Grenzen aangeven tips

Elke emotie heeft een doel. Ontlading, fijn gevoel. Wist je dat boosheid helpt bij grenzen stellen? Als je boos bent, zet je beide benen stevig op de grond. Je maakt je groot en zet jezelf neer. De ander merkt dit ook.
Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, dat een ander bijv over jouw grens gaat. Maar geef je dit duidelijk genoeg aan?
Boosheid is een hele functionele emotie. Het bewaakt jouw grens. En zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Vaak heeft 'grenzen aangeven' een negatieve lading. Alsof je iemand anders dan te kort doet. Het voelt als een verdediging reactie waarmee je de ander uit jouw ruimte 'wipt' en dan teleurstelt. En dus doe je dat pas als een ander je overwhelmed of jouw ruimte al betreden heeft. Echter loop je dan eigenlijk al een stapje achter en daarop leeg; energetisch gezien.

Ik zie het anders. Als jij je eigen ruimte inneemt, volledig 'in je eigen schoenen gaat staan', dan is daar simpelweg geen ruimte voor een ander en kun je vanuit die schoenen prima zichtbaar én vanuit liefde & compassie communiceren naar de ander die ook in zijn eigen ruimte/ schoenen staat. Dan hoef je dus niet die verdediging manoeuvre te maken en de ander te kort te doen.

Hieronder een visualisatie oefening voor het herstellen van je aura, waarmee je jezelf centraal zet in je eigen ruimte:

- Ga lekker relaxed staan, beide voeten op de grond en maak contact met de vloer. Knieën van het slot.

- Voel eens even hoe je erbij staat. Hoe gaat het met je? Maak je bewust van het hier en nu. Voel je lichaam, je ademhaling, de temperatuur van je lichaam en waar eventueel nog spanning zit. Hoe voel jij je nu?

- Stel je dan voor dat je een ei om je heen maakt. Die je van top tot teen omringt. Deze is in 3D, helemaal gesloten zowel boven je hoofd als onder je voeten en beschermt jou. Vind je het moeilijk om dit ei denkbeeldig te zien? Beeld het dan uit door met je armen deze in de lucht om je heen te tekenen.

- Zeg hardop of in jezelf: dit is mijn ruimte. Hierin voel ik me veilig, krachtig, .... (affirmatie) en deze ruimte beschermt mij.

- Vul dan de ruimte denkbeeldig met een kleur die past bij jou en bij dat moment. Alle andere kleuren mogen verdampen, zodat alleen jouw energie en kleur overblijft.

- Zorg dat je ei groot genoeg is. Je mag hem zo groot maken dat je, als je je handen uitstrekt, je de rand nog net kan vastpakken. De ruimte mag boven je, onder je, voor je en achter je net zo groot zijn (in 3D)

- Vervolgens druk je denkbeeldig (of beeld je het uit met je handen) alle overtollige energie van anderen uit je ruimte. Je cleanst jouw ruimte van alle invloeden van buitenaf, zodat werkelijk alleen jouw energie en jouw kleur overblijven. Neem op die manier helemaal je eigen ruimte in.

- Als laatste maak je een zilveren transparant randje om je ei heen. Ook dit kun je visualiseren of met je handen in de lucht uitbeelden. Dit is een filter waardoor alles dat oké is voor jou binnen mag komen. En alles wat niet oké is (alle oordelen, belemmeringen, negatieve gedachten, prikkels van anderen) buiten blijven.

- Met dit filter ben je helemaal bij jezelf, heb je jezelf beschermd én ben je tegelijkertijd toch nog verbonden met de wereld om je heen vanuit jouw schoenen. Eventueel kun je deze intentie hardop of in jezelf uitspreken.

- Hoe voelt dat? Is het anders dan daarnet? Op deze manier sta je steviger in je eigen schoenen en sluit je je af van de energieën van anderen en leef je je eigen leven. Zónder de ander te kort te doen.

Je kunt deze oefening dagelijks doen. Zelf doe ik de oefening zodra ik mijn bed uitstap 's morgens vóórdat ik in contact kom met de buitenwereld (dus ook vóórdat ik mijn telefoon bekijk).

