44 jaar met narcist geweest

Ik leef al 28 jaar samen met een narcistische vrouw,ze heeft nu het idee dat alleen verder gaan beter voor haar is. Helaas heeft ze gee enkel gevoel voor verantwoordelijkheid en dekt ze dat haar 'easy to get houding 'ten opzichte van veel jongere mannen ee uitdagig is. Ze ziet de gevaren en problemen daarmee samenhangend niet. We hebben 5 kinderen waarvan de odste 25 is ,net zo oud als haar laatste flirt-kandidaat .
Eind vorig jaar is ze vreemd gegaan met een 20 jaar jongere gozer,na drie keer goedkope seks in een ranzige setting is dat afgelopen maar ze heeft haar houding niet verandert.
Gedwongen door roddels en verhalen van getuigen heeft ze mij bekend dat ze dire keer seks heeft gehad met een wildvreemde van buitenlandse afkomst.
In haar hoofd heeft ze alleen spijt van het feit dat ik het nu weet ,niet van wat er gebeurd is.
Ik hou van haar ,vreemd genoeg ,maar zie me ook als verantwoordelijk voor haar ,een beetje een extra kind.
Mijn leven is nu een hel waarin ik van het ene in het andere probleem loop.
Het liegen ,bedriegen en keihard ontkennen van gedrag wat ik zelf waarneem is het moeilijkste.
Na 28 jaar kan ik haar niet zomaar aan de kat zetten ,ook omdat ik weet dat haar totaal onverantwoord gedrag tot grote problemen zal leiden. Niet alleen omdat ze een prooi is voor opdringerige macho's maar ook haar alcohol gebruik loopt uit de hand.
Niet mijnprobleem ? Jawel; we hebben nog steeds kinderen samen en ik kan hen niet vertellen dat ik haar aan de kant gezet heb met als gevolg een hoop ellende.

Toch voel ik nu dat er maar een oplossing kan zijn; ze moet naar haar eigen gedrag kijken en zich afvragen of dat het leven is wat ze wil.
Uiteindelijk kan alleen zij die keus maken.
Haar gebrek aan empathie en verantwoordelijkheid en neiging tot toegeven aan impulsen zal leiden tot ellende .Dat wordt nu beteugeld door de bescherming die onze relatie nu biedt ,ze weet dat maar realiseert zich niet waar het toe kan leiden.
Tegenover kennissen en vrienden speelt ze mooi weer hoewel een deel daarvan al weet dat ze ernstig de fout is ingegaan met een ander.
Ik merk dat ze een beeld probeert op te roepen dat zij door mij in een ongelukkige relatie zit, ze liegt over allerlei zaken en klaagt over niet bestaande problemen die ik haar bezorg.
Als ik haar confronteer met weer een nieuwe 'stunt',verteld ze steevast dat ze het niet (meer) weet ,dat het haar 'gebeurt is',ze is het vergeten, het viel allemaal wel mee, ik lieg of heb verkeerde informatie gekregen en ga zo maar door.
Ergens heb ik medelijden met haar en vermoed ik dat ze dit als een beschermingsmechanisme heeft ontwikkeld tegen een dieper liggend onzeker gevoel over zichzelf en een zeer laag zelfbeeld.
In mijn ogen zou het beter kunnen gaan maar dat start wel met de wil om verder te komen en die zie ik niet.