Burnout - forum lotgenoten
Lotgenoten burnout
Heb je een burnout? Of loop je (bijna) tegen een burnout aan?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Zoek een therapeut voor hulp bij burnout >>
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met burnout-klachten en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Emoties verwerken helpt echt (Verhaal 1023)
Ongeveer 2 jaar geleden begon dit alles voor mij, ik heb eerst veel rust genomen, vast schema, fietsen, rustig opbouwen, maar door terugvallen steeds verder afgezakt. Vervolgens medicatie geprobeerd wat best goed hielp alleen de bijwerkingen waren verschrikkelijk (ontembare honger).
Nu na ruim 1,5 jaar eindelijk de meer psychologische kant opgegaan, veel dingen gelezen en geluisterd bij stichting Emovere en podcasts over de mindbody, verdrongen emoties en klein en groot trauma (waarvan je 90% niet meer herinnert) en het gaat in stappen veel beter. Ik werk weer 20 uur, ik sport 4x per week, ik rust eigenlijk niet meer overdag, ik raak niet overprikkeld (kan makkelijk een restaurant in). 2 maanden geleden kon ik nog niet eens scherp kijken of rustig een serie kijken omdat ik zo angstig en gespannen was. Voor mij heeft verdrongen emoties doorvoelen (keihard huilen) echt veel gedaan. Google op stichting emovere of emotie als medicijn (er was een gratis e-book met oefeningen). Verder is het boek SOLK aan te bevelen, daar staan ook oefeningen in. Ik denk dat het iedereen in een burnout verder kan helpen <3
Nu na ruim 1,5 jaar eindelijk de meer psychologische kant opgegaan, veel dingen gelezen en geluisterd bij stichting Emovere en podcasts over de mindbody, verdrongen emoties en klein en groot trauma (waarvan je 90% niet meer herinnert) en het gaat in stappen veel beter. Ik werk weer 20 uur, ik sport 4x per week, ik rust eigenlijk niet meer overdag, ik raak niet overprikkeld (kan makkelijk een restaurant in). 2 maanden geleden kon ik nog niet eens scherp kijken of rustig een serie kijken omdat ik zo angstig en gespannen was. Voor mij heeft verdrongen emoties doorvoelen (keihard huilen) echt veel gedaan. Google op stichting emovere of emotie als medicijn (er was een gratis e-book met oefeningen). Verder is het boek SOLK aan te bevelen, daar staan ook oefeningen in. Ik denk dat het iedereen in een burnout verder kan helpen <3
Taco
24-04-2024
laatste reactie: 24-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Taco,
Dank voor delen: ik kan het e book niet vinden met de oefeningen. Wat voor oefeningen deed jij zoal?
Dank voor delen: ik kan het e book niet vinden met de oefeningen. Wat voor oefeningen deed jij zoal?
Z
24-04-2024
Reactie:
Hi Taco,
Dank voor delen: ik kan het e book niet vinden met de oefeningen. Wat voor oefeningen deed jij zoal?
Dank voor delen: ik kan het e book niet vinden met de oefeningen. Wat voor oefeningen deed jij zoal?
Z
24-04-2024
Burnout nek klachten (Verhaal 1024)
Hoi allemaal ik zit al 16 maanden in een burnout vorig jaar kreeg ik haptotherapie maar die is er helaas niet meer ivm omstandigheden en ging 8 maanden vooruit en 8 maanden stapjes terug en heb al die klachten die ik lees ook gehad nu had ik een vraag heb veel last van mijn nek alweer 6 weken herkennen jullie dit ook , had ik vorig jaar ook veel fisio gehad en sterkte allemaal
Lucy
24-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Dankbaar (Verhaal 1022)
Lieve mensen,
ik wil geen ervaringsverhaal delen (zit al ruim een jaar in een burn-out). Maar ik wil jullie bedanken voor alle verhalen, voor de moed om dit hier te delen, en voor alle mooie reacties die ik hier lees! Die raken mij een voor een en geven mij heel veel steun en hulp. Echt bijzonder.
We zijn niet alleen en we staan er niet alleen voor!
Dank!
Harry
ik wil geen ervaringsverhaal delen (zit al ruim een jaar in een burn-out). Maar ik wil jullie bedanken voor alle verhalen, voor de moed om dit hier te delen, en voor alle mooie reacties die ik hier lees! Die raken mij een voor een en geven mij heel veel steun en hulp. Echt bijzonder.
We zijn niet alleen en we staan er niet alleen voor!
Dank!
Harry
Harry
24-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Vingers die bewegen (Verhaal 1018)
Hallo,ik ben benieuwd of iemand zich hierin herkent. Ik heb een kleine terugval in mijn burn-out en nu heb ik dat mijn vingers,vooral wijsvinger en ringvinger spontaan van links naar rechts gaan. Ben hier best angstig over. Hoop op reacties
Agnes
22-04-2024
laatste reactie: 23-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook, niks raars.
Taco
22-04-2024
Reactie:
Hi Agnes,
Vervelende klachten en ik snap je angst. Het spontaan bewegen van mijn vingers herken ik niet, maar heb wel regelmatig vergelijkbare klachten. Voornamelijk dat ik mijn handen en armen niet stil kan houden. Vaak helpt +\- 30min mediteren per dag en een stukje wandelen om weer een beetje tot rust te komen en het blijft bij mij meestal niet langer dan 2 a 3 dagen aanwezig. Heeft er bij mij volgens mij vaak mee te maken dat ik overprikkeld ben.
Sterkte met de terugval! Hopelijk kom je snel weer tot rust.
Vervelende klachten en ik snap je angst. Het spontaan bewegen van mijn vingers herken ik niet, maar heb wel regelmatig vergelijkbare klachten. Voornamelijk dat ik mijn handen en armen niet stil kan houden. Vaak helpt +\- 30min mediteren per dag en een stukje wandelen om weer een beetje tot rust te komen en het blijft bij mij meestal niet langer dan 2 a 3 dagen aanwezig. Heeft er bij mij volgens mij vaak mee te maken dat ik overprikkeld ben.
Sterkte met de terugval! Hopelijk kom je snel weer tot rust.
Lennart
22-04-2024
Reactie:
Hi Agnes,
Vervelende klachten en ik snap je angst. Het spontaan bewegen van mijn vingers herken ik niet, maar heb wel regelmatig vergelijkbare klachten. Voornamelijk dat ik mijn handen en armen niet stil kan houden. Vaak helpt +\- 30min mediteren per dag en een stukje wandelen om weer een beetje tot rust te komen en het blijft bij mij meestal niet langer dan 2 a 3 dagen aanwezig. Heeft er bij mij volgens mij vaak mee te maken dat ik overprikkeld ben.
Sterkte met de terugval! Hopelijk kom je snel weer tot rust.
Vervelende klachten en ik snap je angst. Het spontaan bewegen van mijn vingers herken ik niet, maar heb wel regelmatig vergelijkbare klachten. Voornamelijk dat ik mijn handen en armen niet stil kan houden. Vaak helpt +\- 30min mediteren per dag en een stukje wandelen om weer een beetje tot rust te komen en het blijft bij mij meestal niet langer dan 2 a 3 dagen aanwezig. Heeft er bij mij volgens mij vaak mee te maken dat ik overprikkeld ben.
Sterkte met de terugval! Hopelijk kom je snel weer tot rust.
Lennart
22-04-2024
Reactie:
Bedankt Taco
Agnes
22-04-2024
Reactie:
Bedankt Lennart voor je reactie
Agnes
22-04-2024
Reactie:
Hoi Agnes,
Bedoel je dat ze trillen? Of maken je vingers een grotere beweging?
Sinds mijn burn out heb ik gedurende de dag vaak een trillende hand. Ik ben hiermee naar de huisarts geweest en zij gaf aan dat dit komt door Vit B tekort of stress. Uit bloedonderzoek kwamen normale waarden.
Twee weken geleden was ik bij de neuroloog vanwege spiertrekkingen over mijn hele lichaam en heb ik meteen gevraagd naar mijn hand. Zij zag het ook trillen toen ik daar was. Ze gaf aan dat het een fysiologische tremor is. Dat kan verder geen kwaad.
Hopelijk kan je iets met deze informatie.
Groetjes Kim
Bedoel je dat ze trillen? Of maken je vingers een grotere beweging?
Sinds mijn burn out heb ik gedurende de dag vaak een trillende hand. Ik ben hiermee naar de huisarts geweest en zij gaf aan dat dit komt door Vit B tekort of stress. Uit bloedonderzoek kwamen normale waarden.
Twee weken geleden was ik bij de neuroloog vanwege spiertrekkingen over mijn hele lichaam en heb ik meteen gevraagd naar mijn hand. Zij zag het ook trillen toen ik daar was. Ze gaf aan dat het een fysiologische tremor is. Dat kan verder geen kwaad.
Hopelijk kan je iets met deze informatie.
Groetjes Kim
Kim
23-04-2024
Brain Support Orthica (Verhaal 1021)
Hoi,
Ik lees in veel verhalen van mensen dat ze last hebben van een raar gevoel in hun hoofd wat ze niet goed kunnen omschrijven. Een wattenhoofd, mist in het hoofd, slecht kunnen concentreren, het gevoel te hebben er niet helemaal bij te zijn, wazig zien etc.
Een deel van deze klachten herken ik en daarmee ben ik naar een orthomoleculair arts gegaan, die in mijn woonplaats in een winkel werkt. Hij gaf mij als advies Brain Support van Orthica te gaan gebruiken. Het duurt wel een week of twee voordat het werkt gaf hij aan. Het is wel vrij prijzig vind ik €35 voor een potje, voor 1 maand). Ik slik het nu een aantal weken en het helpt echt, het geeft bij mij veel meer rust in mijn hoofd. Mogelijk is het ook iets voor jullie.
Groetjes Kim
Ik lees in veel verhalen van mensen dat ze last hebben van een raar gevoel in hun hoofd wat ze niet goed kunnen omschrijven. Een wattenhoofd, mist in het hoofd, slecht kunnen concentreren, het gevoel te hebben er niet helemaal bij te zijn, wazig zien etc.
Een deel van deze klachten herken ik en daarmee ben ik naar een orthomoleculair arts gegaan, die in mijn woonplaats in een winkel werkt. Hij gaf mij als advies Brain Support van Orthica te gaan gebruiken. Het duurt wel een week of twee voordat het werkt gaf hij aan. Het is wel vrij prijzig vind ik €35 voor een potje, voor 1 maand). Ik slik het nu een aantal weken en het helpt echt, het geeft bij mij veel meer rust in mijn hoofd. Mogelijk is het ook iets voor jullie.
Groetjes Kim
Kim
23-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Spiertrillen (Verhaal 1019)
Is er iemand die ook spiertrillingen heeft in het lichaam. En zien jullie dan ook je huid bewegen?
Anita
22-04-2024
laatste reactie: 23-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook gehad idd. Ik zag een keer een spier in mn nek hele rare bewegingen maken. Doodeng maar blijkbaar ook een symptoom. Gelukkig wel overgegaan!
Sarah
23-04-2024
Reactie:
Hoi Anita,
Ik heb hier twee weken geleden een vraag over gesteld. Daar kan je mijn ervaring lezen en de reactie van andere mensen.
Ik ben wel benieuwd hoe het zich bij jou uit en op welke momenten.
Groetjes Kim
Ik heb hier twee weken geleden een vraag over gesteld. Daar kan je mijn ervaring lezen en de reactie van andere mensen.
Ik ben wel benieuwd hoe het zich bij jou uit en op welke momenten.
Groetjes Kim
Kim
23-04-2024
Burnout met extreme angsten (Verhaal 869)
Hier mijn verhaal. Sinds 4 maanden ben ik geconstateerd met een angstoornis. De periodes van lichamelijke pijntjes, het down voelen, angstig enz. wisselen zich heel erg af. Ik ben bijvoorbeeld bij elk pijntje bang dat ik iets ernstigs heb. Heb gevoel dat mijn geest mij helemaal in de steek laat. Heb zelfs momenten dat ik het gevoel heb dat ik gek wordt. Dat ik mezelf kwijtraak of mezelf iets aandoe. (al weet ik dat dit niet zo is). Ook heb ik ontzettend last van denk ik derealisatie. Het gevoel dat je niet besta en alles wat je meemaakt een droom is. Dit is heel angstig. Momenteel ging het iets beter en kon ik langzamerhand wat meer, maar dat is me nu weer even teveel. Ik zit in een rotperiode. Ik zie het allemaal niet meer zitten elke dag die strijd hoe zal ik me nu weer voelen. enz. Die angst is ook zo vreselijk. Ben bang dat ik er nooit meer vanaf komt enz. enz. Het gevoel dat ik gek aan het worden ben of iets ernstigs heb is heftig. Ik kan ook heel weinig of ik ben al moe. Soms moet ik de moed verzamelen on naar de toilet te lopen en dan loop ik nog met trillende slappe benen. Heb zo het idee dat ik helemaal gek wordt.
Wie herkent dit?
Wie herkent dit?
Anoniempje
06-02-2024
laatste reactie: 23-04-2024
112Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het helaas allemaal
Tips heb ik niet
Het is denk echt uitzitten
Moedeloos wordt je ervan
Ik kom ook niet buiten
Tips heb ik niet
Het is denk echt uitzitten
Moedeloos wordt je ervan
Ik kom ook niet buiten
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
Ik zou elke dag een dagstructuur in plannen hoelaat je opstaat ontbijten. Heel belangrijk toch proberen te gaan wandelen op een rustige plek en als.et niet alleen lukt. Vraag iemand mee.. je leert zo je lichaam weer te ontspannen en energie te krijgen . Het liefst elke dag .. en optijd naar bed en niet te veel tv laptop of op de telefoon zitten.. mediteren enzzz... je merkt dan dat je langzaam aan meer ontspanning en energie krijgt.. en trauma's en je zenuwstelsel weet opnieuw gaan reguleren..
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
Hier ook zo… maar niet perce door werk ,!
Veel meegemaakt, zeker 1,5 jaar alleen maar stress…door overleiden man, huis zoeken…etc
Nu echt alleen huilen, ineens angstig,draaierig ,duizelig, bang en nu alleenstaande. Zo eng ….
Overspannen of B.o.?! Bibberende benen in spieren etc.
H.a. Gaf me paroxetine 10 mg, dit nu 10 dagen mee bezig.
Soms halve oxazepan om de scherpe kantjes weg te halen,
Maar hoor hier niet vaak antidepressiva paroxetine 🤔
Of lees ik het niet goed ,? Lees het graag !
Veel meegemaakt, zeker 1,5 jaar alleen maar stress…door overleiden man, huis zoeken…etc
Nu echt alleen huilen, ineens angstig,draaierig ,duizelig, bang en nu alleenstaande. Zo eng ….
Overspannen of B.o.?! Bibberende benen in spieren etc.
H.a. Gaf me paroxetine 10 mg, dit nu 10 dagen mee bezig.
Soms halve oxazepan om de scherpe kantjes weg te halen,
Maar hoor hier niet vaak antidepressiva paroxetine 🤔
Of lees ik het niet goed ,? Lees het graag !
An.
06-02-2024
Reactie:
@An Bij mij is het ook niet door werk gekomen. Heb wel veel meegemaakt in me leven wat betreft vervelende situaties in de familie.
Jo0u klachten angstig, draaierig enz. herken ik heel erg.
Ook de dagen niet zien zitten, rare wereld, amper kunnen lopen, heel down zijn, niet verder kunnen kijken dat dit moment is heel herkenbaar.
Jo0u klachten angstig, draaierig enz. herken ik heel erg.
Ook de dagen niet zien zitten, rare wereld, amper kunnen lopen, heel down zijn, niet verder kunnen kijken dat dit moment is heel herkenbaar.
Anoniempje
07-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniempje
Ja..het is een ramp. Ben ook bij de psycholoog geweest,maar helpt niet echt,omdat ik nog steeds in de zelfde klotesituatie zit.daardoor angst ontwikkkelt.nooit gehad,maar nu….🙈 Pas als ik zelf een huisje heb,zal het hopelijk beter zijn.zeggen ze. maar tot dan🤷♀️ ?er is geen rust ! Zo eng….
Als ik eraan denk gelijk duizelig,droge mond,piekeren ,moe huilen,….
En wat ik schrijf, paroxetine minimale dosis,10 mg. Maar weet niet of he helpt ,is pas 10 dagen!,
Gebruik jij er ook iets van. Of oxazepan.?
Ik neem, als het zo erg is 0,5 mg, dan is het wat beter voor even ,!
Ja..het is een ramp. Ben ook bij de psycholoog geweest,maar helpt niet echt,omdat ik nog steeds in de zelfde klotesituatie zit.daardoor angst ontwikkkelt.nooit gehad,maar nu….🙈 Pas als ik zelf een huisje heb,zal het hopelijk beter zijn.zeggen ze. maar tot dan🤷♀️ ?er is geen rust ! Zo eng….
Als ik eraan denk gelijk duizelig,droge mond,piekeren ,moe huilen,….
En wat ik schrijf, paroxetine minimale dosis,10 mg. Maar weet niet of he helpt ,is pas 10 dagen!,
Gebruik jij er ook iets van. Of oxazepan.?
Ik neem, als het zo erg is 0,5 mg, dan is het wat beter voor even ,!
An
07-02-2024
Reactie:
Ik zit inmiddels aan de citralopram
Moet nog echt gaan werken maar al die paniek bizar hé
Hier ook een burnout door teveel privé dingen
Moet nog echt gaan werken maar al die paniek bizar hé
Hier ook een burnout door teveel privé dingen
Anoniem
07-02-2024
Reactie:
@An. Nee ik heb geen medicatie en ik hoop ook dat ik er zonder uit gaat komen.
Heb jij ook zo last van een gekke, rare en enge wereld. Als ik bijvoorbeeld ga lopen heb ik het idee dat ik door me benen zakt en de wereld gewoon een soort plaatje of droom is zo raar.
Herken jij dit?
Heb jij ook zo last van een gekke, rare en enge wereld. Als ik bijvoorbeeld ga lopen heb ik het idee dat ik door me benen zakt en de wereld gewoon een soort plaatje of droom is zo raar.
Herken jij dit?
Anoniempje
07-02-2024
Reactie:
Ja heb ik ook hoor
Het duurde ook heel lang voor ik door had dat ik een bunr out zat iedere keer bij de dokter met de meest vage klachten
Wordt soms zo eng van me zelf helemaal in paniek
In de avond knap ik vaal iets op
Het duurde ook heel lang voor ik door had dat ik een bunr out zat iedere keer bij de dokter met de meest vage klachten
Wordt soms zo eng van me zelf helemaal in paniek
In de avond knap ik vaal iets op
Anoniem
07-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniempje
de paniek en angst is verschrikkelijk. Ik dacht dat het wel zou loslopen…,maar niks is minder waar! Angst…gun het niemand heb nu het gevoel dat ik in een put zit,waar ik maar moeilijk uit kom. Dan maar met hulp van de paroxetine ,al is het maar 10 mg.🤷♀️
Ik Hoop dat je er zonder medicatie goed uit komt,
Ik Had dit ook niet verwacht !
Als ik loop met mijn hond voel ik wel slappe benen,en spierpijnen soms. Duizelig en duizend dingen die door mijn hoofd spoken.
Mijn H.a. Heb het eigenlijk niet over een B.o., maar hij weet natuurlijk wel dat ik heel veel meegemaakt heb,o.a. Mijn man verloren ,zelf ziek ben geweest. etc. Echt overspannenheid…. Dus ja…is dat B.o of ? Weet wel dat het verschrikkelijk is . We zijn niet alleen ,en ik vind het fijn als je er hier over kan praten/ schrijven !
@anoniem
Citalopram heb ook ff tijd nodig om in te werken toch?
Ik hoop dat voor je dat het wat doet!
En zeker…de angst is het ergste…ook nooit gehad.
Ben gewoon mezelf kwijt,en kan niks meer hebben. Beetje stress is al teveel,beren op de weg etc. Hoofdpijn ,duizelig Huilen om alles.waar ik vroeger om lachte 🙈en nu….😳 zo eng!!!
de paniek en angst is verschrikkelijk. Ik dacht dat het wel zou loslopen…,maar niks is minder waar! Angst…gun het niemand heb nu het gevoel dat ik in een put zit,waar ik maar moeilijk uit kom. Dan maar met hulp van de paroxetine ,al is het maar 10 mg.🤷♀️
Ik Hoop dat je er zonder medicatie goed uit komt,
Ik Had dit ook niet verwacht !
Als ik loop met mijn hond voel ik wel slappe benen,en spierpijnen soms. Duizelig en duizend dingen die door mijn hoofd spoken.
Mijn H.a. Heb het eigenlijk niet over een B.o., maar hij weet natuurlijk wel dat ik heel veel meegemaakt heb,o.a. Mijn man verloren ,zelf ziek ben geweest. etc. Echt overspannenheid…. Dus ja…is dat B.o of ? Weet wel dat het verschrikkelijk is . We zijn niet alleen ,en ik vind het fijn als je er hier over kan praten/ schrijven !
@anoniem
Citalopram heb ook ff tijd nodig om in te werken toch?
Ik hoop dat voor je dat het wat doet!
En zeker…de angst is het ergste…ook nooit gehad.
Ben gewoon mezelf kwijt,en kan niks meer hebben. Beetje stress is al teveel,beren op de weg etc. Hoofdpijn ,duizelig Huilen om alles.waar ik vroeger om lachte 🙈en nu….😳 zo eng!!!
An
07-02-2024
Reactie:
Nou ik herken ook niks meer van me zelf
Al zie ik soms een klein licht puntje
En soms neem ik gewoon een oxzazepam
Mezelf het even wat aangenamer maken
Ik vind het ook fijn om hier te lezen
Gewoon de herkenning dat je niet gek aan het worden ben
Jou verhaal klinkt ook ernstig an wat vreselijk dat je zoveel mee heb moeten maken
Hier ook een overlijden en zelf een zeer ernstig ongeluk gehad waar ik maar niet van opknapte ik rolde zo me burn out in
Al zie ik soms een klein licht puntje
En soms neem ik gewoon een oxzazepam
Mezelf het even wat aangenamer maken
Ik vind het ook fijn om hier te lezen
Gewoon de herkenning dat je niet gek aan het worden ben
Jou verhaal klinkt ook ernstig an wat vreselijk dat je zoveel mee heb moeten maken
Hier ook een overlijden en zelf een zeer ernstig ongeluk gehad waar ik maar niet van opknapte ik rolde zo me burn out in
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Ben je wel weer iets beter nu na het ongeluk?
Burn out is een verschrikking,en ik denk dat het heel lang kan duren,zeker als je allerlei andere problemen ook nog heb.😢
Vandaag echt weer een rotdag…huilen, onrustig,trillen van binnen, en het gevoel in de benen,kuiten,trillen en knikkende knieën . Zo eng..,en daarbij angst ! Herken jij dat ook ?
Dus heb vandaag ook al 2x halve oxazepan genomen!
Nu ook weer huilbui !
Moet me ook bezig houden, afleiding,maar komt niks uit me handen.
Wil zo graag gewoon zijn 🙈🤷♀️,maar niet dit !
Ben je wel weer iets beter nu na het ongeluk?
Burn out is een verschrikking,en ik denk dat het heel lang kan duren,zeker als je allerlei andere problemen ook nog heb.😢
Vandaag echt weer een rotdag…huilen, onrustig,trillen van binnen, en het gevoel in de benen,kuiten,trillen en knikkende knieën . Zo eng..,en daarbij angst ! Herken jij dat ook ?
Dus heb vandaag ook al 2x halve oxazepan genomen!
Nu ook weer huilbui !
Moet me ook bezig houden, afleiding,maar komt niks uit me handen.
Wil zo graag gewoon zijn 🙈🤷♀️,maar niet dit !
An,
08-02-2024
Reactie:
Dat trillen ja herken ik zeker echt verschrikkelijk ik heb er afgelopen nacht de hele nacht wakker van gelegen
Ik nam ook steeds een halve oxzazepam
Nu neem ik tegenwoordig een hele dan stopt het trillen teminste
Het is zo lastig allemaal huilen paniek trillen slecht slapen terwijl je gewoon uitgeput ben
Knap jij in de avond ook wat op ?
Ik nam ook steeds een halve oxzazepam
Nu neem ik tegenwoordig een hele dan stopt het trillen teminste
Het is zo lastig allemaal huilen paniek trillen slecht slapen terwijl je gewoon uitgeput ben
Knap jij in de avond ook wat op ?
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
@Anoniem
Dat trillen/overspannen spieren in de benen heb ik op de dag, loop dan ook ff met mijn hondje, maar eng is het zeker!
En wat je zegt..in de avond iets beter voelen, tot het de volgende dag weer begint....zo erg alles.
Zou het met de cortisol te maken hebben soms ? Dat is toch altijd zo hoog dan in de ochtend ? Duizelig zijn,
Onrust,etc.
En de oxazepam helpt mij ook ,dus ja ,
Dan gewoon ff doen.het is ff niet anders !!
Dat trillen/overspannen spieren in de benen heb ik op de dag, loop dan ook ff met mijn hondje, maar eng is het zeker!
En wat je zegt..in de avond iets beter voelen, tot het de volgende dag weer begint....zo erg alles.
Zou het met de cortisol te maken hebben soms ? Dat is toch altijd zo hoog dan in de ochtend ? Duizelig zijn,
Onrust,etc.
En de oxazepam helpt mij ook ,dus ja ,
Dan gewoon ff doen.het is ff niet anders !!
An.
08-02-2024
Reactie:
Hey an
Is inderdaad cortisol wat heel hoog is ik begreep dat het wel maanden kan duren
Zit nu ook weer te trillen als een rietje wel aardig geslapen gelukkig
Volgens mijn behandelaar een klassieker van de burn out
Heb je beetje geslapen?
Is inderdaad cortisol wat heel hoog is ik begreep dat het wel maanden kan duren
Zit nu ook weer te trillen als een rietje wel aardig geslapen gelukkig
Volgens mijn behandelaar een klassieker van de burn out
Heb je beetje geslapen?
Anoniem
09-02-2024
Reactie:
Ook precies hetzelfde verhaal. Het is een lange weg, maar ik heb zojuist wat weken achter de rug waarin het dagen weg bleef ( en ook terugkomt)
Besteed aandacht aan de oorzaak met een fijne therapie voor jezelf emdr, regressietherapie. Probeer , met hulp, de angst als een communicatie van je lichaam te zien met zo min mogelijk verzet. Ga voorzichtig aan sporten, het helpt echt !
Ook een massagetherapie kan erg helpen om weer in contact te komen met je lichaam. Ik heb bovenstaande stappen ondernomen en moet dat voorlopig ook wel blijven doen. Het heeft gezorgd voor de lichtpuntjes
Besteed aandacht aan de oorzaak met een fijne therapie voor jezelf emdr, regressietherapie. Probeer , met hulp, de angst als een communicatie van je lichaam te zien met zo min mogelijk verzet. Ga voorzichtig aan sporten, het helpt echt !
Ook een massagetherapie kan erg helpen om weer in contact te komen met je lichaam. Ik heb bovenstaande stappen ondernomen en moet dat voorlopig ook wel blijven doen. Het heeft gezorgd voor de lichtpuntjes
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Hoge Cortisol kun je zeker niks aan doen . Dan alleen afwachten ? Hoe kom ik eraan ? Word er gek van, angstig 😩
Heb wel geslapen,maar onrustig. Maar omdat ik nu veel stress heb van een huis vinden binnen 2,5 maanden ,en er haast geen huizen zijn, of te duur (huren)is het
K.t . Trillen en duizelig,angstig, daardoor .nog geen kant op kunnen…hoe dan. ? Doem gedachten ,zie het dan niet meer zitten! Wat heb ik toch ? sta stijf van de stress ! Dan soms wat oxazepan,dat helpt ff,! Ik moet gewoon een plek voor mezelf…,maar …hoe ? Misschien word ik dan ook rustiger….pfff
@natasja ,emdr .hielp bij mij niet,omdat ik nog teveel problemen heb wat betreft huis,zit nu in huis waar ik noodgedwongen in MOEST, geen eigen plek had,nu binnen 2,5 maanden eruit moet.en dat vreet aan mij🤷♀️
Hoge Cortisol kun je zeker niks aan doen . Dan alleen afwachten ? Hoe kom ik eraan ? Word er gek van, angstig 😩
Heb wel geslapen,maar onrustig. Maar omdat ik nu veel stress heb van een huis vinden binnen 2,5 maanden ,en er haast geen huizen zijn, of te duur (huren)is het
K.t . Trillen en duizelig,angstig, daardoor .nog geen kant op kunnen…hoe dan. ? Doem gedachten ,zie het dan niet meer zitten! Wat heb ik toch ? sta stijf van de stress ! Dan soms wat oxazepan,dat helpt ff,! Ik moet gewoon een plek voor mezelf…,maar …hoe ? Misschien word ik dan ook rustiger….pfff
@natasja ,emdr .hielp bij mij niet,omdat ik nog teveel problemen heb wat betreft huis,zit nu in huis waar ik noodgedwongen in MOEST, geen eigen plek had,nu binnen 2,5 maanden eruit moet.en dat vreet aan mij🤷♀️
An.
09-02-2024
Reactie:
Hoi An,
Dat snap ik. Emdr is natuurlijk meer ingeslopen trauma's uit het verleden mee op te ruimen. Wanneer je nu direct stress hebt is daar niet tegenop te emdr'en😁
Voor een hoog stress gehalte in Je lichaam kun je eens op zoek naar Somatische oefeningen en op YouTube de stress reset van human garage.
Dit is geen oplossing, maar wel een verzachting om even fysiek je stress naar beneden te halen.
En wellicht wel therapie om je handvaten te geven je stress te managen. De situatie kun je nu eenmaal niks aan doen en je lichaam zal enigzins in overleven blijven staan. Dus hoe meer je je zelf nu ondersteunt hoe minder hard te klap straks is denk ik
Dat snap ik. Emdr is natuurlijk meer ingeslopen trauma's uit het verleden mee op te ruimen. Wanneer je nu direct stress hebt is daar niet tegenop te emdr'en😁
Voor een hoog stress gehalte in Je lichaam kun je eens op zoek naar Somatische oefeningen en op YouTube de stress reset van human garage.
Dit is geen oplossing, maar wel een verzachting om even fysiek je stress naar beneden te halen.
En wellicht wel therapie om je handvaten te geven je stress te managen. De situatie kun je nu eenmaal niks aan doen en je lichaam zal enigzins in overleven blijven staan. Dus hoe meer je je zelf nu ondersteunt hoe minder hard te klap straks is denk ik
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Jeetje an
Dat is wel echt heel veel stress
Is iemand die jou kan helpen met huis zoeken ?
Dit is als je zo ben niet te doen
Of uitleggen aan diegene waar je van huurt
Dat is wel echt heel veel stress
Is iemand die jou kan helpen met huis zoeken ?
Dit is als je zo ben niet te doen
Of uitleggen aan diegene waar je van huurt
Anoniem
09-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Ja..het is heel veel .
Mijn zoon helpt me erbij,al is het voor tijdelijke huis . Val idd.niet mee , maar heb ook een makelaar voor huren gevraagd…kortom ,,, 🙈 ook dat je alleen komt te zitten is stressig.ben nooit alleen geweest ,! Nu nog 2 mensen om me heen ,( kennissen) maar straks niet meer !
Meestal is het in de latere middag iets minder dat ik angstig of onrustig ben en huilen moet . Halve oxazepan doet ook wat….🤔 zoals je weet !
Maar mochten jullie wat weten rond Houten huurhuis …laat het me weten 🙏🤷♀️
@ Natasja er zit teveel stress en ongeduld in me.kijk wel bij
YouTube,maar ….ga wel naar buiten met me hond ,helpt ook iets. Soms uurtje liggen,maar niet te lang anders is het drama s’nachts ! Ik rommel wat aan🤷♀️
Ook dit doet me goed om ff te schrijven 😢
Ja..het is heel veel .
Mijn zoon helpt me erbij,al is het voor tijdelijke huis . Val idd.niet mee , maar heb ook een makelaar voor huren gevraagd…kortom ,,, 🙈 ook dat je alleen komt te zitten is stressig.ben nooit alleen geweest ,! Nu nog 2 mensen om me heen ,( kennissen) maar straks niet meer !
Meestal is het in de latere middag iets minder dat ik angstig of onrustig ben en huilen moet . Halve oxazepan doet ook wat….🤔 zoals je weet !
Maar mochten jullie wat weten rond Houten huurhuis …laat het me weten 🙏🤷♀️
@ Natasja er zit teveel stress en ongeduld in me.kijk wel bij
YouTube,maar ….ga wel naar buiten met me hond ,helpt ook iets. Soms uurtje liggen,maar niet te lang anders is het drama s’nachts ! Ik rommel wat aan🤷♀️
Ook dit doet me goed om ff te schrijven 😢
An.
09-02-2024
Reactie:
Jammer dat we niet gewoon even kunnen chatten an
Houten is denk 30 kilometer bij mij vandaan
Tot welke straal mag het zijn
Ja gewoon lief voor je zelf blijven en al is dat met oxzazepam ook dat gaat weer over
Houten is denk 30 kilometer bij mij vandaan
Tot welke straal mag het zijn
Ja gewoon lief voor je zelf blijven en al is dat met oxzazepam ook dat gaat weer over
Anoniem
09-02-2024
Reactie:
Ik snap echt wat je bedoelt met teveel stress in je lijf. Wandelen helpt ook idd. De oefeningen die ik je aanraad zijn echt gericht om op langer termijn je stress dat fysiek opgeslagen wordt, wat naar beneden te halen. Het zijn hele simpele rustige bewegingen die meehelpen om je lichaam veilig seintje te geven.
Wat mij ook enigsinds rustiger krijgt is kleuren of een bordspel. Maar op gegeven moment word je ook simpel van de truukjes om je onrust te dempen.
Nu het wat vaker kalmer wordt in mijn lichaam, ga ik ook te snel over m'n grens heen. Dat laat me weer zien hoeveel dit van je lichaam vraagt. Dus probeer je zelf te ondersteunen. Ook met gezond eten en water..
Veel liefs allemaal!
Wat mij ook enigsinds rustiger krijgt is kleuren of een bordspel. Maar op gegeven moment word je ook simpel van de truukjes om je onrust te dempen.
Nu het wat vaker kalmer wordt in mijn lichaam, ga ik ook te snel over m'n grens heen. Dat laat me weer zien hoeveel dit van je lichaam vraagt. Dus probeer je zelf te ondersteunen. Ook met gezond eten en water..
Veel liefs allemaal!
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Blijf graag rond de 10 kilometer omdat mijn kinderen ook hier wonen.
Zo even appen is ook goed !
Voor je zelf lief zijn ...deed ik eigenlijk nooit...
Maar dat zal ik nu wel moeten leren.
Ben 65 ,heb altijd eerst anderen geholpen, dus ja...ff wennen !
@ natasja
Ik doe diamond painting, en kleuren vind ik ook leuk.
Heb je 1 of 2 oefeningen tegen de stress ? Ik lees het graag !
Nooit geweten wat stress ,angst, en B.o. doet... nu wel ..ik drink ook veel water, ooit komt het goed !!
Altijd eigenlijk !
Blijf graag rond de 10 kilometer omdat mijn kinderen ook hier wonen.
Zo even appen is ook goed !
Voor je zelf lief zijn ...deed ik eigenlijk nooit...
Maar dat zal ik nu wel moeten leren.
Ben 65 ,heb altijd eerst anderen geholpen, dus ja...ff wennen !
@ natasja
Ik doe diamond painting, en kleuren vind ik ook leuk.
Heb je 1 of 2 oefeningen tegen de stress ? Ik lees het graag !
Nooit geweten wat stress ,angst, en B.o. doet... nu wel ..ik drink ook veel water, ooit komt het goed !!
Altijd eigenlijk !
An.
10-02-2024
Reactie:
Hoi @anoniem ,Natasja
Heb een k.dag. Duizelig stress, en misselijk ,herkennen jullie dat ook ? Dat misselijk zijn van de stress?
Ik eet wel,maar valt niet mee. Geen paniekaanval of zo..
Maar gewoon onrustig ,huilen.dan weer ff weg en dan weer 😰
Het hoofd draait maar door, hoofd staat niet stil. 🙈
Wat een ramp !!
Heb een k.dag. Duizelig stress, en misselijk ,herkennen jullie dat ook ? Dat misselijk zijn van de stress?
Ik eet wel,maar valt niet mee. Geen paniekaanval of zo..
Maar gewoon onrustig ,huilen.dan weer ff weg en dan weer 😰
Het hoofd draait maar door, hoofd staat niet stil. 🙈
Wat een ramp !!
An.
11-02-2024
Reactie:
Hey an dat herken ik zeker
Het is echt een gevecht
Gister kon ik alleen maar op bed zitten van de duizeligheid en slapen ho maar
Hoe is het vandaag met je ?
Hoen lang slik jij de antidepresieva al ?
Ik nu 5 weken maar helpt niet heel erg
Het is echt een gevecht
Gister kon ik alleen maar op bed zitten van de duizeligheid en slapen ho maar
Hoe is het vandaag met je ?
Hoen lang slik jij de antidepresieva al ?
Ik nu 5 weken maar helpt niet heel erg
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Ik zit zelf ook in een zware burn-out en net gestart met citalopram. Hebben jullie daarmee nog last gehad van bijwerkingen? (Voor degene die het slikt)
Sam
12-02-2024
Reactie:
Slapeloosheid
Extreem angstig soms
Het helpt wel dat ik weet dat het door de citralopram komt
Extreem angstig soms
Het helpt wel dat ik weet dat het door de citralopram komt
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Jazeker hoor. Momenteel wekelijks fikse emdr behandelingen en dagelijks door deze emoties en sensaties heen.
Het enige wat mij helpt, of wel het minst tegenwerken is echt zo min mogelijk verzet.
Even echt praten tegen jezelf: het is oké, je bent moe, ik verzet me niet tegen de vermoeidheid. Iets liefs voor je lichaam doen..kleine wandeling, warm bad en rusten maar.
En An, als je op YouTube intypt human garage stress reset. Dan vind je een rustige oefening van ongeveer 12 minuten. Het advies is om deze minstens 1 keer per dag te doen en dat 28 dagen vol te houden. Dit verzacht de spanning die echt fysiek is opgeslagen. Dus je zal dat niet meteen in je hoofd merken, maar fysiek helpt het mij enorm met de hoge spierspanning en dus ook duizeligheid
Het enige wat mij helpt, of wel het minst tegenwerken is echt zo min mogelijk verzet.
Even echt praten tegen jezelf: het is oké, je bent moe, ik verzet me niet tegen de vermoeidheid. Iets liefs voor je lichaam doen..kleine wandeling, warm bad en rusten maar.
En An, als je op YouTube intypt human garage stress reset. Dan vind je een rustige oefening van ongeveer 12 minuten. Het advies is om deze minstens 1 keer per dag te doen en dat 28 dagen vol te houden. Dit verzacht de spanning die echt fysiek is opgeslagen. Dus je zal dat niet meteen in je hoofd merken, maar fysiek helpt het mij enorm met de hoge spierspanning en dus ook duizeligheid
Natasja
12-02-2024
Reactie:
@anoniem
Vanmorgen trillende benen, angst,huilen ,omdat ik het met kennis over de huizen had! halve oxazepan 5 mg. genomen en dat werkt zo’n 3 uur.🤷♀️Hoelang hou je de angst ..weken? Ik hoop van niet,weleens gehad…maar niet zo ! Ik doe wel dingen,maar meer op de automatische piloot! Bah….
Had eerst 2 weken 20 mg paroxetine,maar ben terug naar 10 mg.gegaan,was zo duizelig,zweten,etc. Dus nu 3 weken 10 mg.het doet wel wat,maar zoals ik net schreef, angst voor…huis…etc. Alle controle kwijt. Ze zeggen dat het 4-6 weken duurt voor je”stabiel / beter “ voelt. Met deze 10 mg,maar normaal is het 20 mg zeggen ze,maar ja…
Hoeveel mg heb jij dan. ? Moet ook inwerken denk ik…🤔 ben jij alleenstaande?
Vind ook die trillende benen erg,gedachten en mistig in je hoofd.
@natasja
Emdr hielp mij niet,omdat ik teveel andere dingen nog had.zal straks ff zien bij YouTube wat je schreef,
@ Sam .ik heb geen citalopram.🤷♀️
Vanmorgen trillende benen, angst,huilen ,omdat ik het met kennis over de huizen had! halve oxazepan 5 mg. genomen en dat werkt zo’n 3 uur.🤷♀️Hoelang hou je de angst ..weken? Ik hoop van niet,weleens gehad…maar niet zo ! Ik doe wel dingen,maar meer op de automatische piloot! Bah….
Had eerst 2 weken 20 mg paroxetine,maar ben terug naar 10 mg.gegaan,was zo duizelig,zweten,etc. Dus nu 3 weken 10 mg.het doet wel wat,maar zoals ik net schreef, angst voor…huis…etc. Alle controle kwijt. Ze zeggen dat het 4-6 weken duurt voor je”stabiel / beter “ voelt. Met deze 10 mg,maar normaal is het 20 mg zeggen ze,maar ja…
Hoeveel mg heb jij dan. ? Moet ook inwerken denk ik…🤔 ben jij alleenstaande?
Vind ook die trillende benen erg,gedachten en mistig in je hoofd.
@natasja
Emdr hielp mij niet,omdat ik teveel andere dingen nog had.zal straks ff zien bij YouTube wat je schreef,
@ Sam .ik heb geen citalopram.🤷♀️
An.
12-02-2024
Reactie:
Hey an
Ik slik ook maar 10 mg nu vijf weken
Mijn arts zei tussen de 6 en 8 weken werkt het
Ik ben overdag altijd alleen
Ik ben ook echt zo moe van alles slaap zo weinig kan amper nog uit me ogen kijken maar mijn angst blijft maar komen
Voor Ik in deze fase zat kon alles me gestolen worden nou zit liever weer in die fase
Ik slik ook maar 10 mg nu vijf weken
Mijn arts zei tussen de 6 en 8 weken werkt het
Ik ben overdag altijd alleen
Ik ben ook echt zo moe van alles slaap zo weinig kan amper nog uit me ogen kijken maar mijn angst blijft maar komen
Voor Ik in deze fase zat kon alles me gestolen worden nou zit liever weer in die fase
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Snap ook niet dat het inwerken zo lang duurt.je wil je toch beter voelen…..🤔geduld ? Dat heb ik niet !
In die betere fase wil ik ook zijn,maar pfff.
Ben jij ook zo aan het piekeren? Soms ook duizelig daarbij ? Alles is s teveel ? Ineens een huilbui,…zomaar ?😢🤷♀️
Snap ook niet dat het inwerken zo lang duurt.je wil je toch beter voelen…..🤔geduld ? Dat heb ik niet !
In die betere fase wil ik ook zijn,maar pfff.
Ben jij ook zo aan het piekeren? Soms ook duizelig daarbij ? Alles is s teveel ? Ineens een huilbui,…zomaar ?😢🤷♀️
An.
13-02-2024
Reactie:
Hey an
Ja hier ook hele dagen piekeren over van alles en nog wat
De huisarts raade aan om de citralopram te verhogen ik heb hem vriendelijk bedankt
Dat duizelig en slecht zicht schijnt er allemaal bij te horen
Ik hoop dat snel over is en ik weer is gewoon naar buiten kan
Ja hier ook hele dagen piekeren over van alles en nog wat
De huisarts raade aan om de citralopram te verhogen ik heb hem vriendelijk bedankt
Dat duizelig en slecht zicht schijnt er allemaal bij te horen
Ik hoop dat snel over is en ik weer is gewoon naar buiten kan
Anoniem
13-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Wilde dat ik mijn hoofd stil kon zetten,angstgevoel aanvliegen,huilen,maar😡
Toch helpt mij dan 5 mg oxazepan zo’n 3 uur.dan is het net “beter”. In de ochtend heb ik het meestal dan 5 mg, en s’middags 5 mg. Soms lukt het met 1x 5 mg 🤷♀️kan me er soms boos /schuldig om maken dat ik dat nodig heb ,maar het is niet anders met al die stress.
Duizelig en slecht zicht (wazig.)hoort bij mij,paroxetine 10 mg.er ook bij,trillen zwabberen op de benen etc. Echt erg.
Dan meer dan minder,maar het is er wel, de apotheek zegt ook dat het erbij hoort.maar kan zeker 6 weken duren.en voel er wel wat van.maar noch steeds wel ( angst) daarvoor is de oxazepan dan zeiden ze! Ik hou het ook bij 10 mg paroxetine. Vind dit al niks,maar soms moet het. En als het eenmaal werkt hoop ik ook dat we ons beter voelen !!
Wat is de normale dosis van jou dan . 10 of 20 mg of zo .?
Ga je wel naar buiten 1x per dag of zo . ?
Wilde dat ik mijn hoofd stil kon zetten,angstgevoel aanvliegen,huilen,maar😡
Toch helpt mij dan 5 mg oxazepan zo’n 3 uur.dan is het net “beter”. In de ochtend heb ik het meestal dan 5 mg, en s’middags 5 mg. Soms lukt het met 1x 5 mg 🤷♀️kan me er soms boos /schuldig om maken dat ik dat nodig heb ,maar het is niet anders met al die stress.
Duizelig en slecht zicht (wazig.)hoort bij mij,paroxetine 10 mg.er ook bij,trillen zwabberen op de benen etc. Echt erg.
Dan meer dan minder,maar het is er wel, de apotheek zegt ook dat het erbij hoort.maar kan zeker 6 weken duren.en voel er wel wat van.maar noch steeds wel ( angst) daarvoor is de oxazepan dan zeiden ze! Ik hou het ook bij 10 mg paroxetine. Vind dit al niks,maar soms moet het. En als het eenmaal werkt hoop ik ook dat we ons beter voelen !!
Wat is de normale dosis van jou dan . 10 of 20 mg of zo .?
Ga je wel naar buiten 1x per dag of zo . ?
An.
13-02-2024
Reactie:
Hey an
20 mg is normaal volgendes de huisarts
Hier probeer ik het ook zonder oxzazepam maar lukt gewoon niet
Net ook weer zo huilen en onrustig
Hoop wel dat ik me zelf weer keer wordt
Is een lange zit zo
Kom af en toe wel buiten doe me best maar moet ik me wel iets beter voelen
20 mg is normaal volgendes de huisarts
Hier probeer ik het ook zonder oxzazepam maar lukt gewoon niet
Net ook weer zo huilen en onrustig
Hoop wel dat ik me zelf weer keer wordt
Is een lange zit zo
Kom af en toe wel buiten doe me best maar moet ik me wel iets beter voelen
Anoniem
13-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Je moet jezelf niet zo pesten….,als je het ff nodig hebt !
Het is al lastig genoeg. Weet er alles van.
Het Huilen is bij mij ook wat, zo ben ik aan het koken,en zo lopen de tranen !
Wanneer word het beter? …vraag ik ook vaak. 🤷♀️
Ga op je eigen tempo naar buiten,dus als het goed/ redelijk voelt , anders schiet het niet op !
Je moet jezelf niet zo pesten….,als je het ff nodig hebt !
Het is al lastig genoeg. Weet er alles van.
Het Huilen is bij mij ook wat, zo ben ik aan het koken,en zo lopen de tranen !
Wanneer word het beter? …vraag ik ook vaak. 🤷♀️
Ga op je eigen tempo naar buiten,dus als het goed/ redelijk voelt , anders schiet het niet op !
An.
13-02-2024
Reactie:
Het moet wel op me eigen tempo
Ben lang genoeg over grenzen gegaan daar betaal ik nu de prijs voor helaas
Heb je beetje geslapen ?
Ben lang genoeg over grenzen gegaan daar betaal ik nu de prijs voor helaas
Heb je beetje geslapen ?
Anoniem
14-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Ben nu ook weer ff onrustig,draaierig,en piekeren over van alles….het helpt om bezig te zijn…stofzuigen of zo,maar voel me soort van angstig🙈. Huilen staat me nader dan wat anders,! Wat een ramp ! Wel geslapen,maat onrustig !
Ben nu ook weer ff onrustig,draaierig,en piekeren over van alles….het helpt om bezig te zijn…stofzuigen of zo,maar voel me soort van angstig🙈. Huilen staat me nader dan wat anders,! Wat een ramp ! Wel geslapen,maat onrustig !
An.
14-02-2024
Reactie:
Hier ook weer angstig bah
Hoe lang nog probeerde bezig te zijn maar voel me niet goed
Hoe lang nog probeerde bezig te zijn maar voel me niet goed
Anoniem
14-02-2024
Reactie:
Hoe is het met jullie ?
@ Natasja,
@ anoniempje, hoe gaat het met de citalopram? 10 mg.
In de ochtenden veel duizelig en knikkende knieën.
Wil van alles ,en nergens zin. Alles is teveel !
@ Natasja,
@ anoniempje, hoe gaat het met de citalopram? 10 mg.
In de ochtenden veel duizelig en knikkende knieën.
Wil van alles ,en nergens zin. Alles is teveel !
An.
16-02-2024
Reactie:
Ik tril de hele dag
Vreselijk ik ga nu tijdelijk even oxazepam verhogen dan kom ik er hopelijk vanaf
Vreselijk ik ga nu tijdelijk even oxazepam verhogen dan kom ik er hopelijk vanaf
Anoniem
16-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Ja ..het is vreselijk, herken het heel goed! stress ook !
En het angstgevoel….?
Ben nu tv aan kijken,en gevoel van angstig zijn…heel raar.draaierig….
Druk in me hoofd, wil huilen,maar lukt niet ! En toch geen echte paniek🤷♀️😢 ik neem zo ff halve oxazepan 5 mg ! Pfff🤔
Ja ..het is vreselijk, herken het heel goed! stress ook !
En het angstgevoel….?
Ben nu tv aan kijken,en gevoel van angstig zijn…heel raar.draaierig….
Druk in me hoofd, wil huilen,maar lukt niet ! En toch geen echte paniek🤷♀️😢 ik neem zo ff halve oxazepan 5 mg ! Pfff🤔
An.
16-02-2024
Reactie:
Pff ja zo herkenbaar ik kom er maar niet uit wordt er zo moe van
Ja heel angstig en waarom ?
Echt geen idee
Als ik heel rustig beweeg en erna op bed ga liggen krijg het trillen weg
Maar voor de rest soms sta ik de hele dag aan wordt er gek van dit is de actieve stand van de burn out bleggg
Ja heel angstig en waarom ?
Echt geen idee
Als ik heel rustig beweeg en erna op bed ga liggen krijg het trillen weg
Maar voor de rest soms sta ik de hele dag aan wordt er gek van dit is de actieve stand van de burn out bleggg
Anoniem
16-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Angst en duizelig, hier ook.overal tegenop zien. En daar dan weer hartkloppingen van omdat ik me overal druk om maak. Moet natuurlijk binnen 2 maanden een huurhuis zoeken,dus stress zat. Alleenstaande straks….etc .hoe dan??
Wazig zien,mistig in me hoofd., door de stress.
Trillen zoals bij jou heb ik ook, en maar piekeren….ook ik word er gek van. Geen rust…
Hoeveel oxazepan neem jij dan? Had jij er ook antidepressiva bij ?
Vanmorgen halve genomen,en vanmiddag nog een halve als het niet lukt,
Ik word er zo moe van🙈 ze zeggen bezig houden,maar dat kan toch niet 24 uur per dag!? Bah….
Angst en duizelig, hier ook.overal tegenop zien. En daar dan weer hartkloppingen van omdat ik me overal druk om maak. Moet natuurlijk binnen 2 maanden een huurhuis zoeken,dus stress zat. Alleenstaande straks….etc .hoe dan??
Wazig zien,mistig in me hoofd., door de stress.
Trillen zoals bij jou heb ik ook, en maar piekeren….ook ik word er gek van. Geen rust…
Hoeveel oxazepan neem jij dan? Had jij er ook antidepressiva bij ?
Vanmorgen halve genomen,en vanmiddag nog een halve als het niet lukt,
Ik word er zo moe van🙈 ze zeggen bezig houden,maar dat kan toch niet 24 uur per dag!? Bah….
An.
17-02-2024
Reactie:
Ja hier zeggen ze het zelfde ik neem nu soms gewoon 10 mg oxzazepam
Dat wazige heb ik ook soms duizelig was de hele middag weer
Ik slik gewoon nog die 10 mg
Dat wazige heb ik ook soms duizelig was de hele middag weer
Ik slik gewoon nog die 10 mg
Anoniem
17-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Als je dat helpt om rustig te blijven , is het niet anders !
Heb je ook antidepressiva dan?
Ik heb sinds 25 januari 10 mg paroxetine,en hoop dat het aanslaat,maar het duurt zo’n 4-6 weken dan!🤷♀️
Piekeren ,hoofdpijn angstig soms door alles ,is verschrikkelijk!! We zijn niet alleen!
Als je dat helpt om rustig te blijven , is het niet anders !
Heb je ook antidepressiva dan?
Ik heb sinds 25 januari 10 mg paroxetine,en hoop dat het aanslaat,maar het duurt zo’n 4-6 weken dan!🤷♀️
Piekeren ,hoofdpijn angstig soms door alles ,is verschrikkelijk!! We zijn niet alleen!
An.
18-02-2024
Reactie:
WE ZIJN NIET ALLEEN !!!
Eric
18-02-2024
Reactie:
Hey an
Ja tien mg maar ga toch iets ophogen zo kom ik er niet uit
Ja tien mg maar ga toch iets ophogen zo kom ik er niet uit
Anoniem
18-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Ok…van 10 naar 20 mg Dan? Ik hoop dat het wat doet voor je 🙏 citalopram.
Was vanmiddag ff naar bed gegaan, niet echt slapen, maar rusten ,onrustig,hoofdpijn, trillen ,huilen. Niet echt succes geweest. Piekeren, duizelig nu,huilen . Word er zo niet goed van! Gelijk weer denken….etc. Huis,….😰 bah…..
Ok…van 10 naar 20 mg Dan? Ik hoop dat het wat doet voor je 🙏 citalopram.
Was vanmiddag ff naar bed gegaan, niet echt slapen, maar rusten ,onrustig,hoofdpijn, trillen ,huilen. Niet echt succes geweest. Piekeren, duizelig nu,huilen . Word er zo niet goed van! Gelijk weer denken….etc. Huis,….😰 bah…..
An.
18-02-2024
Reactie:
Aah wat naar toch he
Ooit komen we er
Dat duizelige beperkt me ook zo
Ooit komen we er
Dat duizelige beperkt me ook zo
Anoniem
18-02-2024
Reactie:
Anoniem
Nog even vragen…hebben jij of andere ook zo’n last van huilbuien? Zo emotioneel vaak,dat ik me afvraag,waar ze vandaan komen!? I er is veel stress bij mij,dat weet ik.
Zo kan ik gewoon zijn,en zomaar huilen…als dan toevallig mijn kinderen er zijn gebeurt dat ook zomaar! Vind dat zo niet leuk… laat maar lopen zeggen de kinderen dan! Kan dan ook vaak niet zomaar stoppen 🤷♀️zo erg!
Zo niet leuk!!!
Nog even vragen…hebben jij of andere ook zo’n last van huilbuien? Zo emotioneel vaak,dat ik me afvraag,waar ze vandaan komen!? I er is veel stress bij mij,dat weet ik.
Zo kan ik gewoon zijn,en zomaar huilen…als dan toevallig mijn kinderen er zijn gebeurt dat ook zomaar! Vind dat zo niet leuk… laat maar lopen zeggen de kinderen dan! Kan dan ook vaak niet zomaar stoppen 🤷♀️zo erg!
Zo niet leuk!!!
An.
18-02-2024
Reactie:
Hey
An hier ook voor mijn gevoel zonder reden
Kan soms niet stoppen heel naar
An hier ook voor mijn gevoel zonder reden
Kan soms niet stoppen heel naar
Anoniem
18-02-2024
Reactie:
Anoniem
Nog even vragen…hebben jij of andere ook zo’n last van huilbuien? Zo emotioneel vaak,dat ik me afvraag,waar ze vandaan komen!? I er is veel stress bij mij,dat weet ik.
Zo kan ik gewoon zijn,en zomaar huilen…als dan toevallig mijn kinderen er zijn gebeurt dat ook zomaar! Vind dat zo niet leuk… laat maar lopen zeggen de kinderen dan! Kan dan ook vaak niet zomaar stoppen 🤷♀️zo erg!
Zo niet leuk!!!
Nog even vragen…hebben jij of andere ook zo’n last van huilbuien? Zo emotioneel vaak,dat ik me afvraag,waar ze vandaan komen!? I er is veel stress bij mij,dat weet ik.
Zo kan ik gewoon zijn,en zomaar huilen…als dan toevallig mijn kinderen er zijn gebeurt dat ook zomaar! Vind dat zo niet leuk… laat maar lopen zeggen de kinderen dan! Kan dan ook vaak niet zomaar stoppen 🤷♀️zo erg!
Zo niet leuk!!!
An.
19-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Toch weer een dag met veel draaien in je hoofd,lijkt wel kermis. Daarbij knikkende knieën,en angstig. Gespannen,Of er iets boven je hoofd hangt 🤷♀️….weer huilen !
Even naar bed s’middags gegaan,kon niet slapen,dus dan maar rusten. En gelijk piekeren, weer uitgegaan ! Word er zo moe van. Misschien toch naar 20 mg paroxetine? Weet het niet meer! Morgen even de Huisarts bellen!
Hoe gaat het bij jou? Ga je nog verhogen de citalopram?
Toch weer een dag met veel draaien in je hoofd,lijkt wel kermis. Daarbij knikkende knieën,en angstig. Gespannen,Of er iets boven je hoofd hangt 🤷♀️….weer huilen !
Even naar bed s’middags gegaan,kon niet slapen,dus dan maar rusten. En gelijk piekeren, weer uitgegaan ! Word er zo moe van. Misschien toch naar 20 mg paroxetine? Weet het niet meer! Morgen even de Huisarts bellen!
Hoe gaat het bij jou? Ga je nog verhogen de citalopram?
An.
19-02-2024
Reactie:
Hey an
Ik ben al aan het verhogen ja de bijwerkingen zijn niet ernstiger ofzo
Ik slik wel elke ochtend even tien miligram oxzazepam erbij
Me zelf het iets aangenamer maken
Ja dat duizelige blijft nog even
Kon ik maar een maand vooruit kijken
En jij ook hoe zouden we er dan bij zitten
Ik hoop in rustig vaar water
Ik ben al aan het verhogen ja de bijwerkingen zijn niet ernstiger ofzo
Ik slik wel elke ochtend even tien miligram oxzazepam erbij
Me zelf het iets aangenamer maken
Ja dat duizelige blijft nog even
Kon ik maar een maand vooruit kijken
En jij ook hoe zouden we er dan bij zitten
Ik hoop in rustig vaar water
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Gelukkig zijn de bijwerkingen niet zo heftig dan!
Met de oxazepan kun je het goed opvangen voor je dan! Goed zo!
Ik hoop dat we ons na 1 maand beter voelen qua angst ,en stress !🙏
Gelukkig zijn de bijwerkingen niet zo heftig dan!
Met de oxazepan kun je het goed opvangen voor je dan! Goed zo!
Ik hoop dat we ons na 1 maand beter voelen qua angst ,en stress !🙏
An.
19-02-2024
Reactie:
Hier ook een pittiger periode hoor. Hartkloppingen terug en ook dat ik er mee wakker schiet. Zweten, druk op m'n borst en die angst.
Op dat moment denk ik o dan liever alleen het onrustige en duizelige haha.
Herkennen jullie dat vanuit je slaap? Ik kamp dan ook echt wel met een angststoornis en vandaar de burnout klachten. Ik heb er flink in zitten werken afgelopen weken om er doorheen te gaan en minder bewogen. Beide lijken direct het effect te hebben.
Huilen o ja om alles! Maar laat het stromen laat het stromen. Moeder aarde is uitgedroogd en wat je binnenhouden verkalkt in je eigen lichaam 😄
Lekker huilen, naar die emoties en blijf lief voor jezelf. Het dient een doel en op een dag kijk je terug naar jezelf en zeg je potverdorie wat ben ik krachtig.
Zet em op allemaal
Op dat moment denk ik o dan liever alleen het onrustige en duizelige haha.
Herkennen jullie dat vanuit je slaap? Ik kamp dan ook echt wel met een angststoornis en vandaar de burnout klachten. Ik heb er flink in zitten werken afgelopen weken om er doorheen te gaan en minder bewogen. Beide lijken direct het effect te hebben.
Huilen o ja om alles! Maar laat het stromen laat het stromen. Moeder aarde is uitgedroogd en wat je binnenhouden verkalkt in je eigen lichaam 😄
Lekker huilen, naar die emoties en blijf lief voor jezelf. Het dient een doel en op een dag kijk je terug naar jezelf en zeg je potverdorie wat ben ik krachtig.
Zet em op allemaal
Natasja
20-02-2024
Reactie:
Hoi Natasja ,
Ja..ik herken het , geen druk op de borst gelukkig🤔
Maar de angst ,soms zweten,draaierig duizelig!
Wat bedoel Je met: flink in zitten werken? Wat doe je dan?
Huilen en moe is dagelijks bijna,en dus weer piekeren! Maar het lucht me ook op🤷♀️ dus..kan het ook niet zomaar stoppen.
Ik hoop die kracht nog te vinden! Zo moedeloos van.
Ja..ik herken het , geen druk op de borst gelukkig🤔
Maar de angst ,soms zweten,draaierig duizelig!
Wat bedoel Je met: flink in zitten werken? Wat doe je dan?
Huilen en moe is dagelijks bijna,en dus weer piekeren! Maar het lucht me ook op🤷♀️ dus..kan het ook niet zomaar stoppen.
Ik hoop die kracht nog te vinden! Zo moedeloos van.
An.
20-02-2024
Reactie:
Hi An,
Ik heb zoals hierboven gezegd therapie..daarmee werk ik onder andere aan de angst voor deze aanvallen en alle mentale en lichamelijke symptomen.
De druk op m'n borst heb ik uitgebreid laten onderzoeken en lijkt gelinkt aan chronische hyperventilatie en vastklemmen van m'n middenrif. Alleen is dat een hele opgave om daar elke keer weer in te vertrouwen
Ik heb zoals hierboven gezegd therapie..daarmee werk ik onder andere aan de angst voor deze aanvallen en alle mentale en lichamelijke symptomen.
De druk op m'n borst heb ik uitgebreid laten onderzoeken en lijkt gelinkt aan chronische hyperventilatie en vastklemmen van m'n middenrif. Alleen is dat een hele opgave om daar elke keer weer in te vertrouwen
Natasja
20-02-2024
Reactie:
Hoi Natasja
Goed dat je het hebt laten onderzoeken, vertrouwen in jezelf is ook vaak moeilijk. Herken dat zelf ook wel ! Angst,en stress hebben voor dingen is zo verschrikkelijk!
Goed dat je het hebt laten onderzoeken, vertrouwen in jezelf is ook vaak moeilijk. Herken dat zelf ook wel ! Angst,en stress hebben voor dingen is zo verschrikkelijk!
N.
21-02-2024
Reactie:
Hey an
Hoe is het vandaag ?
Hoe is het vandaag ?
Anoniem
21-02-2024
Reactie:
Hoi Natasja..had de verkeerde letters 🤷♀️
hier moest An. Ipv. N
Hoi anoniem
Hoe is het nu met je ? Gaat het met de verhoging?
Ik lees het wel ,!
hier moest An. Ipv. N
Hoi anoniem
Hoe is het nu met je ? Gaat het met de verhoging?
Ik lees het wel ,!
An.
21-02-2024
Reactie:
Het verhogen helpt wel iets
Nog wel steeds duizelig
En het weer werkt ook niet mee
Nog wel steeds duizelig
En het weer werkt ook niet mee
Anoniem
21-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Het zal ook niet gelijk helemaal werken denk ik, ,de verhoging. 🤔
En dat angstige en duizelig zijn ,is hier ook wel. Dan halve oxazepan. Hoe hou jij je dan bezig ?. Tv,lezen, of zo ?
En nee…het weer is het ook niet. Toch ga k wel met mijn hondje naar buiten,zo’n 15 minuten of zo !
Loop jij ook buiten of .?
Het zal ook niet gelijk helemaal werken denk ik, ,de verhoging. 🤔
En dat angstige en duizelig zijn ,is hier ook wel. Dan halve oxazepan. Hoe hou jij je dan bezig ?. Tv,lezen, of zo ?
En nee…het weer is het ook niet. Toch ga k wel met mijn hondje naar buiten,zo’n 15 minuten of zo !
Loop jij ook buiten of .?
An.
22-02-2024
Reactie:
Ik kom nog steeds weinig buiten zo duizelig
Toch merk ik van die verhoging wel verschil het extreem piekeren is er af
Ik lees wat kleur wat en zit veel in bad
Wat doe jij de hele dag
Toch merk ik van die verhoging wel verschil het extreem piekeren is er af
Ik lees wat kleur wat en zit veel in bad
Wat doe jij de hele dag
Anoniem
22-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Gelukkig maar dat je wat verschil voelt!
Duizelig omdat je je druk maakt en angstig nog bent?
Ik hoop voor je dat de Ad. / en of oxazepan Straks wat rust geeft ! En het trillen? Gaat dat beter ?
Ik lees,en doe diamant painting,spelletje op de i-pad ,tv,
Met de hond lopen…..etc. Hou me wel bezig, maar soms doe ik ook helemaal niks🤷♀️geen fut dan!
Gelukkig maar dat je wat verschil voelt!
Duizelig omdat je je druk maakt en angstig nog bent?
Ik hoop voor je dat de Ad. / en of oxazepan Straks wat rust geeft ! En het trillen? Gaat dat beter ?
Ik lees,en doe diamant painting,spelletje op de i-pad ,tv,
Met de hond lopen…..etc. Hou me wel bezig, maar soms doe ik ook helemaal niks🤷♀️geen fut dan!
An.
22-02-2024
Reactie:
Duizelige was bij mij echt een burn out symptoom bij overprikkeling
Ik merk dat ik met de verhoging echt wat rustiger wordt
Wel heel moe maar dat vind ook niet zo erg
Hoe gaat het bij jouw met de antidepresieva?
Ik merk dat ik met de verhoging echt wat rustiger wordt
Wel heel moe maar dat vind ook niet zo erg
Hoe gaat het bij jouw met de antidepresieva?
Anoniem
24-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Mooi dat het wat rustiger word! Door de Ad. Kun je ook moe zijn,tenminste bij mij dan !
Bij mij doet het ook wel wat,wat rustiger…
Soms even dat het me aanvliegt,en kermis in me hoofd, ff een huilbui, zomaar, en nog niet veel zin in iets. Dagelijkse dingen wel,maar ja is ook maar 10 mg ! Als ik me maar kan staande houden ! En als het maar niet te druk is met mensen,gaat het wel !
Hoeveel heb je nu verhoogd? En de angst ?
Mooi dat het wat rustiger word! Door de Ad. Kun je ook moe zijn,tenminste bij mij dan !
Bij mij doet het ook wel wat,wat rustiger…
Soms even dat het me aanvliegt,en kermis in me hoofd, ff een huilbui, zomaar, en nog niet veel zin in iets. Dagelijkse dingen wel,maar ja is ook maar 10 mg ! Als ik me maar kan staande houden ! En als het maar niet te druk is met mensen,gaat het wel !
Hoeveel heb je nu verhoogd? En de angst ?
An.
24-02-2024
Reactie:
Ik zit nu op 20 miligram nog steeds een lage dosis en dat hou ok zo
Mijn angst is nu eigenlijk zo goed als weg
Mijn angst is nu eigenlijk zo goed als weg
Anoniem
24-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Dat is goed dan,gelukkig maar dat het wat beter gaat.
Ook niet meer duizelig ? En je gaat nu weer naar buiten toch? Ook geen oxazepan meer ? Huilbui ?
Soms toch nog even 5 mg, maar dat is maar 1x per dag, als het me echt aanvliegt,en ff kleine huilbui heb.🤷♀️zo lopen de tranen, en zo weer weg !
Vind het heel wat zo’n burn-out !! Pfff
Dat is goed dan,gelukkig maar dat het wat beter gaat.
Ook niet meer duizelig ? En je gaat nu weer naar buiten toch? Ook geen oxazepan meer ? Huilbui ?
Soms toch nog even 5 mg, maar dat is maar 1x per dag, als het me echt aanvliegt,en ff kleine huilbui heb.🤷♀️zo lopen de tranen, en zo weer weg !
Vind het heel wat zo’n burn-out !! Pfff
An.
25-02-2024
Reactie:
Hey
An kom ook weer buiten soms nog wel wat duizelig
Hier ook nog af en toe een oxzazepam
Een burn out is echt heftig ja
Heb dat heel erg onderschat
Hoe staat het met de huizen ?
An kom ook weer buiten soms nog wel wat duizelig
Hier ook nog af en toe een oxzazepam
Een burn out is echt heftig ja
Heb dat heel erg onderschat
Hoe staat het met de huizen ?
Anoniem
25-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Buiten zijn is goed voor ons ! Gaat niet altijd even goed, maar we doen het toch! Duizelig ook als ik ff zo’n angstgevoel krijg ,en dan halve oxazepan 🤷♀️
En de huizen is ook wat , zoveel stress daarvan. Of heeel klein of te groot ,wat een uitdaging…pfff ben maar alleen met me hondje,maar niet bij iedereen mag een hond bij.
Nou…ik doe me hondje niet weg ! Heb ik zoveel steun aan !
En als ik erover na denk ,komt gelijk d verschrikkelijke hoofdpijn en huilbui, dus…..heftig !!
Buiten zijn is goed voor ons ! Gaat niet altijd even goed, maar we doen het toch! Duizelig ook als ik ff zo’n angstgevoel krijg ,en dan halve oxazepan 🤷♀️
En de huizen is ook wat , zoveel stress daarvan. Of heeel klein of te groot ,wat een uitdaging…pfff ben maar alleen met me hondje,maar niet bij iedereen mag een hond bij.
Nou…ik doe me hondje niet weg ! Heb ik zoveel steun aan !
En als ik erover na denk ,komt gelijk d verschrikkelijke hoofdpijn en huilbui, dus…..heftig !!
An.
26-02-2024
Reactie:
Aaah. Bah ging de zon maar beetje schijnen hé
Vandaag ook een mindere dag wazig in me hoofd
Ik zou me hond ook nooit weg doen hoor
Dus begrijp je helemaal
Hou je taai 💪
Vandaag ook een mindere dag wazig in me hoofd
Ik zou me hond ook nooit weg doen hoor
Dus begrijp je helemaal
Hou je taai 💪
Anoniem
26-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Door de Ad. Gaat het wat beter…maar de mindere dagen zullen blijven denk ik. En dat is ook niet erg .
Maar zoals nu weer ff trillen en duizelig omdat je toch weer de stress voelt. En dat wazige heb ik ook nog wel. Misschien ook wel omdat er van alles door me hoofd gaat!
Ooit is het beter/ over🙏
Door de Ad. Gaat het wat beter…maar de mindere dagen zullen blijven denk ik. En dat is ook niet erg .
Maar zoals nu weer ff trillen en duizelig omdat je toch weer de stress voelt. En dat wazige heb ik ook nog wel. Misschien ook wel omdat er van alles door me hoofd gaat!
Ooit is het beter/ over🙏
An.
27-02-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Hoe gaat het nu ? Nog duizelig ? En angstig ? Of valt het mee ? Ik hoop dat het beter is / gaat !
Ik ga kijken voor een klein huis kijken🤔 hoop dat het wat word,!
Maar door alle stress ,draaierig,en slappe benen. Huilen soms, ….en weer door. Valt niet mee. Dit alles door stress ,
Nooit gedacht….
Hoe gaat het nu ? Nog duizelig ? En angstig ? Of valt het mee ? Ik hoop dat het beter is / gaat !
Ik ga kijken voor een klein huis kijken🤔 hoop dat het wat word,!
Maar door alle stress ,draaierig,en slappe benen. Huilen soms, ….en weer door. Valt niet mee. Dit alles door stress ,
Nooit gedacht….
An.
02-03-2024
Reactie:
Hey an
Wat enorm stress vol
Hier ook wat mindere dagen
Net geprobeerd buiten te lopen maar me benen lijken wel elastiek
Hoop dat je huisje bevalt 💪
Wat enorm stress vol
Hier ook wat mindere dagen
Net geprobeerd buiten te lopen maar me benen lijken wel elastiek
Hoop dat je huisje bevalt 💪
Anoniem
02-03-2024
Reactie:
@anoniempje. Herkenbaar wat je schrijft. Door alle lichamelijke klachten heb ik helaas ook angsten ontwikkelt. Vooral angst voor de ergste lichamelijke dingen. Ze noemen het ook wel hypochondrie. Volg jij bepaalde therapie? Ik heb al zoveel geprobeerd, maar kom er maar niet uit. Zo heb ik ziekenhuis onderzoek gehad/cardiologie, kinelogie therapie, osteopaat, orthomoleculaire therapeut, hypnotherapie, yoga, meditatie, wandelen, alleen maar leuke dingen doen, etc. Zit zelf 6 maanden in overspannenheid. Denken jullie dat ik het tijd moet geven of wel echt aan de slag mag met een psycholoog?
Klachten die ik ervaar:
- Hartkloppingen
- Druk en steken borst
- Keelpijn, druk op keel, samengeknepen gevoel
- Opgejaagd gevoel
Sterkte iedereen met jullie herstel!
Klachten die ik ervaar:
- Hartkloppingen
- Druk en steken borst
- Keelpijn, druk op keel, samengeknepen gevoel
- Opgejaagd gevoel
Sterkte iedereen met jullie herstel!
Amber
03-03-2024
Reactie:
Hey amber
Wat jij beschrijft heb ik ook allemaal
Nu weer met dat ik amper kan lopen
Het heeft gewoon allemaal tijd nodig
Wat jij beschrijft heb ik ook allemaal
Nu weer met dat ik amper kan lopen
Het heeft gewoon allemaal tijd nodig
Anoniem
03-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Zorgd voor heel veel stress….en angst…. Alleen wonen…maar ja. Dus de elastieke benen ook regelmatig,en duizelig.angstig dan. Halve oxazepan,en dan neemt het wat af. Bah…soms een sigaretje..helpt me ook ! 🤷♀️
Toch heb je het weer geprobeerd! Om te lopen ! Goed zo.
@amber herken er heel veel van. Hypochondrie hier ook,
En denken:wat is dit ,oh jee, ik heb dit of dat!
Alles heeft tijd nodig, maar ja…je wil je zo graag beter voelen,en gewoon geen druk hoofd willen,en allerlei gedachten door je hoofd hebben. Lijkt wel kermis.daarom heb ik ook nog regelmatig huilbuien door de stress !
Echt niet leuk zo, maar ja…we moeten door gaan!
Schrijven hier doet me ook goed!
Zorgd voor heel veel stress….en angst…. Alleen wonen…maar ja. Dus de elastieke benen ook regelmatig,en duizelig.angstig dan. Halve oxazepan,en dan neemt het wat af. Bah…soms een sigaretje..helpt me ook ! 🤷♀️
Toch heb je het weer geprobeerd! Om te lopen ! Goed zo.
@amber herken er heel veel van. Hypochondrie hier ook,
En denken:wat is dit ,oh jee, ik heb dit of dat!
Alles heeft tijd nodig, maar ja…je wil je zo graag beter voelen,en gewoon geen druk hoofd willen,en allerlei gedachten door je hoofd hebben. Lijkt wel kermis.daarom heb ik ook nog regelmatig huilbuien door de stress !
Echt niet leuk zo, maar ja…we moeten door gaan!
Schrijven hier doet me ook goed!
An.
03-03-2024
Reactie:
Die kermis in je hoofd is slopend
Ik ben ook weer gaan roken en het bevalt me prima
Ik ben ook weer gaan roken en het bevalt me prima
Anoniem
03-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Als ik afgeleid ben, is het wat minder druk in me hoofd, maar kan niet 24 uur bezig zijn toch. Zo’n 5 sigaretten geeft me ff wat rust . Is niet anders. En jij ?
Vanmorgen ook weer ff de onrust en draaierig,je weet nooit wat voor dag het word, tot je wakker bent en het gelijk aanvoelt ! Zeurende Hoofdpijn door alles ! Bah….
Wat doe jij dan op zo’n dag?
Als ik afgeleid ben, is het wat minder druk in me hoofd, maar kan niet 24 uur bezig zijn toch. Zo’n 5 sigaretten geeft me ff wat rust . Is niet anders. En jij ?
Vanmorgen ook weer ff de onrust en draaierig,je weet nooit wat voor dag het word, tot je wakker bent en het gelijk aanvoelt ! Zeurende Hoofdpijn door alles ! Bah….
Wat doe jij dan op zo’n dag?
An
04-03-2024
Reactie:
Hoi anoniempje
Hoe gaat het nu . ?
geen dag hetzelfde hier…merk aan mezelf dat ik nog niet veel stress kan hebben. Bij alles wat ik voel in me lijf ,denk ik dat het K. Is ! Je hoort het zoveel…..pff en als je dan al onrustige dag, wat angstig slappe benen ,bent…nou….dan gaat het draaien in me hoofd. Hypochondrie en mezelf geruststellen. Bah…ik lees het wel van anderen ook !
Gelukkig doet de Ad. Ook wel wat.ben wat rustiger,maar anderzijds is er stress….pfff herkenbaar?
Hoe gaat het nu . ?
geen dag hetzelfde hier…merk aan mezelf dat ik nog niet veel stress kan hebben. Bij alles wat ik voel in me lijf ,denk ik dat het K. Is ! Je hoort het zoveel…..pff en als je dan al onrustige dag, wat angstig slappe benen ,bent…nou….dan gaat het draaien in me hoofd. Hypochondrie en mezelf geruststellen. Bah…ik lees het wel van anderen ook !
Gelukkig doet de Ad. Ook wel wat.ben wat rustiger,maar anderzijds is er stress….pfff herkenbaar?
An.
07-03-2024
Reactie:
Hoi An.
Dat is zo zo herkenbaar. Ik heb op dit moment erg last van een dof hoofd alsof ik elke moment neerval ofzo. Voor mijn gevoel ook moeite met kijken, heel raar want ik zie alles gewoon. Verder dood en dood moe, slappe enge benen, raar hoofd. Ook ik denk bij elk pijntje aan K. Vreselijk is het. Ben ook afwezig en ook duizelig met vlagen. Heb soms ook nog paniekaanvallen deze worden wel steeds minder heftig maar alsnog zijn ze vreselijk. Elke dag die strijd hoe het zal gaan wat zal ik nu weer voelen. Herken jij dit?
Dat is zo zo herkenbaar. Ik heb op dit moment erg last van een dof hoofd alsof ik elke moment neerval ofzo. Voor mijn gevoel ook moeite met kijken, heel raar want ik zie alles gewoon. Verder dood en dood moe, slappe enge benen, raar hoofd. Ook ik denk bij elk pijntje aan K. Vreselijk is het. Ben ook afwezig en ook duizelig met vlagen. Heb soms ook nog paniekaanvallen deze worden wel steeds minder heftig maar alsnog zijn ze vreselijk. Elke dag die strijd hoe het zal gaan wat zal ik nu weer voelen. Herken jij dit?
Lieke
07-03-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Slappe benen en duizelig van stress ook hier,omdat er veel
Dingen nog spelen ! Soms paniekgevoel,droge mond dan,wazig zien….🤷♀️
Zeker…die strijd is echt k.t., omdat ik het ook al heb meegemaakt.! Het gaat nu goed,maar iedere controle is zo angstig! Morgen weer controle…
En de a.d. doet ook wel wat ,nu al 6 weken. Heb jij ook antidepressiva?
Slappe benen en duizelig van stress ook hier,omdat er veel
Dingen nog spelen ! Soms paniekgevoel,droge mond dan,wazig zien….🤷♀️
Zeker…die strijd is echt k.t., omdat ik het ook al heb meegemaakt.! Het gaat nu goed,maar iedere controle is zo angstig! Morgen weer controle…
En de a.d. doet ook wel wat ,nu al 6 weken. Heb jij ook antidepressiva?
An.
07-03-2024
Reactie:
Hoi An,
Het is echt vreselijk voor je gevoel heb je gewoon een erge ziekte waardoor je lichaam zo doet. Maar ja mijn nuchtere verstand zegt dat weer je heb het al vorig jaar augustus en het is nky steeds hetzelfde en wordt niet erger. Heb betere dagen en kan al wat meer dingen. Maar ja je kan dat gewoon niet denken als je je k.t boel. Nu ook heb gewoon een raar dof hoofd ben erg moe en voel me gewoon rot in me vel.
Heb jij ook vaak dat het in de avond beter gaat?
Nee ik heb geen antidepressiva. Heb nog helemaal geen medicijnen.
Het is echt vreselijk voor je gevoel heb je gewoon een erge ziekte waardoor je lichaam zo doet. Maar ja mijn nuchtere verstand zegt dat weer je heb het al vorig jaar augustus en het is nky steeds hetzelfde en wordt niet erger. Heb betere dagen en kan al wat meer dingen. Maar ja je kan dat gewoon niet denken als je je k.t boel. Nu ook heb gewoon een raar dof hoofd ben erg moe en voel me gewoon rot in me vel.
Heb jij ook vaak dat het in de avond beter gaat?
Nee ik heb geen antidepressiva. Heb nog helemaal geen medicijnen.
Lieke
08-03-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Als je je zo rot voelt,kun je ook niet niks hebben! Dat merk ik ook wel, angstig ,onrust,..etc.
Dat doffe gevoel heb ik niet,maar moe en niet veel fut🤷♀️
En idd. Is het in de loop van de avond iets beter ! Hoe dat kan weet ik niet ?! Snap jij dat?
En goed dat je geen A.d. nodig hebt !
Maar dit geeft mij voor nu iets meer rust in me hoofd! De andere dingen zijn er ook wel,maar voelt net iets beter ! Dus ach….is niet anders!
Als je je zo rot voelt,kun je ook niet niks hebben! Dat merk ik ook wel, angstig ,onrust,..etc.
Dat doffe gevoel heb ik niet,maar moe en niet veel fut🤷♀️
En idd. Is het in de loop van de avond iets beter ! Hoe dat kan weet ik niet ?! Snap jij dat?
En goed dat je geen A.d. nodig hebt !
Maar dit geeft mij voor nu iets meer rust in me hoofd! De andere dingen zijn er ook wel,maar voelt net iets beter ! Dus ach….is niet anders!
An.
08-03-2024
Reactie:
Klopt precies wat je omschrijft de wereld voelt op dat moment gewoon eng en angstig Dat gevoel in mijn hoofd is eigenlijk wat jij omschrijft dat angstige en onrustige gevoel alsof alles klapt en elk moment je lampje uitgaat.
Moe is ook heel herkenbaar dood en dood moe.
Ik weet het ook niet waardoor het in de loop van de avond beter gaat. Misschien komt het omdat we dan de dag hebben gehad en je nergens tegen op hoeft te hikken ofzo.
Mocht in a.d. nodig hebben maakt het mij ook niet uit hoor. Weet je als je het nodig heb heb je het nodig wat maakt het uit. Als we maar weer de oude worden.
Moe is ook heel herkenbaar dood en dood moe.
Ik weet het ook niet waardoor het in de loop van de avond beter gaat. Misschien komt het omdat we dan de dag hebben gehad en je nergens tegen op hoeft te hikken ofzo.
Mocht in a.d. nodig hebben maakt het mij ook niet uit hoor. Weet je als je het nodig heb heb je het nodig wat maakt het uit. Als we maar weer de oude worden.
Lieke
08-03-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Gelukkig was de controle weer goed, longen, over 4 maanden weer controle,met scan en bloed prikken!
Vandaag gewoon weer huildag ,en nergens zin in. B.o. / / overspannen zijn….wat erg ! Alles is teveel ,slaat helemaal nergens op! En jij ?
Gelukkig was de controle weer goed, longen, over 4 maanden weer controle,met scan en bloed prikken!
Vandaag gewoon weer huildag ,en nergens zin in. B.o. / / overspannen zijn….wat erg ! Alles is teveel ,slaat helemaal nergens op! En jij ?
An.
09-03-2024
Reactie:
Hoi anoniempje ,Natasja ,Corrine
Hoe gaat het met jullie ?
Hier schiet het nog niet op..afspraak voor huisje te kijken,maar moet nog horen wanneer🤷♀️ dus weer spanning !
Heb de A.d. 10 mg paroxetine en het neemt niet alles weg,dus soms hier ook wel angstig en huilen nog daarbij! Ook voel ik het gewoon aankomen die huilbuien! Zo raar!
Soms ook weer druk zijn in/ met je hoofd,van alles door je hoofd. Blijft maar draaien. Duizelig door de stress denk ik.
Zomaar huilbui ,en moe. Soms even tussen de middag in de stoel ogen dichtdoen. Herkennen jullie dat ook?
Kan niet zeggen dat ik te druk ben met iets, maar dan gapen en dus ff de ogen dicht doen.🤔
Hoe gaat het met jullie ?
Hier schiet het nog niet op..afspraak voor huisje te kijken,maar moet nog horen wanneer🤷♀️ dus weer spanning !
Heb de A.d. 10 mg paroxetine en het neemt niet alles weg,dus soms hier ook wel angstig en huilen nog daarbij! Ook voel ik het gewoon aankomen die huilbuien! Zo raar!
Soms ook weer druk zijn in/ met je hoofd,van alles door je hoofd. Blijft maar draaien. Duizelig door de stress denk ik.
Zomaar huilbui ,en moe. Soms even tussen de middag in de stoel ogen dichtdoen. Herkennen jullie dat ook?
Kan niet zeggen dat ik te druk ben met iets, maar dan gapen en dus ff de ogen dicht doen.🤔
An.
11-03-2024
Reactie:
Hoi An.
Het gaat niet veel beter. Heb veel last van klachten zoals druk op de ogen, hartkloppingen, duizelig, moeheid, rare wereld, slappe benen, verdrietig, niks zien zitten, dof hoofd enz enz. Dit beperkt mij in mijn dagelijks leven. Alles is een berg. Wel heb ik wat minder paniek. En als ik het heb is het korter. Ik leef voor mijn gevoel echt enkel in het moment kan geen 2 sec vooruit kijken.
Het gaat niet veel beter. Heb veel last van klachten zoals druk op de ogen, hartkloppingen, duizelig, moeheid, rare wereld, slappe benen, verdrietig, niks zien zitten, dof hoofd enz enz. Dit beperkt mij in mijn dagelijks leven. Alles is een berg. Wel heb ik wat minder paniek. En als ik het heb is het korter. Ik leef voor mijn gevoel echt enkel in het moment kan geen 2 sec vooruit kijken.
Anoniempje
11-03-2024
Reactie:
Misschien ook eens leuk om te laten weten dat ik sinds vrijdag weer dagen heb ervaren waarin mijn lichaam bijna helemaal tot rust heb voelen komen.
Vandaag ook gewerkt zonder al te veel spanningsklachten.
Ik ben me bewust van dat het ups en downs kunnen zijn, maar dit zijn de dagen om dankbaar voor te zijn
Dus hopelijk een hart onder de riem zodat jullie er ook in blijven geloven!
Vandaag ook gewerkt zonder al te veel spanningsklachten.
Ik ben me bewust van dat het ups en downs kunnen zijn, maar dit zijn de dagen om dankbaar voor te zijn
Dus hopelijk een hart onder de riem zodat jullie er ook in blijven geloven!
Natasja
11-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniempje
Heb je de A.d. weer iets verhoogd? Ik dacht dat je daarmee bezig was,of heb ik dat mis?
Weet precies watje voelt,hier is dat ook zo. Heb soms wel een halve oxazepan 5 mg, dat is net ff dat het me helpt ! En echte paniek is er ook niet ,maar dan hartkloppingen door de stress ! Heb over 1 maand ander huisje, moet dan alleen wonen,ben altijd met me man geweest 35 jar ! ,en die is me nu 1,5 jaar weggevallen. Dus best pittig en beren op de weg over alles! Duizelig soms en het niet kunnen overzien maakt het wel lastig. Dus heel veel tranen , en dat lucht ook ff op.
Gelukkig heb ik mijn kinderen nog,maar ook die hebben een eigen leven,en wil ze ook niet teveel belasten. Heb nog wel mijn kleine hondje,gelukkig ! Heb ook niet/ geen vriendinnen of zo! Hebben altijd gewerkt en er ook nooit bij stilgestaan dat je alleen komt te staan!🤷♀️ ben 66 jaar nu,
het is gewoon teveel allemaal! ,maar ik zal wel moeten!
Komt het ooit goed ? Dat ik wat rust heb? Dat denk ik dan!
Maar ook jij komt er wel wel…alleen duurt het wel lang ! Bah…ook ik lees hier vaak en weet dat ik niet alleen ben !
Heb je hobby’s? Ik zie je bericht graag tegemoet !
@ Natasja dat is ook een mooi bericht,en ik hoop op niet teveel ups en downs! Voor jou. Daar hou ik me ook aan vast ,dat het met tijd wat beter wordt. !
Heb je de A.d. weer iets verhoogd? Ik dacht dat je daarmee bezig was,of heb ik dat mis?
Weet precies watje voelt,hier is dat ook zo. Heb soms wel een halve oxazepan 5 mg, dat is net ff dat het me helpt ! En echte paniek is er ook niet ,maar dan hartkloppingen door de stress ! Heb over 1 maand ander huisje, moet dan alleen wonen,ben altijd met me man geweest 35 jar ! ,en die is me nu 1,5 jaar weggevallen. Dus best pittig en beren op de weg over alles! Duizelig soms en het niet kunnen overzien maakt het wel lastig. Dus heel veel tranen , en dat lucht ook ff op.
Gelukkig heb ik mijn kinderen nog,maar ook die hebben een eigen leven,en wil ze ook niet teveel belasten. Heb nog wel mijn kleine hondje,gelukkig ! Heb ook niet/ geen vriendinnen of zo! Hebben altijd gewerkt en er ook nooit bij stilgestaan dat je alleen komt te staan!🤷♀️ ben 66 jaar nu,
het is gewoon teveel allemaal! ,maar ik zal wel moeten!
Komt het ooit goed ? Dat ik wat rust heb? Dat denk ik dan!
Maar ook jij komt er wel wel…alleen duurt het wel lang ! Bah…ook ik lees hier vaak en weet dat ik niet alleen ben !
Heb je hobby’s? Ik zie je bericht graag tegemoet !
@ Natasja dat is ook een mooi bericht,en ik hoop op niet teveel ups en downs! Voor jou. Daar hou ik me ook aan vast ,dat het met tijd wat beter wordt. !
An.
12-03-2024
Reactie:
Het hoort er allemaal bij en HET GAAT OVER!! Probeer dat vast te houden, op te schrijven en op je koelkast te plakken als dagelijkse reminder. Maar het is zwaar, ik weet het! Maar jij kunt dit, je bent sterker dan je denkt!
Nathalie
15-03-2024
Reactie:
Hey an
Tijdje stil geweest
Hoe is het nu met jou?
Is het gelukt met je huis
Hier is het echt op en neer duizelig angstig niet op me benen kunnen staan
Soms lukt een stukje buiten wandelen
Maar jeetje wat duurt het allemaal lang
Tijdje stil geweest
Hoe is het nu met jou?
Is het gelukt met je huis
Hier is het echt op en neer duizelig angstig niet op me benen kunnen staan
Soms lukt een stukje buiten wandelen
Maar jeetje wat duurt het allemaal lang
Anoniem
19-03-2024
Reactie:
@ Nathalie
Daar hou ik me maar aan vast dan🤔, reminder op de koelkast is een goede tip. Maar oh….wat heftig .soms laat ik de moed zakken…maar….onkruid vergaat niet ,zei mijn moeder altijd. En dat klopt !! Doorgaan met adem halen💪🏼
En regelmatig een huilbui.
@ Anoniem
Ja het huisje is gelukt ! Over 6 weken erin. Wel blij mee, maar de andere kant is ; alleen wonen,angstig dan, .
Zo dubbel 🙈 zie er best tegenop🤷♀️ kinderen helpen gelukkig wel, maar daarbij zo duizelig en stressig omdat alles door je hoofd gaat! Trillende benen . Beslissingen,welke bank of laminaat etc…..pffff wordt er zo moe van!
Heb je wel iets van hobby’s of vriendinnen? Of kennissen? Waar je even een stukje mee kan lopen buiten ? Of hondje? Zou willen dat we in de buurt woonden…hadden we elkaar kunnen helpen, 🤷♀️ heb je de Ad. Nog . En oxazepan? Hou vol !
1x per dag neem ik 1 halve , als het echt niet wil,dan 2x halve ! Weet precies wat het is…..lange weg te gaan lijkt het wel , en soms een lichtpunt , maar nog niet veel !
Ik hoop je weer snel te lezen !
Daar hou ik me maar aan vast dan🤔, reminder op de koelkast is een goede tip. Maar oh….wat heftig .soms laat ik de moed zakken…maar….onkruid vergaat niet ,zei mijn moeder altijd. En dat klopt !! Doorgaan met adem halen💪🏼
En regelmatig een huilbui.
@ Anoniem
Ja het huisje is gelukt ! Over 6 weken erin. Wel blij mee, maar de andere kant is ; alleen wonen,angstig dan, .
Zo dubbel 🙈 zie er best tegenop🤷♀️ kinderen helpen gelukkig wel, maar daarbij zo duizelig en stressig omdat alles door je hoofd gaat! Trillende benen . Beslissingen,welke bank of laminaat etc…..pffff wordt er zo moe van!
Heb je wel iets van hobby’s of vriendinnen? Of kennissen? Waar je even een stukje mee kan lopen buiten ? Of hondje? Zou willen dat we in de buurt woonden…hadden we elkaar kunnen helpen, 🤷♀️ heb je de Ad. Nog . En oxazepan? Hou vol !
1x per dag neem ik 1 halve , als het echt niet wil,dan 2x halve ! Weet precies wat het is…..lange weg te gaan lijkt het wel , en soms een lichtpunt , maar nog niet veel !
Ik hoop je weer snel te lezen !
An
19-03-2024
Reactie:
Hey an
Wat fijn een huisje maar wat moeilijk
Al die beslissingen
Ik heb zeker vriendinnen maar iedereen werk fulltime deed ik ook altijd 🙈
Ik zit nu 4.5 weken op citralopram 20 mg volgens de arts kan je er nog weinig van zeggen
Ik slik nu nog maar een halve oxzazepam
Ik slikte het ruim 8 weken 10 mg per dag
Volgens de arts verslaafd
In de middag ben ik vaak raar in me hoofd soort eng afwezig daar naast lijkt het of ik nooit rust in me hoofd heb
We moeten het er maar even mee doen
Ooit komt het goed
Zou fijn zijn als we in de buurt woonden
Konden we stukje lopen
Wat fijn een huisje maar wat moeilijk
Al die beslissingen
Ik heb zeker vriendinnen maar iedereen werk fulltime deed ik ook altijd 🙈
Ik zit nu 4.5 weken op citralopram 20 mg volgens de arts kan je er nog weinig van zeggen
Ik slik nu nog maar een halve oxzazepam
Ik slikte het ruim 8 weken 10 mg per dag
Volgens de arts verslaafd
In de middag ben ik vaak raar in me hoofd soort eng afwezig daar naast lijkt het of ik nooit rust in me hoofd heb
We moeten het er maar even mee doen
Ooit komt het goed
Zou fijn zijn als we in de buurt woonden
Konden we stukje lopen
Anoniem
21-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Ja het is heel veel,mede ook omdat ik straks alleen ben.en geen aanspraak heb dan. Vind het wel eng, dus vandaar zomaar weer huilen .hoofdpijn en duizelig of zo🤷♀️heel veel in me hoofd malen! Niet echte paniek,maar wel idd. Dat vele huilen,dat kreeg ik ook door de overgang ,was ook heel zwaar! Opvliegers en zo is wel minder. Dan had ik nog liever de rest,maar dat huilen….pfff ! Ik lees en hoor ook niet zo vaak daarvan!
Ik weet ook niet waarom ik dan zoveel huil,ik weet natuurlijk wel dat het de laatste 2 jaar alleen ellende was ,en nog is, maar oh…zo gevoelig ! Voor alles. Bij de hororskoop ben ik een vis,dus ja ,houd niet van verandering ,ben een gewoontedier ,zeggen ze !🤷♀️bij iets van stress gelijk😰 zo erg! Wat moet ik ermee doen,heb al zoals je weet Ad. En het gaat wel, ik kan me staande houden zeg maar !
De Ad. Zeiden ze tegen mij dat het zeker wel 6-8 weken duurt, voor je het voelt minderen. Rust in me hoofd heb ik ook niet,dus herken het wel. Daarom neem ik dan halve oxazepan,dan is heet minder of ff weg ! Wat minder gespannen zou ook leuk zijn,pijn achter in je nek en hoofdpijn door de stress.
Ooit…als alles een plek heb….🙈 bah…
Ja het is heel veel,mede ook omdat ik straks alleen ben.en geen aanspraak heb dan. Vind het wel eng, dus vandaar zomaar weer huilen .hoofdpijn en duizelig of zo🤷♀️heel veel in me hoofd malen! Niet echte paniek,maar wel idd. Dat vele huilen,dat kreeg ik ook door de overgang ,was ook heel zwaar! Opvliegers en zo is wel minder. Dan had ik nog liever de rest,maar dat huilen….pfff ! Ik lees en hoor ook niet zo vaak daarvan!
Ik weet ook niet waarom ik dan zoveel huil,ik weet natuurlijk wel dat het de laatste 2 jaar alleen ellende was ,en nog is, maar oh…zo gevoelig ! Voor alles. Bij de hororskoop ben ik een vis,dus ja ,houd niet van verandering ,ben een gewoontedier ,zeggen ze !🤷♀️bij iets van stress gelijk😰 zo erg! Wat moet ik ermee doen,heb al zoals je weet Ad. En het gaat wel, ik kan me staande houden zeg maar !
De Ad. Zeiden ze tegen mij dat het zeker wel 6-8 weken duurt, voor je het voelt minderen. Rust in me hoofd heb ik ook niet,dus herken het wel. Daarom neem ik dan halve oxazepan,dan is heet minder of ff weg ! Wat minder gespannen zou ook leuk zijn,pijn achter in je nek en hoofdpijn door de stress.
Ooit…als alles een plek heb….🙈 bah…
An.
23-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Hoe gaat het nu .? Wat beter hoop ik !
Hier is het niet echt geweldig….
Om gek van te worden. Heb bloedonderzoek gehad,en was allemaal goed ! Gelukkig🙏
Maar waarom voel ik me dan zo k.t ? Mistig in me hoofd,huilen om alles. Slappe benen, soms draaierig of duizelig,kan het niet echt benoemen. Alles is teveel, liefst niks doen, of geen fut voor,moe, dit alles ook tegen de h.a. Gezegd,en hij zei dat ik gewoon teveel nog aan me hoofd heb. Nog zoveel verwerken! Zeker al 2 jaar o.a. Man Overleden.
10 mg paroxetine nu 2 maanden,is niet veel ,maar 20 mg was te veel naar mijn idee,dus 10 mg.
Straks ook weer verhuizen,ontzettend tegenop zien, alleen wonen,…..houd het nu nooit op? Als je 1x boe zegt,huil ik gelijk. Wil me zo niet voelen.🙈. Kan ook niet meer stoppen met huilen .? En daarna doodmoe zijn, toch lucht het op🤷♀️
Eerder emdr, gehad,voor o.a, trauma verwerking ,en moeilijke situatie omdat ik in dit huis niet kon aarden.nu straks een klein huisje,maar oh….zoveel stress. Soms halve oxazepan,helpt even. Ben ik hier de enige in? Gewoon eng ,mijn hersenen willen/ kunnen niet veel meer hebben! Teveel stress, en het gaat allemaal langs me heen 😥.
Moest het ff kwijt,!
Hoe doen jij/ jullie het allemaal.?
Hoe gaat het nu .? Wat beter hoop ik !
Hier is het niet echt geweldig….
Om gek van te worden. Heb bloedonderzoek gehad,en was allemaal goed ! Gelukkig🙏
Maar waarom voel ik me dan zo k.t ? Mistig in me hoofd,huilen om alles. Slappe benen, soms draaierig of duizelig,kan het niet echt benoemen. Alles is teveel, liefst niks doen, of geen fut voor,moe, dit alles ook tegen de h.a. Gezegd,en hij zei dat ik gewoon teveel nog aan me hoofd heb. Nog zoveel verwerken! Zeker al 2 jaar o.a. Man Overleden.
10 mg paroxetine nu 2 maanden,is niet veel ,maar 20 mg was te veel naar mijn idee,dus 10 mg.
Straks ook weer verhuizen,ontzettend tegenop zien, alleen wonen,…..houd het nu nooit op? Als je 1x boe zegt,huil ik gelijk. Wil me zo niet voelen.🙈. Kan ook niet meer stoppen met huilen .? En daarna doodmoe zijn, toch lucht het op🤷♀️
Eerder emdr, gehad,voor o.a, trauma verwerking ,en moeilijke situatie omdat ik in dit huis niet kon aarden.nu straks een klein huisje,maar oh….zoveel stress. Soms halve oxazepan,helpt even. Ben ik hier de enige in? Gewoon eng ,mijn hersenen willen/ kunnen niet veel meer hebben! Teveel stress, en het gaat allemaal langs me heen 😥.
Moest het ff kwijt,!
Hoe doen jij/ jullie het allemaal.?
An.
26-03-2024
Reactie:
Hey an
Is allemaal herkenbaar hoor ben ook soort uitgeput maar slapen ho maar
Ooit moet toch beter worden
?
Hoe is het met de rest
Is allemaal herkenbaar hoor ben ook soort uitgeput maar slapen ho maar
Ooit moet toch beter worden
?
Hoe is het met de rest
Anoniem
27-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem ,ook niet geweldig dus?
Zoals ik al schreef hierboven…k.t.
Nu heel veel huilen…denk doordat het nu dichtbij komt ,de verhuizing,alleen zijn, nergens zin in !
Zoals ik al schreef hierboven…k.t.
Nu heel veel huilen…denk doordat het nu dichtbij komt ,de verhuizing,alleen zijn, nergens zin in !
An.
27-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Hoe gaat het nu .? Weet nooit of ik de goede heb ?
Anoniempje of ?
Door al het regelen met huis etc.,angst / stress voor alleen zijn , veranderingen, (ben ik nooit goed in) vaak duizelig en huilen om alles . Lijkt wel of ik over alles moet huilen.
Zijn er meer die wel elke dag huilen ? Ik lees daar niet zoveel over ? Vind het zo erg 🤷♀️😢
Alles is teveel…en er moet nog zoveel !! Pffff
Komt het wel weer goed ?🙈
Hoe gaat het nu .? Weet nooit of ik de goede heb ?
Anoniempje of ?
Door al het regelen met huis etc.,angst / stress voor alleen zijn , veranderingen, (ben ik nooit goed in) vaak duizelig en huilen om alles . Lijkt wel of ik over alles moet huilen.
Zijn er meer die wel elke dag huilen ? Ik lees daar niet zoveel over ? Vind het zo erg 🤷♀️😢
Alles is teveel…en er moet nog zoveel !! Pffff
Komt het wel weer goed ?🙈
An.
31-03-2024
Reactie:
Hey an
Nee huilen niet wel paar keer per dag heel down voelen
Hier ook veel duizelig
Probeer veel afleiding te zoeken dat helpt wel heb het idee dat de antidepresiva 20 mg goed aangeslagen is
Ben veel rustiger
Bij jou is ook dubbel op hé met verhuizen erbij dat geeft zoveel stress
Nee huilen niet wel paar keer per dag heel down voelen
Hier ook veel duizelig
Probeer veel afleiding te zoeken dat helpt wel heb het idee dat de antidepresiva 20 mg goed aangeslagen is
Ben veel rustiger
Bij jou is ook dubbel op hé met verhuizen erbij dat geeft zoveel stress
Anoniem
02-04-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Ben blij voor je dat de A.d. aanslaat , down voelen herken ik ook wel. Is ook niet leuk.
Door de stress ook vaak duizelig,en daar word ik dan weer angstig van! Geen paniek , gelukkig ,maar kan het op dit moment niet meer overzien.gaat mijn hoofd op slot of zo 🤷♀️komt alles niet meer binnen. En vergeet dan ook soms dingen! Geen rust in me hoofd . Als het me hoog zit lopen de tranen. Soort opluchting 🤔 ik lees ,spelletjes, op de I-pad…dus hou me wel bezig ! Pfff valt niet mee !!
Ben blij voor je dat de A.d. aanslaat , down voelen herken ik ook wel. Is ook niet leuk.
Door de stress ook vaak duizelig,en daar word ik dan weer angstig van! Geen paniek , gelukkig ,maar kan het op dit moment niet meer overzien.gaat mijn hoofd op slot of zo 🤷♀️komt alles niet meer binnen. En vergeet dan ook soms dingen! Geen rust in me hoofd . Als het me hoog zit lopen de tranen. Soort opluchting 🤔 ik lees ,spelletjes, op de I-pad…dus hou me wel bezig ! Pfff valt niet mee !!
An.
02-04-2024
Reactie:
Hoi anoniempje
Hoe gaat het met je? Schrijf je niet meer of gaat het zo goed ? Wat ik wel hoop 🤔 met de A.d.!
Ben nu van alles aan doen voor de verhuizing over 10 dagen. Nodige stress natuurlijk,en van alles door me hoofd …soort kermis ! En dan duizelig in me hoofd !
Hoe gaat het met je? Schrijf je niet meer of gaat het zo goed ? Wat ik wel hoop 🤔 met de A.d.!
Ben nu van alles aan doen voor de verhuizing over 10 dagen. Nodige stress natuurlijk,en van alles door me hoofd …soort kermis ! En dan duizelig in me hoofd !
An.
09-04-2024
Reactie:
Hoi. Iedereen wat herkenbaar wat ik hier allemaal lees ook de duizeligheid en somber zijn ik had vorig jaar een burnout 8 maanden lang kreeg haptotherapie dat hielp goed zei heeft nu zelf een ziekte en kan mij helaas niet meer helpen begrijpelijk nu. 7 maanden verder zonder de therapie en komt alles weer terug dus 2 stappen vooruit en weer 1 terug volgende week ga ik naar iemand die ook gesprekken aan gaat met mij en krijg ik massage in een praktijk kijken wat die kunnen doen voor mij heb al heel wat mee gemaakt in mijn leven en blij dat ik er niet alleen voor sta en hopelijk helpt dat succes iedereen 👍
Lucy
13-04-2024
Reactie:
Hey an
Is een tijd geleden ja hier helaas weinig te melden alles blijft een beetje bij het zelfde .
Duizelig raar voelen huilen
Slecht slapen en moe zijn
Het komt goed maar heeft zoveel tijd nodig
Hoe is het met jou ondertussen ?
Is een tijd geleden ja hier helaas weinig te melden alles blijft een beetje bij het zelfde .
Duizelig raar voelen huilen
Slecht slapen en moe zijn
Het komt goed maar heeft zoveel tijd nodig
Hoe is het met jou ondertussen ?
Anoniem
19-04-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Helpt de A.d . Wel wat ?
Ik herken heel veel 🤔
Sinds vandaag in me huisje, dus veel stress ,en ben blij dat mijn kinderen alles gedaan hebben / verhuisd .
Heel veel huilen ook hier ,duizelig , moe, etc.
Wat je zegt….het komt goed , maar pffff..hoop je snel weer te lezen !
Helpt de A.d . Wel wat ?
Ik herken heel veel 🤔
Sinds vandaag in me huisje, dus veel stress ,en ben blij dat mijn kinderen alles gedaan hebben / verhuisd .
Heel veel huilen ook hier ,duizelig , moe, etc.
Wat je zegt….het komt goed , maar pffff..hoop je snel weer te lezen !
An.
19-04-2024
Reactie:
Hé an
Ik ben in overleg met de huisarts
Heel voorzichtig de ad aan het afbouwen
Het helpt namelijk niks
Jeetje in je huisje wat heftig
Heb je wel beetje geslapen?
Voelt het als thuis ? Of moet je echt wennen ?
Ik ben in overleg met de huisarts
Heel voorzichtig de ad aan het afbouwen
Het helpt namelijk niks
Jeetje in je huisje wat heftig
Heb je wel beetje geslapen?
Voelt het als thuis ? Of moet je echt wennen ?
Anoniem
20-04-2024
Reactie:
Hoi anoniem
A.d.helpt niks…wat erg ?! Kun je dan misschien een andere a.d. doen? Zodat je je wat beter gaat voelen? Citalopram had je toch? 20mg. Ook weer angst ,duizelig ….?
Zelf heb ik paroxetine 10 mg,het gaat wel ,kan me staande houden ..denk ik🤔 met huilen en duizelig zijn,onrustig etc.spontane huilbuien….
Maar dat zal nu ook wel door me huis,alleen zijn, dus alles Nog niet geweldig geslapen vannacht,het moet zeker nog wennen,alles is kleiner,minder ruimte om spullen neer te zetten etc. Pffff.
Ik hoop dat ik het hier red 🤷♀️. Dacht eerst ik : dat doe ik ff…maar met overspannen zijn / b.o. zijn, is het echt slikken 😢 en veel huilen en door de stress ook duizelig ! En niet veel kunnen onthouden,vergeten.
Ik doe wat dingen in huis opruimen,komt nog niet veel uit me handen!
Zit op 5 sigaretten nu per dag …kan er niks aan doen! Voel ik me ook weer schuldig over 🙈 jij rookte toch ook ?
Ben benieuwd wat de huisarts zegt voor je A.d. lees het wel toch? Even van me afschrijven en ondertussen huilen 🤷♀️😢 ik lees je graag!
A.d.helpt niks…wat erg ?! Kun je dan misschien een andere a.d. doen? Zodat je je wat beter gaat voelen? Citalopram had je toch? 20mg. Ook weer angst ,duizelig ….?
Zelf heb ik paroxetine 10 mg,het gaat wel ,kan me staande houden ..denk ik🤔 met huilen en duizelig zijn,onrustig etc.spontane huilbuien….
Maar dat zal nu ook wel door me huis,alleen zijn, dus alles Nog niet geweldig geslapen vannacht,het moet zeker nog wennen,alles is kleiner,minder ruimte om spullen neer te zetten etc. Pffff.
Ik hoop dat ik het hier red 🤷♀️. Dacht eerst ik : dat doe ik ff…maar met overspannen zijn / b.o. zijn, is het echt slikken 😢 en veel huilen en door de stress ook duizelig ! En niet veel kunnen onthouden,vergeten.
Ik doe wat dingen in huis opruimen,komt nog niet veel uit me handen!
Zit op 5 sigaretten nu per dag …kan er niks aan doen! Voel ik me ook weer schuldig over 🙈 jij rookte toch ook ?
Ben benieuwd wat de huisarts zegt voor je A.d. lees het wel toch? Even van me afschrijven en ondertussen huilen 🤷♀️😢 ik lees je graag!
An.
20-04-2024
Reactie:
Hey an
Fijn wat van je te horen
Wat een stress hé zo
Ik kom soms lastig op het forum
Dus kan niet altijd reageren.
Het is volgens de arts bekent dat ad bij een burn out niet werkt lekker dan het met eerst voor schrijven en dan weer zo
Dat duizelig en stress jaah is echt een ding had ik aan het begin van me burn out ook ik neem het maar zoals het komt
En accepteer het maar ben een klein moestuintje aan het maken in me tuin
Geeft wat afleiding
Ik ben ook weer gaan roken ja 🙈
Heb denk al 20 jaar niet gerookt
Hoe heb je vannacht geslapen ?
Ik hoop dat je wat rustiger ben ?
Fijn wat van je te horen
Wat een stress hé zo
Ik kom soms lastig op het forum
Dus kan niet altijd reageren.
Het is volgens de arts bekent dat ad bij een burn out niet werkt lekker dan het met eerst voor schrijven en dan weer zo
Dat duizelig en stress jaah is echt een ding had ik aan het begin van me burn out ook ik neem het maar zoals het komt
En accepteer het maar ben een klein moestuintje aan het maken in me tuin
Geeft wat afleiding
Ik ben ook weer gaan roken ja 🙈
Heb denk al 20 jaar niet gerookt
Hoe heb je vannacht geslapen ?
Ik hoop dat je wat rustiger ben ?
Anoniem
21-04-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Had de arts toch eerder moeten zeggen🤔 word je niet-blij van ! Andere a.d.? Soms nemen !?
Wel leuk zo’n moestuin denk ik, ben je ff bezig!
Ik krijg de paroxetine 10mg, voor angst,veel huilen,kermis in me hoofd etc. Het duurt wel even voor je het voelt! Het houd me soort van staande ,zeg maar! Nu 3 maanden bezig. Vraag je arts maar,misschien een optie 🤷♀️
Nu sinds 2 dagen alleen wonen…valt nog niet mee,en zal erdoor heen moeten zeggen ze😢. Ik hoop dat het wat beter word. Niet echt paniek,maar hartkloppingen,duizelig,slappe benen,net even de hond uitgelaten en me benen trillen.weer angstig🙈.dan halve oxazepan.
Hoop je weer te lezen !
Had de arts toch eerder moeten zeggen🤔 word je niet-blij van ! Andere a.d.? Soms nemen !?
Wel leuk zo’n moestuin denk ik, ben je ff bezig!
Ik krijg de paroxetine 10mg, voor angst,veel huilen,kermis in me hoofd etc. Het duurt wel even voor je het voelt! Het houd me soort van staande ,zeg maar! Nu 3 maanden bezig. Vraag je arts maar,misschien een optie 🤷♀️
Nu sinds 2 dagen alleen wonen…valt nog niet mee,en zal erdoor heen moeten zeggen ze😢. Ik hoop dat het wat beter word. Niet echt paniek,maar hartkloppingen,duizelig,slappe benen,net even de hond uitgelaten en me benen trillen.weer angstig🙈.dan halve oxazepan.
Hoop je weer te lezen !
An.
21-04-2024
Reactie:
Hey an
Ik ga het gewoon zonder ad doen
Voel met en zonder niet beter zeg maar
Naar hé al die sensaties in je lichaam
Ik heb gister ook gewandeld met de hond steeds even stil staan en weer verder lopen het moet toch ooit beter worden
Probeer veel afleiding te zoeken
Soms helpt het maar soms is het ook weer teveel
Ik ga het gewoon zonder ad doen
Voel met en zonder niet beter zeg maar
Naar hé al die sensaties in je lichaam
Ik heb gister ook gewandeld met de hond steeds even stil staan en weer verder lopen het moet toch ooit beter worden
Probeer veel afleiding te zoeken
Soms helpt het maar soms is het ook weer teveel
Anoniem
22-04-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Ok…ik hoop dat het lukt,anders kun je altijd nog naar de h.a. Terug! Ben jij niet meer zo stresskip.? Nou…ik wel😌
Ik lees ,spelletje, met me hond ff lopen , tv, afleiding dus,
Maar soms is het echt : pfff wat heb ik toch dat ik me zo k..t voel, soort gespannenheid en of er wat boven me hoofd hangt🤷♀️🙈 heel raar en eng !
Gelijk van alles weer in me hoofd halen…heb ik dit of dat …gek van. Je hoort het zoveel…
Ga met de hond lopen, is goed voor me🙄kom iemand tegen en die verteld dat ze K. Had….heel erg .natuurlijk
(is bij mij gelukkig weg.)maar …gelijk malen.
Dus ja…is goed voor je stukje lopen 🙈niet dus!
Ik weet dat niet iedereen het krijgt,…maar toch ! Ben er bang voor. Brrrr….duizelig..hoe gestrest kun je zijn…
Wat je schreef : soms is het teveel ! Lees je weer !
Ok…ik hoop dat het lukt,anders kun je altijd nog naar de h.a. Terug! Ben jij niet meer zo stresskip.? Nou…ik wel😌
Ik lees ,spelletje, met me hond ff lopen , tv, afleiding dus,
Maar soms is het echt : pfff wat heb ik toch dat ik me zo k..t voel, soort gespannenheid en of er wat boven me hoofd hangt🤷♀️🙈 heel raar en eng !
Gelijk van alles weer in me hoofd halen…heb ik dit of dat …gek van. Je hoort het zoveel…
Ga met de hond lopen, is goed voor me🙄kom iemand tegen en die verteld dat ze K. Had….heel erg .natuurlijk
(is bij mij gelukkig weg.)maar …gelijk malen.
Dus ja…is goed voor je stukje lopen 🙈niet dus!
Ik weet dat niet iedereen het krijgt,…maar toch ! Ben er bang voor. Brrrr….duizelig..hoe gestrest kun je zijn…
Wat je schreef : soms is het teveel ! Lees je weer !
An.
22-04-2024
Reactie:
Ach an toch
Dat malen is vervelend hé
Nou hier ook nog veel stress hoor
Dacht een stukje te fietsen was me toch duizelig
Gauw weer naar huis
Maar ik zo dat heb ik toch maar ff gedaan
Dat malen is vervelend hé
Nou hier ook nog veel stress hoor
Dacht een stukje te fietsen was me toch duizelig
Gauw weer naar huis
Maar ik zo dat heb ik toch maar ff gedaan
Anoniem
23-04-2024
Lichaam voelt als een blok beton heel stijf . (Verhaal 1020)
Ik weet niet wat het is mijn tenen voelen zo stijf aan ondanks ik ze kan bewegen, en dan mijn armen en benen en nu mijn vingers voelen aan alsof ze zijn overreden door een bus. Veel stress gehad en slik sinds kort magnesium en vitamine d. Alleen bewegen lukt me ook niet zo goed, ben gewoon moei en voel alsof ik op ben. Verleden jaar naar dokter geweest en er kwam een vitamine d tekort uit die ik voor de rest van mijn leven moet slikken. Ben gewoon bang voor uitval, sommige zeggen ook dadelijk zit je in een burnout. Heeft iemand dezelfde klachten of tips hoe kan ik mezelf verlichten.
Evita
23-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Speeksel (Verhaal 1016)
Hallo,herkent iemand ook een teveel aan speeksel ineens bij terugval burnout? Graag een reactie. Groetjes Ina
Ina
21-04-2024
laatste reactie: 22-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi ina,
Ja herkenbaar en ook dichtgeknepen keel gevoel, gevoel niet te kunnen slikken, etc. Heb jij dat ook?
Ja herkenbaar en ook dichtgeknepen keel gevoel, gevoel niet te kunnen slikken, etc. Heb jij dat ook?
Amber
22-04-2024
Reactie:
Inderdaad Amber,heb ik ook
Ina
22-04-2024
Reactie:
Inderdaad Amber,heb ik ook
Ina
22-04-2024
Moe (Verhaal 929)
Sommige dagen lukt het me wel iets te ondernemen. En andere dagen lig ik knock out op de bank. Ik word er zo moe van. En ook vandaag voel ik me heel erg moe. Wat duurt het herstel lang.
Ook mijn geheugen is een zeef. Wat baal ik.
Ook mijn geheugen is een zeef. Wat baal ik.
Eric
01-03-2024
laatste reactie: 22-04-2024
131Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Had je eerst onrust en allemaal andere klachten? Daarna moe?
Of ben je alleen moe?
Hoor graag wanneer die overgang is geweest qua maanden
Of ben je alleen moe?
Hoor graag wanneer die overgang is geweest qua maanden
Eddy
01-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Ik heb in de aanloop naar mijn burn-out last gehad van heel veel klachten. En daar ver aan voorbij gelopen. Slecht geheugen, over grenzen gaan, piekeren, paniekaanvallen, hartkloppingen, duizelig, wazig, onrust.
November ben ik uitgevallen. En nu op het moment heb ik vooral zware vermoeidheid, hoofdpijn, slecht geheugen en last van angst. Ook ben ik er met mijn hoofd niet bij.
Begin februari was het heel erg toen kon ik alleen nog maar liggen, kon ik weinig prikkels verdragen. Dacht ik dat ik dood zou gaan. En had ik oxazepam standaard nodig om in slaap te kunnen vallen. Nu ben ik dit aan het afbouwen. Gaat nog moeilijk moet ik zeggen. Slapen gaat beter, maar slaap wel licht. En ik probeer nu iedere dag even te wandelen. Ook heb ik antidepressiva wat ik nu gebruik.
Ik heb in de aanloop naar mijn burn-out last gehad van heel veel klachten. En daar ver aan voorbij gelopen. Slecht geheugen, over grenzen gaan, piekeren, paniekaanvallen, hartkloppingen, duizelig, wazig, onrust.
November ben ik uitgevallen. En nu op het moment heb ik vooral zware vermoeidheid, hoofdpijn, slecht geheugen en last van angst. Ook ben ik er met mijn hoofd niet bij.
Begin februari was het heel erg toen kon ik alleen nog maar liggen, kon ik weinig prikkels verdragen. Dacht ik dat ik dood zou gaan. En had ik oxazepam standaard nodig om in slaap te kunnen vallen. Nu ben ik dit aan het afbouwen. Gaat nog moeilijk moet ik zeggen. Slapen gaat beter, maar slaap wel licht. En ik probeer nu iedere dag even te wandelen. Ook heb ik antidepressiva wat ik nu gebruik.
Eric
01-03-2024
Reactie:
Ik ben in oktober uitgevallen.
Nu nog altijd in de aan stand. Heb die extreme vermoeidheid nog steeds niet..
Paniek valt mee.. wel gehad.
Vooral brainfog, hoofdpijn, aanstaan, onrust.
Kapot gevoel.
Vraag me af dus wanneer die vermoeidheid eindelijk eens toeslaat..ben kapot van het aan staan.
Nu nog altijd in de aan stand. Heb die extreme vermoeidheid nog steeds niet..
Paniek valt mee.. wel gehad.
Vooral brainfog, hoofdpijn, aanstaan, onrust.
Kapot gevoel.
Vraag me af dus wanneer die vermoeidheid eindelijk eens toeslaat..ben kapot van het aan staan.
Eddy
01-03-2024
Reactie:
Bij mij was het een verandering in mijn situatie. Eigenlijk mijn grootste trigger voor mijn langdurige stress die wegging. En toen kwam er heel veel vermoeidheid.
Eric
01-03-2024
Reactie:
Aah ok. Een positieve verandering denk ik zo? Kwam door een verandering qua een stressfactor die wegviel?
Ik heb het probleem dat ik mijn stress factor niet makkelijk kan wegnemen.
Ik hoop elke dag weer op verbetering.
Ik heb het probleem dat ik mijn stress factor niet makkelijk kan wegnemen.
Ik hoop elke dag weer op verbetering.
Eddy
01-03-2024
Reactie:
Heel herkenbaar! Vooral dat je niet weet hoe lang je in deze fase blijft is zo frustrerend.
@eddy iedere situatie is natuurlijk anders, maar ik ben in mei uitgevallen met paniekaanvallen en heel veel angst, maar amper last van vermoeidheid. Functioneerde echt op adrenaline en nu sinds 2 maanden ben ik letterlijk een zombie. Constant moe moe moe! En ergens hoop ik dat het een goed teken is en je nu mag gaan herstellen, maar geloof mij dit is soms ook zo zwaar.
Ben wel benieuwd of mensen al uit die extreme vermoeidheid fase uit zijn en wat dan volgt…
@eddy iedere situatie is natuurlijk anders, maar ik ben in mei uitgevallen met paniekaanvallen en heel veel angst, maar amper last van vermoeidheid. Functioneerde echt op adrenaline en nu sinds 2 maanden ben ik letterlijk een zombie. Constant moe moe moe! En ergens hoop ik dat het een goed teken is en je nu mag gaan herstellen, maar geloof mij dit is soms ook zo zwaar.
Ben wel benieuwd of mensen al uit die extreme vermoeidheid fase uit zijn en wat dan volgt…
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Het wordt gezegt dat de vermoeidheid fase de laatste fase is naar echt opladen.
Ik ben benieuwd hoe het voor jou voelde die omslag..hoe ervoer je dat?
Van adrenaline cortisol junkie naar vermoeidheid?
Hoe gaat dat precies? Is dat halverwege de dag ineens of gelijk in de ochtend.bijvb?
Ik ben benieuwd hoe het voor jou voelde die omslag..hoe ervoer je dat?
Van adrenaline cortisol junkie naar vermoeidheid?
Hoe gaat dat precies? Is dat halverwege de dag ineens of gelijk in de ochtend.bijvb?
Eddy
01-03-2024
Reactie:
@Eddy
Bij mij is het mijn scheiding. Wat wel zwaar is geweest toen de knoop werd doorgehakt. Maar voor de toekomst zie ik het wel als iets positiefs. Het was geen goede situatie meer. Al helemaal niet toen ik uitviel.
Bij mij is het mijn scheiding. Wat wel zwaar is geweest toen de knoop werd doorgehakt. Maar voor de toekomst zie ik het wel als iets positiefs. Het was geen goede situatie meer. Al helemaal niet toen ik uitviel.
Eric
01-03-2024
Reactie:
Ik vind het lastig om mijn trigger te vinden.
En als ik denk dat ik het weet vind ik het lastig om daarmee af te rekenen.
Ik zie mn dochter niet meer. Wil me niet meer zien. Ik heb haar 15 jaar opgevoed met liefde.
En als ik denk dat ik het weet vind ik het lastig om daarmee af te rekenen.
Ik zie mn dochter niet meer. Wil me niet meer zien. Ik heb haar 15 jaar opgevoed met liefde.
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Vooral die knikkende knietjes en dat doffe hoofd elke ochtend en die aan stand. Ik ben er zo klaar mee..wanneer kapt dat een keer...
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Wat naar voor je Eddy. En pijnlijk. Zit je wel bij een psycholoog om erover te praten?
Eric
02-03-2024
Reactie:
Ja maar helpt geen flikker.. vindt haar niet zo erg goed. Ze luistert niet echt.
Groet
Eddy
Groet
Eddy
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Ik heb ook zo’n soort gelijke situatie met mijn zusje. Wij zijn door de jaren heen uit elkaar gegroeid en ik wil die band weer opnieuw opbouwen. Na meerdere pogingen lukt dat nog altijd niet. De afstand is groot. En dat doet mij ook pijn. Blijft een moeilijke situatie. Maar soms probeer ik het los te laten. Al blijft zoiets toch aan je hangen. Omdat dit niet is wat je zelf wilt. Mijn psycholoog heeft ooit aangegeven om een brief te schrijven. Is dat misschien iets voor jou? @Eddy
Eric
02-03-2024
Reactie:
@eric ja een brief schrijven is een goed idee idd. Dat speelt al langer in mijn hoofd.
Ben alleen bang dat het niet veel zal uithalen. Even wat anders. Ben jij nooit bang dat al die klachten blijvend zijn? Vooral dat doffe hoofd elke dag maakt me angstig. Heb ook veel te veel stress gehad afgelopen jaar. Plus die paniekaanvallen en stuk derealisatie en verwardheid maakt me best wel eens angstig. Werkt niet echt mee aan herstel.
Hoe ervaar jij dat in jouw proces?
Denk je alweer aan daten of totaal niet mee bezig?
Toen mijn relatie destijds uitging vanwege het vreemdgaan en de dna test met een niet biologische dochter ben ik een jaar vrijgezel gebleven en toen ging het wel weer kriebelen. Eerste jaar vond ik alle vrouwen kuthoeren die onbetrouwbaar zijn en vreemdgaan.
Ben alleen bang dat het niet veel zal uithalen. Even wat anders. Ben jij nooit bang dat al die klachten blijvend zijn? Vooral dat doffe hoofd elke dag maakt me angstig. Heb ook veel te veel stress gehad afgelopen jaar. Plus die paniekaanvallen en stuk derealisatie en verwardheid maakt me best wel eens angstig. Werkt niet echt mee aan herstel.
Hoe ervaar jij dat in jouw proces?
Denk je alweer aan daten of totaal niet mee bezig?
Toen mijn relatie destijds uitging vanwege het vreemdgaan en de dna test met een niet biologische dochter ben ik een jaar vrijgezel gebleven en toen ging het wel weer kriebelen. Eerste jaar vond ik alle vrouwen kuthoeren die onbetrouwbaar zijn en vreemdgaan.
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Dat snap ik. Maar misschien is het wel een fijne eerste stap. Ook om je gevoel van je af te schrijven. Misschien zet het wel iets in beweging. Je kan ook aan de psycholoog vragen of je het samen kan opstellen.
Ik vind mijn vermoeidheid vooral heel vervelend en beangstigend. Ik ben zo moe. Dat ik me soms wel eens afvraag hoe mijn lichaam het volhoud. Volgens de huisarts ben ik gezond en is dat echt de burn-out. Alleen zulke vermoeidheid heb ik in mijn leven nog nooit zo gevoeld.
Verder ga ik zeker nog niet daten. Eerst herstellen. En als ik hersteld ben wil ik eerst lekker gaan genieten.
Ik vind mijn vermoeidheid vooral heel vervelend en beangstigend. Ik ben zo moe. Dat ik me soms wel eens afvraag hoe mijn lichaam het volhoud. Volgens de huisarts ben ik gezond en is dat echt de burn-out. Alleen zulke vermoeidheid heb ik in mijn leven nog nooit zo gevoeld.
Verder ga ik zeker nog niet daten. Eerst herstellen. En als ik hersteld ben wil ik eerst lekker gaan genieten.
Eric
02-03-2024
Reactie:
Heel begrijpelijk.
Zou ik ook doen.
Ik ben vooral benieuwd wanneer die vermoeidheid erin hakt.
Voor nu alleen nog een kak hoofd
Voelt kapot.
Probeer er niet te veel aan te denken.
Hoop dat het elke dag wat beter gaat.
Vooral ook op het gebied van alle andere klachten.
Zou ik ook doen.
Ik ben vooral benieuwd wanneer die vermoeidheid erin hakt.
Voor nu alleen nog een kak hoofd
Voelt kapot.
Probeer er niet te veel aan te denken.
Hoop dat het elke dag wat beter gaat.
Vooral ook op het gebied van alle andere klachten.
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Heel begrijpelijk.
Zou ik ook doen.
Ik ben vooral benieuwd wanneer die vermoeidheid erin hakt.
Voor nu alleen nog een kak hoofd
Voelt kapot.
Probeer er niet te veel aan te denken.
Hoop dat het elke dag wat beter gaat.
Vooral ook op het gebied van alle andere klachten.
Zou ik ook doen.
Ik ben vooral benieuwd wanneer die vermoeidheid erin hakt.
Voor nu alleen nog een kak hoofd
Voelt kapot.
Probeer er niet te veel aan te denken.
Hoop dat het elke dag wat beter gaat.
Vooral ook op het gebied van alle andere klachten.
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Sterkte Eddy
Eric
02-03-2024
Reactie:
Ben zelf ook doodop van alle klachten. Niet zo zeer in vermoeidheid, maar ben er zo klaar mee. Elke dag hoop ik op een wonder. Het heeft tijd nodig zeggen ze. Echt dit proces is zo zwaar. Dit kan je echt alleen begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt. Voel me ook continu aan staan en veel energie. @eddy ieder lichaam is natuurlijk anders. Ik heb bijvoorbeeld gelezen dat je twee verschillende soorten overspannenheid hebt. Namelijk de hypo (doodmoe) en de hyper (continu aanstaan) variant. Wellicht heb je net als ik de laatste. Echter, er wordt wel geadviseerd het net zo rustig aan te doen als bij de hypo variant. Je bent namelijk wel opgebrand, maar vooral lichamelijk. Je autonome zenuwstelsel is in de war en komt niet meer uit de flight or fight zone. Erg vermoeiend, vooral mentaal. Denk jij dat een vermoeidheidsfase echt nodig is? Kunnen we niet ook herstellen vanuit deze positie? Ik ben zelf nu een halfjaar overspannen.
Groetjes!
Groetjes!
Amber
02-03-2024
Reactie:
@amber dat zou goed kunnen. Maar het is wel mateloos irritant
Hoe kom je daar uit.
Jij een idee?
@eric wat is jouw visie
Hoe kom je daar uit.
Jij een idee?
@eric wat is jouw visie
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Ik heb geen idee. Ik heb ook het opgejaagde, het aan staan en dergelijke gehad. Ik weet wel dat alle klachten die we hebben allemaal onder een burn-out vallen. En zou adviseren proberen je rust te nemen ook al voelt het onmogelijk. Starten met mediteren, yoga, wandelen, power-naps. Proberen je zenuwstelsel rust te geven. En vooral niet vechten tegen de symptomen die we ervaren. Het accepteren dat het zo is. En vertrouwen op herstel.
Eric
02-03-2024
Reactie:
@eric
Werken de ad goed? Geen last van bijwerkingen ? Hoe werkt dat voor jou?
Werken de ad goed? Geen last van bijwerkingen ? Hoe werkt dat voor jou?
Eddie
02-03-2024
Reactie:
Ik gebruik het nu 3 weken. Heb wel last van bijwerkingen. Maar ze vallen me nog wel mee. Sta goed in contact met de huisarts dus bij vragen kan ik altijd bellen en ga er ook wekelijks langs. Ik moet zeggen dat ik me wel beter voel dan 3 weken terug. Maar hoe goed het uiteindelijk gaat werken ga ik pas echt na 6 weken merken. Er hangt een grote taboe op anti-depressiva. Maar het kan mensen wel echt ondersteuning geven.
Eddie
02-03-2024
Reactie:
Ah ok fijn dat het helpt.
Is de vermoeidheid pas gekomen na het gebruik van de ad?
Of was die er al ?
Wat heb jij zelf gedaan om dat omslag punt te bereiken naar je vermoeidheid?
Is de vermoeidheid pas gekomen na het gebruik van de ad?
Of was die er al ?
Wat heb jij zelf gedaan om dat omslag punt te bereiken naar je vermoeidheid?
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Die vermoeidheid is erin gehakt toen ik wist dat ik ging scheiden. Ik zit momenteel namelijk ook niet thuis. Maar bij mijn ouders die mij hebben opgevangen. En ik merk dat dat ook veel rust geeft omdat mijn ex-partner mij aan het werk wilde zetten. En mij niet de ruimte en rust gaf om te herstellen. En ook een onderdeel was van mijn stress.
Eric
02-03-2024
Reactie:
Bij mij is het lastig. Ik kan overal.hen gaan om tot rust te komen..echter voelt het overal hetzelfde
Mijn stress factor is min dochter. Heb haar 15 jaar opgevoed en ze wil me niet meer zien. Ze is erachter gekomen dat ik niet haar biologische vader ben.
Dus ik kan mijn stress emmer heel moeilijk echt legen. Het is een levende mentale hel waarin ik ben beland.
Mijn stress factor is min dochter. Heb haar 15 jaar opgevoed en ze wil me niet meer zien. Ze is erachter gekomen dat ik niet haar biologische vader ben.
Dus ik kan mijn stress emmer heel moeilijk echt legen. Het is een levende mentale hel waarin ik ben beland.
Eddy
03-03-2024
Reactie:
Hi Eddy en Eric, jullie persoonlijke situaties zijn wel erg heftig zeg. Heel begrijpelijk dat dit echt een plekje moet krijgen en jullie over het randje heeft geduwd. Persoonlijk weet ik de kern van mijn probleem niet. Dat frustreert mij heel erg. Ik heb wel 10 maanden met partner bij mijn ouders gewoon vanwege ons nieuwbouwhuis, ons oude huis verkocht wat veel stress opleverde, meer dan 40 uur per week werken, een drukke baan en best een reistijd. Waarschijnlijk is dat toch teveel geweest, maar natuurlijk niet te vergelijken met jullie situatie. Bij mij is het echt als klap gekomen. Ik had niks door. Was overdag naar werk en daarna naar vrijwilligerswerk een uurtje en kwam thuis en zat in de tuin (was zomer) en ineens was daar de paniekaanval, echt vreselijk en blinde paniek. Vanaf hier is bij mij alles begonnen. Ik heb ook al zoveel gedaan; onderzoek in het ziekenhuis/cardiologie, borsten laten checken in het ziekenhuis, kinelogie, osteopaat, hypnotherapie, orthomoleculaire therapeut, meermaals bloedprikken, meditatie, yoga, wandelen, alleen maar leuke dingen doen en ga zo maar door. Ik kom er gewoon niet uit. Hoe lang zitten jullie in deze rat race? Zou zo graag weer klachtenvrij willen zijn.
Lijstje van mijn klachten:
- 3x paniekaanval gehad begin van de overspannenheid
- Hartkloppingen
- Steken borst en beurs gevoel
- Veels te veel en hoog ademen
- Keelpijn, druk op de keel, samengeknepen gevoel
- In het begin amper eten, nu juist veel honger
- Spierpijn en steken bovenrug
- Door alle klachten angsten ontwikkelt
Ben nu aan het kijken voor cognitieve gedragstherapie. Hebben jullie daar ervaring mee?
Qua tips, lastig te zeggen. Ene dag voel je je goed om erop uit te gaan en de volgende dag bagger. Plus iedereen is anders. De balans is belangrijk, maar zo moeilijk.
Lijstje van mijn klachten:
- 3x paniekaanval gehad begin van de overspannenheid
- Hartkloppingen
- Steken borst en beurs gevoel
- Veels te veel en hoog ademen
- Keelpijn, druk op de keel, samengeknepen gevoel
- In het begin amper eten, nu juist veel honger
- Spierpijn en steken bovenrug
- Door alle klachten angsten ontwikkelt
Ben nu aan het kijken voor cognitieve gedragstherapie. Hebben jullie daar ervaring mee?
Qua tips, lastig te zeggen. Ene dag voel je je goed om erop uit te gaan en de volgende dag bagger. Plus iedereen is anders. De balans is belangrijk, maar zo moeilijk.
Anoniem
03-03-2024
Reactie:
@Eddy
Dat lijkt me ook zo zwaar voor je. Ik hoop dat je psycholoog je kan helpen. En als de psycholoog niet voldoende doet zou ik naar de huisarts gaan en het bespreken en doorverwezen worden naar iemand anders. Het is zo belangrijk om goede steun te krijgen.
@anoniem
Ik kreeg mijn eerste paniekaanval juni 2023. En ik ben tot eind oktober doorgelopen met mijn klachten. Toen even geprobeerd weer te werken en toch weer uitgevallen. Logisch ook als er niks veranderd. Ik kan inmiddels ook een hele lijst opnoemen aan klachten die ik heb ervaren. Vanaf juni 2022 heb ik iets traumatisch meegemaakt wat voor mij de start van mijn achteruitgang was. Ik zou cognitieve gedragstherapie zeker aanraden. Is heel fijn om bij een psycholoog je verhaal te doen en daar samen naar te kijken en lering uit te halen.
Dat lijkt me ook zo zwaar voor je. Ik hoop dat je psycholoog je kan helpen. En als de psycholoog niet voldoende doet zou ik naar de huisarts gaan en het bespreken en doorverwezen worden naar iemand anders. Het is zo belangrijk om goede steun te krijgen.
@anoniem
Ik kreeg mijn eerste paniekaanval juni 2023. En ik ben tot eind oktober doorgelopen met mijn klachten. Toen even geprobeerd weer te werken en toch weer uitgevallen. Logisch ook als er niks veranderd. Ik kan inmiddels ook een hele lijst opnoemen aan klachten die ik heb ervaren. Vanaf juni 2022 heb ik iets traumatisch meegemaakt wat voor mij de start van mijn achteruitgang was. Ik zou cognitieve gedragstherapie zeker aanraden. Is heel fijn om bij een psycholoog je verhaal te doen en daar samen naar te kijken en lering uit te halen.
Eric
03-03-2024
Reactie:
@eric
Wat goed en vooral fijn voor je dat je de scheiding los kan laten en dat je vermoeidheid eindelijk kunt toelaten.
Ik wacht er nog steeds op.
Elke dag weer hopen dat het anders voelt en dan weer elke keer teleurgesteld worden.
Pfffff.
Was er maar een quick fix. Maar die bestaat niet..
Dit noemen ze burnout met.complexe rouw.
Wat goed en vooral fijn voor je dat je de scheiding los kan laten en dat je vermoeidheid eindelijk kunt toelaten.
Ik wacht er nog steeds op.
Elke dag weer hopen dat het anders voelt en dan weer elke keer teleurgesteld worden.
Pfffff.
Was er maar een quick fix. Maar die bestaat niet..
Dit noemen ze burnout met.complexe rouw.
Eddy
04-03-2024
Reactie:
Was er inderdaad maar een quick fix! Zo vaak geroepen dat als er een pilletje bestond om het beter te maken dat ik die gelijk zou innemen.
Ik hoop voor je dat die dag gaat komen Eddy. Hoe was je dag vandaag?
Ik hoop voor je dat die dag gaat komen Eddy. Hoe was je dag vandaag?
Eric
04-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
De dag was best ok.
Even wat anders. Jij had het over een traumatische ervaring. Is dat iets buiten de scheiding etc?
Hoe leeg jij je stress emmer trouwens en wat merkte je qua verschil met gebruik medicijnen..
Ik voel me elke dag. In de ochtend het meest ellendig. Angst. Slappe benen etc.
Ben er zo klaar mee.
De dag was best ok.
Even wat anders. Jij had het over een traumatische ervaring. Is dat iets buiten de scheiding etc?
Hoe leeg jij je stress emmer trouwens en wat merkte je qua verschil met gebruik medicijnen..
Ik voel me elke dag. In de ochtend het meest ellendig. Angst. Slappe benen etc.
Ben er zo klaar mee.
Eddy
05-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
De dag was best ok.
Even wat anders. Jij had het over een traumatische ervaring. Is dat iets buiten de scheiding etc?
Hoe leeg jij je stress emmer trouwens en wat merkte je qua verschil met gebruik medicijnen..
Ik voel me elke dag. In de ochtend het meest ellendig. Angst. Slappe benen etc.
Ben er zo klaar mee.
De dag was best ok.
Even wat anders. Jij had het over een traumatische ervaring. Is dat iets buiten de scheiding etc?
Hoe leeg jij je stress emmer trouwens en wat merkte je qua verschil met gebruik medicijnen..
Ik voel me elke dag. In de ochtend het meest ellendig. Angst. Slappe benen etc.
Ben er zo klaar mee.
Eddy
05-03-2024
Reactie:
Hoi Eric,
Ik heb een soortgelijke situatie. 3 maanden geleden de relatie verbroken met mijn ex waarmee ik nog wel samen woon. Eerste maand was fijn, want de verwachtingen en spanningen waren er af, maar nu heeft ze geen respect en begrip meer voor mijn burnout en is het omgeslagen in haat en kwellen. Ik word de hele dag door afgezeken, bekritiseert, de grond in getrapt en bekogeld met een lading to do's en hoe oneerlijk het wel niet allemaal is voor haar. Hierdoor sta ik continue aan omdat het een te stressvolle omgeving is en ga ik toch nog over m'n grenzen met hier en daar dingen te doen voor het huis om het verkoopklaar te maken. Ik ben deze tijd gigantisch achteruit gegaan en herstel maar niet van m'n terugval. Ik heb nu eieren voor m'n geld gekozen en een chalet gehuurd als tijdelijke woonruimte, hier trek ik eind van de week in. Ik verwacht dat ik uit de fight/flight mode kom, intense vermoeidheid ga ervaren maar wel eindelijk de rust en ruimte ga vinden ok weer uit de terugval te komen (10e maand burnout waarbij ik afgelopen zomer weer even zulke goede weken heb gehad dat ik ook naar feestjes kon gaan, daarnaast heb ik ook buiten de terugvallen om 3-4x per week goede krachttraining kunnen doen (ik deed voor mn BO wedstrijden dus mn lichaam was wel wat gewend, ik raad dit niet voor iedereen aan)), hier houd ik maar aan vast want momenteel zit ik zo diep dat ik tegen het depressieve aan zit.
Take care iedereen en kies in welke omstandigheid dan ook voor jezelf op dit moment!
Ik heb een soortgelijke situatie. 3 maanden geleden de relatie verbroken met mijn ex waarmee ik nog wel samen woon. Eerste maand was fijn, want de verwachtingen en spanningen waren er af, maar nu heeft ze geen respect en begrip meer voor mijn burnout en is het omgeslagen in haat en kwellen. Ik word de hele dag door afgezeken, bekritiseert, de grond in getrapt en bekogeld met een lading to do's en hoe oneerlijk het wel niet allemaal is voor haar. Hierdoor sta ik continue aan omdat het een te stressvolle omgeving is en ga ik toch nog over m'n grenzen met hier en daar dingen te doen voor het huis om het verkoopklaar te maken. Ik ben deze tijd gigantisch achteruit gegaan en herstel maar niet van m'n terugval. Ik heb nu eieren voor m'n geld gekozen en een chalet gehuurd als tijdelijke woonruimte, hier trek ik eind van de week in. Ik verwacht dat ik uit de fight/flight mode kom, intense vermoeidheid ga ervaren maar wel eindelijk de rust en ruimte ga vinden ok weer uit de terugval te komen (10e maand burnout waarbij ik afgelopen zomer weer even zulke goede weken heb gehad dat ik ook naar feestjes kon gaan, daarnaast heb ik ook buiten de terugvallen om 3-4x per week goede krachttraining kunnen doen (ik deed voor mn BO wedstrijden dus mn lichaam was wel wat gewend, ik raad dit niet voor iedereen aan)), hier houd ik maar aan vast want momenteel zit ik zo diep dat ik tegen het depressieve aan zit.
Take care iedereen en kies in welke omstandigheid dan ook voor jezelf op dit moment!
Wouter
05-03-2024
Reactie:
Acceptatie is stap 1 zeggen ze, maar wat is dat moeilijk zeg. Je wil erop uit, dingen ondernemen, maar ondertussen weet je niet of je het aan kan en wil je thuis blijven. Bang om de klachten erger te maken. Bij mij gaat het met vallen en opstaan. Soms denk ik he ik ben er weer en op andere momenten ben ik het weer zo zat. Vind het vooral heel lang duren allemaal, maar het hoort er waarschijnlijk bij.
@Eric, dank voor je tips en het delen van je ervaring omtrent cognitieve gedragstherapie. Ik ga hier achteraan. Hopelijk helpt het mij het vertrouwen in mijn lichaam terug te krijgen. Ik leg vooral veel focus op mijn hartslag en ademhaling, daardoor sta ik meteen 'aan' in de ochtend. Daarentegen val ik wel snel in slaap en slaap ik ook vaak door. Overigens gebruik ik geen medicatie en ben ik momenteel ipv 40, 24 uur aan het werk.
@Eddy @Wouter, veel sterkte, het is een hel af en toe en weet dat je niet alleen bent. Het is een zware periode, maar hopelijk kijk je er ooit dankbaar op terug. Je leert jezelf wel echt dubbel en dwars kennen door zo'n proces.
@Eric, dank voor je tips en het delen van je ervaring omtrent cognitieve gedragstherapie. Ik ga hier achteraan. Hopelijk helpt het mij het vertrouwen in mijn lichaam terug te krijgen. Ik leg vooral veel focus op mijn hartslag en ademhaling, daardoor sta ik meteen 'aan' in de ochtend. Daarentegen val ik wel snel in slaap en slaap ik ook vaak door. Overigens gebruik ik geen medicatie en ben ik momenteel ipv 40, 24 uur aan het werk.
@Eddy @Wouter, veel sterkte, het is een hel af en toe en weet dat je niet alleen bent. Het is een zware periode, maar hopelijk kijk je er ooit dankbaar op terug. Je leert jezelf wel echt dubbel en dwars kennen door zo'n proces.
Amber
05-03-2024
Reactie:
Zeker waar @amber
Het is zeker een hel. Zeker als het kapot aanvoelt in je hele lijf en hoofd. Hoe vertrouwen houden. Elke dag is een werkelijke hel en als ik hier op het forum lees houden die klachten lang aan. Fijn vooruitzicht niet echt
Ik ben strijd zo zat ik ben zo kapot zo moe. Maar mijn lijf blijft maar in de fight freeze stand en wil niet meer terug naar normaal..
Begin wanhopig te worden. Ik wil me weer voelen als voorheen. Kan wel janken, boos worden, schreeuwen.. maar het is zinloos
Het is zeker een hel. Zeker als het kapot aanvoelt in je hele lijf en hoofd. Hoe vertrouwen houden. Elke dag is een werkelijke hel en als ik hier op het forum lees houden die klachten lang aan. Fijn vooruitzicht niet echt
Ik ben strijd zo zat ik ben zo kapot zo moe. Maar mijn lijf blijft maar in de fight freeze stand en wil niet meer terug naar normaal..
Begin wanhopig te worden. Ik wil me weer voelen als voorheen. Kan wel janken, boos worden, schreeuwen.. maar het is zinloos
Eddy
05-03-2024
Reactie:
@Eddy
Ik ben er toen achtergekomen dat mijn ex-partner in een langere periode vreemdging. Dat was heel heftig voor mij toen ik erachter kwam. Vervolgens alleen gewoond en in relatie therapie gegaan. Wat was dat een klap. Ik vermijd nu alle stressbronnen. En de medicatie zorgt ervoor dat ik blijer ben, meer energie heb en minder angstig ben. Daar ben ik ontzettend blij mee want heb het echt nodig.
@Wouter
Herken ik zo erg! Dat is zo zwaar. Mijn ex-partner kon er ook niet mee omgaan. Ik kan alleen maar zeggen dat je er heel goed aan doet om weg te gaan. Take care voor jezelf! En als je hulp kan inschakelen doe dat vooral. Ik vond de vermoeidheid toen ik daarin kwam echt ontzettend zwaar. En ben blij dat ik zelf steun heb.
@Amber
Zou ik zeker doen. Ik heb/had ook veel focus om mijn hartslag en de hartkloppingen. Mijn arts gaf aan dat het goed is om te leren dat ons hart klopt en we niet angstig hoeven te zijn om dit te voelen. Doordat we niet goed in ons vel zitten leggen we heel snel de focus op zulke dingen zoals een hartslag. Omdat we ons niet fijn voelen. Vond ikzelf best logisch klinken. Als je lekker in je vel zit ben je daar ook veel minder mee bezig natuurlijk.
Voor mij is er nu een nieuwe klap bijgekomen.. Mijn werkgever gaat me uit mijn functie zetten. Man man wanneer houdt het een keer op! Ben boos, verdrietig en gelijk opgefokt.
Ik ben er toen achtergekomen dat mijn ex-partner in een langere periode vreemdging. Dat was heel heftig voor mij toen ik erachter kwam. Vervolgens alleen gewoond en in relatie therapie gegaan. Wat was dat een klap. Ik vermijd nu alle stressbronnen. En de medicatie zorgt ervoor dat ik blijer ben, meer energie heb en minder angstig ben. Daar ben ik ontzettend blij mee want heb het echt nodig.
@Wouter
Herken ik zo erg! Dat is zo zwaar. Mijn ex-partner kon er ook niet mee omgaan. Ik kan alleen maar zeggen dat je er heel goed aan doet om weg te gaan. Take care voor jezelf! En als je hulp kan inschakelen doe dat vooral. Ik vond de vermoeidheid toen ik daarin kwam echt ontzettend zwaar. En ben blij dat ik zelf steun heb.
@Amber
Zou ik zeker doen. Ik heb/had ook veel focus om mijn hartslag en de hartkloppingen. Mijn arts gaf aan dat het goed is om te leren dat ons hart klopt en we niet angstig hoeven te zijn om dit te voelen. Doordat we niet goed in ons vel zitten leggen we heel snel de focus op zulke dingen zoals een hartslag. Omdat we ons niet fijn voelen. Vond ikzelf best logisch klinken. Als je lekker in je vel zit ben je daar ook veel minder mee bezig natuurlijk.
Voor mij is er nu een nieuwe klap bijgekomen.. Mijn werkgever gaat me uit mijn functie zetten. Man man wanneer houdt het een keer op! Ben boos, verdrietig en gelijk opgefokt.
Eric
05-03-2024
Reactie:
Mijn ex vrouw ging vreemd en liet mij een dochter na die niet biologisch van mij bleek te zijn. Kwam ik na vier jaar achter.
Nu is ze ouder en er zelf achter gekomen via een kennis. Nu wil ze me niet meer zien nooit meer. Ik ben gebroken en kapot.
Nu is ze ouder en er zelf achter gekomen via een kennis. Nu wil ze me niet meer zien nooit meer. Ik ben gebroken en kapot.
Eddy
05-03-2024
Reactie:
Heel pijnlijk Eddy. Als je je zo radeloos voelt zou ik kijken of er meer opties zijn. Ik wil het je niet aanpraten. Maar misschien is medicatie ook iets voor je. Je zou eens met je psycholoog of huisarts kunnen praten erover. Kijken wat zij vinden.
Eric
05-03-2024
Reactie:
Hoi allen..
Hoe gaat het hier met iedereen?
Nog positieve opbeurende verhalen?
Of niet...
Groet
Eddy
Hoe gaat het hier met iedereen?
Nog positieve opbeurende verhalen?
Of niet...
Groet
Eddy
Eddy
06-03-2024
Reactie:
Hi Eddy,
Ik moet zeggen dat ik merk dat het met mij steeds een beetje beter gaat. Voelt heel onwerkelijk en ook merk ik dan nu een beetje hoe naar ik me heb gevoeld.
Ik moet zeggen dat ik merk dat het met mij steeds een beetje beter gaat. Voelt heel onwerkelijk en ook merk ik dan nu een beetje hoe naar ik me heb gevoeld.
Eric
06-03-2024
Reactie:
Hi Eric
Komt dat door de medicijnen?
Of zijn er andere factoren die meehelpen?
Werk je trouwens of ziektewet.
Hoor graag meer van je..groet
Eddy
Komt dat door de medicijnen?
Of zijn er andere factoren die meehelpen?
Werk je trouwens of ziektewet.
Hoor graag meer van je..groet
Eddy
Eddy
06-03-2024
Reactie:
@eric
Ik zit in de 5e maand en het is nog niet echt erg lekker. Sommige goede momenten maar ook zeer slechte met angst, opgejaagd gevoel, hoofdpijn etc.
Het is waardeloos...wanneer stopt dit?
Ik zit in de 5e maand en het is nog niet echt erg lekker. Sommige goede momenten maar ook zeer slechte met angst, opgejaagd gevoel, hoofdpijn etc.
Het is waardeloos...wanneer stopt dit?
Eddy
06-03-2024
Reactie:
De medicijnen werken zeker. Ik merk dat me dat positiever heeft gemaakt en ik beter om kan gaan met tegenslagen of hevige emoties. Ik ben niet afgevlakt erdoor. Voel juist dat het negatieve minder zwaar weegt. En dat maakt me blijer.
Ook werkt het mee dat ik in scheiding lig en weet dat ik uit elkaar ga. Maar als ik dan een mail binnen krijg vanwege de verdeling van de spullen ed. Dan ben ik gelijk weer negatief en loopt mijn hele dag in de soep. Ben blij als dat afgehandeld is.
Ik zit in de ziektewet. Ik kan het niet opbrengen om te gaan werken.
Ik denk dat de klachten pas minder gaan worden als je een ander pad voor jezelf gaat bewandelen. Ik denk dat dat ons heeft gebracht in de burnout omdat we in situaties terecht zijn gekomen waar we uit moeten zien te komen.
Ook werkt het mee dat ik in scheiding lig en weet dat ik uit elkaar ga. Maar als ik dan een mail binnen krijg vanwege de verdeling van de spullen ed. Dan ben ik gelijk weer negatief en loopt mijn hele dag in de soep. Ben blij als dat afgehandeld is.
Ik zit in de ziektewet. Ik kan het niet opbrengen om te gaan werken.
Ik denk dat de klachten pas minder gaan worden als je een ander pad voor jezelf gaat bewandelen. Ik denk dat dat ons heeft gebracht in de burnout omdat we in situaties terecht zijn gekomen waar we uit moeten zien te komen.
Eric
07-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Wat fijn voor jou.
Ik ga ook proberen meer los te laten.
Kijken of het helpt.
Ik heb alleen wel echt het gevoel dat ik een totaal andere man geworden ben en ook het bange idee dat dit voor altijd blijft. Voel me een schim van de persoon die ik was voor de crash..
Soms zou ik wel eens graag nieuwe hersenen willen hebben. Die van mij doen het niet.meer.goed.
Ik heb echt soms het idee van moet ik hier echt mee verder.elke.dag opnieuw? Pfff
Wat een hel
Groet eddy
Wat fijn voor jou.
Ik ga ook proberen meer los te laten.
Kijken of het helpt.
Ik heb alleen wel echt het gevoel dat ik een totaal andere man geworden ben en ook het bange idee dat dit voor altijd blijft. Voel me een schim van de persoon die ik was voor de crash..
Soms zou ik wel eens graag nieuwe hersenen willen hebben. Die van mij doen het niet.meer.goed.
Ik heb echt soms het idee van moet ik hier echt mee verder.elke.dag opnieuw? Pfff
Wat een hel
Groet eddy
Eddy
07-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Ik denk dat je jezelf weer terug gaat vinden en dat het nu meer de angst en het negatieve stemmetje is die die gedachte maakt en jou zo over jezelf laat voelen.
Het maken van een andere mindset is moeilijk maar je kan voor jezelf ook leren hoe je anders kan kijken naar je gedachten. En ze ook niet altijd te geloven!
Ik denk dat je jezelf weer terug gaat vinden en dat het nu meer de angst en het negatieve stemmetje is die die gedachte maakt en jou zo over jezelf laat voelen.
Het maken van een andere mindset is moeilijk maar je kan voor jezelf ook leren hoe je anders kan kijken naar je gedachten. En ze ook niet altijd te geloven!
Eric
07-03-2024
Reactie:
@eric
Ja je zult wel gelijk hebben. Maar als je al die klachten ervaart maakt dat je moedeloos en wanhopig.
Nog frustrerender maakt het dat ik veel eerder hulp had moeten zoeken en eerder had moeten stoppen met werken.
Ik ben gewoon blijven doorgaan terwijl ik allang op was en gesloopt.
Dat zal ik mijn hele leven mee nemen dat gevoel en die herinnering.
Eddy
Ja je zult wel gelijk hebben. Maar als je al die klachten ervaart maakt dat je moedeloos en wanhopig.
Nog frustrerender maakt het dat ik veel eerder hulp had moeten zoeken en eerder had moeten stoppen met werken.
Ik ben gewoon blijven doorgaan terwijl ik allang op was en gesloopt.
Dat zal ik mijn hele leven mee nemen dat gevoel en die herinnering.
Eddy
Eddy
07-03-2024
Reactie:
@Eric, fijn om te lezen dat je stappen aan het maken bent eb het iets beter gaat. Ook fijn dat ik wat erkenning in jou verhaal kan vinden
@eric @eddy, wat is gebeurd is gebeurd en kunnen we niet meer terugdraaien, we hadden het in die zin allemaal anders willen aanpakken als we er nu op terugkijken, maar helaas. Het enige wat we kunnen doen is accepteren, loslaten en verwerken. Uiteindelijk leren we hiervan en komen we er sterker uit, ookal is het een lange weg. Wat belangrijk is, is hoe moeilijk dan ook, iets te doen met de stressfactoren/zorgen die er nu nog zijn, hoe moeilijk de beslissingen rondom deze dingen ook zijn. Het is tijd voor een volledige schone lij en een nieuw begin Dit is wat ik er vooral uit geleerd heb en mogen ervaren tot nu toe
@eric @eddy, wat is gebeurd is gebeurd en kunnen we niet meer terugdraaien, we hadden het in die zin allemaal anders willen aanpakken als we er nu op terugkijken, maar helaas. Het enige wat we kunnen doen is accepteren, loslaten en verwerken. Uiteindelijk leren we hiervan en komen we er sterker uit, ookal is het een lange weg. Wat belangrijk is, is hoe moeilijk dan ook, iets te doen met de stressfactoren/zorgen die er nu nog zijn, hoe moeilijk de beslissingen rondom deze dingen ook zijn. Het is tijd voor een volledige schone lij en een nieuw begin Dit is wat ik er vooral uit geleerd heb en mogen ervaren tot nu toe
Wouter
07-03-2024
Reactie:
@Eddy
Dat snap ik ook. Het voelt ook uitzichtloos. Voor mij voelde het op een begeven moment zo dat ik dacht dat dit het einde van mijn leven was. Omdat ik zo in de put zat. En nog steeds kunnen de angsten me bekruipen al is dat wel minder geworden. Keep your head up! En houd vol.
Ik vind ook dat als je al ziek bent en voelt dat het niet meer gaat maar toch door blijft gaan ook laat zien wat voor een doorzettingsvermogen je hebt. En dat is een eigenschap die echt niet iedereen heeft en waar je ook wel trots op mag zijn als ik het zo bekijk. Hieruit kan je ook lering halen dat je eerder voor jezelf moet kiezen en eerder een halt toe moet roepen. Maar het laat ook een andere kant zien.
@Wouter
Mooi gesproken. Hoe is het verder met jou?
Dat snap ik ook. Het voelt ook uitzichtloos. Voor mij voelde het op een begeven moment zo dat ik dacht dat dit het einde van mijn leven was. Omdat ik zo in de put zat. En nog steeds kunnen de angsten me bekruipen al is dat wel minder geworden. Keep your head up! En houd vol.
Ik vind ook dat als je al ziek bent en voelt dat het niet meer gaat maar toch door blijft gaan ook laat zien wat voor een doorzettingsvermogen je hebt. En dat is een eigenschap die echt niet iedereen heeft en waar je ook wel trots op mag zijn als ik het zo bekijk. Hieruit kan je ook lering halen dat je eerder voor jezelf moet kiezen en eerder een halt toe moet roepen. Maar het laat ook een andere kant zien.
@Wouter
Mooi gesproken. Hoe is het verder met jou?
Eric
07-03-2024
Reactie:
@Eric
Nog steeds slecht, dit is toch wel de slechtste periode van mijn 10 maanden burnout. Ondanks m'n terugval toch nog dingen aan het huis gedaan om het verkoopklaar te maken. Vandaag zijn er foto's gemaakt van het huis dus eindelijk kan ik dit hoofdstuk met 1,5 jaar in de verbouwing zitten en alle omstandigheden rondom afsluiten. Echter heb ik hierdoor afgelopen week wel een paar x zo diep gezeten dat ik s'ochtends tegen het depressieve aan zat en m'n lichaam volledig opgebrand, kan alleen maar op bed liggen etc. Ik slaap al 5 weken slecht, ik word steeds rond 3-4uur in de nacht wakker en doorslapen lukt niet meer. Ik zou morgen naar m'n tijdelijke woonruimte gaan, maar dit red ik niet qua energie. Ik hoop dit weekend een klein beetje op te laden nu er een last van m'n schouders is en dan na het weekend te verkassen. Op dit moment begrijp ik m'n klachten en kan ik zeggen "it is what it is" maar als ik echt zo diep zit, dan zie ik door de bomen het bos niet meer, ben ik onzeker en kan ik niet meer relativeren. Herkennen jullie dit laatste?
Nog steeds slecht, dit is toch wel de slechtste periode van mijn 10 maanden burnout. Ondanks m'n terugval toch nog dingen aan het huis gedaan om het verkoopklaar te maken. Vandaag zijn er foto's gemaakt van het huis dus eindelijk kan ik dit hoofdstuk met 1,5 jaar in de verbouwing zitten en alle omstandigheden rondom afsluiten. Echter heb ik hierdoor afgelopen week wel een paar x zo diep gezeten dat ik s'ochtends tegen het depressieve aan zat en m'n lichaam volledig opgebrand, kan alleen maar op bed liggen etc. Ik slaap al 5 weken slecht, ik word steeds rond 3-4uur in de nacht wakker en doorslapen lukt niet meer. Ik zou morgen naar m'n tijdelijke woonruimte gaan, maar dit red ik niet qua energie. Ik hoop dit weekend een klein beetje op te laden nu er een last van m'n schouders is en dan na het weekend te verkassen. Op dit moment begrijp ik m'n klachten en kan ik zeggen "it is what it is" maar als ik echt zo diep zit, dan zie ik door de bomen het bos niet meer, ben ik onzeker en kan ik niet meer relativeren. Herkennen jullie dit laatste?
Wouter
07-03-2024
Reactie:
Knap van je Wouter dat ondanks alles je je wel inzet en ervoor gaat. Je moet ook wel, maar toch je doet het wel. Heb je ook hulp, iemand die je kan helpen verhuizen? Ik was zelf vandaag op kantoor aan het werk. Het werk gaat wel goed, maar blijf toch die spanningsklachten houden; spierspanning, keel, warm, tintelingen, hartkloppingen. Blijf ook een zere borst houden, alsof het beurs is. Ook m’n ribben en borstbeen aanraken is gevoelig. Maakt me weer angstig, vreselijk is het. Ene moment denk je eraan en is het er weer. Zou toch fantastisch zijn als we allemaal ooit van die klachten af zijn en weer vol in het leven kunnen staan.
Amber
07-03-2024
Reactie:
@Wouter
Heel begrijpelijk ook weer. En ik vind het onwijs knap hoe je je toch blijft inzetten. Ikzelf heb enorme angst gecreëerd dat als ik voor me gevoel te veel doe dat dit tegen me gekeerd word. Ik hoop zo voor je dat je je rust krijgt in de tijdelijke woonruimte. En dat je het kan gaan afronden. En je meer positieve energie gaat krijgen. Voor mijzelf merk ik opzich wel een stijgende lijn in mijn blijdschap. Alleen mijn klachten zijn er zeker nog. Dus dat vind ik er zo moeilijk aan. Wanneer gaat dat echt beter worden. Het voelt als een lange weg die ik nog moet begaan.
Heel begrijpelijk ook weer. En ik vind het onwijs knap hoe je je toch blijft inzetten. Ikzelf heb enorme angst gecreëerd dat als ik voor me gevoel te veel doe dat dit tegen me gekeerd word. Ik hoop zo voor je dat je je rust krijgt in de tijdelijke woonruimte. En dat je het kan gaan afronden. En je meer positieve energie gaat krijgen. Voor mijzelf merk ik opzich wel een stijgende lijn in mijn blijdschap. Alleen mijn klachten zijn er zeker nog. Dus dat vind ik er zo moeilijk aan. Wanneer gaat dat echt beter worden. Het voelt als een lange weg die ik nog moet begaan.
Eric
08-03-2024
Reactie:
Ik had vanochtend al uitgebreid gereageerd maar helaas is het niet geplaatst, dus even opnieuw;
@amber @eric bedankt voor jullie reacties, echter denk ik dat inzet/doorzettingsvermogen in een burnout niet beloond moet worden, dit is wat we ten aller tijden moeten zien te voorkomen natuurlijk, helaas toch even gedaan. Zelf heb ik ook angst om teveel te doen (en terecht, want het uit zich direct weer in allerlei klachten), het is dan ook belangrijk om deze klachten serieus te blijven nemen en liever te vroeg op de rem te trappen dan te laat, als we elke dag een beetje energie kunnen besparen aan leuke/minder leuke dingen dan komen we er wel!
Ik heb een huishoudelijke hulp en ik ga haar vragen om te helpen met de verhuizing, gelukkig is het al gemeubileerd en hoef ik in die zin niet veel mee te nemen, maar toch. Best ironisch gezien ik 10 jaar geleden nog in een tussenjaar zelf verhuizer ben geweest, paar jaar later actief begonnen met sporten (van 74kg naar 102,5kg gegroeid) en tot een paar maanden voor m'n burnout nog stenen aan het tillen was in sterkste man wedstrijden, maar nu hulp nodig heb voor een paar lullig doosjes. 10 maanden burnout later inmiddels teruggezakt naar 95kg en hoger vet percentage dan ooit, ik moet dit loslaten en accepteren maar vind het erg moeilijk. Zo zal bij jullie ook wel op bepaalde manieren je trots zijn beschadigd vanwege de burnout.
Wat mij vooral helpt om positief te blijven zijn in de ochtend en avond dankbaarheid meditaties, en vooral kijken naar welke dingen wel even fijn waren/goed gingen op de ellendige dagen ipv de focus te leggen op wat niet ging.
@amber @eric bedankt voor jullie reacties, echter denk ik dat inzet/doorzettingsvermogen in een burnout niet beloond moet worden, dit is wat we ten aller tijden moeten zien te voorkomen natuurlijk, helaas toch even gedaan. Zelf heb ik ook angst om teveel te doen (en terecht, want het uit zich direct weer in allerlei klachten), het is dan ook belangrijk om deze klachten serieus te blijven nemen en liever te vroeg op de rem te trappen dan te laat, als we elke dag een beetje energie kunnen besparen aan leuke/minder leuke dingen dan komen we er wel!
Ik heb een huishoudelijke hulp en ik ga haar vragen om te helpen met de verhuizing, gelukkig is het al gemeubileerd en hoef ik in die zin niet veel mee te nemen, maar toch. Best ironisch gezien ik 10 jaar geleden nog in een tussenjaar zelf verhuizer ben geweest, paar jaar later actief begonnen met sporten (van 74kg naar 102,5kg gegroeid) en tot een paar maanden voor m'n burnout nog stenen aan het tillen was in sterkste man wedstrijden, maar nu hulp nodig heb voor een paar lullig doosjes. 10 maanden burnout later inmiddels teruggezakt naar 95kg en hoger vet percentage dan ooit, ik moet dit loslaten en accepteren maar vind het erg moeilijk. Zo zal bij jullie ook wel op bepaalde manieren je trots zijn beschadigd vanwege de burnout.
Wat mij vooral helpt om positief te blijven zijn in de ochtend en avond dankbaarheid meditaties, en vooral kijken naar welke dingen wel even fijn waren/goed gingen op de ellendige dagen ipv de focus te leggen op wat niet ging.
Wouter
08-03-2024
Reactie:
@eric
Hoe gaat het met je?
Ik zag in een andere post over hoofd klachten dat jij ook last had van een mistig gevoel,brain fog, hoofdpijn had.. wat had je nog meer voor spanningsklachten?
Wat merk je nu als grootste voordeel met de medicijnen?
Hoe zie je de toekomst? Ga je een andere baan zoeken? Heel wat anders doen?
Wanneer weten we eigenlijk dat we weer hersteld zijn. Er staat een jaar voor pfffff.
Zooo lang. Hoe houd jij hoop?
Groet eddy
Hoe gaat het met je?
Ik zag in een andere post over hoofd klachten dat jij ook last had van een mistig gevoel,brain fog, hoofdpijn had.. wat had je nog meer voor spanningsklachten?
Wat merk je nu als grootste voordeel met de medicijnen?
Hoe zie je de toekomst? Ga je een andere baan zoeken? Heel wat anders doen?
Wanneer weten we eigenlijk dat we weer hersteld zijn. Er staat een jaar voor pfffff.
Zooo lang. Hoe houd jij hoop?
Groet eddy
Eddy
09-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Ik heb heel veel klachten gehad. Zal ze allemaal even op een rijtje zetten.
Hartkloppingen, paniekaanvallen, maag en darmklachten, vergeetachtigheid, labiel, slechte concentratie, derealisatie, verward, heel erg moe, verstijfde nekspieren, hoofdpijn, overprikkeling, brain fog, slecht slapen, piekeren, wazig zicht.
De medicijnen zorgen ervoor dat ik wat lekkerder in me vel zit en me minder angstig voel en ik merk ook dat ik minder pieker en er beter door slaap. Als ik tegenslagen heb zijn deze minder heftig. Merk dus dat ik dingen positiever bekijk.
Ik merk dat ik naar mijn idee heel veel dingen aan het verwerken ben psychisch. Ik ben veel aan het dromen. En er komen allerlei herinneringen voorbij. Misschien omdat ik nu meer rust heb? Of combinatie met medicatie?
Ik heb bedacht om me werk even links te laten liggen. En me op mezelf te focussen. Als het beter met me gaat wil ik wel gaan reïntegreren bij me werk. Dan kan ik kijken wat ik ervan vind dat ik mijn positie als manager kwijt ben. En anders ga ik rustig zoeken naar een nieuwe baan.
Ik probeer dingen positief te zien. Als ik angstig word of neerslachtig probeer ik die gedachten om te draaien en uit te kijken naar verbetering.
Ik loop ook bij een psychosomatische fysiotherapeut. Die helpt goed met inzicht krijgen in stress, piekeren, gedachten etc.
Hoe is het met jou? Heb je hier iets aan?
Ik heb heel veel klachten gehad. Zal ze allemaal even op een rijtje zetten.
Hartkloppingen, paniekaanvallen, maag en darmklachten, vergeetachtigheid, labiel, slechte concentratie, derealisatie, verward, heel erg moe, verstijfde nekspieren, hoofdpijn, overprikkeling, brain fog, slecht slapen, piekeren, wazig zicht.
De medicijnen zorgen ervoor dat ik wat lekkerder in me vel zit en me minder angstig voel en ik merk ook dat ik minder pieker en er beter door slaap. Als ik tegenslagen heb zijn deze minder heftig. Merk dus dat ik dingen positiever bekijk.
Ik merk dat ik naar mijn idee heel veel dingen aan het verwerken ben psychisch. Ik ben veel aan het dromen. En er komen allerlei herinneringen voorbij. Misschien omdat ik nu meer rust heb? Of combinatie met medicatie?
Ik heb bedacht om me werk even links te laten liggen. En me op mezelf te focussen. Als het beter met me gaat wil ik wel gaan reïntegreren bij me werk. Dan kan ik kijken wat ik ervan vind dat ik mijn positie als manager kwijt ben. En anders ga ik rustig zoeken naar een nieuwe baan.
Ik probeer dingen positief te zien. Als ik angstig word of neerslachtig probeer ik die gedachten om te draaien en uit te kijken naar verbetering.
Ik loop ook bij een psychosomatische fysiotherapeut. Die helpt goed met inzicht krijgen in stress, piekeren, gedachten etc.
Hoe is het met jou? Heb je hier iets aan?
Eric
09-03-2024
Reactie:
@eric
Dank Ja zeker kan ik daar wat mee.
Lukt jou het loslaten beter nu qua de scheiding? Of ben je bang dat de stress alles kapot gemaakt heeft? Ik heb zelf wel eens het idee met de klachten dat je er nooit meer vanaf komt. Geeft wel eens wanhoop. Die hoofdpijn met brainfog is zo eng. Probeer er niet aan te denken maar niet altijd makkelijk. Ik loop wel bij poh ggz en ga naar een haptonoom binnenkort. En we gaan op zoek naar een betere psycholoog qua trauma hulp.Heb jij nog een tip qua loslaten? Hoe doe jij dat? Loslaten van je stressfactor en je klachten?
Hoor het graag
Groet
Edwin
Dank Ja zeker kan ik daar wat mee.
Lukt jou het loslaten beter nu qua de scheiding? Of ben je bang dat de stress alles kapot gemaakt heeft? Ik heb zelf wel eens het idee met de klachten dat je er nooit meer vanaf komt. Geeft wel eens wanhoop. Die hoofdpijn met brainfog is zo eng. Probeer er niet aan te denken maar niet altijd makkelijk. Ik loop wel bij poh ggz en ga naar een haptonoom binnenkort. En we gaan op zoek naar een betere psycholoog qua trauma hulp.Heb jij nog een tip qua loslaten? Hoe doe jij dat? Loslaten van je stressfactor en je klachten?
Hoor het graag
Groet
Edwin
Eddy
11-03-2024
Reactie:
Ik ben niet bang dat de stress alles kapot gemaakt heeft. Ik ben opgelucht dat ik ga scheiden. En dat die last weg is. En daarbij hoop ik dat het steeds een beetje beter zal worden voor me.
Ik snap dat je er negatief naar kijkt. Dat deed ik ook. En heb ik zo nu en dan ook nog. Maar ik denk dat het juist beter werkt om positief te kijken naar de dag wat juist wel lukt. Denk dat mijn antidepressiva daar ook aan bijdraagt.
Vind het goed van je dat je meer hulp bent gaan zoeken. Voor jou is het natuurlijk moeilijk wat er is gebeurd. En ik denk dat je dat niet los kan laten zonder de nodige hulp erbij. Dus ik denk dat trauma therapie je daarbij kan helpen om het te verwerken.
Ik heb geen tips voor loslaten. Had ik die maar!
Ben wel benieuwd naar de haptotherapie die je gaat doen.
Ik snap dat je er negatief naar kijkt. Dat deed ik ook. En heb ik zo nu en dan ook nog. Maar ik denk dat het juist beter werkt om positief te kijken naar de dag wat juist wel lukt. Denk dat mijn antidepressiva daar ook aan bijdraagt.
Vind het goed van je dat je meer hulp bent gaan zoeken. Voor jou is het natuurlijk moeilijk wat er is gebeurd. En ik denk dat je dat niet los kan laten zonder de nodige hulp erbij. Dus ik denk dat trauma therapie je daarbij kan helpen om het te verwerken.
Ik heb geen tips voor loslaten. Had ik die maar!
Ben wel benieuwd naar de haptotherapie die je gaat doen.
Eric
11-03-2024
Reactie:
@eric
Goed om te horen. Jij kunt een boek sluiten. En een hoofdstuk afsluiten.
dat geeft rust denk ik zo.
Ik heb het probleem dat het boek open blijft staan en niks kan afsluiten.
Ik zou niet weten hoe.
Ik zal een manier moeten vinden om mijn dochter even op een zijspoor te zetten voor nu. En wie weet wel voor altijd.
Ik ben er kapot van gegaan..stapsgewijs gebeurd totdat er geen weg terug meer was..ook blijven werken nog een tijd met paniekaanvallen onderweg naar huis van werk. Pas thuis komen te zitten toen het licht helemaal uitging.. had er ook nog een bruiloft tussen zitten. Daar zag ik mijn dochter voor het eerst weer eventjes kort
Paar dagen daarna ging het licht dus uit voor mij en kwam alles eruit.
Leuk he😠
Groet eddy
Goed om te horen. Jij kunt een boek sluiten. En een hoofdstuk afsluiten.
dat geeft rust denk ik zo.
Ik heb het probleem dat het boek open blijft staan en niks kan afsluiten.
Ik zou niet weten hoe.
Ik zal een manier moeten vinden om mijn dochter even op een zijspoor te zetten voor nu. En wie weet wel voor altijd.
Ik ben er kapot van gegaan..stapsgewijs gebeurd totdat er geen weg terug meer was..ook blijven werken nog een tijd met paniekaanvallen onderweg naar huis van werk. Pas thuis komen te zitten toen het licht helemaal uitging.. had er ook nog een bruiloft tussen zitten. Daar zag ik mijn dochter voor het eerst weer eventjes kort
Paar dagen daarna ging het licht dus uit voor mij en kwam alles eruit.
Leuk he😠
Groet eddy
Eddy
11-03-2024
Reactie:
Ha Eddy,
Ik voel met je mee en het lijkt me ook moeilijk en zwaar voor je. Heb je steun in je omgeving?
Probeer vast te houden dat je hier uit gaat komen met de benodigde hulp die je gaat krijgen.
Voor mij ga ik verder ook nog in therapie om mijn huwelijk te verwerken. Dingen die ik heb meegemaakt hierin. Ik sta op de wachtlijst bij een psycholoog.
Ik voel met je mee en het lijkt me ook moeilijk en zwaar voor je. Heb je steun in je omgeving?
Probeer vast te houden dat je hier uit gaat komen met de benodigde hulp die je gaat krijgen.
Voor mij ga ik verder ook nog in therapie om mijn huwelijk te verwerken. Dingen die ik heb meegemaakt hierin. Ik sta op de wachtlijst bij een psycholoog.
Eric
11-03-2024
Reactie:
Het is gewoon klote allemaal. Dat mag ook gezegd worden. We moeten volhouden en erop vertrouwen dat het beter gaat worden en goed gaat komen. Dit is een periode uit ons leven waarin we heel veel leren en onszelf beter leren kennen, waardoor we als we beter zijn, ons zelf meer waarderen, het leven meer waarderen en misschien wel de keuzes gaan maken die we eerst niet durfden. Proberen positief te blijven, hoe moeilijk het ook is.
Vandaag zelf weer last van heel sterk ruiken en gek hoofd. Beetje zwaar/doffig gevoel.
Vandaag zelf weer last van heel sterk ruiken en gek hoofd. Beetje zwaar/doffig gevoel.
Amber
11-03-2024
Reactie:
@eric ja ik heb wel steun in mijn omgeving maar je moet er zelf doorheen die donkere tunnel. Vooral die angsten. Wat een afschuwelijke emotie is dat . Tot een jaar geleden totaal geen last van.. nu is alles om me heen qua de wereld eng..
Wel iets minder dof hoofd vandaag..komt vast omdat de angsten nu 100 procent losgaan. We zullen het morgen weer.zien.
Straks mediteren en slapen en dan morgen weer nieuwe dag met nieuwe kansen. Eric sterkte met de psycholoog en je verwerking.
@amber vervelen dat doffe hoofd. Zo herkenbaar. Hoe is jouw situatie eigenlijk ontstaan? Wanneer ging jouw licht uit?
Gebruik je medicijnen? Heb je hulp?
Hoe gaat jouw omgeving ermee om? Hulp of bezorgd?
Groet eddy
@amber.
Wel iets minder dof hoofd vandaag..komt vast omdat de angsten nu 100 procent losgaan. We zullen het morgen weer.zien.
Straks mediteren en slapen en dan morgen weer nieuwe dag met nieuwe kansen. Eric sterkte met de psycholoog en je verwerking.
@amber vervelen dat doffe hoofd. Zo herkenbaar. Hoe is jouw situatie eigenlijk ontstaan? Wanneer ging jouw licht uit?
Gebruik je medicijnen? Heb je hulp?
Hoe gaat jouw omgeving ermee om? Hulp of bezorgd?
Groet eddy
@amber.
Eddy
11-03-2024
Reactie:
De angsten zijn heel intens. Bang om wat ernstigs te mankeren en het geloven en de acceptatie dat dit soort (lichamelijke) klachten echt door een burn-out kunnen komen is soms moeilijk te geloven/accepteren. Ik heb mijn situatie eerder hier opgeschreven, maar zie dat er per ongeluk 'anoniem' bij staat ipv mijn naam. Is het bericht van 3 maart. Bij mij is de klap in de zomer gekomen. Was overdag naar werk en in de avond vrijwilligerswerk gedaan en ineens toen ik thuis kwam in de tuin een paniekaanval. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Wist niet meer waar ik het zoeken moest, herkende mezelf niet meer. Van iemand die vrolijk is, enthousiast en avontuurlijk was ik ineens een klein muisje geworden. Gaat echt al wel een stuk beter hoor, maar de angst is er nog steeds en op sommige dagen zit ik er echt doorheen. Zit zelf 6 maanden nu in deze periode. Medicatie heb ik niet gebruikt wel heel veel andere dingen geprobeerd, zie mijn berichtje ook van 3 maart. Heb wel vaak getwijfeld hoor om medicatie te gebruiken, maar wil het toch eerst zelf proberen. Weet de precieze kern van mijn overspannenheid niet en dit heeft me heel vaak gefrustreerd en ik bleef daardoor maar dingen opzoeken (ook Google), uitzoeken en hulp zoeken. Heb me er nu meer bij neergelegd en neem vooral meer rust en doe minder therapieen, etc. Waarschijnlijk een samenloop van omstandigheden en mijn jeugd (gescheiden ouders en pestgedrag). Woon nu inmiddels met mijn partner in ons nieuwe huis en heb veel steun van hem. Verder vinden heel veel mensen het lastig te begrijpen en vinden ze het ook moeilijk om ermee om te gaan. Ik weet soms zelfs niet eens hoe ik me moet voelen, dus kan het hen ook niet kwalijk nemen. En eerlijk gezegd, ik dacht dat je vooral heel moe zou zijn als je burn-out bent, maar al die gekke lichamelijke klachten. Had geen idee, jij wel? Snap nu pas hoe intens dit is en volgens mij begrijp je dit alleen 100% als je het zelf hebt meegemaakt.
Amber
11-03-2024
Reactie:
Hoi allen
Even een vraagje.
Hebben jullie ook dat gevoel van dat je hele leven overhoop is gegooid en alles totaal anders aanvoelt?
Ik voel me zo beroerd daaronder? Alles komt heel anders binnen ook. Heel eng.
Ik had een goed leven en deed leuke dingen naast werk en was energiek.
Nu het idee dat je nooit meer dat gevoel terugkrijgt.
Hoe kan een samenloop van omstandigheden alles totaal kapot maken en waarom gaat iemand er zo verkeerd mee om? Ik mis het.
Zijn er mensen al verder in het proces en die mij een hart onder de riem kunnen steken?
Groet eddy
Even een vraagje.
Hebben jullie ook dat gevoel van dat je hele leven overhoop is gegooid en alles totaal anders aanvoelt?
Ik voel me zo beroerd daaronder? Alles komt heel anders binnen ook. Heel eng.
Ik had een goed leven en deed leuke dingen naast werk en was energiek.
Nu het idee dat je nooit meer dat gevoel terugkrijgt.
Hoe kan een samenloop van omstandigheden alles totaal kapot maken en waarom gaat iemand er zo verkeerd mee om? Ik mis het.
Zijn er mensen al verder in het proces en die mij een hart onder de riem kunnen steken?
Groet eddy
Eddy
13-03-2024
Reactie:
Ha Eddy,
Dat heb ik zeker.
Bij mij valt de scheiding ook zwaar. Ben echt helemaal op. En we zijn nu per mail alles aan het regelen. Maar ze wilt het maximale eruit halen. Wat ook weer energie kost omdat ik het er niet mee eens ben. Heb een slechte dag vandaag. Lig op de bank uitgeteld. Pfff. Zou bijna zeggen veel geluk met de centen.
Dat heb ik zeker.
Bij mij valt de scheiding ook zwaar. Ben echt helemaal op. En we zijn nu per mail alles aan het regelen. Maar ze wilt het maximale eruit halen. Wat ook weer energie kost omdat ik het er niet mee eens ben. Heb een slechte dag vandaag. Lig op de bank uitgeteld. Pfff. Zou bijna zeggen veel geluk met de centen.
Eric
13-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Zwaar lijkt me dat..ik heb ook een scheiding meegemaakt en gezeik verkoop huis dat was nadat ik erachter was gekomen dat ze vreemd was gegaan en later kwam daar nog bij dat ik erachter kwam dat mijn dochter niet biologisch van mij was..achteraf denk ik wel eens was ik maar een totaal nieuw leven begonnen en had ik kind en moeder maar aan de kant gedaan. Denk dat het achteraf beter was geweest. Maar goed dat kon ik niet en nam verantwoordelijkheid voor mijn het meisje. zeker omdat zij er ook niet om gevraagd had. Maar nooit gedacht dat er een situatie zou ontstaan dat ik haar kwijt zou raken..zij hield me destijds in de scheiding overeind. Dus als zij dus nu wegvalt uit mijn leven blijft er weinig Eddy over.
Misschien niet handig dat je zo kwetsbaar opstelt en afhankelijk bent van je kind. Ook nooit verwacht zo in te storten. Is dat naief? Ik vind het werkelijk waar schokkend zeker als ik nu terugkijk naar de afgelopen maanden en het feit dat ik me nog steeds waardeloos voel. Ik probeer het meer van me af te zetten zo goed en zo kwaad als het kan.
Maak me alleen zorgen met dat doffe hoofd en alle andere klachten dat er echt iets stuk is.
Waarom loopt een mens te lang door met klachten alvorens hulp te zoeken?
Normaal ga je toch ook met griep thuis blijven. Waarom loopt een mens nog door als hij al paniekaanvallen heeft?
Als ik eerder gestopt was dan was het nu minder erg geweest. Ik kan wel janken!
Zwaar lijkt me dat..ik heb ook een scheiding meegemaakt en gezeik verkoop huis dat was nadat ik erachter was gekomen dat ze vreemd was gegaan en later kwam daar nog bij dat ik erachter kwam dat mijn dochter niet biologisch van mij was..achteraf denk ik wel eens was ik maar een totaal nieuw leven begonnen en had ik kind en moeder maar aan de kant gedaan. Denk dat het achteraf beter was geweest. Maar goed dat kon ik niet en nam verantwoordelijkheid voor mijn het meisje. zeker omdat zij er ook niet om gevraagd had. Maar nooit gedacht dat er een situatie zou ontstaan dat ik haar kwijt zou raken..zij hield me destijds in de scheiding overeind. Dus als zij dus nu wegvalt uit mijn leven blijft er weinig Eddy over.
Misschien niet handig dat je zo kwetsbaar opstelt en afhankelijk bent van je kind. Ook nooit verwacht zo in te storten. Is dat naief? Ik vind het werkelijk waar schokkend zeker als ik nu terugkijk naar de afgelopen maanden en het feit dat ik me nog steeds waardeloos voel. Ik probeer het meer van me af te zetten zo goed en zo kwaad als het kan.
Maak me alleen zorgen met dat doffe hoofd en alle andere klachten dat er echt iets stuk is.
Waarom loopt een mens te lang door met klachten alvorens hulp te zoeken?
Normaal ga je toch ook met griep thuis blijven. Waarom loopt een mens nog door als hij al paniekaanvallen heeft?
Als ik eerder gestopt was dan was het nu minder erg geweest. Ik kan wel janken!
Eddy
13-03-2024
Reactie:
Eric
Nog even een aanvulling.
Heb jij ook dat gevoel van dat je gewoon even niet meer weet wie je bent, wat je kunt etc?
Lijkt wel of hersen delen gekrompen zijn en andere groter geworden zijn.
Het werkt iig niet meer gewoon voor me. Maar meer tegen.
Ik ben echt te ver gegaan
Ik ben zo bang en wat baal ik.
Nog even een aanvulling.
Heb jij ook dat gevoel van dat je gewoon even niet meer weet wie je bent, wat je kunt etc?
Lijkt wel of hersen delen gekrompen zijn en andere groter geworden zijn.
Het werkt iig niet meer gewoon voor me. Maar meer tegen.
Ik ben echt te ver gegaan
Ik ben zo bang en wat baal ik.
Eddy
13-03-2024
Reactie:
Uit je verhaal klinkt vooral je goedheid. En je had het natuurlijk zelf nooit kunnen weten dat zij niet jouw dochter is. En daarin ook nooit kunnen bedenken dat ze jou niet meer hoefte te zien. Dat moet je jezelf niet kwalijk nemen. Tuurlijk hadden we dingen anders kunnen doen. Ik ook. Maar dat is allemaal achteraf gezien. De keuzes zijn gemaakt omdat je dacht dat die de beste keuze voor je waren. Op dat moment.
Ook het doorlopen met klachten begrijpelijk. Ik heb precies hetzelfde gedaan. En zit net als jij met de gebakken peren.
Ik heb wel gehad dat het voelde alsof mijn innerlijke stem niet meer luid voelde voor mezelf. Zo in de war dat ik die ook niet meer goed kon volgen voor mezelf.
Ik merk wel dat ik mezelf meer een soort van terug aan het vinden ben maar dat komt meer doordat ik mezelf ben kwijtgeraakt in mijn huwelijk.
Ik heb gelezen dat er een krimp in de hippocampus optreed bij langdurige stress. Maar dat dit zich wel weer herstelt bij herstel. Dus uitgaan van het positieve!
Ook het doorlopen met klachten begrijpelijk. Ik heb precies hetzelfde gedaan. En zit net als jij met de gebakken peren.
Ik heb wel gehad dat het voelde alsof mijn innerlijke stem niet meer luid voelde voor mezelf. Zo in de war dat ik die ook niet meer goed kon volgen voor mezelf.
Ik merk wel dat ik mezelf meer een soort van terug aan het vinden ben maar dat komt meer doordat ik mezelf ben kwijtgeraakt in mijn huwelijk.
Ik heb gelezen dat er een krimp in de hippocampus optreed bij langdurige stress. Maar dat dit zich wel weer herstelt bij herstel. Dus uitgaan van het positieve!
Eric
13-03-2024
Reactie:
Eric je hebt gelijk ook.
Dat herstel moeten we dan ook maar op hopen. Maar het voelt elke dag of ik uit elkaar getrokken wordt. Die pijn.
Steen op de maag, slappe benen, dof hoofd, angsten, verwardheid ook gehad.
Ik vind het eng allemaal Erik.
Het is slopend.
Heb jij je medicijnen vooral voor de.paniekaanvalen? Hoe heftig waren die?
Was dat alleen hyperventilatie of echt van die zware blackout paniekaanvallen?
Jij zit nu bij je ouders. Hoe bevalt dat?
Groet
Eddy
Dat herstel moeten we dan ook maar op hopen. Maar het voelt elke dag of ik uit elkaar getrokken wordt. Die pijn.
Steen op de maag, slappe benen, dof hoofd, angsten, verwardheid ook gehad.
Ik vind het eng allemaal Erik.
Het is slopend.
Heb jij je medicijnen vooral voor de.paniekaanvalen? Hoe heftig waren die?
Was dat alleen hyperventilatie of echt van die zware blackout paniekaanvallen?
Jij zit nu bij je ouders. Hoe bevalt dat?
Groet
Eddy
Eddy
14-03-2024
Reactie:
@Eric, vervelend dat de scheiding zwaar valt en dat het op die manier moet... dit kost veel energie die je waarschijnlijk niet hebt.
Zoals je weet zit in hetzelfde schuitje, ik heb eergister de financieel adviseur laten langskomen en alles laten vastleggen in een extra overeenkomst zodat er op geen manier gedonder kan komen. Gister ben ik naar m'n tijdelijke woonruimte verhuisd, deze 2 dagen kostte ook teveel energie maar heb wederom weer even doorgezet, vanaf nu ga ik niet meer over mijn grenzen heen. Vanochtend werd ik wel weer met veel spanning wakker, ik had verwacht/gehoopt dat dit weg zou zijn gezien ik uit de stressvolle omgeving van de narcist ben, maar het zit waarschijnlijk toch al aardig onderhuids. Daarnaast lees ik het bij iedereen terug ongeacht de situatie, dus zal het ook wel met de burnout te maken hebben.. ik wens jullie een fijne dag!
Zoals je weet zit in hetzelfde schuitje, ik heb eergister de financieel adviseur laten langskomen en alles laten vastleggen in een extra overeenkomst zodat er op geen manier gedonder kan komen. Gister ben ik naar m'n tijdelijke woonruimte verhuisd, deze 2 dagen kostte ook teveel energie maar heb wederom weer even doorgezet, vanaf nu ga ik niet meer over mijn grenzen heen. Vanochtend werd ik wel weer met veel spanning wakker, ik had verwacht/gehoopt dat dit weg zou zijn gezien ik uit de stressvolle omgeving van de narcist ben, maar het zit waarschijnlijk toch al aardig onderhuids. Daarnaast lees ik het bij iedereen terug ongeacht de situatie, dus zal het ook wel met de burnout te maken hebben.. ik wens jullie een fijne dag!
Wouter
14-03-2024
Reactie:
@Eddy
Mijn antidepressiva werkt vooral op angst, het zorgt voor meer rust, beter slapen, minder piekeren en een demping van hevige emoties. Moet zeggen dat het wel fijn is het zorgt ervoor dat ik minder in de put zit. En tegenslagen makkelijker op te vangen zijn.
Doordat ik minder angstig ben heb ik ook minder paniek.
De paniekaanvallen die ik heb gehad waren vooral met hartkloppingen, hyperventilatie, huilen, trillen, slap worden en niet lekker worden. Mijn lichaam gaf daardoor aan dat het te veel werd. 1 keer was het dusdanig erg dat mijn hart razend snel ging. Voor m’n gevoel wel 200. En het voelde alsof die zo me borstkas uit kon springen. Daar was ik echt heel erg door in de paniek. Ook een keer ‘s nachts gehad. Toen ging me hart ook tekeer. En spande al me spieren samen. En dacht ik dat ik een hartaanval kreeg. En ik niet meer kon lopen. En toen heb ik de spoedeisende hulp gebeld. Duurde toen 3 kwartier voordat ik rustiger werd.
Als ik nu teveel doe dan merk ik ook dat mijn geheugen het niet meer opslaat. Uberhaupt slaat het al weinig op. Maar dan al helemaal niet meer.
Merkte van de week ook dat ik hoger in me ademhaling zat. En een hogere hartslag had. Lichte hyperventilatie. Dus dan weer goed om te mediteren.
Het is fijn om bij mijn ouders te zitten. Ze ondersteunen me. En halen de zorg weg dat ik voor mezelf moet zorgen. Boodschappen, koken, wassen. Ook fijn om mensen om je heen te hebben waar je ook gesprekken mee kan voeren en steun kan vinden.
Mijn antidepressiva werkt vooral op angst, het zorgt voor meer rust, beter slapen, minder piekeren en een demping van hevige emoties. Moet zeggen dat het wel fijn is het zorgt ervoor dat ik minder in de put zit. En tegenslagen makkelijker op te vangen zijn.
Doordat ik minder angstig ben heb ik ook minder paniek.
De paniekaanvallen die ik heb gehad waren vooral met hartkloppingen, hyperventilatie, huilen, trillen, slap worden en niet lekker worden. Mijn lichaam gaf daardoor aan dat het te veel werd. 1 keer was het dusdanig erg dat mijn hart razend snel ging. Voor m’n gevoel wel 200. En het voelde alsof die zo me borstkas uit kon springen. Daar was ik echt heel erg door in de paniek. Ook een keer ‘s nachts gehad. Toen ging me hart ook tekeer. En spande al me spieren samen. En dacht ik dat ik een hartaanval kreeg. En ik niet meer kon lopen. En toen heb ik de spoedeisende hulp gebeld. Duurde toen 3 kwartier voordat ik rustiger werd.
Als ik nu teveel doe dan merk ik ook dat mijn geheugen het niet meer opslaat. Uberhaupt slaat het al weinig op. Maar dan al helemaal niet meer.
Merkte van de week ook dat ik hoger in me ademhaling zat. En een hogere hartslag had. Lichte hyperventilatie. Dus dan weer goed om te mediteren.
Het is fijn om bij mijn ouders te zitten. Ze ondersteunen me. En halen de zorg weg dat ik voor mezelf moet zorgen. Boodschappen, koken, wassen. Ook fijn om mensen om je heen te hebben waar je ook gesprekken mee kan voeren en steun kan vinden.
Eric
14-03-2024
Reactie:
@Wouter
Slim dat je dat hebt gedaan. Ik ben zelf alles tot nu toe via de mail aan het regelen. Nog geen behoefte om rond de tafel te gaan. Gaat te veel energie kosten.
Het duurt wel even voordat dat ook weer gaat normaliseren voor je. Ook de overgang naar een andere plek brengt ook weer onrust en stress met zich mee. En daar zal ook weer een paar dagen overheen gaan voor je daaraan gewend bent en het goed voor je voelt denk ik zo.
En je zal ook dingen moeten verwerken en een plekje gaan geven.
Slim dat je dat hebt gedaan. Ik ben zelf alles tot nu toe via de mail aan het regelen. Nog geen behoefte om rond de tafel te gaan. Gaat te veel energie kosten.
Het duurt wel even voordat dat ook weer gaat normaliseren voor je. Ook de overgang naar een andere plek brengt ook weer onrust en stress met zich mee. En daar zal ook weer een paar dagen overheen gaan voor je daaraan gewend bent en het goed voor je voelt denk ik zo.
En je zal ook dingen moeten verwerken en een plekje gaan geven.
Eric
14-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Hoe is het ermee
Heb jij ook een werkgever die alweer bezig is met een reintegratie traject?
Of totaal niet. Wat is daarin wijsheid?
Ik ben wel met wat therapeutisch werken bezig nu. Maar is meer ter afleiding.
Voor de rest kan ik nog niks aan. Ben ook bang dat ik me voor altijd zo blijft voelen..
Wereld komt ook zo raar over en ben een schim van de persoon die ik was. Er lijkt geen einde aan te komen.
Groet eddy
Hoe is het ermee
Heb jij ook een werkgever die alweer bezig is met een reintegratie traject?
Of totaal niet. Wat is daarin wijsheid?
Ik ben wel met wat therapeutisch werken bezig nu. Maar is meer ter afleiding.
Voor de rest kan ik nog niks aan. Ben ook bang dat ik me voor altijd zo blijft voelen..
Wereld komt ook zo raar over en ben een schim van de persoon die ik was. Er lijkt geen einde aan te komen.
Groet eddy
Eddy
15-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Het ging weer wat minder. Was over me grenzen heen gegaan. Ik kreeg paniek en hartkloppingen. Vanmorgen lage bloeddruk. Is nu gelukkig weer beter.
Vanmiddag weer gesprek gehad. En dat heeft wel weer een beetje lucht en energie gegeven. Positieve mindset. Ik vind het namelijk zo zwaar allemaal.
Ik ga voorlopig nog niet reïntegreren. Eerst de scheiding afronden wat heel veel energie vraagt. En dan kan ik met mijn werk gaan kijken. Reïntegreren en dan kijken of ik nog wil blijven. Maar eerst met het ene opgelost zijn voor ik me op het andere kan focussen. Anders dan ga ik helemaal ten onder.
Je zal je niet zo blijven voelen wanneer je stappen gaat zetten! Daar geloof ik in! Voor mij is het ook loodzwaar. Maar we moeten er doorheen!
Ik weet het anders ook niet wat een nog betere oplossing is.
Het ging weer wat minder. Was over me grenzen heen gegaan. Ik kreeg paniek en hartkloppingen. Vanmorgen lage bloeddruk. Is nu gelukkig weer beter.
Vanmiddag weer gesprek gehad. En dat heeft wel weer een beetje lucht en energie gegeven. Positieve mindset. Ik vind het namelijk zo zwaar allemaal.
Ik ga voorlopig nog niet reïntegreren. Eerst de scheiding afronden wat heel veel energie vraagt. En dan kan ik met mijn werk gaan kijken. Reïntegreren en dan kijken of ik nog wil blijven. Maar eerst met het ene opgelost zijn voor ik me op het andere kan focussen. Anders dan ga ik helemaal ten onder.
Je zal je niet zo blijven voelen wanneer je stappen gaat zetten! Daar geloof ik in! Voor mij is het ook loodzwaar. Maar we moeten er doorheen!
Ik weet het anders ook niet wat een nog betere oplossing is.
Eric
15-03-2024
Reactie:
Hoi Eric.
Je benoemde ook verwardheid als klacht en brainfog toch? Hoe uitte die verwardheid zich bij jou?
Ik heb het gehad na stoppen met alcohol.
Eddy
Je benoemde ook verwardheid als klacht en brainfog toch? Hoe uitte die verwardheid zich bij jou?
Ik heb het gehad na stoppen met alcohol.
Eddy
Eddy
15-03-2024
Reactie:
Bij mij was dit meer in vergeetachtigheid zijn. En dan denken dat ik iets had gedaan maar dat had ik niet gedaan.
Ben ook dingen vergeten. Wat ik me niet meer goed voor de geest kan halen. Zoals dingen die zijn besproken.
Ben ook dingen vergeten. Wat ik me niet meer goed voor de geest kan halen. Zoals dingen die zijn besproken.
Eric
15-03-2024
Reactie:
Hoi.erik
Heb jij met je paniek aanvallen ook al angst voor de angst of ga je nog overal naartoe?
Ik probeer zoveel mogelijk rust te houden en ga alleen af en toe wandelen of fietsen.
Had jij ook van die spierspanning of beter gezegd een overbelast zenuwstelsel
Gevoel te trillen van binnen etc
Hoe ziet jouw komende tijd er.verder uit?
Heb jij met je paniek aanvallen ook al angst voor de angst of ga je nog overal naartoe?
Ik probeer zoveel mogelijk rust te houden en ga alleen af en toe wandelen of fietsen.
Had jij ook van die spierspanning of beter gezegd een overbelast zenuwstelsel
Gevoel te trillen van binnen etc
Hoe ziet jouw komende tijd er.verder uit?
Eddy
16-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Ik heb ook angst voor de angst. Soms werkt het wel om dan toch iets te doen. Zodat je merkt dat je over je angst heen stapt. Doe alleen echt niet te veel. Ik ga 1 keer per dag de deur uit. Zeker nog niet te veel. Ik word dan gelijk teruggefloten door mijn lichaam. Dan krijg ik gelijk een slap gevoel in mijn armen, benen en borst. En begin ik paniekerig te worden.
Ik heb geen last van spierspanning gehad. Wel knopen in spieren in me nek als je dat bedoelt? En wat bedoel je met een overlast zenuwstelsel? Ik had wel in het begin last van adrenaline. Dus dat ik het gevoel had dat ik een marathon kon lopen. Terwijl ik echt kapot was.
Verder heb ik aankomende week afspraak met de arbo arts. Ga voorlopig nog niet werken. Eerst weer terug keren naar huis. En weer zelf boodschappen doen, koken etc.
Wat ik wel doe wekelijks is met iemand afspreken. Even 1 op 1 met iemand even bijpraten. Geeft mij hele fijne positieve energie. Laat me echt goed voelen. Dat houd ik zo’n 2 a 2,5 uur vol. En dan daarna weer rust nemen. Misschien ook iets voor jou Eddy? Of doe je dit al? Belangrijk voel ik wel om een beetje onder de mensen te blijven.
Hoe loopt het nu bij jou?
Ik heb ook angst voor de angst. Soms werkt het wel om dan toch iets te doen. Zodat je merkt dat je over je angst heen stapt. Doe alleen echt niet te veel. Ik ga 1 keer per dag de deur uit. Zeker nog niet te veel. Ik word dan gelijk teruggefloten door mijn lichaam. Dan krijg ik gelijk een slap gevoel in mijn armen, benen en borst. En begin ik paniekerig te worden.
Ik heb geen last van spierspanning gehad. Wel knopen in spieren in me nek als je dat bedoelt? En wat bedoel je met een overlast zenuwstelsel? Ik had wel in het begin last van adrenaline. Dus dat ik het gevoel had dat ik een marathon kon lopen. Terwijl ik echt kapot was.
Verder heb ik aankomende week afspraak met de arbo arts. Ga voorlopig nog niet werken. Eerst weer terug keren naar huis. En weer zelf boodschappen doen, koken etc.
Wat ik wel doe wekelijks is met iemand afspreken. Even 1 op 1 met iemand even bijpraten. Geeft mij hele fijne positieve energie. Laat me echt goed voelen. Dat houd ik zo’n 2 a 2,5 uur vol. En dan daarna weer rust nemen. Misschien ook iets voor jou Eddy? Of doe je dit al? Belangrijk voel ik wel om een beetje onder de mensen te blijven.
Hoe loopt het nu bij jou?
Eric
16-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Ga je dan terug naar het huis van jou en je ex?
Ik bedoel met zenuwstelsel trillen/beven.
Angst voor de angst heb ik ook.
Welke ad gebruik jij?
Hoe probeer jij je lichaam te ontspannen?
Nog veel last van hyperventilatie en paniek?
Welke klachten nog meer?
Met mij is het heel wisselend
Van betere dagen naar hele slechte.
Ik kan er geen pijl op trekken.
Ik kan ook lastig de trigger eruit trekken en oplossen. Daar moet ik een oplossing voor bedenken.het is niet even van een probleem a opzij schuiven voor oplossing b
Heb jij een tip op advies voor mij?
Hoe leren loslaten.
Ik doe aan meditatie.
Groet
Eddy
Ga je dan terug naar het huis van jou en je ex?
Ik bedoel met zenuwstelsel trillen/beven.
Angst voor de angst heb ik ook.
Welke ad gebruik jij?
Hoe probeer jij je lichaam te ontspannen?
Nog veel last van hyperventilatie en paniek?
Welke klachten nog meer?
Met mij is het heel wisselend
Van betere dagen naar hele slechte.
Ik kan er geen pijl op trekken.
Ik kan ook lastig de trigger eruit trekken en oplossen. Daar moet ik een oplossing voor bedenken.het is niet even van een probleem a opzij schuiven voor oplossing b
Heb jij een tip op advies voor mij?
Hoe leren loslaten.
Ik doe aan meditatie.
Groet
Eddy
Eddy
16-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Heb jij niet te maken met wet poortwachter en reintegratie?
Qua koffiedrinken etc om op te bouwen?
Mijn werkgever is daar wel erg pusherig in.
Niet heel fijn.
Jij hebt zeker het geluk van een vaste baan.
Groet
Eddy
Heb jij niet te maken met wet poortwachter en reintegratie?
Qua koffiedrinken etc om op te bouwen?
Mijn werkgever is daar wel erg pusherig in.
Niet heel fijn.
Jij hebt zeker het geluk van een vaste baan.
Groet
Eddy
Eddy
17-03-2024
Reactie:
Ja daar blijf ik wonen.
Ik kan soms wel eens last hebben van trillen. Maar meer in de vorm dat ik me ook slap voel erbij.
Ik gebruik citalopram.
Ik ben op een dag vooral veel aan het rusten. Ga iedere dag wel even erop uit. Of afspreken met mensen. Of naar afspraken met de praktijkondersteuner bijvoorbeeld. Of ik ga wandelen. En verder doe ik zo nu en dan meditatie. Doe ik dutjes.
Heb nu sinds donderdag geen last meer gehad van paniek. Dus daar ben ik blij mee.
Ik heb geen idee wat je het beste kan doen om te leren loslaten. Ik denk dat een psycholoog je daar het beste bij kan helpen! Lijkt mij ook erg moeilijk.
Ik heb inderdaad te maken met de wet poortwachter. En ik zit in vaste dienst. En zo lang ik me niet goed voel ga ik niet werken. Een werkgever mag je ook helemaal niet verplichten tot langskomen. Alleen de arbo arts gaat daarover. Zou dat ook aangeven bij de arbo arts als je daar een afspraak hebt.
Ik kan soms wel eens last hebben van trillen. Maar meer in de vorm dat ik me ook slap voel erbij.
Ik gebruik citalopram.
Ik ben op een dag vooral veel aan het rusten. Ga iedere dag wel even erop uit. Of afspreken met mensen. Of naar afspraken met de praktijkondersteuner bijvoorbeeld. Of ik ga wandelen. En verder doe ik zo nu en dan meditatie. Doe ik dutjes.
Heb nu sinds donderdag geen last meer gehad van paniek. Dus daar ben ik blij mee.
Ik heb geen idee wat je het beste kan doen om te leren loslaten. Ik denk dat een psycholoog je daar het beste bij kan helpen! Lijkt mij ook erg moeilijk.
Ik heb inderdaad te maken met de wet poortwachter. En ik zit in vaste dienst. En zo lang ik me niet goed voel ga ik niet werken. Een werkgever mag je ook helemaal niet verplichten tot langskomen. Alleen de arbo arts gaat daarover. Zou dat ook aangeven bij de arbo arts als je daar een afspraak hebt.
Eric
17-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Ah ok. Dat is mooi. Dus je ex partner gaat elders wonen.
Lekker in vaste dienst. Dan kun je 2 jaar ziek blijven. Ik heb slechts een jaar contract. Dus dat wordt ziekte wet denk ik.
Reintegratie lukt nog niet.
Ben je niet vooral teleurgesteld op jezelf dat juist jou deze ellende is overkomen?
Ik vind het vooral rot. Ik had een leuk leven. Nu alles weg. Ik ben zo bang dat dit blijvend is en dat ik idd ook aan de ad moet. Hoop dat te vermijden maar geen idee of het gaat lukken. Elke willekeurige gebeurtenis die onverwachte is en ik sta gelijk aan. Duurt weer even voordat dat zakt. Zo irritant.
Belastbaarheid is drama.. na 5 maanden burnout. Ik baal er zo van. Acceptatie pfff
Zit soms tegen randje van paniek. Wel van die doem gedachtes zoals bang om controle te verliezen of gek te worden... Idiote stomme gedachten.
Ik mediteer ook elke avond voor het slapen. Is mijn line of defence. Als dat ooit wegvalt dan ben ik de sigaar.
Ik ben mijn hersens zo zat.
Wat een waardeloos dna. Of heb ik gewoon pech met mijn levenspad.
Ik mis goede coping stijlen.
Nu zit ik met de gebakken peren en met gebrande hersens.
Wat baal ik
Groet
Edwin
Ah ok. Dat is mooi. Dus je ex partner gaat elders wonen.
Lekker in vaste dienst. Dan kun je 2 jaar ziek blijven. Ik heb slechts een jaar contract. Dus dat wordt ziekte wet denk ik.
Reintegratie lukt nog niet.
Ben je niet vooral teleurgesteld op jezelf dat juist jou deze ellende is overkomen?
Ik vind het vooral rot. Ik had een leuk leven. Nu alles weg. Ik ben zo bang dat dit blijvend is en dat ik idd ook aan de ad moet. Hoop dat te vermijden maar geen idee of het gaat lukken. Elke willekeurige gebeurtenis die onverwachte is en ik sta gelijk aan. Duurt weer even voordat dat zakt. Zo irritant.
Belastbaarheid is drama.. na 5 maanden burnout. Ik baal er zo van. Acceptatie pfff
Zit soms tegen randje van paniek. Wel van die doem gedachtes zoals bang om controle te verliezen of gek te worden... Idiote stomme gedachten.
Ik mediteer ook elke avond voor het slapen. Is mijn line of defence. Als dat ooit wegvalt dan ben ik de sigaar.
Ik ben mijn hersens zo zat.
Wat een waardeloos dna. Of heb ik gewoon pech met mijn levenspad.
Ik mis goede coping stijlen.
Nu zit ik met de gebakken peren en met gebrande hersens.
Wat baal ik
Groet
Edwin
Eddy
17-03-2024
Reactie:
Ha Edwin,
Het heeft mij wel uit de diepste put geholpen de ad. Het is voor mij zeker een hulpmiddel maar moet nog steeds me shit oplossen. Wat mij de stress geeft.
Ben zo blij als ik eruit ben. Had me ex dit ook meer gegund. Ze gaat lekker verder met haar leven en ik zit inderdaad zoals jij zegt met de gebakken peren. Heel vervelend om dat zo te zien.
Wat voor jou denk ik wel helpt Edwin is dat je misschien gaat proberen dingen wat minder angstig te gaan zien. Voor mij werkt de ad daar goed bij. Maar je blijft dan in zo’n negatieve spiraal zitten en angst kost ook energie.
Het heeft mij wel uit de diepste put geholpen de ad. Het is voor mij zeker een hulpmiddel maar moet nog steeds me shit oplossen. Wat mij de stress geeft.
Ben zo blij als ik eruit ben. Had me ex dit ook meer gegund. Ze gaat lekker verder met haar leven en ik zit inderdaad zoals jij zegt met de gebakken peren. Heel vervelend om dat zo te zien.
Wat voor jou denk ik wel helpt Edwin is dat je misschien gaat proberen dingen wat minder angstig te gaan zien. Voor mij werkt de ad daar goed bij. Maar je blijft dan in zo’n negatieve spiraal zitten en angst kost ook energie.
Eric
17-03-2024
Reactie:
Hi Eric en Eddy,
Hopelijk hebben jullie vandaag een goede dag. Persoonlijk lijkt het bij mij wel of de aan stand iets gaat liggen. Merk echt dat ik veel spanning op mijn bovenrug en schouders heb gehad en dat ik nu juist mega spierpijn heb. Herkennen jullie dat? Helaas nu ook geveild door een griep/verkoudheid. Zal wel komen door het verminderde immuunsysteem. Ook nog wel last van hartkloppingen en keelpijn/dichtgeknepen gevoel. Hoe gaat het bij jullie?
Hopelijk hebben jullie vandaag een goede dag. Persoonlijk lijkt het bij mij wel of de aan stand iets gaat liggen. Merk echt dat ik veel spanning op mijn bovenrug en schouders heb gehad en dat ik nu juist mega spierpijn heb. Herkennen jullie dat? Helaas nu ook geveild door een griep/verkoudheid. Zal wel komen door het verminderde immuunsysteem. Ook nog wel last van hartkloppingen en keelpijn/dichtgeknepen gevoel. Hoe gaat het bij jullie?
Amber
19-03-2024
Reactie:
Hoi Amber,
Heb ik zelf geen last van. Ik merk dat als ik de aan stand heb dat ik vol met adrenaline zit en me hartslag wat hoger ligt. Ik ga dan wel juist me rust pakken. Zodat me lichaam zich kan kalmeren.
Ik heb vandaag een wat mindere dag. Gesprek gehad met mijn werkgever. Wel goed verlopen. Maar er komt nu veel vermoeidheid uit. Toch spanningen voor gehad.
Van hartkloppingen heb ik zeker nog wel last. Maar zeker het meeste nog wel ook vermoeidheid. En wat wazig voelen. En slap. Maar merk wel verbetering.
Heb ik zelf geen last van. Ik merk dat als ik de aan stand heb dat ik vol met adrenaline zit en me hartslag wat hoger ligt. Ik ga dan wel juist me rust pakken. Zodat me lichaam zich kan kalmeren.
Ik heb vandaag een wat mindere dag. Gesprek gehad met mijn werkgever. Wel goed verlopen. Maar er komt nu veel vermoeidheid uit. Toch spanningen voor gehad.
Van hartkloppingen heb ik zeker nog wel last. Maar zeker het meeste nog wel ook vermoeidheid. En wat wazig voelen. En slap. Maar merk wel verbetering.
Eric
19-03-2024
Reactie:
Hoi amber
Hoe heb je die aanstand uit gekregen
Kun je me een tip geven?
Hoe heb je die aanstand uit gekregen
Kun je me een tip geven?
Eddy
19-03-2024
Reactie:
Eric helpen de ad ook bij onrust bij jou of alleen op de angst.. ik wordt zo moe van die aanstand.
Waar werken de medicijnen goed voor?
Waar werken de medicijnen goed voor?
Eddy
19-03-2024
Reactie:
Hoi Amber,
Heb ik zelf geen last van. Ik merk dat als ik de aan stand heb dat ik vol met adrenaline zit en me hartslag wat hoger ligt. Ik ga dan wel juist me rust pakken. Zodat me lichaam zich kan kalmeren.
Ik heb vandaag een wat mindere dag. Gesprek gehad met mijn werkgever. Wel goed verlopen. Maar er komt nu veel vermoeidheid uit. Toch spanningen voor gehad.
Van hartkloppingen heb ik zeker nog wel last. Maar zeker het meeste nog wel ook vermoeidheid. En wat wazig voelen. En slap. Maar merk wel verbetering.
Heb ik zelf geen last van. Ik merk dat als ik de aan stand heb dat ik vol met adrenaline zit en me hartslag wat hoger ligt. Ik ga dan wel juist me rust pakken. Zodat me lichaam zich kan kalmeren.
Ik heb vandaag een wat mindere dag. Gesprek gehad met mijn werkgever. Wel goed verlopen. Maar er komt nu veel vermoeidheid uit. Toch spanningen voor gehad.
Van hartkloppingen heb ik zeker nog wel last. Maar zeker het meeste nog wel ook vermoeidheid. En wat wazig voelen. En slap. Maar merk wel verbetering.
Eric
19-03-2024
Reactie:
Dank Eric voor je reactie. Klinkt inderdaad als een intensieve dag. Wel fijn om te horen dat het gesprek goed is gegaan. Hoe vervelend het ook is, het kost echt mega veel tijd. Fijn als ze je die tijd willen en kunnen geven.
Eddy, ik denk dat het per dag verschilt. Ben er zelf nog lang niet hoor. Veel pijn in m’n lichaam. Spierpijn en af en toe gekke handen. Alsof ik de niet kan bewegen, maar ik kan ze wel bewegen. Denk dat die aan stand meer gaat liggen als ik me erbij neerleg. Ik was continu aan het vechten van dit klopt gewoon niet die klachten, maar hoe meer je denkt laat het er maar zijn hoe meer je dus ook moe bent. Kan overigens ook zijn dat ik nu moe ben van de griep/verkoudheid. Heb wel een keer gelezen dat je een hypo en hyper burn-out/overspannenheid kan hebben. Heb je daar weleens over gelezen? Hyper is continu aan staan, maar moet je wel behandelen als de hypo variant. Dat betekent, rust nemen.
Eddy, ik denk dat het per dag verschilt. Ben er zelf nog lang niet hoor. Veel pijn in m’n lichaam. Spierpijn en af en toe gekke handen. Alsof ik de niet kan bewegen, maar ik kan ze wel bewegen. Denk dat die aan stand meer gaat liggen als ik me erbij neerleg. Ik was continu aan het vechten van dit klopt gewoon niet die klachten, maar hoe meer je denkt laat het er maar zijn hoe meer je dus ook moe bent. Kan overigens ook zijn dat ik nu moe ben van de griep/verkoudheid. Heb wel een keer gelezen dat je een hypo en hyper burn-out/overspannenheid kan hebben. Heb je daar weleens over gelezen? Hyper is continu aan staan, maar moet je wel behandelen als de hypo variant. Dat betekent, rust nemen.
Amber
19-03-2024
Reactie:
@Eddy
Dan zou je beter voor een oxazepam oid kunnen vragen. Die werken meer tegen spanningen en onrust. Mag je alleen niet te lang gebruiken.
Antidepressiva werkt meer voor me emoties, betere slaap, minder piekeren, minder angst
Dan zou je beter voor een oxazepam oid kunnen vragen. Die werken meer tegen spanningen en onrust. Mag je alleen niet te lang gebruiken.
Antidepressiva werkt meer voor me emoties, betere slaap, minder piekeren, minder angst
Eric
19-03-2024
Reactie:
Wat heb je met werk afgesproken?
Ben benieuwd. Qua reintegratie etc.
Wat doet jouw bedrijfsarts?
Groet
Eddy
Ben benieuwd. Qua reintegratie etc.
Wat doet jouw bedrijfsarts?
Groet
Eddy
Eddy
20-03-2024
Reactie:
Ik sta nu voor de komende maand weer 100% ziek gemeld. Ik heb over 4 weken een afspraak met mijn werkgever weer. En een telefonisch gesprek met de arbo arts. En dan gaan we weer verder kijken
Eric
20-03-2024
Reactie:
Hoi erik
Jij bent toch ook vanaf oktober november uitgeschakeld?
Is de werkgever bij jou makkelijker en symphatieker..
Groet eddy
Jij bent toch ook vanaf oktober november uitgeschakeld?
Is de werkgever bij jou makkelijker en symphatieker..
Groet eddy
Eddy
20-03-2024
Reactie:
Helpen de ad bij jou ook voor je paniek en eventuele drukke hoofd?
Hoi erik
20-03-2024
Reactie:
Ja mijn werkgever gaat er wel goed mee om. Misschien het voordeel dat ik een vrouwelijke werkgever heb. Ze heeft ook geen keus. Je mag je werknemer ook helemaal niet pushen om te komen werken. Dat is niet goed voor het herstel.
Werken ze wel bij. Piekeren en angst voor paniek dan vooral. Maar mijn hoofd kan soms ook nog te druk zijn hoor met allerlei gedachten. Dan doe ik een meditatie.
Werken ze wel bij. Piekeren en angst voor paniek dan vooral. Maar mijn hoofd kan soms ook nog te druk zijn hoor met allerlei gedachten. Dan doe ik een meditatie.
Eric
20-03-2024
Reactie:
Hoe gaat het met iedereen? Vind het wel leuk om het contact een beetje te houden.
Eric
21-03-2024
Reactie:
Hi Eric, zeker goed om elkaar te contacten. Met lotgenoten praten over de situatie is erg hulpzaam. Soms is het zo eenzame strijd. Ben vandaag weer op pad geweest winkel in en boodschappen gedaan. De klachten zijn iets minder aanwezig, maar nog wel zo af en toe hartkloppingen en een dichtgeknepen keel gevoel. De griep is gelukkig wat meer gaan liggen. Laat toch zien dat je lijf gezond is en het immuunsysteem goed werkt. Hoop dat de stijgende lijn door zet, maar je weet hoe het gaat. Kost heel veel tijd. Hoe gaat het met jou?
Amber
23-03-2024
Reactie:
Hi Eric, zeker goed om elkaar te contacten. Met lotgenoten praten over de situatie is erg hulpzaam. Soms is het zo eenzame strijd. Ben vandaag weer op pad geweest winkel in en boodschappen gedaan. De klachten zijn iets minder aanwezig, maar nog wel zo af en toe hartkloppingen en een dichtgeknepen keel gevoel. De griep is gelukkig wat meer gaan liggen. Laat toch zien dat je lijf gezond is en het immuunsysteem goed werkt. Hoop dat de stijgende lijn door zet, maar je weet hoe het gaat. Kost heel veel tijd. Hoe gaat het met jou?
Amber
23-03-2024
Reactie:
Hoi Amber,
Gaat bij mij ook langzaam aan de goede kant op. Ik probeer iedere dag wel even de deur uit te gaan. Als ik me goed voel zeker. Merk wel wanneer ik teveel heb gedaan dat ik teruggefloten word door mijn lichaam. 2 uurtjes echt wat doen of socializen is voor mij wel de max. Wil soms zo graag gewoon weer alles kunnen doen. Maar goed wie niet hè.
Knap dat je boodschappen ook doet. Is dat niet enorm zwaar om te doen? Ook met de prikkels die dan allemaal binnen komen? En het nadenken erbij.
Groetjes
Gaat bij mij ook langzaam aan de goede kant op. Ik probeer iedere dag wel even de deur uit te gaan. Als ik me goed voel zeker. Merk wel wanneer ik teveel heb gedaan dat ik teruggefloten word door mijn lichaam. 2 uurtjes echt wat doen of socializen is voor mij wel de max. Wil soms zo graag gewoon weer alles kunnen doen. Maar goed wie niet hè.
Knap dat je boodschappen ook doet. Is dat niet enorm zwaar om te doen? Ook met de prikkels die dan allemaal binnen komen? En het nadenken erbij.
Groetjes
Eric
24-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Vraagje. Heb jij ook last van brainfog?
Hoe is het verder?
Qua de scheiding etc.
Vraagje. Heb jij ook last van brainfog?
Hoe is het verder?
Qua de scheiding etc.
Eddy
26-03-2024
Reactie:
Hi Eric,
Fijn om te horen dat je ook goede dagen hebt. Het wisselt zich heel erg af merk ik. in het begin was het een tijdje slecht en dan weer wat beter en nu kan het echt per dag verschillen. Heb jij dat ook? Ik kreeg het gisteravond toen ik in bed ging liggen weer benauwd. Gelukkig wel in slaap gevallen en vanochtend stond ik weer gejaagd op met hartkloppingen. Waarschijnlijk afgelopen weekend teveel gedaan. Boodschappen doe ik vooral op de momenten dat het wat rustiger is en dan haal ik ook meteen veel, zodat ik niet te vaak naar de supermarkt hoef. In principe kan je boodschappen ook thuis laten bezorgen, maar het liefst ga ik wel dagelijks de deur uit om toch het ritme een beetje aan te houden. Een lijstje maken met spullen die je wil halen is wel aan te raden. Ben je vaak sneller en gerichter bezig. Misschien helpt het ook om oordopjes te dragen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk sinds m'n bo meer in mijn eigen wereld zit. Let niet meer altijd zo op de mensen om me heen. Wellicht helpt dat ook qua prikkels. Ach ja, soms weet je ook niet zo goed wat nou wel of niet handig is. Het blijft een proces.
Hoe gaan jouw dagen? Geniet je een beetje van het zonnetje?
Groetjes!
Fijn om te horen dat je ook goede dagen hebt. Het wisselt zich heel erg af merk ik. in het begin was het een tijdje slecht en dan weer wat beter en nu kan het echt per dag verschillen. Heb jij dat ook? Ik kreeg het gisteravond toen ik in bed ging liggen weer benauwd. Gelukkig wel in slaap gevallen en vanochtend stond ik weer gejaagd op met hartkloppingen. Waarschijnlijk afgelopen weekend teveel gedaan. Boodschappen doe ik vooral op de momenten dat het wat rustiger is en dan haal ik ook meteen veel, zodat ik niet te vaak naar de supermarkt hoef. In principe kan je boodschappen ook thuis laten bezorgen, maar het liefst ga ik wel dagelijks de deur uit om toch het ritme een beetje aan te houden. Een lijstje maken met spullen die je wil halen is wel aan te raden. Ben je vaak sneller en gerichter bezig. Misschien helpt het ook om oordopjes te dragen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk sinds m'n bo meer in mijn eigen wereld zit. Let niet meer altijd zo op de mensen om me heen. Wellicht helpt dat ook qua prikkels. Ach ja, soms weet je ook niet zo goed wat nou wel of niet handig is. Het blijft een proces.
Hoe gaan jouw dagen? Geniet je een beetje van het zonnetje?
Groetjes!
Amber
26-03-2024
Reactie:
@Eddy
Met mij gaat het steeds een beetje beter. Ik ben zo blij dat ik in scheiding ben. Vandaag gaan we onze spullen verdelen. Daar zijn we nu over uit met elkaar. Verder zie ik nu ook gedrag terug van haar wat mij blij maakt dat we uit elkaar zijn. Ik krijg woorden naar me hoofd dat ik een kleuter ben, kinderachtig, ik word uitgelachen. Alleen maar goed om uit elkaar te zijn.
Ik merk dat het steeds een beetje beter gaat. Ik ga me steeds meer helder voelen. Ik kan 2 uurtjes ongeveer iets doen. Het wordt allemaal steeds een beetje makkelijker. Vandaag wel wat vermoeider. Maar dan neem ik gewoon meer rust. Ik luister goed naar mijn lichaam.
Hoe is het met jou? Zijn er al vorderingen voor je?
Met mij gaat het steeds een beetje beter. Ik ben zo blij dat ik in scheiding ben. Vandaag gaan we onze spullen verdelen. Daar zijn we nu over uit met elkaar. Verder zie ik nu ook gedrag terug van haar wat mij blij maakt dat we uit elkaar zijn. Ik krijg woorden naar me hoofd dat ik een kleuter ben, kinderachtig, ik word uitgelachen. Alleen maar goed om uit elkaar te zijn.
Ik merk dat het steeds een beetje beter gaat. Ik ga me steeds meer helder voelen. Ik kan 2 uurtjes ongeveer iets doen. Het wordt allemaal steeds een beetje makkelijker. Vandaag wel wat vermoeider. Maar dan neem ik gewoon meer rust. Ik luister goed naar mijn lichaam.
Hoe is het met jou? Zijn er al vorderingen voor je?
Eric
27-03-2024
Reactie:
Hoi Amber,
Herkenbaar hoor. Ik heb de afgelopen nachten dat ik niet zonder mindfullness in slaap kan komen. Mijn hoofd is dan zo druk. Richting de avond merk ik dat ik sowieso meer last van klachten krijg. Vermoeidheid, soms hoofdpijn, af en toe oorsuizen.
Ik snap ook wat je bedoeld met in je eigen wereld zitten. Ik heb dit zelf ook. Ik kon wel eens mensen tegen komen voordat ik echt mijn BO had. En ze riepen mij dan. En ik zat in me eigen wereld en hoorde het gewoonweg niet. Normaal heb ik dit nooit.
Het gaat steeds een beetje beter met mij. Ben daar onwijs blij mee. Ik voel heel goed wanneer de grens bereikt is. Wanneer ik rustig aan moet doen. Ik begin ook meer te merken wanneer anderen over mijn grenzen heen gaan en ben daar nu ook mee bezig om voor mezelf meer op te komen. Dus positief!
We komen er wel! Het is een belangrijk leerproces.
Herkenbaar hoor. Ik heb de afgelopen nachten dat ik niet zonder mindfullness in slaap kan komen. Mijn hoofd is dan zo druk. Richting de avond merk ik dat ik sowieso meer last van klachten krijg. Vermoeidheid, soms hoofdpijn, af en toe oorsuizen.
Ik snap ook wat je bedoeld met in je eigen wereld zitten. Ik heb dit zelf ook. Ik kon wel eens mensen tegen komen voordat ik echt mijn BO had. En ze riepen mij dan. En ik zat in me eigen wereld en hoorde het gewoonweg niet. Normaal heb ik dit nooit.
Het gaat steeds een beetje beter met mij. Ben daar onwijs blij mee. Ik voel heel goed wanneer de grens bereikt is. Wanneer ik rustig aan moet doen. Ik begin ook meer te merken wanneer anderen over mijn grenzen heen gaan en ben daar nu ook mee bezig om voor mezelf meer op te komen. Dus positief!
We komen er wel! Het is een belangrijk leerproces.
Eric
27-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Goed om te horen.
Ik heb wisselende dagen.
Heb wel een dof hoofd wat lang aanhoudt. Probeer meer rust te nemen dan overdag.
Verder ga ik binnenkort maar een nieuwe psycholoog met ACT. Acceptance therapie of zoiets. Ik merk wel dat ik cognitief wel geraakt ben. Weet ook niet goed wie ik ben en wat ik wil. Dat is de krimp van de frontale cortex. Amygdala heeft de leiding qua angst en opgejaagd gevoel..meestal in de avond wordt het beter en ik doe dan aan meditatie. Verder heb ik wekelijks contact met de huisarts en de praktijkondersteuner.
Ik maak me best soms een beetje zorgen dat het zo lang duurt voordat de stress uit je lijf is. Heb ook af en toe trillen nog in armen. Dan neem ik ook extra rust en dan komt de vermoeidheid naarvoren. Maar het duurt allemaal zo lang..
Goed om te horen.
Ik heb wisselende dagen.
Heb wel een dof hoofd wat lang aanhoudt. Probeer meer rust te nemen dan overdag.
Verder ga ik binnenkort maar een nieuwe psycholoog met ACT. Acceptance therapie of zoiets. Ik merk wel dat ik cognitief wel geraakt ben. Weet ook niet goed wie ik ben en wat ik wil. Dat is de krimp van de frontale cortex. Amygdala heeft de leiding qua angst en opgejaagd gevoel..meestal in de avond wordt het beter en ik doe dan aan meditatie. Verder heb ik wekelijks contact met de huisarts en de praktijkondersteuner.
Ik maak me best soms een beetje zorgen dat het zo lang duurt voordat de stress uit je lijf is. Heb ook af en toe trillen nog in armen. Dan neem ik ook extra rust en dan komt de vermoeidheid naarvoren. Maar het duurt allemaal zo lang..
Eddy
27-03-2024
Reactie:
Ha Eddy,
Ik snap dat het lang duurt en dat het soms kan voelen alsof er geen einde aankomt. Maar probeer de moed erin te houden dat het beter wordt.
Ik ben zelf ook onder behandeling bij een therapeut die werkt met ACT. En moet zeggen dat is echt wel fijn en ondersteunend. Ook werkt deze therapeut coachend. En je krijgt veel meer inzichten ook in stress. Zeker een goede dat je daarheen gaat.
Heb ik ook allemaal gehad. En nu het eindelijk wat beter wordt merk ik dat ik mezelf aan het terug vinden ben. En bij jou gaat dat ook gebeuren Eddy. Vertrouw erop! Soms voelt het voor mij gek om me meer mezelf te voelen, soms vraag ik me af of dat door de AD komt. Maar ik voel me wel sterker worden. En dat is heel fijn.
Goed dat je zoveel steun hebt! Probeer ook het positieve erin terug te zien.
Ik had dat ook, toen zei de huisarts tegen mij dat ik al mijn lichaam de rust aan het geven was. En toen ze dat zei schrok ik daarvan omdat ik me daar helemaal niet bewust van was. Zo ver zat ik in mijn angst en piekergedachten.
Ik snap dat het lang duurt en dat het soms kan voelen alsof er geen einde aankomt. Maar probeer de moed erin te houden dat het beter wordt.
Ik ben zelf ook onder behandeling bij een therapeut die werkt met ACT. En moet zeggen dat is echt wel fijn en ondersteunend. Ook werkt deze therapeut coachend. En je krijgt veel meer inzichten ook in stress. Zeker een goede dat je daarheen gaat.
Heb ik ook allemaal gehad. En nu het eindelijk wat beter wordt merk ik dat ik mezelf aan het terug vinden ben. En bij jou gaat dat ook gebeuren Eddy. Vertrouw erop! Soms voelt het voor mij gek om me meer mezelf te voelen, soms vraag ik me af of dat door de AD komt. Maar ik voel me wel sterker worden. En dat is heel fijn.
Goed dat je zoveel steun hebt! Probeer ook het positieve erin terug te zien.
Ik had dat ook, toen zei de huisarts tegen mij dat ik al mijn lichaam de rust aan het geven was. En toen ze dat zei schrok ik daarvan omdat ik me daar helemaal niet bewust van was. Zo ver zat ik in mijn angst en piekergedachten.
Eric
27-03-2024
Reactie:
Hoi erik,
Morgen nog een gesprek met de huisarts over eventueel medicijnen. Kijken wat ze er van vind. Wilde eigenlijk ook een doorverwijzing hebben naar een psychiater voor een grondige diagnose.
Ik ben alleen wel echt eens bang dat mijn lichaam de stress maar blijft uitdragen elke dag. Wordt er wel eens moedeloos van. Iedere avond met mediteren en slapen hoop ik dat het de volgende dag weer wat beter is geworden.
Vooral qua spanningsklachten
Wel bijzonder dat jij ook een act psycholoog hebt. Wat is daar het grote voordeel aan? Hoe gaat dat precies in zijn werk?
Morgen nog een gesprek met de huisarts over eventueel medicijnen. Kijken wat ze er van vind. Wilde eigenlijk ook een doorverwijzing hebben naar een psychiater voor een grondige diagnose.
Ik ben alleen wel echt eens bang dat mijn lichaam de stress maar blijft uitdragen elke dag. Wordt er wel eens moedeloos van. Iedere avond met mediteren en slapen hoop ik dat het de volgende dag weer wat beter is geworden.
Vooral qua spanningsklachten
Wel bijzonder dat jij ook een act psycholoog hebt. Wat is daar het grote voordeel aan? Hoe gaat dat precies in zijn werk?
Eddy
27-03-2024
Reactie:
Nog een aanvulling.
Eric heb of had jij ook last van een brainfog en spanningshoofdpijn hoofd? Ik vind dat nog het meest vervelende samen met de onzekerheid of je ooit nog weer beter wordt. Pff wat een klote zooi.
Hoe voel jij je er nu onder dat je pillen bent gaan slikken? Voorheen was je een heel ander mens. Doet het geen pijn?
Voor mijzelf wel. Voorheen stond ik midden in het leven.
Nu een schim van die persoon.
Het is werkelijk waar shokking.
Eric heb of had jij ook last van een brainfog en spanningshoofdpijn hoofd? Ik vind dat nog het meest vervelende samen met de onzekerheid of je ooit nog weer beter wordt. Pff wat een klote zooi.
Hoe voel jij je er nu onder dat je pillen bent gaan slikken? Voorheen was je een heel ander mens. Doet het geen pijn?
Voor mijzelf wel. Voorheen stond ik midden in het leven.
Nu een schim van die persoon.
Het is werkelijk waar shokking.
Eddy
27-03-2024
Reactie:
Vanaf gisteren en vandaag weer is de dodelijke vermoeidheid erin gekomen..voel me gesloopt en leeg. Is dit een goed teken?
Maar ben tot niks in staat.
Lig op de bank lam en uitgeschakeld .
Hopelijk een goed teken... Maar ook zwaar.
Ik baal. Wat een waardeloze ziekte.
Eddy
Maar ben tot niks in staat.
Lig op de bank lam en uitgeschakeld .
Hopelijk een goed teken... Maar ook zwaar.
Ik baal. Wat een waardeloze ziekte.
Eddy
Eddy
28-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy
Lijkt mij alleen maar prima om naar een psychiater te gaan. Als jou dat helpt in je herstel zou ik dat zeker doen.
Ik denk dat je niet angstig moet proberen te zijn. Angst kost ook heel veel energie. En er zijn mensen die 2 jaar een burn-out hebben gehad. En zo ver zijn wij nog niet. Het is makkelijk praten. En dat weet ik ook. Maar probeer soms je gedachten niet te laten overheersen.
Bij mijn act therapeut wordt ik vooral gecoached in de onderwerpen die ik benoem. Ik krijg tips mee wat ik met situaties het beste kan doen. Ik heb uitleg gehad over stress, pijn en lijden, gedachten, regels die we onszelf opleggen. Dat soort dingen. Het is interessant omdat je het dan in het dagelijks leven gaat herkennen.
Ik heb nog steeds last van brainfog. Wordt wel al steeds minder. En af en toe last van spanningshoofdpijn nog.
Ik ben wel blij dat ik medicatie ben gaan slikken. Eerst zag ik er tegenop. Maar nu voelen de dingen allemaal wat minder zwaar en emotioneel. En dat zorgt ook weer voor ruimte en het geeft me een duwtje in me rug. Ik slik het nu bijna 8 weken. En merk echt een positieve verbetering. Ook voel ik me sterker en weerbaarder worden.
Bij mij is de zware vermoeidheid wel de ommekeer geweest en zit ik nu weer in de stijgende lijn. Ik hoop voor jou ook.
Sterkte.
Lijkt mij alleen maar prima om naar een psychiater te gaan. Als jou dat helpt in je herstel zou ik dat zeker doen.
Ik denk dat je niet angstig moet proberen te zijn. Angst kost ook heel veel energie. En er zijn mensen die 2 jaar een burn-out hebben gehad. En zo ver zijn wij nog niet. Het is makkelijk praten. En dat weet ik ook. Maar probeer soms je gedachten niet te laten overheersen.
Bij mijn act therapeut wordt ik vooral gecoached in de onderwerpen die ik benoem. Ik krijg tips mee wat ik met situaties het beste kan doen. Ik heb uitleg gehad over stress, pijn en lijden, gedachten, regels die we onszelf opleggen. Dat soort dingen. Het is interessant omdat je het dan in het dagelijks leven gaat herkennen.
Ik heb nog steeds last van brainfog. Wordt wel al steeds minder. En af en toe last van spanningshoofdpijn nog.
Ik ben wel blij dat ik medicatie ben gaan slikken. Eerst zag ik er tegenop. Maar nu voelen de dingen allemaal wat minder zwaar en emotioneel. En dat zorgt ook weer voor ruimte en het geeft me een duwtje in me rug. Ik slik het nu bijna 8 weken. En merk echt een positieve verbetering. Ook voel ik me sterker en weerbaarder worden.
Bij mij is de zware vermoeidheid wel de ommekeer geweest en zit ik nu weer in de stijgende lijn. Ik hoop voor jou ook.
Sterkte.
Eric
28-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Goed om te horen qua stijgende lijn.
Heb je al weer idee qua werk? Of doe je dat rustig aan?
Vraagje jij gebruikte de ad voor je angst klachten toch?
Merk jij daarmee dat alle angst weg is? Hoe moet ik dat voor me zien.
Ik hoop eigenlijk dat mijn hersenen het zelf weer kunnen oppakken. Alleen merk ik er weinig van nog. Dat frustreert best. Ik mis hoe ik was van de afgelopen jaren. Ik heb gewoon de balen ervan..
Ik merk dat ik compleet ben vastgelopen nu en kan niet verder.
Probeer wel wat qua werk op te pakken vanuit huis. Maar lukt nog niet echt best.
Binnenkort weer contact met de bedrijfsarts.
Vandaag bij huisarts geweest. Psychiater geen meerwaarde. We houden het bij huisarts, praktijkondersteuner en de psycholoog ACT binnenkort.
Groet
Eddy
Goed om te horen qua stijgende lijn.
Heb je al weer idee qua werk? Of doe je dat rustig aan?
Vraagje jij gebruikte de ad voor je angst klachten toch?
Merk jij daarmee dat alle angst weg is? Hoe moet ik dat voor me zien.
Ik hoop eigenlijk dat mijn hersenen het zelf weer kunnen oppakken. Alleen merk ik er weinig van nog. Dat frustreert best. Ik mis hoe ik was van de afgelopen jaren. Ik heb gewoon de balen ervan..
Ik merk dat ik compleet ben vastgelopen nu en kan niet verder.
Probeer wel wat qua werk op te pakken vanuit huis. Maar lukt nog niet echt best.
Binnenkort weer contact met de bedrijfsarts.
Vandaag bij huisarts geweest. Psychiater geen meerwaarde. We houden het bij huisarts, praktijkondersteuner en de psycholoog ACT binnenkort.
Groet
Eddy
Eddy
28-03-2024
Reactie:
Hi Eddy,
Nee aan werk wil ik nog even niet denken. Eerst wil ik zelf nog iets meer aansterken voordat ik alweer ga werken. Ik hoop misschien in mei daar iets mee te gaan doen. Maar ik wil niet te snel gaan.
Klopt ja. Citalopram is voor een betere stemming, betere slaap, minder piekeren en angstklachten. Mijn angst is er wel door geminderd. Ze zijn er nog wel de angst gedachten, maar ik word er minder hevig angstig van. Alles is wat minder heftig qua emotie en gevoelens.
Ik heb dat ook gehoopt en wilde het zonder medicatie doen. Totdat ik echt de bodem van de put bereikte en ik ook niet eeuwig meer oxazepam mocht blijven gebruiken. Dus toen dacht ik het wel nodig te hebben.
Ik ben benieuwd voor je Eddy hoe het gaat uitpakken met ACT.
Nee aan werk wil ik nog even niet denken. Eerst wil ik zelf nog iets meer aansterken voordat ik alweer ga werken. Ik hoop misschien in mei daar iets mee te gaan doen. Maar ik wil niet te snel gaan.
Klopt ja. Citalopram is voor een betere stemming, betere slaap, minder piekeren en angstklachten. Mijn angst is er wel door geminderd. Ze zijn er nog wel de angst gedachten, maar ik word er minder hevig angstig van. Alles is wat minder heftig qua emotie en gevoelens.
Ik heb dat ook gehoopt en wilde het zonder medicatie doen. Totdat ik echt de bodem van de put bereikte en ik ook niet eeuwig meer oxazepam mocht blijven gebruiken. Dus toen dacht ik het wel nodig te hebben.
Ik ben benieuwd voor je Eddy hoe het gaat uitpakken met ACT.
Eric
28-03-2024
Reactie:
Hoi Eric en allen
Even een reality check.
Hebben jullie ook sochtends last van hoog cortisol?
In de ochtend ben ik een stuiterbal en pas rond de middag zakt dit weer af.. schijnt normaal te zijn.. maar omdat het.bij ons burnout mensen de stofjes van slag zijn qua cortisol etc hebben wij er meer last van..ben benieuwd wie dit herkent?
Ben ook benieuwd hoe het weer is hersteld en wie daar een geruststellend antwoord op heeft..
Even een reality check.
Hebben jullie ook sochtends last van hoog cortisol?
In de ochtend ben ik een stuiterbal en pas rond de middag zakt dit weer af.. schijnt normaal te zijn.. maar omdat het.bij ons burnout mensen de stofjes van slag zijn qua cortisol etc hebben wij er meer last van..ben benieuwd wie dit herkent?
Ben ook benieuwd hoe het weer is hersteld en wie daar een geruststellend antwoord op heeft..
Eddy
02-04-2024
Reactie:
Hi Eddy, veel mensen hebben er last van als ik de reacties lees. Een verhoogd cortisol is in veel gevallen de boosdoener. Als ik jou verhalen zo vaker lees zie ik wel dat je heel erg op zoek bent naar antwoorden. Een oplossing vinden voor het in jouw ogen probleem. Want dit kan toch niet zomaar? En deze klachten dan moet er toch wel wat aan de hand zijn.?Begrijp me niet verkeerd, maar ik snap je volkomen. Ik was ook continu en nog wel eens opzoek naar antwoorden. Acceptatie is moeilijk, maar wel stap 1. Ik zit nu zelf 7 maanden in deze hel. Heb heel veel geprobeerd en alles hielp voor even, maar ben nog steeds niet van de klachten af. Ik ga nu psychische hulp zoeken. Je hoofd maakt je namelijk gek en daardoor krijg je ook die klachten. Ik kan het ook niet geloven, maar ik ga het wel proberen. Jouw therapie start binnenkort toch? Hopelijk kan diegene je uitleggen wat de, op wetenschap gebaseerde, oorzaak is van deze verstoring. En vergeet niet juist de mensen die dit overkomt zijn te lief, hoog verantwoordelijkheidsgevoel, controle, perfectionist, etc. Hoop echt voor jou dat je wat meer rust kan vinden en hou vol!
Amber
02-04-2024
Reactie:
Hi Eddy,
Ik heb daar geen last van. Ik heb wel last van vermoeidheid, veel piekeren, daar word ik ook een beetje angstig van en kan het mij weerhouden van iets te ondernemen. Maar ik merk nu juist wanneer ik iets ga doen dat dit ook heel goed voor me is. Ik verzet me gedachten. Ik merk dat ik het wel gewoon aankan. En word daardoor ook positiever. Wel nog regelmatig hartkloppingen. En ook zeker mindere dagen dat ik niks wil ondernemen.
Voor mij heeft de acceptatie heel erg gewerkt. Je accepteert dat je ziek bent. En dan kan je je er ook aan toegeven.
Sterkte. Ook voor Amber!
Ik heb daar geen last van. Ik heb wel last van vermoeidheid, veel piekeren, daar word ik ook een beetje angstig van en kan het mij weerhouden van iets te ondernemen. Maar ik merk nu juist wanneer ik iets ga doen dat dit ook heel goed voor me is. Ik verzet me gedachten. Ik merk dat ik het wel gewoon aankan. En word daardoor ook positiever. Wel nog regelmatig hartkloppingen. En ook zeker mindere dagen dat ik niks wil ondernemen.
Voor mij heeft de acceptatie heel erg gewerkt. Je accepteert dat je ziek bent. En dan kan je je er ook aan toegeven.
Sterkte. Ook voor Amber!
Eric
02-04-2024
Reactie:
Hoe is het met iedereen?
Eric
07-04-2024
Reactie:
Hi Eric, hoe is het nu met jou? En met Eddy? Ik lees al een tijdje met jullie mee en ben benieuwd hoe het nu met jullie gaat. Hier nu 2,5 maand burnout met extreme angsten en paniek. Eindelijk afgelopen week wat goede dagen gehad en zelfs weer wat blijdschap gevoeld. Gister de fout gemaakt wat glazen alcohol te drinken en vandaag heel erg duizelig, watten hoofd en angstig. Ik vermoed door de alcohol dus dat moeten we maar niet meer doen. Zijn er ook mensen die uit een burnout zijn gekomen en ons een hart onder de riem kunnen steken?
Groetjes E
Groetjes E
E
14-04-2024
Reactie:
Lieve allemaal, ik zit in exact hetzelfde.
@Eddy :
Alles wat jij omschrijft heb ik ook. De angsten zijn zo gekmakend dat ik soms onder een bus zou willen rennen. En alles wat zwart is en maar blijft.. Aan iedereen om me heen vraag ik bevestiging of dit nog wel goed komt. Tuurlijk zeggen ze dan. Maar zelf heb ik de hoop verloren. Ik heb geen zin in wat ook en doe liefst helemaal niks. Qua vriendschappen leid ik inmiddels een internetleven, want wil niemand zien. Ook omdat ik me schaam dat ik er nu ineens heel slecht uitzie en een schim ben van wie ik was. Ik schaam me kapot. Ik wil in bed onder dekens en niks. Waar ik me dan weer vreselijk lig te voelen want slapen lukt niet. Ik zou liefst van deze aardbol verdwijnen, zò erg is het.
groetjes, Chantal
@Eddy :
Alles wat jij omschrijft heb ik ook. De angsten zijn zo gekmakend dat ik soms onder een bus zou willen rennen. En alles wat zwart is en maar blijft.. Aan iedereen om me heen vraag ik bevestiging of dit nog wel goed komt. Tuurlijk zeggen ze dan. Maar zelf heb ik de hoop verloren. Ik heb geen zin in wat ook en doe liefst helemaal niks. Qua vriendschappen leid ik inmiddels een internetleven, want wil niemand zien. Ook omdat ik me schaam dat ik er nu ineens heel slecht uitzie en een schim ben van wie ik was. Ik schaam me kapot. Ik wil in bed onder dekens en niks. Waar ik me dan weer vreselijk lig te voelen want slapen lukt niet. Ik zou liefst van deze aardbol verdwijnen, zò erg is het.
groetjes, Chantal
Chantal
14-04-2024
Reactie:
Hoi E & iedereen die meeleest!
Ik moet zeggen dat ik uit mijn burn-out aan het komen ben! Ik ben zelfs weer aan het denken over mijn reintegratie. Ook ga ik nu starten bij een psycholoog bij een goede instantie van de GGZ. Alles besproken wat ik allemaal heb meegemaakt de afgelopen 6 jaar. Dit was voor mij wel een beetje de start van mijn opgestapelde problemen. En voor mij kwam de druppel die de emmer deed overlopen zo’n 1,5 jaar geleden om in een burn-out te komen. Voor mijzelf was dat best confronterend om te horen toen ik alles bij elkaar vertelde. En ook vrij logisch dat ik zo onderuit ben gegaan. Aanstaande donderdag gaan we het behandelplan bespreken. En krijg ik ook te horen of ik nu een angststoornis heb of een paniekstoornis. En of ik ook aan depressie geleden heb. Als ik nu terug kijk weet ik het wel al een beetje.
Het is echt een ontiegelijke zware reis geweest. Zei laatst tegen een andere therapeut waar ik ook heb gelopen dat ik nu ook ga inzien dat ik ook echt veel aan het leren ben door deze zware burn-out.
Ik ben er zelf nog niet maar het gaat zeker beter dan voorheen. Met de juiste zorg en hulp komen we er! Dus geef niet op!
Ik moet zeggen dat ik uit mijn burn-out aan het komen ben! Ik ben zelfs weer aan het denken over mijn reintegratie. Ook ga ik nu starten bij een psycholoog bij een goede instantie van de GGZ. Alles besproken wat ik allemaal heb meegemaakt de afgelopen 6 jaar. Dit was voor mij wel een beetje de start van mijn opgestapelde problemen. En voor mij kwam de druppel die de emmer deed overlopen zo’n 1,5 jaar geleden om in een burn-out te komen. Voor mijzelf was dat best confronterend om te horen toen ik alles bij elkaar vertelde. En ook vrij logisch dat ik zo onderuit ben gegaan. Aanstaande donderdag gaan we het behandelplan bespreken. En krijg ik ook te horen of ik nu een angststoornis heb of een paniekstoornis. En of ik ook aan depressie geleden heb. Als ik nu terug kijk weet ik het wel al een beetje.
Het is echt een ontiegelijke zware reis geweest. Zei laatst tegen een andere therapeut waar ik ook heb gelopen dat ik nu ook ga inzien dat ik ook echt veel aan het leren ben door deze zware burn-out.
Ik ben er zelf nog niet maar het gaat zeker beter dan voorheen. Met de juiste zorg en hulp komen we er! Dus geef niet op!
Eric
14-04-2024
Reactie:
Hi E en Chantal,
Geef niet op! Geloof me ik snap jullie volkomen. Het is een hel, verschrikkelijke pijn/klachten, mentale aspecten waar je geen idee van had. Echt het hoort er allemaal bij en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen. Er is geen vaste route om met je burn-out om te gaan. Iedereen ervaart het anders en klachten kunnen bij iedereen anders manifesteren. Ik herken ook het depressieve Chantal, had er ook geen zin meer in. Maar er zijn ook heel veel mooie dingen in het leven, probeer je daar aan vast te houden. Ik zit er nu 7 maanden in en het gaat langzaamaan beter. Soms heb ik zelfs dagen dat ik denk he ik ben er weer, maar zoals nu weer een dag dat ik denk nee ik ben er nog niet. Geloof me dan zit ik er ook weer doorheen. Weet dus dat je niet alleen bent. Dit soort gesprekken voeren helpt ook en laat het zeker weten mochten jullie specifiek nog wat willen weten.
@Eric, fijn dat het de betere kant met je opgaat. Jij bent ook al een flinke route aan het bewandelen, maar ooit op een dag zeg ook jij wat heb ik veel geleerd over mezelf.
