Piekeren - forum lotgenoten

Er is een verschil in constructief nadenken en piekeren. Bij constructief nadenken kun je nog tot oplossingen komen. Bij piekeren is het meer van .... ach wat erg toch wat me is overkomen,

ik weet niet wat ik moet doen
hoe zal met dit of dit ervaren.

Soms helpt het om veel afleiding te zoeken.
Stop zeggen tegen de piekergedachte en plannen welk moment van de dag je er aan toekomt. Je zult zien als je dan kort de tijd geeft, dat het dan sneller voorbij is.

Op dit moment ben ik zeer veel aan het piekeren over mijn gezondheid. Ik ben chronisch ziek. Dat heeft een grote weerslag op mijn psyche. Ik kan lichamelijk niet wat ik eigenlijk wel zou willen. En dat is zo frustrerend.

Zo heb ik over 1 week een reis geboekt. De laatste vakantie is 1 jaar geleden geweest. En die reis is helemaal mis gegaan. Ik ben ziek geworden op vakantie. En dat was heel eng. Ik ben nu een week voor vertrek weer bezig met mijn gezondheid. Zou ik het wel aankunnen?

Ik voel steeds hoe mijn lijf voelt en of er tekenen zijn of ik weer ziek zou kunnen worden. Ik weet dat dit alleen maar meer ziek maakt, maar ik kan het niet stoppen. Ik maak me veel zorgen, en ik kan deze zorgen niet stoppen. Mindfullness helpt mij niet.

Ik lijk over geleverd te zijn aan de beren op de weg, en ik krijg ze niet verjaagd. Dat is dood vermoeiend. En het maakt me erg wanhopig.

Mijn piekeren loopt een beetje de spuigaten uit.

Ik durf nauwelijks meer iets te ondernemen omdat ik telkens denk aan de dingen die onderweg kunnen gebeuren.

Ik ben bang geen parkeerplaats te kunnen vinden en ga daardoor al vaak veel te vroeg weg van huis. Onderweg ben ik bang dat er een ongeluk gebeurt waardoor ik misschien te laat kom.

Laatst werd ik benauwd en kreeg ik hartkloppingen. Ik kon nog maar net van de weg af en naar huis rijden.

Nu durf ik eigenlijk niet meer op de snelweg. Mijn wereld word daardoor steeds kleiner. Hulp zoeken wil ik wel maar dan moet ik er weer heen en daar zie ik ook weer tegen op.

Het piekeren was vooral naar mezelf gericht. Ik kwam hier achter door naar mijn piekergedachten te kijken als een soort waarnemer. Het was een manier om mezelf te (ver)oordelen.

Nu ik dat inzicht heb weet ik gelijk als ik ga piekeren dat ik mezelf onderuit haal en wil ik dat?

Ik kan in perioden erg piekeren. Vooral in de late avond en in de nacht speelt het op. Het lukt me dan niet om mijn gedachten te stoppen. Als ik de ene gedachte stop, plopt de volgende op. En er is altijd wel iets om me druk om te maken. Doodvermoeiend is het.

Ik probeer om te mediteren, om wat meer rust te krijgen. Maar dat vraagt veel en lukt me nog niet erg goed. Als iemand een goede tip heeft, hoor ik het graag.

Ik pieker vaak over mijn gezondheid. Meerdere familieleden zijn aan kanker overleden en ik ben bang het ook te krijgen. Ik ben dan ook een redelijke hypochonder.

Gelukkig heb ik bij mijn therapeut geleerd om te zien welke invloed mijn gedachten op mijn gevoelens hebben en dat gedachten en gevoelens komen en gaan. Dat helpt me om te kalmeren.

Ik pieker vaak over dingen waar ik geen invloed op heb. Vaak heeft het met andere mensen te maken
ik pieker ook omdat ik andere mensen er niet op aan durf te spreken. Ik baal er dan van dat dingen gewoon doorlopen. Dat ik het voor me hou, dat ik me best irriteer maar dit niet uit. Dan heb ik alleen mezelf ermee.

