Het voelt steeds alsof ze hier snel vanaf wil zijn

Komt me bekend voor. Ik ben 45 jr getrouwd maar het voelt als dat we leven als broer en zus. Al 20 jr hebben we geen sex meer met elkaar. Altijd als ik haar wil kussen of knuffelen ontworsteld ze zich aan mij. Ik begrijp jou verhaal helemaal.
Sterkte ermee
G.

Hoi, helaas heel herkenbaar. De afgelopen weken heb ik er erg veel last van. Ik heb nu 23 jaar een relatie, 2 kinderen, ik houd erg veel van haar, ze is prachtig, mooi lichaam etc. Al ergens begin relatie merkte ik al eea waardoor de sex, ook intimiteit afnam. Ik voel mij al langer daardoor erg onzeker, veel geprobeerd, dan maar masseren, als dat al mag, nog steeds niet komen tot. Ik moet natuurlijk haar grenzen respecteren, maar al ruim 2,5 jaar haar niet op de intieme plekken aangeraakt, niet gezoend, met de tong. Naast het feit dat ik mijn behoeftes niet kwijt kan maakt het mij ook erg verdrietig. Ooit zei een kennis, is ze niet Asexueel? De oorzaak zou ergens anders moeten liggen, maar nu ik mij de afgelopen week verdiepte in deze term toen dacht ik meteen, dit moet het wel zijn. Ik hoop het zeker niet maar dan is het wel verklaarbaar. Ik lees het wel meer, maar we zijn net een broer en zus samen. Omdat ze er behoorlijk gesloten over is ook moeilijk om verder mee te komen. Misschien laten onderzoeken of zij Asexueel is, want eerlijk, als zij het echt is dan hoef ik niet nog jaren te proberen waar ik doodongelukkig van word. Maar waarom zij mij dan niet bijvoorbeeld aanraakt is mij dan een raadsel. Ik hoef niet perse te penetreren, maar meer intimiteit is gewoon wenselijk en in mijn beleving normaal in een relatie. Een optie zou dan ook kunnen zijn om met wederzijds goedvinden met andere vrouwen intiem te mogen zijn, maar eerlijk wil ik liefst met haar, ze is prachtig. Dus anoniem, zelfde verhaal, die je best maar niet teveel, het is een probleem van jullie beiden, niet van jou alleen, groet Bart.

Vreselijk dit een relatie hebben maar geen intimeit.. ik zie dit veel bij mensen die vreemdgaan een affaire hebben, daar eens over nagedacht dat ze uitgekeken zijn op hun partner of gevoelens hebben voor een ander.
Als je ineens op de een of ander dag niet meer intiem kan zijn met je partner moet je dit toch kunnen verklaren lijkt me.. maar zijn we tegenwoordig allemaal naïef ofzo?? Waarvoor heeft men tegenwoordig een relatie voor de praktische zaken, kinderen opvoeden, het financieel goed hebben?! Gewoon eerlijk tegen elkaar zijn joh samen een oplossing zoeken. En anders uitelkaar gaan lijden hoort niet in de liefde en egoïstisch zijn ook niet!

Ik zie maar een oplossing. Of wel wil je zo door gaan of je zet het mes (figuurlijk bedoeld) op tafel en stelt een ultimatum. Je zegt dat je van mening bent dat je al alles hebt geprobeerd dus nu is het hoogste tijd dat je omwille van jullie beide gemoedsrust en levenskwaliteit duidelijkheid schept. Zeg dat je professionele hulp wilt inroepen om je relatie nog eens kans te geven, ook omwille van jullie jonge dochter.

Je geeft aan dat je vrouw er erg goed uit ziet, ik neem dan aan dat jij er ook nog goed uitziet. Dus niet hebt laten verslonzen, wel sporten etc? Als dat niet zo is, dan zou het aseksueel kunnen zijn of dat je vrouw simpelweg met je is vanwege de structuur; kinderen, koophuis, zelfde vrienden etc, maar dat de liefde en aantrekkingskracht morsdood is. Eigenlijk is dat al een gegeven als je vrouw vraagt of er nog 'seks verwacht wordt'.

