Ongewenst kinderloos - tips

Na diverse behandelingen en misschien wel te lang blijven hopen op een wonder, besloten mijn man en ik onze wens los te gaan laten: geen kinderen dus. Intens verdrietig, maar eindelijk ook een beetje rust want we leken in dit proces ook elkaar kwijt te raken. Bijna alle energie ging alleen nog naar werken en het ziekenhuis.

Nu we tijd krijgen om te verwerken, weten we ook weer wat de ander nodig heeft om tot acceptatie te komen. Opnieuw verbinden is een prachtig proces omdat je dan ook samen kunt gaan rouwen. Natuurlijk blijft het een gevoelig punt. Roze en blauwe slingers voor een raam met 'Hoera een ....' , het raakt me nog steeds.

Maar er ontstaat ook ruimte om te genieten, misschien wel meer dan in de afgelopen jaren die van hoop naar vrees gingen. Niet nog een negatieve test of een miskraam. Niet dat intense verdriet, maar de mogelijkheid om nieuwe keuzes te gaan maken. Je energie anders inzetten. De super tante uithangen die lekker maf mag doen en niet hoeft op te voeden. Anders, maar waardevol.

Hoe ‘oer’ je verlangen naar een kind ook is, de manier waarop je omgaat met het onvervuld blijven van een kinderwens is voor iedereen anders.

 

Sta jezelf toe alle emoties te voelen die omhoog komen: boosheid, verdriet, schaamte, jaloezie. Jezelf censureren of bepaalde gevoelens wegstoppen, werkt maar heel even. Uiteindelijk zul je die gevoelens toch onder ogen moeten komen.

Met enige regelmaat komen cliënten in mijn praktijk bij wie het zo gewenste kind niet in hun leven komt. Dit doet zich voor bij stellen, maar even zo vaak bij singles. Zij zijn bijvoorbeeld een partner kwijt geraakt of vonden er geen, of niet ‘de juiste’.

Het voor anderen ogenschijnlijk zo natuurlijke ouderschap gebeurde gewoonweg niet. Veelal is er met de kinderwens (en ook de relatiewens) een hele weg gegaan die vaak een flinke impact heeft op wat je ervaart als het ouderschap uitblijft.

De reacties op kinderloos zijn kunnen nogal verschillen per persoon of stel. Voor de een is het ronduit tragisch, de ander geeft er een draai aan en vindt een andere richting of levensdoel.

Ik ga er daarom vanuit dat voor de hedendaagse westers de ervaring van ongewenste kinderloosheid heel persoonlijk is. De wijze waarop je in het leven staat, hoe je naar jouw leven en naar de daarin te realiseren waarden kijkt, bepaalt in hoge mate je reactie.

Vanuit onze evolutie is er uiteraard het gevoel dat de doorgaande erfelijkheidslijn waar wij deel van zijn dóór moet lopen. De ervaring van kinderloosheid is dan een onnatuurlijk eindstation en roept een gevoel van eindigheid, van leegte en vervreemding op.

Maar evenzeer is er bij veel mensen het verlangen om door het ouderschap ‘een betere versie van zichzelf’ te scheppen. Onbewust voelen we immers aan dat ouderschap ook veel offers en onzelfzuchtigheid van ons vraagt. Terecht: ouderschap is een universele leerschool voor mens-zijn.

In het ouderschap kunnen we door de bloedband, door de gedeelde genetica en door het jarenlang ervaringen delen met onze kinderen een diep en wezenlijk niveau van verbondenheid met een ander ervaren. Maar juist daardoor moeten we ook leren los-laten wat ons zo na en dierbaar is. Kinderen worden immers groot en krijgen een eigen leven.

Veel mensen hebben een jeugd achter zich waarin ze zelf veel moesten incasseren of missen van wat een kind nodig heeft voor een gezonde ontwikkeling. Deze kind-ervaring kan in een later volwassen levensstadium de drang geven om met een eigen kind/gezin dit gemis uit de kindertijd goed te maken.

Je wilt dan zelf via je kinderen die betere wereld scheppen die je zelf zo node gemist hebt en daar zo alsnog deel van zijn.

In het kind zien we bovendien het reine pure en o zo levende deel van ons werkelijke diepere mens-zijn terug. Iets wat we zelf veelal lang geleden kwijt zijn geraakt.

De geschetste achtergronden en ervaringen zijn misschien slechts een deel van de waarden die met het krijgen van een kind gestalte krijgen en tastbaar worden.

Wanneer het zo gewenste kind niet in je leven komt en je de genoemde waarden niet kunt realiseren doet dit vaak heel veel pijn. Dit is een pijn die erom vraagt hélemaal serieus genomen te worden. Maar het zou ongezond zijn als je alleen bij de pijn zelf stil blijft staan en niet verder gaat!

Het helpt om je te realiseren dat het voor ons menselijk lichaam zelf -niet nodig is- om nageslacht te krijgen! Voortplanting en nageslacht dienen op fysiek vlak louter het voortbestaan van het grote geheel van de totale mensheid. Op dit niveau gaat het dus om het belang van het totaal.

Maar wél raakt het krijgen van een kind het o zo noodzakelijk belang van de ontwikkeling -van de psyche-, ofwel de menselijke ziel. Dit is het onstoffelijke individuele ontwikkelgebied in onszelf. Wij ervaren als mens zelfs pas echte vervulling en zingeving wanneer wij ons ontwikkelen, wanneer we ‘meer mens worden’.

En wat de moderne mens niet graag hoort: wij leren/ontwikkelen doorgaans pas echt als het zwaar is, bij confrontaties, als het tegenzit, als er offers nodig zijn die je niet graag geeft, als je het (even) niet meer weet en de controle kwijt bent…..

En deze ingrediënten heeft het ouderschap óók ruimschoots in de aanbieding. We zoeken deze weerstanden onbewust op omdat ons verborgen wezen van het leven wil leren, wel móet ontwikkelen.

Kort gezegd: het ouderschap en het leven met je eigen kind biedt een uniek soort, vaak duurzame verbondenheid en de kans op het ervaren van een thuisgevoel. Daarnaast vraagt het na het ‘optrekken van de roze wolk’ een énorme investering en vele offers van de ouder(s). Dit is daarmee voor alle betrokkenen een grote ontwikkelkans.

Wanneer je echter een kind wenst en het komt niet, dan is ook dit een enorm, instant offer. Dit brengt vaak een grote zielenpijn. Wanneer je deze pijn echter serieus neemt en toe durft te laten, geef jij jezelf de kans om te ontdekken welke (nog) onvervulde waarden áchter jouw pijn verborgen liggen.

Juist het gesprek met je medemens helpt je om deze waarden te destilleren. Dit zijn meestal allemaal waarden die te maken hebben met relatie. Het gaat over (duurzame!) verbondenheid met een medemens, over het ervaren van authenticiteit, puurheid en speelsheid in contact, maar ook over offervaardigheid, de bereidheid om werkelijk te géven.

Met het doorleven van je eigen pijn kom je zodoende in contact met een diepere laag in jezelf en de fundamentele levenswaarden die bij jou horen. Het zijn waarden die je kunt realiseren in samenspel met je medemensen.

