Grenzen aangeven tips

Vaak heeft 'grenzen aangeven' een negatieve lading. Alsof je iemand anders dan te kort doet. Het voelt als een verdediging reactie waarmee je de ander uit jouw ruimte 'wipt' en dan teleurstelt. En dus doe je dat pas als een ander je overwhelmed of jouw ruimte al betreden heeft. Echter loop je dan eigenlijk al een stapje achter en daarop leeg; energetisch gezien.

Ik zie het anders. Als jij je eigen ruimte inneemt, volledig 'in je eigen schoenen gaat staan', dan is daar simpelweg geen ruimte voor een ander en kun je vanuit die schoenen prima zichtbaar én vanuit liefde & compassie communiceren naar de ander die ook in zijn eigen ruimte/ schoenen staat. Dan hoef je dus niet die verdediging manoeuvre te maken en de ander te kort te doen.

Hieronder een visualisatie oefening voor het herstellen van je aura, waarmee je jezelf centraal zet in je eigen ruimte:

- Ga lekker relaxed staan, beide voeten op de grond en maak contact met de vloer. Knieën van het slot.

- Voel eens even hoe je erbij staat. Hoe gaat het met je? Maak je bewust van het hier en nu. Voel je lichaam, je ademhaling, de temperatuur van je lichaam en waar eventueel nog spanning zit. Hoe voel jij je nu?

- Stel je dan voor dat je een ei om je heen maakt. Die je van top tot teen omringt. Deze is in 3D, helemaal gesloten zowel boven je hoofd als onder je voeten en beschermt jou. Vind je het moeilijk om dit ei denkbeeldig te zien? Beeld het dan uit door met je armen deze in de lucht om je heen te tekenen.

- Zeg hardop of in jezelf: dit is mijn ruimte. Hierin voel ik me veilig, krachtig, .... (affirmatie) en deze ruimte beschermt mij.

- Vul dan de ruimte denkbeeldig met een kleur die past bij jou en bij dat moment. Alle andere kleuren mogen verdampen, zodat alleen jouw energie en kleur overblijft.

- Zorg dat je ei groot genoeg is. Je mag hem zo groot maken dat je, als je je handen uitstrekt, je de rand nog net kan vastpakken. De ruimte mag boven je, onder je, voor je en achter je net zo groot zijn (in 3D)

- Vervolgens druk je denkbeeldig (of beeld je het uit met je handen) alle overtollige energie van anderen uit je ruimte. Je cleanst jouw ruimte van alle invloeden van buitenaf, zodat werkelijk alleen jouw energie en jouw kleur overblijven. Neem op die manier helemaal je eigen ruimte in.

- Als laatste maak je een zilveren transparant randje om je ei heen. Ook dit kun je visualiseren of met je handen in de lucht uitbeelden. Dit is een filter waardoor alles dat oké is voor jou binnen mag komen. En alles wat niet oké is (alle oordelen, belemmeringen, negatieve gedachten, prikkels van anderen) buiten blijven.

- Met dit filter ben je helemaal bij jezelf, heb je jezelf beschermd én ben je tegelijkertijd toch nog verbonden met de wereld om je heen vanuit jouw schoenen. Eventueel kun je deze intentie hardop of in jezelf uitspreken.

- Hoe voelt dat? Is het anders dan daarnet? Op deze manier sta je steviger in je eigen schoenen en sluit je je af van de energieën van anderen en leef je je eigen leven. Zónder de ander te kort te doen.

Je kunt deze oefening dagelijks doen. Zelf doe ik de oefening zodra ik mijn bed uitstap 's morgens vóórdat ik in contact kom met de buitenwereld (dus ook vóórdat ik mijn telefoon bekijk).

Alleen geboren tweelingen of meerlingen hebben een verhoogde kans op hoog gevoeligheid voor invloeden van buitenaf en daarmee een vager gevoel voor grenzen. Wat is van mij? En wat is van de ander? Ieder mens heeft zijn eigen aura die tot ver buiten het lichaam gaat. Op de plek waar je verbonden bent geweest met je verloren tweeling kan er een blijvend gat ontstaan. Als ze hun aura opzetten blijft er dan een stuk openstaan waardoor invloeden van buitenaf toch blijven binnenkomen.

Wil je hier meer over weten? Kijk dan bij mijn tip: Eenzaamheid | Ben jij onbewust een alleen-geboren tweeling of meerling?
Herkenbaar? en wil je testen of jij een alleen geboren tweeling of meerling bent? Voel je dan welkom om mij te contacten.

PS. Check ook de tip: Grenzen aangeven - Zelfhulp oefening om je eigen ruimte in te nemen

Elke emotie heeft een doel. Ontlading, fijn gevoel. Wist je dat boosheid helpt bij grenzen stellen? Als je boos bent, zet je beide benen stevig op de grond. Je maakt je groot en zet jezelf neer. De ander merkt dit ook.
Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, dat een ander bijv over jouw grens gaat. Maar geef je dit duidelijk genoeg aan?
Boosheid is een hele functionele emotie. Het bewaakt jouw grens. En zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Grenzen en redenen om ze niet aan te geven

Grenzen stellen, we horen er vaak over. Assertief zijn, jezelf niet voorbij lopen. Het lijkt alsof we allemaal heel goed zijn in voor onszelf opkomen en voor onszelf zorgen, in deze wereld vol meningen en standpunten. Toch blijkt uit de cijfers rondom burn-out en ook relatieproblemen, dat we er nog niet zo heel goed in slagen om onze eigen grenzen te bewaken.
Dat kan verschillende redenen hebben: 1. je voelt je eigen grens niet of 2. je voelt de grens wel, maar neemt hem niet serieus of 3. je voelt m, maar durft het niet aan te geven uit angst voor een verslechtering in de relatie met de ander.

Welke herken jij? 1, 2 of 3? Of misschien een combi?

Heb jij moeite met grenzen? neem gerust contact met me op, laten we samen kijken waar je staat en welke stappen jij kunt zetten.

Je grens niet voelen

Hoe kan dat nou? Je eigen grenzen niet voelen?

Je hebt misschien door verschillende ervaringen in je (jonge) leven geleerd om je gevoel uit te schakelen. Misschien was het leven te zwaar, misschien had je een onbereikbare ouder, een kritische omgeving, een onberekenbare omgeving, afijn iets wat het niet veilig maakte om je eigen gevoel en wensen te volgen en te uiten. Misschien heb je ergens een (onbewust) besluit genomen dat het onveilig was om dit te doen.

Na verloop van jaren ben je dan heel goed geworden in signalen uit de omgeving opvangen met je externe antenne. En daarop te reageren. Door je aan te passen, mee te veren, je af te sluiten, of welke manier jij daarin gevonden hebt. Alleen is je interne antenne niet meer zo scherp. Herken je de signalen niet (meer) die aangeven dat iemand over jouw lijn stapt.

Tja, dat is interessant, maar wat doe je eraan? Dit is een proces, stap voor stap. Bewustwording is de eerste stap. Daarna is het zaak je interne antenne “af te stoffen” en dat kan bijvoorbeeld door meer te letten op kleine signalen in je systeem. Voel je je ineens naar, zwaar, leeg of geïrriteerd? Ga eens na wat er hiervoor is gebeurd. Heb je n gesprek gehad? Een verzoek? Een mail? Kwam je iemand tegen? Hoe heb je gereageerd? Welke gedachten had je?

Het gaat nu niet om een oordeel over jezelf, jezelf op je kop geven. Alleen om het constateren dat er iets is gebeurd en dat dit een onaangenaam gevoel heeft opgeleverd. Kleine stapjes.

Kun je hulp gebruiken bij het zetten van 1, 2 of meer kleine stapjes? Neem dan vooral contact met mij op, samen kijken wat voor jou past en hoe je verder komt.

Wanneer we communiceren met de mensen om ons heen, zitten we in een bubble van vertrouwen. Dit vertrouwen betekent dat we op elkaar kunnen rekenen en dus ook dat wat de ander zegt, waar is. We kunnen tenslotte niet werken met informatie die onbekend is voor ons.
Wanneer je echter niet je grens aangeeft en ja zegt, waar je eigenlijk nee had willen zeggen, verbreek je dat vertrouwen en zet je jezelf buiten de bubbel van vertrouwen. Je hebt tenslotte iets gezegd wat niet waar is. De ander voelt vaak dat er iets niet in de haak is, maar het is onduidelijk wat. Diegene kan gefrustreerd raken en reageert dat af op jou. Daarmee zet die ander zichzelf ook buiten de bubbel van vertrouwen. Dit alles samen kan dan leiden tot heftige conflicten met alle gevolgen van dien.
Hier zien we hoe belangrijk het is voor jou én de ander, dat jij aangeeft waar je grenzen liggen.
Het is niet altijd makkelijk om erachter te komen waar je grenzen liggen. Soms weet je het pas wanneer je er al overheen bent gegaan. Onthou de situatie dan goed of schrijf het op en leer jezelf beter kennen. En weet: je mag altijd terugkomen op een beslissing!

Als je weet wie jezelf bent, lukt het je beter om grenzen aan te geven. Als je geleerd hebt waar jijzelf ophoudt en waar de ander begint, markeert dat al een grens.

Dit kun je leren door te kijken naar: wie ben ik? Wat doe ik? Waar houd ik van? Wie of wat laat ik toe in mijn leven, wat wil ik? Grenzen zijn niet statisch, maar kunnen meebewegen met ons als persoon.

Wil je je grenzen leren ontdekken en aangeven? Neem contact met me op.

Als een belangrijke persoon in je leven iets van je vraagt, dat je liever niet zou willen doen, kan het moeilijk zijn om nee te zeggen, misschien wil je de ander niet teleur stellen of kwetsen.
Soms voel je je misschien overrompeld en zeg je 'ja' terwijl je eigenlijk 'nee' wilt zeggen.
Dus het is niet altijd even makkelijk om je grenzen aan te geven.
Misschien kan je ook achteraf nog een gesprek voeren en kijken of er een betere oplossing is? Of een volgende keer heb je erover nagedacht en nu een betere idee hoe met een soortgelijke situatie om kan gaan.
Vaak is het een process waar je naar iets toe groeit en dat heeft tijd en aandacht nodig.

Voor de meeste mensen is het belangrijk om erkenning of waardering te krijgen. Geven we onze grenzen aan lopen we het risico dat we dit niet krijgen en dat kan moeilijk zijn.
Immers is de ander misschien ontevreden met onze reactie.
De vraag is dan of we ons zelf voldoende erkenning en waardering kunnen geven? Want dat zou ons een stukje onafhankelijkheid geven.
Misschien een doel om naar toe te groeien?

Vind je het lastig om grenzen aan te geven?
Vaak heeft dit te maken met onzekerheid, negatief zelfbeeld of angst voor afwijzing bv doordat je gepest bent of andere negatieve ervaringen in het verleden. Dit patroon is te doorbreken door stil te staan bij je angst en te werken aan zelfvertrouwen en zelfliefde.

Ik ga over mijn grens heen, een ander gaat over mijn grens heen of ik laat andere mensen over mijn grens heen gaan zijn uitspraken die ik vaak hoor in de praktijk. De wens is om de eigen grens aan te geven, alleen weten we niet hoe. In veel gevallen hebben we niet "echt" geleerd of in ieder geval niet een goed voorbeeld gekregen hoe dit er dan uitziet zonder de ander te kwetsen én vooral om maar niet in een conflict te komen.

De grens aangeven is dus vaak gekoppeld aan vooraf "bedachte / verwachte" gevolgen die niet helpend zijn. De tip van mij is om eerst bij jezelf te gaan herkennen wat je grens is en hoe je dit bij jezelf ervaart. Vaak ervaar je je grens pas als je er lichamelijk "last" van hebt. In dat geval ben je zelf (of iemand anders) al over je grens heen gegaan. Dat kan bijvoorbeeld een gevoel in je buik zijn wat niet prettig is, of je merkt dat je je schouders optrekt en dat je je ademhaling inhoudt. Of dat je hart tekeer gaat en je je extra alert voelt. Dit zijn allemaal lichamelijke signalen die je kunnen helpen bij het herkennen van je grens.

Pas als je je eigen grens ervaart, is het mogelijk om je grens aan te geven. Hier zijn mooie oefeningen voor om dit bij jezelf te ontdekken. Lukt het je niet alleen is dat helemaal niet erg. Dan kun je goed de hulp van een coach of therapeut inroepen die je kan helpen bij het herkennen van je eigen grens. Succes met het herkennen van je eigen grens.

Hoe spannend is het voor jou om voor je eigen waarheid op te komen en een grens te stellen door je uit te spreken? Misschien wel heel spannend. Het kan heel gevaarlijk voelen om dit te doen, en dat heeft bijna altijd te maken met de omstandigheden waaronder we opgegroeid zijn. Als kind kun je het je niet permitteren om 'verstoten' te worden, dus pas je je aan. Is dat nog steeds nodig? Nu je volwassen bent en onafhankelijk, waarschijnlijk niet.
Sta wel stil bij het gevoel van dreiging dat je kunt ervaren, en neem het tegelijkertijd niet zo serieus.

Do you ever find yourself rushing to meet others' requests, even when it means putting your own needs and desires on hold? Maybe you sometimes struggle to express what you truly need or even wonder what they are. These actions could be linked to past experiences that made you believe that keeping others happy is the path to safety, making it challenging to establish personal boundaries.

These are all aspects of life that can be explored and worked on during the therapeutic journey. It might take some time and effort, but realizing that you have more choices in life than you think can be a truly rewarding outcome.

Grenzen aangeven is voor veel mensen lastig. Maar wist je dat 'geen grenzen aangeven' dé manier is om burn out te raken?
Ga voor jezelf eens na wat maakt dat je het niet doet.
Zit het in:
- Wat zal een ander wel niet denken?
- Angst voor reactie van omgeving?
- Mocht je als kind nee zeggen? Of werd je vader of moeder dan boos?

Bij ja zeggen als je nee bedoelt, doen we dit vaak voor de ander. Maar ga eens voor jezelf na: vind je het zelf prettig als een ander dit doet? Of heb je liever duidelijkheid? Houd dit in je achterhoofd, wanneer je weer eens ja wilt zeggen terwijl je nee bedoelt.

Weest je bewust van de ruimte die jij inneemt. Als je merkt dat je jezelf of je ruimte kleiner maakt als de ander meer ruimte in lijkt te nemen, realiseer je dan dat jij net zo goed invloed hebt op de ander als de ander op jou. Jij kunt beter jouw grenzen aangeven als jij je ruimte in blijft nemen, wat er ook gebeurt in het contact met de ander. Als je toch je ruimte hebt 'weggegeven', pak deze ruimte dan bewust terug.

Vaak voelen mensen ergens wel dat er over hun grens wordt gegaan alleen doen ze er niets mee. Neem jezelf voor om voortaan voor jezelf op te komen omdat je dit waard bent. En doe dit dan ook echt. Als je merkt dat over jouw grens wordt gegaan, benoem dit dan . Je kunt bijv. zeggen 'Ik merk dat ik dit ongemakkelijk vind / niet prettig vind / etc....' Of zeg dat je even tijd wilt nemen om het te laten bezinken als iemand jou iets vraagt. Hiermee voorkom je dat je zonder meer 'ja' zegt terwijl je het eigenlijk niet wilt.