Wat ook kan trouwens: sommige vrouwen hebben na het krijgen van een kind, dus bevallen, dat ze geen seks meer willen.

Ik vermoed dat dit spijtig genoeg vaak gebeurt. Wij zijn 17 jaar samen en vanaf het 2de jaar was seks al een probleem. Zij heeft er gewoon veel minder nood aan. Ik ben recent uit een (ongerelateerde) depressie van anderhalf jaar. De medicatie zorgde er voor dat mijn libido kelderde. Niet 1 keer in dat anderhalf jaar heeft mijn vrouw naar seks gevraagd. Achteraf over gesproken en ze gaf toe dat ze misschien 1 of 2 keer zin heeft gehad maar niet meer. Soms denk ik dat ik beter de medicatie blijf verder nemen, dan is er tenminste geen discussie.

Auch, pijnlijk verhaal en komt zo vaak voor.

Ik ben jullie vrouw, die na een tijd geen zin voor seks meer voelde… dat was een probleem voor partner EN ook voor mij.
Vanuit gevoel of behoefte ervaring was het voor mij niet echt een probleem…. Wel vond ik het binnen de relatie problematisch, voelde me dus abnormaal en ben dan maar zelf gaan nadenken en later met een seksuologe in gesprek gegaan.

Wat ik ga neerschrijven is misschien niet van toepassing binne jullie relatie, bij jullie vrouw… het kan misschien inzichten geven…

Na paar maanden had ik zoals bij jullie vrouw, geen ‘spontane’ zin meer in seks… ik heb geleerd dat sommige mensen (vaker mannen) spontane ‘lust’ ervaren en sommigen (vaker vrouwen) responsive lust hebben. Ik ben bij die 2de groep.

In begin relatie was mijn lust ook niet spontaan… het was nieuw, mijn partner was nieuw, er was nog ‘minsterie’ en ja hij versierde me als geen ander. Onze relatie was ook vrij van alle verantwoordelijkheden, we keken uit naar elkaar… ik verzorgde mezelf tot in de puntjes, stopte op tijd met werk om maar bij hem te zijn… het begin van onze relatie was heel SPEELS, en ja gewone missionaris seks was in het begin ook lekker en fijn…

En dan begin je elkaar te kennen, ook de mindere kantjes van de andere, komen de verantwoordelijkheden, de eerste kleine en grote ruzies… je houdt van elkaar dat is zeker, denkt aan een toekomst samen … huisje… verantwoordelijkheden….de band ‘samen’ en toekomst samen wordt sterker… de verantwoordelijkheden van het leven bergen energie… och je kent elkaar steeds beter…. Die extra moeite hoeft toch niet meer…. BAM, mijn ‘spontane’ zin in seks minderde … snapte er zelf niks aan.
Ik kwam niet eerder van werk uitkijkend naar mijn lieve man die naar me uitkeek. Als ik thuiskwam, trof ik een man die op zijn beurt ook moe was van zijn werkdag zijn verantwoordelijkheden. Ik maakte me minder vaak op, hij versierde me steeds minder…
Waar we in het begin naar elkaar uitkeken en elkaar dat ook duidelijk lieten merken door appjes, lieve woorden, sexting,… om bij thuiskomst helemaal in elkaar over te gaan, waren we naar een ‘management’ relatie gegaan… ‘s ochtends snel ontbijt, kus tot vanavond… om ‘s avonds amper een kus te geven, het over werk en bekommernissen te hebben en bezig zijn met het huis, de plannen. In bed beland, benaderde mijn partner me voor seks, zijn behoefte aan intimiteit … een hand op mijn kont… in mijn beleving was dat een regelrechte ‘aanval’ - zo voelde dat! Ik kon gewoon niet van nul intimiteit, plots in bed aan seks denken. Ik snap dat voor hem seks net nodig is om intimiteit te voelen, bij mij werkt het andersom… heb tekenen van intimiteit nodig alvorens ik überhaupt lustgevoelens ervaar,
Zijn ‘aansporen’ tot seks kwam bij mij binnen als: hey, kan je voor mijn behoefte aan seks en intimiteit zorgen. (En ik weet wel dat dat zo helemaal niet bedoeld was!). Bij mij kwam het echter binnen als, een extra verantwoordelijkheid, zorgen voor de ander… en dat is voor mij en vele vrouwen een libido killer.
Je kan je inbeelden misschien hoe dat nog erger voelt als er kinderen zijn voor wie vrouwlief ook voor zorgt.