Geef niet op! Geloof me ik snap jullie volkomen. Het is een hel, verschrikkelijke pijn/klachten, mentale aspecten waar je geen idee van had. Echt het hoort er allemaal bij en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen. Er is geen vaste route om met je burn-out om te gaan. Iedereen ervaart het anders en klachten kunnen bij iedereen anders manifesteren. Ik herken ook het depressieve Chantal, had er ook geen zin meer in. Maar er zijn ook heel veel mooie dingen in het leven, probeer je daar aan vast te houden. Ik zit er nu 7 maanden in en het gaat langzaamaan beter. Soms heb ik zelfs dagen dat ik denk he ik ben er weer, maar zoals nu weer een dag dat ik denk nee ik ben er nog niet. Geloof me dan zit ik er ook weer doorheen. Weet dus dat je niet alleen bent. Dit soort gesprekken voeren helpt ook en laat het zeker weten mochten jullie specifiek nog wat willen weten.
@Eric, fijn dat het de betere kant met je opgaat. Jij bent ook al een flinke route aan het bewandelen, maar ooit op een dag zeg ook jij wat heb ik veel geleerd over mezelf.
Amber
15-04-2024
Reactie:
Ook voor jou Amber. En onze mede lotgenoten. Sterkte en veel kracht voor iedereen.
Eric
15-04-2024
Reactie:
Hallo allemaal,
Tijdje geleden dat ik weer wat van mij heb laten horen, het zijn nou eenmaal lastige tijden met veel ups en downs.
Ik moet zeggen dat ik mentaal sterker ben dan ooit, ik overzie alles meer, begrijp dingen (gevoelens e.d.) meer en kan het beter plaatsen en loslaten. Ik heb een enorm verruimd bewustzijn t.a.v. voorheen. Mijn energie is ook met ups en downs maar over het algemeen een stukje lager dan paar maanden geleden, het is dan ook een erg bewogen tijd geweest met beëindigen relatie, huis afmaken en verkopen en verhuizen.
Afgelopen dagen verkoudheid met koorts gehad (nog steeds) en hierdoor weer volledig energieloos, een blokje om wandelen was alweer teveel. Ik ben zelfs in het rood geschoten doordat ik 20 minuten te lang door gegamed heb terwijl m'n lichaam eigenlijk aangaf dat ik beter kon gaan rusten, dit resulteerde gelijk in verhoogde cortisol met spanningsklachten en adrenaline wat weer resulteerde in een slapeloze nacht (uiteindelijk halve oxazepam gepakt in toch paar uur te slapen, dit doe ik verder niet). Gister zo intens vermoeid en energieloos dat ik merkte dat er weer negatieve gedachten en angsten opkwamen (komt het nog wel goed etc, ik ben hier ook maar alleen, wat als er wat gebeurd etc etc) toch lukt het mij om dit uiteindelijk weer te relativeren (wat ik voorheen minder kon en mijn dag bepaalde) en het zelfs in een geluksgevoel om te zetten. Het lukt mij de laatste tijd om doormiddel van dankbaarheid en aan leuke dingen denken de geluks hormonen zo sterk op te roepen dat ik letterlijk Yes! roep en half aan het juichen ben en echt geniet op die momenten. Deze momenten zijn grotendeels bepalend voor mijn dag. Ik moet zeggen dat ik sinds mijn burnout ook veel intenser kan genieten van dingen, dit kon ik voor mijn burnout niet op dat niveau.
Ik ben er nog niet, en terwijl ik dit typ heb ik er ook weer een nacht opzitten van maar 4,5 uur slaap (ik hoop dat ik nu nog even 1 of 2 uurtjes pak), maar we blijven stappen zetten en ons best doen! Groetjes
Tijdje geleden dat ik weer wat van mij heb laten horen, het zijn nou eenmaal lastige tijden met veel ups en downs.
Ik moet zeggen dat ik mentaal sterker ben dan ooit, ik overzie alles meer, begrijp dingen (gevoelens e.d.) meer en kan het beter plaatsen en loslaten. Ik heb een enorm verruimd bewustzijn t.a.v. voorheen. Mijn energie is ook met ups en downs maar over het algemeen een stukje lager dan paar maanden geleden, het is dan ook een erg bewogen tijd geweest met beëindigen relatie, huis afmaken en verkopen en verhuizen.
Afgelopen dagen verkoudheid met koorts gehad (nog steeds) en hierdoor weer volledig energieloos, een blokje om wandelen was alweer teveel. Ik ben zelfs in het rood geschoten doordat ik 20 minuten te lang door gegamed heb terwijl m'n lichaam eigenlijk aangaf dat ik beter kon gaan rusten, dit resulteerde gelijk in verhoogde cortisol met spanningsklachten en adrenaline wat weer resulteerde in een slapeloze nacht (uiteindelijk halve oxazepam gepakt in toch paar uur te slapen, dit doe ik verder niet). Gister zo intens vermoeid en energieloos dat ik merkte dat er weer negatieve gedachten en angsten opkwamen (komt het nog wel goed etc, ik ben hier ook maar alleen, wat als er wat gebeurd etc etc) toch lukt het mij om dit uiteindelijk weer te relativeren (wat ik voorheen minder kon en mijn dag bepaalde) en het zelfs in een geluksgevoel om te zetten. Het lukt mij de laatste tijd om doormiddel van dankbaarheid en aan leuke dingen denken de geluks hormonen zo sterk op te roepen dat ik letterlijk Yes! roep en half aan het juichen ben en echt geniet op die momenten. Deze momenten zijn grotendeels bepalend voor mijn dag. Ik moet zeggen dat ik sinds mijn burnout ook veel intenser kan genieten van dingen, dit kon ik voor mijn burnout niet op dat niveau.
Ik ben er nog niet, en terwijl ik dit typ heb ik er ook weer een nacht opzitten van maar 4,5 uur slaap (ik hoop dat ik nu nog even 1 of 2 uurtjes pak), maar we blijven stappen zetten en ons best doen! Groetjes
Wouter
16-04-2024
Reactie:
Toevoeging;
Vandaag is toch wel weer heel pittig, de koorts lijkt nu aardig voorbij te zijn maar heeft wel alle energie uit mijn lichaam gezogen, ongekend.
Ik blijf toch het gevoel hebben dat ik dan naar buiten moet, het zonnetje in en/of blokje om wandelen om weer op energie te komen. Of om een zelfhulpboek dat ik aan het lezen ben, verder te lezen/online cursus breinfijn verder moet volgen vandaag om nuttig te zijn en aan mijn herstel te werken, terwijl ik hier niet echt de energie voor heb/voel, dit blijft toch wel een innerlijk gevecht. Weer de hele dag op de bank en in bed zoals afgelopen dagen heb ik wel gehad, maar het lijkt erop dat er niet veel anders opzit.
Ik sportte op hoog niveau en ik zie mijn lichaam alleen maar krimpen en het vetpercentage toenemen, het blijft toch erg lastig om eraan toe te geven dat sporten de laatste tijd niet lukt.
Vandaag is toch wel weer heel pittig, de koorts lijkt nu aardig voorbij te zijn maar heeft wel alle energie uit mijn lichaam gezogen, ongekend.
Ik blijf toch het gevoel hebben dat ik dan naar buiten moet, het zonnetje in en/of blokje om wandelen om weer op energie te komen. Of om een zelfhulpboek dat ik aan het lezen ben, verder te lezen/online cursus breinfijn verder moet volgen vandaag om nuttig te zijn en aan mijn herstel te werken, terwijl ik hier niet echt de energie voor heb/voel, dit blijft toch wel een innerlijk gevecht. Weer de hele dag op de bank en in bed zoals afgelopen dagen heb ik wel gehad, maar het lijkt erop dat er niet veel anders opzit.
Ik sportte op hoog niveau en ik zie mijn lichaam alleen maar krimpen en het vetpercentage toenemen, het blijft toch erg lastig om eraan toe te geven dat sporten de laatste tijd niet lukt.
Wouter
16-04-2024
Reactie:
Hi Wouter,
Wat geweldig nieuws! Hoe is je dit gelukt? Door rust te nemen? En wat waren jouw klachten? Ik had eerst een hele angstige fase en nu een meer depressieve met rare gedachten en gevoelens die alle kanten op schieten. Ik vind het loodzwaar pfff.
Blij dat jij je stukken beter voelt!
Wat geweldig nieuws! Hoe is je dit gelukt? Door rust te nemen? En wat waren jouw klachten? Ik had eerst een hele angstige fase en nu een meer depressieve met rare gedachten en gevoelens die alle kanten op schieten. Ik vind het loodzwaar pfff.
Blij dat jij je stukken beter voelt!
E
16-04-2024
Reactie:
Dag Wouter,
Wat fijn voor je. Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Ik denk dat we qua herstel een beetje op hetzelfde punt zitten. Ik denk zelf dat het misschien toch nog wel goed is voor je om net even dat dagje rust te pakken. Soms werkt te hard aan je herstel werken ook weer averechts. Uiteindelijk komen we er wel.
Wat voor mij werkt bij een slechte nacht is om meditatie aan te zetten. Ik merk dat ik dan sneller in slaap val en ook dieper slaap dan wanneer ik dit niet doe.
Succes!
Wat fijn voor je. Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Ik denk dat we qua herstel een beetje op hetzelfde punt zitten. Ik denk zelf dat het misschien toch nog wel goed is voor je om net even dat dagje rust te pakken. Soms werkt te hard aan je herstel werken ook weer averechts. Uiteindelijk komen we er wel.
Wat voor mij werkt bij een slechte nacht is om meditatie aan te zetten. Ik merk dat ik dan sneller in slaap val en ook dieper slaap dan wanneer ik dit niet doe.
Succes!
Eric
16-04-2024
Reactie:
@amber, bedankt voor je bemoedigende woorden. Hoe was bij jou de eerste fase, waar had je allemaal last van? Ik heb vooral veel mentale klachten: angsten, rare gedachten die ik niet kan volgen, veel herinneringen die omhoog komen (herkent iemand dit?), derealisatie, paniekaanvallen, me onveilig voelen maar niet precies weten waarom. Soms heb ik een goede dag en ben ik maar een uur in paniek in plaats van uuuren. Maar ik vind het loodzwaar en heb af en toe het gevoel gek te worden. Ik twijfel dan ook om te starten met medicatie, dit heeft mij in een ver verleden ook goed geholpen dus misschien moet ik daar weer aan beginnen.
Wat fijn dat het met veel van jullie beter gaat! Ik ben wel nog erg benieuwd naar hoe lang de verschillende fases hebben geduurd. Ik merk dus nu voornamelijk angst door hoge cortisol maar het lijkt na 10 weken wat meer om te slaan naar (extreme) vermoeidheid. Is dit een bekende overgang? Ik hoop het want ik ben liever moe dan angstig.
@eric, ik volg je al een tijdje en ik vind het geweldig om te lezen dat het zoveel beter gaat.
@eddy, hoe is het nu met jou? Ik zie je niet meer op dit forum.
Veel succes allemaal!
Wat fijn dat het met veel van jullie beter gaat! Ik ben wel nog erg benieuwd naar hoe lang de verschillende fases hebben geduurd. Ik merk dus nu voornamelijk angst door hoge cortisol maar het lijkt na 10 weken wat meer om te slaan naar (extreme) vermoeidheid. Is dit een bekende overgang? Ik hoop het want ik ben liever moe dan angstig.
@eric, ik volg je al een tijdje en ik vind het geweldig om te lezen dat het zoveel beter gaat.
@eddy, hoe is het nu met jou? Ik zie je niet meer op dit forum.
Veel succes allemaal!
E
17-04-2024
Reactie:
Hoi E,
Ben ik ook zeker blij mee! Al gaat het nog echt wel met ups en downs. Vandaag had ik weer zo’n baal dag. Dan voel ik me hopeloos en ben ik alleen maar aan het denken aan de tijd dat ik me weer goed zou willen voelen. Voel me ook echt geremd nog en ik voel me dan zo somber.
Wat je zegt over opkomende herinneringen heb ik ook. Heel erg. De huisarts zei mij dat dit normaal is omdat er dan meer ruimte vrij komt in de hersenen. Ik herinner me allemaal gebeurtenissen van vroeger die ik ook totaal weggestopt had voor mijn gevoel. Of niet meer wist.
Bij mij was het op een begeven moment ook omgeslagen naar extreme vermoeidheid. Ik kon echt niks meer en daar werd ik ook weer angstig van. Toen aan de AD gegaan mede voor mijn angst. En heb nu nog wel vermoeidheid maar niet meer zo extreem als toen.
Ben ik ook zeker blij mee! Al gaat het nog echt wel met ups en downs. Vandaag had ik weer zo’n baal dag. Dan voel ik me hopeloos en ben ik alleen maar aan het denken aan de tijd dat ik me weer goed zou willen voelen. Voel me ook echt geremd nog en ik voel me dan zo somber.
Wat je zegt over opkomende herinneringen heb ik ook. Heel erg. De huisarts zei mij dat dit normaal is omdat er dan meer ruimte vrij komt in de hersenen. Ik herinner me allemaal gebeurtenissen van vroeger die ik ook totaal weggestopt had voor mijn gevoel. Of niet meer wist.
Bij mij was het op een begeven moment ook omgeslagen naar extreme vermoeidheid. Ik kon echt niks meer en daar werd ik ook weer angstig van. Toen aan de AD gegaan mede voor mijn angst. En heb nu nog wel vermoeidheid maar niet meer zo extreem als toen.
Eric
17-04-2024
Reactie:
@Amber
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Chantal
18-04-2024
Reactie:
@amber, bedankt voor je bemoedigende woorden. Hoe was bij jou de eerste fase, waar had je allemaal last van? Ik heb vooral veel mentale klachten: angsten, rare gedachten die ik niet kan volgen, veel herinneringen die omhoog komen (herkent iemand dit?), derealisatie, paniekaanvallen, me onveilig voelen maar niet precies weten waarom. Soms heb ik een goede dag en ben ik maar een uur in paniek in plaats van uuuren. Maar ik vind het loodzwaar en heb af en toe het gevoel gek te worden. Ik twijfel dan ook om te starten met medicatie, dit heeft mij in een ver verleden ook goed geholpen dus misschien moet ik daar weer aan beginnen.
Wat fijn dat het met veel van jullie beter gaat! Ik ben wel nog erg benieuwd naar hoe lang de verschillende fases hebben geduurd. Ik merk dus nu voornamelijk angst door hoge cortisol maar het lijkt na 10 weken wat meer om te slaan naar (extreme) vermoeidheid. Is dit een bekende overgang? Ik hoop het want ik ben liever moe dan angstig.
@eric, ik volg je al een tijdje en ik vind het geweldig om te lezen dat het zoveel beter gaat.
@eddy, hoe is het nu met jou? Ik zie je niet meer op dit forum.
Veel succes allemaal!
Wat fijn dat het met veel van jullie beter gaat! Ik ben wel nog erg benieuwd naar hoe lang de verschillende fases hebben geduurd. Ik merk dus nu voornamelijk angst door hoge cortisol maar het lijkt na 10 weken wat meer om te slaan naar (extreme) vermoeidheid. Is dit een bekende overgang? Ik hoop het want ik ben liever moe dan angstig.
@eric, ik volg je al een tijdje en ik vind het geweldig om te lezen dat het zoveel beter gaat.
@eddy, hoe is het nu met jou? Ik zie je niet meer op dit forum.
Veel succes allemaal!
E
18-04-2024
Reactie:
@Amber
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Chantal
18-04-2024
Reactie:
@Amber
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Weet dat er heel veel mooie dingen in het leven zijn maar vooral nu dat ik die weer ga zien. Het is levend niet leven zeg maar. Alles gaat aan me voorbij en het is alsof ik niet besta. Rationeel weet ik alles, maar mijn brein drijft me tot waanzin 😞
@E
Die angsten.. het is idd niet te doen. Mijn cortisol maakt overuren. Hartkloppingen om niets. En zo gejaagd. Doodmoe -want slaap niet- en ondertussen kapot zijn. Maar zodra ik mijn ogen sluit begint het malen en dat maakt me gek! Ook lijkt het wel alsof ik er niet bij ben, brainfog en derealisatie. Herken jij dat ook?
Ik wilde dat ik niet zo’n pleaser was…. Zelfs nu ik zo aan de grond zit doe ik het nog. En na jarenlang te zijn leeggezogen van stress èn dat pleasegedrag wat energie kost ben ik nu op punt zero. Dieper dan dit kan niet. Blij ook positieve verhalen te lezen hier, elk lichtpuntje zou ik aan willen grijpen om de hoop te bewaren die ik niet meer heb.
Chantal
18-04-2024
Reactie:
Hoe is het met Eddy? Heb hem al een tijdje niet meer gezien op het forum.
Eric
19-04-2024
Reactie:
Gegroet,
Zoals al eerder omschreven gaan de dagen/weken bij mij met ups en downs, zo ook mijn nachten. Soms slaap ik een aantal nachten goed, nu is het weer even minder omdat ik toch weer stress ervaar rondom de afwikkeling van mijn oude huis en de verdeling/verhuizing van de spullen waar ik eigenlijk weinig energie voor heb. Het lukt mij hier en daar wel om boodschappen te doen en soms wat kleine activiteiten te ondernemen. Ik vraag mij af of de vermoeidheidsfase nog komt, of ofdat ik deze toch mondjesmatig al heb gehad. Kan niet wachten totdat alles rondom het oude huis afgesloten is en dus ook het laatste lijntje met mijn ex, dit zal vast meer rust geven.
Zoals al eerder omschreven gaan de dagen/weken bij mij met ups en downs, zo ook mijn nachten. Soms slaap ik een aantal nachten goed, nu is het weer even minder omdat ik toch weer stress ervaar rondom de afwikkeling van mijn oude huis en de verdeling/verhuizing van de spullen waar ik eigenlijk weinig energie voor heb. Het lukt mij hier en daar wel om boodschappen te doen en soms wat kleine activiteiten te ondernemen. Ik vraag mij af of de vermoeidheidsfase nog komt, of ofdat ik deze toch mondjesmatig al heb gehad. Kan niet wachten totdat alles rondom het oude huis afgesloten is en dus ook het laatste lijntje met mijn ex, dit zal vast meer rust geven.
Wouter
20-04-2024
Reactie:
@E, ik heb eerder mijn verhaal gedeeld in dit gesprek, maar het gesprek is onderhand wat lang geworden, dus ik deel het nog een keer. Nogmaals je bent niet alleen! Ik ga nu zelf ook weer door een wat moeilijkere periode.
Persoonlijk weet ik de kern van mijn probleem niet. Dat frustreert mij heel erg. Ik heb wel 10 maanden met partner bij mijn ouders gewoon vanwege ons nieuwbouwhuis, ons oude huis verkocht wat veel stress opleverde, meer dan 40 uur per week werken, een drukke baan en best een reistijd. Waarschijnlijk is dat toch teveel geweest, maar natuurlijk niet te vergelijken met jullie situatie. Bij mij is het echt als klap gekomen. Ik had niks door. Was overdag naar werk en daarna naar vrijwilligerswerk een uurtje en kwam thuis en zat in de tuin (was zomer) en ineens was daar de paniekaanval, echt vreselijk en blinde paniek. Vanaf hier is bij mij alles begonnen. Ik heb ook al zoveel gedaan; onderzoek in het ziekenhuis/cardiologie, borsten laten checken in het ziekenhuis, kinelogie, osteopaat, hypnotherapie, orthomoleculaire therapeut, meermaals bloedprikken, meditatie, yoga, wandelen, alleen maar leuke dingen doen en ga zo maar door. Ik kom er gewoon niet uit. Hoe lang zitten jullie in deze rat race? Zou zo graag weer klachtenvrij willen zijn.
Lijstje van mijn klachten:
- 3x paniekaanval gehad begin van de overspannenheid
- Hartkloppingen
- Steken borst en beurs gevoel
- Veels te veel en hoog ademen
- Keelpijn, druk op de keel, samengeknepen gevoel
- In het begin amper eten, nu juist veel honger
- Spierpijn en steken bovenrug
- Door alle klachten angsten ontwikkelt
Ben nu aan het kijken voor cognitieve gedragstherapie. Hebben jullie daar ervaring mee? Update: ik ga als het goed is binnen nu en 3 weken naar therapie/psycholoog. Dat duurde even, maar ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen en ik hoop ook houvast en kracht. Momenteel nog last van hartkloppingen (niet meer zo erg als eerst), keelklachten (dichtgeknepen gevoel) en hoge rugpijn.
Lang verhaal, maar het helpt mij ook altijd enorm om te weten dat ik niet de enige ben.
Hoe gaat het nu met jou? En met Chantal?
Persoonlijk weet ik de kern van mijn probleem niet. Dat frustreert mij heel erg. Ik heb wel 10 maanden met partner bij mijn ouders gewoon vanwege ons nieuwbouwhuis, ons oude huis verkocht wat veel stress opleverde, meer dan 40 uur per week werken, een drukke baan en best een reistijd. Waarschijnlijk is dat toch teveel geweest, maar natuurlijk niet te vergelijken met jullie situatie. Bij mij is het echt als klap gekomen. Ik had niks door. Was overdag naar werk en daarna naar vrijwilligerswerk een uurtje en kwam thuis en zat in de tuin (was zomer) en ineens was daar de paniekaanval, echt vreselijk en blinde paniek. Vanaf hier is bij mij alles begonnen. Ik heb ook al zoveel gedaan; onderzoek in het ziekenhuis/cardiologie, borsten laten checken in het ziekenhuis, kinelogie, osteopaat, hypnotherapie, orthomoleculaire therapeut, meermaals bloedprikken, meditatie, yoga, wandelen, alleen maar leuke dingen doen en ga zo maar door. Ik kom er gewoon niet uit. Hoe lang zitten jullie in deze rat race? Zou zo graag weer klachtenvrij willen zijn.
Lijstje van mijn klachten:
- 3x paniekaanval gehad begin van de overspannenheid
- Hartkloppingen
- Steken borst en beurs gevoel
- Veels te veel en hoog ademen
- Keelpijn, druk op de keel, samengeknepen gevoel
- In het begin amper eten, nu juist veel honger
- Spierpijn en steken bovenrug
- Door alle klachten angsten ontwikkelt
Ben nu aan het kijken voor cognitieve gedragstherapie. Hebben jullie daar ervaring mee? Update: ik ga als het goed is binnen nu en 3 weken naar therapie/psycholoog. Dat duurde even, maar ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen en ik hoop ook houvast en kracht. Momenteel nog last van hartkloppingen (niet meer zo erg als eerst), keelklachten (dichtgeknepen gevoel) en hoge rugpijn.
Lang verhaal, maar het helpt mij ook altijd enorm om te weten dat ik niet de enige ben.
Hoe gaat het nu met jou? En met Chantal?
Amber
22-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Piekeren en accepteren (Verhaal 742)
Piekeren en accepteren
Ik vind het zo moeilijk om te stoppen met piekeren, ben de hele dag bezig in mijn hoofd mer hoe ik me voel en hoe dat komt enz. Word er gek van. Volg al een jaar therapie om ermee om te gaan en het te accepteren maar het lukt me gewoon niet.
Alles wat aan wordt geraden doe ik: afleiding, gevoel toelaten, mindfulness, creativiteit, beweging etc. Toch blijf ik erin hangen. Ik word er soms zo radeloos van.
Hebben jullie tips om te leren loslaten en accepteren?
Ik vind het zo moeilijk om te stoppen met piekeren, ben de hele dag bezig in mijn hoofd mer hoe ik me voel en hoe dat komt enz. Word er gek van. Volg al een jaar therapie om ermee om te gaan en het te accepteren maar het lukt me gewoon niet.
Alles wat aan wordt geraden doe ik: afleiding, gevoel toelaten, mindfulness, creativiteit, beweging etc. Toch blijf ik erin hangen. Ik word er soms zo radeloos van.
Hebben jullie tips om te leren loslaten en accepteren?
Anoniem
01-11-2023
laatste reactie: 22-04-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja.... zo overdreven veel piekeren dat je het zat wordt en niet meer WIL piekeren!
Anoniem
03-11-2023
Reactie:
Hallo tips heb ik niet voor je .maar kan me wel goed vinden in je verhaal. Heb hier dus ook last van .kan je wat meer aangeven van je zelf mvg anoniem
Anoniem
04-11-2023
Reactie:
Wakker worden met piekeren, moe en hoe gaat de dag nu weer verlopen. Ben vaak al helemaal op als ik naar beneden ga en daar weer op de bank onder mijn dekentje kruip...en dan moet de dag nog beginnen. Die vermoeidheid en kortademigheid ben ik echt zo zat dat ik daar dan weer heel verdrietig van wordt. Wil ook vaak niet meer verder want het houdt maar niet op. Loop sinds 15 augustus thuis met een forse burnout. Letterlijk neergestort en kon helemaal niets meer. Wat ik ook lastig vind is die terugval elke keer weer. Pffff durf ook niet meer te zeggen dat ik me af en toe een klein beetje beter voel..is hier dan echt helemaal niets aan te doen. Liefs van een hoopje ellende op de bank...
Corrine
05-11-2023
Reactie:
Nou, ik herken mij volledig in je verhaal. Ook ik voel mij radeloos, heb al zoveel geprobeerd. Weet dat je er niets aan hebt maar je bent niet alleen.
Liefs, ander hoopje ellende op de bank.
Eric
Liefs, ander hoopje ellende op de bank.
Eric
Eric
05-11-2023
Reactie:
Bedankt voor de reacties allemaal. Het helpt om te weten dat ik niet de enige ben, al vind ik het heel rot voor jullie dat jullie het ook meemaken.
Iets meer over mij:
Ik werd ziek in juni 2022, had ineens een paniekaanval en wist totaal niet wat me overkwam. Beetje aangemodderd tot oktober ‘22 en toen ben ik compleet ingestort, diagnose angst- en paniekstoornis bovenop mijn BO. Sindsdien slik ik medicatie en heb ik therapie. Nu een jaar verder zeker wel vooruit gegaan, maar ik blijf moeite hebben met controle loslaten. Eigenlijk de enige momenten dat ik niet pieker, is als ik iets aan het doen ben wat mijn volledige aandacht vereist.
Ik besef nu wel dat mijn BO niet uit de lucht kwam vallen maar dat ik echt veel te veel ballen in de lucht hield voordat ik ziek werd. En dat het ook in mijn karakter zit: perfectionisme, verantwoordelijkheidsgevoel, controle willen hebben.
Lichamelijk blijf ik veel last hebben waardoor ik niet zoveel kan, dat helpt ook niet mee tegen het piekeren. Hele dagen thuis zitten in je eentje met je eigen gedachten… pffff. Zo klaar mee na bijna 1,5 jaar.
Iets meer over mij:
Ik werd ziek in juni 2022, had ineens een paniekaanval en wist totaal niet wat me overkwam. Beetje aangemodderd tot oktober ‘22 en toen ben ik compleet ingestort, diagnose angst- en paniekstoornis bovenop mijn BO. Sindsdien slik ik medicatie en heb ik therapie. Nu een jaar verder zeker wel vooruit gegaan, maar ik blijf moeite hebben met controle loslaten. Eigenlijk de enige momenten dat ik niet pieker, is als ik iets aan het doen ben wat mijn volledige aandacht vereist.
Ik besef nu wel dat mijn BO niet uit de lucht kwam vallen maar dat ik echt veel te veel ballen in de lucht hield voordat ik ziek werd. En dat het ook in mijn karakter zit: perfectionisme, verantwoordelijkheidsgevoel, controle willen hebben.
Lichamelijk blijf ik veel last hebben waardoor ik niet zoveel kan, dat helpt ook niet mee tegen het piekeren. Hele dagen thuis zitten in je eentje met je eigen gedachten… pffff. Zo klaar mee na bijna 1,5 jaar.
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Nou het is beangstigend hoezeer onze verhalen overeenkomen.
Ik sinds februari 2022 thuis. In eerste instantie ging t nog wel totdat tijdens reïntegratie er een incident voorviel. Nachten niet kunnen slapen, zo erg gespannen en angstig dat mijn broer en schoonzus mij in huis hebben genomen. Ook angst/ paniekstoornis, piekerstoornis. Ook medicatie en ook alleen thuis met mijn piekerhoofd.
We komen er wel ! Hou je taai
Ik sinds februari 2022 thuis. In eerste instantie ging t nog wel totdat tijdens reïntegratie er een incident voorviel. Nachten niet kunnen slapen, zo erg gespannen en angstig dat mijn broer en schoonzus mij in huis hebben genomen. Ook angst/ paniekstoornis, piekerstoornis. Ook medicatie en ook alleen thuis met mijn piekerhoofd.
We komen er wel ! Hou je taai
Eric
05-11-2023
Reactie:
Precies dit heb ik dus ook. Zit er al 15 maanden in en kom er maar niet uit. Af en toe gaat het even wat beter en dan vanuit het niets weer slecht. Vooral heel veel lichamelijke klachten zoals maag- en darmklachten, droge mond, branderige tong, hoofdpijn, oorsuizen en heel veel onrust. Een oplossing heb ik helaas ook niet, maar wel de vraag of jullie ook zo ontzettend veel lichamelijke klachten hebben ? Ik word er echt gek van en vraag me af of ik hier ooit nog uit ga komen. Na 15 maanden zou het toch beter moeten gaan 😢
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Ik zit hier al 20 maanden in bij mij ook angst en pieker. Zonder medicatie.Inderdaad toch gewoon dingen gaan doen., die aandacht vragen maar het gaat als een ruis met me mee. Wat een energie kost het.In grote angst is de douche m’n vriend. Ga dan maar gewoon staan en is een prikkelvrije omgeving
Sterkte allemaal!!
Sterkte allemaal!!
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Erkennen dat er stress speelt in de relatie.
In tijden van Corona kan er verhoogde stress spelen in de relatie.
De dynamiek, het patroon dat speelt in de relatie is belangrijker om te zien dan de inhoud van het gesprek zelf. Het maakt niet uit of het conflict gaat over het symbool: snijdende stilte, de opvoeding, de rommel in huis of de afwas. Het gaat om het inzien van het proces. Ook ten tijde van corona kunnen zo relatieproblemen aangepakt worden.
Kunnen jullie het patroon zien en dit erkennen? Hier een aantal vragen die jullie jezelf en elkaar kunnen stellen. Want als deze coronacrisis iets toont, is het wel onze kwetsbaarheid, afhankelijkheid én vermogen tot verbinding.
Er wordt een beroep gedaan op ons vermogen tot (zelf) empathie. Kunnen we de brug slaan naar de ander en met dat wat er dieper in ons leeft? Wat voel jij in deze tijd? Erken je wat je voelt, bijvoorbeeld onzekerheid? Kan ik die ander werkelijk zien? Kun je het gevoel van de ander erkennen? Horen we wat onze onderliggende behoeften zijn? Mogen we kwetsbaar zijn? Wat heb je zelf nodig? Wat kun je jezelf bieden en wat kun je aan de ander vragen?
Veel plezier.
In tijden van Corona kan er verhoogde stress spelen in de relatie.
De dynamiek, het patroon dat speelt in de relatie is belangrijker om te zien dan de inhoud van het gesprek zelf. Het maakt niet uit of het conflict gaat over het symbool: snijdende stilte, de opvoeding, de rommel in huis of de afwas. Het gaat om het inzien van het proces. Ook ten tijde van corona kunnen zo relatieproblemen aangepakt worden.
Kunnen jullie het patroon zien en dit erkennen? Hier een aantal vragen die jullie jezelf en elkaar kunnen stellen. Want als deze coronacrisis iets toont, is het wel onze kwetsbaarheid, afhankelijkheid én vermogen tot verbinding.
Er wordt een beroep gedaan op ons vermogen tot (zelf) empathie. Kunnen we de brug slaan naar de ander en met dat wat er dieper in ons leeft? Wat voel jij in deze tijd? Erken je wat je voelt, bijvoorbeeld onzekerheid? Kan ik die ander werkelijk zien? Kun je het gevoel van de ander erkennen? Horen we wat onze onderliggende behoeften zijn? Mogen we kwetsbaar zijn? Wat heb je zelf nodig? Wat kun je jezelf bieden en wat kun je aan de ander vragen?
Veel plezier.
Mira Brouwer
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook zoveel lichamelijke klachten dat ik vaak denk dat het nooit door stress / burnout kan komen en dat ik een of andere ziekte heb...heb voor mijn gevoel geen bewuste stress, maar zou het onbewuste stress kunnen zijn ? Voel me vaak slecht ogenschijnlijk zonder aanleiding en dat snap ik dus niet. Het is net alsof het zo uit de lucht komt vallen. Heel vreemd !
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Ja ik denk dat het goed kan om onbewust stress te hebben. Dat heb ik zelf ook meermaals ervaren. Dat is denk ik ook de reden dat je uiteindelijk instort, omdat je al zo lang onbewust met stress loopt.
Zelf heb ik ook vaak het idee dat er soms ineens stress “loskomt” op een moment dat ik me juist weer wat rustiger voel. Alsof er dan weer een stukje stress afbrokkelt vanbinnen ofzo. Geen idee maar dat is mijn theorie erachter
Zelf heb ik ook vaak het idee dat er soms ineens stress “loskomt” op een moment dat ik me juist weer wat rustiger voel. Alsof er dan weer een stukje stress afbrokkelt vanbinnen ofzo. Geen idee maar dat is mijn theorie erachter
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
En als je dan denkt ik heb de bodem bereikt...zak je toch nog verder. 2 hele slechte dagen achter de rug met zoveel verdriet en depressief zijn. Ook heel duizelig en paniekaanvallen. Pffffff wanneer hoidt het op en mag ik weer gaan klimmen. Weet het af en toe echt niet meer en wil dan alleen maar er niet meer zijn 😔
Corrine
10-11-2023
Reactie:
Herkenbaar!
Piekeren en jezelf compleet gek denken.
Ben zelf sinds kort gestart met een traject bij een Haptonoom.
Zit teveel in mijn hoofd, en moet weer leren om meer vanuit mijn lijf te gaan voelen.
Ook emoties voelen komen aan bod, en daar ruimte aangeven ipv er blind aan voorbij gaan wat bij mij de grootste trigger voor een burn out was.
Merk nu na een aantal sessies en oefeningen dat het me steeds vaker lukt om ook echt uit mijn hoofd te komen en het piekeren wat meer onder controle te krijgen.
Misschien heeft iemand er iets aan!
Piekeren en jezelf compleet gek denken.
Ben zelf sinds kort gestart met een traject bij een Haptonoom.
Zit teveel in mijn hoofd, en moet weer leren om meer vanuit mijn lijf te gaan voelen.
Ook emoties voelen komen aan bod, en daar ruimte aangeven ipv er blind aan voorbij gaan wat bij mij de grootste trigger voor een burn out was.
Merk nu na een aantal sessies en oefeningen dat het me steeds vaker lukt om ook echt uit mijn hoofd te komen en het piekeren wat meer onder controle te krijgen.
Misschien heeft iemand er iets aan!
Anoniem
02-02-2024
Reactie:
Beste anoniem,
Ik heb 2 tips voor je:
Tip 1: angst onder ogen zien/angsten uitschrijven-uitwerken:
Onder piekeren zit vaak een angst: wat als dit en wat nou als dat, en wat vindt die van dit en en wat denkt die van dat, en waarom zus en zo. etc.
Vaak zijn onze angstige gedachtes geen realiteit en piekeren we er helemaal op los.
Gedachtes en angsten - en de gevolgen van die gedachte - voor jezelf uitschrijven op papier heeft mij erg geholpen, en dan kwam ik wel vaak tot de conclusie dat die piekergedachte helemaal niet zo realistisch was, waardoor het gepieker ook minder werd.
Tip 2: de piekergedachte vervangen door een positieve, helpende gedachte (ook wel cognitieve gedragstherapie):
Als je je angstige/piekergedachte vervangt door een helpende, realistische gedachte en dit meermaals herhaald, zul je jezelf een reset geven in je negatieve gedachten.
Ik bijvoorbeeld maandenlang de gedachte gehad 'ik word nooit meer beter'.
Toen ben ik dit op briefjes gaan schrijven en op de achterkant van dat briefje de nieuwe gedachte: ik word beter, maar ik moet geduld hebben. Mijn lichaam heeft een eigen tempo.
Hoe vaker ik dit briefje las, hoe meer ik er in ging geloven en hoe meer rust er kwam in mijn hoofd.
Misschien heb je er wat aan!
Ik heb 2 tips voor je:
Tip 1: angst onder ogen zien/angsten uitschrijven-uitwerken:
Onder piekeren zit vaak een angst: wat als dit en wat nou als dat, en wat vindt die van dit en en wat denkt die van dat, en waarom zus en zo. etc.
Vaak zijn onze angstige gedachtes geen realiteit en piekeren we er helemaal op los.
Gedachtes en angsten - en de gevolgen van die gedachte - voor jezelf uitschrijven op papier heeft mij erg geholpen, en dan kwam ik wel vaak tot de conclusie dat die piekergedachte helemaal niet zo realistisch was, waardoor het gepieker ook minder werd.
Tip 2: de piekergedachte vervangen door een positieve, helpende gedachte (ook wel cognitieve gedragstherapie):
Als je je angstige/piekergedachte vervangt door een helpende, realistische gedachte en dit meermaals herhaald, zul je jezelf een reset geven in je negatieve gedachten.
Ik bijvoorbeeld maandenlang de gedachte gehad 'ik word nooit meer beter'.
Toen ben ik dit op briefjes gaan schrijven en op de achterkant van dat briefje de nieuwe gedachte: ik word beter, maar ik moet geduld hebben. Mijn lichaam heeft een eigen tempo.
Hoe vaker ik dit briefje las, hoe meer ik er in ging geloven en hoe meer rust er kwam in mijn hoofd.
Misschien heb je er wat aan!
Suus
22-04-2024
Wanneer weer sporten? (Verhaal 1013)
Hallo allemaal,
Ik zit nu ongeveer 3 maanden in mijn burnout. Voordat ik hierin belandde werkte ik 40 uur per week (met 2.5 uur reistijd per dag, ja i know) en sportte ik ook nog eens 5x heel intens en zwaar in de sportschool. Achteraf gezien natuurlijk niet echt een duurzaam schema dus door de overbelasting en te weinig ontspanning in een burnout beland.
Het gaat inmiddels al wel weer een stuk beter ten opzichte van het begin. De gemiddelde trend ziet wel een kleine stijging met de tijd, ondanks dat er nog wel eens terugvallen plaatsvinden. Nou vroeg ik mij af, omdat ik weet hoe belangrijk sport en beweging is voor het lichaam, wanneer ik weer een beetje kan beginnen met naar de sportschool gaan. Ik heb in mijn derde week 2 keer geprobeerd te sporten, maar dit had juist een averechts effect op mijn ontspanning. Sindsdien ben ik er een beetje bij weggebleven, maar ik merk dat ik wel confronterend vind om mijn lichaam zo achteruit te zien gaan en zou eigenlijk best wel graag weer het één en ander willen oppakken. Het is echter wel een lastig verhaal bij mij, omdat het vele sporten deels een oorzaak is geweest van de burnout.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben en zo ja wat werkte voor jullie?
Veel sterkte!
Ik zit nu ongeveer 3 maanden in mijn burnout. Voordat ik hierin belandde werkte ik 40 uur per week (met 2.5 uur reistijd per dag, ja i know) en sportte ik ook nog eens 5x heel intens en zwaar in de sportschool. Achteraf gezien natuurlijk niet echt een duurzaam schema dus door de overbelasting en te weinig ontspanning in een burnout beland.
Het gaat inmiddels al wel weer een stuk beter ten opzichte van het begin. De gemiddelde trend ziet wel een kleine stijging met de tijd, ondanks dat er nog wel eens terugvallen plaatsvinden. Nou vroeg ik mij af, omdat ik weet hoe belangrijk sport en beweging is voor het lichaam, wanneer ik weer een beetje kan beginnen met naar de sportschool gaan. Ik heb in mijn derde week 2 keer geprobeerd te sporten, maar dit had juist een averechts effect op mijn ontspanning. Sindsdien ben ik er een beetje bij weggebleven, maar ik merk dat ik wel confronterend vind om mijn lichaam zo achteruit te zien gaan en zou eigenlijk best wel graag weer het één en ander willen oppakken. Het is echter wel een lastig verhaal bij mij, omdat het vele sporten deels een oorzaak is geweest van de burnout.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben en zo ja wat werkte voor jullie?
Veel sterkte!
Anoniempje
20-04-2024
laatste reactie: 22-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben eigenlijk nooit gestopt! Soms is het eigen slepen naar sportschool… maar het lukt en rustig aan , beetje per beetje , stilzitten is achteruitgaan!
Marre
20-04-2024
Reactie:
Hi Marre,
Bedankt voor je reactie!
Heb jij niet als gevolg van het sporten paniekaanvallen ervaren? Ik heb het hier ook over gehad met de praktijkondersteuner en die zei dat sporten, zoals ik dat deed, te veel en te intensief was wat resulteerde in een paniekaanval als gevolg. Het zenuwstelsel is nog overbelast en kan de afbraak van gewichtstraining op dat moment niet gebruiken.
Dit klonk voor mij best logisch, maar aan de andere kant lees je online ook veel verhalen vanuit de andere kant en zou ik wel graag weer wat fitter willen worden.
Ter referentie, ik squatte voor mijn uitval 180 kg, deadliftte 220 en benchte 120. Dit was dus wel redelijk taxerend denk ik.
Bedankt voor je reactie!
Heb jij niet als gevolg van het sporten paniekaanvallen ervaren? Ik heb het hier ook over gehad met de praktijkondersteuner en die zei dat sporten, zoals ik dat deed, te veel en te intensief was wat resulteerde in een paniekaanval als gevolg. Het zenuwstelsel is nog overbelast en kan de afbraak van gewichtstraining op dat moment niet gebruiken.
Dit klonk voor mij best logisch, maar aan de andere kant lees je online ook veel verhalen vanuit de andere kant en zou ik wel graag weer wat fitter willen worden.
Ter referentie, ik squatte voor mijn uitval 180 kg, deadliftte 220 en benchte 120. Dit was dus wel redelijk taxerend denk ik.
Anoniem
20-04-2024
Reactie:
Hoi,
Ik sport momenteel ook niet, bijna wel mijn hele burnout gedaan (bijna 1 jaar in bo), maar ik merk dat sinds mijn laatst terugval mijn lichaam niet genoeg hersteld na krachttraining, herstel is nog altijd belangrijker dan het soorten zelf dus ikzelf neem dit als graadmeter. Ik ben bijna 30, heb voor mijn burnout een jaar strongman gedaan incl wedstrijd en daarvoor powerlifting, mijn nummers zijn gelijk aan die van jou. Als ik ga sporten zijn het lichte full body "trainingen" zegmaar 40kg squats licht. Als ik merk dat ik daarna vervolgens weer vermoeid ben, slechter slaap en 3 dagen ongekende spierpijn heb, is dit voor mij een signaal om het niet te doen. Merk ik dat het niet teveel energiekost en mijn spieren enigzins wel herstellen van een lichte training, dan is het voor mij een signaal om het wel te doen. Thuis blijven is voor mij moeilijker dan naar de gym gaan, ook mijn leven bestond voornamelijk uit sporten en ik vond het heerlijk.
Ik sport momenteel ook niet, bijna wel mijn hele burnout gedaan (bijna 1 jaar in bo), maar ik merk dat sinds mijn laatst terugval mijn lichaam niet genoeg hersteld na krachttraining, herstel is nog altijd belangrijker dan het soorten zelf dus ikzelf neem dit als graadmeter. Ik ben bijna 30, heb voor mijn burnout een jaar strongman gedaan incl wedstrijd en daarvoor powerlifting, mijn nummers zijn gelijk aan die van jou. Als ik ga sporten zijn het lichte full body "trainingen" zegmaar 40kg squats licht. Als ik merk dat ik daarna vervolgens weer vermoeid ben, slechter slaap en 3 dagen ongekende spierpijn heb, is dit voor mij een signaal om het niet te doen. Merk ik dat het niet teveel energiekost en mijn spieren enigzins wel herstellen van een lichte training, dan is het voor mij een signaal om het wel te doen. Thuis blijven is voor mij moeilijker dan naar de gym gaan, ook mijn leven bestond voornamelijk uit sporten en ik vond het heerlijk.
Wouter
20-04-2024
Reactie:
Hoi Wouter,
Bedankt voor je reactie.
Ik denk dat ik het maar gewoon weer eens een poging moet geven en goed in de gaten houden wat het effect dan is.
Heb ook een racefiets gehaald en ben van plan om deze ook zo nu en dan in te zetten als manier om iets rustiger cardio te doen in de buitenlucht. Hoop dat dit gaat helpen.
Bedankt voor je reactie.
Ik denk dat ik het maar gewoon weer eens een poging moet geven en goed in de gaten houden wat het effect dan is.
Heb ook een racefiets gehaald en ben van plan om deze ook zo nu en dan in te zetten als manier om iets rustiger cardio te doen in de buitenlucht. Hoop dat dit gaat helpen.
Roel
20-04-2024
Reactie:
Hi, i
Ik zit nu 8 maanden in mijn burn-out. De eerste maanden was sporten echt uit den boze, maar de laatste 10 weken ben ik het rustig aan weer wat aan het oppakken. Een niet onbelangrijke sidenote hierbij is dat ik absoluut niet klachtenvrij ben. Er is uiteraard wel verbetering sinds het begin.
Rustig aan oppakken betekent op dit moment voor mij:
1 keer per week krachttraining met licht gewicht. Ik train nu met een PT die erop toeziet dat ik niet toch stiekem zwaarder ga trainen (tempting)
1 tot 2 keer per week 20 minuten hardlopen.
Dit lijkt nu goed te gaan en ik knap er ook van op, maar het zorgt er ook voor dat ik weer meer in mijn heppie de peppie doorga-modus raak en buiten het sporten om weer te snel te veel wil gaan oppakken.
Heel frustrerend blijft het, dus mijn les is nu opnieuw: accepteren dat je een burn-out hebt en keuzes maken met je lijf en niet met je hoofd. Dus wat heb ik nodig ipv wat wil ik.
Sterkte!
Ik zit nu 8 maanden in mijn burn-out. De eerste maanden was sporten echt uit den boze, maar de laatste 10 weken ben ik het rustig aan weer wat aan het oppakken. Een niet onbelangrijke sidenote hierbij is dat ik absoluut niet klachtenvrij ben. Er is uiteraard wel verbetering sinds het begin.
Rustig aan oppakken betekent op dit moment voor mij:
1 keer per week krachttraining met licht gewicht. Ik train nu met een PT die erop toeziet dat ik niet toch stiekem zwaarder ga trainen (tempting)
1 tot 2 keer per week 20 minuten hardlopen.
Dit lijkt nu goed te gaan en ik knap er ook van op, maar het zorgt er ook voor dat ik weer meer in mijn heppie de peppie doorga-modus raak en buiten het sporten om weer te snel te veel wil gaan oppakken.
Heel frustrerend blijft het, dus mijn les is nu opnieuw: accepteren dat je een burn-out hebt en keuzes maken met je lijf en niet met je hoofd. Dus wat heb ik nodig ipv wat wil ik.
Sterkte!
Willemijn
22-04-2024
Reactie:
Als je na 3 weken alweer kan proberen te sporten heb je echt de lichtste burnout ooit, zou het dan eerder overspanning noemen.
Taco
22-04-2024
Terugkomende klachten (Verhaal 1017)
Hi iedereen,
Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen rondom de terugvallen die gedurende het herstellen van burn out plaatsvinden. Ik ben aardig op weg met herstel, namelijk voor 70% aan het werk, probeer 1 a 2x per week te sporten en een sociale activiteit te doen per week.
Nu had ik verwacht dat wanneer dit allemaal wel zou lukken de klachten ook weg zouden blijven, maar deze komen om de week/ om de twee weken weer even om de hoek kijken. Ik blijf stuggelen met uit het niks extreme vermoeidheid, nergens meer zin in hebben, slecht slapen, piekeren en cognitief het niet meer op orde hebben. Deze klachten wisselen elkaar dan af en houden dan ongeveer een week aan en dan is het weer voor een onbekende periode verdwenen. Is dit normaal en verdwijnt dit ook uiteindelijk? En hoe gaan jullie hiermee om? Het voelt namelijk telkens weer als een enorme tegenslag wanneer het even goed gaat en dan dit soort klachten weer beginnen te ontstaan…
Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen rondom de terugvallen die gedurende het herstellen van burn out plaatsvinden. Ik ben aardig op weg met herstel, namelijk voor 70% aan het werk, probeer 1 a 2x per week te sporten en een sociale activiteit te doen per week.
Nu had ik verwacht dat wanneer dit allemaal wel zou lukken de klachten ook weg zouden blijven, maar deze komen om de week/ om de twee weken weer even om de hoek kijken. Ik blijf stuggelen met uit het niks extreme vermoeidheid, nergens meer zin in hebben, slecht slapen, piekeren en cognitief het niet meer op orde hebben. Deze klachten wisselen elkaar dan af en houden dan ongeveer een week aan en dan is het weer voor een onbekende periode verdwenen. Is dit normaal en verdwijnt dit ook uiteindelijk? En hoe gaan jullie hiermee om? Het voelt namelijk telkens weer als een enorme tegenslag wanneer het even goed gaat en dan dit soort klachten weer beginnen te ontstaan…
Lennart
22-04-2024
laatste reactie: 22-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Absoluut! Ik heb door de therapeut geleerd dat dit meer de regel dan de uitzondering is. Dus probeer je er niet te druk over te maken. Wat ik doe ( door therapie) is de klachten in kaart brengen met daarna de hevigheid. Hierdoor zie je dat je wel slechter gaat dan je laagste hoogtepunt, maar zeker niet op je begin punt zit. Dat houdt de hoop erin. Desalniettemin vind ik het ook elke keer weer even slikken.
Natasja
22-04-2024
Reactie:
Volgens de TMS visie komen emoties omhoog, je brein reageert met fysieke klachten om je deze emoties niet te laten voelen (vaak oud zeer). Is dus niet raar dat als je meer gaat doen je weer klachten krijgt. Erover journalen of therapie doen helpt.
Taco
22-04-2024
Mijn verhaal (Verhaal 981)
Ik leef al mijn hele leven in een overlevingsstand.
Ik leefde voor en op stress en alles wat ik heb meegemaakt heb ik als normaal aanschouwen en nooit de tijd voor genomen om daar over na te denken en te verwerken. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad maar ik zei altijd ‘het maakt je harder, waar je niet aan denkt is er ook niet’. Ik heb in veel jeugdinrichtingen gezeten omdat mijn ouders vonden dat er wat met mij aan de hand was. Ik heb ook geen jeugdherinneringen, dit maakt mijn proces extra lastig omdat ik alles verdrongen heb.
Ik hield mijzelf altijd bezig, ik dronk en gebruikte drugs om te ontsnappen (hier ben ik in 2019 volledig mee gestopt) en ben altijd een adrenaline junkie geweest. Tegelijkertijd ben ik hoogsensitief maar heb ik dit altijd weggedrukt omdat dat mij in de weg zat.
Ik had altijd al het gevoel dat het bij mij anders werkte dan bij anderen, ik was hard, vaak te eerlijk, viel altijd net overal buiten en draaide altijd net niet mee zoals de rest dat wel deed (moeite met regels, autoriteit, steken laten vallen waar dat kon om energie te besparen, andermans gezeik niet aan kunnen horen en geen emphatie kunnen opbrengen, switchte van baan naar baan)
In 2012 (toen was ik 15) viel het school op dat ik een burnout had. Ik had leipe angstklachten en sliep de nachten niet. Maar ik heb daar nooit wat mee gedaan.
Ik wou altijd graag moeder worden (ik denk nu omdat ik liefde miste) maar ik kreeg in 2018 te horen dat ik PCOS had en dat mijn kans op zwangerschap klein was.
In 2019 verhuisde ik voor de liefde naar de andere kant van Nederland en toen kreeg ik mijn eerste depressieve klachten. Nu weet ik dat ik uit mijn altijd veilige stressvolle omgeving wegging en daarmee mijn zenuwstelsel al van z’n padje was want het kreeg niet meer de prikkels en stress waar ik al mijn hele leven naar geconditioneerd was.
In 2020 raakte ik onverwachts zwanger. Dit voelde voor mij als mijn enige kans dus ben ik zonder goed erover na te denken ervoor gegaan.
Hier kwamen mijn angstklachten weer omhoog, ik was elke dag bang dat mijn kind dood in mijn buik zat. Ik had geen controle op de situatie (ben ookal vanaf kleins af aan bang voor de dood) en overdag kon ik van de zwangerschap genieten maar in de avond dacht ik alleen maar : ik wil dit kind niet, ik ben er niet klaar voor. Ik had ook echt een zware zwangerschap fysiek en mentaal.
2021 werd ik moeder, ik had geen roze wolk, ik deed maar wat er van me verwacht werd maar echt genieten kon ik niet. Ik was alleen maar prikkelbaar. Vast in die fight/flight.
Al m’n spieren deden pijn’ hoofdpijn, hartklachten. Nu ik terugkijk had ik deze ookal zeker de laatste 12 jaar maar nooit bij stil gestaan omdat de stress mij draaiende hield.
4 maanden na de geboorte kreeg ik op een nacht een soort schok in m’n hersenen.
Ik sliep nachten en dagen niet meer, leek wel alsof ik een paar gram speed weggetrokken had. En ik ging maar door als een robot. Ik ben zo nog 2,5 jaar doorgegaan. Net moeder, fulltime werken, alles hoog willen houden, eigenlijk nog depressief en met mezelf in de knoop intern , er werd zoveel voor mijn gevoel van mij verwacht, ik wou het allemaal goed doen.
Ik sliep misschien 10 uur in een hele week. Ik kon oxazepam nemen wat ik wou maar ik knalde daar gewoon doorheen. Ik werd ineens bang dat ik ernstig ziek was en kon daar helemaal gek van worden. Ik had het gevoel dat ik aan het rouwen was om iets. Wou mezelf alleen maar terugtrekken. Ik herkende mijzelf niet meer.
Dec 2023 heb ik besloten te stoppen met werken omdat ik merkte dat ik het mentaal steeds minder kon opbrengen. Ik heb een sterke wilskracht en doorzettingsvermogen en daarop bleef ik staande. Maar had steeds vaker momenten dat ik doordraaide en instortte.
Ik kan mijn eigen kind nog geen 15 min verdragen, ik zie hem ook echt als ‘de schuld’ van alle ellende waar ik nu doorheen ga. Ookal weet ik dat dat niet zo is. Ik ben afstandelijk naar hem, zijn vader doet 90% van de zorg omdat mijn zoontje gewoon alle energie die ik al niet meer heb recht uit mijn hart zuigt. Dit maakt het nog zwaarder voor mij omdat ik bang ben hem het trauma door te geven wat mijn moeder mij ook gegeven heeft. Mijn zoon is ook hoogsensitief en heel slim. Lijkt precies op mij. Het gevoel dat iemand iets van mij verwacht vind ik echt killing. Door dit alles ook in een relatiecrisis terecht gekomen. Ik wil alleen maar vluchten van m’n man en kind want het geeft extra stress die ik niet aan kan. Ik wil het liefst alleen zijn zonder prikkels of mensen om mij heen. Ik kan het allemaal eigenlijk niet meer opbrengen. Trauma zit vast in m’n lichaam.
De echte burn out van niks meer kunnen heb ik niet. Het is echt dat ik niet uit de stress kan komen omdat dat eigen is. Op het moment dat ik probeer te ontspannen (dus niks doen) word ik heel ongemakkelijk en geeft mijn hoofd en lichaam een signaal af dat we in gevaar zijn want er is ontspanning.
Pas als ik mezelf weken lang opsluit in een donkere kamer gaat mijn lichaam spanning loslaten maar bij de kleinste spanning die ik weer ervaar zit ik weer op mijn oude niveau.
Ik ben ook overal om aan het piekeren, ik ben ook heel gefixeert op stressignalen en elke sensatie in mn lichaam. Maar ondertussen ook bij anderen. Ik kan niemand meer aankijken zonder te scannen dat ik denk: o jij hebt deze en deze stressverschijnselen.
Alle ontspanningsoefeningen werken bij mij dan ook niet.
Ik krijg ook de acceptatie gewoon niet.
Omdat ik mijzelf niet kan remmen. Ik functioneer lichamelijk namelijk gewoon. Ik lig niet lamgeslagen in bed dus dan kan ik gewoon nog door. Ik krijg die mindset niet veranderd. Ookal voel ik wel dat mijn lichaam echt op is.
Enige wat ik kan denken is dat ik al 2.5 jaar in deze ellende zit, pas 27 ben met een kind van 2,5 jaar waar ik mij heel schuldig naar voel dat ik mij vaak opvliegend gedraag en gek van hem word. Hem niet de liefde en aandacht kan geven die ik zou willen omdat ik mezelf eerst moet fixen.
Ik twijfel of ik Sertraline moet beginnen voor mn angst die vast zit in m’n lichaam. Omdat ik binnenkort moet stoppen met de Oxazepam (neem ik alleen voor het slapen) en ik niet weet of de Sertraline meer rust in lichaam en hoofd gaat brengen.
Mocht iemand tips hebben voor mij hoor ik het graag.
Ik leefde voor en op stress en alles wat ik heb meegemaakt heb ik als normaal aanschouwen en nooit de tijd voor genomen om daar over na te denken en te verwerken. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad maar ik zei altijd ‘het maakt je harder, waar je niet aan denkt is er ook niet’. Ik heb in veel jeugdinrichtingen gezeten omdat mijn ouders vonden dat er wat met mij aan de hand was. Ik heb ook geen jeugdherinneringen, dit maakt mijn proces extra lastig omdat ik alles verdrongen heb.
Ik hield mijzelf altijd bezig, ik dronk en gebruikte drugs om te ontsnappen (hier ben ik in 2019 volledig mee gestopt) en ben altijd een adrenaline junkie geweest. Tegelijkertijd ben ik hoogsensitief maar heb ik dit altijd weggedrukt omdat dat mij in de weg zat.
Ik had altijd al het gevoel dat het bij mij anders werkte dan bij anderen, ik was hard, vaak te eerlijk, viel altijd net overal buiten en draaide altijd net niet mee zoals de rest dat wel deed (moeite met regels, autoriteit, steken laten vallen waar dat kon om energie te besparen, andermans gezeik niet aan kunnen horen en geen emphatie kunnen opbrengen, switchte van baan naar baan)
In 2012 (toen was ik 15) viel het school op dat ik een burnout had. Ik had leipe angstklachten en sliep de nachten niet. Maar ik heb daar nooit wat mee gedaan.
Ik wou altijd graag moeder worden (ik denk nu omdat ik liefde miste) maar ik kreeg in 2018 te horen dat ik PCOS had en dat mijn kans op zwangerschap klein was.
In 2019 verhuisde ik voor de liefde naar de andere kant van Nederland en toen kreeg ik mijn eerste depressieve klachten. Nu weet ik dat ik uit mijn altijd veilige stressvolle omgeving wegging en daarmee mijn zenuwstelsel al van z’n padje was want het kreeg niet meer de prikkels en stress waar ik al mijn hele leven naar geconditioneerd was.
In 2020 raakte ik onverwachts zwanger. Dit voelde voor mij als mijn enige kans dus ben ik zonder goed erover na te denken ervoor gegaan.
Hier kwamen mijn angstklachten weer omhoog, ik was elke dag bang dat mijn kind dood in mijn buik zat. Ik had geen controle op de situatie (ben ookal vanaf kleins af aan bang voor de dood) en overdag kon ik van de zwangerschap genieten maar in de avond dacht ik alleen maar : ik wil dit kind niet, ik ben er niet klaar voor. Ik had ook echt een zware zwangerschap fysiek en mentaal.
2021 werd ik moeder, ik had geen roze wolk, ik deed maar wat er van me verwacht werd maar echt genieten kon ik niet. Ik was alleen maar prikkelbaar. Vast in die fight/flight.
Al m’n spieren deden pijn’ hoofdpijn, hartklachten. Nu ik terugkijk had ik deze ookal zeker de laatste 12 jaar maar nooit bij stil gestaan omdat de stress mij draaiende hield.
4 maanden na de geboorte kreeg ik op een nacht een soort schok in m’n hersenen.
Ik sliep nachten en dagen niet meer, leek wel alsof ik een paar gram speed weggetrokken had. En ik ging maar door als een robot. Ik ben zo nog 2,5 jaar doorgegaan. Net moeder, fulltime werken, alles hoog willen houden, eigenlijk nog depressief en met mezelf in de knoop intern , er werd zoveel voor mijn gevoel van mij verwacht, ik wou het allemaal goed doen.
Ik sliep misschien 10 uur in een hele week. Ik kon oxazepam nemen wat ik wou maar ik knalde daar gewoon doorheen. Ik werd ineens bang dat ik ernstig ziek was en kon daar helemaal gek van worden. Ik had het gevoel dat ik aan het rouwen was om iets. Wou mezelf alleen maar terugtrekken. Ik herkende mijzelf niet meer.
Dec 2023 heb ik besloten te stoppen met werken omdat ik merkte dat ik het mentaal steeds minder kon opbrengen. Ik heb een sterke wilskracht en doorzettingsvermogen en daarop bleef ik staande. Maar had steeds vaker momenten dat ik doordraaide en instortte.
Ik kan mijn eigen kind nog geen 15 min verdragen, ik zie hem ook echt als ‘de schuld’ van alle ellende waar ik nu doorheen ga. Ookal weet ik dat dat niet zo is. Ik ben afstandelijk naar hem, zijn vader doet 90% van de zorg omdat mijn zoontje gewoon alle energie die ik al niet meer heb recht uit mijn hart zuigt. Dit maakt het nog zwaarder voor mij omdat ik bang ben hem het trauma door te geven wat mijn moeder mij ook gegeven heeft. Mijn zoon is ook hoogsensitief en heel slim. Lijkt precies op mij. Het gevoel dat iemand iets van mij verwacht vind ik echt killing. Door dit alles ook in een relatiecrisis terecht gekomen. Ik wil alleen maar vluchten van m’n man en kind want het geeft extra stress die ik niet aan kan. Ik wil het liefst alleen zijn zonder prikkels of mensen om mij heen. Ik kan het allemaal eigenlijk niet meer opbrengen. Trauma zit vast in m’n lichaam.
De echte burn out van niks meer kunnen heb ik niet. Het is echt dat ik niet uit de stress kan komen omdat dat eigen is. Op het moment dat ik probeer te ontspannen (dus niks doen) word ik heel ongemakkelijk en geeft mijn hoofd en lichaam een signaal af dat we in gevaar zijn want er is ontspanning.
Pas als ik mezelf weken lang opsluit in een donkere kamer gaat mijn lichaam spanning loslaten maar bij de kleinste spanning die ik weer ervaar zit ik weer op mijn oude niveau.
Ik ben ook overal om aan het piekeren, ik ben ook heel gefixeert op stressignalen en elke sensatie in mn lichaam. Maar ondertussen ook bij anderen. Ik kan niemand meer aankijken zonder te scannen dat ik denk: o jij hebt deze en deze stressverschijnselen.
Alle ontspanningsoefeningen werken bij mij dan ook niet.
Ik krijg ook de acceptatie gewoon niet.
Omdat ik mijzelf niet kan remmen. Ik functioneer lichamelijk namelijk gewoon. Ik lig niet lamgeslagen in bed dus dan kan ik gewoon nog door. Ik krijg die mindset niet veranderd. Ookal voel ik wel dat mijn lichaam echt op is.
Enige wat ik kan denken is dat ik al 2.5 jaar in deze ellende zit, pas 27 ben met een kind van 2,5 jaar waar ik mij heel schuldig naar voel dat ik mij vaak opvliegend gedraag en gek van hem word. Hem niet de liefde en aandacht kan geven die ik zou willen omdat ik mezelf eerst moet fixen.
Ik twijfel of ik Sertraline moet beginnen voor mn angst die vast zit in m’n lichaam. Omdat ik binnenkort moet stoppen met de Oxazepam (neem ik alleen voor het slapen) en ik niet weet of de Sertraline meer rust in lichaam en hoofd gaat brengen.
Mocht iemand tips hebben voor mij hoor ik het graag.
nikki
02-04-2024
laatste reactie: 22-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb met aandacht en liefde je verhaal gelezen. Waar je goed aan doet weer ik niet, maar ik heb je verhaal gelezen en wil je vooral laten weten dat er ergens in NL iemand aan je denkt.
Je systeem staan zo aan. Alles is gevaar voor je evenwicht. Ik denk maar aan 1 ding, ga wandelen en de natuur in (suf? Maar denk zo nodig voor je).
Je systeem staan zo aan. Alles is gevaar voor je evenwicht. Ik denk maar aan 1 ding, ga wandelen en de natuur in (suf? Maar denk zo nodig voor je).
Les
02-04-2024
Reactie:
Hi Nikki,
Ook ik heb je verhaal aandachtig gelezen. Ik denk dat je er goed aan zou doen om een fijne lichaamsgerichte psychoterapeute / traumatherapeute te vinden. Zij kan met jou opgeslagen trauma uit je lichaam (want dat is waar het zich opslaat) releasen, middels een methode die aan de hand van wat je vertelt bij jou past. En werken aan het in rust krijgen van je zenuwstelsel, waardoor je weer in balans met jezelf komt. Ik weet dat er in Zeeland iemand zit die dit goed en met veel zachtheid, aandacht en liefde doet, maar er zullen er vast meer zijn.
Veel sterkte
Ook ik heb je verhaal aandachtig gelezen. Ik denk dat je er goed aan zou doen om een fijne lichaamsgerichte psychoterapeute / traumatherapeute te vinden. Zij kan met jou opgeslagen trauma uit je lichaam (want dat is waar het zich opslaat) releasen, middels een methode die aan de hand van wat je vertelt bij jou past. En werken aan het in rust krijgen van je zenuwstelsel, waardoor je weer in balans met jezelf komt. Ik weet dat er in Zeeland iemand zit die dit goed en met veel zachtheid, aandacht en liefde doet, maar er zullen er vast meer zijn.
Veel sterkte
Amber
03-04-2024
Reactie:
Beste Nikki,
Wat een heftig verhaal. Ik heb gelezen dat je veel opslaat van trauma en alleen maar aan staat en dan geef ik jou ook de tip. Neem vaker rust pauzes buiten of op de bank en zoek hulp. Ik heb schema therapie maar jij kan beter trauma therapie proberen om eerst aan jezelf te werken. Als jij niet lekker in je vel zit kan je niet goed voor je kind zorgen zo heb ik dat ook ervaren. Ik raad jou ook reiki aan voor meer rust in je lichaam en misschien hypno therapie want dan kan je dingen afsluiten van vroeger wat jou trauma bracht. Heel veel sterkte gewenst en als je in de spiegel kijkt en elke dag zegt ikben een mooi mens, zal je zien dat je dat gaat voelen.
Wat een heftig verhaal. Ik heb gelezen dat je veel opslaat van trauma en alleen maar aan staat en dan geef ik jou ook de tip. Neem vaker rust pauzes buiten of op de bank en zoek hulp. Ik heb schema therapie maar jij kan beter trauma therapie proberen om eerst aan jezelf te werken. Als jij niet lekker in je vel zit kan je niet goed voor je kind zorgen zo heb ik dat ook ervaren. Ik raad jou ook reiki aan voor meer rust in je lichaam en misschien hypno therapie want dan kan je dingen afsluiten van vroeger wat jou trauma bracht. Heel veel sterkte gewenst en als je in de spiegel kijkt en elke dag zegt ikben een mooi mens, zal je zien dat je dat gaat voelen.
Nieky
22-04-2024
Ik wil mijn oude leven terug (Verhaal 101)
Vijf jaar geleden raakte ik overspannen en was ik twee maanden uit de running.
Afgelopen maart kreeg ik weer klachten maar deze keer was het z’n grote broer: de burn-out.
Ik zit nu zeven maanden in de ziektewet.
De eerste maanden waren vreselijk! Dagen huilen en paniek aanvallen, gejaagde gevoelens en amper slapen.
Na 2-3 maanden was er mondjesmaat vooruitgang.
In maand 5,6 kon ik eindelijk weer wat sociale dingen bijwonen! Wat een opluchting. Ik begon ook wat vanuit huis te werken.
Maar nu sinds een paar dagen.. voel ik me weer afglijden. Ik word er zo verdrietig van. Ik ben zo vreselijk bang om terug te vallen dat ik door die angst weer slechter slaap en gejaagde gevoelens opwek.
Ik wil mijn oude leven terug.. vreselijk dit.
Vanmorgen na weer een slechte nacht begon ik vreselijk te huilen voor het eerst sinds een lange tijd.
Ergens fijn om te lezen dat er veel andere mensen zijn die het zo moeilijk hebben met overspannenheid of een burn-out, ik voel me vaak erg alleen en wil zo graag m’n oude ik terug..
Afgelopen maart kreeg ik weer klachten maar deze keer was het z’n grote broer: de burn-out.
Ik zit nu zeven maanden in de ziektewet.
De eerste maanden waren vreselijk! Dagen huilen en paniek aanvallen, gejaagde gevoelens en amper slapen.
Na 2-3 maanden was er mondjesmaat vooruitgang.
In maand 5,6 kon ik eindelijk weer wat sociale dingen bijwonen! Wat een opluchting. Ik begon ook wat vanuit huis te werken.
Maar nu sinds een paar dagen.. voel ik me weer afglijden. Ik word er zo verdrietig van. Ik ben zo vreselijk bang om terug te vallen dat ik door die angst weer slechter slaap en gejaagde gevoelens opwek.
Ik wil mijn oude leven terug.. vreselijk dit.
Vanmorgen na weer een slechte nacht begon ik vreselijk te huilen voor het eerst sinds een lange tijd.
Ergens fijn om te lezen dat er veel andere mensen zijn die het zo moeilijk hebben met overspannenheid of een burn-out, ik voel me vaak erg alleen en wil zo graag m’n oude ik terug..
Chipito
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-04-2024
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel veel sterkte!
Er
> 2 jaar geleden
Reactie:
Komt echt goed!!! Goed luisteren naar je lichaam!!!! Niet over je grenzen heen gaan...een kleine terugval is niet gelijk weer B.O....sterkte
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, het gevoel weer terug te vallen is verschrikkelijk. Blijf positief!
Jack74
> 2 jaar geleden
Reactie:
Snap je helemaal ook al krijg je hulp je denkt echt dat je een gek bent je voelt je toch alleen
wieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik snap het helemaal, ik zit ook thuis met een burn out maar ik probeer het niet aan de kinderen te laten merken. Elke dag moet ik rusten om dit vol te houden, ze allebei naar school brengen, gezond eten klaarmaken, helpen met huiswerk, de afwas en de was, boodschappen, .. eigenlijk is het mij allemaal te veel maar het moet!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Het slechte slapen en het gejaagde gevoel komt en gaat. Daar ben je helaas niet zo 1,2 van af. Ik heb dit wisselende gevoel nu al 9 maanden. Ik merk dat ik op veel zaken er op vooruit ga maar slapen en het gejaagde gevoel blijft een probleem. Er zijn 3 dingen die je hieraan kan doen; ademhaling vertragen ( 2x per dag trainen ) bewegen, en rusten.
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe is het gegaan sinds je post?
Taxo
25-08-2022
Reactie:
J, niet helemaal. Veel en goed eten zorgt voor een stabieler systeem. Je lichaam moet veel repareren en heeft veel stoffen nodig, waaronder kalium, magnesium en zouten. Als je te weinig eet zal je lichaam onstabieler zijn en je eerder paniek krijgen. Veel eten en 80% gezond en er lak aan hebben dat je aankomt.
Taco
25-09-2022
Reactie:
Ontzettend bedankt voor jullie antwoorden!
Zo zie je inderdaad wel dat het verschilt per persoon. Ik had niet verwacht om zo snel al antwoorden te krijgen (:
Zo zie je inderdaad wel dat het verschilt per persoon. Ik had niet verwacht om zo snel al antwoorden te krijgen (:
Madeliefje
24-04-2023
Reactie:
Beetje laat, maar ik herken dit jammer genoeg erg. Ik weet niet waar of hoe ik hulp kan krijgen
Bart
28-01-2024
Reactie:
Het hoort er allemaal bij. Ik heb in januari veel sociale verplichtingen gehad. Daarna verkoudheid. Voel me ook totaal gesloopt. Elke dag hoofdpijn. Spierspanning weer hoog. Volgens psycholoog moet ik mezelf beter begrenzen. Tja....dat is juist zo moeilijk voor mensen in bo, niet gewend om hun grenzen aan te geven. Dus ff n dip, moet mezelf weer herpakken. @Bart: je kunt een coach of psycholoog zoeken die je begeleidt in je burnout. Ik loop nu 15 mnd bij psycholoog, in t begin 2x per maand. Nu 1x per 6 wk. Zij houdt de vinger aan de pols en stuurt bij als dat nodig is.
Anoniem
29-01-2024
Reactie:
Hi Chipotel, ik herken heel veel in jouw verhaal, ook bij mij gaat het een periode goed en dan ineens zit ik weer op mijn oude niveau. Wat een struggle! Ik wens jou (en alle mensen die hiermee worstelen) heel veel sterkte en doorzettingsvermogen!
Maria
20-04-2024
Reactie:
Same here ! Paar weekjes redelijk gegaan, niets geks gedaan en nu weer terugval. Worstelen met de dagen en negatieve gedachten.
Het hoort er allemaal bij, gaat goed komen daar houd ik mij aan vast.
Hoi vol allemaal !!!
Het hoort er allemaal bij, gaat goed komen daar houd ik mij aan vast.
Hoi vol allemaal !!!
Eer
22-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Verkoudheid die maar niet over gaat (Verhaal 1015)
Hi, nu 7 maanden burnout, ben nu een week heel erg verkouden/hoofd vol snot, en ik voel mezelf helemaal weer terugvallen. Ik ben ineens weer duizelig, misselijk, beelden gaan te snel, en de verkoudheid gaat maar niet weg.
Wie herkent dit? Ik was zo goed op weg, weer halve dagen werken, voel me nu weer een vaatdoek.
Wie herkent dit? Ik was zo goed op weg, weer halve dagen werken, voel me nu weer een vaatdoek.
Suus
20-04-2024
laatste reactie: 21-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Suus,
Het is niet gek dat je je compleet minder voelt bij ziekte, je lichaam heeft gewoon weer even een tik te pakken maar daar kom je wel weer overheen. Probeer mentaal er gewoon rustig onder te blijven en het niet te veel persoonlijk aan te trekken.
Het kan trouwens zelfs wel iets goeds zijn dat je ziek bent geworden! Als je heel hoog in je cortisol en adrenaline zit, zoals wij in een burnout over het algemeen zitten, word je niet zo snel ziek. Naarmate de cortisol en adrenaline afnemen en je lichaam herstelt wordt het ook vatbaarder voor ziektes en kwaaltjes. Daarom hoor je vaak dat mensen direct ziek worden als ze een vakantie hebben, puur omdat de stress van je lichaam glijdt.
Probeer het dus positief in te zien!
Groet,
Kees
Het is niet gek dat je je compleet minder voelt bij ziekte, je lichaam heeft gewoon weer even een tik te pakken maar daar kom je wel weer overheen. Probeer mentaal er gewoon rustig onder te blijven en het niet te veel persoonlijk aan te trekken.
Het kan trouwens zelfs wel iets goeds zijn dat je ziek bent geworden! Als je heel hoog in je cortisol en adrenaline zit, zoals wij in een burnout over het algemeen zitten, word je niet zo snel ziek. Naarmate de cortisol en adrenaline afnemen en je lichaam herstelt wordt het ook vatbaarder voor ziektes en kwaaltjes. Daarom hoor je vaak dat mensen direct ziek worden als ze een vakantie hebben, puur omdat de stress van je lichaam glijdt.
Probeer het dus positief in te zien!
Groet,
Kees
Kees
20-04-2024
Reactie:
Hi Kees, bedankt voor je bericht.
Ik heb in het begin van mijn burnout corona en een keelontsteking gehad, dus jouw theorie gaat mij voor mij helaas niet helemaal op.
Echter, dat deze verkoudheid weer een mentale uitdaging vormt, klopt helemaal.
Ik lijk wel een hypochonder sinds ik burnout ben geraakt. Hebben jullie dit ook? Elke keer die angst om weer helemaal terug te vallen naar dag 1. Die dag 1 kwam voor mij namelijk ook geheel onaangekondigd. Totaal de regie kwijtgeraakt en daardoor angstig geworden dat het opnieuw zal gebeuren ondanks dat ik veel beter voor mezelf zorg en grenzen stel.
Hoe doen jullie dit?
Gr. Suus
Ik heb in het begin van mijn burnout corona en een keelontsteking gehad, dus jouw theorie gaat mij voor mij helaas niet helemaal op.
Echter, dat deze verkoudheid weer een mentale uitdaging vormt, klopt helemaal.
Ik lijk wel een hypochonder sinds ik burnout ben geraakt. Hebben jullie dit ook? Elke keer die angst om weer helemaal terug te vallen naar dag 1. Die dag 1 kwam voor mij namelijk ook geheel onaangekondigd. Totaal de regie kwijtgeraakt en daardoor angstig geworden dat het opnieuw zal gebeuren ondanks dat ik veel beter voor mezelf zorg en grenzen stel.
Hoe doen jullie dit?
Gr. Suus
Suus
21-04-2024
Reactie:
Dat hypochondrie herken ik maar al te goed, eerst had ik torenhoge stress dat aan bleef houden voor maanden, steeds meer en meer kwam er bovenop tot dat de emmer overliep en boem /hyperventilatie en zware paniek aanvallen (aantal maanden op en af) sinds dien ben ik bang voor elk klein pijntje of als ik ineens wazig zie.. dan ja.. Ik vind het lastig dat niemand het kan of wil begrijpen in mijn omgeving. “Elke dag ben ik bezig met sterven” 🤔😥 mensen zouden eens moeten weten hoe moeielijk het is om niet helemaal te kunnen genezen na een zware paniek aanval (psychisch) iets wat moeielijk te vergeten is.
Ook ik heb 2 weken geleden een keel onsteking gehad die ik gewoon uit moest zieken omdat me amandelen opgezet waren door een virus, was de eerste keer voor mij maar ja de virussen zijn nu veel heftiger dit jaar, werd vertelt door de arts. Ben in totaal nog net geen 5 weken verkouden geweest..maar hier en daar nog hoesten doe ik nog steeds en last van mijn oren die telkens dicht zitten. deze ronde had ik een aantal paracetamol nodig en strepsils) was niet uit te houden anders
Ook ik heb 2 weken geleden een keel onsteking gehad die ik gewoon uit moest zieken omdat me amandelen opgezet waren door een virus, was de eerste keer voor mij maar ja de virussen zijn nu veel heftiger dit jaar, werd vertelt door de arts. Ben in totaal nog net geen 5 weken verkouden geweest..maar hier en daar nog hoesten doe ik nog steeds en last van mijn oren die telkens dicht zitten. deze ronde had ik een aantal paracetamol nodig en strepsils) was niet uit te houden anders
anoniem
21-04-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Ik herken jouw zorgen. Ik maakte vorig jaar stapjes vooruit tijdens mijn burn out en in december was ik twee weken ziek, waarschijnlijk corona. Ik dacht echt dat ik toen een totale burn out had en kon niet meer vertrouwen op mijn lichaam. Ik voelde me na twee weken weer iets beter, maar had echt een aantal stappen terug gedaan. En bij elke nieuwe klacht denk ik ook dat het iets ernstigs is. Dit is veel erger geworden sinds het ziek zijn van mijn ouders. En ik vraag mij regelmatig af hoeveel klachten er binnen een burn out kunnen onstaan en waarom het vaak verschillende klachten zijn.
Als ik kijk naar het begin van mijn burn out gaat het wel beter, ondanks dat ik nog steeds klachten heb. Dus hopelijk geldt dat ook voor jou. Soms vergeet je hoe het was. En een verkoudheid zou je ook gekregen hebben als je geen burn out hebt, alleen voelt het nu misschien angstiger en zwaarder omdat je lijf al uitgeput is.
Ik schrijf per week mijn goede momenten op zodat ik die regelmatig terug kan lezen.
Hopelijk ben je snel af van je verkoudheid en kan je weer stapjes vooruit maken.
Groetjes Kim
Ik herken jouw zorgen. Ik maakte vorig jaar stapjes vooruit tijdens mijn burn out en in december was ik twee weken ziek, waarschijnlijk corona. Ik dacht echt dat ik toen een totale burn out had en kon niet meer vertrouwen op mijn lichaam. Ik voelde me na twee weken weer iets beter, maar had echt een aantal stappen terug gedaan. En bij elke nieuwe klacht denk ik ook dat het iets ernstigs is. Dit is veel erger geworden sinds het ziek zijn van mijn ouders. En ik vraag mij regelmatig af hoeveel klachten er binnen een burn out kunnen onstaan en waarom het vaak verschillende klachten zijn.
Als ik kijk naar het begin van mijn burn out gaat het wel beter, ondanks dat ik nog steeds klachten heb. Dus hopelijk geldt dat ook voor jou. Soms vergeet je hoe het was. En een verkoudheid zou je ook gekregen hebben als je geen burn out hebt, alleen voelt het nu misschien angstiger en zwaarder omdat je lijf al uitgeput is.
Ik schrijf per week mijn goede momenten op zodat ik die regelmatig terug kan lezen.
Hopelijk ben je snel af van je verkoudheid en kan je weer stapjes vooruit maken.
Groetjes Kim
Kim
21-04-2024
Spiertrillingen en spiertrekkingen (Verhaal 991)
Hoi allemaal,
Sinds mei heb ik een burn out na jaren voor mijn zieke ouders te hebben gezorgd en na hun overlijden ben ik maar door blijven gaan met alles. Ik heb lang lichamelijke klachten negeert, totdat ik op de eerste hulp kwam omdat ik dacht dat ik iets aan mijn hart had.
Dat was gelukkig niet zo.
Ik heb nog steeds lichamelijke klachten. Ik heb veel verschillende klachten gehad, was de ene klacht weg, kwam de andere. Een aantal klachten zijn nu weg, naar mijn mening omdat ik weet dat ze niet ernstig zijn of bij mijn burn out passen.
Sinds een aantal maanden trilt mijn hand. Vooral tijdens telefoon en laptopgebruik. Mijn vader is gestorven aan de gevolgen van Parkinson, dus maakte ik mij zorgen dat ik dat ook had. De huisarts gaf aan dat het trillen zich dan anders manifesteert en gaf aan dat het door Vitamine B tekort of stress kon komen. Uit bloedonderzoek kwam een normale waarde vitamine B en D.
Sinds half januari heb ik spiertrillingen in mijn hele lijf in rust. Dit gaat eigenlijk de hele dag door. Een propje in mijn been, dan in mijn buik, dan in mijn arm etc, maar vooral in mijn benen. Dit is ontstaan nadat ik corona of griep heb gehad. Ik heb als ik in bed lig ook een aantal spiertrekkingen per dag, mijn voet, bern of arm beweegt dan ineens. Op internet lees ik over ALS, waar ik mij nu zorgen over maak. Uit een spierkrachtest bij de fysio blijkt dat ik ernstig krachtverlies heb in mijn rechterhand, zij denkt dat dit door een blokkade in mijn schouder komt, waar ik ook last van heb. Maar krachtverlies past ook bij
ALS.
Nu las ik over het BFS syndroom, daar horen ook fasiculaties (spiertrekkingen) bij, dat is goedaardig. Maar daar past geen krachtverlies bij.
Ik kan beter niet op internet vanalles opzoeken.
De huisarts vond het eerst geen reden voor onderzoek, ze dacht dat het bij de hoge spierspanning in mijn lijf hoorde. Maar nu heb ik een verwijzing gekregen naar de neuroloog om een spierziekte of iets anders uit te sluiten. Dat vind ik heel fijn want ik wil duidelijkheid over wat het nu is. Maar ik maak mij ook erg zorgen waardoor de stress nog erger wordt en ik alleen nog maar doem scenario's zie.
In dit forum lees ik veel herkenbare klachten. Een enkele keer noemt iemand spiertrekkingen maar daar is verder niet op ingegaan.
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal/klachten.
Bedankt alvast,
Groetjes Kim
Sinds mei heb ik een burn out na jaren voor mijn zieke ouders te hebben gezorgd en na hun overlijden ben ik maar door blijven gaan met alles. Ik heb lang lichamelijke klachten negeert, totdat ik op de eerste hulp kwam omdat ik dacht dat ik iets aan mijn hart had.
Dat was gelukkig niet zo.
Ik heb nog steeds lichamelijke klachten. Ik heb veel verschillende klachten gehad, was de ene klacht weg, kwam de andere. Een aantal klachten zijn nu weg, naar mijn mening omdat ik weet dat ze niet ernstig zijn of bij mijn burn out passen.
Sinds een aantal maanden trilt mijn hand. Vooral tijdens telefoon en laptopgebruik. Mijn vader is gestorven aan de gevolgen van Parkinson, dus maakte ik mij zorgen dat ik dat ook had. De huisarts gaf aan dat het trillen zich dan anders manifesteert en gaf aan dat het door Vitamine B tekort of stress kon komen. Uit bloedonderzoek kwam een normale waarde vitamine B en D.
Sinds half januari heb ik spiertrillingen in mijn hele lijf in rust. Dit gaat eigenlijk de hele dag door. Een propje in mijn been, dan in mijn buik, dan in mijn arm etc, maar vooral in mijn benen. Dit is ontstaan nadat ik corona of griep heb gehad. Ik heb als ik in bed lig ook een aantal spiertrekkingen per dag, mijn voet, bern of arm beweegt dan ineens. Op internet lees ik over ALS, waar ik mij nu zorgen over maak. Uit een spierkrachtest bij de fysio blijkt dat ik ernstig krachtverlies heb in mijn rechterhand, zij denkt dat dit door een blokkade in mijn schouder komt, waar ik ook last van heb. Maar krachtverlies past ook bij
ALS.
Nu las ik over het BFS syndroom, daar horen ook fasiculaties (spiertrekkingen) bij, dat is goedaardig. Maar daar past geen krachtverlies bij.
Ik kan beter niet op internet vanalles opzoeken.
De huisarts vond het eerst geen reden voor onderzoek, ze dacht dat het bij de hoge spierspanning in mijn lijf hoorde. Maar nu heb ik een verwijzing gekregen naar de neuroloog om een spierziekte of iets anders uit te sluiten. Dat vind ik heel fijn want ik wil duidelijkheid over wat het nu is. Maar ik maak mij ook erg zorgen waardoor de stress nog erger wordt en ik alleen nog maar doem scenario's zie.
In dit forum lees ik veel herkenbare klachten. Een enkele keer noemt iemand spiertrekkingen maar daar is verder niet op ingegaan.
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal/klachten.
Bedankt alvast,
Groetjes Kim
Kim
07-04-2024
laatste reactie: 21-04-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Er staat beschreven dat ik propjes voel, maar dit morten plopjes zijn. Hetzelfde gevoel wat meerdere mensen weleens hebben dat hun ooglid trilt. Bij mij is dat dan in heel mijn lijf, maar dan vaak een enkele trilling, soms wel vaker achterelkaar.
Anoniem
07-04-2024
Reactie:
Hoi Kim, ja ik herken helaas jouw klachten als echt horend bij n burnout. Ik heb ook wisselend spiertrekkingen van heel licht tot n flinke spiergroep. Al 1 jaar inmiddels. Voelt ook als stoom door stukjes spier heen op andere momenten. Kan overal zijn, vooral ledematen. Maar ook bil, schouder, lip, nek noem t maar. Als ik er minder op let.. wordt t minder en dooft het uit. Kan wel n avond of nacht of meer tijd aanhouden. 3 weken voor n vinger. Ik had ook n moeder met parkinsonisme dus herken je angst. En door stress en verbranden van je glycogeen in spier, vastzitten van spieren kan je spierkracht wel afnemen. Ook niet perse alarmerend. Ik ben helemaal doorgemeten plus EMG bij Neuroloog ook al zei die dat t niet nodig was. En inderdaad niets gevonden. Je lijf staat door de zenuwen onder.. hoogspanning. En de spieren willen dat kwijt. En door de burnout merk je iedere trilling makkeljjk op omdat je in de aan/alertheid stand staat. Je zenuwstelsel is ontregeld dit hoor helaas bij... gaat ook weer weg. Vraag ook eens aan n partner.. of die spiertrillingen hebben. Veel mensen hebben dit in rust... maar merken het door betere prikkel filters niet eens op. Hou je taai... komt goed! Probeer er niet te veel op te focussen.. en kijk maar ns of t dan minder wordt.
Anoniem
07-04-2024
Reactie:
He Kim,
Ik maak op dit moment hetzelfde mee. Het belangrijkste is dat je eerst naar de neuroloog gaat om dingen uit te sluiten.
Als daar alles is gecheckt kan je dat in ieder geval loslaten.
Wat ik daarna zou adviseren is om magnesium in te nemen. Als je in een langere periode van stress zit plas je dit uit. Magnesium tekort kan allerlei vervelende klachten geven. Ook daarnaast een goede multivitamine te nemen en vooral rust te nemen.
Laat even weten hoe het is gegaan bij de neuroloog en wellicht kunnen we contact gegevens uitwisselen. Ik denk dat ik wat verder ben ik herstel en wil je graag meehelpen.
P.s. bij mij is ook alle begonnen na corona. Het lijkt wel vaker voor te komen nu.
Mvg Steve
Ik maak op dit moment hetzelfde mee. Het belangrijkste is dat je eerst naar de neuroloog gaat om dingen uit te sluiten.
Als daar alles is gecheckt kan je dat in ieder geval loslaten.
Wat ik daarna zou adviseren is om magnesium in te nemen. Als je in een langere periode van stress zit plas je dit uit. Magnesium tekort kan allerlei vervelende klachten geven. Ook daarnaast een goede multivitamine te nemen en vooral rust te nemen.
Laat even weten hoe het is gegaan bij de neuroloog en wellicht kunnen we contact gegevens uitwisselen. Ik denk dat ik wat verder ben ik herstel en wil je graag meehelpen.
P.s. bij mij is ook alle begonnen na corona. Het lijkt wel vaker voor te komen nu.
Mvg Steve
Steve
08-04-2024
Reactie:
Hi Kim, ik heb dit ook gehad (en nog wel eens), vaak ‘plopjes’ en trillingen in mijn bovenbenen en soms ook kuiten. Bij mijn ogen heb ik ook vaak trillingen. Ik heb dit echt gekregen sinds ik burn-out ben.
Fijn dat je naar een neuroloog kan, maar ik denk dat het bij de burn-out hoort. Maar als je het laat uitzoeken heb je in ieder geval zekerheid, ik snap dat je daar nu wel naar verlangd.
Bij mij is het nu na een half jaar wat minder, maar soms ineens is het er weer. Vaak na een wat drukkere dag en als ik dan naar bed ga komen de trillende benen weer opzetten. Ik ben dan net dokter Bibber 😂.
Heel raar gevoel. Ik masseer dan een beetje en dat helpt vaak wel.
Sterkte 🩷
Fijn dat je naar een neuroloog kan, maar ik denk dat het bij de burn-out hoort. Maar als je het laat uitzoeken heb je in ieder geval zekerheid, ik snap dat je daar nu wel naar verlangd.
Bij mij is het nu na een half jaar wat minder, maar soms ineens is het er weer. Vaak na een wat drukkere dag en als ik dan naar bed ga komen de trillende benen weer opzetten. Ik ben dan net dokter Bibber 😂.
Heel raar gevoel. Ik masseer dan een beetje en dat helpt vaak wel.
Sterkte 🩷
Suus
08-04-2024
Reactie:
@ anoniem, heel erg bedankt voor jouw uitgebreide reactie. Vervelend om te horen dat jij ook een ouder hebt verloren aan parkinson.
Ik herken wat jij schrijft over de plopjes in je nek, bil, schouder, lip etc. En ook dat anderen dat ook weleens hebben maar er minder allert op zijn. Het klopt ook dat ik alles op dit moment voel, iets wat een ander misschien niet eens waarneemt.
Het stelde mij wel meer gerust toen ik jouw reactie las, dat had ik net even nodig. Het klinkt ook logisch waarom deze klachten zich zo uiten.
Fijn dat er bij jou verder niks lichamekijks gevonden is.
Hebben ze bij jou nog iets gezegd over parkinson en erfelijkheid?
Groetjes Kim
Ik herken wat jij schrijft over de plopjes in je nek, bil, schouder, lip etc. En ook dat anderen dat ook weleens hebben maar er minder allert op zijn. Het klopt ook dat ik alles op dit moment voel, iets wat een ander misschien niet eens waarneemt.
Het stelde mij wel meer gerust toen ik jouw reactie las, dat had ik net even nodig. Het klinkt ook logisch waarom deze klachten zich zo uiten.
Fijn dat er bij jou verder niks lichamekijks gevonden is.
Hebben ze bij jou nog iets gezegd over parkinson en erfelijkheid?
Groetjes Kim
Kim
08-04-2024
Reactie:
@steve, bedankt voor jouw reactie en jouw tip mbt magnesium. Ik slik dit al jaren, een goed merk, ook tegen krampen (die ik overigens niet heb, maar dan zou het mogelijk ook tegen spiertrekkingen kunnen werken). Maar mogelijk werkt het nu minder door de stress in mijn lichaam. Ik heb ook last van nachtzweten, dus mogelijk heeft dat ook invloed op de opname van magnesium.
Ik zal laten weten hoe het bij de neuroloog is gegaan. Fijn om te lezen dat jij dingen herkent en mij wil helpen.
Groetjes Kim
Ik zal laten weten hoe het bij de neuroloog is gegaan. Fijn om te lezen dat jij dingen herkent en mij wil helpen.
Groetjes Kim
Kim
08-04-2024
Reactie:
@Suus, bedankt voor jouw reactie.
Fijn om te lezen dat je het herkent en ook fijn om te lezen dat het bij jou grotendeels weg is. En dat je kan herleiden waar het door komt als het weer komt opzetten.
Bij mij kan ik er nog geen peil op trekken. Op sommige dagen lijkt het iets minder of zijn de plopjes wat zachter, op andere dagen is het veel erger.
Jij ook nog veel sterkte.
Groetjes Kim
Fijn om te lezen dat je het herkent en ook fijn om te lezen dat het bij jou grotendeels weg is. En dat je kan herleiden waar het door komt als het weer komt opzetten.
Bij mij kan ik er nog geen peil op trekken. Op sommige dagen lijkt het iets minder of zijn de plopjes wat zachter, op andere dagen is het veel erger.
Jij ook nog veel sterkte.
Groetjes Kim
Kim
08-04-2024
Reactie:
Rust kan heel goed helpen lijkt mij
RubenB
08-04-2024
Reactie:
Ik ben vd week naar de neuroloog geweest. Zij heeft mijn verhaal aangehoord en heeft mij daarna neurologisch onderzocht. Ze deed niks met de resultaten vd spierkrachtmeting van de fysio. Omdat ze niet wist hoe dit gemeten was en zij afgaat op haar eigen kennis en ervaring tijdens het onderzoek, wat ik ook begrijp. Ze kon ALS, Parkinson en MS uitsluiten. Een aantal van mijn klachten passen wel in dit plaatje, maar ze had dan tijdens het onderzoek andere dingen gezien. Dus daar was ik heel blij mee. Wat overblijft is het Benigne Fasciculatie Syndroom. Dit is goedaardig en daar passen alle spiertrekkingen en trillingen bij. Dit kan onstaan na corona of griep, wat ik net voor het ontstaan heb gehad. Maar het kan ook komen door angst. Wat ik heb gelezen.
De trillende hand zoals ik die heb past niet bij parkinson, maar is een fysiologische tremor. Dat is ook niks ernstigs.
Ik heb nog gevraagd voor een mri of een emg, maar dit vond ze echt niet nodig.
Een hele geruststelling. Ik merk dat de knop naar er is niks ernstigs nu voorzichtig omgaat. Ik heb maanden gedacht dat er iets ernstigs was, ook omdat de fysio, de therapeutisch masseur, de psycholoog, de osteopaat en alle mensen die ik erover sprak deze klachten niet herkende of wisten waar het vandaan kwam. En deze mensen werken toch vaak met mensen met hoge spierspanning en/of een burn out. Ik had verwacht dat het vaker voor zou komen.
Maar ik ben blij. Het is nog niet zeker of de spiertrekkingen weg zullen gaan, maar het is makkelijker te accepteren dat ze niet ernstig zijn. Daardoor is het ook makkelijker om er niet op te focussen.
Nu richten op mijn verdere herstel uit mijn burn out.
De trillende hand zoals ik die heb past niet bij parkinson, maar is een fysiologische tremor. Dat is ook niks ernstigs.
Ik heb nog gevraagd voor een mri of een emg, maar dit vond ze echt niet nodig.
Een hele geruststelling. Ik merk dat de knop naar er is niks ernstigs nu voorzichtig omgaat. Ik heb maanden gedacht dat er iets ernstigs was, ook omdat de fysio, de therapeutisch masseur, de psycholoog, de osteopaat en alle mensen die ik erover sprak deze klachten niet herkende of wisten waar het vandaan kwam. En deze mensen werken toch vaak met mensen met hoge spierspanning en/of een burn out. Ik had verwacht dat het vaker voor zou komen.
Maar ik ben blij. Het is nog niet zeker of de spiertrekkingen weg zullen gaan, maar het is makkelijker te accepteren dat ze niet ernstig zijn. Daardoor is het ook makkelijker om er niet op te focussen.
Nu richten op mijn verdere herstel uit mijn burn out.
Kim
14-04-2024
Reactie:
Hoi Kim ik zit er al meer dan 2 jaar in.. het gaat langzaam aan veel minder worden alle klachten.. ik kon helemaal niks meer door de hoge spierspanning angst brandende gevoel in me.spieren en overprikkeld brein. Vaak ook heel duizelig als ik liep nu heel lichtjes voel.ik het nog.. de spiertrekkingen heb ik ook gehad die zijn wel echt weg.. heb nu nog last van wat hogere spierspanning in bovenrug nek en middenrif.. soms ook kaken en last van licht nog steeds.. mri scan gehad. Maar bleek toch angst burnout te zijn. Het komt goed luister goed naar je lichaam en je emotie. Angst is een emotie. Je lichaam spant zich ook tijdens emotionele gevoelens aan.. vooral bij b.o is het weer leren ontspannen van je zenuwstelsel belangrijk
Anoniem
14-04-2024
Reactie:
He Kim,
Goed gedaan, hopelijk kan dat je wat rust geven. Nu is het beginnen aan herstel. Ondanks dat dit een lange weg is kunnen heel veel dingen helpen waaronder slaap, supplementen en vooral tijd.
Misschien is het ook handig om een persoon te vinden die wat tips heeft en je verder kan helpen.
Op naar herstel! Succes Kim!
Steve
Goed gedaan, hopelijk kan dat je wat rust geven. Nu is het beginnen aan herstel. Ondanks dat dit een lange weg is kunnen heel veel dingen helpen waaronder slaap, supplementen en vooral tijd.
Misschien is het ook handig om een persoon te vinden die wat tips heeft en je verder kan helpen.
Op naar herstel! Succes Kim!
Steve
Steve
15-04-2024
Reactie:
Bedankt voor de reacties.
@anoniem. Fijn dat de klachten bij jou minder zijn geworden. Ik heb er ook vertrouwen in dat dat bij mij ook gaat gebeuren. Ik ben enorm blij dat ik in ieder geval weer deels aan het werk ben. Ik geniet daar enorm van en dat geeft ook weer energie. Het voelt wel dubbel, want ik wil graag weer gewoon al mijn uren kunnen werken net als mijn collega's. Maar ik weet dat dat moment ooit weer gaat komen. Stapje voor stapje.
Ik heb de afgelopen maanden steeds beter naar mijn lijf en mijn emoties leren luisteren. Dat heeft mij al veel verder geholpen. Alleen angst voor erge ziektes speelt vaak op en die krijg ik moeilijker onder controle. En daarmee vererger ik mijn eigen klachten. Maar met hulp van de psycholoog, fysio somatische fysiotherapie en mijn omgeving gaat dat wel goed komen.
Het is niet zo dat ik door angst niks meer kan maar het beïnvloed wel mijn dag en dat wil ik niet meer.
@steve, bedankt voor jouw reactie. Het kost inderdaad rust en tijd. Daar ben ik het afgelopen jaar wel achter gekomen. Ik dacht eerst binnen een paar weken weer terug op het werk te zijn. En ook nu wil ik soms gewoon te snel, dus mijn lichaam roept mij regelmatig weer terug. Zo lastig om een goede balans te vinden. Zeker als je elke dag nog verschillende klachten hebt.
Jullie ook succes met het verdere herstel.
Groetjes Kim
@anoniem. Fijn dat de klachten bij jou minder zijn geworden. Ik heb er ook vertrouwen in dat dat bij mij ook gaat gebeuren. Ik ben enorm blij dat ik in ieder geval weer deels aan het werk ben. Ik geniet daar enorm van en dat geeft ook weer energie. Het voelt wel dubbel, want ik wil graag weer gewoon al mijn uren kunnen werken net als mijn collega's. Maar ik weet dat dat moment ooit weer gaat komen. Stapje voor stapje.
Ik heb de afgelopen maanden steeds beter naar mijn lijf en mijn emoties leren luisteren. Dat heeft mij al veel verder geholpen. Alleen angst voor erge ziektes speelt vaak op en die krijg ik moeilijker onder controle. En daarmee vererger ik mijn eigen klachten. Maar met hulp van de psycholoog, fysio somatische fysiotherapie en mijn omgeving gaat dat wel goed komen.
Het is niet zo dat ik door angst niks meer kan maar het beïnvloed wel mijn dag en dat wil ik niet meer.
@steve, bedankt voor jouw reactie. Het kost inderdaad rust en tijd. Daar ben ik het afgelopen jaar wel achter gekomen. Ik dacht eerst binnen een paar weken weer terug op het werk te zijn. En ook nu wil ik soms gewoon te snel, dus mijn lichaam roept mij regelmatig weer terug. Zo lastig om een goede balans te vinden. Zeker als je elke dag nog verschillende klachten hebt.
Jullie ook succes met het verdere herstel.
Groetjes Kim
Kim
16-04-2024
Reactie:
Ik heb dit veel tijdens mijn hele burnout en ik weet onbewust dat dit wel bij een burnout hoort omdat je hele lichaam op is. En dan trillen er bepaalde ledematen. Mijn benen zijn altijd zo moe en ik moet daardoor meer zitten. Ook heb ik soms een week een trillend oog. Goede magnesium helpt daarbij en licht sporten. Maar het moet rustig aan beter worden en dat ik accepteren. Sterkte ook.
Anoniem
17-04-2024
Reactie:
Ik heb dit ook, voornamelijk rond mijn ogen maar ook af en toe in mijn benen of armen. Al meerdere keren bij ziekenhuis geweest maar lijkt geen ernstige ziekte te zijn. Het blijft wel erg vervelend, vooral met slapen vind ik het lastig. Rust en goede slaap werken goed, helaas is het niet makkelijk om altijd goed te slapen. Ik zou willen dat hier een pil voor was maar dat is er niet. Sterkte allemaal.
Anoniem
21-04-2024
Overbelasting (Verhaal 985)
Ik las via een nieuwsbericht dat er overbelasting is van de psychologische zorg. Ik heb Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit gestudeerd. Dat is een medische opleiding, dus ik heb ook vakken als psychologie en psychomotorische thereapie afgerond. Mochten mensen interesse hebben in mijn diensten. Ik ben te bereiken via de mail. Bij interesse, laat even een reactie achter hier.
Ruben
04-04-2024
laatste reactie: 20-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Ruben, de milion dollar question op dit forum is toch wel of iedereen kan genezen van een burnout? Misschien kun je daar wat over schrijven?
Anoniem
04-04-2024
Reactie:
Lijkt mij dat dat vooral met je woonsituatie te maken heeft.
Ruben
04-04-2024
Reactie:
Kan ik misschien aan jou vragen of je weet waarom mijn lichaam zo schokt,trilt,schommelt en raar ademt na afbouw betablokker???? O ja en zo duizelig dat ik niet kan lopen maar alle kanten opgeruwd word
Rita
15-04-2024
Reactie:
@Rita je lichaam is aan het wennen aan de situatie. Het heeft de tijd nodig, en probeer je lichaam ook de tijd te geven daarvoor met voldoende rust.
Ruben
20-04-2024
Reactie:
Sorry Ruben, maar waarop baseer je dat "het vooral te maken heeft met je woonsituatie" of mensen herstellen van burn-out? Dat vind ik een hele vreemde opmerking. Burn-out is het gevolg van langdurige overbelasting van het stresssysteem en allerlei factoren kunnen daar een rol in spelen. Evenzo kunnen allerlei factoren het herstel belemmeren. Om nu te zeggen dat vooral woonsituatie bepalend zou zijn, is echt veel te kort door de bocht. Zo zet je mensen op het verkeerde been.
Groet Tamar
Groet Tamar
Tamar
20-04-2024
Reactie:
Ik geloof overigens dat in principe iedereen (grotendeels) kan herstellen van burn-out. Maar het heeft onder andere wel te maken met de veranderbaarheid van de zaken die aanleiding waren voor de burn-out. Zo zou een puur werkgerelateerde oorzaak zoals werkdruk makkelijker te handelen zijn dan wanneer het met allerlei moeilijke privé omstandigheden te maken heeft. Ook persoonlijke factoren spelen een rol, zoals de mate waarin je geneigd bent om te piekeren, of je andere psychische klachten hebt, en of het de eerste keer is dat je een burnout doormaakt of al de zoveelste keer. Ook de context waarin je herstellen moet is natuurlijk van invloed. Bijvoorbeeld, kun je voldoende tot rust komen (of heb je kleine kinderen waar je voor moet zorgen? etc.), ervaar je voldoende steun vanuit je omgeving? Kortom, er kan nóóit simpel geduid worden wie wel helemaal zal herstellen van burn-out en bij wie er misschien klachten blijven. Wat dat laatste betreft, ook als je klachten houdt is herstel mogelijk; het gaat dan misschien niet meer over genezen, maar wel over hoe om te gaan met de klachten en toch een zinvol leven te leiden waar je voldoening uit haalt. Dat is een heel proces op zich, het gaat daarbij eigenlijk om rouw (bv je oude beroep niet meer kunnen uitoefenen).
Groet Tamar
Groet Tamar
Tamar
20-04-2024
Overplikkeld door aanraking. (Verhaal 1014)
Hoi,
Ik wil graag wat delen over wat ik voel de laatste tijd.
Excuses als het geen lopend verhaal is.
Ik ben nog jong, volg een opleiding, heb vrienden en nog een stapel hobbies.. maar de laatste tijd lijk ik in geen van die dingen nog zin te hebben.
Ik voel veel emotie en heb het gevoel dat de tranen steeds al in mn oogkas bungelen. Het voelt vaak alsof er te veel van me gevraagd wordt.
Daarnaast voel ik dat ik extreem paniekerig raak van aanraking. Van mensen om me heen, maar ook van mn eigen kleding en haar. Ik probeer op zo'n moment mn aandacht op iets anders te focussen maar dat lijkt onmogelijk. T is dan alsof mn kleding niet goed zit en mn haar te veel kriebelt en niet goed voelt, wat lijdt tot paniek want van je kleding en haar vluchten wil niet echt.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Ik wil graag wat delen over wat ik voel de laatste tijd.
Excuses als het geen lopend verhaal is.
Ik ben nog jong, volg een opleiding, heb vrienden en nog een stapel hobbies.. maar de laatste tijd lijk ik in geen van die dingen nog zin te hebben.
Ik voel veel emotie en heb het gevoel dat de tranen steeds al in mn oogkas bungelen. Het voelt vaak alsof er te veel van me gevraagd wordt.
Daarnaast voel ik dat ik extreem paniekerig raak van aanraking. Van mensen om me heen, maar ook van mn eigen kleding en haar. Ik probeer op zo'n moment mn aandacht op iets anders te focussen maar dat lijkt onmogelijk. T is dan alsof mn kleding niet goed zit en mn haar te veel kriebelt en niet goed voelt, wat lijdt tot paniek want van je kleding en haar vluchten wil niet echt.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Loes
20-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Tintelingen (Verhaal 999)
Wie herkent zich hierin. Heb af en toe nog kleine terugval en iedere keer andere symptomen. Nu last van tintelingen in handen en voeten en trillingen in benen etc. Ook spiertrekkinkjes. Graag reacties
Sonja
16-04-2024
laatste reactie: 20-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb het hier ook, maar het is verminderd.
Begonnen met voeten en handen soms armen, maar heb nu betere dagen waarbij ik het soms nog eens handen heb, onprettig gevoel is het. Net of zenuwstelsel overbelast is
Begonnen met voeten en handen soms armen, maar heb nu betere dagen waarbij ik het soms nog eens handen heb, onprettig gevoel is het. Net of zenuwstelsel overbelast is
Marre
18-04-2024
Reactie:
He Sonja,
Ik heb dat ook gehad. Spierspasmen in m'n buik en benen. En om een of andere reden een spastische duim. Heel vreemd, maar het is een uiting van hoge spierspanning door een stresssysteem dat helemaal in overdrive zit. Met rust zou het na verloop van tijd helemaal weg moeten gaan. Bij mij duurde dat een maand of 4 nadat ik volledig thuis kwam te zitten en rust nam.
Groet Tamar
Ik heb dat ook gehad. Spierspasmen in m'n buik en benen. En om een of andere reden een spastische duim. Heel vreemd, maar het is een uiting van hoge spierspanning door een stresssysteem dat helemaal in overdrive zit. Met rust zou het na verloop van tijd helemaal weg moeten gaan. Bij mij duurde dat een maand of 4 nadat ik volledig thuis kwam te zitten en rust nam.
Groet Tamar
Tamar
20-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Beetje bij beetje komt het goed (Verhaal 1012)
Hallo allemaal,
Iets meer dan een half jaar geleden deelde ik hier mijn ervaring met mijn burn-out. Ik zat er toen middenin, worstelend met een angststoornis en depressie. Zelfs de simpelste taken waren een opgave, en ik kon nauwelijks van de bank komen, laat staan mijn ontbijt maken. Het was alleen maar duisternis en het waren de heftigste maanden uit mijn hele leven.
Maar na 2 maanden van complete rust begon ik af en toe weer goede dagen te ervaren. Momenten van geluk en lichtheid braken door de duisternis heen, waardoor ik langzaam maar zeker weer kon werken, vrienden kon zien en zelfs kon sporten. Het voelde alsof ik langzaam terugkeerde naar een vorm van normaliteit. Het gevoel van mn eerste ‘normale dag’ staat me dan ook nog goed bij.
Nu, zo'n zeven maanden later, gaat het gelukkig beter. Ik werk weer (4x7 uur, overigens niet zonder slag of stoot), kan weer deelnemen aan sociale activiteiten en sporten.
Mijn grootste ontdekking kwam vooral toen ik mezelf eindelijk accepteerde: ik ben goed in mijn werk, maar het past eigenlijk helemaal niet bij mij. Hoewel ik mijn taken naar behoren uitvoerde en iedereen tevreden met mijn werk was, verliet ik elke dag mijn kantoor met een gevoel van leegte. Mijn energie lekte weg tijdens het werk, iets wat ik jarenlang negeerde door mijn vrije tijd vol te plannen met allerlei leuke activiteiten. Het was een afleiding, een manier om te ontsnappen aan een ongemakkelijk gevoel dat ik niet wilde erkennen tijdens werk. Want ik ben toch goed in wat ik doe? Waarom zou ik het dan veranderen…
Daarnaast heb ik ook mijn privéleven anders ingericht: gezonder eten, minder alcoholgebruik (wat ik voor mijn burn-out veel deed), minder uitgaan en hobby’s en sporten ontdekken die mij energie geven en ontspanning bieden. Vooral boulderen en meditatie brengt mij heel veel ontspanning en plezier. En proberen stressoren zoveel mogelijk te vermijden.
Ondanks het positieve herstel blijf ik toch worstelen. Het herstel is niet lineair en sommige klachten blijven in vlagen aanwezig. Soms treed ik voor mn gevoel buiten mn lichaam, heb ik nergens meer kracht, kan ik in huilen uitbarsten en is mn hoofd een zeef als het gaat om het onthouden van informatie. De goede en slechte dagen wissel elkaar af, maar de goede dagen krijgen langzaam de overhand.
Het accepteren van deze ups en downs is mijn grootste uitdaging. Soms begrijp ik het gewoon niet; na een tijdje zonder klachten voel ik me plotseling weer slechter. Ondanks mijn inspanningen lijken de pieken en dalen te blijven bestaan. Ja, het hoort erbij, maar het voelt oh zo shit als je net even lekker gaat en vervolgens weer wordt teruggefloten.
Ik deel mijn ervaring opnieuw in de hoop anderen te helpen. Ervaringen van anderen zijn ook belangrijk in mijn eigen herstel, omdat het mij soms nieuwe inzichten geeft en het gevoel er alleen voor te staan doet afnemen.
Voor wie nog aan het begin staat: er komen betere dagen. Blijf naar je lichaam luisteren en geef niet op. Het is een waardevolle zoektocht naar jezelf en je komt er uiteindelijk sterker en beter uit dan ooit! Uiteindelijk komt alles goed al lijkt dat soms misschien helemaal niet zo.
Lenn
19-04-2024
laatste reactie: 20-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lenn, wat goed dat je je verhaal van hoop deelt! Wat fijn om te lezen dat het nu zoveel beter met je gaat.
Ik wil er ook een positief verhaal aan toevoegen. Ik ben in september 2023 uitgevallen. Het duurde bij mij ook heel wat maanden om tot rust te komen. Eerst stond ik nog helemaal "aan" en kwam ik maar niet tot rust. Voelde me zo onrustig dat ik 's nachts uit bed ging rondjes lopen in mijn woonkamer, terwijl ik eigenlijk toch ook zo moe was. Ik had oxazepam nodig om te kunnen slapen. Kon alleen maar huilen, geen prikkels meer aan... kortom, ellende alom en dacht vaak dat het nooit meer goed zou komen. Toen ik tot rust kwam, de adrenaline tot bedaren kwam, volgde de enorme uitputting. Ik kon bijna niets meer, werd van alles moe. Kleine huishoudelijk taken moest ik in heel veel fases doen. Verder slapen, proberen wandelen, en nog meer slapen. Ik gaf toe aan m'n slaapbehoefte. En die was enorm. Ik vermeed zovel mogelijk prikkels en deed alleen dingen waar ik niet teveel hij moest nadenken, zoals schilderen, wandelen in het bos... Langzaamaan kwam de energie terug. Eerst voelde ik me daar schuldig over, want vond dat ik moest starten met reïntegreren als ik me beter voelde. Maar het schommelde nog zoveel, reïntegratie was totaal nog niet aan de orde. De bedrijfsarts begreep dat ik wel wilde werken, maar het nog niet ging. Ik kreeg gelukkig tijd om verder op te krabbelen. Ik hoefde me niet meer schuldig te voelen over goede dagen, maar kon er van genieten. Eindelijk.wat meer de oude ik terug! Toen het een tijdje vaker wel goed ging dan.slecht, startte ik met reïntegratie. Een half uurtje per week maar, en dat was genoeg. Nu zit ik op 2x3 uur en dat bouwen we langzaam verder uit. Dat het snel zou moeten, heb ik losgelaten. Het gaat zo vlug als het gaat. Gras gaat ook niet harder groeien door er aan te trekken.
Groet, Tamar
Ik wil er ook een positief verhaal aan toevoegen. Ik ben in september 2023 uitgevallen. Het duurde bij mij ook heel wat maanden om tot rust te komen. Eerst stond ik nog helemaal "aan" en kwam ik maar niet tot rust. Voelde me zo onrustig dat ik 's nachts uit bed ging rondjes lopen in mijn woonkamer, terwijl ik eigenlijk toch ook zo moe was. Ik had oxazepam nodig om te kunnen slapen. Kon alleen maar huilen, geen prikkels meer aan... kortom, ellende alom en dacht vaak dat het nooit meer goed zou komen. Toen ik tot rust kwam, de adrenaline tot bedaren kwam, volgde de enorme uitputting. Ik kon bijna niets meer, werd van alles moe. Kleine huishoudelijk taken moest ik in heel veel fases doen. Verder slapen, proberen wandelen, en nog meer slapen. Ik gaf toe aan m'n slaapbehoefte. En die was enorm. Ik vermeed zovel mogelijk prikkels en deed alleen dingen waar ik niet teveel hij moest nadenken, zoals schilderen, wandelen in het bos... Langzaamaan kwam de energie terug. Eerst voelde ik me daar schuldig over, want vond dat ik moest starten met reïntegreren als ik me beter voelde. Maar het schommelde nog zoveel, reïntegratie was totaal nog niet aan de orde. De bedrijfsarts begreep dat ik wel wilde werken, maar het nog niet ging. Ik kreeg gelukkig tijd om verder op te krabbelen. Ik hoefde me niet meer schuldig te voelen over goede dagen, maar kon er van genieten. Eindelijk.wat meer de oude ik terug! Toen het een tijdje vaker wel goed ging dan.slecht, startte ik met reïntegratie. Een half uurtje per week maar, en dat was genoeg. Nu zit ik op 2x3 uur en dat bouwen we langzaam verder uit. Dat het snel zou moeten, heb ik losgelaten. Het gaat zo vlug als het gaat. Gras gaat ook niet harder groeien door er aan te trekken.
Groet, Tamar
Tamar
19-04-2024
Reactie:
Hi Tamar,
Mooi dat ook jij je ervaring deelt. Ik kan me goed voorstellen dat het voor jou ook geen makkelijke periode is, maar ben blij om te lezen dat je weer rustig aan het opkrabbelen bent. Uit nieuwsgierigheid: ben je achter de oorzaak gekomen waar de burn out vandaan komt? Of is die zoektocht nog bezig?
Succes verder met je herstel en ontzettend knap hoe je al bezig bent met het opbouwen van je uren en dicht bij jezelf blijft!
Mooi dat ook jij je ervaring deelt. Ik kan me goed voorstellen dat het voor jou ook geen makkelijke periode is, maar ben blij om te lezen dat je weer rustig aan het opkrabbelen bent. Uit nieuwsgierigheid: ben je achter de oorzaak gekomen waar de burn out vandaan komt? Of is die zoektocht nog bezig?
Succes verder met je herstel en ontzettend knap hoe je al bezig bent met het opbouwen van je uren en dicht bij jezelf blijft!
Lenn
19-04-2024
Reactie:
He Lenn,
Ja, bij mij kwam het door een periode van veel stress en hoge werkdruk. Ik werk als psycholoog, maar mijn werkzaamheden veranderden het afgelopen jaar en ik kon in de nieuwe functie niet aarden. Ik vond dat ik alles heel goed moest doen en voelde me erg verantwoordelijk. Nee zeggen en hulp vragen kon ik ook niet goed. Met als gevolg dat ik enorm over mijn grenzen ben gegaan. Dat was een harde leerles... maar het heeft me tot nu toe ook veel gebracht, nieuwe inzichten en meer waardering voor rust.
Ja, bij mij kwam het door een periode van veel stress en hoge werkdruk. Ik werk als psycholoog, maar mijn werkzaamheden veranderden het afgelopen jaar en ik kon in de nieuwe functie niet aarden. Ik vond dat ik alles heel goed moest doen en voelde me erg verantwoordelijk. Nee zeggen en hulp vragen kon ik ook niet goed. Met als gevolg dat ik enorm over mijn grenzen ben gegaan. Dat was een harde leerles... maar het heeft me tot nu toe ook veel gebracht, nieuwe inzichten en meer waardering voor rust.
Tamar
20-04-2024
Moe (Verhaal 1011)
Afgelopen tijd merk ik dat ik meer aan het ondernemen ben. Mijn hoofd is heel druk met allerlei gedachten over dingen die ik in mijn leven graag anders zou willen aanpakken. Wat natuurlijk goed is.
Nu merk ik de afgelopen dagen dat ik ook wat somber ben. Ik voel me een beetje uitzichtloos. En ik heb ook minder levenslust. Ook ben ik weer meer moe.
Herkennen jullie zich hierin?
Nu merk ik de afgelopen dagen dat ik ook wat somber ben. Ik voel me een beetje uitzichtloos. En ik heb ook minder levenslust. Ook ben ik weer meer moe.
Herkennen jullie zich hierin?
Eric
19-04-2024
laatste reactie: 19-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
He Eric, het is super herkenbaar wat je schrijft. Het is zo fijn om je na een periode van uitgeput, slecht, angstig, gespannen etc. te hebben gevoeld, eindelijk weer wat energie te hebben. En het gevoel dat je weer een klein beetje je oude ik terugvindt. Maar dan doe je toch al gauw teveel heb ik gemerkt. Over je grenzen gaan ligt zo op de loer! Ik merk zelf dat ik dan weer oude klachten terug krijg, zij het niet zo heftig als toen. Deze week bijvoorbeeld, ben ik toch wat over mijn grenzen gegaan. En ik merk direct weer de moeheid, spanning op mn borst en neiging tot verkeerd ademhalen op. Ik begin ze wel steeds meer te zien als signalen dat het licht op oranje is gesprongen en dat ik weer moet rusten. Ik herstel er steeds sneller van, waar het voorheen rustig een week of twee duurde, kan ik nu na een aantal dagen alweer hersteld zijn. En dan weer aan de slag, met opnieuw voldoende proberen doseren... Het is een hele leerschool he ;-)
Groet Tamar
Groet Tamar
Tamar
19-04-2024
Reactie:
Zeker. We leren onze grenzen kennen als geen ander. Wat voor de toekomst alleen maar in ons voordeel zal werken.
Eric
19-04-2024
Intense nachtmerries (Verhaal 1010)
Hallo allemaal,
Ik zit inmiddels bijna 3 maanden in mijn burn out. In het begin heel intens met paniekaanvallen en een periode van continue angst/paniek. Na er wat beter mee om te leren gaan heb ik de afgelopen maand een tijd gehad waar er echt een stijgende lijn in was te zien. Ik had elke week wel weer een stapje gezet qua autorijden of een activiteit doen met vrienden / familie.
Helaas heb ik sinds deze week weer een kleine terugval lijkt het op. Ik ervaar veel stemmingswisselingen, voel me erg down en regelmatig hypervermoeid. Ook heb ik weer hele intense en realistische nachtmerries waardoor mijn slaap steeds onregelmatiger wordt. De nachtmerries gaan vaak over symptomen of stressors die ik overdag ervaar. Een voorbeeld was dat ik sinds kort was begonnen met kaak klemmen door de stress, zo hard dat er inmiddels al wat tand afgebrokkeld is. Hier zat ik best wel mee en het gevolg is dat ik zo'n intense nachtmerrie ervaar dat ik mijn complete gebit aan gort bijt en dit werkt niet heel positief op mijn ontspanning.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben en zo ja, wat helpt voor jullie?
Sterkte allemaal!
Ik zit inmiddels bijna 3 maanden in mijn burn out. In het begin heel intens met paniekaanvallen en een periode van continue angst/paniek. Na er wat beter mee om te leren gaan heb ik de afgelopen maand een tijd gehad waar er echt een stijgende lijn in was te zien. Ik had elke week wel weer een stapje gezet qua autorijden of een activiteit doen met vrienden / familie.
Helaas heb ik sinds deze week weer een kleine terugval lijkt het op. Ik ervaar veel stemmingswisselingen, voel me erg down en regelmatig hypervermoeid. Ook heb ik weer hele intense en realistische nachtmerries waardoor mijn slaap steeds onregelmatiger wordt. De nachtmerries gaan vaak over symptomen of stressors die ik overdag ervaar. Een voorbeeld was dat ik sinds kort was begonnen met kaak klemmen door de stress, zo hard dat er inmiddels al wat tand afgebrokkeld is. Hier zat ik best wel mee en het gevolg is dat ik zo'n intense nachtmerrie ervaar dat ik mijn complete gebit aan gort bijt en dit werkt niet heel positief op mijn ontspanning.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben en zo ja, wat helpt voor jullie?
Sterkte allemaal!
Anoniem
19-04-2024
laatste reactie: 19-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, ik heb dit ook gehad, bij mij was het veel onverwerkt verdriet uit een relatie en soms ook van dingen die ik overdag had meegemaakt. Het werd minder toen ik begon te herstellen (maand 4-5), mediteer je voordat je gaat slapen? Dat heeft mij erg geholpen. Niet lang …10–15 min voor het slapen gaan.
Suus
19-04-2024
Reactie:
Hi Suus,
Bedankt voor je reactie!
Ik mediteer niet, in het begin wel een paar keer geprobeerd maar ik werd er juist een beetje door getriggerd omdat ik zo erg op mijn ademhaling ging letten dat ik het niet echt meer kon loslaten. Toentertijd had ik ook veel last van hyperventilatie en dat is nu een stuk minder dus wellicht is het wel weer eens een poging waard.
Wat doen jullie verder zoal om een stabiele nachtrust te krijgen? Bij mij is dit nog steeds erg onregelmatig, zelfs als ik een relaxte/ontspannen dag had.
Bedankt voor je reactie!
Ik mediteer niet, in het begin wel een paar keer geprobeerd maar ik werd er juist een beetje door getriggerd omdat ik zo erg op mijn ademhaling ging letten dat ik het niet echt meer kon loslaten. Toentertijd had ik ook veel last van hyperventilatie en dat is nu een stuk minder dus wellicht is het wel weer eens een poging waard.
Wat doen jullie verder zoal om een stabiele nachtrust te krijgen? Bij mij is dit nog steeds erg onregelmatig, zelfs als ik een relaxte/ontspannen dag had.
Anoniem
19-04-2024
Reactie:
Ik herken de dromen wel, vaak gepaard met zweten en spanning op mijn kaken. Ik heb het een periode gehad, maar lijkt nu wat minder. Ik slaap wel onrustiger na een drukke dag met te veel prikkels.
Ik gebruik regelmatig bach bloesem druppels, gewoon te koop bij de drogist. Deze helpen om beter te ontspannen.
Ik ben ook begonnen met yoga en dat helpt mij om beter en langer te kunnen ontspannen. Eerst dacht ik altijd dat ik mijn spieren ontspande maar als ik bewust ging voelen bleek er toch spanning te zijn.
Door yoga heb ik ook geleerd om op mijn ademhaling te letten en informatie gekregen wat sommige klachten zeggen.
Sinds een paar maanden slik ik op advies vd huisarts melatonine om beter in te slapen. Dat helpt wel.
Ik merk ook dat als ik een hele onrustige nacht heb gehad ik bang ben dat dat de volgende nacht ook zo zal zijn. Maar zo geef je je lichaam verkeerde signalen af. Ik probeer dat om te buigen en soms helpt dat. Maar dat is een lastig proces, zeker als je zo hard je kaken op elkaar klemt dat je tand ervan afbreekt.
Heeft de tandarts niet evt een bidje zodat je tanden beschermd blijven?
En denk terug aan de momenten dat je betere dagen had en stapjes vooruit maakte. Deze dagen gaan weer komen, weet ik uit ervaring.
Succes.
Groetjes Kim
Ik gebruik regelmatig bach bloesem druppels, gewoon te koop bij de drogist. Deze helpen om beter te ontspannen.
Ik ben ook begonnen met yoga en dat helpt mij om beter en langer te kunnen ontspannen. Eerst dacht ik altijd dat ik mijn spieren ontspande maar als ik bewust ging voelen bleek er toch spanning te zijn.
Door yoga heb ik ook geleerd om op mijn ademhaling te letten en informatie gekregen wat sommige klachten zeggen.
Sinds een paar maanden slik ik op advies vd huisarts melatonine om beter in te slapen. Dat helpt wel.
Ik merk ook dat als ik een hele onrustige nacht heb gehad ik bang ben dat dat de volgende nacht ook zo zal zijn. Maar zo geef je je lichaam verkeerde signalen af. Ik probeer dat om te buigen en soms helpt dat. Maar dat is een lastig proces, zeker als je zo hard je kaken op elkaar klemt dat je tand ervan afbreekt.
Heeft de tandarts niet evt een bidje zodat je tanden beschermd blijven?
En denk terug aan de momenten dat je betere dagen had en stapjes vooruit maakte. Deze dagen gaan weer komen, weet ik uit ervaring.
Succes.
Groetjes Kim
Kim
19-04-2024
Reactie:
Ik heb dit zeker ook gehad en wil toch nog een keer benadrukken dat dit soort angstklachten een veroorzaker zijn van je burnout en niet andersom. Die angsten moeten verholpen worden anders gaat je zenuwstelsel zich echt niet herpakken..
Vaak is er sprake van onderliggend trauma waarbij je het beste goede hulp kan zoeken voor jezelf.
Sterkte
Vaak is er sprake van onderliggend trauma waarbij je het beste goede hulp kan zoeken voor jezelf.
Sterkte
Natasja
19-04-2024
Facebook groep (Verhaal 1006)
Ik ben best actief in deze groep maar het forum werkt niet altijd mee en kan best onoverzichtelijk zijn soms (vind ik dan). Is er iemand die een Facebook groep een idee vindt zodat we berichten daar kunnen openen en wellicht ook persoonlijk contact aan kunnen gaan voor steun? Ik hoor het graag en dan maken we het gewoon!
Eliza
17-04-2024
laatste reactie: 19-04-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Daar ben ik zeker geïnteresseerd in!
Sanne
17-04-2024
Reactie:
Ja graag!
Eva
18-04-2024
Reactie:
Goed idee
Anoniem
18-04-2024
Reactie:
Goed idee.
Kim
18-04-2024
Reactie:
Ik heb de groep aangemaakt en heet letterlijk “Burn-out lotgenoten forum 🍀” - ik mag hier namelijk geen links plaatsen.
Eliza
19-04-2024
De achtbaan die een burn-out heet (Verhaal 834)
Heel graag zou ik wat ervaringen met jullie uit willen wisselen. Wie een burn-out achter de rug heeft en weer helemaal up en running is, zit vast niet meer op dit forum. Maar wellicht zijn er toch nog wat lezers die een hoopvol berichtje kunnen achterlaten.
De eerste fase van mijn burn-out was één grote chaos. Hartkloppingen, spiertrekkingen, hoofdpijn, slecht zicht, paniek, trillen, beven, misselijkheid, brok in de keel, een miljoen keer per dag plassen, tintelingen, steken, spierpijn, een arm die niet mee wilde doen, obstipatie. Je kunt het zo gek niet bedenken of het was er. En niet allemaal tegelijk, maar na het ene stak het andere de kop op. Met uiteindelijk volledige uitputting als finaleklap. Douchen was al een opgave. Rechtop aan tafel avondeten een drama.
Maar langzamerhand kwam mijn lichaam tot rust. Heus, die spanning is er nog weleens. Maar de rare klachten blijven over het algemeen uit. Nu vergt nog maar één klacht al mijn energie (haha): vermoeidheid. “Ah, dit is die volgende fase”, dacht ik. Die diepe put na een lange val. “Het hoort er gewoon bij”.
Maar het gekke is: soms zijn er dagen bij waarop ik plots weer eens een dansje kan doen. Of kan genieten van een prachtige wandeling. Of zin heb om die stofzuiger door het huis te jagen. Of enorm geniet van een goed gesprek. Ook dan is die vermoeidheid er wel, maar meer zeurend en sluimerend op de achtergrond. Meestal een dag of zes in de maand, random achter elkaar. Deze dagen geven mij bakken vol hoop: het kan nog!
De rest van de tijd vreet de vermoeidheid me van binnenuit op. Ik lijk dan simpelweg niet wakker te worden. Zo’n tergende, allesverterende, slopende vermoeidheid. Vaak ook compleet zonder reden. Ineens is het er. De lamlendigheid straalt er van af. En ik geef me er aan over. Ik kan ook niet anders.
Kortom:
Voor de mensen in die eerste, angstige periode van een burn-out waarbij je van voor niet meer wat van je van achter overkomt: het wordt beter. Echt. Langzaam verlaat die stress en spanning je lijf. Het gaat over. Je moet alleen geduld hebben.
Voor de mensen die meer ervaring hebben met de fases die daarop volgen: is het ‘normaal’ dat je zulke goede dagen kan hebben en dan plots met een rotsvaart weer de diepte in duikt? En klopt het dat die tergende vermoeidheid gemakkelijk maanden (laten we voor het gemak even mijn eigen vijf maanden nemen haha) duurt? Begin september riep ik dat ik het liefst tot het nieuwe jaar wilde slapen. Op nieuwjaarsdag riep ik hetzelfde. Een beetje jammer, natuurlijk. Mee mensen die in de fase ‘rottige vermoeidheid’ een geruime tijd zijn blijven hangen?
Laten we allemaal hoopvol blijven en bedankt!
De eerste fase van mijn burn-out was één grote chaos. Hartkloppingen, spiertrekkingen, hoofdpijn, slecht zicht, paniek, trillen, beven, misselijkheid, brok in de keel, een miljoen keer per dag plassen, tintelingen, steken, spierpijn, een arm die niet mee wilde doen, obstipatie. Je kunt het zo gek niet bedenken of het was er. En niet allemaal tegelijk, maar na het ene stak het andere de kop op. Met uiteindelijk volledige uitputting als finaleklap. Douchen was al een opgave. Rechtop aan tafel avondeten een drama.
Maar langzamerhand kwam mijn lichaam tot rust. Heus, die spanning is er nog weleens. Maar de rare klachten blijven over het algemeen uit. Nu vergt nog maar één klacht al mijn energie (haha): vermoeidheid. “Ah, dit is die volgende fase”, dacht ik. Die diepe put na een lange val. “Het hoort er gewoon bij”.
Maar het gekke is: soms zijn er dagen bij waarop ik plots weer eens een dansje kan doen. Of kan genieten van een prachtige wandeling. Of zin heb om die stofzuiger door het huis te jagen. Of enorm geniet van een goed gesprek. Ook dan is die vermoeidheid er wel, maar meer zeurend en sluimerend op de achtergrond. Meestal een dag of zes in de maand, random achter elkaar. Deze dagen geven mij bakken vol hoop: het kan nog!
De rest van de tijd vreet de vermoeidheid me van binnenuit op. Ik lijk dan simpelweg niet wakker te worden. Zo’n tergende, allesverterende, slopende vermoeidheid. Vaak ook compleet zonder reden. Ineens is het er. De lamlendigheid straalt er van af. En ik geef me er aan over. Ik kan ook niet anders.
Kortom:
Voor de mensen in die eerste, angstige periode van een burn-out waarbij je van voor niet meer wat van je van achter overkomt: het wordt beter. Echt. Langzaam verlaat die stress en spanning je lijf. Het gaat over. Je moet alleen geduld hebben.
Voor de mensen die meer ervaring hebben met de fases die daarop volgen: is het ‘normaal’ dat je zulke goede dagen kan hebben en dan plots met een rotsvaart weer de diepte in duikt? En klopt het dat die tergende vermoeidheid gemakkelijk maanden (laten we voor het gemak even mijn eigen vijf maanden nemen haha) duurt? Begin september riep ik dat ik het liefst tot het nieuwe jaar wilde slapen. Op nieuwjaarsdag riep ik hetzelfde. Een beetje jammer, natuurlijk. Mee mensen die in de fase ‘rottige vermoeidheid’ een geruime tijd zijn blijven hangen?
Laten we allemaal hoopvol blijven en bedankt!
Vere
15-01-2024
laatste reactie: 19-04-2024
66Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel heel herkenbaar.
Ik zit momenteel ook in die fase. Eerst de angstige fase. Hier heb ik op z'n tijd nog last van maar minder. Ook de angst en paniekklachten kan ik beter hendelen. Inmiddels ook in de extreme moeiheids fase. Kan 's ochtends al dood en dood op zijn. En geen normale moeiheid maar intense moeheid wat niet te omschrijven is. Ik heb ook dagen dat het top gaat en ik weer veel doet. Andere dagen is het dikke drama en kom ik amper uit me bed. Ook overal pijntjes dan hoofdpijn dan spierpijn, dan slappe benen, dan doodmoe, dan weer depri zijn. enz. enz. dit heb ik inmiddels al 4 maanden. Kortom heel heel herkenbaar.
Ik zit momenteel ook in die fase. Eerst de angstige fase. Hier heb ik op z'n tijd nog last van maar minder. Ook de angst en paniekklachten kan ik beter hendelen. Inmiddels ook in de extreme moeiheids fase. Kan 's ochtends al dood en dood op zijn. En geen normale moeiheid maar intense moeheid wat niet te omschrijven is. Ik heb ook dagen dat het top gaat en ik weer veel doet. Andere dagen is het dikke drama en kom ik amper uit me bed. Ook overal pijntjes dan hoofdpijn dan spierpijn, dan slappe benen, dan doodmoe, dan weer depri zijn. enz. enz. dit heb ik inmiddels al 4 maanden. Kortom heel heel herkenbaar.
Lieke
15-01-2024
Reactie:
Ha Lieke,
Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!
Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!
Vere
15-01-2024
Reactie:
Klopt allemaal,
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Frank
15-01-2024
Reactie:
Klopt allemaal,
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Frank
15-01-2024
Reactie:
Klopt allemaal,
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan
Frank
15-01-2024
Reactie:
Ha Lieke,
Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!
Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!
Vere
16-01-2024
Reactie:
Hoi Vere,
Precies dat ergens geeft het in het hoofd toch een beetje rust als je hoort dat andere met de zelfde problemen kampen.
@Frank dat als je wandel alles zo raar is herken is ook. De ene keer kan ik wandelen en gaat het goed terwijl de andere keer inderdaad je soort van niet leeft, maar wel loopt met alle andere bijkomende klachten.
Precies dat ergens geeft het in het hoofd toch een beetje rust als je hoort dat andere met de zelfde problemen kampen.
@Frank dat als je wandel alles zo raar is herken is ook. De ene keer kan ik wandelen en gaat het goed terwijl de andere keer inderdaad je soort van niet leeft, maar wel loopt met alle andere bijkomende klachten.
Lieke
16-01-2024
Reactie:
Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!
Sarah
16-01-2024
Reactie:
Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!
Sarah
16-01-2024
Reactie:
Wat jij schrijft Sarah klinkt zo bekend. De periodes met talloze lichamelijke klachten die zich constant afwisselen vreselijk is het. Ook ik heb in de 5 maanden dat ik het heb al meerdere keren gedacht dat ik een bepaalde ziekte had. Zodra die klacht over was verviel die angst, maar kwam het volgende. Zoals je schrijft een vicieuze cirkel waar je in zit. Ik heb dus wel als ik lichamelijke klachten heb dat mijn mentale gesteldheid dan ook minder wordt puur door het bang maken over de lichamelijke klachten en het beredeneren ervan vreselijk!
Hoe ga jij hiermee om?
Hoe ga jij hiermee om?
Lieke
16-01-2024
Reactie:
Hoi Lieke,
Ik vind het zo fijn om te horen dat je je herkent in mijn verhaal! Het is precies zoals jij het omschrijft. Mijn mentale gesteldheid lijkt gekoppeld aan mijn lichamelijke klachten en ik vind het nog steeds een struggle om er mee om te gaan. Wanneer het minder met me gaat probeer ik erover te praten of een wandeling te maken. Ik merk dat door het bewegen mijn donkere gedachtes wat minder worden. Ook heb ik aan mijn omgeving gevraagd of ze me overtuigend kunnen vertellen dat ik niet ernstig ziek ben en dat het weer over gaat. Dat ze me moeten herinneren aan de start van mijn burnout. Toen was het vele malen erger. Daarnaast probeer ik hoe moeilijk het ook is mijn symptomen niet te googlen en tegen mezelf te zeggen dat ze vanzelf weer overgaan. Dat ik het gewoon rustig aan moet doen. Alhoewel het heel raar klinkt verdwij en de klachten mega snel als ik echt overtuigd ben van mijn woorden. Op momenten dat ik er niet echt in geloof en te veel bezig ben met dat ik ernstig ziek ben blijven de klachten iets langer hangen. Heeft waarschijnlijk te maken met de stress die ik op mezelf afroep.
Ik vind het zo fijn om te horen dat je je herkent in mijn verhaal! Het is precies zoals jij het omschrijft. Mijn mentale gesteldheid lijkt gekoppeld aan mijn lichamelijke klachten en ik vind het nog steeds een struggle om er mee om te gaan. Wanneer het minder met me gaat probeer ik erover te praten of een wandeling te maken. Ik merk dat door het bewegen mijn donkere gedachtes wat minder worden. Ook heb ik aan mijn omgeving gevraagd of ze me overtuigend kunnen vertellen dat ik niet ernstig ziek ben en dat het weer over gaat. Dat ze me moeten herinneren aan de start van mijn burnout. Toen was het vele malen erger. Daarnaast probeer ik hoe moeilijk het ook is mijn symptomen niet te googlen en tegen mezelf te zeggen dat ze vanzelf weer overgaan. Dat ik het gewoon rustig aan moet doen. Alhoewel het heel raar klinkt verdwij en de klachten mega snel als ik echt overtuigd ben van mijn woorden. Op momenten dat ik er niet echt in geloof en te veel bezig ben met dat ik ernstig ziek ben blijven de klachten iets langer hangen. Heeft waarschijnlijk te maken met de stress die ik op mezelf afroep.
Anoniem
16-01-2024
Reactie:
Wanneer is dat omslagpunt naar die vermoeidheid? Ik blijf maar.een actieve stand 'aan stand' houden. Hoe en wanneer kun je dat omslag punt eens verwachten?
Ik zit nu 4 maanden in de burnout hel
Ik zit nu 4 maanden in de burnout hel
Eddy
06-02-2024
Reactie:
Nou eddy precies de zelfde vraag
Ik blijf maar trillen onrustig angst paniek
Wat een hel
Ik kom niet eens buiten
Ik blijf maar trillen onrustig angst paniek
Wat een hel
Ik kom niet eens buiten
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
Die vermoeidheid blijft waarschijnlijk je hele burnout. Alleen wordt deze op ten duur minder hevig. Ook ik heb hier last van. Ook de angsten zijn heel bekend. @anoniem ook ik kan soms heel moeilijk naar buiten. De paniek overheerst dan enorm.
@ Lieke en Vere jullie verhalen zijn echt mijn verhaal. Dat bang zijn voor ernstige ziektes, angst/paniek, je down voelen, derealisatie enz. heb ik allemaal ook
@ Lieke en Vere jullie verhalen zijn echt mijn verhaal. Dat bang zijn voor ernstige ziektes, angst/paniek, je down voelen, derealisatie enz. heb ik allemaal ook
Tessa
06-02-2024
Reactie:
Ik zit nu vanaf begin december al thuis met een burnout, ik liep op het laatst op mn reserves,en was totaal op! Slaap al jaren slecht, en elke dag werd een gevecht.
Ik had op het laatst veel huilbuien om het minste of geringste, was oververmoeid en uitgeput.
Ben nu 2maanden verder, maar nog steeds moe moe moe,sommige dagen zijn goed te doen, de volgende dag kun je maar zo weer een natte dweil zijn. Echt onverklaarbaar en moeilijk uit te leggen aan mensen hoe je je voelt,maar vervelend is het wel.
Je wil van alles maar hebt er stomweg de energie niet voor
Ik had op het laatst veel huilbuien om het minste of geringste, was oververmoeid en uitgeput.
Ben nu 2maanden verder, maar nog steeds moe moe moe,sommige dagen zijn goed te doen, de volgende dag kun je maar zo weer een natte dweil zijn. Echt onverklaarbaar en moeilijk uit te leggen aan mensen hoe je je voelt,maar vervelend is het wel.
Je wil van alles maar hebt er stomweg de energie niet voor
Erwin
06-02-2024
Reactie:
Ik zit er al 2jaar en 6 maanden in.. zit nu ook in de vermoeidheid fase. Wel helpt wandelen en doe eindelijk weer low impact 20 min trainen en daarna stretchen helpt tegen de spierspanning ik kon het de eerste 2 jaar niet. Merk dat de spanning en angst inderdaad langzaam aan echt minder word.. zelf heb ik wel 5mg citalopram. Kan eindelijk weer wat meer drukte aan zonder het gevoel te hebben angstig of out te gaan.. zo blij mee.. nu alleen de duizeligheid spierspanning in nek schouders ogen nog en mijn energie .. hopelijk is dit de laatste fase
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
@ dit @ geldt voor een ieder van jullie die geageerd heeft op de vraag. Wat ben ik blij met jullie antwoorden en onze gedeelde noemer vermoeidheid. Ik heb nu 11 maand een burnout. De angst en de paniek zijn bijna weg, het slaapprobleem en de vermoeidheid is er nog steeds. Ik ga iedere dag 2 uur naar bed om te rusten en 's avonds lig ik vanaf half 7 voor dood op de bank. Iedere morgen als ik opsta scan ik mijn lijf en weet dan al of het een goede of een slechte dag gaat worden. Alles kost energie en moet ik weer van bijkomen. Op goede dagen probeer ik kalm aan te doen om zo een reserve op te bouwen. Wandelen durf ik niet omdat mijn benen voelen als elastiek en ik hier onzeker en ontmoedigd door raak. Ik lijk wel een kluizenaar. Ik vermijd het ontvangen van bezoek omdat het praten en luisteren mij teveel energie kost. Lezen en tv kijken doe ik nauwelijks want ook dit kost nog steeds energie. Toch zie ik een lichtpuntje als ik mij vergelijk met 11 maanden geleden maar ik besef ook dat ik er nog lang niet ben.
Sterkte allemaal.
Groet, Henriette
Sterkte allemaal.
Groet, Henriette
Henriette
06-02-2024
Reactie:
@henriette ook ik wandel niet. Mijn benen zijn ook elastieken en als ik het doe krijg ik pure paniek. Die slappe benen in combinatie met de angst en de rare wereld zorgen daar voor.
De wereld ziet en voelt gewoon anders angstig en raar.
Heb jij dat ook?
De wereld ziet en voelt gewoon anders angstig en raar.
Heb jij dat ook?
Lieke
07-02-2024
Reactie:
@Lieke, ik heb precies hetzelfde. Ik wamdel ook niet vanwege de slappe benen, mijn duizeligheid en mijn onscherpe zicht. Het isoleert en beperkt mij enorm maar mijn tank met energie is leeg vandaar al deze verschijnselen. Ik probeer het te accepteren en vertrouw erop dat het met veel rust wel weer goed komt. Dat neemt niet weg dat ik er na 11 maand isolement wel jlaar mee ben echter de natuur bepaalt het tempo van het herstel en niet ik.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
07-02-2024
Reactie:
@Henriette, ik vind het ontzettend knap hoe jij er in staat dat accepteren vind ik nog heel moeilijk. Ik vecht nog tegen de klachten en gaat het goed dan probeer ik mezelf ook weer de forceren. Knap hoe jij het doet!
Lieke
08-02-2024
Reactie:
Hebben jullie ook een dof gevoel in je hoofd. Dat doet me elke dag weer op de feiten drukken van oja het is nog steeds stuk daarboven. Voelt zo raar. Een soort van watten of spanningshoofdpijn.
Hopelijk gaat dat nog eens weg. Net als die vervelende middenrif schokken af en toe. Zal wel door de cortisol komen en het samenspannen van spieren in dat gebied. Geen idee..
Voel me zo waardeloos.
Wordt het ooit echt beter?
Of hebben we met zn allen een levenslange chronische ziekte.?
Lijkt er wel op.
Groet.
Eddy
Hopelijk gaat dat nog eens weg. Net als die vervelende middenrif schokken af en toe. Zal wel door de cortisol komen en het samenspannen van spieren in dat gebied. Geen idee..
Voel me zo waardeloos.
Wordt het ooit echt beter?
Of hebben we met zn allen een levenslange chronische ziekte.?
Lijkt er wel op.
Groet.
Eddy
Eddy
08-02-2024
Reactie:
@Lieke, je zegt knap, nou zo voelt het niet. Net als voor jou, is iedere dag een worsteling en een gevecht met mijzelf om de moed erin te houden. Dat forceren is heel herkenbaar, op de dagen dat je je goed voelt pak je alles weer aan om te kunnen genieten van het normale leven echter ik heb al 3 terugvallen gehad en ben nu heel voorzichtig geworden en vermijd veel dingen om mijn energie te sparen. Vandaag heb ik weer een mindere dag met veel hoofdpijn nadat ik gisteren een goede dag had en goed voor mijzelf heb gezorgd en niet over mijn grens ben gegaan maar dat toch weer opstaan met hoofdpijn. Zeg jij het maar waar het weer vandaan komt, ik weet het niet maar ik probeer het te accepteren en niet tegen te vechten. Het is zoals het is.
Henriette
08-02-2024
Reactie:
@Henriette, we zitten echt in het zelfde schuitje en het voelt vreselijk. Ook ik heb vandaag een rotdag. Weet amper hoe ik naar bijvoorbeeld de keuken moet komen. voel me alsof ik gewoon ziek ben en je 0.00 krachten meer heb. Ik vind het knap dat jij het accepteert ook al vind je het zelf niet knap dat is het wel. Ik maak het mezelf heel moeilijk door te vechten en toch dingen te doen ook al kan mijn lichaam niet. Ik leer van je om toch te accepteren en echt de rust te pakken hoe rot het ook voelt. Ik voel me nu heel opgejaagd, dood moe, overal spierpijn, slappe benen, pijntjes in heel het lichaam en echt het leven bij het moment.
@eddy, dat doffe gevoel heb ik ook alsof je soort van een storing heb in je hersenen. Het is een heel heel raar gevoel. Die klachten verdwijnen geloof me. Bij mij is het een periode van 4 weken gewoon weggeweest en nu is het er ook weer. Ik denk dat wij hier zeker van af komen, maar dat we hier voorlopig echt nog mee moeten dealen. Ik vind het ook heel moeilijk en heb momenten dat ik denk hoe moet ik ooit zo verder. Maar dat is de negatieve spiraal. Het komt goed!
@eddy, dat doffe gevoel heb ik ook alsof je soort van een storing heb in je hersenen. Het is een heel heel raar gevoel. Die klachten verdwijnen geloof me. Bij mij is het een periode van 4 weken gewoon weggeweest en nu is het er ook weer. Ik denk dat wij hier zeker van af komen, maar dat we hier voorlopig echt nog mee moeten dealen. Ik vind het ook heel moeilijk en heb momenten dat ik denk hoe moet ik ooit zo verder. Maar dat is de negatieve spiraal. Het komt goed!
Lieke
08-02-2024
Reactie:
@Lieke, Ik heb 9 maand gevochten en kon mij niet overgeven aan het feit ik een BO had. Ik zag het als falen. Het naar bed gaan 's middags zag als iets wat erbij hoorde maar niet langer dan 30 minuten en dan stond ik alweer op denkend: ik moet wat doen, ik moet bezig zijn, ik wil bezig zijn, ik wil herstellen, ik moet herstellen totdat ik inzag dat bedtijd geen bedtijd is maar hersteltijd is. Ik gaf na 9 maand eindelijk toe dat ik een BO had en dat mijn lijf moest herstellen en dat kan alleen met rust. Ik hoop dat het je lukt door er anders naar te kijken en minder streng te zijn voor je zelf. Liefs.
Henriette
08-02-2024
Reactie:
@Henriette, bedankt voor je bemoedigende woorden. Ik ga me best doen om mezelf over te geven aan de klachten. En te accepteren. Vandaag lukte dit ik moest even iets halen en normaal doe ik dit lopen nu had ik zulke zere benen en voelde me zwaar rot dus ben ik met moeite op de fiets gestapt (was maar 2 min fietsen) en het is gelukt. En heel gek maar vanmiddag voelde ik me beter. In de zin mijn benen doen minder pijn en dat voelt goed. Ook al zijn de rest van de klachten er nog wel helaas. 1 die weg is, is al een klein lichtpuntje. Voor hoelang het weg is weet ik niet, maar moet hier blij mee zijn.
Lieke
08-02-2024
Reactie:
@Lieke, wat goed van je en fijn om te horen dat je het ziet als lichtpuntje. De kunst is nu om er morgen weer een rustdag van te maken zodat je tank langzaam weer bijvult. Ik heb geleerd dat je hersenen 1 tot 2 dagen later reageren op drukte en de ergotherapeut heeft als advies meegegeven na iedere inspannende dag volgt weer een rustdag. Daar probeer ik me dan ook maar weer aan te houden. Onderschat ook fietsen niet. Je hersenen krijgen via je ogen heel veel prikkels te verwerken die je weer kunnen vermoeien. Ik ben benieuwd hoe je je morgen voelt.
Henriette
08-02-2024
Reactie:
@lieke wanneer was het omslagpunt naar de vermoeidheid. Wanneer merkte je dat?
Eddy
09-02-2024
Reactie:
@ Henriette, vannacht was een ramp. Ik was heel duizelig en ontzettend afwezig. Het leek alsof ik op een andere planeet was/niet bestond doodeng. Pas rond een uur of 3 kon ik de slaap vatten, maar helaas korte slaapjes met veel dromen. Nu voel ik me ook rot wat dof raar in me hoofd @eddy zoals jij beschreef, is zo zo eng raar gevoel alsof je in je hoofd vastzit ofzo.
M'n benen trillen en ziet de dag gewoon niet zitten elke stap is er 1 teveel kan elk moment janken.
@eddy dat zijn bij mij periodes. Ik begon met de intense moeihoed, toen dat wat minder werd begonnen de lichamelijke klachten en dat wisselt zich constant af. Vorige week had ik die intense moeheid en nu weer die afwezigheid dof gevoel in hoofd, veel lichamelijke klachten en af en toen (zoals woensdagmiddag) die intense moeheid.
Ik ben nu ook zo bang dat ik een erge ziekte heb ofzo, die afwezigheid en dat rot gevoel in me hoofd is zo zo zo zo eng en naar.
M'n benen trillen en ziet de dag gewoon niet zitten elke stap is er 1 teveel kan elk moment janken.
@eddy dat zijn bij mij periodes. Ik begon met de intense moeihoed, toen dat wat minder werd begonnen de lichamelijke klachten en dat wisselt zich constant af. Vorige week had ik die intense moeheid en nu weer die afwezigheid dof gevoel in hoofd, veel lichamelijke klachten en af en toen (zoals woensdagmiddag) die intense moeheid.
Ik ben nu ook zo bang dat ik een erge ziekte heb ofzo, die afwezigheid en dat rot gevoel in me hoofd is zo zo zo zo eng en naar.
Lieke
09-02-2024
Reactie:
Hey lieke
Rot hé hou vol hoor
Alles wat hier op het forum geschreven is is zo herkenbaar
Alles wisselt zich af zo denk je weer even te kunnen slapen en zo staar Alles weer aan
Dat duizelige heb ik ook heel lang gehad
Ik ben van ellende een keer onder de koude douche gaan staan meteen was het duizelige weg
Dit heb heel vaak herhaald het hielp iedere keer
Ben nu niet meer duizelig maar enorm trillen wordt er gek van
Rot hé hou vol hoor
Alles wat hier op het forum geschreven is is zo herkenbaar
Alles wisselt zich af zo denk je weer even te kunnen slapen en zo staar Alles weer aan
Dat duizelige heb ik ook heel lang gehad
Ik ben van ellende een keer onder de koude douche gaan staan meteen was het duizelige weg
Dit heb heel vaak herhaald het hielp iedere keer
Ben nu niet meer duizelig maar enorm trillen wordt er gek van
Anoniem
09-02-2024
Reactie:
Mira ik heb constant maag krampen en steken
Wie heeft dat ook
Wie heeft dat ook
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
@Lieke en Eddy, niet opgeven!!!! Probeer minder streng te zijn voor jezelf en neem de dag zoals deze is. Ik praat echt uit ervaring. Pak je rust op de bank of in bed. Als je geest niet rust dan rust in iedergeval je lijf nog. Het woord Burnout is maar een woord en geen emotie. De emotie hangen wij er zelf aan. Kijk niet terug in de trant van wat heb ik gemist en o jee wat dom van mjj maar leef vandaag in het nu. Maak een lijstje waarop je iedere dag iets zet wat goed is gegaan. Bijvoorbeeld: ik kon zonder pauze de was ophangen, ik heb vannacht maar 2 paniekaanvallen gehad ipv 4 oid. Begin klein. Je krijgt er weer zelfvertrouwen door maar ook zeker vertrouwen in je lichaam en geest.
Henriette
09-02-2024
Reactie:
@ Henriette, bedankt voor je bericht! Ik ga zeker proberen om de dingen die goed gingen eens op te schrijven dat lijkt me een goeie. Ik houd me erg bezig met de negatieve dingen inderdaad.
Ik zit al heel de ochtend o ik voel me zo rot en o wat voelt me hoofd vreselijk, ik ben duizelig en kan amper staan enz. enz.
En ja het voelt zwaar rot, maar ik denk dat het niet echt meehelpt om van de klachten af te komen. Voor me gevoel zit ik nu in standje overleven en daar wil ik vanaf.
Ik zit al heel de ochtend o ik voel me zo rot en o wat voelt me hoofd vreselijk, ik ben duizelig en kan amper staan enz. enz.
En ja het voelt zwaar rot, maar ik denk dat het niet echt meehelpt om van de klachten af te komen. Voor me gevoel zit ik nu in standje overleven en daar wil ik vanaf.
Lieke
09-02-2024
Reactie:
@Lieke, wat enorm vervelend dat je zo voelt maar geef je eraan over. Dit moet eruit en leidt uiteindelijk tot je herstel. Niet vechten maar probeer te accepteren. Ga lekker liggen en zeg tegen jezelf: dit is hersteltijd, hier word ik uiteindelijk weer beter van. Liefs van mij.
Henriette
09-02-2024
Reactie:
Hoi Lieke wat herkenbaar dit ook ik slaap soms heel slecht en bij mij begon het vorig jaar begin mei de burnout had haptotherapie gedaan ging goed stap voor stap helaas kan ik nu niet terecht vanwege familieomstandigheden en zei heeft nu een ziekte en heb ook vaak een zere nek en straalt uit naar mijn hoofd vorig jaar ook fisio dry needling gehad hielp wel en gaat nu wel iets beter maar het is echt zoals ze zei tegen mij 2 stappen vooruit 1 terug ik werk wel al die tijd dat leid af pieker dan niet zoveel en loop veel met de hond je sta er niet alleen voor denk daar aan 👍
Lucy
09-02-2024
Reactie:
Ondanks alle ellende blij dat er meer mede lotgenoten zijn die een dof gevoel in hun hoofd hebben. Bij mij voelt het in de middag of er watten in mijn hoofd zitten. Een heel naar en angstig gevoel. Ik kan dan ook geen prikkels berdragen.Tot nu toe nog elke middag gehad dus vraag me af of en wanneer dit weg trekt. Heeft iemand deze klachten gehad die ook weer verdwenen zijn?
Anniek
09-02-2024
Reactie:
Even voor topic opener: verkeer me in dezelfde fase. Vond de eerste terugval zo verdrietig. Want die fijne dagen laten je weer even proeven van waar je heen wil hé.
Een mooi uitgangspunt is voor mij : zolang je al roofbouw pleegde op je lichaam, zolang zal je ook intensief bezig moeten zijn met je herstel. Een burnout is niet over een nacht ontstaan. Daarin heb je waars al veel eerder signalen gehad. Daar begint de belasting dus.
En eigenlijk moeten we altijd goed voor onszelf blijven zorgen. Preventief rust en ontspanning inbouwen, gezonde voeding. Niet alleen wanneer de klachten weer opspelen. Maar daar hebben we waarschijnlijk wel een handje van.😊
Een mooi uitgangspunt is voor mij : zolang je al roofbouw pleegde op je lichaam, zolang zal je ook intensief bezig moeten zijn met je herstel. Een burnout is niet over een nacht ontstaan. Daarin heb je waars al veel eerder signalen gehad. Daar begint de belasting dus.
En eigenlijk moeten we altijd goed voor onszelf blijven zorgen. Preventief rust en ontspanning inbouwen, gezonde voeding. Niet alleen wanneer de klachten weer opspelen. Maar daar hebben we waarschijnlijk wel een handje van.😊
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Wanneer merkten jullie het omslagpunt naar de vermoeidheid fase ipv die angstige fase? Is dat met wakker worden of treed dat binnen geleidelijk op de dag.
Hoe weet je dat je eindelijk die fase kunt ingaan?
Hoor het graag.
Moet je daar nog iets voor doen of laten en of zijn er tips?
Hoor het graag
Groet
Eddy
Hoe weet je dat je eindelijk die fase kunt ingaan?
Hoor het graag.
Moet je daar nog iets voor doen of laten en of zijn er tips?
Hoor het graag
Groet
Eddy
Eddy
14-02-2024
Reactie:
Veerre
Wanneer bereikte je het punt van de vermoeidheid. Na hoeveel maanden?
En hoe heb je je overgegeven aan de rollercoaster elke dag?
Groet eddy
Wanneer bereikte je het punt van de vermoeidheid. Na hoeveel maanden?
En hoe heb je je overgegeven aan de rollercoaster elke dag?
Groet eddy
Eddy
15-02-2024
Reactie:
Zoveel herkenbare berichten!
In het begin van mijn burnout ook gekke klachten gehad, spierspasmen, slappe benen. Ik werd elke nacht om 3.30u wakker en kon niet meer slapen, ondanks dat ik uitgeput was. En als ik naar buiten ging kwam alles heel hard binnen en viel de chaos in mijn hoofd pas echt op. Ik weet nog dat ik tijdens een wandeling dacht, "Het lijkt wel alsof ik psychotisch word." Maar het zijn allemaal gevolgen van een ontregeld stresssysteem en uitgeput lichaam.
Wat mij geholpen heeft is om toch naar buiten te gaan, de natuur in, al was het maar voor een kwartiertje. Ook al voelt het niet ontspannend. Het is wel goed voor je hersensysteem. En rusten, echte rust. Geen prikkels van social media, filmpjes, tv... je hersenen zijn al compleet overprikkeld en hebben rust nodig. In plaats daarvan ben ik in de weer gegaan met plantjes stekken, een beetje in de tuin werken, tekenen, schilderen... met m'n handen bezig zijn en waar ik niet teveel over moet nadenken. Dit heeft goed geholpen! Het gaat nu na 6 maanden eindelijk wat beter en ga ik rustig aan beginnen met reïntegreren. Een half uurtje per week maar en eens zien hoe dat gaat.
Het is een hel als je er middenin zit, maar het helpt echt om je klachten te kaderen als uitputting, je hebt roofbouw gepleegd op je lichaam. Je bent lichamelijk ziek geworden, het zit echt niet allemaal tussen de oren!
De sleutels voor mij: Rusten , doseren, en heeeel laagdrempelig in beweging komen zodra het lukt
Groet tamar
In het begin van mijn burnout ook gekke klachten gehad, spierspasmen, slappe benen. Ik werd elke nacht om 3.30u wakker en kon niet meer slapen, ondanks dat ik uitgeput was. En als ik naar buiten ging kwam alles heel hard binnen en viel de chaos in mijn hoofd pas echt op. Ik weet nog dat ik tijdens een wandeling dacht, "Het lijkt wel alsof ik psychotisch word." Maar het zijn allemaal gevolgen van een ontregeld stresssysteem en uitgeput lichaam.
Wat mij geholpen heeft is om toch naar buiten te gaan, de natuur in, al was het maar voor een kwartiertje. Ook al voelt het niet ontspannend. Het is wel goed voor je hersensysteem. En rusten, echte rust. Geen prikkels van social media, filmpjes, tv... je hersenen zijn al compleet overprikkeld en hebben rust nodig. In plaats daarvan ben ik in de weer gegaan met plantjes stekken, een beetje in de tuin werken, tekenen, schilderen... met m'n handen bezig zijn en waar ik niet teveel over moet nadenken. Dit heeft goed geholpen! Het gaat nu na 6 maanden eindelijk wat beter en ga ik rustig aan beginnen met reïntegreren. Een half uurtje per week maar en eens zien hoe dat gaat.
Het is een hel als je er middenin zit, maar het helpt echt om je klachten te kaderen als uitputting, je hebt roofbouw gepleegd op je lichaam. Je bent lichamelijk ziek geworden, het zit echt niet allemaal tussen de oren!
De sleutels voor mij: Rusten , doseren, en heeeel laagdrempelig in beweging komen zodra het lukt
Groet tamar
Tamar
21-02-2024
Reactie:
Eddy
@tamar.heftig jouw verhaal. Wanneer werden jouw klachten minder? Pas na 6 maanden dus? Had je ook angstklachten? Wat voor spierspasmen had je.op welke plek?
Wel stoer dat je gaat reïntegreren. Succes..wat was dat met die psychose ideeen toen je buiten liep?
@tamar.heftig jouw verhaal. Wanneer werden jouw klachten minder? Pas na 6 maanden dus? Had je ook angstklachten? Wat voor spierspasmen had je.op welke plek?
Wel stoer dat je gaat reïntegreren. Succes..wat was dat met die psychose ideeen toen je buiten liep?
Anoniem
27-02-2024
Reactie:
Hebben jullie ook van die vervelende wat als gedachten?
Wat als ik flauwval, gek wordt?
Nog het meest irritant. Naast alle andere vervelende klachten. Zoals brainfog, hoofdpijn, dof hoofd etc.
Wat als ik flauwval, gek wordt?
Nog het meest irritant. Naast alle andere vervelende klachten. Zoals brainfog, hoofdpijn, dof hoofd etc.
Eddy
29-02-2024
Reactie:
Kan iemand mij hier eindelijk eens haarfijn uitleggen hoe je van de onrust en aanstand eindelijk eens in de vermoeidheid stand terecht komt? Mijn lichaam heeft een actieve modus qua zenuwstelsel en zo ben ik dus gewoon de lul. Voor altijd in de stress stand dus. Godver...
Iemand tips?
Iemand tips?
Eddy
04-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
De gedachten wat als ik flauwval en wat als ik gek word, wat als het toch iets ergs is enz enz. De vervelende lichamelijke klachten: Raar hoofd, rare wereld (brainfog), idee hebben dat je niet bestaat, hoofdpijn, intense moeheid, slappe benen, duizelig, zere ogen, angst en paniek enz. Is heel heel heel herkenbaar! Ik kan niet eens een rondje lopen door de angst en paniek. Mijn lichaam blokkeert. Elke dag sta ik zo aan dat ik het idee heb van de wereld af te zijn. vreselijk is het.
De gedachten wat als ik flauwval en wat als ik gek word, wat als het toch iets ergs is enz enz. De vervelende lichamelijke klachten: Raar hoofd, rare wereld (brainfog), idee hebben dat je niet bestaat, hoofdpijn, intense moeheid, slappe benen, duizelig, zere ogen, angst en paniek enz. Is heel heel heel herkenbaar! Ik kan niet eens een rondje lopen door de angst en paniek. Mijn lichaam blokkeert. Elke dag sta ik zo aan dat ik het idee heb van de wereld af te zijn. vreselijk is het.
Anoniem
04-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem
Hoe houd jij vertrouwen?
Hoe houd jij vertrouwen?
Eddy
04-03-2024
Reactie:
@lieke
Hoe gaat het inmiddels met jou?
Het is stil.
Hoe is jouw proces
Groet
Edwin
Hoe gaat het inmiddels met jou?
Het is stil.
Hoe is jouw proces
Groet
Edwin
Eddy
04-03-2024
Reactie:
Hallo allen
Is het mogelijk dat je na bijna 5 maanden nog steeds in de angstige fase zit?
Het zou toch minder moeten worden?
Vermoeidheid nog weinig van te merken. Heel af en toe tussen door even.
Voor de rest lekker aan staan en een dof hoofd.. ben het zo zat..
Iemand een verklaring?
Is het mogelijk dat je na bijna 5 maanden nog steeds in de angstige fase zit?
Het zou toch minder moeten worden?
Vermoeidheid nog weinig van te merken. Heel af en toe tussen door even.
Voor de rest lekker aan staan en een dof hoofd.. ben het zo zat..
Iemand een verklaring?
Eddy
15-03-2024
Reactie:
@eddy dat is de vicieuze cirkel, van stress krijg je klachten en van de klachten krijg je angst, van de angst krijg je weer stress en zo gaat het maar door. Angsten overwinnen en de stressklachten laten zijn voor wat ze zijn, en ja dit is enorm moeilijk.
Check even filmpje op youtube van Nick de Waard - stress verminderen en bijkomende angst overwinnen
Check even filmpje op youtube van Nick de Waard - stress verminderen en bijkomende angst overwinnen
Wouter
15-03-2024
Reactie:
@eddy ik zit momenteel in een iets wat beter fase. De lichamelijk klachten zijn er nog heel erg de paniek, moeheid, vooral de rare wereld is heeeel erg doodeng gewoon. Alleen kan ik het allemaal beter aan. Van de psycholoog heb ik geleerd jij bent de baas over je gedachten. Je lichamelijke klachten kan je niks aan veranderen, maar hoe ga je er in mee. Zo had ik vandaag heel de dag (zoals elke dag) een rare wereld. Ineens kreeg ik een dof hoofd, hoofdpijn, en angst voor allerlei lichamelijk klachten, maar ik ging gewoon door met waar ik mee bezig was hoe rot ook. Ik dacht oké ik heb dit maar mijn gedachten zijn niet reëel. De klachten zijn er en zijn vreselijk, maar hoe meer je je gedachten kan beheersen hoe minder de angst terugkomt volgens de psycholoog. Dus daar hou ik me aan vast. ik voel me nog vreselijk hoor qua klachten vooral die rare wereld nekt me maar ja we kunnen dit!!
Lieke
15-03-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Rare wereld herken ik en ook dat doffe enge kak hoofd. Lijkt zo op een software storing in de hersenen. Is natuurlijk de disbalans qua de neurotransmitters en de brainfog. Maar wat voelt het eng.
Ik durf ook veel minder als voorheen.
Vroeger gewoon een festival of een concert. Ik moet er nu niet aan denken.
Ook relaxed vissen aan de waterkant zal nu anders aanvoelen. Ik ben echt mezelf kwijt. Ik vind het zo fucking eng. Mag ik dat zeggen? Ze zeggen ja acceptatie.. zal wel moeten ja. Ik zal proberen jouw strategie toe te passen.
Ik zou wel eens willen weten wanneer dit allemaal voorbij is. Ik hoor van niemand hier een positief verhaal.
Rare wereld herken ik en ook dat doffe enge kak hoofd. Lijkt zo op een software storing in de hersenen. Is natuurlijk de disbalans qua de neurotransmitters en de brainfog. Maar wat voelt het eng.
Ik durf ook veel minder als voorheen.
Vroeger gewoon een festival of een concert. Ik moet er nu niet aan denken.
Ook relaxed vissen aan de waterkant zal nu anders aanvoelen. Ik ben echt mezelf kwijt. Ik vind het zo fucking eng. Mag ik dat zeggen? Ze zeggen ja acceptatie.. zal wel moeten ja. Ik zal proberen jouw strategie toe te passen.
Ik zou wel eens willen weten wanneer dit allemaal voorbij is. Ik hoor van niemand hier een positief verhaal.
Eddy
15-03-2024
Reactie:
@eddy, precies dat en is doodeng alsof je niet leeft en vast zit in je hoofd. Niks in je lichaam werkt mee drama. Ik denk dat ht een kwestie is van uitzitten en proberen de gedachten de baas te worden. Ik zie er vaak ook doorheen maar ja veranderen kunnen we het niet.
Lieke
17-03-2024
Reactie:
In juli zit ik er 2 jaar in. Soms gaat het wel iets beter maar kan gewoon uit het niets veranderen. En waardoor, geen idee. Probeer elke dag te wandelen. Vanochtend was ik gaan wandelen en voor mijn idee niks aan de hand. Ging daarna op de bank liggen en voelde me plotseling uit het niets super slecht. Misselijk, maagklachten, keel vol met slijm, branderige tong, branderig gevoel in mijn lichaam. Zomaar uit het niets. Zijn er mensen die dit herkennen. Gewoon ogenschijnlijk uit het niets slecht gaan voelen.
Frank
17-03-2024
Reactie:
Wanneer dan die vermoeidheid?
Anoniem
19-03-2024
Reactie:
@vere hoe is het
Heb je nog een update qua de burnout?
Andere ook.
Ik had vandaag enorme spierspanning.
Ik ben er mee gaan liggen..heel erg vervelend. Ook een raar hoofd.
Ik word wanhopig van deze klote ziekte.
Wat een hel.
Hoe houden jullie hoop?
Heb je nog een update qua de burnout?
Andere ook.
Ik had vandaag enorme spierspanning.
Ik ben er mee gaan liggen..heel erg vervelend. Ook een raar hoofd.
Ik word wanhopig van deze klote ziekte.
Wat een hel.
Hoe houden jullie hoop?
Eddy
29-03-2024
Reactie:
Ik herken ook echt alles wat jullie hier schrijven. Zit zelf 7 maanden in een BO. Kon ook de eerste maanden niet plaatsen wat ik had, maar uiteindelijk heeft de psycholoog verteld dat ik een BO heb. En achteraf gezien kon ik ook niet langer doorgaan op deze manier met leven hoe ik mijn leven lijden. Had nooit rust, ging altijd door, stilzitten kon ik niet, verjaardagen plande ik maanden van te voren, weekenden die overvol waren elk weekend weer, huishouden wat ik iedere dag grondig deed, werk (overwerk) en ga zo maar door. Toen ik verplicht moest “rusten”, terwijl ik niet eens wist wat dat was. Hoe moet ik nou rusten, terwijl ik nooit rust heb?? Dat was een enorme strijd met veel onrust. En juist toen ik ging rusten, dus knutselen, lezen, wandelen kreeg ik zoveel klachten erbij. Het begon bij flauwvallen, wazig zien, iedere dag hoofdpijn en nog aantal klachten en toen ik begon te rusten werd het een hele waslijst. Kreeg paniekaanvallen, angsten, kwam nergens meer. Durfde geen eens meer alleen naar de supermarkt. En nu 7 maanden later…. Ik ben er zeker nog niet, maar het lukt mij heel goed om te rusten, vind het heerlijk. Lege Weekenden in mijn agenda. Of als ik iets heb staan en weet nu al dat ik er geen zin in heb, dan zeg ik af. Kan weer dingen doen die ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Eerste maanden lag ik veel op de bank te huilen, maar kan nu steeds iets meer. En ben ik klachtvrij? Nee, zeker niet! Spierspanning, kaakklemmen, vaak opgezette buik en krampen, en nog een hoop maar zoals ik bij veel lees wisselt het bij mij ook iedere dag af met iets anders. Ik kan het beter accepteren.
Mij helpt het enorm om te wandelen, te bewegen waardoor ik in avond beter slaap. Ben klein begonnen met 10 min iedere dag en nu wandel ik 40 min iedere dag. Ik zet een meditatie aan en kan echt genieten van de natuur. En schrijf iedere dag 3 dingen op waar ik blij van word, zodat ik niet alleen de slechte dingen zie en voel.
Ik geloof erin dat het goed komt! Het heeft alleen echt tijd nodig en geduld. Uiteindelijk worden we als we beter zijn de beste versie van onszelf en kunnen we deze nare periode achter ons laten! Ergens brengt ons dit ook weer richting iets moois.
Mij helpt het enorm om te wandelen, te bewegen waardoor ik in avond beter slaap. Ben klein begonnen met 10 min iedere dag en nu wandel ik 40 min iedere dag. Ik zet een meditatie aan en kan echt genieten van de natuur. En schrijf iedere dag 3 dingen op waar ik blij van word, zodat ik niet alleen de slechte dingen zie en voel.
Ik geloof erin dat het goed komt! Het heeft alleen echt tijd nodig en geduld. Uiteindelijk worden we als we beter zijn de beste versie van onszelf en kunnen we deze nare periode achter ons laten! Ergens brengt ons dit ook weer richting iets moois.
Linds
30-03-2024
Reactie:
Hoi allen. Ik lees niks over verhalen van mensen die eruit zijn.
Bestaan die uberhaubt wel.
Of is het een chronische hel?
Ik hoor graag van jullie.
Bestaan die uberhaubt wel.
Of is het een chronische hel?
Ik hoor graag van jullie.
Eddy
01-04-2024
Reactie:
@sarah
Hoe diep was jouw burnout?
Qua klachten?
Hoe lang duurde het voordat het beter ging ?
Welk moment voelde je dat?
De vermoeidheid?.meer rust?
Hoor het graag
Eddy
Hoe diep was jouw burnout?
Qua klachten?
Hoe lang duurde het voordat het beter ging ?
Welk moment voelde je dat?
De vermoeidheid?.meer rust?
Hoor het graag
Eddy
Eddy
04-04-2024
Reactie:
Het is normaal, ook al lijkt het niet zo. Ik dacht Burnout na lange zoektocht easy come. . . easy go, het heeft gewoon tijd nodig ik ben nu 4 jaar en enkele maanden verder (best lang hé) en kan er nu om lachen om die Burnout.
kurt
06-04-2024
Reactie:
Lekker Kurt, ik zit bijna 2 jaar in Burnout. Heb alles goed geregeld om mij heen om het helemaal uit te zingen. Voel mij veelal nog wel kut, vreselijk vermoeid, slecht slapen.
Maar kom maar op, ik lach om die Burnout.
Maar kom maar op, ik lach om die Burnout.
Eer
06-04-2024
Reactie:
Inwendig trillen ook bekend?
Dit verdwijnt ook weer ?
Dit verdwijnt ook weer ?
Eddy
08-04-2024
Reactie:
Het kan soms dat je uit je ritme gehaald wordt. Vervolgens weer kijken of je dat ritmr vervolgens weer een beetje kunt oppakken of aanpassen.
RubenB
08-04-2024
Reactie:
Best heftig! Ik kan er idd ook wat gelijkaardige symptomen uithalen , precies ofdat het zenuwstelsel overbelast is.
Het is een reminder voor me om dit zeker niet te laten aanslepen en ermee aan de zlag te gaan.
Het is een reminder voor me om dit zeker niet te laten aanslepen en ermee aan de zlag te gaan.
Marre
14-04-2024
Reactie:
Wat een intense symptomen. Zelf heb ik geen lichamelijke klachten, behalve spanning in mijn lijf. Hebben jullie ook last van depressieve gevoelens? Die zijn voor mij het meest intens… En de overprikkeling.
Z
17-04-2024
Reactie:
Ik zit nu een maand thuis met burn-out klachten. Volgens mij psygoloog heb ik burn-out vindt het lastig om het te accepteren. Probeer me rust te vinden en het te om armen. Ene moment heb ik iets meer energie dan de anderen keer.
Melanie
18-04-2024
Reactie:
Hoi hoi allen
Even een update ik zit zelf sinds twee dagen eindelijk in de uitputting stand. Na 5 maanden fight freeze. Eerst dacht ik oh wat fijn eindelijk de vermoeidheid. Maar niet kunnen verwachten hoe gesloopt die vermoeidheid aanvoelt. Ik lig uitgeput op bed of op de bank. Ik kan niks meer. Bizar hoe zwaar dat aanvoelt. Fight freeze was erger maar dit is weer een nieuwe ervaring. Aan de ene. Kant wel goed dat we nu eindelijk deze fase hebben bereikt
Nu gaan opbouwen. Hoe ervaren jullie dat?
Even een update ik zit zelf sinds twee dagen eindelijk in de uitputting stand. Na 5 maanden fight freeze. Eerst dacht ik oh wat fijn eindelijk de vermoeidheid. Maar niet kunnen verwachten hoe gesloopt die vermoeidheid aanvoelt. Ik lig uitgeput op bed of op de bank. Ik kan niks meer. Bizar hoe zwaar dat aanvoelt. Fight freeze was erger maar dit is weer een nieuwe ervaring. Aan de ene. Kant wel goed dat we nu eindelijk deze fase hebben bereikt
Nu gaan opbouwen. Hoe ervaren jullie dat?
Eddy
19-04-2024
Reactie:
He,
Ik nam bewust even afstand van dit forum, het kostte me toch wat teveel energie om actief te zijn. Ik dacht, laat ik eens een update posten na 2 maanden. En nog antwoord geven op eerdere vragen. :-)
Inmiddels ben ik voorzichtig aan het opbouwen met werk. Met hele kleine stapjes, ik begon met een half uurtje per week en zit nu aan 2x3 uur. Ik moet blijven oppassen, goed doseren steeds, regelmatig pauze nemen en mn hoofd leeg maken door te wandelen, bezig te zijn in de tuin, schilderen... met mn handen bezig zijn en weinig met mn hoofd.
En ontprikkelen is zo belangrijk! Ik heb sociale media verwijderd van m'n mobiel en leg mijn mobiel ook vaak weg in een la, zodat ik hem niet uit gewoonte weer erbij pak... Geen tv kijken, dat ging ook niet trouwens... maar nu doe ik dit ook amper.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen wat ik uit deze periods geleerd heb. Het hele proces is er eentje van vallen en opstaan. In het begin, toen de stress nog heel erg hoog zat en ik me geen raad wist met de onrust, hielp het om prikkels te beperken. Ik probeerde vooral rustgevende activiteiten te doen, bv wandelen en schilderen. Uiteindelijk kwam m'n stresssysteem wat tot bedaren en stond de vermoeidheid op de voorgrond. De enige remedie was: rusten, rusten, rusten. Toegeven aan mijn slaapbehoefte, maar zonder dat ik mijn ritme ging omgooien (als je 's nachts niet meer kunt slapen doordat je overdag teveel slaapt... moet je overdag minder slapen :-) ) En wel dingen blijven doen, bv een keertje stofzuigen, maar dit wel in 4 fases met steeds rustpauze tussendoor. 1 activiteit per dag, voor de rest rustgevende dingen doen (opnieuw, wandelen, schilderen, met plantjes bezig...) En dit bouwde ik rustig uit. Ik haalde uiteindelijk weer sociale contacten aan, maar nog heel beperkt (bv max een uurtje) omdat het te vermoeiend was. Steeds naar mijn lichaam blijven luisteren. En leren de signalen herkennen van mijn lichaam en hoofd als ik een grens bereikt had (voor mij wordt oogcontact bv opeens indringend en in m'n hoofd wordt het onrustig, dan ben ik wel al een grens over gegaan... de tekenen daarvoor zijn subtieler)
Wat een verhaal alweer.. Als psycholoog is dit ook persoonlijk een leerzame ervaring, want dit helpt me straks als ik weer psychotherapie ga geven ook om anderen beter te helpen. En ik hoop ook dat er mensen zijn hier die zaken herkennen en er hoop uit putten.
Groetjes Tamar
Ik nam bewust even afstand van dit forum, het kostte me toch wat teveel energie om actief te zijn. Ik dacht, laat ik eens een update posten na 2 maanden. En nog antwoord geven op eerdere vragen. :-)
Inmiddels ben ik voorzichtig aan het opbouwen met werk. Met hele kleine stapjes, ik begon met een half uurtje per week en zit nu aan 2x3 uur. Ik moet blijven oppassen, goed doseren steeds, regelmatig pauze nemen en mn hoofd leeg maken door te wandelen, bezig te zijn in de tuin, schilderen... met mn handen bezig zijn en weinig met mn hoofd.
En ontprikkelen is zo belangrijk! Ik heb sociale media verwijderd van m'n mobiel en leg mijn mobiel ook vaak weg in een la, zodat ik hem niet uit gewoonte weer erbij pak... Geen tv kijken, dat ging ook niet trouwens... maar nu doe ik dit ook amper.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen wat ik uit deze periods geleerd heb. Het hele proces is er eentje van vallen en opstaan. In het begin, toen de stress nog heel erg hoog zat en ik me geen raad wist met de onrust, hielp het om prikkels te beperken. Ik probeerde vooral rustgevende activiteiten te doen, bv wandelen en schilderen. Uiteindelijk kwam m'n stresssysteem wat tot bedaren en stond de vermoeidheid op de voorgrond. De enige remedie was: rusten, rusten, rusten. Toegeven aan mijn slaapbehoefte, maar zonder dat ik mijn ritme ging omgooien (als je 's nachts niet meer kunt slapen doordat je overdag teveel slaapt... moet je overdag minder slapen :-) ) En wel dingen blijven doen, bv een keertje stofzuigen, maar dit wel in 4 fases met steeds rustpauze tussendoor. 1 activiteit per dag, voor de rest rustgevende dingen doen (opnieuw, wandelen, schilderen, met plantjes bezig...) En dit bouwde ik rustig uit. Ik haalde uiteindelijk weer sociale contacten aan, maar nog heel beperkt (bv max een uurtje) omdat het te vermoeiend was. Steeds naar mijn lichaam blijven luisteren. En leren de signalen herkennen van mijn lichaam en hoofd als ik een grens bereikt had (voor mij wordt oogcontact bv opeens indringend en in m'n hoofd wordt het onrustig, dan ben ik wel al een grens over gegaan... de tekenen daarvoor zijn subtieler)
Wat een verhaal alweer.. Als psycholoog is dit ook persoonlijk een leerzame ervaring, want dit helpt me straks als ik weer psychotherapie ga geven ook om anderen beter te helpen. En ik hoop ook dat er mensen zijn hier die zaken herkennen en er hoop uit putten.
Groetjes Tamar
Anoniem
19-04-2024
Reactie:
@Eddy je vroeg eerder nog naar mijn spierspasmen en of ik ook angstklachten had. Ik had zoveel spanning in m'n lijf, regelmatig begon er een spier te trillen of echt te schokken. Dit had ik vooral in mijn buik en benen. En vooral in bed als ik wilde slapen, of als ik probeerde te rusten viel dat op. Ik heb veel hyperventilatie gehad en onrust, andere angstklachten kon ik onder controle krijgen maar dat was waarschijnlijk vooral omdat ik het doorhad wanneer mijn gedachten een loopje met me namen. Daardoor kreeg ik bv geen paniekaanval, want ik kon mezelf geruststellen doordat ik wist dat wat ik voelde in mijn lichaam, gewoon burn-out klachten waren en er niets ergs ging gebeuren (al voelde het soms wel zo!)
Dat ik bang was dat ik psychotisch werd had ik helemaal in het begin, mijn gedachten schoten alle kanten op en gingen zo snel dat ik ze niet kon volgen (gedachtenvlucht wordt dat ook wel genoemd). Dat was heel eng, het voelde alsof ik niet meer de baas was in mijn eigen hoofd en de controle ging verliezen. Dat is gelukkig niet gebeurd...
Wat fijn om te lezen dat je eindelijk minder onrust ervaart en nu de moeheid kan beginnen toelaten. Leg de lat maar heel laag voor jezelf, alles met pauzes doen, al heb je maar 5 minuten iets gedaan, als je voelt dat je weer moet rusten; rust dan. Het is wel goed om niet helemaal niets te gaan doen. Ga vooral naar buiten als het weer het toelaat. Al is het maar een rondje van 5 a 10.minuten, als meer nog niet lukt dan is dat zo. Dus leg de lat echt laag. De spanning zal af en toe zeker terugkomen. Ik heb dat deze week opeens ook weer gehad, omdat ik toch een beetje over m'n grens ben gegaan. Het herstel gaat nóóit in een rechte lijn omhoog. *Zucht*....was het maar zo he.
Groet
Tamar
Dat ik bang was dat ik psychotisch werd had ik helemaal in het begin, mijn gedachten schoten alle kanten op en gingen zo snel dat ik ze niet kon volgen (gedachtenvlucht wordt dat ook wel genoemd). Dat was heel eng, het voelde alsof ik niet meer de baas was in mijn eigen hoofd en de controle ging verliezen. Dat is gelukkig niet gebeurd...
Wat fijn om te lezen dat je eindelijk minder onrust ervaart en nu de moeheid kan beginnen toelaten. Leg de lat maar heel laag voor jezelf, alles met pauzes doen, al heb je maar 5 minuten iets gedaan, als je voelt dat je weer moet rusten; rust dan. Het is wel goed om niet helemaal niets te gaan doen. Ga vooral naar buiten als het weer het toelaat. Al is het maar een rondje van 5 a 10.minuten, als meer nog niet lukt dan is dat zo. Dus leg de lat echt laag. De spanning zal af en toe zeker terugkomen. Ik heb dat deze week opeens ook weer gehad, omdat ik toch een beetje over m'n grens ben gegaan. Het herstel gaat nóóit in een rechte lijn omhoog. *Zucht*....was het maar zo he.
Groet
Tamar
Tamar
19-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Hoop verdriet (Verhaal 1009)
Ik was net voor de zoveelste keer aan het zoeken over duizeligheid bij burnout. Ik lig sinds 8 weken voor de 2e keer eruit. Flink ontkennen eerst uiteraard, want ik weer in burnout?? Mijn omgeving had het eerder door dan ikzelf.......
Ik dacht begin deze week, ik ga 2 uurtjes naar kantoor. En echt, niets aan de hand. Ik moet naar links en krijg een raar gevoel in mijn hoofd (dacht echt hele erge dingen), ben naar mijn werk verder gereden en was flink van slag. Toch gebleven en na 1,5 uur naar huis en sindsdien, ongekend moe, duizeligheid weer in alle hevigheid terug en slecht slapen.
Ik dacht begin deze week, ik ga 2 uurtjes naar kantoor. En echt, niets aan de hand. Ik moet naar links en krijg een raar gevoel in mijn hoofd (dacht echt hele erge dingen), ben naar mijn werk verder gereden en was flink van slag. Toch gebleven en na 1,5 uur naar huis en sindsdien, ongekend moe, duizeligheid weer in alle hevigheid terug en slecht slapen.
Natasja
19-04-2024
laatste reactie: 19-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ach ach heftig hé
Hier ook hoor
Soms krabbel ik wat op en toen sloeg het weer genadeloos hard toe
Duizelig pijnlijke handen de hele mik mak
Hoe lang duurde je vorige burn out ?
Was je wel echt hersteld ?
Hier ook hoor
Soms krabbel ik wat op en toen sloeg het weer genadeloos hard toe
Duizelig pijnlijke handen de hele mik mak
Hoe lang duurde je vorige burn out ?
Was je wel echt hersteld ?
Anoniem
19-04-2024
Middenrif schokken (Verhaal 1008)
Ik heb last van schokken vanuit mijn middenrif.
Ik heb dit alleen als ik naar bed ga en bijna in slaap val, lig dan de hele nacht wakker door die schokken. Alsof er een lading stroom word aangezet.
Gaat dit vanzelf over of kan je hier iets tegen doen?
Heb dit echt al bijna een jaar
Ik heb dit alleen als ik naar bed ga en bijna in slaap val, lig dan de hele nacht wakker door die schokken. Alsof er een lading stroom word aangezet.
Gaat dit vanzelf over of kan je hier iets tegen doen?
Heb dit echt al bijna een jaar
Anoniem
18-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
5HTP (Verhaal 970)
Zijn er ook mensen die 5HTP gebruiken tegen hun burn-out?
Aangezien antidepressiva regelmatig beschreven worden als hulpmiddelen, en 5HTP bij vergelijkbare klachten een soort van zelfde werking heeft als SSRI’s?
Heb zelf bijna 5 maanden escitalopram geprobeerd, maar voel me niet echt mezelf daarmee, en blijf last houden van bijwerkingen.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Aangezien antidepressiva regelmatig beschreven worden als hulpmiddelen, en 5HTP bij vergelijkbare klachten een soort van zelfde werking heeft als SSRI’s?
Heb zelf bijna 5 maanden escitalopram geprobeerd, maar voel me niet echt mezelf daarmee, en blijf last houden van bijwerkingen.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Arjan
27-03-2024
laatste reactie: 18-04-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit zou ik ook graag willen weten! Iemand ervaring?
Anoniem
28-03-2024
Reactie:
Hoi
Heb dit vorig jaar ook gebruikt bij bo klachten, kan het wel aanraden maar ook dit heeft zn tijd nodig qua werking.
Heb dit vorig jaar ook gebruikt bij bo klachten, kan het wel aanraden maar ook dit heeft zn tijd nodig qua werking.
Anoniem
18-04-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie, ik ga het toch maar proberen dan denk ik.
Ik las laatst op een forum voor mensen met long covid, wat qua klachten grotendeels overeenkomt met burn-out (overprikkeling, vermoeidheid, spanning, hersenmist, etc) dat veel mensen hier baat bij hadden, en enorme stappen vooruit hadden gemaakt.
Baadt het niet, dan schaadt het ook niet lijkt mij.
Nog andere mensen met ervaringen met 5 HTP misschien?
Ik las laatst op een forum voor mensen met long covid, wat qua klachten grotendeels overeenkomt met burn-out (overprikkeling, vermoeidheid, spanning, hersenmist, etc) dat veel mensen hier baat bij hadden, en enorme stappen vooruit hadden gemaakt.
Baadt het niet, dan schaadt het ook niet lijkt mij.
Nog andere mensen met ervaringen met 5 HTP misschien?
Arjan
18-04-2024
Reactie:
Mijn vrouw had dit gebruikt met goede resultaat maar mag je absoluut niet gebruiken met andere medicijn of zal slechter uitdraaien.
Marre
18-04-2024
Reactie:
Mijn vrouw had dit gebruikt met goede resultaat maar mag je absoluut niet gebruiken met andere medicijn of zal slechter uitdraaien.
Marre
18-04-2024
Overspanning/ burnout (Verhaal 1007)
Na een langdurige periode van onplezierige interacties met mijn collega's, heb ik besloten om hulp te zoeken bij mijn huisarts. Gedurende het afgelopen jaar op deze afdeling heb ik diverse uitdagende situaties meegemaakt. Ik heb te maken gehad met collega's die zich agressief gedragen en mij regelmatig behandelen met boosheid en kwaadheid. Er wordt weinig toelichting gegeven bij taken, er is gebrek aan informatie, en mijn manager vertoont vermijdingsgedrag en lijkt geen interesse te hebben in het oplossen van problemen.
Ik voel me continu beledigd en beschuldigd van zaken die buiten mijn controle liggen. Mijn collega's controleren alles wat ik doe en brengen negatieve feedback naar mijn manager. Dit alles heeft een ernstige impact gehad op mijn welzijn. Ik ervaar intimidatie tijdens gesprekken en word aangesproken op mijn nationaliteit en mijn beheersing van de Nederlandse taal.
Elke dag kom ik naar het werk en keer ik naar huis met een zwaar gevoel. Het gedrag van mijn manager, die soms in woede uitbarst tijdens gesprekken met collega's, draagt bij aan een onveilige werkomgeving. Bovendien wordt er regelmatig ongepaste taal gebruikt op de afdeling, wat de werksfeer negatief beïnvloedt. Mijn directe collega's roddelen dagelijks over anderen en geven impulsief hun mening over alles, wat veel stress veroorzaakt.
Op dit moment ben ik de grip op mijn situatie kwijt. Ik ervaar dagelijks angst, heb moeite met concentreren, en ben snel emotioneel. Het heeft geleid tot een burn-out.
mijn hartslag omhoog
ik loop met een zware gevol
ik ben emotionele en lichamelijke uitgeput
ik kan niet goed meer met de situatie overweg en uiteindelijk heb ik in een negatieve spiraal beland.
‘Ik heb al langere tijd last van hoofdpijn en ben erg vermoeid. Ik dacht dat de problemen zich vanzelf zouden oplossen door de klachten te negeren en gewoon wat meer te slapen.
Op een dag liep de emmer over. Ik voelde me leeg en ontzettend vermoeid. Met basisbehoeftes zoals eten, uit bed komen of me aankleden heb ik grote moeite. Ik heb het gevoel dat ik maanden nodig zou hebben om bij te slapen.
Het lijkt erop dat je wilt dat ik de zin corrigeer. Hier is de gecorrigeerde versie:
Telkens wanneer mijn manager me appte, schoot mijn hartslag omhoog en voelde ik alsof ik een brok in mijn keel had. Later had ik een afspraak met de bedrijfsarts, die me adviseerde om het gesprek met mijn manager aan te gaan. Er is iemand die hetzelfde situatie meemaakt?
Ik voel me continu beledigd en beschuldigd van zaken die buiten mijn controle liggen. Mijn collega's controleren alles wat ik doe en brengen negatieve feedback naar mijn manager. Dit alles heeft een ernstige impact gehad op mijn welzijn. Ik ervaar intimidatie tijdens gesprekken en word aangesproken op mijn nationaliteit en mijn beheersing van de Nederlandse taal.
Elke dag kom ik naar het werk en keer ik naar huis met een zwaar gevoel. Het gedrag van mijn manager, die soms in woede uitbarst tijdens gesprekken met collega's, draagt bij aan een onveilige werkomgeving. Bovendien wordt er regelmatig ongepaste taal gebruikt op de afdeling, wat de werksfeer negatief beïnvloedt. Mijn directe collega's roddelen dagelijks over anderen en geven impulsief hun mening over alles, wat veel stress veroorzaakt.
Op dit moment ben ik de grip op mijn situatie kwijt. Ik ervaar dagelijks angst, heb moeite met concentreren, en ben snel emotioneel. Het heeft geleid tot een burn-out.
mijn hartslag omhoog
ik loop met een zware gevol
ik ben emotionele en lichamelijke uitgeput
ik kan niet goed meer met de situatie overweg en uiteindelijk heb ik in een negatieve spiraal beland.
‘Ik heb al langere tijd last van hoofdpijn en ben erg vermoeid. Ik dacht dat de problemen zich vanzelf zouden oplossen door de klachten te negeren en gewoon wat meer te slapen.
Op een dag liep de emmer over. Ik voelde me leeg en ontzettend vermoeid. Met basisbehoeftes zoals eten, uit bed komen of me aankleden heb ik grote moeite. Ik heb het gevoel dat ik maanden nodig zou hebben om bij te slapen.
Het lijkt erop dat je wilt dat ik de zin corrigeer. Hier is de gecorrigeerde versie:
Telkens wanneer mijn manager me appte, schoot mijn hartslag omhoog en voelde ik alsof ik een brok in mijn keel had. Later had ik een afspraak met de bedrijfsarts, die me adviseerde om het gesprek met mijn manager aan te gaan. Er is iemand die hetzelfde situatie meemaakt?
Ana3
18-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Extreem gevoelig voor prikkels (Verhaal 887)
Hi allemaal,
Ik hoor vaak over allerlei fysieke klachten en pijntjes als gevolg van burn-out. Bij mij is inmiddels ook al vanalles voor bij gekomen. Echter wat boven al het heftigst is: enorme prikkelgevoeligheid. Een druk op m’n hoofd, vooral veel last van geluid, en bijvoorbeeld een halfuurtje kletsen met een vriendin zorgt al voor duizelingen en niet meer op kunnen nemen van informatie, ookal is het gewoon een gezellig gesprek of leukeactiviteit.
Een hoofd vol watten, niet meer scherp kunnen denken of normaal kunnen communiceren etc. Noem het zelf altijd overprikkeling maar weet eigenlijk niet of dat het is. Ik word er zo moedeloos van, want het is er dag in dag uit. Het wordt wel iets minder als ik rustig aan doe en niet te veel met mensen praat / plaatsen waar drukte of mensen zijn ontwijk. Dan kan ik soms zolang de omgeving stil is weer een kort gesprekje voeren, maar doe ik net iets te veel dan is het in alle heftigheid weer terug meerdere dagen lang waardoor ik enkel op bed kan liggen.
Herkent iemand dit?
Ik hoor vaak over allerlei fysieke klachten en pijntjes als gevolg van burn-out. Bij mij is inmiddels ook al vanalles voor bij gekomen. Echter wat boven al het heftigst is: enorme prikkelgevoeligheid. Een druk op m’n hoofd, vooral veel last van geluid, en bijvoorbeeld een halfuurtje kletsen met een vriendin zorgt al voor duizelingen en niet meer op kunnen nemen van informatie, ookal is het gewoon een gezellig gesprek of leukeactiviteit.
Een hoofd vol watten, niet meer scherp kunnen denken of normaal kunnen communiceren etc. Noem het zelf altijd overprikkeling maar weet eigenlijk niet of dat het is. Ik word er zo moedeloos van, want het is er dag in dag uit. Het wordt wel iets minder als ik rustig aan doe en niet te veel met mensen praat / plaatsen waar drukte of mensen zijn ontwijk. Dan kan ik soms zolang de omgeving stil is weer een kort gesprekje voeren, maar doe ik net iets te veel dan is het in alle heftigheid weer terug meerdere dagen lang waardoor ik enkel op bed kan liggen.
Herkent iemand dit?
An
10-02-2024
laatste reactie: 17-04-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi An, ik heb dit ook, al 5 maanden lang, ik kan eigenlijk niemand verdragen en ben daardoor veel alleen. Alleen als ik alleen ben kan ik enigszins mijn dag aan, ik was nooit zo, dus eenzaam is het wel 😞.
Ik heb het ook vooral met geluid; bijvoorbeeld die irritante reclames op tv of radio, series met snelle beelden kan ik maar slecht volgen, straks weer Max 🏎️ kijken wordt ook een uitdaging. Ik luister veel podcasts om burnout beter te begrijpen en dan schijnt het allemaal normaal te zijn.
Ik ga nu maar mediteren proberen, er moet rust in het koppie komen…
Sterkte, je bent niet alleen 💗
Ik heb het ook vooral met geluid; bijvoorbeeld die irritante reclames op tv of radio, series met snelle beelden kan ik maar slecht volgen, straks weer Max 🏎️ kijken wordt ook een uitdaging. Ik luister veel podcasts om burnout beter te begrijpen en dan schijnt het allemaal normaal te zijn.
Ik ga nu maar mediteren proberen, er moet rust in het koppie komen…
Sterkte, je bent niet alleen 💗
Suus
10-02-2024
Reactie:
Hoi Ans,
Ik herken dit ook inderdaad. Ik ben tijdens gesprekken met mensen ook heel snel moe en als het net iets te lang duurt, dan krijg ik een ruis in m’n oor en word ik duizelig. Ook geluiden en drukte vind ik heel lastig nog. Ik ben nu 11 maanden onderweg.. had gehoopt dat het onderhand wel wat minder zou worden. Ik heb wel ADHD dus misschien dat het hierdoor lastiger is ook, omdat ik sowieso al snel overprikkeld ben.
Ik denk dat het gewoon een kwestie van tijd en veel geduld is (lastig…). Er zijn echt bepaalde hersendelen anders gaan werken door de burn-out en dit kost veel tijd om te herstellen.
Sterkte ❤️🩹
Ik herken dit ook inderdaad. Ik ben tijdens gesprekken met mensen ook heel snel moe en als het net iets te lang duurt, dan krijg ik een ruis in m’n oor en word ik duizelig. Ook geluiden en drukte vind ik heel lastig nog. Ik ben nu 11 maanden onderweg.. had gehoopt dat het onderhand wel wat minder zou worden. Ik heb wel ADHD dus misschien dat het hierdoor lastiger is ook, omdat ik sowieso al snel overprikkeld ben.
Ik denk dat het gewoon een kwestie van tijd en veel geduld is (lastig…). Er zijn echt bepaalde hersendelen anders gaan werken door de burn-out en dit kost veel tijd om te herstellen.
Sterkte ❤️🩹
Marieke
10-02-2024
Reactie:
Hoi Suus & Marieke,
Bedankt voor jullie reacties. Naar dat jullie er ook zo’n last van hebben..En toch geeft het steun om van elkaar te lezen dat we niet alleen zijn 💛
@Suus, dat je enkel de dag in je eentje een beetje oke doorkomt en het eenzaam is herken ik enorm.. zeker als je hiervoor juist graag afsprak. Heeft bij mij lang geduurd voordat ik me daaraan over kon geven, ik bleef toch 1 op 1 afspreken maar ook dat zorgt al snel voor overprikkeling.
@Marieke, het is echt heel lastig, het beperkt je enorm hè.. ADHD maakt dan inderdaad misschien dat dat stukje gevoeliger is, ik ben HSP (helaas testen ze dat niet, maar benoemd door huisarts / praktijkondersteuner als vermoeden) en wist het ook al van mezelf, ben ook altijd al sneller vermoeid geweest in drukte / te veel prikkels, stemmingen van anderen direct aanvoelen etc. Maar nu is het echt een soort handicap, inderdaad duizelig en soms zelfs een onwel gevoel bij bij contact of prikkels. Het blokkeert dan gewoon in m’n hoofd, hoe hard ik ook probeer. Zelf zit ik er al 3jaar in, waardoor ik soms bang ben dat die extreme overgevoeligheid nooit meer weggaat. Heb wel meerdere terugvallen gehad waardoor het zo lang duurt.
Soms zo moeilijk om vertrouwen te blijven houden.. maar we geven het maar heel veel rust en tijd.
Liefs en sterkte
Bedankt voor jullie reacties. Naar dat jullie er ook zo’n last van hebben..En toch geeft het steun om van elkaar te lezen dat we niet alleen zijn 💛
@Suus, dat je enkel de dag in je eentje een beetje oke doorkomt en het eenzaam is herken ik enorm.. zeker als je hiervoor juist graag afsprak. Heeft bij mij lang geduurd voordat ik me daaraan over kon geven, ik bleef toch 1 op 1 afspreken maar ook dat zorgt al snel voor overprikkeling.
@Marieke, het is echt heel lastig, het beperkt je enorm hè.. ADHD maakt dan inderdaad misschien dat dat stukje gevoeliger is, ik ben HSP (helaas testen ze dat niet, maar benoemd door huisarts / praktijkondersteuner als vermoeden) en wist het ook al van mezelf, ben ook altijd al sneller vermoeid geweest in drukte / te veel prikkels, stemmingen van anderen direct aanvoelen etc. Maar nu is het echt een soort handicap, inderdaad duizelig en soms zelfs een onwel gevoel bij bij contact of prikkels. Het blokkeert dan gewoon in m’n hoofd, hoe hard ik ook probeer. Zelf zit ik er al 3jaar in, waardoor ik soms bang ben dat die extreme overgevoeligheid nooit meer weggaat. Heb wel meerdere terugvallen gehad waardoor het zo lang duurt.
Soms zo moeilijk om vertrouwen te blijven houden.. maar we geven het maar heel veel rust en tijd.
Liefs en sterkte
An
15-02-2024
Reactie:
Hi An,
Herkenbaar ook voor mij, het lijkt soms wel alsof ik me prima voel, lichamelijke klachten zijn zo goed als over maar prikkels trekken me compleet leeg waardoor ik zo lang vermoeid blijf. Ontzettend frustrerend en ben soms bang dat er iets kapot is in mijn hersenen.
Ik lees hier ook niet vaak over eerlijk gezegd (wel dat mensen geen drukke plekken kunnen bezoeken bijv, maar niet dat 1 op 1 of zomaar een klein uurtje rustig bezoek ook al enorm veel kost). En het gevoel dat je daarin alleen bent wekt soms extra zorgen
Herkenbaar ook voor mij, het lijkt soms wel alsof ik me prima voel, lichamelijke klachten zijn zo goed als over maar prikkels trekken me compleet leeg waardoor ik zo lang vermoeid blijf. Ontzettend frustrerend en ben soms bang dat er iets kapot is in mijn hersenen.
Ik lees hier ook niet vaak over eerlijk gezegd (wel dat mensen geen drukke plekken kunnen bezoeken bijv, maar niet dat 1 op 1 of zomaar een klein uurtje rustig bezoek ook al enorm veel kost). En het gevoel dat je daarin alleen bent wekt soms extra zorgen
Anoniem
22-02-2024
Reactie:
Ik herken heel veel van je verhaal mijn man zit in een burn-out en is al meer dan 1½ jaar thuis. Hij kan ook niet tegen drukte heeft heel erge geheugenproblemen en concentratie problemen ik merk soms dat we weer een beetje de goed kant opgaan en dan pats 1stap vooruit en 2 terug het is een lange weg, ik las ..het zijn sterke eigenschappen die er voor zorgen dat je ziek werd en het zijn dezelfde eigenschappen die je herstel in de weg zitten En het ergste voor mensen met burn-out is dat niemand je begrijpt ik snap mijn man ook niet ik ben zelf heel positief en ziet alles zitten. Door hem ben ik nu ook altijd thuis wil hem niet alléén laten heeft al veel gekost, vrienden die je laten zitten, sommige mensen zeggen ik snap het hoor dat het moeilijk is en ze fietsen vervolgens fluitend weg dan denk snappen man je snapt er niks van Ik sta erbij en ik snap er ook niks van Maar ik wil je deze raad geven laat het maar over je komen Sterkte
Anoniem
24-02-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie en herkenning anoniem. Wat rot dat je man hier ook zo’n last van heeft. Het klinkt alsof hij aan jou een hele fijne steun hebt, ondanks dat je het niet helemaal snapt, klinkt het wel alsof je de situatie/klachten respecteert en er voor hem bent. Dat is super belangrijk en inderdaad, er is zo weinig begrip van buitenaf. Het zijn ook klachten die, als je je het zelf niet hebt gehad, je het totaal niet kunt voorstellen dat je je uberhaubt zo kunt voelen.
Ik laat het vanuit acceptatie over me heen komen maar het duurt al zo lang, en ben soms bang dat ik altijd gevoelig blijf waardoor ik snel leeg blijf lopen..
Sterkte ook voor jullie!!
An
Ik laat het vanuit acceptatie over me heen komen maar het duurt al zo lang, en ben soms bang dat ik altijd gevoelig blijf waardoor ik snel leeg blijf lopen..
Sterkte ook voor jullie!!
An
Anoniem
24-02-2024
Reactie:
Lieve mensen,
Hier ook zelfde probleem, kon in het begin van de burnout niet eens meer in winkels komen omdat alles begon te draaien voor mijn ogen (winkels zijn hele intense plekken qua prikkels: alle verschillende producten, mensen, lawaai, muziek, kleuren etc.). Heb trouwens ook ADHD.
Maar ik wil hier toch even plaatsen: het wordt echt beter! Ik zit nu zelf ruim een jaar in het herstel van de burnout en hoewel ik er zeker nog niet helemaal ben merk ik qua prikkelverwerking dat ik echt steeds meer aan kan. En soms ga ik net over mijn grens en dan moet ik even twee dagen weer heel rustig aandoen. Maar vergeleken met 6 maanden geleden is het bij mij echt een wereld van verschil. Wellicht geeft het jullie wat hoop.
Hou je taai en wees niet te hard voor jezelf, overprikkeldheid dient zich vaak pas aan op het moment dat je al ver over de grens bent gegaan. Dat maakt het moeilijk om intuitief aan te voelen waar de grens ligt, je wordt plotseling overvallen door een enorme golf van duizeligheid en vaak ook hoofdpijn. Probeer dus wat zachter naar jezelf te zijn voordat je dingen inplant. Liever extra voorzichtig dan overmoedig. Voorkomen is beter dan genezen.
Liefs.
Hier ook zelfde probleem, kon in het begin van de burnout niet eens meer in winkels komen omdat alles begon te draaien voor mijn ogen (winkels zijn hele intense plekken qua prikkels: alle verschillende producten, mensen, lawaai, muziek, kleuren etc.). Heb trouwens ook ADHD.
Maar ik wil hier toch even plaatsen: het wordt echt beter! Ik zit nu zelf ruim een jaar in het herstel van de burnout en hoewel ik er zeker nog niet helemaal ben merk ik qua prikkelverwerking dat ik echt steeds meer aan kan. En soms ga ik net over mijn grens en dan moet ik even twee dagen weer heel rustig aandoen. Maar vergeleken met 6 maanden geleden is het bij mij echt een wereld van verschil. Wellicht geeft het jullie wat hoop.
Hou je taai en wees niet te hard voor jezelf, overprikkeldheid dient zich vaak pas aan op het moment dat je al ver over de grens bent gegaan. Dat maakt het moeilijk om intuitief aan te voelen waar de grens ligt, je wordt plotseling overvallen door een enorme golf van duizeligheid en vaak ook hoofdpijn. Probeer dus wat zachter naar jezelf te zijn voordat je dingen inplant. Liever extra voorzichtig dan overmoedig. Voorkomen is beter dan genezen.
Liefs.
P.
24-02-2024
Reactie:
Hi, ik loop hier ook al enorm lang tegenaan. Vanaf 19e begonnen klachten erger te worden. Rond 23e burn out en nu weer rond het niveau van vlak voor burn out. Alles in medische wereld al getest en was allemaal gezond. Met psychologen ook minimaal vooruitgang. Echter lijkt het erop dat het wel een naam heeft, waar ik binnenkort voor naar drechtsteden ga. Het heet PPPD. Ik vond mijn herkenning bij het youtube kanaal 'The Steady Coach'. Ik denk dat de videos onder de playlist 'specific symptoms' mensen hier wel aanspreken. Hopelijk kunnen jullie hier ook iets mee.
Altijd leuk om mensen wat meer te spreken tho, hier is mijn discord/instagramnaam:
Kelvinschouten
Altijd leuk om mensen wat meer te spreken tho, hier is mijn discord/instagramnaam:
Kelvinschouten
Kelvin
10-04-2024
Reactie:
Ik heb hier ook veel last van. Denk dat t vooral bij mensen speelt met n zware burnout. Ik heb t vooral met harde geluiden en idd sociale interactie. Afspraken met vriendinnen beperk ik tot 1,5 uur. Doe ik t langer, lig ik met n suizend hoofd op bed. Ik ben ook t liefst alleen, lekker in de natuur, op n bankje zitten etc. Maar t wordt heel langzaam iets beter, dus houd moed! En mijn man snapte t ook heel lang niet. Ik heb toen n artikel laten lezen waarin heel goed werd uitgelegd dat de biologische component v burnout bij zware burnout een dominante rol speelt: je zenuwstelsel is zwaar overprikkeld, kost jaren (in mijn geval) om dat terug te draaien.
Anoniem
10-04-2024
Reactie:
Ja herken ik helemaal ik wist ook niet wat het was maar heet hersenmist brain fog zoek maar eens op…
Ik was blij te weten wat ik had dacht nl aan een tia in mijn hersenen ofzo
Heeft bij mij 7 mnd geduurd
Echt je kan bijna niets en er alleen maar aan toe geven…
Ik nu een jaar burn-out voel me de laatste week eindelijk wat beter maar heb het gevoel dat ik moet bijkomen van een jaar uit staan pfffff
Ik was blij te weten wat ik had dacht nl aan een tia in mijn hersenen ofzo
Heeft bij mij 7 mnd geduurd
Echt je kan bijna niets en er alleen maar aan toe geven…
Ik nu een jaar burn-out voel me de laatste week eindelijk wat beter maar heb het gevoel dat ik moet bijkomen van een jaar uit staan pfffff
Carin
16-04-2024
Reactie:
Hi! Heel herkenbaar, het word nu na 1 jaar en een poosje wel iets beter. Ik heb wel speciale oordopjes gekocht die harde achtergrond geluiden blokkeren en waarbij je wel nog een fijn gesprek kunt voeren aan tafel. Dit zorgt er wel voor dat ik soms op wat drukkere plekken kan afspreken en dan doe ik die oordopjes in. Misschien helpt het jou ook? Geeft mij ook rust dat ik ze altijd in mijn tas heb zitten en als ik te overprikkeld raak dan helpt het echt om even terug te schakelen met die dingen in. Ook als je in het OV stapt bijvoorbeeld.
Gr
Gr
Anoniem
16-04-2024
Reactie:
Wat herkenbaar zeg, het is een heel naar en levensontwrichtend onderdeel van een burn out.
Ik vind het persoonlijk het meest moeilijke symptoom om mee om te gaan.
Ik kan niets meer aan, net als jij ben ik van een kort gesprek al volledig overprikkeld krijg dan een druk in mijn hoofd, paniekerig gevoel in mijn borst, oorsuizen gevoel van complete overweldiging en ik kom daar bijna niet meer uit, dit geldt ook voor kleine confrontaties, ik moet bijvoorbeeld met een buurvrouw dealen die constant klaagt en zeurt, ik heb daar gisteren iets van gezegd en vandaag lig ik de hele dag plat..het laat me dan niet meer los.
Hoe lang speelt dit al bij jou?
Heb je manieren gevonden om weer te ontprikkelen ?
Het duurt bij mij al jaren, ik ben zo bang dat dit nooit meer weggaat.. ik denk aan toekomstige kleinkinderen, bruiloft van mijn kinderen.. ik zou het in deze toestand niet aankunnen, dat maakt me heel wanhopig en verdrietig
Wat herkenbaar zeg, het is een heel naar en levensontwrichtend onderdeel van een burn out.
Ik vind het persoonlijk het meest moeilijke symptoom om mee om te gaan.
Ik kan niets meer aan, net als jij ben ik van een kort gesprek al volledig overprikkeld krijg dan een druk in mijn hoofd, paniekerig gevoel in mijn borst, oorsuizen gevoel van complete overweldiging en ik kom daar bijna niet meer uit, dit geldt ook voor kleine confrontaties, ik moet bijvoorbeeld met een buurvrouw dealen die constant klaagt en zeurt, ik heb daar gisteren iets van gezegd en vandaag lig ik de hele dag plat..het laat me dan niet meer los.
Hoe lang speelt dit al bij jou?
Heb je manieren gevonden om weer te ontprikkelen ?
Het duurt bij mij al jaren, ik ben zo bang dat dit nooit meer weggaat.. ik denk aan toekomstige kleinkinderen, bruiloft van mijn kinderen.. ik zou het in deze toestand niet aankunnen, dat maakt me heel wanhopig en verdrietig
Bella
17-04-2024
Reactie:
Dit herken ik zo erg. Vooral de duizeligheid en angstig gevoel na overprikkeling. Dit is dan meestal inderdaad al te laat. Mijn hele leven staat in teken van de duizeligheid omdat ik er zo angstig voor ben. Ik ben echt al 75-80% beter dan 7 maanden terug maar ik kan tegen zo weinig prikkels. Vandaag een aantal dingen gedaan en toen ineens was het teveel en was ik mega moe en duizelig. Het hoort erbij zo te lezen?
Eliza
17-04-2024
Reactie:
Hier is ook de overprikkeling de ergste en langdurende klacht van allemaal. Sinds juni vorig jaar in burn-out, maar ben eigenlijk na 10 weken al weer begonnen met wat uurtjes thuiswerken, waarvan ik me afvraag of dat eigenlijk niet al veel te snel is geweest. Na vele hobbels en bobbels inmiddels op 20u per week beland, maar wel vanuit rustige omgeving thuis dus. Mijn baan is planner in de logistiek, dus de eigenlijke werkomgeving is hectisch, met talloze telefoontjes, mailtjes en meetings, waarvan ik me afvraag of ik dat ooit weer aan zal kunnen. Gesprekken van max een half uur kosten al bakken energie, en daarna vaak compleet overprikkeld en uit mijn doen. Verder een sluimerende hoofdpijn met druk op de ogen, die nooit echt helemaal weg lijkt te gaan.
Helemaal niets doen qua werk lijkt bij mij ook niet te werken, want dan pieker ik me de ziekte, wat uiteindelijk ook vrij deprimerend is.
Wat zijn juiste keuzes, en wat niet, het blijft lastig…….
Helemaal niets doen qua werk lijkt bij mij ook niet te werken, want dan pieker ik me de ziekte, wat uiteindelijk ook vrij deprimerend is.
Wat zijn juiste keuzes, en wat niet, het blijft lastig…….
A
17-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Toon reacties Verberg reacties
Is dit een voorteken van een Burnout? (Verhaal 998)
Beste,
Na wat zoeken naar symptomen ben ik hier terecht gekomen.
Na een heftige periode is het precies dat mijn lichaam niet meer mee wil, uitgebreide bloedanalyse gedaan en alles was perfect. Maar toch komen volgende symptomen voor.
- Spier in rug die aantrekt of soms helemaal loslaat! Precies of je naar achter wordt getrokken.
- duizilgheid
- bepaalde nachten wakker schieten met al dan niet versnelde hartslag
- tintelingen of naaldprikken in de handen afwisselend voeten
- angstig zijn
- soms klappertanden met beven
- gezicht die soms rood word en terug weg gaat
- opgejaagd gevoel
Zou dit een Burnout kunnen zijn ? Precies dat lichaam foert zegt en volledig in de war is? Dokter heeft een SSRI remmer voorgeschreven maar als je de ervaringen leest bij opstart is dit best heftig allemaal! Is er geen herstel mogelijk zonder of toch best nemen? Mens weet het allemaal niet meer…
Sterkte voor de mensen die het ook meemaken!
Groetenw,
Marre
Na wat zoeken naar symptomen ben ik hier terecht gekomen.
Na een heftige periode is het precies dat mijn lichaam niet meer mee wil, uitgebreide bloedanalyse gedaan en alles was perfect. Maar toch komen volgende symptomen voor.
- Spier in rug die aantrekt of soms helemaal loslaat! Precies of je naar achter wordt getrokken.
- duizilgheid
- bepaalde nachten wakker schieten met al dan niet versnelde hartslag
- tintelingen of naaldprikken in de handen afwisselend voeten
- angstig zijn
- soms klappertanden met beven
- gezicht die soms rood word en terug weg gaat
- opgejaagd gevoel
Zou dit een Burnout kunnen zijn ? Precies dat lichaam foert zegt en volledig in de war is? Dokter heeft een SSRI remmer voorgeschreven maar als je de ervaringen leest bij opstart is dit best heftig allemaal! Is er geen herstel mogelijk zonder of toch best nemen? Mens weet het allemaal niet meer…
Sterkte voor de mensen die het ook meemaken!
Groetenw,
Marre
Marre
13-04-2024
laatste reactie: 17-04-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja Marre ik ben geen dokter maar t goede nieuws is dat kan echt 'slechts' een burnout zijn. Ook al lijk je dat zelf eerst niet te geloven.. Zo ben ik ook begonnen. En ik herken echt al je klachten en meer die komen en gaan. In het begin lijkt t alleen maar erger te worden en google je angstig naar alles. Telkens weer. Ook Omdat artsen eigenlijk geen echte harde diagnose kunnen stellen omdat er geen gouden checklist is en bij iedereen dit net ff anders manifesteert is het zeer goed mogelijk. Zeker als je lang over je grenzen bent gegaan als je goed nadenkt. De arts zal proberen andere oorzaken uit te sluiten. Dat voelt wel vaag.
Kijk eens op CSR centrum of je daar jezelf herkent. Dit legt t echt goed uit. ZIJ weken met fysiologische experts en je lijf reageert eerst lichamelijk. Of anders OOK.kijk op nick de waard.nl. of burnoutcamp. Arjan luijendijk.
Het goede nieuws is... het komt goed.. maar het duurt tergend langggg. Bij n burnout!
Zit er oook nog middenin. 3 maanden na lange aanloop van meer dan 4 jaar. Na angstige chaotische zoekfase... via acceptatie... naar moe moe en soms nog wel wanhopig. Maar samen moed houden en baby stapjes. Lees ook verhaal 834 maar eens van Lieke!! Dat helpt. Sterkte kop op.
Kijk eens op CSR centrum of je daar jezelf herkent. Dit legt t echt goed uit. ZIJ weken met fysiologische experts en je lijf reageert eerst lichamelijk. Of anders OOK.kijk op nick de waard.nl. of burnoutcamp. Arjan luijendijk.
Het goede nieuws is... het komt goed.. maar het duurt tergend langggg. Bij n burnout!
Zit er oook nog middenin. 3 maanden na lange aanloop van meer dan 4 jaar. Na angstige chaotische zoekfase... via acceptatie... naar moe moe en soms nog wel wanhopig. Maar samen moed houden en baby stapjes. Lees ook verhaal 834 maar eens van Lieke!! Dat helpt. Sterkte kop op.
Anoniem
13-04-2024
Reactie:
Bedankt voor je bericht en nuttige tips! Zal deze eens doornemen.
Zoals je zegt best is deze symptomen aanvaarden en beseffen dat het hebozg is geweest om ermee aan de slag te gaan want negeren zou het alleen maar erger maken. Ik probeer nu bog zonder antidepressiva die is voorgeschreven, heb ze nu ook liggen in geval dat het echt niet meer zou gaan, heb wel wat supplementen verhoogd en tracht nog door te sporten op een lager pittje om bezig te blijven en lichaam en geest een goed gevoel te geven.
Veel sterkte ook aan je gewenst, zal eens je verhaal ook doornemen.
Groeten,
Marre
Zoals je zegt best is deze symptomen aanvaarden en beseffen dat het hebozg is geweest om ermee aan de slag te gaan want negeren zou het alleen maar erger maken. Ik probeer nu bog zonder antidepressiva die is voorgeschreven, heb ze nu ook liggen in geval dat het echt niet meer zou gaan, heb wel wat supplementen verhoogd en tracht nog door te sporten op een lager pittje om bezig te blijven en lichaam en geest een goed gevoel te geven.
Veel sterkte ook aan je gewenst, zal eens je verhaal ook doornemen.
Groeten,
Marre
Marre
14-04-2024
Reactie:
Hoi Marre, fijn dat je er wat aan hebt. Luister echt goed naar je lijf of je nog kan sporten... Ik heb t ermee verergerd. Want mijn lijf leek t wel aan te kunnen. Ik tapte echter uit mijn reserve tankje. Zelfs op n laag pitje. Als oud topsporter dacht ik ook bewegen doet goed. Je moet minimaal daarna meteen rusten en ademhaling naar rustig.. en letterlijk ff liggen...anders maakt je lijf meer cortisol aan en gaat je gaspendaal in je zenuwstelsel weer ovrrwinnen. Succes hoop dat t voor jou wel werkt.. bij overspannenheid kan je wel meer dan bij completely burnout.
Anoniem
15-04-2024
Reactie:
Hoi Marre,
Vervelend die klachten die je beschrijft.
Ik zit ook in een burn out en heb weer andere verschillende klachten.
Ik heb laatst een webinar gevolgd; burn out of overgang. Deze klachten lijken erg op elkaar en veel vrouwen krijgen een verkeerde diagnose. Ik weet niet hoe oud je bent, maar een aantal klachten die jij omschrijft lijken ook bij de overgang te passen.
Dit kan je overigens niet in het bloed terug zien gaf zowel de huisarts als de overgangsspecialst die het webinar gaf aan. Of je moet al heel vroeg in de overgang komen.
Vervelend die klachten die je beschrijft.
Ik zit ook in een burn out en heb weer andere verschillende klachten.
Ik heb laatst een webinar gevolgd; burn out of overgang. Deze klachten lijken erg op elkaar en veel vrouwen krijgen een verkeerde diagnose. Ik weet niet hoe oud je bent, maar een aantal klachten die jij omschrijft lijken ook bij de overgang te passen.
Dit kan je overigens niet in het bloed terug zien gaf zowel de huisarts als de overgangsspecialst die het webinar gaf aan. Of je moet al heel vroeg in de overgang komen.
Kim
15-04-2024
Reactie:
@ Kim apart dan dat mijn huisarts d.m.v. bloedtest duidelijk kon zien dat ik in de overgang zat. Maar destijds door gehobbeld met al mijn klachten en toen rechtstreeks in burn-outbeland ben, waar ik nu 2 jaar mee worstel. Boek van Caroline Tensen een aanrader “ Het verboden woord”
E
15-04-2024
Reactie:
Dit soort klachten na een periode van langdurige stress lijkt wel op burnout ja. Hopelijk voor jou ben je er op tijd bij en ga je een stap terug doen/rust nemen. Ik heb er 7 jaar over gedaan om in een zware burnout te raken en heb nu jaren nodig om te herstellen helaas. SSRI's worden vaak voorgeschreven om de overprikkeling van je zenuwstelsel wat af te remmen en wat rustiger te worden.
Anoniem
15-04-2024
Reactie:
Zijn er meer mensen met ervaring met SSRI’s? Ik twijfel er ook over om het te nemen, zit sinds drie maanden in een burnout met veel paniek en angst en er lijkt geen einde aan te komen.
Ik hoor graag andere ervaringen!
Ik hoor graag andere ervaringen!
E
17-04-2024
Duizelig, misselijk, huilen (Verhaal 1002)
Ik word zo gekkig van alle klachten. En net als ik denk dat ik me iets beter voel dan gaat t weer als een speer bergafwaarts..
Redelijk druk weekend gehad, zondag gewoon ziek. Buikpijn niet te doen.. misselijk.. och och.. hele zondag bijna geslapen.
Gisteren, zelfde verhaal. Ik dacht nog : dit moet zo niet doorgaan want dan moet ik naar t ziekenhuis. Vanmorgen : Ongesteld.
Oke, was dat het dan? Belachelijk dat je er zo een last van kan hebben maar goed.
Anderhalf uur geleden wil ik na een korte meditatie ( die niet echt lukte omdat ik alleen maar aan het denken ben) opstaan van de bank. Draaierig, tintelingen door t lijf. Snel gaan zitten want ik denk ik val zo gewoon flauw!
Ik moet om twee uur bij de psychosomatische fysio zijn. Ik wil niet eens de auto in! Ook dat nog.. rijangst aan het creëren omdat ik mijn lichaam niet vertrouw.
En vervolgens huilen.. ik moet er moeite voor doen.. want t lijkt allemaal zo vast te zitten.. maar oh wat is huilen soms fijn!
Op deze momenten ben ik t allemaal wel behoorlijk zat. Je leven gaat aan je voorbij en jij bent alleen aan het overleven. Want zo voel ik het.. als overleven!
Groetjes,
Cher
Redelijk druk weekend gehad, zondag gewoon ziek. Buikpijn niet te doen.. misselijk.. och och.. hele zondag bijna geslapen.
Gisteren, zelfde verhaal. Ik dacht nog : dit moet zo niet doorgaan want dan moet ik naar t ziekenhuis. Vanmorgen : Ongesteld.
Oke, was dat het dan? Belachelijk dat je er zo een last van kan hebben maar goed.
Anderhalf uur geleden wil ik na een korte meditatie ( die niet echt lukte omdat ik alleen maar aan het denken ben) opstaan van de bank. Draaierig, tintelingen door t lijf. Snel gaan zitten want ik denk ik val zo gewoon flauw!
Ik moet om twee uur bij de psychosomatische fysio zijn. Ik wil niet eens de auto in! Ook dat nog.. rijangst aan het creëren omdat ik mijn lichaam niet vertrouw.
En vervolgens huilen.. ik moet er moeite voor doen.. want t lijkt allemaal zo vast te zitten.. maar oh wat is huilen soms fijn!
Op deze momenten ben ik t allemaal wel behoorlijk zat. Je leven gaat aan je voorbij en jij bent alleen aan het overleven. Want zo voel ik het.. als overleven!
Groetjes,
Cher
Cher
16-04-2024
laatste reactie: 17-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Cher,
Klinkt heel bekend die rij-angst. Ik heb dat op mijn dieptepunt ook gehad. Ik reed alleen naar de dingen die moesten. Dus naar een huisarts, POH of de psychosomatische fysiotherapeut. Voor mij hielp het dat ik mezelf vertelde dat dit goed zou zijn voor me herstel. En zo kreeg ik met de weken meer vertrouwen terug in het autorijden. En natuurlijk ook met veel rust. En nu krijg ik juist energie als ik bij een afspraak ben geweest.
Hoop dat je hier iets aan hebt.
Klinkt heel bekend die rij-angst. Ik heb dat op mijn dieptepunt ook gehad. Ik reed alleen naar de dingen die moesten. Dus naar een huisarts, POH of de psychosomatische fysiotherapeut. Voor mij hielp het dat ik mezelf vertelde dat dit goed zou zijn voor me herstel. En zo kreeg ik met de weken meer vertrouwen terug in het autorijden. En natuurlijk ook met veel rust. En nu krijg ik juist energie als ik bij een afspraak ben geweest.
Hoop dat je hier iets aan hebt.
Eric
16-04-2024
Reactie:
Hi Eric,
Bedankt voor je verhaal. Ik ga jou advies meenemen in mijn herstel!
Moet ook eerlijk bekennen dat het na zo een afspraak zoals gisteren bij de psychosomatische fysio altijd net wat beter voelt.
Sterkte met jou herstel!
Bedankt voor je verhaal. Ik ga jou advies meenemen in mijn herstel!
Moet ook eerlijk bekennen dat het na zo een afspraak zoals gisteren bij de psychosomatische fysio altijd net wat beter voelt.
Sterkte met jou herstel!
Cher
17-04-2024
burnout, paniek, angst, en alle andere vreselijk syptomen (Verhaal 928)
Ik zit sinds vorig jaar oktober in een burnout met angst en paniek.
Het is werkelijk vreselijk zoveel klachten heb ik al doorlopen. Slappe benen, lusteloos, wazig raar hoofd, derealisatie, duizeligheid, extreme vermoeidheid, angst, niet slapen, trillen, zere spieren, hoofdpijn, opgejaagd, lusteloos, misselijk.
Momenteel zit ik in een periode met veel paniek/angst. Zoals gisteren ik voelde me eindelijk een keer best goed ik kon weer kleine stukjes lopen buiten zonder angst, was vrolijk en ineens uit het niets werd ik duizelig en begon ik te zweten en ineens dacht ik: ik ga dood ik val flauw, ik stond op en ging weer zitten en weer staan en zitten, kreeg slappe benen en was helemaal opgejaagd. Gelijk kwamen de gedachten o nee me hart en o nee ik heb wat in me hoofd. Vreselijk was het. Na 10 min was het weg, maar ik was kapot. wat nog wankelig op mijn benen en afwezig. Had een dof en raar hoofd. Vreselijk gewoon. Pas 2 uur later knapte ik op. ook vandaag voelde ik me best oke tot een uur of half 10. Ineens werd ik dof in me hoofd, duizelig en werd ik slaperig begon te trillen en heb het gevoel of alles ontploft. Nu zit ik echt vast in me hoofd de wereld is niks. heb gevoel of elke moment me lampje uitgaat. Ik hoop zo dat mensen dit herkennen en eventueel tips hebben.
Wie kan mij helpen? (ps. ik loop al bij de psycholoog sinds pas)
Het is werkelijk vreselijk zoveel klachten heb ik al doorlopen. Slappe benen, lusteloos, wazig raar hoofd, derealisatie, duizeligheid, extreme vermoeidheid, angst, niet slapen, trillen, zere spieren, hoofdpijn, opgejaagd, lusteloos, misselijk.
Momenteel zit ik in een periode met veel paniek/angst. Zoals gisteren ik voelde me eindelijk een keer best goed ik kon weer kleine stukjes lopen buiten zonder angst, was vrolijk en ineens uit het niets werd ik duizelig en begon ik te zweten en ineens dacht ik: ik ga dood ik val flauw, ik stond op en ging weer zitten en weer staan en zitten, kreeg slappe benen en was helemaal opgejaagd. Gelijk kwamen de gedachten o nee me hart en o nee ik heb wat in me hoofd. Vreselijk was het. Na 10 min was het weg, maar ik was kapot. wat nog wankelig op mijn benen en afwezig. Had een dof en raar hoofd. Vreselijk gewoon. Pas 2 uur later knapte ik op. ook vandaag voelde ik me best oke tot een uur of half 10. Ineens werd ik dof in me hoofd, duizelig en werd ik slaperig begon te trillen en heb het gevoel of alles ontploft. Nu zit ik echt vast in me hoofd de wereld is niks. heb gevoel of elke moment me lampje uitgaat. Ik hoop zo dat mensen dit herkennen en eventueel tips hebben.
Wie kan mij helpen? (ps. ik loop al bij de psycholoog sinds pas)
Anoniem
01-03-2024
laatste reactie: 16-04-2024
19Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit heb ik ook! Ontzettend herkenbaar!!! Je denkt bijna dat het iets lichamelijks is. En ergens is het dat ook, want ons lichaam gaat op de rem voor ons. Ik heb niet echt een tip ik wordt ook gek als ik het heb. Wie heeft wel tips of kan zijn ervaringen delen?
Samen staan we sterk toch?
Samen staan we sterk toch?
U.
01-03-2024
Reactie:
Herken alles en dit was op mijn dieptepunt ook zo.
Wellicht kan je je echt een keer uitgebreid laten onderzoeken bij een cardioloog..kan je uit ervaring vertellen dat zelfs dat niet volledig geruststelt, maar je kan je lichaam wel leren kennen. Dus je gaat steeds meer snappen wat voor enge sensaties je echt uit paniek kunt krijgen.
Daarnaast kan je kijken of emdr voor de paniekaanvallen bij jou aansluit.
Ik heb er goede ervaringen mee
Wellicht kan je je echt een keer uitgebreid laten onderzoeken bij een cardioloog..kan je uit ervaring vertellen dat zelfs dat niet volledig geruststelt, maar je kan je lichaam wel leren kennen. Dus je gaat steeds meer snappen wat voor enge sensaties je echt uit paniek kunt krijgen.
Daarnaast kan je kijken of emdr voor de paniekaanvallen bij jou aansluit.
Ik heb er goede ervaringen mee
Natasja
01-03-2024
Reactie:
Hoi Natasja,
Ik ben inderdaad naar een cardioloog geweest en alles was prima. Maar zoals je zegt zelfs dat stelt niet gerust. Als het aan mij lag had ik al 80x bloed geprikt, hersenscans gehad enz. Dat kan gewoon niet maar ja. Had jij ook last van een gek dof hoofd alsof je er niet ben ofzo helemaal afwezig raar wazig gevoel?
Ik ben inderdaad naar een cardioloog geweest en alles was prima. Maar zoals je zegt zelfs dat stelt niet gerust. Als het aan mij lag had ik al 80x bloed geprikt, hersenscans gehad enz. Dat kan gewoon niet maar ja. Had jij ook last van een gek dof hoofd alsof je er niet ben ofzo helemaal afwezig raar wazig gevoel?
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Ik herken mij zo in jullie verhalen. Vreselijk is het.
Ik heb ook een soort dof raar gevoel in mijn linkeroor. Beetje alsof er water in zit en dat niet constant, maar af en toe van die korte momentjes. Ik heb hier nog niemand over zien schrijven. Wie heeft dit ook?
Ik heb ook een soort dof raar gevoel in mijn linkeroor. Beetje alsof er water in zit en dat niet constant, maar af en toe van die korte momentjes. Ik heb hier nog niemand over zien schrijven. Wie heeft dit ook?
Olaf
01-03-2024
Reactie:
Oooh bah alles is zo herkenbaar
Dat met me oor heb ik ook wordt door weer angstig van
Heb de kno arts al bezocht je raad het al niks te vinden
Dat met me oor heb ik ook wordt door weer angstig van
Heb de kno arts al bezocht je raad het al niks te vinden
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Absoluut een gek gevoel in mijn hoofd. Ik heb met momenten op m'n eigen hoofd getikt omdat ik t idee had dat ik er niet meer was. Soort watten matrix duizelig gevoel. Heel lastig uit te leggen.
Ik kan het nog steeds weleens hebben. Ook weleens een gevoel wat je in je buik hebt als je een glijbaan afgaat, maar dat in m'n hoofd ofzo. Echt bizar.
Mijn angstaanvallen zoals jij omschreef konden echt uuuuuuuuuuren aanhouden nu begint dat wat korter te worden en het is zelfs ook weleens dagen weg. Tips die ik heb opgevolgd;
Edmr therapie
Massage therapie
Somatische oefeningen
Dag in blokken verdelen met echt rust ertussen ( geen tv tel)
Meditatie en ademhalingsoefeningen
Krachttraining
Je hoofd leeg schrijven
Afleiding dmv spelletje, kleuren
Gedurende de dag korte rek en strek oefeningen
Ik kan het nog steeds weleens hebben. Ook weleens een gevoel wat je in je buik hebt als je een glijbaan afgaat, maar dat in m'n hoofd ofzo. Echt bizar.
Mijn angstaanvallen zoals jij omschreef konden echt uuuuuuuuuuren aanhouden nu begint dat wat korter te worden en het is zelfs ook weleens dagen weg. Tips die ik heb opgevolgd;
Edmr therapie
Massage therapie
Somatische oefeningen
Dag in blokken verdelen met echt rust ertussen ( geen tv tel)
Meditatie en ademhalingsoefeningen
Krachttraining
Je hoofd leeg schrijven
Afleiding dmv spelletje, kleuren
Gedurende de dag korte rek en strek oefeningen
Natasja
03-03-2024
Reactie:
Mijn man is afgelopen 3 januari 2021 overleden aan corona. Hij lag 3 mnd op de ic.
We waren 35 jaar bij elkaar en 28 jaar getrouwd. Ik ben 52. Heb wel 2 kinderen maar die zijn al volwassenen. Het is pas 11 dagen geleden . Intens verdriet en leegte voel ik alleen nog maar.
We waren 35 jaar bij elkaar en 28 jaar getrouwd. Ik ben 52. Heb wel 2 kinderen maar die zijn al volwassenen. Het is pas 11 dagen geleden . Intens verdriet en leegte voel ik alleen nog maar.
Francisca
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja hoor dat mag. Ik heb 2 jaar geleden een dodelijk ongeluk aanschouwd. En eigenlijk kreeg ik al vrij kort daarna angstige klachten en lichtere paniekaanvallen. Het heeft zo gesluimerd zonder dat ik doorhad dat ik daar eigenlijk trauma had opgelopen. Vanaf de zomer werden m'n hartkloppingen en paniekaanvallen steeds heviger en zocht ik het in de medische hoek. In november kon ik op mijn werk echt niet meer op m'n woorden komen en ben naar huis gegaan. Vanaf daar stortte ik eigenlijk in en kreeg hevige burnout klachten. Echt het zwarte gat zeg maar voor een aantal weken.
Ik ben vrij snel weer begonnen met opbouw van werk ( binnen 4 weken) omdat ik ook plezier haal uit m'n werk en mijn klachten daar niet vandaan komen.
Ik kan echt al veel meer dan november, maar het is nog elke dag hard werken met goede en zeker ook hele pittige dagen!
Ik ben vrij snel weer begonnen met opbouw van werk ( binnen 4 weken) omdat ik ook plezier haal uit m'n werk en mijn klachten daar niet vandaan komen.
Ik kan echt al veel meer dan november, maar het is nog elke dag hard werken met goede en zeker ook hele pittige dagen!
Natasja
04-03-2024
Reactie:
Vanmorgen stond ik op uit bed en voelde me wat licht in mijn hoofd. Niks bijzonders op zich. Ik liep naar de badkamer en werd niet lekker, begon te zweten en werd duizelig. Ik ging op de grond zitten en werd vervolgens erg misselijk en kreeg braakneiging. Hoefde uiteindelijk niet te braken. Mijn hoofd begon te suizen en mijn lijf te tintelen. Later verkrampte mijn lijf, mijn handen gingen vreemd staan door de verkramping en mijn spraak werd slecht, waarschijnlijk door verkramping tong? Dit proces duurde ongeveer 15 minuten, waarna mijn lichaam weer ontspande en mijn spraak ook weer goed werd.
Ik heb zo’n ‘aanval’ een aantal jaren geleden ook gehad. De huisarts dacht toen aan een koorts stuip, omdat het toen gebeurde terwijl ik ook wat ziek was. Nu is daar echter geen sprake van. Mijn broer, die ambulancechauffeur is, heb ik hiernaar gevraagd en hij denkt aan een hyperventilatie aanval. Ik heb zelf niet het idee dat ik angstig was, een paniekaanval had of hyperventileerde, maar het kan natuurlijk wel.
Mijn vraag is of er hier mensen zijn die dit herkennen en/of mee gemaakt hebben.
Ik heb zo’n ‘aanval’ een aantal jaren geleden ook gehad. De huisarts dacht toen aan een koorts stuip, omdat het toen gebeurde terwijl ik ook wat ziek was. Nu is daar echter geen sprake van. Mijn broer, die ambulancechauffeur is, heb ik hiernaar gevraagd en hij denkt aan een hyperventilatie aanval. Ik heb zelf niet het idee dat ik angstig was, een paniekaanval had of hyperventileerde, maar het kan natuurlijk wel.
Mijn vraag is of er hier mensen zijn die dit herkennen en/of mee gemaakt hebben.
Anja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja heftig hé!
Ik had zelf geen idee dat het daardoor kwam. Ik kreeg steeds angsten en achteraf zie ik wel de linken met het ongeluk, maar toen niet. Bij mij gaf de psycholoog aan er direct wel een emdr aan te wagen en ik moet zeggen dat dat direct erg hielp. Er kwamen beelden omhoog die ik me tot dat moment niet meer bewust kon herinneren. Dus dat heeft zeker bijgedragen aan het herstel.
Alleen krijg ik ook nog niet echt de uitknop gevonden. Om het minste geringste kan m'n lichaam toch nog paniek aannemen, terwijl m'n hoofd dat niet meer zo voelt.
Dat is wel echt een langer proces dan ik had gehoopt.
Heel veel sterkte ook gewenst! Zorg voor goede hulp voor jezelf
Ik had zelf geen idee dat het daardoor kwam. Ik kreeg steeds angsten en achteraf zie ik wel de linken met het ongeluk, maar toen niet. Bij mij gaf de psycholoog aan er direct wel een emdr aan te wagen en ik moet zeggen dat dat direct erg hielp. Er kwamen beelden omhoog die ik me tot dat moment niet meer bewust kon herinneren. Dus dat heeft zeker bijgedragen aan het herstel.
Alleen krijg ik ook nog niet echt de uitknop gevonden. Om het minste geringste kan m'n lichaam toch nog paniek aannemen, terwijl m'n hoofd dat niet meer zo voelt.
Dat is wel echt een langer proces dan ik had gehoopt.
Heel veel sterkte ook gewenst! Zorg voor goede hulp voor jezelf
Natasja
04-03-2024
Reactie:
Hebben jullie ook zoveel last van jullie spieren erbij pijnlijke boven rug schouders nek enz.. ? Ben ook vaak duizelig wazig zicht soms gevoel te verkrampen als ik te veel gedaan heb
Anoniem
04-03-2024
Reactie:
Herken het allemaal zo...word er gek van. Sinds 8 maanden loop ik thuis en nog steeds veel klachten. Vooral de hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid vind ik lastig. Elke dag weer...heb therapie voor angststoornis maar vandaag lukte dat ook niet, voelde me zo beroerd, naar huis gegaan, bed in en 3 uur geslapen. Doe je teveel of te weinig er is altijd wat. Ben het echt zoooo zat.
Corrine
05-03-2024
Reactie:
Ik het ken het ook, nu een 8 maand thuis van het werk, ik word soms gek van mezelf, soms gewoon uit het niets, mijn hart dat overslaat of kloppingen en daarbij ook duizelig en gevoel van wegvallen.
Soms loop ik de hele dag zo rond, het is zo vermoeiend, ook heel veel spierpijnen in bovenrug en precies band rond borstkas. Ik wil zo graag terug de oude zijn, nooit paniek, nooit stress,... Ik heb zoveel plannen in het leven, maar mijn lijf wil soms niet mee. Ook al onderzoek gehad bij de cardioloog, heb nu opnieuw gebeld voor afspraak gewoon omdat ik echt niet zeker ben.
Soms loop ik de hele dag zo rond, het is zo vermoeiend, ook heel veel spierpijnen in bovenrug en precies band rond borstkas. Ik wil zo graag terug de oude zijn, nooit paniek, nooit stress,... Ik heb zoveel plannen in het leven, maar mijn lijf wil soms niet mee. Ook al onderzoek gehad bij de cardioloog, heb nu opnieuw gebeld voor afspraak gewoon omdat ik echt niet zeker ben.
Lindsey
06-03-2024
Reactie:
Wat ik hier vaker lees in verschillende topics zijn dat dit soort klachten onder burnout symptomen worden genoemd. Nu kan ik niet voor een ander spreken natuurlijk, maar mijn ervaring is dat dit ook echt angst paniek symptomen zijn.
Paniekstoornissen gaan vaak hand in hand met burnout achtige klachten. Wanneer je deze niet goed behandeld met de juiste zorg kan je ( denk ik) lang wachten tot ze vanzelf weggaan. Je lichaam blijft namelijk in angst zitten en komt niet tot rust.
Ik heb deze echt tot in extreme vormen allemaal gehad en nu ook wat verder ben in het verwerken van mijn angsten merk ik dat de echte burnout klachten ook anders en milder aanvoelen
Wat ik ermee wil zeggen is; zoek goed uit wat de oorzaak is want als je ergens angst voor hebt verdient dat de aandacht zodat het opgelost kan worden en je lichaam ook daadwerkelijk kan gaan rusten
Paniekstoornissen gaan vaak hand in hand met burnout achtige klachten. Wanneer je deze niet goed behandeld met de juiste zorg kan je ( denk ik) lang wachten tot ze vanzelf weggaan. Je lichaam blijft namelijk in angst zitten en komt niet tot rust.
Ik heb deze echt tot in extreme vormen allemaal gehad en nu ook wat verder ben in het verwerken van mijn angsten merk ik dat de echte burnout klachten ook anders en milder aanvoelen
Wat ik ermee wil zeggen is; zoek goed uit wat de oorzaak is want als je ergens angst voor hebt verdient dat de aandacht zodat het opgelost kan worden en je lichaam ook daadwerkelijk kan gaan rusten
Natasja
13-03-2024
Reactie:
Hoi Natasja,
Dit is zeker waar wat je zegt. Ik heb een burnout maar inderdaad met een angststoornis. Vooral die rare wereld heb ik heel erg. Alsof ik niet echt ben of de wereld niet echt is. Hierdoor kan ik amper buiten lopen. Hoe deed jij dit?
Dit is zeker waar wat je zegt. Ik heb een burnout maar inderdaad met een angststoornis. Vooral die rare wereld heb ik heel erg. Alsof ik niet echt ben of de wereld niet echt is. Hierdoor kan ik amper buiten lopen. Hoe deed jij dit?
Anoniem
14-03-2024
Reactie:
Ik heb zelf best veel therapie gehad. Emdr en regressietherapie. Om te beginnen was emdr erg helpend om de angel eruit te halen. Nu ging het heftigste bij mij om een eenvoudig trauma ( ongeluk) dus dat schijnt emdr wat vlotter te laten verlopen.
Toen ik iets of wat kon dempen in de heftigste angst ben ik intensief bezig geweest met de acceptatie en vertrouwen op je lichaam. Ik ben echt letterlijk begonnen met 3 squads in mijn woonkamer en angst daarna want hoger hartslag. Nu doe ik weer krachttraining en loop op de loopband ect.
Het is zo lastig in een berichtje uit te leggen want het is zo'n veelzijdig proces met ups en downs. Maar toch is de sleutel denk ik jezelf gaan loskoppelen van je angst reacties. In alle zachtheid naar jezelf praten. Ik raakte helemaal in paniek door de derealisatie, maar ging gewoon zitten en zei tegen mezelf dit ben ik niet, dit is tijdelijk, ik geef hier niet aan toe. Rust nemen en vertrouwen dat het weer overgaat want dat gaat het!!
Toen ik iets of wat kon dempen in de heftigste angst ben ik intensief bezig geweest met de acceptatie en vertrouwen op je lichaam. Ik ben echt letterlijk begonnen met 3 squads in mijn woonkamer en angst daarna want hoger hartslag. Nu doe ik weer krachttraining en loop op de loopband ect.
Het is zo lastig in een berichtje uit te leggen want het is zo'n veelzijdig proces met ups en downs. Maar toch is de sleutel denk ik jezelf gaan loskoppelen van je angst reacties. In alle zachtheid naar jezelf praten. Ik raakte helemaal in paniek door de derealisatie, maar ging gewoon zitten en zei tegen mezelf dit ben ik niet, dit is tijdelijk, ik geef hier niet aan toe. Rust nemen en vertrouwen dat het weer overgaat want dat gaat het!!
Natasja
14-03-2024
Reactie:
Herkenbaar wat er hieronder allemaal beschreven wordt. En inderdaad is de angst die erbij komt kijken niet helpend! Je komt in een vicieuze cirkel terecht. Hoe je daar uitkomt is een persoonlijke ontdekkingstocht. Zoek naar wat stress geeft (hier liggen diepe kernovertuigingen aan ten grondslag) en naar wat écht ontspant. En probeer de focus van alle vreemde, vage lichamelijke klachten af te halen. Want die focus zorgt voor een alerter systeem! Een moeilijke opdracht maar het is wel een kern in je herstel!
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Wat ook belangrijk is, is wel te gaan wandelen met angst met trillende benen en duizeligheid en gevoel flauw te vallen.. doe het liever op een rustige plek leer je lichaam weer te ontspannen door te gaan lopen. Leer je hersenen en zenuwstelsel dat angst er mag zijn ga mee met de golf van angst.. je valt niet flauw.. bouw het langzaam op en leer je lichaam te vertrouwen. Zo begin je langzaam aan weer draag kracht te krijgen.. ik heb heel diep in b.o gezeten kon niks meer door de heftige spierspanning en angst. Maar toch ben ik elke dag met al mijn klachten gaan lopen en soms was het moeilijk soms heb ik gehuild dat et niet lekker voelt om je zo raar in je lichaam en hoofd te voelen.. maar geloof me het komt goed daag jezelf uit en heel belangrijk laat de golf van angst op je af komen zonder er iets van te vinden.. zo leer je je zenuwstelsel weer opnieuw te herstellen
Anoniem
16-04-2024
Reactie:
Helaas zo herkenbaar dit verhaal. Ik zit zelf al 2 jaar in deze ellende en sinds een tweetal maanden lijkt het alsof ik weer helemaal terug bij af ben. Heb toen een antibiotica kuur gehad maar geen idee of dat er mee te maken heeft.
Thomas
16-04-2024
Opgesloten gevoel in lichaam (Verhaal 1004)
Ik gebruik quetiapine. 25 mg voor het slapen omdat ik anders door de schokken vanuit mijn middenrif door angst niet in slaap kan komen.
Ik voel mij wel opgesloten in mijn eigen lichaam sinds ik dit gebruik. Er was al weinig connectie maar nu helemaal niet meer. Alsof er dus wat uit moet wat er nu niet meer uit kan. Alsof ik zelf klein word weggedrukt in mijn lichaam.
Herkent iemand dit ?
Ik voel mij wel opgesloten in mijn eigen lichaam sinds ik dit gebruik. Er was al weinig connectie maar nu helemaal niet meer. Alsof er dus wat uit moet wat er nu niet meer uit kan. Alsof ik zelf klein word weggedrukt in mijn lichaam.
Herkent iemand dit ?
A
16-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Drukkend gevoel in voorhoofd en achter de ogen (Verhaal 132)
Ervaren jullie ook een drukkend gevoel in voorhoofd en achter de ogen. Vooral S'ochtends het ergste. kan dan niet zitten of staan word dan snel duizelig en voel tintelingen gespannenheid moet dan weer snel liggen. Richting de middag neemt et wat af maar voel de drukkend gevoel in et hoofd achter de ogen continu heb dan nog steeds wat meer moeite met zitten. Bij het wandelen voel ik me ook mentaal snel moe worden en lijkt et alsof hoelanger ik loop hoe meer ik moeite heb met mijn focus of aandacht erbij te houden en begin na 30 min ook wat zwakker te worden in mijn benen, en echt ook een soort onbelangrijk. herken iemand dit zit nu 6 maanden in b.o
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-04-2024
15Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Onbelangrijk moest onbalans zijn
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het helemaal...is allemaal puur spanning volgens mijn haptonoom...
Vind t ook lastig hoor....
Wil er graag vanaf...maar blijf maar piekeren...alleen juist DAT moet je echt stoppen...t hoort erbij...bij BO...echt gaan ontspannen en los laten succes
Vind t ook lastig hoor....
Wil er graag vanaf...maar blijf maar piekeren...alleen juist DAT moet je echt stoppen...t hoort erbij...bij BO...echt gaan ontspannen en los laten succes
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ervaar je dat gevoel dan alleen omdat je veel piekert of gewoon zomaar elke dag. Want ik ervaar et gewoon elke dag continu en als ik lig gaat et beter. Helpt de haptonoom? Ik d8 aan pshygosomatie fysio te gaan doen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het heel erg, vooral het stukje dat je schreef over wandelen. Ik voel mij sowieso al beetje zweven als naar buiten ga, maar na een halfuur wordt het vaak erger. Alles wordt precies meer vloeibaar en ik kan geen snelle bewegingen meer volgen. Verschrikkelijk. Ik zit er ondertussen tien maanden in, maar veel herstel merk ik nog niet ondanks mijn slaap al veel is verbeterd…
Heel veel sterkte in deze hel.
