ?
Seksuele problemen kwamen door zijn medicijn gebruik . Ik vond het echter geen probleem .
Hebben ook nog Viagra geprobeerd maar daar kreeg hij hoofdpijn van !!
Blijf het niet kunnen begrijpen
Moet ik toch de waarheid boven tafel zien te krijgen? (Verhaal 347)
Mijn verhaal is heel lang, dus ik kort het even in.
Ik ben na 7 jaar samenwonen (relatie van 17 jaar) weer alleen gaan wonen omdat mijn ex 'er klaar mee was'. De werkelijke reden weet ik tot de dag van vandaag nog steeds niet. Mijn onderbuik gevoel zegt dat hij verliefd is geworden op iemand anders (daar niets mee gedaan heeft naar mijn idee) maar het echte verhaal ken ik niet. We hebben nog even een relatietherapeut geprobeerd, maar ook daar kwam geen 'boe of bah' uit.
Ik ben er echt ontzettend naar en verdrietig van geweest omdat mijn onderbuikgevoel best wel sterk is. Nu, na dik een jaar heeft hij weer contact met me gezocht, spreken we weer met elkaar af en is het oprecht gezellig. Echter wil hij nog steeds niet praten over de werkelijke redenen van de breuk. Eigenlijk vind ik dat ik daar wel recht op heb, maar ik realiseer me dat als ik daar over ga 'zeuren' dat ik de 'relatie' die ik nu weer met hem heb, kapot maak. Het is mijn frustratie.
Nog steeds kan ik er wakker van liggen. Wat is er gebeurd destijds en waarom vreet het zo enorm aan me. Wat vinden jullie, moet ik het naast me neerleggen en genieten van het moment? Of moet ik toch de waarheid boven tafel zien te krijgen?
Alvast dank voor jullie reacties. Groetjes Anneloes uit Amsterdam.
Je zeurt niet als je dit wil weten. Sterker nog, je hebt er recht op. Hoe wil je anders nog verder met deze relatie? Dat kan toch niet als jullie daar niet open over kunnen praten? Je mag meer voor jezelf opkomen (zegt mijn gevoel)
Succes!
En aangeven dat je anders niet verder kunt.
Dat zou ik zelf doen. Maar het is altijd makkelijk praten voor een buitenstaander.
Het is ook moeilijk omdat je bang bent het ‘te verpesten’ zoals je aangeeft. Dat geeft aan dat er eigenlijk niet zoveel openheid tussen jullie is (geweest). Maar als je er echt achter staat dat je er recht op hebt, ga je zelfverzekerd het gesprek aan.
En wat is verpesten? Dat je hem kwijt raakt omdat hij niet tegen moeilijke gesprekken kan? Tja dan ben je sowieso beter af zonder hem.
Wederom succes 😉
BDSM (Verhaal 279)
Misschien had ik voor dat ik met haar ging trouwen, beter kunnen zeggen dat ik van bdsm houdt, dan was zij waarschijnlijk nooit met mij getrouwd.
Zij weet nu wel van mijn gevoelens maar zij heeft er totaal niets mee , dus gebeurd er niets mee en wij hebben hierdoor ook al jaren geen seks.
Maar het gevoel en de behoefte blijft altijd terug komen bij mij, ik ben zo geboren want als kind had ik deze gevoelens al alleen weet je dan nog niet wat het betekent.
Het liefst zou ik een relatie willen hebben met een vrouw die mij volledig onder controle heeft en die dus mijn meesteres is maar die hier zelf natuurlijk ook plezier in heeft.
Uit pure wanhoop ben ik op een bdsm datingsite gegaan waar ik wel contact heb gehad met vrouwen die hier voor openstaan.
Maar als zij dan vragen om elkaar eens te ontmoeten gaat het mis , want ik weet niet hoe ik dat bij mijn vrouw moet brengen als ik alleen een dagje op pad ga .
Ik ben radeloos aan het worden want ik durf ook niet te gaan scheiden want mijn vrouw heeft 3 dochters, waar ik een goede band mee heb opgebouwd, en die gaan het zeker voor hun moeder opnemen.
Dus ik heb mij nu maar beperkt tot het kijken van bondage filmpjes en het lezen van verhalen van mensen die wel zo ‘n relatie hebben.
Maar dat blijft natuurlijk maar behelpen, ik zou er echt alles voor over hebben om een relatie te krijgen met een vrouw die mij dit allemaal kan geven maar ik durf niet van mijn vrouw af te gaan.
Ondertussen wordt ík steeds ongelukkiger en weet ik niet meer wat ik hier mee aan moet.
We groeiden uit elkaar en mijn man ging rond de eeuwwisseling zelfs vreemd. Dat leidde de ommekeer in. Ik was woedend en eiste van hem dat hij voortaan gekuist door het leven zou gaan. Er waren inmiddels heel effectieve kuisheidskooitjes op internet verkrijgbaar. Hij sputterde erg tegen maar ging uiteindelijk overstag. Hij had wel door dat ik het meende. Anders zou het einde relatie zijn.
Ik ben nu ruim 20 jaar zijn Meesteres en draag het sleuteltje met trots aan mijn hals.
We zijn nu beiden 70 jaar en hopen er nog lang van te genieten.
Al heel snel veranderende dat (Verhaal 333)
Ligt het aan mij of is het de waarheid? (Verhaal 349)
Ik ben al ongeveer 7 jaar samen met mijn vriend, en zeker op een leeftijd van 23 jaar is dat al lang. Pfoe, waar zal ik beginnen? Komt erop neer dat mijn vriend al 7 jaar lang vreemdgaat met enige regelmaat. Voornamelijk veel online chatten met vrouwen (zelfs bekenden/vriendinnen van mij: heel pijnlijk), maar ook afgesproken. Deze vrouwen denken dat hij gewoon single is en weten vaak niet van mij af. Nu ben ik zelf ook jaloers en onzeker, wat het moeilijk maakt om ermee om te gaan. Hij zegt dat hij het zelf ook niet wilt, maar een bepaalde drang voelt om aandacht te krijgen (die ik voor hem blijkbaar niet kan verzadigen), waardoor ik hem het voordeel van de twijfel geef. Na hem verschillende keren betrapt en geconfronteerd te hebben, heb ik ook meermaals op het punt gestaan de relatie te beëindigen. Wanneer ik aangeef mij zorgen te maken of het onderwerp aanhaalt, wordt hij boos en vindt dat ik me aanstel en dingen verbeeld die er niet zijn. In mijn ogen zou hij dan dus zijn best doen om het tegendeel te bewijzen, maar hij laat mij express in twijfel zitten met onbeantwoorde vragen. Elke keer overtuigd hij mij toch weer dat het beter zal gaan en ga ik twijfelen aan mezelf of ik wel echt de relatie wil stoppen of dat het een opvlieger is. Nu zitten we wel sinds kort in therapie, maar ik heb niet het gevoel dat hij het serieus neemt. Elke keer wilt hij de sessies uitstellen (hij zegt vanwege de verbouwing, dus dat is een geldige reden, maar ik vind therapie ook belangrijk). Het gaat heel erg met ups en downs, maar de laatste tijd is er nog een schepje bovenop. Hij wordt heel snel boos en gaat me dan ook uitschelden wat ik niet acceptabel vindt. Zo heeft hij wel eens gedreigd dat wanneer ik niet ophoud, hij mijn hoofd tussen de deur zou stoppen, mij aan mijn haren naar buiten zou trekken en vanochtend zei hij nog dat hij wenste dat ik een hartaanval kreeg. Ik weet niet goed wat ik hiermee moet, als ik zeg dat ik het niet oké vind hoe hij tegen mij praat, maar dan wordt zijn taalgebruik nog grover. Gelukkig is het (nog) nooit zover gekomen dat hij fysiek geweld gebruikt tegen mij, maar ik sluit niet uit dat ik dat in de toekomst nog wel zie gebeuren. Wat mij zo in verwarring brengt is dat hij ook wel zegt dat hij met mij wilt trouwen en kinderen wilt, met mij een toekomst op wilt bouwen en hebben we ook leuke tijden. Ook hebben we recent een huis gekocht (misschien niet de slimste keuze, maar ik zei "als we in therapie gaan en jij denkt dat het goed komt, dan is het oké"). Als ik van een afstand naar onze relatie kijk, dan denk ik echt waarom laat jij dit jezelf gebeuren, je bent nog jong en hebt een baan, ga gewoon weg bij hem (we hebben ook geen kinderen, wel een huis). Aan de andere kant houd ik wel echt van hem, en ben ik ook bang hem kwijt te raken. Zeker gezien hij een meer dominant persoon is en ik niet, is hij iemand waar ik me goed aan kan optrekken. Verder heb ik hoop dat door therapie zijn behoefte aan vrouwen aandacht stopt en hij stopt mij te kleineren en beledigen, maar ik twijfel zelf of die hoop ook realistisch is. Heeft iemand tips??
Begin alsjeblieft niet aan kinderen, dat doen heel veel mensen in de hoop dat het beter wordt. Een huis kopen was al een mistake denk ik. Je bent nog jong, alles kan nog ten goede veranderen voor je, don’t worry, maar niet in deze relatie
Je vriend heeft narcistische trekken.
Wat je vaak ziet is dat dit soort mannen zorgzame vrouwen aantrekken, die te lief zijn. Hoe kan ik hem helpen? Ja maar het komt door zijn jeugd.
Ook zijn deze mannen (die in hun jeugd vaak verwend zijn) verbaal sterk en ruiken daadwerkelijk je zwakke plekken. Ze maken je onzeker om de macht te houden (gaslighting zie internet). Dit is een hele moeilijke dynamiek om in te zien, want soms zijn ze ineens toch weer aardig, dus ik snap je zeker wel, maar ik wil je toch waarschuwen.
Je zou eigenlijk aan jezelf moeten denken: verdien ik het om zo behandeld te worden? Wat heb ík nodig ipv hij.
Daarbij: hoe langer je in zo’n ongezonde relatie zit (met narcistisch gedrag) hoe ongezonder je er in de regel uitkomt.
Wat hij heeft op te lossen uit zijn jeugd is zijn probleem. Jij hebt na te denken of je dit is wat je verdient.
Getrouwd met man, stiekem relatie met vrouw (Verhaal 5)
Ik ben een vrouw van 36, getrouwd en heb stiekem een relatie met een vrouw. Niemand mag het weten en niemand weet het.
We waren vriendinnen, maar dat werd meer en nu betekent ze alles voor me. Ik had nooit gedacht dat ik in een buitenechtelijke relatie zou komen. Ik had ook nooit over gedacht dat ik lesbisch ben. Wel heeft het met de seks nooit gewerkt. Wat een verschil met seks met mijn vriendin.
Niemand weet hoe verscheurd ik me voel, zo eenzaam en onbegrepen. Is er iemand die me begrijpt?
Ik kan niet met haar breken, zij is alles voor me. Maar ik kan zo ook niet verder. Ik kan me niet voorstellen ooit naar mijn familie uit de kast te komen. Dat kan niet. nooit. ze zullen het niet accepteren.
ik zit vast in deze situatie, wat moet ik doen?
Wist ik dit maar voor aller ik getrouwd was dan zou ik nooit met hem getrouwd zijn. Hij zit heel de dag SUDOCU op pc te spelen. Er terwijl ik k nooit eens aandacht in bed krijg.
Eerlijk zou zijn bij deze het vreemdgaan bekennen zodat er over gesproken kan worden in de zin van welke richting je uitgaat samenblijven of uiteengezet
Mvg
Heb u ook kinderen gewekt bij u man...
Vind het wel heel erg triest voor u partner.
Zijn jullie ook aan het scheiden op dit moment en hoe gaat het proces in zijn werk bij jou? Wand ik zit ook in een dubio met mijn man. Vragen zijn welkom.
MVG.
Ik heb soort gelijke probleem. Ik heb een relatie met een man maar begin 2022 kwam ik een meid tegen en werden snel vriendinnen. Maar op een intens manier wat je niet kan omschrijven. Ik val zelf niet op vrouwen maar zij wel. Toch zijn er dingen gebeurd en ik was bang om haar te verliezen en toch maar mee te gaan in alles. Tot laatst oktober heeft ze alles tegen mijn vriend vertelt en mij voor het blok gezet. Mijn vriend is niet bij mij weggegaan maar ik mag haar niet meer zien. Op de dag van vandaag breekt het mij nog steeds, want het gemis is groot. We zagen en spraken elkaar de hele dag, het leek als een soulmate. Wat moet ik doen, ik durf haar niet te bellen of te berichten omdat ik bang ben dat ze mijn vriend belt. Ik mag van hem niet met haar omgaan maar mijn hoofd lijkt wel een achtbaan iedere dag. Ik wil zo graag vrienden met haar blijven maar heb geen keus want elke keuze die ik maak doe ik iemand pijn en cijfer mezelf weg
Voel me vreselijk onzeker vies vernederd (Verhaal 286)
Ik heb een andere vriend maar vanaf dag 1 doet hij aan aftrekken. Ik woonde nog bij me ex maar kwam elke avond naar hem. Als ik dan aanstalten maakte dan lukte het hem niet. Eerst wist ik niet precies waarom.
Later apte hij wel eens van ben vies van t spelen met me piemel.
Ik ging hier eerst niet op in denk veranderd wel als we meer samen zijn.
We wonen nu jaar samen en probleem is hij wil wel seks met mij hebben maar word tijdens vaak slap.
Dit kan prima verholpen worden door te vrijen met porno aan.
Ik heb hier zelf erg problemen mee her voelt als beetje op elkaar beuken maar ergens anders naar kijken, niet als samen seks hebben.
Ik heb toen gevraagd geen porno meer te kijken zelf om zo beetje betere seks relatie te hebben.
Hij werd super boos want het is normaal en dit en dat. Tuurlijk is het normaal maar seks hebben met je vriendin met porno altijd aan lijkt mij niet normaal.
Ik voel me vreselijk onzeker vies vernederd maar hij begreep het allemaal niet.
Inmiddels 2 jaar verder en hij begrijpt eindelijk dat het onze relatie kapot maakt maar stoppen lukt niet.
Hij gaf uiteindelijk toe dat hij niet zonder porno klaar kan komen of stijf kan blijven.
Wat moet ik hiermee ik ben stapel gek op hem maar naakt rond lopen of seks hebben durf ik simpelweg niet meer.
Therapie wik hij niet want seks met mij en porno kijken lukt het hem wel hij vrijt toch met mij en niet met die dames.
Iemand tips
Ik vind het echt naar voor je. Het ligt niet aan jou.
Ik hoop dat de situatie nu beter is. Je hebt gelijk hoor sex met porno aan: Dat is voor een uitzondering. Niet voor iedere keer, dan is er iets mis. Wens je alle goeds
Diep in mijn hart weet ik natuurlijk wel waar dit naar toegaat (Verhaal 346)
Ik denk dat hij alleen om zichzelf geeft, spiegel is ook voor hem belangrijk, net zoals kleding. Hij wilde cadeau doen voor mijn 50 ste verjaardag en een reis ver weg, ik heb gezegd niet dit jaar nu ergens in Europa en ook uitgelegd waarom moeten vaccinatie halen etc. Antwoord ik ga wel alleen.
Wat ik zie in hem dat hij hulp nodig heeft maar hij vind van niet meerdere hebben dit ook tegen hem gezegd ook op zijn werk. Ook denk ik dat hij Adhd heeft hij is ook erg druk, krijgt niks klaar geen overzicht, concentratie problemen, snel afgeleid. Het doet wel wat met mij nu ik dit opschrijf, hij heeft ook hele goede kanten en die moet hij juist meer laten zien.
Maar diep in mijn hart weet ik natuurlijk wel waar dit naar toegaat.
Ik zou rennen.
Mijn partner zit in een andere levensfase (Verhaal 3)
Mijn partner is 15 jaar ouder dan ik en dat was eigenlijk nooit een probleem in het verleden maar nu hij de 60 is gepasseerd merk ik bij mezelf dat we echt in een andere levensfase zitten.
Mijn partner denkt aan langzaam afbouwen van zijn werksituatie, terwijl ik juist lekker in mijn carrière zit nu de kinderen groter zijn en zelfstandiger.
Ik merk langzaam een verwijdering waarin ik ook veel minder met hem deel. Aan de andere kant wil ik hem ook niet kwijtraken. Ik hou wel van hem. Ik mis de aansluiting. Ik voel me min of meer in een soort van spagaat zitten.
Wie herkent dit ook en wat heeft jullie geholpen?
Zij wil na 32jaar uit elkaar ,ik niet,snap het NIET en geef het niet op.Ben hulp gaan zoeken in de vorm van therapie, ben hopeloos uit balans,pijn en verdriet gaan hand in hand. Maar zij volhard in haar mening.
Heb je interesse om dit in een podcast van een grote krant te verwerken? Daarin kunnen jij en je partner allebei je verhaal doen bij een therapeute.
Mocht je interesse hebben, stuur dan even een reactie hieronder.
MvG,
David
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Had het totaal niet zien aankomen (Verhaal 294)
Daar schiet je dus ook niets mee op.
Maar hij wil nu niet weg.....Maar zegt dus niet ik hou van je of ik wil ervoor vechten....
Mijn man biechtte ineens op, nadat ik hem een sexsite voor de voeten gooide waar hij een account op heeft, dat hij 12 jaar geleden vreemd is gegaan. Zijn nu 20 jaar samen...
Ik wilde dat ik je kon helpen, maar misschien helpt het dat je niet de enigste bent die hiermee worsteld.
Wie kan mij raad geven (Verhaal 273)
Hij zit veel op sites waar transseksuele zich aanbieden (Verhaal 175)
Hij heeft de laatste twee jaar amper zin in seks (Verhaal 29)
Ik word er onzeker en gefrustreerd van.
Gr P (vrouw)
Ik kan me hier wel wat bij voorstellen.
Wij zijn al 13 jaar samen waarvan 7 getrouwd, maar mijn vrouw is inmiddels zo frigide als maar kan, zij vraagt mij zelfs om maar sex bij anderen te krijgen iets wat ik niet wil.
Ze heeft nu wel besloten om een seksuoloog in de arm te nemen voor dit probleem.
Een boek dat voor mannen en vrouwen heel belangrijk en helpend kan zijn is "come as you are" geschreven door Emily Nagosiki.
Vaak zijn het externe dingen waardoor iemand, ookal houdt diegene wel van je, problemen heeft met seks. Hierbij is het belangrijk dat het gezien wordt als een relatie probleem en niet een probleem van een persoon in de relatie. Denk aan veranderingen in een relatie, stress, verwachtingen, schuldgevoel, bang voor afwijzing en onzekerheid. Het zijn dingen die iemand in de weg kan doen zitten waardoor hij of zij geen interesse kan opwekken voor intimiteit, hoe graag hij of zij het eigenlijk wel wilt. Dit is daadwerkelijk hoe het brein omgaat met stressfactoren.
Leer elkaar kennen van binnen en buiten kennen. Spreek openhartig met elkaar. Zoek die diepe emotionele connectie op. Laat het even allemaal zijn zoals het is en laat verwachtingen van elkaar los. Zet er niet te veel druk op bij de ander en stel je open om elkaar te leren kennen en naar elkaar te luisteren.
Het boek is echt levensveranderend.
Kiezen tussen haar of mijn dochter en ouders (Verhaal 343)
Ik heb een (lat)relatie van 8 jaar.
Gedurende deze tijd hebben we heel veel meegemaakt. In deze periode zijn zowel mijn broer als mijn zus overleden.
Mijn vriendin heeft vanaf het moment dat mijn broer een vriendin had, problemen met haar gehad. Dit kwam doordat de vriendin van mijn broer zichzelf op de voorgrond zette en meer aandacht voor mij had dan voor mijn vriendin. Nadat mijn broer 4 maanden een relatie met haar had, overleed hij. Ook na zijn overlijden bleef zijn vriendin zich op de voorgrond plaatsen. Mijn vriendin kon hier niet meer tegen en vroeg mij om een mail te sturen om aan te geven dat zij niet meer welkom was in ons huis. We hadden ook aangegeven elkaar te respecteren als we bijvoorbeeld bij mijn ouders waren. De vriendin van mijn broer kon hier niet mee omgaan en gedroeg zich onrespectvol. Mijn moeder koos echter partij voor de vriendin van mijn broer. Dit zorgde voor vervelende situaties. In de tussentijd overleed ook mijn zus. Ik was toen nog enig kind. Ondanks dat plaatste mijn moeder de vriendin van mijn broer boven mij.
Op een gegeven moment trok mijn vriendin dit niet meer en stelde mij te kiezen tussen mijn ouders of haar. Ik heb toen voor mijn vriendin gekozen. We hebben toen een hele fijne tijd beleefd met z’n vieren. Zelf heb ik ook 3 kinderen uit een eerder huwelijk. Met mijn dochter had ik helemaal geen contact sinds de scheiding en met mij 2 zoons al 7,5 jaar niet. Mijn dochter nam echter vorig jaar september contact met mij op. Ik heb dit gemeld aan mijn vriendin en we hebben er wat over gepraat. Ik wilde toen graag met mijn dochter afspreken en heb haar terug gemaild. Voor het gevoel van mijn vriendin heb ik het er te snel er door heen gedrukt en hier kregen we ruzie om. Ik ben toen naar mijn huis vertrokken.
Ik wilde graag 1x per maand met mijn dochter afspreken en graag onze relatie voortzetten. Omdat mijn dochter niet op haar zelf kan wonen en dus begeleid moet gaan wonen, heeft mijn vriendin het idee dat dit voor problemen gaat zorgen en dat dit vooral prikkels gaat geven in onze relatie.
Mijn ouders hadden in december weer contact met mij gezocht en ik was daar op in gegaan.
Ook was ik ondanks de wens van mijn vriendin dit niet te doen, met mijn dochter bij mijn ouders langsgegaan.
Een lang verhaal, maar even om een beeld te geven.
Nu wil mijn vriendin dat ik kies tussen haar of mijn dochter en ouders.
Ze wil graag een leven zonder prikkels. Deze hebben wij, zoals jullie er kunnen lezen, genoeg gehad.
Dit is voor mij een hele zware keuze. Het liefst heb ik ze allemaal, maar dit kan niet.
Als ik voor mijn geluk kies, zou ik voor mijn vriendin gaan. Ik heb echter ook een gevoel die zegt dat ik dit niet kan maken naar mijn dochter en mijn ouders.
Mijn vriendin wil ook niet naar een relatietherapeut of mediater.
Wie kan mij advies geven?
Je bent gek als je erin meegaat. Als je een goede vader bent en opkomt voor jezelf, laat je je niet zo onder druk zetten. Je dochter is toch hartstikke belangrijk? Zo niet belangrijker.
Dan blijft je vriendin maar lekker thuis.
Succes.
Met mijn vriendin heb ik nu al 7 maanden deze discussie en hebben we elkaar al die tijd niet gezien.
Zij is van mening dat mijn dochter mij 10 jaar geleden in de steek gelaten heeft en hierdoor onze relatie verstoord.
Normaliter zoen je met elkaar, streel je elkaar.... (Verhaal 43)
Ik zocht eigenlijk een chat met lotgenoten maar toen kwam ik hierop terecht.
Zolang ik me verhaal maar kan delen! Ik heb nogmaar kort een relatie maar ervaar nu al best veel nadelen. Ik kan hier met hem niet over praten.
Normaliter in een relatie zoen je met elkaar, streel je elkaar en raak je elkaar aan. Dat is in mijn relatie niet het geval.. Althans enkel van mijn kant. Hij zal mij nooit is beffen, vingeren en/of zoenen. Hij zegt altijd als we ruzie hebben dat seks meer voor hem betekend dan enkel seks. Maar hoe kan het meer betekenen als je, je meisje niet eens aanraakt? Ik dacht eerst dat er iets mis met mij was en had al vanalles opgezocht op internet maar ik vraag me af of ik het wel bij mezelf moet zoeken. Als ik het vraag zegt hij ook er is niks mis met jou ik ben gewoon niet zo. Dus wil je me vertellen dat al je exen dit oke vonden? Om nooit aangeraakt te worden? Ik kan me dat niet voorstellen. Daarnaast is het zo gek dat ik een wederdienst verwacht? Ik verwen hem immers ook! En dan hebben we nog een game verslaving. Hele dagen/avonden/nachten brengt hij door achter de PC met vrienden om te praten en om te gamen. En ik zit dan maar op de bank of lig in bed. Ik ga ook wel is weg met vriendinnen maar ik ben gewend in relaties om dingen samen te doen. Hij zegt ik maak altijd genoeg tijd voor je. Maar als je genoeg tijd voor me zou maken dan zou ik dit niet voelen toch? Ik hou echt veel van hem maar het lijkt wel niet wederzijds als ik dit allemaal zie.
maar ik moest leren dat mijn behoeftes net zo belangrijk zijn en ik moest lef krijgen om te zien dat ik wel van hem hield maar hem niet meer leuk vond. ik ben bij beide mannen op rustige en zonder ruzie weg gegaan door duidelijk te zijn in dat we uit elkaar gegroeid waren.
zoek jou kracht en de liefde voor jezelf en wat jij nodig hebt,
en zoek in je hart wat je echt wil en wat mogelijk is voor jou.
vrede hebben met hoe het nu is of ....
Er is niks mis met jou! En ja seks kan voor hem meer zijn dan gewoon seks maar hij kan of wil duidelijk geen rekening houden met hoe jij je geliefd voelt.
Het is idd geven en nemen en dat snapt deze kerel niet.
Waar wacht je op, breek deze relatie.
Ben je misschien effe alleen maar weet je ook waarom je niet aangeraakt wordt
Kies voor een man die van je wilt houden zoals jij dat graag hebt
Bye boy.
Waarom blijven mensen toch in een relatie zitten die ze niet gelukkiger maakt
Maar je bent niet apart hoor en het ligt niet aan jouw. Maar dat een ander er anders over denkt of voelt is gewoon jammer.
Je komt een ander gevoels mens nog wel een keer tegen hoor😋
Ik heb last van jaloezie (Verhaal 155)
Zoenen gebeurd amper in onze relatie en ik mis het enorm (Verhaal 167)
Succes, hopelijk kom je er uit
Als ik je verhaal lees dan voelt t voor mij alsof je al zoveel hebt en je heel erg focust op dat gebrek!
Je hebt een fijne relatie (hoop ik?) wat de meesten niet eens hebben (althans, het is niet vanzelfsprekend zie dit forum;)
Maar misschien is zoenen dan echt heel belangrijk voor jou?
Mijn advies zou zijn er niet teveel op aan te dringen en zeker niet bij iemand anders te zoeken. Voordat je dingen kapot maakt terwijl je wel heel veel hebt!
Succes!
Ik begrijp het volledig, ik zoen ook super graag. ik vind zoenen zelfs een soort van liefdesmeter. Helaas zit ik nu ook in een LAT relatie (wat ik btw ook niet wil) vast aan iemand waar ik van hou en niet los geraak. zij wil ook alleen maar in het weekend afspreken en voel me zo alleen door de week. Als ik haar dit vertel dat begrijpt ze het totaal niet, voor haar is er niets aan de hand en ze begrijpt ook niet waarom ik zo moeilijk doe....... we hebben het toch goed op zo zegt ze altijd.
soms wil van mijn hart een steen maken, maar het lukt me niet.
Als jij dat zo belangrijk vindt dan IS dat ook belangrijk! Ik zelf hou ook enorm veel van zoenen, als ik moest kiezen tussen een uur zoenen of 3x seks in een uur kies ik voor een uur zoenen (ok, daarna ben ik wel totaal in voor alles natuurlijk!). Als je te weinig krijgt (op erotisch gebied) wat je echt verlangt, dan gaat het pijn doen. Misschien is het iets om toch af en toe met iemand anders te zoenen. En het een keer aan hem te vertellen (niet de eerste keer, die is voor jou om na te gaan hoe belangrijk het zoenen nu echt voor je is, en of het verlangen net zo sterk blijft). Kijk wat zn reactie is, en of het verandert. Als hij kwaad wordt, begrijpt hij je echt niet. Als hij je echt WIL, zal hij OF mee met je moeten willen gaan zoenen, OF hij staat toe dat je af en toe met andere mensen zoent. Misschien wordt hij er wel jaloers en/of opgewonden van en krijg je de passie weer terug waar je naar verlangt...
Als je maar JOUW verlangens volgt, je leeft maar 1 keer. Je verdient alleen het allerbeste. Dus bel me. Sorry dat laatste was een slechte grap. Ik ken je niet eens! haha. Wat ik wil zeggen is kies uiteindelijk voor jezelf. Probeer hem op andere gedachten en acties te brengen..maar als het niet snel genoeg lukt; jammer voor hem! Ik hoop oprecht dat je eruit komt, zoenen is fantastisch lekker. Veel geluk (en tongzoenen) !
Het is tegelijkertijd een fantastische manier om je liefde voor elkaar te tonen.
Ik zoen erg graag en veel.
Mijn vriendin en ik genieten er telkens intens van.
Punt is... Een veel gehoorde klacht van vrouwen... sommige mannen kunnen niet zoenen!
Ikzelf...ik kan niet dansen... Zoenen kan ik wel. Misschien heeft hij wat hulp nodig? Lesje sensueel zoenen?
Hoop dat het voor jullie goed komt.
Het gevoel dat ik alles alleen draag (Verhaal 342)
Ik ben ondertussen zo onwijs moe en heb het gevoel dat ik alles alleen draag en niets terug krijg.
Mijn vriend is met een therapeut in gesprek op mijn aandringen omdat ik denk dat hij met psychische problemen kampt en mij buiten sluit maar ondertussen zit hij er niet mee dat ik overal voor opdraai.
Ik voel me altijd zo prettig bij hem maar ik verlang naar iemand die ook naast mij staat.
Ik twijfel heel erg of ik met hem verder wil, niet omdat ik niet van hem houd maar omdat ik mij ook zo graag geliefd en verzorgd zou voelen.
Mijn vriendin had sex met een ander 2 dagen nadat ze onze relatie on-hold zette (Verhaal 341)
Hallo,
Ik ben en woon (officieel) nu iets meer dan 2 jaar samen met mijn vriendin.
Voor deze periode zijn we een aantal maanden uit elkaar geweest waarin ze, om het luchtig te omschrijven, echt wel heeft genoten van haar vrijgezellenleven.
Nu is dat niet wat me het meeste dwars zit.
Voor die periode zijn we een paar maanden samen geweest, maar op een gegeven moment vertelde ze me dat ze even tijd nodig had en zette ze onze relatie on-hold.
Echter ben ik te weten gekomen op het moment toen we reeds officieel samen woonden dat ze twee dagen nadat ze onze relatie on-hold heeft gezet, sex heeft gehad met een ander.
Ik heb al enorm mijn best gedaan om wat ze tijdens onze breuk zoal had gedaan een plaats te geven en haar het vertrouwen te geven wat ze eerlijkheidshalve nu wel verdient want ik geloof echt wel dat ze nu voor mij heeft gekozen en echt wel van me houdt.
Ik heb het er echter heel moeilijk mee dat ze zo snel sex had met die ander en lig hierdoor in de knoop met mezelf.
Voor mij voelt het aan alsof ze me toen gedumpt heeft om zo snel als ze kon met die ander af te spreken, sex te hebben en te zien wat het leven eventueel verder voor hen samen in petto had.
Blijkbaar had die kerel nog teveel issues uit zijn vorige relatie te verwerken waardoor dat slechts bij een droom is gebleven.
In de maanden die daarop volgden is er dan nog wel eens iemand geweest waarmee ze sex heeft gehad en dat kan ik ergens wel een plaats geven, we zijn uiteindelijk allemaal maar mensen met bepaalde gevoelens en verlangens dus daar heb ik het minder moeilijk mee.
Maar zoals eerder al gezegd is het voor mij heel persoonlijk dat ze me toen dumpte en zo kort daarna sex had met die ander.
Ze heeft trouwens ook altijd ontkent dat dat de reden was waarom ze me tijd vroeg maar ik ben toen ook wel te weten gekomen dat ze terug contact had met hem en berichten stuurde en waarvan ik toen (misschien wat naiëf van mij) geloofde dat dat het enige was.
Als ik dit eerder had geweten dan had ik zeker geen relatie meer met haar aangegaan want ik wil niet gedumpt worden voor een ander, voorgelogen worden en dan toch "de man van haar leven zijn"
Zij ziet er de graten niet van in want voor haar waren we niet meer samen, maar voor mij is dit even erg als bedrog in een relatie.
Nu leef ik dus in constante strijd met mezelf want ik weet dat ik het ergens wel een plaats moet geven want het verleden blijven meedragen is niet bevorderlijk voor de toekomst maar door dit te aanvaarden voelt het aan alsof ik geen respect heb voor mijn eigenwaarde.
Ik zit er dus enorm mee, ik heb me emotioneel van haar afgesloten en heb moeite om haar te zeggen dat ik van haar hou, wat misschien wel nog zo is maar ik weet het momenteel niet want mijn gevoel ligt zo overhoop.
Ik heb tijd nodig om tot mezelf te komen, mijn gevoelens te herkennen en van daaruit te bepalen hoe ik de toekomst verder wil.
Maar dat is helemaal niet zo eenvoudig als je samen woont, allebei kinderen hebt uit een andere relatie die beurtelings ook bij ons wonen...
Ik weet het allemaal zo goed niet wat ik moet doen.
Tips zijn welkom...
Het ging 3 jaar goed, hij keek niks meer (zegt hij). (Verhaal 339)
Toen we 9 maanden samen waren kwam ik er achter dat hij porno keek, nóóit een man in beeld, alleen vrouwen die solo bezig zijn.
Ik heb hem hiermee geconfronteerd, eerst kwamen de welbekende slappe smoesjes, daarna spijt en schaamte.
Het ging 3 jaar goed, hij keek niks meer (zegt hij).
Mijn onderbuikgevoel bleef.. toch weer gekeken in zijn telefoon en jawel!! Vanaf december weer bezig,. Heb hem wederom geconfronteerd, hij wilde eerst ontkennen. Heb hem het huis uitgestuurd, is net pas terug. Het praten erover gaat met beetjes. Ik voel me tekort gedaan en gelukkig begrijpt hij me wel. Ik zei; draai de rollen maar eens om. Hoe zou jij het vinden als je in mijn zoekgeschiedenis alléén maar filmpjes ziet van mannen die met zichzelf bezig zijn. Sexy mannen met een geweldige pik, hoe voel jij je dan?? Antwoord is; ik zou het ook heel erg vinden en hier onzeker van worden. Oké.. zoveel is duidelijk.
Tel daarbij op dat de sexuele dingen die ik heb voorgesteld gedurende de relatie, altijd worden afgewezen omdat hij dat niks vindt. Een keer samen naar een club om andere van ons te laten genieten, ook niet.
Maar dan wél zijn eigen plezier mogen beleven?!? Dacht het niet!
In mijn ogen staat eerlijkheid, vertrouwen, respect voor je partner voorop. Hij heeft de eerste twee genoemde beschadigd, voor de andere bewust gekozen door zijn belofte van 3 jaar geleden niet na te komen.
Is het, naast dat hij porno kijkt, een goede man? Is het een goede vader? Is hij lief voor je? Is hij niet alcohol/drugs verslaafd? Gaat hij niet real-life vreemd met andere vrouwen?
Als je hier allemaal met ‘ja’ op antwoordt, blijft dus over dat je man af en toe (hopelijk geen 24u p/dag) porno kijkt. Is dat nou zoooo erg dat alle ‘eerlijkheid en vertrouwen’ zoals je dit noemt, weg is?
Ik lees dat je furieus schrijft: ‘dat hij dan wel zijn eigen pleziertjes mag beleven -> ‘dacht het niet’
Gun je hem eigenlijk sowieso iets? Of moet hij precies alles zo doen zoals jij wil zodat je je onzekerheid niet meer voelt? Want dan jaag je hem op en duur weg met je dominante houding.
Porno is maar een beeld hè. Geen echte vrouw. Kijk ook naar je eigen houding/onzekerheid, voordat je je hele relatie met een relatief goede man naar de knoppen helpt.
Ben ik ouderwetse of wat ? (Verhaal 301)
Sex is maar iets fysieke , zegt ze daar is geen liefde mee gemoeid. Ok !! Maar is toch enorm veel vind ik . Getrouwde mannen , maakte ni uit "daar heb je het minst last mee " zegt ze dan . Dit is wel verleden tijd , geloof ik ook !! Maar is een serieuze afknapper voor mij !
Ben ik ouderwetse of wat ?
Blijf hier vooral ook in communiceren.
Ben ik inderdaad de boosdoener? (Verhaal 200)
Hier mijn slepende relaas (Verhaal 122)
Ben al 42 jaar getrouwd, maar mijn vrouw heeft al 16 jr een vriendin waar ze een bisexuele relatie mee heeft. Ik hou zielsveel van haar, als maatjes kunnen we goed door 1 deur maar onze intimiteit is vanaf die tijd niet meer aanwezig terwijl ze dit wel deelt met haar vriendin.
In 2007 heb ik een psycholoog in de arm genomen, maar liep uiteindelijk op een dood spoor. Scheiden is het eindrapport maar dat werkt niet bij mij. Vervolgens mijn gevoelens voor 3 jr bij Orpheus neergelegd, waar ze het probleem heel goed met je doornemen, maar ook daar heb ik daar voor mezelf maar een punt achter gezet want je wilt niet altijd maar in de modder blijven steken. Dus de draad oppakt en doorgaan in je leven, ik moet ermee dealen, want ik heb geen keus.
Zij heeft er geen enkele moeite mee als ik een vriendin zou hebben, maar als dat allemaal zo gemakkelijk voor de hand zou liggen, welke vrouw zit hier in NL dan op mij te wachten? Ik heb er geen zin aan om me op dat moment mooier voor te doen dan wie ik ben. Je wilt dan toch immers ook transparant en open zijn naar elkaar?
Maar er zijn momenten dat het nog steeds aan me blijft wrikken e.o blijft knagen, bedenk het maar, en verplaats ik mijn gedachten maar naar andere situaties die mijn aandacht vragen of krijgen.
Wie herkent zich ook in deze casus?
Je vrouw heeft voor zichzelf gekozen door er een vriendin bij te hebben, waarom jij niet? Je blijft je maatje thuis blijkbaar hebben, dus dat raak je niet kwijt. Al met al een ongewone situatie maar niet iets waar niet mee te dealen valt. Wie weet vind je een hele fijne intieme relatie voor jezelf en dan heb je het toch niet verkeerd?
Maargoed het is al even geleden dus misschien liggen de zaken nu anders voor je.
Hoe kom ik erachter of ik poly ben (Verhaal 340)
Vriendschap werd liefde, alleen is zij gehuwd. Haar man staat onze relatie toe want intimiteit thuis is er niet meer. Maar, allen leven is maar alleen. Dus stel ik me de vraag hoe kom ik erachter of ik poly ben. Ik bedoel, het zou alles draaglijk maken mocht ik een partner vinden die in het dagelijkse leven het mijne deelt, en mee toestaat dat ik ook de andere liefde die oprecht is, maar door tijd en kinderen beperkingen heeft zou laten beleven.En voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet over meerdere vrouwen willen, nee alleen die ene die erbij zou mogen. Ook de vriendin steunt deze zoektocht. het geeft haar rust als ze in haar gezin weet dat ik niet alleen ben en haar toch graag mag beminnen. Is het egoïstisch? Zijn er vrouwen die hun man dat gunnen. ? Het is de bedoeling dit eerlijk te houden en niet achter de rug. Kan ik met poly-mensen hierover praten?
Ik ben getrouwd met een egoist (Verhaal 68)
Dat is een psychologische aandoening, die maakt dat mensen een verstoord ego hebben, en als gevolg daarvan mensen manipuleren om van zich afhankelijk te maken. Google het maar eens. Narcisme. En ik hoop voor je dat je de kracht vind om bij hem weg te gaan. Een leuke man tegenkomt waarmee je een nieuw leven kunt beginnen.
Sterkte en succes xx
Hy heeft ook handjes kan jiuw ook verwennenn.
Ik ben 44 jr getrouwd veel meegemaakt ook vreendgaan en huislelijk geweld
Als je gren kids hebt en niet meer v hem.houdt zou ik voor mezelf kiezen je hebt een mooie baan .succes
Ik herken mezelf zo erg in jou…
Ik word gillend gek en lijk wel een gek die niet weg kan.. ik huil elke avond omdat ik me zo zo rot voel..
Hij maakt u tot onbenul zodat hij er beter uit komt. Dit gedrag zal nooit blijvend veranderen. Relatietherapie gaat niet helpen, want volgens een narcist ligt het probleem nooit bij hem of haar maar bij jou.
Hij dreigt dagelijks met naar een hoer te gaan (Verhaal 336)
Ik heb dan nodig dat dit uitgepraat word.
Hij wil sex
Ja, ik begrijp dat niet. Mij lukt dat dus totaal niet. Ik voel geen liefde, dus sex kan dan ook niet.
Nu, na 2 weken en dagelijks vragen. Is hij voor mij komen staan in bed. Vraagt hij of ik zin heb, ik zei dat ik gewoon niet weet wat daar nog op te antwoorden. Geen liefde, geen sex.
Hij trekt zich af en spuit zich klaar op mij.
Mijn reactie, wegduwen en heb hem per ongeluk uit bed gestampt.
Nu is hij nog bozer waarschijnlijk.
Hij dreigt dagelijks met naar een hoer te gaan als ik hem geen sex geef.
Heeft totaal geen respect voor mij
Waarom laat je je zo behandelen? Vind je jezelf zo weinig waard? Zo lang jij niet meer eigenwaarde ontwikkelt, zal je man dit spiegelen door zulk gedrag.
Ik zou gewoon iedere keer consequenties verbinden aan zoiets, al is het dat je tijdelijk je spullen pakt. Zoiets moet je niet pikken.
Hij ging gewoon door, afkeer gekregen van sex (Verhaal 121)
Mijn vriend beloofde dat het speciaal zou worden.
De dagen dat we iets ondernamen was best leuk
‘S avonds wilde hij sex.
Toen ik hem vroeg om te stoppen op een avond,omdat hij pijn had ‘ ging hij gewoon door. Ik had zo een pijn
Later gepraat met hem.Beloofde dat het niet meer zou gebeuren.
Twee dagen later weer hetzelfde.
Heb angst voor hem gekregen en ben zo gauw mogelijk naar huis gegaan. Ik heb een afkeer gekregen van sex en durf geen nieuwe relatie meer aan te gaan
Ik voelde me nog nooit zo veraden (Verhaal 240)
Ik voelde me nog nooit zo veraden. Dit was op kerstdag. Sinds dien ben ik depressief en ben ik dat tot op de dag van vandaag nog steeds. Seks gaat niet goed. En we hebben constant ruzie en spanningen.
Het lijkt gewoon nooit goed te gaan. Wie herkent dit en hoe kom ik ervan af. Het lijkt erop alsof ik nooit kan accepteren dit allemaal is gebeurt. Mede ook doordat onze sex leven zo slecht is vraag ik me af hoe het met een ander kan zijn.
Soms wordt dit echt te veel (Verhaal 335)
Ik ben nu een aardig tijdje zwanger (echt net voorbij het 1e trimester) en ben erg vaak moe. Nou vind ik het heus niet leuk dat ik vaak na mijn fulltime baan en het zorgen voor onze dochter vaak om 9 uur al zo moe ben dat ik mijn ogen niet open kan houden. Ik vind dat vreselijk, en mijn man minstens net zo vreselijk.
Ik weet dat ik de slaap nodig heb, en dat ik soms ook echt geen heilig boontje ben in mijn gedrag. We hebben steeds vaker ruzie om onzinnige dingen, vooral sinds ik zwanger ben.
Nu spelen er een aantal factoren mee:
Zwanger
Stoppen met roken (nu ruim een maand)
Stoppen met blowen (vanaf het begin)
Ik heb ptss
Mijn man en ik hebben beiden ad(h)d
Dit maakt alles zeker niet makkelijk en we zijn allebei heethoofden. Nu heb ik me gericht op een korte meditatie techniek van ongeveer 30 minuten per dag, en ademhalingsoefeningen waardoor ik mijn emoties goed onder controle kan houden.
Het valt me steeds vaker op dat het gedrag van mijn man echt niet kan. Ik doe mijn best om rustig te blijven en dat lukt steeds beter. Vandaag lukte het helemaal. Hij was van te voren al chagrijnig dat ik om 9 uur in slaap zou vallen, wat niet gebeurt is (aangezien het nu half 1 s nachts is) ik heb geprobeerd met hem te praten maar er viel geen normaal gesprek met hem te voeren.
Ik was aan het doorzetten over "niks" dus ik heb mezelf even aan de kant gezet, en mijn gevoel van rechtvaardigheid dus ook. We hebben samen een film gekeken waarbij HIJ in slaap viel, en vervolgens MIJ verweet dat ik boos was.
Ik vond het vrij logisch dat ik boos was, maar had het heel goed onder controle. Het enige wat ik hierover heb gezegd is: deze film heeft een open einde en er komt vast een deel 2. (Wel op een zeer geïrriteerde manier, waarvan ik het echt knap vind dat ik niet uit de slof ben geschoten, want hij snurkt keihard) en ik ben boos dat je van te voren al chagrijnig bent op mij, om iets wat niet eens is gebeurt, en nu val je zelf in slaap en word je boos op mij omdatdat ik daar iets van zeg. Ik heb hierbij niet mijn stem verheven, en mezelf heel rustig gehouden.
In de situatie daarvoor heb ik:
-Niet mijn stem verheven
-Geen beschuldigingen gemaakt
Alleen duidelijk gemaakt dat ik het jammer vind dat hij van te voren al chagrijnig is terwijl er niets is gebeurt
-Heel kalm gebleven en met rustige stem gepraat
Hij is na de film weg gestormd, met verwijten richting mij dat ik boos was en dat ik een zeikerd was. Nu ligt hij luidkeels te snurken en ben ik klaar wakker.
Dit soort dingen probeer ik elke keer helder en duidelijk op een rijtje te hebben in mijn hoofd, wat echt ontzettend ONTZETTEND moeilijk is met PTSS en ADHD. Op de een of andere manier heb ik geen spijt dat ik zwanger ben, maar toch spijt dat ik zwanger ben. En wil ik een huis kopen, maar ik wil niet bij hem weg, want onze relatie was niet zo.
We hebben allebei ontzettend nare dingen in ons leven meegemaakt en ik ben niet boos dat hij boos is, of boos omdat ik boos ben. Ik ben vooral heel verdrietig omdat ik graag alles kansen geef, mezelf en hem. Ik wil hem niet kwijt want ik weet wie hij is, en zijn hart is echt goud. Mijn dochter houdt van hem (andere vader, die is overleden) en ik ook. Alleen soms wordt dit echt te veel. Ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken.
Ik ben al eens bijna een jaar uit huis geweest en daarna ging het een tijd beter, alleen ik zie het inkakken naar het oude niveau. Ik wil dit graag voorkomen, en wil er alles aan doen om onze relatie te redden.
Heeft iemand tips over hoe ik dit goed, en vooral stabiel aan te pakken? Ik let extra EXTRA goed op wat ik zeg de laatste tijd, omdat ik een geheugen probleem heb (mijn geheugen slaat erg gefragmenteerd op) dus ik weeg mijn woorden zorgvuldig af, en maak het niet te moeilijk. Ik hoop dat ik hier wat hulp en misschien enige vorm van herkenning kan vinden.
Heel veel liefs <3
Rare is dat zn zoontje mee is (Verhaal 334)
Zegt 3 weken te gaan laat niets meer van zich horen en is al 4 weken weg.
Auto staat op 500 meter van zn huis , rare is dat zn zoontje mee is ,die hoort toch naar school te gaan .
Het zit me dwars dat mijn vriendin ontmaagd is door een ander (Verhaal 332)
Nooit heeft hij mij een uurtje laten slapen (Verhaal 330)
Ik negeerde het. Zei dat ik erg ziek was en hij liep boos naar beneden met onze dochter.
Gister avond heb ik hem alvast voorbereidt dat ik mij zo ziek voel.. en dat ik graag nog wat langer zou willen blijven liggen in de ochtend. Hij reageerde met ja dat is logisch. Geen probleem.
Vanmorgen werd ik dus wakker omdat onze dochter wakker was geworden. Heb nog een half uurtje gewacht tot 07:30 totdat ze war begon te jammeren en hem gevraagd haar mee naar beneden te nemen.
Nu werd hij boos. Zei dat ik alleen maar aan mijzelf denk en waarom ik denk dat alleen ik recht heb op slapen. Ik gaf aan dat ik echt heel ziek ben (nogsteeds 40 graden koorts) en rust nodig heb. Hij bleef door gaan over het feit dat hij ook wilt slapen en dat ik niet zo aan mijzelf moet denken. Het is of ik slaap deze ochtend en hij de hele middag schreeuwde hij of hij blijft nu liggen en slapen en ik slaap wat in de middag. Ik zei nog eens dat ik mij echt beroerd voel en sta te duizelen op mij benen dat ik niet in staat ben om te zorgen voor onze dreumes. Hij riep dat wanneer het andersom was geweest ik hem niet had laten slapen. Ik zei dat hij een klootzak was. Hij begon daarop heel hard te schreeuwen, schelden net alles wat je maar kan bedenken, naar beneden en onderweg op alle meubels slaan en overal tegenaan schoppen. Hij heeft de auto gepakt en is nu al uren spoorloos.
Ik ben intens verdrietig. Durf niets tegen mijn familie en vrienden te zeggen. Ik schaam mij dood voor de partner die ik heb.
Na de geboorte van onze dochter en na de zeer zware traumatische bevalling waarbij alles verkeerd ging wat verkeerd kon gaan... heeft mij mij nog niet 1 keer geholpen met de verzorging van onze dochter in de nachten. Ik moest elke nacht alles alleen doen. Nooit heeft hij mij een uurtje laten slapen in de ochtenden of middagen om een beetje bij te komen van de nachten en vermoeidheid. Ik ben gesloopt, verdrietig en teleurgesteld.
Iedere vrije dag slaapt hij uit tot minimaal 11:00.. en anders gaat hij wel naar bed van 13:00 tot 17:00.
Nu? Nu zit ik op de bank, kan mijn ogen niet scherp focussen, koude rillingen en zwetend, pijn overal in mijn lichaam en mijn dreumes kruipt de hele kamer rond.
Zou daarover in gesprek gaan en dan goed voor jezelf opkomen hoe jij het wil. En tja als hij zulk gedrag blijft tonen, dan weet je het zelf ook wel denk ik.
En als ik aangaf dat ik niet zonder veel pijn het bed uit kon om onze baby te halen dan gaf dat ook niet de intentie om hem te laten helpen. Niets eigenlijk.
Als ik er te lang over doorging of te vaak vroeg dan liep het alleen maar uit op ruzie.
Nu loopt hij alleen te mopperen als onze dreumes wakker wordt in de nacht. En van mopperen gaat hij uiteindelijk naar boosheid. Wat totaal niet helpt dus maak ik hem niet meer wakker in de nachten.
Vanac
Hij kleineert mij bijna iedere dag (Verhaal 163)
Ik weet het even niet meer wat wil wel of niet meer moet doen.
Ik en mijn partner zijn al 12 jaar samen hebben samen 4 kinderen de laatste paar jaar is mijn man erg gemeen na mij.
Hij kleineert mij bijna iedere dag krijg wel zeker 10 scheldwoorden per dag naar mijn hoofd
Dat ik een kut ben een hoer een domwijf en ga zo maar door. Hij zegt dat ik niks ben ik werk maar 12uur per week zodat hij meer dan 50uur per week met zijn werk bezig kan zijn. Ik doe alles alleen hij doet totaal niks… zeg alleen maar dat ik hem geld kost en daf ik stiekem van alles doe en hem voor de gek hou wat zeker niet waar is…als ik gekookt hebt zegt hij vaak je weet toch dat ik dat niet vreet . Ik maak het dan voor de kids omdat hun het graag eten…
Hij kleineert mij ook vaker in het bijzijn van andere familie of vrienden… mijn moeder zegt vaker waarom ga je niet weg… deze week in het langs lopen ik lag op de bank trekt hij zijn broek omlaag en duwt zo zijn billen in mijn gezicht waarop ik schrok en vroeg waarom doe je zo iets krijg ik als antwoord omdat je een domwijf bent.. onze oudste van 13jaar zei tegen mij mama waarom ben je nog bij hem.. die vraag stel ik mijzelf ook wel vaker… denk bang alleen te komen te staaan met de kids…ik weet dat dit geen excuus is…we hebben ook al bijna 8 maanden geen seks meer…
Nee? Ga!!
Verdiep je in “gast Lightning”
Ik had er zelf nog nooit van gehoord maar toen ik er over las kwam het allemaal bekend voor.
En dit is de reden waarom vrouwen financieel zelfstandiger moeten zijn!!!! Dit lag en kan je niet pikken!
Wat een sukkel je vent! Het zijn zulke sukkels die een afhankelijke vrouw willen want ze weten heel goed dat een zelfstandige vrouw dit niet pikt!
Vraag hulp en laat hem dik alleen stikken
Misbruik! Geestelijke mishandeling voornamelijk! Waarschijnlijk heeft je man een chronisch minderwaardigheidsgevoel en kijkt hij porno waarbij vrouwen vernederd worden! Hou de eer aan je zelf want die wordt er nooit beter op! Misschien wordt hij ook gewelddadig als je probeert bij hem weg te komen! Denk aan je safety en luister naar je zoon!
lijkt niet te dromen over een toekomst met mij (Verhaal 146)
Kort om, mijn vriend zegt dat hij veel van mij houdt, maar tegelijkertijd is hij ook heel veel met zichzelf bezig, en lijkt niet te dromen over een toekomst met mij. Wat denken jullie? Is hij wel echt oprecht?
Ik hoop dat je het pad kiest wat goed voelt en waar je gelukkig van wordt...
Zo niet dan zien ze de relatie niet als serieus of als een verzetje! Trust my Words! Ervaring ermee!
Niet samenwonen ivm zijn kat (Verhaal 290)
Hoop dat jullie eruit komen. Misschien als middenweg geen kat in bed meer. Dat is toch wel het minste.
Toen ik zei dat ze narcistisch trekken had werd ze boos (Verhaal 299)
Sta op voor jezelf. Je ‘houdt zoveel van haar’ moet zijn: je bent zo verslaafd aan haar.
Dit is geen gezonde relatie.
Mijn hoofd zegt iets anders dan mijn hart (Verhaal 304)
Zijn broer negeerde me zoveel mogelijk en in situaties waarbij dat niet kon zei hij het hoognodige.
Mijn grote liefde en zijn broer kregen woorden over mij. Dit resulteerde erin dat er een keuze gemaakt moest worden voor de goede vrede in de familie.
Ik voelde me in de steek gelaten en heb de relatie beëindigd.
Hier heb ik heel veel verdriet van gehad en na 2 jaar had ik het ergste gehad.
Op 1 januari kreeg ik een gelukkig nieuwjaar appje.
Daar heb ik op gereageerd met een gifje happy new year.
Een week later waren we weer volop aan het appen. En nog een week later lagen we weer in elkaars armen. Ik ben nog steeds hoteldebotel en hou nog steeds van hem, ondanks 2 jaar geen contact.
Hij zegt dat hij ook nog van mij houdt.
Maar dat een relatie er niet in zit vanwege zijn familie.
Ik weet dat het beter is om het contact weer te verbreken. Maar ik weet ook dat mijn gevoel voor hem zo diepgeworteld zit. Dus mijn hoofd zegt iets anders dan mijn hart.
Iemand advies of tips of zo'n zelfde soort ervaring...
Hij is sex verslaafd... (Verhaal 331)
Ik weet zelf niet meer wat ik kan doen want toegeven gaat hij niet doen. Maar het idee dat er iemand in m'n huis is geweest en elke kamer heeft gehad en ook in m'n bed word ik misselijk van en maak me zelf helemaal gek..
Heeft er iemand tips wat ik kan doen?
Samengesteld gezin (Verhaal 372)
Sinds 3.5 jaar een relatie met een weduwe vent met 2 kinderen.
Zelf 2 kleine kinderen. Die van vriendlief pubers waarvan de oudste inmiddels 18 jaar. Die laatste vormt het probleem en relatiebreuk dreigt...
Sinds een jaar wonen we als samengesteld gezin in een mooie woning.
Het reilt en zeilt wel alleen de oudste van vriendlief kan haar plek niet vinden binnen ons gezin. Tussen haar en mij zijn er altijd spanningen, frustraties, irritaties etc. Wij hebben haar hier al zo vaak op aangesproken en met haar gepraat Dat Ze haar gedrag moet veranderen. Nu zit ze sinds 4 weken bij haar opa en oma en eerlijk gezegd is de sfeer in huis weer heel erg fijn, er is rust en vrede en ik voel me veel prettiger zonder haar in mijn buurt. Nu zie ik haar graag het huis uit gaan maar ik begrijp ook dat mijn partner haar niet zo op straat kan gooien. Omdat ik het niet meer aankan met haar in huis heb ik tegen mijn gevoel in besloten een huis voor mij en mijn kinderen te zoeken. Iedereen is verdrietig behalve...Je raadt het al, stiefdochter zelf. Nu kan ze weer terugkomen en ziet ze mij niet meer als vervanger van haar overleden moeder. Ik ben al sinds ik met mijn partner ga een indringer voor haar. Ze accepteert mij niet. Dat voel ik en ze zegt dat ze mij liever ziet gaan...Ik weet dat ik niet gelukkiger ga worden zonder mijn vriend en mijn kinderen willen ook niet weg hier maar het voelt als geen andere keus.
Ik krijg altijd te horen "nu liever niet" "ik voel het niet" (Verhaal 327)
Ik heb terug vandaag ontdekt dat mijn man weer naar escortes zoekt hier in de buurt. Wij zijn 9,6 maand samen en 5 jaar getrouwd. Hij heeft dat al gedaan en hem mee geconfronteerd nu hij heeft dit weggelachen met ja ne colega had mij nieuwsgierig gemaakt. Nu hij doet deze job al 5 jaar niet meer... en toch betrap ik hem op zijn zoekgedrag. Ik moest normaal opgenomen worden in ziekenhuis, je kan het al raden hij was al aan het kijken naar wie en waar hij heen kon? Hoe verklaar je dit? Ik heb elke dag zin, ik krijg altijd te horen "nu liever niet" "ik voel het niet" na dagenlang wachten en zin hebben, geeft hij dan toch toe en dan tijdens de daad zagen en klagen, waarom moet dit enzo? Wat kan ik toch doen? Plz help mij
Onze relatie ging niet steeds over roosjes (Verhaal 323)
Intussen draait onze relatie weer enkele maanden vierkant. Door enkele gebeurtenissen waarbij ik mij helemaal niet gesteund voel door mijn partner, zit het bedrog opnieuw heel vers in mijn geheugen. De gebeurtenissen van de voorbije maanden, het bedrog en ook frustraties binnen de relatie zorgen ervoor dat mijn gevoel naar hem toe totaal weg is. Alsof hij mij niets meer doet. Ik heb dit ook aan hem gezegd en heb tijd en ruimte gevraagd om uit te zoeken wat IK wil. Sinds dit moment verstikt hij mij volledig en wil hij zelf trouwen. Dit werkt bij mij omgekeerd. Momenteel ga ik de confrontatie uit de weg en ontloop ik hem zo veel als mogelijk. Hij begrijpt niet dat ik nu opeens twijfel of zelf wil opgeven.