Zo kun je na/met het doorleven van de pijn van kinderloos zijn, gelouterd en met littekens langs een ander pad dan verwacht jouw eigen persoonlijke waarden en ontwikkeling realiseren - in de ontmoeting met jouw naasten en andere medemensen -.

Geen kind krijgen terwijl je dat wel heel graag had gewild, betekent dat je gaat rouwen om iets dat er nooit is geweest. Net als bij andere vormen van rouw is het niet een kwestie van een knop omzetten; zo, nu moet het maar eens klaar zijn. Dat hoeft ook niet. Tegelijkertijd leef je ook gewoon je leven. 

 

Je kunt rouwen om het kind dat nooit kwam én genieten van de vrijheid die je hebt. Verdrietig zijn omdat je nooit oma zult worden én blij zijn voor de vriendin die haar eerste kleinkind krijgt.

 

Je kinderwens wordt niet vervuld, maar hoort wel bij jou, net als je bruine haar en de familie waar je uit komt. Meer en meer zul je die wens integreren in wie je bent, zodat dat verlangen precies de plek inneemt die het verdient, niet meer en niet minder.

Verwacht niet van anderen dat ze begrijpen wat je doormaakt.

Veel mensen vinden dit een heel ongemakkelijk onderwerp. Ze gunnen je met alle liefde van de wereld een kind, maar niemand van ons heeft dat uiteindelijk in de hand. Vanuit een gevoel van machteloosheid gaan mensen dan ongevraagde en vaak ongewensde adviezen geven.

"Maar je kunt toch ook adopteren?"; "Anders neem je toch een hond?", "Je moet het ook niet zo graag willen, dat geeft alleen maar spanning, dan lukt het zeker niet." etc.

Goedbedoelde adviezen die wel kwetsend kunnen overkomen. Kies een paar mensen uit bij wie je je goed voelt en deel met hen je verhaal. Geef aan wat je nodig hebt en ook wat niet.

Mensen weten vaak niet hoe ze goed moeten reageren en doen dan vanuit onhandigheid net het verkeerde. Geef vooral aan wat je wel nodig hebt.

Zoek mensen die hebben doorgemaakt wat jij doormaakt. Alleen zij snappen werkelijk hoe het is.

Rouw is liefde die haar adres is kwijtgeraakt, schreef theoloog Jean Jacques Suurmond. Misschien is dat wel het pijnlijkste van een onvervulde kinderwens: je barst van de liefde en je kunt er geen kant mee op. Denk je.

 

Geef jezelf de tijd om uit te vinden hoe het wel kan. Hoe je je kwaliteiten als moeder kunt inzetten, ook al krijg je geen kind. Misschien gebeurt dat in een vorm die je eerst niet voor mogelijk had gehouden, en die niet op je pad was gekomen als je wel kinderen had gekregen.

Een (nog) onvervulde kinderwens heeft invloed op bijna alle aspecten van je leven: je relatie, je seksleven, de relatie met familie en vrienden, hoe je je leven zin geeft, keuzes die je maakt met betrekking tot werk en wonen en ga zo maar door.

Mensen die kinderen krijgen, hebben tijd nodig om aan hun nieuwe rol van ouder te wennen; kinderloos blijven terwijl je anders had gewild, is minstens zo ingrijpend. Het is belangrijk om je dat te realiseren.

 

Geef jezelf én je omgeving de tijd om een nieuw evenwicht te vinden.

Het gemis in jouw leven geeft rouw om iemand die er niet is geweest.

Toch leeft mét jouw kinderwens wel degelijk een kindje in je hart. Mischien heeft dat kindje zelfs wel uiterlijke of innerlijke karakter eigenschappen in jouw verbeelding van jou en je partner.

Je mist dus echt íemand. Iemand die je niet kunt vasthouden, troosten, knuffelen, liefhebben. Iemand die een plek heeft in je hart en die je tegelijk moet loslaten op zo'n manier dat jij ermee kan leven.

Rond afscheid nemen van onze geliefden hebben we rituelen, een wake, een begrafenis, afscheid nemen doe je bewust.

Neem eens de tijd om een manier te zoeken om het kindje in je hart te 'begraven'. Dat kan op allerlei manieren, dus zoek een manier die bij jou past.

Hoe verdrietig is het als je graag een kindje zou willen, en dat komt niet...

Je hebt waarschijnlijk al veel geprobeerd, vooral op het medische vlak. En nu vraag je je af of een therapeut je zou kunnen helpen. Misschien wel.

Voor sommige vrouwen kan het helpen om onder hypnose contact te maken met hun eigen lichaam, en zich voor te stellen hoe het lichaam werkt. Natuurlijk is het ook belangrijk om zoveel mogelijk spanning los te laten.

Als je je zorgen maakt of je de tijdsdruk van je biologische klok ervaart is er minder kans dat je zwanger raakt. Tijdens een hypnotherapeutische behandeling kun je leren die zorgen en tijdsdruk minder vat op je te laten hebben.

De wetenschap heeft nog geen verklaring ervoor, maar voor sommige vrouwen die graag in verwachting willen raken blijkt hypnotherapie te helpen.

Ongewenst kinderloos.... Tja als psycholoog ben ik zelf helaas ook ongewenst kinderloos. Door middel van IUI en IVF hebben we tot en met het buitenland van alles geprobeerd, maar helaas... niet zwanger.

Ik begrijp dan ook als geen ander wat er door je heen gaat. Mij helpt het als je toelaat dat je af en toe verdrietig bent (maar niet te lang).

Daarnaast vind ik het heel belangrijk om niet in de boosheid of oordelen te zitten, naar iedereen bij wie het allemaal maar ""gewoon"" lukt.

Ik voel oprecht blijdschap naar andere zwangere vrouwen en vind dat ook belangrijk om te blijven voelen. Niet verbitterd raken is heel belangrijk. Daar is het leven te kort voor.

Ook heel belangrijk iets wat mij écht veel helpt, is proberen de "voordelen"" te zien van geen kinderen hebben.

Ik heb meer vrijheid bijvoorbeeld, kan afspreken met mensen wanneer ik wil, zonder dat ik oppas hoef te regelen. men zegt wel eens: ""kleine kinderen, kleine zorgen.... grote kinderen, grote zorgen'". ik hou me voor dat ik daarvan bespaard blijf.

Ik ben lid geworden van een deelgenoten groep van anderen die ook geen kinderen hebben en dat geeft steun aan elkaar. Ook zoek ik leuke dingen op om te doen. Met vrienden en familie.

Daarnaast is mijn nichtje van 2,5 jaar (tevens mijn petekind), mij dierbaar. ik probeer zoveel mogelijk haar te knuffelen en leuke dingen te doen met haar.

Ik vind dat niet moeilijk en kan inderdaad voor de ouders, mijn broer en zijn vrouw heel blij zijn.

Het geluk van anderen kan mij ook gelukkig maken. ik haal het geluk dan uit andere dingen waar ik naar op zoek ga. Ik gun jou dat ook! Sterkte.

Het niet krijgen van een kind kan een ongelofelijk diep verdriet geven. Man en vrouw kunnen dit heel anders ervaren.

 

De één kan de ander willen meetrekken in bepaalde trajecten omdat de wens zo groot is. Dit kunnen redenen zijn waardoor echtparen huwelijksproblemen ontwikkelen.

