Ik zag dus helemaal geen spoken

Ik ben 20 jaar samen met mijn man. We hebben elkaar leren kennen als ik net geen 19 jaar was, hij was 22. 5 jaar later zijn we getrouwd. Nadien volgden 2 prachtige kinderen (ondertussen 12 en 10 jaar oud). Alles verliep perfect. Hij deed het heel goed financieel en nadat de jongste was geboren, hebben we besloten dat ik thuis zou blijven voor de kinderen.
Mijn man wou graag een zaak in het buitenland opstarten en 4 jaar geleden heeft hij een korte affaire beleefd op zo'n buitenlandse reis. Ik kwam erachter en toen ik hem ermee confronteerde, heeft hij zijn valiezen gepakt en is naar haar gevlogen. Hij moest dit uitzoeken zei hij. Ik kreeg geen enkel antwoord want nog geen uur nadat ik het wist, was hij al weg. 2 weken later kwam hij terug naar huis. Hij had spijt, wou niet weg en wou er opnieuw voor gaan. Na een aantal moeilijke maanden (en misschien zelfs jaren), had ik het gevoel dat alles wel weer in orde was. Vorige zomer kwam dan opnieuw het verhaal dat hij een buitenlands project wou doen voor zijn werk. Deze keer ging het project door en werd het gewoon beslist door hem. Ik had geen enkele inspraak. Hij zorgde toch voor het geld? Ik moest mij toch maar gewoon bezig houden met het huishouden en de kinderen? Ik heb een aantal keer gevraagd of ik geen werk moest beginnen zoeken (kinderen zijn ondertussen toch ouder?), maar hij had dit liever niet. Dat zou alles moeilijker maken, nu kon hij gaan en staan waar hij wou. Ik stond niet te springen voor dit nieuwe buitenlandse project. Het overspel van 4 jaar geleden kwam terug naar boven en ik had het moeilijk hem opnieuw te vertrouwen. Hij ging ook steeds meer en steeds langer naar het buitenland en thuis was hij afwezig, veel korter in zijn antwoorden. 6 maanden geleden gaf hij aan dat hij twijfelde aan onze relatie, dat ik hem niet meer vertrouwde en dat hij het daar moeilijk mee had. Ik zag spoken volgens hem en moest dringend aan mijn vertrouwensissues werken. Hierdoor vond hij ook dat ik hem niet meer waardeerde. Eind mei ben ik er dan opnieuw op uitgekomen dat hij al maanden een affaire heeft in het buitenland. Ik zag dus helemaal geen spoken, voelde weldegelijk juist aan dat er iets niet klopte! Deze keer gaf hij gewoon aan de telefoon aan dat hij wilde scheiden, dat het genoeg was geweest voor hem. In ons huis in het buitenland leeft hij sindsdien samen met haar en haar zoontje. De kinderen zijn daar op vakantie en werden gewoon in de situatie gedropt zonder waarschuwing. Ik begrijp gewoon niet dat hij na 20 jaar alles overboord kan gooien, zo vlug opnieuw in een nieuwe relatie stapt. Hij toont geen enkele emotie meer naar mij toe, begrijp niet waarom ik mij niet gewoon "amuseer", waarom ik zo veel verdriet heb. Soms denk ik dat hij in een midlifecrisis zit en totaal geen besef heeft van wat hij aan het doen is, wat hij mij aandoet en wat hij de kinderen aandoet. Ik heb de eerste weken gehoopt dat hij terug zou komen, dat hij zou inzien dat dit geen toekomst is voor hem. Ondertussen besef ik ook dat ik niet meer terug kan naar "ons", dat ik hem dit nooit meer zal kunnen vergeven. Ik hoop gewoon dat ik ooit opnieuw gelukkig zal kunnen worden.