Ik heb sowieso een afspraak bij de psycholoog ingepland omdat ik door mijzelf weg te cijferen, mij ook volledig kwijt ben. Ik vraag mij steeds af, kan ik hem terugvinden, kan de liefde terugkomen. Momenteel lijkt het alsof mijn beslissing gemaakt is maar ik neem tijd om dit verder uit te zoeken.
Herkent iemand dit gevoel?
Misschien komt de liefde even terug maar daarna zal het weer verkeerd gaan, dat zie je vaak als er dit soort heftige dingen zijn gebeurd zo ‘jong’ in de relatie.
Maar het is waarschijnlijk niet makkelijk de knoop door te hakken... zou wel het beste zijn denk ik.
Sterkte in ieder geval!
De voorbije dagen zijn voor mij duidelijk geworden dat 'ons' verhaal beëindigen het beste is. Momenteel doen we nog moeite om op een normale manier tegen elkaar te praten. Wil niet wachten tot wanneer we elkaar in de haren vliegen. Mijn gevoel is op en kan niet langer alles bedekken met de mantel der liefde. Had voor mijzelf mijn grenzen aangegeven maar daar gaat hij steeds over.
Nu komt het aan op de praktische kant van de zaak. Wij hebben een huis samen. Mijn aandeel hierin is groter dan het zijne. Ik zou het dus ook inkopen. Maar hoe zorg ik dat hij uitkijkt naar iets anders. Enkele dagen geleden zei hij te willen vertrekken en wel in de auto zou slapen. Ik vond dit een zeer kinderachtig antwoord voor een volwassen man.
Tips ivm alles te regelen zijn zeker welkom.
Mijn vriend is heel jaloers (Verhaal 32)
Om te beginnen zal ik mij even voorstellen. Ik ben Ashley en ben 20 jaar. Ik heb om dit moment halfjaar een relatie met Turkse jongen van 27 jaar.
Wij zijn allebei dol verliefd op elkaar maar helaas loopt het de laatste tijd niet echt lekker. Mijn vriend is zelf heel jaloers en als gevolg hiervan heb ik een aantal van mijn sociale media moeten verwijderen, en van een app (snapchat) alle jongens moeten verwijderen.
Als ik met een van mijn vriendinnen wat ga doen en dan heb ik het niet eens over uitgaan want dat doe ik niet, maar meer over gewoon een avondje bij hun thuis gezellig kletsen, wilt hij dat ik hem zo veel mogelijk app. Als ik een lange tijd niet reageer of niet opneem als hij mij belt maakt hij zich al gauw druk. En dit is ook iets waar de meeste ruzies bij ons over gaan. Hij zegt zelf dat hij heel beschermend is en dat dit de rede is van zijn gedrag, maar ik heb hier af en toe mijn twijfels over, ikzelf dat het meer gaat om vertrouwen.
De ruzie’s die wij hebben kunnen soms best wel uit de hand lopen, we schreeuwen naar elkaar. Een keer dat ik zijn auto uit wilde stappen om weg te gaan heeft hij mij hardhandig de auto weer ingetrokken, waarbij ik soms dan denk ‘waar zit de grens?’ en ‘wat gebeurd er de volgende keer?’’.
Vele van jullie zullen nu denken waarom ik bij hem blijf. Maar ondanks de ruzies die we hebben, hou ik ontzettend veel van hem en geeft hij mij echt het gevoel dat ik speciaal ben.
Mijn vraag is: hoe zorgen we ervoor dat de ruzies minder worden?
Veel liefs,
.
Er is al veel gezegd hierover, maar allemaal dezelfde boodschap. Je bent nog erg jong en misschien onzeker. Verliefdheid is fijn en misschien pik je dan meer, Maar verliefdheid gaat over en wordt houden van (als het goed is). Maar ALTIJD gelijkwaardig. Wat jij hier beschrijft is heel erg ongezond en kan je leven verknallen. Jij vraagt om advies? Dan krijg je die. Je gaat een aantal voorbereiden mbt spullen en geldzaken, zonder dat hij het merkt. Gelijktijdig vraag je versterking van familie en vrienden om met je mee te gaan als JIJ het uitmaakt. Je pakt je spullen (boedelkar wacht beneden) en vertrek onmiddellijk en je blijft bij een vriendin of familie, Nooit alleen, Alle contact verbreek je met hem en zijn vrienden en neemt een ander nummer (ook al voorbereid). Dan ga je je leven opnieuw vorm geven. Als er eenmaal een probleem zich voordoet (hij wacht je op bv), ga je daarna meteen naar de politie ivm stalking, Dit klinkt allemaal hard wat ik hier zeg, maar deze hele situatie riekt naar Loverboy praktijken. Je wordt langzaam helemaal omsloten door hem. Heel veel succes en doe het precies zoals ik het zeg. Niet denken het zal wel meevallen. NEE het gaat niet mee vallen. Succes Ashley
Heeft hij vertrouwen in zichzelf en de ander.
Men slaat dan door om je regels te gaan opleggen.
Daardoor kan jij dat ervaren als beklemmend.
De vraag is dan of je dat zo ook voelt?
En kan je hiermee leven.
Zo niet dan zal je je dienen af te vragen of je wel in z'on relatie wilt zitten.
Zo ook wanneer er sprake is van een cultuurverschil.
Waarom zou hij je moeten beschermen en waar tegen?
Als je bij jouw vriendinnen wilt zijn zou dat moeten kunnen.
Een relatie is o.a. gebaseerd op vertrouwen.
Is dat er niet dan zal een van jullie moeten gaan Fvrafen of een relatie tussen jullie mogelijk is.
Er zijn gevoelens van jou voor hem.
En dat maakt het proces moeilijk voor jou om over de relatie na te denken en een beslissing te maken.
Het gaat erom hoe jij je voelt bij jouw relatie met hem.
het is een cultuurding ook, alsof jij van hem bent (en dat voetstuk idem), en zo'n relatie moet je niet willen !
Zo'n jaloerse vriend geeft veel spanning en er valt niet mee te leven. En straks wordt hij eventueel bezitteriger. Of erger, als je niet luistert,
Relatietherapie zal hem niet veranderen? dus....
zoek liever een nwe lieve! vriend die normaal kan doen. echt veel beter voor jouw leven, er zijn nog ZOOOOVEEL jongens ... die jij moet leren kennen. en die jij
Denkt hij dan aan een ander? (Verhaal 134)
En zegt dan doodleuk heb even lekker gespoten. Best vernederend als je iedere dag sex hebt en doet wat ie wil.
Dit is 2x gebeurt in 1 week. Denkt hij dan aan een ander?
Bij elke dag seks hebben zou ik me er niet zo druk over maken
Misschien wel te zwak om sex met je te hebben bah toch
Praat erover en vraag hem uit zodat je weet wat er mankeert aan jullie relatie.
Of zoek meteen een andere vriend want dit is (geen sexuele relatie)
voel me zo alleen in deze situatie (Verhaal 23)
Ik zal proberen mijn situatie kort uit te leggen.
wij zijn een samen gesteld gezin, ik heb 2 meiden uit een vorig huwelijk.
Samen met mijn nieuwe vriend kreeg ik 2 jongens.
Mijn jongste dochter heeft adhd en in 2012 begonnen de problemen met haar. Kort samengevat: Heel agressief, van school gestuurd, was een hel om mijn dochter zo te zien en heb er alleen alles aan gedaan om haar een toekomst te geven die ze verdiend. En met succes, sinds vorig jaar loopt alles op rolletjes met haar! Na 6 jaar vechten en strijden was het me gelukt!
Sinds vorig jaar is er bij ons zoon van 8 hechtingsstoornis vastgesteld. Dit is loodzwaar, hij is brutaal, agressief, scheld heel veel en heeft totaal geen respect voor ons als ouders. We krijgen hiervoor nu therapie, gemiddeld 1 x per week een gesprek met therapie en net als voor mijn dochter wil ik voor hem ook het beste. Door de hele situatie loopt het hier thuis niet op rolletjes..... Door de hele situatie loopt mijn oudste dochter tegen een burn-out aan. Vaak gesprekken op school en ook de nodige gesprekken met haar therapeut, en de fysiotherapeut omdat ze lichamelijke klachten krijgt van de stress. 1 keer per maand een gesprek op de school van de zoon en ga zo maar door. Ik loop zelf ook bij de huisarts omdat ik ook overloop. Het is ook allemaal zoveel en moet het eigenlijk altijd alleen doen.
Ik heb gevochten voor mijn dochter met adhd en wil nu voor deze 2 ook vechten, maar dit kan moet ik doen met mijn partner. Wij hebben de opdracht gekregen om samen te leren weer een team te zijn, Ik wil niks liever dan dit maar nu komt mijn struikelblok. Mijn man heeft een eigen bedrijf en heel druk, hierdoor komt eigenlijk alles op mijn neer, huishouden zorg voor kinderen en alle afspraken, gesprekken om alles beter te krijgen. Ik heb hem aangegeven dat hij er ook bij moet zijn om samen tot een team te komen. Echter doet hij dit af met ja ik heb het druk en kan mijn klanten niet teleurstellen. Ik begrijp hem, inkomsten zijn nodig om een huishouden te runnen. De therapeuten kunnen alleen tijdens kantoor uren en dan werk ik. hij vind dat hun maar andere tijden moeten aannemen om samen met hem het gesprek aan te gaan, Sinds deze week hebben we een thuishulpverlener, maar de eerst komende 1,5 maand kan hij er niet bij zijn omdat hij te druk is. Ik ben zo verdrietig en vind het zo oneerlijk dat hij dit allemaal alleen aan mij overlaat. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van het vormen van een team. Ik denk er vaak over na om het maar alleen te gaan doen, dan hoef ik met hem geen rekening te houden en zal me minder stress opleveren. Ik weet niet meer hoe ik hem moet overtuigen dat we dit samen moeten doen!!!!
Ik ben normaal niet zo van het uitspreken tegen anderen maar voel me zo verschrikkelijk alleen.
Liefs van mij
Relatie na 6 jaar verbroken (Verhaal 16)
Hij had nog zoveel bagage van zijn mislukte huwelijk dat ik het niet meer aan kon. Ook werd ik niet geaccepteerd door zijn 2 volwassen kinderen, er was geen ruzie maar een dood stil zwijgen waar ik helemaal gek van werd.
Als ik het met mijn ex besprak gaf hij mij gelijk. Ik snap ook dat hij mij nooit boven zijn kinderen moet zetten zou het ook niet willen, maar de sfeer was zo drukkend en beklemmend dat ik het niet meer kon volhouden.
Ik heb meer dan mijn best gedaan maar het was trekken aan een dood paard. We hadden vaak woorden over deze situatie en vervreemden van elkaar. Maar ik mis hem intens, hoewel ik weet dat er geen toekomst voor ons was.
Het is uitgegaan over de telefoon dat vind ik nog het ergste. Geen fatsoenlijk afscheid, nee een grote bek kreeg ik terwijl ik vroeg of hij langs kon komen om er over te praten. Helaas is het zover niet gekomen. Graag wil ik via deze weg mijn hart luchten.
Tuurlijk doet het pijn na 6 jaar een relatie verbreken is niet niets
Het is zeker ook niet fijn dat zijn kinderen jouw niet hebben kunnen accepteren
Maar als je nu terug kijkt is het misschien het beste dat kon gebeuren
Je moet nu verder met je leven hoe moeilijk het ook is een partner met bagage is niet makkelijk ik weet er alles van
Dat hij niet eens langs wilde om te praten zegt all genoeg hij is het niet waard om over verdrietig te zijn
Er zijn genoeg visse in de zee
Zoek iets om je af te leiden weg gaan met vriende een nieuw hobby war je mensen kan ontmoeten
Wens je veel sterkte in deeze moeilijke fase in je leven
Ik durf niemand over mijn relatie te vertellen (Verhaal 2)
Niemand weet dat mijn beste vriendin en ik een relatie hebben. Het is gewoon zo gegaan. Mijn vriendin wist altijd al dat ze lesbisch is, ze vertelde mij dat later pas.
Maar ik weet zelf eigenlijk niet of ik lesbisch ben. Ik weet ook niet of ik met haar verder wil. Het is zo verwarrend allemaal. Ik heb me altijd voorgesteld te trouwen met een man en kinderen te krijgen.
Wanneer ik met haar verder ga, zal mijn kinderwens niet uitkomen, denk ik. Ik durf niemand over onze relatie te vertellen omdat mijn vrienden en familie niet positief zijn over homoseksuele relaties. Maar mijn vriendin wil 'uit de kast komen' en zet mij onder druk. Ze wacht nu op mij. Wat moet ik doen?
Qua kinderwens: zelf heb ik een kindje met een homostel. Je kunt ook voor een donor gaan als je met een vrouw een relatie hebt. Dus die kinderwens hoeft echt niet uit het raam!
Krijg de ellende van zijn verleden over me heen (Verhaal 35)
Graag wil ik mijn verhaal delen met jullie. Ik ben 5 jaar samen met mijn vriend en hebben samen een dochter van 1 jaar. Mij vriend heeft een dochter uit een eerder huwelijk van 8 jaar.
De relatie met zijn ex is moeizaam. In de relatie met zijn ex zijn ontzettend veel nare dingen gebeurd. In het begin nam mijn vriend dit ook mee in onze relatie. Onbedoeld vergeleek hij mij met haar wat de keuze voor een kindje samen soms ook niet ten goede kwam en trouwen wil hij nooit meer. Hij was bang dat ik ook nare keuzes ten opzichte van hem als vader zou maken als er ooit een einde zou komen aan onze relatie.
Ik merk de laatste tijd dat er nog een hoop oud zeer vanuit het verleden bij hem zit. Hier vallen oa ook de scheiding van zijn ouders en het overlijden van zijn vader onder. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik begrip heb voor wat hij heeft meegemaakt en hem wil steunen waar nodig maar ik niks aan het verleden kan doen. Ik heb het gevoel dat ik alle nare ellende wat door iemand anders is veroorzaakt over mij heen krijg en dit vind ik niet eerlijk. Praten over emoties doet mijn vriend niet tot nauwelijks. Ik heb het vaak geprobeerd maar er komt niet veel uit. Ik weet niet meer hoe ik met hem moet praten over gevoelige onderwerpen en hem het gevoel kan geven dat ik er voor hem ben maar dat het oneerlijk tegenover mij is. Ik hou van hem en wil graag dat het goed komt. Ik wil geen spanningen en een fijn leven voor de kinderen.
Hebben jullie alsjeblieft tips voor mij of jullie ervaringen delen..
Volgens mij passen jullie niet bij elkaar of zijn uit elkaar gegroeid,
Ga uit elkaar en laat hem aan zichzelf werken. Kan dan later eventueel nog goed komen maar kan zeker zijn dat er een veel leukere passender man voor jou rondloop!.
Is het raar dat ik hier gekwetsts over ben? (Verhaal 328)
Ik zou kijken naar het gedrag dat hij nu vertoont/de woorden die hij nu gebruikt. Is hij trouw, doet hij lieve dingen voor je, komt hij zijn daden na. Een echt integere man stuurt zoiets niet meer na verloop van tijd lijkt mij.
Hopelijk kan je er iets mee.
Blijf ik vechten of moet ik doorgaan? (Verhaal 195)
Mijn vriend heeft last van hetzelfde en een sokken fettisch. Had een gigantische collectie porno hiervan op de computer en laatst ontdekt dat hij dus sinds kort gebruikte sokken van dames koopt en met ze appt (ik mag het absoluut niet lezen ivm de privacy van de verkoopster, maar het is niets seksueel hoor).
Bij ieder gesprek blokkeert hij en kruipt in de slachtoffer rol (voelt zich een monster en weet niet wat er mis is met hem). Dat zorgt ervoor dat we nooit ook maar een fatsoenlijk gesprek kunnen voeren. Belooft er mee te stoppen en gaat toch weer door.. Maandag een afspraak bij de praktijkondersteuner en hopelijk krijg ik hem mee naar therapie, anders weet ik het ook echt niet meer....
Dit alles heb ik er zo hard
Ik houd enorm veel van mijn vrouw, hoe krijg ik onze relatie weer top? (Verhaal 222)
Maar nu, nu ik weer optimistischer in het leven sta, blijkt mijn relatie veel schade te hebben van het verleden. Mijn vrouw zei dat ze deze relatie wil laten slagen en dat was voor mij de reden om aan mezelf te werken. Van nature ben ik een open persoon. Ik wil problemen direct bespreken en aanpakken, dus zo ook de relatiedip waar we in belandt zijn. Maar mijn vrouw is anders. Hoewel ze heel erg open leek in het begin van onze relatie, loopt ze nu liever weg van problemen. Ze wil er geen gesprekken over hebben en het lijkt alsof zij vind dat de oorzaak van een discussie nooit bij haar ligt. Zelfs als zij de aanstichter van een ruzie is, zal ze nooit sorry zeggen. Ik juist wel. Ook al denk ik dat ik niets verkeerd gedaan heb, zeg ik alsnog sorry. Sorry, omdat het nooit mijn bedoeling is om iets te zeggen dat een ander kan kwetsen. En met sorry zeggen, zeg ik niet dat ik niet fout geweest ben, maar met sorry kan ik ook bedoelen dat ik niet wilde dat ik iemand pijn zou doen met ik gezegd of gedaan heb. Maar hierdoor lopen we op dit moment steeds vast. Discussies worden niet meer uitgepraat en ik krijg mijn vrouw niet zo ver om samen aan een oplossing voor ons gezamenlijke probleem te werken. Ik wil praten en zij sluit zich af. We komen totaal niet verder. We hebben een tijdje gelden relatietherapie geprobeerd. Ik stond daar heel sceptisch tegenover maar uiteindelijk moet ik toegeven dat je tijdens die therapie wel tot andere inzichten komt. Tijdens het gedeelte dat wij gevolgd hebben werd er vooral onderzocht waardoor wij ieder op onze eigen manier reageren op zaken. Dat komt vooral uit ieders verleden en de dingen die we ieder apart hebben meegemaakt. Ik vond het fijn dat dit aan het licht kwam. Maar voor mijn gevoel denkt mijn vrouw er anders over. Het is alsof ik nu iets uit haar jeugd weet, en haar daardoor beter begrijp, maar dat ik dat niet mocht weten. Alsof ik nu te dicht bij haar gekomen ben. Het gevolg was dat ze niet meer therapie wilde en we vast zitten een negatieve spriraal. En hoewel we beide vinden dat we hier uit moeten geraken, krijg ik haar niet zo ver om er samen aan te werken. Geen therapie, geen tips van internet geen goed gesprek met elkaar. Niets.
Het voet echt alsof ik er helemaal alleen voor sta. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het beter gaat in onze relatie? Hoe kan ik ervoor zorgen dat zij, net zoals ik, de schouders eronder wil zetten en samen voor een betere relatie wil gaan? Als ik dit aan mijn omgeving vraag krijg ik steevast hetzelfde antwoord, “praat met haar”, “ga samen in therapie”, “doe leuke dingen samen” of “maak wat meer tijd voor elkaar”. Maar hoe krijg je deze voor elkaar als de ander dat niet wilt? Is er dan een therapie waar ik allen naar toe kan gaan en waardoor zij uiteindelijk inziet dat mee niet bewegen? Dan lijkt het weer alsof ik alle touwtjes in handen wil houden.
Kortom, ik houd enorm veel van mijn vrouw, hoe krijg ik onze relatie weer top?
Maar kan het misschien niet zijn, dat zij zich ook daadwerkelijk zo voelt. Of heeft het met een bepaald onderwerp te maken. Of misschien je intonatie Of lichaamstaal? Mijn partner heeft ook wel eens dingen gezegd waar een dubbele betekenis aan zit en waar ik een heel raar onderbuik gevoel bij kreeg gevoel bij kreeg bijv. "verandering van spijs doet eten..."
Leeftijdsverschil (Verhaal 249)
Het lijkt me stug, maar toch ben ik weleens bang dat dit uiteindelijk een relatie kapot kan maken.
Laat je niet beïnvloeden door de mening van anderen. Zo komt het nu een beetje over.
Als je stevig in je schoenen staat heb je dikke schijt aan andere meningen en geniet je van je vrouw.
Uit de hand lopende fetisch (Verhaal 326)
Sinds kort zit ik zonder werk en gaat het mentaal niet goed met mij. Daardoor is ons seksleven ook niet erg actief en is er van beide kanten weinig initiatief. Al een aantal keer gevraagd wat er aan de hand is en heeeel veel kansen gekregen om open en eerlijk tegen me te zijn. Tot ik kort geleden een vonds heb gevonden. Mijn vriend heeft namelijk via internet achter m'n rug allerlei bestellingen geplaatst met betrekking tot zijn fetisch (sokken die gedragen zijn) en betaalde filmpjes heeft gekocht.
Ik ben hier enorm door gekwetst en mijn vertrouwen in he. heeft een gigantische deuk opgelopen. Hij gaf zelf aan ni3t te weten waar dit door komt en het een verslaving kan zijn. Ik weet nu niet of het verstandig is om hier samen voor in therapie te gaan (hij weet namelijk niet of hij hier afstand van kan nemen).En ik weet het heel eerlijk gezegd ook niet meer,
Ik ben hem meer dan zat en wil dat hij uit mijn leven verdwijnt (Verhaal 325)
Uit bed gestuurd omdat ik geen seks wou (Verhaal 295)
Op dat moment gebeurde het gewoon en ik verstijfde (Verhaal 289)
Gisteren heb ik hem voor het eerst in 16 jaar weer gezien (Verhaal 322)
Gisteren heb ik hem voor het eerst in 16 jaar weer gezien. Hij was lief, vriendelijk en ja, we hebben seks gehad. Het was zo ontzettend fijn om weer bij hem te zijn, deze gevoelens hebben me overvallen, ik ben al de hele dag van streek. Voorlopig ga ik hem niet meer zien en ik weet niet wat ik moet doen.
Hóé weet ik dat r geen spelletjes worden gespeeld? (Verhaal 324)
Wil m'n ei kwijt
Via een vriendin kom ik in contact
Bloedmooie dame,lesbisch,vallen enorm op elkaar.
Zit moeilijk,
Maar geloof in haar.
Support met geld en zo.
Telkens,
Ben stapelgek op je
En weer wegdrukken
Boze berichten over en weer
Heb t idee dat r met mij gespeeld word.
Maar andere kant.
Complex.
Oprecht een lieve,Leuke dame .
Gisteren tot tranen aantoe met gesprek.
Hóé weet ik dat r geen spelletjes worden gespeeld?
Ben genoeg teleurgesteld in m'n leven.
Maar zóú r m'n hart willen geven
Maar nogmaals
Dít is in een paar woorden
Want t is pittig en moeilijk
Hoop op antwoord
Juun S.
mijn man laat zich bevredigen door een man (Verhaal 22)
En wat verstaat u onder "bevredigen?
Als u zelf niet genoeg in de buurt van t geslachtsdeel van uw partner komt, dan doet een ander dat vanzelf...
Dan heeft u alle ruimte. Ik zie het probleem niet. U hebt nl geen man in huis.
Ik snap er zelf helemaal niks meer van (Verhaal 300)
Ik heb echt wat advies nodig. Mijn (ex)vriend heeft na bijna 3 jaar onze relatie uitgemaakt omdat hij al een tijdje niet echt een lekker gevoel had (dit lijkt vooral op persoonlijk vlak zo te zijn en mogelijk een angst uit zijn verleden om de verkeerde keuze te maken voor de toekomst).
Toen hij het uitmaakte wilde hij graag kijken deze week waar dat gevoel vandaag kwam. Het deed hem namelijk teveel zeer en het besluit was niet zoals hij voorstelde dat het had moeten voelen.
Nu krijg ik gemixte berichten. Als in, soms ben ik "mopje of lief" als hij mij begroet. Hij heeft nu in de afgelopen dagen twee keer aangegeven dat hij mij ook mist/gemist heeft. En vandaag vraag ik hem om duidelijkheid wat hij van mij verwacht de komende tijd. Zegt die "Ik wil nog tijd om uit te zoeken of ik je echt mis en je echt terug wil". Daarom wil hij eigenlijk ook niet afspreken nu al zo snel voor het geval hij daar eventueel verwachtingen bij mij bij oproept. Ik snap er zelf helemaal niks meer van. Ik gun hem de tijd. Zeker. Alleen merk ik dat ik mijzelf hier in geen houding meer weet te geven. Het breekt me. Ik wil eigenlijk door met mijn leven en sterk zijn maar ik mis hem nog te erg om dat nu al te kunnen en zeker met deze dubbele berichten raak ik in de war.
Wie heeft er een goeie tip? Ik merk dat ik zelf niet helemaal helder naar deze situatie meer kan kijken. En ik wil natuurlijk als een vrolijke vrouw met zelfvertrouwen overkomen maar dat lukt niet helemaal nu merk ik..
Liefs,
Me
Probeer hem pas weer te spreken als je je ietsje zelfverzekerder voelt. En hopelijk ook vrolijk. Probeer echt even op jezelf te focussen en niet of hij je terug wil.
Wees je niet bang dat je hem wegjaagt. Dat doe je pas als je te welwillend bent.
Onafhankelijkheid in een relatie (Verhaal 320)
Er heerst mij een vraag over onafhankelijkheid in een relatie. Ik weet goed dat je in een relatie ook tijd & aandacht aan jezelf en je eigen leven moet besteden. Echter voel ik mij in een relatie altijd afhankelijk van de ander. Ik ben altijd met de ander bezig, ben altijd bezig met wanneer ik degene weer kan zien, ik ga automatisch al mn tijd aan degene besteden en verwaarloos mezelf dan beetje. Ook bepaald dit (en de ander) vaak mijn gemoedstoestand.
Het gevolg hiervan is dat vaak onrustig of gespannen ben. Ook stel ik me passief op naar mijn eigen leven toe. Onderneem dan weinig voor & met mezelf. Ik doe dit niet bewust, het is niet dat ik eigenlijk liever iets voor mezelf ga doen, maar het niet doe, ik voel gewoon totaal niet aan dat ik mijn eigen space ook nodig heb omdat ik alleen maar met mijn hoofd bij die ander zit. Zelfs al stimuleert de ander mij juist ruimte voor mezelf te pakken, ik pak de ruimte zelf niet.
Ik probeer er nu wel veel aandacht aan te besteden en dingen voor mezelf te doen; Lezen, wandelen, iets koken of bakken, tijd in mn eentje doorbrengen, of met mn ouders, mijn vriendinnen. En dat doet me wel goed, alleen ik zou zo graag willen dat ik dit ook kon in en tijdens een relatie en dat dat voor mij meer natuurlijk verloopt ipv dat ik nu heel bewust voor die activiteiten kies.
Hoe maak ik dat eigen? Hoe ga ik ook echt voelen dat ik op 1 sta in een relatie en de ander een mooie aanvulling in mijn leven is?
Hoe ik het ervaar: onbewust op de ander focussen is ontstaan vanuit onveiligheid. Je vertrekt uit je lichaam naar de ander. Je wil pleasen en je hoeft zelf dan ook niet te voelen.
Het is een vrij lang proces om dat om te draaien en niet zo maar veranderd, omdat het ook vanuit vroeger is ontstaan. Puur rationeel proberen wat hobbies voor jezelf te verzinnen gaat dat niet veranderen. Vanuit binnen moet die neiging oplossen en dat is een proces. Dat is mijn ervaring. Maar het hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je je relatie verbreekt. Maar je kunt je er nu al in proberen te verdiepen. Op lange termijn zorgt het namelijk vaak wel voor een scheve relatie.
Mijn seksleven is voor mij een grote onvoldoende (Verhaal 211)
Dan komt hij met het verhaal dat hij een erectieproblemen heeft of te veel heedt gedronken. Mijn seksleven is voor mij een grote onvoldoende. Hij zegt alleen sorry.
Ik begin me steeds meer te ergeren aan zijn overgewicht en snurken iedere nacht. Waardoor ik amper een oog dichtdoe.
En nu?
Verras hem met dit leuke kado. Misschien zet het hem aan tot nadenken. En laat gelijk een slot op je slaapkamer deur zetten. Zodat hij weet dat het menis is. Dan moet hij bij jou slapen gaan verdienen. Hoe is aan jou.
Mijn vrienden en familie kennen mij niet meer terug (Verhaal 321)
Ik zit met een relatiekwestie in vriendschap waar ik graag jullie advies bij hoor (Verhaal 319)
Ik zit met een relatiekwestie in vriendschap waar ik graag jullie advies bij hoor.
Mijn vriendin en ik zijn al 25 jaar vriendinnen, ongelooflijk lang. Ik noem haar even Stephanie (niet haar echte naam). Sinds drie jaar is er een vriendin bij gekomen (ik noem haar Vera) en zijn we een groepje van vier wat regelmatig leuke dingen doet.
Door de jaren heen zijn er veel dingen gebeurd, we zijn samen opgegroeid, maar daardoor ook veel meegemaakt. Vorig jaar zijn we samen op wintersport geweest en daar barstte de bom. Stephanie werd boos omdat er een schaaltje yoghurt niet was opgeruimd en heeft de hele vakantie ons genegeerd, de hele week. We wilden erover praten met haar maar die mogelijkheid was er niet, hier stond ze niet voor open. De energie van die week is iets waar ik erg van ben geschrokken.
Na de wintersport hebben we afgesproken en hier kwam het hoge woord eruit. Ze was boos op mij om situaties van vroeger. Ik vroeg haar toen wat ik heb gedaan maar hier kwam niets concreets uit. Het bleef heel vaag. Toch vond ik het verdrietig voor haar dat ze zich zo voelde. Ik heb dit toen ook tegen haar gezegd en ook aangegeven dat het me spijt als ik haar in het verleden op wat voor manier dan ook heb gekwetst. Dat vond ze heel fijn.
We kennen elkaar al 25 jaar, er is vast wel iets wat ik haar aangedaan heb, en zij aan mij ongetwijfeld.
Toch bleef ze bij elke situatie benoemen hoe fijn ze het vond dat ik mijn excuses had gemaakt voor alles wat ik in het verleden heb gedaan. Dit voelde wel gek en onprettig maar ik ging er niet te veel in mee.
Hierna was alles weer gezellig (althans ik dacht dit). Totdat ik haar huis overnam. We hebben haar betaald voor een dure vloer die was gelegd voor vakmensen. Hierdoor hebben we extra aan haar vloer betaald, wat ik logisch vindt. Maar op een verjaardag had mijn vriend een gesprek met haar vader die zei: “Wat leuk dat jullie in het oude huis van Stephanie wonen, daar heb ik nog een vloertje gelegd.” Ik ben hier erg van geschrokken. Is dit niet je vrienden oplichten voor geld?
Ze volgt nu therapie en hieruit is gebleken dat ze heel boos is om mij. Ze weet ook dat ze het moet loslaten maar ze kan het niet. (Dit hoorde ik van onze gezamenlijke vriendin).
Ik kan niet sorry blijven zeggen voor vage situaties uit het verleden. Ik kan inzien dat ik nou eenmaal een kind was en vast heb moeten leren in mijn eigen ontwikkeling maar ik vandaag (als 30 jarige vrouw) niet meer de persoon ben die ik toen was.
Ze heeft met meerdere mensen in haar leven moeizame relaties. Collega’s, haar ouders, haar vriend. In elke situatie is de ander verantwoordelijk. Ik vraag wel eens aan haar: “Wat zou jouw aandeel kunnen zijn in deze situatie?” Maar dan wuift ze de vraag weg. Misschien stel ik te moeilijke vragen… :P
Kortom we hadden al niet zoveel contact meer en ons groepje was uit elkaar gevallen. Mijn zusje wilde liever niet meer met ons vieren afspreken. We gingen daar allemaal in mee.
Zij spreken soms apart af met Stephanie, ik niet meer. Het ging heel natuurlijk. Het groepje ging hierdoor verder met ons drie (zonder Stephanie).
Hierna begon een periode van rust. Hierdoor ben ik wat dingen op een rijtje gaan zetten. Wat ik belangrijk vind in vriendschap. Gisteren sprak ik met een totaal andere vriendin af en ik was een uurtje later omdat mijn afspraak bij de kapper uit liep. Ze reageerde zo begripvol! Dit begrip had ik niet van Stephanie gekregen.
We zijn een aantal maanden verder…
Ik kreeg gisteren plotseling een appje van haar. Mijn nekharen schoten meteen overeind. Of ik met haar koffie wil drinken, ze wilde even met me ergens over kletsen. Ik heb haar toen een memo teruggestuurd dat ik hoop dat alles goed met haar gaat en haar bedank voor het bericht, maar even geen behoefte heb aan een gesprek.
Het kwam erop neer: Ze volgt therapie en hierdoor kwam ze erachter dat ze nog steeds veel woede heeft naar mij. Ze had me willen vertellen dat ik niet welkom was op haar verjaardag. (De andere vriendinnen wel, het is alleen naar mij gericht). Dat vond ze moeilijk en daarom wilde ze me er openbaar over praten. (Dit hoorde ik van mijn zusje).
Ik vind het misschien wel fijn dat ik niet op haar verjaardag hoef te komen en geen cadeautje voor haar hoef te kopen. Ze gaf mij voor mijn verjaardag soms geen cadeau en mijn zusje dan wel. Mijn zusje en ik zijn op dezelfde dag jarig (geen tweeling). Hierdoor vieren we onze verjaardagen altijd samen, we zijn heel close. Dan zei ze: Jouw cadeau komt nog, maar er kwam nooit wat. Ik ben er nooit over begonnen (je geeft een cadeau of niet). Ik ga daar niet om vragen.
Er zijn meer gekke dingen… Ik ben fotograaf en ze probeert me elke keer te overtuigen van haar kennis over fotografie (wat soms niet niet klopt). Dan zegt ze dingen over het diafragma maar ze bedoelt de sluitertijd. Ik moet haar dan uitleggen dat ze het fout heeft. Ik vind dat heel onprettig. Ik voel me er raar bij.
Toch kwetst het me ook dat ik niet mag komen op haar verjaardag. Ik heb er echt verdriet van en huil er soms om.
Ik voel dat ik even wat afstand nodig heb om te kijken naar de situatie met een open blik. Jullie zijn objectief, hoe ervaren jullie deze situatie?
Ik voel me heel erg de zondebok van ons groepje. Ben ik dit ook echt? Of is het een gevoel wat bij mij ligt?
Vind ze het echt moeilijk om me te zien of is er iets anders aan de hand? Wilt ze me misschien toch straffen voor iets uit het verleden? Of is er iets anders aan de hand?
Dankjewel voor het lezen.
Heb mijn emoties niet meer onder controle (Verhaal 138)
Ben mezelf aan het verliezen en duw mijn partner van mij weg door mijn gedrag.Voel me niet goed begrepen en heb indruk dat er nooit rekening met mij word gehouden.
Heb mijn emoties niet meer onder controle en kan uren doorgaan met discussiëren.
Mijn man gaat dagelijks op café,wat gepaard gaat met veel alcoholgebruik.Als ik hem erop wijs dat ik het daar moeilijk mee heb en hem onrespectvol vind naar mij toe dan blijft hij met opzet wat langer weg.
We hebben daar eindeloze discussies over.Hij wil dat ik ook meer uitga,maar ik heb daar totaal geen zin in.
Ik wil in een relatie samen dingen doen en niet dagelijks mee gaan op café.
Hij zegt dat hij het meest geld binnenbrengt en ik geen recht heb op spreken.Noemt me zelfs een profiteur.Voel mij zo onzeker en misbegrepen.
Ik heb woede aanvallen en angstaanvallen.
Mn verstand zegt weg te gaan,maar ik durf de stap niet te nemen.Weet niet of ik ECHT van hem hou...
Ik herken jouw situatie , gevoelens , emoties echt heel erg . Jezelf zo aanpassen , en uiteindelijk jezelf zo verliezen .. de eindeloze discussies, wat eigenlijk maar een meningsverschil is. Ik respecteer zijn mening, vooralsnog kan ik wel wat voelen bij wat of hoe hij kan reageren . Dan vertel ik hoe ik me erbij voel , om het te delen en los te laten.
Ik kon altijd heel goed mn grenzen aangeven ..maar nu mn vriend ze overschreden heeft, weet ik mijn grenzen niet meer aan te geven. Wat wil IK eigelijk? Wat voel ik?
Wat doe ik in hemelsnaam mezelf aan ; mij helemaal verliezen door een relatie ,met een man waarbij ik niet eens mezelf kan zijn?
Als jij je niet meer durft uit te spreken , alle angst en paniek ervaart wat alle energie uit jou trekt..
Respect, loyaliteit, begrip.. het is zo belangrijk
En ook zo moeilijk in een relatie. Je voelt/ziet dat er continu meningsverschillen zijn over JOU gevoel (kan eigenlijk niet , want jij voelt het eenmaal zo) , terwijl er alleen maar hoop is op begrip van je partner. Nou ik heb geprobeerd begrip te kunnen voelen.. om discussies te voorkomen... En dat gaat gewoon niet meer. Ik voel geen respect voor mijn gevoel/emoties . En dat maakt mij wie ik ben.
Dus dat zegt eerder wat over hem, dan over mij zelf.
Als je niet jezelf kan zijn in een relatie, is het waarschijnlijk niet meant to be..
Dat was mijn verhaal, hoop dat je het fijn in vond om te lezen. het voelt als een opluchting om mn verhaal aan je kwijt te kunnen .
Hope youre okay .... Xxx
De sex is al jaren slecht (Verhaal 231)
Hoewel ik zelf geen ervaringsdeskundige ben als het over porno-kijken gaat, heb ik intussen wel begrepen dat dit voor sommigen een bron van inspiratie/opwinding kan zijn. Tot daar de (mogelijke) upside van het verhaal.
Het moment dat dit resulteert in een onevenwicht in jullie wederzijdse behoeften, en de sex als slecht aanvoelt voor jou, hebben jullie een probleem ... Maar daar was je intussen zelf ook al uit.
PS . Voor sommige koppels is 1x sex om de twee weken al een geweldige prestatie. Op zich kan en mag dat, maar dat - in mijn beleving - dient door beide partners op die manier aangevoeld te worden.
Voeg daar (mogelijke) prostituees aan toe, communicatie die verkeerd uitdraait en je hebt de perfecte ingrediënten voor een ongelukkige relatie die - indien er niets verandert - gedoemd is om te ontaarden in miserie.
Kijk even of jullie communicatief in staat zijn om een 'open' gesprek te hebben, over wat jullie van een relatie verwachten, en wat jullie willen doen om dit (voor de ander) in te vullen ...
Lukt dit niet, probeer dan het idee van een relatie-therapeut die jullie kan helpen om die communicatie op gang te trekken, ... want met die communicatie staat of valt alles.
Is hij helemaal niet bereid om mee te werken, dan zal je voor jezelf moeten uitmaken of je bereid bent te 'berusten' in je huidige lot, of ... je voor jezelf vindt dat je beter verdient en bereid bent om daar de nodige stappen voor te zetten.
Wikken, wegen ... en beslissen.
Sterkte.
Neo
Vraag hem wat hij graag heeft en wat voor hem lekkere seks is.
Vindt daar een middenweg, zijn jullie seksuele verlangens te ver uit elkaar? 2 opties: aanvaarden en ermee leren leven of weg gaan!
Mij aanraken doet hij allang niet meer (Verhaal 110)
laten. Mij aanraken doet hij allang niet meer. Ben er laatst achtergekomen dat hij zich meerdere keren per dag masturbeert.
Ook in bed en dan hou ik mij stil . Het bed trilt dan hevig kan soms langer dan een uur duren.
Heb nu een punt achter de relatie gezet hij vint t jammer maar vraagt niet wat ik in deze relatie mis.
Je ex was klaar met de relatie en met jou zo te horen. Maar was te laf om dat te zeggen.
Vergeet je ex en ga verder met iemand die wel om je geeft en jouw gevoelens wel belangrijk vindt.
Mvg
Ik wil hem niet kwijt, maar hij wil geen sex (Verhaal 81)
Seks is niet Alleen stress verlagend, het zorgt ook voor een kleine reset en de goede stofjes die dan vrij komen zorgen ook voor een verbintenis.
Ik snap dat er niet altijd een perfecte balans is tussen beide drives, maar helemaal niks kan ikme niet voorstellen.
Laat ik het zo zeggen, ik heb soms ook geen zin in iets wat erbij hoort, en dan die je het toch. Daarbij denk ik dat het redelijk menseigen is dat je van Sex kunt genieten en dat ook graag doet.
Idd een ultimatum stellen. Of je gaat praten erover, of we gaan oplossing verzinnen die misschien minder leuk zijn. Sexbuddie, open relatie of uit elkaar.
Die van mij heeft het vaakst zin… totdat ikzelf zin heb. En wilt het almaar heftiger en geiler, ja nu wilt hij swingen…
is het normaal? (Verhaal 184)
Mijn vraag zou eigenlijk het omgekeerde zijn.
Lees mijn verhaal nr 190.
Als je er wil over praten, ben een luisterend oor
Groeten
Voor je zorgen, kadootjes krijgen of seksueel en bvb beffen?
Mijn antwoord: dit alles is ‘normaal’… met mate. Evenwicht!
Als jij geniet van beffen dan is het logisch dat je man je zo verwent. Idem trouwens met ‘pijpen’.
Het is geen moetje, het is een gewoon ding in mijn ogen
Persoonlijk vind ik dit ook al horen bij vreemdgaan (Verhaal 179)
Heb hem geconfronteerd dat ik dit vond zonder iets van hem te horen en gezegd dat ik me bedrogen en voorgelogen voel, laat staan de pijn die het me doet dat hij hierna op zoek is achter m'n rug om. Hij zegt nooit iets met een ander gedaan te hebben en zegt dan ook niet vreemd te gaan. Persoonlijk vind ik dit ook al horen bij vreemdgaan, of is dat heel erg beklopt? Hoe moet ik nu verder met deze info, misschien moet ik er niet zo zwaar aan tillen, ik ben t spoor bijster...
Wel snap ik hoe jij je voelt.
Je wilt, hoopt dat je partner zelfs tijdens een ruzie enkel en alleen naar jou verlangt, want jij verlangt enkel en alleen naar je partner!
Hij heeft niets gedaan maar heeft duidelijk aangegeven met zijn ‘aanbod’ dat hij zeker openstaat voor rauwe geile lustige seks met ‘maakt niet uit wie’
Gewoon de spanning die hem bij zijn onderbuik grijpt! Seks voor de lust los van wie of wat met hem het doet! Genot!
Veel mensen blijkbaar willen spanning, hele grote spanning en dan seksueel genot ervaren. Voor sommigen is het geil gevoel het gevoel van opwinding rauw en zalig!
Jij hebt dat niet, kent dat gevoel dat verlangen niet! En dus voelt het aan als bedrog!
Ik snap jouw gevoel wel: ik heb een man die wilt gaan swingen en ook wel heeeel spannende verlangens heeft, voor de kick dat geilheid hem brengt. Ik kan dat ook niet.
Moeilijk….
Dat gaat sowieso tussen jullie blijven staan want jij gaat je nu niet meer veilig voelen, wat hij ook zegt of doet je stemmetje vertelt je nu al: hij wilt anderen en hij heeft aan mij niet genoeg… dat is niet zo maar zo voelt het.
Veel success.
Ik weet dat ik ga breken met mijn partner, ik hou van hem maar voel me bij hem niet meer veilig door zijn verlangens
Ik heb mijn vrouw bij mij weggejaagd (Verhaal 317)
Ik en mijn vrouw hebben al 34 jaar een relatie waarvan 30 jaar getrouwd .
Alles was super in het begin van onze relatie .Maar in 2009 heb ik een vreselijk fout begaan door huiselijk geweld . Zij is toen vertrokken met de kinderen en had ze groot gelijk in. Ze heeft toen tegen me gezegd dat er iets mis was met mij en achteraf gezien had ze daar ook groot gelijk .In al die jaren daarvoor was er nooit iets aan de hand .maar in die jaar voor 2009 is er iets gebeurt wat ik niet heb kunnen verwerken en daardoor kregen wij altijd ruzies . Ik heb me toen op eigen initiatief op laten nemen bij het GGZ . Heb daar toen drie maanden gezeten en heel therapie gehad over wat er gebeurt is en waarom ik dat haar niet kon vertellen . Was echt een binnenvetter . Heel dom . N a intensieve gesprekken met elkaar zijn wij er toen gelukkig weer heel goed uitgekomen . Maar zon drie weken geleden geleden kregen we ruzie op straat en heb haar toen bij de jas gegrepen waarbij bij haar alles in 1 keer terugkwam . Ze is nu weer weg ene kant geef ik haar gelijk , Nu blijkt het dat ik bijna weer terugviel in mijn oude ik. Door bijvoorbeeld de domste dingen ,haar niet laten uitspreken ,haar eigen dingen laten doen, haar vertrouwen . Kortom haar eigen gang laten gaan en niet constant boven op haar zitten . Ik had veel eerder weer in therapie moeten gaan en niet denken want dat los ikzelf wel op .Zo ontzettend dom en egoïstisch . Nu ben ik weer in therapie en hoop dat ze me nog weer een kans wil geven .Ze zegt werk eerst aan jezelf voor dat we in relatietherapie gaan ,en daar heeft ze gelijk in Wil hopen dat het niet te laat is . Want zij is voor mij nog steeds het meisje wat in 1989 op mij afstapte in de discotheek waar ik haar voor het eerst zag .waar mijn hart een vreugde sprongetje maakte dat zij mij ook leuk vond . Ik wil echt hopen dat het niet te laat is want voor haar doe ik echt alles .
Dus neem mijn advies aan . werk aan jezelf en wees niet bang om hulp te zoeken .
Een hele treurige onzettende domme man !!!
Bij deze mijn verhaal
Meneer. Dit is geen leven. Relax.
Ja je hebt fouten begaan. Dat hebben er meer. Als er agressie in een relatie is, is dan niet goed en af te keuren, maar er zijn er altijd nog 2 in de relatie. Niet alle schuld ligt bij een persoon.
Tip 1: probeer ietsje pietsje aardiger tegen jezelf te zijn. Jij hebt ook je trauma’s meegemaakt. Komt ergens vandaan. Je doet je best. Als je niet aardiger tegen jezelf wordt, dan wordt je relatie er ook niet beter op.
Niet halsoverkop wanhopen smeken om terug te mogen. Nee. Neem eerst de tijd voor jezelf!! Durf eens alleen te zijn en een tijd te reflecteren op jezelf. Dan heb je ook veel meer kans dat de relatie goed komt.
Hij zegt dat hij een burn out heeft of depressief is (Verhaal 306)
Het loopt eigenlijk al een tijdje niet zo lekker tussen ons, en hij is momenteel in gesprek bij de ggz.
Laatst had ik een etentje op mijn werk, en zei dat ik gelijk door zou gaan, eenmaal onderweg dacht ik even wat anders aan doen is wel fijn.
Dus hup naar huis, auto was weg, honden zijn weg, even later kwam hij thuis met een meid.
Hoor ik hem buiten zeggen ooh sh*t ze is toch thuis dat wordt wat.
Afijn.
Savonds kwam ik thuis en vroeg ik waarom hij had afgesproken met haar, heel boos werd hij, en raasde aan me voorbij.
Heb het er bij laten zitten. Een week later ben ik in zijn telefoon gaan rondsnuffelen, het zat me niet lekker, en ja hoor daar was ze onder een andere naam, allemaal hartjes en kusjes, en er stond bij vanuit mijn man sorry dat ik over je grenzen ben heen gegaan.
Savonds geconfronteerd hiermee, wat ik allemaal wel niet dacht, en dat het gewoon een knuffel is geweest wat zij niet wilde..
Terwijl ze elkaar kniffelmaatjes noemen en dergelijke, jaja, maar verder kwam er niks uit, alleen dat hij alles bewust had laten staan.
Nu een paar weken later is hij heel afstandelijk, zegt bijna niks meer raakt me nauwelijks aan, en staart maar naar de tv, als hij een berichtje krijgt loopt hij weg.
Hij zegt dat hij een burn out heeft of depressief is, maar niks wijst hierop, hij werkt gewoon, klust gewoon, gaat gewoon naar zijn verenigingen op maandag en dinsdag waar zij ook bij zit.
Ik weet me echt geen raad meer hiermee..
Ik zou hardere grenzen gaan aangeven. Een andere vrouw
mee naar huis nemen en knuffelen valt daar lijkt mij niet onder. En anders zijn de consequenties dat hij je verliest. Maar dan heb jij jezelf niet verloren, want dat lijkt er nu een beetje op.
En als hij zich dan beter gaat gedragen kun je kijken of er nog een opening is tussen jullie.
Veel sterkte in ieder geval ❤️
Hebben jullie raad voor me? (Verhaal 311)
Ik ben inmiddels 8 jaar samen met mijn vrouw waarvan 4 jaar getrouwd. 2 tal kinderen verder. Echter sinds enige tijd wilt mijn vrouw totaal geen seks meer.
Het begon een tijdje terug zo'n 1 jaar geleden dat ze zei heb er geen behoefte meer aan, altijd maar het zelfde nooit eens wat anders. Hier heb ik op geanticipeerd en ben toen andere dingen gaan proberen (denk aan speeltjes, hiervoor nooit geen speeltjes gebruikt) dit ging een paar maanden goed, ze genoot weer en had er weer zin in.
Maar ook dat was voor korte duur, ze vond het op een gegeven moment niet lekker meer, wd hadden seks maar merkte aan haar dat ze totaal niet genoot.
Toen ik dit gesprek aankaarte werd ze heel boos, ik dacht alleen maar aan seks, ik was te verraderlijk en moest maar eens andere manieren gaan verzinnen om haar te verleiden, op de vraag van hoe kreeg ik als antwoord moet je zelf maar achter komen.
Ik heb der een massage gegeven, onder de douche geprobeerd met speeltjes geprobeerd maar niks is goed genoeg voor der.
Nu is het zo dat ik leeg ben qua gedachten en ik dus niet meer weet hoe ik haar weer sexueel aangetrokken krijg.
Hebben jullie raad voor me?
Ik heb het gevoel dat je vrouw (tijdelijk) op je afgeknapt is, maar dat is vrijwel altijd door emotionele blokkades tussen jullie.
Geen pogingen meer voorlopig van jouw kant, maar meer connectie maken. Luister je wel goed als zij iets vertelt? Probeer erachter te komen, wat houd haar bezig? Geef ander soortige aandacht en ga niet zo behoeftig zijn naar haar! Een vrouw verleidt je door emotionele intimiteit, in dit stadium zeker, en niet door rechtstreeks ‘op de man’ af te gaan. Dat is te dwingend en teveel mannelijk.
Wij zitten de laatste periode een beetje in een crisis (Verhaal 316)
Wij zitten de laatste periode een beetje in een crisis..
Dit heeft te maken met dat hij zichzelf iedere dag mastrubeert de laatste periode. We zijn 12 jaar samen en kunnen gelukkig goed met elkaar communiceren.
De reden is waarschijnlijk een stressvolle periode de laatste tijd en dan doet hij dat om te ontspannen. Heeft niks met mij te maken zegt hij, we hebben ook regelmatig nog sex. Maar toch maakt het me verdrietig als ik iedere keer ontdek dat hij dat heeft gedaan. Soms ben ik ook bang dat hij zo stiekem in een verslaving terecht kan komen. Hij geeft ook toe dat hij het vaak doet. We vragen ons af is het echt een probleem aan het worden of niet? Plus me gevoel die in de weg zit natuurlijk… iedere keer zo verdrietig en ongelukkig gevoel.
Wat vinden en denken jullie?
Mijn man wil er wel iets aan doen als het moet.
Maar misschien moet ik hulp zoeken om ermee om te gaan? Of samen in relatietherapie?
We voelen ons gewoon koudweg aan de kant gezet (Verhaal 310)
We hadden wel onze problemen, maar ik wou er alles aan doen om ons gezin (1 dochter nu 17j) samen te houden.
Nooit heb ik gedacht dat hij wou scheiden.
Er was niemand anders volgens hem en de scheiding verliep vlot en zonder problemen. Toen ik verhuisd ben was er ineens een vriendin (is ook een collega van mij) , nog geen jaar later kwam ze bij hem wonen met haar 2 kinderen.
Onze dochter gaf aan dat ze het heel moeilijk zou hebben dat ze in ons huis zouden samenwonen, en ze liever had dat hij bij haar introk.
Nu enkele maanden later gaat het steeds slechter met onze dochter, ze gaat eronder door dat haar kinderen meer aandacht krijgen.
Hij zegt dat ze zich ver maar moet bij neerleggen dat deze relatie voor altijd is. Hij is verdergegaan met zijn leven en wij zitten hier zielig zegt hij.
We voelen ons gewoon koudweg aan de kant gezet,
Ik ga alle contact uit de weg omdat communicatie niet lukt, maar de confrontatie blijft via onze dochter
Ik ben bang dat zij eronderdoor gaat.
Rare vrijgezelle mensen (Verhaal 314)
Toen ik nog thuis woonde had ik vele vriendjes. Ik ging op mezelf wonen en vond het maar verstikkend. Op een gegeven moment kwam ik er achter dat ik de vriendjes weer terug wilde en toen werd ik echt door iedereen beledigd dat ik niemand kon krijgen en ze vergeleken mij altijd met de donkere buurvrouw. Me vader lijkt op een buitenlander maar ik was altijd de gebeten hond en de andere vrouwen waren beter. Net alsof er een vloek op je rust, ik moest maar stoppen met leven en adem halen omdat de andere beter was als ik. Op een gegeven moment wilde ik hulp zoeken maar toen waren er natuurlijk ook beteren en mooiere als mij, volgens mij is dat pesten. Niet willen dat je ontwikkeld. Ik was ook dom want ik had wat gevoelens voor een mevrouw en had die een hele tijd niet ge uit. Op een gegeven moment deed ik het en kreeg ik dus problemen met haar. Die mevrouw was minimaal 10 jaar ouder en altijd maar vrijgezel. Nu ineens kon zij zogenaamd alleen maar beter krijgen als mij. Nou toen daarna kreeg ik dus kanker en toen heb ik iemand gevraagd een hulp verlener wat die van me vond en hij zei hetzelfde als wat ik tegen die mevrouw zei, dat ik dus mooi was. Had ik dan ook problemen met hem moeten maken? Ik was juist dankbaar. Mijn zelfvertrouwen werd iets beter maar vooraf leek het dus net alsof toen ik thuis woonde bij ons pap en mam een hele andere wereld was die niet meer bestond dat ik ineens maar een stuk vuil was enzo. Toen op een gegeven moment had ik schandalig maar wel 3 sex partners die dan liever die betere buurvrouw wilde maar omdat ik dan toch beschikbaar was voor sex wilde ze mij wel. Stiekem ging ik boodschappen doen in een andere wijk en toen kwam ik zo'n meneer tegen die uit het niks vroeg (misschien wel een ziekerd maar toch) die aan me vroeg of ik nog kind was Dat ben ik niet maar ineens zei hij dat hij de liefde met me wilde delen en dat hij me het dan allemaal wel zou leren. Ik was er wel blij mee ookal ging ik er niet op in. Zo kan je dus ook meer eigen waarde krijgen. Nu is het zo dat ik dus nog steeds die sexuele partners heb en hoop eigenlijk dat ik er zwanger van word want ik wil helemaal niet meer alleen zijn. Ik heb alleen ook een probleem. Ik val dus ook stiekem op foute mannen. Ik denk ook echt dat het klopt, dat die veel op mijn moeder lijken en ik mis het zo erg dat ik dus niet meer thuis woon en dat mijn moeder niets om me geeft :( zo erg!! Maar nu ging ik vandaag weer boodschappen doen en kwam weer een meneer tegen die dus exact op mijn moeder lijkt. Er waren echt veel andere vrouwen die hij beter kan vinden en het is ook zomaar een lelijke man alleen ik voel 1 of andere rare spanning alsof hij iets van me wil en zelf wil ik dat ook alleen is het zo verstikkend. Net alsof die aan mij trekt terwijl detie misschien helemaal nie vind dat ik zijn type ben en omgedraait ook maar ik heb zo dus dat misselijke idee dat ik dus het tegen die meneer wil bekennen. En eigenlijk maakt afwijzing me dan niet eens zoveel uit dan is de spanning er af. Zal ik het dan zeggen of juist zeggen nou meneer ik vind jou een beetje een irritante vent? Misschien doet ie het wel uit medelijde met mij ik weet het gewoon niet. Zouden er rare mannen bestaan die expres aandacht aan vrouwen geven die ze lelijk vinden? Als ik er iets van zeg ben ik er misschien wel vanaf. Mijn moeder heeft me ook vaak uitgescholden en geslaan daarom zou ik een hallo en een praatje van die exentrieke man al leuk vinden terwijl ik het nu gewoon goed heb. Het kan beter maar ik heb gewoon ook sexuele relaties waar ik nie van los durf te komen maar ik word een beetje brutaal als ik een compliment ooit van iemand heb gekregn dat ik bijna het durf te zeggen terwijl ik dus ook dan weer een hoop gezeik kan krijgen net zoals met mijn moeder wat mij zon pijn doet. Misschien ook wil die meneer wel dat ik zielig ben en zou ik beter tegen hem kunnen zeggen dat ik dus al 3 mannen heb. Misschien is het ook wel zon sadist die mij als zielig leuk vind en als hij merkt dat ik het dus een beetje beter heb dat hij dan me snel niet meer leuk vind. Ik heb dus nu door hulp 3 relaties en zou stiekem dus met die ene foute man een praatje willen maken ten koste van alles. Maar het kan dus ook zijn dat ie me uit medelijde aandacht geeft en me uit lacht als ik toe hap. Dat ie kwaad word als ie ziet dat ik het redelijk ok heb. Maar ik vind die meneer zo'n opluchting. Zo'n stomme grijze man met bril. Misschien moet ik er iets mee doen. Zal ik dan mijn vriendjes mee nemen of doen alsof ik ze niet heb en eerlijk zijn? I do'nt know maar beter als niks doen is misschien iets doen al weet ik dat ie me misschien wel voor schut wilt zetten en dat het hem daar om te doen is. Sorry voor mijn verhaal maar dat komt omdat ik het zo nice vind dat mensen hier dus ook eerlijk zijn.
