Ik hoop echt dat we elkaar blijven vinden

Ik heb mijn vriend ruim een jaar geleden online leren kennen. Toen merkte ik nog niet zoveel. We spraken vrij snel af en het was erg gezellig. hij zag mij, was en is echt geïnteresseerd in mij. is heel pienter. En heeft veel kennis. en is super lief en gul en behulpzaam.

Maar ook heel direct. Hij voelde niet altijd het juiste moment aan. en kan niet altijd horen zien wat het bepaalde dingen met mij doen.

De eerste alarm bellen gingen rinkelen na een ontmoeting van 1x en aantal keren bellen was het je bent van mij en mijn vrouw dit en dat... het kwam op mij over alsof ik zijn bezit ben. Ik ging daar vel tegen in, zonder veel resultaat. hij vondt bij mij rust iets wat hij niet kende. En daardoor kon hij zichzelf zijn Dat is heel veel fijn als je dat bij elkaar kan zijn.

Ik wist niet dat hij tegen een burnout aanzat en hij was er net achter gekomen dat hij autisme, add en hsp had. ik kreeg namelijk een paar keer per maand een ander persoon aan de telefoon en de volle lading als hij is overprikkeld. ik ging er elke keer tegenin en uitleggen. Dat hoort dat hoort er wel bij. geen zin. net als zijn stemmingswisselingen. op zo'n moment is er geen rede met hem.

De aandoeningen maken hem puur en heel oprecht. niet alleen dat het lijkt ook als of tijd en realiteit anders wordt beleefd. Als hij wat vind dan is het ook zo. tegenstrijdigheden is een no go of dubbelzinnigheid. terwijl het leven zit er vol mee. Ik ben gedwongen om vaak de leiding te neme of keuzes en knopen door te hakken, maar ook om hele duidelijke en strikte grenzen te stellen.

En het is jammer dat het daardoor in veel opzichten niet gelijkwaardig is. ik ben er nog niet maar het heeft tijd nodig. Autisme, add en hsp gaan niet weg. wel kunnen we beide er mee leren omgaan tot een zekere hoogte . Maar veel dingen moet hij zelf doen. En ik zal vaak niet worden begrepen en en hij maakt vaak verwijten, maar is niet altijd een feit. maar het is voor mij belangrijk om niet alles letterlijk te nemen. dat doet hij al. en ik moet het daarom juist niet doen.

Ik vindt het nog heel lastig en moeilijk. En soms wil ik het opgeven en vraag ik me af war ik mee bezig ben? En dan denk ik aan al die fijne momenten die we met elkaar al hebben gedeeld. Want hij brengt me ook heel veel liefde en plezier. ik hoop echt dat we elkaar blijven vinden. en dat het dicht bij een goede balans komt. maar het zal bewogen blijven. ik ga stap voor stap en leef in het nu en neem hem daar in mee voor zover dat gaat. Ik waak er voor dat ik niet met hem in zijn dal en drama beland. En neem regelmatig mijn rust en afstand. ik heb gemerkt dat wel erg belangrijk is.

In de heldere momenten , praat elkaar helpen aan geven wat beide nodig hebben. En desnoods met kodes gaan werken. maar houdt stuctuur en bewaak je grenzen en communiceer heel duidelijk. ga niet overal op in. Wordt het je te veel neem dan even wat tijd voor jezelf.