Alleen geboren tweelingen of meerlingen hebben een verhoogde kans op hoog gevoeligheid voor invloeden van buitenaf en daarmee een vager gevoel voor grenzen. Wat is van mij? En wat is van de ander? Ieder mens heeft zijn eigen aura die tot ver buiten het lichaam gaat. Op de plek waar je verbonden bent geweest met je verloren tweeling kan er een blijvend gat ontstaan. Als ze hun aura opzetten blijft er dan een stuk openstaan waardoor invloeden van buitenaf toch blijven binnenkomen.

Wil je hier meer over weten? Kijk dan bij mijn tip: Eenzaamheid | Ben jij onbewust een alleen-geboren tweeling of meerling?
Herkenbaar? en wil je testen of jij een alleen geboren tweeling of meerling bent? Voel je dan welkom om mij te contacten.

PS. Check ook de tip: Grenzen aangeven - Zelfhulp oefening om je eigen ruimte in te nemen

Als je weet wie jezelf bent, lukt het je beter om grenzen aan te geven. Als je geleerd hebt waar jijzelf ophoudt en waar de ander begint, markeert dat al een grens.

Dit kun je leren door te kijken naar: wie ben ik? Wat doe ik? Waar houd ik van? Wie of wat laat ik toe in mijn leven, wat wil ik? Grenzen zijn niet statisch, maar kunnen meebewegen met ons als persoon.

Wil je je grenzen leren ontdekken en aangeven? Neem contact met me op.

Grenzen aangeven is voor veel mensen lastig. Maar wist je dat 'geen grenzen aangeven' dé manier is om burn out te raken?
Ga voor jezelf eens na wat maakt dat je het niet doet.
Zit het in:
- Wat zal een ander wel niet denken?
- Angst voor reactie van omgeving?
- Mocht je als kind nee zeggen? Of werd je vader of moeder dan boos?

Bij ja zeggen als je nee bedoelt, doen we dit vaak voor de ander. Maar ga eens voor jezelf na: vind je het zelf prettig als een ander dit doet? Of heb je liever duidelijkheid? Houd dit in je achterhoofd, wanneer je weer eens ja wilt zeggen terwijl je nee bedoelt.

Om je grenzen te kunnen aangeven moet je eerst ervaren dat er een grens is bereikt, of overgegaan. Als je merkt dat je in een bepaalde relatie irritatie voelt, of boosheid, ga dan eens na of dit met jouw grenzen te maken heeft. Je boosheid geeft informatie, zorg dat je die boodschap niet mist.

Een grens aangeven is vaak niet makkelijk als je moeilijke contact maakt met je gevoelens en daardoor de grens zelf nog niet voelt.
Mocht dit zo zijn neem dan de tijd om regelmatig jezelf te vragen: 'Wat voel ik? Wat zijn mijn behoeften?' Richt daarbij je aandacht naar binnen, luister naar wat je lichaam en je gevoel je zegt. Als je van binnenuit een grens voelt is het vaak makkelijker om deze ook echt aan te geven.

Vaak helpt het ook om een situatie nog eens met iemand anders te bespreken. Door dingen hardop uit te spreken wordt een situatie ook vaak helderder.

En natuurlijk kun je altijd terug komen op een situatie die gebeurd is waar je je niet goed over voelt. Een ik boodschap is daarbij aan te raden, dat kan een ander vaak beter horen. Bijvoorbeeld:
Ik voelde met toch wat overdonderd door je gedrag, ik merk dat ik er spanning van kreeg en wil je vragen dit een volgende keer .....te doen.

Succes!

Vind je het lastig om grenzen aan te geven?
Vaak heeft dit te maken met onzekerheid, negatief zelfbeeld of angst voor afwijzing bv doordat je gepest bent of andere negatieve ervaringen in het verleden. Dit patroon is te doorbreken door stil te staan bij je angst en te werken aan zelfvertrouwen en zelfliefde.

Grenzen en redenen om ze niet aan te geven

Grenzen stellen, we horen er vaak over. Assertief zijn, jezelf niet voorbij lopen. Het lijkt alsof we allemaal heel goed zijn in voor onszelf opkomen en voor onszelf zorgen, in deze wereld vol meningen en standpunten. Toch blijkt uit de cijfers rondom burn-out en ook relatieproblemen, dat we er nog niet zo heel goed in slagen om onze eigen grenzen te bewaken.
Dat kan verschillende redenen hebben: 1. je voelt je eigen grens niet of 2. je voelt de grens wel, maar neemt hem niet serieus of 3. je voelt m, maar durft het niet aan te geven uit angst voor een verslechtering in de relatie met de ander.