Ik heb ook erg veel gepiekerd. Het was zo erg dat ik mijn baan dreigde te verliezen omdat ik wel eens bij een andere vestiging moest zijn en de weg niet goed op durfde vanwege al mijn gepieker over mogelijke ongelukken. ik heb een paar keer een hyperventilatie aanval gehad terwijl ik achter het stuur zat.

Ben ik blij dat ik toen hulp heb gezocht bij een psycholoog in de buurt. Zij heeft met me onderzocht waar die angst en dat gepieker mee te maken had. Ik kwam er achter dat die angst en al dat gepieker eigenlijk bedoeld zijn als bescherming, om me alert te houden en om invloed te hebben op de situatie.

Alleen... ik piekerde over situaties die er helemaal niet waren maar misschien konden gebeuren. Ik probeerde grip te krijgen op dingen waarover ik geen controle op had.

Gelukkig heb ik gaandeweg geleerd dat ik misschien geen invloed heb op wat me overkomt maar wel op hoe ik er mee omga. Lijkt simpel maar voor mij was het een eye opener. Het valt niet mee en ik moet me echt helpen door de dingen die ik doe, bewust te doen.

Ik zie wel vooruitgang en voel me altijd een stuk beter als ik mijn aandacht kan houden bij wat ik gewoon doe. Misschien heb je er wat aan.

Zo lang als ik me kan herinneren, pieker ik.

Vooral als het over mijn vriendinnen gaat. Een vriendschap begint bij mij altijd heel intens, we vertellen elkaar alles en ik voel me dan heel erg goed en close met mijn vriendin.

Maar na een tijdje gebeurt er altijd wat waardoor ik ga piekeren. Soms moet ik een afspraak afzeggen omdat het me niet uitkomt en hoor ik de teleurstelling door de telefoon.

Ik kan dan de hele nacht liggen piekeren over wat ik anders had moeten doen, of ik wel genoeg doe en of ik toch niet had moeten afspreken. Ik word er heel onzeker van en moe.

Mijn vriendschappen gaan daarna altijd wat stroever en ik betrap me er op dat ik sommige vriendinnen uit de weg ga. Dit duurt nu al jaren en ik weet niet hoe ik dat moet veranderen.

Ik word gek van mezelf. Mijn hoofd lijkt wel een snelweg en ik weet niet hoe ik alle gedachten moet stoppen. Yoga en lichamelijk bezig zijn helpt wel, maar zodra ik daarmee stop begint het weer. Wie heeft nog andere tips?

Altijd al ben ik een piekeraar geweest. Na mijn eerste bevalling werd ik depressief en werd het piekeren heel erg. Van alles heb ik geprobeerd, maar niets hielp.

Toen na een jaar de depressie verminderde, bleef het piekeren aanwezig. Uiteindelijk ben ik Efexor gaan slikken. Dat was het enige dat werkte. Nu pieker ik veel minder.

Ik ben bang dat anderen mij niet aardig vinden. Daar ben ik laatst achter gekomen. Ik merkte wel dat ik steeds in gepieker terecht kwam, maar kon mijn vinger niet leggen op wat het nu precies is.

Telkens als ik bij iemand iets merk wat op afkeuring lijkt kan ik erg gestresst en in gepieker verzeild raken. Ik ga ook niet alleen piekeren maar ga ook vaak dingen doen die helemaal niet bij mij passen. Herkennen jullie hier iets van?

Ik wil graag af van dat overdreven geplease van mezelf!

Wanneer ik veel aan mijn hoofd heb ga ik liggen piekeren, vooral 's nachts. Ik ga dan in gedachten alle mogelijke onderwerpen bij langs alsof ik vast alle scenario's bedacht wil hebben.

Uiteindelijk levert dit natuurlijk niks op, maar mijn gedachten blijven wel rondjes draaien.