Ook is het zo belachelijk dat iedere meid wel op schept met iets over zichzelf bijvoorbeeld dat ze zich dan een half bloedje noemt etc. Wat heb ik dan als eigenschap om mee op te scheppen? Ik lijk er dus op want 1 van die sex partners is turk en zei tegen mij volgens mij ben jij turkse vrouw. Dat ben ik niet maar ik mag er ook nie over opscheppen want het klopt idd wel dat ik er op lijk. Maar mijn moeder is op een gegeven moment zo vreselijk tegen mij gaan doen. Ze ging dus buitenlande kinderen helemaal geweldig vinden en tegen mij gaf ze nooit geen compliment. Ik was lelijk en vies en als ik mezelf dan een keer een compliment gaf dan zei ze nee, daar zijn de meningen over verdeeld. Ik mag je niet, jij bent vreselijk lelijk. Zo die meneer dus, de buurman in de wijk waar ik nu dus woont en die ik dus leuk vind naast de 3 veiligere sex partners waar ik het leuk mee heb. Zij heeft hem ook wel eens gezien en dan vergelijkt zij zichzelf dus met die buitenlanders en vind die meneer dus een beetje bekakt. Zij denkt dus dat die bekakte spannende meneer haar leuk vind omdat zij dus de hoop heeft dat ze wel een leuke vrouw is. Ik heb de buurman een beetje vervloekt en dacht ja jij wilt denk ik het liefst ons moeder en dan ga je mij ook slaan. 2 dezelfde types maar die meneer kwam ik dus tegen bij de winkel en ons mam dus niet. Mijn hulp zei dat ik nie teveel contact met ons mam moest hebben en nu zit ik heel de tijd te huilen want mij lijkt het brutaal genoeg gewoon leuk dat ik nu dat ik meer mezelf ben met die vreselijke bruine ogen etc die altijd maar zogenaamd kwaad kijken en mislukt zijn bij mezelf denk nou buurman ik ga gwoon rebels zijn en ookal haat je mij en is mijn moeder natuurlijk geweldig toch iets laten weten. De hulp vind het erg voor mij en vind het dus mishandeling. Misschien mijn moeder vind zich dus je van het dus dat ze het met een bekakte meneer kan doen omdat ze zo goddelijk vrouwelijk is en als het haar 1 keer tegen zit dan zegt ze snel dat ze psychische klachten heeft. Ja dat klopt ook wel dan lijkt me en ik ben eigenlijk zonder dat het dus gezond is stiekem blij dat die meneer mij dus aandacht geeft waar ons mam nie bij is. Ik kan haar zo erggg niet missen maar zou het echt leuk vinden maar ik weet nie voor hoe lang want eigenlijk is het niks voor mij. Misschien vind ik het wel belangrijk dat ik door niemand verwaarloosd hoef te worden en geen haat stalking dus achter me aan wil hebben dat ik hem daarom stiekem leuk vind omdat ie wel aardig lijkt alleen moet ik het wel steeds loslaten want ik ben belangrijk en als iemand me niet uit kan staan dan is het aan die andere om te vertrekken of het te verbeteren. Dat ik dus leuk mag vinden en ook de vrijheid en regie op eigen leven mag hebben ondanks dek op een stom kind lijk door verwaarlozing.
7 van de 10x eindigt het feest op ellende (Verhaal 298)
In een ongezonde huwelijk met schatjes van kindjes (Verhaal 259)
Ik wil graag mijn verhaal doen omdat ik niemand heb waarmee ik dit kan bespreken.
Ik zit helaas al jaren in een ongezonde huwelijk met schatjes van kindjes. Daar ben ik dankbaar voor.
Echter is mijn man niet zoals ik dacht. We zijn 10 jaar getrouwd, na een jaar kwam ik erachter dat hij online flirt met vrouwen, ze ook versiert maar nergens nog heb kunnen achterhalen dat hij eventueel ook afspreekt.
Ik heb hem vaker aangesproken, hem uit huis gezet maar het gaat door. Onlangs flirte hij een jaar lang met iemand die ik goed ken.
En houdt zich bezig met nutteloze zaken. Toont geen interesse in mij en leeft vooral zijn eigen leven. Houdt zich ook bezig met het gokken van kleine bedragen..
Nu ben ik er ook achter gekomen dat hij bezoek filmt die bezig zijn met douchen/toiletbezoek. Hierop zijn ze naakt te zien. Ik zit er doorheen en weet niet wat mij overkomt.
Ik weet dat ik er een punt achter moet zetten maar ben nog zoekende op welke manier ik dit kan doen. Hebben jullie tips of herkennen jullie dit gedrag ??
Het filmen is crimineel (letterlijk) en hij klinkt niet liefdevol. Je verdient zoveel meer dan dat. Je kan het.
Berichten met dragqueens (Verhaal 66)
Het voelde niet goed.
Er zijn mensen die zeggen dat toen hij met zijn vorige vrindin was, vreemd ging.
Omdat ik niet zeker kan weten of dat waar is, kan ik dat niet 100% aannemen. Maar het is geen fijn idee.
Maar omdat ik merkte dat hij afstandelijker werd, begon ik hem toch een beetje te wantrouwen en besloot zijn telefoon te checken.
Tot mijn grote schrik zag ik op zijn telefoon berichten met andere. De berichten die hij met andere over en weer had, waren behoorlijk seksueel getint.
Ik had foto's met mijn telefoon van de berichten gemaakt en liet later op de dag de foto's van de berichten aan mijn vriend zien. Hij vertelde me dat dat er na een telefoonupdate, allemaal rare dingen ontving. Niet alleen de seksuele berichten maar ook mailtjes ontving van uitvaartverzekeringen. Hij had mij al wel eerder vertelt over de mailtjes maar de berichten vond ik wel heel raar. Ik liet hem zien dat de seksuele berichten ook uitgaande berichten waren. Hij zij dat hij niet weet hoe dat kon en dat het na de telefoonupdate is gebeurd. Later ben ik gaan kijken met wat voor mensen hij de seksuele berichten had. Ik zetten de nummers van de berichten in mijn telefoon, het waren nummers van dragqueens. Mij vriend houd helemaal niet van dragqueens.
Omdat hij heeft gezegd dat hij niets wist hoe het komt dat er ook seksuele uitgaande berichten op zijn telefoon stonde, heb ik hem gezegd dat ie voor de zekerheid naar de politie moet gaan.
Hij zegt dat hij naar de politie is gegaan en dat de politie het heeft bevestigd dat de seksuele berichten inderdaad mogelijk zijn ontstaan na de telefoonupdate, ook de uitgaande berichten.
Me vriend heeft me nooit van de seksueel getinte berichten verteld om mij in bescherming te nemen zegt ie. Ik begrijp wel dat je zoiets niet zo gouw durft te zeggen, maar om het nou helemaal niet te vertellen vind ik ook niet goed. Het heeft mij wantrouwen opgewekt.
Ik wil hem de voordeel van de twijfel geven, maar ik blijf het wel een beetje moeilijk vinden. Ik heb één vrindin in vertrouwen genomen om dit te vertellen en me hart te luchten.
Wat vinden en denken jullie van deze gebeurtenis?
- (Verhaal 287)
Ik snap niet waarom hij dit allemaal doet (Verhaal 313)
Uit elkaar (Verhaal 312)
We hebben voordat we uit elkaar zijn gegaan een tijdelijke break genomen, om er zeker van te zijn dat het de goede keuze is. De keuze om uit elkaar te gaan, was de keuze van mijn ex. Maar ook ik heb aangegeven dat ik niet tevreden en gelukkig ben in de relatie.
Tijdens de break kwam ik erachter hoe zeer ik hem miste, hoeveel ik op hem heb geprojecteerd. Er waren problemen bij de verhuizing naar ons nieuwe huis die hoog op zijn gelopen en ik kon het niet loslaten.
Ook kwam ik erachter dat ik heel veel heb gezeurd, negatief ben geweest en niet mijn eigen zelf was. Ik heb aangegeven dat ik eraan wil werken, dat ik het zie. Hij gaf aan meer tijd thuis te willen zijn omdat hij zoveel weg was voor werk.
Toch heeft hij de stekker eruit getrokken en als ik terugkijk op mijn eigen gedrag, snap ik dat. Ik ben niet mijn leuke eigen zelf geweest en weet niet hoe ik mezelf dit ooit ga vergeven..
We zijn bezig met het afhandelen van de praktische zaken en ik loop continue met een steen op mijn maag. Ben veel afgevallen en kan niet normaal functioneren. Ik maak me zorgen over de toekomst en besef me elke seconde van de dag wat ik mis, mede dankzij mijzelf.
44 jaar met narcist geweest (Verhaal 247)
Eind vorig jaar is ze vreemd gegaan met een 20 jaar jongere gozer,na drie keer goedkope seks in een ranzige setting is dat afgelopen maar ze heeft haar houding niet verandert.
Gedwongen door roddels en verhalen van getuigen heeft ze mij bekend dat ze dire keer seks heeft gehad met een wildvreemde van buitenlandse afkomst.
In haar hoofd heeft ze alleen spijt van het feit dat ik het nu weet ,niet van wat er gebeurd is.
Ik hou van haar ,vreemd genoeg ,maar zie me ook als verantwoordelijk voor haar ,een beetje een extra kind.
Mijn leven is nu een hel waarin ik van het ene in het andere probleem loop.
Het liegen ,bedriegen en keihard ontkennen van gedrag wat ik zelf waarneem is het moeilijkste.
Na 28 jaar kan ik haar niet zomaar aan de kat zetten ,ook omdat ik weet dat haar totaal onverantwoord gedrag tot grote problemen zal leiden. Niet alleen omdat ze een prooi is voor opdringerige macho's maar ook haar alcohol gebruik loopt uit de hand.
Niet mijnprobleem ? Jawel; we hebben nog steeds kinderen samen en ik kan hen niet vertellen dat ik haar aan de kant gezet heb met als gevolg een hoop ellende.
Toch voel ik nu dat er maar een oplossing kan zijn; ze moet naar haar eigen gedrag kijken en zich afvragen of dat het leven is wat ze wil.
Uiteindelijk kan alleen zij die keus maken.
Haar gebrek aan empathie en verantwoordelijkheid en neiging tot toegeven aan impulsen zal leiden tot ellende .Dat wordt nu beteugeld door de bescherming die onze relatie nu biedt ,ze weet dat maar realiseert zich niet waar het toe kan leiden.
Tegenover kennissen en vrienden speelt ze mooi weer hoewel een deel daarvan al weet dat ze ernstig de fout is ingegaan met een ander.
Ik merk dat ze een beeld probeert op te roepen dat zij door mij in een ongelukkige relatie zit, ze liegt over allerlei zaken en klaagt over niet bestaande problemen die ik haar bezorg.
Als ik haar confronteer met weer een nieuwe 'stunt',verteld ze steevast dat ze het niet (meer) weet ,dat het haar 'gebeurt is',ze is het vergeten, het viel allemaal wel mee, ik lieg of heb verkeerde informatie gekregen en ga zo maar door.
Ergens heb ik medelijden met haar en vermoed ik dat ze dit als een beschermingsmechanisme heeft ontwikkeld tegen een dieper liggend onzeker gevoel over zichzelf en een zeer laag zelfbeeld.
In mijn ogen zou het beter kunnen gaan maar dat start wel met de wil om verder te komen en die zie ik niet.
Onze relatie gaat al jaren slecht (Verhaal 54)
Elke vrouw/man verdient beter dan 'dat' gedrag van zijn/haar partner.
Zelfs als jij hem nog graag ziet - geen idee waar dat nog op gebaseerd zou zijn - lijkt het me duidelijk uit jouw beschrijving dat hij absoluut niet tegemoet komt aan wat jij belangrijk vindt in een relatie.
Als je daar echt ongelukkig van bent (het omgekeerde zou me meer verbazen), dan kan je best voor jezelf bepalen wat jou wel gelukkig zou maken. Als hij d'er voor open staat, kan je dit met hem proberen te bespreken.
Als dat niet kan, het hem niet boeit, of het allemaal afgedaan wordt als 'gezeur', ... dan lijkt me d'er maar één verstandige oplossing, als je niet dieper en dieper wil wegzinken. Kies voor jouw eigen geluk en ga je eigen weg.
Succes,
Noe
een soort verslaving en houvast (Verhaal 28)
Goddank heb ik dit niet gedaan.
De eerste maanden was alles perfect tussen ons. Ik dacht echt dat hij het voor mij was. Alles klopte ..
Tot na een aantal maanden draaide hij helemaal om.
Begin te schelden me naar beneden te halen, dingen voor mij te bepalen enz enz.
Hij kan ook dagen lang heel erg gedrag vertonen dat ik me bek moet houden. Kanker dit en kanker dat.
Ik weet me geen raad meer. Ik blijf hoop houden maar in mijn hoofd heb ik die hoop op gegeven maar mijn hart doet wat anders.
Sex heb ik niet meer met hem want kan ik ook niet meer als iemand mij zo uitscheld en naar beneden haalt iedere dag weer.
Ik heb 2 x gezegd dat het klaar is waarvan 1 week. Maar toch trap ik er in.
Help !!!! Ik denk dat dit een soort verslaving en houvast is geworden.
Maar ik wil mijn leven vervolgen zonder deze egoïst!!!!
Wie heeft er tips? Ik ben echt radeloos. Ik wil het volhouden hem niet meer te appen bellen enz
Hij smeekt ook altijd om mij dat ie niet zonder me kan enz enz en nooit meer een nieuwe relatie zal krijgen.
Krijg jij er spijt van.
Niemand heft het recht je te vernederen uit naam van liefde. Dit is geen liefde. Dit moet je je kinderen niet aandoen. Waarschijnlijk is je vriend een openlijke of gesloten narcist.
Geen enkele vrouw (of man) verdient het om op die manier behandeld te worden, hoe lief en geweldig hij/zij in het begin ook was, ... of soms nog kan zijn.
Zodra je het idee hebt dat je geen respect krijgt van je partner, en dat jouw 'gemis' niet bespreekbaar is voor hem/haar (wordt afgedaan als jouw verbeelding), of erger nog ... je wordt de mond gesnoerd met verbaal of fysiek geweld ...
Zorg dat je je zelfbeeld behoudt, en stap uit een dergelijk verhaal.
Jouw zelfbeeld zal je d'er eeuwig dankbaar voor zijn.
Succes,
Neo
Moet ik hier nou iets mee? (Verhaal 82)
Moet ik hier nou iets mee? Het voordeel is wel dat hij altijd tijd heeft om leuke dingen met mij te doen als ik zelf vrij ben. Maar zelf heb ik een heel ander arbeidsethos en stoor ik me enorm aan zijn houding. Hij zit nog een moeilijke tijd en kan zich moeilijk concentreren zegt hij wel. Maar hij vindt het ook wel lekker dat hij zoveel vrijheid heeft in zijn baan. Wat moet ik hier nu mee?
Of je d'er iets mee moet, is iets wat je zelf zal moeten uitmaken. Maar ... vraag jezelf welk af wat de mogelijke kostprijs is die je zal (moeten) betalen ...
Stel dat je hem zover kan drijven (?) dat hij dezelfde arbeidsethos als jou zou hebben/krijgen, waardoor de beschikbare tijd die jullie samen kunnen besteden, terugvalt naar quasi nul - dat risico is niet ondenkbaar - Dan lijkt het me dat je veel meer te verliezen hebt ...
Kijk ook even naar alle 'andere' eigenschappen/kwaliteiten die hij heeft. Zolang die voor jou meer doorwegen dan zijn (gebrek aan) arbeidsethos, ... zou ik aanraden eerder te kijken naar hoe het glas meer dan halfvol is, ipv je te focussen op die halve centimeter die ontbreekt om d'er een vol glas van te maken.
Maar, uiteraard afhankelijk van wat voor jou echt belangrijke eigenschappen zijn die je in jouw partner wil zien/terugvinden. Eénmaal je dat weet, dan zou al de rest bijzaak moeten zijn/worden.
Succes,
Neo
Wat denken jullie? (Verhaal 264)
Ik heb al 15 jaar een gezellige relatie mijn partner. Alleen ben ik er recentelijk achter gekomen dat hij geen pannenkoeken lust. Dit is natuurlijk onacceptabel. Wie lust er nou geen pannenkoeken?! Nu denk ik er over na om hem te verlaten want ik wil niet omgaan met zo'n smeerlap. Wat denken jullie?
Hij zal altijd een plaatsje hebben in mijn hart (Verhaal 309)
Ze ontkent alles, neemt het me kwalijk en doet me twijfelen (Verhaal 308)
Ik heb vóór mijn relatie best een seksuele "proef-tijd" gekend. Mijn vrouw daarentegen kwam uit een langdurige relatie met een andere vrouw en heeft naar eigen zeggen nadien weinig avontuurtjes gekend.
Over de jaren heen zijn er al wel eens wat frustraties opgedoken; meestal rond haar toewijding voor haar werk en collega's ten koste van onze relatie, of een te familiaire omgang met een collega... waar zij zich van geen kwaad bewust is, reageerde ik instinctief jaloers.
We hebben geleerd dat dit komt omdat ze zich intiem nogal gesloten opstelt en ik dat ervaar als gebrek aan vertrouwen.. We begrijpen ook dat dit een vicieuze cirkel is en trachten eraan te werken. Zij is wat meer open en ik dim mijn instincten.
Af en toe hervallen we, maken we ruzie, wordt alles ontkent en proberen we terug... voor de kinderen.
Nu begint een aantal zaken mijn instinct te triggeren en ik zoek een manier om dit objectief af te toetsen. In de afgelopen 6 maanden:
- ontdekte ik dat ze (eens?) naar foto-porno a h kijken is geweest, toen ze op weekend was met de kids.. zogezegd om haar borsten te vergelijken.
- ontdekte ik dat ze in datzelfde weekend een anonieme foto van háár borsten op haar telefoon had opgeslagen in de prullenbak... zogezegd omdat ze een complex heeft over haar borsten (maar tegen mij 15j lang nog niets had over gezegd)
- was ze te laat op haar eigen verjaardagslunch, ze kwam mooi gekleed en goedgemutst van haar werk, maar had die avond wel voor het eerst in jaren een serieuze blaasontsteking.
- ontdekte ze zelf op zondag dat ze op zaterdag haar pil vergeten was (op weekend met de vriendinnen), en maakte zich zorgen over de impact van seks en haar pil vergeten in de tweede week... frappant: wij hadden in die week vóór het weekend geen seks gehad..
- ik krijg plots nieuwigheden te horen en te voelen tijdens onze vrijpartijen, waar ze azn zelfzekerheid wint (vind ik leuk, maar vanwaar komt dat zo plots?)
- op een avond lag ik tegen haar en vroeg ze me slaapdronken en angstig "Waar is Hendrik?"... euh, achter je?
- Nu stel ik vast dat ik herpes heb. Geen lachertje, zo'n eerste keer. Zij beweert dat het van een koortsblaasje ofzo komt, we zijn allemaal wel ziek geweest en de jongste had koortsblaasjes... toch, ik heb genitale herpes.. dat komt zeker niet van mijn jongste.
Mijn intuitie zegt al 6 maanden dat mijn vrouw een affaire heeft, maar ze ontkent alles, neemt het me kwalijk en doet me twijfelen.
Wat moet ik doen?
Moet ik hem nu echt gaan vertellen dat m’n grens is bereikt? (Verhaal 283)
Ik was echt nog nooit zo verliefd geweest (Verhaal 307)
Ik weet zo niet wat ik moet doen!!! (Verhaal 303)
De laatste twee maanden waren er flink wat irritaties en ontliep hij het gezin.
Begin dit jaar eruit getrokken wat er is...
Hij mist iets...Maar wat weet hij niet.
Ik kwam er ook achter dat hij op verschillende sites zit waar hij aangeeft getrouwd te zijn, maar naar sex zoekt.
Dit hem voor de voeten gegooit, hij viel niet in de smaak, dus er is niet gebeurt.....
Ik weet zo niet wat ik moet doen!!! Ik vertrouw hem niet als hij nu weg gaat, maar wordt verdrietig als ik aan scheiden denk....Ik ben nu niet gelukkig....Ik weet het even echt niet meer....
Ik ken haar niet meer zoals ze doet tegen mij (Verhaal 302)
Ik ken haar niet meer zoals ze doet tegen mij,
En zoals ze op dit moment leeft.
Ze doet nu dingen die ze nog nooit heeft gedaan qua uitgaan vooral veel uitgaan met jongeren die wat zeker 10 tot 15 jaar jonger zijn !!!
Ze spreekt zich niet uit tegen mij wat ze nu wil.
Maar laat me compleet links liggen.
Als we al contact hebben gaat het ff kort over de kinderen.
Alhoewel de kinderen van de 6 maanden dat E weg is 5.5 maand bij mij zijn geweest.
Wat moet ik hier mee aan.
Ik heb mijn man betrapt op het kijken naar porno (Verhaal 226)
Ik heb niks met seks, maar hij zegt van wel (Verhaal 102)
En heel romantisch lijkt hij me niet!
Weer eentje die helemaal gebrainwasht is door porno en denkt dat elke vrouw out of de blue geil is.
Vrouwen kunnen geiler zijn dan mannen in de juiste zetting met de juiste stimuli, neen geen beffen maar ROMANTIEK.
Ga weg bij die pervert!!!
Waarom laat je toe dat hij over je heen wandelt?
Denk niet echt dat deze man daarvoor openstaat!
Hij is net dwingend, dat winst hem op!
Die wilt niet sfeer gezelligheid en zachtheid!
Die is compleet gebrainwasht door porno ja!
Ga weg
Dit is niet de partner voor wie ik viel (Verhaal 142)
Ik ben nu om en nabij 5 jaar samen met mijn partner. Aan het begin leek alles perfect, alsof we naadloos bij elkaar pasten. Nu we sinds een tijd samenwonen, komen er steeds meer eigenschappen en gedragingen bij die ik helemaal niet van hem herken, dit is niet de partner voor wie ik viel, dit is niet de visie op het leven en liefde zoals wij die samen jaren deelde...
Het lijkt wel alsof ik werkelijk niks goed kan doen, huishouden ik ben rommelkont en chaos en niet goed genoeg in en dat is verwaarlozing en en disrespect en niet voor hem zorgen. Ik geef hem niet genoeg aandacht ook daarin voelt hij zich verwaarloosd en onbegrepen, ik ben een zeikwijf en heks en drama mens. Als ik tijdens zo'n rant van hem begin te huilen dan is het "zie je wel je gedraagd je altijd als het slachtoffer je bent gestoord je maakt van mij een monster en ik voel me maar schuldig elke dag en het is juist jouw probleem en jouw schuld..." Dan vertrekt hij boos of roept los het op of zegt we gaan vandaag nog uit elkaar zoek maar een ander huis en vervolgens wil hij snachts wel in bed knuffelen of seks hebben of doet hij de dag daarna alsof er niks aan de hand is en is dan "gekwetst omdat ik overgevoelig ben en daardoor afstand creër, omdat ik hem zijn frustratie of emoties niet kan gunnen..."
Als er dan bezoek komt dan is hij charmant en lief en leuk en wat ben ik toch een geweldige vrouw en dan wordt er door hem luid op mijn geproost en duizend complimenten, terwijl ik helemaal leeg en verbaasd en compleet ontdaan als een spook zit daar. Wat dan weer de voedingsbodem is voor de volgende ruzie die hij start: "ik moet normaal doen want wat denken mensen anders dan wel niet, ik zie eruit als een halve zool, ik gedraag me niet gezellig genoeg, ik jaag zo iedereen weg... Deze houding is precies waarom ook hij zich bij ons thuis niet welkom voelt en niet thuis voelt en nooit naar huis wil komen..."
Gisteren avond zei hij, hij wilde wachten tot 1 januari maar beter is het als ik het nu al weet hij wil uit elkaar en per direct en nooit meer samenwonen met me of in een relatie zitten met dit monster. Hele nacht van wakker gelegen, sochtends doet hij alsof niks is gebeurd. Ik hou behoedzaam wat afstand, hij is daar boos over. Gasten komen zo meteen, meneer kan alleen zeggen, kun je straks eindelijk een keer doen alsof je normaal bent en enige leven in je hebt, zet je overheen en verpest de avond niet, morgen kun je je spullen pakken als iedereen weg is, blijf zo lang als nodig is tot je een eigen huis gevonden hebt.
Je snapt ik ben compleet verward en helemaal ontdaan hiervan. Over twee dagen is hij weer de liefste man ter wereld en neemt hij alles terug, maar mijn hart kan dit niet aan. Is dit normaal? Want het voelt alsof ik ook echt langzaam aan gek wordt. Wat moet ik doen?
Dit heeft niets met liefde te maken iemand die echt om je geeft toont respect en waardering. Je bent het waard om respectvol behandeld te worden, twijfel nooit aan jezelf.
Jullie passen niet bij elkaar, hebben duidelijke andere verwachtingen van een liefdesrelatie.
Waarschijnlijk waren er al tekende dat jullie niet bij elkaar passen voordat jullie gingen samenwonen… maar gezien jullie latten werd je niet altijd met dat gevoel geconfronteerd.
Je hoopte op verandering, allebei, allebei hoopten jullie dat als jullie gingen samenwonen de puzzelstukjes op hun plek gingen komen.
De kleine ergernissen die onder de mantel der liefde werden bedekt van het begin van jullie relatie zijn nu uitvergroot.
Neem je biezen en wordt gelukkig alleen of met een partner die bij je past. Hoop niet op verandering, leer van dag 1 de kleine ergernissen te herkennen en ga na of dit dealbreakers zijn of niet
Jullie passen niet bij elkaar, hebben duidelijke andere verwachtingen van een liefdesrelatie.
Waarschijnlijk waren er al tekende dat jullie niet bij elkaar passen voordat jullie gingen samenwonen… maar gezien jullie latten werd je niet altijd met dat gevoel geconfronteerd.
Je hoopte op verandering, allebei, allebei hoopten jullie dat als jullie gingen samenwonen de puzzelstukjes op hun plek gingen komen.
De kleine ergernissen die onder de mantel der liefde werden bedekt van het begin van jullie relatie zijn nu uitvergroot.
Neem je biezen en wordt gelukkig alleen of met een partner die bij je past. Hoop niet op verandering, leer van dag 1 de kleine ergernissen te herkennen en ga na of dit dealbreakers zijn of niet
Ik zoek echt naar een manier om me niet te ergeren (Verhaal 117)
Ik ben niet zo en heb gewoon een paar sport vrienden en ben veel in en om het huis aan het rommelen in de tuin of huishoudelijke dingen.
Ik vind het best lastig om ermee om te gaan dat mijn vrouw vaker weg is en ik voel dat ze ze nog geremd voelt omdat ik dan thuis ben met de kids maar liever zou ze nog veel gekker doen.
Ik zoek echt naar een manier om me niet te ergeren en mezelf de put in denk wat er allemaal op die uitjes plaatsvind….. heeft iemand tips
Dat maakte je allicht gelukkig!
Kan je begrijpen dat zij nu denkt: nu is het mijn beurt, nu wil ik zelf genieten!
Kan je niet wat meer samen met haar genieten? Weer partner en liver worden en niet meer mama/papa!
Dat maakte je allicht gelukkig!
Kan je begrijpen dat zij nu denkt: nu is het mijn beurt, nu wil ik zelf genieten!
Kan je niet wat meer samen met haar genieten? Weer partner en liver worden en niet meer mama/papa!
Ik weet ook dat het allemaal wel mijn eigen domme fout is (Verhaal 119)
Probeer je energie te richten op jouw vrouw, zal je veel gelukkiger van worden.
Wat is dat toch met mensen: ik mis iets in mijn relatie en ik zoek het buiten de deur?
Werk samen met je partner
Probeer je energie te richten op jouw vrouw, zal je veel gelukkiger van worden.
Wat is dat toch met mensen: ik mis iets in mijn relatie en ik zoek het buiten de deur?
Werk samen met je partner
Ik zou nu echt willen weten of ze iemand anders heeft... (Verhaal 123)
Mijn vriedin zit in een soort midlifecrisis, ik ben 42 zij 34...Bij haar is de liefde op zegt ze en wil verhuizen... Een mooi gezin valt uit elkaar.. 2 prachtige zoontjes en een mooi huis.. Ze zegt dat ik de perfecte man ben waar vele vrouwen van dromen..Maar waarom wil ze dan weg.. Ok ik versta dat de liefde kan op zijn.. Maar ze heeft er niet echt iets aan gedaan.. Alleen maar met vriendinnen weggaan laat thuis komen, veel kleren kopen..Extra veel aandacht aan uiterlijk.. Enz.
Ik zou nu echt willen weten of ze iemand anders heeft.. Ze ook haar spiraal eruit gehaald om de pil te beginnen nemen omdat ze zo mindee bloeding zou hebben..Ze houd echt vol dat ze niet verliefd is op een ander.. Maar soms heb ik toch men twijfels. Welke mening hebben jullie erover hebben
Ze heeft meer aandacht nodig die ze blijkbaar op een of ander manier bij jou mist!
Ben je nog passioneel met haar, toon je haar je verliefdheid?
Het lijkt wel alsof we elkaar steeds minder begrijpen (Verhaal 147)
ik hou van haar laat dat duidelijk zijn maar het lijkt wel alsof we elkaar steeds minder begrijpen en we allebei iets anders willen , mijn vriendin is voor mij 20 jaar geleden verhuist van de andere kant van het land naar haarlem ze heeft hier nooit kunnen aarden en is hier ook nooit echt gellukkig geweest ik kon en wilde toen niet verhuizen en zij vermaakte zich door haar te uiten in haar hobby paarden zij is altyd al een beetje ziek geweest met van alles en nog wat vermoeidheid , deppressie later op hart falen enz , door toedoen van een ander persoon is er abrupt een einde gekomen aan haar hobby waar zij het erg moeilijk mee heeft. ik heb haar in alles geprobeert te steunen en heb zelfs plannen gemaakt om toch weer te verhuizen naar de andere kant van het land . nu zegt ze dat het te laat is en geeft mij de schuld van al haar ongeluk . ik weet mezelf echt geen raad ik hou van haar het meest op deze wereld en ja ik heb fouten gemaakt die ik niet meer terug kan draaien maar haar nooit bedrogen of zo sorry voor het weinige gebruik van leestekens maar heb intens verdriet
Weet je wat het met iemand doet om 20 jaar je eigen behoeftes op te offeren voor je partner?
20 jaar heeft ze zich niet kunnen aarden en is ze niet voldaan en gelukkig geweest.
Ze heeft het gevoel zich 20 jaar hebben opgeofferd voor jou, om door jou graag gezien te zijn… uit liefde voor jou heeft ze zichzelf weggecijferd! Haar hobby hield haar recht. Hield ze van jou? Jazeker!
Onderweg naar jou is ze de liefde voor zichzelf en de connectie met haar behoefte kwijt geraakt.
En nu, vaak rond de menopause, wordt ze wakker en denkt ze: waar ben ik mee bezig? Waar ben ik in dit verhaal?
Heel vaak offeren vrouwen zich op… leven ze voor de ander uit liefde en om geliefd te worden… en dan op een gegeven moment zegt ze: en nu wil/mag ik ook iets voor mezelf doen!
Ja nu verhuizen is te laat! Je hebt haar nooit bedrogen met een andere vrouw … wel heb je jouw eigen vrouwtje serieus in de steek gelaten. Heb je nooit beseft dat ze niet gelukkig was? Heb je je nooit echt afgevraagd wat zij nodig had, waar haar behoeftes lagen.
Ik snap dat je van haar houdt, wie zou nu niet van iemand houden die zich volledig wegcijfert? Maar heb je echt van haar gehouden
Hoe van vandaag op morgen zoiets mooi voorbij kan zijn (Verhaal 148)
nu 1 maand geleden wil mijn partner ermee stoppen en wil niets meer(niet met me slapen en geen sex) hij wil echter nog vriendschap en mekaar nog zien als het hem past. We hebben geen ruzie gehad !
Ik kan er niet bij dat van vandaag op morgen zoiets mooi voorbij kan zijn!
Is dit medisch, of wie kan me dit verklaren? Ik heb het zo moeilijk en heb dit niet zien aankomen!
Hij heeft 11 jaar ingestemd tegen beter weten om de 2de viool te zijn en wilt dat niet meer!
Iedereen verlangt op een moment om eerste viool te zijn van zijn partner.
Allicht heeft hij iemand ontmoet waarbij hij zich nr 1 voelt, dat gevoel heb je hem nooit gegeven.
Hij stemde er allicht mee in omdat hij zelf overtuigd was dat hij niet meer of beter kon krijgen… maar dat knaagt! Dat knagend gevoel maakt je kapot… hij loopt nu weg van dat gevoel.
Jij beseft eindelijk dat hij ook recht heeft en waardevol genoeg is om nummer 1 te mogen zijn.
Hou van hem en laat hem los,
De bottomline was dat ik meer mijn best moest gaan doen (Verhaal 150)
We gingen kerst vieren en ik ontmoette haar moeder en stiefvader, vooraf werd mij door haar ingefluisterd dat haar stief vader een vreselijke narcist was die haar moeder vaak sloeg. Ik vond het gek dat ze dan nog bij elkaar waren, maar "zo was haar moeder nou eenmaal". Aan tafel zag ik iets heel anders, haar moeder viel haar stiefvader constant aan, het liefste zo ampubliek mogelijk. Ik dacht bij mijzelf dat mijn vriendin hiervan geleerd had want zo was zij absoluut niet. Toen ik aangaf dat ik vond dat die relatie helemaal niet goed was gaf ze aan dat dit komt door het gedrag van stiefvader.
Na een jaar gingen we samenwonen. Het ging fantastisch, we hadden af en toe wel een klein dingetje waarin er een kleine ruzie ontstond en ik achteraf mij niet gedragen zou hebben. Ik had hier altijd veel spijt van en probeerde erop te letten.
Haar boeide eigenlijk weinig dingen iets, ze was zo super chill. Maar soms in gesprekken leek haar interesse een beetje gemaakt, ze vroeg mij iets en dan voordat ik klaar was met beantwoorden vroeg ze al iets anders, ik dacht altijd dat ze te enthousiast was. Gek genoeg was ik niet heel overdreven gek op haar, ze had niet een overdreven knap gezicht wat mij gerust stelde dat ik de 7,5 was terwijl ze een 7 was. Dat zat dus wel goed en ik maakte mij niet druk over andere kapers op de kust, wat wel eens eerder een probleem was in oudere relaties. Zij had gek genoeg nog nooit een echte relatie gehad zei ze.
Met mijn bedrijf ging het ook heel goed en aangezien ze haast 40 was stelde ik na 1 jaar samenwonen voor om maar gewoon aan kinderen te beginnen, anders kon het niet meer en de relatie ging zo goed.
We hebben toen 4 maanden geprobeert zwanger te raken waarna het lukte. Ze had haar oude huis toen ook verkocht waardoor ze ineens 40000 euro had. Hiervan zijn we lekker naar Mauritius gegaan.
Tijdens de zwangerschap veranderde iets in de relatie. Mijn climate change verhaal werd ineens een issue, en daar waar ze eerst veel rechtser dan mij overkwam (ik ben centrum rechts), leek ze ineens radicaal links te zijn geworden. Er ontstonden steeds vaker ruzies over issues die ik mij nu geen eens meer kan herinneren. De bottomline was dat ik meer mijn best moest gaan doen voor haar. De zwangerschap en vakantie hadden haar omgetovert tot een ware Pamela anderson
Ze was dus super knap geworden, en ze droeg ons kindje. Ik merkte dat ik steeds meer verlieft op haar werd en ook steeds harder ging rennen voor haar.
Aan de andere hadden we ook steeds vaker ruzies waardoor ze dit ook verwachtte van mij. Alle aspecten die eerst prima waren aan mijn leven werden een probleem. Ik kwam natuurlijk wel op voor mijzelf, maar ergens had ze gewoon een punt.
1 uur nadat ons kindje geboren was waren we thuis met haar moeder erbij en kregen we ruzie over dat ik voorstelde de baby op een bepaalde manier met zijn hoofd een beetje opzij te leggen. Haar moeder en haar trokken deze woorden helemaal uit verband en deden alsof ik de baby op zijn zij wilde leggen. Ze gingen toen met zijn 2e helemaal los tegen mijn. Waarop ik op een gegeven moment heb gescheeuwd tegen haar moeder "ik ben helemaal klaar met jou". Met de staart tussen de benen ben ik toen op de bank gaan slapen.
Dit begon daarna een thema te worden in de relatie. Ze was het totaal niet eens met de manier hoe ik mijn leven leefde en de verwijten stapelde op. Wederom knaagde het schuldgevoel steeds door bij haar maar hoe meer ik mijn best ging doen hoe meer dingen ik fout kon doen.
Ik deed het voor mijzelf af als, zo zijn vrouwen nou eenmaal. Maar het zat mij niet lekker.
Tegelijk wilde ik graag een goede buffer opbouwen voor ons kind met mijn bedrijf. Ik had een hele goede opdracht gevonden waar ik veel geld verdiende, maar de opdracht was erg omvangrijk en claimde veel tijd. Hierdoor heb ik wel eens wat steekjes laten vallen. Dit ging gewoon erbij op de stapel verwijten.
Toen de kraamtijd over was zat ik inmiddels ook niet meer zo lekker in de opdracht en had op een avond een boze mail geschreven over de dingen die ik bij de opdracht voelde. Mijn vriendin gaf aan, als ik mij zo voel moet je het sturen. Hierna hield de opdracht op.
Ik had inmiddels ook 30000 euro gespaard en had nog een aantal andere klanten al was ik er wel heel erg kapot van.
Toen begon corona, en ik zat toen net in een grote opdracht van een oude klant van mij. Deze liep ook mis door slechte afspraken van mijn tussenpersoon. Gelukkig kreeg ik een nieuwe opdracht die wel heel goed ging maar ook weer veel tijd kostte.
De kinderdag opvang sloot en wij zaten ineens met een baby opgescheept terwijl we allebei werkte. Aangezien mijn vriendin voor de overheid werkte, claimde ik de tijd aangezien er een heel bedrijf afhankelijk was van mijn werk (videostreaming ipv in het echt). Onze ruzies werden steeds erger.
Ook was er nieuw conspiricy ding waar ik mij over bekommerde, de covid maatregelen. Eerst was ik degene die zei, vermijd ov, ga niet naar mensen die je ook kan skippen ect, "je bent gek", "met conspiracy theorieën", "JIJ BENT NIET DE BAAS OVER MIJ".
En na italie, toen voor mij bekent werd dat het wel mee viel, was zij juist pro 1.5m, lockdown en uiteindelijk ook vaccin, waar ik weer erg sceptisch over was, want ze wisten al dat die er zou komen voordat het er was.
Nadat de eerste vaccins er kwamen waren wij hier lijnrecht tegenover elkaar in gegroeit. Gek genoeg heb ik hier nooit zoveel bij stil gestaan, want ik was weer druk met een andere opdracht.
De ruzies waren inmiddels haast elke avond en ik merkte ook dat ze heel veel naar vriendinnen ging waar er expliciet aangegeven werd dat ik niet mee mocht en moest oppassen. Daarnaast gebeurde er ook veel dingen die gewoon niet eerlijk waren. Dit werd allemaal uitgelegd als een probleem van mij en werden er termen gegooid als: er is iets mis met jou, dat vind iedereen, je hebt ADHD add aspeger en ik was een narcist.
Toen ik ging googlen naar de dingen die mij overkwamen in de ruzies kwam ik juist altijd terecht op websites over narcisme, waar haar gedrag dan als narcistisch werd uitgelegd. Ze loog over dingen, zei "het is A" waarop ik zei: "dus het is A?", "nee het is B". En die constante tsunamie van schuld.
Net voor de zomer ben ik een maandje bij mijn zus gaan wonen, die daar helemaal niet op zat te wachten. En toen ik terug ging heb ik mij geprobeert zoveel mogelijk aan te passen. Ik stopte met blowen (minderen), de opdracht was zo goed als klaar dus ik kon meer tijd met ons kind doorbrengen, maar het was nog steeds niet goed genoeg. Dit ging zover dat ik de kamer een half uur had schoon lopen maken, en dat ze dan alsnog allemaal aanmerkingen had en deed alsof ik niets gedaan had.
We gingen in relatie therapie bij een van de therapeuten van deze website. Hier stond ik geen kans, ze walsde dubbel en dwars over mij heen en de therapeut vond haar grapjes zo leuk dat deze sessies best wel traumatisch waren.
Op een gegeven moment was de stelling: er is iets mis met jou. En toen de relatie therapeut aangaf dat vond dat ik meer therapie dan mijn ex nodig had, had ze gewonnen. Toen was het zeker, zie je nou wel.
De laatste dag van de relatie is een ruzie zo uit de hand gelopen dat ze ons kind probeerde te slaan terwijl ik hem vast hield, ik had dit initieel niet door want ik dacht dat ze mij gewoon probeerde te slaan. Gelukkig draaide ik weg waardoor ze mij ook raakte. Hierna heb ik haar weggestuurd om af te koelen, waarop zij de politie belde omdat ik haar toegang tot het huis ontzegde. De politie deed niets met mijn verhaal dat ze mij had geslagen.
De volgende dag is ze weg gegaan, en 2 weken later heeft ze het uitgemaakt over de telefoon.
Ik was er initieel klaar mee, maar toen begon het gevecht over ons kind. Zij ging ver weg wonen terwijl ik een coouderschap wilde, ze duwde in elke mogelijk manier mij weg en de enige optie zou zijn dat ik achter haar aan ging verhuizen (dit had implicaties met het sterk staan in de rexhtzaak en ik wil niet in de stad wonen).
De eerste mediator had dit allemaal prima door, dus er moest een andere mediator komen. Deze liet alles toe van mijn ex terwijl ik kort werd gehouden. Deze mediation is 2 weken geleden gestopt en we gaan nu voor een rechtzaak.
Ondertussen ging mijn familie ook gek doen tegen mij. Ik moest maar meegeven, ik was niet welkom en er was constant ruzie als ik wilde vertellen over de streek die mijn ex die dag weer heeft uitgehaald. Alsof ze achter haar stonden.
Wat blijkt nou, ze zijn extreem anti ongevaccineerden en kiezen ook daadwerkelijk kant voor mijn ex. Alle vertrouwenspersonen ben ik dus kwijt geraakt. En mijn beste vriend ook. Al weet ik nog steeds niet of dat door haar komt.
Ik zie mijn zoontje al vanaf de laatste mediation niet meer onder het mom dat ik niet labiel genoeg ben voor hem. En ze is de aanval voluit begonnen.
Ik heb ondertussen ook echt vertrouwens issues gekregen en ben in isolament geraakt door de laatste lockdown. Ik zag alleen mijn ex nog maar. Mijn moeder neemt de telefoon al 2 maanden niet meer op en mijn vader is mij aan het bespelen voor haar.
Ik weet niet meer wie ik kan vertrouwen en heb best wel veel last van angstaanvallen.
Ik ben wel helemaal gestopt met blowen en qua werk vinden gaat het erg goed.
Ik heb mbt de "narcistische partner" dezelfde ervaring als jouw mogen ervaren, mijn energie was helemaal leeggezogen, ik was gesloopt.. het stabiele, lieve, leuke, vriendelijke, vrolijke, sportieve, sociale, naïeve en hartelijke meisje wat ik altijd was was gewoon compleet verwoest...dood van binnen.. ik werd met een baby van 5 weekjes oud aan de kant geworpen.. ik kreeg wel gelukkig veel steun van mijn familie, maar datzelfde meisje ben ik nooit meer geworden!
Hoe gaat het inmiddels met je?
Groetjes Nina
Dat heet nu de tragiek van het leven, en tegen een narcist kun je eigenlijk weinig beginnen behalve een nieuw leven starten.
Wat vreselijk dat het zo is gelopen.
Probeer het via gerechtelijke weg en als dat niet mogelijk is hoe moeilijk ook, laat het los, vind een nieuwe lieve meid die ook graag een kind wilen begin opnieuw. Ookal is dat erg moeilijk. Er zijn zeker ook ongevacineerde vrouwen die jou denkwijze begrijpen. Kijk eerst rustig de kat uit de boom.
Regel ook therapie voor jezelf. Beste is een therapeut die verstand heeft van narcisme en schade daaruit.
Probeer eerst poos jezelf te herstellen zodat je niet weer op hetzelfde typ valt.
Vervelend dat het zo naar is gelopen.
Nu moet je kijken naar jezelf en leren vj fouten.
Je vond het geweldig dat zij je aanvaarde zoals je bent… en blijkbaar was dat maar een façade! Niet haar echte ik! Het was een rolletje omdat zij overtuigd was dat ze moest pleased, zichzelf opzij zetten zich aanpassen om toch maar geliefd te worden!
Jij geeft zelf aan dat je eigenlijk niet aangetrokken was tot haar, maar het gaf je een veilig gevoel dat zij maar een 7 was en er geen kapers op de kust waren. Je was verliefd op haar gedrag, haar please gedrag.
Allebei de illusie: de ander ziet me graag!
En dan brokkelt de façade… de ware ik komt aan bod…. Ze heeft er genoeg van om te pleasen… neen ze kan niet om met je blowen, ze is jouw milieu ding meer dan zat! En dat laat ze duidelijk blijken! Ze vecht je aan ze toont eindelijk haar ware zelf.
Narcist? Neen! Een onzelfzeker iemand die haar grenzen altijd heeft overschreden zichzelf heeft aangepast om maar liefde te krijgen en op een dag er genoeg van heeft om te pleasen. Iemand die zegt: dit ben ik, ik wil nu ook dat de andere mij pleased.
Heel triestig verhaal, verhaal die wel vaker voorkomt!
Vrouw doet haar best om geliefd te worden door de man, man vind die vrouw leuk…
Man hoopt dat de vrouw nooit verandert, vrouw hoopt/denkt dat als ze haar best doet hij zal veranderen. Hij zal nooit veranderen, zij verandert wel want ze merkt hoe hard ik mijn best doet hij verandert niet.
Zij moest een man vinden die ze aanvaardt hoe hij is in het begin van de relatie. Jij moet een vrouw vinden naar wie je van dag 1 kijkt met sterren in de ogen en niet met het idee: die is goed genoeg, er zullen geen kapers zijn.
Het voelt voor mij achter mijn rug om beetje stiekem doen (Verhaal 152)
Ik heb sinds twee maanden een vriend. Wij hebben elkaar leren kennen via de app Happ'n. Ik heb vrij snel de app verwijderd omdat ik een goede klik voelde en het niet netjes vind naar hem toe om op de app actief te blijven. Hij heeft mijn kinderen vorige week voor het eerst ontmoet en ik zal binnenkort zijn ouders ontmoeten.
Ik ben in vorige relaties bedrogen en vind het moeilijk om iemand te vertrouwen. Dit weet mijn vriend ook. Ik heb twee keer aangegeven dat het voor mij naar voelt als hij op happn blijft staan als wij iets aan het opbouwen is.
Hij zei dat hij het wel zou verwijderen. Nu ben ik er gisteren achter gekomen dat hij dat helemaal niet heeft gedaan en ook gisteren nog actief is geweest is op de app.
Het voelt voor mij achter mijn rug om beetje stiekem doen.
Wat is jullie advies? Ik ga sowieso het gesprek nog met hem aan.
Minimaliseert hij jouw gevoel en zegt hij dat het niets betekent… dan zou ik 2 keer nadenken of je verder wilt.
Man of vrouw, als je bewust voor iemand kiest, een gevoel voor iemand hebt dan zal je na 2 maanden de behoefte om verder rond te kijken niet meer hebben… dan ben je niet meer actief op zoek naar bevestiging of kijken naar wat ze nog meer kan zijn!
Hij is niet committed dat is duidelijk volgens mij
Ik wil weten of mijn reactie normaal is (Verhaal 153)
Hij heeft eerder contact in onze relatie met vrouwen uit zijn verleden gehad van Tinder of oude sex ervaringen
Belde soms nog met een tinder vrouw uit 't verleden
Was hij wel eerlijk over maar kwetste mij ook enorm omdat ze hadden gedate maar werd niks dus bleven kennissen en belden elkaar 2x in 't half jaar om zomaar ff te praten
Ik vind dit erg lastig, ik vertrouw hem weet dat hij niks zal doen maar het doet mij wel zeer
Nu kwam ik er vandaag achter dat hij een oude sex maatje vrouw die hij voor mij had zij hem op Facebook heeft toegevoegd
Hij geeft aan het is maar Facebook, je tilt er te zwaar aan
Het is foto's kijken en liken
Ik heb hier behoorlijk stress van
Heb hem al zo vaak verteld dat je iemand hier behoorlijk mee kan kwetsen hij verdraaid de boel vaak, het ligt aan mij
Ik heb hulp nodig
Hij heeft t zwaar met mij hierin omdat ik diegene ben die achterdochtig is en controleert (Facebook)
Ik snap niet dat hij mij niet begrijpt hierin
Zijn ex vrouw is al behoorlijk heftig dominant aanwezig wat ik soms ook lastig vind
Onbekende vrouwen in Facebook uit Brazilië bijv
Die tindermeid nog op Facebook
Nu die vrouw waar hij sex mee
Had
Nogmaals ben ik niet jaloers
Wel geeft 't mij hartzeer en 1000 maal vraagtekens waarom?
Waarom als je gelukkig bent met je partner wat hij met mij is?
Ook ben ik hoogsensitief waardoor alles nog harder binnen komt
Ik wil graag advies weten of het fair is hoe ik mij hierin opstel naar hem toe ivm de vrouwen
Ik heb hem gezegd
Jouw ex vrouw prima!
Moeder van je kind
Vriendinnen prima!
Maar geen oude n*ukertjes of tinder mensen
Ik sta op het punt om misschien de relatie te verbreken
Ik hou van hem maar er is hier ook al teveel ruzie om geweest
En het ligt allemaal aan mij
Ik benader hier hem altijd rustig over met waarom?
En dat 't mij zeer doet
Ik weet 't ff niet meer
En ik wil weten of mijn reactie normaal is?
Heb er ook zo eentje, in contact blijven met neukertjes uit het verleden en dat voelt ook heel bedreigend voor mij.
Dus ja ik denk dat je reactie ‘normaal’ is.
Mijn vriend is nog erger, hij kan zelf niet kroppen dat ik contacten hou met 1 bepaalde ex.
Laten we allemaal eerlijk zijn, die relaties met exen en neukertjes zijn en blijven emotioneel beladen! En daar is waar jij je ongemakkelijk en onveilig voelt!
Het lijkt erop dat hij geniet van de aandacht die hij krijgt van die dames! Dat hij steeds die bevestiging nodig heeft. Hij zou op zich genoeg moeten hebben aan jouw bevestiging en verder ok moeten zijn met zichzelf.
Naar mezelf kijkend. Besef ik dat die contacten me vroeger ook bevestiging haven die ik elders niet vond.
Nadat ik aan mijn zelfvertrouwen heb gewerkt en me bij een partner goed voelde, en het gevoel had dat hij aan mij ook voldoening had, zocht ik geen externe aandacht meer.
Dit is voor jou niet gezond, vooral dat hij je ‘twijfels’ en gevoelens minimaliseert.
Je twijfelt of je reactie normaal is, dat is een duidelijk teken dat dit je onzeker maakt!
Neen een zelfzekere partner die aan jouw aandacht en bevestiging genoeg heeft zal de behoefte zelfs niet voelen om in contact te blijven met ex seksuele partners.
Sorry
Hij heeft ook geprobeerd z'n ex terug te krijgen (Verhaal 154)
Zij is duidelijk geweest, ze wil hem niet meer. Heeft onze relatie nog kans van slagen?
Kun je zo nog verder zal jezelf de vraag kunnen stellen
T houden van iemand maakt lastig te stoppen ik weet er alles van
Maar vaak worden wij uitgedaagd in zulke situaties om voor onszelf te leren kiezen
Sterkte ermee knuffel voor jou!
Ik zou hem ook niet meer willen.
Meisje kijk lekker verder.
Blijkbaar heeft je vriend niet genoeg aan 1 vrouw, aan de aandacht van 1 vrouw.
Niet alleen heeft hij het verlangen voor meerdere vrouwen, hij engageert in intimiteit met andere vrouwen. Laten we zeggen dat jij een poly verlangen heeft. Niks mis mee op zich.
Wat wil en verlang jij? Kan je leven met een man die naast jou nog de aandacht en seks van andere nodig heeft? Sta je open voor een open relatie?
Indien jij eerder monogaam bent en de enige wil zijn voor je partner, wat ook ok is, dan is deze relatie gedoemd. Dan hebben jullie andere behoeftes en verlangens.
En neen niet alle mannen willen met meerdere vrouwen intiem zijn en neen niet alle vrouwen willen maar 1 partner.
Kunst is om een gepaste partner te vinden en over onze voorkeuren van dag 1 open en eerlijk te zijn.
Waarom? (Verhaal 296)
Vertel ik dit aan mijn vriendin? (Verhaal 297)
Ik was dus thuis en heb wat series gekeken maar na een aantal begon ik me wat te vervelen, ik heb gezn idee hoe ik erop ven gekomen maar ik dacht van “ik ga eens op chatroullete “ (zonder sexuele bedoelingen).
Eenmaal op chatroullete kwam ik wat mensen tegen en praatte wat, toen ik plots een meisje tegen kwam die vroeg of ik niet wat fun wou
Ik zei toen von goh ja hangt er vanaf wat je bedoeld.
Toen deed ze haar t shirt en bh uit en ik vond het wel nog spanned,ik had er op het momen zelf niet over nagedacht dat dit eig anders is dan porno ( daar heeft ze geen problemen mee)
Dus dat meisje vroeg dan om te veranderen naar skype, ik gaf toen mijn naam en ze voegde me toe.
Eenmaal op skype belde ze me opnieuw en begon ik dan mee te doen ( te mastruberen ).
Toen ze plots de skype call stopte, ik dacht “vreemd”.
Ze belde terug en ik zag een video van mezelf die aan het mastruberen was, ze vroeg om losgeld te betalen via western union of ze zou dit filmpje doorsturen naar al mijn vrienden op fb waarin ik zogezegd mastrubeerde voor een minderjarige.
ze stuurde screenshots als bewijs .
ik heb toen uit paniek de €500 betaald…
En u raad het vast al, ze vroegen nog geld toen heb ik weer €700 betaald want ik was ten
Einde raad, dit mocht echt niet online komen.
Uiteindelijk heb ik ze dan overal geblokkeerd waar ik maar kon en contact opgenomen met western union om mijn geld proberen terug te krijgen.
Maar doordat ik ze geblokkeerd heb stuurden ze me dan via een andere account dat als ik ze ging blijven negeren ze het filmpje gingen sturen.
Ik heb ze toch blijven negeren ( raad gevraagd bij helpwanted.nl)
En ze stuurden toen een screenshot dat hrt verstuurd is ( maar ik ben niet zeker als het verstuurd is) want als ik de screenshots bekeek was het verstuurd naar 3vrienden van me en de vrienden lijst die openstond was van een van hun .
Dus nu komt mijn vraag waar ik mee zit
Vertel ik dit aan mijn vriendin?
Want moest ik niet opgenomen geweest zijn ging ik dit wss gewoon niet meer doen en
Niets zeggen maarja stel dat het binnen een paar weken toch of maanden of weet ik veel toch uitkomt die video en ik niets heb gezegd.
En ik wil het langs de ene kant graag zeggen tegen haar zodat ik er met haar over kan praten. Want het eet me echt op vanbinnen , tot
nu toe weet enkel een heel goeie vriend dit .
Maar ik weet niet hoe
Sorry als dit wat slecht getypt is
Hij staat niet open voor dingen uitproberen op sexueel gebied (Verhaal 293)
Ik heb een lieve man en hij wil 1x per werk of vaker met me vrijen.
Ik heb daar geen zin in, niet omdat ik vrijen vervelend vind maar omdat het vanille seks is. Liefdevol en standaard. Missionaris houding of ik bovenop.
Ik heb al meerdere keren aangeven dat ik meer nodig heb zoals intiem zoenen en wat wildere seks.
Meer passie en dat ik het fijn vind als hij wat dominanter is tijdens de seks. Van dat lieve strelen word ik niet opgewonden. En een zoen is fijn maar ik mis het diepe tongzoenen.
Hij geeft aan dat allemaal niet prettig te vinden en er geen behoefte aan te hebben.
Hij wil lang (Heel lang) en liefdevol vrijen.
Ik vind kort en gepassioneerd fijn.
We zijn op fysiek gebied geen match. Achteraf gezien nooit geweest maar voor mij geen reden om de relatie te verbreken al merk ik wel dat ik steeds minder zin heb ik vanille seks, dan liever geen seks.
Klinkt misschien raar maar ik vind er echt niets aan.
Als ik toch iets wilder doe dan zegt hij voorzichtig of rustig aan....
Hij staat niet open voor dingen uitproberen op sexueel gebied.
Iemand een oplossing?
Waarom blijf ik bij hem??? (Verhaal 292)
Dan is hij bij mij komen inwonen (de kids waren het huis uit). En toen is alles veranderd. Ik ben er van overtuigd dat ik hier een narcist heb binnengehaald. Alles moet om hem draaien; hij is de knapste; in gezelschap uiterst gezellig en altijd aan het woord. Thuis koppig en zegt niks. Zijn zoon en zijn familie en zijn hobby voetbal komen altijd op de eerste plaats. Aan mij wordt nooit gevraagd wat ik graag zou doen. Ook is hij supergierig. Hij werkt bij een voetbalclub als vrijwilliger enkel voor het geld. Altijd moet ik me aanpassen aan zijn schema. Nochtans is alles hier van mij : het huis, de meubels alles. Geen euro heeft hij geïnvesteerd hier.
Waarom blijf ik bij hem??? Enkel omdat ik een grote tuin heb en het alleen niet meer kan runnen zeker ( ben 69 jaar). Ik heb ook een probleem met alleen zijn. Als ik alleen ben voel ik me slecht. Zijn er nog vrouwen die zich zo voelen??
