Soms wordt dit echt te veel

Hallo, ik heb mezelf maar even mini genoemd.

Ik ben nu een aardig tijdje zwanger (echt net voorbij het 1e trimester) en ben erg vaak moe. Nou vind ik het heus niet leuk dat ik vaak na mijn fulltime baan en het zorgen voor onze dochter vaak om 9 uur al zo moe ben dat ik mijn ogen niet open kan houden. Ik vind dat vreselijk, en mijn man minstens net zo vreselijk.
Ik weet dat ik de slaap nodig heb, en dat ik soms ook echt geen heilig boontje ben in mijn gedrag. We hebben steeds vaker ruzie om onzinnige dingen, vooral sinds ik zwanger ben.

Nu spelen er een aantal factoren mee:
Zwanger
Stoppen met roken (nu ruim een maand)
Stoppen met blowen (vanaf het begin)
Ik heb ptss
Mijn man en ik hebben beiden ad(h)d

Dit maakt alles zeker niet makkelijk en we zijn allebei heethoofden. Nu heb ik me gericht op een korte meditatie techniek van ongeveer 30 minuten per dag, en ademhalingsoefeningen waardoor ik mijn emoties goed onder controle kan houden.

Het valt me steeds vaker op dat het gedrag van mijn man echt niet kan. Ik doe mijn best om rustig te blijven en dat lukt steeds beter. Vandaag lukte het helemaal. Hij was van te voren al chagrijnig dat ik om 9 uur in slaap zou vallen, wat niet gebeurt is (aangezien het nu half 1 s nachts is) ik heb geprobeerd met hem te praten maar er viel geen normaal gesprek met hem te voeren.
Ik was aan het doorzetten over "niks" dus ik heb mezelf even aan de kant gezet, en mijn gevoel van rechtvaardigheid dus ook. We hebben samen een film gekeken waarbij HIJ in slaap viel, en vervolgens MIJ verweet dat ik boos was.
Ik vond het vrij logisch dat ik boos was, maar had het heel goed onder controle. Het enige wat ik hierover heb gezegd is: deze film heeft een open einde en er komt vast een deel 2. (Wel op een zeer geïrriteerde manier, waarvan ik het echt knap vind dat ik niet uit de slof ben geschoten, want hij snurkt keihard) en ik ben boos dat je van te voren al chagrijnig bent op mij, om iets wat niet eens is gebeurt, en nu val je zelf in slaap en word je boos op mij omdatdat ik daar iets van zeg. Ik heb hierbij niet mijn stem verheven, en mezelf heel rustig gehouden.

In de situatie daarvoor heb ik:
-Niet mijn stem verheven
-Geen beschuldigingen gemaakt
Alleen duidelijk gemaakt dat ik het jammer vind dat hij van te voren al chagrijnig is terwijl er niets is gebeurt
-Heel kalm gebleven en met rustige stem gepraat

Hij is na de film weg gestormd, met verwijten richting mij dat ik boos was en dat ik een zeikerd was. Nu ligt hij luidkeels te snurken en ben ik klaar wakker.

Dit soort dingen probeer ik elke keer helder en duidelijk op een rijtje te hebben in mijn hoofd, wat echt ontzettend ONTZETTEND moeilijk is met PTSS en ADHD. Op de een of andere manier heb ik geen spijt dat ik zwanger ben, maar toch spijt dat ik zwanger ben. En wil ik een huis kopen, maar ik wil niet bij hem weg, want onze relatie was niet zo.

We hebben allebei ontzettend nare dingen in ons leven meegemaakt en ik ben niet boos dat hij boos is, of boos omdat ik boos ben. Ik ben vooral heel verdrietig omdat ik graag alles kansen geef, mezelf en hem. Ik wil hem niet kwijt want ik weet wie hij is, en zijn hart is echt goud. Mijn dochter houdt van hem (andere vader, die is overleden) en ik ook. Alleen soms wordt dit echt te veel. Ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken.
Ik ben al eens bijna een jaar uit huis geweest en daarna ging het een tijd beter, alleen ik zie het inkakken naar het oude niveau. Ik wil dit graag voorkomen, en wil er alles aan doen om onze relatie te redden.
Heeft iemand tips over hoe ik dit goed, en vooral stabiel aan te pakken? Ik let extra EXTRA goed op wat ik zeg de laatste tijd, omdat ik een geheugen probleem heb (mijn geheugen slaat erg gefragmenteerd op) dus ik weeg mijn woorden zorgvuldig af, en maak het niet te moeilijk. Ik hoop dat ik hier wat hulp en misschien enige vorm van herkenning kan vinden.

Heel veel liefs <3