Om je grenzen te kunnen aangeven moet je eerst ervaren dat er een grens is bereikt, of overgegaan. Als je merkt dat je in een bepaalde relatie irritatie voelt, of boosheid, ga dan eens na of dit met jouw grenzen te maken heeft. Je boosheid geeft informatie, zorg dat je die boodschap niet mist.

Een grens aangeven is vaak niet makkelijk als je moeilijke contact maakt met je gevoelens en daardoor de grens zelf nog niet voelt.
Mocht dit zo zijn neem dan de tijd om regelmatig jezelf te vragen: 'Wat voel ik? Wat zijn mijn behoeften?' Richt daarbij je aandacht naar binnen, luister naar wat je lichaam en je gevoel je zegt. Als je van binnenuit een grens voelt is het vaak makkelijker om deze ook echt aan te geven.

Vaak helpt het ook om een situatie nog eens met iemand anders te bespreken. Door dingen hardop uit te spreken wordt een situatie ook vaak helderder.

En natuurlijk kun je altijd terug komen op een situatie die gebeurd is waar je je niet goed over voelt. Een ik boodschap is daarbij aan te raden, dat kan een ander vaak beter horen. Bijvoorbeeld:
Ik voelde met toch wat overdonderd door je gedrag, ik merk dat ik er spanning van kreeg en wil je vragen dit een volgende keer .....te doen.

Succes!

De eerste stap om te oefenen met grenzen aangeven is om te weten wat je persoonlijke grenzen zijn. Dit klinkt als een open deur, maar hier ligt vaak de eerste belangrijke stap die we snel geneigd zijn over te slaan.

Neem de tijd om na te denken over welke gedragingen, situaties of interacties voor jou oncomfortabel, onacceptabel of onveilig aanvoelen.
Hou een week lang bij op welke momenten jij dit ervaarde. Zit daar een patroon in?

Als er een patroon zichtbaar wordt kun je daarmee aan de slag.

Doe deze oefening met een vriend of familielid. De bedoeling is dat je om beurten elkaar uitnodigt om iets te doen waarvan je weet dat de ander het niet wil. Het kan iets simpels zijn zoals het kijken naar een saaie film of het eten van een voedingsmiddel dat de ander niet lekker vindt. De uitnodiging moet starten met "Wil je...?" en je moet antwoorden met "Nee, dank je wel".

Het leuke van deze oefening is dat je de ander op een vriendelijke manier afwijst, terwijl je ook oefent met het aangeven van je grenzen. En het kan heel grappig zijn om te zien hoe de ander reageert op de "Nee, dank je wel" antwoorden. Zorg er wel voor dat je elkaar niet beledigt en respecteer elkaars grenzen!

Gebruik het ‘piepsysteem’

Voer je taken uit op jouw manier en in jouw tijd als er niemand over klaagt. Doe lekker je ding, tenzij er iemand piept.

Manage de verwachting

Komt een collega bij je met een verzoek waaraan je wilt of moet voldoen, zeg dan: ‘Ik heb het druk, donderdagmiddag kijk ik ernaar.’ Dat is namelijk veel duidelijker dan: ‘Ik doe het straks.’ Je bakent je grenzen af en voorkomt dat iemand 10 keer komt informeren of het al klaar is. En als het jou lukt om de klus woensdag al te klaren, dan is je collega extra blij met jou. Ook fijn toch?

Grenzen stellen is belangrijk voor je welbevinden. Het lijkt misschien logisch, maar je kunt geen grenzen stellen als je je eigen grenzen niet kent. Het is dus eerst belangrijk om te ontdekken waar jouw grenzen liggen. Gevoelens van boosheid, irritatie of verdriet kunnen het bewijs zijn dat jouw grens is overschreden. Wees je bewust van deze gevoelens. Bedenk eens wat aan deze gevoelens vooraf ging. Hield iemand misschien te weinig rekening met jouw behoeften?
Schrijf je gedachten op. Door het op te schrijven zul je steeds beter gaan ontdekken waar jouw grenzen liggen.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen beter te (her)kennen.

Voor veel mensen is het moeilijk om hun grenzen aan te geven:
je kunt het leren:

-Bedenk wat je voelt en vertel dat aan de ander. Praat in de Ik-vorm; Ik voel me gespannen… Ik vind het niet prettig….
-Zeg concreet welke opmerking of welke gebeurtenis jij niet prettig vindt.
-Leg uit wat het met jou doet en of waarom jij het niet fijn vindt.
-Zeg waar je behoefte aan hebt of wat je graag wil.
-Laat de ander uitpraten als hij vertelt hoe hij het ziet. Respecteer de ander en toon begrip voor zijn perspectief. Herhaal eventueel nog een keer wat jij belangrijk vindt en waar jij behoefte aan hebt.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen aan te geven.

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat we zelf denken dat we daarmee de (keuze)vrijheid van de ander beperken (en dat dan zien als iets negatiefs). Het tegenovergestelde is juist wat er gebeurt: doordat jij je grenzen aangeeft kan de ander betere keuzes maken (met respect voor jou). Dus in plaats van dat je het voor een ander moeilijker maakt, maak je het juist veiliger/makkelijker. Wanneer je dit in je achterhoofd houdt, is het veel makkelijker om je grenzen aan te geven.

Ken je dat? Dat je lichaam aangeeft dat het moe is en toe is aan een dagje rust? Ik wel.

Eerlijk gezegd was mijn lijf de hele week al bezig met het sturen van signalen naar mijn bewustzijn. Ik was moe, geprikkeld, reageerde vaker dan nodig geïrriteerd naar mijn omgeving. Ik stond eigenlijk continu AAN.

Tegen het einde van de week stonden mijn nekspieren gespannen, wat resulteerde in een hoofdpijn die ook na een nacht slapen niet meer weg ging.
De signalen waren overduidelijk: ik was toe aan een lummeldag!

Herken jij deze signalen bij jezelf?
En wat doe je dan? Dender je dan door totdat "het vanzelf weer over gaat" of trap je op de rem om toe te geven aan wat jouw lichaam heel duidelijk aangeeft?

Er is niets mis met een adempauze als je lichaam signalen geeft dat je even een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met een dag lekker niksen, niks moeten, genieten van de kleine geneugten des levens, lekker op de bank, met een kopje thee, in een goed boek lezen, of je ogen even dicht doen?

Inderdaad, helemaal niets. Het voorkomt namelijk dat je echt te lang doordraaft, overbelast raakt, wat uiteindelijk leidt tot overspannen zijn, of burn out.
Bijkomend voordeel: je komt dan tot de meest creatieve ideeën, omdat je hersenen op een andere manier geactiveerd worden. Net als bij verveling, waar ook niets mis mee is.

Ik zou zeggen: probeer het eens uit, zo'n lummeldag. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat!

Dé tip die ik zelf ooit van een haptotherapeute kreeg:
Durf te zakken in je lijf en naar de pijn toe te gaan als je last hebt van pijnlijke spieren (of tijdens de weeën met een bevalling, zoals bij mij).
Dit werkt ook als je last hebt van flinke menstruatiepijn, waar ik regelmatig last van heb.

Ik zal proberen het hier stap voor stap uit te leggen:
1. Ga zitten in een gemakkelijke stoel of ga liggen op bed
2. Probeer nu heel bewust een paar keer diep in en uit te ademen, leg eventueel je handen op je buik en probeer die handen weg te duwen tijdens het ademen. Hierdoor krijg je een buikademhaling
3. Ervaar dat je ruimte krijgt in je buik, voel die ruimte en blijf ondertussen rustig door ademen
4. Leg nu je handen onder je billen. Dit kan zowel zittend als liggend, probeer het maar.
5. Voel met je billen dat je het matras of de zitting van de stoel waar je in zit dóór je handen heen voelt. Ga met je aandacht naar je billen, naar je handen onder je billen, naar de zitting/het matras en blijf rustig ademen.
6. Als je merkt dat je aandacht verslapt: niet erg, probeer je aandacht weer te vestigen op je handen, billen.
7. Na een paar minuten: haal rustig je handen onder je billen vandaan, terwijl je rustig blijft zitten/liggen.

Hoe zit je nu in je stoel (of lig je in het matras) ten opzichte van voordat je aan deze oefening begon?
Ben je gezakt in je lijf?
Ervaar je dat je nu letterlijk ín je stoel zit in plaats van op je stoel?
Of hoe je nu in je matras ligt in plaats van op je matras?

Lukt het je? Of nog niet? Blijf vooral oefenen en als je denkt dat je wat hulp kunt gebruiken: neem gerust contact met me op!

Hoe vaak zorg je veel beter voor een ander, dan voor jezelf. Je zet jezelf aan de kant om voor de ander te zorgen. Je kunt pas goed voor een ander zorgen, wanneer je eerst goed voor jezelf zorgt. Denk daarbij aan de zuurstof in een vliegtuig. Daar moet je eerst zorgen dat jezelf zuurstof krijgt, daarna kun je de ander helpen. Zo is het in je dagelijkse leven ook. Stel je grens wanneer blijkt dat een ander wil dat je voor hem of haar zorgt, zonder te kijken of jij het aan kunt.

Wat zegt je lichaam?

Als je tegen een grens aanloopt, hoe reageert je lichaam? Welke signalen geeft je lichaam als je over je grens gaat of schuurt aan je grens? Door opmerkzaam te zijn over signalen van je lichaam, ontvang je informatie waarna je een keuze kan maken hoe je ermee omgaat.

Bij individuele begeleiding bekijken we samen naar dit spannende gebied van begrenzing. Voel je welkom online of in Zeist.

Leven vanuit je waarden en essenties

Als je helder hebt wat je werkelijk belangrijk vindt - wat je waarden of essenties zijn - dan is het eenvoudiger om te begrenzen. Als bijvoorbeeld natuur erg belangrijk voor je is, dan wil je daar graag tijd in doorbrengen. Dit kan helpen in het maken van keuzes en je focus van aandacht. Je begrenst andere bijkomende minder belangrijke zaken om hier prioriteit aan te geven.

Hoe kun je je grenzen aan geven als je niet weet wat je grenzen zijn. Gun je zelf eens een beschouwing om je grenzen te verkennen in een counseling.

Voordat je je grenzen kunt aangeven is het natuurlijk wel belangrijk dat je ze ook voelt. Vaak stappen we er in contact met anderen toch ongemerkt overheen. Als je weet dat dit je valkuil is dan kun je altijd even een pauze inlassen naar de ander toe door aan te geven dat je er nog op terugkomt. Zo creëer je even de ruimte voor jezelf om eerst even rustig te voelen hoe jij in een situatie staat en hoe je zou willen handelen.

ps: Dit kun je natuurlijk ook naar jezelf toe toepassen als jij iemand bent die impulsief iets kan gaan doen en daar later dan vaak spijt van heeft.

Doe een visualisatie-oefening uit de PsychoDynamische Therapie en zet letterlijk een grens.
In het kort volg je deze stappen:
1. Pak een touwtje of draadje van minimaal 2 meter lang
2. Maak hier een cirkel, vierkant of streep van op de grond
3. Ga er in staan en doe je ogen dicht
4. Visualiseer dat deze grens jouw grens is
5. Bedenk nu wie of wat er in jouw terrein is geweest of mogelijk probeert te zijn
6. Zet deze nu denkbeeldig buiten de lijn en/of wijs op de grens

Nieuwsgierig geworden naar de uitgebreide oefening?

Om je eigen 'ík' neer te zetten zijn grenzen en respect naar elkaar toe belangrijk. Sommige mensen vinden "nee" zeggen en hun grens aangeven erg lastig. Hier kunnen tal voor oorzaken voor zijn oa angst voor afwijzing. Als je in je leven kijkt zijn de meeste kansen en mogelijkheden "toevallig" op je pad gekomen. Bij angst voor afwijzing maakt men zich vaak onbewust "afhankelijk" van de ander. Maar als je begrijpt dat het leven je áltijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt of dit nu qua werk of relaties is, dan hoef je niet langer je afhankelijk te voelen en kan de 'nee' van de ander je vooral verder in je leven brengen.

Succes

Als je moeite hebt met grenzen aangeven, of je merkt dat mensen steeds tegen je zin jouw grens overgaan, onderzoek dan - al dan niet samen met een therapeut - je relatie met boosheid. Hoe was dat vroeger, mocht je boos zijn toen je klein was? Hoe werd daarop gereageerd door je ouders? Zag je hen wel eens boos zijn en het daarna weer goedmaken?
Is boosheid voor jou taboe of heb je er geen probleem mee?
Om je grenzen te kunnen aangeven is boosheid een goede en gezonde informatiebron. Handig als je daar contact mee hebt.

Ben je geneigd snel ‘ja’ te zeggen of vindt je het lastig om ‘’nee’ te zeggen?
Zeg dan: ‘ik moet er even over nadenken. Ik kom er later op terug’.

Om grenzen aan te kunnen geven, moet je eerst weten wat jij zelf wil. Ben je meestal meegaand, wil je door iedereen aardig gevonden worden, ga je problemen uit de weg? Dan is de kans groot dat je over je grenzen laat gaan.
De eerste stap is je bewust worden, daarna oefenen met bij jezelf blijven en positieve ervaringen opbouwen. Doe maar eens een rollenspel met een vriend-vriendin en merk in je lichaam op hoe een grens stellen voelt.
Succes en schakel een therapeut in als het je alleen niet lukt.

Voor een gezonde, evenwichtige levensstijl is het belangrijk duidelijke grenzen te hebben. Een grens is een persoonlijk eigendomslijn die aangeeft voor welke zaken wij verantwoordelijk zijn. Met andere woorden, grenzen definiëren wie we wel en wie we niet zijn. Grenzen hebben invloed op alle terreinen van ons leven; lichamelijk, mentaal, emotioneel en geestelijk.
In het boek 'Grenzen' van Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend, laten de schrijvers zien hoe we gezonde grenzen kunnen stellen aan onze ouders, echtgenoten, kinderen, vrienden, collega's en zelfs naar onszelf.

Bespreek wat je niet wilt of kunt op een moment dat je de ander rustig kunt uitleggen waarom je deze grens stelt en waarom dit belangrijk voor je is.

Grenzen aangeven doe je met een ik-boodschap.
Stel alleen grenzen waarvan je weet dat je ze kunt handhaven.

Elke emotie die we uiten heeft een doel, ontlading of fijn gevoel. Zo kan boosheid helpen bij het stellen van (gezinde) grenzen. Als je boos bent, ga stevig staan: zet je beide benen en maak jezelf groter. De ander merkt dat je er gaat staan.

Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, maar geef je dit duidelijk genoeg aan? Of te wel, ben je in overeenstemming met jezelf? Laat je zien wat je voelt?

Boosheid is een functionele emotie. Het bewaakt jouw grens, zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Voordat je gedrag begrenst, kun je jezelf van de ander onderscheiden. Jullie grens is jullie huid. En tussen jullie is er afstand. Je bent niet de ander. De ander is niet jij. Het zal dus wel zijn dat jullie beiden anders denken en voelen. Dat mag. Zelf vind ik dat juist wel charmant. Maar...ik ben niet jij. En er zitten twee schermen en heel wat tijd tussen ons.