Langzaam aan steeds afstandelijkere relatie (Verhaal 180)
Dit komt ook mede doordat ik vorig jaar een hele leuke man tegen ben gekomen spontaan door een spel online. Was totaal niet opzoeken ben vanaf moment één verkocht. Ben wel volkomen eerlijk geweest dat ik getrouwd ben en kinderen heb. Verteld dat mijn relatie niet lekker loopt en de intenties voor een relatie waren er niet. Hij luisterde en we werden nieuwsgierig naar elkaar. Iets onverklaarbaars trok ons zo naar elkaar toe. Ik wilde zeker deze man wel ontmoeten, want het voelde zo goed de klik en alles. Zo is het gegaan we werden echt verliefd en ook houden van. Weet dat het niet goed te praten valt onder deze omstandigheden maar echte liefde stuur je niet als het op je pad komt. En deze man is nu bijna een jaar in mijn leven (geweest) Hij is single en wilde dit met me ontdekken 100% . We hebben elkaar een aantal keren ontmoet . Deed er alles aan om hem te zien en te bellen al was mijn thuis situatie nog niets veranderd. Op het moment dat ik de grote stappen zou zetten gebeurde er van alles in mijn leven heb enorme tegenslagen te verwerken gehad ( ziekbed en overlijden dierbare,en nog meer elende). Dit was vanaf oktober tot afgelopen maart toen is alles weer in wat rustiger vaarwater gekomen. Hij wist dit ben zelf daardoor wel in een situatie blijven hangen die ik liever zelf ook anders zag maar er was begrip en vertrouwen van elkaar. Ondertussen stond alles op een wat lager pitje. Maar ons contact niet voornamelijk via bellen en appen. Hij is altijd mijn nr1 geweest. Liet alles vallen voor hem dat was vertrouwen en het sterke gevoel wat ons verbonen hield. Afgelopen februari begon zijn gedrag al iets te veranderen. Afstandelijkheid en hij deelde steeds minder met me. Heb heb geconfronteerd hiermee. Het maakte me zo onzeker. Hij trok me aan en duwde me af. Zijn omgeving speelde nooit een rol als het om ons ging en nu in eens had jij allemaal vrienden (namen vertelde hij niet meer) die mensen ging hij eerder niet mee om. Soms appte hij me een dag niet meer. Zijn leven veranderde zonder te delen met mij. Hij begon steeds meer materialistische te worden nieuwe auto, en boot kocht hij met een vriend. Natuurlijk was ik trots op hem dat hij leuke nieuwe plannen maakte ( zonder mij deed wel pijn)
Dit had hij eerder totaal niet over 'm hij deelde toekomst met mij en wilde dat laten slagen. Hij maakte me zo onzeker met die afstandelijkheid dat ik eigenlijk heel open met hem ben gaan communiceren daarover. Komt goed regel jij je zaken thuis eerst maar, was zijn antwoord. Er was niets en hij hield onwijs veel van me. We wilden samen de toekomst in. Ik was inmiddels bezig om appartement te bekijken maar helaas nog niets geworden. Door de verhitte woningmarkt. Maar ben zoekende en sta ingeschreven . Heb mijn uren op het werk verhoogd om mezelf te kunnen voorzien in levensbehoefte straks. Ben nog niet gescheiden en kan nog niet open en eerlijk zijn in mijn omgeving over mijn liefde voor deze leuke man. Dat is lastig en frustreert ook voor hem daarin heb ik alle begrip. Ook kunnen we de tijd niet samen doorbrengen die we willen nog. Wil alles respectvol afsluiten en opnieuw beginnen met hem. Kost alleen wat tijd en dat weet hij. Anderhalf maand geleden kreeg ik een appje van hem dat hij rust wilde en dag daarna had hij spijt en appt en belde me weer. Ook in de laatste weekenden appt hij me pots niet meer en door de week elk moment. Hoef niet elk uur een appje maar geen interesse meer tonen is gek een hele dag. Hij is dan met vrienden en anderen. Zo is het door gegaan een paar weken. Hou onwijs veel van die man dus hij kan ver gaan. Maar werd zelf steeds onzekerder. Afgelopen maandag ochtend weer vanuit het niets. Dat hij rust wil en hoor niets vervolgens . Ook wilde hij niet bellen. Mijn onderbuik gevoel zei al hier klopt iets niet. Maar te goed van vertrouwen ook. En altijd open en eerlijk geweest naar hem toe echt proberen goed te communiceren maar lijkt alsof hij het ene moment dit doet en andere moment dat. Heb hem gevraagd of er een ander is ...dat hij eerlijk moet zijn. Maar zegt dat dat niet het geval is. En gaf zondag nog aan dat ik in zijn hartje zit en hij van me houd en alles goed komt. Maandag na dat appje niks meer gehoord gister ( dinsdag ) in de namiddag heb ik hem geappt omdat ik wilde weten waarom hij rust wil niets meer hoorde plotseling zonder uitleg...en waarom hij niet wil bellen. Zijn uitleg hij had zijn leven daar en ik hier en we konden maar beter vrienden zijn. Wel was ik het liefste wat hem ooit was overkomen. Hij wenste me veel geluk. Daarmee was het klaar. Wat moet ik hier nu mee?? Zo intens contact gehad ( liefde ging echt heel ver) laatste jaar en plots kapt hij alles af. Graag jullie mening. Ben een beetje radeloos. Buiten het feit om dat ik met hem iets ben begonnen dat ik nog getrouwd was wisten we beide. En staat hier los van. Heb zijn nummer al gewist en alle appjes want wil hem niet meer appen vanuit mijzelf...hij geeft me zo gekwetst hiermee. Moet het loslaten en de eer aan mezelf houden weet ik ook. Maar wat is dat voor gedrag? Ik begrijp dat gedrag niet. Eerst alles geven en vervolgens afstandelijk worden en weet alles geven en dan is er niets meer plotseling. Ik lees graag jullie mening.
2 zeker weten dat hij single was?
3 het is goed mogelijk dat hij echt van je houdt maar ook niet met de situatie om kon gaan.....
Sterkte
Of dat ik hem gewoon moet negeren (Verhaal 149)
BROKEN INSIDE… (Verhaal 40)
Sinds een week, zondag 19/07/2020, is de bom ontploft tussen mij en mijn partner, iemand waar ik enorm veel om geef.
Wij zijn al (of nog maar) enkele maanden samen. We hebben elkaar via Tinder leren kennen, na gezellige chatsessies afgesproken met elkaar en heel snel een zekere klik met elkaar gevonden. Onze eerste date was een topper en heeft ons tot meerdere bijeenkomsten weten verleiden. Telkens was het een succes, ook al ontdekten we dat we op vele opzichten van elkaar verschilden, toch was er meer dan genoeg aantrekking om verder te blijven gaan met elkaar. Zo zijn we ook samen COVID ingerold, hebben we de nodige afstand genomen en dit stilaan weer opgebouwd met wandelingen en vertrouwen. De interesse bleef groeien en toen plots de vonk echt oversloeg en beide kanten helemaal mee in het verhaal waren hebben we onze bubbel als ene bubbel gemaakt.
Iets dat we eigenlijk beide niet hadden verwacht is vanzelf uitgegroeid tot een relatie die we rustig maar zeker samen ingingen. Dit was met veel respect, groeiende liefde en veel plezier. De COVID periode bood ons de mogelijkheid om veel tijd samen door te brengen, tijd die we veelvuldig aan elkaar gaven zonder problemen en met een zee aan liefde! Zo genoten we dus 5 weken van elkaar tot dat het leven weer stilletjes aan op gang begon te komen. Geen enkel obstakel lag in onze weg, veel beloftes werden aan elkaar gemaakt uit pure liefde, COVID was een geschenk voor ons, zo zagen we het toch.
Eens het leven terug op gang kwam en wij beiden ook ons werk moesten aanvatten met maar een week verschil tussen onze start ups, was het even zoeken naar tijd voor elkaar en samen, maar ook daar vonden we onze weg weer vlotjes in. Tot op heden hadden we 2 onenigheden gehad die in die ene week tijd vielen. We moesten duidelijk wennen aan deze manier van het leven als werkende mensen waar gebrek aan tijd en dagelijkse werkstress aan factor kunnen spelen. Toch slaagden we er vlot in deze achteraf bekeken mini obstakels achter ons te laten en onze relatie met telkens nieuw leven aan te blijven gaan.
We waren nog maar enkele weken aan het werk toen een potentiële promotie aanbrak voor mijn partner. En deze was zeker welverdiend, ze is ten slotte de juiste vrouw op de juiste plaats, het enige probleem dat met deze promotie bijkwam is dat het een voltijdse functie is…
Om hier even dieper op in te gaan, mijn partner is 39 en heeft in haar levensjaren genoeg meegemaakt wat voor sommige mensen pas in een heel leven voorkomen. Zo is ze tot tweemaal getrouwd geweest, heeft ze 3 kinderen van 2 verschillende vaders, heeft ze rock bottom gezeten waar ze zelfs niets had maar alles aan haar nageslacht schonk alsook het geluk gehad zich hier terug uit te vechten en een nieuwe start te nemen. Het meest aangrijpende in haar leven is iets wat voor vele mensen bijna onmogelijk is om te vatten en is het verlies van uw echtgenoot. Om dit zaakje nog moeilijker te maken blijkt dit samen te gaan met poging tot moord op haar eigen wezen door net die persoon en daarna zelfmoord wat haar tot een weduwe maakte. Daarnaast blijkt dit huwelijk ook nog eens om een narcistische persoonlijkheid te gaan met waanideeën, homofiele navolging, bedrog en zelfs pedofiele trekken. We kunnen gerust stellen dat ze een trauma complex heeft, en deze zelfs dubbel moet dragen. Ze is zeker getekend hierdoor maar dankzij haar sterke persoonlijkheid ook in staat geweest om zich na een dikke 2 jaar er uit te trekken of redden zoals een phoenix zou doen. Natuurlijk heeft ze nog steeds littekens en zal het nog jaren duren voor dat deze geneze, als dit al mogelijk is zelfs…
Het is dan ook niet moeilijk om voor te stellen dat een voltijdse job erg veeleisend is voor iemand met een persoonlijkheid als haar. De reden waarom ze haar eerdere functie aannam was natuurlijk net dat dagje extra rust, precies wat mensen met een trauma complex nodig hebben.
Mijn partner is erg gedreven en ambitieus tot op een competitief niveau zelfs. Ze gaat overal 100% voor. Dat is dikwijls een mooie eigenschap, maar in dit geval stiekem een vloek op haar eigen, want hiermee negeert ze zelf haar eigen herstel of bemoeilijkt dit toch alleszins. Moet ik haar dit vertellen, haar steunen? Ik besluit natuurlijk haar te steunen maar probeer toch op voorzichtige wijze haar te vertellen dit zeker goed te overdenken omdat ze natuurlijk wel voltijds moet gaan werken hierdoor.
Ze is erg gevoelig aan kritiek, typische eigenschap voor mensen met een trauma complex, dus ik push dit onderwerp niet te hard, maar soms heeft het niet veel nodig om uit de hand te lopen. Sinds ze haar promotie in handen neemt en uitvoert worden onze problemen groter. Ze is dagelijks moe, heeft geen tijd meer, ze is overprikkelt, etc… Alles komt dubbel terug en ik vang hier veel van op, maar ook mijn stress-level heeft zijn grenzen.
Ik heb zelf ook een job dat veel dedication van mijzelf vraagt. Ik ben zeer energiek en niet snel moe, maar zoals iedereen moet ik ook kunnen ventileren… maar met de gemaakte promotie van mijn partner is dat bijna onmogelijk. Ik kan heel dwingend overkomen en ze krijgt dikwijls heel snel het gevoel dat ik haar opslorp in mijn ventilaties wat tot vele kleine prikkel momenten leidt tussen ons.
Uiteindelijk kom ik hierdoor zelf ook beladen in stress. Ik kan namelijk mijn ei nooit echt kwijt, COVID belet ons om dit te doen zoals ik het anders zou willen en kunnen, daarbij zijn er veel nakende verandering op komst zoals gaan samenwonen en de voorbereidingen daarvan, mijn eigen werk dat veel van mij vraagt en nog enkele veranderingen in petto heeft, etc… Daarbij moet ik ook nog eens eerlijk vertellen dat ik zelf niet erg gemakkelijk ben, als we het kind een naam moeten geven dan ben ik een asperger en zoals vele aspergers heb ik dat jaren gevonden van niet, typical indeed. Anyways, trauma complex en asperger samen, momenten van veel stress door beide jobs… Ja je kan de problemen idd al zien borrelen.
Onze onenigheden die ondertss al gerust ruzies kunnen genoemd worden, worden frequenter en nemen serieus in intensiteit toe. Daar komt nog eens bij dat ik iemand ben met een heel luide stem. Wanneer ik zeg luid, dan bedoel ik ook echt luid. Zelfs normaal spreken is luid en verdragend, ik heb de ideale stem om les te geven in grote aula’s bij wijze van spreken. Je kan jezelf dan ook al voorstellen dat als ik opgewonden ben, mijn stem hierin mee gaat. En laat dat nu net zijn waar mensen met een trauma complex gevoelig aan zijn. Waar we zagen dat we echt bij elkaar passen, merken we ook dat sommige dingen echt pal op elkaar staan, zeker in ruzie.
Als we dan toch over mijzelf bezig zijn, ik ben zelf ook iemand met scharen, ze zijn echter niet zo diep of bindend als die van haar. Een goede 9 maanden geleden (op het moment van dit schrijven) werd ik namelijk gedumpt na een relatie van net geen 10 jaar. Niet enkel gedumpt, dit gebeurde ook nog eens terwijl ik op missie was (Militair en 4 maand van huis). En daarna kwam alles, ze had mij bedrogen, jaren geleden al. Ze was bij mij samengebleven omdat het gemakkelijk was en ik haar goed onderhield. Ze gaat al beginnen daten. Ze heeft al een vriend. Ze hebben seks gehad in mijn bed terwijl ik op opdracht was. Ze waren al samen voor wij zelfs uiteen waren. Ze zijn eigenlijk zelfs al verloofd… Ja laten we het zo stellen, ik ben ff alle vertrouwen kwijt en heb mijn eigen schade hiervan opgelopen. Maar dit geneest, en geneest echt, dat van mijn partner mss niet. Maar je neemt het wel mee in uw toekomstige relaties net zoals zij dat doet.
Zo komt er dan ook jaloersheid in je relatie terecht, een grote ziekte dat meer kapot maakt dan dat het goed doet. Ik heb jaloersheid altijd veroordeelt. Dit was iets waar ik bijna nooit last van had tenzij ik mij echt persoonlijke bedreigd voelde, wat al niet snel komt, want ik en emoties, wij zijn geen vrienden. Ik ben nogal blind voor zo’n dingen. Of beter gezegd, ik was blind. Sinds mijn eigen pijnlijke ervaring zie ik in alles onheil, ook weer niet goed. Ik wil niet die jaloerse persoon zijn dat ik altijd wist te veroordelen. Ik was net openminded in alles en nu ben ik haatdragend jaloers ventje opeens, ja ik ben niet blij met mijzelf.
Anyways, mijn partner heeft in haar dikke 2 jaren van herstel een heel proces doorgelopen. En vele daarvan zijn de typische dingen, eigenlijk is ze bijna roll model voor dit soort zaken, maar dat durf en kan ik haar niet zeggen. Ze heeft zich terug moeten wringen in the dating world, ze heeft apps hiervoor ontdekt, ze heeft slutty momenten gehad, ze heeft gereserveerde momenten gehad, ze loopt alles door wat niet abnormaal is voor een vrouw in haar positie. Ze verwerkt tenslotte niet enkel weduwschap, maar ook zelfmoord van een geliefde, moordpoging op haar door een geliefde, en een jarenlange narcistische relatie waarvan zij het slachtoffer was. Ik zei dubbel trauma complex, maar wrs is de macht hiervan hoger.
In die jaren van doen en laten heeft ze ook mensen leren kennen die je kan klasseren als echte vrienden (in haar ogen), en dat zijn er twee. Geen raar getal, want ECHTE vrienden kan je dikwijls op 2 handen tellen en meestal zelfs op één hand. Jammer genoeg, is haar idee van vriendschap en dergelijke zo verdraaid geraakt met alles dat ze heeft meegemaakt (in mijn ogen welliswaar) dat ze op dat vlak niet echt recht kijkt. Beide “vrienden” zijn mensen die haar als seksuele partner hebben proberen te aangrijpen, ze heeft dit ook met beiden gedaan, vriend 1 een man en vriend 2 een vrouw. Dat heeft bij beiden tot een ‘niet’ relatie geleid maar toch een band ontwikkelt. Vriend 2 heeft dat ingezien en neemt zelf ook afstand daarvan en zoekt haar eigen geluk, maar vriend 1 weet dat hij haar geen relatie kan bieden, maar weet ook dat hij emotioneel sterk staat. Hij heeft haar ten slotte leren kennen in haar herstel waaruit veel komt natuurlijk. Ze zijn beiden gebroken en putten hun verbintenis hieruit, hoe zwak of sterk dat ook mag zijn.
Vriend1 is zelf een gehandicapte man, mist ledematen (onderlichaam) en is niet in staat zijn intieme regio te gebruiken zoals meeste mannen dat wel kunnen. Hij is ziek, wrs ook ‘tainted’ en niet in staat haar te bieden wat ze wil. Maar hij is iemand dat luistert als het hem uitkomt en mogelijk is in zijn toestand (alle respect daarvoor), maar hij is ook slim en bijna textbook material als het op manipulatie uitkomt (of zo komt dit toch voor mij over, idd de geschade man met weinig vertrouwen). Toen ze merkte dat ze met hem geen toekomst had en verder ging zoeken zat hij er ten slotte toch altijd tussen. Nu met mij, dankzij COVID, kon hij er niet tussen zitten, ze had uit eigen basis ook besloten om het zo te laten met hem, ik wist veel want ze heeft me dit alles zelf verteld. Ze maakten hier ruzie over, maar toch bleef hij ‘onverschillig’ sturen. Hij zou onze relatie respecteren, etc etc… Maar natuurlijk, kan hij het niet laten en gebruikt hij ook zijn handicap om haar te overhalen: “ik heb niemand blablabla…” en gaat mijn partner toegeven en naar hem toe.
Je moet begrijpen, mijn partner is erg emotioneel, ook al zegt ze van niet en komt dit enkel in beperkte kringen naar boven. Wanneer ze om iemand geeft, dan is ze enorm empathisch en dus emotioneel begaan. Zelfs met haar eigen kinderen heeft ze een zekere afstand, maar toch is er een duidelijke emotionele band (logisch het zijn haar kinderen) en zo gaat dat niet iedereen toe waarom ze om geeft. Hij weet dat ook, hij kent haar tenslotte goed genoeg en telkens als ze vertelt ‘hoe of wat’ kan ik enkel maar merken dat hij perfect in speelt op dit alles om haar toch weer opnieuw te overhalen. Hij heeft geen enkel respect voor wat ze wilt, hij denk enkel aan wat hij zelf wilt en weet dit uitstekend te benutten. Mijn partner is tenslotte goed van hart en dat werkt op haar.
Je kan nu op dit moment idd denken ‘waar maakt hij zich zorgen over, het is maar een gehandicapte (geen bezwaar trouwens tegen mensen met limitaties, alle respect zelfs) man die niets kan. Ik moet je vertellen, ze hadden toch een fysieke relatie, ze heeft me dit zelfs bijna in detail beschreven, wrs zonder dat ze eigenlijk zelf echt doorhad. Maar vergeet niet, ik heb een uitstekend geheugen, ik vergeet zo’n dingen NOOIT meer. En om die reden, en zijn aanhoudend gedrag doorspekt van verleiding en misbruik van de situatie, ben ik helemaal niet blij met hem.
Zo kom je dus op jaloers deel uit in onze relatie! Hij blijft aanhouden ‘ondanks zijn zogezegd respect’ en ze blijft er in trappen. Op een gegeven moment word me dit echt te veel en geef ik dat ook aan. Wanneer ik dit doe zijn we al op het moment dat ze er geheimzinnig over doet want ik zie zijn berichten passeren maar ze liegt van niet. Na veel discussie hierover belooft ze me dat ze voor mij kiest, ze wilt onze relatie uitbouwen en mee verder gaan en heeft dit ook aan hem duidelijk gemaakt. Ik ben natuurlijk argwanend, maar geef haar het voordeel van de twijfel (mss ben ik ook naïef?) en het probleem lost zich zo een beetje op. Maar onze ruzies worden hierdoor niet minder.
De druk van haar werk, het initiële probleem, en dus ook dat van mij met mijn eigen stress level, is er ten slotte nog steeds. Het wordt enkel erger en we hebben al enkele keren schijnbreuken gehad en sleutels op en af met elkaar gewisseld ondertussen. Telkens met hernieuwde beloftes en breuken hiervan. Mijn partner haar geheugen is niet zo sterk meer, ook niet vreemd voor iemand met haar aandoening, maar basicly zorgt dat ervoor dat in haar ogen alles steeds mijn schuld is. Maar mss ook niet, want waar ze zo empathisch en emotioneel op goede momenten, is er enorm gesloten en teruggetrokken op momenten als dit, dus mogelijk is het ook mijn gevoel dat mijn beeld hierover vervormt en tot op de dag van vandaag geef ik haar nog steeds het voordeel van de twijfel hierin.
Zo begint ze na een tijd te verdwijnen wanneer wij ruzie hebben met elkaar. Maar niet zomaar verdwijnen, ze verdwijnt letterlijk van aarde en wereld voor uren, zelfs haar kinderen hebben geen idee waar ze is dan. De eerste keer 4u, daarna 6u, en sindsdien de komende 3 keer voor 8u aan een stuk. Telkens is het ongehoord dat ik vraag waar ze was, wat ze deed… Ik mengde mij in haar privacy en dat is een absolute no go zei ze mij dan. Ik probeer telkens opnieuw uit te leggen waarom ik hier zo veel moeite heb (my own scars) maar daar heeft ze geen enkel oor naar. En uiteraard sluipt het idee van vriend1 in mijn hoofd.
De laatste grote ruzie die we hebben loopt zo hard uit de hand dat ze uren verdwijnt en onze relatie beëindigd. Het is niet vreemd dat we de relatie beëindigen, ondanks al onze beloftes, we zijn hier beiden in fout (tenzij je het haar vraagt, dan ben ik altijd in fout). Maar deze keer was het anders, uren verdwenen, geen greintje respect meer voor mij en alles dat we hadden besproken, elk risico we voor elkaar namen, elke inzet dat we hadden getoond was plots onbestaande. Ik werd bijna letterlijk behandeld als een stuk vuil (zeer confronterend door mijn laatste relatie waarin ik net zo werd behandeld plots) en ik ging hiervan bijna letterlijk kapot tot op het niveau dat ik er lichamelijke achterstand van ontdekte. Tevens dit is de ruzie waar we eigenlijk nog steeds in zitten, hoewel je deze in zekere zin als ‘opgelost’ kan beschouwen.
Ik kan de breuk niet aanvaarden, ik ben echt ‘hooked’, alle liefde die ik nog in mijzelf had heb ik opgerakeld en aan haar geschonken, elke bedenking dat ik had ivm opgelopen angsten heb ik overboord gegooid en het risico aangegaan. En nu plots besta ik niet meer. Alles waarin ik geloofde was van de tafel geveegd. Het leek zelfs even alsof er echt niets meer was. Maar zoals altijd, ze is niet snel zoals ze zelf telkens zegt, draait ze een beetje bij, maar deze keer enkel een mini beetje. Onze relatie heeft nog hoop, maar enkel nog onder voorwaarden en samenwonen zit er sowieso niet meer in.
Mijn werksituatie vergemakkelijkt het niet om deze situatie aan te gaan maar ik blijf mijn best uitermate doen. Ik begin mijzelf te verdiepen in ‘trauma complex’, zoek naar traume complex in combinatie met asperger voor het geval dat kan helpen. Ik lees talloze naslagwerken, doe research naar alles, van slachtofferhulp ivm zelfmoord tot narcisme en zelfs leven met autisten. Alles, ik laat het haar ook weten. Ik zie haar echt enorm graag en wil haar niet verliezen. Ja ik idd, mss ben ik enorm naïef, dit is mijn eerste relatie na mijn eigen voorval, mss plaats ik te veel hoop hierin, maar dat geloof ik niet. Ze is werkelijk een topvrouw! Je moet mij niet geloven, maar iedereen die haar zou leren kennen zou hetzelfde denken volgens mij, maar mss niet dezelfde dingen doen eens haar problematiek aan het licht komt. Ik laat mij dus niet stoppen hierdoor.
Ze apprecieert alle moeite die ik doe enorm hard en ik voel dat er terug een zekere connectie is, erg zwak, maar er is iets, het is niet verloren. De eerst volgende keer dat we elkaar zien (nu enkel dagen geleden) is zalig, ik geniet echt een prachtige avond met haar en ik krijg van haar de indruk dat dit insgelijks is. Ze stelt zelf voor om ’s anderdaags samen de middag door te brengen en daarna de dag. Ik ben echt in de wolken, maar niets was minder waar.
Volgende dag was ze enorm afstandelijk, ik begreep niet waarom, maar dat hield me niet tegen om er wel rekening mee te houden. Ik neem mij voor, dankzij alle verdieping dat ik gedaan heb in de materie en hetgeen ik nu eindelijk kan herkennen, dat ze een slechte periode heeft. Ik moet nu even haar voorop stellen, rekening houden met haar noden want zelf is ze even niet in staat dit te doen. 1 door haar werk, het te veel dat ze op de vork nam (en de problemen die daar bij kwamen dat ik niet heb verteld in mijn schrijven, puur werk gerelateerd maar even doorwegend voor haar gemoed), 2 onze eigen problemen en 3 haar persoonlijke innerlijke strijd dat telt bij mensen met trauma complex. Ik vermijd elk zwaar onderwerp, probeer zo goed mogelijk mijn eigen voor te stellen maar door haar eigen negativiteit belanden we toch in de zware materie die we zo graag hadden willen vermijden.
Voor ik het weet krijg ik alweer halvelings de schuld, ditmaal verweer ik me niet want ik wil het niet erger maken en ze staart enkel nog. Ik voel dat ik niet meer gewenst ben, en enkel een muur van defensief krijg ik als antwoord. Uit respect voor haar rust, ruimte en vrijheid keer ik terug naar huis. Ze ging langs de winkel gaan en winkelen. Maar plots verdwijnt ze weeral! Weer hoor ik haar uren niet. Ik word hier letterlijk gek van, mijn hart kan dit letterlijk niet aan, ik heb pijn in mijn borst. En na uren hoor ik haar plots…
Ik had niets verkeerd gedaan, maar toch kwam de waarheid naar boven… Vriend1… Ik had sowieso het vermoeden, maar nooit durven vragen uit respect voor haar. Ik wou ze dit vertrouwen geven, ik wou haar geloven dat ze idd erg oprecht, principieel en enorm eerlijk is. Dat ze idd nooit liegt en altijd haar beloftes houdt. En plots veegt ze dat allemaal van de baan, ik herbeleef bijna mijn eigen mini trauma ivm vertrouwen en bedrog. Toch besluit ik kalm en open te blijven, mijn liefde voor haar is mss zelfs te onbegrensd?
Ze geeft toe dat ze bij hem was en daar haar rust vind. Verder word hier niet meer over gezegd en ’s anderdaags wanneer we elkaar zien gaat dit gesprek verder. Ze geeft toe dat ze idd telkens bij hem was als ze verdween. Sterker nog, ze wilt dit niet meer opgeven. Als wij een relatie willen hebben, dan moet ik hem in haar leven laten zoals ze het zelf wilt. Ze is van mening omdat ze hem al langer kent er daardoor meer recht is voor hem. Hij is trouwens gehandicapt, dus waarom zou ik mij bedreigd moeten voelen? Hij kan niets doen volgens hem. Maar ze vind wel dat ik het moet verdragen, hij is haar dierbaar en ze heeft het geprobeerd om zonder hem met mij verder te gaan, maar dat is onmogelijk vind ze. Ja, ik sta perplex… Ik weet het niet meer. Tranen vloeien, ik voel me minderwaardig, ik wil dit helemaal niet, ik weet het niet meer, ben ik dan niets, zijn alle dingen die we tegen elkaar dan zeiden niets waard?
Ik heb tijd nodig om dit te overdenken. Ik kan alleen maar besluiten dat ik haar graag zie en haar trauma complex wil begrijpen en respecteren, maar valt dit er echt onder? Hoe verder we praten hoe moeilijker het echt begint te worden.
Dit gesprek leeft erg en ik zit in complete tweestrijd. Ik geloof niet in monogamie, ik ben ervan overtuigd dat dit een keuze is dat je maakt in uw leven, net zoals dat je ervoor kiest om dit niet te zijn. Maar polyamorie of -gamie is naar mijn mening evenzeer een keuze die je maakt en niets dat je bent. Spreken we hier over een geaardheid? Dat geloof ik persoonlijk niet, ik kan het bij het verkeerde eind hebben natuurlijk, maar nu, op dit moment, klopt dat niet in mijn hoofd. Zij vind van wel verteld ze mij, ze is niet monogaam en polyamoreus. Als ik hierover doorvraag dan blijkt het dat dit is ontstaan sinds haar laatste huwelijk. En dat is zeer toevallig het narcistische huwelijk waarin hij haar bedroog met vrouwen en met consent ook nog aandacht van andere mannen genoot. Laten we even niet al de rest erbij vergeten. Door alles dat ik over dit huwelijk heb geleerd kan ik enkel besluiten dat ze liefde te kort kwam en dit zelf ook ging opzoeken, met zijn goedkeuring, hij hield zich ook niet in. En zo is hierin gerold en met haar houvast aan deze oude en momenteel blijvende wonden is dit voor een waarheid geworden, een overtuiging. Want van voor dit gebeuren was daar geen sprake van.
En vriend1 heeft ze natuurlijk in de kwetsbare periode leren kennen, en dus ook wanneer ze door haar trauma complex is beginnen geloven dat dit het werkelijke is. Ze is niet meer in staat momenteel om te geloven in iets anders. Dat zie ik ook in, maar maakt het niet gemakkelijker voor mij. Toch ik ben in alle staten, maar bij elke vraag word mijn persoon meer en meer in elkaar gedeukt.
Ik besluit om haar al het vertrouwen te geven dat ze verdiend en dus vriend1 in haar leven te laten zijn, eigenlijk iets dat je altijd moet doen, maar beter laat dan nooit. Ik vraag wel om ook net als ik rekening hou met haar, dat ze ook rekening houdt met mij hierin qua afspreken. Ze lijkt hierin enorm aarzelend maar geeft enigszins toe. We praten er nog verder over en ik ontdek hierdoor wat ik vreesde, dit is voor haar idd een tweede relatie. Ik vraag haar om rekening te houden met mijn trauma hierover maar ze vind dit niet eerlijk en te veel gevraagd. Ik vraag haar om het intieme te beperken tot wat ik aanvaardbaar vind en mij niet door bedrogen zou voelen. Dat vind ze niet aanvaardbaar, elkaar zoenen en ‘skinship’ is een normale en wilt ze niet opgeven. Ik probeer tevergeefs te spreken over respect voor elkaar, maar dat vind ze beledigend en ik laat het passeren. Ik geef toe dat een zoen geen kwaad kan, maar dat ze wel wilt rekening houden met mijn noden en grenzen, hierop antwoord ze dat ze dit al doet maar dat ik niet kan verwachten dat ze haar relatie met hem stillegt op elk vlak. Ik vraag of ze ten minste mij als haar partner kan zien en doen alsof ik haar niet moet delen met een ander, waarop ze antwoord dat ik haar wel moet delen met vriend1. Ik vraag of ze dan toch niet ten minste het gevoel aan mij kan geven dat ik haar niet deel, en daar geeft ze dan uiteindelijk met tegenzin op in…
Ik sta wederom perplex… Ik weet niet meer wat mijn eigen waarde is. Zeker niet wanneer elk gesprek bij vriend1 blijft uitkomen. Als ik haar er op wijs zegt zelfs dat ik het zelf aanstuur terwijl ik net alles er aan doe om hiervan weg te blijven. Tranen vloeien zonder stoppen en geen enkele keer krijg een steunende knuffel of troost, ze ziet er gewoon blij uit, omdat ze mag doen wat ze wilt en ik alleen maar kan toegeven.
Om te sluiten dacht ik dat we de avond samen gingen doorbrengen toen ze me ook nog eens plots vertelde dat ze naar hem ging, dat lag al lang vast en ze had nietverwacht dat ik nu vrij had. Nochtans wist ze al 4 dagen of meer dat ik nu hier ging zijn… maar haar hoofd is duidelijk niet meer bij mij… maar bij vriend1… ik ben echt verloren en gebroken en weet niet meer wat ik moet doen. Mijn zin in het leven is verloren en kwijt. Enkel doem scenario’s flitsen nog door mijn hoofd, maar in geen enkel scenario ga ik bij haar weg. Enkel mijn eigen dood, de dood van hem, gelukkig ongelukkig samen… lijken nog mogelijk. Ben ik echt gedoemd om mijn hele leven in ongeluk te leven of komt hier ooit een oplossing voor?
Ik denk dat ik het definitief heb verpest (Verhaal 288)
Sterkte!
Mijn vrouw is totaal veranderd (Verhaal 42)
Ik zit toch al een tijd met dit gevoel. Een paar maanden geleden veranderde mijn vrouw totaal. Ze had een andere kijk op wereld en op onze relatie, dit was voor mij een donderslag bij heldere hemel. Maar ik liet het er maar bij, toch was er een gevoel dat er iets niet klopte. Nu heb ik had ik stiekem in haar telefoon gekeken en kwam ik erachter dat ze
met een andere man aan het chatten was en niet de gebruikelijk taal. Daar ben ik natuurlijk heel boos om geworden en dit heb ik ook doorgegeven aan deze
man zijn vrouw. Hierdoor is natuurlijk zijn en mijn relatie in een crisis gekomen. Maar het rare is mijn vrouw wil het contact niet verbreken met deze man want ze kent hem al van vroeger. Ik weet dat hij verliefd is op haar en haar op alle mogelijk manieren probeerd te bereiken. Nu laatst heeft hij weer een account aangemaakt met love you en mijn vrouw heeft hier over gelogen tegen mij. Ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet. Ik hou zielsveel van mijn vrouw alleen kan ik niet aan onze relatie werken als er nog iemand meedoet op de achtergrond. En mijn vrouw wil
niet van mij af zo als zij zegt, maar het voelt voormij meer dat zij twee lijntjes aanhoudt. Ik hoop dat er iemand mij advies kan geven.
Na het lezen van je verhaal begrijp ik je volledig. Het is enorm pijnlijk om er achter te komen dat jou vrouw met iemand anders aan het chatten is. Persoonlijk heb ik het zelfde mee gemaakt en het werd steeds erger. Waarschijnlijk voel je machteloos en ben je constant bezig met het zoeken naar een oplossing. Zo te zien heb je geprobeerd over te praten met je vrouw, helaas zonder resultaat. Dat zei de contact niet wilt verbreken met deze man komt het waarschijnlijk door dat ze een emotionele band heeft opgebouwd. Er is een grote kans wanneer ze met hem in contact blijft dat ze zich altijd aangetrokken tot hem zal voelen. In zo situatie is de kunst om er niks mee te doen en afstand van te nemen maar helaas kunnen veel mensen dat niet. Wat ik jou vooral adviseer is om nogmaals gesprek aan te gaan met jou vrouw. Wanneer ze nog steeds niet bereid is om er wat aan te doen, zal ik duidelijk maken dat je bij der weg gaat! Ik snap dat het hard klinkt maar wanneer zei dat niet begrijpt kan je beter afstand nemen. Je kan natuurlijk constant opnieuw het gesprek aan gaan, lief doen en alle aandacht geven in hoop dat het goed komt, maar geloof me dat werkt juist tegen. Op die manier laat je zien dat je onzeker en bang bent om haar kwijt te raken, maar dat is totaal niet aantrekkelijk voor een vrouw. Ik snap hoeveel pijn het je ook doet en hoe lastig het is. Toch adviseer ik je om zelfverzekerd over te komen en duidelijk maken dat jij afstand van haar neemt, hoeveel pijn het je ook doet. Misschien zal ze het dan wel begrijpen, zo niet dan is zei het niet waard, dat moet je wel beseffen! Het is al erg genoeg dat je er zelf achter moet komen en dat ze toch er mee door gaat. Je moet altijd in je achter hoofd houden als ze nu al niet eerlijk is waarom zal ze dat in de toekomst wel zijn? De keuze is natuurlijk aan jou wat je hier mee doet. Na dat mijn relatie uit was ben ik op al die dingen gaan reflecteren en heb ik spijt dat ik het niet eerder heb gedaan had me veel pijn en verdriet bespaart. Zoek vooral de juiste mensen om je heen die jou steunen in deze moeilijke periode. Probeer afleiding te zoeken waar jij je prettig bij voelt bijvoorbeeld sporten. Ik wens je heel veel sterkte in deze zware periode! Uiteindelijk komt het allemaal ooit wel goed, het heeft alleen tijd nodig.
Voor haar is het gewoon vriendschap (Verhaal 72)
. We hebben elkaar weer ontmoet en zijn aan de praat geraakt bij haar huis en smacht half 3 uit gepraat . Zoon giga klik opgebouwd waarvan elke dag contackt bijna elk weekend bij elkaar en samen de leukste dingen doen . Wat bijna wel een gezin lijkt . Ik heb hier vanaf het begin een goed gevoel bij en heb dit na haar uit gesproken en zij heeft destijds aangegeven dat het voor haar gewoon vriendschap is . Ze geeft aan dat ze zich niet tot me aangetrokken voelt . Wel is een paar maand terug iets gebeurd waardoor we hechter tot elkaar zijn gekomen en er een andere level is berijkt. Ze geeft aan me wel anders te zien maar toch niet die aantrekkings kracht voelt en weer beetje terug bij af geraakt en nu tot conclusie gekomen het weer vriendschappelijk te houden . We weten alle bij niet wat we er mee aan moeten . Heeft iemand raad
Gebroken hart (Verhaal 44)
Naaktfoto van de vriendin van zijn broer (Verhaal 173)
Half jaar geleden ben ik erachter gekomen dat mijn vriend waarmee ik bijna 10 jaar samen ben stiekem deed aan online webcam sex…
Hij liet zich zelf dus ook echt zien voor de cam en masturbeerde erbij.
Toen ik erachter ben gekomen en heb eindelijk na een lange tijd ermee heb geconfronteerd had hij hier enorm spijt van en beloofde t me niet meer te doen.
Onze relatie was bijna voorbij maar omdat hij me beloofde t niet meer te doen wou ik hem een kans geven.
Nu geloof ik oprecht dat hij t niet meer doet.
( porno kijken wel, doe ik zelf ook en hier hebben we t wel eens over en dit is prima)
Al is hij niet eerlijk over hoe vaak die t doet want hij doet het eigelijk elke dag als ik er niet ben en aan het werk ben. Dus geen idee als dit een verslaving is of normaal is..
toch vertrouw ik hem nog niet helemaal dus ben op op zijn computer gaan kijken en tot schrik kwam in foto’s tegen van de vriendin van zijn broer.
Naakt van achter.. toevalig weet ik dat deze foto’s op de computer staan bij hun thuis want ik herkende de foto’s. Dus ik denk dat toen hij op zijn pete kindjes moest letten dit gezien heeft en naar zijn eigen pc gestuurd heeft.
Wat moet ik hier mee en wat moet ik hier van vinden ?
Ik ben ten einde raad
We hebben 3 hondjes en een koop huis sinds vorig jaar weet niet wat ik hiermee moet
Ik ben 26 hij 27 ( als dat wat uit maakt)
Groetje
Opwinding? Waarom winst hem dat op? Omdat het ‘verboden’ is? Überhaupt waarom zoekt hij die opwinding op? Mist hij deze in jullie relatie.
Praat met hem en achterhaal welke behoefte hierachter schuilt en kijk dan of die behoefte op een andere manier binnen jullie relatie kan worden ingevuld zonder uiteraard over jouw grenzen te gaan.
Vaak is de oplossing en invulling van de behoefte gemakkelijker dan men denkt.
Het komt hier weer neer op kwetsbare communicatie en die kan voor beide partners confronterend zijn.
Soms wens je dat je uberhaupt niet geboren was (Verhaal 291)
Mijn frustraties nemen toe (Verhaal 38)
Ik ben 39, werk fulltime en ben getrouwd. Ik kreeg op mijn 26e een relatie met mijn huidige man. Na 1,5 ben ik bij hem ingetrokken, ik huurde en hij had c.q heeft een koophuis. Dat was op dat moment het meest makkelijke, ook om te kijken hoe het zou gaan. Na 3 jaar samenwonen kreeg ik de behoefte om samen wat te kopen, zodat ik ook iets zou opbouwen en puur voor het gezamenlijke gevoel. Mijn man was hierop tegen: hij heeft een relatief goedkope hypotheek en nieuw kopen zou alleen maar meer kosten. Hij begrijpt niet dat ik ook iets op mijn naam wil hebben staan, het huis voelt immers niet van mij. Hij beloofde dat het huis later ook op mijn naam komt te staan. Ik betaal vanaf dag 1 de helft van zijn hypotheek, zogenaamd 'huur'. Zo gingen de jaren voorbij, na 9 jaar gingen we trouwen en het huis staat nog steeds op zijn naam. Daarnaast heb ik er weinig over te vertellen: ik wil graag tuinmeubels zodat ik mensen kan uitnodigen, hij niet, ik wil een grote eettafel, hij niet, ik wil een opblaasbaar zwembadje, hij niet, ik zou graag een hond willen nemen, hij niet. Noem maar op.
Kortom: hij bepaalt alles en gaat totaal niet op mij in. Wanneer ik dit bespreekbaar maak raakt hij geïrriteerd en zei dat hij belooft dat het een keer gaat komen. Hij is niet echt een prater, en praten over gevoelens of lastige zaken gaat hem ontzettend moelijk af zodat ik eigenlijk alles uit zijn neus moet trekken. Mijn frustraties nemen inmiddels dusdanig toe dat ik eigenlijk alleen maar geïrriteerd ben, terwijl ik dat van nature niet ben. Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk alleen in zijn huis investeer en dat ik het geld net zo goed weg kan gooien.
Ik weet dat ik wellicht eerder de relatie had moeten verbreken en heb nu ook twijfels waarom ik überhaupt met hem getrouwd ben, maar we hadden/hebben ook leuke momenten en ergens dacht ik van binnen dat het vast goed komt. Maar ja, niet dus. Iemand tips of ideeën?
Liefs, Nathalie
Voor een podcast voor een publicatie zijn we heel geïnteresseerd in je verhaal. In deze podcast worden beide partners apart geïnterviewd door een professionele therapeute. Mocht je interesse hebben, reageer dan onder dit bericht.
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Ik werd zo verbitterd omdat ik me in de relatie niet gewaardeerd voelde en zelfs gebruikt voelde… dit heeft geleid tot een breuk na 10 jaar.
Mijn enig advies: of hij draait bij of je verbreekt nu. Je gevoel zal er helaas niet beter op worden.
Ga weg nu het nog kan en je nog redelijk jong bent en hopelijk een nieuw leven kan opbouwen met iemand die wel wil delen.
Nooit makkelijk als je ongelijk start in een relatie… het zal je blijven achtervolgen want mensen die ooit wel samen hebben gekocht en de helft kwijt zijn willen niet meer investeren in een partner en zichzelf beschermen voor wat als
Ik weet het kan niet en mag niet maar.... (Verhaal 285)
Tot dat ik een onderbuikgevoel kreeg (Verhaal 284)
Is hij nou geinteresseerd en superverlegen of speelt hij een spelletje met me? (Verhaal 282)
Kan mijn verhaal nergens anders terecht (Verhaal 263)
Hij heeft veel dingen meegemaakt (Verhaal 258)
Ik wouw hem gelukkig maken maar lukt me niet (Verhaal 257)
Ik wil niet dat m'n huwelijk stukgaat door die ruzies (Verhaal 266)
Ik wordt uitgescholden als ik geen zin heb in seks (Verhaal 268)
Mijn man vindt dat we te jong getrouwd zijn, te jong kinderen hebben gekregen en hij eigenlijk had willen reizen en genieten.
Inmiddels zijn we 21 jaar getrouwd.
Ik kom uit een disfunctioneel gezin. Mijn man uit een gezin met veel liefde, voor hem denk ik nu. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, wat goed is hoor, werk 32 uur als zelfstandige.
Mijn man werkt voornamelijk thuis sinds COVID maar eigenlijk zijn de problemen daarvoor al begonnen. Eigenlijk moet ik de conclusie trekken dat het nooit goed is geweest. Of hij een narcist is? Ik weet t niet en plak liever geen labels. Ik ben tekort geschoten naar mijzelf voornamelijk. Niet naar een ander.
Wat is dan het probleem zou je denken? Ik weet het niet maar op de een of andere manier heb ik altijd getolereerd dat er over mijn grenzen werd gegaan en daar heb ik last van. Tegelijkertijd heb ik angst. Angst omdat mijn man niet altijd de gezelligste is. Hij accepteert geen tegenspraak, als ik te lang door ga krijg ik tikken. Ja dat is wat hij doet. Ik wordt uitgescholden als ik geen zin heb in seks, hij wil het liefst meerdere keren per dag seks.
En elke keer weer opnieuw proberen we het nog een keer geraffineerd draait het gesprek naar mij; als jij dat doet dan is het goed. De zorgzame moeder van vroeger die bij wijze van, de schort draagt en zijn pantoffels aan geeft als hij thuis komt. Ja dat heb ik ooit gedaan. Alles heb ik veranderd voor hem, alles.
En ik ben verstijfd. Verstijfd door het niet meer te weten wat ik moet. Ik weet dat het een ziekelijke relatie is waar ik uit moet maar hoe? Geen idee.
Jij bent het waard om voor jezelf te kiezen. Misschien overzie je het nu niet maar dat is logisch. Je zult uiteindelijk zoveel zelfvertrouwen krijgen omdat je het gaat redden en dan gelukkig zult worden!
Ps wat ontzettend erg voor je. Ik leef met je mee en wens je veel kracht toe. Jij kunt dit aan. Daarom heb je nu ook dit inzicht
Wil zo graag tot haar door dringen (Verhaal 269)
Gaan scheiden en een toekomst doorgezet met mijn nieuwe vriendin wat nu een ex vriendin is
Onze nieuwe relatie is niet vlekkeloos gelopen vrienden die me hebben laten barsten ex die lastig bleef doen half jaar lang twee keer duw en trek ruzie met me vriendin gehad ze denkt dat ik met andere vrouwen app wat niet is ben echt gewoon trouw maar sinds 8 weken heeft ze contact met een jongen die ze al
Lang kent van vrienden en drie weken terug krijg ik een app met ik ga me eigen gelukkig maken en alleen verder maar op
Zondag stond hij in de keuken en
Zei boven want ben daar geweest vanaf die tijd zit hij als het maar kan bij haar en moet er 1:00 voor rijden enkele reis ze zegt dat ze bij nooit wat gedaan hebben ben nu twee weken continu bezig om haar terug te krijgen. Maar ze zegt je hebt zat kansen gehad terwijl communicatie het grootste probleem was en nu ligt in haar ogen dat ik alles fout deed heb ze op
Handen en voeten gedragen haar moeder zei ooit benieuwd hoe lang deze relatie duurd want de meeste duren niet lang
Ben er kapot
Van eet niet slaap niet enorm emotioneel
Maar Wil zo graag tot haar door dringen weet met mezelf
Geen raad me gevoel zit zo
Diep
Ik wil een eerlijke betrouwbare man waar ik goed mee kan praten. Die mij af en toe verrast. Iemand die samen mooie reizen wilt maken. Iemand met een ondernemende geest. Waarbij we 1+1 =3 zijn samen. Die mij in m’n waarde laat en ruimte geeft ook voor m’n eigen leven. Enz..
en wat je nu hebt in je relatie:
Lieve man, ondernemend (alleen nog niet voor ons) .. enz
En als je dat overzicht hebt dan kun je voor jezelf bepalen of je gaat krijgen met deze man wat jij nodig hebt om gelukkig te worden. Dan kun je hem dit ook laten zien. En ga daarnaast eens aan jezelf werken; wat zijn jouw mooie kwaliteiten en wat breng jij in een relatie? Wat wil jij graag voor mooie dingen doen in jouw relatie en welke type man past hierbij?
Zulke verschillende signalen (Verhaal 277)
,
Ik heb nu 1 jaar een relatie met mijn vriend en we hebben de laatste tijd best veel gedoe. Dit komt door mijn onzekerheid (angiste hechtingstijl waar door ik soms nog al twijfel of hij wel van mij houdt ect.) ik weet dat dit een probleem is en ik krijg hier binnenkort psychologische hulp voor. Na weer een ruzie gehad te hebben wou mijn vriend graag een pauze omdat hij niet weet hoe wij verder moeten . Hij zei dat het niet definitief is omdat die zo veel van mij houdt. Ik vond dat ik hem die ruimte moest geven dus stemde er mee in. Hij heeft mij vrijdag nog gebeld om te vragen hoe het ging maar hier door begreep ik het even niet meer wat hij nou precies wou. Dus stuurde ik heb gister avond een appje met de vraag van waarom hij een pauze wilt als hij al weet dat het definitief is. Hier op zei hij : “Nou ik heb even tijd nodig om voor mezelf alles op een rijtje te zetten. Dat gesprek zei ik dat het niet definitief is en dat ik absoluut open sta om het een kans te geven, daarbij heb ik wel even ruimte nodig om te kijken hoe ik dat eventueel zou willen invullen en of we verder zouden kunnen.”
Dit heeft mij ontzettend verdrietig gemaakt omdat hij zulke verschillende signalen afgeeft. Wat moet ik nou doen en hoe lang moet ik hem de tijd geven? Ik word zo gek van deze onzekerheid!!!
Ik verlang zo verschrikkelijk (Verhaal 276)
Ik verlang zo verschrikkelijk naar liefde (en ook naar sex) maar ben te preuts, te onzeker en te knullig om een vrouw te krijgen. En als ik uberhaupt al kennis krijg aan een vrouw, dan bak er weer niks van. Ik ben een hopeloos geval, en kan mn problemen nergens kwijt.
Waar kan ik in godsnaam mijn gevoelens en emoties kwijt. Want ik weet dat er nooit (meer) een vrouw voor mij zal zijn
Hij loog over zoveel (Verhaal 281)
Waar ik nu (anno 2022) tegenaan loop is, dat ik wel behoefte heb aan nieuwe contacten, maar alles mij nog aan hem doet herinneren. Ik irriteer me ook snel aan mannen tegenwoordig. Wat mij echt boos maakt van binnen, is dat ik telkens mannen ontmoet binnen een open relatie... Ik vraag me af of ik ooit weer iemand durf te vertrouwen...en die gedachte maakt mij ontzettend verdrietig
Rolverdeling (Verhaal 278)
Ik spendeer gemiddeld 16h per week aan het huishouden. Ik doe de was, kook, maak lijstjes, doe boodschappen kortom alles + het denkwerken (plannen).
Nu ben ik op een punt gekomen dat mijn frustratie zo hoog zitten. Wij delen onze kosten (uitgaven) volledig gelijk. Huur en alle ander onkosten delen wij exact door twee. We betalen alles evenveel.. zelf de bakker of de frituur wordt door twee gedeeld. Dus met andere woorden alles gelijk voor iedereen financieel. Hier heb ik geen probleem mee maar wel als het huishouden bijna volledig op mij valt. Als ik een vrije dag heb zou ik ook veel liever eens naar vrienden gaan maar dat kan niet want er ligt een berg kleren om mij te wachten. Het huis kan een poetsbuurt krijgen, boodschappen moeten gedaan worden. Mijn vriend verkiest dan om naar vrienden te gaan of extra te gaan werken. Ik zou deze keuze ook veel liever maken maar dan blijft alles hier letterlijk liggen.
Mijn vriend zegt zelf tegen mij dat kan morgen ook wel. Hij stelt alles uit en ziet niets van werk. Werken en geld verdienen gaat altijd voor bij hem. Als er hier werk is in het huishouden dan ziet hij dat niet als werk. Dat kan wel wachten...
Ik vind geen rust als ik thuiskom en ik zie dat alles nog moet gebeuren. Hij heeft daar geen problemen mee. Ik kan er ook voor verkiezen om mijn vrije dagen te spenderen aan extra geld te verdien of om naar vrienden te gaan zoals hij maar dan kom ik thuis en vind ik geen rust omdat alles hier nog moet gebeuren.
De situatie in het kort hoe ik mij nu voel: Ik sta te strijken, te poetsen, te koken terwijl hij geld aan het verdienen is. Ik wordt (logisch) niet betaald voor mijn werk hier maar ik werk wel... en toch moeten alles kosten eerlijk verdeeld worden terwijl ik hier mijn in het zweet sta te werken om alles rond te krijgen. Dit is niet eerlijk en ik voel mij niet gewaardeerd.
Ik krijg ook nooit een opmerking van 'oh' het is hier proper of dankjewel om alles op te ruimen van ons etentje met vrienden thuis de avond ervoor terwijl hij nog in zijn bed zit.
Ik ben jong en wil graag veel werken en soms zelf 7/7 om mooi te kunnen sparen. Hij kan dat doen omdat ik al het huishouden op mij neem. Hierdoor heb ik het gevoel dat ik mezelf wegcijferen en mijn vriend zijn spaarboek mooi aangevuld geraakt en het eten op zijn schoot wordt gebracht.
Ik heb een vreemd buikgevoel (Verhaal 267)
Mijn nieuwe vriendin is geweldig en hebben een super goede connectie. We maken veel plezier en zijn nu 8 maanden aan het daten. Maar ik heb een vreemd buikgevoel. Zo stuurde ze onlangs pikante, uitdagende filmpjes door. Zogezegd net opgenomen speciaal voor mij, maar ik merk op dat de achtergrond niet klopt met haar woning. Vreemd bed, vreemde lingerie en ik vermoed dat het opgenomen is voor ze mij leerde kennen… ik wil me erover zetten en negeren maar het wringt vanbinnen. Wat moet ik doen of hoe zoiets aanbrengen?
Alvast bedankt.
Mijn vriend weet dit niet.... (Verhaal 271)
Ik leef in doodangst (Verhaal 272)
ik,ben het zo,moe (Verhaal 274)
Inderdaad, neem afscheid van je huidige leven en maak je nieuwe leven! Wat is voor jou belangrijk? Wie ben jij? Niet praten over wat ben je niet of kan je niet maar wat wil JIJ? wie ben JIJ? een super leuke vrouw met zoveel mooie kwaliteiten die een heel fijn leven kan hebben! Zelf ben ik ook eens na een lang huwelijk van 17 jaar in het diepe enge onbekende besprongen en dat was heel pittig maar ik had nooit iets anders gewild. Ik zou zeggen: je kunt nu al beginnen want je kunt jezelf opnieuw gaan uitvinden! Jij bent het waard. Geef jezelf je nieuwe leven kado voor de kerst!
Zij neemt steeds afstand , terwijl ik stappen neem (Verhaal 75)
Onze afspraken waren of in de auto , of in een hotel , of bij haar thuis en heel soms bij min thuis ...
Ik vroeg weer haar commitment en zou dan V breken met mijn vriendin en de vakantie had haar goed gedaan , en gaf dat .. ze zei dat ze had gevoeld tijdens haar vakantie dat ze echt ook alleen bij mij wilde zijn .. halleluja... eindelijk naar al die maanden , hoe. Star en koppig en jaloers ze was geweest , alle ruzies en weken lang mij negeren en kwetsen met hele nare uitspraken ... ze wilde me en haar commitment geven .. ik was zo blij !! Dus ik zou het gaan zeggen .. alleen wilde ik het wel na de kerst doen . Want ik kon mijn vriendin niet voor of tijdens de kerst dumpen .. zij was ook van plan om in januari’ naar gaat ouders te gaan om Russisch kerst te vieren want dat is op 7 januari .. en dan als ze terig zou komen na haar kerstmis zou ik het haar vertellen . Ze zou 14 dagen gaan en ik kon en wilde niet mee .. en mijn excuus was dat ik de 9e Jan moest werken .. dus ik kon niet mee .
Op eerste kerstdag tijdens het eten komt haar reisje ter spraken en word mij gevraagd waarom ik niet mee ging .. ik wilde haar niet op dat moment dumpen ... dus ik legde uit dat ik moest werken. .. nou zei mijn moeder , dan ga je toch alleen dat weekend .. ben je daar toch even met kerst .. op dat moment kon ik niet gaat dumpen en geen ander reden bedenken .. en kocht voor dat weekend één ticket .. met het voornemen om haar als zij dan terug zou komen , haar zou vertrekken dat het over was omdat mijn gevoelens er niet meer waren . Behalve dan vriendschap .. natuurlijk wilde en kon ik dat niet tijdend of voor de Kerst doen .
