Ik vind dat ik faal in het leven

Bijna 2 jaar geleden begon het op een voor mij... Ik ben iemand die graag controle heeft... Niet zozeer over anderen of situaties maar wel hoe het met mij gaat. Ik ging me zorgen maken over het niet kunnen slapen als ik ergens anders sliep. Dit was in het verleden al veel vaker gebeurt en ik was het zat. Een sterke overtuiging ontstaan op het feit dat ik het niet goed deed en faalde. Dit werd een sneeuwbal... Ik maakte me iedere minuut van de dag en ook thuis ging het slapen achteruit. Ik sliep soms hele nachten niet... Paniekaanvallen volgde overdag. Door heel veel op internet te lezen heb ik zelfhulp kunnen toepassen en weet ik waar het over gaat. Het piekeren is nooit gestopt, op de momenten dat het goed met mij gaat en ik niet pieker is er een bepaalde overtuiging een kracht die ervan overtuigd is dat het goed komt. Gedachten gaan dan over leukere dingen en dan lukt het me beter om in het moment te zijn. Op enig moment slaat de twijfel toe en raak ik weer in paniek en ontstaat er weer die onrust en begint het piekeren weer. Een vicieuze cirkel waar ik niet uit lijk te komen. Ik heb sterke overtuigingen ontwikkeld in de afgelopen 2 jaar over mezelf en deze situatie. - het gaat nooit meer over - als het me vandaag al niet lukt dan lukt het me nooit - ik vind dat ik faal in het leven en in het gewoon "zijn". Kortom is iedere dag ene enorme opgave. Iedere dag de strijd aan om de goede dingen te doen zodat het beter zal gaan en als dit moment komt gaat het goed en als het niet komt is het weer een verloren dag.