 

Zo belangrijk dan om beiden verbonden te blijven door ieder zijn wensen en verdriet blijvend te laten uitspreken naar elkaar. Hierin kan het gaan botsen en onderzoek dan samen wat voor beiden een haalbare weg is zodat je niet van elkaar verwijderd raakt.

Het is fijn als jij en je partner gelijk opgaan, maar soms is de manier waarop je met het verlies omgaat te verschillend, of is er zoveel verdriet dat het die ander ook te veel wordt. Geef elkaar daarin zoveel mogelijk ruimte.

 

Praten kan makkelijker zijn als je samen iets doet, zoals wandelen. Hulp of ondersteuning van buitenaf inroepen, is ook een mogelijkheid. Die hulp is er, maak er gebruik van. Je hoeft het niet alleen te doen.

Momenteel blijkt uit onderzoek dat 1:6 stellen problemen heeft in verband met vruchtbaarheid. In 20% van de gevallen zijn de oorzaken van het uitblijven van zwangerschap onbekend. Meaning: er is medisch gezien geen verklaring voor het probleem en juist dáár wil ik opening geven voor de blik vanuit emotioneel perspectief middels energetische therapie! Yes, ruimte voor hoop.

Andere zaken die een negatieve invloed hebben: milieufactoren, onze leefwijze (roken, alcohol, drugs, e.d.) en stress. Maar ook oude eigen zwangerschaps- en/of jeugdtrauma's die niet geheeld zijn en ons lichaam daardoor niet de ruimte, rust en ontspanning geven om zich klaar te maken op een zwangerschap.

Uiteraard ben ik geen medisch specialist, maar als energetisch therapeut kan ik wel (met behulp van de biotensor) naar de emotionele stukken kijken achter het uitblijven van de zwangerschap. Dit doen we voor alle drie de benodigde mensen voor conceptie:
- vader
- moeder
- kindje/ zieltje die het lichaam wil bezielen

We gaan voor alle drie testen of er nog onverwerkte emoties in het systeem zorgen voor een belemmering om zwanger te worden.
Denk hierbij bv. aan:
- Oude zwangerschaps- en/of geboortetrauma's toen jijzelf in de buik van je moeder zat... die je je niet bewust bent, maar die jou onbewust saboteren om zwanger te worden (bescherming vanuit jouw lichaam met de goede intentie om zo'n trauma nooit meer mee te hoeven maken)

- Een onbewuste angst voor de eisen die een kindje aan jou als ouder zal gaan stellen. Dit ontstaat doordat oude pijn uit je eigen jeugd wordt geprojecteerd op jouw moederrol of vaderrol.

- Blokkades op je energie waardoor een vrouw gewoonweg te moe is om zich volledig ontvankelijk op te stellen

- Onbewust blokkerende emoties op thema's als controle durven loslaten - seksualiteit - kwetsbaar durven zijn - genieten van het leven - kiezen voor jezelf - acceptatie van ouders - veiligheid - erkenning van eigen kracht - in alle gevallen jezelf durven zijn - creatiekracht - daadkracht -geborgenheid - ontvankelijkheid - persoonlijke liefde - strijdvaardigheid - weten wat je wilt - verbondenheid - emoties vrij uiten - de ander aanvoelen - leiderschap

We testen bij zowel vader, als moeder wat een gezonde en voorspoedige zwangerschap in de weg staat en bij het kindje wat het nodig heeft om de sprong te gaan wagen naar conceptie. Komen we blokkades tegen? Dan vergaren we inzichten, we maken de onbewuste boodschappen bewust zodat we ze alsnog kunnen verwerken én loslaten. Als alle drie de partijen weer in balans zijn, dan is de weg vrij om een kindje te laten komen. De weg vrij voor hoop op een blijde verwachting.

Ongewenst kinderloos zijn is niet jouw keuze. Je hebt echter wel een keuze in hoe hiermee om te gaan.

Wat vaak pijnlijk is, is dat mensen zonder kinderen zich gaan vergelijken met andere mensen met kinderen en dan negatief uitvallen.

Stop met vergelijken en voel jezelf voldoende waard ondanks het gegeven dat je geen kinderen hebt. Ook jij bent de moeite waard.

Het hebben van kinderen betekent niet automatisch dat je een beter mens bent of gelukkiger in het leven staat.

Een therapeut kan met jou uitvinden wat het niet hebben van kinderen voor jou betekent en kan samen met jou manieren vinden om hier beter mee om te gaan.

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen. Je kunt jouw verhaal delen op het ongewenst kinderloos - lotgenotenforum op deze website.

Heb je last van je ongewenste kinderloosheid en kom je er zelf niet meer uit? Een therapeut of psycholoog kan je dan verder helpen.

Kinderloosheid kan diepe rouw met zich meebrengen. Dat is voor jezelf en voor de omgeving soms lastig te begrijpen. Hoe kan je nu verdriet hebben om iets wat je niet hebt?

Kinderloosheid gaat vaak over teleurstelling en het kwijtraken van verwachtingen. Geen kinderen krijgen raakt de oerdrift. In onze samenleving zijn vrouwen zonder kinderen belangrijk!

Zie ik een vraagteken ontstaan na de vorige zin? Ja, vrouwen zonder kinderen zijn belangrijk! Het zijn de tweede moeders zoals de goede schooljuffen. Probeer de blokkade van verdriet te doorleven; het kan je hele leven kleuren. Het leven heeft iets anders voor jou in petto.

Voor wie kan en wil jij een waardevolle, wijze en liefdevolle tweede moeder zijn?

De tocht van de held(in).
Joseph Campbell schrijft in dit boek over een universeel thema.
De held gaat op weg naar een onbekende bestemming om beproevingen/angsten te doorstaan en zijn eigen bestemming te vinden.

Het niet kunnen krijgen van een gewenst kind, is zo'n beproeving. Hoe kun je je pijn en verdriet vorm geven, hoe kun je aan een andere toekomst bouwen dan je altijd gedacht had, hoe geef je het leven zin?
Je kunt jouw eigen verhaal, jouw tocht van de held(in) schrijven en stap voor stap kom je bij het doel van de reis aan.

Een therapeut, die iets weet van narratieve therapie, Jung, rouw en verlies kan je bij de tocht begeleiden.

Ongewenst kinderloos: een ramp? Of later toch niet?

Ikzelf ben ongewenst kinderloos en heb in mijn psychologenpraktijk al een aantal keren cliënten mogen begeleiden met soortgelijke ervaringen.

Ik ben intens verdrietig (geweest) nadat uit medisch onderzoek bleek dat wij geen kinderen konden krijgen. Inmiddels is er al weer zoveel op mijn pad gekomen dat ik weer kan genieten van het leven.

Zo heb ik mezelf geleerd - als het helaas dan toch zo moest zijn - ook wat pluspuntjes er van in te zien. Er komen ineens hele andere dingen op je pad. Daar kun je dan ook van genieten, terwijl je dat niet had gekund als je wel kinderen had gekregen.

Samen met jou zou ik graag willen kijken naar de wél mogelijkheden binnen dit hele verdrietige proces. Veel sterkte.