Ik weet nu dat ik mijn gedachten niet 'uit' kan zetten, maar ik kan ze wel sturen naar een prettige plek. Daar ga ik dan in gedachten naartoe, zodat ik me wat ontspan. Slapen lukt dan makkelijker.

Ik pieker wel regelmatig, vooral over mijn werk en ook soms over mijn relatie.

Ik maak me dan zorgen over iets, en in plaats van uit te zoeken of dat klopt, of om het uit te spreken, dan ga ik een verhaal maken in mijn hoeft, en dan kom ik in een piekermolen terecht.

Als ik eenmaal begin met piekeren, dan komen bepaalde gevoelens op, vaak angstige gevoelens of sombere gevoelens. Want piekeren gaat over het algemeen over iets wat niet zo fijn is. :-)

Bij mijn werk kan ik dan piekeren over dingen die ik moet doen en nog niet heb gedaan, omdat de werkdruk zo hoog is. En dan voel ik me somber en dan ga ik nog meer piekeren.

Met betrekking tot sommige onderwerpen heb ik de neiging om erover te gaan piekeren. Bij veel persoonlijke onderwerpen (zoals relatie en werk) heb ik die neiging niet zo sterk.

Maar bij politieke onderwerpen ontstaan er soms allerlei verhalen in mijn hoofd en kan ik er in worden meegezogen en ga ik piekeren. Over het algemeen krijg ik hier geen goede zin van, dus ik probeer er zoveel mogelijk uit te blijven. :-)

Eerst voel ik paniek in mijn lichaam. Eerst voel ik dat mijn hart te keer gaat. Hier focus ik dan op, ik kan me ook bijna nergens anders meer op concentreren. Zo wordt mijn paniek alleen maar erger. Ik begin vervolgens te zweten, ik wordt bleek, slap en angstig.

Dan heb ik een paniekaanval, ik heb het gevoel dat ik dood ga op zo'n moment. Na hulp van een therapeute heb ik met ademhalingsoefeningen en cognitieve therapie weer een rustiger leven. Een hele opluchting!

Ik pieker veel wanneer ik voor grote veranderingen sta in mijn leven. Als ik nieuwe dingen moet gaan doen zie ik hier als een berg tegenop en zie allerlei beren op de weg.

Ik pieker over waarom dit mij nou moet overkomen en denk ook dat andere mensen veel ergere dingen hebben die er echt toe doen en ik niet moet zeuren. Dit besef helpt wel een beetje maar vaak ga ik ook weer verder met piekeren en me daardoor angstig en boos voelen.

Een therapeut heeft me wel geholpen met hoe ik hier beter mee om kan gaan en dit heeft wel geholpen.

Ik pieker al heel lang. Het lijkt een beetje een zwakke plek van mij. Als het goed gaat, heb ik er niet veel last van. Als het wat minder goed gaat, steekt het de kop weer op.

Avonden kan ik wakker liggen en bedenken hoe het verder moet, wat er zou kunnen gebeuren. Ik wordt er dan doodmoe van. Het zou fijn zijn als er wat aan te doen is.

Piekeren... iets wat m'n leven beheerst. Ik begrijp ook niet hoe ik er controle op kan uitoefenen, want het gaat zelfs niet over ernstige of onoverkomelijke dingen. Gewoon de alledaagse dingen kan ik dàgen in mijn hoofd steken, terwijl ik wéét dat dat niets aan de zaken veranderd.

Neem nu bijvoorbeeld eten maken; als ik merk dat mijn vriend mijn eten niet lekker vindt, zal ik me dit erg aantrekken en mezelf het nog dagen verwijten dat ik maar beter m'n best had moeten doen.

Ook wanneer iemand boos reageert naar mij, betrek ik het steeds op mezelf, ookal weet ik wel dat het soms niets met mij heeft te maken. Ik weet niet meer wat te doen...