Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft?

Ik ben blij dat ik dit forum vond. Vandaag voelde het even alsof mijn wereld instortte en ik wil dit delen (en advies is ook altijd welkom!)

Mijn vriend en ik waren bijna 2 jaar samen. Het ging super goed, duidelijke communicatie, veel gedeelde hobby's, leuke gewoontes (vb. elke payday uit eten, elke dinsdag een wijntje drinken in een taverne, elke zondag zwemmen,...) We waren de honeymoonfase al voorbij; de eerste prille verliefdheid maakte plaats voor "het volgende"; elkaars negatieve kanten wel zien, maar daar dan ook open over praten en compromissen sluiten.

Vandaag ging ik naar hem toe, we zouden (zoals zo vaak) samen het weekend doorbrengen. Bij aankomst merkte ik dat hem iets dwars zat, al had ik geen idee wat het kon zijn. De voorbije dagen was alles nog goed geweest.
Ik drong voorzichtig aan en toen zei hij doodleuk dat "de verliefdheid stilaan over is". Ik was te geschrokken om echt te reageren, we werden allebei emotioneel, hij zei "sorry" en omhelsde me een paar keer. Hij heeft me toen terug naar huis gebracht.

Toen ik thuis eenmaal over de eerste schok heen was, vond ik dat ik toch wel wat antwoorden verdien. Hoe lang is zijn verliefdheid al over? Hoe kan dat zo ineens? Heb ik iets gedaan of gezegd dat dit veroorzaakt heeft? Ik hou van hem, maar vind het ook best wel slap van hem dat hij het met zo'n vage uitleg uitmaakt, zonder duidelijke aanleiding.

Ik heb hem een kort en vriendelijk bericht gestuurd, vragend of we volgende week niet even kunnen samenzitten zodat ik nog enkele vragen kan stellen voor closure. Hij ging akkoord, maar nu vraag ik me af wat ik moet doen.

Ik heb het idee dat als ik hem terug wil, ik snel moet handelen. Maar ik weet niet 100% of ik hem terug wil, als hij het zo snel en om zo'n vage reden uitmaakt. Op YouTube krioelt het van de "relatie-experten" die allemaal "dé succesformule" aanbieden, maar hun advies klinkt zo koud en bovendien is er niet één succesformule voor alle koppels. Iedereen is verschillend, dus ik wil ook niet naar hen luisteren... maar tegelijk ben ik wel zo zielig dat ik hen blijf opzoeken...

Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft?