Hij zal altijd een plaatsje hebben in mijn hart

Mijn grote liefde was een 17jarige online Irakees. Ik was toen 29 jaar. Ik zat toen nog in een relatie met iemand anders waar ik allang weg wilde van zijn. Ik voelde me seksueel niet aangetrokken en hij was constant weg en liet mij achter met al het huishouden. Kwam nooit op tijd om te eten als het eten klaar was en ik voelde mij een slaaf. Hij gaf alleen affectie als het hem uitkwam. Ik voelde mij zo leeg tot ik mijn irakeese vriend online leerde kennen. Het was geen datingsite, maar een site waar mensen over de hele wereld samen komen om te chatten, videocall, spelletjes,... te doen. Daar leerde ik hem kennen. Hij was mooi gespierd en leek op een model. Het leek me erg onwaarschijnlijk dat hij iets voor mij zou voelen. Maar er was een emotionele klik waardoor ik mezelf elke dag kon rechthouden in mijn oude relatie thuis. Hij gaf mij complementen en ik leerde mijn wereld op een andere manier kennen. Hij leerde dat niet alle menseb het goed bedoelen en dat ik soms moet opletten met mensen direct te vertrouwen. Ik was zijn godin in zijn ogen. Hij wilde mij niet weg duwen van mijn ex en deed zijn best om mij inzichten te verschaffen. Hij zei als ik weg wil bij mijn huidige vriend dat ik dit niet voor hem mag doen, dat dit echt iets moet zijn wat ik doe omdat ik dit zo voel. Dus heb ik een besluite genomen om van hem weg te gaan. 2 jaar ben ik bij mijn irakese vriend geweest online. We sliepen samen, aten samen, maakten afspraken samen, keken films samen. Hij was geobsedeerd net als ik. We weken nooit langer dan 2uur van elkaars zijde. Hij beloofde om naar België te komen door een visum aan te vragen. Dit werd geweigerd en ook zijn tante in Londen die hem uitnodigde werd hij voor geweigerd. Zijn familie stond niet achter onze relatie en ook mijn ouders denken dat hij alleen een vriend is. Zijn familie wilde niet dat hij met iemand zou trouwen dat zoveel ouder was en geen moslim zoals zijzelf. Ook seksueel mochten we niets doen, ook al deed hij soms dingen om mij te plezieren. Toen kwam het punt dat hij doorhad dat hij zijn familie niet kwijt wou en er geen kans was dat onze relatie zou slagen. Zijn puberidee dat we samen konden zijn bleek weg te gaan. Hij wou niet meer verder in deze situatie, maar wou blijven chatten. Ik hoorde hem dan enkel 's avonds het laatste halfjaar zodat hij kon studeren. Daar lag vooral zijn focus op omdat we ons beiden gebroken voelden. Ik wilde naar daar, maar hij wou het niet meer omdat er toch niets van zou verder groeien en dit te pijnlijk is voor ons beiden. Mijn verdriet is zo groot dat ik elke dag pijn heb omdat ik iemand moet loslaten waar ik zielsveel van hou en weet dat hij mij ook nog steeds graag ziet. Ondertussen is hij bijna 19 en ik 31. Ik moet vooruit, maar weet niet hoe. Mijn frustratie gaat uit naar al degene die hier geraakt zijn en mijn grote liefde zal voor altijd daar vast zitten. Ik weet dat hij op mijn pad was om mij kracht te geven om uit mijn oude relatie te geraken, maar deze online relatie is voor mij nog pijnlijker. Hij is de meest wijze man dat ik ooit ben tegengekomen ondanks zijn leeftijd. Hij zal altijd een plaatsje hebben in mijn hart. Ook al zal ik hel volledig moeten loslaten.