Daantje was woedend dat ik dat lange weekend toch ging , want ik zou niet gaan ..zijzelf was net 14 dagen naar de carabien geweest .. maar dat ik dus 3 dagen naar de Oekraïne ging .. dat kon niet .. mijn uitleg zoals hierboven omschreven werd niet geloofd of geaccepteerd. Ze dumpte me op oudejaarsavond.. Daantje deed dat altijd met veel hard en geestelijk geweld .. mijn verdriet wat enorm en ik liet mijn relatie met mijn vrindin maar doorgaan , vooral ook omdat ze zo hard bezig was om hier een leven te maken en ik dacht dat als Daantje mij toch niet wil , Ik dan in ieder geval mijn vriendin de kans zou geven om een leven te maken hier ... Daantje had in Januari alweer een nieuwe vakantie geboekt naar Lapland ... waar ze eind feb naar toe zou gaan ..ik was kapot en verdrietig .. nog steeds verliefd en hou zoveel van Daantje , ze is de liefde van mijn leven .. en we gingen na enige tijd appen en bellen afspreken om te praten ... ze wilde me niet kwijt .. en ik haar ook niet . Onder tussen was mijn vriendin een eigen bedrijf begonnen . En ik steunde dat . Ging dat niet tegen houden want ik was gedumpt door Daantje en als heg toch nog iets zou worden , een bedrijf is ook zo weer gestopt ... het was mei ... en Daantje en Ik gingen ervoor .. ik moest mijn vriendin ontvrienden op Facebook .. want ze gebruikte mijn achternaam op haar Facebook. Na moeilijke discussies, deed ik het . Ik ontvriende mijn vrindin en zei tegen haar dat ik met haar wilde stoppen .. het was super hefftig en ze was zo verdrietig. Wilde het niet maar ik duidelijk dat het echt over was .. en dat ze dus terig moest naar de Oekraïene ., maar gek genoeg ging Daantje nadat ik dat Tegen mijn vriendin gezegd had weer afstand nemen , en wilde niet echt met me appen of bellen . Deed koel zoals ze al vaker had gedaan .. en zei op een avond dat ze het toch niet durfte , want ze wilde het haar man niet aandoen . En dus wilde ze met mij stoppen ... aangezien ze mij al talloze keren had gedumpt en ik het niet kon geloven dat ze mij nadat ik het dus thuis had gezegd, gewoon liet vallen ... ging ik de strijd aan en door mijn verliefdheid en liefde .. wilde ik haat niet kwijt .. ze zei maar steeds dat ik haar maar los moest laten ... en eigenlijk kwam het erop neer dat ze steeds angstig was , of jaloers , of beide , en onzeker ... en omg ik was nog steeds verliefd en zij zei ook op mij .. Daantje heeft een mechanisme dat ze ern muur Om haar zelf heen maakt , mij van haar af gaat duwen ., en mij gaat kwetsen .. gecombineerd met koppigheid en trots en onvermogen om empathisch te kunnen zijn naar mij ..
in de jaren daarna ging dat steeds zo ... ik deed mijn stinkende best om door steefs alles uit te willen praten en alles uit te leggen , dat alle aannames over mij en mijn vriendin niet waar waren , en alle andere dingen die ze dan zelf had bedacht en als waarheid nam ... waardoor ze weer afstand nam ... dit proces van aantrekken en afstoten ging maar door en na een keer of 20 dat ik steeds het proces in gang zette om mijn relatie te stoppen met mijn Russische vriendin en zij steeds daarna afstand nam , ik dat niet pikte en dan zij me weer dumpte en ik het weer liet lopen om te stoppen .. want het betekende nogal wat voor mijn vriendin.. want het stoppen met haar zou betekenen dat ze door de regelgeving het land uit zou moeten en dat ze niet alleen mij kwijt zou zijn maar ook het leven wat ze zelf al had opgebouwd ... Daantje ging mij steeds meer verwijten dat zij hier nog was, want ik had haar alllang het huis uit kunnen zetten ... zij zelf was niet gestopt en haat man wist van niets , ze sliep nog steeds naast hem in bed en ging met hem op vakantie ... naar Italië en Lapland en werkjes weg , festivals , concerten etc ... ik mocht niets .. want ze zei dat ik al gestopt was en zij niet .. dus daarom kon zij wel ... sowieso vind Daantje dat ik haar relatie niet mag vergelijken met de relatie die zijn heeft want hij was er al , en ik liet haar hier een leven opbouwen .. dat ze mij steeds dumpte en dat ik daarom het brakeup proces steeds liet lopen omdat ik alles voor een leven met haar juist wilde doen ...
ondertussen ging dat dus maar zo door . Ik slaap op de bank thuis en doe eigenlijk niets meer met mijn vrindin want dan dumpt ze me ... ik begrijp natuurlijk dat het ergens niet klopt allemaal , maar mijn liefde is zo groot en ik ben zo verliefd en ik wil alleen maar bij haar zijn .. alleen gaat haar hoofd steeds op hol .. en dan gaat ze dibgen bedenken ziet allemaal beren en gaat dan mij wegduwen , waardoor ik alleen nog maar bezig ben om haar zelf bedachte aannames te weerleggen en laat het proces van stoppen weet lopen ... met als gevolg dat mijn Russische vriendin denkt dat ik een crises heb en dat net wel weer goed komt .. want ik zet nooit door ...
en dan !!!!!!! Op een mooie dag in maart komen Daantje voor de zoveelste keer tot elkaar en onze liefde is van enorme proporties.. we spreken af en we hebben fantastische seks weer achter in de auto ... op zich niet ideaal maar OMG ... magisch en mooi ... we voelen ons verliefd en we vrijen en we hebben het heerlijk .. een paar weken later blijkt Daantje zwanger te zijn .. ze freaked de pan uit .. wat je moet weten is dat ze al vaker had gezegd dat ik de enige man ben waar ze het gevoel bij had dat ze een kind wilde . En we wilde een kind .. samen ... maar ze sloeg helenaal weer dicht ... want mijn vrindin was er nog en ze wilde niet met me oraten ... en maakte gelijk een afspraak voor een abortus ... ik wilde dat niet en probeerde met haar via de app haar gerust te stellen en zei dat ik het wel wilde en of ze alsjeblieft niet het kindje wilde weghalen ... ze was niet bereikbaar .. en zei dat als ik door zou gaan dat ik miet mee mocht naar het kliniek ... met als dieptepunt het dreigement dat ze een app zou sturen naar mijn vrindin als ik zou komen want ik wilde met haar praten .. ze had al haar gevoel weer uitgezet en haar hoofd was alleen maar beren op de weg aan het bedenken ... ze was zelf nog getrouwd maar mijn vrindin was het orobleem .. twrijl ok zei dat ik ervoor zou gaan en dat we natuurlijk voor alles een oplossing zouden vinden , en dat mijn vrindin wel zou weggaan ... ze geloofde me niet .. toen was het zaterdag en ze was redelijk en ik praatte met haar. Ik wilde naar haar toe komen maar dat mocht niet .. en ik zei op een gegeven moment dat ik weer naar huis moest . Stond op straat te bellen en mijn ouders waren langs gekomen op de koffie en ik was gewoon weggelopen ... ze werd boos en gooide je telefoon. Erop .. 100 keer proberen terig te bellen .. maar ze nam niet op .. en aangezien ze me al had gezegd dat als ik naar haar toe zou komen ik niet eens mee naar binnen mocht gaf ik het op en ging naar binnen .. die maandag gingen we samen naar het kliniek en ze was kil en hard en wilde er niet over praten ... ze ging mijn kind wegmaken en ik was een klootzak want zij was er nog ... dat ze zelf steeds wegloopt en mij dumpt en eigenlijk niet eens commitment wilde geven en zelf ook geen enkele stap neemt omdat ik in het begin had gezegd dat ik wek eerst ging ... werd maar even buiten beschouwing gelaten ... uiteindelijk zat ik huilend naast haar terwijl ons liefdes kindje bruut werdt weggezogen ... tranen liepen over mijn wangen en ik zal dat altijd als een zwarte dag in mijn leven zien ...
de dag erna brak ze ook en zei dat ze spijt had en het leek erop dat ze eindelijk doorhad dat het juist haar angst en haat en jaloezie de reden zijn dat alles steeds stagneert en daarom dingen niet doorgaan ...
maar de dag daarna draaide ze weer 180 graden en kreeg ik de schuld omdat ik haar nog niet had weg laten gaan en daarom moest ze het wel laten weghalen ... in de maanden erna ging het steeds zo ... aantrekken afstoten , veel liefde maar ook heel veel pijn ... vooral veroorzaakt door Daantje als ze weer in haar modus zat van aannames , angst , haat en jaloezie ... en dan mijn verkeerde mechanisme om haar niet los te kunnen laten , en maar blijf proberen om alles goed te maken ... en nooit wil opgeven ... omdat ik weet en heb gezien hoeveel ze ook van me houd ... haar hoofd en n moeilijke karakter en de verkeerde wisselwerking die er dan uit volgt gooien steeds roet in het eten .. we maken een sprongetje ... in de tijd ... steeds herhalingen van zetten maar in december 2019 zei ze tegen me dat als ik haar de deur uit zou zetten dat de helemaal voor me zou gaan ... I ze moest dan niet alleen weg bij mij maar ook uit nederland ... ik moest mijn vriendschap verbreken , en mijn huis verkopen , want Daantje wilde niet in mijn huis wonen waar ik met mijn vriendin heb gewoond de omgeving was besmet ... allemaal voorwaarden waar ik aan moest voldoen .. en ik zei dat in dat zou doen ...
mijn Russische vriendin is echt een van de liefste mensen die ik ken , altijd lief en aardig , leeft voor liefde en heeft zich op een ongelofelijke manier door de crisis geslagen en natuurlijk veel emoties met nare momenten ... maar altijd was ze daarna weef normaal en zei ze sorry en is gewoon een top mens .. maar ik ben niet verliefd op haar en hou niet van haar op deze.manier en dus zou Daantje nooit jaloers hoeven zijn . Want Daantje is ondanks alles en haar moeilijke hoofd en alles gek genoeg de liefde van mijn leven .. in word niet eens opgewonden van andere vrouwen of porno ... zij is alles ... maar toch dus al die voorwaarden ... mijn vriendin moest terig naar haar land .. maar toen ik het ging bespreken en ik voor de zoveelste keer het verdriet zie en dan bedenk wat in doe ... kon ik het niet zo over mijn hart verkrijgen .. ik kom het niet ... ik wilde het wel doen maar dan dat ze hier kan blijven en een eigen leven zou kunnen maken .. als mens en zoals ze mijn vriendin is geweest verdient ze dat .. ik kon het niet .. met als gevolg dat Daantje me wederom dumpte .. en serieus ... daarna ging ik praten met haar en kijken hoe ik het kon gaan regelen dat zij kon blijven in NL en dat Daantje het zou gaan accepteren .. en het leek te lukken ... ze moest wel haar diploma halen voor de inburgering en dan zou ze een baan moeten halen en een paspoort of een wijziging van haar Status van relatie naar werk .. alleen koste dat tijd .. ik maakte een fout door Daantje omdat ik zo bang dat ik haar kwijt zou raken te zeggen dat als ze haar diploma zou hebben het binnen een paar weken wel geregeld zou zijn ... ondertussen was Daantje nog getrouwd en had zelf nog geen aanstalten gemaakt om te stoppen of af te bouwen .. loopt nog met haar trouwring en slaapt naast haar man .. ze heeft me wel gezegd dat ze geen seks heeft met hem en niet intiem is .. ze leeft als vrienden met hem .. blijkbaar accepteert hij dat .. en ik geloof haar .. maar ik zit dus zelf wel al in een moeilijke situatie met een hele verdrietige vriendin die ook bang is voor haar toekomst ... het duurt veel langer allemaal , mijn vriendin leest mijn e-mails en komt erachter dat ik dus al 4 jaar een affaire of relatie heb met Daantje en het geeft wel duidelijkheid... ze wil mij jiet kwijt en gaat ook op haar manier boor mij vechten en ik heb dus iedere dag zware gesprekken waar ik mijn poot stijf houd over mijn liefde voor Daantje .. ze haalt haar diploma en ik heb om de week gedoe met Daantje .. die geen liefde zegt te kunnen geven zolang mijn vriendin bij mij woont ... zelf dus nog steeds getrouwd en doet daar niets aan .. ik voel me Iit elkaar vallen en probeer te blijven oraten .. maar het gaat de giede kant op .. Daantje komt er steeds meer achter dat ze mij ook njet kwijt wil .. en ze wil toch nog een kind met mij ... maar dan moet mijn vriendin wel weg zijn of een datum hebben ... op zich wil ze accepteren dat ze niet naar Oekraïne gaat maar in nederland blijft .. als ze maar ver weg blijf ... mijn Vrindin krijgt een hele goede baan en In november krijgt ze te horen dat ze een vaste baan krijgt .. want betekend dat ze hier kan blijven zonder mij .. aan het eind van mijn latijn zeg ik tegen mijn vrindin dat ik weg moet , om ook met Daantje te kunnen zijn .. en plannen te maken en ik huur een vakantie huisje ... met het plan dat ik vanuit daar even rust krijg en met Daantje echt ook weer tot elkaar te komen ... mijn vriendin laat me en ik zit daar en heb weer magische momenten met Daantje ... todat de dag komt dat ik hoor dat ze vaste baan toch niet doorgaat .. en dus een probleem ... dus ik zeg tegen Daantje dat ik mijn vriendin moet steunen dat ze eerst een baan moet vinden zodat ze op eigen benen kan en mag staan ...
Daantje ging helemaal loos en blokeerde mij op alles .. dumpte me en liet een schema zien waarin stond dat ze rond sept / oktober wel zwanger zou zijn van haar man .. iets wat ze wel wel vaker had gezegd als we woorden hadden. Om mij te kwetsen maar nu was het serieus een plan ... ik werd misselijk ...
Daarna blokeerde ze dus alles en hoor de zoveelste keer zei de dat ze me nooit meer wilde zien .
Daarna kwam ze weer terug en zei dat ze toch jiet zonder me wilde en dat ze spijt had wat ze. Had gezegd tegen me
Ik heb gezegd dat ik mijn vriendin moet steunen met tijd zodat ze op een goede nette manier hier weg kan gaan .. dat verdient ze .. en ik stelde dan voor dat Daantje en ik. Onze liefde kunnen gaan verdiepen .. en leuke dingen gaan doen ... elkaar weer vinden na alle dingen die gebeurt zijn ..
En nu hebben we dat afgesproken een paar weken geleden , afgesproken dat Daantje het een maandje gaat proberen ... ik ik weet dat het moeilijk is voor haar ..
maar binnen een dag ontkend ze dat en heeft ze weer afstand genomen . Ze is zo hard en afstandelijk . Reageert niet als ik haat app, negeert wat ik schrijf .. en zegt dat we nog gaan praten ... ik zit zo kapot ... iemand een idee hoe ik haat kan laten inzien hoe dubbel alles is .
Zij bouwd zelf niet af eh verwijt mij allemaal dingen steefs die ze zelf wel gewoon doet ..
Kan iemand mij iets zinnigs zeggen ?
Begin minstens met de woorden "je vriendin" te veranderen in. Een meisje die je helpt of gewoon haar naam. Dat is je vriendin niet, dat is Daan. Zoals ik lees in dit verhaal.
Alleen daan is ziek.
Daan heeft duidelijk psychisch instabiliteit en kan geen stap zetten en blijft in dit instabiele duw trek patroon. Zolang jij niet zelf eruitstapt zal zei dat ik niet doen. Een uitweg is het gesorek met haar partner aangaan, met of zonder daan erbij. Of jullie ruilen vrouwen, probleem ook over. Ga dus eens met zijn 4 uit eten. Gek is het toch al, beter eerlijk dan de tijd van 4 mensen en hun levens geluk kapot maken op deze manier. Ga eens desnoods met een mediator praten met zijn 3 of 4.
Maar bovenal vertel je Russische dame dat ze weer opzoek mag gaan naar een andere partner en dat je hart bij een ander ligt maar dat ze bij je kan inwonen zolang nodig. Is wel zo netjes.
Verder is aan jou de vraag te onderzoeken bij jezelf, waarom je voor zo'n toxische dame valt, die gewoon geile sex met je heeft af en toe en loze beloften, terwijl je een zeer gezonde stabiele vrouw in huis hebt gehaald.
Ik twijfel en schaam me voor mijn relatie (Verhaal 77)
Nu zijn we bijna twee jaar verder. Mijn vriend had destijds asiel aangevraagd in Parijs en deze is afgewezen. Hij gaat nu in hogerberoep.
Ik heb vaak twijfels over mijn relatie. Ik merk dat ik me ervoor schaam dat mijn vriend geen verblijfsvergunning heeft, niet gestudeerd heeft en geen Engels spreekt. Ik verzwijg dat dan ook het liefst voor mensen die ik niet goed ken, wanneer zij me vragen naar mijn vriend. Daarnaast twijfel ik vaak omdat hij kleiner is dan ik (ik weet het, heel oppervlakkig). Ik heb al meerdere keren de vraag van mensen gekregen: wat moet je met hem?
Buiten dit alles om ben ik wel echt heel dol op hem. Hij is echt super lief en hij draagt me op handen en we hebben ook nog eens super veel lol en dezelfde interesses. Ik denk niet dat ik snel weer een man tegen het lijf zal lopen die op zoveel vlakken bij me past. Maar toch kom ik niet van die twijfels af.
Ik studeer nu nog, maar wij hebben het er vaak over dat ik mijn vriend naar Nederland haal door middel van een verblijfsvergunning bij partner wanneer dit mogelijk is. Dit zal als alles goed verloopt over een jaar of twee al kunnen. Hij zal dan bij mij zijn, de taal kunnen leren en zelfs eventueel nog een studie doen als hij dat wilt. Daarmee vallen dus al een deel van de dingen waar ik door twijfel weg. Alleen ben ik bang dat als het zover is en we hebben er zoveel tijd en moeite in gestoken om hem naar Nederland te halen dat ik toch nog twijfel (Ik weet dat het niet belangrijk moet zijn, maar ik blijf toch altijd maar vallen over ons lengte verschil).
Ik hoop dat iemand advies voor me heeft. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik de man waarmee ik misschien wel heel erg gelukkig ga zijn als we eenmaal samen in Nederland wonen aan de kant zetten omdat ik me schaam voor bepaalde dingen of moet ik dit gevoel negeren en harder werken om me niks van anderen aan te trekken..? :(
In de praktijk zien we elkaar alleen in het weekend (Verhaal 201)
We zijn deze zomer voor t eerst samen op zomervakantie geweest. Maar zelfs toen wilde hij zij kids (en dus ex en haar man) zien én hebben we 2 dagen samen opgetrokken.
Maar ik trek het niet meer,vind het teveel ex. Iemand een tip hoe ik hier mee om kan gaan?
Beperk het contact, trek je terug van hem zolang hij hiermee doorgaat. Mannen zijn als honden en het is duidelijk wie hier de riemvast heeft. Zijn ex.
in jouw geval........ het contact met de ex zal er sowieso blijven door de kinderen, maar hij moet wel jou op nummer 1 zitten en niet zijn ex. is niet de schuld van de ex, hij beslist hierover!
Gelijkwaardigheid (Verhaal 280)
Seks is one struikelblok (Verhaal 203)
Mijn vrouw en ik zijn nu 10 jaar samen een hebben het lekker op de rit. Beide een leuke baan, kleine van bijna 6 en alles is gezond.
Ik ben iets ouder dan 40 en mijn vrouw hobbelt er 4 jaar achteraan. Ik zelf heb een aantal serieuze relaties gehad, maar mijn vrouw niet. Ik ben hat eerste alles zeg maar.
Ons seks leven is nooit heel uitbundig geweest (mijn vrouw is iets wat preuts aangelegd), maar het was regelmatig een altijd fijn.
Nu is ze 3 jaar geleden enorm veel afgevallen door een maagband en toen is het naar mijn idee allemaal mis gegaan. Omdat mijn vrouw al 5 jaar geen pill slikt gebruiken we dus condooms. Hoevaak je het doet is dan ook geen hogere wiskunde en het was duidelijk dat ik veel vaker seks wel dan haar. Ik werd steeds meer gefrustreerd erover en ondanks dat ik het aangaf was er altijd stress over. Dit terwijl er notabene altijd een orgasme bij haar plaats vind voordat ik er een eind aan maak, en ze dan ook zegt dat het raar is waarom we dit niet vaker doen.
2 jaar geleden hebben we dan ook een zware periode gehad waarbij ik de handdoek in de ring wilde werpen. Ze leek constant boos, niks was goed en seks, dat was een begrip uit het verleden geworden. Als ik het dan ook aankaarte werd het zo gedraaid alsof dat ook maar het enige was wat voor mij telde. Dit terwijl seks yet alleen stress verlagend werkt, het geeft ook een reset en de stofjes wat vrijkomen zorgt voor verbintenis.
Ze heeft toen duidelijk gezegd dat ze anders hulp wil inschakelen en dat echt niet alles bij mij lag. De 2 nachten erop hebben we ook enorm leuke seks gehad en heel snel kwamen we weer in het ritme 1x per 6 tot 8 weken.
De laatste tijd hebben we er weer geregeld stress over omdat ik het een beetje moe wordt.
Telkens is er wel een reden waarom er niks gebeurd.
Niet genoeg aandacht gegeven door de dag, niet geschoren, niet gedouched, steeds weer alleen in bed en nooit ergens anders, te moe, te vroeg op, div pijntjes, Teveel snoepjes gegeten etc
Toen was het dat ze meer een ochtend persoon was ipv in de avond(handig excuus met een kleine die 30min voor de wekker op is) Op bijna elk excuus is wel een actie geweest van mij met zeer weinig resultaat.
Vervolgens zwakt het bij mij ook af omdat ik mij logisch enorm afgewezen voel.
Masturberen doe ik dan geregeld en toen ze me ernaar vroeg was ze erg boos en verdrietig, terwijl ik denk.. Het is een logisch gevolg van gebrek aan actie en ik denk dat genoeg mannen het dan buiten de deur gaan zoeken.
We proberen erover te praten, maar zij is heel stellig met haar idee dat het voor vrouwen anders werkt dan voor mannen. Ik. Ben niet dagelijks bezig met seks, maar ben binnen 20 seconde in de modus zeg maar, en bij vrouwen moet dat opbouwen.. Mijn ervaring in vorige relaties is echter heel anders en heb ik zelfs degene geweest die niet vaak genoeg mijn trucje deed. Dus op dat punt staan we loodrecht tegenover elkaar en dit soort dingen bespreekt ze(vanwege haar preuts karakter) niet met vriendinnen die wellicht heel anders erin staan.
Nu zij we de afgelopen 2 jaar 4x op vakantie geweest, 7x naar concert of weekendje weg en mischien 8 nachten thuis alleen. Geweest en slechts 1x is daar iets van seks voorgevallen. De seks wordt er ook niet beter op aangezien er bij mij geen houden aan is als het gebeurd en ben ik na 10 min met moeite al klaar en uitgeblust.
Ze maakt door de dag van die opmerkingen waardoor je het idee krijgt dat er iets gaat gebeuren en het eindigd dan weer in tranen. Om het nog erger te maken maakt ze wel een opmerking dat ze iets had verwacht afgelopen nacht of dat ze nog eens had gerammelt aan me..
Op dit moment ben ik ook eens beetje einde raad. 1x per 4-6 weken is gewoon geen (gezond) seksleven en dat probleem ligt 100% bij haar en is ook nooit zo geweest. Heb ook al eens een. Speeltje geïntroduceerd, nieuwe strandjes voorgesteld, maar het speeltje ligt in de kast en niks van het leukere standhes-spul is fijn..
Ze heeft nu me wel Eens gevraagd hoe ik onze relatie zou zien als we zouden stoppen met seks.. Heb toen heel Eerlijk gereageerd dat er dan ook geen sprake is van een relatie, maar een broer - zus verhouding en ik daar niet bij blijf zitten. 3 dagen zwijgt ze me dan dood omdat ze dat antwoord niet wil horen.
Weet nu niet meer wat ik moet doen. Haar seksdrive is haar seksdrive uiteraard, maar ik moet de mijne niet uitzetten omdat die van haar een andere wending heeft genomen lijkt mij. Er Mag toch wel een middenweg zijn waar we beide blij van worden.
Ik hou van mijn vrouw, maar ga er langzaam aan onderdoor. Als we geen kinderen hadden gehad waren we ook niet meer samen.
Wat te doen. Of herkennen vrouwen deze omkeer in seksdrive
Of misschien beide, blijven in huis en uw eigen weg gaan. U kunt altijd hem uit uw slaapkamer verhuizen of in een hotel zetten desnoods.
Verder kan materie erg eenzaam voelen zonder bezieling , intieme ongang of passie of goede band. Ga na wat u nog wel hebt met deze man, maar is het voor u gedaan, creeer dan uw eigen geluk ipv jaren huilen en rimpels kweken en wachten tot deze man misschien nooit gaat veranderen.
Bovenal leer hiervan uw eigen behoeften en geluk op plaats 1 te zetten. Wat dat betreft kunt u nog wat van hem leren. Kunt u hem later voor bedanken.
Wat lastig... Hier een vrouw voor wie het herkenbaar is - hoewel bij mij sinds 2 jaar, dus ook wel binnen de context van stressvolle gebeurtenissen van de afgelopen jaren. Zo moeilijk om mijn behoeften aan te geven en ondertussen geen 'druk uit te oefenen'. Wij hebben nog geen kinderen maar waren dat wel van plan, en ik twijfel - wat nou als dit laat zien hoe mijn seksleven dan de rest van mijn leven zal zijn?
Hij is inmiddels trouwens wel open voor gesprek.
Dus. Geen tips. Maar ja: ik herken dit, ook als vrouw zijnde (in een relatie met een man).
Man weinig libido (Verhaal 275)
Ik blijf woedend op mijn partner dat hij me zo gepusht heeft (Verhaal 262)
Een maand geleden nog over kinderen gepraat en gisteren over mogelijks uit elkaar (Verhaal 265)
Ben het stilletjes aan beu (Verhaal 49)
Enkele maanden geleden nam mijn partner ontslag op z'n werk juist nadat wij in ons eigen huisje woonde. Eenmaal begonnen op z'n nieuwe job merkte ik al snel op dat hij niet gelukkig was met z'n keuze. Hij veranderde hierdoor, was veel ziek en altijd chagrijnig.
Ik kreeg hier ook veel stress door en voelde mij niet meer goed in m'n vel.
Na enkele maanden besloot hij ook om daar te stoppen waardoor hij werkloos werd.
Ik kreeg hierdoor nog meer stress, want zelf ben ik een carrière vrouw met een hoge functie en komt mijn job op de eerste plaats!
Ik werd boos van de gedachte dat hij thuis zat te niksen... In mijn ogen leek dit toch zo. Ik vond dit zo onaantrekkelijk en dit werkte ook op ons seksleven.
Na een kleine maand werkloos vond hij een nieuwe job. Het ging weer enkele maanden beter met hem, met mij, met onze relatie. Tot nu. Vandaag had hij enkele meningsverschillen met z'n werkgever en nu weet hij niet als hij zal mogen blijven. Weer stress dus...
Ik word hier zo verdrietig van en ben het stilletjes aan beu, maar ik zou ook niet zonder hem willen.. Wat moet ik doen, zit zo in de knoop!
En dan ben je nog echt wel gemotiveerd om je terug op de rails te krijgen door telkens te solliciteren maar wordt je dan niet weerhouden.
Bij deze wil ik zeggen dat het dan niets met motivatie tot werk zoeken te maken heeft dan maar eerder geen echte kans krijgen.
Mvg
Zijn belofte gebroken ik ben zo gekwetst (Verhaal 132)
Radeloos! (Verhaal 256)
38 jr getrouwd
15jaar geleden kwam onze dochter spontaan even thuis. Vroeg waar is pap waarop ik aangaf dat hij naar ons bosje was, ligt 2 km van ons huis. Dochter wilde hem verrassen en ging naar hem toe maar was heel snel weer thuis compleet overstuur. Ze zei: papa was daar aan het werk en er was ook een vrouw die met hout bezig was. Even later kwam mijn man thuis, toen was er veel onrust. Bleek dat hij op zijn werk iemand had leren kennen waar hij goed mee kon praten. Hij had een klik met haar en haar aangeboden om te komen klussen in het bos bij zijn schuur. Omdat ik jaloers ben had hij niks tegen mij gezegd. Vanaf dat moment ben ik mijzelf niet meer. Mijn man houdt contact met haar , verteld niks heeft veel stiekem gedaan maar alleen omdat ik zo jaloers ben en het contact niet goedkeur. Door de jaren heen zijn ook onze kinderen hiermee belast wat door mij komt omdat ik het contact zo moeilijk vindt. Mijn man zegt dat hij al 40 jaar gevangen zit bij mij en hij nu doet wat hij doet. Gewoon vriendschap waar niks mis mee is. Hij wil bij haar op de koffie kunnen gaan scavonds, een zaterdag samen bij haar klussen, misschien in de toekomst met haar een workshop volgen. Ik kan het niet loslaten en ben bang, uit radeloosheid 5 jr geleden pillen genomen om een paar dagen te kunnen slapen. Mijn man is lief voor mij, helpt in de huishouding en als we samen zijn hebben we het best gezellig. Echter begrip voor mijn reactie heeft hij niet, ik heb al diverse psychische sessies gehad die steeds maar weer aangeven: als gedrag niet bij jouw normen en waarden past moet je nadenken hoe je verder wilt. Ondertussen heeft de goede vriendin al diverse keren het contact met mijn man verbroken om vervolgens weer contact te zoeken. Zij is 2x gescheiden. Mijn man wil zelf ; heel normaal vriendschappelijke omgang wat ook kan leiden tot een keer met haar uit eten. Mijn man had een foto van haar op zijn mobiel, ze belde een keer toen ze een hyperventilatie aanval kreeg toen is mijn man direct naar haar toegegaan en was midden in de nacht terug.mijn man zegt ook ik mag. Tienden hebben waar jij niet bijhoort dat bepaal jij niet. Nu was er al een paar maand geen contact en kwam er gisteren een kaart gericht aan mij en mijn man. In de kaart stond dat ze hoopte op een ingang een mooi welzijn en voor mijn man dat hij de moeilijke dingen van het verleden achter zich kan laten zodat hij zich niet meer ,door mij, gevangen voelt maar de vriendschap kan voortzetten. Ik ben bang, bang voor hoever / diep deze vriendschap gaat. Mijn man geeft aan het is geen keuze die hij heeft want hij hoeft niet te kiezen hij houdt van mij . Het is voor mij accepteren en anders uit elkaar. Wat moet ik nu met de kaart? Wat moet ik doen? Radeloos, van binnen kapot en BANG.
Je man mag zelf ook verantwoordelijkheid nemen, er zijn er twee in de relatie.
Waarschijnlijk zit hij heel erg emotioneel op slot. Niet makkelijk als partner.
Natuurlijk is het erg voor je kinderen. Maar je doet wat je kan. Schuldgevoel heeft geen zin! Je was een mens op zoek naar verbinding. Probeer deze nu vooral bij jezelf te vinden, en van daar uit weer verder.
Veel kracht gewenst! ❤️
Mijn antwoord was voor verhaal 253 (mijn man geeft mij het idee dat ik alleen fout zit)
Ik weet ook niet hoe dat gebeurd is.
Misschien kan de redactie het aanpassen. Excuus!
Wat nu? (Verhaal 261)
Nog mis ik haar elke dag (Verhaal 255)
Mijn man geeft mij het gevoel dat alleen ik fout ben (Verhaal 254)
Onlangs is uitgekomen dat ik al ongeveer 3 jaar een affaire heb met een andere man.
Het is geen excuus maar er gaat een heleboel gepraat, geruzie en de angst van het loslaten van het vertrouwde bekende niet willen loslaten aa vooraf.
Mijn man heeft veel meegemaakt in zijn jeugd. Al jaren voel ik me zo alleen. Ik heb het gevoel maar niet een connectie met hem te kunnen krijgen.
Na hier veel over gesproken en geruzied te hebben begrijpt hij gewoon niet wat ik bedoel.
Ik kan heel moeilijk omgaan met mijn gevoel erin en heb ook nog een eetstoornis ontwikkeld.
Mijn affaire is iemand die er voor me was. We hadden emotioneel echt een klik en hij stond altijd voor me klaar.
Het varen op zijn liefde en aandacht werd alleen maar erger. Ik werd ervan afhankelijk.
Nu sta ik op straat...ik logeer bij mijn vader.
De kinderen moeten we het nog vertellen. Mijn man weet niet wat hij wil.
Ik ben fout, ik ben vreemd gegaan...maar enerzijds voel ik me zo eenzaam en niet gehoord.
Ik ben er kapot van...vooral voor het verdriet wat ik de kinderen aan doe. Mijn man geeft mij het gevoel dat alleen ik fout ben en ik de boosdoener ben in alles.
Wat moet ik nu doen? Er is een wachttijd voor de behandeling van mijn eetstoornis.
In de tussentijd maakt mijn hoofd overuren....
Mijn man heeft zich misdragen naar een meisje van 23 (Verhaal 253)
Hij wilde dat ze zijn stijve penis voelde en met haar de liefde bedrijven…
Help wat moet ik doen
ze weigerd van de datesite af te gaan (Verhaal 31)
moeilijke scheiding (Verhaal 27)
We hebben samen een kind van nu 14.
Mijn ex is een dominante man, met een gebruiksaanwijzing. Wat ik voornamelijk mistte in mijn relatie was de emotionele wederkerigheid. Alles moest altijd op zijn manier en hij kan zich niet tot moeilijk verplaatsen in een ander. Dat stukje empathie mis ik bij hem. Dat als je een gesprek voert dat iemand ook echt luistert, maar ook laat merken dat hij luistert, dat je bevestiging krijgt. Of dat je begrip krijgt. Ook werd hij snel boos, als ik niet luisterde of het niet hem eens was dan verhefte hij altijd zijn stem. En uiteindelijk draaide het er dan weer op uit dat dat kwam door hoe ik me gedroeg/opstelde. Als ik met een vriendin uit wilde, dan moest ik altijd een juist moment zoeken hoe ik dat moest brengen. En uiteraard zoals verwacht was hij het er dan niet mee eens, maar ja...hij kon het me moeilijk verbieden. Of dan kreeg ik opmerkingen...oh dan zit ik weer alleen thuis. Soms denk ik nu weleens....misschien had ik me er niet zoveel van moeten aantrekken of misschien had ik erop moeten reageren of anders moeten reageren en had het dan anders gegaan. Ik voelde me onderdrukt in mijn relatie, was mijn gevoel van vrijheid kwijt. Maar tegelijkertijd vond ik de zekerheid ook wel erg fijn, het vertrouwde. Vanaf mijn 15e al....dat was mijn leven, ik weet niet beter. En we konden het ook erg leuk hebben, het was niet altijd zo. Maar er waren gewoon bepaalde dingen in zijn karakter waar ik moeite mee heb, wat moeilijk is om daarmee te leven. Als ik al een kast verplaatste in de woonkamer ging hij al uit zijn dak, maar echt buitenproportioneel, dat je denkt dat is niet normaal hoor. Schreeuwen waarom doe je dat nou en waarom overleg je dat niet eerst. En dan de auto pakken en wegrijden. Dat je haast gaat twijfelen aan jezelf of je iets verkeerd heb gedaan, terwijl dat is toch niet zo erg een kast verplaatsen. Maar voor hem wel dus. Ik heb wel aangegeven subtiel dat hij daar toch eens hulp voor moest zoeken. Bij onze zoon is toen ook ADD vastgesteld. Maar nee met mijn ex is niks aan de hand. Ik ben degene die problemen heeft.
Nou ja al met al heb ik genoeg dingen waar ik onvrede over heb in mijn relatie. Maar de situatie waar ik nu inzit maakt me ook doodongelukkig. Dat ik weleens twijfel of ik wel de juiste keuze maak. Na al die jaren ben je zo verbonden met iemand dat je de nare dingen weleens vergeet en alleen denkt aan de leuk dingen en die mist. En zeker nu in deze periode met corona. We hebben co-ouderschap, maar het contact tussen ons als ouders is er niet. Hij wil geen contact, ja alleen als ik bereid ben te praten, in relatietherapie te gaan. Want volgens hem is het allemaal niet zo erg en hadden we een perfect huwelijk. Maar ik stoor me gewoon aan hoe hij is, aan zijn karakter. Mijn zoon durft dingen niet tegen zijn vader te zeggen uit angst dat hij boos wordt. Hij wil geen huiswerk samen met zijn vader doen, want papa wordt altijd zo snel boos en zet hem onder druk. En dan zegt hij dat hij niet zo'n zin heeft om naar papa te gaan, want bij jou is het gezelliger mama. Dan breekt mijn hart. Ik zou het zo graag anders zien. Ik zou zo graag willen dat het contact tussen ons gewoon goed is als ouders. Maar hij gaat mijn keuze nooit accepteren, dat heeft hij letterlijk gezegd. En hij geeft mij de schuld van alles.
Het is zo moeilijk. Ik ben soms ten einde raad. Ik probeer een situatie, een persoon te veranderen, maar ik heb er geen invloed op, wat ik ook probeer. En als ik dit nu zo opschrijf begrijp ik weer waarom ik wil scheiden. Maar dan zijn er dagen van het gemis. Het gemis van de leuke en fijne dingen, want ja die waren er ook. Het gemis van iemand bij je. Het gemis van je gezinnetje. En dat doet je weer twijfelen.....
Vroeger zweeg ik al 14 j nu denk ik gedaan ermee .
Met dat gedrag echt niet ok hoor .
Geen liefde en sex geen knuffels (Verhaal 252)
Ik heb steeds nee gezegd hoewel ik eigenlijk wel wil (Verhaal 251)
Op dit moment woon ik 10 jaar samen en heb2 kinderen met A. Ik ben 43 jaar. Onze relatie is nooit heel goed geweest en we hebben beiden psychische klachten. Ik werk momenteel niet na een burn-out. Nu heb ik B leren kennen. Hij is 14 jaar ouder. We flirten regelmatig en zien elkaar bijna dagelijks. Ook hij heeft een vrouw maar geen kinderen.
Ik heb gevoelens voor hem en denk dat dit wederzijds is. Nu vertelde hij me dat hij een open relatie heeft. Ik ben er niet van en woon samen met A die snel jaloers is. Ikzelf ook trouwens. Wat moet ik nu doen. B heeft een paar x voorgesteld samen iets te gaan doen en ik heb steeds nee gezegd hoewel ik eigenlijk wel wil.
Weet niet zo goed of dit gezond is (Verhaal 107)
Maar hij communiceert heel slecht. Het is heel frustrerend en daar kunnen we dus heftige ruzies over krijgen. Het gebeurd zeker wel 2x per maand en mijn kindje krijgt de leuke momenten mee maar ook deze heftige uitbarstingen. En het voelt voor mij niet goed aan dat ze dit mee krijgt. Maar als hem iets niet bevalt dan zegt hij dit direct. Ook al is zijn familie erbij. Ik hou er niet van om zo aangesproken te worden en al zeker niet in het bijzijn van families.
Ik hou echt van hem maar ik weet niet zo goed of dit gezond is. Wil relatie niet uitmaken. Als ik hem dit vertel dan zegt hij ik doe het niet expres. Ik heb meer tijd nodig om goed na te denken
Een relatie is iets waar je bewust mee omgaat en je kijkt dus uit en denkt na voor je iets zegt.
Sorry komt altijd te laat!!!
Tuurlijk twijfel je.
Bespreek het nog 1 keer geef het een tijd en beslis dan.
Blijf niet hangen.
Je zegt ik wil niet breken? Waarom!
Wonen nu 1 jaar samen, maar heeft de relatie niet goed gedaan (Verhaal 105)
Ga in gesprek en zeg hem dat hij je meer moet steunen! Tuurlijk gaat jouw verlangen in hem naar beneden je voelt je zijn mama en niet gewaardeerd!
Wat houdt je tegen om dit te bespreken? Dat jij je verlaat? Hijbheedt je al verlaten een liefhebbende partner doet dit niet
Ik weet ook niet meer wat ik wil (Verhaal 99)
Begin eerst eerlijk met jezelf te zijn!
Perfecte relatie maar ik ben wel vreemd gegaan waar zie jij perfectie?
ik heb zwaar mijn twijfels (Verhaal 25)
Ik heb sinds 3 jaar een relatie en we hebben sinds 9 mnd een baby samen. Ik heb al 2 kids uit eerdere relatie en hierin hebben wij al het nodige meegemaakt. Juli zouden we gaan trouwen maar ik heb heel zwaar mijn twijfels. Door mijn wantrouwen ben ik best moeilijk maar ik blijf ook elke keer dingen tegenkomen bij hem die mij wantrouwen geven. In de afgelopen weken ben ik oa datingsites tegengekomen. Specifiek voor sex. Ik ben erachter gekomen dat hij vrouwen in zijn telefoon onder mannen namen van zijn werk zet. Hij is altijd "werken". Heb hem ook al keer betrapt dat hij vertelde op zn werk te zijn en toen was hij er niet. Hij heeft overal een excuus voor en niks is waar. Hij laat mij twijfelen aan mezelf en das echt frustrerend.
Je kan het wel, je bent sterk genoeg om de kinderen zelfstandig op te voeden
Schijnheilig is het wel, ik zou zeggen wees slim , kies voor jezelf, onthecht je hart. Zorg dat je financieel de beste positie krijgt. Dit kun je regelen bij een notaris. Na in gemeenschap van goederen is nl de helft van zijn vermogen voor jou. Hij is toch te druk bezig met zijn swans en als jij het contract uit handen neemt leest hij vast niet de kleine letters. Of je gaat leven van een bijstand met 3 kids. Vraag mij dan wel af of hij zo alimentatie plichting is. Wees dus slim en 2x zo sluw als hij en laat hem vooral niks weten hiervan. Vecht voor jezelf en je kinderen
Keep maar o zo goed!
Pak hem waar het pijn doet!!!!
mijn man heeft niets met intimiteit (Verhaal 18)
Ik ben al 6 jaar getrouwd met iemand die totaal niets geeft om intimiteit. Al jaren maak ik ruzie met hem hierover. Als ik niets vraag kunnen we jaren zonder intimiteit. Ookal zet ik de eerste stap, hij weigert dan nog zo vaak mogelijk. Porno kijjen en webcamsex kan die wel. Heb hem vaker betrapt. Telkens belooft hij te veranderen maar er verandert niets. We slapen apart.ik heb een kind gekregen per ivf en ben nu van de tweede zwanger. Hoe dat is gebeurd? Mag een miracle zijn... we hebben dit jaar niet eens 5 keer sex gehad. Ik ben dit zat!! Ik haat hem hierdoor en kan hem niet uitstaan. Doordat we kinderen hebben heb ik een scheiding uitgesteld. Ik denk toch dat het gaat gebeuren. Ben bijna 6 mnd zwanger hij heeft me met geen hand aangeraakt.
Erg he
Ik ga kiezen voor mijzelf. Dat zou jij ook moeten doen
Dat het aanwezig is is 1 zaak, erover praten en samen oplossingen zoeken. Komen die er niet tja dan kies je voor jezelf.
Dames die opredder heeft lang genoeg geduurd! Kies voor geluk samen of geluk alleen
Hij vertelde in tranen dat hij al twee maanden contact heeft met een vrouw (Verhaal 178)
Dit valt te redden!!!!
Hij is een lafaard geweest dat wel! Hij miste iets die hij bij haar vond en duidelijk tussen jullie miste. Hij had zich kwetsbaar en eerlijk moeten opstellen en je moeten vertellen wat er speelde. Hij wist echter dat dat zeker voor tumult ging zorgen en heeft dus zee ‘makkelijke’ weg gekozen zijn behoefte aan nabijheid, intimiteit (zelf al is deze niet fysiek), waardering, gezien en gehoord worden … bij haar gevonden. Jij kon dit door de omstandigheden niet geven (ook terecht).
Jij had wss ook veel behoeftes die niet werden ingevuld maar was sterk genoeg om op het juiste pad te blijven….
Hij heeft dit opgebiecht omdat het uiteindelijk om een valse invulling van zijn behoeftes bleek en hij zich er slecht over voelde. Of hij voelde dat jij een grens ging overschrijden.
Ga in therapie samen en leer elkaars diepe behoeftes uit te spreken en kijken hoe jullie deze samen kunnen invullen.
Het is niet te laat. Wel liet hij de ruimte geven aan jou om zijn misstap en het schenden van je vertrouwen te verwerken
Laatste tijd hebben we ook best vaak ruzie (Verhaal 92)
Maar je relatie moet van 2 kanten komen en niet vanuit 1 kant. Dus het is goed zo
Zo snel mogelijk een eigen plek zoeken en kappen!
Je gaat hieraan onderdoor als je blijft!
Of je vindt een middelground of je gaat uit elkaar.
Vele mannen fantaseren over een trio en zouden zeker geen neen zeggen als het gebeurde! Bij jouw vriend is dit echter een must, een diepe behoefte.
Jij kan en wil dit niet invullen (en dat mag zeker!!!) dan heeft hij gelijk!
Kap met die man!
Helaas steeds verder uit elkaar gegroeid (Verhaal 90)
Ik heb inmiddels het punt bereikt dat ik vaak aan echtscheiding en/of vreemdgaan denk. Ik kan/wil gewoon niet de rest van mijn leven doorbrengen in een liefdeloze ongelukkige relatie. Maar ik ben nu 50 jaar en besef maar al te goed dat ik realistisch gezien geen enkele kans maak om ooit nog een beter geschikte partner te vinden. Dat ik mijn vrouw destijds bereid heb gevonden om met mij te trouwen was eigenlijk al gigantisch wonder, en die gebeueren denk ik maar 1 keer in je leven. Ik verwacht dus eerlijk gezegd niet dat mij na een echtscheiding een gelukkiger leven te wachten zou staan. Maar ik zou dan tenminste verlost zijn van de voortdurende frustraties die in in ons huwelijk ervaar. Daarnaast zou een echtscheiding allemaal praktische en financiële problenen met zich meebrengen waar ik ook totaal niet op zit te wachten. En eigenlijk wil ik ook helemaal niet scheiden. Want op zich kunnen mijn vrouw en ik het prima met elkaar vinden. We hebben bijna nooit ruzie en kunnen soms ook wel lachen met elkaar. Met andere woorden ik heb wel een mate van gezelschap aan haar, en een echtscheiding zou betekenen dat ik ook dat opgeef. Aan de andere kant hebben echter nauwelijks gezamelijke interesses en leiden we eigenlijk allebei ons eigen leven. We laten elkaar in dat opzicht erg vrij, wat op zich wel fijn is, maar daardoor leven we eigenlijk alleen nog maar langs elkaar heen. Maar we hechten wel allebei veel waarde aan trouw, dus vreemdgaan is eigelijk ook onaccepatel. Maar ik heb wel mijn behoeftes, en mijn frustratie blijft maar groeien. Ik weet echt niet meer hoe het verder moet!
Mijn vrouw is een erg gevoelig type, en ik wil haar ook niet kwetsen of pijn doen; daarvoor geef ik nog teveel om haar. Maar aan de andere kant kan ik ook niet zeggen dat ik nog echt van haar hou. Ik heb het gevoel dat zij totaal niet (meer) van mij houdt en er niet voor mij is. En ik kan er niet ook niet met haar over praten. Ik weet simpelweg niet hoe ik zo'n gesprek moet beginnen. En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat het zou helpen. In het verleden (jaren geleden) hebben we namelijk wel eens gesprekken hierover gehad, en dat was geen positieve ervaring. Het leidde alleen maar tot gekwetste gevoelens, een hoop emotie en wat loze beloftes. Maar uiteindelijk is er helemaal niets veranderd en is alles alleen maar erger geworden.
En dan vraag ik mij dus af of relatietherapie misschien zou kunnen helpen. Maar eerlijk gezegd heb ik daar ook grote twijfels over. Een therapeut kan er denk ik niet voor zorgen dat dat mijn vrouw opeens wel behoefde aan seks en intimiteit krijgt, of mij aantrekkelijk gaat vinden, toch? Dus waarschijnlijk kost het alleen maar een hoop geld en levert het uiteindelijk helemaal niets op.
Stel dat je wel vreemd zou gaan , dan loopt ze daarover te piepen.
Vind je vrouw erg egoïstisch, Kjjk dat zij geen sex wilt, je bent ook een man met behoeftes.
En praten , intimiteit , sex is erg belangrijk in een huwelijk, ook al zijn jullie al lang samen, je moet het toch spannend zien te houden.
Stel een open huwelijk voor, want dat is vaak zo, er wordt vaak gezegd huwelijk is vaak sexloos, maar je wilt het vertrouwde ook niet opgeven.
Dus nogmaals kies voor je eigen geluk, er zijn genoeg vrouwen die zo met haar willen ruilen.
Je vrouw heeft geen goed gedaan door zich anders op te stellen dan wie ze is in het begin van jullie relatie! Ze durfde niet zegt ze, wss omdat ze verliefd was en je niet kwijt wilde… ze was van je afhankelijk, afhankelijk van je goedkeuring en liefde… nu na jaren is ze het moe om meegaand te zijn en wilt voor haar eigen persoon opkomen, en gelijk heeft ze. Alleen is dit veel te laat! Ze heeft jou en zichzelf veraden.
Als vrouw zal ik je een geheimpje vertellen: dynamiek!!! In het begin ben je verliefd, ben je meegaand, krijg je de aandacht en romantiek die je als vrouw verlangt en wenst en ben je gek op je man… je zou hem wel alle dagen kunnen doen…. En dan is de verovering voorbij, komt het leven op gang… boek romantiek weg of toch minder, romantiek die menig vrouw nodig heeft om zich erotisch geladen te voelen. Ipv romantiek komt het zorgen voor elkaar…. Weg romantiek hallo ik zorg dat mijn vrouwtje een onderdak heeft…. Alleen meneer verwacht nog steeds erotiek… damn mevrouw heeft geen zin meer, de munteenheid is veranderd maar het koopwaar is dezelfde gebleven.
Eerst kreeg ze romantiek en kwam er spontaan erotiek, nu is er zorgen voor elkaar maar meneer verwacht nog steeds (terecht erotiek) zo werkt het helaas niet. We moeten voor elkaar zorgen EN zowel de romantiek (ingebouwde behoefte van de vrouw) als de erotiek (ingebouwde behoefte van de man ) behouden!!!!
Klein wist je datje: wist je dat je vrouw ook een behoefte aan erotiek heeft? Straffer nog de erotiek van een vrouw gaat veel dieper dan bij de meeste mannen, wel moet er eerst die romantiek zijn! En dat vieren veel mannen niet!
Romance the prinses and you will waken the slut!!!
Ik weet het allemaal niet meer (Verhaal 88)
Ondertussen zijn mijn man en ik 9 jaar getrouwd en hebben twee geweldige kinderen. Sinds de kinderen er zijn, is onze relatie enorm veranderd.
Nu ben ik sinds kort te weten gekomen dat hij intieme berichtjes stuurt met een andere vrouw. Het is een dame van Tenerife dus echte sex zal er (nog) niet aan te pas zijn gekomen.
Na vele keren vragen of hij mij bedroog en na vele keren ontkennen, heb ik hem dan toch geconfronteerd met die berichtjes. Ontkennen kon hij nu nietmeer.
Ik weet even nietmeer wat te doen. Zouden jullie dit oké vinden als je man zoiets doet? Of overdrijf ik gewoon?
Ik heb hem gevraagd ermee te stoppen maar het voelt té goed voor hem om hiermee op te houden.
Wat moet ik doen? Ik ben ten einde raad...
Het voelt te goed zegt hij? Wat? Welke behoefte is met haar vervuld dat hij niet bij jou denkt te vinden? Aandacht? Intimiteit?
Er is duidelijk van zijn kant een onvervulde behoefte in jullie relatie. Jij hebt allicht ook onvervulde behoeftes maar ga daar anders mee om.
Veel mannen missen spanning, waardering enz. In hun relatie en denken dit niet bij hun partner te kunnen vinden.
Hij moet jou die behoefte meedelen zodat jij kan zien in hoeverre je deze kan vervullen zonder jouw genezen te verliezen en het moet realistisch blijven!
Probeer te praten!
Ik zit vast in mijn relatie (Verhaal 78)
Je man en jij zijn niet op 1 lijn.
Hij kan niet aan jou behoeftes voldoen en andersom ook niet. Huwelijk/ relatie zal nooit goed komen omdat je dan leeg voelt van binnen. Uit elkaar is wel optie. Waarom wil je bij hem blijven? Omdat hij de vader van je kind is. Het is geen schande om te scheiden. Jij verdient het om gelukkig te zijn. Het zal tijd kosten maar je komt er wel. En als jij gelukkig bent dan is je zoontje ook gelukkig
Zijn behoeftes zijn gaandeweg in de relatie veranderd… hij heeft andere sexuele behoeftes dan jou die jij niet hoeft in te vullen. Hij kan jouw behoeftes niet invullen.
Scheiden is de beste optie
Het probleem lag bij mij (Verhaal 59)
2 jaar geleden ging het niet tussen ons en zijn we in therapie gegaan, kern van het probleem lag bij mij, (manipulatie & liegen), daar is aan gewerkt maar na een jaar probleem vrij te zijn stak het weer de kop op en ging het 2 weken geleden mis. Mijn vrouw is er klaar mee en ziet mij niet meer als partner, we slapen in andere kamers en zijn niet meer intiem. Ik mis haar en hou veel van haar maar weet niet meer wat te doen.
Je kan haar pas gelukkig maken als jij zelf ook gelukkig bent.
Voor mij is het inmiddels simpel, wie zn gat verbrand moet op de blaren zitten. Je vrouw verdient jouw gedrag niet groot gelijk dat ze op een andere kamer is gaan slapen. Maar dan ook niet zielig doen dat je het zo ver hebt laten komen.
Je kreeg al een 2de kans.
Je vrouw verdient een medaille
Niet goed in mijn vel door mijn relatie (Verhaal 57)
Ik vind dat ik al een tijdje niet goed in mijn vel ben door mijn relatie. Ik ben al ongeveer 10jaar met mijn vriend en we hebben een zoontje van bijna 2 jaar samen. Mijn vriend wilde direct nadat we ons huisje hadden een kindje. We hebben een top van een kereltje. Door hem ben ik super gelukkig maar helaas heb ik ook van die niet leuke dagen door mijn vriend. Ik moet alles doen in het huis. Ik sta op van 5u30, ik maak de boterhammen klaar voor mijn zoontje en mijn vriend. Ik maak mij klaar en maak mijn zoontje klaar. Wij vertrekken dan naar de crèche. Ik werk van 8u tot 17u. Ik haal mijn zoontje af van de crèche en dan zijn we thuis. Ik profiteer even om met hem te spelen en dan moet ik koken. Hierna eten we en ruim ik af en doe ik alles in de afwasmachine. Na dit moet mijn zoontje in bad en daarna bed. Mijn vriend zit die tijd als ik thuis kom op zijn gsm te spelen. Als mijn zoontje dag wilt zeggen, kan mijn vriend zijn gsm niet opzij zetten omdat hij aan het spelen is. Dit elke dag. Ik krijg geen hulp en ik heb dit hem al gezegd. Als ik thuis kom ben ik niet gelukkig maar als ik mijn zoontje ziet maakt hij mijn dagje. Ik en vriend spreken niet veel omdat hij dan bezig is met zijn spelletjes en tv kijken. Ik ben het kotsbeu en hij lacht mij hier telkens mee uit. Ik weet niet wat doen :( Hij denkt alleen aan zichzelf en zijn brommer. Ik heb het gevoel dat ik geen respect krijg en dat ik niet zijn vriendin ben maar precies zijn mama. Wat hij ook zegt is dat ik de vrouw ben en dat het normaal is dat ik dit allemaal alleen moet doen. Ik weet het niet meer.. ik ween bijna altijd. Zelfs in de auto.
Als ik jou was zou ik zeggen doe jij de vaat maar en de keuken. Want ik heb al gekookt en opgeruimd en nu ga ik die kleine douchen.
Hij is zelf nog erger als een kind
Ook gewoon hard spelen dan pas gaan ze het zien. En als je niet durft uit reactie. Zeg dat je het niet kan je hebt je bezeerd desnoods. Zodat hij noodzakelijk zijn steentje moet bijdragen
Leg een schema klaar voor je jonge kind en je volwassen kind. En wens hem veel succes als de taxi je ophaalt.
Maar jij laat het toe, sorry!
Stel grenzen en als hij ze niet kan aanvaarden ga dan weg. Dit is geen partner relatie en nog minder liefde.
Ik wil kinderen en mijn man niet (Verhaal 13)
Ik wil kinderen en mijn man absoluut niet. We hebben verder 6 jaar een stabiele relatie waar we beiden tevreden mee zijn.
Hoe ga ik met dit gegeven om, dat hij absoluut geen kinderen wil?
Vragen die steeds op komen zijn, moet ik mijn man verlaten omdat ik wel de kinderwens heb?
Hoe zou ik mijn man kunnen overhalen?
Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven of weet iemand een therapeut waar ik dit probleem kan voorleggen?
Beste Anoniem,
Hoe moeilijk is het als jullie wensen voor de toekomst uit elkaar lopen? Ik ben bang dat het geen kwestie is van je man overhalen, hij moet echt overtuigd zijn dat hij kinderen wil.
Als zijn gevoel op dit moment helaas 'nee' zegt, en dit gedurende jullie hele relatie het geval is geweest, kun je je afvragen of hij ooit van gedachten zal veranderen.
Uiteindelijk zal één van jullie 'afstand' moeten doen van je overtuiging. De vraag is echter of degene die bakzeil haalt daar op de lange termijn gelukkig van zal worden.
Ik denk dat het verstandig is als jullie in relatietherapie gaan om dit probleem te verkennen. Mocht hieruit naar voren komen dat jullie beiden geen afstand willen doen van jullie eigen overtuiging, dan kan de therapeut jullie verder begeleiden.
Mijn ervaring leert dat wanneer de één wel kinderen wil en de ander niet, dat dit op de lange termijn tot problemen en verwijten leidt.
Sterkte!
Ik heb net ook in zo n situatie gezeten. Ik zou wel degelijk met een gebroken hart mijn partner verlaten hebben en mijn kinderwens gevolgd zijn.
Mijn partner heeft echter toch ingestemd uiteindelijk. Wij hebben nu een zoontje en hij is de beste papa ooit.
Wat later blijkt is wel dat het niet enkel gaat om het al dan niet hebben van kinderen. Als je een kinderwens hebt, zie je het leven gewoon echt helemaal anders.... denk ik... daar zitten we nu wel met de problemen...
Kinderen krijgen is Nl een van de aspecten van de relatie waar je op 1 lijn moet staan andere moet 1 iemand zijn diepe behoefte onderdrukten.
Hoe pijnlijk ook beter dat jullie een gelijkgezinde vinden… die bestaat!
Iemand die je lief hebt en die ook kinderen wenst
Ik twijfel of ik verder met hem moet gaan of alleen (Verhaal 136)
Ik was gelukkig tot ik die ene persoon tegen kwam, die ene waar het nooit wat mee zou kunnen worden maar waar de spanning altijd in de lucht hing. Een drankje te veel en voor ik het wist stond ik met hem te zoenen en al gauw kwamen er gevoelens en het besef dat ik die eigenlijk niet meer zoals voorheen voor mijn vriend heb. Ik begon me af te vragen wat we eigenlijk nog samen hebben. Ben ik te snel gegaan, was ik te verliefd en niet bezig met wat ik nodig heb in een relatie?
Ik en mijn vriend hebben een goed gesprek gevoerd hierover en hij heeft mij gevraagd om hem nog een kans te geven. We zijn nu enkele maanden verder en het gevoel is nog steeds niet waar het moet zijn, ik irriteer me aan dingen waar ik me niet aan zou moeten irriteren. Ik voel me niet gewaardeerd en weet niet meer wat ik moet doen. Hij is lief echt een schat, maar zo onattent als maar zijn kan. En weet dat hij zielsveel van mij houdt, maar ik wil het voelen en ervaren..
Ik twijfel of ik verder met hem moet gaan of alleen. Iemand tips?
Ga dieper in je gesprek met hem!
Ga eerst voor jezelf na wat echt belangrijk is voor jou.
Hoe voel jij je geliefd? Wat heb je hiervoor nodig?
Je zegt hij is lief maar niet attent. Wat houdt dat concreet in voor jou en ga daar echt in detail over. Een bloemetje, een compliment, meer samen doen. Wat ervaar je bij die andere man dat je mist bij jouw partner.
Ga na wat je man nodig heeft om zich geliefd te voelen, mss is hij niet het attente type of mist hij zelf ook wel zaken.
Waar was je verliefd op? Je zegt dat je snel vond dat jullie veel op de kroeg zaten, toen ervaarde je een gemis.
Communiceer, vanuit kwetsbaarheid!!! En ja die gesprekken kunnen er heel hard aan toe gaan, maar blijf communiceren. Blijf jouw behoefte aangeven maar veeg ook niet wat hij je wel geeft van tafel!!!
Probeer samen te kijken waar jullie naar elkaar toe kunnen groeien.
Een relatie is werken en moeite doen voor je partner.
Ik ben van nature out of the blue geen wulpse stoeipoes maar mijn man houdt nu en dan wel eens van sexy lingerie en slettenseks… het kost me moeite maar ik doe het. Gaande weg vind ik het zelf ook wel eens leuk.
Ik mis nog steeds attenties, complimenten en bloemen… hoe cheesy denken veel mannen dan, terwijl ze zich uitsloven in voorzien en lief zijn…. Ik blijf vragen naar wat ik wil en ja mijn man is geen romanticus en zal dat nooit spontaan zijn maar ik blijf hem herinneren aan wat ik echt nodig heb en verwacht idd dat hij moeite doet!
Moeite voor elkaar doen in de taal dat de andere zich gewaardeerd en geliefd voelt.
We belanden een beetje in een vicieuze cirkel (Verhaal 118)
Iemand moet die vicieuze cirkel doen stoppen… en ik denk wel dat jij dat bent.
Wel moeten jullie samen erover blijven praten!!!
Ja je hebt minder zin om er energie in te steken, begrijpelijk… toch denk ik dat we ons soms moeten forceren! Ook moet je partner aanvaarden dat je jezelf forceert… en niet afkomen met als je je forceert dan hoeft het niet.
Partners willen van elkaar vaak iets te spontaan… zij wilt dat je bvb oprecht aandacht geeft en er zelf van geniet jij wenst dat je partner en meer zin heeft en er meer zelf van geniet.
Aanvaardt dat dit in het begin niet zo zal zijn.
Ik ben de vrouw in jullie situatie… ik mis enorm veel romantiek, een bloemetje, een verassing een compliment…. Dit heeft een grote impact op mijn sexueel verlangen in mijn partner… een stemmetje in me zegt, waarom nog geven wat hij wilt en ik niet krijgen wat ik wil (dat is trouwens menselijk)
Ik probeer nu zelf de zin te creeeren en ja in de hooobdar mijn partner blij wordt en me ook gunt wat ik nodig heb. Heb hier wel een tijdslimiet op gezet… 3 maanden! Ik kan niet eeuwig over mijn grenzen gaan en mijn verlangens negeren. Hij weet ook dat ik moeite doe voor ONS niet enkel voor hem en hij weet dat het niet spontaan is… dat is soms moeilijk voor hem maar hopelijk leert hij net dit meer te appreciëren dan als het spontaan is! Hoeveel houdt iemand niet van je als hij/zij net iets wat ze niet leuk vind wel voor jou doet? Dit creeert hopelijk een positieve vicieuze cirkel.
Met mijn handen in het haar (Verhaal 86)
Zit diep heel diep met me handen in het haar en weet niet wat ik nu moet doen. Zal bij het begin beginnen tot vorig weekend was ik bijna 4,5 jaar samen met me vriendin en hebben een kindje van 4 maanden.