Een onzichtbaar verlies
Al lang geleden uitgegeven maar nog steeds een van de beste boeken over fertiliteitsproblemen en onvervulde kinderwens, dit boek van Odile van Eck.

Odile is ervaringsdeskundige en dat lees je door alles heen, ze weet waar ze het over heeft. Maar Onzichtbaar verlies is geen ego-document, daarvoor is het te volledig en te doorspekt met ervaringen van anderen: vrouwen, mannen en stellen.

Herkenbaar, troostend en hoopgevend voor mensen die hiermee te maken krijgen: leerzaam voor hun omgeving.

Als kinderloos stel, stopt het doorgeven van wat mijn partner en ik ontvingen van onze ouders, bij ons. De genen, de opvoeding, de liefde, het bestaan, ik geef dat niet door. Wat generaties werd ontvangen, steeds van ouder op kind doorgegeven, zal ik niet meer doorgeven. Ik verbreek een lijn van mijn familie en van zijn familie.

Er is voor mij niemand om iets aan door te geven. Of toch, niet een mensje dat hij en ik samen schepte. Ik ben daarom mijn zussen zo dankbaar dat zij mij een plek als tante geven. En ik ben trots op mezelf dat ik deze plek actief invul.

Als ik een tip zou mogen geven aan anderen, terwijl ik niet zeker ben of het mijn plaats is dat te doen, dan is dat de tip om uit te vinden wat je door wilt geven en manieren te vinden om dat mogelijk te maken. Zodat wat ooit gegeven is, als mooie erfenis, niet verloren hoeft te gaan.

Geen kinderen hebben kan de betekenis krijgen dat je het gevoel hebt dat jou expres iets is overkomen. Dit iets over jou zegt als persoon.

Het is goed om te bedenken dat het een natuurverschijnsel is dat niet op jou is gericht. Het kan gevoelens geven van er niet bij horen of buiten de boot zijn gevallen.

Het kan zinvol zijn de betekenis te leren kennen van wat het voor jou betekent om geen kinderen te hebben kunnen krijgen.

Een therapeut kan dit samen met jou onderzoeken.

Verschillende wensen
Herken je dit bij jezelf of in je omgeving? Van de partners verlangt de een graag naar een kind en de ander niet. Ik heb relaties op dit punt zien struikelen. De verschillende emoties die dit opriep, waren erg moeilijk om te delen en te verwerken met elkaar.

Mijn tip is: Als de ene partner graag een kind wil en de ander niet, benoem dan samen wat je nog steeds bindt in de relatie, geef aan welke emoties je ervaart en kijk samen of met een therapeut hoe je daar mee om kunt gaan.

Het verdriet hierom is vrijwel nooit eenzijdig. Jullie relatie is immers begonnen omdat er een vonk oversloeg en je voor elkaar hebt gekozen en gevoelens hebt voor elkaar?

Verlies dit niet uit het oog; ook in een dergelijke moeilijke omstandigheid als verschillende wensen om wel of niet samen een kindje te krijgen.

Het ongewenst niet kunnen krijgen van kinderen kan enorm oneerlijk voelen. De grote vraag "Waarom overkomt mij/ons dit?" houdt dan ook ontzettend bezig.
Ga opzoek naar een therapeut die EMDR kan uitoefenen en bespreek of 'Waarom' gevisualiseerd kan worden. Zo krijgt 'Waarom' een uiterlijk en kun je aan de gang gaan 'Waarom' los te laten, te begraven of te accepteren.

Het is van te voren niet te voorspellen hoe een EMDR sessie exact zal gaan verlopen. Dat is mede afhankelijk van de therapeut en diens zienswijze.

Stap uit het gevecht met jouw verdriet.

Het leven is niet altijd leuk, en het leven is soms heel oneerlijk.

Met behulp van ACT kun je leren dat verdriet er mag zijn, zodat je uit het gevecht met dit verdriet stapt. Daardoor ontstaat er ruimte om met empathie voor jezelf stappen te zetten op weg naar een waardevol leven.

Het is belangrijk te beseffen dat er bij ongewenste kinderloosheid sprake is van chronische rouw. Chronische rouw is een vorm van rouw die geen eindpunt heeft. Het is niet hetzelfde als rouw na sterven. De intensiteit van verdriet kan op verschillende momenten steeds weer opleven of na verloop van tijd zelfs toenemen i.p.v. afnemen.

Met behulp van rouwrituelen kan uiting gegeven worden aan emoties en gevoelens. Er bestaan geen gebruikelijke rituelen voor ongewenste kinderloosheid. Tegelijkertijd ontstaan er steeds meer mooie initiatieven die als rouwrituelen geduid kunnen worden. Hierbij kun je denken aan:
* Het maken van een herinneringskistje gevuld met aandenken uit de tijd toen er nog hoop was op een kind.
* Het instellen van een speciale dag waarop je bepaald dat dit de gedenkdag wordt van het vervliegen van de hoop op een kind.
* In Natuurpark Berg & Bos staat het monument onvervulde kinderwens. Het is een plek voor bezinning, waar mensen met een onvervulde kinderwens terecht kunnen. Tegelijkertijd is het een plek waar mensen die wel kinderen hebben, kunnen stilstaan bij het feit dat het helaas niet voor iedereen vanzelfsprekend is dat deze diep gekoesterde wens in vervulling gaat. (Freya, z.d.)

Ik weet uit eigen ervaring dat Reiki helpt.

Als je als vrouw geen kinderen (meer) kunt krijgen, door onvruchtbaarheid, omdat je al te oud bent of andere redenen, is dat heel verdrietig. Het vraagt tijd om daar (samen met je partner) om te rouwen. Het voelt alsof je baarmoeder, het oervrouwelijke orgaan wat nieuw leven kan scheppen, `werkloos' in je lijf zit en niet gebruikt zal worden. Biologisch / medisch is dat misschien zo, maar wist je dat dit supervrouwelijke, krachtige orgaan symbool staat voor scheppingskracht? En dan in de breedste zin van het woord? Er zit enorm veel power in een vrouwenlichaam en ook in de baarmoeder. Spiritueel gezien heeft het een grote betekenis. Wellicht kan het helpen om je daar wat meer in te verdiepen en te gaan voelen wat jij allemaal nog kan scheppen en creëren om de wereld een beetje mooier te maken! Vanuit liefde en vrouwelijke kracht.

Ongewenst kinderloos. Heb je kinderen? nee, dan komt de vraag, waarom niet? Of bewust of per ongeluk? Allemaal confronterende vragen om mee om te gaan. Hoe reageer je dan?

Uit eigen ervaring kan ik je meenemen naar een aantal tips om duidelijk en respectvol om te gaan met dit soort situaties.

Doe iets leuks met kinderen van anderen.

Als je helaas zelf geen kinderen kunt krijgen, maar je houdt wel van kinderen en als je denkt dat je iets voor ze kunt betekenen, kun je natuurlijk ook zorgen dat je iets voor de kinderen van anderen kunt betekenen.

Bv vrijwilligerswerk doen als oppashulp, als leeshulp bij kinderen met een taalachterstand, of ze naar school brengen voor werkende mensen.

Wees creatief en zorg dat je toch met kinderen in aanraking komt. Zo kun je kinderen helpen en toch je ziel gelukkig maken.

