5/6 maanden zo somber en gebroken zijn word ondragelijk.

Hoi, hoe gaat het met jou nu?

Hi! Ben nu een jaar verder en kan nogsteeds mijn normale leven amper oppakken. Heb elke dag nog last van vage onverklaarbare klachten. Heb geprobeerd mijn studie weer op te pakken en wat meer dingen te gaan doen. Voor mijn gevoel heb ik nog een lange weg te gaan…..

Op een rijtje waar ik na een jaar nogsteeds bijna dagelijks last van heb
- Duizelig
- Paniekerig bij veel prikkels
- Weinig tot geen energie
- Een soort onwerkelijk vaag gevoel hebben in mijn lichaam. De wereld ziet een beetje vreemd
- Emotieloos: plezier, genieten, liefde, spanning kan ik niet voelen.

Het zou een idee zijn om een lichte anti-depressiva te gebruiken om de klachten wat te verminderen. Als je dan het gevoel hebt dat je wat meer hersteld bent kan je deze rustig aan weer afbouwen. Door je burn-out komt het lichaam terecht in een chronische staat van stress/paniek en de medicijnen kunnen een hulpmiddel zijn om deze nare cyclus te doorbreken. Het is een heel moeilijk pad, een herstel van een burn-out, maar er zijn zeker manieren om het wat dragelijker voor jezelf te maken. Ik wens je veel rust succes toe!

Ik zit er nu ook 1,6 jaar in. Heb precies dezelfde klachten als jou na al deze tijd. Ook duizelig paniekerig bij te veel prikkels snel gespannen van alles wat ik doe. Energy gaat snel leeg. Draagkracht is minimaal. Ben zelf aan t denken om toxh maar antidepr. Te gaan gebruiken, begin echt beetje bang en depressief te worden hier nooit meer uit te komen. Heb je ervaring met antidepressiva bas? En hoe is het nu k na al die tijd? Gr s

Hier ervaring met escilatopram als antidepressiva. Weinig last van bijwerkingen gehad, voor mij prima middel om alles een beetje te dempen.
Heb ook een poos Mirtazapine gebruikt voor het slapen in lage dosering. Dit medicijn wordt ook als antidepressiva gebruikt (in hogere dosering). Hier heb ik slechte ervaring mee qua op- en afbouw. Veel nare bijwerkingen, blij dat ik er inmiddels vanaf ben.
Het is heel persoonlijk hoe je reageert op medicatie, laat je goed adviseren en begeleiden. Het is een hele stap (vond ik) om überhaupt aan antidepressiva te gaan na 37 jaar optimisme (lees: nooit iets in de buurt van depressie gehad). Maar voor mij waren de angst- en depressieklachten echt té heftig aanwezig op sommige momenten / dagen. Ik merk dat de angst er nu minder heftig doorheen komt en daar ben ik blij mee.