Welke herken jij? 1, 2 of 3? Of misschien een combi?

Heb jij moeite met grenzen? neem gerust contact met me op, laten we samen kijken waar je staat en welke stappen jij kunt zetten.

Je grens niet voelen

Hoe kan dat nou? Je eigen grenzen niet voelen?

Je hebt misschien door verschillende ervaringen in je (jonge) leven geleerd om je gevoel uit te schakelen. Misschien was het leven te zwaar, misschien had je een onbereikbare ouder, een kritische omgeving, een onberekenbare omgeving, afijn iets wat het niet veilig maakte om je eigen gevoel en wensen te volgen en te uiten. Misschien heb je ergens een (onbewust) besluit genomen dat het onveilig was om dit te doen.

Na verloop van jaren ben je dan heel goed geworden in signalen uit de omgeving opvangen met je externe antenne. En daarop te reageren. Door je aan te passen, mee te veren, je af te sluiten, of welke manier jij daarin gevonden hebt. Alleen is je interne antenne niet meer zo scherp. Herken je de signalen niet (meer) die aangeven dat iemand over jouw lijn stapt.

Tja, dat is interessant, maar wat doe je eraan? Dit is een proces, stap voor stap. Bewustwording is de eerste stap. Daarna is het zaak je interne antenne “af te stoffen” en dat kan bijvoorbeeld door meer te letten op kleine signalen in je systeem. Voel je je ineens naar, zwaar, leeg of geïrriteerd? Ga eens na wat er hiervoor is gebeurd. Heb je n gesprek gehad? Een verzoek? Een mail? Kwam je iemand tegen? Hoe heb je gereageerd? Welke gedachten had je?

Het gaat nu niet om een oordeel over jezelf, jezelf op je kop geven. Alleen om het constateren dat er iets is gebeurd en dat dit een onaangenaam gevoel heeft opgeleverd. Kleine stapjes.

Kun je hulp gebruiken bij het zetten van 1, 2 of meer kleine stapjes? Neem dan vooral contact met mij op, samen kijken wat voor jou past en hoe je verder komt.

De eerste stap om te oefenen met grenzen aangeven is om te weten wat je persoonlijke grenzen zijn. Dit klinkt als een open deur, maar hier ligt vaak de eerste belangrijke stap die we snel geneigd zijn over te slaan.

Neem de tijd om na te denken over welke gedragingen, situaties of interacties voor jou oncomfortabel, onacceptabel of onveilig aanvoelen.
Hou een week lang bij op welke momenten jij dit ervaarde. Zit daar een patroon in?

Als er een patroon zichtbaar wordt kun je daarmee aan de slag.

Doe deze oefening met een vriend of familielid. De bedoeling is dat je om beurten elkaar uitnodigt om iets te doen waarvan je weet dat de ander het niet wil. Het kan iets simpels zijn zoals het kijken naar een saaie film of het eten van een voedingsmiddel dat de ander niet lekker vindt. De uitnodiging moet starten met "Wil je...?" en je moet antwoorden met "Nee, dank je wel".

Het leuke van deze oefening is dat je de ander op een vriendelijke manier afwijst, terwijl je ook oefent met het aangeven van je grenzen. En het kan heel grappig zijn om te zien hoe de ander reageert op de "Nee, dank je wel" antwoorden. Zorg er wel voor dat je elkaar niet beledigt en respecteer elkaars grenzen!

Gebruik het ‘piepsysteem’

Voer je taken uit op jouw manier en in jouw tijd als er niemand over klaagt. Doe lekker je ding, tenzij er iemand piept.

Manage de verwachting

Komt een collega bij je met een verzoek waaraan je wilt of moet voldoen, zeg dan: ‘Ik heb het druk, donderdagmiddag kijk ik ernaar.’ Dat is namelijk veel duidelijker dan: ‘Ik doe het straks.’ Je bakent je grenzen af en voorkomt dat iemand 10 keer komt informeren of het al klaar is. En als het jou lukt om de klus woensdag al te klaren, dan is je collega extra blij met jou. Ook fijn toch?