Je bent anderen niet tot last als je verdrietig bent omdat zwanger worden niet gemakkelijk gaat. Ik hoor zo vaak in mijn praktijk dat mensen het moeilijk vinden om hun verdriet te laten zien, omdat ze anderen daarmee zouden belasten.
Als een goede vriendin van jou dit zou meemaken, zou je dan willen dat ze er over zou vertellen? Of vind je dat ze je ermee belast en moet ze haar mond houden? Ik denk dat ik het antwoord wel weet.

Laat je verdriet toe.

Wanneer je kinderen zou willen hebben en het lukt niet, is dat een groot verlies. Het is voor de omgeving echter een heel ander verlies dan wanneer er iemand ziek wordt of komt te overlijden. Het is minder zichtbaar en toch zo aanwezig.

 

Neem jezelf serieus in je verdriet. Het is een groot verlies, beslaat vaak een lange periode en heeft veel impact op je leven. Ga ermee aan de slag, geef het vorm, deel het. Het mag er zijn.

9 jaar lang ben ik zelf ongewild kinderloos geweest. Ik heb het geluk gehad dat mijn inspanningen toch nog beloond werden. Ik wil je mijn verhaal daarom niet onthouden.

Regulier was er al van alles onderzocht, ik had endometriose, maar dat was niet de reden waardoor ik niet zwanger werd. Er waren immers geen verklevingen die een zwangerschap tegen zouden houden.

In het begin is ook een zuurgraadtest gedaan en die was niet goed, maar het ziekenhuis kon er geen behandeling tegen geven. Ik ben toen naar een natuurgeneeskundig therapeut gegaan en zij ontdekte dat mijn hormoonhuishouding en zuurgraad (PH) inderdaad niet goed was.

Door een dieet is mijn PH hersteld en de hormoonhuishouding heeft ze behandeld. Hierdoor ben ik uiteindelijk tóch zwanger geworden.

Dit is voor mij de reden geweest om zelf natuurgeneeskunde te gaan studeren en daarna EMDR en NLP om trauma te verwerken.

Ik kan wel zeggen dat ik weet met welk verdriet je rondloopt als je ongewild kinderloos bent. Met dit artikel wil ik je enerzijds de mogelijkheid laten zien om eens paramedisch je geluk te zoeken, en anderzijds wil ik je laten weten dat je niet verder hoeft te leven met de pijn en het verdriet, zoek een goede therapeut die je kan helpen met de verwerking.

EMDR en NLP zijn krachtige instrumenten om pijn en trauma snel op te lossen of te verzachten.

Zoek lotgenoten op!

Het kan zijn dat jij ongewenst kinderloos bent omdat jij of je partner fysieke problemen hebben. Of jij of je partner hebben psychische problemen. Of mischien heb je geen partner en wil je geen één-ouder gezin zijn. Het kan ook zijn dat jouw partner géén kinderen wil en jij wel. Misschien wil jij wel een kind maar geen partner, zoek je eigenlijk een co-ouder.

Er zijn vele oorzaken waardoor je ongewenst kinderloos kan zijn. Je verdriet kan ook op latere leeftijd weer opspelen, als je naast kinderloos ook kleinkinderloos wordt.

Maar je bent vast niet de enige. Het kan helpen om lotgenoten te spreken., je verdriet te delen. Steun te vinden om je verdriet te verwerken. Je hoeft het niet alleen te doen!

Mail me voor een gratis kennismakingsgesprek als je hulp zoekt.

Geef jezelf erkenning voor je verdriet. Als anderen bijv. vertellen dat zij een kindje verwachten mag je gerust zeggen dat je het moeilijk vindt om te horen. Je hoeft jezelf niet blijer voor te doen dan je bent, uit angst hen teleur te stellen. Ze zullen toch wel merken dat je getemperd blij bent. Het mag naast elkaar staan; dat je blij voor hén bent maar voor jezelf de pijn weer voelt.

Het valt niet mee om elke maand weer teleurgesteld te worden. Ik weet niet hoever je bent in het proces maar ik wil je een hart onder de riem steken.

Zoek lotgenoten op een forum. Kies beiden iemand uit waar je je hart uit kan storten. Vaak is het zo dat de een zich voor de ander groot houdt. Dus als je iemand hebt voor jou alleen zonder je partner, kan je zeggen, voelen, uiten wat je wilt.

Ook is het fijn om samen in gespecialiseerde therapie te gaan. Vaak biedt het ziekenhuis zulke therapie aan. Deze therapeut weet precies waar jullie doorheen gaan en zal jullie zo goed mogelijk begeleiden.

Sterkte!

De rouw en het verdriet om een onvervulde kinderwens heb je samen. En daarin heb je elk je eigen weg te gaan, met je eigen gedachten, emoties en gevoelens. Het is een hele kunst om in deze periode verbonden te blijven met elkaar. Elkaar sparen door dingen niet uit te spreken helpt je uiteindelijk niet verder.

Vind je het lastig om open en eerlijk te zijn naar je partner? Ik help jullie graag in dit proces om samen liefdevol verder te kunnen.

Onverwerkt trauma zorgt voor een verhoogd stress niveau in je lichaam. Ook je hormoonhuishouding verandert hierdoor.
Wanneer je onverwerkt trauma alsnog verwerkt, kunnen je autonome zenuwstelsel en Je hormoonhuishouding gaan werken zoals ze zouden werken wanneer je het trauma niet zou hebben meegemaakt. En dat verhoogd de kans om zwanger te worden.

Veel mensen zijn zich niet bewust dat ze onverwerkt trauma hebben, b.v. omdat dit trauma is uit de vroegkinderlijke periode, van hun eigen geboorte of zelfs een trauma wat ze geërfd hebben van hun eigen vader of moeder.

Zoek of vindt een 'mooi 'boek of schrift met een embleem erop en pak een pen of potlood of kleur potlood en schrijf wat er in je opkomt als je een moeder ziet met een kind in de kinderwagen.
Maar ook 'de puber die het allemaal zo anders doet '' en vreselijk recalcitrant kan zijn.
Het zijn 2 tegen over gestelde momenten en het gaat er m.i. om, om daarbij stil te kunnen staan, en probeer bij je hart te komen en dat op papier te zetten.
Het Stil staan en schrijven is m.i. waardevol om afstand te kunnen maken en nemen.

Kinderloosheid is een levenslang proces en dat wil ik daarmee niet weg zetten .
.

Geen kinderen maar wel een nichtje of neefje? Of lief klein buurmeisje of jongentje? Geniet daar dan extra van.

Je kunt als suikeroom of -tante worden bestempeld. Je kunt veel leuke dingen doen in de tijd dat ze even bij je zijn. Vergroot dat geluk uit.

Het geeft natuurlijk nooit het gevoel van zelf vader of moeder zijn, maar kan wel veel liefde in je losmaken die je zo mooi kunt overbrengen op een ander jong leven.

Ik wens dat je iemand in je buurt hebt met wie je dit kunt delen. En natuurlijk mag je daarna rouwen en huilen en boos zijn, maar dat hoeft niet in het bijzijn van de kersverse ouders of het kind zelf. Geniet van het gezelschap zoals het er dan is.