Hoe denk jij dat het verbeelden van jezelf, los van de ander, jou kan helpen grenzen te hanteren? Ik ben benieuwd.

Vind je het een uitdaging om jezelf te begrenzen tijdens seks?
Of vind je het lastig om jezelf te verbinden tijdens seks?

Lees dan "Hoe heb ik je lief" van Piet Weisfelt. Dit boek geeft je vast veel te overwegen over grenzen trekken en grenzen vloeibaar maken.

Schrijf een recept.
Schrijf een een recept aan derde (in de 3de persoon) waarin je uitlegt hoe je op je allerbest NIET je grenzen aan kunt geven.
Dus: wie zijn er, hoe moet je je voelen, wat moet je denken hoe moet je je gedragen. Alles om een ander die dit thema 'grenzen aangeven' niet kent maximaal te instrueren om hun grens niet aan te geven.
veel plezier

Ken en communiceer je eigen grenzen!

Het is belangrijk om je grenzen aan te geven om jezelf te beschermen en te zorgen voor je eigen welzijn. Hier zijn enkele tips die je kunnen helpen om je grenzen aan te geven:

Wees duidelijk en assertief: Geef op een duidelijke en assertieve manier aan wat je grenzen zijn. Wees niet bang om nee te zeggen of je mening te uiten.

Ken je eigen grenzen: Weet wat je wel en niet comfortabel vindt en wat voor jou acceptabel is. Luister naar je intuïtie en respecteer je eigen grenzen.

Communiceer je grenzen: Maak duidelijk wat je grenzen zijn en waarom ze belangrijk voor je zijn. Leg uit hoe het overschrijden van je grenzen je beïnvloedt en wat je nodig hebt om jezelf veilig te voelen.

Grenzen aangeven (vervolg):

Wees consistent: Blijf consistent in het aangeven van je grenzen. Dit zal helpen om anderen te laten weten dat je serieus bent en dat je je grenzen respecteert.

Wees bereid om consequenties te accepteren: Het kan zijn dat anderen niet blij zijn met je grenzen en dat ze proberen deze te overschrijden. Wees bereid om consequenties te accepteren als je grenzen niet worden gerespecteerd.

Zorg voor jezelf: Vergeet niet om voor jezelf te zorgen en tijd te nemen voor zelfzorg. Als je je goed voelt, ben je beter in staat om je grenzen aan te geven en deze te handhaven.

Vraag hulp: Als je moeite hebt met het aangeven van je grenzen, vraag dan om hulp. Praat met een vriend, therapeut of coach die je kan helpen om je grenzen te bepalen en te handhaven.





Regenerate response

Wil je een grens aangeven, geef dan ook een wens aan. Met een grens geef je aan welk gedrag van de ander wel of niet oké is voor jou. Met een wens spreek je uit wat je liever zou zien, of wat voor jou wél werkt. Zo geef je naast een halt, ook een manier aan waarop fijn contact wel mogelijk is.

Wanneer we vanuit ons verleden hebben geleerd dat de behoeften van anderen belangrijker zijn dan die van onszelf kan er een patroon ontstaan waarbij we onze eigen behoeften stelselmatig negeren en altijd maar rennen en vliegen voor anderen.

Wanneer behoeften stelselmatig worden genegeerd gaat dit aan ons vreten, er ontstaan dan emoties zoals frustratie, boosheid of zelfs een gevoel van leegte en verdriet. Deze emoties hebben natuurlijk invloed op je zenuwstelsel en dit kan ontregeld raken waarna er ook weer somatische klachten kunnen ontstaan en zelfs dingen als depressie.

Het aangeven van behoeften kan als ontzettend moeilijk worden ervaren. Wat belemmert je om dit te doen? Hoor je een stemmetje die zegt: "Het antwoord zal toch nee zijn.." Of "Je gaat weer teleurgesteld worden.." Een goede therapeut kan je helpen om deze belemmeringen te overkomen.

Hierbij een oefening om te beginnen met het leren om jouw behoeften te voelen en te omschrijven. Aangeven zou de volgende stap zijn.

1. Breng je aandacht naar je ademhaling

2. Heb aandacht voor je ervaring in dit moment. Wat voel ik nu?

3. Ervaar de staat waarin je verkeert als geheel en vraag je zelf af: Waar heb ik op dit moment behoefte aan? Hoe zorg ik nu goed voor mezelf?

Met grenzen definiëren we onszelf. Ze laten zien wat van mij is en wat niet van mij is. Een grens maakt duidelijk waar ik eindig en iemand anders begint.
Om grenzen te kunnen stellen, moeten we ons eerst bewust zijn van wie we zijn, wat we willen, maar ons ook bewust zijn van de beperkingen die we hebben. De kern van grenzen en beperkingen is: wat is van ons en wat is niet van ons. Als we iets niet willen en het gebeurt toch dan worden onze grenzen overschreden.
Bewustwording: De eerste stap is je bewust leren worden wie je bent. Word je zelf bewust van je lichaam, je gevoelens, je opvattingen, je gedrag, je gedachten enz.
Dit is misschien al heel veel voor je. Om te beginnen kun je eens een boekje bijhouden met waar jij van kunt genieten gedurende de dag. Dit zegt iets over wie jij bent. Succes!

'Nee, is oké;', een boek geschreven door Carianne Ros en Michelle van Dusseldorp geeft je inzicht in waarom je geen 'nee' durft te zeggen en hoe je dit kunt veranderen zodat je meer ontspannen door het leven kan gaan, zonder schuldgevoelens.

Merk je dat je al een aantal keer je grens hebt aangegeven, maar dat deze niet wordt gerespecteerd? Verbind dan een consequentie aan je grens.
Dat kan klinken als: 'als je zo tegen me blijft schreeuwen, dan wil ik niet meer met je verder praten. Ik ben pas weer bereid naar je te luisteren als je op een rustige manier met me kunt praten'.

Zorg er voor dat het niet alleen bij woorden blijft, maar dat je ook daadwerkelijk uit contact gaat als de ander je grens over blijft gaan. Houd de consequentie bij je jezelf, dus kies iets dat je zelf kunt doen, en iets dat niet afhankelijk is van de ander. Ga bijvoorbeeld zelf weg (als dat kan), ipv dat je probeert de ander weg te laten gaan. Je kracht ligt bij jezelf en je eigen gedrag, niet bij de ander.

Het kan moeilijk zijn om nee te zeggen, vooral als je het gevoel hebt dat je iemand teleurstelt of als je bang bent dat je de kans misloopt om iets te doen. Hier zijn vijf tips die je kunnen helpen om nee te zeggen:

1. Bepaal je prioriteiten: Denk na over wat echt belangrijk voor je is en wat je moet doen om je doelen te bereiken. Als iemand je vraagt om iets te doen dat niet bijdraagt aan je prioriteiten, wees dan niet bang om nee te zeggen.

2. Wees eerlijk: Als je nee moet zeggen, wees dan eerlijk over waarom je het doet. Je hoeft geen excuus te verzinnen. Leg gewoon uit waarom je niet kunt helpen of waarom je de uitnodiging moet afwijzen.

3. Wees beleefd: Je kunt nee zeggen zonder onbeleefd te zijn. Bedank de persoon voor het aanbod of de uitnodiging en leg uit waarom je het niet kunt accepteren.

4. Bied alternatieven aan: Als je nee moet zeggen, bied dan een alternatief aan. Misschien kun je niet vandaag afspreken, maar kun je wel volgende week? Of misschien kun je niet helpen bij het evenement, maar kun je wel iets anders doen om te helpen?

5. Oefen het: Het kan moeilijk zijn om nee te zeggen als je het niet gewend bent. Oefen het in verschillende situaties, zodat je je comfortabel voelt bij het zeggen van nee wanneer dat nodig is. Herinner jezelf eraan dat het oké is om nee te zeggen en dat je de controle hebt over je eigen leven en tijd.

Bij het stellen van grenzen, geef je aan wat je wel en niet wilt. Veel mensen vinden het moeilijk om hun grenzen aan te geven.

Een mooie quote van Brene Brown over het stellen van grenzen:

"Daring to set boundaries
is about having the courage
to love ourselves
even when we risk
disappointing others".

Warme groet,

Grenzen aangeven, het klinkt zo mooi en makkelijk. Maar dat is het niet he.

Hoe weet je nu hoe je je grenzen aan moet geven, als je niet eens weet, of niet door hebt, waar je grenzen líggen?

Ik help je graag te (her-) ontdekken wie je bent en waar jij tegen aan loopt als mensen iets naars doen in jouw ogen of als jijzelf iets doet, wat je beter niet had kunnen doen. Hoe voel je dat je tegen je grens aan zit en hoe voel je dat je er over heen gaat of dat andere mensen er over heen gaan? Waar merk jij dit aan? Waar merkt jouw omgeving dit aan?

Wat voor angst heb je om je grens niet aan te geven, wat zit daar achter en vooral hoe voorkom je herhaling?

Dit soort vragen wil ik graag met je ontdekken en hier krijg je ook huiswerkopdrachten over.

En vooral daarná: hoe geef je dan respectvol aan dat er over jouw grens gegaan wordt, Of hoe corrigeer je jezelf zodat je niet nog verder heen bent.

Al dit soort vragen neem ik graag met je door en graag help ik jou naar een gelukkiger en rustiger leven, zowel in je hoofd, in je hart als in je gedrag en contact met andere mensen.

Partners willen elkaar vertrouwen en dat is ook een goed ding, het is het fundament van je relatie. Maar het rare is dat we het niet o.k. vinden om dan grenzen aan te geven aan de ander. Dat kan op allerlei gebied zijn. De manier waarop de ander tegen je praat, of je behandelt. De wijze waarop je partner over jou praat in het bijzijn van de ander. De wijze waarop je partner met anderen omgaat. De verdeling van het huishouden, werk, opvoeding van de kinderen, etc., Vaak hebben we geen zin in gedoe. Maar als je geen grenzen aangeeft wat voor jou belangrijk is, kan de ander het ook niet leren en kan doorgaan. Dat leidt op den duur tot grenzeloos gedrag. Grenzen aangeven aan elkaar is een kwestie van volwassen omgaan met elkaar! En het houdt je relatie helder in de zin wat voor jou onwenselijk is en wat voor jou belangrijk is.

Door vragen te stellen stel je ook grenzen

"Hij die vraagt ​​is een dwaas voor vijf minuten, maar hij die niet vraagt, blijft voor altijd een dwaas." – Chinees gezegde

Grenzen heeft alles te maken met lichaamsbewustzijn. Uit je hoofd en kunnen voelen. Kunnen voelen wat jij wilt en daarnaar handelen. Dan is het wel nodig dat je je bewust bent van je lichaam, daar voel je namelijk wat goed voor jou is. Zorg dat je jezelf aard bv dmv blote voeten lopen, trampoline springen, wandelen enz.

Succes.

Wanneer je vaker je grens wilt aangeven is het slim om een moment te kiezen wanneer je niet overloopt van de emoties. Wanneer dat wel zo is , kun je jouw gevoelens beter eerst ventileren door er met iemand over te praten of van je af te schrijven.

Oefening baart natuurlijk kunst. Begin bij kleine dagelijkse dingen die je afleiden of irriteren, bijvoorbeeld in je gezin of bij collega’s. Wanneer je vaker jouw grenzen goed bewaakt, zal je merken dat je zelfverzekerder en assertiever wordt én meer energie overhoudt. Ook zullen jouw relaties met anderen over het algemeen verbeteren, wellicht in tegenstelling tot wat je zou verwachten. Het is voor de ander namelijk ook prettig als je helder en congruent communiceert met wat je denkt en voelt.

Zo geef jij jouw grenzen aan:

- Formuleer je grens duidelijk en concreet.
- Breng je grens vriendelijk en nooit verwijtend.
- Praat altijd vanuit jezelf in de IK-vorm.
- Communiceer wat je wél wilt (i.p.v. wat je niet wilt).
- Verduidelijk eventueel door de consequenties te benoemen als de ander er niet aan voldoet.
- Neem daarbij een assertieve houding aan, neem jouw fysieke ruimte in (i.p.v. jezelf klein en onbelangrijk te maken).
- Aanvaard dat je geen invloed hebt op de reactie van de ander (gun de ander diens teleurstelling).
- Voorkom discussie, blijf stevig achter jouw standpunt staan en herhaal jouw grens en wens zo nodig.
- Zoek waar nodig samen naar een oplossing.

Sommige mensen kunnen geen grenzen stellen omdat ze zichzelf niet belangrijk genoeg vinden om hun eigen gezonde en veilige ruimte te bewaken. We leren anderen hoe ze ons moeten behandelen door hen te laten zien hoe we onszelf behandelen. Geef het goede voorbeeld en behandel jezelf met respect: je mag er zijn, helemaal!

Je wilt beter voor jezelf opkomen, maar je weet niet hoe?
Het is belangrijk om eerst je grenzen te voelen. Ga staan en voel de voeten op de vloer. Visualiseer alsof er wortels aan je voeten zitten. Deze wortels verbind je diep in de aarde. Daarna ga je voelen hoeveel ruimte jij inneemt. Voel hoe ver jouw energie ruimte inneemt.
Visualiseer daarna de ruimte die jij nodig hebt. Waarschijnlijk zal de ruimte die je nodig hebt groter zijn, dan die je inneemt. Ga regelmatig de ruimte visualiseren die jij nodig hebt. Het zorgt ervoor dat je meer ruimte in gaat nemen. Succes met je ruimte innemen.

Gebruik de kracht van "ik" en "mijn": In plaats van grenzen te formuleren als beperkingen die aan anderen worden opgelegd, kun je je communicatie verschuiven naar de eerste persoon. Gebruik zinnen zoals "Ik voel me ongemakkelijk als..." of "Ik heb tijd voor mezelf nodig..." in plaats van "Je zou dit niet moeten doen" of "Je moet me met rust laten." Door de focus te leggen op je eigen gevoelens en behoeften, wordt het voor anderen duidelijker dat je grenzen stelt om voor jezelf te zorgen, en niet om hen te beperken.

Vind je het lastig nee te zeggen? Of zeggen dat je iets niet wilt, niks vindt, of dat iets niet oké voor je is?
Vaak houdt angst je tegen. Angst voor wat?
Probeer het gewoon eens. Rustig nee zeggen.
Want de angst is meestal ongegrond en komt helemaal niet uit. Sterker nog: de meeste mensen vinden het alleen maar prettig als je duidelijk bent.