Grenzen stellen is belangrijk voor je welbevinden. Het lijkt misschien logisch, maar je kunt geen grenzen stellen als je je eigen grenzen niet kent. Het is dus eerst belangrijk om te ontdekken waar jouw grenzen liggen. Gevoelens van boosheid, irritatie of verdriet kunnen het bewijs zijn dat jouw grens is overschreden. Wees je bewust van deze gevoelens. Bedenk eens wat aan deze gevoelens vooraf ging. Hield iemand misschien te weinig rekening met jouw behoeften?
Schrijf je gedachten op. Door het op te schrijven zul je steeds beter gaan ontdekken waar jouw grenzen liggen.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen beter te (her)kennen.

Voor veel mensen is het moeilijk om hun grenzen aan te geven:
je kunt het leren:

-Bedenk wat je voelt en vertel dat aan de ander. Praat in de Ik-vorm; Ik voel me gespannen… Ik vind het niet prettig….
-Zeg concreet welke opmerking of welke gebeurtenis jij niet prettig vindt.
-Leg uit wat het met jou doet en of waarom jij het niet fijn vindt.
-Zeg waar je behoefte aan hebt of wat je graag wil.
-Laat de ander uitpraten als hij vertelt hoe hij het ziet. Respecteer de ander en toon begrip voor zijn perspectief. Herhaal eventueel nog een keer wat jij belangrijk vindt en waar jij behoefte aan hebt.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen aan te geven.

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat we zelf denken dat we daarmee de (keuze)vrijheid van de ander beperken (en dat dan zien als iets negatiefs). Het tegenovergestelde is juist wat er gebeurt: doordat jij je grenzen aangeeft kan de ander betere keuzes maken (met respect voor jou). Dus in plaats van dat je het voor een ander moeilijker maakt, maak je het juist veiliger/makkelijker. Wanneer je dit in je achterhoofd houdt, is het veel makkelijker om je grenzen aan te geven.

Ken je dat? Dat je lichaam aangeeft dat het moe is en toe is aan een dagje rust? Ik wel.

Eerlijk gezegd was mijn lijf de hele week al bezig met het sturen van signalen naar mijn bewustzijn. Ik was moe, geprikkeld, reageerde vaker dan nodig geïrriteerd naar mijn omgeving. Ik stond eigenlijk continu AAN.

Tegen het einde van de week stonden mijn nekspieren gespannen, wat resulteerde in een hoofdpijn die ook na een nacht slapen niet meer weg ging.
De signalen waren overduidelijk: ik was toe aan een lummeldag!

Herken jij deze signalen bij jezelf?
En wat doe je dan? Dender je dan door totdat "het vanzelf weer over gaat" of trap je op de rem om toe te geven aan wat jouw lichaam heel duidelijk aangeeft?

Er is niets mis met een adempauze als je lichaam signalen geeft dat je even een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met een dag lekker niksen, niks moeten, genieten van de kleine geneugten des levens, lekker op de bank, met een kopje thee, in een goed boek lezen, of je ogen even dicht doen?

Inderdaad, helemaal niets. Het voorkomt namelijk dat je echt te lang doordraaft, overbelast raakt, wat uiteindelijk leidt tot overspannen zijn, of burn out.
Bijkomend voordeel: je komt dan tot de meest creatieve ideeën, omdat je hersenen op een andere manier geactiveerd worden. Net als bij verveling, waar ook niets mis mee is.

Ik zou zeggen: probeer het eens uit, zo'n lummeldag. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat!

Dé tip die ik zelf ooit van een haptotherapeute kreeg:
Durf te zakken in je lijf en naar de pijn toe te gaan als je last hebt van pijnlijke spieren (of tijdens de weeën met een bevalling, zoals bij mij).
Dit werkt ook als je last hebt van flinke menstruatiepijn, waar ik regelmatig last van heb.

