Ik voel mij op de laatste plaats staan

Hoi ik heb een latrelatie met een 12 jaar oudere man. Wij kennen elkaar al jaren maar sinds een paar jaar een soort van latrelatie. Allebei hebben we kinderen die van hem stukje ouder dan de mijne. Afgelopen 10 jaar beide ongeveer het zelfde meegemaakt dus zelfde rugzakje wat we bij ons dragen. We hebben aan een half woord genoeg op dat gebied. Maar nu is er ongeveer 2 maanden terug iets soortgelijks gebeurd en heb hem gesteund waar ik kon. Nu heb ik zelf steun nodig maar die krijg ik niet voor mijn gevoel want elke keer als ik vraag of hij kan komen is er altijd wel iets. Of z'n kinderen die hem voor in mijn ogen iets onzinnige vragen of werk en andere familie. Ik voel mij op de laatste plaats staan bij hem op dit moment.Ik wil geen ruzie via een app ( zo is het meeste contact) dus met moeite hebben we kunnen afspreken. Ik heb maar een deel kunnen zeggen van wat mij echt dwars zit omdat hij vind dat ik hem moet begrijpen. Hij zegt dat hij mij ook begrijpt maar dat betwijfel ik dus. Het ergste is dat ik onwijs veel van hem hou en ik wil dolgraag dat het weer normaal voelt en dat we samen tijd door brengen. Ik weet niet of iemand in een soort gelijke relatie zit maar ik zou eigenlijk graag tips willen om dit vooral voor mij dragelijk te maken. Ik heb niemand in mijn omgeving die ik voor 100% vertrouw dus kan helaas bij niemand terecht. Bij m'n kinderen en familie wil ik niet aankloppen die hebben ook genoeg aan hun hoofd.

Groetjes Lot