Kan mijn verhaal nergens anders terecht

Ik wil even mijn verhaal hier kwijt omdat ik niet het gevoel heb dat ik dat ergens anders of bij iemand anders kan. Een paar jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vriendin. We ontmoetten elkaar en na enkele dates brachten we al snel meer en meer tijd met elkaar door. Ik ontmoette haar jonge kinderen, wat voor mij een extra bevestiging was dat het wel goed zat tussen ons. Na enige tijd verbleven we dan beurtelings met of zonder onze kinderen (co-ouderschap) bij elkaar. Tot plots, na een weekend waar we beiden kinderloos waren maar zij toch alleen thuis wou slapen, ze me vertelde dat ze tijd nodig had en afstand wou nemen. In ons gesprek toen had ik niet de indruk dat ze er resoluut een punt wou achter zetten en ik respecteerde haar beslissing. Ik had echter wel het gevoel door deze plotse beslissing dat er iets anders aan de hand was wat ze me niet vertelde en er misschien iemand anders zou zijn waardoor ze deze beslissing nam. Door haar nogal hevige ontkennende reactie hierop gaf ik haar het voordeel van de twijfel maar ik was toch niet overtuigd, wat terecht bleek. Later is gebleken dat ze twee dagen na het gesprek waarin ze me tijd vroeg reeds het bed had gedeeld met een kerel die ze vóór mij had leren kennen. Met die kerel had ze al terug ruime tijd contact toen wij samen waren. Hoewel dit voor mij bedrog is, ziet zij dit zo niet want we waren eigenlijk niet "officieel" samen en ze had een punt achter onze relatie gezet. Dit was echter iets dat na enkele maanden is uitgekomen. De 6tal maanden die volgenden waren een tweestrijd tussen het contact verminderen/verbreken of contact houden en zien of we misschien toch nog terug naar elkaar toe konden groeien. We hadden zo goed of dagelijks contact, enerzijds door berichtjes, ofwel spraken we eens af bij elkaar of hielpen we elkaar met allerlei zaken... Wat echter na verloop van tijd duidelijk werd, ondanks het aantrekken en afstoten was dat zij zich op de datingmarkt had gesmeten (dit uiteraard zo goed mogelijk voor mij proberen te verbergen) en toch met heel wat mannen afsprak met alles erop en eraan, intieme foto's stuurde enz... Uit gesprekken met vriendinnen bleek dat sommigen wel relatiemateriaal bleken ondanks het feit dat ze naar eigen zeggen helemaal geen relatie wou... Het was me dan ook wel duidelijk dat ze helemaal niet goed in haar vel zat en vooral aandacht en ... nodig had. Na dit enige maanden te hebben "meebeleefd" maar toch aanwezig te blijven begon voor mij stilaan het besef te komen dat ik hier niet verder mee om wou blijven gaan. Ik voelde mij vooral gebruikt ook al koos ik er natuurlijk ook zelf wel voor om aanwezig te blijven in haar turbulente leven. Ik probeerde dus afstand te nemen, vertelde haar minder over wat ik deed, waar ik naar toe ging enz. Dit maakte bij haar echter iets los waardoor zij toch terug naar mij toe keerde. Enerzijds blij (streling voor mijn ego dan waarschijnlijk) dat ik gelijk had dat er toch enige aantrekking was blijven bestaan maar anderzijds ook op mijn hoede want ik wou geen verbintenis aangaan en enkele weken, maanden terug in hetzelfde schuitje terechtkomen. We spraken terug meer af met elkaar, deden meer samen, hadden nu en dan eens een intiem moment maar ik kon met toch niet helemaal binden en hield dan meermaals de boot af. Ze verzekerde me meermaals dat ze met mij verder wou en dat ze besefte wie en wat ze had laten staan. Ze had een moeilijke periode waarin ze zichzelf niet was en lust de bovenhand nam, was wat ze me vertelde. Ik had echter een vertrouwensprobleem en kon alles wat was gebeurd niet zomaar langs de kant zetten. Ik wou nu van haar kant zien dat ze het echt wel meende wat ze zei en dat ik haar kon vertrouwen. Bleek dat ze nu toch tussendoor met een kerel of twee alweer had afgesproken en ook had gekust en ja dit wat was mijn fout want ik "wou" haar toch niet meer. Wat de doorslag gaf was toen we samen met enkele vrienden op een avond uitgingen, was dat ze plots met een of andere onbekende stond te kussen en niet had verwacht dat iemand dit ging zien. Pech gehad toch, en ondanks dat die kerel haar is beginnen kussen, liet ze het toch maar gebeuren. Ik ben toen kwaad weggelopen en tijdens ons gesprek achteraf bleek dit alweer mijn fout omdat ik de boot afhield. Mijn reactie hierop in tegenstelling tot wat men misschien zou verwachten is dat ik begon te "denken" dat ik misschien niet meer zo terughoudend moet zijn waarschijnlijk uit schrik om haar niet helemaal kwijt te raken. Enkele weken later beslisten we om ons opnieuw een kans te geven. Ik kampte echter nog steeds enorm met een vertrouwensprobleem, waardoor ik onder andere, ook al ben ik er helemaal niet trots op, haar gsm controleerde en eigenlijk zo goed als alles weet wat er zich in de maanden hiervoor allemaal heeft afgespeeld. Dit gaf me dan ook terug de bevestiging dat op vele vragen die ik had gesteld, ik slechts leugens als antwoord kreeg en heb haar met sommigen hiervan geconfronteerd. Haar reactie was van, dat is het verleden en we moeten verder vanaf hier en het verleden achter ons laten. Waar ze enigszins gelijk in heeft maar we wonen nu reeds een aantal maanden officieel samen en ik moet eerlijk bekennen dat ik bij mezelf merk dat er in mezelf toch iets is dat niet meer is zoals vroeger. Ik was een typische kreeft, empatisch, gevoelig,... maar ik merk nu eerlijk gezegd dat dit helemaal het geval niet meer is. Ik zou mezelf nu zelfs eerder als apatisch durven omschrijven en een situatie, een filmfragment, muziek enz... maakt geen emoties meer bij me los wat vroeger wel af en toe eens het geval was. Ik durf zelfs helemaal niet meer bevestigen/ontkennen of ik haar wel nog graag zie. Ik weet het gewoon niet meer, ik ben precies gevoelloos geworden en zoals eerder gezegd zo was ik vroeger niet... Ik kan hier moeilijk mee omgaan en in situaties waar mijn vriendin dan emotioneel is, raakt het me eigenlijk niet meer en lijkt het me meer om aandacht vragen dan iets anders.... Ik heb mijn verhaal hier neergeschreven omdat ik dit toch eens kwijt wou maar niet in onze onmiddellijke omgeving want mensen oordelen snel. Ik wil mijn vriendin hier helemaal niet zwart maken maar mijn hart luchten over wat er in me omgaat en wat ik voel (of eerder niet voel dan, momenteel). Als er reacties zouden komen, houdt deze dan ook respectvol aub