Als je ergens tegen opziet of bang bent om tegen iemand in te gaan, kan het zijn dat je gewend bent om het uit de weg te gaan (vermijden). Of je vindt dat het aan de ander ligt dat dingen niet zo lopen als je zelf wil.
Stop dit patroon: zoek geen ZONDEBOK maar kijk naar jezelf en jouw rol. Hoe kun je duidelijk(er) voor jezelf opkomen, hoe zeg je wat je wil en niet wil.
Oefen met een goede vriend(in), dat helpt echt om te merken dat je wel duidelijk kunt zijn.
Succes

Bij het stellen van grenzen, geef je aan wat je wel en niet wilt. Veel mensen kunnen worstelen met het aangeven van hun grenzen. Vaak is het niet zozeer dat we het moeilijk vinden om bijvoorbeeld duidelijk nee te zeggen. Het zijn eerder de (onbewuste) gedachtepatronen, waarin we verstrikt kunnen raken tijdens zo'n beslismoment. En kan dat juist de reden zijn waarom we soms over onze grenzen gaan.
Om een voorbeeld te geven: op je werk zijn er meerdere mensen ziek. Dit is al voor een langere periode. Je merkt dat je moe bent van al die extra diensten die je al hebt overgenomen. Wat je uit collegialiteit hebt gedaan en dat was ok. Je verheugd je nu op het weekend. Eindelijk weer even tijd voor jezelf, om op te laden en leuke dingen te gaan doen. Net als je naar huis wilt gaan, komt je leidinggevende naar je toe. Hij of zij zit omhoog met het rooster. Er heeft zich weer iemand ziek gemeld. Hij zegt het vervelend te vinden om het weer aan jou te moeten vragen, omdat je al zoveel overuren hebt staan. Maar hij weet echt geen andere oplossing voor dit moment en kijkt je vragend aan.
Wat gaat er dan in je om en welke gedachten leiden tot een beslissing? Is het ok voor jou om op zo'n moment voor jezelf te kiezen en een vrij weekend tegemoet tegaan?


Warme groet,

Iedereen die geboren is, heeft bestaansrecht, zo stelt de contextuele therapeut. Jij mag dus bestaan. Ook jouw grenzen. Je mag deze uitdrukken met je stem. Of aangeven met je gedrag.

Hoewel deze 'wet' voor iedereen geldt, voelt niet iedereen deze zo duidelijk. Gelukkig kun je het wel duidelijk voor jezelf maken. Gewoon door de kracht van herhaling.

Vertel het jezelf. Schrijf het voor jezelf op. Verbeeld het voor jezelf. Mediteer hieromtrent voor jezelf.

"Ik mag bestaan, met mijn grenzen."

Net als de ander trouwens ;-)

Fysieke grenzen zijn hetzelfde als lichamelijke grenzen. De grenzen stel je om aan anderen aan te geven hoe ver ze mogen gaan met fysieke aanrakingen. Door hierin grenzen te stellen geef je aan wie je mogen aanraken en in welke mate ze dit mogen doen. Dit is een hele belangrijke grens want het is niet prettig om door "Jan en alleman" aangeraakt te worden.
Tip: probeer in dit geval te voelen wat de aanraking met je doet en stel jezelf de vraag: Vind ik dit prettig ja/nee. Wanneer je ervaart dat je dit NIET prettig vindt, probeer aan te geven: Ik vind dit niet prettig. Zou je dat de volgende keer kunnen laten? Uiteraard is dit een heel lastig onderdeel, omdat je misschien graag aardig gevonden wil worden of dat je iemand niet wil teleurstellen of confronteren. Toch is dit een stap naar het stellen van je eigen (fysieke) grens.

Mentale grenzen zijn belangrijk. Deze grenzen geven je namelijk de mogelijkheid om je eigen mening te hebben en te vormen en daarnaast geven deze grenzen je de mogelijkheid om je gedachten te uiten. Niemand anders kan over jouw gedachten ownership nemen en je omgeving hoeft het echt niet altijd met jou eens te zijn of andersom. Tip is om iedere dag een keer een eigen gedachte te delen, door bijvoorbeeld aan te geven: Ik denk op deze manier over de situatie .. Het feit dat dit jouw gedachte is is prima. Jouw gezinsleden of collega's hoeven het ook niet met jou eens te zijn, maar mogen wel weten hoe jij erover denkt.

Vraag je eerst af waar je 'ja' tegen wilt zeggen. Wat vind je belangrijk in jouw leven? Door je agenda eerst te vullen met datgene wat jij graag wilt, wordt het gemakkelijker 'nee' te zeggen tegen de dingen je niet wilt.

Moeite met grenzen aangeven heeft vaak te maken met de angst om anderen teleur te stellen. Want als je de ander teleurstelt kan de ander bijvoorbeeld boos worden, de relatie verbreken, weggaan, je niet begrijpen... vul maar in.

Deze angst heeft te maken met een bepaalde belemmerende overtuiging in jezelf. Het kan zinvol zijn op zoek te gaan naar de oorsprong van deze overtuiging en jezelf een nieuwe reële overtuiging eigen te maken. Hierdoor pak je de kern aan en lukt het ook om beter je grenzen aan te geven doordat je zelfvertrouwen groeit.

Lukt het niet om deze overtuiging zelf op te sporen? Dan kan het zinvol zijn om hierbij therapeutische hulp te zoeken.

Heb jij allerlei contacten via Social Media die van alles van jou willen?
Mensen die je nog nooit IRL hebt ontmoet maar wel allerlei dingen van jou verlangen die jij helemaal niet wilt?
Verwijder deze contacten. Je bent er onnodig veel tijd en energie aan kwijt en je laat je misschien verleiden tot het doen van dingen waar je later spijt van krijgt. Stel je grenzen, kies voor jezelf en besteed je tijd en energie aan activiteiten waar jij blij van wordt.

Onthoud: wanneer je 'ja' zegt, wanneer je eigenlijk 'nee' bedoelt, is dit voor de ander ook erg onveilig. Die kan niet vertrouwen op jouw antwoord.
Grenzen aangeven is niet alleen voor jou veel fijner, ook voor de ander.

Waar ligt jouw grens?
Dat merk je per situatie, want een grens geef je aan tegenover iemand anders. Als je als kind leerde dat je lief moet zijn, dat je moet luisteren en dat je geen eigen mening mag hebben, dan is het later lastiger om voor jezelf op te komen. Ook als je dat als kind wel meekreeg, is het best ingewikkeld om bij jezelf te blijven in de relatie met je partner, ouder, collega omdat je liever geen conflict wil.

Je lichaam geeft aan dat jouw grens bereikt is.........je voelt irritatie, spanning.
Wuif dat niet weg en luister naar wat dit wil zeggen. Als je begint met goed voor jezelf te zorgen en nee leert zeggen, levert dat jou veel op!! Niemand kan jouw grens bepalen, dat kun alleen jij.

Hier zijn een paar tips om je te helpen grenzen te stellen:

Wees duidelijk over je behoeften: Identificeer wat je wel en niet comfortabel vindt en wat je nodig hebt in verschillende situaties. Wees eerlijk tegen jezelf en anderen over je grenzen.

Communiceer assertief: Oefen het op een respectvolle en duidelijke manier communiceren van je grenzen. Gebruik "ik"-verklaringen om je gevoelens en behoeften uit te drukken, bijvoorbeeld: "Ik voel me ongemakkelijk als... en ik zou het op prijs stellen als je..."

Wees consistent: Het is belangrijk om consequent te zijn in het aangeven van je grenzen. Dit helpt anderen te begrijpen dat je serieus bent en dat je grenzen niet flexibel zijn.

Leer "nee" te zeggen: Het is oké om nee te zeggen als iets niet goed voelt of niet past bij je behoeften. Oefen met het vriendelijk en respectvol afwijzen van verzoeken die je grenzen overschrijden.

Zorg voor zelfzorg: Het is essentieel om goed voor jezelf te zorgen en je eigen behoeften op de eerste plaats te zetten. Neem de tijd om te rusten, te ontspannen en activiteiten te doen die je energie geven.

Onthoud dat het stellen van grenzen een proces is dat tijd en oefening vergt. Wees geduldig met jezelf en wees trots op elke stap die je zet om jezelf te beschermen en je welzijn te waarborgen. Je verdient het om je grenzen te respecteren!

In de leven hebben we 2 symbolische benen om op te staan: ik en de ander. Als we veel in afhankelijkheid van een ander leven is dat been groter dan die van jezelf. Het kan ook andersom zijn en vertrouw je meer op jezelf. In beide gevallen staan we niet recht op onze benen. Als je leunt op een ander is de kans groot dat je sneller over iemands grens gaat of dat iemand juist te veel op jouw gebied staat omdat je dit zelf toelaat. Als je 'ik' - been groter is dan de 'ander' is er vaak ook een grensoverschrijdend patroon. Het is belangrijk te ontdekken waardoor dit patroon is ontstaan, zo kun je het langzaam ombuigen.

Heb je wel een aan een stilte retraite mee gedaan. De stilte werkt helend. Je wordt niet afgeleid door dingen van buiten en kan helemaal naar binnen keren. Het is een prachtig manier om te verstillen en te verbinden met jezelf.
Als je met je zelf kan verbinden kan je dat ook beter met de ander

Als je een relatie hebt met iemand die narcistisch is, is daar heel moeilijk ut te komen. Iemand met een narcistische persoonlijkheid heeft geen zelfwaarde en is in wezen heel angstig voor de afwijzing van anderen. Dat maakt dat deze persoon er alles voor gaat doen om dat niet te voelen. Aanvankelijk zal hij of zij heel aardig zijn en alles voor je doen en over hebben, maar als je eenmaal in het 'web' zit, zullen alle mogelijkheden die kunnen leiden naar een afwijzing uitgevoerd worden, ten koste van jou. Een narcist heeft geen empathisch vermogen en zal daarom ook niet begrijpen dat wat hij met jou heftig is.

Veel mensen geven aan dat ze moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Als je meer geeft aan de ander en meer bezig bent met het welzijn van anderen in plaats van stil staan bij wat jij nodig hebt, dan is het lastig te bepalen wat je grenzen zijn: grenzen vloeien voort vanuit je intrinsieke wensen. Het is eenvoudiger om te voelen en te weten wat je wensen zijn, je innerlijke waarden zoals bijvoorbeeld respectvol zijn, liefdevol zijn, oprechtheid, eerlijkheid, betrokkenheid.., en vandaaruit te meten in hoeverre daar aan tegemoet is gekomen of juist niet. En zo niet, dan is dat je grens. En dát voel je, dus handel dan ook oprecht liefdevol omarmend naar jezelf daarin.

Stap 1: Maak een lijst van al je relationele contacten. Denk aan: -kennissen, -vriendschappen, -familieleden.
Stap 2: Plaats nu ieder onder een van deze drie kolommen, van links naar rechts:
*Blije energieflow. *Ik weet het niet * Energieverlies.
(Dus welke relatie geeft energie, welke kost energie? En dan heb je nog de middelste kolom die je kunt gebruiken als je het niet weet.
Stap 3: Stel je zelf de vraag: bij de lijst personen die in de rechter kolom staan. Persoon voor persoon. 'Dient dit contact me nog? Of is het tijd om hierin een keuze te gaan maken?'
Stap 4: Kijk naar de middelste kolom. Is deze lang geworden? Waar twijfel je aan? Schijf per persoon op wat dit contact je geeft èn wat het je kost, of wanneer het je te veel kost. Weeg het af en plaats ieder in de kolom rechts of links ervan. Ben eerlijk naar jezelf toe.
Stap 5: Wat doet deze schrijfoefening met je? Wat komt er in je op? En de personen in de rechterkolom... Zou je een brief kunnen schrijven aan deze personen waarin je aangeeft wat het contact op deze 'oude' manier met je doet.. wat het je kost, en wat je mist... En zou je ook op kunnen schrijven wàt het is dat je graag wenst, graag wèl zou doen met dit contact. Beschrijf het precies zoals je bedoelt. Maak er een mooie brief van die je voorleest aan jezelf. Verbrand hem daarna. Laat alles los.

Stap 1: Maak een lijst, of pak je lijst erbij.. van de contacten in je leven nu.. waar je moeite mee hebt. Personen die je triggeren.. vriendschappen die energie vreten en familie / kennis-contacten die niet meer stromend voelen.

Stap 2: Kies vandaag één persoon uit. En schrijf een brief voor jezelf.
Beschrijf alles wat het je kost, wat het contact met je doet, waar je nog boos over bent, spui het allemaal uit.. op papier.

Stap 3: Lees dit gedeelte van de brief al hardop voor aan jezelf om de kans te pakken dieper te voelen.. Laat de pijn en het verdriet er zijn.. en stel jezelf de vraag: Wat wil ik echt zeggen tegen deze persoon.
Schrijf dit ook op.

Stap 4: Sluit je ogen, adem door en beantwoordt zo veelzijdig mogelijk: 'Wat heb ik hiervan geleerd? Welke les zit hier in? Waartoe wordt ik opgeroepen te doen, te handelen.. aan te gaan?

Stap 5: Schrijf op alles wat je juist graag wilt in een vriendschap/ relatie / fijn contact. Beschrijf het positief en precies zoals je het bedoelt.. laat de pen vrij!

Stap 6: Lees alles nu hardop voor.. Voel! Verbrand deze brief in een kampvuurtje/ open haard / veilig kaarsenvlammetje buiten. Laat los!

Stap 7: Plan een moment om het gesprek in 'real-life' aan te gaan. En oefen met je gezonde grenzen.. en het uitspreken van je wensen. Maak het zinvol voor beiden. Praat in ik-boodschappen (ik ervaar, ik krijg het idee dat... klopt dat? Ik voel me...) En doe daarna het 'verzoek' wat je dus graag zou willen van die ander. Stel het als een vraag. En kijk wat die ander hierin kan en wil. (Misschien heeft het wat tijd nodig) Maar gooi het open en kom er ook op terug.. Hoe het nu is voor jullie beiden. Verandert er niets, of wil die ander niet meebewegen naar een gezondere vorm van omgang met jou? Dan is het tijd om diegene vaarwel te zeggen.

Als je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven of zelfs te voelen, ga dan eens het volgende (lichaamswerk) oefenen:

Je gaat met een bekende het volgende doen:
1. Jij blijft staan waar je staat en de bekende komt steeds een stukje dichter bij. Jij geeft aan wanneer hij/zij moet stoppen.
2. De bekend blijft staan en jij gaat steeds een stapje dichterbij. Jij stopt daar waar het prettig voor je is (of daar waar de bekende het al eerder aangeeft).

Hetzelfde kun je doen met naast elkaar zitten.

Op deze manier kun je oefenen om grenzen te voelen en aan te geven.

Jezelf zijn en toch ook bij de ander zijn. Dat is een hele kunst. Je lichaam kan je daarbij ondersteunen. Als je jezelf bent dan voel je je gegrond. Je kunt letterlijk de grond onder je voeten voelen. Je hele lichaam voelt ontspannen. Als je alleen bij de ander bent of je druk maakt om wat de ander van jou denkt of zegt dan voelt je lijf: je buik, je schouders, je keel (net waar jij dat voelt) gespannen. Let eens op je lichaam en laat je door je lichaam ondersteunen om jezelf te blijven en in je kracht te gaan staan. Dit kan je ook helpen om de beslissingen te maken die bij jouw passen.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom we het moeilijk kunnen vinden om onze grens aan te geven bij een ander. Dat komt ook vaak omdat we bij het aangeven van onze grens vaak denken dat we 'nee' tegen iets of iemand moeten zeggen. Je bent dan onbewust vaak bezig met die ander. Stel je die dan teleur of wordt diegene misschien boos op je? Het kan enorm helpen om je in plaats daarvan af te vragen wat jij diep van binnen graag wilt en waarom en om vervolgens daar 'ja' tegen te zeggen. Dan volgt er logischerwijs een 'nee' uit voor dat wat daar niet in past. Dit maakt je sterker :)

Als je het lastig vindt om je grenzen aan te geven, je bent een 'pleaser', je helpt iedereen en gaat aan jezelf voorbij.
Dit kan helpen:
Vaak helpen we de ander door het over te nemen. De vraag is dan; hoeveel helpt dit de ander dan ook daadwerkelijk? Hoeveel help jij jezelf hiermee?
Door iets voor 100% over te nemen van de ander, ontneem jij ook de ander de kans om (ervan) te leren hoe die dit zelf kan oplossen.
En daarbij zadel jij jezelf dus met die 100% op. Wat stress en druk verhogend werkt.