Ik zal proberen het hier stap voor stap uit te leggen:
1. Ga zitten in een gemakkelijke stoel of ga liggen op bed
2. Probeer nu heel bewust een paar keer diep in en uit te ademen, leg eventueel je handen op je buik en probeer die handen weg te duwen tijdens het ademen. Hierdoor krijg je een buikademhaling
3. Ervaar dat je ruimte krijgt in je buik, voel die ruimte en blijf ondertussen rustig door ademen
4. Leg nu je handen onder je billen. Dit kan zowel zittend als liggend, probeer het maar.
5. Voel met je billen dat je het matras of de zitting van de stoel waar je in zit dóór je handen heen voelt. Ga met je aandacht naar je billen, naar je handen onder je billen, naar de zitting/het matras en blijf rustig ademen.
6. Als je merkt dat je aandacht verslapt: niet erg, probeer je aandacht weer te vestigen op je handen, billen.
7. Na een paar minuten: haal rustig je handen onder je billen vandaan, terwijl je rustig blijft zitten/liggen.

Hoe zit je nu in je stoel (of lig je in het matras) ten opzichte van voordat je aan deze oefening begon?
Ben je gezakt in je lijf?
Ervaar je dat je nu letterlijk ín je stoel zit in plaats van op je stoel?
Of hoe je nu in je matras ligt in plaats van op je matras?

Lukt het je? Of nog niet? Blijf vooral oefenen en als je denkt dat je wat hulp kunt gebruiken: neem gerust contact met me op!

Hoe vaak zorg je veel beter voor een ander, dan voor jezelf. Je zet jezelf aan de kant om voor de ander te zorgen. Je kunt pas goed voor een ander zorgen, wanneer je eerst goed voor jezelf zorgt. Denk daarbij aan de zuurstof in een vliegtuig. Daar moet je eerst zorgen dat jezelf zuurstof krijgt, daarna kun je de ander helpen. Zo is het in je dagelijkse leven ook. Stel je grens wanneer blijkt dat een ander wil dat je voor hem of haar zorgt, zonder te kijken of jij het aan kunt.

Wat zegt je lichaam?

Als je tegen een grens aanloopt, hoe reageert je lichaam? Welke signalen geeft je lichaam als je over je grens gaat of schuurt aan je grens? Door opmerkzaam te zijn over signalen van je lichaam, ontvang je informatie waarna je een keuze kan maken hoe je ermee omgaat.

Bij individuele begeleiding bekijken we samen naar dit spannende gebied van begrenzing. Voel je welkom online of in Zeist.

Leven vanuit je waarden en essenties

Als je helder hebt wat je werkelijk belangrijk vindt - wat je waarden of essenties zijn - dan is het eenvoudiger om te begrenzen. Als bijvoorbeeld natuur erg belangrijk voor je is, dan wil je daar graag tijd in doorbrengen. Dit kan helpen in het maken van keuzes en je focus van aandacht. Je begrenst andere bijkomende minder belangrijke zaken om hier prioriteit aan te geven.

Hoe kun je je grenzen aan geven als je niet weet wat je grenzen zijn. Gun je zelf eens een beschouwing om je grenzen te verkennen in een counseling.

Voordat je je grenzen kunt aangeven is het natuurlijk wel belangrijk dat je ze ook voelt. Vaak stappen we er in contact met anderen toch ongemerkt overheen. Als je weet dat dit je valkuil is dan kun je altijd even een pauze inlassen naar de ander toe door aan te geven dat je er nog op terugkomt. Zo creëer je even de ruimte voor jezelf om eerst even rustig te voelen hoe jij in een situatie staat en hoe je zou willen handelen.

ps: Dit kun je natuurlijk ook naar jezelf toe toepassen als jij iemand bent die impulsief iets kan gaan doen en daar later dan vaak spijt van heeft.

Doe een visualisatie-oefening uit de PsychoDynamische Therapie en zet letterlijk een grens.
In het kort volg je deze stappen:
1. Pak een touwtje of draadje van minimaal 2 meter lang
2. Maak hier een cirkel, vierkant of streep van op de grond
3. Ga er in staan en doe je ogen dicht
4. Visualiseer dat deze grens jouw grens is
5. Bedenk nu wie of wat er in jouw terrein is geweest of mogelijk probeert te zijn
6. Zet deze nu denkbeeldig buiten de lijn en/of wijs op de grens

Nieuwsgierig geworden naar de uitgebreide oefening?