Als je van je af wilt praten met een lotgenoot.... wees welkom!

Veel sterkte.

Allereerst: wat afschuwelijk dat je je wens niet in vervulling hebt zien gaan. Een kindje wat je zo graag zou willen, en maar niet is gekomen. Ik ken het gevoel.

Na tijdenlang IVF te hebben gehad, werd mijn man ziek en moesten we ook de kinderwens opgeven. Door het ziekzijn van mijn man kregen we ineens een hele andere focus. We moesten wel. En omdat de tijd verstreek liep de leeftijd ook door en hebben we moeten besluiten een punt te zetten achter de kinderwens. Een beslissing voor ons hele verdere leven.

Veel verdriet en soms ook boosheid heb ik ervaren. Ik ben begonnen met te gaan beseffen dat het is zoals het is, of dat het wellicht zo moest zijn. Ook ben ik gaan erkennen dat de emoties die er bij kwamen er allemaal mochten zijn. Dat kostte in het begin wel veel moeite hoor.

Later ben ik juist gaan kijken of er ook voordelen zouden zijn aan het kinderloos zijn. Bijvoorbeeld niet steeds oppas hoeven regelen, vrijheid hebben in je handelen, geen zorgen over de opvoeding, meer tijd voor jezelf. Dit heeft me wel geholpen. Ik hoop dat jij hier ook iets mee kunt.

In het begin doe je dit geforceerd: je denkt, ja hoezo voordelen? Er zijn toch alleen maar nadelen, want we hebben geen kinderen. Maar echt: dan blijf je in negativiteit zitten. ik gun je om ook deze overstap te maken. Veel sterkte!

Je verlangen naar een kindje van jullie samen is intens en de pijn van dat onvervulde verlangen is groot.
Jullie heben samen dat verlangen, samen de pijn. Maar toch gaan jullie er allebei anders mee om. Willen jullie misschien ook niet altijd hierin dezelfde wegen bewandelen. Om dit rouw proces door te komen heb je soms ondersteuning nodig. Ook samen om elkaar hierin niet te verliezen.

Overgave aan de situatie op dit moment. Stel in onzekere tijden jezelf de vraag: Wat maakt mijn leven dan de moeite waard? Wat dan wel? Dit naast natuurlijk een intens rouwproces.

Het kan ruimte geven om te kijken in jezelf wat er belangrijk is en je ECHT zou willen in het leven wanneer er geen, of geen 2e kind lijkt te komen in je leven.

Als je in een vruchtbaarheidstraject zit kan het voelen alsof je de enige bent bij wie kinderen krijgen niet vanzelf gaat. Niets is minder waar.

Een op de 6 stellen krijgt hiermee te maken. Het kan dus bijna niet anders of er zijn mensen in je omgeving die hetzelfde traject (hebben) doorlopen.

En daar kom je vaak alleen maar achter als je er zelf open over bent. Misschien helpt dit je om er zelf eens iets over te vertellen aan de mensen die dichtbij je staan?

In een vruchtbaarheidstraject zijn de wachtweken het zwaarst. Je hebt een terugplaatsing gehad, je weet nog niet of het gaat aanslaan, en je kunt niks meer doen. Alleen maar wachten.

Maak die weken zo aangenaam mogelijk voor jezelf. Zoek een balans tussen jezelf verwennen, afleiden en stilstaan bij wat je voelt en dat met anderen delen. Realiseer je dat iedereen deze weken het moeilijkste vindt. Je bent niet alleen.

Als jij en je partner anders met emoties omgaan...

Misschien reageert jouw partner heel anders op het verdriet van kinderloosheid dan jijzelf. Soms ontstaat er dan een negatieve wisselwerking: als de een emoties verwerkt door veel te praten, nabijheid te zoeken en de ander zich juist terugtrekt.

Therapie kan je helpen te herkennen wanneer dit gebeurt en hoe je elkaar blijft begrijpen.

Wat te doen bij zoveel pijn in je hart

Als je overweldigd lijkt te worden door de pijn van binnen, als er steeds herinneringen voorbijkomen of gedachten over je onvervulde kinderwens, richt dan je aandacht op het hier-en-nu.

Door bewust je aandacht te richten op je ademhaling, breng je jezelf terug naar het heden. Leg je handen op je buik en voel je ademhaling.

Een term die opgaat bij ongewenste kinderloosheid is 'onzichtbaar verlies'. Zo voelbaar, verdrietig en groot is het verlies van o.a. toekomstdromen voor de degene die ongewenst kinderloos is/zijn. Tegelijkertijd kan dit zo onzichtbaar voor de buitenwereld zijn. Doordat het niet zichtbaar is, kunnen deze gevoelens van verlies gemist, niet erkend of genegeerd worden door de buitenwereld wat het extra pijnlijk kan maken.

Ongewenst kinderloos..... een best zware term.... maar het is ook best zwaar om je droom niet in vervulling te kunnen laten gaan. Je moet je droom opgeven, je toekomstperspectief. Je kunt je liefde niet doorgeven aan een mogelijk nageslacht. Je wordt geen papa of mama..... maar jaren later.... ook geen opa of oma. En dat betekent dat je in meerdere fases aan het rouwen bent. Uit mijn eigen ervaringsdeskundigheid en vanuit mijn vak wil ik je graag bijstaan. Als we in gesprek gaan, zullen we aan een half woord genoeg hebben want ondanks dat geen situatie dezelfde is, kunnen we veel in elkaars verhaal herkennen. En dat geeft niet alleen herkenning maar ook erkenning. Ik luister graag naar je verhaal en wil je graag helpen je leven een andere invulling te geven. En dat ga je met je eigen kracht doen. Veel sterkte.

Lieve mensen met een groot verlangen om hun liefde door te geven.
Wat voor het ene stel zo vanzelfsprekend lijkt te gaan, lukt bij jullie niet. Terwijl juist jullie verlangen zo groot is. Het leven is niet eerlijk! Dat is heel verdrietig en vaak weet je omgeving daar niet zo goed mee om te gaan. Goed bedoelde adviezen, niet vertellen over hun eigen blijdschap bij zwangerschap of nog moeilijker het contact uit de weg gaan. Wat vinden we het als mens toch moeilijk om met verdriet (van anderen) om te gaan. Jullie maken samen een heel traject door en zijn je omgeving vaak ver vooruit in het nadenken over het leven, over wat geluk voor jullie betekent. Als je de kracht in jezelf kunt voelen, kun je jouw omgeving helpen hoe ze jullie kunnen steunen. Leer het anderen, leer zo om vooral met jullie in contact te blijven, te checken waar behoefte aan is, etc. Dit vraagt misschien veel van je en daar kun je wellicht steun van een therapeut bij zoeken. En het brengt je steun uit je eigen kring, waar je veel langer plezier van hebt, dan van een therapeut 😊

In mijn praktijk zie ik veel mensen die vinden dat ze, ook tijdens een vruchtbaarheidstraject, in alle opzichten mee moeten leven met de mensen om hen heen die (makkelijk) kinderen krijgen. Kraambezoeken, babyshowers, gender reveal party's, ze hebben het gevoel dat ze overal bij moeten zijn.
Naar mijn idee hoeft dat niet. Je hoeft ook niet te besluiten het helemaal niet meer te doen, kies gewoon per keer of je er ruimte voor hebt. Het hangt af van je stemming, het moment in je eigen traject en de relatie die je met die ander hebt of je erbij wilt zijn of niet. Geef jezelf die ruimte.