Als het onduidelijk is wat de ander precies van je vraagt, stel dan de vraag terug: 'Wat is het precies dat ik voor je kan doen?' 'Waar heb je hulp bij nodig?' 'Wat heb je zelf gedaan/Wat lukt/kan je zelf?'. \
Dus hoeveel procent (van die 100%) hulp vraagt de ander van je en wat van die percentage kan (en nog belangrijker, wil) jij oppakken/doen?
Dit duidelijk overleggen en aangeven zorgt voor beide partijen voor duidelijkheid en dus ook minder teleurstelling, irritatie etc.

Herken jij ook dat je ergens ja op zegt, of mee gaat in wat de ander wil, zonder op dat moment duidelijk te hebben wat je zelf wilt? Pas later komt er frustratie naar boven omdat je voorbij bent gelopen aan je eigen behoeftes. Soms lijkt het of de ander hierin iets gedaan heeft, maar je kracht ligt het eerder bewust worden wat je wensen zijn en hier ook mee naar buiten te komen. Zodat de ander hier de kans krijgt om rekening mee te houden. Als je dit niet geleerd hebt vroeger, als je geleerd hebt dat het beter is je te voegen, of als je ouders niet veel ruimte gaven aan jouw behoeftes en gevoelens, dan is dit als volwassene moeilijk om te doen. Maar ook een vervullend pad om alsnog op ontdekking te gaan!

Je ziet het vaker: weinig zelfvertrouwen en daardoor weinig grenzen stellen.
Grenzen stellen kan echter de zelfvertrouwen ook een boost geven.
Op het moment dat je NEE zegt, of een grens trekt neem je jezelf serieus en zeg je eigenlijk: Ik ben het waard om te zeggen wat ik vindt en aan te geven wat ik niet wil.
Bovendien ziet ook de ander die de vraag stelt aan je of de grens lijkt over te gaan dat je niet iemand bent waar je mee kan sollen.
En tuurlijk...het is lastig, en niet altijd fijn om een grens te stellen.
Toch zul je achteraf vaak voelen dat je jezelf serieus neemt en daardoor meer zelfvertrouwen kunt ontwikkelen.

Soms lukt het niet, om te verwoorden wat je voelt. Er zit dan vertraging op 'de lijn'. Geef jezelf de ruimte om ergens op terug te komen. Vaak hoor ik dat men dat dan zwak vindt, van zichzelf. Maar als je wat meer tijd nodig hebt om te voelen en te verwoorden neem die ruimte dan, en spreek met jezelf af dat je altijd ergens op mag terugkomen. Dat dit bij jou zo werkt, en dat dat prima is.

Pas als je goed voor jezelf zorgt kun het het beste van jezelf geven.
Het is niet voor niets dat je in het vliegtuig eerst jezelf van zuurstof moet voorzien en dan je kinderen of naasten. Als je niet goed voor jezelf zorgt heeft niemand wat aan je.

Wil je leren je grenzen aan te geven, leer dan eerst je grenzen goed te herkennen. Hoe doe je dat? Door stil te staan bij je lichaam, want daar ervaar je je grens. Wil je graag lichaams-gewaarzijn te ontwikkelen? Welkom in mijn praktijk.

Als jij je grens aangeeft richting een ander, kan dat als consequentie hebben dat je de ander teleurstelt. Onderdeel van grenzen aangeven is dat je accepteert dat de ander daar wat van vindt. Wil je leren om de angst voor die mogelijke teleurstelling van de ander beter te verdragen, dan help ik je daar graag bij. Welkom in mijn praktijk.

“Terug naar start” zoals bij het Ganzenbordspel is een rotgevoel: weer helemaal van voren af aan… . Maar in therapie kan het een helder inzicht zijn. Het kan dan precies aangeven hoe het voelt als je ontdekt dat iets in het heden je in één klap kan terug katapulteren naar een aangrijpende ervaring in het verleden. Daar lijkt nog wat op je te liggen wachten, voordat je verder kunt.

Misschien heb je geleerd dat jouw boosheid er niet mag zijn. Boosheid heeft in onze maatschappij vaak een negatieve lading maar we hebben het ook nodig. Boosheid helpt jou om voor jezelf op te komen en jouw grenzen te bewaken. Jouw boosheid is een menselijke emotie en mag er zijn, net als blijdschap, verdriet, etc.

Waneer je aan het leren bent om je grenzen beter aan te geven. Ga je ze ten eerste zelf eerst leren voelen. Vaak zijn we zo gericht op wat iemand anders nodig heeft dat we helemaal niet voelen waar we zelf behoefte aan hebben.

Zet een week lang (of langer) vier keer per dag een timer en ga met je aandacht naar je ademhaling. Op deze manier kom je in het hier en nu en voel je je eigen lijf. Vraag jezelf af "hoe voel ik mij nu?" en "wat heb ik eventueel nodig / waar heb ik behoefte aan?". Kijk of het 'inchecken' bij jezelf een gewoonte kan worden zodat je onbewust leert dat jouw behoeften er toe doen en dat het voelen ervan meer deel gaat uitmaken van jouw programma.

Waarom jezelf niet eens wat vaker op pauze zetten? Een powernap of gewoon even alleen zijn en de rust opzoeken. Even opladen in plaats van verder leeg te lopen. En soms is even op pauze te kort en heb je een paar dagen nodig, dat is ook oké. Om dan na die pauze weer met fris denken en met 2x zoveel power terug te zijn.

Om je grenzen te kunnen aangeven, moet je eerst zelf bewust zijn van je eigen grenzen. Daarbij gaat het om je gedachten, maar zeker ook om wat je lichaam je te vertellen heeft. Je lichaam weet vaak goed waar jouw grenzen liggen. Ik kan je helpen bij het ontwikkelen van het gewaar zijn van je lichaam, en het ervaren van jouw grenzen.
Welkom in mijn praktijk.

Begin met het identificeren van de grenzen die voor jou belangrijk zijn en communiceer deze op een kalme en respectvolle manier.
Probeer gebruik te maken van "ik-boodschappen" in plaats van "jij-boodschappen", zodat je je gevoelens en behoeften op een constructieve manier uitdrukt en de ander niet defensief maakt.
Wees ook bereid om te luisteren naar de reactie van je partner en te onderhandelen over compromissen die voor beide partijen acceptabel zijn. Door open en eerlijk te communiceren over je grenzen, kun je een gezonde en respectvolle relatie opbouwen waarin beide partners zich gehoord en gewaardeerd voelen.

Heb jij wel eens nagedacht over wat je écht belangrijk vindt in het leven? Heb je daarnaast wel eens geluisterd naar je lichaam als je je ergens niet prettig bij voelt? Dit zijn de twee belangrijkste raadgevers in de praktijk als het gaat om grenzen. Want zonder waarden, geen grenzen. Wat waar stel je dan een grens als je niet diepgaand weet wat er voor jou echt toe doet?

Sta eens stil bij je waarden
Google eens op waarden, waardenlijst, values. Ga eens voor jezelf na welke 10 waarden het meest belangrijk zijn en waarom. Dit gaat je enorm helpen om te herkennen waarom mensen over je grenzen gaan als deze waarden geschonden worden.

Voel je onderbuik gevoel

Als er over je grens gegaan wordt of is gegaan. Voel je dit in je lijf. Ga maar eens na wanneer jij je in je lichaam niet lekker voelt zonder reden: misselijk, steen op je maag, buikpijn, druk op je borst, benauwd, enzovoorts. Ga daarnaast ook eens na dat als er iemand over je grens is gegaan wat je toen hebt gevoeld. Eerst achteraf herkennen, daarna steeds meer in hetmoment. Een goede therapeut kan je helpen met het verkennen en herkennen van je grenzen en het bepalen van je waarden, succes!

'S morgens wakker worden met een onbestemd gevoel, pijn in je buik, of je hart? Kan je het negeren? Vaak gebeurt dat eerst onbewust want je wilt er van af zijn. Negeren kan best goed helpen. Ontkennen.

Als het echter aan blijft houden, als het je lastig blijft vallen en negeren niet meer helpt, wat dan? Geef er dan eens jouw moedige, open aandacht aan. Het hart/buikgevoel kan je waarschijnlijk iets duidelijk maken. Iets waar je mee loopt, zit, vermijdt, dat je in de weg is gaan staan.

Bedenk dat het moedig van je is om stil te staan bij wat je voelt. Dat het moedig is om dit bespreekbaar te maken.
Het begint met bewust worden van je innerlijke dialoog die getriggerd is/wordt door het onbestemde gevoel . Zet dan de stap mét het hart/buikgevoel naar bewust gaan benoemen wat je voelt en dit bespreekbaar maken. Als het te maken heeft met iemand dan kan een volgende stap zijn om het bespreekbaar te maken met deze persoon. Je kan daarvoor in therapie gaan en in hierin begeleid worden als onzekerheid of angst te groot is.

Vaak weten mensen wel wat hun grenzen zijn, waar ze iemand anders niet over willen hebben. Maar het is moeilijk om die grenzen ook te bewaken. Vooral als de ander net iets er overheen gaat en je beschuldigt dat je niet zo kinderachtig moet doen, je hebt het niet begrepen, hij/zij heeft het niet zo bedoel.
Maar als je dit 1x toelaat, dan zal die ander dit blijven herhalen tot je op een gegeven moment beseft dat iemand heel ver over je grenzen heen is.
Dus, ga het iedere keer aangeven, op een normale manier, ga je vooral niet verdedigen. Blijf bij je beslissing en blijf bij je grenzen.
Succes!

Grenzen stellen is belangrijk omdat het zorgt dat jij je leven naar jouw waarden kunt leven. Je zult meer zelfvertrouwen krijgen om keuzes te maken en beter begrijpen wie je bent. Daarnaast maken grenzen het leven ook een stuk leuker! Want juist binnen de grenzen van wat voor jou comfortabel is, kun jij vol vrijheid leven. Want hoe beter je jouw grenzen kent en bewaakt, hoe minder energie het kost als iemand jouw grens over lijkt te gaan.

Als je een partner hebt die narcistische trekken heeft, is het moeiljk om je grens aan te geven.
HIer een paar tips:
- bedenkt dat een narcist geen ZELF heeft, hij of zij doet alles om het eigen gat in zich zelf te vullen, het belangrijkste is dat hij het gevoel heeft boven jou te staan
- alles wat een narcist zegt is projectie, het zegt meer over hem of haar dan over jou.
- ga niet voor gelijk krijgen,
- Zorg goed voor je zelf en trek je niet aan wat de narcist zegt.

Boekentip over narcisme:
Het verdwenen zelf van Iris Koops. een confronterend boek met veel voorbeelden en oefeningen.

Teken eens je eigen taart, met taartpunten van waar je tijd naar toe gaat. En wat zie je dan? Hoe is de verdeling? Wat is er alleen voor jou? Is dit hoe je het wilt? Welke inzichten geeft dit je? Hoe kan je je taart ook anders verdelen? Daar kan ik je bij helpen.

Schuldig voelen

Heb jij dit wel eens, dat je je schuldig voelt of dat je vanuit schuldig voelen ( soms zelfs onbewust) iets gaat doen voor een ander bijvoorbeeld en je jezelf vergeet. Dat je hiermee eigenlijk over je eigen grenzen gaat om een ander een plezier te doen. Mogelijk is het zelfs een overtuiging geworden dat je vooral aan een ander ‘ moet’ denken of een ander ‘ moet ‘ helpen.
Pleasen : ander tevreden stellen om de onrust in jezelf te ontwijken of de gedachten het Goed te willen doen ( waar heb je dit geleerd)

Misschien interessant om dit eens te gaan observeren bij jezelf. Heeft vaak je maken met over je grenzen gaan.

succes

Bea

grenzen voelen is vaak niet zo eenvoudig als het lijkt. Daarom is bewustwording van jezelf en vooral de signalen opmerken vooraf - vaak ook lichamelijk.

mindfuleness oefeningen zijn hier heel helpen in
zoals de body scan en de ademoefening

succes

bea

Een mooi gebied om grenzen en behoeftes te oefenen is in jezelf. Heb je wel eens gekeken hoe je met je eigen grenzen omgaat?
Geef je jezelf de rust die je nodig hebt, of is er altijd zo’n ‘to do’ lijstje in je achterhoofd die je laat doorgaan? Geef je jezelf voldoende uitwisseling en contact of neem je daar te weinig ruimte voor? Eet je als je al vol zit, of drink je als je al aangeschoten bent? Sloof je voor de ander als je zelf aandacht wilt, of blijf je op de bank zitten terwijl je lijf wil bewegen? Ga je naar bed als je moe bent, rijdt je te snel om maar thuis te zijn?

Hoe ga je zelf met je grenzen en de bijbehorende behoeftes om?
Hoe meer je ze in jezelf leert herkennen en erkennen, hoe makkelijker het wordt wordt om ze met een ander te delen. De spanning gaat er wat vanaf, want jij hebt al respect voor jezelf, je grens en je behoeftes. Een ander voelt dat.

Komt uit een gedicht van Huub Oosterhuis en geeft mooi weer in deze twee kleine vragen of de ander wel zo is als dat je denkt dat hij/zij is. Vaak vullen we al in hoe het voor de ander zal zijn, maar is dat ook zo?
Voelt die ander zich dan ook gezien/gehoord? Weet je zeker dat het klopt wat je denkt?
Hoe gaat het met je? Hoe denk jij hier of daar over? Als je dat écht wilt weten van de ander is dat een opening voor een mooi gesprek....

Voel je je vaak druk en onrustig in je hoofd? Dan krijgt je brein heel wat te verduren. De hele dag door wordt het overspoeld met herinneringen, verplichtingen,taken, verzoekjes en ad hoc zaken die op je afkomen. Grenzen aangeven lijkt onmogelijk....
Geen wonder dat je vervolgens dingen vergeet en stress ervaart door alles wat nog moet gebeuren. Misschien lijkt je hoofd leegmaken nu als een onmogelijke taak, maar geloof me: het is mogelijk én het allerbelangrijkst dat je te doen staat!

Met de 'Gedachtedump' kun je in een aantal stappen je hoofd leegmaken. Word een hoofd met ruimte en begrenzing... geen leeghoofd!