Heel veel sterkte in deze hel.
Michiel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe is et bij jou begonnen Michiel?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik had op het werk een zeer drukke en stressvolle periode en ik ging even ‘rusten’ na die periode. Toen begon ik echt als een pudding in elkaar te zakken, en de opgenoemde klachten kwamen dan ook sterk opzetten. Mijn psychiater noemt het echt uitputtingsverschijnsel. Jouw hersenen kunnen de vele prikkels niet meer tijdig verwerken waardoor je een soort verstoord realiteitsbeeld krijgt. Ik heb ook enorm last van auditieve overprikkeling, dus het hangt allemaal wat samen denk ik… jij wellicht ook?
Die druk op mijn ogen herken ik ook zeer erg. Blijkbaar is dat spanning in uw oogspieren…
Ik ga over tien dagen naar een oogarts gewoon om het eens te bespreken. Echter, ik vrees dat het erbij hoort…
Die druk op mijn ogen herken ik ook zeer erg. Blijkbaar is dat spanning in uw oogspieren…
Ik ga over tien dagen naar een oogarts gewoon om het eens te bespreken. Echter, ik vrees dat het erbij hoort…
Michiel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb het drukkende gevoel gedurende de dag door...het neemt toe als ik iets moet gaan doen wat ik pittig vind of als ik ergens heen moet waar ik even "normaal" wil zijn, als ik auto rijd soms als het een langere rit is en ik dat spannender vind, als ik sociaal moet doen met mensen die niet weten dat ik nu zo in m'n vel zit😁ik herken het gevoel v de benen ook. Dat komt doordat je angst voelt als je je raar voelt...slaat op Je benen... en het onbalans gevoel heb ik ook...je zit waarschijnlijk voortdurend in je hoofd, te voelen wat je voelt, hoe naar t voelt etc. Je bent n beetje ongegrond, uit je lichaam en alleen boven in...daardoor voel je je wankel...als een tuimelaar...op zn kop...komt allemaal goed! Ik heb nu al zoveel mensen gehoord die dezelfde BO symptomen hebben als jij...en ik...en...dat gaat gewoon weer over! Niet bang zijn😁
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ok, dankjewel voor jullie reacties ik voel me daarbij ook nog eens de hele dag echt ziek alsof ik 40 gr koorts heb maar dan zonder koorts. Heb een verwijskaart gekregen. Hopelijk kunnen ze het ook verklaren en is et niks ernstig. Ik heb vandaag 50 min gelopen ging wel goed laatste 10 min begon ik steken te krijgen in me hoofd en merkte ik dat ik moe werd.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Michiel als je het hebt over zweven, bedoel je dan dat het voelt alsof je hoofd los zit van je lichaam en net alsof het los van elkaar is?
anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Michiel ben je al bij de oogarts geweest want ik heb nu ook een afspraak. Voor die oogspierspanning die nooit weggaat pff
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ben benieuwd hoe het is gegaan bij de oogarts?! Michael en anoniem?!
Ben benieuwd hoe het is gegaan bij de oogarts?! Michael en anoniem?!
Anne
03-05-2022
Reactie:
Ik heb dat gevoel al zolang ik mij kan herinneren, zeker sinds groep 7.. Dus nu zeg maar meer dan 16 jaar. Vele onderzoeken gehad; oogarts, neuroloog, fysiothetapeut, ga zo maar door. Met stress verergeren deze klachten naar volledige overprikkeling en niet meer op kunnen blijven, alleen liggen en de ogen dicht doen helpt dan.
Sinds mijn burn out zijn deze klachten weer in alle hevigheid toegenomen. Volgens mijn fysiotherapeut komt het door spierspanning in rug, hals, nek en kaken. Verhoogde spierspanning van de ogen als gevolg.. Heel vervelend met name omdat er weinig aan te doen is..
Sterkte!!! Ik weet hoe vervelend het kan zijn..
Sinds mijn burn out zijn deze klachten weer in alle hevigheid toegenomen. Volgens mijn fysiotherapeut komt het door spierspanning in rug, hals, nek en kaken. Verhoogde spierspanning van de ogen als gevolg.. Heel vervelend met name omdat er weinig aan te doen is..
Sterkte!!! Ik weet hoe vervelend het kan zijn..
Nathalie
26-05-2022
Reactie:
Ook ik heb erg veel last van vermoeide ogen tijdens burn out.Ik krijg binnenkort een ooglidcorrectie omdat er teveel huid zit. Hoop maar dat het helpt!
Acceptatie valt voor mij ook niet mee.Ik wil alleen maar slapen.Ik heb 's ochtends 2 uur energie en dan dooft de kaars en vallen mijn ogen dicht.
Acceptatie valt voor mij ook niet mee.Ik wil alleen maar slapen.Ik heb 's ochtends 2 uur energie en dan dooft de kaars en vallen mijn ogen dicht.
Thea
28-05-2022
Reactie:
Ik ben hier terecht gekomen nadat ik deze klacht ook googlde. Ik merk ook een druk op me voorhoofd(frontale kwab?) en achter de ogen. Zweverig gevoel, niet helder. Moeilijk focussen op een punt tijdens rijden. Ik ken niet veel mensen die dit ook zo ervaren. Overprikkeling is echt nu na 6 maanden thuis zitten nog niet weg.
Judith
16-02-2023
Reactie:
Ik schreef dit 2 jaar geleden.. het is er nog steeds maar veel veel minder dus iedereen die dit ook heeft het komt langzaam aan weer goed. Hou vol.. ik heb gelukkig niet meer die erge verkramping zoals.in het begin
Anoniem
16-04-2024
Koorts (Verhaal 1003)
Bijna een jaar in burnout, toch weer even van mij afschrijven:
Vandaag is toch wel weer heel pittig, de koorts lijkt nu aardig voorbij te zijn maar heeft wel alle energie uit mijn lichaam gezogen, ongekend.
Ik blijf toch het gevoel hebben dat ik dan naar buiten moet, het zonnetje in en/of blokje om wandelen om weer op energie te komen. Of om een zelfhulpboek dat ik aan het lezen ben, verder te lezen/online cursus breinfijn verder moet volgen vandaag om nuttig te zijn en aan mijn herstel te werken, terwijl ik hier niet echt de energie voor heb/voel, dit blijft toch wel een innerlijk gevecht. Weer de hele dag op de bank en in bed zoals afgelopen dagen heb ik wel gehad, maar het lijkt erop dat er niet veel anders opzit.
Ik sportte op hoog niveau en ik zie mijn lichaam alleen maar krimpen en het vetpercentage toenemen, het blijft toch erg lastig om eraan toe te geven dat sporten de laatste tijd niet lukt.
Vandaag is toch wel weer heel pittig, de koorts lijkt nu aardig voorbij te zijn maar heeft wel alle energie uit mijn lichaam gezogen, ongekend.
Ik blijf toch het gevoel hebben dat ik dan naar buiten moet, het zonnetje in en/of blokje om wandelen om weer op energie te komen. Of om een zelfhulpboek dat ik aan het lezen ben, verder te lezen/online cursus breinfijn verder moet volgen vandaag om nuttig te zijn en aan mijn herstel te werken, terwijl ik hier niet echt de energie voor heb/voel, dit blijft toch wel een innerlijk gevecht. Weer de hele dag op de bank en in bed zoals afgelopen dagen heb ik wel gehad, maar het lijkt erop dat er niet veel anders opzit.
Ik sportte op hoog niveau en ik zie mijn lichaam alleen maar krimpen en het vetpercentage toenemen, het blijft toch erg lastig om eraan toe te geven dat sporten de laatste tijd niet lukt.
Wouter
16-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Slijmvorming in keel (Verhaal 1000)
Ik heb heel veel slijmvorming in mijn keel. Is dit iets wat mensen herkennen als klacht bij burnout ? Ik zit al meer dan twee jaar thuis en heb veel lichamelijke klachten, maar de slijmvorming is relatief nieuw en iets van de laatste maanden. Het klinkt misschien onschuldig maar heeft stiekem veel invloed op mijn welbevinden.
Bjorn
16-04-2024
laatste reactie: 16-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bjorn,
Zou het kunnen dat je allergisch bent voor pollen? Ik ben altijd gevoelig geweest met luchtwegallergieen maar dankzij mijn burnout is mijn hooikoorts plots veel erger geworden. Mijn dokter vermoedt dat dit te maken heeft met een ontregeld immuunsysteem dankzij de stresshormonen.
Ik word de afgelopen twee weken ook elke ochtend wakker met veel slijmvorming in de keel dankzij die allergie. Ben er inmiddels een beetje aan gewend maar voor mijn burnout was het niet zo erg. Je kunt pollen allergie klachten al vanaf januari/februari ervaren helaas met ons huidige klimaat.
Misschien heeft het er niks mee te maken maar je zou eens kunnen overleggen met je dokter of dat een oorzaak kan zijn.
Succes met je herstel Bjorn!
Liefs,
Zou het kunnen dat je allergisch bent voor pollen? Ik ben altijd gevoelig geweest met luchtwegallergieen maar dankzij mijn burnout is mijn hooikoorts plots veel erger geworden. Mijn dokter vermoedt dat dit te maken heeft met een ontregeld immuunsysteem dankzij de stresshormonen.
Ik word de afgelopen twee weken ook elke ochtend wakker met veel slijmvorming in de keel dankzij die allergie. Ben er inmiddels een beetje aan gewend maar voor mijn burnout was het niet zo erg. Je kunt pollen allergie klachten al vanaf januari/februari ervaren helaas met ons huidige klimaat.
Misschien heeft het er niks mee te maken maar je zou eens kunnen overleggen met je dokter of dat een oorzaak kan zijn.
Succes met je herstel Bjorn!
Liefs,
M.
16-04-2024
Reactie:
Hallo M.
Ik heb het al vanaf ongeveer begin november, daarvoor nooit gehad. Hooikoorts of een andere allergie heb ik nooit gehad. Naast maag- en darmklachten, oorsuizen, onrust, vermoeidheid is dat erbij gekomen 😥
Langzaam wordt ik echt moedeloos van al die klachten
Ik heb het al vanaf ongeveer begin november, daarvoor nooit gehad. Hooikoorts of een andere allergie heb ik nooit gehad. Naast maag- en darmklachten, oorsuizen, onrust, vermoeidheid is dat erbij gekomen 😥
Langzaam wordt ik echt moedeloos van al die klachten
Bjorn
16-04-2024
Hoe herstel je het beste je energie? (Verhaal 1001)
Afijn! Burn-out, vervelend, naar, maar na een periode van rust en herstel i.c.m. een behandeling is nu alles mooi in kaart gebracht.
Ik weet wat ik anders moet doen als ik in soortgelijke situaties kom, ik snap mijn eigen valkuilen en ben in principe gewapend om deze tegen te gaan of om van bij te komen mocht ik een fout begaan. In principe heb ik een punt bereikt waarbij ik mij in controle voel. (Ondanks de afwezigheid van energie en concentratie zoals ik die ooit had)
Nu is het zo dat ik afhankelijk ben van mijn werkgever om mij te voorzien in werkzaamheden en deze dit niet voldoende kan 'downscalen' of koppelen aan mijn hersteltraject. Daarbij ook vele verantwoordelijke mensen niet competent of intrinsiek gemotiveerd zijn om oplossingen te zoeken.
Hierdoor ben ik dus op een soort dood punt terecht gekomen. Ik heb namelijk niet de energie of het vertrouwen een grote nieuwe uitdaging aan te gaan (of überhaupt te zoeken) zonder daarbij risico's te nemen die verdere stressoren zouden kunnen opleveren. Denk aan financieel risico of uitval waardoor ik bij tijdelijke contracten misschien wel vriendelijk bedankt wordt.
Ik zoek dus eigenlijk een oplossing om mijzelf te voorzien van structuur en uitdaging binnen deze lastige impasse. Heeft iemand ideeën of gedachtes :)?
BTW, mijn punt binnen mijn burn-out waar ik veel aan gehad heb is de realisatie dat de negatieve gedachtenspinsels waarin ik terecht kon komen door de stress etc. Ook onderdeel is van de burn-out. Het hielp dus erg om deze steeds te weerleggen en ze te erkennen als niets meer dan dat en ze minder waarde te geven. (Hopelijk heeft iemand hier wat aan :))
Toevoeging; Ja ik heb dit probleem al 100x aangekaart en ik vind het helaas erg lastig om zomaar wat voor mijzelf te doen terwijl mijn werkgever mij in principe straks voor 40 uur op kantoor mag verwachten
Ik weet wat ik anders moet doen als ik in soortgelijke situaties kom, ik snap mijn eigen valkuilen en ben in principe gewapend om deze tegen te gaan of om van bij te komen mocht ik een fout begaan. In principe heb ik een punt bereikt waarbij ik mij in controle voel. (Ondanks de afwezigheid van energie en concentratie zoals ik die ooit had)
Nu is het zo dat ik afhankelijk ben van mijn werkgever om mij te voorzien in werkzaamheden en deze dit niet voldoende kan 'downscalen' of koppelen aan mijn hersteltraject. Daarbij ook vele verantwoordelijke mensen niet competent of intrinsiek gemotiveerd zijn om oplossingen te zoeken.
Hierdoor ben ik dus op een soort dood punt terecht gekomen. Ik heb namelijk niet de energie of het vertrouwen een grote nieuwe uitdaging aan te gaan (of überhaupt te zoeken) zonder daarbij risico's te nemen die verdere stressoren zouden kunnen opleveren. Denk aan financieel risico of uitval waardoor ik bij tijdelijke contracten misschien wel vriendelijk bedankt wordt.
Ik zoek dus eigenlijk een oplossing om mijzelf te voorzien van structuur en uitdaging binnen deze lastige impasse. Heeft iemand ideeën of gedachtes :)?
BTW, mijn punt binnen mijn burn-out waar ik veel aan gehad heb is de realisatie dat de negatieve gedachtenspinsels waarin ik terecht kon komen door de stress etc. Ook onderdeel is van de burn-out. Het hielp dus erg om deze steeds te weerleggen en ze te erkennen als niets meer dan dat en ze minder waarde te geven. (Hopelijk heeft iemand hier wat aan :))
Toevoeging; Ja ik heb dit probleem al 100x aangekaart en ik vind het helaas erg lastig om zomaar wat voor mijzelf te doen terwijl mijn werkgever mij in principe straks voor 40 uur op kantoor mag verwachten
Anoniem
16-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Symptoom B. O of toch iets ernstig degeneratief ... ? (Verhaal 918)
Hallo, iedereen,
Om het even beknopt (proberen) te houden ...
Ik heb ontzettend veel burn out klachten (mentaal, fysiek en emotioneel) en er al heel veel over opgezocht/gelezen.
Maar bijna nergens lees ik wat ikzelf "en plus' voorheb. Ik zie wel vaak "concentratiestoornissen', 'wazig gevoelig in hoofd' en 'brain fog' enz passeren. Maar dus niet het volgende :
Ik heb (steeds toenemende) periodes van afasie én vergeetachtigheid.
- Zo denk ik aan een woord, maar spreek ik een ander uit
- middenin mijn zin blokkeer ik en moet ik naar mijn woord zoeken.
- heel vaak en dit maakt me erg bang, verwissel ik medeklinkers met elkaar. En woorden in een zin. Niet beide tegelijk, maar wel steeds het een of het ander. Dagelijks.
- soms weet ik niet meer hoe een woord gespeld wordt.
-soms weet ik niet meer welke weg ik moet nemen terwijl ik die voorheen ontelbaar vaak deed
- ik vergeet veel en dit is atypisch, want ik sta bekend als diegene met het olifantengeheugen
- en afgelopen week dacht ik voor 2 dagen lang dat mijn GSM stuk was terwijl ik gewoon ineens niet meer wist hoe in mijn menu te raken.
Hoe meer ik eraan denk, hoe meer het uitgelokt wordt merk ik ook.
Ik heb ook ELKE dag hyperventilatie aanvallen en paniekaanvallen.
Misschien is daar een link ...
Dit naast andere (fysieke) klachten , pfff ik weet het niet meer...
Ik ben erg bang dat ik M.S, een hersentumor of vroeg dementie heb, of een andere degeneratieve ziekte omdat ik er zo weinig bij vind onder B.O én omdat ik vroeger best wel hypochondrisch was. Het is een zeer grote angst van mij.
Heeft iemand onder jullie met B. O. dit ook gehad of iets dergelijks ? En/of hoe etaleren cognitieve problemen/symptomen zich bijj ullie ?
Alvast dank.
Om het even beknopt (proberen) te houden ...
Ik heb ontzettend veel burn out klachten (mentaal, fysiek en emotioneel) en er al heel veel over opgezocht/gelezen.
Maar bijna nergens lees ik wat ikzelf "en plus' voorheb. Ik zie wel vaak "concentratiestoornissen', 'wazig gevoelig in hoofd' en 'brain fog' enz passeren. Maar dus niet het volgende :
Ik heb (steeds toenemende) periodes van afasie én vergeetachtigheid.
- Zo denk ik aan een woord, maar spreek ik een ander uit
- middenin mijn zin blokkeer ik en moet ik naar mijn woord zoeken.
- heel vaak en dit maakt me erg bang, verwissel ik medeklinkers met elkaar. En woorden in een zin. Niet beide tegelijk, maar wel steeds het een of het ander. Dagelijks.
- soms weet ik niet meer hoe een woord gespeld wordt.
-soms weet ik niet meer welke weg ik moet nemen terwijl ik die voorheen ontelbaar vaak deed
- ik vergeet veel en dit is atypisch, want ik sta bekend als diegene met het olifantengeheugen
- en afgelopen week dacht ik voor 2 dagen lang dat mijn GSM stuk was terwijl ik gewoon ineens niet meer wist hoe in mijn menu te raken.
Hoe meer ik eraan denk, hoe meer het uitgelokt wordt merk ik ook.
Ik heb ook ELKE dag hyperventilatie aanvallen en paniekaanvallen.
Misschien is daar een link ...
Dit naast andere (fysieke) klachten , pfff ik weet het niet meer...
Ik ben erg bang dat ik M.S, een hersentumor of vroeg dementie heb, of een andere degeneratieve ziekte omdat ik er zo weinig bij vind onder B.O én omdat ik vroeger best wel hypochondrisch was. Het is een zeer grote angst van mij.
Heeft iemand onder jullie met B. O. dit ook gehad of iets dergelijks ? En/of hoe etaleren cognitieve problemen/symptomen zich bijj ullie ?
Alvast dank.
Anoniem
26-02-2024
laatste reactie: 16-04-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Misschien een kleine geruststelling;
Woordvindingsproblemen had ik enorm. Ik stond voor de klas en stamelde het ene verkeerde woord na het andere eruit. Ik was enorm bang en dacht aan de ergste dingen.
Een paar maanden verder heb ik nog steeds weleens. Met name als ik werk em dus veel moet praten en denken tegelijk of probeer te multitasken.
De arboarts gaf aan dat dit zeker een symptoom van een burnout Out is. Wel een van een vergevorderd stadium.
Zo min mogelijk tegen verzetten en gewoon tegen jezelf zeggen; dit komt weer goed.
Zorg dat je meerdere keren iets op een dag doet wat je hersenen echt tot rust brengt. Dus volledig prikkelarm
Woordvindingsproblemen had ik enorm. Ik stond voor de klas en stamelde het ene verkeerde woord na het andere eruit. Ik was enorm bang en dacht aan de ergste dingen.
Een paar maanden verder heb ik nog steeds weleens. Met name als ik werk em dus veel moet praten en denken tegelijk of probeer te multitasken.
De arboarts gaf aan dat dit zeker een symptoom van een burnout Out is. Wel een van een vergevorderd stadium.
Zo min mogelijk tegen verzetten en gewoon tegen jezelf zeggen; dit komt weer goed.
Zorg dat je meerdere keren iets op een dag doet wat je hersenen echt tot rust brengt. Dus volledig prikkelarm
Natasja
26-02-2024
Reactie:
Hi, herkenbaar, ik ben sinds mijn BO heel erg vergeetachtig geworden.
Ik het begin kon ik vaak niet op woorden komen en gooide ik spreekwoorden door elkaar. Het niet goed kunnen spellen van woorden heb ik nog steeds. Ook een grammaticaal kloppende zin maken, vind ik een hele uitdaging.
En dan nog andere zaken:
Laatst vergat ik hoe ik moest schakelen terwijl ik in de auto zat en er al een paar ritjes op had zitten.
Ik vergeet ook vaak waar mijn tas/sleutels liggen, of ik loop naar boven om iets te pakken en eenmaal boven ben ik weer vergeten waarvoor ik kwam.
BO laat een gedeelte van je hersenen krimpen, dit veroorzaakt denk ik al dit soort problemen.
Ik speel elke dag een spelletje om mijn geheugen een beetje te trainen (patience, Wordfeud) en een dagboekje bijhouden hoe je je voelt kan ook helpen, als is het maar om alles van je af te schrijven.
Probeer deze klachten te accepteren; het hoort erbij. Je lijf heeft al stress van de BO, als je daar nieuwe stress aan toevoegt (de lichamelijke klachten/angsten die je voelt) word je steeds meer gestrest en wordt het erger en erger.
Zijn er ook dingen die wel goed gaan of die zich verbeterd hebben? Ik schrijf ze regelmatig op, het geeft toch een beetje hoop 🩷
Ik het begin kon ik vaak niet op woorden komen en gooide ik spreekwoorden door elkaar. Het niet goed kunnen spellen van woorden heb ik nog steeds. Ook een grammaticaal kloppende zin maken, vind ik een hele uitdaging.
En dan nog andere zaken:
Laatst vergat ik hoe ik moest schakelen terwijl ik in de auto zat en er al een paar ritjes op had zitten.
Ik vergeet ook vaak waar mijn tas/sleutels liggen, of ik loop naar boven om iets te pakken en eenmaal boven ben ik weer vergeten waarvoor ik kwam.
BO laat een gedeelte van je hersenen krimpen, dit veroorzaakt denk ik al dit soort problemen.
Ik speel elke dag een spelletje om mijn geheugen een beetje te trainen (patience, Wordfeud) en een dagboekje bijhouden hoe je je voelt kan ook helpen, als is het maar om alles van je af te schrijven.
Probeer deze klachten te accepteren; het hoort erbij. Je lijf heeft al stress van de BO, als je daar nieuwe stress aan toevoegt (de lichamelijke klachten/angsten die je voelt) word je steeds meer gestrest en wordt het erger en erger.
Zijn er ook dingen die wel goed gaan of die zich verbeterd hebben? Ik schrijf ze regelmatig op, het geeft toch een beetje hoop 🩷
Suus
27-02-2024
Reactie:
Ik heb dit ook allemaal! Ook bij BO/angst
Marrie
14-03-2024
Reactie:
Het hoort er allemaal bij denk ik. Ik heb zelf geen afasie achtige problemen gehad. Maar wat ik wel heb geleerd is dat het vooral vage, moeilijk te duiden klachten zijn. Je zenuwstelsel staat in verbinding met al je organen en dat kan bizar vreemde klachten veroorzaken. Maar houd moed! Het gaat over! De kunst is je niet te focussen op de klachten. En zoals ik het schrijf is dat echt een kunst, want ooh het kan je zo overspoelen.
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Ik heb ook veel last van niet op woorden kunnen komen. Meestal komen ze op een later moment dan toch. Vergeet ook veel dus maak lijstjes van dingen die ik moet doen. Je hersens zijn overbelast, problemen met cognitie en geheugen, concentratie horen erbij.
Anoniem
21-03-2024
Reactie:
Hallo, zeker herkenbaar. Jammer genoeg kan dat er allemaal bij horen. Je brein is zo vermoeid en overprikkeld dat simpele dingen niet meer zo goed lukken. Op het ergste punt van mijn burn-out had ik last van soortgelijke klachten. Ik vergat simpele woorden zoals 'tafel' ben meerdere keren bijna aangereden omdat ik vergat uit te kijken. Kon me niet meer herinneren wat ik een paar uur geleden deed. Het zal echt beter worden, maar daar heb je wel hulp voor nodig. En probeer lief voor jezelf en je lichaam te zijn.
Stress zal de klachten alleen maar verergeren. Rust, therapie en jouw manier van ontspanning vinden hielpen voor mij het beste.
Stress zal de klachten alleen maar verergeren. Rust, therapie en jouw manier van ontspanning vinden hielpen voor mij het beste.
Anoniem
06-04-2024
Reactie:
Hoi,
Ik ben blij jou klachten te herkennen!
Ik heb nl hetzelfde…
Nu een jaar burn-out en gaat het wat beter!
Voor jou beterschap gewenst en blijf positief het komt goed maar heeft tijd nodig pfff
Ik ben blij jou klachten te herkennen!
Ik heb nl hetzelfde…
Nu een jaar burn-out en gaat het wat beter!
Voor jou beterschap gewenst en blijf positief het komt goed maar heeft tijd nodig pfff
Anoniem
16-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Ik herken mezelf niet meer (Verhaal 979)
Zijn er hier ook lotgenoten die zichzelf totaal niet meer herkennen ? Zo vloog ik voor mijn werk 3 à 4 x per jaar naar China, regelmatig naar Dubai en Las Vegas enz. En nu zit ik helemaal in de stress omdat ik over 3 weken twee uurtjes zou moeten vliegen..... Ik snap er helemaal niks meer van. Betreft vakantie maar heb er helemaal geen zin in terwijl ik me vroeger altijd verheugde op vakanties. Ik ben mezelf niet meer. Heb gigantisch veel lichamelijke klachten, vooral maag en darm, oorsuizen, keel vol slijm en misselijk. Daarnaast ook erg onrustig de hele dag. Nergens zin in, moe en emotioneel.
Ik herken mezelf niet meer, ben het tegenovergestelde van wat ik ooit was. Zit nu al twee jaar in die verschrikkelijke burnout en kom er maar niet uit. Accepteren gaat mij moeilijk af omdat ik zoveel lichamelijke klachten heb. Als je kotsmisselijk wakker wordt is het moeilijk om de dag op een positieve manier te beginnen en verval je snel weer in negativiteit wat natuurlijk ook niet helpt. Begin steeds meer het vertrouwen te verliezen dat het goed komt.
Nooit gedacht dat ik ooit in deze situatie terecht zou komen.
Ik herken mezelf niet meer, ben het tegenovergestelde van wat ik ooit was. Zit nu al twee jaar in die verschrikkelijke burnout en kom er maar niet uit. Accepteren gaat mij moeilijk af omdat ik zoveel lichamelijke klachten heb. Als je kotsmisselijk wakker wordt is het moeilijk om de dag op een positieve manier te beginnen en verval je snel weer in negativiteit wat natuurlijk ook niet helpt. Begin steeds meer het vertrouwen te verliezen dat het goed komt.
Nooit gedacht dat ik ooit in deze situatie terecht zou komen.
Thijn
01-04-2024
laatste reactie: 16-04-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Thijn, ik herken je klachten en de wanhoop.. helaas moet ik zeggen ‘Welkom bij de Club’.
Ik zit er nu 6 maanden in, er ben er ook he-le-maal klaar mee, maar ja, ons lichaam bepaalt nu het tempo van herstel en niet ons hoofd. Voor de burnout was dat precies andersom, ons hoofd bepaalde alles en hebben we ons lijf genegeerd en nu zitten we in deze ellende.
Het enige was helpt is de dooddoener ‘acceptatie’, ik heb er ook nog moeite mee, sommige dagen kan ik het accepteren en andere dagen zit ik huilend op de bank mezelf te pijnigen met de gedachte dat het nooit meer goed komt. Alleen die gedachte blokkeert je herstel dus probeer dat los te laten.
Dus ja, het hoort erbij: ik herken mezelf nl. ook niet meer, ik ging van een sociale vrouw die fulltime werkte en altijd voor alles en iedereen klaar stond naar een in zichzelf gekeerd, verdrietig hoopje mens wat continue met een huilbui weer zichzelf ergens verstopt. Ik heb ook geen zin in vakantie, want hoe kom je die dag dan door? Ik herken alles wat je schrijft, het hoort er allemaal bij ben ik bang. Kwestie van tijd uitzitten en jezelf onder de loep nemen waarom dit is gebeurd. Krijg je hulp of heb je een psycholoog? Het is lastig om dit allemaal alleen te doen.
Sterkte ermee, en geloof me, het komt een keer goed. Alleen bij de een langer dan bij de ander (ook afhankelijk van hoelang je aanloop is geweest), maar iedereen herstelt uiteindelijk (heb ik gelezen in een boek en staat op internet).
.
Ik zit er nu 6 maanden in, er ben er ook he-le-maal klaar mee, maar ja, ons lichaam bepaalt nu het tempo van herstel en niet ons hoofd. Voor de burnout was dat precies andersom, ons hoofd bepaalde alles en hebben we ons lijf genegeerd en nu zitten we in deze ellende.
Het enige was helpt is de dooddoener ‘acceptatie’, ik heb er ook nog moeite mee, sommige dagen kan ik het accepteren en andere dagen zit ik huilend op de bank mezelf te pijnigen met de gedachte dat het nooit meer goed komt. Alleen die gedachte blokkeert je herstel dus probeer dat los te laten.
Dus ja, het hoort erbij: ik herken mezelf nl. ook niet meer, ik ging van een sociale vrouw die fulltime werkte en altijd voor alles en iedereen klaar stond naar een in zichzelf gekeerd, verdrietig hoopje mens wat continue met een huilbui weer zichzelf ergens verstopt. Ik heb ook geen zin in vakantie, want hoe kom je die dag dan door? Ik herken alles wat je schrijft, het hoort er allemaal bij ben ik bang. Kwestie van tijd uitzitten en jezelf onder de loep nemen waarom dit is gebeurd. Krijg je hulp of heb je een psycholoog? Het is lastig om dit allemaal alleen te doen.
Sterkte ermee, en geloof me, het komt een keer goed. Alleen bij de een langer dan bij de ander (ook afhankelijk van hoelang je aanloop is geweest), maar iedereen herstelt uiteindelijk (heb ik gelezen in een boek en staat op internet).
.
Suus
01-04-2024
Reactie:
Ik ben al 4 jaar depressief met ups en downs. Momenteel zut ik in een diepe crisis, ben constant moe, kom niet meer uit de zetel en heb verleden week een overdosis dafalgan codeine genomen, gelukkig zonder fatale afloop. Ben in behandeling bij een psychiater maar de medicatie die ze mij voorschrijft maakt me nog zieker en lustelozer. Kan iemand me helpen?
Cynthie
> 2 jaar geleden
Reactie:
na 20 jaar voel ik het nog steeds
leni
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Thijn, de wanhoop is echt killing he?
Ik heb het ook als ik misselijk en negatief opsta, dat ik bijna niks meer van mijn dag kan maken. Je zult zien als je klachten afnemen dat je automatisch positiever in het leven gaat staan. Dit is een tijdelijke crisis, ik herhaal dit dagelijks tegen mezelf om rustig te blijven als er weer een paar klachten voorbij komen.
Doordat we in een burn-out zitten, hebben we simpelweg een andere bril op. Ik had een depressieve fase, nu zit ik in een angstige fase. Al die fases (brillen) zorgen voor een vertekende realiteit met als gevolg dat we helemaal de controle verliezen voor ons gevoel en daar komen natuurlijk veel emoties (en ook angsten) bij kijken.
De chemie is ons hersenen is door de burn-out veranderd, en ons emotionele brein in (tijdelijk) groter dan normaal. Misschien stelt je dit een beetje gerust? Ik was ook altijd een positief iemand, had nooit depressies of huilbuien, maar nu is het voor mij ook dagelijkse kost. Dit is echt sinds mijn burn-out en niet wie ik echt ben.
Je schrijft dat het een tijdje beter ging en nu weer terug bij af bent; wat is hier gebeurd? Ben je weer gaan werken of kreeg je een tegenvaller?
Ik heb het ook als ik misselijk en negatief opsta, dat ik bijna niks meer van mijn dag kan maken. Je zult zien als je klachten afnemen dat je automatisch positiever in het leven gaat staan. Dit is een tijdelijke crisis, ik herhaal dit dagelijks tegen mezelf om rustig te blijven als er weer een paar klachten voorbij komen.
Doordat we in een burn-out zitten, hebben we simpelweg een andere bril op. Ik had een depressieve fase, nu zit ik in een angstige fase. Al die fases (brillen) zorgen voor een vertekende realiteit met als gevolg dat we helemaal de controle verliezen voor ons gevoel en daar komen natuurlijk veel emoties (en ook angsten) bij kijken.
De chemie is ons hersenen is door de burn-out veranderd, en ons emotionele brein in (tijdelijk) groter dan normaal. Misschien stelt je dit een beetje gerust? Ik was ook altijd een positief iemand, had nooit depressies of huilbuien, maar nu is het voor mij ook dagelijkse kost. Dit is echt sinds mijn burn-out en niet wie ik echt ben.
Je schrijft dat het een tijdje beter ging en nu weer terug bij af bent; wat is hier gebeurd? Ben je weer gaan werken of kreeg je een tegenvaller?
Suus
02-04-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Wist ik maar wat er gebeurt is. Ik heb wel een tweetal maanden geleden een antibiotica kuur gehad en daarna ging het alleen maar bergafwaarts.
Voor de rest weet ik het ook niet, maar het is wel behoorlijk frustrerend. Ik heb wel echt zeker 5 jaar roofbouw gepleegd op mijn lichaam en geest. En maar doorgaan en doorgaan tegen beter weten in. Misschien hoe langer je aanloop, hoe langer je burnout.
Maar wordt er wel echt moedeloos van dat het me niet lukt om eruit te komen.
Wist ik maar wat er gebeurt is. Ik heb wel een tweetal maanden geleden een antibiotica kuur gehad en daarna ging het alleen maar bergafwaarts.
Voor de rest weet ik het ook niet, maar het is wel behoorlijk frustrerend. Ik heb wel echt zeker 5 jaar roofbouw gepleegd op mijn lichaam en geest. En maar doorgaan en doorgaan tegen beter weten in. Misschien hoe langer je aanloop, hoe langer je burnout.
Maar wordt er wel echt moedeloos van dat het me niet lukt om eruit te komen.
Thijn
02-04-2024
Reactie:
Ook ik herken dit. Misschien een kleine andere invalshoek..soms als ik opsta met een intens emotioneel, leeg of angstig gevoel ga ik toch iets ondernemen. Ik spreek met mezelf af dat ik wel iets sociaal ga doen, Werken, Sporten of wat dan ook en het een uurtje geef.
Ik kan er met mensen om me heen open over zijn en geef even aan hoe ik erbij zit. We hebben t over andere dingen of doen iets anders en echt waar, soms kom je even toch in een goede flow!
Ik zou dit niet in de beginfase doen als je er dingen voor moet onderdrukken, maar zeker in de herstelfase kan het werken.
Ik ben weliswaar kapot na een etentje, maar die paar uurtjes dat ik mezelf weer mezelf voelde geven me toch energie. En je haalt jezelf echt uit een negatief denkpatroon en voed je hersenen weer even met andere " praat"
Ik kan er met mensen om me heen open over zijn en geef even aan hoe ik erbij zit. We hebben t over andere dingen of doen iets anders en echt waar, soms kom je even toch in een goede flow!
Ik zou dit niet in de beginfase doen als je er dingen voor moet onderdrukken, maar zeker in de herstelfase kan het werken.
Ik ben weliswaar kapot na een etentje, maar die paar uurtjes dat ik mezelf weer mezelf voelde geven me toch energie. En je haalt jezelf echt uit een negatief denkpatroon en voed je hersenen weer even met andere " praat"
Natasja
02-04-2024
Reactie:
Hi Thijn, ja 5 jaar is een behoorlijke periode, ik heb geleerd dat je hersteltijd ongeveer 1/3 deel van je aanloop is, mits al je middelen voor herstel optimaal zijn, maar deze middelen weet jij zelf het beste. Werk je minder of niet? Zijn je dagelijkse energielekken (stressbronnen) uit je leven? Heb je al in gedachte hoe de nieuwe Thijn na de burn-out eruit komt te zien? Ik heb dit geleerd bij Camp Burnout (online cursus), misschien heb je er wat aan.
Mijn aanlooptijd was bijna 7-10 jaar, dus ik heb nog een flinke tijd te gaan. Echt zo kansloos ook.
Wat Natasja schrijft sluit ik me helemaal bijna aan, even uit je burn-out bubbel kan je echt goed doen.
En als ik opsta en me slecht voel, ga ik meestal eerst douchen en wandelen, dat breekt al een beetje het slechte gevoel en dan kom ik ergens.
Voorheen bleef ik tot 11:00 uur op de bank zitten en zat ik een beetje doelloos te zappen, maar dan ga je je alleen maar slechter voelen.
Overigens heb ik eerde rop het forum gelezen dat iemand na een antibiotica helemaal terugviel, ik denk omdat het toch ook je goede cellen aantast, je weerstand is dan weer helemaal op 0.
Houd je sterk Thijn, het is lastig, i know, ik stel mezelf ook nog dagelijks te vraag wanneer word ik in hemelsnaam weer de oude? Maar er niet teveel me bezig zijn, is eigenlijk het beste medicijn. Vanmiddag ben ik naar de Action gegaan (sinds maanden), nou dat is alles behalve rustig, maar ik heb het toch gedaan. Nu heb ik toch het gevoel dat ik een beetje mijn leven terug heb... en die gedachte geeft toch hoop ;)
Mijn aanlooptijd was bijna 7-10 jaar, dus ik heb nog een flinke tijd te gaan. Echt zo kansloos ook.
Wat Natasja schrijft sluit ik me helemaal bijna aan, even uit je burn-out bubbel kan je echt goed doen.
En als ik opsta en me slecht voel, ga ik meestal eerst douchen en wandelen, dat breekt al een beetje het slechte gevoel en dan kom ik ergens.
Voorheen bleef ik tot 11:00 uur op de bank zitten en zat ik een beetje doelloos te zappen, maar dan ga je je alleen maar slechter voelen.
Overigens heb ik eerde rop het forum gelezen dat iemand na een antibiotica helemaal terugviel, ik denk omdat het toch ook je goede cellen aantast, je weerstand is dan weer helemaal op 0.
Houd je sterk Thijn, het is lastig, i know, ik stel mezelf ook nog dagelijks te vraag wanneer word ik in hemelsnaam weer de oude? Maar er niet teveel me bezig zijn, is eigenlijk het beste medicijn. Vanmiddag ben ik naar de Action gegaan (sinds maanden), nou dat is alles behalve rustig, maar ik heb het toch gedaan. Nu heb ik toch het gevoel dat ik een beetje mijn leven terug heb... en die gedachte geeft toch hoop ;)
Anoniem
03-04-2024
Reactie:
Sorry voor de spelfouten Thijn, deze website loopt steeds vast op mijn telefoon, heel irritant.
Suus
03-04-2024
Reactie:
Beste Tijn,
Beste Tijn, Dit herken ik ook,
Ik ben altijd een extreem enthousiast en energiek mens geweest. Geïnteresseerd in alles en ik wist niet wat het was om overprikkeld te zijn. Op het diepte punt van mijn burn-out was ik een futloze, apathische 'zombie' en had ik amper de concentratie om naar een simpel verhaal van iemand te luisteren. Op dat punt was ik bang dat dit ik me nooit meer als mezelf ging voelen. Maar beetje bij beetje herkende ik weer dingen van mezelf. Tot ik een paar maanden geleden vol enthousiasme begon te ratelen over een documentaire en ik mezelf weer voelde. Van wat ik hier lees begrijp ik dat dit niet ongewoon is.
Je gaat pas beginnen met uitrusten als je écht stopt met alles. Begin pas met opbouwen als je denkt 'ik moet energie kwijt'. En zonder proffesionele hulp zal het heel moeilijk worden om echt te herstellen. Het is belangrijk dat je leert welke gedachten/emoties/gedrag tot jouw burn-out hebben geleid. Dat is tenminste wat ik heb geleerd de eerste keer dat ik compleet thuis kwam te zitten ben ik veel te vroeg weer begonnen. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk met een half jaar vanaf geweest. Nu al bijna 2 jaar bezig, maar het gaat de goede kant op. Ik herken mezelf eindelijk weer en dat geeft hoop! Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.
Beste Tijn, Dit herken ik ook,
Ik ben altijd een extreem enthousiast en energiek mens geweest. Geïnteresseerd in alles en ik wist niet wat het was om overprikkeld te zijn. Op het diepte punt van mijn burn-out was ik een futloze, apathische 'zombie' en had ik amper de concentratie om naar een simpel verhaal van iemand te luisteren. Op dat punt was ik bang dat dit ik me nooit meer als mezelf ging voelen. Maar beetje bij beetje herkende ik weer dingen van mezelf. Tot ik een paar maanden geleden vol enthousiasme begon te ratelen over een documentaire en ik mezelf weer voelde. Van wat ik hier lees begrijp ik dat dit niet ongewoon is.
Je gaat pas beginnen met uitrusten als je écht stopt met alles. Begin pas met opbouwen als je denkt 'ik moet energie kwijt'. En zonder proffesionele hulp zal het heel moeilijk worden om echt te herstellen. Het is belangrijk dat je leert welke gedachten/emoties/gedrag tot jouw burn-out hebben geleid. Dat is tenminste wat ik heb geleerd de eerste keer dat ik compleet thuis kwam te zitten ben ik veel te vroeg weer begonnen. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk met een half jaar vanaf geweest. Nu al bijna 2 jaar bezig, maar het gaat de goede kant op. Ik herken mezelf eindelijk weer en dat geeft hoop! Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.
Jolante
06-04-2024
Reactie:
Google Daniel van Loosbroek, hij kan je helpen.
Taco
07-04-2024
Reactie:
Hoi Jolante,
Dank voor je reactie. Ik zit er ook al 2 jaar in en ben in het begin twee uur per dag blijven werken. Daarna snel opgebouwd totdat ik 8 maanden later helemaal inklapte. Heb mijn eigen burnout erger gemaakt. Had meteen vanaf het begin rust moeten nemen maar kon het werk niet loslaten.
Heb het gevoel dat ik na een antibiotica kuur een aantal maanden geleden weer helemaal terug bij af ben. Ontzettend veel lichamelijke klachten waardoor je meteen al negatief aan de dag begint. Vroeg wakker, misselijk, brok in de keel, oorsuizen, maag- en darmklachten, depressief, emotioneel.....en dan moet de dag nog beginnen 😢
Dank voor je reactie. Ik zit er ook al 2 jaar in en ben in het begin twee uur per dag blijven werken. Daarna snel opgebouwd totdat ik 8 maanden later helemaal inklapte. Heb mijn eigen burnout erger gemaakt. Had meteen vanaf het begin rust moeten nemen maar kon het werk niet loslaten.
Heb het gevoel dat ik na een antibiotica kuur een aantal maanden geleden weer helemaal terug bij af ben. Ontzettend veel lichamelijke klachten waardoor je meteen al negatief aan de dag begint. Vroeg wakker, misselijk, brok in de keel, oorsuizen, maag- en darmklachten, depressief, emotioneel.....en dan moet de dag nog beginnen 😢
Thijn
15-04-2024
Reactie:
Hou vol Thijn !
Ik zit ook al twee jaar met deze ellende, maar het komt goed ! Eigenlijk weet ik wel, en jij denk ik ook hoe het zover is gekomen. Dit is een reactie van je lijf en ik zie het zo dat ik straks een tweede kans krijg om het anders te doen. Ben gestopt met het werk wat ik doe, uit noodzaak maar ga daar ook niet meer in terug. Blijf wel sporten maar hoef geen eerste meer te worden of de beste te zijn... Niet meer het hoogste woord. Rust en genieten van het leven, dat houd ik mijzelf voor. Sterkte
Je bent niet alleen !
Ik zit ook al twee jaar met deze ellende, maar het komt goed ! Eigenlijk weet ik wel, en jij denk ik ook hoe het zover is gekomen. Dit is een reactie van je lijf en ik zie het zo dat ik straks een tweede kans krijg om het anders te doen. Ben gestopt met het werk wat ik doe, uit noodzaak maar ga daar ook niet meer in terug. Blijf wel sporten maar hoef geen eerste meer te worden of de beste te zijn... Niet meer het hoogste woord. Rust en genieten van het leven, dat houd ik mijzelf voor. Sterkte
Je bent niet alleen !
Eer
15-04-2024
Reactie:
Hoi Eer,
Dank voor je reactie. Heb jij ook nog steeds zoveel lichamelijke klachten ? Volgens mijn psycholoog leg ik de lat bij alles veel te hoog, ook bij mijn herstel. Zoek naar een quick fix maar die is er dus niet. Heb mezelf jaren overbelast nog voordat ik definitief uitviel. En maar doorgaan met oogkleppen op. Totdat het echt niet meer ging. En zelfs toen bleef ik doorgaan tegen beter weten in omdat ik het werk niet los kon laten. Zit nu in de WIA en maak me druk over hoe het nu verder moet.
Ik denk vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen en dat ik een of andere enge ziekte heb. Accepteren en loslaten is zo ontzettend moeilijk 😥
Dank voor je reactie. Heb jij ook nog steeds zoveel lichamelijke klachten ? Volgens mijn psycholoog leg ik de lat bij alles veel te hoog, ook bij mijn herstel. Zoek naar een quick fix maar die is er dus niet. Heb mezelf jaren overbelast nog voordat ik definitief uitviel. En maar doorgaan met oogkleppen op. Totdat het echt niet meer ging. En zelfs toen bleef ik doorgaan tegen beter weten in omdat ik het werk niet los kon laten. Zit nu in de WIA en maak me druk over hoe het nu verder moet.
Ik denk vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen en dat ik een of andere enge ziekte heb. Accepteren en loslaten is zo ontzettend moeilijk 😥
Thijn
16-04-2024
Reactie:
Hoi Thijn,
Vervelend hoor allemaal. Ik heb vooral last van onrust en spanning. Als ik teveel heb gedaan, en dat is al snel. Slaap dan ook minder en gedachten gaan in negatieve spiraal.
Het is bij mij echt een ontregeld stresssysteem, ben ik van overtuigd. Accepteren, wat een beladen woord is dat geworden. Maar ik hou vast aan herstel, merk dat als ik een leuke ontmoeting heb mijn mindset beter is. Dan lijkt alles wel makkelijker te gaan, zeker ook rusten en slapen. Als ik maar binnen mijn eigen grenzen blijf.
Ook ik heb een WIA uitkering, waar ik mij ook rot over voelde. Nu wel geaccepteerd, het is even niet anders. Jaren hard gewerkt, nu herstellen.
We komen er wel , hou vol.
Vervelend hoor allemaal. Ik heb vooral last van onrust en spanning. Als ik teveel heb gedaan, en dat is al snel. Slaap dan ook minder en gedachten gaan in negatieve spiraal.
Het is bij mij echt een ontregeld stresssysteem, ben ik van overtuigd. Accepteren, wat een beladen woord is dat geworden. Maar ik hou vast aan herstel, merk dat als ik een leuke ontmoeting heb mijn mindset beter is. Dan lijkt alles wel makkelijker te gaan, zeker ook rusten en slapen. Als ik maar binnen mijn eigen grenzen blijf.
Ook ik heb een WIA uitkering, waar ik mij ook rot over voelde. Nu wel geaccepteerd, het is even niet anders. Jaren hard gewerkt, nu herstellen.
We komen er wel , hou vol.
Eer
16-04-2024
Gaat het ooit over? (Verhaal 988)
Ik ben al een jaar thuis en nog elke dag nerveus onaangenaam gevoel en erg moe vanaf de middag. Gaat dit ooit over? Soms ben ik bang dat dit nooit over gaat. Herkent iemand dit? Tijd geeft me ook druk. Al een jaar thuis.
Kristel
05-04-2024
laatste reactie: 15-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Kristel,
Klinkt als een bekend verhaal. Heb je wel dat je vorderingen hebt gemaakt tov in de beginfase? Ik probeer zelf soms terug te kijken en te bedenken dat ik al veel heb overwonnen. Restklachten kunnen een tijd duren en het ligt er ook aan hoe je omgaat met je bo en hoelang je erover hebt gedaan om de bo op te bouwen. Ik heb zelf heel veel moeite met acceptatie en denk vaak nog dat ik wat ernstigs mankeer. Iets wat het herstel niet bevorderd. Wellicht heb jij dat soort gedachtes ook, waardoor je in de viceuze cirkel blijft. Heb je hulp? Verder hoor ik van mensen die het zelf hebben meegemaakt en zijn hersteld dat het echt heel lang kan duren en veel tijd nodig heeft. Een jaar bo is nog niet zo lang hoor en we hebben in NL een goed vangnet. Hou je daar ook maar aan vast en neem de tijd!
Klinkt als een bekend verhaal. Heb je wel dat je vorderingen hebt gemaakt tov in de beginfase? Ik probeer zelf soms terug te kijken en te bedenken dat ik al veel heb overwonnen. Restklachten kunnen een tijd duren en het ligt er ook aan hoe je omgaat met je bo en hoelang je erover hebt gedaan om de bo op te bouwen. Ik heb zelf heel veel moeite met acceptatie en denk vaak nog dat ik wat ernstigs mankeer. Iets wat het herstel niet bevorderd. Wellicht heb jij dat soort gedachtes ook, waardoor je in de viceuze cirkel blijft. Heb je hulp? Verder hoor ik van mensen die het zelf hebben meegemaakt en zijn hersteld dat het echt heel lang kan duren en veel tijd nodig heeft. Een jaar bo is nog niet zo lang hoor en we hebben in NL een goed vangnet. Hou je daar ook maar aan vast en neem de tijd!
Anoniem
15-04-2024
Duizeligheid en gevoel niet goed kunnen uitademen (Verhaal 968)
Goededag allen,
Hebben jullie ook het gevoel van duizeligheid, hele vage blik alsof alles wat vertraagd is en wat onechter eruitziet en ook last van niet volledig kunnen uitademen en spiertrekkingen?
Hele vage klachten en ik weet wat jullie meemaken. Dit het is moeilijkste wat ik tot nu toe heb moeten meemaken.
Ik wens jullie allemaal sterkte en veel beterschap!
Hebben jullie ook het gevoel van duizeligheid, hele vage blik alsof alles wat vertraagd is en wat onechter eruitziet en ook last van niet volledig kunnen uitademen en spiertrekkingen?
Hele vage klachten en ik weet wat jullie meemaken. Dit het is moeilijkste wat ik tot nu toe heb moeten meemaken.
Ik wens jullie allemaal sterkte en veel beterschap!
Steven
27-03-2024
laatste reactie: 14-04-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Steven,
heel bekend klinken al je klachten. Zo had ik het vannacht nog ik werd wakker en duizelig joh. Had het idee dat ik soort van gek werd zat verwilderd om mij heen te kijken enz. alles zag er raar als een plaatje uit ofzo.
heel bekend klinken al je klachten. Zo had ik het vannacht nog ik werd wakker en duizelig joh. Had het idee dat ik soort van gek werd zat verwilderd om mij heen te kijken enz. alles zag er raar als een plaatje uit ofzo.
Lieke
28-03-2024
Reactie:
Hi Steven, heel herkenbaar, ook het niet goed kunnen uitademen. Ik had dit vooral aan het begin van mijn burnout, nu wat maanden verder wordt dit minder.
Ook het duizelig zijn: ik voelde me eigenlijk de hele dag een beetje dronken ofzo, sommige dagen meer alsof ik op een bootje zat mee te deinen. Heel raar allemaal, maar het went.
Hoe lang zit jij er nu in?
Ook het duizelig zijn: ik voelde me eigenlijk de hele dag een beetje dronken ofzo, sommige dagen meer alsof ik op een bootje zat mee te deinen. Heel raar allemaal, maar het went.
Hoe lang zit jij er nu in?
Suus
31-03-2024
Reactie:
Super herkenbaar. Duizeligheid, ogen die gek doen, niet goed kunnen uitademen maar soms ook het gevoel niet diep genoeg in te kunnen ademen. En ook de spiertrekkingen. Nu al ruim twee jaar last van. Soms even een tijdje niet. Ook veel tintelingen en soms een rare pijn in m’n ledematen en vaak een slap gevoel. Heb je nog andere klachten?
Loeske
01-04-2024
Reactie:
Goedemorgen,
Ik zit er vanaf juni 2023 in. Kan nu al wat meer dan toen maar toch nog wel klachten vooral nog last van af en toe niet goed kunnen uitademen, duizeligheid en spiertrekkingen. Af en toe nog hartkloppingen had ik in het begin heel veel last van.
Wanneer ik mijn hartslag verhoog dmv sport of douchen dan lijk ik beter te kunnen ademen geen idee wat dan het verschil zou zijn. Doorbloeding, ademhaling hart die sneller pompt?
Hoe gaan jullie hiermee om en wat hebben jullie tot zover al getest of laten testen en waar hebben jullie het meest last van?
Is het mogelijk om op een of andere manier in contact met jullie te komen? We lijken wel heel veel klachten te hebben die op elkaar lijken?
Heel veel sterkte
Mvg,
Steve
Ik zit er vanaf juni 2023 in. Kan nu al wat meer dan toen maar toch nog wel klachten vooral nog last van af en toe niet goed kunnen uitademen, duizeligheid en spiertrekkingen. Af en toe nog hartkloppingen had ik in het begin heel veel last van.
Wanneer ik mijn hartslag verhoog dmv sport of douchen dan lijk ik beter te kunnen ademen geen idee wat dan het verschil zou zijn. Doorbloeding, ademhaling hart die sneller pompt?
Hoe gaan jullie hiermee om en wat hebben jullie tot zover al getest of laten testen en waar hebben jullie het meest last van?
Is het mogelijk om op een of andere manier in contact met jullie te komen? We lijken wel heel veel klachten te hebben die op elkaar lijken?
Heel veel sterkte
Mvg,
Steve
Steve
02-04-2024
Reactie:
Hallo,
Dat kan allemaal veroorzaakt worden door stress. Het is ook voor mij heel herkenbaar. Op het moment dat de klachten heftig zijn kan het moeilijk te geloven zijn dat de oorzaak stress/overbelasting is. Ik heb zelfs momenten gehad dat het haast als een psychose voelde. Maar het hoort echt bij de burn out, dit heeft een psycholoog ook weer bevestigt aan mij. Het lijkt moeilijk om te geloven, maar het wordt echt beter.
Dat kan allemaal veroorzaakt worden door stress. Het is ook voor mij heel herkenbaar. Op het moment dat de klachten heftig zijn kan het moeilijk te geloven zijn dat de oorzaak stress/overbelasting is. Ik heb zelfs momenten gehad dat het haast als een psychose voelde. Maar het hoort echt bij de burn out, dit heeft een psycholoog ook weer bevestigt aan mij. Het lijkt moeilijk om te geloven, maar het wordt echt beter.
Anoniem
06-04-2024
Reactie:
Hoi loeske en Steve,
Ik lees net jullie berichtjes over spiertrekkingen. Ik heb daar net een apart onderweg/vraag voor geopend. Zouden jullie kunnen aangeven hoe zich dat bij jullie uit?
Veel van jullie/mijn klachten lijken onder chronische hyperventilatie te passen. Hebben jullie daar weleens aan gedacht?
Ik lees net jullie berichtjes over spiertrekkingen. Ik heb daar net een apart onderweg/vraag voor geopend. Zouden jullie kunnen aangeven hoe zich dat bij jullie uit?
Veel van jullie/mijn klachten lijken onder chronische hyperventilatie te passen. Hebben jullie daar weleens aan gedacht?
Kim
07-04-2024
Reactie:
Kim, ik heb geen last van spiertrekkingen maar wel duizeligheid en andere klachten. Ik heb ook weleens gedacht aan chronische hyperventilatie danwel paniekaanval met name doordat als ik de duizeligheid/hoofdpijn/wazig ziet etc negeer, ik hele rare/nare benen krijg, nodig moet plassen, tintelende lippen, zweten etc.
Eva
07-04-2024
Reactie:
Ik liep net over straat en alles begon opeens te draaien, alsof ik elk moment op de grond kon vallen. Het duurde maar een seconde of 10 denk ik maar ik ben er wel van geschrokken. Zal dit chronische hyperventilatie zijn? Ons zenuwstelsel is flink overbelast dus het kan ook mentale en fysieke vermoeidheid zijn. Merk wel dat mijn ademhaling ook erg hoog is. @steve, ik ervaar hetzelfde als jij, tijdens het sporten heb ik er niet zoveel last van en lijk ik ook weer goed uit te kunnen ademen. Ik zucht trouwens erg veel ook gedurende de dag, dat hoort volgens mij ook bij chronische hyperventilatie. Veel sterkte en succes allemaal ❤️
E
14-04-2024
Wie gebruikt er Sertraline? (Verhaal 997)
Ik heb een burnout, sta continu aan/hoge cortisol.
Ik pieker ook veel (altijd al gedaan) en ben ook super overprikkelt. Als het me teveel word kan ik daar depressieve gedachten van krijgen. Maar dit is niet continu aanwezig.
Door de hoge cortisol slaap ik al 2 jaar niet / 2 a 3 uur per nacht.
Ik heb veel lichamelijke klachten en ik kan slecht negatieve emoties uiten en voelen. Ook geluk heb ik nooit echt ervaren.
Ik lees verhalen over dat Sertraline kan helpen voor overprikkeling (dit is het grootste probleem) maar lees ook dat het niet word aangeraden bij een burnout ivm emoties onderdrukken. En dit is juist iets wat er bij mij echt uit moet, dat houd mijn stress in stand en andersom kan ik niet voelen door de stress want mijn lichaam voelt zich niet veilig.
Ik ben ook een controlfreak dus ervaar weerstand bij gebruik van medicatie. Maar mijn huwelijk en mijn kind lijden hier al een lange tijd onder.
Ik kan thuis ook niet tot rust komen (ookal zit ik alleen in de slaapkamer) omdat ik helemaal alleen wil zijn ivm prikkels. Dit houd mijn herstel ook tegen.
Ik ben daarom pzoek naar ervaringen van jullie.
Ik pieker ook veel (altijd al gedaan) en ben ook super overprikkelt. Als het me teveel word kan ik daar depressieve gedachten van krijgen. Maar dit is niet continu aanwezig.
Door de hoge cortisol slaap ik al 2 jaar niet / 2 a 3 uur per nacht.
Ik heb veel lichamelijke klachten en ik kan slecht negatieve emoties uiten en voelen. Ook geluk heb ik nooit echt ervaren.
Ik lees verhalen over dat Sertraline kan helpen voor overprikkeling (dit is het grootste probleem) maar lees ook dat het niet word aangeraden bij een burnout ivm emoties onderdrukken. En dit is juist iets wat er bij mij echt uit moet, dat houd mijn stress in stand en andersom kan ik niet voelen door de stress want mijn lichaam voelt zich niet veilig.
Ik ben ook een controlfreak dus ervaar weerstand bij gebruik van medicatie. Maar mijn huwelijk en mijn kind lijden hier al een lange tijd onder.
Ik kan thuis ook niet tot rust komen (ookal zit ik alleen in de slaapkamer) omdat ik helemaal alleen wil zijn ivm prikkels. Dit houd mijn herstel ook tegen.
Ik ben daarom pzoek naar ervaringen van jullie.
Nikki
11-04-2024
laatste reactie: 13-04-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik heb circa een half jaar Escitalopram gebruikt, wat redelijk vergelijkbaar is. Ik ben sinds een week of 3 terug hiermee gestopt, aangezien ik me toch niet echt mezelf voelde hiermee. Het heeft me tijdelijk wel geholpen met minder piekeren en misschien een beetje minder snel overprikkeld zijn, maar het was ook weer geen enorme verbetering.
Zeker gezien hoe moeizaam de opbouwperiode en met name ook de afbouwperiode ging, zou ik er zelf niet nogmaals voor kiezen.
Heb van anderen op zich ook wel weer positieve reacties gelezen, dus ik denk dat het een beetje per persoon verschilt….
Ik heb circa een half jaar Escitalopram gebruikt, wat redelijk vergelijkbaar is. Ik ben sinds een week of 3 terug hiermee gestopt, aangezien ik me toch niet echt mezelf voelde hiermee. Het heeft me tijdelijk wel geholpen met minder piekeren en misschien een beetje minder snel overprikkeld zijn, maar het was ook weer geen enorme verbetering.
Zeker gezien hoe moeizaam de opbouwperiode en met name ook de afbouwperiode ging, zou ik er zelf niet nogmaals voor kiezen.
Heb van anderen op zich ook wel weer positieve reacties gelezen, dus ik denk dat het een beetje per persoon verschilt….
NVT
11-04-2024
Reactie:
Hallo,
Ik heb circa een half jaar Escitalopram gebruikt, wat redelijk vergelijkbaar is. Ik ben sinds een week of 3 terug hiermee gestopt, aangezien ik me toch niet echt mezelf voelde hiermee. Het heeft me tijdelijk wel geholpen met minder piekeren en misschien een beetje minder snel overprikkeld zijn, maar het was ook weer geen enorme verbetering.
Zeker gezien hoe moeizaam de opbouwperiode en met name ook de afbouwperiode ging, zou ik er zelf niet nogmaals voor kiezen.
Heb van anderen op zich ook wel weer positieve reacties gelezen, dus ik denk dat het een beetje per persoon verschilt….
Ik heb circa een half jaar Escitalopram gebruikt, wat redelijk vergelijkbaar is. Ik ben sinds een week of 3 terug hiermee gestopt, aangezien ik me toch niet echt mezelf voelde hiermee. Het heeft me tijdelijk wel geholpen met minder piekeren en misschien een beetje minder snel overprikkeld zijn, maar het was ook weer geen enorme verbetering.
Zeker gezien hoe moeizaam de opbouwperiode en met name ook de afbouwperiode ging, zou ik er zelf niet nogmaals voor kiezen.
Heb van anderen op zich ook wel weer positieve reacties gelezen, dus ik denk dat het een beetje per persoon verschilt….
NVT
11-04-2024
Reactie:
Hoi,
Wat heftig dat je al zo lang zo slecht slaapt. Ik gebruik zelf Sertraline sinds 4 maanden, maar mij helpt het niet. Ik heb het ook lange tijd zonder medicatie geprobeerd, omdat ik er net als jij een enorme weerstand op had. Toen ik uiteindelijk niet meer goed sliep ben ik met slaapmedicatie gestart en sindsdien maak ik lange nachten. Ik zou daarin echt aanraden om daar mee te starten, zodat je je slaap krijgt.
Wat heftig dat je al zo lang zo slecht slaapt. Ik gebruik zelf Sertraline sinds 4 maanden, maar mij helpt het niet. Ik heb het ook lange tijd zonder medicatie geprobeerd, omdat ik er net als jij een enorme weerstand op had. Toen ik uiteindelijk niet meer goed sliep ben ik met slaapmedicatie gestart en sindsdien maak ik lange nachten. Ik zou daarin echt aanraden om daar mee te starten, zodat je je slaap krijgt.
Z
11-04-2024
Reactie:
Hoi Z,
Welke slaapmedicatie gebruik jij?
Ik heb zelf Quetiapine 12,5 mg, slaap hier goed op, maar heeft ook wel de nodige bijwerkingen….
Welke slaapmedicatie gebruik jij?
Ik heb zelf Quetiapine 12,5 mg, slaap hier goed op, maar heeft ook wel de nodige bijwerkingen….
NVT
12-04-2024
Reactie:
@Z
Ik heb alle pammetjes en quetiapine al gehad maar ik ga daar dwars doorheen.
Al neem ik er 2 of 3, de angst?/cortisol en mijn hoofd is sterker.
Ik word er wanhopig van.
Ik heb alle pammetjes en quetiapine al gehad maar ik ga daar dwars doorheen.
Al neem ik er 2 of 3, de angst?/cortisol en mijn hoofd is sterker.
Ik word er wanhopig van.
Nikki
12-04-2024
Reactie:
Ik slaap een stuk beter op de Sertraline en dat is zo belangrijk voor herstel.
Ik had ook weerstand maar dit geeft mij een steun in de rug, verder moet je het echt zelf doen. Met jezelf aan de slag , een goeie terugblik op je leven. Hoe is t zover gekomen ? Ik heb daar steun bij van een psycholoog, schematherapie.
Maar slaap is zo belangrijk en de Sertraline ondersteunt mij daarbij.
Ik had ook weerstand maar dit geeft mij een steun in de rug, verder moet je het echt zelf doen. Met jezelf aan de slag , een goeie terugblik op je leven. Hoe is t zover gekomen ? Ik heb daar steun bij van een psycholoog, schematherapie.
Maar slaap is zo belangrijk en de Sertraline ondersteunt mij daarbij.
Eer
12-04-2024
Reactie:
Ik zou t toch proberen. Je herstel van burnout kan pas echt goed op gang komen als je goed gaat slapen! Ik zit nu 1,5 jr in burnout, gebruik al 5 jr amitriptyline 30 mg (gekregen van kaakchirurg vanwege hoge spierspanning kaken). Je wordt er ook wel slaperig van. Het wordt dus ook gegeven bij slapeloosheid, meestal 10-20 mg. Bijwerkingen zijn bij zo'n lage dosering minimaal (in t begin suf en droge mond).
Sterkte
C
Sterkte
C
Anoniem
12-04-2024
Reactie:
Ik gebruik quetiapine 25 mg en 25 mg oxazepam. Er zijn dus ook alternatieven voor de pammen. Zou toch even langs de ha gaan voor overleg. Zoals iemand anders schrijft is slaap begin van herstel. Er moet iets zijn wat jou ook kan helpen.
Z
13-04-2024
Elke dag hoofdpijn (Verhaal 995)
Ik heb sinds mijn burnout echt bijna elke sag hoofdpijn. Sommige dagen heb ik aan paracetamol niet genoeg en wordt het migraine. Voor mijn burnout had ik 1-2 x per maand migraine, nu soms wel 3x per week. Is dit normaal? Ik zit nu bijna een jaar in mijn burnout en het wordt maar niet minder.
Sandra
09-04-2024
laatste reactie: 12-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook. Sta op met hoofdpijn en ga er mee naar bed. Pcm neem ik alleen als t heel erg is. Ik heb n zware burnout met n lange aanloop (7 j) en heel hoge spierspanning in mn schouders, nek en hoofd (ook kaken). Dus ja, het is dus die spierspanning die zich via je hoofd uit. Ik heb er mee leren leven nu, maar het is wel zwaar. Maar die spierspanning moet ooit wel gaan zakken dus daar houd ik me aan vast. Ik heb sowieso al meer energie dan 1,5 jaar geleden.
C.
C.
Anoniem
10-04-2024
Reactie:
Ik heb ook die spierspanning en ben ook steeds aan het kaakklemmen. Wat ellendig dit. Mijn aanloop is ook ongeveer 7-8 jaar… bedankt voor je reactie.
Sandra
10-04-2024
Reactie:
Ik klem niet maar als mn schouderspieren en nekspieren hard zijn, dus aanspannen, doen mijn kaakspieren ook mee. Die spierspanning wisselt heel erg, kan opeens heel hoog worden zonder aanleiding, dat is dus die ontregeling. Ik heb er ook nog n spasme linker mondhoek bij door n overprikkelde facialis zenuw. Ellende dus. Maar ja, alles went.😫
C.
C.
Anoniem
11-04-2024
Reactie:
Ik heb ook heel vaak hoofdpijn. In periodes bijna dagelijks, soms ook periodes minder. Bij mij ook door spierspanning volgens mij, en overprikkeling, waar ik niet echt een pijl op kan trekken. Ik doe yoga speciaal voor nek/schouders, soms een massage, rek/strekoefeningen direct na het opstaan, laag kussen en het hangt bij bij ook wel af van de houding waarin ik zit. Veel met m'n hoofd voorover zitten, zoals bij bv lezen en tekenen, helpt zeker niet. Ik neem niet altijd pijnstilling want ben dan bang voor medicatie-afhankelijke hoofdpijn, maar als het heel erg is wel.
Eva
11-04-2024
Reactie:
Ik heb ook heel vaak hoofdpijn. In periodes bijna dagelijks, soms ook periodes minder. Bij mij ook door spierspanning volgens mij, en overprikkeling, waar ik niet echt een pijl op kan trekken. Ik doe yoga speciaal voor nek/schouders, soms een massage, rek/strekoefeningen direct na het opstaan, laag kussen en het hangt bij bij ook wel af van de houding waarin ik zit. Veel met m'n hoofd voorover zitten, zoals bij bv lezen en tekenen, helpt zeker niet. Ik neem niet altijd pijnstilling want ben dan bang voor medicatie-afhankelijke hoofdpijn, maar als het heel erg is wel.
Eva
12-04-2024
Reactie:
Ik laat me ook 1x per 2 weken masseren. Gewoon voor de ontspanning, en ik kom er al 5 jaar dus masseuse is bijna vriendin geworden😝 Als ik er heen ga met hoge spierspanning krijg ik juist weer extra hoofdpijn door de massage door stimulatie doorbloeding.
C.
C.
Anoniem
12-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Misselijkheid (Verhaal 983)
Ik word elke ochtend vreselijk misselijk wakker. Slaap redelijk goed, maar vanaf het moment dat ik wakker word ben ik misselijk. Zijn er meer mensen die hier last van hebben. Naast misselijkheid heb ik nog veel meer lichamelijke klachten, maar door de misselijkheid is een normaal begin van de dag haast onmogelijk.
Jorrit
03-04-2024
laatste reactie: 12-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, ik heb dit maanden gehad en nu soms nog steeds. Het is de cortisol/adrealine is mij verteld. In de namiddag/avond zakt het vaak bij mij.
Sterkte ermee
Sterkte ermee
Suus
03-04-2024
Reactie:
Ik heb dit ook gehad en heb er ondansetron voor gekregen omdat ik op een bepaald moment zo radeloos was van telkens opnieuw zo misselijk te zijn. Ik heb het maar een paar weken genomen maar ben wel van de misselijkheid af, echter wel nog altijd maagklachten. Deze worden wel elke maand beter. Ik zit nu 7 maanden thuis en heb voor het eerst een week achter de rug waarbij de maagklachten zo goed als weg waren maar ik weet uit ondervinding dat het op en af gaat en van zodra ik wat stress ervaar is er een directe lijn met mijn maag. Het helpt wel als ik dan op mijn ademhaling let, het trekt dan vlugger weg.
Het komt uiteindelijk wel goed ook al denk je soms van niet en ik heb ook de wanhoop gevoeld ( nu nog soms) en is het frustrerend dat het allemaal zo traag gaat...maar als ik zie van waar ik kom...
Ik heb de "fout" begaan in het begin van het allemaal zo snel mogelijk opgelost te willen hebben.
Ik heb vanalles gedaan omdat ik dacht dat er iets mis was met mijn maag. Allerlei onderzoeken waar niets uitkwam. Naar de diëtist geweest, de osteopaat, accupunctuur, psycholoog,.... niets hielp tot ik stil viel en het moest aanvaarden dat het echt mijn lichaam is die rust vraagt en ben na gegaan waar de stress juist vandaan komt en daar heb ik iets aan veranderd ( zaken uit handen gegeven, erkennen dat ik niet de perfecte persoon ben die ik graag zou willen zijn en dat dit ok is,...).
Sindsdien is er een last van mijn schouders gevallen ...
Ik hoop dat je je vlug niet meer zo misselijk gaat voelen want dat vond ik zelf het ergste gevoel.
Voordeel van ondansetron, je voelt het effect onmiddellijk.
Veel sterkte,
Groetjes
Het komt uiteindelijk wel goed ook al denk je soms van niet en ik heb ook de wanhoop gevoeld ( nu nog soms) en is het frustrerend dat het allemaal zo traag gaat...maar als ik zie van waar ik kom...
Ik heb de "fout" begaan in het begin van het allemaal zo snel mogelijk opgelost te willen hebben.
Ik heb vanalles gedaan omdat ik dacht dat er iets mis was met mijn maag. Allerlei onderzoeken waar niets uitkwam. Naar de diëtist geweest, de osteopaat, accupunctuur, psycholoog,.... niets hielp tot ik stil viel en het moest aanvaarden dat het echt mijn lichaam is die rust vraagt en ben na gegaan waar de stress juist vandaan komt en daar heb ik iets aan veranderd ( zaken uit handen gegeven, erkennen dat ik niet de perfecte persoon ben die ik graag zou willen zijn en dat dit ok is,...).
Sindsdien is er een last van mijn schouders gevallen ...
Ik hoop dat je je vlug niet meer zo misselijk gaat voelen want dat vond ik zelf het ergste gevoel.
Voordeel van ondansetron, je voelt het effect onmiddellijk.
Veel sterkte,
Groetjes
Kiki
04-04-2024
Reactie:
"dat je niet de perfecte persoon bent die je graag zou willen zijn en dat dit oke is "
Prachtig gezegd Kiki !!
Ik ontleende een deel van mijn identiteit, dacht ik, aan ontzettend hard trainen, tilde bijv 150kg deadlift op mijn 56ste, liep marathons, zwom kilometers lang. Eenmaal geheel door het ijs gezakt dacht ik dat mijn vrienden mij anders zouden zien. Één maat verwoordde het mooi, hij zei : ik heb jou nog nooit 150kg zien tillen maar je bent voor mij altijd mijn vriend geweest.
Prachtig gezegd Kiki !!
Ik ontleende een deel van mijn identiteit, dacht ik, aan ontzettend hard trainen, tilde bijv 150kg deadlift op mijn 56ste, liep marathons, zwom kilometers lang. Eenmaal geheel door het ijs gezakt dacht ik dat mijn vrienden mij anders zouden zien. Één maat verwoordde het mooi, hij zei : ik heb jou nog nooit 150kg zien tillen maar je bent voor mij altijd mijn vriend geweest.
Eer
04-04-2024
Reactie:
Hoi Jorrit,
Ik heb precies hetzelfde. Soms trekt de misselijkheid weg, maar soms ben ik de hele dag door misselijk. Daarnaast ook constant brok gevoel in mijn keel.
Ik heb precies hetzelfde. Soms trekt de misselijkheid weg, maar soms ben ik de hele dag door misselijk. Daarnaast ook constant brok gevoel in mijn keel.
Charlotte
12-04-2024
Hoe weet je of het beter gaat? (Verhaal 992)
Ik zit al zo lang met burnout klachten dat ik mezelf ben kwijt geraakt.
Ik weet dus ook niet wat normaal voelen is.
Aan de ene kant heb ik meer energie, werkt mijn prikkelfilter beter en ben ik meer opgewekt en heb meer geduld. Al ben ik na een paar uur weer helemaal overprikkelt.
Aan de andere kant slaap ik sindsdien weer helemaal niet terwijl dat juist beter ging hiervoor.
Het lastige is ook dat ik mijn hele leven al op mijn stress zenuwstelsel leef door trauma’s (dus dit voor mij normaal is) en dus met hoge cortisol zit.
Dus het kan ook zijn dat ik een terugval heb en weer op mijn oude patroon zit en weer op mijn adrenaline draai.
Ik merk dat ik hier erg gek van word omdat ik gewoon eigenlijk nooit echt heb geweten wat een geregeld zenuwstelsel écht is.
Ik weet dus ook niet wat normaal voelen is.
Aan de ene kant heb ik meer energie, werkt mijn prikkelfilter beter en ben ik meer opgewekt en heb meer geduld. Al ben ik na een paar uur weer helemaal overprikkelt.
Aan de andere kant slaap ik sindsdien weer helemaal niet terwijl dat juist beter ging hiervoor.
Het lastige is ook dat ik mijn hele leven al op mijn stress zenuwstelsel leef door trauma’s (dus dit voor mij normaal is) en dus met hoge cortisol zit.
Dus het kan ook zijn dat ik een terugval heb en weer op mijn oude patroon zit en weer op mijn adrenaline draai.
Ik merk dat ik hier erg gek van word omdat ik gewoon eigenlijk nooit echt heb geweten wat een geregeld zenuwstelsel écht is.
Anoniem
08-04-2024
laatste reactie: 12-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit heel erg! Zelf weet ik het ook allemaal weer niet. Soms denk ik een betere dag te hebben wanneer ik best veel doe. Helemaal overprikkeld. De dag hierna kan ik mij weer super klote voelen met vooral veel duizeligheid (dat is een bekende klacht van mij die maar niet over gaat)..
Eliza
09-04-2024
Reactie:
Ik heb na 7 chronische pijn door spierspanning een zware bo gekregen waar ik nu 1,5 jaar in zit. Mijn pijnklachten zijn nu wat minder, ik slaap iets beter. Maar alles is nog erg wisselend en grillig. Ik heb mijn 1e terugval gehad afgelopen maand doordat mijn spierspanning opeens weer heel erg werd en heftige pijnpieken. Het duurde wel even voordat ik door had dat ik een terugval had, mezelf teveel belast over n periode van ca 2 mnd. Het vergt heel goed luisteren naar de signalen van mn lijf. Ik word daar wel steeds iets beter in. Gaat met vallen opstaan. Ga 1x per mnd naar psych: zij kan dingen ook uitleggen en duiden. Zorgt ook voor morele steun want zij snapt wat overprikkeling is.
Anoniem
09-04-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb inmiddels wel door dat ik een terugval heb.
De adrenaline zorgt gewoon voor dat wat opgewekte gevoel en prikkels minder binnen komen.
Ik ben mezelf weer continu aan het bezighouden, alles voelt weer als prioriteit en mn spieren doen weer veel pijn.
En dat na 1 weekje de dingen gedaan te hebben die ik gewoon leuk vond om te doen.
De adrenaline zorgt gewoon voor dat wat opgewekte gevoel en prikkels minder binnen komen.
Ik ben mezelf weer continu aan het bezighouden, alles voelt weer als prioriteit en mn spieren doen weer veel pijn.
En dat na 1 weekje de dingen gedaan te hebben die ik gewoon leuk vond om te doen.
Anoniem
11-04-2024
Reactie:
Als de vermoeidheid erin hakt?
Eddy
12-04-2024
Van alles en nog wat geprobeerd (Verhaal 135)
Vanaf december vorig jaar ben ik burn out.Ik kan niet meer werken.Van alles en nog wat geprobeerd(medicaties en therapieen) Geen resultaat.Ik word wakker van opgejaagd gevoel, angst,hartklopingen,misselijkheid...echt hele dag door.Ik weet niet meer ...het is toch geen leven
E
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste E,
Kan me voorstellen dat het uitzichtloos is maar het is ook twee stapjes vooruit en dan weer een stap terug.
Blijf de positieve kleine dingen benoemen en val niet teveel terug in negatief denken.
Ik weet dit valt niet mee maar het zal ooit over zijn en dan ben je veel sterker dan voorheen
Kan me voorstellen dat het uitzichtloos is maar het is ook twee stapjes vooruit en dan weer een stap terug.
Blijf de positieve kleine dingen benoemen en val niet teveel terug in negatief denken.
Ik weet dit valt niet mee maar het zal ooit over zijn en dan ben je veel sterker dan voorheen
Nico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste e
Hoe is het nu?
Hoe is het nu?
Eddy
12-04-2024
Goed nieuws (Verhaal 996)
Ruim 1 jaar geleden ging ik letterlijk door mijn knieën tijdens mijn werk. Waar de meeste mensen met een burn-out vaak “met hun hoofd” werken was mijn fulltime werk fysiek (zwaar), namelijk 34 jaar lang rundvlees uitbener. Mijn vriendin had het jaar ervoor een burn-out gehad maar ondanks dat ik er dus “ervaring” mee had dacht ik alsnog, dit overkomt mij niet. Achteraf kan iemand zich ook niet voorstellen wat het is, ook al zeggen ze (zoals ik) van wel, totdat het jezelf overkomt. Naast mijn baan fietste ik veel, ging naar de sportschool en deed het huishouden om mijn vriendin zoveel mogelijk te ontlasten. Toen overleed plotseling mijn zwager op 59 jarige leeftijd en wilde ik er voor mijn zus zijn. Mijn schoonvader, inmiddels overleden, zat in zijn laatste fase van vasculaire dementie en mijn eigen vader in zijn 8e jaar sinds diagnose Parkinson. Daarnaast waren we 1 maand ervoor 8 weken door Indonesië getrokken. We houden van intensief reizen, 3 daagse jungle trekking naar orang-oetangs, zwemmen met walvishaaien en ik denk dat 16 vluchten (vliegtuig) in 8 weken wel genoeg zegt. Zoals ik al zei, in ene ging het licht uit. Natuurlijk niet echt in ene want ik had meerdere waarschuwingen gehad, boezemfibrilleren, erg moe zijn maar nooit willen opgeven. Nadat ik door mijn knieën ging ben ik naar huis gegaan waar ik na het nog blijven negeren 1 week later echt UIT ging. Heb mezelf wel eens gesneden tijdens het werk, been weleens gebroken, overreden door een ponykar en zelfs mijn kaak eens onverdoofd moeten laten opensnijden vanwege een ontsteking van mijn kies. Maar niets komt in de buurt bij wat ik nu voelde. Ik ging dus nadat ik uit mijn werk was gekomen in de loop van de week weer dingen oppakken. Toen belandde ik op bed met zo een ongelofelijke pijn in mijn oog en hoofd waar alles wat ik ooit heb meegemaakt verbleekte. Het was pikdonker op mijn kamer maar het licht (wat er niet was) aan mijn oog deed zo zeer dat ik dacht, dit is het einde…. Veel paniek, 3 dokters gezien en in het ziekenhuis beland omdat ik dacht dat ik MS had. Eindelijk durfde een dokter er een stempel op te drukken, burn-out. De moeheid die ik tijdens mijn burn-out heb ervaren is ook onbeschrijfelijk, na een douche moest ik bijvoorbeeld 2 uur bijkomen op bed. Het herstel gaat/ging tergend langzaam. Nu achteraf denk ik met nog geen half procent per week en ik denk dat ik nu na ruim 1 jaar op 90% zit. Het goede nieuws is dat ik in November 4 weken naar Australië ben geweest met daarin een onbeschrijfelijk mooie en uitdagende 4x4 reis naar de tip, het meest noordelijke punt van Australië in een oude legerjeep. Weliswaar voornamelijk als bijrijder, maar toch.Gelukkig had ik ook de tijd mee zodat ik zelfs op mijn 55e nog een nieuwe baan heb gevonden. Maar nu maar 4 dagen in de week, elke woensdag vrij, en dat is iets wat ik 30 jaar eerder had moeten doen (ander werk) maar nooit durfde. Ook ben ik in februari op wintersport geweest maar nu op een verstandige manier. Twee dagen snowboarden en dan 1 dag rust.
Lekker wandelen, lekker koffie drinken bij de bakker en gelukkig zijn met, gewoon zijn, en gezond zijn. Wat mij geholpen heeft is voornamelijk mindfulness, wandelen en om goed te slapen het drankje droomsap. Ben helemaal geen voorstander van drankjes of pillen maar dit hielp zeer goed tegen het piekeren en de slapeloosheid. Al met al is het zoals mijn vriendin vaak zegt en wat in mijn geval ook klopt. De burn-out was een kadotje…
Lekker wandelen, lekker koffie drinken bij de bakker en gelukkig zijn met, gewoon zijn, en gezond zijn. Wat mij geholpen heeft is voornamelijk mindfulness, wandelen en om goed te slapen het drankje droomsap. Ben helemaal geen voorstander van drankjes of pillen maar dit hielp zeer goed tegen het piekeren en de slapeloosheid. Al met al is het zoals mijn vriendin vaak zegt en wat in mijn geval ook klopt. De burn-out was een kadotje…
Andre van Peet
10-04-2024
laatste reactie: 11-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat fijn dat je dit deelt. Dat geeft mij hoop en bemoediging. Kun je nog vertelken waar je last van had...fysiek/mentaal klachten en nu niet meer of nauwelijks. Ik zit er nog middenin... op 1% hoop ik.
B_anoniem
11-04-2024
Reactie:
Ik ben blijv oor je Andre, ik zie vooral dat je burnout kwam door vele stressvolle omstandigheden bij elkaar. Voor iedereen is dit anders. Er zijn ook mensen waarbij de stress voornamelijk uit het interne komt (trauma's), waarbij herstel dus ook niet zo voorspoedig loopt omdat die trauma's oplossing enorm veel tijd en moeite vergt.
Ik vind het heel knap wat je in zo'n korte tijd hebt kunnen doen, binnen een maand of 7 weer op zo'n verre vakantie kan denk ik maar 1% van de mensen met zo'n fikse burnout die jij beschrijft. Echt fijn dat het is gelukt!
Ik vind het heel knap wat je in zo'n korte tijd hebt kunnen doen, binnen een maand of 7 weer op zo'n verre vakantie kan denk ik maar 1% van de mensen met zo'n fikse burnout die jij beschrijft. Echt fijn dat het is gelukt!
Taco
11-04-2024
Tijd (Verhaal 993)
Hoe lang hebben jullie een burn out en wat doen jullie overdag als ontspanning?
Anoniem
08-04-2024
laatste reactie: 11-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit ook meegemaakt. Ik ervaar het alsof ik altijd maar half heb geleefd. Het is heel heftig om doorheen te gaan en het lijkt alsof ik niet meer weet wie ik ben. Het lastige is dat je nergens meer aan vast kunt houden. Want er is niets meer normaal. ER is geen plezier meer en er is overal angst en mensen met korte lontjes. Wat een bizarre tijd is dit. Een afschuwelijk verleden en geen toekomstperspectief omdat mijn lichamelijke integriteit opnieuw geschonden wordt. Nu door een overheid.
JOAN
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor je bericht! Doet me goed. Samen komen we er uit!
Franco
08-04-2024
Reactie:
1,5 jr in burnout. Elke dag wandelen met de hond (30-45 min). Pilates (1 of 2 x per week). Lezen, rusten op bed of bank, huishoudelijke klusjes, boodschapje op de fiets. Op de fiets naar de bieb. Nieuw recept uitproberen. Heel af en toe lunchen met vriendin (kost veel energie, snel overprikkeld)
Kortom, een leven als n bejaarde 😭.
C.
Kortom, een leven als n bejaarde 😭.
C.
Anoniem
11-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Burn-out: lichamelijk versus geestelijk (Verhaal 986)
Hi!
Zijn er meer mensen die (na 7 maanden) nog steeds sommige dagen/weken extreem moe zijn, maar GEEN last hebben van concentratieproblemen?
Ik lees heel veel verhalen over geheugenproblemen en concentratiestoornissen. Iets wat ik eigenlijk nooit heb gehad. Soms wel overprikkeling, maar met name ernstige vermoeidheid, spierpijn, misselijkheid en keelpijn.
Kan het zijn dat de burn-out zich bij de een meer lichamelijk en bij de ander meer geestelijk manifesteert?
Alvast bedankt!
Zijn er meer mensen die (na 7 maanden) nog steeds sommige dagen/weken extreem moe zijn, maar GEEN last hebben van concentratieproblemen?
Ik lees heel veel verhalen over geheugenproblemen en concentratiestoornissen. Iets wat ik eigenlijk nooit heb gehad. Soms wel overprikkeling, maar met name ernstige vermoeidheid, spierpijn, misselijkheid en keelpijn.
Kan het zijn dat de burn-out zich bij de een meer lichamelijk en bij de ander meer geestelijk manifesteert?
Alvast bedankt!
Anoniem
04-04-2024
laatste reactie: 10-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi anoniem,
Ik ben daar ook erg benieuwd naar. Ik heb zelf dat ik wel dingen kan doen en niet moe ben, maar heb wel alle andere klachten die je beschrijft + hartkloppingen en daardoor dus angst. Die keelpijn is ook heel raar. Alsof iemand je keel dichtknijpt, brok in je keel gevoel etc. Heb nu echt ontzettende spierpijn in mijn bovenrug en daardoor maak ik me weer zorgen. Waar manifesteert bij jou de spierpijn?
Ik ben daar ook erg benieuwd naar. Ik heb zelf dat ik wel dingen kan doen en niet moe ben, maar heb wel alle andere klachten die je beschrijft + hartkloppingen en daardoor dus angst. Die keelpijn is ook heel raar. Alsof iemand je keel dichtknijpt, brok in je keel gevoel etc. Heb nu echt ontzettende spierpijn in mijn bovenrug en daardoor maak ik me weer zorgen. Waar manifesteert bij jou de spierpijn?
Amber
04-04-2024
Reactie:
Hey,
Ik heb ook nooit last gehad van concentratieproblemen. Bij mij is het vooral lichamelijk: misselijkheid gehad, maagklachten, oorsuizen, niet kunnen slapen, vaak moe maar nooit zo extreem dat ik niets kon...vandaar dat ik eerst de medische toer ben opgegaan met mijn klachten want dit kon toch niet alleen door stress zijn dat ik me zo slecht voelde ...maar als er niets uit alle onderzoeken komt...en je dan eindelijk eens stil staat bij de afgelopen jaren dan kan ik niet anders dan erkennen dat het allemaal te maken heeft met stress en over mijn grenzen heen gaan.
Ik dacht oorspronkelijk dat burn-out vooral extreme vermoeidheid was, zo erg dat je niets meer kon, dat zelfs boodschappen doen of koken al te veel energie vroeg, dat je niet meer helder kon nadenken.
Ik had nooit gedacht er zoveel andere klachten konden zijn...
Groetjes,
Ik heb ook nooit last gehad van concentratieproblemen. Bij mij is het vooral lichamelijk: misselijkheid gehad, maagklachten, oorsuizen, niet kunnen slapen, vaak moe maar nooit zo extreem dat ik niets kon...vandaar dat ik eerst de medische toer ben opgegaan met mijn klachten want dit kon toch niet alleen door stress zijn dat ik me zo slecht voelde ...maar als er niets uit alle onderzoeken komt...en je dan eindelijk eens stil staat bij de afgelopen jaren dan kan ik niet anders dan erkennen dat het allemaal te maken heeft met stress en over mijn grenzen heen gaan.
Ik dacht oorspronkelijk dat burn-out vooral extreme vermoeidheid was, zo erg dat je niets meer kon, dat zelfs boodschappen doen of koken al te veel energie vroeg, dat je niet meer helder kon nadenken.
Ik had nooit gedacht er zoveel andere klachten konden zijn...
Groetjes,
Kiki
04-04-2024
Reactie:
Ja, dat kan zeker. Bij iedereen manifesteren de klachten zich anders. Mijn vermoeidheid was en is vooral lichamelijk, ook omdat ik al jaren met spierspanningspijn loop (wat het lichaam heel veel energie kost). Dus in eerste fase na bv opstaan/douchen/haren wassen alweer doodmoe, of na het verschonen van een 2p bed. Ik kon echter best wel lang achter elkaar lezen (30-60 min) of achter de PC zitten.
Het kan ook zijn dat de mentale klachten overheersen zoals angst en paniek. Of je hebt van beiden veel last, ook geen leuke combi...
Het kan ook zijn dat de mentale klachten overheersen zoals angst en paniek. Of je hebt van beiden veel last, ook geen leuke combi...
Anoniem
05-04-2024
Reactie:
Raar hoofd, adrenaline rushes bekend.
Eddie
10-04-2024
Bedankt Burnout van 500% . . . (Verhaal 974)
Ik heb nu de moed en kracht gevonden om mijn verhaal stilletjes neer te pennen en ga het één dezer plaatsen. al wat ik lees in dit forum klopt als een bus , de klachten psychisch/ lichamelijk de hele mallemolen ik had het allemaal ,het komt goed geloof me maar. . .
kurt
30-03-2024
laatste reactie: 10-04-2024
17Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Graag Kurt, zal steun geven. Wat goed dat je dit positieve geluid laat horen.
Kijk naar je verhaal uit !!!
Kijk naar je verhaal uit !!!
Eric
30-03-2024
Reactie:
Hoe lang ben je onderweg geweest Kurt?
M
30-03-2024
Reactie:
sept.2019 is het begonnen, achter het stuur onwel geworden, wat gebeurt er. . .? ik had idd veel stress en emoties door de achteruitgang van mijn ouders op korte tijd, jaren dagelijks voor hen gezorgd het einde kwam dichterbij met vele tranen . . ik kon niet meer functioneren psychisch en lichamelijk, ik kon niet meer op mijn benen staan, wazig zien, angst van alles, duizelig niet meer slapen werken ging echt niet meer, hartkloppingen die niet overgingen meer dan 60 klachten niet wetend wat er gebeurd. uiteindelijk 14 maand thuis . .neurologische onderzoeken gehad 4 ziekenhuizen afgelopen, hart hersenen alle scans gehad. . .zeer prikkelbaar, sociaal afgezonderd ik kon geen info meer opnemen niet meer autorijden de angst keerde telkens terug ,actiefilms moest ik afzetten tekenfilms dat ging nog net . . .niemand gaf mij een antwoord. . .en daar zit het hem net. . .je gaat zelf zoeken ( dokter google ) wat ik nu kan vertellen het is het eerste wat je van je lijst moet schrappen richting herstel. ik had een zware burnout. . .mensen laat me a.u.b toch eens gerust!!! jan 2021 begon ik nog steeds met vele klachten 2 dagen per week terug te werken zeer moeizaam want je moet volgens de wet en het ziekenfonds terug de draad opnemen als er geen bewijs is dat je idd iets mankeert. Ik merkte dat door afleiding welke dan ook ik al eens een goed moment beleefde kortstondig maar het was er . . .er is hoop! jan 2022 nog steeds klachten maar iets minder terug voltijds gaan werken tot vandaag , ik kan aan alle lotgenoten nu vertellen het herstel komt er. . . hou je vast aan de positieve impulsen waar ze ook vandaan komen ze zijn er. . . ook al zie je het niet meteen gemakkelijker gezegd dan gedaan, wees geduldig , laat de angst maar komen. ik kan aan iedereen nu vertellen ik ben erdoor geraakt door afleiding ,sociaal isolement , wat vandaag niet kan is voor morgen, je hoeft niet perfect te zijn ,wees lief voor jezelf en '''aanvaard de burnout '''je gaat merken het piekeren en vele klachten verminderen, ook mijn lieve vriendin die enorm veel geduld heeft gehad, ben ik enorm dankbaar ,probeer de rust (het uiteindelijke begin van herstel) in je hoofd terug te laten keren de dag dat je jou burnout verslaat komt, geloof me maar. . .
kurt
06-04-2024
Reactie:
@kurt
Hoe heb je vertrouwen gehouden?
Wanneer merkte je echt de weg naar boven ? Herstel
Hoe heb je vertrouwen gehouden?
Wanneer merkte je echt de weg naar boven ? Herstel
Anoniem
06-04-2024
Reactie:
Hi Kurt, hoe wist je dat je genezen was? Ging het van de één op de andere dag of elke dag een klein beetje beter (en sommige dagen weer minder)?
Suus
06-04-2024
Reactie:
Bedankt suus en anoniem, het was niet van de ene op de andere dag, de vele klachten houden je in een neerwaartse spiraal, het zijn je hersenen die je iets duidelijk willen maken, en onthouden de prikkels, de erkenning voor jezelf dat je idd een burnout hebt is een stap in de goede richting, ik kan je de hele lijst van klachten opnoemen, blij dat ik erdoor ben , en heb soms nog een slechte dag , en dan weet ik morgen word het weer beter en het is ook zo. jullie komen er uit maar heb geduld. grts kurt
kurt
07-04-2024
Reactie:
@kurt wat was die lijst van klachten?
Eddy
08-04-2024
Reactie:
Wauw, bedankt man !! Wat fijn te horen..
Dit geeft hoop en blij voor je dat het goed gaat met je !!
Dank...
Dit geeft hoop en blij voor je dat het goed gaat met je !!
Dank...
Eer
08-04-2024
Reactie:
Beste eddy, ik had toen in de wanhoop en zoektocht het gratis E-book van Ruud Meulenberg gedownload en gelezen, daarin staat een ellenlange lijst en daarbij nog veel bijkomende klachten, de ergste waren angst , geen kracht meer in mijn benen, zeer prikkelbaar , oorsuizingen niet meer op woorden kunnen komen 24/24 brok in de keel en hartkloppingen ik voelde het overal noem maar op . . .noem maar op, ik ben er al enige tijd doorgekomen en besef nu , dat als je bedenkt dat je lichaam vol spieren zitten ook ademhalingsspieren etc. en elke spier door angst word gespannen verschiet ik er nu niet meer van dat het de stress en angst de oorzaak was van niet meer te functioneren. ook je hersenen krijgen geen rust door het blijven denken, tobben omdat je niet helemaal zeker bent van wat je overkomt, Burnout is geen lachertje en onbegrijpbaar voor hen die het niet meegemaakt hebben. grtjs kurt
kurt
09-04-2024
Reactie:
Heb je nog anti dep gebruikt. Of alles maar doorleefd? Welke tips en adviezen heb je nog eventueel? Hoe vertrouwen gehouden?
Groet eddy
Groet eddy
Eddy
09-04-2024
Reactie:
Ik heb toen op korte periode in 2020 max 2 maand alprazolan, oxazepam, trazodone, deanxit , lexotan, dormonoct, xanax geprobeerd, niks hielp echt niet ik ging nog verder achteruit. toen niets meer genomen tot nu, meeste mensen weten niet dat elk medicijn bijwerkingen geeft en je het soms laat doorhebt. wat me wel opviel is dat van melatonine ik dacht 3mg vrij verkrijgbaar bij drogist de angst heel veel daalde. tips van mezelf voor mezelf waren toen: weinig tv , geen dr. google (zeer moeilijk) , veel kamille thee, warme waterkruik in zetel en bij het proberen slapen ,smartphone zoveel mogelijk aan de kant, zeer korte gesprekken en weinig sociaal contact want het ging toch niet. . . eigenlijk mijn tijd genomen voor alles, zeer moeilijk als je vele klachten hebt. wees geduldig het moment zal komen dat de bergen van vandaag terug kiezels worden. . .ik heb die periode bijna iets meer dan 2 jaar ondergaan en ben nu terug een tevreden mens van 54 jaar. grtjs kurt
kurt
09-04-2024
Reactie:
Heftig verhaal..wel fijn voor je dat je er weer uit bent. Heb je nog aan sport gedaan tijdens je.crash. of alleen wandelen of fietsen.hoe hoop gehouden. Welk doel voor ogen gehouden?
2 jaar wauw. Ik ben net 5 maanden onderweg. Zit er nog diep in.
Vooral angsten, raar gevoel in hoofd. Brainfog , hoofdpijn, spierspanning, trillen af en toe. Het is een hel.
Wat deed jij met die angsten..ik doorleeft het maar gewoon.je kunt niet anders.
Groet
Eddy
2 jaar wauw. Ik ben net 5 maanden onderweg. Zit er nog diep in.
Vooral angsten, raar gevoel in hoofd. Brainfog , hoofdpijn, spierspanning, trillen af en toe. Het is een hel.
Wat deed jij met die angsten..ik doorleeft het maar gewoon.je kunt niet anders.
Groet
Eddy
Eddy
09-04-2024
Reactie:
@kurt
Wat doe je qua werk? In het dagelijks leven?kon je 2 jaar er tussen uit?
Hoe rust bewaard dat het wel goed kwam?
Wat voor coaching, psycholoog, ervaringsdeskundige heb je erbij getrokken om je te helpen?
Groet
Eddy
Wat doe je qua werk? In het dagelijks leven?kon je 2 jaar er tussen uit?
Hoe rust bewaard dat het wel goed kwam?
Wat voor coaching, psycholoog, ervaringsdeskundige heb je erbij getrokken om je te helpen?
Groet
Eddy
Eddy
09-04-2024
Reactie:
sporten en wandelen ging niet wegens geen kracht in de benen en totaal uitgeput, alleen beetje op de fiets duizelig voorwaarts, zoals jezelf zegt het is idd een hel, bij elke stap die ik maakte leek het of mijn hersenen dit niet kon vatten en volgen. U bent nu 5 maanden in burnout, heel moedig van jou dat je zegt . .ik doorleef het gewoon . .d.w.z dat je burnout erkent en dat is de eerste stap in de goede richting. .de tweede stap zal ook op een dag volgen. . n.l her en der een positieve prikkel , niet opgeven zou ik zeggen . zoals velen je bent niet alleen. grtjs kurt
kurt
09-04-2024
Reactie:
Hoi kurt
Welke klachten bleven het langste hangen?
Ik denk angst. Althans dat is het bij mij. Heel irritant.
Heb je je herstel helemaal alleen gedaan?
Wat hield je overeind in de hel? Vooral de wanhoop vind ik het ergst. Je moet er doorheen. De angst van het misschien nooit meer beter worden ook pfff
Groet
Eddy
Welke klachten bleven het langste hangen?
Ik denk angst. Althans dat is het bij mij. Heel irritant.
Heb je je herstel helemaal alleen gedaan?
Wat hield je overeind in de hel? Vooral de wanhoop vind ik het ergst. Je moet er doorheen. De angst van het misschien nooit meer beter worden ook pfff
Groet
Eddy
Eddy
10-04-2024
Reactie:
Reactie:
@kurt
Vraagje..kreeg jij op een gegeven moment ook die enorme uitputting en vermoeidheid..ik heb van die momenten dan kun je niks en voel je je gesloopt.
Is dit een goed teken qua de fase waarin je je dan bevind? Hoor het graag
Groet
Eddy
@kurt
Vraagje..kreeg jij op een gegeven moment ook die enorme uitputting en vermoeidheid..ik heb van die momenten dan kun je niks en voel je je gesloopt.
Is dit een goed teken qua de fase waarin je je dan bevind? Hoor het graag
Groet
Eddy
Eddy
10-04-2024
Reactie:
Kurt. Had je ook last van die adrenaline rushes? Die zomaar ontstaan als je in rust bent? Hoe stopte dat? Ik vind dat zo ellendig?
Ineens een opgejaagd gevoel terwijl.je zit.
Groet
Eddy
Ineens een opgejaagd gevoel terwijl.je zit.
Groet
Eddy
Eddy
10-04-2024
Is dit normaal? Slecht tegen prikkels kunnen (Verhaal 881)
Hallo allemaal,
Ik zit nu 11 maanden in m’n burn out en zoals bij de meeste verloopt het herstel met ups en downs. Ik ben bij 5 maanden begonnen met reintegreren en zit nu op 3 x 2,5 uur per week. Helaas kan ik mijn eigen werk nog niet uitvoeren omdat het mentaal te veel van mij vraagt. Ik kan me nog niet goed concentreren.
Ik kan ook nog steeds heel slecht tegen veel prikkels. Op drukke plekken ben ik na 2 uur echt ‘klaar’ en moet dan lang bijkomen. Ook lijkt het alsof mijn hersenen alle informatie en gesprekken (met de psycholoog, bedrijfsarts, etc.) niet goed kan verwerken en dit blijft dan lang rondspoken in mijn hoofd. Ik word ook elke nacht om 03:30 wakker, terwijl ik de eerste maanden juist extreem lang sliep.
Is dit normaal na 11 maanden burn out? Herkennen mensen zich hier misschien in? Kan iemand mij geruststellen? Vraag me af of ik ooit nog wel tegen prikkels ga kunnen en gewoon leuke dingen kan gaan doen weer (zoals een festival of op vakantie gaan).
Alvast bedankt,
M.
Ik zit nu 11 maanden in m’n burn out en zoals bij de meeste verloopt het herstel met ups en downs. Ik ben bij 5 maanden begonnen met reintegreren en zit nu op 3 x 2,5 uur per week. Helaas kan ik mijn eigen werk nog niet uitvoeren omdat het mentaal te veel van mij vraagt. Ik kan me nog niet goed concentreren.
Ik kan ook nog steeds heel slecht tegen veel prikkels. Op drukke plekken ben ik na 2 uur echt ‘klaar’ en moet dan lang bijkomen. Ook lijkt het alsof mijn hersenen alle informatie en gesprekken (met de psycholoog, bedrijfsarts, etc.) niet goed kan verwerken en dit blijft dan lang rondspoken in mijn hoofd. Ik word ook elke nacht om 03:30 wakker, terwijl ik de eerste maanden juist extreem lang sliep.
Is dit normaal na 11 maanden burn out? Herkennen mensen zich hier misschien in? Kan iemand mij geruststellen? Vraag me af of ik ooit nog wel tegen prikkels ga kunnen en gewoon leuke dingen kan gaan doen weer (zoals een festival of op vakantie gaan).
Alvast bedankt,
M.
M
10-02-2024
laatste reactie: 10-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat ik herken is het mij niet kunnen concentreren op wat een arts allemaal zei. Ook bij andere instanties. En als ik dan thuis ben maal ik er dagen over door. Dat is echt ***. Hou er alstjeblieft een beetje vertrouwen in dat het wel goedkomt. Pak ook je rust momentjes. Niemand verdiend deze ellende. Jij ook niet.
X
08-03-2024
Reactie:
Hé,
Ik herken het helemaal! Ik heb na 1,5 jaar burn-out ook nog problemen met prikkelverwerking, al is bij mij dan sinds kort ook vastgesteld dat ik hooggevoelig ben. Dus ja wat is “normaal”? Ieder persoon heeft zijn eigen proces. De een heeft dit, de ander dat. Ik ben ook nog herstellende van mijn burn-out nu dus 1,5 jaar geleden. En wat betreft of je ooit nog eens tegen prikkels gaat kunnen. Misschien wel, misschien niet. Misschien zul je dingen blijvend aanpassend en andere dingen ook weer niet. Maar dat is OK. Je merkt vanzelf wel wat goed voelt voor je. Maar denk vooral positief! Dat helpt vooral in de uitkomst.
Sterkte en succes!
Groetjes
Ik herken het helemaal! Ik heb na 1,5 jaar burn-out ook nog problemen met prikkelverwerking, al is bij mij dan sinds kort ook vastgesteld dat ik hooggevoelig ben. Dus ja wat is “normaal”? Ieder persoon heeft zijn eigen proces. De een heeft dit, de ander dat. Ik ben ook nog herstellende van mijn burn-out nu dus 1,5 jaar geleden. En wat betreft of je ooit nog eens tegen prikkels gaat kunnen. Misschien wel, misschien niet. Misschien zul je dingen blijvend aanpassend en andere dingen ook weer niet. Maar dat is OK. Je merkt vanzelf wel wat goed voelt voor je. Maar denk vooral positief! Dat helpt vooral in de uitkomst.
Sterkte en succes!
Groetjes
Chloé
14-03-2024
Reactie:
@M, Ook hier heel herkenbaar. Intense gesprekken blijven maar malen in mijn hoofd, wel dagen lang. Ik kan niet meer relativeren en ben naar iedereen wantrouwend en wil controle houden. Door dit malen slaap ik ook enorm slecht en net als jij tot 03.30 - 04.00 uur. Ik ben ervan overtuigd dat het met veel rust goedkomt en dat ik moet proberen los te laten en negatief denken om te zetten in positief denken.
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Zoek eens 'The Steady Coach' op op youtube. Gaat over het label PPPD. Soort duizeligheid (en lijst van andere klachten) door angst in het lichaam waar je aan moet werken. Onder de playlist 'specific symptoms' vind je wel soortgelijke klachten waar ik ook veel herkenning vond. Beelden die te snel gaan is echt een enorme klacht voor mij, gepaard met overprikkeld gevoel. Laat maar weten hoe het voor jullie klinkt.
Discord/insta: kelvinschouten
Discord/insta: kelvinschouten
Kelvin
10-04-2024
Reactie:
Herkenbaar. Overprikkeling speelt bij mij heel erg want zware burnout. Nu 1,5 jaar onderweg. Nog steeds moeite met sociale interactie (praten en luisteren), dat vergt heel veel van mij. Dus die contacten beperk ik. Harde geluiden kan ik ook slecht tegen. Met supermarkten, winkels ed heb ik dan weer geen moeite. Ook langer dan 1 uur lezen teveel. Volgens psycholoog gaat herstel wel 3 jaar duren....ze waarschuwde me ook dat er n kans is dat ik nooit meer helemaal zal herstellen (ook niet leuk om te horen). Maar ben al blij als ik voor 80% herstel! En weer parttime kan werken straks. Probeer ook positief te blijven, en blijf de kleine lichtpuntjes zien.
C.
C.
Anoniem
10-04-2024
Reactie:
Elke situatie is anders, maar om je een lichtpuntje te geven; vorig jaar november gecrasht. Vanuit daar kon ik de lampjes in m'n Kerstboom en het knisperen van een kaars niet meer handelen. Afgelopen weekend ben ik na een drukke karaokeavond met mensen muziek en lampen geweest en heb k de oordopjes in m'n tas kunnen laten. Dus ja, het kan zich echt herstellen!!
Kanttekeningen is dat het wel kan schommelen en het samenhangt met m'n algehele vermoeidheid
Kanttekeningen is dat het wel kan schommelen en het samenhangt met m'n algehele vermoeidheid
Natasja
10-04-2024
Dank je wel, heftige burnout! (Verhaal 231)
Dank je wel, lief lijf en lieve geest! Dank je wel dat je mij hebt teruggefloten vóórdat ik een hartaanval, een hersenbloeding, of een diepe depressie heb gekregen. Dank je wel voor deze heftige burnout. Het spijt me dat ik daarvóór zo slecht naar jullie heb geluisterd en al jullie waarschuwingen heb genegeerd. Het spijt me dat ik jullie zo slecht heb verzorgd, terwijl jullie mij altijd hebben geprobeerd te helpen om te bereiken, wat ik dacht te willen hebben, of te willen zijn. Jullie hebben mij bewust gemaakt van mijn valkuilen, inzichten en prioriteiten in het leven. Ik accepteer mijn verdriet, boosheid, angst, teleurstelling en de ongelofelijke deuk in mijn zelfvertrouwen. In mijn huilen, vermoeidheid en spanning, zie ik nu dat het anders mag. Je hebt deuren geopend met inzichten waar ik zonder jou, nooit zou zijn belandt. Omdat jij mij deze prachtige waarschuwing hebt gegeven vóórdat ik het loodje heb gelegd, beloof ik jou dat ik beter voor je zal zorgen. Geluk ligt niet in de dingen om mij heen. Geluk begint met zelfliefde. Liefde voor lichaam en geest. Ik ben bezig mijn demonen achter mij te laten. Controle loslaten, faalangst loslaten, zelfhaat naar lichaam en geest loslaten. Ik laat mij vanaf hier mee deinsen op de golven van het leven i.p.v. hier aldoor tegen in te zwemmen. De angst en spanning zit alleen maar in mijn hoofd. Het is niet mijn identiteit en er zal verder niets gebeuren. Ik kijk naar mijn onrust en laat het zijn zoals het is. Zonder oordeel en zonder drang om hier iets mee te moeten. Ik accepteer je. Het is nodig om verder te kunnen komen. Met dit inzicht, kijk ik halsreikend uit naar een toekomst met geluk, rust en liefde. Mijn creativiteit en gedachten stromen weer, wanneer ik kijk naar alle facetten in het leven die mij tot deze burnout hebben gebracht, en hoe ik deze allemaal ga tackelen om daarmee méér in balans te komen dan ooit tevoren. Ook al ben ik nu neergeslagen, ik weet dat mijn leven voorgoed veranderd is. Dank je wel lief lijf, lieve geest. En dank je wel, heftige burnout!
Bas
25-07-2022
laatste reactie: 10-04-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel mooi en herkenbaar!
Noah
07-09-2022
Reactie:
Wauw, ik lees dit met dikke tranen in mijn ogen.. wat prachtig geschreven!
Ilona
07-09-2022
Reactie:
Wauw dit is moedig , dit ga ik ook opschrijven omarm de situatie en vertrouw dat het weer beter gaat worden .🙏♥️
Anoniem
14-09-2022
Reactie:
Wat ver-schrik-ke-lijk mooi omschreven!
Tissie
17-09-2022
Reactie:
💓
X
08-10-2022
Reactie:
Het is precies zo al je het heb omschreven ❤️
Floor
18-03-2023
Reactie:
Dat is acceptatie en volledig waar...
Prachtig verwoord!
Prachtig verwoord!
VI
09-05-2023
Reactie:
Wauw sprakeloos! Wat mooi!
Eddy
15-03-2024
Reactie:
Goede instelling! We komen hier uiteindelijk sterker en gelukkiger met meer grip op eigen leven uit!
Wouter
16-03-2024
Reactie:
Je raakt me!
Zwaan
16-03-2024
Reactie:
Wat mooi geschreven. Ik zeg ook regelmatig tegen mezelf: dankjewel lief lijf dat je me hebt gestopt in mijn destructieve gedrag. Uiteindelijk komen we hier allemaal sterker uit, met meer zelfliefde en empathie voor anderen.
C
C
Anoniem
20-03-2024
Reactie:
Heel mooi knap van je dat je het op deze manier kunt bekijken
Karin
24-03-2024
Reactie:
idd je raakt me dankje
Anoniem
24-03-2024
Reactie:
@kurt
Vraagje..kreeg jij op een gegeven moment ook die enorme uitputting en vermoeidheid..ik heb van die momenten dan kun je niks en voel je je gesloopt.
Is dit een goed teken qua de fase waarin je je dan bevind? Hoor het graag
Groet
Eddy
Vraagje..kreeg jij op een gegeven moment ook die enorme uitputting en vermoeidheid..ik heb van die momenten dan kun je niks en voel je je gesloopt.
Is dit een goed teken qua de fase waarin je je dan bevind? Hoor het graag
Groet
Eddy
Eddy
10-04-2024
Erectieproblemen na burnout (Verhaal 994)
Beste lotgenoten.
Ik wist niet helemaal of ik dit verhaal hier neer moest zetten maar hoopte toch dat mensen hier zich in zouden herkennen of in ieder geval mij verder op weg kunnen helpen.
Ik ben Jeroen en heb 4 jaar geleden een burnout gehad. Hier heb ik toch zeker 2 jaar ernstig last vsn gehad en uiteraard voel ik hief nog wel wat symptomen van, snel moe en overprikkeld.
Alleen is er in heel die tijd ook iets met mij gebeurd op seksueel gebied. Waar ik vroeger altijd een erectie kreeg, heb ik daar nu erg veel moeite mee. Ook lijkt het een stuk tussen de oren te zitten maar ik kom hier zelf niet uit. Bij masurberen wil het na een tijdje nog wel lukken maar als ik intiem wil zien dan werkt het gewoon niet. Ik weet niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet.
Ik wist niet helemaal of ik dit verhaal hier neer moest zetten maar hoopte toch dat mensen hier zich in zouden herkennen of in ieder geval mij verder op weg kunnen helpen.
Ik ben Jeroen en heb 4 jaar geleden een burnout gehad. Hier heb ik toch zeker 2 jaar ernstig last vsn gehad en uiteraard voel ik hief nog wel wat symptomen van, snel moe en overprikkeld.
Alleen is er in heel die tijd ook iets met mij gebeurd op seksueel gebied. Waar ik vroeger altijd een erectie kreeg, heb ik daar nu erg veel moeite mee. Ook lijkt het een stuk tussen de oren te zitten maar ik kom hier zelf niet uit. Bij masurberen wil het na een tijdje nog wel lukken maar als ik intiem wil zien dan werkt het gewoon niet. Ik weet niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet.
Jeroen
09-04-2024
laatste reactie: 10-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
testosteron aanmaak verstoord?
goed trainen vooral gewichtheffen, meer eiwit eten en meer zonlicht binnenkrijgen.
goed trainen vooral gewichtheffen, meer eiwit eten en meer zonlicht binnenkrijgen.
Anoniem
09-04-2024
Reactie:
Mogelijk is je probleem (in 'n ander licht bezien) wijsheid van je lichaam, Jeroen. In en na 'n crisis kan het lichaam de levensenergie vasthouden door behoud en opbouw van vooral het zenuwstelsel. Sex is 'n aanslag op die levensenergie.
Duik 's met 'n open geest in "semen retention". Daar is op YouTube heel veel over te vinden.
Maak je geen zorgen. Het lichaam weet wat het doet en herstelt de balans uiteindelijk vanzelf.
Duik 's met 'n open geest in "semen retention". Daar is op YouTube heel veel over te vinden.
Maak je geen zorgen. Het lichaam weet wat het doet en herstelt de balans uiteindelijk vanzelf.
Marcel
09-04-2024
Reactie:
(..vasthouden door.. = ..vasthouden voor..)
Marcel
10-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Burn out en griep/ verkoudheid (Verhaal 337)
Heeft iemand tijdens zijn burn out te maken gekregen met griep/verkoudheid? Ik zit er nu tegenaan te kwakkelen en merk dat ik uiteraard minder lekker ben en vermoeider, maar ben benieuwd wat voor gevolgen dat heeft voor cortisol/adrenaline niveau? Gaat dit weer leiden tot een crash?
S.
04-01-2023
laatste reactie: 09-04-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag S,
Ik kreeg 8 maanden na de start van mijn burnout een voorhoofdholteontsteking. Dit heeft geleid tot een terugval. Maar uiteraard is het voor iedereen anders. Ik was erg ziek maar als je een lichte griep krijgt kunnen de gevolgen veel minder heftig zijn. Rustig aan doen en meer kun je niet doen. Sterkte!
Ik kreeg 8 maanden na de start van mijn burnout een voorhoofdholteontsteking. Dit heeft geleid tot een terugval. Maar uiteraard is het voor iedereen anders. Ik was erg ziek maar als je een lichte griep krijgt kunnen de gevolgen veel minder heftig zijn. Rustig aan doen en meer kun je niet doen. Sterkte!
G
05-01-2023
Reactie:
Ik heb sins gister een zware griep en enorme spierpijn, zorgt altijd wel voor een kleine terugval tenmiste ik heb et ook toen ik 8 maanden in me burnout zat corona gehad.. duurde 2 tot 3 weken dat me energie weer et zelfde werd als voor de griep. Maar je hersteld gewoon weer verder na mijn ervaring.
Anoniem
05-01-2023
Reactie:
Goed om te weten! Dank voor jullie reacties.
S.
15-01-2023
Reactie:
Ik ben juist even helemaal van m'n klachten af als ik ziek ben. Misschien dat het gevoel van even echt helemaal niets hoeven me rust geeft.
M.
01-02-2023
Reactie:
Hier niet in een burnout (5 jaar geleden wel), maar in een erge disbalans door antidepressiva waar ik 8 weken geleden mee startte (en stopte na 3 dagen vanwege hevige angst en paniek). Dit om PMS (wat heftiger leek te worden, achteraf gezien wss door stress oid) en een restje angstklachten aan te pakken vanuit mijn burnout destijds. Bijv ik had nog spanning als ik een kerstborrel of bruiloft in het verschiet had. Verder echt een goed leven, dus achteraf gezien zo'n zonde dat ik daarmee startte. Op een of andere manier zijn die pillen een grote trigger geweest bij mij om me volledig uit balans te brengen. Symptomen komen veelal overeen met burnout overigens, vandaar dat ik toch even antwoord.
Sinds een paar dagen ook griep. Begon met wat pijn op de borst en veel zweten snachts. Dus ik dacht 'Wat zijn deze klachten nou weer? Nog meer gedoe?? Het gaat echt nooit meer over!' Maar inmiddels weet ik dat het griep is. Koorts en hoest de longen uit mijn lijf. Mijn slaap ging steeds wat beter, maar nu weer wat meer terug bij af. Ik was meteen bang voor een terugval naar de situatie zo'n 8 weken geleden.
Gek genoeg gaf het me ook een soort van rust (ondanks de usual huilbuien en paniekgedachten die ik nog wel steeds heb op de dag). Mijn psycholoog gaf gister ook aan 'vertrouw echt op je lichaam'. Het voelt zo dubbel op nu met deze situaties tegelijk, maar ik probeer ook echt realistisch te denken dat ook deze griep echt voorbij gaat en ik dan verder kan met mijn herstel (bijv een halfuurtje joggen).
Hopelijk voor iedereen een oppepper: je gaat er echt uitkomen. Daar probeer ik mijzelf ook aan te herinneren. Want 5 jaar geleden kwam ik er ook uit. En ik had zo'n vrijer gevoel. Heerlijk om grenzen te kunnen stellen, nee te zeggen, geen volle agenda's meer, emoties niet te hoeven maskeren etc. Ik gun dit echt iedereen!
En het grappige is dat ik mezelf steeds laat overspoelen in gedachtes als 'dit komt nooit meer goed! Wat als.. wat als..'. Dit gebeurt echt als mijn lichaam weer in die volledige adrenaline stand gaat en ik het niet even kan uitzetten. Zo'n naar gevoel. Echt van die angstaanvallen. Vast herkenbaar voor velen hier.
Kortom, geen idee waarom ik er zo'n lang verhaal van heb gemaakt maar als iemand dit leest en die voelt zich soms echt verloren en wanhopig: het komt goed! En als je ziek wordt tijdens je burnout of ander soort crisis: ook hier kom je uit!
Sinds een paar dagen ook griep. Begon met wat pijn op de borst en veel zweten snachts. Dus ik dacht 'Wat zijn deze klachten nou weer? Nog meer gedoe?? Het gaat echt nooit meer over!' Maar inmiddels weet ik dat het griep is. Koorts en hoest de longen uit mijn lijf. Mijn slaap ging steeds wat beter, maar nu weer wat meer terug bij af. Ik was meteen bang voor een terugval naar de situatie zo'n 8 weken geleden.
Gek genoeg gaf het me ook een soort van rust (ondanks de usual huilbuien en paniekgedachten die ik nog wel steeds heb op de dag). Mijn psycholoog gaf gister ook aan 'vertrouw echt op je lichaam'. Het voelt zo dubbel op nu met deze situaties tegelijk, maar ik probeer ook echt realistisch te denken dat ook deze griep echt voorbij gaat en ik dan verder kan met mijn herstel (bijv een halfuurtje joggen).
Hopelijk voor iedereen een oppepper: je gaat er echt uitkomen. Daar probeer ik mijzelf ook aan te herinneren. Want 5 jaar geleden kwam ik er ook uit. En ik had zo'n vrijer gevoel. Heerlijk om grenzen te kunnen stellen, nee te zeggen, geen volle agenda's meer, emoties niet te hoeven maskeren etc. Ik gun dit echt iedereen!
En het grappige is dat ik mezelf steeds laat overspoelen in gedachtes als 'dit komt nooit meer goed! Wat als.. wat als..'. Dit gebeurt echt als mijn lichaam weer in die volledige adrenaline stand gaat en ik het niet even kan uitzetten. Zo'n naar gevoel. Echt van die angstaanvallen. Vast herkenbaar voor velen hier.
Kortom, geen idee waarom ik er zo'n lang verhaal van heb gemaakt maar als iemand dit leest en die voelt zich soms echt verloren en wanhopig: het komt goed! En als je ziek wordt tijdens je burnout of ander soort crisis: ook hier kom je uit!
WM
29-09-2023
Reactie:
Ik herken wat s. Zegt. Heb een insult gehad en in burnout beland. herstel 8 mnd. Nu griep, direct extreme paniek en angst. Ik ben zo bang voor een terugval, maar hoop nu eigenlijk dat ik me na de griep beter voel en alles verdwijnt?
Terugval??!
09-04-2024
Reactie:
Ik herken wat s. Zegt. Heb een insult gehad en in burnout beland. herstel 8 mnd. Nu griep, direct extreme paniek en angst. Ik ben zo bang voor een terugval, maar hoop nu eigenlijk dat ik me na de griep beter voel en alles verdwijnt?
Terugval??!
09-04-2024
Duizelig (Verhaal 989)
Hi.
Ik heb hier al vaker wat geplaatst. Toen ging het ook al om de duizeligheid. Nu paar maanden later is de duizeligheid zeker minder maar nog steeds aanwezig. Op sommige dagen meer dan andere dagen. Geen idee wat het triggert. Kunnen soms hoofd bewegingen zijn of drukke winkels. Soms ook in huis.
Herkennen mensen dit? Wat doe je eraan? Wat doen jullie aan tot rust komen en zenuwstelsel kalmeren? Ervaring met yoga en holistic transformational cupping en dat soort dingen?
Ik heb hier al vaker wat geplaatst. Toen ging het ook al om de duizeligheid. Nu paar maanden later is de duizeligheid zeker minder maar nog steeds aanwezig. Op sommige dagen meer dan andere dagen. Geen idee wat het triggert. Kunnen soms hoofd bewegingen zijn of drukke winkels. Soms ook in huis.
Herkennen mensen dit? Wat doe je eraan? Wat doen jullie aan tot rust komen en zenuwstelsel kalmeren? Ervaring met yoga en holistic transformational cupping en dat soort dingen?
Eliza
06-04-2024
laatste reactie: 07-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb er ook veel last van. Bij mij komt het vaak vanuit m'n nek volgens mij. Ik doe rek/strekoefeningen, yoga, zorg dat ik goed rechtop zit en zorg dat ik niet te lang met hoofd voorover zit (zoals bij lezen, kleuren, op telefoon scrollen). Dat helpt een beetje.
Eva
06-04-2024
Reactie:
Hi Eva, dit idee heb ik ook. Ik had 5 weken terug ook echt een draai duizeling aanval (echt dronken idee) en toen moest ik echt in bed. Een spier in m’n nek stond super stijf en die masseerde ik en toen was het zo goed als weg. Maar een licht onvast gevoel heb ik over de dag heen helaas wel. Gelukkig niet constant. Hoop dat het ooit ophoudt.
Eliza
06-04-2024
Reactie:
Ik heb er ook veel last van. Bij mij komt het vaak vanuit m'n nek volgens mij. Ik doe rek/strekoefeningen, yoga, zorg dat ik goed rechtop zit en zorg dat ik niet te lang met hoofd voorover zit (zoals bij lezen, kleuren, op telefoon scrollen). Dat helpt een beetje.
Eva
07-04-2024
Reactie:
Gek, datn reactie van gister vandaag weer geplaatst is?
Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.
Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.
Eva
07-04-2024
Reactie:
Dit herken ik ja. Dat dronken gevoel dat omschrijf ik vaak beetje als onstabiel/onvast staan op mijn benen. Het overvalt mij soms. Soms inderdaad niet eens aanwezig en dan weer een dag wat erger. Staat inderdaad ook echt in verband met hoe je je voelt en prikkels l. Heb het bijvoorbeeld in drukke winkels vaak nog meer dan thuis. Thuis soms ook maar vaak met stilstaan oid. En wat je zegt; dit is het meest beperkende en frustrerende van alles zowat. Ik ook trouwens echt 7 maanden onderweg! Het is echt vreselijk. Ben nu ook pas moeder geworden en juist voor haar wil ik zo normaal mogelijk zijn om van alles te genieten en te kunnen doen.
Ik moet ook zeggen; als ik het voel uit het niets, merk ik ook in mijn lijf direct een angstsensatie opkomen. Dat werkt inderdaad al helemaal niet mee. Soms dacht ik ook echt dat ik ernstig ziek was, puur omdat je soms niet weet wat je ermee aanmoet omdat het iets is wat je niet kan zien en niet makkelijk weet waar het vandaan komt. Maar hier op het forum zijn er zoveel mensen met deze klacht. Bizar eigenlijk!
Ik moet ook zeggen; als ik het voel uit het niets, merk ik ook in mijn lijf direct een angstsensatie opkomen. Dat werkt inderdaad al helemaal niet mee. Soms dacht ik ook echt dat ik ernstig ziek was, puur omdat je soms niet weet wat je ermee aanmoet omdat het iets is wat je niet kan zien en niet makkelijk weet waar het vandaan komt. Maar hier op het forum zijn er zoveel mensen met deze klacht. Bizar eigenlijk!
Eliza
07-04-2024
Reactie:
Gek, datn reactie van gister vandaag weer geplaatst is?
Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.
Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.
Eva
07-04-2024
16 en burn out, hoe verder? (Verhaal 990)
Nooit had ik gedacht dat ik een burn-out zo kunnen krijgen. Maar toch gebeurde het op 15 jarige leeftijd. Ik was zo duizelig dat op school zitten niet meer lukte en het lukte me geeneens meer om mezelf naar buiten te slepen. Toen ik na een maand thuis zitten niet beter was en de huisarts geen oorzaak kon vinden besloot ik dat ik me maar niet zo moest aanstellen. Slechte aanpak bij een burn-out natuurlijk. Na een half jaar leven op koffie en stress waarbij het de helft van de dagen niet lukte om naar school te gaan begaf mijn lichaam het echt. Het was alsof alles wat mijn lichaam hoorde te doen ineens niet meer werkte; zien, denken, praten, slapen, wakker worden, eten, ademen, emoties hebben... Veel van jullie zullen het herkennen. Gelukkig begin ik nu, inmiddels 9 maanden later te herstellen met behulp van een psycholoog. Ik heb er nu weer vertrouwen in dat ik volledig ga herstellen, ook al heb ik nog wat tijd nodig. Maar nu vraag ik me af hoe ik een leven kan leiden waardoor ik niet weer een burn-out zal krijgen. Ik heb de oorzaken van deze burn-out wel aangepakt. Maar als ik na denk over wat er verwacht wordt van iemand in 5 vwo en uiteindelijk op de universiteit weet ik niet hoe ik balans ga kunnen behouden. Op het wo en vwo ligt de druk zo hoog. Ik heb de mentale capaciteiten wel, maar ik weet niet hoe ik mijn stress onder controle ga kunnen houden. De meesten van jullie zullen waarschijnlijk al langere tijd klaar zijn met school, toch hoop ik dat jullie me wat advies kunnen geven. Door jullie verhalen voel ik me iniedergeval een stuk minder 'raar'.
Anoniem
06-04-2024
laatste reactie: 07-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey! Dankjewel om jouw verhaal hier te delen, ik herkende er veel van mijn eigen proces in. Ik was 24 en studeerde aan de universiteit toen ik in een burn out terecht kwam en ben net als jij nu ook 9 maanden aan het herstellen. Ik heb ook veel nagedacht over hoe ik ooit weer zou kunnen gaan studeren zonder weer onder deze druk en stress te bezwijken. Ik weet niet of dat voor jou ook zo aanvoelt maar ik denk dat je jezelf heel erg goed leert kennen in zo'n zware burn out, je herkent sneller je symptomen die je krijgt van stress die je vroeger misschien niet herkent zou hebben en waarbij je nu de tools hebt geleerd en ervaren om er op in te spelen en zo dus een 2de burn out kunt voorkomen. Dus vooral heel goed naar je lichaam en grenzen luisteren en hier mee om leren gaan zodat je ook optijd kunt ingrijpen moest het nodig zijn. En genoeg tijd nemen voor jezelf en dingen waar je veel energie uithaalt naast je studie later lijkt me belangrijk, om af en toe wat afstand te kunnen nemen van je studie. Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar dacht dat het misschien wel fijn was om een reactie te krijgen van iemand die ook vrij jong is en aan het herstellen is van een burn out. Veel sterkte nog met je herstelproces!
anoniem
07-04-2024
Oor zit dicht, ook symptoom? (Verhaal 954)
Hey,
Ik heb soms last van mijn oren. Ik krijg het als ik te lang rechtsta of ik te lang bezig ben met iets....het is alsof je water in je oor hebt maar je kan het niet ploppen. Het betert terug als ik ga zitten of liggen.
Is dit ook een symptoom? Of eerder iets anders ...
Groetjes
Ik heb soms last van mijn oren. Ik krijg het als ik te lang rechtsta of ik te lang bezig ben met iets....het is alsof je water in je oor hebt maar je kan het niet ploppen. Het betert terug als ik ga zitten of liggen.
Is dit ook een symptoom? Of eerder iets anders ...
Groetjes
K.
15-03-2024
laatste reactie: 07-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar! Oordruk kan een gevolg zijn van extreme stress (hoge cortisol/ adrenaline waarden) en kan gedurende de Burn Out aanhouden. Maar houd moed! Het gaat over wanneer je herstelt! Wat precies zal helpen in jouw Burn Out is een persoonlijke ontdekkingstocht. Zoek naar wat écht ontspant. En zoek naar welke diepe overtuigingen achter jouw stressreacties liggen.
Nathalie
15-03-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik heb 7 maand lang op en af (meer op dan af) last gehad van dichte oren. Het zorgt er tevens voor dat je je wankel voelt waardoor het lopen ook weer moeizaam gaat. Uiteindelijk gaat het over echter zo nu en dan merk ik toch weer dat mijn oor of oren dicht zitten. Rust is heel belangrijk in deze.
Henriette
15-03-2024
Reactie:
Na 2 jr mijn partner verzorgd te hebben, uitgezaaide prostaatkanker, ben ik in een diep gat gevallen. Hij is voor 3 mnd geleden overleden. Hartkloppingen, slappe trillende benen, futloos, vreselijk moe, zweten, koude handen, darmklachten, een vol hoofd vol met watten, huilen, en zo verschrikkelijk duizelig. Die duizeligheid beperkt me in alles. Nu heb ik ook al 8 mnd mijn oren dichtzitten, ben bij KNO arts geweest, heb veel vocht achter mijn trommelvliezen. Morgen worden er buisjes geplaatst. Ik hoop dat ik hierdoor een beetje van de duizeligheid afkom.
Wat een hel is een burn-out!
Wat een hel is een burn-out!
Marijke
07-04-2024
Reactie:
Ik heb dit ook gehad, een maand of 4-5. Het is vanzelf over gegaan, geen medicijnen voor gehad.
M
07-04-2024
Behandelmethoden (Verhaal 964)
Welke behandelingen ondergaan jullie om van de burn-out af te komen?
Zijn er hier mensen die ervaringen hebben met neurofeedback, bio feedback of hartcoherentie?
Ik heb er over zitten lezen en dit schijnen ook goede behandelvormen te zijn.
Zijn er hier mensen die ervaringen hebben met neurofeedback, bio feedback of hartcoherentie?
Ik heb er over zitten lezen en dit schijnen ook goede behandelvormen te zijn.
Eric
23-03-2024
laatste reactie: 06-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Naar mijn mening zijn therapien voor de rust in je lichaam verzachtend, maar heb je hulp nodig op de bron/ oorzaak.
Dus ofwel psycholoog of een andere vorm van therapie.
Wanneer je onderliggend trauma, angst ect aan gaat pakken gaat je lichaam steeds meer in Ontspanning. Dat is mijn ervaring.
Daarnaast zijn ontspannende therapieen wel helpend. Ik doe nog steeds holistische massagetherapie
Dus ofwel psycholoog of een andere vorm van therapie.
Wanneer je onderliggend trauma, angst ect aan gaat pakken gaat je lichaam steeds meer in Ontspanning. Dat is mijn ervaring.
Daarnaast zijn ontspannende therapieen wel helpend. Ik doe nog steeds holistische massagetherapie
Natasja
24-03-2024
Reactie:
Dag Eric, ik heb geen ervaring met de door jouw genoemde therapieën.
Ik loop nu zelf bij een psycholoog en krijg binnenkort EMDR (traumatherapie), daarnaast heb ik zelf de cursus Campus Burnout en cursus omgaan met Angst en Stress van Nick de Waard gevolgd. Ze geven je vooral inzicht in je valkuilen en hoe om te gaan met de stress die tijdens de burn-out naar boven komt (althans bij mij is dat wel). Voor de rest is het gewoon een beetje afwachten wanneer het weggaat. Ook weer teveel doen is ook niet goed. Ik probeer nu zoveel als mogelijk gewone dagen te leven, de leefregels een beetje los te laten, dat werkt… succes 🍀
Ik loop nu zelf bij een psycholoog en krijg binnenkort EMDR (traumatherapie), daarnaast heb ik zelf de cursus Campus Burnout en cursus omgaan met Angst en Stress van Nick de Waard gevolgd. Ze geven je vooral inzicht in je valkuilen en hoe om te gaan met de stress die tijdens de burn-out naar boven komt (althans bij mij is dat wel). Voor de rest is het gewoon een beetje afwachten wanneer het weggaat. Ook weer teveel doen is ook niet goed. Ik probeer nu zoveel als mogelijk gewone dagen te leven, de leefregels een beetje los te laten, dat werkt… succes 🍀
Suus
24-03-2024
Reactie:
Hallo Eric,
Ik ben op dit moment in behandeling bij de ggz, daar doe ik schematherapie, cognitieve gedragstherapie en heb ik kort EMDR gedaan. Naar een psycholoog gaan raad ik zeker aan! Daarnaast is vooral het uitrusten belangrijk. Probeer erachter te komen waar jij energie van krijgt en wat ontspannend is voor jouw lichaam en brein. Burn-out wordt vaak veroorzaakt door te goed willen presteren, dus probeer er om te denken dat je niet te goed wil gaan presteren op het gebied van herstellen.
Ik ben op dit moment in behandeling bij de ggz, daar doe ik schematherapie, cognitieve gedragstherapie en heb ik kort EMDR gedaan. Naar een psycholoog gaan raad ik zeker aan! Daarnaast is vooral het uitrusten belangrijk. Probeer erachter te komen waar jij energie van krijgt en wat ontspannend is voor jouw lichaam en brein. Burn-out wordt vaak veroorzaakt door te goed willen presteren, dus probeer er om te denken dat je niet te goed wil gaan presteren op het gebied van herstellen.
Anoniem
06-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Scan van hersenen laten maken of niet nodig? (Verhaal 977)
Ik zit nu 7-8 maanden in mijn burnout en ben nog dagelijks duizelig/beetje waus in m’n hoofd. Ik zit eraan te denken om een scan van m’n hersenen te laten maken omdat ik steeds vaker denk ‘zou het niet iets anders zijn’? Ook de hoofdpijnen die ik sommige dagen heb, lijken niet van deze wereld, zo zwaar.
Is er iemand die ook een scan heeft gedaan of is dit overdreven?
Mieke
Is er iemand die ook een scan heeft gedaan of is dit overdreven?
Mieke
Mieke
31-03-2024
laatste reactie: 06-04-2024
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Ik zit ongeveer dezelfde tijd al jij in een burnout met angstklachten. En idd wat een rare klachten kan je hebben. Duizeligheid, heel raar afwezig vol gevoel in je hoofd, hoofdpijnen, paniek, slappe benen en, enz. Ik wilde ook een scan laten maken maar ik doe dit niet. Er is niks maar ons hoofd maar dit ons wijs omdat ons hoofd vol is. Probeer die gedachten te laten varen er is niks dit hoort bij de burnout.
Ik zit ongeveer dezelfde tijd al jij in een burnout met angstklachten. En idd wat een rare klachten kan je hebben. Duizeligheid, heel raar afwezig vol gevoel in je hoofd, hoofdpijnen, paniek, slappe benen en, enz. Ik wilde ook een scan laten maken maar ik doe dit niet. Er is niks maar ons hoofd maar dit ons wijs omdat ons hoofd vol is. Probeer die gedachten te laten varen er is niks dit hoort bij de burnout.
Anoniem
31-03-2024
Reactie:
Wat mij enorm heeft geholpen is de klachten écht accepteren. Constant op je klachten letten zorgt (onbewust) voor stress, waardoor je klachten alleen maar versterken. Echte acceptatie heeft bij mij maanden geduurd, maar sindsdien is dat duizelige gevoel nagenoeg geheel afwezig (alleen op slechtere dagen nog wat vlagen).
M
31-03-2024
Reactie:
Niet doen. Ik heb ook dagelijks hoofdpijn, maar loop al jaren met hoge spierspanning dus het hoort erbij. Als ik meer stress heb wordt t bijna migraine. Ik ken nu de patronen van mijn "burnoute" lijf. Acceptatie en hier mee leren leven is idd heel belangrijk.
Anoniem
31-03-2024
Reactie:
Maar hoe accepteren jullie dan je burnout zonder in de stress te schieten van alle bijkomende klachten?
Mieke
31-03-2024
Reactie:
Hoi Mieke,
Ik had hier ook veel moeite mee en mijn klachten wisselen nogal dus elke keer was ik weer verrast.
Ik heb zelf emdr gehad en de psycholoog heeft dit ook doorgevoerd op mijn angstige reacties op de fysieke sensaties. Nu volg ik nog bewegingstherapie waarbij je dus leert omgaan met die klachten.
Hier en daar moet k mezelf nog steeds weleens stevig toespreken dat het stress is en niks anders, maar het heeft me wel geholpen met niet continu bang ervoorzijn en dat helpt weer met de afname van de klachten
Ik had hier ook veel moeite mee en mijn klachten wisselen nogal dus elke keer was ik weer verrast.
Ik heb zelf emdr gehad en de psycholoog heeft dit ook doorgevoerd op mijn angstige reacties op de fysieke sensaties. Nu volg ik nog bewegingstherapie waarbij je dus leert omgaan met die klachten.
Hier en daar moet k mezelf nog steeds weleens stevig toespreken dat het stress is en niks anders, maar het heeft me wel geholpen met niet continu bang ervoorzijn en dat helpt weer met de afname van de klachten
Natasja
31-03-2024
Reactie:
De truc is om je klachten te accepteren. Ze horen bij een burnout, dus je hoeft je geen zorgen te maken dat er iets ernstigs aan de hand is. Hoe meer je op je klachten focust, des te meer last je er van krijgt. Probeer het bovenstaande tegen jezelf te zeggen zodra je door hebt dat je op je klachten aan het letten bent. Het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je eenmaal voorbij het acceptatiepunt bent dan zal je merken dat je er een stuk minder last van hebt.
M
31-03-2024
Reactie:
Misschien een scan van je hersengolven laten maken bij eengoeie neurofeedback? Heb ik gedaan. Mijn amygdala was/isoveractief en ik heb teveel trage golven. Helemaal uit balans. Dit zijn we nu aan het trainen zodat mijn hersenen weer blijvend in balans komen en blijven
Ben heel benieuwd naar de resultaten, maar de intake (scan) maakte mij wel duidelijk waar al mijn klachten vandaan komen.
Ben heel benieuwd naar de resultaten, maar de intake (scan) maakte mij wel duidelijk waar al mijn klachten vandaan komen.
Ilse
01-04-2024
Reactie:
Hoi Ilse, ik ben wel benieuwd naar wat je dan precies doet om deze weer te trainen . Was dit een oorzaak van je burnout of het gevolg?
Natasja
01-04-2024
Reactie:
Neurofeedback is onbewezen hocus pocus waar veel geld voor wordt gevraagd. Zie aflevering van Pointer van kro-ncrv.
Anoniem
02-04-2024
Reactie:
Ik hou er nooit zo van om iets als onzin af te schilderen. En wat de npo zegt doet me al helemaal vrij weinig.
Ik heb " bewezen" therapieen gevolgd en bijvoorbeeld ook reiki behandelingen en beide hebben me enorm veel gebracht.
Zolang Iets voor iemand werkt, lijkt het me geen onzin.
Dus Ilse, ik ben nog altijd erg benieuwd naar je ervaringen 😊
Ik heb " bewezen" therapieen gevolgd en bijvoorbeeld ook reiki behandelingen en beide hebben me enorm veel gebracht.
Zolang Iets voor iemand werkt, lijkt het me geen onzin.
Dus Ilse, ik ben nog altijd erg benieuwd naar je ervaringen 😊
Natasja
02-04-2024
Reactie:
Ja en waar doe je dat? In een ziekenhuis of een speciale kliniek oid?
Mieke
02-04-2024
Reactie:
Hoi, ik had soortgelijke klachten. Heb morgen afspraak bij de neuroloog maar ik verwacht niet dat er een scan gemaakt hoeft te worden aangezien mijn klachten de laatste weken enorm zijn afgenomen. Nu ik beter in mijn vel zit zijn de klachten ook stukken minder. Wanneer ik weer gespannen ben op (te) drukke momenten wil het nog wel eens toenemen. Gr.
Saskia
02-04-2024
Reactie:
Ook ik heb nog steeds last van duizeligheid/vlekken zien etc na al 9 maanden in herstel. Ik maak me hier soms ook zorgen om, maar dan bedenk ik hoe lang ik mezelf en vooral mijn brein overbelast heb en besef ik dat het eigenlijk best logisch is. Het kan ook dat je nog meer stress krijgt van de onzekerheid dat het misschien een andere oorzaak kan hebben. Een scan doen kan denk ik geen kwaad als dit je rust geeft en je hebt de middelen.
Jolante
06-04-2024
Cortisol spiegel door de dag heen (Verhaal 982)
Hoi lotgenoten
Vraagje.
Hebben jullie ook sochtends last van de aanstamd door hoog cortisol?
Het zakt dan rond de middag weer af gelukkig..en dat herhaalt zich dan weer elke dag opnieuw.
Iemand die hier van genezen is?
Ik hoop dat dit niet voor altijd zo blijft..
Hoor het graag.
Vr groet
Eddy
Vraagje.
Hebben jullie ook sochtends last van de aanstamd door hoog cortisol?
Het zakt dan rond de middag weer af gelukkig..en dat herhaalt zich dan weer elke dag opnieuw.
Iemand die hier van genezen is?
Ik hoop dat dit niet voor altijd zo blijft..
Hoor het graag.
Vr groet
Eddy
Eddy
02-04-2024
laatste reactie: 06-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Eddy, ja nog steeds dagelijkse kost bij mij (na 6 maanden), sommige ochtenden zelfs nog misselijk/geen eetlust.
In de middag trekt dit weg en na het avondeten lijkt er niet meer zoveel aan de hand: ik voel me dan weer ontspannen en vrolijk, niet zoveel aan de hand.
Maar in de ochtend bij het ontwaken begint het hele circus weer opnieuw. Ik doe nu overdag somatische oefeningen om het zenuwstelsel te reguleren, dit begint te werken. Kijk maar eens op Youtube ;)
In de middag trekt dit weg en na het avondeten lijkt er niet meer zoveel aan de hand: ik voel me dan weer ontspannen en vrolijk, niet zoveel aan de hand.
Maar in de ochtend bij het ontwaken begint het hele circus weer opnieuw. Ik doe nu overdag somatische oefeningen om het zenuwstelsel te reguleren, dit begint te werken. Kijk maar eens op Youtube ;)
Suus
02-04-2024
Reactie:
Is dit meetbaar thuis?
Anoniem
02-04-2024
Reactie:
Heel herkenbaar.
Ik stond elke ochtend op met maagklachten, moeheid en tegen s avonds na mijn avondeten leek ik weer terug mijn oude zelf alsof er nagenoeg niets aan de hand was.
Ik merkte wel dat het steeds vlugger beter met me ging, dat het opeens al kort na de middag beter ging tot ik nu al een week zelfs opsta met relatief weinig last...ik ben voorzichtig optimistisch hierdoor want ik weet uit de voorbije tijd dat het op en af gaat, dat terugval erbij hoort.
Het is vooral ondergaan en dat is het moeilijke eraan...vertrouwen hebben dat je lichaam zich zelf zal herstellen en dat dit vooral veel tijd vergt.
Veel hoop en geduld gewenst,
Groetjes,
Ik stond elke ochtend op met maagklachten, moeheid en tegen s avonds na mijn avondeten leek ik weer terug mijn oude zelf alsof er nagenoeg niets aan de hand was.
Ik merkte wel dat het steeds vlugger beter met me ging, dat het opeens al kort na de middag beter ging tot ik nu al een week zelfs opsta met relatief weinig last...ik ben voorzichtig optimistisch hierdoor want ik weet uit de voorbije tijd dat het op en af gaat, dat terugval erbij hoort.
Het is vooral ondergaan en dat is het moeilijke eraan...vertrouwen hebben dat je lichaam zich zelf zal herstellen en dat dit vooral veel tijd vergt.
Veel hoop en geduld gewenst,
Groetjes,
Kiki
04-04-2024
Reactie:
Herkenbaar, smorgens al wakker worden met zon nerveus onaangenaam gevoel ik heb dit al heel lang.
Kristel
05-04-2024
Reactie:
Jazeker, heel herkenbaar ! Zit nu weer met een gejaagd gevoel terwijl ik dit schrijf. Slaapkwaliteit gaat er ook ernstig op achteruit. Maar het zal goedkomen.
Eer
06-04-2024
Reactie:
Ik word 's-morgens altijd wakker met veel slijm in mijn keel, misselijkheid en een branderige tong. Herkennen jullie dat en heeft het misschien ook te maken met een te hoog cortisol ?
Jorrit
06-04-2024
Blauw zweten (Verhaal 987)
Ik heb dus last van blauw zweet.
Ik heb dit in december 2022 een paar weken gehad en toen is het weggegaan. En nu heb ik het dus weer.
Alleen in de nacht, dan lijkt het net alsof er een lijk in bed heeft gelegen.
De dokter heeft het nog nooit gezien.
Ik lees op internet alleen dat het te maken kan hebben met teveel adrenaline en hormonen.
Is iemand die dit ook heeft meegemaakt?
Ik heb dit in december 2022 een paar weken gehad en toen is het weggegaan. En nu heb ik het dus weer.
Alleen in de nacht, dan lijkt het net alsof er een lijk in bed heeft gelegen.
De dokter heeft het nog nooit gezien.
Ik lees op internet alleen dat het te maken kan hebben met teveel adrenaline en hormonen.
Is iemand die dit ook heeft meegemaakt?
Nikki
05-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Opvliegers (Verhaal 984)
Ik zit nu ongeveer een jaar met een burn out. Ik merk dat ik sinds een maand of 3 regelmatig last heb van opvliegers. Meestal als er te veel prikkels om me heen zijn, dan krijg ik het ineens heel warm en daardoor raak ik in paniek waardoor het alleen maar erger wordt. Ik ben 33 jaar en nog niet in de overgang dus daar kan het niet van komen. Ik sta wel de hele dag aan, ik ben mama van 4 jonge kindjes van 1 t/m 7 jaar met veel gebroken nachten. Het moment dat ik het even wat rustiger aan doe zwakt de opvlieger gelukkig meestal weer af maar toch blijf ik het eng vinden. Hebben meer mensen hier last van?
Eef
03-04-2024
laatste reactie: 04-04-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Eef, ik heb dit dus ook, Ik ben 39 jaar, maar nog niet in de overgang.
Ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out. Mijn oor thermometer ligt sinds mijn burn-out eigenlijk altijd in de buurt, ik denk vaak dat ik koorts heb, maar dan heb ik net 37 graden of eronder.
Soms zit ik in de avond met gloeiende wangen op de bank, en tijdens het werk (ik werk nu 16 uur) zit ik ook vaak met gloeiende wangen mijn werk te doen. De kachel is dan uit en het raam een stukje open.
Ik heb er ook meer last van na een drukke dag of visite thuis, ik denk dat het lichaam reageert op overprikkeling o.i.d.
Ik heb het ook wel eens als ik op zaterdagochtend naar de markt ga, maar dan bijv. na 10 min weer wegga omdat ik het nog helemaal niet trek.
Tijdens mijn menstruatie lijkt het ook allemaal erger (ik gebruik geen anticonceptie meer), heb jij dit ook?
Ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out. Mijn oor thermometer ligt sinds mijn burn-out eigenlijk altijd in de buurt, ik denk vaak dat ik koorts heb, maar dan heb ik net 37 graden of eronder.
Soms zit ik in de avond met gloeiende wangen op de bank, en tijdens het werk (ik werk nu 16 uur) zit ik ook vaak met gloeiende wangen mijn werk te doen. De kachel is dan uit en het raam een stukje open.
Ik heb er ook meer last van na een drukke dag of visite thuis, ik denk dat het lichaam reageert op overprikkeling o.i.d.
Ik heb het ook wel eens als ik op zaterdagochtend naar de markt ga, maar dan bijv. na 10 min weer wegga omdat ik het nog helemaal niet trek.
Tijdens mijn menstruatie lijkt het ook allemaal erger (ik gebruik geen anticonceptie meer), heb jij dit ook?
Suus
03-04-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Ja ik heb het ook erger tijdens de menstruatie. Ik ben dan ook veel onrustiger dan normaal.
Ik meet mijn temperatuur niet heel vaak, dit durf ik eigenlijk bijna nooit. Ben veel te bang dat ik dan toch hoge koorts heb.
Ik hoop dat die opvliegers snel een keer ophouden want ik word er zo onrustig van.
Ja ik heb het ook erger tijdens de menstruatie. Ik ben dan ook veel onrustiger dan normaal.
Ik meet mijn temperatuur niet heel vaak, dit durf ik eigenlijk bijna nooit. Ben veel te bang dat ik dan toch hoge koorts heb.
Ik hoop dat die opvliegers snel een keer ophouden want ik word er zo onrustig van.
Eef
03-04-2024
Reactie:
Ja door stress kunnen je darmen heel gevoelig zijn heb ik ook last van ik probeer me te ontspannen wel moeilijk
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Suus,
Ik heb dit dus ook. Zeker een jaar of 1,5 al. Gloeiende wangen en denken dat ik koorts heb. Dit is niet zo.. zelf ben ik 36 en heb gewoon een perfecte cyclus. Werkelijk geen idee wat het is maar ik word er vaak wel "angstig" van. Soms pak ik een handdoekje die ik nat maak met koud water om enigszins een beetje te koelen. Ben benieuwd of meer hier last van hebben!
Ik heb dit dus ook. Zeker een jaar of 1,5 al. Gloeiende wangen en denken dat ik koorts heb. Dit is niet zo.. zelf ben ik 36 en heb gewoon een perfecte cyclus. Werkelijk geen idee wat het is maar ik word er vaak wel "angstig" van. Soms pak ik een handdoekje die ik nat maak met koud water om enigszins een beetje te koelen. Ben benieuwd of meer hier last van hebben!
Cher
04-04-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Ik heb een natuurlijke cyclus en ook regelmatig. Ik wil ook liever die troep niet in mijn lijf, in het verleden wel de pil geslikt maar ik werd daar juist heel onrustig van.
Ik heb ook regelmatig last van erg koude handen en voeten, heb jij dit ook? Ik sport verder niet maar wil hier wel mee gaan beginnen. Misschien dat dit ook helpt tegen de warmte aanvallen.
Ik heb een natuurlijke cyclus en ook regelmatig. Ik wil ook liever die troep niet in mijn lijf, in het verleden wel de pil geslikt maar ik werd daar juist heel onrustig van.
Ik heb ook regelmatig last van erg koude handen en voeten, heb jij dit ook? Ik sport verder niet maar wil hier wel mee gaan beginnen. Misschien dat dit ook helpt tegen de warmte aanvallen.
Eef
04-04-2024
Reactie:
Hoi Suus, burnout zorgt voor onregeling autonome zenuwstelsel zoals ook je thermostaat. Ik zit ook in n zware burnout... met paniek.. ben denk ik door de overgang en heb ook weer hitte aanvallen.. bij stress of overgang rust naar actie. Als je schrikt... kan je dat ook wel ns gemerkt hebben. Effe een hiite aanval. Jouw en mijn zenuwstelsel moet weer tot rust komen... en dus niet op tilt slaan bij overprikkeling... kan van alles zijn. Ps geldt ook bij mannen. Hou je taai
. Moet ik ook doen
. Moet ik ook doen
B_anoniem
04-04-2024
Reactie:
@Eef
Ik krijg het vaak in de avond koud na zo'n 'gloei-aanval'. Ik ga meestal gloeien na het avondeten en een uurtje later krijg ik het koud en trek ik maar weer snel een trui aan. In de nachten vaak weer zweten... soms word ik wakker onder een natte/klamme deken.
En gloeien op werk is eigenlijk ook een vast patroon, ik denk zenuwen. Als ik weer naar huis ga, voel ik me weer beter.
@Cher
Ik word er ook snel angstig van, maar de laatste tijd negeer ik het wat meer wetende dat het toch weer weggaat.
Ik kom wel steeds vaker tot de conclusie dat ons lijf helemaal ontregeld is. Ik kan bijvoorbeeld nog steeds niet tegen harde geluiden (bijv. reclames op tv, of hard pratende mensen), concentratie is nog moeizaam, en ben gewoon nog snel moe.
Het moet allemaal slijten ben ik bang.
Ik krijg het vaak in de avond koud na zo'n 'gloei-aanval'. Ik ga meestal gloeien na het avondeten en een uurtje later krijg ik het koud en trek ik maar weer snel een trui aan. In de nachten vaak weer zweten... soms word ik wakker onder een natte/klamme deken.
En gloeien op werk is eigenlijk ook een vast patroon, ik denk zenuwen. Als ik weer naar huis ga, voel ik me weer beter.
@Cher
Ik word er ook snel angstig van, maar de laatste tijd negeer ik het wat meer wetende dat het toch weer weggaat.
Ik kom wel steeds vaker tot de conclusie dat ons lijf helemaal ontregeld is. Ik kan bijvoorbeeld nog steeds niet tegen harde geluiden (bijv. reclames op tv, of hard pratende mensen), concentratie is nog moeizaam, en ben gewoon nog snel moe.
Het moet allemaal slijten ben ik bang.
Suus
04-04-2024
Welk medicijn kalmeert maar maakt niet duf? (Verhaal 967)
Beste Lotgenoten,
Ik heb jullie advies nodig:
Ik heb al van alles geprobeerd om mijn zenuwstelsel te kalmeren, maar het lukt me niet tot nauwelijks (meditatie, ademhalingsoefeningen, valeriaan etc.). Ik heb daarom besloten dat ik met medicijnen wil gaan proberen of dit lukt. Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts.
Ik ben op zoek naar een medicijn wat helpt met ontspannen, maar niet heel duf maakt. Ik moet namelijk wel dagelijks auto rijden.
Wie heeft hier ervaring mee en wat gebruiken jullie?
Ik heb jullie advies nodig:
Ik heb al van alles geprobeerd om mijn zenuwstelsel te kalmeren, maar het lukt me niet tot nauwelijks (meditatie, ademhalingsoefeningen, valeriaan etc.). Ik heb daarom besloten dat ik met medicijnen wil gaan proberen of dit lukt. Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts.
Ik ben op zoek naar een medicijn wat helpt met ontspannen, maar niet heel duf maakt. Ik moet namelijk wel dagelijks auto rijden.
Wie heeft hier ervaring mee en wat gebruiken jullie?
Suus
26-03-2024
laatste reactie: 04-04-2024
18Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Suus,
Vervelend dat valeriaan je niet heeft geholpen. Ik weet van mijn moeder dat oxazepam zo'n rustgevend middel is. Echter ligt daar wel echt gevaar voor verslaving op de loer.
Ik heb zelf veel rij spanning gehad en nog steeds wel wat, dus begrijp dit enorm.
Wellicht is cdb olie nog een optie?
Dat moet je wel enigzins opbouwen.
Maar met alles wat ik heb geprobeerd , blijft het toch echt alleen verzachting en geen wondermiddel. Voor een wat sterkere medicatie zal dat wellicht anders zijn, maar ook dat was bij m'n moeder een zoektocht. Haar klachten verergerde en nu is t een hele klus om er vanaf te komen. Voor mij de reden om ze te laten staan
Vervelend dat valeriaan je niet heeft geholpen. Ik weet van mijn moeder dat oxazepam zo'n rustgevend middel is. Echter ligt daar wel echt gevaar voor verslaving op de loer.
Ik heb zelf veel rij spanning gehad en nog steeds wel wat, dus begrijp dit enorm.
Wellicht is cdb olie nog een optie?
Dat moet je wel enigzins opbouwen.
Maar met alles wat ik heb geprobeerd , blijft het toch echt alleen verzachting en geen wondermiddel. Voor een wat sterkere medicatie zal dat wellicht anders zijn, maar ook dat was bij m'n moeder een zoektocht. Haar klachten verergerde en nu is t een hele klus om er vanaf te komen. Voor mij de reden om ze te laten staan
Natasja
26-03-2024
Reactie:
Hi Natasja, ja de ‘pammetjes’ kunnen verslavend zijn he? Ik las het al… was daarom ook benieuwd naar een medicijn wat wat langer gebruikt kan worden zonder eraan verslaafd te raken. Ik las goede verhalen over bètablokkers, maar goed, dat is ook niet zonder bijwerkingen.
Die olie ken ik niet… ik zal het eens opzoeken.
Ik heb jouw advies voor trainen geprobeerd trouwens, het werkt inderdaad, maar bij mij maar zo kort helaas. In de ochtend wat krachttraining en in de middag zat ik alweer als een stuiterbal op de bank 🤪.
Hoe gaat het nu met jou?
Die olie ken ik niet… ik zal het eens opzoeken.
Ik heb jouw advies voor trainen geprobeerd trouwens, het werkt inderdaad, maar bij mij maar zo kort helaas. In de ochtend wat krachttraining en in de middag zat ik alweer als een stuiterbal op de bank 🤪.
Hoe gaat het nu met jou?
Suus
26-03-2024
Reactie:
Bètablokkers is best heftig toch? Haalt je hartslag naar beneden. Ik heb die ooit heel kort geslikt toen m'n schildklier op hol sloeg en continu op 120 a 140 tikte. Grappige is dat ik toen geen angst had en dat toen dus ook niet als heel heftig heb ervaren. Zie je toch het mentale stuk.
Ik heb ondertussen steeds langere momenten dat m'n lichaam weer stil is. Tussendoor nog wel paniekaanvalletjes maar daarna kan m'n lichaam wel weer tot rust komen. Voorheen duurde dat uren zoals bij jou . Ik blijf wel echt op m'n hoede en ook in de stilte kan ik nog steeds piekeren. Dus tja😅
Geef niet op met de krachttraining. Die korte momentjes nadien worden steeds langer echt waar! Savonds miss even afsluiten met wat fijne stretch/ Somatische oefeningen. Als je die kleine momenten al voelt ben je dichterbij dan je denkt!
Ik heb ondertussen steeds langere momenten dat m'n lichaam weer stil is. Tussendoor nog wel paniekaanvalletjes maar daarna kan m'n lichaam wel weer tot rust komen. Voorheen duurde dat uren zoals bij jou . Ik blijf wel echt op m'n hoede en ook in de stilte kan ik nog steeds piekeren. Dus tja😅
Geef niet op met de krachttraining. Die korte momentjes nadien worden steeds langer echt waar! Savonds miss even afsluiten met wat fijne stretch/ Somatische oefeningen. Als je die kleine momenten al voelt ben je dichterbij dan je denkt!
Natasja
26-03-2024
Reactie:
Hoi,
Ik zit in een zware burnout, lijf stond al jaren in de stress stand voordat ik instortte. Zit met zeer hoge spierspanning en pijn, mn in schouders, nek en kaken. Heb voor die kaakspanning ooit amitriptyline gekregen in lage dosering, 30 mg (dit is een antidepressivum dat ook voor pijn kan werken). Slik het nog steeds want remt de overprikkeling van je brein wat af.
Waarschijnlijk zal je arts ook een ad voorstellen, dat gebeurt vaak bij burnout.
Ik doe paar keer per dag ademhalingsoefeningen, dat kalmeert ook je zenuwstelsel. Verder wandel ik veel en doe ik pilates (1, 2 keer per week). Beweging is super belangrijk om de spanning te ontladen. Je zou ook yin yoga kunnen proberen. Kun je gewoon thuis doen.
C.
Ik zit in een zware burnout, lijf stond al jaren in de stress stand voordat ik instortte. Zit met zeer hoge spierspanning en pijn, mn in schouders, nek en kaken. Heb voor die kaakspanning ooit amitriptyline gekregen in lage dosering, 30 mg (dit is een antidepressivum dat ook voor pijn kan werken). Slik het nog steeds want remt de overprikkeling van je brein wat af.
Waarschijnlijk zal je arts ook een ad voorstellen, dat gebeurt vaak bij burnout.
Ik doe paar keer per dag ademhalingsoefeningen, dat kalmeert ook je zenuwstelsel. Verder wandel ik veel en doe ik pilates (1, 2 keer per week). Beweging is super belangrijk om de spanning te ontladen. Je zou ook yin yoga kunnen proberen. Kun je gewoon thuis doen.
C.
Anoniem
29-03-2024
Reactie:
Ik heb een slaaptablet gekregen voor max 2 weken: zolpidem 5 mg, maar ik merk geen enkel verschil: nog steeds om 05:00 wakker.
Ik wandel elke dag, volg mindfulness en meditaties, ademhalingsoefeningen, somatische oefeningen om het zenuwstelsel te laten ontspannen en sommige dagen wat fietsen. Het zal wel moeten slijten? Als dit allemaal niet helpt…
Ik wandel elke dag, volg mindfulness en meditaties, ademhalingsoefeningen, somatische oefeningen om het zenuwstelsel te laten ontspannen en sommige dagen wat fietsen. Het zal wel moeten slijten? Als dit allemaal niet helpt…
Suus
29-03-2024
Reactie:
Je moet op n gegeven moment alles gaan loslaten, acceptatie dus...dat heeft bij mij ongeveer een jaar geduurd. En ik heb nog wel 1-2 jaar te gaan volgens mijn psycholoog. Je moet dus ook weer niet te hard van alles gaan proberen, je kunt het proces niet versnellen, je lijf moet het biologisch herstel zelf regelen, jij moet alleen zo gunstig mogelijke voorwaarden scheppen. Medicatie kan hierin ondersteunend zijn.
Anoniem
29-03-2024
Reactie:
Ik herken dit absoluut. Zat in hetzelfde schuitje en had het gevoel niet echt verder te komen. Soms wel rustigere momenten maar de spanning bleef zo zwaar wegen. Daarom na een jaar toch besloten om alles aan te grijpen en met antidepressiva begonnen. Achteraf super goeie keuze geweest want daarna had ik pas echt het gevoel dat mijn herstel begon. Die hele zware dagen bleven sowieso uit en ik kon weer rustig werk gaan opbouwen. Inmiddels zijn we weer ruim een jaar verder en ben ik alweer een hele tijd volledig aan het werk. De AD heb ik weer heel rustig en moeiteloos afgebouwd (gewoon op gevoel elke keer een druppeltje eraf), inmiddels gaat het weer super goed met mij en slik ik niets meer. Zo blij mee. Ik kan het dus enkel aanraden! Tip, vraag om druppels dan kun je ook veel rustiger op- en afbouwen. Ik had 10mg escitalopram. En voor slapen korte tijd quetiapine 12,5mg dat hielp ook super en was niet verslavend. Opbouwen AD is me trouwens reuze meegevallen en vrees aan te komen bleek ook voor niets. Enige bijwerking was minder libidio. Dat nam ik graag op de koop toe ;)
M.
30-03-2024
Reactie:
Een plantaardig medicijn die bij mij helpt is sedatic pc os verkrijgbaar bij bijvoorbeeld een drogist. Moet even paar daagjes inwerken maar daardoor minder spanning en beter slapen.
Liv
30-03-2024
Reactie:
Ik herken dit absoluut. Zat in hetzelfde schuitje en had het gevoel niet echt verder te komen. Soms wel rustigere momenten maar de spanning bleef zo zwaar wegen. Daarom na een jaar toch besloten om alles aan te grijpen en met antidepressiva begonnen. Achteraf super goeie keuze geweest want daarna had ik pas echt het gevoel dat mijn herstel begon. Die hele zware dagen bleven sowieso uit en ik kon weer rustig werk gaan opbouwen. Inmiddels zijn we weer ruim een jaar verder en ben ik alweer een hele tijd volledig aan het werk. De AD heb ik weer heel rustig en moeiteloos afgebouwd (gewoon op gevoel elke keer een druppeltje eraf), inmiddels gaat het weer super goed met mij en slik ik niets meer. Zo blij mee. Ik kan het dus enkel aanraden! Tip, vraag om druppels dan kun je ook veel rustiger op- en afbouwen. Ik had 10mg escitalopram. En voor slapen korte tijd quetiapine 12,5mg dat hielp ook super en was niet verslavend. Opbouwen AD is me trouwens reuze meegevallen en vrees aan te komen bleek ook voor niets. Enige bijwerking was minder libidio. Dat nam ik graag op de koop toe ;)
M.
30-03-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties, ik kan hier echt steun uit halen.
Vannacht heb ik 2 tabletjes ingenomen ipv 1 (dit mocht volgens de bijsluiter) en ik heb eindelijk 7,5 uur kunnen slapen na maanden van 4-5 uur. Ik ga zo opnieuw het vak van dr. Vogel afspeuren in de drogisterij want ik kan me heel goed voorstellen dat deze tabletten super verslavend kunnen zijn omdat ze zo goed werken.
Voor de rest ga ik proberen het allemaal een beetje los te laten. Ik ben echt dagelijks bezig met mijn burnout, en inderdaad dat helpt niet.
Vannacht heb ik 2 tabletjes ingenomen ipv 1 (dit mocht volgens de bijsluiter) en ik heb eindelijk 7,5 uur kunnen slapen na maanden van 4-5 uur. Ik ga zo opnieuw het vak van dr. Vogel afspeuren in de drogisterij want ik kan me heel goed voorstellen dat deze tabletten super verslavend kunnen zijn omdat ze zo goed werken.
Voor de rest ga ik proberen het allemaal een beetje los te laten. Ik ben echt dagelijks bezig met mijn burnout, en inderdaad dat helpt niet.
Suus
30-03-2024
Reactie:
Fijn om te lezen dat er met medicatie ook succesverhalen zijn.
Voor Suus; mocht je daar toch niet voor gaan dan kan ik je vertellen dat ik ondertussen ook een hele Kruidvat in m'n kast heb staan en dat niks op korte termijn die hele hoge spanning weggehaalt. Ik lees ook van je slaapproblemen en ik gok dat je , net als ik, een sterk onbewuste verzet ofwel angst vanuit je systeem hebt waardoor geen pil je in slaap gaat brengen. Ik heb mezelf weken lang , nachtenlang, wakker weten te houden dus ik begrijp je!
Wat misschien effectiever is om je lichaam goed te ondersteunen met hoogwaardige supplementen en dan met name visolie en Magnesium. Je lichaam is namelijk roofbouw aan t plegen. Kies dan echt voor bijvoorbeeld. vitakruid en geen kruidvatmerk
En verder ; zou je je verplichtingen een poosje kunnen parkeren? Ik lees dat je auto moet rijden en wellicht dus ook verplichtingen hebt. Dat levert ook een stress op met het gevoel dat je MOET slapen. Als je eens even 2 a 3 weken alles schrapt en gewoon slaapt wanneer je wil?
Ik werd er toe gedwongen en dat hielp
Voor Suus; mocht je daar toch niet voor gaan dan kan ik je vertellen dat ik ondertussen ook een hele Kruidvat in m'n kast heb staan en dat niks op korte termijn die hele hoge spanning weggehaalt. Ik lees ook van je slaapproblemen en ik gok dat je , net als ik, een sterk onbewuste verzet ofwel angst vanuit je systeem hebt waardoor geen pil je in slaap gaat brengen. Ik heb mezelf weken lang , nachtenlang, wakker weten te houden dus ik begrijp je!
Wat misschien effectiever is om je lichaam goed te ondersteunen met hoogwaardige supplementen en dan met name visolie en Magnesium. Je lichaam is namelijk roofbouw aan t plegen. Kies dan echt voor bijvoorbeeld. vitakruid en geen kruidvatmerk
En verder ; zou je je verplichtingen een poosje kunnen parkeren? Ik lees dat je auto moet rijden en wellicht dus ook verplichtingen hebt. Dat levert ook een stress op met het gevoel dat je MOET slapen. Als je eens even 2 a 3 weken alles schrapt en gewoon slaapt wanneer je wil?
Ik werd er toe gedwongen en dat hielp
Natasja
30-03-2024
Reactie:
Hi Natasja ❤️
Ik ben inmiddels reïntegrerend (5 korte ochtenden van 3 uur) dus moet dagelijks weg met mijn auto. Ik kan deze verplichting niet parkeren helaas. Met het OV zou nog kunnen, maar ik tram die drukte in de tram nog slecht.
Jij bent dus ook al los gegaan in de Kruidvat? Haha… ik ben vandaag voor een potje van dr. Vogel gegaan. Supplementen heb ik al, slik ik al jaren, toch bedankt voor de tip.
Ik zie het maar als iets tijdelijks, tijdelijke crisis, voor mijn burnout had ik nooit meditatie of slaappillen nodig. Ik sliep eerder te lang dan te kort. Kon altijd lekker slapen en werd weer heel relaxed wakker in de morgen. Jeetje, waar is die tijd gebleven. Soms word ik daar ineens heel verdrietig van.
Maar goed, we komen er wel, het gaat al beter dan in het begin, ik werk weer wen beetje, ben niet meer zo misselijk, het zijn kleine stapjes, maar het zijn wel stapjes denk ik dan maar.
Sterkte allemaal 🩷
Ik ben inmiddels reïntegrerend (5 korte ochtenden van 3 uur) dus moet dagelijks weg met mijn auto. Ik kan deze verplichting niet parkeren helaas. Met het OV zou nog kunnen, maar ik tram die drukte in de tram nog slecht.
Jij bent dus ook al los gegaan in de Kruidvat? Haha… ik ben vandaag voor een potje van dr. Vogel gegaan. Supplementen heb ik al, slik ik al jaren, toch bedankt voor de tip.
Ik zie het maar als iets tijdelijks, tijdelijke crisis, voor mijn burnout had ik nooit meditatie of slaappillen nodig. Ik sliep eerder te lang dan te kort. Kon altijd lekker slapen en werd weer heel relaxed wakker in de morgen. Jeetje, waar is die tijd gebleven. Soms word ik daar ineens heel verdrietig van.
Maar goed, we komen er wel, het gaat al beter dan in het begin, ik werk weer wen beetje, ben niet meer zo misselijk, het zijn kleine stapjes, maar het zijn wel stapjes denk ik dan maar.
Sterkte allemaal 🩷
Suus
30-03-2024
Reactie:
Zie je reactie nu pas. Ik snap het, zelf ook weer aan het werken en dan wil je niet graag teruguit.
En idd de Kruidvat staat hier ook binnen.
De hoge spanning zoals in het begin is er ondertussen wel vanaf. Lees her en der dat je lekker bezig bent met het sporten en oefeningen dus ik denk dat je wel echt de juiste kant opgaat. En die is eenmaal ook met hobbels. Hoor ook weleens dat veel mensen nooit meer helemaal de oude worden.
Nu ben ik zelf 40 en hoop toch nog wel op een 2.0 versie van mezelf haha
En idd de Kruidvat staat hier ook binnen.
De hoge spanning zoals in het begin is er ondertussen wel vanaf. Lees her en der dat je lekker bezig bent met het sporten en oefeningen dus ik denk dat je wel echt de juiste kant opgaat. En die is eenmaal ook met hobbels. Hoor ook weleens dat veel mensen nooit meer helemaal de oude worden.
Nu ben ik zelf 40 en hoop toch nog wel op een 2.0 versie van mezelf haha
Natasja
03-04-2024
Reactie:
Hi Natasja, het is zeker een weg met hobbels, vandaag heb ik 4 uurtjes gewerkt, wat admin en af en toe een telefoontje, maar eenmaal thuisgekomen zit mijn hoofd weer helemaal vol met watten en ben ik een beetje duizelig. Echt stress had ik niet, maar eenmaal op kantoor blijf ik een soort van zenuwachtig ofzo, ik kom nooit ontspannen binnen en ga nooit ontspannen weg.
Ik betrap mezelf steeds vaker op zere kaken, ik klem bijna heel de dag door mijn tanden en kiezen op elkaar. Doe jij dit ook?
Hoe kom jij thuis na een paar uurtjes werk?
Ik betrap mezelf steeds vaker op zere kaken, ik klem bijna heel de dag door mijn tanden en kiezen op elkaar. Doe jij dit ook?
Hoe kom jij thuis na een paar uurtjes werk?
Suus
03-04-2024
Reactie:
Klemmen met mn kaken daar begon het ergens mee en soms doe ik dit nog idd.
Ook m'n Schouders tig keer op een dag bewust omlaag moeten doen. Door die holistische massagetherapie leer ik steeds meer te ontspannen. De nachten gaan hier nu 90 procent van de tijd goed en geloof me, die waren een ramp.
Ik sta zelf voor de klas dus die prikkels, dat zenuwachtig gevoel, het is precies hetzelfde. Ik bespreek dit met mijn arboarts en dan stelt ze me toch elke keer weer gerust dat ze deze verhalen continu hoort. Ofwel, het hoort erbij..
Het feit dat je toch alweer werkt is knap hoor. Vergeet dat niet!
Ook m'n Schouders tig keer op een dag bewust omlaag moeten doen. Door die holistische massagetherapie leer ik steeds meer te ontspannen. De nachten gaan hier nu 90 procent van de tijd goed en geloof me, die waren een ramp.
Ik sta zelf voor de klas dus die prikkels, dat zenuwachtig gevoel, het is precies hetzelfde. Ik bespreek dit met mijn arboarts en dan stelt ze me toch elke keer weer gerust dat ze deze verhalen continu hoort. Ofwel, het hoort erbij..
Het feit dat je toch alweer werkt is knap hoor. Vergeet dat niet!
Natasja
03-04-2024
Reactie:
Oh en hoe ik thuiskom..
Heel wisselend. Soms vol adrenaline en ga ik nog Sporten vanuit het werk. Dan slaat de spanning als t ware om naar energie. Hier ga ik ook vaak nog over m'n grens. En ik heb dagen dat ik op m'n tandvlees ga, duizelig, druk op m'n keel borst en dat ik echt een potje jank.
Dat soort dagen proberen we wel echt te vermijden.
Mocht je geen goede ontbijter zijn, raad ik je aan dat te doen. Veel gezonde vetten eten zodra je opstaat. Ei, avocado dat soort zaken. Niet teveel brood( suiker). Ik heb namelijk gemerkt dat zelfs honger mij dat zenuwachtige gevoel geeft. Ik heb deze tip meegenomen en fijne ervaringen mee. Je cortisol is namelijk al erg hoor dus je wil en geen lege maag ( stress voor je lijf) en geen overbodige suiker
Heel wisselend. Soms vol adrenaline en ga ik nog Sporten vanuit het werk. Dan slaat de spanning als t ware om naar energie. Hier ga ik ook vaak nog over m'n grens. En ik heb dagen dat ik op m'n tandvlees ga, duizelig, druk op m'n keel borst en dat ik echt een potje jank.
Dat soort dagen proberen we wel echt te vermijden.
Mocht je geen goede ontbijter zijn, raad ik je aan dat te doen. Veel gezonde vetten eten zodra je opstaat. Ei, avocado dat soort zaken. Niet teveel brood( suiker). Ik heb namelijk gemerkt dat zelfs honger mij dat zenuwachtige gevoel geeft. Ik heb deze tip meegenomen en fijne ervaringen mee. Je cortisol is namelijk al erg hoor dus je wil en geen lege maag ( stress voor je lijf) en geen overbodige suiker
Natasja
03-04-2024
Reactie:
Hi Natasja, wat knap dat jij al voor de klas kunt staan. Wow. Ik vind praten met 1 collega al veel, laat staan een hele klas!
Jouw dagen zijn dus ook nog wisselend, dat stelt me toch een beetje gerust… ik vind het zo’n vage fase van ons leven die burn-out.
Als ik niet misselijk opsta, ontbijt ik graag. Meestal wat yoghurt of een beschuitje. Maar soms ook pas later, ik krijg het dan gewoon niet weg.
Thanx voor de suikertip, ik ben chocola verslaafd, dus daar is wel ruimte voor verbetering 😂🤦🏻♀️
Jouw dagen zijn dus ook nog wisselend, dat stelt me toch een beetje gerust… ik vind het zo’n vage fase van ons leven die burn-out.
Als ik niet misselijk opsta, ontbijt ik graag. Meestal wat yoghurt of een beschuitje. Maar soms ook pas later, ik krijg het dan gewoon niet weg.
Thanx voor de suikertip, ik ben chocola verslaafd, dus daar is wel ruimte voor verbetering 😂🤦🏻♀️
Suus
03-04-2024
Reactie:
Ja dat is ook echt wel een pittige baan. Alleen heb ik altijd veel plezier in m'n werk gehad en lag daar t probleem niet dus zodoende haal ik er wel ook plezier uit. En ik heb natuurlijk intensieve therapie achter de rug en houd deze ook nog steeds aan.
Ik was niet zo'n goede ontbijter, maar alles verandert in je systeem en honger is eigenlijk ook een stressalarm voor je lijf.
Ik heb een blikje red Bull zonder suiker , ijskoud als een lekkere zonde die ik eens in t weekend nam. Dat heb ik al maanden niet gedurfd vanwege de anxiety. Zelf koffie laten staan. Dus de dag dat ik die weer een opentrek en ervan kan genieten is het feest haha
Ik was niet zo'n goede ontbijter, maar alles verandert in je systeem en honger is eigenlijk ook een stressalarm voor je lijf.
Ik heb een blikje red Bull zonder suiker , ijskoud als een lekkere zonde die ik eens in t weekend nam. Dat heb ik al maanden niet gedurfd vanwege de anxiety. Zelf koffie laten staan. Dus de dag dat ik die weer een opentrek en ervan kan genieten is het feest haha
Natasja
04-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Darmen gevoelig (Verhaal 971)
Ja door stress kunnen je darmen heel gevoelig zijn heb ik ook last van ik probeer me te ontspannen wel moeilijk
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dit heb ik ook. Ik ben hiervoor naar de fysiotherapeut gegaan en dat maakte het iets beter. Zal wel spanning zijn of een verkeerde houding door verkrampt te zitten. Ik heb bij Bol.com een massagegun gekocht, elke dag even 15 min dat apparaat erop en dat scheelt echt.
Anoniem
04-04-2024
Al een aantal maanden hartkloppingen/hoge hartslag (Verhaal 126)
Sinds nu 3 weken werd ik nadat ik even in slaap was gevallen wakker met een bonkend hart,trillen,zweten,duizelig,druk in het hoofd waarschijnlijk door hoge bloeddruk die was 160/110 en een hartslag van 200. Die later daalde naar 150 en daar enige tijd op bleef staan. Ambulance geweest hartfilmpjes gemaakt en cardioloog geweest daar lag het allemaal niet aan. Groot bloedonderzoek gehad in ziekenhuis was prima. Na die aanval kwamen de aanvallen steeds vaker en heviger terug. Tot dat ik elke keer als ik ging slapen hartkloppingen had. Als ik dood stil lag was mijn hartslag rond 90-110 en ik hoef maar om te draaien en hij schiet direct naar 160. Dit gebeurde nu elke keer als ik in slaap val en wakker word. Tussendoor heb ik ook ineens angst/paniek aanvallen als ik net wil slapen maar het ergste blijft het wakker worden met een lage hartslag die direct om hoog schiet. Alsof mijn lichaam die overgang niet kan verwerken. Overdag ook al een aantal maanden hartkloppingen/hoge hartslag. Herkent iemand dit? Ik ben er echt bang en radeloos door……..
Isabella
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-04-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Een jaar 24 uur per dag .met hartversnellingen gezeten....
Nu duidelijk opvliegers..en uitblijven van menstruatie.
Was t long covid of....hormonenkwestie
Alles is inmiddels nagekeken..zelfs catheterisatie gehad...alles in orde..
Tja...een heel moeilijk jaar geweest...
Nu duidelijk opvliegers..en uitblijven van menstruatie.
Was t long covid of....hormonenkwestie
Alles is inmiddels nagekeken..zelfs catheterisatie gehad...alles in orde..
Tja...een heel moeilijk jaar geweest...
Diana
04-02-2023
Reactie:
Ik had 5 maanden een hoge hartslag in rust. Paar dagen terug naar ziekenhuis gegaan en veel onderzoeken laten doen en bloed onderzoek.
Ik had een overactieve schildklier en neem die medicatie hiervoor en mijn hartslag was na 1 dag al terug normaal !!
Ik had een overactieve schildklier en neem die medicatie hiervoor en mijn hartslag was na 1 dag al terug normaal !!
Cindy G
06-04-2023
Reactie:
Ik heb na een burnout, paniekaanvallen met hyperventilatie gekregen. Toen laatste 2 stopten kreeg ik last van heftige hartkloppingen die vaak een halve dag aanhield. Ook al zat ik rustig op de bank het leek alsof ik een marathon liep! Het verschoof naar de avond. Lag ik rustig in bed dan kreeg ik het weer, kon er uren niet door slapen. Afwisselend met s nachts wakker worden door hartkloppingen. Ben binnenste buiten gekeerd. Cardioloog zei dat mijn lichaam stress vast hield en dat vertaalde naar adrenaline. Ik heb van alles geprobeerd. Van baan veranderd. Minder gaan werken. Elke dag wandelen. Yoga. Massage. Ademtherapie. Gesprekken praktijk ondersteuner, body stress release therapie, lavendel. Geen cola. Alcohol en thee of snoep waar zoethoutwortelextract in zit. Koffie dronk ik sowieso al niet. Niks hielp! Magnesium ook nog geslikt. Totdat ik een maand geleden naar een osteopaat ging. Zij behandelde mijn bijnier en het was gelijk over. De eerste week was ik voorzichtig positief, maar nu 4 weken verder ben ik uitzinnig van vreugde. Waarom weten huisartsen dit niet???
Miranda 02-04-2024
02-04-2024
Reactie:
Ik heb hetzelfde de laatste dagen.. enorm moe en wakker worden met het gevoel alsof ik de marathon heb gerend. Misselijk, etc.
Ik kan niet meer.. ben er zo zat van :( morgen maar weer eens bellen naar de huisarts ookal heb ik het idee dat dat niets oplevert verder.
Ik kan niet meer.. ben er zo zat van :( morgen maar weer eens bellen naar de huisarts ookal heb ik het idee dat dat niets oplevert verder.
Cher
02-04-2024
Reactie:
Isabella, als ik je verhaal lees word k weer emotioneel omdat ik ook nachten wakker heb gelegen met dezelfde angsten en echt niet meer durfde te slapen.
Continu schoot ik wakker met verhoogde hartslag. Ik had hevige angsten die ik onder andere behandel met Emdr. Hoop dat je ook goede hulp voor jezelf neemt. Mocht je meeer willen weten dan kan dat.
Miranda, ik ben ontzettend benieuwd naar jouw verhaal. Ik ben ook al een aantal keer wat tegengekomen hierover. Wat gebeurt er bij zo'n behandeling? Is het pijnlijk?
Continu schoot ik wakker met verhoogde hartslag. Ik had hevige angsten die ik onder andere behandel met Emdr. Hoop dat je ook goede hulp voor jezelf neemt. Mocht je meeer willen weten dan kan dat.
Miranda, ik ben ontzettend benieuwd naar jouw verhaal. Ik ben ook al een aantal keer wat tegengekomen hierover. Wat gebeurt er bij zo'n behandeling? Is het pijnlijk?
Natasja
02-04-2024
Waarom gebeurd dit nou.. Ik wil dit niet.. (Verhaal 348)
Mijn 2 kinderen van 9 en 12 kregen allebei griep. Helaas kreeg de jongste een zeldzame complicatie door influenza B (myositis) opgenomen alles. Toen de kids eenmaal begonnen op te knappen was ik aan de beurt. Ook een flink griepvirus. Nu zit ik nog met de laatste restjes vervelende vastzittend hoest etc.. Krijg ik er 3 dagen geleden ineens overspanningheids klachten bij. Voornamelijk in de ochtend, ik slaap snachts maar word vaak wakker. Sochtend heel misselijk en opgejaagd, alsof ik van een achtbaan naar beneden stort die adrenaline voel ik de hele ochtend. Hierdoor raak ik in paniek en ga ik sneller ademen, huilen en kan me tot niets meer zetten. Alles is teveel.. heb geen eetlust,val ontzettend af en ben ook doodmoe, mijn armen tintelen en benen zijn erg vermoeid. Ook ben ik een alleenstaande moeder, krijg vanmiddag de kinderen weer terug na een weekend bij hun vader. Ik weet niet hoe ik dit moet doen. Ik moet mijn werk bellen en zeggen dat ik komende tijd niet zal kunnen komen. Ook dat valt me ontzettend zwaar. Waarom gebeurd dit nou.. Ik wil dit niet..
Is er iemand die deze gevoelens herkent en wat is wijsheid. Ik neem zowieso contact op met de huisarts maar het is zondag dus ik moet nog even tandenbijten..
Is er iemand die deze gevoelens herkent en wat is wijsheid. Ik neem zowieso contact op met de huisarts maar het is zondag dus ik moet nog even tandenbijten..
S
22-01-2023
laatste reactie: 02-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Een griep(je) kan net de trigger zijn en je het laatste zetje richting burn-out geven. Maar het kan ook zijn dat je overspannen bent en de griep het erger doet voelen. Ik was zelf aan het herstellen maar flinke terugslag gehad en weer volledig ziek moeten melden. Niemand wil dit, maar het overkomt je gewoon. Het moeilijkste is het accepteren! Over je werkgever zou ik me niet druk maken. Ik had ook die angst maar kon op gegeven moment niet meer anders. Doorgaan is geen optie, het gaat niet vanzelf over. Ik ging ook veel te lang door en daar ervaar ik nu de consequenties van.
Ik heb 25 jaar gewerkt voor mijn huidige werkgever en jaren lang 60 tot 80 uur per week gewerkt en bedrijf opgebouwd van 0. En als ik zie hoe ze nu met me omgaan is echt schandalig. Geen bloemetje, geen kaartje, geen contact, niks. Na zoveel jaren had ik meer loyaliteit verwacht, maar het enige waar ze zich druk over maken is hoe dit op te vangen. De persoon erachter interesseert ze niet....
Dus denk nu vooral aan jezelf. Sterkte ermee.
Ik heb 25 jaar gewerkt voor mijn huidige werkgever en jaren lang 60 tot 80 uur per week gewerkt en bedrijf opgebouwd van 0. En als ik zie hoe ze nu met me omgaan is echt schandalig. Geen bloemetje, geen kaartje, geen contact, niks. Na zoveel jaren had ik meer loyaliteit verwacht, maar het enige waar ze zich druk over maken is hoe dit op te vangen. De persoon erachter interesseert ze niet....
Dus denk nu vooral aan jezelf. Sterkte ermee.
Bert
22-01-2023
Reactie:
Bij mij heeft uiteindelijk corona me de das om gedaan. Daarvoor ging het al een paar maanden niet goed, maar bleef ik net overeind. Na toen een week ziek thuis te hebben gezeten dapper weer aan het werk gegaan. Lukte niet, ik was zoooo moe. Dus weer twee weken thuis. Twee weken op m’n tandvlees gewerkt en daarna had ik vakantie. Na die vakantie nog een week doorgezet en toen helemaal uitgevallen op werk. Voelde toen onverwacht, met terugwerkende kracht zie ik hoe lang het al op de loer lag en dat ik maanden ervoor al klachten had. Alsnog is die complete knock-out super eng.
Ik ben ook alleenstaande moeder en zat ook in paniek met: de kinderen komen thuis en ik Kan Het Niet. Echter, ik kon het wel. Het is zwaar, nu nog, maar mijn moederrol heeft me niet in de steek gelaten.
Sterkte
Ik ben ook alleenstaande moeder en zat ook in paniek met: de kinderen komen thuis en ik Kan Het Niet. Echter, ik kon het wel. Het is zwaar, nu nog, maar mijn moederrol heeft me niet in de steek gelaten.
Sterkte
Suzanne
09-03-2023
Reactie:
Het is helaas heel herkenbaar
Ga zo ie zo even naar de dokter maak het bespreekbaar
Het komt echt goed heeft tijd nodig
Ga zo ie zo even naar de dokter maak het bespreekbaar
Het komt echt goed heeft tijd nodig
Anoniem
02-04-2024
Vermoeid en emoties (Verhaal 980)
Nog een keer een poging om te kijken of iemand dit herkent en kan zeggen waar ergens in de fase dit zit en waar het heen gaat.
Zoals veel hier maanden in extreme hyper stand gezeten. Angst , adrenaline,fight or flight. Beestje mag een naam hebben. Ondertussen ervaar ik ook dagen dat deze stand uit is. Ik krijg dan, meestal na een paar dagen waar ik enigsinds functioneer, een dag dat ik helemaal uit ga van vermoeidheid. Het is dan stil en emotioneel. D vermoeidheid zorgt echt voor slapen slapen slapen. Ik merk dat ik er emotioneel van word omdat m'n energie niet terug lijkt te komen, maar ook omdat ik ga liggen malen. Zou de vermoeidheid teken zijn van iets onderliggende? Of is het normaal gezien de hevige maanden hiervoor?
Op een of andere manier had ik me de rustige dagen blijer voorgesteld. Zo van even uit die angst, maar het lijkt of m'n hoofd van elke situatie wel iets angstig of verdrietigs kan maken.
Iemand die dit herkent en iets over het verloop kan zeggen?
Zoals veel hier maanden in extreme hyper stand gezeten. Angst , adrenaline,fight or flight. Beestje mag een naam hebben. Ondertussen ervaar ik ook dagen dat deze stand uit is. Ik krijg dan, meestal na een paar dagen waar ik enigsinds functioneer, een dag dat ik helemaal uit ga van vermoeidheid. Het is dan stil en emotioneel. D vermoeidheid zorgt echt voor slapen slapen slapen. Ik merk dat ik er emotioneel van word omdat m'n energie niet terug lijkt te komen, maar ook omdat ik ga liggen malen. Zou de vermoeidheid teken zijn van iets onderliggende? Of is het normaal gezien de hevige maanden hiervoor?
Op een of andere manier had ik me de rustige dagen blijer voorgesteld. Zo van even uit die angst, maar het lijkt of m'n hoofd van elke situatie wel iets angstig of verdrietigs kan maken.
Iemand die dit herkent en iets over het verloop kan zeggen?
N.
01-04-2024
laatste reactie: 01-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit al 5 maanden in de klote aan stand.
Wanneer gaat die liggen? Ik zit al een tijd thuis. En probeer stil te vallen. Lees isamu psych.blogs..ga.naar praktijk ondersteuner en ga binnenkort naar act psycholoog.
Verder doe ik aan meditatie.
Iemand een rustgevende mededeling?
Wanneer gaat die liggen? Ik zit al een tijd thuis. En probeer stil te vallen. Lees isamu psych.blogs..ga.naar praktijk ondersteuner en ga binnenkort naar act psycholoog.
Verder doe ik aan meditatie.
Iemand een rustgevende mededeling?
Eddy
01-04-2024
Reactie:
Snap niet helemaal jouw reactie onder m'n vraag Eddy..
N
01-04-2024
Niet kunnen gapen (Verhaal 975)
Zijn er meer mensen die vaak niet kunnen gapen?
Ik heb het gevoel soms wel en kan de gaap inzetten maar hij blijft stokke en vervolgens krijg ik een kokhals effect.
Ik word er gek van, heeft dit te maken met de aangespannen spieren in de nek?
Ik heb het gevoel soms wel en kan de gaap inzetten maar hij blijft stokke en vervolgens krijg ik een kokhals effect.
Ik word er gek van, heeft dit te maken met de aangespannen spieren in de nek?
N
30-03-2024
laatste reactie: 01-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan te maken hebben met spanning in je lijf. Ik heb hetzelfde gehad, had niets eens meer in de gaten dat ik nooit gaap. Zo gespannen. Ik doe ademhalingsoefeningen om mijn middenrif te ontspannen. Ademen met je middenrif, je ademhalingsspier. Ik gebruik daar onder andere de app Breath voor, doe yoga.
Dat stukje gaat beter bij mij, is vooruitgang.
Sterkte, we komen er wel
Dat stukje gaat beter bij mij, is vooruitgang.
Sterkte, we komen er wel
Eric
31-03-2024
Reactie:
Misschien ben je aan het tanden knarsen/kaakklemmen door spanning? Daarmee blokkeer je een beetje je gehemelte/keel.
M
31-03-2024
Reactie:
Kan wel gapen , bij mij trilt het onder m’n lever kan daardoor niet slapen , moest hier enorm van kokhalzen in het begin , bepaalde zenuwen zijn van de leg denk ik zit 8 maanden in m’n burn out
Anoniem
31-03-2024
Reactie:
Dit hoort typisch bij chronische hyperventilatie, waar veel mensen met een burn-out volgens mij ook last van hebben. Ik heb dit heel regelmatig. Ook veel moeten zuchten en het gevoel hebben niet diep genoeg adem te kunnen halen. En inderdaad willen gapen maar het laatste stukje net niet redden, zo voelt het. Super vervelend
Loeske
01-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Tips verkrampt middenrif (Verhaal 930)
Ik zit sinds vorig jaar april in een burnout met een scala aan klachten. De eerste maanden erg last gehad van angst en paniekaanvallen, hartkloppingen, vermoeidheid, spanningshoofdpijn, pijn en steken op de borst en verkrampt middenrif. Gelukkig gaat het nu wat beter en kan ik steeds meer. Alleen heb ik nog steeds last van een verkrampt middenrif waardoor ik het snel benauwd krijg en denk aan een hartaanval. Ook heb ik kaakpijn en spanning op de tong. Ik word er angstig van omdat ik gelijk denk dat er iets mis is met mijn hart. Ademhalingsoefeningen en meditatie hebben niet geholpen. Zijn er meerdere die dit herkennen en tips hebben?
Anoniem
01-03-2024
laatste reactie: 01-04-2024
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik heb al een aantal jaar last van mijn middenrif dat ik een opgejaagd gevoel krijg, kortademig, last van de maag, vaak hyperventileren vooral tijdens en na het eten krijg ik er last van, Een strakke band eromheen.
Ik heb geen tips wel vind ik het een akelig gevoel. Heb dan ook wel eens last van hartkloppingen, overslagen. Ik adem wel chronisch verkeerd maar lukt niet om goed te ademen omdat mijn buik dan zo opblaast
Ik heb geen tips wel vind ik het een akelig gevoel. Heb dan ook wel eens last van hartkloppingen, overslagen. Ik adem wel chronisch verkeerd maar lukt niet om goed te ademen omdat mijn buik dan zo opblaast
Anoniem
02-03-2024
Reactie:
Vooral elke ochtend de dag beginnen op knikkende knietjes. Elke dag keer op keer en een dof hoofd.
Dan ben je toch gewoon kapot?
Ik ben er zo klaar mee.
Herkenbaar?
Dan ben je toch gewoon kapot?
Ik ben er zo klaar mee.
Herkenbaar?
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Ik heb precies dezelfde klachten, heel vervelend maar dus zeker herkenbaar!
Ik ben onlangs gestart met transformational cupping, dat heeft de spieren in mijn rug, nek en armen losser gemaakt. Heb nu nog maar 1 sessie gehad dus nog niet veel ervaring, maar tot dusver positief. We gaan het ook op mijn middenrif toepassen want dat schijnt ook te kunnen. Verder heb ik helaas geen tips, bij mij werken ademhalingsoefeningen en meditatie ook niet echt.
Ik ben onlangs gestart met transformational cupping, dat heeft de spieren in mijn rug, nek en armen losser gemaakt. Heb nu nog maar 1 sessie gehad dus nog niet veel ervaring, maar tot dusver positief. We gaan het ook op mijn middenrif toepassen want dat schijnt ook te kunnen. Verder heb ik helaas geen tips, bij mij werken ademhalingsoefeningen en meditatie ook niet echt.
Y.
02-03-2024
Reactie:
Ik heb 14 jaar in een fake reality geleefd met de opvoeding van mijn dochter. Die niet biologisch mijn dochter bleek te zijn. Nu is zij erachter gekomen en wil ze geen contact meer. Trigger genoeg denk ik zo.
Eddy
02-03-2024
Reactie:
Ik heb ook zoveel spierspanning. Hebben jullie ook het gevoel dat je spieren branden als ze aanspannen met licht zenuwachtigheid of huilend gevoel.. en wat doen jullie ertegen.. heb et meestal in de ochtend erger probeer dan rust te nemen en naar me buik te ademen.
Anoniem
06-03-2024
Reactie:
Ik heb ook zo’n last van spierspanning, maar dan in de achterkant van m’n benen en onder mn voeten. Na inspanning maar ook bij verkeerde focus en al helemaal als ik er bij stil ga staan met m’n gedachten, maar zo verrekte moeilijk omdat het zo aanwezig is al heel mijn burn-out. Probeer maar gewoon door te leven maar het ontneemt gewoon je plezier erin
E
06-03-2024
Reactie:
@eric k ga Ik zit op 5 maanden en het is nog steeds heel wisselvallig..
Momenten dat het redelijk gaat en weer diepe dalen met angsten en een opgejaagd gevoel.
Geen idee wanneer het echt beter zal gaan.
Het is een hel.
Groet
Eddy
Momenten dat het redelijk gaat en weer diepe dalen met angsten en een opgejaagd gevoel.
Geen idee wanneer het echt beter zal gaan.
Het is een hel.
Groet
Eddy
Eddy
06-03-2024
Reactie:
Hoi @eric
Vraagje..hoe heftig waren bij jou de angst aanvallen? En wat doen de medicijnen bij jou!?
Welke heb jij eigenlijk?
Kun je de scheiding een beetje loslaten en verwerken? Of doet dat veel pijn en mis je de goede momenten?
Ik heb veel moeite met het loslaten van mijn dochter en het misschien kwijtraken van haar.
Daarnaast heeft mijn lichaam een opdonder gekregen van het stoppen met bier drinken. Dacht dat het gezonder was en beter om het rouwproces zonder door te gaan. Maar dat viel tegen.
Groet
Edddy
Vraagje..hoe heftig waren bij jou de angst aanvallen? En wat doen de medicijnen bij jou!?
Welke heb jij eigenlijk?
Kun je de scheiding een beetje loslaten en verwerken? Of doet dat veel pijn en mis je de goede momenten?
Ik heb veel moeite met het loslaten van mijn dochter en het misschien kwijtraken van haar.
Daarnaast heeft mijn lichaam een opdonder gekregen van het stoppen met bier drinken. Dacht dat het gezonder was en beter om het rouwproces zonder door te gaan. Maar dat viel tegen.
Groet
Edddy
Eddy
07-03-2024
Reactie:
Ik heb er 2 jaar mee gezeten. De dokter zei me als er echt iets mis is met je lichaam dan blijft het continu pijn doen en niet alleen bij momenten . Ik heb mezelf moeten overtuigen dat het schrik was . Ik heb mijn gsm tijd beperkt naar max 30min per dag ; gsm geeft veel stress aan hersenen . Saffraan vis en noten en vitamines gepakt. Leuke dingen gaan doen . Erg veel gaan slapen met slaappillen. En ik kan nu zeggen dat ik terug een vrij normaal leven heb . Afentoe nog heel hard bijten op mijn tanden en soms verkramping van mijn maag als ik stress heb
Sven
09-03-2024
Reactie:
Hi Sven, wat fijn te horen dat het beter met je gaat en je weer beter voelt. Ook wel fijn zo’n bericht voor veel mensen denk ik, aangezien het soms zo snel eenzame strijd is. Mag ik vragen of jij uiteindelijk de kern wist van jouw burn-out/overspannenheid? Ik heb zelf echt nare lichamelijke klachten. Dat verkrampte middenrif heb ik ook gehad. Een osteopaat heeft me hierbij geholpen en het is bij mij stuk minder. Wel blijft ik last houden van hartkloppingen en keelpijn, dichtgeknepen gevoel (heel frustrerend) en daardoor adem ik hoog en teveel. Het houd me tegen in me leven. Daarnaast heb ik echt veel geprobeerd, maar kom maar niet tot de kern of kan een bo echt een samenloop zijn van omstandigheden? Vandaar ook mij vraag, wil het zo graag oplossen. Maar goed accepteren blijft voor mij een struikelblok. Ik zit er zelf nu 6 maanden in. Had jij ook moeite met geloven dat je overspannen was?
PIen
10-03-2024
Reactie:
Ik ben laatst bij de fysio geweest voor ademhalingsoefeningen. Zij gaf aan dat mijn middenrif ook veekrampt was.
Ze heeft mij geleerd om deze te masseren. Misschien een idee om een fysio te bellen en dit te vragen. Ik weet niet of ik het je op de goede manier uit kan leggen.
Ze heeft mij geleerd om deze te masseren. Misschien een idee om een fysio te bellen en dit te vragen. Ik weet niet of ik het je op de goede manier uit kan leggen.
Kim
01-04-2024
Angst (Verhaal 942)
Ik heb last van angsten gekregen tijdens mijn burn-out. Onder andere angst dat ik te ver ben doorgegaan in mijn burn-out. En angst dat het nooit meer goed komt en angst dat ik dit niet ga overleven om het even hard te zeggen. Dit is nu in me opgekomen en dat komt door een gesprek wat ik met iemand heb gevoerd. Herkennen jullie deze gedachten? Ze maken me angstig…
Eric
10-03-2024
laatste reactie: 01-04-2024
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Eric, wat naar dat je je zo voelt door een gesprek. Is dit gesprek met iemand geweest die professioneel werkzaam is en mensen kan begeleiden, zoals een psycholoog of iemand die zelf een burn-out heeft of heeft gehad of een random persoon/familielid? Dat maakt wel degelijk verschil denk ik. Persoonlijk ook angsten ontwikkelt door de vele lichamelijke angsten en daardoor dus bang om iets ergs te hebben. Nooit verwacht dat je in een burn-out zoveel lichamelijke klachten kon ervaren. Dacht dat je vooral doodmoe kon zijn, maar dit … Wellicht herken je jezelf hier ook in. Persoonlijk ken ik mensen die heel goed hersteld zijn en echt weer 100% in het leven staan. Zelf zie ik het momenteel ook weer minder rooskleurig, andere dagen weer wat positiever, maar dat hoort erbij zeggen ze en gaat bij mij echt met ups and downs. Weet dus dat je echt niet alleen bent al voelt de strijd soms wel zo.
Anoniem
10-03-2024
Reactie:
Hi anoniem,
Het gesprek was met een familie lid. Het greep me best wel aan. Opzich kan ik het nu wel weer een beetje loslaten. Maar de angst die komt op zo’n moment is erg vervelend om te ervaren.
Hoelang zit jij al in je burn out?
Het gesprek was met een familie lid. Het greep me best wel aan. Opzich kan ik het nu wel weer een beetje loslaten. Maar de angst die komt op zo’n moment is erg vervelend om te ervaren.
Hoelang zit jij al in je burn out?
Eric
10-03-2024
Reactie:
Goedemorgen Eric,
Laat je niet gek maken, afgelopen dagen las ik nog andere berichten met stijgende lijnen van jou👍 deze stijgende lijnen zijn echt, de angst dat je van het gesprek hebt gekregen is niet de realiteit. Stel je had het gesprek niet gevoerd, had je dan nu of afgelopen tijd ook angst of is het een beetje aangepraat?
Blijf bij jezelf, je bent goed bezig en gaat hier uitkomen!
Laat je niet gek maken, afgelopen dagen las ik nog andere berichten met stijgende lijnen van jou👍 deze stijgende lijnen zijn echt, de angst dat je van het gesprek hebt gekregen is niet de realiteit. Stel je had het gesprek niet gevoerd, had je dan nu of afgelopen tijd ook angst of is het een beetje aangepraat?
Blijf bij jezelf, je bent goed bezig en gaat hier uitkomen!
Eric
10-03-2024
Reactie:
Dag Eric,
Dank je wel! Doet me goed je bericht. Voel dan gelijk weer die angst opkomen. Wat een naar gevoel is dat. Als ik dit gesprek niet had gehad dan was ik ook niet angstig geweest inderdaad. Goed om dat even te herinneren aan mezelf.
Dank je wel! Doet me goed je bericht. Voel dan gelijk weer die angst opkomen. Wat een naar gevoel is dat. Als ik dit gesprek niet had gehad dan was ik ook niet angstig geweest inderdaad. Goed om dat even te herinneren aan mezelf.
Eric
10-03-2024
Reactie:
Herkenbaar hoor. Je bekijkt de wereld vaak door een andere 'kleur' bril in tijden van burn-out en vele klachten, waardoor je kijk op mogelijke scenario's en angsten ook wat kunnen vergroten.
Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.
Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)
Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.
Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)
Janine
10-03-2024
Reactie:
Hi Janine,
Dank je wel. Voel me gerust gesteld. Mooi hoe je het beschrijft hoe je er het beste mee om kan gaan.
Dank je wel. Voel me gerust gesteld. Mooi hoe je het beschrijft hoe je er het beste mee om kan gaan.
Eric
10-03-2024
Reactie:
Herkenbaar hoor. Je bekijkt de wereld vaak door een andere 'kleur' bril in tijden van burn-out en vele klachten, waardoor je kijk op mogelijke scenario's en angsten ook wat kunnen vergroten.
Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.
Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)
Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.
Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)
Janine
10-03-2024
Reactie:
@Eric, foutje, die reactie was van mij en ik zette perongeluk jouw naam eronder! Keep up the good work man, deze meditatie (verschillende brillen) gaat jou waarschijnlijk helpen, probeer hem maar eens vandaag of morgen:
Youtube: Denisee van Beek - meditatie om los te laten
Of een vertrouwens meditatie van Dolly, hiervan zijn er meerdere
Komop tijger, je bent al ver en zit op het juiste pad
Youtube: Denisee van Beek - meditatie om los te laten
Of een vertrouwens meditatie van Dolly, hiervan zijn er meerdere
Komop tijger, je bent al ver en zit op het juiste pad
Wouter
10-03-2024
Reactie:
Hoi Eric
Heel herkenbaar.
Ik hoef het niet eens te horen van iemand anders. Ik ben zelf al bang genoeg dat ik er nooit uitkom. Elke dag die aanstand. Elke dag wakker worden met het idee van oja we zijn ziek. Elken dag die strijd van hoe kom ik de dag door. Elke dag niet lekker in je vel en niet kunnen ontspannen.
Het is een mentale hel.
Er wordt gezegd en geschreven dat na de onrust de moeheid erin komt.vanwege de cortisol. Het lijf is uitgeput. Alleen merk ik er niks van.
Wanneer geeft mn lijf eindelijk er aan toe..wanneer kan ik eindelijk afscheid nemen van deze hel?
Groet
Eddy
Heel herkenbaar.
Ik hoef het niet eens te horen van iemand anders. Ik ben zelf al bang genoeg dat ik er nooit uitkom. Elke dag die aanstand. Elke dag wakker worden met het idee van oja we zijn ziek. Elken dag die strijd van hoe kom ik de dag door. Elke dag niet lekker in je vel en niet kunnen ontspannen.
Het is een mentale hel.
Er wordt gezegd en geschreven dat na de onrust de moeheid erin komt.vanwege de cortisol. Het lijf is uitgeput. Alleen merk ik er niks van.
Wanneer geeft mn lijf eindelijk er aan toe..wanneer kan ik eindelijk afscheid nemen van deze hel?
Groet
Eddy
Eddy
10-03-2024
Reactie:
Dank je wel allen!
Nog een vraag. Hoe delen jullie je dag in? Gaan jullie dan wel alsnog de deur uit op een dag? Iets ondernemen? Of helemaal niets? Ik heb ook angst dat ik te veel doe.
Nog een vraag. Hoe delen jullie je dag in? Gaan jullie dan wel alsnog de deur uit op een dag? Iets ondernemen? Of helemaal niets? Ik heb ook angst dat ik te veel doe.
Eric
10-03-2024
Reactie:
Ik ga elke dag wel erop uit.
Maar ben ook snel bang dat ik te veel doe.
De dagen zijn ook heel verschillend.
Dus lastig om te zeggen. Je moet het per dag bekijken en proberen aan te voelen wat voor jou goed voelt.
Maar ben ook snel bang dat ik te veel doe.
De dagen zijn ook heel verschillend.
Dus lastig om te zeggen. Je moet het per dag bekijken en proberen aan te voelen wat voor jou goed voelt.
Eddy
10-03-2024
Reactie:
Hoi Eddy,
Nu ik in een burn out zit en daar openlijk over praat met collega's, familie en vrienden, hoor ik pas hoeveel mensen een burn out hebben gehad. Zij zijn er allemaal sterker uitgekomen. Dat geeft mij hoop want ik denk ook regelmatig of het nog wel goed komt. Maar het helpt als je het per dag of per dagdeel bekijkt. Als je moeilijke dagen hebt dan vergeet je de goede momenten. Ik schrijf deze altijd voor mezelf op en kijk deze dan soms terug zodat ik zie dat er goede momenten of dagen zijn.
Nu ik in een burn out zit en daar openlijk over praat met collega's, familie en vrienden, hoor ik pas hoeveel mensen een burn out hebben gehad. Zij zijn er allemaal sterker uitgekomen. Dat geeft mij hoop want ik denk ook regelmatig of het nog wel goed komt. Maar het helpt als je het per dag of per dagdeel bekijkt. Als je moeilijke dagen hebt dan vergeet je de goede momenten. Ik schrijf deze altijd voor mezelf op en kijk deze dan soms terug zodat ik zie dat er goede momenten of dagen zijn.
Kim
01-04-2024
Burnout of Rouwproces? (Verhaal 952)
Beste allen.
Ik zit in een diep dal vanaf afgelopen oktober.
Ik ben benieuwd naar tips en of mensen met dezelfde ervaring.
Kun je een burnout hebben gecombineerd met een rouwproces of is dit hetzelfde.
Hoe kun iemand loslaten die in leven is en geen contact.meer wil? Of wel iemand is uit je leven weggetrokken. Voelt als een amputatie en geeft veel spanning , die mijn zware burnout hebben opgeleverd.
Weet iemand wanneer het lichaam en de en geest eindelijk eens toegeven en loslaten?
Ik heb het gevoel dat de pijn naar binnen is geslagen en mij dus elke dag blijft lastigvallen. Het is een vicieuze cirkel aan het worden lijkt wel.
Zenuwstelsel is helemaal.kapot.
De pijn is ondraaglijk. Het gemis.
Iemand tips . Qua loslaten?
Eddy
Ik zit in een diep dal vanaf afgelopen oktober.
Ik ben benieuwd naar tips en of mensen met dezelfde ervaring.
Kun je een burnout hebben gecombineerd met een rouwproces of is dit hetzelfde.
Hoe kun iemand loslaten die in leven is en geen contact.meer wil? Of wel iemand is uit je leven weggetrokken. Voelt als een amputatie en geeft veel spanning , die mijn zware burnout hebben opgeleverd.
Weet iemand wanneer het lichaam en de en geest eindelijk eens toegeven en loslaten?
Ik heb het gevoel dat de pijn naar binnen is geslagen en mij dus elke dag blijft lastigvallen. Het is een vicieuze cirkel aan het worden lijkt wel.
Zenuwstelsel is helemaal.kapot.
De pijn is ondraaglijk. Het gemis.
Iemand tips . Qua loslaten?
Eddy
Eddy
14-03-2024
laatste reactie: 01-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Eddy,
Ik lees dagelijks meerdere berichten van jou en merk dat je het erg moeilijk hebt. Wat erg belangrijk is, en ook moeilijk, alles in en rondom burnout is ontzettend moeilijk en we zitten in het zelfde schuitje ondanks de verschillende situaties. Is dat je een beetje uit die slachtofferrol krabbelt en dingen gaat proberen te accepteren hoe ze zijn, hoe moeilijk en onterecht ook. Ik heb het beste met je voor en hoop je toch een klein beetje op weg te kunnen helpen zonder vervelend op je over te komen.
Ik ben momenteel 29 en heb geen vader meer, deze is 10 jaar geleden overleden. Mijn moeder heeft 8 jaar geleden een herseninfarct gehad en woont eindelijk in een toepasselijke zorginstelling nadat ik jaren voor haar gezorgd heb (en mede aan onderdoor ben gegaan). Nu ik met een burnout kamp heb ik ontzettende behoefte aan steun van een ouder en was het de eerste periode erg moeilijk dat ik in die zin geen ouder meer heb om op terug te vallen nu ik ze zo hard nodig heb. Nu kan ik hier elke dag van balen, mij er somber door gaan voelen en oneerlijk vinden (andere mensen zijn gezond en hebben beide ouders), maar het lost niets op. Waar ik mijn mindset toe heb moeten trainen is; Ik ben dankbaar dat mijn vader in mijn leven is geweest, ookal was het maar zo kort. Ik ben dankbaar dat mijn moeder niet overleden is en ik haar nog kan zien en van haar kan genieten, ondanks dat ik thee voor haar moet zetten en eten moet maken i.p.v. zij voor mij. Ik meen deze dankbaarheid ook oprecht, ik accepteer de situatie en maak er het beste van. Hierdoor voelt het niet oneerlijk, voel ik mij geen slachtoffer, kan ik mijn zorgen en sombere gedachten loslaten en mijn lichaam tot rust laten komen. Dit is even een voorbeeld van mijn kant, er speelt bij mij nog meer en ook ik zit nog volop in mijn herstelproces van de burnout, maar ik hoop dat het je op een positieve manier een beetje helpt!
Take care Eddy
Ik lees dagelijks meerdere berichten van jou en merk dat je het erg moeilijk hebt. Wat erg belangrijk is, en ook moeilijk, alles in en rondom burnout is ontzettend moeilijk en we zitten in het zelfde schuitje ondanks de verschillende situaties. Is dat je een beetje uit die slachtofferrol krabbelt en dingen gaat proberen te accepteren hoe ze zijn, hoe moeilijk en onterecht ook. Ik heb het beste met je voor en hoop je toch een klein beetje op weg te kunnen helpen zonder vervelend op je over te komen.
Ik ben momenteel 29 en heb geen vader meer, deze is 10 jaar geleden overleden. Mijn moeder heeft 8 jaar geleden een herseninfarct gehad en woont eindelijk in een toepasselijke zorginstelling nadat ik jaren voor haar gezorgd heb (en mede aan onderdoor ben gegaan). Nu ik met een burnout kamp heb ik ontzettende behoefte aan steun van een ouder en was het de eerste periode erg moeilijk dat ik in die zin geen ouder meer heb om op terug te vallen nu ik ze zo hard nodig heb. Nu kan ik hier elke dag van balen, mij er somber door gaan voelen en oneerlijk vinden (andere mensen zijn gezond en hebben beide ouders), maar het lost niets op. Waar ik mijn mindset toe heb moeten trainen is; Ik ben dankbaar dat mijn vader in mijn leven is geweest, ookal was het maar zo kort. Ik ben dankbaar dat mijn moeder niet overleden is en ik haar nog kan zien en van haar kan genieten, ondanks dat ik thee voor haar moet zetten en eten moet maken i.p.v. zij voor mij. Ik meen deze dankbaarheid ook oprecht, ik accepteer de situatie en maak er het beste van. Hierdoor voelt het niet oneerlijk, voel ik mij geen slachtoffer, kan ik mijn zorgen en sombere gedachten loslaten en mijn lichaam tot rust laten komen. Dit is even een voorbeeld van mijn kant, er speelt bij mij nog meer en ook ik zit nog volop in mijn herstelproces van de burnout, maar ik hoop dat het je op een positieve manier een beetje helpt!
Take care Eddy
Wouter
14-03-2024
Reactie:
Tnx wouter
Eddy
14-03-2024
Reactie:
Iemand verliezen kan een heftig emotioneel life event zijn. Het maakte bij mij meer los dan ik had gedacht en doorhad. Ik heb mijn emoties moeten leren aangaan/ toelaten om ze te kunnen verwerken. We hebben namelijk niet altijd door dat we emoties uit de weg gaan, verdoven, verdringen. Ik heb veel gehad aan een Psycholoog die mij verdiepende vragen stelde waardoor ik bijvoorbeeld ineens volschoot bij bepaalde vragen. En dan nog dacht, ‘Nou ja, waar komt dat nou ineens vandaan?’ Rouw vroeg emotioneel meer van me dan ik doorhad. Geef het de ruimte en wees mild voor jezelf. Zo te lezen ben je hartstikke goed bezig, op de goede weg.
Nathalie
15-03-2024
Reactie:
Hallo Eddy,
Mijn vader is 6 jaar geleden overleden, waarvoor ik jaren heb gezorgd. Mijn moeder werd 2 jaar daarna ziek en voor haar heb ik 20 maanden gezorgd naast fulltime werk en een gezin met 3 jonge kinderen. Na hun overlijden ben ik maar door blijven gaan met alles omdat ik dacht dat het wel ging. Een paar jaar heb ik lichamelijke klachten negeert en in mei ben ik thuis komen zitten met een burn out. Ik had mijn emoties niet verwerkt en heb de signalen van mijn lichaam niet serieus genomen. Ik hen bij de psycholoog een emdr traject gevolgd en dat heeft mij heel erg geholpen rondom de rouw. Ik kijk nu met een ander gevoel naar ingrijpende situaties. Natuurlijk mis ik mijn ouders nog steeds, maar de scherpe randen zijn er vanaf.
Ik heb nog steeds last van lichamelijke klachten, maar die zijn niet zomaar over na jaren chronische stress.
Maar ik kijk terug op alle mooie momenten met mijn ouders en ben blij dat ik voor ze heb kunnen zorgen.
Ik weet niet of je al EMDR hebt gevolgd, maar mogelijk kan jou dat ook helpen.
Succes,
Groetjes Kim
Mijn vader is 6 jaar geleden overleden, waarvoor ik jaren heb gezorgd. Mijn moeder werd 2 jaar daarna ziek en voor haar heb ik 20 maanden gezorgd naast fulltime werk en een gezin met 3 jonge kinderen. Na hun overlijden ben ik maar door blijven gaan met alles omdat ik dacht dat het wel ging. Een paar jaar heb ik lichamelijke klachten negeert en in mei ben ik thuis komen zitten met een burn out. Ik had mijn emoties niet verwerkt en heb de signalen van mijn lichaam niet serieus genomen. Ik hen bij de psycholoog een emdr traject gevolgd en dat heeft mij heel erg geholpen rondom de rouw. Ik kijk nu met een ander gevoel naar ingrijpende situaties. Natuurlijk mis ik mijn ouders nog steeds, maar de scherpe randen zijn er vanaf.
Ik heb nog steeds last van lichamelijke klachten, maar die zijn niet zomaar over na jaren chronische stress.
Maar ik kijk terug op alle mooie momenten met mijn ouders en ben blij dat ik voor ze heb kunnen zorgen.
Ik weet niet of je al EMDR hebt gevolgd, maar mogelijk kan jou dat ook helpen.
Succes,
Groetjes Kim
Kim
01-04-2024
Ademhaling/ontspanningsoefening meer stress ? (Verhaal 978)
Ik doe ademhalingsoefeningen zoals boxbreathing en 4/7/8. Maar elke keer als ik dat gedaan heb lijkt het eerder alsof ik wat strak sta in plaats van dat het rust brengt :(
Ik krijg er een vaag gevoel van, in ieder geval geen ontspanning. Bij mij lijkt het sowieso alsof alles wat ontspanning zou moeten geven alleen maar meer versterkend werkt voor de stress. Dat houd mij tegen om het te doen.
Zijn er meer die dit zo ervaren? Ik heb een burnout met hoge cortisol.
Ik krijg er een vaag gevoel van, in ieder geval geen ontspanning. Bij mij lijkt het sowieso alsof alles wat ontspanning zou moeten geven alleen maar meer versterkend werkt voor de stress. Dat houd mij tegen om het te doen.
Zijn er meer die dit zo ervaren? Ik heb een burnout met hoge cortisol.
Anoniem
01-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wat is dit nou allemaal.. :( (Verhaal 976)
Beste allen,
Gisteravond naar bed gegaan en daar word ik gewoon niet lekker. Tintelingen, gevoel van flauwvallen. Misselijk. Hartslag iets verhoogd.
Vervolgens spierspanning door echt mijn hele lijf.. klappertanden van de kou. Echt volledig op spanning. Ik heb medicatie genomen en ben in slaap gevallen maar dan word ik wakker en dan ben ik daar nog mee bezig.
Wat gebeurd er allemaal? Zijn er mensen die dit ook hebben?
Liefs, Cher
Gisteravond naar bed gegaan en daar word ik gewoon niet lekker. Tintelingen, gevoel van flauwvallen. Misselijk. Hartslag iets verhoogd.
Vervolgens spierspanning door echt mijn hele lijf.. klappertanden van de kou. Echt volledig op spanning. Ik heb medicatie genomen en ben in slaap gevallen maar dan word ik wakker en dan ben ik daar nog mee bezig.
Wat gebeurd er allemaal? Zijn er mensen die dit ook hebben?
Liefs, Cher
Cher
31-03-2024
laatste reactie: 01-04-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja regelmatig dit ook gehad..
Heel erg naar. Bij mij tekenen van onderliggend trauma en extreme uitputting.
Heel erg naar. Bij mij tekenen van onderliggend trauma en extreme uitputting.
N
31-03-2024
Reactie:
Ja dit kan ik zeker, bijna iedere dag ga ik zo naar bed neem altijd oxazepan om rustig te worden en dan slaap medicatie om te kunnen slapen. Maar meestal na paar uurtjes wakker en gaat het gewoon door. Sta dan op en ga dingen doen om mijn gedachten op iets anders te krijgen. Maar is wel heel vermoeiend en maakt het herstel ook niet makkelijker maar je moet het maar gewoon laten gebeuren word mij verteld en hoop dat het snel beter zal gaan.
Dus denk dat je het maar moet accepteren en hopen dat het langzaam beter gaat worden.
Sterkte hiermee
Groet Aswin
Dus denk dat je het maar moet accepteren en hopen dat het langzaam beter gaat worden.
Sterkte hiermee
Groet Aswin
Aswin
01-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Opgenomen worden (Verhaal 973)
Ik ben benieuwd of er ook mensen zijn die opgenomen moeten worden in de PAAZ vanwege Burn out ?
Anoniem
29-03-2024
laatste reactie: 31-03-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben al een tijd opgenomen op de PAAZ vanwege burn out. De psychiaters erkennen het verschijnsel burn out niet dus noemen het een angststoornis. Ik heb eerder psychiatrische klachten gehad en ik denk dat dat zeker meespeelt in de mate waarin ik last heb van klachten.
Anniek
29-03-2024
Reactie:
Ik ben 20 jr geleden opgenomen geweest, nav forse paniek- en angstklachten die resulteerden in een depressie. Eigenlijk was het ook een burnout maar werd toen niet zo genoemd.
Anoniem
30-03-2024
Reactie:
Anniek, hallo, hoe lang ben je al opgenomen? En brengt het je wat je nodig hebt ?
Anoniem
30-03-2024
Reactie:
Ik ben opgenomen vanaf 13 februari. Ik ben niet veel opgeknapt. Een aantal dingen zijn wel verbeterd zoals mijn slaap. Ik slaap over het algemeen door nu en maak meestal nachten van 8 uur. Ik heb veel minder last van angst en paniek (ik slikte al medicatie en die is verhoogd). Ik ben niet minder moe en heb veel last van psychosomatische pijn.
Ik heb een burnout sinds augustus vorig jaar.
Ik heb een burnout sinds augustus vorig jaar.
Anniek
31-03-2024
Duizeligheid? (Verhaal 957)
Hoi allemaal,
Ik herken veel vanuit de verhalen van 'lotgenoten'.
Wat ik mijzelf afvraag is of er meer mensen zijn die een rare vorm van duizeligheid ervaren. Het is geen draaiduizeligheid maar meer alsof je veel te veel gedronken hebt? Het ene moment is het sterker aanwezig dan het andere. Op zulke momenten voel ik mij ook vol en dof in het hoofd (ook lastig te omschrijven hoe dit voelt). Alles om mij heen lijkt ook in slow motion verwerkt te worden in mijn hoofd.
Zijn er mensen die dit herkennen? Loop hier al bijna een halfjaar mee..
Ik herken veel vanuit de verhalen van 'lotgenoten'.
Wat ik mijzelf afvraag is of er meer mensen zijn die een rare vorm van duizeligheid ervaren. Het is geen draaiduizeligheid maar meer alsof je veel te veel gedronken hebt? Het ene moment is het sterker aanwezig dan het andere. Op zulke momenten voel ik mij ook vol en dof in het hoofd (ook lastig te omschrijven hoe dit voelt). Alles om mij heen lijkt ook in slow motion verwerkt te worden in mijn hoofd.
Zijn er mensen die dit herkennen? Loop hier al bijna een halfjaar mee..
Saskia
17-03-2024
laatste reactie: 31-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Je krijgt dan een soort dof raar vol gevoel in je hoofd alsof je hoofd volloopt met iets. De wereld wordt raar je wordt afwezig enz. En dat duizelig is herkenbaar. Het is niet duizelig van ik zie alles draaien maar meer duizelig in je hoofd ofzo heel raar iets.
Lieke
17-03-2024
Reactie:
Ik heb al jaren last van dezelfde klachten, soms heb ik betere periodes, maar het komt altijd terug en blijft altijd in mijn hoofd dwalen. Sinds een week zit ik op het spoor van PPPD. Misschien herken jij je daar ook in en heb je er wat aan. Ik ga er binnenkort maar eens voor naar de huisarts, hopelijk voor een doorverwijzing voor vervolgonderzoek.
Vera
19-03-2024
Reactie:
Heb je ook last van spiertrekkingen?
Steve
27-03-2024
Reactie:
Heel herkenbaar! Overvalt me meestal opeens, als iets blijkbaar teveel is. Meestal is het dan na een nacht slapen over, soms ook niet. Een enkele keer word ik er spontaan mee wakker (maar dan is het we meer echt draaiduizeligheid). Mijn vriendinnen zien het inmiddels ook aan me, zeggen 'je gaat weer uit'. Duizeligheid zonder dat alles draait maar wel met vage misselijkheid erbij, vaak ook hoofdpijn, nekpijn, moe, alsof ik dingen niet meer scherp zie. Het voelt ook alsof m'n hoofd 'uit' gaat. Ik moet dan ook echt meteen naar huis want ga me snel alleen maar beroerder voelen.
Eva
30-03-2024
Reactie:
@ Steve: af en toe ook spiertrekkingen, met name in periodes dat ik meer gespannen ben. Moet zeggen dat het momenteel eigenlijk heel goed gaat met mijn klachten. Ik ervaar stukken minder angstgevoelens en wellicht daardoor ook veel minder klachten in mijn hoofd. Kan drukte ook veel beter handelen. Ik denk dat alle interventies die ik de afgelopen maanden toepas zijn vruchten beginnen af te werpen. (Yoga, Psycholoog, orthomolucair therapeut, werk op een laag pitje, wellicht de start van het lenteseizoen).. merk zelfs dat ik tijdens werk weer beter kan concentreren en weer scherper ben in mijn hoofd!
Saskia
31-03-2024
Komt na fight/flight de echte burnout/herstel? (Verhaal 972)
Bij mij is stress mijn normale levensstijl geworden.
Sinds de geboorte van mijn zoontje 2,5 jaar geleden begon ik wel echt veel klachten te krijgen.
Duizeligheid, wazig zien, hoofdpijn, spierpijn.
Ik voelde diep van binnen vermoeidheid maar omdat ik leef op stress hield dat mij overeind om door te gaan.
De ‘fight/flight’ modus.
Nu sinds een paar weken heb ik echt geaccepteerd dat ik moet stoppen omdat mijn mentale gesteldheid ook steeds erger werd (angst/depressie) en ik niet meer de puf had om te maskeren dat ik het allemaal nog wel kon.
Sindsdien merk ik dus dat mijn altijd ‘aan’ modus en in mijn hoofd zitten, meer begint te zakken naar mn lichaam en dat ik ook echt voel vermoeidheid in mijn lichaam voel (helaas nog niet in m’n hoofd )
Maar de klachten worden anders;
Zo ervaar ik nu dus meer vermoeidheid, uitvalverschijnselen, spierspasmes, trillende handen en hangt mijn hoofd nog meer uit naar het opzoeken en oppakken van angst en dingen die kunnen triggeren.
Mijn lichaam ziet ontspanning als iets gevaarlijks en ik krijg dus paniekaanvallen als ik ontspanningsoefeningen doe of ik krijg er vagale reacties op.
Is dit normaal? Is dit de herstelfase?
Zijn er meer mensen die dit op deze manier ervaren hebben?
Sinds de geboorte van mijn zoontje 2,5 jaar geleden begon ik wel echt veel klachten te krijgen.
Duizeligheid, wazig zien, hoofdpijn, spierpijn.
Ik voelde diep van binnen vermoeidheid maar omdat ik leef op stress hield dat mij overeind om door te gaan.
De ‘fight/flight’ modus.
Nu sinds een paar weken heb ik echt geaccepteerd dat ik moet stoppen omdat mijn mentale gesteldheid ook steeds erger werd (angst/depressie) en ik niet meer de puf had om te maskeren dat ik het allemaal nog wel kon.
Sindsdien merk ik dus dat mijn altijd ‘aan’ modus en in mijn hoofd zitten, meer begint te zakken naar mn lichaam en dat ik ook echt voel vermoeidheid in mijn lichaam voel (helaas nog niet in m’n hoofd )
Maar de klachten worden anders;
Zo ervaar ik nu dus meer vermoeidheid, uitvalverschijnselen, spierspasmes, trillende handen en hangt mijn hoofd nog meer uit naar het opzoeken en oppakken van angst en dingen die kunnen triggeren.
Mijn lichaam ziet ontspanning als iets gevaarlijks en ik krijg dus paniekaanvallen als ik ontspanningsoefeningen doe of ik krijg er vagale reacties op.
Is dit normaal? Is dit de herstelfase?
Zijn er meer mensen die dit op deze manier ervaren hebben?
Nikki
28-03-2024
laatste reactie: 30-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar alles wat je schrijft ook ik ben herstellende maar het gaat echt met hele kleine stapjes en met af en toe een stapje terug. Ik kon echt niks meer ging geen winkel meer in niet autorijden enz. Zelf douche was teveel. Nu gaat het beter de paniekaanvallen zijn veel korter en minder heftig ik rij al weer auto en dat gaat stapje bij stapje beter. Door de derealisatie is lopen erg moeilijk kreeg daar paniek van. Met behulp van een psycholoog ben ik langzaam aan het leren hoe ik daarmee om moet gaan. En vandaag is me dat gelukt heb 20 min gelopen. En ja ik had een hele rare wereld, veel lichamelijke pijntjes, raar hoofd maar het is me gelukt!
En ja de klachten zijn voorlopig niet over eerst moet meneertje angst beseffen dat die verkeerd reageert en dat duurt lang. Maar hoe beter jij meneer angst leert dat er niks is hoe minder meneer angst en de lichamelijke klachten gaan komen. Ik ben okk heel vaak nog duizelig slappe benen, trillen, hoofdpijn, raar dof hoofd en ga zo maar door. Maar dit hoort erbij
En ja de klachten zijn voorlopig niet over eerst moet meneertje angst beseffen dat die verkeerd reageert en dat duurt lang. Maar hoe beter jij meneer angst leert dat er niks is hoe minder meneer angst en de lichamelijke klachten gaan komen. Ik ben okk heel vaak nog duizelig slappe benen, trillen, hoofdpijn, raar dof hoofd en ga zo maar door. Maar dit hoort erbij
Lieke
29-03-2024
Reactie:
@lieke
Jouw verhaal klinkt bekend..
Hoe ga jij om met dat doffe hoofd..die spanning en trillen?
Ik word er wanhopig van.
Net stevig gehuild..ik zit er 5 maanden in en ik merk nog geen verschil..
Hoe houd jij vertrouwen..
Jouw verhaal klinkt bekend..
Hoe ga jij om met dat doffe hoofd..die spanning en trillen?
Ik word er wanhopig van.
Net stevig gehuild..ik zit er 5 maanden in en ik merk nog geen verschil..
Hoe houd jij vertrouwen..
Eddy
30-03-2024
burnout, angst, heeeel veel lichamelijk klachten (Verhaal 971)
Hoi allemaal,
Ik zit al een poos ( 6 maanden) in een burnout met angst. Momenteel gaat het iets beter en kan ik paniekaanvallen snel de kop in drukken. Wel is buiten lopen echt een ding vooral lange rechte stukken. Ik heb dan het gevoel dat ik in een plaatje loopt en gewoon weggaat van de wereld. Zo eng. Dit heb ik ook in de auto met lange rechte stukken.
Nog een gebeurtenis:
Sinds tijden ging in weer meedoen in een concert met mijn instrument. Bij het oefenen ging het super ik had geen angst en genoot echt!
Totdat het moment daar was. Ik liep de eerste keer het podium op en speelde de eerste noot en ik kreeg benen als elastieken. Ik keerde helemaal in mezelf en dacht nee nee niet nu. Ik stopte een paar keer met spelen en deed of ik moest hoesten. Het was drama ik dacht echt dat ik neer ging. Ik trilde als een rietje en kom mijn instrument amper vasthouden mijn benen voelde pijnlijk en slap en trilde zelfs en mijn hart klopte overal in mijn lichaam keihard en heel snel. Toen er even pauze ben ik met een maatje even weggelopen en ik wilde niet meer maar ik moest. en ik deed het maar man man man wat was dat overleven. Heel het concert trilde ik als een rietje m'n benen waren elastieken en m'n hart bonkte me lijf aan alle kanten uit verder had ik een soort tunnelvisie. Ik zag de noten maar was helemaal in mijzelf getrokken. wat was ik blij toen het voorbij was! Wie herkent dit?
Ik zit al een poos ( 6 maanden) in een burnout met angst. Momenteel gaat het iets beter en kan ik paniekaanvallen snel de kop in drukken. Wel is buiten lopen echt een ding vooral lange rechte stukken. Ik heb dan het gevoel dat ik in een plaatje loopt en gewoon weggaat van de wereld. Zo eng. Dit heb ik ook in de auto met lange rechte stukken.
Nog een gebeurtenis:
Sinds tijden ging in weer meedoen in een concert met mijn instrument. Bij het oefenen ging het super ik had geen angst en genoot echt!
Totdat het moment daar was. Ik liep de eerste keer het podium op en speelde de eerste noot en ik kreeg benen als elastieken. Ik keerde helemaal in mezelf en dacht nee nee niet nu. Ik stopte een paar keer met spelen en deed of ik moest hoesten. Het was drama ik dacht echt dat ik neer ging. Ik trilde als een rietje en kom mijn instrument amper vasthouden mijn benen voelde pijnlijk en slap en trilde zelfs en mijn hart klopte overal in mijn lichaam keihard en heel snel. Toen er even pauze ben ik met een maatje even weggelopen en ik wilde niet meer maar ik moest. en ik deed het maar man man man wat was dat overleven. Heel het concert trilde ik als een rietje m'n benen waren elastieken en m'n hart bonkte me lijf aan alle kanten uit verder had ik een soort tunnelvisie. Ik zag de noten maar was helemaal in mijzelf getrokken. wat was ik blij toen het voorbij was! Wie herkent dit?
Anoniem
28-03-2024
laatste reactie: 28-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anoniem,
Dit is zooooooo herkenbaar je lichaam gaat op zo'n moment gewoon in de ankers voor je. De spanning voor het concert was waarschijnlijk gewoon teveel gevraagd nog op dit moment.
Dit is zooooooo herkenbaar je lichaam gaat op zo'n moment gewoon in de ankers voor je. De spanning voor het concert was waarschijnlijk gewoon teveel gevraagd nog op dit moment.
Liv
28-03-2024
Mijn dochter had het contact verbroken (Verhaal 587)
Mijn dochter had het contact verbroken. Heeft 2 jaar geduurd. Veel stressklachten gehad. Gespannen darmen blijven terug komen. Weet iemand wat te doen of heeft irmand hetzelfde.
Anoniem
17-07-2023
laatste reactie: 28-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar
Ik ben mijn dochter ook kwijt.
Ze wil geen contact meer.
Ik ben totaal ingestort
Groet eddy
Ik ben mijn dochter ook kwijt.
Ze wil geen contact meer.
Ik ben totaal ingestort
Groet eddy
Eddy
28-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Gedichtje voor Burnie (mijn burnout) (Verhaal 969)
Voor iedereen die het zwaar heeft:
——
Voor Burnie,
Vandaag precies 6 maanden geleden stond je voor m’n deur
Vandaag precies 6 maanden geleden begon het gedonder en het gezeur
Nu, nog steeds, ben ik labiel en niet de oude
Nu, nog steeds, dagelijks potjes janken, ik kan nog niet op mezelf vertrouwen
Het leven dendert door, maar ik sta ergens stil
Ik zie het aan me voorbij gaan, dit is zó niet wat ik wil
Nu, nog steeds, ‘maar’ 16 uurtjes per week naar het werk
Nu, nog steeds, ‘heb geduld meisje, wees sterk’
Soms kleine lichtpuntjes en verbeteringen hier en daar
Ik voel soms een kleine beetje hoop, zou het, is het dan echt waar?
Nu, nog steeds, verdriet omzetten in hoop en geduld
Nu, nog steeds, sterk blijven, maar een hart wat verdrietig is en brult
Hoe lang nog? Alsjeblieft ik ben het zo zat
Hoe lang nog? Alsjeblieft ik wil uit dit donkere gat
En hoe moet het dan met dit en hoe loopt het dan af met dat?
Mijn hoofd steeds met voller met vrezen en angst, rustig aan nog, niet weer te hoog leggen die lat
Vandaag precies 6 maanden geleden stond je aan m’n deur
Vandaag ben ik er nog niet, maar het leven heeft soms iets meer kleur.
——
Voor Burnie,
Vandaag precies 6 maanden geleden stond je voor m’n deur
Vandaag precies 6 maanden geleden begon het gedonder en het gezeur
Nu, nog steeds, ben ik labiel en niet de oude
Nu, nog steeds, dagelijks potjes janken, ik kan nog niet op mezelf vertrouwen
Het leven dendert door, maar ik sta ergens stil
Ik zie het aan me voorbij gaan, dit is zó niet wat ik wil
Nu, nog steeds, ‘maar’ 16 uurtjes per week naar het werk
Nu, nog steeds, ‘heb geduld meisje, wees sterk’
Soms kleine lichtpuntjes en verbeteringen hier en daar
Ik voel soms een kleine beetje hoop, zou het, is het dan echt waar?
Nu, nog steeds, verdriet omzetten in hoop en geduld
Nu, nog steeds, sterk blijven, maar een hart wat verdrietig is en brult
Hoe lang nog? Alsjeblieft ik ben het zo zat
Hoe lang nog? Alsjeblieft ik wil uit dit donkere gat
En hoe moet het dan met dit en hoe loopt het dan af met dat?
Mijn hoofd steeds met voller met vrezen en angst, rustig aan nog, niet weer te hoog leggen die lat
Vandaag precies 6 maanden geleden stond je aan m’n deur
Vandaag ben ik er nog niet, maar het leven heeft soms iets meer kleur.
Suus
27-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Verschil tussen b.o zijn en een angstoornis? (Verhaal 545)
Wat is het verschil tussen b.o zijn en een angstoornis? Lijkt hetzelfde ook een zwaar overactieve brein. Zijn er mensen ook ooit uitgekomen
Anoniem
18-06-2023
laatste reactie: 26-03-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, je kunt er volledig vanaf komen. Mijn ex-collega is daar een voorbeeld van. Hij kreeg de zorg over zijn zieke moeder op zich vanaf zijn 16e. Zij claimde hem volledig. Dus continue bellen, aandacht vragen, etc. Hij kreeg op een gegeven moment angstaanvallen en het idee dat zijn kinderen ziek zouden zijn. Hij is toen in systeemtherapie gegaan en had 15 gesprekken. Een hele zware periode zoals hij omschreef, maar hij is er nu volledig vanaf gekomen. Hij omschrijft het als 'zoek jezelf en vind jezelf'. Hij is nu een zeer positieve man met veel energie en voelt zich beter dan ooit (al jaren inmiddels).
Ik heb een vergelijkbare geschiedenis en ben ook in systeemtherapie gegaan. Op veel vlakken ben ik nu aan het veranderen. 'Een transitiefase' zoals mijn therapeut het omschrijft. Het terugvinden van jezelf. Pittig, dat wel, maar ik merk dat het helpt. Wel is nu het probleem dat ik af en toe te enthousiast ben en dan teveel wil, terwijl ik laag in mijn energie zit en 'eventjes' fanatiek ben ga sporten. Veel te vroeg. Die collega van mij deed juist het tegenovergestelde. Hij deed vrijwel niets, las boeken, keek films en liep af en toe een blokje om.
Kortom, ja het kan en het heeft absoluut te maken met hoe je je leven weer vorm geeft. Jezelf terugvinden dus.
Ik heb een vergelijkbare geschiedenis en ben ook in systeemtherapie gegaan. Op veel vlakken ben ik nu aan het veranderen. 'Een transitiefase' zoals mijn therapeut het omschrijft. Het terugvinden van jezelf. Pittig, dat wel, maar ik merk dat het helpt. Wel is nu het probleem dat ik af en toe te enthousiast ben en dan teveel wil, terwijl ik laag in mijn energie zit en 'eventjes' fanatiek ben ga sporten. Veel te vroeg. Die collega van mij deed juist het tegenovergestelde. Hij deed vrijwel niets, las boeken, keek films en liep af en toe een blokje om.
Kortom, ja het kan en het heeft absoluut te maken met hoe je je leven weer vorm geeft. Jezelf terugvinden dus.
Anoniem
19-06-2023
Reactie:
Ik probeer iedere dag te bewegen. Maar zoals tv kijken en schermen lukken me niet echt krijg dan pijnlijke ogen en voel me hoofd drukken. Hetzelfde met lopen of fietsen moet telkens met een zonnebril lopen. Energie gaat inderdaad sneller op als ik te veel doe dan voel ik me op slechte dagen gespannen duizelig angstig en emotioneel. Heb last van me nek schouders daardoor ook sneller overprikkeld
Anoniem
19-06-2023
Reactie:
Zoals hierboven ook gezegd wordt, kan je er zeker van afkomen. Met de juiste hulp en eventueel medicatie als je dat nodig zou hebben en zou willen, kun je al ver komen. Het kost veel tijd, een lang en zwaar proces. Je emoties moeten de ruimte krijgen om los te komen en tegelijkertijd moet je leren je angsten niet teveel te geloven, je bent immers niet je gedachten. Het lijkt nu misschien moeilijk te geloven, maar uiteindelijk kan je echt weer positiever gaan denken en rust vinden in jezelf. Weet niet of je al bekend bent met mindfulness, maar als je daar dagelijks mee aan de slag gaat kan het je ook enorm vooruit helpen.
Ik kreeg in oktober de diagnose paniekstoornis met angststoornis en het gaat nu echt stukken beter met me.
Er is dus zeker hoop, dat overactieve brein (en lijf) heeft rust nodig. Zoek hulp, neem rust, probeer je gedachten niet teveel waarde te geven. Sterkte en succes!
Ik kreeg in oktober de diagnose paniekstoornis met angststoornis en het gaat nu echt stukken beter met me.
Er is dus zeker hoop, dat overactieve brein (en lijf) heeft rust nodig. Zoek hulp, neem rust, probeer je gedachten niet teveel waarde te geven. Sterkte en succes!
Y.
20-06-2023
Reactie:
Ik ben er ook vanaf gekomen. Nooit klachten gehad in m’n leven, kon ‘de hele wereld aan’ bij wijze van spreken. Echter, blijkbaar toch over m’n grenzen heengegaan. Gezin met drie kinderen, pittige maar super leuke job, extra studies.. Terugkijkend had ik al langer zo nu en dan ineens spanning bij nieuwe dingen. Toen ik echt uitviel was ik een wrak; compleet ontregeld stressysteem en hormonaal systeem, nauwelijks slapen. Mijn lichaam stond continu in overdrive en ik voelde me de hele dag paniekerig. Kon het huishouden doen maar verder vrij weinig. Alles gaf spanning en ik verdroeg geen enkele druk. Uiteindelijk heb ik er een angststoornis aan overgehouden, sociale contacten gaven spanning, de gedachte dat ik clienten moest zien in de toekomst op werk.. (gaandeweg weer online begonnen, kleine stapjes, dat hielp). Inmiddels voel ik me gelukkig weer de oude. Het ging erg met ups en downs (gaandeweg steeds meer dagen dat ik me goed voelde maar die ‘terugvallen’ waren telkens zo heftig). Uiteindelijk toch met medicatie begonnen vanwege de angst en de terugvallen (ik had al even slaapmedicatie en oxazepam die ik soms innam, later dus antidepressiva). Vanaf toen ging het echt bergopwaarts en begon ik weer een schildje op te bouwen. Inmiddels kan ik alles weer, nu 6 maanden verder vanaf start AD. Ik ga straks rustig afbouwen (al ben ik er heel tevreden over, heb geen bijwerkingen, mijn gewicht is stabieler dan ooit, zelfs iets afgevallen), geen haast dus.. Het komt echt goed maar het kost tijd. Ik had geen therapie nodig (wel gehad overigens) maar vooral geduld, een ontregeld lijf wat weer tot rust moet komen heeft tijd nodig. Op dagen dat ik me slecht voelde was mijn denken ook 180 graden anders (alles eng, twijfelen etc), dag later kon het compleet anders zijn en kon ik dan wel helder denken bv, daarvoor was geen therapie nodig. Maar ik heb geen trauma’s of iets dergelijks, dat is voor iedereen weer anders. Heb veel gesport toen dat eenmaal weer ging, ben actief gebleven maar heb ook veel rust genomen (incl mediteren, wandelen, klassieke muziek luisteren etc). Ben waanzinnig blij met hoe ik me nu voel. En doe het voortaan écht wat rustiger aan want dit wil ik nooit meer meemaken.
M.
21-06-2023
Reactie:
Ik zit er toch echt lang in.. heb nog heel veel spierspanning. Mijn nek schouders doen elke dag pijn en daarbij oog en kaaklijn hals en middenrif. De duizeligheid is iets minder dan vorig jaar. Maar alsnog snel overprikkeld ook met medicatie zit wel op 10mg nu 3 maanden welke ad. Gebruik je M? Ik heb citalopram
Anoniem
21-06-2023
Reactie:
Ik heb escitalopram 10mg
M.
22-06-2023
Reactie:
Hi! Ik wil even inhaken op je vraag wat het verschil is tussen angststoornis en BO. Dit vind ik ook lastig.
De eerste maanden van mijn burn-out wist ik nog niks van mijn angsten en paniekaanvallen af en dacht ik dat alles bij mijn burn out hoorde (hartkloppingen, zweten, duizeligheid etc in bepaalde situaties). Nu sinds een maand weet ik dat ik last heb van angsten en paniekaanvallen.
Nu zit ik heel vaak met de vraag: moet ik het nog rustig aan doen vanwege mijn burn out, of moet ik juist dingen gaan aanpakken omdat ik anders gehoor geef aan mijn angsten? Bijvoorbeeld sociale situaties opzoeken, meer uren gaan werken.
Ik vind de combinatie BO en angststoornis soms erg lastig.
De eerste maanden van mijn burn-out wist ik nog niks van mijn angsten en paniekaanvallen af en dacht ik dat alles bij mijn burn out hoorde (hartkloppingen, zweten, duizeligheid etc in bepaalde situaties). Nu sinds een maand weet ik dat ik last heb van angsten en paniekaanvallen.
Nu zit ik heel vaak met de vraag: moet ik het nog rustig aan doen vanwege mijn burn out, of moet ik juist dingen gaan aanpakken omdat ik anders gehoor geef aan mijn angsten? Bijvoorbeeld sociale situaties opzoeken, meer uren gaan werken.
Ik vind de combinatie BO en angststoornis soms erg lastig.
Mila
26-03-2024
Reactie:
Ik ben het met Mila eens. De symptomen liggen dicht bij elkaar en als je angstig bent, zorgen de burnout klachten ook vaak voor paniek en de paniek weer voor nog meer stress en dan heb je een warrig cirkeltje rond
Zoals mij is uitgelegd is een burnout een ontregeld zenuwstelsel en is dat heel vaal de uiting van angsten en trauma's. Je lichaam staat onnodig en hevig in een vluchtstand en raakt overbelast.
De burnouts door drukke banen dus door overmatige stress/ drukte bestaat, maar kennelijk spreek je dan eerder van overspannenheid. Dit is qua zenuwstelsel vaak wat beter terug te draaien.
Zoals mij is uitgelegd is een burnout een ontregeld zenuwstelsel en is dat heel vaal de uiting van angsten en trauma's. Je lichaam staat onnodig en hevig in een vluchtstand en raakt overbelast.
De burnouts door drukke banen dus door overmatige stress/ drukte bestaat, maar kennelijk spreek je dan eerder van overspannenheid. Dit is qua zenuwstelsel vaak wat beter terug te draaien.
Natasja
26-03-2024
Gevoel van wegzakken als iemand tegen me praat (Verhaal 955)
Ik heb iets nieuws in mijn burn-out:
Zodra iemand tegen me praat, lijkt het alsof ik helemaal weg zak, alsof ik in het drijfzand wegzak.
Ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out en ben het werk weer aan het oppakken, als ik op mijn kantoorkamer zit en een collega komt even binnen om een praatje te maken voel ik mezelf helemaal wegzakken/wegtrekken. Ik word dan ook vaak duizelig en kan alleen maar denken ‘ga alsjeblieft weg’.
Ik sluit me steeds meer af van mensen waardoor ik eigenlijk steeds eenzamer word.
Ik kan helemaal niet meer luisteren naar verhalen van anderen, ben al zo druk met mezelf.
Wie herkent dit en hoe lang heeft het geduurd?
Zodra iemand tegen me praat, lijkt het alsof ik helemaal weg zak, alsof ik in het drijfzand wegzak.
Ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out en ben het werk weer aan het oppakken, als ik op mijn kantoorkamer zit en een collega komt even binnen om een praatje te maken voel ik mezelf helemaal wegzakken/wegtrekken. Ik word dan ook vaak duizelig en kan alleen maar denken ‘ga alsjeblieft weg’.
Ik sluit me steeds meer af van mensen waardoor ik eigenlijk steeds eenzamer word.
Ik kan helemaal niet meer luisteren naar verhalen van anderen, ben al zo druk met mezelf.
Wie herkent dit en hoe lang heeft het geduurd?
Suus
16-03-2024
laatste reactie: 26-03-2024
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Suus, ook hier ga ik weer op je reageren want ik weet hoe spannend die dingen kunnen zijn en herkenning kan helpen. Ja ik heb dit gehad 🫠
Herinner me de keren dat ik mezelf sloeg zo van ben ik er nog.
Bij mij was dit wel vooral in de beginperiode en echt een uiting van paniekaanval/ chronisch verkeerd ademen. Had namelijk dan ook weleens het gevoel dat m'n adem zo langzaam was dat ie zou stoppen ofzo.
Een precieze tijd kan ik het niet geven, maar volgens mij was het wel een van de eerste signalen die afnam toen m'n herstel begon.
Herinner me de keren dat ik mezelf sloeg zo van ben ik er nog.
Bij mij was dit wel vooral in de beginperiode en echt een uiting van paniekaanval/ chronisch verkeerd ademen. Had namelijk dan ook weleens het gevoel dat m'n adem zo langzaam was dat ie zou stoppen ofzo.
Een precieze tijd kan ik het niet geven, maar volgens mij was het wel een van de eerste signalen die afnam toen m'n herstel begon.
Natasja
16-03-2024
Reactie:
Hi Natasja 🩷
Ik merk niet echt iets aan mijn ademhaling, wel dat het erger wordt bij concentratie oid, heel vaag gevoel.
Ik denk steeds vaker ‘had ik maar een gebroken been’, dat is lang zo spannend niet… pffff wat een hel dit.
Ben jij nog voor een cursus gegaan? Ik zit nu in Camp Burnout, echt een aanrader!
Liefs 👋
Ik merk niet echt iets aan mijn ademhaling, wel dat het erger wordt bij concentratie oid, heel vaag gevoel.
Ik denk steeds vaker ‘had ik maar een gebroken been’, dat is lang zo spannend niet… pffff wat een hel dit.
Ben jij nog voor een cursus gegaan? Ik zit nu in Camp Burnout, echt een aanrader!
Liefs 👋
Suus
16-03-2024
Reactie:
Dat is wat behapbaarder idd. Maar dit is echt een andere situatie. Ik ben niet meer voor de cursus gegaan omdat ik al zoveel andere dingen doe..
Wat je hebt klinkt echt ook als angst. Hoe banger je voor de symptomen wordt hoe heftiger ze allemaal worden.
Je hebt volgens mij ook net uitgevonden met je therapeut dat er wel sprake was van trauma toch? Dus het kan zijn dat je nu in een diepere verwerking komt en alles nog even wat heviger zal zijn.
Vertrouw erop dat je echt aan t opruimen bent. Je lichaam wil dit niet langer in je leven en dwingt je tot rust en verwerking.
Probeer samen te werken met je lichaam en te vertrouwen 😘
Wat je hebt klinkt echt ook als angst. Hoe banger je voor de symptomen wordt hoe heftiger ze allemaal worden.
