Onafhankelijkheid in een relatie

Hi,

Er heerst mij een vraag over onafhankelijkheid in een relatie. Ik weet goed dat je in een relatie ook tijd & aandacht aan jezelf en je eigen leven moet besteden. Echter voel ik mij in een relatie altijd afhankelijk van de ander. Ik ben altijd met de ander bezig, ben altijd bezig met wanneer ik degene weer kan zien, ik ga automatisch al mn tijd aan degene besteden en verwaarloos mezelf dan beetje. Ook bepaald dit (en de ander) vaak mijn gemoedstoestand.

Het gevolg hiervan is dat vaak onrustig of gespannen ben. Ook stel ik me passief op naar mijn eigen leven toe. Onderneem dan weinig voor & met mezelf. Ik doe dit niet bewust, het is niet dat ik eigenlijk liever iets voor mezelf ga doen, maar het niet doe, ik voel gewoon totaal niet aan dat ik mijn eigen space ook nodig heb omdat ik alleen maar met mijn hoofd bij die ander zit. Zelfs al stimuleert de ander mij juist ruimte voor mezelf te pakken, ik pak de ruimte zelf niet.

Ik probeer er nu wel veel aandacht aan te besteden en dingen voor mezelf te doen; Lezen, wandelen, iets koken of bakken, tijd in mn eentje doorbrengen, of met mn ouders, mijn vriendinnen. En dat doet me wel goed, alleen ik zou zo graag willen dat ik dit ook kon in en tijdens een relatie en dat dat voor mij meer natuurlijk verloopt ipv dat ik nu heel bewust voor die activiteiten kies.

Hoe maak ik dat eigen? Hoe ga ik ook echt voelen dat ik op 1 sta in een relatie en de ander een mooie aanvulling in mijn leven is?