De Symptomen van een vol hoofd

1. Vergeetachtigheid: als je hoofd vol zit met allerlei informatie en gedachten, is het moeilijk om alles te onthouden en raak je snel dingen kwijt.
2. Concentratieproblemen: doordat er zoveel informatie in je hoofd zit, is het lastig om je te concentreren op één taak.
3. Vermoeidheid: het kost veel energie om al die gedachten en informatie in je hoofd te verwerken, waardoor je snel vermoeid raakt.
4. Slaapproblemen: als je hoofd vol zit, kan het moeilijk zijn om ’s avonds tot rust te komen en in slaap te vallen.
5. Piekeren: je blijft maar nadenken over alles wat er nog moet gebeuren en hebt moeite om je gedachten stop te zetten.
6.Gevoel van overweldigd zijn: je hebt het gevoel dat je alle ballen in de lucht moet houden en weet niet waar je moet beginnen.
7. Onrust: je voelt je rusteloos en kunt moeilijk ontspannen omdat er nog zoveel moet gebeuren.

Er ontstaat een 'triggerlijst' en dan moet je niet alleen denken aan je huis, maar ook aan persoonlijke projecten, hobby’s en verenigingen.

On afgeronde projecten.
Projecten die ‘on hold’ staan.
Verbouwingen, vernieuwingen, onderhoud.
Projecten met een lage prioriteit.
Projecten waar je geen zin in hebt / niet weet hoe je ze moet opstarten.
Informatie of acties waarop je wacht van: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Mensen die nog op jou wachten voor input: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Mensen die je nog moet bijpraten over de status van projecten, acties, etc.: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Uitgeleende items.
Financiën: verzekeringen, hypotheek, huur, beleggingen, spaarrekeningen, pensioen.
Belastingen en juridische kwesties: vragen, opzoeken, regelen.
Veiligheid: alarmsystemen, rookmelders, inbraakbeveiliging.
Reparatie / onderhoud: apparatuur, huis, auto, tuin, schilderwerk, riolering, airco, warmteterugwinning, telefoon, internet, gas, licht, water, zonnepanelen.
Organisatie van: verjaardagen, feesten, reizen, korte vakanties, speciale gebeurtenissen (diploma-uitreiking, jubileum).
Aankopen: elektronica, kleding, software, voorraden, gereedschap, boodschappen,
boeken, cadeaus.
Opleidingen / bijscholing: cursus of opleiding die je nog graag wil volgen, vaardigheid die je nog heel graag wil leren.
Vakantie en reizen: zaken die je nodig hebt,uitzoeken / reviews lezen, plekken om te bezoeken.
Klussen in huis: tuin, oprit, woonkamer, slaapkamers, badkamer, zolder, isolatie.
Bucketlist: wat zou je nog heel graag één keer willen doen?

Dus wat staat je te doen:

1. Maak je je hoofd leeg? Schrijf alles uit je hoofd!
2. Vul je lijst aan met (een beperkt aantal) items uit de triggerlijst!
3. Schrap en delegeer!
4. Stel prioriteiten!
5 Bedenk concrete acties!
6. Creëer een overzichtelijk systeem!
7. Houd het bij!

Het begint in jouw hoofd - daarna kun je wensen en begrenzen in de relatie kenbaar maken. Good luck M@

Je lichaam geeft precies aan wat je voelt, wanneer je grenzen voelt en wat er gebeurt. Maar vaak luisteren we hier niet goed naar.
Maak er een gewoonte van om een paar keer per dag kort in te checken in je lichaam: wat voel je fysiek, zijn er dingen die opvallen, hoe is je ademhaling?

Hoe beter je dit leert kennen, hoe sneller je fysiek gaat voelen als er een grens is of als je daar overheen gaat.

1. Zelfreflectie: Neem regelmatig de tijd om in stilte te zitten en na te denken over je gedachten, gevoelens en behoeften. Vraag jezelf af welke activiteiten, situaties of interacties je energie geven en welke je juist uitputten. Let op tekenen van stress, overbelasting of emotioneel ongemak.

2. Houd een dagboek bij: Schrijf je gedachten en gevoelens op in een dagboek. Dit helpt je om patronen en triggers te herkennen die je grenzen overschrijden. Noteer situaties waarin je je ongemakkelijk voelde of merkte dat je je eigen behoeften negeerde. Dit geeft inzicht in waar je grenzen liggen.

3. Luister naar je lichaam: Je lichaam geeft vaak signalen wanneer je grenzen overschreden worden. Let op fysieke symptomen zoals vermoeidheid, spanning, hoofdpijn of spijsverteringsproblemen. Deze kunnen aanwijzingen zijn dat je je eigen grenzen niet respecteert.

4. Leer "nee" te zeggen: Oefen met het assertief en respectvol afwijzen van verzoeken die je overweldigen of waar je geen energie voor hebt. Het is oké om je tijd en energie te beschermen. Start met kleine stappen en bouw geleidelijk aan je vermogen om nee te zeggen.

5. Raadpleeg anderen: Praat met vertrouwde vrienden, familieleden of een therapeut over je grenzen. Ze kunnen je helpen bij het identificeren van patronen en blinde vlekken, en je ondersteunen bij het stellen van gezonde grenzen.

Bewustwording van je eigen grenzen is een proces dat tijd en oefening vergt. Wees geduldig met jezelf en wees bereid om jezelf prioriteit te geven.

Vaak is het lastig om nee te zeggen.
Bedenk waarom je NEE wilt zeggen. Schrijf dat even op.
Maak één zin waarin duidelijk wordt waarom je NEE zegt:
bijv: nee, ik heb er geen zin in
nee, ik wil er geen tijd voor vrij maken

Blijf die zin herhalen als men aandringt. Dan is die zin een muur waar men 2/3x tegenaan loopt maar op een gegeven moment stoppen ze daarmee
Laat je niet verleiden om iets anders te zeggen of dingen uit te leggen.

Wanneer je je aan het beoefenen bent in het aangeven van je grenzen, gaat dat telkens een laagje dieper. Een hele belangrijk laag is die van het lichaam. Voel ik schouderpijn, spanning in mijn armen, een vol hoofd, heb ik tragere bewegingen, zit mijn hartslag hoog? Al deze uitingen willen jou iets vertellen. Vaak is het iets in de trant van 'stop, neem even rust' of 'dit vind jij niet meer leuk'.

Soms kan je heel goed worden in het aangeven van grenzen naar afspraken en andere mensen, maar wals je nog zo over je eigen lichamelijke grenzen heen. Waarom? Omdat ze zo subtiel zijn. Je moet er echt tijd voor nemen om ze te voelen en ernaar te luisteren. Ook voelt het soms zo makkelijk om deze lichamelijke grenzen te overschrijden. Weet dan wel dat je op den duur roofbouw aan het plegen bent. En dat is niet wat jij wil..

Het luisteren naar deze subtiele uitingen is het liefste wat je voor jezelf kan doen. Wanneer jij echt rust wil ervaren in alles wat het leven van je vraagt, helpt het om het tempo en de signalen van je lichaam te volgen. Succes gegarandeerd!

Ik heb al eerder hier over geschreven dat we vaak wel grenzen stellen maar anderen te vaak over laten gaan. Want als we er iets van zeggen, dan worden we 'aangevallen' en gaan we vaak in de verdediging.
En dat laatste moet je niet doen. Maar stel een vraag zoals 'Waarom vind jij het moeilijk om mijn wensen te respecteren?', 'Waarom zijn mijn wensen voor jou onbelangrijk?' enz en blijf rustig. Denk terug aan situaties en bedenk wat je toen had kunnen zeggen en verzamel deze zinnen ergens want ik weet zeker dat ze ooit van pas zullen komen.
Ik heb ooit iemand, die voor de 3e keer hetzelfde vroeg, gevraagd 'welk gedeelte van NEE heb je niet begrepen?' Dit was wel heel hard maar het pushen stopte wel.
Kijk wat bij jou past, oefen er mee zodat het op het juiste moment er makkelijk gebracht wordt.
Succes!

Wanneer je ja zegt tegen de ander, terwijl je nee wil zeggen, zeg je nee tegen jezelf. Soms zetten we onszelf, onze wensen opzij voor een ander. Dat is helemaal niet erg. De ander is belangrijk voor je en die zet je soms even boven jezelf. Het wordt echter een probleem als je dit te vaak doet. Wanneer je altijd maar de ander boven jezelf stelt en jouw eigen wensen en gevoelens negeert zeg je dus steeds nee tegen jezelf. Bovendien rekent de ander op jou en vindt hij/zij het normaal dat je altijd klaar staat. Schrijf eens aan het eind van de dag op hoe en wanneer je nee hebt gezegd tegen jezelf, en schrap stap voor stap eens een paar keer die ja tegen de ander (als je nee wil). Dit is geen egoïsme, dit is zelfliefde. Wees lief voor jezelf, want aan het einde van de rit is dat het enigste wat je hebt.

Heb je het gevoel dat je tijd tekort komt voor alles wat je "moet"doen, dan kan het boek van Margriet Sitskoorn je wellicht inspireren om te switchen naar de modus "tijd genoeg". In haar boek legt zij uit hoe je meer inzicht krijgt in je tijdsbeleving en hoe je die kunt veranderen. je ontdekt de waarde van "NEE " zeggen en daardoor je chronische stress veranderen. en hoe je je je tijdsgevoel kunt verruimen.

Grenzen stellen is voor heel erg veel mensen moeilijk, dus veroordeel het niet in jezelf. Het zijn vaak overgeërfde patronen die pas stoppen wanneer we onszelf de ruimte geven om bij te leren.

Dat dat belangrijk is om te doen blijkt uit het prijskaartje wat hangt aan wanneer je weinig grenzen stelt: (over)vermoeidheid, frustratie, somberheid, je leeg voelen, niet toekomen aan waar je blij van wordt, angst, overweldiging of paniek voelen.

Je leert onbewust andere mensen, hóe ze met jou om kunnen gaan door de manier waarop jij reageert. Wanneer je vaak meegaat, die klus er toch maar bij neemt, altijd klaar staat voor je kinderen, dan leer je anderen dat het fijn is om op jou een beroep te doen want het antwoord is meestal "ja" (in woord of gedrag). Zorg hebben voor anderen is een mooie kwaliteit, zolang het niet ten koste gaat van jezelf.

Hoe mooi zou het zijn wanneer iedereen zijn grenzen aan zou voelen en de grenzen zou kunnen aangeven en dat er op zo’n manier met elkaar wordt gecommuniceerd waardoor er een jij en ik kan zijn? Je kunt vervolgens ervaren wat jij wil en belangrijk vindt en wat de ander wil en belangrijk vindt, er is een balans in geven en nemen, flexibiliteit, je voelt je gedragen. Je kunt kwetsbaar zijn en er is groei in de relatie. Dat kun jij leren door te onderzoeken wat jouw innerlijke beweging is en de behoefte die daaronder zit.

Wil je graag verbinding met anderen (bij een tekort) dan zal je neigen naar grenzeloos gedrag. Dit uit zich bijv. in pleasen, opofferen van jezelf, slachtofferschap, gekwetst voelen en zo zijn er meer gedragingen die bij grenzeloosheid horen. Het gevoel dat uit dit gedrag voorkomt is vaak verwarring (klein, zwak, zielig).

Bij autonomie (achter jouw muur gaan zitten) merk je bijv. de volgende beweging:
Ik doe het wel alleen, eenzaamheid, terugtrekken. Vaak is er cynisme aanwezig en ontstaat er verstarring (geen contact met de buitenwereld).

Welke kant schiet jij het meeste op? Ik schoot eerst de grenzeloos kant op en voelde me daarna altijd klein en een beetje zielig. Het vervulde mij niet en ik ervoer een gevoel van nederigheid in mijn gedrag naar mensen die ik hoog had zitten. Vervolgens schoot ik dan weer achter mijn muur en trok mij terug om daarna weer naar de verbinding te verlangen. Door steeds weer te voelen wat ik wil en wat de ander wil vanuit bewustzijn is er meer balans gekomen en heb ik zelfvertrouwen kunnen opbouwen en tegelijkertijd een stevige identiteit.
Grenzen aangeven is dus niet alleen maar zeggen tot hier en niet verder. Het gaat ook over je plek innemen en je grootheid omarmen en voluit te leven. Begin maar met de vraag, wat wil ik en wat vind ik belangrijk en wat wil de ander en wat vindt hij/zij belangrijk. En word maar alvast bewust wanneer je grenzeloos gedrag vertoont of juist achter je muur gaat zitten. Succes!

Herken je dat? Dat andere mensen jou vertellen dat je beter je grenzen moet aangeven? Of dat je achteraf jezelf op je kop geeft, omdat je weer over je grenzen hebt laten lopen door anderen?
Misschien ben jij dan wel zo iemand die het heel erg lastig vindt om de eigen grenzen te voelen, misschien omdat je hoofd veel te druk is met wat anderen allemaal vinden, denken, verwachten.
Dan wordt het hoog tijd om te leren je grenzen te voelen. Grenzen aangeven komt daarna wel.
Mindfulness en meditatie kunnen je hierbij mooie tools geven.

There are 6 Types of Boundaries:

Physical
Sexual
Intellectual (communication)
Emotional
Material
Time

There are two parts to boundary setting:

1.Communication- You have to verbally communicate your boundaries. You can expect people to accurately assume your boundaries through your body language or unspoken expectations.

2. Actions- Upholding what you have communicated your boundary to be, through your behaviours.

Wanneer ik of een ander mijn grens overgaat, dan merk ik dat ik op spanning sta. Soms lijkt het dan alsof ik niet helder kan denken. Het helpt mij om op die momenten een kinderzinnetje te gebruiken. Omdat het rijmt, herinner ik het mij beter dan langere mantra's.

"Stop houd op" denk ik dan. Daardoor weet ik weer. "Hé, even aandacht bij mijn grenzen houden." Het inspireert mij om mijn grenzen te bewaken.

Soms worden we geconfronteerd met keuzes die ons doen twijfelen tussen 'ja' en 'nee'. Maar hé, laten we dat grijze gebied niet over het hoofd zien!

Stel je voor: een vriendin wil spontaan bij je langskomen voor een kopje koffie op een dag dat je eigenlijk al behoorlijk volgepland bent. 📅 Het is verleidelijk om 'ja' te zeggen en je eigen gevoel voorbij te gaan, toch? Maar wat als er een andere optie is?

Hoe klinkt dit: "Hey, superleuk idee! Ik wil echt graag bijpraten en alle tijd voor je hebben. Helaas zit mijn dag al behoorlijk vol. Zou het voor jou ook werken om woensdagavond af te spreken of anders bij jou langs te komen? Op die manier kunnen we echt quality time hebben!"

Door open en eerlijk te zijn over je situatie, kun je de deur openen naar een meer bevredigende uitkomst voor beide partijen.

Grenzen aangeven is soms hartstikke lastig, doe je de ander niet tekort? Voldoe ik wel aan de ander zijn verwachting, wat zouden ze denken van me, zijn vragen die flink kunnen opspelen. Elke keer dat je weloverwogen nee zegt tegen de ander heb je ja gezegd tegen jezelf. Iets wat jij belangrijker vind, behoefte aan hebt gaat voor de wensen van de ander. Geef maar een pluim als het gelukt is om dicht bij je eigen verlangens te blijven en dus nee te zeggen tegen de ander.