De laatste paar maanden ben ik nav een slechte diagnose voor me vader meer gaan blowen, daar voor deed ik dat ook wel is maar zonder enige regelmaat. Mijn vriendin wist daar niks van en ik had het idee dat het geen invloed op onze relatie had. Vorige week confronteerde ze me daar mee, en ik raakte in paniek en begon over alles te draaien, ze moest er echt alles uittrekken. Toen bleek ook nog dat ik in de afgelopen paar jaar, ze wou dat ik een aantal noemde en ik schat in zo’n10-20 keer, had lopen berichten met vrouwen via prostituées website, ik deed die vrouwen berichten een beetje uit de tent lokken en kapte het daarna af. Ook toen ze me daar mee confronteerde ging ik alles ontkennen en zitten liegen. Het is nu zo ver dat ze denkt dat ik ook echt afgesproken heb met die vrouwen.. maar dat is echt niet zo, vond die berichten spannend maar had geen behoefte voor echt fysiek te zijn want onze relatie verder was echt perfect, ben zo gek op haar en altijd geweest. mijn telefoon heeft de afgelopen 5 jaar alles bij gehouden waar ik geweest ben tot op de minuut en ze heeft dat gecontroleerd maar gelooft me nog niet. Toen dit allemaal gebeurde heeft ze me midden in de nacht de deur uit gezet, ben ook zonder tegengas te geven gegaan want ik ben degene die hier gruwelijk de fout is in gegaan. In tussen tijd ben ik er 2 x geweest om spullen te pakken, verblijf nu bij me ouders 250km verderop of in een hotel.
Heb afgelopen week gelijk me huisarts gebeld om te praten en hulp te zoeken omtrent het liegen en ook te kijken waarom ik die spanning op zoek. Ook heb ik tegen haar gezegd dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over de huur of geld en gewoon in de auto kon blijven rijden. Sinds anderhalf jaar werkte ze niet meer om voor onze hond en daarna kindje te zorgen.
Zal nog alles voor haar doen, ik hou van haar, ons kindje en onze hond die inmiddels op de ic ligt en het heel slecht mee gaat. Alleen ze zegt nu dat ze er helemaal klaar mee is en het niet goed kan komen en stuurde vanmorgen al dat ik me zsm uitschrijven op het adres want ze moest van alles regelen voor haar en onze dochter.. weet echt niet wat ik nu moet doen.. zit zo met me handen in het haar, onze relatie was echt perfect we hebben nooit grote ruzies of dingen gehad en alle hobbels hebben ons sterker gemaakt..
Ik ben echt bereid om te veranderen en er ipv de 200% voor 1000% voor te gaan.. maar wat moet ik nu doen ? Ben echt ten einde raad..
Denk daar nog eens over na… was je relatie zo perfect waarom ging je dan spanning buiten huis zoeken en hierover nog liegen? Geen ruzie? Ja logisch je communiceerde niet!
De relatie LEEK perfect voor jou en haar perfecte relatie was gebaseerd op leugens…
Zie daar niet veel perfect in.
Goed dat je wil gaan achterhalen waarom je deed wat je deed… communiceren met elkaar, je behoeftes aangeven zelf hoe moeilijk ze zijn en die ook ruzies uitlokken is en blijft noodzakelijk.
Je zocht korte termijn oplossingen om pijn uit de weg te gaan maar nu is de pijn nog vele groter.
Hopelijk vindt je antwoorden en hopelijk kan je partner het verloren vertrouwen in jou terugvinden maar dat zal veel heel veel communicatie en moeilijke gesprekken kosten en dit zonder garantie
Pijnlijk en dubbel verhaal (Verhaal 248)
Kom hier met een toch wel pijnlijk en dubbel verhaal.
Mijn vrouw gaf al een tijdje aan dat ze twijfelde aan dingen, begon op haar job, erna ons huis dan kwam onze relatie. Ze had graag in relatie therapie geweest maar ben er toen niet volledig in mee gestapt. Had graag de controle en was obsessief met van alles bezig. Ik probeerde wel men uiterste best te doen om een hele goede papa te zijn en veel mee te helpen in het huishouden. Na de corona periode brak een periode aan van enorme drukte. We waren geen weekend niet bezet… Denk we hier elkaar misschien ook wat vergaten. En men vrouw bleef in fases aangeven dat ze twijfelde aan: is dit nu het leven die ik wil? We konden wel nog soms knetterende seks hebben. Maar begon te merken ze toch veranderde, haar kledij, gedrag, tegenover de kindjes, uitgaan… Nu een tijdje geleden werd ze verliefd op mijn beste vriend die tevens ook peter is van ons zoontje. Hij zelf was verloofd en zelf bezig proberen voor kinderen. Echter had ze hem aangegeven ze in. de war was en gevoelens voor hem had. Ik voelde en zag dit aan haar en na enkele dagen heeft ze dit toegegeven. Dan is de bom wel even ontploft en is bij mij ook veel vrijgekomen. Bleek OCD te hebben en hierdoor een vorm van depressie… Ben 2 dagen na het ontploffen van de bom in opname geweest om mijn probleem aan te pakken. Echter gaf mijn vrouw wel aan dit voor haar geen zin had mits het voor haar over is, mits ze het nu zelfs toeliet om gevoelens te krijgen voor een ander. Ze zweerde bij hoog en laag ze haar gezin nooit zou opgeven voor een ander maar wel voor haar eigen geluk en ze voelde haar niet gelukkig meer. En had het gevoel dat ze het gevoel naar mij toe niet meer terug kon krijgen. Heb eigenlijk echt alles op mezelf genomen, maanden.. Ook overal werd door mijn vrouw dingen over mij verklaard en toch sterk uitvergroot… Dat alles zo ongezond bleek te zijn.. Maar ik aanvaarde dat omdat ik mijn persoonlijke problemen ook als boosdoener zag. Die vriend zelf is ook al een tijdje ongelukkig door zijn drukke werkbestaan, toevlucht in middelen etc. dus niet de man in zijn sterkste schoenen op dat moment, maar hij gaf mij aan dit niet wederzijds was en ze geen contact meer hadden, maar dit bleek een leugen. Ik vertrouwde hem van alles toe en mag mijn ziel bij hem bloot… Blijkbaar begon hij door het toegeven van de gevoelens van mijn vrouw, ook te twijfelen aan zijn relatie blijkbaar. En had ook een boontje voor mijn vrouw.. Ben sinds kort te weten gekomen ze bleven sturen en afspreken om mijn rug om en een affaire zijn begonnen.. Hiermee werd ook zijn verloofde slachtoffer die eigenlijk een goede vriendin was van mijn ex vrouw. Blijkbaar was het toch mijn ex vrouw die echt terug de aanzet gaf en mijn zogenaamde vriend die erin volgde….
Heb persoonlijk het gevoel men vrouw in een soort van midlife crisis bevind en een uitweg zocht en die heeft gevonden met een slachtoffer die ook niet in de sterkste fase van zijn leven zit. Voor mij klinkt dit niet als een stabiele en gezonde start van een relatie… Laat staat hierin veel toekomst zit? Weet niet wat anderen die dit lezen van dit verhaal denken?
Ik ben mezelf kwijt geraakt in het huwelijk (Verhaal 160)
Ik zit er helemaal doorheen, vandaar dat ik mijn hart wilde luchten omdat ik dit bij niemand kwijt kan..
Ik ben een dame van 28 jaar. Ik had een relatie van 3 jaar en ben sinds een kort jaartje getrouwd. We waren heel erg verliefd op elkaar en waren elkaars beste vrienden. Eerste maand van onze huwelijk ging er al gelijk veel dingen mis, niet in onze huwelijk, maar wel alles buitenom. Door COVID moest zijn zaak dicht en zaten we financieel heel erg krap, met alleen mijn salaris redde we het maar net. Hierdoor heeft mijn partner heel erg stress gehad en leed onze huwelijk er ook onder.
In de 3 jaar relatie die we hadden liep alles soepel, we deden leuke dingen, hadden seks, vonden elkaar helemaal geweldig.
Nu zijn we 1 jaar getrouwd en hebben we al 9 maanden geen seks gehad, eerste 4-5 maanden had ik hier zo erg moeite mee, zijn reden was de stress. Ik heb het een aantal keer geprobeerd, leuke lingerie aan doen, spontaan aan hem zitten maar hij bleef me maar afwijzen. Toen ik eindelijk de moed had heb ik hem hierop aangesproken, dat ik me heel erg onzeker voelde door dit en ik intiem zijn belangrijk vond. Hij gaf eerst aan dat het aan hem lag, daarna zei hij dat ik ook wel een beetje was aangekomen en niet meer veel om mijn uiterlijk gaf als eerst, maar volgens hem was dit niet de grootste issue.. grootste issue was hij dus zelf, hij had geen zin in seks. Kon er zelfs op dat moment niet aan denken.
Dit raakte mij zo erg dat ik ben gestopt met proberen en erover praten, we zijn zelfs begonnen met apart slapen. Buiten dit alles om kroelen we wel erg veel en kussen we elkaar ook, maar dat is dan ook t enige. Na een aantal maanden was hij niet meer de enige, ik wilde het zelf ook niet meer.. voelde me niet meer aangetrokken tot mijn eigen partner, dus vond het opeens wel oké dat onze huwelijk zo ging…
Door covid werkte ik ook thuis, ik voelde me zo erg alleen en opgesloten dat ik dacht “‘moet eens wat voor mezelf doen” eerste keer na maanden dacht ik eens een keer aan mezelf en niet aan hoe ik mijn partner tevreden kon houden.
Ik wilde altijd al een tweede taal leren dus heb ik een online app gedownload waar je mensen kan leren kennen die jou de taal willen leren. Hier leerde ik een aantal dames kennen en een heer die mij wilden helpen.
En op een of andere manier klikte het met de heer.. we praten via de app al 2 maanden nu en we zijn begonnen te flirten. Hij weet eigenlijk helemaal niks over mij, dus ook niet dat ik getrouwd ben, want de bedoeling was alleen een nieuwe taal leren.
Na maanden voelde ik me weer levend, iemand die mij volle aandacht gaf, vertelde me hoe mooi ik was, wat voor een lieve karakter ik had. Ik nam het eerst niet serieus.. tot dat ik zelf gevoelens begon te krijgen. Hierdoor raakte ik in paniek.. DOE NORMAAL JE BENT GETROUWD!
Zo erg dat ik dagen begon te huilen.. waar ben ik mee bezig? Waarom ben ik zo een persoon geworden? Ik hou van mijn man! Maar ik voel me aangetrokken tot een ander persoon en niet mijn man.. ik ben altijd zo eerlijk geweest en heb nooit wat achtergehouden voor mijn partner ik voelde me zo zo zo rot.
Maar toch bleef ik denken aan een ander. Ik miste een persoon die ik nooit in het echt had leren kennen. Alleen berichten/bellen.
Nu heb ik uiteindelijk contact verbroken, niet omdat ik het perse wilde maar omdat ik eerlijk wilde blijven in mijn huwelijk. Sinds ik contact heb verbroken voel ik een leegte, ik voel me weer alleen, voel me weer opgesloten en ik mis hem?
2 dagen terug vroeg mijn partner of ik niet een kindje wilde en dat hij wel klaar was voor een kindje. Ik schrok hier heel erg van, ik kreeg bijna een paniek aanval omdat ik helemaal niet klaar ben voor een kind.. hij zei dat hij weer seks met mij wilde proberen.. maar met de bedoeling dus zodat ik uiteindelijk zwanger raak.
Ik heb het afgewezen en heb hem gezegd dat ik er nu aan gewend ben geraakt omdat we al 9 maanden geen seks hebben gehad en ik me er niet klaar voor voel.
Het is zo een aparte gevoel, ik kan het gewoon niet meer? Ik wil het gewoon niet meer? Maar ik hou nog super veel van hem!
Wat moet ik doen..? Ik weet dat ik een foute keuze heb gemaakt door met een ander te praten, maar ik ben mezelf kwijt geraakt in deze huwelijk en weet mezelf geen raad meer..
Moet eerstdaags beslissen (Verhaal 246)
Ik ben 12 j samen met mijn vriend (wettelijk samenwonend) Hebben dezelfde interesse’s en zien mekaar graag en ons leven was wel ok , enkel de passie en de seks was weg en ook
soms wel discussies en vitten op kleine dingen .. zo het gevoel ik zeg zwart en hij zegt wit of omgekeerd..
de discussies waren denk ik dikwijls door mij omdat ik heel gevoelig ben en hem soms uitdaag ( zegt hij ook)
we hebben samen een duplex gekocht, al 11 j afbetaald , nog 3 te gaan
Mijn man had geld als we samen waren in het begin , ik niet, hij heeft dan ook deel v akte kosten betaald en verbouwingen. En ook soms eens bijgelegd bij iets , of bvb als we op reis gingen betaalde hij soms iets meer dan ik
Hij verdient ook meer dan mij , een 600 eu ong denk ik
Een 8 maand geleden is er een man beginnen chatten met mij die ook fietste , ik fiets met koersfiets.. Eerst was het gewoon chatten , dan meer over gevoelens, tot we zot waren v mekaar en dit enkel al door te chatten en foto’s door te sturen
Na aandringen van die man heb ik ermee afgesproken om te fietsen, 1 x gekust dan, nadien is alles snel op gang gekomen, chatten v s’morgens tot s’avonds chatten, elke dag goeiemorgen en slaapwel, hij zag me graag , was zot v mij , we spraken meer en meer af om te fietsen, en we stopten geregeld eens, geen seks, wel handjes vasthouden, knuffelen en kussen
En véél babbelen .. het heeft zo 6 maand geduurd .. Ik voelde me toen supergelukkig , liep op wolkjes, had veel energie, zag er goed uit, lachte veel meer .. het ging ook beter met mijn man eerst, omdat ik vrolijker was
Maar langzaamaan werd het stressvol omdat die minnaar zal ik hem noemen ook geen geduld meer had ,hij was altijd op mijn man bezig en ik ook , dat ik op den duur alleen de slechte dingen nog zag , die minaaar was helemaal anders zei hij, hij ging me in de watten leggen etc
Enfin .. mijn man had vermoedens, is op de chat historie en pikante details op uitgekomen, hij was gechoqueerd natuurlijk, vertrouwde me blindelings en dacht echt met mij oud te worden..
Mijn manis direct in actie geschoten nadat hij me gevraagd had om minnaar overal te blokkeren social media , ik wou dit niet
Man is direct op dating sites begonnen, 2de dag al en naar notaris al gebeld om document v afstand op te stellen
Paar dagen na het uitkomen , gesprek met man, nogmaals gevraagd om minnaar te blokkeren , ik zei nee,
Dag nadien als ik van het werk kwam schoof hij document onder mijn neus , afstand v huis , voor 58.000 eu
Ik wou eerst niet tekenen, maar hij dreigde met gevecht v 3 jaar of meer met advocaten ( zijn vorige scheiding was het effectief zo)
Ik dan toch maar getekend, ik dacht dat ik toch een toekomst had met minnaar die ook gek was op mij, nadien was mijn man er precies volledig over direct
Nog 3 weken thuis gewoond (tot mijn verlof zomer) ondertussen heeft mijn man veel dates gehad ( we waren precies 2 vrijgezellen die samen woonden)
Ik heb dan ook bij minnaar paar keer geweest, seks gehad ook, hij wou met mij samenwonen , gaan zien naar een huis om te huren , al iets getekend( was pas af eind december)
Tot zolang wou hij dat ik bij hem woonde , ging het gezellig maken , me soigneren etc , het was een klein apptje..veel te klein ..
Na 3 weken ingepakt met tranen, ik wist niet meer wat ik aan het doen was en wou eigenl niet echt vertrekken maar iets in mij moest het gewoon doen , ik weet niet wat ..
Ik had toen al vele geruchten gehoord over minnaar , dat het een leugenaar, bedrieger , charmeur was etc, we hadden ook al veel gedoe gehad over dingen die ik zag op social media v minnaar etc
Ik bij minnaar gaan wonen
Daar was alles direct anders , niet meer spannend, minnaar was niet zo knuffelachtig meer, eerder oude grompot ..en bezitterig ook .. ik wou terug naar mijn veilig plekje en mijn ventje die me door en door kende en waar ik mezelf was en wie mijn maatje was.. en had wel verdriet..na 3 dagen ( we gingen huis tekenen dag nadien) gespannen sfeer .. al v dag daarvoor.. zei minnaar dat hij zichzelf niet kon zijn , het niet kon verdragen v samen te wonen na 10 j alleen , en dat wrschl nooit meer zou kunnen..
Ik was ook niet meer zeker want miste mijn man en dacht direct , doeme wat een verkeerde beslissing van mij ..
Dezelfde avond weggegaan, wist niet waar naartoe, 1 week bij mijn moeder gewoond, gepraat met mijn man, minnaar deed vanaf dan anders, koel en afstandelijk
Man heeft me dan voorstel gedaan , terug proberen samen , hij ging door met de verdeling , en akte bij notaris, dus huis van hem en ik 55000 eu en ik zou 800 eu betalen elke maand aan hem vr eten , rekeningen electr en water en verzekering
En deel huur zit er dan ook in natuurlijk ( hij zegt het zo niet maar is wel zo)
Ik gezegd ok, minnaar vond het ook een goed idee voorlopig tot in mijn geld had ,hij wist niet dan mijn man opnieuw wou proberen een koppel te zijn, en dan als ik mijn geld had wou hij Lat relatie met mij , ieder in zijn appt, ik heb gezegd dat ik bij mijn man ging en ging zien hoe alles ging en nadenken of ik dat wel zie zitten voor de rest v mijn leven een lat relatie..
Met mijn man ging het heel moeizaam.. ook omdat ik met mijn gedachten nog bij mijn minnaar was .. Maar dat ging v kwaad naar erger .. minnaar deed heel koel tegen mij plots.. negeerde me dikwijls.. ik hoorde nog meer geruchten dat hij al die tijd ook met andere vrouwen bezig was etc , enfin al die geruchten bleken te kloppen, het is héél erg wat ik allemaal heb gehoord, ik ga er niet meer over zeggen want het is veel te erg en nu niet meer aan de orde
Wat wel is , dat is dat ik neergeslagen ben daardoor vooral, en geen fut meer heb en moet herstellen ..
Ik was beginnen zoeken naar appt om alleen te gaan wonen omdat ik dacht dat ik het nodig had om tot rust te komen en practisch iedereen zegt ook dat dit geen gezonde situatie is , omdat het mijn huis niet meer is etc
Ik schipper constant van uur tot uur tussen weggaan of blijven, langs een kant wil ik weg omdat , ja er wrschl een reden was waarom ik dit gedaan heb, en alles monotoom geworden was.. en langs andere kant zie ik mijn man graag, hij is mijn maatje die altijd voor mij heeft gezorgd.. en zou zo graag teruggaan naar het leven voor .. die minnaar hetgeen nu een enorme klootzak blijkt
Mijn man zegt dat ik het moet beslissen en zou willen reset doen in ons hoofd en samen blijven , wel met deze regeling , ondertussen is de akte getekend.. heb ik mijn centjes en het huis is v hem
Nu heb ik een enorm tof appt gevonden op super locatie, na heel lang twijfelen , tot voor het immo kantoor in tranen, heb ik contract getekend.. maar heb nu alweer spijt en schrik om mijn man volledig te verliezen..
Hoe kan dat nu , de ene moment als ik denk aan dat appt en ik erin denk ik aan rust en mezelf herstellen en de andere moment aan eenzaamheid, tranen, verkeerde beslissing, spijt , ik wil niet nog eens weggaan en na een week beseffen dat het een verkeerde beslissing was
Ik heb de waarborg nog niet betaald en kan er maar in 1/12 dus kan het missch nog cancellen, ik ben zo bang om alleen te zijn en ook, vriendinnen die single zijn , die eerst zeiden, ja je moet dat doen , reageren nu niet meer, heb zoiets van , ik ga helemaal alleen vallen en ben mijn maatje dan ook kwijt .. langs andere kant ben ik ook bang dat het binnen paar dagen weer zal zijn dat de dingen v vroeger terug komen en we de afstand tussen ons weer voelen en dat ik dan weer spijt ga hebben dat ik dat super appt kwijt ben ( is echt buitenkansje)
Heb dringend meningen nodig , kunnen jullie me aub helpen ..
Mijn vriend is hier achter gekomen en was heel boos (Verhaal 245)
Nu ben ik 4 maanden geleden een jongen tegen gekomen op onze hockeyclub en we zijn aan de praat geraakt. Eerst was het vriendschap, toen vonden we elkaar iets interessanter dan dat en werd het meer lust (tegen elkaar zeggen wat we voor spannends met elkaar zouden willen doen) maar sinds kort is het nog veel meer geworden. We vinden elkaar oprecht leuk. Een keer is dit met wat drank na een feestje uitgelopen op een zoen en wat aanrakingen. Ik heb hem ook bevredigd en hij mij, geen seks. Nu heb er gek genoeg geen spijt van. Ondanks dat ik mijn vriend bedrogen heb. Ik voel "houden van" voor mijn vriend. Hij is een topper, en de beste vriend die ik me maar kan wensen, maar op gebied van seks mis ik veel. Ondanks dat weet ik dat ik hem niet kwijt wil en dat ik het moet afkappen met die andere jongen. Maar toch kan en wil ik dat ergens niet omdat ik verliefd ben. Nu is het ook nog zo dat die jongen 20 is, nog thuis woont en studeert. Geen relatie materiaal voor mij die 40 uur werkt en 7 jaar ouder is. Toch kan ik niet stoppen met aan hem denken en wil ik het liefst met hem het bed in duiken en achterhalen wat dit is, lust of liefde. We appen de hele tijd stiekem, hoeveel we elkaar missen als we elkaar niet zien, we noemen elkaar schat.
Mijn vriend is hier achter gekomen en was heel boos, hij weet ook dat ik hem leuk vind, toch ben ik wel eerlijk naar mijn vriend als ik zeg dat ik hem niet kwijt wil, en het contact met die jongen echt wil gaan verbreken. Alleen het probleem is, ik wil dit stiekem niet eens want ik wil die jongen niet kwijt.... wat moet ik nou...
Heb het gevoel vast te zitten in m'n relatie (Verhaal 124)
Ik heb het gevoel vast te zitten in m'n relatie. Ik zal hieronder kort schetsen hoe onze relatie is geëvolueerd.
We zijn ondertussen bijna 16 jaar samen en hebben dus al wat fases doorlopen:
- Op 14 en 17-jarige leeftijd (2005) leerden we elkaar kennen. We woonden 180 km van elkaar. Dus elk weekend na school reisden we naar elkaar om het weekend samen te spenderen
- We hebben samen op kot gezeten toen we gingen studeren. Hij is gestart met allerlei opleidingen, maar had helaas geen voeling met het studeren en is uiteindelijk gestopt zonder diploma. Dan maar werken dacht ik. In het zoeken naar werk nam hij echter weinig initiatief.
- Ik behaalde uiteindelijk mijn diploma (2013) en vond een job in zijn buurt (180 km van mijn familie). Het was dus een logisch gevolg dat ik in z'n buurt ging wonen. We hadden de afspraak dat we samen zouden gaan wonen als hij ook een job had. Tot dan zou ik overbruggen door mee in te trekken bij z'n ouders. Dit werd besproken en goedgekeurd. Ik betaalde iedere maand 300 euro voor kost en inwoon. Ik had het gevoel dat ik echt moest pushen om hem aan het solliciteren te krijgeb. Na heel veel ruzies en twijfels Had hij eindelijk een fijne job te pakken, waar hij zelf ook in groeide. We gingen dus op zoek naar een plek om samen te wonen. Een jaar eerder was z'n oma overleden (die tegenover z'n ouders woonde) en dit huis stond leeg. Z'n mama stelde voor dat we daar zouden wonen. Ze vroeg 450 euro huur per maand, wat helemaal niet veel is voor een huis met grote tuin. Ik dacht, dit is een goed begin. Zo kunnen we samen sparen om daarna samen iets te kopen. Het leek bijna ideaal. Helaas is de firma waarvoor hij werkte failliet gegaan en begon alles opnieuw van vooraf aan. Alleen woonden we dan wel in het huis van de overleden oma. Zijn deel van de huur mocht hij laten vallen, maar er bleven wel andere rekeningen binnenkomen. Deze betaalde hij voorlopig met z'n spaarboek.
- Ik heb een hele fijne job vlakbij huis die ik met hart en ziel uitoefen. M'n vriend heeft tot nu met heel veel aanmoediging van mij al heel wat jobs geprobeerd, maar haakt telkens af. Ik had het gevoel compleet stil te staan en niet vooruit te geraken in het leven, geen toekomst te kunnen uitbouwen. Je ziet iedereen rond je een huis kopen, aan kindjes beginnen. Een huis kopen was financieel niet haalbaar en aan kindjes beginnen in die situatie wou ik ook niet. Maar mijn leeftijd stond niet stil en mijn biologische klok begon wel echt te tikken, 30 jaar naderend.. Op een gegeven moment leek hij weer vertrokken. Hij had een nieuwe job en ik hield elke dag m'n hart vast omdat de schrik er iedere dag in zat dat hij met slecht nieuws zou thuiskomen. Maar na een halfjaar durfde ik m'n angst opzij zetten en beslisten we aan kindjes te beginnen. Na een half jaar, ondertussen was hij een jaar aan het werk, was ik zwanger. Toen ik 1 maand zwanger was, kwam hij met slecht nieuws thuis. Hij was technisch werkloos. Volgens zijn verhaal was het allemaal maar tijdelijk, maar helaas was dit niet waar. Ik had het gevoel dat ik ter plaatse ging flauwvallen. Dit had ik echt niet meer verwacht. Ik stak in m'n hoofd dat ik niet mocht stressen, dat het allemaal wel goed zou komen. Ik wou ook niet teveel stress met dat kleintje in m'n buik. Ik nam me toen voor om los te laten. Om er niet meer zo kort op te zitten. Hij vertelde al jaren dat hij graag zelfstandig wou werken. Eerst had hij wilde ideeën over een foodtruck, maar daarna was het weer als copywriter. Ik besliste om hem volledig zelf z'n weg te laten kiezen. Hij was maanden en maanden bezig met z'n eigen website te maken, visitekaartjes te maken. Z'n website is nooit online gekomen, z'n kaartjes heeft hij laten printen maar nooit actief gebruikt. Onze dochter werd geboren. Ik ging terug aan het werk. Hij is een fantastische vader voor onze dochter, maar ik heb echt geen idee hoe dit verder moet.
-Ondertussen is onze dochter 1 jaar en 9 maanden. Is de situatie nog steeds hetzelfde, behalve dat ik nu terug meer aan het pushen ben richting een vaste job, omdat gebleken is dat werken als zelfstandige toch niks is voor hem. Ik heb absoluut geen idee hoe we dit nog kunnen rechttrekken. Hij heeft nu ook een hele vervelende copingstrategie als ik over werk zoeken begin. Hij sluit zich dan onmiddellijk volledig af van mij en negeert me compleet, zegt helemaal niks meer en gaat helemaal in z'n gsm op voor de rest van de dag. Op deze manier is het heel moeilijk om te communiceren. Ik leg dan al m'n twijfels op tafel, maar krijg geen reactie. Ik heb het gevoel dat ik pas tot hem ga doordringen als het te laat is, als ik m'n valiezen gepakt heb en vertrek. Maar als ik dan denk aan een relatiebreuk, dan breekt m'n hart nu al voor onze dochter.
Naast het feit dat het een geweldige papa is, is het ook een superfijne partner en kameraad (tenminste als het woord 'werk' niet ter sprake komt)
Ik hoop dat iemand de tijd neemt om m'n verhaal te lezen en even z'n mening met mij wilt delen.
Is het normaal dat je zelf zo kleineert? (Verhaal 120)
Een compleet dubbelleven (Verhaal 67)
Hij zat sinds de komst van de kindjes totaal niet lekker in z'n vel, heel down en pessimistisch. Hij kon er enorm in blijven hangen. Eigenlijk wel duidelijk, hij had geen regie meer over z'n leven.
Het verhaal wat hij mij gaf. Ik heb het gedaan, ik ben gevlucht want ik had het zo zwaar met de kindjes. Maar hij was zo opgelucht dat ik het had ontdekt want hij was er al zo lang zo klaar mee. Maar hij kon er niet mee kappen, en hij kon het niet vertellen. Hij zat compleet vast.
Ze hebben het op een slimme manier aangepakt, een nepaccount via Linkedin, afspraakjes bij hotels op werkdagen, foto's/filmpjes van elkaar. Ik heb nooit iets in de gaten gehad. Ongelofelijk hoe dat voelt.
Ze vonden elkaar met hun ellende.
Toen ik het ontdekte, was ik niet boos maar totaal lamgeslagen. Wel heb ik er op aangedrongen dat hij elders zou gaan wonen. Hij kon wel gewoon de kindjes zien wanneer hij wilde, we konden zelfs nog samen eten en samen de kerstboom opzetten.
Na 4 weken kwam bij mij de boosheid want ik ontdekte op zijn laptop een foto van haar met de datum waaruit ik concluderen dat hij al fout contact had terwijl ik hoogzwanger was. Ik voelde zo veel spanning en was letterlijk beroerd. Het verhaal wat hij mij gaf. Ik heb het gedaan, ik ben gevlucht want ik had het zo zwaar met de kindjes ging niet meer op.
Hij kon het zich niet meer herinneren en kon het niet geloven. De foto is het bewijs. Zijn geheugen is heel goed, hij haalt allerlei jeugdherinneringen op maar dit kon hij zich toevallig niet meer herinneren. Na een half uur bij mij aan tafel kon hij zich toch nog herinneren dat het contact al eerder was begonnen. Een nieuwe leugen, een nieuwe klap. Zo pijnlijk.
Dat heeft mij bij een enorme boosheid aangewakkerd.
Daarnaast heeft hij recent ook opgebiecht dat er 10 jaar geleden als iets met haar is gebeurd. geflirt, foute gesprekken via MSN én zij heeft hem een kus gegeven bij een afscheidsmoment.
We zijn 17,5 jaar samen, ik weet niet wat ik ik moet doen. Hij heeft vreselijk veel spijt, hij is doodsbang dat hij mij kwijtraakt. Het begon met lust, aandacht, iets zoeken wat je zelf denkt te missen. Hij twijfelde of ik nog wel gek op hem was. Hij miste waardering. We hadden het goed en ik heb me nooit gerealiseerd dat we elkaar zo zijn kwijtgeraakt. En ja hij zat niet lekker in z’n vel en ja hij was niet de beste versie van zichzelf en ja ons stond op een laag pitje, maar dat was voor mij oke en hij zei ook dat het oke was. Maar dat was het niet.
Ik heb hem al eens eerder aangegeven ‘ga met iemand praten’ maar nee, hij is behoorlijk eigenzinnig en leek zeker van z’n zaak. Ook heb ik maanden geleden aangegeven om preventief in relatietherapie te gaan omdat we communicatief niet zo verder kwamen. Nu zegt hij dat hij dat niet kon omdat alles uit kwam.
Hij dacht iets te missen maar kwam er al snel achter dat dat niet zo was. Hij miste waardering van mij. Maar heeft me dat zelf ook niet gegeven. Integendeel, hij was kortaf en maakte lelijke opmerkingen.
Ik weet niet wat ik moet. Ik laat ‘ons’ eerst maar los en ga nu zelf in therapie. Hij doet dit ook.
Waar is het wederzijdse respect gebleven? Je moet echt voor jezelf nagaan.
Nu je dit weet, voel je nog liefde, lust, voor hem. Is er nog aandacht voor elkaar. Kan je hem onder ogen zien zoja dan is relatie therapie een goed idee.
Als je er niet mee kan leven, dan moet je echt goed nadenken wat jou gelukkig maakt. Want jij verdient ook liefde, aandacht
Je hebt 2 keuzes, blijven en accepteren of de de deur achter je dicht en vetrekken. Ik heb altijd gedacht we komen er wel uit, niet dus. Duizenden euros aan therapie uit gegeven maar alles bleek een wassen neus.
Mannen ( en wellicht vrouwen ) kiezen er voor zo te zijn. Om de spanning, vluchten voor de realiteit en omdat het ze gewoon niets kan schelen hoeveel slachtoffers er vallen. Eens ze er mee beginnen gaan ze nooit meer stoppen.
Ik heb er van van geleerd, de mijne gaat niet veranderen. Dus zal ik moeten veranderen en andere beslissingen gaan nemen.
Sterkte!
De sex is nagenoeg gedaald tot een nulpunt... (Verhaal 80)
Ik ben ongeveer 2 jaar geleden gaan samenwonen met mijn partner. Voor het samenwonen was alles perfect. Affiniteit, sexualiteit, bijna geen ruzie, goede gesprekken en ga zo maar door. Maar sinds dat we samenwonen is er veel veranderd. En ik begrijp dat. Je ziet alles van elkaar, denkt over bepaalde dingen anders, en dat je vaker een discussie hebt is dan ook prima.
Waar ik alleen niet bij kan... Is dat de sex nagenoeg gedaald is tot een nulpunt... Waar we voor ons samenwonen net een stel konijnen waren is het nu nog maar eens in de 2 weken. Hij zegt dat het niet aan mij ligt, maar dat hij gewoon geen zin meer heeft. Maar als ik initieert, dan wordt z'n Willie wel blij en kan ik hem doen. Het zal niet in hem opkomen om dan mij ook even te doen.
Echt vrijen 'de daad' zit er al helemaal niet meer in. Hij zegt dat hij het lekkerder vindt om op een andere manier bevredigd te worden. Dat het orgasme dan fijner is. Nu heb ik meermaals aangegeven dat sex voor mij niet alleen om het orgasme draait. Maar juist de daad, het samen doen en de verbintenis vinden tijdens de daad, geven mij een goed gevoel. Nu heb ik hem laatst zover gekregen, maar werd z'n Willie ineens niet blij... En dan denk ik nu, dat ligt vast aan mij. Met zijn ogen dicht en m'n hoofd tussen zijn benen is prima, maar missionaris aankijken wordt em niet.... Ik voel me afgewezen, gekwetst.
Is het overigens normaal dat al het initiatief altijd van mijn kant moet komen?
Ik word helemaal paranoia, en denk zelfs dat hij misschien wel contact heeft met iemand anders... Want vanwaar die desinteresse in mij?
Kan iemand mij advies geven please
Ik zeg altijd. Ik/ wij vrouwen verdienen het ook om gestreeld en bemind te worden, het hele voorspel wat wij vrouwen nodig hebben.
Anders hoeft de man niet te komen vind ik. En doordat ik me zo ging opstellen , heeft het wel gewerkt. Zo moe van ik ben moe. Maar tijd voor je partner ho maar, maar voor jezelf maf het wel..
Wees ook egoïstisch en hard dat kan werken
Bij mij staat de teller al 18 maanden op 0.
Intimiyeit, erotiek en sex beleef je samen en je wilt elkaar laten genieten, daardoor geniet je zelf ook. Tenminste zo sta ik erin.
Ga het gesprek aan en bedenk samen oplossingen...speelt er wat?...zijn er probkemen?... therapie... open relatie...uit elkaar gaan...bespreek alle opties en maak keuzes.
Sterkte
Mijn vrouw lijkt de laatste tijd meer te zijn van MMK. Misschien met Kerst.
Vind het erg vreemd aangezien Sex toch 1 van de leukste dingen is wat je samen kunt doen en niet eens geld kost..
Zou een hartig woordje met hem
Praten en duidelijke doelen stellen van x keer per maand. Desnoods in therapie met die man, anders moet die zijn mannenkaart inleveren.
Ik ben haar kwijtgeraakt aan coke en een jochie (Verhaal 244)
We hebben een goedlopend sportbedrijf waar ik veel uren in heb geïnvesteerd naast nog een baan. We hebben klik met sport geven..en met eigenlijk van alles. Muziek, films,uitgaan reizen etc..
Maar zij,48jaar, kreeg een vriendschap met een jongen van 23 waar ze heel goed mee kom praten. Zij niet goed in haar vel, was onzeker( geweldig mooi lichaam) en kreeg dus aandacht. Daarnaast werd ze getriggerd op een paar festivals om cocaïne te gebruiken ( naderhand ontdekt) Hij zelf is dus ook een cokedealer. Zie je totaal niet. Maar ze gaat, terwijl ik alles op de laptop heb ontdekt, weekje naar Ibiza, naar hetzelfde hotel omdat ze een weekje rust wil hebben na het verbreken van ons huwelijk. Dus ik zie op de laptop dat ze met hem ging..maar ze zegt dat het niet zo'n relatie is wat jij denkt. Dus coke en seks? Wil ze niet op ingaan. Maar hoe beschamend het is dat ze dit doet. Zonder emotie doet ze dit. Ze weet totaal niet wat ze aan het doen is. Ze is sterk vermagerd, arrogant en heel iemand anders dan wat ze eerst was. Vrolijk, vrouwelijk, gezellig en sportief. Ze heeft geen puf meer om zelf te sporten maar geeft wel sport om geld binnen te halen. Ze geeft zelfs aan haar ex vriendin dat ze geen relatie heeft met deze dealer van 23 jaar. Ze woont nu in een vakantiehuis. Ik leef in een nachtmerrie want ze neemt verkeerde beslissingen op sportgebied en onze relatie. Midlifecrisis, hormonen wat is het...ik ben haar kwijtgeraakt aan coke en een jochie
Onze ruzies gaan alleen over zijn werk (Verhaal 34)
Als mijn tweede kind er is wil ik ze beide naar de opvang brengen maar kan het alleen niet betalen want ik betaal eigenlijk alles. Echt te lange verhaal maar weet echt niet meer wat ik met hem aan moet.
Ik voel dat ik mentaal misbruikt ben (Verhaal 243)
Die spoort niet (Verhaal 241)
Later realiseerde hij zich dat hij ontzettend fout zat (Verhaal 239)
Nu hebben we ontzettend veel gepraat en we komen eigenlijk tot de conclusie dat onze relatie juist ontzettend goed gaat en het dus een "stomme" fout was. Dat het ook niet meer gaat gebeuren geloof ik wel, al moet hij wel bewuster met alcohol omgaan.
Wat me dwars zit is dat hij mij zo snel opgegeven had en pas de volgende avond hij zich kut ging voelen over de actie. Die ochtend erna was hij nog een soort van "trots" haar insta pagina aan zijn vrienden laten zien. Het doet zo'n pijn en mijn gevoelend zijn ontzettend dubbel.
In het verleden heeft hij wel eens tinder gebruikt om bij te masteuberen en dat kwam ook weer ter sprake. Ik ben er toch een beetje achter dat hij toch die spanning wilde opzoeken en met die zoen liet hij zich eigenlijk ook verleiden.
En nog maals, ik geloof evht dat hij het niet meer zou doen, maar in zou willen dat dat natuurlijk zou komen en niet alleen omdat ik het niet wil.
Ik zou niet eens vreemd kunnen gaan, ik ben veel te trots om hem als partner te hebben, maar hij heeft me al meerdere malen pijn gedaan en vertrouwen geschonden. Ik kan er niet bij hoe hij me dit heeft kunnen aandoen, dit heeft kunnen doorzetten, onze relatie zo snel opgaf in zijn hoofd.
Vrouwen met langeafstandsrelatie? (Verhaal 15)
Het vreet aan mijn vertrouwen naar mijn man (Verhaal 238)
De collega is alleen een stuk standvastiger. elk jaar blijft ze contact zoeken. Heeft iemand tips? ze blijft elk jaar weer die oude koeien uit de sloot halen terwijl wij als gezin verder willen gaan.
Het vreet aan mijn vertrouwen naar mijn man. Hoe kan iemand na 3 jaar geen contact nog steeds zo wanhopig zijn naar de liefde van een getrouwde man. helemaal als er niets is gebeurt behalve praten.
Verdrietig (Verhaal 225)
Waarom is mijn man met zijn relatieproblemen naar zijn dochter gegaan ?
Ik mis mijn narcist zijn liefde en toch wil ik niet terug gaan (Verhaal 236)
Alles kwam op mij aan (Verhaal 235)
Ik wil zo graag dat hij weggaat uit zich zelf (Verhaal 234)
Ik ben 12 jaar getrouwd en heb 2 kinderen.
Mijn werkt en ik krijg invaliditeit ziektewet en ik betaal de huur en mijn man betaalt de gas en elektriciteit en internet.
En toch moet ik elke maand geld geven en 200 euro mag ik houden maar hij krijgt meer.
Ik betaal van die 200 euro mij telefoon abonnement en ik koop nog kleding voor mij kindjes en extra spullen die in huis nodig zijn.
En hij is nooit aardig tegen mij en krijg nooit kado of wat eigenlijk een normale vrouw nodig heeft.
Ik blijf alleen bij hem puur om mij kinderen terwijl ik borstkanker heb en nog in behandeling ben met medicijnen
Ik wil zo graag dat hij weggaat uit zich zelf.
Ik wil het liefst alleen met mij kinderen verder leven. Maar kwa inkomen weet ik niet of ik rond ga komen.
We gaan al maanden slecht (Verhaal 233)
Mijn vriend waarmee ik 10 jaar samen bent heeft een affaire gehad. (Verhaal 228)
Ik had dit snel door maar hij zei dat ik spoken zag. Het voorgevoel bleef hangen… ik werd zieker en zieker met de dag. Ik heb hem gesmeekt te vertelen wat er ad hand was en vroeg of hij iemand had leren. Dit ontkende hij en keerde de rollen om dat ik het mss wel was die iemand anders had. 2,5 maand werd ik gek van voorgevoel en stuurde hij me naar de dokter. Ik nam kalmeermiddelen en angstremmers.
Kon niet meer eten en vermagerde fel. Hij zag dit en wist dit. Op reis onderschepte ik dan een sms en wat bleek … mijn voorgevoel was juist…
We hebben nog geprobeert om terug samen te komen maar dit lukt niet.
Ik kan het niet vergeten…
Ik weet niet wat ik ergste vind… het liegen of het bedriegen.
Ik vind dit zo moeilijk om te verwerken.
Zoja wat was de oorzaak? Lijkt mij belangrijk om te achterhalen.
Hier ook relatie van zolang en heeft man affaire gehad. Zelf opgebiecht en uiteraard verbroken.
Heel veel sterkte toegewenst iig.
De collega die ik heb leren kennen, heb ik helaas afscheid van genomen nadat ik rode vlaggen zag en die bleven staan. Het feit is gewoon dat ik stabiliteit nodig heb in mijn leven en die kon en kan zij niet bieden. De focus gaat nu eerst voor mijn eigen ontwikkiglng voor ik verder ga. Wie weet ga ik nog een post plaatsen!
Hoop dat iedereen oke is en alles oke word voor ons allemaal!
Ik weet verder nog niet wat ik hier mee aan moet (Verhaal 232)
Mijn naam is Peter. Ik ben vierendertig jaar en kom net uit een relatie van nog net geen 6 jaar.
Normaliter zoek ik nooit naar een dergelijk forum maar therapie heeft mij geleerd om dingen van je af te schrijven. Dus here goes.
Mijn nu ex komt van origine uit Noorwegen. Zij had een Nederlandse vriend met wie ze een dochtertje heeft gekregen. Hij leek na een tijd een ander te hebben. Die ander woont in Zweden.
Toen dit bekend werd zette hij mijn ex op straat. Ik zelf woonde toen nog niet op mezelf en ik ben toen voor haar snel een studio gaan zoeken omdat dat het snelst te vinden was.
Wat volgde was een aantal jaar van rechtszaken omdat haar ex naar Zweden wilde verhuizen met hun dochtertje. Dat heeft hij ook gewonnen en woont daar inmiddels alweer wat jaren.
Los van deze heftige jaren hoorde ik na een TESE operatie in het Erasmus dat ik onvruchtbaar ben en er ook geen remedie voor is. Mijn ex was erg overstuur hierover en ik leek er het eerste halfjaar redelijk kalm onder. Het leek alsof het me niets deed.
Op gegeven moment zei mijn ex dat ze het niet meer ziet zitten. Ik leek me onbewust erg af te sluiten en leerde door een aantal gesprekken bij de huisarts psycholoog dat het hoogtswaarschijnlijk door het nieuws van de onvruchtbaarheid kwam.
In tussen was mijn ex al met een toenmalige collega aan de haal gegaan terwijl we nog samen waren en wij nog samenwoonden.
Ze stonden vaak beneden bij het appartementen complex en zodra ze me aan zagen komen met de auto gingen ze snel weg de berging in of hij ging ervandoor en zij ging naar binnen. Ze zei in die periode zelfs dat ze sex hadden en ze teleurgesteld was dat ze niet zwanger was al van hem. Het domme is dat hij zelf een vriendin met een kind had nog waar hij dus zelf ook weer bij vreemd ging. Dit heeft een aantal maanden geduurd en alles terwijl mijn ex en ik nog samenwoonden. We hadden niet veel spaargeld meer en ik kon geen kant op.
Na een tijd kwam ze tot bezinning en gaf aan enorm veel spijt te hebben. Die gozer was afgekapt en al het contact was verbroken. Ik was een dusdanige emotioneel wrak dat ik haar weer teruggenomen heb,
Ik ben vervolgens in therapie gegaan en heb vorige week mijn meer dan een jaar durende therapie afgesloten. Ik voel me sterker en beter.
Maar nu, afgelopen zaterdag, kwam mijn ex thuis van haar werk en gaf aan te willen praten. Ze zei dat ze ziet dat ik beter ben geworden en dat ik een hele goede vriend ben en een fijne relatie maar ze houd niet meer van me en ziet geen toekomst met me.
Afgelopen maandag however gaf ze aan al nummers uitgewisseld te hebben met een klant die ze kent via haar werk. Ze werkt in een tankstation.
Dit is de tweede keer dat het lijkt alsof ze alweer met een ander bezig is terwijl ze het net verbrak. En qua wonen zitten we nog in dezelfde situatie waarin geen van ons beide ergens heen kan.
Ik vind het enorm moeilijk haar te zien texten met een ander terwijl het voor mij nog steeds voelt alsof de vloer onder me vandaan is gezakt.
Wel heb ik al stappen gezet om te kijken of ik waar we nu wonen, alleen kan blijven huren. Dat zou een van de benauwende situaties al weghalen.
Ik weet verder nog niet wat ik hier mee aan moet.
Bedankt voor het lezen.
Nu zit ik thuis en voel me ontzettend leeg (Verhaal 114)
Hij stak mij in mijn buik (Verhaal 230)
Ik heb in het afgelopen 1.5 jaar met een jongen in een relatie gezeten. Surinaamse Moslim jongen, 23 jaar, wonend in Den Haag. Hij wilde onze relatie nooit openbaar maken of mij als "vriendin" erkennen. "Niet iedereen hoeft te weten, want er zijn veel boze ogen". Maar wel ter sprake brengen om samen te wonen en de woning die hij had samen in te richten en hierna een Nikaah (islamitische huwelijksuitsluiting) uit te voeren. In het huis heb ik duizenden euro's geïnvesteerd om het huis af te maken.
Ik ben een dame van 19, blindelingsverliefd.
Nooit gedacht dat mijn leven op de ene andere dag op z'n kop zou staan.
We kregen een kleine ruzie. Die vervolgens uit de hand liep doordat meneer doorsloeg in zijn boosheid/agressie, dat voor mij in 1,5 jaar tijd totaal onbekend was. Deze ruzie is zo uitgelopen dat toen hij intimiderend voor mijn neus stond. Hij een mes uit zijn bodywarmer haalde en mij vervolgens stak in mijn buik.
Hierna is alles als een trein voor mij gaan lopen. Van het ene moment in het ziekenhuis en vervolgens het andere moment op de politiebureau, en zo ging dat door.
Ik heb mijn relatie met mijn ex voor ons zelf altijd gehouden. Tot na het incident ik onze privé boven tafel moest leggen. Op het politiebureau zowel als bij familie.
Achteraf gezien sta ik erbij stil wat ik beter had kunnen doen, hoe had ik dit kunnen voorkomen? Misschien had ik wel met mijn omgeving moeten praten om een bepaalde signaal te herkennen?
Ik hoop dat ik met dit verhaal een heleboel ogen kan openen. Dat er uberhaupt nog zulke figuren rond lopen in 2022.. Het zou je zusje, dochter, nichtje of vriendin maar overkomen. Mijn advies wat ik iedereen wil meegeven is: be smart en verleg je grenzen nooit voor een jongen!
PRAAT. ALTIJD. MET. IEMAND!! Voor je jezelf in een positie zet waarbij het escaleert en je het ACHTERAF niet meer kan veranderen. Er zijn genoeg vrouwen en jonge meiden die vast zitten in een relatie met een narcist, psychopaat of hypocriet waar ze niet meer uit kunnen. Omdat ze bijvoorbeeld kinderen met elkaar hebben of helaas getrouwd mee zijn. Vreselijk om zoiets traumatisch mee te maken. Zelfs je eigen partner kan je stabben. Letterlijk.
Voor nu zit mijn ex-partner vast (in hechtenis). Het is een heel traject waar ik mentaal mee bezig ben. Ook spannend wat over 2 weken uiteindelijk de eindbeslissing van het Openbaar Ministerie wordt.
Als we samen oud willen worden... (Verhaal 229)
Ik heb 7 weken geleden iemand anders ontmoet waarbij we direct een grote klik hadden samen, ze heeft een relatie waarbij ze nog veel van hem houd maar niet meer samen oud wilt worden omdat hun doelen niet op 1 lijn liggen. Ze heeft zich helemaal opengesteld naar mij toe en weet van mijn situatie af en kinderen. Ze is veel te jong om zich bij mij aan te sluiten op dit moment maar in haar gedrag is ze ouder. Ze is 20.
Ze geeft aan dat ze graag wilt proberen om met mij, mijn kinderen en toekomstige kinderen samen oud te willen worden. Ik voel hier natuurlijk veel voor. We hebben het er vaak over gehad en kwa doelen liggen we bijna met alles op 1 lijn. Ik heb duidelijk gemaakt dat in een bestaand gezin stappen niet niets is, tevens wil ik dat ze haar studie en loopbaan afrond voor we onzelf in het diepe stappen.
Duidelijk is dat we beidde nog losse eindjes hebben die eerst opgelost moeten worden, verder hebben we besloten als we samen oud willen worden dit doordacht moet zijn en met rustige stappen.
Het is een moeilijke en lastige situatie aan beidde fronten voor mij ik wil mijzelf nog niet in iets nieuws storten zo snel maar die klik is bijzonder genoeg om aan vast te houden.
Dit is alles wat ik kwijt wou.
Dit hoorde ik nadat ik seks met 'm had gehad (Verhaal 218)
Na 1 jaar begon ik 'm te missen. App gestuurd, maar kreeg geen reactie, volgende dag nog een app gestuurd, maar niks. Paar weken daarna dacht ik, Mischien heeft ie wel een ander nr. Dus kaartje gestuurd dat 't me leuk leek om weer eens af te spreken. Ik hoorde een week niks. Ik dacht zak dan maar in de stront. Tot 2 weken geleden, hij belde ineens om af te spreken. Ik dacht nou voorruit. Kriebels in me buik de dag dat ik 'm zou zien. Gezellig uit eten geweest daarna nog wat gedronken bij mij thuis. Ik vroeg op een gegeven moment of hij in de tussen tijd nog had gedate of iets. Wat gerommeld zei ie. Ik wilde weten hoe/wie. Maar dat wilde hij niet. Dus liet ik 't erbij. Na wat drankjes gingen toch de kleren uit en hadden we seks. Ik had me nog zo voorgenomen om het niet te doen maar ja... Uiteindelijk is hij zelfs blijven slapen en hadden we smorgens weer seks.
Nu komt het hele punt. Hij vertelde dat hij een tijd terug een prostituee had laten komen, en die prostituee nam ook een vriendin mee. Hij heeft dus een fucking trio gehad met 2 hoeren!!!! Na 2 uur en 300 euro rijker vertrokken ze weer.
Dit hoorde ik dus nadat ik seks met 'm had gehad. Ik voel me zoooo smerig!!!!
Hij zei we kunnen het rustig aan doen. En zien hoe het loopt. Ik heb 'm sindsdien niet meer gehoord. Nu 2 dagen geleden. Wat moet ik hier nu van denken? Is het lust?
Tenslotte had hij geen relatie.
Een vriend draagt graag mijn nachtpon of slipje (Verhaal 227)
Hij wordt daar opgewonden van. ( hij is getrouwd )
Op zich niet zo erg, maar als het iedere dag is en hij het ook doet tijdens zijn werk, begin ik me toch wat zorgen te maken. Hij verteld het me ook telkens weer en laat soms foto zien dat hij mijn kleding aan heeft.
Is dit herkenbaar ?
Hij weet niet wat hij voelt (Verhaal 89)
Graag wil ik mijn verhaal delen, om ervaringen van andere personen te horen alsook meningen hierover.
Ik heb samen met mijn ex een relatie gehad van vier jaar. Echter doofde dat een beetje uit en kwam er een “sleur” in de relatie. Hij heeft twijfels gehad op een bepaald punt maar koos er uiteindelijk voor om samen verder te gaan. Een jaar later zat hij weer met twijfels (vlak voor ik zou inwonen bij hem) in die mate dat het niet meer ging voor hem dus heb ik eerder de keuze in zijn plaats gemaakt omdat hij maar niet wist wat doen. We gingen uit elkaar..een heel moeilijk moment voor beide.
We zijn nu acht maanden verder sinds onze breuk en zijn weer dichter naar elkaar toe gegroeid op elk vlak. Hij ziet positieve veranderingen maar kan niet beslissen om ofwel terug samen iets op te bouwen, of te kiezen om definitief uit elkaar te gaan. Hij weet niet wat hij voelt, geraakt niet uit zijn keuze.. Ik heb geprobeerd geduldig te zijn maar dat is zeer moeilijk.
Wt zouden jullie doen, zijn er tips die hem kunnen helpen? Moet ik zelf de keuze maken en het definitief achter mij laten?
Elke keer weer die vicieuze cirkel. Maar elke keer; Hij praat niet, kan niet praten. Nooit een goed gesprek. In 15 jaar nog nooit iets uitgepraat.
Soms een escalatie en dan gaat het even goed, maar altijd verslapt hij weer.
Het is niet normaal en niet werkbaar in een relatie.
Niks stemt op elkaar af (Verhaal 181)
Mijn vrouw is 10jr geleden vreemdgegaan en ik ben de problemen uit de weg gegaan. Ik wilde eigenlijk bij haar weg maar was niet sterk genoeg. Ik heb haar nooit kunnen vergeven, en ben daardoor ook oneerlijk geweest (gegokt) vertrouwen is weg, maar we zouden eigenlijk moeten scheiden, maar ik kies voor de kinderen. Er mist verder niks alleen geen liefde intimiteit etc. Zij gebruikt haar dildo en ik trek me af, op verschillende tijdstippen want niks stemt op elkaar af. Ik geloof niet dat de kinderen eronder lijden.
Ik sta dus nog een jaar of 4 op de tweede plek (Verhaal 176)
Ik weet al sinds m'n jeugd dat ik lesbisch ben. Sinds 1,5 jaar heb ik een tekstje met de liefde van m'n leven. Zij was 30 samen met haar man, maar kwam 5 jaar geleden uit de kast. Voor haar is het zover twijfel dat wij samen oud worden. Heel fijn, tot zover.
Ze heeft een dochter. Zij en de vader van haar dochter hebben besloten om iig tot hun dochter uit huis gaat, samen te blijven wonen. In een veilige omgeving te creëren voor hun dochter (15)
Helemaal prima, ik heb daar respect voor.
Het is nu zo, is dat mijn vriendin dus bepaalt wanneer we elkaar zien /bellen /weg gaan of wat ook. Ik had dat geen moeite mee, maar 't begint nu wel aan me te knagen. Ik heb geen verplichtingen, geen tweede gezin of wat ook. En voorlopig sta ik dus nog een jaar of 4 op de tweede plek. Word ik soms verdrietig van...
Ik wil graag iets samen doen (Verhaal 215)
Ik (21) heb in oktober 4 jaar een relatie met mijn vriend (23). In het begin van onze relatie gingen we vaak samen uit en heel af en toe deden we iets leuk zoals uit eten.
Sinds de Corona begon niet meer, ik wil heel graag iets samen doen en probeer ook veel te verzinnen en vraag het geregeld, maar zonder resultaat. Nu zijn we een keer samen boodschappen gaan doen van de week en dit vond ik al geweldig. Ik wil gewoon samen dingen ondernemen, plannen etc. Maar hij doet/wil dit niet. En wel vissen met vrienden, en vooral de aandacht meer aan hun geven dan aan mij.
Nu is hij vorige week met zijn vrienden naar het café geweest en gaat hij aankomende week met zijn vrienden uit eten.
Normaliter zou ik hem dit van harte gunnen, maar omdat ik al 3 jaar zo veel moeite doe met geen/weinig resultaat en hij dit wel doet met zijn vrienden zit het mij enorm dwars en ben ik er zelfs boos om.
Wat vinden jullie? Iemand tips?
Als hij dat nooit wil zou ik ernstig twijfelen aan de relatie.
Je bent het waard dat iemand tijd aan je besteed hoor! Zeker je vriend.
Hoe meer hij echter voor jou moet doen, dan stijg jij in waarde. Ga oefenen, niets meer aan hem te geven, ook niet je tijd, zolang hij niet jou geeft wat jij nodig hebt. Trek je dus terug, in het contact, en laat hem voelen dat je ook zonder hem kan. Eens kijken hoe hij ineens van alles gaat regelen voor je.
Nee ik heb nu geen tijd , gaat ook voor jou een goede oefening zijn. En hou hem een spiegel voor. Mannen leren niet door inzicht maar door voelen. En ervaren. Laat hem ervaren wat hij met jou doet. En geef je grenzen aan liefje. Maar bij mannen is het betr zonder woorden te doen.
Nuchter was hij zo ongelooflijk lief voor mij (Verhaal 220)
Er zijn nog meer lieve mensen die dat niet tonen door slaan en hij is jou grens allang voorbij gegaan. Deze had je gelijk bij het eerste scheldwoord moeten afgeven. En daarna de deur uitzetten. En therapie eisen. Mist hij jou ook?
Laat hem dat maar bewijzen. Afkickkliniek, therapie en een alpha cursus is slechts de eerste stap die hij moet doen. 100% stoppen met drinken, zich opnemen in een kerkgemeenschap en boetedoen.. Je hebt met een covert narcist te maken, deze komen vooral naar boven met drank. Zodra hij drinkt ga uit zijn buurt. Het is niet veilig. Er is maar 1 manier ga aan je grenzen werken en aan jezelf. Stel hij komt terug, leg de grens neer en ook hard en duidelijk, dus niet eerst nee zeggen en ja doen. Laat hem maar vechten en bewijzen dat hij jou als zijn vrouw wil. Maar om eerlijk te zijn is het al zo ver gegaan , tot klappen toe. Dat ik denk dat het een gevaarlijk spel is voor je. Weet je waar vrouwen meestal door komen te overlijden? Partnergeweld..
Het voelt als afwijzing (Verhaal 224)
Tijd terug vroeg hij of ik op het affectionele vlak iets meer initiatief zou kunnen nemen, wat helemaal oke is. Ik begreep waar hij vandaan kwam. Ik had inderdaad daar wat de bal laten vallen. Nu probeer ik daar heel erg aan te werken want ik hou ook wel van die affectie tussen ons. Maar het is nu al paar keer gebeurd dat we beide wakker worden en dat ik hem vast wil pakken en liefde wil geven. Maar dat hij het negeert of zich zelfs met de rug naar mij keert voor op zijn gsm te kunnen zitten. Soms gaat hij na een hele tijd wel zelf afkomen, maar dit voelt dan heel tweede keuze. Alsof hij eerst gsm nodig heeft voor hij mij wil aanraken. Dit maakt me dan heel boos en gekwetst. Het voelt als afwijzing. Het voelt alsof ik hem hier ook niet op kan aanspreken want hij ziet hier geen kwaad in, terwijl voor mij de zin in affectie en zelfs seks echt wel weg is. Ik heb vanalles artikels opgezocht aan wat hiermee te doen, maar ik raak er niet aanuit. Kan iemand misschien helpen met wat ik hiermee moet doen?
