Nooit heeft hij mij een uurtje laten slapen

Ik werd vrijdag avond plots erg beroerd. 40 graden koorts, duizelig, overal pijn. Ik red het amper om de trap op en af te komen. Dat ik mijn partner gister ochtend vroeg om onze net 1 jaar oude meisje mee naar beneden te nemen omdat ik mij zo ziek voelde zodat ik nog wat kon rusten. Werd hij een beetje boos. Wat denk je wel niet/waarom mag jij slapen/en ik dan?/misschien ben ik ook wel een beetje ziek.
Ik negeerde het. Zei dat ik erg ziek was en hij liep boos naar beneden met onze dochter.
Gister avond heb ik hem alvast voorbereidt dat ik mij zo ziek voel.. en dat ik graag nog wat langer zou willen blijven liggen in de ochtend. Hij reageerde met ja dat is logisch. Geen probleem.
Vanmorgen werd ik dus wakker omdat onze dochter wakker was geworden. Heb nog een half uurtje gewacht tot 07:30 totdat ze war begon te jammeren en hem gevraagd haar mee naar beneden te nemen.
Nu werd hij boos. Zei dat ik alleen maar aan mijzelf denk en waarom ik denk dat alleen ik recht heb op slapen. Ik gaf aan dat ik echt heel ziek ben (nogsteeds 40 graden koorts) en rust nodig heb. Hij bleef door gaan over het feit dat hij ook wilt slapen en dat ik niet zo aan mijzelf moet denken. Het is of ik slaap deze ochtend en hij de hele middag schreeuwde hij of hij blijft nu liggen en slapen en ik slaap wat in de middag. Ik zei nog eens dat ik mij echt beroerd voel en sta te duizelen op mij benen dat ik niet in staat ben om te zorgen voor onze dreumes. Hij riep dat wanneer het andersom was geweest ik hem niet had laten slapen. Ik zei dat hij een klootzak was. Hij begon daarop heel hard te schreeuwen, schelden net alles wat je maar kan bedenken, naar beneden en onderweg op alle meubels slaan en overal tegenaan schoppen. Hij heeft de auto gepakt en is nu al uren spoorloos.
Ik ben intens verdrietig. Durf niets tegen mijn familie en vrienden te zeggen. Ik schaam mij dood voor de partner die ik heb.

Na de geboorte van onze dochter en na de zeer zware traumatische bevalling waarbij alles verkeerd ging wat verkeerd kon gaan... heeft mij mij nog niet 1 keer geholpen met de verzorging van onze dochter in de nachten. Ik moest elke nacht alles alleen doen. Nooit heeft hij mij een uurtje laten slapen in de ochtenden of middagen om een beetje bij te komen van de nachten en vermoeidheid. Ik ben gesloopt, verdrietig en teleurgesteld.
Iedere vrije dag slaapt hij uit tot minimaal 11:00.. en anders gaat hij wel naar bed van 13:00 tot 17:00.

Nu? Nu zit ik op de bank, kan mijn ogen niet scherp focussen, koude rillingen en zwetend, pijn overal in mijn lichaam en mijn dreumes kruipt de hele kamer rond.