Om je eigen 'ík' neer te zetten zijn grenzen en respect naar elkaar toe belangrijk. Sommige mensen vinden "nee" zeggen en hun grens aangeven erg lastig. Hier kunnen tal voor oorzaken voor zijn oa angst voor afwijzing. Als je in je leven kijkt zijn de meeste kansen en mogelijkheden "toevallig" op je pad gekomen. Bij angst voor afwijzing maakt men zich vaak onbewust "afhankelijk" van de ander. Maar als je begrijpt dat het leven je áltijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt of dit nu qua werk of relaties is, dan hoef je niet langer je afhankelijk te voelen en kan de 'nee' van de ander je vooral verder in je leven brengen.

Succes

Om grenzen aan te kunnen geven, moet je eerst weten wat jij zelf wil. Ben je meestal meegaand, wil je door iedereen aardig gevonden worden, ga je problemen uit de weg? Dan is de kans groot dat je over je grenzen laat gaan.
De eerste stap is je bewust worden, daarna oefenen met bij jezelf blijven en positieve ervaringen opbouwen. Doe maar eens een rollenspel met een vriend-vriendin en merk in je lichaam op hoe een grens stellen voelt.
Succes en schakel een therapeut in als het je alleen niet lukt.

Bespreek wat je niet wilt of kunt op een moment dat je de ander rustig kunt uitleggen waarom je deze grens stelt en waarom dit belangrijk voor je is.

Grenzen aangeven doe je met een ik-boodschap.
Stel alleen grenzen waarvan je weet dat je ze kunt handhaven.

Elke emotie die we uiten heeft een doel, ontlading of fijn gevoel. Zo kan boosheid helpen bij het stellen van (gezinde) grenzen. Als je boos bent, ga stevig staan: zet je beide benen en maak jezelf groter. De ander merkt dat je er gaat staan.

Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, maar geef je dit duidelijk genoeg aan? Of te wel, ben je in overeenstemming met jezelf? Laat je zien wat je voelt?

Boosheid is een functionele emotie. Het bewaakt jouw grens, zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Voordat je gedrag begrenst, kun je jezelf van de ander onderscheiden. Jullie grens is jullie huid. En tussen jullie is er afstand. Je bent niet de ander. De ander is niet jij. Het zal dus wel zijn dat jullie beiden anders denken en voelen. Dat mag. Zelf vind ik dat juist wel charmant. Maar...ik ben niet jij. En er zitten twee schermen en heel wat tijd tussen ons.

Hoe denk jij dat het verbeelden van jezelf, los van de ander, jou kan helpen grenzen te hanteren? Ik ben benieuwd.

Vind je het een uitdaging om jezelf te begrenzen tijdens seks?
Of vind je het lastig om jezelf te verbinden tijdens seks?

Lees dan "Hoe heb ik je lief" van Piet Weisfelt. Dit boek geeft je vast veel te overwegen over grenzen trekken en grenzen vloeibaar maken.

Weest je bewust van de ruimte die jij inneemt. Als je merkt dat je jezelf of je ruimte kleiner maakt als de ander meer ruimte in lijkt te nemen, realiseer je dan dat jij net zo goed invloed hebt op de ander als de ander op jou. Jij kunt beter jouw grenzen aangeven als jij je ruimte in blijft nemen, wat er ook gebeurt in het contact met de ander. Als je toch je ruimte hebt 'weggegeven', pak deze ruimte dan bewust terug.

Vaak voelen mensen ergens wel dat er over hun grens wordt gegaan alleen doen ze er niets mee. Neem jezelf voor om voortaan voor jezelf op te komen omdat je dit waard bent. En doe dit dan ook echt. Als je merkt dat over jouw grens wordt gegaan, benoem dit dan . Je kunt bijv. zeggen 'Ik merk dat ik dit ongemakkelijk vind / niet prettig vind / etc....' Of zeg dat je even tijd wilt nemen om het te laten bezinken als iemand jou iets vraagt. Hiermee voorkom je dat je zonder meer 'ja' zegt terwijl je het eigenlijk niet wilt.