Met een reactieve lust is het zo goed als onmogelijk om van de zorgende rol, naar de vrije lustige rol te gaan in een knip!

Ook was de seks an zich steeds minder bevredigend voor mij! Missionaris, doggy style… de seks waarbij penetratie de hoofdrol speelt en dan zonder dat versieren (die voor mijn opwinding zorgde voordien) werd alles behalve fysiek bevredigend… er is ondertussen toch geweten door menig mens dat penetratie alleen niet echt voor een vrouwelijk orgasme zorgt, of toch niet vaak… als ik ‘mentaal’ en emotioneel doorheen de dag gestimuleerd werd, er een leuk voorspel volgde en uiteindelijk penetratie dan was het WEL bevredigend.
Een ‘het, zullen we…’ dmv zijn hand op mijn kont zonder de prelude, de speelsheid over dag en een fijn voorspel zoals oa massage, strelen, kussen af en toe oraal… me bemind voelen zeg maar werkte voor geen meter! Seks werd een ‘moetje’… eik ging wel mee in het moetje, genoot steeds minder van de seks en intimiteit… het voelde echt aan als: hij moet weer maar een zijn zak legen en het is mijn ‘marital duty’ - dat was zeker verkeerd van mij! We hadden veel eerder moeten communiceren… maar het kwaad was geschied…

Seks werd echt een ‘karwei’ waar ik tegenop ging zien, daar heb je hem weer…

Na verloop van tijd begon hij net zoals jullie aangeven over dag eens en knuffel te willen… en liet toch subtiel soms niet zo subtiel merken dat hij seks wou… een knuffel ging snel over naar een knuffel die naar borsten kont of kruis aftasten ging… een kus ging steeds vaker gepaard met stevig mijn kont tegen zijn kruis aandrukken…. Allemaal cues die duidelijk lieten merken dat hij seks wou (ja nu weet ik het, seks = intimiteit) bij mij was het weer: ja hij moet weer, ik moet weer. Ik ging dus steeds meer elke vorm van intimiteit uit de weg!

Maar hoe kwam dat dan, vroeger vond ik een aai op mijn kont zo fijn! Me tegen hem aantrekken was zo betoverend en nu voelde dat aan als een ‘aanval’…

Simpel, wel voor mij! Niet zo simpel voor hem! We waren allebei, de speelsheid verloren van in het begin… waar alles kon en niets moest… bij zijn appjes van toen… het versieren tijden een avond stappen, het flirten… waren er wel duidelijk tekens van zijn verlangen, maar de afstand, het niet onmiddellijk overgaan tot daadwerkelijke seks gaf mij de ruimte die ik nodig heb om op ‘temperatuur’ te komen, ruimte om het verlangen in mij te laten groeien. Ja meer dan eens in het begin toen we nog flirtten ben ik thuis gekomen om hem te bespringen!
Waar was die vrouw, vroeg hij zich af?
Wel die was verloren gelopen samen met die man die hij was.

Ik heb hier een aantal punten uit geleerd - en ja het is werken en bewust SAMEN met intentie energie en tijd in de relatie steken:

- communiceren!
Neen je wilt niet perse seks, je wilt je verbonden voelen… seks is de ultieme manier van verbinding en het is OK als verbinding niet altijd seks is. Het is ok voor je vrouw om alleen maar te willen knuffelen, hand in hand lopen zonder dat er seks is. Zij krijgt de ruimte om geen zin te hebben zonder dat je boos wordt of chagrijnig, of met een lip rondloopt (het doet wonderen) dat haalt een heel pak druk van haar weg.
Zij moet, mag ook communiceren, wat is voor haar intimiteit, wat heft zij zelf nodig (emotioneel, praktisch, mentaal, fysiek) zij moet jou ook de ruimte geven om seks te willen. Zij kan aangeven, nu niet lieverd… straks misschien… je niet afsnauwen als jij zin hebt en zij nog niet.