Adrie
Intherapie-Groningen

Met zelfvertrouwen en zonder schuldgevoel duidelijk maken wat jouw wensen en grenzen zijn, dat kun je leren zonder je daarna schuldig te voelen.
Tips om je grenzen te oefenen zijn: Bijvoorbeeld een keer ‘nee’ tegen iemand te zeggen zonder je te verontschuldigen. Probeer dit eerst bij mensen waar je je veilig bij voelt. Geeft dit veel angst of zelf-kritiek, zeg dan eens nee tegen de innerlijke kritische stem.

Jouw lichaam geeft je informatie over waar jouw grenzen liggen. Om dit te kunnen ervaren, is het nodig dat je zoveel mogelijk met je bewustzijn aanwezig bent IN je lichaam. Yoga kan hierbij helpen, wandelen in de natuur, grondingsoefeningen of met je aandacht naar binnen gaan en je lichaam van binnenuit verkennen.

Wil je hulp bij het meer aanwezig zijn in je lichaam? Je bent van harte welkom in mijn praktijk!

We leven in een mentaal overprikkelende tijd.
Via radio, tv, internet of andere mediakanalen vliegt informatie ons om de oren.
Wat het vak psychologie en therapie betreft, weet dat die jong zijn en nog volop in ontwikkeling. Psychologieboeken met thema’s en onderwerpen die in de vorige eeuw met een loep gezocht moesten worden of zelfs ongekend en ondenkbaar, vliegen je nu om de oren. Webinars, podcasts en allerlei creatieve informatiebronnen en leeromgevingen zijn normaal geworden. Keuzestress past in deze tijdsgeest.

Psycho-diagnostiek en therapie kennen steeds meer varianten en verfijning. Een hele mooie en goede ontwikkeling is dit maar ook heel complex. Het bos en de bomen verhaal.
Neem niet alles gelijk voor waar aan wat je leest of wat je hoort. Gebruik je eigen gezonde verstand en de gevoelssensor waar je mee geboren bent om te bepalen wat voor jou relevant, helpend, leerzaam is. Als je (nog) niet vertrouwt op je verstand en je gevoel, kan je handvaten aangereikt krijgen om daar op te leren vertrouwen.
Een goed boek (lees vooral de recensies), een podcast of een goed gesprek met iemand waarbij je je veilig voelt en met wie je je (hulp)vragen kan delen, kan jou helpen om de weg te vinden naar je thuis voelen in jouw innerlijke wereld en daarmee in ‘de wereld’.

Je zult nooit respect krijgen als je mensen de kans geeft jou respectloos te behandelen.

Als je het lastig vindt om je grenzen aan te geven, heeft dit o.a. te maken met het gegeven dat het aangeven van je grenzen je op korte termijn heel veel kost. Zo veel, dat het je niet of slechts soms lukt om de spanning te verdragen om op de langere termijn het voordeel ervan te kunnen ervaren. Als je dit patroon, deze spanning, op wilt lossen, denk dan eens aan EFT (Emotional Freedom Techinques).
Tot die tijd dat de spanning verminderd is en het gemakkelijker is je grenzen aan te geven, is het raadzaam om te focussen op waar je heen wilt, waarom het zo belangrijk voor je is om je grenzen aan te geven. Zorg dat je dit heel duidelijk voor ogen hebt, dat je het vaak tegen komt, in je telefoon, in je huis. Maak eventueel iets symbolisch wat je ziet en wat je blij maakt. Visualiseer waar je heen wilt, wat je wilt bereiken. En maak het zo concreet mogelijk. Jij bent het waard!

Grenzen aangeven vraagt allereerst nog steeds de energie en mogelijkheid voelen om 'in te grijpen'. Dat noemen we coping.

Coping betekent met veerkrachtig door het leven gaan, zodat je, zelfs bij windkracht 10, overeind weet te blijven. ‘Je kunt je narigheid aan, kunt ermee omgaan en er flexibel op reageren.'

Mensen hebben altijd een copingstijl;
Volgens de psychologische literatuur kun je grofweg op twee manieren omgaan met tegenslagen: op een actieve en een passieve manier. Hier vallen verschillende actieve en passieve copingstijlen onder.

Waar je bij de actieve copingstijlen de gebeurtenis of tegenslag direct aanpakt, zorg je bij passieve copingstijlen juist voor meer afstand en vermijding van de situatie. Beide manieren zorgen op korte termijn voor minder stress en spanning.

De effecten op de lange termijn zijn onder andere afhankelijk van of de situatie opgelost kan worden.
Zet je een van de passieve copingstijlen in terwijl het probleem te verhelpen is? Dan schiet je hier weinig mee op, omdat de situatie hiermee niet verandert. Loop je echter tegen een probleem aan waar je niets aan kunt doen? Dan geeft afstand nemen juist lucht en vermindert je stress.

Er is dus geen strategie die altijd passend is. Een belangrijk verschil tussen een veerkrachtig persoon en iemand die snel van slag is? De flexibiliteit om copingstijlen af te wisselen. Want pas dan buig je echt mee met het leven.

Welke copingstijl je kiest is niet alleen afhankelijk van de situatie zelf. Ook het vertrouwen dat je in jezelf en je probleemoplossend vermogen hebt en of je over de vaardigheden en middelen beschikt die nodig zijn voor een bepaalde strategie, spelen een rol.

Heb je bijvoorbeeld geen fijn sociaal netwerk, dan wordt het al een stuk lastiger om anderen om hulp te vragen. Daarnaast heb je vaak een voorkeursstijl, passend bij je persoonlijkheid.

Ben je extravert of sta je open voor nieuwe ervaringen? Dan zie jij tegenslagen waarschijnlijk als uitdagingen, waardoor je er actief mee aan de slag gaat.

Voel je je wat minder emotioneel stabiel? Dan kan dit invloed hebben op je vertrouwen in je probleemoplossend vermogen, waardoor je (onbewust) neigt naar passieve copingstijlen.

Het is dus belangrijk dat je je coping gedrag (onder)kent en wat je copingstijl zegt over hoe goed je nog om kunt gaan met tegenslagen. Maar ook hoe stevig jij nog in je schoenen staat.

Een coach kan je helpen om je persoonlijke toolkit, om veerkrachtiger in het leven te staan, extra te vullen. Maar ook jouw (passende) copingstijl te kennen en te versterken. Coping betekent daarom ook noodzakelijke 'grenzen kunnen aangeven' -assertief zijn én 'overeind blijven in het leven!

Ik ben ook daarin graag je gids
M@rion

Grenzen aangeven kan soms lastig zijn. Hier kunnen allerlei oorzaken aan ten grondslag liggen. Echter is nee zeggen tegen een ander ja zeggen tegen jezelf. Ga meer ja zeggen tegen jezelf, voor jezelf opkomen. De relatie met jezelf zal verbeteren en daardoor ook die met de ander.

Wees duidelijk en direct: Vaak is de meest effectieve manier om je grenzen aan te geven om duidelijk en direct te communiceren. Gebruik 'ik'-verklaringen om je gevoelens en behoeften te uiten. Bijvoorbeeld, zeg iets als "Ik voel me overweldigd wanneer er te veel van me wordt gevraagd op het werk, en ik heb wat tijd nodig om te ontspannen" in plaats van "Je geeft me altijd te veel werk." Door duidelijk te zijn over hoe je je voelt en wat je nodig hebt, geef je anderen de kans om je beter te begrijpen en rekening te houden met je grenzen.

Als anderen herhaaldelijk je grenzen overschrijden, is het belangrijk om duidelijke consequenties te stellen. Dit kan variëren van het verminderen van de tijd die je met die persoon doorbrengt tot het beëindigen van de relatie als de grensoverschrijding ernstig is. Het vaststellen van consequenties laat anderen zien dat je je grenzen serieus neemt en bereid bent om actie te ondernemen als ze niet worden gerespecteerd. Dit kan een krachtig middel zijn om je grenzen te handhaven.

Als je nog wat moeite hebt met het aangeven van je grenzen, kan het soms lastig zijn om de juiste woorden te vinden. Het helpt om dicht bij jezelf en jouw behoefte(n) te blijven en bijvoorbeeld zoiets te zeggen als: 'Ik merk dat ik behoefte heb aan rust dus.... ga ik niet mee/blijf ik thuis/......'. Door het zo te benoemen, is het duidelijk dat je vóór jezelf kiest en niet tegen de ander. Dit maakt het makkelijker om je grens aan te geven.

Via social media komen er veel prikkels op ons af.
Het kan zinvol zijn eens te bedenken waarvoor je social media gebruikt en wat het je oplevert. Zijn er accounts waar je niet blij van wordt, ontvolg deze dan en zorg dat je alleen lid bent van accounts die je energie geven.
Kijk ook eens naar de instellingen, soms kan je daar ook dingen aanpassen waardoor je bijvoorbeeld minder reclame te zien krijgt.

Oefening: Metafoor touwtrekken

De situatie waarin je je nu bevindt lijkt een beetje op het volgende. Stel je voor, je bent aan het touwtrekken met een monster; je pijn. Het is groot, lelijk en erg sterk. Tussen jou en het monster is er een groot, gapend gat, waar je langzaam naartoe getrokken wordt. Als je het touwtrekken verliest, zul je over de rand vallen en blijft er niet veel meer van je over. Dus je trekt en trekt om dit te vermijden, maar hoe harder je trekt hoe harder het monster trekt en hoe dichter je bij de rand van het gapende gat komt te staan. Het is moeilijk om op dat moment te zien dat als je niet in het gat wilt vallen, je niet het touwtrekken hoeft te winnen. Je hoeft alleen maar los te laten…

Je merkt pas wanneer jouw grens bereikt is in contact met anderen, je partner, familie, collega’s e.a. Mensen zijn daar verschillend in: heb je dit als kind geleerd of moest je juist lief zijn, vooral rekening houden met je omgeving en mocht je niet voor jezelf opkomen? Ook al heb je het in je jeugd meegekregen, dan nog is het niet eenvoudig om je grens aan te geven en als je het niet geleerd hebt, dan valt het helemaal niet mee.
Hoe doe je dat dan?
- Merk bij jezelf op wanneer je geirriteerd of gespannen raakt in het contact met de ander
- Laat je niet meeslepen in wat anderen van je verwachten
- Check bij jezelf: wil ik dit, komt dat nu uit, hoe voelt het dat iemand dit zegt of vraagt.
- Neem even bedenktijd voordat je reageert
- Oefen met op een rustige manier zeggen ‘ ik kan nu niet, het past vandaag niet in mijn plannen, ik ben het niet met je eens, ik wil dit niet’
- Bedenk dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken
- Zorg goed voor jezelf: eten, slapen, ontspanning, ME-time.
- Oefen regelmatig, stap voor stap kun je hier beter in worden.

Om grenzen te leren aanvoelen is het handig om eens een dun koord om je heen te leggen wat jou ruimte weergeeft waarin jij je prettig voelt. Binnen die grens adem je ontspannen en sta of zit je stevig.

Beeld je dan verschillende situaties in die impact op je hebben. Bijvoorbeeld iemand die boos op je is, een vriendin waarmee je een geheim deelt, een vriend die erg verdrietig is. Stel je dan voor dat die persoon tegenover je gaat zitten. En kijk of je het koord nu wilt verplaatsen. Wees je bewust als je je ruimte groter of kleiner maakt wat er dan gebeurt met je ademhaling, met je spierspanning en met je gevoel van vaste grond hebben. Is deze ruimte de ruimte die je eigenlijk wilt hebben? Of zou je iets willen zeggen of doen zodat je ruimte weer een goede ruimte voor je wordt?

Op deze manier gebruik je de wijsheid van je lichaam om beter te leren je grenzen in acht te nemen.

het is in jouw lichaam dat je grenzen kan voelen. Het is dus van belang dat je jouw lichaamsbewustzijn vergroot. Dit doe je middels lichaamsgerichte oefeningen bij een lichaamsgericht therapeut. Zodra je jouw grenzen kan voelen, ga je oefenen met het aangeven van jouw grenzen.

Grenzen aangeven wordt vaak als lastig ervaren op het moment dat je denkt dat je de ander dan tekort doet of kwetst. Echter met het over jouw grenzen gaan, doe je niemand goed, jezelf niet en de ander ook niet. Het is zo wezenlijk om naar jezelf te luisteren en goed voor jezelf te zorgen!
En daar waar je met geen mogelijkheid kan inzien dat jouw grens ook uiteindelijk iets goeds zou kunnen betekenen voor de ander, bedenk dan dat wanneer jij over je grens gaat om de ander niet tekort te doen, dat er aan jouw kant een soort 'schuld' ontstaat. Jij hebt de ander iets 'gegeven' ten koste van jezelf. En jij verwacht/hoopt (bewust dan wel onbewust) dat de ander deze 'schuld' een keer in zal lossen. Dus na één keer betekent dat al iets voor jullie relatie en na meerdere keren over je grens gaan, betekent dat helemaal dat er (en dat kan dus zowel op bewust als onbewust niveau zijn) iets scheef gaat in die relatie. De kans is groot dat de ander zich daar niet van bewust is. Jij echter bouwt steeds meer 'schuld' op. En als je dit vaker in je leven doet of hebt gedaan, dan gaat dat wringen. En dat is misschien maar goed ook. Een teken dat je er iets mee mag gaan doen!

Het is super lastig zulke patronen te doorbreken. Je zal ze niet voor niets ooit aangeleerd hebben. Wellicht zelfs op een moment (vaak in de kindertijd) dat het wel helpend was of je geen andere keus had. Maar... nu dient het je niet meer en mag je er iets mee.
Hopelijk helpt bovenstaande inzicht je weer een stukje verder in de goede richting. En als je er zelf niet uit komt, zoek hulp!

Hoe lief heb jij jezelf wanneer je over je grens heen gaat
om in contact te kunnen zijn? En hoeveel mopper je van binnen op
anderen omdat ze over jouw grens gaan en dat ze dat maar niet willen
snappen? Het wordt steeds lastiger je nog blij en tevreden te voelen
met jezelf en anderen.

Wanneer je respect van anderen wilt ontvangen, zul je eerst jezelf moeten respecteren en serieus nemen.

Wanneer jij meer grenzen zou stellen:
Wat voor partner, ouder, collega, vriend/vriendin zou je dan zijn?

Word je wel eens boos als een huisgenoot je vraagt om even iets te doen?

Vaak ontstaat de irritatie doordat je moe bent, tijd voor jezelf wilt maar je toch gedwongen voelt om de ander zijn zin te geven.

Misschien klaag je "waarom kom je daar nu nog mee, en niet ... veel eerder?" En vervolgens doe je het met tegenzin toch.

Interessanter is de vraag waarom je niet gewoon nee zegt. Wat kan er gebeuren als je reageert zónder boos te worden, en zonder emotie te zeggen "ik ben moe, ik heb er nu geen zin in"?

Probeer het eens. Je houdt een beter humeur en je leert je huisgenoot rekening met jou te houden.

