Vertrouwen beschadigd is die nog wel te herstellen?

Mijn partner en ik zijn al 7 jaar samen.
Hebben zeker ups en downs gehad maar het vertrouwen was altijd sterk! Toen was het nieuwe jaar in zicht (2023) net 1 maand geleden onze 2e kind gekregen.
Ik merkte op dat die heel terug getrokken is en vaak in de hoek van de bank op zijn telefoon zit. Het is dat ik iets zeg of vraag anders kan het zeker wel voorkomen dat het gewoon een hele avond bijna niks tegen elkaar word gezegd.
Geen affectie weinig gesprekken en zeker al niet kunnen communiceren.. ik wil wel maar hij sluit zich af. Ik kreeg een naar en raar gevoel dat die dingen verbergt voor mij.. en kon maar geen waarheid uit hem krijgen.. ik wil alleen de waarheid meer niet.
Zoja, de gezegde als je niet eerlijk bent zullen ze zelf op onderzoek uitgaan.
Tot mijn verbazing vond ik wel dingen die ik niet leuk vind om te zien en besloot er geen drama van te maken dus hield het voor mezelf.
Maar de dag erna ging die weer ermee door.. dat was het.. de bom barste en confronteerde hem ermee waarom die dat doet. En kreeg een vaag antwoord "ik weet dat je het niet leuk vind dus daarom zei ik niks" ik wilde je niet kwetsen.
Gaat dat tegenwoordig zo? Denken dat een vrouw de waarheid niet aan kan? Het kwetste me meer dat die in mijn gezicht aan het liegen was dan dat ik die ene afspraak die we hadden had verbroken.
Nou eenmaal eens een keer een goed gesprek gehad te hebben verstreken er 2 maanden. Tot ik weer een bepaald gevoel kreeg rondom zijn "gedrag" en tot mijn verbazing had ik weer gelijk en had die weer onze afspraak verbroken. Kapot was ik ervan, ik snapte er niks van voelde zoveel onmacht en pijn.
7 jaar lang vol vertrouwen gehad zo in 1 keer kapot!
Het bleek dus dat die in de gedurende 7 jaar tijd, al vaker had gelogen en dingen had verzwegen.
Nu zit ik er emotioneel doorheen.. ik weet niet hoe ik hem nog moet vertrouwen? Of vertrouwen in hem terug moet vinden..? We hebben 2 kids samen.
Nu heb ik vaak wantrouwen en maak al snel van een mug een olifant.. ik ben me er bewust van! Ik heb nu steeds het gevoel dat ik hem met alles moet controleren dat wil ik niet! Zo ben ik niet! En zo wil ik niet leven.. maar er zit een stemmetje in mij die de overhand neemt en kan het niet laten.. ik ben emotioneel op!
Herkend iemand dit? Of heeft iemand tips?
Ik wil hier graag zo sterker uitkomen en alles achter me laten. Maar heb het er echt moeilijk mee.. nu leven we beetje in een sleur en is fysieke aantrekking kracht of affectie ver te zoeken.. ruzie maken om de kleinste dingen. Niet meer normaal dingen over kunnen brengen aan elkaar waaronder op een snauw manier