Je hebt volgens mij ook net uitgevonden met je therapeut dat er wel sprake was van trauma toch? Dus het kan zijn dat je nu in een diepere verwerking komt en alles nog even wat heviger zal zijn.
Vertrouw erop dat je echt aan t opruimen bent. Je lichaam wil dit niet langer in je leven en dwingt je tot rust en verwerking.
Probeer samen te werken met je lichaam en te vertrouwen 😘
Natasja
16-03-2024
Reactie:
Bedankt voor je ondersteuning Natasja… ik denk dat er inderdaad een diepere verwerking gaande is, ook door die cursus ga je de diepte in. Na de cursus stop ik er ook even mee, het is best veel allemaal. Zo had ik het nog niet bekeken, dankjewel. En voor jou ook het beste 😘
Suus
16-03-2024
Reactie:
Hoi Suus
Zeker heel herkenbaar. Ik heb het ook gehad en kan het zo nu en dan nog wel eens hebben. Zeker als ik mindere dagen heb en al te veel geprikkeld ben en extra vermoeid
Zeker heel herkenbaar. Ik heb het ook gehad en kan het zo nu en dan nog wel eens hebben. Zeker als ik mindere dagen heb en al te veel geprikkeld ben en extra vermoeid
Eric
16-03-2024
Reactie:
Wanneer je er last van hebt kan het helpen om even goed met je voeten op de grond naar je buik te ademen. Vaak even wat meer uitademen dan in. En tegen jezelf zeggen: ik ben hier ik ben aanwezig en dit is enkel angst. Ook kan je het gewoon even aangeven bij degene met wie je praat. Dan is het niet zo'n gevecht in je eentje en voel je de druk niet dat ze snel weg moeten.
Zet em op☺️
Zet em op☺️
Natasja
16-03-2024
Reactie:
Ik heb dit ook heel erg. Alsof je hoofd ineens dof wordt en je alles niet meer meekrijgt. Terwijl dat wel gewoon zo is. Ik wordt op zo'n moment angstig en ben bang dat ik doodga en dat ik iets ernstigs heb in me hoofd echt drama. Tegenwoordig doe ik wel wat meer ondanks alle klachten voorheen zat ik thuis en kon ik niks. Nu heb ik dezelfde klachten maar die II het gewoon en kan ik rustiger blijven. Maar de angst van dat wegvallen en het rare gevoel in me hoofd is vreselijk. En dan nog die gedachtes dat het iets ernstigs is is helemaal rot. Ik kan dat ook niet relativeren.
Lieke
16-03-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties, dit geeft weer wat moed 🩷
Suus
17-03-2024
Reactie:
Dit herken ik heel goed.. ik heb dat ook met gesprekken bij de psycholoog. Dat het mij eigenlijk al teveel is om naar haar te luisteren hoewel ik weet dat zij mij juist gaat helpen/helpt. En mensen die random maar tegen je doorkletsen en je eigenlijk denkt hou aub je kop
Saskia
17-03-2024
Reactie:
Ja Saskia precies dat 😂… ik moet echt m’n best doen om niet onaardig te doen!
Suus
17-03-2024
Reactie:
Hi Suus,
Dit is echt heel herkenbaar. Ik zit nu bijna een jaar in de burn out en het overkomt me soms nog steeds. Ik werk in de horeca, een sociale omgeving dus. Ik ben aan het re-integreren. Op een goede dag sta ik open voor sociaal contact en kan ik een praatje maken. Andere dag kan ik denken: ga alsjeblieft weg. Als iemand dan een verhaal tegen me verteld, kan ik blijkbaar aan de buitenkant nog geïnteresseerd over komen, waardoor die persoon door begint te vertellen. Hoe langer het verhaal duurt, hoe meer ik van binnen naar wordt en gevoel van desoriëntatie krijg.
Nu door gesprekken bij psycholoog weet ik dat er angst ook ten grondslag aan ligt. Omdat ik me ondertussen dat het gebeurd druk maak of ik nog wel geïnteresseerd over kom bijvoorbeeld, en ga malen: shit ik heb eigenlijk de helft niet gehoord. Of in paniek raak omdat de persoon niet stopt met praten tegen me, terwijl ik lucht wil. Dus de angst krijg om naar te worden, omdat ik voor mijn gevoel niet weg kan uit het gesprek.
Nu probeer ik meer aan te geven aan collega’s als ik een iets mindere dag heb. Maar het is moeilijk voor hen te begrijpen. Ik kan moeilijk van ze vragen niet tegen me te gaan praten!
Daarnaast heb ik er in mijn sociale omgeving ook last van. Nu weet ik dat er vaak gedachtes aan ten grondslag liggen: hoe kom ik over, ben ik wel leuk genoeg, kom ik wel geïnteresseerd over, shit ik weet niet meer wat ik aan die persoon moet vragen. Als ik zo’n pieker moment heb, kan ik ook wegzakken in een gesprek/naar worden.
Ik ben pas 3x bij de psycholoog geweest en heb nu al onwijs veel inzicht hierin gekregen. Door de angst aan te pakken zal het zeker opgelost worden!
Dit is echt heel herkenbaar. Ik zit nu bijna een jaar in de burn out en het overkomt me soms nog steeds. Ik werk in de horeca, een sociale omgeving dus. Ik ben aan het re-integreren. Op een goede dag sta ik open voor sociaal contact en kan ik een praatje maken. Andere dag kan ik denken: ga alsjeblieft weg. Als iemand dan een verhaal tegen me verteld, kan ik blijkbaar aan de buitenkant nog geïnteresseerd over komen, waardoor die persoon door begint te vertellen. Hoe langer het verhaal duurt, hoe meer ik van binnen naar wordt en gevoel van desoriëntatie krijg.
Nu door gesprekken bij psycholoog weet ik dat er angst ook ten grondslag aan ligt. Omdat ik me ondertussen dat het gebeurd druk maak of ik nog wel geïnteresseerd over kom bijvoorbeeld, en ga malen: shit ik heb eigenlijk de helft niet gehoord. Of in paniek raak omdat de persoon niet stopt met praten tegen me, terwijl ik lucht wil. Dus de angst krijg om naar te worden, omdat ik voor mijn gevoel niet weg kan uit het gesprek.
Nu probeer ik meer aan te geven aan collega’s als ik een iets mindere dag heb. Maar het is moeilijk voor hen te begrijpen. Ik kan moeilijk van ze vragen niet tegen me te gaan praten!
Daarnaast heb ik er in mijn sociale omgeving ook last van. Nu weet ik dat er vaak gedachtes aan ten grondslag liggen: hoe kom ik over, ben ik wel leuk genoeg, kom ik wel geïnteresseerd over, shit ik weet niet meer wat ik aan die persoon moet vragen. Als ik zo’n pieker moment heb, kan ik ook wegzakken in een gesprek/naar worden.
Ik ben pas 3x bij de psycholoog geweest en heb nu al onwijs veel inzicht hierin gekregen. Door de angst aan te pakken zal het zeker opgelost worden!
Mila
26-03-2024
Reactie:
Dankjewel Mila, het gevoel van geen lucht meer krijgen als men maar door blijft ratelen herken ik heel erg. Vooral als het van die klaag/zeur gesprekken zijn. Ik heb een collega die heel negatief is en zodra zij mijn kamer opkomt is het raak. Maar ook als ik een volle mailbox zie… pffff het duurt zolang dit. Ik zit pas op 6 maanden maar het lijkt alsof ik er al 3 jaar in zit ofzo. Zo blij dat dit forum er is, het is zo’n steun 🙏
Anoniem
26-03-2024
Burn -out (Verhaal 966)
Afgelopen december ging het mis ik zat met mijn vriend om 3 uur ‘s nachts bij de eerste hulp ik had last van hartkloppingen zweten druk op de borst ..ik dacht dat ik een hartaanval had.naar alles onderzocht te hebben bleek het een zware paniekaanval.de dienstdoende arts rade mij aan om de volgende dag naar mijn huisarts te gaan.na al mijn klachten te hebben opgenoemd kwam ze al snel tot de conclusie je hebt een zware burn-out..van de een op de andere dag kon ik helemaal niks meer mijn bed uitkomen was al een opgave voor mijn zelf zorgen was al teveel .wandelen waar ik altijd van genoot lukte niet neer ik was overprikkeld geluiden kon ik niet meer aan en ik was een emotioneel wrak.mensen die zeggen dat ze burn out zijn en nog van alles kunnen zijn niet burn out. Kon niks meer ….mijn bloed is onderzocht was allemaal in orde .nu 4 maanden verder alweer wat een vreselijke reis het vergt wat van je om de motivatie erin te houden van mijn oude ik is nog maar weinig over ik denk ook dat je nooit meer de oude wordt en misschien is dat ook maar goed je bent niet voor niks in een burn-out geraakt mijn perfectionisme en doorzettingsvermogen mijn gevoel van pleasen altijd alles voor anderen te doen mijn narcistische ex mijn kind die tegen mij wordt opgezet verhuisd heeft mij gebroken mijn lichaam zei stop stop stop .wandt een burn out hoeft niet werk gerelateerd te zijn.nu ik dit schrijf ben ik al een paniekaanval lichter en een oxepam verder.ik ben 38 jaar ik geloof dat ik hier uit ga komen al duurt mijn reis hierdoor heen zeker nog een tijd
Karin
24-03-2024
laatste reactie: 25-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Karin, ik zou je graag willen meegeven dat zo'n hevige paniekaanval, waarbij je echt op de ha post komt omdat je denkt dat je echt doodgaat, niet in je eentje thuis denkt te verwerken.
Dit is een heel hevige angst die de juiste begeleiding mag krijgen. Ik heb dit namelijk precies zo gehad.
Een goede emdr behandeling kan hierin echt helpend zijn. De burnout is namelijk van de hevige angst en aanknop waar je lichaam in heeft gestaan voor een langere tijd en heel waarschijnlijk ben je onbewust nog steeds bang voor een volgende aanval.
Angst en paniek is echt een losstaand symptoom dus aub neem de juiste hulp.
Sterkte
Dit is een heel hevige angst die de juiste begeleiding mag krijgen. Ik heb dit namelijk precies zo gehad.
Een goede emdr behandeling kan hierin echt helpend zijn. De burnout is namelijk van de hevige angst en aanknop waar je lichaam in heeft gestaan voor een langere tijd en heel waarschijnlijk ben je onbewust nog steeds bang voor een volgende aanval.
Angst en paniek is echt een losstaand symptoom dus aub neem de juiste hulp.
Sterkte
Natasja
24-03-2024
Reactie:
Ik herken alle symptomen, waarmee je te maken hebt. Ook ik ga mijn vierde maand in wb een heftige burn-out. Behalve met de hond een stuk wandelen, kom ik nagenoeg niet buiten. Bang om een paniekstoornis te krijgen, wat heel eng aanvoelt. Heb enorm last van mijdgedrag.
‘s morgens word ik over het algemeen kotsmisselijk wakker, gepaard met een hyperventilatie aanval. Angst wat de dag gaat brengen. ‘s Avonds ben ik soms zelfs de oude; kan er niet meer zoveel gebeuren, vermoed ik.
Slaap soms maar twee/drie uur per nacht. Gekmakend, gelijk piekeren en AAN staan. Oxazepam gekregen van de huisarts, maar daar ben ik mee gestopt. Loop als een zombie rond.
Ik ben drie jaar geleden mijn moeder verloren na een heftig ziekbed en daarna direct mijn vader gaan betuttelen. Daarnaast heeft mijn zus een hersenbloeding gehad in april, waar ze nog niet echt van hersteld is. Zo ligt ze nu weer in het ziekenhuis, waar ze inmiddels weer een klein stukje aneurysma hebben gedicht.
Ik ben een vrouw van 60 jaar. Sta/stond volop in het leven. Tekort aan 24 uur in een dag en dan ineens zegt je lichaam: STOPPEN, het is genoeg geweest.
Praten, praten, praten met geliefden en een coach/psycholoog zijn de handvatten die ik nu aanneem.
De oorzaak proberen te achterhalen van je burn-out en daaraan gaan werken. Bij mij is het echt de angst voor verlies van dierbaren. Ik moet proberen als een helicopter boven mijn leven te gaan hangen. Iedere dag is er één en deze komt nooit meer terug. Het leven gaat nooit zoals je het denkt te plannen.
Ik weet heel goed hoe ik het allemaal moet verwoorden, maar het daadwerkelijk anders voelen is toch echt een opgave.
Ik houd ervan de controle overal op te houden en dat gaat gewoon niet in alle gevallen.
Een burn-out is heel eenzaam; je MOET zelf de stappen nemen eruit te komen en dat heeft tijd nodig. Iets wat je 60 jaar hebt ‘opgebouwd’ staat rotsvast! Helaas
‘s morgens word ik over het algemeen kotsmisselijk wakker, gepaard met een hyperventilatie aanval. Angst wat de dag gaat brengen. ‘s Avonds ben ik soms zelfs de oude; kan er niet meer zoveel gebeuren, vermoed ik.
Slaap soms maar twee/drie uur per nacht. Gekmakend, gelijk piekeren en AAN staan. Oxazepam gekregen van de huisarts, maar daar ben ik mee gestopt. Loop als een zombie rond.
Ik ben drie jaar geleden mijn moeder verloren na een heftig ziekbed en daarna direct mijn vader gaan betuttelen. Daarnaast heeft mijn zus een hersenbloeding gehad in april, waar ze nog niet echt van hersteld is. Zo ligt ze nu weer in het ziekenhuis, waar ze inmiddels weer een klein stukje aneurysma hebben gedicht.
Ik ben een vrouw van 60 jaar. Sta/stond volop in het leven. Tekort aan 24 uur in een dag en dan ineens zegt je lichaam: STOPPEN, het is genoeg geweest.
Praten, praten, praten met geliefden en een coach/psycholoog zijn de handvatten die ik nu aanneem.
De oorzaak proberen te achterhalen van je burn-out en daaraan gaan werken. Bij mij is het echt de angst voor verlies van dierbaren. Ik moet proberen als een helicopter boven mijn leven te gaan hangen. Iedere dag is er één en deze komt nooit meer terug. Het leven gaat nooit zoals je het denkt te plannen.
Ik weet heel goed hoe ik het allemaal moet verwoorden, maar het daadwerkelijk anders voelen is toch echt een opgave.
Ik houd ervan de controle overal op te houden en dat gaat gewoon niet in alle gevallen.
Een burn-out is heel eenzaam; je MOET zelf de stappen nemen eruit te komen en dat heeft tijd nodig. Iets wat je 60 jaar hebt ‘opgebouwd’ staat rotsvast! Helaas
Agaat
24-03-2024
Reactie:
Hi Karen, ik had ook een narcistische ex en ben ook burn-out geraakt, mede door hem. Hij heeft me helemaal leeggezogen op zowel emotioneel als financieel gebied. Hierdoor heb ik veel stress gehad, veel geldzorgen, veel verdriet. De beste remedie is je narcistische ex op afstand houden en als het kan helemaal no contact gaan. Dit is ontzettend moeilijk, maar het zal je echt helpen in je genezing. Door de narcist staat je lijf heel lang in vecht-/vluchtmodus met burn-out als gevolg.
Ik herken je klachten, maar houd moed, je lijf zal herstellen.
Psychische mishandeling is niet niks, probeer professionele hulp te zoeken. Je moet door de pijn heen om jezelf weer te resetten 😘
Ik herken je klachten, maar houd moed, je lijf zal herstellen.
Psychische mishandeling is niet niks, probeer professionele hulp te zoeken. Je moet door de pijn heen om jezelf weer te resetten 😘
Suus
24-03-2024
Reactie:
Hallo ik ben 53 jaar en herken me ook in jullie verhaal.
Agaat je legt het ook heel duidelijk uit en ik kan het ook goed verwoorden naar een ander. Maar mijn probleem is dat ik niemand kan vinden die mij begrijpt.
Ben al bij verschillende instanties geweest maar staan me vaak aan te kijken waar heb je het over en komen met vreemde ideeën waar ik weer niets mee kan.
Hoe doen jullie dat?
Groet Aswin
Agaat je legt het ook heel duidelijk uit en ik kan het ook goed verwoorden naar een ander. Maar mijn probleem is dat ik niemand kan vinden die mij begrijpt.
Ben al bij verschillende instanties geweest maar staan me vaak aan te kijken waar heb je het over en komen met vreemde ideeën waar ik weer niets mee kan.
Hoe doen jullie dat?
Groet Aswin
Aswin
25-03-2024
Reactie:
Ik denk dat je zoekende blijft naar de juiste manier wat bij jou persoonlijk past.
Zo hebben mijn familie, vrienden en kennissen
heel begripvol gereageerd en zag eigenlijk iedereen dit wel aankomen. Ik ben een pleaser en mensen-mens en dan is het een keer genoeg.
Lastigste vind ik de lichamelijke ongemakken, die hiermee gepaard gaan. En ook het slechte slapen. Alleen zolang ik niets doe aan datgene wat me teveel energie kost, zal er niets veranderen.
Ik doe iedere dag één ding. Vandaag krijg ik mijn coach op bezoek en mocht ik genoeg energie hebben ga ik naar de dierenarts, maar lukt het niet, dan laat ik mijn man alleen gaan met de hond. NIETS moet; accepteren dat je ziek bent en een lange weg te gaan hebt.
Iedereen adviseert natuurlijk iets anders. Ik heb mezelf voorgenomen niet langer te doen wat anderen van mij verwachten te doen, incl mijn narcistische vader. Hij verwacht dat zijn dochters voor hem zorgen. En dat gaat eenvoudig niet langer. Hiervoor hebben we nu thuiszorg ingeschakeld. Beetje bij beetje krijg is hierdoor mijn ‘leven’ hopelijk weer terug.
Voor een ieder geldt, wellicht, een andere weg. Zo persoonlijk
Zo hebben mijn familie, vrienden en kennissen
heel begripvol gereageerd en zag eigenlijk iedereen dit wel aankomen. Ik ben een pleaser en mensen-mens en dan is het een keer genoeg.
Lastigste vind ik de lichamelijke ongemakken, die hiermee gepaard gaan. En ook het slechte slapen. Alleen zolang ik niets doe aan datgene wat me teveel energie kost, zal er niets veranderen.
Ik doe iedere dag één ding. Vandaag krijg ik mijn coach op bezoek en mocht ik genoeg energie hebben ga ik naar de dierenarts, maar lukt het niet, dan laat ik mijn man alleen gaan met de hond. NIETS moet; accepteren dat je ziek bent en een lange weg te gaan hebt.
Iedereen adviseert natuurlijk iets anders. Ik heb mezelf voorgenomen niet langer te doen wat anderen van mij verwachten te doen, incl mijn narcistische vader. Hij verwacht dat zijn dochters voor hem zorgen. En dat gaat eenvoudig niet langer. Hiervoor hebben we nu thuiszorg ingeschakeld. Beetje bij beetje krijg is hierdoor mijn ‘leven’ hopelijk weer terug.
Voor een ieder geldt, wellicht, een andere weg. Zo persoonlijk
Agaat
25-03-2024
Stilte na de spanningspiek (Verhaal 965)
Ik lees veel over alle hevige herkenbare klachten van hoge spanning en dus lijkt dit wellicht bijna een luxe probleem, maar ik ben benieuwd of iemand dit herkent want ik kan er over piekeren. Ik heb veel en hevige hoge adrenaline, angsten trillen ervaren en nog weleens. Ondertussen zijn deze wel minder lang. Voorheen echt dagen aaneengesloten. Nu ervaar ik momenten van rust en op een of andere manier is dat bijna ongewoon en eng geworden. Alsof ik elk moment kan uitvallen waardoor ik mezelf weer wat onrustig maak. Alsof ik heel intens zoek naar een gevoel omdat ik zo gewend ben dit hevige te voelen.
Is er iemand die dit herkent of wellicht al een fase verder is en vertelt hoe dat weer zal gaan🥲
Is er iemand die dit herkent of wellicht al een fase verder is en vertelt hoe dat weer zal gaan🥲
N.
23-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
7 maanden depressieve fase (Verhaal 933)
Hoi allemaal ,
Ik zit momenteel nu 7 maanden in mijn burn-out en ik zit nu al 7 maanden in de depressieve fase elke dag heb ik angst gedachten en pieker mega veel heb er gewoon geen zin meer in lichamelijk heb ik amper klachten buiten de stijven nek , schouders en kaken. Is iemand die dit herkent of iemand die dit ook zo lange tijd heeft gehad en Waneer komt er verbetering.
Ik zit momenteel nu 7 maanden in mijn burn-out en ik zit nu al 7 maanden in de depressieve fase elke dag heb ik angst gedachten en pieker mega veel heb er gewoon geen zin meer in lichamelijk heb ik amper klachten buiten de stijven nek , schouders en kaken. Is iemand die dit herkent of iemand die dit ook zo lange tijd heeft gehad en Waneer komt er verbetering.
Lisanne
03-03-2024
laatste reactie: 23-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit is voor mij ook erg herkenbaar op het begin voelde ik mij maanden alleen maar slecht en nu wisselt het zich af soms voel ik me slecht soms goed het is een zwaar proces en je gaat 2 stappen vooruit en weer een terug heel veel sterkte!
S
23-03-2024
enorme spanningen (Verhaal 963)
Nu reeds anderhalf jaar enorme spanningen in mijn lijf, kaken bekken hoofd , soms zo erg dat het pijn doet en ik er geen weg mee kan, kan het soms niet uithouden. Ook opgejaagd gevoel, negatieve gedachten, somber, afgesloten.
Zijn er nog mensen die zulke spanningen ervaren en op één of andere manier er vanaf zijn geraakt? Niets helpt bij mij, geen therapie of kruiden om me maar eventjes te ontspannen. elke therapie verergert de spanning enkel
Is dit ook een symptoom van burnout of is het iets anders?
Zijn er nog mensen die zulke spanningen ervaren en op één of andere manier er vanaf zijn geraakt? Niets helpt bij mij, geen therapie of kruiden om me maar eventjes te ontspannen. elke therapie verergert de spanning enkel
Is dit ook een symptoom van burnout of is het iets anders?
Johan
22-03-2024
laatste reactie: 23-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar helaas
Dit is echt burnout
Dit is echt burnout
Anoniem
22-03-2024
Reactie:
Heel herkenbaar vooral de negatieven en somberen gedachtens en veel piekeren . Ik heb ook vooral heel veel last van spanning op de kaken en mijn nek . Dit is indd echt een burn-out .
S
23-03-2024
Trillen en beven (Verhaal 946)
Goedemiddag,
Kan iemand mij misschien geruststellen en vertellen dat het trillen en beven ook een keertje afzakt, of ophoudt ?
Kan iemand mij misschien geruststellen en vertellen dat het trillen en beven ook een keertje afzakt, of ophoudt ?
Anoniem
12-03-2024
laatste reactie: 23-03-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jazeker, houd moed, het gaat over. Blijf proberen ontspanningsoefeningen te doen. En focus op leuke dingen om je heen, al zijn ze klein, uiteindelijk wordt alles beter en ben je weer je mooie zelf...zet em op!
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
Heftig hé
Probeer voorzichtig te bewegen hier soms al weer een dag zonder trillen
Probeer voorzichtig te bewegen hier soms al weer een dag zonder trillen
Anoniem
13-03-2024
Reactie:
Als je al kan probeer rustig wat krachttraining. Geen heftige harde sessies, maar lekker wat spanning op de spieren.
Dat kan echt helpen. Veel verwijzen naar wandelen wat ook kan helpen maar ik werd daar onrustig van. Kon veel nadenken en hoge hartslag. Krachttraining werkt echt prettig hiervoor. En verder natuurlijk de nodige rust en ontspanning want je moet jezelf niet uitputten
Dat kan echt helpen. Veel verwijzen naar wandelen wat ook kan helpen maar ik werd daar onrustig van. Kon veel nadenken en hoge hartslag. Krachttraining werkt echt prettig hiervoor. En verder natuurlijk de nodige rust en ontspanning want je moet jezelf niet uitputten
Natasja
13-03-2024
Reactie:
Hoort erbij en gaat over! Soms trilde mijn lichaam zo dat ik dacht, ‘Dit houd ik niet.’ Maar ik ben er nog en het trillen stopte. Houd moed!
Nathalie
15-03-2024
Reactie:
Wat fijn om dit te lezen
Hier is het iedere ochtend raak met rillen
Om 5.00 s ochtends begint het weer wordt er gek van
Hier is het iedere ochtend raak met rillen
Om 5.00 s ochtends begint het weer wordt er gek van
Anoniem
19-03-2024
Reactie:
Hier idem.Vooral bij het inslapen of ontwaken vanaf 4 uur. Nu al 1.5 jaar. Eerst bij mijn hart nu buik en als ik echt niet goed ga trilt mijn hoofd. Nu even afkloppen maar sinds 4 dagen geen trillingen meer en daarvoor werd de frequentie ook al minder. Alsof de batterijen op waren.Dit is mede gelukt door voetreflexologie en ook echt mijn grenzen aangeven.
Danielle
21-03-2024
Reactie:
Wat goed om te lezen
Welke voetreflex raad jij aan ?
Heb ook in de ochtende een zenuwachtig gevoel bah
Welke voetreflex raad jij aan ?
Heb ook in de ochtende een zenuwachtig gevoel bah
Anoniem
22-03-2024
Reactie:
Bij mij doen ze puur ontspanning . Zenuwachtig gevoel had ik de hele dag door.Soort van gejaagdheid dat is nu ook minder.
Danielle
23-03-2024
Rare enge wereld en raar gevoel in mijn hoofd (Verhaal 956)
Ik hoop zo dat mensen zich herkennen in het komende verhaal.
Op dit moment zit ik in een rot fase. Ik heb een raar dof gevoel in mij hoofd. Kan nergens van genieten, geen minuut verder kijken enz. Daarbij komen nog allerlei lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, duizelig, moe, slappe benen,druk op ogen, slechter zicht, idee gek te worden, idee hebben iets ernstigs te hebben, angst, paniek, enz.
Vandaag had ik dus heel de dag een mega rare wereld em een raar hoofd. Ik bleef best rustig ook al voelde het rot. Al was ik in mijn hoofd al bezig met dat het iets ergs moest zijn in me hoofd. Stond al de hele dag beetje wankelig op mijn benen maar ja ineens kreeg in een raar gevoel in me hoofd soort druk gevoel en ik had het idee dat ik weg ging vallen. Gebeurde niet hoor kon nog praten lopen enz., maar was zo zo eng. Heb het snavhts ook wel is dan wordt ik wakker en voelt alles zo raar en dan denk ik zie je heb iets ergs en daar blijft ik dan weeer over bezig echt vreselijk.
Zijn er mensen die die hopenlijk herkennen?
Op dit moment zit ik in een rot fase. Ik heb een raar dof gevoel in mij hoofd. Kan nergens van genieten, geen minuut verder kijken enz. Daarbij komen nog allerlei lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, duizelig, moe, slappe benen,druk op ogen, slechter zicht, idee gek te worden, idee hebben iets ernstigs te hebben, angst, paniek, enz.
Vandaag had ik dus heel de dag een mega rare wereld em een raar hoofd. Ik bleef best rustig ook al voelde het rot. Al was ik in mijn hoofd al bezig met dat het iets ergs moest zijn in me hoofd. Stond al de hele dag beetje wankelig op mijn benen maar ja ineens kreeg in een raar gevoel in me hoofd soort druk gevoel en ik had het idee dat ik weg ging vallen. Gebeurde niet hoor kon nog praten lopen enz., maar was zo zo eng. Heb het snavhts ook wel is dan wordt ik wakker en voelt alles zo raar en dan denk ik zie je heb iets ergs en daar blijft ik dan weeer over bezig echt vreselijk.
Zijn er mensen die die hopenlijk herkennen?
Lieke
16-03-2024
laatste reactie: 22-03-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Lieke, ik herken alles wat je schrijft. Het is heel frustrerend en beangstigend. En elke keer als ik een topic open met een nieuwe klacht is er altijd wel iemand die het herkent dus voel je niet alleen.
Hoe lang zit je hier nu in? Ik 6 maanden.
Probeer je niet té druk te maken over de klachten, dat geeft weer extra stress bovenop je burnout en dan zal alles langer duren.
Ik probeer bij elke klachten te denken: ohja, ok, kom erbij. En als ik heel erg twijfel check ik even dit forum. Sterkte 🩷
Hoe lang zit je hier nu in? Ik 6 maanden.
Probeer je niet té druk te maken over de klachten, dat geeft weer extra stress bovenop je burnout en dan zal alles langer duren.
Ik probeer bij elke klachten te denken: ohja, ok, kom erbij. En als ik heel erg twijfel check ik even dit forum. Sterkte 🩷
Suus
17-03-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Ik zit er ook 6 maanden in. Beangstigend is het zeker. Heb jij ook als je bijvoorbeeld als je kleurt of puzzelt dat het gevoel ik je hoofd opkomt ik wel dan ben ik echt helemaal met het ding bezig en de rest lijkt beetje wazig. Ben zo afwezig en de wereld is zo rot. Vind het knap dat jr al zo kan denken ik blijf erg in de klachten en het negatieve hangen. Nooit geweten dat ren periode
Ik zit er ook 6 maanden in. Beangstigend is het zeker. Heb jij ook als je bijvoorbeeld als je kleurt of puzzelt dat het gevoel ik je hoofd opkomt ik wel dan ben ik echt helemaal met het ding bezig en de rest lijkt beetje wazig. Ben zo afwezig en de wereld is zo rot. Vind het knap dat jr al zo kan denken ik blijf erg in de klachten en het negatieve hangen. Nooit geweten dat ren periode
Lieke
17-03-2024
Reactie:
Sorry mijn verhaal was nog niet af.
Dat een periode van stress tot zoveel klachten kon leiden. Vaak heb je gewoon het gevoel dat je je door de lichamelijke klachten je zo voelt in plaats van andersom.
Dat een periode van stress tot zoveel klachten kon leiden. Vaak heb je gewoon het gevoel dat je je door de lichamelijke klachten je zo voelt in plaats van andersom.
Lieke
17-03-2024
Reactie:
Is herkenbaar hoor ik heb dit nu sinds een week soms is het even weg
Mijn hersenen draaien over uren
Ik wordt er angstig van
Mijn hersenen draaien over uren
Ik wordt er angstig van
Anoniem
21-03-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Die dagen en nachten heb er al heel veel van gehad maar het worden er minder gelukkig.
Zit zelf even in een positieve fase wat morgen ook wel weer over kan zijn.
Maar probeer er nú van te genieten.
Maar al jouw klachten zullen veel hebben moeten doorstaan en dat is hele moeilijke periode. Maar er is hoop gelukkig.
Wens je veel sterkte en kracht om dit proces te kunnen doen.
Groet Aswin
Die dagen en nachten heb er al heel veel van gehad maar het worden er minder gelukkig.
Zit zelf even in een positieve fase wat morgen ook wel weer over kan zijn.
Maar probeer er nú van te genieten.
Maar al jouw klachten zullen veel hebben moeten doorstaan en dat is hele moeilijke periode. Maar er is hoop gelukkig.
Wens je veel sterkte en kracht om dit proces te kunnen doen.
Groet Aswin
Aswin
21-03-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb gelukkig ook beter dagen achter de rug. De klachten zijn er maar soms wat minder heftig of minder lang. Vanochtend voelde ik me nog lang niet de oude, maar wel wat rustiger en beter. Mijn hoofd was rustig en de wereld was maar een beetje raar. Rond een uurtje of 1 kwam het doffe druk gevoel op maar met vlagen neemt het ook weer af. Dank is het er weer even en krijg ik zelfs oorpijn en wordt ik misselijk en dan zakt het weer. Dus de intensiteit neemt voor nu in ieder geval wat af. Dit geeft de burger moed!!
Zo bizar dat zulke gevoelens in je hoofd komen doordat je te lang over je streep heb gelopen.
Ik heb gelukkig ook beter dagen achter de rug. De klachten zijn er maar soms wat minder heftig of minder lang. Vanochtend voelde ik me nog lang niet de oude, maar wel wat rustiger en beter. Mijn hoofd was rustig en de wereld was maar een beetje raar. Rond een uurtje of 1 kwam het doffe druk gevoel op maar met vlagen neemt het ook weer af. Dank is het er weer even en krijg ik zelfs oorpijn en wordt ik misselijk en dan zakt het weer. Dus de intensiteit neemt voor nu in ieder geval wat af. Dit geeft de burger moed!!
Zo bizar dat zulke gevoelens in je hoofd komen doordat je te lang over je streep heb gelopen.
Lieke
21-03-2024
Reactie:
Ik zit sinds juli ziek thuis. Wat mij enorm heeft geholpen is échte acceptatie. Het heeft bij mij best lang geduurd voordat ik had geaccepteerd dat alle symptomen waar ik last van had ook echt bij een burn-out horen. Ik ben heel lang bang geweest dat er iets anders aan de hand was, waardoor ik alleen maar meer op de symptomen ging letten. Dit levert stressreacties in je lichaam op, waardoor je alleen maar meer last gaan krijgen van de symptomen.
Ondertussen heb ik bijna geen last meer van dat rare gevoel in mijn hoofd (heel soms nog als ik te drukke dagen achter elkaar heb gehad).
Ondertussen heb ik bijna geen last meer van dat rare gevoel in mijn hoofd (heel soms nog als ik te drukke dagen achter elkaar heb gehad).
M
21-03-2024
Reactie:
Ik heb ook een raar hoofd.
Is dit tijdeljjk? Kan iemand me gerust stellen dat dit verdwijnt?
Voelt zo eng.
Eddy
Is dit tijdeljjk? Kan iemand me gerust stellen dat dit verdwijnt?
Voelt zo eng.
Eddy
Eddy
22-03-2024
Somber (Verhaal 947)
Vorig jaar april 2023 in een burnout beland ben sinds november 2023 langzaam aan gaan werken van 1 uur per dag tot 3,5 dagen in de week.
Ben nog somber en snel boos, mijn hoofd doet zeer en ben vaak moe heb wel dat ik denk wat doe ik hier nog op deze aardkloot. Heb mij nog nooit zo gevoeld. Heb kinderen en kleinkinderen
Kan dus niet zomaar verdwijnen van hier.
Kan niet genieten en soms wel, tis me vaak teveel allemaal.
Herkenbaar?
Ben nog somber en snel boos, mijn hoofd doet zeer en ben vaak moe heb wel dat ik denk wat doe ik hier nog op deze aardkloot. Heb mij nog nooit zo gevoeld. Heb kinderen en kleinkinderen
Kan dus niet zomaar verdwijnen van hier.
Kan niet genieten en soms wel, tis me vaak teveel allemaal.
Herkenbaar?
Jolanda
12-03-2024
laatste reactie: 22-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wijs blij dat je er nog bent. En dankbaar zijn met wat je hebt..
Probeer gewoom bewust te leven en van elke dag te geniten..
Probeer gewoom bewust te leven en van elke dag te geniten..
Marina
14-03-2024
Reactie:
@Jolanda, jouw gevoelens zijn mij niet vreemd en heel herkenbaar. Je mag je zo voelen daar is niets mis mee, laat het maar toe het moet er toch uit. Weet dat het uiteindelijk wel weer goed komt maar kan het zijn dat de opbouw vwb re-integratie iets te snel is gegaan? Misschien dat je het kunt bespreken met je ARBO-arts hoe je je nu nog voelt. Als het je nu nog iets te veel is dan lijkt het mij dat je nog niet voldoende reserve hebt opgebouwd. De tank moet weer vol zijn wil je je ook psychisch weer goed gaan voelen.
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Je bent best wel snel weer veel gaan werken lijkt mij. Die opbouw moet echt langzaam gebeuren. Wellicht weer een gesprek met bedrijfsarts? En laat al je gevoelens er zijn, observeer het en laat ze weer gaan! Ik zit zelf in een zware burnout, na 1,5 jaar alleen mijn noodreserves pas weer aangevuld. Ook last van stemmingswisselingen, snel emotioneel of boos, maar kan ook ontzettend genieten van de zon op mijn gezicht of wandeling met de hond. Op een slechte dag waarop alles uitzichtloos lijkt denk ik "morgen gaat t weer beter". Dus probeer je mindset wat positiever te krijgen.
Anoniem
22-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Positieve dag (Verhaal 962)
Vandaag eindelijk me een keer weer goed gevoeld?
Maar waarom en hoe blijft een vraag.
We zitten hier allemaal met de zelfde problemen en klachten van een burn-out.
Alleen weet ik voor mezelf niet 100% zeker of ik wel een burn-out heb. Ik heb veel boeken gelezen over mensen met burn-out klachten en ben gaan inzien dat er meer ziektes of hoe je het wil noemen zijn die dezelfde symptomen hebben. Ik weet dat er ook veel mensen denken dat ze een burn-out hebben maar na onderzoek bleek dat het long COVID was. En de aandoening ME was voor mij ook een mogelijke optie van mijn klachten.
Ben nog steeds zoekende wat heb ik nu precies ?
Veel deskundigen weten vaak niet wat er nu precies fout gaat in ons hoofd. Mijn huisarts, bedrijfsarts en psycholoog van pro persona zeggen allemaal net iets anders over mijn aandoening. Dit maakt het niet gemakkelijker voor mij. Maar ik vind het niet zo heel belangrijk wat ik nu precies heb maar hoe ik er vanaf kom.
Ik ben nu bijna een jaar bezig om te overleven in deze drukke maatschappij. Waar voor mijn gevoel nog steeds veel gevraagd word van ons.
Maar het probleem ligt toch bij jezelf wat je hebt het zelf allemaal toegelaten. Als ik zelf terig kijk naar mijn laatste jaren voor mijn burn-out, dan heb ik jaren met oogkleppen op gelopen en op de automatische piloot door gegaan. Heb in deze tijd vaak een seintje van mijn moeder gehad maar die heb ik altijd weg gewuifd met de bekende zin. Mama maak je maar niet druk ik kan dat allemaal wel regelen. Was een soort super man die alles kon doen en regelen.
Maar dat was een grote FOUT !
Vorig jaar in het begin van mijn burn-out voelde ik me net een klein kind. Want ik kon bijna niks meer alles ineens weg BOEM.
Maar nu een jaar later waar ik van alles geprobeerd heb om me maar weer wat beter te voelen is het vandaag eindelijk een keer een hele positieve dag geweest. Wat er gebeurt is weet ik niet maar heb vandaag veel dingen van mezelf gevoeld hoe ik was voor mijn burn-out of wat het ook is?
Kan er geen verklaring voor geven de dag was niet speciaal, maar toch is er iets gebeurd in mijn hoofd.
Hoop meer van deze momenten gaan komen en ik weer eens ergens van gaan genieten..
Zit vaak in de avond op dit forum te lezen over lotgenoten die ook tegen allerlei problemen aanlopen.
Hierdoor heb ik het gevoel dat ik niet de enige ben met dit soort vreemde klachten. En dat geeft me toch een prettig gevoel.
Hoop dat ik meer van dit soort positieve dagen mag hebben en dat anderen hier ook een klein beetje hoop en positieve tijd uit halen.
Groet Aswin
Maar waarom en hoe blijft een vraag.
We zitten hier allemaal met de zelfde problemen en klachten van een burn-out.
Alleen weet ik voor mezelf niet 100% zeker of ik wel een burn-out heb. Ik heb veel boeken gelezen over mensen met burn-out klachten en ben gaan inzien dat er meer ziektes of hoe je het wil noemen zijn die dezelfde symptomen hebben. Ik weet dat er ook veel mensen denken dat ze een burn-out hebben maar na onderzoek bleek dat het long COVID was. En de aandoening ME was voor mij ook een mogelijke optie van mijn klachten.
Ben nog steeds zoekende wat heb ik nu precies ?
Veel deskundigen weten vaak niet wat er nu precies fout gaat in ons hoofd. Mijn huisarts, bedrijfsarts en psycholoog van pro persona zeggen allemaal net iets anders over mijn aandoening. Dit maakt het niet gemakkelijker voor mij. Maar ik vind het niet zo heel belangrijk wat ik nu precies heb maar hoe ik er vanaf kom.
Ik ben nu bijna een jaar bezig om te overleven in deze drukke maatschappij. Waar voor mijn gevoel nog steeds veel gevraagd word van ons.
Maar het probleem ligt toch bij jezelf wat je hebt het zelf allemaal toegelaten. Als ik zelf terig kijk naar mijn laatste jaren voor mijn burn-out, dan heb ik jaren met oogkleppen op gelopen en op de automatische piloot door gegaan. Heb in deze tijd vaak een seintje van mijn moeder gehad maar die heb ik altijd weg gewuifd met de bekende zin. Mama maak je maar niet druk ik kan dat allemaal wel regelen. Was een soort super man die alles kon doen en regelen.
Maar dat was een grote FOUT !
Vorig jaar in het begin van mijn burn-out voelde ik me net een klein kind. Want ik kon bijna niks meer alles ineens weg BOEM.
Maar nu een jaar later waar ik van alles geprobeerd heb om me maar weer wat beter te voelen is het vandaag eindelijk een keer een hele positieve dag geweest. Wat er gebeurt is weet ik niet maar heb vandaag veel dingen van mezelf gevoeld hoe ik was voor mijn burn-out of wat het ook is?
Kan er geen verklaring voor geven de dag was niet speciaal, maar toch is er iets gebeurd in mijn hoofd.
Hoop meer van deze momenten gaan komen en ik weer eens ergens van gaan genieten..
Zit vaak in de avond op dit forum te lezen over lotgenoten die ook tegen allerlei problemen aanlopen.
Hierdoor heb ik het gevoel dat ik niet de enige ben met dit soort vreemde klachten. En dat geeft me toch een prettig gevoel.
Hoop dat ik meer van dit soort positieve dagen mag hebben en dat anderen hier ook een klein beetje hoop en positieve tijd uit halen.
Groet Aswin
Aswin
21-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Druk op borst (Verhaal 961)
Ik heb een burnout met angstklachten. Vandaag ging het buiten de extreme vermoeidheid heel goed ik kon weer wat genieten van het zonnetje enz. Ik liep dus buiten en jneens was daar 5 sec een drukkend gevoel op mijn borst links en ging snel en diep ademen en ik dacht o nee me hart ik was er heilig van overtuigd dat het foute boel was. Ook al was het na 5 sec alweer weg. Ik liep gewn door kon praten alles. Daarna zoog ik mezelf in het negatieve ik was helemaal into ik heb wat aan mijn hart. Mijn hart is trouwens 4 maanden terug helemaal nagekeken en er was niks mis mee.
Wie herkent dit is dit stress?
Wie herkent dit
Wie herkent dit is dit stress?
Wie herkent dit
Anoniem
19-03-2024
laatste reactie: 20-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi anoniem, allereerst heel goed dat je jezelf medisch hebt laten checken en fijn dat je niks ernstigs hebt. Je verhaal klinkt als een kleine hyperventilatie/paniekaanval. Heb het ook gehad. Heel erg is het, je denkt echt ik heb iets aan me hart tot ik het ergste geval ik ga dood. Ik zit zelf 6 maanden nu ik deze situatie en heb geleerd dat dit pure uitputting en angsten zijn. Je kan echt de meest gekke klachten krijgen. Probeer op zo’n moment de klachten te doorvoelen en jezelf toe te spreken dat er niks ernstigs aan de hand is. Ook kan het helpen twee korte snelle inademingen te doen en een lange uitademing. Die klachten op je borst komen namelijk door te hoog ademen en uitputting. Maak je dus geen zorgen! Overigens supergoed dat je meer naar buiten gaat. Het zonnetje en vitamine d kan je goed doen.
Om je gerust te stellen. Deze klachten ervaar ik: druk op borst, hartkloppingen, pijn borst en ribben, te hoog ademen, in het begin pijn middenrif/niet goed door kunnen ademen, keelpijn/drukken gevoel/samengeknepen gevoel, onwijze spierpijn bovenrug en schouders en tot slot tintelingen in mijn ledematen. Een heel lijstje dus, maar weet dat niet alleen bent.
Sterkte!
Om je gerust te stellen. Deze klachten ervaar ik: druk op borst, hartkloppingen, pijn borst en ribben, te hoog ademen, in het begin pijn middenrif/niet goed door kunnen ademen, keelpijn/drukken gevoel/samengeknepen gevoel, onwijze spierpijn bovenrug en schouders en tot slot tintelingen in mijn ledematen. Een heel lijstje dus, maar weet dat niet alleen bent.
Sterkte!
Pien
19-03-2024
Reactie:
Hoi Pien,
Heel erg bedankt voor je reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben. Weet je was het is ik weet van mezelf dit is mijn hart niet dat loop je niet gewoon door er is het maar 5 seconde, maar toch geloof ik alle negatieve gedachten. Kan je een hyperventilatie/paniekaanval hebben zonder dat je je van te voren druk maakte of iets dergelijks het kwam namelijk echt uit het niets.
Dat niet goed doorademen herken ik dat had ik gisteren ook dan ga ik allemaal van die droge kuchjes doen enzo. Ook mijn arm en schouders waren inderdaad flink stram en ook mijn benen voelen als slappe vaatdoeken. Verder ben ik dood en dood en dood moe.
Ik trek mezelf weer helemaal de diepte in nu. Zit weer helemaal vast in mijn hoofd en heb 0 vertrouwen op mijn lichaam.
Heel erg bedankt voor je reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben. Weet je was het is ik weet van mezelf dit is mijn hart niet dat loop je niet gewoon door er is het maar 5 seconde, maar toch geloof ik alle negatieve gedachten. Kan je een hyperventilatie/paniekaanval hebben zonder dat je je van te voren druk maakte of iets dergelijks het kwam namelijk echt uit het niets.
Dat niet goed doorademen herken ik dat had ik gisteren ook dan ga ik allemaal van die droge kuchjes doen enzo. Ook mijn arm en schouders waren inderdaad flink stram en ook mijn benen voelen als slappe vaatdoeken. Verder ben ik dood en dood en dood moe.
Ik trek mezelf weer helemaal de diepte in nu. Zit weer helemaal vast in mijn hoofd en heb 0 vertrouwen op mijn lichaam.
Anoniem
20-03-2024
Reactie:
Ook heb dit veel als klacht ervaren en nog weleens. Ook medisch onderzoek gehad bij de cardioloog. Met therapie en ademhalingsoefeningen onder begeleiding is het helemaal weg geweest, maar onlangs had ik het weer. Het blijft heel lastig om daar doorheen te komen zonder schrik.
Het schijnt zo te zijn dat het je spieren zijn. Ik ben er de 1e keer zo van geschrokken dat ik het ook met emdr heb behandeld.
Het trok qua druk ook naar m'n linkerarm dus dat was helemaal een compleet plaatje. Nu je weet dat je hart in orde is en het vaker voorkomt veel aandacht besteden aan hoe uit zo'n moment te komen. Anders kan het alles bepalend worden.
Het schijnt zo te zijn dat het je spieren zijn. Ik ben er de 1e keer zo van geschrokken dat ik het ook met emdr heb behandeld.
Het trok qua druk ook naar m'n linkerarm dus dat was helemaal een compleet plaatje. Nu je weet dat je hart in orde is en het vaker voorkomt veel aandacht besteden aan hoe uit zo'n moment te komen. Anders kan het alles bepalend worden.
Natasja
20-03-2024
Burnout en alcohol gestopt ellende (Verhaal 949)
Beste lotgenoten
Even een vraagje. Vanaf oktober in een burnout geraakt en die is alleen maar verslechterd door het stoppen met bier drinken..ging ook niet echt heel erg lekker.
Mensen ervaring met stoppen met alcohol en burnout?
Soms het idee of het gezorgd heeft voor hersenschade.
Blijf ook een dof hoofd houden en angsten.
Groet
Eddy
Even een vraagje. Vanaf oktober in een burnout geraakt en die is alleen maar verslechterd door het stoppen met bier drinken..ging ook niet echt heel erg lekker.
Mensen ervaring met stoppen met alcohol en burnout?
Soms het idee of het gezorgd heeft voor hersenschade.
Blijf ook een dof hoofd houden en angsten.
Groet
Eddy
Anoniem
13-03-2024
laatste reactie: 20-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat kan ik geloven alcohol, blijven lopen, drugs, kopen kunnen allemaal verdovende kortstondige blij makers zijn. In deze maatschappij doen we alles op geen pijn te voelen. Terwijl dit een belangrijke conversatie is tussen lichaam en geest. En door die middelen kunnen we heel lang doorgaan met het misbruiken van onze geest en lichaam zelfs zonder die dingen want tegenwoordig is hardlopen in deze maatschappij normaal. Dus tegen de tijd dat lichaam en geest mankementen gaan vertonen, ben je al veel te lang door gegaan met het misbruik. Dus als je stopt met alcohol, hoor je eigenlijk de pijn en verdriet van je eigen geest en lichaam (depressief) maar je hebt zoveel cortisol (stresshormoon) aangemaakt dat duurt even. Dus even je lichaam en geest rust geven. Maar koste mij een half jaar en bijna totale shut down maar nu schilder ik poppetjes en dat vind ik niet raar, totaal nutteloos maar leuk. Mijn geest en lichaam werken weer mee, ben er nog niet maar ik heb geen medicatie nodig, geen psychiator, maar een goeie balance tussen werk en prive. Maar voorlopig wacht ik nog want ik wil maar als ik denk aan het tempo wordt ik letterlijk misselijk en angstig, dus ga ik lekker poppetjes schilderen en iets anders van werk zoeken en probeer te luisteren naar mijn beste raadgevers lichaam en geest. Ik huilde nooit nu, pas op, ik zorg dat niemand het ziet, en dan huil ik en daarna voel ik me ook verdooft maar goed en zonder verdovende dingen. Ik zou zeker geen bier even drinken en de depressie even uitzitten, het gaat over geloof me en pak een stomme hobby en probeer maar eens niks te doen, niet gemakkelijk hoor. Het beste Pam
pam
20-03-2024
Raar hoofd (Verhaal 958)
Al meerdere dagen heb ik een heel raar hoofd. Het voelt dan alsof deze vol zit met iets. Ik voel me dan afwezig worden en helemaal in mezelf trekken. De wereld wordt raar en ik voel mezelf ook onwerkelijk worden. Het gevoel of je gek wordt en elke moment je lampje uitgaat. Soms is het ineens weer even weg maar met dezelfde vaart komt het weer wie herkent dit en wat is dit?
Ro
18-03-2024
laatste reactie: 19-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit klinkt heel herkenbaar het lijkt wel alsof ons hoofd het dan begeeft ofzo. Ik vind dit heel beangstigend. Ik lees ook graag de ervaringen van andere hierover.
Anoniem
19-03-2024
Reactie:
Dit is hersenmist ofwel brainfog
Ik heb het ook elke dag. Mega irritant.
Ik heb het ook elke dag. Mega irritant.
Eddy
19-03-2024
Reactie:
durf open te staan naar de liefde van vrouwen want die hebben de zelfde rechten als mannen
mij maakt bijzonder dat ik vrouwen in hun waarde laat ik kan geven wat vrouwen nodig hebben.
en ik kan verwoorden wat mijn hart diep van binnen voelt ik kan dat uiten door te verwoorden wat echte liefde is want mijn bekende uitspraak is
ik hou van vrouwen zoals ze zijn
maar mijn doel is dat ik vrouwen wil laten inspireren en ik persoonlijk alle vertrouwen te geven want ik voor hun over heb
echte liefde is als geven en nemen als je liefde geeft krijg je liefde terug
mij maakt bijzonder dat ik vrouwen in hun waarde laat ik kan geven wat vrouwen nodig hebben.
en ik kan verwoorden wat mijn hart diep van binnen voelt ik kan dat uiten door te verwoorden wat echte liefde is want mijn bekende uitspraak is
ik hou van vrouwen zoals ze zijn
maar mijn doel is dat ik vrouwen wil laten inspireren en ik persoonlijk alle vertrouwen te geven want ik voor hun over heb
echte liefde is als geven en nemen als je liefde geeft krijg je liefde terug
Joost kostelijk
> 2 jaar geleden
Een volle vuist in mijn gezicht en toen niks meer! DEEL2 (Verhaal 960)
En toen was er niks meer!!!
Wie DEEL 1 gelezen heeft weet hoe hard ik gewerkt en geleerd heb om na mijn eerste ontslag niet nogmaals zulk onhaalbaar, onrespectvol en ziekmakend werk te moeten doen. En toen ik weer ontslag kreeg na 2 jaar school en opleiding in de fabriekte hebben gevolgd. Dit waren dagen van 14 uur, 7 dagen per week en dat 2 jaar lang. Ik heb me tot het uiterste gepusht en nog verder en toen kreeg ik weer mijn ontslag, omdat er in die ploeg 2 waren die me daar niet wilden hebben.
Boem, je wereld staat stil, ik ben gaan solliciteren, de VDAB liet me niet gerust en maakte allerlei afspraken voor me, ik had nog niet eens groot verlof gekregen. En ook bij het ontslag geen opzeg, geen reden op papier en geen begeleiding, helemaal niks want ik was interim ook al werkte ik er 9 maanden.
En toen crashte ik, ik wou niks meer. Ik had geen wensen, geen behoeftes, geen doelen, ik was een omhulsel. De dokter constateerde PTTS (traumatische ervaring gepaard met langdurige stress) en zei dat ik “niks moest doen” en moest rusten. Dat is nou juist het probleem, je bent zo gewend van te lopen en door te gaan en te gaan, dat was het enigste wat ik de laatste 2 jaar kende en eigenlijk 5 jaar als je het fabriekswerk bij TWE vanaf 2018 meetelt (de productie werd opgedreven en het werd onhaalbaar werk). Dus wat doe je, je doet door en blijft gaan.
Daar was mijn lichaam het niet mee eens, ik kon niks meer onthouden, mijn zicht verslechterde, ik schrok bij elk geluidje, en alle geluiden ervaarde ik als lawaai, ik wilde niks meer (niet suïcidaal), ik ontplofte als er iets niet ging, ik stond ineens te huilen midden in de kamer, ik wilde geen sociale contacten meer, ik kwam het huis niet meer uit, ik wilde dat mijn man me met rust liet een hele dag, ik wilde alleen zijn en slapen deed ik niet, als het bedtijd was bleef ik voor me uitstaren en denken wat ik voor werk nog kon doen en als ik sliep was dit voor max 4 uur, niks dringde door en langzaam verloor ik vrienden en familie en het deed me niks.
En toch willen door gaan, therapie, een opleiding volgen en ik bleef maar gaan en het ging slechter en slechter. Het lichaam wat ik zolang kon misbruiken wou niet meer en hoe harder ik het probeerde hoe erger de klachten werden. Tot op een punt dat ik wegliep tijdens een opleiding al bevend verliet ik de kamer en dacht “ik ga flauwvallen”. En toch weer teruggaan, de lerares vond het maar aanstellerig (trouwens veel mensen vinden dit) en tijdens het examen wat ik makkelijk aankon, bevroor ik. Ik stond voor de ingang en kon niet naar binnen en kreeg een soort paniek-aanval (nooit gehad) en besloot toen te luisteren naar de dokter en therapeut en te rusten, tegen deze tijd waren we al een half jaar verder.
Ben ik mijn beste vriendin kwijt geraakt, 6 weken en ze vond mijn gedrag te zwaar, mijn zus heeft niet eens gevraagd hoe het is met me. De rest van mijn vrienden begrepen het wel maar aan hun ogen te zien, "het moet ook niet te lang duren" en 2 vriendinnen stonden klaar waarvan 1 zelf diep in de shit zat, dus deze spontane meid die altijd onder de mensen wou zijn en nieuwe dingen wou doen. Was er niet meer. Ik was bang dat ik nooit meer mezelf werd, bang dat ik zo zou blijven met alle kwalen erbij.
Ik ben nu 8 maanden thuis en ik kom steeds meer achterdochtiger en paranoia, ik denk dat mijn man expres dingen doet en dan zegt van niet. En telkens rond zo’n fase speelt hetzelfde liedje in mijn hoofd “I’m losing myself” en dit met de handen in het haar (letterlijk). Ik dacht “zo voelt het dus om gek te worden”. Ik wilde naar een psycholoog/psychiater want dit was geen vooruitgang en de therapeut had maar om de 3 weken tijd en dat was te weinig.
Ik ging naar de huisdokter en deze wilde dat ik medicatie nam en mijn man ook (die vind het allemaal maar lastig en zolang duren). Ik heb altijd gezegd dat ik geen medicatie wou want ik ben niet in fout. Maar je weet helemaal niks meer dus ik stemde in en begon aan de medicatie. De eerste 2 dagen gingen beter, maar toen werd ik pas echt depressief en suïcidaal. De dokter wilde dat ik voort deed maar ik durfde gewoon weg niet. Dus ik ben daar mee gestopt en ondertussen voel ik me lui en nutteloos. Dus ik begon op te zoeken achterdochtig en PTTS. Toen kwam ik op dit forum.
Zoveel mensen met dezelfde problemen lichamelijk, geestelijk en ineens viel het in als een bom.
Ik faal niet, het systeem waar binnen wij moeten werken zorgt niet meer voor een gezonde werkdruk en 5 dagen per week en dan nog maar te zwijgen wat vrouwen erbij krijgen. Het is geen vooruitgang mogen gaan werken, het is een vereiste en dat tot 67 jaar. Hoe is dat ineens ontstaan, ik lees in folders “werken na borstkanker”. Dus naast kinderen opvoeden een heel huishouden onderhouden en planning daarvoor maken MOET je ook nog eens full time job hebben tot 67 jaar maar je kan niet hetzelfde pensioen hebben want je bent thuis gebleven voor je zwangerschap en voor de kindjes. Wat is dit voor maatschappij. Ik ben niet ziek, het systeem is ziek.
En voor jullie allemaal op dit forum stop met je schuldig te voelen of te proberen binnen dit systeem te functioneren en luister naar je lichaam en geest. Geen medicatie om de pijn te verdoven. Pijn heeft een functie en huilen ook. En stop je dit weg dan weten wij wat er kan gebeuren. Zoveel mensen in pijn en ellende en dat ligt aan ons.
DENK HET NIET!! Bedankt voor jullie verhalen zodat mijn ogen terug open zijn. Er is niks mis met mij.
Patricia
Wie DEEL 1 gelezen heeft weet hoe hard ik gewerkt en geleerd heb om na mijn eerste ontslag niet nogmaals zulk onhaalbaar, onrespectvol en ziekmakend werk te moeten doen. En toen ik weer ontslag kreeg na 2 jaar school en opleiding in de fabriekte hebben gevolgd. Dit waren dagen van 14 uur, 7 dagen per week en dat 2 jaar lang. Ik heb me tot het uiterste gepusht en nog verder en toen kreeg ik weer mijn ontslag, omdat er in die ploeg 2 waren die me daar niet wilden hebben.
Boem, je wereld staat stil, ik ben gaan solliciteren, de VDAB liet me niet gerust en maakte allerlei afspraken voor me, ik had nog niet eens groot verlof gekregen. En ook bij het ontslag geen opzeg, geen reden op papier en geen begeleiding, helemaal niks want ik was interim ook al werkte ik er 9 maanden.
En toen crashte ik, ik wou niks meer. Ik had geen wensen, geen behoeftes, geen doelen, ik was een omhulsel. De dokter constateerde PTTS (traumatische ervaring gepaard met langdurige stress) en zei dat ik “niks moest doen” en moest rusten. Dat is nou juist het probleem, je bent zo gewend van te lopen en door te gaan en te gaan, dat was het enigste wat ik de laatste 2 jaar kende en eigenlijk 5 jaar als je het fabriekswerk bij TWE vanaf 2018 meetelt (de productie werd opgedreven en het werd onhaalbaar werk). Dus wat doe je, je doet door en blijft gaan.
Daar was mijn lichaam het niet mee eens, ik kon niks meer onthouden, mijn zicht verslechterde, ik schrok bij elk geluidje, en alle geluiden ervaarde ik als lawaai, ik wilde niks meer (niet suïcidaal), ik ontplofte als er iets niet ging, ik stond ineens te huilen midden in de kamer, ik wilde geen sociale contacten meer, ik kwam het huis niet meer uit, ik wilde dat mijn man me met rust liet een hele dag, ik wilde alleen zijn en slapen deed ik niet, als het bedtijd was bleef ik voor me uitstaren en denken wat ik voor werk nog kon doen en als ik sliep was dit voor max 4 uur, niks dringde door en langzaam verloor ik vrienden en familie en het deed me niks.
En toch willen door gaan, therapie, een opleiding volgen en ik bleef maar gaan en het ging slechter en slechter. Het lichaam wat ik zolang kon misbruiken wou niet meer en hoe harder ik het probeerde hoe erger de klachten werden. Tot op een punt dat ik wegliep tijdens een opleiding al bevend verliet ik de kamer en dacht “ik ga flauwvallen”. En toch weer teruggaan, de lerares vond het maar aanstellerig (trouwens veel mensen vinden dit) en tijdens het examen wat ik makkelijk aankon, bevroor ik. Ik stond voor de ingang en kon niet naar binnen en kreeg een soort paniek-aanval (nooit gehad) en besloot toen te luisteren naar de dokter en therapeut en te rusten, tegen deze tijd waren we al een half jaar verder.
Ben ik mijn beste vriendin kwijt geraakt, 6 weken en ze vond mijn gedrag te zwaar, mijn zus heeft niet eens gevraagd hoe het is met me. De rest van mijn vrienden begrepen het wel maar aan hun ogen te zien, "het moet ook niet te lang duren" en 2 vriendinnen stonden klaar waarvan 1 zelf diep in de shit zat, dus deze spontane meid die altijd onder de mensen wou zijn en nieuwe dingen wou doen. Was er niet meer. Ik was bang dat ik nooit meer mezelf werd, bang dat ik zo zou blijven met alle kwalen erbij.
Ik ben nu 8 maanden thuis en ik kom steeds meer achterdochtiger en paranoia, ik denk dat mijn man expres dingen doet en dan zegt van niet. En telkens rond zo’n fase speelt hetzelfde liedje in mijn hoofd “I’m losing myself” en dit met de handen in het haar (letterlijk). Ik dacht “zo voelt het dus om gek te worden”. Ik wilde naar een psycholoog/psychiater want dit was geen vooruitgang en de therapeut had maar om de 3 weken tijd en dat was te weinig.
Ik ging naar de huisdokter en deze wilde dat ik medicatie nam en mijn man ook (die vind het allemaal maar lastig en zolang duren). Ik heb altijd gezegd dat ik geen medicatie wou want ik ben niet in fout. Maar je weet helemaal niks meer dus ik stemde in en begon aan de medicatie. De eerste 2 dagen gingen beter, maar toen werd ik pas echt depressief en suïcidaal. De dokter wilde dat ik voort deed maar ik durfde gewoon weg niet. Dus ik ben daar mee gestopt en ondertussen voel ik me lui en nutteloos. Dus ik begon op te zoeken achterdochtig en PTTS. Toen kwam ik op dit forum.
Zoveel mensen met dezelfde problemen lichamelijk, geestelijk en ineens viel het in als een bom.
Ik faal niet, het systeem waar binnen wij moeten werken zorgt niet meer voor een gezonde werkdruk en 5 dagen per week en dan nog maar te zwijgen wat vrouwen erbij krijgen. Het is geen vooruitgang mogen gaan werken, het is een vereiste en dat tot 67 jaar. Hoe is dat ineens ontstaan, ik lees in folders “werken na borstkanker”. Dus naast kinderen opvoeden een heel huishouden onderhouden en planning daarvoor maken MOET je ook nog eens full time job hebben tot 67 jaar maar je kan niet hetzelfde pensioen hebben want je bent thuis gebleven voor je zwangerschap en voor de kindjes. Wat is dit voor maatschappij. Ik ben niet ziek, het systeem is ziek.
En voor jullie allemaal op dit forum stop met je schuldig te voelen of te proberen binnen dit systeem te functioneren en luister naar je lichaam en geest. Geen medicatie om de pijn te verdoven. Pijn heeft een functie en huilen ook. En stop je dit weg dan weten wij wat er kan gebeuren. Zoveel mensen in pijn en ellende en dat ligt aan ons.
DENK HET NIET!! Bedankt voor jullie verhalen zodat mijn ogen terug open zijn. Er is niks mis met mij.
Patricia
Patricia
18-03-2024
laatste reactie: 18-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Patricia je hebt het goed verteld allemaal en ik zie ook heel veel overeenkomsten.
Ik ben nu al een tijdje aan het strijden tegen mijn burn-out en met vallen en opstaan kom ik hele kleine stapjes vooruit. Maar heb nog een lange weg te gaan. Want genieten zit er nog niet in. Maar ik blijf strijden want ik wil terug komen voor mezelf.
Heb nu wel een hele andere kijk op de wereld en de mensen.
Ook de relatie met mijn partner staat vaak onder spanning omdat die weet wat ik mankeer maar vaak begrijp ze me niet. hoe ik ik me voel en erg haar steun mis. Ben dan erg eenzaam.
Maar ik kies nu ten alle tijden voor mezelf omdat ik dit anders niet ga redden.
Ik wens je veel succes en sterkte de komende maanden en jaren. Het moet een keer goed komen 🙏
Groetjes Aswin
Ik ben nu al een tijdje aan het strijden tegen mijn burn-out en met vallen en opstaan kom ik hele kleine stapjes vooruit. Maar heb nog een lange weg te gaan. Want genieten zit er nog niet in. Maar ik blijf strijden want ik wil terug komen voor mezelf.
Heb nu wel een hele andere kijk op de wereld en de mensen.
Ook de relatie met mijn partner staat vaak onder spanning omdat die weet wat ik mankeer maar vaak begrijp ze me niet. hoe ik ik me voel en erg haar steun mis. Ben dan erg eenzaam.
Maar ik kies nu ten alle tijden voor mezelf omdat ik dit anders niet ga redden.
Ik wens je veel succes en sterkte de komende maanden en jaren. Het moet een keer goed komen 🙏
Groetjes Aswin
Aswin
18-03-2024
Reactie:
haha ik heb net op jou verhaal gereageerd denk ik.
Anoniem
18-03-2024
Reactie:
Dag allen,
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Jenny
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Relatie/partner (Verhaal 924)
Hoi wil dit even vragen hoe anderen met hun partner omgaan.
Sinds mijn burn-out groei ik iedere dag steeds verder van mijn partner af. Ben 25 jaar getrouwd en veel samen meegemaakt maar nu komt er steeds meer een afstand tussen ons. Het moment dat ik me ze dat ik me somber voel. zegt ze steeds kom op er zijn mensen die het zwaarder hebben. Dit voelt dan echt niet fijn steeds die opmerkingen. Voel me dan schuldig en alleen. Vraag vaak of ze op dit forum wil lezen hoe ik me voel en dat ze weet dat ik er niks aan kan doen.
Voel me echt alleen en eenzaam worden omdat weinig mensen me begrijpen als ik over mijn klachten praat..
weet niet hoe ik haar iets duidelijk kan maken?
Groet Aswin
Sinds mijn burn-out groei ik iedere dag steeds verder van mijn partner af. Ben 25 jaar getrouwd en veel samen meegemaakt maar nu komt er steeds meer een afstand tussen ons. Het moment dat ik me ze dat ik me somber voel. zegt ze steeds kom op er zijn mensen die het zwaarder hebben. Dit voelt dan echt niet fijn steeds die opmerkingen. Voel me dan schuldig en alleen. Vraag vaak of ze op dit forum wil lezen hoe ik me voel en dat ze weet dat ik er niks aan kan doen.
Voel me echt alleen en eenzaam worden omdat weinig mensen me begrijpen als ik over mijn klachten praat..
weet niet hoe ik haar iets duidelijk kan maken?
Groet Aswin
A.K
29-02-2024
laatste reactie: 18-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ze kan dit niet snappen omdat zij nu alles moet doen en dat neemt ze je kwalijk en je daarom een slappe lul vindt.
Dus je gaat moeten stoppen je schuldig te voelen, jezelf willen uitleggen, een plek maken waar je alleen kan zijn en tot rust kan komen want, en haar negeren. Want het kan nog veel erger en dan bedoel ik paranoia verergeren. Ik zie aan je schrijfwijze dat je geheugen nog niet meewerkt en je moe bent na een kleine tekst te schrijven. Tijd om te rusten, ga wandelen, bedank haar met briefjes, dans met haar een liedje en ga hand in hand wandelen en dan kan ze misschien ervoor je zijn. Het is voor de partner ook niet gemakkelijk en zeker niet als je vent "het rustig aan moet doen". Wij zijn 27 jaar bij elkaar en dit is nog een van de grootste beproevingen. Wees lief maar zorg voor jezelf dan is het, het snelste over. Print dit uit en leg dit maar voor der neus en bedank er maar dat ze alles onder contole houdt.
Patrica
Dus je gaat moeten stoppen je schuldig te voelen, jezelf willen uitleggen, een plek maken waar je alleen kan zijn en tot rust kan komen want, en haar negeren. Want het kan nog veel erger en dan bedoel ik paranoia verergeren. Ik zie aan je schrijfwijze dat je geheugen nog niet meewerkt en je moe bent na een kleine tekst te schrijven. Tijd om te rusten, ga wandelen, bedank haar met briefjes, dans met haar een liedje en ga hand in hand wandelen en dan kan ze misschien ervoor je zijn. Het is voor de partner ook niet gemakkelijk en zeker niet als je vent "het rustig aan moet doen". Wij zijn 27 jaar bij elkaar en dit is nog een van de grootste beproevingen. Wees lief maar zorg voor jezelf dan is het, het snelste over. Print dit uit en leg dit maar voor der neus en bedank er maar dat ze alles onder contole houdt.
Patrica
Patrica
18-03-2024
Ik mis mijn (klein)kinderen (Verhaal 867)
Sinds 2022 ben ik helemaal vastgelopen; geen energie, het niet meer weten, totale fysieke en mentale uitval. Juni '23 (op 58jarige leeftijd) na 5 jaar strijden mijn diagnose ass, autistische burnout én depressieve stoornis gekregen. Daar was even opluchting, maar daarna besef en een allesoverheersend "En Nu?" Met hulp van een fijne autismecoach ben ik 'boven water' gebleven. Nu een aantal behandelsessies bij de dr Bosman gehad, hulp vd psychiater, 10 mg citalopram, sinds 2 weken een (helaas online) ambulant begeleider. Héél veel hulp; wellicht té veel.
Al die tijd heb ik in een isolement geleefd met hier en daar een kort contact, een poging een theater te bezoeken, etc....Vaak is mijn man al te veel van het goede en zorgt hij voor overprikkeling (alleen al z'n ademhaling:)) Hij doet enorm zijn best maar voor hem is het ook zoeken, wennen en is hij handelingsverlegen.
Ik mis o.a. mijn (klein)kinderen ook enorm; ben bang dat ik ze kwijt raak omdat juist die beginjaren (ze zijn nu 4,9 en 12) zo vormend zijn in contact. Heb wel aldoor kaartjes en postpakketjes gestuurd maar een warm contact is natuurlijk veel waardevoller. Ik vraag me af of er mensen zijn die ervaring hebben met het volgende:
* hoe het contact met kleinkinderen weer aan te trekken
*welke activiteiten te doen
*met welke tijdspanne
*..........
Ik hoop dat er oma's zijn die fijne tips kunnen delen.
Alvast dank!
Al die tijd heb ik in een isolement geleefd met hier en daar een kort contact, een poging een theater te bezoeken, etc....Vaak is mijn man al te veel van het goede en zorgt hij voor overprikkeling (alleen al z'n ademhaling:)) Hij doet enorm zijn best maar voor hem is het ook zoeken, wennen en is hij handelingsverlegen.
Ik mis o.a. mijn (klein)kinderen ook enorm; ben bang dat ik ze kwijt raak omdat juist die beginjaren (ze zijn nu 4,9 en 12) zo vormend zijn in contact. Heb wel aldoor kaartjes en postpakketjes gestuurd maar een warm contact is natuurlijk veel waardevoller. Ik vraag me af of er mensen zijn die ervaring hebben met het volgende:
* hoe het contact met kleinkinderen weer aan te trekken
*welke activiteiten te doen
*met welke tijdspanne
*..........
Ik hoop dat er oma's zijn die fijne tips kunnen delen.
Alvast dank!
Ellen
05-02-2024
laatste reactie: 18-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Ellen, ik ben nog geen oma, maar wel een moeder wiens moeder dit is overkomen. De oma van mijn kind dus.
Ze is rondom dezelfde leeftijd als jij in een gelijke toestand terechtgekomen. Ze gaf ook aan dat wij allemaal als vreemde voor haar voelde. In dat heftige moment konden wij haar ook niet meer helpen en is ze even opgenomen geweest.
Vanuit dat herstel deden we korte bezoekjes, echt maar Max 30 minuten voor een knuffel. Later even samen wandelen. Buiten met de hond is minder prikkels dan in huis. Kunt ook simpel ergens lekker gaan zitten in een park waar de kindjes spelen. Je hoeft dan zelf niet al te veel, de buitenlucht filtert en je bent toch even samen.
Wellicht kun je ook een leuke video chat in de week doen. Dat kunnen de kinderen tegenwoordig al heel snel.
En vanuit daar kijk je verder. Je herstel staat voorop. En de liefde verdwijnt echt niet! Sterkte
Ze is rondom dezelfde leeftijd als jij in een gelijke toestand terechtgekomen. Ze gaf ook aan dat wij allemaal als vreemde voor haar voelde. In dat heftige moment konden wij haar ook niet meer helpen en is ze even opgenomen geweest.
Vanuit dat herstel deden we korte bezoekjes, echt maar Max 30 minuten voor een knuffel. Later even samen wandelen. Buiten met de hond is minder prikkels dan in huis. Kunt ook simpel ergens lekker gaan zitten in een park waar de kindjes spelen. Je hoeft dan zelf niet al te veel, de buitenlucht filtert en je bent toch even samen.
Wellicht kun je ook een leuke video chat in de week doen. Dat kunnen de kinderen tegenwoordig al heel snel.
En vanuit daar kijk je verder. Je herstel staat voorop. En de liefde verdwijnt echt niet! Sterkte
Natasja
06-02-2024
Reactie:
Wat een lieve en helpende reactie Natasja. Dankjewel!
Ellen
07-02-2024
Reactie:
Graag gedaan Ellen,
Hoop dat je er iets aan hebt. En ook hier is de band tussen oma en kleinkind nog hartstikke goed hoor. Kindjes zijn heel flexibel. Dus geniet van ze , zoals jij het aankunt nu. En de rest komt daarna.
Hoop dat je er iets aan hebt. En ook hier is de band tussen oma en kleinkind nog hartstikke goed hoor. Kindjes zijn heel flexibel. Dus geniet van ze , zoals jij het aankunt nu. En de rest komt daarna.
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Hey ellen!!
Ik zit ook rond dezelfde periode als jou thuis , en wat kun je een paar hobbels op de weg tegen komen.. iedereen reageert anders op de burnout. Im zelf heb inplaats van vermoeidheid meer last van het aanstaan. Ik kan dat niet goed uit leggen maar dat je lichaam de hele dag paraat wil staan terwijl het niet hoeft. Als ik natuurlijk die dag weinig ga doen dan gaat mijn mind er op in zitten en wordt het soms erger.
Zelf had ik precies hetzelfde na 6/7 maanden voelde ik eindelijk een kleine stuk verbetering. Dat ik eindelijk dacht van omg , ik geniet nu van een stukje wandelen. Ik kon opeens blij dansen in de woonkamer, muziek keihard aan en schoonmaken. Maar als ik eenmaal de deur uit ga en ik ga met mijn vriend boodschappen doen of ik ga ergens naar toe, merk ik dat ik heel moeilijk in de snelheid van de wereld kom. Daardoor voel ik me onzeker om binnenkort een keer te gaan opbouwen.
Na nieuwjaar kreeg ik weer een kleine terugval. En blijkbaar is dat volkomen normaal. Laat ik het zo zeggen , jou lichaam is ook de oude patronen gewend , ik leer nu nieuwe patronen wat ook tijd nodig heeft om door te zetten. In plaats van tegen de vermoeidheid in te vechten , laat het er maar zijn. Het is oke. En onthoud, dat helpt mij , het is tijdelijk!! We weten niet hoe lang, maar dit zou nooit altijd blijven. Onthoud dat 👋
Iedergeval krijg je een dikke knuffel van mij, want soms is het echt hell en kan je vaak door mensen om je heen onbegrepen worden ❤️
Hoop dat je hier wat aan hebt .
Liefs kiaraah
Ik zit ook rond dezelfde periode als jou thuis , en wat kun je een paar hobbels op de weg tegen komen.. iedereen reageert anders op de burnout. Im zelf heb inplaats van vermoeidheid meer last van het aanstaan. Ik kan dat niet goed uit leggen maar dat je lichaam de hele dag paraat wil staan terwijl het niet hoeft. Als ik natuurlijk die dag weinig ga doen dan gaat mijn mind er op in zitten en wordt het soms erger.
Zelf had ik precies hetzelfde na 6/7 maanden voelde ik eindelijk een kleine stuk verbetering. Dat ik eindelijk dacht van omg , ik geniet nu van een stukje wandelen. Ik kon opeens blij dansen in de woonkamer, muziek keihard aan en schoonmaken. Maar als ik eenmaal de deur uit ga en ik ga met mijn vriend boodschappen doen of ik ga ergens naar toe, merk ik dat ik heel moeilijk in de snelheid van de wereld kom. Daardoor voel ik me onzeker om binnenkort een keer te gaan opbouwen.
Na nieuwjaar kreeg ik weer een kleine terugval. En blijkbaar is dat volkomen normaal. Laat ik het zo zeggen , jou lichaam is ook de oude patronen gewend , ik leer nu nieuwe patronen wat ook tijd nodig heeft om door te zetten. In plaats van tegen de vermoeidheid in te vechten , laat het er maar zijn. Het is oke. En onthoud, dat helpt mij , het is tijdelijk!! We weten niet hoe lang, maar dit zou nooit altijd blijven. Onthoud dat 👋
Iedergeval krijg je een dikke knuffel van mij, want soms is het echt hell en kan je vaak door mensen om je heen onbegrepen worden ❤️
Hoop dat je hier wat aan hebt .
Liefs kiaraah
Kiaraah
11-02-2024
Reactie:
Het systeem waar binnen je probeert te functioneren is kapot, niet jij.
Je bent niet lui, je lichaam zegt het is genoeg, stop met werken en durf te genieten. Je bent 58 jaar, je hebt je plicht gedaan.
Je mag lekker niks doen, genieten met plezier iets maken, spelen of kijken naar je klein kinderen.
Je bent niet lui of nutteloos, je wordt niet gek en hebt geen medicatie nodig. Je bent perfect in evenwicht alleen we luisteren niet naar ons lichaam. We hebben meer vertrouwen in dat we moeten werken tot we dood vallen.
Accepteer dat je genoeg doet al doe je niks en laat anderen je niet wijs maken dat het anders is. Zij weten niet beter want ook zij moeten functioneren binnen dit systeem.
Lekker niks doen en zeggen dat je geen prikkels meer kan verdragen, je hoeft er niet eens voor te liegen.
58 jaar pfff en je zo voelen, mijn oprecht excuus voor u dat u zo behandeld wordt.
Patricia
Je bent niet lui, je lichaam zegt het is genoeg, stop met werken en durf te genieten. Je bent 58 jaar, je hebt je plicht gedaan.
Je mag lekker niks doen, genieten met plezier iets maken, spelen of kijken naar je klein kinderen.
Je bent niet lui of nutteloos, je wordt niet gek en hebt geen medicatie nodig. Je bent perfect in evenwicht alleen we luisteren niet naar ons lichaam. We hebben meer vertrouwen in dat we moeten werken tot we dood vallen.
Accepteer dat je genoeg doet al doe je niks en laat anderen je niet wijs maken dat het anders is. Zij weten niet beter want ook zij moeten functioneren binnen dit systeem.
Lekker niks doen en zeggen dat je geen prikkels meer kan verdragen, je hoeft er niet eens voor te liegen.
58 jaar pfff en je zo voelen, mijn oprecht excuus voor u dat u zo behandeld wordt.
Patricia
Patrica
18-03-2024
Een volle vuist in mijn gezicht en toen niks meer! DEEL1 (Verhaal 959)
Dit is hoe ik in een volle burn out en PTTS kwam in deel 2 beschrijf wat er met gebeurd is, want ik herken me in zovelen van jullie en ik zeg jullie dat er niks mis is en dat al die klachten komen door dat er van jullie te veel verwacht wordt en het systeem is kapot, NIET JULLIE. Stop met die medicatie en rust je hebt er recht op!!! Voel je niet schuldig, je bent niet lui of nutteloos. Je lichaam en geest zijn op verzorg ze, wie van jullie kan op de bank liggen en echt niks doen en er van genieten. Ik denk 0 personen.
NIET JULLIE GEK, HET SYSTEEM IS KAPOT. En dit vooral voor vrouwen. Werken, huishouden, kinderen, planning en dit tot 67 jaar, DIT IS NIET HAALBAAR. Dus stop met twijfelen en kom op voor jezelf en help vrouwen die nog in zulke situatie werken en stop met elkaar onder de duim te houden. En help elkaar want voordat ik dit las van jullie stond ik op het punt om volledig in een psychose te gaan. Dat is voor Deel 2.
Een volle vuist in het gezicht en toen niks meer!
Ik ben 1997 gestart met werken, 2 ploegen daarna weekend. Na 16 jaar kreeg ik ontslag begin 2013 (crisis 2008-2013),het was een klap maar toch is dit heel netjes gegaan, ze hielden al hun ouder personeel.
Ik vond direct weer werk en in juni 2013 startte ik op bij het textielbedrijf TWE, het eerste wat me opviel was hoe onderbetaalt de baan was ik ging van 17.05 euro naar 12.45 euro basis uurloon en 18 weekenddagen minder vakantie! Blijkbaar is dat overal zo in de textiel🤔
Ik heb daar 8 jaar gewerkt (weekends) en de eerste 4 jaar was het tof en ik voelde me goed (zelfs heel goed omdat de werk-privé Balance in evenwicht was) dat veranderde drastisch toen het "een groep" werd.
Ik ben nog nooit zo onrespectvol behandeld geweest; resultaten neerleggen die onmogelijk waren (maar ik deed ze), 13 interims opleiden met geen interesse of motivatie en dezelfde productieresultaten als voorheen behalen (want stilzwijgend werd dat verwacht), dus niet klagen maar nog harder lopen.
Na 10 kilo afgevallen te zijn en toch slechtere resultaten wilden 2 personen van boven een "hoe is het met jou" meeting. Ik blij, het werd dan toch gezien mijn input. De vrouw vol compassie en begrip, de man probeerde het nog maar was het al snel beu om te horen " hoe het was met mij" en ik ben altijd al naïef geweest op dat gebied, het ging om mijn resultaten niet om wat ik voelde of extra deed. Verdwaast zei ik op alles "ja" en op weg naar de deur draaide ik me om "jas vergeten" en zag ik, de man al lacherig een gebaar van aanstellen/zagen maken, de vouw reageerde hier niet op.
Toen knapte er iets en ik durfde me eindelijk aan beide voeten te laten opereren, (Hallux valgus, knobbel zijkant voet) dit wordt gezien in de fabrieken als een onzin operatie maar je wil niet weten met hoeveel pijn ik jaren gelopen heb en speciale schoenen zelf gekocht. Dus ik was ziek, 4 maanden thuis voor mijn rechter voet en daarna weer werken. Ze waren op de hoogte dat mijn linker voet ook moest (dus nogmaals 4 maanden thuis).
In deze 8 maanden voor de volgende operatie kreeg ik ONTSLAG, dat telefoontje vergeet ik nooit. Op het moment zelf realiseerde ik dit niet maar achteraf wel. “Ik diende als voorbeeld voor de anderen”. Dit is een feit want vriendinnen die er nu nog werken zijn in 4 jaar tijd misschien 1 weekend thuis gebleven (oh ja, en met de Corona epidemie gewoon doorwerken. De mensen in de zorg kregen daar applaus en spandoeken voor, zij een paar mondmaskers).
Furieus was ik achteraf gezien maar dat liet ik niet merken maar me ook niet laten doen, ik heb het fatsoen geëist om mijn andere voet ook als werkneemster te kunnen laten opereren en dat kon, WAUW.
In een hoekje gaan zitten janken staat niet in mijn boekje (als zoveel vrouwen), ik ging wat anders doen. Na veel zoeken voor terug weekendwerk te vinden had ik het gevonden, ik kon bij de VDAB een opleiding voor Onderhoudsmechanieker volgen, ik deed de testen en die waren goed, dus ik kon beginnen. De pot op met dat onderbetaalde, niet haalbare en onrespectvolle werk.
Dacht ik, blijkbaar had ik 6 maanden opzegpremie bij elkaar gewerkt waarvan Ik dacht (zoals bij Latexco)dat dat werd uitbetaald. FOUT, er was een regel ontstaan dat je die ook kon uitwerken (belachelijk TWE was toch de partij die het contract na 8 jaar wilden verbreken). Nu komt het mooie, je kan pas starten bij de VDAB als werkeloze. Dus was ik verplicht om die 6 maanden nog te werken.
Naast dat het psychisch zwaar was, werd de verwarming niet meer aangedaan in de weekends en de zwaarste planningen voorgeschoteld. En op de één of andere manier doen veel mensen dan nog hun best. Dat zit in je of niet (vooral bij vrouwen zit dit erin en elkaar onder controle houden trouwens ook). Met opgeheven hoofd ben ik vertrokken, netjes de collega’s getrakteerd, de directie persoonlijk gedag gezegd en gestart met de opleiding “Onderhoudsmechanieker”.
5 dagen per week ging ik terug naar school wat niet evident is voor een vrouw van 45 jaar die gewend was om weekendwerk te doen, maar mijn kwaadheid was destijds mijn motivatie en pushte ik mezelf om opnieuw te leren en veel informatie op te nemen. Vaak dacht ik bij mezelf dit gaat nooit lukken en het zelfvertrouwen was de eerste maanden ver te zoeken, bij die mannen/jongens ging het vanzelf. Achteraf gezien was dit wel een ontzettende leerrijke en leuke tijd geweest, we hadden dezelfde interesses en humor dus er is veel gelachen. Maar het was zwaar om op hetzelfde niveau te blijven als die kerels dus vaak maakte ik dagen van 13 uur (8 uur op school vooral de doe-opdrachten en de rest thuis en de weekends eigenlijk ook)
Ik at, sliep en leefde voor mechaniek, ik moet wel ik altijd al bewondering voor de mekaniekers gehad en zwaar of vies werk vond ik eigenlijk wel leuk. Ondertussen bleef ik solliciteren en geloof het of niet, ik vond een fabriek die het aandurfde met mij te starten. Ik had op eigen initiatief daar 2 weken stage gelopen en de mekaniekers waar ik met meeliep zagen wel potentie in mij en wat hun betreft mocht ik beginnen, ik was zo trots mijn zelfvertrouwen begon terug te groeien. De technische chef van dat bedrijf gaf ook groen licht en voor de laatste 3 maanden opleiding (VDAB) maakte hij samen met mijn leraar een planning op wat meer in de richting van dat bedrijf lag.
In November 2022 ben ik gestart met mijn opleiding “Storingstechnieker Weekend” een dik half jaar door de week en daarna verder “leren” en werken in de weekends (EINDELIJK terug weekendwerk!). Ik heb me bewezen door heel hard te werken en te willen leren. Hoe moe ik ook was of hoe moeilijk ik het vond, ik dook overal op en onder, schreef veel dingen op en bleef 100 % van de tijd geïnteresseerd. Dit werden vaak dagen van 14 uur waarvan 8 uur werken dan thuis opnieuw bekijken en opzoeken wat ik niet begreep en vaak om 2 uur s ’nacht opstaan voor de krabbels van de dag ervoor leesbaar te maken en om 4.30 uur weer starten met werken (ik deed altijd de vroege omdat ik dan van 2 mensen hun visie op mechaniek kreeg en ik was toch een ochtendmens).
Ik kwam zelfs in het VDAB krantje “VROUWEN IN DE TECHNIEK” en werd ik door mijn leraar (VDAB) opgebeld of ik een interview wilde doen voor een artikel in de HLN. Door alle mekaniekers-collega’s (6 man) werd ik geaccepteerd, niet omdat ik de beste was of een vleier was, neen door mijn inzet en harde werk. Ik ben nog nooit zo trots op mezelf geweest en me zo sterk gevoeld!!!!
Ik was uit die strontput gekropen waar velen in moeten werken met onhaalbaar, onrespectvol en ziekmakend werk, dat je geen privé hebt want dan moet je ervan recupereren. Maar mij was het gelukt om iets te doen wat ik leuk vond en aankon. Niet veel later mocht ik naar het weekend in Mei 2023. Daar werd ik vanaf het eerste uur genegeerd of kreeg ik een minieme response dit duurde heel het eerste weekend. En het lag niet aan het eerste weekend of nog even de mensen te laten wennen, wat ik in eerste instantie dacht. Neen, het werd systematisch opgebouwd door mijn collega en supervisor (dit is een leidinggevend persoon). Dit realiseerde ik me pas achteraf. Ik was zo naïef en dacht “met hard werken, een goeie inzet en je een beetje aan te passen, dan kom je er wel”. Dit duurde 8 weken waarin ik werd vernederd, tegen geschreeuwd en ronduit uitgelachen. Ik kon niks, ik mocht nergens aankomen en werd geneerd. Op den duurde belde niemand me meer en weinig personen durfde me nog aan te spreken of te helpen. En na 8 weken moest ik naar boven komen. De productie was gedaald door mij en kreeg ontslag. En toen stond mijn wereld en hoofd stil.
ER WAS NIKS MEER!!!!
NIET JULLIE GEK, HET SYSTEEM IS KAPOT. En dit vooral voor vrouwen. Werken, huishouden, kinderen, planning en dit tot 67 jaar, DIT IS NIET HAALBAAR. Dus stop met twijfelen en kom op voor jezelf en help vrouwen die nog in zulke situatie werken en stop met elkaar onder de duim te houden. En help elkaar want voordat ik dit las van jullie stond ik op het punt om volledig in een psychose te gaan. Dat is voor Deel 2.
Een volle vuist in het gezicht en toen niks meer!
Ik ben 1997 gestart met werken, 2 ploegen daarna weekend. Na 16 jaar kreeg ik ontslag begin 2013 (crisis 2008-2013),het was een klap maar toch is dit heel netjes gegaan, ze hielden al hun ouder personeel.
Ik vond direct weer werk en in juni 2013 startte ik op bij het textielbedrijf TWE, het eerste wat me opviel was hoe onderbetaalt de baan was ik ging van 17.05 euro naar 12.45 euro basis uurloon en 18 weekenddagen minder vakantie! Blijkbaar is dat overal zo in de textiel🤔
Ik heb daar 8 jaar gewerkt (weekends) en de eerste 4 jaar was het tof en ik voelde me goed (zelfs heel goed omdat de werk-privé Balance in evenwicht was) dat veranderde drastisch toen het "een groep" werd.
Ik ben nog nooit zo onrespectvol behandeld geweest; resultaten neerleggen die onmogelijk waren (maar ik deed ze), 13 interims opleiden met geen interesse of motivatie en dezelfde productieresultaten als voorheen behalen (want stilzwijgend werd dat verwacht), dus niet klagen maar nog harder lopen.
Na 10 kilo afgevallen te zijn en toch slechtere resultaten wilden 2 personen van boven een "hoe is het met jou" meeting. Ik blij, het werd dan toch gezien mijn input. De vrouw vol compassie en begrip, de man probeerde het nog maar was het al snel beu om te horen " hoe het was met mij" en ik ben altijd al naïef geweest op dat gebied, het ging om mijn resultaten niet om wat ik voelde of extra deed. Verdwaast zei ik op alles "ja" en op weg naar de deur draaide ik me om "jas vergeten" en zag ik, de man al lacherig een gebaar van aanstellen/zagen maken, de vouw reageerde hier niet op.
Toen knapte er iets en ik durfde me eindelijk aan beide voeten te laten opereren, (Hallux valgus, knobbel zijkant voet) dit wordt gezien in de fabrieken als een onzin operatie maar je wil niet weten met hoeveel pijn ik jaren gelopen heb en speciale schoenen zelf gekocht. Dus ik was ziek, 4 maanden thuis voor mijn rechter voet en daarna weer werken. Ze waren op de hoogte dat mijn linker voet ook moest (dus nogmaals 4 maanden thuis).
In deze 8 maanden voor de volgende operatie kreeg ik ONTSLAG, dat telefoontje vergeet ik nooit. Op het moment zelf realiseerde ik dit niet maar achteraf wel. “Ik diende als voorbeeld voor de anderen”. Dit is een feit want vriendinnen die er nu nog werken zijn in 4 jaar tijd misschien 1 weekend thuis gebleven (oh ja, en met de Corona epidemie gewoon doorwerken. De mensen in de zorg kregen daar applaus en spandoeken voor, zij een paar mondmaskers).
Furieus was ik achteraf gezien maar dat liet ik niet merken maar me ook niet laten doen, ik heb het fatsoen geëist om mijn andere voet ook als werkneemster te kunnen laten opereren en dat kon, WAUW.
In een hoekje gaan zitten janken staat niet in mijn boekje (als zoveel vrouwen), ik ging wat anders doen. Na veel zoeken voor terug weekendwerk te vinden had ik het gevonden, ik kon bij de VDAB een opleiding voor Onderhoudsmechanieker volgen, ik deed de testen en die waren goed, dus ik kon beginnen. De pot op met dat onderbetaalde, niet haalbare en onrespectvolle werk.
Dacht ik, blijkbaar had ik 6 maanden opzegpremie bij elkaar gewerkt waarvan Ik dacht (zoals bij Latexco)dat dat werd uitbetaald. FOUT, er was een regel ontstaan dat je die ook kon uitwerken (belachelijk TWE was toch de partij die het contract na 8 jaar wilden verbreken). Nu komt het mooie, je kan pas starten bij de VDAB als werkeloze. Dus was ik verplicht om die 6 maanden nog te werken.
Naast dat het psychisch zwaar was, werd de verwarming niet meer aangedaan in de weekends en de zwaarste planningen voorgeschoteld. En op de één of andere manier doen veel mensen dan nog hun best. Dat zit in je of niet (vooral bij vrouwen zit dit erin en elkaar onder controle houden trouwens ook). Met opgeheven hoofd ben ik vertrokken, netjes de collega’s getrakteerd, de directie persoonlijk gedag gezegd en gestart met de opleiding “Onderhoudsmechanieker”.
5 dagen per week ging ik terug naar school wat niet evident is voor een vrouw van 45 jaar die gewend was om weekendwerk te doen, maar mijn kwaadheid was destijds mijn motivatie en pushte ik mezelf om opnieuw te leren en veel informatie op te nemen. Vaak dacht ik bij mezelf dit gaat nooit lukken en het zelfvertrouwen was de eerste maanden ver te zoeken, bij die mannen/jongens ging het vanzelf. Achteraf gezien was dit wel een ontzettende leerrijke en leuke tijd geweest, we hadden dezelfde interesses en humor dus er is veel gelachen. Maar het was zwaar om op hetzelfde niveau te blijven als die kerels dus vaak maakte ik dagen van 13 uur (8 uur op school vooral de doe-opdrachten en de rest thuis en de weekends eigenlijk ook)
Ik at, sliep en leefde voor mechaniek, ik moet wel ik altijd al bewondering voor de mekaniekers gehad en zwaar of vies werk vond ik eigenlijk wel leuk. Ondertussen bleef ik solliciteren en geloof het of niet, ik vond een fabriek die het aandurfde met mij te starten. Ik had op eigen initiatief daar 2 weken stage gelopen en de mekaniekers waar ik met meeliep zagen wel potentie in mij en wat hun betreft mocht ik beginnen, ik was zo trots mijn zelfvertrouwen begon terug te groeien. De technische chef van dat bedrijf gaf ook groen licht en voor de laatste 3 maanden opleiding (VDAB) maakte hij samen met mijn leraar een planning op wat meer in de richting van dat bedrijf lag.
In November 2022 ben ik gestart met mijn opleiding “Storingstechnieker Weekend” een dik half jaar door de week en daarna verder “leren” en werken in de weekends (EINDELIJK terug weekendwerk!). Ik heb me bewezen door heel hard te werken en te willen leren. Hoe moe ik ook was of hoe moeilijk ik het vond, ik dook overal op en onder, schreef veel dingen op en bleef 100 % van de tijd geïnteresseerd. Dit werden vaak dagen van 14 uur waarvan 8 uur werken dan thuis opnieuw bekijken en opzoeken wat ik niet begreep en vaak om 2 uur s ’nacht opstaan voor de krabbels van de dag ervoor leesbaar te maken en om 4.30 uur weer starten met werken (ik deed altijd de vroege omdat ik dan van 2 mensen hun visie op mechaniek kreeg en ik was toch een ochtendmens).
Ik kwam zelfs in het VDAB krantje “VROUWEN IN DE TECHNIEK” en werd ik door mijn leraar (VDAB) opgebeld of ik een interview wilde doen voor een artikel in de HLN. Door alle mekaniekers-collega’s (6 man) werd ik geaccepteerd, niet omdat ik de beste was of een vleier was, neen door mijn inzet en harde werk. Ik ben nog nooit zo trots op mezelf geweest en me zo sterk gevoeld!!!!
Ik was uit die strontput gekropen waar velen in moeten werken met onhaalbaar, onrespectvol en ziekmakend werk, dat je geen privé hebt want dan moet je ervan recupereren. Maar mij was het gelukt om iets te doen wat ik leuk vond en aankon. Niet veel later mocht ik naar het weekend in Mei 2023. Daar werd ik vanaf het eerste uur genegeerd of kreeg ik een minieme response dit duurde heel het eerste weekend. En het lag niet aan het eerste weekend of nog even de mensen te laten wennen, wat ik in eerste instantie dacht. Neen, het werd systematisch opgebouwd door mijn collega en supervisor (dit is een leidinggevend persoon). Dit realiseerde ik me pas achteraf. Ik was zo naïef en dacht “met hard werken, een goeie inzet en je een beetje aan te passen, dan kom je er wel”. Dit duurde 8 weken waarin ik werd vernederd, tegen geschreeuwd en ronduit uitgelachen. Ik kon niks, ik mocht nergens aankomen en werd geneerd. Op den duurde belde niemand me meer en weinig personen durfde me nog aan te spreken of te helpen. En na 8 weken moest ik naar boven komen. De productie was gedaald door mij en kreeg ontslag. En toen stond mijn wereld en hoofd stil.
ER WAS NIKS MEER!!!!
Patricia 46 jaar
18-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Het gevolg van loslaten was absolute verwarring (Verhaal 948)
Ooit maakte ik to do lijstjes om het overzicht te bewaren. Ik kwam erachter dat er vaak meer taken bij kwamen dan dat eraf gingen wat voor gejaagdheid zorgte en nooit had ik het gevoel dat ik ff niets had. Ik ben er om die reden mee gestopt en gedacht, als er iets belangrijk is dan dient het zichzelf wel aan. Het lukt me goed om op die manier te leven, echter ben ik er wel achtergekomen dat sinds ik zo leef mijn hoofd 1 grote verwarrende bende is. Ik leef met de dag, vergeet veel, en vertrouw heel erg op dat het hoe dan ook wel weer goed komt, niet in m'n hoofd, maar de dingen die mis lopen. Het is een fijne manier van leven, want ik heb nooit veel aan m'n hoofd en leef erg in het nu waar niet zoveel onthouden hoeft te worden, alleen ervaren. Toch vind ik het een bijzonder fenomeen. Hoe komt dit zo? Is het dat ik het op een gegeven moment niet meer overzag en het een overlevingsmwchanisme is? Of wordt je echt warrig naar zwangerschappen? Of zijn dit al de eerste tekenen van dementie, waar ook mn moeder en oma mee kamp(t)e. Herkennen jullie deze staat? Je nergens meer druk om maken, alles zo klein mogelijk houden en gewoon vertrouwen?
Manon
12-03-2024
laatste reactie: 18-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Manon
Ik herken heel goed die to do lijstjes. Heb zelf jaren met die lijstjes gewerkt en het werd altijd meer en meer. Had 3 klussen gedaan maar er kwamen er dan weer 4 of 5 bij.
Dit werd steeds zo lastiger om te voldoen.
Ik ben er op dit moment ook mee gestopt en ja ik vergeet zo vele dingen die ik had moeten doen. En vind het soms lastig dat ik weer iets vergeten ben.
Ik denk dat het geen dementie is maar dat het te maken heeft met alles onder controle willen hebben en alles goed willen doen. Ik ben ook erg perfectionistisch ingesteld.
Op dit moment ga ik als ik een klus af heb naar de volgende klus. Maar is niet altijd makkelijk omdat ik er soms lang over doe en dat geeft dan weer een hoop frustratie.
En het moet dan altijd 100 procent goed zijn anders ben ik niet tevreden.
Maar gelukkig lukt dit me soms en dan zie ik dat echt als een overwinning.
Maar het blijft allemaal erg lastig omdat het herstel zo langzaam gaat soms voel ik me wel eens goed en wil dan van alles doen, maar dan na 1/2 uurtjes komt toch weer de man met de hamer en die zegt stop maar want meer gaat het niet worden vandaag.
En om me hierbij neer te leggen is erg lastig te accepteren.
Maar ik luister veel boeken en dat geeft me steeds weer moet om het positief te zien.
Hoop dat je ook ergens een rust ik kunt vinden want dat is zo belangrijk voor je.
Sterkte en succes de komende tijd.
Groet Aswin
Ik herken heel goed die to do lijstjes. Heb zelf jaren met die lijstjes gewerkt en het werd altijd meer en meer. Had 3 klussen gedaan maar er kwamen er dan weer 4 of 5 bij.
Dit werd steeds zo lastiger om te voldoen.
Ik ben er op dit moment ook mee gestopt en ja ik vergeet zo vele dingen die ik had moeten doen. En vind het soms lastig dat ik weer iets vergeten ben.
Ik denk dat het geen dementie is maar dat het te maken heeft met alles onder controle willen hebben en alles goed willen doen. Ik ben ook erg perfectionistisch ingesteld.
Op dit moment ga ik als ik een klus af heb naar de volgende klus. Maar is niet altijd makkelijk omdat ik er soms lang over doe en dat geeft dan weer een hoop frustratie.
En het moet dan altijd 100 procent goed zijn anders ben ik niet tevreden.
Maar gelukkig lukt dit me soms en dan zie ik dat echt als een overwinning.
Maar het blijft allemaal erg lastig omdat het herstel zo langzaam gaat soms voel ik me wel eens goed en wil dan van alles doen, maar dan na 1/2 uurtjes komt toch weer de man met de hamer en die zegt stop maar want meer gaat het niet worden vandaag.
En om me hierbij neer te leggen is erg lastig te accepteren.
Maar ik luister veel boeken en dat geeft me steeds weer moet om het positief te zien.
Hoop dat je ook ergens een rust ik kunt vinden want dat is zo belangrijk voor je.
Sterkte en succes de komende tijd.
Groet Aswin
Aswin
18-03-2024
Burnout & depressie (Verhaal 935)
Hallo,
Ik heb ondertussen sinds 18 maanden last van burnout en depressie. In die periode heb ik ca 3 maanden thuis gezeten, 2 maand gewerkt, 6 maanden intensieve dagtherapie gevolgd, 2 maanden opnieuw gewerkt (60% deeltijds) maar ik geraak er echt niet uit. Wat is dit in hemelsnaam? Ik ben ongelukkig, heb bang dat mijn hele leven om zeep is, kan niet meer functioneren. Ik glijd alsmaar verder weg en ik sta er naar te kijken.
Ik heb al veel geprobeerd, gezonde levensstijl en sport, eindeloos veel therapie, job coaching voor het werk eens onder de loep te nemen...ga zo maar door. Ik heb echt dus moeite gestoken in het trachten doorgronden van mijn probleem alsook het tegen te gaan waar mogelijk. Ik krijg de vinger maar niet op de wonde gelegd. Het is alsof ik niet meer kan gelukkig zijn. Ik wil enkel met rust gelaten worden, sluit me meer en meer af van anderen.. Het gaat niet meer. Er komen ook vaker donkere gedachten in me op. Dit baart me echt zorgen. Zijn er andere mensen die ook al zolang out zijn en het idee hebben dat ze ondanks therapie en inspanningen maar geen beterschap kunnen teweeg brengen? Het is alsof ik probeer een roltrap op te gaan die in de verkeer richting gaat en dus naar beneden gaat. Ik weet het niet meer wat ik moet doen...
Ik heb ondertussen sinds 18 maanden last van burnout en depressie. In die periode heb ik ca 3 maanden thuis gezeten, 2 maand gewerkt, 6 maanden intensieve dagtherapie gevolgd, 2 maanden opnieuw gewerkt (60% deeltijds) maar ik geraak er echt niet uit. Wat is dit in hemelsnaam? Ik ben ongelukkig, heb bang dat mijn hele leven om zeep is, kan niet meer functioneren. Ik glijd alsmaar verder weg en ik sta er naar te kijken.
Ik heb al veel geprobeerd, gezonde levensstijl en sport, eindeloos veel therapie, job coaching voor het werk eens onder de loep te nemen...ga zo maar door. Ik heb echt dus moeite gestoken in het trachten doorgronden van mijn probleem alsook het tegen te gaan waar mogelijk. Ik krijg de vinger maar niet op de wonde gelegd. Het is alsof ik niet meer kan gelukkig zijn. Ik wil enkel met rust gelaten worden, sluit me meer en meer af van anderen.. Het gaat niet meer. Er komen ook vaker donkere gedachten in me op. Dit baart me echt zorgen. Zijn er andere mensen die ook al zolang out zijn en het idee hebben dat ze ondanks therapie en inspanningen maar geen beterschap kunnen teweeg brengen? Het is alsof ik probeer een roltrap op te gaan die in de verkeer richting gaat en dus naar beneden gaat. Ik weet het niet meer wat ik moet doen...
Kristof
05-03-2024
laatste reactie: 17-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas heel herkenbaar. Ik ben 8 maanden thuis waarvan de 1e 6 maanden werkelijk heel slecht waren. Moe, extreem moe gewoon dat je niet verder kunt lopen. Niet buiten adem maar het lichaam stopt er gewoon mee. Verder is er elke keer een andere kwaal, misselijk, veel opboeren, hoofdpijn, migraine, duizelig, benauwd en moeite met normaal ademen, koud en dan weer extreem warm. Ik herken mezelf niet meer en wil soms ook gewoon niet meer. Geen zin om te overleven, en dat elke dag weer. Ik slik ad en 3 x oxa per dag en dan nog voel ik me zo klotuh!!
Corrine
05-03-2024
Reactie:
Denk je niet dat het idee terug full time gaan werken je beangstigt omdat het teveel is maar niet gezegd mag worden,dat je onbewust dingen psychisch laat aanslepen?
Anoniem
17-03-2024
Reactie:
Wat ontzettend herkenbaar. Ik zit er nu (officieel) zo'n 20 maanden in maar voelde me daarvoor ook al jaren slecht. Zoveel geprobeerd, allerlei therapeuten, voedingssupplementen, diverse psychologen, antidepressiva, wandelen, affirmaties, noem het maar op. Maar kom er ook niet uit. Heb twee maanden geleden antibiotica gehad en sindsdien is het weer helemaal terug bij af. Het vertrouwen dat het goed komt wordt steeds minder helaas.
Na al die maanden nog steeds enorm veel lichamelijke en mentale klachten. Maag- en darmen, oorsuizen, tongbranden, onrustig, paniekerig, slijmvorming in mijn keel, hoofdpijn, depressief, emotioneel, slap gevoel, moe, noem het maar op of ik heb het wel. Het leven is zo echt niet meer leuk, heb nergens meer zin in. Ben veranderd in de tegenovergestelde persoon die ik was.
Ik ben ook wanhopig aan het worden op dit moment zeg ik eerlijk. Zoveel geprobeerd en niets lijkt te helpen.
Na al die maanden nog steeds enorm veel lichamelijke en mentale klachten. Maag- en darmen, oorsuizen, tongbranden, onrustig, paniekerig, slijmvorming in mijn keel, hoofdpijn, depressief, emotioneel, slap gevoel, moe, noem het maar op of ik heb het wel. Het leven is zo echt niet meer leuk, heb nergens meer zin in. Ben veranderd in de tegenovergestelde persoon die ik was.
Ik ben ook wanhopig aan het worden op dit moment zeg ik eerlijk. Zoveel geprobeerd en niets lijkt te helpen.
Bert
17-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Kom er maar niet uit 😢 (na 2 jaar) (Verhaal 926)
Hallo lotgenoten,
Ik zit nu al bijna 2 jaar in een burnout en het lukt me maar niet om eruit te komen. Sinds ik een maand geleden een antibiotica kuur heb gehad is het alleen nog maar erger geworden. Heel veel last van maag en darmen, oorsuizen, branderige tong, slijm in mijn keel, nergens zin in, emotioneel en noem maar op.
Van alles geprobeerd maar zak steeds verder weg lijkt het wel. Naar orthomoleculair therapeut en met aanpassingen in voeding, levensstijl en supplementen gaat het steeds slechter met mij i.p.v. beter. Vreemd maar waar. Had een parasiet in mijn darmen en daarvoor antibiotica gehad. Klachten zouden daarvan komen. B 12 moeten spuiten want was een tekort. Conclusie dat het steeds slechter gaat. Soms zijn er dagen dat het beter gaat en vervolgens zak ik weer helemaal weg in een groot zwart gat.
Zou het dan toch stress gerelateerd zijn al die klachten, hoewel ik me soms echt niet kan voorstellen dat zoveel klachten allemaal door stress kunnen komen. En dan ook nog eens zo lang aan kunnen houden. Relatie lijd eronder en soms denk ik dat ik beter weg kan gaan. Maar wil dat de kinderen niet aandoen. Denk dat relatie op dit moment wel een rol speelt in de stress die ik ervaar. Ben niet tevreden met mijn leven op dit moment omdat ik me zo slecht voel met vooral veel lichamelijke klachten. Ben 180 graden een ander persoon geworden, een persoon die ik niet wil zijn.
Ik zit nu al bijna 2 jaar in een burnout en het lukt me maar niet om eruit te komen. Sinds ik een maand geleden een antibiotica kuur heb gehad is het alleen nog maar erger geworden. Heel veel last van maag en darmen, oorsuizen, branderige tong, slijm in mijn keel, nergens zin in, emotioneel en noem maar op.
Van alles geprobeerd maar zak steeds verder weg lijkt het wel. Naar orthomoleculair therapeut en met aanpassingen in voeding, levensstijl en supplementen gaat het steeds slechter met mij i.p.v. beter. Vreemd maar waar. Had een parasiet in mijn darmen en daarvoor antibiotica gehad. Klachten zouden daarvan komen. B 12 moeten spuiten want was een tekort. Conclusie dat het steeds slechter gaat. Soms zijn er dagen dat het beter gaat en vervolgens zak ik weer helemaal weg in een groot zwart gat.
Zou het dan toch stress gerelateerd zijn al die klachten, hoewel ik me soms echt niet kan voorstellen dat zoveel klachten allemaal door stress kunnen komen. En dan ook nog eens zo lang aan kunnen houden. Relatie lijd eronder en soms denk ik dat ik beter weg kan gaan. Maar wil dat de kinderen niet aandoen. Denk dat relatie op dit moment wel een rol speelt in de stress die ik ervaar. Ben niet tevreden met mijn leven op dit moment omdat ik me zo slecht voel met vooral veel lichamelijke klachten. Ben 180 graden een ander persoon geworden, een persoon die ik niet wil zijn.
Anoniem
29-02-2024
laatste reactie: 17-03-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is allemaal heel herkenbaar, ik zit nu 23 maanden in een burn out. De voedingsupplementen etc maakte mij ook slechter. Alle klachten die je opnoemt hebt ik ook dagelijks. Het is echt van de burnout, ik denk ook wel eens dat het medisch moet zijn, maar herstel van je lichaam duurt heel erg lang. Ik lees dat je teleurgesteld bent in jezelf en dat je misschien mensen teleurstelt. Mij enige advies zou zijn: ga meer op jezelf richten, hou van jezelf ipv richten op wat andere vinden.
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte
Herman
05-03-2024
Reactie:
Het is allemaal heel herkenbaar, ik zit nu 23 maanden in een burn out. De voedingsupplementen etc maakte mij ook slechter. Alle klachten die je opnoemt hebt ik ook dagelijks. Het is echt van de burnout, ik denk ook wel eens dat het medisch moet zijn, maar herstel van je lichaam duurt heel erg lang. Ik lees dat je teleurgesteld bent in jezelf en dat je misschien mensen teleurstelt. Mij enige advies zou zijn: ga meer op jezelf richten, hou van jezelf ipv richten op wat andere vinden.
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte
Herman
05-03-2024
Reactie:
Houd er ook rekening mee dat een antibiotica kuur je darmen aantast , heb je ook een goede priobotica erbij genomen?
Sterkte iig
Sterkte iig
Anoniem
05-03-2024
Reactie:
misschien kunje en wil je niet meer full-time gaan werken en ze je dit als enige uitweg om dat te bereiken. Wat begon met eentrauma of burn-out lijkt me nu een oplossing geworden en bij veel mensen is het gewoon teveel, dat wij het liever als vrouwen ondergaan en ziek worden ipv te zeggen dat het voor ons er flink op achteruit gegaan is. Full-time baan, huishouden, kinderen, planning en dat alles tot 67 jaar. Ik heb het zelfde maar bij mij is het wel iets anders gegaan. Daar heb ik een serieuze klap van gekregen, maar 7 mnd verder en volgens mij zou ik kunnen werken alleen geen volle 5 dagen ongerespecteerd werk tot 67 jaar, heb er al voltijds 27 jaar opzitten.
pam
17-03-2024
Bloeddruk (Verhaal 953)
Hoge bloeddruk bij stress angst en gewoon emoties. Is dat normaal? Ik heb laatst een beetje zitten piekeren en het sloeg meteen naar 144/98. Maak me hier echt zorgen om
ST
14-03-2024
laatste reactie: 16-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is normaal dat je lichaam hier een reactie op geeft. Zou gewoon even met de huisarts contact opnemen dan weet je het in ieder geval zeker
Eric
14-03-2024
Reactie:
Dank u wel voor de reactie eric.
Ik zal dit weekend nog af en toe eens meten als het hoog blijft. Gister was de bovendruk goed maar de onderdruk is vaak boven de 90, 92-94. Tenzij ik flink trap ren dan zakt het naar de 86.. ik heb geen idee als dit nou goed is of niet. Mocht het toch aan de hogere kant blijven zal ik maandag even bellen..
Ik probeer iets aan mijn conditie te doen omdat ik het tijdends de burn out heb verwaarloosd (ik hyperventileer juist na te veel inspanning) en de spierspanning zakt maar niet
Ik zal dit weekend nog af en toe eens meten als het hoog blijft. Gister was de bovendruk goed maar de onderdruk is vaak boven de 90, 92-94. Tenzij ik flink trap ren dan zakt het naar de 86.. ik heb geen idee als dit nou goed is of niet. Mocht het toch aan de hogere kant blijven zal ik maandag even bellen..
Ik probeer iets aan mijn conditie te doen omdat ik het tijdends de burn out heb verwaarloosd (ik hyperventileer juist na te veel inspanning) en de spierspanning zakt maar niet
Anoniem
16-03-2024
Wie doet het zonder antidepressiva (Verhaal 944)
Ik zit een jaar in een BO met daarbij het bijkomend verdriet, somberheid stress en slapeloosheid. Nu is mijn vraag wie worstelt ook zo met de vraag of hij/zij al dan niet zal starten met antidepressiva.
Anoniem
11-03-2024
laatste reactie: 16-03-2024
17Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi ik zit nu 8 maanden in mijn burn-out , ik heb de eerste 5 maanden constant depressieve fases gehad en overwoog toen ook echt om aan de antidepressiva te gaan om dat het gewoon weg op sommige momenten echt niet meer ging en toch heb ik het niet gedaan . Ik heb een afspraak gemaakt bij een homeopaat die mij toen een natuurlijke antidepressiva heeft voorgeschreven , en ik moet zeggen het heeft echt wel even geduurd voor ik er wat van merkte maar ik heb nu toch soms weer wat licht puntjes op een dag.
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
Hier Ben ik wel aam de antidepresieva gegaan lage dosis voor mij heeft het wel de scherpe randjes er afgehaald
En langzaam weer beter gaan slapen
Ik wilde er eerst ook niet aan maar voelde me zelf steeds meer weg zakken
En langzaam weer beter gaan slapen
Ik wilde er eerst ook niet aan maar voelde me zelf steeds meer weg zakken
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
@Anoniem1, dank je wel voor je reactie. Heb jij een klassiek homeopaat bezocht? En krijg je pilletjes, druppels of ruik jij aan de supplementen? En hoelang heeft het geduurd voordat je voelde dat het aansloeg?
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
@Anoniem2, dank je wel voor je reactie. Mag ik aan je vragen welk antidepressiva jij gebruik en hoeveel mg? Ik zou ook graag weer goed willen slapen maar ben enorm bang voor de opbouwfase met alle gewenningsverschijnselen van dien.
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
Hoi ja ik ben naar een klassieke homeopaat gegaan en ik slik safraan L Theanine ik had hier wel pas ongeveer na 1,5 maand baat bij maar dit kwam om dat ik ook veel vitamines te kort kwam en verschillende allergieën had waar ik niks van wist .
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
Maand 14 van Burnout herstel en nog steeds niet aan de antidepressiva. Er zijn momenten geweest waarop ik het heel sterk heb overwogen en ik heb ook een afspraak met mijzelf gemaakt dat ik na een jaar er mee mocht beginnen als er geen duidelijke verbetering was in mijn psyche. Dat was er gelukkig wel.
Ik heb de mazzel dat ik een ongelofelijk goed vangnet heb, hele lieve en zorgzame partner, fijne familie die me veel helpt. Zonder die zaken weet ik niet of ik het zonder antidepressiva had gedaan. Maar het kan dus echt wel. Ik ben nogal verslavingsgevoelig dus het heeft mijn voorkeur om zo min mogelijk pillen te slikken, vandaar deze overweging.
Het belangrijkste is om te accepteren dat die somberheid er is, en vooral dat het ook echt weer weggaat! Ik heb echt hele diepe dalen gekend, maar momenteel zit ik weer op ongeveer 75% van mijn normale kunnen qua energie en ben ik bijna nooit meer somber. Alleen fysiek zijn er nog wel wat stappen te maken voor mij (en vooral het vertrouwen in mijn fysieke gesteldheid, daarvoor kan ik je het boek DARE van Barry McDonagh enorm aanraden).
Heel veel sterkte!
Ik heb de mazzel dat ik een ongelofelijk goed vangnet heb, hele lieve en zorgzame partner, fijne familie die me veel helpt. Zonder die zaken weet ik niet of ik het zonder antidepressiva had gedaan. Maar het kan dus echt wel. Ik ben nogal verslavingsgevoelig dus het heeft mijn voorkeur om zo min mogelijk pillen te slikken, vandaar deze overweging.
Het belangrijkste is om te accepteren dat die somberheid er is, en vooral dat het ook echt weer weggaat! Ik heb echt hele diepe dalen gekend, maar momenteel zit ik weer op ongeveer 75% van mijn normale kunnen qua energie en ben ik bijna nooit meer somber. Alleen fysiek zijn er nog wel wat stappen te maken voor mij (en vooral het vertrouwen in mijn fysieke gesteldheid, daarvoor kan ik je het boek DARE van Barry McDonagh enorm aanraden).
Heel veel sterkte!
P.
12-03-2024
Reactie:
@Anoniem1, Dank je wel voor je reactie. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt bij een klassiek Homeopaat.
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
@P, Dank je wel voor je uitgebreide reactie en wat enorm fijn om te lezen dat jij zo'n vangnet hebt. Ik denk ook dat ik het nog steeds op eigen kracht kan maar soms slaat de twijfel toe en dat was gisteren het geval.
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
Hoi, ik gebruik geen antidepressiva. Het is me wel aangeraden om e.v te proberen, maar ben er huiverig voor. Heb geen last van depressies, maar wel zwaar gevoel in'thoofd en lichtelijk paniekaanval vanmiddag. Dan neem ik een halve oxazepam, dat neemt de scherpe kantjes weg. En verder praten over wat er in je hoofd en lijf allemaal gebeurt, dat helpt ook. Daarna vaak heel moe gevoel, maar laat het maar gebeuren. Vooral de angst dat het nooit overgaat is dan groot. Je hebt dan bevestiging van anderen nodig, die het ook overkomt. Dat maakt het iets gemakkelijker. Fijn om te lezen dat je niet alleen bent, want je gunt dit niemand...rotgevoel.....
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
@ Anoniem3, Dank je wel voor je reactie. Nee, dit gun je inderdaad niemand. Oxazepam heb één maal geprobeerd maar daar heb ik zo heftig op gereageerd en ben daar zo van geschrokken dat in nadien ook nooit meer heb ingenomen. Ook ik ben na een jaar nog vreselijk moe en daar speelt de slechte nachtrust ook een grote rol in mee. Gemiddeld 4 a 6 uur slaap daar kan je lijf en geest niet echt van genezen. Maar ik houd vol en voel me door jullie berichtjes op mijn vraag enorm gesteund.
Anoniem
12-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniem,
Nog even 1 aanvulling op mijn eerdere reactie nu ik lees dat je ook slaapproblemen hebt. Ik neem geen traditionele medicatie maar wel heel af en toe een natuurlijk slaapsupplement. A. Vogel nachtrust tabletten of valeriaan pillen van valdispert. Kun je gewoon bij de Etos of Kruidvat kopen.
Ik reageer zelf ook heel heftig op eigenlijk elke vorm van medicatie (ook op Oxazepam bijvoorbeeld, dat werkt bij mij zo goed dat ik er 2 dagen een soort suf kasplantje van word). Die natuurlijke supplementen zijn echter met mate wel heel fijn om af en toe een beetje mee tot rust te komen. Ik zou het zelf niet zo snel twee of drie nachten achter elkaar gebruiken (omdat ik dan ook die sufheid weer krijg) maar als je echt heel moe bent en even diep door wil slapen kan ik het je wel zeker aanraden. Het is niks extreems je wordt er gewoon wat rustiger van en slaapt wat beter door. Je kunt de valeriaan pilletjes eventueel ook overdag nemen op dagen dat de stress heel hoog is.
Daarnaast: mediteren voor het slapen gaan kan wonderen doen. Bijvoorbeeld de House of Deeprelax app met fijne yoga nidra sessies. Ook ademhalingsoefeningen zijn fijn voor het slapen gaan (vooral oefeningen waar de focus ligt op twee keer zo lang uitademen als dat je inademt). En vooral zorgen dat je minimaal een uur voor de bedtijd geen schermen meer gebruikt. Misschien is dat heel persoonlijk maar ik vond het prettig om simpele kinderboeken uit mijn jeugd te lezen voor het slapengaan zoals Pluk van de Petteflet of Harry Potter boeken. Simpel leesvoer met een kopje thee ernaast.
Weinig slaap krijgen is vreselijk, ik heb er in de beginmaanden ook erg mee geworsteld. Ik hoop dat mijn tips je daar een beetje bij kunnen helpen.
Houdt hoop! Het wordt écht weer beter.
Nog even 1 aanvulling op mijn eerdere reactie nu ik lees dat je ook slaapproblemen hebt. Ik neem geen traditionele medicatie maar wel heel af en toe een natuurlijk slaapsupplement. A. Vogel nachtrust tabletten of valeriaan pillen van valdispert. Kun je gewoon bij de Etos of Kruidvat kopen.
Ik reageer zelf ook heel heftig op eigenlijk elke vorm van medicatie (ook op Oxazepam bijvoorbeeld, dat werkt bij mij zo goed dat ik er 2 dagen een soort suf kasplantje van word). Die natuurlijke supplementen zijn echter met mate wel heel fijn om af en toe een beetje mee tot rust te komen. Ik zou het zelf niet zo snel twee of drie nachten achter elkaar gebruiken (omdat ik dan ook die sufheid weer krijg) maar als je echt heel moe bent en even diep door wil slapen kan ik het je wel zeker aanraden. Het is niks extreems je wordt er gewoon wat rustiger van en slaapt wat beter door. Je kunt de valeriaan pilletjes eventueel ook overdag nemen op dagen dat de stress heel hoog is.
Daarnaast: mediteren voor het slapen gaan kan wonderen doen. Bijvoorbeeld de House of Deeprelax app met fijne yoga nidra sessies. Ook ademhalingsoefeningen zijn fijn voor het slapen gaan (vooral oefeningen waar de focus ligt op twee keer zo lang uitademen als dat je inademt). En vooral zorgen dat je minimaal een uur voor de bedtijd geen schermen meer gebruikt. Misschien is dat heel persoonlijk maar ik vond het prettig om simpele kinderboeken uit mijn jeugd te lezen voor het slapengaan zoals Pluk van de Petteflet of Harry Potter boeken. Simpel leesvoer met een kopje thee ernaast.
Weinig slaap krijgen is vreselijk, ik heb er in de beginmaanden ook erg mee geworsteld. Ik hoop dat mijn tips je daar een beetje bij kunnen helpen.
Houdt hoop! Het wordt écht weer beter.
P.
12-03-2024
Reactie:
Ik vond het proces enorm zwaar en toen ik na een jaar met ups en downs weer in een mega diep dal zat (voortdurende stress, paniek) heb ik toch besloten de stap te zetten. Achteraf heel blij mee want vanaf toen heb ik nooit meer van die extreem zware dagen gehad. Het gaf ook de kans om heel rustig mijn werk weer op te pakken. Uiteindelijk volledig werk kunnen hervatten in ca 7-8 maanden en inmiddels ook weer bijna van de antidepressiva af. Eind december ‘’22 met druppeltjes escitalopram gestart, heel langzaam opgebouwd (erg meegevallen!) tot 10 druppels / 10mg. Met afbouwen hetzelfde, gewoon telkens een druppeltje eraf op gevoel, gewoon de tijd voor genomen. Heb het amper gemerkt. Nu allleen het laatste druppeltje nog en dan ben ik er weer vanaf :). Ik, vrouw, ben niets aangekomen en had (buiten wat minder libido en meer moeite met orgasme) eigenlijk geen bijwerkingen. Niks afgestompt whatever… de scherpe kantjes gingen er gewoon vanaf qua angst waardoor ik toen pas echt kon gaan herstellen voor mijn gevoel ipv overleven. Achteraf dus heel blij mee, voor mij heeft het heel goed uitgepakt. #positief
Mikki
13-03-2024
Reactie:
@P. Dank je wel voor je aanvulling en je bemoedigende woorden. Valeriaan heb ik ook geprobeerd. De eerste 2 kwamen enorm bij me binnen echter daarna had het geen effect meer. Helaas. Ademshalings- en ontspanningsoefeningen pas ik 4 maar per toe en net als jij lees ik en vermijd tv en beeldscherm. Omdat je aangeeft dat je in het begin van de BO ook zo heb geworsteld met slapen vraag ik mij af hoe het nu met je gaat en hoeveel uur per nacht gemiddeld aan één stuk? Ik kom tot hoogstens 5 uur per nacht.
@Mikki dank je wel voor het tonen van je kwetsbaarheid door te schrijven dat je aan de antidepressiva zit. Ik heb de naam van het medicijn in druppelvorm opgeschreven en opgezocht, ik houd het in mijn achterhoofd. Van om te lezen dat het jou zo enorm heeft geholpen en dat je alweer aan het werk bent EN zo dapper bent geweest om het afbouwen in te zetten.
@Mikki dank je wel voor het tonen van je kwetsbaarheid door te schrijven dat je aan de antidepressiva zit. Ik heb de naam van het medicijn in druppelvorm opgeschreven en opgezocht, ik houd het in mijn achterhoofd. Van om te lezen dat het jou zo enorm heeft geholpen en dat je alweer aan het werk bent EN zo dapper bent geweest om het afbouwen in te zetten.
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniem,
Het heeft mij een maand of 5/6 denk ik gekost maar sindsdien slaap ik eigenlijk weer gewoon normaal de nacht door en haal ik makkelijk 10 uur slaap 's nachts. In die eerste 5 maanden werd ik constant wakker 's nachts, en kon ik letterlijk voelen op welk moment mijn cortisolslevel omhoog schoot in de ochtend. Vanaf dat moment kreeg ik hele intense koortsachtige dromen waardoor mijn slaap helemaal niet meer voelde als tot rust komen.
Het klinkt voor mij alsof jij net zo heftig reageert op medicatie als dat ik doe. Sommige mensen hebben dat. Je ervaring met Valeriaan komt mij bekend voor, daarom neem ik het alleen maar heel af en toe een keertje. Zodra ik mijn lijf eraan laat wennen werkt het niet meer en word ik er alleen maar heel suf van.
Je zou nog eens kunnen kijken naar magnesium en calcium. Veel mensen met paniekklachten zweren daarbij, ik slik dat ook al een tijdje allebei en heb het gevoel dat het mijn spierpijn en angstniveaus wat naar beneden haalt. Het is wel iets wat je over langere tijd moet slikken zonder direct effect. Misschien doe je dat al.
Wat mij vreemd genoeg weleens helpt met doorslapen is 2 paracetamol nemen voor het slapen gaan. Ik heb wel dusdanig veel last van spierspanning en kaakklemmen dat dat in mijn geval wel logisch is maar je zou het eens kunnen proberen als je dat nog niet hebt gedaan.
En uiteindelijk is het ook een kwestie van afwachten en uitzitten. Hoewel slaaptekort wel heel vervelend is. Af en toe een nachtje doorslapen op een oxazepam kan ook nog als de nood echt heel hoog wordt (dan merk je eigenlijk niet hoe heftig je erop reageert want je slaapt door de piek heen).
Het heeft mij een maand of 5/6 denk ik gekost maar sindsdien slaap ik eigenlijk weer gewoon normaal de nacht door en haal ik makkelijk 10 uur slaap 's nachts. In die eerste 5 maanden werd ik constant wakker 's nachts, en kon ik letterlijk voelen op welk moment mijn cortisolslevel omhoog schoot in de ochtend. Vanaf dat moment kreeg ik hele intense koortsachtige dromen waardoor mijn slaap helemaal niet meer voelde als tot rust komen.
Het klinkt voor mij alsof jij net zo heftig reageert op medicatie als dat ik doe. Sommige mensen hebben dat. Je ervaring met Valeriaan komt mij bekend voor, daarom neem ik het alleen maar heel af en toe een keertje. Zodra ik mijn lijf eraan laat wennen werkt het niet meer en word ik er alleen maar heel suf van.
Je zou nog eens kunnen kijken naar magnesium en calcium. Veel mensen met paniekklachten zweren daarbij, ik slik dat ook al een tijdje allebei en heb het gevoel dat het mijn spierpijn en angstniveaus wat naar beneden haalt. Het is wel iets wat je over langere tijd moet slikken zonder direct effect. Misschien doe je dat al.
Wat mij vreemd genoeg weleens helpt met doorslapen is 2 paracetamol nemen voor het slapen gaan. Ik heb wel dusdanig veel last van spierspanning en kaakklemmen dat dat in mijn geval wel logisch is maar je zou het eens kunnen proberen als je dat nog niet hebt gedaan.
En uiteindelijk is het ook een kwestie van afwachten en uitzitten. Hoewel slaaptekort wel heel vervelend is. Af en toe een nachtje doorslapen op een oxazepam kan ook nog als de nood echt heel hoog wordt (dan merk je eigenlijk niet hoe heftig je erop reageert want je slaapt door de piek heen).
P.
15-03-2024
Reactie:
@P, kun jij mij iets meer vertellen over jouw gebruik van magnesium en calcium ik slik namelijk al Metarelax waar dit in zit echter het slapen blijft na 12 maanden een probleem. Parecetamol heb ik het afgelopen jaar teveel geslikt er kreeg daardoor medicatie gewenningshoofdpijn. Op aanraden van de arts ben ik hiermee gestopt. En aan Oxacepam daar waag ik mij niet meer aan. Maar ik sta open voor alle input maar het moet bij me passen en inderdaad ik smacht naar een nachtje doorslapen. Lief dat je zo meedenkt. Dank je wel.
Anoniem
15-03-2024
Reactie:
Hoi Anoniem,
Ik heb de supplementen tips uit een boek over angstklachten waar ik eerder hierboven aan refereerde en heb het hoofdstuk er even voor je bijgepakt.
"The type of magnesium you buy is important. For magnesium buy magnesium citrate, hydroxyapatite, or gluconate. Avoid magnesium carbonate, sulftate, aspartate, or oxide as they don't have the desired effect. For calcium you can use calcium carbonate or citrate."
Wel nog even de kanttekening dat je magnesium beter niet kunt slikken in het geval dat je hart- of nierproblemen hebt, en ook dat je even moet opletten wanneer je de calcium supplementen koopt dat hier niet al magnesium in zit.
Ik hoop dat het wat oplevert! Heel veel sterkte.
Ik heb de supplementen tips uit een boek over angstklachten waar ik eerder hierboven aan refereerde en heb het hoofdstuk er even voor je bijgepakt.
"The type of magnesium you buy is important. For magnesium buy magnesium citrate, hydroxyapatite, or gluconate. Avoid magnesium carbonate, sulftate, aspartate, or oxide as they don't have the desired effect. For calcium you can use calcium carbonate or citrate."
Wel nog even de kanttekening dat je magnesium beter niet kunt slikken in het geval dat je hart- of nierproblemen hebt, en ook dat je even moet opletten wanneer je de calcium supplementen koopt dat hier niet al magnesium in zit.
Ik hoop dat het wat oplevert! Heel veel sterkte.
P.
15-03-2024
Reactie:
@Enorm bedankt voor je uitgebreide informatie ik ga vandaag eens inlezen in de voorbeelden die jij aangeeft.
Dank je wel en we houden contact.
Dank je wel en we houden contact.
Anoniem
16-03-2024
Benauwd als hartslag rustig is (Verhaal 862)
Hebben jullie ook dat jullie wat moeite hebben met ademen zodra de hartslag rond de 60 is? En zodra de hartslag rond de 90 schiet dan niet meer?
Hoor graag van jullie
Hoor graag van jullie
Steve
03-02-2024
laatste reactie: 15-03-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook wel eens benauwdheid maar geen idee van de hartslag .. daar let ik niet echt op. Wel heb ik tijdens rust momenten dat ik me meer bewust ben van mijn ademhaling waardoor het lijkt dat ik benauwd ben.
Wat bedoel je eigenlijk met moeite? Adem stops/verstoorde ademhaling? Voelt het zwaar? Gevoel van dichtgeknepen keel?
Wat bedoel je eigenlijk met moeite? Adem stops/verstoorde ademhaling? Voelt het zwaar? Gevoel van dichtgeknepen keel?
Anoniem
03-02-2024
Reactie:
Niet volledig kunnen uitademen. Een verstoorde ademhaling idd.
Steve
04-02-2024
Reactie:
Dat niet goed kunnen uitademen is heel herkenbaar. Ik had jaren terug de huisarts gebeld want het voelde toen niet goed. ik mocht dezelfde dag nog langskomen bij de doktor (zelf dacht ik dat er iets mis wat met mijn longen zoals luchtwegen infectie) en volgends haar had ik een te zware ademhaling en mijn middenrif was gespannen. Ik had toen een verwijzing gekregen voor een psychosomatische fysiotherapie (voor dyspnoe) en dat heeft me goed geholpen. Wel niet meteen, duurde zeker wel een paar maanden, En ze leren je dan ook om een aanval te voorkomen, maar kreeg vooral een doorverwijzing vanwege spierpijn en omdat ik vaak in een hyperventilatie belande doordat mijn middenrif zo aanspande, en mijn middenrif deed pijn met in en uitademen waardoor ik niet verder kon uitademen. (Maar ik blijk ook huisstofmijt allergie te hebben en hooikoorts) rechterkant van mijn neus zit vaak dicht vooral smorgens en slaat ook op de luchtwegen. Maar ja, geen idee als je hier iets aan hebt.
anoniem
07-02-2024
Reactie:
Het hoeft niets ernstigs te zijn. Maar ik zou hiermee even langs de huisarts gaan om te laten onderzoeken wat het is.
Er zijn meerdere oorzaken mogelijk.
Er zijn meerdere oorzaken mogelijk.
Tim
09-02-2024
Reactie:
Hallo iedereen bedankt voor de tips tot zover. Ik ga naar de osteopaat hopelijk heeft dit wat effect. @tim wat voor oorzaken zouden er nog meer kunnen zijn?
Mvg steve
Mvg steve
Steve
16-02-2024
Reactie:
Nou bv medicijnen (beta blokkers), stress of astma etc.
Tim
23-02-2024
Reactie:
Gebruik geen medicijnen ook geen stress. Geen hyperventilatie gemeten met capnografie. Benauwdheid is er ook niet de hele dag ook heb ik gevoel dat er linksonder soms iets los schiet. Heel bizar.
Steve
15-03-2024
Slaapproblemen (Verhaal 943)
Hoi allen,
Ik heb sinds begin v/dit jaar te kampen met burn-out klachten. Waarbij op zich de eerste periode van 5-6 weken qua slapen niet al teveel problemen opleverde. Vaak juist lange nachten van 8-10 uur. Waarbij ik dan vaak gewekt moest worden door de wekker.
Sinds een week of 1,5-2, was er 'opeens' weer een enorme activering van mijn zenuwstelsel waarbij mijn adrenaline/hart/interne systeem continue aan het rennen was. Wat resulteerde in steeds minder slaap, eerst nog wel een uur of 4, maar de laatste nachten mag ik van geluk spreken als ik met veel moeite 2 uur slaap. En dan weer wakker met alle stresslevels door het dak. Ik heb een aantal dagen wat slaapmedicatie gebruikt, waardoor het slapen toch wel weer 6-7u uur is en mijn systeem overdag weer wat kalmer voelt.
Echter, heb ik gevoelsmatig het idee dat ik die slaapmedicatie na 3-4 dagen toch ook maar weer links moet laten liggen i.v.m. tolerantie/verslaving. Maar dus vannacht wederom 2-2,5u slaap en klaar ermee... Qua leefstijl is de schermtijd, cafeïne, alcohol, laat eten e.d. allemaal uitgesloten.
Zijn er meer mensen die hier soortgelijke ervaringen mee hebben? En hoe ga je hiermee om? Tips? Er zal ook wel (wederom) een component angst/druk om te willen slapen bijzitten, maar ik krijg dit zelf helaas nog niet omgebogen qua overtuiging.
Ik heb sinds begin v/dit jaar te kampen met burn-out klachten. Waarbij op zich de eerste periode van 5-6 weken qua slapen niet al teveel problemen opleverde. Vaak juist lange nachten van 8-10 uur. Waarbij ik dan vaak gewekt moest worden door de wekker.
Sinds een week of 1,5-2, was er 'opeens' weer een enorme activering van mijn zenuwstelsel waarbij mijn adrenaline/hart/interne systeem continue aan het rennen was. Wat resulteerde in steeds minder slaap, eerst nog wel een uur of 4, maar de laatste nachten mag ik van geluk spreken als ik met veel moeite 2 uur slaap. En dan weer wakker met alle stresslevels door het dak. Ik heb een aantal dagen wat slaapmedicatie gebruikt, waardoor het slapen toch wel weer 6-7u uur is en mijn systeem overdag weer wat kalmer voelt.
Echter, heb ik gevoelsmatig het idee dat ik die slaapmedicatie na 3-4 dagen toch ook maar weer links moet laten liggen i.v.m. tolerantie/verslaving. Maar dus vannacht wederom 2-2,5u slaap en klaar ermee... Qua leefstijl is de schermtijd, cafeïne, alcohol, laat eten e.d. allemaal uitgesloten.
Zijn er meer mensen die hier soortgelijke ervaringen mee hebben? En hoe ga je hiermee om? Tips? Er zal ook wel (wederom) een component angst/druk om te willen slapen bijzitten, maar ik krijg dit zelf helaas nog niet omgebogen qua overtuiging.
Janine
10-03-2024
laatste reactie: 15-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Janine, dit is heel herkenbaar. Ik zit nu een jaar in een BO en heb de eerste 4 maanden dezelfde ervaring als jij gehad. Ook heb heb een tijdje slaapmedicatie gehad. Sinds september doe ik het op eigen kracht en het slapen houdt niet echt over. Ik ga om 22 uur naar bed en mag van geluk spreken als ik tot 04 uur slaap. Echter er zijn tijden geweest dat ik net als jij tot 02 uur sliep dus ieder uur is winst. Twee weken geleden heb ik een klassiek homeopaat in de arm genomen en heb ik via een post op deze site de link opgezocht "beter slapen". Marianne had deze link gepost. Het geeft inderdaad veel inzichten en het maakt me iets minder angstig als ik wakker lig of vroeg wakker wordt. Het nu heel iets beter met me gaat. Maar het blijft fragiel.
Henriette
11-03-2024
Reactie:
Herkenbaar. Door de stress kon ik ook nauwelijks meer slapen. Uiteindelijk gekozen voor quetiapine om te slapen en dat pakte heel goed uit. Lage dosering (12,5mg en al snel half tabletje) en ik kon er vrij snel weer mee stoppen, was ook niet meer zo bang om niet te kunnen slapen. Fijn dat dit medicatie was waar geen gewenning optrad. Heb het daarna heel soms nog een keer genomen voor een nachtje maar inmiddels alweer maanden geleden, ik slaap nu weer als vanouds gelukkig (ben ook helemaal hersteld van burnout, duurde wel ruim 1,5 jaar in totaal)
M
13-03-2024
Reactie:
Wat naar voor je joh! Ik herken het en als je niet goed slaapt is je dag ook heel anders dan wanneer je wel goed slaapt. Maar ook dat slapen wordt op den duur beter, zoals al die Burn Out klachten. Je zenuwstelsel moet tot rust komen. Zoek uit wat écht ontspant! En ga uit de weg wat jouw stress geeft. Maar daarvoor moet je soms wel diep onderzoeken wat dat nou is. Het komt namelijk vaak neer op diepe overtuigingen die stress ontlokken. En die vindt je niet zomaar. Maar wanneer je hiermee aan de slag gaat, kom je er sterker uit. En zal dit je niet gauw weer gebeuren. Sterkte! You can do it!
Nathalie
15-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Rare enge wereld, angsten, burnout, lichamelijke klachten (Verhaal 950)
Helaas zit ik al een tijd met een burnout met flinke angst en paniek. Momenteel heb ik erg last van de rare wereld. Zodra ik naar buiten loopt voel het alsof ik zweef alsof het niet echt is. Ik zie alles, maar het voelt allemaal heel naar en eng. Wie heeft dit ook?
Ik wordt er namelijk echt bang van en loop amper buiten hierdoor.
Ik wordt er namelijk echt bang van en loop amper buiten hierdoor.
T
14-03-2024
laatste reactie: 15-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Dit klinkt echt als derealisatie. Weet niet of je er al eens van gehoord hebt? Ik heb er ook last van gehad tijdens mijn burn-out en het is inderdaad absoluut niet fijn. Als je je realiseert dat het dat is en niks anders, kun je het voor jezelf in je hoofd misschien wat dragelijker. Én praat erover met mensen!
Succes en sterkte!
Groetjes
Dit klinkt echt als derealisatie. Weet niet of je er al eens van gehoord hebt? Ik heb er ook last van gehad tijdens mijn burn-out en het is inderdaad absoluut niet fijn. Als je je realiseert dat het dat is en niks anders, kun je het voor jezelf in je hoofd misschien wat dragelijker. Én praat erover met mensen!
Succes en sterkte!
Groetjes
Chloé
14-03-2024
Reactie:
Het is inderdaad de realisatie en ook ik maak het mee. En het is een nare sensatie! Ik had het gevoel alsof ik aan de zijlijn van het leven werd gezet, niet alles meer écht meemaakte. Het hielp mij om me te beseffen dat het erbij hoort. Alsof je brein zichzelf wil beschermen en zich afsluit voor prikkels van buitenaf. Het komt, nu ik herstellende ben, steeds minder voor gelukkig. Dus houd moed! Het gaat over!
Nathalie
15-03-2024
Antidepressiva (Verhaal 923)
Hi allemaal,
Ik slik nu iets meer dan 2 weken Citolapram. Dit is door de huisarts voorgeschreven in verband met mijn burn-out. Hebben anderen hier ervaringen mee?
Ik slik nu iets meer dan 2 weken Citolapram. Dit is door de huisarts voorgeschreven in verband met mijn burn-out. Hebben anderen hier ervaringen mee?
Nina
29-02-2024
laatste reactie: 15-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi
Ik slik nu sinds twee weken ook AD. Hoe gaat het nu met je?
Ik slik nu sinds twee weken ook AD. Hoe gaat het nu met je?
Marrie
14-03-2024
Reactie:
Hi! Opzich gaat het wel wat beter. Met vallen en opstaan. Het ondersteund me wel. Heb je al bijwerkingen?
Nina
15-03-2024
Mijn steun en toeverlaat is er niet meer helaas (Verhaal 749)
Mijn partner is vorig jaar overleden. Hij ging naar het ziekenhuis voor een ingreep en is niet meer naar huis gekomen. Zoals het lijkt is er iets fout gegaan met de ingreep maar de arts geeft dit uiteraard niet toe. Na 6 weken ic is hij gestorven op net 58 jarige leeftijd. De hele periode was verschrikkelijk.
Wij deden alles samen en ik mis hem heel erg. Wij hebben niet meer iets kunnen bespreken en ik heb mijn sterke man zien veranderen in een zwak mensje wat niets meer kon. Dit doet mij nog steeds heel veel verdriet. Ik vind het moeilijk om overal alleen voor te staan, advies van anderen is toch anders, en de lol is er af. Mijn steun en toeverlaat is er niet meer helaas. Veel mensen denken ach het is al meer dan een jaar geleden het zit wel weer goed maar het wordt er niet beter op helaas.
Wij deden alles samen en ik mis hem heel erg. Wij hebben niet meer iets kunnen bespreken en ik heb mijn sterke man zien veranderen in een zwak mensje wat niets meer kon. Dit doet mij nog steeds heel veel verdriet. Ik vind het moeilijk om overal alleen voor te staan, advies van anderen is toch anders, en de lol is er af. Mijn steun en toeverlaat is er niet meer helaas. Veel mensen denken ach het is al meer dan een jaar geleden het zit wel weer goed maar het wordt er niet beter op helaas.
Thea
07-11-2023
laatste reactie: 14-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hé,
Ik wilde je even laten weten dat ik het ontzettend naar voor je vindt om te horen en dat ik hoop (is even geleden dat je dit bericht geplaatst hebt) dat je je alweer wat beter voelt en het stapje voor stapje een plekje kunt gaan geven..
Blijf vertrouwen hebben! Veel sterkte!
Liefs
Ik wilde je even laten weten dat ik het ontzettend naar voor je vindt om te horen en dat ik hoop (is even geleden dat je dit bericht geplaatst hebt) dat je je alweer wat beter voelt en het stapje voor stapje een plekje kunt gaan geven..
Blijf vertrouwen hebben! Veel sterkte!
Liefs
Chloé
14-03-2024
Paroxetine (Verhaal 803)
Hoi,,
Zijn er ook mensen die paroxetine gebruiken, ? 10 mg.
Nu sinds 7 december.
Graag lees ik het , slik het voor depressie en angsten !
Zijn er ook mensen die paroxetine gebruiken, ? 10 mg.
Nu sinds 7 december.
Graag lees ik het , slik het voor depressie en angsten !
A.
20-12-2023
laatste reactie: 14-03-2024
44Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai, al 30 jaar, zonder dit medicijn had ik een vreselijk leven gehad. Er is niets engs aan, het gaat je helpen!
Corrine
23-12-2023
Reactie:
Hoi Corrine, dank je wel…
Wat is een paar weken .? Slik sinds 7 december 10 mg, en ik voel wel wat, maar…. Veel huilen en spanning.hoofdpijn vind het eng, de 1 zegt dat het met 14 dagen goed is,de ander dat het 4 - 5 weken duurt ,! 😳moet er niet aan denken !
Slik jij veel ? Duurde het bij jou ook zo lang ?
Kerstdagen vind ik ook niet geweldig🙈
Soory voor het klagen….maar pfff …vind het pittig, en dan wil de Ha. Misschien naar 20 mg ,
Wat is een paar weken .? Slik sinds 7 december 10 mg, en ik voel wel wat, maar…. Veel huilen en spanning.hoofdpijn vind het eng, de 1 zegt dat het met 14 dagen goed is,de ander dat het 4 - 5 weken duurt ,! 😳moet er niet aan denken !
Slik jij veel ? Duurde het bij jou ook zo lang ?
Kerstdagen vind ik ook niet geweldig🙈
Soory voor het klagen….maar pfff …vind het pittig, en dan wil de Ha. Misschien naar 20 mg ,
A.
25-12-2023
Reactie:
Dit is geen klagen maar vragen. Bij mij hielp het vrij snel maar ben sinds 2 weken na 30 jaar verhoogd van 20 naar 30 mg en dit ga ik nu een beetje metken. Geef het een kans, als je na 2 maanden nog niets merkt dan kun je altijd nog overstappen op een ander ad. Ik slik vanwege mijn burn out die veel angst en paniekaanvallen met zich meebracht ook nog oxazepam. Die ben ik nu aan het afbouwen. Tip: begin daar niet aan en als het toch moet, dan niet langer dan 2 a3 weken. Dit afbouwen is echt heel vervelend. Ik hoop dat je hier aan hebt enne deze dagen zijn voor ons verschrikkelijk, hele ritme en structuur weg. Daarom vertrekken wij vandaag naar een huisje in the middle of nowhere en komen 3 januari pas weer terug als allea voorbij is. Succes enne vragen mag ..en klagen ook!
Sterkte
Sterkte
Corrine
26-12-2023
Reactie:
Hoi Corrine
Dank voor je antwoord !
Nog niet veel zin in iets…,doe dagelijkse dingen,boodschappen etc. Maar geen : joh wat leuk ,laat ik dit doen of dat! , lamgeslagen soms! En ik voel wel wat van de 10 mg, maar niet juppie, voel me geweldig.het gaat …maar 🙈
Nooit depressie en angst gehad, maar nu….pfff
Kan me zomaar aanvliegen,veel huilen, moe zijn. Veel meegemaakt,o.a. Mijn man verloren.
Beren op de weg bij alles…,
1 of 2 x per dag 0,5 mg oxazepan,soms maar 1x.
Duizelig vaak, je weet dat je recht loopt,maar lijkt niet zo ! nooit is het stil in me hoofd, eng. 😢
Ben de enige niet ! Maar toch.
Je hebt gelijk dat je ff eruit gaat! Rust …! Zou ik ook wel winnen, maar ….🤷♀️
Enne dank je wel !
Dank voor je antwoord !
Nog niet veel zin in iets…,doe dagelijkse dingen,boodschappen etc. Maar geen : joh wat leuk ,laat ik dit doen of dat! , lamgeslagen soms! En ik voel wel wat van de 10 mg, maar niet juppie, voel me geweldig.het gaat …maar 🙈
Nooit depressie en angst gehad, maar nu….pfff
Kan me zomaar aanvliegen,veel huilen, moe zijn. Veel meegemaakt,o.a. Mijn man verloren.
Beren op de weg bij alles…,
1 of 2 x per dag 0,5 mg oxazepan,soms maar 1x.
Duizelig vaak, je weet dat je recht loopt,maar lijkt niet zo ! nooit is het stil in me hoofd, eng. 😢
Ben de enige niet ! Maar toch.
Je hebt gelijk dat je ff eruit gaat! Rust …! Zou ik ook wel winnen, maar ….🤷♀️
Enne dank je wel !
A.
26-12-2023
Reactie:
Corrine, helaas is het ontwijkingsgedrag, het pakt je onderliggende probleem niet aan. Er liggen overtuigingen, overlevingspatronen en trauma’s ten grondslag aan je burn-out. 30 jaar anti depressieva = 30 jaar je problemen ontwijken.
Taco
28-12-2023
Reactie:
Hoi Corrine
Ben nu 4 weken bezig met 10 mg, afgelopen 3 dagen geen
Halve 0,5 mg oxazepan nodig gehad, positief dus,
Maar vandaag wel weer halve genomen🤷♀️het schommelt , is dat goed ? Is het na 6 weken pas optimaal?
Met veel stress ook .
en zoals het nu is,wil ik dat zo houden, denk ik 🤔 Word
angstig als ik het lees als ik ooit? Afbouw.
Lees het graag !
Ben nu 4 weken bezig met 10 mg, afgelopen 3 dagen geen
Halve 0,5 mg oxazepan nodig gehad, positief dus,
Maar vandaag wel weer halve genomen🤷♀️het schommelt , is dat goed ? Is het na 6 weken pas optimaal?
Met veel stress ook .
en zoals het nu is,wil ik dat zo houden, denk ik 🤔 Word
angstig als ik het lees als ik ooit? Afbouw.
Lees het graag !
A.
30-12-2023
Reactie:
Hai, na 6 weken is het volgens de artsen wel merkbaar. En geen oxazepam meer nodig is ook een goed teken. Natuurlijk is het fijn als je helemaal geen medicijnen hoeft te slikken maar soms is het gewoon niet anders om weer vreugde te krijgen en te voelen in het leven. Dus...nu niet bezig zijn met afbouwen maar eerst weer beter worden.
Fijne jaarwisseling en hou vol!
Liefs,
Corrine
Fijne jaarwisseling en hou vol!
Liefs,
Corrine
Corrine
31-12-2023
Reactie:
Hoi Corrine
Ik doe mijn best !
Dank je wel…en je hebt gelijk.
Maar soms dan, dat het me aanvliegt,en dus huilen.
En dan zie ik het ff niet meer zitten 🤷♀️🙈 beren op de weg ..zeg maar ! Het is wat als je alleen bent !pff
Ook jij fijne jaarwisseling !
Ik doe mijn best !
Dank je wel…en je hebt gelijk.
Maar soms dan, dat het me aanvliegt,en dus huilen.
En dan zie ik het ff niet meer zitten 🤷♀️🙈 beren op de weg ..zeg maar ! Het is wat als je alleen bent !pff
Ook jij fijne jaarwisseling !
A.
31-12-2023
Reactie:
Corrine, Hoi…ben ik weer !
Gespannen, trillen, angstig of zo, moe…
Wat is dit toch?wil huilen,maar lukt niet🤷♀️😢.
Is 10 mg toch te weinig ? Nu sinds 7 december bezig 🙈.
Drukzijn in je hoofd….van alles en nog niks door je hoofd ! toch halve oxazepan net genomen ,pfff
Herkenbaar ?
Gespannen, trillen, angstig of zo, moe…
Wat is dit toch?wil huilen,maar lukt niet🤷♀️😢.
Is 10 mg toch te weinig ? Nu sinds 7 december bezig 🙈.
Drukzijn in je hoofd….van alles en nog niks door je hoofd ! toch halve oxazepan net genomen ,pfff
Herkenbaar ?
A.
01-01-2024
Reactie:
10 mg is best een lage dosis, standaard is 20 mg. Maar ik zou het wel met je arts bespreken. Omdat er ook sprake is van een burnout kan ondersteuning op zware momenten van oxazepam goed werken. Ook daarbij is 5 mg een erg lage dosis. Wees niet te streng voor jezelf maar probeer eerst de rust en de bodem te bereiken alvorens je weer gaat proberen te klimmen. Dit lukt nu gewoon niet alleen op wilskracht als je middenin een burnout zit. Lief zijn voor jezelf en he niet schuldig voelen dat je op dit moment even medicatie nodig hebt. Het duurt lang maar het komt goed!!! Liefs, Corrine
Corrine
01-01-2024
Reactie:
Corrine
Ik bespreek het zeker a.s. 4 januari bij de Ha.
Ik weet ook dat 10 mg vrij weinig is,maar omdat ik er heftig op reageerde begon de Ha. laag..dus 10 mg.
En ben zo bang dat ik de controle verlies als ik hoger ga.dus 20mg. Zeker omdat ik hier al moeite mee heb…lijkt het!
Lees hier ook vaak dat mensen zich al (snel ) beter voelen, maar …na 4,5 weken is het IETS beter. En zo voelt het ook wel ,ben wat rustiger .
Zal tijd nodig hebben, wil te snel denken.
Afgelopen 2.5 jaar veel gebeurd , wil ik hier niet allemaal zeggen, burn-out of overspannenheid 🤷♀️? Heb mijn Ha. Nooit gezegd ! Al weet hij alles wel.
Morgen weer een nieuwe dag…ben de enige niet …
Dank je wel !
Ik bespreek het zeker a.s. 4 januari bij de Ha.
Ik weet ook dat 10 mg vrij weinig is,maar omdat ik er heftig op reageerde begon de Ha. laag..dus 10 mg.
En ben zo bang dat ik de controle verlies als ik hoger ga.dus 20mg. Zeker omdat ik hier al moeite mee heb…lijkt het!
Lees hier ook vaak dat mensen zich al (snel ) beter voelen, maar …na 4,5 weken is het IETS beter. En zo voelt het ook wel ,ben wat rustiger .
Zal tijd nodig hebben, wil te snel denken.
Afgelopen 2.5 jaar veel gebeurd , wil ik hier niet allemaal zeggen, burn-out of overspannenheid 🤷♀️? Heb mijn Ha. Nooit gezegd ! Al weet hij alles wel.
Morgen weer een nieuwe dag…ben de enige niet …
Dank je wel !
A.
01-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Ff gebeld met de h.a., uitgelegd ,
blijf nog ff op 10 mg. 2 of 3 x halve oxazepan nemen dan.
Misschien duurt het bij wat langer,nu pas 4,5 weken, ik reageer er heftig op ,zei de Ha.🤷♀️hoewel ik me wel iets beter voel, hoe kan het ?
Heb wel veel trillende benen, en zo moe. Paniek is het niet echt, maar overal tegenop zien.angstig. Draaierig door angstig zijn denk ik. En niet oké dag even heftig. Pfff
Word er nerveus van ! Sorry voor het klagen 😢
Ff gebeld met de h.a., uitgelegd ,
blijf nog ff op 10 mg. 2 of 3 x halve oxazepan nemen dan.
Misschien duurt het bij wat langer,nu pas 4,5 weken, ik reageer er heftig op ,zei de Ha.🤷♀️hoewel ik me wel iets beter voel, hoe kan het ?
Heb wel veel trillende benen, en zo moe. Paniek is het niet echt, maar overal tegenop zien.angstig. Draaierig door angstig zijn denk ik. En niet oké dag even heftig. Pfff
Word er nerveus van ! Sorry voor het klagen 😢
A.
02-01-2024
Reactie:
Je moet ook niet vergeten dat je een burnout hebt. Dus de paroxetine en de oxazepam maken het iets draaglijker maar de extreme vermoeidheid gaat er niet mee weg. Ik loop 5 maanden thuis en kan nog steeds bijna niets. Kleine stukjes lopen met de hond, even naar de supermarkt en veel slapen. Rusten en het lichaam ontzien. Het is en blijft een helse reis....ik zie het af en toe ook even niet meer zitten en weet dan ook niet of ik ooit weer beter wordt. We blijven hopen...fijn avondje!
Corrine
02-01-2024
Reactie:
De Ha. Heb nooit gezegd dat he een burn-out is 🤔 heb er ook nooit naar gevraagd eigenlijk. Overspannen is het zelfde zeiden kennissen 🤷♀️
Ik ga nu zo’n 2x oxazepan nemen, dat zal beter gaan hoop ik !
Ik hoop voor jou ook dat het beter word . We zijn niet alleen, maar zwaar is het wel !en hier lezen helpt mij ook !
Dank je wel !
Ik ga nu zo’n 2x oxazepan nemen, dat zal beter gaan hoop ik !
Ik hoop voor jou ook dat het beter word . We zijn niet alleen, maar zwaar is het wel !en hier lezen helpt mij ook !
Dank je wel !
A.
02-01-2024
Reactie:
Hoi.
Ervaar jij, dat als je wakker word, gelijk de stress voelt ,onrustig bent en wat zweet . Neem de paroxetine rond 9 of 10 uur na 1 snee brood 🤔. Ook herkenbaar .
Neem nu dus 2x halve oxazepan,! Ochtend en later in de middag, ze werken zo’n 3-4 uur !…
Ervaar jij, dat als je wakker word, gelijk de stress voelt ,onrustig bent en wat zweet . Neem de paroxetine rond 9 of 10 uur na 1 snee brood 🤔. Ook herkenbaar .
Neem nu dus 2x halve oxazepan,! Ochtend en later in de middag, ze werken zo’n 3-4 uur !…
A.
03-01-2024
Reactie:
Ben ik weer…
Verschrikkelijke dag, huilen,net geen paniekaanval, zweten,droge mond, moe 🤷♀️ word er zo bang van.om 10 uur halve oxazepan genomen ,doet wel wat . Heb boodschappen gedaan,maar ging niet geweldig ,trillen maar….wat is dat toch.
Is heel veel gebeurd sinds 2 jaar , maar lijkt wel of het nu soms erger word. Ben ook verder alleen ,heb wel kinderen,maar ook die zijn druk,
Echt vrienden heb ik ook niet,ik moet het zelf doen,
Voel me ook niet goed genoeg om een knutsel of kaart middag of wat ook heen toegaan.kan het gewoon niet. Zit zo vast. In me hoofd,liefst niks doen…spelletjes op i-pad,tv ,of zoiets diamant painting doe ik ook wel. Maar het vliegt me zo aan..angstig ,
A,s. 10e januari naar Ha. Dan toch naar de 20 mg denk ik ,want zo is het wel heel erg.
Herkenbaar .
Moest het ff kwijt ,
Verschrikkelijke dag, huilen,net geen paniekaanval, zweten,droge mond, moe 🤷♀️ word er zo bang van.om 10 uur halve oxazepan genomen ,doet wel wat . Heb boodschappen gedaan,maar ging niet geweldig ,trillen maar….wat is dat toch.
Is heel veel gebeurd sinds 2 jaar , maar lijkt wel of het nu soms erger word. Ben ook verder alleen ,heb wel kinderen,maar ook die zijn druk,
Echt vrienden heb ik ook niet,ik moet het zelf doen,
Voel me ook niet goed genoeg om een knutsel of kaart middag of wat ook heen toegaan.kan het gewoon niet. Zit zo vast. In me hoofd,liefst niks doen…spelletjes op i-pad,tv ,of zoiets diamant painting doe ik ook wel. Maar het vliegt me zo aan..angstig ,
A,s. 10e januari naar Ha. Dan toch naar de 20 mg denk ik ,want zo is het wel heel erg.
Herkenbaar .
Moest het ff kwijt ,
A.
05-01-2024
Reactie:
Soms is medicatie de enige remedie om tot rust te komen. Elke keer stoppen en weer opnieuw beginnen heeft zo weinig nut. Overleg met je huisarts en volg zijn advies op. Het is niet erg om even afhankelijk te zijn van medicijnen daar zijn ze voor. En er niet bang voor zijn. Sterkte!!!
Corrine
05-01-2024
Reactie:
Dank je Corrine,
Je hebt gelijk …dan maar 20 mg ! is niet anders ! Zonder teveel bijwerking hoop ik…🙏 woensdag de afspraak !
Zit jou ophoging er nu goed in 🤔? Ik hoop het voor je !
Je hebt gelijk …dan maar 20 mg ! is niet anders ! Zonder teveel bijwerking hoop ik…🙏 woensdag de afspraak !
Zit jou ophoging er nu goed in 🤔? Ik hoop het voor je !
A.
05-01-2024
Reactie:
Ik herken het probleem heel goed. Gebruik al heel lang antidepressiva maar nu iedere dag zo onrustig gevoel van binnen. Die onrust/angst/huilbui komt iedere dag terug.
Heb gemerkt dat oxapan dat gevoel weg neemt. De eerste keer dat ik het gebruikte was op het recept van mijn vrouw.
Nu gebruik ik dagelijks 2 x 10 mg en dat gaat goed. Probeer het altijd zolang mogelijk uit te stellen maar eind van de middag heb ik zoveel prikkels gehad dat ik blij ben dat ik ze kan nemen. Omdat mijn onrust erg groot word en alle emoties alle kanten op gaan.
Maar nu komt mijn grootste probleem ik heb vorige week aan mijn huisarts een nieuw recept gevraagd. Maar deze was met vakantie en de vervanger durfde er niet aan. Met de rede dat ze me nog niet kent. Mijn hele dossier staan op hun computer. Ze kunnen mijn hele geschiedenis lezen.
Dus met veel telefoontjes kreeg ik met pijn en moeite 2 oxapan van 10mg voorgeschreven. En moest ik de dag erna weer terug bellen voor eventuele de volgende dagen. Mijn huisarts is nog tot 9 januari op vakantie en ik kan geen kant op.
Dit hele gedoe kost mijn zoveel energie dan ik nu weer helemaal op ben en het liefst ergens alleen wil zijn. Voel me erg ongelukkig en niet gehoord terwijl ik zo hard bezig ben om weer beter te worden.
Voel me dan zo alleen in de wereld staan dat ik denk kom ik hoor zo ooit nog uit.
Weet heel goed medicatie niet de oplossing is. Maar ik moet toch werken om financieel niet in problemen te komen. Ben zelfstandige en mijn partner is jaren geleden afgekeurd. Dus heb altijd een druk om te moeten werken . Dit deed ik vroeger met veel plezier maar op dit moment vaak met tegenzin omdat ik weet dat ik daarna veel last heb van lichamelijke klachten.
Veel vrienden en familie snappen niet wat ik voel en denk en daar krijg je dan ook weinig steun van omdat ze het niet begrijpen.
Ben heel blij dat ik niet suïcidaal gevoelig ben want dan word het soms heel moeilijk om te overleven.
Veel sterkte iedereen de komende tijd.
Aswin
Heb gemerkt dat oxapan dat gevoel weg neemt. De eerste keer dat ik het gebruikte was op het recept van mijn vrouw.
Nu gebruik ik dagelijks 2 x 10 mg en dat gaat goed. Probeer het altijd zolang mogelijk uit te stellen maar eind van de middag heb ik zoveel prikkels gehad dat ik blij ben dat ik ze kan nemen. Omdat mijn onrust erg groot word en alle emoties alle kanten op gaan.
Maar nu komt mijn grootste probleem ik heb vorige week aan mijn huisarts een nieuw recept gevraagd. Maar deze was met vakantie en de vervanger durfde er niet aan. Met de rede dat ze me nog niet kent. Mijn hele dossier staan op hun computer. Ze kunnen mijn hele geschiedenis lezen.
Dus met veel telefoontjes kreeg ik met pijn en moeite 2 oxapan van 10mg voorgeschreven. En moest ik de dag erna weer terug bellen voor eventuele de volgende dagen. Mijn huisarts is nog tot 9 januari op vakantie en ik kan geen kant op.
Dit hele gedoe kost mijn zoveel energie dan ik nu weer helemaal op ben en het liefst ergens alleen wil zijn. Voel me erg ongelukkig en niet gehoord terwijl ik zo hard bezig ben om weer beter te worden.
Voel me dan zo alleen in de wereld staan dat ik denk kom ik hoor zo ooit nog uit.
Weet heel goed medicatie niet de oplossing is. Maar ik moet toch werken om financieel niet in problemen te komen. Ben zelfstandige en mijn partner is jaren geleden afgekeurd. Dus heb altijd een druk om te moeten werken . Dit deed ik vroeger met veel plezier maar op dit moment vaak met tegenzin omdat ik weet dat ik daarna veel last heb van lichamelijke klachten.
Veel vrienden en familie snappen niet wat ik voel en denk en daar krijg je dan ook weinig steun van omdat ze het niet begrijpen.
Ben heel blij dat ik niet suïcidaal gevoelig ben want dan word het soms heel moeilijk om te overleven.
Veel sterkte iedereen de komende tijd.
Aswin
Hallo allemaal
06-01-2024
Reactie:
Hoi A,
Het gevoel van ogen opendoen en de stress voelen is hier heel herkenbaar. Hopelijk gaat dit ook nog voorbij.
Grtn
K
Het gevoel van ogen opendoen en de stress voelen is hier heel herkenbaar. Hopelijk gaat dit ook nog voorbij.
Grtn
K
K
08-01-2024
Reactie:
Hallo vraagje ik gebruik al heel lang Venlafaxine eerst 150 mg en nu 75 mg.
Heb al meerdere keren hiermee te stoppen maar is me nooit gelukt. Maar ik twijfel al een tijdje of het nog wel optimaal werkt. Zit ik met een burn-out en lees dat veel mensen hier paroxetine gebruiken.
Heeft iemand hier toevallig ervaring om over te stappen van venlafaxine naar paroxetine.
Aswin
Heb al meerdere keren hiermee te stoppen maar is me nooit gelukt. Maar ik twijfel al een tijdje of het nog wel optimaal werkt. Zit ik met een burn-out en lees dat veel mensen hier paroxetine gebruiken.
Heeft iemand hier toevallig ervaring om over te stappen van venlafaxine naar paroxetine.
Aswin
Aswin
08-01-2024
Reactie:
Beste Aswin, ik heb gedurende 16jaar 20mg paroxetine genomen. 4maanden geleden naar 10mg. Ging na een dikke maand slechter. Terug naar 20mg en al 8wkn aan het vechten om terug stabiel te geraken. Het is een fantastisch middel maar de start en of opbouw is voor mij een zeer zwaar traject. Ik hoop nog elke dag op de dag dat ik me terug goed voel. Ik hou vol
K
08-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Hoe gaat het .?
Als ik in de ochtend halve oxazepan neem,gaat het redelijk,nog wel snel gedachtes door je hoofd en daardoor wat duizelig,angstig. 🤷♀️ik denk teveel🤔geloof ik.
Doe wel dingen,maar heb geen vol agenda .hoeft ook niet
Meer.
Vriendin zegt : doe wat, ga eruit,doe wat, ! Heb er geen zin…ben ik nou zo gestoord? Lijkt wel of er een kronkel in me hoofd zit, die er niet uit wil😢
Er is elke dag wel iets te doen,maar heb niet veel fut.lezen,spelletje,tv, is prima.
Morgen naar de Ha. Voor overleg naar 20 mg,volgens mij is het NET NIET genoeg🤷♀️ anders zou ik toch wat meer fut hebben ? En zo ga ik malen…waarom ben ik zo.alles op de automatische piloot.
Soms lees ik hier dat het in ene keer beter / geweldig gaat,
Gaat ook wel wat beter en toch ook rustiger ben, maar dan weer huilbui , trillen etc. Word er zo moe van ,!
Ff van me afschrijven 🙈
Hoe gaat het .?
Als ik in de ochtend halve oxazepan neem,gaat het redelijk,nog wel snel gedachtes door je hoofd en daardoor wat duizelig,angstig. 🤷♀️ik denk teveel🤔geloof ik.
Doe wel dingen,maar heb geen vol agenda .hoeft ook niet
Meer.
Vriendin zegt : doe wat, ga eruit,doe wat, ! Heb er geen zin…ben ik nou zo gestoord? Lijkt wel of er een kronkel in me hoofd zit, die er niet uit wil😢
Er is elke dag wel iets te doen,maar heb niet veel fut.lezen,spelletje,tv, is prima.
Morgen naar de Ha. Voor overleg naar 20 mg,volgens mij is het NET NIET genoeg🤷♀️ anders zou ik toch wat meer fut hebben ? En zo ga ik malen…waarom ben ik zo.alles op de automatische piloot.
Soms lees ik hier dat het in ene keer beter / geweldig gaat,
Gaat ook wel wat beter en toch ook rustiger ben, maar dan weer huilbui , trillen etc. Word er zo moe van ,!
Ff van me afschrijven 🙈
A.
09-01-2024
Reactie:
Zit in precies het zelfde schuitje
Ik kom ook niet buiten durf ik niet
Ik kom ook niet buiten durf ik niet
Maaike
09-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine, misschien lees je me nog wel !
Bij de Ha, geweest,en het word toch 20 mg. Neem ik rond 10 uur na 1 snee brood .
En 3x halve oxazepan per dag. Voor de angst en stressen.
Ook omdat ik nog teveel stress moet ondergaan omdat ik ook een huurhuis moet vinden …etc.
Dus hoop ik op NIET teveel bijwerkingen van de verhoging
Van 10 naar 20 mg🙈. Lijkt wel of ik niks meer kan hebben 😢maar wil het wel een kans geven ,hoop dat het toch beter word met dit🤷♀️ zoals ik hier soms lees !
Nog suggesties?
Alvast bedankt weer !
Bij de Ha, geweest,en het word toch 20 mg. Neem ik rond 10 uur na 1 snee brood .
En 3x halve oxazepan per dag. Voor de angst en stressen.
Ook omdat ik nog teveel stress moet ondergaan omdat ik ook een huurhuis moet vinden …etc.
Dus hoop ik op NIET teveel bijwerkingen van de verhoging
Van 10 naar 20 mg🙈. Lijkt wel of ik niks meer kan hebben 😢maar wil het wel een kans geven ,hoop dat het toch beter word met dit🤷♀️ zoals ik hier soms lees !
Nog suggesties?
Alvast bedankt weer !
A.
10-01-2024
Reactie:
Hai, je zult niet heel veel last hebben van bijwerkingen aangezien je al gewend bent aan 10 mg. Probeer het een paar maanden, geef het een kans! En de oxazepam als ondersteuning. Ik zit nu op 30 mg seroxat en ben de oxa aan het afbouwen, 5 mg per week en dit is goed te doen. Maandag start ik met de das therapie van 16 weken. Hoop dat het me dat gaat brengen waar ik al zo lang naar op zoek ben....rust en geluk. De moeheid is er nog wel helaas maar dat kan nog maanden duren. Slaap nog rteeds elke middag....hou vol!!!
Corrine
10-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Ik probeer het ook gewoon op de 20 mg ,!zoals je zegt,ben al 6 weken gewend🤷♀️🙏 volgende week weer ff op controle bij de Ha.
Seroxat is toch hetzelfde als paroxetine. ? Of niet?
Oxa afbouwen…hoe doe je dat dan? 0,5 mg 1x per week ?Kan dat wel, ? Wist ik niet ! Doe je best !
Ik hoop dat het lukt voor je ! Gewoon de therapie doen ,en afwachten dan ! Ik hoop dat het rust geeft voor je !
We zijn niet alleen hé ! Ik lees je weer !
Ik probeer het ook gewoon op de 20 mg ,!zoals je zegt,ben al 6 weken gewend🤷♀️🙏 volgende week weer ff op controle bij de Ha.
Seroxat is toch hetzelfde als paroxetine. ? Of niet?
Oxa afbouwen…hoe doe je dat dan? 0,5 mg 1x per week ?Kan dat wel, ? Wist ik niet ! Doe je best !
Ik hoop dat het lukt voor je ! Gewoon de therapie doen ,en afwachten dan ! Ik hoop dat het rust geeft voor je !
We zijn niet alleen hé ! Ik lees je weer !
A.
10-01-2024
Reactie:
Hoi A ja seroxat is hetzelfde als paroxetine
Alles kun je afbouwen zeggen ze. Maar in de praktijk is het toch een stuk moeilijker. Gebruik al 20 jaar verschillende antidepressiva en heel vaak proberen af te bouwen maar nooit gelukt.
Nu met de burn out is het allemaal nog veel lastiger en oxazepan geeft mij tijdelijk even bepaalde rust maar het is iedere keer maar tijdelijk helaas.
Iedere dag een gevecht met mezelf om weer normaal te kunnen worden en te kunnen gaan genieten van dingen. Nu is alleen overleven naar de volgende dag en heel soms een kleine opleving. Maar positief blijven en hopen dat het goed komt.
Sterkte ermee.
Alles kun je afbouwen zeggen ze. Maar in de praktijk is het toch een stuk moeilijker. Gebruik al 20 jaar verschillende antidepressiva en heel vaak proberen af te bouwen maar nooit gelukt.
Nu met de burn out is het allemaal nog veel lastiger en oxazepan geeft mij tijdelijk even bepaalde rust maar het is iedere keer maar tijdelijk helaas.
Iedere dag een gevecht met mezelf om weer normaal te kunnen worden en te kunnen gaan genieten van dingen. Nu is alleen overleven naar de volgende dag en heel soms een kleine opleving. Maar positief blijven en hopen dat het goed komt.
Sterkte ermee.
Aswin
11-01-2024
Reactie:
Hai Aswin, hier hetzelfde hoor, wat een gevecht en iedereen maar roepen je moet het 'gewoon' accepteren. Was het maar zo eenvoudig. Maar we zijn sterk! En we houden vol! Fijne zonnige dag
Corrine
11-01-2024
Reactie:
Hoi Corine
Ja helaas klopt het veel mensen snappen het niet en vinden dat je er vaak heel gewoon uitziet. Ik probeer me vaak groot te houden in bijzijn van anderen. En dat lukt me meestal ook maar dan wel maximaal een uurtje . Daarna ben ik ook helemaal op moet ik weer bij komen. Als je een andere lichamelijke ziekte hebt dan word je gesteund en hebben ze begrip als je even in een dipje zit.
Maar ook ik snap mezelf soms niet ga alle discussies uit de weg. Terwijl ik vroeger een eigen mening had en dit vaak ook liet horen.
Ben nu een mak lammetje.
Maar je hebt gelijk het zonnetje schijnt en voelt meteen lekker aan.
Aswin
Ja helaas klopt het veel mensen snappen het niet en vinden dat je er vaak heel gewoon uitziet. Ik probeer me vaak groot te houden in bijzijn van anderen. En dat lukt me meestal ook maar dan wel maximaal een uurtje . Daarna ben ik ook helemaal op moet ik weer bij komen. Als je een andere lichamelijke ziekte hebt dan word je gesteund en hebben ze begrip als je even in een dipje zit.
Maar ook ik snap mezelf soms niet ga alle discussies uit de weg. Terwijl ik vroeger een eigen mening had en dit vaak ook liet horen.
Ben nu een mak lammetje.
Maar je hebt gelijk het zonnetje schijnt en voelt meteen lekker aan.
Aswin
Aswin
11-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Kan het zo zijn dat als ik de 20 mg om 10 uur vanmorgen genomen heb,nu al hoofdpijn en angstig kan zijn 🙈? Wat een verschrikking !! Help
Kan het zo zijn dat als ik de 20 mg om 10 uur vanmorgen genomen heb,nu al hoofdpijn en angstig kan zijn 🙈? Wat een verschrikking !! Help
A.
11-01-2024
Reactie:
Hoi..Corinne
Hoe gaat het?
Hier nu 3e dag 20 mg, angstig gevoel,hoofdpijn, en droge mond, ! Trillen, duizelig,draaierig, pff 😢Pas de 3e dag,maar hoe lang gaat dat duren?
Eer je wat voelt.
Heb wel halve oxazepan genomen,maar nog niet veel rustiger. Werkt het wel voor mij? Gelijk weer onzeker !
Overal beren op de weg,!
Ha. Zei donderdag : als het niet ,ga je terug naar 10 mg. 🤷♀️
Maar wanneer weet je dat je beter naar 10 mg kunt gaan?
Moet de 17e terug naar de Ha!
Hoor het graag !
Hoe gaat het?
Hier nu 3e dag 20 mg, angstig gevoel,hoofdpijn, en droge mond, ! Trillen, duizelig,draaierig, pff 😢Pas de 3e dag,maar hoe lang gaat dat duren?
Eer je wat voelt.
Heb wel halve oxazepan genomen,maar nog niet veel rustiger. Werkt het wel voor mij? Gelijk weer onzeker !
Overal beren op de weg,!
Ha. Zei donderdag : als het niet ,ga je terug naar 10 mg. 🤷♀️
Maar wanneer weet je dat je beter naar 10 mg kunt gaan?
Moet de 17e terug naar de Ha!
Hoor het graag !
A.
13-01-2024
Reactie:
De oxa is als ondersteuning tot de ad gaat werken. Deze moet je dan wel innemen en niet mee wachten tot de paniek er is want dan ben je al te laat. Ik neem de ad in voor ik ga slapen. Ik zou, in overleg met je huisarts, 3 x 5 mg oxa innemen om de 5 uur. Maar ja, ik ben geen huisarts alleen een ervaringsdeskundige en lotgenoot. Hou vol....
Corrine
13-01-2024
Reactie:
Corrine..dank je wel. Duurt het dan 1 week of zo ?,
Ik dacht omdat ik al zeker 7 weken 10 mg had,ik dan haast geen ellende / . Angst, gespannen spieren zou voelen….
Ik mag ook 5 mg oxa nemen, en om in 1 x plotseling dat angstgevoel op te vangen ,kan ik dus beter verdelen .🤔
Duurde de verhoging bij jou ook lang ? Had nog ff terug teken ,maar zag het niet,! Wat een ramp !
De Ha. Zei ook dat ik het in de ochtend met ontbijt ,half 10 of zo kan nemen 🤷♀️ maakt dat nog uit dan .?
Ik lees je ?..wat een gedoe !
Ik dacht omdat ik al zeker 7 weken 10 mg had,ik dan haast geen ellende / . Angst, gespannen spieren zou voelen….
Ik mag ook 5 mg oxa nemen, en om in 1 x plotseling dat angstgevoel op te vangen ,kan ik dus beter verdelen .🤔
Duurde de verhoging bij jou ook lang ? Had nog ff terug teken ,maar zag het niet,! Wat een ramp !
De Ha. Zei ook dat ik het in de ochtend met ontbijt ,half 10 of zo kan nemen 🤷♀️ maakt dat nog uit dan .?
Ik lees je ?..wat een gedoe !
A.
13-01-2024
Reactie:
Ik ben zelf ook al een periode bezig met antidepressiva. Het heeft echt heel veel tijd nodig om je lichaam weer te laten herstellen. Het is echt stapje voor stapje en als je na een bepaalde periode terugkijkt op je klachten zie je dat er verbetering is. Al zijn die soms zo klein. En wanneer je weer diep zit lijkt het alsof je weer terug bij af bent maar dat is niet zo. Op een gegeven moment ga je dat zien en is het de slechte dagen doorkomen en blijven onthouden dat er weer betere dagen komen. De lijn haat omhoog maar helaas is het niet in een rechte lijn .
Corine
14-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Het is dus op en af🤔 begrijp ik.
De kinderen zijn net geweest,en toch weer huilbuien..zomaar ff ! Vind het altijd zo erg .
Soms heb ik het idee dat het dweilen met de kraan open is, omdat je nog zoveel moet verwerken.., en tegelijk een
Huurhuis moet vinden, etc. Dus ook dat geeft veel stress.dus ja…aan de 1 kant de ophoging,en de andere zoveel stress met nog van alles 🤷♀️.
Ik ga maar gewoon door,zoals je schrijft,tijd nodig….
Maar dat kost geduld,maar pfff🙈
Bedankt maar weer!,je zal wel denken….🙈😢
Het is dus op en af🤔 begrijp ik.
De kinderen zijn net geweest,en toch weer huilbuien..zomaar ff ! Vind het altijd zo erg .
Soms heb ik het idee dat het dweilen met de kraan open is, omdat je nog zoveel moet verwerken.., en tegelijk een
Huurhuis moet vinden, etc. Dus ook dat geeft veel stress.dus ja…aan de 1 kant de ophoging,en de andere zoveel stress met nog van alles 🤷♀️.
Ik ga maar gewoon door,zoals je schrijft,tijd nodig….
Maar dat kost geduld,maar pfff🙈
Bedankt maar weer!,je zal wel denken….🙈😢
A.
14-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Ben ik weer..heel veel stress ivm. Huis. Etc.
Sta s’morgens op ,en gelijk alle gedachtes weer.hoe moet dit ,hoe moet dat….etc. Daarbij draaierig , mistig in me hoofd,angst, moe, dan halve oxazepan,gaat dan wel,maar nog steeds veel huilen ,onrust,hartkloppingen, slappe benen en spieren, trillen van binnen, en huilen.soms zie ik het niet meer zitten!
Is dit nu de 10 mg MEER die ik neem? Dus totaal 20 mg nu.? Moet ik er wel mee doorgaan. ? Pfff…
Morgen 1 week dus bezig, heb nog geen rust..is er ook nog niet 🤔tot ik mijn eigen huisje heb🤷♀️maar vind het nu wel eng.
Ik lees je …hoop ik !
Ben ik weer..heel veel stress ivm. Huis. Etc.
Sta s’morgens op ,en gelijk alle gedachtes weer.hoe moet dit ,hoe moet dat….etc. Daarbij draaierig , mistig in me hoofd,angst, moe, dan halve oxazepan,gaat dan wel,maar nog steeds veel huilen ,onrust,hartkloppingen, slappe benen en spieren, trillen van binnen, en huilen.soms zie ik het niet meer zitten!
Is dit nu de 10 mg MEER die ik neem? Dus totaal 20 mg nu.? Moet ik er wel mee doorgaan. ? Pfff…
Morgen 1 week dus bezig, heb nog geen rust..is er ook nog niet 🤔tot ik mijn eigen huisje heb🤷♀️maar vind het nu wel eng.
Ik lees je …hoop ik !
A.
16-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine
Hoe gaat het met je ? En je therapie? Misschien wil je niks zeggen🤔 en dat is ook prima. Is alleen belangstelling van mij !
Zelf bij de Ha, op controle geweest en nog 1 week op de 20 mg.trillen in me lijf is iets minder en nog 2x per dag 5 mg.
Maar als ik gestrest ben, dan gelijk draaierig en mist of zo in me hoofd! Ook weer iets huilen. Dus ja, ik hoop dat het onrustige ,versnelde hartslag nog meer afneemt .
Wil zo graag dat het echt aanslaat, maar …pfff pittig !
Misschien lees ik je nog !
Hoe gaat het met je ? En je therapie? Misschien wil je niks zeggen🤔 en dat is ook prima. Is alleen belangstelling van mij !
Zelf bij de Ha, op controle geweest en nog 1 week op de 20 mg.trillen in me lijf is iets minder en nog 2x per dag 5 mg.
Maar als ik gestrest ben, dan gelijk draaierig en mist of zo in me hoofd! Ook weer iets huilen. Dus ja, ik hoop dat het onrustige ,versnelde hartslag nog meer afneemt .
Wil zo graag dat het echt aanslaat, maar …pfff pittig !
Misschien lees ik je nog !
A.
19-01-2024
Reactie:
Hoi.
Heb paroxetine eerst 10 mg en nu 20 mg sinds 11 januari.
Maar…zo verschrikkelijk duizelig ,angstig,van alles gaat door me hoofd. ..droge mond.begint al s’morgens. Nu vanmorgen misselijk,water in me mond,dus wat overgeven,maar is alleen spuug,water, vind het eng….daardoor weer angstig🙈. Hartkloppingen vallen mee,wel iets,maar niet erg.bibberig.dacht dat het beter afgelopen dagen wel minder was. Wel moe en niet veel zin in iets.hoort dit er allemaal wel bij?
Weer denken…en de cirkel is rond! Dan soms weer huilen.ik weet dat er veel stress zit nog,maar pffff.ben ik goed bezig,? Doorgaan ? Of …zoals ik me nu voel,…gooi ik ze weg!? Dus afbouwen🤷♀️ Zit er echt doorheen! Heb vanmorgen halve oxazepan genomen,dat helpt wel iets !
In de loop van de dag lijkt het wat beter,maar het lijkt wel een gevecht !
Moest het ff kwijt,en hoop dat ik niet de enige met dit gedoe ben !
Heb paroxetine eerst 10 mg en nu 20 mg sinds 11 januari.
Maar…zo verschrikkelijk duizelig ,angstig,van alles gaat door me hoofd. ..droge mond.begint al s’morgens. Nu vanmorgen misselijk,water in me mond,dus wat overgeven,maar is alleen spuug,water, vind het eng….daardoor weer angstig🙈. Hartkloppingen vallen mee,wel iets,maar niet erg.bibberig.dacht dat het beter afgelopen dagen wel minder was. Wel moe en niet veel zin in iets.hoort dit er allemaal wel bij?
Weer denken…en de cirkel is rond! Dan soms weer huilen.ik weet dat er veel stress zit nog,maar pffff.ben ik goed bezig,? Doorgaan ? Of …zoals ik me nu voel,…gooi ik ze weg!? Dus afbouwen🤷♀️ Zit er echt doorheen! Heb vanmorgen halve oxazepan genomen,dat helpt wel iets !
In de loop van de dag lijkt het wat beter,maar het lijkt wel een gevecht !
Moest het ff kwijt,en hoop dat ik niet de enige met dit gedoe ben !
A.
25-01-2024
Reactie:
Hey, om je gerust te stellen ik herken het. Bij mij ging het met 5mg lexapro beter tot een terugval, toen 10mg begonnen. Dit begon pas na 6 weken echt lekker te werken. Dus die 6 weken waren ook een hel. Moet wel zeggen dat zeer veel in het hoofd zit en ik ben achteraf niet blij dat ik met AD begonnen ben. Had het liever natuurlijk opgelost. Er is ook een reden dat je huilt, er moeten emoties uit je systeem en door je burnout komen die er eindelijk uit. Ik zou met journalspeak van Nicole Sachs beginnen. Succes!
Taco
25-01-2024
Reactie:
Hoi taco
Dank je,wel voor je reactie. Ben er blij mee.
De Ha. Zei dat ik erg gevoelig was voor paroxetine, dus toch naar 10 mg terug.
Toch misschien te veel de 20 mg ,Omdat het zoveel duizeligheid en misselijkheid geeft. En angst.heb wel 2-3 x halve oxazepam, zonodig erbij. Zit ook veel in me hoofd, malen ..denken...etc.
Ik vraag ook niet om al die ellende, wil me gewoon wat beter voelen, net zoals iedereen hier. En deze reactie doet me goed ! Dank je !!
Dank je,wel voor je reactie. Ben er blij mee.
De Ha. Zei dat ik erg gevoelig was voor paroxetine, dus toch naar 10 mg terug.
Toch misschien te veel de 20 mg ,Omdat het zoveel duizeligheid en misselijkheid geeft. En angst.heb wel 2-3 x halve oxazepam, zonodig erbij. Zit ook veel in me hoofd, malen ..denken...etc.
Ik vraag ook niet om al die ellende, wil me gewoon wat beter voelen, net zoals iedereen hier. En deze reactie doet me goed ! Dank je !!
A.
25-01-2024
Reactie:
Hoi..
Ben van 20 mg proberen toch weer naar 10 mg,omdat het alleen maar erger werd. En heel erg duizelig werd,gewoon eng.kan dan ook niet auto rijden🤷♀️
Is het dan zo dat ik nu weer meer moet huilen en angst heb.? Heb het nu pas de 4e dag de 10 mg ,met 2-3 halve oxazepan. Wat iets helpt, maar niet altijd !
Daarbij ook veel stress en heb nog geen rust in me lijf.
Ervaringen voor de 10 mg .?
Ben van 20 mg proberen toch weer naar 10 mg,omdat het alleen maar erger werd. En heel erg duizelig werd,gewoon eng.kan dan ook niet auto rijden🤷♀️
Is het dan zo dat ik nu weer meer moet huilen en angst heb.? Heb het nu pas de 4e dag de 10 mg ,met 2-3 halve oxazepan. Wat iets helpt, maar niet altijd !
Daarbij ook veel stress en heb nog geen rust in me lijf.
Ervaringen voor de 10 mg .?
A.
28-01-2024
Reactie:
Hoi..iedereen
Weer even van me afschrijven..ben van 20 naar 10 mg gegaan, 25 januari, omdat ik te heftig op de paroxetine reageerde .
Nu al wat slechte dagen weer…huilen,angstig, draaierig, moe,zere ogen/ zware ogen..
Kan niet veel hebben ,veel stress nog door problemen.piekeren etc….spieren in de benen ,spierpijn ?
Zou dit nu zo zijn omdat ik maar 10 mg neem? Heb die afbouw nu 8 dagen?🤷♀️🙈 hoort dat?
Word er gestoord van…wat is nou goed?
Lees het graag
Weer even van me afschrijven..ben van 20 naar 10 mg gegaan, 25 januari, omdat ik te heftig op de paroxetine reageerde .
Nu al wat slechte dagen weer…huilen,angstig, draaierig, moe,zere ogen/ zware ogen..
Kan niet veel hebben ,veel stress nog door problemen.piekeren etc….spieren in de benen ,spierpijn ?
Zou dit nu zo zijn omdat ik maar 10 mg neem? Heb die afbouw nu 8 dagen?🤷♀️🙈 hoort dat?
Word er gestoord van…wat is nou goed?
Lees het graag
A.
03-02-2024
Reactie:
Hé “A.”,
Ik herken me zó in jou! Echt alles willen controleren en door het denken het idee te hebben alles onder controle te houden terwijl je juist controle verliest door het denken.. Gek eigenlijk hè. Het is echt de kunst van controle loslaten. Laat alle gedachten maar rond dwarrelen in je hoofd want weet je, je bent je gedachten niet. Je gedachten komen en gaan en JA ze geven je vaak nare fysieke sensaties, vooral als het nare gedachten zijn maar NEE je bent je gedachten (en je gevoelens trouwens ook) niet. Onder al die gedachten weet JIJ het echt wel, meer dan dat je weet. Maar door die ruis van gedachten is het moeilijk om erbij te komen. Heb je al eens aan een piekerkwartier gedaan? Dat je dan al je gedachten op schrijft en ook gewoon van je af schrijft, dat kan helpen. Ik hoop dat het nu wat beter met je gaat! Trust the proces!
Groetjes, chloé
Ik herken me zó in jou! Echt alles willen controleren en door het denken het idee te hebben alles onder controle te houden terwijl je juist controle verliest door het denken.. Gek eigenlijk hè. Het is echt de kunst van controle loslaten. Laat alle gedachten maar rond dwarrelen in je hoofd want weet je, je bent je gedachten niet. Je gedachten komen en gaan en JA ze geven je vaak nare fysieke sensaties, vooral als het nare gedachten zijn maar NEE je bent je gedachten (en je gevoelens trouwens ook) niet. Onder al die gedachten weet JIJ het echt wel, meer dan dat je weet. Maar door die ruis van gedachten is het moeilijk om erbij te komen. Heb je al eens aan een piekerkwartier gedaan? Dat je dan al je gedachten op schrijft en ook gewoon van je af schrijft, dat kan helpen. Ik hoop dat het nu wat beter met je gaat! Trust the proces!
Groetjes, chloé
Anoniem
14-03-2024
Slapende armen, benen, vingers en tenen (Verhaal 951)
Hi iedereen,
Zijn er meer mensen die last hebben van slapende armen, benen en tintelingen in vingers en tenen? Ik zit zelf nu 6 maanden in de lappenmand, maar dit is een klacht die ik sinds twee weken meer ervaar. Maakt me angstig en voelt gek. Soms lijkt het wel alsof ik bepaalde vingers niet eens meer kan bewegen, voelt verdoofd en daarna trekt het weer weg. Doet geen zeer, maar is vooral vervelend.
Zijn er meer mensen die last hebben van slapende armen, benen en tintelingen in vingers en tenen? Ik zit zelf nu 6 maanden in de lappenmand, maar dit is een klacht die ik sinds twee weken meer ervaar. Maakt me angstig en voelt gek. Soms lijkt het wel alsof ik bepaalde vingers niet eens meer kan bewegen, voelt verdoofd en daarna trekt het weer weg. Doet geen zeer, maar is vooral vervelend.
Sofie
14-03-2024
laatste reactie: 14-03-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit idd ook gehad. Ik vergeet soms de symptomen omdat het er zooo veel waren. Maar nu ik dit lees denk ik o ja, toen was ik bang dat het mijn hart was of iets met de doorbloeding. Heb het ook in vingers en tenen gehad. Ik vermoed dat het door de stijfheid van je Spieren komt en weinig beweging. Het is elk geval bij mij verdwenen toen ik weer wat kon Sporten
Natasja
14-03-2024
Reactie:
Hi Natasja, dank dat je de tijd hebt genomen om te reageren. Waardeer ik enorm aangezien je goede tips goed kan gebruiken in deze periode. Heb ook tal van klachten gehad, dus herken zeker wat je zegt. Voor mij zijn dit weer nieuwe klachten, maar goed het wisselt zich af. Ene moment ben ik er weer en het andere moment zit ik er weer volledig doorheen. Krijg gelijk weer angsten als er dan weer een klacht bij komt. Dat met het hart is ook zo herkenbaar. Heb zelf last van hartkloppingen, keelpijn en dus nu die duizeligheid, en gekke vingers. Bewegen doe ik wel, misschien nog iets te weinig. Fijn om te lezen dat het bij jou wel beter gaat. Ga zo door!
Sofie
14-03-2024
Reactie:
Ik heb het ook gehad en was toen ook enorm geschrokken. Kon niet geloven dat een burnout zo een klacht zou kunnen veroorzaken. Gevoelloze vingertoppen en tenen en slapende handen en vingers, vooral in de nacht. Gelukkig allemaal weer voorbij dus het komt echt goed. Het zijn allemaal klachten waar je weer doorheen moet en bij elke nieuwe klacht is het weer eng en komen angstgevoelens weer op.
Anne
14-03-2024
Reactie:
Herken alles ik zoek een maarje en af en toe bij elkaar blijven overnachten lijkt me leuk. Zo zou je een vertrouwde minder eenzame band op kunnen bouwen en leuke dingen doen al is get in huis. Wat vind jij van zoiets
Jeanette
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Burnout, extreme angsten en lichamelijke klachten (Verhaal 945)
Hoi allemaal,
Hierbij mijn verhaal. Het begon allemaal rond oktober vorig jaar hier kreeg ik wat dus achteraf blijkt mijn eerste paniekaanval. Daarna is het vreselijk geworden. Ik werd bang voor ziektes, had tal van lichamelijk klachten zoals:
- Hoofdpijn
- duizelig,
- rare wereld (derealisatie enz.)
- slappe pijnlijke benen
- extreem moe
- angstig
- paniekaanvallen
- depri
- druk op ogen
- Wazig zicht
- dof hoofd alsof je er niet ben of gek wordt
Dit heeft er nu voor gezorgd dat ik amper een rondje buiten kan lopen. De wereld is zo raar waardoor ik soort angstig wordt. Alles is teveel en kan niks overzien. Ik weet vaak niet wat ik met mezelf aan moet. Ik ben bang dat het nooit meer overgaat. Elke dag is een strijd. Ik wordt wakker en ik heb al klachten. 1 groot drama.
Wie herkent zich hierin?
Hierbij mijn verhaal. Het begon allemaal rond oktober vorig jaar hier kreeg ik wat dus achteraf blijkt mijn eerste paniekaanval. Daarna is het vreselijk geworden. Ik werd bang voor ziektes, had tal van lichamelijk klachten zoals:
- Hoofdpijn
- duizelig,
- rare wereld (derealisatie enz.)
- slappe pijnlijke benen
- extreem moe
- angstig
- paniekaanvallen
- depri
- druk op ogen
- Wazig zicht
- dof hoofd alsof je er niet ben of gek wordt
Dit heeft er nu voor gezorgd dat ik amper een rondje buiten kan lopen. De wereld is zo raar waardoor ik soort angstig wordt. Alles is teveel en kan niks overzien. Ik weet vaak niet wat ik met mezelf aan moet. Ik ben bang dat het nooit meer overgaat. Elke dag is een strijd. Ik wordt wakker en ik heb al klachten. 1 groot drama.
Wie herkent zich hierin?
Anoniem
11-03-2024
laatste reactie: 14-03-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het wordt echt beter zometeen ga je weer kleine lichtpuntjes zien
Ik heb precies het zelfde gehad en ik kan nu echt weer een rondje lopen of alleen naar de supermarkt
Ik heb precies het zelfde gehad en ik kan nu echt weer een rondje lopen of alleen naar de supermarkt
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
Ja hoor herkenbaar! Begon bij mij uit het niets met een paniekaanval en vanaf daar ook alles begonnen. Heb zelf niet alle klachten die je beschrijft, maar ik heb dan zelf last van hartkloppingen, extreme angsten voor lichamelijke klachten/denken dat ik iets ernstigs heb. Steken borststreek, veels te hoog en teveel ademen, aan staan, sterk ruiken en proeven, gek hoofd af en toe, keelpijn, druk op de keel, gevoel niet te kunnen ademen en zo kan ik nog even doorgaan. Ongelofelijk wat stress met je kan doen hè? Hou vol hoor, want er komen echt betere tijden. Heb ook dagen dat ik er totaal doorheen zit, maar dit hoort er (helaas) bij. Wat helpt is, een dagstructuur, echt niks doen, dus ook geen tv kijken of op je mobiel scrollen. Denk aan liggen op de bank, naar buiten kijken, zitten. Buiten wandelen, zo ver dat gaat. Goed eten en vooral water drinken. Een slaapritme proberen aan te houden, zo ver dat kan. Zelf zit ik sinds september in overspannenheid/burn-out-out en heb tot nu toe geen medicatie gebruikt.
Pien
11-03-2024
Reactie:
Beste Anoniem
Wauw wat mooi dat dit je lukt!
Wauw wat mooi dat dit je lukt!
Goed bezig
> 2 jaar geleden
Reactie:
@anoniem jou klachten zijn heel erg herkenbaar echt alles. Ik heb momenteel met vlagen wat betere dagen. Ik kan de angst met momenten beter aan. Ik heb ook nog wel terugvallen hoor, maar er zijn wat meer lichtpuntjes af en toe.
@eddy jij doet alsof je bepaalde fases afgaat naar herstel. Dit is niet zo! ik heb meer in een burnout gezeten en had alles door elkaar. Alles klachten wat anoniem noemt en dat ineens weer een uurtje doodmoe dan ineens weer opgejaagd, duizelig, angstig, bang voor allerlei dingen, dof hoofd enz.
Dit werd bij mij steeds beter te doorstaan. Op ten duur werden de goede momenten steeds beter en langer.
Duurt erg lang maar houdt moed!
@eddy jij doet alsof je bepaalde fases afgaat naar herstel. Dit is niet zo! ik heb meer in een burnout gezeten en had alles door elkaar. Alles klachten wat anoniem noemt en dat ineens weer een uurtje doodmoe dan ineens weer opgejaagd, duizelig, angstig, bang voor allerlei dingen, dof hoofd enz.
Dit werd bij mij steeds beter te doorstaan. Op ten duur werden de goede momenten steeds beter en langer.
Duurt erg lang maar houdt moed!
Iris
13-03-2024
Reactie:
@iris.
Dank voor je antwoord. Is het dan echt door elkaar?
Of is er een patroon met volgorde.
Wanneer weet je eigenlijk dat het voorbij is. Dat is zeker als je geen of haast geen klachten meer hebt en gewoon weer ontspannen kan genieten van het leven?
Dank voor je antwoord. Is het dan echt door elkaar?
Of is er een patroon met volgorde.
Wanneer weet je eigenlijk dat het voorbij is. Dat is zeker als je geen of haast geen klachten meer hebt en gewoon weer ontspannen kan genieten van het leven?
Eddy
13-03-2024
Reactie:
Dit hoeft niet door elkaar te gaan, maar geloof me het zijn echt geen duidelijke periodes van eerste lichamelijke klachten en dan heel moe, dan dat en dan dan is het over. Nee zo werkt het niet. Als ik hier ook de verhalen leest zie je ook dat veel mensen heel veel lichamelijke klachten hebben en daardoor angst hebben. Maar onderwijl zie je ook dat ze aangeven heel erg moe te zijn dit is dus eigenlijk zoals jij de vermoeidheid. Als ik het zo leest zit jij thuis toch? Je heb toch ook dagen dat je niet van de bank af kan komen of amper naar de keuken kan lopen?
Iris
14-03-2024
Burn out en steeds ziek na menstruatie (Verhaal 938)
Hi allen,
De titel zegt het al, ben benieuwd of andere vrouwen hier ook last van hebben en van pms?
Ik weet niet of dit bij de burn out hoort of dat ik toch een afspraak moet maken bij de gynaecoloog.
Ik ben benieuwd hoe jullie het ervaren.
Liefs
De titel zegt het al, ben benieuwd of andere vrouwen hier ook last van hebben en van pms?
Ik weet niet of dit bij de burn out hoort of dat ik toch een afspraak moet maken bij de gynaecoloog.
Ik ben benieuwd hoe jullie het ervaren.
Liefs
D
07-03-2024
laatste reactie: 13-03-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook ik heb meer last van klachten de week voor en week van menstruatie. Mijn hormonen gaan alle kanten op en ben vreselijk humeurig 😣
Anne
07-03-2024
Reactie:
Ik heb dit ook zo heftig een week menstruatie en daarna twee weken later ovulatie viel me op dat ik ook zieker werd
Anoniem
07-03-2024
Reactie:
Ik slik de combi pil voor pms sinds anderhalf jaartje ongeveer. Het beste wat ik kon doen volgends mijn arts was doorslikken zonder tussen pauzes en het scheelt wel wat. Voor dat ik aan de pil begon was ik mentaal heel erg onstabiel en om de kleinste dingen huilen en heel erg gevoelig voor alles, zelfs bij een beetje te harde geluid begon ik ineens te tranen. Ik had 3 weken last van klachten mentaal maar ook lichamelijk, en maar 1 weekje redelijk stabiel, ALS ik geluk had
anoniem
07-03-2024
Reactie:
Ook ik heb meer last van klachten de week voor en week van menstruatie. Mijn hormonen gaan alle kanten op en ben vreselijk humeurig 😣
Anne
07-03-2024
Reactie:
Hey,
Hier telkens een terugval tijdens menstruatie en daarna klim ik precies uit het dal en merk ik wel dat mijn klachten minder zijn dan de maand ervoor.
In het begin waren alle dagen slecht, nu lijkt het alsof mijn klachten mijn cyclus volgen maar ook daarin zit beterschap.
Vorige maand 6 dagen op de zetel gelegen, deze maand maar 2 dagen.
De hormoonhuishouding herstelt zich wel...alleen duurt het lang en zit er niets anders op dan geduld te hebben en ondertussen mild te zijn voor jezelf.
Veel sterkte nog!
Hier telkens een terugval tijdens menstruatie en daarna klim ik precies uit het dal en merk ik wel dat mijn klachten minder zijn dan de maand ervoor.
In het begin waren alle dagen slecht, nu lijkt het alsof mijn klachten mijn cyclus volgen maar ook daarin zit beterschap.
Vorige maand 6 dagen op de zetel gelegen, deze maand maar 2 dagen.
De hormoonhuishouding herstelt zich wel...alleen duurt het lang en zit er niets anders op dan geduld te hebben en ondertussen mild te zijn voor jezelf.
Veel sterkte nog!
K.
07-03-2024
Reactie:
Door de hormonen in je menstruatie kunnen bijvoorbeeld angstklachten tijdelijk FLINK toenemen helaas (PMS).
Sylvia
11-03-2024
Reactie:
Bij mij liep het sterk door elkaar. Door burnout ontregeling van het stress-systeem en daarmee hormonale systeem denk ik. Maar misschien begon het wel met de veranderingen in hormonen (ben 47 dus overgang zal ongetwijfeld een rol spelen). Ik blijf het lastig vinden om te zeggen wat het nu eigenlijk was. Ben uiteindelijk wel bij de gynaecoloog gekomen en met hormoonsubstitutie gestart en hersteld gelukkig. Ook tijdje antidepressiva geslikt maar daarmee inmiddels gestopt.
M
13-03-2024
Reactie:
Dag allen,
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Jenny
> 2 jaar geleden
Burn-out of wat anders? (Verhaal 940)
Hallo allemaal,
Ik zit sinds januari dit jaar thuis, vorig jaar ging het op werk al niet goed en ben ik minder gaan werken, en eind vorig jaar is mijn contract niet verlengd en ben ik uit dienst gegaan. Daarnaast heb ik eind vorig jaar mijn relatie verbroken omdat ik dacht dat deze een groot deel van de spanning veroorzaakte.. Nu zie ik dat het alleen een spiegel was voor de onrust die al in mij leefde en heb ik vaak spijt en kan ik heel moeilijk accepteren dat ik dat gedaan heb. Het voelt ook alsof zij mij verlaten heeft in plaats van andersom.
Ik merk dat ik heel veel aan het piekeren ben, enorm veel negatieve gedachten heb over mijzelf en maar moeilijk iets positiefs kan zien in het leven. Alle dingen die ik vorig jaar nog leuk leek te vinden, zijn nu allemaal maar "meh". Verder ben ik veel mijn hart aan het luchten bij vrienden maar vaak op zo'n negatieve manier dat zij ook afhaken. Wat mijn eenzaamheid weer vergroot. Ik heb eerder cognitieve gedragstherapie en schematherapie gevolgd (jaren geleden) maar dit heeft dus blijkbaar niet veel geholpen. Ik ben op zoek naar een nieuwe therapie omdat ik hier echt ondersteuning bij heb, maar de POH GGZ helpt me ook niet echt verder, en vanuit de overleefstand waar ik nu in zit lijk ik ook geen helpende beslissingen te maken. Het voelt zo paradoxaal, aan de ene kant heb ik het idee dat het naarstig zoeken naar een oplossing juist veel stress veroorzaakt, maar aan de andere kant is niets doen en thuis ziten ook écht niet helpend en wi ik graag weer wat meer dingen doen en naar herstel toewerken.. Wat voor soort begeleiding krijgen jullie hierin? Ik heb het idee echt iemand nodig te hebben die even met mij meekijkt om te voorkomen dat ik telkens vanuit overleefmodus blijf handelen en blijf zoeken naar een snelle oplossing. Ook weer leren leuke dingen te doen bijvoorbeeld?
Ik zit sinds januari dit jaar thuis, vorig jaar ging het op werk al niet goed en ben ik minder gaan werken, en eind vorig jaar is mijn contract niet verlengd en ben ik uit dienst gegaan. Daarnaast heb ik eind vorig jaar mijn relatie verbroken omdat ik dacht dat deze een groot deel van de spanning veroorzaakte.. Nu zie ik dat het alleen een spiegel was voor de onrust die al in mij leefde en heb ik vaak spijt en kan ik heel moeilijk accepteren dat ik dat gedaan heb. Het voelt ook alsof zij mij verlaten heeft in plaats van andersom.
Ik merk dat ik heel veel aan het piekeren ben, enorm veel negatieve gedachten heb over mijzelf en maar moeilijk iets positiefs kan zien in het leven. Alle dingen die ik vorig jaar nog leuk leek te vinden, zijn nu allemaal maar "meh". Verder ben ik veel mijn hart aan het luchten bij vrienden maar vaak op zo'n negatieve manier dat zij ook afhaken. Wat mijn eenzaamheid weer vergroot. Ik heb eerder cognitieve gedragstherapie en schematherapie gevolgd (jaren geleden) maar dit heeft dus blijkbaar niet veel geholpen. Ik ben op zoek naar een nieuwe therapie omdat ik hier echt ondersteuning bij heb, maar de POH GGZ helpt me ook niet echt verder, en vanuit de overleefstand waar ik nu in zit lijk ik ook geen helpende beslissingen te maken. Het voelt zo paradoxaal, aan de ene kant heb ik het idee dat het naarstig zoeken naar een oplossing juist veel stress veroorzaakt, maar aan de andere kant is niets doen en thuis ziten ook écht niet helpend en wi ik graag weer wat meer dingen doen en naar herstel toewerken.. Wat voor soort begeleiding krijgen jullie hierin? Ik heb het idee echt iemand nodig te hebben die even met mij meekijkt om te voorkomen dat ik telkens vanuit overleefmodus blijf handelen en blijf zoeken naar een snelle oplossing. Ook weer leren leuke dingen te doen bijvoorbeeld?
Michiel
08-03-2024
laatste reactie: 12-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Michiel, kan je niet weer met je ex in gesprek? Al is het maar om je gevoel te uiten en er als volwassene over te praten.
Zelf ga ik elke dag even naar buiten, een rondje wandelen. Ik heb veel angst en paniekaanvallen en mij helpt de Hyperfree om mijn ademhaling weer rustig te krijgen. Verder ben ik begonnen met yoga en heb ik vorige week een massage geboekt, dit laatste heeft me echt geholpen me weer ietsje fijner in mezelf te voelen dus volgende week weer een massage. Ik heb verder nog niet echt tips voor je want ik lig zelf ook in puin helaas :( Het wordt wel echt een keer beter dus houd vertrouwen ❤️
Zelf ga ik elke dag even naar buiten, een rondje wandelen. Ik heb veel angst en paniekaanvallen en mij helpt de Hyperfree om mijn ademhaling weer rustig te krijgen. Verder ben ik begonnen met yoga en heb ik vorige week een massage geboekt, dit laatste heeft me echt geholpen me weer ietsje fijner in mezelf te voelen dus volgende week weer een massage. Ik heb verder nog niet echt tips voor je want ik lig zelf ook in puin helaas :( Het wordt wel echt een keer beter dus houd vertrouwen ❤️
Anoniem
09-03-2024
Reactie:
Hoi Michiel,
Snap dat de situatie moeilijk is voor je. Ik zou wel proberen iets minder te blijven zoeken naar oplossingen. Het komt eenbeetje over alsof je in een snelle vaart zit. Juist ook belangrijk om je rust te pakken, schrijf dingen op, ga wandelen. Zo kom je ook een beetje uit die fight en flight modus.
Hopelijk heb je hier iets aan. Sterkte.
Snap dat de situatie moeilijk is voor je. Ik zou wel proberen iets minder te blijven zoeken naar oplossingen. Het komt eenbeetje over alsof je in een snelle vaart zit. Juist ook belangrijk om je rust te pakken, schrijf dingen op, ga wandelen. Zo kom je ook een beetje uit die fight en flight modus.
Hopelijk heb je hier iets aan. Sterkte.
Eric
09-03-2024
Reactie:
Er is een mooie manier van zelfonderzoek door in meditatie de oefeninf: 'de herhalende vraag' te doen. Hierdoor kom je steeds dieper bij wat je echt wil doen waar je energie van krijgt. En kan dat het begin zijn van iets te gaan ondernemen wat met die uitkomst te maken heeft. Bedenk je eerst stap wat je zou kunnen doen en werk die uit. Hierdoor zal je veel motivatie krijgen het echt te gaan starten. En werk in hele kleine stapjes en geniet ook van alle kleine stapjes. Dit heeft mij op een moment doen ontdekken wat nu echt mn verlangens waren. En bezig zijn met je verlangens zorgt dat er energie gaat stromen en dat heb je nodig als het niet meer stroomt en je vast zit in depressive gevoelens en inactiviteit. Bij mij kwam creativiteit eruit. Ben benieuwd wat er bij jou uit komt. Om de methode goed uit te voeren zou je hem ff op internet moeten zoeken. Succes!
Manon
12-03-2024
Elektrisch schokje door hoofd (Verhaal 31)
Hoi allemaal,
Ook ik heb een burn-out, sinds midden januari dit jaar. Bij mij uitte het in eerste instantie door lichamelijke klachten. Het is 3x voorgekomen dat ik enorm duizelig werd, zwart voor mijn ogen en daardoor totale paniek en hartklopping. Dacht op dat moment ook iets aan mijn hart te hebben. Door gesprekken met psycholoog en haptotherapie gaat het langzaam iets beter. Periode dat ik mij goed voel duren steeds langer dan de slechte periodes. Ook ik ben er nog lang niet en merk dat het lijntje nog heel dun is. Hoeft ook maar iets negatiefs of teveel stress op mij af te komen en lijkt dan net of ik weer terug bij af ben. Het zijn vooral de lichamelijk klachten die mij onzeker maken. Nog vaak duizelig en licht in mijn hoofd.
Ook heb ik zo nu en dan een soort van elektrisch schokjes door mijn hoofd. Dit duurt 1 a 2 seconden waardoor ik even helemaal licht wordt in mijn hoofd en doordat dit beangstigend is slaat mijn hart op hol. Herkennen jullie een elektrisch schokje door je hoofd ook? Zou dit ook te maken hebben met burnout?
Zit erover na te denken om dit met de huisarts te bespreken.
Sterkte allemaal. Ik geloof zeker dat wij hier sterker uit gaan komen.
Ook ik heb een burn-out, sinds midden januari dit jaar. Bij mij uitte het in eerste instantie door lichamelijke klachten. Het is 3x voorgekomen dat ik enorm duizelig werd, zwart voor mijn ogen en daardoor totale paniek en hartklopping. Dacht op dat moment ook iets aan mijn hart te hebben. Door gesprekken met psycholoog en haptotherapie gaat het langzaam iets beter. Periode dat ik mij goed voel duren steeds langer dan de slechte periodes. Ook ik ben er nog lang niet en merk dat het lijntje nog heel dun is. Hoeft ook maar iets negatiefs of teveel stress op mij af te komen en lijkt dan net of ik weer terug bij af ben. Het zijn vooral de lichamelijk klachten die mij onzeker maken. Nog vaak duizelig en licht in mijn hoofd.
Ook heb ik zo nu en dan een soort van elektrisch schokjes door mijn hoofd. Dit duurt 1 a 2 seconden waardoor ik even helemaal licht wordt in mijn hoofd en doordat dit beangstigend is slaat mijn hart op hol. Herkennen jullie een elektrisch schokje door je hoofd ook? Zou dit ook te maken hebben met burnout?
Zit erover na te denken om dit met de huisarts te bespreken.
Sterkte allemaal. Ik geloof zeker dat wij hier sterker uit gaan komen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-03-2024
17Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja klopt allemaal. Alle klachten wat je gaat voelen is dood eng. I know. Gesprek met de huisarts zal fijn zijn. Ik ben nu bezig met herstellen en duurt lang. heel lang. je gaat hele moeilijke periode heen! En ik zeg je dit ,omdat dit gaat helpen. Ik heb niemand die mij hier door heen helpt ik hoop jij wel! En je kan het! je word niet gek! Je bent het waard! Liefde naar jezelf toe! Sterkte !!
s
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste anoniem,
Was jij ook dag en nacht duizelig? Ik heb continue een licht en deinend gevoel in mijn hoofd. En dit al 3 maanden lang om gek van te worden...
Was jij ook dag en nacht duizelig? Ik heb continue een licht en deinend gevoel in mijn hoofd. En dit al 3 maanden lang om gek van te worden...
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dankjewel!!
In de nacht ben ik nekt duizelig. Overdag wel vaak. Hoe meer je eraan denkt hoe erger het wordt. Dat merk ik wel.
In de nacht ben ik nekt duizelig. Overdag wel vaak. Hoe meer je eraan denkt hoe erger het wordt. Dat merk ik wel.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi anoniem,
De elektrische schokjes herken ik, maar met name door het gebruik van antidepressiva. Ik heb ze ook 'brain zaps' horen noemen, mocht u erop willen googlen. Ik weet niet of u medicatie slikt, maar wellicht is het raadzaam de bijsluiters eens na te lopen. En zeker zou ik het bespreken met uw arts aanraden.
Heel veel sterkte
De elektrische schokjes herken ik, maar met name door het gebruik van antidepressiva. Ik heb ze ook 'brain zaps' horen noemen, mocht u erop willen googlen. Ik weet niet of u medicatie slikt, maar wellicht is het raadzaam de bijsluiters eens na te lopen. En zeker zou ik het bespreken met uw arts aanraden.
Heel veel sterkte
T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag allen,
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!
Jenny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi ik heb het zelf ook elektrische schokjes soms meerdere in een uur de duur is enkele secondes.. heb zover ik weet geen burn out.
Maar sommige schokjes zijn best heftig dat het door trekt naar mijn vingers en ind je hart maak hierdoor wel een sprongetje.. zit in mijn meno pauze weet niet of het hiermee te maken heb.
Ga binnenkort toch ff langs de HA {hihi}
Maar sommige schokjes zijn best heftig dat het door trekt naar mijn vingers en ind je hart maak hierdoor wel een sprongetje.. zit in mijn meno pauze weet niet of het hiermee te maken heb.
Ga binnenkort toch ff langs de HA {hihi}
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb er sins een maand of 6 geregeld schokjes in mijn linker boven kamer heb geen stress of een burn out zelf in mijn slaap word gesteetds wakker van erg verlend.. .chemtrails zijn er veel laaste jaren is dat misschien een stofje dat iets veroorzaken kan .....
Sterre
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het heet brainzap. Ik had het in het begin van de burnout heel heftig, zeg maar vuurwerk of bliksem niveau. Nu 2 jaar later (herstel gaat erg langzaam) is het verminderd naar het niveau van de electrische ontsteker van een gasfornuis.
Lucia
23-10-2022
Reactie:
Bij mij was het ook alleen in het begin van mijn burnout. Het gaat inderdaad weg .. denk dat ik het de eerste 5 maanden had. maar ben wel helaas nog niet beter na 16 maanden nu. Elke dag gespannen duizelig snel oververmoeid in mijn spieren en de overprikkeling zorgt ook weer dat ik gespannen en moe wordt vooral drukke plekken zoals een stad. Hou ik niet langer vol dan 45min. Dan voel ik al continu angst en gespannnenheid in me lichaam en daarnaast ook nog de duizeligheid.
Anoniem
28-11-2022
Reactie:
Ik heb die schokjes in mn hoofd na corona. Dat kreeg ik 6 maand geleden, had eigenlijk geen klachten, alleen smaak kwijt en ik klonk verkouden maar was het niet. Heb nu oom sinds een maand of 2 een enorme piep dag en nacht in mn hoofd en ben soms als een malle zo moe. Geen idee waar t mee te maken heeft
Annemiek
29-01-2023
Reactie:
Wel eens gedacht aan wat al die straling met u doet?!!
4G+ en 5G, zoekt u eens op Antenne.nl waar er, sinds de eerste lockdown, allemaal 'straalpalen' uit de grond zijn gestampt......
Microwave Disease, magnetronziekte, stralingsziekte etcetera........ Google dát maar eens!
O-micro(wave)-n......😉
Met name hoogsensitieve mensen hebben er het meest last van. Zij zijn het spreekwoordelijke 'kanariepietje in de mijnschacht.'
De rest van de mensheid volgt, over niet al te lange tijd, een mensenlichaam is hier niet op gebouwd.
ZEG NEE TEGEN 5G!!!!
4G+ en 5G, zoekt u eens op Antenne.nl waar er, sinds de eerste lockdown, allemaal 'straalpalen' uit de grond zijn gestampt......
Microwave Disease, magnetronziekte, stralingsziekte etcetera........ Google dát maar eens!
O-micro(wave)-n......😉
Met name hoogsensitieve mensen hebben er het meest last van. Zij zijn het spreekwoordelijke 'kanariepietje in de mijnschacht.'
De rest van de mensheid volgt, over niet al te lange tijd, een mensenlichaam is hier niet op gebouwd.
ZEG NEE TEGEN 5G!!!!
Anoniempje
25-02-2023
Reactie:
Ja ik herken het, brainzaps, hersenschokken. Ik heb ze heel erg gehad. Zo erg dat ik niet in slaap kon komen ervan. Nu na 1,5 jaar zijn ze weg en af en toe als ik moe ben dan komen ze terug. Dan weet ik dat ik weer even rust moet houden. Het is een overprikkeling in het brein. Mede door angst en kan bijwerking van medicatie zijn. Mijn huisarts kende het niet. Ik heb het zelf uitgezocht. Hopelijk is het nu al minder.
Deborah
27-03-2023
Reactie:
Het begon bij mij ineens met een brok in mn keel en enorme misselijkheid wanneer ik in gesprek was met mensen, later kwamen er ook duizeligheid klachten en toen steeds vaker paniek erbij. Hierdoor ontwikkelde ik een sociale angst terwijl ik juist een “mensen mens” ben, altijd met mensen en ik werk met mensen, nu was ik letterlijk bang voor iedereen. Ik durfde niet meer naar de supermarkt etc. Naar de kroeg op zaterdag kon ik wel als ik van te voren maar alvast een paar drankjes had genomen. Dan was er niks aan de hand. (Ik weet dat dit niet de juiste methode is) Na 1 jaar vage klachten zei mn lichaam ineens stop en toen kon ik niks meer, toen begon de ellende. Ik heb maanden in de ziektewet gezeten. Inmiddels ga ik met de juiste hulp echt de goede kant weer op, de sociale angst is vrijwel verdwenen. Maar de moeheid blijft, na een werkdag ben ik volledig uitgeput terwijl ik dat eerst nooit had, ik moet dan eerst even slapen voor ik savonds plannen kan maken. soms heb ik het gevoel dat mn hoofd dof is, beetje dichte oren en mn hoofd voelt dan heel apart, alsof ik net uit bed stap en nog half moe ben, de duizeligheid is wel dagelijks een probleem, tijdens de duizeligheid zie ik ook zwarte stipjes vliegen en mijn zicht word heel wazig. Heb al meerdere oogtesten gedaan maar mn zicht was bovengemiddeld goed volgens de oogarts, dus daar ligt het ook niet aan. De paniek is gelukkig best onder controle maar die duizeligheid en het dove gevoel in mn hoofd is zo erg. En die moeheid de hele dag door. Soms als ik druk in gesprek ben dan heb ik veel spanning in mn gezicht en trekt mn mond soms ineens, ook trilt mijn linker ooglid af en toe, en kan ik mn handen vooral links soms moeizamer open en dicht knijpen. gaat dit ooit over? Zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Graag zou ik in contact komen met meer lotgenoten.
Anoniemmm
08-05-2023
Reactie:
Hallo.
Wat een opluchting dat ik je verhaal lees!!
Ik heb jaren lang precies hetzelfde schokjes in mijn hoofd. Ik heb nooit stil gestaan of ik tijdens een gestreste periode dit ervaren. Het is altijd wel dat ik als dit heb..heb ik ook een zere hoge bloeddruk.
Ik word nooit serieus genomen van mijn huisarts. Laatste een hoofd scan gemaakt voor epilepsie enz was niets te zien die kan zoiets verklaren.
Het is een k** situatie en niemand kan het begrijpen alleen als je het een keer voelt.
Het belemmert dagelijks.
Groetjes en sterkte
Wat een opluchting dat ik je verhaal lees!!
Ik heb jaren lang precies hetzelfde schokjes in mijn hoofd. Ik heb nooit stil gestaan of ik tijdens een gestreste periode dit ervaren. Het is altijd wel dat ik als dit heb..heb ik ook een zere hoge bloeddruk.
Ik word nooit serieus genomen van mijn huisarts. Laatste een hoofd scan gemaakt voor epilepsie enz was niets te zien die kan zoiets verklaren.
Het is een k** situatie en niemand kan het begrijpen alleen als je het een keer voelt.
Het belemmert dagelijks.
Groetjes en sterkte
Katerina
23-09-2023
Reactie:
Is dit bij de meeste van jullie uiteindelijk weer weggegaan? Het wil bij mij nog steeds niet echt wegtrekken, soms is het er opeens een dag niet en dat is dan echt een verademing! Het komt echter altijd terug op de meest willekeurige momenten.
Jeroen
26-10-2023
Reactie:
Hoi Jeroen bij mij was het maanden geleden elke dag wel last van mijn hoofd druk gevoel steken enz komt zegt de dokter ook van veel stress nu gaat het wat beter loop veel en probeer goed te ademen succes
Lucy
27-10-2023
Reactie:
Schok door mijn hoofd. Het begon bij mij toen ik corona had. Krijg het vaak als ik mijn haren ga wassen. Maar ook tijdens bijvoorbeeld mijn hikes door de natuur. Achter het stuur en een keer op de dansvloer.
Van de corona had ik amper ergens last van. Behalve heel moe, weinig reuk en bloed bij mijn ontlasting.
De schokken heb ik nu een aantal jaren en komen niet dagelijks maar soms wel meerdere keren op een dag. En eigenlijk naar mijn idee wel steeds regelmatiger.
Ik vind het ook eng.
Het begint altijd in mijn rechterschouder en gaat door via rechterkant van mijn nek tot achter mijn rechter oor. Het duurt maar een paar seconden.
Ik schrik er steeds van en moet dan altijd gillen van de schrik. Maar na een paar seconden is het weer voorbij. Al blijft er wel een vaag beetje stijf gevoel in de rechterkant van mijn oor/nek/gezicht.
Wat is dit?
Van de corona had ik amper ergens last van. Behalve heel moe, weinig reuk en bloed bij mijn ontlasting.
De schokken heb ik nu een aantal jaren en komen niet dagelijks maar soms wel meerdere keren op een dag. En eigenlijk naar mijn idee wel steeds regelmatiger.
Ik vind het ook eng.
Het begint altijd in mijn rechterschouder en gaat door via rechterkant van mijn nek tot achter mijn rechter oor. Het duurt maar een paar seconden.
Ik schrik er steeds van en moet dan altijd gillen van de schrik. Maar na een paar seconden is het weer voorbij. Al blijft er wel een vaag beetje stijf gevoel in de rechterkant van mijn oor/nek/gezicht.
Wat is dit?
Melissa
12-03-2024
Mijn verhaal (Verhaal 894)
Lieve allen,
Wat fijn dat we op dit forum ons verhaal kunnen delen en steun kunnen vinden bij elkaar.
Zo ook ik heb een burn-out gekregen. Sinds eind oktober ben ik thuis komen te zitten. Toen na een aantal weken weer op gaan bouwen. Wat achteraf gezien veel te snel is geweest. Last gekregen van paniekaanvallen en alles werd me weer te veel. En nu sinds half januari alweer thuis. Mijn relatie is ook beëindigd. Wat nog eens een extra klap heeft gegeven.
De huisarts heeft me aan de oxazepam gezet met citalopram. Ik krijg helemaal niks meer voor elkaar. Uit bed komen is al een gevecht. Weinig eetlust of überhaupt zin om een wandeling te gaan maken zit er ook niet in. Voel me heel dof in mijn hoofd, zicht is wazig, hoofdpijn tot de max en zware benen. Als ik opsta wordt ik altijd een beetje draaierig. En dan heb ik ook onwijze angst gekregen voor mijn gesteldheid.
De afgelopen maanden voor mijn uitval ook zoveel klachten gehad. Maar continu genegeerd.. Ik dacht dat het wel over zou waaien. Maar dat was dus niet. Hoelang hebben jullie met klachten rondgelopen voordat je thuis kwam te zitten?
Liefs
Wat fijn dat we op dit forum ons verhaal kunnen delen en steun kunnen vinden bij elkaar.
Zo ook ik heb een burn-out gekregen. Sinds eind oktober ben ik thuis komen te zitten. Toen na een aantal weken weer op gaan bouwen. Wat achteraf gezien veel te snel is geweest. Last gekregen van paniekaanvallen en alles werd me weer te veel. En nu sinds half januari alweer thuis. Mijn relatie is ook beëindigd. Wat nog eens een extra klap heeft gegeven.
De huisarts heeft me aan de oxazepam gezet met citalopram. Ik krijg helemaal niks meer voor elkaar. Uit bed komen is al een gevecht. Weinig eetlust of überhaupt zin om een wandeling te gaan maken zit er ook niet in. Voel me heel dof in mijn hoofd, zicht is wazig, hoofdpijn tot de max en zware benen. Als ik opsta wordt ik altijd een beetje draaierig. En dan heb ik ook onwijze angst gekregen voor mijn gesteldheid.
De afgelopen maanden voor mijn uitval ook zoveel klachten gehad. Maar continu genegeerd.. Ik dacht dat het wel over zou waaien. Maar dat was dus niet. Hoelang hebben jullie met klachten rondgelopen voordat je thuis kwam te zitten?
Liefs
Sam
14-02-2024
laatste reactie: 11-03-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier precies het zelfde verhaal
Wat duren de dagen zo lang hé
Ik voel me ook vreselijk
Hoop rustig weer te kunnen opbouwen
Maar zit er nog niet in
Wat duren de dagen zo lang hé
Ik voel me ook vreselijk
Hoop rustig weer te kunnen opbouwen
Maar zit er nog niet in
Anoniem
14-02-2024
Reactie:
Hi anoniem,
Het herstel duurt lang. Al heb ik niet echt besef van dagen en tijd. Het vliegt een beetje aan me voorbij.
Het herstel duurt lang. Al heb ik niet echt besef van dagen en tijd. Het vliegt een beetje aan me voorbij.
Sam
14-02-2024
Reactie:
1,5 jaar alles genegeerd , en toen ging het licht uit , dacht met een pilletje dat het weer goed ging komen , nu vanaf juli niet meer gewerkt , allerlei therapieën gevolgd , en continu twijfels over lichaam en geest , vallen en opstaan , en luisteren naar je lichaam , gelukkig kon ik 1 feb met vervroegd pensioen !
Jan de Paauw
29-02-2024
Reactie:
Zeker 3 jaar met heel veel klachten rondgelopen. Vooral maag- en darmklachten, oorsuizen, brok in de keel, onrustig, paniekaanvallen en hoofdpijn. Achteraf vraag ik me af hoe ik dat vol heb gehouden. Had wel het "geluk" dat het op het einde in de Coronatijd was dus thuiswerken. Zit nu al 2 jaar ziek thuis en veel is er niet verbeterd helaas.
Bert
29-02-2024
Reactie:
Bert wat vervelend om te horen.
Hoe houd je het vol?
Hoop al opgegeven?
Ik hoop dat het geen twee jaar duurt voor iedereen pfff
Heb een heftige stress situatie gehad?
Dat kan bijna niet anders.
Groet
Eddie
Hoe houd je het vol?
Hoop al opgegeven?
Ik hoop dat het geen twee jaar duurt voor iedereen pfff
Heb een heftige stress situatie gehad?
Dat kan bijna niet anders.
Groet
Eddie
Eddie
10-03-2024
Reactie:
Bert, wat ontzettend herkenbaar alles wat je schrijft. Bij mij is het afgelopen jaar in oktober begonnen met wat achteraf blijkt een paniekaanval. Toen begonnen de lichamelijk klachten. Dat was tot daaraan toe ik ging gewoon door. Totdat de angst en de klachten mijn lichaam overnamen. Ik sliep slecht, had een dof afwezig gevoel in mijn hoofd waardoor je bang wordt en niks kan en wil ondernemen, negatieve gevoelens, druk op de ogen, slappe benen, duizelig, hoofdpijn, angst, een rare wereld, wazig zicht en ga zo maar door. Hierdoor is een rondje lopen al vreselijk. De wereld voelt zo raar waardoor ik toch soort van angst krijgt. Heb soms het idee niet eens op de wereld te zijn maar vast te zitten in mijn eigen hoofd zo eng gevoel
Lieke
11-03-2024
Reactie:
Hi Lieke, wat jij omschrijft is een natuurlijk beschermingsmechanisme van je brein. Het gevoel niet op de wereld te zijn heet derealisatie en kan beangstigend aanvoelen als je je er erg bewust van wordt. Als je zoekt op youtube naar: ‘ depresonalisatiesymptomen, de 10 meest voorkomende’ dan vind je een engelstalig filmpje van een jongen die dit perfect uitlegt. Sinds ik dat filmpje meerdere keren heb bekeken ben ik er vanaf. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Helaas hier nog wel een burnout met flinke angsten. Ik hoop dat het snel beter wordt, succes allemaal 💜
Helaas hier nog wel een burnout met flinke angsten. Ik hoop dat het snel beter wordt, succes allemaal 💜
Eva
11-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Zijn hier gelijkgestemden uit omgeving Tiel? (Verhaal 941)
Gegroet,
Ik merk toch dat mijn omgeving de beste bedoelingen met mij voor heeft, maar de burnout toch niet helemaal begrijpt wat frustreert maar vooral niet helpend is. Zijn hier toevallig mensen uit omgeving Tiel die er misschien voor open staan om eens met een gelijkgestemde te sparren?
Ik merk toch dat mijn omgeving de beste bedoelingen met mij voor heeft, maar de burnout toch niet helemaal begrijpt wat frustreert maar vooral niet helpend is. Zijn hier toevallig mensen uit omgeving Tiel die er misschien voor open staan om eens met een gelijkgestemde te sparren?
Wouter
08-03-2024
laatste reactie: 10-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
@eric
Vandaag ook overvallen door die slopende vermoeidheid...zou het eindelijk de volgende fase zijn?
Of is het in het begin nog heel erg wisselend?
Hoe voelde jij dat?
Hoe kun je het beste ermee omgaan.
Lijkt wel of elke dag weer anders kan zijn.
Ik probeer ook zo min mogelijk druk te maken oger de klachten en over het leven..ik leef bij de dag. Bij het uur zelfs.
Ik hoop zo dat het een keer over gaat.
Het is slopend.. en eng tegelijk.
Ik wil weer mezelf terug vinden.....
Ik zou haast naar een god gaan bidden of iets dergelijks.
Hoe gaat het met jou?
En alle anderen hier?
Vandaag ook overvallen door die slopende vermoeidheid...zou het eindelijk de volgende fase zijn?
Of is het in het begin nog heel erg wisselend?
Hoe voelde jij dat?
Hoe kun je het beste ermee omgaan.
Lijkt wel of elke dag weer anders kan zijn.
Ik probeer ook zo min mogelijk druk te maken oger de klachten en over het leven..ik leef bij de dag. Bij het uur zelfs.
Ik hoop zo dat het een keer over gaat.
Het is slopend.. en eng tegelijk.
Ik wil weer mezelf terug vinden.....
Ik zou haast naar een god gaan bidden of iets dergelijks.
Hoe gaat het met jou?
En alle anderen hier?
Eddy
08-03-2024
Reactie:
Hi Eddy, hier na 6 weken extreem angstig te zijn geweest, lijkt het nu ietsje rustiger te worden en is de vermoeidheid ingeslagen. Ik heb overigens bloed laten prikken bij de huisarts en mijn vitamine D zat aan de onderwaarde dus valt nog voldoende winst te behalen. Heb je dit ook al laten doen? Dit kan depressieve klachten, angsten en vermoeidheid versterken. Lastig allemaal he? Je wil je graag snel beter voelen maar snel is helaas niet mogelijk. Accepteren accepteren, accepteren..
Anoniem
09-03-2024
Reactie:
Ik zit er 4 maanden in en pas een paar keer die vermoeidheid gehad. Heel heftig
Voor de rest nog steeds aan en angstig.
Mijn lijf staat te sterk in de actieve modus.
Lastig voor herstel.
Iemand tips
groet eddy
Voor de rest nog steeds aan en angstig.
Mijn lijf staat te sterk in de actieve modus.
Lastig voor herstel.
Iemand tips
groet eddy
Eddie
10-03-2024
Hoe kom ik uit de irritante fight or flight-stand?! (Verhaal 927)
Ik zit nu 6 maanden in een burnout, om mijn zenuwstelsel zoveel mogelijk tot rust te laten komen doe ik de volgende dingen: wandelen, mediteren, ontspannende puzzels maken, muziek luisteren, cursus omgaan met angst en stress, niet naar drukke plekken etc., maar wat ik ook doe: elke ochtend word ik weer veels te vroeg wakker en kom ik maar niet uit die fight or flight-stand. Hoe hebben jullie dit kunnen doorbreken? In de ochtend heb ik er het meeste last van, na het avondeten lijkt het soms even weg.
Suus
01-03-2024
laatste reactie: 09-03-2024
23Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Suus, loop zo tegen hetzelfde aan als jij! Het lijkt wel of ik de dag begin met een krat red Bull. Ik wilde het zo gaan voorleggen aan de psycholoog.
Ik onderneem dezelfde dingen als jij en merk sinds kort volgens mij een verschil en dat is als ik krachttraining doe!
Ik ging ook met name veel wandelen en Yoga. Maar op de dagen dat ik even in wat gewichten hang , voel ik me daarna wat beter. Er is ook best veel over het effect te lezen. Wat het op langere termijn doet weet ik niet maar wellicht het proberen waard
Ik onderneem dezelfde dingen als jij en merk sinds kort volgens mij een verschil en dat is als ik krachttraining doe!
Ik ging ook met name veel wandelen en Yoga. Maar op de dagen dat ik even in wat gewichten hang , voel ik me daarna wat beter. Er is ook best veel over het effect te lezen. Wat het op langere termijn doet weet ik niet maar wellicht het proberen waard
Natasja
01-03-2024
Reactie:
Hoi Suus,
Ik heb dit ook al die tijd ervaren. ‘s Ochtends meest last van en dan ‘s avonds zakt het. Ben nu zo’n 20 maanden aan het herstellen en dat patroon is er nog steeds. Al is het wel veeel minder heftig. Ik herken heel erg wat je zegt: je doet al vanalles om tot rust te komen. Een toevoeging die ik nog heb is om te proberen zo min mogelijk te “strijden” tegen je klachten. Merk zelf dat ik me het best voel op de momenten dat ik het echt los kan laten en mijn aandacht volledig op iets anders heb.
Nog een andere tip, maar dat is misschien niet voor iedereen passend: ik laat me regelmatig masseren en ik heb laatst voor het eerst een sessie transformational cupping gehad, omdat bij mij de spieren heel erg stram zijn geworden door de stress. De cupping vond ik heel fijn, de spieren doen minder zeer en ik voel weer wat meer ruimte in m’n lijf. Ik geloof er zelf wel in dat dat gaat helpen het zenuwstelsel te kalmeren.
En ademwerk is heel belangrijk, al heb ik daar zelf nog de grootste moeite mee dus ik kan niet echt aangeven in hoeverre dat mij helpt.
Veel sterkte!
Ik heb dit ook al die tijd ervaren. ‘s Ochtends meest last van en dan ‘s avonds zakt het. Ben nu zo’n 20 maanden aan het herstellen en dat patroon is er nog steeds. Al is het wel veeel minder heftig. Ik herken heel erg wat je zegt: je doet al vanalles om tot rust te komen. Een toevoeging die ik nog heb is om te proberen zo min mogelijk te “strijden” tegen je klachten. Merk zelf dat ik me het best voel op de momenten dat ik het echt los kan laten en mijn aandacht volledig op iets anders heb.
Nog een andere tip, maar dat is misschien niet voor iedereen passend: ik laat me regelmatig masseren en ik heb laatst voor het eerst een sessie transformational cupping gehad, omdat bij mij de spieren heel erg stram zijn geworden door de stress. De cupping vond ik heel fijn, de spieren doen minder zeer en ik voel weer wat meer ruimte in m’n lijf. Ik geloof er zelf wel in dat dat gaat helpen het zenuwstelsel te kalmeren.
En ademwerk is heel belangrijk, al heb ik daar zelf nog de grootste moeite mee dus ik kan niet echt aangeven in hoeverre dat mij helpt.
Veel sterkte!
Y.
01-03-2024
Reactie:
Hey,
Hier idem. Al 6 maanden thuis. Elke ochtend maagklachten en soms ook erge vermoeidheid die verbeteren doorheen de dag en na avondeten soms gevoel dat het weg is.
Telkens opnieuw die hoop dan dat het de volgende dag beter zal zijn maar nog geen enkele dag opgestaan zonder die maaglast.
Heb het gevoel dat het wat stagneert nu ( heb het nog al gelezen hier dat mensen op 6 maanden dat gevoel hebben, of het gevoel hebben van een terugval).
Ik ben het soms zo moe, soms zo frustrerend allemaal....
Sorry, er zijn dagen dat ik het beter aanvaard en vertrouwen heb dat het goed komt...vandaag is echter niet zo een dag.
Veel sterkte aan iedereen!
Hier idem. Al 6 maanden thuis. Elke ochtend maagklachten en soms ook erge vermoeidheid die verbeteren doorheen de dag en na avondeten soms gevoel dat het weg is.
Telkens opnieuw die hoop dan dat het de volgende dag beter zal zijn maar nog geen enkele dag opgestaan zonder die maaglast.
Heb het gevoel dat het wat stagneert nu ( heb het nog al gelezen hier dat mensen op 6 maanden dat gevoel hebben, of het gevoel hebben van een terugval).
Ik ben het soms zo moe, soms zo frustrerend allemaal....
Sorry, er zijn dagen dat ik het beter aanvaard en vertrouwen heb dat het goed komt...vandaag is echter niet zo een dag.
Veel sterkte aan iedereen!
K.
01-03-2024
Reactie:
Hoi
Ik zit 16 mnd in burnout. Aanloop van 7 jaar met chronische spierspanningspijn en slecht slapen. Uiteindelijk totaal uitgeput. Heel lang mijn klachten niet begrepen: dat ik mezelf bleef overbelasten.
Het ging bij mij iets beter afgelopen jaar, spierspanning iets lager, iets beter slapen maar nog steeds in "stress stand".
Nu ook weer terugval, terwijl mijn psych er nog voor waarschuwde. Oude gedragspatronen helaas, teveel gedaan. Baal ontzettend maar trek hier lering uit. Mijn tip: ontspanning is niet heel veel dingen gaan DOEN maar vooral LATEN! Ik wandel elke dag. 1x per week pilates. Dat is alles. En verder: leven bij de dag, in het hier en nu, en alles zoveel mogelijk nemen zoals het komt.
Vandaag voel ik me ontzettend kut...maar de zon schijnt en morgen zal t weer beter gaan.
Sterkte voor iedereen
C.
Ik zit 16 mnd in burnout. Aanloop van 7 jaar met chronische spierspanningspijn en slecht slapen. Uiteindelijk totaal uitgeput. Heel lang mijn klachten niet begrepen: dat ik mezelf bleef overbelasten.
Het ging bij mij iets beter afgelopen jaar, spierspanning iets lager, iets beter slapen maar nog steeds in "stress stand".
Nu ook weer terugval, terwijl mijn psych er nog voor waarschuwde. Oude gedragspatronen helaas, teveel gedaan. Baal ontzettend maar trek hier lering uit. Mijn tip: ontspanning is niet heel veel dingen gaan DOEN maar vooral LATEN! Ik wandel elke dag. 1x per week pilates. Dat is alles. En verder: leven bij de dag, in het hier en nu, en alles zoveel mogelijk nemen zoals het komt.
Vandaag voel ik me ontzettend kut...maar de zon schijnt en morgen zal t weer beter gaan.
Sterkte voor iedereen
C.
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties en de tips, we hebben er allemaal last van zo te lezen.
De dag beginnen met een krat Red Bull is heel herkenbaar haha… nou ik hoop dat we er allemaal snel uit zijn. Ik vind deze fase echt verschrikkelijk… in de avond beter voelen en hopen dat je zo ook weer opstaat, maar elke keer die teleurstelling dat je weer opnieuw het gevecht aan moet die dag, hels gewoon. Houd jullie taai mensen.
De dag beginnen met een krat Red Bull is heel herkenbaar haha… nou ik hoop dat we er allemaal snel uit zijn. Ik vind deze fase echt verschrikkelijk… in de avond beter voelen en hopen dat je zo ook weer opstaat, maar elke keer die teleurstelling dat je weer opnieuw het gevecht aan moet die dag, hels gewoon. Houd jullie taai mensen.
Suus
01-03-2024
Reactie:
Ik sliep eerst (begin burnout) tot 03:00-04:00 uur elke nacht, nu word ik steeds rond 05:00 uur wakker en val ik soms nog even na 06:00 uur in slaap en soms sta ik maar op om 06:00 uur. Ik slik geen medicijnen, ook geen antidepressiva of slaappillen. Ik zit er nu ook 5 maanden in (in burnout). Kan een beetje werken, maar nog snel huilen. Na hoeveel tijd is dit slapen bij jullie hersteld?
Suus
05-03-2024
Reactie:
Hi Suus,
Ook zo herkenbaar die fight/flight zone. Je voelt dingen en je lichaam doet dingen die je niet voor ogen hield. Echt bizar wat stress met je kan doen. Zelf veel last van hartkloppingen, te snelle en hoge ademhaling, pijn op borst, hoge rug spierpijn en keelklachten, zoals een dichtgeknepen keel gevoel. Ik ben nu zelf 6 maanden overspannen en werk momenteel 24 uur ipv 40 uur. Ondertussen ook heel veel geprobeerd; medische onderzoeken, kinelogie therapie, osteopaat, orthomoleculaire therapeut, yoga, meditatie, wandelen, alleen maar leuke dingen doen, thuis zijn, tv kijken, alles om me maar weer beter te voelen. Echter, blijf ik nu ook een beetje hangen. Als je terugkijkt naar de begin periode merk je dan wel verschil? Ik probeer zelf soms even terug te kijken en mezelf positiviteit toe te spreken. In de beginfase sliep ik slecht, werd veel wakker met hartkloppingen en angst, had een slechte stoelgang, spugen, amper kunnen eten en emotieloos. Die klachten zijn gelukkig over, maar de hartkloppingen en de keelklachten en het 'aan' staan is nog een ding.
Er is me nu een paar keer cognitieve gedragstherapie aanbevolen. Heb jij hier ervaring mee? Je leert je patronen kennen en er anders mee omgaan. Het vertrouwen terug krijgen in je lichaam. Wellicht kan je er wat mee. Overigens lees ik overal terug dat het heel veel tijd kost. Hoe moeilijk het ook is we mogen en moeten de moed erin houden.
Groetjes!
Ook zo herkenbaar die fight/flight zone. Je voelt dingen en je lichaam doet dingen die je niet voor ogen hield. Echt bizar wat stress met je kan doen. Zelf veel last van hartkloppingen, te snelle en hoge ademhaling, pijn op borst, hoge rug spierpijn en keelklachten, zoals een dichtgeknepen keel gevoel. Ik ben nu zelf 6 maanden overspannen en werk momenteel 24 uur ipv 40 uur. Ondertussen ook heel veel geprobeerd; medische onderzoeken, kinelogie therapie, osteopaat, orthomoleculaire therapeut, yoga, meditatie, wandelen, alleen maar leuke dingen doen, thuis zijn, tv kijken, alles om me maar weer beter te voelen. Echter, blijf ik nu ook een beetje hangen. Als je terugkijkt naar de begin periode merk je dan wel verschil? Ik probeer zelf soms even terug te kijken en mezelf positiviteit toe te spreken. In de beginfase sliep ik slecht, werd veel wakker met hartkloppingen en angst, had een slechte stoelgang, spugen, amper kunnen eten en emotieloos. Die klachten zijn gelukkig over, maar de hartkloppingen en de keelklachten en het 'aan' staan is nog een ding.
Er is me nu een paar keer cognitieve gedragstherapie aanbevolen. Heb jij hier ervaring mee? Je leert je patronen kennen en er anders mee omgaan. Het vertrouwen terug krijgen in je lichaam. Wellicht kan je er wat mee. Overigens lees ik overal terug dat het heel veel tijd kost. Hoe moeilijk het ook is we mogen en moeten de moed erin houden.
Groetjes!
Amber
05-03-2024
Reactie:
Dag Amber, bij mij gaat het ook beter dan in het begin (ik moest toen heel veel overgeven en kon bijna niks eten), maar er lijken elke week klachten weg te gaan en weer nieuwe terug te komen. Ik heb ook last van die hoge
rugpijn, precies tussen mijn schouderbladen (en al maanden eczeem wat niet weg wil gaan terwijl ik hier voor mijn burnout echt nooit last van heb gehad).
Ik heb vandaag maar een potje Ashwaganda gekocht bij de Vitaminstore, een natuurlijke ontspanner, ik hoop dat dat helpt.
Wat knap dat jij al 24 uur kan werken, ik kan slechts 3 ochtenden werken. Maar goed, beter dan niks.
Ik heb hulp van een psycholoog en cognitieve gedragstherapie kan helpen. Het komt er eigenlijk op neer dat je negatieve/angstige gedachten omzet in positieve gedachten zodat je van die gedachten minder stress ervaart.
Het is een mooie theorie, maar ik vind hem heel lastig uit te voeren in de praktijk omdat ik de hele dag in de 6e versnelling zit te piekeren en bidden of mijn leven alsjeblieft weer normaal mag zijn. Het kost me dan extreem veel moeite te geloven in die optimistische gedachten dat het allemaal weer goed komt.
In de namiddag/avond komt er wat meer rust in mijn lijf en dan gaan de angstige gedachtes wat meer naar de achtergrond. De volgende ochtend begint het hele circus dan weer opnieuw…
rugpijn, precies tussen mijn schouderbladen (en al maanden eczeem wat niet weg wil gaan terwijl ik hier voor mijn burnout echt nooit last van heb gehad).
Ik heb vandaag maar een potje Ashwaganda gekocht bij de Vitaminstore, een natuurlijke ontspanner, ik hoop dat dat helpt.
Wat knap dat jij al 24 uur kan werken, ik kan slechts 3 ochtenden werken. Maar goed, beter dan niks.
Ik heb hulp van een psycholoog en cognitieve gedragstherapie kan helpen. Het komt er eigenlijk op neer dat je negatieve/angstige gedachten omzet in positieve gedachten zodat je van die gedachten minder stress ervaart.
Het is een mooie theorie, maar ik vind hem heel lastig uit te voeren in de praktijk omdat ik de hele dag in de 6e versnelling zit te piekeren en bidden of mijn leven alsjeblieft weer normaal mag zijn. Het kost me dan extreem veel moeite te geloven in die optimistische gedachten dat het allemaal weer goed komt.
In de namiddag/avond komt er wat meer rust in mijn lijf en dan gaan de angstige gedachtes wat meer naar de achtergrond. De volgende ochtend begint het hele circus dan weer opnieuw…
Suus
05-03-2024
Reactie:
Suus wanneer ik jouw verhaal lees, zou ik het zelf geschreven kunnen hebben. Echt alles klachten, werkuren, verloop van de dag en ook de duur van de burnout.
Ik heb emdr en dat gaat ook nog over in cognitieve therapie.
Waar ik ook wel echt wat aan heb is een hollestische massage therapie. Effectieve oefeningen voor thuis, maar vooral daar die 1.5 uur dat ze mijn lichaam even in een uit stand krijgt is heerlijk. Wel knetter duur helaas.
Het slapen is na de emdr wat beter geworden. Ik heb wel veel slaap nodig. Dus 22u val ik echt in slaap en de wekker is om 7u echt te vroeg merk ik. Tegelijkertijd werkt uitslapen ook niet heel prettig.
Ik las over de ashwaganda. Let daar bij wel op dat je er geen hartkloppingen van krijgt. Weet zeker dat je geen schildklier probleem hebt, anders kan dat heel averechts Werken.
Zelf heb ik enigzins baat bij goede valeriaan bv van a vogel. Ook cbd olie staan, maar nog niet uitgeprobeerd
Ik heb emdr en dat gaat ook nog over in cognitieve therapie.
Waar ik ook wel echt wat aan heb is een hollestische massage therapie. Effectieve oefeningen voor thuis, maar vooral daar die 1.5 uur dat ze mijn lichaam even in een uit stand krijgt is heerlijk. Wel knetter duur helaas.
Het slapen is na de emdr wat beter geworden. Ik heb wel veel slaap nodig. Dus 22u val ik echt in slaap en de wekker is om 7u echt te vroeg merk ik. Tegelijkertijd werkt uitslapen ook niet heel prettig.
Ik las over de ashwaganda. Let daar bij wel op dat je er geen hartkloppingen van krijgt. Weet zeker dat je geen schildklier probleem hebt, anders kan dat heel averechts Werken.
Zelf heb ik enigzins baat bij goede valeriaan bv van a vogel. Ook cbd olie staan, maar nog niet uitgeprobeerd
Natasja
06-03-2024
Reactie:
Hi Natasja, fijn dat je je verhaal herkent, is toch even een soort van bevestiging he?
Ik heb nu een paar dagen de Ashwaganda gebruikt, maar merk nog geen verschil qua slaap/ontspanning. Gisteren had ik wel ineens heel veel hartkloppingen, bedankt voor de link met Ashawaganda. Misschien is die Valeriaan beter voor me.
Wat lekker dat jij al zulke lange nachten kunt maken, mij lukt dat nog niet. Ik heb ook nog geen EMDR gehad, eigenlijk omdat ik geen traumatische ervaring heb gehad.