Je ziet het vaker: weinig zelfvertrouwen en daardoor weinig grenzen stellen.
Grenzen stellen kan echter de zelfvertrouwen ook een boost geven.
Op het moment dat je NEE zegt, of een grens trekt neem je jezelf serieus en zeg je eigenlijk: Ik ben het waard om te zeggen wat ik vindt en aan te geven wat ik niet wil.
Bovendien ziet ook de ander die de vraag stelt aan je of de grens lijkt over te gaan dat je niet iemand bent waar je mee kan sollen.
En tuurlijk...het is lastig, en niet altijd fijn om een grens te stellen.
Toch zul je achteraf vaak voelen dat je jezelf serieus neemt en daardoor meer zelfvertrouwen kunt ontwikkelen.

Als een belangrijke persoon in je leven iets van je vraagt, dat je liever niet zou willen doen, kan het moeilijk zijn om nee te zeggen, misschien wil je de ander niet teleur stellen of kwetsen.
Soms voel je je misschien overrompeld en zeg je 'ja' terwijl je eigenlijk 'nee' wilt zeggen.
Dus het is niet altijd even makkelijk om je grenzen aan te geven.
Misschien kan je ook achteraf nog een gesprek voeren en kijken of er een betere oplossing is? Of een volgende keer heb je erover nagedacht en nu een betere idee hoe met een soortgelijke situatie om kan gaan.
Vaak is het een process waar je naar iets toe groeit en dat heeft tijd en aandacht nodig.

Voor de meeste mensen is het belangrijk om erkenning of waardering te krijgen. Geven we onze grenzen aan lopen we het risico dat we dit niet krijgen en dat kan moeilijk zijn.
Immers is de ander misschien ontevreden met onze reactie.
De vraag is dan of we ons zelf voldoende erkenning en waardering kunnen geven? Want dat zou ons een stukje onafhankelijkheid geven.
Misschien een doel om naar toe te groeien?

Soms lukt het niet, om te verwoorden wat je voelt. Er zit dan vertraging op 'de lijn'. Geef jezelf de ruimte om ergens op terug te komen. Vaak hoor ik dat men dat dan zwak vindt, van zichzelf. Maar als je wat meer tijd nodig hebt om te voelen en te verwoorden neem die ruimte dan, en spreek met jezelf af dat je altijd ergens op mag terugkomen. Dat dit bij jou zo werkt, en dat dat prima is.

Pas als je goed voor jezelf zorgt kun het het beste van jezelf geven.
Het is niet voor niets dat je in het vliegtuig eerst jezelf van zuurstof moet voorzien en dan je kinderen of naasten. Als je niet goed voor jezelf zorgt heeft niemand wat aan je.

Wil je leren je grenzen aan te geven, leer dan eerst je grenzen goed te herkennen. Hoe doe je dat? Door stil te staan bij je lichaam, want daar ervaar je je grens. Wil je graag lichaams-gewaarzijn te ontwikkelen? Welkom in mijn praktijk.

Als jij je grens aangeeft richting een ander, kan dat als consequentie hebben dat je de ander teleurstelt. Onderdeel van grenzen aangeven is dat je accepteert dat de ander daar wat van vindt. Wil je leren om de angst voor die mogelijke teleurstelling van de ander beter te verdragen, dan help ik je daar graag bij. Welkom in mijn praktijk.

“Terug naar start” zoals bij het Ganzenbordspel is een rotgevoel: weer helemaal van voren af aan… . Maar in therapie kan het een helder inzicht zijn. Het kan dan precies aangeven hoe het voelt als je ontdekt dat iets in het heden je in één klap kan terug katapulteren naar een aangrijpende ervaring in het verleden. Daar lijkt nog wat op je te liggen wachten, voordat je verder kunt.

Misschien heb je geleerd dat jouw boosheid er niet mag zijn. Boosheid heeft in onze maatschappij vaak een negatieve lading maar we hebben het ook nodig. Boosheid helpt jou om voor jezelf op te komen en jouw grenzen te bewaken. Jouw boosheid is een menselijke emotie en mag er zijn, net als blijdschap, verdriet, etc.

Waneer je aan het leren bent om je grenzen beter aan te geven. Ga je ze ten eerste zelf eerst leren voelen. Vaak zijn we zo gericht op wat iemand anders nodig heeft dat we helemaal niet voelen waar we zelf behoefte aan hebben.