Sta open voor de communicatie van de ander, ook in bed. Vind je partner de seks an zich nog wel fijn en bevredigend? Wil ze meer voorspel, oraal, een andere plek, s’ochtends? Wat is voor haar een fijn voorspel? Komt ze klaar door vingers, speeltjes, oraal… het hoeft niet perse ‘kinky’ of misschien net wel….

- speelsheid behouden in de relatie.
Waarom in godsjammerlijk vergeten we te verleiden en versieren. Iedereen versiert om iemand ‘binnen’ te halen en dan ‘poef’ gedaan, hoeft niet meer! (Als je traint voor een sixpack en je stopt zodra je ze hebt… wedden dat de sixpack snel verdwijnt) ja het betekent collitment, intentie en moeite voor elkaar… of eerder moeite voor de relatie en voor jezelf!
De andere veranderen is onmogelijk, bij onszelf beginnen… ikzelf ging dus weer meer letten op mijn uiterlijk, ging zelf weer meer flirten, nadat we duidelijk hadden afgesproken, 2 minuten flirten staat niet gelijk aan direct in bed duiken (zou ik weer druk gaan voelen). Dat werkte aardig, mijn partner ging me ook meer versieren en een kus werd niet perse een teken van ‘het poepie zullen we…’. Die ruimte creëerde veiligheid voor allebei en ruimte… en ja hoor het kwam weleens voor dat een kus na 2 minuten uitmondde op fijne seks.

Moraal van het verhaal: niet elke mens ervaart SPONTANE lust uit het niets! Als,er geen context of aanleiding is, is er geen lust, is er geen drang, is er geen kriebelend gevoel… tja dan denk je er gewoon niet aan. Als je geen honger hebt denk je niet aan eten, ga je ook niet spontaan achter de potten staan koken…

Ik snap dat dit moeilijk te begrijpen is, ik begrijp spontane lust niet… geen idee hoe dat voelt… als ik single ben masturbeer ik zelden of nooit… ik VOEL die behoefte NIET

SUCCES

Interessant om de andere kant te horen. Ik zal het probleem van de spontane kant trachten uit te leggen, althans zoals ik het ervaar.

Soms komt de nood aan seks (en enkel seks) volledig uit het niets of omdat iets in de omgeving er aan doet denken. Als dat gebeurt heb ik geleerd het met masturbatie en al dan niet porno op te lossen. Omdat ik weet dat het bij mijn vrouw niet spontaan kan. Enigzins frustrerend maar daar wen je aan.

Maar soms vloeit het voort uit een gevoel van liefde/verliefdheid. "Ik zie ze zo graag. Wat is ze mooi. Ik wil dicht bij haar zijn. Verbonden zijn. ze knuffelen en kussen." En soms BAM, zin in seks. Wanneer dat gebeurt en de respons is negatief (wegduwen, hand wegslaan of gewoon boos of ambetant reageren), dan komt dat hard aan. Dan voel je je verworpen, ongewild en ongeliefd. Zelfs al besef je dat dat niet zo bedoeld is.

Als dat jaren gebeurt kom je op een punt waar je het opgeeft. Zeker als het drukke leven er voor zorgt dat je sowieso weinig of geen tijd voor elkaar hebt. Ik heb vaak het gevoel dat wij gewoon twee ouders zijn die op hetzelfde adres wonen en niet meer.

Hey hier ook hetzelfde probleem 30j getrouwd en ook broer en zus!
Ik hoop ook op een oplossing !
We zijn toch niet alleen met ons probleem! Mvg

Hier 40 jaar getrouwd en we doen het nog maar 2 keer per week