In het begin was alles mooi

Ik ben inmiddels 8 maanden samen met mijn vriend. In het begin was alles mooi, we gingen op vakantie en hij maakt mij echt gelukkig. Hij spoorde mij aan om weer contact op te nemen met mijn moeder en ik voelde mij gelukkig. Maar toch was er iets waardoor ik twijfelde. Eerst was dit heel af en toe maar de laatste tijd is dit steeds vaker. Hij kan soms echte kut opmerkingen leveren en ik weet soms niet hoe ik hierop moet reageren. Tevens is hij niet zo van het lichamelijke contact, terwijl ik dit wel heb. In bed knuffelen we wel en we hebben regelmatig seks, op dit soort momenten zegt hij ook echt hele lieve dingen. Maar overdag moet ik het doen met misschien één snelle kus. We zijn nu vaak op zijn kamer dus we zitten vrij veel bij elkaar. Hij werkt iets meer dus ik doe eigenlijk ook het hele huishouden, waar ik soms ook tegenaan loop. Ik heb al eens aangegeven dat ik het lastig vind dat hij minder behoefte heeft aan lichamelijk contact gedurende de dag. Kijk ik hoef ook niet de hele dag te knuffelen maar ik wil 's avonds wel even bij hem liggen. Nu durf ik dat niet. Soms zegt hij ook 'wat moet dat' als ik hem een knuffel wil geven.. ik weet nooit zo goed hoe ik hierop moet reageren. Hij zegt wel dat hij van mij houdt maar ik voel het niet. Nu is er een optie om te gaan samenwonen, eerst dacht ik ja, met jou wil ik samen oud worden. En soms denk ik nee ik moet hier weg. Miin gevoelens gaan zo op en neer. Ik wil hem ook niet kwijt maar soms voelt het alsof dat wel beter zou zijn. Pff wat een verhaal. Ik denk dat ik zelf ook wel weet wat mijn antwoord is. Maar men wat is dit lastig. Heeft iemand tips of iets? Ik weet niet hoe ik dit moet doen.