Langzaam aan steeds afstandelijkere relatie

Goedemorgen, ben een vrouw van 38 al een aantal jaren niet gelukkig in mijn huwelijk ...dat ik me ervan bewust ben zo'n 2 jaar nu. We zijn 22 jaar samen, 2 kinderen van 14 en 15. Langzaam aan steeds afstandelijkere relatie en verschillende karakters. Ander toekomst perspectief. En ben niet iemand die snel opgeeft. Maar het onvermijdelijke een scheiding is wat volgt.
Dit komt ook mede doordat ik vorig jaar een hele leuke man tegen ben gekomen spontaan door een spel online. Was totaal niet opzoeken ben vanaf moment één verkocht. Ben wel volkomen eerlijk geweest dat ik getrouwd ben en kinderen heb. Verteld dat mijn relatie niet lekker loopt en de intenties voor een relatie waren er niet. Hij luisterde en we werden nieuwsgierig naar elkaar. Iets onverklaarbaars trok ons zo naar elkaar toe. Ik wilde zeker deze man wel ontmoeten, want het voelde zo goed de klik en alles. Zo is het gegaan we werden echt verliefd en ook houden van. Weet dat het niet goed te praten valt onder deze omstandigheden maar echte liefde stuur je niet als het op je pad komt. En deze man is nu bijna een jaar in mijn leven (geweest) Hij is single en wilde dit met me ontdekken 100% . We hebben elkaar een aantal keren ontmoet . Deed er alles aan om hem te zien en te bellen al was mijn thuis situatie nog niets veranderd. Op het moment dat ik de grote stappen zou zetten gebeurde er van alles in mijn leven heb enorme tegenslagen te verwerken gehad ( ziekbed en overlijden dierbare,en nog meer elende). Dit was vanaf oktober tot afgelopen maart toen is alles weer in wat rustiger vaarwater gekomen. Hij wist dit ben zelf daardoor wel in een situatie blijven hangen die ik liever zelf ook anders zag maar er was begrip en vertrouwen van elkaar. Ondertussen stond alles op een wat lager pitje. Maar ons contact niet voornamelijk via bellen en appen. Hij is altijd mijn nr1 geweest. Liet alles vallen voor hem dat was vertrouwen en het sterke gevoel wat ons verbonen hield. Afgelopen februari begon zijn gedrag al iets te veranderen. Afstandelijkheid en hij deelde steeds minder met me. Heb heb geconfronteerd hiermee. Het maakte me zo onzeker. Hij trok me aan en duwde me af. Zijn omgeving speelde nooit een rol als het om ons ging en nu in eens had jij allemaal vrienden (namen vertelde hij niet meer) die mensen ging hij eerder niet mee om. Soms appte hij me een dag niet meer. Zijn leven veranderde zonder te delen met mij. Hij begon steeds meer materialistische te worden nieuwe auto, en boot kocht hij met een vriend. Natuurlijk was ik trots op hem dat hij leuke nieuwe plannen maakte ( zonder mij deed wel pijn)
Dit had hij eerder totaal niet over 'm hij deelde toekomst met mij en wilde dat laten slagen. Hij maakte me zo onzeker met die afstandelijkheid dat ik eigenlijk heel open met hem ben gaan communiceren daarover. Komt goed regel jij je zaken thuis eerst maar, was zijn antwoord. Er was niets en hij hield onwijs veel van me. We wilden samen de toekomst in. Ik was inmiddels bezig om appartement te bekijken maar helaas nog niets geworden. Door de verhitte woningmarkt. Maar ben zoekende en sta ingeschreven . Heb mijn uren op het werk verhoogd om mezelf te kunnen voorzien in levensbehoefte straks. Ben nog niet gescheiden en kan nog niet open en eerlijk zijn in mijn omgeving over mijn liefde voor deze leuke man. Dat is lastig en frustreert ook voor hem daarin heb ik alle begrip. Ook kunnen we de tijd niet samen doorbrengen die we willen nog. Wil alles respectvol afsluiten en opnieuw beginnen met hem. Kost alleen wat tijd en dat weet hij. Anderhalf maand geleden kreeg ik een appje van hem dat hij rust wilde en dag daarna had hij spijt en appt en belde me weer. Ook in de laatste weekenden appt hij me pots niet meer en door de week elk moment. Hoef niet elk uur een appje maar geen interesse meer tonen is gek een hele dag. Hij is dan met vrienden en anderen. Zo is het door gegaan een paar weken. Hou onwijs veel van die man dus hij kan ver gaan. Maar werd zelf steeds onzekerder. Afgelopen maandag ochtend weer vanuit het niets. Dat hij rust wil en hoor niets vervolgens . Ook wilde hij niet bellen. Mijn onderbuik gevoel zei al hier klopt iets niet. Maar te goed van vertrouwen ook. En altijd open en eerlijk geweest naar hem toe echt proberen goed te communiceren maar lijkt alsof hij het ene moment dit doet en andere moment dat. Heb hem gevraagd of er een ander is ...dat hij eerlijk moet zijn. Maar zegt dat dat niet het geval is. En gaf zondag nog aan dat ik in zijn hartje zit en hij van me houd en alles goed komt. Maandag na dat appje niks meer gehoord gister ( dinsdag ) in de namiddag heb ik hem geappt omdat ik wilde weten waarom hij rust wil niets meer hoorde plotseling zonder uitleg...en waarom hij niet wil bellen. Zijn uitleg hij had zijn leven daar en ik hier en we konden maar beter vrienden zijn. Wel was ik het liefste wat hem ooit was overkomen. Hij wenste me veel geluk. Daarmee was het klaar. Wat moet ik hier nu mee?? Zo intens contact gehad ( liefde ging echt heel ver) laatste jaar en plots kapt hij alles af. Graag jullie mening. Ben een beetje radeloos. Buiten het feit om dat ik met hem iets ben begonnen dat ik nog getrouwd was wisten we beide. En staat hier los van. Heb zijn nummer al gewist en alle appjes want wil hem niet meer appen vanuit mijzelf...hij geeft me zo gekwetst hiermee. Moet het loslaten en de eer aan mezelf houden weet ik ook. Maar wat is dat voor gedrag? Ik begrijp dat gedrag niet. Eerst alles geven en vervolgens afstandelijk worden en weet alles geven en dan is er niets meer plotseling. Ik lees graag jullie mening.