Ik was iemand die heel slecht nee kon zeggen en altijd aan het pleasen was. Dit heb ik nu beter onder controle en als gevolg daarvan vallen er nu mensen weg uit mijn leven, maar dat is ok.
Door mijn oude gedrag was ik op werk altijd aan het knallen en daar werd het steeds drukker door vertrek van collega’s die niet werden vervangen en zo is mijn burnout ontstaan.
Ik ga nu regelmatig naar de fysio voor nek-/schoudermassage en daar kom ik ook steeds helemaal zen vandaan, maar een paar uurtjes later is alles weer zoals het was.
Ik probeer echt mijn valkuilen (nee zeggen/pleasen/perfectionistisch) aan te pakken, in de hoop dat ik daarmee beter herstel. Alles wat we doen ter ontspanning is natuurlijk heerlijk en goed, maar eigenlijk gevolg bestrijding en ik denk dat we naar de oorzaak moeten. Alleen hoe kom je daar precies? Ik volg nu een cursus tegen angst en stress (Nick de Waard), die geeft echt inzichten, gewoon online en op je eigen tempo, maar soms weer ik het ook even niet meer. Het is zo lastig.
Ik wens je veel beterschap ❤️🩹, dat we er maar sterker uit mogen komen.
Ik heb nu een paar dagen de Ashwaganda gebruikt, maar merk nog geen verschil qua slaap/ontspanning. Gisteren had ik wel ineens heel veel hartkloppingen, bedankt voor de link met Ashawaganda. Misschien is die Valeriaan beter voor me.
Wat lekker dat jij al zulke lange nachten kunt maken, mij lukt dat nog niet. Ik heb ook nog geen EMDR gehad, eigenlijk omdat ik geen traumatische ervaring heb gehad.
Ik was iemand die heel slecht nee kon zeggen en altijd aan het pleasen was. Dit heb ik nu beter onder controle en als gevolg daarvan vallen er nu mensen weg uit mijn leven, maar dat is ok.
Door mijn oude gedrag was ik op werk altijd aan het knallen en daar werd het steeds drukker door vertrek van collega’s die niet werden vervangen en zo is mijn burnout ontstaan.
Ik ga nu regelmatig naar de fysio voor nek-/schoudermassage en daar kom ik ook steeds helemaal zen vandaan, maar een paar uurtjes later is alles weer zoals het was.
Ik probeer echt mijn valkuilen (nee zeggen/pleasen/perfectionistisch) aan te pakken, in de hoop dat ik daarmee beter herstel. Alles wat we doen ter ontspanning is natuurlijk heerlijk en goed, maar eigenlijk gevolg bestrijding en ik denk dat we naar de oorzaak moeten. Alleen hoe kom je daar precies? Ik volg nu een cursus tegen angst en stress (Nick de Waard), die geeft echt inzichten, gewoon online en op je eigen tempo, maar soms weer ik het ook even niet meer. Het is zo lastig.
Ik wens je veel beterschap ❤️🩹, dat we er maar sterker uit mogen komen.
Suus
07-03-2024
Reactie:
Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
Amber
07-03-2024
Reactie:
Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
Amber
07-03-2024
Reactie:
Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'
@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.
Amber
07-03-2024
Reactie:
Misschien toevallig van die hartkloppingen, maar het zou zo maar kunnen. Omdat ik een schildklierprobleem heb, mee laten kijken met supplementen en daar kwam het ter sprake. Magnesium is ook altijd goed voor het slapen. Alle andere vitamine zou ik niet zomaar gaan slikken.
Ik had zelf geen idee van mijn trauma terwijl ik wel een heftig ongeluk heb gezien. Dus dat kent wel zeker een oorzaak. Ik merk alleen dat dat stuk echt verwerkt is en m'n lichaam toch in die paniek/ hyper stand blijft schieten. M'n therapeut zei van de week dat daar wel ook emdr op kan uitvoeren. Op die stressreacties. Dus miss dat het nog een idee is?
Hoe bevalt die cursus je van nick de waard? Heb daar naar gekeken en hij leek me erg goed, alleen het was zo duur
Ik had zelf geen idee van mijn trauma terwijl ik wel een heftig ongeluk heb gezien. Dus dat kent wel zeker een oorzaak. Ik merk alleen dat dat stuk echt verwerkt is en m'n lichaam toch in die paniek/ hyper stand blijft schieten. M'n therapeut zei van de week dat daar wel ook emdr op kan uitvoeren. Op die stressreacties. Dus miss dat het nog een idee is?
Hoe bevalt die cursus je van nick de waard? Heb daar naar gekeken en hij leek me erg goed, alleen het was zo duur
Natasja
07-03-2024
Reactie:
Hi Natasja, ik heb de cursus in een aanbieding gekocht (na een gratis masterclass), ik vind het echt een fijne cursus, hij geeft je inzichten en handvatten. Ik hoor over Camp Burnout ook goede verhalen (ook online)., dit is echt een cursus specifiek gericht op burnout. De cursus van Nick is o.a. gericht op burnout, maar is ook geschikt voor mensen met andere angststoornissen. Nick legt het heel goed uit met praktische video’s en oefeningen, ik heb al heel veel meegeschreven en blader regelmatig weer even terug als ik angst voel boven komen.
Misschien kun je de kosten vergoed krijgen via je werkgever? Ik zie het als een investering in m’n gezondheid.
Bedankt voor de Aswa info, ik las het toevallig ook op NOS de volgende dag… heb ik weer 😭
Ik zie mijn psycholoog straks weer, ik zal het hem eens voorleggen, het zijn steeds korte afspraken die we hebben, ik heb er helaas niet zoveel aan.
Misschien kun je de kosten vergoed krijgen via je werkgever? Ik zie het als een investering in m’n gezondheid.
Bedankt voor de Aswa info, ik las het toevallig ook op NOS de volgende dag… heb ik weer 😭
Ik zie mijn psycholoog straks weer, ik zal het hem eens voorleggen, het zijn steeds korte afspraken die we hebben, ik heb er helaas niet zoveel aan.
Suus
08-03-2024
Reactie:
Ik heb vooral in t begin veel gehad aan de blogs van Isamu psychologen.
Ik deed om te herstellen véél te veel. Net zoals ik in mij werk teveel deed en ook teveel sporten.
De kunst is om niets te doen, hulp vragen, praten met je omgeving.
Blogs zijn erg fijn, vooral over de state of mind die zo nodig is.
Ben ook nog aan het worstelen maar merk dat nu ik enkele keren per dag echt niets doe, op de bank liggen met ogen gesloten, mijn gedachten en emoties laat komen een gaan, het ietsje rustiger wordt in mijn hoofd en lijf.
Sterkte allemaal, we komen hier uit!!!
Ik deed om te herstellen véél te veel. Net zoals ik in mij werk teveel deed en ook teveel sporten.
De kunst is om niets te doen, hulp vragen, praten met je omgeving.
Blogs zijn erg fijn, vooral over de state of mind die zo nodig is.
Ben ook nog aan het worstelen maar merk dat nu ik enkele keren per dag echt niets doe, op de bank liggen met ogen gesloten, mijn gedachten en emoties laat komen een gaan, het ietsje rustiger wordt in mijn hoofd en lijf.
Sterkte allemaal, we komen hier uit!!!
Eric
08-03-2024
Reactie:
Wat Eric zegt ben ik het super mee eens. Dat is bij mij ook echt een soort van ingepland, de momentjes van gewoon met jezelf zitten of liggen zonder enige prikkels. In hele drukke situaties draag ik ook weleens oordopjes. Dat voorkomt die hevige overprikkeling
Suus, wanneer je niet tevreden bent met je psycholoog zou ik echt verder kijken. Ik heb er een via het ziekenhuis en ze besteedt wekelijks 1.5u aan een goede sessie met ook emdr.
Ik heb het destijds gevraagd aan m'n werkgever, maar zij vergoeden helaas geen online behandelingen. Wel luister ik vaak z'n meditaties .
Wens jullie allemaal een mooie en kalme toekomst 😄
Suus, wanneer je niet tevreden bent met je psycholoog zou ik echt verder kijken. Ik heb er een via het ziekenhuis en ze besteedt wekelijks 1.5u aan een goede sessie met ook emdr.
Ik heb het destijds gevraagd aan m'n werkgever, maar zij vergoeden helaas geen online behandelingen. Wel luister ik vaak z'n meditaties .
Wens jullie allemaal een mooie en kalme toekomst 😄
Natasja
08-03-2024
Reactie:
Isamu psychologen :
Mind the mindset: hoe te herstellen van een burn-out (blog 3)
Check it out!
Ik heb een fijne dag, zit al ruim 18 maanden in BO. Dussss... het komt goed!!
Mind the mindset: hoe te herstellen van een burn-out (blog 3)
Check it out!
Ik heb een fijne dag, zit al ruim 18 maanden in BO. Dussss... het komt goed!!
eric
08-03-2024
Reactie:
Bedankt Eric, ik heb de blog gevonden, ik zal deze gaan lezen. Goede tip om zo weinig te doen, ik ben vanuit controle denk ik teveel gaan doen waardoor je uiteindelijk weer de hele dag ‘aan’ staat.
En Natsasja: ik heb gisteren de EDMR besproken met mijn psycholoog, ik heb waarschijnlijk toch een trauma door een narcistische ex (toxische relatie)) en heb hierdoor PTTS opgelopen. Ik krijg eerst een interview en daarna de EMDR, doodeng vind ik het, maar alles voor herstel.
Bedankt voor al jullie lieve reacties, we helpen elkaar er doorheen 🩷
En Natsasja: ik heb gisteren de EDMR besproken met mijn psycholoog, ik heb waarschijnlijk toch een trauma door een narcistische ex (toxische relatie)) en heb hierdoor PTTS opgelopen. Ik krijg eerst een interview en daarna de EMDR, doodeng vind ik het, maar alles voor herstel.
Bedankt voor al jullie lieve reacties, we helpen elkaar er doorheen 🩷
Suus
09-03-2024
Reactie:
@suus ik wilde hier zojuist een topic over openen, ik ben er achter gekomen dat mijn toxische relatie ook met een verborgen narcist was, ik had hierdoor al veel klachten en zag veel patronen, kwam er echter pas achter dat deze allemaal 1:1 gelijk zijn aan verborgen narcisme. Ik herken klachten van PTSS en denk dat ik hier ook last van ga krijgen zodra we niet meer samen wonen (relatie verbroken maar wonen nog tijdelijk samen).
Ik zou graag nader met je in contact willen komen, sta je hier voor open?
Ik zou graag nader met je in contact willen komen, sta je hier voor open?
Wouter
09-03-2024
Reactie:
Dag Wouter, ik merk dat ik erg emotioneel word van alles wat hiermee te maken heeft. Ik neem liever even rust en laat het verdere werk over aan de psycholoog. Ik ben bang dat het anders teveel wordt en mijn energie is al zo laag. Ik ben zelf wijzer geworden door heel veel youtube video’s te kijken en podcasts te luisteren over dit onderwerp, misschien kun je daar wat mee?
Suus
09-03-2024
Reactie:
@Suus, ik begrijp het, goed dat je je grenzen aangeeft hierin! Ik begrijp dat het energie slurpt, niet te zuinig, en dat kunnen we nu juist niet gebruiken in een burnout. Dit is ook de hele reden dat ik super lang in mijn terugval blijf hangen. Ik heb het idee dat dit het laatste (grote) hoofdstuk van mijn burnout is, schoon schip maken en werken aan de geleden schade (gigantisch veel stress, overal eczeem, torenhoge spanningen en ptss klachten) als ze ook maar in de buurt is of als ik er aan denk..
Voordat dit een groot ding was (laatste maanden pas echt erger, sinds de relatie verbroken is) heb ik echt goede maanden gehad en was ik zelfs op een punt dat ik naar feestjes en dergelijke kon, hier probeer ik dan maar aan vast te houden en opzoek naar de authentieke ik met grip op mijn eigen leven!
De weg naar herstel wordt ingezet en ik hoop ook voor jou!
Voordat dit een groot ding was (laatste maanden pas echt erger, sinds de relatie verbroken is) heb ik echt goede maanden gehad en was ik zelfs op een punt dat ik naar feestjes en dergelijke kon, hier probeer ik dan maar aan vast te houden en opzoek naar de authentieke ik met grip op mijn eigen leven!
De weg naar herstel wordt ingezet en ik hoop ook voor jou!
Wouter
09-03-2024
Reactie:
@suus
Goed dat je het besproken hebt en zo'n situatie kan zeker een trauma opleveren. Je lichaam zal ongetwijfeld in een heel hoge angst aan hebben gestaan.
Ben niet bang voor de emdr, echt baadt het niet dat schaadt het ook niet.
Ik gebruik ondertussen ook weleens emdr meditaties op YouTube.
Mocht je beginnen houd dan wel wat dagen een rustige agenda aan want er kan wel veel vermoeidheid en emoties ontstaan..maar met die vluchtstand in je lichaam is dat op een vreemde manier zelfs prettig!
Eric, hele mooie blogs inderdaad. Erg herkenbaar. Leuk om te lezen dat ik toch in een volgende fase verkeer
Goed dat je het besproken hebt en zo'n situatie kan zeker een trauma opleveren. Je lichaam zal ongetwijfeld in een heel hoge angst aan hebben gestaan.
Ben niet bang voor de emdr, echt baadt het niet dat schaadt het ook niet.
Ik gebruik ondertussen ook weleens emdr meditaties op YouTube.
Mocht je beginnen houd dan wel wat dagen een rustige agenda aan want er kan wel veel vermoeidheid en emoties ontstaan..maar met die vluchtstand in je lichaam is dat op een vreemde manier zelfs prettig!
Eric, hele mooie blogs inderdaad. Erg herkenbaar. Leuk om te lezen dat ik toch in een volgende fase verkeer
Natasja
09-03-2024
Terugval na gesprek met psycholoog (Verhaal 418)
Elke keer als ik gesprekken heb met de psycholoog voel ik me de volgende dag beroerd en kan nog slechter slapen. Terugval
Is dat normaal ??
Is dat normaal ??
Anthon
05-04-2023
laatste reactie: 09-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
‘n Andere weg kiezen, Anthon?
Je weg binnen het denken vinden is het uiteindelijk ook niet. Het denken zelf is eerder de oorzaak van de ellende.
Marcel
Je weg binnen het denken vinden is het uiteindelijk ook niet. Het denken zelf is eerder de oorzaak van de ellende.
Marcel
Marcel
05-04-2023
Reactie:
Marcel, wat een onzin. Je denkpatronen aanpassen kan wel degelijk veel bijdragen uiteindelijk aan herstel.
Taco
07-04-2023
Reactie:
Het kan zijn dat deze gesprekken veel van je vragen, en dat het je veel energie kost. Dan is het niet vreemd dat je er de volgende dag last van hebt. Ik moet er ook altijd even van bijkomen.
Y.
07-04-2023
Reactie:
Ja hoor Taco. Onzin. Succes.
Marcel
07-04-2023
Reactie:
Hoi Anthon,
Bij een goed gesprek of iets als EMDR heb ik precies hetzelfde. Het kost mij meestal 1 hele en een halve dag waarbij ik veel emotioneler ben. Maar na die dagen is het vaak beter dan voor de sessie. Volgens mij een teken dat je goed bezig bent.
Sterkte
Bij een goed gesprek of iets als EMDR heb ik precies hetzelfde. Het kost mij meestal 1 hele en een halve dag waarbij ik veel emotioneler ben. Maar na die dagen is het vaak beter dan voor de sessie. Volgens mij een teken dat je goed bezig bent.
Sterkte
Jos
09-03-2024
Voel me gewoon vreselijk (Verhaal 936)
Ik zit nu 6 maanden in een burnout. Heb al heel heel klachten doorstaan. Momenteel heb ik ontzettend last van een dof raar hoofd. Zoals vanochtend bijvoorbeeld. Het voel alsof me hoofd vol zit met iets. Ik wordt afwezig en heb het idee dat ik out ga. Dit is niet zo want ik krijg alles gewoon mee en kan prima terugpraten. Dit houd een poosje aan totdat heel me lichaam mee gaat doen. Moeite met kijken en het gevoel hebben of heel me hoofd uit elkaar klap, dichte oren, heel moe, zere gespannen slappe benen enz.
Hier komen vlagen met angst bij.
Wie herkent dit?
Hier komen vlagen met angst bij.
Wie herkent dit?
Judith
07-03-2024
laatste reactie: 09-03-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Judith,
Heel herkenbaar. Probeer lief te zijn voor jezelf. Rust nemen, probeer te wandelen, verzet je gedachten, mediteer en praat met iemand die je kan helpen.
Heel herkenbaar. Probeer lief te zijn voor jezelf. Rust nemen, probeer te wandelen, verzet je gedachten, mediteer en praat met iemand die je kan helpen.
Eric
07-03-2024
Reactie:
Hoi Judith
Heel herkenbaar.
Ik heb ook dat doffe hoofd. Is het brainfog, hoofdpijn, iets anders geen idee.
Ik heb het de hele dag door.
Voelt alsof er iets stuk is daarboven
Heel eng.
Ik mediteer elke avond en hoop dat het elke dag weer een stukje beter wordt.
Ik merk wel dat ik een heel ander mens geworden ben als voor al deze ellende.
Ik ben een wrak en bang vogeltje en norma stond ik fier rechtop en midden in het leven.
Wat een hel een bo.
Heel herkenbaar.
Ik heb ook dat doffe hoofd. Is het brainfog, hoofdpijn, iets anders geen idee.
Ik heb het de hele dag door.
Voelt alsof er iets stuk is daarboven
Heel eng.
Ik mediteer elke avond en hoop dat het elke dag weer een stukje beter wordt.
Ik merk wel dat ik een heel ander mens geworden ben als voor al deze ellende.
Ik ben een wrak en bang vogeltje en norma stond ik fier rechtop en midden in het leven.
Wat een hel een bo.
Eddy
07-03-2024
Reactie:
Ook hier heel veel herkenning. Ik wordt er ook heel angstig van. Soms kan ik als bijrijder in de auto zitten en vooral op lange rechte stukken lijkt het gewoon of ik het niet goed ziet en wegglij uit me bewustzijn. Dit is niet zo maar voelt zo wie herkent dit?
Lieke
07-03-2024
Reactie:
Heel bekend allemaal. Dat zoals jullie het noemen het doffe hoofd herken ik. Alsof je jezelf kwijt raakt en in een bubbel leeft. Alles voelt gewoon wat onwerkelijk en eng. Dit verpest heel mijn leven elke dag is een strijd hoe voel ik me nu weer drama.
Anoniem
08-03-2024
Reactie:
Hoe houden jullie vertrouwen??
Hebben jullie referentie kader van mensen die dit al overleefd hebben?
Ik begin wel eens te wanhopen. Terwijl iedereen om me heen gewoon lekker zichzelf is..ik vind het zo oneerlijk. Zonder een slachtoffer rol aan te nemen.
Wat is nou de beste mindset? Ja acceptatie.
Acceptatie van een chronische ziekte...
Wat fijn zeg.
Kan wel een oppepper gebruiken.
Vanmiddag werd ik heel erg moe..gesloopt moe. Dus dacht is dit het kantelpunt?
Maar net zo snel sta ik weer aan door overprikkeling.
Ik kan wel janken. Wat is nou de beste aanpak en mindset om dit burnout monster te overleven.
Hebben jullie referentie kader van mensen die dit al overleefd hebben?
Ik begin wel eens te wanhopen. Terwijl iedereen om me heen gewoon lekker zichzelf is..ik vind het zo oneerlijk. Zonder een slachtoffer rol aan te nemen.
Wat is nou de beste mindset? Ja acceptatie.
Acceptatie van een chronische ziekte...
Wat fijn zeg.
Kan wel een oppepper gebruiken.
Vanmiddag werd ik heel erg moe..gesloopt moe. Dus dacht is dit het kantelpunt?
Maar net zo snel sta ik weer aan door overprikkeling.
Ik kan wel janken. Wat is nou de beste aanpak en mindset om dit burnout monster te overleven.
Eddy
08-03-2024
Reactie:
Hé @ Eddy, jij zit er als ik jou berichten zo heb gelezen in vanaf of mei of oktober 2023. Ikzelf zit er al een stukje langer in en heb me heel maar dan ook heel eenzaam gevoeld in het proces terwijl er genoeg mensen om me heen staan die er voor me zijn. Het is een soort gevangenschap waar je in zit. Maar het word beter echt waar, het kan lang duren. Het gaat nu als een ruis met je mee en komt er niet los van. Steeds stil staan bij wat je voelt dat is ook echt heel vervelend en het verergerd je klachten. Therapeute zei tegen mij niet steeds alles te willen analyseren, heeft geen zin en is stress voor je lijf, letterlijk stress . Ik ben er ook nog steeds niet. Ben ontslagen omdat ik net in tweede jaar zit. Zie iedereen lekker naar z’n werk gaan en meerdere grote dingen op een dag doen. Maar ik zie vooruitgang, verandering . Herken je wanhoop en het vechten van jou, daar ben ik nu een beetje uit, maar heeft heel lang geduurd. Mij heeft psychosomatische therapie wel iets van houvast gegeven. Je leerd hoe het brein werkt en kan je eigen onbewuste reactie’s in lijf en hoofd beter plaatsen
Sterkte in iedergeval!
Sterkte in iedergeval!
E
08-03-2024
Reactie:
De beschreven klachten zijn heel herkenbaar. Wel wisselend in sterkte van dag tot dag. Ik heb ook altijd het gevoel alsof er iets in mijn hoofd 'deint'.
Syl
09-03-2024
Splint (Verhaal 939)
Heeft er hier iemand ervaring met een splint dragen tijdends een burn out? Helpt het goed tegen de hoofdpijn? En doe je het dan ook overdag in of alleen tijdens slapen?
Ik ben bestempeld met TMD. Alle stress en spanning gaat in mijn kaak zitten waardoor ik al velen keren hoofdpijn heb gehad, soms hevig..soms lijkt het chronisch
Ik ben bestempeld met TMD. Alle stress en spanning gaat in mijn kaak zitten waardoor ik al velen keren hoofdpijn heb gehad, soms hevig..soms lijkt het chronisch
Ano
08-03-2024
laatste reactie: 08-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik had als kind zijnde (rond mijn 11 jaar) altijd last gehad van mijn kaak spieren. Ik heb een beugel gehad voor een jaar of 4 ongeveer en altijd werd mijn kaakpijn genegeerd door de doktor en nu 20 jaar later heb ik nauwelijks last van mijn kaak maar zijn de pijnen verder getrokken naar mijn hoofd, achter de ogen en gezicht, nek hals, oren bovenrug, armen onderug en bovenbenen (heb zelfs wazig zicht en vertigo) en het voelt als een bijholte onsteking.. een ergere vorm ervan. Kan dit nou echt door TMD veroorzaakt worden? Iemand tips of ervaring ? Aub? Dit alles door de kaak????
Ano
08-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Griep (Verhaal 937)
Al een jaar in burn out en momenteel de griep erbij. Heb het idee dat ik een paar stappen terug ga doordat ik een verergering voel van klachten zoals meer pijn lichaam, hoofdpijn en maagdarmklachten. Komt dit iemand bekend voor?
Stef
07-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Even ventileren.. (Verhaal 931)
Het begon met lage rugklachten in 2022 die aanhielden, daarna in het voorjaar van 2023 opgevolgd door lichte nek- en schouderklachten en tintelingen/verkrampingen in de ledematen, met name tijdens het werken/bij een bepaalde werkhouding (kantoorbaan) en bij inspanning van de ledematen. Ook voelde ik mij constant opgejaagd (door mezelf?) in de privésfeer. Alsof ik altijd moest gaan, gaan, gaan van mezelf.
Afgelopen september 2023 van de 1 op de andere dag merkte ik 's morgens dat mijn zicht een stuk waziger/minder scherp was en het voelt alsof mijn hoofd vol watten zit. Vol, dof, wazig gevoel in het hoofd. Ontzettend snel overprikkeld en geregeld een deinend/licht gevoel in het hoofd. Alsof ik in een bubbel zit met mijn hoofd waar ik niet uitkom en alles om mij heen in een soort slow motion gebeurd. Wanneer ik in een prikkelbare omgeving ben merk ik dat de klachten verergeren en de nek en schouderklachten, soms vergezeld door hoofdpijn, de kop opsteken. Ook voel ik dit dan rondom mijn middenrif, een soort spanninggevoel. Verder slaap ik eigenlijk wel prima. Niet meer of minder dan daarvoor. Nu bijna 6 maand verder maar ik merk helaas nog geen verbetering qua de klachten in mijn hoofd. De fysieke klachten m.b.t. tintelingen en rugpijn zijn wel verbeterd). Ik heb er intussen wel flinke angstklachten bij gekregen omdat ik mij constant afvraag wat er met mij aan de hand is. Ik werk nog steeds 24u (wel aangepast en met name vanuit huis) en loop inmiddels bij een psycholoog waar tot nu toe met name de focus op de angstklachten ligt. Ik heb nog een consult bij een neuroloog staan en hoop dat daar niets uit komt zodat ik mij hopelijk meer kan richting op rust in het hoofd en herstel ipv mij constant afvragen of ik wellicht niet een onderliggende (hersen)ziekte heb die zich nu openbaart.
Afgelopen september 2023 van de 1 op de andere dag merkte ik 's morgens dat mijn zicht een stuk waziger/minder scherp was en het voelt alsof mijn hoofd vol watten zit. Vol, dof, wazig gevoel in het hoofd. Ontzettend snel overprikkeld en geregeld een deinend/licht gevoel in het hoofd. Alsof ik in een bubbel zit met mijn hoofd waar ik niet uitkom en alles om mij heen in een soort slow motion gebeurd. Wanneer ik in een prikkelbare omgeving ben merk ik dat de klachten verergeren en de nek en schouderklachten, soms vergezeld door hoofdpijn, de kop opsteken. Ook voel ik dit dan rondom mijn middenrif, een soort spanninggevoel. Verder slaap ik eigenlijk wel prima. Niet meer of minder dan daarvoor. Nu bijna 6 maand verder maar ik merk helaas nog geen verbetering qua de klachten in mijn hoofd. De fysieke klachten m.b.t. tintelingen en rugpijn zijn wel verbeterd). Ik heb er intussen wel flinke angstklachten bij gekregen omdat ik mij constant afvraag wat er met mij aan de hand is. Ik werk nog steeds 24u (wel aangepast en met name vanuit huis) en loop inmiddels bij een psycholoog waar tot nu toe met name de focus op de angstklachten ligt. Ik heb nog een consult bij een neuroloog staan en hoop dat daar niets uit komt zodat ik mij hopelijk meer kan richting op rust in het hoofd en herstel ipv mij constant afvragen of ik wellicht niet een onderliggende (hersen)ziekte heb die zich nu openbaart.
Sophie
02-03-2024
laatste reactie: 06-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sophie, ik heb een burnout met angstklachten en alles wat je omschrijft heb ik okk. Dat gekke doffe gevoel alsof je in je hoofd trekt en de rest niet meer meekrijgt/slecht meekrijgt. Het gevoel of je gek wordt. Dit loopt bij mij op ten duur 8 van de 10x uit op een paniekaanval. Dan volg kk niks meer zit ik helemaal ik me hoofd en heb ik het idee flauw te vallen of dood te gaan. ben ook constant bang voor iets in me hoofd. Maar diep van binnen weet ik dat dit niet zo is. Ik ben heel benieuwd wat de neuroloog bij jou zegt Ik hoor het graag.
Lieke
03-03-2024
Reactie:
Hoi Sophie,
Herkenbaar wel wat je hier zegt. Bij mij was de conclusie dat ik verkeerd ademde en dat mijn lichaam daardoor in de stress schoot, waarna ik angstige gedachten ging koppelen aan die sensaties, etc. Het heeft mij geholpen om me eerst langere tijd terug te trekken en voor alles wat ik deed uitgebreid tijd te nemen + na ieder taakje/iedere inspanning weer te gaan liggen (als signaal naar je lijf van joe, je bent veilig) en naar mijn buik toe te ademen.
Voor wat betreft de omgevingen met prikkels heb ik hier ook veel meer last van door mijn BO, alsof ik het allemaal wat minder goed kan verwerken. Hierin probeer ik rustig op te bouwen met hoe druk de omgevingen zijn waarin ik me begeef. Ik heb dat een beetje zo gedaan tijdens mijn herstel: eerst met 1 persoon afspreken en ergens rustig wandelen, later een keer koffie in een bijna leeg restaurant, later lunchen op een rustige plek, dan een keer met 2 mensen wandelen, etc. Als ik autorijd nam ik om de 30 min 5 min pauze, nu is dat om de 45 min, etc.
Ik merk echt verbetering met een poosje geleden (tik bijna de 1 jaar BO aan, ben al wel aan het re-integreren op werk).
Hoop dat dit misschien geruststelling voor je kan zijn, dat het beter kan worden en het niet per se een andere ernstige kwaal hoeft te zijn!
Herkenbaar wel wat je hier zegt. Bij mij was de conclusie dat ik verkeerd ademde en dat mijn lichaam daardoor in de stress schoot, waarna ik angstige gedachten ging koppelen aan die sensaties, etc. Het heeft mij geholpen om me eerst langere tijd terug te trekken en voor alles wat ik deed uitgebreid tijd te nemen + na ieder taakje/iedere inspanning weer te gaan liggen (als signaal naar je lijf van joe, je bent veilig) en naar mijn buik toe te ademen.
Voor wat betreft de omgevingen met prikkels heb ik hier ook veel meer last van door mijn BO, alsof ik het allemaal wat minder goed kan verwerken. Hierin probeer ik rustig op te bouwen met hoe druk de omgevingen zijn waarin ik me begeef. Ik heb dat een beetje zo gedaan tijdens mijn herstel: eerst met 1 persoon afspreken en ergens rustig wandelen, later een keer koffie in een bijna leeg restaurant, later lunchen op een rustige plek, dan een keer met 2 mensen wandelen, etc. Als ik autorijd nam ik om de 30 min 5 min pauze, nu is dat om de 45 min, etc.
Ik merk echt verbetering met een poosje geleden (tik bijna de 1 jaar BO aan, ben al wel aan het re-integreren op werk).
Hoop dat dit misschien geruststelling voor je kan zijn, dat het beter kan worden en het niet per se een andere ernstige kwaal hoeft te zijn!
Anoniem
06-03-2024
Happy new year; starten met burn-out (Verhaal 932)
Dat was me een andere start van 2024 dan gedacht. Huilend van werk weg en ka-pot. Al maanden paniek aanvallen, die jaren weg waren. Ik sliep slecht en voelde de stress al weken in mijn lichaam razen. Toch door beuken, tot ik voor de 4e keer ziek, in huilen uitbarstend op werk kwam.
De controle behoeftige, persoon met perfectionistische karaktertrekken. Ging uiteraard gelijk op zoek naar een oplossing. Inmiddels wat traumaverwerking en ergotherapie (om praktische burn-out herstel te ondersteunen) Hoe moet je rusten als de stress door je lijf giert? Niemand had ooit verteld dat dit in de eerste periode na uitval alleen maar erger wordt. Wat logisch is; nog meer reele zorgen. Herkenbaar voor anderen?
Op de een of andere manier sliep ik de afgelopen 2-3 weken goed en voelde ik die stress 'rush', angsten, negatieve gedachten en uberhaupt stortgolf aan gedachten iets minder. En plots.... sinds een aantal dagen is de rush en slecht slapen terug. Super demotiverend, piekeren, blabla stress.... Ik maak mij opnieuw weer meer zorgen, angstig voor 'hoe gaat dit goed komen'. Is dit iets herkenbaars voor mensen? Dat het zo fluctueert qua stress, gevoelens, slapen? Ik heb soms echt het gevoel dat ik gek word. Wat hebben anderen de eerste maanden gedaan? Proberen oordeelloos bij die klote gevoelens zijn? Therapie? Wandelen?
Het voelt na zo een relatief korte tijd (soms) zo uitzichtloos.... Ik heb mijn telefoon/social media al flink naar <1u/dag gedrongen, wandel in de natuur met mijn hond naar kunnen, kan wat ontspannen hobby's uitvoeren (mits energie).... Maar dat hoofd.... Is dit bij anderen ook zo heftig? Dat het voor de BO gewoon functioneerde, en nu continue zit te denken/piekeren over elke mogelijke situatie?
De controle behoeftige, persoon met perfectionistische karaktertrekken. Ging uiteraard gelijk op zoek naar een oplossing. Inmiddels wat traumaverwerking en ergotherapie (om praktische burn-out herstel te ondersteunen) Hoe moet je rusten als de stress door je lijf giert? Niemand had ooit verteld dat dit in de eerste periode na uitval alleen maar erger wordt. Wat logisch is; nog meer reele zorgen. Herkenbaar voor anderen?
Op de een of andere manier sliep ik de afgelopen 2-3 weken goed en voelde ik die stress 'rush', angsten, negatieve gedachten en uberhaupt stortgolf aan gedachten iets minder. En plots.... sinds een aantal dagen is de rush en slecht slapen terug. Super demotiverend, piekeren, blabla stress.... Ik maak mij opnieuw weer meer zorgen, angstig voor 'hoe gaat dit goed komen'. Is dit iets herkenbaars voor mensen? Dat het zo fluctueert qua stress, gevoelens, slapen? Ik heb soms echt het gevoel dat ik gek word. Wat hebben anderen de eerste maanden gedaan? Proberen oordeelloos bij die klote gevoelens zijn? Therapie? Wandelen?
Het voelt na zo een relatief korte tijd (soms) zo uitzichtloos.... Ik heb mijn telefoon/social media al flink naar <1u/dag gedrongen, wandel in de natuur met mijn hond naar kunnen, kan wat ontspannen hobby's uitvoeren (mits energie).... Maar dat hoofd.... Is dit bij anderen ook zo heftig? Dat het voor de BO gewoon functioneerde, en nu continue zit te denken/piekeren over elke mogelijke situatie?
Janine
02-03-2024
laatste reactie: 06-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Janine, ook hier is 2024 anders gestart dan gehoopt. Door jarenlange aanhoudende stress rondom "grote dingen des levens", eind '23 ook uit de bocht gevlogen. Veel lichamelijke spanning en met name ineens slapeloosheid. Voor mij totaal onbekend, en ineens niet kunnen slapen. Overprikkeling, overbelast, is de diagnose. Een continu "aanstaand" sympathisch zenuwstelsel. Niet kunnen ontspannen. Geen burnout zoals jij dus maar je klachten zijn wél herkenbaar. Ook ups ervaren en dan ineens weer downs en slecht slapen. Angsten om het niet kunnen slapen, waarmee je jezelf saboteert. En dat heeft ook hier een giga effect op mentale welzijn.
Eem
03-03-2024
Reactie:
Hoi Janine,
Door een burn out raken je hormonen ook uit balans. Het zou goed kunnen dat dat ook mee speelt. Daardoor kan het 2 weken goed gaan maar ook weer een week slecht. Het zou ook kunnen dat je alsnog teveel onderneemt en meer rust in plannen.
Door een burn out raken je hormonen ook uit balans. Het zou goed kunnen dat dat ook mee speelt. Daardoor kan het 2 weken goed gaan maar ook weer een week slecht. Het zou ook kunnen dat je alsnog teveel onderneemt en meer rust in plannen.
Anoniem
03-03-2024
Reactie:
Het piekeren hoort er echt bij is mijn ervaring! Voor mij heeft het geholpen om te besluiten dat ik alle beslissingen en keuzes uitstel totdat ik weer volledig hersteld ben en me mezelf voel. Zo wordt het makkelijker om te stoppen met piekeren, want misschien denk ik er over een poosje wel weer heel anders over! Mocht dit nu nog niet lukken (wat begrijpelijk is, heb er ook lang over gedaan namelijk) dan kan het misschien helpen om de zorgen die in je hoofd zitten op te schrijven of uit te typen. Dan kun je beslissen oke, ik heb het nu opgeschreven en leg het even weg. Indien nodig kan ik er altijd weer bij, etc.
Ook de schommelingen in energie en gevoel zijn normaal, die blijven maar worden wel steeds minder groot (ben nu zelf halverwege qua uren opbouwen in re-integratie). Bij mij is de week voor mijn menstruatie het moment dat ik een stap terug moet doen omdat ik veel minder energie heb. Misschien speelt dit voor jou ook mee?
Ook de schommelingen in energie en gevoel zijn normaal, die blijven maar worden wel steeds minder groot (ben nu zelf halverwege qua uren opbouwen in re-integratie). Bij mij is de week voor mijn menstruatie het moment dat ik een stap terug moet doen omdat ik veel minder energie heb. Misschien speelt dit voor jou ook mee?
B
06-03-2024
Sporten lukt soms wel soms niet (Verhaal 874)
Ik loop met een burnout met paniek. Ik zit in een rotperiode. Voelde me gisteren flink Rot vandaag ook. Hele slappe benen, afwezig, duizelig enz. Ben toch gaan sporten. Maar was 1 drama was na 2 minuten licht fietsen al draaierig kon amper op me benen staan. Was knalrood had en koud enz. Voel me gewoon ziek.
Wie herkent dit?
Wie herkent dit?
Ano
07-02-2024
laatste reactie: 05-03-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je bent denk in dit geval over je grens heen gegaan. Je moet sporten wanneer jij dat ziet zitten maar niet als je je al niet goed voelt dat werkt averechts
I
07-02-2024
Reactie:
Zet sporten maar even 12 maanden uit je hoofd. Je gaat je zenuw systeem zo alleen maar meer over de klink jagen.
Anoniem
07-02-2024
Reactie:
Jouw lichaam is uitgeput en met een uitgeput lichaam kun je niet sporten want je tank is leeg. Door rust te nemen laat je je tank weer op en komt sporten vanzelf weer. Maar voor nu zou ik zeggen, luister naar je lijf en neem rust.
Henriette
07-02-2024
Reactie:
Als je al die klachten ervaart betekent het dat je lichaam te veel of te hoog gespannen is.. kies ervoor om halfuur te lopen op een rustige plek inplaats van sporten . Dan reguleer je ook je zenuwstelsel weer.. en breng je je zenuwstelsel weer tot rust .. elke dag lopen zorgt ervoor dat je het deel van rust activeert zo kan je lichaam heel langzaam aan weer de uit knop vinden. Sporten komt wel weer wanneer je meer energie heb en minder spanningsklachten
Anoniem
04-03-2024
Reactie:
Ik deed hetzelfde, ook sporten, maar kreeg enorme rugpijn. Soort zenuwpijn...ik word er moedeloos van, je weet niet wat wel en niet kan. De ene keer voelt het juist goed en de andere keer gaat het mis en voel je je akelig. Dan denk je...ik kan ook niks meer en voelt het zoals falen...je weet dat je zo niet moet denken, maar het gebeurt automatisch...en dat steeds maar met jezelf in gesprek gaan, maakt je zo moe....
Maar fijn dat we niet alleen zijn....dat geeft weer moed om er uit te komen.
Maar fijn dat we niet alleen zijn....dat geeft weer moed om er uit te komen.
Anoniem
05-03-2024
Reactie:
Ik durf uberhaupt nog geen cardio te doen. Knap als je dit al kan, maar let wel op jezelf. Vaak wil je te veel weer gaan doen. Dacht een tijdje terug dat een zumba work-out wel weer kon. Wat denk je? Paniekaanval, omdat mijn hart tekeer ging. Logisch natuurlijk je bent aan het sporten en is ook meer dan normaal, maar dat is echt wat angst en een ontregeld zenuwstelsel met je doet. Overigens heb ik mijn hele overspannen periode hartkloppingen en daardoor een hyperfocus met hypochondrie klachten. Ik wandel, fiets en doe ook yoga en meditatie.
Sterkte Ano en meer rust pakken. Ook succes met jullie herstel allen!
Sterkte Ano en meer rust pakken. Ook succes met jullie herstel allen!
Pien
05-03-2024
Slecht slapen gratis cursus (Verhaal 934)
Al een jaar lang zit ik in een BO met daarbij de bijhorende slaapproblemen. Om 22.00 uur naar bed en om 02.00 en 04.00 uur weer klontje klaar wakker. Dit alles komt mijn lichamelijke en geestelijke herstel niet ten goeden ondanks het feit ik iedere keer denk, "het komt uiteindelijk wel weer goed".
Nu heb ik bij toeval op internet een GRATIS cursus "Beter Slapen" ontdekt en ben deze gaan volgen. Het geeft mij inzichten in de verschillende slaapstoornissen en slaapstadia en daarbij kun je een slaapdagboek bijhouden.
Het blijkt dat inslapen wel 45 minuten kan duren en dat je gemiddeld 3 maal per nacht wakker mag worden en vandaaruit weer kunt inslapen. Dit gegeven gaf mij al zoveel opluchting want ik strafte mijzelf gelijk als ik 's nacht alweer om 02.00 uur wakker werd.
Hierbij de Informatie hoe je de cursus kunt opzoeken daar je hier geen link mag plaatsten.
Note: ik volg de cursus "Beter Slapen 2 modules 11 lessen".
medische-psychologie.nl/beter-slapen
Nu heb ik bij toeval op internet een GRATIS cursus "Beter Slapen" ontdekt en ben deze gaan volgen. Het geeft mij inzichten in de verschillende slaapstoornissen en slaapstadia en daarbij kun je een slaapdagboek bijhouden.
Het blijkt dat inslapen wel 45 minuten kan duren en dat je gemiddeld 3 maal per nacht wakker mag worden en vandaaruit weer kunt inslapen. Dit gegeven gaf mij al zoveel opluchting want ik strafte mijzelf gelijk als ik 's nacht alweer om 02.00 uur wakker werd.
Hierbij de Informatie hoe je de cursus kunt opzoeken daar je hier geen link mag plaatsten.
Note: ik volg de cursus "Beter Slapen 2 modules 11 lessen".
medische-psychologie.nl/beter-slapen
Marianne
05-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Chronisch hyperventileren en hartkloppingen (Verhaal 925)
Hallo allemaal,
Al meer dan 1,5 jaar herstellende van BO. Veel vooruitgang geboekt maar ik blijf veel last hebben van mijn ontregelde zenuwstelsel. Ik adem al heel lang verkeerd en heb daardoor ook elke dag hartkloppingen. Niet extreem maar wel vervelend. Ik doe al heel lang mindfulness, yoga, ademhalingsoefeningen, wandelen etc alles al geprobeerd zo’n beetje.
Misschien gewoon een kwestie van doorzetten en vertrouwen hebben dat het goed komt maar jeetje wat is het irritant. Blijf ook maar zo moe ervan!
Zijn er mensen die dit herkennen? En hebben jullie tips? Alvast bedankt
Al meer dan 1,5 jaar herstellende van BO. Veel vooruitgang geboekt maar ik blijf veel last hebben van mijn ontregelde zenuwstelsel. Ik adem al heel lang verkeerd en heb daardoor ook elke dag hartkloppingen. Niet extreem maar wel vervelend. Ik doe al heel lang mindfulness, yoga, ademhalingsoefeningen, wandelen etc alles al geprobeerd zo’n beetje.
Misschien gewoon een kwestie van doorzetten en vertrouwen hebben dat het goed komt maar jeetje wat is het irritant. Blijf ook maar zo moe ervan!
Zijn er mensen die dit herkennen? En hebben jullie tips? Alvast bedankt
Anoniem
29-02-2024
laatste reactie: 02-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Ik ben nu een jaar thuis en ik heb precies dezelfde klachten. Mijn ademhaling is verkeerd en ontzettend gespannen. Om gek van te worden, dit zorgt inderdaad ook snel voor hartkloppingen. Heb jij ook dat je dan de hele dag het gevoel hebt dat je niet goed adem kan halen? Dit vliegt mij dan soms erg aan en uit het zich in aan paniek aanval. Vaker snachts.
Ik doe dezelfde dingen als jij, wandelen, mediteren, yoga etc. De psycholoog wil EMDR proberen en meer richten op angst. Die houdt die ademhaling en ontregelde zenuwstelsel misschien in stand.
Sorry niet veel tips, maar hopelijk helpt het dat je niet de enige bent.
Ik ben nu een jaar thuis en ik heb precies dezelfde klachten. Mijn ademhaling is verkeerd en ontzettend gespannen. Om gek van te worden, dit zorgt inderdaad ook snel voor hartkloppingen. Heb jij ook dat je dan de hele dag het gevoel hebt dat je niet goed adem kan halen? Dit vliegt mij dan soms erg aan en uit het zich in aan paniek aanval. Vaker snachts.
Ik doe dezelfde dingen als jij, wandelen, mediteren, yoga etc. De psycholoog wil EMDR proberen en meer richten op angst. Die houdt die ademhaling en ontregelde zenuwstelsel misschien in stand.
Sorry niet veel tips, maar hopelijk helpt het dat je niet de enige bent.
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Dankjewel voor je reactie! Heel vervelend dat jij dit ook ervaart. Maar ook inderdaad fijn te weten dat het herkend wordt.
Ik heb idd ook de hele dag het gevoel van niet goed te ademen, ik ben ook heel snel buiten adem. Toevallig heb ik sinds kort EMDR en dat lijkt inderdaad wel voor wat rust te zorgen. Ik hoop dat jij er ook baat bij zal hebben, alvast succes!
Ik heb idd ook de hele dag het gevoel van niet goed te ademen, ik ben ook heel snel buiten adem. Toevallig heb ik sinds kort EMDR en dat lijkt inderdaad wel voor wat rust te zorgen. Ik hoop dat jij er ook baat bij zal hebben, alvast succes!
Anoniem
01-03-2024
Reactie:
Hier ook met tijden erg veel hartkloppingen of versnellen van mijn hart. Wat in mijn proces ondersteunend is ;
Emdr
Massagetherapie
Krachttraining
En echt op tijd de balans inlassen. Ik merk echt dat teveel doen averechts werkt, maar ook te lang niksen. Dan raak ik in een piekermodus
Emdr
Massagetherapie
Krachttraining
En echt op tijd de balans inlassen. Ik merk echt dat teveel doen averechts werkt, maar ook te lang niksen. Dan raak ik in een piekermodus
Natasja
01-03-2024
Reactie:
Dankjewel Natasja voor je reactie, krachttraining heb ik nog niet geprobeerd maar kan me voorstellen dat het positief effect heeft. Goede tip!
Anoniem
02-03-2024
Reactie:
Het heeft mijn ook verbaasd. Te intensief cardio vond ik wat eng vanwege de hoge hartslag. Zo ben ik dit gaan doen en ik merkt echt verschil. Ben er daarna ook over gaan lezen en t schijnt erg effectief te zijn tegen de stressklachten. En die wil je natuurlijk weghebben om de hartkloppingen tr kalmeren.
Natasja
02-03-2024
Elke dag gespannen nek schouders (Verhaal 310)
Hoi zijn er ook mensen die elke dag gespannen nek schouders hebben licht gevoel in het hoofd.. soms krijg ik uit het niets een gevoel dat alles zich begint aan te spannen me nek kaken bij me oren en me zicht word wazig begin zenuwachtig te worden.. voel me draaierig en ineens her goevl flauw te vallen met tintelingen. Herken iemand dat? Heb ik dan een angstaamval? Snap niet zo goed wat er gebeurd en zit nog niet aan de medicatie na 1 jaar .. heeft iemand er ervaring mee? En zou medicatie goed zijn of toch volhouden zonder.
Anoniem
18-11-2022
laatste reactie: 02-03-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je klachten heel goed! Belangrijk is te bespreken met je therapeut waar ze vandaan komen.
Die pijnklachten hangt bij mij samen met mijn ademhaling voordat het uitmondt in een paniek aanval.
Een vriend van me heeft goed baat bij antidepressiva bij zijn paniekklachten, maar hij heeft moeite me afbouwen. Een tweede vriend had last van depressieve klachten en heeft het met succes afgebouwd.
Bij mij weet ik waardoor het ontstaat. Combinatie van faalangst en emotie niet kunnen voelen en uiten. Vanwege dat laatste heb ik in overleg met m’n psycholoog dus niet gekozen voor antidepressiva. Goede therapeut, mediteren, buiten wandelen (in mijn geval eerst YouTube yoga en in de tuin zitten).
Die pijnklachten hangt bij mij samen met mijn ademhaling voordat het uitmondt in een paniek aanval.
Een vriend van me heeft goed baat bij antidepressiva bij zijn paniekklachten, maar hij heeft moeite me afbouwen. Een tweede vriend had last van depressieve klachten en heeft het met succes afgebouwd.
Bij mij weet ik waardoor het ontstaat. Combinatie van faalangst en emotie niet kunnen voelen en uiten. Vanwege dat laatste heb ik in overleg met m’n psycholoog dus niet gekozen voor antidepressiva. Goede therapeut, mediteren, buiten wandelen (in mijn geval eerst YouTube yoga en in de tuin zitten).
Pearl
23-11-2022
Reactie:
Hoi Pearl,
Ja ik zit er al 16 maanden in.. kan nog steeds niet veel. Hoelang zit je erin? En kan je al wat meer dan zonder medicatie?. Heb ook last van overprikkeling en lichtelijk duizeligheid. Mijn emotie speelt bij mij ook een rol. Wandel elke dag probeer gezond te eten. Probeer schermen te vermijden om te ontprikkelen. Maar kan nog steeds niet met de trein of bus reizen. Wat zijn joun klachten?
Ja ik zit er al 16 maanden in.. kan nog steeds niet veel. Hoelang zit je erin? En kan je al wat meer dan zonder medicatie?. Heb ook last van overprikkeling en lichtelijk duizeligheid. Mijn emotie speelt bij mij ook een rol. Wandel elke dag probeer gezond te eten. Probeer schermen te vermijden om te ontprikkelen. Maar kan nog steeds niet met de trein of bus reizen. Wat zijn joun klachten?
Anoniem
24-11-2022
Reactie:
- 2 jaar (25 maanden…)
- ja ik kan nu zeker meer, maar het is lang niet op “top”niveau van voor de diagnose
- ik heb van alles gehad aan symptomen.
Ik wil benadrukken dat het pad van burn-out bij iedereen anders is. Als er een echt goed bewezen behandeling voor was, dan zat het standaard in het huisartsen pakket. Bespreek gewoon goed met je therapeut of je aan de medicijnen wilt. Ik had het graag gewild, want mijn vrienden hadden er baat bij. Maar ik zag in dat het niet voor mij was.
-ik ga in op mijn klachten bij een angstaanval.
Ik span mijn bovenlichaam aan. Ik word kortademig omdat mijn buik niet ontspant, dus ik ga ademhalen vanuit mijn ribbenkas. Bovenop mijn borst voelt het zwaar. Mijn hulpademhalingsspieren gaan werken. Ik voel spanning en pijnknopen in mijn hals en schouders. Brok in de keel gevoel en koud gevoel in mijn luchtpijp. Schouders extreem naar voren gebogen met pijn, en zeurende tintelende pijn in mijn armen. Hartkloppingen.
Je ademt zo inefficiënt dat je niet genoeg CO2 uitademt en relatief veel zuurstof inademt. Dan word je licht in het hoofd, zwarte vlekjes, duizelig, tintelingen rond de mond en in de vingers. Veel mensen worden misselijk en gaan zweten. Flauwvallen.
-triggers voor mijn angstaanval:
>nieuwe dingen. Perfectionisme.
Bijvoorbeeld een nieuw recept, in een winkel staan, of nieuwe mensen spreken.
>druk: belangrijke mails, contact met werkgever, of sporten (vroeger op subtopniveau gesport)
Oorzaak: jeugd. Ik dacht dat ik een goede jeugd had, maar ik ben op emotioneel niveau verwaarloosd. Nooit geleerd hoe ik met emoties moest omgaan, terwijl ik wel veel liefde kreeg van mijn ouders op hun manier. Verder slecht huwelijk van mijn ouders en vervreemding van mijn roots is de basis van mijn slechte zelfbeeld.
Heel verhaal. Hopelijk zit er bruikbare stukjes voor jou tussen.
- ja ik kan nu zeker meer, maar het is lang niet op “top”niveau van voor de diagnose
- ik heb van alles gehad aan symptomen.
Ik wil benadrukken dat het pad van burn-out bij iedereen anders is. Als er een echt goed bewezen behandeling voor was, dan zat het standaard in het huisartsen pakket. Bespreek gewoon goed met je therapeut of je aan de medicijnen wilt. Ik had het graag gewild, want mijn vrienden hadden er baat bij. Maar ik zag in dat het niet voor mij was.
-ik ga in op mijn klachten bij een angstaanval.
Ik span mijn bovenlichaam aan. Ik word kortademig omdat mijn buik niet ontspant, dus ik ga ademhalen vanuit mijn ribbenkas. Bovenop mijn borst voelt het zwaar. Mijn hulpademhalingsspieren gaan werken. Ik voel spanning en pijnknopen in mijn hals en schouders. Brok in de keel gevoel en koud gevoel in mijn luchtpijp. Schouders extreem naar voren gebogen met pijn, en zeurende tintelende pijn in mijn armen. Hartkloppingen.
Je ademt zo inefficiënt dat je niet genoeg CO2 uitademt en relatief veel zuurstof inademt. Dan word je licht in het hoofd, zwarte vlekjes, duizelig, tintelingen rond de mond en in de vingers. Veel mensen worden misselijk en gaan zweten. Flauwvallen.
-triggers voor mijn angstaanval:
>nieuwe dingen. Perfectionisme.
Bijvoorbeeld een nieuw recept, in een winkel staan, of nieuwe mensen spreken.
>druk: belangrijke mails, contact met werkgever, of sporten (vroeger op subtopniveau gesport)
Oorzaak: jeugd. Ik dacht dat ik een goede jeugd had, maar ik ben op emotioneel niveau verwaarloosd. Nooit geleerd hoe ik met emoties moest omgaan, terwijl ik wel veel liefde kreeg van mijn ouders op hun manier. Verder slecht huwelijk van mijn ouders en vervreemding van mijn roots is de basis van mijn slechte zelfbeeld.
Heel verhaal. Hopelijk zit er bruikbare stukjes voor jou tussen.
Pearl
24-11-2022
Reactie:
Bij een opkomend gevoel van een angstaanval vergeten mensen vaak dat je misschien vol met energie zit. Ik pak dan de fiets en trek even een flinke sprint. Ook even hard lopen kan goed helpen. Ten minste in mijn situatie. Een angstaanval stopt altijd. Je word immers moe na een poos.
Anoniem
07-02-2023
Reactie:
Je klachten zijn zeker herkenbaar. Ik zit er nu 5 maand in en ervaar jouw genoemde klachten eerder structureel dan sporadisch.
Sylvia
02-03-2024
spijsverteringsklachten (Verhaal 917)
Iemand ervaring met verschillende spijsverteringsklachten tijdens burn-out? opgeblazen gevoel na eten, krampen, zachte ontlasting. Dit naast de enorme vermoeidheid. heb al veel laten uitzoeken maar nog zonder resultaat. Dit vreet ook energie. Iemand tips?
Pien
25-02-2024
laatste reactie: 29-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Pien, ik heb dit ook, ook vaak misselijk in de ochtenden, geen koffie meer kunnen verdragen, snel diarree/buikkrampen. Voor mijn burnout had ik hier geen last van. Ik heb een scan gehad van mijn onderbuik, en later nog een echo, maar alles was goed. Ik zeg elke dag tegen mezelf: het is vanzelf gekomen bij de burnout, heb vertrouwen dat het weer weggaat als de burnout ook weg is. Misschien een beetje een dooddoener, maar positief denken lijkt het enige medicijn in deze rare fase van ons leven. Sterkte ermee 🩷
Suus
25-02-2024
Reactie:
Dag Pien, ook ik heb 7 maanden last gehad van diarree. Ik ben Metarelax gaan slikken en na na ongeveer 2 maanden werd het beter en vaster. Vwb de vermoeidheid, hier heb ik na 11 maanden nog steeds last van. Ik sta dagelijks wankel op mijn benen. Een rondje lopen is al teveel. Ik heb me er net als Suus bij neergelegd en rust 2 maal daags een uur in bed.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
25-02-2024
Reactie:
Je zit in fight or flight, dan is vertering niet belangrijk. Stop met zoeken naar oplossingen voor de symptomen van de chronische fight or flight, en probeer uit die fight or flight te komen :)
Taco
26-02-2024
Reactie:
Je autonoom zenuwstelsel is ontregeld en een vd functies van aut zenuwstelsel is dus ook spijsvertering. Dat gaat idd op n laag pitje. Ik heb al jaren last van obstipatie. Ik wandel elke dag en eet veel vezels, drink veel.
Verder inderdaad loslaten. Het hoort er gewoon bij.
C.
Verder inderdaad loslaten. Het hoort er gewoon bij.
C.
Anoniem
29-02-2024
Lichamelijke en mentale klachten (Verhaal 903)
Ik zit al 5 maanden in een burnout met angst. Heb al heel veel periodes met allerlei klachten achter de rug. Vandaag werd ik wakker en was ik lusteloos. Alles deed zeer was raar in me hoofd me benen waren slap en was heel angstig en afwezig. De wereld voelde raar aan. Het was echt ik die op de wereld Zweefde. Ik ging met mijn vriend een rondje rijden. De angst besloot me werd misselijk alles voelde raar en eng aan. Toen we thuis waren kwam een buurmeisje en ik kwam wat meer op de wereld. Omdat het wat beter ging wilde ik even een klein stukje lopen. Maar dat was zwaar 10min lopen. Kreeg zware benen en werd toch weer wat afwezig en de angst kwam bijna op totdat we thuis waren. Ik krijg dus lichamelijk klachten zoals mijn zware benen en dan gaat mijn hoofd erin mee.
Wie herkent dit?
Wie herkent dit?
Jip
17-02-2024
laatste reactie: 29-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi jip,
Dit klinkt zo herkenbaar knap dat je dan toch dat rondje gaat lopen. Mij lukt dat dus niet. Ik ben nog geen 10 stappen opweg en het komt al opzetten.
Dit klinkt zo herkenbaar knap dat je dan toch dat rondje gaat lopen. Mij lukt dat dus niet. Ik ben nog geen 10 stappen opweg en het komt al opzetten.
Ot
17-02-2024
Reactie:
Ontzettend herkenbaar door de lichamelijke klachten ontstaat er paniek. Dan volgen er mentale klachten en daardoor volgt er weer lichamelijke klachten en zo blijven we in die vicieuze cirkel.
Anoniem
18-02-2024
Reactie:
Ik hen dat ook gehad in de begin fase .. had et heel erg en ook het gevoel dat ik 10 flessen wijn op had.. heel veel schouder nek en hoofd spanning.. heel veel last van me ogen .. en duizelig het gevoel bij elke stap of elke auto die langsreed out te gaan.. maar het is heel goed om elke dag een rondje het liefst in het bos te lopen ook met al die klachten.. dan leert je lichaam weer ontspannen..
Anoniem
29-02-2024
Witte/bleke tong sinds burnout (Verhaal 922)
Ik heb een witte/bleke tong sinds mijn burnout. Ik heb al een hoop klachten gelezen, maar deze nog niet.
Ik ben langs de huisarts gegaan, die heeft me doorverwezen naar de KNO-arts, die wist het ook niet. Vervolgens naar de tandarts gegaan, maar wist eigenlijk ook geen oplossing zolang ik er geen pijn aan heb (en dat heb ik gelukkig niet). Ik heb dit nu al bijna 6 maanden, herkent iemand dit? En is het ooit weer over gegaan?
Ik ben langs de huisarts gegaan, die heeft me doorverwezen naar de KNO-arts, die wist het ook niet. Vervolgens naar de tandarts gegaan, maar wist eigenlijk ook geen oplossing zolang ik er geen pijn aan heb (en dat heb ik gelukkig niet). Ik heb dit nu al bijna 6 maanden, herkent iemand dit? En is het ooit weer over gegaan?
Sandra
28-02-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Is er iemand die dit herkent? (Verhaal 921)
Zit inmiddels al 4 maanden in een burnout/angstoornis. Momenteel een flinke dip. Heel veel lichamelijke klachten, kan nergens van genieten, slaap niet enz. Zo had ik zojuist een heel wazig vol en dof gevoel in mijn hoofd. Mn ogen gingen pijn doen en ik kreeg dichte oren. Ik werd heel angstig en afwezig. Ben gelijk weer bang dat ik iets ergs in me hoofd heb. Constant heb ik die angst. Voel ik een steek op mijn borst ben ik bang voor me hart enz. Echt 1 drama! Voel me gewoon ziek en verdrietig en negatief. Weet al niet hoe ik van de bank naar de keuken moet komen zie daar niet doorheen.
Wie herkent die allemaal?
Wie herkent die allemaal?
Anoniem
28-02-2024
laatste reactie: 28-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Het is een vicieuze cirkel die je moet doorbreken. Je hebt niks ernstigs en je komt er echt wel bovenop. Ik heb de meest rare klachten gehad. Klachten waarvan ik niet kon voorstellen dat de oorzaak stress kon zijn. Maar het was het echt. Probeer vooral je klachten niet te googlen want dan word je gek. Het is een heel naar lang proces maar je komt er bovenop!
Anoniem
28-02-2024
Reactie:
HOi ik herken dit zeker. Dit noemen ze hersenmist. Je wordt afwezig, krijg lichamelijk klachten, moeheid, en weet niet meer hoe je ergens doorheen kan zien.
Wie herkent dit ook?
Wie herkent dit ook?
H.
28-02-2024
Reactie:
@ anoniem, heel erg bedankt voor je reactie! Geeft me ergens weer een beetje hoop. Kon jij ook nergens naar uit zien en nergens van genieten?
Ik google inderdaad ook helaas. Hoe ging jij dan om met je klachten? en welke klachten had je allemaal?
Ik google inderdaad ook helaas. Hoe ging jij dan om met je klachten? en welke klachten had je allemaal?
Anoniem
28-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar dit! Vooral ook nergens van kunnen genieten door al die angsten. Het is zwaar en doodvermoeiend, maar het komt goed.
Eef
28-02-2024
Reactie:
Klopt helemaal ik heb vaak het idee dat ik helemaal gek wordt alsof mijn hoofd wordt gescheiden van mijn lichaam. Hebben jullie dat ook?
Ria
28-02-2024
Reactie:
Ik kon inderdaad nergens van genieten. Het voelde alsof mijn gelukshormoon verdoofd was terwijl ik vroeger zelfs van een kopje koffie kon genieten. Gelukkig heb ik het deels terug. Ik ben er nog niet helemaal maar ik blijf erin geloven dat ik ooit weer de oude word. Ik heb verschillende klachten gehad zoals tintelingen in gezicht handen en voeten, gevoelloze vingertoppen en tenen, verdoofde wang, maagklachten, heftige oorpijn, zeer droge ogen, ontzettend veel boeren, hartkloppingen, verschrikkelijke spanningshoofdpijn, vergeetachtigheid, om alles kunnen huilen en ga zo maar verder. Ik heb er echt een heleboel gehad en door het googlen dacht ik alleen maar aan tumoren of verschrikkelijke enge ziektes totdat het weer verdween en er weer een andere klacht op kwam. Het googlen heeft me zoveel stress geleverd dat ik het iedereen afraad. Hoe meer vrede ik had met een klacht hoe sneller het weer verdween. Dat is een tip wat ik kan geven. Hoe moeilijk het is probeer het los te laten en je er niet te veel op te focussen, mooiere dagen staan op je te wachten. Geloof erin!
Anoniem
28-02-2024
Vaginale droogheid (Verhaal 919)
Ik zit nu precies een jaar in een burn-out met wisselend periodes. Er zijn periodes geweest dat ik dacht dat ik eruit was en kort erna werd ik weer verrast door een lichamelijke klacht. Een lichamelijke klacht betekent weer malen en piekeren en dat heeft weer effect op mijn mentale gesteldheid. Ik heb inmiddels alle klachten gehad die je maar kunt bedenken en gelukkig zijn ze ook allemaal weer weg. Alleen sinds 2 weken had ik last van mijn vagina. Spanning op mijn vagina en weinig tot geen afscheiding meer. Doordat er geen afscheiding komt voelt het geïrriteerd en schraal. Echt een heel vervelend gevoel. Herkent iemand dit?
Anne
27-02-2024
laatste reactie: 28-02-2024
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het niet maar ik kan je probleem met een hand oplossen😁
Eddy
27-02-2024
Reactie:
Van Sahara naar de mooiste niagarra waterval.😁
Eddy
27-02-2024
Reactie:
Ik zou gewoon even naar de huisarts gaan.
Bo
27-02-2024
Reactie:
Hi Anne, ik heb dit ook gehad, heeft maanden geduurd, bleek uiteindelijk eczeem te zijn. Heb nu allerlei zalfjes gekregen en het helpt wel. Ik dacht eerst dat het een schimmelinfectie was, alles was zo branderig en droog, maar dat was het dus niet.
Stress is een trigger voor eczeem, ik ben eerst naar de huisarts geweest en ben uiteindelijk doorgestuurd naar de vulva poli. Daar hebben ze een biopt genomen en dit kwam eruit. Ik heb nog nooit van m’n leven eczeem gehad, alleen tijdens mijn burnout. Sterkte ermee xx
Stress is een trigger voor eczeem, ik ben eerst naar de huisarts geweest en ben uiteindelijk doorgestuurd naar de vulva poli. Daar hebben ze een biopt genomen en dit kwam eruit. Ik heb nog nooit van m’n leven eczeem gehad, alleen tijdens mijn burnout. Sterkte ermee xx
Anoniem
27-02-2024
Reactie:
Eddy, echt ongelofelijk flauw en ongepast jouw reacties. We moeten er voor elkaar zijn op dit forum, als het even niet jouw topic is, sla hem dan gewoon over i.p.v. dit soort kansloze opmerkingen!!
Anoniem
27-02-2024
Reactie:
Sorry dames. Was een grapje.
Eddy
27-02-2024
Reactie:
Bedankt voor jouw reactie anoniempje. Wat heb je uiteindelijk gekregen voor je eczeem?
Anne
28-02-2024
Reactie:
Hi Anne, ik heb een corticosteroïden zalf (hormoonzalf) gekregen en voor tussendoor kun je vaseline/parafine zalf gebruiken (pallebei bij apotheek te verkrijgen).
Anoniem
28-02-2024
Reactie:
Nou ik denk dat ik toch wel even langs de huisarts ga om het een en ander uit te sluiten. Al denk ik niet dat ik eczeem heb omdat ik helemaal geen last heb van jeuk wat kenmerkend is voor eczeem. Had jij wel last van jeuk of kan je ook eczeem hebben zonder jeuk?
Anne
28-02-2024
Reactie:
Dag Anne, ik had geen jeuk, ik heb dan ook nooit gekrapt (wat met eczeem wel vaak is). Het was bij mij vooral heel droog en trekkerig en daardoor soms branderig. Ik denk verstandig dat je langs de huisarts gaat, ik heb dat ook gedaan, mocht je toch een zalfje nodig hebben dan gaat dit ook op voorschrift van je huisarts. Succes ermee
Anoniem
28-02-2024
Slaapproblemen (Verhaal 843)
Hallo,
Ik lees regelmatig dat mensen met een burn-out heel veel kunnen slapen.
Zelf slaap ik juist heel slecht. Het duurt lang voordat ik in slaap val en ik word meestal rond 3:00 uur wakker, maar dan ook echt klaarwakker.
Met een beetje geluk val ik na lange tijd wakker liggen weer in slaap maar dit zijn lichte minidutjes. Tussendoor word ik vaak wakker.
Het valt mij op dat ik wel heel intensief droom.
Door het slechte slapen ben ik snel overprikkeld en gespannen en ik heb het idee dat het slechte slapen mijn herstel in de weg zit.
Hierdoor pieker ik veel, heb ik slaapangst ontwikkeld (ik word al onrustig als ik naar bed ga en ben eigenlijk de hele dag in gedachten met slaap bezig) en vooral 's morgens ben ik angstig en onrustig. (Cortisol?)
Het lijkt wel alsof ik nog steeds in de vecht en vlucht stand zit.
Ik voel mij over het algemeen ook niet echt moe/slaperig ondanks het slechte slapen.
In maart 2023 ben ik uitgevallen op mijn werk. Het ging niet meer. De jaren ervoor sliep ik al heel slecht en ik heb achteraf al die tijd op mijn tenen gelopen.
Ik twijfel zelf of ik niet "gewoon" overspannen ben i.p.v. burn-out vooral omdat ik fysiek niet echt heel moe ben.
Het kan natuurlijk ook zijn dat ik de vermoeidheid niet voel door de adrenaline.
En oh ja, soms voel ik mij wat somber en ik ben snel emotioneel (huilen).
Wie heeft er ook last van slaapproblemen en herkent iets uit mijn verhaal?
Wie herkent
Ik lees regelmatig dat mensen met een burn-out heel veel kunnen slapen.
Zelf slaap ik juist heel slecht. Het duurt lang voordat ik in slaap val en ik word meestal rond 3:00 uur wakker, maar dan ook echt klaarwakker.
Met een beetje geluk val ik na lange tijd wakker liggen weer in slaap maar dit zijn lichte minidutjes. Tussendoor word ik vaak wakker.
Het valt mij op dat ik wel heel intensief droom.
Door het slechte slapen ben ik snel overprikkeld en gespannen en ik heb het idee dat het slechte slapen mijn herstel in de weg zit.
Hierdoor pieker ik veel, heb ik slaapangst ontwikkeld (ik word al onrustig als ik naar bed ga en ben eigenlijk de hele dag in gedachten met slaap bezig) en vooral 's morgens ben ik angstig en onrustig. (Cortisol?)
Het lijkt wel alsof ik nog steeds in de vecht en vlucht stand zit.
Ik voel mij over het algemeen ook niet echt moe/slaperig ondanks het slechte slapen.
In maart 2023 ben ik uitgevallen op mijn werk. Het ging niet meer. De jaren ervoor sliep ik al heel slecht en ik heb achteraf al die tijd op mijn tenen gelopen.
Ik twijfel zelf of ik niet "gewoon" overspannen ben i.p.v. burn-out vooral omdat ik fysiek niet echt heel moe ben.
Het kan natuurlijk ook zijn dat ik de vermoeidheid niet voel door de adrenaline.
En oh ja, soms voel ik mij wat somber en ik ben snel emotioneel (huilen).
Wie heeft er ook last van slaapproblemen en herkent iets uit mijn verhaal?
Wie herkent
Petra
23-01-2024
laatste reactie: 28-02-2024
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Petra,.
Hier exact hetzelfde. Gedurende 7 jr heel geleidelijk in een forse burnout beland. Had al jaren slaapproblemen door chronische spierspanningspijn. Ben nu 15;mnd onderweg en heb slaapmedicatie voor de helft afgebouwd. Slaap is wel verbeterd maar ik heb nog steeds inslaap en doorslaapproblemen. Ga pas laat naar bed want anders totaal niet slaperig. Elke nacht rond 4.00 wakker. Meestal slaap ik dan binnen 1 uur weer in. Als ik pech heb duurt t 3 uur! Droom idd ook heel veel en levendig.
Slaapproblemen worden veroorzaakt door hormonale ontregeling. Je kunt hier weinig aan doen behalve accepteren dat het nu zo is maar dat t beter wordt. Ben zelf gestopt met werken dus de stress van bedrijfsarts en reïntegratie is weg. Dat scheelt enorm.
Als je slaapangst gaat ontwikkelen zou ik toch hulp hiervoor zoeken (bv psycholoog). Anders gaat het van kwaad tot erger.
En zoek overdag afleiding zodat je niet steeds met het slaapprobleem bezig bent. Ga naar buiten! Wandelen. Naar winkel fietsen voor n boodschap. Word lid van de bieb en ga lezen. Zo kom je uit je hoofd en richt je je aandacht naar buiten.
Sterkte
Hier exact hetzelfde. Gedurende 7 jr heel geleidelijk in een forse burnout beland. Had al jaren slaapproblemen door chronische spierspanningspijn. Ben nu 15;mnd onderweg en heb slaapmedicatie voor de helft afgebouwd. Slaap is wel verbeterd maar ik heb nog steeds inslaap en doorslaapproblemen. Ga pas laat naar bed want anders totaal niet slaperig. Elke nacht rond 4.00 wakker. Meestal slaap ik dan binnen 1 uur weer in. Als ik pech heb duurt t 3 uur! Droom idd ook heel veel en levendig.
Slaapproblemen worden veroorzaakt door hormonale ontregeling. Je kunt hier weinig aan doen behalve accepteren dat het nu zo is maar dat t beter wordt. Ben zelf gestopt met werken dus de stress van bedrijfsarts en reïntegratie is weg. Dat scheelt enorm.
Als je slaapangst gaat ontwikkelen zou ik toch hulp hiervoor zoeken (bv psycholoog). Anders gaat het van kwaad tot erger.
En zoek overdag afleiding zodat je niet steeds met het slaapprobleem bezig bent. Ga naar buiten! Wandelen. Naar winkel fietsen voor n boodschap. Word lid van de bieb en ga lezen. Zo kom je uit je hoofd en richt je je aandacht naar buiten.
Sterkte
Anoniem
23-01-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie!
Ik heb ook slaapmedicatie maar neem dit maar heel af en toe. Bang om er afhankelijk van te worden en het helpt niet altijd.
Na elke dag een moeilijke start in de ochtend (somber, moedeloos en soms wanhopig omdat ik weer zo slecht geslapen heb) ga ik altijd een stukje wandelen of fietsen samen met mijn man.
Ik ben gek op lezen, al kan ik mijn gedachten er niet altijd bij houden, en daarnaast haak ik graag.
Met sociale contacten heb ik veel moeite. Ik ben snel overprikkeld en ben ook bang dat mensen mij er door het slaapgebrek slecht uit vinden zien. Door het slechte slapen trek ik mij terug.
Vroeger sportte ik 3 x in de week (fitness) maar ik kan er de laatste tijd de moed niet voor opbrengen om te gaan terwijl ik weet dat ik mij daarna altijd vooral mentaal beter voel.
Je schreef dat je de slaapmedicatie aan het afbouwen bent. Betekent dit dat je beter slaapt?
Ik ben ermee bezig om mijn angst voor het niet kunnen slapen aan te pakken.
Als ik wakker lig zeg ik als een mantra dat ik veilig ben.
Mijn slaapproblemen zijn overigens begonnen toen ik ongeveer 5 jaar geleden mijn antidepressiva (Fevarin/Fluvoxamine) heb afgebouwd. Hier heb ik heel lang over gedaan met behulp van taperingstrips. Dus dat het met hormonen te maken heeft dat geloof ik zomaar.
2 jaar geleden ben ik begonnen met Escitalopram i.v.m. angsten en in de hoop dat ik beter zou gaan slapen. Maar helaas.. de Escitalopram doet helemaal niks en ik ben na overleg met de psych nu ook deze aan het afbouwen. Ook weer heel langzaam.
Uiteindelijk hoop ik weer wat beter te gaan slapen want het duurt al zo lang.
Mag ik vragen welke slaapmedicatie jij aan het afbouwen bent en heb je het idee dat je daardoor uiteindelijk wat beter bent gaan slapen?
Heel erg bedankt voor je tips en steun.
Jij ook sterkte!
Ik heb ook slaapmedicatie maar neem dit maar heel af en toe. Bang om er afhankelijk van te worden en het helpt niet altijd.
Na elke dag een moeilijke start in de ochtend (somber, moedeloos en soms wanhopig omdat ik weer zo slecht geslapen heb) ga ik altijd een stukje wandelen of fietsen samen met mijn man.
Ik ben gek op lezen, al kan ik mijn gedachten er niet altijd bij houden, en daarnaast haak ik graag.
Met sociale contacten heb ik veel moeite. Ik ben snel overprikkeld en ben ook bang dat mensen mij er door het slaapgebrek slecht uit vinden zien. Door het slechte slapen trek ik mij terug.
Vroeger sportte ik 3 x in de week (fitness) maar ik kan er de laatste tijd de moed niet voor opbrengen om te gaan terwijl ik weet dat ik mij daarna altijd vooral mentaal beter voel.
Je schreef dat je de slaapmedicatie aan het afbouwen bent. Betekent dit dat je beter slaapt?
Ik ben ermee bezig om mijn angst voor het niet kunnen slapen aan te pakken.
Als ik wakker lig zeg ik als een mantra dat ik veilig ben.
Mijn slaapproblemen zijn overigens begonnen toen ik ongeveer 5 jaar geleden mijn antidepressiva (Fevarin/Fluvoxamine) heb afgebouwd. Hier heb ik heel lang over gedaan met behulp van taperingstrips. Dus dat het met hormonen te maken heeft dat geloof ik zomaar.
2 jaar geleden ben ik begonnen met Escitalopram i.v.m. angsten en in de hoop dat ik beter zou gaan slapen. Maar helaas.. de Escitalopram doet helemaal niks en ik ben na overleg met de psych nu ook deze aan het afbouwen. Ook weer heel langzaam.
Uiteindelijk hoop ik weer wat beter te gaan slapen want het duurt al zo lang.
Mag ik vragen welke slaapmedicatie jij aan het afbouwen bent en heb je het idee dat je daardoor uiteindelijk wat beter bent gaan slapen?
Heel erg bedankt voor je tips en steun.
Jij ook sterkte!
Petra
23-01-2024
Reactie:
Nou herkenbaar zeker. Ik heb ook heel veel last van spierspanning en het slaapprobleem vind ik gewoon horror. Ben bij slaapcoach geweest. Die geven wat trucjes maar ook uitleg. Die uitleg was fijn omdat ik gewoon een verkeerd beeld had wat goed slapen is . Maar de rucjes had ik echt niets aan. Het beste advies kreeg ik van een vriend die zei” bemoei je niet met je slaap dit regelt je lichaam zelf. Gewoon gaan lekker gaan liggen en rusten”. Moet zeggen na bijna 2 jaar lukt me dat redelijk maar heb wel al heel lang een kwartje zolpidem het geeft me een geestelijke houvast. Ben er ook wel eens 2 maanden afgeweest maar kreeg toch weer de angst. Ook herken ik de somberheid die je de ochtend hebt na slechte nacht…. Je moet namelijk weer door de dag heen. Ik ben nu in fase beland van burn-out dat ik ook al heb ik goed geslapen mega moe kan zijn. Dat is weer nieuw want ben nu meer uit m’n angsten overdag, waardoor ik altijd aanstond.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.
E
23-01-2024
Reactie:
Ik heb ook veel last van hoge spierspanning. Dit gaat heel onbewust en het zorgt ervoor dat mijn hele lijf vaak zeer doet.
Het advies die je kreeg van een vriend is inderdaad heel goed. Onbevangen naar bed gaan en gewoon genieten dat je lekker mag liggen en uitrusten. Alleen als ik midden in de nacht wakker word dan schiet de gedachte door mijn hoofd van "daar gaan we weer". Zo vreemd dat ik dan echt klaarwakker "aan" sta.
Als ik jouw reactie zo lees dan denk ik dat jij al verder in het proces bent. Het feit dat je echte vermoeidheid voelt, ook als je beter geslapen hebt, komt volgens mij omdat je inmiddels minder hoog in je adrenaline zit.
Daardoor ben je ook minder angstig. Positief dus! Al voelt dat misschien fysiek niet zo. Ben je ook minder snel overprikkeld? Sterkte verder met je herstel!
Het advies die je kreeg van een vriend is inderdaad heel goed. Onbevangen naar bed gaan en gewoon genieten dat je lekker mag liggen en uitrusten. Alleen als ik midden in de nacht wakker word dan schiet de gedachte door mijn hoofd van "daar gaan we weer". Zo vreemd dat ik dan echt klaarwakker "aan" sta.
Als ik jouw reactie zo lees dan denk ik dat jij al verder in het proces bent. Het feit dat je echte vermoeidheid voelt, ook als je beter geslapen hebt, komt volgens mij omdat je inmiddels minder hoog in je adrenaline zit.
Daardoor ben je ook minder angstig. Positief dus! Al voelt dat misschien fysiek niet zo. Ben je ook minder snel overprikkeld? Sterkte verder met je herstel!
Petra
23-01-2024
Reactie:
Nou herkenbaar zeker. Ik heb ook heel veel last van spierspanning en het slaapprobleem vind ik gewoon horror. Ben bij slaapcoach geweest. Die geven wat trucjes maar ook uitleg. Die uitleg was fijn omdat ik gewoon een verkeerd beeld had wat goed slapen is . Maar de rucjes had ik echt niets aan. Het beste advies kreeg ik van een vriend die zei” bemoei je niet met je slaap dit regelt je lichaam zelf. Gewoon gaan lekker gaan liggen en rusten”. Moet zeggen na bijna 2 jaar lukt me dat redelijk maar heb wel al heel lang een kwartje zolpidem het geeft me een geestelijke houvast. Ben er ook wel eens 2 maanden afgeweest maar kreeg toch weer de angst. Ook herken ik de somberheid die je de ochtend hebt na slechte nacht…. Je moet namelijk weer door de dag heen. Ik ben nu in fase beland van burn-out dat ik ook al heb ik goed geslapen mega moe kan zijn. Dat is weer nieuw want ben nu meer uit m’n angsten overdag, waardoor ik altijd aanstond.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.
E
23-01-2024
Reactie:
Hoi Petra,
Ja overprikkeling is minder. Maar heb nu bijna niets meer wat moet. Ik was voor 12 uur hersteld op m’n werk maar. Ik deed het op m’n tenen maar deed het wel. Bedrijf waar ik voor werk is failliet gegaan en hele poppekast van re-integratie casemanager en tweede spoor is om me heen weggevallen. Dit geeft eindelijk weer wat rust. Ik ben nu kleine 2 jaar in burn-out of is het long covid.?Wie zal het zeggen. Ik herken wel wat je zegt met de onrust die je snacht hebt als je wakker wordt…. Heel lastig. En die onbewuste spierspanning ook door mijn lijf vooral achterkant van m’n lichaam, dus nek rug en achterkant benen. Maar ik weet wel dat piekeren het steeds maar bedenken hoe je hier in hemels naam uit moet komen het verergerd. Ik weet niet wat jou leeftijd is maar alle ellende is bij mij begonnen met overgang toen burn-out en vervolgens covid. Het zal een mengelmoes zijn maar ben er ook zo klaar mee ……
Ja overprikkeling is minder. Maar heb nu bijna niets meer wat moet. Ik was voor 12 uur hersteld op m’n werk maar. Ik deed het op m’n tenen maar deed het wel. Bedrijf waar ik voor werk is failliet gegaan en hele poppekast van re-integratie casemanager en tweede spoor is om me heen weggevallen. Dit geeft eindelijk weer wat rust. Ik ben nu kleine 2 jaar in burn-out of is het long covid.?Wie zal het zeggen. Ik herken wel wat je zegt met de onrust die je snacht hebt als je wakker wordt…. Heel lastig. En die onbewuste spierspanning ook door mijn lijf vooral achterkant van m’n lichaam, dus nek rug en achterkant benen. Maar ik weet wel dat piekeren het steeds maar bedenken hoe je hier in hemels naam uit moet komen het verergerd. Ik weet niet wat jou leeftijd is maar alle ellende is bij mij begonnen met overgang toen burn-out en vervolgens covid. Het zal een mengelmoes zijn maar ben er ook zo klaar mee ……
E
24-01-2024
Reactie:
Heel herkenbaar verhaal. Vooral snachts klaar wakker zijn terwijl je doodmoe in bed stapte. Sinds kort gebruik ik dromensap wat mij heel goed helpt met slapen. Je kunt dit alleen online kopen en het is niet verslavend. Hopelijk hebben jullie hier iets aan;)
Johannes
30-01-2024
Reactie:
Voor mij ook heel herkenbaar. Echter bleek er een onderliggende trauma te zijn wat de angstklachten heeft laten sluimeren tot het overliep in een heftige burnout. Ik kon zelf absoluut niet overzien dat deze gebeurtenis een trauma zou zijn. Verschillende hulplijnen, waaronder emdr, geven nu echt inzicht in de crash van m'n zenuwstelsel en daarmee ook de inzichten hoe op te lossen. Bedoel dit echt met al het goeds, maar als je enkel de symptomen bestrijd ( slecht slapen) vrees ik dat het een lange weg is
Natasja
01-02-2024
Reactie:
Wow ik herken echt alles wat jullie hier delen. Ik loop ook al zo'n 2 jaar te tobben met slaapproblemen. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik niet meer in slaap viel. Met mij begint het beter te gaan want sinds een paar maanden val ik weer in slaap! Neemt niet weg dat ik gemiddeld één keer in de week een hele nacht wakker lig en de andere nachten ook niet altijd door slaap, maar er zit bij mij heel duidelijk verbetering in. Ik ga eerst vertellen wat ik allemaal gedaan heb & daarna wat mij uiteindelijk geholpen heeft.
Wat ik allemaal geprobeerd heb:
- Losse matrassen/dekens met vriend
- Bedden uit elkaar
- Extra verduisteren
- Oordoppen
- Valdispert nacht extra sterk
- Melatonine
- Tamazepam
- Zolpidem (Vervelend spul, kreeg ik de volgende dag depri gevoelens van en sliep na gebruik de nacht daarop niet)
- Oana Green pleisters
- Niet meer drinken na 21.00u
- Geen caffeine meer na 18u
- Veel wandelen overdag om me moe te maken
- Warm bad
- Hash roken voor het slapengaan
- Meditatie/hypnose audio's
En ik vergeet vast nog dingen die ik geprobeerd heb. NIETS hielp, behalve Zolpidem, maar daar wilde ik niet afhankelijk van worden.
Wat ik uiteindelijk gedaan heb wat me wel hielp:
- Met al het bovenstaande gestopt!
- Verwijzing van huisarts naar slaapcentrum in ziekenhuis Alrijne Leiden gekregen waar ik op de medische psychologie afdeling een behandel traject in ging. Hier werd een wetenschappelijk bewezen methode toegepast: slaaprestrictie (je uren in bed naar beneden brengen zodat overdag meer slaapdruk opgebouwd word) & als je in bed niet kunt slapen er even een kwartiertje/half uurtje uit gaan en opnieuw proberen. Ook had ik enorm last van spierspanning, hiervoor kreeg ik de opdracht 3x per dag 10min niets te doen & de volgende oefening iedere dag te doen: slaapmakend .nl/wp-content/uploads/2020/10/2-Span-en-ontspan-je-spieren-Anna.mp3
Ik heb een online cursus gevonden waar ze exact dezelfde behandeling toepassen: Bureau Breinfijn Cursus Beter Slapen.
Ik zou het wel samen met iemand doen zodat je een soort van verantwoording af moet leggen en je slaapdagboeken met naar bed en opstaan tijden moet laten zien zodat je het volhoud, want het is best pittig. Je moet het wel een paar weken volhouden om effect te zien, maar het is het zó waard!!
Ik hoop dat ik jullie hier misschien mee geholpen heb.
Groetjes, Juliëtte
Wat ik allemaal geprobeerd heb:
- Losse matrassen/dekens met vriend
- Bedden uit elkaar
- Extra verduisteren
- Oordoppen
- Valdispert nacht extra sterk
- Melatonine
- Tamazepam
- Zolpidem (Vervelend spul, kreeg ik de volgende dag depri gevoelens van en sliep na gebruik de nacht daarop niet)
- Oana Green pleisters
- Niet meer drinken na 21.00u
- Geen caffeine meer na 18u
- Veel wandelen overdag om me moe te maken
- Warm bad
- Hash roken voor het slapengaan
- Meditatie/hypnose audio's
En ik vergeet vast nog dingen die ik geprobeerd heb. NIETS hielp, behalve Zolpidem, maar daar wilde ik niet afhankelijk van worden.
Wat ik uiteindelijk gedaan heb wat me wel hielp:
- Met al het bovenstaande gestopt!
- Verwijzing van huisarts naar slaapcentrum in ziekenhuis Alrijne Leiden gekregen waar ik op de medische psychologie afdeling een behandel traject in ging. Hier werd een wetenschappelijk bewezen methode toegepast: slaaprestrictie (je uren in bed naar beneden brengen zodat overdag meer slaapdruk opgebouwd word) & als je in bed niet kunt slapen er even een kwartiertje/half uurtje uit gaan en opnieuw proberen. Ook had ik enorm last van spierspanning, hiervoor kreeg ik de opdracht 3x per dag 10min niets te doen & de volgende oefening iedere dag te doen: slaapmakend .nl/wp-content/uploads/2020/10/2-Span-en-ontspan-je-spieren-Anna.mp3
Ik heb een online cursus gevonden waar ze exact dezelfde behandeling toepassen: Bureau Breinfijn Cursus Beter Slapen.
Ik zou het wel samen met iemand doen zodat je een soort van verantwoording af moet leggen en je slaapdagboeken met naar bed en opstaan tijden moet laten zien zodat je het volhoud, want het is best pittig. Je moet het wel een paar weken volhouden om effect te zien, maar het is het zó waard!!
Ik hoop dat ik jullie hier misschien mee geholpen heb.
Groetjes, Juliëtte
Juliëtte
02-02-2024
Reactie:
Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie Juliette!
Met hoeveel uren in bed startte je met de slaaprestrictie?
Die span en ontspanoefeningen zijn toch hetzelfde als progressieve relaxatie?
En helpt het ook bij doorslaapproblemen?
Fijn dat het zoveel beter met je gaat!
Ik kom er graag later op terug. Moet nu weg;)
Groetjes, Petra
Met hoeveel uren in bed startte je met de slaaprestrictie?
Die span en ontspanoefeningen zijn toch hetzelfde als progressieve relaxatie?
En helpt het ook bij doorslaapproblemen?
Fijn dat het zoveel beter met je gaat!
Ik kom er graag later op terug. Moet nu weg;)
Groetjes, Petra
Petra
19-02-2024
Reactie:
Ik heb mijn hele jeugd in overlevingsmodus gezeten waar ik niet bewust van was. Het was gewoon mijn mechanisme.
2021 moeder geworden en vanaf toen in een burnout geraakt waarbij ik continu aanstond. 4 maanden na de geboorte had ik een nacht waarbij ik geen slaap kon vatten, er knapte letterlijk iets in mijn hoofd.
Ik kon zo 3 dagen en nachten wakker zijn zonder te slapen, een kind, fulltime werk enz.
Ik heb elke soort benzo of pammetje gehad, kon er zo 5 nemen maar mijn adrenaline en cortisol gingen daar dwars doorheen.
Toen kreeg ik angst voor slapen en naar bed gaan. Als ik een keer in slaap val is dat ook voor 2 uurtjes.
Mijn spieren stonden de hele nacht zo strak van de adrenaline dat als de ochtend naderde ik het gevoel had alsof ik zware spierpijn heb van een week griep.
Ik krijg continu brain zaps of schokken op mn borst als mijn lichaam of hoofd ook maar een klein beetje ontspanning voelen. Hierdoor kreeg ik suicidale gedachten. Echt ellendig.
Op een gegeven moment heb ik een angst voor ontspanning gecreëerd omdat ik dat gevoel gewoon niet meer trok.
Ik sta ook helemaal los van mijn lichaam, zit alleen maar in mijn hoofd.
Ergens diep van binnen voelde ik dat ik op was maar ik ben net een robot. Gaan gaan gaan.
Ik weet niet eens meer hoe vermoeidheid voelt. Ik kan intens verdriet voelen als ik mijn vriend zie gapen of hoor zeggen: ik ga naar bed ik ben moe.
Ben nu 2,5 jaar verder en nog geen verbetering helaas. Ik heb het heel lang uitgesteld maar ga toch sertraline proberen binnenkort.
Helaas is therapie nog niet aan de orde voor mij omdat ik dus geen draagkracht heb.
2021 moeder geworden en vanaf toen in een burnout geraakt waarbij ik continu aanstond. 4 maanden na de geboorte had ik een nacht waarbij ik geen slaap kon vatten, er knapte letterlijk iets in mijn hoofd.
Ik kon zo 3 dagen en nachten wakker zijn zonder te slapen, een kind, fulltime werk enz.
Ik heb elke soort benzo of pammetje gehad, kon er zo 5 nemen maar mijn adrenaline en cortisol gingen daar dwars doorheen.
Toen kreeg ik angst voor slapen en naar bed gaan. Als ik een keer in slaap val is dat ook voor 2 uurtjes.
Mijn spieren stonden de hele nacht zo strak van de adrenaline dat als de ochtend naderde ik het gevoel had alsof ik zware spierpijn heb van een week griep.
Ik krijg continu brain zaps of schokken op mn borst als mijn lichaam of hoofd ook maar een klein beetje ontspanning voelen. Hierdoor kreeg ik suicidale gedachten. Echt ellendig.
Op een gegeven moment heb ik een angst voor ontspanning gecreëerd omdat ik dat gevoel gewoon niet meer trok.
Ik sta ook helemaal los van mijn lichaam, zit alleen maar in mijn hoofd.
Ergens diep van binnen voelde ik dat ik op was maar ik ben net een robot. Gaan gaan gaan.
Ik weet niet eens meer hoe vermoeidheid voelt. Ik kan intens verdriet voelen als ik mijn vriend zie gapen of hoor zeggen: ik ga naar bed ik ben moe.
Ben nu 2,5 jaar verder en nog geen verbetering helaas. Ik heb het heel lang uitgesteld maar ga toch sertraline proberen binnenkort.
Helaas is therapie nog niet aan de orde voor mij omdat ik dus geen draagkracht heb.
Nikki
22-02-2024
Reactie:
Hoi Petra,
Ik herken precies wat je schrijft. Ik slaap ook slecht, terwijl ik wel moe ben. Mijn hoofd gaat gewoon niet uit. Niet persé op een negatieve manier. Ik twijfel soms ook aan mijn burn out, omdat ik net als jij nog wel energie heb om dingen te doen en het mentaal ook wel redelijk met me gaat. Soms denk ik inderdaad dat ik ook nog vol adrenaline zit. Is bij jou wel bevestigd dat het een burn out is? Bij mij wel, maar toch blijf ik twijfelen.
Ik herken precies wat je schrijft. Ik slaap ook slecht, terwijl ik wel moe ben. Mijn hoofd gaat gewoon niet uit. Niet persé op een negatieve manier. Ik twijfel soms ook aan mijn burn out, omdat ik net als jij nog wel energie heb om dingen te doen en het mentaal ook wel redelijk met me gaat. Soms denk ik inderdaad dat ik ook nog vol adrenaline zit. Is bij jou wel bevestigd dat het een burn out is? Bij mij wel, maar toch blijf ik twijfelen.
Anne
26-02-2024
Reactie:
@Johannes, ik lees je stukje waarin je zegt Droomsap te gebruiken hetgeen volgens jou niet verslavend is. Echter dit is wel verslavend, tevens zit er een stofje in doxylamine genaamd hetgeen in Nederland is verboden. Als je zoekt op doxylamine dan zie je tevens dat je hier erg duizelig van kunt worden en er niet mee mag autorijden. Ook ik heb een BO en ben daardoor al duizelig, kon niet ook niet slapen. Tijdens het gebruik van Droomsap werd dit alleen maar erger. Autorijden kan ik bijna niet gezien wazig zien. Ik ben ermee gestopt gezien de verergering van de duizeligheid en het feit ik er niet aan moet denken auto te rijden met een stofje waarmee rijden verboden is. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Ik heb het gebruik langzaam afgebouwd hetgeen niet ging zonder slag of stoot. Het heeft ongeveer 2 weken geduurd voor ik eraf was.
Anoniem
26-02-2024
Reactie:
Goede nacht,alweer een slapeloze😔met een heel naar gevoel;alsof mij hart er gaat mee stoppen.Heel wazig en traag in mijn hoofd.Ook ik heb een burn out en herken hier bijna al mijn klachten. Behalve het globusgevoel en soms het gevoel niet te kunnen doorademen.Dr Google heeft mij de afgelopen maanden nog meer angst bezorgd.Ik ben zowat binnenste buiten gekeerd medisch/onderzoeken hart,longen,endocrinoloog,kno,...alles was goed;maar waarom voel ik me dan zo slecht???Ik ben 47 jaar, heb fibromyalgie,chronische hyperventilatie,hsp,zit in de perimenopauze.Heb een bijzondere jeugd gehad=lees 1 en al trauma, woonde op mijn 17 alleen,werd de 1e keer mama op mijn 18,5.Verloor mijn broer op mijn 19 enz....2 jaar terug ben ik mijn mama verloren, en net toen ik een beetje overeind krabbelde van dat,liet mijn oudste dochter dat ze geen contact meer wou met mij,gewoon in messenger.Waarom of hoe moest Ik raden. Ze stuurde me nog enkele verwijtende berichten,toxische/narcistische moeder en blokkeerde mij op alles.Dat was voor mij die ene druppel die de emmer deed overlopen.Ik ben geen medicijn nemer(heb maar 1 nier,dus ik moet er extra zuinig mee omgaan.Ik ben nu gestart met reiki,en ook ga ik bij de osteopaat; en beiden zeggen ze hetzelfde.Het is 1 en al emotie die vastzit in mijn lichaam.Beiden kregen het zelf lastig als ze mijn hoofd behandelden. En het is zo,mijn hoofd staat nooit stil;ik leef in mijn hoofd,en ben volledig mijn voeling kwijt;waardoor ik leef op automatische piloot en mezelf zie alsof ik in een soort film zit(depersonalisatie).Ik ga me op die behandelingen houden en afwachten of het me inderdaad helpt om beter te worden. Ik wil jullie hier dan ook op de hoogte houden over hoe het verder allemaal verloopt.Sorry als er fouten in mijn tekst staan,maar ik ben echt doodop.Een spoedig herstel aan al de lotgenoten hier,en heel veel kracht en moed toegewenst.
Groetjes Tamara
Groetjes Tamara
Tamara
28-02-2024
Continu hoofdpijn (Verhaal 916)
Beste lotgenoten, ik zit nu 5 maanden in mijn burnout en het lijkt alsof ik in een nieuwe gase ben terechtgekomen: de hoofdpijnfase. Ik heb echt elke dag hoofdpijn waarvan er sommige migraine zijn. Op reintegratie-dagen, maar ook op niet-reintegratie dagen (pauzedagen, weekenden). Ik word er helemaal gek van en de paracetamol en triptanen zijn niet aan te slepen. Is dit normaal of wordt het tijd voor een scan oid?
Help 😔
Help 😔
Suus
24-02-2024
laatste reactie: 27-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ohja, en eigenlijk ook continu duizelig: soms een beetje deinend en sommige dagen bijna niks en dan weer wat meer (vooral als er weer iets spannends op het programma staat).
Herkenbaar?
Herkenbaar?
Suus
25-02-2024
Reactie:
Hey suus, ik heb er ook een heel tijdje last van gehad en nog steeds.. spanningshoofdpijn en migraine achtige hoofdpijn, zelfs een keer een hele hevige gehad dat door heel mijn hoofd ging. Dat duizelig zijn is ook heel herkenbaar, maar ook wel eens het gevoel alsof ik er niet helemaal bij ben. Ik word meestal wakker met een drukkend hoofd en soms straalt dat door naar mijn oren en gezicht, nek en hals.. ik ben inmiddels 10 maanden verder, en er zitten steeds meer dagen tussen dat het goed gaat. Behalve gister, weer in paniek want zag dubbel met een oog.. alsof het beeld bevriest, en mijn ooglit bleef hangen onder. Ach ja. Ik denk wel eens dat er iets mis is in mijn schedel… ook heb ik wel eens slecht zicht en droge ogen, of ineens flitsen, ruis in de ogen. Komt door spanning zeggen ze dan 😅 de ene zegt bruxisme, de ander migraine. En dat zo ineens spontaan allemaal begonnen.. nu loop ik bij een fysiotherapeut als laatste hoop dat ze het meschien weg kunnen kneden ofzo. Lijkt soms alsof er spieren/zenuwen vast zitten vanuit mijn bovenrug dat uitstraalt naar mijn hoofd. en heb al een nieuw nek kussen besteld in de hoop dat het dan verminderd, een split moet ik er ook nog bij dragen. Naar de doktor gaan heeft in ieder geval geen zin voor mij, of ik moet het doen met pijnstillers en of ik krijg allerlei etiketten geplakt die naar mijn gevoel niet gegrond zijn, terwijl ze weten dat ik overspannen en erg gestest ben. Ik zoek het zelf wel uit☹️
Anoniem
25-02-2024
Reactie:
Ok… dankjewel. Ik heb dit weekend zelfs een nieuw matras besteld, in de hoop dat dat helpt. Bizar wat stress allemaal met je lijf doet, ik herken wat je zegt met dat dubbel zien/slecht zicht. Ik zal de fysio eens vragen, misschien kan hij een beetje kraken oid. Vervelend dat je dit allemaal hebt, aan de andere kant ben ik blij dat ik niet de enige ben.
Sterkte 😘
Sterkte 😘
Suus
25-02-2024
Reactie:
Goedemorgen Suus,
Ook ik heb al een jaar last van hoofdpijnen en ze lijken alleen maar erger te worden. Ik slik dan ook regelmatig paracetamol anders is het niet te doen. Met regelmatig bedoel ik gemiddeld 3 maal per week. Echter ik was ben bij de HA om o.a. dit te bespreken en deze gaf aan dat de hoofdpijn nu wel eens het gevolg zou kunnen zijn van het met regelmaat slikken van paracetamol, dit kan medicijnafhankelijke hoofdpijn veroorzaken. Toen ze het zei, klonk dit voor mij zo logisch. Haar advies was dan ook om er in één keer mee te stoppen en na 3 weken onthouding eens te kijken hoe het dan gaat met de hoofdpijn. Ook raadde zei aan te minderen met koffie en thee gezien de cafeïne. Ik heb deze raadt ter harte genomen en ben sinds een week gestopt met de paracetamol. De afgelopen week is geen feestje geweest. Veel hoofdpijn met name 's nachts tegen een uur of 4 hetgeen de hele morgen door zeurt maar ik ben zeker van plan het vol te houden omdat ik anders geen objectief beeld krijg van de klachten die horen bij een BO.
Ook ik heb al een jaar last van hoofdpijnen en ze lijken alleen maar erger te worden. Ik slik dan ook regelmatig paracetamol anders is het niet te doen. Met regelmatig bedoel ik gemiddeld 3 maal per week. Echter ik was ben bij de HA om o.a. dit te bespreken en deze gaf aan dat de hoofdpijn nu wel eens het gevolg zou kunnen zijn van het met regelmaat slikken van paracetamol, dit kan medicijnafhankelijke hoofdpijn veroorzaken. Toen ze het zei, klonk dit voor mij zo logisch. Haar advies was dan ook om er in één keer mee te stoppen en na 3 weken onthouding eens te kijken hoe het dan gaat met de hoofdpijn. Ook raadde zei aan te minderen met koffie en thee gezien de cafeïne. Ik heb deze raadt ter harte genomen en ben sinds een week gestopt met de paracetamol. De afgelopen week is geen feestje geweest. Veel hoofdpijn met name 's nachts tegen een uur of 4 hetgeen de hele morgen door zeurt maar ik ben zeker van plan het vol te houden omdat ik anders geen objectief beeld krijg van de klachten die horen bij een BO.
Anoniem
27-02-2024
Reactie:
Dag suus, Google even naar tmj. Mogelijk heb je dit ontwikkeld door alle stress.
Probeer de kaakspieren goed te masseren en onder je wangen. Elke dag.
Probeer de kaakspieren goed te masseren en onder je wangen. Elke dag.
Steve
27-02-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties, ik ben er inmiddels achtergekomen dat het vanuit mijn nek komt… helemaal bovenin mijn nek (waar je haar begint te groeien) doet het enorm pijn, ik voel aan weerszijden pijn, ik kan morgen gelukkig naar de fysio. Ik heb gelet op het kaakklemmen en ik betrap mezelf er steeds op, dus bedankt voor die tip!
Suus
27-02-2024
Vaststelling overeenkomst bij burn out (Verhaal 920)
Sinds vorig jaar mei is er een burn out geconstateerd door de huis arts, echter wou het bedrijf er niks van weten. Tot ik me ziek had gemeld en meerdere malen moeten vragen om een afspraak te maken met een bedrijfsarts.
Ook die constateerde het.
Vervolgens is er een coach ingeschakeld om zsm een plan van aanpak op te stellen en herstelschema.
Dus was ik vorig jaar halverwege oktober begonnen met opbouwen. Dat ging opzich prima wat uurtjes maken, op een gegeven moment stagneerde het en gaf ik aan dat we misschien te snel gingen en terug konden schakelen. Daar werd geen gehoor aan gegeven want ik moest natuurlijk zo snel mogelijk herstellen.
Er is zonder overleg de workload aangepast.
Daar ben ik dan ook tegenin gegaan, helaas zijn daar vervelende gesprekken uitgekomen met HR en leidinggevende.
Waarbij vanaf het eerste gesprek al de vraag is gesteld om een vso op te stellen.
Ook is er constant gezegd dat ik op mijn oude werkplek zou terug keren met de zelfde load, daar viel me bek van open van verbazing.
Daardoor ben ik juist vorig jaar uitgevallen!
De gesprekken werden grimmiger en grauw met 1 reden van hem moeten we af.
Het gevoel van onrecht, machteloosheid, boos, verdrietig, vertrouwen beschadigd.
Na het 5e gesprek heb ik dan ook toegegeven om die optie te bekijken.
Hierna heb ik de arbo gebeld ziek gemeld en verteld dat het me nu allemaal teveel aan het worden is, die hebben mediation geadviseerd echter willen ze daar niks van weten want dat heeft alleen nut als ik hier blijf werken is mij verteld.
De gesprekken kon ik niet meer aan ze hebben me zo gebroken, waardoor ik genoodzaakt was om een jurist in te schakelen voor mijn belangen.
Echter zetten ze enorm veel druk op mijn handtekening voor de vso.
Voorbeeld: vrijdag kreeg ik een vso en de maandag daarop willen ze gaan zitten om het erover te hebben eventueel te tekenen.
Ter info: 3 jaar in dienst en vast contract
ik het gevoel heb dat ik op het zelfde niveau zit als vorig jaar mei.
Op dit moment weet ik gewoon even niet waar ik mij goed aan doe de vso tekenen en weg wezen op eigen risico.
Hoor graag of iemand in zo een zelfde situatie heeft gezeten
Ap
27-02-2024
laatste reactie: 27-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb niet dezelfde ervaring op mijn huidige werk. Daar wordt enorm meegewerkt aan mijn herstel. Echter heb ik op mijn vorige baan gelijke situaties gezien bij vroegere collega's die langdurig uitvielen. Wat ik weet is dat het absoluut niet mag, echter gebeurt het regelmatig. Je kan dit aanvechten, wat je enorm veel energie kost.. en ik denk dat je nooit meer met hetzelfde plezier op de werkvloer zal staan.
Als je er met een goede deal vanaf kunt komen en op je herstel kan focussen is dat wellicht zo'n slecht idee nog niet. Het is naar, maar bij zo'n bedrijf wil je toch niet eens meer werken?
Straks heb je een veel betere werkplek en lach jij het hardst
Als je er met een goede deal vanaf kunt komen en op je herstel kan focussen is dat wellicht zo'n slecht idee nog niet. Het is naar, maar bij zo'n bedrijf wil je toch niet eens meer werken?
Straks heb je een veel betere werkplek en lach jij het hardst
Natasja
27-02-2024
Reactie:
Hoi Ap,
Bij het tekenen van een vaststellingsovereenkomst verlies je je recht om bij het UWV een ziektewetuitkering aan te vragen. Ik zou daar dus persoonlijk in jouw situatie nooit een handtekening onder zetten totdat je je weer goed genoeg voelt om eventueel een nieuwe baan te zoeken.
Een organisatie mag jou ook helemaal niet onder druk zetten om dat te ondertekenen wanneer je ziek thuis zit of aan het opbouwen bent. Op basis van jouw verhaal klinkt dit als pure intimidatie van de werkgever, wat ook weer niet bevordelijk is voor jouw herstel op dit moment. Het is aan de bedrijfsarts om een oplossing te vinden die ten goede komt aan zowel de werknemer als de werkgever. En de werkgever is verplicht om een werkbare situatie voor jou te creeeren (zeker als je een vast contract hebt) of eventueel een aanbod te doen dat zo goed is dat het compenseert voor het wegvallen van jouw rechten als werknemer. Ik zou dan ook kijken of je via de bedrijfsarts aan kan geven dat de werkgever zich op deze wijze opstelt. De arbodienst is er juist ook om bedrijven in dit soort gevallen op de vingers te tikken.
Juridisch advies lijkt me heel nuttig in deze, maar ik zou absoluut niet een VSO ondertekenen in jouw geval.
Bij het tekenen van een vaststellingsovereenkomst verlies je je recht om bij het UWV een ziektewetuitkering aan te vragen. Ik zou daar dus persoonlijk in jouw situatie nooit een handtekening onder zetten totdat je je weer goed genoeg voelt om eventueel een nieuwe baan te zoeken.
Een organisatie mag jou ook helemaal niet onder druk zetten om dat te ondertekenen wanneer je ziek thuis zit of aan het opbouwen bent. Op basis van jouw verhaal klinkt dit als pure intimidatie van de werkgever, wat ook weer niet bevordelijk is voor jouw herstel op dit moment. Het is aan de bedrijfsarts om een oplossing te vinden die ten goede komt aan zowel de werknemer als de werkgever. En de werkgever is verplicht om een werkbare situatie voor jou te creeeren (zeker als je een vast contract hebt) of eventueel een aanbod te doen dat zo goed is dat het compenseert voor het wegvallen van jouw rechten als werknemer. Ik zou dan ook kijken of je via de bedrijfsarts aan kan geven dat de werkgever zich op deze wijze opstelt. De arbodienst is er juist ook om bedrijven in dit soort gevallen op de vingers te tikken.
Juridisch advies lijkt me heel nuttig in deze, maar ik zou absoluut niet een VSO ondertekenen in jouw geval.
M.
27-02-2024
Reactie:
Wat een rotsituatie zeg! Erg vervelend dat je werkgever zich zo opstelt. Wat je ook doet: teken geen VSO. Daarmee teken je al je rechten als werknemer (en als werkloze/zieke) zo goed als weg!
Als je werkgever vindt dat je niet kunt re-integreren bij hun op het werk, dan moeten ze ander passend werk aanbieden. Dat kan bijvoorbeeld op een andere afdeling of een andere locatie van je werkgever. Kan dat niet, dan kun je ook inzetten op re-integratie in het tweede spoor (dus bij een andere werkgever).
Misschien is re-integratie in het tweede spoor sowieso een beter idee? Dan kun je - als het weer gaat - rustig ergens anders opbouwen met je uren, maar behoud je wel je rechten als werknemer.
Inderdaad, goed om dit ook met je jurist te blijven overleggen en voordat je een stap onderneemt dit samen te checken.
Heel veel sterkte!
Als je werkgever vindt dat je niet kunt re-integreren bij hun op het werk, dan moeten ze ander passend werk aanbieden. Dat kan bijvoorbeeld op een andere afdeling of een andere locatie van je werkgever. Kan dat niet, dan kun je ook inzetten op re-integratie in het tweede spoor (dus bij een andere werkgever).
Misschien is re-integratie in het tweede spoor sowieso een beter idee? Dan kun je - als het weer gaat - rustig ergens anders opbouwen met je uren, maar behoud je wel je rechten als werknemer.
Inderdaad, goed om dit ook met je jurist te blijven overleggen en voordat je een stap onderneemt dit samen te checken.
Heel veel sterkte!
B
27-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Uitzichtloos (Verhaal 907)
Hoi lotgenootjes!
Ik vroeg me af of hier iemand tussenzit die de goeie richting opzit en al in de opbouwfase zit o.i.d. Ik zit nu zelf bijna 2 jaar in een burn-out. Het eerste jaar was ik nog best vrolijk en positief, wel heel erg last van extreme spanning, slaapproblemen en veel huilen. Na een jaar werd mijn stemming steeds meer somber en lukt het me echt best wel slecht om de dagelijkse dingen op te pakken zoals naar buiten gaan of even douchen. Hebben jullie goede ervaringen met anti depressiva bijvoorbeeld?
Ik vroeg me af of hier iemand tussenzit die de goeie richting opzit en al in de opbouwfase zit o.i.d. Ik zit nu zelf bijna 2 jaar in een burn-out. Het eerste jaar was ik nog best vrolijk en positief, wel heel erg last van extreme spanning, slaapproblemen en veel huilen. Na een jaar werd mijn stemming steeds meer somber en lukt het me echt best wel slecht om de dagelijkse dingen op te pakken zoals naar buiten gaan of even douchen. Hebben jullie goede ervaringen met anti depressiva bijvoorbeeld?
Fredje92
19-02-2024
laatste reactie: 24-02-2024
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Fredje, ik zit nog niet in de opbouwfase, maar ik het dal. Zit er nu 6 maanden in en erken wat je zegt. extreme spanning, nie meer positief kunnen zijn, niet meer dagelijkse dingen kunnen doen denk aan wandelen of douche enz. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten? Dof hoofd, extreem moe, niet slapen, duizelig, slappe, zware benen, angstig, somber, huilbuien, nergens zin in hebben?
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Hoi allen,
Ik begrijp helemaal wat je beschrijft. Een burnout heeft ook een groot emotioneel aspect. Wellicht wel groter dan fysiek of mentaal... Het eerste jaar zie je dingen vaak nog positief tegemoet of hou je de moed erin. Naarmate de tijd vordert wordt het emotioneel gezien steeds lastiger om met de klachten om te gaan. Dit is heel normaal. Je kan steeds minder, het leven van mensen om je heen draait gewoon door. En voor je gevoel ben je eenzaam aan het strijden tegen deze situatie. Het is makkelijk om je te verliezen in depressieve gedachtes en piekeren.
Probeer echter niet te vergeten dat negatieve gedachten en piekeren ook een grote bron van stress op het lichaam legt. Daarom is het herstellen van burnout ook zo lastig, je komt vaak vast te zitten in een vicieuze cirkel.
Mijn tips... probeer voor zover het lukt een routine te hebben. Op ongeveer dezelfde tijd naar bed (lokaal lukt in slaap komen of doorslapen niet) en op dezelfde tijd opstaan. Evenwichtig voedingspatroon en elke dag lekker naar buiten. Een stukje wandelen of fietsen kan al wonderen doen voor de gemoedstoestand. Daarnaast geloof ik dat dagbesteding van essentieel belang is voor herstel. Heb je geen werk? kijk of je vrijwilligerswerk kan vinden dat je vol houd. Een mindfullnesscursus kan ook helpen om op een andere manier naar het leven te kijken.
Dit heb ik over de afgelopen 3 jaren geleerd ik hoop dat jullie er iets aan hebben
Ik begrijp helemaal wat je beschrijft. Een burnout heeft ook een groot emotioneel aspect. Wellicht wel groter dan fysiek of mentaal... Het eerste jaar zie je dingen vaak nog positief tegemoet of hou je de moed erin. Naarmate de tijd vordert wordt het emotioneel gezien steeds lastiger om met de klachten om te gaan. Dit is heel normaal. Je kan steeds minder, het leven van mensen om je heen draait gewoon door. En voor je gevoel ben je eenzaam aan het strijden tegen deze situatie. Het is makkelijk om je te verliezen in depressieve gedachtes en piekeren.
Probeer echter niet te vergeten dat negatieve gedachten en piekeren ook een grote bron van stress op het lichaam legt. Daarom is het herstellen van burnout ook zo lastig, je komt vaak vast te zitten in een vicieuze cirkel.
Mijn tips... probeer voor zover het lukt een routine te hebben. Op ongeveer dezelfde tijd naar bed (lokaal lukt in slaap komen of doorslapen niet) en op dezelfde tijd opstaan. Evenwichtig voedingspatroon en elke dag lekker naar buiten. Een stukje wandelen of fietsen kan al wonderen doen voor de gemoedstoestand. Daarnaast geloof ik dat dagbesteding van essentieel belang is voor herstel. Heb je geen werk? kijk of je vrijwilligerswerk kan vinden dat je vol houd. Een mindfullnesscursus kan ook helpen om op een andere manier naar het leven te kijken.
Dit heb ik over de afgelopen 3 jaren geleerd ik hoop dat jullie er iets aan hebben
Frank
19-02-2024
Reactie:
Hoi allen
Ben t met F eens dat dagstructuur ontzettend belangrijk is! Ik zit nu 16 mnd in bo na een jarenlange aanloop. Heb ook elke dag pijn (door spierspanning) mn in kaken/hoofd. Het 1e jaar was ik ook nog heel positief, vooral in de zomer, lekker fietsen en wandelen met de hond. Ik zit nu al weken in een soort stagnatie, doodmoe, slaap weer heel slecht, hoge spierspanning vreet energie. Dan is t moeilijk om de moed erin te houden....voel me soms moedeloos.
Probeer echter toch elke dag kleine dingetjes te doen in mn huishouden, ff naar de supermarkt met de fiets. Wandel elke ochtend met de hond etc. Ga toch naar pilates ook al ben ik moe (weer ff t huis uit). Zo kom ik mn dagen wel door. Ik wil vooralsnog geen verplichtingen van vrijwilligerswerk oid daarvoor ben ik nog veel te moe en niet stabiel genoeg. Maar ik ben alle grijze regenachtige dagen ontzettend zat en verlang hevig naar t voorjaar en de zon!
Ben t met F eens dat dagstructuur ontzettend belangrijk is! Ik zit nu 16 mnd in bo na een jarenlange aanloop. Heb ook elke dag pijn (door spierspanning) mn in kaken/hoofd. Het 1e jaar was ik ook nog heel positief, vooral in de zomer, lekker fietsen en wandelen met de hond. Ik zit nu al weken in een soort stagnatie, doodmoe, slaap weer heel slecht, hoge spierspanning vreet energie. Dan is t moeilijk om de moed erin te houden....voel me soms moedeloos.
Probeer echter toch elke dag kleine dingetjes te doen in mn huishouden, ff naar de supermarkt met de fiets. Wandel elke ochtend met de hond etc. Ga toch naar pilates ook al ben ik moe (weer ff t huis uit). Zo kom ik mn dagen wel door. Ik wil vooralsnog geen verplichtingen van vrijwilligerswerk oid daarvoor ben ik nog veel te moe en niet stabiel genoeg. Maar ik ben alle grijze regenachtige dagen ontzettend zat en verlang hevig naar t voorjaar en de zon!
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Beste anoniem,
Ik kan dus niet eens een rondje wandelen of fietsen. De angst/zware, slappe benen, duizeligheid enz. slaat dan toe.
Af en toe op een goed moment kan ik hooguit 10min lopen.
Hoe doe jij dat?
Ik kan dus niet eens een rondje wandelen of fietsen. De angst/zware, slappe benen, duizeligheid enz. slaat dan toe.
Af en toe op een goed moment kan ik hooguit 10min lopen.
Hoe doe jij dat?
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Ik snap volledig wat je zegt. Ik denk dat het goed is om (samen met een psycholoog) aan de angst te werken. Deze angst belemmert je om dingen te ondernemen en vreet ook nog eens energie. Ik weet precies hoe het voelt, als je eenmaal ‘de angst’ een beetje uit kan schakelen kan je wellicht meer dan die 10 minuten die je aangeeft. Ook ik kon vroeger door de angst bijna niet wandelen, gevoel van duizelingen, wegvallen, onwerkelijkheid, brainfog, kan je overweldigen. Nu voel ik me vaak objectief gezien hetzelfde, maar omdat ik de angst er niet bij voel kan ik toch een flink stuk wandelen. Het is wel onaangenaam, maar soms gaan je gedachtes toch de wat vrolijkere kant op.
Ik zou dus aanraden met die angst aan de slag te gaan en dan langzaam met kleine stapjes je energie (met ups en downs) weer terug te vinden.
Angst is een enorme belemmering
Ik zou dus aanraden met die angst aan de slag te gaan en dan langzaam met kleine stapjes je energie (met ups en downs) weer terug te vinden.
Angst is een enorme belemmering
Frank
19-02-2024
Reactie:
@Frank, bedankt voor je bericht. Geef me een geruststelling dat ik niet de enigste ben met deze klachten. Het is zo beangstigend. Momenteel heb ik heel de dag door lichamelijk klachten waardoor ik angst krijgt. Zo zo vervelend voel me gewoon ziekjes. Hoe ga jij daarmee om. Zoals je verteld met lopen heb je ook last alleen geen angst meer. Hoe is het bij jou gelukt om met je lichamelijk klachten om te gaan en er geen angst door te krijgen?
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Ja ik snap je vraag,
Sowieso is het denk ik goed om met angstklachten een professional op te zoeken. Dit kan via de huisarts bij een psycholoog of de POH. Daarnaast heeft het mij geholpen om medisch de angstpunten te laten onderzoeken. Mijn angst zat bij mn hart. Dus deze laten onderzoeken en is prima. Je kan de meeste onderzoeken ook gewoon via de huisarts aanvragen.
Daarnaast leer je met verloop van tijd de klachten herkennen. Hoe vervelend / pijnlijk / ongemakkelijk ook. Ook is het denk ik goed om de klachten (deze heb ik op dit moment ook weer zo ongeveer de hele dag door) te aanvaarden en er een beetje stoicijns mee om te gaan. Probeer niet emotioneel de draaikolk in te gaan. Dit zorgt voor stress en maakt de klachten vaak alleen maar erger.
Uiteindelijk herstel je door op de juiste manier met je klachten om te gaan. Op fysiek mentaal en emotioneel gebied. Dus heb je weinig klachten? Ga wat doen! Krijg of heb je veel klachten? Rust (ook emotionele rust)
Het is verschrikkelijk lastig allemaal maar je kan er absoluut beter in worden
Sowieso is het denk ik goed om met angstklachten een professional op te zoeken. Dit kan via de huisarts bij een psycholoog of de POH. Daarnaast heeft het mij geholpen om medisch de angstpunten te laten onderzoeken. Mijn angst zat bij mn hart. Dus deze laten onderzoeken en is prima. Je kan de meeste onderzoeken ook gewoon via de huisarts aanvragen.
Daarnaast leer je met verloop van tijd de klachten herkennen. Hoe vervelend / pijnlijk / ongemakkelijk ook. Ook is het denk ik goed om de klachten (deze heb ik op dit moment ook weer zo ongeveer de hele dag door) te aanvaarden en er een beetje stoicijns mee om te gaan. Probeer niet emotioneel de draaikolk in te gaan. Dit zorgt voor stress en maakt de klachten vaak alleen maar erger.
Uiteindelijk herstel je door op de juiste manier met je klachten om te gaan. Op fysiek mentaal en emotioneel gebied. Dus heb je weinig klachten? Ga wat doen! Krijg of heb je veel klachten? Rust (ook emotionele rust)
Het is verschrikkelijk lastig allemaal maar je kan er absoluut beter in worden
Frank
19-02-2024
Reactie:
Hoi Frank,
Bedankt voor je antwoord. Ik moet zeggen dat mijn hart al nagekeken is en die werkte prima. Maar ondanks dat heb ik momenten dat ik het nog niet gelooft. Zojuist nog ik was iets aan het tillen en liep best hard en had al slappe benen en last van de rare wereld. Ineens kreeg ik hoofdpijn en zakte bijna door mijn benen en enorme hartkloppingen de angst kwam bijna op. Toen ik ging zitten zakte de hartkloppingen en werd ik eigenlijk gelijk weer rustig. Maar ja ben nu weer gelijk bang dat mijn hart het is. Moet zeggen dat ik bij elke lichamelijke sensatie bang ben voor het ergste.
Bedankt voor je antwoord. Ik moet zeggen dat mijn hart al nagekeken is en die werkte prima. Maar ondanks dat heb ik momenten dat ik het nog niet gelooft. Zojuist nog ik was iets aan het tillen en liep best hard en had al slappe benen en last van de rare wereld. Ineens kreeg ik hoofdpijn en zakte bijna door mijn benen en enorme hartkloppingen de angst kwam bijna op. Toen ik ging zitten zakte de hartkloppingen en werd ik eigenlijk gelijk weer rustig. Maar ja ben nu weer gelijk bang dat mijn hart het is. Moet zeggen dat ik bij elke lichamelijke sensatie bang ben voor het ergste.
Anoniem
20-02-2024
Reactie:
Ik heb zelf wel goede ervaringen met antidepressiva. Verwacht er geen wonderen van, maar het is eerder een steuntje in de rug.
Het is zo begrijpelijk dat je na zo'n lange tijd in burn-out te zitten, merkt dat je somber wordt en daardoor geen zin of puf meer hebt om dingen te ondernemen... de beste remedie is dan om toch dingen te blijven doen (anderen hebben al hele goede tips gegeven hierboven!!) . Gedragsactivatie wordt dat ook wel genoemd. Denk aan naar buiten gaan, sociale contacten onderhouden, kleine klusjes doen in huis (bv een la opruimen) , voldoende bewegen.
En wat Frank al zegt, voor die angsten kun je het beste een professional zoeken. Ik ben zelf psycholoog en help mensen o.a. met dit soort klachten. Het kan echt goed helpen om daar meer controle over te krijgen
Groet tamar
Het is zo begrijpelijk dat je na zo'n lange tijd in burn-out te zitten, merkt dat je somber wordt en daardoor geen zin of puf meer hebt om dingen te ondernemen... de beste remedie is dan om toch dingen te blijven doen (anderen hebben al hele goede tips gegeven hierboven!!) . Gedragsactivatie wordt dat ook wel genoemd. Denk aan naar buiten gaan, sociale contacten onderhouden, kleine klusjes doen in huis (bv een la opruimen) , voldoende bewegen.
En wat Frank al zegt, voor die angsten kun je het beste een professional zoeken. Ik ben zelf psycholoog en help mensen o.a. met dit soort klachten. Het kan echt goed helpen om daar meer controle over te krijgen
Groet tamar
tamar
21-02-2024
Reactie:
Hoi Tamara,
Ik loop bij een psycholoog nu denk 5x geweest. Maar zelfs buiten lopen is voor mij moeilijk. De wereld is raar en angstig ik krijg zware benen en wordt duizelig waarop angst volgt. Heb heel de dag door lichamelijke klachten waardoor ik amper wat kan doen. Heb een dof gevoel in mij hoofd en kan gewoon bijna niks.
S avonds knap het soms wat op. Ik probeer thuis zeker dingen te doen maar zelfs dat is moeilijk alsof m'n hoofd de prikkels niet meer verwerkt. Wat moet II dan hiermee dien?
Ik loop bij een psycholoog nu denk 5x geweest. Maar zelfs buiten lopen is voor mij moeilijk. De wereld is raar en angstig ik krijg zware benen en wordt duizelig waarop angst volgt. Heb heel de dag door lichamelijke klachten waardoor ik amper wat kan doen. Heb een dof gevoel in mij hoofd en kan gewoon bijna niks.
S avonds knap het soms wat op. Ik probeer thuis zeker dingen te doen maar zelfs dat is moeilijk alsof m'n hoofd de prikkels niet meer verwerkt. Wat moet II dan hiermee dien?
Anoniem
21-02-2024
Reactie:
Ik loop nu 6 maanden thuis en ik merk dat weer enorm wegzak. Ben in groepstherapie maar ook daar moe, paniekaanvallen, hartkloppingen, duizeligheid en huilen. Weet het gewoon niet meer en denk eraan om ermee te stoppen. Iemand nog tips....ben er gewoon zo verdrietig en moedeloos van 😔
Corrine
21-02-2024
Reactie:
Ook vanaf mij geen flauw idee.
Ik zit er nu bijna 5 maanden in en wordt met de dag somberder. Elke dag een dof hoofd, slappe benen, angsten,etc.
Geen idee hoe je als mens hierin positief moet kunnen blijven..
Mensen met tips? Mensen die deze fase al doorleeft hebben?
Ik zit er nu bijna 5 maanden in en wordt met de dag somberder. Elke dag een dof hoofd, slappe benen, angsten,etc.
Geen idee hoe je als mens hierin positief moet kunnen blijven..
Mensen met tips? Mensen die deze fase al doorleeft hebben?
Eddy
24-02-2024
Reactie:
Ik ben wel aan de antidepresieva gegaan
Er wordt gezegd dat het bij een burn out niet zou werken
Ik slik een lage dosis en hier haalt het wel degelijk de scherpe randjes vanaf
Niet meer zoveel paniek en langzaam verandert met active stand ik was hele dagen nerveus of ik altijd aan stond
Het opbouwen was geen pretje maar ben
Blij dat ik het allemaal gedaan heb
Ik volg hier naast wel therapie
Er wordt gezegd dat het bij een burn out niet zou werken
Ik slik een lage dosis en hier haalt het wel degelijk de scherpe randjes vanaf
Niet meer zoveel paniek en langzaam verandert met active stand ik was hele dagen nerveus of ik altijd aan stond
Het opbouwen was geen pretje maar ben
Blij dat ik het allemaal gedaan heb
Ik volg hier naast wel therapie
Anoniem
24-02-2024
Opvlamming klachten (Verhaal 899)
Ik zit 1 jaar in een burn out en ik merk dat wanneer ik 1,5 uur iets doe ik een opvlamming krijg van mijn bestaande klachten zoals buikpijn, spierpijn en misselijk zijn. Komt dit iemand bekend voor?
Kim
15-02-2024
laatste reactie: 24-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit zeker. Nu 1,5 jaar in burn-out.
Nog steeds elke dag misselijk en duizelig.
Elke dag hoop ik dat het eindelijk overgaat.
Als iemand een tip heeft…… Ik hoor het graag.
Nog steeds elke dag misselijk en duizelig.
Elke dag hoop ik dat het eindelijk overgaat.
Als iemand een tip heeft…… Ik hoor het graag.
Petra
20-02-2024
Reactie:
Als ik te lang met een activiteit doorga krijg ik meer spierspanning, hoofdpijn, vermoeidheid. Nooit misselijk geweest. Wel duizelig vooral helemaal in begin van burnout
C.
C.
Anoniem
24-02-2024
Antibiotica ervaringen (Verhaal 888)
Ik zit al zo'n 2 jaar in een burnout en elke keer als ik denk dat het wat beter gaat val ik weet terug. Kom zo maar niet vooruit. Nu heb ik pas een noodzakelijke antibiotica kuur gehad en tijdens de kuur ging het redelijk, maar nu 4 dagen na afloop van de kuur voel ik mij slechter dan ooit. Zijn er mensen die dit herkennen en die dit ook meegemaakt hebben ? Heb vreselijk maag- en darmklachten, onrustig, paniekerig, moe, down, hele tijd moeten huilen, hoofdpijn, oorsuizen. Vele malen erger dan ik voor de kuur had. Lig al dagen alleen maar op de bank te rillen. Heb geen koorts maar wel koud gevoel van binnen.
Thomas
11-02-2024
laatste reactie: 23-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken het niet van antibiotica
Maar wel na ziek zijn en burn out
Was erna weer helemaal terug bij af met alle klachten die jij beschrijft
Maar wel na ziek zijn en burn out
Was erna weer helemaal terug bij af met alle klachten die jij beschrijft
Anoniem
11-02-2024
Reactie:
Hey Thomas,
Ik zit er ook al 3 jaar in en herken je verhaal in die zin dat ik door een heftige griep wat ik elk jaar wel een keer heb, enorm terugval en weer opnieuw helemaal niets meer kan.
kijk eens of je baat hebt bij een goede probiotica misschien. Je darmen zijn je tweede brein, en antibiotica maakt ook alle goede bacteriën dood waardoor het invloed heeft op heel je lichaam / mentaal.
Groetjes
Ik zit er ook al 3 jaar in en herken je verhaal in die zin dat ik door een heftige griep wat ik elk jaar wel een keer heb, enorm terugval en weer opnieuw helemaal niets meer kan.
kijk eens of je baat hebt bij een goede probiotica misschien. Je darmen zijn je tweede brein, en antibiotica maakt ook alle goede bacteriën dood waardoor het invloed heeft op heel je lichaam / mentaal.
Groetjes
Amber
11-02-2024
Reactie:
Hoi Amber,
Dank voor je reactie. Jeetje en ik vind 2 jaar al lang. Dit is mijn tweede burnout, de eerste keer was ik er binnen 1 jaar uit en nu lijkt het wel alsof ik er nooit meer uitkomt.
Het zal idd wel aan de kuur liggen, maar je gaat steeds maar weer op zoek naar verklaringen bij Dr. Google
Wat is het toch ellende zo'n burnout.
Groetjes,
Thomas
Dank voor je reactie. Jeetje en ik vind 2 jaar al lang. Dit is mijn tweede burnout, de eerste keer was ik er binnen 1 jaar uit en nu lijkt het wel alsof ik er nooit meer uitkomt.
Het zal idd wel aan de kuur liggen, maar je gaat steeds maar weer op zoek naar verklaringen bij Dr. Google
Wat is het toch ellende zo'n burnout.
Groetjes,
Thomas
Thomas
11-02-2024
Reactie:
Hi Thomas,
Het is vreselijk inderdaad.. ik heb ook een end afgegoogeld. En als je geen herkenning vind ga je alleen maar meer zorgen maken hè? Mij helpt het heel erg om steeds maar weer in vertrouwen en acceptatie te zakken en jezelf gerust te stellen “dit zal er ook wel weer bijhoren”.
Maar dit lukt mij ook zeker niet altijd, vooral na een fikse terugval schiet ik dan weer in de zorgen. Of je niet iets over het hoofd ziet e.d.
Het is een lang proces met vallen en opstaan. En dat het herstel zoals internet doet geloven 3 maanden tot een jaar duurt.. gaf me ook extra stress. misschien als je er niet te diep in zit zoals jouw eerste keer wellicht inderdaad. Maar als je echt zodanig roofbouw hebt gepleegd dat heel je stress / hormonaal systeem ontregeld is, kost het alleen al die tijd om een beetje te stabiliseren laat staan weer opbouwen.
Ik merk zelf ook dat ik na een heftige emotionele gebeurtenis, die nou eenmaal soms bij het leven horen zoals acute ziekte van een ouder, beëindigen van relatie.. een enorm grote impact hebben en ik daardoor ook steeds terugval. M’n zenuwstelsel schiet veel sneller in de stress dan normaal, zowel van interne als externe prikkels en dit trekt je leeg.
Het feit dat de normale dingen van het leven zoals een griep of in jouw geval antibiotica kuur zorgen voor terugval, is en voelt zo machteloos..
Liefs
Het is vreselijk inderdaad.. ik heb ook een end afgegoogeld. En als je geen herkenning vind ga je alleen maar meer zorgen maken hè? Mij helpt het heel erg om steeds maar weer in vertrouwen en acceptatie te zakken en jezelf gerust te stellen “dit zal er ook wel weer bijhoren”.
Maar dit lukt mij ook zeker niet altijd, vooral na een fikse terugval schiet ik dan weer in de zorgen. Of je niet iets over het hoofd ziet e.d.
Het is een lang proces met vallen en opstaan. En dat het herstel zoals internet doet geloven 3 maanden tot een jaar duurt.. gaf me ook extra stress. misschien als je er niet te diep in zit zoals jouw eerste keer wellicht inderdaad. Maar als je echt zodanig roofbouw hebt gepleegd dat heel je stress / hormonaal systeem ontregeld is, kost het alleen al die tijd om een beetje te stabiliseren laat staan weer opbouwen.
Ik merk zelf ook dat ik na een heftige emotionele gebeurtenis, die nou eenmaal soms bij het leven horen zoals acute ziekte van een ouder, beëindigen van relatie.. een enorm grote impact hebben en ik daardoor ook steeds terugval. M’n zenuwstelsel schiet veel sneller in de stress dan normaal, zowel van interne als externe prikkels en dit trekt je leeg.
Het feit dat de normale dingen van het leven zoals een griep of in jouw geval antibiotica kuur zorgen voor terugval, is en voelt zo machteloos..
Liefs
Amber
22-02-2024
Reactie:
Hoi Thomas,
Google eens op de gut-brain connectie. Je darmflora is van enorm belang voor het functioneren van een hoop processen en kan grote impact hebben op je geestelijke gezondheid. Antibiotica verstoord en doodt zo'n beetje alle goede bacterien in je maag. Ik heb zelf tijdens de eerste fase van mijn burnout een blaasontsteking gekregen en moest toen ook aan de antibiotica. Ik herken exact wat je hier omschrijft als verergerde klachten. Het heeft mij een flink aantal weken probiotica slikken gekost om te zorgen dat mijn maag weer een beetje normaal werd. Kan je erg aanraden om dat nu te starten. Ik zou sinds die ervaring ook niet zo snel meer een antibiotica kuur nemen. Maar als het moet dan moet het natuurlijk.
Sterkte!
Google eens op de gut-brain connectie. Je darmflora is van enorm belang voor het functioneren van een hoop processen en kan grote impact hebben op je geestelijke gezondheid. Antibiotica verstoord en doodt zo'n beetje alle goede bacterien in je maag. Ik heb zelf tijdens de eerste fase van mijn burnout een blaasontsteking gekregen en moest toen ook aan de antibiotica. Ik herken exact wat je hier omschrijft als verergerde klachten. Het heeft mij een flink aantal weken probiotica slikken gekost om te zorgen dat mijn maag weer een beetje normaal werd. Kan je erg aanraden om dat nu te starten. Ik zou sinds die ervaring ook niet zo snel meer een antibiotica kuur nemen. Maar als het moet dan moet het natuurlijk.
Sterkte!
Y.
23-02-2024
Hartkloppingen (Verhaal 915)
Ik heb onwijze last van hartkloppingen. Na een nacht slapen heb ik er vrijwel geen last van. Het neemt op de dag toe. En ‘s middags en ‘s avonds is het het meest voelbaar tot ik weer de volgende morgen wakker word. Ze zijn er dus iedere dag!!
Ik denk zelf dat het te maken heeft met prikkels. Al zijn er dagen dat ik weinig doe tot niks doe. Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Ik vind het toch wel 1 van de meest zorgelijke en vervelende klacht van een burn-out…
Ik denk zelf dat het te maken heeft met prikkels. Al zijn er dagen dat ik weinig doe tot niks doe. Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Ik vind het toch wel 1 van de meest zorgelijke en vervelende klacht van een burn-out…
Nina
23-02-2024
laatste reactie: 23-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nina,
Hartkloppingen zijn bij mij een groot onderwerp in m'n burnout. Daar is het mee begonnen. Dagelijks en ook in de nacht een snelle hartslag, duizeligheid en ook druk op m'n borst.
De route was voor mij eerst medisch. Bij de cardioloog geweest. Op de holter waren er ook overslagen te zien, maar zoals ze aangeven op een heel normaal niveau zoals elk hart zou laten zien in een 24u monitor.
Ik heb een angststoornis ontwikkeld door een traumatische gebeurtenis en zo een burnout ingerold. Deze info even om aan te geven dat mijn Hartkloppingen echt enorm waren. Afgelopen weken door therapie wat betere weken gehad, Sporten op kunnen pakken en de Hartkloppingen en snelle hartslag waren nagenoeg helemaal weg.
Sinds 1.5 week weer angstiger en minder gesport en raad eens.. de Hartkloppingen weer volledig terug.
Toch een seintje dat het echt inspeelt op je gemoedstoestand en je focus erop.
Mocht je twijfelen, laat je zelf dan onderzoeken. Maar weet dat het echt heel veel te doen kan hebben met de uitputting van je lichaam. En volg je hart!! Maak connectie. Waarom zit je in deze situatie.. waarschijnlijk omdat je jezelf ergens al veel te ver voorbij bent gelopen.
Probeer rustig het wandelen op te bouwen lekker buiten, dat is een cliché wat echt echt helpt!
Hartkloppingen zijn bij mij een groot onderwerp in m'n burnout. Daar is het mee begonnen. Dagelijks en ook in de nacht een snelle hartslag, duizeligheid en ook druk op m'n borst.
De route was voor mij eerst medisch. Bij de cardioloog geweest. Op de holter waren er ook overslagen te zien, maar zoals ze aangeven op een heel normaal niveau zoals elk hart zou laten zien in een 24u monitor.
Ik heb een angststoornis ontwikkeld door een traumatische gebeurtenis en zo een burnout ingerold. Deze info even om aan te geven dat mijn Hartkloppingen echt enorm waren. Afgelopen weken door therapie wat betere weken gehad, Sporten op kunnen pakken en de Hartkloppingen en snelle hartslag waren nagenoeg helemaal weg.
Sinds 1.5 week weer angstiger en minder gesport en raad eens.. de Hartkloppingen weer volledig terug.
Toch een seintje dat het echt inspeelt op je gemoedstoestand en je focus erop.
Mocht je twijfelen, laat je zelf dan onderzoeken. Maar weet dat het echt heel veel te doen kan hebben met de uitputting van je lichaam. En volg je hart!! Maak connectie. Waarom zit je in deze situatie.. waarschijnlijk omdat je jezelf ergens al veel te ver voorbij bent gelopen.
Probeer rustig het wandelen op te bouwen lekker buiten, dat is een cliché wat echt echt helpt!
Natasja
23-02-2024
Reactie:
Hi Natasja,
Ik heb zelf ook onderzoek gehad met een holter. Daaruit bleek dat alles gewoon goed was. Dus dat scheelt wel. Ik ben er ook zo op gefocust en herken het ook niet van vroeger dat ik zo snel iedere keer mijn hart voel kloppen in mijn borstkas. Hoop zo dat het weg gaat. Alle klachten vind ik prima. Maar die hartkloppingen……
Ik heb zelf ook onderzoek gehad met een holter. Daaruit bleek dat alles gewoon goed was. Dus dat scheelt wel. Ik ben er ook zo op gefocust en herken het ook niet van vroeger dat ik zo snel iedere keer mijn hart voel kloppen in mijn borstkas. Hoop zo dat het weg gaat. Alle klachten vind ik prima. Maar die hartkloppingen……
Nina
23-02-2024
Reactie:
Ik snap je echt! Ik heb ook nog een inspanningstest gedaan en een echo gekregen en alsnog kan ik er nog niet helemaal in berusten wanneer ze ineens opkomen.
Het is belangrijk om je stresslevel zo laag mogelijk te krijgen. In zo'n moment wellicht een ademhalingsoefening of Somatische oefeningen om er doorheen te komen. Wanneer je over het algemeen weer in je energie komt zullen ze verminderen.
Ik heb er ook heel veel focus op. Ook als ik rustig lig en m'n hart is vrij rustig heb ik t idee dat ik em toch in m'n borst zie kloppen of in m'n buik. En hoe meer focus en hoe meer verzet ..hoe meer last.
Wellicht overbodig, maar zuinig met koffie ect. En eventueel wat Magnesium, ijzer, vit b controleren en/ of slikken.
Het is belangrijk om je stresslevel zo laag mogelijk te krijgen. In zo'n moment wellicht een ademhalingsoefening of Somatische oefeningen om er doorheen te komen. Wanneer je over het algemeen weer in je energie komt zullen ze verminderen.
Ik heb er ook heel veel focus op. Ook als ik rustig lig en m'n hart is vrij rustig heb ik t idee dat ik em toch in m'n borst zie kloppen of in m'n buik. En hoe meer focus en hoe meer verzet ..hoe meer last.
Wellicht overbodig, maar zuinig met koffie ect. En eventueel wat Magnesium, ijzer, vit b controleren en/ of slikken.
Natasja
23-02-2024
Quetiapine (Verhaal 606)
Quetiapine
Hier sinds 2 maanden geleden ook thuis met een burn-out, al lijkt het bij mij zich vooral toe te spitsen op geestelijke klachten, en ben ik fysiek wel tot redelijk wat in staat.
Verder het hele scala aan klachten wat anderen ook ervaren, slecht slapen, extreem snel overprikkeld, interne onrust, hoofdpijn, spanning in nek schouders en kaken, en extreem druk in mijn hoofd.
Ik beweeg elke dag wel genoeg, met af en toe sporten (mountainbiken), echter zonder slaap medicatie slaap ik extreem slecht, en ben ik de dag erna een wrak.
Ik heb vanuit de huisarts Quetiapine 25 mg voorgeschreven gekregen, waarmee ik heerlijk slaap met soms nachten tot wel
9 uur slaap.
Mijn vraag is, zijn er meer mensen die dit gebruiken, en wat zijn jullie ervaringen hiermee?
En misschien nog belangrijker, heeft iemand goede tips voor een goede nachtrust, zonder medicatie?
Mijn hoofd en lichaam zijn in de avond dermate onrustig dat goed slapen zonder medicatie nagenoeg onmogelijk lijkt. 😕
Bedankt voor eventuele reacties, en iedereen veel
Sterkte gewenst….
Hier sinds 2 maanden geleden ook thuis met een burn-out, al lijkt het bij mij zich vooral toe te spitsen op geestelijke klachten, en ben ik fysiek wel tot redelijk wat in staat.
Verder het hele scala aan klachten wat anderen ook ervaren, slecht slapen, extreem snel overprikkeld, interne onrust, hoofdpijn, spanning in nek schouders en kaken, en extreem druk in mijn hoofd.
Ik beweeg elke dag wel genoeg, met af en toe sporten (mountainbiken), echter zonder slaap medicatie slaap ik extreem slecht, en ben ik de dag erna een wrak.
Ik heb vanuit de huisarts Quetiapine 25 mg voorgeschreven gekregen, waarmee ik heerlijk slaap met soms nachten tot wel
9 uur slaap.
Mijn vraag is, zijn er meer mensen die dit gebruiken, en wat zijn jullie ervaringen hiermee?
En misschien nog belangrijker, heeft iemand goede tips voor een goede nachtrust, zonder medicatie?
Mijn hoofd en lichaam zijn in de avond dermate onrustig dat goed slapen zonder medicatie nagenoeg onmogelijk lijkt. 😕
Bedankt voor eventuele reacties, en iedereen veel
Sterkte gewenst….
Arjan
30-07-2023
laatste reactie: 23-02-2024
23Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb trouwens geen idee hoe ik een onderwerp kan aangeven in mijn verhaal, iemand enig idee? 🤔
Arjan
30-07-2023
Reactie:
Gewoon als eerste regel in je bericht zetten
Anoniem
31-07-2023
Reactie:
Ik hen precies dezelfde klachten.. maar daarvoor was ik extreem b.o tot niks meer instaat. Nu 2 jaar verder alle klachten wat jij hierboven omschrijft.. behalve slapen doe ik wel goed zonder medicatie. Heb zelf citalopram sins 4 maanden nu. Ik denk dat ik nu onder zwaar overspannen val. Dat zal bij jou ook wel het geval zijn. Kun je ook andere dingen aan kwa sport??
Anoniem
31-07-2023
Reactie:
Inmiddels hersteld, maar in de eerste maanden had ik ook Quetiapine 12,5 mg. Ik ging van helemaal niet slapen naar 8/9 uur doorslapen. Het werkte voor mij dus echt goed, maar ik merkte wel dat ik mezelf in de ochtend een zombie voelde. Na 3 maanden gebruiken (eerste weken elke dag en daarna minder), bouwde ik af. Afbouwen was wel even pittig, maar na 2 maanden was mijn slaapritme weer zoals voor mijn burnout. Ik zou dit als ik jou was blijven gebruiken tot je meer bent hersteld en je meer rust voelt. Je zou kunnen kijken naar magnesium of Valeriaan, maar heb daar weinig ervaring mee. Je hebt er uiteindelijk het meeste aan om gewoon te herstelen en steeds iets beter te gaan slapen, liefst zonder hulpmiddelen. Dat hoeft nu nog niet, maar is wel waar je naartoe wil!
Daniëlle
01-08-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties 👍
Ik blijf voorlopig inderdaad de Quetiapine wel gebruiken, om zo in elk geval voldoende slaap en dus herstel te pakken.
Na een nacht goed slapen ben ik best tot redelijk wat in staat, dus zit er eigenlijk al weer aan te denken om
Voorzichtig middels thuiswerk wat uurtjes te gaan maken, en dan maar even zien wat voor reactie dit voor mezelf teweeg zal brengen.
Het nutteloos thuis zitten en de hele dag piekeren lijken ook niet echt heel erg bevorderend, dus vandaar.
Verder doe ik wel 3x per week matig intensief sporten, en dagelijks minstens 2x of wandelen of fietsen, de buitenlucht doet me volgens mij wel goed.
Sterkte allemaal!
Ik blijf voorlopig inderdaad de Quetiapine wel gebruiken, om zo in elk geval voldoende slaap en dus herstel te pakken.
Na een nacht goed slapen ben ik best tot redelijk wat in staat, dus zit er eigenlijk al weer aan te denken om
Voorzichtig middels thuiswerk wat uurtjes te gaan maken, en dan maar even zien wat voor reactie dit voor mezelf teweeg zal brengen.
Het nutteloos thuis zitten en de hele dag piekeren lijken ook niet echt heel erg bevorderend, dus vandaar.
Verder doe ik wel 3x per week matig intensief sporten, en dagelijks minstens 2x of wandelen of fietsen, de buitenlucht doet me volgens mij wel goed.
Sterkte allemaal!
Arjan
01-08-2023
Reactie:
Nog even aanvullend als mogelijk tip voor anderen, ik neem elke ochtend een douche waarbij ik afsluit met 2-3 minuten ijskoud afdouchen.
Verder heb ik het gevoel ook baat te hebben bij mijn ademhalingsoefeningen, YouTube staat er vol mee….
Hopelijk heeft iemand er iets aan….
Verder heb ik het gevoel ook baat te hebben bij mijn ademhalingsoefeningen, YouTube staat er vol mee….
Hopelijk heeft iemand er iets aan….
Arjan
01-08-2023
Reactie:
Hoi arjan doe je ook aan krachttraining of lukt het ook bij jou niet door de spierspanning in nek en rug.. voel me ook elke dag licht in het hoofd en als ik ga wandelen dan voel ik ook lichte evenwichtsklachten
Anoniem
02-08-2023
Reactie:
Krachttraining deed ik voor mijn burn-out wel regelmatig, maar gezien de spanning op nek, schouders en rug momenteel laat ik dat momenteel achterwege.
Sowieso schijnt sporten waarbij je je hartslag gedurende 30-60 minuten verhoogt tot circa 60/70% van je maximale hartslag met name een positief effect te hebben.
Ik hou het dus bij matig intensief fietsen, waarbij ik mijn hartslag zo rond de 120-130 probeer te houden….
Evenwichtsklachten heb ik gelukkig geen last van.
En jij, lukt enigszins sporten?
Sowieso schijnt sporten waarbij je je hartslag gedurende 30-60 minuten verhoogt tot circa 60/70% van je maximale hartslag met name een positief effect te hebben.
Ik hou het dus bij matig intensief fietsen, waarbij ik mijn hartslag zo rond de 120-130 probeer te houden….
Evenwichtsklachten heb ik gelukkig geen last van.
En jij, lukt enigszins sporten?
Arjan
03-08-2023
Reactie:
Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen moonmilk, maar ik zweer er(meestal)bij. Het is een warme (plantaardige) melk met een mix aan kruiden. Ik ben altijd al een slechte slaper geweest en ik was verrast hoe goed het voor mij werkte. De ene moonmilk is de ander niet, dus je zou even moeten kijken welke je het lekkerst vindt en welke het beste werkt. Bij mij werkte een mix van kurkuma, nootmuskaat (dit kruid staat bekend om zijn slaapopwekkende kracht :) ), kaneel, snufje zwarte peper , gember en steranijs. Wat ik je ook kan aanbevelen is een (voeten)bad met magnesium vlokken. Verder kan ik je aanraden om na een bepaalde tijd niet meer te eten omdat je spijsvertering je anders wakker maakt 's nachts en na een bepaalde tijd geen koffie of andere "oppeppers" meer te drinken omdat het nog lang in je lijf kan zitten.
Lisa
04-08-2023
Reactie:
Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen moonmilk, maar ik zweer er(meestal)bij. Het is een warme (plantaardige) melk met een mix aan kruiden. Ik ben altijd al een slechte slaper geweest en ik was verrast hoe goed het voor mij werkte. De ene moonmilk is de ander niet, dus je zou even moeten kijken welke je het lekkerst vindt en welke het beste werkt. Bij mij werkte een mix van kurkuma, nootmuskaat (dit kruid staat bekend om zijn slaapopwekkende kracht :) ), kaneel, snufje zwarte peper , gember en steranijs. Wat ik je ook kan aanbevelen is een (voeten)bad met magnesium vlokken. Verder kan ik je aanraden om na een bepaalde tijd niet meer te eten omdat je spijsvertering je anders wakker maakt 's nachts en na een bepaalde tijd geen koffie of andere "oppeppers" meer te drinken omdat het nog lang in je lijf kan zitten.
Lisa
04-08-2023
Reactie:
Bedankt voor de tip, ik zal eens kijken of dat voor mij ook werkt.
Qua cafeïne en suikers heb ik alles al voor zover mogelijk op een laag potje gezet, alleen in de ochtend 2 espresso om een beetje op gang te komen.
Verder probeer ik idd zo gezond mogelijk te eten, mee zo veel mogelijk groenten en fruit.
De site reageert soms een beetje traag, dus dat verklaart denk ik waarom je reactie er 4x op staat :)
Qua cafeïne en suikers heb ik alles al voor zover mogelijk op een laag potje gezet, alleen in de ochtend 2 espresso om een beetje op gang te komen.
Verder probeer ik idd zo gezond mogelijk te eten, mee zo veel mogelijk groenten en fruit.
De site reageert soms een beetje traag, dus dat verklaart denk ik waarom je reactie er 4x op staat :)
Arjan
05-08-2023
Reactie:
Weet je zeker dat je een burnout hebt en geen long covid?
Anoniem
08-08-2023
Reactie:
Ik gebruik quetiapine. Het is best een heftig middel, je komt er snel van aan en heeft invloed op je cholesterol. Het is geen inslaper maar een antipsychotica.
Als je gewenning krijgt aan het middel krijg je ontwenningverschijnselen. Onrust, koortsig gevoel, niet kunnen slapen. Het middel heeft invloed op je serotonine en dopamine. Als je naast slaapklachten erg onrustige of drukke gedachten hebt kan ik me voorstellen dat het is voorgeschreven, maar niet alleen als slaapmedicatie. Daar zou je andere middelen voor kunnen gebruiken.
Als je gewenning krijgt aan het middel krijg je ontwenningverschijnselen. Onrust, koortsig gevoel, niet kunnen slapen. Het middel heeft invloed op je serotonine en dopamine. Als je naast slaapklachten erg onrustige of drukke gedachten hebt kan ik me voorstellen dat het is voorgeschreven, maar niet alleen als slaapmedicatie. Daar zou je andere middelen voor kunnen gebruiken.
Rebecca
29-08-2023
Reactie:
Ik zou overigens niet gelijk stoppen, maar bedenk dat het geen langdurige oplossing is. Misschien kan mindfulness, yoga, of iets anders helpen met drukke gedachtes. Neem je rust, en probeer te herstellen en bouw dan langzaam af.
Rebecca
29-08-2023
Reactie:
Ik gebruik ook quetapind 2 maanden en nu ben ik depressief. Kan dat hiermee te maken hebben of de hevige burn-out dat er nu uitkomt…
Anoniem
30-08-2023
Reactie:
Kleine tip
In de avond een bril opzetten die blauw licht filtert kan verademend werken voor je ogen en hersenen. Je vertelt je 'oer'brein hiermee dat het nacht begint te worden en hiermee ga je het slaaphormoon aanmaken. bril kan je voor ongeveer 20 euro op bol.com kopen.
In de avond een bril opzetten die blauw licht filtert kan verademend werken voor je ogen en hersenen. Je vertelt je 'oer'brein hiermee dat het nacht begint te worden en hiermee ga je het slaaphormoon aanmaken. bril kan je voor ongeveer 20 euro op bol.com kopen.
Frank
30-08-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties en tips!
Ik heb de Quetiapine circa 3 weken achter elkaar gebruikt, met dagelijks voor t slapen gaan een half pilletje van de 25 mg (12,5 mg dus)
Maar aangezien ik merkte dat ik gedurende de dag extreem duf en snel geïrriteerd was, heb ik besloten het weer zonder de Quetiapine te proberen.
Probleem waar ik nu tegen aan loop is dat ik op zich wel in slaap val, alleen na 4 tot 6 uurtjes slaap wakker ben, en dan met geen mogelijkheid meer verder kan slapen.
Ik hoop dat dit nog gaat verbeteren, en mocht iemand daar nog tips voor hebben zijn ze van harte welkom!
Vanaf een uur voor mijn bedtijd gebruik ik al geen beeldschermen meer, en doe ik altijd ademhalingsoefeningen met verlengde uitademing voordat ik ga slapen.
Succes en sterkte met herstel allemaal!!
Ik heb de Quetiapine circa 3 weken achter elkaar gebruikt, met dagelijks voor t slapen gaan een half pilletje van de 25 mg (12,5 mg dus)
Maar aangezien ik merkte dat ik gedurende de dag extreem duf en snel geïrriteerd was, heb ik besloten het weer zonder de Quetiapine te proberen.
Probleem waar ik nu tegen aan loop is dat ik op zich wel in slaap val, alleen na 4 tot 6 uurtjes slaap wakker ben, en dan met geen mogelijkheid meer verder kan slapen.
Ik hoop dat dit nog gaat verbeteren, en mocht iemand daar nog tips voor hebben zijn ze van harte welkom!
Vanaf een uur voor mijn bedtijd gebruik ik al geen beeldschermen meer, en doe ik altijd ademhalingsoefeningen met verlengde uitademing voordat ik ga slapen.
Succes en sterkte met herstel allemaal!!
Arjan
31-08-2023
Reactie:
Het koud afdouchen, de buitenlucht en ademhalingsoefeningen zijn inderdaad heel erg goed en helend. Succes met je verdere herstel, je bent goed op weg.
Rebecca
02-09-2023
Reactie:
Hier ook goede ervaringen met quetiapine. Ik nam enkele weken 12,5mg en had geen laat van bijwerkingen overdag. Ben vrij snel geminderd/afgebouwd en dat was geen enkel probleem. Het heeft mij echt geholpen een hele zware tijd door te komen. Heb het een tijdje nog af en toe gebruikt maar inmiddels is dat alweer maanden geleden. Ik ben er bijna uit, uit de burnout, en slaap gelukkig weer als vanouds. Het kost veel tijd maar het komt goed! Zorg echt dat je goed slaapt tijdens je herstel.
M.
03-09-2023
Reactie:
Quetiapine heb ik enkele maanden gebruikt, in het begin kon ik er goed op slapen, waar ik last van had ,het gewicht ging snel omhoog, terwijl ik sportief leef. Ik ben ermee gestopt en krijg volgende week woensdag andere slaapmedicatie.Ik hou je op de hoogte.
Fred
07-09-2023
Reactie:
Bedankt voor alle reacties, ik ben sinds enkele dagen toch weer begonnen met Quetiapine, dus slaap nu wel weer nachten van circa 8 uur. Maar grote nadeel is dat ik me dan overdag weer duf, prikkelbaar en negatief voel, dus ik weet niet wat nou het beste is 🙈
Ik neig ik toch weer naar verder gaan zonder de Quetiapine, aangezien ik dan zeker weet dat hoe ik mij voel geen bijwerking is van iets.
Nadeel is dan weer dat de slaap zich beperkt tot 4 a 6 uurtjes als t meezit.
Lastig lastig
Ik werk trouwens inmiddels vanaf thuis 3 uurtjes per ochtend, geen idee of dat al te vroeg is of niet, maar heb geen idee hoe ik anders mijn dagen door moet komen qua invulling .
Ontbijt, paar uurtjes werken, wandeling, lunch, fietstochtje, en daarna maar beetje verveeld tv kijken.
Hoop dat ik snel weer vorderingen ga maken….
Ik neig ik toch weer naar verder gaan zonder de Quetiapine, aangezien ik dan zeker weet dat hoe ik mij voel geen bijwerking is van iets.
Nadeel is dan weer dat de slaap zich beperkt tot 4 a 6 uurtjes als t meezit.
Lastig lastig
Ik werk trouwens inmiddels vanaf thuis 3 uurtjes per ochtend, geen idee of dat al te vroeg is of niet, maar heb geen idee hoe ik anders mijn dagen door moet komen qua invulling .
Ontbijt, paar uurtjes werken, wandeling, lunch, fietstochtje, en daarna maar beetje verveeld tv kijken.
Hoop dat ik snel weer vorderingen ga maken….
Arjan
09-09-2023
Reactie:
Ik heb een zware burn out en een hele erge terugval. Ik gebruik ook Quetiapine 25 mg. Ik word nog steeds ongeveer 4 keer per nacht wakker. Rond 22:00 naar bed en dan slaap ik rond 23:00 en dan word ik rond 2/3 uur wakker of soms nog eerder en daarna word ik weer wakker. Ben dan telkens ongeveer 45 minuten wakker of een halfuur varieert. En dan echt wakker maar heel duf, soms derealisatie. Realiteit is weg soms, heel vaag heel wazig zicht. Weet niet of iemand dit herkent? Tips etc
Sandro
25-09-2023
Reactie:
Zijn er ook mede-buren ouders die quetiapine ook overdag gebruiken in 3 afgifte ?
Anoniem
23-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Actieve stand zenuwstelsel (vicieuze cirkel) (Verhaal 864)
Beste lotgenoten
Hebben jullie in je burnout ook dat het zenuwstelsel op de aan stand blijft met een akelige vicieuze cirkel elke dag?
Ik word er wanhopig van.
Hoe doorbreek je dit? Dit kan zo doorgaan tot onze dood. Het is zo vermoeiend. Het sloopt een mens. Klote cortisol. Of is het de schildklier die te snel werkt. Zal wel niet.
Iemand ervaring?
Groet
Eddy
Hebben jullie in je burnout ook dat het zenuwstelsel op de aan stand blijft met een akelige vicieuze cirkel elke dag?
Ik word er wanhopig van.
Hoe doorbreek je dit? Dit kan zo doorgaan tot onze dood. Het is zo vermoeiend. Het sloopt een mens. Klote cortisol. Of is het de schildklier die te snel werkt. Zal wel niet.
Iemand ervaring?
Groet
Eddy
Eddy
04-02-2024
laatste reactie: 23-02-2024
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het beste wqt je kunt doen is wandelen in het bos.. hoe moeilijk je het misschien ook vind om te wandelen. Zo leer je je zenuwstelsel langzaam aan weer ontspannen en wandelen maakt ook endorfine aan..verlicht pijn en geeft je een gelukkig gevoel
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
Ja , pas sinds kort dat ik ervaar dat het minder wordt. Actief bezig geweest met:
Somatische oefeningen
Stress reset human garage op YouTube. Verdiep je even in deze dingen om de stress uit je lijf te krijgen
Tevens heb ik ernaast emdr gehad en massagetherapie.
In mijn geval sprong m'n lichaam continu aan vanwege angst/ trauma
Somatische oefeningen
Stress reset human garage op YouTube. Verdiep je even in deze dingen om de stress uit je lijf te krijgen
Tevens heb ik ernaast emdr gehad en massagetherapie.
In mijn geval sprong m'n lichaam continu aan vanwege angst/ trauma
Natasja
06-02-2024
Reactie:
He Eddie,
Ja, dat heb ik ook gehad. Het stresssysteem is op tilt geslagen en bij het minste geringste slaat het alarm. Ook als je gewoon probeert te ontspannen. Het kost tijd voor je lichaam om te herstellen, dat hoeft niet zo te blijven voor de rest van je leven. Het is erg zwaar nu, maar het wordt beter. Probeer zoveel mogelijk rust te nemen, geef toe aan je slaapbehoefte (zolang het er niet voor zorgt dat je 's nachts niet meer kunt slapen), ga naar buiten om te wandelen (bij voorkeur de natuur in), en leer vooral ook om helemaal niets te doen (gewoon, met een kop thee op de bank zitten, geen verdere prikkels). Uiteindelijk zal je lichaam weer terug balans vinden. Het is een lange weg... Misschien goed om erbij te zeggen, ik werk als psycholoog en spreek niet alleen vanuit ervaring maar ook vanuit mijn expertise. Sterkte.
Groet Tamar
Ja, dat heb ik ook gehad. Het stresssysteem is op tilt geslagen en bij het minste geringste slaat het alarm. Ook als je gewoon probeert te ontspannen. Het kost tijd voor je lichaam om te herstellen, dat hoeft niet zo te blijven voor de rest van je leven. Het is erg zwaar nu, maar het wordt beter. Probeer zoveel mogelijk rust te nemen, geef toe aan je slaapbehoefte (zolang het er niet voor zorgt dat je 's nachts niet meer kunt slapen), ga naar buiten om te wandelen (bij voorkeur de natuur in), en leer vooral ook om helemaal niets te doen (gewoon, met een kop thee op de bank zitten, geen verdere prikkels). Uiteindelijk zal je lichaam weer terug balans vinden. Het is een lange weg... Misschien goed om erbij te zeggen, ik werk als psycholoog en spreek niet alleen vanuit ervaring maar ook vanuit mijn expertise. Sterkte.
Groet Tamar
tamar
14-02-2024
Reactie:
Acceptatie, acceptatie en nog eens acceptatie...laat het er zijn. Je kunt niet sneller gaan dan je proces. Ik zit nu 16 mnd thuis, jer gaat wat beter. Meer energie. Maar nog steeds slaapproblemen en elke dag hoofdpijn. Het is zwaar maar wat mij helpt is relativeren ( zoveel mensen hebben t nog zwaarder) en genieten van kleine dingetjes die je dag kleuren. Ooit komt het weer goed. Houd jezelf dat voor.
Anoniem
14-02-2024
Reactie:
Ik heb het soms zo erg dat het een soort aanval is. Ik ga trillen, krijg zere slappe benen, wordt intens moe, duizelig en angstig.
Soms weet ik op zo moment niet eens hoe ik van de bank naar de keuken moet komen.
Soms weet ik op zo moment niet eens hoe ik van de bank naar de keuken moet komen.
ot
14-02-2024
Reactie:
Kijk naar doctor Berg op YouTube
Katia
14-02-2024
Reactie:
Ik heb 2 jaar lang in de ‘aan’ stand gestaan. Niks hielp.Tot ik oefeningen voor je vagus nerve tegen kwam. Was er in 1 klap uit
Anoniem
22-02-2024
Reactie:
Anoniem, ik heb dit even opgezocht.
Oefening voor de nervus vagus
Oefening van Stanley Rosenberg, auteur van Accessing the Healing Power of the Vagus Nerve.
1. Ga op je rug liggen en leg je handen gevouwen achter je hoofd. Laat het gewicht van je hoofd rusten op je handen.
2. Laat je hoofd rustig liggen en kijk met je ogen naar rechts, zo ver als je kan. Alleen je ogen bewegen, je hoofd ligt nog steeds in het midden met je neus naar het plafond. Blijf naar rechts kijken.
3. Op een gegeven moment moet je slikken, gapen of zuchten. Dit gaat automatisch, daar hoef je niks voor te doen. Het kan wel een halve tot een hele minuut duren voor dit gebeurt. Dit is een teken van ontspanning in je parasympatische zenuwstelsel dat aangestuurd wordt door je nervus vagus.
4. Herhaal hetzelfde, maar kijk dan zo ver mogelijk naar links met je hoofd in het midden. Ook hier wacht je tot je slikt, gaapt of zucht. De ervaring leert dat het aan één kant veel langer kan duren voor je in de ontspanning ‘schiet’ dan de andere kant.
5. Doe deze oefening voor je gaat slapen en als je ’s nachts wakker wordt. Of wanneer je gedurende de dag een reset van je zenuwstelsel nodig hebt, bijvoorbeeld als je je overprikkeld voelt of net iets stressvols hebt meegemaakt
Oefening voor de nervus vagus
Oefening van Stanley Rosenberg, auteur van Accessing the Healing Power of the Vagus Nerve.
1. Ga op je rug liggen en leg je handen gevouwen achter je hoofd. Laat het gewicht van je hoofd rusten op je handen.
2. Laat je hoofd rustig liggen en kijk met je ogen naar rechts, zo ver als je kan. Alleen je ogen bewegen, je hoofd ligt nog steeds in het midden met je neus naar het plafond. Blijf naar rechts kijken.
3. Op een gegeven moment moet je slikken, gapen of zuchten. Dit gaat automatisch, daar hoef je niks voor te doen. Het kan wel een halve tot een hele minuut duren voor dit gebeurt. Dit is een teken van ontspanning in je parasympatische zenuwstelsel dat aangestuurd wordt door je nervus vagus.
4. Herhaal hetzelfde, maar kijk dan zo ver mogelijk naar links met je hoofd in het midden. Ook hier wacht je tot je slikt, gaapt of zucht. De ervaring leert dat het aan één kant veel langer kan duren voor je in de ontspanning ‘schiet’ dan de andere kant.
5. Doe deze oefening voor je gaat slapen en als je ’s nachts wakker wordt. Of wanneer je gedurende de dag een reset van je zenuwstelsel nodig hebt, bijvoorbeeld als je je overprikkeld voelt of net iets stressvols hebt meegemaakt
Patrick
22-02-2024
Reactie:
Dank je wel @patrick
Eddy
22-02-2024
Reactie:
op youtube zoeken:
Vagus nerve excersises.
Wel maar 1 keer per dag doen is voldoende voor je hersenen.
Vagus nerve excersises.
Wel maar 1 keer per dag doen is voldoende voor je hersenen.
Anoniem
23-02-2024
Opgebrand (Verhaal 913)
Ik ben een man van 60 jaar en compleet lam geslagen door stress. Volledig uitgeput en kan niets meer. Zodra ik iets zou willen doen of bewegen, wordt ik overvallen door extreme stress en overal stekende pijnen in het lichaam. Ik ben nu 3 jaar burn-out. Weet iemand of je zo erg opgebrand kunt raken dat er geen herstel meer mogelijk is? De stress komt voornamelijk door de situatie waarin ik zit. Alvast bedankt.
Ron
22-02-2024
laatste reactie: 22-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat naar voor je Ron. Ook ik zit al bijna 2 jaar in een BO. Ik probeer de situatie waarin ik zit steeds met kleine stapjes te veranderen. Mijn lijf heeft mij duidelijk gemaakt dat op de oude voet verder geen keuze is. Je weet vaak wel waar de stress zit, we zij helaas gewend om te lang in patronen vast te zitten.
We komen er wel uit, verandering is nodig. Succes, je bent niet alleen.
We komen er wel uit, verandering is nodig. Succes, je bent niet alleen.
Eric
22-02-2024
Reactie:
Hoi, Eric dankjewel voor je antwoord en jij ook veel sterkte.
Ron
22-02-2024
Nog altijd vermoeid (Verhaal 911)
Hoi!
Zijn er meer mensen die na een half jaar burn-out nog steeds zo vreselijk moe zijn? Soms bekruipt me de angst dat ik ME/CVS heb, maar gezien alle drukte en stress waar ik uitkom, lijkt een burn-out logischer. Soms gaat het even iets beter, maar ik lijk door de dag te blijven sluimeren. En nog steeds wil ik de helft van de tijd niets liever dan slapen/liggen. Is dit herkenbaar voor anderen?
Alvast bedankt!
Zijn er meer mensen die na een half jaar burn-out nog steeds zo vreselijk moe zijn? Soms bekruipt me de angst dat ik ME/CVS heb, maar gezien alle drukte en stress waar ik uitkom, lijkt een burn-out logischer. Soms gaat het even iets beter, maar ik lijk door de dag te blijven sluimeren. En nog steeds wil ik de helft van de tijd niets liever dan slapen/liggen. Is dit herkenbaar voor anderen?
Alvast bedankt!
Anoniem
21-02-2024
laatste reactie: 22-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Al is een dagritme wel heel belangrijk.
Sam
21-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar... probeer elke dag toch even je krachten te bundelen en iets kleins te ondernemen. Iets wat je dag beetje opfleurt. De sleur doorbreekt. De misère, de hel..... hahahahaha. Ach ooit komt t goed !
Eric
22-02-2024
Rare wereld (Verhaal 914)
Hoi allemaal,
Ik zit in een burnout en heb momenteel erg last van een rare wereld. Als ik loop (wat ook al lastig is door de lichamelijke klachten) ziet de wereld er gewoon raar en niet vertrouwd uit. Als ik in de verte kijkt wordt ik bijna duizelig. Het is super fel en ziet er gewoon raar uit ik weet niet echt hoe ik het anders kan bewoorden. Hierdoor wordt het lopen ook lastig. Wie herkent zich hierin?
Ik zit in een burnout en heb momenteel erg last van een rare wereld. Als ik loop (wat ook al lastig is door de lichamelijke klachten) ziet de wereld er gewoon raar en niet vertrouwd uit. Als ik in de verte kijkt wordt ik bijna duizelig. Het is super fel en ziet er gewoon raar uit ik weet niet echt hoe ik het anders kan bewoorden. Hierdoor wordt het lopen ook lastig. Wie herkent zich hierin?
Anoniem
22-02-2024
laatste reactie: 22-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik. Eng is het he ik durf niet eens te lopen buiten knap dat je het wel doet! Ik denk dat dit derealisatie is dit komt omdat ons brein en zenuwstelsel helemaal op is. Herkennen andere dit?
Yv
22-02-2024
Hoe diep kan je in een burn-out zakken? (Verhaal 912)
Ik loop al even rond met mijn burn-out. Nu ga ik door een moeilijke periode nog eens extra heen. Wat mijn herstel niet ten goede komt. Sterker nog ik ben achteruit gegaan. Mijn relatie is overgegaan en nu zijn we op het punt gekomen dat we de dingen met elkaar moeten regelen. Toen de knoop werd doorgehakt ben ik enorm achteruit gegaan. Nu wel weer een beetje opgekrabbeld. Maar al na een telefoongesprek voel ik me helemaal leeggezogen. Nu ben ik bang dat de volgende stap te veel gaat zijn. En ook ben ik bang dat mijn lichaam het weer heel zwaar gaat krijgen. En vraag ik me ook af hoe diep je kunt zakken in een burn-out. En of je daar ook aan dood kan gaan. Is deze angst reëel? Ik heb naast mijn burn-out ook een angststoornis. Volgens mijn therapeut moet ik de afspraken aangaan met mijn ex-partner. Maar niemand voelt natuurlijk wat ik voel. Ik vind het heel moeilijk. Ik weet ook niet wat wijsheid is.
Nina
21-02-2024
laatste reactie: 22-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nina,
Ik zit in hetzelfde schuitje, momenteel 10e maand van m'n burnout en 2 maanden geleden de relatie verbroken met m'n partner met wie ik nog wel samenwoon, zij accepteert mijn burnout niet meer en het zorgt voor erg veel spanning en stress in het huis, het is vreselijk. Ik heb hierdoor ook een terugval gehad en zit alweer een aantal weekjes best diep. Het huis moet verkocht worden en ik heb nog niet eens energie voor een bezichtiging, laat staan een verhuizing. Ik denk dat het belangrijk is ondanks deze situatie om niet naar de toekomst te kijken maar proberen elke dag een beetje beter te voelen dan die dag daarvoor en daar aan vast te houden.
Ik zit in hetzelfde schuitje, momenteel 10e maand van m'n burnout en 2 maanden geleden de relatie verbroken met m'n partner met wie ik nog wel samenwoon, zij accepteert mijn burnout niet meer en het zorgt voor erg veel spanning en stress in het huis, het is vreselijk. Ik heb hierdoor ook een terugval gehad en zit alweer een aantal weekjes best diep. Het huis moet verkocht worden en ik heb nog niet eens energie voor een bezichtiging, laat staan een verhuizing. Ik denk dat het belangrijk is ondanks deze situatie om niet naar de toekomst te kijken maar proberen elke dag een beetje beter te voelen dan die dag daarvoor en daar aan vast te houden.
Wouter
22-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Hersenschade? (Verhaal 910)
Beste mensen.
Wie herkent de angst van het hebben van hersenschade tijdens zijn burnout ?
Ik ervaar een dof hoofd en dat hoofd voelt als een storing elke dag weer. Is het spanningshoofdpijn, brainfog, geen idee.
Het voelt als kapot.... Heb dan ook aardig wat mentale tikken erop gehad tijdens mijn rit naar mijn downfall in de burnout met heftige symptomen.....
Wie herkent dit en maakt zich ook zorgen? Of wie kan me goed nieuws brengen dat het gevoel verdwijnt. Ik hoor ook verhalen van mensen die het al jaren hebben ofwel chronisch dus en hersenschade dus😭
Wie herkent de angst van het hebben van hersenschade tijdens zijn burnout ?
Ik ervaar een dof hoofd en dat hoofd voelt als een storing elke dag weer. Is het spanningshoofdpijn, brainfog, geen idee.
Het voelt als kapot.... Heb dan ook aardig wat mentale tikken erop gehad tijdens mijn rit naar mijn downfall in de burnout met heftige symptomen.....
Wie herkent dit en maakt zich ook zorgen? Of wie kan me goed nieuws brengen dat het gevoel verdwijnt. Ik hoor ook verhalen van mensen die het al jaren hebben ofwel chronisch dus en hersenschade dus😭
Eddy
21-02-2024
laatste reactie: 21-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Eddy
Het klopt wel dat sommige mensen hier last van houden. Dat is vooral bij mensen die al vaker een burn-out gehad hebben. Het is heel belastend voor je hersenysteem wat er met je gebeurt na zoveel stress gedurende lange periode. En als dat keer op keer gebeurt dan kan het zijn dat bepaalde klachten blijven. Maar het goede nieuws is, dat veruit de meeste mensen (grotendeels) herstellen. Dat kan een tijd duren, maar houd hoop!
Wat betreft de mensen die er last van houden, dat betekent overigens niet dat er geen leven mogelijk meer is. Zij moeten hun leven vaak wel anders zien in te richten en dat is een lang proces van aanvaarding, met veel vallen en opstaan. Maar ook voor hen is er hoop, echt waar. Ik hoop dat er mensen zijn die dit proces meegemaakt hebben of er in zitten die jou daarin kunnen bemoedigen.
En probeer, hoe lastig ook, dit soort catastrofale gedachten (zoals "ik heb hersenschade, het gaat nooit meer over") niet teveel ruimte te geven.. die kosten heel veel energie en daar heb je al zo weinig van. Kleine stapjes vooruit. Ik hoop ook dat je goede (psychische) hulp daarbij krijgt
Het klopt wel dat sommige mensen hier last van houden. Dat is vooral bij mensen die al vaker een burn-out gehad hebben. Het is heel belastend voor je hersenysteem wat er met je gebeurt na zoveel stress gedurende lange periode. En als dat keer op keer gebeurt dan kan het zijn dat bepaalde klachten blijven. Maar het goede nieuws is, dat veruit de meeste mensen (grotendeels) herstellen. Dat kan een tijd duren, maar houd hoop!
Wat betreft de mensen die er last van houden, dat betekent overigens niet dat er geen leven mogelijk meer is. Zij moeten hun leven vaak wel anders zien in te richten en dat is een lang proces van aanvaarding, met veel vallen en opstaan. Maar ook voor hen is er hoop, echt waar. Ik hoop dat er mensen zijn die dit proces meegemaakt hebben of er in zitten die jou daarin kunnen bemoedigen.
En probeer, hoe lastig ook, dit soort catastrofale gedachten (zoals "ik heb hersenschade, het gaat nooit meer over") niet teveel ruimte te geven.. die kosten heel veel energie en daar heb je al zo weinig van. Kleine stapjes vooruit. Ik hoop ook dat je goede (psychische) hulp daarbij krijgt
tamar
21-02-2024
Reactie:
@tamar
Bedankt voor je bericht.
Duidelijke uitleg en het geeft weer een sprankje hoop.
Rustig uitzitten en geduld dan maar.
Mijn downfall is binnen een jaar onstaan.
Dus ik ben nog wel een jaar bezig met herstellen. Of is dit onzin.
Geen idee hoe dat precies werkt.
Enige probleem is dat mijn stress emmer lastig te legen is.
Gecompliceerde rouw. Een dochter die ik kwijt ben maar nog wel leeft. Snap je hem?
Bedankt voor je bericht.
Duidelijke uitleg en het geeft weer een sprankje hoop.
Rustig uitzitten en geduld dan maar.
Mijn downfall is binnen een jaar onstaan.
Dus ik ben nog wel een jaar bezig met herstellen. Of is dit onzin.
Geen idee hoe dat precies werkt.
Enige probleem is dat mijn stress emmer lastig te legen is.
Gecompliceerde rouw. Een dochter die ik kwijt ben maar nog wel leeft. Snap je hem?
Eddy
21-02-2024
Reactie:
Dag eddy
Ach, dat is heel erg heftig. Ik kan begrijpen dat dit jouw proces allemaal complexer maakt dan wanneer het vooral werkstress betrof, bijvoorbeeld. Dat betekent ook dat je met de 'standaardadviezen' alleen er niet bent. Rouwarbeid, zeker in dit soort situaties, is ongelofelijk zwaar en vraagt veel van mensen. Ik denk dat het heel lastig is om daar een termijn op te plakken qua wanneer je weer hersteld bent. Het beste is om te proberen die termijn los te laten. Dat geldt eigenlijk voor alle mensen met burnout en psychische klachten wel. Je reikt zover je kan. Zoals gezegd, stapje voor stapje...
Ik wil je aanraden om, in geval je dat nog niet hebt, hier goede hulp bij te zoeken van bv een psycholoog. Die kan ook helpen om door de bomen het bos weer te zien. Vaak is het al heel helpend om te weten dat wat je ervaart, hele normale menselijke reacties zijn op een moeilijke situatie.
Veel sterkte gewenst!
Groetjes
tamar
Ach, dat is heel erg heftig. Ik kan begrijpen dat dit jouw proces allemaal complexer maakt dan wanneer het vooral werkstress betrof, bijvoorbeeld. Dat betekent ook dat je met de 'standaardadviezen' alleen er niet bent. Rouwarbeid, zeker in dit soort situaties, is ongelofelijk zwaar en vraagt veel van mensen. Ik denk dat het heel lastig is om daar een termijn op te plakken qua wanneer je weer hersteld bent. Het beste is om te proberen die termijn los te laten. Dat geldt eigenlijk voor alle mensen met burnout en psychische klachten wel. Je reikt zover je kan. Zoals gezegd, stapje voor stapje...
Ik wil je aanraden om, in geval je dat nog niet hebt, hier goede hulp bij te zoeken van bv een psycholoog. Die kan ook helpen om door de bomen het bos weer te zien. Vaak is het al heel helpend om te weten dat wat je ervaart, hele normale menselijke reacties zijn op een moeilijke situatie.
Veel sterkte gewenst!
Groetjes
tamar
tamar
21-02-2024
Lichamelijke klachten (Verhaal 909)
Hi allemaal,
Ik heb best wel erge last van lichamelijke klachten. Zo heb ik dagelijks last van hartkloppingen. Ook wanneer ik op de bank zit en ik niets doe. Ik ben er ook op gefocust omdat ik me er zorgen over maak of dit normaal is om dagelijks zoveel te hebben. Mijn hartslag en bloeddruk zijn verder wel goed. En ook last van dissociatie. Voel me soms niet 1 met mijn lichaam. Wazig uit me ogen. En het gevoel altijd trek te hebben. Alsof mijn buik nooit gevuld is. Herkennen jullie dit?
Ook wordt er gezegd bij een burn-out/overspanning dat de stress bronnen vermeden moet worden en de oorzaken aangepakt moeten worden. Kijken jullie hier ook naar met een therapeut bijvoorbeeld?
Ik heb best wel erge last van lichamelijke klachten. Zo heb ik dagelijks last van hartkloppingen. Ook wanneer ik op de bank zit en ik niets doe. Ik ben er ook op gefocust omdat ik me er zorgen over maak of dit normaal is om dagelijks zoveel te hebben. Mijn hartslag en bloeddruk zijn verder wel goed. En ook last van dissociatie. Voel me soms niet 1 met mijn lichaam. Wazig uit me ogen. En het gevoel altijd trek te hebben. Alsof mijn buik nooit gevuld is. Herkennen jullie dit?
Ook wordt er gezegd bij een burn-out/overspanning dat de stress bronnen vermeden moet worden en de oorzaken aangepakt moeten worden. Kijken jullie hier ook naar met een therapeut bijvoorbeeld?
Sam
20-02-2024
laatste reactie: 20-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Sam,
Erg herkenbaar. Ik heb eerst medisch gezocht naar mijn hartkloppingen. Dat gevoel van distantiëren had ik enorm. Ik voelde me echt in een matrix. Heel leeg en eng was dat.
Maar dit is echt een teken dat je lichaam op is!
Hartkloppingen wijzen er toch vaak op dat er iets zit in je hart dat gehoord wil worden. Het is heel erg aan te raden om met een therapeut daarna te kijken.
Bij mij bleek er echt onderliggend trauma te zijn van een gebeurtenis waarvan ik me zo echt niet meer kon voorstellen dat het trauma was, maar toen we er eenmaal ingangen met emdr was het overduidelijk. Je lichaam onthoudt trauma's en stress zonder dat je hersenen dat bewust nog tegen je zeggen.
Erg herkenbaar. Ik heb eerst medisch gezocht naar mijn hartkloppingen. Dat gevoel van distantiëren had ik enorm. Ik voelde me echt in een matrix. Heel leeg en eng was dat.
Maar dit is echt een teken dat je lichaam op is!
Hartkloppingen wijzen er toch vaak op dat er iets zit in je hart dat gehoord wil worden. Het is heel erg aan te raden om met een therapeut daarna te kijken.
Bij mij bleek er echt onderliggend trauma te zijn van een gebeurtenis waarvan ik me zo echt niet meer kon voorstellen dat het trauma was, maar toen we er eenmaal ingangen met emdr was het overduidelijk. Je lichaam onthoudt trauma's en stress zonder dat je hersenen dat bewust nog tegen je zeggen.
Natasja
20-02-2024
Reactie:
Hoi Sam, heel herkenbaar. Ook ik had dit en heb dit nog. Zojuist nog ik moest even iets sjouwen en ineens mega hartkloppingen in ging ook mijn hartslag voelen en werd slap in me benen. Ik had bijna paniek. Terwijl ik was flink aan het bewegen dus het is logisch dat mijn hartslag omhoog ging. Achteraf was dit denk iets teveel voor mijn lichaam want ben nu kapot. Maar ik heb dan gelijk de angst dat er iets is met mijn hart. Terwijl mijn hart helemaal nagekeken is.
Lieke
20-02-2024
Burn-Out terugval of niet? (Verhaal 897)
Hey ik wil even mijn verhaal kwijt , ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out de eerste 4 maanden waren verschrikkelijk mijn hoofd stond nooit uit en ik piekerde 24/7 wat mij uiteindelijk op zo een laag punt heeft gebracht dat ik dacht ik kan beter dood zijn. Uit eindelijk toch weer wat lichtpuntjes gezien en ging wat meer de goede richting in voelde ook als of ik meer energie had en probeerde elke dag te wandelen en dit ging goed . Nu ben ik afgelopen weekend van alles gaan doen en ik zit sinds maandag weer als een hoopje ellende op de bank ben ik mijn grens over gegaan ben ik weer terug bij af of is dit tijdelijk herkent iemand dit? Liefs Kate
Kate
15-02-2024
laatste reactie: 20-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Kate,
Ook ik zit nu zo'n 6 maanden in een burn-out en de eerste echte verbeteringen zijn sinds een 2 weken merkbaar. Nu moet ik ongesteld worden en merk ik dat ik er weer helemaal af lig. Ik merk sowieso in mijn hele proces, maar nu EXTRA omdat ik zo'n verbetering voelde de laatste tijd, dat er een duidelijk verband is tussen hoe ik me voel en waar ik ben in mijn cyclus. Misschien interessant om ook te monitoren voor jezelf, zodat je de heftig(st)e momenten wat beter kan opvangen doordat je je er meer op voorbereidt.
Sterkte!
Willemijn
Ook ik zit nu zo'n 6 maanden in een burn-out en de eerste echte verbeteringen zijn sinds een 2 weken merkbaar. Nu moet ik ongesteld worden en merk ik dat ik er weer helemaal af lig. Ik merk sowieso in mijn hele proces, maar nu EXTRA omdat ik zo'n verbetering voelde de laatste tijd, dat er een duidelijk verband is tussen hoe ik me voel en waar ik ben in mijn cyclus. Misschien interessant om ook te monitoren voor jezelf, zodat je de heftig(st)e momenten wat beter kan opvangen doordat je je er meer op voorbereidt.
Sterkte!
Willemijn
Willemijn
16-02-2024
Reactie:
Zeker herkenbaar, ik zit nu 5 maanden thuis en heb nu al 3x t idee gehad een klein beetje op te bouwen, maar zodra er een griepje of een iets te druk iets is geweest ben ik terug bij af en lijkt t alsof alles onder me vandaan word getrapt!
Dan zit ik ook weer ellendig te zijn, herpak mezelf na paar weken weer.. en vervolgens gebeurd t weer!! Héél frustrerend!!!
Dat zijn de ups en downs maar die downs lijken wel elke x erger te worden pffff moedeloos word ik ervan.
Dan zit ik ook weer ellendig te zijn, herpak mezelf na paar weken weer.. en vervolgens gebeurd t weer!! Héél frustrerend!!!
Dat zijn de ups en downs maar die downs lijken wel elke x erger te worden pffff moedeloos word ik ervan.
C
16-02-2024
Reactie:
Herkenbaar. Afgelopen zomer ging t best goed. Meer energie. Nu al maanden stagnatie, afgelopen maand doodmoe na teveel sociale activiteiten en verkoudheid. Je lijf is gewoon super kwetsbaar. En je moet je energie blijven beheren en goed doseren. Dat vind ik ook heel moeilijk. Je wilt zo graag weer actiever zijn maar dat gaat gewoon nog niet. Het blijft een lange weg met vallen en opstaan....mijn psych waarschuwt ook elke keer voor teveel doen: je moet zo min mogelijk "in het rood" komen anders kun je je reserves niet opbouwen.
Anoniem
16-02-2024
Reactie:
Wat fijn om te horen dat ik niet de enigste ben die dit heeft , ik heb ook het idee dat ik een beetje vast loop dat het nu al een lange tijd zo blijft en er geen verbetering bij komt hebben jullie dit ook?
Kate.
Kate.
Anoniem
19-02-2024
Reactie:
Volgens m'n psycholoog doe ik nog steeds teveel en te lang, terwijl ik voor m'n gevoel alleen de dingen doe die nodig zijn..
Ik probeer zoveel mogelijk rust te nemen maargoed met 2 kinderen en weinig hulp van buitenaf draait t leven gewoon door..
Tis meer overleven dan leven.
Op dit punt loop ik ook vast omdat ik geen andere opties heb/zie..
Ik probeer zoveel mogelijk rust te nemen maargoed met 2 kinderen en weinig hulp van buitenaf draait t leven gewoon door..
Tis meer overleven dan leven.
Op dit punt loop ik ook vast omdat ik geen andere opties heb/zie..
C
20-02-2024
Verloop van mijn burn out (Verhaal 908)
Sinds vorig jaar zit ik in een burn out. Ik merkte dat ik steeds meer moest plassen, meer afscheiding had en lichte buikpijn. Ik dacht aan een blaasontsteking dus urine ingeleverd bij de huisarts en hier kwam niets uit. De huisarts had toen een vaginale kweek afgenomen en dit was goed. Mijn klachten verergerden ik werd heel erg misselijk, buikpijn nam toe en had steeds vaker diarree. Dus weer naar de huisarts en hij zei dat het prikkelbare darm was en probiotica moest gebruiken. Dit hielp niet en de klachten werden steeds erger dus weer contact gehad, hierna is er weer urine ingeleverd, ontlasting is onderzocht, bloedtest en echo van de buik gehad en hier kwam niets uit. Ik kreeg er steeds meer pijnen bij dit trok door naar mijn bekken en lage rug , de anus een drukkend gevoel waardoor ik niet meer goed kon zitten. Ik begon mij steeds ongeruster te maken en werd alleen maar angstiger. In die periode kon ik mij niet omkleden na het douchen dit was heftig. Ik heb weer contact gehad met de huisarts en vroeg om een verwijzing. Ik kwam bij de gynaecoloog terecht en ik kreeg een soa, hpv test en inwendige echo en dit was allemaal goed. Hierna kreeg ik steeds vaker een pijnlijk gevoel op de borst, bij de oksel, aan de zijkant van de borst en in de arm en nek en tintelingen in mijn vingers. Totdat ik op een dag een vreselijk erge pijn kreeg op de borst en ik op de spoed belandde. Hier een meting van het hart gehad, bloedonderzoek en longfoto. Er kwam niks bijzonders uit behalve dat ik hoog in de ademhaling zat en ik kreeg doorverwijzing naar de longarts en weer allerlei onderzoeken gehad en hier kwam uit dat ik chronische hyperventilatie heb. Ik heb pijn over mijn lichaam, heb periodes met misselijk zijn, kortademig, buikpijn en ik merk een toename van klachten rondom mijn menstruatie. Ik werk al een paar maanden niet en ik ben sinds kort begonnen met opbouwen. Het opbouwen gaat moeizaam en ik merk dat wanneer ik over mijn grens ga ik een toename krijg van deze klachten.
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik hoop dat ik iemand ermee kan helpen en iemand zich hierin kan herkennen.
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik hoop dat ik iemand ermee kan helpen en iemand zich hierin kan herkennen.
Lia
19-02-2024
laatste reactie: 19-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ps: ik heb hoofdpijn, niet uitgerust wakker, zweet tijdens slapen en zweet snel als ik iets doe. Ik droom ook veel en soms enge dromen.
Lia
19-02-2024
Reactie:
Hoi Lia, dit herken is. Bij mij begon het met niet lekker worden. Hartkloppingen, duizelig, druk op de borst enz. Allerlei onderzoeken bij de cardioloog gehad alles was goed. Toen begon de angst/ paniekaanvallen vreselijk zijn die. Ik dacht echt dat ik dood ging. Toen volgde er periodes met een tal van lichamelijk klachten, rare wereld, hoofdpijn, duizelig, slappe zware benen, druk op ogen, misselijk, zweten. Buiten lopen of fietsen is al moeilijk omdat de angst en de slappe benen en duizeligheid me vrijwel direct overvalt. Drama is het. Ik ben dan ook gelijk weer bang voor allerlei ziektes wordt er gek van. Ik weet dat het nergens op slaat, maar ja.
Jet
19-02-2024
Burn-Out (Verhaal 904)
Nu voor de derde keer in mijn leven een burn-out. Zit er middenin. Veel verdriet en emoties niet verwerkt de afgelopen jaren, daarnaast mantelzorg ik wat me enorm zwaar valt en dat komt er nu, vooral middels lichamelijke klachten, uit..
Slaap slecht; word om 04.00 uur wakker en begin de dag kotsmisselijk. Alleen maar bezig met piekeren. Druk op mijn borst pijn in mijn schouders en een algeheel belabberd gevoel. Kom de deur bijna niet uit, alleen wat wandelen met de hond.
Bezoek kan ik wel ontvangen, maar hooguit twee mensen en niet langer dan een uur
Heb nu twee sessies gehad bij een coach en twee uur praten over jezelf is lastig, maar lucht wel op. Ik wil nu eens en voor altijd afrekenen met die valkuil en de eerste tekenen herkennen van overspannenheid voor het een burn-out wordt.
Ik moet toegeven aan het feit dat ik een burn-out heb, onderzoeken gehad en ben verder zo gezond als een vis, zeggen de artsen. Hoe doe je dit??????
Slaap slecht; word om 04.00 uur wakker en begin de dag kotsmisselijk. Alleen maar bezig met piekeren. Druk op mijn borst pijn in mijn schouders en een algeheel belabberd gevoel. Kom de deur bijna niet uit, alleen wat wandelen met de hond.
Bezoek kan ik wel ontvangen, maar hooguit twee mensen en niet langer dan een uur
Heb nu twee sessies gehad bij een coach en twee uur praten over jezelf is lastig, maar lucht wel op. Ik wil nu eens en voor altijd afrekenen met die valkuil en de eerste tekenen herkennen van overspannenheid voor het een burn-out wordt.
Ik moet toegeven aan het feit dat ik een burn-out heb, onderzoeken gehad en ben verder zo gezond als een vis, zeggen de artsen. Hoe doe je dit??????
Agaath
18-02-2024
laatste reactie: 18-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zooooo herkenbaar. Ik loop nu 6 maanden thuis met een burnout/angststoornis. Er is elke dag wel wat, veel spanning, verdriet, paniek, hartkloppingen, angsten, hoofdpijn en hopeloosheid en doodop. Ben sinds 5 weken in therapie bij de Altrecht (depressie en angsttherapie) Het is heel zwaar en dit weekend dan ook een enorme terugval met veel spanning en slecht slapen. Weet het gewoon soms ook niet meer. Slik oxazepam en Seroxat en nog voel ik me vreselijk ongelukkig. wil gewoon weer normaal zijn, werken, sociale dingen doen etc.... Heel veel sterkte Agaath in dit proces. Liefs, Corrine
Corrine
18-02-2024
Reactie:
Iedereen zegt het heeft tijd nodig. Er niet tegen vechten. Laat het je gebeuren en je komt er sterker uit. Ben mezelf gewoon aan het verliezen, lijkt wel. Kan totaal nergens meer van genieten.
Angst om van alles en iedereen.
Als een berg opzien tegen de dag die komen gaat en ik moet erkennen dat ik ‘s avonds me redelijk goed voel.
Heel rare en nare ervaringen
Angst om van alles en iedereen.
Als een berg opzien tegen de dag die komen gaat en ik moet erkennen dat ik ‘s avonds me redelijk goed voel.
Heel rare en nare ervaringen
Agaath
18-02-2024
Reactie:
Radicale acceptatie, op sommige dagen makkelijker gezegd dan gedaan ! Maar ja wat kun je anders. Ik wil hier doorheen, niet meer wegrennen en vluchten voor mijzelf. Voelen wat goed en niet goed voor mij is. Eerst is deze harde RESET nodig want het lichaam en geest is ernstig in de war.
We komen de dag wel weer door , ook al is dat een opgave.
Sterkte, je bent niet alleen in deze rare en nare ervaringen.
We komen de dag wel weer door , ook al is dat een opgave.
Sterkte, je bent niet alleen in deze rare en nare ervaringen.
Eric
18-02-2024
Reactie:
Hoi Agaath,
Ik herken mijzelf ontzettend in jouw verhaal, letterlijk in alles. Ook ik het stukje dat het s'avonds even minder slecht/redelijk gaat. Soms voelt het net als de film The Notebook, de hele dag bezig met "overleven" om mij savonds even wat beter te voelen en even te kunnen genieten van een beetje tv kijken.
Ik herken mijzelf ontzettend in jouw verhaal, letterlijk in alles. Ook ik het stukje dat het s'avonds even minder slecht/redelijk gaat. Soms voelt het net als de film The Notebook, de hele dag bezig met "overleven" om mij savonds even wat beter te voelen en even te kunnen genieten van een beetje tv kijken.
Wouter
18-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Terugval en gigantisch slaaptekort (Verhaal 905)
Hoi allemaal,
Inmiddels zit ik in de 10e maand van mijn burnout waarin in vele ups en downs heb gekend. Momenteel zit ik of ben ik aan het herstellen van mijn tweede terugval en het is echt heel zwaar. Er zijn dagen bij waarin alles een uitdaging is (koken, douchen, hond uitlaten) en ik mij sowieso door de dag heen enorm slecht voel met alle klachten van dien; duizelig, zwaar oververmoeid, alles doet zeer, spanningsklachten etc.
Ik heb nu bijna 2 weken achter elkaar niet meer dan 4 uur per nacht kunnen slapen en het is echt niet meer te doen. Het maakt niet uit of ik vroeg of laat naar bed ga, ik word na een paar uurtjes wakker en val niet meer in slaap, ongeacht wat ik ook doe. Naast dat het frusterend is, is het gewoon niet meer vol te houden en zou ik het liefst 2 volle dagen achter elkaar slapen. Ik hou overdag 1-2 siëstas maar ook dan lukt het mij niet om te slapen. Ik loop hierin momenteel muurvast en voel mij hopeloos.
Inmiddels zit ik in de 10e maand van mijn burnout waarin in vele ups en downs heb gekend. Momenteel zit ik of ben ik aan het herstellen van mijn tweede terugval en het is echt heel zwaar. Er zijn dagen bij waarin alles een uitdaging is (koken, douchen, hond uitlaten) en ik mij sowieso door de dag heen enorm slecht voel met alle klachten van dien; duizelig, zwaar oververmoeid, alles doet zeer, spanningsklachten etc.
Ik heb nu bijna 2 weken achter elkaar niet meer dan 4 uur per nacht kunnen slapen en het is echt niet meer te doen. Het maakt niet uit of ik vroeg of laat naar bed ga, ik word na een paar uurtjes wakker en val niet meer in slaap, ongeacht wat ik ook doe. Naast dat het frusterend is, is het gewoon niet meer vol te houden en zou ik het liefst 2 volle dagen achter elkaar slapen. Ik hou overdag 1-2 siëstas maar ook dan lukt het mij niet om te slapen. Ik loop hierin momenteel muurvast en voel mij hopeloos.
Wouter
18-02-2024
laatste reactie: 18-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar !!! Zit nu ook weer in een terugval met slaaptekort. Het fijne vind ik dat ik nu lees dat ik niet de enige ben. Ook heb ik inmiddels begrepen dat radicale acceptatie echt gaat helpen. Het is nu eenmaal zo, alle gedachten die ik erbij heb komen en gaan. De lichamelijke sensaties probeer ik echt te voelen en dan te accepteren. Ademhalingsoefeningen helpen mij daarbij. Ik heb ook al goede momenten gekend en daar houd ik mij aan vast. Wereld even klein maken, wat MOET ik echt doen. Zoek even contact met andere mensen, ook dat helpt mij. Maar vooral rust, rust, rust... hoe lastig t ook is als het hoofd en lichaam áán staan.
Sterkte man, het gaat goed komen.
Sterkte man, het gaat goed komen.
Eric
18-02-2024
Opkomende ruis in oren bij het inslapen (Verhaal 883)
Beste mensen,
Momenteel zit ik in een tweede burn-out sinds begin januari. Ik had het eigenlijk al voelen aankomen de laatste maanden, maar jammer genoeg te laat aan de bel getrokken. In 2015 had ik al eens een burn-out, waar ik na zes maanden toch redelijk ben uitgekomen. Ik had een hele reeks van psychosomatische klachten die hier ondertussen wel al reeds gekend zijn. Heel enge ervaringen waarbij ik dacht dat het nooit zou overgaan. Gelukkig ben ik daar dan volledig uitgekomen.
Nu helaas ben ik er terug in getuimeld door omstandigheden. Terug psychosomatische klachten, maar nu is vooral slapeloosheid die me kwelt. Bij mijn eerste burn-out had ik daar dan totaal geen last van. Die slapeloosheid komt vooral door een enge gewaarwording bij het inslapen. Telkens op het moment ik in slaap val komt er een ruis in mijn oren, alsof ik even mijn bloed hoor stromen in mijn oren en krijg ik het gevoel dat ik even wegval. Daardoor schrik ik dan telkens meteen wakker.
Ik heb nu momenteel Alprazolam om wat rustiger te worden, maar ik neem er enkel eentje voor ik ga slapen. Ook een Lormetazepam om even door te slapen. Soms slaap ik dan eens een nacht goed, maar niet altijd. Ik ben daar nu veertien dagen mee bezig, maar wil uiteraard niet volledig afhankelijk worden ervan. Zijn er hier nog mensen met deze enge gewaarwording, tijdens het in slaap vallen, wat dan uiteraard de slaap belemmert. Ik hoop dat ik daar snel vanaf ben, want dit is eigenlijk al een van de engste klachten die ik al had heb tijdens een burn-out.
Groetjes,
Momenteel zit ik in een tweede burn-out sinds begin januari. Ik had het eigenlijk al voelen aankomen de laatste maanden, maar jammer genoeg te laat aan de bel getrokken. In 2015 had ik al eens een burn-out, waar ik na zes maanden toch redelijk ben uitgekomen. Ik had een hele reeks van psychosomatische klachten die hier ondertussen wel al reeds gekend zijn. Heel enge ervaringen waarbij ik dacht dat het nooit zou overgaan. Gelukkig ben ik daar dan volledig uitgekomen.
Nu helaas ben ik er terug in getuimeld door omstandigheden. Terug psychosomatische klachten, maar nu is vooral slapeloosheid die me kwelt. Bij mijn eerste burn-out had ik daar dan totaal geen last van. Die slapeloosheid komt vooral door een enge gewaarwording bij het inslapen. Telkens op het moment ik in slaap val komt er een ruis in mijn oren, alsof ik even mijn bloed hoor stromen in mijn oren en krijg ik het gevoel dat ik even wegval. Daardoor schrik ik dan telkens meteen wakker.
Ik heb nu momenteel Alprazolam om wat rustiger te worden, maar ik neem er enkel eentje voor ik ga slapen. Ook een Lormetazepam om even door te slapen. Soms slaap ik dan eens een nacht goed, maar niet altijd. Ik ben daar nu veertien dagen mee bezig, maar wil uiteraard niet volledig afhankelijk worden ervan. Zijn er hier nog mensen met deze enge gewaarwording, tijdens het in slaap vallen, wat dan uiteraard de slaap belemmert. Ik hoop dat ik daar snel vanaf ben, want dit is eigenlijk al een van de engste klachten die ik al had heb tijdens een burn-out.
Groetjes,
Patrick
10-02-2024
laatste reactie: 17-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit ook gehad tot aan me oren aan toe slapen doe ik nog steeds niet goed maar dat gevoel is gelukkig weg getrokken
Ik denk gewoon overprikkeling van de hersenen
Beangstigend is het zeker
Ik denk gewoon overprikkeling van de hersenen
Beangstigend is het zeker
Anoniem
10-02-2024
Reactie:
Aan anoniem, bedankt voor de reactie.
Goed dat het is weggetrokken bij jou.
Het geeft toch een beetje een geruststellend gevoel voor mij, want had nog nergens deze vreemde klacht hier gelezen. Elke psychosomatische klacht wat bij een burn-out voorkomt heb ik al ervaren, behalve deze.
Zelfs even pitten op de bank zit er niet in. Telkens op het moment dat ik dan even zou inslapen is dat gesuis daar en het gevoel van ‘wegvallen’, wat dan direct terug weg is bij het wakker schrikken.
Ik hoop er ook snel vanaf te geraken, want het is zeer beangstigend.
Groetjes,
Goed dat het is weggetrokken bij jou.
Het geeft toch een beetje een geruststellend gevoel voor mij, want had nog nergens deze vreemde klacht hier gelezen. Elke psychosomatische klacht wat bij een burn-out voorkomt heb ik al ervaren, behalve deze.
Zelfs even pitten op de bank zit er niet in. Telkens op het moment dat ik dan even zou inslapen is dat gesuis daar en het gevoel van ‘wegvallen’, wat dan direct terug weg is bij het wakker schrikken.
Ik hoop er ook snel vanaf te geraken, want het is zeer beangstigend.
Groetjes,
Patrick
10-02-2024
Reactie:
Ja is echt herkenbaar dodelijk vermoeiend ook
Ik heb nu nog wel is zo een schok na wordt ik ook niet blij van gelijk weer die paniek
Ik heb nu nog wel is zo een schok na wordt ik ook niet blij van gelijk weer die paniek
Anoniem
10-02-2024
Reactie:
Bedoel je met ruis gepiep?
Of zo'n ruis en dat het geluid na lijkt te galmen?
Dit laatste had ik vroeger weleens op school tijdens een dejavu. Vermoeidheid denk ik.
Als ik ga slapen is het net of mijn oren harder piepen als ik er op let. Links morse :-(. Ik hoor wel 20 pieptonen. Raar genoeg heb ik er nooit hinder van. Nou ja die morse af en toe is wel shit. Gelukkig ken ik geen morse.
Of zo'n ruis en dat het geluid na lijkt te galmen?
Dit laatste had ik vroeger weleens op school tijdens een dejavu. Vermoeidheid denk ik.
Als ik ga slapen is het net of mijn oren harder piepen als ik er op let. Links morse :-(. Ik hoor wel 20 pieptonen. Raar genoeg heb ik er nooit hinder van. Nou ja die morse af en toe is wel shit. Gelukkig ken ik geen morse.
Tom
16-02-2024
Reactie:
Ik zit ook in de burn out al 7 maanden kan niet slapen zonder Oxazepam en dan heel weinig vreselijk ik herken je verhaal , piep je bloed horen stromen ik hoorde ook m’n hartslag in m’n hoofd door het hyperen , heeft ook een naam , weet niet meer welke , toen ik wist wat het was werd ik rustiger en trok dat bonken in mn hoofd weg
Anoniem
17-02-2024
De akelige symptomen van een burn-out (Verhaal 898)
Hallo iedereen, wat fijn dat er een forum bestaat voor mensen met een burn-out. Ik praat er veel over met mensen in mijn omgeving, maar ik heb het gevoel dat niemand echt begrijpt wat ik doormaak. Vandaar dat ik hier even mijn hart wil luchten :)
Ik ben sinds enkele weken thuisgezet door mijn dokter met een burn-out. Ik heb op persoonlijk vlak veel te veel te verwerken gekregen, maar natuurlijk nooit de rust genomen die mijn lichaam zo hard nodig had. Nu betaal ik daar natuurlijk de prijs voor…
Ik denk dat ik zowat alle mogelijke klachten heb: hartkloppingen (overslagen), hoofdpijn, misselijk, duizelig, spierpijn, slecht slapen, doodmoe, darmproblemen… maar de hartkloppingen zijn absoluut het ergst. Ik heb ze de hele dag door wat ik ook doe: rusten, een boek lezen, babbelen met een vriendin… met een verleden van paniekaanvallen en angstaanvallen omtrent een hartaanval niet het leukste symptoom natuurlijk…
Ik kan mezelf dan ook niet opbrengen te geloven dat dit allemaal onderdeel is van een burn-out. Ik heb opnieuw de angstaanvallen dat er iets mis is met mijn hart en iedereen zegt dat het niet dat is. Ik weet het niet, maar ergens is het moeilijk te geloven dat een burn-out zoveel en verschillende symptomen en zelfs ziektes kan nabootsen…
Door het vele piekeren duren de dagen dan ook enorm lang. Ik ben nu op een punt dat ik het allemaal niet meer zie goedkomen en ben zo bang voor elke tinteling die ik voel in mijn lichaam. Alles is zo enorm vermoeiend en ik wil zo graag dat de akelige symptomen stoppen!
Ik hoop dan ook via deze weg nog mensen te vinden die hetzelfde meemaken zoals mij en mij kunnen geruststellen. Ik zit in een bange fase en zie momenteel nog niet het zinde van de tunnel. Hopelijk komt deze er ooit…
Ik ben sinds enkele weken thuisgezet door mijn dokter met een burn-out. Ik heb op persoonlijk vlak veel te veel te verwerken gekregen, maar natuurlijk nooit de rust genomen die mijn lichaam zo hard nodig had. Nu betaal ik daar natuurlijk de prijs voor…
Ik denk dat ik zowat alle mogelijke klachten heb: hartkloppingen (overslagen), hoofdpijn, misselijk, duizelig, spierpijn, slecht slapen, doodmoe, darmproblemen… maar de hartkloppingen zijn absoluut het ergst. Ik heb ze de hele dag door wat ik ook doe: rusten, een boek lezen, babbelen met een vriendin… met een verleden van paniekaanvallen en angstaanvallen omtrent een hartaanval niet het leukste symptoom natuurlijk…
Ik kan mezelf dan ook niet opbrengen te geloven dat dit allemaal onderdeel is van een burn-out. Ik heb opnieuw de angstaanvallen dat er iets mis is met mijn hart en iedereen zegt dat het niet dat is. Ik weet het niet, maar ergens is het moeilijk te geloven dat een burn-out zoveel en verschillende symptomen en zelfs ziektes kan nabootsen…
Door het vele piekeren duren de dagen dan ook enorm lang. Ik ben nu op een punt dat ik het allemaal niet meer zie goedkomen en ben zo bang voor elke tinteling die ik voel in mijn lichaam. Alles is zo enorm vermoeiend en ik wil zo graag dat de akelige symptomen stoppen!
Ik hoop dan ook via deze weg nog mensen te vinden die hetzelfde meemaken zoals mij en mij kunnen geruststellen. Ik zit in een bange fase en zie momenteel nog niet het zinde van de tunnel. Hopelijk komt deze er ooit…
Anoniempje
15-02-2024
laatste reactie: 17-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anoniempje,
De klachten die bij een burn-out horen zijn bijna niet te tellen. Al wat je daar noemt zijn dan ook de typische klachten.
In 2015 bij mijn eerste burn-out had ik enorme paniekaanvallen midden in de nacht. Een hartritme die ver over toeren ging bij zo’n aanval en dan ook nog eens draaierig worden. Ik vertrouwde het toen niet en ben dan naar de hartspecialist geweest. Alles bleek in orde en dit hoorde ook gewoon bij een van de vele kwalen bij een burn-out.
Ik heb ook al jaren last van hartoverslagen (extrasystolen). Stress is een extra trigger en dan kan dit enorm hevig zijn. Dit kan inderdaad akelig aanvoelen.
Groetjes,
De klachten die bij een burn-out horen zijn bijna niet te tellen. Al wat je daar noemt zijn dan ook de typische klachten.
In 2015 bij mijn eerste burn-out had ik enorme paniekaanvallen midden in de nacht. Een hartritme die ver over toeren ging bij zo’n aanval en dan ook nog eens draaierig worden. Ik vertrouwde het toen niet en ben dan naar de hartspecialist geweest. Alles bleek in orde en dit hoorde ook gewoon bij een van de vele kwalen bij een burn-out.
Ik heb ook al jaren last van hartoverslagen (extrasystolen). Stress is een extra trigger en dan kan dit enorm hevig zijn. Dit kan inderdaad akelig aanvoelen.
Groetjes,
Patrick
15-02-2024
Reactie:
Dag Patrick
Bedankt voor je reactie! Ergens een oplichting (hoe raar het ook is om te zeggen) dat de symptomen niet alleen bij mij voorkomen…
Hoe ga jij om met de hartoverslagen? Neem je medicatie? Krijg je er angst van? Dit maakt me zo bang…
Bedankt voor je reactie! Ergens een oplichting (hoe raar het ook is om te zeggen) dat de symptomen niet alleen bij mij voorkomen…
Hoe ga jij om met de hartoverslagen? Neem je medicatie? Krijg je er angst van? Dit maakt me zo bang…
Anoniempje
15-02-2024
Reactie:
Hoi Anoniempje,
Ik heb daar al twintig jaar last van en ben er nu 51. In perioden met stress heb ik daar veel last van en soms zijn er perioden dat ik er geen last van heb. Vooral niet panikeren als je dit voorhebt. Ik heb er leren mee leven. Zoek maar eens op ‘extrasystolen’. Heel veel mensen hebben daar soms last van en is eigenlijk onschuldig.
Groetjes,
Ik heb daar al twintig jaar last van en ben er nu 51. In perioden met stress heb ik daar veel last van en soms zijn er perioden dat ik er geen last van heb. Vooral niet panikeren als je dit voorhebt. Ik heb er leren mee leven. Zoek maar eens op ‘extrasystolen’. Heel veel mensen hebben daar soms last van en is eigenlijk onschuldig.
Groetjes,
Patrick
15-02-2024
Reactie:
Klinkt allemaal heel erg bekend. En typisch de klachten van een burn-out helaas.
Sam
15-02-2024
Reactie:
Ik heb de diagnose gegeneraliseerde angst-, paniekstoornis. Daarbovenop een burnout. Irreëele angsten vooral bij lichamelijke klachten. Ben met schematherapie en medicatie al bijna anderhalf jaar bezig. Veel van de klachten die genoemd worden ondervind ik ook. Het slecht slapen is daarvan het meest ingrijpende. Veel onrust, uitputting en lusteloosheid.
Sinds kort ervaar ik soms enkele dagen van rust, helaas nu weer in een dal.
Acceptatie en volhouden. Je bent niet alleen denk ik altijd maar... sterkte allemaal. X
Sinds kort ervaar ik soms enkele dagen van rust, helaas nu weer in een dal.
Acceptatie en volhouden. Je bent niet alleen denk ik altijd maar... sterkte allemaal. X
Eric
17-02-2024
Extreem moe / burnout (Verhaal 902)
Hallo,
Ik ben sinds december uitgevallen, met vermoeidheid en maagdarm klachten. Er is niks uit onderzoeken gekomen, was instorting na jarenlange mantelzorg, met vooral het laatste jaar veel stress, icm een fulltime baan.
Waar ik het meeste last van heb is extreme vermoeidheid, ik slaap niet goed. Soms heb ik een redelijke nacht en denk ik het gaat best goed, na het douchen voel ik me gelijk weer als een pudding… slappe benen, geen energie. Lijkt alleen maar erger te worden. Herkent iemand dit?
Ik ben sinds december uitgevallen, met vermoeidheid en maagdarm klachten. Er is niks uit onderzoeken gekomen, was instorting na jarenlange mantelzorg, met vooral het laatste jaar veel stress, icm een fulltime baan.
Waar ik het meeste last van heb is extreme vermoeidheid, ik slaap niet goed. Soms heb ik een redelijke nacht en denk ik het gaat best goed, na het douchen voel ik me gelijk weer als een pudding… slappe benen, geen energie. Lijkt alleen maar erger te worden. Herkent iemand dit?
Juud
16-02-2024
laatste reactie: 17-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja zeker. Had ik in t begin van (zware) burnout. Totale uitputting. Douchen/haren wassen en daarna alweer moe. Bed verschonen was een megaklus etc. Heeft ca 4 mnd geduurd. Toen kwam er wat meer energie. Ik slaap nog steeds niet goed (na 16 mnd) door de zeer hoge spierspanning (veel hoofdpijn) en stresshormonen in mn lijf. Blijft
moeizaam. Herstel gaat echt met ups en downs. Als ik je n tip mag geven: ga elke ochtend wandelen, 10 -15 min. Daarna voorzichtig uitbreiden als dat gaat. Zorgt voor structuur in je dag en geeft een goed gevoel.
moeizaam. Herstel gaat echt met ups en downs. Als ik je n tip mag geven: ga elke ochtend wandelen, 10 -15 min. Daarna voorzichtig uitbreiden als dat gaat. Zorgt voor structuur in je dag en geeft een goed gevoel.
Anoniem
16-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar echter wandelen zit er voor mij na 11 maand nog steeds niet in. Na een klein blokje ben ik al doodmoe en ik voel mij niet zeker op de benen omdat ze nog steeds slap zijn. Ik heb dan ook besloten dat ik van mijzelf niets meer moet. Ik luister naar mijn lijf en ga 2x per dag een uur naar bed. 's nachts slapen is ook nog een drama. Ik slaap van 10 tot 02.00 of als ik geluk heb tot 04.00. Ook daar geef ik mij maar aan over, het is niet anders. Alles kost bergen energie maar toch zie ik ook lichtpuntjes en schrijf iedere dag op wat goed gaat dit voor de motivatie.
Henriette
17-02-2024
Maanden lang raar in hoofd steeds secondes (Verhaal 901)
Ben sinds eind oktober in de ziektewet beland. Zoveel onverklaarbare klachten. Darmen , gewichtsverlies, veel huilen, geen eetlust, boeren en hikken etc. Ben met medicatie verhoogd. Maar na 6 weken verhoging ( geen idee of dat er wat mee te maken heeft. Bloeduitslag is goed) kreeg ik elke dag , last van een soort tintelingen , licht in het hoofd. Steeds voor een paar secondes. Zo belemmerend en dat duurt nu al 11 weken.
Zijn er meerdere mensen, die zo lang en dagelijks met deze klachten kampen? Ik heb geen diagnose van burn out gekregen , maar ga wel steeds naar een psycho motorische therapeut voor ontspanningsoefeningen.
Moet werk weer opbouwen, maar heb nog zoveel last.
Zijn er meerdere mensen, die zo lang en dagelijks met deze klachten kampen? Ik heb geen diagnose van burn out gekregen , maar ga wel steeds naar een psycho motorische therapeut voor ontspanningsoefeningen.
Moet werk weer opbouwen, maar heb nog zoveel last.
Irma
16-02-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Raar gevoel in hoofd (Verhaal 884)
Wie heeft er ook last van een raar gevoel in het hoofd. Gevoel alsof alles in je hoofd draait. Als ik ga staan ben ik ook een beetje duizelig is een beetje een mistig dof eng gevoel. Ook heb ik er met tijden hoofdpijn en hele slappe benen bij.
Wie herkent dit?
Wie herkent dit?
Hp
10-02-2024
laatste reactie: 16-02-2024
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Voelt alsof er iets kapot is..draaiend, mistig, dof, drukkend, band om hoofd soms. Heel eng.
Ik heb dit dagelijks.
Groet
Eddy
Ik heb dit dagelijks.
Groet
Eddy
Eddy
10-02-2024
Reactie:
Fijn die herkenning! Ja ik heb het ook dagelijks. Net was ik heel duizelig en jneens was daar de paniek. Slappe benen heel heel heel duizelig angstig dacht dat ik doodging. Was zo erg
Hp
10-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. Voelt alsof er iets kapot is..draaiend, mistig, dof, drukkend, band om hoofd soms. Heel eng.
Ik heb dit dagelijks.
Groet
Eddy
Ik heb dit dagelijks.
Groet
Eddy
Eddy
10-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar, bij mij is het altijd in de middag, elke dag, dof gevoel alsof er watten in mijn hoofd zitten en enorm prikkel gevoelig. Echt heel erg naar.
Anniek
10-02-2024
Reactie:
@anniek, precies voelt heel raar alsof je soort van duizelig ben in je hoofd. Ook ben ik dan heel erg afwezig en in me hoofd bang voor van alles slappe benen enz
Hp
11-02-2024
Reactie:
Mensen met ervaring hiermee?
Verdwijnt dit gevoel ook weer?
Wie is hiervan genezen?
Verdwijnt dit gevoel ook weer?
Wie is hiervan genezen?
Eddy
11-02-2024
Reactie:
Mensen met ervaring hiermee?
Verdwijnt dit gevoel ook weer?
Wie is hiervan genezen?
Verdwijnt dit gevoel ook weer?
Wie is hiervan genezen?
Eddy
11-02-2024
Reactie:
Dit heet blijkbaar PPPD, ik heb een burnout gekregen begin 23 en deze slaapt nog aan. Vorige week NKO geweest, veel testen doorlopen en PPPD is de uitkomst.
Klopt ook wel als ik het lees.
Klopt ook wel als ik het lees.
Bert
13-02-2024
Reactie:
Houden jullie ook je bloedsuikerspiegel in de gaten? Deze duizeligheid kan ook diabetes zijn.
Klaas
16-02-2024
Reactie:
Dit is zó herkenbaar. Dit is eigenlijk ook waar het bij mij mee begonnen is. Naar de dokter gegaan, alles laten checken (bloeddruk, hartslag, bloedonderzoek/suiker) daar kwam niks uit en was allemaal goed. Nu 2 maanden verder en heb het nog steeds. Maar niet de hele dag door. De angst om iets in mn hoofd te hebben maakte destijds ook dat enorme paniekaanvallen getriggerd werden. Daardoor raast de stress nog meer door je lijf. Kreeg spierpijn in mn benen door de continue onrust. Hier las ik veel dingen die ik herken, daardoor nam de angst wat af, maar kan soms ineens weer oplaaien, vreselijk rot gevoel. Sterkte!
Yve
16-02-2024
Brandende benen (Verhaal 889)
Ik dacht dat ik toch alles kwa lichamelijke klachten al gehad had
Niks is minder waar opnieuw duizelig en enorm brandende benen
Wie had dit ook en wat kan je er aan doen
Wordt er zo onzeker van 😔
Niks is minder waar opnieuw duizelig en enorm brandende benen
Wie had dit ook en wat kan je er aan doen
Wordt er zo onzeker van 😔
Anoniem
11-02-2024
laatste reactie: 16-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier sinds kort ook brandende benen! Stapelgek word ik er van en angst niet meer te kunnen lopen. Wat is dit?
Jules
15-02-2024
Reactie:
Het zou dit kunnen zijn: Restless legs syndrome (RLS), hoort bij neurologische aandoeningen. RLS wordt gekenmerkt door een onweerstaanbare drang om de benen te bewegen, vaak gepaard gaand met ongemakkelijke sensaties zoals tintelingen of brandende gevoelens. Het exacte mechanisme achter RLS is nog niet volledig begrepen, maar het wordt verondersteld dat het te maken heeft met problemen in de communicatie tussen zenuwcellen in de hersenen die verantwoordelijk zijn voor beweging en sensaties. Als je denkt dat je symptomen overeenkomen met RLS, raad ik je aan om een arts te raadplegen voor een juiste diagnose en behandelingsopties.
A.I.
16-02-2024
Die frustratie van niet te kunnen slapen (Verhaal 890)
Elke nacht opnieuw dat draaien en keren en maar niet in slaap geraken. Om 11u in bed kruipen en klaarwakker liggen tot 3,4u in de nacht. Soms wel de neiging hebben om in slaap te vallen, maar dan direct terug wakker schrikken. Alsof die stress fabriek continu aan staat om je wakker te houden. Tegen de ochtend lukt het dan even wel om een drietal of viertal uurtjes te slapen.
Elke nacht opnieuw datzelfde verhaal en met tegenzin nog gaan slapen omdat je al weet hoe de nacht zal verlopen. Zelfs een slaappil haalt niks uit.
Voor mij een van de vervelendste kwalen in een burn-out. Nog mensen die hierdoor zo gefrustreerd geraken en hoe gaan jullie ermee om?
Groetjes,
Elke nacht opnieuw datzelfde verhaal en met tegenzin nog gaan slapen omdat je al weet hoe de nacht zal verlopen. Zelfs een slaappil haalt niks uit.
Voor mij een van de vervelendste kwalen in een burn-out. Nog mensen die hierdoor zo gefrustreerd geraken en hoe gaan jullie ermee om?
Groetjes,
Patrick
12-02-2024
laatste reactie: 15-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig hé
Ik slaap ongeveer twee a drie uurtjes
Inslapen geen probleem maar door slapen
Sta dan weer met zenuwen kut gevoel op
En dood moe sta soms letterlijk te tollen op me benen
Ik heb echt van alles geprobeerd
Ik slaap ongeveer twee a drie uurtjes
Inslapen geen probleem maar door slapen
Sta dan weer met zenuwen kut gevoel op
En dood moe sta soms letterlijk te tollen op me benen
Ik heb echt van alles geprobeerd
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Hoi P
Ik heb ook slaapproblemen, vooral inslapen een drama: inderdaad soms 3 uur wakker liggen voordat je inslaapt. 2 uur later weer wakker etc. Ik heb gelukkig ook betere nachten, daar houd ik me maar aan vast. Je moet t accepteren, hoe moeilijk ook. Als ik weer eens lang wakker lig ga ik er soms uit om wat te lezen in de woonkamer. Maar daar heb ik ook niet altijd zin in. Ik zorg wel dat ik elke dag minstens half uur wandel. Buitenlucht en beweging is heel belangrijk.
Ik heb ook slaapproblemen, vooral inslapen een drama: inderdaad soms 3 uur wakker liggen voordat je inslaapt. 2 uur later weer wakker etc. Ik heb gelukkig ook betere nachten, daar houd ik me maar aan vast. Je moet t accepteren, hoe moeilijk ook. Als ik weer eens lang wakker lig ga ik er soms uit om wat te lezen in de woonkamer. Maar daar heb ik ook niet altijd zin in. Ik zorg wel dat ik elke dag minstens half uur wandel. Buitenlucht en beweging is heel belangrijk.
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Hoi Patrick
Ik ken je je probleem helaas veel te goed. Ben nu al een tijdje in mijn burn-out en word met de dag slechter. Soms een kleine opleving maar die is dan maar heel kort.
Iedere avond word ik onrustig omdat ik naar bed moet. Ja klinkt raar ben moe maar op bepaalde manier zegt mijn hoofd dat ik niet wil slapen.
Als ik dan toch naar bed ga slaap ik het liefst alleen. Soms denk ik dat ik gek begin te worden.
Zit nu veel thuis en doe bijna niets meer.
Krijg binnenkort wel hulp maar of dat iets word weet ik niet.
Ik loop persoonlijk nog thuis met dingen die ik wil uitspreken en verwerken. Maar als ik dit doe geeft dat veel onrust binnen de familie omdat ik met dingen weet van dierbare mensen om mij heen. En als ik ga praten dan zal mijn relatie op het spel komen te staan.
Hou veel van mijn vrouw maar zit in lastige positie en kan er met niemand over praten.
Dit spookt ook iedere avond door mijn hoofd en ben continu mijn gedachten op iets anders te zetten. Word er soms gek van.
Dus ben vaak blij als de klok weer op 6 uur staat kan gelukkig de dag weer beginnen.
Heb ik een beetje afleiding.
Als je een oplossing vind voor je probleem dan hoor ik dat graag.
Veel sterkte met je slapeloze nachten.
Groet Aswin
Ik ken je je probleem helaas veel te goed. Ben nu al een tijdje in mijn burn-out en word met de dag slechter. Soms een kleine opleving maar die is dan maar heel kort.
Iedere avond word ik onrustig omdat ik naar bed moet. Ja klinkt raar ben moe maar op bepaalde manier zegt mijn hoofd dat ik niet wil slapen.
Als ik dan toch naar bed ga slaap ik het liefst alleen. Soms denk ik dat ik gek begin te worden.
Zit nu veel thuis en doe bijna niets meer.
Krijg binnenkort wel hulp maar of dat iets word weet ik niet.
Ik loop persoonlijk nog thuis met dingen die ik wil uitspreken en verwerken. Maar als ik dit doe geeft dat veel onrust binnen de familie omdat ik met dingen weet van dierbare mensen om mij heen. En als ik ga praten dan zal mijn relatie op het spel komen te staan.
Hou veel van mijn vrouw maar zit in lastige positie en kan er met niemand over praten.
Dit spookt ook iedere avond door mijn hoofd en ben continu mijn gedachten op iets anders te zetten. Word er soms gek van.
Dus ben vaak blij als de klok weer op 6 uur staat kan gelukkig de dag weer beginnen.
Heb ik een beetje afleiding.
Als je een oplossing vind voor je probleem dan hoor ik dat graag.
Veel sterkte met je slapeloze nachten.
Groet Aswin
Aswin
14-02-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Mijn eerste burn-out in 2015 heeft zo’n zes maanden geduurd. Ik ben daar toen volledig uitgekomen, ook al dacht ik dat het nooit over zou gaan. Daar trek ik me dan ook aan op in mijn tweede burn-out nu. Nu heb ik helaas slaapproblemen, wat ik bij mijn eerste burn-out niet had. De vreemdste klachten wisselen zich af, zoals bij de eerste, maar die slaapproblemen vind ik persoonlijk het engst.
We moeten erop focussen dat dit ook ooit zal beter worden, ook al is dit niet evident.
Ik hoop voor jou ook op een snel herstel.
Groetjes,
Mijn eerste burn-out in 2015 heeft zo’n zes maanden geduurd. Ik ben daar toen volledig uitgekomen, ook al dacht ik dat het nooit over zou gaan. Daar trek ik me dan ook aan op in mijn tweede burn-out nu. Nu heb ik helaas slaapproblemen, wat ik bij mijn eerste burn-out niet had. De vreemdste klachten wisselen zich af, zoals bij de eerste, maar die slaapproblemen vind ik persoonlijk het engst.
We moeten erop focussen dat dit ook ooit zal beter worden, ook al is dit niet evident.
Ik hoop voor jou ook op een snel herstel.
Groetjes,
Patrick
14-02-2024
Reactie:
Vreselijk niet slapen, hier al sinds de zomer. Werkelijk alles geprobeerd en mits inslaap- en doorslaappillen slaap ik soms enkele uurtjes. Vroeger dommelde ik wel eens in bij een film maar ook dat gebeurt nooit meer. De wanhoop nabij, kan sinds kort ook niet meer werken. Verschillende dokters geweest al, kunnen niets meer doen dan wat ze al voorschrijven. Dit kan toch niet? Bang dat ik op de duur echt helemaal doordraaien zal, ben er niet ver van af ondanks mijn hulpkreten al maanden.
Jules
15-02-2024
Elke keer hoofdpijn/migraine na een paar uurtjes werken (Verhaal 896)
Lieve lotgenoten, ik zit er even helemaal doorheen. Ik heb gisteren weer 3 uurtjes gewerkt en ben vandaag weer wakker geworden met dikke migraine en duizeligheid.
En zo gaat het elke keer: op de werkdag zelf voel ik me redelijk tot ok, maar de dag erna is het helemaal mis. Maandag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts en dan zal ik zeggen dat dit niet werkt, maar voel me daardoor extra schuldig naar collega’s toe want zij zijn me al 5 maanden aan het vervangen en lopen inmiddels ook op hun tandvlees.
Ik weet: werk moet vervanging regelen, niet ik, maar toch voel ik verantwoordelijk hiervoor. Ik vind het zo frustrerend, met die paar uurtjes werken voelde ik me weer nuttig, onderdeel van de maatschappij. Weten dat dit niet eens lukt is zo’n tegenslag. Mijn hemel waar ben ik in beland.
En zo gaat het elke keer: op de werkdag zelf voel ik me redelijk tot ok, maar de dag erna is het helemaal mis. Maandag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts en dan zal ik zeggen dat dit niet werkt, maar voel me daardoor extra schuldig naar collega’s toe want zij zijn me al 5 maanden aan het vervangen en lopen inmiddels ook op hun tandvlees.
Ik weet: werk moet vervanging regelen, niet ik, maar toch voel ik verantwoordelijk hiervoor. Ik vind het zo frustrerend, met die paar uurtjes werken voelde ik me weer nuttig, onderdeel van de maatschappij. Weten dat dit niet eens lukt is zo’n tegenslag. Mijn hemel waar ben ik in beland.
Suus
15-02-2024
laatste reactie: 15-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik zat op 3x2 maar hield het niet vol gezien de hoofdpijn. Werk vanuit huis nu 2x2 uur en ga na een uurtje werken naar bed en daarna werk ik 2x een half uur met daarin een pauze en dat gaat goed.
Henriette
15-02-2024
Het lijkt alleen maar erger te worden (Verhaal 895)
Dag allemaal,
Al dagen leef ik in een waas in mijn hoofd. Ik word vroeg wakker en slaap dan nog even in een rare droomstand waarin ik heel veel nadenk, maar niet meer in slaap kom. Ik word opgefokt wakker en heb geen idee hoe ik deze dag weer door zal brengen. Ik doe ademhalingsoefeningen, ik wandel meteen even wanneer ik opsta.
Ik zit hier inmiddels 5 maanden in en het lijkt alleen maar erger te worden. Hier had ik voorheen niet zo'n last van. Ik ben bang dat het zo lang gaat duren zoals sommige mensen hier beschrijven.
Volgens mij ben ik vooral weer niet aan het accepteren, maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen.
Al dagen leef ik in een waas in mijn hoofd. Ik word vroeg wakker en slaap dan nog even in een rare droomstand waarin ik heel veel nadenk, maar niet meer in slaap kom. Ik word opgefokt wakker en heb geen idee hoe ik deze dag weer door zal brengen. Ik doe ademhalingsoefeningen, ik wandel meteen even wanneer ik opsta.
Ik zit hier inmiddels 5 maanden in en het lijkt alleen maar erger te worden. Hier had ik voorheen niet zo'n last van. Ik ben bang dat het zo lang gaat duren zoals sommige mensen hier beschrijven.
Volgens mij ben ik vooral weer niet aan het accepteren, maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen.
K
15-02-2024
laatste reactie: 15-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het voelt alsof ik uit elkaar moet knappen om iets te doorbreken.
K.
15-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Wil zo graag weer mezelf zijn (Verhaal 861)
Hoi mede lotgenoten
Ik zit inmiddels 4 maanden in mijn burnout
Ik heb heel diep gezeten. Alle verschijnselen wel voorbij gehad. Paniek, angsten, onrust , aan staan, brain fog, noem maar op.
Het meest pijnlijke vind ik nog ik weet hoe ik me jaren geleden gevoeld heb.
Lekker onbezorgd en ontspannen netflixen, lekker vissen aan de waterkant.
Hele wereld is compleet verandert en voelt anders.
Herkenbaar?
Het is verschrikkelijk.
Groet
Eddie
Ik zit inmiddels 4 maanden in mijn burnout
Ik heb heel diep gezeten. Alle verschijnselen wel voorbij gehad. Paniek, angsten, onrust , aan staan, brain fog, noem maar op.
Het meest pijnlijke vind ik nog ik weet hoe ik me jaren geleden gevoeld heb.
Lekker onbezorgd en ontspannen netflixen, lekker vissen aan de waterkant.
Hele wereld is compleet verandert en voelt anders.
Herkenbaar?
Het is verschrikkelijk.
Groet
Eddie
Eddie
02-02-2024
laatste reactie: 14-02-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aanvulling.
Werken deed ik ook met plezier.
Dat is ook voorbij voor nu.
😰
Werken deed ik ook met plezier.
Dat is ook voorbij voor nu.
😰
Eddie
02-02-2024
Reactie:
Hoi Eddy,het is een hel en je kent jezelf niet meer terug. Zoveel rare kwalen ook, dan weer benauwd of hoofdpijn, oorsuizen, duizelig, hartkloppingen en moe. Gekukkig slaap ik goed maar sons slaap ik wel 14 uur per dag. Een gouden tip is acceptatie, hoe moelijk dat ook is. Er komen echt wel weer verbeteringen maar dat is bij iedereen anders. Ik loop al 6 maanden thuis en mwrk dat ik iets minder moe ben...
Hou vol en vecht er niet tegen...
Hou vol en vecht er niet tegen...
Corrine
03-02-2024
Reactie:
Dag Eddie,
Wat naar voor je.
Wat mij heeft geholpen zoals Corine zegt: accepteren. Ik dacht ik fiks dit wel even in drie maanden. Even opladen en door. Nu zit ik inmiddels 5 maanden thuis en ben veel aan het uitzoeken voor mezelf.
Het helpt mij tevens om erop te vertrouwen dat het goed komt. Dat ik op termijn al die dingen die je benoemt hoe je je voelde weer gaan komen. Dat zit gewoon nog in je, maar dat heeft tijd nodig om daar weer te komen en dan komt het als betere versie van jezelf.
Wat betreft werk. Ik hou ook erg veel van mijn werk, maar ben erachter gekomen dat ik op de plek waar ik nu werk, niet mezelf kan zijn en vastgeroest zit in patronen, waar ik moeilijk uitkom.
Ik ben langzaamaan aan het kijken voor een andere baan en uit aan het zoeken wat ik wil.
Het komt goed Eddie. Uiteindelijk.
Heel veel sterkte!
Groet,
K.
Wat naar voor je.
Wat mij heeft geholpen zoals Corine zegt: accepteren. Ik dacht ik fiks dit wel even in drie maanden. Even opladen en door. Nu zit ik inmiddels 5 maanden thuis en ben veel aan het uitzoeken voor mezelf.
Het helpt mij tevens om erop te vertrouwen dat het goed komt. Dat ik op termijn al die dingen die je benoemt hoe je je voelde weer gaan komen. Dat zit gewoon nog in je, maar dat heeft tijd nodig om daar weer te komen en dan komt het als betere versie van jezelf.
Wat betreft werk. Ik hou ook erg veel van mijn werk, maar ben erachter gekomen dat ik op de plek waar ik nu werk, niet mezelf kan zijn en vastgeroest zit in patronen, waar ik moeilijk uitkom.
Ik ben langzaamaan aan het kijken voor een andere baan en uit aan het zoeken wat ik wil.
Het komt goed Eddie. Uiteindelijk.
Heel veel sterkte!
Groet,
K.
K.
03-02-2024
Reactie:
Dag Eddie, ik herken het helemaal. Ik zit er nu ook 4 maanden in en ben slechts nog een schim van wie ik was. Ik zonder me af van iedereen, heb geen zin in gesprekken, met vlagen depressief en onverschillig. Dit heb ik nooit gehad, stond altijd voor alles en iedereen klaar, voerde juist graag gesprekken en depressies kende ik niet.
Ook werken gaat amper, nu 2x 2 uur per week en dan al hoofdpijn krijgen. Ik werkte fulltime hiervoor, voel me dan ook heel nutteloos door deze burnout. Sommige momenten lijkt het echt alsof het niet meer goed komt en dan slaat de paniek toe. Ik loop sinds kort bij de psycholoog en hij leert me anders te denken (positief denken met minder angsten) door cognitieve gedragstherapie. Ik ben pas net begonnen, maar ik werk wel nu ik beter grenzen aan kan geven ik me toch sterker voel, en dat geeft ook wat zelfvertrouwen voor de toekomst.
Maar wees niet bang: alle klachten die jij schrijft herken ik: paniek, angst, wanhoop. Het hoort er allemaal bij. Het schijnt vanzelf goed te komen, ons zenuwstelsel is overprikkeld, maar gedachtes hebben wel een heleboel invloed op ons zenuwstelsel, misschien kun je daar wat mee?
Groet,
Suus
Ook werken gaat amper, nu 2x 2 uur per week en dan al hoofdpijn krijgen. Ik werkte fulltime hiervoor, voel me dan ook heel nutteloos door deze burnout. Sommige momenten lijkt het echt alsof het niet meer goed komt en dan slaat de paniek toe. Ik loop sinds kort bij de psycholoog en hij leert me anders te denken (positief denken met minder angsten) door cognitieve gedragstherapie. Ik ben pas net begonnen, maar ik werk wel nu ik beter grenzen aan kan geven ik me toch sterker voel, en dat geeft ook wat zelfvertrouwen voor de toekomst.
Maar wees niet bang: alle klachten die jij schrijft herken ik: paniek, angst, wanhoop. Het hoort er allemaal bij. Het schijnt vanzelf goed te komen, ons zenuwstelsel is overprikkeld, maar gedachtes hebben wel een heleboel invloed op ons zenuwstelsel, misschien kun je daar wat mee?
Groet,
Suus
Suus
03-02-2024
Reactie:
Dag Eddie,
Het is zo herkenbaar wat je schrijft. Ik zit zelf ook al 5 maanden thuis en heb regelmatig de gedachte, kon ik maar terug naar een jaar geleden, toen ik me nog goed voelde en ik nog zoveel aankon... Maar helaas,mijn lichaam is voor mij op de rem gaan staan. Want het was ook niet gezond hoe ik mijn werk deed, waardoor ik nu in deze situatie terecht ben gekomen. Na vele maanden therapie en terugkijken op toen, zie ik dat nu wel in. Wat anderen ook al zeggen, vecht er niet tegen, neem rust, en weet: het wordt uiteindelijk wel weer beter... Je lichamelijke signalen zijn er om je te helpen, ze zijn niet tegen je! Hoop dat je dat mag gaan ervaren
Groetjes tamar
Het is zo herkenbaar wat je schrijft. Ik zit zelf ook al 5 maanden thuis en heb regelmatig de gedachte, kon ik maar terug naar een jaar geleden, toen ik me nog goed voelde en ik nog zoveel aankon... Maar helaas,mijn lichaam is voor mij op de rem gaan staan. Want het was ook niet gezond hoe ik mijn werk deed, waardoor ik nu in deze situatie terecht ben gekomen. Na vele maanden therapie en terugkijken op toen, zie ik dat nu wel in. Wat anderen ook al zeggen, vecht er niet tegen, neem rust, en weet: het wordt uiteindelijk wel weer beter... Je lichamelijke signalen zijn er om je te helpen, ze zijn niet tegen je! Hoop dat je dat mag gaan ervaren
Groetjes tamar
Tamar
04-02-2024
Reactie:
Hoi Eddie,
Je verhaal klinkt mij heel herkenbaar. Ook ik zit nu 4,5 maand in een burnout. Ik denk ook vaak terug aan: was ik maar de oude ik gewoon lekker alles doen en kunnen genieten zonder tal van lichamelijke pijntjes en gevoelens. Zonder dat mijn lichaam om de rem trapt. Maar helaas voorlopig ben ik nog niet de oude. Ik heb ook al heel veel periodes achter de rug. Dan veel hoofdpijn, dan duizelig, dan angstig enz. enz. Nu zit ik in een periode waarin ik soort van down ben. Ook ik moet van de psycholoog leren om te accepteren, maar dit is heel moeilijk en lukt met nog niet. Hoe doen jullie dat?
Je verhaal klinkt mij heel herkenbaar. Ook ik zit nu 4,5 maand in een burnout. Ik denk ook vaak terug aan: was ik maar de oude ik gewoon lekker alles doen en kunnen genieten zonder tal van lichamelijke pijntjes en gevoelens. Zonder dat mijn lichaam om de rem trapt. Maar helaas voorlopig ben ik nog niet de oude. Ik heb ook al heel veel periodes achter de rug. Dan veel hoofdpijn, dan duizelig, dan angstig enz. enz. Nu zit ik in een periode waarin ik soort van down ben. Ook ik moet van de psycholoog leren om te accepteren, maar dit is heel moeilijk en lukt met nog niet. Hoe doen jullie dat?
Lieke
05-02-2024
Reactie:
Nou Eddie
Het valt gewoon niet mee soms heb ik een opleving maar het grootste gedeelte van de dag onrustig heel slecht slapen
Iedere keer weer wat nieuws
Het valt gewoon niet mee soms heb ik een opleving maar het grootste gedeelte van de dag onrustig heel slecht slapen
Iedere keer weer wat nieuws
Anoniem
06-02-2024
Reactie:
Hoi Eddie,
Ik zit nu 22 maanden in een burnout, alle klachten zijn heel normaal, accepteer dat het zo is. Leg je erbij neer, weet wel dit duurt niet voor de rest van je leven. Langzaam zullen je klachten minder worden, mist je wel je rust neemt, jezelf lief hebt en de kern van je burn out aanpakt.
Ik heb goede dagen en slechte dagen. Maar mijn slechtste dag nu wat een goede dag een jaar geleden. Het is een lang proces en geen zin in werken hebben is heel normaal.
Neem je tijd.
Ik zit nu 22 maanden in een burnout, alle klachten zijn heel normaal, accepteer dat het zo is. Leg je erbij neer, weet wel dit duurt niet voor de rest van je leven. Langzaam zullen je klachten minder worden, mist je wel je rust neemt, jezelf lief hebt en de kern van je burn out aanpakt.
Ik heb goede dagen en slechte dagen. Maar mijn slechtste dag nu wat een goede dag een jaar geleden. Het is een lang proces en geen zin in werken hebben is heel normaal.
Neem je tijd.
Herman
14-02-2024
Ziek gevoel (Verhaal 893)
Helaas zit ik al ongeveer 4/5 maanden met den burnout angst. De 5 maanden gingen op en neer. Eerst periodes met veel angst. Toen lichamelijke klachten en vermoeidheid. Toen depri nu zit in momenteel in een zware periode. Depri fase is wat minder maar m'n lichaam wil gewoon niet. Ik voel me alsof ik een flinke griep heb. M'n benen armen alles doet zeer. Ben duizelig, heb een dof gevoel in mijn hoofd en ben bang voor allerlei ziektes, omdat ik merk dat me lichaam gewoon niet wilt.
Wie herkent dit?
Wie herkent dit?
Yvon
14-02-2024
laatste reactie: 14-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat heb ik ook. Ik werk nog maar vraag niet hoe. Het is al een strijd om me van de bank naar de eetkamer te verplaatsen. Ik voel me nog rotter dan toen ik flinke corona had jaren terug.
Anoniem
14-02-2024
Reactie:
Dag Yvon,
Heel herkenbaar! Ik zit ook inmiddels 5 maanden thuis en ik dacht dat het beter ging. Totdat ik afgelopen vrijdag weer ernstige darmklachten kreeg en het de hele dag koud heb. Het voelt alsof ik constant een kater heb met een dof gevoel in mijn hoofd. In de ochtend word ik opgefokt wakker en ben 2 uur later uitgeput . De rest van de dag ben ik moe.
Wat ik doe is mijn structuur aan te houden en gezond te eten. Ook probeer ik gewoon te wandelen of even naar buiten te gaan.
Heel veel sterkte!
Heel herkenbaar! Ik zit ook inmiddels 5 maanden thuis en ik dacht dat het beter ging. Totdat ik afgelopen vrijdag weer ernstige darmklachten kreeg en het de hele dag koud heb. Het voelt alsof ik constant een kater heb met een dof gevoel in mijn hoofd. In de ochtend word ik opgefokt wakker en ben 2 uur later uitgeput . De rest van de dag ben ik moe.
Wat ik doe is mijn structuur aan te houden en gezond te eten. Ook probeer ik gewoon te wandelen of even naar buiten te gaan.
Heel veel sterkte!
K
14-02-2024
Klachten anus (Verhaal 823)
Tijdens mijn burn out heb ik een hele poos last gehad van een drukkend gevoel bij de anus en niet goed kunnen zitten/staan en pijn in de billen en onderrug. Zijn er hier meer mensen bekend mee?
Anoniem
05-01-2024
laatste reactie: 14-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Okay, ik heb inwendige aambeien, soms voel ik druk als ik een windje moet laten. Ook na fietsen kan ik soms een raar gevoel hebben daar. Maar bij mij staat het los van burn-out. Kwam het misschien vanuit je onderrug?
Piet
24-01-2024
Reactie:
Dit komt mogelijks van je bekkenbodemspier, ikzelf heb deze klachten recidiverend. Je voelt precies een prop als je zit of soms steken van de anus tot in het geslachtsdeek
Dit heet spastische bekkenbodem, google maar even. Goed op te lossen met kinesitherapie, die wel wat minder aangenaam is.
Dit heet spastische bekkenbodem, google maar even. Goed op te lossen met kinesitherapie, die wel wat minder aangenaam is.
Anoniem
25-01-2024
Reactie:
is het overgegaan?
ik heb het nu ook, maar dokters hebben geen ernstige oorzaak gevonden gelukkig. waarschijnlijk door stress ofzo denk ik dan, ik hoop wel dat het overgaat
ik heb het nu ook, maar dokters hebben geen ernstige oorzaak gevonden gelukkig. waarschijnlijk door stress ofzo denk ik dan, ik hoop wel dat het overgaat
noniem
30-01-2024
Reactie:
Het is niet over, maar ik ga naar een gespecialiseerde bekkenbodemcentrum. Waarschijnlijk is het overspanning in dit gebied samenhangend met andere spanningen in lichaam
Anoniem
14-02-2024
Halfjaar en terugval (Verhaal 892)
Ik dacht dat het een tijdje beter ging. Zit inmiddels bijna een halfjaar in burn-out/overspannenheid. Lijkt maar geen einde aan te komen voor mijn gevoel. Ik ben nooit helemaal gestopt met werken en was juist nu weer 4 dagen aan het werk. Nu kwam afgelopen weekend weer veel klachten naar boven en zit ik weer met die hartkloppingen, pijnlijke spieren, druk op m’n keel, etc. Is dit normaal? Tegen werk gezegd dat ik weer stapje terug moet doen, maar vind het echt zo klote. Dat je je zo kan voelen en dat angstige. Vooral die hartkloppingen zijn zo eng. Je denkt gelijk weer het meest erge scenario. Echt een hel!! Graag ontvang ik wat herkenning/lieve berichtjes om de moed weer te vinden.
Pien
12-02-2024
laatste reactie: 13-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Pien,
Dit leest voor mij als een duidelijk signaal van je lichaam dat het weer te veel wordt. Dat zou kunnen betekenen dat je toch niet genoeg hersteld bent, dat er in je werkomgeving bepaalde factoren aanwezig zijn die jouw herstelproces blokkeren of dat het opbouwen van uren te snel is gegaan. Persoonlijk vind ik 4 dagen werken na een halfjaar best veel. Het heeft mij een jaar gekost voordat ik uberhaupt weer een beetje sociale dingen kon doen. Natuurlijk is dit afhankelijk van de ernst van je burnout maar het is zeer belangrijk om rustig op te bouwen en niet te snel weer te veel hooi op je vork te nemen.
Met de klachten die je omschrijft zou ik persoonlijk wel serieus aanraden om even te stoppen met werken. Zit je in de overspannenheid zone dan zou je je na twee weken een stuk beter moeten gaan voelen en kan je weer rustig aan opbouwen. Ga je je bij rust alleen maar slechter voelen dan is het heel belangrijk dat je zo vroeg mogelijk afremt en je lichaam de tijd geeft te herstellen, hoe langer je door blijft gaan hoe groter de schade is die je aan kan richten. In de adrenaline heb je vaak niet door hoe moe je eigenlijk bent, daarom is een periode van complete rust vaak wel aan te raden, al is het alleen maar om te peilen hoe het echt met je gaat.
Ik zeg dit niet om je bang te maken, ik wou dat ik je iets meer moed in kon spreken maar ik spreek uit ervaring dat je soms door afleiding niet meer door hebt dat je lichaam eigenlijk nog niet helemaal hersteld is. Blijf altijd naar je lichaam luisteren is mijn advies.
De fysieke klachten zijn zeer beangstigend maar komen echt voort uit stress (ervanuit gaande dat je gecheckt bent door de huisarts). Het is doodeng hoe slecht je lijf zich kan voelen bij een burnout (ik heb ook alle klachten gehad die jij omschrijft, en meer) maar het is heel belangrijk om wel te blijven geloven dat dit de burnout is en niks meer dan dat. De angst voor de klachten maakt de klachten helaas alleen maar erger.
Wat mij vooral met het laatste heeft geholpen is somatic tracking meditaties. Daarin leer je om de klachten te laten zijn voor wat ze zijn en niet telkens een paniekreactie te hebben op elk fysieke symptoom.
Ik wens je heel veel moed en sterkte toe in deze moeilijke periode. Het wordt echt beter! Maar zorg goed voor jezelf en wees niet bang om ook dingen te veranderen in je leven. Je oude patronen zijn juist hoe je in deze situatie terecht bent gekomen en om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurt is het belangrijk dat je tot de oorzaak komt en positieve veranderingen aanbrengt waardoor je minder stress ervaart in je leven.
En vergeet ook niet: terugslagen horen erbij. Er is nog nooit iemand in een rechte lijn hersteld van een burnout.
Dit leest voor mij als een duidelijk signaal van je lichaam dat het weer te veel wordt. Dat zou kunnen betekenen dat je toch niet genoeg hersteld bent, dat er in je werkomgeving bepaalde factoren aanwezig zijn die jouw herstelproces blokkeren of dat het opbouwen van uren te snel is gegaan. Persoonlijk vind ik 4 dagen werken na een halfjaar best veel. Het heeft mij een jaar gekost voordat ik uberhaupt weer een beetje sociale dingen kon doen. Natuurlijk is dit afhankelijk van de ernst van je burnout maar het is zeer belangrijk om rustig op te bouwen en niet te snel weer te veel hooi op je vork te nemen.
Met de klachten die je omschrijft zou ik persoonlijk wel serieus aanraden om even te stoppen met werken. Zit je in de overspannenheid zone dan zou je je na twee weken een stuk beter moeten gaan voelen en kan je weer rustig aan opbouwen. Ga je je bij rust alleen maar slechter voelen dan is het heel belangrijk dat je zo vroeg mogelijk afremt en je lichaam de tijd geeft te herstellen, hoe langer je door blijft gaan hoe groter de schade is die je aan kan richten. In de adrenaline heb je vaak niet door hoe moe je eigenlijk bent, daarom is een periode van complete rust vaak wel aan te raden, al is het alleen maar om te peilen hoe het echt met je gaat.
Ik zeg dit niet om je bang te maken, ik wou dat ik je iets meer moed in kon spreken maar ik spreek uit ervaring dat je soms door afleiding niet meer door hebt dat je lichaam eigenlijk nog niet helemaal hersteld is. Blijf altijd naar je lichaam luisteren is mijn advies.