Hoe geef je je grenzen aan in je relatie?
Communicatie, communicatie, communicatie is het sleutelwoord. Dit klinkt eenvoudig, maar is het niet altijd.
Het kan dat je misschien niet onmiddellijk snapt vanwaar bepaalde grenzen van je partner vandaan komen. Omgekeerd kan dit ook gebeuren. Het is daarom belangrijk dat jullie open en eerlijke conversaties voeren over jullie grenzen. Bespreek waarom je een bepaalde grens hebt, hoe je je daarbij voelt en hoe belangrijk de grens voor je is.
De meeste van ons zijn geen helderzienden, dus dat betekent dat je je grenzen duidelijk moet aangeven en erover praten als je wilt dat je lief weet wat je grenzen zijn en ze dan ook kan respecteren.

Vergeet niet dat ook Jij je grenzen moet respecteren. Neem je rust, zeg nee tegen jezelf, neem een pauze, ga iets leuks doen ook al je te-doe lijstje niet af is.

Jouw lichaam geeft aan wat goed en niet goed voor je is. Luister hiernaar zonder oordeel en kijk naar wat het je probeert te vertellen. Wat heb je nodig? Hoe kun je hiervoor zorg dragen en wat heb je hiervan van de ander nodig?

Moederwond

De kans is groot dat jij nog nooit van het begrip ‘moederwond’ hebt gehoord. Dat is geen toeval: de patriarchale maatschappij heeft er baat bij als dit onderwerp onbesproken blijft. Het is echter van levensbelang dat vrouwen de moederwond leren helen. Voor hun eigen levenskwaliteit, de gezondheid van hun kinderen, en de positie van de vrouw in het algemeen. Coach Bethany Webster schreef een boek over dit intense, transformatieve proces: Het helen van de moederwond. Hieronder vind je een voorproefje van haar wijsheid.

Moederwond: zo brengt heling verlichting in jouw leven (en dat van je kinderen)

De moederwond is een trauma dat binnen onze patriarchale cultuur en familie ontstaat. Mensen van elke genderidentiteit kunnen een moederwond hebben, en de wond uit zich op persoonlijk, cultureel, spiritueel en planetair niveau. In haar boek Het helen van de moederwond richt Bethany Webster zich op vrouwen en op het persoonlijke domein, want een maatschappelijke transformatie begint bij het helen van individuele wonden.

Hoe komt de moederwond tot stand?

Ondanks de veranderingen die de strijd van vrouwenbewegingen teweeg heeft gebracht, leven we nog steeds in een patriarchale maatschappij. Hierin hebben mannen meer macht dan vrouwen, wordt het genormaliseerd om gevoelens te onderdrukken, staat werk boven rust, en wordt er neergekeken op alles wat als vrouwelijk wordt gezien. Hierover kun je in het Helen van de moederwond meer lezen. Voor nu is het belangrijk om te weten dat van moeders in een patriarchale maatschappij wordt verwacht dat ze hun persoonlijk ambities opgeven om voor hun gezin te zorgen. Of dat ze hun persoonlijke ambities najagen en daarnaast al het andere óók nog perfect doen. Moeders leren (onbewust) dat ze hun eigen behoeften op de laatste plek moeten zetten en anderen contant van dienst moeten zijn. Deze druk werkt voor de meeste vrouwen verstikkend en roept woede, depressie en angst op. Als daar niets aan wordt gedaan, wat in patriarchale culturen vaak het geval is, dan wordt deze pijn overgedragen op dochters. Via subtiele of zelfs agressieve vormen van emotionele verwaarlozing, manipulatie of afwijzing.

Loyaliteit aan de moeder

Moeders kunnen dus onbewust diepe woede op hun kind projecteren, die eigenlijk op de patriarchale cultuur gericht is. Kinderen interpreteren momenten waarop hun moeder hen afwijst als een teken dat er iets mis met hen is. Ze kunnen zichzelf gaan opofferen om zo toch liefde van hun moeder te krijgen; hiervan zijn ze tenslotte in het begin van hun leven letterlijk afhankelijk. Het wordt een vorm van loyaliteit aan de moeder om beperkende overtuigingen te internaliseren. In het volwassen leven van de dochters blijft deze dynamiek vaak een rol spelen. De dochter is bijvoorbeeld (onbewust) bang om haar moeder af te wijzen door zelf haar volledige potentieel te benutten.

Kenmerken van een moederwond

Andere manieren waarop de moederwond zich op (inter)persoonlijk niveau manifesteert zijn:

Je hebt een onbestemd, hardnekkig gevoel dat er iets mis met je is
Je durft je potentieel niet te verwezenlijken, uit angst om te falen of te worden veroordeeld
Je hebt zwakke grenzen en een onduidelijk zelfgevoel
Je hebt het idee dat je geen recht hebt op de dingen waarnaar je verlangt
Je voelt je niet veilig genoeg om ruimte in te nemen en je waarheid te delen
Je saboteert jezelf
Je wacht onbewust op toestemming of goedkeuring van je moeder voordat je je eigen leven opeist
Je vergelijkt jezelf constant met anderen en voelt rivaliteit en jaloezie ten opzichte van andere vrouwen
Je vermijdt lange relaties
Je hebt de neiging met anderen te versmelten
Je hebt weinig compassie voor jezelf
Je bent bang om alleen te zijn
Je verricht vaak emotionele arbeid voor anderen
Je wordt getergd door een gevoel van schaamte
Tussen je moeder en jou

De disfunctionele verstrengeling tussen moeder en dochter die ontstaat door ongeheelde moederwonden kan allerlei vormen aannemen:

Je moeder gebruikt je als dumpplek voor haar eigen onverwerkte emoties.
Je hebt in alle aspecten van je leven eerst de goedkeuring van je moeder nodig voordat je je goed kunt voelen over jezelf en je keuzes.
Je moeder put er trots uit dat je het altijd met haar eens bent en je aan haar aanpast, en wijst je af als je je onafhankelijk betoont.
Je moeder gebruikt je voor narcistische doeleinden, om de aandacht op zichzelf te vestigen en lof voor jou op zichzelf te betrekken.
Je wordt overweldigd door je moeders behoeften en besteedt enorm veel energie aan het piekeren over haar problemen en mogelijke oplossingen.
Je moeder moet meerdere keren per dag met je praten.
Je moeder vindt dat ze het recht heeft op toegang tot belangrijke aspecten van je leven of wil daar zelfs controle over uitoefenen.
Je moeder bekritiseert je vanuit haar eigen angst dat ze een slechte moeder is en beschouwt jouw normale uiting van negatieve emoties als een bedreiging van haar macht en als teken dat ze als moeder tekortschiet.

Culturele moederwond

Als je een fijne, liefdevolle en gezonde band hebt met je moeder krijg je alsnog te maken met de culturele moederwond. Deze beïnvloedt de manier waarop vrouwen hun lichaam, hun eigen potentieel en hun relaties met anderen zien. Gelukkig kan een moeder ook als buffer tegen deze culturele moederwond dienen voor een dochter. Vooral als zij zelf haar individuele moederwond heeft geheeld.

Boundaries, being assertive we often hear about this. You would think we are all very able to stand up for ourselves. Looking at figures to do with burn out and relationship issues, you can conclude that we are not really that good at it.

Why is that? Several possibilities:
1. you do not know or feel where your boundaries are so you cannot speak up when they are being crossed
2. you do feel or know them but you do not take it and yourself seriously (enough)
3. you feel your boundaries but you are afraid to stand up for them and youurself out of fear of damaging the relationship.

Which one do you recognize? 1,2 or 3? Or maybe a combination?

Are you having difficulties with boundaries? Do contact me. Let's see together where you are at and which steps you can start to take.

Grenzen aangeven kan moeilijk zijn. Je hebt het niet geleerd of er is te vaak overheen gegaan. Toch hebben we het nodig voor een gezond leven. Maar om ineens je grenzen aan te geven is best een grote opgave. Begin daarom klein. Kies een moment om bewust ja of nee te zeggen. Dit kan bij de kassa zijn waar je kiest om geen zegeltjes aan te nemen of je vraagt (iets simpels) aan de winkeldame. Het lijkt niet veel, maar het helpt je om een stap te zetten in het bewaken van wat jij zelf wil.

Wanneer je het moeilijk vindt je grenzen aan te geven, gebeurt het vaak dat in het moment het niet lukt. Omdat je dichtklapt, je grens niet goed voelt, geen woorden hebt. Wees daar zacht voor. Het helpt niet jezelf streng toe te spreken.

Wanneer je uit de situatie bent, wordt je bewustzijn weer wat ruimer. Dan komen vaak wel de juiste woorden. "Ik had zus en zo moeten zeggen!".

Zeg ze alsnog. Tegen die persoon. Je kunt je nu voorbereiden. En je kunt dus overal achteraf op terugkomen!

The emotion of anger is often an indication that our boundaries have been crossed. So feeling angry with someone and cant figure out why? Check with yourself whether you feel they have crossed your boundaries somehow.
Boundaries maybe that you and they were not even aware of!

Herken je je hierin? Dat je telkens achteraf denkt, 'ik heb weer te snel ja gezegd', 'ik ben weer veel te lang doorgegaan', 'ik heb weer iets toegezegd waar ik nu weer weet ik hoe lang aan vast zit'..

Het leven is één groot leerproces. En temidden daarvan maken we vele fouten. Ook jij mag jezelf toestaan deze fouten te maken en te beseffen dat het idd allemaal niet zo makkelijk is. Grenzen aangeven wanneer je dat nooit gedaan en geleerd hebt, is een pittig proces van vallen en opstaan.

Belangrijk voor jou is wel te weten dat je nergens aan vast zit. Vandaag is weer een nieuwe dag en kan je terugkomen op zaken. Ook dat is niet makkelijk. Maar jouw eerlijke verhaal kan een boel goedmaken en daarmee geef je jezelf weer een kans trouw te zijn aan jezelf!

Ik ben van het type die alles aangaat. Ik ben geen vermijder, maar een vechter. Dus als mijn kind op school gepest wordt en er wordt naar mijn idee niet veel aan gedaan, sta ik op de stoep. Liefdevol, maar wel heel duidelijk in wat ik mis en nodig heb. Vind ik dit makkelijk?
Nee.. Ik vind het onaangenaam, mede omdat ik soms ervaar dat degene die tegenover me zit dit soort gesprekken niet gewend is en niet goed is in 'uitpraten'. Ik ervaar daarbij dat de ander mij dan niet meer zo leuk vind..

Dat zijn geen fijne ervaringen. En toch weet ik: ik ben trouw geweest aan mijzelf. Ik heb op volwassen en respectvolle manier woorden gegeven aan wat ik ervoer en nodig had. Dat de ander mij nu misschien niet mag, laat ik daar. Het is niet mijn verantwoordelijkheid.

Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat anderen je wel of niet mogen. Het is jouw taak trouw aan jezelf te zijn op een manier waarbij je recht doet aan jezelf én de ander. Wanneer de gewenste reactie uitblijft, twijfel dan niet aan jezelf, maar laat die bij die ander. Verdraag het idee dat je niet altijd weet of een ander je mag wanneer jij jezelf uitspreekt. Verdraag jezelf want je bent oké!

In het boek van Lindsay C.Gibson 'emotioneel onafhankelijk' lees je hoe je in jouw jeugd gevormd wordt door ouders die (emotioneel) niet beschikbaar zijn. Een aanrader met duidelijke uitleg en praktijkverhalen!!!!

Als je merkt dat je denkt 'ik moet' of 'ik ben verplicht', maak pas op de plaats en vraag jezelf af waar je deze strenge regel leerde. Kom je tot de conclusie dat dit een overtuiging is, die je van je ouder(s) meekreeg om aan hun behoeften te voldoen, dan kun je jezelf voorop stellen: wat wil IK in deze situatie? En je kunt ook kijken naar of het respectvol en redelijk is wat ZIJ verlangen. Als volwassene - je bent niet meer het kind van toen - is het niet meer nodig om goedkeuring te krijgen van iemand die meer van je vraagt, dan goed is. Succes!

Grenzen voel je in jouw lichaam. Natuurlijk kun je ze ook bedenken, alleen is dan de vraag of deze wel klopt. Je hoofd kan namelijk van alles verzinnen terwijl je lichaam nooit liegt.
Wil jij je grenzen leren voelen? Dan moet je naar je lichaam. Hier bestaan verschillende oefeningen voor, om jouw lichaamsbewustwording te vergroten. Een lichaamsgericht therapeut kan jou daarbij helpen.

"If you avoid conflict to keep the peace, you start a war inside yourself." - Cheryl Richardson

Is de ander werkelijk belangrijker dan jij? Voel eens in jezelf, hoe voelt dat? > dat is een boodschap.

Stel iemand geeft jou een cadeautje en je neemt het niet aan, van wie is dan het cadeautje? Je zou kunnen zeggen van diegene die het geeft.

Hetzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid, en beledigingen. Als je het niet aanneemt, blijft het van degenen, die het met zichzelf meedraagt.

Bewaak jou grens en zorg ervoor dat je niet vervloeid met de ander, maar in verbinding blijft met jezelf.

Veel mensen hebben moeite met grenzen aangeven. Vaak ligt de kern hiervan in het verleden en is er sprake van jarenlang aanpassen. “Nee zeggen” levert vaak angst of schuldgevoelens op. Als je te veel en te vaak dingen tegen je zin doet, raak je steeds verder van jezelf verwijderd en negeer je je eigen behoeften. Dit kan leiden tot gevoelens van irritatie, opkroppen van boosheid, je ontevreden voelen over jezelf en op de lange duur zelfs tot verschijnselen van overspannenheid.

Hier alvast wat tips om mee aan de slag te gaan:
1. Zeg niet direct "ja" maar denk eerst na of je het echt wel wil. En als je het niet direct kunt beslissen kun je zeggen: “ik kom er later op terug”.
2. Wees duidelijk wanneer je iets niet wilt, zeg duidelijk: nee, het komt mij niet uit, ik heb andere plannen, ik maak even een pas op de plaats, etc. Je hoeft geen verdere uitleg te geven.
3. Als je besloten hebt iets niet te willen doen, begin dan met “nee” en niet met eerst een uitleg. Dat kan verwarrend of on duidelijk overkomen op de ander.
4. Let vooral ook op de toon hoe je iets zegt.
5. Als je wel graag iets wilt doen of wilt onderhandelen, kun je ook zeggen: het komt mij nu niet uit, maar het kan wel morgen/volgende week.
6. Je mag altijd terugkomen op een eerder gemaakte beslissing!

Plak een briefje op je spiegel, computer, plek waar je vaak komt met de volgende vragen in deze volgorde:
1. Waar heb ik …. behoefte aan?
2. Waar word ik …. blij van?
3. Wat wil ik …?
4. Wat wil ik …. niet?

Stel ze jezelf iedere dag.
Vul eventueel successievelijk in: Nu, vandaag, deze week, deze maand, dit kwartaal, dit jaar, in mijn leven.

start a war inside yourself.

Al betekent grenzen stellen, niet perse dat daar conflict van komt! Hoe eerder je je gezonde irritatie serieus neemt, hoe lang je vriendelijk kunt blijven.

Je eigen behoeften voortdurend opzij zetten om anderen tegemoet te komen is een recept voor stress in jezelf. Is het dat waard?