Zet een week lang (of langer) vier keer per dag een timer en ga met je aandacht naar je ademhaling. Op deze manier kom je in het hier en nu en voel je je eigen lijf. Vraag jezelf af "hoe voel ik mij nu?" en "wat heb ik eventueel nodig / waar heb ik behoefte aan?". Kijk of het 'inchecken' bij jezelf een gewoonte kan worden zodat je onbewust leert dat jouw behoeften er toe doen en dat het voelen ervan meer deel gaat uitmaken van jouw programma.

Waarom jezelf niet eens wat vaker op pauze zetten? Een powernap of gewoon even alleen zijn en de rust opzoeken. Even opladen in plaats van verder leeg te lopen. En soms is even op pauze te kort en heb je een paar dagen nodig, dat is ook oké. Om dan na die pauze weer met fris denken en met 2x zoveel power terug te zijn.

Om je grenzen te kunnen aangeven, moet je eerst zelf bewust zijn van je eigen grenzen. Daarbij gaat het om je gedachten, maar zeker ook om wat je lichaam je te vertellen heeft. Je lichaam weet vaak goed waar jouw grenzen liggen. Ik kan je helpen bij het ontwikkelen van het gewaar zijn van je lichaam, en het ervaren van jouw grenzen.
Welkom in mijn praktijk.

Begin met het identificeren van de grenzen die voor jou belangrijk zijn en communiceer deze op een kalme en respectvolle manier.
Probeer gebruik te maken van "ik-boodschappen" in plaats van "jij-boodschappen", zodat je je gevoelens en behoeften op een constructieve manier uitdrukt en de ander niet defensief maakt.
Wees ook bereid om te luisteren naar de reactie van je partner en te onderhandelen over compromissen die voor beide partijen acceptabel zijn. Door open en eerlijk te communiceren over je grenzen, kun je een gezonde en respectvolle relatie opbouwen waarin beide partners zich gehoord en gewaardeerd voelen.

Heb jij wel eens nagedacht over wat je écht belangrijk vindt in het leven? Heb je daarnaast wel eens geluisterd naar je lichaam als je je ergens niet prettig bij voelt? Dit zijn de twee belangrijkste raadgevers in de praktijk als het gaat om grenzen. Want zonder waarden, geen grenzen. Wat waar stel je dan een grens als je niet diepgaand weet wat er voor jou echt toe doet?

Sta eens stil bij je waarden
Google eens op waarden, waardenlijst, values. Ga eens voor jezelf na welke 10 waarden het meest belangrijk zijn en waarom. Dit gaat je enorm helpen om te herkennen waarom mensen over je grenzen gaan als deze waarden geschonden worden.

Voel je onderbuik gevoel

Als er over je grens gegaan wordt of is gegaan. Voel je dit in je lijf. Ga maar eens na wanneer jij je in je lichaam niet lekker voelt zonder reden: misselijk, steen op je maag, buikpijn, druk op je borst, benauwd, enzovoorts. Ga daarnaast ook eens na dat als er iemand over je grens is gegaan wat je toen hebt gevoeld. Eerst achteraf herkennen, daarna steeds meer in hetmoment. Een goede therapeut kan je helpen met het verkennen en herkennen van je grenzen en het bepalen van je waarden, succes!

'S morgens wakker worden met een onbestemd gevoel, pijn in je buik, of je hart? Kan je het negeren? Vaak gebeurt dat eerst onbewust want je wilt er van af zijn. Negeren kan best goed helpen. Ontkennen.

Als het echter aan blijft houden, als het je lastig blijft vallen en negeren niet meer helpt, wat dan? Geef er dan eens jouw moedige, open aandacht aan. Het hart/buikgevoel kan je waarschijnlijk iets duidelijk maken. Iets waar je mee loopt, zit, vermijdt, dat je in de weg is gaan staan.

Bedenk dat het moedig van je is om stil te staan bij wat je voelt. Dat het moedig is om dit bespreekbaar te maken.
Het begint met bewust worden van je innerlijke dialoog die getriggerd is/wordt door het onbestemde gevoel . Zet dan de stap mét het hart/buikgevoel naar bewust gaan benoemen wat je voelt en dit bespreekbaar maken. Als het te maken heeft met iemand dan kan een volgende stap zijn om het bespreekbaar te maken met deze persoon. Je kan daarvoor in therapie gaan en in hierin begeleid worden als onzekerheid of angst te groot is.