De fysieke klachten zijn zeer beangstigend maar komen echt voort uit stress (ervanuit gaande dat je gecheckt bent door de huisarts). Het is doodeng hoe slecht je lijf zich kan voelen bij een burnout (ik heb ook alle klachten gehad die jij omschrijft, en meer) maar het is heel belangrijk om wel te blijven geloven dat dit de burnout is en niks meer dan dat. De angst voor de klachten maakt de klachten helaas alleen maar erger.
Wat mij vooral met het laatste heeft geholpen is somatic tracking meditaties. Daarin leer je om de klachten te laten zijn voor wat ze zijn en niet telkens een paniekreactie te hebben op elk fysieke symptoom.
Ik wens je heel veel moed en sterkte toe in deze moeilijke periode. Het wordt echt beter! Maar zorg goed voor jezelf en wees niet bang om ook dingen te veranderen in je leven. Je oude patronen zijn juist hoe je in deze situatie terecht bent gekomen en om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurt is het belangrijk dat je tot de oorzaak komt en positieve veranderingen aanbrengt waardoor je minder stress ervaart in je leven.
En vergeet ook niet: terugslagen horen erbij. Er is nog nooit iemand in een rechte lijn hersteld van een burnout.
M.
13-02-2024
Genieten lukt niet (Verhaal 866)
Ik voel me dus zo rot. Elke dag is een strijd ga ik me goed voelen, waar ga ik last van hebben? Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ook kan ik heel slecht genieten ik zie veel leeuwen en beren. Zo ben ik nu heel moe en heb slappe benen. Ik heb geen zin in de dag kan gewoon huilen. Voel me rot en down. Ik kan gewoon op dit moment geen geluk vinden in het leven en dat voelt zo vreselijk!
Hoe krijg ik het normale leven weer terug?
Hoe krijg ik het normale leven weer terug?
Jo.
05-02-2024
laatste reactie: 13-02-2024
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit. Dit is de depressieve fase van de burnout. Ik ben daar net doorheen maar het is afschuwelijk! De tip is accepteer het rot gevoel des te eerder is het weg.
Anoniem
05-02-2024
Reactie:
Ik herken het helemaal!!! Gelukkig gaat het bij mij steeds beter, maar wat is het zwaar! Maar heb geduld!!! Echt waar het komt goed. Accepteer dat je er midden in zit en neem zo veel mogelijk rust.
Eef
05-02-2024
Reactie:
Hoi Eef,
Heel erg bedankt voor je reactie!
Knap dat je er doorheen bent gekomen. Ik vind het vreselijk. Het is niet dat ik een einde aan me leven wil maken, maar het is ook niet dat ik zin in het leven heb. Ik leef echt met de minuut. Wat je zegt accepteer het is denk echt een goede. Alleen hoe?
Ik blijf in de vicieuze cirkel zitten en constant denken o nee ik voel me rot o nee ik heb rot gedachten enz.
Echt drama!
Heb je tips?
Heel erg bedankt voor je reactie!
Knap dat je er doorheen bent gekomen. Ik vind het vreselijk. Het is niet dat ik een einde aan me leven wil maken, maar het is ook niet dat ik zin in het leven heb. Ik leef echt met de minuut. Wat je zegt accepteer het is denk echt een goede. Alleen hoe?
Ik blijf in de vicieuze cirkel zitten en constant denken o nee ik voel me rot o nee ik heb rot gedachten enz.
Echt drama!
Heb je tips?
Jo.
05-02-2024
Reactie:
Mijn tip is: laat het allemaal maar gebeuren. Je voelt je rot, maar geloof mij.ik heb 10 maanden onrust paniek en een brein gehad wat alleen maar kon denken. Er komt een punt dat dit minder wordt. Je moet er echt doorheen. Als je het qua prikkels kan handelen probeer een meditatie en buitenlucht en douchen deed mij 'goed', ook al heb je geen zin. Luister naar je gevoel mocht je daar bij kunnen. Maar vooral laat het er zijn, je hebt toch geen controle. Het is je overkomen en je komt er overheen.. ik ben er zelf nog lang niet maar heb het punt acceptatie en het er laten zijn gevonden. Probeer niet te vechten tegen je gedachtes. Ze zijn er nu eenmaal.
Vertrouw vertrouw vertrouw.
Vertrouw vertrouw vertrouw.
Inez
05-02-2024
Reactie:
Heel erg bedankt voor jullie tips ik ga het zeker proberen.
Maar het is zo lastig. Gisteren bijvoorbeeld heel de dag zat ik al een beetje in de paniekmodus alles voelde eng de wereld voelde onwerkelijk (alsof je in een droom leeft of niet echt bestaat). Vervolgens krijg ik om 5 uur ineens een dikke migraine aanval en gelijk slaat de angst toe. Was bang voor allerlei ziektes en had echte angstgevoelens. Rond een uur of 8 werd de migraine wat minder. Rond 11 uur me bed in en hup daar was de paniek weer voelde alsof ik verdween van de wereld. Doodeng! Mijn moeder kwam toen bij me zitten en poosje gepraat. Na half uur was ik rustiger en kon ik eindelijk slapen. Mijn brein staat 24/7 aan, ben ik aan het fietsen en afwezig (voelt alsof de wereld anders is dan normaal) hup daar is de paniek weer. Vind het zo knap dat jullie dan kunnen denken accepteren en vertrouwen. Want de paniek is er hoe blijf je dan rustig?
Maar het is zo lastig. Gisteren bijvoorbeeld heel de dag zat ik al een beetje in de paniekmodus alles voelde eng de wereld voelde onwerkelijk (alsof je in een droom leeft of niet echt bestaat). Vervolgens krijg ik om 5 uur ineens een dikke migraine aanval en gelijk slaat de angst toe. Was bang voor allerlei ziektes en had echte angstgevoelens. Rond een uur of 8 werd de migraine wat minder. Rond 11 uur me bed in en hup daar was de paniek weer voelde alsof ik verdween van de wereld. Doodeng! Mijn moeder kwam toen bij me zitten en poosje gepraat. Na half uur was ik rustiger en kon ik eindelijk slapen. Mijn brein staat 24/7 aan, ben ik aan het fietsen en afwezig (voelt alsof de wereld anders is dan normaal) hup daar is de paniek weer. Vind het zo knap dat jullie dan kunnen denken accepteren en vertrouwen. Want de paniek is er hoe blijf je dan rustig?
Jo.
06-02-2024
Reactie:
Dag Jo, ook ik heb dit punt gekend. Recentelijk voor kerst. En het accepteren is idd het toverwoord, maar wat is accepteren. De tegenhanger is dat je dit gevoel weg wil hebben, er angst bij voelt, wat als t niet meer weggaat. Ik weet nog mijn eerste gedachten: nu ben ik dus depressief en dat gaat miss nooit meer over.
Wat mij hielp was zeggen tegen mezelf: oké daar zit je dan, onder in de put. Ik vind daar niks van! Als het kan, ga gewoon liggen desnoods de hele dag ( ik had 2 weken nodig). Ik bedacht me dat m'n lichaam enorm moe moest zijn en daarom er letterlijk niks bij kan hebben. Tegen jezelf zeggen oké ik hoor je, er is nu niks meer mogelijk dan rust. Dit is ook wat er feitelijk aan de hand is. De koek is op, je lichaam sluit zich voor elke prikkel af. Als je dat gaat inzien en accepteren krijg je weer van die kleine lichtpuntjes. Die helpen je te herinneren dat het fijne gevoel weer terugkomt. Tevens raad ik je aan, als je dat nog niet doet, om een fijne therapie te starten. Emdr of wellicht een goede massagetherapie.
Wat mij hielp was zeggen tegen mezelf: oké daar zit je dan, onder in de put. Ik vind daar niks van! Als het kan, ga gewoon liggen desnoods de hele dag ( ik had 2 weken nodig). Ik bedacht me dat m'n lichaam enorm moe moest zijn en daarom er letterlijk niks bij kan hebben. Tegen jezelf zeggen oké ik hoor je, er is nu niks meer mogelijk dan rust. Dit is ook wat er feitelijk aan de hand is. De koek is op, je lichaam sluit zich voor elke prikkel af. Als je dat gaat inzien en accepteren krijg je weer van die kleine lichtpuntjes. Die helpen je te herinneren dat het fijne gevoel weer terugkomt. Tevens raad ik je aan, als je dat nog niet doet, om een fijne therapie te starten. Emdr of wellicht een goede massagetherapie.
Natasja
06-02-2024
Reactie:
Alles wat je benoemd is herkenbaar. Echt het is verschrikkelijk. Ik dacht ook dat het niet over zal gaan, maar zoals ik al zei je moet er doorheen. Je brein is op hol geslagen en mentaal ben je op 0. Alles wat je nu denkt is niet waar, maar voelt heel echt. Acceptatie is heel lastig als je in die fase zit dus ja. Laat het gebeuren. Acceptatie komt gedurende het proces vanzelf.. Probeer je zelf enigsinds vast te houden aan reacties dat het minder wordt en over gaat. Het is heel zwaar i know. Je mag me even mailen als je wilt. misschien kunnen we contact hebben via de app : inez_333@hotmail.com
Inez
06-02-2024
Reactie:
Ik heb ook gedacht dat het nooit over zou gaan, maar langzaam gaat het beetje bij beetje beter. Mijn tip: let op je ademhaling. Met een goede ademhaling kun je je al zoveel rustiger in je hoofd voelen. Ik heb heel veel gehad aan de filmpjes van Heleen Ytsma op youtube, misschien kan het jou ook helpen.
Eef
06-02-2024
Reactie:
Hebben jullie ook brainfog en het watten gevoel in combinatie soms met hoofdpijn ?
Tesamen met het gevoel wat jullie beschrijven is het een hel. En je voelt je zo eenzaam. De wereld draait door en wij zitten in de shit. Echte shit.
Sterkte mensen. Pfff wat een hel.
Groet eddy
Tesamen met het gevoel wat jullie beschrijven is het een hel. En je voelt je zo eenzaam. De wereld draait door en wij zitten in de shit. Echte shit.
Sterkte mensen. Pfff wat een hel.
Groet eddy
Eddy
12-02-2024
Reactie:
Beste lotgenoten, check even website/Youtube kanaal van Nick de Waard. Hij is een ervaringsdeskundige en weet precies waar hij het over heeft. Ik heb eerst de gratis masterclass gevolgd en heb nu besloten de 6-wekelijkse cursus te volgen (niet duur). Hij geeft je zoveel inzichten en tools om weer te kunnen ontspannen en angsten los te laten waardoor je lijf weer in de ontspanning gaat ipv deze vervelende spanningsstand. Ik kan nu al wat beter slapen en pieker wat minder overdag en ben pas net begonnen. Wellicht een tip 🩷
Suus
13-02-2024
Reactie:
Doen jullie het allemaal zonder antidepressiva?
Hoor het graag.
Groet.eddy
Hoor het graag.
Groet.eddy
Eddy
13-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Darmklachten (Verhaal 879)
Het is erg fijn om op dit platform erkenning te krijgen en jullie verhalen te lezen. Dank je wel hiervoor!
Zelf heb ik behoorlijk veel last van darmklachten, steeds een gespannen buik, veel plassen, veel diarree (alhoewel dat nu al veel minder is) of een baksteen in mijn buik of een weeïg gevoel. Veel buikpijn ook. Inmiddels 7 kilo afgevallen binnen een half jaar (waarschijnlijk ook omdat ik geen alcohol meer drink).
Ik heb van alles geprobeerd; glutenvrij eten, geen snoep en koek meer, op regelmatige tijdstippen eten, geen vettig eten meer en zo kun je alles wel bedenken.
De dokter heeft niks kunnen vinden (echo gemaakt van buik) bloed laten controleren en dergelijke.
Mijn vraag is of hier meer mensen last van hebben?
Bij voorbaat dank!
Zelf heb ik behoorlijk veel last van darmklachten, steeds een gespannen buik, veel plassen, veel diarree (alhoewel dat nu al veel minder is) of een baksteen in mijn buik of een weeïg gevoel. Veel buikpijn ook. Inmiddels 7 kilo afgevallen binnen een half jaar (waarschijnlijk ook omdat ik geen alcohol meer drink).
Ik heb van alles geprobeerd; glutenvrij eten, geen snoep en koek meer, op regelmatige tijdstippen eten, geen vettig eten meer en zo kun je alles wel bedenken.
De dokter heeft niks kunnen vinden (echo gemaakt van buik) bloed laten controleren en dergelijke.
Mijn vraag is of hier meer mensen last van hebben?
Bij voorbaat dank!
K
09-02-2024
laatste reactie: 13-02-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel erg ook! Heb er ook veel maagklachten bij.
Eetpatronen moet je wel enige tijd aanhouden om te weten of het werkt.
Pijn en diarree tegelijk is toch wel de stress. Wat hier helpt is een probiotica kuur om alles een beetje te kalmeren. Zou ik wel een gedegen merk nemen zoals vitakruid
Eetpatronen moet je wel enige tijd aanhouden om te weten of het werkt.
Pijn en diarree tegelijk is toch wel de stress. Wat hier helpt is een probiotica kuur om alles een beetje te kalmeren. Zou ik wel een gedegen merk nemen zoals vitakruid
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Dag Natasja,
Dank je wel voor de tip! Ik probeer alles zonder medicatie of hulpmiddelen te doen. Alles heb ik inderdaad langere tijd volgehouden om te zien of het werkt.. helaas werkt niks en weit ik het aan mijn burn-out. Echter belemmert me dit wel in mijn functioneren.
Dank je wel voor de tip! Ik probeer alles zonder medicatie of hulpmiddelen te doen. Alles heb ik inderdaad langere tijd volgehouden om te zien of het werkt.. helaas werkt niks en weit ik het aan mijn burn-out. Echter belemmert me dit wel in mijn functioneren.
K
09-02-2024
Reactie:
Ik ook! Echter is een probiotica geen medicatie, het is een supplement. Het zijn de juiste bacterie en gezond voor je lichaam. Zoek het maar even op. Samen met de juiste vitamine kan het echt een boost geven. Je verliest nu namelijk veel opname van voedingstoffen door de stress en diarree
Natasja
09-02-2024
Reactie:
Maag/darm klachten horen ook bij burnout. Je autonoom zenuwstelsel, dat ook de spijsvertering regelt, is ontregeld. Ik heb al jaren juist last van obstipatie. Drink daarom veel en eet vezelrijk. Maar dan nog blijft t een hinderlijk iets.
Anoniem
09-02-2024
Reactie:
Dag Natasja en Anoniem,
Dank jullie wel! Ik ga het even opzoeken. Momenteel voelt dit als een terugval omdat ik het al lang niet meer zo ernstig heb gehad.. en ben ik bang hier niet meer uit te komen.
Dank jullie wel! Ik ga het even opzoeken. Momenteel voelt dit als een terugval omdat ik het al lang niet meer zo ernstig heb gehad.. en ben ik bang hier niet meer uit te komen.
K
10-02-2024
Reactie:
Jawel, het gaat voorbij. Je darmen eenmaal van slag heeft echt even tijd nodig om te herstellen. Het kan ook makkelijk terugkomen bij te grote belasting. Ze noemen je darmen ook wel je 2 brein vanwege de connectie met je hersenen. Dus het is vrij logisch dat je dit nu ervaart.
Probeer er vertrouwen in te hebben en beetje acceptatie.
Goede voeding beweging , een warme kruik of bad.
Probeer er vertrouwen in te hebben en beetje acceptatie.
Goede voeding beweging , een warme kruik of bad.
Natasja
10-02-2024
Reactie:
Hi! Wat vervelend! Ben je ook getest op glutenintolerantie/coeiliakie? 7 kilo in een halfjaar tijd is namelijk best veel..
Sabine
13-02-2024
Alleen zijn (Verhaal 891)
Ik vraag me af, of er meer mensen met zware burn-out ook niet alleen durven te zijn ?
Anoniem
12-02-2024
laatste reactie: 12-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi
Ik zit ook in zware burnout. Vind het juist heel fijn om alleen te zijn want snel overprikkeld. Heb je mss last van angst- en paniekklachten? Dat je daardoor liever niet alleen bent?
Ik zit ook in zware burnout. Vind het juist heel fijn om alleen te zijn want snel overprikkeld. Heb je mss last van angst- en paniekklachten? Dat je daardoor liever niet alleen bent?
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Ik heb een burnout met angst en paniek klachten en durf ook niet alleen te zijn. Vind ik vreselijk. Hoort erbij volgens de psycholoog.
Ano
12-02-2024
Reactie:
Mss overbodige tip maar focus op je ademhaling, dat is je anker. Je ademhaling vertragen zorgt voor meer rust en minder stress. En het zal langzaamaan beter gaan.
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Yep hier ook niet alleen durven zijn
Anoniem
12-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. Bij mij werkte het om te proberen te onthouden dat het goed komt. En ik merk nu juist bij het alleen zijn dat ik nog meer rust krijg omdat er zo weinig prikkels zijn.
Sam
12-02-2024
Reactie:
turbo korte ontspanning oefening.
Haal diep adem in en blaas door een tuutje van je lippen langzaam en lang de lucht uit. Herhaal dit 3 x.
Je zult merken dat je lijf ontspant.
Haal diep adem in en blaas door een tuutje van je lippen langzaam en lang de lucht uit. Herhaal dit 3 x.
Je zult merken dat je lijf ontspant.
Wilja Westerhof
> 2 jaar geleden
Komt het goed??? (Verhaal 54)
Hallo lotgenoten, wat fijn(raar om te zeggen) om te lezen dat ik niet alleen ben.
Ik zit nu 5 maanden thuis.
Corona.....ik dacht sporten kan geen kwaad en besloot dat nu de juiste tijd was om mijn overgewicht (97.4 kg)aan te pakken. Ik ging met een pt aan de slag. 3 keer in de week flink sporten. Dat ging prima de kilo's vlogen eraf. In 3 maanden 10 kilo kwijt. Yes!!!! Maar toen ging het mis. Tijdens één van mijn sessies werd ik onwel. Ik had voorheen al regelmatig last van duizelig zijn, hartkloppingen etc. Maar had geen idee dat dit de voorbode was van mijn aankomende burn out. Was ook al bij de hsarts geweest die toen ook al aangaf dat ik het rustig aan moest doen maar eigenwijs als ik was ging gewoon door. Rustig aan doen??? Hoezo, ik voelde me verder prima en kon het ook aan allemaal, dacht ik🙈.
Wat ik nog niet verteld heb is dat ik naast dat 3 keer in week sporten moeder ben van 4, alleenstaand, 6 dagen in de week werkte, mantelzorger van mijn vader en destijds zieke tante, af en toe ook nog wel eens uit wilde. 10 jaar lang heb ik dit volgehouden. Achteraf gezien gekke werk natuurlijk!!!!!!!!!
Mijn lichaam is er nu klaar mee en heeft de regie overgenomen 5 maanden geleden. Ik kon niets meer. Duizelig, zweten, hartkloppingen, hyperventileren, ik kreeg geen hap meer door mijn keel, heel angstig, niet of heel weinig slapen. Angst dat dit het was. Na vele doktersbezoeken en onderzoeken bijna geen afwijkingen gevonden. Wel een hele hoge bloeddruk, verhoogde bloedsuikerwaarde.
Wat overkwam mij???? Ik snapte het niet en nu nog niet. Mijn logische verstand denkt het wel te snappen maar mijn gevoel niet.
Nu 5 maanden verder en heel veel gelezen te hebben op het internet gaat het iets beter. Ik ben nog steeds heel bang en vraag me af of het weer goedkomt. Mijn lichaam maakt me erg onzeker. Ik ben nu naast de eerste 10 kilo van het sporten, nog eens 10 kilo afgevallen en ben als de dood dat ik nog meer afval en dit puur omdat ik niet op deze wijze wens af te vallen. Er voor moeten werken is prima maar niet dat het vanzelf gaat.
Hartkloppingen zijn minder geworden, mijn bloeddruk en bloedsuikerwaardes zijn weer terug naar normaal. Duizelig ben ik nog af en toe. Hyperventileren en verkeerd ademen maken me ook heel bang. Ik pieker heel veel.
Ik heb heel weinig energie, last van mijn maag en darmen. Eten gaat beter maar ik eet niet omdat ik er zoveel plezier in heb maar meer omdat het moet. Ik geniet haast nergens meer van. Pffffffff!!!
Het lijkt allemaal zo uitzichtloos terwijl ik wel stappen vooruit heb gemaakt.
Er is nog zoveel dat ik in de afgelopen 5 maanden heb meegemaakt, teveel om nu op te schrijven. Wat kan je leven plots omslaan.
Ik hoor constant dat herstellen tijd kost en dat snap ik maar 5 maanden is voor mijn gevoel best lang😔
Herkenbaar?
Lieve groet,
Lain
Ik zit nu 5 maanden thuis.
Corona.....ik dacht sporten kan geen kwaad en besloot dat nu de juiste tijd was om mijn overgewicht (97.4 kg)aan te pakken. Ik ging met een pt aan de slag. 3 keer in de week flink sporten. Dat ging prima de kilo's vlogen eraf. In 3 maanden 10 kilo kwijt. Yes!!!! Maar toen ging het mis. Tijdens één van mijn sessies werd ik onwel. Ik had voorheen al regelmatig last van duizelig zijn, hartkloppingen etc. Maar had geen idee dat dit de voorbode was van mijn aankomende burn out. Was ook al bij de hsarts geweest die toen ook al aangaf dat ik het rustig aan moest doen maar eigenwijs als ik was ging gewoon door. Rustig aan doen??? Hoezo, ik voelde me verder prima en kon het ook aan allemaal, dacht ik🙈.
Wat ik nog niet verteld heb is dat ik naast dat 3 keer in week sporten moeder ben van 4, alleenstaand, 6 dagen in de week werkte, mantelzorger van mijn vader en destijds zieke tante, af en toe ook nog wel eens uit wilde. 10 jaar lang heb ik dit volgehouden. Achteraf gezien gekke werk natuurlijk!!!!!!!!!
Mijn lichaam is er nu klaar mee en heeft de regie overgenomen 5 maanden geleden. Ik kon niets meer. Duizelig, zweten, hartkloppingen, hyperventileren, ik kreeg geen hap meer door mijn keel, heel angstig, niet of heel weinig slapen. Angst dat dit het was. Na vele doktersbezoeken en onderzoeken bijna geen afwijkingen gevonden. Wel een hele hoge bloeddruk, verhoogde bloedsuikerwaarde.
Wat overkwam mij???? Ik snapte het niet en nu nog niet. Mijn logische verstand denkt het wel te snappen maar mijn gevoel niet.
Nu 5 maanden verder en heel veel gelezen te hebben op het internet gaat het iets beter. Ik ben nog steeds heel bang en vraag me af of het weer goedkomt. Mijn lichaam maakt me erg onzeker. Ik ben nu naast de eerste 10 kilo van het sporten, nog eens 10 kilo afgevallen en ben als de dood dat ik nog meer afval en dit puur omdat ik niet op deze wijze wens af te vallen. Er voor moeten werken is prima maar niet dat het vanzelf gaat.
Hartkloppingen zijn minder geworden, mijn bloeddruk en bloedsuikerwaardes zijn weer terug naar normaal. Duizelig ben ik nog af en toe. Hyperventileren en verkeerd ademen maken me ook heel bang. Ik pieker heel veel.
Ik heb heel weinig energie, last van mijn maag en darmen. Eten gaat beter maar ik eet niet omdat ik er zoveel plezier in heb maar meer omdat het moet. Ik geniet haast nergens meer van. Pffffffff!!!
Het lijkt allemaal zo uitzichtloos terwijl ik wel stappen vooruit heb gemaakt.
Er is nog zoveel dat ik in de afgelopen 5 maanden heb meegemaakt, teveel om nu op te schrijven. Wat kan je leven plots omslaan.
Ik hoor constant dat herstellen tijd kost en dat snap ik maar 5 maanden is voor mijn gevoel best lang😔
Herkenbaar?
Lieve groet,
Lain
Lain
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-02-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het komt goed! Je lichaam heeft ook lang afbraak gedaan! Nu moet het weer volledig herstellen 💪🤞
Jenny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ervaar vrijwel hetzelfde als jij wat betreft fysieke klachten. Het maakt mij erg onzeker. Het laatste half jaar sta ik ook nog eens dagelijks met een dronken gevoel in mijn hoofd op. Dit duurt de hele dag.
Al 4 jaar ben ik aan het uitzoeken (met PRI therapie) hoe ik kan herstellen.
Ineens ging ik echt door mijn hoeven en kreeg angstaanvallen, gevoel zo niet meer te willen leven omdat mijn leven zeer beperkt is geworden met de moeheid, gauw overstuur voelen, dagelijks mij beroerd voelen en niet meer wil afvallen, na 14 kg.
Ik ben bang dat dit nooit meer over gaat.
Toch...ervaar ik hele kleine stapjes vooruit te gaan en wil daar ook naar blijven kijken.
Maar mijn god, hoe lang moet zoiets duren..
Al 4 jaar ben ik aan het uitzoeken (met PRI therapie) hoe ik kan herstellen.
Ineens ging ik echt door mijn hoeven en kreeg angstaanvallen, gevoel zo niet meer te willen leven omdat mijn leven zeer beperkt is geworden met de moeheid, gauw overstuur voelen, dagelijks mij beroerd voelen en niet meer wil afvallen, na 14 kg.
Ik ben bang dat dit nooit meer over gaat.
Toch...ervaar ik hele kleine stapjes vooruit te gaan en wil daar ook naar blijven kijken.
Maar mijn god, hoe lang moet zoiets duren..
Bontje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Helemaal herkenbaar dit... mijn eerste twee episodes van overspannenheid vorig jaar is de duizeligheid 2-3 weken aangehouden. Nu zit ik daar ook al op en nog geen verbetering. Het is heel beangstigend... aan de andere kant komt het zoveel voor met burn out klachten.
Shannen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat herkenbaar allemaal, ik heb bijna dezelfde klachten ik heb daarnaast ook veel last van me nek. Heb jij inmiddels de weg omhoog gevonden ben erg benieuwd.
Sebastiaan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ooooh Lian,
Wat herken ik mezelf in jou. Altijd doorgaan/ klaarstaan/goed willen doen / niet willen teleurstellen en zo kan ik nog wel even doorgaan......
Ook ik ben nu 5 maanden verder in mijn burn out en heb ups en downs. En die zullen er blijven komen vlgs mijn psycholoog. Wat eerst bergen waren worden nu heuvels en gaan daarna steeds vaker op molshopen lijken. Makkelijk gezegd maar niet zomaar gedaan als je je gevoel serieus blijft nemen..... Ik merk dat ik mijn klachten/wat ik voel te serieus benader.
Het niet kunnen eten herken ik ook. Tijdens mijn onrust lukt het me niet te eten. Ik moet mezelf dwingen want niet eten betekent afname van de energie en dat is niet helpend.
En ja..... Dat accepteren van de burn out en het langdurig proces naar herstel vind ik ook wel een dingetje.....
Ik hoop dat we beide na deze periode kunnen zeggen dat we er sterker uit zijn gekomen!!
Wat herken ik mezelf in jou. Altijd doorgaan/ klaarstaan/goed willen doen / niet willen teleurstellen en zo kan ik nog wel even doorgaan......
Ook ik ben nu 5 maanden verder in mijn burn out en heb ups en downs. En die zullen er blijven komen vlgs mijn psycholoog. Wat eerst bergen waren worden nu heuvels en gaan daarna steeds vaker op molshopen lijken. Makkelijk gezegd maar niet zomaar gedaan als je je gevoel serieus blijft nemen..... Ik merk dat ik mijn klachten/wat ik voel te serieus benader.
Het niet kunnen eten herken ik ook. Tijdens mijn onrust lukt het me niet te eten. Ik moet mezelf dwingen want niet eten betekent afname van de energie en dat is niet helpend.
En ja..... Dat accepteren van de burn out en het langdurig proces naar herstel vind ik ook wel een dingetje.....
Ik hoop dat we beide na deze periode kunnen zeggen dat we er sterker uit zijn gekomen!!
Trees
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat dronken gevoel 's morgens... dat is precies wat ik voel... zo raar is dat. Heb jij/jullie ook dat dat in de loop van de dag wegebt? Ik heb het nu voor de 2de keer. Vorige maand ongeveer 1,5 week gehad, eerst zowat de hele dag, na een aantal dagen ebte het steeds wat eerder weg. 16.00 uur, dag erna 15.00, dag erna misschien iets van 13.00... daarna zon hele week nergens last van gehad, voelde me daarna weer gewoon oke totdat het helaas weer terug kwam... herkent iemand dit?
Ik ga morgen weer naar de huisarts omdat ik toch nog steeds niet kan begrijpen dat dit van een burn out kan komen. Voor mijn gevoel is er iets lichamelijks aan de hand. Vind het gewoon zo gek dat ik me s morgens zo voel en s middags is het helemaal weg...
Ik ga morgen weer naar de huisarts omdat ik toch nog steeds niet kan begrijpen dat dit van een burn out kan komen. Voor mijn gevoel is er iets lichamelijks aan de hand. Vind het gewoon zo gek dat ik me s morgens zo voel en s middags is het helemaal weg...
Caro
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hebben jullie ook last van hersenmist en hoofdpijnn en overprikkeling?
Is dit weggegaan?
Is dit weggegaan?
Eddy
12-02-2024
Reactie:
Hoe langer de roofbouw heeft geduurd hoe langer het herstel. Ik heb 7 jr met pijn/spierspanning/ slaapproblemen gelopen, ondanks toenemende klachten gewoon maar doorgaan! Je snapt ook gewoon niet wat er in je lijf gebeurt! Nu 16 mnd in burnout, het gaat beter. Meer energie maar nog steeds heel hoge spierspanning en slaapproblemen. Het is soms uitzichtloos...maar ik weet dat ik kleine stapjes heb gezet en dat t nog lang gaat duren. Goede periodes wisselen af met slechte. Daar heb ik me bij neergelegd. Geeft ook rust. Ga 1x per 6 wk naar psych, zij houdt vinger aan de pols: stuurt bij als ik te snel wil. Ik geniet v kleine dingen: de krokusjes die op komen, de zon ☀️ die schijnt, wandeling met de hond.
Anoniem
12-02-2024
Nergens zin in (Verhaal 870)
Ik heb helemaal nergens zin in. Ik heb niet echt behoefte mensen te zien of af te spreken of iets te gaan doen. Het liefste lig ik de hele dag op de bank series te kijken, maar daar voel ik me ook niet beter door. Mezelf constant motiveren is lastig.
Mijn therapeut denkt dat ik aan het vermijden ben en situaties niet aanga, omdat ik bang ben dat ik daar paniek van krijg. Voor mij voelt het ergens als dat het wel weer komt en ik voorzichtig wil zijn met mezelf.
Is dit een fase? Nergens zin in te hebben? Komt het weer gewoon terug dat je wel dingen wilt doen? Iemand tips?
Mijn therapeut denkt dat ik aan het vermijden ben en situaties niet aanga, omdat ik bang ben dat ik daar paniek van krijg. Voor mij voelt het ergens als dat het wel weer komt en ik voorzichtig wil zijn met mezelf.
Is dit een fase? Nergens zin in te hebben? Komt het weer gewoon terug dat je wel dingen wilt doen? Iemand tips?
K
06-02-2024
laatste reactie: 12-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi K,
Geen zin hebben om dingen te ondernemen is heel normaal bij een burn-out. Dit betekent dat je zenuwstelsel ontregeld is. Pas als jij weer in de ruststand komt, zal je merken dat je ook meer zin krijgt in dingen.
In het begin van mijn burn-out had ik ook weken nergens zin in. Na veel rusten, mediteren, wandelen kwam uiteindelijk een moment dat ik zin had om iets te ondernemen. Belangrijk hierbij is dat je niet meteen te grote dingen gaat doen (deze fout maakte ik zelf wel), zodat je lijf ook weer tijd heeft om zich te herstellen.
Ik heb nu ook nog regelmatig geen zin om dingen te doen, vooral als ik overprikkeld en moe ben. Ik heb nu 11 maanden een burn-out. Het gaat dus heel erg op en neer. Maar inmiddels weet ik dat dit erbij hoort, dat geeft ook rust.
Heel veel succes!
Geen zin hebben om dingen te ondernemen is heel normaal bij een burn-out. Dit betekent dat je zenuwstelsel ontregeld is. Pas als jij weer in de ruststand komt, zal je merken dat je ook meer zin krijgt in dingen.
In het begin van mijn burn-out had ik ook weken nergens zin in. Na veel rusten, mediteren, wandelen kwam uiteindelijk een moment dat ik zin had om iets te ondernemen. Belangrijk hierbij is dat je niet meteen te grote dingen gaat doen (deze fout maakte ik zelf wel), zodat je lijf ook weer tijd heeft om zich te herstellen.
Ik heb nu ook nog regelmatig geen zin om dingen te doen, vooral als ik overprikkeld en moe ben. Ik heb nu 11 maanden een burn-out. Het gaat dus heel erg op en neer. Maar inmiddels weet ik dat dit erbij hoort, dat geeft ook rust.
Heel veel succes!
M
07-02-2024
Reactie:
Hoi,
Ik lees mijn eigen bericht, ik zit er precies zo in.... vrij heftig jaat als mantelzorger voor mijn ouders, relatie van 11 jaar beiindigd, De enig overgebleven oom overleden, daar moesten we de woning verkopen en leegruimen. Afgelopen dec een hartinfarct gekregen (ben 48) niks boeit me, bezoek kijk ik de deur uit en probeer overal onderuit te komen. Vind het alleen gezellig als mijn zoon thuis is.
Ik lees mijn eigen bericht, ik zit er precies zo in.... vrij heftig jaat als mantelzorger voor mijn ouders, relatie van 11 jaar beiindigd, De enig overgebleven oom overleden, daar moesten we de woning verkopen en leegruimen. Afgelopen dec een hartinfarct gekregen (ben 48) niks boeit me, bezoek kijk ik de deur uit en probeer overal onderuit te komen. Vind het alleen gezellig als mijn zoon thuis is.
T
12-02-2024
Reactie:
Ik heb net n afspraak afgezegd, doodmoe, hoofdpijn. Redelijk druk weekend achter de rug dus moet nu bijtanken. Ik heb ook dagen dat ik nergens zin in heb., dwing mezelf dan toch tot kleine klusjes in huis. Sociale afspraken kosten mij bakken met energie. Dat blijft altijd dubbel: gezellig maar daarna weer doodmoe. Ga dan ook te lang door. Moet mezelf hierin beter begrenzen volgens psych. Maar blijft heel lastig: grenzen voelen en aangeven.
Anoniem
12-02-2024
Paniekaanval en dof gevoel in hoofd (Verhaal 885)
Als dagen een dof gevoel in het hoofd. Net werd het me teveel ik liep en ineens werd ik ontzettend duizelig alles was angstig. Ik resette mezelf en liep door totdat Ik in de auto zat (als bijrijder) ineens giga giga duizelig en extreme intense angst, benauwd, hele slappe benen ik riep zet de auto stil. Dus de bestuurder zette de auto aan de kant en raampje open toen kwam kk kets bij. Het was dood en dood eng.
Nu ben ik alleen nog moe, slappe zere benen en wat dof hoofd de paniek is weg.
Wie herkent dit?
Nu ben ik alleen nog moe, slappe zere benen en wat dof hoofd de paniek is weg.
Wie herkent dit?
Ano
10-02-2024
laatste reactie: 11-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Dood eng is het. Ik heb het ook zo erg. Dagenlang moet ik bijkomen zelfs naar de douche lopen is dan al zwaar en douche al helemaal.
Inge
10-02-2024
Reactie:
Ja precies dat. Ik wordt daar zo eng van joh. M'n lichaam trilt dan ben duizelig in me hoofd, angstig, moe, negatief enz. Hebben jullie dat ook?
Hp
11-02-2024
Reactie:
Heel herkenbaar..
Maar nog veel belangrijker en interessanter om te weten is het volgende.
Wie hier op het forum heeft dit gehad tijdens zijn burnout en waar is het weggegaan en genezen helemaal?
Hoor het graag
Vriendelijke groet
Eddy
Maar nog veel belangrijker en interessanter om te weten is het volgende.
Wie hier op het forum heeft dit gehad tijdens zijn burnout en waar is het weggegaan en genezen helemaal?
Hoor het graag
Vriendelijke groet
Eddy
Eddy
11-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Moeite met opbouwen. Geen dag zonder klachten (Verhaal 880)
Hallo allemaal! Vorig jaar mei ben ik thuis komen te zitten na een kort jaar vol stress. Na maanden hoofdpijn op dagelijkse basis en continue een tollend/ tobberend gevoel ben ik naar de huisarts gegaan die me aangaf dat ik richting een burnout ging. Ik heb 6 maand thuis gezeten en ben inmiddels weer begonnen met opbouwen, sinds november. Ik zit nu op 4x4 uur per week, maar geen enkele dag gaat me zonder enige moeite af. Ik heb de avonden nodig om bij te komen maar ben eigenlijk nog geen dag van mijn klachten afgeweest. Het enige dat beter gaat zijn de uren die ik werk, maar dat is natuurlijk het laatste waar ik belang bij heb. Herkent iemand zich in dit geval?
Marco
09-02-2024
laatste reactie: 10-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lijkt mij op teveel al teveel uren werken en dat zie je aan de energie daarna. Ik begon ook te snel en was zo zwak en moe de dag erna dat ik alleen op de bank lag ook met pijn in mjn benen of hoofd. Toen weer weken thuis rustig aan gedaan met elke dag wandelen en positieve podcast kijken en nu in februari weer begonnen met maar 2 uur per week opbouwen. Nu gaat het wel goed en heb ik minder spanningen. Maar ik heb geen arbo advies opgevolgd maar dit met manager zo afgesproken. Sterkte ook.
N.
10-02-2024
Reactie:
Hi Marco, same here, ik ga aankomende week naar 3x 3 uur in de week en dat lijkt lichamelijk al een marathon. Standaard hoofdpijn na een werkochtend, soms de hersteldag erna ook nog, en dan begint het weer van vooraf aan. Ik moet denk ik terugschakelen naar minder uren, maar dat vind ik lastig. Ik wil niet zwak overkomen, maar ja, zo ben ik ook in de burnout beland. Patronen doorbreken dus.
Ik denk als je 0 aan energie overhoudt, het gewoon echt teveel is. Je lichaam gaat je tegenwerken. Bij mij uit zich dat in ineens heel veel hoofdpijn, migraine en heel chagrijnig zijn. Lijkt eerder op stappen terug zetten ipv vooruit.
Ik denk als je 0 aan energie overhoudt, het gewoon echt teveel is. Je lichaam gaat je tegenwerken. Bij mij uit zich dat in ineens heel veel hoofdpijn, migraine en heel chagrijnig zijn. Lijkt eerder op stappen terug zetten ipv vooruit.
Suus
10-02-2024
Hoge Andreline en woede (Verhaal 886)
Ik heb last van een hoge andreline boost sinds het veel beter met mij gaat. Constant het gevoel te willen vechten vechten vechten. Soms lijkt het alsof het een beschermingsdrang is, ik kwam nooit voor mezelf op en was altijd stil. Nu ik na 4 jaar eindelijk wat verder uit de depressie en burn out ben gekomen heb ik constant dus de andreline en ik weet begot niet hoe ik dit stop. Het kijkt alsof het niet weg kan, alsof het vast zit. Als ik bijv iets langs zie komen op tv met dierenleed dan knal ik helemaal uit mijn vel van de woede om die mensen eens flink hard aan te willen pakken, en zo ook als als een wildvreemde mijn moeder uitscheld dan word ik knettergek en laat het dan ook niet rusten. Dit door de andreline.. wie herkend dit? Wat werkt hiertegen? Hoe stop ik dit naar gevoel? Mijn hart bonst er zowat uit op dat moment en kan lang aanhouden, en dit is dan een klein stukje wat ik niet onder controle kan krijgen. Dadelijk word ik weer moe.. alsof mijn lichaam niks beters te doen heeft dan uitspatten elke keer. Tips aub en hopelijk wat herkenbaarheid
Anoniem
10-02-2024
Toon reacties Verberg reacties
Hoofd los voelt van je lichaam? (Verhaal 139)
Herkent iemand het dat het soms net lijkt of je hoofd los voelt van je lichaam? Net alsof je hoofd er niet bij hoort. ofzo...
Vooral bij wandelen, bewegen enzo voelt soms echt n beetje uit balans?!
Vooral bij wandelen, bewegen enzo voelt soms echt n beetje uit balans?!
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik zeker! Ben nu iets meer dan een jaar verder en ik voel me echt een zombie. Veel last van duizeligheid en een apart gevoel tijdens actief bezig zijn. Het voelt een beetje onwerkelijk aan
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja dat heb ik dus ook. Die duizeligheid en onwerkelijke wereld. Krijgen jullie hier soms ook paniek door?
ik namelijk wel.
ik namelijk wel.
Lieke
02-02-2024
Reactie:
ja ook ik herken dit.
ik ben nu ruim een jaar in een BO. ik ben nu weer aan het opbouwen met mijn werk nu 3x4 uur en over 2 weken 4x 3.5. op zich gaat dit, maar in de middag ben ik doodmoe, ook draaierig. soms is dit al in de ochtend. ik begrijp er niks van,ren paar weken geleden had ik dit niet.
ook al ga ik in de middag liggen..ook dat helpt niet..ik ben dr echt zo klaar mee! ik wil van alles, maar mijn lijf wil niet
ik ben nu ruim een jaar in een BO. ik ben nu weer aan het opbouwen met mijn werk nu 3x4 uur en over 2 weken 4x 3.5. op zich gaat dit, maar in de middag ben ik doodmoe, ook draaierig. soms is dit al in de ochtend. ik begrijp er niks van,ren paar weken geleden had ik dit niet.
ook al ga ik in de middag liggen..ook dat helpt niet..ik ben dr echt zo klaar mee! ik wil van alles, maar mijn lijf wil niet
Francien
10-02-2024
Niet vooruit kijken (Verhaal 871)
Ik zit op dit moment in een burnout/angststoornis. Op dit moment kan ik gewoon heel slecht vooruit kijken ik leef echt met het moment en de rest is een donker gat. Wie herkent dat?
O
06-02-2024
laatste reactie: 09-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat heb ik ook heel erg ik wordt daar heel angstig van jij? Dit schijnt normaal te zijn bij een burnout.
Kim
06-02-2024
Reactie:
Zoek afleiding. Ga iets bouwen of sporten. En het mag ook leuk zijn. Vaak helpt dat.
Tim
09-02-2024
Steken in hoofd (Verhaal 853)
Hoi allemaal,
Ik heb veel last van steken in mijn hoofd. Een drukkend gevoel in mijn hoofd zeg maar. Met tijden heb ik dit ook op mijn ogen. Die periode is nu minder, maar helaas nu zoals ik net al schreef een drukkend en stekend gevoel in mijn hoofd.
Wie heeft dit ook?
Ik heb veel last van steken in mijn hoofd. Een drukkend gevoel in mijn hoofd zeg maar. Met tijden heb ik dit ook op mijn ogen. Die periode is nu minder, maar helaas nu zoals ik net al schreef een drukkend en stekend gevoel in mijn hoofd.
Wie heeft dit ook?
Roos
30-01-2024
laatste reactie: 09-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat heb ik ook zo erg! Ben jij dan ook zo bang dat er van alles aan de hand is?
A
30-01-2024
Reactie:
Dag Roos, ik heb dit vooral bij mijn slapen, ik denk spanningshoofdpijn? Sowieso heb ik sinds mijn burnout heel veel hoofdpijn, vaak wel 4-5 dagen per week. Herken je dit?
Suus
03-02-2024
Reactie:
Yes! Dat heb ik zeker ook. Maar ik val vervolgens mega in paniek omdat ik denk dat er iets gaat gebeuren of gebeurt is..
Best wel veel last van, ook een dag of vier in de week en ook hij de slapen.
Best wel veel last van, ook een dag of vier in de week en ook hij de slapen.
C
04-02-2024
Reactie:
Hebben jullie als begin van de burnout ook een soort van kortsluiting gehad in het hoofd.. daarna angstklachten?
Ben benieuwd of ik de enige ben.
Ben benieuwd of ik de enige ben.
Eddy
06-02-2024
Reactie:
Zo herkenbaar jullie verhalen.
@eddie jazeker had en heb ik ook!
Zit momenteel in een soort uitzichtloze periode kan voor me idee gewoon niet verder kijken alles is zwart
@eddie jazeker had en heb ik ook!
Zit momenteel in een soort uitzichtloze periode kan voor me idee gewoon niet verder kijken alles is zwart
Roos
06-02-2024
Reactie:
Hoi roos ja herkenbaar ik heb af en toe een heel drukkend hoofd en soms sterretjes in mijn ogen zie dan kleuren vooral met als ik het druk hebt en veel stress en last van mijn nek schouder
Lucy
09-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Is slapenloosheid onderdeel van burnout? (Verhaal 875)
Hoi allemaal,
ik voel me erg verloren in mijn huidige situatie...
Lang verhaal kort, 3 jaar geleden kreeg ik de diagnose angststoornis. Via een psychologisch traject hier flinke stappen in gezet en al 2 jaar klachten vrij.
Tot de kerstvakantie afgelopen jaar. Volledig normale dag en ik ging naar bed, maar tijdens het inslapen schrik ik opeens wakker omdat ik het gevoel krijg dat ik stopte met ademhalen (dit blijkt achteraf niet zo te zijn). De nacht erop gebeurde dit 2x, en de nacht daarop heb ik in 48 uur maar 2 uur geslapen. Toen de 72 uur nacht aanbrak heb ik met grote emotie de huisartsenpost gebeld en die hebben mij een slaappil toegediend. Er was geen vermoedden van slaapapneu maar een terugkomst van mijn angststoornis.
Nu heb ik nog nooit last gehad van slapenloosheid, hoeveel ik ook piekerde, hoeveel angst en stress ik ook voelde, in die periode 3 jaar terug keek ik uit naar slapen. Want als ik sliep stond mijn brein eindelijk uit.
Dag erna naar de huisarts, ook hij denkt aan de angststoornis (en ikzelf ook) en geeft mij nog meer slaappillen. De 2 nachten erop heb ik ze genomen en daarna vond ik dat ik ze niet meer nodig had. De rest van mijn vakantie sliep ik 6-8 uur per nacht, op 1 terugval na wanneer ik eenmalig 1 nacht nog een pil heb genomen.
Toen mijn vakantie er bijna op zat had ik weer een terugval, 2 uur slaap in 48 uur. Maandag moest ik weer naar het werk en heb me ziek gemeld.
Toen 2 weken ziek geweest, met 6-8 uur slaap. Ik besloot dat het mooi geweest was. Ik kreeg het idee dat dit minder angststoornis was, en meer te maken had met de associatie met mijn werk. Dus, ik besloot maandag naar kantoor te gaan en gewoon 8 uur te draaien, dan zou ik wel zien dat ik me nergens druk over hoefde te maken.
En weer sliep ik dat weekend maar 2 uurtjes.
En toch, dit alles is zo anders dan de angststoornis die ik jaren geleden heb doorgemaakt. Toen was ik zoveel aan het piekeren en me zorgen aan het maken, maar sliep ik goed.
Nu heb ik dat (bijna) niet. Maar ik ben gewoon WAKKER. Ik sta gewoon aan, ik heb het idee dat ik zelfs al wakkerder wordt op het moment dat de zon achter de horizon verdwijnt. Maar zorgelijke gedachten blijven weg. Heb wel een knoop in mijn maag. Dat is niet erg, ik kan dit accepteren zoals ik heb geleerd in mijn psychologische traject.
Ook als ik in bed lig, en ik vat de slaap niet. Dan lig ik daar gewoon rustig. Ik slaap misschien niet, maar gewoon ontspannen in bed liggen is ook een vorm van rusten, is ook goed voor me.
Ik denk niet veel na, misschien een beetje over hoe mijn dag was, of over een tv-serie die ik kijk. En ja, soms ook de frustratie of de gedachte dat ik niet in slaap val. Maar dit kan ik meestal vrij snel van me af zetten.
Ik ben heel alert op geluiden, vooral auto's die langsrijden, regen/wind rondom het huis als het slecht weer is. Ik slaap momenteel niet langs mijn vrouw omdat haar bewegingen of ademhaling/snurken mij wakker houden. Daarom slaap ik in een andere kamer (wat ik emotioneel heel zwaar vind).
Als laatste, ondanks dat ik weinig tot geen gevoelens of gedachten heb over de situatie op het moment dat ik in bed lig, heb ik al wel een aantal keer een paniek aanval gehad. Dat wil zeggen, heel warm, zweten, hart in mijn schedel voelen kloppen. Terwijl ik op dat moment nergens aan denk.
Mijn werk is heel leuk, mijn collegas zijn heel leuk. En toch krijg ik de indruk dat het met mijn werk heeft te maken.
Ik krijg hopelijk binnenkort proffesionele hulp.
Is dit herkenbaar? Is dit burnout? Angststoornis (bang dat je slecht slaapt)? En is mezelf voorhouden "je hebt een burnout, neem vooral tijd en rust voor jezelf en overtijd komt je goede nachtrust wel weer terug" een goede aanpak?
ik voel me erg verloren in mijn huidige situatie...
Lang verhaal kort, 3 jaar geleden kreeg ik de diagnose angststoornis. Via een psychologisch traject hier flinke stappen in gezet en al 2 jaar klachten vrij.
Tot de kerstvakantie afgelopen jaar. Volledig normale dag en ik ging naar bed, maar tijdens het inslapen schrik ik opeens wakker omdat ik het gevoel krijg dat ik stopte met ademhalen (dit blijkt achteraf niet zo te zijn). De nacht erop gebeurde dit 2x, en de nacht daarop heb ik in 48 uur maar 2 uur geslapen. Toen de 72 uur nacht aanbrak heb ik met grote emotie de huisartsenpost gebeld en die hebben mij een slaappil toegediend. Er was geen vermoedden van slaapapneu maar een terugkomst van mijn angststoornis.
Nu heb ik nog nooit last gehad van slapenloosheid, hoeveel ik ook piekerde, hoeveel angst en stress ik ook voelde, in die periode 3 jaar terug keek ik uit naar slapen. Want als ik sliep stond mijn brein eindelijk uit.
Dag erna naar de huisarts, ook hij denkt aan de angststoornis (en ikzelf ook) en geeft mij nog meer slaappillen. De 2 nachten erop heb ik ze genomen en daarna vond ik dat ik ze niet meer nodig had. De rest van mijn vakantie sliep ik 6-8 uur per nacht, op 1 terugval na wanneer ik eenmalig 1 nacht nog een pil heb genomen.
Toen mijn vakantie er bijna op zat had ik weer een terugval, 2 uur slaap in 48 uur. Maandag moest ik weer naar het werk en heb me ziek gemeld.
Toen 2 weken ziek geweest, met 6-8 uur slaap. Ik besloot dat het mooi geweest was. Ik kreeg het idee dat dit minder angststoornis was, en meer te maken had met de associatie met mijn werk. Dus, ik besloot maandag naar kantoor te gaan en gewoon 8 uur te draaien, dan zou ik wel zien dat ik me nergens druk over hoefde te maken.
En weer sliep ik dat weekend maar 2 uurtjes.
En toch, dit alles is zo anders dan de angststoornis die ik jaren geleden heb doorgemaakt. Toen was ik zoveel aan het piekeren en me zorgen aan het maken, maar sliep ik goed.
Nu heb ik dat (bijna) niet. Maar ik ben gewoon WAKKER. Ik sta gewoon aan, ik heb het idee dat ik zelfs al wakkerder wordt op het moment dat de zon achter de horizon verdwijnt. Maar zorgelijke gedachten blijven weg. Heb wel een knoop in mijn maag. Dat is niet erg, ik kan dit accepteren zoals ik heb geleerd in mijn psychologische traject.
Ook als ik in bed lig, en ik vat de slaap niet. Dan lig ik daar gewoon rustig. Ik slaap misschien niet, maar gewoon ontspannen in bed liggen is ook een vorm van rusten, is ook goed voor me.
Ik denk niet veel na, misschien een beetje over hoe mijn dag was, of over een tv-serie die ik kijk. En ja, soms ook de frustratie of de gedachte dat ik niet in slaap val. Maar dit kan ik meestal vrij snel van me af zetten.
Ik ben heel alert op geluiden, vooral auto's die langsrijden, regen/wind rondom het huis als het slecht weer is. Ik slaap momenteel niet langs mijn vrouw omdat haar bewegingen of ademhaling/snurken mij wakker houden. Daarom slaap ik in een andere kamer (wat ik emotioneel heel zwaar vind).
Als laatste, ondanks dat ik weinig tot geen gevoelens of gedachten heb over de situatie op het moment dat ik in bed lig, heb ik al wel een aantal keer een paniek aanval gehad. Dat wil zeggen, heel warm, zweten, hart in mijn schedel voelen kloppen. Terwijl ik op dat moment nergens aan denk.
Mijn werk is heel leuk, mijn collegas zijn heel leuk. En toch krijg ik de indruk dat het met mijn werk heeft te maken.
Ik krijg hopelijk binnenkort proffesionele hulp.
Is dit herkenbaar? Is dit burnout? Angststoornis (bang dat je slecht slaapt)? En is mezelf voorhouden "je hebt een burnout, neem vooral tijd en rust voor jezelf en overtijd komt je goede nachtrust wel weer terug" een goede aanpak?
Anoniemie
07-02-2024
laatste reactie: 09-02-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tja niet slapen hoort wel echt bij een burn out
Je lichaam geeft eigenlijk continu een stress signaal waar door je je nu zo voelt
En niet kan slapen
Zou is goed kijken waar die spanning van je werk vandaan komt
Je lichaam geeft eigenlijk continu een stress signaal waar door je je nu zo voelt
En niet kan slapen
Zou is goed kijken waar die spanning van je werk vandaan komt
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Ja ik vermoed dat ik teveel verantwoordelijkheid naar mezelf heb toegetrokken. Daar wordt nu zeker iets aangedaan, maar ondertussen werk ik 50% en slaap ik nog steeds sommige nachten erg slecht.
Voor mijn gevoel, als ik (weer) goed kan slapen, ga ik de rest ook wel kunnen oplossen. Maar ik voel me nu echt heel verloren.
Voor mijn gevoel, als ik (weer) goed kan slapen, ga ik de rest ook wel kunnen oplossen. Maar ik voel me nu echt heel verloren.
Anoniemie
08-02-2024
Reactie:
Wat rot ik snap het slaap is wel belangrijk
Maar probeer je voor te houden dat het weer beter wordt
Maar probeer je voor te houden dat het weer beter wordt
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Ik ben ook heel erg in de war wat dat betreft. Ik heb nooit slaapproblemen gehad, en de angststoornis was 2 jaar geleden vooral heel veel piekeren en analyseren.
Dat heb ik nu veel minder tot niet. Maar het wordt wel weer langzaam erger, piekeren/analyseren dat ik weer een slechte nacht tegemoet ga. Terwijl ik ook machten van 6 of 8 uur kan draaien wat dikke prima is. Maar ook van 2 of 3 uur en dan ben ik een hoopje ellende.
Ik hoop echt dat het beter wordt...
Dat heb ik nu veel minder tot niet. Maar het wordt wel weer langzaam erger, piekeren/analyseren dat ik weer een slechte nacht tegemoet ga. Terwijl ik ook machten van 6 of 8 uur kan draaien wat dikke prima is. Maar ook van 2 of 3 uur en dan ben ik een hoopje ellende.
Ik hoop echt dat het beter wordt...
Anoniemie
08-02-2024
Reactie:
Ik dit ook heel erg in m'n slaap gehad. Het gevoel stoppen met ademen, wakker schrikken dat m'n hart alle kanten op ging, ben zelfs aantal keer vanuit slaap rechtop uit m'n bed gesprongen van angst. Wat ik nog toe wil voegen met klem is, laat medicatie geen oplossing op zichzelf zijn! Geen oordeel als je het nodig hebt, maar aan dit soort reacties van je lichaam ligt echt wel iets ten grondslag. Ga en blijf hiermee aan d'r slag met een passende therapie. Ook als het weer even wat kalmer is.
Natasja
08-02-2024
Reactie:
Ben ik ook zeker van plan! Ik heb morgen een gesprek met de GGZ. Ik wil graag medicatie om tot rust te komen en in rust uit te vinden wat er aan de hand is. Naar mijn idee ben ik overstresst, o.a. van werk (en andere privé zaken). Maar door de slaapproblemen kan ik het onderliggende moeilijk onderzoeken als het acute me zo te parte speelt.
Anoniemie
08-02-2024
Reactie:
Heb je emdr geprobeerd? Dat kan de eerste heftigheid wat dempen. Tevens is regressietherapie ook een idee.
Medicatie zou ik echt na 2 weken dan weer stoppen. Anders is de kans groot dat je er afhankelijk van blijft.
Heel veel sterkte. Het is heel pittig, maar de dagen met wat licht bestaan echt en ze voelen extra mooi na dit dieptepunt
Medicatie zou ik echt na 2 weken dan weer stoppen. Anders is de kans groot dat je er afhankelijk van blijft.
Heel veel sterkte. Het is heel pittig, maar de dagen met wat licht bestaan echt en ze voelen extra mooi na dit dieptepunt
Natasja
08-02-2024
Reactie:
Ik hoop dat de ggz mij morgen zal doorverwijzen naar een psycholoog die mij kan behandelen. Wellicht mogelijk met emdr therapie? Ik heb 2 jaar geleden ACT traject gehad. Maar ja, ik pieker nu bijna niet. En als ik het wel doe, of me rot voel of angstig, dan kan ik dat accepteren en laat ik dat gevoel er gewoon zijn. Ook als ik in bed lig.
Maar niet kunnen slapen heeft natuurlijk snel veel invloed op mijn overdag.
Ik heb slaapmedicatie van de huisarts (temazepam). Midden december gehad, tot nu toe maar 5 pillen gepakt. Alleen voor die dagen dat het echt even niet ging.
Maar niet kunnen slapen heeft natuurlijk snel veel invloed op mijn overdag.
Ik heb slaapmedicatie van de huisarts (temazepam). Midden december gehad, tot nu toe maar 5 pillen gepakt. Alleen voor die dagen dat het echt even niet ging.
Anoniemie
08-02-2024
Reactie:
Mijn huisarts zei ooit: je nacht is een afspiegeling van de dag. Maw: als je overdag geen rust vindt (teveel stress, piekeren etc)krijg je snachts ook geen rust.
Anoniem
09-02-2024
Quetiapine (Verhaal 878)
hallo, ik heb al een jaar een burn-out , en ik gebruikte Venlafaxine en Mirtazipine, ik merkte hier bij geen verschil. Ik ben nu samen met de Venlafaxine , Quatipine gaan gebruiken op advies van de psychiater. Heeft iemand daar ervaring mee ??
Anoniem
09-02-2024
Toon reacties Verberg reacties
Emdr bij angst en paniekaanvallen (Verhaal 877)
Ik zou graag ervaringen horen van mensen die succesvolle ervaringen hebben bij emdr bij angst
Ik heb zelf 3 sessies gehad en daarbij positieve vooruitgang gevoeld. Echter ook weer pittige dagen.
Ik zie de sessies als een hulpmiddel om uit de heftige angsten te komen en zo helder te kunnen gaan kijken naar de oorzaak. Zijn er andere dingen die jullie er bij deden of specifiek niet. Of heel andere tips en adviezen. Waren er vaak terugvallen en verloopt het steeds wat milder na elke sessie of wisselt dat?
Alvast dank
Ik heb zelf 3 sessies gehad en daarbij positieve vooruitgang gevoeld. Echter ook weer pittige dagen.
Ik zie de sessies als een hulpmiddel om uit de heftige angsten te komen en zo helder te kunnen gaan kijken naar de oorzaak. Zijn er andere dingen die jullie er bij deden of specifiek niet. Of heel andere tips en adviezen. Waren er vaak terugvallen en verloopt het steeds wat milder na elke sessie of wisselt dat?
Alvast dank
Natasja
08-02-2024
laatste reactie: 08-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb gisteren net mijn 2de sessie emdr gehad. Na de eerste was ik doodmoe en na 3 dagen had ik enorme hoofdpijn maar een groot deel van de angst was weg. Gisteren voelde ik mij na de sessie enorm goed en niet zo moe echter vandaag heb ik weer enorme hoofdpijn en ben uiterst gespannen. Ik ben totaal niet mijzelf vandaag. Ik probeer het te accepteren maar vind het moeilijk en hoop dat morgen een betere dag is.
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Dank voor het delen. Het goed voelen na de sessie en de hoofdpijn heel herkenbaar! Na de eerste keer vond ik de verwerking erg pittig. Zwetend wakker worden, veel onrustige nachten.
Het feit dat je je goed voelt betekent dat het wel iets goeds doet. Dus hopelijk zet het zo door!
Het feit dat je je goed voelt betekent dat het wel iets goeds doet. Dus hopelijk zet het zo door!
Natasja
08-02-2024
Veel hoofdpijn na start reintegratie (Verhaal 876)
Beste mede lotgenoten, ik zit nu 5 maanden in een burnout en ben 1 maand geleden begonnen met reintegratie: eerst 2 weken 2x 2 uur en daarna 2 weken 3x 2 uur.
Ik was heel blij dat ik weer wat kon doen en voelde me weer nuttig en een onderdeel van de maatschappij.
Ik heb alleen sinds ik ben begonnen non-stop hoofdpijn, sommige dagen ook migraine.
Ik doe licht administratief werk met af en toe een telefoontje tussendoor, maar wel in een omgeving waar veel prikkels zijn. Ik mag ook een aantal dagen thuiswerken, en dan is de hoofdpijn wel minder, maar alsnog hoofdpijn dus.
Is dit normaal of ben ik nu gewoon te snel begonnen? Ik zie de bedrijfsarts weer over 2 weken, die wil mijn werkschema dan verder ophogen, maar weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik doe alles nu echt op m’n tandvlees.
Hebben jullie een advies?
Ik was heel blij dat ik weer wat kon doen en voelde me weer nuttig en een onderdeel van de maatschappij.
Ik heb alleen sinds ik ben begonnen non-stop hoofdpijn, sommige dagen ook migraine.
Ik doe licht administratief werk met af en toe een telefoontje tussendoor, maar wel in een omgeving waar veel prikkels zijn. Ik mag ook een aantal dagen thuiswerken, en dan is de hoofdpijn wel minder, maar alsnog hoofdpijn dus.
Is dit normaal of ben ik nu gewoon te snel begonnen? Ik zie de bedrijfsarts weer over 2 weken, die wil mijn werkschema dan verder ophogen, maar weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik doe alles nu echt op m’n tandvlees.
Hebben jullie een advies?
Mieke
08-02-2024
laatste reactie: 08-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas heb ik geen advies, maar meschien dat je hier iets aan hebt. ik heb chronische hoofdpijn gehad voor een maand of 9 (gelukkig wel wat dagen hoofdpijn vrij de laatste tijd)
Bij mij was het soms Heftig bonzend achter de rechteroog tot de slaap vooral als ik teveel inspanning doe, ook door teveel prikkels of als ik me druk heb zitten maken ook wel eens een band om het hoofd maar dan een ergere vorm ervan zeg maar, van matige hoofdpijn naar best heftige, op verschillende plekken in het hoofd..zelfs mijn nek en hoofdhuid deed zeer met erop drukken… maar ik heb dan ook heel wat oogproblemen gehad en gezichtspijn/oorpijn. Ik zag slecht, ik zag wazig, ik kon niet meer ik de verte kijken, ik had zelfs ruis en soms vaak flitsen in mij. Ogen en tijdelijk lichtschuw geweest (meteen licht misselijk en hoofdpijn die ik van de verte al voel aankomen).
Migraine is bij mij uitgesloten gelukkig maar, maar bij mij was het wel best simpel, langdurig kaakklemmen en te hoge spanning op de nek zenuw. Kaakklemmen kan dagelijkse hoofdpijn veroorzaken is mij vertelt door de tandarts
Bij mij was het soms Heftig bonzend achter de rechteroog tot de slaap vooral als ik teveel inspanning doe, ook door teveel prikkels of als ik me druk heb zitten maken ook wel eens een band om het hoofd maar dan een ergere vorm ervan zeg maar, van matige hoofdpijn naar best heftige, op verschillende plekken in het hoofd..zelfs mijn nek en hoofdhuid deed zeer met erop drukken… maar ik heb dan ook heel wat oogproblemen gehad en gezichtspijn/oorpijn. Ik zag slecht, ik zag wazig, ik kon niet meer ik de verte kijken, ik had zelfs ruis en soms vaak flitsen in mij. Ogen en tijdelijk lichtschuw geweest (meteen licht misselijk en hoofdpijn die ik van de verte al voel aankomen).
Migraine is bij mij uitgesloten gelukkig maar, maar bij mij was het wel best simpel, langdurig kaakklemmen en te hoge spanning op de nek zenuw. Kaakklemmen kan dagelijkse hoofdpijn veroorzaken is mij vertelt door de tandarts
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Bij mij ging het heel sluw te werk moet ik nog even vermelden. Ik had totaal geen last van me tanden of kaken en ook lang niet altijd last van mijn nek of achterhoofd, pas toen ik allerlei klachten begon te krijgen, was ik er al te laat bij, veelste hoge spanning.
Ik hoop in ieder geval dat je er vlug vanaf komt want leuk is het niet, zeker niet als je er vaak last van hebt. En meschien net als ik even voor de zekerheid na latenkijken?
Ik hoop in ieder geval dat je er vlug vanaf komt want leuk is het niet, zeker niet als je er vaak last van hebt. En meschien net als ik even voor de zekerheid na latenkijken?
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Dag Mieke,
Dit is voor mij ook heel herkenbaar. Ook ik ben aan het re-integreren en zat op 3x2 uur maar kon dit niet volhouden gezien de hoofdpijn. Ik werk nu vanuit huis, licht administratief werk net als jij, 2x2 uur maar ook hier krijg ik enorm veel hoofdpijn van. De dag dat ik weet dat ik moet werken sta ik al op met hoofdpijn. Ik denk dat dit valt onder spanningshoofdpijn. Mijn BA is welwillend toen ik aangaf dat 3x2 niet haalbaar was vandaar dat ik nu weer zit op 2x2. Ik neem een pauze zodra ik voel dat de hoofdpijn weer op komt zetten. Dit kan een uur naar bed zijn maar ook een half uur op de bank en daarna weer een half uur werken totdat ik de 2 uur heb volgemaakt.
Dit is voor mij ook heel herkenbaar. Ook ik ben aan het re-integreren en zat op 3x2 uur maar kon dit niet volhouden gezien de hoofdpijn. Ik werk nu vanuit huis, licht administratief werk net als jij, 2x2 uur maar ook hier krijg ik enorm veel hoofdpijn van. De dag dat ik weet dat ik moet werken sta ik al op met hoofdpijn. Ik denk dat dit valt onder spanningshoofdpijn. Mijn BA is welwillend toen ik aangaf dat 3x2 niet haalbaar was vandaar dat ik nu weer zit op 2x2. Ik neem een pauze zodra ik voel dat de hoofdpijn weer op komt zetten. Dit kan een uur naar bed zijn maar ook een half uur op de bank en daarna weer een half uur werken totdat ik de 2 uur heb volgemaakt.
Anoniem2
08-02-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties, ik ben dus niet de enige. Kaakklemmen doe ik soms onbewust, dat is waar.
Ik zal aangeven bij de BA dat ik aan mijn plafond zit en terugwil naar de 2x 2 uur.
Bedankt 🙏
Ik zal aangeven bij de BA dat ik aan mijn plafond zit en terugwil naar de 2x 2 uur.
Bedankt 🙏
Anoniem
08-02-2024
Wat moet ik doen? (Verhaal 873)
Hallo allemaal,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar ergens.
Sinds kort, of nou eigenlijk al een tijdje heb ik van van alles last. Duizelig, huilbuien, kort lontje, moe zijn of beter op zijn, nergens meer puf voor hebben, misselijk, haar uit val, alles vergeten, hartkloppingen en paniek aanvallen.
Ik ben thuisblijf mama van 5 kinderen (11, 10, 8, 5 en 3 jaar) en getrouwd. Mijn man werkt erg veel, gaat ‘s ochtends om half 7 weg en komt pas weer rond 10 uur ‘s avonds thuis. Dus ik doe eigenlijk alles alleen. Ik heb ook geen vrienden of familie die bijspringen.
Nu is er in mijn leven al nooit echt heel relaxt geweest maar ik mag niet klagen. Ben een dochter van gescheiden ouders, veel ruzie thuis, vader die moeder sloeg, moeder die erg manipulatief is. En in de afgelopen jaren een dochter gehad geboren met zware hartafwijking, zwangerschap erna op de helft bevallen van een overleden kindje, vorige jaar mijn halve schieldklier laten verwijderen vanwege een verdachte knobbel.
Ik heb zelf niet zo’n leuke jeugd gehad waardoor ik er nu altijd voor de volle 100% voor ga met mijn kinderen. Niet alleen voor mijn kinderen maar voor iedereen eigenlijk. Op de een of andere manier komt iedereen altijd naar mij met problemen of als ze willen uitrusten let ik op hun kinderen, zelfs als ik ziek ben of al van alles te doen heb. Ik zorg graag voor alles en iedereen, ik ben bij elke verjaardag, ga op zoek naar de beste cadeaus, en zorg er voor dat iedereen zich belangrijk voelt.
Nu ben ik dus eind okt naar de dokter gegaan omdat ik mij niet goed voel en het eigenlijk alleen maar erger wordt, volgens haar komt dat door het weer. Ik weet niet wat ik daarmee moet. Ik houd juist van de herfst/winter maanden heb daar nog nooit moeite mee gehad. Ik ben begin januari nog eens geweest en kreeg het zelfde te horen. Nu was het tijd voor mijn check up bij de internist (wat betreft de schildklier, krijg elk jaar een echo om te kijken of er niks groeit in de andere helft), die merkte op dat mijn bloeddruk veel te hoog was en na een beetje babbelen kreeg ze het idee dat ik een burn out heb. Zij vertelde mij dat ik hiermee naar de huisarts moet en dat zij mij dan moet gaan helpen. Maar volgens mijn huisarts is het weer dus het probleem. Ik weet dat ik geen baan heb, maar ik doe wel echt heel veel, ik heb alleen het idee dat mijn huisarts dat niet vind.
Wat moet ik nu doen ? Moet ik per se naar een huisarts ? En wat moet ik doen om mij beter te voelen ? Ik heb eigenlijk niemand die mij kan helpen. Mijn man zegt dat ik meer moet rusten maar als ik bijv niet mee ga naar de zwemles ofzo, voel ik mij juist alleen maar schuldig, ik wil niet dat mijn kinderen de zelfde jeugd hebben als ik.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar ergens.
Sinds kort, of nou eigenlijk al een tijdje heb ik van van alles last. Duizelig, huilbuien, kort lontje, moe zijn of beter op zijn, nergens meer puf voor hebben, misselijk, haar uit val, alles vergeten, hartkloppingen en paniek aanvallen.
Ik ben thuisblijf mama van 5 kinderen (11, 10, 8, 5 en 3 jaar) en getrouwd. Mijn man werkt erg veel, gaat ‘s ochtends om half 7 weg en komt pas weer rond 10 uur ‘s avonds thuis. Dus ik doe eigenlijk alles alleen. Ik heb ook geen vrienden of familie die bijspringen.
Nu is er in mijn leven al nooit echt heel relaxt geweest maar ik mag niet klagen. Ben een dochter van gescheiden ouders, veel ruzie thuis, vader die moeder sloeg, moeder die erg manipulatief is. En in de afgelopen jaren een dochter gehad geboren met zware hartafwijking, zwangerschap erna op de helft bevallen van een overleden kindje, vorige jaar mijn halve schieldklier laten verwijderen vanwege een verdachte knobbel.
Ik heb zelf niet zo’n leuke jeugd gehad waardoor ik er nu altijd voor de volle 100% voor ga met mijn kinderen. Niet alleen voor mijn kinderen maar voor iedereen eigenlijk. Op de een of andere manier komt iedereen altijd naar mij met problemen of als ze willen uitrusten let ik op hun kinderen, zelfs als ik ziek ben of al van alles te doen heb. Ik zorg graag voor alles en iedereen, ik ben bij elke verjaardag, ga op zoek naar de beste cadeaus, en zorg er voor dat iedereen zich belangrijk voelt.
Nu ben ik dus eind okt naar de dokter gegaan omdat ik mij niet goed voel en het eigenlijk alleen maar erger wordt, volgens haar komt dat door het weer. Ik weet niet wat ik daarmee moet. Ik houd juist van de herfst/winter maanden heb daar nog nooit moeite mee gehad. Ik ben begin januari nog eens geweest en kreeg het zelfde te horen. Nu was het tijd voor mijn check up bij de internist (wat betreft de schildklier, krijg elk jaar een echo om te kijken of er niks groeit in de andere helft), die merkte op dat mijn bloeddruk veel te hoog was en na een beetje babbelen kreeg ze het idee dat ik een burn out heb. Zij vertelde mij dat ik hiermee naar de huisarts moet en dat zij mij dan moet gaan helpen. Maar volgens mijn huisarts is het weer dus het probleem. Ik weet dat ik geen baan heb, maar ik doe wel echt heel veel, ik heb alleen het idee dat mijn huisarts dat niet vind.
Wat moet ik nu doen ? Moet ik per se naar een huisarts ? En wat moet ik doen om mij beter te voelen ? Ik heb eigenlijk niemand die mij kan helpen. Mijn man zegt dat ik meer moet rusten maar als ik bijv niet mee ga naar de zwemles ofzo, voel ik mij juist alleen maar schuldig, ik wil niet dat mijn kinderen de zelfde jeugd hebben als ik.
Nora
07-02-2024
laatste reactie: 07-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Nora,
Je klinkt als een hele lieve zorgzame en begripvolle vrouw. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar kan me erg in je herkennen. Het altijd maar zorgen voor mensen, willen dat ze het leuk hebben, alles doen voor iedereen, etc. Daar zit het 'm al in. Zelf zit ik nu 5 maanden in overspannenheid. Het was echt een hel en af en toe val ik nog steeds terug, maar het gaat echt al een stuk beter. Ook met jou komt het goed, maar het kost echt (veel) tijd en vertrouwen. Ik heb dan ook geleerd door therapie dat juist de mensen die het meest aardig zijn, people pleasers, hoog verantwoordelijkheidsgevoel, etc. vatbaar zijn voor een burn/out/overspannenheid. Eigenlijk erg jammer, maar blijkbaar mogen we vaker en meer voor onszelf kiezen. Ook hoeft een burn/out/overspannenheid echt niet alleen van werk te komen. Vaak is het een combinatie van verschillende factoren. Als ik jou zo lees heb je veel meegemaakt. Wellicht is het tijd voor je om aan de slag te gaan met eventuele opgelopen trauma's. Ik dacht ook dat ik geen trauma's had totdat ik aan therapie begon. Wat betreft de huisarts, die heeft mij wel erg geholpen en aangehoord, maar nooit een label om me geplakt. Daarnaast denk ik als jij er zeker van bent dat je echt teveel hooi op je vork hebt genomen dat therapie ook kan helpen. Denk dan aan therapie zoals emdr, hapnotherapie, meditatie/yoga, etc. Ik heb overigens veel geprobeerd en had een zwaar vitamine D te kort (kwam nav een uitgebreid bloedonderzoek naar voren), dus hiervoor heb ik hoog gedoseerde vitaminepillen gekregen. Wellicht heb je dat ook, want daar kun je je ook futloos door voelen en klachten krijgen. Tot slot, denk echt aan jezelf en neem je rust. Probeer ook je rust te pakken als de kids bijvoorbeeld op school zijn of in bed liggen. Vraag ook om hulp al is dat moeilijk. De mensen die echt om je geven begrijpen je wel en willen ook niks liever dan dat je je goed voelt.
Veel sterkte, het komt echt goed!
Je klinkt als een hele lieve zorgzame en begripvolle vrouw. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar kan me erg in je herkennen. Het altijd maar zorgen voor mensen, willen dat ze het leuk hebben, alles doen voor iedereen, etc. Daar zit het 'm al in. Zelf zit ik nu 5 maanden in overspannenheid. Het was echt een hel en af en toe val ik nog steeds terug, maar het gaat echt al een stuk beter. Ook met jou komt het goed, maar het kost echt (veel) tijd en vertrouwen. Ik heb dan ook geleerd door therapie dat juist de mensen die het meest aardig zijn, people pleasers, hoog verantwoordelijkheidsgevoel, etc. vatbaar zijn voor een burn/out/overspannenheid. Eigenlijk erg jammer, maar blijkbaar mogen we vaker en meer voor onszelf kiezen. Ook hoeft een burn/out/overspannenheid echt niet alleen van werk te komen. Vaak is het een combinatie van verschillende factoren. Als ik jou zo lees heb je veel meegemaakt. Wellicht is het tijd voor je om aan de slag te gaan met eventuele opgelopen trauma's. Ik dacht ook dat ik geen trauma's had totdat ik aan therapie begon. Wat betreft de huisarts, die heeft mij wel erg geholpen en aangehoord, maar nooit een label om me geplakt. Daarnaast denk ik als jij er zeker van bent dat je echt teveel hooi op je vork hebt genomen dat therapie ook kan helpen. Denk dan aan therapie zoals emdr, hapnotherapie, meditatie/yoga, etc. Ik heb overigens veel geprobeerd en had een zwaar vitamine D te kort (kwam nav een uitgebreid bloedonderzoek naar voren), dus hiervoor heb ik hoog gedoseerde vitaminepillen gekregen. Wellicht heb je dat ook, want daar kun je je ook futloos door voelen en klachten krijgen. Tot slot, denk echt aan jezelf en neem je rust. Probeer ook je rust te pakken als de kids bijvoorbeeld op school zijn of in bed liggen. Vraag ook om hulp al is dat moeilijk. De mensen die echt om je geven begrijpen je wel en willen ook niks liever dan dat je je goed voelt.
Veel sterkte, het komt echt goed!
Amber
07-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Duizelig en onrust (Verhaal 872)
Hallo,
Even mijn verhaal..voor de kerstdagen werd ik duizelig, in die week naar de kapper geweest. Daar werd ik heel erg onrustig, wazig zien icm duizeligheid. Toen kwam steeds meer t besef binnen hoe slecht en onzeker ik mij hierdoor voelde. Die week erop een afspraak bij de huisarts gemaakt. Testen gedaan, bloedtest.. alles leek verder goed. Inmiddels was er eigenlijk alleen maar meer en meer stress en paniek in mn hoofd en lijf gekomen. Paniekaanvallen? Ik heb oxazepam gekregen. De weken gingen voorbij en zit inmiddels al een paar weken thuis van mn werk. Ergens zit bij mij de grote angst dat ik iets in mn hoofd heb. Maar als ik hier de klachten van mensen lees.. is de duizeligheid ook iets wat bij een burn out hoort. Toch voel ik me zó onzeker en angstig. Moet ik niet weer nr de huisarts voor verdere onderzoeken? Zo zit ik dus deze nacht weer te malen en piekeren. Heb soms ook last van brainfog, voel me dan zo onwerkelijk, alsof ik moet ontwaken uit een slechte droom. Vreselijk. Ook last van hoofdpijn, vergeetachtigheid, spierpijn in mn benen. Zit soms door alle overweldigende gevoelens met rode, gloeiende wangen op de bank. Totaal overweldigd door hoe ik me voel. Herkent iemand dit? Heb van de huisarts geen burn out 'stempel'. Moet ik weer terug om alles nogmaals aan te kaarten? Heb wel gesprekken met poh.
Even mijn verhaal..voor de kerstdagen werd ik duizelig, in die week naar de kapper geweest. Daar werd ik heel erg onrustig, wazig zien icm duizeligheid. Toen kwam steeds meer t besef binnen hoe slecht en onzeker ik mij hierdoor voelde. Die week erop een afspraak bij de huisarts gemaakt. Testen gedaan, bloedtest.. alles leek verder goed. Inmiddels was er eigenlijk alleen maar meer en meer stress en paniek in mn hoofd en lijf gekomen. Paniekaanvallen? Ik heb oxazepam gekregen. De weken gingen voorbij en zit inmiddels al een paar weken thuis van mn werk. Ergens zit bij mij de grote angst dat ik iets in mn hoofd heb. Maar als ik hier de klachten van mensen lees.. is de duizeligheid ook iets wat bij een burn out hoort. Toch voel ik me zó onzeker en angstig. Moet ik niet weer nr de huisarts voor verdere onderzoeken? Zo zit ik dus deze nacht weer te malen en piekeren. Heb soms ook last van brainfog, voel me dan zo onwerkelijk, alsof ik moet ontwaken uit een slechte droom. Vreselijk. Ook last van hoofdpijn, vergeetachtigheid, spierpijn in mn benen. Zit soms door alle overweldigende gevoelens met rode, gloeiende wangen op de bank. Totaal overweldigd door hoe ik me voel. Herkent iemand dit? Heb van de huisarts geen burn out 'stempel'. Moet ik weer terug om alles nogmaals aan te kaarten? Heb wel gesprekken met poh.
Yve
07-02-2024
laatste reactie: 07-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is allemaal herkenbaar hier ook slecht slapen
Die onzekerheid is het ergst
Heb me ook zo vaak afgevraagd wat mankeert ik toch
Die onzekerheid is het ergst
Heb me ook zo vaak afgevraagd wat mankeert ik toch
Anoniem
07-02-2024
Reactie:
Dag Yve,
Ik herken al je klachten; ook de rode wangen krijgen. Ik had dit vaak aan het einde van de middag/begin van de avond. En elke keer pakte ik de thermometer om te kijken of ik geen koortsaanval had. Nu een paar maanden verder wordt dit minder.
Als je een burnout hebt werken je bepaalde delen van je hersenen minder goed omdat ze krimpen; hierdoor wordt je vergeetachtig, krijg je brainfog, slaap je slecht, en al die andere ellende.
Echter je emotionele deel van je hersenen wordt juist groter; hierdoor wordt je emotioneler, instabieler, depressiever, onrustig etc.
Je hoofd is compleet uit balans en dit heeft tijd nodig om te herstellen.
Probeer te accepteren dat je dit is overkomen, maar tegelijk uit te sluiten dat het niks anders is. Ik kon ook pas na een paar onderzoeken bij de huisarts (waar natuurlijk weer helemaal niks uit kwam) accepteren dat ik in een burnout zit en dat alleen rust me kan redden. Geen werk, geen sociale contacten, zo min mogelijk prikkels.
Sterkte ermee!
Ik herken al je klachten; ook de rode wangen krijgen. Ik had dit vaak aan het einde van de middag/begin van de avond. En elke keer pakte ik de thermometer om te kijken of ik geen koortsaanval had. Nu een paar maanden verder wordt dit minder.
Als je een burnout hebt werken je bepaalde delen van je hersenen minder goed omdat ze krimpen; hierdoor wordt je vergeetachtig, krijg je brainfog, slaap je slecht, en al die andere ellende.
Echter je emotionele deel van je hersenen wordt juist groter; hierdoor wordt je emotioneler, instabieler, depressiever, onrustig etc.
Je hoofd is compleet uit balans en dit heeft tijd nodig om te herstellen.
Probeer te accepteren dat je dit is overkomen, maar tegelijk uit te sluiten dat het niks anders is. Ik kon ook pas na een paar onderzoeken bij de huisarts (waar natuurlijk weer helemaal niks uit kwam) accepteren dat ik in een burnout zit en dat alleen rust me kan redden. Geen werk, geen sociale contacten, zo min mogelijk prikkels.
Sterkte ermee!
Suus
07-02-2024
Reactie:
Hi Yve,
Hier hetzelfde hoor. Geen stempel van de huisarts maar talloze klachten. Ook de rode wangen en zelfs soms in mijn nek! Weer bij de huisarts geweest van de week en geen stempel erop. Wel psychosomatische fysio en mijn bloeddruk was een beetje wel te hoog. Hier krijg ik nog een half uurs meting voor. Het is niet tof.. je wordt er ook angstig van en daardoor kom je in een soort van cirkel. Want wat is er aan de hand dan?! Ik heb inmiddels besloten dat ik met of zonder "stempel" mezelf in een traject zet want we moeten hier vanaf.
Sterkte!
Hier hetzelfde hoor. Geen stempel van de huisarts maar talloze klachten. Ook de rode wangen en zelfs soms in mijn nek! Weer bij de huisarts geweest van de week en geen stempel erop. Wel psychosomatische fysio en mijn bloeddruk was een beetje wel te hoog. Hier krijg ik nog een half uurs meting voor. Het is niet tof.. je wordt er ook angstig van en daardoor kom je in een soort van cirkel. Want wat is er aan de hand dan?! Ik heb inmiddels besloten dat ik met of zonder "stempel" mezelf in een traject zet want we moeten hier vanaf.
Sterkte!
Cherrel
07-02-2024
Reactie:
Dank jullie wel voor de (lieve) reacties. Ze zeggen wel eens 'gedeelde smart is halve smart', in dit geval is dat echt zo. Ik voel me oprecht gesteund door de bevestigende en herkenbare gedeelde ervaringen van iedereen. Dus nogmaals 'bedankt'! ♡♡♡
Anoniem
07-02-2024
Griep even zeuren (Verhaal 850)
Haai
Moet het even kwijt hoor en zoek ook gelijk tips
Ik heb al 2.5 week griep en lijk soms iets op te knappen maar val ook weer zo terug
Vaak naar hoofd trillen en enorm vermoeid zo vermoeid dat ik even benden ben en maar weer in bed ga liggen
Hebben jullie tips om sneller beter te worden ?
Ik begin er nu onzeker van te worden iedereen om me heen is al weer opgeknapt
Moet het even kwijt hoor en zoek ook gelijk tips
Ik heb al 2.5 week griep en lijk soms iets op te knappen maar val ook weer zo terug
Vaak naar hoofd trillen en enorm vermoeid zo vermoeid dat ik even benden ben en maar weer in bed ga liggen
Hebben jullie tips om sneller beter te worden ?
Ik begin er nu onzeker van te worden iedereen om me heen is al weer opgeknapt
Anoniem
29-01-2024
laatste reactie: 07-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas geen tips, wel zie ik vaker om me heen dat vrienden en familie langdurig ziek zijn..
Vader is al 5x verkouden geweest in 3 weken tijd.
Ik zelf was in juli flink ziek geweest en heb sindsdien last van hoofdpijn (vooral als ik inspan of zwaar til dan heb ik de volgende dag hoofdpijn en het licht niet kunnen verdragen, zo ineens ploseling na de verkoudheid)
Oma heeft nu al bijna 2 weken een middenoor onsteking (ook verkouden geweest) en gaat niet over. (Ook last van de ogen)
Tante heeft sinds de verkoudheid (nu 2 weken last van lichtgevoeligheid en brandende ogen.
Ook mijn moeders ogen zijn zwaar en erg moe sinds ze verkouden is geweest (en regelmatig hoofdpijn)
een goede vriend van mij heeft 2 maanden aan een stuk door griep verschijnselen gehad.
Ik ben heel benieuwd wat het is , nieuwe virus of… ik ben benieuwd naar de reacties
Ik wens je in ieder geval een spoedig herstel :-)
Vader is al 5x verkouden geweest in 3 weken tijd.
Ik zelf was in juli flink ziek geweest en heb sindsdien last van hoofdpijn (vooral als ik inspan of zwaar til dan heb ik de volgende dag hoofdpijn en het licht niet kunnen verdragen, zo ineens ploseling na de verkoudheid)
Oma heeft nu al bijna 2 weken een middenoor onsteking (ook verkouden geweest) en gaat niet over. (Ook last van de ogen)
Tante heeft sinds de verkoudheid (nu 2 weken last van lichtgevoeligheid en brandende ogen.
Ook mijn moeders ogen zijn zwaar en erg moe sinds ze verkouden is geweest (en regelmatig hoofdpijn)
een goede vriend van mij heeft 2 maanden aan een stuk door griep verschijnselen gehad.
Ik ben heel benieuwd wat het is , nieuwe virus of… ik ben benieuwd naar de reacties
Ik wens je in ieder geval een spoedig herstel :-)
anoniem
07-02-2024
Wat doen jullie de hele dag? (Verhaal 859)
Hallo allemaal,
Ik vroeg me af wat jullie de hele dag doen?
Ik ben alleen en heb niet veel zin in sociale dingen te doen, omdat mij dat te veel spanning oplevert of ik gewoon geen zin heb.
VK
Ik vroeg me af wat jullie de hele dag doen?
Ik ben alleen en heb niet veel zin in sociale dingen te doen, omdat mij dat te veel spanning oplevert of ik gewoon geen zin heb.
VK
VK.
02-02-2024
laatste reactie: 06-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik probeer zoveel als mogelijk mijn dagelijks routine aan te houden. Zo werk ik en als het niet gaat kan ik naar huis. Sociale dingen probeer ik nog wel te doen, maar inderdaad wel op een lager pitje omdat ik er erg tegen op zie. Soms geef ik aan het gevoel toe van nu even niet want ik ben te moe of het levert me teveel spanning op. Maar de andere probeer ik me er toch weer overheen te zetten.
Lieke
02-02-2024
Reactie:
Het hielp mij om in de periode dat ik sociale contacten niet trok, om een kleine Planning te maken met klusjes in huis. Kastjes organiseren bijvoorbeeld om mezelf nuttig te voelen. Daarnaast vind ik kleuren of dingen tekenen vanuit YouTube, wandelen, even iemand bellen om niet continu m'n eigen gedachten te hebben. Iets leuks voor mezelf kopen op een rustig moment.
Zonder druk en met geplande rustmomenten
Zonder druk en met geplande rustmomenten
Natasja
02-02-2024
Reactie:
Ik heb een kleurboek voor volwassenen gekocht en kleur dagelijks zolang ik wil. Ik ben dan even ‘uit mijn hoofd en zorgen’.
Daarnaast ga ik graag naar buiten met de hond en ga dan naar het bos of strand. Als ik daar allemaal geen zin in heb kijk ik serie of luister ik een podcast.
Ook speel ik graag patience (kaartspel) op de computer. Eigenlijk zolang ik maar alleen ben en niet teveel nadenk gaat het goed.
Afspraken met vriendinnen zou ik wel willen, maar het kost me nog teveel energie. Ik krijg daar ook van hoofdpijn van, lukt nog niet.
Het is elke dag weer wisselend, op en neer, vallen en weer opstaan.
Daarnaast ga ik graag naar buiten met de hond en ga dan naar het bos of strand. Als ik daar allemaal geen zin in heb kijk ik serie of luister ik een podcast.
Ook speel ik graag patience (kaartspel) op de computer. Eigenlijk zolang ik maar alleen ben en niet teveel nadenk gaat het goed.
Afspraken met vriendinnen zou ik wel willen, maar het kost me nog teveel energie. Ik krijg daar ook van hoofdpijn van, lukt nog niet.
Het is elke dag weer wisselend, op en neer, vallen en weer opstaan.
Suus
03-02-2024
Reactie:
Ik doe meditaties, visualisatie- en ontspanningsoefeningen via de app Inside Timer. Een aanrader!
Ook luister ik boeken via Storytell.
Elke week een massage.
Elke dag een wandeling, vaak 's avonds omdat ik in het donker minder prikkels hoef te verwerken dus dat werkt nu beter.
Kleurboek voor volwassenen! Lukt soms wel, soms niet. Mijn b.o. is erg visueel.. dus de ene keer kan ik beter mijn ogen open houden dan de andere keer.
Wat ik ook echt een uitkomst vind is een warme kruik. Ik heb veel last van spanning in de nek en kaken, en door die kruik ontspan ik beter. Niet echt een bezigheid maar t schoot me te binnen dus dacht ik deel het toch!
Heel veel sterkte met je herstel.
Ook luister ik boeken via Storytell.
Elke week een massage.
Elke dag een wandeling, vaak 's avonds omdat ik in het donker minder prikkels hoef te verwerken dus dat werkt nu beter.
Kleurboek voor volwassenen! Lukt soms wel, soms niet. Mijn b.o. is erg visueel.. dus de ene keer kan ik beter mijn ogen open houden dan de andere keer.
Wat ik ook echt een uitkomst vind is een warme kruik. Ik heb veel last van spanning in de nek en kaken, en door die kruik ontspan ik beter. Niet echt een bezigheid maar t schoot me te binnen dus dacht ik deel het toch!
Heel veel sterkte met je herstel.
Willemijn
03-02-2024
Reactie:
Super bedankt voor jullie reacties! Dit doet me deugd te lezen hoe jullie ermee omgaan. Ik ben ook het liefste alleen de hele dag.. Ik hoop dat dat nog wel over gaat.
Groet!
Groet!
VK
04-02-2024
Reactie:
Hallo VK
Wat ik/wij doen.
Helaas moet ik nog een aantal uren per week werken. Doe het niet met plezier van vroeger. Het is meer iets wat moet.
Als het kan ben ik het liefst thuis. Hier voel ik me veilig en probeer zoveel mogelijk invloeden van buiten af te weren.
Als ik thuis alleen ben dan vind ik het heerlijk om muziek te luisteren. Vooral muziek uit de goede ouwe tijd 80/90. En doordat ik jaren druk bezig geweest ben met werken, werken en anderen te helpen is er bij mij thuis nog al wat klusjes bij in geschoten. En vind het heerlijk om deze nu rustig op mijn eigen tempo te doen.
Dit geeft me veel voldoening. maar niet alles lukt of gaat zo snel als vroeger en dat is nog wel eens frustrerend.
Maar dan moet even stoppen en een uur niks doen. En dat is soms moeilijk te accepteren.
Ik ben ook naar een speelgoedwinkel gegaan en heb puzzels en knutselspullen die ik vroeger graag deed gekocht en leef me soms uit als een klein kind die heel blij is.
Ben dan even met al mijn concentratie bezig om een knutselwerkje te maken. Dit geeft mij veel rust. Want nu kan ik even niet piekeren en krijg ik ook minder angst aanvallen.
Hoe ouder hoe gekker klopt helemaal dan.
Maar doe alles om hopelijk weer mijn ik terug te vinden en kunnen gaan genieten van dingen die ik altijd leuk vond.
Maar het is een lange weg met veel op stakels maar het moet ooit weer beter worden.
Succes en sterkte de komende tijd
Groet Aswin
Wat ik/wij doen.
Helaas moet ik nog een aantal uren per week werken. Doe het niet met plezier van vroeger. Het is meer iets wat moet.
Als het kan ben ik het liefst thuis. Hier voel ik me veilig en probeer zoveel mogelijk invloeden van buiten af te weren.
Als ik thuis alleen ben dan vind ik het heerlijk om muziek te luisteren. Vooral muziek uit de goede ouwe tijd 80/90. En doordat ik jaren druk bezig geweest ben met werken, werken en anderen te helpen is er bij mij thuis nog al wat klusjes bij in geschoten. En vind het heerlijk om deze nu rustig op mijn eigen tempo te doen.
Dit geeft me veel voldoening. maar niet alles lukt of gaat zo snel als vroeger en dat is nog wel eens frustrerend.
Maar dan moet even stoppen en een uur niks doen. En dat is soms moeilijk te accepteren.
Ik ben ook naar een speelgoedwinkel gegaan en heb puzzels en knutselspullen die ik vroeger graag deed gekocht en leef me soms uit als een klein kind die heel blij is.
Ben dan even met al mijn concentratie bezig om een knutselwerkje te maken. Dit geeft mij veel rust. Want nu kan ik even niet piekeren en krijg ik ook minder angst aanvallen.
Hoe ouder hoe gekker klopt helemaal dan.
Maar doe alles om hopelijk weer mijn ik terug te vinden en kunnen gaan genieten van dingen die ik altijd leuk vond.
Maar het is een lange weg met veel op stakels maar het moet ooit weer beter worden.
Succes en sterkte de komende tijd
Groet Aswin
Aswin
06-02-2024
Duizelig (Verhaal 858)
Hoi,
De laatste tijd heb ik erg last van duizeligheid. Hierdoor kan ik niet naar televisie kijken aangezien ik dan snel misselijk word. Ook lezen is moeilijk. Hangen deze symptomen ook samen met burn-out volgens jullie?
Dankjewel!
De laatste tijd heb ik erg last van duizeligheid. Hierdoor kan ik niet naar televisie kijken aangezien ik dan snel misselijk word. Ook lezen is moeilijk. Hangen deze symptomen ook samen met burn-out volgens jullie?
Dankjewel!
Tine
31-01-2024
laatste reactie: 06-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Tine,
Naar mijn idee zijn alle klachten die je krijgt en waar je voorheen nooit last van hebt gehad, gerelateerd aan een burn-out.
Ik kreeg tevens last van duizeligheid en misselijkheid terwijl ik dat nooit had.
Sterkte ermee Tine!
Naar mijn idee zijn alle klachten die je krijgt en waar je voorheen nooit last van hebt gehad, gerelateerd aan een burn-out.
Ik kreeg tevens last van duizeligheid en misselijkheid terwijl ik dat nooit had.
Sterkte ermee Tine!
K
31-01-2024
Reactie:
Het blijven hangen is heel herkenbaar. Maar dit komt door dat je ook heel langzaam naar een burn-out toe bent gegaan.
Ik ben jaren geleden regelmatig gewaarschuwd dat ik een stapje terug moest doen. Maar ik voelde toen goed en zei maak je niet druk het komt goed ik ken me eigen lichaam.
Nu 3 jaar later moet ik die persoon toch gelijk geven. Ben heel langzaam uitgeput geraakt en heb het totaal niet zien aankomen.
Wat ik uit boeken van ervaringsdeskundige heb gelezen is het door rustig aan te blijven doen en jezelf de tijd geven dat het weer langzaam beter wordt.
Heb zelf ook periodes dat ik het niet meer zie zitten omdat het zo lang duurt. Maar dan weer iets positiefs erover lezen en dan krijg ik toch weer hoop.
Vind het ook erg lastig om geduld te hebben en zou soms ook graag het proces willen versnellen.
Iedere dag proberen er maar iets van te maken en soms lukt het en soms ook niet.
Maar blijf hoop houden.
Groet Aswin
Ik ben jaren geleden regelmatig gewaarschuwd dat ik een stapje terug moest doen. Maar ik voelde toen goed en zei maak je niet druk het komt goed ik ken me eigen lichaam.
Nu 3 jaar later moet ik die persoon toch gelijk geven. Ben heel langzaam uitgeput geraakt en heb het totaal niet zien aankomen.
Wat ik uit boeken van ervaringsdeskundige heb gelezen is het door rustig aan te blijven doen en jezelf de tijd geven dat het weer langzaam beter wordt.
Heb zelf ook periodes dat ik het niet meer zie zitten omdat het zo lang duurt. Maar dan weer iets positiefs erover lezen en dan krijg ik toch weer hoop.
Vind het ook erg lastig om geduld te hebben en zou soms ook graag het proces willen versnellen.
Iedere dag proberen er maar iets van te maken en soms lukt het en soms ook niet.
Maar blijf hoop houden.
Groet Aswin
Aswin
01-02-2024
Reactie:
Ja dat heb ik ook gehad.. gelukkig na 2 en half jaar de duizeligheid voor de tv weg maar heb et wel nog op drukke plekken als jk loop of soms met vlagen
Anoniem
06-02-2024
's nachts wakker worden met hoofdpijn (Verhaal 868)
Wie herkend dit? Ik word na gemiddeld 4 uur slaap wakker met hoofdpijn en kan vanaf dat moment niet meer slapen.
Ik kijk uit naar jullie reactie.
Groet, Henriette
Ik kijk uit naar jullie reactie.
Groet, Henriette
Henriette
06-02-2024
laatste reactie: 06-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je wel een goede kussen? Doe je kaakklemmen/knarsen dat je weet? Zelf heb ik ze tijdens opstaan smorgens.
Ik ben nog steeds opzoek naar een goede oplossing want elke dag hoofdpijn is erg vervelend en heb dan ook last van me achterhoofd en voorhoofd
Ik ben nog steeds opzoek naar een goede oplossing want elke dag hoofdpijn is erg vervelend en heb dan ook last van me achterhoofd en voorhoofd
J.
06-02-2024
Reactie:
@J. Dank voor je reactie echter wat is een goed kussen? Dat is zo iets persoonlijks. Vwb het kaakklemmen, dat zou zeker kunnen want ik voel het ook in die spieren en net wat jij zegt, in mijn achterhoofd en boven mijn ogen.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
06-02-2024
Reactie:
@henriette,
Heel herkenbaar ook ik wordt bijna elke nacht wakker met hoofdpijn en ook op de ogen. Ik denk dat dat komt omdat wij overdag zo aan staan en we snachts als we slapen even rusten ons hoofd zelf tijdens je slaap alles van de dag niet kan verwerken. En daardoor krijgen we hoofdpijn.
Heel herkenbaar ook ik wordt bijna elke nacht wakker met hoofdpijn en ook op de ogen. Ik denk dat dat komt omdat wij overdag zo aan staan en we snachts als we slapen even rusten ons hoofd zelf tijdens je slaap alles van de dag niet kan verwerken. En daardoor krijgen we hoofdpijn.
P.
06-02-2024
Reactie:
@P. Wat goed dat je dat zegt daar had ik niet bij stilgestaan. Ik herken ook de oogpijn echter hiervan denk ik dat het komt van die enkele keer (1,5 uur per week) dat ik tv kijk en v.d 2x2 uur die ik werk op mijn beeldscherm. Ik word er moedeloos van.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
06-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Podcast tip (Verhaal 865)
Hoi, ik kwam laatst een aflevering tegen over een burn-out van een podcast die ik vaak luister. Ik vond het interessant, ben benieuwd wat jullie er van vinden!
De podcast aflevering is van Full charge podcast met neurobioloig Brankele Frank. (Is te vinden op spotify, youtube of via een podcastapp)
Groetjes
De podcast aflevering is van Full charge podcast met neurobioloig Brankele Frank. (Is te vinden op spotify, youtube of via een podcastapp)
Groetjes
Anoniem
04-02-2024
laatste reactie: 04-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goede tip, goede podcast. Met interesse naar geluisterd!
Anniek
04-02-2024
Nieuw in burn out (Verhaal 863)
Hallo allemaal..
3 weken geleden heb ik te horen gekregen dat ik in een burn out zit.. ook heb ik al 2 jaar last van een paniekstoornis maar daar goed meegeholpen doormiddel van een spyg. Wel nog aan medicatie ( citrolopram).
Dat ik nu in een burn out zit schrok ik van. Acceptatie is er niet. Ik ben me aan het inlezen overal waardoor ik hier kwam.
Ik voel me op dit moment zo ongelukkig. Ik wil en kan alleen maar huilen. De gedachtes en piekeren zijn vreselijk.. mijn vriendinnen stoot ik liever af.. ik vind mijn werk niet erg. Maar doordat mijn vader wat ook mijn baas is ongeneeselijk ziek is geworden heb ik heel wat extra stappen moeten maken en zit ik daar nog midden in.
In mijn relatie heb ik een fout gemaakt.. en proberen daar uit te komen..
Maar de hoeveelheid haat die ik voel voor mezelf. Ik herken mezelf niet meer..
3 weken geleden heb ik te horen gekregen dat ik in een burn out zit.. ook heb ik al 2 jaar last van een paniekstoornis maar daar goed meegeholpen doormiddel van een spyg. Wel nog aan medicatie ( citrolopram).
Dat ik nu in een burn out zit schrok ik van. Acceptatie is er niet. Ik ben me aan het inlezen overal waardoor ik hier kwam.
Ik voel me op dit moment zo ongelukkig. Ik wil en kan alleen maar huilen. De gedachtes en piekeren zijn vreselijk.. mijn vriendinnen stoot ik liever af.. ik vind mijn werk niet erg. Maar doordat mijn vader wat ook mijn baas is ongeneeselijk ziek is geworden heb ik heel wat extra stappen moeten maken en zit ik daar nog midden in.
In mijn relatie heb ik een fout gemaakt.. en proberen daar uit te komen..
Maar de hoeveelheid haat die ik voel voor mezelf. Ik herken mezelf niet meer..
Anoniem
04-02-2024
laatste reactie: 04-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een heftig verhaal.. als je dit allemaal zo beschrijft is het niet heel raar dat je in een burn-out zit en was de paniek waarschijnlijk al een voorbode.
Het piekeren, de twijfels horen erbij.. jezelf haten is intens, maar ook die gevoelens kunnen opkomen. Dat gaat je alleen niet verder helpen.
Ik ben zelf aan de slag gegaan met mijn donkere kanten te gaan accepteren en omarmen, om zelfliefde te gaan ervaren. Dit heb ik aan de hand van meditaties gedaan.
Heel veel sterkte!
Het piekeren, de twijfels horen erbij.. jezelf haten is intens, maar ook die gevoelens kunnen opkomen. Dat gaat je alleen niet verder helpen.
Ik ben zelf aan de slag gegaan met mijn donkere kanten te gaan accepteren en omarmen, om zelfliefde te gaan ervaren. Dit heb ik aan de hand van meditaties gedaan.
Heel veel sterkte!
K
04-02-2024
Reactie:
Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Bij mij is nog niets definitief geconstateerd maar ben morgen "weer" bij de HA. Ook hier vreselijk last van paniek en angst en zit sinds een jaar ook aan Citalopram. In een familiebedrijf waarvan vader ook ongeneeslijk ziek is.. vier jaar verder nu maar makkelijker wordt het niet.
Ik herken mezelf ook niet meer.. wordt er intens verdrietig van!
Inmiddels vind ik mijn werk wel verschrikkelijk..
Veel sterkte met alles!
Ik herken mezelf ook niet meer.. wordt er intens verdrietig van!
Inmiddels vind ik mijn werk wel verschrikkelijk..
Veel sterkte met alles!
C
04-02-2024
Vraag me af of iemand ook sertraline slikt of kent ? (Verhaal 712)
Hoi…
Vraag me af of iemand ook sertraline slikt of kent ?
Dit voor angst ,en b.o. is nu 25 mg,veel bijwerkingen,o.a. Misselijk,maagpijn,etc.
Ga a.s. Woensdag met de H.a. Over naar 50 mg. Zie er best tegenop! Voel al wel iets van de tablet,maar ben a.s. Woensdag
Dan 2 weken bezig ! Ik neem in de avond rond 21 uur de tablet !
Misschien beter in de ochtend🤷♀️
Hoor het graag van anderen die het ook slikken.ik wil ook niet teveel van dit medicijn. Wil me zo graag wat beter voelen,en niet de constant een druk hoofd hebben,van alles gaat dan door je hoofd,
Beren op de weg, etc.
Bedankt alvast !
Vraag me af of iemand ook sertraline slikt of kent ?
Dit voor angst ,en b.o. is nu 25 mg,veel bijwerkingen,o.a. Misselijk,maagpijn,etc.
Ga a.s. Woensdag met de H.a. Over naar 50 mg. Zie er best tegenop! Voel al wel iets van de tablet,maar ben a.s. Woensdag
Dan 2 weken bezig ! Ik neem in de avond rond 21 uur de tablet !
Misschien beter in de ochtend🤷♀️
Hoor het graag van anderen die het ook slikken.ik wil ook niet teveel van dit medicijn. Wil me zo graag wat beter voelen,en niet de constant een druk hoofd hebben,van alles gaat dan door je hoofd,
Beren op de weg, etc.
Bedankt alvast !
A.
09-10-2023
laatste reactie: 03-02-2024
35Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik neem ook sertraline al een aantal jaar. 50mg in de avond voor het slapen voor de minste bijwerkingen. Ik heb ze voor ptss, en angststoornis. Ik ben na jaren nog steeds traag qua reactie vermogen. Ik reageer soms dan pas een paar sec later. Maar het werkt wel, niet 100% maar veel word daardoor wel onderdrukt.
Anoniem
22-10-2023
Reactie:
Ik slik nu een jaar sertraline. Mij waren ze vergeten te vertellen dat ik met 25mg mocht beginnen.. dus ik begon gelijk met 50mg. Dat was heel heftig, twee weken lang enorm beroerd van geweest. Maar na een poosje kwam er wat rust in mijn hoofd. Ik ben op den duur naar 100 mg gegaan omdat ik oxazepam slikte en daar van af wou, maar nog wel erg angstig was. In t voorjaar afgebouwd naar 75mg en dat gaat goed. Begin september dacht ik wel naar 50mg te kunnen maar dat bleek toch nog te vroeg, kreeg weer meer angstklachten. Nu weer op 75mg voorlopig.
Ik slik het ‘s ochtends, heb nog wel wat darmklachten als bijwerking maar het helpt me verder goed. Je zal merken dat het na een week of 6 op volle werking is en het dan steeds rustiger wordt in je hoofd (als het goed is).
Sterkte!
Ik slik het ‘s ochtends, heb nog wel wat darmklachten als bijwerking maar het helpt me verder goed. Je zal merken dat het na een week of 6 op volle werking is en het dan steeds rustiger wordt in je hoofd (als het goed is).
Sterkte!
Y.
23-10-2023
Reactie:
Hoi , ik slik het nu voor angst en depressie,begon met 25 mg, en sinds 4 oktober 50 mg.
Veel bijwerkingen,maag,darmen,misselijk,hoofdpijn ,huilbuien ,moe ,etc.
Ik hoop dat het wat beter word nog,voel wel wat, maar ze zeggen ongeveer 6 weken voor het er goed inzit 🤷♀️
Moet ik dan toch al 75 mg..? Voel me zo verschrikkelijk,25 mg erbij 🤔, krijg je nog meer bijwerkingen toch.? De h.a. Dacht van niet,omdat het er al 3-4 weken in zit ,
ook nog niet veel zin n iets,bij veel stress of als ik wat moet
Doen, boodschappen of zo. Stress bij controle ziekenhuis,gelijk van slag ,
Neem wel 2x halve oxazepan per dag. Dat helpt wat ,
Hoe doen jullie dat ? Hoor het graag ,!
Veel bijwerkingen,maag,darmen,misselijk,hoofdpijn ,huilbuien ,moe ,etc.
Ik hoop dat het wat beter word nog,voel wel wat, maar ze zeggen ongeveer 6 weken voor het er goed inzit 🤷♀️
Moet ik dan toch al 75 mg..? Voel me zo verschrikkelijk,25 mg erbij 🤔, krijg je nog meer bijwerkingen toch.? De h.a. Dacht van niet,omdat het er al 3-4 weken in zit ,
ook nog niet veel zin n iets,bij veel stress of als ik wat moet
Doen, boodschappen of zo. Stress bij controle ziekenhuis,gelijk van slag ,
Neem wel 2x halve oxazepan per dag. Dat helpt wat ,
Hoe doen jullie dat ? Hoor het graag ,!
A.
23-10-2023
Reactie:
Nog wat vergeten…
Ik slik om rond 21.00 de 50 mg sertraline,
Wil me misschien te snel goed voelen, maar pfff.
Kan nog niet geloven dat het straks beter gaat,zoals ik me nu voel …zo eng ! Nooit zo geweest,
Sterkte ,en ik lees hier ook veel ,!
Ik slik om rond 21.00 de 50 mg sertraline,
Wil me misschien te snel goed voelen, maar pfff.
Kan nog niet geloven dat het straks beter gaat,zoals ik me nu voel …zo eng ! Nooit zo geweest,
Sterkte ,en ik lees hier ook veel ,!
A.
23-10-2023
Reactie:
Kan best lang duren voor je je beter gaat voelen. Bij mij werkte ze pas na een paar maanden, 25mg deed niet veel bij mij (maar had ook last van darmen en maag in het begin) en vooral dat stoned gevoel en een rare druk in mijn hoofd. Het is op een gegeven moment wel weg gegaan. Dat moe zijn had ik ook, werd er erg slaperig van. Maar als ik probeer te stoppen word ik erg neerslachtig en heb ik huilbuien en word ik best wel opstandig en dat piekeren komt geen einde aan
Anoniem
25-10-2023
Reactie:
Hoi Anoniem
Heb jij 25 of 50 mg.? Hoelang ben je al bezig?
Ben bij de h.a. Geweest en kijk het nog 1 maand aan,dus blijf ik nu op 50mg. Voelt al wel iets beter ,dus ik kijk even dan🤔 nooit gedacht dat het wel 6 weken of zo kan duren?
En idd. De maag en darmklachten ,hoofdpijn,zijn er nog wel,maar iets minder lang! Draaierig , en misselijk ook.neem dan een
Maagtablet.bij veel stress heb ik ook de huilbuien,en erna is het dan weer ff over. Het is geen wonderpil, maar het helpt wel wat ! en soms halve oxazepan 0,5 mg.
Piekeren is er ook , maar merk dat het iets anders / beter? Voelt. Zo raar allemaal!
Wat doe je bij hartkloppingen? Dat vind ik toch ook wel eng! Rustig blijven …maar ja..! 😢🤷♀️
Vind het prettig da je soms even je angst kwijt kunt hier!
En gerust gesteld word !
Heb jij 25 of 50 mg.? Hoelang ben je al bezig?
Ben bij de h.a. Geweest en kijk het nog 1 maand aan,dus blijf ik nu op 50mg. Voelt al wel iets beter ,dus ik kijk even dan🤔 nooit gedacht dat het wel 6 weken of zo kan duren?
En idd. De maag en darmklachten ,hoofdpijn,zijn er nog wel,maar iets minder lang! Draaierig , en misselijk ook.neem dan een
Maagtablet.bij veel stress heb ik ook de huilbuien,en erna is het dan weer ff over. Het is geen wonderpil, maar het helpt wel wat ! en soms halve oxazepan 0,5 mg.
Piekeren is er ook , maar merk dat het iets anders / beter? Voelt. Zo raar allemaal!
Wat doe je bij hartkloppingen? Dat vind ik toch ook wel eng! Rustig blijven …maar ja..! 😢🤷♀️
Vind het prettig da je soms even je angst kwijt kunt hier!
En gerust gesteld word !
A.
25-10-2023
Reactie:
Ik neem op het moment 50mg, denk al een jaar of 5/6. Bedoel je met hartkloppingen dat het te vlug gaat of overslagen? Ik heb ze ook regelmatig maar ik laat het gewoon over me heen komen en zo niet afleiding zoeken. Je kunt van piekeren of na denken (emoties) al hartkloppingen krijgen, zeker als je angst of spanning hebt. Die van mij schiet rap naar de 100+ als ik over bepaalde gebeurtenissen na denk. Als je het niet vertrouwd terug gaan naar je arts :-). Ik zou me er niet echt druk om maken en zeker niet op proberen te letten. Dat hoort bij het leven. Iedereen heeft ze wel eens
Anoniem
26-10-2023
Reactie:
Hoi A.,
Hartkloppingen heb ik ook al ruim 1,5 jaar elke dag. Ze zijn wel stuk minder intens nu dan voorheen. Komt ‘gewoon’ door je ontregelde zenuwstelsel. Milde beweging helpt bij mij: even wandelen, wat yoga oefeningen of (rustig) een beetje dansen.
Ik zou niet nu al naar 75mg sertraline gaan, geef je lichaam even de tijd om aan de 50 te wennen zou ik zeggen. Zelf had ik op den duur veel last van de oxazepam, het “afkicken” daarvan was taai maar heeft me wel veel goed gedaan. Ik ben destijds in 3 maanden tijd afgebouwd van 4 x 10mg per dag naar niks meer.
Ik snap wat je bedoelt met het piekeren, dat is er nog wel maar de sertraline onderdrukt de reactie erop. Dat is heel raar en heel erg wennen in het begin. Maar het is ook een verademing vond ik zelf.
Alle klachten die je verder noemt, heb ik ook gehad en ervaar ik nog steeds wel eens als ik mezelf te veel belast. Het duurt lang, maar je leert het steeds beter accepteren en ermee omgaan.
En soms zul je nog wel eens momenten hebben waarop je het niet vertrouwt (zoals je hartkloppingen). Laat het dan idd vooral onderzoeken als dat je geruststelt! Heb ik ook regelmatig gedaan en daar is in mijn ervaring alle begrip voor.
Hartkloppingen heb ik ook al ruim 1,5 jaar elke dag. Ze zijn wel stuk minder intens nu dan voorheen. Komt ‘gewoon’ door je ontregelde zenuwstelsel. Milde beweging helpt bij mij: even wandelen, wat yoga oefeningen of (rustig) een beetje dansen.
Ik zou niet nu al naar 75mg sertraline gaan, geef je lichaam even de tijd om aan de 50 te wennen zou ik zeggen. Zelf had ik op den duur veel last van de oxazepam, het “afkicken” daarvan was taai maar heeft me wel veel goed gedaan. Ik ben destijds in 3 maanden tijd afgebouwd van 4 x 10mg per dag naar niks meer.
Ik snap wat je bedoelt met het piekeren, dat is er nog wel maar de sertraline onderdrukt de reactie erop. Dat is heel raar en heel erg wennen in het begin. Maar het is ook een verademing vond ik zelf.
Alle klachten die je verder noemt, heb ik ook gehad en ervaar ik nog steeds wel eens als ik mezelf te veel belast. Het duurt lang, maar je leert het steeds beter accepteren en ermee omgaan.
En soms zul je nog wel eens momenten hebben waarop je het niet vertrouwt (zoals je hartkloppingen). Laat het dan idd vooral onderzoeken als dat je geruststelt! Heb ik ook regelmatig gedaan en daar is in mijn ervaring alle begrip voor.
Y.
26-10-2023
Reactie:
Hoi Anoniem en Y
Dank jullie wel voor de reactie !
Bij de Ha. Geweest en houd het voorlopig ff op 50 mg.na 1 maand weer kijken dan. Het is nog heftig allemaal,
Zoals de hartkloppingen (vlugge) dus het gaat weer weg.
Maar op dat moment schrik ik dan altijd🤷♀️
Spanning is er zeker,want ben mijn man nu 9 maanden kwijt door ziekte. Allemaal heftig dus,angstig, huilen,en soms ook wel een dag dat het iets beter is.vandaar dat ik niet naar 75 mg wil en ga. Zoals jullie zeggen , emoties ,piekeren ,moe en hoofdpijn.ook door de sertraline ,de fut is eruit🤷♀️ houd me wel bezig,ff de hond uitlaten,diamant painting ,
Oxazepan neem ik 0,5 mg om de ochtend even op te vangen,dat werkt dan wel . Soms in de middag nog een halve,maar alleen als het echt niet lukt! Zodra de sertraline wat beter ingewerkt is, wil ik er ook vanaf.
Ik hoop dat het straks beter gaat als ik alles weer aankan.
Ik weet dat het geen wonderpil is…maar toch.
Daarom ben k erg blij met deze antwoorden . En weet ik dat ik niet de enige ben. Dank jullie wel !!
Ik lees hier regelmatig !
A.
Dank jullie wel voor de reactie !
Bij de Ha. Geweest en houd het voorlopig ff op 50 mg.na 1 maand weer kijken dan. Het is nog heftig allemaal,
Zoals de hartkloppingen (vlugge) dus het gaat weer weg.
Maar op dat moment schrik ik dan altijd🤷♀️
Spanning is er zeker,want ben mijn man nu 9 maanden kwijt door ziekte. Allemaal heftig dus,angstig, huilen,en soms ook wel een dag dat het iets beter is.vandaar dat ik niet naar 75 mg wil en ga. Zoals jullie zeggen , emoties ,piekeren ,moe en hoofdpijn.ook door de sertraline ,de fut is eruit🤷♀️ houd me wel bezig,ff de hond uitlaten,diamant painting ,
Oxazepan neem ik 0,5 mg om de ochtend even op te vangen,dat werkt dan wel . Soms in de middag nog een halve,maar alleen als het echt niet lukt! Zodra de sertraline wat beter ingewerkt is, wil ik er ook vanaf.
Ik hoop dat het straks beter gaat als ik alles weer aankan.
Ik weet dat het geen wonderpil is…maar toch.
Daarom ben k erg blij met deze antwoorden . En weet ik dat ik niet de enige ben. Dank jullie wel !!
Ik lees hier regelmatig !
A.
A.
26-10-2023
Reactie:
Ik slikte jaren geleden sertraline denk ik zo'n 3 jaar lang, van 25 naar 50 en weer terug.. ik merkte heel veel beterschap. Ik kreeg er ook xanax bij voor echt stressvolle situaties maar die nam ik weinig uit angst voor verslaving.
Alle klachten die jullie vernoemen als bijwerkingen heb ik niet gehad toen maar wel nu, ik heb een burnout en neem geen medicatie, maar de misselijkheid, darmklachten, hartkloppingen , hoofdpijn.. die heb ik wel. Ligt dus niet per se aan de sertraline, kan ook reactie zijn op de stress en angst gevoelens.
Als je twijfelt, consulteer je huisarts. Beter eens teveel en gerust zijn dan een keer te weinig en je zorgen maken in alles wat je voelt. Je hebt al genoeg aan je hoofd..
Alle klachten die jullie vernoemen als bijwerkingen heb ik niet gehad toen maar wel nu, ik heb een burnout en neem geen medicatie, maar de misselijkheid, darmklachten, hartkloppingen , hoofdpijn.. die heb ik wel. Ligt dus niet per se aan de sertraline, kan ook reactie zijn op de stress en angst gevoelens.
Als je twijfelt, consulteer je huisarts. Beter eens teveel en gerust zijn dan een keer te weinig en je zorgen maken in alles wat je voelt. Je hebt al genoeg aan je hoofd..
P
27-10-2023
Reactie:
Hoi P
Stress en angst is er zeker ! Depressie en angst…
Nooit zo geweest. Moe,en nergens zin in, het zal tijd kosten denk ik, maar daar ben ik nooit goed in geweest!
Ook veel huilen nog, al lijkt dat iets minder te zijn.
Bij de huisarts kom ik ook regelmatig tegenwoordig,omdat
Het me zo vaak aanvliegt en geruststelling nodig heb.
Er is zoveel gebeurd de laatste 2,5 jaar,gewoon niet leuk meer.en iedereen denkt nu dat het wel gaat omdat je sertraline neemt,maar het is een hel. Daarom lees ik hier regelmatig!
Ik wens je alle goeds en hoop dat het snel beter gaat.
Stress en angst is er zeker ! Depressie en angst…
Nooit zo geweest. Moe,en nergens zin in, het zal tijd kosten denk ik, maar daar ben ik nooit goed in geweest!
Ook veel huilen nog, al lijkt dat iets minder te zijn.
Bij de huisarts kom ik ook regelmatig tegenwoordig,omdat
Het me zo vaak aanvliegt en geruststelling nodig heb.
Er is zoveel gebeurd de laatste 2,5 jaar,gewoon niet leuk meer.en iedereen denkt nu dat het wel gaat omdat je sertraline neemt,maar het is een hel. Daarom lees ik hier regelmatig!
Ik wens je alle goeds en hoop dat het snel beter gaat.
A.
27-10-2023
Reactie:
Wat erg dat je je man bent verloren, dat lijkt me vreselijk om mee te maken. Niet verwonderlijk dat je met zoveel stressklachten te maken hebt nu.
Bij mij is het overlijden van mijn tante een van de aanleidingen voor mijn BO geweest. Het is ontzettend zwaar om naast het “gewone” rouwen ook nog eens burnout te zijn. Ik kan me daarom een beetje in je inleven en ik leef erg met je mee! Veel huilen is niks mis mee, laat de tranen vooral maar vloeien.
En herken ook wat je zegt dat je nooit zo geweest bent en dat je het moeilijk vindt om het tijd te geven. Klinkt als iets dat ik zelf had kunnen schrijven. Loslaten van de controle is het moeilijkste wat er is, mensen onderschatten het enorm! En zo’n compleet andere kant van jezelf zien is ook heel erg moeilijk. Weet dat de echte jij er nog is, alleen heeft die het nu even taai.
Het klinkt cliché maar het komt echt goed met ons allen, daar moeten we op blijven vertrouwen! Sterkte
Bij mij is het overlijden van mijn tante een van de aanleidingen voor mijn BO geweest. Het is ontzettend zwaar om naast het “gewone” rouwen ook nog eens burnout te zijn. Ik kan me daarom een beetje in je inleven en ik leef erg met je mee! Veel huilen is niks mis mee, laat de tranen vooral maar vloeien.
En herken ook wat je zegt dat je nooit zo geweest bent en dat je het moeilijk vindt om het tijd te geven. Klinkt als iets dat ik zelf had kunnen schrijven. Loslaten van de controle is het moeilijkste wat er is, mensen onderschatten het enorm! En zo’n compleet andere kant van jezelf zien is ook heel erg moeilijk. Weet dat de echte jij er nog is, alleen heeft die het nu even taai.
Het klinkt cliché maar het komt echt goed met ons allen, daar moeten we op blijven vertrouwen! Sterkte
Y.
27-10-2023
Reactie:
Hoi Y.
Dank voor je bericht,
Ik ben alle controle kwijt lijkt het wel! Lijkt wel overleven !
Altijd sterk geweest , en nu ? Ben Nergens meer.
Gelukkig heb ik mijn kinderen nog,maar ook die hebben een eigen leven . Nu nog even aan de verhoging van Sertraline 50 mg werken ,en dan hoop ik dat het redelijk wordt!
Qua rust in mijn hoofd,depressie en angst. Naast de bijwerkingen dan! En huilen ? Tranen lopen gewoon ,hoef ik niks voor te doen!🤷♀️😥
Ooit zal het beter gaan…dat moet gewoon!
Bedankt voor je opbeurende woorden!
Dank voor je bericht,
Ik ben alle controle kwijt lijkt het wel! Lijkt wel overleven !
Altijd sterk geweest , en nu ? Ben Nergens meer.
Gelukkig heb ik mijn kinderen nog,maar ook die hebben een eigen leven . Nu nog even aan de verhoging van Sertraline 50 mg werken ,en dan hoop ik dat het redelijk wordt!
Qua rust in mijn hoofd,depressie en angst. Naast de bijwerkingen dan! En huilen ? Tranen lopen gewoon ,hoef ik niks voor te doen!🤷♀️😥
Ooit zal het beter gaan…dat moet gewoon!
Bedankt voor je opbeurende woorden!
A.
27-10-2023
Reactie:
Neem de sertraline nu 4 weken, 50 mg.
Hebben jullie ook zoveel hoofd en nekpijn daarbij?
En zo moe zijn.? Of is het allemaal stress van wat ik allemaal meegemaakt heb de afgelopen tijd?
Vind het best eng. Duizelig zijn ? Loop dan even met mijn hond een rondje,maar helpt niet veel.en hou me ook wel bezig! Vandaag toch al weer 2x huilbui gehad,zomaar uit het niets ! Pfff
Ik hoor wel dat het even nodig heb om in te werkten, 8 weken of zo? Klopt dat? Ik weet dat het lang duurt , veel verwerken, maar is dit niet dweilen met de kraan open?
Ik hoor het graag,geruststelling 🤷♀️😰
Hebben jullie ook zoveel hoofd en nekpijn daarbij?
En zo moe zijn.? Of is het allemaal stress van wat ik allemaal meegemaakt heb de afgelopen tijd?
Vind het best eng. Duizelig zijn ? Loop dan even met mijn hond een rondje,maar helpt niet veel.en hou me ook wel bezig! Vandaag toch al weer 2x huilbui gehad,zomaar uit het niets ! Pfff
Ik hoor wel dat het even nodig heb om in te werkten, 8 weken of zo? Klopt dat? Ik weet dat het lang duurt , veel verwerken, maar is dit niet dweilen met de kraan open?
Ik hoor het graag,geruststelling 🤷♀️😰
A
30-10-2023
Reactie:
Ja allemaal klachten van stress die je noemt. Ik zelf zit nu weer in een terugval omdat ik overbelast ben geraakt en ik heb ook weer meer last van hoofdpijn, nekpijn, stijve kaken, misselijkheid en duizeligheid. Kon een paar weken terug makkelijk een half uur flink wandelen, nu is een kwartier op heel langzaam tempo de max.
Het accepteren is echt supermoeilijk, ik merk nu zelf dat ik er (onbewust) toch elke dag nog tegen strijd… maar dat helpt niet. Maakt het misschien alleen nog maar erger. Huilbuien gewoon laten gebeuren, dat is blijkbaar nodig en helpt ook met stress verwerken. Ben toevallig zelf ook net gestopt met een spontane huilbui, ook daarin herken ik je verhaal!
Maar weet in elk geval dat je klachten waarschijnlijk niets anders zijn dan stress en je lichaam dat nog went aan de sertraline. En inderdaad verwerking, dat heeft veel tijd nodig.
Het accepteren is echt supermoeilijk, ik merk nu zelf dat ik er (onbewust) toch elke dag nog tegen strijd… maar dat helpt niet. Maakt het misschien alleen nog maar erger. Huilbuien gewoon laten gebeuren, dat is blijkbaar nodig en helpt ook met stress verwerken. Ben toevallig zelf ook net gestopt met een spontane huilbui, ook daarin herken ik je verhaal!
Maar weet in elk geval dat je klachten waarschijnlijk niets anders zijn dan stress en je lichaam dat nog went aan de sertraline. En inderdaad verwerking, dat heeft veel tijd nodig.
Y.
01-11-2023
Reactie:
Hoi Y.
Wat erg voor je… het is ook zeker niet makkelijk allemaal,
Hoelang ben je nu met 50 mg bezig,? Voel je je al wat beter?
Al zijn het maar 10 minuten wandelen…,dat heb je toch maar gedaan , acceptatie is voor mij ook heel moeilijk, zeker als het zo’n dag als vandaag is. Duizelig,dronken gevoel, huilen,malen , beren op de weg ….etc. Soms halve 0,5 mg oxazepan.
Slaat de sertraline wel aan? Denk ik dan….pfff
Het doet me goed dat ik niet alleen hierin ben. (Niet rot bedoeld) en ben blij met je antwoorden! Doet me toch goed! Je leest er niet zoveel van🤷♀️
Lees hier ook veel, al ken ik je niet, het doet me goed !
Wens je ook sterkte , !
Wat erg voor je… het is ook zeker niet makkelijk allemaal,
Hoelang ben je nu met 50 mg bezig,? Voel je je al wat beter?
Al zijn het maar 10 minuten wandelen…,dat heb je toch maar gedaan , acceptatie is voor mij ook heel moeilijk, zeker als het zo’n dag als vandaag is. Duizelig,dronken gevoel, huilen,malen , beren op de weg ….etc. Soms halve 0,5 mg oxazepan.
Slaat de sertraline wel aan? Denk ik dan….pfff
Het doet me goed dat ik niet alleen hierin ben. (Niet rot bedoeld) en ben blij met je antwoorden! Doet me toch goed! Je leest er niet zoveel van🤷♀️
Lees hier ook veel, al ken ik je niet, het doet me goed !
Wens je ook sterkte , !
A.
01-11-2023
Reactie:
Hoi Y. En anderen die het ook moeilijk ermee hebben !
Hoe is het nu met je?
Hier ook niet geweldig, huilbuien zomaar en tegelijkertijd
Wiebelende benen ,pudding lijkt het wel.
Heb jij ook wat minder eetlust?
Draaierig, nergens zin,kan me nergens toe zetten.malen….
Eng vind ik het. De h.a. Zei ,(donderdag nog gebeld) dat het toch nog wel in moet werken,en eerst paar weken erger,en dan beter moet worden.nu 4 weken🤔maar wil zo graag beter zijn.weer angstig ,zomaar,pfff word er gek van . Hoe lang heb het bij jou/ jullie geduurd eer het wat minder word?
Sorry voor het zeuren, maar🙈🤷♀️ ik lees het wel, !
Hoe is het nu met je?
Hier ook niet geweldig, huilbuien zomaar en tegelijkertijd
Wiebelende benen ,pudding lijkt het wel.
Heb jij ook wat minder eetlust?
Draaierig, nergens zin,kan me nergens toe zetten.malen….
Eng vind ik het. De h.a. Zei ,(donderdag nog gebeld) dat het toch nog wel in moet werken,en eerst paar weken erger,en dan beter moet worden.nu 4 weken🤔maar wil zo graag beter zijn.weer angstig ,zomaar,pfff word er gek van . Hoe lang heb het bij jou/ jullie geduurd eer het wat minder word?
Sorry voor het zeuren, maar🙈🤷♀️ ik lees het wel, !
A.
04-11-2023
Reactie:
Ik denk dat het bij elk persoon verschillend is, ook de klachten en symptomen. Mijn maag kan na jaren nog steeds niet tegen de sertraline bijv. Ik krijg elke keer maagpijn na de inname en nu heb ik daar maagbeschermers voor gekregen maar die geven mij een lege honger gevoel en als ik dat negeer doet mijn maag nog meer pijn dan voor ik die maagbeschermers kreeg. altijd dat knagend gevoel… Helaas heb ik met sertraline nog steeds met momenten last van piekeren of ineens verdriet zelfs soms angst om soms naar buiten te gaan of bang dat andere wat van me gaan denken.
prikkelbaar en overslagen ook wel meer dan voor ik eraan zat. Maar voor ik ze nam was ik echt een wrak met zware emoties , constant huilen. Ook echt dat eenzame gevoel alsof “iedereen” me liet vallen. Echt een rot gevoel in ieder geval. Het gevoel alsof ik onbelangrijk was. Als het goed is word dat minder na verloop van tijd. Kan echt lang duren en ze het kan nog steeds boven water drijven maar minder..
prikkelbaar en overslagen ook wel meer dan voor ik eraan zat. Maar voor ik ze nam was ik echt een wrak met zware emoties , constant huilen. Ook echt dat eenzame gevoel alsof “iedereen” me liet vallen. Echt een rot gevoel in ieder geval. Het gevoel alsof ik onbelangrijk was. Als het goed is word dat minder na verloop van tijd. Kan echt lang duren en ze het kan nog steeds boven water drijven maar minder..
ano
05-11-2023
Reactie:
Hoi Ano
Ja ,het is verschillend. En zeker lastig , omdat het zo lang duurt. Angst en malen ,spontaan huilbui hebben,is er hier ook zeker, maar ook goede momenten, niet veel nog…maar iets ! Heb nog niet veel zin in iets, meer op de automatische piloot 🤔,
Moeilijk !!
Hoelang neem je sertraline dan ? En hoeveel mg ?
Ja ,het is verschillend. En zeker lastig , omdat het zo lang duurt. Angst en malen ,spontaan huilbui hebben,is er hier ook zeker, maar ook goede momenten, niet veel nog…maar iets ! Heb nog niet veel zin in iets, meer op de automatische piloot 🤔,
Moeilijk !!
Hoelang neem je sertraline dan ? En hoeveel mg ?
A.
06-11-2023
Reactie:
Hoi A.,
Sorry voor de late reactie. Je vroeg hoe lang ik nu 50mg slik, maar die 50mg ging niet zo goed dus ik zit sinds oktober weer op 75mg. Het zou zo’n beetje deze week weer op volle kracht moeten zijn.
Ik had een paar zware weken maar het gaat nu weer wat beter! Nog wel erg moe en spierpijn maar verder weer wat stabieler.
Het geeft helemaal niks hoor als je veel vragen hebt! Fijn om te lezen dat je wat aan de reacties hebt.
Als ik je berichten zo lees, dan denk ik dat je HA wel gelijk heeft. En al je klachten, hoe erg en hoe rot ze ook zijn, worden echt op den duur minder. Al heb je daar nu natuurlijk niks aan.
Ik merk bij mezelf dat ik nu eindelijk steeds vaker denk: er is niks, het is gewoon stress en het zakt wel weer als ik uitrust. Maar ik snap heel goed dat je het moeilijk hebt! Je kan weinig ondernemen als je zo ziek bent en daardoor heb je des te meer tijd over om te piekeren.
Mij helpt het ook om te weten dat dit allemaal heel typische stressklachten zijn en er niks ernstigs onder zit. Maar laat vooral testen als je die bevestiging graag wilt. Blijf over je zorgen praten. In mijn diepste dal vroeg ik elke dag aan mijn vader: het komt toch wel goed met me?
Hij kon niets garanderen natuurlijk maar hij zei altijd ja het komt goed.
Sterkte hoor!!
Sorry voor de late reactie. Je vroeg hoe lang ik nu 50mg slik, maar die 50mg ging niet zo goed dus ik zit sinds oktober weer op 75mg. Het zou zo’n beetje deze week weer op volle kracht moeten zijn.
Ik had een paar zware weken maar het gaat nu weer wat beter! Nog wel erg moe en spierpijn maar verder weer wat stabieler.
Het geeft helemaal niks hoor als je veel vragen hebt! Fijn om te lezen dat je wat aan de reacties hebt.
Als ik je berichten zo lees, dan denk ik dat je HA wel gelijk heeft. En al je klachten, hoe erg en hoe rot ze ook zijn, worden echt op den duur minder. Al heb je daar nu natuurlijk niks aan.
Ik merk bij mezelf dat ik nu eindelijk steeds vaker denk: er is niks, het is gewoon stress en het zakt wel weer als ik uitrust. Maar ik snap heel goed dat je het moeilijk hebt! Je kan weinig ondernemen als je zo ziek bent en daardoor heb je des te meer tijd over om te piekeren.
Mij helpt het ook om te weten dat dit allemaal heel typische stressklachten zijn en er niks ernstigs onder zit. Maar laat vooral testen als je die bevestiging graag wilt. Blijf over je zorgen praten. In mijn diepste dal vroeg ik elke dag aan mijn vader: het komt toch wel goed met me?
Hij kon niets garanderen natuurlijk maar hij zei altijd ja het komt goed.
Sterkte hoor!!
Y.
07-11-2023
Reactie:
Hoi Y.
Jammer dat je nu op 75.mg zit.heb je er veel bijwerkingen van?
En hoe lang duurde het voor je dat je er iets aan had?
Ik ben sinds 4 oktober op 50 mg🤔 !
De1 zegt paar weken.? De ander zegt 3 weken🙈.
Heb heel veel meegemaakt zegt de Ha. Ook,maar pfff soms is het dweilen met de kraan open.slaat het wel aan of ben ik gek aan het worden.?
Daarbij ook in een huis wonen,waar ik niet wilde.ivm.overlijden van mijn man.geen plek voor mezelf hebben, is een donker huis ,bah…
Nu weer een dag met heel veel huilen,zenuwachtig en trillen van binnen,malen,mijn hoofd staat niet stil, hoofdpijn ,versnelde hartslag,druk op mijn ogen van stress ! etc.
Ik voel het al als ik wakker word,weer zo’n klotedag! Doe wel diamant painting,spelletje etc. Maar dan nog malend hoofd.😢Hoelang nog ?! 🙈 wil zo graag rust in me hoofd!
Mijn kinderen zeggen dat ook ..het komt wel goed,maar…
En vraag het mezelf ook wel,maar tjonge….
Dank je wel weer voor je reactie,ik lees je !
Jammer dat je nu op 75.mg zit.heb je er veel bijwerkingen van?
En hoe lang duurde het voor je dat je er iets aan had?
Ik ben sinds 4 oktober op 50 mg🤔 !
De1 zegt paar weken.? De ander zegt 3 weken🙈.
Heb heel veel meegemaakt zegt de Ha. Ook,maar pfff soms is het dweilen met de kraan open.slaat het wel aan of ben ik gek aan het worden.?
Daarbij ook in een huis wonen,waar ik niet wilde.ivm.overlijden van mijn man.geen plek voor mezelf hebben, is een donker huis ,bah…
Nu weer een dag met heel veel huilen,zenuwachtig en trillen van binnen,malen,mijn hoofd staat niet stil, hoofdpijn ,versnelde hartslag,druk op mijn ogen van stress ! etc.
Ik voel het al als ik wakker word,weer zo’n klotedag! Doe wel diamant painting,spelletje etc. Maar dan nog malend hoofd.😢Hoelang nog ?! 🙈 wil zo graag rust in me hoofd!
Mijn kinderen zeggen dat ook ..het komt wel goed,maar…
En vraag het mezelf ook wel,maar tjonge….
Dank je wel weer voor je reactie,ik lees je !
A.
08-11-2023
Reactie:
Hoi ,hor gaat het bij jullie?
Sinds het weekend veel spierspanningen in mijn rug.de grote spieren langs de rug.ook in mijn zij.alleen als ik een warmtekussen erop heb,is het uit te houden. Lopen gaat net,bukken niet geweldig.
Zijn de spieren nu zo overbelast of? Niet zwaar getild of zo.schoot er zo in. Gelijk in de stress! Nieren of zo denk ik dan! 🤷♀️ kan me ook niet ontspannen,ja alleen met dat warmtekussen. Wat doen jullie daaraan? Morgen naar de fysiotherapeut,hoop dat het los komt. Beetje zwabberig op de benen. Wat moet ik eraan doen?
Heb de sertraline nu sinds 4 oktober,50 mg, en voel wel wat,maar nog niet geweldig 🤔 is dat normaal.
Gelijk weer dat angstige… herkenbaar?
Geruststelling ? Alvast bedankt
Sinds het weekend veel spierspanningen in mijn rug.de grote spieren langs de rug.ook in mijn zij.alleen als ik een warmtekussen erop heb,is het uit te houden. Lopen gaat net,bukken niet geweldig.
Zijn de spieren nu zo overbelast of? Niet zwaar getild of zo.schoot er zo in. Gelijk in de stress! Nieren of zo denk ik dan! 🤷♀️ kan me ook niet ontspannen,ja alleen met dat warmtekussen. Wat doen jullie daaraan? Morgen naar de fysiotherapeut,hoop dat het los komt. Beetje zwabberig op de benen. Wat moet ik eraan doen?
Heb de sertraline nu sinds 4 oktober,50 mg, en voel wel wat,maar nog niet geweldig 🤔 is dat normaal.
Gelijk weer dat angstige… herkenbaar?
Geruststelling ? Alvast bedankt
A.
13-11-2023
Reactie:
Hoi A,
Vervelend zeg dat je zoveel klachten hebt. Ik ga proberen overal zo goed mogelijk op te reageren.
1. De sertraline duurde bij mij ook wel een paar weken. Ik weet het niet meer zo goed. Nu de laatste keer weer verhogen naar 75 mg heeft mij goed gedaan. Ik had een paar weken een flinke dip maar voel me nu weer een stuk beter.
2. Ik heb ook nog steeds last van stijve spieren. Heb ook een warmtekussen, heerlijk ding. Probeer matig te bewegen dat helpt.
Verder geldt eigenlijk voor alles: probeer het er te laten zijn. Je bent erg op zoek naar wat moet ik er tegen doen? Wat heeel logisch is! Ik heb dat ook heel lang gedaan maar het helpt je niet. Op deze manier klamp je je vast aan een stukje controle omdat loslaten niet goed lukt.
Goed dat je creatieve hobby’s hebt! Het is ook heel begrijpelijk dat je veel piekert. Doe ik ook nog steeds veel. Maar hoe meer je je daartegen verzet, hoe erger het wordt.
Ik volg ACT dat is een therapie die kan helpen accepteren en loslaten. Op Google is er veel over te vinden, misschien heb je daar wat aan.
Sterkte en onthoud: je klachten zijn heel veel voorkomend, en het kan echt goedkomen maar gun jezelf de tijd
Vervelend zeg dat je zoveel klachten hebt. Ik ga proberen overal zo goed mogelijk op te reageren.
1. De sertraline duurde bij mij ook wel een paar weken. Ik weet het niet meer zo goed. Nu de laatste keer weer verhogen naar 75 mg heeft mij goed gedaan. Ik had een paar weken een flinke dip maar voel me nu weer een stuk beter.
2. Ik heb ook nog steeds last van stijve spieren. Heb ook een warmtekussen, heerlijk ding. Probeer matig te bewegen dat helpt.
Verder geldt eigenlijk voor alles: probeer het er te laten zijn. Je bent erg op zoek naar wat moet ik er tegen doen? Wat heeel logisch is! Ik heb dat ook heel lang gedaan maar het helpt je niet. Op deze manier klamp je je vast aan een stukje controle omdat loslaten niet goed lukt.
Goed dat je creatieve hobby’s hebt! Het is ook heel begrijpelijk dat je veel piekert. Doe ik ook nog steeds veel. Maar hoe meer je je daartegen verzet, hoe erger het wordt.
Ik volg ACT dat is een therapie die kan helpen accepteren en loslaten. Op Google is er veel over te vinden, misschien heb je daar wat aan.
Sterkte en onthoud: je klachten zijn heel veel voorkomend, en het kan echt goedkomen maar gun jezelf de tijd
Y.
13-11-2023
Reactie:
Hoi Y.
Bedankt voor je reactie..helpt mij altijd!
Ga nu de 5e week in,vanaf 4 oktober!
Accepteren en loslaten ,ben ik nooit goed ingeweest .maar ik doe me best!
Had je geen bijwerking toen je naar 75 mg ging?
Vind het zo eng om te doen als de Ha. Zou zeggen dat het iets omhoog zou kunnen! Hoeveel moet je nemen om je hoofd en alles beter te krijgen? Moet de 22e weer naar de Ha.🤔 soms nog halve oxazepan,dat helpt zo’n 4 uurtjes !het is net ff dat zetje ,dat het helpt! Soms duizelig etc.
Het huilen lijkt wel iets minder te zijn, en anders is het maar even.
Doe jij veel op de dag ,bezig zijn ? Hobby?
Dankjewel wel !
Bedankt voor je reactie..helpt mij altijd!
Ga nu de 5e week in,vanaf 4 oktober!
Accepteren en loslaten ,ben ik nooit goed ingeweest .maar ik doe me best!
Had je geen bijwerking toen je naar 75 mg ging?
Vind het zo eng om te doen als de Ha. Zou zeggen dat het iets omhoog zou kunnen! Hoeveel moet je nemen om je hoofd en alles beter te krijgen? Moet de 22e weer naar de Ha.🤔 soms nog halve oxazepan,dat helpt zo’n 4 uurtjes !het is net ff dat zetje ,dat het helpt! Soms duizelig etc.
Het huilen lijkt wel iets minder te zijn, en anders is het maar even.
Doe jij veel op de dag ,bezig zijn ? Hobby?
Dankjewel wel !
A.
14-11-2023
Reactie:
Nee ik had niet echt bijwerkingen toen het weer wat omhoog ging. Voel me juist weer rustiger en stabieler nu.
Snap dat het spannend is om eventueel de dosering te verhogen. Doe wat voor jou goed voelt. Bij mij is het voornaamste wat ik merk beetje buikklachten als bijwerking. Maar is prima mee te leven. Hoe hoog de dosering moet zijn verschilt per persoon. Goed dat je regelmatig naar de HA gaat om te overleggen.
Ik werk 4x per week 1-2 uur per dag (minimaal een uur, per dag even kijken wat lukt). Verder ga ik ‘s middags vaak nog wel even slapen. Ik wandel elke dag 15-30 min., ik doe yoga/stretchoefeningen 15-30 min per dag. Verder licht huishoudelijk werk, verspreid over de week. Wel elke dag koken.
Als ik energie heb, spreek ik wel eens een uurtje met iemand af in het weekend. Ik ga ook wel eens naar een winkel, al blijf ik daar meestal niet al te lang.
Verder doe ik ook graag creatieve dingen, waterverf, lezen, naaien en momenteel ben ik mezelf aan het leren haken.
Tip: leuke, luchtige boeken of een leuke podcast luisteren. Dat haalt mij echt uit mn hoofd.
Van de zomer had ik 5 weken vrij (ik ben juf) en toen ging het echt goed met me (minder verplichtingen). Ben toen zelfs op autovakantie geweest naar Frankrijk.
Nou lang verhaal weer maar ik doe het nog steeds rustig aan. Wel kan ik echt veeeel meer dan een jaar geleden, toen kon ik echt niks. Kon toen niet eens alleen zijn uit pure angst en nu ben ik als mijn man werkt overdag altijd alleen en gaat dat ook weer prima.
Hoop dat dit je weer een beetje moed geeft.
Zou zeggen probeer niet teveel met de medicatie bezig te zijn maar ik weet hoe moeilijk dat is en dat dat soms niet lukt. En dat geeft ook helemaal niks, op den duur word je weer wat stabieler en kan je het allemaal weer beter aan.
Snap dat het spannend is om eventueel de dosering te verhogen. Doe wat voor jou goed voelt. Bij mij is het voornaamste wat ik merk beetje buikklachten als bijwerking. Maar is prima mee te leven. Hoe hoog de dosering moet zijn verschilt per persoon. Goed dat je regelmatig naar de HA gaat om te overleggen.
Ik werk 4x per week 1-2 uur per dag (minimaal een uur, per dag even kijken wat lukt). Verder ga ik ‘s middags vaak nog wel even slapen. Ik wandel elke dag 15-30 min., ik doe yoga/stretchoefeningen 15-30 min per dag. Verder licht huishoudelijk werk, verspreid over de week. Wel elke dag koken.
Als ik energie heb, spreek ik wel eens een uurtje met iemand af in het weekend. Ik ga ook wel eens naar een winkel, al blijf ik daar meestal niet al te lang.
Verder doe ik ook graag creatieve dingen, waterverf, lezen, naaien en momenteel ben ik mezelf aan het leren haken.
Tip: leuke, luchtige boeken of een leuke podcast luisteren. Dat haalt mij echt uit mn hoofd.
Van de zomer had ik 5 weken vrij (ik ben juf) en toen ging het echt goed met me (minder verplichtingen). Ben toen zelfs op autovakantie geweest naar Frankrijk.
Nou lang verhaal weer maar ik doe het nog steeds rustig aan. Wel kan ik echt veeeel meer dan een jaar geleden, toen kon ik echt niks. Kon toen niet eens alleen zijn uit pure angst en nu ben ik als mijn man werkt overdag altijd alleen en gaat dat ook weer prima.
Hoop dat dit je weer een beetje moed geeft.
Zou zeggen probeer niet teveel met de medicatie bezig te zijn maar ik weet hoe moeilijk dat is en dat dat soms niet lukt. En dat geeft ook helemaal niks, op den duur word je weer wat stabieler en kan je het allemaal weer beter aan.
Y.
14-11-2023
Reactie:
Hoi..
Mooi dat het wat rustiger is.en niet meer bijwerkingen hebt.
Maar ben je niet bang dat je teveel afvlakt .?
Volgende week naar de h.a. Terug om te overleggen! Nu 5 weken. Sertraline.
IK wil me te snel weer goed voelen geloof ik…
Maar het is een hele kuif !
Ineens huilen,duizelig, paniekerig,al is het GEEN paniekaanval!
En fijn dat het beter gaat met jou !
Alles heb tijd nodig!
En hoop op een huisje waar ik me prettig in voel, wat nu niet is. Ook dat breekt me op ! Maar doorgaan💪🏼
Dank je wel !
Mooi dat het wat rustiger is.en niet meer bijwerkingen hebt.
Maar ben je niet bang dat je teveel afvlakt .?
Volgende week naar de h.a. Terug om te overleggen! Nu 5 weken. Sertraline.
IK wil me te snel weer goed voelen geloof ik…
Maar het is een hele kuif !
Ineens huilen,duizelig, paniekerig,al is het GEEN paniekaanval!
En fijn dat het beter gaat met jou !
Alles heb tijd nodig!
En hoop op een huisje waar ik me prettig in voel, wat nu niet is. Ook dat breekt me op ! Maar doorgaan💪🏼
Dank je wel !
A.
15-11-2023
Reactie:
Klopt, dat het je afvlakt voelt soms raar en ik vond dat in het begin ook doodeng. Ben er inmiddels aan gewend. Zelf merk ik nog steeds wel dat ik emoties voel, ik ben niet volledig afgevlakt en ik kan gewoon blij boos verdrietig enz zijn. Maar het komt wat minder hard binnen.
Ik hoop ook voor jou dat je een fijn plekje krijgt, als je huidige omgeving niet fijn is kan dat ook weerslag hebben op je mentale gezondheid.
Al je klachten, ineens huilen, duizelig paniek enz, zijn herkenbaar. Huilen = ontladen en al het andere moet je blijkbaar ook ‘doorheen’ voordat het minder wordt. Ik vind het moedig van je dat je via deze weg je verhaal durft te delen en om advies vraagt. Daar mag je al trots op zijn! En ik wens je veel sterkte en kracht.
Ik hoop ook voor jou dat je een fijn plekje krijgt, als je huidige omgeving niet fijn is kan dat ook weerslag hebben op je mentale gezondheid.
Al je klachten, ineens huilen, duizelig paniek enz, zijn herkenbaar. Huilen = ontladen en al het andere moet je blijkbaar ook ‘doorheen’ voordat het minder wordt. Ik vind het moedig van je dat je via deze weg je verhaal durft te delen en om advies vraagt. Daar mag je al trots op zijn! En ik wens je veel sterkte en kracht.
Y.
15-11-2023
Reactie:
Hoi Y.
Ben blij met je reactie..
En idd. Ik voel ook dat het iets beter gaat,en wat minder huil.maar soms vliegt het me ineens toch aan. Hoofdpijn en duizeligheid, moe, en soms ook minder druk in me hoofd, maar nog niet top .
Al Is het een vreemde,..
en als je verder niemand hebt 🤷♀️…en 1 stresskip bent…pff
Ben blij met je reactie..
En idd. Ik voel ook dat het iets beter gaat,en wat minder huil.maar soms vliegt het me ineens toch aan. Hoofdpijn en duizeligheid, moe, en soms ook minder druk in me hoofd, maar nog niet top .
Al Is het een vreemde,..
en als je verder niemand hebt 🤷♀️…en 1 stresskip bent…pff
A.
16-11-2023
Reactie:
Hoi
Nu 6 weken 50 ml. En weer een rotdag !
Weer de hoofdpijn en vreselijke gevoel van onrust, trillerig, kan me nergens toe zetten. Heb halve oxazepan genomen.
Moe, net een huilbui ….etc.
Morgen naar de h.a. Kijken wat hij zegt !
Komt het ooit nog goed😢 ben ik zo gek?
Als ik hier zo lees gaat het bij anderen veel sneller dat ze zich soort van (goed / redelijk ) voelen!
Maar dat heb ik nog niet ? 🙈pffff
Nu 6 weken 50 ml. En weer een rotdag !
Weer de hoofdpijn en vreselijke gevoel van onrust, trillerig, kan me nergens toe zetten. Heb halve oxazepan genomen.
Moe, net een huilbui ….etc.
Morgen naar de h.a. Kijken wat hij zegt !
Komt het ooit nog goed😢 ben ik zo gek?
Als ik hier zo lees gaat het bij anderen veel sneller dat ze zich soort van (goed / redelijk ) voelen!
Maar dat heb ik nog niet ? 🙈pffff
A.
21-11-2023
Reactie:
Hoi ,
bij de h.a. Geweest…en toch maar naar 75 mg.
Ben er niet echt blij mee, maar 🤷♀️. Nog veel piekeren en vol hoofd,draaierig van de stress ,trillen van binnen…etc.
Nu hoop ik niet ,weer veel bijwerkingen te krijgen. Het is maar 25 mg meer, maar pfff ..over 2 weken weer terug komen ! Moest het ff kwijt.., nog suggesties.?
Ik wil me te snel goed/ redelijk voelen denk ik, maar oh..
Zo moeilijk!
bij de h.a. Geweest…en toch maar naar 75 mg.
Ben er niet echt blij mee, maar 🤷♀️. Nog veel piekeren en vol hoofd,draaierig van de stress ,trillen van binnen…etc.
Nu hoop ik niet ,weer veel bijwerkingen te krijgen. Het is maar 25 mg meer, maar pfff ..over 2 weken weer terug komen ! Moest het ff kwijt.., nog suggesties.?
Ik wil me te snel goed/ redelijk voelen denk ik, maar oh..
Zo moeilijk!
A.
22-11-2023
Reactie:
Hoi…
Is dit herkenbaar voor iemand :
Sinds 4 dagen Ben ik van 50 naar 75 mg sertraline gegaan, maar heb nu veel last van trillingen in me lijf, erg moe, gewoon eng…hoe lang duurt dat .?
Pudding benen, slap etc .hoofdpijn angstig wat 🤔
De h.a. Zegt dat het bijwerkingen zijn, ,moet er ff doorheen, maar zo eng! Help !! Geruststelling
Is dit herkenbaar voor iemand :
Sinds 4 dagen Ben ik van 50 naar 75 mg sertraline gegaan, maar heb nu veel last van trillingen in me lijf, erg moe, gewoon eng…hoe lang duurt dat .?
Pudding benen, slap etc .hoofdpijn angstig wat 🤔
De h.a. Zegt dat het bijwerkingen zijn, ,moet er ff doorheen, maar zo eng! Help !! Geruststelling
A.
27-11-2023
Reactie:
Hoi..ben weer terug naar 50 mg. Sertraline,had alleen trillen ,huilen, angstig ,hartkloppingen,puddingbenen,en zo.a.s. Woensdag naar de h.a.
Ben ik nu zo gek aan het worden. Ik weet dat ik heeeel veel ellende had / en nog heb,…maar pfff
Ook nog niet veel zin in iets, ook de gezelligste niet,
Bij anderen lees ik dat het toch wel beter is al, heb het lander nodig dan. Nu wel 2 maanden bezig,begonnen met 25 ,en nu weer op 50mg.
Of moet ik wat anders hebben . Citalopram of iets ?? Voor dat geluksstofje serotonine ? Sertraline geeft dat stofje toch ook? Heeft de sertraline zolang nodig om in me lijf en hoofd te komen
Ik vind dit heftig !
Verder iemand nog suggesties. .?
Ben ik nu zo gek aan het worden. Ik weet dat ik heeeel veel ellende had / en nog heb,…maar pfff
Ook nog niet veel zin in iets, ook de gezelligste niet,
Bij anderen lees ik dat het toch wel beter is al, heb het lander nodig dan. Nu wel 2 maanden bezig,begonnen met 25 ,en nu weer op 50mg.
Of moet ik wat anders hebben . Citalopram of iets ?? Voor dat geluksstofje serotonine ? Sertraline geeft dat stofje toch ook? Heeft de sertraline zolang nodig om in me lijf en hoofd te komen
Ik vind dit heftig !
Verder iemand nog suggesties. .?
A.
01-12-2023
Reactie:
Mag ik vragen hoe het nu met je gaat?
Ik 27 november begonnen met 25 mg. na 2 weken naar 37,5 mg, 1 week later naar 50 mg. Deed bij mij ook niet veel. Ging me alleen maar slechter voelen en veel huilen. 8 januari terug naar ha. en die vindt dat ik moet ophogen naar 75 mg.
Ik weet niet zo goed wat te doen.
Ik 27 november begonnen met 25 mg. na 2 weken naar 37,5 mg, 1 week later naar 50 mg. Deed bij mij ook niet veel. Ging me alleen maar slechter voelen en veel huilen. 8 januari terug naar ha. en die vindt dat ik moet ophogen naar 75 mg.
Ik weet niet zo goed wat te doen.
jacq
14-01-2024
Reactie:
Herkenbare struggles. Ik ben op 4 december gestart met sertraline. De eerste dagen dacht ik; ‘valt wel mee met de bijwerkingen’. Daarna begon het pas te werken, denk ik. Kan niet anders zeggen dan dat ik me een zombie voelde. Nog slechter tegen prikkels, misselijk en ben zelfs twee keer k.o. gegaan in de ochtend. Op mijn verzoek ben ik 2 weken terug overgestapt van ‘Sun’ naar ‘Zoloft’ en alle bijwerkingen zijn verdwenen. Anyway, vandaag 6 weken (1e twee weken 25mg en de overige vier weken 50 mg). Ik heb er geen baat bij. Volgens de huisarts zou het nu op z’n minst moeten activeren om activiteiten te ondernemen. Dat ontbreekt; ik ervaar geen werking van het middel.
Z
15-01-2024
Reactie:
Ik ben er inmiddels mee gestopt, was wel erg lastig moet ik zeggen.. de reden waarom ik Ben gestopt is omdat het 1x achter langs mijn tong in de keel is blijven hangen, wat een bijt spul is dat en ook echt smerig, Geen wonder dat ik vaak last van me maag heb 😜
Anoniem
03-02-2024
Wanneer gaat onrust over in vermoeidheid (Verhaal 854)
Beste mensen en mede lotgenoten
Even een vraag.
Ik zit 4 maanden in een burnout.
Kan iemand mij vertellen wanneer de onrust overgaat in de vermoeidheid.
Ik zit nog steeds in de adrenaline cortisol junkie fase en wat een hel is dat.. Wat is jullie ervaring en wat merkte jullie? Krijg je dan eindelijk de mogelijkheid om echt weer op te laden?.hoe voelt doe overgang en de vermoeidheid.
Wat helpt om eindelijk eens dat omslag punt te.mogen bereiken
Alle tips en adviezen welkom
Vr groet
Eddie
Even een vraag.
Ik zit 4 maanden in een burnout.
Kan iemand mij vertellen wanneer de onrust overgaat in de vermoeidheid.
Ik zit nog steeds in de adrenaline cortisol junkie fase en wat een hel is dat.. Wat is jullie ervaring en wat merkte jullie? Krijg je dan eindelijk de mogelijkheid om echt weer op te laden?.hoe voelt doe overgang en de vermoeidheid.
Wat helpt om eindelijk eens dat omslag punt te.mogen bereiken
Alle tips en adviezen welkom
Vr groet
Eddie
Eddie
30-01-2024
laatste reactie: 02-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Had een uitgebreide reactie voor getypt @eddie zie em opeens niet meer te staan. Heb jij em wel kunnen lezen?
Natasja
01-02-2024
Reactie:
Ja gelezen
Anoniem
02-02-2024
Long covid hoofdpijn/burn out (Verhaal 860)
Mijn arts vermoed dat ik long covid heb, tijdens de verkoudheid kreeg ik voor het eerst in mijn leven een hele flinke hoofdpijn die ze eerst koppelde aan een bijholte ontsteking - sinusitis onsteking, vanwege precies dezelfde klachten als holte onsteking. (Pijn bij neus/oog en voorhoofd) Nu momenteel loop ik a ongeveer 9/10 maanden rond met chronische hoofdpijn die zich uit na zwaar tillen/inspanning/ te veel prikkels en oog inspanning/stress. Soms word de hoofdpijn bonzend en ondragelijk en met tijden lijkt het op een zwaardere vorm van spanningshoofdpijn en zit de pijn overal in mijn hoofd zelfs mijn oren doen dan zeer. Ik snap er niks meer van, is het meschien herkenbaar voor iemand? Gaat dit ooit nog over? Ik heb trouwens een burn out maar ik durf niet meer te zeggen als dat echt zo is omdat ik niet weet welke van de 2 deze klachten hebben veroorzaakt… reactie aub
Anoniem
02-02-2024
laatste reactie: 02-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb long covid die klachten die jij beschrijft heb ik ook, door maar door te gaan beland je in een burnout.
Suus
02-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
down gevoel (Verhaal 852)
Hoi allemaal,
Momenteel loop ik met een burnout. De laatste weken gaat het met vlagen best goed. Ik heb momenten dat ik super blij ben. De lichamelijke pijntjes worden eindelijk minder! Alleen heb ik soms ineens dat ik met soort van down voelt. Het ene moment kan ik over de daken springen en het andere moment is alles donker en negatief.
Wie herkent dit?
Momenteel loop ik met een burnout. De laatste weken gaat het met vlagen best goed. Ik heb momenten dat ik super blij ben. De lichamelijke pijntjes worden eindelijk minder! Alleen heb ik soms ineens dat ik met soort van down voelt. Het ene moment kan ik over de daken springen en het andere moment is alles donker en negatief.
Wie herkent dit?
Anoniem
30-01-2024
laatste reactie: 02-02-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is heel normaal. Ik zie de burnout als periodes. Aan het begin had ik overal last van. ontzettende rot momenten, veel lichamelijke pijntjes die zich in periodes afwisselde enz.
Als dat minder wordt rol je op ten duur in de periode van af en toe down moment zoals jij het noemt. Dit hoort er echt bij. Dit is de weg naar herstel.
Heel veel sterkte!
Als dat minder wordt rol je op ten duur in de periode van af en toe down moment zoals jij het noemt. Dit hoort er echt bij. Dit is de weg naar herstel.
Heel veel sterkte!
A.
30-01-2024
Reactie:
Herkenbaar. Inderdaad erg wisselend gevoel en nu dat ik een beetje blijf hangen in een vaag gevoel, van het gaat wel oké, maar ik voel wel nog pijntjes en van alles. Het is een proces waarin je stappen vooruit maakt en weer stappen terug. Totdat op een gegeven moment die stappen terug steeds kleiner worden.
Heel veel sterkte!
K.
Heel veel sterkte!
K.
K.
30-01-2024
Reactie:
Hoi K.
Precies dat. Het ene moment denk je bijna van alles af te zijn terwijl je voor je gevoel het andere moment weer helemaal bij af bent. Ik heb dat dus vandaag. Heb betere dagen achter de rug en vandaag ineens weer zo'n down gevoel. De wereld is raar en er komen weer meer lichamelijke pijntjes: steken in hoofd, zere ogen, opgejaagd, zere benen, bang voor erge ziektes enz. Hierdoor komt je weer in die negatieve cirkel. Heb je tips om hier weer uit te komen?
Precies dat. Het ene moment denk je bijna van alles af te zijn terwijl je voor je gevoel het andere moment weer helemaal bij af bent. Ik heb dat dus vandaag. Heb betere dagen achter de rug en vandaag ineens weer zo'n down gevoel. De wereld is raar en er komen weer meer lichamelijke pijntjes: steken in hoofd, zere ogen, opgejaagd, zere benen, bang voor erge ziektes enz. Hierdoor komt je weer in die negatieve cirkel. Heb je tips om hier weer uit te komen?
A.
30-01-2024
Reactie:
Wat dit is is de Boven en onderkant van je trauma window( kan je googlen) zit je erboven dan ervaar je vaak angst, opgejaagd, pijnen ect. De tegenpool is het afsluiten van je lichaam. Verdoofd gevoel of neerslachtig. Beide uiterste is een teken dat je lichaam zegt tot hier en niet verder. Mijn advies is kijk er met liefde naar. Verzet je niet tegen het sombere gevoel. Kijk erna.. daar zit Je dan, maar het gaat voorbij. Je lichaam heeft rust op dat moment nodig dus ben lief voor jezelf
Natasja
01-02-2024
Reactie:
Dag A en Natasja,
Dank je wel Natasja voor je waardevolle tip over je trauma window,, dit ga ik zeker even googelen.
Ik maak gebruik van affirmaties. De mijne is al een lange tijd ik ben positief en optimistisch. Dit helpt mij wel ondanks dat ik me down voel en pijn heb, dat ik weet dat het voorbij gaat en ik probeer het steeds meer te laten zijn, zoals Natasja zegt. Ik probeer die dag me dan ook gewoon rust te gunnen en lekker met een dekentje op de bank te liggen en niks te doen, zonder daar iets van te vinden.
Daarbij bestempel ik mijn gedachtes als deze heel negatief zijn met een label: negatief . Verder denk ik dan niet meer na over deze gedachtes of ga het niet analyseren.
En daarnaast ben ik gestopt met Googlen van wat er allemaal in mijn lijf zou kunnen zijn. Dat geeft enorm veel rust. Alle pijntjes die ik heb en nooit eerder heb gehad, bestempel ik met burn out.
Het is vallen en opstaan. 2 stappen vooruit, 1 achteruit. Zo gaat eender welk proces.
Heel veel sterkte! The only way is up!
Dank je wel Natasja voor je waardevolle tip over je trauma window,, dit ga ik zeker even googelen.
Ik maak gebruik van affirmaties. De mijne is al een lange tijd ik ben positief en optimistisch. Dit helpt mij wel ondanks dat ik me down voel en pijn heb, dat ik weet dat het voorbij gaat en ik probeer het steeds meer te laten zijn, zoals Natasja zegt. Ik probeer die dag me dan ook gewoon rust te gunnen en lekker met een dekentje op de bank te liggen en niks te doen, zonder daar iets van te vinden.
Daarbij bestempel ik mijn gedachtes als deze heel negatief zijn met een label: negatief . Verder denk ik dan niet meer na over deze gedachtes of ga het niet analyseren.
En daarnaast ben ik gestopt met Googlen van wat er allemaal in mijn lijf zou kunnen zijn. Dat geeft enorm veel rust. Alle pijntjes die ik heb en nooit eerder heb gehad, bestempel ik met burn out.
Het is vallen en opstaan. 2 stappen vooruit, 1 achteruit. Zo gaat eender welk proces.
Heel veel sterkte! The only way is up!
K
01-02-2024
Reactie:
Dat is het beste wat je kan doen! Ik schrok enorm toen ik voor het eerst een emotieloos gevoel ervaarde. Alles wilde ertegen verzetten. Ik heb dit toen ook geleerd en dat hielp mij echt. Begrijpen dat het een stopsignaal is van m'n lichaam en niet mijn blijvende staat van zijn. Nu kan ik al beter zeggen tegen mezelf oké de koek is echt op vandaag. En rust inlassen.
En och symptomen googlen..herkenbaar en zo toxic.
Ik heb zelf ook weleens mantra's gevonden op specifieke kwalen. Destijds was dat voor mij hevige maagpijn dat trok tot op m'n borst. Ik vond dat ook ondersteunend.
Sterkte
En och symptomen googlen..herkenbaar en zo toxic.
Ik heb zelf ook weleens mantra's gevonden op specifieke kwalen. Destijds was dat voor mij hevige maagpijn dat trok tot op m'n borst. Ik vond dat ook ondersteunend.
Sterkte
Natasja
01-02-2024
Reactie:
Dag Natasja,
Hoe bedoel je een emotieloos gevoel? Knap dat je dat al kunt en mooi om te zien hoe je door je proces gaat en positief blijft!
Dank hiervoor!
Hoe bedoel je een emotieloos gevoel? Knap dat je dat al kunt en mooi om te zien hoe je door je proces gaat en positief blijft!
Dank hiervoor!
K.
02-02-2024
Reactie:
Ik keek naar mensen en situaties die mij heel blij en gelukkig maken. Echter op dat moment ervaarde ik letterlijk niks. Geen emotie. Dat was voor mij het dieptepunt in somberheid. Nu heb ik geleerd en ervaren dat dit een shut down is en na de juiste rust weer voorbij gaat.
Jij ook hoor. Beetje bij beetje ga je inzien dat het echt een reset is met een betere versie van jezelf daarna!
Jij ook hoor. Beetje bij beetje ga je inzien dat het echt een reset is met een betere versie van jezelf daarna!
Natasja
02-02-2024
Reactie:
Dag Natasja,
Dank je wel voor de verheldering. Ik ervaar al heel lang niet echt emotie. Juist door de burn-out ben ik weer dingen gaan voelen en ben ik uit aan het zoeken wel gevoel reëel is en welk niet of waar wat bij past.
Ik geloof inderdaad dat het een reset is en een betere versie van mezelf te worden en dat dat tijd nodig heeft.
Groet,
K.
Dank je wel voor de verheldering. Ik ervaar al heel lang niet echt emotie. Juist door de burn-out ben ik weer dingen gaan voelen en ben ik uit aan het zoeken wel gevoel reëel is en welk niet of waar wat bij past.
Ik geloof inderdaad dat het een reset is en een betere versie van mezelf te worden en dat dat tijd nodig heeft.
Groet,
K.
K.
02-02-2024
Het gevoel dat ik blijf hangen (Verhaal 856)
5 maanden verder, heb ik het gevoel dat ik blijf hangen. Het gaat niet echt beter, maar ook niet slechter. Er zitten kleine nuances in per dag, maar er lijkt niet echt vooruitzicht in te zitten?
Vanochtend wederom diarree, dat is een tijd geleden, maar ik voel me wel helder. Veel diarree en darmproblemen gehad, waar niets te vinden is door de dokter.
Hoe voel je wanneer je uit je burn-out komt?
Vanochtend wederom diarree, dat is een tijd geleden, maar ik voel me wel helder. Veel diarree en darmproblemen gehad, waar niets te vinden is door de dokter.
Hoe voel je wanneer je uit je burn-out komt?
V
31-01-2024
laatste reactie: 02-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat het kan afhangen van de oorzaak en klachten van je burnout en of je daarmee aan het werk bent. Wat helpend kan zijn is een dagboekje met de verbeteringen die er toch zijn. En houd er rekening mee dat herstel geen stijgende lijn is. Ben het aan de lijve aan het ondervinden. Succes en sterkte
Natasja
31-01-2024
Reactie:
Hier precies hetzelfde! Nu 15 mnd bezig (zware burnout met veel spierspanningspijn). Heb t gevoel ik laatste 5 mnd stil sta. Ga niet achteruit maar ook niet vooruit. Frustrerend. Volgens psych ga ik toch weer te vaak over mn grenzen en kom dan "in t rood". Dus weer hersteltijd nodig etc. Soms ben ik er zo klaar mee. Maar ja. Klagen helpt ook niet. Dus de positieve mindset maar weer aan.
Anoniem
01-02-2024
Reactie:
@Natasja, dank je wel voor je reactie. Inderdaad is het geen stijgende lijn, maar stapjes vooruit en achteruit. Ik heb inderdaad al opgeschreven wat er beter gaat ten opzichte van het begin. En door mijn therapie ben ik er wel mee aan de slag. Voor jou tevens heel veel sterkte!
@Anoniem, dank je wel voor je reactie! Kun je je eigen grenzen wel herkennen of ervaar je dat zelf ook zo dat je over je grenzen heengaat?
@Anoniem, dank je wel voor je reactie! Kun je je eigen grenzen wel herkennen of ervaar je dat zelf ook zo dat je over je grenzen heengaat?
V
01-02-2024
Reactie:
Ik was elke keer na 1 betere dag enorm uit het veld geslagen als het de dag erop toch niet goed ging. Ik denk dat het er echt om draait dat je accepteert dat is wat is, in elk moment. En dat je je lichaam als het ware bedankt en volgt. Die trekt echt niet voor niks aan de rem. Daarnaast ben ik overtuigd dat een burnout vaak een reden heeft dus terug willen naar hoe het was moet je niet eens willen.
Verder heb ik nu een wat betere week en betrap mezelf erop dat ik bijna achterdochtig word. Zo van wanneer begint het weer?
Hoop dat het een ieder helpt om te weten dat het echt niet uitzonderlijk is. Mindset is de key ( zeg ik dapper vol ongeduld)
Verder heb ik nu een wat betere week en betrap mezelf erop dat ik bijna achterdochtig word. Zo van wanneer begint het weer?
Hoop dat het een ieder helpt om te weten dat het echt niet uitzonderlijk is. Mindset is de key ( zeg ik dapper vol ongeduld)
Natasja
01-02-2024
Reactie:
Hallo V
Het blijven hangen is heel herkenbaar. Maar dit komt door dat je ook heel langzaam naar een burn-out toe bent gegaan.
Ik ben jaren geleden regelmatig gewaarschuwd dat ik een stapje terug moest doen. Maar ik voelde toen goed en zei maak je niet druk het komt goed ik ken me eigen lichaam.
Nu 3 jaar later moet ik die persoon toch gelijk geven. Ben heel langzaam uitgeput geraakt en heb het totaal niet zien aankomen.
Wat ik uit boeken van ervaringsdeskundige heb gelezen is het door rustig aan te blijven doen en jezelf de tijd geven dat het weer langzaam beter wordt.
Heb zelf ook periodes dat ik het niet meer zie zitten omdat het zo lang duurt. Maar dan weer iets positiefs erover lezen en dan krijg ik toch weer hoop.
Vind het ook erg lastig om geduld te hebben en zou soms ook graag het proces willen versnellen.
Iedere dag proberen er maar iets van te maken en soms lukt het en soms ook niet.
Maar ik blijf hoop houden.
Groet Aswin
Het blijven hangen is heel herkenbaar. Maar dit komt door dat je ook heel langzaam naar een burn-out toe bent gegaan.
Ik ben jaren geleden regelmatig gewaarschuwd dat ik een stapje terug moest doen. Maar ik voelde toen goed en zei maak je niet druk het komt goed ik ken me eigen lichaam.
Nu 3 jaar later moet ik die persoon toch gelijk geven. Ben heel langzaam uitgeput geraakt en heb het totaal niet zien aankomen.
Wat ik uit boeken van ervaringsdeskundige heb gelezen is het door rustig aan te blijven doen en jezelf de tijd geven dat het weer langzaam beter wordt.
Heb zelf ook periodes dat ik het niet meer zie zitten omdat het zo lang duurt. Maar dan weer iets positiefs erover lezen en dan krijg ik toch weer hoop.
Vind het ook erg lastig om geduld te hebben en zou soms ook graag het proces willen versnellen.
Iedere dag proberen er maar iets van te maken en soms lukt het en soms ook niet.
Maar ik blijf hoop houden.
Groet Aswin
Aswin
01-02-2024
Reactie:
Dag Aswin,
Inderdaad, daar zal het wel aan liggen dat je er langzaam naartoe gaat.
Ik denk dat het voor iedereen anders is hoe veel tijd iets nodig heeft en hoe en wat je eraan kunt doen, omdat de symptomen ook zo verschillend zijn.
Ik heb door mijn therapie geleerd waar mijn ongeduld vandaan komt. Dat heeft mij ook wel geholpen.
Hoop doet leven en hoop heb ik inmiddels alweer!
Groet,
V.
Inderdaad, daar zal het wel aan liggen dat je er langzaam naartoe gaat.
Ik denk dat het voor iedereen anders is hoe veel tijd iets nodig heeft en hoe en wat je eraan kunt doen, omdat de symptomen ook zo verschillend zijn.
Ik heb door mijn therapie geleerd waar mijn ongeduld vandaan komt. Dat heeft mij ook wel geholpen.
Hoop doet leven en hoop heb ik inmiddels alweer!
Groet,
V.
V
02-02-2024
Chatgroep? (Verhaal 857)
Hallo allemaal,
Ik vroeg me af of er nog andere forums zijn of een chatgroep met mensen met een burn-out waar het contact iets intensiever is?
Dank jullie!
Ik vroeg me af of er nog andere forums zijn of een chatgroep met mensen met een burn-out waar het contact iets intensiever is?
Dank jullie!
KV
31-01-2024
laatste reactie: 31-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi KV,
Ik ben ook op zoek geweest naar mede lotgenoten voor intensiever contact maar tot nu toe nog niet gevonden.....
Ik ben ook op zoek geweest naar mede lotgenoten voor intensiever contact maar tot nu toe nog niet gevonden.....
Anniek
31-01-2024
Therapie vermoeidheid (Verhaal 835)
Hai, ik ben vandaag begonnen met de das therapie. Van 0900 tot 1230 uur en ik dacht dat doe ik wel even. Nou...om 1130 door alle energie heen. Om 1300 uur thuis meteen mijn bed in en om 1530 weer wakker. Nu op de bank maar zooooo moe, duizelig, hartkloppingen en hoofdpijn. Morgen mag ik weer van 1100 uur tot 1430, zie er enorm tegenop maar ga wel. De resr van de week vrij. Pffff wat een vreselijke hel is het toch een burn out. Iemand nog tips....
Corrine
15-01-2024
laatste reactie: 30-01-2024
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Corrine,
Je beschrijft het goed, een burn-out is echt verre van een pretje en een helse zoektocht. Ik noem het zelf wel eens een ontdekkingsreis. In het begin van mijn overspannenheid kon ik het maar niet geloven dat de klachten door een burn-out-out kunnen komen. Daardoor ben ik op onderzoek uitgegaan en heb ik diverse therapieën gevolgd. De moeheid ken ik zelf niet, maar wel het continu aanstaan en geen rust meer kunnen vinden. Begon bij mij met paniekaanvallen, zomaar uit het niets. Lichamelijke klachten, zoals continu hartkloppingen, continu keelpijn/brok in de keel (ook echt een hel), benauwdheid, gevoel van flauwvallen, steken in en rondom de borst en ga zo maar door. Zelf zit ik nu 4 maanden in dit traject. Af en toe heb je een terugval en er zijn dagen dat je denkt komt dit ooit nog wel goed. Ik deel dit met je zodat je weet dat je niet alleen bent. Het accepteren dat je overspannen bent is stap één (heel moeilijk ik weet het en blijft bij mezelf ook een struggle). Persoonlijk zit ik zelf niet aan medicatie, maar heb wel het volgende gedaan: medisch onderzoek, bloedonderzoek 3x, orthomoleculaire therapeut, energetische coach (meer naar je gevoel en traumaverwerking) en hypnotherapie. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf, achteraf gezien misschien iets teveel van het goede. Therapie kost ook veel energie. Als ik je verhaal zo lees, is het denk ik vooral doen waar je je goed bij voelt en je vooral niks op laten leggen. Als ik één ding geleerd heb van deze periode dan is het dat je jezelf vaak voorbij hebt gelopen en je eigen emoties hebt weggedrukt. Ook vertelde een psycholoog mij dat overspannenheid vaak een combinatie is van factoren, zoals je verleden (trauma) je persoonlijkheid en externe factoren. Mijn tip, ga op zoek naar wie ben jij nou echt en wat wil jij echt als je diep naar je gevoel luistert (hoe moeilijk het ook is, ik weet het en nog steeds). Kijk ook naar je overtuigingen. Zijn dit echt jouw overtuigingen of heb je deze meegekregen en sta je er eigenlijk niet achter? En wees wat egoïstischer en neem de tijd. Na de afgelopen maanden weet ik ook dat er lichtpuntjes zijn, hou je daar aan vast. Ik ben er zelf nog niet 100%, maar ben wel liever voor mezelf geworden en kom meer voor mezelf op. Ik wens je veel succes in je herstel. Lang verhaal, maar hopelijk heb je er wat aan. De ervaringen van anderen lezen op dit platform helpt mij in ieder geval enorm als ik er weer even doorheen zit.
Groetjes!
Je beschrijft het goed, een burn-out is echt verre van een pretje en een helse zoektocht. Ik noem het zelf wel eens een ontdekkingsreis. In het begin van mijn overspannenheid kon ik het maar niet geloven dat de klachten door een burn-out-out kunnen komen. Daardoor ben ik op onderzoek uitgegaan en heb ik diverse therapieën gevolgd. De moeheid ken ik zelf niet, maar wel het continu aanstaan en geen rust meer kunnen vinden. Begon bij mij met paniekaanvallen, zomaar uit het niets. Lichamelijke klachten, zoals continu hartkloppingen, continu keelpijn/brok in de keel (ook echt een hel), benauwdheid, gevoel van flauwvallen, steken in en rondom de borst en ga zo maar door. Zelf zit ik nu 4 maanden in dit traject. Af en toe heb je een terugval en er zijn dagen dat je denkt komt dit ooit nog wel goed. Ik deel dit met je zodat je weet dat je niet alleen bent. Het accepteren dat je overspannen bent is stap één (heel moeilijk ik weet het en blijft bij mezelf ook een struggle). Persoonlijk zit ik zelf niet aan medicatie, maar heb wel het volgende gedaan: medisch onderzoek, bloedonderzoek 3x, orthomoleculaire therapeut, energetische coach (meer naar je gevoel en traumaverwerking) en hypnotherapie. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf, achteraf gezien misschien iets teveel van het goede. Therapie kost ook veel energie. Als ik je verhaal zo lees, is het denk ik vooral doen waar je je goed bij voelt en je vooral niks op laten leggen. Als ik één ding geleerd heb van deze periode dan is het dat je jezelf vaak voorbij hebt gelopen en je eigen emoties hebt weggedrukt. Ook vertelde een psycholoog mij dat overspannenheid vaak een combinatie is van factoren, zoals je verleden (trauma) je persoonlijkheid en externe factoren. Mijn tip, ga op zoek naar wie ben jij nou echt en wat wil jij echt als je diep naar je gevoel luistert (hoe moeilijk het ook is, ik weet het en nog steeds). Kijk ook naar je overtuigingen. Zijn dit echt jouw overtuigingen of heb je deze meegekregen en sta je er eigenlijk niet achter? En wees wat egoïstischer en neem de tijd. Na de afgelopen maanden weet ik ook dat er lichtpuntjes zijn, hou je daar aan vast. Ik ben er zelf nog niet 100%, maar ben wel liever voor mezelf geworden en kom meer voor mezelf op. Ik wens je veel succes in je herstel. Lang verhaal, maar hopelijk heb je er wat aan. De ervaringen van anderen lezen op dit platform helpt mij in ieder geval enorm als ik er weer even doorheen zit.
Groetjes!
Amber
23-01-2024
Reactie:
Lieve Amber, dank je wel voor je steun. Zit nu in tranen op de bank na 2 dagen therapie wat mij (te)veel energie kost. Ook komt de paniek om de hoek kijken met daarbij de benauwdheid en de misselijkheid. Weet het gewoon soms echt nuet meer en dan moet ik ook nog de oxazepam afbouwen. Zit nu op 30 en kom van de 60 dus nog een lange weg te gaan en ik hoop dat het me faat lukken.
Corrine
24-01-2024
Reactie:
Hoi Corinne,
Veel herkenning in je verhaal. Ik ga 3 ochtenden in de week naar therapie en dat kost enorm veel energie. Mijn therapie genoten gaan altijd samen lunchen maar daar heb ik de energie niet voor. Het is inderdaad verschrikkelijk wat een burn out met je kan doen. Je krijgt klachten waarvan je niet wist dat ze bestonden en als de ene klacht weg is krijg je een andere ervoor in de plaats. Ik volg wel trouw alle therapieën en probeer er zo veel mogelijk van op te steken. Het helpt ook met de dagstructuur. Kun je uitleggen wat DAS therapie is?
Veel herkenning in je verhaal. Ik ga 3 ochtenden in de week naar therapie en dat kost enorm veel energie. Mijn therapie genoten gaan altijd samen lunchen maar daar heb ik de energie niet voor. Het is inderdaad verschrikkelijk wat een burn out met je kan doen. Je krijgt klachten waarvan je niet wist dat ze bestonden en als de ene klacht weg is krijg je een andere ervoor in de plaats. Ik volg wel trouw alle therapieën en probeer er zo veel mogelijk van op te steken. Het helpt ook met de dagstructuur. Kun je uitleggen wat DAS therapie is?
Anniek
27-01-2024
Reactie:
Hai, das staat voor deeltijd angst en stemmingsstoornis. Ik heb een burn out met daarbij een angststoornis hypochondrie. Het zijn echt zware weken aangezien ik ook mijn oxazepam moet afbouwen. Ik slikte in december nog 3 x 20 mg en zit nu op 3 x 10 mg maar get is echt een helse strijd. Maar we houden vol en gaan door 🥴
Liefs en een fijn weekend
Liefs en een fijn weekend
Corrine
27-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine,
Het is inderdaad een enorme strijd, zeker als je ook nog oxazepam af moet bouwen. Wel goed dat je die therapie volgt. Hopelijk heb je er veel aan en wordt het minder zwaar. Ik ga tegen de vermoeidheid een aantal keer per dag een kwartiertje liggen op bed. Dit schijnt je nachtrust niet te beïnvloeden maar je bouwt weer wat reserves op. Ik probeer van alles, hopende dat het bijdraagt aan mijn herstel.....
Het is inderdaad een enorme strijd, zeker als je ook nog oxazepam af moet bouwen. Wel goed dat je die therapie volgt. Hopelijk heb je er veel aan en wordt het minder zwaar. Ik ga tegen de vermoeidheid een aantal keer per dag een kwartiertje liggen op bed. Dit schijnt je nachtrust niet te beïnvloeden maar je bouwt weer wat reserves op. Ik probeer van alles, hopende dat het bijdraagt aan mijn herstel.....
Anniek
27-01-2024
Reactie:
Ik ga elke dag van 1200 tot 1500 naar bed. Eerst even netflixen en dan slapen. Dat doet me goed en in de avond om 2100 uur naar bed en ook dan slaap ik door tot 0700 uur in de ochtend. Rusten is belangrijk zodat je hersenen ook rust krijgen....denk ik dan hè.
Corrine
27-01-2024
Reactie:
Hoi Corrine,
Even (hopelijk) een hart onder de riem: ik ben vorig jaar ook van de oxazepam afgekomen. Slikte 40mg geloof ik. Het was inderdaad echt een hel, maar je kan dit! Je moet er doorheen maar echt het komt goed. Goed om te lezen dat je veel rust en slaapt. Als je lichaam daar om vraagt, heb je het blijkbaar nodig. Hopelijk heb je er wat aan om dit te horen van iemand met een beetje dezelfde ervaring. Veel sterkte!
Even (hopelijk) een hart onder de riem: ik ben vorig jaar ook van de oxazepam afgekomen. Slikte 40mg geloof ik. Het was inderdaad echt een hel, maar je kan dit! Je moet er doorheen maar echt het komt goed. Goed om te lezen dat je veel rust en slaapt. Als je lichaam daar om vraagt, heb je het blijkbaar nodig. Hopelijk heb je er wat aan om dit te horen van iemand met een beetje dezelfde ervaring. Veel sterkte!
Y.
28-01-2024
Reactie:
Heel veel dank Y. Alle steun doet me zo goed. Morgen weer therapie...we gaan er weer voor. En hebben jullie dat ook dat als het weer avond wordt je iets beter voelt? Fijne avond....
Corrine
28-01-2024
Reactie:
Hey Corrine,
Ik voel me de laatste tijd ook beter 's avonds. Voorheen was ik om 17:00 uur al opgebrand. Sterkte met therapie morgen! Ik ga ook weer.....afwachten wat morgen weer gaat brengen. Fijn dat het je lukt om veel te rusten!
Ik voel me de laatste tijd ook beter 's avonds. Voorheen was ik om 17:00 uur al opgebrand. Sterkte met therapie morgen! Ik ga ook weer.....afwachten wat morgen weer gaat brengen. Fijn dat het je lukt om veel te rusten!
Anniek
28-01-2024
Reactie:
We gaan het weer delen...gedeelde smart is halve smart! Jij ook veel sterkte 💪💪
Corrine
28-01-2024
Reactie:
Hele slechte dag, wilde eerst niet naar de therapie gaan maar had ook gesprek met psychiater over het vervolg van de therapie. Alleen maar lopen huilen de hele dag en zo vreselijk moe en duizelig. Maar...mag wel door!!! Nu een paar dagen slapen om bij te komen...
Corrine
30-01-2024
Burn-out/angststoornis (Verhaal 845)
Hey,
Ik wou graag mijn verhaal delen en misschien herkennen jullie je hierin of zijn er wat tips voor mij
Ik ben een jongen van 21 jaar uit en ben nu ongeveer 7 maanden thuis van mijn werk en zit met een burn-out/angststoornis. (Agorafobie)
Ik vind het echt verschrikkelijk en hoop iedere dag dat het weg is en ik weer m’n leven kan oppakken. In de 7 maanden heb ik een hoop dalen gehad en misschien soms iets betere momentjes. Ik heb mezelf veel opgesloten en geïsoleerd, veel op schermen ect ect.
Ik probeer mezelf echt te focussen op de goede dingen, gezond te eten, een beetje wandelen, onder de mensen proberen te zijn, boek te lezen, ademhalingsoefening ect ect
Maar het gaat gewoon op dit moment allemaal echt niet. Ik ervaar een heel wazig/eng gevoel en alles is grijs en grauw en lijkt nep en dit is dan de gehele dag, ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed.
Voor mijn gevoel kan ik niet nadenken en leef ik de gehele dag in een soort waas ook zie ik heel wazig en herken ik mezelf echt niet meer, soms denk ik dat ik gek wordt (weet dat dit niet zal gebeuren). De mensen om mij heen vertellen me allemaal dat ik super scherp ben en ze niet veel aan mij merken als ze op bezoek komen. (Dan probeer ik me vaak wat beter voor te doen dan ik ben) Alleen ik wordt van binnen gek , ik wil gewoon weer m’n oude leventje terug.
Het is een raar gevoel bij m’n hoofd en vooral bij m’n ogen, m’n lichaam voelt niet meer mijn lichaam.
Loop bij een psychologe en iedereen geeft mij allemaal aan dat het logisch en normaal is en het er allemaal bij hoort en dat ik gewoon wat moet gaan doen. Klinkt allemaal heel makkelijk maar hoe dan als je je zo voelt???
Herkennen jullie je in dit gevoel? En heeft iemand hier misschien wat tips voor?
Ik wou graag mijn verhaal delen en misschien herkennen jullie je hierin of zijn er wat tips voor mij
Ik ben een jongen van 21 jaar uit en ben nu ongeveer 7 maanden thuis van mijn werk en zit met een burn-out/angststoornis. (Agorafobie)
Ik vind het echt verschrikkelijk en hoop iedere dag dat het weg is en ik weer m’n leven kan oppakken. In de 7 maanden heb ik een hoop dalen gehad en misschien soms iets betere momentjes. Ik heb mezelf veel opgesloten en geïsoleerd, veel op schermen ect ect.
Ik probeer mezelf echt te focussen op de goede dingen, gezond te eten, een beetje wandelen, onder de mensen proberen te zijn, boek te lezen, ademhalingsoefening ect ect
Maar het gaat gewoon op dit moment allemaal echt niet. Ik ervaar een heel wazig/eng gevoel en alles is grijs en grauw en lijkt nep en dit is dan de gehele dag, ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed.
Voor mijn gevoel kan ik niet nadenken en leef ik de gehele dag in een soort waas ook zie ik heel wazig en herken ik mezelf echt niet meer, soms denk ik dat ik gek wordt (weet dat dit niet zal gebeuren). De mensen om mij heen vertellen me allemaal dat ik super scherp ben en ze niet veel aan mij merken als ze op bezoek komen. (Dan probeer ik me vaak wat beter voor te doen dan ik ben) Alleen ik wordt van binnen gek , ik wil gewoon weer m’n oude leventje terug.
Het is een raar gevoel bij m’n hoofd en vooral bij m’n ogen, m’n lichaam voelt niet meer mijn lichaam.
Loop bij een psychologe en iedereen geeft mij allemaal aan dat het logisch en normaal is en het er allemaal bij hoort en dat ik gewoon wat moet gaan doen. Klinkt allemaal heel makkelijk maar hoe dan als je je zo voelt???
Herkennen jullie je in dit gevoel? En heeft iemand hier misschien wat tips voor?
D
23-01-2024
laatste reactie: 30-01-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Echt zo herkenbaar. Alsof ik mijn eigen verhaal leest. Alles maar dan ook alles klopt! Ik ben ook 21 en loop sinds hier sinds 5 maanden mee. Ook dat wazige gevoel, bang op gek te worden, wereld voelt nep, rare zere ogen enz enz. Echt alles is hetzelfde. Ook ik loop bij een psycholoog en zij zegt hetzelfde als wat de jouwe zegt: het hoort erbij. Ik heb ook momenten dat ik op de bank ligt en me gewoon doodziek voelt zo zo moe en raar. Maar als er dan bezoek komt zoals je zegt kan je doen alsof er niks is.
Klinkt raar maar is zo fijn om te lezen dan iemand exact dezelfde klachten meemaakt als ik.
Klinkt raar maar is zo fijn om te lezen dan iemand exact dezelfde klachten meemaakt als ik.
Iris
23-01-2024
Reactie:
Hey Iris,
Ik snap je volledig en voor mij klinkt het ook fijn dat iemand dezelfde klachten meemaakt.
Voel me namelijk constant onbegrepen en dan lijkt alsof ik de enige ben die zulke dingen meemaak.
Ik snap je volledig en voor mij klinkt het ook fijn dat iemand dezelfde klachten meemaakt.
Voel me namelijk constant onbegrepen en dan lijkt alsof ik de enige ben die zulke dingen meemaak.
D
23-01-2024
Reactie:
Klopt mensen denken o je ziet niets aan hem het valt wel mee. Of komt op zet even door joh het is niet reëel wat je voelt of denkt. Dat zijn dingen die ik veel hoor van mensen. Ik dacht ook dat ik 1 van de weinige was met zulke heftige klachten, maar ik denk dat er meer mensen zijn die dit meemaken dan dat wij denken.
Iris
24-01-2024
Reactie:
Hey , ik heb precies het zelfde het maakt je vooral angstig dat je denkt dat het nooit meer goed komt terwijl mijn omgeving zegt dat ik al beter ben dan aan het begin het is alleen dat hoofd dat me elke keer helemaal gek maakt. Groetjes s 27
Anoniem
24-01-2024
Reactie:
Wat voor mij helpt maar dat kan voor iedereen anders zijn , is elke dag op het zelfde tijdstip opstaan en naar bed gaan . Ik moet me eigen dwingen om in de ochtend wat te eten en ik probeer rond 11 uur altijd een uur te gaan wandelen ( op het begin kon ik maar 5 meter wandelen dus bouw dit op je eigen tempo op ) en als ik dan terug thuis ben rust ik een uur slapen of op de bank liggen daarna merk ik dat ik weer ga piekeren dus pak ik een boek of een puzzel of ga even ontspannen in bad met een boek. Deze dingen helpen mij op het moment nu om de dag door te komen , op het begin kon ik niks van al die dingen hier boven en het is voor iedereen anders en elke dag is anders soms kan ik even genieten en soms ook helemaal niet en dat probeer ik dan maar te accepteren. Het is een lastige tijd maar heb er vertrouwen in dat uit eindelijk alles goed komt.
S
24-01-2024
Reactie:
Ik herken het en dacht zelf dat het nooit over zou gaan. Wazig zien duizeligheid angsten trillingen in mijn lichaam.
Ik deed er alles aan, maar daardoor creëer je controle gedrag. het belangrijkste is het accepteren. En rust nemen Ik kan je zeggen dat ik heel veel baat heb gehad bij filmpjes van Nick de waard. Het is een tip.
Nu na 6 mnd gaat het al stukken beter. Sterkte !
Ik deed er alles aan, maar daardoor creëer je controle gedrag. het belangrijkste is het accepteren. En rust nemen Ik kan je zeggen dat ik heel veel baat heb gehad bij filmpjes van Nick de waard. Het is een tip.
Nu na 6 mnd gaat het al stukken beter. Sterkte !
N
30-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Partner (Verhaal 844)
Heb voor mezelf nog een vraag waar hulp bij kan gebruiken.
We kunnen hier heel veel delen hoe we ons voelen en wat we wel en niet kunnen doen.
Weet niet hoe dit voor anderen is maar mijn partner begrijpt mij niet heel vaak. Zo heeft hele goede bedoelingen maar ik merk dat we steeds meer uit elkaar groeien. Dit doet me veel pijn maar he hier geen grip op.
Hoe reageert jullie partner op jou ?
Ben bang dat ik mijn vrouw zo kwijt raak en dat maakt me bang en angstig.
Groet Aswin
We kunnen hier heel veel delen hoe we ons voelen en wat we wel en niet kunnen doen.
Weet niet hoe dit voor anderen is maar mijn partner begrijpt mij niet heel vaak. Zo heeft hele goede bedoelingen maar ik merk dat we steeds meer uit elkaar groeien. Dit doet me veel pijn maar he hier geen grip op.
Hoe reageert jullie partner op jou ?
Ben bang dat ik mijn vrouw zo kwijt raak en dat maakt me bang en angstig.
Groet Aswin
Aswin
23-01-2024
laatste reactie: 30-01-2024
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Aswin
Ik had ook dat gevoel dat ik mijn partner ging verliezen maar de liefde is sterk hoor, heb vertrouwen en focus op verbindende communicatie. Laat de ander uitspreken, stel open vragen , vraag je vooral af wat je kan vinden achterliggend aan een bepaalde uitspraak van je partner. Er kan kwaadheid zijn door een gemis naar jou of kwaadheid op de situatie. Niet per sé onbegrip.
Verwacht geen begrip want het is voor een ander zeer moeilijk te begrijpen wat we meemaken. Leg het vooral duidelijk uit wat voor je lukt en wat niet en maak enkel plannen die haalbaar zijn samen.
Je partner zal net zoals jou ook door een aanvaardproces moeten want de situatie is ook voor haar nieuw en niet gemakkelijk.
Ik vergat om ook begrip te tonen naar mijn partner toe en dat is zo belangrijk. Letterlijk zeggen of vragen : "dit is ook geen makkelijke situatie voor jou en dat besef ik... " "hoe gaat het met jou ?"
Ook het zeggen van, ik verlang om terug samen dit of dat te doen , dromen naar de toekomst , dat geeft vertrouwen aan de partner anders denken ze dat we dat zelf niet missen ...
Een psycholoog gaf me die kleine tips. Ik hoop dat het jou ook wat kan helpen.
X
Ik had ook dat gevoel dat ik mijn partner ging verliezen maar de liefde is sterk hoor, heb vertrouwen en focus op verbindende communicatie. Laat de ander uitspreken, stel open vragen , vraag je vooral af wat je kan vinden achterliggend aan een bepaalde uitspraak van je partner. Er kan kwaadheid zijn door een gemis naar jou of kwaadheid op de situatie. Niet per sé onbegrip.
Verwacht geen begrip want het is voor een ander zeer moeilijk te begrijpen wat we meemaken. Leg het vooral duidelijk uit wat voor je lukt en wat niet en maak enkel plannen die haalbaar zijn samen.
Je partner zal net zoals jou ook door een aanvaardproces moeten want de situatie is ook voor haar nieuw en niet gemakkelijk.
Ik vergat om ook begrip te tonen naar mijn partner toe en dat is zo belangrijk. Letterlijk zeggen of vragen : "dit is ook geen makkelijke situatie voor jou en dat besef ik... " "hoe gaat het met jou ?"
Ook het zeggen van, ik verlang om terug samen dit of dat te doen , dromen naar de toekomst , dat geeft vertrouwen aan de partner anders denken ze dat we dat zelf niet missen ...
Een psycholoog gaf me die kleine tips. Ik hoop dat het jou ook wat kan helpen.
X
Anoniem
23-01-2024
Reactie:
Het is lastig en herken je verhaal hier is partner enorm lief maar begrijpen doet hij het niet ik vind het eenzaam proces waar ik soms zelf niks van begrijp dus hoe kan hij het wel snappen
Dat je in een burn out uit elkaar groeid lijkt me logisch je heb gewoon niet de energie om het goed te houden
Maar ik geloof wel dat uiteindelijk alles overwint
Dat je in een burn out uit elkaar groeid lijkt me logisch je heb gewoon niet de energie om het goed te houden
Maar ik geloof wel dat uiteindelijk alles overwint
Anoniem
24-01-2024
Reactie:
Hallo Anoniem,
Ik probeer geen begrip te verwachten, maar dat is soms heel moeilijk.
Ben zelf iemand die me snel verdiept in de klachten van een ander.
Wil dan meedenken om het te begrijpen en bij een ziekenhuisbezoek weten waar er over gesproken word.
Dit is ook een van mijn valkuilen ivm mijn burn-out. Ben leergierig en perfectionistisch en zie altijd wel ergens een verbetering in.
Maar door jullie informatie ben ik me wel meer bewust dat het anders is dan ik vaak verwacht. Dus zal dit vaker lezen om dit me eigen te maken.
Mijn vrouw is ook superlief voor me, maar soms voelt dit als iets te. Ze wil alles goed doen en voor me doen man dan voel ik me eigen niet meer een partner maar een klein kind.
Haar kwaliteit is altijd voor ander zorgen geweest. Soms benauwd me dat en dan word ik snel geïrriteerd op haar. Terwijl de bedoeling zo is.
Maar door hier te lezen en te reageren helpt mij heel veel om dingen beter te begrijpen er iets mee kunnen doen.
Bedankt hiervoor en wens jullie veel liefde en sterkte de komende tijd om weer jezelf terug te vinden en weer van dingen kunt gaan genieten.
Groetjes Aswin
Ik probeer geen begrip te verwachten, maar dat is soms heel moeilijk.
Ben zelf iemand die me snel verdiept in de klachten van een ander.
Wil dan meedenken om het te begrijpen en bij een ziekenhuisbezoek weten waar er over gesproken word.
Dit is ook een van mijn valkuilen ivm mijn burn-out. Ben leergierig en perfectionistisch en zie altijd wel ergens een verbetering in.
Maar door jullie informatie ben ik me wel meer bewust dat het anders is dan ik vaak verwacht. Dus zal dit vaker lezen om dit me eigen te maken.
Mijn vrouw is ook superlief voor me, maar soms voelt dit als iets te. Ze wil alles goed doen en voor me doen man dan voel ik me eigen niet meer een partner maar een klein kind.
Haar kwaliteit is altijd voor ander zorgen geweest. Soms benauwd me dat en dan word ik snel geïrriteerd op haar. Terwijl de bedoeling zo is.
Maar door hier te lezen en te reageren helpt mij heel veel om dingen beter te begrijpen er iets mee kunnen doen.
Bedankt hiervoor en wens jullie veel liefde en sterkte de komende tijd om weer jezelf terug te vinden en weer van dingen kunt gaan genieten.
Groetjes Aswin
Aswin
24-01-2024
Reactie:
Lekker hier blijven reageren
Het valt ook gewoon echt niet mee zo een burn out
En wat duurt het lang
Hou je taai
Het valt ook gewoon echt niet mee zo een burn out
En wat duurt het lang
Hou je taai
Anoniem
24-01-2024
Reactie:
Hi Aswin,
Misschien kan je jouw vrouw eens laten meelezen met de berichten op dit forum, zodat ze wat meer feeling krijgt met hoe ontzettend veel mensen hier mee rond lopen en met welke uitdagingen er bij komen kijken. Begrip leidt vaak tot meer compassie.
Sterkte!
Misschien kan je jouw vrouw eens laten meelezen met de berichten op dit forum, zodat ze wat meer feeling krijgt met hoe ontzettend veel mensen hier mee rond lopen en met welke uitdagingen er bij komen kijken. Begrip leidt vaak tot meer compassie.
Sterkte!
Willa
26-01-2024
Reactie:
Hoi Willa,
Bedankt voor je reactie. Maar ik kopieer alle reacties en verhalen die ik hier lees en het iets kan toevoegen over wat mensen met een burn-out kunnen voelen en denken. dit doe ik al vanaf mijn eerste bericht hier.
Ja was er maar meer begrip van anderen. veel mensen om je heen begrijpen niet hoe jij je voelt en denkt.
Iedere dag weer uitleggen wat er aan je mankeert en dan niet begrepen worden.
Word je moedeloos van want ze komen dan met allerlei tips voor je waar helemaal niets mee kunt. Soms denk ik had ik maar 2 benen gebroken, dan zouden ze niet tegen mij zeggen je moet veel gaan fietsen zal je goed doen,
Ze kunnen tegenwoordig zo veel. Maar je hoofd een keer te resetten lukt niet.
Maar blijf hopen dat het een keer goed komt.
Wens jou ook veel sterkte de komende tijd
Groet Aswin
Bedankt voor je reactie. Maar ik kopieer alle reacties en verhalen die ik hier lees en het iets kan toevoegen over wat mensen met een burn-out kunnen voelen en denken. dit doe ik al vanaf mijn eerste bericht hier.
Ja was er maar meer begrip van anderen. veel mensen om je heen begrijpen niet hoe jij je voelt en denkt.
Iedere dag weer uitleggen wat er aan je mankeert en dan niet begrepen worden.
Word je moedeloos van want ze komen dan met allerlei tips voor je waar helemaal niets mee kunt. Soms denk ik had ik maar 2 benen gebroken, dan zouden ze niet tegen mij zeggen je moet veel gaan fietsen zal je goed doen,
Ze kunnen tegenwoordig zo veel. Maar je hoofd een keer te resetten lukt niet.
Maar blijf hopen dat het een keer goed komt.
Wens jou ook veel sterkte de komende tijd
Groet Aswin
Aswin
26-01-2024
Reactie:
Hey Aswin
Hoe gaat het nu ?
Kom je beetje het weekend door ?
Hoe gaat het nu ?
Kom je beetje het weekend door ?
Anoniem
27-01-2024
Reactie:
Hoi Anoniem,
Ja was vanmorgen weer hoop vol. Wilde vandaag klusje thuis doen even bij mijn ouders op visite. En als ik me goed zou voelen, ergens gaan eten. Had al restaurant wat vlakbij is en je nooit lang hoeft te wachten uitgekozen.
Maar zoals altijd om 4 uur helemaal op. Onrustig gevoel en futloos en ben maar weer wanhopig muziek gaan luisteren en proberen een beetje te puzzelen.
En jij ?
Groet Aswin
Ja was vanmorgen weer hoop vol. Wilde vandaag klusje thuis doen even bij mijn ouders op visite. En als ik me goed zou voelen, ergens gaan eten. Had al restaurant wat vlakbij is en je nooit lang hoeft te wachten uitgekozen.
Maar zoals altijd om 4 uur helemaal op. Onrustig gevoel en futloos en ben maar weer wanhopig muziek gaan luisteren en proberen een beetje te puzzelen.
En jij ?
Groet Aswin
Aswin
27-01-2024
Reactie:
Nou hier niet veel beter hoor
Kamp al twee weken met griep waarbij ik soms denk op te knappen maar toch weer op en moe
Gek is dat hé dat je eigenlijk van alles wil maar nergens toekomt
Haal je wel rust uit je puzzel ?
Kamp al twee weken met griep waarbij ik soms denk op te knappen maar toch weer op en moe
Gek is dat hé dat je eigenlijk van alles wil maar nergens toekomt
Haal je wel rust uit je puzzel ?
Anoniem
28-01-2024
Reactie:
Hallo anoniem
Ja meestal wel, het is dan wel vaak eind van de middag of avond. In combinatie met vrolijke muziek lukt het een klein uurtje te puzzelen. Dan moet ik echt stoppen en even 1/2 uur niks doen en dan lukt het soms om nog een uurtje te puzzelen.
Als ik dat aan het doen ben dan is het binnen in mijn hoofd even rustig. Heb anders zoveel dingen die door mijn hoofd gaan dan ik er veel stress krijg gevolgd mijn angsten waar ik dan heel emotioneel van raak. En dan het liefst ergens wegkruipen waar niemand me vind of ziet.
Vaak als ik me thuis terug trek op mijn kamer ( voorheen slaapkamer van dochter) dan ben ik alleen maar toch zit ik vaak naar de deur te kijken of er niemand binnen komt.
Weet dat het niet snel gebeurt maar toch het angst gevoel. Dit vind ik heel vreemd want het doet me denken aan vroeger toen ik 12 jaar was en een enge film had gezien. Of dat je moeder je betrapte ?
Soms denk ik dat mijn hersens terug in de tijd gaan. Heb ook steeds vaker dat ik aan dingen van vroeger dacht. Meestal wel de leuke herinneringen.
Fijne dag vandaag
Groetjes Aswin
Ja meestal wel, het is dan wel vaak eind van de middag of avond. In combinatie met vrolijke muziek lukt het een klein uurtje te puzzelen. Dan moet ik echt stoppen en even 1/2 uur niks doen en dan lukt het soms om nog een uurtje te puzzelen.
Als ik dat aan het doen ben dan is het binnen in mijn hoofd even rustig. Heb anders zoveel dingen die door mijn hoofd gaan dan ik er veel stress krijg gevolgd mijn angsten waar ik dan heel emotioneel van raak. En dan het liefst ergens wegkruipen waar niemand me vind of ziet.
Vaak als ik me thuis terug trek op mijn kamer ( voorheen slaapkamer van dochter) dan ben ik alleen maar toch zit ik vaak naar de deur te kijken of er niemand binnen komt.
Weet dat het niet snel gebeurt maar toch het angst gevoel. Dit vind ik heel vreemd want het doet me denken aan vroeger toen ik 12 jaar was en een enge film had gezien. Of dat je moeder je betrapte ?
Soms denk ik dat mijn hersens terug in de tijd gaan. Heb ook steeds vaker dat ik aan dingen van vroeger dacht. Meestal wel de leuke herinneringen.
Fijne dag vandaag
Groetjes Aswin
Aswin
28-01-2024
Reactie:
Hi Aswin,
Ik wilde even buiten alles benoemen dat ik heel dankbaar ben voor de tijd en uitleg die je op die platform geeft. Het heeft me geholpen om dingen meer te accepteren en te plaatsen.
Ik lees vaak dingen als je perfectionisme en verantwoordelijkheden, dit heb ik zelf ook en ik denk dat we daarom misschien (allemaal) wel in deze fase zitten. De leeftijd maakt hierbij denk niet uit. Voor iedereen kan dit op een ander moment gebeuren. Hopelijk kun je jezelf ook wat meer vergeven daarin om het los te laten en sneller toch te 'accepteren'. Dit vind ik zelf ook onwijs lastig maar iedereen hoor ik zeggen dat dat het beste is om dit te verwerken.
Anyways, bedankt voor je steun en tijd die je hierin steekt. Ik hoop dat je vandaag een fijne/oke dag hebt.
Ik wilde even buiten alles benoemen dat ik heel dankbaar ben voor de tijd en uitleg die je op die platform geeft. Het heeft me geholpen om dingen meer te accepteren en te plaatsen.
Ik lees vaak dingen als je perfectionisme en verantwoordelijkheden, dit heb ik zelf ook en ik denk dat we daarom misschien (allemaal) wel in deze fase zitten. De leeftijd maakt hierbij denk niet uit. Voor iedereen kan dit op een ander moment gebeuren. Hopelijk kun je jezelf ook wat meer vergeven daarin om het los te laten en sneller toch te 'accepteren'. Dit vind ik zelf ook onwijs lastig maar iedereen hoor ik zeggen dat dat het beste is om dit te verwerken.
Anyways, bedankt voor je steun en tijd die je hierin steekt. Ik hoop dat je vandaag een fijne/oke dag hebt.
X
30-01-2024
Reactie:
Hoi X
Bedankt voor je berichtje dat doet me goed.
Ben heel blij dat dit platform bestaat en anderen er ook actief op zijn.
Wat ik in het begin het meest miste was mensen met wie ik mijn mankementen kon delen. Dacht soms ben ik nou alleen zo. Heb het een tijd gezien dat er iets los bij me zat.
Heb voor mijn burn-out al vele jaren veel dokters en psycholoog bezocht om te vragen waarom ik nooit uit kan staan. Ben altijd overal met van alles bezig. Als ik ergens met mijn heen gaan en iemand heeft een probleem dan ben ik meestal de eerste die het waarneemt er een oplossing probeert te zoeken. Vind het een fijne eigenschap maar kom er nu achter dat het me ook uitgeput heeft.
Leeftijd maakt voor veel dingen niet uit maar vind het geeft me wel een rot gevoel als jonge mensen al met burn-out klachten lopen. Er word op de mensen steeds meer druk op ze gelegd dat ze steeds jonger omvallen.
Mis daarom ook steeds meer het gevoel van vroeger waar iedereen wat meer tijd had en je vaker met vrienden iets leuks kon ondernemen. Nu heeft iedereen het druk druk en nog eens druk.
Ben hier zelf ook mede veroorzaker van.
Vind het fijn om hier dagelijks is te kunnen schrijven. Hier word je begrepen en door ervaringen van anderen krijg je ook nog tips waar je iets mee kunt doen.
Wens je een fijne avond en veel succes om weer je oude ik te worden.
Groet Aswin
Bedankt voor je berichtje dat doet me goed.
Ben heel blij dat dit platform bestaat en anderen er ook actief op zijn.
Wat ik in het begin het meest miste was mensen met wie ik mijn mankementen kon delen. Dacht soms ben ik nou alleen zo. Heb het een tijd gezien dat er iets los bij me zat.
Heb voor mijn burn-out al vele jaren veel dokters en psycholoog bezocht om te vragen waarom ik nooit uit kan staan. Ben altijd overal met van alles bezig. Als ik ergens met mijn heen gaan en iemand heeft een probleem dan ben ik meestal de eerste die het waarneemt er een oplossing probeert te zoeken. Vind het een fijne eigenschap maar kom er nu achter dat het me ook uitgeput heeft.
Leeftijd maakt voor veel dingen niet uit maar vind het geeft me wel een rot gevoel als jonge mensen al met burn-out klachten lopen. Er word op de mensen steeds meer druk op ze gelegd dat ze steeds jonger omvallen.
Mis daarom ook steeds meer het gevoel van vroeger waar iedereen wat meer tijd had en je vaker met vrienden iets leuks kon ondernemen. Nu heeft iedereen het druk druk en nog eens druk.
Ben hier zelf ook mede veroorzaker van.
Vind het fijn om hier dagelijks is te kunnen schrijven. Hier word je begrepen en door ervaringen van anderen krijg je ook nog tips waar je iets mee kunt doen.
Wens je een fijne avond en veel succes om weer je oude ik te worden.
Groet Aswin
Aswin
30-01-2024
Hoe geduld te hebben met mezelf? (Verhaal 849)
Afgelopen zomer hielp de rust niet die ik gedurende de zomervakantie nam. In de vakantie had ik last van paniek en heftige onrust en enorme darmklachten. Deze had ik al sinds mei. De dokter kon niks vinden en ik bleef gewoon doorgaan.
Na de zomervakantie ging ik naar mijn werk, stond ik voor de klas en dacht dit gaat echt niet, ik kiep zo meteen om. Mijn teamleider heeft mij naar huis gestuurd. De dokter gaf aan dat het ernstige burn-out klachten zijn en sindsdien zit ik thuis. Ik volg therapie (schematherapie en alternatieve therapie). In beide therapieën komt de thuissituatie die ik heb gehad er mede voor zorgt dat ik nu in deze shit zit.
Het is momenteel in proces waarin ik uit aan het zoeken ben, wat ik wil en wat ik door voor nodig heb en hoe ik mij ga verhouden tot mijn familie. Ik vind dit vrij lastig, hoe ik met mijn familie om moet gaan en wat ik hierin wil.
Ik probeer inmiddels wel dingen te doen, maar ik vind het lastig om geduld voor mezelf op te brengen. Hoe moet ik de dagen doorkomen? Waarom kan ik niet zo veel?
Na de zomervakantie ging ik naar mijn werk, stond ik voor de klas en dacht dit gaat echt niet, ik kiep zo meteen om. Mijn teamleider heeft mij naar huis gestuurd. De dokter gaf aan dat het ernstige burn-out klachten zijn en sindsdien zit ik thuis. Ik volg therapie (schematherapie en alternatieve therapie). In beide therapieën komt de thuissituatie die ik heb gehad er mede voor zorgt dat ik nu in deze shit zit.
Het is momenteel in proces waarin ik uit aan het zoeken ben, wat ik wil en wat ik door voor nodig heb en hoe ik mij ga verhouden tot mijn familie. Ik vind dit vrij lastig, hoe ik met mijn familie om moet gaan en wat ik hierin wil.
Ik probeer inmiddels wel dingen te doen, maar ik vind het lastig om geduld voor mezelf op te brengen. Hoe moet ik de dagen doorkomen? Waarom kan ik niet zo veel?
K
29-01-2024
laatste reactie: 30-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo K
Waarom je niet zo veel kunt ?
Volgens mij moeten we weer heel veel dingen leren. Ben op het moment ook veel thuis en probeer mijn dagen soms met een klusje in te vullen. Maar dan ben ik met elektra/lampen bezig en dan lukt het me niet. Iets wat ik altijd goed kon en begreep moet ik nu opnieuw gaan leren denk ik. Kan over simpel klusje uren doen. Als het klaar is geeft het wel weer een goed gevoel. Maar als het dan niet lukt word ik er helemaal gestoord van.
En je familie is ook een struikelblok. Hier hetzelfde ben er achtergekomen dat ik alles regelde en aanstuurde thuis. Dit nooit bewust gedaan maar als iemand iets nodig had of geregeld moest hebben dan was ik die dat altijd deed. En nu sta ik voor mijn gevoel langs de zij lijn om te zien hoe veel dingen fout gaan.
Dit geeft veel irritaties binnen ons gezin.
Iedere dag is het een kwestie van overleven en hopen dat het morgen iets beter gaat.
Sterkte met dit proces
Groet Aswin
Waarom je niet zo veel kunt ?
Volgens mij moeten we weer heel veel dingen leren. Ben op het moment ook veel thuis en probeer mijn dagen soms met een klusje in te vullen. Maar dan ben ik met elektra/lampen bezig en dan lukt het me niet. Iets wat ik altijd goed kon en begreep moet ik nu opnieuw gaan leren denk ik. Kan over simpel klusje uren doen. Als het klaar is geeft het wel weer een goed gevoel. Maar als het dan niet lukt word ik er helemaal gestoord van.
En je familie is ook een struikelblok. Hier hetzelfde ben er achtergekomen dat ik alles regelde en aanstuurde thuis. Dit nooit bewust gedaan maar als iemand iets nodig had of geregeld moest hebben dan was ik die dat altijd deed. En nu sta ik voor mijn gevoel langs de zij lijn om te zien hoe veel dingen fout gaan.
Dit geeft veel irritaties binnen ons gezin.
Iedere dag is het een kwestie van overleven en hopen dat het morgen iets beter gaat.
Sterkte met dit proces
Groet Aswin
Aswin
30-01-2024
Reactie:
Dag Aswin,
Dank je wel om je verhaal te delen. Zo voelt het inderdaad om dingen weer opnieuw te leren en er vervolgens verbaasd over te zijn, waarom het niet lukt, terwijl je alles altijd kon.
Kun je het wel loslaten de dingen die je fout ziet gaan? Want loslaten is tevens zo'n dingetje.
Voor jou ook veel sterkte!
Groet,
K
Dank je wel om je verhaal te delen. Zo voelt het inderdaad om dingen weer opnieuw te leren en er vervolgens verbaasd over te zijn, waarom het niet lukt, terwijl je alles altijd kon.
Kun je het wel loslaten de dingen die je fout ziet gaan? Want loslaten is tevens zo'n dingetje.
Voor jou ook veel sterkte!
Groet,
K
K
30-01-2024
Reactie:
Hoi K
Nee loslaten lukt bijna niet. Probeer het later nog een keer en hopen dat het dan wel lukt.
Het uit handen geven vind ik heel moeilijk en dat komt omdat ik perfectionistisch ben. Een pietje precies zeg maar.
Soms wil mijn partner eens iets overnemen van mij. Vaak ongevraagd en dan zie ik het resultaat en moet dan blij zijn maar dat lukt dan weer niet omdat het niet naar mijn zin is
Terwijl haar bedoelingen goed zijn krijgen we er toch discussies over.
Mensen zeggen vaak tegen mij dat ik het moet loslaten en accepteren dat het gedaan is maar niet naar mijn wens/norm.
Dit is heel moeilijk voor mij en vooral bij dingen waar steeds je oog op vallen.
Soms wou ik ook zo willen denken als sommige mensen. Om niet alles waar te nemen.
Denk dat dit ook een van de dingen zijn. Waarom ik met burn-out thuis zit.
Heb altijd alles naar me toegetrokken
En nú blijven veel dingen liggen en ben ik soms het overzicht kwijt wat ik moet doen.
Als ik hier aan denk kan ik angstig worden en zomaar in huilen uit te barsten.
Ben je een man van 53 die dan niets kan en staat te huilen. Schaam me er niet voor maar het voelt wel heel raar.
Maar heb soms ook een goed moment en daar hou ik me dan aan vast. Met de hoop dat het vaker gaat gebeuren.
Groet Aswin en veel sterkte
Nee loslaten lukt bijna niet. Probeer het later nog een keer en hopen dat het dan wel lukt.
Het uit handen geven vind ik heel moeilijk en dat komt omdat ik perfectionistisch ben. Een pietje precies zeg maar.
Soms wil mijn partner eens iets overnemen van mij. Vaak ongevraagd en dan zie ik het resultaat en moet dan blij zijn maar dat lukt dan weer niet omdat het niet naar mijn zin is
Terwijl haar bedoelingen goed zijn krijgen we er toch discussies over.
Mensen zeggen vaak tegen mij dat ik het moet loslaten en accepteren dat het gedaan is maar niet naar mijn wens/norm.
Dit is heel moeilijk voor mij en vooral bij dingen waar steeds je oog op vallen.
Soms wou ik ook zo willen denken als sommige mensen. Om niet alles waar te nemen.
Denk dat dit ook een van de dingen zijn. Waarom ik met burn-out thuis zit.
Heb altijd alles naar me toegetrokken
En nú blijven veel dingen liggen en ben ik soms het overzicht kwijt wat ik moet doen.
Als ik hier aan denk kan ik angstig worden en zomaar in huilen uit te barsten.
Ben je een man van 53 die dan niets kan en staat te huilen. Schaam me er niet voor maar het voelt wel heel raar.
Maar heb soms ook een goed moment en daar hou ik me dan aan vast. Met de hoop dat het vaker gaat gebeuren.
Groet Aswin en veel sterkte
Aswin
30-01-2024
Reactie:
Dag Aswin,
Loslaten is een proces waarin je het steeds oefent. Een soort trial and error. Succes hiermee (ik weet ook nog steeds niet zo hoe het moet).
Dat is herkenbaar, een Pietje precies zijn en alles zelf willen doen, want dan wordt het tenminste goed gedaan en op mijn manier. Echter, helpt het wel als je anderen dingen laat doen. Vooral voor jezelf. Jij kan er dan niets meer aan doen en dat kan ook rust geven.
Met alles waarnemen, bedoel je veel oog voor detail? Je kunt veel waarnemen, maar er minder mee doen. Uitzoeken wat van jou is en waar jij invloed op hebt en vooral WILT hebben. Je moet namelijk helemaal niks. Bij mij heeft dat even geduurd, maar als ik geen zin heb in iets, dan doe ik het niet en dat geeft ruimte, niet zo veel te moeten van mezelf.
Ga vooral opzoek naar wat je wilt doen, misschien krijg je erna dan weer overzicht van wat je eventueel zou moeten.
Ik denk dat gevoelens van angst erbij horen, omdat zoals jij al eerder zei, je alles opnieuw moet leren. Jezelf opnieuw gaat programmeren.
Huilen lucht op en is naar mijn idee (vooral voor mezelf dan) alleen maar goed. Verlicht, ruimt op, moet eruit. Ik huilde vrijwel nooit.
Hopelijk lukt het jezelf te omarmen met alles wat je wel en niet kunt op dit moment, zonder er een oordeel over te hebben.
Goede momenten gaan steeds meer komen en het is positief dat je je hieraan vasthoudt.
Ik stuur je kracht!
Groet,
K
Loslaten is een proces waarin je het steeds oefent. Een soort trial and error. Succes hiermee (ik weet ook nog steeds niet zo hoe het moet).
Dat is herkenbaar, een Pietje precies zijn en alles zelf willen doen, want dan wordt het tenminste goed gedaan en op mijn manier. Echter, helpt het wel als je anderen dingen laat doen. Vooral voor jezelf. Jij kan er dan niets meer aan doen en dat kan ook rust geven.
Met alles waarnemen, bedoel je veel oog voor detail? Je kunt veel waarnemen, maar er minder mee doen. Uitzoeken wat van jou is en waar jij invloed op hebt en vooral WILT hebben. Je moet namelijk helemaal niks. Bij mij heeft dat even geduurd, maar als ik geen zin heb in iets, dan doe ik het niet en dat geeft ruimte, niet zo veel te moeten van mezelf.
Ga vooral opzoek naar wat je wilt doen, misschien krijg je erna dan weer overzicht van wat je eventueel zou moeten.
Ik denk dat gevoelens van angst erbij horen, omdat zoals jij al eerder zei, je alles opnieuw moet leren. Jezelf opnieuw gaat programmeren.
Huilen lucht op en is naar mijn idee (vooral voor mezelf dan) alleen maar goed. Verlicht, ruimt op, moet eruit. Ik huilde vrijwel nooit.
Hopelijk lukt het jezelf te omarmen met alles wat je wel en niet kunt op dit moment, zonder er een oordeel over te hebben.
Goede momenten gaan steeds meer komen en het is positief dat je je hieraan vasthoudt.
Ik stuur je kracht!
Groet,
K
K
30-01-2024
Gaba supplement (Verhaal 848)
Hoi allemaal,
Mijn overspannenheid/begin burn-out begon deze zomer. Slapeloosheid, hartkloppingen, wattig hoofd, angstig, etc. Etc.
Ik ben een tijdje gestopt met werken en nam slaapmedicatie (oxazepam en dormicum). Omdat ik daar zo duf van werd heb ik dat afgebouwd.
Ik kreeg een tip van iemand om een supplement te nemen: GABA (te verkrijgen bij Holland en berett, vitaminstore etc.). Voor mij is dit hét steuntje in de rug dat ik nodig had. Het voelt alsof je twee wijn op hebt - de scherpe randjes gaan eraf. Ik slaap weer en ik werk ook weer.
Nog steeds heb ik last van rare angstige gedachten, maar ze beheersen mij wat minder. Ik kan af en toe weer echt genieten van dingen.
Hopelijk heb je er ook baat bij.
Ik slik 500 mg kauwtablet per dag van Holland & Berett - deze vind ik beter dan de capsule van Vitaminstore.
Na 15 min tot 30 min voel je verschil en het werkt (naar mijn idee) zo’n 6 uur.
Succes lieve mensen.
Je bent niet je gedachten en je kunt altijd opnieuw beginnen ♥️!
Mijn overspannenheid/begin burn-out begon deze zomer. Slapeloosheid, hartkloppingen, wattig hoofd, angstig, etc. Etc.
Ik ben een tijdje gestopt met werken en nam slaapmedicatie (oxazepam en dormicum). Omdat ik daar zo duf van werd heb ik dat afgebouwd.
Ik kreeg een tip van iemand om een supplement te nemen: GABA (te verkrijgen bij Holland en berett, vitaminstore etc.). Voor mij is dit hét steuntje in de rug dat ik nodig had. Het voelt alsof je twee wijn op hebt - de scherpe randjes gaan eraf. Ik slaap weer en ik werk ook weer.
Nog steeds heb ik last van rare angstige gedachten, maar ze beheersen mij wat minder. Ik kan af en toe weer echt genieten van dingen.
Hopelijk heb je er ook baat bij.
Ik slik 500 mg kauwtablet per dag van Holland & Berett - deze vind ik beter dan de capsule van Vitaminstore.
Na 15 min tot 30 min voel je verschil en het werkt (naar mijn idee) zo’n 6 uur.
Succes lieve mensen.
Je bent niet je gedachten en je kunt altijd opnieuw beginnen ♥️!
E.
28-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Vernietigd door anderen (Verhaal 847)
In 2019 kwam ik in de bras, door mijn relatie. Hij had een verslaving en trok mij mee in zijn verhaal. Zware dingen gebeurd waardoor heel mijn leven veranderde in een hel. Justitie die ook nog eens een foute instelling blijkt te zijn die zijn eigen volk vermoord, maar dan zachtjes... Zodat niemand het ziet. Ik bevroos en dit tot nu 2024. Ik vond nergens hulp, echt waar, alle groepstherapieen werd ik afgewezen. Nu sta ik op een wachtlijst van 1 a 2 jaar voor psychologische hulp. Mijn leven is kapot gemaakt door de medemens. En ze gaan allemaal vrijuit. Als iemand psychisch hulp vraagt en het niet krijgt. Verschrikkelijk. 2 jaar geleden stond mijn cortisol waarde op 734 nu op 574 ik zit in een burnout en bijnier uitgeput. Mijn leven is stuk. Door de maatschappij. En ik heb dit maar te aanvaarden.
Ilse vdb
26-01-2024
laatste reactie: 26-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Ilse
Je moet niks aanvaarden je moet voor jezelf opkomen.
Klinkt heel gemakkelijk maar dat is het zeker niet. Zijn veel verschillende mensen met een burn-out. Heb er zelf ook last van. ik ben voor mezelf opgekomen. Maar nú sinds mijn mijn burn-out is dat nog erger geworden. Heb overal mijn stem moeten laten horen om gehoord en behandeld te kunnen gaan worden.
Mijn huisarts wilde mij eerst niet verwijzen en na aandringen van mij heeft ze het uiteindelijk gedaan. Maar kreeg toen te horen de wachttijd is minimaal 1jaar.
Heb toen gezegd ga ik niet mee akkoord heb nu hulp nodig en niet over een jaar.
Je brein neemt soms een loopje met je en dat moeten ze echt serieus nemen.
Als het niet via de gewone weg lukt moet jij kijken via een andere manier.
Leiden meer wegen naar rome zei mijn opa altijd.
Sterkte 🙏
Je moet niks aanvaarden je moet voor jezelf opkomen.
Klinkt heel gemakkelijk maar dat is het zeker niet. Zijn veel verschillende mensen met een burn-out. Heb er zelf ook last van. ik ben voor mezelf opgekomen. Maar nú sinds mijn mijn burn-out is dat nog erger geworden. Heb overal mijn stem moeten laten horen om gehoord en behandeld te kunnen gaan worden.
Mijn huisarts wilde mij eerst niet verwijzen en na aandringen van mij heeft ze het uiteindelijk gedaan. Maar kreeg toen te horen de wachttijd is minimaal 1jaar.
Heb toen gezegd ga ik niet mee akkoord heb nu hulp nodig en niet over een jaar.
Je brein neemt soms een loopje met je en dat moeten ze echt serieus nemen.
Als het niet via de gewone weg lukt moet jij kijken via een andere manier.
Leiden meer wegen naar rome zei mijn opa altijd.
Sterkte 🙏
Aswin
26-01-2024
Vraag (Verhaal 841)
Hallo , ik wil even mijn verhaal delen , ik ben in juli totaal ingestort lichamelijk maar ook mentaal heel erg ik had constant het gevoel dat mensen mij gingen verlaten en mij alleen gingen laten ik werd daar heel verdrietig van en kon alleen maar huilen en had extreem veel paniek aanvallen , 3 maanden later dacht ik dat ik de goede kant op ging ik kon weer wat dingetjes doen en mijn hoofd was ook rustig bijna geen gepieker of heel lichtjes op de achtergrond. Nu weer 3 maanden verder en ik merk dat die lastige dingen van aan het begin weer terug beginnen te komen niet zo heftig als toen maar ze zijn wel aanwezig toen was het zo het ging 2 weken slecht 2 weken goed , en nu is het heel de dag door goed , slecht , goed slecht. Hebben meer mensen dit gehad? Groetjes s 27 jaar.
Anoniem
22-01-2024
laatste reactie: 26-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je verteld helemaal niet waarom je bent ingestort. Je bent niet de enige die dit overkomt, dat weet ik wel. Wat is nu je situatie? Werk je niet meer? Op deze site hebben wij het allemaal moeilijk. We proberen elkaar te steunen.. Doe je mee?
Gandalf
26-01-2024
Reactie:
Hoi anoniem,
Ik neem aan dat je ook een burn-out hebt. Maar het kan ook iets anders zijn geweest.
Ik luister veel boeken en er zijn zoveel verschillende aandoeningen/ziektes die het geweest kan zijn. Iedereen hier praat over een burn-out maar de zelfde symptomen komen ook voor bij long COVID.
Maar wat ik wel herken is dat het zo goed kan gaan en dan minder. Dit is echt frustrerend want zo heb je hoop en dan ben je in je negatieve fase.
Het is erg lastig om hier mee om te gaan. Maar de mensen om je heen snappen er ook helemaal niets van. Die zien steeds 2 verschillende persoonlijkheden.
Heb hier ook dagelijks mee te maken om gek van te worden.
Hoop dat voor iedereen er toch een positief herstel in zit, want je kunt in een jaar alles kwijt raken. Bij mij staat mijn werk en mijn relatie zwaar onder druk en ben soms bang om dit kwijt te raken.
Ik denk nu heb ik hier altijd zo hard voor gewerkt. Heb veel gewerkt en voor anderen klaar gestaan en dit is nu mijn cadeau.
Hoop wel op betere tijden om dan te kunnen gaan genieten van de mooie dingen van het leven.
Sterkte voor de komende tijd.
Groet Aswin
Ik neem aan dat je ook een burn-out hebt. Maar het kan ook iets anders zijn geweest.
Ik luister veel boeken en er zijn zoveel verschillende aandoeningen/ziektes die het geweest kan zijn. Iedereen hier praat over een burn-out maar de zelfde symptomen komen ook voor bij long COVID.
Maar wat ik wel herken is dat het zo goed kan gaan en dan minder. Dit is echt frustrerend want zo heb je hoop en dan ben je in je negatieve fase.
Het is erg lastig om hier mee om te gaan. Maar de mensen om je heen snappen er ook helemaal niets van. Die zien steeds 2 verschillende persoonlijkheden.
Heb hier ook dagelijks mee te maken om gek van te worden.
Hoop dat voor iedereen er toch een positief herstel in zit, want je kunt in een jaar alles kwijt raken. Bij mij staat mijn werk en mijn relatie zwaar onder druk en ben soms bang om dit kwijt te raken.
Ik denk nu heb ik hier altijd zo hard voor gewerkt. Heb veel gewerkt en voor anderen klaar gestaan en dit is nu mijn cadeau.
Hoop wel op betere tijden om dan te kunnen gaan genieten van de mooie dingen van het leven.
Sterkte voor de komende tijd.
Groet Aswin
Aswin
26-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Ik wordt niet geloofd door mijn werk of arbodienst. (Verhaal 797)
Ik wordt niet geloofd door mijn werk of arbodienst.
Ik heb mij sinds kort ziek gemeld, de vermoeidheid, constante hoofdpijn, brandende ogen, piekeren, slapeloze nachten, ik trek het niet meer. Mijn partner zag het al meer dan een jaar, maar ik bleef ontkennen dat er iets was tot de klachten een weekend weg hebben verpest.
Mijn manager was hel aan de telefoon. Loog dat ik nooit heb aangegeven dat er iets is (meerdere gesprekken met hem gehad die op niks uitlopen), dat hij wel zou bepalen hoe het loopt, dat dit de schuld is van mijn partner. De paniekaanval na dit gesprek was heftig. Ik kom maar niet in contact met een bedrijfsarts, alleen maar een welzijnsmedewerker die mij niet geloofd. Die je uitlacht als ik aangeef dat ik rust nodig heb. Ik kan niet rusten, wetende dat ik deze persoon weer niet spreken, ik blijf piekeren.
Het liefste houd ik er helemaal mij op, maar dat is geen optie. Ik wil gewoon rust, waarom mag ik dit niet?
Ik heb mij sinds kort ziek gemeld, de vermoeidheid, constante hoofdpijn, brandende ogen, piekeren, slapeloze nachten, ik trek het niet meer. Mijn partner zag het al meer dan een jaar, maar ik bleef ontkennen dat er iets was tot de klachten een weekend weg hebben verpest.
Mijn manager was hel aan de telefoon. Loog dat ik nooit heb aangegeven dat er iets is (meerdere gesprekken met hem gehad die op niks uitlopen), dat hij wel zou bepalen hoe het loopt, dat dit de schuld is van mijn partner. De paniekaanval na dit gesprek was heftig. Ik kom maar niet in contact met een bedrijfsarts, alleen maar een welzijnsmedewerker die mij niet geloofd. Die je uitlacht als ik aangeef dat ik rust nodig heb. Ik kan niet rusten, wetende dat ik deze persoon weer niet spreken, ik blijf piekeren.
Het liefste houd ik er helemaal mij op, maar dat is geen optie. Ik wil gewoon rust, waarom mag ik dit niet?
Steve
15-12-2023
laatste reactie: 25-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Volgens mij zijn een aantal arbodiensten gewoon commercieële beunhazen geworden.
Flip
24-01-2024
Reactie:
Ps. Wist je dat je recht hebt op een second opinion bij de bedrijfsarts? Ook kun je een UWV-deskundige vragen.
Flip
24-01-2024
Reactie:
Dat is de reden dat ik 15 jaar geleden voor mezelf begonnen ben.
Je doet alles voor het bedrijf en als je dan in jouw situatie komt dan word je niet serieus genomen en heb je behalve je ziekte ook nog een werkgever die je moet overtuigen.
Wens je veel sterkte en kies voor jezelf.
Waar ik zelf steeds meer achterkom ,is dat we niet geboren zijn om alleen te werken en ja en amen te knikken naar iedereen.
Ga als ik ooit uit de burn-out kom meer leven zoals ik dat graag zou willen.
Groet Aswin
Je doet alles voor het bedrijf en als je dan in jouw situatie komt dan word je niet serieus genomen en heb je behalve je ziekte ook nog een werkgever die je moet overtuigen.
Wens je veel sterkte en kies voor jezelf.
Waar ik zelf steeds meer achterkom ,is dat we niet geboren zijn om alleen te werken en ja en amen te knikken naar iedereen.
Ga als ik ooit uit de burn-out kom meer leven zoals ik dat graag zou willen.
Groet Aswin
Aswin
24-01-2024
Reactie:
Aswin, je hebt gelijk. Ik werkte mij 14 jaar kapot voor een bedrijf. Toen ik ziek werd kreeg ik niet eens een verjaardagskaart of kerstpakket meer.
Stank voor dank.
Stank voor dank.
Flippie
25-01-2024
Een soort van stroom schokje die door mijn hoofd ging (Verhaal 114)
Hoi allemaal, ik heb sins juli 2021 een burnout . Volgende week al 4 maanden thuis. Ik kreeg opeens een aanval in me hersenen ( zo voelde het) sins die dag kon ik niet meer goed kijken en leek er alsof een gedeelte van mijn hersenen dingen niet meer goed opvangde, zoals mijn omgeving. heb de eerste 2 maanden last gehad van hersenmist. Een keer een heftige angstaanval gehad door een soort van stroom schokje die door mijn hoofd ging. Veel spanningsklachten en angstige gevoel. En soms ervaar ik een emotie die ik op dat moment niet kan plaatsen. Meestal komt die wanneer ik aan tafel ben met me ouders alsof ik dan overprikkeld raak. Ik vind et allemaal echt heftig, ik mis mijn leven en vooral mezelf. Als ik slaap voel ik soms ook nog schokjes soms in et hoofd soms arm of zelfs mijn heupen.. als ik loop voel ik ook echt een raar gevoel in me hoofd en krijg ik echt een bedrukte gevoel op me oogspieren. Heeft iemand ook zulke klachten? Ik wil nog een mri scan laten maken want kom anders niet echt tot rust.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-01-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier hetzelfde! Al een jaar bezig en gelukkig zijn dan de paniekaanvallen en de hersenmist gestopt. Maar inderdaad in het begin veel angstklachten gehad en kon nog geen simpel spelletje als ganzenbord spelen. Die hersenmist gaat vanzelf weer weg als het wat rustiger wordt, zelfde geldt voor de paniek.
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dankje voor je reactie. Ben je nog niet uit je burnout? Wat ervaar je nu dan. Wat voor een klachten heb je nog?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dat ook. 2 jaar geleden is er ook iets geknapt bij mij in mijn hersenen voor mijn gevoel. Ik ben ook nog steeds herstellende van een absolute shitshow van een burn out.
Na 2 jaar kan ik nog steeds niet normaal een dag doorkomen zonder om de zoveel tijd even mijn ogen te moeten sluiten om de prikkels te verwerken. Ik zie wel een stijgende lijn maar het gaat heel erg langzaam. Ik hoop dat je snel weer wat beter voelt. Ik probeer het te accepteren en mijn leven zal voor altijd anders zijn.
Na 2 jaar kan ik nog steeds niet normaal een dag doorkomen zonder om de zoveel tijd even mijn ogen te moeten sluiten om de prikkels te verwerken. Ik zie wel een stijgende lijn maar het gaat heel erg langzaam. Ik hoop dat je snel weer wat beter voelt. Ik probeer het te accepteren en mijn leven zal voor altijd anders zijn.
J.m:
13-08-2022
Reactie:
Ik schreef dit in nov 2021. Vandaag aug 2022. Ik moet zeggen dat ik de hersenmist niet meer heb wel andere klachten zoals duizeligheid.. spierspanning op de ogen niet goed tegen licht kunnen. Loop vaak met zonnebril op. Nogsteeds inspanning met ontspanning moeten wisselen, schokjes door me hoofd zijn jniet meer zo heftig en overprikkeling. Is iets minder. Kan weer uiteten wel met wat klachten als onstabiel gevoel door me hoofd. En moet et echt heel rustig aan doen. En de spanning laag houden. Ik had gehoopt dat ik na 1 jaar weer kon werken, maar dat is nog niet gelukt ben nog steeds volledig ziek. Nog snel moe van koken. Pff ja heb wel wat stappen gemaakt.. angstgevoel ook echt een stuk minder. Maar ben er nog lang niet.
Anoniem
28-08-2022
Reactie:
Herkenbaar! Ook in mijn hoofd is iets gebeurd / geknapt waardoor ik in een burn out depressie terechtgekomen ben. Heb een constante piep en tinteling aan de rechterkant van mijn hersenen. Als het heel erg is, dan gaat het gepaard met veel negatieve energie en emotie. Rust, rust, rust. Ben 8 maanden verder, maar ben er nog lang niet bovenop. Veel sterkte!
Vincent
07-06-2023
Reactie:
Hi! Hier het zelfde verhaal! Loop al 3 jaar rond met de zelfde klachten ( tintelingen in mijn hersens, ook kan je het vergelijken met een soort elektrische schrok. Ook veel angst gehad in mijn begin periode van de burn-out
Max
16-06-2023
Reactie:
Na 40 jaar kom ik met jou verhaal iets dichter bij wat mij overkwam toen ik 18 jaar oud was. Bij mij was het geen stroomschokje maar een stroomschok. Zag letterlijk gewoon een blauwe flits in me hoofd. De hersenmist herken ik evenals de druk op de oogspieren. Als ik liep kreeg ik in de hersenen een slingerend gevoel. Ik was dus niet aan het slingeren. Met sporten ben ik hier vanaf gekomen. Zo nu en dan bestaat nog steeds het gevoel dat ik geen besef van mijn omgeving heb. In de jaren daarna wel veel druk op het hoofd gehad. Concentratie was minder. Wel normaal kunnen studeren en nog steeds van de schaakcomputer kunnen winnen. Maar ik merk tot de dag van vandaag dat ik iets mis.
Anoniem
02-11-2023
Reactie:
Ik ben zelf compleet overprikkeld geraakt door een burnout. Maandag na een afspraak (van 1 uur) was ik helemaal kapot. Toen ik ging liggen en bijna in slaap viel, droomde ik van een ballon die knapte en ik voelde toen ook een knal in mijn hoofd. Ik lig grote delen van de dag plat met iets op mijn ogen om zo weinig mogelijk prikkels te krijgen.
Roeland
22-12-2023
Reactie:
Probeer veel te sporten en hersentrainingen te doen. Moeilijk op te pakken maar met opbouwen lukt het je wel. Het spoedigt je herstel.
Ed
25-01-2024
Pijn op ogen (Verhaal 837)
Hoi,
Ik zit inmiddels al een aardig poosje in een burnou/angststoornis.
Momenteel ontzettend veel last van mijn ogen. De druk op mijn ogen is enorm. Soms zo erg dat ik met al me laatste krachten mijn ogen open kan houden. Soms is het ineens dagen weg en dan is het er weer. Wel merk ik als ik bijvoorbeeld werk (is achter de computer) ik meer last heb. Of als ik iets intensief aan doen ben zoals autorijden/kleuren/puzzelen is het ook erger.
Wie herkent dit en wat kan ik er aan doen?
Ik zit inmiddels al een aardig poosje in een burnou/angststoornis.
Momenteel ontzettend veel last van mijn ogen. De druk op mijn ogen is enorm. Soms zo erg dat ik met al me laatste krachten mijn ogen open kan houden. Soms is het ineens dagen weg en dan is het er weer. Wel merk ik als ik bijvoorbeeld werk (is achter de computer) ik meer last heb. Of als ik iets intensief aan doen ben zoals autorijden/kleuren/puzzelen is het ook erger.
Wie herkent dit en wat kan ik er aan doen?
Marjon
18-01-2024
laatste reactie: 23-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dat ook zo erg. Dat gevoel is vreselijk. Ik denk dat onze ogen ook in een soort burnout zitten ofzo waardoor ze al snel moe zijn. Ik heb er ook geen tip voor. Naja het enigste uitzicht is deze verschrikkelijke klachten worden ooit minder.
Nikkie
18-01-2024
Reactie:
Zonnebril helpt. Je ogen rust geven net zoals je lichaam helpt ook. Bij een burnout heb je heel veel spierspanning en ook je ogen lijden eronder.. wat mij helpt is naar buiten met een zonnebril op of een pet.. en niet te veel achter de tv mobiel of laptop zitten .. als je een uurtje bijv erop.heb gezeten gun je ogen dan 10 tot 20 min rust
Anoniem
23-01-2024
Ben je hersteld? Hoe? (Verhaal 836)
Hallo,
Ik ben bijna een jaar in burnout. Extreem vermoeid, ik kan geen dag trekken zonder te slapen. Ik ben niet depressief ofzo. Ik mediteer, slaap dagelijks extra uurtjes, voer rustpauzes in na een huishoudelijke taak, ik ben bewust met mijn energie bezig maw en leef traag.
Wie is al hersteld en kan tips geven?
Het zou zo fijn zijn om eens 'positieve' verhalen te horen.
Gr
anoniem
Ik ben bijna een jaar in burnout. Extreem vermoeid, ik kan geen dag trekken zonder te slapen. Ik ben niet depressief ofzo. Ik mediteer, slaap dagelijks extra uurtjes, voer rustpauzes in na een huishoudelijke taak, ik ben bewust met mijn energie bezig maw en leef traag.
Wie is al hersteld en kan tips geven?
Het zou zo fijn zijn om eens 'positieve' verhalen te horen.
Gr
anoniem
anoniem
16-01-2024
laatste reactie: 23-01-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar! Ook ik zou graag tips horen. Of een hoopvol berichtje! 😊
Vere
17-01-2024
Reactie:
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik heb zojuist een 3 jaar lange traject met de psycholoog afgerond. “Ik ben beter” klinkt nog erg onwennig. Over een half jaar hoop ik het met zekerheid te kunnen zeggen. Ik heb in ieder geval vertrouwen in de toekomst.
Een standaard formule tot genezing bestaat (nog) niet. De meest betrouwbare tips die ik heb gekregen en wil doorgeven is:
- accepteer de situatie zoals het is.
Dat is heel lastig, maar het leren accepteren hoort bij het proces.
- trust the process.
Als je voor een behandeling of traject hebt gekozen, heb er maar vertrouwen in dat je er baat bij hebt. Mocht het niet helemaal helpen, dan heb je daar ook lessen uit geleerd. (Ik had bv een slechte re-integratie coach achteraf, maar daardoor heb ik veel over mezelf geleerd)
- luister naar je lichaam. Wat vertelt het jou? Welke emotie hoort erbij?
- een goede klik met je therapeut anders gaat het sowieso niet werken
Mijn behandelingen:
CGT, EMDR, rescripting, stembevrijding, EFT, schematherapie, mindfullness (meditatie), manuele fysiotherapie, YouTube Yoga with Adriene, zangles, vrijwilligerswerk, mijn kind als spiegel , rust
Het is geen perfect traject geweest, maar het doel is bereikt.
Een standaard formule tot genezing bestaat (nog) niet. De meest betrouwbare tips die ik heb gekregen en wil doorgeven is:
- accepteer de situatie zoals het is.
Dat is heel lastig, maar het leren accepteren hoort bij het proces.
- trust the process.
Als je voor een behandeling of traject hebt gekozen, heb er maar vertrouwen in dat je er baat bij hebt. Mocht het niet helemaal helpen, dan heb je daar ook lessen uit geleerd. (Ik had bv een slechte re-integratie coach achteraf, maar daardoor heb ik veel over mezelf geleerd)
- luister naar je lichaam. Wat vertelt het jou? Welke emotie hoort erbij?
- een goede klik met je therapeut anders gaat het sowieso niet werken
Mijn behandelingen:
CGT, EMDR, rescripting, stembevrijding, EFT, schematherapie, mindfullness (meditatie), manuele fysiotherapie, YouTube Yoga with Adriene, zangles, vrijwilligerswerk, mijn kind als spiegel , rust
Het is geen perfect traject geweest, maar het doel is bereikt.
Pearl
17-01-2024
Reactie:
Hoi anoniem,
Ik snap je vraag helemaal want die heb ik elke dag. Volgens mij zijn er geen vaste dingen die je kunt doen om weer beter te worden. Ik denk dat ieder persoon anders om op de juiste manier te doen.
Maar waar ik veel aan heb is dit forum waar ik dagelijks kan lezen van anderen en mijn verhaal weer kwijt kan.
Weet niet hoe dat bij anderen is maar als ik over bepaalde klachten/problemen/gedachten waar ik mee worstel niemand mij begrijpt. En kun je dus nergens je verhaal goed kwijt.
Gelukkig zijn er hier ook lotgenoten die mij steun en tips geven om weer door te kunnen gaan.
Dat geeft mij heel veel energie, hoe raar het ook klinkt dan voel ik me niet zo alleen.
Had nooit verwacht dat ik op dit soort sites mijn emotie en gevoelens zou delen.
Was altijd een grote stoere man.
Maar de realiteit is nu dat ik het ene moment de wereld aan kan en uur later weer helemaal niets kan en wil.
Maar door er met lotgenoten te praten kun je steun vinden en zo weer de goede en positieve kant op te gaan.
Heb vandaag een spaarpot gekocht en bij ieder positief moment doe ik er een donatie in voor een feest als deze ellende achter de rug is.
Wens je veel strekte de komende tijd.
Groetjes Aswin
Ik snap je vraag helemaal want die heb ik elke dag. Volgens mij zijn er geen vaste dingen die je kunt doen om weer beter te worden. Ik denk dat ieder persoon anders om op de juiste manier te doen.
Maar waar ik veel aan heb is dit forum waar ik dagelijks kan lezen van anderen en mijn verhaal weer kwijt kan.
Weet niet hoe dat bij anderen is maar als ik over bepaalde klachten/problemen/gedachten waar ik mee worstel niemand mij begrijpt. En kun je dus nergens je verhaal goed kwijt.
Gelukkig zijn er hier ook lotgenoten die mij steun en tips geven om weer door te kunnen gaan.
Dat geeft mij heel veel energie, hoe raar het ook klinkt dan voel ik me niet zo alleen.
Had nooit verwacht dat ik op dit soort sites mijn emotie en gevoelens zou delen.
Was altijd een grote stoere man.
Maar de realiteit is nu dat ik het ene moment de wereld aan kan en uur later weer helemaal niets kan en wil.
Maar door er met lotgenoten te praten kun je steun vinden en zo weer de goede en positieve kant op te gaan.
Heb vandaag een spaarpot gekocht en bij ieder positief moment doe ik er een donatie in voor een feest als deze ellende achter de rug is.
Wens je veel strekte de komende tijd.
Groetjes Aswin
Aswin
18-01-2024
Reactie:
Hey, ik ben bijna hersteld (80%) en ik heb 1 jaar aangekloot met anti depressieva. Hielp wel met 'herstel' maar niet de achterliggende problemen. Ondertussen de mindbody methode omarmd en het verklaart een boel. Het best wat je kan doen is met je trauma's, negatieve gedachten/zelfbelld/waarden aan de slag en aan journalspeak van Nicole sachs doen. Klinkt wat wazig, maar onze interne stress is vaak veel groter dan de externe stress. Voor veel mensen zorgt dit voor duurzaam hersteld. Succes.
Taco
19-01-2024
Reactie:
Dankjewel voor jullie reacties.
Aswin, her is zo herkenbaar om een feest te willen geven als dit voorbij is. Dat is omdat het zo´n gevangen gevoel geeft die situatie...
Taco, wat bedoel je met de mindbody methode? Kan zoveel betekenen:-)
Pearl, wat vond je van emdr ? Wist je wat je trauma was ?
Aswin, her is zo herkenbaar om een feest te willen geven als dit voorbij is. Dat is omdat het zo´n gevangen gevoel geeft die situatie...
Taco, wat bedoel je met de mindbody methode? Kan zoveel betekenen:-)
Pearl, wat vond je van emdr ? Wist je wat je trauma was ?
Anoniem
23-01-2024
Burnout of longcovid? (Verhaal 846)
Ik lees nét op teletekst dat er misschien een verband is met de coronavaccinatie en long covid.
Als dit blijkt te kloppen hoop ik wel dat iedereen zich straks kan laten testen.
Als dit blijkt te kloppen hoop ik wel dat iedereen zich straks kan laten testen.
Flip
23-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Idee gek te worden. (Verhaal 827)
Idee gek te worden.