Herken je dat: je wilt een kind en het lukt of kan niet? Heb je alles al geprobeerd en keer op keer weer hoop gekregen dat een medische mogelijkheid jou of jullie verder kon helpen? Of wellicht zit je in de laatste stadia van de mogelijkheden en heb je naast hoop ook de angst dat het -weer- niet lukt. Hierbij komen allerlei lastige gedachten en gevoelens kijken. Je kunt het zien als een lang rouwproces wanneer je ongewild kinderloos blijft. Daarnaast is dit rouwproces wanneer je een partner hebt ook nog vaak anders bij jou dan bij de ander. Ieder mens rouwt namelijk anders om verlies, zelfs verlies van iets wat er nog nooit is geweest. Het is in deze fase belangrijk om met elkaar te blijven praten en. Je kunt ook praten over hoe jullie het beleven en er mee omgaan. Zo kan je van elkaar ondervinden wat je wel en wat je niet prettig vindt en wanneer je iets alleen wilt doen of alleen wilt zijn. Daarnaast is het belangrijk om naast je partner iemand anders in vertrouwen te nemen. Je hoeft het niet aan de hele wereld te vertellen, één iemand kan al heel fijn zijn. Rouwen om kinderloos zijn is een diepgaand contact maken met iets wat je instinctief, op primair niveau wilt. Je kunt het vergelijken met een probleem wat gaat over jij als mens o pdeze wereld, je 'bestaansrecht'. Neem er daarom de tijd voor om er boos, onmachtig, verdrietig of wat dan ook over te zijn. Door te herkennen dat je deze gevoelens van rouw en verlies hebt kun je erkennen en aanvaarden dat ze er zijn. Dit betekent overigens niet dat je ze hoeft te accepteren, je had het immers graag anders gewild. Lukt het niet alleen, met je partner of met vrienden en familie? Dan kan therapie je een duwtje in de rug geven om datgene te helen wat nodig en mogelijk is.

Je wilde kinderen... je had zo'n wens, zo'n verlangen en nu voel je je verraden. Door je lijf, ms geen partner met wie het is gelukt, het kan niet meer, het gebeurt niet meer.
En dan start het het afscheid van je droom, de vervulling van je verlangen, dan start het rouwproces...
Want dat is het... en neem daar de tijd voor... neem het serieus...

Er zijn veel mooie en behulpzame podcasts voor mensen met een onvervulde kinderwens. 'Eitje' bijvoorbeeld, van en over een single vrouw rond de dertig, die in haar eentje voor haar kinderwens gaat. Of 'In afwachting', een gesprek tussen twee vrouwen waarbij de een haar kinderwens niet en de ander haar kinderwens wel in vervulling heeft zien gaan
'Willen jullie geen kinderen?' van Anne-Mar Zwart is ook de moeite waard.
En belangenorganisatie Freya heeft ook podcasts gemaakt over diverse onderwerpen rondom dit thema.

Doorloop dit rouwproces (telkens weer) en voedt andere verlangens.
Ongewenst kinderloos zijn, dat je geen moeder bent geworden en geen oma zult worden of bent, het is een diep verdriet. Ook mag het voelen als verraad. Waarom is het jou niet gelukt. Niet de goede partner? Niet het goede lijf?
Het is zo'n groot gemis dat je steeds hebt te nemen als het voelbaar is. Zodat je ook weer uit komt bij je verlangen. Wat wil jij in je leven, met je leven? Wat geeft jou voldoening, raakt jou?

'Heb je wel eens aan adoptie gedacht?'
Die vraag krijg je als ongewenst kinderloze maar al te vaak voor je kiezen.
Natuurlijk heb je daar aan gedacht, daar denkt iedereen aan bij wie het niet is gelukt om kinderen te krijgen. Het is ook eigenlijk geen vraag maar een poging tot contact; tot het bieden van een oplossing, omdat de vragensteller niet met lege handen wil staan, het te ongemakkelijk vindt om niets te kunnen doen. Zie het ook als zodanig, het is onhandig geformuleerd, maar goed bedoeld

Als we geconfronteerd worden met iets in ons leven dat moeilijk is om te aanvaarden voelt dat vaak hulpeloos of zelfs onmachtig. Dit zijn moeilijke situaties en er is vaak geen makkelijke oplossing voor.
Soms helpt het te lotgenoten te vinden met wie je kan delen hoe je voelt en waar je begrip en ondersteuning kan vinden en ervaren hoe andere mensen met een soortgelijke situatie omgaan.

Lees elke dag 1 van deze tips, werkt echt! Ik spreek uit ervaring!

Zowel persoonlijke ervaring en dus het meedragen van een onbekend gemis en verdriet alsmede mijn passie voor mijn vak, maken verbinding met mensen die ongewenst kinderloos zijn wat makkelijker. Wat makkelijker, want ergens blijft het altijd een stukje pijn dat zomaar uit het niets aangeraakt kan worden door het alledaagse leven waarin het hebben van kinderen zo 'normaal' lijkt. En zo 'normaal' blijkt het voor anderen dan niet altijd te zijn om eens stil te staan bij het gemis van de ander. Wanneer het teveel raakt dat er in gesprekken aan jouw gemis voorbij wordt gegaan, benoem dit dan. Waarom zou daar geen ruimte voor mogen en kunnen zijn? Soms zul je verrast worden vanuit begrip en compassie. Soms is er ook een vorm van onmacht die overheerst. Dat mag en kan ook met woorden en wellicht de gevoelde lichamelijke reactie uitgedrukt worden. Je pijn verdient ruimte en de hoop op steun kan alleen vorm krijgen wanneer je het aandacht geeft. Sterkte!

Vruchtbaar leven wil zeggen: vruchten voortbrengen, goede en overvloedige vruchten van leven, doordat we geworteld zijn en voeding krijgen uit de bron: Gods Liefde. Vruchtbaar worden in je leven gaat over de plek waar het breekt, waar het pijn doet en je verwond bent geraakt. Dat die plek niet langer een bron van pijn of bitterheid is, maar geheeld wordt zodat er nieuwe vruchten uit voort kunnen komen. Het gaat over een leven vanuit overgave en afhankelijkheid.

Wanneer mensen bij mij komen met vragen rondom ongewenste kinderloosheid, beginnen we met onderzoeken om welke behoefte dit verlangen gaat. Dat kan namelijk heel verschillend zijn. Wellicht gaat het erover dat je ruimte voelt in je leven en dat je een ander iets te geven hebt. Of dat je graag samen met een ander een nieuw leven wilt scheppen. Of dat je zorgzame gevoelens hebt, waar je graag uiting aan wilt geven. Het helpt je te weten waar je behoefte zit, zodat je kunt onderzoeken of er anderen manieren zijn waarop je hieraan tegemoet kunt komen.

Ongewenst kinderloos zijn is vaak een stil verdriet. Meestal weten alleen jij en je partner dat jullie een kinderwens hebben die niet in vervulling is gegaan. Er is geen verjaardag of sterfdag om jullie verdriet een plek te geven.