Weinig complimenten (Verhaal 194)
Ik ben namelijk erg onzeker over het feit dat mijn man me vrij weinig complimenteert over mijn uiterlijk. Over andere zaken doet hij dit wel... Ik doe alles om op en top verzorgd te zijn en er slank uit te zien. Ik koop de heerlijkste parfums. Maar ik hoor er best weinig over.
Ik zou het zo fijn vinden me begeerd te voelen en te merken hoezeer hij naar me verlangt. Dat hij dit kenbaar maakt. Ligt dit nu aan mij? Of overdrijf ik?
Soms denk ik namelijk dat ik er een overmatige behoefte aan heb omdat ik door mijn ouders aan de kant gezet ben.
Mijn man is overigens heel lief en zorgzaam voor mij. Maar ik twijfel soms. En dan is het zelfs zo erg dat ik me afvraag of ik nog wel geschikt ben voor een relatie (wegens veeleisend gedrag). Liefs.
Chantelle
29-06-2022
Alleen vaak ligt de oplossing erin dat je jezelf moet gaan begeren. Jezelf aantrekkelijk vinden. Dan zal de ander jou hierin bevestigen.
Als je iets van een ander wil (bevestiging, acceptatie) dan zend je gebrek uit, en dan werkt het nou eenmaal zo dat je het juist niet krijgt.
Als het niet meer hoeft (omdat je jezelf er al in bevestigt) dan krijg je het.
Met al die dingen (parfum etc) ‘manipuleer’ je de ander in feite om bevestigd te worden.
Beste is jezelf helemaal te gaan accepteren, dan doe je wel een luchtje op maar puur omdat je het zelf lekker vindt ruiken!
Als we 1x zeggen dat we je prachtig vinden is het een vastgesteld feit.. Dan zien wij niet de noodzaak om om het te herhalen.
We we letten ook vaak niet op.
In principe is het simpel. Op het moment dat we wel dingen overdreven vaak gaan zeggen is er wat aan de hand, of als we je niet meer willen aanraken.
Tot die tijd, geen gevaar. Je kunt het doen zoals mijn vrouw, die vraagt gewoon hie ze eruit ziet.
Ik voel mij zo bedrogen (Verhaal 219)
Buurvrouw zoekt veel contact met mijn partner (Verhaal 174)
Normaal gezien ben ik iemand die niet zo heel snel jaloers word. Maar aangezien mijn buurvrouw enkel op bezoek komt wanneer ik niet thuis ben begint me dit te storen. Ikzelf hou niet van jaloezie en toch betrap ik me er nu op dat ik het zelf ben. Overtijd kwam ik van mijn werk. Het was warm weer. Mijn partner zat in zijn bloot bovenlijf op terras. Mijn buurvrouw zat er tegenover en kinderen waren aan het spelen. Mijn eerste reactie was jaloezie.. Het overweldigde me een beetje. Terwijl ik normaal zo niet ben. Erna kwam ik te weten dat ze vaak hier is wanneer ik er niet ben. Ik heb geen privé leven meer omdat mijn partner alles zegt tegen haar.. Zelfs mijn diepste geheimen zijn niet veilig bij hem.. Omdat ik ergens weet dat hij toch alles vertelt tegen haar. Ze kennen elkaar al langer. Ze heeft op het moment een burnout. Zelf werk ik ook in de psychiatrie maar ik zie hier totaal geen burnout in. Meer sleur in relatie en geen zin om te werken en kinderen niet aankunnen. En het mooie weer.. Ze bepaald zelf hoelang ze ziek gaat blijven vooraleer ze gaat werken. In mijn ogen bepaal je zelf niet hoelang je ziek bent. Maar ja. Dus ze is altijd thuis en wanneer mijn partner gedaan heeft met werken komt zij opgedraven.. We zijn aan ons eerste kindje bezig. Maar vaak twijfel ik of dit wel een goed idee is. Omdat ik bang ben dat ik weer bedrogen uitkom in relatie voor de 2de keer. Mijn onzekerheden zorgen voor constante zorgen. Mijn zelfvertrouwen is 0 als ze hier is. Dan stel ik me de vraag. Is dit functionele jaloezie of ziekelijk jaloers zijn? Ik ben normaal geen jaloers persoon. Nooit geweest. Maar nu.. Pff echt niet leuk meer... Volgens hem is er niets aan de hand. Maar wat me stoort is dat hij privé gesprekken met haar voert en enkel functionele gesprekken met haar.. Dat vind ik nog erger.. Lijkt wel of ik totaal geen goede partner ben als je niet met je gevoelens terecht kunt en bij de buurvrouw wel.. Dat maakt me zo onzeker in relatie...
In mijn ogen is het absoluut een no go als een man in een relatie in zijn eentje een vrouw ontvangt. Ze kan toch ook wachten tot u terug bent, echter dat ziet ze niet. Er speelt zeker wat, zo nog niet bij hem dan wel bij haar. Laat het (na uw onderzoek zie onder ) duidelijk weten dat u haar zelf uitgenodigd op tijden dat u thuis bent en uw man werkt, als ze wil langskomen, en hij haar niet mag binnen laten als u er niet bent.
Echter heeft ze mijns inziens die grens al overschreden en al de macht gegrepen bij u zaken te bepalen lijkt. U bent toch baas over uw huis?
Subtiliteit is hier belangrijk en laat niet het achterste van uw tong zien. Speel een slim spel, dat doet ze ook. Ze speelt een gevaarlijk spel.
Verder zou ik u afluister apparatuur aanraden in uw eigen huis. Ter bewaking uiteraard van uw veiligheid.
Doe dit wel discreet, u heeft maar 1 kans wat dat betreft. Voor de komende weken als u overwerkt. Dan heeft u gelijk uw antwoord.
Of zet op een kindertelefoon de pingo app, werkt ook afdoende. Wees creatief.
Of besteed het uit.
Kijk maar de zakelijke kant en uw situatie. Wil u een kind met deze man?
Het spel dat uw buurvrouw speelt is vals, langskomen als u weg bent al helemaal. Sluw, maar ga het spel doorhebben en beter spelen. Maak uzelf aantrekkelijk voor uw man. En ga eens een kopje koffie drinken bij uw buurman als uw buurvrouw weg is.
Als u graag een kind wil, kunt u haar ook zien als toekomstige aftrek oplossing, echter zorg er dan wel voor dat uw man niet in de positie is u en uw kind op straat te zetten.
Voor meeluisteren als u er niet bent zijn er oplossingen te vinden. Ook kunt u uw man weer aan een korter lijntje zetten.
Neem 2 weken vakantie op blijf thuis en herstel uw grenzen. Het zal u op kunnen vallen dat de buurvrouw ineens minder langskomt. En nee het komt nu niet uit dat u op koffie komt, is ook een antwoord.
Egoistische partner (Verhaal 137)
Wilt hij me weer pijn doen? (Verhaal 186)
Wij gingen van perfecte dagen naar haren trekken, slaan en schoppen (Verhaal 126)
twee jaar geleden ben ik verliefd geworden, smoorverliefd! Zij was het, wij hadden plezier en ze herinnerde mij eraan dat het leven meer dan alleen werk is. De eerste 6 maanden waren perfect maar daarna ging het steeds slechter. ik heb niet het gevoel dat ik vrijuit met haar kan praten en lieg tegen haar. voor mijzelf praat ik het goed omdat ik niet over grote dingen lieg. ik spreek af met mijn moeder of met mijn zusje niet en dat vertel ik niet.
Ik weet niet zo goed hoe het is begonnen. 1,5 jaar geleden zaten wij in de auto mcdonalds te eten. ik weet echt niet meer wat ik zei maar ze sloeg mij met een big mac in mijn gezicht. ik zag dat ze ervan schrok en ze zei dat het niet weer zou gebeuren.. hierna is het wel weer gebeurd, nog vaak. Als ze boos is slaat ze mij, bijt ze mij of scheld ze mij uit. ik vergeef haar omdat ik snap dat ze boos is en niet weet wat ze doet als ze boos is. na elke keer dat het mis is gegaan maken wij een plan over wat wij gaan doen zodat ik haar niet meer zo boos maak. maar ik kan mij er gewoon niet aan houden. ik ben bang dat er iets mis is met mij. 2 maanden geleden ben ik stiekem met mijn zusje naar een museum geweest. afgelopen weekend is zij hier achter gekomen en nu is ze super boos. ze verwacht van mij dat ik bewijs dat ik te vertrouwen ben en dat ik laat zien dat ik spijt heb. Mijn probleem is dat ik niet weet of ik dat heb. ik heb gelogen en dat is fout dat weet ik, ik wil ook niet een vrouw van leugens zijn maar ik geloof niet dat ze mij zou laten gaan als ik het eerlijk gezegd had. ik mis alleen tijd met mijn zusje.
Nu weet ik niet hoe verder, aan de ene kant denk ik dat ik een slecht persoon ben omdat ik niet weet hoe ik dit goed kan maken. maar aan de ander kant denk ik zij slaat, bijt (dat ik er littekens van heb), scheld mij uit en spuugt op mij en daar vergeef ik haar ook voor waarom kan zij dit niet laten gaan. dat ik dit schrijf maakt al dat ik van mijzelf walg. ik heb gelogen hoe durf ik te denken dat ze het gewoon moet laten gaan.
Ik weet niet wat ik moet doen, ben ik gewoon een slechte vrouw?
Ik ben klaar met mijn vrouw alleen ze is zwanger (Verhaal 196)
Ik was van de week een keer alleen bezig in het nieuwe huis en toen kreeg ik een berichtje van een Japanse via telegram, ik wist dat het een catfish was maar ik begon toch een gesprek, na een paar dagen leekt het echt en werd ik verliefd ik zag me zelf al helemaal in Japan wonen het enige wat mij verscheurde was dat ik mijn zoontje moest achterlaten. Uiteindelijk kwam ik er toch weer achter dat het nep was en kwam ik er weer achter hoe mentaal fucked up ik ben. Ik smacht zo erg naar vrouwelijk bevestiging.
Het is ook dat ik mijn vrouw te dik vind, ja ik weet dat ze nu zwanger is maar ze weegt zonder zwangerschap meer dan mij, ik vindt dat gewoon respectloos tegenover mij. Als ik foto's van vroeger zie dan denk ik wat is er gebeurt.
Sorry voor het lange bericht, het kan en moet eigenlijk nog veel langer.
Mvg Rick
Wat er is gebeurd is dat u haar hebt bezwangerd, ze voor uw kinderen zorgt en u nog steeds lekker uw ding kunt doen buiten de deur en nu bijna alles vd kinderen op haar schouders valt. Weet u dat een kind even zwaar is als een fulltime baan zonder pauzes?
Als u minder gezeur wil is het belangrijk dat u gaat luisteren naar haar en oplossingen gaat bieden.
Ik hoor zo al dat er een huishoudelijk hulp moet komen om haar te ontlasten en belast haar niet met ook uw vuile zaken. Dan zou er minstens 1 dag per week volledige ontlasting voor haar moeten zijn zodat zij even een dagje de deur uit kan en denken aan haar droomleven. Wat nu een slaven leven is voor haar zoals ik lees.
Ze moet weer tijd hebben voor zichzelf , hoe denkt u dat uw vrouw na 2 bevallingen ,( door uw toedoen), straks tijd gaat hebben voor een sportschool? Haar lichaam is kapot en veranderd door het dragen van uw kinderen enigzins respect is nodig. geef haar wekelijks een kado bon en minimaal 1 dag ontlasting vd kinderen, zodat ze naar de schoonheid salon kan, kapper, nagelzaak en tijd heeft voor sport en ontspanning. Ze word dan vanzelf weer leuker en mooier.
Een zeurende vrouw is per definitie niet gelukkig, en word dik en lelijk, dit drijft u vervolgens in de armen van een vrouw die u nog niet heeft uitgewoond en uitgebaard. Maar u zet veel op het spel.
Want dit is makkelijk te herstellen.
Zie dus ook uw eigen aandeel hierin. Deze vrouw is duidelijk overbelast. En allicht heeft u heeft over de zwaarte van het zorgen voor kinderen en een huishouden draaien. Dit is erg zwaar voor 1 vrouw alleen.
Maak daarnaast tijd 1x per mnd voor een romantisch uitje, zorg dan voor oppas. Iets erotisch, sauna ect.
Zet wekelijks bloemen neer voor haar en doe iets wat haar blij maakt , bedank haar voor de hele dag zorg voor jou kind! En ga niet geirriteerd reageren maar luister. En zeg het komt wel goed. Ze heeft duidelijk steun nodig. Zowel in praktische zin als emotionele steun van haar man.
Ik voel me hier helemaal niet lekker bij (Verhaal 197)
Mijn man is erg van bloot, naakt etc. Als de zon schijnt gaat een (normaal) mens naar het strand maar hij wil naar het naaktstrand. of ergens waar je naakt mag liggen zonnen. Ik persoonlijk heb er niet zo veel mee maar goed ik ga gezellig mee en iedereen is daar naakt dus het is niet vreemd. Hij zont aleen niet hij kijkt de hele dag. Sinds kort ben ik erachter dat hij ook op FB de groepen naakt, en alles wat er nog meer is heeft ontdekt en daar dan ook lid van is. Hij heeft wel 90 vrienden ik ken er 5 van. Maar de hele dag zit hij op zn telefoon naar die mensen te kijken en te schrijven WAAROM vraag ik me dan af. Hij kijkt ook op porno sites en alleen voor mannen etc. Ja hij vindt het leuk om naar te kijken krijg ik als antwoord.
Ik voel me hier helemaal niet lekker bij en weet ook niet wat ik moet doen.
Ik heb gezegd tegen hem doe het dan als ik er niet ben en verwijder alles zodat ik het niet te weten kom maar nu weer dat FB ik wordt er gek van.
Wat wilt u zelf met uw leven, misschien word het tijd dat u ook eens gaat rondkijken wat u plezier geeft. tenslotte houd hij geen rekening met u.
Als u liever niet weet wat u man doet gaat het uiteindelijk en groter stuk van zijn leven innemen en u bent dan een handige huisvrouw
Ik wil bij hem weg (Verhaal 208)
Beter weg dan dood.
Wees niet bang, u bent en voelt zich alleen omdat u bij hem bent. Alles komt langzaam goed, zodra u bij hem weg bent.
U kunt ook ziek worden van zo'n man.
Niet kennisgemaakt met zijn kinderen (Verhaal 205)
Anderzijds, waarom zou je zijn dochters willen ontmoeten? Wil jij een gezin vormen? Hij dus niet?
Of zit er meer achter? En zijn die meiden de zoveelste scharrel van pa zat..
Verliefd op een vrouw (Verhaal 217)
Wie herkent zo’n hopeloze onmogelijke verliefdheid out of the blue en hoe ben je daar mee omgegaan?
:(
Wat ik eruit haal is dat je wat met haar hebt uit te zoeken. Ze raakt je, of het is een herkenning van iets in jezelf wat ze aanraakt of jullie zijn zielsverbonden. Alles is mogelijk.
Wat, dat weet je pas tijdens het contact verder.
Ben ik jaloers of is het niet normaal (Verhaal 212)
Ik denk ook dat mijn man een narcist is ik mag van hem niet werken, en kan om hele simpele dingen boos worden en Ne daarna dood zwijgen. We wonen in het buitenland op een boerderij in mag alleen schoonmaken en die taak wil ik niet dus doe alleen de boekhouding waar ook veel tijd in gast zitten maar zou graag wat uurtjes buiten de deur werken voor sociale contacten maar dat mag dus niet. Kon werk krijgen voor een aantal uur maar toen werd hij zo boos dat ik het maar niet heb gedaan. Ik ga wel geregeld naar mijn kinderen en kleinkind in Nederland daarwerd hij laatst ook boos om 1a 2 x per jaar is meer als genoeg . Wij hebben genoten van onze eigen kinderen dus hoef je je kleinkind niet zo vaak te zien dat doen alleen mensen die vroeger hun eigen kinderen minder hebben zien opgroeien. Nou ik mis het wel maar daar snapt hij niks van, de kinderen horen ook nooit wat van hem
Nu is hij weer poeslief maar ik weet het niet meer is hij narcistisch of ligt het aan mij . Ben ik jaloers of is het niet normaal dat je man hele lange apps stuurt naar een andere vrouw.
Hij wil u in afhankelijke positie houden. In mijn ogen is dit een zeer gevaarlijke man, hij denkt u te bezitten en te kunnen doen en laten wat hij wil.
Hoe komt het dat u zo afhankelijk bent geworden?
Hou uw kennis voor uzelf, doe de boekgouding en leg veel geld voor u alleen opzij en maak een eventueel vluchtplan. Zolang uw culruur dat toestaat. Maar uw man is zeer gevaarlijk in mijn ogen. Pas op voor uw lijfsbehoud.
Mijn vrouw heeft mij gezegd dat ze geen fysiek contact meer wil (Verhaal 210)
En wat het haar opleverd geen sex met u meer te hebben?
Probeer haar doel te achter halen , tenslotte heeft ieder gedrag een positief doel.
Ik kan deze gevoelens niet thuisbrengen (Verhaal 213)
Ik heb al jaren een beste vriend, nooit meer of vriendschap is er tussen ons niet geweest! Tot nu!
We hebben samen al heel wat babbels en therapeut gespeeld voor elkaar, maar nu is het anders! Toen ik bij hem op de koffie was en we opnieuw een deugddoend gesprek hadden voelde ik plots iets, alleen kan ik niet beschrijven wat het is!
Mijn beste vriend vertelde mij dat hij op zoek gaat naar de liefde en dit geeft mij echt een slecht gevoel!
Hij heeft tijdens onze babbel echt hard geweest en dit heeft mij zo doen twijfelen over mijn relatie!
En dan deze gevoelens die ik echt niet kan thuis brengen!
Iemand ook al meegemaakt?
Jij hebt nu de vrijbrief een leuke partner te gaan zoeken of er ook iemand bij te nemen die jou wel gelukkig maakt. Of je nu well en of niet bij je huidige partner wil blijven. De relatie was toch een fatamorgana.
Of je nu wel of niet je gevoelens voor je beste vriend wil onderzoeken is aan jou. Je bent vrij te leven en je gevoel te volgen. Aan wie ben jij trouw? En wie verdiend jou trouw.. jezelf!
Ongeveer 6 jaar geleden kreeg mijn man erectieproblemen (Verhaal 216)
Ongeveer 6 jaar geleden kreeg mijn man erectieproblemen hij verweet het aan het vele medicijn gebruik . Als oplossing is hij viagra gaan gebruiken . Dit ging een tijd goed tot hij ging klagen over hoofdpijn door de viagra pillen . Begreep ik volkomen . Ons sexleven kwam toen op een laag pitje te staan . Het lukte ook steeds minder goed om een erectie te krijgen . Wat ik niet begrijp want s’ochtends heeft hij wel een ochtend erectie. Ik moet zeggen dat het mij niet zo veel uitmaakt geen sex te hebben . Maar nu ben ik er achter gekomen dat mijn man wel naar porno zit te kijken en zich daar ook bij bevredigt . Ik heb hem betrapt en hij zij gewoon dat hij naar iets anders aan het kijken was . Ik heb hem er mee geconfronteerd dat ik het heb gezien . Hij is een persoon dat altijd alles onder controle wil hebben . Nu zij hij dat ik frigide ben en hij er dan maar af en toe een rukkie aan gaf . Ik heb 2 avonden achter elkaar gezien dat hij ruim 4 uur zat te kijken en zich herhaaldelijk aftrok . Ik kon niet geloven wat ik zag . Ik voel mij heel erg beledigd . Hij heeft ook geen excuses aangeboden .
Om er verder achter te komen wat hij buiten de deurv uitspookt kunt u een prive detective inhuren.
Maargoed hij rukt zich af op Andere vrouwen, de vraag is gaat u zitten kniezen, of gaat u nu eens voor uw eigen plezier in het leven?
U hebt ook recht om dan Aan uw trekken te komen. Eens kijken hoe uw man zich daarbij voelt?
Wilt u wel samen blijven en zelf ook een leuk sexleven ervaren, kunt u of een sex therapie inzetten of het heel anders aanpakken. Nl mannen leren door pijnervaringen. Ik zou zeggen nodig de buurman uit.
Een aantal zaken waar ik mij aan stoor en niet weet hoe ik dit aan moet pakken (Verhaal 214)
Mijn man & ik zijn pas een jaar getrouwd, en zijn gelukkig samen. Echter zijn er een aantal zaken waar ik mij aan stoor en niet weet hoe ik dit aan moet pakken;
Mijn partner heeft er namelijk een handje aan als wij een afspraak met vrienden/familie hebben, deze last minute te cancelen waardoor het regelmatig voorkomt dat ik alleen moet gaan.
Dit heeft gemaakt dat ik bijvoorbaat al een “afwezigheid-smoesje” voor hem bedenk.
Ook geef ik vooraf al aan: “ ik kom sowieso maar weet niet of mijn man erbij zal zijn”. Ik merk dat ik er enorm tegenop zit als mensen iets willen organiseren waarbij de partner mee moet komen, vooral uit angst om voorschut te staan omdat ik weer alleen moet aanschuiven.
Mijn partner daarentegen vind dat ik overdrijf en mij niets moet aantrekken van anderen. “ als ik geen zin heb om mee te gaan, dan ga ik niet, simpel”.
Hopelijk heeft een van jullie dit ook weleens meegemaakt of misschien kan iemand zijn mening/ervaring delen?
Het is zijn goedrecht om niet mee te willen gaan, maar zo op t laatste moment afzeggen? Niet zo netjes lijkt me (naar jou)
Ik zou zeggen oké prima, maar dit doet het met mij. Echt duidelijk zijn, hij heeft gelijk de mening van anderen doet er niet toe, maar jouw gevoel wel!
En hoe moeilijk is het nou om een paar dagen vantevoren in te schatten of je meewil?
Pushen helpt nooit, maar je mag wel een respectvol handelen van hem verwachten, en dat klinkt niet alsof hij dat nu doet.
Zo heeft hij zijn vrijbrief in dat uurtje om naar zijn maitresse te gaan. Slimme mam hoor.
Hij drinkt dagelijks (Verhaal 53)
Mijn partner is niet kwaadwillig,hij doet veel voor mij en helpt waar hij kan.
Hij heeft zijn eigen café en een heel druk sociaal leven.Hij drinkt dagelijks,ik heb het daar moeilijk mee.Als ik hem erover aanspreek dat het ook iets minder mag zijn verwijt hij mij ervan dat ik geen respect heb en geen flauw benul heb wat horeca is!
Drank hoort daar nu eenmaal bij en dit is normaal.Als het mij niet aan staat moet ik maar vertrekken.
Nu met de lockdown dacht ik dat het beter zou gaan,idd hij drinkt niet dagelijks.Maar als hij drinkt staat er geen rem op.
Maar weer de reactie dat ik geel begrip toon voor de moeilijkheden in de horeca,is zijn uitlaatklep.
Help alcohol daarbij,moet ik als verpleegkundige ook pillen beginnen slikken omdat het mijn job is.
Ben ten einde raad,dacht echt dat ik bij de liefde van mijn leven was..Nu voel ik mij zo triest.Ik kan het niet aanzien.
Zwijg ik beter en laat ik hem doen,laat ik hem in zijn ongeluk lopen...Trek ik het mij teveel aan en verdring het beter.Echt triest
Dan zijn er 2 kansen, 1 hij gaat spijt hebben en je terug willen, en er wat aan doen. Of 2 het boeit hem niks. Weet je toch gelijk wat je waarde was in zijn ogen.
Kom waar is je zelfrespect.
Ineens beseft hij hoezeer hij me tekort heeft gedaan (Verhaal 8)
Jarenlang heb ik gezorgd en gezorgd.. voor mijn man, voor mijn kinderen. Mijn man ging altijd op in zijn werk en zijn sport en ik heb dat altijd geaccepteerd. Nu merk ik dat ik helemaal óp ben en geen liefde meer naar hem voel.
Het punt is nu dat hij door mijn bekentenis als een blad aan een boom is omgedraaid. Ineens wil hij alles voor me doen en beseft hij hoezeer hij me tekort gedaan heeft. Ik kan het bijna niet geloven.
Ik zou het willen geloven, maar merk dat ik op dit moment alleen maar boosheid naar voel. Hoe komen we hier uit?
Ik zit in dezelfde situatie als u.
Ik ben daarom heel benieuwd of en hoe u hiermee omgaat. En hoe het nu gaat.
Ik was er bijna vandoor met en andere man.
Nu voel ik de druk ( ook van mijn familie)
om mijn man een kans te geven omdat hij zo enorm zijn best doet nu. Maar ik vraag me echt af of dat het uitgangspunt wel moet zijn.
Groeten en veel wijsheid
Ik weet het even niet meer
Tot moment dat we daar uit wakker worden, en het anders gaan doen of uit de relatie willen stappen.
wat ik nu zeg is niet leuk te horen maar wel waar, liet je het toe dat je partner iets voor je zou doen. of had jij de touwtjes volledig in handen zodat als die wat deed het niet op jou manier ging dus dan deed je het maar zelf??
nu dat hij weet wat die mag doen omdat je het duidelijk heb verteld is je partner daar mee aan de slag gegaan.
ja je ben boos, teleurgesteld, verdrietig, gefrustreerd, je voelt geen connectie meer. dit alles komt naar boven omdat je behoefte aan iets hebt, en dat is nu zo openbaar voor jou geworden dat jij nu ziet wat je al die jaren gemist hebt.
dat is niet helemaal eerlijk als je bedenk dat je partner het vaak alleen maar fout deed als die wat deed. of zit ik er helemaal naast?
Je partner deed precies zoals jij wilde dat er schoongemaakt werd in huis of je partner pakte jullie spullen in om op vakantie te gaan. en deed dat exact zo als jij dat zou doen. jij had daar totaal geen frustratie over :-)
als dat zo is dan is er iets anders aan de hand.
maar als het tegen over gestelde is dan heb jij je partner gemaakt wie die nu is.
in de eerste maanden / jaren van je relatie vormen onze rol in je relatie. vrouwen nemen vaak de zorg rol en we zijn vaak best dominant in hoe wij dingen willen hebben of geregeld hebben.
mannen kunnen regels vaak iets makkelijker los laten zolang hun partner maar gelukkig is. mannen leren door doen, zoals een man iets niet goed doet doet die het 2 x en stop dan omdat hij de ruzie en ergernis niet wil, maar belangrijkste is hij maak jou er niet blij mee dus hij zoek iets anders voor je te doen. ook dan als dat afgewezen word gaat die verder opzoek hoe zijn vrouw rustig en gelukkig kan maken.
en ja ze vullen dat niet altijd goed in.
ik kan hier uren over praten waarom wij vrouwen zijn en hoe mannen reageren op ons gedrag.
Je hebt helemaal gelijk hoor.
Mijn vriend wil ook wel van alles doen maar ik weet van tevoren al dat hij het niet zo gaat doen als dat ik wil, dus dan zeg ik ; hoeft niet lief, ik doe het wel ;)
Is het dan aan ons vrouwen niet de kunst eerder de deur dicht te doen? Zodat de man eerder wakker word?
Vrouw volg je gevoel maar geef je grenzen aan.
Hij wisselt om de 4 a 6 weken van baan (Verhaal 164)
I changed in this agressive woman (Verhaal 33)
Idk where 2 start.
Well .. I met my partner when I was 14 and back in highschool (2006). He , Steven, was 21 , I knew that and lied about my age I had said I was 17 because we met in this club , because I just wanted him so bad.
(I knew the age difference wasn't really right, but I wanted it
When where so in love, you know the puppy love stage.
He was a BadBoy and I loved that.
So 2 months of seeing each other , he just went off the radar.
There I was , alone ,worried , confused.
Days pass ,weeks starting to pass
Still no sign.
I thought I was played by him and started 2 move on.
Still 14
So I then , I began 2 talk 2 this boy ,Trey, again who I already had seeing before I met Steven. But because I fell in love with Steven , I had broken all contact with Trey, like everyone who goes from single 2 falling in love.
We all know ppl before getting in 2 a relationship.
But my difference was, I was 14-15, I was young. He left me with no words ,so I moved on.
So I was dating Trey (who was 18 at the time) for maybe 6 months now.
He treated me so nice and loving. And everything just went good, I had put Steven out of my had by this time , I was still wondering what happened 2 him but I had moved on..
Then all of a sudden, I was walking with my mom and a schoolfriend in the town mall.
There he was .. Steven!
Standing in a clothing store.
He saw me and boomm.
I told my mom 2 go ahead as me and my friend walked up 2 Steven.
He was nearly crying seeing me.
We met up 2 talk about his sudden disappearance.
He had fled ,the Netherlands (that's where we live)
And he went to the D.R.
2 hide out , because I got himself in trouble that's why he just ghosted everyone.
There was me , moved on with a new boyfriend. What was I supposed 2 do. I was 14 at the time he left.
I felt bad now, because if I knew why he left I would've waited on him.
So as much as I was in love with Trey. I just went and chose 2 be with Steven again.
Everything was nice and good, untill I started seeing lil signs of Steven being upset of the fact I had dated someone when he was gone, fanished.
We dated for maybe 7 months , I was now I think 16, still young.
When Steven got arrested for possessing a firearm , I knew about that.
He spent maybe 1 and half year in prison.
Months past by me visiting him , I was just alone and young.
I was thinking about how I didn't want this for myself.
I was alone for maybe 6mnths ,when I met Jeremy (18) I was prob 16ish 17.
So slowly I was moving on breaking myself away from Steven and getting closer to Jeremy.
Couple months (like 7 maybe) me and Jeremy where dating, with ups and downs. When I accidentally got pregnant. We where on medium good grounds.
I was shocked but I wanted 2 keep it because I was surrten that me and Jeremy where in love and ready.
Than Steven had called me , he still rang me maybe 1s a week 2 check on me, when I told him that I got pregnant.
And we couldn't call no more ,I was moving on, again.
So I was pregnant and happy.
Then I started noticing that Jeremy changed. He was first happy now he said he didn't want the baby and everything. There was I , thinking that Jeremy was my world and he tricked me first 2 be happy and now backing up, and telling me 2 get an abortion.
I was in disbelief. And thought how can you be so ignorant and heartless. I talked with my parents and was going 2 have a abortion. I realized that I was 2 young. And didn't want 2 have anything to do with Jeremy noo more ,so I fucked him off !
I stayed single for maybe 8mnths. (My best time) I was now 17 enjoying life like every other teenager at that age and wasn't planning on having no boyfriends no more.
When I got talked 2 by a friend of Steven (who was still in jail)
And he told me Steven had said if you see Kiki ask her number so he could give it 2 Steven.
With hesitation I gave my number.
Steven called me a couple days later , and yepp you prob already know .. Boom we just kicked off like we never had broken up.
He got out a coulpe off months later and we just got together and that was that.
I got pregnant of Steven when I was 18.
We had a beautiful boy.
I was 19 and a young mom.
And felt like this was what was meant 2 be All along.
When our son was 3mnths old , I went 2 visit my best friend. With the baby. And I came home like about 10.30pm .. it was a bit rainy.
As I walked in the house, Steven got really mad.
Because in his eyes I was late it was rainy and I was a badmom for being outside with the baby.
(Mind you, the stroller had rain protection , and I only had 2 walk 5 min from home 2 the Tram)
Slappp .. he hitt me.
I was shocked.
Days pas weeks pas .. we didn't talk about it.
I knew this wasn't right but I stayed.
We went on but from now we just had falling in a pattern of arguing bout lil things.
Couple years past.
We became parents of a lil prinses.
Our relationship was strong but it was cracked.
He was and still , now I am 28, blaiming me for my past choices.
For dating other guys when I wasn't with him.
I was young when that all happened.
I was losing my respect for him more and more .
Now we gone break up because..
Whenever he went out 2 go meet his friends and family , he never really answered his phone or keep me updated about his where abouts
When I got mad , when he came home like 2 - 6 am in the morning , I got really mad and upset.
Mind you I was changed in this agresive woman , because of hurt, because I had 2 hear day in day out for every mistake I made when I was 14..15.
Steven thinks , that I have no right 2 doubt or question him ,and if he does cheat I don't have the right 2 be upset because I did way more stuff 2 him.
He can't blame you for making the choices you made when you were that young. You just lived your life like a teenager is supposed to. At that age you don't know any better, besides you really don't know what you want or need at that age. And your story tells me that he had been to jail and all, maybe he should be lucky you even still wanted a future with him? He can at least be more grateful.. since a lot of woman would have made an other choice here in my opinion... I think he is the one who made mistakes, not you. It is easy for him to blame you. I don't think this is a healthy relationship. Even though every relationship has its problems, but slapping someone is just not okay!!! It seems he wants to control you. And when you want to know something, like when he will be home, you don't get a response. So you have to be home in time but he doesn't? This relationship is not just, and it is changing you as a person, for the worst... you don't sound happy... things need to change or you need to leave him... you are still too young to waste your life like that.
Ik ken nog steeds niemand van zijn vrienden (Verhaal 129)
Recentelijk, het ging super tussen ons, was hij weer ineens een dag verdwenen, telefoon wordt niet opgenomen, er wordt niet terug gebeld. Radar stilte tot hij denkt dat hij weer boven water kan komen.
Het wordt me teveel, ik maal me zorgen, voel me onmachtig en het triggert onmacht en onzekerheid bij me. We hebben daarna ook weer een discussie omdat ik dit niet pik.
Een relatie is hard werken maar een relatie met iemand die zich wikkelt ingewapend beton is niet te doen.
De enige vraag die ik hem stel is, stuur me een appje als je even rust nodig hebt. Zeg gewoon ik kan het even niet, laat me. Dan weet ik iets, dit gedrag vreet me gewoon op.
Geslagen worden tijdens het rijden op de snelweg is gestoord (Verhaal 115)
We hadden een klein familie feestje waarbij ik hem heb meegenomen. Maar ik moest mijn kind uit voorgaande relatie ophalen die bij haar vader was. Ik zei tegen hem, 1uur lang op het feest we moeten gaan, we moeten kleine ophalen. hij kwam niet mee. Hij bleef met de familie lekker drinken eten. Elke x zeggen zometeen. En ze begonnen mij te plagen van blijf blijf. Ik raakte zo geïrriteerd van binnen maar ik bleef lachen natuurlijk.
Was al 20 uur geweest en ze valt snel in slaap. 21uur max 22u in het werkervaring Ik heb maar 1 kind en ze is mijn alles. Hij wist van te voren dat we haar zouden ophalen en hij zei het is goed. Ik Had alles al voor besproken dat we haar zo laat ophalen etc. Hij vond het allemaal goed.
Na 1 uur lopen zeuren om mijn kind op te halen, stapte we de auto in en ik begon direct dat ik instapte, te huilen van de stress dat ik mijn kind moest halen en zo lang had moeten vragen om te gaan. Dan wordt je als vrouw toch niet serieus genomen meer???
Hij had al wat drankjes op. Auto rit Was zeker 1 uur rijden. Hele rit heb ik lopen janken.. hij zei het is jouw kind, jouw familie, ik kom voor jou familie dan heb ik het leuk, dan moeten we weg. Schreeuwend. Ik zei huilend je wist het, en ik ben jou vriendin je hoeft mij niet zo belachelijk te maken bij mij familie. Zolang zeg ik ook te gaan.
Hij schreeuwde. Hij trok aan mijn hatren tijdens het rijden paar keer op de snelweg en Zei: heb ik jou gezegd om een kind te nemen? Door jou te doen gedraag ik mij zo. Je jankt alleen maar. Het is jouw schuld dat je klappen krijgt.
Ik zeg ik heb je allang al gezegd al paar dagen van te voren. Hij sloeg alleen maar op de dashboard. Hij zei ga aan de kant etc ik ga rijden. Hij trok bijna aan de stuur.
Ik zei nee, ik moet mijn kind halen. En jij hebt gedronken, je gaat niet rijden
Hij heeft paar x aan mijn haren getrokken omdat ik huilde.
Ik heb gehuild als een baby in de auto. Hij duwde mijn hoofd 1x.
Natuurlijk heb ik terug geschreeuwd ook met tegen argumenten maar ik heb hem niet aangeraakt! Ik dacht zelf als nu een ongeluk gebeurt het maakt mij geen moer meer uit.
Ik zei wat doe je dan met mij, je hebt een vrouw met een klein kind genomen. Je weet waar je aan begint m Als je aan jezelf denkt dan moet je alleen blijven.
Mijn kind opgehaald alles was rustig toen. Ze heeft niks meegekregen. Hij is ook mee gekomen naar mijn huis. Ik lig bij mijn kind in bed
Ik heb gezegd omdat hij in mijn bed ligt, via de app. Dat hij terug naar zijn huis moet gaan. Als je partner en je +kind niet op nummer 1 staan dan gaat het niet werken.
Ik vind het gewoon respectloos. Hij begon ook nog over geld te zeuren. Ik zei ga alsjeblieft paar dagen van te voren naar de kapper en laat je baard ook doen. Het is 1e keer moet speciaal zijn. Maar fucking 1e x is al naar de kloten op het moment dat we weg gingen.
Hij zei ik heb zoveel geld betaald voordat.
Ik raakte gewoon in shock dat hij nog benoemde.
Ik ben vaker bij zijn familie geweest en ik doe altijd moeite om als partner om er verzorgd uit te zien. Dat maakt een man ook trots, verzorgde vrouw naast zijn zijde. Maar nooit zeg ik wat ik moet betalen om te epileren ofzo.
Ik voel dat ik dolgraag met hem wil zijn, maar geslagen worden tijdens het rijden op de snelweg is gestoord. Ik ben bang dat ik te zwak ben omdat ik zoveel van hem hou. Hoe moet ik sterk in mijn schoenen blijven staan.
En is hij er wel klaar voor. Een relatie met een vrouw die al een kind heeft. Ik denk het niet.
Weet dat alles begint bij zelfliefde en vertrouwen. Ik wens je een mooie reis om meer van jezelf te gaan houden. Zodat je ook met genoeg respect voor jezelf niet meer dit soort mannen aantrekt.
Warme knuffel voor jou
Mijn vriend voelt hem slecht in zijn vel (Verhaal 209)
Ik zit een beetje gevangen in mijn relatie (Verhaal 190)
Ik zit een beetje gevangen in mijn relatie.
Is of dat mijn vrouw geen interesse meer heeft in mij.
Het moet altijd van mij komen, als ik ze verwen dan geniet ze er wel van, maar krijg niet of nauwelijks het zelfde terug.
Het is zowat 1 richtingsverkeer.
Al veel x proberen over te praten, maar ze zoekt uitvluchten,....
Relatietherapeut wil ze niet, mag het woord zelfs bijna niet uitspreken.
Soms heb ik wel zin om een minnares te zoeken om toch een beetje liefde te krijgen, maar ja is dat verstandig.
Is er iemand die in de zelfde situatie zit?
Ik denk dat deze relatie gebaseerd is op leugens (Verhaal 207)
Ik ben hooguit nummer 4 of 5 (Verhaal 206)
Ik vind haar knap, mooi en sexy en ik geef het gewoon toe, ik wil haar, ze windt mij op en ik wil gewoon de fysieke kant van onze relatie volledig in stand houden. Ze is 6 jaar ouder dan ik, inmiddel 52, ze heeft geen kinderen en heeft helaas enkele geweldadige exen. Ik kom uit een slechte scheiding van een vrouw van wie ik al vele jaren niet hield. Ze is dan ook terug gegaan naar nederland met de kinderen, en financiel ben ik al jaren helemaal aan de grond en gezien de rechtzaken betreffende geld, gaat dat nog jaren dueren, en met de kinderen is geen contact meer, mijn 2 tieners willen hun vader niet meer zien of horen.
wat is mijn probleem dan?
Zelf heb ik al een slecht zelfbeeld (zij trouwens ook), ik ben 183 cm 95kg, veel spieren, maar een laagje vet her en der, objectief gezien zou ik zeggen niet slecht, maar toch, je kijkt niet objectief naar jezelf.
Nee mijn partner is portugees van afkomst en voor haar is er niets heiliger dan familie, dus ik als haar nieuwe liefde van 3.5 jaar, sta niet op nummer 1, maar ook niet op 2 of nummer 3, ik ben hooguit nummer 4 of 5 , want haar bejaarde moeder, broer, neef en kindje van die neef, staan boven mij.
Dus ja, ze houdt van mij, maar ze zegt zelf ook aan iedereen dat haar moeder het allerbelangrijkste is in haar leven, als ze met ooms of tantes belt, en die vragen hoe het met mij gaat, dan is haar antwoordt kort en bondig alvorens ze verder praat over haar meoder of de rest van de familie. D
Valse profielen op datingsites (Verhaal 204)
Vorig jaar betrapte ik hem erop dat hij heeft afgesproken met iemand en met haar passioneel heeft gekust. Hij wou seks met haar, maar zij heeft hem toen de deur gewezen.
Ik ben toen door een emotionele rollercoaster gegaan maar kon mezelf uiteindelijk herpakken.
Nu blijkt dat hij enkele maanden terug net hetzelfde heeft gedaan... Opnieuw een vals profiel op datingsites, opnieuw sexting en deze keer heeft hij ook echt seks gehad met iemand anders.
Ik voel nu letterlijk niks meer, ik ben op. Constant word ik overladen met mooipraterij en ook volgt hij momenteel therapie - wat wel helpend is. We hebben in 12jaar tijd eigenlijk veel op gebouwd. Ik weet niet meer wat ik moet doen en welke richting ik moet uit gaan.
Het is begonnen als grap (Verhaal 41)
Anders was ze toch al weg. Geloof je nou echt dat het zo lang moet duren om uit elkaar te gaan? . Wees hard to get! Laat zien dat jij je vermaakt zonder haar, dan zal direct contact nemen met je. Maar neem geen contact op met haar. Je verspilt je tijd met haar. Je zal je geen toekomst geven
Ik mis wat spanning (Verhaal 87)
Gaat niet werken op lange termijn :(
Is mijn slechtste besluit geweest (Verhaal 199)
Mijn ex heeft me gevraagd om terug bij haar te komen. Is mijn slechtste besluit geweest. Ben nu sedert enkele dagen terug maar de verwijten vliegen me rond de oren. Heb getracht langs een relatiebureau een nieuw leven te beginnen, maar als ze mijn gezondheidstoestand kennen (wegens een mislukte rugopertie is er een morfinepomp ingepland). Kortom niets lukt. Heb er al ernstig over nagedacht om de veerman te betalen en de Styx over te steken. Of is er een forum of andere instantie die mensen met dezelfde problemen samenbrengt
Zo anders en daarom zo veel verdriet (Verhaal 159)
Het probleem is dat onze noden soms zo ver uit elkaar liggen en daarom erg botsen.
Bijvoorbeeld, ik wil een babbel waarbij ik graag zijn aandacht wil, zijn mening wil omtrent een onderwerp dat hem eigenlijk niet boeit maar mij wel nauw aan het hart ligt. Hij wil op dat moment liever rust en daarbuiten heeft hij genoeg aan zijn hoofd. Hij zegt dit niet zo, maar hij reageert kort, kijkt me niet aan, hij zucht...hij zegt "jaja". Dit in de hoop er korte metten mee te kunnen maken. Ik daarentegen word enkel geirriteerd want ik voel me niet gehoord en heb eigenlijk nog steeds geen antwoord op mijn vraag, dus stel ik ze nogmaals maar dan anders geformuleerd... uiteindelijk doe ik dit meerdere keren waardoor hij boos wordt want ik zit op zijn kap. Ik word ook boos want waarom maakt hij het zo moeilijk. (Ik heb ook geprobeerd het gesprek naar een ander moment te plannen dat hem beter past maar het past eigenlijk nooit). Dit gaat btw over bijvoorbeeld naar welke kinderopvang we onze dochter gaan sturen... maar zo zijn er nog allerhande onderwerpen. Uiteindelijk zijn we boos op elkaar. Na een tijd van rust wil ik dit uitpraten. Maar zijn tijd duurt veel langer, maar soms echt dagen. Dagen waarin hij mij negeert en hij zich fysiek ook echt van me afzondert. Als ik zijn periode dan niet respecteer maar toch doorbreek dan roept hij, gooit hij spullen kapot (enkel de mijne) of echt ons huis. Onze muur staat vol deuken van vuistslagen, onze deur is kapot, onze kast heeft schade, onze vloer heeft schade... ik wou dat ik zijn lange periode van "rust" kon respecteren, maat ik kan dat niet. Toch niet zo lang... ik ben dan zo verdrietig, bang en eenzaam dat ik dit wil uitgepraat hebben. Ik kan me ook zo moeilijk focussen op mijn werk met een dagenlange ruzie in huis. Op den duur voel ik me slecht thuis, op het werk, in mijn eigen vel,... maar mijn nood aan het goedmaken moet telkens wijken voor zijn nood aan rust of ik krijg met agressie (naar materiaal toe) te maken. Ons huis ziet er al niet meer uit... ik weet niet meer hoe dit nog aan te pakken... heel vermoeiend allemaal... ik wil ook nog even zeggen dat als het goed zit, het ook echt erg goed zit tussen ons.
Niemand is creatief genoeg om iets leuks te bedenken (Verhaal 198)
ik en mijn vrienden weten niet wat doen eigenlijk.
we willen graag dingen gaan doen, met een groepje, maar niemand is creatief genoeg om iets leuks te bedenken. ik voel me gebroken, verraden. dit kan zo toch niet verder?! schandalig, echt een mes in mijn rug hiero.
iemand leuke quotes? liefst engels:)<3
Als ze boos wordt klap ik dicht (Verhaal 166)
Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft? (Verhaal 192)
Mijn vriend en ik waren bijna 2 jaar samen. Het ging super goed, duidelijke communicatie, veel gedeelde hobby's, leuke gewoontes (vb. elke payday uit eten, elke dinsdag een wijntje drinken in een taverne, elke zondag zwemmen,...) We waren de honeymoonfase al voorbij; de eerste prille verliefdheid maakte plaats voor "het volgende"; elkaars negatieve kanten wel zien, maar daar dan ook open over praten en compromissen sluiten.
Vandaag ging ik naar hem toe, we zouden (zoals zo vaak) samen het weekend doorbrengen. Bij aankomst merkte ik dat hem iets dwars zat, al had ik geen idee wat het kon zijn. De voorbije dagen was alles nog goed geweest.
Ik drong voorzichtig aan en toen zei hij doodleuk dat "de verliefdheid stilaan over is". Ik was te geschrokken om echt te reageren, we werden allebei emotioneel, hij zei "sorry" en omhelsde me een paar keer. Hij heeft me toen terug naar huis gebracht.
Toen ik thuis eenmaal over de eerste schok heen was, vond ik dat ik toch wel wat antwoorden verdien. Hoe lang is zijn verliefdheid al over? Hoe kan dat zo ineens? Heb ik iets gedaan of gezegd dat dit veroorzaakt heeft? Ik hou van hem, maar vind het ook best wel slap van hem dat hij het met zo'n vage uitleg uitmaakt, zonder duidelijke aanleiding.
Ik heb hem een kort en vriendelijk bericht gestuurd, vragend of we volgende week niet even kunnen samenzitten zodat ik nog enkele vragen kan stellen voor closure. Hij ging akkoord, maar nu vraag ik me af wat ik moet doen.
Ik heb het idee dat als ik hem terug wil, ik snel moet handelen. Maar ik weet niet 100% of ik hem terug wil, als hij het zo snel en om zo'n vage reden uitmaakt. Op YouTube krioelt het van de "relatie-experten" die allemaal "dé succesformule" aanbieden, maar hun advies klinkt zo koud en bovendien is er niet één succesformule voor alle koppels. Iedereen is verschillend, dus ik wil ook niet naar hen luisteren... maar tegelijk ben ik wel zo zielig dat ik hen blijf opzoeken...
Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft?
De geboekte vakantie gaan we dus voorlopig als vrienden doen (Verhaal 193)
Na enkele maanden trok,ik bij hem in in het studiootje dat hij huurde. We zijn altijdl gelukkig geweest. Het was tijd voor een volgende stap, we wilden een,eigen appartement van ons 2. Na 2 jaar zoeken vinden we iets en gedurende 3 maanden leefden we naar deze datum toe. Intussen gingen we ook nog op reis samen onze grootste gemeenschappelijke passie. We gingen ook wettelijk samenwonen met het oog op,het feit dat we samen iets aankochten. Wel ging mijn partner plots liever feesten iets wat ik gewoon zonder problemen accepteerde al kon ik wel eens klagen als het niet het juiste moment was ( bijvoorbeeld de avond na de verhuis)
En plots woonden we in ons nieuwe appartement, mooi groter alles wat we gewild hadden en trok hij zich terug. Hij werd afstandelijk, wilde niet meer vrijen, knuffelen en had het moeilijk met praten. Uiteindelijk na veel,zagen te horen gekregen dat hij zwarte gedachten had, mij nog altijd erg lief vond maar niet zeker was of hij de man was om zich te binden ( wel vreemd na 5 jaar). Een ander heeft hij niet dat weet ik,zeker hij wil,dus gewoon zijn vrijheid terug.
De geboekte vakantie gaan we dus voorlopig als vrienden doen. Want bovenal,is hij ook mijn beste vriend. Boos kan ik niet zijn wel ben ik erg verdrietig. Ik heb nadien een time out voorgesteld . Wel zullen we als huisgenoten elkaar uiteraard tegenkomen . We zullen ook,als vrienden dingen ondernemen maar uiteraard hoop,ik gewoon dat het goed komt .
Ik heb niets aan mijn man (Verhaal 191)
Niet gemakkelijk hoor ouder worden... (Verhaal 189)
Mijn vriend (28) is crimineel (Verhaal 188)
Mijn vriend en ik zijn nog niet zo lang samen, een maand of 4. We waren als tieners ook een stelletje maar dit is stukgelopen om vele redenen en daarbij waren we allebei nog heel erg jong.
We hebben elkaar kort geleden opnieuw gevonden. Nu weet ik dat hij zich bezighoudt met een aantal zaakjes die volgens de wet niet helemaal in orde zijn. Het betreft financiële criminaliteit.
Nu stuurde hij me vandaag een berichtje dat ik, als hij een paar uur niet meer op mijn berichtjes zou reageren, ik de politie moest bellen en bij stuurde mij het adres. Hier schrik ik enorm van en ik weet niet zo goed hoe ik hem moet vragen waarom dat nodig zou moeten zijn. Waarom denk je dat er iets mis gaat? En wat zou dat dan moeten zijn? Is hij in gevaar? Ben ik in gevaar?
Zou er iets mis zijn met mijn aanpak van Sex? (Verhaal 187)
Ik zit gevangen in een gouden kooitje (Verhaal 185)
Ik kan met mijn verhaal nergens heen dus drop ik het hier even ..
. ik was 20 jaar getrouwd en het voelde niet meer goed voor mij dus vroeg ik de scheiding aan. Na een tijdje leerde ik bart kennen... tot over mijn oren nog eens verliefd... maar hadden toch een relatie van 1 jaar met ups en downs... die is dan afgesprongen en ben doorgegaan... heb dan nog een relatie gehad van 1 jaar maar dat was het voor mij ook niet.... dan na 2 jaar is de vonk met mijn exman terug overgeslagen en ben nu 2 jaar terug samen met mijn exman. Maar nu komt het ... ik zit gevangen in een gouden kooitje.. hij vertrouwd mij totaal niet . Ik mag niet alleen buiten naar vriendinnen zonder dat er eerst een ruzie aan vooraf gaat. Beetje beu en verstikkend. Ik heb het er met hem overgehad maar dat heeft niets uitgehaald. Nu ben ik bart terug tegen het lijf gelopen een goede maand geleden en mijn hartje sloeg toch over... bij hem ook en sinds dien hebben wij terug contact... nu weet ik niet wat te doen... zit zo met mezelf ik de knoop.
Help aub...
Ik voel me zo eenzaam in onze relatie, en vooral niet begrepen (Verhaal 140)
Ik merk dat onze relatie er hard onder lijdt. Ik mis verbinding, aanraking, connectie. Ik weet dat hij me graag ziet, op zijn eigen manier. Echter is deze niet of amper zichtbaar. Ik voel me zo eenzaam in onze relatie, en vooral niet begrepen. Herkent iemand zich hierin?
Ze twijfelt nu of we nog bijelkaar moeten blijven (Verhaal 182)
Eerste keer sex. (Verhaal 177)
Hallo, ik ben 30 jaar en heb 2 maand geleden pas voor de eerste keer sex gehad.
Ik heb nog nooit een relatie gehad in mijn leven. Mijn lippen hadden nooit eerder die van een ander geraakt. Ik experimenteerde wel al meerdere jaren met zelfbevrediging.
Ik heb even gedate met een gast. Hij bleek geen gevoelens te hebben, maar we werden zeer close vrienden. We hadden het zeer open over wat we wel en niet leuk vonden over sex en toen hebben we de stap gezet.
We hebben eerst samen geslapen zonder sex. We lagen lepeltje lepeltje en dat voelde veilig en goed.
Het voorspel was geweldig, rustig en aangenaam. (Ik had uiteraard zelf geen idee wat ik moest doen, dus ik liet hem leiden)
Over de penetratie zelf ben ik echter minder tevreden. De eerste houding moest ik mijn benen in zijn nek leggen. Ik vond het zeer ongemakkelijk om zo open en blood te liggen en voelde mij absoluut niet flatterend. Ook hield hij mijn onderarmen vast, waardoor ik het gevoel had dat ik niets kon doen. Als tweede pose moest ik op mijn buik liggen met mijn bekken gekanteld. Deze pose vond ik nog aangenaam. Mijn lichaam was "bedekt" en ik kon mijn handen en gezicht in de lakens duwen.
Al derde pose nam hij mij langs achter terwijl ik op handen en knieën op de rand van het bed stond.
Weeral vond ik mezelf te open en blood, dus beetje onwennig. Het geluid van de sex vond ik in deze pose zo vies. We waren precies een wc aan het ontstoppen en weeral had ik het gevoel dat ik absoluut niets kon doen.
Ik vraag mij af waarom hij niet gewoon begonnen was met de missionaris pose. Close contact zodat ik bedekt bleef door zijn lichaam en ik aan hem aankon tijdens de daad.
Ik heb gemert dat ik, zelf tijdens het voorspel, daar gewoon maar lag en weinig bewoog. In films kronkelen de dames meer en bewegen ze mee en ik heb niet de indruk dat dat mogelijk was in die poses en en gevoel zat ook niet goed.
Ik voelde zijn penis langs binnen doorstoten. Mijn moeder zegt dat dit zo hoort, maar als ik achteraf met mijn dildo's probeer geraak ik zo ver niet. Was zijn penis dan te lang of zijn mijn dildo's te kort?
Zelf met dildo's heb ik het gevoel dat ik met mijn bovenlichaam weinig actief ben tijdens de daad. Is dit "erg" of zijn films overdreven?
Bedankt voor jullie input
Agressie in mijn relatie (Verhaal 64)
Veilig thuis is vorig jaar betrokken geweest. Ik kan hem niet loslaten, ik zie de goede kanten en hou me daar aan vast...
Na 2 maanden verslavingskliniek leek het beter te gaan, maar niets was minder waar. Terugval was onvermijdelijk. Ruzies waren er weer, afgelopen weekend weer heel heftig. Politie er weer bij. Ik heb bij hem aangegeven dat ik niet meer verder wil. Hij accepteert het niét. Want ik zou hem geen kans hebben gegeven... ik besef me maar al te goed dat dit nooit goed zal komen. Hij zal nooit stabiel worden en blijven. Ik merk dat ik erg gevoelig ben voor zijn sms’jes zoals; ik wil met de feestdagen niet zonder jou zijn... het spijt me zo ik wil helemaal niet zo zijn.
Zo lastig.
Ik ben in behandeling bij een psychotherapeut en haptotherapeut. Maar ik zou graag in contact willen komen met lotgenoten.... 😓
Maar werk aan jezelf. Weet dat je ook een partner verdiend die jou met respect en liefde behandeld
Droomvrouw, kan niet zonder jou en als je toch weggaat kan je de trouw terugbetalen. Heb geen contact meer met mijn ouders dus financieel niet makkelijk. Heb een goede job en verdien genoeg maar om volledig opnieuw te starten ist toch moeilijk
Nog moeilijk om gelukkig te lopen en ben mezelf aan t verliezen
Nu is hij gestorven en ik heb zo'n spijt (Verhaal 172)
Als ik het had geweten was ik niet met hem getrouwd (Verhaal 36)
Vele kleine dingetjes (Verhaal 47)
Wat vinden jullie van de leeftijdsverschil? (Verhaal 112)
Ik ben een vrouw van 31.
ik praat nu al een tijdje met een man van 25 we hebben het leuk samen in onze online gesprekken.
Wat vinden jullie van de leeftijdsverschil?
Greetz Desi
Jullie zijn beide volwassen,
En hoe je bij elkaar voelt is belangrijker dan een getal.
Voor mij is de maat eigenlijk wel vol (Verhaal 60)
In het verleden was het niet altijd makkelijk, mijn man loog veel, over rekeningen, over zn werk etc. Grote leugens, kleine leugens, was wel een beetje the story of our life. Ik vergaf hem elke keer weer, omdat ik van m hield en dacht dat we niet zonder elkaar konden.
De laatste 2 jaar is mijn man veranderd in iemand die altijd boos is, het is altijd de schuld van een ander en nooit die van hem, kinderen krijgen niets anders dan een grote mond en ik doe alles fout!
Relatietherapie hebben we al geprobeerd maar dat vind hij niets, ook voor zichzelf is hij in therapie geweest (zegt hij)
Voor mij is de maat eigenlijk wel vol, ook voor de kinderen, maar ik weet niet hoe ik ermee moet stoppen!? Ik heb ook niemand bij wie ik mijn verhaal kwijt kan.
Bespreek dit met hem en hoe jij je voelt en dat je misschien zelfs uit elkaar wilt gaan desnoods. Hoelang trek jij dit nog en de kinderen? Misschien is hij direct bereidt om eraan te werken
Ben 17 jaar samen en eigenlijk altijd gezeur
Geen liefde geen passie nooit kroelen ik ben erg gelukkig met mijn leven , behalve met mijn partner.
De tijd tikt door de keuze is duidelijk maar niet gemakkelijk
We zitten in de knel (Verhaal 168)
Korte drang om meiden kleding te dragen (Verhaal 144)
Al sinds jong af aan heb ik soms de korte drang om meiden kleding te dragen.
Zelf ben ik een jongen van 20 en ga ik al 3 jaar met mijn vriendin van 18. Zij heeft een zus van 22.
In de badkamer bij de wc zag ik haar kleding liggen in de badkamer, dit had ik snel aangetrokken om te kijken hoe het stond, helaas werd ik hierop daar haar zus betrapt.
Momenteel moet ik van haar zus af en toe kleding dragen als zij alleen thuis is. Ook moet ik onder manipulatie in de kleding klusjes en opdrachten voor haar doen, wanneer ik dit niet doe zal ze mij verlinken….
Heel vervelend en appart maar hoe kan ik het beste hier mee om gaan?