Ik heb helaas een BO/angststoornis. Ik heb momenten dat ik bijvoorbeeld in de douche ben en voor me gevoel niet meer weet wat ik moet doen althans ik maak me daar druk over, want ik weet prima wat ik moet doen aangezien ik het gewoon doet. Dit voelt heel angstig alsof ik gek aan het worden ben ofzo. Wie herkent dit?
Ik heb helaas een BO/angststoornis. Ik heb momenten dat ik bijvoorbeeld in de douche ben en voor me gevoel niet meer weet wat ik moet doen althans ik maak me daar druk over, want ik weet prima wat ik moet doen aangezien ik het gewoon doet. Dit voelt heel angstig alsof ik gek aan het worden ben ofzo. Wie herkent dit?
iris
09-01-2024
laatste reactie: 23-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat heb ik ook heel erg. Lijkt alsof er van alles in je hoofd loopt en je hoofd daardoor bijna barst. Hierdoor wordt je bang dat je gek wordt, maar dat is niet nodig! zolang je dit nog kan typen en denkt dat je gek wordt wordt je het niet. Dat kan niet!
Als ik dat rare gevoel in mijn hoofd heb heb ik ook altijd moeie ogen en het idee dat ik weg gaat vallen. Heb jij dat ook?
Als ik dat rare gevoel in mijn hoofd heb heb ik ook altijd moeie ogen en het idee dat ik weg gaat vallen. Heb jij dat ook?
anoniem
09-01-2024
Reactie:
Ik heb dit ook. Dit is echt angst de angstoornis overheerst je normale gedachten op dat moment. Ik probeer mezelf altijd hardop te kalmeren.
Olaf
11-01-2024
Reactie:
Hi ,
Je gaat over alles nadenken aangezien je filter kapot is. Soms loop ik wel eens door een winkel en denk ik is dit nu echt of niet . Ben ik er wel etc ...
Dit doet jouw brein om je af te leiden van emoties die jij jarenlang hebt weggestopt. Als in de vorm van een beschermingsmechanisme. Heel eng , maar zolang jij denkt ik word gek , ben je het juist niet. Aangezien mensen die ' gek ' worden het juist zelf niet door hebben. Je bent dus niet gek en observeer je gedachten. Probeer er naderhand om te lachen. Zolang jij er niet bang voor bent zal het vanzelf oplossen.
Je gaat over alles nadenken aangezien je filter kapot is. Soms loop ik wel eens door een winkel en denk ik is dit nu echt of niet . Ben ik er wel etc ...
Dit doet jouw brein om je af te leiden van emoties die jij jarenlang hebt weggestopt. Als in de vorm van een beschermingsmechanisme. Heel eng , maar zolang jij denkt ik word gek , ben je het juist niet. Aangezien mensen die ' gek ' worden het juist zelf niet door hebben. Je bent dus niet gek en observeer je gedachten. Probeer er naderhand om te lachen. Zolang jij er niet bang voor bent zal het vanzelf oplossen.
Anoniem
23-01-2024
Wie herkent deze symptonen na 9 maand BO (Verhaal 839)
Ik heb even steun van jullie nodig want ik zit er vandaag helemaal doorheen. En vind het moeilijk om de moed erin te houden. Herkennen jullie onderstaande symptonen na 9 maand burnout?
Slecht slapen van 23.00 tot hoogstens 04.00 uur
Slappe onderbenen en nog niet een blokje kunnen lopen
Geen tv of op mobiel kunnen kijken zonder daarvan hoofdpijn te krijgen
Zere oogspieren
De hele dag door duizelig
Wazig zien
Twee maal per dag een uur naar bed om te rusten
Veel (oog)prikkels ervaren bij het boodschappen doen
Hoe vreemd het ook klinkt, het zou me enorm goed doen te lezen, dat één van jullie een zelfde ervaring cq. klachten heeft.
Alvast bedankt voor jullie reactie en veel succes toegewenst met jullie herstel.
Hartelijke groet, Henriette
Slecht slapen van 23.00 tot hoogstens 04.00 uur
Slappe onderbenen en nog niet een blokje kunnen lopen
Geen tv of op mobiel kunnen kijken zonder daarvan hoofdpijn te krijgen
Zere oogspieren
De hele dag door duizelig
Wazig zien
Twee maal per dag een uur naar bed om te rusten
Veel (oog)prikkels ervaren bij het boodschappen doen
Hoe vreemd het ook klinkt, het zou me enorm goed doen te lezen, dat één van jullie een zelfde ervaring cq. klachten heeft.
Alvast bedankt voor jullie reactie en veel succes toegewenst met jullie herstel.
Hartelijke groet, Henriette
Henriette
20-01-2024
laatste reactie: 23-01-2024
19Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vreselijk, ik ervaar ze allemaal behalve het korte slapen. Ik slaap wel enorm slecht..
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Cherrel
20-01-2024
Reactie:
Vreselijk, ik ervaar ze allemaal behalve het korte slapen. Ik slaap wel enorm slecht..
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Cherrel
20-01-2024
Reactie:
Vreselijk, ik ervaar ze allemaal behalve het korte slapen. Ik slaap wel enorm slecht..
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Bij mij is officieel geen BO vast gesteld maar herken mij zo in alle verhalen. Zo ook deze. Af en toe denk ik dat mn laatste dagen geteld zijn.. wat het ook niet beter maakt.
Je bent niet alleen in ieder geval!
Cherrel
20-01-2024
Reactie:
Dag Henriette, ik zit nu 4 maanden in BO en herken het slecht slapen van 23.00 tot hoogstens 04.00 uur, ik ben dan ook heel gejaagd en verdrietig om 04:00 uur, jij ook?
Ik ben ook constant duizelig en wazig zien. Slappe benen heb ik niet, wel voel ik er vaak tintelingen in, heel vaag.
Kun jij al werken? Ik ben vorige week 2x 2uur per week gestart , maar dat was geen succes, heb me weer volledig moeten afmelden ☹️
Het lijkt zo uitzichtloos, maar iedereen zegt houd vol… succes x
Ik ben ook constant duizelig en wazig zien. Slappe benen heb ik niet, wel voel ik er vaak tintelingen in, heel vaag.
Kun jij al werken? Ik ben vorige week 2x 2uur per week gestart , maar dat was geen succes, heb me weer volledig moeten afmelden ☹️
Het lijkt zo uitzichtloos, maar iedereen zegt houd vol… succes x
Suus
21-01-2024
Reactie:
Dag Suus, dank voor je reactie. Ja, ik herken het gejaagde gevoel als ik wakker wordt om 04.00 uur. De piekerknop springt dan direct aan en wordt dan enorm onrustig en gejaagd.
Fijn om te lezen dat jij ook de duizelingen en wazig zien ervaart, doet me goed te weten dat ik niet de enige ben maar het maakt me onzeker in mijn dagelijks handelen.
V.w.b. het werk ik ben in september begonnen met 2 uur per week mijn mail lezen en vanaf november 2x2 uur licht administratief werk zonder tijdsdruk vanuit huis. Dat ging aardig totdat ik ging opbouwen naar 3x2 uur. Op dat moment ging weer het lampje uit gezien mijn ogen. Ik kon na 1 uur werken geen beeldscherm meer verdragen en liep dagen met hoofdpijn. Nu weer terug naar 2x2 uur en de uren meer verspreiden over de dag.
Volgende week begin ik hier weer mee.
Het slapen daar maak ik mij het meeste zorgen om. Van slapen genees je echter het schiet niet op met maar 5 uur per nacht.
Maar we gaan door en ik probeer iedere dag een lichtpuntje in mijn boekje te noteren van hetgeen er die dag goed is gegaan. Focussen op de goede dingen is waar ik mij toe dwing maar soms zoals gisteren dan lukt dat even niet. Vandaar mijn post.
Nogmaals dank voor je reactie en beterschap toegewenst. Groet, Henriette
Fijn om te lezen dat jij ook de duizelingen en wazig zien ervaart, doet me goed te weten dat ik niet de enige ben maar het maakt me onzeker in mijn dagelijks handelen.
V.w.b. het werk ik ben in september begonnen met 2 uur per week mijn mail lezen en vanaf november 2x2 uur licht administratief werk zonder tijdsdruk vanuit huis. Dat ging aardig totdat ik ging opbouwen naar 3x2 uur. Op dat moment ging weer het lampje uit gezien mijn ogen. Ik kon na 1 uur werken geen beeldscherm meer verdragen en liep dagen met hoofdpijn. Nu weer terug naar 2x2 uur en de uren meer verspreiden over de dag.
Volgende week begin ik hier weer mee.
Het slapen daar maak ik mij het meeste zorgen om. Van slapen genees je echter het schiet niet op met maar 5 uur per nacht.
Maar we gaan door en ik probeer iedere dag een lichtpuntje in mijn boekje te noteren van hetgeen er die dag goed is gegaan. Focussen op de goede dingen is waar ik mij toe dwing maar soms zoals gisteren dan lukt dat even niet. Vandaar mijn post.
Nogmaals dank voor je reactie en beterschap toegewenst. Groet, Henriette
Henriette
21-01-2024
Reactie:
Goedemorgen Cherrel, dank je wel voor je reactie. Ik heb antwoord gegeven onder jouw post echter ik heb te snel op de verzendtoets gedrukt en nu staat er Hen ipv Henriette.
Henriette
21-01-2024
Reactie:
Dag Henriette, wat is het een ellende he… ik ben soms ook zó radeloos. Ik heb precies hetzelfde dat ik ook hoofdpijn krijg na beeldschermwerk. Ik maak me ook zorgen om het slapen, maar ga ervan uit dat dit zichzelf hersteld. De cortisol giert nog door ons lichaam denk ik. Ik zit niet aan medicijnen, probeer alle negatieve mensen uit mijn leven te weren en veel de natuur in. Meer dan dit kan ik niet. Sterkte!
Suus
21-01-2024
Reactie:
Hoi ik herken sommige klachten wel heb heb deze na 15 maanden nog steeds.
Mijn klachten zijn vooral hoofd en oogklachten.
Pijnlijke ogen, trillende ogen wanneer ik mijn ogen sluit,trillende oogleden net een flipperkast wanneer ik m'n ogen sluit, visule duizeligheid kan geen tv kijken of scrollen dan slaan mijn ogen op "hol"
Slecht tegen supermarkt of drukte kunnen, ervaar dan visuele duizeligheid, oogdruk en intense hoofddruk, wanneer ik m'n ogen sluit zie ik tig pulserende lichten en
patronen in m'n gezichtsveld schieten, hierdoor slaap ik nauwelijks. En zo heb ik nog tig andere klachten.
Sterkte
Mijn klachten zijn vooral hoofd en oogklachten.
Pijnlijke ogen, trillende ogen wanneer ik mijn ogen sluit,trillende oogleden net een flipperkast wanneer ik m'n ogen sluit, visule duizeligheid kan geen tv kijken of scrollen dan slaan mijn ogen op "hol"
Slecht tegen supermarkt of drukte kunnen, ervaar dan visuele duizeligheid, oogdruk en intense hoofddruk, wanneer ik m'n ogen sluit zie ik tig pulserende lichten en
patronen in m'n gezichtsveld schieten, hierdoor slaap ik nauwelijks. En zo heb ik nog tig andere klachten.
Sterkte
Anoniem
21-01-2024
Reactie:
@ anoniem, ik herken wat je schrijft. De supermarkt bezoekjes zijn iedere week een beproeving. Ik ga vroeg in de morgen gezien de rust maar mijn ogen kunnen de kleuren in de schappen niet verwerken. Als ik thuis kom ben ik doodmoe en duizelig. Tv kijen of een boek lezen lukt helaas ook niet gezien de ogen. Het lijkt alsof ze niet samenwerken.
Veel sterkte en beterschap toegewenst.
Groet, Henriette
Veel sterkte en beterschap toegewenst.
Groet, Henriette
Henriette
21-01-2024
Reactie:
@henriette, dan pijn/ druk op de ogen herken ik zo. de kleuren niet goed kunnen verwerken het licht is heftig enz. enz. die druk op de ogen kan zo pijnlijk en vervelend zijn. Heb jij hier tips voor?
Lieke
22-01-2024
Reactie:
@Lieke, vwb mijn oogdruk en zere ogen: ik rust 2 maal per dag een uur in bed. Niet op de bank. Ik merk dat mijn lijf meer tot rust komt in bed. Daarbij zit ik vaak met mijn ogen dicht een kwartier a dertig minuten op de bank of 's avonds in het donker. Dat doet me goed. Daarnaast kijk ik zo min mogelijk op mijn mobiel want dat is de grootste tricker voor mij vwb mijn ogen.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
22-01-2024
Reactie:
@Henriette, Dankje voor je tips!
Heb jij ook dat de snelwegen veel moeilijker te rijden zijn dan een Provincialeweg? Bij lang vooruit staren in de auto krijg in bijvoorbeeld ook zere ogen. Dit heb ik op de snelweg dus al heel snel.
Heb jij ook dat de snelwegen veel moeilijker te rijden zijn dan een Provincialeweg? Bij lang vooruit staren in de auto krijg in bijvoorbeeld ook zere ogen. Dit heb ik op de snelweg dus al heel snel.
Leike
22-01-2024
Reactie:
@Henriette, Dankje voor je tips!
Heb jij ook dat de snelwegen veel moeilijker te rijden zijn dan een Provincialeweg? Bij lang vooruit staren in de auto krijg in bijvoorbeeld ook zere ogen. Dit heb ik op de snelweg dus al heel snel.
Heb jij ook dat de snelwegen veel moeilijker te rijden zijn dan een Provincialeweg? Bij lang vooruit staren in de auto krijg in bijvoorbeeld ook zere ogen. Dit heb ik op de snelweg dus al heel snel.
Leike
22-01-2024
Reactie:
Hallo Henriette,
Deze klachten zijn heel herkenbaar. Zit nu ook al een tijdje thuis. Maar moet soms wel werken helaas.
Slapen is voor mij ook een groot probleem. Ben vaak moe in de avond en als ik dan op bed liggen en dan blokkeert er van alles en sta ik weer helemaal aan.
Met slaap medicatie val ik dan toch in slaap maar na paar uurtjes word ik wakker en sta meteen aan. Klaar wakker en helder in mijn hoofd.
Wat ik ook anders ervaar als voor mijn burn-out is dat ik dan honger heb. En meteen paar sneden brood ga eten. Heb ik 52 jaar nog nooit gedaan moest altijd eerst even goed wakker worden.
Naar de winkel gaan begint meestal hoopvol. Maar al vrij snel begin onrustig te worden en kan niet meer helder denken of keuzes maken. Wil dan maar één ding en dat is dan zo snel mogelijk weg. Ergens waar ik alleen kan zijn.
Hoop dan ook dat ik op weg naar de auto geen bekenden tegen te komen, want dan een gesprek voeren gaat me zeker niet lukken.
Het accepteren van de burn-out is een heel gevecht vind ik. Als ik nu terug kijk naar de afgelopen jaren hebben meerdere mensen (ouders, kinderen, vrienden) vaak tegen mij gezegd doe het wat rustiger aan.
En heb altijd geroepen nee het lukt me wel kan het allemaal aan. Was voor mijn gevoel een soort superman.
Om dit te begrijpen en accepteren kost mij dagelijks heel veel energie.
Weet niet of jij ook moeilijk kunt concentreren, ik kan lastig iets volgen op tv. Lezen is altijd al een uitdaging geweest. Concentreren vind ik lastig ben gauw afgeleid, maar heb nu story tel ontdekt en luister heel veel boeken. Dit geeft mij heel veel rust.
En erover praten hier helpt mij ook heel veel omdat hier mensen zijn die me wel begrijpen.
Wens je veel sterkte en geluk met je herstel
Groet Aswin
Deze klachten zijn heel herkenbaar. Zit nu ook al een tijdje thuis. Maar moet soms wel werken helaas.
Slapen is voor mij ook een groot probleem. Ben vaak moe in de avond en als ik dan op bed liggen en dan blokkeert er van alles en sta ik weer helemaal aan.
Met slaap medicatie val ik dan toch in slaap maar na paar uurtjes word ik wakker en sta meteen aan. Klaar wakker en helder in mijn hoofd.
Wat ik ook anders ervaar als voor mijn burn-out is dat ik dan honger heb. En meteen paar sneden brood ga eten. Heb ik 52 jaar nog nooit gedaan moest altijd eerst even goed wakker worden.
Naar de winkel gaan begint meestal hoopvol. Maar al vrij snel begin onrustig te worden en kan niet meer helder denken of keuzes maken. Wil dan maar één ding en dat is dan zo snel mogelijk weg. Ergens waar ik alleen kan zijn.
Hoop dan ook dat ik op weg naar de auto geen bekenden tegen te komen, want dan een gesprek voeren gaat me zeker niet lukken.
Het accepteren van de burn-out is een heel gevecht vind ik. Als ik nu terug kijk naar de afgelopen jaren hebben meerdere mensen (ouders, kinderen, vrienden) vaak tegen mij gezegd doe het wat rustiger aan.
En heb altijd geroepen nee het lukt me wel kan het allemaal aan. Was voor mijn gevoel een soort superman.
Om dit te begrijpen en accepteren kost mij dagelijks heel veel energie.
Weet niet of jij ook moeilijk kunt concentreren, ik kan lastig iets volgen op tv. Lezen is altijd al een uitdaging geweest. Concentreren vind ik lastig ben gauw afgeleid, maar heb nu story tel ontdekt en luister heel veel boeken. Dit geeft mij heel veel rust.
En erover praten hier helpt mij ook heel veel omdat hier mensen zijn die me wel begrijpen.
Wens je veel sterkte en geluk met je herstel
Groet Aswin
Aswin
22-01-2024
Reactie:
@Lieke, ik rij alleen maar auto naar de supermarkt en naar de hulpverleners zoals de ergotherapeut. Als ik verder moet dan vraag ik of iemand mij wil brengen. Ik vind het vwb mijn vermoeidheid, zwabberende benen en slechte ogen onverantwoord om te rijden.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
22-01-2024
Reactie:
@Aswin, ik herken wat je schrijft en het accepteren van een BO heeft tijd nodig dat gaat niet van de een op de andere dag daar kunnen maanden overheen gaan.
Vwb je winkelbezoek ook dit is heel herkenbaar. Ik ga vroeg in de morgen met een lijstje en hoop ook dat ik geen bekenden tegenkom omdat ik geen energie meer heb om te staan en/of met hen te praten.
Luisterboeken vermoeien mij teveel dus daar kan ik geen ontspanning bij vinden.
V.w.b. begeleiding bezoek ik een ergotherapeut van haar heb ik de oefening "diep zitten" gekregen. Deze oefening zorgt ervoor dat je spieren, van wie je niet wist dat je ze had, zich ontspannen. Ik pas ze vele malen dagelijks toe en ook vlak voor het slapen gaan. Hierdoor is mijn slaap intenser maar niet langer. Ik wordt wat rustiger wakker.
Ik wens je veel succes met je herstel.
Hartelijke groet, Henriette
Vwb je winkelbezoek ook dit is heel herkenbaar. Ik ga vroeg in de morgen met een lijstje en hoop ook dat ik geen bekenden tegenkom omdat ik geen energie meer heb om te staan en/of met hen te praten.
Luisterboeken vermoeien mij teveel dus daar kan ik geen ontspanning bij vinden.
V.w.b. begeleiding bezoek ik een ergotherapeut van haar heb ik de oefening "diep zitten" gekregen. Deze oefening zorgt ervoor dat je spieren, van wie je niet wist dat je ze had, zich ontspannen. Ik pas ze vele malen dagelijks toe en ook vlak voor het slapen gaan. Hierdoor is mijn slaap intenser maar niet langer. Ik wordt wat rustiger wakker.
Ik wens je veel succes met je herstel.
Hartelijke groet, Henriette
Henriette
22-01-2024
Reactie:
Hi Henriette,
Ik weet niet of het je helpt maar de (gratis) app Insight Timer geeft me veel rust. Daarbij kan je korte ontspanningsoefeningen, muziek of andere verhaaltjes etc. volgen. Hierbij hoef je niet constant op te letten en zeggen ze soms ook 'het is oke als je gedachten afdwalen, probeer je weer te focussen op de oefeningen'. Klinkt heel stom maar die bevestiging helpt mij genoeg om nog even te 'ontspannen' in zoverre dat lukt.
Hoop dat je hier iets mee kunt, succes ❤️
Ik weet niet of het je helpt maar de (gratis) app Insight Timer geeft me veel rust. Daarbij kan je korte ontspanningsoefeningen, muziek of andere verhaaltjes etc. volgen. Hierbij hoef je niet constant op te letten en zeggen ze soms ook 'het is oke als je gedachten afdwalen, probeer je weer te focussen op de oefeningen'. Klinkt heel stom maar die bevestiging helpt mij genoeg om nog even te 'ontspannen' in zoverre dat lukt.
Hoop dat je hier iets mee kunt, succes ❤️
X
22-01-2024
Reactie:
Hoi Henriette
Bedankt voor je berichtje mijn therapie moet nog beginnen. Maar wil graag nu vast iets doen wat me kan helpen.
Dus ga even Google kijken wat diep zitten inhoud.
En X je zegt dat een gratis app insight timer goed kan helpen. Zal morgen eens kijken of dat iets voor mij kan betekenen.
Bedankt voor je tip 🙏
Groet Aswin
Bedankt voor je berichtje mijn therapie moet nog beginnen. Maar wil graag nu vast iets doen wat me kan helpen.
Dus ga even Google kijken wat diep zitten inhoud.
En X je zegt dat een gratis app insight timer goed kan helpen. Zal morgen eens kijken of dat iets voor mij kan betekenen.
Bedankt voor je tip 🙏
Groet Aswin
Aswin
22-01-2024
Reactie:
@x, dank je wel voor je reactie. Ik ga de app installeren. Alle tips zijn welkom.
Groet, Henriette
Groet, Henriette
Henriette
23-01-2024
Werk en burn-out (Verhaal 842)
Wat zouden jullie doen?
Ik ben een alleenstaande mama met de kids week om week bij mij. 3 maanden geleden ook volledig onderuit gegaan na jaren alles erbij te nemen en niets deftig te verwerken. Opgevoed door een vader waarbij emoties geen belang hadden, blijven doorgaan was zijn levensmotto dat ik dus had overgenomen. 2 maanden thuis en begeleiding bij een psycholoog is hetgeen wat daarna gevolgd is.
Nu ben ik genoodzaakt na de vakantie terug gestart, ineens voltijds. Mijn ziektedagen zijn op en financieel trek ik het niet wanneer ik op ziekenkas zou vallen. De dokter had me eigenlijk nog 2 weken thuis geschreven om dan eventueel deeltijds op te starten, maar zoals ik al zei is dit financieel niet haalbaar. Nu merk ik na 2 weken werken dat dit echt veel te zwaar is en weet ik niet meer wat ik nog kan doen. Ik vrees voor mijn plekje op school ,dat als ik nu weg val ik het kwijt ben. Hoe kan ik toch doorgaan zonder er aan onderdoor te gaan? Tips zijn altijd welkom!
Ik ben een alleenstaande mama met de kids week om week bij mij. 3 maanden geleden ook volledig onderuit gegaan na jaren alles erbij te nemen en niets deftig te verwerken. Opgevoed door een vader waarbij emoties geen belang hadden, blijven doorgaan was zijn levensmotto dat ik dus had overgenomen. 2 maanden thuis en begeleiding bij een psycholoog is hetgeen wat daarna gevolgd is.
Nu ben ik genoodzaakt na de vakantie terug gestart, ineens voltijds. Mijn ziektedagen zijn op en financieel trek ik het niet wanneer ik op ziekenkas zou vallen. De dokter had me eigenlijk nog 2 weken thuis geschreven om dan eventueel deeltijds op te starten, maar zoals ik al zei is dit financieel niet haalbaar. Nu merk ik na 2 weken werken dat dit echt veel te zwaar is en weet ik niet meer wat ik nog kan doen. Ik vrees voor mijn plekje op school ,dat als ik nu weg val ik het kwijt ben. Hoe kan ik toch doorgaan zonder er aan onderdoor te gaan? Tips zijn altijd welkom!
Anoniem
22-01-2024
laatste reactie: 22-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi anoniem,
Tot vele mensen hier ben ik als man ík genoodzaakt te blijven werken. Mijn partner is jaren geleden afgekeurd. Ze ontvangt wel een klein deel van de wia.
Dus moet ik verplicht werken. Ben zelfstandige en niet voor ziekte verzekerd. Ben nu al een tijdje minder aan het werk en dit vul ik aan met mijn gespaarde geld. Maar dit krimpt ook snel en wil nog wel wat overhouden voor mijn pensioen.
Ga soms weg om te werken maar mijn lichaam en mijn geest zeggen dan niet doen.
Maar ik zie het als een soort moeten.
Dat is geen leuke keus helaas en mijn hoop is iedere maand de staatsloterij te winnen.
Dus kan je geen tip geven en hoop deze ook graag van andere te krijgen.
Wens je veel sterkte met dit probleem.
En jij ook nog thuiswonende kids dat maakt er nog veel zwaarder. Soort schuld gevoel denk ik,
Groet Aswin
Tot vele mensen hier ben ik als man ík genoodzaakt te blijven werken. Mijn partner is jaren geleden afgekeurd. Ze ontvangt wel een klein deel van de wia.
Dus moet ik verplicht werken. Ben zelfstandige en niet voor ziekte verzekerd. Ben nu al een tijdje minder aan het werk en dit vul ik aan met mijn gespaarde geld. Maar dit krimpt ook snel en wil nog wel wat overhouden voor mijn pensioen.
Ga soms weg om te werken maar mijn lichaam en mijn geest zeggen dan niet doen.
Maar ik zie het als een soort moeten.
Dat is geen leuke keus helaas en mijn hoop is iedere maand de staatsloterij te winnen.
Dus kan je geen tip geven en hoop deze ook graag van andere te krijgen.
Wens je veel sterkte met dit probleem.
En jij ook nog thuiswonende kids dat maakt er nog veel zwaarder. Soort schuld gevoel denk ik,
Groet Aswin
Aswin
22-01-2024
Heb het gevoel dat ik mezelf gek aan het maken ben (Verhaal 811)
Hallo
Nu middernacht en ik ben nog steeds wakker. Soms dagen dat ik niet naar bed wil. Ben wel moe maar een soort blokkade om te gaan slapen. Ben veel aan het lezen over burn-out ervaringen en zie overal verschillende verhalen met klachten over hún burn-out. Maar ik heb het gevoel dat ik mezelf gek aan het maken ben van wat ik nu moet doen.
Ben overal om hulp aan het vragen en kan er makkelijk over praten maar heb het gevoel dat niemand mij snapt waar ik het over heb. Mijn gedachten gaan alle kanten op soms in de ochtend heel positief en denk dat ik weer zin heb om iets te gaan doen en dan een uur later is alles weer heel anders en zie ik de wereld weer grauw en grijs.
Ben altijd iemand geweest met een uitgesproken mening en kon mezelf goed redden in de maatschappij. Kwam voor mezelf op en voor anderen. Nu ben ik een zielig mannetje die overal voor weg loopt en vaak zegt laat maar !.
Weet heel goed dat ik mezelf niet ben maar toch lukt het me niet om te veranderen.
Heb veel goede ideeën voor de dag maar er komt niets van terecht ben moe en heb totaal nergens zin in. En dan in de avond baal ik weer dat ik totaal niets heb gedaan. Ben lui en vind niet snel meer iets leuk.
Kom op afspraken te laat, vind snel iets goed wat een ander doet, ik sta er bij en kijk er na.
Ook alles wat ik doe gaat heel erg traag. Simpele klusjes doe ik soms uren over. En veel dingen die ík vroeger kon lukt me nu vaak niet. Word er dan heel onrustig van.
Ben ook vaak het liefst ergers alleen dat niemand mij kan zien. Als ik naar een winkel ga (was vroeger iets wat ik heel graag deed) dan naar 20/30 minuten begin ik te zweten en wil ik zo snel mogelijk weer weg.
Moet dan echt even ergens bijkomen van de angst gevoel.
Slaap al een lange tijd alleen heb geen zin in sex of een knuffel maar voel me wel vaak alleen.
Was altijd iemand met veel ideeën om iets te gaan ondernemen en nam altijd het initiatief om het te gaan doen. Nu wil ik het liefst ergens lekker rustig muziek luisteren.
Als ik naar een verjaardag moet of een etentje ben ik al uren ervoor onrustig en waarom zou het niet weten.
Zo hèb ik nog veel meer van die dingen die ik van mezelf niet ken.
Wil heeeeeeel graag me oude ik weer worden zoals ik was een zelfverzekerde man die ergens voor stond.
Als ik bij mijn huisarts kom en zoveel mogelijk klachten vertel dat zegt ze dat ik wat rust moet nemen en beetje wandelen en dan komt het wel weer goed. Ze snapte totaal niet wat ik voel.
Snapt iemand hier mijn wel of begin ik gewoon gek te worden……..?
Hoop toch voor iedereen een goed 2024
Moeten positief blijven
A.K 50 jaar
Nu middernacht en ik ben nog steeds wakker. Soms dagen dat ik niet naar bed wil. Ben wel moe maar een soort blokkade om te gaan slapen. Ben veel aan het lezen over burn-out ervaringen en zie overal verschillende verhalen met klachten over hún burn-out. Maar ik heb het gevoel dat ik mezelf gek aan het maken ben van wat ik nu moet doen.
Ben overal om hulp aan het vragen en kan er makkelijk over praten maar heb het gevoel dat niemand mij snapt waar ik het over heb. Mijn gedachten gaan alle kanten op soms in de ochtend heel positief en denk dat ik weer zin heb om iets te gaan doen en dan een uur later is alles weer heel anders en zie ik de wereld weer grauw en grijs.
Ben altijd iemand geweest met een uitgesproken mening en kon mezelf goed redden in de maatschappij. Kwam voor mezelf op en voor anderen. Nu ben ik een zielig mannetje die overal voor weg loopt en vaak zegt laat maar !.
Weet heel goed dat ik mezelf niet ben maar toch lukt het me niet om te veranderen.
Heb veel goede ideeën voor de dag maar er komt niets van terecht ben moe en heb totaal nergens zin in. En dan in de avond baal ik weer dat ik totaal niets heb gedaan. Ben lui en vind niet snel meer iets leuk.
Kom op afspraken te laat, vind snel iets goed wat een ander doet, ik sta er bij en kijk er na.
Ook alles wat ik doe gaat heel erg traag. Simpele klusjes doe ik soms uren over. En veel dingen die ík vroeger kon lukt me nu vaak niet. Word er dan heel onrustig van.
Ben ook vaak het liefst ergers alleen dat niemand mij kan zien. Als ik naar een winkel ga (was vroeger iets wat ik heel graag deed) dan naar 20/30 minuten begin ik te zweten en wil ik zo snel mogelijk weer weg.
Moet dan echt even ergens bijkomen van de angst gevoel.
Slaap al een lange tijd alleen heb geen zin in sex of een knuffel maar voel me wel vaak alleen.
Was altijd iemand met veel ideeën om iets te gaan ondernemen en nam altijd het initiatief om het te gaan doen. Nu wil ik het liefst ergens lekker rustig muziek luisteren.
Als ik naar een verjaardag moet of een etentje ben ik al uren ervoor onrustig en waarom zou het niet weten.
Zo hèb ik nog veel meer van die dingen die ik van mezelf niet ken.
Wil heeeeeeel graag me oude ik weer worden zoals ik was een zelfverzekerde man die ergens voor stond.
Als ik bij mijn huisarts kom en zoveel mogelijk klachten vertel dat zegt ze dat ik wat rust moet nemen en beetje wandelen en dan komt het wel weer goed. Ze snapte totaal niet wat ik voel.
Snapt iemand hier mijn wel of begin ik gewoon gek te worden……..?
Hoop toch voor iedereen een goed 2024
Moeten positief blijven
A.K 50 jaar
Aswin
27-12-2023
laatste reactie: 21-01-2024
31Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Aswin,
Wat ongelooflijk herkenbaar is jouw verhaal. Ik had leiding over een bedrijf met 40 mio omzet. Zelf van 0 opgebouwd in 24 jaar. Stond midden in het leven, was zelfverzekerd, creatief, ondernemend enz.
Inmiddels door het bedrijf als vuilnis aan de kant gezet en in de WIA terecht gekomen. Tijdens mijn 2 jaar ziekte twee keer tot 7 uur per dag opgebouwd maar weer teruggevallen door de wil om terug te komen. Kon niet loslaten. Dus het is niet zo dat ik 2 jaar thuis heb gezeten. Stank voor dank.
Nu is er niks meer van me over en ben ik zoals jij omschrijft een zielig mannetje geworden die alles uit de weg gaat en het liefste thuis op de bank ligt. Nauwelijks nog sociaal leven, onzeker, durf niets meer, bang voor alles (vakantie, winkelen, bezoek familie etc), nergens zin in en ga zo maar door. Ik ben het tegenovergestelde geworden van wat ik ooit was. Veel mensen begrijpen mij ook niet, ik begrijp mezelf niet eens. Denk ook vaak dat ik aan het doordraaien ben. Artsen, psychologen, werkgevers, familie, vrienden, etc. weten vaak niet wat het inhoudt. Ik zeg altijd, je weet het pas als je het zelf meegemaakt hebt ! Dat merk je ook als je met iemand spreekt die er zelf middenin heeft gezeten.
Sterkte en we moeten idd maar blijven hopen op betere tijden.
Erik
Wat ongelooflijk herkenbaar is jouw verhaal. Ik had leiding over een bedrijf met 40 mio omzet. Zelf van 0 opgebouwd in 24 jaar. Stond midden in het leven, was zelfverzekerd, creatief, ondernemend enz.
Inmiddels door het bedrijf als vuilnis aan de kant gezet en in de WIA terecht gekomen. Tijdens mijn 2 jaar ziekte twee keer tot 7 uur per dag opgebouwd maar weer teruggevallen door de wil om terug te komen. Kon niet loslaten. Dus het is niet zo dat ik 2 jaar thuis heb gezeten. Stank voor dank.
Nu is er niks meer van me over en ben ik zoals jij omschrijft een zielig mannetje geworden die alles uit de weg gaat en het liefste thuis op de bank ligt. Nauwelijks nog sociaal leven, onzeker, durf niets meer, bang voor alles (vakantie, winkelen, bezoek familie etc), nergens zin in en ga zo maar door. Ik ben het tegenovergestelde geworden van wat ik ooit was. Veel mensen begrijpen mij ook niet, ik begrijp mezelf niet eens. Denk ook vaak dat ik aan het doordraaien ben. Artsen, psychologen, werkgevers, familie, vrienden, etc. weten vaak niet wat het inhoudt. Ik zeg altijd, je weet het pas als je het zelf meegemaakt hebt ! Dat merk je ook als je met iemand spreekt die er zelf middenin heeft gezeten.
Sterkte en we moeten idd maar blijven hopen op betere tijden.
Erik
Erik
01-01-2024
Reactie:
Ja ik ook in verleden goede baan gehad bij verschillende supermarkten. Maar altijd door mijn eerlijkheid en mening te geven, nooit een stap verder gekomen en als lastig persoon werd gezien die kritiek had op de organisatie. Ben toen voor mezelf begonnen en heb dit jaren met plezier gedaan maar doordat mijn vrouw arbeidsongeschikt werd moest ik steeds meer werken om een leuk leven te kunnen blijven leven. En nu na zoveel jaar krijg ik de rekening gepresenteerd dat ik geestelijk en lichamelijk gesloopt ben. Wil niemand hier een schuld aan geven want ik weet nu hoe ik dingen anders had moeten aanpakken. Maar achteraf is dit gemakkelijk te zeggen.
Ben nu na een jaar vechten met huisarts en allerlei andere doktoren op een punt gekomen dat ik hulp ga krijgen.
Moet er dit jaar mee beginnen en hoop dat ik bij de juiste mensen terecht ben gekomen die mij begrijpen. Ik heb mezelf voorgenomen dat 2024 het jaar is dat ik mezelf weer ga terugvinden. Dus ik blijf hopen en geef niet op. Ben altijd een vechter geweest maar ik snap steeds beter mensen die dit zelfde overkomt en ook nog sucaiaal gevoelig zijn voor een moeilijke keuze staan. Wat nu wie helpt mij.
Had je mij 10 jaar geleden dit verteld en dat ik nu op een sites als dit zou vertellen, dan zou ik je voor gek verklaard hebben want ik was ook altijd hard voor mezelf en anderen.
Ik kon de wereld aan en hielp mensen om me heen met van alles. Ik was een soort alleskunner die niet kapot te krijgen was.
Wat ik in toch in mezelf vergist met wat er allemaal gebeurt is de laatste 2 jaar.
Heb nog steeds moeite om soms in de spiegel te kijken en mezelf te zien.
Heb soms gelukkig een opleving en dat voelt heel goed aan en geeft me hoop.
Hoop dat jij ook momenten krijgt waar je weer je oude ik zult vinden. Want daar doen we het voor en zo kunnen we hopelijk weer ergens van gaan genieten.
Wens je veel sterkte en blijf volhouden 🙏
Groet Aswin
Ben nu na een jaar vechten met huisarts en allerlei andere doktoren op een punt gekomen dat ik hulp ga krijgen.
Moet er dit jaar mee beginnen en hoop dat ik bij de juiste mensen terecht ben gekomen die mij begrijpen. Ik heb mezelf voorgenomen dat 2024 het jaar is dat ik mezelf weer ga terugvinden. Dus ik blijf hopen en geef niet op. Ben altijd een vechter geweest maar ik snap steeds beter mensen die dit zelfde overkomt en ook nog sucaiaal gevoelig zijn voor een moeilijke keuze staan. Wat nu wie helpt mij.
Had je mij 10 jaar geleden dit verteld en dat ik nu op een sites als dit zou vertellen, dan zou ik je voor gek verklaard hebben want ik was ook altijd hard voor mezelf en anderen.
Ik kon de wereld aan en hielp mensen om me heen met van alles. Ik was een soort alleskunner die niet kapot te krijgen was.
Wat ik in toch in mezelf vergist met wat er allemaal gebeurt is de laatste 2 jaar.
Heb nog steeds moeite om soms in de spiegel te kijken en mezelf te zien.
Heb soms gelukkig een opleving en dat voelt heel goed aan en geeft me hoop.
Hoop dat jij ook momenten krijgt waar je weer je oude ik zult vinden. Want daar doen we het voor en zo kunnen we hopelijk weer ergens van gaan genieten.
Wens je veel sterkte en blijf volhouden 🙏
Groet Aswin
Hallo Erik
02-01-2024
Reactie:
Hallo Erik heel herkenbaar hoor ik zat vorig jaar begin mei tegen een burnout aan en had altijd veel energie was even goed te werk dat lijden me af en met mijn gezin kon ik er goed over praten ze snapte het mijn man zijn dood had in niet kunnen verwerken en nu na 5jaar komt alles eruit de dokter adviseren mij een psycholoog maar ik zat bij de haptotherapie dat helpt heelllll goed ze snappen wat je bedoeld en krijg echt goede behandelingen nu gaat het redelijk bedenk wel 2 stappen vooruit 1 terug alles heeft zijn tijd nodig succes en je staat er niet alleen voor 👍
Lucy
05-01-2024
Reactie:
Ja jij bent in burn-out. Ik was daar ook. Nu niet meer. Ik ben begonnen met holistisch coaching dan stoppen met werken dan bowen therapy en nu ben veel beter. Maar jij komt ook uit . Wat de doctor jouw geeft of abo arts zegt helpt niet wordt alleen eerger.
Anoniem
05-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin , dit klinkt zo herkenbaar als ik jou verhaal lees . Ik ben 6 maanden geleden in een burn-out terecht gekomen van de een op de anderen dag was het er , ik wist me geen houding te geven en wist totaal niet wat mij overkwam . Ik kom helemaal niks meer. Ik kwam in de ochtend uit bed en ging op de bank liggen en het enigste wat ik kon was een kop thee voor me zelf zetten meer kon ik niet ik was lichamelijk en geestelijk helemaal op heel de dag een gejaagd gevoel en me lichaam was op. Wandelen lukte me niet naar de supermarkt gaan was een hel , zo veel prikkels veel mensen muziek geluid ik kon er niet tegen en keerde snel weer op richting thuis . Thuis veel paniek aanvallen gehad bijna elke dag . En dan krijg je het advies je moet iets ondernemen iets gaan doen wandelen of fietsen dit ging bij mij niet dus ik dacht echt ik word helemaal gek en je voelt je nutteloos en alles is op die momenten gewoon helemaal kut. Maar ik kan je wel vertellen naar maten de tijd word het echt beter ik ben nu 6 maanden verder en ik ben er nog lang niet maar ik heb echt al meer licht puntjes momenten dat ik wel kan genieten van dingen en ook zeker dingen kan doen , voel ik me goed ga ik wandelen of zwemmen en is het even druk in mijn hoofd ga ik puzzelen , naar de supermarkt gaan lukt ook weer als ik een goede dag heb . Dus wat ik wil zeggen is hoe uitzichtloos het er soms uit ziet en ook al voel je zelf niet dat er verbetering in zit die zijn er echt maar het heeft gewoon tijd nodig . Hartelijke groet S. 26 jaar
Anoniem
12-01-2024
Reactie:
Hallo S
Fijn om te horen dat het ooit beter gaat worden. Maar zo voelt dat nú helaas niet.
In de ochtenden ben ik nog wel eens een klein beetje positief maar voor 12 is dat al weer 100% omgeslagen in een sombere gedachte over alles.
Wat ik wel merk, doordat ik wat vaker thuis ben dat het mij iets meer rust geeft. Geen prikkels van buiten af. Thuis altijd meteen mijn Bluetooth box aan en muziek luisteren. Voor mij een goede afleiding om niet te veel aan al die 1000 klusjes die ik moet doen.
Daarom zou ik zo graag even een paar weken niks willen doen en veel alleen willen zijn.
Maar dit kan helaas niet omdat ik voor mezelf werk en mijn vrouw is afgekeurd. Dus ik moet alleen het gezin onderhouden. En dat frustreert me steeds vaker.
Mijn partner is heel lief voor mij verzorgt me heel goed. Maar soms gaat ze daar te ver in, voor mijn gevoel.
Heb dan het gevoel dat ze me als een kind behandeld en dat voelt zo onprettig. Word daar ook snel geïrriteerd van. Terwi de bedoeling zo goed is.
Zou veel liever zien dat ze me wat beter zou begrijpen. Vol steeds meer dat we van elkaar af groeien. Terwijl we dit jaar 25 jaar getrouwd zijn.
Dit doet me pijn en raak er gefrustreerd van omdat ik er geen invloed op heb. Het gebeurt iedere dag weer opnieuw.
Vind wel fijn dat hier met anderen je gevoel kunt delen. Want voel me vaak zo onbegrepen en eenzaam.
Groet Aswin.
Fijn om te horen dat het ooit beter gaat worden. Maar zo voelt dat nú helaas niet.
In de ochtenden ben ik nog wel eens een klein beetje positief maar voor 12 is dat al weer 100% omgeslagen in een sombere gedachte over alles.
Wat ik wel merk, doordat ik wat vaker thuis ben dat het mij iets meer rust geeft. Geen prikkels van buiten af. Thuis altijd meteen mijn Bluetooth box aan en muziek luisteren. Voor mij een goede afleiding om niet te veel aan al die 1000 klusjes die ik moet doen.
Daarom zou ik zo graag even een paar weken niks willen doen en veel alleen willen zijn.
Maar dit kan helaas niet omdat ik voor mezelf werk en mijn vrouw is afgekeurd. Dus ik moet alleen het gezin onderhouden. En dat frustreert me steeds vaker.
Mijn partner is heel lief voor mij verzorgt me heel goed. Maar soms gaat ze daar te ver in, voor mijn gevoel.
Heb dan het gevoel dat ze me als een kind behandeld en dat voelt zo onprettig. Word daar ook snel geïrriteerd van. Terwi de bedoeling zo goed is.
Zou veel liever zien dat ze me wat beter zou begrijpen. Vol steeds meer dat we van elkaar af groeien. Terwijl we dit jaar 25 jaar getrouwd zijn.
Dit doet me pijn en raak er gefrustreerd van omdat ik er geen invloed op heb. Het gebeurt iedere dag weer opnieuw.
Vind wel fijn dat hier met anderen je gevoel kunt delen. Want voel me vaak zo onbegrepen en eenzaam.
Groet Aswin.
Aswin
12-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Hier een vrouw die een tijd terug een hele pijnlijke break up heeft gehad, mede doordat mijn vriend (bleek achteraf) alles opkropte in plaats van uitsprak. Terwijl ik daar altijd juist vanuit openheid op aanmoedigde / ruimte voor creëerde.
Nu zeg ik niet dat jij dat doet. Maar misschien kun je het proberen te communiceren aan je vrouw? Dat je haar en alles wat ze voor je doet enorm waardeert, maar dat het jou zou helpen als ze zus of zo anders aan zou pakken. Vanuit je eigen gevoel in eerlijkheid, vanuit liefde en respect aangeven wat het met jou doet. Op die manier kun je vanuit verbinding samen kijken naar hoe het misschien wat anders kan.
Ikzelf had dat enorm gewaardeerd en zie dat mensen regelmatig uit elkaar groeien omdat ze niet praten.
Sterkte
Hier een vrouw die een tijd terug een hele pijnlijke break up heeft gehad, mede doordat mijn vriend (bleek achteraf) alles opkropte in plaats van uitsprak. Terwijl ik daar altijd juist vanuit openheid op aanmoedigde / ruimte voor creëerde.
Nu zeg ik niet dat jij dat doet. Maar misschien kun je het proberen te communiceren aan je vrouw? Dat je haar en alles wat ze voor je doet enorm waardeert, maar dat het jou zou helpen als ze zus of zo anders aan zou pakken. Vanuit je eigen gevoel in eerlijkheid, vanuit liefde en respect aangeven wat het met jou doet. Op die manier kun je vanuit verbinding samen kijken naar hoe het misschien wat anders kan.
Ikzelf had dat enorm gewaardeerd en zie dat mensen regelmatig uit elkaar groeien omdat ze niet praten.
Sterkte
Anoniem
13-01-2024
Reactie:
Hallo Aswin,
Het is mijn ervaring dat de buitenwereld helemaal niet snapt waar je doorheen gaat. Ook mijn eigen partner snapt t amper. Ze denken dat je alleen maar moe bent terwijl het veel verder gaat dan dat. Je hele systeem is ontregeld. Dat zorgt voor fysieke klachten maar ook voor stemmingsklachten zoals somberheid, lusteloosheid etc.
Ik heb zelf zsm hulp gezocht bij psycholoog, zij leggen dingen uit en geven tips en advies (o.a over dagstructuur). En zij snappen jou wel vanuit hun ervaring met burnout cliënten. Dus ik zou zeggen, zoek hulp!
Het is mijn ervaring dat de buitenwereld helemaal niet snapt waar je doorheen gaat. Ook mijn eigen partner snapt t amper. Ze denken dat je alleen maar moe bent terwijl het veel verder gaat dan dat. Je hele systeem is ontregeld. Dat zorgt voor fysieke klachten maar ook voor stemmingsklachten zoals somberheid, lusteloosheid etc.
Ik heb zelf zsm hulp gezocht bij psycholoog, zij leggen dingen uit en geven tips en advies (o.a over dagstructuur). En zij snappen jou wel vanuit hun ervaring met burnout cliënten. Dus ik zou zeggen, zoek hulp!
Anoniem
13-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Hier een vrouw die een tijd terug een hele pijnlijke break up heeft gehad, mede doordat mijn vriend (bleek achteraf) alles opkropte in plaats van uitsprak. Terwijl ik daar altijd juist vanuit openheid op aanmoedigde / ruimte voor creëerde.
Nu zeg ik niet dat jij dat doet. Maar misschien kun je het proberen te communiceren aan je vrouw? Dat je haar en alles wat ze voor je doet enorm waardeert, maar dat het jou zou helpen als ze zus of zo anders aan zou pakken. Vanuit je eigen gevoel in eerlijkheid, vanuit liefde en respect aangeven wat het met jou doet. Op die manier kun je vanuit verbinding samen kijken naar hoe het misschien wat anders kan.
Ikzelf had dat enorm gewaardeerd en zie dat mensen regelmatig uit elkaar groeien omdat ze niet praten.
Sterkte
Hier een vrouw die een tijd terug een hele pijnlijke break up heeft gehad, mede doordat mijn vriend (bleek achteraf) alles opkropte in plaats van uitsprak. Terwijl ik daar altijd juist vanuit openheid op aanmoedigde / ruimte voor creëerde.
Nu zeg ik niet dat jij dat doet. Maar misschien kun je het proberen te communiceren aan je vrouw? Dat je haar en alles wat ze voor je doet enorm waardeert, maar dat het jou zou helpen als ze zus of zo anders aan zou pakken. Vanuit je eigen gevoel in eerlijkheid, vanuit liefde en respect aangeven wat het met jou doet. Op die manier kun je vanuit verbinding samen kijken naar hoe het misschien wat anders kan.
Ikzelf had dat enorm gewaardeerd en zie dat mensen regelmatig uit elkaar groeien omdat ze niet praten.
Sterkte
Anoniem
13-01-2024
Reactie:
Hoi anonieme vrouw
We proberen iedere dag veel te praten / communiceren en ene moment begrijpen we elkaar maar dan even later niet meer.
Ik denk dat in mijn prater alles zo vaak veranderd dat ik er zelf gek van wordt.
Het ene moment ben ik rustig van binnen en hèb beetje overzicht wat ik wil gaan doen. Maar paar uur later ben ik weer onrustig en chaotisch en snel geïrriteerd.
Dat zijn dan de momenten dat ik me terug trek en een oxazepan neem. Weet dat dit niet de oplossing is maar op dat moment voor mij wel een noodzakelijk iets.
Ik krijg vanaf begin februari hulp gelukkig. Dan heb ik mijn eerste afspraak bij een psycholoog via pro persona.
Maar de weg hier na toe was een hel.
Moest het eerst zelf begrijpen, toen heb ik echt mijn huisarts moeten overtuigen dat er iets niet goed was. Ben eerst door verschillende artsen in het ziekenhuis onderzocht omdat zei dacht dat het iets lichamelijks was. Toen dat na 8 maanden niet bleek kreeg ik eindelijk een doorverwijzing.
Moest nu eigenlijk ook weer 6 maanden wachten, maar door veel telefoontjes en hoop frustratie kan ik gelukkig nu over paar weken in behandeling.
Hoop echt dat het gaat werken. Wil weer wat positiever worden op mezelf en het leven.
Groet Aswin
We proberen iedere dag veel te praten / communiceren en ene moment begrijpen we elkaar maar dan even later niet meer.
Ik denk dat in mijn prater alles zo vaak veranderd dat ik er zelf gek van wordt.
Het ene moment ben ik rustig van binnen en hèb beetje overzicht wat ik wil gaan doen. Maar paar uur later ben ik weer onrustig en chaotisch en snel geïrriteerd.
Dat zijn dan de momenten dat ik me terug trek en een oxazepan neem. Weet dat dit niet de oplossing is maar op dat moment voor mij wel een noodzakelijk iets.
Ik krijg vanaf begin februari hulp gelukkig. Dan heb ik mijn eerste afspraak bij een psycholoog via pro persona.
Maar de weg hier na toe was een hel.
Moest het eerst zelf begrijpen, toen heb ik echt mijn huisarts moeten overtuigen dat er iets niet goed was. Ben eerst door verschillende artsen in het ziekenhuis onderzocht omdat zei dacht dat het iets lichamelijks was. Toen dat na 8 maanden niet bleek kreeg ik eindelijk een doorverwijzing.
Moest nu eigenlijk ook weer 6 maanden wachten, maar door veel telefoontjes en hoop frustratie kan ik gelukkig nu over paar weken in behandeling.
Hoop echt dat het gaat werken. Wil weer wat positiever worden op mezelf en het leven.
Groet Aswin
Aswin
13-01-2024
Reactie:
Hi Aswin,
Dat wisselvallige ken ik inderdaad heel erg.. je bent dan echt jezelf niet en communiceren is dan haast niet te doen. Ik werd zelf ook een hele tijd bijv super boos en geïrriteerd van alle communicatie die dan op dat moment te invasief was ofzo. Bijna niet uit te leggen. Komt vgm door alle op hol geslagen hormonen in je lichaam als gevolg van de burn-out. Had ook ontzettend veel woede / agressie met tijden, andere momenten voelde ik me super zen en kalm. Je snapt echt niet wat er met je gebeurt.
Naarmate je herstelt word dit beter, stabieler. Maar het is een lange weg. Fijn dat je hulp krijgt. Als ik je 1 tip mag geven, vanuit eigen ervaring en wat ik bij anderen ook zie: zorg voor innerlijke acceptatie en overgave van je situatie. Is ontzettend lastig. Maar blijven vechten / je verzetten / alles met je hoofd proberen op te lossen, maakt juist dat je vast zit. Switchen van je hoofd naar voelen. Acceptatie, van jezelf en de situatie maakt je innerlijke rust creëert en dat is je basis voor herstel.
Liefs en veel sterkte
Amber
Dat wisselvallige ken ik inderdaad heel erg.. je bent dan echt jezelf niet en communiceren is dan haast niet te doen. Ik werd zelf ook een hele tijd bijv super boos en geïrriteerd van alle communicatie die dan op dat moment te invasief was ofzo. Bijna niet uit te leggen. Komt vgm door alle op hol geslagen hormonen in je lichaam als gevolg van de burn-out. Had ook ontzettend veel woede / agressie met tijden, andere momenten voelde ik me super zen en kalm. Je snapt echt niet wat er met je gebeurt.
Naarmate je herstelt word dit beter, stabieler. Maar het is een lange weg. Fijn dat je hulp krijgt. Als ik je 1 tip mag geven, vanuit eigen ervaring en wat ik bij anderen ook zie: zorg voor innerlijke acceptatie en overgave van je situatie. Is ontzettend lastig. Maar blijven vechten / je verzetten / alles met je hoofd proberen op te lossen, maakt juist dat je vast zit. Switchen van je hoofd naar voelen. Acceptatie, van jezelf en de situatie maakt je innerlijke rust creëert en dat is je basis voor herstel.
Liefs en veel sterkte
Amber
Anoniem
14-01-2024
Reactie:
Hoi Amber
Bedankt voor je lieve berichtje. Het geeft me een gevoel dat ik niet alleen deze klachten heb. Soms denk ik heb iets heel zeldzaams want ik spreek niemand in het dagelijkse leven die deze klachten herkent.
Dat ik het moet accepteren is een hele goede. Ik weet dat het zo is en dan accepteer ik het gewoon, maar zijn van die momenten dan voel ik me herboren en dan daar dan totaal bij stil sta en weer snel over mijn grens ga.
En dan later weer veel spijt van want dan voel ik me weer lichamelijk en geestelijk helemaal brak.
Zeg altijd ben net onkruid ik kom altijd terug en daar blijf ik voor gaan.
En het steunt me veel om hier met anderen dit te kunnen delen.
Groet Aswin 🙏
Bedankt voor je lieve berichtje. Het geeft me een gevoel dat ik niet alleen deze klachten heb. Soms denk ik heb iets heel zeldzaams want ik spreek niemand in het dagelijkse leven die deze klachten herkent.
Dat ik het moet accepteren is een hele goede. Ik weet dat het zo is en dan accepteer ik het gewoon, maar zijn van die momenten dan voel ik me herboren en dan daar dan totaal bij stil sta en weer snel over mijn grens ga.
En dan later weer veel spijt van want dan voel ik me weer lichamelijk en geestelijk helemaal brak.
Zeg altijd ben net onkruid ik kom altijd terug en daar blijf ik voor gaan.
En het steunt me veel om hier met anderen dit te kunnen delen.
Groet Aswin 🙏
Aswin
14-01-2024
Reactie:
@Amber, wat verwoord jij het mooi! Acceptatie is idd de sleutel maar dan moet je eerst tot rust komen. Dat kan lang duren. Bij mij ongeveer klein jaar. Ben nu ook evenwichtiger, in het begin ook woede aanvallen en huilbuien. Vooral omdat je je zo onbegrepen voelt. Ik berust nu in het feit dat mijn wereldje klein is en ik niet kan werken. Dit is wat mijn lijf nu nodig heeft. Maar dat stoppen met vechten moet je dus ook leren. Daar kan een psycholoog goed bij helpen.
Anoniem
14-01-2024
Reactie:
@anoniem,
Ja, daar heb je helemaal gelijk in! Het is makkelijker gezegd dan gedaan.. en veel onbegrip ook inderdaad. Bij mij heeft dat ook lang, zeker een ruim jaar geduurd. Ook omdat ik eerst nog best veel kon voordat ik totale uitputting bereikte. Het duurde vervolgens nog een ruim jaar om alle signalen / grenzen van m’n lichaam te leren herkennen. Wellicht had dit met een psycholoog of coach sneller gekund, soms baal ik van mezelf dat ik dat niet heb gedaan. (Was na slechte verhalen bang om verkeerd geholpen te worden).
Mooi dat je je helemaal kunt neerleggen bij het feit dat je wereld nu klein is. Die switch maken is lastig.
Amber
Ja, daar heb je helemaal gelijk in! Het is makkelijker gezegd dan gedaan.. en veel onbegrip ook inderdaad. Bij mij heeft dat ook lang, zeker een ruim jaar geduurd. Ook omdat ik eerst nog best veel kon voordat ik totale uitputting bereikte. Het duurde vervolgens nog een ruim jaar om alle signalen / grenzen van m’n lichaam te leren herkennen. Wellicht had dit met een psycholoog of coach sneller gekund, soms baal ik van mezelf dat ik dat niet heb gedaan. (Was na slechte verhalen bang om verkeerd geholpen te worden).
Mooi dat je je helemaal kunt neerleggen bij het feit dat je wereld nu klein is. Die switch maken is lastig.
Amber
Anoniem
15-01-2024
Reactie:
Hi Aswin,
Fijn dat je er wat steun en herkenning uit kunt halen. Het voelde voor mij ook heel lang alsof ik hier alleen in zat, niemand uit mijn omgeving begrijpt het. Zelfs mijn broer die zelf ggz psycholoog, en zijn vrouw die huisarts is, dachten niet dat de klachten die ik allemaal had bij burn-out kon horen. Ik heb zelf super veel onzekerheid en onbegrip over mijn eigen situatie gehad ook. Het is ook gewoon een eenzame weg die je aflegt. Maar weet dus dat je niet alleen bent, en je bent niet gek. Wat je beschrijft is, in elk geval voor mij, herkenbaar. Het uit zich ook bij iedereen weer wat anders, afhankelijk van onder andere de ernst bijvoorbeeld.
Het is ook verwarrend.. Op de momenten dat je je goed voelt ga je vol moed er tegenaan, omdat het op die momenten lijkt alsof je gewoon oké bent. Dan later komt de klap weer omdat je (blijkbaar) toch weer over je grenzen ging. Duurde bij mij ook een hele tijd om hier balans en acceptatie in te vinden. En ik ben er ook echt nog niet uit, maar gaandeweg leer je. Hopelijk kan de psycholoog je hier zoals anoniem ook aangeeft, goed bij helpen.
Sterkte en groeten
Fijn dat je er wat steun en herkenning uit kunt halen. Het voelde voor mij ook heel lang alsof ik hier alleen in zat, niemand uit mijn omgeving begrijpt het. Zelfs mijn broer die zelf ggz psycholoog, en zijn vrouw die huisarts is, dachten niet dat de klachten die ik allemaal had bij burn-out kon horen. Ik heb zelf super veel onzekerheid en onbegrip over mijn eigen situatie gehad ook. Het is ook gewoon een eenzame weg die je aflegt. Maar weet dus dat je niet alleen bent, en je bent niet gek. Wat je beschrijft is, in elk geval voor mij, herkenbaar. Het uit zich ook bij iedereen weer wat anders, afhankelijk van onder andere de ernst bijvoorbeeld.
Het is ook verwarrend.. Op de momenten dat je je goed voelt ga je vol moed er tegenaan, omdat het op die momenten lijkt alsof je gewoon oké bent. Dan later komt de klap weer omdat je (blijkbaar) toch weer over je grenzen ging. Duurde bij mij ook een hele tijd om hier balans en acceptatie in te vinden. En ik ben er ook echt nog niet uit, maar gaandeweg leer je. Hopelijk kan de psycholoog je hier zoals anoniem ook aangeeft, goed bij helpen.
Sterkte en groeten
Amber
15-01-2024
Reactie:
Wat mij trouwens wel heeft geholpen, is de training aanschaffen van Meulenberg. Wil absoluut geen reclame maken, maar vind het zelf fijn om daar te kunnen sparren met / verhalen te lezen van lotgenoten en daar zitten ook coaches in waar je vragen aan kunt stellen + online training. Wellicht heeft iemand er iets aan.
Anoniem
15-01-2024
Reactie:
Hoi Amber/Anoniem
Heb eigenlijk nog een vraagje,
Weet niet hoe andere het doen. Maar ik heb ook nog verplichtingen die ik dagelijks moet doen. Ik moet elke dag bijna ook werken, soms een paar uit en dan weer iets langer.
Dit kost me soms zoveel dat ik helemaal brak thuis kom.
Ik weet wat de psycholoog straks gaat zeggen dat ik moet stoppen met werken. Maar dat is niet zo heel makkelijk omdat ik voor mezelf werk en verplichtingen heb naar anderen mensen toe.
Weet niet of jullie ook werken ? Maar als je thuis bent en je hebt nog jonge kinderen zul je daar toch ook naar om moeten kijken.
Je kunt wel wat uit handen geven maar er blijft altijd wel dingen wat je zelf moet doen of verantwoordelijk voor bent.
Heb soms moeite met een dag structuur te maken omdat dingen moeten ?
Hoe doen jullie dat ?
Groetjes Aswin
Heb eigenlijk nog een vraagje,
Weet niet hoe andere het doen. Maar ik heb ook nog verplichtingen die ik dagelijks moet doen. Ik moet elke dag bijna ook werken, soms een paar uit en dan weer iets langer.
Dit kost me soms zoveel dat ik helemaal brak thuis kom.
Ik weet wat de psycholoog straks gaat zeggen dat ik moet stoppen met werken. Maar dat is niet zo heel makkelijk omdat ik voor mezelf werk en verplichtingen heb naar anderen mensen toe.
Weet niet of jullie ook werken ? Maar als je thuis bent en je hebt nog jonge kinderen zul je daar toch ook naar om moeten kijken.
Je kunt wel wat uit handen geven maar er blijft altijd wel dingen wat je zelf moet doen of verantwoordelijk voor bent.
Heb soms moeite met een dag structuur te maken omdat dingen moeten ?
Hoe doen jullie dat ?
Groetjes Aswin
Aswin
15-01-2024
Reactie:
Hi Aswin,
Dat lijkt me ontzettend lastig en daar kan ik geen antwoord op geven, maar wellicht kan de psycholoog je daar wel bij helpen. Zou afwachten wat hij/zij te zeggen heeft. Misschien is het voor jou niet nodig en kun je met de juiste begeleiding gedoseerd blijven werken / verantwoordelijkheden blijven doen. Je hebt geen verzekering voor arbeidsongeschiktheid als zelfstandige? Wellicht kun je contact opnemen met je gemeente / sociale dienst om te kijken of en welke hulp mogelijk is.
Ikzelf heb na mijn studie meerdere jaren fulltime gewerkt, waarvan de laatste 1,5 in het buitenland. Vlak nadat ik terug ben geremigreerd en een nieuwe baan was gestart in NL, raakte ik hierin en ben ik gestopt met werken omdat het niet meer ging. Lang verhaal kort: Ik bleek financieel nergens recht op te hebben door de emigratie. Heb vervolgens een hele tijd van mijn spaargeld geleefd, en uiteindelijk in de bijstand terecht gekomen. ‘Gelukkig’ ben ik nog vrij jong (toen 25, nu 27) en kon ik nadat ik mijn woning op heb moeten zeggen, terug bij mijn ouders wonen. Ik heb dus vrijwel geen verantwoordelijkheden meer momenteel.
Dat lijkt me ontzettend lastig en daar kan ik geen antwoord op geven, maar wellicht kan de psycholoog je daar wel bij helpen. Zou afwachten wat hij/zij te zeggen heeft. Misschien is het voor jou niet nodig en kun je met de juiste begeleiding gedoseerd blijven werken / verantwoordelijkheden blijven doen. Je hebt geen verzekering voor arbeidsongeschiktheid als zelfstandige? Wellicht kun je contact opnemen met je gemeente / sociale dienst om te kijken of en welke hulp mogelijk is.
Ikzelf heb na mijn studie meerdere jaren fulltime gewerkt, waarvan de laatste 1,5 in het buitenland. Vlak nadat ik terug ben geremigreerd en een nieuwe baan was gestart in NL, raakte ik hierin en ben ik gestopt met werken omdat het niet meer ging. Lang verhaal kort: Ik bleek financieel nergens recht op te hebben door de emigratie. Heb vervolgens een hele tijd van mijn spaargeld geleefd, en uiteindelijk in de bijstand terecht gekomen. ‘Gelukkig’ ben ik nog vrij jong (toen 25, nu 27) en kon ik nadat ik mijn woning op heb moeten zeggen, terug bij mijn ouders wonen. Ik heb dus vrijwel geen verantwoordelijkheden meer momenteel.
Amber
15-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Ik heb hetzelfde. Werk ook nog maar kom ook kapot thuis. Soms begint het al aan het begin van me werkdag. Doodmoe, allerlei lichamelijke klachten. Maar toch geen mijn psycholoog aan zolang het lukt probeer het vol te houden. Het is goed om structuur en afleiding in je dag te hebben. Als je thuis gaat zitten ga je nog meer in je schulp zitten wat er voor kan zorgen dat het alleen maar moeilijker wordt. Mocht werken op een dag echt heel moeilijk gaan kijk dan of je kan regelen om wat eerder weg te gaan o.i.d.
Ik heb hetzelfde. Werk ook nog maar kom ook kapot thuis. Soms begint het al aan het begin van me werkdag. Doodmoe, allerlei lichamelijke klachten. Maar toch geen mijn psycholoog aan zolang het lukt probeer het vol te houden. Het is goed om structuur en afleiding in je dag te hebben. Als je thuis gaat zitten ga je nog meer in je schulp zitten wat er voor kan zorgen dat het alleen maar moeilijker wordt. Mocht werken op een dag echt heel moeilijk gaan kijk dan of je kan regelen om wat eerder weg te gaan o.i.d.
Lieke
15-01-2024
Reactie:
Hoi Amber
Fijn dat je nu op financieel vlak geen druk hebt. Maar om toch weer naar je ouders terug te moeten is niet altijd even makkelijk lijkt mij. Je zult vast hele lieve ouders hebben maar je bent toch een beetje van je privacy kwijt. En je moet toch soms met elkaar rekening houden omdat je samen in een huis woont.
Maar als jullie dat goed lukt, mogen jullie daar trots op zijn.
Of ik een ziekte wet verzekering heb afgesloten. Nee heb ik nooit gedaan. En als ik zou stoppen zou ik andere mensen in de problemen. Zijn beetje van elkaar afhankelijk.
En daarbij ik heb ooit 25 jaar geleden door een foute keuze bij de gemeente moeten aankloppen. En dat was toen zo vernederend en slecht geregeld dat ik heb gezegd dat gaat me nooit meer gebeuren.
En helaas de maatschappij vraagt steeds meer van ons en daar moet je soms in mee.
En heb wel een buffer opgebouwd maar die begint zo nu ook al beetje minder te worden. En was eigenlijk voor over paar jaar bedoeld.
Luister wel graag muziek en luister echt van alles. Van hiphop naar klassiek, hits jaren 80/90, hardstyle Hollands enz.
Dit geeft me veel steun. vaak muziek waar ik totaal niet bij me past beetje carnaval/feestmuziek. Maar kan dan in mijn eentje een feestje bouwen.
Terwijl ik altijd op feestjes heel rustig en saai persoon kan zijn.
Maar ik blijf hier lezen en kijken want het voelt fijn dat je even met een ander over je dagelijkse stomme dingen kunt praten.
Las dat jij pas 27 bent en daar schrik ik best van dat op zo jonge leeftijd al dit moet meemaken. Dacht is meer een probleem van mannen en vrouwen die hele lange tijd met oogkleppen hebben geleefd.
Maar het zou fijn zijn als mensen hier elkaar kunnen helpen en steunen dat ze er toch door deze klote periode heen komen.
De meesten mensen weten niet waar we het over hebben.
Groetjes en hoop dat het bij jou ook beter wordt.
Aswin 🙏
Fijn dat je nu op financieel vlak geen druk hebt. Maar om toch weer naar je ouders terug te moeten is niet altijd even makkelijk lijkt mij. Je zult vast hele lieve ouders hebben maar je bent toch een beetje van je privacy kwijt. En je moet toch soms met elkaar rekening houden omdat je samen in een huis woont.
Maar als jullie dat goed lukt, mogen jullie daar trots op zijn.
Of ik een ziekte wet verzekering heb afgesloten. Nee heb ik nooit gedaan. En als ik zou stoppen zou ik andere mensen in de problemen. Zijn beetje van elkaar afhankelijk.
En daarbij ik heb ooit 25 jaar geleden door een foute keuze bij de gemeente moeten aankloppen. En dat was toen zo vernederend en slecht geregeld dat ik heb gezegd dat gaat me nooit meer gebeuren.
En helaas de maatschappij vraagt steeds meer van ons en daar moet je soms in mee.
En heb wel een buffer opgebouwd maar die begint zo nu ook al beetje minder te worden. En was eigenlijk voor over paar jaar bedoeld.
Luister wel graag muziek en luister echt van alles. Van hiphop naar klassiek, hits jaren 80/90, hardstyle Hollands enz.
Dit geeft me veel steun. vaak muziek waar ik totaal niet bij me past beetje carnaval/feestmuziek. Maar kan dan in mijn eentje een feestje bouwen.
Terwijl ik altijd op feestjes heel rustig en saai persoon kan zijn.
Maar ik blijf hier lezen en kijken want het voelt fijn dat je even met een ander over je dagelijkse stomme dingen kunt praten.
Las dat jij pas 27 bent en daar schrik ik best van dat op zo jonge leeftijd al dit moet meemaken. Dacht is meer een probleem van mannen en vrouwen die hele lange tijd met oogkleppen hebben geleefd.
Maar het zou fijn zijn als mensen hier elkaar kunnen helpen en steunen dat ze er toch door deze klote periode heen komen.
De meesten mensen weten niet waar we het over hebben.
Groetjes en hoop dat het bij jou ook beter wordt.
Aswin 🙏
Aswin
15-01-2024
Reactie:
Hoi Lieke
Las dat jij ook dagelijks druk bent met verplichtingen. Weet niet of je ook een baan hebt maar ook al ben je huisvrouw en hebt kids dan word er toch een beroep op je gedaan. Huisvrouw of huisman is toch ook een job. Komt van alles bij kijken en je hebt vaak ook nog een partner maar die kan niet alles in zijn eentje gaan doen. Kan wel wat taken overnemen maar niet alles.
En je kunt je kinderen niet aan hun lot overlaten.
Ik kan mijn eigen tijden een beetje indelen omdat ik eigen baas ben. Maar moet wel rekening houden met mijn klanten.
Ben wel iemand die hier makkelijk over kan praten en daardoor hebben veel klanten hier begrip als ik het net iets anders doe.
Maar er moet helaas toch geld verdient worden ,anders heb ik er een grote last bij.
Want krijg je geldzorgen dan heb je meteen een groot stress probleem erbij en dat kun je nu net even niet gebruiken.
Maar 3 stappen voor uit en 2 achteruit en dan weer 3 vooruit. En zo komen we er hopelijk weer uit.
En wat mij heel veel helpt. Ik zit vanwege mijn werk veel in de auto en luister dan naar boeken. En heb nu een paar boeken van mensen die ook een burn-out gehad hebben en hun verhaal vertellen. Waar ze ook allemaal tegen aan lopen. Dit word vaak op een leuke manier voorgelezen zodat het heel prettig luisteren is.
Wens je wel veel sterkte de komende tijd.
Groet Aswin
Las dat jij ook dagelijks druk bent met verplichtingen. Weet niet of je ook een baan hebt maar ook al ben je huisvrouw en hebt kids dan word er toch een beroep op je gedaan. Huisvrouw of huisman is toch ook een job. Komt van alles bij kijken en je hebt vaak ook nog een partner maar die kan niet alles in zijn eentje gaan doen. Kan wel wat taken overnemen maar niet alles.
En je kunt je kinderen niet aan hun lot overlaten.
Ik kan mijn eigen tijden een beetje indelen omdat ik eigen baas ben. Maar moet wel rekening houden met mijn klanten.
Ben wel iemand die hier makkelijk over kan praten en daardoor hebben veel klanten hier begrip als ik het net iets anders doe.
Maar er moet helaas toch geld verdient worden ,anders heb ik er een grote last bij.
Want krijg je geldzorgen dan heb je meteen een groot stress probleem erbij en dat kun je nu net even niet gebruiken.
Maar 3 stappen voor uit en 2 achteruit en dan weer 3 vooruit. En zo komen we er hopelijk weer uit.
En wat mij heel veel helpt. Ik zit vanwege mijn werk veel in de auto en luister dan naar boeken. En heb nu een paar boeken van mensen die ook een burn-out gehad hebben en hun verhaal vertellen. Waar ze ook allemaal tegen aan lopen. Dit word vaak op een leuke manier voorgelezen zodat het heel prettig luisteren is.
Wens je wel veel sterkte de komende tijd.
Groet Aswin
Aswin.
15-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Ik ben na een jaar ziektewet gestopt met werken (had maar een klein parttime dienstverband) in overleg met mijn partner. We kunnen het wel een tijdje zonder mijn inkomen stellen. En kinderen volwassen en de deur uit. Ik moet zeggen dat het mij enorm veel rust geeft dat er nu geen bedrijfsarts/werkkring meer is die mij onder druk zet. En het werk vond ik al lang niet meer leuk (verschrikkelijk zelfs) dus ik kan nu al mijn energie in mijzelf steken. Maar ik realiseer mij dat dit een luxe positie is...
Lijkt mij ook erg moeilijk voor jou als zelfstandige om je rust te nemen.
Muziek luisteren is idd heel goed, doe ik ook veel, vooral als ik me depri/alleen voel, fleur ik altijd van op!
Ik ben na een jaar ziektewet gestopt met werken (had maar een klein parttime dienstverband) in overleg met mijn partner. We kunnen het wel een tijdje zonder mijn inkomen stellen. En kinderen volwassen en de deur uit. Ik moet zeggen dat het mij enorm veel rust geeft dat er nu geen bedrijfsarts/werkkring meer is die mij onder druk zet. En het werk vond ik al lang niet meer leuk (verschrikkelijk zelfs) dus ik kan nu al mijn energie in mijzelf steken. Maar ik realiseer mij dat dit een luxe positie is...
Lijkt mij ook erg moeilijk voor jou als zelfstandige om je rust te nemen.
Muziek luisteren is idd heel goed, doe ik ook veel, vooral als ik me depri/alleen voel, fleur ik altijd van op!
Anoniem
16-01-2024
Reactie:
Hoi anoniem,
Ik lees dat je nu niet meer werkt. Ik weet hoe bedrijfsartsen kunnen zijn om iemand weer te laten werken. Sommige zijn er zo mee bezig om iemand weer snel weer aan het werk te krijgen, dat ze het probleem alleen maar daardoor kunnen verergeren.
Maar dat jij nu de luxe hebt om thuis te zijn lijkt me wel heel fijn. Je kunt je terugtrekken wanneer je lichaam en geest daar behoefte aan heeft.
Maar voel je soms niet helemaal alleen en eenzaam. Klink raar je moet rust nemen maar ik merk dat ik soms toch even fijn vind als er iemand bij me in de buurt is. Ja ike emoties gaan alle kanten op dan wil je dit dan wil je dat. Alles om maar een bepaalde rust te vinden.
Ben echt een muziek liefhebber en luister normaal van alles. Maar veel muziek zit toch emotie in en dan krijg ik weer gedachtes.
Maar luister nee veel feestmuziek, van die stomme meezingers. En dat had je me 2 jaar geleden niet hoeven te vragen, want dan had ik je gezegd nee die muziek komt er bij mij niet in.
Ben geen feestbeest en ook nooit geweest maar dit maakt me nu wel zo vrolijk dat ik er geen genoeg van krijgen. Heb een lieve hond en die zit me wel eens aan te kijken of ik wel helemaal in orde ben.
En boeken luisteren van bekenden Nederlanders die ook dit meegemaakt hebben vind ik veel steun in.
Heb vandaag gezegd als ik hier uit ben, dan ga ik een feestje geven met mensen om me heen die belangrijk voor me zijn geweest.
Veel mensen zullen dan versteld staan want ik was nooit van feestje of verjaardagen.
Wens je veel sterkte en blijf positief
Groet Aswin
Ik lees dat je nu niet meer werkt. Ik weet hoe bedrijfsartsen kunnen zijn om iemand weer te laten werken. Sommige zijn er zo mee bezig om iemand weer snel weer aan het werk te krijgen, dat ze het probleem alleen maar daardoor kunnen verergeren.
Maar dat jij nu de luxe hebt om thuis te zijn lijkt me wel heel fijn. Je kunt je terugtrekken wanneer je lichaam en geest daar behoefte aan heeft.
Maar voel je soms niet helemaal alleen en eenzaam. Klink raar je moet rust nemen maar ik merk dat ik soms toch even fijn vind als er iemand bij me in de buurt is. Ja ike emoties gaan alle kanten op dan wil je dit dan wil je dat. Alles om maar een bepaalde rust te vinden.
Ben echt een muziek liefhebber en luister normaal van alles. Maar veel muziek zit toch emotie in en dan krijg ik weer gedachtes.
Maar luister nee veel feestmuziek, van die stomme meezingers. En dat had je me 2 jaar geleden niet hoeven te vragen, want dan had ik je gezegd nee die muziek komt er bij mij niet in.
Ben geen feestbeest en ook nooit geweest maar dit maakt me nu wel zo vrolijk dat ik er geen genoeg van krijgen. Heb een lieve hond en die zit me wel eens aan te kijken of ik wel helemaal in orde ben.
En boeken luisteren van bekenden Nederlanders die ook dit meegemaakt hebben vind ik veel steun in.
Heb vandaag gezegd als ik hier uit ben, dan ga ik een feestje geven met mensen om me heen die belangrijk voor me zijn geweest.
Veel mensen zullen dan versteld staan want ik was nooit van feestje of verjaardagen.
Wens je veel sterkte en blijf positief
Groet Aswin
Aswin
17-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin
Ik voel me soms wel alleen maar daar kan ik goed mee omgaan. En we hebben ook een hond, begin elke dag met een wandeling van 3 kwartier/uur. Ik sport 2x per week (pilates) in een kleine groep. Daarnaast spreek ik af en toe af met vriendin voor lunch of film. Maar dat is altijd dubbel: gezellig maar daarna ben ik wel weer doodmoe.
Ik heb nog een lange weg te gaan (prognose herstel 2-3 jaar, ben nu 15 mnd bezig) maar deze fase is precies wat ik nu nodig heb: alleen maar rust/stilte en niets meer moeten. Ik moest mn hele leven zoveel van mezelf namelijk. En deed niet de dingen die bij me pasten.
Ik wens jou ook veel sterkte. We komen hier sterker uit.
Ik voel me soms wel alleen maar daar kan ik goed mee omgaan. En we hebben ook een hond, begin elke dag met een wandeling van 3 kwartier/uur. Ik sport 2x per week (pilates) in een kleine groep. Daarnaast spreek ik af en toe af met vriendin voor lunch of film. Maar dat is altijd dubbel: gezellig maar daarna ben ik wel weer doodmoe.
Ik heb nog een lange weg te gaan (prognose herstel 2-3 jaar, ben nu 15 mnd bezig) maar deze fase is precies wat ik nu nodig heb: alleen maar rust/stilte en niets meer moeten. Ik moest mn hele leven zoveel van mezelf namelijk. En deed niet de dingen die bij me pasten.
Ik wens jou ook veel sterkte. We komen hier sterker uit.
Anoniem
17-01-2024
Reactie:
Hoi Anoniem
Fijn om toch te horen dat het na al die tijd toch iets beter met je gaat en af en toe iets kunt ondernemen. Die fase zit ik helaas nog niet. Heb soms wel het idee om iets te doen maar als het moment daar is klap ik helemaal dicht.
Ja altijd maar dingen moeten dat is iets wat me ook steeds meer tegen gaat staan.
Onze maatschappij legt steeds meer druk op ons. Nu ik de 50 gepasseerd ben en de laatste jaren al verschillende bekenden van mijn leeftijd zijn overleden ben ik meer erover na te denken om meer te gaan genieten ipv altijd maar werken.
Ik wens jou ook veel sterkte en hoop dat je de komende tijd nog meer zult herstellen.
Groet Aswin
Fijn om toch te horen dat het na al die tijd toch iets beter met je gaat en af en toe iets kunt ondernemen. Die fase zit ik helaas nog niet. Heb soms wel het idee om iets te doen maar als het moment daar is klap ik helemaal dicht.
Ja altijd maar dingen moeten dat is iets wat me ook steeds meer tegen gaat staan.
Onze maatschappij legt steeds meer druk op ons. Nu ik de 50 gepasseerd ben en de laatste jaren al verschillende bekenden van mijn leeftijd zijn overleden ben ik meer erover na te denken om meer te gaan genieten ipv altijd maar werken.
Ik wens jou ook veel sterkte en hoop dat je de komende tijd nog meer zult herstellen.
Groet Aswin
Aswin
17-01-2024
Reactie:
Hoi Aswin,
Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ben nu 53 en heb jarenlang met die oogkleppen op maar gewerkt en gewerkt in een baan die ik niet aankon. Gezin verwaarloosd en maar 80 uur per week werken, zelfs in het weekend en op vakantie. Zolang het leuk is en je plezier hebt in je werk gaat het nog wel, maar toen kwam een jaar of 5 geleden veel frustratie om de hoek kijken. Is een lang verhaal dus bespaar je dat. Na 2 jaar frustratie door nieuwe CEO ben ik in elkaar geklapt. Maar ondanks dat bleef ik toch een paar uurtjes per dag vanuit thuis werken. Bedrijfsarts vond het prima en begon snel de uren op te schroeven terwijl ik aangaf dat ik er nog niet aan toe was. Na een paar maanden helemaal in elkaar geklapt. Binnen twee jaar kon ik er niet uitkomen en mijn contract werd beëindigd. Daarna in de WIA terecht gekomen. Heb altijd gezegd dat ik hier nooit in zou komen en kon me niet voorstellen dat iemand burnout kon geraken en nu zit ik er zelf in.
Jouw situatie lijkt me erg moeilijk. Ik begrijp de situatie, maar denk toch hoe moeilijk ook dat je een keuze moet maken. Zo doorgaan en denken dat je er op een dag vanzelf uitkomt gaat vrees ik niet gebeuren. Je lichaam schreeuwt om rust. Amber schreef hier over accepteren en er niet tegen blijven vechten en niet proberen alles met je hoofd te beredeneren. Daar heeft ze helemaal gelijk in, maar mij lukt dit nog steeds niet goed.
Ben nu 2.5 jaar officieel ziek, maar ben er nog steeds niet uit. Soms gaat het een week of twee goed en dan klap ik weer helemaal in elkaar. Waarom dat steeds gebeurt kom ik maar niet echt achter. Denk wel dat ik de situatie nog steeds niet kan accepteren
Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ben nu 53 en heb jarenlang met die oogkleppen op maar gewerkt en gewerkt in een baan die ik niet aankon. Gezin verwaarloosd en maar 80 uur per week werken, zelfs in het weekend en op vakantie. Zolang het leuk is en je plezier hebt in je werk gaat het nog wel, maar toen kwam een jaar of 5 geleden veel frustratie om de hoek kijken. Is een lang verhaal dus bespaar je dat. Na 2 jaar frustratie door nieuwe CEO ben ik in elkaar geklapt. Maar ondanks dat bleef ik toch een paar uurtjes per dag vanuit thuis werken. Bedrijfsarts vond het prima en begon snel de uren op te schroeven terwijl ik aangaf dat ik er nog niet aan toe was. Na een paar maanden helemaal in elkaar geklapt. Binnen twee jaar kon ik er niet uitkomen en mijn contract werd beëindigd. Daarna in de WIA terecht gekomen. Heb altijd gezegd dat ik hier nooit in zou komen en kon me niet voorstellen dat iemand burnout kon geraken en nu zit ik er zelf in.
Jouw situatie lijkt me erg moeilijk. Ik begrijp de situatie, maar denk toch hoe moeilijk ook dat je een keuze moet maken. Zo doorgaan en denken dat je er op een dag vanzelf uitkomt gaat vrees ik niet gebeuren. Je lichaam schreeuwt om rust. Amber schreef hier over accepteren en er niet tegen blijven vechten en niet proberen alles met je hoofd te beredeneren. Daar heeft ze helemaal gelijk in, maar mij lukt dit nog steeds niet goed.
Ben nu 2.5 jaar officieel ziek, maar ben er nog steeds niet uit. Soms gaat het een week of twee goed en dan klap ik weer helemaal in elkaar. Waarom dat steeds gebeurt kom ik maar niet echt achter. Denk wel dat ik de situatie nog steeds niet kan accepteren
Bert
21-01-2024
Reactie:
@Amber, je omschrijft dit perfect:
Als ik je 1 tip mag geven, vanuit eigen ervaring en wat ik bij anderen ook zie: zorg voor innerlijke acceptatie en overgave van je situatie. Is ontzettend lastig. Maar blijven vechten / je verzetten / alles met je hoofd proberen op te lossen, maakt juist dat je vast zit. Switchen van je hoofd naar voelen. Acceptatie, van jezelf en de situatie maakt je innerlijke rust creëert en dat is je basis voor herstel.
Je hebt ook helemaal gelijk. Mij lukt dit echter nog steeds niet na 2.5 jaar. Kan het maar niet accepteren en loslaten op een of andere manier. Blijf er tegen vechten en probeer nog steeds met mijn hoofd te beredeneren waarom ik in deze situatie zit.
Heb jij een tip hoe het jou wel gelukt is ?
Als ik je 1 tip mag geven, vanuit eigen ervaring en wat ik bij anderen ook zie: zorg voor innerlijke acceptatie en overgave van je situatie. Is ontzettend lastig. Maar blijven vechten / je verzetten / alles met je hoofd proberen op te lossen, maakt juist dat je vast zit. Switchen van je hoofd naar voelen. Acceptatie, van jezelf en de situatie maakt je innerlijke rust creëert en dat is je basis voor herstel.
Je hebt ook helemaal gelijk. Mij lukt dit echter nog steeds niet na 2.5 jaar. Kan het maar niet accepteren en loslaten op een of andere manier. Blijf er tegen vechten en probeer nog steeds met mijn hoofd te beredeneren waarom ik in deze situatie zit.
Heb jij een tip hoe het jou wel gelukt is ?
Bert
21-01-2024
Reactie:
Hoi Bert,
Super rot dat ook jij er al zo lang in zit.. Ik geloof dat het wel nodig is om te gaan onderzoeken, diepgaand, waarom je hier in zit. Dat kan van onverwerkte trauma’s, tot uit verbinding met je lichaam en daardoor geen grenzen aanvoelen en nog vele andere oorzaken hebben, vaak een combinatie van meerdere dingen. Mij hielp het om mijn hele leven na te lopen, alle emotionele gebeurtenissen te gaan doorvoelen, en alles er met radicale liefde en acceptatie voor jezelf te laten zijn. Daarvoor zul je voelen en denken moeten combineren. Als dat zelf niet goed lukt (sommige mensen zitten teveel op slot bijvoorbeeld, zeker als man zijnde is dat denk ik soms nog lastiger door maatschappelijke normen) kan een goede therapeut daar wellicht bij helpen. Zelf denk ik dat lichaamsgerichte therapie / somatic experiencing daar waardevol in kan zijn. Geef je onderdrukte emoties in elk geval gehoor..
Mindfulness, mediatie en het boek ‘de helende kracht van acceptatie’ heeft mij geholpen meer in acceptatie te komen. Niet enkel voor deze situatie, maar heb eigenlijk een hele mindset shift gemaakt. Leren loslaten. Van weerstand naar acceptatie. Het leven is veel te leuk en te mooi om al je energie te besteden aan dingen die jou geen energie geven. Dat mag je eigenlijk gaan herontdekken, genieten van de ‘simpelere’ dingen.
Helaas is het proces en de oorzaak voor iedereen anders, waardoor ik geen gouden tips kan geven maar wellicht heb je er iets aan.
Accepteren dat het nu zo is, vertrouwen en echt geloven dat het beter wordt en goed komt (ontzettend moeilijk, zeker na terugvallen) en je grenzen leren aanvoelen en die streng bewaken. Zacht en liefdevol naar jezelf zijn en je eigen ‘beste vriend’ worden als het ware. Dat is waar het denk ik een beetje op neerkomt, voor mij momenteel althans.
Als je steeds terugvalt komt dat mijns inziens omdat er of nog teveel stressfactoren zijn (intern of extern, kan dus ook onverwerkte trauma zijn), of omdat je je grenzen toch niet genoeg honoreert. En die liggen soms zo belachelijk laag dat het ook hartstikke moeilijk is om daar helemaal aan toe te geven, maar het is wel de enige manier om eruit te komen.. en vanuit die 0 lijn dan heel voorzichtig opbouwen met laagdrempelige dingen, wandelen, 1 op 1 afspreken met iemand, net wat voor jou fijn en haalbaar is.
Heel veel sterkte
Super rot dat ook jij er al zo lang in zit.. Ik geloof dat het wel nodig is om te gaan onderzoeken, diepgaand, waarom je hier in zit. Dat kan van onverwerkte trauma’s, tot uit verbinding met je lichaam en daardoor geen grenzen aanvoelen en nog vele andere oorzaken hebben, vaak een combinatie van meerdere dingen. Mij hielp het om mijn hele leven na te lopen, alle emotionele gebeurtenissen te gaan doorvoelen, en alles er met radicale liefde en acceptatie voor jezelf te laten zijn. Daarvoor zul je voelen en denken moeten combineren. Als dat zelf niet goed lukt (sommige mensen zitten teveel op slot bijvoorbeeld, zeker als man zijnde is dat denk ik soms nog lastiger door maatschappelijke normen) kan een goede therapeut daar wellicht bij helpen. Zelf denk ik dat lichaamsgerichte therapie / somatic experiencing daar waardevol in kan zijn. Geef je onderdrukte emoties in elk geval gehoor..
Mindfulness, mediatie en het boek ‘de helende kracht van acceptatie’ heeft mij geholpen meer in acceptatie te komen. Niet enkel voor deze situatie, maar heb eigenlijk een hele mindset shift gemaakt. Leren loslaten. Van weerstand naar acceptatie. Het leven is veel te leuk en te mooi om al je energie te besteden aan dingen die jou geen energie geven. Dat mag je eigenlijk gaan herontdekken, genieten van de ‘simpelere’ dingen.
Helaas is het proces en de oorzaak voor iedereen anders, waardoor ik geen gouden tips kan geven maar wellicht heb je er iets aan.
Accepteren dat het nu zo is, vertrouwen en echt geloven dat het beter wordt en goed komt (ontzettend moeilijk, zeker na terugvallen) en je grenzen leren aanvoelen en die streng bewaken. Zacht en liefdevol naar jezelf zijn en je eigen ‘beste vriend’ worden als het ware. Dat is waar het denk ik een beetje op neerkomt, voor mij momenteel althans.
Als je steeds terugvalt komt dat mijns inziens omdat er of nog teveel stressfactoren zijn (intern of extern, kan dus ook onverwerkte trauma zijn), of omdat je je grenzen toch niet genoeg honoreert. En die liggen soms zo belachelijk laag dat het ook hartstikke moeilijk is om daar helemaal aan toe te geven, maar het is wel de enige manier om eruit te komen.. en vanuit die 0 lijn dan heel voorzichtig opbouwen met laagdrempelige dingen, wandelen, 1 op 1 afspreken met iemand, net wat voor jou fijn en haalbaar is.
Heel veel sterkte
Amber
21-01-2024
Reactie:
Hallo Bert
Ja accepteren is het juiste woord. Dit probeer ik ook maar door bepaalde invloeden van buiten vind ik het soms moeilijk.
Ben al 30 jaar met mijn vrouw samen hebben veel meegemaakt. Mijn vrouw heeft lichamelijk de laatste jaren veel meegemaakt. Het begon met een kapotte evenwichtsorgaan gevolg niet meer stabiel kunnen lopen niet meer werken. Daar veel spanningen over gehad van hoe verder. Toen kwam er borstkanker met allerlei problemen die jaren veel spanningen hebben gegeven. Daarna kreeg ze een lichte hartaanval wat als een bom binnenkwam.
Al deze jaren heb ik gewerkt en in de achtbaan van ziekenhuis bezoeken van mijn vrouw gezeten.
Nu sinds 2 jaar is bij ons meer rust in huis.
Toen dacht ik zo nu kunnen we even bijtanken van de afgelopen jaren en toen zij mijn hoofd en lichaam boem.
Maar nu loop ik veel tegen onbegrip van mijn vrouw aan. Ze weet wat ik een burn-out heb.
Ik luister de laatste tijd veel boeken. Dit geeft me een bepaalde afleiding. Nu heb ik ook boeken over burn-out geluisterd en heb mijn partner ook laten luisteren om haar een beetje bewust te maken hoe ik soms me voel en denk.
Maar nu loop ik regelmatig tegen een vrouw die mij niet begrijpt. Ze is zorgt heel goed voor mij, maar ik mis het gevoel dat ik er nog bij hoor.
Ze weet dat ik soms met moeite de deur uit ga om te werken. En dan hoor alleen haar zeggen zo slecht geslapen maar ik ben wakker.
Vind het moeilijk om het te beschrijven. Het is een gevoel wat ik dan heb.
Wil haar niet als de een boeman laten overkomen maar vaak voel ik me niet begrepen en dat doet me heel veel pijn.
Ik mis dan iemand die me beschermt en een warm gevoel geeft.
Heb hier al heel vaak over gesproken met haar en dan is het 1 of 2 dagen gezelliger.
Sorry moest dit even kwijt. Wil niet als een zeur overkomen maar kan soms met niemand dit gevoel delen.
Groet Aswin
Ja accepteren is het juiste woord. Dit probeer ik ook maar door bepaalde invloeden van buiten vind ik het soms moeilijk.
Ben al 30 jaar met mijn vrouw samen hebben veel meegemaakt. Mijn vrouw heeft lichamelijk de laatste jaren veel meegemaakt. Het begon met een kapotte evenwichtsorgaan gevolg niet meer stabiel kunnen lopen niet meer werken. Daar veel spanningen over gehad van hoe verder. Toen kwam er borstkanker met allerlei problemen die jaren veel spanningen hebben gegeven. Daarna kreeg ze een lichte hartaanval wat als een bom binnenkwam.
Al deze jaren heb ik gewerkt en in de achtbaan van ziekenhuis bezoeken van mijn vrouw gezeten.
Nu sinds 2 jaar is bij ons meer rust in huis.
Toen dacht ik zo nu kunnen we even bijtanken van de afgelopen jaren en toen zij mijn hoofd en lichaam boem.
Maar nu loop ik veel tegen onbegrip van mijn vrouw aan. Ze weet wat ik een burn-out heb.
Ik luister de laatste tijd veel boeken. Dit geeft me een bepaalde afleiding. Nu heb ik ook boeken over burn-out geluisterd en heb mijn partner ook laten luisteren om haar een beetje bewust te maken hoe ik soms me voel en denk.
Maar nu loop ik regelmatig tegen een vrouw die mij niet begrijpt. Ze is zorgt heel goed voor mij, maar ik mis het gevoel dat ik er nog bij hoor.
Ze weet dat ik soms met moeite de deur uit ga om te werken. En dan hoor alleen haar zeggen zo slecht geslapen maar ik ben wakker.
Vind het moeilijk om het te beschrijven. Het is een gevoel wat ik dan heb.
Wil haar niet als de een boeman laten overkomen maar vaak voel ik me niet begrepen en dat doet me heel veel pijn.
Ik mis dan iemand die me beschermt en een warm gevoel geeft.
Heb hier al heel vaak over gesproken met haar en dan is het 1 of 2 dagen gezelliger.
Sorry moest dit even kwijt. Wil niet als een zeur overkomen maar kan soms met niemand dit gevoel delen.
Groet Aswin
Aswin
21-01-2024
Reactie:
Helaas heel herkenbaar. Ben zelf 25 jaar getrouwd en vader van 4 kinderen. De situatie zorgt voor veel spanningen binnen het gezin en zeker ook binnen de relatie. Mijn vrouw is mijn "geklaag" onderhand helemaal zat en onze relatie staat op hoogspanning. Voel me zelf ook wel schuldig dat ik nu in deze situatie verzeild ben geraakt.
Mensen begrijpen niet in welke situatie je zit. Familie, partner, vrienden, (bedrijfs)artsen, werkgevers, opdrachtgevers, en zelfs psychologen. Ik zeg altijd je weet het pas als je het zelf meegemaakt hebt. Dus kun je ze iets kwalijk nemen ? Het is gewoon vreselijk moeilijk. Ik voel me ook vaak niet begrepen. Je kunt beter een been breken, dan zien mensen tenminste wat er aan de hand is !
Ik zit de hele dag thuis dus wordt er vanalles van je verwacht wat je niet waar kunt maken. Probeer zoveel mogelijk te doen, maar lukt vaak gewoon niet. Dat brengt spanning met zich mee...
Ik denk dat wat je meemaakt eerder standaard is dan uitzondering. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt.
Mensen begrijpen niet in welke situatie je zit. Familie, partner, vrienden, (bedrijfs)artsen, werkgevers, opdrachtgevers, en zelfs psychologen. Ik zeg altijd je weet het pas als je het zelf meegemaakt hebt. Dus kun je ze iets kwalijk nemen ? Het is gewoon vreselijk moeilijk. Ik voel me ook vaak niet begrepen. Je kunt beter een been breken, dan zien mensen tenminste wat er aan de hand is !
Ik zit de hele dag thuis dus wordt er vanalles van je verwacht wat je niet waar kunt maken. Probeer zoveel mogelijk te doen, maar lukt vaak gewoon niet. Dat brengt spanning met zich mee...
Ik denk dat wat je meemaakt eerder standaard is dan uitzondering. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt.
Bert
21-01-2024
Reactie:
Hoi Bert
Zou bijna willen zeggen fijn om te horen dat andere dit ook voelen en last van hebben. Maar ik zou het niemand gunnen om zo met je partner door het proces heen moet.
Snap dat het voor de vrouw ook niet makkelijk is maar ik heb heel lang mezelf aan de kant gezet ( dit met liefde en plezier gedaan) om maar het gezinsleven door te laten gaan. Maar nu moet ik echt aan mezelf gaan denken. Maar dit voelt voor mij zo egoïstisch en zo ben en wil ik niet gezien worden.
Wil haar ook niet steeds met mijn gezeur en gemopper lastig vallen. Soms sla bijna op tilt van allerlei kleine frustraties.
Kan me gelukkig goed beheersen kwa agressie want dat wil je zeker niet.
Heb hier in het veel therapie voor gehad en kan gelukkig daar nu mijn vruchten van plukken.
Soms zie je op die klote tv van verschrikkelijke familie drama’s en dan denk ik had dit voorkomen kunnen worden.
Het zullen niet allemaal mensen met burn-out klachten zijn maar de maatschappij legt wel een hoge druk bij mensen neer.
Ik roep nu soms dat ik thuis weg ga en dan ergens aan mezelf wil gaan werken.
Ergens waar geen stress is en je dag rustig kunt doorlopen.
Ja helaas een ideaal plaatje wat niet uitvoerbaar is omdat ik me nog plichtgetrouw voel voor mijn vrouw, ouders en kinderen.
Maar zo door gaan lijkt me ook geen goede oplossing. Sta altijd voor tips open omdat ik toch hier een uitweg in wil vinden.
Tot slot wat mij ook echt verbaasd van mezelf dat ik dit hier deel met anderen. Ben nooit zo open geweest naar anderen.
Maar we zullen volhouden en het gaat goed komen.
Hoop doet leven
Groet Aswin
Zou bijna willen zeggen fijn om te horen dat andere dit ook voelen en last van hebben. Maar ik zou het niemand gunnen om zo met je partner door het proces heen moet.
Snap dat het voor de vrouw ook niet makkelijk is maar ik heb heel lang mezelf aan de kant gezet ( dit met liefde en plezier gedaan) om maar het gezinsleven door te laten gaan. Maar nu moet ik echt aan mezelf gaan denken. Maar dit voelt voor mij zo egoïstisch en zo ben en wil ik niet gezien worden.
Wil haar ook niet steeds met mijn gezeur en gemopper lastig vallen. Soms sla bijna op tilt van allerlei kleine frustraties.
Kan me gelukkig goed beheersen kwa agressie want dat wil je zeker niet.
Heb hier in het veel therapie voor gehad en kan gelukkig daar nu mijn vruchten van plukken.
Soms zie je op die klote tv van verschrikkelijke familie drama’s en dan denk ik had dit voorkomen kunnen worden.
Het zullen niet allemaal mensen met burn-out klachten zijn maar de maatschappij legt wel een hoge druk bij mensen neer.
Ik roep nu soms dat ik thuis weg ga en dan ergens aan mezelf wil gaan werken.
Ergens waar geen stress is en je dag rustig kunt doorlopen.
Ja helaas een ideaal plaatje wat niet uitvoerbaar is omdat ik me nog plichtgetrouw voel voor mijn vrouw, ouders en kinderen.
Maar zo door gaan lijkt me ook geen goede oplossing. Sta altijd voor tips open omdat ik toch hier een uitweg in wil vinden.
Tot slot wat mij ook echt verbaasd van mezelf dat ik dit hier deel met anderen. Ben nooit zo open geweest naar anderen.
Maar we zullen volhouden en het gaat goed komen.
Hoop doet leven
Groet Aswin
Aswin
21-01-2024
Gevoel van flauwvallen (Verhaal 840)
Hoi allemaal,
Ik heb werkelijk alle klachten die bij een extreme burnout horen. Herken mijzelf echt bijna overal in! Ik heb de afgelopen 12 jaar veel heftige dingen moeten verwerken en momenteel is mijn leven nog steeds niet stabiel.
Ik heb geregeld dat ik of in de auto zit, of op de bank lig, of in de winkel loop het gevoel krijg alsof ik ga flauwvallen. Ik krijg door mijn hele lichaam tinteling (het gevoel voor je flauw valt) en begin dan zweet handjes te krijgen. Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
Het wordt erger omdat ik er angstig van word.
Het is zo niet wie ik ben. Ben zelfstandig ondernemer en een doorzetter met energie voor 20! Nu voel ik mij echt een hoopje ellende.. en wil eigenlijk alleen maar rust.
Ik heb werkelijk alle klachten die bij een extreme burnout horen. Herken mijzelf echt bijna overal in! Ik heb de afgelopen 12 jaar veel heftige dingen moeten verwerken en momenteel is mijn leven nog steeds niet stabiel.
Ik heb geregeld dat ik of in de auto zit, of op de bank lig, of in de winkel loop het gevoel krijg alsof ik ga flauwvallen. Ik krijg door mijn hele lichaam tinteling (het gevoel voor je flauw valt) en begin dan zweet handjes te krijgen. Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
Het wordt erger omdat ik er angstig van word.
Het is zo niet wie ik ben. Ben zelfstandig ondernemer en een doorzetter met energie voor 20! Nu voel ik mij echt een hoopje ellende.. en wil eigenlijk alleen maar rust.
Cherrel
20-01-2024
laatste reactie: 21-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar! Zit inmiddels 4 mnd in burnout en echt dezelfde klachten. Gevoel van flauwvallen op de meest random momenten hierdoor wordt je bang en krijg je angst. Heb het 1x zo erg in de auto gehad dat ik 1,5 mnd niet fereden heb. Ben het nu langzaam aan het opbouwen maar is lastig. Dit moeten we helaas doorstaan om beter te worden. Maar je staat niet alleen gelik. Er zijn vele met je die hetzelfde ervaren. Veel sterkte!
Lieke
21-01-2024
Reactie:
Goedemorgen Cherrel, wat enorm vervelend om te lezen dat je zoveel klachten ervaart. Voor mij zijn ze allen herkenbaar. Ook ik ben een doorzetter hetgeen er voor gezorgd heeft dat ik de signalen van mijn lichaam allen heb genegeerd en nu dus ook een BO heb.
Je lijf schreeuwt om rust maar je mind draait nog op volle toeren. Het duurt een tijd voor dat het ene weer gelijk loopt met het andere en dat kan alleen door de situatie te accepteren zoals het is. En daar ligt nu net het probleem, dat gaat niet van de een op de andere dag maar dat kan maanden duren.
Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toegewenst.
Groet, Hen
Je lijf schreeuwt om rust maar je mind draait nog op volle toeren. Het duurt een tijd voor dat het ene weer gelijk loopt met het andere en dat kan alleen door de situatie te accepteren zoals het is. En daar ligt nu net het probleem, dat gaat niet van de een op de andere dag maar dat kan maanden duren.
Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toegewenst.
Groet, Hen
Henriette
21-01-2024
Reactie:
@lieke : Nou dat dus. Ik zie er ook zo ontzettend tegen op om de auto in te stappen. De eerste paar keer ben ik langs de vluchtstrook gaan rijden omdat ik echt het gevoel kreeg dat ik out ging. Jij ook veel sterkte!
@Henriette : Prettig om te lezen dat dit bij andere ook zo is. Je gaat toch wel twijfelen. Ik denk dat het doorzetten een super eigenschap is maar tegelijkertijd ook een zwak punt. Ik zie dat maar als een leermoment om een prettig omslagpunt in mijn leven te kunnen maken. Voor jou ook sterkte en beterschap gewenst!
Lieve groet,
Cherrel
@Henriette : Prettig om te lezen dat dit bij andere ook zo is. Je gaat toch wel twijfelen. Ik denk dat het doorzetten een super eigenschap is maar tegelijkertijd ook een zwak punt. Ik zie dat maar als een leermoment om een prettig omslagpunt in mijn leven te kunnen maken. Voor jou ook sterkte en beterschap gewenst!
Lieve groet,
Cherrel
Cherrel
21-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Verwarrend (Verhaal 838)
Hi allemaal,
Ten eerste wil ik zeggen dat ik het heel fijn vind om te lezen hoe andere zich voelen en er voor elkaar kunnen zijn.
Ik zit momenteel sinds 1,5 maand thuis, volgens de huisarts misschien een angststoornis, volgens de psycholoog en bedrijfsarts een burnout. Deze 1,5 maand heb ik heel veel moeten huilen en piekeren. Het is allemaal begonnen nadat ik een heftige paniekaanval heb gehad, dit had ik nog nooit meegemaakt en heb ik gelukkig niet nogmaals gehad.
Nu, na 1,5 maand, begin ik me eindelijk iets energieker te voelen. Uit bed komen blijft lastig en soms moet ik alsnog huilen omdat ik het gevoel heb mezelf kwijt te raken. Het piekeren lijkt minder te worden, ook heb ik (bijna) geen last meer van benauwdheid/ een drukkend gevoel op mn borst/ erg aanwezige hartslag. Omdat ik veel lees over mensen die een terugval krijgen omdat ze bijvoorbeeld te snel door willen gaan wil ik graag om advies vragen.
Zijn er hier mensen die na een periode van +/- 1,5 maand zich enigszins voelde opklaren? En wat heeft jullie geholpen in het volhouden van het voelen van verbetering. Ik voel me nog lang niet mezelf, maar hoop dat dit snel kan veranderen. Ik hoop dat ik het goed heb weten uit te leggen, vind het soms erg lastig om duidelijk te maken hoe ik me nu precies voel. Alles lijkt zo onlogisch en ik ben er erg van geschrokken.
Alvast bedankt voor eventueel advies en sterkte aan iedereen die momenteel door een rottijd heen gaat ❤️
Ten eerste wil ik zeggen dat ik het heel fijn vind om te lezen hoe andere zich voelen en er voor elkaar kunnen zijn.
Ik zit momenteel sinds 1,5 maand thuis, volgens de huisarts misschien een angststoornis, volgens de psycholoog en bedrijfsarts een burnout. Deze 1,5 maand heb ik heel veel moeten huilen en piekeren. Het is allemaal begonnen nadat ik een heftige paniekaanval heb gehad, dit had ik nog nooit meegemaakt en heb ik gelukkig niet nogmaals gehad.
Nu, na 1,5 maand, begin ik me eindelijk iets energieker te voelen. Uit bed komen blijft lastig en soms moet ik alsnog huilen omdat ik het gevoel heb mezelf kwijt te raken. Het piekeren lijkt minder te worden, ook heb ik (bijna) geen last meer van benauwdheid/ een drukkend gevoel op mn borst/ erg aanwezige hartslag. Omdat ik veel lees over mensen die een terugval krijgen omdat ze bijvoorbeeld te snel door willen gaan wil ik graag om advies vragen.
Zijn er hier mensen die na een periode van +/- 1,5 maand zich enigszins voelde opklaren? En wat heeft jullie geholpen in het volhouden van het voelen van verbetering. Ik voel me nog lang niet mezelf, maar hoop dat dit snel kan veranderen. Ik hoop dat ik het goed heb weten uit te leggen, vind het soms erg lastig om duidelijk te maken hoe ik me nu precies voel. Alles lijkt zo onlogisch en ik ben er erg van geschrokken.
Alvast bedankt voor eventueel advies en sterkte aan iedereen die momenteel door een rottijd heen gaat ❤️
X
19-01-2024
laatste reactie: 20-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik had precies hetzelfde maar dan pas na 3 maanden en al na 4 dagen storten dat helemaal weer in. Je denk weer wat langer te kunnen lopen of meer te doen maar ik zeg je soms deed ik niks en kreeg ik alsnog opeens veel spierpijn of trillend oog, hart kloppingen en nog veel meer. Ik wil je niet ontmoedigen maar vaak is het bij burnout 2 stappen vooruit en daarna weer een stap achteruit. Ik zou goed de tijd nemen en een denk wijze aannemen dat niets moet. Als het niet lukt een belletje of winkelbezoek dan de andere dag. Ik voel mij daardoor minder gestrest. Sterkte N.
N.
20-01-2024
Reactie:
Hoi X
Lees dat je nu 1,5 maand in je burn-out zit. En hoopt op snelle verbetering.
Ben geen ervaringsdeskundige maar ik zit nu 8 maanden in de burn-out of hoe sommige het ook noemen. Maar ik hoop ook dagelijks op een klein beetje verbetering. En soms denk ik yes nu voel ik me weer positief en hem dan meteen 1001 ideeën om te gaan doen.
Maar dan begin ik met mijn. eerste idee en dan na een half uur is alles weer weg.
Snap er soms helemaal niets van het ene moment denk je alles te kunnen en binnen het uur ben je weer een ellendig en somber persoon.
Dus ik wil je niet ontmoedigen maar heb begrepen dat dit proces om te herstellen een tijd gaat duren.
Ik dacht in het begin ook even tijdje rustig aan doen en dan kan ik er weer tegen aan. Maar dat is helaas voor mij niet de realiteit.
Maar als ik eerlijk naar mijn laatste jaren is het ook langzaam berg afwaarts gegaan. Alleen ik heb het nooit echt in de gaten gehad. Dacht altijd even dipje en weer verder.
Op het moment werk ik een klein beetje wat noodzakelijk is voor mij en probeer daarna zoveel mogelijk te rusten.
Maar wat ik iedere dag het allerergste vind dat ik vaak niet eens naar een winkel kan of uit eten. Al paar keer geprobeerd en begint goed en dan ineens de man met de hamer en ik sta weer zweten, stressen en voel me dan klote.
Kon eerst alles en nu helemaal niets meer.
Ben een man van 52 maar zo voel ik me dan niet.
En dit vind ik echt het aller moeilijkste om mensen om mij heen (ouders, kinderen, familie en vrienden) vaak te leur moet stellen om dat het me gewoon niet lukt. Ook vaak de simpele dingen niet.
Dan voel ik me een zielig klein mannetje en heb daar hekel aan. Maar kan er ook niets aan veranderen.
Dus nu heb ik soms in de ochtend een opleving en daar probeer ik van te genieten en geeft me een beetje hoop.
Wens je veel sterkte en beterschap in de achtbaan waarin we terecht zijn gekomen.
Groet Aswin
Lees dat je nu 1,5 maand in je burn-out zit. En hoopt op snelle verbetering.
Ben geen ervaringsdeskundige maar ik zit nu 8 maanden in de burn-out of hoe sommige het ook noemen. Maar ik hoop ook dagelijks op een klein beetje verbetering. En soms denk ik yes nu voel ik me weer positief en hem dan meteen 1001 ideeën om te gaan doen.
Maar dan begin ik met mijn. eerste idee en dan na een half uur is alles weer weg.
Snap er soms helemaal niets van het ene moment denk je alles te kunnen en binnen het uur ben je weer een ellendig en somber persoon.
Dus ik wil je niet ontmoedigen maar heb begrepen dat dit proces om te herstellen een tijd gaat duren.
Ik dacht in het begin ook even tijdje rustig aan doen en dan kan ik er weer tegen aan. Maar dat is helaas voor mij niet de realiteit.
Maar als ik eerlijk naar mijn laatste jaren is het ook langzaam berg afwaarts gegaan. Alleen ik heb het nooit echt in de gaten gehad. Dacht altijd even dipje en weer verder.
Op het moment werk ik een klein beetje wat noodzakelijk is voor mij en probeer daarna zoveel mogelijk te rusten.
Maar wat ik iedere dag het allerergste vind dat ik vaak niet eens naar een winkel kan of uit eten. Al paar keer geprobeerd en begint goed en dan ineens de man met de hamer en ik sta weer zweten, stressen en voel me dan klote.
Kon eerst alles en nu helemaal niets meer.
Ben een man van 52 maar zo voel ik me dan niet.
En dit vind ik echt het aller moeilijkste om mensen om mij heen (ouders, kinderen, familie en vrienden) vaak te leur moet stellen om dat het me gewoon niet lukt. Ook vaak de simpele dingen niet.
Dan voel ik me een zielig klein mannetje en heb daar hekel aan. Maar kan er ook niets aan veranderen.
Dus nu heb ik soms in de ochtend een opleving en daar probeer ik van te genieten en geeft me een beetje hoop.
Wens je veel sterkte en beterschap in de achtbaan waarin we terecht zijn gekomen.
Groet Aswin
Aswin
20-01-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties, dit helpt me zeker. Ik heb alleen nog een vraag die ik ben vergeten te stellen. Hebben jullie ook last gehad van een enorm schuldgevoel/ gevoel dat je je aanstelt? Ik worstel er nog best mee dat ik denk, kom op, wat is er nou aan de hand, hoezo zit je nu weer te huilen en doe je niks. Ik probeer dat los te laten maar vind het onwijs moeilijk.
Vandaag gaat het helaas weer iets minder. Ga zo proberen de deur uit te gaan maar het kost me allemaal meer energie dan ik had gehoopt. Voel me gesloopt en opnieuw benauwd, het blijft heel verwarrend en ik word er eigenlijk weer boos/verdrietig van.
Succes vandaag, ik hoop dat jullie ondanks alles een goeie dag hebben.
Vandaag gaat het helaas weer iets minder. Ga zo proberen de deur uit te gaan maar het kost me allemaal meer energie dan ik had gehoopt. Voel me gesloopt en opnieuw benauwd, het blijft heel verwarrend en ik word er eigenlijk weer boos/verdrietig van.
Succes vandaag, ik hoop dat jullie ondanks alles een goeie dag hebben.
X
20-01-2024
Reactie:
Hoi x
Vandaag een goede dag zou fijn zijn maar helaas was alleen de ochtend fijn en nu weer zoveel prikkels dat ik thuis boven zit.
Als er voor mij veel prikkels geweest zijn wil ik daarna altijd graag alleen zijn en naar muziek luisteren. Hoop dat de rust in mijn hoofd weer een klein beetje hersteld.
Maar over je vraag ?
Schuld gevoel heb ik zeker gehad en als
soms nog even. Dit voornamelijk naar mijn ouders, partner en kinderen.
Maar ze weten dat ik ziek ben maar snappen het soms niet.
En dat je voelt/denkt dat je jezelf aanstelt Snap ik helemaal. Dat heb ik ook veel last van.
Dit komt denk dat de anderen niet weten wat er met jou gebeurd en het allemaal maar vreemd vinden.
Klinkt misschien raar, maar 3 jaar geleden zou ik ook vreemd naar niemand met een burn-out gekeken.
En heel sceptisch misschien gezegd hebben stel je niet zo aan als je ook een keertje hard moet werken.
De gevoelens en manier van denken die ik nu heb passen totaal niet bij met wie ik ben/ was.
Dus je stelt je niet aan het is gewoon bijna niet te begrijpen wat er allemaal met je lichaam en hersenen gebeurd.
Ik probeer veel positieve verhalen te lezen van mensen die hersteld zijn en dat geeft me hoop dat het goed gaat komen.
En belangrijk is dat lotgenoten elkaar kunnen steunen omdat elkaar beter begrijpen.
Fijne avond groetjes van mij Aswin
Vandaag een goede dag zou fijn zijn maar helaas was alleen de ochtend fijn en nu weer zoveel prikkels dat ik thuis boven zit.
Als er voor mij veel prikkels geweest zijn wil ik daarna altijd graag alleen zijn en naar muziek luisteren. Hoop dat de rust in mijn hoofd weer een klein beetje hersteld.
Maar over je vraag ?
Schuld gevoel heb ik zeker gehad en als
soms nog even. Dit voornamelijk naar mijn ouders, partner en kinderen.
Maar ze weten dat ik ziek ben maar snappen het soms niet.
En dat je voelt/denkt dat je jezelf aanstelt Snap ik helemaal. Dat heb ik ook veel last van.
Dit komt denk dat de anderen niet weten wat er met jou gebeurd en het allemaal maar vreemd vinden.
Klinkt misschien raar, maar 3 jaar geleden zou ik ook vreemd naar niemand met een burn-out gekeken.
En heel sceptisch misschien gezegd hebben stel je niet zo aan als je ook een keertje hard moet werken.
De gevoelens en manier van denken die ik nu heb passen totaal niet bij met wie ik ben/ was.
Dus je stelt je niet aan het is gewoon bijna niet te begrijpen wat er allemaal met je lichaam en hersenen gebeurd.
Ik probeer veel positieve verhalen te lezen van mensen die hersteld zijn en dat geeft me hoop dat het goed gaat komen.
En belangrijk is dat lotgenoten elkaar kunnen steunen omdat elkaar beter begrijpen.
Fijne avond groetjes van mij Aswin
Aswin
20-01-2024
Helaas ben ik hier zelf achtergekomen (Verhaal 694)
Beste lezer,
Ik zit al ruime tijd (+- 2 jaar) in een burn-out. Kom er maar moeilijk uit. Heb jarenlang in een te stressvolle carrière gezeten en wilde maar niet accepteren dat dat het voor mij eigenlijk niet was. Aan het eind van de rit was ik extreem burn-out. Het gaat inmiddels veel beter, maar zeker niet en misschien gelukkig ook niet de "oude" . Ik wil ook geen "carrière" meer, maar een leuke invulling van mijn werkend leven zonder al te veel stress.
Heb ook last van forse angstklachten die destijds er zelfs toe hebben geleid dat ik nauwelijks buiten kwam en een vorm van agoraphobie heb ontwikkeld. Dat houdt kort gezegd in dat je bang bent voor sensaties die je lijf als gevolg van stresshormonen ontwikkelt. Drukke plekken en plekken waar moeilijk uit te "ontsnappen" zijn, zijn een forse trigger voor mij (files, passagier in de auto etc.). Met behulp van exposure gaat het inmiddels veel beter, maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Een boek dat ik in dat kader heel erg kan aanraden is Claire Weekes "Help and hope for your nerves". Dat boek heeft mij hoop gegeven waardoor ik nu op de weg naar herstel zit. Ook bijvoorbeeld de podcast "Anxious Truth" heeft mij daarbij geholpen alsook de "DARE" podcast. Kern van deze bronnen is dat je moet leren om de sensaties te accepteren en om niet te reageren op sensaties in je lijf. Je bent ALTIJD veilig (echt gevaarlijke situaties uitgezonderd natuurlijk) en dat moet je ook in je gedrag en acties uiten zodat je brein de angsten "ontleert" en zich beseft dat er eigenlijk weinig reden is om angstig te zijn. Dit kan ook worden toegepast op slaapproblemen, angst voor gezondheidsproblemen, sociale angst etc., klachten die heel vaak onderdeel zijn van een burn-out. Je centrale zenuwstelsel is als gevolg van een burnout extreem ontregeld en zeer gevoelig. Als je daar structureel verkeerd op reageert, krijg je angststoornissen e.d.
Helaas ben ik hier zelf achtergekomen: de meeste psychologen besteden veel te weinig aandacht aan de juiste aanpak van angstklachten. Medicatie is daarbij geen oplossing, maar een tijdelijke onderdrukking van die gevoelens.
Echt, voor mensen met angstklachten: lees de bronnen die ik hierboven noem, ze zullen je leven veranderen.
Succes allen.
Ik zit al ruime tijd (+- 2 jaar) in een burn-out. Kom er maar moeilijk uit. Heb jarenlang in een te stressvolle carrière gezeten en wilde maar niet accepteren dat dat het voor mij eigenlijk niet was. Aan het eind van de rit was ik extreem burn-out. Het gaat inmiddels veel beter, maar zeker niet en misschien gelukkig ook niet de "oude" . Ik wil ook geen "carrière" meer, maar een leuke invulling van mijn werkend leven zonder al te veel stress.
Heb ook last van forse angstklachten die destijds er zelfs toe hebben geleid dat ik nauwelijks buiten kwam en een vorm van agoraphobie heb ontwikkeld. Dat houdt kort gezegd in dat je bang bent voor sensaties die je lijf als gevolg van stresshormonen ontwikkelt. Drukke plekken en plekken waar moeilijk uit te "ontsnappen" zijn, zijn een forse trigger voor mij (files, passagier in de auto etc.). Met behulp van exposure gaat het inmiddels veel beter, maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Een boek dat ik in dat kader heel erg kan aanraden is Claire Weekes "Help and hope for your nerves". Dat boek heeft mij hoop gegeven waardoor ik nu op de weg naar herstel zit. Ook bijvoorbeeld de podcast "Anxious Truth" heeft mij daarbij geholpen alsook de "DARE" podcast. Kern van deze bronnen is dat je moet leren om de sensaties te accepteren en om niet te reageren op sensaties in je lijf. Je bent ALTIJD veilig (echt gevaarlijke situaties uitgezonderd natuurlijk) en dat moet je ook in je gedrag en acties uiten zodat je brein de angsten "ontleert" en zich beseft dat er eigenlijk weinig reden is om angstig te zijn. Dit kan ook worden toegepast op slaapproblemen, angst voor gezondheidsproblemen, sociale angst etc., klachten die heel vaak onderdeel zijn van een burn-out. Je centrale zenuwstelsel is als gevolg van een burnout extreem ontregeld en zeer gevoelig. Als je daar structureel verkeerd op reageert, krijg je angststoornissen e.d.
Helaas ben ik hier zelf achtergekomen: de meeste psychologen besteden veel te weinig aandacht aan de juiste aanpak van angstklachten. Medicatie is daarbij geen oplossing, maar een tijdelijke onderdrukking van die gevoelens.
Echt, voor mensen met angstklachten: lees de bronnen die ik hierboven noem, ze zullen je leven veranderen.
Succes allen.
Mario
03-10-2023
laatste reactie: 18-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar!!
Jonathan
17-01-2024
Reactie:
Ook hier herkenbaar! In december begonnen met DARE en dat heeft mijn herstel een enorme boost gegeven. Kan het iedereen aanraden die vast blijft zitten na 1-2 jaar thuis zitten.
P.
17-01-2024
Reactie:
Mooi dat je dit deelt. Een burn-out is heftig maar geeft ook zoveel inzichten. Carrière is niet belangrijk. Je leert echt genieten van de kleine dingen.
Ik zelf ben ook gelabeld met angststoornis (door de huisarts) maar het is mijn overbelaste zenuwstelsel. Gelukkig heb ik een hele fijne therapeut welke allemaal lichaamsgericht werken.
Ik lees nu veel over trauma die opslaat in je lijf, nervus vagus ect etc.
Ik zelf ben ook gelabeld met angststoornis (door de huisarts) maar het is mijn overbelaste zenuwstelsel. Gelukkig heb ik een hele fijne therapeut welke allemaal lichaamsgericht werken.
Ik lees nu veel over trauma die opslaat in je lijf, nervus vagus ect etc.
M
18-01-2024
Makkelijk griep en dan flinke terugval (Verhaal 829)
Zijn er meer mensen die in hun burn-out makkelijk ziek worden, griep e.d, en daar dan ook steeds een flinke terugval van hebben?
Ik zit er zelf al heel lang in, mede als gevolg van meerdere ingrijpende levensgebeurtenissen tijdens het herstellen waardoor regelmatig terugvallen. Kom van een punt waarop ik echt niets meer kon, ook niet voor mezelf zorgen bijv.
Inmiddels was ik zover dat ik om de dag een halfuurtje kon wandelen, goed slaap en daaromheen veel rust. In dat tempo kon ik steeds wat uitbouwen. Maar nu heb ik een flinke griep / koorts gehad waar ik heel ziek van ben geworden, was er met een ruime week gelukkig wel helemaal vanaf. Goed voor je lichaam zorgen, supplementen, gezond eten, rust, slaap.
Enkel ben ik nu weer opnieuw super uitgeput, kan slechts paar honderd meter lopen, ga ik verder dan volgt ergere uitputting. Hele hoge hartslag na kleine inspanning, bed verschonen bijv is al een gigantische opgave. Moet alles super traag doen om m’n lichaam te ontlasten, gewoon totaal uitgeput weer. Ik word er zo ongelooflijk moedeloos van. En het enige wat je maar weer kan doen is eraan overgeven, ontspannen, en met mini stapjes al aftastend weer opbouwen. Ben na zoiets steeds weer twee tot zes maanden (afhankelijk van hoe diep de terugval) verder voor ik weer was voor de terugval, waardoor ik momenteel qua energie op het zelfde punt sta als een jaar geleden…
Ik denk dat ik met dit bericht op zoek ben naar zowel herkenning als het even van me af wil schrijven. Ik heb het soms echt niet meer..
Ik zit er zelf al heel lang in, mede als gevolg van meerdere ingrijpende levensgebeurtenissen tijdens het herstellen waardoor regelmatig terugvallen. Kom van een punt waarop ik echt niets meer kon, ook niet voor mezelf zorgen bijv.
Inmiddels was ik zover dat ik om de dag een halfuurtje kon wandelen, goed slaap en daaromheen veel rust. In dat tempo kon ik steeds wat uitbouwen. Maar nu heb ik een flinke griep / koorts gehad waar ik heel ziek van ben geworden, was er met een ruime week gelukkig wel helemaal vanaf. Goed voor je lichaam zorgen, supplementen, gezond eten, rust, slaap.
Enkel ben ik nu weer opnieuw super uitgeput, kan slechts paar honderd meter lopen, ga ik verder dan volgt ergere uitputting. Hele hoge hartslag na kleine inspanning, bed verschonen bijv is al een gigantische opgave. Moet alles super traag doen om m’n lichaam te ontlasten, gewoon totaal uitgeput weer. Ik word er zo ongelooflijk moedeloos van. En het enige wat je maar weer kan doen is eraan overgeven, ontspannen, en met mini stapjes al aftastend weer opbouwen. Ben na zoiets steeds weer twee tot zes maanden (afhankelijk van hoe diep de terugval) verder voor ik weer was voor de terugval, waardoor ik momenteel qua energie op het zelfde punt sta als een jaar geleden…
Ik denk dat ik met dit bericht op zoek ben naar zowel herkenning als het even van me af wil schrijven. Ik heb het soms echt niet meer..
A
11-01-2024
laatste reactie: 18-01-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb 1 levensveranderende tip: Luister naar de liefkleinleven podcast en zoek de podcast van Lieke met Nicole Sachs. Ja het gaat over long covid, alleen long covid is niks anders dan een burnout geinduceerd (laatste zetje) door een virus.
Taco
11-01-2024
Reactie:
Thnx Taco, ik ga eens kijken. Verfrissend om van iemand anders te horen er ook zo tegenaan te kijken. Zelf had ik die conclusie ook voorzichtig getrokken, (maar leek daar tot nu toe de enige in te zijn) na veel verdiept te hebben in long covid verhalen / symptomen omdat ik twijfelde dat ‘erbovenop’ te hebben. Maar uiteindelijk is het beiden uitputting + ontregeld zenuwstelsel. Ziekte is ook hevige stress voor het lichaam en voor veel mensen lijkt dat inderdaad het zetje naar langdurige ontregeling / uitputting.
A
11-01-2024
Reactie:
Ja heel herkenbaar. Steeds als ik terugval twijfel ik ook weer of ik wel op het juiste pad ben, je bent zo weer een hele tijd verder voordat je bent waar je was en mijn omgeving gaat dan ook weer extra twijfelen en / of met goedbedoelde suggesties komen, waardoor ik zelf ook weer twijfel of ik wel genoeg / de juiste dingen doe. Terwijl ik wel gewoon herstel met wat ik nu doe.
Anoniem
18-01-2024
Reactie:
Heel herkenbaar! In oktober/november had ik een griep die opgegeven moment omsloeg naar een longontsteking. De huisarts gaf me zelfs een puffer voor astmapatiënten (terwijl ik geen astma heb), omdat ik zo moe/benauwd werd af en toe. Het herstel daarvan duurde enorm lang en maakte me enorm moedeloos omdat ik op dat moment al 9 maanden in mijn herstel zat en het daarvoor net wat beter ging.
Ik herken dus de radeloosheid en de wanhoop die hierbij komt kijken. Maar weet dus dat je niet alleen bent en dat het uiteindelijk echt allemaal goed gaat komen! Heel veel sterkte, en wees lief voor jezelf x
Ik herken dus de radeloosheid en de wanhoop die hierbij komt kijken. Maar weet dus dat je niet alleen bent en dat het uiteindelijk echt allemaal goed gaat komen! Heel veel sterkte, en wees lief voor jezelf x
Anoniem
18-01-2024
Reactie:
Ha, eens met de voorgaande opmerkingen hoor. Long covid komt deels overeen, alleen is de oorzaak anders, of het laatste zetje bij sommige mensen. Geloof in jezelf, vertrouw op jezelf. Ooit komt het goed! En verdiep je eens in de mindbody visie. Heel leerzaam
Wil
18-01-2024
Spieren in mijn hele lichaam doen zeer (Verhaal 793)
Even een vraag,ik zit al even in een burn-out. Nu onlangs een aardige terugval met als nieuw symptoom,mijn spieren in mijn hele lichaam doen zeer. Zware armen en benen. Ook regelmatig steken en pijntjes in gewrichten. Wie herkent dit. Graag antwoord aub
Sonja
13-12-2023
laatste reactie: 17-01-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sonja,
Heel herkenbaar. Overal zere en zware/slappe armen en benen. Ook de pijntjes zijn heel herkenbaar. Dit zijn helaas 2 van de duizenden klachten die bij een burnout horen.
Heel herkenbaar. Overal zere en zware/slappe armen en benen. Ook de pijntjes zijn heel herkenbaar. Dit zijn helaas 2 van de duizenden klachten die bij een burnout horen.
Lieke
14-12-2023
Reactie:
Hier ook.. wordt het ene minder, begint het andere.. heel naar gevoel heb het ook over mijn hele lichaam. Al bij de minste inspanning. Jullie dus ook?
Inez
14-12-2023
Reactie:
Met opbouwende krachttraining bij kine is mijn spierpijn verdwenen. De vermoeidheid die is er we nog...
Anoniem
28-12-2023
Reactie:
hoi sonja,
ik herken het helemaal. ik zit al vanaf 1 maart thuis, tussendoor pogingen tot reïntegratie..maar ben sinds een paar weken ook terug bij af, reïntegratie bleek te snel te gaan. ook ik ben enorm moe en heb overal pijn in mijn spieren, schouders, armen,rug..de ene dag erger dan de andere..maar momenteel ook heel veel last van. en dat is ook erg vermoeiend.
nooit geweten wat een burnout is..maar tis een hel! en er lijkt geen einde aan te komen! de druk van m'n werk..ik ga richting een jaar ziektewet..maar merk dat m'n lijf echt nog niet kan.
veel sterkte! liefs Francien
ik herken het helemaal. ik zit al vanaf 1 maart thuis, tussendoor pogingen tot reïntegratie..maar ben sinds een paar weken ook terug bij af, reïntegratie bleek te snel te gaan. ook ik ben enorm moe en heb overal pijn in mijn spieren, schouders, armen,rug..de ene dag erger dan de andere..maar momenteel ook heel veel last van. en dat is ook erg vermoeiend.
nooit geweten wat een burnout is..maar tis een hel! en er lijkt geen einde aan te komen! de druk van m'n werk..ik ga richting een jaar ziektewet..maar merk dat m'n lijf echt nog niet kan.
veel sterkte! liefs Francien
Francien
28-12-2023
Reactie:
ja dat heb ik ook neem er 2 x daags magnesium in voor
sonja
02-01-2024
Reactie:
Ook hier burn out , alles is uitgesloten in het ziekenhuis, alles doet zeer in mijn lijf alsof je een zware griep heb . De ene dag beter dan de andere ik loper er al mee sinds vorig jaar zomer , ik zat aan de oxacepam 3 x daags , omdat ik ook paniekaanvallen kreeg , toen 6 maanden escitalopram , daar ben ik nu mee gestopt sinds oudejaarsdag , wel afgebouwd van 10mg naar 3mg en toch nog ook onttrekkingsverschijnselen , al met al , ben er nog lang niet . Idd burn out is een hel nooit gedacht dat het zo erg kon zijn
Ik ben nu 61 jaar , en vraag mij idd af komt hier nog een eind aan , wil mijn leven terug .
Geen werk maar uwvziektewet helpt ook niet echt mee met herstellen zo .
Sterkte allemaal .
Ik ben nu 61 jaar , en vraag mij idd af komt hier nog een eind aan , wil mijn leven terug .
Geen werk maar uwvziektewet helpt ook niet echt mee met herstellen zo .
Sterkte allemaal .
Marian
04-01-2024
Reactie:
Hoi Sonja herkenbaar hoor ik heb vanaf vorig jaar een burnout nou liep er tegen aan en soms krijg je een terugval dat hoort erbij zeggen ze en gebruik magnesium tabletten 1 per dag helpt wel iets beter en je krijgt meer energie succes 👍
Lucy
05-01-2024
Reactie:
Ik herken dit maar al te goed Sonja . Zit sinds september 2023 in burn out en angst depressie stoornis. Heb ook zware armen en benen. Raar gevoel met lopen. Soort van zweverig gevoel. Wordt er niet goed van al die rare symptomen die je hebt . Slikt zeker geen medicijnen omdat ik geen extra bijwerkingen meer wil dan dat ik al hebt . Veel sterkte verder
Geer
17-01-2024
Graag lees ik wat ervaringen met citalopram (Verhaal 605)
Ik zit momenteel al 3,5 jaar in een burnout met klachten van Long-covid. Nu heeft mijn HA mij 10 mg citalopram voorgeschreven om de cirkel van steeds terugkerende angst, slecht slapen spierspanning enz te doorbreken. Nu wil ik het gaan slikken maar ben erg bang voor de bijwerkingen. Ik las zelfs op internet dat het het risico op een hartstilstand vergroot iets waarvan ik erg schrik.
Weet iemand of dit alleen bij hoge dosissen geldt? en graag lees ik wat ervaringen met citalopram.
Ik heb de natuurlijke weg geprobeerd maar de koek is op ik wil weer wat meer kwaliteit van leven. En vooral wat rust in het lijf om verder te herstellen en aan mijzelf te werken.
Weet iemand of dit alleen bij hoge dosissen geldt? en graag lees ik wat ervaringen met citalopram.
Ik heb de natuurlijke weg geprobeerd maar de koek is op ik wil weer wat meer kwaliteit van leven. En vooral wat rust in het lijf om verder te herstellen en aan mijzelf te werken.
Anoniem
26-07-2023
laatste reactie: 16-01-2024
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik ben hier trouwens nu 6 dagen geleden mee begonnen maar merk nog niet veel
Anoniem
01-08-2023
Reactie:
Hallo het is een antidepressiva. Deze zijn pas,merkbaar na 6 weken. 10 mg is niet veel zeggen ze je kan de evt bijwerkingen even onderdrukken als ze er al zijn met diazepam. Niet te veel en te lang. Raadpleeg hier voor is de arts mvg anoniem
Anoniem
01-08-2023
Reactie:
Ik slik zelf ook dit middel, na 3 weken merk je als het goed is wel wat. Dit middel is erg veilig, hoef je je geen zorgen over te maken
Arthur V
10-10-2023
Reactie:
Ik ga hier vanaf morgen ook mee beginnen, eerste 4 dagen 5 mg per dag, en daarna door met 10 mg per dag.
Hoop dat ik hiermee het dwangmatige piekeren en de onrust kan doorbreken, en hopelijk als gevolg hiervan ook de lichamelijke spanning zal afnemen.
De mogelijke bijwerkingen de eerste paar weken probeer ik maar voor lief te nemen, heel veel slechter zal het ook vast niet worden.
Nog andere mensen die ervaring met dit medicijn hebben?
Hoop dat ik hiermee het dwangmatige piekeren en de onrust kan doorbreken, en hopelijk als gevolg hiervan ook de lichamelijke spanning zal afnemen.
De mogelijke bijwerkingen de eerste paar weken probeer ik maar voor lief te nemen, heel veel slechter zal het ook vast niet worden.
Nog andere mensen die ervaring met dit medicijn hebben?
A.
11-10-2023
Reactie:
Hoi,
Ook ik ben hier nu net twee dagen mee begonnen. Tot nu toe merk ik naast sufheid niet heel veel van de bijwerkingen. Mijn vader gebruikt deze ook en heeft nergens last van.
Ook ik ben hier nu net twee dagen mee begonnen. Tot nu toe merk ik naast sufheid niet heel veel van de bijwerkingen. Mijn vader gebruikt deze ook en heeft nergens last van.
L
12-10-2023
Reactie:
Hier inderdaad ook erg duf en suf, en last van wazig zicht, ben vanochtend pas begonnen met 5mg.
Ik ga sowieso wel doorzetten, want veel reacties die ik op de website mijnmedicijn lees zijn best positief
Heb zelf ook wat klachten richting sociale fobie en depressie waar het ook voor voorgeschreven wordt, dus ik ben hoopvol…
Zal mijn ervaringen hier binnenkort laten weten….
Ik ga sowieso wel doorzetten, want veel reacties die ik op de website mijnmedicijn lees zijn best positief
Heb zelf ook wat klachten richting sociale fobie en depressie waar het ook voor voorgeschreven wordt, dus ik ben hoopvol…
Zal mijn ervaringen hier binnenkort laten weten….
A.
12-10-2023
Reactie:
Ik slik nu 10mg 8 weken ongeveer. Weinig last van bijwerkingen gehad, alleen hoofdpijn. Geen toename onrust of spanning. Na 2,3 weken voelde ik onrust al wat minder worden. Ik pieker ook minder. Ik durf niet te zeggen dat ik er echt door op knap, maar ik kom de dagen beter door omdat ik minder onrust ervaar. Dus het is zeker het proberen waard!
W
12-10-2023
Reactie:
Hier even een tussentijdse update, na 4 dagen 5mg genomen te hebben, vandaag voor het eerst 10mg in de ochtend genomen.
De bijwerkingen zijn best wel heftig, alsof al mijn spanningsklachten verdrievoudigd zijn.
Hopelijk zal dit snel wat afnemen, maar was al geïnformeerd dat bij her opbouwen het eerst even slechter kan gaan voordat het (hopelijk) beter wordt…..
De bijwerkingen zijn best wel heftig, alsof al mijn spanningsklachten verdrievoudigd zijn.
Hopelijk zal dit snel wat afnemen, maar was al geïnformeerd dat bij her opbouwen het eerst even slechter kan gaan voordat het (hopelijk) beter wordt…..
A.
16-10-2023
Reactie:
De dag vandaag schrijven ze voor alles antidepressiva en lijkt het wel het wondermiddel van big pharma. Bij stress relaterende aandoening heeft het weinig nut als hiernaast geen zuiver depressie is vastgesteld. Sipralexa is trouwens werkzamer bij majeure depressie ! Sertraline daarnaast is werkzamer bij angst! Bij hevige spanningen zullen de bijwerkingen ook steeds heviger zijn waardoor je dan ook weer stress krijgt ( vizieuze cirkel dus. Doe je het toch blijf een tijdje op een lage dosis en laat je niet overhalen te verhogen wanneer je al heftige bijwerkingen hebt . Dat is de hel en helpt je niet ! Ik ben eindelijk de juiste psychiater tegengekomen die mij echt helpt ! Ik bouw sertraline geleidlijk af en voel mij veel beter. Daarnaast neem ik Sedistress , omega 3 , vit B12 en magnesium . Vergeet niet we zijn allemaal anders maar dit is mijn ervaring
Anoniem
19-10-2023
Reactie:
Hoi!
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik deed dit met begeleiding van een arts. De eerste weken/maanden nam ik ook diazepam erbij om de bijwerkingen te dempen. Die bijwerkingen voelde ik dan ook nauwelijks. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik deed dit met begeleiding van een arts. De eerste weken/maanden nam ik ook diazepam erbij om de bijwerkingen te dempen. Die bijwerkingen voelde ik dan ook nauwelijks. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Bas
15-11-2023
Reactie:
Hoihoi,
Ik pak nu ook 4 weken 10 mg en nu sinds 2 weken 20 mg. Mijn bijwerkingen in het begin viel niet veel op. Ik was wel elke dag beetje misselijk buikklachten. 3 uur Na inname jeuk op mijn bovenrug en slapen voelde onrustig. Ik maakte vooral zelf veel paniek erom als ik al het kleinste voelde. Doodsgedachtes werden even erger. Ook een rare bijwerking maar het tot een hoogte punt komen lukt bijna niet meer. Geslachtsgemeenschap voelt ook vreemd aan jammer genoeg. Hopen dat het snel terug komt. Nu sinds ik heb opgehoogd zijn alle angst gedachtes gelukkig weg. Geweldig middel alleen op seksueel gebied is het erg jammer natuurlijk. Ook nu nog vaak moe maar denk dat dit gauw weg gaat! Voel me zoooveel beter. Het is het zo waard! I promise.
Zal niet meer reageren op berichten. Kom nooit op deze site. Succes !
Ik pak nu ook 4 weken 10 mg en nu sinds 2 weken 20 mg. Mijn bijwerkingen in het begin viel niet veel op. Ik was wel elke dag beetje misselijk buikklachten. 3 uur Na inname jeuk op mijn bovenrug en slapen voelde onrustig. Ik maakte vooral zelf veel paniek erom als ik al het kleinste voelde. Doodsgedachtes werden even erger. Ook een rare bijwerking maar het tot een hoogte punt komen lukt bijna niet meer. Geslachtsgemeenschap voelt ook vreemd aan jammer genoeg. Hopen dat het snel terug komt. Nu sinds ik heb opgehoogd zijn alle angst gedachtes gelukkig weg. Geweldig middel alleen op seksueel gebied is het erg jammer natuurlijk. Ook nu nog vaak moe maar denk dat dit gauw weg gaat! Voel me zoooveel beter. Het is het zo waard! I promise.
Zal niet meer reageren op berichten. Kom nooit op deze site. Succes !
Anoniemie
16-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Beginnende burn-out/ overspannen (Verhaal 833)
Hi,
Sinds eind november ervaar ik klachten die in lijn liggen met overspannen/ burn-out. Ik ben van de een op de andere dag wakker geworden met een opgejaagd gevoel, stress, angst, verwarde kop, doe geen oog dicht s'avonds en kan nergens meer om lachen. Ik ken deze gevoelens helemaal niet.. in tegendeel zelfs, ik zit de afgelopen jaren in de bloei van m'n leven (ben 28) en geniet met volle teugen van alles wat ik doe, tot een aantal weken geleden dus..
Je vraagt je wellicht af wat er in die periode is gebeurd. Nou, er zijn twee behoorlijk grote veranderingen geweest in mijn leven: een nieuwe baan (met behoorlijke wat verantwoordelijkheden) en een nieuwe woning in minder dan vier maanden tijd. Daarnaast ben ik iemand die altijd bezig is en zijn agenda al 2 maanden vooruit aan het volplannen is. Het was hectisch en druk, en toen ik de eerder genoemde symptomen begon te ervaren, trok ik een week later aan de bel bij mijn leidinggevende. Ik nam vijf dagen rust, kreeg een coach toegewezen, en de twee daaropvolgende weken ging het beter. Maar op een avond kreeg ik plotseling een enorme paniekaanval. Ik ging de volgende dag wel werken, maar voelde me uitgeput. Niets kwam binnen, niets bleef hangen, en niets leek leuk. Gelukkig had ik een week vakantie met Kerst, dus ik hoefde even niets.
Kerst was echter verschrikkelijk. Zelfs een uur met familie zitten was te veel prikkels. Die week sloot ik me gewoon thuis op omdat ik geen zin had in contact met mensen. Ik merkte dat ik tot rust kwam, maar zodra ik weer moest gaan werken, kreeg ik opnieuw een paniekaanval. Maandag en dinsdag werkte ik nog, maar daarna meldde ik me ziek.
Vanuit werk heb ik een coach gekregen en die heeft geconstateerd dat de stress mogelijk vanuit een jeugdtrauma voortkomt en mogelijk op werk tijdens een training is getriggerd. Ik heb met heftig fysiek geweld te maken gehad en hij geeft aan dat er mogelijk onverwerkte emoties vastzitten die ervoor zorgen dat ik altijd aan sta, altijd bezig ben met de gedachte dat ik op die manier met mn emoties bezig hoef te zijn. Na deze sessie had ik wel het gevoel alsof de puzzelstukjes bij elkaar vielen en we een mogelijk oorzaak hebben gevonden. Ik ben ook erg benieuwd hoe dit traject gaat verlopen. Hebben hier meer mensen ervaring mee? Een combinatie van een traumatische ervaring en burn-out/ overspannen?
Nu, bijna 6 weken later gaat het op en af. Emotioneel ben ik instabiel (soms huilen uit het niks, somber, niet echt zin in iets hebben), heb nog stress in mn lijf al lijkt dit wel rustig af te nemen en ben erg angstig. Ik slaap gelukkig sinds een week weer normaal. Ik weet en begrijp gewoon niet hoe mij dit overkomt en ben erg bang voor het onbekende. Voor nu zit ik voorlopig thuis, zit ik in een traject met een coach en probeer ik prikkel-arm te leven en mn dag door te komen met mediteren, wandelen, lezen, tekenen en schrijven. Het lastige vind ik nog accepteren dat dit de situatie is (en misschien nog wel even zo blijft).
Belangrijke vraag aan jullie is hoe jullie met angst- en paniekaanvallen omgaan en probeert positief te blijven. Ik merk dat ik dit heel erg lastig vind, om nog een lichtpuntje te zien. En hoe accepteer je de situatie? Ik merk dat ik nog probeer vast te houden in mn gedachte aan hoe alles eerst was en dat ik mij hierdoor ik niet volledig kan ontspannen denk ik.
Sinds eind november ervaar ik klachten die in lijn liggen met overspannen/ burn-out. Ik ben van de een op de andere dag wakker geworden met een opgejaagd gevoel, stress, angst, verwarde kop, doe geen oog dicht s'avonds en kan nergens meer om lachen. Ik ken deze gevoelens helemaal niet.. in tegendeel zelfs, ik zit de afgelopen jaren in de bloei van m'n leven (ben 28) en geniet met volle teugen van alles wat ik doe, tot een aantal weken geleden dus..
Je vraagt je wellicht af wat er in die periode is gebeurd. Nou, er zijn twee behoorlijk grote veranderingen geweest in mijn leven: een nieuwe baan (met behoorlijke wat verantwoordelijkheden) en een nieuwe woning in minder dan vier maanden tijd. Daarnaast ben ik iemand die altijd bezig is en zijn agenda al 2 maanden vooruit aan het volplannen is. Het was hectisch en druk, en toen ik de eerder genoemde symptomen begon te ervaren, trok ik een week later aan de bel bij mijn leidinggevende. Ik nam vijf dagen rust, kreeg een coach toegewezen, en de twee daaropvolgende weken ging het beter. Maar op een avond kreeg ik plotseling een enorme paniekaanval. Ik ging de volgende dag wel werken, maar voelde me uitgeput. Niets kwam binnen, niets bleef hangen, en niets leek leuk. Gelukkig had ik een week vakantie met Kerst, dus ik hoefde even niets.
Kerst was echter verschrikkelijk. Zelfs een uur met familie zitten was te veel prikkels. Die week sloot ik me gewoon thuis op omdat ik geen zin had in contact met mensen. Ik merkte dat ik tot rust kwam, maar zodra ik weer moest gaan werken, kreeg ik opnieuw een paniekaanval. Maandag en dinsdag werkte ik nog, maar daarna meldde ik me ziek.
Vanuit werk heb ik een coach gekregen en die heeft geconstateerd dat de stress mogelijk vanuit een jeugdtrauma voortkomt en mogelijk op werk tijdens een training is getriggerd. Ik heb met heftig fysiek geweld te maken gehad en hij geeft aan dat er mogelijk onverwerkte emoties vastzitten die ervoor zorgen dat ik altijd aan sta, altijd bezig ben met de gedachte dat ik op die manier met mn emoties bezig hoef te zijn. Na deze sessie had ik wel het gevoel alsof de puzzelstukjes bij elkaar vielen en we een mogelijk oorzaak hebben gevonden. Ik ben ook erg benieuwd hoe dit traject gaat verlopen. Hebben hier meer mensen ervaring mee? Een combinatie van een traumatische ervaring en burn-out/ overspannen?
Nu, bijna 6 weken later gaat het op en af. Emotioneel ben ik instabiel (soms huilen uit het niks, somber, niet echt zin in iets hebben), heb nog stress in mn lijf al lijkt dit wel rustig af te nemen en ben erg angstig. Ik slaap gelukkig sinds een week weer normaal. Ik weet en begrijp gewoon niet hoe mij dit overkomt en ben erg bang voor het onbekende. Voor nu zit ik voorlopig thuis, zit ik in een traject met een coach en probeer ik prikkel-arm te leven en mn dag door te komen met mediteren, wandelen, lezen, tekenen en schrijven. Het lastige vind ik nog accepteren dat dit de situatie is (en misschien nog wel even zo blijft).
Belangrijke vraag aan jullie is hoe jullie met angst- en paniekaanvallen omgaan en probeert positief te blijven. Ik merk dat ik dit heel erg lastig vind, om nog een lichtpuntje te zien. En hoe accepteer je de situatie? Ik merk dat ik nog probeer vast te houden in mn gedachte aan hoe alles eerst was en dat ik mij hierdoor ik niet volledig kan ontspannen denk ik.
Lenn
14-01-2024
laatste reactie: 15-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Lenn,
Ik had geen angst en paniekklachten dus daar kan ik niks over zeggen. Wat betreft acceptatie: dat is een langzaam proces. Je zult je moeten gaan realiseren dat je nu echt tijd en ruimte moet geven aan jezelf. Doe nu de dingen die jou rust geven, al het andere is niet meer belangrijk. Het gaat nu om jou! Zo te horen ben je best al goed bezig met wandelen, mediteren, lezen etc. Voor mij was bv een lichtpuntje als ik kon merken dat ik meer energie kreeg. De eerste nacht dat ik weer wat beter sliep. Een uitje met vriendin dat ik goed had volgehouden etc. Weet dat deze toestand tijdelijk is en dat het steeds iets beter zal gaan. Maar het kost tijd! En die moet je jezelf gunnen. Mensen die burnout raken zijn over t algemeen enorme doorzetters. Deze eigenschap kun je nu inzetten door steeds op slechte dagen tegen jezelf te zeggen dat de volgende dag weer beter zal gaan en dat t goed komt.
Wat betreft paniek/angst: gebruik je ademhaling, dat is je anker. Bij onrust ga je even liggen en focus op n langzame en rustige ademhaling. Zo geef je je brein een seintje dat alles veilig is.
Sterkte
Ik had geen angst en paniekklachten dus daar kan ik niks over zeggen. Wat betreft acceptatie: dat is een langzaam proces. Je zult je moeten gaan realiseren dat je nu echt tijd en ruimte moet geven aan jezelf. Doe nu de dingen die jou rust geven, al het andere is niet meer belangrijk. Het gaat nu om jou! Zo te horen ben je best al goed bezig met wandelen, mediteren, lezen etc. Voor mij was bv een lichtpuntje als ik kon merken dat ik meer energie kreeg. De eerste nacht dat ik weer wat beter sliep. Een uitje met vriendin dat ik goed had volgehouden etc. Weet dat deze toestand tijdelijk is en dat het steeds iets beter zal gaan. Maar het kost tijd! En die moet je jezelf gunnen. Mensen die burnout raken zijn over t algemeen enorme doorzetters. Deze eigenschap kun je nu inzetten door steeds op slechte dagen tegen jezelf te zeggen dat de volgende dag weer beter zal gaan en dat t goed komt.
Wat betreft paniek/angst: gebruik je ademhaling, dat is je anker. Bij onrust ga je even liggen en focus op n langzame en rustige ademhaling. Zo geef je je brein een seintje dat alles veilig is.
Sterkte
Anoniem
15-01-2024
Reactie:
Alles is heel herkenbaar wat je schrijft. Die paniekklachten die zijn erg hé? en naast de paniekklachten de lichamelijke ongemakken en pijntjes vreselijk. Ik heb soms ook van die depri periodes. Ook ik leer van de psycholoog om de paniek/lichamelijke klachten te accepteren. Te denken oke ik voel me rot maar het kan geen kwaad. Door dit toe te passen kan ik inmiddels alweer stukjes autorijden alleen (ik reed in het begin helemaal geen auto meer). Dit lukt me niet altijd hoor maar het is wel het beste om het te accepteren. Verder is het belangrijk om je verdriet te uiten. Angst is een opstapeling van woede/verdriet zolang je dat blijft wegstoppen blijk de angst. Dus mijn tip accepteer je paniek en dat je je rot voelt hoe moeilijk het ook is.
Lieke
15-01-2024
Hoge hartslag en benauwd, wie herkent dit? (Verhaal 832)
Wie herkent, in het begin van je burn-out of na een terugval, het fenomeen dat je in rust liggend een prima normale hartslag hebt, en je ook redelijk oké voelt. Maar zodra je opstaat of bij kleine inspanning het meteen richting de 140+ oploopt? Met daarbij benauwdheid, sterke drang te willen liggen anders flauwvalneigingen.
Ik kan er goed kalm mee omgaan zonder er door in paniek te raken. Omdat ik bijna zeker weet dat het “slechts” ontregeling van zenuwstelsel / uitputting is. Maar ben ergens wel bang dat het niet meer over gaat. Tegelijk wil ik eigenlijk niet naar de huisarts ermee omdat ik een beetje de overtuiging heb daar niets mee op te schieten, of juist erger; verkeerde diagnoses krijgt waardoor je jezelf daar mee gaat identificeren / het in stand houdt.
Gedachtes of ervaringen hierover?
Ik kan er goed kalm mee omgaan zonder er door in paniek te raken. Omdat ik bijna zeker weet dat het “slechts” ontregeling van zenuwstelsel / uitputting is. Maar ben ergens wel bang dat het niet meer over gaat. Tegelijk wil ik eigenlijk niet naar de huisarts ermee omdat ik een beetje de overtuiging heb daar niets mee op te schieten, of juist erger; verkeerde diagnoses krijgt waardoor je jezelf daar mee gaat identificeren / het in stand houdt.
Gedachtes of ervaringen hierover?
An
13-01-2024
laatste reactie: 14-01-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel heel herkenbaar. Bij elke kleine beweging of handeling ook hoge hartslag en gevoel van flauwvallen, slappe.benen enz. Terwijl er gebeurd niks. Eerst raakte ik hierdoor ook in paniek tegenwoordig kan ik er met momenten beter mee omgaan door te accepteren. Ik had en heb dit gevoel bijvoorbeeld ook tijdens het autorijden. Nu gaat dat beter omdat ik weet ik voel het maar er gebeurd niks. Dit is toch al d'r eerste stap richting genezing
Lieke
13-01-2024
Reactie:
Hoi Lieke,
Vervelend he.. Inderdaad die acceptatie en er in kalmte mee omgaan is echt een hele belangrijke stap richting eruit komen volgens mij!
Ik heb het vooral ‘s ochtends, kan dan echt onwel worden terwijl ik langzaam aan het opstarten ben en rustig ontbijt probeer te maken. Soms is het bij mij wel dermate dat ik echt flauwval als ik niet optijd ga liggen. Ook in de douche heb ik het wat sneller.
Wordt het bij jou wel minder met de tijd ?
Vervelend he.. Inderdaad die acceptatie en er in kalmte mee omgaan is echt een hele belangrijke stap richting eruit komen volgens mij!
Ik heb het vooral ‘s ochtends, kan dan echt onwel worden terwijl ik langzaam aan het opstarten ben en rustig ontbijt probeer te maken. Soms is het bij mij wel dermate dat ik echt flauwval als ik niet optijd ga liggen. Ook in de douche heb ik het wat sneller.
Wordt het bij jou wel minder met de tijd ?
An
13-01-2024
Reactie:
Hoi
Ja had ik ook vooral in begin inderdaad, ook snel duizelig. Je ligt op bed te rusten en opeens voel je je hart sneller gaan kloppen. Ook midden in de nacht of zo. Duurde meestal maar even. Niet druk om maken, het hoort er allemaal bij.
Ja had ik ook vooral in begin inderdaad, ook snel duizelig. Je ligt op bed te rusten en opeens voel je je hart sneller gaan kloppen. Ook midden in de nacht of zo. Duurde meestal maar even. Niet druk om maken, het hoort er allemaal bij.
Anoniem
13-01-2024
Reactie:
Hoi Lieke,
Vervelend he.. Inderdaad die acceptatie en er in kalmte mee omgaan is echt een hele belangrijke stap richting eruit komen volgens mij!
Ik heb het vooral ‘s ochtends, kan dan echt onwel worden terwijl ik langzaam aan het opstarten ben en rustig ontbijt probeer te maken. Soms is het bij mij wel dermate dat ik echt flauwval als ik niet optijd ga liggen. Ook in de douche heb ik het wat sneller.
Wordt het bij jou wel minder met de tijd ?
Vervelend he.. Inderdaad die acceptatie en er in kalmte mee omgaan is echt een hele belangrijke stap richting eruit komen volgens mij!
Ik heb het vooral ‘s ochtends, kan dan echt onwel worden terwijl ik langzaam aan het opstarten ben en rustig ontbijt probeer te maken. Soms is het bij mij wel dermate dat ik echt flauwval als ik niet optijd ga liggen. Ook in de douche heb ik het wat sneller.
Wordt het bij jou wel minder met de tijd ?
An
13-01-2024
Reactie:
Ja topicstarter heel herkenbaar, soms beangstigend. Ik heb het weleens meerdere keren in het verkeer gehad, doodeng. Temperatuurverschil is meestal een snelle trigger, in dit geval de stoelverwarming bv.
Maar acceptatie en inderdaad rustig blijven hoe cliché misschien. Het wordt minder met de tijd. Ik heb het weleens dagelijks gehad, en tegenwoordig sporadisch.
Maar acceptatie en inderdaad rustig blijven hoe cliché misschien. Het wordt minder met de tijd. Ik heb het weleens dagelijks gehad, en tegenwoordig sporadisch.
Hi
13-01-2024
Reactie:
Hoi an,
Met de tijd heb ik inderdaad met beter momenten. Momenteel weer een dipje. Heel de dag het gevoel of ik flauw ga vallen en of de wereld niet echt is. Ik krijg er tot op heden geen paniekaanval van maar moet zeggen dat het weinig scheelt. Ik probeer het te accepteren, maar mijn aard is juist vecht ertegen en dat is juist wat je bij dit niet moet doen. @hi dat in het verkeer heb ik dus ook. Eerst reed kk daardoor niet meer tegenwoordig lukt me kleine stukjes buiten de snelweg op weer. Ook puur door te accepteren en denken oke ik voelt het het voelt rot maar er gebeurd niets
Met de tijd heb ik inderdaad met beter momenten. Momenteel weer een dipje. Heel de dag het gevoel of ik flauw ga vallen en of de wereld niet echt is. Ik krijg er tot op heden geen paniekaanval van maar moet zeggen dat het weinig scheelt. Ik probeer het te accepteren, maar mijn aard is juist vecht ertegen en dat is juist wat je bij dit niet moet doen. @hi dat in het verkeer heb ik dus ook. Eerst reed kk daardoor niet meer tegenwoordig lukt me kleine stukjes buiten de snelweg op weer. Ook puur door te accepteren en denken oke ik voelt het het voelt rot maar er gebeurd niets
Lieke
14-01-2024
Traag zicht (Verhaal 721)
Goedenavond allen,
Vraagje..
Hebben jullie ook last van traag zicht? Alsof het beeld iets achterloopt op het geluid? Niet in sync zeg maar...
Hoor graag van jullie.
Vraagje..
Hebben jullie ook last van traag zicht? Alsof het beeld iets achterloopt op het geluid? Niet in sync zeg maar...
Hoor graag van jullie.
Steve
16-10-2023
laatste reactie: 14-01-2024
23Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jazeker, alsof het allemaal niet meer zo vloeiend gaat.
Overbelast wellicht?
Hebben meerdere mensen hier last van?
Overbelast wellicht?
Hebben meerdere mensen hier last van?
Anoniem
18-10-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Volgens mij heeft dit te maken met het feit dat je hersenen prikkels minder snel kunnen verwerken. Zo kun je ook merken dat je bijvoorbeeld minder makkelijk op dingen komt, herinneringen wat verder weg zijn en je ook soms woorden even niet kan vinden. Dit was bij mij in het begin van mijn burnout zo erg dat ik eigenlijk niks tot me kon nemen (geen televisie, boek of andere vorm van entertainment). Inmiddels gaat dat allemaal wel weer maar er zijn nog steeds dagen dat ik last heb van dat 'tragere zicht'.
Je cognitieve functies zijn helaas (net als eigenlijk alles in je lijf) enorm verstoord en het enige dat helpt is rust nemen en jezelf ook de rust gunnen. In dit geval zou het kunnen helpen om bijvoorbeeld een podcast te luisteren met de ogen dicht of een lange meditatie te doen. Rustige activiteiten waarbij je je ogen niet hoeft te gebruiken. Mij helpt het ook om een oogkussentje op te doen (kan ook verzwaard).
Volgens mij heeft dit te maken met het feit dat je hersenen prikkels minder snel kunnen verwerken. Zo kun je ook merken dat je bijvoorbeeld minder makkelijk op dingen komt, herinneringen wat verder weg zijn en je ook soms woorden even niet kan vinden. Dit was bij mij in het begin van mijn burnout zo erg dat ik eigenlijk niks tot me kon nemen (geen televisie, boek of andere vorm van entertainment). Inmiddels gaat dat allemaal wel weer maar er zijn nog steeds dagen dat ik last heb van dat 'tragere zicht'.
Je cognitieve functies zijn helaas (net als eigenlijk alles in je lijf) enorm verstoord en het enige dat helpt is rust nemen en jezelf ook de rust gunnen. In dit geval zou het kunnen helpen om bijvoorbeeld een podcast te luisteren met de ogen dicht of een lange meditatie te doen. Rustige activiteiten waarbij je je ogen niet hoeft te gebruiken. Mij helpt het ook om een oogkussentje op te doen (kan ook verzwaard).
M.
19-10-2023
Reactie:
Hoi,
Zeker herkenbaar. Ik heb hiernaast ook veel oogklachten. M. hoelang heeft het bij jou geduurd eerder je weer tv etc. kon kijken? Ik kan nu 1 jaar later nog steeds geen tv kijken. Ik heb toevallig net mijn verhaal gedeeld op het forum. Ben opzoek naar herkenning.
Zeker herkenbaar. Ik heb hiernaast ook veel oogklachten. M. hoelang heeft het bij jou geduurd eerder je weer tv etc. kon kijken? Ik kan nu 1 jaar later nog steeds geen tv kijken. Ik heb toevallig net mijn verhaal gedeeld op het forum. Ben opzoek naar herkenning.
anso
20-10-2023
Reactie:
Dag anoniem, m en anso,
Wat fijn dat dit herkenbaar is, aan de andere is dit gewoon superlastig. Alle dagelijkse dingen wordt hiermee belemmert iig bij mij.
@anoniem ik heb hier dagelijks last van het enige wat bij mij werkt is mijn ogen even dicht te doen of de oogspieren te masseren.
@M hoe is het bij jou minder geworden? Mijn cognitieve functies zijn idd niet meer zo snel als een half jaar geleden.
@anso wat voor oogklachten heb je nog meer? Het kan ook zijn dat je ogen niet goed samenwerken? Daar kan je ook klachten van krijgen. Al een langs een neuro orthoptist gegaan?
Wat fijn dat dit herkenbaar is, aan de andere is dit gewoon superlastig. Alle dagelijkse dingen wordt hiermee belemmert iig bij mij.
@anoniem ik heb hier dagelijks last van het enige wat bij mij werkt is mijn ogen even dicht te doen of de oogspieren te masseren.
@M hoe is het bij jou minder geworden? Mijn cognitieve functies zijn idd niet meer zo snel als een half jaar geleden.
@anso wat voor oogklachten heb je nog meer? Het kan ook zijn dat je ogen niet goed samenwerken? Daar kan je ook klachten van krijgen. Al een langs een neuro orthoptist gegaan?
Steve
20-10-2023
Reactie:
Hoi Steve, bij mij is het minder geworden omdat ik inmiddels veel minder stress ervaar. Ik heb een tijdje een bril gedragen met minimale sterkte maar dat bleek helemaal geen goed idee te zijn want daar raakte mijn ogen nog meer door van slag. Ik heb eigenlijk gewoon 3 maanden mijn ogen zoveel mogelijk rust gegeven, zelfs lezen alleen in etappes van 30 minuten bijvoorbeeld.
Maar heb er nog steeds wel last van af en toe, en ben nu ongeveer een jaar verder. Als ik naar buiten ga wordt het soms erger dus ik link het wel echt aan overprikkeling zelf. Ook lang beeldschermgebruik (zeker als ik geconcentreerd iets doe op de computer of telefoon) wil nog weleens moeilijk gaan. TV kijken is inmiddels geen probleem meer.
Ik merk sowieso dat het afgelopen halfjaar mijn cognitieve functies weer enorm zijn verbeterd tov de periode daarvoor, dat heeft gewoon echt tijd nodig helaas. Er zijn nog steeds wel momenten dat ik even last krijg van hersenmist maar niet meer constant zoals in het begin.
Ik wens je heel veel sterkte en succes met jouw herstel. Geef het de tijd en accepteer ook dat het wel weer goed komt. Wat mij het meeste heeft geholpen is om te accepteren dat mijn lijf even een tijdje niet werkt zoals ik wil, maar dat dat echt wel weer goed komt. Dat kun je wel tegen jezelf zeggen, maar daadwerkelijk geloven duurde wel een tijdje, zodra je over dat punt heen bent keert de rust een beetje terug en ga je echt de herstelfase in. Er zijn ook oefeningen die je kunt doen om je ogen weer te laten wennen aan beweging (zou ik wel even overleggen met een fysiotherapeut eerst) maar allereerst is rust nodig.
Maar heb er nog steeds wel last van af en toe, en ben nu ongeveer een jaar verder. Als ik naar buiten ga wordt het soms erger dus ik link het wel echt aan overprikkeling zelf. Ook lang beeldschermgebruik (zeker als ik geconcentreerd iets doe op de computer of telefoon) wil nog weleens moeilijk gaan. TV kijken is inmiddels geen probleem meer.
Ik merk sowieso dat het afgelopen halfjaar mijn cognitieve functies weer enorm zijn verbeterd tov de periode daarvoor, dat heeft gewoon echt tijd nodig helaas. Er zijn nog steeds wel momenten dat ik even last krijg van hersenmist maar niet meer constant zoals in het begin.
Ik wens je heel veel sterkte en succes met jouw herstel. Geef het de tijd en accepteer ook dat het wel weer goed komt. Wat mij het meeste heeft geholpen is om te accepteren dat mijn lijf even een tijdje niet werkt zoals ik wil, maar dat dat echt wel weer goed komt. Dat kun je wel tegen jezelf zeggen, maar daadwerkelijk geloven duurde wel een tijdje, zodra je over dat punt heen bent keert de rust een beetje terug en ga je echt de herstelfase in. Er zijn ook oefeningen die je kunt doen om je ogen weer te laten wennen aan beweging (zou ik wel even overleggen met een fysiotherapeut eerst) maar allereerst is rust nodig.
M.
20-10-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Ik heb de optometrist ook gezien, en deze zag helaas ook geen bijzonderheden. Heb bijna alle denkbare therapieeen gehad zonder resultaat. Ook de KNO oogarts opticien en optometrist I balance zag geen bijzonderheden wat mijn klachten kon verklaren.
Ik heb tig andere klachten maar het meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Knellend drukgevoel hoofd/schedel en ogen, gevoel 100 kilo op mijn hoofd
wazig zicht, met name wanneer de druk in mijn schedel heftig is
soms het gevoel niet helder te zijn, volle hoofd, het gevoel weg te vallen
gevoel scheel te kijken wanneer ik naar een scherm kijk, hoofd reageert hier ook naar op ( visuele duizeligheid)
slecht tegen licht en geluid kunnen
pijnlijk branderig ogen, heel wat oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
lichtflitsen met name rechteroog
caleidoscoop effect, wanneer ik mijn ogen sluit schieten er tig patronen en figuren in mijn gezichtsveld, dit blijf aanhouden totdat ik mijn ogen open. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen waardoor ik duizelig raak
visuele duizeligheid, kan ook slecht tegen schermen, tv kijk ik ruim 1 jaar niet meer
trillende oogbollen met name wanneer ik mijn ogen sluit
gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien wanneer ik wil slapen
hoofdpijn
Ik heb de optometrist ook gezien, en deze zag helaas ook geen bijzonderheden. Heb bijna alle denkbare therapieeen gehad zonder resultaat. Ook de KNO oogarts opticien en optometrist I balance zag geen bijzonderheden wat mijn klachten kon verklaren.
Ik heb tig andere klachten maar het meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Knellend drukgevoel hoofd/schedel en ogen, gevoel 100 kilo op mijn hoofd
wazig zicht, met name wanneer de druk in mijn schedel heftig is
soms het gevoel niet helder te zijn, volle hoofd, het gevoel weg te vallen
gevoel scheel te kijken wanneer ik naar een scherm kijk, hoofd reageert hier ook naar op ( visuele duizeligheid)
slecht tegen licht en geluid kunnen
pijnlijk branderig ogen, heel wat oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
lichtflitsen met name rechteroog
caleidoscoop effect, wanneer ik mijn ogen sluit schieten er tig patronen en figuren in mijn gezichtsveld, dit blijf aanhouden totdat ik mijn ogen open. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen waardoor ik duizelig raak
visuele duizeligheid, kan ook slecht tegen schermen, tv kijk ik ruim 1 jaar niet meer
trillende oogbollen met name wanneer ik mijn ogen sluit
gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien wanneer ik wil slapen
hoofdpijn
anso
21-10-2023
Reactie:
He M,
Bedankt voor je lieve woorden. Hopelijk komt het allemaal weer goed. Vooral dat zicht stoort me de rest kan ik wel relateren aan stress. Jij ook succes met herstel!!!
Bedankt voor je lieve woorden. Hopelijk komt het allemaal weer goed. Vooral dat zicht stoort me de rest kan ik wel relateren aan stress. Jij ook succes met herstel!!!
Steve
22-10-2023
Reactie:
He anso
Al langs de neuroloog geweest? Of misschien wel chiropractor?
Al langs de neuroloog geweest? Of misschien wel chiropractor?
Steve
22-10-2023
Reactie:
He M,
Is er een manier hoe we contact kunnen hebben? Via de mail oid?
Alleen als je er behoefte aan hebt hoor.
Mvg steve
Is er een manier hoe we contact kunnen hebben? Via de mail oid?
Alleen als je er behoefte aan hebt hoor.
Mvg steve
Steve
25-10-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Ik blijf liever anoniem, maar stel gerust hier je vragen hoor. Ik zal af en toe even checken.
Groetjes,
M.
Ik blijf liever anoniem, maar stel gerust hier je vragen hoor. Ik zal af en toe even checken.
Groetjes,
M.
M.
26-10-2023
Reactie:
Heb je al eens gekeken bij visuele burn out?
Anoniem
26-10-2023
Reactie:
@M dat is helemaal prima hoor. Hoe gaat het nu met je ben je weer aan het werk? Zijn er oefeningen die je toendertijd had gedaan voor je ogen? Ik ben 32 jaar oud ik heb nu last sinds juni ongeveer. Ik loop bij een neuro visuele chiropractor en dat werkt wel iets.
@ anoniem daar lijkt het wel op idd. Dat inclusief brainfog. Ik heb vooral problemen met convergeren. Geen schermen meer dus voor nu.
@ anoniem daar lijkt het wel op idd. Dat inclusief brainfog. Ik heb vooral problemen met convergeren. Geen schermen meer dus voor nu.
Steve
26-10-2023
Reactie:
Dat vertraagde zicht zijn volgens mij teveel prikkels of je ogen die niet goed kunnen scherp stellen. Misschien kan je langs een orthoptist gaan om dat uit te sluiten.
Anoniem
01-11-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Mijn contract is niet verlengd per 1 juli dus momenteel zit ik in de ziektewet. Ben in contact met het UWV over reintegratie maar daarvoor is nog niks in gang gezet. Ik loop wel bij een haptonoom en dat doet me goed, die kan ook uitleggen hoe de spanning en fysieke klachten samen werken waardoor de angst daarover ook wat afzwakt.
Ik heb zelf geen oefeningen voor mijn ogen gedaan maar je kunt even googlen, vooral het schakelen tussen ver zicht en dichtbij is nuttig geloof ik. Volgens mij heeft het ook te maken met de hoeveelheid spanning in je nek en kaak. Je zou ook eens kunnen proberen of ontspanningsoefeningen voor de spieren iets opleveren.
Mijn contract is niet verlengd per 1 juli dus momenteel zit ik in de ziektewet. Ben in contact met het UWV over reintegratie maar daarvoor is nog niks in gang gezet. Ik loop wel bij een haptonoom en dat doet me goed, die kan ook uitleggen hoe de spanning en fysieke klachten samen werken waardoor de angst daarover ook wat afzwakt.
Ik heb zelf geen oefeningen voor mijn ogen gedaan maar je kunt even googlen, vooral het schakelen tussen ver zicht en dichtbij is nuttig geloof ik. Volgens mij heeft het ook te maken met de hoeveelheid spanning in je nek en kaak. Je zou ook eens kunnen proberen of ontspanningsoefeningen voor de spieren iets opleveren.
M.
06-11-2023
Reactie:
Hi M,
Aah wat heftig man.. hoelang zit je nu in burnout? Hopelijk komt het goed met je werk.
Ik heb af en toe nog last van een soort van duizeligheid dronken gevoel maar dat lijkt weer weg te trekken als ik bezig ben. Vaag gevoel. Voor de ogen lijken bewegingen nog te snel te gaan. Het lijkt soms alsof mijn hoofd te weinig bloed/zuurstof krijgt oid.Hopelijk komt dit nog goed.
Waar heb jij nog op dit moment veel last van?
Ik zal een checken voor die oefeningen goeie tip!
Aah wat heftig man.. hoelang zit je nu in burnout? Hopelijk komt het goed met je werk.
Ik heb af en toe nog last van een soort van duizeligheid dronken gevoel maar dat lijkt weer weg te trekken als ik bezig ben. Vaag gevoel. Voor de ogen lijken bewegingen nog te snel te gaan. Het lijkt soms alsof mijn hoofd te weinig bloed/zuurstof krijgt oid.Hopelijk komt dit nog goed.
Waar heb jij nog op dit moment veel last van?
Ik zal een checken voor die oefeningen goeie tip!
Steve
07-11-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Ik ben in december vorig jaar echt uitgevallen op werk maar kreeg in de zomer van 2022 al last van rare fysieke klachten. De eerste waarschuwingen... toen begonnen mijn ogen ook raar te doen.
Op het moment heb ik eigenlijk last van de meeste dingen die ik in het begin had maar dan een soort van afgezwakte variant lijkt het. Heb ook dagen dat ik me eigenlijk gewoon goed voel, maar op drukke plekken, bij sociaal contact en soms als ik heel moe ben komen die paniek/overprikkelings klachten vaak weer opzetten. Vooral duizelig, wazige ogen en slap gevoel. Dat dronken gevoel dat je omschrijft herken ik zeker, ik denk dat dat een soort van hersenmist/dissociatie is wanneer je lichaam zich afzet tegen een situatie die op dat moment onveilig voelt. Probleem is dat je systeem zo in de war is dat op sommige dagen zelfs een uitstapje naar de blokker door je lichaam wordt gezien als een gevaarlijke situatie. Er is geen touw aan vast te knopen bij mij, sommige dagen kan ik vanalles doen zonder problemen, andere dagen zijn hele kleine uitstapjes al een enorme trigger.
Dat maakt het wel moeilijk om normale dingen weer op te pakken he? Mijn grootste worsteling is de balans vinden tussen exposure (aan de angst) en mijzelf daarbij niet uitwonen qua prikkels/energie. Dat luistert nogal nauw merk ik. Haptonoom helpt daar wel goed bij en hopelijk kan ik binnenkort weer een beetje werk oppakken.
Ben jij wel nog aan het werk?
Ik ben in december vorig jaar echt uitgevallen op werk maar kreeg in de zomer van 2022 al last van rare fysieke klachten. De eerste waarschuwingen... toen begonnen mijn ogen ook raar te doen.
Op het moment heb ik eigenlijk last van de meeste dingen die ik in het begin had maar dan een soort van afgezwakte variant lijkt het. Heb ook dagen dat ik me eigenlijk gewoon goed voel, maar op drukke plekken, bij sociaal contact en soms als ik heel moe ben komen die paniek/overprikkelings klachten vaak weer opzetten. Vooral duizelig, wazige ogen en slap gevoel. Dat dronken gevoel dat je omschrijft herken ik zeker, ik denk dat dat een soort van hersenmist/dissociatie is wanneer je lichaam zich afzet tegen een situatie die op dat moment onveilig voelt. Probleem is dat je systeem zo in de war is dat op sommige dagen zelfs een uitstapje naar de blokker door je lichaam wordt gezien als een gevaarlijke situatie. Er is geen touw aan vast te knopen bij mij, sommige dagen kan ik vanalles doen zonder problemen, andere dagen zijn hele kleine uitstapjes al een enorme trigger.
Dat maakt het wel moeilijk om normale dingen weer op te pakken he? Mijn grootste worsteling is de balans vinden tussen exposure (aan de angst) en mijzelf daarbij niet uitwonen qua prikkels/energie. Dat luistert nogal nauw merk ik. Haptonoom helpt daar wel goed bij en hopelijk kan ik binnenkort weer een beetje werk oppakken.
Ben jij wel nog aan het werk?
M.
07-11-2023
Reactie:
He M,
Ik ben momenteel nog een paar uren per dag aan het werk. Ik merk lichamelijk wel vooruitgang alleen de ogen gaan heel langzaam vooruit.
Is de burnout in de zomer van 2022 bij jou begonnen of is dat eerder al begonnen? Of je had nooit klachten voor die tijd?
Ik neem nu ook even wat vitamine D merk dat dat ook wel wat rustiger maakt. Alleen het gevoel dat bewegingen iets te snel gaan ofzo dat vindt ik nog lastig.
Misschien kan je wat natuurlijke middelen tegen de angst/stress die je ervaart? Heb je er echt niet voor 2022 al last van?
Het duurt echt wel lang denk ik voordat je weer tegen (over)prikkeling kan. Het lijkt net alsof de filter in je hersenen niet meer werkt waardoor alles zo hard binnenkomt.
Hoor van je.
Steve
Ik ben momenteel nog een paar uren per dag aan het werk. Ik merk lichamelijk wel vooruitgang alleen de ogen gaan heel langzaam vooruit.
Is de burnout in de zomer van 2022 bij jou begonnen of is dat eerder al begonnen? Of je had nooit klachten voor die tijd?
Ik neem nu ook even wat vitamine D merk dat dat ook wel wat rustiger maakt. Alleen het gevoel dat bewegingen iets te snel gaan ofzo dat vindt ik nog lastig.
Misschien kan je wat natuurlijke middelen tegen de angst/stress die je ervaart? Heb je er echt niet voor 2022 al last van?
Het duurt echt wel lang denk ik voordat je weer tegen (over)prikkeling kan. Het lijkt net alsof de filter in je hersenen niet meer werkt waardoor alles zo hard binnenkomt.
Hoor van je.
Steve
Steve
08-11-2023
Reactie:
Hoi Steve,
Ik heb mijn hele leven al last van angst & depressie klachten die af en toe erger worden maar over het algemeen wel te handelen zijn. Daarnaast altijd al last gehad van perfectionisme. Ik denk dat de aanloop naar de burnout zo'n 3 jaar heeft geduurd in totaal, daar heeft de pandemie ook niet bij geholpen. Maar ik ben inmiddels wel op een punt dat ik ook best blij ben dat dit is gebeurd, hoe gek dat ook klinkt.
Ik heb besloten door de burnout dat ik een andere weg in wil slaan op werk gebied, en dat voelt bevrijdend. Maar daar heb ik wel wat begeleiding bij nodig dus vandaar dat ik wacht op passende interventie van het UWV.
Ik slik inmiddels magnesium, vitamine d en omega 3. Heb het gevoel dat ik daarvan wel wat meer energie krijg. Ik sport ook best regelmatig maar moet wel goed in de gaten houden dat ik daarmee niet mijn adrenaline weer te ver omhoog krijg.
Wat fijn dat jij nog wel aan het werk bent, die structuur is volgens mij ook goed om erdoorheen te komen. Wel vervelend van je ogen, werk je op een computer? Ik heb op aanraden van een collega een groen filter op mijn scherm geinstalleerd, dat hielp in die periode best goed tegen de oogklachten.
Groetjes,
Ik heb mijn hele leven al last van angst & depressie klachten die af en toe erger worden maar over het algemeen wel te handelen zijn. Daarnaast altijd al last gehad van perfectionisme. Ik denk dat de aanloop naar de burnout zo'n 3 jaar heeft geduurd in totaal, daar heeft de pandemie ook niet bij geholpen. Maar ik ben inmiddels wel op een punt dat ik ook best blij ben dat dit is gebeurd, hoe gek dat ook klinkt.
Ik heb besloten door de burnout dat ik een andere weg in wil slaan op werk gebied, en dat voelt bevrijdend. Maar daar heb ik wel wat begeleiding bij nodig dus vandaar dat ik wacht op passende interventie van het UWV.
Ik slik inmiddels magnesium, vitamine d en omega 3. Heb het gevoel dat ik daarvan wel wat meer energie krijg. Ik sport ook best regelmatig maar moet wel goed in de gaten houden dat ik daarmee niet mijn adrenaline weer te ver omhoog krijg.
Wat fijn dat jij nog wel aan het werk bent, die structuur is volgens mij ook goed om erdoorheen te komen. Wel vervelend van je ogen, werk je op een computer? Ik heb op aanraden van een collega een groen filter op mijn scherm geinstalleerd, dat hielp in die periode best goed tegen de oogklachten.
Groetjes,
M.
09-11-2023
Reactie:
He M,
Ja de structuur werkt wel mee met het herstel merk ik. Lichamelijk gaat het iets beter maar de oogklachten zijn gewoon vervelend. Alsof beweging altijd iets te snel gaat, niet veel maar wel merkbaar. Hopelijk gaat het weer weg.
Ga je helemaal iets anders doen kwa werkgebied of het iets rustiger aandoen?
Het supplementeren en sporten is goed voor je lichaam neem voldoende rust en dan kom het wel goed.
Hoelang zit je nu ongeveer in je burnout? En heb je het gevoel dat je er ook weer uit ga komen? Of nog veel ups en downs?
Steve
Ja de structuur werkt wel mee met het herstel merk ik. Lichamelijk gaat het iets beter maar de oogklachten zijn gewoon vervelend. Alsof beweging altijd iets te snel gaat, niet veel maar wel merkbaar. Hopelijk gaat het weer weg.
Ga je helemaal iets anders doen kwa werkgebied of het iets rustiger aandoen?
Het supplementeren en sporten is goed voor je lichaam neem voldoende rust en dan kom het wel goed.
Hoelang zit je nu ongeveer in je burnout? En heb je het gevoel dat je er ook weer uit ga komen? Of nog veel ups en downs?
Steve
Steve
13-11-2023
Reactie:
Ik ben zelf een jaar in burn-out en mijn grootste probleem zijn de ogen:
Ik heb vooral last bij bewegende beelden (alsof ze te snel gaan).
Bij het shoppen , bij het fietsen , bij autorijden en bij schermen.
Het is alsof ik ‘teveel’ in korte tijd te zien krijg. Heel vervelend en ik weet niet wat me kan helpen. Is er dan niks specifieks voor de ogen naast rust en verminderen van stress)
Een training met de ogen of zo?
Ik heb vooral last bij bewegende beelden (alsof ze te snel gaan).
Bij het shoppen , bij het fietsen , bij autorijden en bij schermen.
Het is alsof ik ‘teveel’ in korte tijd te zien krijg. Heel vervelend en ik weet niet wat me kan helpen. Is er dan niks specifieks voor de ogen naast rust en verminderen van stress)
Een training met de ogen of zo?
Magda
20-11-2023
Reactie:
Dag Magda,
Had je hiernaast ook nog andere klachten?
Ik heb hier ook heel veel last van ik heb geen idee hoe ik dit kan verminderen.
Oogmasker op vermindert wel wat maar niet veel. Daarnaast zijn er wel een aantal oefeningen die je kan doen op youtube.
Is er een manier om in contact met je te komen Magda?
Mvg, steve
Had je hiernaast ook nog andere klachten?
Ik heb hier ook heel veel last van ik heb geen idee hoe ik dit kan verminderen.
Oogmasker op vermindert wel wat maar niet veel. Daarnaast zijn er wel een aantal oefeningen die je kan doen op youtube.
Is er een manier om in contact met je te komen Magda?
Mvg, steve
Steve
22-11-2023
Reactie:
Problemen met snelle bewegingen komt zo bekend voor. Dit is helaas niet weggetrokken.
Anna
05-12-2023
Reactie:
Anna hoe ga jij er mee om?
Steve
14-01-2024
Terugval (Verhaal 804)
Terugval. Manmanman, ik ben net 1,5e maand van de 10mg escitalopram af (afgebouwd over 3,5e maand) en ik wilde zo nodig op een dieet én ik kreeg 2x covid. Vervolgens niet voorzichtig gedaan en nóg eens 2 crashes gehad. Nu is de angst weer terug, het slechte slapen weer.
Ik wéét dat ik niet op 'NUL' zit, maar toch voelt het wel zo en wil ik eigenlijk weer terug op de AD. Maar ik weet dat dat ook niet slim is want dan weet ik niet hoe het écht met mij gaat.
Ik wéét dat ik niet op 'NUL' zit, maar toch voelt het wel zo en wil ik eigenlijk weer terug op de AD. Maar ik weet dat dat ook niet slim is want dan weet ik niet hoe het écht met mij gaat.
Taco
21-12-2023
laatste reactie: 13-01-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Taco,
Zo ontzettend klote hé als je op de goede weg was en dan weer zo wordt teruggesmeten.. herkenbaar voor mij. Is het een idee om misschien een lagere dosering of een andere minder sterke antidepressiva te nemen zodat je wel een steuntje hebt, maar alsnog je grenzen aanvoelt? Ik heb zelf sinds kort 10 mg citalopram en ben er rustiger door, maar voel ook nog goed genoeg hoe het echt gaat zeg maar. (Dat was ook mijn angst om er mee te starten).
Sterkte en liefs
Zo ontzettend klote hé als je op de goede weg was en dan weer zo wordt teruggesmeten.. herkenbaar voor mij. Is het een idee om misschien een lagere dosering of een andere minder sterke antidepressiva te nemen zodat je wel een steuntje hebt, maar alsnog je grenzen aanvoelt? Ik heb zelf sinds kort 10 mg citalopram en ben er rustiger door, maar voel ook nog goed genoeg hoe het echt gaat zeg maar. (Dat was ook mijn angst om er mee te starten).
Sterkte en liefs
Amber
22-12-2023
Reactie:
Hi hier een beetje zelfde situatie gisteren weer gestart met 25 mg sertraline,na een paar vervelende dagen van angst (weer)
Ik was bijna 3 mnd volledig gestopt maar naar een paar stressvolle dingen herkende ik het gevoel weer,ik ga nu niet wachten totdat het weer erger word en ik helemaal terug bij af ben..
Ik was bijna 3 mnd volledig gestopt maar naar een paar stressvolle dingen herkende ik het gevoel weer,ik ga nu niet wachten totdat het weer erger word en ik helemaal terug bij af ben..
Vanessa
26-12-2023
Reactie:
Hoi Taco,
Nee, je zit niet op nul. Alhoewel dat soms wel zo lijkt helaas (na een 3 uur durende lunch met vriendin ook total loss maar ik weet dat ik over mn grenzen ging). Dus: accepteer de consequenties van je gedrag. Je hebt nu gewoon wat meer hersteltijd nodig. Accepteer dat wat er is....het wordt weer beter.
C.
Nee, je zit niet op nul. Alhoewel dat soms wel zo lijkt helaas (na een 3 uur durende lunch met vriendin ook total loss maar ik weet dat ik over mn grenzen ging). Dus: accepteer de consequenties van je gedrag. Je hebt nu gewoon wat meer hersteltijd nodig. Accepteer dat wat er is....het wordt weer beter.
C.
Anoniem
26-12-2023
Reactie:
Het gaat veel beter! Ik had dit de 23e geschreven en 24e/25/26 gewoon kerst gevierd en mezelf tot rust bedaard. Gezegd dat ik veilig ben en dit aan kan.
Taco
28-12-2023
Reactie:
Hoe is et nu met je taco? Ik ga vandaag stoppen met citalopram 10mg.. hoefde njet af te bouwen volgens de dokter .. slik et pas 8 maanden.. wel voelde ik me eindelijk beter kon wel mijn grensen nog voelen.. maar door zwangerschap moet ik stoppen
Anoniem
03-01-2024
Reactie:
Je moet wel afbouwen anoniem, niet naar die huisarts luisteren. Die snappen niks van medicatie. Het ging weer beter, alleen vanacht iets minder geslapen.
Taco
05-01-2024
Reactie:
Ik schrik daarvan dat een huisarts zegt dat afbouwen niet nodig is. Kwalijk hoor. Ik heb nu een jaar escitalopram gesilt en ben een maand of twee geleden begonnen met afbouwen van 10mg naar 5mg (druppelltjes). Ik ben volledig klachtvrij. Toch ga ik nog even verder op 5mg en echt de tijd nemen voor verdere afbouw. Vooral die laatste deuppels schijnen belangrijk te zijn. Je lichaam moet toch de tijd krijgen eraan te wennen. Liever wat meer tijd nemen dan te snel. In 1x na 8 mnd lijkt me echt riskant.
Fijn om te horen dat het weer beter gaat Taco.
Ik ben zelf gelukkig weer volledig aan het werk en kan inmiddels zeggen dat ik er echt doorheen ben. Het is me wat een burnout, echt heftig, maar het gaat over! Achteraf ook blij dat ik met antidepressiva ben begonnen.
Fijn om te horen dat het weer beter gaat Taco.
Ik ben zelf gelukkig weer volledig aan het werk en kan inmiddels zeggen dat ik er echt doorheen ben. Het is me wat een burnout, echt heftig, maar het gaat over! Achteraf ook blij dat ik met antidepressiva ben begonnen.
M.
11-01-2024
Reactie:
Ik ben ook bezig met het afbouwen van Escitalopram. Heb het 2 jaar geslikt, eerst 15 en daarna ruim 1,5 jaar 10 mg.
Helaas heb ik niet veel baat gehad met de Escitalopram.
Ik bouw heel langzaam af met druppels en zit nu alweer 2 maanden op 5 druppels (5 mg).
Het liefst zou ik weer een druppel minder willen nemen maar ik ben bang dat ik weer meer klachten zoals onrust en slapeloosheid krijg. Aan mijn huisarts en psych heb ik niet veel. Volgens hen kan ik gerust sneller afbouwen. Wat is wijsheid denk je en hoe gaat het nu met je?
Overigens vind ik dat afbouwen van 10 mg Escitalpram naar 0 in 3,5 maand wel erg snel is. Heel veel sterkte!
Helaas heb ik niet veel baat gehad met de Escitalopram.
Ik bouw heel langzaam af met druppels en zit nu alweer 2 maanden op 5 druppels (5 mg).
Het liefst zou ik weer een druppel minder willen nemen maar ik ben bang dat ik weer meer klachten zoals onrust en slapeloosheid krijg. Aan mijn huisarts en psych heb ik niet veel. Volgens hen kan ik gerust sneller afbouwen. Wat is wijsheid denk je en hoe gaat het nu met je?
Overigens vind ik dat afbouwen van 10 mg Escitalpram naar 0 in 3,5 maand wel erg snel is. Heel veel sterkte!
Petra
13-01-2024
Burn out gelaagd met uitgesteld rouwproces (Verhaal 831)
Hallo,
Als ik jullie verhalen allemaal lees voel ik me eindelijk ergens begrepen in de situatie waar we nu vertoeven. In september wad het daar plots, ik zakte weg en kon mij nergens meer aan optrekken, dieper en dieper zakte ik weg. Mijn emmer was overgelopen en de laatste druppel kon er niet meer bij. Ik ben mijn vader verloren zo een 2 en half jaar geleden aan een zware slepende ziekte. Na het helpen zorgen voor mijn papa, kwam de zorg voor mijn moeder. Hoe kon ik haar zo goed mogelijk begeleiden in haar rouwproces. Er voor haar zijn, luisteren naar haar, haar bijstaan, troosten. Niets was mij te veel. Ik ging ook na het overlijden vlug terug aan het werk. Ik voelde me sterk en kon de wereld best wel aan. Een klein jaar geleden begon ik lichte signalen te krijgen... kon minder makkelijk iets plaatsen, sommige angsten werden groter. Ik kreeg het moeilijker om mij nog echt in te zetten voor mijn werk. De stress werd steeds groter, maar ik deed door. Blijven werken, mijn mama, mijn gezin. Alles draaide door behalve tijd nemen voor mezelf. Tot half september vorig jaar, daar kwam de laatste druppel. Mijn mama leerde iemand anders kennen. Had ik ergens iets gemist... uren, dagen, maanden zelfs jaren zat ik te luisteren, maar dat zag ik niet aankomen. Gelukkig kon ik heel vlug bij een therapeut terecht. Daar kreeg ik de diagnose burn-out gelaagd met een rouwproces. Plots moest ik alles laten vallen, mijn job, mijn gezin... niets kon ik nog klaren. Overal werd ik overprikkeld. Autorijden, een simpele boodschap, het huishouden alles was de hel. Hartkloppingen en angst hielden me uit mijn slaap. De nacht werd mijn grootste nachtmerrie. De band met mijn moeder was plots verbroken. Ze kon het niet aan om er voor mij te zijn, ik was een last voor haar. Ze begreep niet dat ik nog niet gerouwd had en dat ik er teveel voor haar geweest was. Gelukkig vond ik enorm veel steun bij mijn man en zoon. We zijn uiteindelijk veel dichter naar elkaar toe gegroeid. Nu ga ik ondertussen drie stappen vooruit en ééntje achteruit. De terug vallen worden korter en het herstel ervan gaat vlugger.
Ik volg nu ook ondertussen loopbaan begeleiding. Ik wil zo een zo goed mogelijke balans vinden tussen werk en prive , zonder mezelf ooit nog uit het oog te verliezen.
De buitenwereld kan inderdaad heel hard zijn. Heel veel mensen begrijpen niet wat je doormaakt en ik ben ook gestopt om het uit te leggen. Het is te energie slopend om jezelf steeds te verdedigen.
Deed me enorm deugd om jullie verhalen te lezen.
Aan iedereen een warme groet, We komen er sterker uit!
Liefs Anoniem
Als ik jullie verhalen allemaal lees voel ik me eindelijk ergens begrepen in de situatie waar we nu vertoeven. In september wad het daar plots, ik zakte weg en kon mij nergens meer aan optrekken, dieper en dieper zakte ik weg. Mijn emmer was overgelopen en de laatste druppel kon er niet meer bij. Ik ben mijn vader verloren zo een 2 en half jaar geleden aan een zware slepende ziekte. Na het helpen zorgen voor mijn papa, kwam de zorg voor mijn moeder. Hoe kon ik haar zo goed mogelijk begeleiden in haar rouwproces. Er voor haar zijn, luisteren naar haar, haar bijstaan, troosten. Niets was mij te veel. Ik ging ook na het overlijden vlug terug aan het werk. Ik voelde me sterk en kon de wereld best wel aan. Een klein jaar geleden begon ik lichte signalen te krijgen... kon minder makkelijk iets plaatsen, sommige angsten werden groter. Ik kreeg het moeilijker om mij nog echt in te zetten voor mijn werk. De stress werd steeds groter, maar ik deed door. Blijven werken, mijn mama, mijn gezin. Alles draaide door behalve tijd nemen voor mezelf. Tot half september vorig jaar, daar kwam de laatste druppel. Mijn mama leerde iemand anders kennen. Had ik ergens iets gemist... uren, dagen, maanden zelfs jaren zat ik te luisteren, maar dat zag ik niet aankomen. Gelukkig kon ik heel vlug bij een therapeut terecht. Daar kreeg ik de diagnose burn-out gelaagd met een rouwproces. Plots moest ik alles laten vallen, mijn job, mijn gezin... niets kon ik nog klaren. Overal werd ik overprikkeld. Autorijden, een simpele boodschap, het huishouden alles was de hel. Hartkloppingen en angst hielden me uit mijn slaap. De nacht werd mijn grootste nachtmerrie. De band met mijn moeder was plots verbroken. Ze kon het niet aan om er voor mij te zijn, ik was een last voor haar. Ze begreep niet dat ik nog niet gerouwd had en dat ik er teveel voor haar geweest was. Gelukkig vond ik enorm veel steun bij mijn man en zoon. We zijn uiteindelijk veel dichter naar elkaar toe gegroeid. Nu ga ik ondertussen drie stappen vooruit en ééntje achteruit. De terug vallen worden korter en het herstel ervan gaat vlugger.
Ik volg nu ook ondertussen loopbaan begeleiding. Ik wil zo een zo goed mogelijke balans vinden tussen werk en prive , zonder mezelf ooit nog uit het oog te verliezen.
De buitenwereld kan inderdaad heel hard zijn. Heel veel mensen begrijpen niet wat je doormaakt en ik ben ook gestopt om het uit te leggen. Het is te energie slopend om jezelf steeds te verdedigen.
Deed me enorm deugd om jullie verhalen te lezen.
Aan iedereen een warme groet, We komen er sterker uit!
Liefs Anoniem
Anoniem
13-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Burnout/angstoornis/derealisatie (Verhaal 810)
Burnout/angstoornis/derealisatie
Sinds de zomervakantie kamp ik met een zogehete Burnout/angstoornis/derealisatie.
Ben tot 3x toe niet lekker geworden onderzoeken voor me hart gehad en alles was goed.
Toen begon de ellende ik kreeg een tal van lichamelijke klachten zoals zware ogen, raar wazig tintelend hoofd, bang om gek te worden, derealisatie, alles om me heen voelde eng en heftig, zere slappe benen, moe, duizelig enz.
Na 2 redelijke weken helaas nu weer een rotweer. Gisteren voelde ik me Rot was er niet bij ik hoorde alles kon praten maar had het idee of mijn hoofd gek werd en bijna stopte. Ik dacht goed om even een rondje te lopen. Dat ging helaas mis. De wereld was al ontzettend angstig en raar en ineens werd ik extreem duizelig, hartkloppingen, slappe benen en erg angstig gevoel of ik dood ging. Vraag me niet hoe ik thuis gekomen ben.
Ook vandaag stond ik alweer op met rot gevoelens ik zag de dag niet zitten. Ook vandaag weer constant dat gevoel dat ik er niet was en diep vanuit me hoofd meekeek. Dit zorgde aardig wat keren ervoor dat ik het gevoel had bijna dood te vallen. Ook ben ik constant bang voor erge ziektes m'n hart, m'n hoofd enz.
Na zo'n aanval wordt dit steeds erger.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Sinds de zomervakantie kamp ik met een zogehete Burnout/angstoornis/derealisatie.
Ben tot 3x toe niet lekker geworden onderzoeken voor me hart gehad en alles was goed.
Toen begon de ellende ik kreeg een tal van lichamelijke klachten zoals zware ogen, raar wazig tintelend hoofd, bang om gek te worden, derealisatie, alles om me heen voelde eng en heftig, zere slappe benen, moe, duizelig enz.
Na 2 redelijke weken helaas nu weer een rotweer. Gisteren voelde ik me Rot was er niet bij ik hoorde alles kon praten maar had het idee of mijn hoofd gek werd en bijna stopte. Ik dacht goed om even een rondje te lopen. Dat ging helaas mis. De wereld was al ontzettend angstig en raar en ineens werd ik extreem duizelig, hartkloppingen, slappe benen en erg angstig gevoel of ik dood ging. Vraag me niet hoe ik thuis gekomen ben.
Ook vandaag stond ik alweer op met rot gevoelens ik zag de dag niet zitten. Ook vandaag weer constant dat gevoel dat ik er niet was en diep vanuit me hoofd meekeek. Dit zorgde aardig wat keren ervoor dat ik het gevoel had bijna dood te vallen. Ook ben ik constant bang voor erge ziektes m'n hart, m'n hoofd enz.
Na zo'n aanval wordt dit steeds erger.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Teun
26-12-2023
laatste reactie: 13-01-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Precies wat ik voel. Ik ben ook constant bang voor iets in m'n hoofd al zegt me gezonde verstand dat er niks is. Ik functioneer goed, heb m'n goede dagen enz
Ria
26-12-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Vooral die zware ogen en derealisatie is vreselijk. Ook hier m'n flinke ups en downs.
Hannek.
03-01-2024
Reactie:
Klinkt heel herkenbaar, ik zit ook sinds de zomervakantie thuis. Ik heb de volgende lichamelijke klachten gehad:
- Maagkrampen. Ongeveer twee maanden last van gehad. Meerdere malen voor ziekgemeld, elke keer als ik weer ging werken kwam het weer terug. Ik ben getest op een maagbacterie maar dat was negatief. Maagkrampen zijn verdwenen toen mijn zomervakantie begon.
- Tintelende pink/ringvinger en het gevoel dat het tussen mijn schouderbladen helemaal vast zat. Meerdere fysiobehandelingen voor gehad. Ik heb soms nog last tussen de schouderbladen, maar geen last meer van tintelende vingers.
- Niet in slaap kunnen komen, wakker worden en niet meer kunnen slapen en/of heel onrustig dromen. Hier heb ik de afgelopen maanden weinig/geen last meer van.
- Constante oorsuizen, een vervelende piep maar het valt wel te negeren. Ik heb er nog steeds last van maar het lijkt af en toe wel minder te worden.
- Vaag gevoel in mijn hoofd. Het is niet echte duizeligheid, maar het voelt gewoon wazig. Hier heb ik nog steeds last van, maar niet meer zo erg als eerst. Op goede dagen heb ik er minder last van en soms heb ik momenten dat het even weg lijkt te zijn. De afgelopen weken heb ik er wat meer last van maar dat komt denk ik door de hele dagen binnen zitten (vanwege het weer). Ik heb twee maanden geleden bloedonderzoek laten doen via de huisarts maar dat was allemaal prima.
- Last van mijn ogen. Vooral het gevoel dat de spieren rond mijn ogen verkrampen/gespannen zijn. Dit gevoel krijg ik voornamelijk als ik in een drukke winkel/omgeving loop. Ook zie ik een soort televisieruis als ik naar een licht oppervlak kijk (bijvoorbeeld als ik naar de lucht kijk) of als het helemaal donker is. Aan het begin had ik soms het gevoel alsof alles ongefilterd mijn ogen binnen kwam, als ik bijvoorbeeld in een supermarkt liep. Daar heb ik nu geen last meer van.
Alleen het wazige gevoel in mijn hoofd houdt me nog bezig. Ergens blijf ik de angst houden dat ik een hersentumor heb, ook al zegt mijn gezond verstand dat het onzin is. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik geen andere klachten heb zoals hoofdpijn, wegvallend zicht, echte duizeligheid etc. Ook lees ik veel verhalen van mensen die hetzelfde gevoel hebben en dat het er echt bijhoort, maar toch blijf ik last houden van dat stemmetje in je achterhoofd. Vooral op dagen dat ik me wat minder voel, en daardoor ga ik alleen maar meer letten op hoe ik me voel (wat het niet ten goede komt). Klinkt dit herkenbaar?
- Maagkrampen. Ongeveer twee maanden last van gehad. Meerdere malen voor ziekgemeld, elke keer als ik weer ging werken kwam het weer terug. Ik ben getest op een maagbacterie maar dat was negatief. Maagkrampen zijn verdwenen toen mijn zomervakantie begon.
- Tintelende pink/ringvinger en het gevoel dat het tussen mijn schouderbladen helemaal vast zat. Meerdere fysiobehandelingen voor gehad. Ik heb soms nog last tussen de schouderbladen, maar geen last meer van tintelende vingers.
- Niet in slaap kunnen komen, wakker worden en niet meer kunnen slapen en/of heel onrustig dromen. Hier heb ik de afgelopen maanden weinig/geen last meer van.
- Constante oorsuizen, een vervelende piep maar het valt wel te negeren. Ik heb er nog steeds last van maar het lijkt af en toe wel minder te worden.
- Vaag gevoel in mijn hoofd. Het is niet echte duizeligheid, maar het voelt gewoon wazig. Hier heb ik nog steeds last van, maar niet meer zo erg als eerst. Op goede dagen heb ik er minder last van en soms heb ik momenten dat het even weg lijkt te zijn. De afgelopen weken heb ik er wat meer last van maar dat komt denk ik door de hele dagen binnen zitten (vanwege het weer). Ik heb twee maanden geleden bloedonderzoek laten doen via de huisarts maar dat was allemaal prima.
- Last van mijn ogen. Vooral het gevoel dat de spieren rond mijn ogen verkrampen/gespannen zijn. Dit gevoel krijg ik voornamelijk als ik in een drukke winkel/omgeving loop. Ook zie ik een soort televisieruis als ik naar een licht oppervlak kijk (bijvoorbeeld als ik naar de lucht kijk) of als het helemaal donker is. Aan het begin had ik soms het gevoel alsof alles ongefilterd mijn ogen binnen kwam, als ik bijvoorbeeld in een supermarkt liep. Daar heb ik nu geen last meer van.
Alleen het wazige gevoel in mijn hoofd houdt me nog bezig. Ergens blijf ik de angst houden dat ik een hersentumor heb, ook al zegt mijn gezond verstand dat het onzin is. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik geen andere klachten heb zoals hoofdpijn, wegvallend zicht, echte duizeligheid etc. Ook lees ik veel verhalen van mensen die hetzelfde gevoel hebben en dat het er echt bijhoort, maar toch blijf ik last houden van dat stemmetje in je achterhoofd. Vooral op dagen dat ik me wat minder voel, en daardoor ga ik alleen maar meer letten op hoe ik me voel (wat het niet ten goede komt). Klinkt dit herkenbaar?
Anoniem
05-01-2024
Reactie:
Hoi Teun,
Ik herken me erg in je verhaal en je klachten. Ook zo’n dag gehad een paar maanden geleden dat ik tijdens een wandeling zo’n heftige aanval kreeg en niet wist hoe ik thuis ben gekomen.
Bij mij is de derealisatie en angst het ergst als ik overbelast of overprikked ben of teveel te doen of aan mijn hoofd heb.
Ik zie het als een seintje dat ik me weer even terug moet (mag) trekken en meer mag rusten, meer mag slapen enz.
Ben nu al ruim 1,5 jaar aan het herstellen van BO en het blijft steeds hetzelfde patroon. Teveel doen = teveel stress = toename klachten. En angst, paniek, gevoel gek worden enz ook allemaal meegemaakt. Als ik een slechte dag heb, moet ik mezelf er ook actief aan herinneren dat er niks mis met me is behalve dat ik een BO heb. Op goede dagen kan ik binnen mijn mogelijkheden best veel en voel ik me niet angstig meer.
Wat ik hiermee wil zeggen is: probeer het te laten komen zoals het komt. Dat is verschrikkelijk moeilijk, als iemand dat tegen mij zei kon ik ze ook wel slaan. Maar het is echt zo. Hoe meer je je bezighoudt met de klachten, hoe meer je ze in stand houdt. Neem elk signaal van je lichaam serieus en voel je niet schuldig als je niks doet of slaapt.
Anyway, veel sterkte en houd moed, het wordt echt met de tijd beter.
Ik herken me erg in je verhaal en je klachten. Ook zo’n dag gehad een paar maanden geleden dat ik tijdens een wandeling zo’n heftige aanval kreeg en niet wist hoe ik thuis ben gekomen.
Bij mij is de derealisatie en angst het ergst als ik overbelast of overprikked ben of teveel te doen of aan mijn hoofd heb.
Ik zie het als een seintje dat ik me weer even terug moet (mag) trekken en meer mag rusten, meer mag slapen enz.
Ben nu al ruim 1,5 jaar aan het herstellen van BO en het blijft steeds hetzelfde patroon. Teveel doen = teveel stress = toename klachten. En angst, paniek, gevoel gek worden enz ook allemaal meegemaakt. Als ik een slechte dag heb, moet ik mezelf er ook actief aan herinneren dat er niks mis met me is behalve dat ik een BO heb. Op goede dagen kan ik binnen mijn mogelijkheden best veel en voel ik me niet angstig meer.
Wat ik hiermee wil zeggen is: probeer het te laten komen zoals het komt. Dat is verschrikkelijk moeilijk, als iemand dat tegen mij zei kon ik ze ook wel slaan. Maar het is echt zo. Hoe meer je je bezighoudt met de klachten, hoe meer je ze in stand houdt. Neem elk signaal van je lichaam serieus en voel je niet schuldig als je niks doet of slaapt.
Anyway, veel sterkte en houd moed, het wordt echt met de tijd beter.
Y.
05-01-2024
Reactie:
Ik maak momenteel precies hetzelfde mee, maar onthoud dat deze gevoelens van duizeligheid, hardkloppingen en slappe spaghetti benen niks anders zijn dan stress signalen. En hoe eng het ook lijkt, je lichaam is geprogameerd jouw in leven te houden en zal er dan ook alles aan doen je te helpen. Een periode van stress is vervelend en vermoeiend maar stress is uiteindelijk een meganisme dat je moet helpen in gevaarlijke situaties dus niks om bang voor te zijn.
Ik schrijf dit ook voor mezelf want het is soms moeilijk te geloven dat de dingen die je voelt niet gevaarlijk zijn.
Zelf heb ik ook last van paniekaanvallen (wat denk ik gebeurde toen je buiten liep) en voor mij heeft het boek D.A.R.E van Barry McDonagh heel erg geholpen vertrouwen te krijgen in dat soort angst situaties, dus dat is zeker een aanrader.
Veel sterkte nog en neem de tijd, genezen van angst en BO is mogelijk alleen duurt gewoon een tijdje
Ik schrijf dit ook voor mezelf want het is soms moeilijk te geloven dat de dingen die je voelt niet gevaarlijk zijn.
Zelf heb ik ook last van paniekaanvallen (wat denk ik gebeurde toen je buiten liep) en voor mij heeft het boek D.A.R.E van Barry McDonagh heel erg geholpen vertrouwen te krijgen in dat soort angst situaties, dus dat is zeker een aanrader.
Veel sterkte nog en neem de tijd, genezen van angst en BO is mogelijk alleen duurt gewoon een tijdje
L.
06-01-2024
Reactie:
Klinkt raar, maar ik vind het fijn om dit allemaal te lezen. Vooral dat veel mensen die derealisatie en dat rare wazige gevoel in hun hoofd zo herkennen.
@Anoniem precies dat heb ik ook. Met mijn gezonde verstand weet ik dat er niks is andere krijg je zoals je zegt ook andere klachten zoals niet kunnen lopen, erger wordende hoofdpijn, slecht zien enz. Maar toch blijft die nare gedachte inderdaad hangen. Maar aan de andere kant als het echt dat is dan gaat het niet de ene dag beter en de andere dag minder.
Hebben jullie ook dat je als je lang en gespannen met iets bezig bent zoals puzzelen dat je hele zere moeie ogen krijgt. En dat gekke gevoel in het hoof. Na even zitten werd het minder. Dit heb ik ook met autorijden soms gaat het super goed en de andere keer lijkt het wel of ik het niet kan verwerken ofzo.
@Anoniem precies dat heb ik ook. Met mijn gezonde verstand weet ik dat er niks is andere krijg je zoals je zegt ook andere klachten zoals niet kunnen lopen, erger wordende hoofdpijn, slecht zien enz. Maar toch blijft die nare gedachte inderdaad hangen. Maar aan de andere kant als het echt dat is dan gaat het niet de ene dag beter en de andere dag minder.
Hebben jullie ook dat je als je lang en gespannen met iets bezig bent zoals puzzelen dat je hele zere moeie ogen krijgt. En dat gekke gevoel in het hoof. Na even zitten werd het minder. Dit heb ik ook met autorijden soms gaat het super goed en de andere keer lijkt het wel of ik het niet kan verwerken ofzo.
Teun
08-01-2024
Reactie:
Ja zeker, paar keer gehad ook met (bord)spelletjes spelen. Ineens was de focus op en ging het allemaal totaal langs me heen. Ik heb er het meest last van als ik me te lang/intensief focus op een gesprek. Ik heb inmiddels geleerd om dan gewoon rustig te stoppen met wat ik aan het doen ben, het gesprek af te ronden (aangeven dat ik voel dat ik overbelast raak) en te gaan rusten of iets te doen dat minder intensief is. .
Y.
12-01-2024
Reactie:
Teun, je moet begrijpen dat je energiereserves uitgeput zijn. Die kun je alleen weer opbouwen door je energie te doseren: kleine klusjes doen en dan weer rusten. Van elke inspanning heb je weer hersteltijd nodig! Het zal steeds iets beter gaan als de tijd vordert maar kom wel uit je hoofd! Maak korte wandelingen, doe n boodschapje etc, lees n stukje krant. Richt je aandacht naar buiten, zo ben je niet meer zo met jezelf bezig en zul je je ook beter gaan voelen. Ik ben nu ook 15 mnd bezig en het gaat al n stuk beter dan in t begin. Maar heb nog lange weg te gaan. Ik geloof erin dat het goed komt, een positieve mindset is superbelangrijk.
Anoniem
13-01-2024
In eens was daar de klap (Verhaal 805)
In eens was daar de klap
Veel last van me nek tintelingen been soms spelde prikken
Kriebelen gevoel hersenen
Me armen zijn dood moe
Herkenen jullie dat ?
Heel de dag paniek dat ik wat ernstigs mankeer
Wie heeft er baat bij oxazepam?
Veel last van me nek tintelingen been soms spelde prikken
Kriebelen gevoel hersenen
Me armen zijn dood moe
Herkenen jullie dat ?
Heel de dag paniek dat ik wat ernstigs mankeer
Wie heeft er baat bij oxazepam?
Maaike
23-12-2023
laatste reactie: 13-01-2024
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Hwwl herkenbaar al klachten. Ik ben ook doodmoe kan niet genieten of door de dag heen zien. Ook heel bang dat ik allerlei ernstige ziektes heb iets in me hoofd me hart, bang dat ik gek wordt, nooit meer de oude wordt enz. Kortom alsof ik me eigen verhaal leeft.
Ik heb 1x oxazepam op maar hierdoor loopt je eigenlijk van het probleem weg je kan het beter ervaren en er mee om leren gaan dat iets slikken en zodra het uit is gewerkt constant weer terugvallen.
Hwwl herkenbaar al klachten. Ik ben ook doodmoe kan niet genieten of door de dag heen zien. Ook heel bang dat ik allerlei ernstige ziektes heb iets in me hoofd me hart, bang dat ik gek wordt, nooit meer de oude wordt enz. Kortom alsof ik me eigen verhaal leeft.
Ik heb 1x oxazepam op maar hierdoor loopt je eigenlijk van het probleem weg je kan het beter ervaren en er mee om leren gaan dat iets slikken en zodra het uit is gewerkt constant weer terugvallen.
Lieze
25-12-2023
Reactie:
Bedankt voor je berichtje
Het is dodelijk vermoeiend zie soms echt geen oplossing meer
Maar ooit wordt het beter zeggen ze
Het is dodelijk vermoeiend zie soms echt geen oplossing meer
Maar ooit wordt het beter zeggen ze
Maaike
25-12-2023
Reactie:
Ik heb hetzelfde niet dat ik dood wil maar wel zoiets waar doe ik het nog voor af en toe.
Heb jij ook paniekaanvallen?
Heb jij ook paniekaanvallen?
Lieze
25-12-2023
Reactie:
Oxepam heb ik een tijdje gehad, vanwege zware hyperventilatie. Het werkt goed maar ik ging in een hele korte tijd van 1 tablet naar 2, En ik kreeg er niet meer vanwege verslaving ofzo. Heb het uiteindelijk toch zelf moeten doen en heeft een anderhalf jaar geduurd (chv ontwikkeld) en soms denk ik wel eens dat ik iets ergs mankeer, maar dat komt door de burn out waarschijnlijk.
Anoniem
31-12-2023
Reactie:
Ik heb inderdaad paniek aanvallen
Nu weer last van tintelingen in me schedel
Ik denk dan op ze minst dat ik iets ergs heb
Dood wil ik ook niet hoor maar soms weet ik echt niet hoe ik het op moet
lossen
Kom weinig buiten
Nu weer last van tintelingen in me schedel
Ik denk dan op ze minst dat ik iets ergs heb
Dood wil ik ook niet hoor maar soms weet ik echt niet hoe ik het op moet
lossen
Kom weinig buiten
Maaike
31-12-2023
Reactie:
Ik heb hier ook last van, kwam vanuit het niets. Zweten, spierpijnen, snelle hartslag, gevoel van flauwvallen noem het maar op. Ziekenhuis onderzoeken gehad waar niets uit kwam. Ook gesprekken met een psycholoog gehad. Nu een jaar verder en sinds 3 weken aan de citalopram. Het piekeren over wat ik zou mankeren is wel minder aan het worden. De lichamelijke verschijnselen zijn nog wel aanwezig, maar worden lijkt het wel minder. In de afgelopen 3 weken nog wel een heftige paniekaanval met hyperventilatie gehad
Ra
04-01-2024
Reactie:
Pff heftig hé
Heb je dat met je schedel ook gehad ?
Heb je dat met je schedel ook gehad ?
Maaike
04-01-2024
Reactie:
Ik heb hier ook last van, kwam vanuit het niets. Zweten, spierpijnen, snelle hartslag, gevoel van flauwvallen noem het maar op. Ziekenhuis onderzoeken gehad waar niets uit kwam. Ook gesprekken met een psycholoog gehad. Nu een jaar verder en sinds 3 weken aan de citalopram. Het piekeren over wat ik zou mankeren is wel minder aan het worden. De lichamelijke verschijnselen zijn nog wel aanwezig, maar worden lijkt het wel minder. In de afgelopen 3 weken nog wel een heftige paniekaanval met hyperventilatie gehad
Ra
04-01-2024
Reactie:
Ik herken jullie verhaal ook heel erg. Bij ieder pijntje of plekje wat ik voel denk ik dat ik iets heel ernstigs heb. En dat ik dood ga. Ik heb een paar dagen geleden een enorme paniekaanval gehad. Ik kon niet meer op mijn benen staan. Zweten, branderige ‘hete’ benen, hartkloppingen, bang om flauw te vallen, huilen. Sindsdien heb ik wankele benen en pijntjes in mijn lijf. Ik heb inmiddels ook een uitgebreid bloedonderzoek gehad, was allemaal goed, behalve infectie. En dat klopt, volle holtes waarvoor ik nu antibiotica slik. Duizeligheid kan ook door medicatie komen. Maar dat gevoel in mijn benen had ik daarvoor al. Herkennen jullie dit ook? Dat ‘hete’ branderige gevoel in je benen? Ik heb dat ook regelmatig gewoon als ik in bed lig.
En wat bedoelen jullie met onderzoeken in ziekenhuis gehad?
En wat bedoelen jullie met onderzoeken in ziekenhuis gehad?
Coco
11-01-2024
Reactie:
Ik heb een ct van me hoofd gehad niks op te zien
Die branderige benen heb ik ook sinds kort blijf iedere keer kijken waar het nou vandaan komt
Het is echt wel zwaar
Die branderige benen heb ik ook sinds kort blijf iedere keer kijken waar het nou vandaan komt
Het is echt wel zwaar
Maaike
13-01-2024
Keel- en slokdarmklachten door overspannendheid (Verhaal 800)
Hi iedereen,
Zijn er meer mensen met keel- en slokdarmklachten door overspannendheid? Ik voel echt de spanning op m’n keel staan, continu keelpijn, moeite met slikken en hierdoor een benauwd gevoel. Denk elke keer dat het wat ernstigs is. Herkent iemand dit en heb je tips? Ik hoor het graag!
Zijn er meer mensen met keel- en slokdarmklachten door overspannendheid? Ik voel echt de spanning op m’n keel staan, continu keelpijn, moeite met slikken en hierdoor een benauwd gevoel. Denk elke keer dat het wat ernstigs is. Herkent iemand dit en heb je tips? Ik hoor het graag!
Pien
19-12-2023
laatste reactie: 12-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yep.
Eerst kreeg ik hyperventilatie klachten en vervolgends burn out, sinds dien altijd last van mijn maag en darmen, ook slokdarm spasme en koliekpijn (voorheen nooit gehad)
Slik problemen heb minstens 2 jaar lang gehad maar dat kan komen door een te hoge spierspanning van de nek/kaak/bovenrug/armen, ook kun je daar een globus gevoel /keelpijn door ervaren. En benauwdheid is veel voorkomend met hyperventilatie/chv en burn out. Word vanzelf wel minder en anders naar je arts gaan als je het niet vertrouwd. Maar ik moet wel zeggen dat een globus gevoel/keelpijn ook door bijvoorbeeld hooikoorts kan komen..
Eerst kreeg ik hyperventilatie klachten en vervolgends burn out, sinds dien altijd last van mijn maag en darmen, ook slokdarm spasme en koliekpijn (voorheen nooit gehad)
Slik problemen heb minstens 2 jaar lang gehad maar dat kan komen door een te hoge spierspanning van de nek/kaak/bovenrug/armen, ook kun je daar een globus gevoel /keelpijn door ervaren. En benauwdheid is veel voorkomend met hyperventilatie/chv en burn out. Word vanzelf wel minder en anders naar je arts gaan als je het niet vertrouwd. Maar ik moet wel zeggen dat een globus gevoel/keelpijn ook door bijvoorbeeld hooikoorts kan komen..
Anoniem
31-12-2023
Reactie:
Ja, ook al maanden last van. Stijve nek en keelspieren, verkeerd ademhalen, stijve kaken en gezichtsspieren. Brok in de keel gevoel enz. Beweging is het enige dat bij mij een beetje helpt. Rechtop gaan zitten en de nek heel langzaam ronddraaien waarbij je van boven naar beneden kijkt, beide kanten op. Schouder oefeningen zoals de schouders optrekken en loslaten. Yoga oefeningen of tai chi. Verwacht niet dat het meteen over gaat want dat kan tegenvallen. Bij mij nemen de klachten pas echt af als ik in rustig vaarwater zit en minder stress ervaar. En als ik het druk heb of overbelast raak, nemen ze weer toe
Anoniempje
03-01-2024
Reactie:
Dank voor jullie reacties. Ik vind persoonlijk deze periode echt een hel. Dat benauwde gevoel (alsof er een touw om je nek zit en die druk) en dan vooral in de nacht is erg vervelend. Ging een paar dagen beter en dan vannacht weer zo'n nacht dat je denkt verdorie waarom. Soms denk ik wel eens gaat dit ooit over en word ik ooit wel weer wie ik was. Waarschijnlijk toch weer teveel gedaan. Ik werk wel minder en heb oxazepam van de huisarts gekregen. Liever gebruik ik het niet en heb het ook nog niet gebruikt. Zit steeds meer te denken dat het af en toe misschien wel verlichting kan geven. Hebben jullie daar ervaring mee?
Pien
08-01-2024
Reactie:
Ik heb 3 maanden oxazepam geslikt op het absolute dieptepunt van mijn BO. Toen had ik last van heftige angst- en paniekklachten. Ik slikte 4 x een tablet per dag, volgens mij is dat 10mg per tablet (?) weet t niet meer zeker. Daarnaast AD, die oxazepam was nodig totdat de AD op volle werking was.
Mijn ervaring: het heeft me wel geholpen, omdat ik het hard nodig had. Maar het afbouwen van de oxazepam was zwaar! Steeds in kleine stapjes gedaan en ik voelde ieder stapje. Lag soms echt af te kicken in bed, zweten, rillen enz. Viel echt niet mee. Uiteindelijk wel gelukt en nu al een jaar helemaal van af. Ik hoef het iig nooit meer.
Maar goed ik slikte dus ook een flinke dosis, dus dat zal vast ook meespelen in mijn ervaring.
Overigens heb ik sinds kort PMT (psychomotorische therapie) en ik vroeg mijn therapeut waarom ik toch steeds weer een soort crash heb als het een tijdje goed gaat. Zij gaf aan dat dit “rest stress” kan zijn: net als wanneer je ziek wordt in de vakantie. Je lichaam komt wat tot rust en dus ziet het de kans om weer wat stress los te maken. En dat voel je dan dus weer. Mij helpt het wel om er zo tegenaan te kijken als ik me slechter voel.
Mijn ervaring: het heeft me wel geholpen, omdat ik het hard nodig had. Maar het afbouwen van de oxazepam was zwaar! Steeds in kleine stapjes gedaan en ik voelde ieder stapje. Lag soms echt af te kicken in bed, zweten, rillen enz. Viel echt niet mee. Uiteindelijk wel gelukt en nu al een jaar helemaal van af. Ik hoef het iig nooit meer.
Maar goed ik slikte dus ook een flinke dosis, dus dat zal vast ook meespelen in mijn ervaring.
Overigens heb ik sinds kort PMT (psychomotorische therapie) en ik vroeg mijn therapeut waarom ik toch steeds weer een soort crash heb als het een tijdje goed gaat. Zij gaf aan dat dit “rest stress” kan zijn: net als wanneer je ziek wordt in de vakantie. Je lichaam komt wat tot rust en dus ziet het de kans om weer wat stress los te maken. En dat voel je dan dus weer. Mij helpt het wel om er zo tegenaan te kijken als ik me slechter voel.
Anoniempje
12-01-2024
Kan helemaal niets meer (Verhaal 809)
Hallo zit sinds begin juli met burn outs klachten thuis kan helemaal niks meer , hele dag duizelig en ben misselijk , of heb erge honger lijkt onder m’n lever te zitten , mijn slaap is volledig uit voor mijn gevoel kan alleen slapen met medicatie. Citalopram 1 druppel aan het proberen maar erg moeilijk , ben ook de hele dag overprikkeld in m’n hoofd , uit een bloedonderzoek blijkt dat ik ver in het verleden met Lyme in contact ben geweest , bij neuroloog geweest die zegt niks aan de hand ook mri niks te zien , herkend iemand dit ook piep in m’n hoofd alsof de ontspanning volledig uit m’n hoofd is verdwenen , sta op de wachtlijst voor psq ggz heeft iemand tips ? Ben behoorlijk wanhopig , de rem in m’n hoofd lijkt ook weg alleen hier mee bezig Groetjes Dennis
Dennis
26-12-2023
laatste reactie: 12-01-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Dennis, ik heb ook al weken last van rechts onder mijn rib, denk ook aan lever, maar er was niks te zien op de scan. Heb jij ook last van je maag/darmen?
S.
S.
S
28-12-2023
Reactie:
Ik loop thuis sinds augustus en nog steeds doodmoe. Paar uurtjes wakker waarin ik nauwelijks iets doe en alweer moe. Ga noog steeds rond 1200 uur naar bed en slaap dan tot 1500 uur. Om 2000 uur weer door mijn kleine beetje energie heen en maar weer naar bed. Ik word er do verdrietig van en soms ook bang sat er iets anders aan de hand is ..maar bloedonderzoek was gelukkig goed. Hopeloos dit.,..
Corrine
04-01-2024
Reactie:
Beetje last van m’n darmen maar niet heel erg
Dennis
07-01-2024
Reactie:
Beetje last van m’n darmen maar niet heel erg
Dennis
07-01-2024
Reactie:
Hallo Dennis,
Als je heel erg burnout bent heb je forse lichamelijke klachten. je bent neurologisch en hormonaal ontregeld! Ik ben nu 15 maanden bezig (ben heel veel jaren doorgelopen met klachten)en het gaat nu beter met slapen, bijna van de slaapmedicatie af. Ook meer energie. Belangrijkste is structuur in je dag en je energie doseren. Dit hele proces kost heel veel tijd! Kan (helaas) jaren duren. Belangrijk is niet in de paniek te schieten, beweeg mee met je goede en slechte dagen en probeer positief te blijven. Je mindset is het belangrijkste "gereedschap" dat je nu hebt.
Sterkte
Als je heel erg burnout bent heb je forse lichamelijke klachten. je bent neurologisch en hormonaal ontregeld! Ik ben nu 15 maanden bezig (ben heel veel jaren doorgelopen met klachten)en het gaat nu beter met slapen, bijna van de slaapmedicatie af. Ook meer energie. Belangrijkste is structuur in je dag en je energie doseren. Dit hele proces kost heel veel tijd! Kan (helaas) jaren duren. Belangrijk is niet in de paniek te schieten, beweeg mee met je goede en slechte dagen en probeer positief te blijven. Je mindset is het belangrijkste "gereedschap" dat je nu hebt.
Sterkte
Anoniem
07-01-2024
Reactie:
Ik ben nu 5 maanden thuis en nog steeds doodmoe. Slaap veel en heb zo weinig energie. Veel last van allerlei kwalen, spier- en zenuwpijn vooral in het borstgebied door de hyperventilatie Ik word hier vooral ook heel verdrietig van en denk vaak het komt nooit meer goed. Ook ik heb jaren doorgebaggerd ondanks veel signalen. Heeft iemand nog een gouden tip om het vol te houden....
Corrine
08-01-2024
Reactie:
De frustratie en de paniek of het ooit nog wel goedkomt herken ik heel erg. Het is echt wel een heftige periode. Nooit verwacht dat je lichaam zo kan reageren op stress. In mijn geval heb ik de volgende klachten: hartkloppingen, 3x paniekaanval gehad, oorsuizen, pijn bij ribben en borstkas, keelklachten, zoals benauwd, drukkend gevoel, verstikkend en ga zo maar door. Het is echt vreselijk! Ik snap jullie heel goed en dit ga je ook pas snappen als je het zelf meemaakt. We mogen erin blijven geloven dat dit echt goed gaat komen, maar veel tijd nodig heeft. Wat ik tot nu toe heb gedaan (overigens nog geen medicatie): osteopaat, kinesiologie, orthomoleculair therapeut, hypnotherapie. Helaas heb ik nog steeds klachten, maar ik ben er wel achtergekomen dat trauma en opgekropte emoties je ook tegen kunnen houden. Dat leren loslaten door therapie kan helpen. Ik zit nu zelf te denken aan hapnotherapie, emdr-therapie en/of pyscholoog (cognitieve gedragstherapie). Ik probeer ook maar alles aan te grijpen! Deze week ga ik ook voor een uitgebreid bloedonderzoek, maar verwacht na meermaals onderzoek bij de huisarts dat het goed gaat zijn en de zoektocht weer verder gaat. Tot slot, doe ik aan yoga, Yinyoga, ChiYoga, ontspanninsgyoga en meditatie. Weet soms ook niet wat ik nog meer kan doen.
Pien
08-01-2024
Reactie:
De frustratie en de paniek of het ooit nog wel goedkomt herken ik heel erg. Het is echt wel een heftige periode. Nooit verwacht dat je lichaam zo kan reageren op stress. In mijn geval heb ik de volgende klachten: hartkloppingen, 3x paniekaanval gehad, oorsuizen, pijn bij ribben en borstkas, keelklachten, zoals benauwd, drukkend gevoel, verstikkend en ga zo maar door. Het is echt vreselijk! Ik snap jullie heel goed en dit ga je ook pas snappen als je het zelf meemaakt. We mogen erin blijven geloven dat dit echt goed gaat komen, maar veel tijd nodig heeft. Wat ik tot nu toe heb gedaan (overigens nog geen medicatie): osteopaat, kinesiologie, orthomoleculair therapeut, hypnotherapie. Helaas heb ik nog steeds klachten, maar ik ben er wel achtergekomen dat trauma en opgekropte emoties je ook tegen kunnen houden. Dat leren loslaten door therapie kan helpen. Ik zit nu zelf te denken aan hapnotherapie, emdr-therapie en/of pyscholoog (cognitieve gedragstherapie). Ik probeer ook maar alles aan te grijpen! Deze week ga ik ook voor een uitgebreid bloedonderzoek, maar verwacht na meermaals onderzoek bij de huisarts dat het goed gaat zijn en de zoektocht weer verder gaat. Tot slot, doe ik aan yoga, Yinyoga, ChiYoga, ontspanninsgyoga en meditatie. Weet soms ook niet wat ik nog meer kan doen.
Pien
08-01-2024
Reactie:
Hoi Dennis, ik herken het allemaal, ik ben flink hypochonder geworden. De piep herken ik ook. Het was bij mij een sirene zo luid, maanden lang. Nu ben ik bijna 2,5 jaar verder en is er heel zacht nog een ruis over, er zijn veel momenten dat ik het niet eens meer hoor. Komt echt goed. Veel ontspanning oefeningen doen, gezond eten en vertrouwen dat het goed komt. En goed is nu, je lichaam keert zich niet tegen je maar wil je wat duidelijk maken. De boel is ontregelt en dat heeft een lang herstel nodig . Succes!
D
12-01-2024
Depressie of burn out (Verhaal 777)
Depressie of burn out
Gewoon maar ergens beginnen met mijn klachten. Diagnose depresie,volgens behandelde installatie bestaat er geen burn-out. Lang gezocht naar mijn klachten. Geheel aan de grond beland. Kom ik de bank niet meer af .overleven in een tunnel visie. Gek worden van mijn gepieker,en verwarde gedachten. Je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Nu in een paar dagen gaat het helemaal mis .durf het huis niet meer uit. Heb het gevoel dadelijk elke hulp te laat komp. Ik vertrouw me zelf niet meer .Weet niet meer wie ik ben. Mijn afspraken met wie dan ook kom ik niet meer na .al bij het wakker worden sta ik gelijk op aan en ben ik volledig de weg kwijt. Doe niks als slapen en heb totaal geen energie meer. De weg naar ,ik maak er een einde aan komp steeds korter bij .het is wel of ik kompleet op slot geslagen ben .voel geen vreugde of wat dan ook meer. Heb de grootste moeite met nog enigszins normaal na te denken om er geen einde aan te maken. Het advies is ga eens bewegen
Enz enz .maar ik heb het gevoel ik de straat nog niet uit Kom. Ik worstel al 3 jaar met deze zelfde klachten. Er is geen verbetering helaas
Je voelt je alleen, niet begrepen, totaal op en ga zo maar door. Mijn grote angst is , me zelf wat aan te doen in een opwelling en dan is alle hulp te laat. Mijn overleving.s fase ben ik al bijna voorbij. Weet me geen raad meer .wilde dit verhaal vanmiddag al plaatsen, meer nu 22.30 ben ik pas in staat een en ander er neer te zetten. Het gevoel is eigelijk niet uit te leggen maar een wonder ik er nog ben .zijn er hier mensen met advies. Of iemand die tussen de regels door kan lezen. En begrijpen wat ik precies probeer uit te leggen. Reactie zeer welkom
Gewoon maar ergens beginnen met mijn klachten. Diagnose depresie,volgens behandelde installatie bestaat er geen burn-out. Lang gezocht naar mijn klachten. Geheel aan de grond beland. Kom ik de bank niet meer af .overleven in een tunnel visie. Gek worden van mijn gepieker,en verwarde gedachten. Je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Nu in een paar dagen gaat het helemaal mis .durf het huis niet meer uit. Heb het gevoel dadelijk elke hulp te laat komp. Ik vertrouw me zelf niet meer .Weet niet meer wie ik ben. Mijn afspraken met wie dan ook kom ik niet meer na .al bij het wakker worden sta ik gelijk op aan en ben ik volledig de weg kwijt. Doe niks als slapen en heb totaal geen energie meer. De weg naar ,ik maak er een einde aan komp steeds korter bij .het is wel of ik kompleet op slot geslagen ben .voel geen vreugde of wat dan ook meer. Heb de grootste moeite met nog enigszins normaal na te denken om er geen einde aan te maken. Het advies is ga eens bewegen
Enz enz .maar ik heb het gevoel ik de straat nog niet uit Kom. Ik worstel al 3 jaar met deze zelfde klachten. Er is geen verbetering helaas
Je voelt je alleen, niet begrepen, totaal op en ga zo maar door. Mijn grote angst is , me zelf wat aan te doen in een opwelling en dan is alle hulp te laat. Mijn overleving.s fase ben ik al bijna voorbij. Weet me geen raad meer .wilde dit verhaal vanmiddag al plaatsen, meer nu 22.30 ben ik pas in staat een en ander er neer te zetten. Het gevoel is eigelijk niet uit te leggen maar een wonder ik er nog ben .zijn er hier mensen met advies. Of iemand die tussen de regels door kan lezen. En begrijpen wat ik precies probeer uit te leggen. Reactie zeer welkom
Anoniem
28-11-2023
laatste reactie: 12-01-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve anoniem,
Het klinkt alsof u de hel op aarde doormaakt. Helaas zijn er velen met u die hetzelfde meemaken. Ook ik heb geen oplossing, maar raad je wel aan om verschillende medicatie te proberen. Soms is het net 1 bepaald middel dat werkt en waardoor de depressie ineens gelift wordt. Zelf heb ik helaas ook terugkerende depressies die mijn leven ontwrichten. Heel moeilijk en pijnlijk. Gezien de statistieken zijn we zeker niet alleen, maar eenzaam is het wel. Wil je heel veel sterkte wensen in deze duisternis. Ik wou dat ik het voor je weg kan nemen. Helaas, ik heb enkel deze woorden.
Het klinkt alsof u de hel op aarde doormaakt. Helaas zijn er velen met u die hetzelfde meemaken. Ook ik heb geen oplossing, maar raad je wel aan om verschillende medicatie te proberen. Soms is het net 1 bepaald middel dat werkt en waardoor de depressie ineens gelift wordt. Zelf heb ik helaas ook terugkerende depressies die mijn leven ontwrichten. Heel moeilijk en pijnlijk. Gezien de statistieken zijn we zeker niet alleen, maar eenzaam is het wel. Wil je heel veel sterkte wensen in deze duisternis. Ik wou dat ik het voor je weg kan nemen. Helaas, ik heb enkel deze woorden.
Sophie
12-12-2023
Reactie:
Lieve anoniem,
Ik herken je enorm in je verhaal. Momenteel ben ik nu ongeveer een jaar burn-out. Het is een enorm eenzaam en zwaar proces, maar weet dat herstel sowieso gaat komen ook al kun je je dat nu niet voorstellen. Luister naar jezelf en naar je lichaam, neem jezelf serieus en wees bovenal enorm liefdevol naar jezelf, hoe moeilijk dat ook is.
Ik weet niet of je al psychologische hulp hebt gekregen? Het is daarbij belangrijk dat je een psycholoog vindt waarbij je je serieus genomen voelt en waarmee je een klik hebt. Als dat niet het geval is, of als je lang op een wachtlijst moet staan, kan een burn-out coach of massagetherapeut ook enorm helpen. Bij mij helpt yoga en meditatie ook enorm, bijvoorbeeld via Yoga with Adriene op YouTube (dit is gratis).
Bewegen kan inderdaad helpen, maar naar mijn ervaring moet je dat zeker in het begin stadium niet te veel forceren. De eerste maanden van mijn burn-out liep ik max. 20-30 minuten buiten en lag daarna weer op mijn bed of op de bank. Het is wel belangrijk dat dit vervolgens niet doorslaat naar nooit meer naar buiten gaan, maar ik weet zeker dat je dat zelf op dit moment het beste aanvoelt.
Heel veel sterkte in ieder geval, en weet dat je niet alleen bent! Wellicht helpt het om boeken/podcast over ervaringsverhalen te lezen/luisteren, een extra reminder dat je niet de enige bent of 'gek' bent?
Ik herken je enorm in je verhaal. Momenteel ben ik nu ongeveer een jaar burn-out. Het is een enorm eenzaam en zwaar proces, maar weet dat herstel sowieso gaat komen ook al kun je je dat nu niet voorstellen. Luister naar jezelf en naar je lichaam, neem jezelf serieus en wees bovenal enorm liefdevol naar jezelf, hoe moeilijk dat ook is.
Ik weet niet of je al psychologische hulp hebt gekregen? Het is daarbij belangrijk dat je een psycholoog vindt waarbij je je serieus genomen voelt en waarmee je een klik hebt. Als dat niet het geval is, of als je lang op een wachtlijst moet staan, kan een burn-out coach of massagetherapeut ook enorm helpen. Bij mij helpt yoga en meditatie ook enorm, bijvoorbeeld via Yoga with Adriene op YouTube (dit is gratis).
Bewegen kan inderdaad helpen, maar naar mijn ervaring moet je dat zeker in het begin stadium niet te veel forceren. De eerste maanden van mijn burn-out liep ik max. 20-30 minuten buiten en lag daarna weer op mijn bed of op de bank. Het is wel belangrijk dat dit vervolgens niet doorslaat naar nooit meer naar buiten gaan, maar ik weet zeker dat je dat zelf op dit moment het beste aanvoelt.
Heel veel sterkte in ieder geval, en weet dat je niet alleen bent! Wellicht helpt het om boeken/podcast over ervaringsverhalen te lezen/luisteren, een extra reminder dat je niet de enige bent of 'gek' bent?
Anoniem
13-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Ik snap je vol komen. Loop nu ook al een jaar thuis en weet niet wat ik moet doen hulp is moeilijk te vinden. En heb het gevoel dat niemand mij begrijpt waarom ik nu zo anders ben en denk. Was een heel dominant persoon en was overal aanwezig en had een uitgesproken mening. Nu ben ik vaak een zielig mannetje die het liefst weg loopt van problemen en lastig gesprek. Mijn relatie staat onder grote druk. Hou veel van mijn vrouw maar ben toch heel afstandelijk en ben het liefst alleen. Mijn partner snapt mij vaak totaal niet en daardoor gaat tussen ons alles fout. Heb het gevoel dat we iedere dag meer uit elkaar groeien. Durf vaak niet in de spiegel te kijken want dan denk ik waar is die man die altijd zo zelfverzekerd was. Ik neem in mijn omgeving heel veel waar maar reageer nergens op. Mijn veel gebruikte woord is nu laat maar 😐 . Heb soms een positieve vibe maar naar een uurtje is die al weer helemaal verdwenen. En dan is de rest van de dag weer klote.
Nou zo maak ik het allemaal een beetje mee dus je bent niet de enige met dit probleem.
Hulp vinden bij de juiste personen is erg lastig , maar hoop dat je iemand zult vinden die je kan helpen om je eigen IK weer terug te krijgen.
Veel sterkte de komende tijd.
Groetjes van A.K
Nou zo maak ik het allemaal een beetje mee dus je bent niet de enige met dit probleem.
Hulp vinden bij de juiste personen is erg lastig , maar hoop dat je iemand zult vinden die je kan helpen om je eigen IK weer terug te krijgen.
Veel sterkte de komende tijd.
Groetjes van A.K
A.k
21-12-2023
Reactie:
Vervolg mijn verhaal. Allereerst allemaal bedankt voor jullie berichtjes. Maar vraag me af of er ook mensen zijn .die voortdurend duizeligheid ervaren en verwardheid enz ervaren bij het s'morgens al wakker worden??? Dit duurt zo iets een hele dag door duizeligheid,verwardheid en alles op de auto piloot. Denk ik zo iets meer slaap dan nog rond loop. Het is een beetje opstaan en weer omkiepen en weer uren slapen. Voortdurend duizeligheid en het hier boven aangegeven gebeuren u verhaal zeer welkom aan iedereen hier int zelvende schuitje veel sterkte
Anoniem
22-12-2023
Reactie:
Toen ik je verhaal las, dacht ik gelijk aan de hulplijn 113 voor mensen die het leven niet meer zien zitten. 24/7 beschikbaar.
Je kunt ook eventueel contact opnemen met de Depressielijn (via Google te vinden). Daar spreek je ervaringskundigen.
Mijn eigen tip:
-pak je rust en
-drink genoeg water/vocht. 2-2,5 liter per dag. Geen of weinig cafeïne.
Als je genoeg drinkt dan moet je in ieder geval uit bed om naar het toilet te gaan.
Als het lukt dan even naar buiten gaan, gewoon deur open en dan weer naar binnen. Je merkt vanzelf of je meer stappen wilt lopen. Als het niet lukt, pak je rust.
Je kunt ook eventueel contact opnemen met de Depressielijn (via Google te vinden). Daar spreek je ervaringskundigen.
Mijn eigen tip:
-pak je rust en
-drink genoeg water/vocht. 2-2,5 liter per dag. Geen of weinig cafeïne.
Als je genoeg drinkt dan moet je in ieder geval uit bed om naar het toilet te gaan.
Als het lukt dan even naar buiten gaan, gewoon deur open en dan weer naar binnen. Je merkt vanzelf of je meer stappen wilt lopen. Als het niet lukt, pak je rust.
Pearl
25-12-2023
Reactie:
Hallo Pearl allereerst bedankt voor je berichtje. Ik heb al veel ondernomen om berip te vinden en me gehoord te voelen. Heb ondertussen medicatie esitalopram. Deze werken niet echt. Ook natuurlijk gesprekken gehad met hulpverlening. Maar daar doen ze alles af met een pilletje. Deze veroorzaken alleen een opgejaagd innerlijke gevoel na mijn idee. Ook al eens naar de luisterlijn gebeld en ook al vaker de crisis dienst. Ook daar geen opname mogelijk. Tis een beetje met de rug tegen de muur idee. Of te wel van het kastje naar de muur. De burn out of depresie hulp er buiten om kost een hoop geld bij opname of wat dan ook .maar toch zeer bedankt voor je bericht. Het is zeeeer lastig om iemand te vinden die je begrijpt wat je voelt of mee maakt mvg anoniem
Anoniem
25-12-2023
Reactie:
Hey , je verhaal komt me erg bekend voor ik heb ook maanden lang achter elkaar gepiekerd en donkere gedachtens gehad dat de dood de enigste uitweg was om dat je je eigen zo ellendig voelt dag in dag uit je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Ik kreeg ook het advies van de huisarts om aan de medicatie te gaan , nou heb ik een erg gevoelig lichaam die vaak op medicatie slecht reageerd. Ik heb contact opgenomen met een homeopaat en zijn we er achter gekomen dat ik een aantal voedsel allergieën er ook nog eens bij had , ik ben nu 6 maanden verder en let op mijn eten wat ik wel en niet mag hebben . De burn-out en de depressieve gedachtens zijn nog niet volledig weg maar ik heb al meer licht puntjes in mijn dag bij mij zijn vooral de ochtenden nu nog heel erg lastig en de rest van de dag gaat het al beter . Ik slik ook saffraan voor mijn depressieve gedachten ( om dat mijn lichaam slecht reageert op medicatie ) dit is voor iedereen verschillende natuurlijk maar ik wilde even mijn verhaal met je delen om dat ik er veel van herkenden . Liefs S
Anoniem
12-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Sinds burnout PDS klachten toegenomen (Verhaal 818)
Zijn er ook lotgenoten die naast hun burnout ook PDS hebben ? Sinds mijn burnout zijn mijn PDS klachten enorm toegenomen. Door de PDS ervaar ik dan ook weer onrust en paniek klachten.
Soms gaat het goed en heb ik vrij weinig klachten en dan als donderslag bij heldere hemel heel veel klachten zoals uiteraard darm- en maagklachten, brok in mijn keel, tongbranden, moe, depressief en zou ik het liefste de hele dag huilen. Dat duurt meestal 4 tot 6 dagen en dan gaat het weer een week of twee redelijk goed. En dan weer dezelfde ellende.
Zijn er mensen die dit herkennen en die ook zo'n last van hun maag en darmen hebben ?
Soms gaat het goed en heb ik vrij weinig klachten en dan als donderslag bij heldere hemel heel veel klachten zoals uiteraard darm- en maagklachten, brok in mijn keel, tongbranden, moe, depressief en zou ik het liefste de hele dag huilen. Dat duurt meestal 4 tot 6 dagen en dan gaat het weer een week of twee redelijk goed. En dan weer dezelfde ellende.
Zijn er mensen die dit herkennen en die ook zo'n last van hun maag en darmen hebben ?
Erik
31-12-2023
laatste reactie: 12-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zover ik weet heb ik geen PDS, maar heb wel vreselijk last van mijn maag en darmen en idd ook constant een brok in de keel. Dus kan me voorstellen dat je klachten erger worden door een burnout.
Anoniem
05-01-2024
Reactie:
In het lijf werkt alles met elkaar samen. De darmen worden niet voor niets 2e heesenen genoemd. En bij spanning zoals een examen moeten we allemaal wel wat vaker naar het toilet. In die zin niet gek als je een toename merkt. Stress werkt door in alles, ook hormonale processen (ook bij mannen). Schommelingen horen daar vaak ook bij.
M.
11-01-2024
Reactie:
Hoi Erik , ik heb geen pds maar sinds mijn burn-out heb ik ook erg last van mijn maag en darmen, en depressief voelen . Ik ga hier voor naar een homeopaat en krijg supplementen ook een natuurlijke antidepressiva (saffraan) dit heeft wel even geduurd voor het aansloeg maar ik voel me al meerderen dagen veel beter. Liefs S
Anoniem
12-01-2024
De bron van ellende zit in JOU (Verhaal 830)
De bron van ellende zit in JOU.
Helaas is dit de harde waarheid, na 1,5j herstel besef ik mij dat burnout nét als long covid, chronische pijn en veel andere dingen een mindbody syndroom is. NIET als in het zit tussen je oren, maar wél als in: Je brein ziet alles als gevaar en geeft je symptomen om je 'veilig' te houden.
Wat erg helpt voor veel mensen in therapie maar ook SCHRIJVEN, gewoon gratis thuis. Zoek op: Journalspeak (Nicole Sachs). Schrijf 20-30 minuten per dag over 1 issue (stressvol verleden, heden, persoonlijkheidseigenschappen als pleaser, perfectionist, controll freak etc.) en ga diep. Probeer in een soort trance te komen waarbij je woorden vanzelf beginnen te stromen. Huil, schreeuw, zucht, steun en voel alle emoties.
Doe na deze 20-30 minuten een liefdevolle medicatie van 10 minuten: jij bent het waard en mag er zijn <3
Meer informatie te vinden in podcasts: liefkleinleven, the new mi, The cure for chronic pain with Nicole Sachs. Succes mensen <3
Helaas is dit de harde waarheid, na 1,5j herstel besef ik mij dat burnout nét als long covid, chronische pijn en veel andere dingen een mindbody syndroom is. NIET als in het zit tussen je oren, maar wél als in: Je brein ziet alles als gevaar en geeft je symptomen om je 'veilig' te houden.
Wat erg helpt voor veel mensen in therapie maar ook SCHRIJVEN, gewoon gratis thuis. Zoek op: Journalspeak (Nicole Sachs). Schrijf 20-30 minuten per dag over 1 issue (stressvol verleden, heden, persoonlijkheidseigenschappen als pleaser, perfectionist, controll freak etc.) en ga diep. Probeer in een soort trance te komen waarbij je woorden vanzelf beginnen te stromen. Huil, schreeuw, zucht, steun en voel alle emoties.
Doe na deze 20-30 minuten een liefdevolle medicatie van 10 minuten: jij bent het waard en mag er zijn <3
Meer informatie te vinden in podcasts: liefkleinleven, the new mi, The cure for chronic pain with Nicole Sachs. Succes mensen <3
Taco
11-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Op zoek naar herkenning (Verhaal 789)
Hi, ik zit nu sinds 3 maanden in een overspannenheid/burn-out met tal van klachten. Ik ben vooral opzoek naar herkenning, omdat ik soms de bomen door het bos niet meer zie.
Mijn vragen:
- Kunnen lichamelijke klachten zich afwisselen/veranderen?
Voorbeeld; ik had eerst last van hartkloppingen en een paniekaanval, Daarna had ik pijn op de borst, steken en benauwdheid. Momenteel ontzettende keelpijn, alsof mijn keel word dichtgeknepen. Eten gaat wel, maar ik maak me er vooral heel druk om en word er ook benauwd van, vooral in de nacht schrik ik wakker en heb ik echt frisse lucht nodig.
Herkent iemand zich hierin en heb je tips? Ik kan soms zo moeilijk geloven dat dit echt door stress komt.
PS Hart- en borstonderzoek heb ik gehad en dat was allemaal goed.
Mijn vragen:
- Kunnen lichamelijke klachten zich afwisselen/veranderen?
Voorbeeld; ik had eerst last van hartkloppingen en een paniekaanval, Daarna had ik pijn op de borst, steken en benauwdheid. Momenteel ontzettende keelpijn, alsof mijn keel word dichtgeknepen. Eten gaat wel, maar ik maak me er vooral heel druk om en word er ook benauwd van, vooral in de nacht schrik ik wakker en heb ik echt frisse lucht nodig.
Herkent iemand zich hierin en heb je tips? Ik kan soms zo moeilijk geloven dat dit echt door stress komt.
PS Hart- en borstonderzoek heb ik gehad en dat was allemaal goed.
Sofie
11-12-2023
laatste reactie: 10-01-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, heel herkenbaar, het lijkt wel alsof je in een maand 40 klachten kriigt. Ik had eerst erg last van misselijk en overgeven, toen kwam de duizeligheid en slecht zien, piepende oren, zere maag en darmen. De klachten komen en gaan, en soms zijn ze er ineens weer. Ik merk wel: zodra er iets stressvols op m’n agenda staat: is alles er weer. Ik moet binnenkort langs werk voor een gesprek en sinds ik dat weet ben ik weer elke ochtend misselijk en ‘s nachts wakker, heel irritant.