Het kan helpen om een rituele dag of handeling af te spreken met je partner. Dan hebben jullie een plek en een tijdstip om samen bij jullie kinderloosheid stil te staan. Samen rouwen en verdriet ervaren kan jullie helpen in het verwerken.

Je toekomst is nooit onlosmakelijk gekoppeld aan je verleden. Als jij dat wilt, kun je nieuwe wegen zoeken en een andere richting kiezen. Jij maakt die keus.

Je hebt niet gekozen voor de omstandigheden waarmee je te dealen hebt. Je bent wel vrij om te kiezen hoe je ermee omgaat Van een crisis kun je een kans maken, maar ook van een kans een crisis.

Realiseer je dat jij de enige bent die verantwoordelijk is voor de keuzes in je eigen leven.

Veelal denken we bij ongewenste kinderloosheid aan mensen rond de veertig, die zich realiseren dat hun kinderwens wellicht niet meer in vervulling zal gaan. Ook daarna echter, wanneer dit een gegeven is geworden, kan het verlies aanwezig blijven. Ook wanneer je je weg erin gevonden hebt, blijft het verlies aanwezig. Schrik er dus niet van wanneer dit af en toe de kop opsteekt en je wellicht overvalt. Gaat het je teveel in de weg zitten, zoek dan hulp.

Voor 1 op de 6 is een kind krijgen niet vanzelfsprekend.
Misschien is jouw kinderwens nooit in vervulling gaan... Misschien heb je wel een of meer kinderen gekregen, maar is een volgende gewenste zwangerschap uitgebleven... Misschien ben je single en verlang je naar een kindje...

In elke fase van je leven kan het gemis opnieuw en anders voelbaar zijn. Het is zo anders gegaan dan je hoopte, droomde, verlangde. Het leven met een onvervulde kinderwens is leren leven met verlies.

Je mag rouwen om wat je verloren bent. Rouwen door stil te staan bij wat je voelt en denkt. Rouwen door met anderen te delen welke emoties er in je leven zijn. Rouwen kost tijd en energie. Het is waardevol als er mensen om je heen zijn die je hierin kunnen steunen. En zoek hulp als je er alleen of samen niet uit komt!

Er kan een moment komen dat je echt afscheid gaat nemen van je kinderwens. Dit kan een duidelijk moment zijn, of het is langzaam gegroeid... Een intense weg van loslaten.
Bij bijzondere momenten horen rituelen. Voor het afscheid nemen van je kinderwens is er echter geen ritueel. Wel kan je je eigen ritueel vormgeven op een manier die bij jullie past.

Zo maar wat ideeën:
- Een herinneringshoekje in je huis, met concrete herinneringen aan jullie traject, of met symbolische herinneringen.
- Kies een datum waarop jullie jaarlijks samen specifiek aandacht geven aan jullie onvervulde kinderwens.
- Zoek een mooi gedicht, tekst, beeld wat voor jullie verlangen en gemis staat. Misschien wil je dit delen met mensen die voor jullie belangrijk zijn.

Zoek je hulp bij het verder leven wanneer je afscheid hebt moeten nemen van je kinderwens? Zoek dan hulp, je bent welkom!

Als je altijd hebt gedacht dat je kinderen zou krijgen, een gezin zou stichten, en het blijkt anders te lopen, heb je niet zomaar meteen een nieuwe invulling van je leven. Velen van ons zijn geneigd meteen door te willen, grote beslissingen te nemen om ons leven een andere wending te geven, maar het kan heel zinvol zijn om eerst een tijd stil te staan voor je dat doet.
Grond die jaar na jaar beplant is vaart er wel bij een tijd braak te liggen; daarna kan er weer makkelijker iets nieuws groeien. Dat geldt voor ons ook.
Gun jezelf de tijd.

mijn tip is heel simpel. Blijf praten met elkaar.
Niet alleen over het proces van het kinderen willen krijgen maar ook bijvoorbeeld over hoe je dag was. Maak leuke plannen, doe gezellige dingen samen.
Weet je het is al zwaar genoeg (ik heb ervaring, helaas) maar soms zit het niet in je macht om situaties te veranderen.
Tracht zoveel mogelijk een leven naast het willen krijgen van kinderen te hebben.
Als jullie ervoor kiezen jullie te laten onderzoeken, ga de onderzoeken blijmoedig in.
Huil als je weer ongesteld bent geworden en daarna weer verder.
Sterkte!

Verlies en Rouw zijn ingewikkeld en hebben soms tijd nodig om een plek te krijgen in iemands 'systeem'.
Wat kan helpen is een (afscheids) ritueel mbt de kinderloosheid.
Doe iets wat bij jou past en maak er een mooi ritueel van. Hoe beter het ritueel, hoe groter de kans dat je zult stoppen met rouwen.

Delen hoeveel pijn het kan doen als je ongewenst kinderloos bent, is niet zo normaal als delen dat je kinderen hebt. Dat het daar altijd over mag gaan, is niet eens een bewust gegeven. Het is logica want ze zijn er. Maar voor jou niet. Dus bescherm jezelf in situaties waarin dit je opbreekt door het te benoemen: Ik zie jullie kinderen, jullie gezin, jullie verbinding. Ik vind dat soms erg lastig en voel me dan verdrietig. Soms zo verdrietig dat het van binnen pijn doet. Ik hoop dat jullie dit ook willen horen want er zit een groot verschil in jullie dagelijks leven en dat van mij.

Het fertiliteitstraject kan heel intensief zijn.
Pittig voor jezelf en ook voor je relatie. Hier mag je compassievol mee omgaan. Het zoeken van ontspanning en zelf beslissen met wie je wat wilt delen zijn belangrijk. Het traject kan je relatie onder spanning zetten, zoek samen hoe je met elkaar in verbinding kan blijven.
En kom je er samen niet uit, aarzel dan niet om hulp te vragen.
Ik loop graag een eindje met jullie mee!

Het leven met een (nog) onvervulde kinderwens ervaren veel vrouwen en mannen als een eenzame tijd. Misschien herken je dit wel en heb je ook behoefte om van anderen te horen hoe ze omgaan met dit proces.
Je kunt dan eens iets lezen van een ervaringsdeskundige.
Dat kan een stukje herkenning geven in je zoektocht, de heftige emoties, de dingen waar je tegen aan loopt.

Op deze website van Freya vindt je een boekenlijst en ook blogs.

En wil je liever in gesprek? Maak gerust een afspraak, ik loop graag met jullie mee om te kijken wat voor jou/jullie helpend is.

Zeker bij existenciele levensthema's als ongewenste kinderloosheid is het soms fijn wanneer je steun en (h)erkenning vindt van mensen die (ongeveer) weten waar je doorheen gaat. Dat kan een lotgenotengroep zijn maar ook een professionele ervaringsdeskundige. Een ervaringsdeskundige is iemand die een opleiding heeft gedaan om te leren hoe je eigen ervaringen (ervaringskennis) kunt omzetten in ervaringsdeskundigheid. Er zijn therapeuten die zich hebben gespecialiseerd om (ook) vanuit eigen ervaring jouw verwerking te kunnen begeleiden. Dat kan net het verschil maken.