Hij kan niet tegen het woord "smeerlap" (Verhaal 165)
Ik zit met iets en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.. Mijn vriend is jarenlang uitgescholden door zijn ex van "smeerlap" , nu wat ik heel raar vind ze zijn 5 jaar uit elkaar en telkens hij het woord hoort bv: op TV ofzo of als zijn moeder zegt tegen hem dat hij een "smeerlap" is wordt hij heel erg lastig.. Ik vroeg hem waarom ? En dan zegt hij dat dat uitscheldwoord van zijn ex is dat zij altijd "smeerlap" zij en dat niemand anders dat moet zeggen dat zijn moeder iets anders dan maar moet zeggen maar geen "smeerlap" als ik dan vraag waarom mag u moeder dat dan niet zeggen zegt hij mij: dat hij die tijd probeert te vergeten.. ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken..? Is hij dan nog niet over zijn ex of wat denken jullie hiervan?
Hopelijk geven jullie mij antwoord ✌
We hebben elkaar al 7 maanden niet gezien (Verhaal 161)
Wij waren altijd het leukste koppel (Verhaal 158)
We doen dezen dingen en delen ook het bed nog steeds. Alleen nu hebben zijn kinderen (12 & 19) aangegeven dat ze het misschien beter vinden als wij uit elkaar gaan omdat ze bij mij het gevoel hebben altijd op eieren te moeten lopen. Dit is bij mij hard aangekomen want ik heb de afgelopen 10 jaar altijd voor ze gezorgd en lief en leed gedeeld. Nu is het in mijn man zijn hoofd volgens mij kiezen voor mij of voor zijn kinderen en ik weet even niet wat ik nu moet doen. Ik vind het jammer dat hij ze op deze manier heeft betrokken want nu staat het tussen ons en ons eventueel herstel in. We zijn al 10 jaar samen en waren altijd zo gelukkig.....heeft iemand hier ook ervaring mee ofzo
29 jaar lang heb ik nooit een relatie gehad (Verhaal 157)
Zijn ex is nog heel aanwezig in de familie (Verhaal 51)
Zijn ex lijkt er wel een wedstrijd van te hebben gemaakt om met iedereen uit zijn verleden nu opeens heel contact te zoeken. Ze was altijd erg op zichzelf maar nu opeens heel sociaal. Zoekt heel veel contact met zijn familie, houdt dit heel erg in stand door hun veel uit te nodigen. En dit ook zo naar zijn vriendgroep. ze heeft zelf ook alweer twee en een half jaar een vriend. Ze mag natuurlijk contact hebben met wie ze wil maar ik merk dat er naar mij toe door familie en vrienden een soort terughoudendheid is, gemaakt vriendelijk. Ze zeggen het niet maar merk aan kleine dingen dat ze haar nog missen in de familie en ik daardoor toch ergens achteraan sta. geen interesse in mij, wat ik doe. Soms kan ik het loslaten maar ben er ook vaak verdrietig om dat zijn ex na 3 jaar nog steeds zo aanwezig is.
Mijn huidige partner en zijn ex hebben geen contact meer, op feestjes e.d ontlopen we elkaar door andere dagen of tijden te komen.
Ik zag ineens dat hij egoistisch is (Verhaal 101)
Ik voel dat we uit elkaar groeien (Verhaal 151)
Ze stuurde mij dat ik voor haar niet moet vrezen (Verhaal 145)
Mijn man zegt dit ook hij schaamt zich heel erg, hij wil mij niet kwijt alleen zijn gezin telt. Duizende sms gestuurd naar elkaar gepraat .... Toch blijf ik met vragen zitten, moet ik hen geloven? Nu is er ook een nieuwjaarsdrink, moet ik mijn man laten gaan, het vertrouwen is voorlopig weg, ik hoor constant dat gekus. Ik kom zot gewoon van de vragen . Hij verteld mij constant hetzelfde ik heb spijt sorry sorry meer kan ik niet zeggen , ik krijg er soms medelijden mee
😪 Grts vrouw met gebroken hart
loopt weg van elk probleem (Verhaal 26)
Jullie hebben een toekomst opgebouwd. Bespreek het met hem, hoe jij je voelt. En kijk of hij open staat voor relatie therapie desnoods
Ja je verdient het om gelukkig te zijn en bemind en geliefd en verwend te worden. Laat het toe!! Niemand zal het erg vinden als hij uit jou leven is. Zij leven niet met hem maar jij ervaart de ellende
Kies voor je eigen geluk 🍀
Zelfs op vakantie draaide het om zijn vrienden (Verhaal 141)
Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben al ruim 6 jaar samen met mijn vriend waarvan 3 jaar verloofd.
Komend jaar gaan wij in het huwelijksbootje stappen.
Sinds vorig jaar 2020 wonen wij samen ik ben verhuisd naar zijn woonplaats. Waarvan mijn mensen op 1,5 uur reisafstand wonen. Hier heb ik het erg moeilijk mee gehad, maar heb het een plekje uiteindelijk kunnen geven.
Mijn partner drinkt heel veel, hij is altijd buiten met zijn vrienden.
Komt doordeweeks in de nacht/ochtend pas thuis (dronken).
Hij heeft altijd smoesjes o.a werk etc.
Een vriend is onlangs gescheiden en daar is hij ook heel veel mee.
Onlangs zijn wij met vakantie geweest, zelfs daar draaide het om zijn vrienden…..
Ik weet mij helemaal geen raadt meer, en ben erg ongelukkig.. toch heb ik stiekem nog een beetje hoop dat het goed komt maar ook weer niet..
Kunnen jullie mij advies geven? Dank alvast!
Ik verlang zo naar de initimiteit een knuffel vanuit hem (Verhaal 139)
Ik en mijn vriend hebben elkaar in 2006 leren kennen. Hij woonde in brabant en ik in drenthe maar de afstand deed ons niets veel over messenger en hij kwam twee wekelijks deze kant op of ik ging naar hem. Er zat 10 jaar tussen ons. na 5 jaar een relatie gehad te hebben is het uit gegaan omdat hij altijd tijd voor anderen maakte maar niet voor mij. We hadden een geweldig sex leven probeerden andere standjes en andere plekken. En konden niet van elkaar af blijven. We hebben beiden eenandere partner gehad na dat het uit gegaan is maar we bleven elkaar zien. Sinds een jaar zijn we weer bij elkaar. Dit was mijn initiatief, ik kon hem niet los laten en hij mij niet. Het was alleen veranderd. De sex was niet meer zo als het vroeger was. Maar we zijn inmiddels 7 jaar verder en ik dacht dat het misschien kwam omdat hij bang was me weer kwijt te raken. Inmiddels komen onderwerpen zoals samen wonen vanuit hem op tafel en denk ik dat deze angst er niet meer is. Hij knuffelt niet meer en een tongzoen krijg ik ook niet en sex is alleen op mijn initiatief en misschien 1 keer in de maand tot twee maand. Ik weet inmiddels dat hij de controle wil hebben in bed en het echt niet leuk vind als ik dat neem. Maar hoe prikkel ik hem dan toch dat hij sex met me wil. Hij wil het er ook niet over hebben als ik hem vragen stel dan geeft hij aan dat alles weten neit gelukkig maakt en dat ik het maar uit moet vinden. Van alles geprobeerd sexy zetjes, meer initiatief en leiding nemen, afwachtend en prikkelen door net wat meer blood en opmerkingen waarin ik laat zien dat ik hem wil, een dure hotel suite met een romantisch pakket en jacuzzi een spel waarbij je vragen beantwoord en in de sex elkaar verkend. Maar hij wijst me er in af als ik te veel initiatief neem. En als ik afwacht gebeurd er niets. Als hij opgewonden is van iets wat op het werk goed gelukt is en waar anderen naar hem opkijken of als hij 1 biertje op heeft en we bij anderen zijn geweest dan krijg ik hem soms zo ver om toch sex te hebben. Maar ook knuffels en de romantische dingen die hij eerder deed zoals een briefje schrijven, iets liefs meenemen, een lief zinnetje uitspreken, een liedje sturen waar de tekst van op ons sloeg, een tekening maken of me mee nemen ergens heen ook die dingen doet hij niet meer. Ik doe het omgekeerd nog wel want ik probeer te investeren in onze relatie. Ik wordt heel onzeker over mezelf. Of ik niet aantrekkelijk genoeg ben of ik misschien iets niet goed doe of hij misschien niet van me houd. Maar ik weet dat hij van me houdt en dat ik best goed in bed ben. Dit is thans de feedback die ik uit vorige relaties krijg. Ik heb ook vorige sex partners bevraagd zij gaven mooie feedback waar ik goed in ben en waar ik iets minder in ben in bed en in de relatie. Maar het lijkt op mijn vriend geef effect te hebben. Ik verlang zo naar de initimiteit een knuffel vanuit hem, het initiatief tot sex of iets anders uit hem om te laten blijken dat ik belangrijk voor hem ben. Hij geeft aan dat mijn verwachtingen te hoog zijn en dat ik me niet zo druk moet maken. HIj houd wel van mij en er is niets aan de hand, maar zo voelt het niet. Het maakt me verdrietig en radeloos ik weet dat hij van me houdt maar ik krijg niet waar ik ook behoefte aan heb. En hoe meer ik dan maar zorg dat ik mezelf verwen seksueel of mezelf genegenheid geef hoe meer afstand hij neemt. Ik voel me radeloos het doet erg veel pijn, maar hij lijkt daar niet bewust van ook al vertel ik het hem.
Ik voel mij op de laatste plaats staan (Verhaal 135)
Groetjes Lot
Ik ben mijn veilige haven kwijt (Verhaal 133)
Alleen wil ik hem niet kwijt (Verhaal 131)
Maar aan 3 maanden zwangerschap merkte ik een afstandelijker man. Ik vond briefjes ( hij zei van zijn ex) ok ja dat kon. Maar van dat punt ben ik onzeker beginnen worden, ook wel emotioneler door de hormonen. Vanaf dan hadden we veel ruzie. Die altijd over hetzelfde ging. Affectie. Ik moest er altijd om smeken.
Aan 6 maanden vond ik terug een briefje. Dezelfde week ben ik in zijn gsm gaan kijken. Nog nooit eerder gedaan maar ik wou zekerheid.
Berichtje gelezen op snap. Waar erin stond doe maar lieveke. Hij stuurde al maanden naar een ex van hem. Dit op factuur gezien toen.
Als ik hem dat vroeg was alles een misverstand.
Hij kwam ook kwaad dat ik hem gecontroleerd had.
Ik heb dit in mijn vorige relaties nooit gedaan. Maar nu had ik zo slecht voorgevoel.
We zijn nu 2 maanden verder. Ik kan hem niet vertrouwen. Van t minste dat hij op zijn gsm zit, word ik angstig.
Wat nog een probleem is althans voor mij. Hij heeft porno nodig om te kunnen klaarkomen tijdens de seks. Hij begrijpt niet waarom ik daar moeilijk over doe. Maar ik vind dit kwetsend.
In alle onze discussies kom ik uit als moeilijk, onverdraagzaam persoon.
Ik vergeef hel iedere keer. Zie hem heel graag maar besef dat dit zo niet verder kan. Alleen wil ik hem niet kwijt.
Sinds ze heeft verteld dat ze is misbruikt door haar stiefvader (Verhaal 130)
Sinds ze het heeft verteld hebben mijn vrouw en ik geen gemeenschap meer gehad, ik probeer haar er niet toe te verlijden en hoe raar ook: ze is voor mij ook niet meer aantrekkelijk op dat vlak omdat ze nu al heel lang in therapie zit en ik vooral medelijden met haar voel. We zijn nu bijna 3 jaar verder en momenteel is het eigenlijk vrij rustig binnen onze relatie. Ik probeer een goede papa te zijn voor de kinderen, probeer het bespreekbaar te maken in de familie. Probeer de band tussen haar en haar moeder te verbeteren en samen zijn we af en toe in relatietherapie. In het begin ben ik heel boos geweest, had ik veel vragen etc etc maar ondertussen is alles van mijn kant wel bekoeld. Ik heb geen idee of onze relatie stand houdt want mijn vrouw is ondertussen erg veranderd, heeft behoefte om afstand te nemen en ik geef haar alle ruimte.
Wat ik mis is intimiteit. Ik kijk af en toe porno maar we hadden meerdere keren per week sex en ik mis dat. Het lijfelijke contact. De smaak van haar kutje. Lekker met elkaar bezig zijn. Voor haar is het een no-go en ik heb de vrijheid het elders te zoeken. Ik ben naar een "huis" geweest maar daar kreeg ik geen erectie. Ik mocht niet zoenen, een dame ging voorover op bed zitten zo van "hang hem er maar in" maar dat werkt niet voor mij. Nu ben ik geen onaantrekkelijke man en heb ik met een andere vrouw wat geprobeerd maar daar voel ik me niet fijn bij. Zij werd verliefd op mij (mijn vrouw weet ervan overigens hoor omdat ze me het gunt) dus dat werkt niet voor mij.
Zijn er meer mensen (mannen en vrouwen) in een soortgelijke situatie en hoe ga je hier mee om? Zijn er wellicht vrouwen die geen intimiteit hebben vanwege ziekte van een partner oid of een soortgelijke situatie maar die wel gewoon hun gezin in stand willen houden en met toestemming intimiteit elders mogen zoeken? Wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen? Sites voor contacten hiervoor kan ik niet vinden namelijk. Voor mij zou het fijn zijn om een vast maatje te hebben 2 of 3 keer per week om lekker een uurtje fysiek te zijn. Gewoon om de hele situatie de baas te blijven. Reacties zijn welkom en laat anders je emailadres achter, dan hebben we wel contact verder. Leeftijd, uiterlijk etc vind ik echt niet zo belangrijk. Ik denk dat als je dit leest en hetzelfde voelt we elkaar wel begrijpen.
Mijn vrouw heeft een postnatale depressie (Verhaal 4)
Na de geboorte van ons eerste kindje is mijn vrouw in een postnatale depressie beland. Ze heeft het erg zwaar. Dat zie ik wel en ik probeer haar te helpen om haar op allerlei manieren te ontlasten maar het verandert niet veel aan de depressie.
Soms is ze bang ons kind wat aan te doen en soms kan ik niet eens naar mijn werk. Op het werk tonen ze wel begrip gelukkig maar ik ga me steeds meer alleen voelen in de relatie. Wie heeft er als partner ook ervaring op dit gebied?
Mijn vrouw heeft nu medicatie en ook psychische hulp, maar ik voel mezelf zo onthand en ook wel alleen hierin. Ik merk ook dat de aandacht vooral op haar is gericht en dat anderen denken dat ik het wel ga redden. Dat is ook een beetje mijn eigen schuld want ik durf niet zo goed om hulp te vragen.
Wie herkent zich hierin en wat heeft geholpen?
Beste Anoniem,
Het ligt zo voor de hand, maar... zoek hulp! Zoals je zelf al aangeeft, alle aandacht gaat naar jouw partner. Maar ook jij kunt een luisterend oor gebruiken. Dat kan een goede vriend zijn, een familielid of een therapeut.
Vraag daarnaast om hulp. Het is niet gek om wat ondersteuning te kunnen gebruiken in deze situatie. Ik denk ook niet dat iemand een hulpvraag gek zou vinden.
Ga met je baas in gesprek over gedeeltelijk verlof zodat je thuis even bij kunt springen, vraag vrienden of familie of zij kans zien de situatie thuis in de gaten te houden zodat jij een uurtje iets voor jezelf kunt doen. Het hoeven geen grote dingen te zijn.
Uiteindelijk gaat het erom dat niet alleen jouw partner hier doorheen komt, maar jij ook. En het liefst dan samen.
Sterkte!
Op zoek naar een ander soort man (Verhaal 7)
Mijn verhaal is er een met goede afloop. Ook al heb ik nog geen serieuze relatie.
De ene na de andere relatie bij mij liep stuk. De eerste tijd was altijd leuk. Ik vond mannen die, zo vond ik, op mijn niveau zaten en die mij steunden met mijn opleiding. Ik kon vaak snel bij hen intrekken in een mooi huis, zo hoefde ik geen bijbaan om mijn studie te betalen, we gingen veel uit en gingen op leuke vakanties.
Na een tijdje begonnen dan de beschuldigingen over en weer: ik vond dat ze niet genoeg thuis waren, ze gingen zeuren over mijn uitgaven. Zij zeiden dingen als je bent een egoiste, je denkt nooit eens aan mij, je dramt je zin door en zelfs je bent een borderliner.
Een psycholoog vond dat laatste gelukkig niet. Hij was fijn om mee te praten maar echt verder kwam ik niet. Ik was nog steeds op zoek naar een man die van mij kon blijven houden en voor mij door het vuur zou gaan.
Een vriendin vroeg mij om naar een relatietherapeute te gaan. Dat kon, ook zonder relatie.
Daar kwam ik er achter dat ik verkeerd bezig was met 'zoeken'. In plaats van de wens een man te hebben die van mij zou houden, ging ik op zoek naar een man waar ik van zou kunnen houden. Met behulp van de therapeute kwam ik er achter wat die man voor eigenschappen zou hebben, wat voor mij belangrijk was in een man.
Inmiddels heb ik na een aantal 'eens en nooit weer' dates, een date gehad met een echt enige man. Warm, wollig, rustig, met veel eigenschappen die ik prettig vind. Ik ga vaker met hem uit maar van gelijk samenwonen komt het dit keer niet.
Ik heb het tegenwoordig ook prima met mijzelf alleen in mijn kleine huurflat. Ik denk wel dat ik van een man als hij kan houden en hoop dat het wederkerig gaat zijn. Als dat zo is, dan is het tijd om het samenwonen weer te proberen.
Hij weet geen raad met problemen van deze aard. Is dit een aandoening? (Verhaal 128)
Ze begrijpt niet dat ik er jaloers om ben. Ligt dit aan mij? (Verhaal 127)
Hoofd en hart hebben een enorme battle met elkaar (Verhaal 125)
Ik heb al een lange tijd het gevoel dat mijn hoofd en hart een enorme battle met elkaar hebben. Ikzelf ben 29 jaar en reeds 5 jaar samen met m’n huidige partner.
Alles begon zeer mooi, maar al snel in de relatie merkte ik dat mijn partner in het bijzijn van anderen zijn alcoholgebruik niet kan beperken. Wanneer hij met mij alleen op stap is, kan hij het wel.
Door het alchoholgebruik zijn er enorme kraken in onze relatie gekomen. Zo is hij al verschillende nachten niet thuisgekomen en wist ik niet waar hij was. Nachten niet geslapen en zitten huilen. Ik heb hem KO nog van straat gaan oprapen,… . Ook zijn humeur veranderd enorm… van eerst heel triest naar agressief. Doorheen de jaren is zijn lontje ook alsmaar korter geworden. Uit het niets kan hij ontploffen en begint hij met zaken te smijten en jammer genoeg heeft hij zich doorheen de jaren ook al fysiek tot mij gekeerd.
En toch lukt het me om na al die incidenten m n te zeggen van nu is het genoeg. Ik verlaat hem.
Ik leef met een enorme angst, elke dag opnieuw.
Wanneer hij bvb een dag thuis is en ik moet werken, dan zit ik de hele dag met een enorme angst van: hopelijk gaat hij niet drinken, hopelijk verdwijnt hij weer niet, hopelijk blijft zn gsm bereikbaar,…. . We wonen sinds 3 jaar ook samen en in die 3 jaar heb ik hem nog nooit een nacht alleen durven laten door mijn angst en gepieker over wat hij dan zou uitsteken… .
Vaak heb ik ook huilbuien als ik over alle incidenten nadenk.
Ik weet het gewoon niet meer. Ik zie mijn vriend doodgraag. Hij heeft in zn jeugd redelijk wat meegemaakt en is afgelopen 2 jaar op verschrikkelijke wijze 2 familieleden kwijtgespeeld.
Het laatste stomdronken incident was een 3 tal weken geleden, waarop ik echt dacht dat hij in coma ging geraken. Zo bang dat in was die dag :( .
Hij zegt dan dat moeilijk is om elk jaar de datums terug te zien passeren waarop er iets ergs voor hem is gebeurd.
Ik heb het gevoel dat hij totaal niet beseft hoeveel hij me in de afgelopen 5 jaar al gekwetst heeft :(
Nu ik besef dat ik echt verliefd ben... (Verhaal 116)
Na een hele lange weg heb ik eindelijk terug kracht gevonden om terug volop te genieten van het leven al heb ik hier en daar nog een struikeling.
Zoals een waarom ik nu hier ben,
Al bijna 2jaar doe ik vrijwilligerswerk in een kleine werkplaats voor mensen met kwetsbaarheden , dit in samenwerking met het beschut wonen waar ik in zit.
Op die tijd fantastisch goede banden gekregen en vriendschappen met de mensen daar ,
Alleen voor mijn bazin/begeleidster daar heb ik meer dan vriendschap voor , sinds kort merk ik steeds meer hoe ik aan haar denk en speciaal redens vind om met haar te kunnen praten en dicht bij haar te kunnen zijn .
Nu ik besef dat ik echt verliefd ben ben ik bang dat ze dit te weten komt en dit de werking kan beïnvloeden .
Ik heb geen flauw idee wat ik nu moet doen,
Of beter gezegd hier mee omgaan want ik kan niets doen.
Niet enkel heeft ze een vriend en wil ik niet degene zijn die hun relatie wil kapot maken , maar ook wil ik niet dat dit gevolgen heeft op mogelijke gevolgen voor haar werk , aangezien dit gaat over een voor haar functie in de zorgsector is , en ethisch gezien dus een gevaarlijke kwestie is.
Vertrouw ik hem nog? (Verhaal 113)
of ik vertrouw hem nog ?
Ik deed alles opgeven voor hem verhuizen naar Limburg..
Ik weet het niet meer wat ik moet die verder mijn leven . Sorry ik ben doof
Intens verdrietig en bang (Verhaal 111)
Maar het lijkt er gewoon steeds meer op dat hij mijn grenzen niet respecteerd. En steeds minder in onze relatie investeerd.
Het is meerdere keren gebeurd dat mijn vriend en ik samen dingen aan het ondernemen waren (zoals: 1 jaar samen aan het vieren en Nieuwjaar samen aan het vieren op een intieme manier) , als zijn vrienden dan belde dan sprong hij meteen op en liet mij zitten. Hier heb ik van aangegeven dat ik me hier absoluut niet fijn bij voelde.
Een week of 3 geleden kwam hij zomaar uit het niets met het feit dat hij vond kunnen dat hij met andere vrouwen /vriendinnen/kennissen af zou spreken 1 op 1. Vanaf het begin van onze relatie heb ik hem duidelijk verteld wat ik hierin heb meegemaakt met mijn ex en dat ik het absoluut niet trek als hij 1 op 1 met andere vrouwen gaat afspreken. Toch blijft hij volhouden dat hij dit vind kunnen de laatste weken.
Afgelopen week waren we een weekendje weg met zijn ouders. En toen ik achter hem stond. Zag ik dat hij een vreemd nummer zonder naam in zijn berichten inbox had staan. Toen ik ernaar vroeg om dit bericht te openen deed hij heel raar hierover. Achteraf vertelde hij me dat een van zijn vrienden zijn nummer (mijn vriends nummer) aan een meid had gegeven die hij een weekend op een festival gezien had jaren terug en een paar keer op een verjaardag. Hij vind het niet vreemd dat die vriend van hem zijn nummer zomaar aan andere vrijgezellen vrouwen geeft. Zijn vrienden respecteren onze relatie als niet sinds dat ik ben hem ben komen wonen. En hij heeft dit toegelaten door steeds te uiten nar zijn vrienden toe dat hij totaal anders over dingen denkt dan mij.
Wat moet ik hiermee?
Ik wil alleen maar dat onze relatie ook 100 procent belangrijk is voor hem. En dat hij dat aan mij laat zien.
Mijn roze wolk was snel terug geland (Verhaal 109)
In het begin was alles mooi (Verhaal 74)
Een partner hoort zich nu te bewijzen en niet als de kinderen zijn. Bij twijfel niet doen. Intimiteit, bemind en liefde geven dat hoort in een relatie. Natuurlijk van werken ben je moe, of soms heb je me time nodig. Maar dat je al bang bent voor zijn reactie niet doen aub.. heb dat ook meegemaakt
Ook zou ik zijn reacties en gedrag nog scherper in de gaten houden en vergelijken met kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen . Mocht het vermoeden van narcisme of iets anders toenemen dan zou ik wel overwegen weg te gaan.
Hij had mijn eerste willen zijn (Verhaal 55)
Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan? Hoe kan ik hem helpen want ik ben radeloos. We houden teveel van elkaar om de relatie te beëindigen. He is my one and only.
Ik snap er niets van, houd hij me voor de gek? (Verhaal 46)
Wie houdt wie voor de gek
Vreemdgaan (Verhaal 19)
Om bij het begin te beginnen. Ik heb mijn relatie verbroken in augustus vorig jaar na een relatie van bijna 10 jaar, het was op en het was eigenlijk al een hele lange tijd op, maar nooit gedurfd de knoop door te hakken. Na ongeveer 3 weken ging ik op tinder, ik zag hoe leuk een vriendin dit vond en hoe druk ze het er maar mee had, terwijl ik dit van te voren altijd had afgezworen ooit op tinder te gaan. Na een paar dates en het nodige one night stands, kwam ik een jongen tegen, laten we hem s noemen, moslimse jongen, ik ben zelf Nederlands, pittige man, al ben ik zelf ook niet de makkelijkste. We kwamen beide net uit een relatie en hadden in het begin de leukste tijd, we hadden geen verplichtingen en verwachtte ook niets van elkaar. Later werd het serieuzer, hij verwijderde veel van zijn social media en gaf aan dat hij het niet leuk zou vinden als ik nog met jongens sprak, die ik via Tinder had leren kennen. Logisch leek mij, dus dat kappte ik ook af, alleen met 1 iemand niet, daar sprak ik mee af en heb ermee gezoend, s kwam daar achter en werd heel kwaad, het contact hebben we niet verbroken. Ik had wel over meerdere dingen gelogen, zoals de vakantie die ik met mij ex heb gemaakt om te kijken of er nog iets in zat terwijl ik tegen s heb gezegd dat ik met mij beste vriendin op vakantie was. Ook hier kwam hij achter doordat mijn ex foto's had gestuurd van de vakantie en hij deze omgeving herkende. Later kwam ik er achter dat hij contact had met een meisje en hier mee had afgesproken, hier werd ik heel kwaad om en voelde me vernederd, terwijl ik weet dat ik dat niet kan zijn, ik heb namelijk ook over genoeg gelogen. We kwamen tot de conclusie dat het misschien beter was om te stoppen, we kwamen namelijk allebei uit een relatie en misschien waren we niet toe aan een nieuwe. Toch bleven we contact met elkaar opnemen, we misste elkaar en wilde elkaar zien. Nu hebben we oud en nieuw samen gevierd, een vriendin kwam langs, ze wilde niet alleen zijn, logisch, dus met een paar vrienden heb ik een leuke oud en nieuw gehad. Mijn vriendin bleef slapen, maar ook s bleef slapen. S en ik hebben het wel eens over trio's gehad en wilde dit allebei wel eens proberen, al had ik wel gezegd dat ik dit niet wilde met een vriendin, ik wilde mijn vriendschap niet op het spel zetten. Uiteindelijk lagen we met zijn 3e in mijn bed en mijn vriendin vroeg aan s of ze hem wilde kriebelen, ik zag daar op dat moment niet het probleem in, al had ik wel een licht gevoel van jaloerzie, heel slecht ik weet het. Ik was op dat moment half in slaap gevallen en na het wakker worden, zaten we met ze 3e te dollen, mijn vriendin gaf aan dat ze van een dominante man hield en dat hij sterke handen had, uiteindelijk sloeg hij haar op haar billen en was mijn gevoel van een trio met een vriendin verdwenen. Ondanks het feit dat ik wist dat zij het waarschijnlijk niet wilde, had ik tegelijkertijd het gevoel dat ik haar het meest vertrouw, ze gaf namelijk ook niet aan dat ze het niet fijn vond. 2 dagen later, mijn vriendin appt mij dat ze me wilt zien en spreken over iets belangrijks. Nadat ik bij haar ben aangekomen, geeft ze aan dat ze wilt dat ik het contact met s verbreek. Ik vraag haar waarom, ze geeft aan dat hij meerdere keren heeft geprobeerd om aan haar billen te zitten, nadat ik naar het toilet was gegaan. Hij kriebelde haar eerst in haar nek en ging daarna steeds meer naar beneden. Ik werd zo kwaad en kreeg het zwart voor me, hoe kon hij zo met mij vriendin om gaan, terwijl er tegelijkertijd in me om ging waarom ze daar niet eerder iets van zei en net deed alsof er niets aan de hand was en hem wel vroeg te blijven kriebelen in zijn nek. Ik ben als een gek naar hem toe gegaan en heb gevraagd waarom hij tegen mij had gelogen, ik had namelijk daarvoor aan hem gevraagd hoe vaak hij aan haar billen had gezeten, hij gaf aan 2 keer, daar ben ik zelf bij geweest, later bleek dat die 4 keer aan haar billen had gezeten, maar dat had die niet gezegd, hij gaf aan dat die daar niet het kwaad in zag, omdat mijn vriendin naar zijn mening tekenen aangaf dat ze er wel interesse in had. Ik.werd kwaad want hij had dit met mij moeten bespreken en hij dacht alleen maar aan zijn eigen genot. Hij zegt dat die er spijt van heeft en wilt zijn excuses aan haar aanbieden, maar zij wilt hem met geen mogelijkheid meer zien. Hij zegt dat als zij van mij eist te kiezen, ik voor haar moet kiezen omdat zij me beste vriendin is en hij de gene is geweest die een fout heeft gemaakt, maar aan de ene kant wil ik niet kiezen en ben ik meer om s gaan geven, dan ik eigenlijk had gewild. Ik heb het gevoel alsof ik de controle kwijt ben en straks 2 mensen kwijt raak, wat moet ik nu doen?
Maar is het, waard om je vriendschap op te geven ? Je vriendin is eerlijk tegen je geweest en S niet
Ik wil mijn vriend terug (Verhaal 11)
hoi mijn naam is maia ik ben 36 jaar en 9 jaar getrouwt geweest met een geweldadige man die op groffe wijze dwong dingen te doen bij hem met hem die ik niet wou,hij was zwaar alcoholist,ook in mijn verleden ben ik vaak gedwongen dingen te doen die ik niet wou,
nu heb ik 2 jaar een nieuwe vriend en leid ons sexleven er onder omdat ik sommige dingen niet fijn vind om te doen die hii wel graag wil van mij,ik heb uiteindelijk voorgesteld om een openrelatie aan te gaan zodat hij bij andere vrouwen kan krijgen wat mij niet lukt om hem te geven,
maar dat werd een ramp hij sloeg er in door en zag mij niet meer staan en het heeft bijna onze relatie gekost hij heeft nog steeds contact met een vrouw die geweldig vond in bed hij houd van mij zegt hij en wil accepteren dat ik het heb stop gezet die openrelatie maar begrijpt niet waarom ik voel me erg onzeker en doe alles om onze relatie te redden,
maar wil niets liever dan dat hij zou zeggen,ik wil jou alleen hoe je ook bent ,maar dat zegt hij niet en mijn gevoelens lijke hem ook niet veel te intreseren,ook zijn we een hele tijd naar sexclubs geweest en zo maar ikkwam er achter dat het niets voor mij was hij vond het geweldig,
ik wil mijn vriend terug die echt mij alleen wou en zegt ik respecteer jou verleden en we gaan er voor samen zonder al die dingen maar dat doet hij niet,ik weet me geen raad meer,wat nu
Beste Maia,
Als ik jouw verhaal lees, dan lijk je te kiezen voor relaties met mannen waar je zelf niet gelukkig van wordt.
Het is denk ik vooral belangrijk dat je bij je zelf op zelfonderzoek uitgaat wat de reden is dat je dit doet.
Op basis van je verhaal lijkt het erop dat je een laag gevoel van zelfwaarde hebt en dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven en vooral bezig bent met dat je partner gelukkig is.
Je zou juist vooral moeten kijken wat jou gelukkig maakt. En te voelen dat jij het waard bent om een leuke vriend te hebben.
Nu trek je mannen aan die passen bij jouw huidige zelfbeeld, bij wat jij uitzendt naar jouw omgeving.
Als jij anders naar jezelf kijkt, blijer bent met jezelf, jezelf respecteert, dan straal je dat uit, en dan trek je mannen aan die jou ook respecteren om wie je bent.
Ik zou je adviseren om daar ofwel zelf mee aan de slag te gaan, ofwel om hulp in te roepen van een hulpverlener / therapeut / psycholoog, die samen met jou de nodige stappen kan zetten.
Ik wens je veel succes, warmte en liefde voor jezelf. :-)
Welke keus moet ik maken? (Verhaal 61)
nu zijn we gestopt met alcohol en ben ik in behandeling om aan mezelf te werken en heeft hij medicatie die voor hem aan slaan en hij gaat ook in behandeling om aan zichzelf te werken.
dus nu is mijn vraag moet ik mijn keuze baseren op de feiten vanuit het verleden of moet ik mijn keuze baseren op de toekomst met mogelijke positieve veranderingen.
beide keuzes ben ik bang voor want het kan allebei goed en slecht aflopen en ik weet echt niet wat ik moet doen
heeft iemand tips
Is jullie liefde oprecht voor elkaar, dan heb je toch niks te verliezen. Blijf inderdaad in je eigen stekkie om de rust te bewaren.
Relatie hoort gezond te zijn, met passie, geliefd en respect naar elkaar toe. Geen verwijten maar uitpraten...
Ik wil dat ze stopt bij de vereniging (Verhaal 58)
Jaren last gehad van de klachten maar, nooit beseft dat dit ADHD was (Verhaal 106)
Mijn man alcohol verslaaft! Hij vindt van niet. (Verhaal 48)
We zijn inmiddels 2á3 jaar bezig mijn kinderen en ik om hem te vertellen dat hij minder moet drinken gemiddeld is hij 3x in de week stomdronken. Vloekt scheld tiert tegen ons allemaal. Tot de dag dat er geweld bij kwam en hij verplicht naar de huisarts en psycholoog moet. Pillen erbij zodat hij ziek wordt als hij drinkt.
Maar het is nog steeds allemaal onze schuld dat hij een probleem heeft.
We zouden ergens anders kunnen gaan wonen maar de kinderen willen hun spullen niet kwijt en de hond kan niet mee
Ben mede schuldige aan deze situatie. (Verhaal 104)
Daarna ben ik in zware depressie geraakt en ben hulp gaan zoeken. Inmiddels heb ik nu hulp en werk ook aan mijn problemen.
In onze relatie hebben we afgesproken ook aan ons te gaan werken en onze problemen en nadat ik aan mij heb gewerkt we gaan werken met een relatie therapeut. Dit zal nog wel maanden duren voor zover is.
Op moment gaat goed en soms een terugval.
Ik ben wel erg controlerend naar haar en check soms stiekem ook haar mail en tel. Ben een paar keer een telefoonnummer tegen gekomen die ze soms verwijderd en er weer in zit. En blijkt ook van de andere man te zijn. Ze zegt dat alles is af gekapt en focust op ons. Maar mijn onderbuik zegt dat ze liegt. En weet niet of ik haar moet vertrouwen. Telkens als ik zie dat die nummer er weer in staat raak ik weer in mijn depressie.
Ik kan niet zeggen dat ik in haar tel heb gekeken en weet niet wat ik hier mee aan moet. Als ik over ander begin krijg ik niet het antwoord naar mijn voldoening.
Ik houdt veel van haar wil echt voor haar vechten. Maar andere kant voel ik mij zo gekwetst en kwaad dat ik soms niet weet wat ik moet doen. Ik ben ook niet ene heilige heb haar in loop der jaren ook gekwetst. Daar voel ik mij enorm schuldig over en heeft ook impact op mijn depressie. Ben mede schuldige aan deze situatie.
Heb het idee dat mijn vriendin terughoudend is en een ander niet los kan laten.
Hoe moet ik omgaan met deze situatie? Ik weet me geen raad en kan geen kant op. Moet ik de andere benaderen die contact heeft of zoekt. Moet ik haar confronteren? Dit heeft ook veel invloed op mijn depressie. Ben ik te jaloers of te controlerend? Moet ik vetrouwen geven aan haar en haar zelf tijd geven dit zelf te stoppen?
Ik wil onze relatie redden maar weet niet hoe. Spelen ook kinderen in spel. En ook. Voor hun wil ik vechten voor onze relatie.
Op moment gaat goed en soms een terugval. (Verhaal 103)
Daarna ben ik in zware depressie geraakt en ben hulp gaan zoeken. Inmiddels heb ik nu hulp en werk ook aan mijn problemen.
In onze relatie hebben we afgesproken ook aan ons te gaan werken en onze problemen en nadat ik aan mij heb gewerkt we gaan werken met een relatie therapeut. Dit zal nog wel maanden duren voor zover is.
Op moment gaat goed en soms een terugval.
Ik ben wel erg controlerend naar haar en check soms stiekem ook haar mail en tel. Ben een paar keer een telefoonnummer tegen gekomen die ze soms verwijderd en er weer in zit. En blijkt ook van de andere man te zijn. Ze zegt dat alles is af gekapt en focust op ons. Maar mijn onderbuik zegt dat ze liegt. En weet niet of ik haar moet vertrouwen. Telkens als ik zie dat die nummer er weer in staat raak ik weer in mijn depressie.
Ik kan niet zeggen dat ik in haar tel heb gekeken en weet niet wat ik hier mee aan moet. Als ik over ander begin krijg ik niet het antwoord naar mijn voldoening.
Ik houdt veel van haar wil echt voor haar vechten. Maar andere kant voel ik mij zo gekwetst en kwaad dat ik soms niet weet wat ik moet doen. Ik ben ook niet ene heilige heb haar in loop der jaren ook gekwetst. Daar voel ik mij enorm schuldig over en heeft ook impact op mijn depressie. Ben mede schuldige aan deze situatie.
Heb het idee dat mijn vriendin terughoudend is en een ander niet los kan laten.
Hoe moet ik omgaan met deze situatie? Ik weet me geen raad en kan geen kant op. Moet ik de andere benaderen die contact heeft of zoekt. Moet ik haar confronteren? Dit heeft ook veel invloed op mijn depressie. Ben ik te jaloers of te controlerend? Moet ik vetrouwen geven aan haar en haar zelf tijd geven dit zelf te stoppen?
Ik wil onze relatie redden maar weet niet hoe. Spelen ook kinderen in spel. En ook. Voor hun wil ik vechten voor onze relatie.
Bang dat mijn vriendin in de gevangenis terecht komt (Verhaal 100)
Ik heb bang dat ze haar ooit is gevangenisstraf gaan geven.
Heb haar er daarjuist op aangesproken maar ze zegt dat ze " alleen " nog zal stelen als haar rekening in de min staat en enkel in 2 winkels.
Ik ben hier niet mee akkoord en zei dat ik niet wil da ze ooit nog steelt,vooral omdat ik haar 350 euro de maand geef om haar te helpen zodat ze geen geldnood zou hebben.
Vlammende ruzie en verwijten natuurlijk.
Ik ben een maand geleden gestopt me wiet smoren,voor mezelf maar ook voor haar omdat mijn karakter zo zwaar verandert en omdat ze bang heeft dat ik een psychose zou krijgen.
Dus smijt ze in mijn gezicht dat het mij 3 jaar met vallen en opstaan heeft geduurd om eindelijk te stoppen.
En krijg ook redelijk veel van mijn ouders,zij zegt dan dat zij niet zo verwend is en geen geld/spullen krijgt van haar ouders zoals ik.
Ben ik zo onredelijk omdat ik niet wil dat ze uiteindelijk is een zware straf gaat krijgen??
En ik steun haar ook financieel dus ze krijgt hulp.
Vind het dus niet onredelijk wat ik vraag van haar.
Wat is jullie mening want word hier gek van
twee dagen later is het alsof er niets gebeurd is (Verhaal 52)
Hij doet bijvoorbeeld iets waarvan hij weet dat ik het er niet mee eens ben, maar nog voor ik kan zeggen goed, of fout. begint hij al ruzie te maken dat hij toch doet wat hij wilt, en als ik het er niet mee eens ben dan moet ik maar weggaan, dan is hij klaar met mij. En dan is het uit. Maar ik ben dan volgens hem degene die begint terwijl ik dan nog niets gezegt heb. Dan blijft hij ook alleen maar schreeuwen, en als hij niet schreeuwt negeert hij mij, er valt dan ook niet mee te praten. 2 dagen later is het alsof er nooit iets gebeurd is. Dit heeft hij dus 1/2 keer per jaar. Iemand hier ervaring mee ?
Hij wil gewoon zo weinig mogelijk aan ons besteden (Verhaal 98)
zaamen hebben wij 2 kinderen
naast dat heb ik 2 kinderen uit mijn eerdere huwelijk en hij heeft er ook 2 uit zijn eerdere huwelijk
1 keer in de 14 dagen komen zijn kinderen bij ons logeren en 1 keer in de 14 dagen gaan mijn kinderen logeren bij hun vader
wat mij heel erg stoort an me partner is dat hij heel erg gierig is
De boodschappen en de meeste rekeningen betaal ik het enige wat hij betaald is de huur
dus als er 1 x in de 14 dage alle 6 Kids bijmekaar zijn ben ik die geene die er voor moet zorgen dat er genoeg eten is voor iedereen
Mijn kinderen uit eerdere huwelijk zijn pubers van 12 en 13 en die van hem zijn 14 en 15 dat vraagt heel wat eten maar mijn man is da heel laks in hij koopt nooit wat voor de Kids naast dat moeten de 2 kleintjes van 5 en 3 ook eten en verzorgd worden maar da heeft mijn man ook geen omkijken na
Als er eten klaar is is hij well de erste die aanschuift en dat ergert mij het meeste
Dat hij nooit wat voor ons koopt vind ik heel erg triest
Gelukkig heb ik een goed betaalde baan waardoor de kinderen niets te kort komen maar het blijft well an me knagen dat hij nooit iets voor ons over heeft
Hij neemt niet eens wat lekkers voor bij de koffie of thee savonds mee well verwent hij zich zelf met lekkere dingen voor in de avond voor de tv soms vraag ik me af wat moet ik met zo iemand vanaf dag 1 was hij gierig maar in het begin let je da niet op omdat ik mijn eigen geld heb en altijd alles zelf betaalde
uit eten doen wij ook nooit en als wij een keer wat leuks doen met de Kids ben ik degene die alles regelt en betaald het is niet zo dat hij het financieel slecht heeft in tegendeel hij heeft een eigen bedrijf met werknemers dat heel goed loopt hij wil gewoon zo weinig mogelijk an ons besteden
Moet ik hem vertrouwen of niet :( (Verhaal 97)
Ik weet waar ik steken heb laten vallen en wil hier graag aan werken.. (Verhaal 96)
Zij heeft het uitgemaakt omdat ze geen gevoel meer had, hierdoor kwamen er veel irritaties richting mij en dit trok ze niet meer. We hebben er toen samen voor gekozen om rust te nemen van elkaar en even een tandje minder te geven. Zij zag dit blijkbaar als definitief en ik als een break. 2 weken na dit uitgaan melde ze dat ze geen behoefte had aan contact en echt verder wilde. Ik accepteerde dit.
Ik heb hier veel van geleerd door te reflecteren op onze relatie. Ik heb wat problemen opgesomd die ik toen die tijd niet in heb gezien of willen zien:
• Door de avondklok zat ik erg in de sleur van werk, school & relatie. We zagen elkaar op vaste dagen omdat we niet elke dag bij elkaar konden slapen. Ik had dit zelf niet door en ben hier door minder energie in de relatie gaan steken.
• We hebben het hier deels over gehad, ze irriteerde zich aan mijn planning. Ik kon hier lastig van afwijken om wat meer spontane dingen op te maken met haar. Ik zag dit ook in en had hier moeite mee.
• We hebben ruzies gehad om dit soort dingen maar op dat soort momenten werd ik vooral moe van het gezeur. En kalmeerde haar en stelde der gerust. Hierna ging ik weer vrolijk verder met mijn leven. Maar hoe vaker dit voorkwam hoe groter de frustratie en het wantrouwen bij haar. En de irritatie bij mij dat ze elke keer drama kwam schoppen. (Achteraf merk ik dat ze een goed punt had en ik daar nonchalant mee om ben gegaan. Hier heb ik ook spijt van)
• We hadden beter en op een andere manier moeten communiceren. Ik had mijn zwakte meer moeten toegeven en open moeten staan/begrip moeten tonen, ook vanaf haar kant.
Vorige week toch contact gezocht omdat ik merkte dat het voor mij nog niet officieel afgesloten was. Ik wilde graag nog eens zitten met haar en onze relatie en de afsluiting hiervan bespreken. Hier had zij geen behoefte aan. Ze vertelde dat ze verder wilde gaan met haar leven, dat er al vanaf januari twijfels speelden en dat het vanaf toen meer als een broer zus relatie voelde. Ze melde ook dat ze 2 weken nadat het uit was het leuk is gaan hebben met iemand anders. Dit was voor mij een flinke smak, ik hoopte dat de rust die ze wilde en ik respecteerde ervoor zou zorgen dat we naar een aantal weken, maanden er voor zou zorgen dat we en vooral zij weer vertrouwen zou krijgen in onze relatie.
Ik wil haar ondanks de manier rommelige manier van afsluiten terug.. Ik weet waar ik steken heb laten vallen en wil hier graag aan werken.. Samen met haar zodat we weer samen gelukkig kunnen zijn.
Ik ben 100% zeker dat ik deze vrouw in me leven wil (Verhaal 93)
Thema sex is lastig (Verhaal 91)
Ik ben gemixt boos, verdrietig en blij (Verhaal 84)
De vriendengroep van mijn vriend (Verhaal 83)
We hebben beide hiervoor korte relaties gehad en gedate maar dit is voor ons allebei de 1e (en hopelijk natuurlijk enige) langdurige relatie.
Een van de dingen die ik erg aantrekkelijk aan hem vind is zijn drive. Als hij iets leuk vind gaat hij er 100% voor studie/stages/hobby's/werk altijd doet hij zijn best en probeer hij het meeste eruit te halen.
Sinds een aantal weken heeft hij weer wat actiever contact met wat oude vrienden die compleet het tegenovergestelde zijn. Ondanks dat ze 5 - 10 jaar ouder zijn gedragen ze zich in mijn ogen als een stel pubers (leven van diepvries maaltijden, nachten lang drank, drugs en feestjes met veel jongere mensen associaal gedrag, vandalisme etc) en proberen ze mijn partner daar de hele tijd in mee te trekken. Daarnaast is 'vrouw vriendelijkheid' 'monigamie' en 'respect' niet iets waar ze echt bekend mee zijn wat al enige keren voor een woorden wisseling heeft gezorgd.
We hebben het er al over gehad dat ik hem natuurlijk alle gezelligheid gun maar hij vooral eerlijk moet zijn of hij hier wel of geen behoefte aan heeft aangezien hij overduidelijk in een andere leeftijdsfase zit.
Hij gaat de laatste weken telkens mee in de verzoeken van deze vrienden om vervolgens de hele tijd te klagen dat het achteraf niet leuk was en hij liever thuis was gebleven. Om vervolgens de week daarop het toch weer 'aan te kijken'. Vorige week kwam hij thuis met het verhaal dat een van de vrienden uitgenodigd was voor een studentenhuisfeest en daar graag met de hele groep heen wilde gaan. Aangezien iedereen in dit studentenhuis +/- 15 jaar jonger is heeft mijn vriend besloten niet mee te gaan omdat hij dat een vies idee vond. Achteraf gaven zijn vrienden aan dat het een van de beste feestjes van het jaar was ondanks het leeftijdsverschil maar ik vind het eerlijk gezegd heel zielig dat de op deze leeftijd nog naar dit soort feestjes gaan.
Waar mijn irritatie (of zeg eigenlijk maar afgunst) voor deze groep met de week groeit blijft er bij mijn partner toch een bepaalde nostalgische hoop dat het weer zo gezellig word al vroeger..
Ik ben echt aan het aftellen tot het contact met deze jongens verwaterd of ze er eindelijk achter komen dat dit gedrag gewoon echt niet meer kan.
Achter me laten wat is geweest (Verhaal 79)
Mijn vriend heeft niet alles op de rit en ik wel (Verhaal 76)
Wat moet ik doen? (Verhaal 73)
ik voel me niet echt veilig, hij kan erg impulsief zijn. tips? (Verhaal 71)
Ik en mijn ex vriend zijn sinds een half jaar uit elkaar na een hele lange relatie. Ik heb een half jaar nog contact gehad met hem om te kijken of hij zich alleen kan redden. Uiteindelijk waren we het er beide over eens om elkaar met rust te laten en het leek goed met hem te gaan. Ik had de moed bij elkaar verzameld om het contact met hem te verbreken. Hij heeft drie stoornissen en een aantal chronische ziektes en ik kon niet langer voor hem zorgen. Ik voelde mij niet meer zijn vriendin, mijn emotionele tank was leeg en ik voelde me soms erg alleen in de relatie. Toen ik het contact verbrak ging het mentaal erg slecht met hem daarna. Hij voelde zich in de steek gelaten en richtte dat op mij. Hij stelt zich afhankelijk op en weet niet goed hoe hij met die gevoelens om kan gaan. Ik gaf aan dat zijn gevoelens niet mijn verantwoordelijkheid zijn en dat ik dat niet voor hem kan veranderen of opvullen. Alleen voel ik me niet echt veilig, omdat hij me een keer bedreigd heeft. Hij kan erg impulsief zijn soms. Heeft iemand tips hoe ik hier beter mee om kan gaan?
Problemen tussen mij en mijn partner (Verhaal 63)
Ik zit met een dilemma, een stelling waar ik lastig overheen kan stappen.
Ben benieuwd hoe anderen dit zouden ervaren.
Ik heb nu een relatie met mijn huidige partner, deze beslaat nu ongeveer 2 jaren.
Momenteel ben ik 18 weken zwanger van een tweeling, hartstikke leuk en wonderlijk.
Toch zijn er helaas behoorlijk wat problemen tussen mij en mijn partner, waarvan ik niet weet of we hier doorheen kunnen komen en onze relatie ' functioneel ' kunnen houden. We hebben hier meerdere gesprekken over gehad en eigenlijk, komt het niet echt tot een structurele oplossing, waardoor er zaken niet verbeteren en zorgt voor verwijdering, met name van mijn kant. Nu heb ik zoiets van, als eea niet werkt, dan is het misschien beter er een punt achter te zetten en verder te praten over hoe eea vorm moet gaan krijgen met betrekking tot contact vader, tweeling. Nu gaf hij aan, dat hij de relatie het liefst niet wil beëindigen, maar als dit wel gebeurd, niets met de tweeling te maken wil hebben omdat er nog een keuze is voor abortus..lees 18 weken zwanger, een fucking no go voor mij. Als de kinderen levensvatbaar geweest waren, hadden de zaken anders gelegen voor hem en had hij ze wel na een relatiebreuk willen zien en er een band mee willen opbouwen. Ik sta niet snel ergens van te kijken met mijn 10 jaar werkzaam zijn in de psychiatrie, maar ben hier toch wel even stil van. Graag zou ik lezen hoe anderen dit zouden beleven. Alvast bedankt.
Groetjes
80% ruzie (Verhaal 45)
We hebben onze 1 jarige relatie zo'n 80% ruzie gehad wegens stress van zijn thuissituatie en van mij met me verleden. Zoals zelfverminking, beginnende depressie, uithongeren, weinig zelfvertrouwen.
Ik ben altijd wat flinker geweest maar niet extreem dik. soms noemde hij me wel eens dikke als voor de grap en zei al van dit is njet grappig want je weet tlt ik ermee sukkel om niet dikker te worden..
we hadden ook steeds rizie over kleine dingetjes van. Je benr sreeds op de telefoon en vooral afspreken was hij boos op me..
Ik werd misbruikt in onze relatie en durfde het niet meteen te vertellen en daar was bij dus boos om toen ik het vertelde. Hij zij dat i vreemd ben gegaan en wou me dus dumpen.
Ik wijsde hem vaak af op het sex gebied omdat het vaak pijn doet als we sex willen hebben en daar werd hij dis altijd slechtgezind van en zegt altijd laat maar weet al genoeg. Je wijst me tovh alleen maar af en soms is het van het is klaar.
k heb het een jaar volgehouden omdat ik niet wou opgeven Aan hem en ging er goed eeonder door. Ik ongelukkig voelde me niet goed in me vel dus ben beginenn met eten en ben veel bijgekomen..
Ik hem voor hem een opleiding werk en begeleid wonen voor hem geregeld omdat hij bijna alles kwijt was. Hij is me er soms wel dankbar voor ondanks hij vaak zegt dat hij dat gedaan heeft...
Op een dag (nog geen 2 week geleden) tot hij naar me huis kwam was er al wat wrijvingen tussen ons.
hij stuurde steeds met een meisje die hij nog geen 2 weken kende..
En zij ja ze heeft het moeilijk haar vriend is doodgeschoten en nog geen 2wekem geleden is haar moeder gestorven aan de pillen..
Dus wil haar advies geven ga sttaks ook met haar gamen..
Ik ben heel extreem jaloers maar was vooral boos en heb het ook gezegt van toen ik het moeilijk had wou je me dumpen en haar ken je pas en wil je meteen helpen!! Wat is het fucking verschil..
Hij was boos op me en meteen van wehjoh laat zijn..
Ik weet wat ik fout gedaan heb ik slecht.. want ben volledig uitgeflipt (1ste keer in hele leven tot ik boos was en uitflipte en iemand sloeg)
Ik sloeg hem omdat hij me niet voorbij wou laten en hij zij je gaat vreemd dit en dat terwijl ik niet vreemdga. Hij controleerde meteen me gsm en zij het is gedaan het is uit.. terwijl ik dat niet meende want had er spijt van..
Die vrijdagnacht ben ik hem.gaan zoeken maar moest terug van de politie omdat helaas was..
Dag erna ging ik terug zoeken en hij toonde weinig interesse in me..
We hadden het terug met elkaar maar die donderdag tot hij naar huis ging met dat meisje gaan gamen.. had hij opeens een nieuwe iPhone gekregen van haar..
Wat ik raar vind tot je iemand van 2weken kent zomaar een telefoon geeft voor niks..
Zondag was hij bij me en hadden weer ruzie maar alweer over dat meisje.. en na de sex dumpte die me en ging met dat meisje chillen.
Ik ging er volledig onderdoor..
En vroeg me zelf af.. waarom heb ik een jaar volgehouden met iemand die niet alles voor mij overheeft..voor iemand die steeds met me gevoelens speelt.. heeft nu alles en ben ik niet meer goed genoeg ..ondanks dat was ik toch een beetje blij want had zo'n 70% minder stress.
Maar zijn weer terug samen want ik hou zielsveel van hem en miste hem te erg..
Sinds die tijd hebben we alleen mog maar ruzie over dat meisje..
Ik denkt tot hij het bij me inwrijft of iets te verbergen heeft dat het uit gaat.. ivm jaloezie..
Want als ik 1 woord over dat meisje zegt hebben we de grootste ruzie..
Zoals hij zij ze heeft haar kind bij zich dus ze mag niet drinken en efna van nee het is haar nichtje..
Dan van ja ze volgt jr op insta met een andere account en ze zei je doet crossen wil bet haar wel leren.. ik was slechtgezind dus zei van nee wil niet tot dat wijf het me leert en wat is haar account zo kan ik haar ontvolgen. Maar wil hij geeft het niet en wilt haar naam niet zeggen ondanks ik nu wel weet hoe ze heet.. en zegt van je begint waar wauw weet genoeg ze doet niks dit en dat..
ander voorbeeld. Ik en hij waren in de stad en hij moest perse dat meisje wakker maken op haar kamer.. (ik ging er niet mee akkoord want vind gewoon niet tot dat hoort.) Maar ik mag niks zeggen van hem over dat meisje want moet vertrouwen hebben..
Ik moest wachten 3n hij ging ff naar die kamers.. hij belde me op en flipte volledig tegen me uit tot ik haar stalkte op snapchat.. want zij zegt dat ik dat was..
Terwijl ik.toen haar naam niet kende en me volledig aan het focussen was op.me partner terug te krijgen.
hij kwam terug naar mij en bood niet eens zijn excuses aan.
Nu als hij bij me is en zij stiurt open die de berichten niet waar ik bij bent of begint dood vrolijk de berichten te lezen tussen haar.. en het dat raakt me heel fel omdat.ik tussen mij en hem afstand voel...
Ik weet niet wat ik moet doen..
Want hou zielsveel van hem.. maar andersom is het de vraag denk ik..
Heb iedere keer sex met hem in de hoop van tot hij echt van me houd en niet voor een andere gaat..
Maar sommige familie leden zeggen al van dat hij veel liegt en je gebuikt voor dingen te hebben en dan dumpt hij je..
Want hik heeft nog 1 waarschuwing op zijn werk en is slecht bezig op dr kamer.. dus heb een vermoedde tot ik nu nog goed ben en dalijk niet meer.. maar hoop tot ik ongelijk hebt....
Wie kan me helpen of raad geven..
Vastberaden grenzen stellen naar zijn familie (Verhaal 37)
Ik ben daar juist heel vastberaden in en blij dat ik dat heb gedaan.
we kunnen niet blijven negeren (Verhaal 30)
Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. We kunnen toch niet voor eeuwig beiden de andere kant op kijken en negeren wat hier gaande is.
Ik weet dat we hier over zouden moeten praten, maar ik weet niet goed of wij dat kunnen zonder dat het voelt of overkomt als verwijten.
Het voelt of we elkaar verliezen maar net doen of dit niet zo is en ik weet niet goed waarom?
Ja denk dat ik het van mijn kant het waarom wel weet. Wil gewoon mijn gezin niet kwijt en denk misschien til ik er gewoon te zwaar aan.
Maar toch kan ik dat frustrerende gevoel aan gebrek van intimiteit niet van mij afschudden.
Ik roep ook heel hard tegen mezelf dat ik best zonder kan en dat er zoveel meer ook belangrijk is, maar dan lieg ik denk ik wel keihard tegen mezelf.
Hij voelt dit toch ook? Ik kan mij niet voorstellen dat hij tevreden is met onze platonische relatie.
Moet ook toegeven dat van mijn kant momenteel ook geen aantrekkingskracht is, maar ik wil dit wel. Dat gevoel, de lust en passie. Nu zijn we meer maatjes dan geliefden.
Even ter verduidelijking ik mis niet de seks. Die behoefte is er momenteel totaal niet, waarschijnlijk ook omdat ik niet geprikkeld word op deze manier.
Ik mis vooral de affectie, het knuffelen met elkaar en wellicht als dat weer aanwezig zou zijn, de rest misschien ook wel weer zou kunnen komen.
Hij neemt medicatie ' coversyl plus ' ik heb op bijsluiter gevonden dat je daar impotent van word. Erg he.
(Verhaal 541)
Voeg zelf een verhaal toe
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
hoe zoek je een therapeut
Zingeving:
Maak van je shit een hit
PTSS:
polyvagaal theorie 3 tips
Wim is een gedreven coach die zijn vak verstaat.
Anoniem | 30 apr 2024:
Een waardevolle verandering die ik heb doorgemaakt!
Mara | Baarn | 29 apr 2024:
Voel me goed en veel lichter