Suus
11-12-2023
Reactie:
Dank voor je reactie Suus. Ook al is het niet fijn om te lezen dat je dit meemaakt, geeft het me wel geruststelling. Ik kan soms zo moeilijk geloven dat je je zo kunt voelen en dat vooral plotseling. Je hebt dagen dat je denkt he het gaat beter en de volgende dag kan het weer anders zijn. Dit laat ook maar zien dat iedereen dit kan overkomen. Ik snap dat het gesprek op je werk spannend is en dat is ook helemaal niet gek, omdat je zelf ook nog niet zo goed weet hoe en wat. Vertrouw op je gevoel en verwacht ook niet direct een oplossing. De meeste mensen die ik heb gesproken die overspannen/burnout hebben gehad gaven aan dat het tijd kost. Heb jij momenteel al contact met een bedrijfsarts?
Sofie
11-12-2023
Reactie:
Hi Sofie,
Ik heb dat ook: een paar goede/redelijke dagen en dan weer mindere dagen. Dan lijkt alles is even hopeloos, maar ik denk dat het een onderdeel van het proces is.
Ik loop inmiddels bij een bedrijfsarts, gelukkig een meegaand en relaxed persoon, ik krijg alle ruimte voor herstel en goede tips ter ontspanning.
Ik zit ook pas net in het proces, dus moet even afwachten hoe het allemaal gaat lopen.
Ik heb dat ook: een paar goede/redelijke dagen en dan weer mindere dagen. Dan lijkt alles is even hopeloos, maar ik denk dat het een onderdeel van het proces is.
Ik loop inmiddels bij een bedrijfsarts, gelukkig een meegaand en relaxed persoon, ik krijg alle ruimte voor herstel en goede tips ter ontspanning.
Ik zit ook pas net in het proces, dus moet even afwachten hoe het allemaal gaat lopen.
Suus
12-12-2023
Reactie:
Hoi,
Heel herkenbaar ook ik loop nu 4 maanden met een burnout en ook afwisselende periodes met een tal van klachten. Dan constant misselijk is de misselijkheid weg dan duizelig is de duizeligheid minder dan hoofdpijn enz. enz.
En volgens mijn psycholoog duurt dat nog wel even voordat dat weg is. De enigste manier om er nu mee om te gaan is accepteren. Ik ben er ook druk mee bezig, maar is erg lastig hoor ook bij mij. Sterkte! en weet we komen er altijd sterker uit!
Heel herkenbaar ook ik loop nu 4 maanden met een burnout en ook afwisselende periodes met een tal van klachten. Dan constant misselijk is de misselijkheid weg dan duizelig is de duizeligheid minder dan hoofdpijn enz. enz.
En volgens mijn psycholoog duurt dat nog wel even voordat dat weg is. De enigste manier om er nu mee om te gaan is accepteren. Ik ben er ook druk mee bezig, maar is erg lastig hoor ook bij mij. Sterkte! en weet we komen er altijd sterker uit!
Lieke
14-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Bij jou richting darmen buik. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik heb vooral benauwdheid, dichtgeknepen keel gevoel, hartkloppingen, innerlijk rillen, soms alsof mijn hoofd wordt samengeknepen. Ik word er ook 's nachts wakker van, uit het niets in paniek, happend naar lucht en vind het ook heel eng. Sommige uren/dagen ben ik weer hoopvol en energieker, maar evensnel kan het weer keren naar die onrust/paniek en hopeloosheid. Heel vermoeiend en frustrerend en misschien bovenal eenzaam vind ik het.
Wat mij 's nachts helpt, is kijken naar mijn hartslag (op horloge of metertje), dat stelt mij ergens gerust. Of mijn ademhaling tellen tot 10 en dan weer vanaf 1. Of gewoon al het licht aandoen. Best is om even uit je bed te gaan en wat anders te gaan doen (luchtig tv-programma kijken, luchtig boekje lezen, plantjes water geven of was plooien...), maar ik voel me soms precies verlamd. Weet niet of jij dit ook hebt? In elk geval, weet dat je niet alleen bent en ik wens je veel sterkte!
Wat mij 's nachts helpt, is kijken naar mijn hartslag (op horloge of metertje), dat stelt mij ergens gerust. Of mijn ademhaling tellen tot 10 en dan weer vanaf 1. Of gewoon al het licht aandoen. Best is om even uit je bed te gaan en wat anders te gaan doen (luchtig tv-programma kijken, luchtig boekje lezen, plantjes water geven of was plooien...), maar ik voel me soms precies verlamd. Weet niet of jij dit ook hebt? In elk geval, weet dat je niet alleen bent en ik wens je veel sterkte!
Katrien
08-01-2024
Reactie:
Ook hier afwisselende klachten. Dan periodes van slappe benen enz. Dan hoofdpijn en duizelig, dan ontzettend depri, dan weer ontzettende zere ogen, dan weer paniekaanvallen enz enz.
Dus je verhaal is ontzettend herkenbaar.
Dus je verhaal is ontzettend herkenbaar.
Lieke
09-01-2024
Reactie:
Dank voor jullie reacties. Wat is het soms een hel hè en zo frustrerend. Hoe vervelend het ook is dat we hier allemaal inzitten, is het wel fijn herkenning te hebben bij elkaar, dat stelt wel gerust. Soms heb je van die dagen dat je denkt word ik ooit wel weer normaal/beter? Zelf heb ik nog steeds dat benauwde gevoel, dichtgeknepen keel en dat wisselt zich af met keelpijn, droge keel, hoesten. Nu ook af en toe misselijk, steken en die druk op de ogen herken ik ook. Ben zo blij als dit ooit over is. Ben zelf nog een beetje zoekende naar welke therapie voor mij werkt. Hebben jullie ervaringen wat fijn werkt? Ik zit er nu aan te denken om hapnotherapie te volgen of werkt een psycholoog fijner? Ik las ook dat een logopedist kan helpen bij keelklachten.
Sofie
10-01-2024
Burnout (Verhaal 828)
Burnout
Als ik iets inspannend heb gedaan. denk hierbij aan autorijden, puzzelen, werken achter de computer enz. Heb ik daarna fikse druk om mijn ogen en op mijn hoofd, hoofdpijn, en de wereld voelt niet helemaal zoals het voelde voor mijn burnout. Heb het idee dat als ik veel doet/ spannende dingen doe (autorijden ben ik sinds kort weer langzaam aan het opbouwen) ik meer last hiervan heb. Ook hele slappe benen. Wie herkent dit?
Als ik iets inspannend heb gedaan. denk hierbij aan autorijden, puzzelen, werken achter de computer enz. Heb ik daarna fikse druk om mijn ogen en op mijn hoofd, hoofdpijn, en de wereld voelt niet helemaal zoals het voelde voor mijn burnout. Heb het idee dat als ik veel doet/ spannende dingen doe (autorijden ben ik sinds kort weer langzaam aan het opbouwen) ik meer last hiervan heb. Ook hele slappe benen. Wie herkent dit?
Bri
10-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Last van druk op ogen (Verhaal 820)
Last van druk op ogen.
Ik heb sinds enkele maanden een burnout/angststoornis.
Op dit moment er last van druk op mijn ogen en in mijn hoofd.
Na 2 dagen nam het iets af en helaas begint het nu weer. Door de druk op mijn ogen wordt ik erg moe en krijg in hoofdpijn.
Herkent iemand dit?
Ik heb sinds enkele maanden een burnout/angststoornis.
Op dit moment er last van druk op mijn ogen en in mijn hoofd.
Na 2 dagen nam het iets af en helaas begint het nu weer. Door de druk op mijn ogen wordt ik erg moe en krijg in hoofdpijn.
Herkent iemand dit?
Hannek.
03-01-2024
laatste reactie: 08-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zelf heb ook al een aantal maanden last gehad van druk achter de ogen en daarna krijg ik hoofdpijn rondom mijn voorhoofd (en last van het licht) Bij mij zijn ze er inmiddels achter dat ik kaakklem en een te hoge spierspanning in mijn nek/hals heb en daardoor aangezichtspijn/hoofdpijn.
Het kan meschien schelen om op tijd je ogen even dicht te doen en te onspannen, in een rechte houding liggen/zitten en een kussen gebruiken die niet te bol is voor een goede ondersteuning voor je hoofd en optijd gaan liggen als je de hoofdpijn voelt aankomen..
hoofdpijn is bij mij zo goed als weg, behalve de druk achter de ogen, het is wel verminderd maar nog steeds redelijk last van. Helaas geen tips daarvoor
Het kan meschien schelen om op tijd je ogen even dicht te doen en te onspannen, in een rechte houding liggen/zitten en een kussen gebruiken die niet te bol is voor een goede ondersteuning voor je hoofd en optijd gaan liggen als je de hoofdpijn voelt aankomen..
hoofdpijn is bij mij zo goed als weg, behalve de druk achter de ogen, het is wel verminderd maar nog steeds redelijk last van. Helaas geen tips daarvoor
Anoniem
05-01-2024
Reactie:
Heel erg bedankt voor je reactie. Ik denk inderdaad dat ik ook een hoge kaakspanning heb. Druk achter je ogen is dus helaas iets waar we het mee zouden moeten doen. Hoofdpijn is bij mij in periodes. Dan veel last en dan gaat het weer beter. Ben ook zo ontzettend moe hebben jullie dat ook?
Hannek.
08-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Persoonlijk voel ik mij verschrikkelijk eenzaam (Verhaal 814)
Dag lotgenoten,
Bedankt om jullie verhaal te delen , ik denk dat ieder van ons zich daardoor een klein beetje begrepen voelen en minder alleen.
Want persoonlijk voel ik mij verschrikkelijk eenzaam .
Het is zo stil en ondanks ik soms van stilte en alleen zijn kan houden, is het toch ook zo angstaanjagend.... eenzaam.
Ik zit sinds de zomer in een burn out, en wordt opgevolgd door psycholoog , huisarts en kinesist.
Maar je voelt je zo alleen soms in dit "proces"
Vriendinnen verdwijnen en het ligt ook wel aan mezelf omdat ik het nu moeilijk heb om initiatief te nemen in activiteiten, en ik ben nu even niet de vrolijkheid zelf.
ik ben mijn vertrouwen verloren in mezelf in anderen en in de toekomst.
Zekerheden zijn er niet meer of tenminste zo voelt het toch aan.
Laat staan het vertrouwen in je eigen lichaam .
Zelfs hier vind ik het moeilijk om alles te verwoorden...want ook dat wil ik goed doen..
Het zou fijn zijn om wat lotgenoten te leren kennen.
Ik wens jullie veel moed, warmte en begrip toe!
Groetjes
Bedankt om jullie verhaal te delen , ik denk dat ieder van ons zich daardoor een klein beetje begrepen voelen en minder alleen.
Want persoonlijk voel ik mij verschrikkelijk eenzaam .
Het is zo stil en ondanks ik soms van stilte en alleen zijn kan houden, is het toch ook zo angstaanjagend.... eenzaam.
Ik zit sinds de zomer in een burn out, en wordt opgevolgd door psycholoog , huisarts en kinesist.
Maar je voelt je zo alleen soms in dit "proces"
Vriendinnen verdwijnen en het ligt ook wel aan mezelf omdat ik het nu moeilijk heb om initiatief te nemen in activiteiten, en ik ben nu even niet de vrolijkheid zelf.
ik ben mijn vertrouwen verloren in mezelf in anderen en in de toekomst.
Zekerheden zijn er niet meer of tenminste zo voelt het toch aan.
Laat staan het vertrouwen in je eigen lichaam .
Zelfs hier vind ik het moeilijk om alles te verwoorden...want ook dat wil ik goed doen..
Het zou fijn zijn om wat lotgenoten te leren kennen.
Ik wens jullie veel moed, warmte en begrip toe!
Groetjes
Jess
28-12-2023
laatste reactie: 07-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi jess
Je bent niet alleen hoor ik snap je helemaal.
Ik was ook altijd een positief persoon die altijd in oplossingen dacht en vaak niet te stoppen was.
Maar nu naar ruim een jaar van dokter naar ziekenhuis en weer naar huisarts. Je word er moedeloos van.
Heb soms het idee dat ik andere moet overtuigen wat ik voel en heb. Maar weet vaak niet eens wie ik zelf nog ben. Heb andere gedachten als vroeger.
Wie ben ik nu en hoe lang duurt het voor ik weer een beetje de oude ik ben.
Maar probeer positief te blijven hoe moeilijk het ook soms is.
Wens je veel sterkte de komende tijd
Groeten van mij Aswin
Je bent niet alleen hoor ik snap je helemaal.
Ik was ook altijd een positief persoon die altijd in oplossingen dacht en vaak niet te stoppen was.
Maar nu naar ruim een jaar van dokter naar ziekenhuis en weer naar huisarts. Je word er moedeloos van.
Heb soms het idee dat ik andere moet overtuigen wat ik voel en heb. Maar weet vaak niet eens wie ik zelf nog ben. Heb andere gedachten als vroeger.
Wie ben ik nu en hoe lang duurt het voor ik weer een beetje de oude ik ben.
Maar probeer positief te blijven hoe moeilijk het ook soms is.
Wens je veel sterkte de komende tijd
Groeten van mij Aswin
Aswin
03-01-2024
Reactie:
Hoi jess herkenbaar hoor ik voelde me ook soms alleen en ben altijd wel positief en vorig jaar begin mei liep ik tegen een burnout aan heel veel klachten darmen nek schouderklachten enz moeheid ben veel naar de dokters geweest fysiotherapeut en zat veel bij de haptotherapie dat heeft mij erg veel geholpen nu af en toe nog zei of hij luistert echt wat je mankeer en je word er goed behandeld misschien iets voor jou en bedenk je staat er niet alleen voor succes 👍
Lucy
05-01-2024
Reactie:
Hoi Lucy en jess
Er word vaak gezegd je staat er niet alleen voor. Dit zal waarschijnlijk zo wel zijn maar ik voel me echt vaak alleen en onbegrepen door anderen. Ook door mijn partner helaas terwijl ik wel zie hoe goed ze haar best doet om te helpen. Mijn.vrouw doet alles voor me en haar uiterste best en toch loop ik nog te zeuren dat ze me niet begrijpt en dat frustreert me erg. Haar goede bedoelingen komen soms bij mij helemaal verkeerd binnen. Viind het zo moeilijk om iemand die haar best doet te zeggen dankjewel maar wil je het op een andere manier doen wat mij meer helpt .
Weet vaak wel hoe dingen moeten maar kan het dan niet goed verwoorden en dan klap ik dicht en trek ik me eigen terug.
Soms kwets ik mijn partner uit frustratie omdat het haar niet lukt om mij een beetje te sturen.
Word dan boos, maar daarna meteen heel verdrietig en emotioneel pffff. Wat een rot gevoel.
Wil zo graag mezelf terug zien te vinden en weer voor anderen iets kunnen betekenen.
Wens iedereen veel sterkte met het herstel en hoop dat iemand je begrijpt en je verder kan helpen. Veel mensen snappen totaal niet wat je doormaakt. Hoop dat meer mensen hier open over kunnen en willen praten zo kunnen we elkaar helpen om de weg terug te vinden.
Veel sterkte en succes met je herstel
Groetjes Aswin
Er word vaak gezegd je staat er niet alleen voor. Dit zal waarschijnlijk zo wel zijn maar ik voel me echt vaak alleen en onbegrepen door anderen. Ook door mijn partner helaas terwijl ik wel zie hoe goed ze haar best doet om te helpen. Mijn.vrouw doet alles voor me en haar uiterste best en toch loop ik nog te zeuren dat ze me niet begrijpt en dat frustreert me erg. Haar goede bedoelingen komen soms bij mij helemaal verkeerd binnen. Viind het zo moeilijk om iemand die haar best doet te zeggen dankjewel maar wil je het op een andere manier doen wat mij meer helpt .
Weet vaak wel hoe dingen moeten maar kan het dan niet goed verwoorden en dan klap ik dicht en trek ik me eigen terug.
Soms kwets ik mijn partner uit frustratie omdat het haar niet lukt om mij een beetje te sturen.
Word dan boos, maar daarna meteen heel verdrietig en emotioneel pffff. Wat een rot gevoel.
Wil zo graag mezelf terug zien te vinden en weer voor anderen iets kunnen betekenen.
Wens iedereen veel sterkte met het herstel en hoop dat iemand je begrijpt en je verder kan helpen. Veel mensen snappen totaal niet wat je doormaakt. Hoop dat meer mensen hier open over kunnen en willen praten zo kunnen we elkaar helpen om de weg terug te vinden.
Veel sterkte en succes met je herstel
Groetjes Aswin
Aswin
06-01-2024
Reactie:
Hoi
Ja burnout is heel eenzaam. Mensen snappen t inderdaad niet. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen. Ik probeer me daar niet meer aan te storen. Al mijn energie is nu voor mezelf. Probeer de lichtpuntjes te zien, in kleine dingen. Kleine stapjes die je zet. Luister naar je lijf en vertrouw op het zelfhelend vermogen van je lichaam. Dat vertrouwen is essentieel! Je lijf weet wat t moet doen, jij hoeft alleen maar mee te werken.
Sterkte. Het komt goed.
Ja burnout is heel eenzaam. Mensen snappen t inderdaad niet. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen. Ik probeer me daar niet meer aan te storen. Al mijn energie is nu voor mezelf. Probeer de lichtpuntjes te zien, in kleine dingen. Kleine stapjes die je zet. Luister naar je lijf en vertrouw op het zelfhelend vermogen van je lichaam. Dat vertrouwen is essentieel! Je lijf weet wat t moet doen, jij hoeft alleen maar mee te werken.
Sterkte. Het komt goed.
Anoniem
07-01-2024
Oogarts en opticien zagen geen bijzonderheden (Verhaal 713)
Hallo,
Wie herkent dit?
Wanneer ik mijn ogen sluit lijkt het alsof mijn oogleden/oogbollen alle kanten wiebelen/trillen. Soms zie ik ook trillend beeld in mijn gezichtsveld en krijg ik alle patronen/figuren/kanten ( caleidoscoop effect) in mijn gezichtsveld te zien. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen. Dit houdt pas op wanneer ik mijn ogen weer open ( zowel smorgen smiddag als savonds). Slapen is dus een drama. Daarnaast 24/7 branderig pijnljlke ogen.
Ik heb hier bijna 1 jaar last van. Oogarts en opticien zagen geen bijzonderheden. Wie kan mij hierbij helpen en voor wie zijn de klachten herkenbaar?
Wie herkent dit?
Wanneer ik mijn ogen sluit lijkt het alsof mijn oogleden/oogbollen alle kanten wiebelen/trillen. Soms zie ik ook trillend beeld in mijn gezichtsveld en krijg ik alle patronen/figuren/kanten ( caleidoscoop effect) in mijn gezichtsveld te zien. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen. Dit houdt pas op wanneer ik mijn ogen weer open ( zowel smorgen smiddag als savonds). Slapen is dus een drama. Daarnaast 24/7 branderig pijnljlke ogen.
Ik heb hier bijna 1 jaar last van. Oogarts en opticien zagen geen bijzonderheden. Wie kan mij hierbij helpen en voor wie zijn de klachten herkenbaar?
oogklachten
09-10-2023
laatste reactie: 06-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan je helaas niet helpen maar de klachten zijn heel herkenbaar!
Anouk
10-10-2023
Reactie:
Hoi welke klachten ervaar je? En hoe komt dir? Hoort dit ook bij een BO? Ik lees nergens terug dat zulke klachten door een BO komen dat maakt mij soms angstig.
Anoniem
06-01-2024
Reactie:
Ik heb dit ook. Geen paniek. Dit maakt het erger het is bij mij verbetert door ontspanningsoefeningen. Focus op muziek en ademhaling ipv je ogen. Heb vertrouwen dat dit weer overgaat mij is verteld dat dit erbij hoort. Heel vervelend maar het word echt beter als je jezelf kalm houdt en prikkels verminderd overdag. Laat het er zijn
Inez
06-01-2024
Iemand ervaring met brintellix en/of xanax? (Verhaal 826)
Ben als ggz-verpleegkundige inmiddels zelf ervaringsdeskundige op gebied van burn-out icm angst en paniekstoornis. Grotendeels in remissie; nog wel last van wat ik zelf noem: spanningsregulatiestoornis.
Zonder directe stress of oorzaak steekt dagelijks tussen 16-19uur een stekend onrustgevoel de kop op dat me beklemd en onbehandeld mij zeer beangstigd. Gezicht gaat dan strak staan, mond in een streep gedrukt, onrust op de borst en ben dan erg opvliegerig. Hiervoor gebruik ik oxezapam, maar zit na ruim een jaar soms wel op 4-5 tabletten per avond om het lijf koest te houden. Ik moet iets gaan veranderen, want dit gaat nog zwaar worden mbt gewenning.
Heb CGt, schematherapie en EMDR gehad. Heb ruim een jaar ingezet op Oefentherapie en Shiatsu. Onvoldoende effect om duur betaald te cintunieren..: Ben inmiddels wel helemaal in het reine met mezelf. Werk als zelfstandige, gelukkig in de liefde; best assertief (kan goed grenzen stellen) en ondanks 15 jaar veraring als ggz verpleegkundige kan dus werkelijk niets meer verzinnen wat mij nu nog helpt. Ben nog wel gestart nu met leefstijldtraining: gezondere voeding, meer bewegen. Herstel lijkt voor mij gestagneert, want duurt nu al 3 jaar.
Iemand een suggestie voor mij. Iemand ervaring met brintellix en/of xanax?
Zonder directe stress of oorzaak steekt dagelijks tussen 16-19uur een stekend onrustgevoel de kop op dat me beklemd en onbehandeld mij zeer beangstigd. Gezicht gaat dan strak staan, mond in een streep gedrukt, onrust op de borst en ben dan erg opvliegerig. Hiervoor gebruik ik oxezapam, maar zit na ruim een jaar soms wel op 4-5 tabletten per avond om het lijf koest te houden. Ik moet iets gaan veranderen, want dit gaat nog zwaar worden mbt gewenning.
Heb CGt, schematherapie en EMDR gehad. Heb ruim een jaar ingezet op Oefentherapie en Shiatsu. Onvoldoende effect om duur betaald te cintunieren..: Ben inmiddels wel helemaal in het reine met mezelf. Werk als zelfstandige, gelukkig in de liefde; best assertief (kan goed grenzen stellen) en ondanks 15 jaar veraring als ggz verpleegkundige kan dus werkelijk niets meer verzinnen wat mij nu nog helpt. Ben nog wel gestart nu met leefstijldtraining: gezondere voeding, meer bewegen. Herstel lijkt voor mij gestagneert, want duurt nu al 3 jaar.
Iemand een suggestie voor mij. Iemand ervaring met brintellix en/of xanax?
Bart1985
06-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Sinds burnout niet meer tegen cafeïne (Verhaal 819)
Sinds ik in een burnout zit heb ik het idee dat ik niet meer tegen cafeïne kan. Na een kopje koffie voel ik mij ongeveer 1 tot 1.5 uur later plotseling heel slecht.
Onrustig , last van mijn maag, druk achter de ogen, tintelde branderige tong, moe, slijm in mijn keel, rommelende darmen, soort warm gevoel in mijn benen, tintelende handen, heel vreemd. Vroeger dronk ik vaak 10 tot 12 koppen per dag zonder problemen.
Zijn er mensen die dit herkennen ??
Onrustig , last van mijn maag, druk achter de ogen, tintelde branderige tong, moe, slijm in mijn keel, rommelende darmen, soort warm gevoel in mijn benen, tintelende handen, heel vreemd. Vroeger dronk ik vaak 10 tot 12 koppen per dag zonder problemen.
Zijn er mensen die dit herkennen ??
Anoniem
02-01-2024
laatste reactie: 05-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Dit ik heb ik dus ook. Vroeger dronk ik ook best wat koffie, maar nu inderdaad zoals je beschrijft naar ongeveer een half uur al opgejaagd gevoel en druk achter de ogen/hoofdpijn. Het lijkt wel alsof wij nu extra gevoelig zijn voor cafeïne.
Dit ik heb ik dus ook. Vroeger dronk ik ook best wat koffie, maar nu inderdaad zoals je beschrijft naar ongeveer een half uur al opgejaagd gevoel en druk achter de ogen/hoofdpijn. Het lijkt wel alsof wij nu extra gevoelig zijn voor cafeïne.
Hannek.
03-01-2024
Reactie:
Ja herkenbaar was bij mij ook maar het gaat nu iets beter drink nu 5 kopjes koffie per dag en misschien. Cafeïne vrije koffie nemen dat heeft mijn zus succes 👍
Anoniem
05-01-2024
Neuropathie in mijn voeten (Verhaal 822)
Ben altijd vreselijk moe lichamelijk en ook vooral in mijn benen.
Nog niks gedaan en toch het gevoel hebben dat ik een marathon heb gelopen en gewoon geen energie.
Zo bij zo heb ik neuropathie in mijn voeten wat ook niet helpt 😢
Nog niks gedaan en toch het gevoel hebben dat ik een marathon heb gelopen en gewoon geen energie.
Zo bij zo heb ik neuropathie in mijn voeten wat ook niet helpt 😢
Pieter
05-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Enorme spierpijnen (Verhaal 821)
Hoi,
Ik heb sinds drie weken enorme spierpijnen. Mijn benen en armen wegen als lood. Dit gaat eveneens gepaard met trillingen, samentrekkingen van de spieren en krachtverlies.
Iemand die dit herkent? Het voelt enorm akelig!
Ik neem 2 maanden sertraline 50 mg voor angst en paniek. Gecrasht sinds een dikke drie weken.
Ik heb sinds drie weken enorme spierpijnen. Mijn benen en armen wegen als lood. Dit gaat eveneens gepaard met trillingen, samentrekkingen van de spieren en krachtverlies.
Iemand die dit herkent? Het voelt enorm akelig!
Ik neem 2 maanden sertraline 50 mg voor angst en paniek. Gecrasht sinds een dikke drie weken.
Amber
05-01-2024
laatste reactie: 05-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben ook al een hele tijd met mijn burn-out klachten aan het vechten.trillingen, krachtverlies, richting gevoel, concentratie problemen en.
Kon vroeger veel lichamelijke werk aan maar heb nu al moeite om de boodschappen vanuit de auto binnen te zetten. En als dat gebeurt voel ik me echt een zielig hopeloos mannetje.
Ben deze week begonnen met een fysiotherapeut om weer krachten op te bouwen zodat ik een volwaardig mens word.
Lastige is dat anderen denken dat je niet echt iets mankeert en denken dat je niet echt ziek bent. Omdat je er vrij normaal uitziet. Maar van binnen is je gevoel heel anders. Dan moet je andere bewijzen dat je ziek.
Maar blijf hoop houden en met vallen en opstaan komen we er.
Succes en sterkte de komende tijd.
Groetjes Aswin
Kon vroeger veel lichamelijke werk aan maar heb nu al moeite om de boodschappen vanuit de auto binnen te zetten. En als dat gebeurt voel ik me echt een zielig hopeloos mannetje.
Ben deze week begonnen met een fysiotherapeut om weer krachten op te bouwen zodat ik een volwaardig mens word.
Lastige is dat anderen denken dat je niet echt iets mankeert en denken dat je niet echt ziek bent. Omdat je er vrij normaal uitziet. Maar van binnen is je gevoel heel anders. Dan moet je andere bewijzen dat je ziek.
Maar blijf hoop houden en met vallen en opstaan komen we er.
Succes en sterkte de komende tijd.
Groetjes Aswin
Hoi Amber
05-01-2024
Als de menstruatie er aan komt... (Verhaal 779)
Hoi ik wil graag mijn verhaal delen , ik zit sinds juli dit jaar in een burn-out de eerste 3 maanden kon ik helemaal niks als alleen maar op de bank liggen ik kon nog geen kopje thee voor me zelf zetten , gedachtens waren constant heel negatief en dacht vaak na of de dood een oplossing was om dat ik mij zo erg naar voelde , sinds een maandje heb ik dat het afwisselend 3 weken redelijk stabiel gaat maar de 4de week als de menstruatie er aan komt is het weer helemaal bij af dit duurt dan ongeveer 6 dagen en dan begin ik weer wat beter te worden hebben meer vrouwen dit ervaren tijdens hun burn-out? Liefs S
s
03-12-2023
laatste reactie: 03-01-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja herkenbaar!! Ik heb PMS en in die periode van de maand voel ik me ook altijd stukken slechter. Angstig, onrustig, depri, uitgeput etc.
Het viel mij na een paar maanden op en sindsdien is er elke maand een moment waarop ik denk: waarom voel ik me zo naar? En dan blijk ik ongesteld te moeten worden.
Je kunt eens googlen naar ‘Elke blogt burnout menstruatie” dan vind je een blog van Elke waarop veel vrouwen destijds hebben gereageerd, allemaal met deze klachten.
Het viel mij na een paar maanden op en sindsdien is er elke maand een moment waarop ik denk: waarom voel ik me zo naar? En dan blijk ik ongesteld te moeten worden.
Je kunt eens googlen naar ‘Elke blogt burnout menstruatie” dan vind je een blog van Elke waarop veel vrouwen destijds hebben gereageerd, allemaal met deze klachten.
Y.
06-12-2023
Reactie:
Hier hetzelfde, mijn dokter vertelde mij dat burnout een totale disbalans is van je systeem en hormonen en dat daarom veel vrouwen ook als duidelijkste burnout symptomen een uitvergrote variant hebben van de PMS symptomen (duizeligheid, migraine, wazig zien, spierkrampen, opgeblazen gevoel en darmklachten). Je zal merken dat naarmate je beter wordt die PMS ook minder wordt, maar dat was zeker in het begin voor mij ook elke maand een flinke terugval in die periode. Ook tijdens de ovulatie, dus twee keer per maand was het raak bij mij. Veel vrouwen hebben de neiging om dat op te willen lossen met de pil of natuurlijke supplementen maar mijn dokter raadde dat juist af, zij zei dat je daarmee je systeem nog verder ontregelt en je beter het lichaam zelf weer in balans kan laten komen. Die mening verschilt wel per specialist merk ik.
Anoniem
07-12-2023
Reactie:
Herkenbaar, zit nu 7 maanden in een burnout en elke maand 1 week voordat ik me menstruatie krijg heb ik een terugval.
Mijn coach zegt dat dit normaal is omdat je zenuwstelsel overprikkelt is en je alles 10x erger voelt als normaal gesproken. Ook als je nu verkouden bent of ziek wordt voelt het erger dan als het normaal zou doen.
Mijn coach zegt dat dit normaal is omdat je zenuwstelsel overprikkelt is en je alles 10x erger voelt als normaal gesproken. Ook als je nu verkouden bent of ziek wordt voelt het erger dan als het normaal zou doen.
Anoniem
07-12-2023
Reactie:
Ik herken dit ook enorm! Ik zit nu ongeveer in jaar in een BO en ben elke maand weer paniekerig omdat ik denk dat ik een enorme terugval heb... en dan blijkt het dat ik bijna ongesteld moet worden. Het is echt enorm vervelend, maar weet dus dat je niet alleen bent en dat je in die week even extra lief voor jezelf mag zijn.
Anoniem
13-12-2023
Reactie:
Ja herkenbaar! Zelfde hier Jij kan Lasea ( lavendel olie) capsules nemen. Zijn te verkrijgen in Duitsland.
Ik neem ze en ik voel mij veel beter in die tijd.
Ik neem ze en ik voel mij veel beter in die tijd.
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Heel herkenbaar ook! Heb vanaf m'n eisprong tot halverwege menstruatie deze klachten nog veel meer. Monnikspeper schijnt ook te helpen met pms/pmdd. Ik ben daar een week geleden mee begonnen, dus hoop dat het op termijn zal helpen.
Marja
18-12-2023
Reactie:
Wat fijn om te horen dat ik niet de enigste ben , ik slik nu ondertussen ook al 6 maanden supplementen want mijn lichaam was indd helemaal uit balans , ik merk nu dat ik nog onrustig word tijdens de menstruatie en dat ik echt nog wel pieker maar dat het een stuk mindere is dan in het begin toen kon ik alleen maar op de bank in een hoekje liggen en alleen maar huilen , het heeft echt tijd nodig langzaam aan stapje per stapje word het iets beter gelukkig. Groetjes S
Anoniem
03-01-2024
Terugval met weer andere symptomen (Verhaal 816)
Ik zit al even in een burn-out. Nu een terugval met weer andere symptomen. Heel veel last van darmen en maagklachten met veel boeren na eten en drinken. Ook misselijk. Hoort dit erbij en herkent iemand dit? Graag antwoord
Emmie
29-12-2023
laatste reactie: 01-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Emmie, ik heb ook veel last van maag/darmen (snel diarree)/opboeren en vaak pijn onder m’n ribben. Ik ben gecheckt met scan, maar ze zagen geen bijzonderheden. Ik heb het nu 3 maanden. Overigens begonmijn bo ook zo: heel erg misselijk , overgeven en niks binnenhouden.
Nu 3 maanden later: de misselijkheid wordt wat minder, maar ik kan nog elke dag niet ontbijten (geen eetlust), maar tegen de lunch komt de eerste trek. Alles ik ga piekeren of een huilbui heb, wordt het weer allemaal erger.
Sterkte ermee
Nu 3 maanden later: de misselijkheid wordt wat minder, maar ik kan nog elke dag niet ontbijten (geen eetlust), maar tegen de lunch komt de eerste trek. Alles ik ga piekeren of een huilbui heb, wordt het weer allemaal erger.
Sterkte ermee
S.
29-12-2023
Reactie:
Negeer symptomen, hoe meer je de angst en aandacht erop vestigt hoe groter ze worden. Ook altijd die herkenning, nee je bent niet de enige, ja iedereen had dit.
Taco
30-12-2023
Reactie:
Ja volgends mij wel, ik heb sinds de burn out maag en darm klachten. Soms lijkt het wel chronisch te zijn. Ik kom er niet meer vanaf
Anoniem
31-12-2023
Reactie:
Hoi Emmie,
Heel herkenbaar. Ik had voor mijn burnout al PDS en dat is nu veel erger geworden. Zit nu al 2 jaar in die ellendige burnout en hoewel het soms ietsje beter lijkt te gaan val ik steeds weer terug. Vooral last van maag en darmen, maar ook branderige tong, brok in de keel, oorsuizen, depressief en wil het liefste de hele dag huilen.
Taco heeft gelijk, maar het is zo moeilijk om symptomen te negeren als ze de hele tijd aanwezig zijn. Mij lukt het niet en ga dan weer bij Dr. Google te raden wat het niet beter maakt...
Groeten,
Erik
Heel herkenbaar. Ik had voor mijn burnout al PDS en dat is nu veel erger geworden. Zit nu al 2 jaar in die ellendige burnout en hoewel het soms ietsje beter lijkt te gaan val ik steeds weer terug. Vooral last van maag en darmen, maar ook branderige tong, brok in de keel, oorsuizen, depressief en wil het liefste de hele dag huilen.
Taco heeft gelijk, maar het is zo moeilijk om symptomen te negeren als ze de hele tijd aanwezig zijn. Mij lukt het niet en ga dan weer bij Dr. Google te raden wat het niet beter maakt...
Groeten,
Erik
Erik
01-01-2024
Hoe kan het dat ik zo vreselijk moe ben? (Verhaal 747)
Hi,
Wat fijn dat er een plek is om ervaringen, tips en steun uit te wisselen. Ik ben heel benieuwd of anderen zich herkennen in mijn verhaal en misschien zelfs een helpende gedachte met me kunnen delen.
Sinds afgelopen september zit ik thuis. Ik ben compleet uitgeschakeld en volledig gesloopt. Een vermoeidheid die ik nauwelijks kan uitleggen.
Ik lees dat ontzettend veel mensen met een burn-out kampen met een gevoel van grote stress (in lijf), overprikkeling, angsten, paniek en vergeetachtigheid. Zaken die vanzelfsprekend nogal vermoeiend zijn.
Vóórdat ik instortte had ik ook best wel wat stress, angsten en soms paniek. Nu is dat echter grotendeels verdwenen. Ik heb alles wat stress kan opleveren aan de kant geschoven en hoef even helemaal niets.
Ik wandel iedere dag een klein stukje, doe af en toe een huishoudelijk klusje, rommel soms wat aan op de laptop en kijk eens een serie, maar houd bovenal rust. Toch: hoeveel rust ik ook neem, ik ben al twee maanden moe. En besluit ik de woonkamer ‘ns van een poetsbeurt te voorzien, dan kun je me de twee opeenvolgende dagen opvegen.
Hoe kan het dat ik zo vreselijk moe ben? Hoe is dat mogelijk, terwijl ik geen spanning, paniek, overprikkeling, angst of stress voel. Hoe kan het dat ik bekaf ben van letterlijk niets?
Héél graag hoor ik of er anderen zijn die dit herkennen: pure vermoeidheid zonder stress, angst en overprikkeling.
Alvast bedankt!
Wat fijn dat er een plek is om ervaringen, tips en steun uit te wisselen. Ik ben heel benieuwd of anderen zich herkennen in mijn verhaal en misschien zelfs een helpende gedachte met me kunnen delen.
Sinds afgelopen september zit ik thuis. Ik ben compleet uitgeschakeld en volledig gesloopt. Een vermoeidheid die ik nauwelijks kan uitleggen.
Ik lees dat ontzettend veel mensen met een burn-out kampen met een gevoel van grote stress (in lijf), overprikkeling, angsten, paniek en vergeetachtigheid. Zaken die vanzelfsprekend nogal vermoeiend zijn.
Vóórdat ik instortte had ik ook best wel wat stress, angsten en soms paniek. Nu is dat echter grotendeels verdwenen. Ik heb alles wat stress kan opleveren aan de kant geschoven en hoef even helemaal niets.
Ik wandel iedere dag een klein stukje, doe af en toe een huishoudelijk klusje, rommel soms wat aan op de laptop en kijk eens een serie, maar houd bovenal rust. Toch: hoeveel rust ik ook neem, ik ben al twee maanden moe. En besluit ik de woonkamer ‘ns van een poetsbeurt te voorzien, dan kun je me de twee opeenvolgende dagen opvegen.
Hoe kan het dat ik zo vreselijk moe ben? Hoe is dat mogelijk, terwijl ik geen spanning, paniek, overprikkeling, angst of stress voel. Hoe kan het dat ik bekaf ben van letterlijk niets?
Héél graag hoor ik of er anderen zijn die dit herkennen: pure vermoeidheid zonder stress, angst en overprikkeling.
Alvast bedankt!
Lieke
06-11-2023
laatste reactie: 31-12-2023
20Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
He Lieke,
Ik zou persoonlijk eerst beginnen om langs de huisarts te gaan om het e.e.a. uit te sluiten. Vitamines mineralen e.d.
Mogelijk ook een paar specialisten bezoeken om te kijken of de vermoeidheid niet iets fysieks is. Helemaal als je zelf voelt dat je niet onder stress staat.
Als je dat gedaan hebt wellicht een gebeurtenis waardoor je zo moe bent geworden?
Pieker je vaak over iets wat rond die tijd is gebeurd?
mvg,
steve
Ik zou persoonlijk eerst beginnen om langs de huisarts te gaan om het e.e.a. uit te sluiten. Vitamines mineralen e.d.
Mogelijk ook een paar specialisten bezoeken om te kijken of de vermoeidheid niet iets fysieks is. Helemaal als je zelf voelt dat je niet onder stress staat.
Als je dat gedaan hebt wellicht een gebeurtenis waardoor je zo moe bent geworden?
Pieker je vaak over iets wat rond die tijd is gebeurd?
mvg,
steve
Steve
08-11-2023
Reactie:
Dag Steve,
Hartelijk dank voor je berichtje. Ik heb al een flink aantal onderzoeken achter de rug. Bloedprikken, MRI van mijn hersenen, longfoto’s… Alle specialisten gaven aan dat ze geen afwijkingen konden vinden.
Heus, deze onderzoeken waren zeer stressvol. En ook mijn werk was bij tijden ontzettend vermoeiend. Bovendien heb ik best een rugtasje en heb ik tijdens mijn tienerjaren flink geworsteld met een eetstoornis. Kortom: ik heb veel angst, paniek en verdriet gehad. Ook vlak voordat ik instortte nog.
Maar nu in voel ik geen stress, paniek en spanning meer. Ik ben in feite rustig. Waarom ben ik dan toch zo vreselijk moe?
Je vraagt of ik misschien pieker over iets. Ik pieker absoluut regelmatig. Over grote en kleine dingen. Maar waar ik nu vooral over pieker is: is dit nou normaal bij een burn-out?
Hartelijk dank voor je berichtje. Ik heb al een flink aantal onderzoeken achter de rug. Bloedprikken, MRI van mijn hersenen, longfoto’s… Alle specialisten gaven aan dat ze geen afwijkingen konden vinden.
Heus, deze onderzoeken waren zeer stressvol. En ook mijn werk was bij tijden ontzettend vermoeiend. Bovendien heb ik best een rugtasje en heb ik tijdens mijn tienerjaren flink geworsteld met een eetstoornis. Kortom: ik heb veel angst, paniek en verdriet gehad. Ook vlak voordat ik instortte nog.
Maar nu in voel ik geen stress, paniek en spanning meer. Ik ben in feite rustig. Waarom ben ik dan toch zo vreselijk moe?
Je vraagt of ik misschien pieker over iets. Ik pieker absoluut regelmatig. Over grote en kleine dingen. Maar waar ik nu vooral over pieker is: is dit nou normaal bij een burn-out?
Lieke
08-11-2023
Reactie:
Hoi Lieke,
Heb je in de aanloop naar de burnout over een langere periode veel stress ervaren? Dan kan het best een tijdje duren voordat je lichaam daarvan hersteld is en je energie reserves weer zijn aangevuld. Vanaf het moment dat jij geen angst en stress meer ervaart kan je lichaam pas gaan beginnen met herstellen, en hoe langer je onder grote druk hebt gestaan hoe langer je lichaam daarvoor nodig heeft.
Je kunt wel het herstellende vermogen van je lichaam activeren d.m.v. bodyscan meditaties of Yoga nidra. Er zijn een aantal apps die daarbij kunnen helpen zoals bijvoorbeeld Calm & Insight Timer. En een professional die jou kan uitleggen hoe het herstel werkt zou ook nuttig kunnen zijn. Pas wanneer je je echt over geeft aan het proces zal je lichaam zich veilig genoeg voelen om weer in balans te proberen te komen.
Sterkte!
Heb je in de aanloop naar de burnout over een langere periode veel stress ervaren? Dan kan het best een tijdje duren voordat je lichaam daarvan hersteld is en je energie reserves weer zijn aangevuld. Vanaf het moment dat jij geen angst en stress meer ervaart kan je lichaam pas gaan beginnen met herstellen, en hoe langer je onder grote druk hebt gestaan hoe langer je lichaam daarvoor nodig heeft.
Je kunt wel het herstellende vermogen van je lichaam activeren d.m.v. bodyscan meditaties of Yoga nidra. Er zijn een aantal apps die daarbij kunnen helpen zoals bijvoorbeeld Calm & Insight Timer. En een professional die jou kan uitleggen hoe het herstel werkt zou ook nuttig kunnen zijn. Pas wanneer je je echt over geeft aan het proces zal je lichaam zich veilig genoeg voelen om weer in balans te proberen te komen.
Sterkte!
Y.
09-11-2023
Reactie:
Hoi Lieke,
Ik ben ook sinds September gestopt met werken en die erge moeheid heb ik ook. Dat is gewoon echt een burnout dat je lichaam zegt dat het op is. Alles is moe en kan door stress op werk of telang alles precies willen doen maar ook op persoonlijk vlak kan het ontstaan. Als ik weinig doe blijf ik moe maar als je blijft bewegen en goed eten en slapen komt dat echt wel goed.
Beterschap.
Ik ben ook sinds September gestopt met werken en die erge moeheid heb ik ook. Dat is gewoon echt een burnout dat je lichaam zegt dat het op is. Alles is moe en kan door stress op werk of telang alles precies willen doen maar ook op persoonlijk vlak kan het ontstaan. Als ik weinig doe blijf ik moe maar als je blijft bewegen en goed eten en slapen komt dat echt wel goed.
Beterschap.
Anoniem
09-11-2023
Reactie:
Aanvullend op de reacties:
Ik zag het als overbelasting van je hele zenuwstelsel. De prikkels vanuit je hersenen naar je lichaam komen moeilijk door. De prikkels vanuit je zintuigen zijn te heftig voor je hersenen en je lichaam reageert er primitief op. Vecht/vlucht/bevriezen.
De tips die gegeven zijn, hebben als doel om de verbindingen van je zenuwstelsel weer te laten groeien.
Prikkelvermindering met mediteren, in je eigen lichaam aarden met yoga etc.
Paar minuten plat op mijn rug liggen met een bodyscan meditatie gaf me het gevoel dat mijn ruggenmerg eventjes recht gezet werd.
Ik zag het als overbelasting van je hele zenuwstelsel. De prikkels vanuit je hersenen naar je lichaam komen moeilijk door. De prikkels vanuit je zintuigen zijn te heftig voor je hersenen en je lichaam reageert er primitief op. Vecht/vlucht/bevriezen.
De tips die gegeven zijn, hebben als doel om de verbindingen van je zenuwstelsel weer te laten groeien.
Prikkelvermindering met mediteren, in je eigen lichaam aarden met yoga etc.
Paar minuten plat op mijn rug liggen met een bodyscan meditatie gaf me het gevoel dat mijn ruggenmerg eventjes recht gezet werd.
Pearl
13-11-2023
Reactie:
Hoi Lieke,
Mij heeft het boek: ‘je vermoeidheid te lijf’ inzicht gegeven in hoe het werkt en heb hier praktisch me handvatten in gevonden!
Gr. A
Mij heeft het boek: ‘je vermoeidheid te lijf’ inzicht gegeven in hoe het werkt en heb hier praktisch me handvatten in gevonden!
Gr. A
Anoniem
14-11-2023
Reactie:
Hoi Lieke,
Heel herkenbaar. Ik heb ook een burnout/angst. Inmiddels is de angst en stress voor mijn gevoel volledig weg. Maar ook zoals jij schrijft zo ontzettend moe. En niet een normale moeheid Zo moe dat ik amper de trap op kan lopen. Elke stap lijkt er 1 teveel. Ik wordt zelf draaierig van de moeheid. Dus kortom heel herkenbaar wat je schrijft.
Heel herkenbaar. Ik heb ook een burnout/angst. Inmiddels is de angst en stress voor mijn gevoel volledig weg. Maar ook zoals jij schrijft zo ontzettend moe. En niet een normale moeheid Zo moe dat ik amper de trap op kan lopen. Elke stap lijkt er 1 teveel. Ik wordt zelf draaierig van de moeheid. Dus kortom heel herkenbaar wat je schrijft.
Anoniem
16-11-2023
Reactie:
Piekeren zorgt ook voor stress ook al heb je zelf het idee dat je het niet ervaart. Succes ernee
Anoniem
17-11-2023
Reactie:
Ik sta strak van de spanning met opstaan tot ik ga slapen, en zelfs onder het slapen doe ik kaakklemmen, zo erg zelfs dat ik er van bloed en daardoor weer flinke hoofdpijn krijg .. het is me wat, die burn out.
Anoniem
18-11-2023
Reactie:
En als ik genoeg uitrust krijg ik daar weer hoofdpijn van..
Anoniem
18-11-2023
Reactie:
Moeheid heb ik ook, zo erg dat mijn emoties er zelfs van uitgeschakeld zijn, soms voelt het alsof ik niet eens meer leef of een inhoud heb, echt helemaal leeg vanbinnen.
Anoniem
18-11-2023
Reactie:
Heel normaal, totale instorting volgt ook een soort rust met totale vermoeidheid. Ik heb ook 4 maanden bijna alleen in een stoel gezeten. Kon steeds meer hoor maar duurde wel ff.
Taco
19-11-2023
Reactie:
Hoi lieke, heel herkenbaar. Ik heb al een jaar klachten, begon met zere knie en heel de dag hyperventilatie
Heb onlangs 3mnd in een solk kliniek gezeten. Maar mn klachten blijven en lijken erger te worden. Doodop slaap 11uren. Last van hyperventilatie en alles doet zeer. Help
Heb onlangs 3mnd in een solk kliniek gezeten. Maar mn klachten blijven en lijken erger te worden. Doodop slaap 11uren. Last van hyperventilatie en alles doet zeer. Help
Henny
23-11-2023
Reactie:
Hoi Lieke,
ik had 1 jaar lang 0,0 energie toen ik instorte . En kreeg van de 1 op andere dag meer energie . Sterkte
ik had 1 jaar lang 0,0 energie toen ik instorte . En kreeg van de 1 op andere dag meer energie . Sterkte
Rob
27-11-2023
Reactie:
Tip: ook al ben je nog zo moe, probeer toch wat dingetjes te doen op een dag. Hou tussendoor pauzes. Je lijf moet wel weer gaan wennen aan meer activiteit. En aan t eind vd dag voel je je ook beter.
Anoniem
28-11-2023
Reactie:
Wanneer werd je vermoeid. Ik wil dat ook graag. Ik sta nog in de aanstaan
Wanneer kan ik de volgende fase verwachtten. Ben daar zo aan toe.
Vriendelijke groet
Edwin
Wanneer kan ik de volgende fase verwachtten. Ben daar zo aan toe.
Vriendelijke groet
Edwin
Edwin
07-12-2023
Reactie:
O ja.... Wat ook goed is om te doen is je hb laten checken en vitaminen d3 en b12.
Huisartsen vinden waarden voor vit d3 van 50 of hoger prima. Bij mij was dit 68 in hun ogen prima. Maar ik had wel angsten en doodmoe. Nu blijkt dat waardes tussen 100 en 200 goed zijn om je fit te voelen. Ik ben dus aan een hoge dosis hoog gekwalificeerde vit d3 gegaan. Een week later voelde ik me al veel beter.
B12 moet ook boven de 350 zijn om je fit te voelen.
Je kunt vervelende klachten krijgen bij tekorten waaronder tintelingen en doodmoe zijn. Angsten, onrust, paniek.
Succes..
Huisartsen vinden waarden voor vit d3 van 50 of hoger prima. Bij mij was dit 68 in hun ogen prima. Maar ik had wel angsten en doodmoe. Nu blijkt dat waardes tussen 100 en 200 goed zijn om je fit te voelen. Ik ben dus aan een hoge dosis hoog gekwalificeerde vit d3 gegaan. Een week later voelde ik me al veel beter.
B12 moet ook boven de 350 zijn om je fit te voelen.
Je kunt vervelende klachten krijgen bij tekorten waaronder tintelingen en doodmoe zijn. Angsten, onrust, paniek.
Succes..
Grietje
08-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Ik ervaar net hetzelfde, ik heb geen piekergedachten en toch blijft de vermoeidheid extreem. Ik ben sinds februari 2023 out.
Ik slaap veel, is blijkbaar het geneesmiddel ... Ik begrijp net zoals jou niet waarom ik niet herstel... mijn psycholoog denkt mss dat er een onderliggend trauma is... en sprak over emdr... nog niet mee gestart. Ik twijfel om er mee te starten aangezien dat zeer veel energie zal vragen...
Ik slaap veel, is blijkbaar het geneesmiddel ... Ik begrijp net zoals jou niet waarom ik niet herstel... mijn psycholoog denkt mss dat er een onderliggend trauma is... en sprak over emdr... nog niet mee gestart. Ik twijfel om er mee te starten aangezien dat zeer veel energie zal vragen...
Anoniem
28-12-2023
Reactie:
Emdr is in het begin heel erg zwaar, alles wat je pijn heeft gedaan word naar boven gehaald tot elke detail en elke keer weer, maar op een gegeven moment doet het je nog weinig tot niks meer, en ga je jezelf ook veel beter voelen. Soms moet het bij de kern aangepakt worden anders blijf je in dezelfde situatie zitten.
Anoniem
31-12-2023
Podcast: liefkleinleven (Verhaal 817)
Een podcast die mij enorm veel geholpen heeft: Liefkleinleven
Taco
30-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Groen taai slijm (Verhaal 802)
Ik heb sinds augustus soms groen taai slijm dat plots lijkt los te komen in m'n keel en die ik er dan geforceerd uithoest.
September helemaal ineen gezakt en burnout.
Dit resoneert voor me en klopt ook.
De huisarts schrijft slijm aan BO toe.
Toch maak ik me zorgen omdat ik tot op vandaag dat nog steeds heb. Om de zoveel dagen eens...
Hele dik taai en kleverig.
Iemand die dit herkent?
September helemaal ineen gezakt en burnout.
Dit resoneert voor me en klopt ook.
De huisarts schrijft slijm aan BO toe.
Toch maak ik me zorgen omdat ik tot op vandaag dat nog steeds heb. Om de zoveel dagen eens...
Hele dik taai en kleverig.
Iemand die dit herkent?
Anoniem
20-12-2023
laatste reactie: 28-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, vervelend hè die klachten. Wat is het lastig soms. Ik herken niet het taaie slijm als een brok, maar herken wel het brokgevoel, de spanning op de keel en een drukkend gevoel. Echt vreselijk is het! Spanning kan zich op diverse manieren uiten in ons lichaam. Ook veranderen de klachten. Dit kunnen ook klachten zijn, zoals rug-, schouder- en nekklachten en die spieren staan weer in verbinding met je hals en keel, waardoor daar spanning kan ontstaan en dus klachten. Balen is het hè! Heb wel gelezen dat slijm ook voorkomt. Is dus waarschijnlijk 1 van de honderden klachten die je kunt ervaren. Ik wens je veel sterkte en als je het niet vertrouwt, ga dan naar de huisarts. Verder heeft het denk ik echt heel veel tijd nodig. Denk om jezelf en we komen hier sterker uit!
Lois
28-12-2023
Was net hersteld.... (Verhaal 815)
Sinds afgelopen maart ben ik in een flinke burn-out beland. Was net hersteld van een burn out van 2 jaar en deze is nog heftiger dan toen. Het begon met huilbuien in januari na mijn laatste werkdag. Nog twee maanden volgehouden en toen kwam de klap. Mijn hoofd was totaal overprikkeld en ik werd apathisch. Kon zelfs het daglicht niet verdragen. En met zoveel spanning in m’n lijf dat ik bijna niet met mezelf kon zijn. Ook draait mijn hoofd al 9 maanden overuren. Met goede hoop begonnen aan het herstel, maar uiteindelijk veranderde de situatie in een depressie. Herhaaldelijk bij mijn ouders gewoond, omdat ik totaal leeg energieloos was. Ik kon niet eens voor mezelf zorgen. Soms ging het een tijdje ‘goed’ en daarna viel ik weer terug. Ik dacht altijd dat mijn lichaam en geest zichzelf wel zouden herstellen. Tijdens mijn 1e BO ging dat ook op die manier. Ik heb er nu voor gekozen om toch medicatie te nemen. Ik ben gestart met sertraline, maar nog te kort om de medicatie effecten te merken. De bijwerkingen des te meer. Woon nu opnieuw bij m’n broer, zodat ik niet alleen ben (terwijl ik normaal nooit moeite heb om alleen zijn).
Op dit moment weer erg lusteloos. Lig de hele dag in bed. Ik zet mezelf er wel toe om elke dag een wandeling te maken. Het gevoel om niet meer verbonden te zijn met de wereld vind ik echt het lastigst. Alsof je in je eigen bubbel zit.
Bedankt voor al jullie verhalen. We zijn niet alleen.
Op dit moment weer erg lusteloos. Lig de hele dag in bed. Ik zet mezelf er wel toe om elke dag een wandeling te maken. Het gevoel om niet meer verbonden te zijn met de wereld vind ik echt het lastigst. Alsof je in je eigen bubbel zit.
Bedankt voor al jullie verhalen. We zijn niet alleen.
Z. Vrouw 38
28-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Terugval in min burn-out (Verhaal 813)
Ik heb een terugval in mijn burn-out en al een week last van darmen,maagklachten en veel boeren na eten en/of drinken.
Is dit normaal en wie herkent zich hierin. Hoop op reacties. Alvast bedankt
Is dit normaal en wie herkent zich hierin. Hoop op reacties. Alvast bedankt
Emmie
28-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Beste forumleden, wie herkent deze klachten? (Verhaal 812)
Beste forumleden, wie herkent deze klachten?
Ik zit nu 3 maanden in een burnout dan wel overspannen te wezen. Ik sta 2 maanden volledig ziek gemeld en heb contact met een bedrijfsarts.
Slaapproblemen:
Elke nacht word ik een paar keer wakker, soms val ik weer in slaap en soms ben ik heel paniekerig.
Als ik dan uiteindelijk in de ochtend wakker word, voel ik me heel verdrietig, bang en vooral misselijk. Vaak moet ik dan huilen en kan mijn hoofd alleen nog maar denken: je hebt een maag-/darmziekte en het komt nooit meer goed.
Maagklachten:
Ik ben vooral snel misselijk, heb weinig eetlust en daardoor al zeker 13 kilo afgevallen. Ik heb steeds maagpijn, pijn onder mijn ribben zowel links als rechts. Ik heb een gastroscopie gehad, CT-scan, endoscopie i.v.m. galstenen, maar niks te vinden. Ik heb tevens diverse bloedonderzoeken gehad; maar wederom waren alle waardes prima.
Ik heb echt nog elke dag maag-/buikpijn en slik nu maagzuurremmers. Deze pijn is het ergste na eten en na een huilbui.
Ik heb geen eetlust in de ochtend (ook vaak misselijk) en kan pas in de middag weer wat eten, soms ook hele dagen niks eten.
Hoofd:
Ik ben de hele dag een beetje duizelig, piep in mijn oren en snel zweterig. Ik ben bij de fysio en die heeft 2x de Epley-manouvre uitgevoerd en oefeningen tegen de duizeligheid gegeven, maar het is nog niet weg. Tevens bij de KNO-arts geweest voor het evenwichtsorgaan, maar die zag niks bijzonders.
Gedachten:
Vaak sombere gedachten (het komt niet meer goed, ik moet weer een keer naar me werk en hoe dan?!,) en deze gedachten zijn in de ochtend het ergste. Daarbij vaak huilen en heel down voelen en geen uitweg meer zien.
Vermoeidheid:
De hele dag moe zijn, ik probeer elke dag te wandelen en kleine huishoudelijke klusjes te doen, maar alles voelt als een opgave. Ik doe tussendoor ontspanningsoefeningen en meditatie, maar of het helpt?
Haaruitval:
Ik heb inmiddels ook last van behoorlijke haaruitval, het begon met kleine beetjes, maar het wordt steeds meer. Ik vind ook overal haren: op m’n kussen, in bed, douche, trap etc. Mijn borstel zit vol en het stopt gewoon niet.
Ik ben inmiddels onder behandeling bij een psycholoog, vorige week eerste afspraak gehad, moest wat vragenlijsten invullen en ik zal bij de volgende afspraak horen of ik nu een burn-out heb of dat ik ‘slechts’ overspannen ben.
Ik herken mezelf niet meer, heb altijd fulltime gewerkt en had plezier in m’n werk. Ben 40 jaar en werd ziek en niet meer beter. Wie herkent deze hel?
S.
Ik zit nu 3 maanden in een burnout dan wel overspannen te wezen. Ik sta 2 maanden volledig ziek gemeld en heb contact met een bedrijfsarts.
Slaapproblemen:
Elke nacht word ik een paar keer wakker, soms val ik weer in slaap en soms ben ik heel paniekerig.
Als ik dan uiteindelijk in de ochtend wakker word, voel ik me heel verdrietig, bang en vooral misselijk. Vaak moet ik dan huilen en kan mijn hoofd alleen nog maar denken: je hebt een maag-/darmziekte en het komt nooit meer goed.
Maagklachten:
Ik ben vooral snel misselijk, heb weinig eetlust en daardoor al zeker 13 kilo afgevallen. Ik heb steeds maagpijn, pijn onder mijn ribben zowel links als rechts. Ik heb een gastroscopie gehad, CT-scan, endoscopie i.v.m. galstenen, maar niks te vinden. Ik heb tevens diverse bloedonderzoeken gehad; maar wederom waren alle waardes prima.
Ik heb echt nog elke dag maag-/buikpijn en slik nu maagzuurremmers. Deze pijn is het ergste na eten en na een huilbui.
Ik heb geen eetlust in de ochtend (ook vaak misselijk) en kan pas in de middag weer wat eten, soms ook hele dagen niks eten.
Hoofd:
Ik ben de hele dag een beetje duizelig, piep in mijn oren en snel zweterig. Ik ben bij de fysio en die heeft 2x de Epley-manouvre uitgevoerd en oefeningen tegen de duizeligheid gegeven, maar het is nog niet weg. Tevens bij de KNO-arts geweest voor het evenwichtsorgaan, maar die zag niks bijzonders.
Gedachten:
Vaak sombere gedachten (het komt niet meer goed, ik moet weer een keer naar me werk en hoe dan?!,) en deze gedachten zijn in de ochtend het ergste. Daarbij vaak huilen en heel down voelen en geen uitweg meer zien.
Vermoeidheid:
De hele dag moe zijn, ik probeer elke dag te wandelen en kleine huishoudelijke klusjes te doen, maar alles voelt als een opgave. Ik doe tussendoor ontspanningsoefeningen en meditatie, maar of het helpt?
Haaruitval:
Ik heb inmiddels ook last van behoorlijke haaruitval, het begon met kleine beetjes, maar het wordt steeds meer. Ik vind ook overal haren: op m’n kussen, in bed, douche, trap etc. Mijn borstel zit vol en het stopt gewoon niet.
Ik ben inmiddels onder behandeling bij een psycholoog, vorige week eerste afspraak gehad, moest wat vragenlijsten invullen en ik zal bij de volgende afspraak horen of ik nu een burn-out heb of dat ik ‘slechts’ overspannen ben.
Ik herken mezelf niet meer, heb altijd fulltime gewerkt en had plezier in m’n werk. Ben 40 jaar en werd ziek en niet meer beter. Wie herkent deze hel?
S.
S.
27-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Iemand die dit herkent of dezelfde klachten heeft? (Verhaal 806)
Hi, op zoek naar mensen die iets van mijn klachten herkennen. Ben nog geen 30 en inmiddels is er een burn-out vastgesteld na een lange periode vol stress op werk. Naast alle voor de hand liggende klachten (spanningshoofdpijn, migraine, trillen, hartkloppingen, spierspanningen, knarsetanden, om het minste of geringste huilen, paniek- en angstaanvallen, me verdoofd of opeens doodmoe voelen en niet goed tegen licht, geluid en drukte kunnen) heb ik ook andere symptomen. Mijn menstruatie is opeens anders, veel lichter, ik heb ontstekingen in mijn vagina en baarmoeder en ik zweet als ik me gestrest voel. Echt van die opvliegers, compleet met veel zweten. Heb het soms ijskoud en dan weer veel te warm. Herken ook wat hier wordt geschreven over verergerde PMS-klachten. Heb daarnaast opeens allemaal pijntjes en ontstoken gewrichten in m’n liezen en (rondom) m’n bekken, bacteriële infecties, vitaminetekort en zo. Heb een angststoornis en ben nu doodsbang dat ik te vroeg in de overgang zit, dat die onterecht wordt aangezien voor een burn-out. (Slik ook antidepressiva.) Iemand die dit herkent of dezelfde klachten heeft?
N.
24-12-2023
laatste reactie: 26-12-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Heel herkenbaar letterlijk alles wat je noemt. Die extreme angst en al je andere klachten. Ook je opvliegers enz. Is heel herkenbaar ik denk dat dit komt door de stress.
Heel herkenbaar letterlijk alles wat je noemt. Die extreme angst en al je andere klachten. Ook je opvliegers enz. Is heel herkenbaar ik denk dat dit komt door de stress.
Lieze
25-12-2023
Reactie:
Beste N.,
Wat naar voor je, mijn burnout begon ook met vaginale klachten: een schimmelinfectie die maar niet wegging en aansluitend een eczeemreactie daarop, ik heb maanden moeten smeren om het weer beetje normaal te krijgen. Toen ik begreep dat eczeem een reactie op stress kan zijn, heb ik dat gelinkt aan mijn burnout.
Daarvoor had ik ineens 2x bacteriële vaginose, wat ik ook nog nooit eerder had gehad. Het kwam allemaal achter elkaar.
Ik zweet nu ook sneller sinds mijn burnout, ik ben 40, en zit ook nog niet in de overgang, mijn menstruaties komen sinds mijn burnout niet lichter maar wel onregelmatiger.
Ik heb ook last van spanningshoofdpijn, migraine, hartkloppingen, snel huilen, paniekgedachten en angstaanvallen, weinig energie hebben en niet goed tegen licht, geluid en drukte kunnen. Dus daarin kan ik je een beetje gerust stellen misschien?
Ik kreeg in 1 maand tijd echt heel veel klachten en daardoor ook tig keer bij de huisarts beland en e.e.a. laten onderzoeken in het ziekenhuis, maar alles wat goed.
Heel frustrerend, ik werk inmiddels niet meer (volledig ziek gemeld), en dagelijks wandelen en zo min mogelijk prikkels is eigenlijk hetgeen mij nog wel lukt en dat doe ik dan maar, in de hoop dat alles overgaat... ben nu 3 maanden zoet met dit :(
Wat naar voor je, mijn burnout begon ook met vaginale klachten: een schimmelinfectie die maar niet wegging en aansluitend een eczeemreactie daarop, ik heb maanden moeten smeren om het weer beetje normaal te krijgen. Toen ik begreep dat eczeem een reactie op stress kan zijn, heb ik dat gelinkt aan mijn burnout.
Daarvoor had ik ineens 2x bacteriële vaginose, wat ik ook nog nooit eerder had gehad. Het kwam allemaal achter elkaar.
Ik zweet nu ook sneller sinds mijn burnout, ik ben 40, en zit ook nog niet in de overgang, mijn menstruaties komen sinds mijn burnout niet lichter maar wel onregelmatiger.
Ik heb ook last van spanningshoofdpijn, migraine, hartkloppingen, snel huilen, paniekgedachten en angstaanvallen, weinig energie hebben en niet goed tegen licht, geluid en drukte kunnen. Dus daarin kan ik je een beetje gerust stellen misschien?
Ik kreeg in 1 maand tijd echt heel veel klachten en daardoor ook tig keer bij de huisarts beland en e.e.a. laten onderzoeken in het ziekenhuis, maar alles wat goed.
Heel frustrerend, ik werk inmiddels niet meer (volledig ziek gemeld), en dagelijks wandelen en zo min mogelijk prikkels is eigenlijk hetgeen mij nog wel lukt en dat doe ik dan maar, in de hoop dat alles overgaat... ben nu 3 maanden zoet met dit :(
Anoniem
25-12-2023
Reactie:
Hoi Lieze & Anoniem,
Dankjewel voor jullie reacties. Helpt echt om te weten dat er meer vrouwen zijn die hiermee worstelen, en ook fijn om te weten dat je weerstand minder is door een burn-out - dat plaatst heel veel in perspectief van de afgelopen tijd. Ik wacht verder onderzoek even af maar ben voor nu gerustgesteld, bedankt! En heel veel succes en sterkte bij jullie herstel natuurlijk, we zijn niet alleen!
Dankjewel voor jullie reacties. Helpt echt om te weten dat er meer vrouwen zijn die hiermee worstelen, en ook fijn om te weten dat je weerstand minder is door een burn-out - dat plaatst heel veel in perspectief van de afgelopen tijd. Ik wacht verder onderzoek even af maar ben voor nu gerustgesteld, bedankt! En heel veel succes en sterkte bij jullie herstel natuurlijk, we zijn niet alleen!
Dankjulliewel!
26-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Duizeligheid, dat is alles wat mij nu nog zo houdt.. (Verhaal 798)
Duizeligheid, dat is alles wat mij nu nog zo houdt..
Wie herkent dit. Hoe komen we ervan af? Ik weet namelijk dat zoveel mensen hier last van hebben. Weet iemand waarom het gebeurd?
Bij psycholoog geweest en ja, chronische angst is een ding bij mij. Maar dat is al langer zo en nu duizeligheid. Waarom toen niet en nu wel? Ik wil hieruit komen om mijzelf weer goed te voelen.
Wie herkent dit. Hoe komen we ervan af? Ik weet namelijk dat zoveel mensen hier last van hebben. Weet iemand waarom het gebeurd?
Bij psycholoog geweest en ja, chronische angst is een ding bij mij. Maar dat is al langer zo en nu duizeligheid. Waarom toen niet en nu wel? Ik wil hieruit komen om mijzelf weer goed te voelen.
Eliza
15-12-2023
laatste reactie: 26-12-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Eliza,
Mijn voornaamste klacht is ook duizeligheid met afwisselend hoofdpijn en druk op de slapen. Ik zit nu ongeveer 3,5e maand in mijn burn out met deze klachten.
Ik focus me heel erg op "aarden". Dus in mijn lichaam aanwezig zijn en daar ook met mijn aandacht blijven. Easier said than done voor iemand die cognitief sterk, snel en gevat is... maar ik geloof heel sterk dat de klachten allemaal vanuit het hoofd-gebied komen omdat het daar overbelast is. Dus: uit het hoofd en naar het lijf!
Het gaat iets beter bij mij qua intensiteit van de klachten, maar ben er zeker nog niet.. ik vind het een pittige zit!
Sterkte <3
Mijn voornaamste klacht is ook duizeligheid met afwisselend hoofdpijn en druk op de slapen. Ik zit nu ongeveer 3,5e maand in mijn burn out met deze klachten.
Ik focus me heel erg op "aarden". Dus in mijn lichaam aanwezig zijn en daar ook met mijn aandacht blijven. Easier said than done voor iemand die cognitief sterk, snel en gevat is... maar ik geloof heel sterk dat de klachten allemaal vanuit het hoofd-gebied komen omdat het daar overbelast is. Dus: uit het hoofd en naar het lijf!
Het gaat iets beter bij mij qua intensiteit van de klachten, maar ben er zeker nog niet.. ik vind het een pittige zit!
Sterkte <3
Willemijn
17-12-2023
Reactie:
Hi Willemijn,
Bedankt voor jouw reactie op mijn bericht. Ik merk ook verbetering in mijn klachten omdat denk ik de angst ook wat meer is weggetrokken. Maar dat het erg onaangenaam is, dat is zeker. Vooral met (stil)staan merk ik de klachten. Vaak met bezig zijn niet, zitten ook niet, wat het soort van minder eng maakt en daardoor kan ik er ook minder ernstige ziektes van maken aangezien ik ook nogal een hypochonder ben.
Ik probeer mezelf toch wat meer uit te dagen om echt meer te staan en meer te ondernemen ookal valt dat zwaar..
Bedankt voor jouw reactie op mijn bericht. Ik merk ook verbetering in mijn klachten omdat denk ik de angst ook wat meer is weggetrokken. Maar dat het erg onaangenaam is, dat is zeker. Vooral met (stil)staan merk ik de klachten. Vaak met bezig zijn niet, zitten ook niet, wat het soort van minder eng maakt en daardoor kan ik er ook minder ernstige ziektes van maken aangezien ik ook nogal een hypochonder ben.
Ik probeer mezelf toch wat meer uit te dagen om echt meer te staan en meer te ondernemen ookal valt dat zwaar..
Eliza
18-12-2023
Reactie:
Hi Eliza,
Mijn ervaring is ook dat het lijntje tussen duizeligheid en angst nauw is.
Maar het lijkt alsof ik nu ben doorgeschoten in een modus waarin de duizeligheid het nieuwe normaal, ongeacht of er angstgedachten zijn of niet. Als ze er wel zijn werken ze versterkend, maar ze zijn nu niet de veroorzaker.
Is het bij jou ook een soort deinend gevoel? Soms als ik loop heb ik het idee dat mijn brein moeite heeft met het inschatten van diepte, alsof ik dus ga vallen. En ervaar ook veel druk/tintelingen bij mijn slapen. Herken je dat ook?
Mijn ervaring is ook dat het lijntje tussen duizeligheid en angst nauw is.
Maar het lijkt alsof ik nu ben doorgeschoten in een modus waarin de duizeligheid het nieuwe normaal, ongeacht of er angstgedachten zijn of niet. Als ze er wel zijn werken ze versterkend, maar ze zijn nu niet de veroorzaker.
Is het bij jou ook een soort deinend gevoel? Soms als ik loop heb ik het idee dat mijn brein moeite heeft met het inschatten van diepte, alsof ik dus ga vallen. En ervaar ook veel druk/tintelingen bij mijn slapen. Herken je dat ook?
Willemijn
19-12-2023
Reactie:
ik ben en vriend van roelof zijn familie en ik deel mee dat hij zich vergiste in deze verhaal en eigenaar en daarom wil ik bij deze even zeggen stop a,u,b met deze kinderachtige gedrag en volg vooral jou vrienden hun gedrag niet en wijs hun hier ook op aan dat dit niet moet kunnen op deze website de,vr,gr,anoniem
Mark
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Willemijn en Frank,
Mijn ervaring is sinds een paar dagen dat ik nu probeer te accepteren dat ik het voel en rustig maar duidelijk in en uit te ademen. Ik probeer het niet meer weg te duwen maar te nemen zoals het is en zeggen dat het weer weggaat. Ik moet zeggen dat dit heel erg helpt.
Het is een soort zweverig gevoel in mijn hoofd. Ik heb het ook op nieuwe plekken zoals nu bijvoorbeeld op bezoek bij mensen of inderdaad in winkels waar het druk is met veel prikkels. Volgens mij typische chronische angst symptoom en of course doen veel prikkels het erger maken. Ik merk nu aan mijzelf dat ik het vooral heb met het draaien van mijn hoofd of van naar beneden/zijkant kijken weer recht vooruit. Het lijkt alsof het bij mij ook aan mijn ogen kan liggen (visuele burn out). aantal dagen nu ook mijn bril afgedaan (min glazen) en ik merk dat ik sowieso al minder duizelig ben.
De angst houdt het in stand. Ik heb toevallig ook het boek gekocht van Angst is ok genaamd ‘’stilte” en dit heeft mij al heel wat geholpen. Ook nervus vagus stimulatie, ademhalingsoefeningen, meditatie, yoga, veel bewegen en meer. Alsnog is dit mijn voornaamste klacht en ben ik bang om alleen te zijn, alleen dingen te doen en bang dat ik het ergens zo blijf voelen, maar ik probeer echt te accepteren want zoals het boek omschrijft is angst ook een emotie die gehoord wilt worden. Als je het probeert weg te krijgen, komt het juist harder omdat je er constant mee bezig bent..
Nou, nee echt ik zit nu ook op de bank met duizeligheid (zweverig ofzo?) als ik mijn hoofd beweeg maar het is al zoveel minder als ik het moet vergelijken met tijdje terug. Ik hoop echt dat ik snel weer de oude ben want het duizelige is zo eng en laat je echt angstig worden en ook minder ondernemend. Ik ga namelijk nergens meer alleen naar toe. En dat terwijl ik net 12 weken geleden mama ben geworden. Het is een lastige zit…
Jullie nog tips? :)
Mijn ervaring is sinds een paar dagen dat ik nu probeer te accepteren dat ik het voel en rustig maar duidelijk in en uit te ademen. Ik probeer het niet meer weg te duwen maar te nemen zoals het is en zeggen dat het weer weggaat. Ik moet zeggen dat dit heel erg helpt.
Het is een soort zweverig gevoel in mijn hoofd. Ik heb het ook op nieuwe plekken zoals nu bijvoorbeeld op bezoek bij mensen of inderdaad in winkels waar het druk is met veel prikkels. Volgens mij typische chronische angst symptoom en of course doen veel prikkels het erger maken. Ik merk nu aan mijzelf dat ik het vooral heb met het draaien van mijn hoofd of van naar beneden/zijkant kijken weer recht vooruit. Het lijkt alsof het bij mij ook aan mijn ogen kan liggen (visuele burn out). aantal dagen nu ook mijn bril afgedaan (min glazen) en ik merk dat ik sowieso al minder duizelig ben.
De angst houdt het in stand. Ik heb toevallig ook het boek gekocht van Angst is ok genaamd ‘’stilte” en dit heeft mij al heel wat geholpen. Ook nervus vagus stimulatie, ademhalingsoefeningen, meditatie, yoga, veel bewegen en meer. Alsnog is dit mijn voornaamste klacht en ben ik bang om alleen te zijn, alleen dingen te doen en bang dat ik het ergens zo blijf voelen, maar ik probeer echt te accepteren want zoals het boek omschrijft is angst ook een emotie die gehoord wilt worden. Als je het probeert weg te krijgen, komt het juist harder omdat je er constant mee bezig bent..
Nou, nee echt ik zit nu ook op de bank met duizeligheid (zweverig ofzo?) als ik mijn hoofd beweeg maar het is al zoveel minder als ik het moet vergelijken met tijdje terug. Ik hoop echt dat ik snel weer de oude ben want het duizelige is zo eng en laat je echt angstig worden en ook minder ondernemend. Ik ga namelijk nergens meer alleen naar toe. En dat terwijl ik net 12 weken geleden mama ben geworden. Het is een lastige zit…
Jullie nog tips? :)
Eliza
20-12-2023
Reactie:
Dag allen,
Ik heb reeds sinds begin Januari een stevige burnout vast. Heel wat angst en paniek maar ook vooral die duizelig/balans problemen.
Zeker als ik het wat drukker heb op het werk begint alles te draaien, dit hangt erg samen met mijn hoofd en oogpositie.
Maar dit kan even goed thuis wat starten, uit het niks kleine balans schokjes noem ik ze, beangstigend gevoel en dan ga ik er natuurlijk 150% op letten.
Soms is het een weekje beter, week er na ben ik terug uit balans en zweef en dein ik de dag door.
Herkent iemand van jullie ook schokkend gevoel in de benen? Precies een hartslag soms.
Groetjes,
Bert
Ik heb reeds sinds begin Januari een stevige burnout vast. Heel wat angst en paniek maar ook vooral die duizelig/balans problemen.
Zeker als ik het wat drukker heb op het werk begint alles te draaien, dit hangt erg samen met mijn hoofd en oogpositie.
Maar dit kan even goed thuis wat starten, uit het niks kleine balans schokjes noem ik ze, beangstigend gevoel en dan ga ik er natuurlijk 150% op letten.
Soms is het een weekje beter, week er na ben ik terug uit balans en zweef en dein ik de dag door.
Herkent iemand van jullie ook schokkend gevoel in de benen? Precies een hartslag soms.
Groetjes,
Bert
Bert
21-12-2023
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal, klinkt ook alsof velen van ons ze op dezelfde manier ervaren. Duizelingen die gepaard gaan met angst. Ik heb ze nu al zo lang dat ik er niet meer van schrik. Het blijft alleen heel vervelend.
Wat ik er het meest vervelend aan vind is dat ze zo onvoorspelbaar zijn en je er geen controle over hebt. Je moet er dus constant rekening mee houden en het weerhoudt me ervan om wat spannendere dingen te ondernemen
Hoe gaan jullie hiermee om?
Wat ik er het meest vervelend aan vind is dat ze zo onvoorspelbaar zijn en je er geen controle over hebt. Je moet er dus constant rekening mee houden en het weerhoudt me ervan om wat spannendere dingen te ondernemen
Hoe gaan jullie hiermee om?
Frank
21-12-2023
Reactie:
Hoi…duizelig en stress herken ik ook. Depressie en angst !De Ha. Heeft mij paroxetine 10 mg gegeven,omdat er veel gebeurd is. Angst en onrust,veel huilen .
Maar omdat het moet inwerken ook natuurlijk bijwerkingen. Trillen van binnen, de 1 zegt pure stress, angst,.mijn man sinds 1 jaar verloren,en dan de kerstdagen…..verschrikkelijk.
Ik hoop dat iemand er iets van weet,en of het erbij hoort ,die bijwerkingen 😢 want dat duizelige is echt niet leuk,word er nog meer angstig van! Nergens zin in
Lees het graag !
Maar omdat het moet inwerken ook natuurlijk bijwerkingen. Trillen van binnen, de 1 zegt pure stress, angst,.mijn man sinds 1 jaar verloren,en dan de kerstdagen…..verschrikkelijk.
Ik hoop dat iemand er iets van weet,en of het erbij hoort ,die bijwerkingen 😢 want dat duizelige is echt niet leuk,word er nog meer angstig van! Nergens zin in
Lees het graag !
A.
23-12-2023
Reactie:
Hi hi,
Ben ik weer. Hopelijk heeft iedereen fijne dagen!
Ik merk echt sinds dat ik bepaalde dingen als routine heb nu, en focus op accepteren in plaats van erin blijven hangen en angstig ervoor zijn, dat het zoveel beter gaat.
En dan vooral:
- nervus vagus stimulatie
- ademhalingsoefeningen
- yoga
- meditatie
- Wim hof ademhaling en 3 minuten ijskoud af douchen! (Heel belangrijk deze volgens mij)
- accepteren wat je ervaart en er niet bang voor zijn (ook heel belangrijk, angst is een emotie en als je het weg wilt hebben, denkt je brein er juist aan en maak je het erger).
En nog wat dingen…
Bij mij speelt ook waarschijnlijk mijn bril een rol. Ook ben ik naar Ibalance in Hilversum geweest om mijn ogen te gaan trainen omdat de duizeligheid daar ook vandaan kan komen. Een visuele burn out.
Maar wellicht dat jullie dit ook op kunnen pakken. Als andere nog tips hebben. Laat het maar weten! Ik wil leren en beter worden.
Ben ik weer. Hopelijk heeft iedereen fijne dagen!
Ik merk echt sinds dat ik bepaalde dingen als routine heb nu, en focus op accepteren in plaats van erin blijven hangen en angstig ervoor zijn, dat het zoveel beter gaat.
En dan vooral:
- nervus vagus stimulatie
- ademhalingsoefeningen
- yoga
- meditatie
- Wim hof ademhaling en 3 minuten ijskoud af douchen! (Heel belangrijk deze volgens mij)
- accepteren wat je ervaart en er niet bang voor zijn (ook heel belangrijk, angst is een emotie en als je het weg wilt hebben, denkt je brein er juist aan en maak je het erger).
En nog wat dingen…
Bij mij speelt ook waarschijnlijk mijn bril een rol. Ook ben ik naar Ibalance in Hilversum geweest om mijn ogen te gaan trainen omdat de duizeligheid daar ook vandaan kan komen. Een visuele burn out.
Maar wellicht dat jullie dit ook op kunnen pakken. Als andere nog tips hebben. Laat het maar weten! Ik wil leren en beter worden.
Eliza
26-12-2023
Terugval begint met een korte geheugenstoornis (Verhaal 808)
Hallo, ik heb vandaag een terugval, en dat begint dan met een korte geheugenstoornis, ik schrik daar dan heel erg van, en begin weer te beven en te trillen. Gisteren wel veel sociale contacten gehad, maar dat ging goed. Waarschijnlijk ben ik er nog niet klaar voor. Wie herkent dit ?
Anoniem
26-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Misselijkheid en maagpijn, is dit ook burn-out? (Verhaal 783)
Misselijkheid en maagpijn, is dit ook burn-out?
Het is begonnen in de zomer na een maagontsteking. Ik heb dit al nog gehad maar deze keer hielp geen enkel medicijn...
Allerlei onderzoeken gedaan maar er is niets uitgekomen.
Toch maar terug gaan werken maar dan begon de misselijkheid. Elke dag opnieuw zodat werken niet meer mogelijk was.
Toen begon ook het niet meer kunnen slapen 's nachts...
Ondertussen ben ik 3 maand thuis en is de misselijkheid eindelijk over maar heb ik wel nog maag-/buikpijnen. Ik voel me ook vlug moe...maar ben dan ook 10kg afgevallen door de misselijkheid...
Ik ervaar niet de grote moeheid zoals hier bij velen beschreven wordt...
Zijn er nog mensen die zich herkennen in deze maag-/buikklachten? Is dit ook passend bij een burn-out?
Het is begonnen in de zomer na een maagontsteking. Ik heb dit al nog gehad maar deze keer hielp geen enkel medicijn...
Allerlei onderzoeken gedaan maar er is niets uitgekomen.
Toch maar terug gaan werken maar dan begon de misselijkheid. Elke dag opnieuw zodat werken niet meer mogelijk was.
Toen begon ook het niet meer kunnen slapen 's nachts...
Ondertussen ben ik 3 maand thuis en is de misselijkheid eindelijk over maar heb ik wel nog maag-/buikpijnen. Ik voel me ook vlug moe...maar ben dan ook 10kg afgevallen door de misselijkheid...
Ik ervaar niet de grote moeheid zoals hier bij velen beschreven wordt...
Zijn er nog mensen die zich herkennen in deze maag-/buikklachten? Is dit ook passend bij een burn-out?
Kiki
06-12-2023
laatste reactie: 26-12-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, alsof ik mijn eigen verhaal lees. Heel herkenbaar. Ik heb ook 4 onderzoeken in het ziekenhuis gehad, maar er kwam niks uit. Mijn misselijkheid is overgegaan na 2 maanden, maar ook nog steeds dagelijks pijn, vaak onder mijn rechter of linker rib. Ik ben gecheckt op galstenen en sludge (gruis), maar de arts zag eigenlijk niks bijzonders. Ik heb 2 maanden aan de maagbeschermers gezeten, maar ben nu medicijnvrij, helaas niet pijnvrij. De dokter denkt aan PDS (prikkelbare darm), maar kan me daar niet helemaal in vinden, want voor de BO/overspannen zijn heb ik daar nooit last van gehad. Heel moeilijk soms, ik blijf maar piekeren over wat die pijn kan zijn.
S
09-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Bij jou richting darmen buik. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: restopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in nanatuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: restopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in nanatuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Hi s.
Hier hetzelfde, ook pijn bij de rechterrib telkens.
De MDL-specialist spreekt van functionele dyspepsie, waarbij er een motiliteitsprobleem is: mijn hersenen nemen pijn waar, waar andere mensen geen pijn ervaren. Er is m.a.w. een overgevoeligheid ontstaan.
Ik ben gestart met mirtazapine (lichte dosis) , niet omwille van depressieve gevoelens maar omdat het helpt om de signalen van maag/buik minder door te sturen naar de hersenen. Bijkomend voordeel is dat het helpt om beter te slapen en dat je meer honger hebt wat ervoor zorgt dat ik terug wat bijkom in gewicht.
Ik voel me hierdoor beter, nu nog vooral s morgens/voormiddag last.
Ik ben er nog niet maar als ik vergelijk met september ben ik al heel wat stappen vooruit!
Het lastige is dat het zo lang duurt en het ook wisselend is per dag en tegelijk: " kom ik er ooit volledig vanaf? En...kan ik dit nog krijgen in de toekomst?
Hopelijk verbetert het bij jou ook ondertussen!
Hier hetzelfde, ook pijn bij de rechterrib telkens.
De MDL-specialist spreekt van functionele dyspepsie, waarbij er een motiliteitsprobleem is: mijn hersenen nemen pijn waar, waar andere mensen geen pijn ervaren. Er is m.a.w. een overgevoeligheid ontstaan.
Ik ben gestart met mirtazapine (lichte dosis) , niet omwille van depressieve gevoelens maar omdat het helpt om de signalen van maag/buik minder door te sturen naar de hersenen. Bijkomend voordeel is dat het helpt om beter te slapen en dat je meer honger hebt wat ervoor zorgt dat ik terug wat bijkom in gewicht.
Ik voel me hierdoor beter, nu nog vooral s morgens/voormiddag last.
Ik ben er nog niet maar als ik vergelijk met september ben ik al heel wat stappen vooruit!
Het lastige is dat het zo lang duurt en het ook wisselend is per dag en tegelijk: " kom ik er ooit volledig vanaf? En...kan ik dit nog krijgen in de toekomst?
Hopelijk verbetert het bij jou ook ondertussen!
Kiki
17-12-2023
Reactie:
Dankjewel Kiki! Sorry ik lees nu pas je antwoord. Ik zal het bespreken met mijn MDL-arts.
S.
26-12-2023
Zonder echt te leven (Verhaal 799)
Nu 4 maanden thuis met een burnout/depressie zonder echt te leven. Het is overleven. Ben zo moe, verdrietig en voel me vaak hopeloos. Ondanks een groot sociaal netwerk voel ik me zo alleen. Vorige week na een gesprek met de psychiater van het angst en stemmingstoorniscentrum de oxazepam naar 3 x 20 pd en de seroxat verhoogd van 20 naar 30mg. Maar blijf me echt zo moe voelen. Kan niks en dat maakt me zo verdrietig. Ook de kwaaltjes zoals druk op de borst, hoofdpijn, benauwdheid, prop in keel etc.....kan bijna niet meer 😔
Corrine
17-12-2023
laatste reactie: 23-12-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar en soms ook zo uitzichtloos, ook voor je partner.
Anoniem
17-12-2023
Reactie:
Het is een heel eenzaam proces. Gewoon niet uit te leggen. Angsten en de onrust daarbij is vreselijk. Maar ik vind je medicatie best hoog. Ik zit nu ruim 1,5 jaar en bemerk dat m’n angst minder is geworden . Maar het slecht slapen blijft bij mij en mijn angst hiervoor omdat klachten dan erger zijn en ik bang ben terug te vallen. Ik bemerk dat wanneer ik het meer accepteer ik beter de dag doorkom. Structuur ,gezond blijven eten , beweging en rust en vooral niet gaan analyseren en piekeren want daarmee blijf je in stresscirkel waar je zo graag uit wil. Heel veel sterkt! Ik ben er ook nog steeds niet maar voel me in hele kleine stapjes vooruitgaan….
E
18-12-2023
Reactie:
Dank je wel E. Voor je reactie. Moet vanaf volgende weer de oxa gaan afbouwen...wordt weer een uitdaging/gevecht....
Corrine
18-12-2023
Reactie:
Helemaal eens met E. Ik zit nu 14 maanden thuis, ga met kleine stapjes vooruit. Slaap beter, meer energie. Wat inderdaad heel belangrijk is: structuur in je dag en lichaamsbeweging! Ga wandelen, ga naar buiten. Klein stukje fietsen etc maar kom uit je hoofd. Geloof in je herstel, er komen echt betere tijden.
Anoniem
19-12-2023
Reactie:
Nou dat overleven spreek me gelijk aan .ik denk ik je gevoel van overleven wel ken.heb hier een heel verhaal over neer gezet op de site. Het is lood zwaar en elke dag zie je op tegen de volgende dag .een oplossing heb ik niet. Maar raad je wel aan de medicatie wat te minderen tis wel erg veel. Je kan natuurlijk niks doen aan dat overleven. Maar probeer het wel.ik kan je vertellen doe je niks. Gaat het van kwaad naar erger. Mijn ervaring is zoek goede hulp.als die al te vinden is .maar je komp het meeste zelf aan het doen. En je zal je nog veel in de steek gelaten voelen of het idee heb er alleen voor te staan. Dat is zo iets mijn ervaring. Hopelijk gaat het ook jou een stukje beter binnenkort mvg anoniem
Anoniem
22-12-2023
Reactie:
Vooral de oxazepam is hoog maar deze gekregen voor enorme angst- en paniekaanvallen waarvoor ik in januari eindelijk in therapie ga, na een half jaar op de wachtlijst te hebben gestaan. Ben nu de oxa aan het afbouwen, 5 mg per week, hoop zo dat het me lukt en ik weer een beetje mag gaan genieten ipv overleven. We gaan er maar weer voor 🙏
Corrine
23-12-2023
Reactie:
Hoi Corine nogmaals met mij…….ook ik wist niet meer waar ik het zoeken moest door angst en paniek stond letterlijk stijf ervan. Al m’n spieren zeer. Nu nog steeds veel spierpijn.
Maar angst zal echt minder bij je worden. Bij therapie zal je leren het niet weg te duwen maar het te leren te accepteren het hoort bij het proces en je lichaam kan het aan,. Probeer ontspanning en inspanning af te wisselen.Onder de douche gaan staan of in bad zitten hielp mij toen ook als als ik hoog in m’n angst zat. Je staat niet alleen al voelt het wel zo……
Maar angst zal echt minder bij je worden. Bij therapie zal je leren het niet weg te duwen maar het te leren te accepteren het hoort bij het proces en je lichaam kan het aan,. Probeer ontspanning en inspanning af te wisselen.Onder de douche gaan staan of in bad zitten hielp mij toen ook als als ik hoog in m’n angst zat. Je staat niet alleen al voelt het wel zo……
E
23-12-2023
Benieuwd naar ervaringen rondom re-integratie (Verhaal 773)
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar ervaringen rondom re-integratie op het werk.
Ik zit nu zelf 8 maanden in een burn-out en ben sinds augustus begonnen met werken. Ik ben toen gestart met 2 keer 3 uur in de week, maar dit was teveel (heel m’n lichaam sloeg weer op hol). Ik ben toen 1 uur gaan werken in de week. Inmiddels zit ik op 3 x 2 uur per week (en reistijd wordt erbij gerekend dus eigenlijk 8 uur per week).
Ik vind het best een lastig traject en elke keer twijfel ik ook weer of ik niet te vroeg begonnen ben met werken. Ik kan namelijk ineens een stuk minder hebben naast werk, en heb veel minder zin om dingen te ondernemen. Dit voelt best vervelend omdat ik juist meer zin begon te krijgen in sociale dingen, voordat ik begon met werken. Maar dit zal er wel gewoon bij horen..
Ik vind het ook wel lastig om met de druk vanuit werk om te gaan. Het is eigenlijk de bedoeling dat ik elke 3 weken weer meer ga werken, maar dit lukt elke keer niet. Dat voelt dan weer heel vervelend.. Ik doe nu enkel nog simpele/rustige taken op het werk, en nog niet mijn eigen werkzaamheden (ik werk als psycholoog).
Zijn er meer mensen die aan het reintegreren zijn? En hoe verloopt dit bij jullie?
Ik zit nu zelf 8 maanden in een burn-out en ben sinds augustus begonnen met werken. Ik ben toen gestart met 2 keer 3 uur in de week, maar dit was teveel (heel m’n lichaam sloeg weer op hol). Ik ben toen 1 uur gaan werken in de week. Inmiddels zit ik op 3 x 2 uur per week (en reistijd wordt erbij gerekend dus eigenlijk 8 uur per week).
Ik vind het best een lastig traject en elke keer twijfel ik ook weer of ik niet te vroeg begonnen ben met werken. Ik kan namelijk ineens een stuk minder hebben naast werk, en heb veel minder zin om dingen te ondernemen. Dit voelt best vervelend omdat ik juist meer zin begon te krijgen in sociale dingen, voordat ik begon met werken. Maar dit zal er wel gewoon bij horen..
Ik vind het ook wel lastig om met de druk vanuit werk om te gaan. Het is eigenlijk de bedoeling dat ik elke 3 weken weer meer ga werken, maar dit lukt elke keer niet. Dat voelt dan weer heel vervelend.. Ik doe nu enkel nog simpele/rustige taken op het werk, en nog niet mijn eigen werkzaamheden (ik werk als psycholoog).
Zijn er meer mensen die aan het reintegreren zijn? En hoe verloopt dit bij jullie?
Marieke
26-11-2023
laatste reactie: 20-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi marieke,
voor mij heel herkenbaar helaas. ik vanaf 1 maart dit jaar deels thuis.
ik heb een aantal maanden thuis gezeten en begon eind juni met reïntegratie. ging op zich goed en voor de zomervakantie zat ik op 3x3 uur. helaas ging het met mijn ineens niet zo goed, kreeg opnieuw na anderhalf jaar hartklachten..dus ik werd weer heel angstig en maakte me veel zorgen, ook ons jongste zoontje zou na de vakantie starten op het VO, hij heeft een lichte vorm van autisme en maakte voornamelijk zorgen om het fietsen naar school .
lang verhaal kort, in de vakantie kreeg ik een terugval, voelde me niet fit en had geregeld migraine. toch na de vakantie weer gaan werken..ik kon alleen maar huilen, dus naar huis en weer een afspraak gemaakt met de huisarts. weer volledig thuis en een verwijzing naar psycholoog. nu ben ik eind november weer begonnen met werken, echter vond mijn leidinggevende dat het een stuk sneller moest dan voor de vakantie..van niks naar meteen 3x3 uur, de week erop naar 4x3 en zo elke week omhoog zodat ik voor de vakantie al weer aan mijn volledige uren zou zitten, ik werk normaal 20uur in 4 dagen,meer kan ik niet omdat ik ook nog ziekte van crohn heb. nu moest ik vorige week 4 dagen, helaas merkte ik op maandag al dat het niet lekker ging, weer extreem moe, huilbuien en hoofdpijn. maar toch maar doorgewerkt, woensdag een uur eerder naar huis omdat ik hoofdpijn had en wazig begon te zien,trillend ooglid etc. donderdag ochtend stond ik weer met mega hoofdpijn op. ik heb me voor die dag afgemeld. ik heb de huisarts gebeld en kan gelukkig morgen terecht. mijn psycholoog gaf aan dat de opbouw veel te snel gaat. mijn leidinggevende belde die ochtend op..waarom ik er niet was?! en of ik wel echt een burnout heb..ik was volledig lam geslagen en kon eigenlijk niks meer zeggen. ipv een stapje terug moet ik deze week toch 14 uur komen, vandaag met veel pijn en moeite 4 uur gedaan, daarna 2 uur in m'n bed gelegen en nog niet uitgerust,morgen weer een nieuwe poging. ik vindt het vreselijk dat het me niet lukt en niet aan de verwachtingen kan voldoen. ik voel een enorme druk van mijn leidinggevende..krijg t al benauwd als ik zie dat ze me belt. ben 3 dagen van slag geweest van haar telefoontje..herken een hoop.
succes!
voor mij heel herkenbaar helaas. ik vanaf 1 maart dit jaar deels thuis.
ik heb een aantal maanden thuis gezeten en begon eind juni met reïntegratie. ging op zich goed en voor de zomervakantie zat ik op 3x3 uur. helaas ging het met mijn ineens niet zo goed, kreeg opnieuw na anderhalf jaar hartklachten..dus ik werd weer heel angstig en maakte me veel zorgen, ook ons jongste zoontje zou na de vakantie starten op het VO, hij heeft een lichte vorm van autisme en maakte voornamelijk zorgen om het fietsen naar school .
lang verhaal kort, in de vakantie kreeg ik een terugval, voelde me niet fit en had geregeld migraine. toch na de vakantie weer gaan werken..ik kon alleen maar huilen, dus naar huis en weer een afspraak gemaakt met de huisarts. weer volledig thuis en een verwijzing naar psycholoog. nu ben ik eind november weer begonnen met werken, echter vond mijn leidinggevende dat het een stuk sneller moest dan voor de vakantie..van niks naar meteen 3x3 uur, de week erop naar 4x3 en zo elke week omhoog zodat ik voor de vakantie al weer aan mijn volledige uren zou zitten, ik werk normaal 20uur in 4 dagen,meer kan ik niet omdat ik ook nog ziekte van crohn heb. nu moest ik vorige week 4 dagen, helaas merkte ik op maandag al dat het niet lekker ging, weer extreem moe, huilbuien en hoofdpijn. maar toch maar doorgewerkt, woensdag een uur eerder naar huis omdat ik hoofdpijn had en wazig begon te zien,trillend ooglid etc. donderdag ochtend stond ik weer met mega hoofdpijn op. ik heb me voor die dag afgemeld. ik heb de huisarts gebeld en kan gelukkig morgen terecht. mijn psycholoog gaf aan dat de opbouw veel te snel gaat. mijn leidinggevende belde die ochtend op..waarom ik er niet was?! en of ik wel echt een burnout heb..ik was volledig lam geslagen en kon eigenlijk niks meer zeggen. ipv een stapje terug moet ik deze week toch 14 uur komen, vandaag met veel pijn en moeite 4 uur gedaan, daarna 2 uur in m'n bed gelegen en nog niet uitgerust,morgen weer een nieuwe poging. ik vindt het vreselijk dat het me niet lukt en niet aan de verwachtingen kan voldoen. ik voel een enorme druk van mijn leidinggevende..krijg t al benauwd als ik zie dat ze me belt. ben 3 dagen van slag geweest van haar telefoontje..herken een hoop.
succes!
Francien
11-12-2023
Reactie:
Ik lees graag jullie reacties, denk dat ik er veel kan uit leren.
Ik ben sinds april 23 thuis met BO. Morgen beslis ik samen met de huisarts of ik met 5u/week kan starten na de kerstvakantie. Soms ben ik hier trots op, eindelijk weer normaal leven! Maar heel vaak beneemt me die paniek. En denk ik hoe dit concreet zal verlopen op het werk, na zo lange tijd thuis. Alleen de geur van het gebouw, en de ergernissen die ik had en die tot de BO hebben geleid. Er is op zich niks veranderd aan de situatie op het werk. Alleen ik moet er op een andere manier tegenaan kijken. Ik voel me onzeker en weet niet of dit me lukt. Herkenbaar in jullie berichten: hoofdpijn, spanning fysiek voelen, last van mijn ogen. Ik kan op het werk ook bij niemand terecht om even te praten over mijn reintegratie. Mijn leidinggevende is iemand die hier geen oor naar heeft, en die ik ook niet vertrouw....
Ik ben sinds april 23 thuis met BO. Morgen beslis ik samen met de huisarts of ik met 5u/week kan starten na de kerstvakantie. Soms ben ik hier trots op, eindelijk weer normaal leven! Maar heel vaak beneemt me die paniek. En denk ik hoe dit concreet zal verlopen op het werk, na zo lange tijd thuis. Alleen de geur van het gebouw, en de ergernissen die ik had en die tot de BO hebben geleid. Er is op zich niks veranderd aan de situatie op het werk. Alleen ik moet er op een andere manier tegenaan kijken. Ik voel me onzeker en weet niet of dit me lukt. Herkenbaar in jullie berichten: hoofdpijn, spanning fysiek voelen, last van mijn ogen. Ik kan op het werk ook bij niemand terecht om even te praten over mijn reintegratie. Mijn leidinggevende is iemand die hier geen oor naar heeft, en die ik ook niet vertrouw....
Fie
20-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Rond middaguur last van linkerkant bovenlijf (Verhaal 801)
Sinds begin augustus een burn out. Het is begonnen toen ik vakantie kreeg. Allerlei fysieke klachten gehad, paniek, hartkloppingen, last van darmen, slaapproblemen etc. Wat me nu het meest opbreekt is dat ik rond het middaguur enorme last krijg van de linkerkant van mijn bovenlijf. Ik wordt misselijk, verdraag geen prikkels meer, ga heel erg trillen, ben echt heel beroerd. Dat duurt tot een uur of vier, dan trekt het weer weg. Ik ben heel benieuwd of iemand anders daar ook last van heeft.
Annick
19-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Heb ik fibro? (Verhaal 692)
Hoi,
Er is bij mij Tietze vastgesteld, maar de laatste tijd voel ik me lichamelijk achteruit gaan! Jaren terug was in behandeling bij een osteopaat en hielp me wel, laatste tijd grijp ik terug naar kersenpitkussentje wat wel deugd doet of Brufen. Rug doet zo een pijn, overal voelt het zo ontstoken aan, aan mijn ribben, onder mijn borst, slapen doet pijn…ik voel me er zo moe van de pijn…ik leef met zo veel angsten en heb er zoveel stress van, ik ga elke dag wandelen met mijn honden en als ze dan eens aan de lijn trekken krijg ik nog meer pijn… dokters die geven me ook geen antwoorden, uit de scanner kwam niets verontrustends
Er is bij mij Tietze vastgesteld, maar de laatste tijd voel ik me lichamelijk achteruit gaan! Jaren terug was in behandeling bij een osteopaat en hielp me wel, laatste tijd grijp ik terug naar kersenpitkussentje wat wel deugd doet of Brufen. Rug doet zo een pijn, overal voelt het zo ontstoken aan, aan mijn ribben, onder mijn borst, slapen doet pijn…ik voel me er zo moe van de pijn…ik leef met zo veel angsten en heb er zoveel stress van, ik ga elke dag wandelen met mijn honden en als ze dan eens aan de lijn trekken krijg ik nog meer pijn… dokters die geven me ook geen antwoorden, uit de scanner kwam niets verontrustends
Anoniem
03-10-2023
laatste reactie: 17-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wellicht dat het CIR je kan helpen. Heeft bij mij wonderen gedaan. Is voor mensen met chronische pijn.
Demi
17-12-2023
Daith piercing (Verhaal 792)
Hi mensen,
Iemand ervaring met de NVS kliniek met betrekking tot de Daith piercing die ze daar zetten om je zenuwstelsel als het ware te resetten?
Ik hoor het graag!
Iemand ervaring met de NVS kliniek met betrekking tot de Daith piercing die ze daar zetten om je zenuwstelsel als het ware te resetten?
Ik hoor het graag!
Eliza
13-12-2023
laatste reactie: 16-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi!
Ik heb hem daar laten zetten in juni, ik dacht dat het mijn redding zou worden maar helaas heeft het voor mij niks gedaan..
ik denk dat als je een echte BO hebt je te ver bent om hierin verlichting in te krijgen dmv een daith piercing.
Ik heb hem daar laten zetten in juni, ik dacht dat het mijn redding zou worden maar helaas heeft het voor mij niks gedaan..
ik denk dat als je een echte BO hebt je te ver bent om hierin verlichting in te krijgen dmv een daith piercing.
Joya
16-12-2023
Zo eng allemaal! (Verhaal 787)
Hoi..
Is er ook iemand die paroxetine 10 mg slikt .en heb je er wat aan ?
Zo eng allemaal!
Dit sinds gisteren de 7e december.
Had eerst sertraline,maar dat was het niet ! 50 mg.nu overgestapt.
Burn out , angst en overspannen,veel meegemaakt dus.
Lees het graag !
Is er ook iemand die paroxetine 10 mg slikt .en heb je er wat aan ?
Zo eng allemaal!
Dit sinds gisteren de 7e december.
Had eerst sertraline,maar dat was het niet ! 50 mg.nu overgestapt.
Burn out , angst en overspannen,veel meegemaakt dus.
Lees het graag !
A.
08-12-2023
laatste reactie: 16-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,ik slik al heel lang paroxetine. Sinds mijn burn-out ,die vorig jaar is begonnen is het opgehoogd met 10 mg. Dus nu 20 mg. Het heeft voor mij geen bijwerkingen. Het helpt wel. Alleen heb ik nog last van hypochondrie,daar helpt het niet voor helaas.
Joke
16-12-2023
Reactie:
Anna?
Anna
16-12-2023
Voor de 5e keer in 13 jaar burnout (Verhaal 762)
Hoi
Ik ben nu voor de 5e keer in 13 jaar burnout. Mijn klachten bestaan uit constant aan staan,piekeren vergeetachtig,moe, geen levenslust meer hebben. En ook lichamelijke klachten zoals rugpijn huid uitslag jeuk. Verder heb ik een kort lontje, een kan ik mij nergens toe zetten en ook autoritjes van een half uur lukt mij niet momenteel. Ik heb nu ook na de laatste burnout het gevoel dat ik blijvende schade heb. Ik ervaar dit nu zelf al 1 ,5 jaar. Zijn er meer mensen die blijvende schade hebben overgehouden? Zo ja wat? Ik heb ook het gevoel dat ik geen volledige weken meer kan werken. Ik ben nu sinds 8 in de ziektewet, en als ik kleine dingen in huis doe, dan ben ik na de middag gewoon op.
Ik ben nu voor de 5e keer in 13 jaar burnout. Mijn klachten bestaan uit constant aan staan,piekeren vergeetachtig,moe, geen levenslust meer hebben. En ook lichamelijke klachten zoals rugpijn huid uitslag jeuk. Verder heb ik een kort lontje, een kan ik mij nergens toe zetten en ook autoritjes van een half uur lukt mij niet momenteel. Ik heb nu ook na de laatste burnout het gevoel dat ik blijvende schade heb. Ik ervaar dit nu zelf al 1 ,5 jaar. Zijn er meer mensen die blijvende schade hebben overgehouden? Zo ja wat? Ik heb ook het gevoel dat ik geen volledige weken meer kan werken. Ik ben nu sinds 8 in de ziektewet, en als ik kleine dingen in huis doe, dan ben ik na de middag gewoon op.
Jan
19-11-2023
laatste reactie: 15-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Reactie:
Blijfende schade kan niet echt, mensen met jarenlange klachten komen er vaak nog bovenop. Het klinkt wel ernstig bij je, ook omdat het al de 5e keer is klinkt het niet of je volledig herstelt of er uberhaupt iets van leert. Ga anders het primal trust programma doen (even googlen). Dat gaat echt verder in op je trauma's, overlevingstechnieken etc. Wel in het Engels en kost aardig wat.
Taco
15-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Hoe kom je van spanningshoofdpijn af? (Verhaal 751)
Vaak spanningshoofdpijn en soms dagen lang achter elkaar met komen en gaan. Vooral met inspanning en stress, vaak last van mijn slaap en voorhoofd en last van de ogen. Weet iemand hier hoe je van de spanningshoofdpijn afkomt? Het is heel erg vervelend en wil hier zo graag vanaf! Ik word er verdrietig van
Anoniem
10-11-2023
laatste reactie: 15-12-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij werkt wandelen, minstens een half uurtje. Stilaan voel je de hoofdpijn een beetje wegtrekken. Als je beseft dat dit werkt moedigt het aan om meer en langer te wandelen en begin je je lichaam beter aan te voelen zodat je ook sneller weet waar je grens ligt om de spanningshoofdpijn uiteindelijk te vermijden. Ik heb er wel 4 weken over gedaan om van de spanningshoofdpijn grotendeels af te geraken.
Caro
20-11-2023
Reactie:
Stemvork 174Hz. De Sonic Slider van Eileen Kusick werkt ook erg goed. Deze vorken kunnen bijna direct resultaat geven, zeker bij pijn.
Marcel
20-11-2023
Reactie:
(Kusick = McKusick)
Marcel
21-11-2023
Reactie:
Wat bij mij goed helpt is de Wim Hof Ademhaling. Probeer het eens 2-4 weken elke ochtend te doen. Het kan veel goeds doen voor het lichaam 🙌
Riccardo
23-11-2023
Reactie:
Hey allen, dankjewel voor het reageren. Volgends mijn tandarts doe ik kaakklemmen met inspanning. vooral snachts, maar zodra ik stress heb en ook nog inspanning tegelijk doe krijg ik erge bonzende hoofdpijn. Migraine is al uitgesloten maar zo voelt het soms wel. Echt flinke bonzen en een druk in het hoofd. Nu ben ik 3 dagen lang gelegen, geen telefoon (maakt het erger) en tv maar voor korte tijd. Gelukkig gaat het al wat beter. Eerst dagelijks hoofdpijn . Smorgens al bij opstaan en nu met wat geluk 1 x in de 2 weken. Nu maar hopen dat het helemaal stopt. Trekt ook nogal maar mijn oren en neus (holte onsteking is uitgesloten) mijn ogen zijn ook niet meer zoals ze waren.. ik had altijd last van traan ogen. Nu zijn ze droog en kunnen maar weinig verdragen helaas. Het is me wat
Anoniem
26-11-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Gevoel dat mijn collega’s en baas me niet geloven (Verhaal 735)
Het voelt alsof ik bij m’n omgeving moet bewijzen dat ik daadwerkelijk een burn-out heb. (Wat dus natuurlijk niet kan)
Ik zit sinds ruim een maand thuis, omdat ik me ziek heb gemeld op advies van de huisarts en praktijkondersteuner van de ggz.
Los van alle vermoeidheid en mentale struggles die al spelen als gevolg van deze burnout (of als oorzaak, dat kan natuurlijk ook) komt er nu ook nog bij dat ik het gevoel heb dat mijn collega’s en baas me niet geloven.
Ik krijg bijvoorbeeld te horen dat ik in de stad gespot ben. (Ik woon in de stad…)
Verwachten zij dan dat ik nooit meer m’n deur uit ga omdat ik me uitgeput voel?! De ggz raadt me júist aan om de deur een keer per dag uit te gaan voor vitamine D.
Ook heb ik het gevoel dat mijn huisgenoot en tevens beste vriendin dit niet gelooft en/of jaloers op me is dat ik nu niet aan het werk ben.
Kent iemand dit probleem of heeft iemand dit meegemaakt? Het is mentaal zo vermoeiend om hier ook nog mee te moeten dealen. Ik heb het gevoel dat ik telkens moet bewijzen dat ik moe ben, wat onmogelijk is.
Ik zit sinds ruim een maand thuis, omdat ik me ziek heb gemeld op advies van de huisarts en praktijkondersteuner van de ggz.
Los van alle vermoeidheid en mentale struggles die al spelen als gevolg van deze burnout (of als oorzaak, dat kan natuurlijk ook) komt er nu ook nog bij dat ik het gevoel heb dat mijn collega’s en baas me niet geloven.
Ik krijg bijvoorbeeld te horen dat ik in de stad gespot ben. (Ik woon in de stad…)
Verwachten zij dan dat ik nooit meer m’n deur uit ga omdat ik me uitgeput voel?! De ggz raadt me júist aan om de deur een keer per dag uit te gaan voor vitamine D.
Ook heb ik het gevoel dat mijn huisgenoot en tevens beste vriendin dit niet gelooft en/of jaloers op me is dat ik nu niet aan het werk ben.
Kent iemand dit probleem of heeft iemand dit meegemaakt? Het is mentaal zo vermoeiend om hier ook nog mee te moeten dealen. Ik heb het gevoel dat ik telkens moet bewijzen dat ik moe ben, wat onmogelijk is.
Weronika
27-10-2023
laatste reactie: 15-12-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bizar dat je huisgenoot jaloers is. En heel vervelend dat je bijna in de gaten wordt gehouden.
Ik denk dat het belangrijk is dat je vooral voor jezelf accepteert dat je een burn-out hebt. Je hebt hard gestreden, en nu mag je rusten/herstellen,, en helpt het naar buiten gaan enorm.
Als je dat accepteert, maken de meningen van anderen minder uit. Omdat je zelf weet hoe het echt zit.
Ik had ook eerst het gevoel om het te bewijzen. Vertellen hoe erg het wel niet is. Terwijl mensen helemaal geen recht hebben op die informatie. Ze hoeven het niet te weten. Vooral die mensen die oordelen en er niet voor je zijn.
Je kan eventueel een zin bedenken wat je zegt, als je zulke mensen tegenkomt. Dat nam bij mij veel stress weg.
Ik denk dat het belangrijk is dat je vooral voor jezelf accepteert dat je een burn-out hebt. Je hebt hard gestreden, en nu mag je rusten/herstellen,, en helpt het naar buiten gaan enorm.
Als je dat accepteert, maken de meningen van anderen minder uit. Omdat je zelf weet hoe het echt zit.
Ik had ook eerst het gevoel om het te bewijzen. Vertellen hoe erg het wel niet is. Terwijl mensen helemaal geen recht hebben op die informatie. Ze hoeven het niet te weten. Vooral die mensen die oordelen en er niet voor je zijn.
Je kan eventueel een zin bedenken wat je zegt, als je zulke mensen tegenkomt. Dat nam bij mij veel stress weg.
Madeliefje
27-10-2023
Reactie:
Dankjewel voor je reactie!!
Weronika
28-10-2023
Reactie:
Dat ze je niet geloven is erg vervelend en vermoeiend maar het is ook heel herkenbaar helaas. Bij mij werd vaak gedacht dat ik gewoon ‘lui’ was en aan mij was niks te zien aan de buitenkant, maar had echt zware klachten dat ik regelmatig afstand moest nemen van andere mensen. Tot ze zelf een tegenval krijgen en in dezelfde soort situatie komen.. dan word het anders. Als mensen in je omgeving het niet willen of kunnen begrijpen dan zou Ik geen moeite doen voor zulke empathieloze gedrag. Nu ga je zien wie er voor je zult zijn en wie niet…
Anoniem
29-10-2023
Reactie:
En dat ze je gespot hebben snap ik niet. Wat jij doet mag je zelf weten. Dat zou ik echt niet accepteren, en zeker als dat vaker gaat gebeuren zou ik zeker een klacht indienen want dan word het stalkertig treiter gedrag.
Ik zelf zit in een burn out, en ik wandel dagelijks een rondje in de bossen zodat ik toch nog wat conditie kan behouden en wat frisse lucht. als iemand dan zegt dat ze me hebben gezien dan ja, boeien. I don’t care.
Ik zelf zit in een burn out, en ik wandel dagelijks een rondje in de bossen zodat ik toch nog wat conditie kan behouden en wat frisse lucht. als iemand dan zegt dat ze me hebben gezien dan ja, boeien. I don’t care.
Anoniem
29-10-2023
Reactie:
Ik heb ook wat onbegrip gekregen en moet ook steeds alles uit de kast halen om dat te vertellen. Maar ik kreeg onbegrip van mijn verzuimconsulent. Zij dacht dat ik alleen wat spanningen had en wilde dat ik meteen weer werk ging opbouwen na 6 weken BO. Ook mijn familie of kinderen snappen het niet goed. Ik moest het helemaal goed uitleggen aan mijn kinderen en vrienden laat ik maar.Bezoek is gewoon te zwaar vaak en dan maar scheve gezichten het boeit mij nu niet meer. Iedereen met een BO moet echt aan zichzelf denken.
Anoniem
15-11-2023
Reactie:
Nou ik herken t niet. Heb een fantastische werkgever en zit inmiddels een jaar thuis. Maar wil je wel even bemoedigen. Ik vind het belachelijk. Ik zou zeggen: trek je er niks van aan. Eruit gaan is super belangrijk. Afleiding zoeken. Bewegen.
Mocht je lid zijn van een vakbond, bel eens voor advies. de werkgever mag zich helemaal niet bemoeien met je priveleven.
Liefd
Mocht je lid zijn van een vakbond, bel eens voor advies. de werkgever mag zich helemaal niet bemoeien met je priveleven.
Liefd
Grietje
08-12-2023
Reactie:
Herkenbaar. Zelfs mijn eigen partner snapt t niet (heb er vele jaren over gedaan om burnout te raken door chr spierspanning, pijn en slaapgebrek). Hij steunt me wel maar is sceptisch over diagnose burnout terwijl ik totaal uitgeput was. Ik doe nu geen moeite meer om dingen uit te leggen. Kost teveel energie. Het gaat nu om mij...Je moet zelf je grootste supporter worden.
Anoniem
10-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Kun je hele dag duizelig zijn in je burnout? (Verhaal 233)
Kun je hele dag duizelig zijn in je burnout? Ik ben een jaar verder en nog steeds vaak misselijk en duizelig.. bij tv kijken smartphoon drukke plekken zoals supermarkt en veel bewegen. Ben eigenlijk elke dag duizelig kan het komen doordat je brein overprikkeld is . Heeft iemand hier ervaring mee. Ook pijnlijke ogen en vaak een gespannen keel
Anoniem
29-07-2022
laatste reactie: 15-12-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan je omschrijven hoe het voelt? Dat duizelig? Draait het echt?
Anna
17-08-2022
Reactie:
Beetje een deinende gevoel.. en veel spanning op mijn ogen door licht of schermen. Als ik te veel in huis bezig ben voelt et echt alsof ik om valt.. soort van evenwichtstoornis maar datis niet her geval. Heb et al laten nakijken. Ik denk dat er gewoon letterlijk een storing of hersenen njet goed functioneren in je burnout
Anoniem
17-08-2022
Reactie:
Hoi, ik herken het exact. Ik heb 5 jaar geleden een B.O periode gehad. Dat werd beter in een jaar maar was nog erg gevoelig en alert op fysieke klachten dat wel.
Na ruim een jaar rustiger maar wel nog een onrustig zenuwstelsel kreeg ik een paar keer last van een draaiduizeligheid (bppd jeet dat). Dat gaat normaal binnen 2 dagen vanzelf over. Bij mij bleef dat langer irriteren doordat mijn brein nog zo zwak/ overbelast was ...daar ben ik toen erg gespannen door geworden, vond het maar raar en vervelend wat ik steeds voelde. De angst om me raar te voelen heeft het getriggert en erger gemaakt.. Uiteindelijk na ruim een jaar weet ik nu dat ook dit allemaal komt door een zwaar vermoeid zenuwstelsel/ brein...en met name rust etc zal het brein weer moeten herstellen... en dan dus ook de uit evenwicht/ balans voelen klachten.
Ik vroeg me af, heb jij ooit ook.iets van een draaiduizeligheid ervaren? Of sinds het burnout zijn gewoon steeds meer dat gevoel dat je omschrijft.
Ik merk met name als ik heel moe ben, hoofdpijn heb etc dat het erger is. En ook vooral als er meer mensen om me heen zijn (lopen, staan etc)... ik vind zelf het "lopen of staan" dan ook ineens lastiger...hoor graag ervaringen...
Na ruim een jaar rustiger maar wel nog een onrustig zenuwstelsel kreeg ik een paar keer last van een draaiduizeligheid (bppd jeet dat). Dat gaat normaal binnen 2 dagen vanzelf over. Bij mij bleef dat langer irriteren doordat mijn brein nog zo zwak/ overbelast was ...daar ben ik toen erg gespannen door geworden, vond het maar raar en vervelend wat ik steeds voelde. De angst om me raar te voelen heeft het getriggert en erger gemaakt.. Uiteindelijk na ruim een jaar weet ik nu dat ook dit allemaal komt door een zwaar vermoeid zenuwstelsel/ brein...en met name rust etc zal het brein weer moeten herstellen... en dan dus ook de uit evenwicht/ balans voelen klachten.
Ik vroeg me af, heb jij ooit ook.iets van een draaiduizeligheid ervaren? Of sinds het burnout zijn gewoon steeds meer dat gevoel dat je omschrijft.
Ik merk met name als ik heel moe ben, hoofdpijn heb etc dat het erger is. En ook vooral als er meer mensen om me heen zijn (lopen, staan etc)... ik vind zelf het "lopen of staan" dan ook ineens lastiger...hoor graag ervaringen...
Anna
20-08-2022
Reactie:
Ja ik heb inderdaad ook in feb dit jaar last gehad van duizeligheid echt een spinnend gevoel in me hoofd kon ook niet uit bed toen. En in het begin van me burnout vorig jaar had ik het draaierig gevoel al bij rechtop zitten in de ochtend of als ik tv keek. Het voelde alsof ik out ging.. en jn de middag nam dat af maar voelde toen ook echt een spierzwakte als k iets deed. En zoveel klachten. Wat ik nu heb na een jaar is als ik rustig zit en ik ben in gezelschap dan voel ik me wel ok maar als ik vaker opsta of continu bezig ben dan begin ik hoofdpijn misselijk en draaierig te worden. Alsof mijn brein het niet aankan en hetzelfde bij wat langer staan .
Anoniem
21-08-2022
Reactie:
Neem je medicatie Anna voor de duizeligheid of voor de hypergevoelige brein. Want uiteindelijk is dat het geval denk ik. Ik durf niks in te nemen hen gelezen dat het meestal gaat om antidep. Med.
Anoniem
21-08-2022
Reactie:
Weet je wat de draaiduizeligheid veroorzaakte?
Wat mij opvalt, is dat er al best veel mensen zijn die ik heb gesproken, dat ze eerst een flinke stress periode meemaken, dan daarna als de ergste stress minder lijkt te worden BPPD (is een vorm v draaiduizeligheid) krijgen en vervolgens daar dan lang last van houden. Terwijl eigenlijk, mensen met een gezond brein binnen 2 dagen meestal gelijk herstellen. van BPPD. Ik weet niet of jij weet waar je draaiduizeligheid vandaan kwam? Was dat door BPPD? Is een soort heel heftig draaien maar duurt altijd maximaal een minuut. Meestal 20 seconden ofzo. Het gebeurt als je ligt, en ineens naar de andere kant gaat liggen met je hoofd Of als je ineens omhoog kijkt bijvoorbeeld. Je kan het eens Googlen. Het is heel onschuldig, echter merk ik nu dus dat bij veel mensen die een overspannen periode hebben meegemaakt, het veel langzamer hersteld. Vaak worden mensen dan bang (zoals ik was), omdat ze het niet begrijpen wat er gebeurd. Door bang worden, er op gaan letten, teveel aandacht geven wordt het juist meer en meer. Omdat je brein voelt dat het aandacht
krijgt, gaat het meer en. meer die gekke dizzy signalen geven.
Voor mij werkte dit zo en weet ik na lange tijd dat de oplossing is; gewoon blijven bewegen, rust nemen om uit je Bo te komen, je zenuwstelsel echt rust gaan geven, stoppen met piekeren en weten en vertrouwen dat het goed komt. Geen medicatie nemen hoor...als dat je lukt....Het is zo'n troep. Ik neem elke ochtend 1 ashwaganda (plantje tegen angst), en als ik het echt lastig heb, passieflora...
Hoor graag of je iets herkend van. boven... en succes en sterkte alles komt goed
Wat mij opvalt, is dat er al best veel mensen zijn die ik heb gesproken, dat ze eerst een flinke stress periode meemaken, dan daarna als de ergste stress minder lijkt te worden BPPD (is een vorm v draaiduizeligheid) krijgen en vervolgens daar dan lang last van houden. Terwijl eigenlijk, mensen met een gezond brein binnen 2 dagen meestal gelijk herstellen. van BPPD. Ik weet niet of jij weet waar je draaiduizeligheid vandaan kwam? Was dat door BPPD? Is een soort heel heftig draaien maar duurt altijd maximaal een minuut. Meestal 20 seconden ofzo. Het gebeurt als je ligt, en ineens naar de andere kant gaat liggen met je hoofd Of als je ineens omhoog kijkt bijvoorbeeld. Je kan het eens Googlen. Het is heel onschuldig, echter merk ik nu dus dat bij veel mensen die een overspannen periode hebben meegemaakt, het veel langzamer hersteld. Vaak worden mensen dan bang (zoals ik was), omdat ze het niet begrijpen wat er gebeurd. Door bang worden, er op gaan letten, teveel aandacht geven wordt het juist meer en meer. Omdat je brein voelt dat het aandacht
krijgt, gaat het meer en. meer die gekke dizzy signalen geven.
Voor mij werkte dit zo en weet ik na lange tijd dat de oplossing is; gewoon blijven bewegen, rust nemen om uit je Bo te komen, je zenuwstelsel echt rust gaan geven, stoppen met piekeren en weten en vertrouwen dat het goed komt. Geen medicatie nemen hoor...als dat je lukt....Het is zo'n troep. Ik neem elke ochtend 1 ashwaganda (plantje tegen angst), en als ik het echt lastig heb, passieflora...
Hoor graag of je iets herkend van. boven... en succes en sterkte alles komt goed
Anna
21-08-2022
Reactie:
Ik heb meer een constante deinende gevoel in me hoofd samen met hoofdpijn en druk op de ogen als ik wat langer sta of thuis te veel in beweging ben. Als ik lig en omdraai heb ik er niet last van. Ik denk dat ik mijn brein weer opnieuw moet leren bewegen met vestibulaire oefeningen. Wat ik nu vooral doe is proberen als ik dat draaierig gevoel voel( vooral uiteten) dat ik niet in paniek raak.. merk wel dat dat weer lukte naar een jaar. Minder gevoelig voor prikkels.
Anoniem
21-08-2022
Reactie:
Ok, dat heb ik ook nog veel. Was vooral benieuwd of dat gevoel is ontstaan na die draaiduizeligheid die je hebt ervaren in februari? Of misschien al na vorig jaar wat je omschreef dat jeast had van draaien bij recht op zitten ...
Heb jij het idee dat dat deinende gevoel na je draaiduizeligheid is gekomen of had je dat al gelijk toen je b.o. klachten kreeg..
Heb jij het idee dat dat deinende gevoel na je draaiduizeligheid is gekomen of had je dat al gelijk toen je b.o. klachten kreeg..
Anna
21-08-2022
Reactie:
Hoe is het nu met je? Je klachten herken ik direct. Bij mij was het een visuele burnout. Oogcentrum Zwolle of Ibalance.nl kan je advies geven. De klachten gaan niet vanzelf met rust over en ik had training nodig.
Door de burnout raakt je visuele systeem uit balans en krijg je dat nare onvaste gevoel. Draaierig soms bij lezen en kleine schermen. Misselijk. Vermoeide ogen, drukkend gevoel in je voorhoofd. Migraine.
Ik hoop dat het inmiddels is opgelost maar mocht dat niet het geval zijn, hoop ik dat je hier nog iets mee kunt.
Groetjes
Door de burnout raakt je visuele systeem uit balans en krijg je dat nare onvaste gevoel. Draaierig soms bij lezen en kleine schermen. Misselijk. Vermoeide ogen, drukkend gevoel in je voorhoofd. Migraine.
Ik hoop dat het inmiddels is opgelost maar mocht dat niet het geval zijn, hoop ik dat je hier nog iets mee kunt.
Groetjes
Grietje
08-12-2023
Reactie:
Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!
Anoniem
15-12-2023
Nu wordt aangeraden om toch te starten met medicatie (Verhaal 796)
Goedemorgen,
Graaf wil in een stukje van mijn verhaal delen, op zoek naar herkenning.
Momenteel zit ik 8 weken thuis, met het label overspannen / burn-out.
Ik ben erg onrustig en gespannen, en met name ook een enorme steen in mn maag (beetje misselijk en kan slecht eten) slapen is ook een ramp.
Zelf ben ik een aantal keer duizelig geweest en heb ik ook een 2tal paniekaanvallen gehad in de auto.
Dit maar me redelijk angstig en paniekerig.
Nu loop ik bij de huisarts/psychosomatisch fysio en psycholoog.
Nu wordt aangeraden om toch te starten met medicatie (Anti Depressiva)
Heb jullie er ervaring mee? Ik hoor het graag.
Gr Niels
Graaf wil in een stukje van mijn verhaal delen, op zoek naar herkenning.
Momenteel zit ik 8 weken thuis, met het label overspannen / burn-out.
Ik ben erg onrustig en gespannen, en met name ook een enorme steen in mn maag (beetje misselijk en kan slecht eten) slapen is ook een ramp.
Zelf ben ik een aantal keer duizelig geweest en heb ik ook een 2tal paniekaanvallen gehad in de auto.
Dit maar me redelijk angstig en paniekerig.
Nu loop ik bij de huisarts/psychosomatisch fysio en psycholoog.
Nu wordt aangeraden om toch te starten met medicatie (Anti Depressiva)
Heb jullie er ervaring mee? Ik hoor het graag.
Gr Niels
Niels
15-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Veel rust en veel aleen zijn (Verhaal 795)
Lieve lezer, ik heb mee gemaakt alles wat jullie hier schrijven. Jullie zijn niet alleen. Mijn burn-out was 2 jaar lang. Ik ben nu bijna out van en ik heb ook een nieuwe baan gevonden.
Ik ben 2 jaar geleden op de grond geklapt. Van hard werken en een stressvolle baan.
Boven op mijn rechter kant van lichaam kon niet meer voledig reageren was als verlamd en mijn schouder was ingezakt. Maar de hele lichaam vool getrokken in pijn dat ik kon niet bewegen en niet op bed slapen.
Mentaal kapot, ik kon mij niet herkennen.
Nachtmerries, hallucinatie, gedrag disorder. Etc.
2 jaar lang in ziektewet.
Maar hoe ik ben uit gekropen van deze elende?
Als eerste veel rust en veel aleen zijn. Stopen met werken.Rustig in huis lopen en veel op bed liegen.Geen tv&harde muziek. Druke plekken ontwijke!Lopen in natuur,veel Sauna(ik heb infrarood thuis,zijn te koop op marktplaats ook voor 1 persoon), Holistisch coaching elke maand in begin (Helmond), Bowen therapy paar keer, fiziotherapy,vergeving, Lasea medicijn (lavendel olie capsules) voor rustig,calm blijven! Valeriaan voor slapen. En steun van mij geliefde partner elke dag want ik was in een innerlijke mentale hell beland!
Ik ben 2 jaar geleden op de grond geklapt. Van hard werken en een stressvolle baan.
Boven op mijn rechter kant van lichaam kon niet meer voledig reageren was als verlamd en mijn schouder was ingezakt. Maar de hele lichaam vool getrokken in pijn dat ik kon niet bewegen en niet op bed slapen.
Mentaal kapot, ik kon mij niet herkennen.
Nachtmerries, hallucinatie, gedrag disorder. Etc.
2 jaar lang in ziektewet.
Maar hoe ik ben uit gekropen van deze elende?
Als eerste veel rust en veel aleen zijn. Stopen met werken.Rustig in huis lopen en veel op bed liegen.Geen tv&harde muziek. Druke plekken ontwijke!Lopen in natuur,veel Sauna(ik heb infrarood thuis,zijn te koop op marktplaats ook voor 1 persoon), Holistisch coaching elke maand in begin (Helmond), Bowen therapy paar keer, fiziotherapy,vergeving, Lasea medicijn (lavendel olie capsules) voor rustig,calm blijven! Valeriaan voor slapen. En steun van mij geliefde partner elke dag want ik was in een innerlijke mentale hell beland!
Ik ben 39 jaar oud uit Helmond.
15-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Brandende pijn in mijn hele lichaam (Verhaal 794)
Ik heb brandende pijn in mijn hele lichaam. Ooit gekomen na een heftige bevalling. Toen kreeg ik overal tintelingen. Ik kreeg een lumbaalpunctie of er onderliggende verschijnselen waren en toen vloog daarna mijn hele lichaam in de brand. Ik heb het jaren uitgeschreeuwd. Ziekenhuis in en uit, en niemand wist het. Jaren is het goed gegaan. Tot 2 jaar geleden na een val mijn lichaam weer helemaal in de brand stond. Ik kreeg ook de. Angst en depressie. En kom er niet meer uit. Wie kent ook de brandende pijn in het lichaam? Is het je zenuwstelsel. En wat te doen?
Wanhopig.
Wanhopig.
Lies
14-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Branderig gevoel in mijn lijf (Verhaal 791)
Heb een heel branderig gevoel in mijn lijf ,en heel onrustig gevoel.de ene dag beter dan de andere dag .denk aan een burnout..
Gonda
12-12-2023
laatste reactie: 14-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Gonda,
Dit zijn wel typische burnout klachten. Heb je veel stress gehad?
Dit zijn wel typische burnout klachten. Heb je veel stress gehad?
Ani
14-12-2023
Temperatuurschommelingen (Verhaal 788)
TEMPERATUURSCHOMMELINGEN, WIE HEEFT DIT OOK?
Hi, ik zit nu 2 maanden thuis:
overspannen/beginnende burnout.
Ik heb veel last gehad van mijn maag/darmen (overgeven en 10 kg afgevallen), continu duizelig, oorsuizen, oververmoeid, veel hoofdpijn en migraine en slecht tegen drukte kunnen, allemaal nog te verklaren.
Ik heb alleen nu nog dagelijks verhoging: meestal in de middag, het schommelt tussen 37,2 en dan 37,5-37,8. Ik heb diverse bloedonderzoeken gehad, CT-scan en een endoscopie, alles was in orde, ook geen galstenen.
Wie herkent deze temperatuur schommelingen? Ik word er nerveus van.
Hi, ik zit nu 2 maanden thuis:
overspannen/beginnende burnout.
Ik heb veel last gehad van mijn maag/darmen (overgeven en 10 kg afgevallen), continu duizelig, oorsuizen, oververmoeid, veel hoofdpijn en migraine en slecht tegen drukte kunnen, allemaal nog te verklaren.
Ik heb alleen nu nog dagelijks verhoging: meestal in de middag, het schommelt tussen 37,2 en dan 37,5-37,8. Ik heb diverse bloedonderzoeken gehad, CT-scan en een endoscopie, alles was in orde, ook geen galstenen.
Wie herkent deze temperatuur schommelingen? Ik word er nerveus van.
Suus
09-12-2023
laatste reactie: 12-12-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Suus, wat een nare situatie is het he?
Gelukkig heb je jezelf laten onderzoeken en zijn de resultaten goed. Dat is al een gerusstelling. Je lichaam kan echt heel divers reageren op stress. Klachten waarvan je denkt, bestaat dit echt? Er moet toch wel wat anders aan de hand zijn? Onderschat stress niet. Een van die klachten is koorts.
Hoe kan stress koorts veroorzaken? Stress heeft een negatief effect op ons immuunsysteem, wat kan leiden tot een verzwakking van het lichaam en een verhoogd risico op ziekte. Doordat het lichaam cortisol aanmaakt vanuit de bijnieren, het zogenaamde stresshormoon, staat je immuunsysteem onder druk. Dat betekent dat het lichaam minder goed in staat is
om bacteriën en virussen te bestrijden. Als gevolg hiervan kun je koorts hebben.
Overigens heb ik ook gelezen over psychogene koorts. Dit is emotionele stress. Dit fenomeen kan zich in verschillende vormen manifesteren, zoals het kortstondig optreden van hoge koorts na een stressvolle of emotionele gebeurtenis, of juist langdurige lichte koorts als gevolg van een langdurige periode van stress.Hoewel de precieze oorzaak van psychogene koorts nog niet volledig bekend is, blijkt uit onderzoek dat deze vorm van koorts op een andere manier ontstaat dan koorts die het gevolg is van een infectie.
Kortom, je koorts kan een stressverschijnsel zijn. Laat het voor de zekerheid altijd checken door je huisarts als je twijfelt. Koorts komt namelijk ook voor bij onstekingen, maar het kan dus ook degelijk door stress komen. Ik heb zelf korte koortsaanvallen gehad en loop al een tijdje met griep- en keelklachten. Het immuunsysteem is verstoord en daardoor duren klachten langer.
Lang verhaal, maar hopelijk heb je er wat aan. Wat bij mij ook hielp is hulp zoeken. Ook kan een orthomoleculair therapeut helpen om te kijken of je teveel cortisol aanmaakt, maar kijkt ook naar het hele lichaam en geeft op basis van de resultaten advies. Dit hielp mij wel meer te accepteren dat de klachten door stress komen, omdat ik mezelf ook gek maakte en nog steeds wel eens.
Sterkte!
Gelukkig heb je jezelf laten onderzoeken en zijn de resultaten goed. Dat is al een gerusstelling. Je lichaam kan echt heel divers reageren op stress. Klachten waarvan je denkt, bestaat dit echt? Er moet toch wel wat anders aan de hand zijn? Onderschat stress niet. Een van die klachten is koorts.
Hoe kan stress koorts veroorzaken? Stress heeft een negatief effect op ons immuunsysteem, wat kan leiden tot een verzwakking van het lichaam en een verhoogd risico op ziekte. Doordat het lichaam cortisol aanmaakt vanuit de bijnieren, het zogenaamde stresshormoon, staat je immuunsysteem onder druk. Dat betekent dat het lichaam minder goed in staat is
om bacteriën en virussen te bestrijden. Als gevolg hiervan kun je koorts hebben.
Overigens heb ik ook gelezen over psychogene koorts. Dit is emotionele stress. Dit fenomeen kan zich in verschillende vormen manifesteren, zoals het kortstondig optreden van hoge koorts na een stressvolle of emotionele gebeurtenis, of juist langdurige lichte koorts als gevolg van een langdurige periode van stress.Hoewel de precieze oorzaak van psychogene koorts nog niet volledig bekend is, blijkt uit onderzoek dat deze vorm van koorts op een andere manier ontstaat dan koorts die het gevolg is van een infectie.
Kortom, je koorts kan een stressverschijnsel zijn. Laat het voor de zekerheid altijd checken door je huisarts als je twijfelt. Koorts komt namelijk ook voor bij onstekingen, maar het kan dus ook degelijk door stress komen. Ik heb zelf korte koortsaanvallen gehad en loop al een tijdje met griep- en keelklachten. Het immuunsysteem is verstoord en daardoor duren klachten langer.
Lang verhaal, maar hopelijk heb je er wat aan. Wat bij mij ook hielp is hulp zoeken. Ook kan een orthomoleculair therapeut helpen om te kijken of je teveel cortisol aanmaakt, maar kijkt ook naar het hele lichaam en geeft op basis van de resultaten advies. Dit hielp mij wel meer te accepteren dat de klachten door stress komen, omdat ik mezelf ook gek maakte en nog steeds wel eens.
Sterkte!
Amber
11-12-2023
Reactie:
Dankjewel Amber, dit stelt me wel gerust. Ik ben al 4x bij de huisarts geweest voor een vingerprik om de CRP-waarde (mogelijke bacteriële infectie) te laten checken, maar steeds niks te zien. Ik loop nu ook een tijdje met keelpijn en grieperig gevoel, soms heb ik ook een branderige tong, herken je dit?
Suus
11-12-2023
Reactie:
Je lichaam kan echt bizar reageren op stress. Ik vind het persoonlijk ook nog steeds een struggle. Het is echt met vallen en opstaan. De keelpijn herken ik heel erg. Eerst echt een pijnlijke keel, daarna een globusgevoel en nu zijn het meer slikklachten en moeite met ademen. Ik ben hiervoor zelf nog niet naar de huisarts geweest. Heb op andere forums wel gelezen dat mensen met stress ook keelklachten ervaren. De branderige tong herken ik niet, maar wel een zoute smaak in m'n mond. Ook herken ik het oorsuizen en de darmklachten.
Wat ook kan helpen is lezen over een ontregeld zenuwstelsel. Dan word je ook meer duidelijk wat er speelt. Ons lichaam is letterlijk op hol geslagen en bij iedereen uit dat zich anders. De een is ontzettend moe en de ander staat teveel op aan.
Wat ook kan helpen is lezen over een ontregeld zenuwstelsel. Dan word je ook meer duidelijk wat er speelt. Ons lichaam is letterlijk op hol geslagen en bij iedereen uit dat zich anders. De een is ontzettend moe en de ander staat teveel op aan.
Amber
11-12-2023
Reactie:
Hi Amber, bedankt voor al je info, ik zal me verdiepen in het zenuwstelsel. De zoute smaak in de mond heb ik niet, maar ik weet wel dat een burnout tig aan klachten kan veroorzaken. Ik heb al weken een bleke tong, de huisarts weet ook niet hoe het kan.
Ik kan je toch adviseren er met een huisarts/psycholoog over te praten, al is het maar dat er iemand naar je luistert of inzichten kan geven. In je hoofd wordt alles vaak groter en gaat een eigen leven leiden, althans bij mij werkt dat zo :)
Bij mij kwam de rust pas een beetje na het accepteren dat deze burnout/overspannenheid al mijn klachten veroorzaakte. Ik kon het gewoon niet geloven. Zo druk had ik het nou toch ook weer niet? Dat spookte de hele dag door m’n hoofd.
Eigenlijk is de burnout een grote noodstop van je lijf. Het lijf heeft altijd voor ons gezorgd en nu moeten wij voor ons lijf zorgen. Er is geen andere manier
Ik kan je toch adviseren er met een huisarts/psycholoog over te praten, al is het maar dat er iemand naar je luistert of inzichten kan geven. In je hoofd wordt alles vaak groter en gaat een eigen leven leiden, althans bij mij werkt dat zo :)
Bij mij kwam de rust pas een beetje na het accepteren dat deze burnout/overspannenheid al mijn klachten veroorzaakte. Ik kon het gewoon niet geloven. Zo druk had ik het nou toch ook weer niet? Dat spookte de hele dag door m’n hoofd.
Eigenlijk is de burnout een grote noodstop van je lijf. Het lijf heeft altijd voor ons gezorgd en nu moeten wij voor ons lijf zorgen. Er is geen andere manier
Anoniem
12-12-2023
Word er zo radeloos van (Verhaal 254)
Ik heb na het overlijden van mijn man , waar ik intensief 5 jaar voor gezorgt heb in een burnout terecht gekomen,
Ik ben nu 2 jaar verder ,
Maar heb de afgelopen 8 maanden zowel me zus en.me schoonzus verloren die ik ook heb nagestaan tot t eind,
Nu 2 maanden later ben ik volledig weer ingestort ,
Weer die klachten van extreme vermoeidheid,wazig zien , hoofdpijnen, en vreselijke haaruitval , herkennen jullie ook deze klachten?
Word er zo radeloos van.
Ik ben nu 2 jaar verder ,
Maar heb de afgelopen 8 maanden zowel me zus en.me schoonzus verloren die ik ook heb nagestaan tot t eind,
Nu 2 maanden later ben ik volledig weer ingestort ,
Weer die klachten van extreme vermoeidheid,wazig zien , hoofdpijnen, en vreselijke haaruitval , herkennen jullie ook deze klachten?
Word er zo radeloos van.
Corrie
31-08-2022
laatste reactie: 12-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe is het inmiddels? Je zult een zware tijd hebben gehad. Heel veel sterkte. Het is niet gek dat je op bent. Je hebt erg veel voor je kiezen gehad. Liefs
Grietje
08-12-2023
Reactie:
Jeetje Corrie!
Dat is ook zeker niet niks om mee te maken. Ik zou je zo graag een knuffel willen geven en hoop dat je toch nog wat mensen om je heen hebt om op te leunen en om van te houden. Ik wil je heel veel sterkte wensen!!
Dat is ook zeker niet niks om mee te maken. Ik zou je zo graag een knuffel willen geven en hoop dat je toch nog wat mensen om je heen hebt om op te leunen en om van te houden. Ik wil je heel veel sterkte wensen!!
Margreet
12-12-2023
Een tip die mij uit de ellende heeft gehaald (Verhaal 790)
Ik wil iedereen die hier op dit platform een tip geven die mij uit mijn ellende heeft gehaald na een jarenlange zoektocht waarom ik mij fysieke en mentaal zo slecht voelde. Misschien heb je er ooit van gehoord, maar histamine intolerantie bleek bij mij de oorzaak te zijn van al mijn problemen. In theorie zou dit bij 1 op de 100 personen voorkomen, maar men weet het eigenlijk niet zeker. Dit aantal kan (veel) hoger zijn. De effecten zijn o.a. intense vermoeidheid, hartkloppingen/overslagen, hoofdpijn, diarree, buikpijn/krampen, oorsuizen, etc. Mentaal zorgt het voor angstgevoelens en paniekaanvallen. Bizar allemaal en ik had dit 25 jaar geleden al aangekaart bij een allergiespecialist, maar toen was histamine intolerantie nog niet doorgedrongen in de medische wereld in Nederland. Ik kreeg letterlijk te horen dat het niet zou bestaan. Afijn... nu 25 jaar later had ik blijkbaar toch gelijk. Verdiep je er in, volg het zo goed mogelijk voor zeker 4 weken en zoek via google naar 'Sighi lijst voedingsmiddelen'. Laat per direct koffie én decafé staan volledig staan, drink geen alcohol meer en eet zo vers mogelijk, maar dan alleen de dingen die in de lijst van Sighi zijn terug te vinden. Succes.
Dennis
11-12-2023
laatste reactie: 11-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Dennis, wat goed dat je dit deelt. Hopelijk helpt het mensen in hun zoektocht. Mag ik vragen welke test je hebt gedaan om erachter te komen dat het in jouw geval gaat om een histamine intolerantie? En kan een histamine intolerantie op elke leeftijd ontstaan en ook plotseling?
Amber
11-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
draaiende oogbollen, trillende oogbollen hevige oogklachten (Verhaal 772)
Hallo allemaal,
Wie herkent dit, ben zo radeloos.
Mijn Bo begon met oog en hoofdklachten, deze zijn na 1 jaar nog steeds aanwezig, Mijn klachten zijn t ergst wanneer ik mijn ogen sluit. Soms betwijfel ik of het wel door een BO komt.
Wanneer ik mijn ogen sluit heb ik het gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien en erg duizelig. Mijn hoofd voelt dan ook zo naar aan alsof ik elke moment kan wegvallen en niet helder ben. Ook het gevoel alsof ik in een achtbaan zit. Mijn oogleden-bollen trillen ook behoorlijk, het gevoel alsof ik mijn ogen constant knipper terwijl mijn ogen gesloten zijn. Je ziet mijn oogleden ook flink trillen. Ook zie ik soms tig figuren-patronen voorbij schieten van klein naar groot, van groot naar klein en dit blijft maar doorgaan totdat ik mn ogen weer open. Maakt niet uit of t ochtend middag avond is... Slapen is gewoon een drama.
Alle onderzoeken bij de KNO neuroloog en oogarts zijn goed. Optometrist, opticien, osteopaat, fysiotherpie,psgyoloog, crano faciaal therapeut, homeopaat, chiropractor, accupuntuur, dryneedling, wet cupping, oogmasker, heel wat supplementen, uthermolen prismabril laten aansmeren, ozontherapie gehad ook zonder resultaat...zal er waarschijnlijk nog wel een paar zijn vergeten maar heb er alleen een zeer licht portemonnee aan overgehouden. Dit heeft bakken met geld gekost.
Wie o wie herkent deze klachten bij een BO of is het toch iets anders en kan mij hoop geven dat dit ooit nog verdwijnt.
Wie herkent dit, ben zo radeloos.
Mijn Bo begon met oog en hoofdklachten, deze zijn na 1 jaar nog steeds aanwezig, Mijn klachten zijn t ergst wanneer ik mijn ogen sluit. Soms betwijfel ik of het wel door een BO komt.
Wanneer ik mijn ogen sluit heb ik het gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien en erg duizelig. Mijn hoofd voelt dan ook zo naar aan alsof ik elke moment kan wegvallen en niet helder ben. Ook het gevoel alsof ik in een achtbaan zit. Mijn oogleden-bollen trillen ook behoorlijk, het gevoel alsof ik mijn ogen constant knipper terwijl mijn ogen gesloten zijn. Je ziet mijn oogleden ook flink trillen. Ook zie ik soms tig figuren-patronen voorbij schieten van klein naar groot, van groot naar klein en dit blijft maar doorgaan totdat ik mn ogen weer open. Maakt niet uit of t ochtend middag avond is... Slapen is gewoon een drama.
Alle onderzoeken bij de KNO neuroloog en oogarts zijn goed. Optometrist, opticien, osteopaat, fysiotherpie,psgyoloog, crano faciaal therapeut, homeopaat, chiropractor, accupuntuur, dryneedling, wet cupping, oogmasker, heel wat supplementen, uthermolen prismabril laten aansmeren, ozontherapie gehad ook zonder resultaat...zal er waarschijnlijk nog wel een paar zijn vergeten maar heb er alleen een zeer licht portemonnee aan overgehouden. Dit heeft bakken met geld gekost.
Wie o wie herkent deze klachten bij een BO of is het toch iets anders en kan mij hoop geven dat dit ooit nog verdwijnt.
Anoniem
25-11-2023
laatste reactie: 11-12-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi hoi,
Ik herken je klachten vooral het zien van patronen bij de ogen dicht doen. Een heel naar gevoel waardoor je je ogen meteen weer open wilt doen. Ook ik heb het gevoel of alles in me hoofd trilt. Het lijkt soms ook wel of ik dronken ben als ik me ogen sluit. Ik merk zelf dat het erger wordt als ik die dag teveel prikkels heb gehad of heel veel heb gepiekerd. Wat mij soms helpt om het iets minder te maken is een warm bad of douche maar ook niet voor heel lang.
Ik herken je klachten vooral het zien van patronen bij de ogen dicht doen. Een heel naar gevoel waardoor je je ogen meteen weer open wilt doen. Ook ik heb het gevoel of alles in me hoofd trilt. Het lijkt soms ook wel of ik dronken ben als ik me ogen sluit. Ik merk zelf dat het erger wordt als ik die dag teveel prikkels heb gehad of heel veel heb gepiekerd. Wat mij soms helpt om het iets minder te maken is een warm bad of douche maar ook niet voor heel lang.
Anoniem
27-11-2023
Reactie:
Hoi,
Heel herkenbaar dat trillerig gevoel van je ogen en in je hoofd. Je bent niet duizelig in de zin dat je niet kan lezen, maar je heb wel het gevoel of alles in je hoofd incl. je ogen helemaal ronddraaien.
Ik ben er helaas ook nog niet achter hoe ik dit minder kan krijgen. Ik word er vooral heel angstig van.
Heel herkenbaar dat trillerig gevoel van je ogen en in je hoofd. Je bent niet duizelig in de zin dat je niet kan lezen, maar je heb wel het gevoel of alles in je hoofd incl. je ogen helemaal ronddraaien.
Ik ben er helaas ook nog niet achter hoe ik dit minder kan krijgen. Ik word er vooral heel angstig van.
Ani
28-11-2023
Reactie:
Ik ervaar precies hetzelfde en word er ook knettergek van. Het gaat stukken beter met me, maar dit bellemerd me nog zo in het dagelijks leven. Ik heb helaas ook nog niks gevonden wat helpt.
Em
28-11-2023
Reactie:
Jeetje dacht dat ik als enige was met zulke vage oogklachten klachten. Het is zeer zeer belemmerend en angstig.
Ik loop er nu een jaar mee maar ben soms echt bang of t geen andere oorzaak heeft.
Op internet kan ik geen informatie vinden.
Heeft iemand een (ande) oorzaak kunnen achterhalen? Of komt dit puur door de BO? Ben benieuwd of jullie ook artsen hebben benaderd met deze klachten en of er daar wat uitkwam. En hoelang ervaren jullie deze klachten al?
Ik loop er nu een jaar mee maar ben soms echt bang of t geen andere oorzaak heeft.
Op internet kan ik geen informatie vinden.
Heeft iemand een (ande) oorzaak kunnen achterhalen? Of komt dit puur door de BO? Ben benieuwd of jullie ook artsen hebben benaderd met deze klachten en of er daar wat uitkwam. En hoelang ervaren jullie deze klachten al?
Anoniem
28-11-2023
Reactie:
Anna?
Anna
29-11-2023
Reactie:
wie/wat bedoel je met Anna
Anoniem
29-11-2023
Reactie:
Bel oogzorg centrum Zwolle voor een lijst met neuro visuele therapeuten, kun je kijken wat het dichtstbijzijnde is. Zij kunnen de conditie van je ogen testen. Ik herken jouw klachten helemaal. Doodmoe word je ervan. Als ogen uit balans zijn kun je niet meer goed volgen, accommoderen en samenwerken volhouden.
Je hebt een neuro visueel therapeut nodig die de conditie kan meten. Bij oogartsen, orthoptist en optometrist kom je niet verder en prisma zou ik echt ook niet zomaar zonder recept van een orthoptist opzetten. Doet meer schade dan goed als je m niet nodig hebt.
Succes
Je hebt een neuro visueel therapeut nodig die de conditie kan meten. Bij oogartsen, orthoptist en optometrist kom je niet verder en prisma zou ik echt ook niet zomaar zonder recept van een orthoptist opzetten. Doet meer schade dan goed als je m niet nodig hebt.
Succes
Grietje
08-12-2023
Reactie:
Hoi Grietje
Mag ik vragen welke klachten jij ervaart? Ik ben reeds naar Ibalance geweest. Ook een neuro optometrist. Zij zag ook geen bijzonderheden. Ik zal maandag eens bellen naar Zwolle. Misschien dat ze me daar wel kunnen helpen en de klachten herkennen.
Mag ik vragen welke klachten jij ervaart? Ik ben reeds naar Ibalance geweest. Ook een neuro optometrist. Zij zag ook geen bijzonderheden. Ik zal maandag eens bellen naar Zwolle. Misschien dat ze me daar wel kunnen helpen en de klachten herkennen.
Anoniem
09-12-2023
Reactie:
Ik heb deze klachten ook heel extreem, alleen bij mij nemen deze nu wat af. In het begin zag ik alleen maar zilver en lichtflitsen, draaien, sterren de hele mik mak. Probeer jezelf af te leiden door een muziekje richt je op een rustige ademhaling. En vooral: laat het er zijn, acceptatie. Het is super irritant maar hoe meer je er op let en je irriteert hoe erger het wordt heb ik gemerkt.. er is niks mis met onze ogen ze zijn alleen overbelast (heb alle onderzoeken gehad) Ik herhaal ook meermaals: mijn lichaam helpt mij dit is om te herstellen. Hoe rustiger jezelf blijft hoe rustiger het gaat worden. Heel lastig i know, ik schoot ook constant in paniek in het begin want het is super raar. Ik zie ook in het donker alleen maar stipjes en mijn oren hebben de raarste geluiden al geproduceerd maar echt. Ontspan, een warm doekje op je ogen. Je er druk over maken heeft geen zin, het is er en het gaat niet weg door focus. Wij zijn zelf het medicijn.
Inez
11-12-2023
Nu met donkerheid en 2x covid gaat het weer minder (Verhaal 784)
Hey mensen, ik zit nu al 15 maanden in herstel en het gaat veel beter. Ik heb ook een periode gehad dat het echt super goed ging (september, 1 week naar London, kon vrijwel alles hebben).
Nu met donkerheid en 2x covid gaat het weer minder. Als ik hoog in mijn stress kom word ik heel gevoelig voor kokhalzen en soms zelfs overgeven in de ochtend. Dit heb ik eigenlijk al sinds juni vorig jaar en het blijft een probleem zodra de spanning een beetje oploopt. Hebben anderen dit ook? Ik lees er eigenlijk nooit veel over!
Nu met donkerheid en 2x covid gaat het weer minder. Als ik hoog in mijn stress kom word ik heel gevoelig voor kokhalzen en soms zelfs overgeven in de ochtend. Dit heb ik eigenlijk al sinds juni vorig jaar en het blijft een probleem zodra de spanning een beetje oploopt. Hebben anderen dit ook? Ik lees er eigenlijk nooit veel over!
Taco
07-12-2023
laatste reactie: 10-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dat ook, men zegt dat het komt door een te hoog cortisol gehalte (je stress hormoon), cortisol begint rond 04:00 uur op te starten. Je lijf gaat zich voorbereiden om op te staan. Ik ben rond dat tijdstip ook vaak ineens wakker. Heb het nooit gehad, maar sinds ik overspannen ben geraakt. Soms ebt het langzaam weg, maar als er dan weer stress op m’n pad komt, ben ik weer terug bij af.
S
09-12-2023
Reactie:
Hoi Taco,
Vervelend dat het nu weer even minder gaat! Ik heb niet echt last van kokhalzen of overgeven, maar wel vaak van een brok in de keel / misselijk gevoel. Gebeurt idd ook als ik hoog in mn stress zit.
Heel naar hoe je dan soms ineens weer een ‘nieuwe’ klacht kan ontwikkelen.. ik wens je veel beterschap!
Vervelend dat het nu weer even minder gaat! Ik heb niet echt last van kokhalzen of overgeven, maar wel vaak van een brok in de keel / misselijk gevoel. Gebeurt idd ook als ik hoog in mn stress zit.
Heel naar hoe je dan soms ineens weer een ‘nieuwe’ klacht kan ontwikkelen.. ik wens je veel beterschap!
Y.
10-12-2023
Duizeligheid vooral bij inspanning (Verhaal 775)
Hallo allemaal,
Herkennen jullie de duizeligheid vooral bij inspanning? Het rare is dat ik er geen last van heb als ik buiten rustig ga wandelen maar wel bij het naar binnen gaan in winkels of bij klusjes in het huishouden.
Ik zit inmiddels 6 maanden in een burnout en het gaat gelukkig wel wat beter als aan het begin maar deze klacht wordt niet minder.
Ik hoor graag als er mensen zijn die hier ook last van hebben.
Herkennen jullie de duizeligheid vooral bij inspanning? Het rare is dat ik er geen last van heb als ik buiten rustig ga wandelen maar wel bij het naar binnen gaan in winkels of bij klusjes in het huishouden.
Ik zit inmiddels 6 maanden in een burnout en het gaat gelukkig wel wat beter als aan het begin maar deze klacht wordt niet minder.
Ik hoor graag als er mensen zijn die hier ook last van hebben.
Bianca
26-11-2023
laatste reactie: 10-12-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Duizeligheid was bij mij in t begin ook vrij erg. Trad op bij teveel inspanning. Nu, jaar later, is t minder. Ik heb t nu nog vooral bij snel opstaan uit zittende of hurkende positie. Maar bv ook als ik te lang achter elkaar fiets. Zie t als n waarschuwing van je lichaam: je gaat dan over je grenzen
Anoniem
28-11-2023
Reactie:
Die duizeligheid is een soort waarschuwingssysteem van je lijf. Hoort echt bij angstklachten. Ik had een fase waarin ik wel kon hardlopen zonder problemen maar zodra ik de kruidvat binnen liep had ik het gevoel dat de hele wereld begon te draaien. Heeft te maken met prikkels en spanning. Je moet je lichaam langzaam weer laten wennen aan dat soort plekken en dan zul je vanzelf merken dat het steeds beter gaat. Niet te hard van stapel lopen maar stukje bij beetje uitbouwen met respect voor je eigen grenzen. Maar belangrijk is om onderscheid te maken tussen vermoeidheid en angstklachten, wanneer je alles beschouwt als oververmoeidheid/waarschuwing van je lijf kom je ook niet meer over die drempel heen en blijft je bubbel heel klein. Angst simuleert helaas vaak dat gevoel om ervoor te zorgen dat je binnen de nieuwe 'comfortzone' blijft. Therapie kan hier goed bij helpen, succes!
Anoniem
29-11-2023
Reactie:
Ik herken dat wel ja. Ik ben nu bezig met de re-integratie op het werk, en merk ook als ik net iets teveel doe, dat ik duizelig naar huis ga. Ik heb het ook regelmatig na het autorijden of tijdens gesprekken met mensen. Heel vervelend..
Ik denk dat je hersenen dan de hoeveelheid prikkels even niet goed kunnen verwerken oid..
Ik denk dat je hersenen dan de hoeveelheid prikkels even niet goed kunnen verwerken oid..
Anoniem
01-12-2023
Reactie:
Ik ben ook alleen en zoek ook een maatje waar je mee kan pr a ten
Ben 78 jaar en weduwe geen kinderen of fam zeereenzaam
Groet b ea
Ben 78 jaar en weduwe geen kinderen of fam zeereenzaam
Groet b ea
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dat ook.
Wandelen doe je zonder druk (als het goed is).
Winkels zijn ingericht om je aandacht te trekken voor impuls aankopen.
Huishoudelijke klusjes gaf voor mij persoonlijk heel veel druk. Als ik eenmaal begon, dan zag ik zoveel meer dingen om te doen. Daarbij kwam ik achter dat ik het associeerde met straf of een manier om in een goed straatje te komen bij mijn ouders.
Het was zo erg dat alleen al het denken aan stofzuigen mij verlamde
Wandelen doe je zonder druk (als het goed is).
Winkels zijn ingericht om je aandacht te trekken voor impuls aankopen.
Huishoudelijke klusjes gaf voor mij persoonlijk heel veel druk. Als ik eenmaal begon, dan zag ik zoveel meer dingen om te doen. Daarbij kwam ik achter dat ik het associeerde met straf of een manier om in een goed straatje te komen bij mijn ouders.
Het was zo erg dat alleen al het denken aan stofzuigen mij verlamde
Pearl
10-12-2023
Last van een burnout met angstklachten (Verhaal 761)
Ik heb sinds een paar maanden last van een burnout met angstklachten. De lichamelijk klachten wisselen zich zo erg af dat ik er gewoon bang van wordt.
Dan heb ik dagen met hele slappe,rare benen. Heb ik geen last bij me benen heb ik weer een zwaar hoofd en zere ogen. Sinds van de week heb ik het idee of mijn ogen zo moe zijn dat elke beweging moeilijk te volgen is. Heb ook soort druk op mijn oog. Ik kan gewoon lezen en zie alles, maar zo voelt het niet. Het lijkt of ik schil kijkt zoveel moeite moeten mijn ogen doen. Het gevolg hiervan is helaas ook vlagen van duizeligheid en angst.
Hebben jullie hier ook last van?
Dan heb ik dagen met hele slappe,rare benen. Heb ik geen last bij me benen heb ik weer een zwaar hoofd en zere ogen. Sinds van de week heb ik het idee of mijn ogen zo moe zijn dat elke beweging moeilijk te volgen is. Heb ook soort druk op mijn oog. Ik kan gewoon lezen en zie alles, maar zo voelt het niet. Het lijkt of ik schil kijkt zoveel moeite moeten mijn ogen doen. Het gevolg hiervan is helaas ook vlagen van duizeligheid en angst.
Hebben jullie hier ook last van?
Anoniempje
16-11-2023
laatste reactie: 08-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aangenaam dat heb ik ook heel erg eerst dacht ik zelf dat ik naar een opticien moest vanwege me slechte zicht
Pim
16-11-2023
Reactie:
Klinkt als vermoeide ogen. Die kunnen t gevolg zijn van je burnout. Blijf er niet te lang mee doorlopen. Als het na een paar maanden niet opknapt laat je dan eens doorverwijzen naar een optometrist, oogarts, orthoptist. En mocht daar niks uitkomen naar een neuro visueel therapeut gaan. Dat laatste is een nieuw specialisme. Bel eventueel oogzorg centrum Zwolle voor advies. Visuele problemen als gevolg van burnout gaan soms niet vanzelf over. Blijf er dus niet mee rond lopen. Je kunt er nl echt doodmoe van worden.
Liefs
Liefs
Grietje
08-12-2023
Forse oogklachten (Verhaal 506)
Forse oogklachten
Wie herkent forse oogklachten bij een burnout?
Mijn BO begon 1 jaar geleden met forse ooglachten en deze oogklachten heb ik nog steeds. Dit belemmerd mij enorm. Ik kan vrijwel niks door mijn oogklachten.
Klachten:
Branderig pijnlijke ogen
Vermoeid gevoel in ogen
Wanneer ik mijn ogen sluit zie ik mijn gezichtsveld trillen en voel ik mijn ogen ook trillen, dit is ook te zien aan de buitenkant. Slapen lukt hierdoor ook niet.
In het begin van mijn burnout schoten mijn ogen alle kanten op wanneer ik ze sloot en zag ik tig patronen en lichtflitsen voorbij schieten. Dit hield aan totdat ik mijn ogen opende.. op sommige dagen heb ik dit nog. Slapen is hierdoor een drama.. kan dus niet voldoende herstellen.
Erg gevoelig voor licht/schermen. Ik kan bijvoorbeeld nu na 1 jaar nog steeds geen tv kijken. Dit verhaal typen op mijn mobiel is al een hele uitdaging.
Ik ervaar een druk gevoel rondom en in mijn ogen waarbij ik vanuit mijn ogen duizelig raak..
Wie herkent dit ij een burnout? Ik ben nu toch een beetje bang dat mijn oogklachten een andere oorzaak hebben.
Ik ben al naar een oogarts/opticien geweest. Deze zagen niks bijzonders.
Ook heb ik al heel wat oogdruppels geprobeerd maar helaas zonder resultaat.
Overige klachten zijn oorsuizen drukgevoel hoofd/schedel/oren, overgevoelig voor licht en geluid, spiertrekkingen, vermoeidheid uitputtend gevoel, hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid (licht in het hoofd of visuele duizeligheid).
Wie herkent forse oogklachten bij een burnout?
Mijn BO begon 1 jaar geleden met forse ooglachten en deze oogklachten heb ik nog steeds. Dit belemmerd mij enorm. Ik kan vrijwel niks door mijn oogklachten.
Klachten:
Branderig pijnlijke ogen
Vermoeid gevoel in ogen
Wanneer ik mijn ogen sluit zie ik mijn gezichtsveld trillen en voel ik mijn ogen ook trillen, dit is ook te zien aan de buitenkant. Slapen lukt hierdoor ook niet.
In het begin van mijn burnout schoten mijn ogen alle kanten op wanneer ik ze sloot en zag ik tig patronen en lichtflitsen voorbij schieten. Dit hield aan totdat ik mijn ogen opende.. op sommige dagen heb ik dit nog. Slapen is hierdoor een drama.. kan dus niet voldoende herstellen.
Erg gevoelig voor licht/schermen. Ik kan bijvoorbeeld nu na 1 jaar nog steeds geen tv kijken. Dit verhaal typen op mijn mobiel is al een hele uitdaging.
Ik ervaar een druk gevoel rondom en in mijn ogen waarbij ik vanuit mijn ogen duizelig raak..
Wie herkent dit ij een burnout? Ik ben nu toch een beetje bang dat mijn oogklachten een andere oorzaak hebben.
Ik ben al naar een oogarts/opticien geweest. Deze zagen niks bijzonders.
Ook heb ik al heel wat oogdruppels geprobeerd maar helaas zonder resultaat.
Overige klachten zijn oorsuizen drukgevoel hoofd/schedel/oren, overgevoelig voor licht en geluid, spiertrekkingen, vermoeidheid uitputtend gevoel, hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid (licht in het hoofd of visuele duizeligheid).
Anso
24-05-2023
laatste reactie: 08-12-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Ariso,
Dit herken ik (totaal) niet. Wel ervaart iedereen uiteenlopende klachten die allemaal met het zenuwstelsel te maken hebben. Als je googled op zenuwstelsel en ogen, dan zie je dat er verbanden zijn. Het zou mij dus niets verbazen dat de reactie die jij ervaart hiermee verbonden is. Bij mij beginnen vanaf de ochtend verschillende spiergroepen in mijn gezicht te trillen, ook dit heeft alles met het zenuwstelsel te maken.
Dit herken ik (totaal) niet. Wel ervaart iedereen uiteenlopende klachten die allemaal met het zenuwstelsel te maken hebben. Als je googled op zenuwstelsel en ogen, dan zie je dat er verbanden zijn. Het zou mij dus niets verbazen dat de reactie die jij ervaart hiermee verbonden is. Bij mij beginnen vanaf de ochtend verschillende spiergroepen in mijn gezicht te trillen, ook dit heeft alles met het zenuwstelsel te maken.
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
Ik heb niet alles gehad maar hoort wel bij een ernstige burnout. Dat je na 1 jaar nog steeds geen TV kan kijken is wel extreem, dat kon ik na een aantal maanden mondjesmaat wel weer, zodra de angst een beetje wegzakte. Eet je genoeg? Neem eens wat himalyan zout in water 2x per dag en magnesium in de ochtend en avond (tauraat). Succes.
Taco
25-05-2023
Reactie:
Toevallig vandaag heb ik er ook last van. Druk achter ogen. Trillende oogleden. Vermoeide ogen.
Voor mij een teken dat ik rustig aan moet doen. Heb namelijk niet zo lekker geslapen.
Concentreer je niet teveel op de klachten. Het hoort erbij. Je lichaam probeert te herstellen. Maak je je veel zorgen over de klachten? Je klinkt wat in paniek. Dat is ook niet helpend voor het herstel.
Voor mij een teken dat ik rustig aan moet doen. Heb namelijk niet zo lekker geslapen.
Concentreer je niet teveel op de klachten. Het hoort erbij. Je lichaam probeert te herstellen. Maak je je veel zorgen over de klachten? Je klinkt wat in paniek. Dat is ook niet helpend voor het herstel.
Madeliefje
25-05-2023
Reactie:
Dank voor jullie reacties! Ik weet wel dat ik jaren ben doorgegaan terwijl ik al uitgeput was door meerdere chronische ziektes met dagelijks pijn &vermoeidheid. Ook op het werk en in huis met 2 kleintjes.. in november viel ik in een diep gat met heel veel lichamelijke klachten waaronder de oogklachten (begon met oogklachten). Veel klachten zijn inmiddels iets minder maar mijn diverse oogklachten dat blijft nog flink aanhouden. Dit maakt mij dan weer angstig dat het toch iets anders kan zijn.
Anso
26-05-2023
Reactie:
Heb je niet ook veel nekspanning? Ik heb ook veel last van mijn ogen .. bij mij is er ook dagelijks een te hoge spanning rond me nek schouders hals kaken ogen .. de duizeligheid heb ik als.ik rechtop tv kijk .. of na drukke plekken ga of te veel ben aan t doen. Vorig jaar was et erger.. zit er nu 22 maanden in. En tv kijken zorgt nogal voor dat mijn systeem zich aanspant daarom kijk ik alleen in de avond tv.
Anoniem
03-06-2023
Reactie:
Ik herken alles. Loop al 3 jaar zo rond. Gelukkig nu ook af en toe wat betere dagen.
Anoniem
18-06-2023
Reactie:
Ik herken vooral de vermoeide ogen en ik heb ook last van druk en steken in mijn ogen sinds mijn burn out. Ik droeg en draag geen bril maar kreeg ineens last van wazig zien en bij het volgen van een plotselinge beweging werd ik helemaal niet goed. Toen ik opkeek van mijn dashboard in de auto was alles voor misschien maar een seconde ineens wazig maar het was genoeg om mij een paniek aanval te bezorgen (levensgevaarlijk)
Een jaarlang tripjes naar de oogarts leverde natuurlijk niks op behalve paniekaanvallen in de onderzoeksstoel. Zet maar een bril op zeiden ze toen. Waardoor ik vervolgens meerdere keren ben flauwgevallen. Geen symptomen die een oogarts kent dus ze wuiven het weg ookal zit jij met knallende pijn, huilend in tegen over ze.
Door een burn out raken ook de spieren in je ogen gestresst en verkrampt. Een bril opzetten zorgt ervoor dat je ogen op een onnatuurlijke manier moeten kijken en dat zorgt alleen maar voor mwer stress op je ogen. Ik heb onderzoek gedaan op internet en kwam erachter dat vitamine A het herstel proces van je ogen kan helpen. Ik heb dit met mijn mesoloog besproken en die heeft mij toen kabeljauwlevertraan aanbevolen waar vitamine A in zit en wat je lichaam goed opneemt. Dit heeft mij enorm geholpen en na de eerste week voelde ik al verlichting in mijn oogklachten. Let wel op met vitamine A omdat het wel gevaarlijk kan zijn voor mensen met hartklachten of aandoeningen. Misschien (sowieso) verstandig dit te bespreken met iemand die er verstand van heeft voordat je zomaar vitamine bij slikt
Ik slik dit nu 4 maanden en merk al wat meer rust in mijn ogen. Ik kan nog steeds niet lang achter de computer werken en volg ook de regel van 15/20 minuten scherm en dan even weglopen. Ik doe ook nog vaak palmeren of een doek over mijn hoofd waardoor alles donker is en dan even 15min zo liggen om mijn ogen even de rust te geven. Ik hoop dat je hier misschien iets mee kan. Sterkte!
Een jaarlang tripjes naar de oogarts leverde natuurlijk niks op behalve paniekaanvallen in de onderzoeksstoel. Zet maar een bril op zeiden ze toen. Waardoor ik vervolgens meerdere keren ben flauwgevallen. Geen symptomen die een oogarts kent dus ze wuiven het weg ookal zit jij met knallende pijn, huilend in tegen over ze.
Door een burn out raken ook de spieren in je ogen gestresst en verkrampt. Een bril opzetten zorgt ervoor dat je ogen op een onnatuurlijke manier moeten kijken en dat zorgt alleen maar voor mwer stress op je ogen. Ik heb onderzoek gedaan op internet en kwam erachter dat vitamine A het herstel proces van je ogen kan helpen. Ik heb dit met mijn mesoloog besproken en die heeft mij toen kabeljauwlevertraan aanbevolen waar vitamine A in zit en wat je lichaam goed opneemt. Dit heeft mij enorm geholpen en na de eerste week voelde ik al verlichting in mijn oogklachten. Let wel op met vitamine A omdat het wel gevaarlijk kan zijn voor mensen met hartklachten of aandoeningen. Misschien (sowieso) verstandig dit te bespreken met iemand die er verstand van heeft voordat je zomaar vitamine bij slikt
Ik slik dit nu 4 maanden en merk al wat meer rust in mijn ogen. Ik kan nog steeds niet lang achter de computer werken en volg ook de regel van 15/20 minuten scherm en dan even weglopen. Ik doe ook nog vaak palmeren of een doek over mijn hoofd waardoor alles donker is en dan even 15min zo liggen om mijn ogen even de rust te geven. Ik hoop dat je hier misschien iets mee kan. Sterkte!
Anoniem
04-07-2023
Reactie:
Hoi! De oogklachten herken ik! Ben ook erg overbelast de afgelopen jaren door perfectionistisch te zijn als moeder en op het werk. Tijdens stressvolle periode in december 6 jaar geleden ineens extreem lichtgevoelige ogen gekregen met extreem wazig zien. Mijn ogen haakten zowat af. Nooit klachten daarvoor gehad. Met zonnenbril in de woonkamer en in de auto. Lampen en zelfs stoplichten deden pijn aan mijn ogen. Kon op het werk niet meer naar computerschermen kijken, licht van mobieltje alleen laag zetten. Werd misselijk van scrollen op mobieltje. Pijn aan mijn ogen, vlekjes voor de ogen.
Wist niet wat er was. Huisarts, oogarts, niemand wist waardoor het kwam.
Tip van iemand gekregen om naar Oogbalans in Berlicum te gaan.
Door de stress waren mijn oogspieren verkrampt en hoe meer ik onder stress probeerde te kijken hoe erger het werd. Ik kreeg oogoefeningen om de ogen te ontspannen.
En het werkte, 8 weken later waren mijn klachten 70% verbeterd! Het kost wat, maar ik was wanhopig. En heel blij dat het geholpen heeft.
Helaas niet meer volledig hersteld, maar hier kan ik mee leven!
Wie weet is het ook iets voor jou!
Wist niet wat er was. Huisarts, oogarts, niemand wist waardoor het kwam.
Tip van iemand gekregen om naar Oogbalans in Berlicum te gaan.
Door de stress waren mijn oogspieren verkrampt en hoe meer ik onder stress probeerde te kijken hoe erger het werd. Ik kreeg oogoefeningen om de ogen te ontspannen.
En het werkte, 8 weken later waren mijn klachten 70% verbeterd! Het kost wat, maar ik was wanhopig. En heel blij dat het geholpen heeft.
Helaas niet meer volledig hersteld, maar hier kan ik mee leven!
Wie weet is het ook iets voor jou!
Caroline
06-07-2023
Reactie:
Ik snap precies wat u bedoelt.
Heb hetzelfde en kan u alleen maar medeleven betuigen,
Ik snap je volkomen!
Vrgr steven.
Heb hetzelfde en kan u alleen maar medeleven betuigen,
Ik snap je volkomen!
Vrgr steven.
Steven
15-10-2023
Reactie:
Ooooh wat je schrijft is zo herkenbaar. Sowieso alles wat hierboven beschreven staat. Maar ook het vicieuze cirkeltje van angst en paniek omdat ze zicht zo belemmerd wordt door de druk achter de ogen en constant trillende oogleden. De huisarts raadde een oogmeting aan maar ik weet gewoon dat het te maken heeft met een ontregeld zenuwstelsel ten gevolge van overspanning en eventuele bijnieruitputting.
Soms heb ik betere dagen en dan hoop ik er vanaf te zijn maar dan ineens is het er weer en word ik bang. Zeker omdat mijn rechteroog ‘pijnlijker’ en waziger is dan het andere oog waardoor ik gelijk paniekgedachten heb dat er iets achter dat ook drukt. Maar als ik me beter voel na een goede nacht heb ik veel minder last….pfffff om gek van te worden. Sterkte iedereen!
Soms heb ik betere dagen en dan hoop ik er vanaf te zijn maar dan ineens is het er weer en word ik bang. Zeker omdat mijn rechteroog ‘pijnlijker’ en waziger is dan het andere oog waardoor ik gelijk paniekgedachten heb dat er iets achter dat ook drukt. Maar als ik me beter voel na een goede nacht heb ik veel minder last….pfffff om gek van te worden. Sterkte iedereen!
Elisabeth
29-11-2023
Reactie:
Dit klinkt als visuele burnout. Ik heb t ook momenteel. Bel het oogzorg centrum Zwolle en vraag naar de lijst met neuro visueel therapeuten. Zij kunnen je een lijst geven om te kijken of er iets bij je in de buurt zit.
Waarschijnlijk zijn jouw ogen door je burnout uit balans en daardoor ontstaan deze klachten. Door de klachten blijf je ook doodmoe.
Zou zeker je ogen laten checken door een functioneel orthoptist die kan kijken hoe lang je ogen iets vol kunnen houden. Zij kunnen je ook oefeningen meegeven om te herstellen.
Succes
Waarschijnlijk zijn jouw ogen door je burnout uit balans en daardoor ontstaan deze klachten. Door de klachten blijf je ook doodmoe.
Zou zeker je ogen laten checken door een functioneel orthoptist die kan kijken hoe lang je ogen iets vol kunnen houden. Zij kunnen je ook oefeningen meegeven om te herstellen.
Succes
Grietje
08-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Oververmoeid maar niet kunnen slapen (Verhaal 259)
Oververmoeid maar niet kunnen slapen.
Mijn burnout duurt al bijna een jaar en ging bij mij gepaard met vrij enge symptomen. Ik zag de wereld 'warrig', kon mijn blik nergens op focussen en het voelt de hele dag alsof de wereld om me heen teveel is voor mijn hoofd om te verdragen.
Het duurde niet lang voordat mijn lichaam, maar vooral mijn hoofd oververmoeid raakte. Oa doordat ik weinig of niet sliep. Iets wat ik nog steeds niet begrijp! Hoe kan het dat je je zo enorm uitgeput voelt, maar dat het je niet lukt om in slaap te vallen..
Inmiddels krijg ik slaapmedicatie, maar dat kan je ook niet voor eeuwig blijven gebruiken. En zolang ik onrustig slaap heb ik het gevoel niet te kunnen herstellen.
Zijn er anderen die dit ook herkennen? Ik probeer elke dag te wandelen, zodat ik iets van beweging krijg, maar niets lijkt te helpen met de slapenloosheid..
Mijn burnout duurt al bijna een jaar en ging bij mij gepaard met vrij enge symptomen. Ik zag de wereld 'warrig', kon mijn blik nergens op focussen en het voelt de hele dag alsof de wereld om me heen teveel is voor mijn hoofd om te verdragen.
Het duurde niet lang voordat mijn lichaam, maar vooral mijn hoofd oververmoeid raakte. Oa doordat ik weinig of niet sliep. Iets wat ik nog steeds niet begrijp! Hoe kan het dat je je zo enorm uitgeput voelt, maar dat het je niet lukt om in slaap te vallen..
Inmiddels krijg ik slaapmedicatie, maar dat kan je ook niet voor eeuwig blijven gebruiken. En zolang ik onrustig slaap heb ik het gevoel niet te kunnen herstellen.
Zijn er anderen die dit ook herkennen? Ik probeer elke dag te wandelen, zodat ik iets van beweging krijg, maar niets lijkt te helpen met de slapenloosheid..
Ilona
07-09-2022
laatste reactie: 08-12-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas erg herkenbaar. Zit er ook al meer dan 1 jaar in en lijk er maar niet uit te komen. Wordt steeds moeilijker om nog hoop te houden. Pieker me suf en voel me vreselijk schuldig. Slecht slapen en veel te vroeg wakker en dan weer piekeren over steeds dezelfde dingen en over mijn toekomst. Hoe verder ? Wat als ik mijn baan verlies ? Hoe ga ik mijn gezin onderhouden ? Hoe ga ik de hypotheek betalen ? Waarom kom ik er niet uit ? Waarom voel ik me zo slecht ? Is het wel burnout of een ernstige ziekte ? enz. enz.
Wat je zegt, doodmoe en toch niet goed kunnen slapen. Ik val wel redelijk snel in slaap maar ben vervolgens super vroeg weer wakker en kom niet meer in slaap.
Wat je zegt, doodmoe en toch niet goed kunnen slapen. Ik val wel redelijk snel in slaap maar ben vervolgens super vroeg weer wakker en kom niet meer in slaap.
Anoniem
08-09-2022
Reactie:
Dit is wat je kunt doen;
1. Accepteren dat het voorlopig nog niet optimaal gaat worden. Want dat gaat het ook nog zeker niet worden. Dit zal heel geleidelijk beter moeten gaan.
2. Absoluut geen alcohol of cafaine.
3. Wanneer je heel belabbert slaapt dan slaaprestrictie invoeren. Zoek naar op internet.
3. Probeer 2x per dag korte meditaties/ontspanning zodat je lichaam leert om te ontspannen.
4. Wandelen en indien mogelijk joggen zodat je corstiol omlaag gaat. Maar ga hier ook niet over je toeren want dat kan het tegen je werken. Je moet slaapdruk opbouwen en bewegen is daarom tevens belangrijk.
5. Houd eventueel een slaapdagboek bij. Om je progressie te meten. Soms gaat het beter maar heb je dat niet door in de loop van de tijd.
1. Accepteren dat het voorlopig nog niet optimaal gaat worden. Want dat gaat het ook nog zeker niet worden. Dit zal heel geleidelijk beter moeten gaan.
2. Absoluut geen alcohol of cafaine.
3. Wanneer je heel belabbert slaapt dan slaaprestrictie invoeren. Zoek naar op internet.
3. Probeer 2x per dag korte meditaties/ontspanning zodat je lichaam leert om te ontspannen.
4. Wandelen en indien mogelijk joggen zodat je corstiol omlaag gaat. Maar ga hier ook niet over je toeren want dat kan het tegen je werken. Je moet slaapdruk opbouwen en bewegen is daarom tevens belangrijk.
5. Houd eventueel een slaapdagboek bij. Om je progressie te meten. Soms gaat het beter maar heb je dat niet door in de loop van de tijd.
J
08-09-2022
Reactie:
Zo lang je blijft piekeren kom je er niet uit, piekeren is stress. Ga aub naar een psycholoog of laat je medicatie voorschrijven, of verander je eigen beeld (heel lastig). Ik heb zelf allemaal video's van Jaden Christopher bekeken hierover, health anxiety, paniekaanvallen, stress etc. Hielp mij veel om zijn video's te zien en dat het allemaal erbij hoort.
Taco
09-09-2022
Reactie:
Bedankt voor het meedenken lieve mensen!
Ik val inderdaad ook snel in slaap en word dan na een paar uur wakker en dan voel ik me onrustig waardoor ik niet terug in slaap val.
Bedankt voor de tips J. Ik wandel inderdaad elke dag en drink ook geen koffie en alcohol meer. Ik weet dat het nu vooral volhouden is, ook al merk ik niet gelijk dat er iets veranderd.
@taco bedankt ook voor de tip! Ik loop inderdaad al bij een psycholoog en daar leer ik ook met stress etc omgaan :)
Ik val inderdaad ook snel in slaap en word dan na een paar uur wakker en dan voel ik me onrustig waardoor ik niet terug in slaap val.
Bedankt voor de tips J. Ik wandel inderdaad elke dag en drink ook geen koffie en alcohol meer. Ik weet dat het nu vooral volhouden is, ook al merk ik niet gelijk dat er iets veranderd.
@taco bedankt ook voor de tip! Ik loop inderdaad al bij een psycholoog en daar leer ik ook met stress etc omgaan :)
Ilona
11-09-2022
Reactie:
Ha Ilona,
Ik vroeg me af wat je bedoeld.met de wereld warrig zien...
Verder herken ik alles en zijn de tips heel goed die al gegeven zijn😁
Ik vroeg me af wat je bedoeld.met de wereld warrig zien...
Verder herken ik alles en zijn de tips heel goed die al gegeven zijn😁
Anna
13-09-2022
Reactie:
Lieverd pas op met de slaapmedicatie,. Ik ben nu bijna 60, slaap bijna nooit echt en als ik toch ff wegsukel krijg ik een enorme arousal in maar in hoofd en hop. Waakzaam dus geen slaap. Dit doen slaaptabltten op de lange duur en t begint met duf in je hoofd, niet echt uitgeslapen. Je kan stukken missen gedurende dag tot erger aan toe. Het antwoord ik weet t niet, rusthuizen die dit begrijpen en niet meedoen aan deze rare ideeën wereld. Haal t protocol er af en wordt menselijk. Dat zal jij zijn maar artsen de wereld allang niet meer.... Je bent niet alleen. Heel veel sterkte
M.v.Roosmalen
08-01-2023
Reactie:
Ik ben benieuwd hoe het nu gaat. Ik ben ook alweer een jaar thuis. Heb je iets gevonden i.v.m. slapen? Groetjes Sandra
Sandra
04-12-2023
Reactie:
Hey, eerst accepteren dat je niet slaapt. Je wilt op een gegeven moment zo graag slapen dat het sowieso niet lukt. Dus accepteren is de eerste stap. Slaap je niet, dan slaap je niet. Als je moe bent dan ben je moe. Als herstellen dan daardoor nog niet lukt, dan lukt het nog niet. Herstellen is eerst accepteren dat het op is.
Wat je kunt doen is wat kruiden nemen om slaap te bevorderen. Elke dag even naar buiten.. fietsen of wandelen. Hoe moe he ook bent. Niet teveel na 8 uur s avonds eten, zeker geen zoetigheid of chips. Neem een banaan voor de nacht.
Blauw licht s avonds minimaliseren, vooral mobiel en tablets.
Ga naar bed als je slaap voelt opkomen. Ga lekker warm naar bed. Kruik of pittenzak. Als je in bed ligt, probeer dan fijne dingen te visualiseren. Probeer dankpunten te bedenken. En lukt het niet, ga er dan even uit. Drink een kop warme melk, pak de vaatwasser uit. En ga dan weer naar bed.
Lukt het niet, pak eens een ontspannen boek. Geef jezelf de tijd. En wees blij met elk uur dat het wel gelukt is.
Wat slaapmiddelen betreft: neem ze max drie x in de week en niet achter elkaar. Zo wordt je er niet afhankelijk van. Het is fijn ze achter de hand te hebben maar gun jezelf ook het proces om het zelf weer te kunnen.
Vraag anders tips op slaapwijzer.nl slecht slapen word ik de media nogal afgeschilderd als een monster met heftige impact. maar dat is zwaar overdreven. Laat je niet bang maken.
Xx
Wat je kunt doen is wat kruiden nemen om slaap te bevorderen. Elke dag even naar buiten.. fietsen of wandelen. Hoe moe he ook bent. Niet teveel na 8 uur s avonds eten, zeker geen zoetigheid of chips. Neem een banaan voor de nacht.
Blauw licht s avonds minimaliseren, vooral mobiel en tablets.
Ga naar bed als je slaap voelt opkomen. Ga lekker warm naar bed. Kruik of pittenzak. Als je in bed ligt, probeer dan fijne dingen te visualiseren. Probeer dankpunten te bedenken. En lukt het niet, ga er dan even uit. Drink een kop warme melk, pak de vaatwasser uit. En ga dan weer naar bed.
Lukt het niet, pak eens een ontspannen boek. Geef jezelf de tijd. En wees blij met elk uur dat het wel gelukt is.
Wat slaapmiddelen betreft: neem ze max drie x in de week en niet achter elkaar. Zo wordt je er niet afhankelijk van. Het is fijn ze achter de hand te hebben maar gun jezelf ook het proces om het zelf weer te kunnen.
Vraag anders tips op slaapwijzer.nl slecht slapen word ik de media nogal afgeschilderd als een monster met heftige impact. maar dat is zwaar overdreven. Laat je niet bang maken.
Xx
Grietje
08-12-2023
Denk dat ik elke erge ziekte in de wereld heb (Verhaal 778)
Ik heb een burn-out en ik denk dat ik elke erge ziekte in de wereld heb.
Sinds kort moeder geworden. Hiervoor een mega stressvolle periode gehad tijdens de zwangerschap maar ook ervoor - samen met jeugd trauma’s. Depressief geweest tijdens de zwangerschap en toen ik dacht dat het beter ging in één klap keihard gaan werken aan mijn eigen bedrijf want ja, de baby kwam eraan en ik moest een reserve hebben en ik moest de meest succesvolle zijn voordat ik er even uit lag.
Toen ik 30 weken zwanger was voor het eerst weer een paniek aanval gekregen toen ik de metro uitliep. Met voor het eerst een onstabiel/duizelig gevoel. Direct angstig ervoor geworden en eigenlijk is het cirkeltje weer begonnen waar ik 5 jaar terug ook in gezeten heb. Bang om dood te gaan (wat nu nog erger is omdat ik m’n kindje kreeg), angstig voor de klachten die ik ervaar en bang voor aanvallen en alles wat je kan bedenken.
Klachten:
- duizelig (niet draaiend maar meer soms een onstabiel gevoel) het is ook vaker alleen maar aanwezig als ik juist stilsta of zit. Als ik met m’n dochter loop, in bed lig of onder de douche sta heb ik er nooit last van.
- soms doof/tintelend gevoel in een kant van m’n lichaam en dan alleen m’n hand (die ook brand) en m’n onderbeen/voet.
- extreme nek spier klachten. Het zit compleet vast.
- wanneer mensen dingen van mij vragen is het al snel teveel en kan ik zomaar in huilen uitbarsten omdat ik het gewoon niet kan hebben nu.
- hoofdpijn vanuit mijn nek. ook wel spanningshoofdpijn.
Verder gewoon vooral mentale klachten, die worden alleen helaas erger door de fysieke klachten. Ik dacht dat ik een hersentumor had, nu denk ik weer MS. Precies de ziektes waar ik aan dacht toen dit 5 jaar geleden ook begon. Hypochondrie samen met paniekaanvallen en een burn out.
Vooral voor dat duizelige gevoel ben ik zo angstig. Samen met m’n kindje en m’n partner gaan we express veel de deur uit om juist te doen. Dit werkt zeker. Maar er moet dan maar een dingetje gebeuren van even een onstabiel gevoel of ik denk weer aan m’n arm/been en ik voel het gelijk weer overal. Alsof mijn hoofd het mijn lichaam aanpraat. Want soms als ik er niet aan denk is het er ook niet en dan denk ik “huh? Voelde ik mij nou zoals mezelf?” En dan is het er weer.
Is er herkenning in mijn verhaal? In de klachten? In de vicieuze cirkel waar ik in zit? Wat kan ik doen? Ik wil eruit komen. Voor mezelf, maar ook zeker voor m’n kindje en m’n partner. Gewoon weer vrij leven, zonder enge gedachtes.
* ik heb een verwijzing naar de neuroloog om dingen uit te sluiten. Maar ik weet zelf bijna zeker dat er niks is alleen zijn mn doen gedachtes vaak sterker dan mn rationele gedachtes.
Sinds kort moeder geworden. Hiervoor een mega stressvolle periode gehad tijdens de zwangerschap maar ook ervoor - samen met jeugd trauma’s. Depressief geweest tijdens de zwangerschap en toen ik dacht dat het beter ging in één klap keihard gaan werken aan mijn eigen bedrijf want ja, de baby kwam eraan en ik moest een reserve hebben en ik moest de meest succesvolle zijn voordat ik er even uit lag.
Toen ik 30 weken zwanger was voor het eerst weer een paniek aanval gekregen toen ik de metro uitliep. Met voor het eerst een onstabiel/duizelig gevoel. Direct angstig ervoor geworden en eigenlijk is het cirkeltje weer begonnen waar ik 5 jaar terug ook in gezeten heb. Bang om dood te gaan (wat nu nog erger is omdat ik m’n kindje kreeg), angstig voor de klachten die ik ervaar en bang voor aanvallen en alles wat je kan bedenken.
Klachten:
- duizelig (niet draaiend maar meer soms een onstabiel gevoel) het is ook vaker alleen maar aanwezig als ik juist stilsta of zit. Als ik met m’n dochter loop, in bed lig of onder de douche sta heb ik er nooit last van.
- soms doof/tintelend gevoel in een kant van m’n lichaam en dan alleen m’n hand (die ook brand) en m’n onderbeen/voet.
- extreme nek spier klachten. Het zit compleet vast.
- wanneer mensen dingen van mij vragen is het al snel teveel en kan ik zomaar in huilen uitbarsten omdat ik het gewoon niet kan hebben nu.
- hoofdpijn vanuit mijn nek. ook wel spanningshoofdpijn.
Verder gewoon vooral mentale klachten, die worden alleen helaas erger door de fysieke klachten. Ik dacht dat ik een hersentumor had, nu denk ik weer MS. Precies de ziektes waar ik aan dacht toen dit 5 jaar geleden ook begon. Hypochondrie samen met paniekaanvallen en een burn out.
Vooral voor dat duizelige gevoel ben ik zo angstig. Samen met m’n kindje en m’n partner gaan we express veel de deur uit om juist te doen. Dit werkt zeker. Maar er moet dan maar een dingetje gebeuren van even een onstabiel gevoel of ik denk weer aan m’n arm/been en ik voel het gelijk weer overal. Alsof mijn hoofd het mijn lichaam aanpraat. Want soms als ik er niet aan denk is het er ook niet en dan denk ik “huh? Voelde ik mij nou zoals mezelf?” En dan is het er weer.
Is er herkenning in mijn verhaal? In de klachten? In de vicieuze cirkel waar ik in zit? Wat kan ik doen? Ik wil eruit komen. Voor mezelf, maar ook zeker voor m’n kindje en m’n partner. Gewoon weer vrij leven, zonder enge gedachtes.
* ik heb een verwijzing naar de neuroloog om dingen uit te sluiten. Maar ik weet zelf bijna zeker dat er niks is alleen zijn mn doen gedachtes vaak sterker dan mn rationele gedachtes.
Eliza
03-12-2023
laatste reactie: 08-12-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Eliza,
Je verhaal is heel herkenbaar. Het feit dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is was de druppel die de emmer deed overlopen. Totaal overspannen met regelmatig paniekaanvallen omdat ik denk ernstig ziek te zijn, ben ik afgelopen zomer gedeeltelijk in de ziektewet beland.
Tintelingen in mijn gezicht en benen waardoor ik denk ms te hebben. Hoofdpijn waardoor ik denk dat ik een hersentumor heb. Darmklachten is ook een erge ziekte en bij rugpijn ben ik bang dat het uitzaaiingen zijn. 's nachts heb ik hartkloppingen en gedurende de dag een onrustig gevoel in mijn lichaam. Ik heb gemerkt dat wanneer ik denk dat ik ziek ben mijn klachten verergeren waardoor ik bevestig krijg dat ik idd ziek ben, hierdoor wordt ik nog angstiger en krijg ik nog meer klachten. Echt een vicieuze cirkel waar je dan in beland. Twee maanden geleden ben ik doorverwezen door de huisarts naar een psycholoog en ik doe dagelijks ademhalingsoefeningen en meditaties. Door de ademhalingsoefeningen wordt je zenuwstelsel tot rust gebracht en het heeft mij heel erg geholpen om de tintelingen en onrustig gevoel in het lichaam te verminderen en uit je hoofd te gaan. Je lichaam bevind zich namelijk constant in de vecht-vlucht modus. Het is echt de moeite waard om je eens te verdiepen in hoe het zenuwstelsel werkt. Ik hoop dat je snel weer onbezorgd kunt genieten van je kindje en partner
Je verhaal is heel herkenbaar. Het feit dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is was de druppel die de emmer deed overlopen. Totaal overspannen met regelmatig paniekaanvallen omdat ik denk ernstig ziek te zijn, ben ik afgelopen zomer gedeeltelijk in de ziektewet beland.
Tintelingen in mijn gezicht en benen waardoor ik denk ms te hebben. Hoofdpijn waardoor ik denk dat ik een hersentumor heb. Darmklachten is ook een erge ziekte en bij rugpijn ben ik bang dat het uitzaaiingen zijn. 's nachts heb ik hartkloppingen en gedurende de dag een onrustig gevoel in mijn lichaam. Ik heb gemerkt dat wanneer ik denk dat ik ziek ben mijn klachten verergeren waardoor ik bevestig krijg dat ik idd ziek ben, hierdoor wordt ik nog angstiger en krijg ik nog meer klachten. Echt een vicieuze cirkel waar je dan in beland. Twee maanden geleden ben ik doorverwezen door de huisarts naar een psycholoog en ik doe dagelijks ademhalingsoefeningen en meditaties. Door de ademhalingsoefeningen wordt je zenuwstelsel tot rust gebracht en het heeft mij heel erg geholpen om de tintelingen en onrustig gevoel in het lichaam te verminderen en uit je hoofd te gaan. Je lichaam bevind zich namelijk constant in de vecht-vlucht modus. Het is echt de moeite waard om je eens te verdiepen in hoe het zenuwstelsel werkt. Ik hoop dat je snel weer onbezorgd kunt genieten van je kindje en partner
Lisanne
05-12-2023
Reactie:
Ook voor mij heel herkenbaar. Ook dat duizelige soms komt het uit het niets heb heb je het idee flauw te vallen, maar dat gebeurd niet. De wereld voelt ook alsof je bijna flauwvalt, lichte benen enz.
Ik ben ook constant bang voor ms en dan weer een hersentumor. Maar ik probeer dit van mij af te zetten wat wel erg moeilijk ik. Ik maak elke avond een lijstje met waar ik bang voor ben met de ontkrachtende gedachtes erbij dan zie je eigenlijk al snel dat het onzin in. Als je een hersentumor heb worden je klachten bijvoorbeeld steeds erger en wordt het niet minder als je afleiding heb enz. Dat help bij mij best wel (tip van de psycholoog) Inderdaad als je veel aan lichamelijke klachten denk wordt je banger en maak je steeds meer rampsenario's in je hoofd. Het is echt een vicieuze cirkel met tal val lichamelijke klachten die je moet proberen te doorbreken. Ook mij is dit nog niet gelukt hoor maar we kunnen dit!
Ik ben ook constant bang voor ms en dan weer een hersentumor. Maar ik probeer dit van mij af te zetten wat wel erg moeilijk ik. Ik maak elke avond een lijstje met waar ik bang voor ben met de ontkrachtende gedachtes erbij dan zie je eigenlijk al snel dat het onzin in. Als je een hersentumor heb worden je klachten bijvoorbeeld steeds erger en wordt het niet minder als je afleiding heb enz. Dat help bij mij best wel (tip van de psycholoog) Inderdaad als je veel aan lichamelijke klachten denk wordt je banger en maak je steeds meer rampsenario's in je hoofd. Het is echt een vicieuze cirkel met tal val lichamelijke klachten die je moet proberen te doorbreken. Ook mij is dit nog niet gelukt hoor maar we kunnen dit!
Lieke
06-12-2023
Reactie:
Zoek professionele hulp (psycholoog). Een burnout geeft allerlei nare lichamelijke klachten, dat hoort erbij (heeft te maken met overbelast zenuwstelsel). Ga niet navelstaren en daar op focussen maar richt je blik naar buiten! Ga veel wandelen, evt yoga doen, door bewegen kom je uit je hoofd.
Anoniem
07-12-2023
Reactie:
Lieve mensen, wat ontzettend fijn om te lezen dat er herkenning in zit en dat ik niet de enige ben. Hoe stom dat ook klinkt want het is allemaal verre van fijn..
Ondanks dat ik mij soms wat beter voel, komen er dan weer nieuwe klachten bij. Nu weer last van m’n linkerhand (vingers) en onderarm (lijkt overbelasting van met telefoon in m’n hand zitten + baby die over de 6 kilo is ondertussen). Maar grappig genoeg verdwijnen dan de klachten aan de rechterkant van m’n lichaam. Dan is nu de focus op links met de pijnscheuten en dan begint m’n linkervoet ook weer branderig te voelen, zelfde als m’n handen. Als je op internet zoekt zijn brandende handen en voeten symptomen van angst.
Vanmorgen uit bed kreeg ik een tril aanval met hartkloppingen. Geen idee of het kwam door de angst voor de pijn die ik weer had in m’n arm of dat het was dat ik sinds half 6 s’avonds niet meer had gegeten en gedronken en dat m’n suiker laag was. Toch weer angstig en de aanval hield lang aan.
Hoe dan ook probeer ik gewoon te denken dat als m’n rechterkant (arm en been) eerst raar voelde dat dat echt niet ineens over zou gaan en dan dat de linkerkant het weer overneemt. Volgens mij maak ik mijzelf gewoon ziek met denken. HOE KOM IK ERUIT?!
Psycholoog is begonnen sinds afgelopen dinsdag en een heel traject voor de boeg. Ben erg benieuwd wat dat gaat brengen. Ik wil gewoon niet meer zo bang zijn alleen op straat en weer echt genieten van dingen zonder er geen nut in te zien. Werken moet ook ooit weer maar als ik het er over heb krijg ik het al benauwd. Komt echt omdat het mijn eigen bedrijf is en er toch druk achter zit.
Soms weet ik het ook niet meer maar ik probeer zo sterk te zijn. Wat doen jullie allemaal nog meer om je angst tegen te gaan en nervous system te kalmeren?
Ondanks dat ik mij soms wat beter voel, komen er dan weer nieuwe klachten bij. Nu weer last van m’n linkerhand (vingers) en onderarm (lijkt overbelasting van met telefoon in m’n hand zitten + baby die over de 6 kilo is ondertussen). Maar grappig genoeg verdwijnen dan de klachten aan de rechterkant van m’n lichaam. Dan is nu de focus op links met de pijnscheuten en dan begint m’n linkervoet ook weer branderig te voelen, zelfde als m’n handen. Als je op internet zoekt zijn brandende handen en voeten symptomen van angst.
Vanmorgen uit bed kreeg ik een tril aanval met hartkloppingen. Geen idee of het kwam door de angst voor de pijn die ik weer had in m’n arm of dat het was dat ik sinds half 6 s’avonds niet meer had gegeten en gedronken en dat m’n suiker laag was. Toch weer angstig en de aanval hield lang aan.
Hoe dan ook probeer ik gewoon te denken dat als m’n rechterkant (arm en been) eerst raar voelde dat dat echt niet ineens over zou gaan en dan dat de linkerkant het weer overneemt. Volgens mij maak ik mijzelf gewoon ziek met denken. HOE KOM IK ERUIT?!
Psycholoog is begonnen sinds afgelopen dinsdag en een heel traject voor de boeg. Ben erg benieuwd wat dat gaat brengen. Ik wil gewoon niet meer zo bang zijn alleen op straat en weer echt genieten van dingen zonder er geen nut in te zien. Werken moet ook ooit weer maar als ik het er over heb krijg ik het al benauwd. Komt echt omdat het mijn eigen bedrijf is en er toch druk achter zit.
Soms weet ik het ook niet meer maar ik probeer zo sterk te zijn. Wat doen jullie allemaal nog meer om je angst tegen te gaan en nervous system te kalmeren?
Eliza
07-12-2023
Reactie:
Hey de duizeligheid of het onstabiele gevoel kan ook uit je ogen komen. Heb je ook last van wazig zien of vermoeide ogen. Dan zou ook hier nog een oorzaak in te vinden kunnen zijn.
Liefs
Liefs
Grietje
08-12-2023
Klachten verergeren, ondanks rust (Verhaal 767)
Na flink door de molen te zijn gehaald de afgelopen maanden (3x KNO onderzoek, 2x bij de Neuroloog geweest, een MRI van de hersenen, diverse bloedonderzoeken) blijken er nu nog 2 koplopers in de strijd te zijn wat betreft het labelen van mijn huidige toestand: ofwel een burn-out, ofwel een vitamine b12 tekort (behandeling is gestart maar merk er nog niks van). Of een beetje van beiden.
Echter begint het nu weer te spoken in mijn hoofd, want: een spieronderzoek hadden we nog niet gehad! En aangezien mijn spieren/zenuwen van binnen flink op hol geslagen zijn (willekeurig trillen), en deze klacht VERERGERT ondanks de rust die ik al maanden neem, spookt dit weer door mijn gedachten nu. Ook lijken er een soort venijnige speldenprikjes over mijn hele lichaam te zijn ontstaan.
Mijn eerdere klachten waren en zijn: een wattenhoofd(is niet weg maar wel minder), spanningshoofdpijn (is wel weg), concentratieproblemen (is er nog, vreselijk), dronkemansduizeligheid (komt en gaat, maar was erger).
Is het "normaal" dat de klachten erger worden/erbij komen, nadat je al zo hard de stekker uit alles hebt getrokken?
Wanneer gingen jullie je neerleggen bij de diagnose "burn-out"?
Liefs
Echter begint het nu weer te spoken in mijn hoofd, want: een spieronderzoek hadden we nog niet gehad! En aangezien mijn spieren/zenuwen van binnen flink op hol geslagen zijn (willekeurig trillen), en deze klacht VERERGERT ondanks de rust die ik al maanden neem, spookt dit weer door mijn gedachten nu. Ook lijken er een soort venijnige speldenprikjes over mijn hele lichaam te zijn ontstaan.
Mijn eerdere klachten waren en zijn: een wattenhoofd(is niet weg maar wel minder), spanningshoofdpijn (is wel weg), concentratieproblemen (is er nog, vreselijk), dronkemansduizeligheid (komt en gaat, maar was erger).
Is het "normaal" dat de klachten erger worden/erbij komen, nadat je al zo hard de stekker uit alles hebt getrokken?
Wanneer gingen jullie je neerleggen bij de diagnose "burn-out"?
Liefs
Willemijn
22-11-2023
laatste reactie: 08-12-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi willemijn , ik ben zelf in 2019 in elkaar gestort en heb ook van alles gevoeld in lichaam en hoofd. Ook momenten dat erger werd en ik snap je bezorgdheid helemaal hoor. Maar hou vol er komen betere tijden. Sterkte
Rob
27-11-2023
Reactie:
Ik ben een jaar geleden ingestort na 7 jr chronische pijn en heel veel fysio-/ massagetherapeuten, chiropractors, pijnpoli's verder. Pas bij psycholoog werd alles duidelijk: een zware burnout. Kern v burnout is dat je zenuwstelsel/hormoonstelsel ontregeld zijn door jarenlange chronische stress. En ja, dat gaat gepaard met heel veel klachten. De klachten die jij noemt passen allemaal bij burnout. Ga voor jezelf na hoe en wanneer de klachten ontstaan zijn. Stress die chronisch wordt (waardoor je lichaam letterlijk niet meer kan herstellen) ligt altijd ten grondslag aan een burnout. Ik had en heb nog steeds veel klachten maar inmiddels wel weer wat meer energie, beter slaappatroon. Dus er komen lichtpuntjes. Houd je daar aan vast! Maar herstel kan jaren duren (in mijn geval dus 2-3 jr): hoe langer de periode waarin je roofbouw hebt gepleegd op je lijf, hoe langer het herstel. En dat herstel verloopt grillig. Betere periodes en slechtere periodes met meer klachten wisselen elkaar af. Acceptatie is begin van het herstel...
Anoniem
27-11-2023
Reactie:
Hallo Willemijn,
Wat voor speldenprikjes zijn dat die je ervaart?
Op borst, voeten, benen, handen ook?
Wat voor speldenprikjes zijn dat die je ervaart?
Op borst, voeten, benen, handen ook?
Richard
06-12-2023
Reactie:
B12 tekort is automatisch bij een burnout, slechte opname + veel gebruik. Daarom neem ik supplementen (al 1,5 jaar) van 4000% oid. Dat laat je beter voelen maar lost je burnout niet op.
Taco
07-12-2023
Reactie:
Ik ben helaas ook bekend met de spelden prikjes ook in me gezicht de arts had er geen verklaring voor
Na zelf opzoeken blijkt het zenuwstelsel ernstig overprikkeld
Na zelf opzoeken blijkt het zenuwstelsel ernstig overprikkeld
Esra
08-12-2023
Ben in een overspannenheid/ burnout geraakt (Verhaal 780)
Hoi allemaal,
Maart 2023 ben ik in een overspannenheid/ burnout geraakt.
Dit begon met hartkloppingen en een hartritmestoornis en paniekaanvallen.
Ik ben toen 2 maanden volledig thuis geweest, met psychologische hulp en een mindfulness cursus. Het ging toen zo goed, nauwelijks klachten. Ben in juni gaan reïntegreren en sinds oktober weer volledig aan het werk in een nieuw team (24uur) Ik heb ook een gezin met een tweeling van net 4 jaar.
Ik merk dat toch de klachten weer zijn opgelopen. Ben ook achteraf weer volop met mijn oude leven gestart, mogelijk dat ik mijn grenzen toch niet goed genoeg heb aangevoeld.
Dit begon met snel te veel prikkels ervaren en lichte paniek. Hierop volgden weer paniek aanvallen en sinds ik 2 weken geleden te ver over mijn grens ben gegaan (10 uur overwerken) steeds meer klachten. Ook lichamelijk.
Ik ben continue duizelig als ik sta en loop, deinend alsof ik scheef loop terwijl dat niet zo is. Huisarts geweest, die kon na enkele neurologische tests niets afwijkendes vinden en denkt dat het te maken heeft met de burnout. Ik ben heel angstig dat er iets lichamelijks mis is en continue gespannen, angstig en paniekerig. Focus ook continue op of ik wel of niet duizelig ben en kan dit heel moeilijk loslaten.
Herkent iemand zich hier in? Kunnen dit signalen van een soort terugval zijn?
Ik ga in inder geval contact opnemen met een psycholoog voor mijn angst en paniek en met werkgever om te bespreken hoe ik goed begrensd binnen mijn kunnen voor nu werk kan blijven doen.
Maart 2023 ben ik in een overspannenheid/ burnout geraakt.
Dit begon met hartkloppingen en een hartritmestoornis en paniekaanvallen.
Ik ben toen 2 maanden volledig thuis geweest, met psychologische hulp en een mindfulness cursus. Het ging toen zo goed, nauwelijks klachten. Ben in juni gaan reïntegreren en sinds oktober weer volledig aan het werk in een nieuw team (24uur) Ik heb ook een gezin met een tweeling van net 4 jaar.
Ik merk dat toch de klachten weer zijn opgelopen. Ben ook achteraf weer volop met mijn oude leven gestart, mogelijk dat ik mijn grenzen toch niet goed genoeg heb aangevoeld.
Dit begon met snel te veel prikkels ervaren en lichte paniek. Hierop volgden weer paniek aanvallen en sinds ik 2 weken geleden te ver over mijn grens ben gegaan (10 uur overwerken) steeds meer klachten. Ook lichamelijk.
Ik ben continue duizelig als ik sta en loop, deinend alsof ik scheef loop terwijl dat niet zo is. Huisarts geweest, die kon na enkele neurologische tests niets afwijkendes vinden en denkt dat het te maken heeft met de burnout. Ik ben heel angstig dat er iets lichamelijks mis is en continue gespannen, angstig en paniekerig. Focus ook continue op of ik wel of niet duizelig ben en kan dit heel moeilijk loslaten.
Herkent iemand zich hier in? Kunnen dit signalen van een soort terugval zijn?
Ik ga in inder geval contact opnemen met een psycholoog voor mijn angst en paniek en met werkgever om te bespreken hoe ik goed begrensd binnen mijn kunnen voor nu werk kan blijven doen.
Robin
05-12-2023
laatste reactie: 07-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, klinkt alsof je in Maart inderdaad flink overspannen was, maar net op tijd gas terug hebt genomen, maar vervolgens inderdaad het onderliggende probleem niet aangepakt hebt: zelfzorg en zelfbeeld.
Dus ja, het is vrij duidelijk dat je overspannenheid weer terug is gekomen, wat je omschrijft klinkt voor mij 100% bekend. Zorgt nu weer voor FLINK gas terug, eventueel weer compleet ziek melden voor 2 maanden als het moet. Als je echt burnout raakt weet je het wel, dan kom je namelijk de bank niet meer af.
Dus ja, het is vrij duidelijk dat je overspannenheid weer terug is gekomen, wat je omschrijft klinkt voor mij 100% bekend. Zorgt nu weer voor FLINK gas terug, eventueel weer compleet ziek melden voor 2 maanden als het moet. Als je echt burnout raakt weet je het wel, dan kom je namelijk de bank niet meer af.
Taco
07-12-2023
Radicale acceptatie (Verhaal 786)
Acceptatie hoe doe je dat dan. Geen idee... maar langzaam aan heb ik mij bij de situatie neer moeten/ kunnen leggen. Met enorm veel vallen en opstaan. Slaapmedicatie omdat slaap zo belangrijk is.
Ik dacht dat mijn hele wereld zoals ik die kende in zou storten. Nu begin ik langzaam de rust te ervaren, dat het allemaal niet zo belangrijk is . Dat we allemaal maar wat doen... Er gaat een nieuwe wereld voor mij open. Mijn wereld. Waarin ik mij open durf te stellen naar familie en vrienden, kwetsbaar durf te zijn. Ik hoef het niet alleen te doen, ik vraag hulp. Ik hoef niet alles te doen, nee is ook een antwoord. Ik behoud evengoed mijn fijne relatie met hen, sterker nog zo zei mijn zus, je bent een echter mens geworden.
Mijn werk altijd voorop, nu een uitkering aangevraagd. Daar weer over schamen, ook met vrienden en familie over gesproken. Het is zoals t is. Herstellen en een nieuwe leuke uitdaging aangaan. Maar eerst DUURZAAM herstellen.
Het lukt beter om te genieten, blijf als ik wat energie ervaar daar behoedzaam mee om gaan. Herfst en winter, een periode van verstilling. Klinkt zwaar omdat t leven een aaneenschakeling moet zijn van leuke momenten. Van wie ? Ik neem even rust, verstil. Kijk uit het raam, maak een kleine wandeling, leuke ontmoeting en kom zo mijn dag door.Lees een boek, luister muziek, akoestisch omdat mijn hoofd anders aan de haal gaat met de tekst... hahaha.. rare wezens zijn wij. Ben er nog niet maar wel ervan overtuigd dat t goed komt.
En ik accepteer !
Ik dacht dat mijn hele wereld zoals ik die kende in zou storten. Nu begin ik langzaam de rust te ervaren, dat het allemaal niet zo belangrijk is . Dat we allemaal maar wat doen... Er gaat een nieuwe wereld voor mij open. Mijn wereld. Waarin ik mij open durf te stellen naar familie en vrienden, kwetsbaar durf te zijn. Ik hoef het niet alleen te doen, ik vraag hulp. Ik hoef niet alles te doen, nee is ook een antwoord. Ik behoud evengoed mijn fijne relatie met hen, sterker nog zo zei mijn zus, je bent een echter mens geworden.
Mijn werk altijd voorop, nu een uitkering aangevraagd. Daar weer over schamen, ook met vrienden en familie over gesproken. Het is zoals t is. Herstellen en een nieuwe leuke uitdaging aangaan. Maar eerst DUURZAAM herstellen.
Het lukt beter om te genieten, blijf als ik wat energie ervaar daar behoedzaam mee om gaan. Herfst en winter, een periode van verstilling. Klinkt zwaar omdat t leven een aaneenschakeling moet zijn van leuke momenten. Van wie ? Ik neem even rust, verstil. Kijk uit het raam, maak een kleine wandeling, leuke ontmoeting en kom zo mijn dag door.Lees een boek, luister muziek, akoestisch omdat mijn hoofd anders aan de haal gaat met de tekst... hahaha.. rare wezens zijn wij. Ben er nog niet maar wel ervan overtuigd dat t goed komt.
En ik accepteer !
Eric
07-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Wil zo graag me oude zelf weer worden (Verhaal 709)
Hier mijn verhaal, ik hoop dat je tijd vind om het te lezen Al 20 jaar slikte ik paroxetine waarmee ik redelijk functioneerde tot ik besloot er in Maart 2022 te stoppen vanwege het stoppen van mijn kantoorbaan die ik al 16 jaar deed. Het zat me de jaren financieel mee en ik had een leuke financiële backup opgebouwd. Ik woonde rond de 10 jaar samen met mijn 2 kinderen en partner. De maanden erna viel er een redelijk gat ondanks dat ik had besloten voor mezelf te beginnen. Er waren al heel wat signalen van overspanning maar ik functioneerde bog best redelijk voor die tijd. Na een aantal maanden kreeg ik een werkopdracht voor het beheren van een serverpark in Macedonie. Dat was een enorme kans die ik met veel enthousiasme aannam. Ik maakte plannen om samen met mijn ouders en kinderen er een combinatie van te maken met een vakantie met de auto. Drie weken voor vertrek werd mijn moeder ernstig ziek van corona en belandde in het ziekenhuis met een maagbloeding en enorme benauwdheid waarbij ik echt heb gedacht dat ze het niet ging redden. Het was een enorm stressvolle tijd maar wonder boven wonder herstelde ze in de laatste week enorm snel en konden we toch met zijn allen weg. Een reis van ruim 3000 kilometer. Met deze reis is het compleet misgegaan met mij.
Door omstandigheden met mijn verkeerd ingestelde route planner kon ik de grens met Kroatie niet meer over en kon ik na een kleine 20 uur rijden de grens niet meer over. Ik ben rechtomkeerd gestuurd om 12 uur snachts. Door het hoogseizoen was er feen hotel of motel meer vrij en heb ik noodgedwongen moeten doorrijden. Toen barstte de hel pas echt los. Door de verkeer ingestelde tomtom die stond op kortste route ipv snelste route. Ik ben geleid door alle ex yougoslavie landen met enorme wachttijden aan de grens. Dit in enorme hitte zonder goed werkende airco. Dit terwijl ik zonder slaap al heel de nacht was doorgereden. In Albanië knakte ik volledig en heb zware paniekaanvallen moeten doorstaan. Met hoge dosis benzo,s terwijl mijn vader van 80 reedheb ik de eindstreep gehaald maar de staat waarin ik verkeerde was verschrikkelijk. Ik heb nog nooit zo,n hel op aarde meegemaakt en kon alleen met lorazepam en oxazepam me op de been houden in het hotel waar ik zat. Tijdens mijn vakantie viel mijn moeder ook nog in haar hotelkamer waarin ze tijdelijk verlamd was. Stijf stond ik van de angst toen. Uiteindelijk herstelde ze ook weer maar ik was compleet geestelijk wrak op dat moment. Ik heb me tot huilens ziekgemeld bij het uwv omdat ik daar een regeling had via de WW. Na 10 dagen moest ik terug want ik trok htet niet meer in Macedonie. Ik zag enorm op tegen de terugreis en had permanente paniekaanvallen. Al met al heb ik met een goede planning en veel hulp van mijn pa de terugreis voor elkaar gekregen. Dit met 3 stops en maximaal 700 km per keer.Toen ik thuiskwam had mijn partner ook nog besloten me te gaan verlaten dit me achterlatend met de zorg voor mijn 2 kinderen. Ze is een buitenlandse partner en komt een keer per week eens buurten hoe het gaat. Verder heb ik weinig ondersteuning. Ik heb meerdere malen 113 gebeld vanwege de enorme angsten die vooral in de ochtend het ergst waren. Regelmatig begon ik huilend de dag op de bank zo verschrikkelijk voelde ik me. Mijn paroxetine weer gestart maar die sloeg nauwelijks meer aan. Ik vraag me na 13 maanden af of ik ooit weer de oude zal worden. Ik denk het eerlijk gezegd niet. Men zegt dat tijd er toch voor zorgt dat je langzaam hersteld en dat is tot nu ook wel een beetje het geval. Maar het is nog steeds een strijd om alles te kunnen volbrengen. Het ouderschap bijvoorbeeld. Er zijn enorme wachtlijsten bij de ggz en ik heb tot nu toe nog steeds geen goede psychiater gevonden die me de juiste medicatie kan voorschrijven. Ondertussen verslaafd geraakt aan de lorazepam. Met supplementen heb ik enig succes geboekt. Kratom en dlpa hebben me heel goed ondersteund. Nog steeds heb ik last van enorme ups en down door de dag heen. De ene dag gaat beter dan de andere. Ben nu met rtms bezig om de hevige angst en somberheid te verminderen. Het gevoel daarvan is zo donker en moedeloos. Niet te beschrijven. Ik probeer de vader te zijn voor mijn kinderen zo goed mogelijk te doen maar soms kamp ik met hevige schuldgevoelens omdat ik te moe ben of voel ik me gewoon te slecht. Ik ben nu bezig met nieuwe medicatie om te zien of dat me kan ondersteunen. Ik hoop dat mijn verhaal niet te negatief overkomt want ik wil zo graag me oude zelf weer worden. Hartelijk bedankt voor het lezen.
Door omstandigheden met mijn verkeerd ingestelde route planner kon ik de grens met Kroatie niet meer over en kon ik na een kleine 20 uur rijden de grens niet meer over. Ik ben rechtomkeerd gestuurd om 12 uur snachts. Door het hoogseizoen was er feen hotel of motel meer vrij en heb ik noodgedwongen moeten doorrijden. Toen barstte de hel pas echt los. Door de verkeer ingestelde tomtom die stond op kortste route ipv snelste route. Ik ben geleid door alle ex yougoslavie landen met enorme wachttijden aan de grens. Dit in enorme hitte zonder goed werkende airco. Dit terwijl ik zonder slaap al heel de nacht was doorgereden. In Albanië knakte ik volledig en heb zware paniekaanvallen moeten doorstaan. Met hoge dosis benzo,s terwijl mijn vader van 80 reedheb ik de eindstreep gehaald maar de staat waarin ik verkeerde was verschrikkelijk. Ik heb nog nooit zo,n hel op aarde meegemaakt en kon alleen met lorazepam en oxazepam me op de been houden in het hotel waar ik zat. Tijdens mijn vakantie viel mijn moeder ook nog in haar hotelkamer waarin ze tijdelijk verlamd was. Stijf stond ik van de angst toen. Uiteindelijk herstelde ze ook weer maar ik was compleet geestelijk wrak op dat moment. Ik heb me tot huilens ziekgemeld bij het uwv omdat ik daar een regeling had via de WW. Na 10 dagen moest ik terug want ik trok htet niet meer in Macedonie. Ik zag enorm op tegen de terugreis en had permanente paniekaanvallen. Al met al heb ik met een goede planning en veel hulp van mijn pa de terugreis voor elkaar gekregen. Dit met 3 stops en maximaal 700 km per keer.Toen ik thuiskwam had mijn partner ook nog besloten me te gaan verlaten dit me achterlatend met de zorg voor mijn 2 kinderen. Ze is een buitenlandse partner en komt een keer per week eens buurten hoe het gaat. Verder heb ik weinig ondersteuning. Ik heb meerdere malen 113 gebeld vanwege de enorme angsten die vooral in de ochtend het ergst waren. Regelmatig begon ik huilend de dag op de bank zo verschrikkelijk voelde ik me. Mijn paroxetine weer gestart maar die sloeg nauwelijks meer aan. Ik vraag me na 13 maanden af of ik ooit weer de oude zal worden. Ik denk het eerlijk gezegd niet. Men zegt dat tijd er toch voor zorgt dat je langzaam hersteld en dat is tot nu ook wel een beetje het geval. Maar het is nog steeds een strijd om alles te kunnen volbrengen. Het ouderschap bijvoorbeeld. Er zijn enorme wachtlijsten bij de ggz en ik heb tot nu toe nog steeds geen goede psychiater gevonden die me de juiste medicatie kan voorschrijven. Ondertussen verslaafd geraakt aan de lorazepam. Met supplementen heb ik enig succes geboekt. Kratom en dlpa hebben me heel goed ondersteund. Nog steeds heb ik last van enorme ups en down door de dag heen. De ene dag gaat beter dan de andere. Ben nu met rtms bezig om de hevige angst en somberheid te verminderen. Het gevoel daarvan is zo donker en moedeloos. Niet te beschrijven. Ik probeer de vader te zijn voor mijn kinderen zo goed mogelijk te doen maar soms kamp ik met hevige schuldgevoelens omdat ik te moe ben of voel ik me gewoon te slecht. Ik ben nu bezig met nieuwe medicatie om te zien of dat me kan ondersteunen. Ik hoop dat mijn verhaal niet te negatief overkomt want ik wil zo graag me oude zelf weer worden. Hartelijk bedankt voor het lezen.
Arthur
08-10-2023
laatste reactie: 06-12-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Arthur,
Vooral die paniek/angst aanvallen zijn de hel.
Wat mij geholpen heeft (niet makkelijk maar volhouden!) is gaan zitten of gaan liggen en het over je heen laten komen.
Tegen jezelf zeggen "Laat het maar komen het komt allemaal door angst er gebeurt niks met je"
Dus niet ertegen vechten want dat maakt het erger.
Na een paar weken kon ik de paniek/angst opvangen en tegenhouden.
Hopelijk heb je er iets aan, sterkte!
Vooral die paniek/angst aanvallen zijn de hel.
Wat mij geholpen heeft (niet makkelijk maar volhouden!) is gaan zitten of gaan liggen en het over je heen laten komen.
Tegen jezelf zeggen "Laat het maar komen het komt allemaal door angst er gebeurt niks met je"
Dus niet ertegen vechten want dat maakt het erger.
Na een paar weken kon ik de paniek/angst opvangen en tegenhouden.
Hopelijk heb je er iets aan, sterkte!
M
11-10-2023
Reactie:
De controle verliezen en totaal in eigen hoofd te gaan door angst is verschrikkelijk ik herken dat zeker. Nu meer dan 1,5 jaar onderweg in burn-out met ontzettend aangespannen spieren vooral na niet slapen. Er lopen er dus nog meer met je in de hel, want zo noem ik het zelf ook. Bijzonder eenzaam, alles om je heen gaat gewoon door. Inderdaad niet er tegen vechten want anders wordt het nog erger. Mij helpt psychosomatische therapie. Je krijgt veel uitleg hoe je brein werkt en handvatten om uit die cirkel te komen.
E
12-10-2023
Reactie:
Het is een heel slecht idee om benzo's te nemen bij angsten. Men schrijft ze wel voor omdat mensen een "quick fix" verwachten maar eigenlijk zijn ze bedoeld voor heel tijdelijke ondersteuning samen met therapie.
Ze zijn zo verslavend omdat ze zo snel "werken". Maar ze nemen enkel de symptomen weg, niet de oorzaak. Je gaat er volledig op de medicatie vertrouwen i.p.v. de oorzaak weg te nemen zodat je de medicatie niet meer nodig hebt.
Je moet zsm afbouwen met hulp van een psychiater en psycholoog. (niet cold turkey, heel gevaarlijk bij benzo's!)
De psycholoog kan je via therapie helpen met je angsten om te gaan tot ze maar een voetnoot in je leven meer zijn.
Ze zijn zo verslavend omdat ze zo snel "werken". Maar ze nemen enkel de symptomen weg, niet de oorzaak. Je gaat er volledig op de medicatie vertrouwen i.p.v. de oorzaak weg te nemen zodat je de medicatie niet meer nodig hebt.
Je moet zsm afbouwen met hulp van een psychiater en psycholoog. (niet cold turkey, heel gevaarlijk bij benzo's!)
De psycholoog kan je via therapie helpen met je angsten om te gaan tot ze maar een voetnoot in je leven meer zijn.
peem
13-10-2023
Reactie:
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb heel lang gedaan om mijn verhaal terug te vinden want ze staan door elkaar op de website. Toch gelukt. Het gaat gelukkig steeds iets beter. De angst inderdaad accepteren en get vertrouwen hebben dat het tijdelijk is en weer weggaat. Het is gewoon een alarm systeem van de hersenen die aangeven dat er iets niet klopt. Er moet als het ware een nieuw progrtgeschreven worden in het onderbewust zijn dat er niets aan de hand is. Dit heeft tijd nodig. Met de juiste therapie kan dit versterkt worden. Ik ben nu bezig met het afbouwen van de lorazepam. Zit nu nog maar op 0,5 mg per dag.
Arthur
28-10-2023
Reactie:
Beste Arthur,
Ik was op zoek naar een andere ervaring, maar de titel van jouw verhaal trok mij erg aan, omdat ik mezelf namelijk ook verloren had en erg graag de oude en zelf de betere ik wilde vinden. Ik kan nog niet van 100% herstel spreken, omdat ik nog aan het begin sta van mijn traject. Via het UWV heb ik de tip gekregen om te kijken naar de zogenaamde Body Mind Release traject. Ik had al een slechte ervaring met de psycholoog en psychiater. De drang naar mezelf vinden was zo groot dat ik alles wilde proberen. Na mijn eerste intakegesprek kreeg ik het gevoel dat dit hem wel eens kon zijn. Hoewel alles erg zweverig klonk besloot ik gewoon te doen wat er gevraagd wordt en na enkele dagen had ik het gevoel dat dit gaat werken. Inmiddels begonnen aan mijn tweede week en ik merk nu al verschil, sterker nog ik heb nu het gevoel dat ik mezelf veel eerder had verloren dan ik had gedacht en dat ik op weg ben naar een veel beter ik, maar ik spring niet te snel de lucht in, ik maak het traject gewoon af. Mijn onderbewuste is blijkbaar veel actiever dan ik dacht en het is in staat tot veel meer dan mijn bewuste. Ik zal proberen na het voltooien van het traject nogmaals te zoeken naar deze pagina om een update te geven. Maar het is het proberen waard, aangezien jij ook al van alles tevergeefs hebt geprobeerd. Probeer nogmaals via het UWV een Body Mind Release taject te volgen. Als vader hoop ik dat het je helpt weer jezelf te vinden.
Ik was op zoek naar een andere ervaring, maar de titel van jouw verhaal trok mij erg aan, omdat ik mezelf namelijk ook verloren had en erg graag de oude en zelf de betere ik wilde vinden. Ik kan nog niet van 100% herstel spreken, omdat ik nog aan het begin sta van mijn traject. Via het UWV heb ik de tip gekregen om te kijken naar de zogenaamde Body Mind Release traject. Ik had al een slechte ervaring met de psycholoog en psychiater. De drang naar mezelf vinden was zo groot dat ik alles wilde proberen. Na mijn eerste intakegesprek kreeg ik het gevoel dat dit hem wel eens kon zijn. Hoewel alles erg zweverig klonk besloot ik gewoon te doen wat er gevraagd wordt en na enkele dagen had ik het gevoel dat dit gaat werken. Inmiddels begonnen aan mijn tweede week en ik merk nu al verschil, sterker nog ik heb nu het gevoel dat ik mezelf veel eerder had verloren dan ik had gedacht en dat ik op weg ben naar een veel beter ik, maar ik spring niet te snel de lucht in, ik maak het traject gewoon af. Mijn onderbewuste is blijkbaar veel actiever dan ik dacht en het is in staat tot veel meer dan mijn bewuste. Ik zal proberen na het voltooien van het traject nogmaals te zoeken naar deze pagina om een update te geven. Maar het is het proberen waard, aangezien jij ook al van alles tevergeefs hebt geprobeerd. Probeer nogmaals via het UWV een Body Mind Release taject te volgen. Als vader hoop ik dat het je helpt weer jezelf te vinden.
Edo
06-12-2023
Enorme impact op haar leven en op mijn familie (Verhaal 782)
Mijn dochter heeft 4 jaar geleden verteld dat ze misbruikt is door de zoon van mijn zus, toen ze klein was. De enorme impact die het op haar leven heeft op mijn familie heeft is pittig om te dragen.
Van de zomer is mijn vader overleden en ‘moesten’ we wel samenkomen. Daardoor ben ik alleen maar meer gaan voelen hoe onze familie uit elkaar gevallen is.
Ik hoop zo dat ik ook weer plezier kan gaan ervaren want dat voelt heel ver weg,
Van de zomer is mijn vader overleden en ‘moesten’ we wel samenkomen. Daardoor ben ik alleen maar meer gaan voelen hoe onze familie uit elkaar gevallen is.
Ik hoop zo dat ik ook weer plezier kan gaan ervaren want dat voelt heel ver weg,
Sandra
05-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Op zoek naar ervaringsverhalen langdurige burn out (Verhaal 205)
Hoi,
Momenteel zit ik 2 jaar in een burn out en omdat het in die 2 jaar eerst slechter werd en ik een angststoornis ontwikkelde, ben ik nu ongeveer hetzelfde als 2 jaar geleden. Denk dat ik op 15% van wat ik kon zit nu.
Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die 4-5 jaar over hun burn out hebben gedaan en er toch bovenop gekomen zijn?
Momenteel zit ik 2 jaar in een burn out en omdat het in die 2 jaar eerst slechter werd en ik een angststoornis ontwikkelde, ben ik nu ongeveer hetzelfde als 2 jaar geleden. Denk dat ik op 15% van wat ik kon zit nu.
Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die 4-5 jaar over hun burn out hebben gedaan en er toch bovenop gekomen zijn?
Anoniem
26-05-2022
laatste reactie: 05-12-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier nu 2 jaar. Wel in de tussentijd weer volledig hersteld gemeld op mijn werk, maar wederom werd het te veel en moest ik stoppen. Nu mijn baan kwijt. Ik dacht dat dit ook beter voor mij was. Goed herstellen en dan echt gaan kijken wat ik wil. Echter wordt ik soms moedeloos dat het zo lang duurt. Ik zeg steeds het komt vast goed. Mijn therapeut zegt het is goed en het wordt beter. Dat zinnetje zeg ik zo vaak! Ik hen weken dat ik weer energie voel en mij vrolijker voel en dan hoeft er maar iets met een beetje spanning te gebeuren en dan komt de gedachte weer "het lukt niet meer". Het is maar ern gedachte dat weet ik maar zou willen dat deze niet constant op plopt. Wat ik wel merk, is als ik het accepteer, dat het nare gevoel dan ook minder wordt. Het blijft een proces van vallen eb opstaan. We willen denk ik te graag een Quick fix oplossing, maar doe is er niet. Sterkte en neem je tijd en wees vooral lief voor jezelf.
Miep
18-07-2022
Reactie:
Wat een helse ervaring is het. Begin 2019 werd ik ziek, ik kon helemaal niks meer, niet meer lopen, niet meer praten, geen prikkels, zelfs het water uit de kraan was te heftig. In het najaar bij de crisisdienst beland en na een jaar ziek zijn zo’n erge terugval dat ik weer terug bij af was en nog erger. Een ptss en angst en paniek diagnose verder ging het na 1,5 jaar nog steeds even slecht als toen ik begon. Toen heeft de huisarts ingegrepen, me weggehaald bij de psychiater en me op goed medicatie gezet. Beetje bij beetje bij beetje herstelde ik. Nu ben ik vier jaar werken en functioneer ik weer een soort van, werk (28 uur ipv 50 uur), weer voor de kinderen zorgen, rustig bewegen. Ik ben nog zeer gevoelig voor prikkels dus sociale bijeenkomsten, horeca, winkelen, is echt nog lastig. En ik heb regelmatig duizeling en brainzaps gevolgd door terugvallen. Mijn hoofd heeft in al die jaren nog niet goed gevoeld, ik weet ook niet of dat weer gaat komen. Maar, ik kan weer schaterlachen, genieten van lekker weer en eten, voldoening krijgen als het lukt op werk en zie de waarde weer in van het leven. Soms ben ik ongeduldig, wil ik dat het er niet meer is. Soms ben ik er klaar mee en wil ik uit het raam springen. Soms kijk ik naar mijn kinderen en loopt mijn hart weer vol. Ik ken niemand die zo lang bezig is het herstellen van burn-out, dus ik kan je ook niet zeggen hoe het afloopt. Wat ik wel weet, dat met juiste behandeling, je stapje voor stapje vooruit gaat. Niet per dag, maar wel als je over een paar maanden heen kijkt. Medicatie heeft mij geholpen om weer te kunnen herstellen, daarvoor had ik alle energie nodig om de dag door te komen.
Heel veel sterkte, liefs
Heel veel sterkte, liefs
Nona
01-04-2023
Reactie:
Hoi Nona wat een heftig verhaal zeg, ik ben in 2021 ziek geworden kon ook niks meer continu het gevoel flauw te vallen angstig overprikkeld duizelig noem maar op.. ik begon wel heel langzaam meer te kunnen. Heb de medicatie njet aangedurfd tot nu.. maar pittig traject denk dat ik weer ga stoppen angst en erg emotioneel zijn weer gevoeliger voor prikkels door ad. Welke medicatie heeft jou geholpen?
Anoniem
17-04-2023
Reactie:
Hallo zeer herkenbaar. Van mij uit ook de vraag welke medicijnen hebben je geholpen
Anoniem
05-12-2023
Vermoedelijk een nekhernia (Verhaal 781)
Dan toch ook maar is een post van mij
Wat een herkenbare verhalen
Hier vermoedelijk een nekhernia
Binnenkort mri
Heel veel spanningsklachten piekeren piekeren
Alles op Google na lezen heb nog nooit zoveel angst gehad in me leven vind de ochtenden een hel
De avonden gaan redelijk heb veel zenuwen prikkelingen in me lijf
Hier is het gekomen door een plotseling overlijden is net of me lijf zegd doe het zelf maar
Ben blij met jullie verhalen hoop dat iedereen snel opknapt
Wat een herkenbare verhalen
Hier vermoedelijk een nekhernia
Binnenkort mri
Heel veel spanningsklachten piekeren piekeren
Alles op Google na lezen heb nog nooit zoveel angst gehad in me leven vind de ochtenden een hel
De avonden gaan redelijk heb veel zenuwen prikkelingen in me lijf
Hier is het gekomen door een plotseling overlijden is net of me lijf zegd doe het zelf maar
Ben blij met jullie verhalen hoop dat iedereen snel opknapt
Esre
05-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wekenlang aanhoudende duizelingen (Verhaal 717)
Sinds een paar weken zit ik in een burn out. Ik ben zo ongelooflijk duizelig... dag in dag uit. Het is verschrikkelijk. Bloedonderzoek & een bezoek aan de kno-arts wijzen uit dat ik niks tekort kom en er ook niks mis is met mijn evenwichtsorgaan.
Het is dus stress-gerelateerd. Is er iemand die ook wekenlang aanhoudende duizelingen heeft (gehad)? Ik hoor graag van je! Hoe lang heeft het geduurd, wat heb je gedaan of doe je om hier mee om te gaan en dit weer een beetje onder controle te krijgen? Ik voel me zo verdrietig.
Het is dus stress-gerelateerd. Is er iemand die ook wekenlang aanhoudende duizelingen heeft (gehad)? Ik hoor graag van je! Hoe lang heeft het geduurd, wat heb je gedaan of doe je om hier mee om te gaan en dit weer een beetje onder controle te krijgen? Ik voel me zo verdrietig.
Willemijn
13-10-2023
laatste reactie: 04-12-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Willemijn, ik heb sinds maart een BO en vanaf dat moment ook duizeligheidsklachten. Ik word er gek van echter ik ben gestart met 4 maal daags vestibulaire oefeningen tegen duizeligheid en evenwicht/balansoefeningen. De klachten verergeren eerst en moeten daarna minder worden. Je zou ook evt. hulp kunnen vragen bij een Ergotherapeut. Dat heb ik namelijk gedaan. Samen met haar ben ik tot bovenstaande (hopenlijk) oplossing gekomen. Misschien is dit iets voor jou. Hartelijke groet, Henriette
Henriette
16-10-2023
Reactie:
ja herken ik ik heb het al 3 jaar helaas . zit ook al 3 jaar thuis
c
16-10-2023
Reactie:
Ook heel herkenbaar. Heb er nu al maanden achtereen last van en ik weet niet goed wat wat het mij wil vertellen. Hoe meer aandacht je het geeft, hoe erger het in ieder geval wordt. Soms is het wel eens een paar dagen weg en wat een verschil maakt dat! Alsof je je bijna weer helemaal normaal voelt! Elektro acupunctuur heeft wel wat verlichting gebracht, en check ook eens hoe het staat met je ademhaling en of je misschien tandenknarst of hard klemt in de nacht; dat wil ook nog wel eens vage klachten geven. Maar het blijft een zoektoch t naar wat het nou is, waar het vandaan komt, maar vooral hoe er vanag te komen! Wat het kan behoorlijk intens en storend zijn in je dagelijks functioneren.
Jeroen
21-10-2023
Reactie:
Ja ik heb t ook met periodes. Soms gaat het best lang goed, en dan heb ik weer een tijdje teveel stress of teveel gedaan en dan komt het weer opzetten. Ontzettend frustrerend want ikzelf merk dat ik daardoor ook minder actief durf te zijn. Terwijl bewegen juist zo goed is.
Mij helpt het om ‘s middags even te gaan rusten, vaak val ik dan ook in slaap. Ik ben ook heel vatbaar voor duizeligheid als ik honger heb. Door de stressklachten voel ik soms het hongergevoel niet maar als ik dan wat eet, knap ik wel een beetje op.
Sterkte!
Mij helpt het om ‘s middags even te gaan rusten, vaak val ik dan ook in slaap. Ik ben ook heel vatbaar voor duizeligheid als ik honger heb. Door de stressklachten voel ik soms het hongergevoel niet maar als ik dan wat eet, knap ik wel een beetje op.
Sterkte!
Y.
23-10-2023
Reactie:
Hoi
Bij mij helpt de osteopaat hier goed bij.
Bij mij helpt de osteopaat hier goed bij.
Olga
23-10-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties.
Ik ben echt aan de oplader gaan liggen de afgelopen weken en de duizeligheid gaat een heel klein beetje beter. Maar ups and downs.. dat zeker. Al is de kleine vooruitgang wel voelbaar als een groot feest.
Wat betreft dat aan de oplader liggen.. ik merk dat ik het steeds lastiger begin te vinden. Ik verveel me kapot. Maar mijn lichaam giert en tiert... ik voel mijn zenuwstelsel continu trillen en tekeer gaan, waardoor ik 's nachts ook niet in een diepe slaap terecht kom.
Ik vind het echt een zoektocht allemaal... poeh.
Ik ben echt aan de oplader gaan liggen de afgelopen weken en de duizeligheid gaat een heel klein beetje beter. Maar ups and downs.. dat zeker. Al is de kleine vooruitgang wel voelbaar als een groot feest.
Wat betreft dat aan de oplader liggen.. ik merk dat ik het steeds lastiger begin te vinden. Ik verveel me kapot. Maar mijn lichaam giert en tiert... ik voel mijn zenuwstelsel continu trillen en tekeer gaan, waardoor ik 's nachts ook niet in een diepe slaap terecht kom.
Ik vind het echt een zoektocht allemaal... poeh.
Willemijn
16-11-2023
Reactie:
Lieve Willemijn, zo herkenbaar. Ik ben vooral verdrietig en teleurgesteld in mijn lichaam en wellicht ook boos. Neem volledig rust, beweeg met de hond, eet gezond, slaap veel, kortom een leven van een bejaarde en nog is het niet genoeg. De tranen rollen alweer over mijn wangen...
Herkenbaar
16-11-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik ben ook zo duizelig hierdoor ga je je druk maken en wordt het als maar erger. Pas lag ik als een hoopje op de bank ziek gevoel en al denkend over de duizeligheid. Zag ook waziger. Echt vreselijke ervaring. Wel ben ik erachter dat als je slechte slaapt 's nachts dat dat in ieder geval een trigger is voor de duizeligheid.
Ani
16-11-2023
Reactie:
Mischien stelt het je gerust. Ik heb paar jaar terug ook een extreme.duizeligheid gehad na stress. De vloer ging op en neer en als ik rond keek leek alles mee te draaien. Ik werd er gek van.. ziekenhuis onderzoeken gehad, helaas een ontsteking bij de evenwichtsorgaan maar zou niet lang moeten blijven hangen. Door dus stress ben ik er op gaan letten . Elke keer., elke dag had ik er last van. Elke keer. En elke dag moest ik huilen. Tot dat er een coach was en die zei tegen mij " ja , nou en??" Ik keek haar aan " ja maar dan loop ik naar de supermarkt en het voelt niet fijn en dan draait alles. En zij weer ".nou en?? " Op een geven moment viel het kwartje. Ook al ben ik duizelig en is het naad, het veranderd de wereld niet. Het veranderd eigenlijk ook niet wat ik doe, het is vervelend en irritant maar dat is alles.
Toen ben ik elke dag gaan wandelen door de duizeligheid heen. Dan is het er maar. En heel eerlijk na 2 maanden was ik het gewoon vergeten 🤣 . Achtbanen kan ik helaas niet , door schade aan de evenwichtsorgaan. Heel af en toe voel ik het nog. Maar dat is oke .
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Belangrijk is eigenlijk niet vechten, toelaten . Je bent er angstig voor , laat die angst toe. Duizeligheid is er , is vervelend of irritant maar dat is het.
Toen ben ik elke dag gaan wandelen door de duizeligheid heen. Dan is het er maar. En heel eerlijk na 2 maanden was ik het gewoon vergeten 🤣 . Achtbanen kan ik helaas niet , door schade aan de evenwichtsorgaan. Heel af en toe voel ik het nog. Maar dat is oke .
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Belangrijk is eigenlijk niet vechten, toelaten . Je bent er angstig voor , laat die angst toe. Duizeligheid is er , is vervelend of irritant maar dat is het.
Lara
04-12-2023
Reactie:
Ik verkramp ook helemaal door mijn b.o. 2 jaar en 4 maanden later is de duizeligheid niet meer zo ernstig als in het begin. Toen voelde ik me 24 uur duizelig en zwakte snel af altijd een gespannen angstig tintelende gevoel.. duizelig hoofpijn bij tv kijken.. alles wprd minder.. maar je moet je zenuwstelsel weer leren zich veilig testen voelen. Als je een gedachte oproept dat je onzeker maakt boos angstig of vedrietig. Zorg dat je het doorbreekt en probeer in het hier en nu te zijn. Ontprikkelen elke dag in het bos gaan wandelen en niet te veel op telefoon zitten of tv kijken.. met mensen zijn waarbij je jezelf kan zijn ook wanneer je je niet goed voelt. Bij mij wisten ze dat als.ik me niet goed voelde ik bij wie ik ook was even ergens op een rustige plek bij iemand thuis mocht gaan liggen. Niet te veel in je gedachten zitten niet te veel naar binnen keren maar wees in het hier en nu met alles wat je doet.. zo kan je je brein weer hertrainen om uit de angst stress modus te komen.. en dit moet je blijven doen en dan zul je zien dar je langzaam aan om de 4 maanden weer iets meer kan. Succes
Anoniem
04-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Mijn hoofd en lichaam trilt of beeft inwendig (Verhaal 765)
Na een periode van intensieve stress kreeg ik vorige week een wegtrekker in de auto. Duizeligheid. Ik ben naar huis gegaan en het verder rustig aan gedaan. Verder geen last gehad die dag. Dag erna sta ik in een winkel en krijg ik het weer. Contact opgenomen met de huisarts en na een aantal neurologische tests en bloedonderzoek waar verder niks uit kwam was haar conclusie (chronische) hyperventilatie. Geen reden blijkbaar om mij door te sturen naar de neuroloog. Aangezien ik hypochonder ben kan ik dat moeilijk aannemen. Ik blijf rare klachten houden. Mijn hoofd en lichaam trilt of beeft inwendig (niet te zien aan buitenkant). Soms krijg ik een duizeling en af en toe lichte tot matige hoofdpijn. Is er iemand die zich hierin herkent? Zal het toch de stress zijn die nu zegt tot hier en niet verder?
Kim
20-11-2023
laatste reactie: 02-12-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai Kim, ja...dit hoort er allemaal bij, niet tegen vechten maar laat maar over je heen komen. Pak je rust, dit is zo belangrijk voor je herstel. Ik zit er ook middenin en merk dat als ik iets extra s doe de volgende dag weer veel meer last heb. Niet op wilskracht verder maar vertrouw op je gevoel. Heel veel sterkte!
Een lotgenoot
Een lotgenoot
Cor
22-11-2023
Reactie:
Hi Kim,
Het begon bij mij met dezelfde klachten. Duizelig op het werk. Ook stapte ik de supermarkt in en draaide meteen weer om (het benauwde me) uiteindelijk ben ik ingestort en ben ik nu 3 weken thuis. Heb nog steeds die constante spanning, trilling in mn lichaam. Ik zie nog geen verbetering maar hopelijk gaat dat (snel) volgen
Het begon bij mij met dezelfde klachten. Duizelig op het werk. Ook stapte ik de supermarkt in en draaide meteen weer om (het benauwde me) uiteindelijk ben ik ingestort en ben ik nu 3 weken thuis. Heb nog steeds die constante spanning, trilling in mn lichaam. Ik zie nog geen verbetering maar hopelijk gaat dat (snel) volgen
Karel
26-11-2023
Reactie:
Heb ik ook , laatst tv aan het kijken en had het gevoel alsof ik myn hoofd niet recht kon houden. Ik ben bij de neuroloog geweest en zij vond het niet nodig om fotoos te maken, alsnog blijven denken dat er iets mis is. Ook hier een hypochonder. Bij mij is het heel erg geworden na zwangerschappen alsof het ook met hormonen te maken kan hebben. Met reguliere zorg kom ik niet verder dus binnenkort ga ik bio resonantie proberen ? Geen idee of het werkt . Iig sterkte
Anoniem
28-11-2023
Reactie:
Hoi Kim,
De klachten die je noemt zijn mij bekend. Begin dit jaar is er een zware burn-out gediagnosticeerd bij mij en had de jaren hiervoor een waslijst aan onverklaarbare klachten. Duizeligheid, vertigo, paniekaanvallen, hyperventilatie en nog veel meer helaas. Een van de vervelendste klachten die ik opeens begon te krijgen was alsof mijn lichaam de gehele dag onder stroom stond. Overal in het lichaam had ik fasciculaties tot en met tot zo ver dat ik niet eens meer mijn pen kon vasthouden of normaal uit mijn ogen kon kijken zonder dat het beeld trilden. Meerdere malen bij de huisarts en neuroloog geweest en van allerlei onderzoeken gehad wat het kon zijn. Er was niks te vinden en daarom hebben ze maar het benigne fasciculatie syndroom stickertje op mijn voorhoofd geplakt. Nu ik druk bezig ben aan mijn burn-out herstel ben ik er achter gekomen dat dit een stress gerelateerde klacht is en dat je lichaam je duidelijk probeert te maken dat je te ver bent gegaan en moet gaan werken aan rust en herstel. Bij mij heeft de hulp van een psycholoog veel geholpen en ben ik nu van de meeste klachten af. Ik wens je veel sterkte
De klachten die je noemt zijn mij bekend. Begin dit jaar is er een zware burn-out gediagnosticeerd bij mij en had de jaren hiervoor een waslijst aan onverklaarbare klachten. Duizeligheid, vertigo, paniekaanvallen, hyperventilatie en nog veel meer helaas. Een van de vervelendste klachten die ik opeens begon te krijgen was alsof mijn lichaam de gehele dag onder stroom stond. Overal in het lichaam had ik fasciculaties tot en met tot zo ver dat ik niet eens meer mijn pen kon vasthouden of normaal uit mijn ogen kon kijken zonder dat het beeld trilden. Meerdere malen bij de huisarts en neuroloog geweest en van allerlei onderzoeken gehad wat het kon zijn. Er was niks te vinden en daarom hebben ze maar het benigne fasciculatie syndroom stickertje op mijn voorhoofd geplakt. Nu ik druk bezig ben aan mijn burn-out herstel ben ik er achter gekomen dat dit een stress gerelateerde klacht is en dat je lichaam je duidelijk probeert te maken dat je te ver bent gegaan en moet gaan werken aan rust en herstel. Bij mij heeft de hulp van een psycholoog veel geholpen en ben ik nu van de meeste klachten af. Ik wens je veel sterkte
Kevin
02-12-2023
Geen kleur meer op gezicht (Verhaal 740)
ik ben al maanden niet lekker nu ook de kleur op mij n gezicht is goor krijg er geen kleur meer op ben ook heel erg moe en duizelig wil regel matig op bed gaan liggen .wie kan mij vertellen wat dit kan zijn ,
Mijn lijkt het op bloed armoede maar weet niet zeker gezien het niet uit de bloed uitslagen kwam.
Mijn lijkt het op bloed armoede maar weet niet zeker gezien het niet uit de bloed uitslagen kwam.
gert
31-10-2023
laatste reactie: 01-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi gert ik had ook een aantal maanden niet zoveel kleur op mijn gezicht zat vanaf begin mei tegen een burnout aan terwijl ik normaal altijd kleur op mijn gezicht hebt en was ook veel moe werk nog wel steeds en ook dat duizeligheid herkenbaar en lag ook veel op de bank na mijn werk maar moest er toch uit met mijn hond dat deed me goed en ik gebruik nu magnesium tabletten en vit.b12 en zit al maanden bij een haptotherapeut nu aan het afbouwen succes 👍
Lucy
01-12-2023
Hopelijk gaat de cognitieve therapie helpen om anders te denken (Verhaal 42)
Sinds juni 2020 zit ik thuis met een burnout. De eerste weken rustig aan gedaan, maar helaas is er geen vervanger die mijn werk kent. Dus bleef dit dan ook doen. Met zenuwen en angst zat ik achter mijn laptop en gaf mezelf schouderklopjes als ik het werk af had. Na een paar weken, leek het wel of ik door aan het draaien was. Van de 1 op de andere dag, totaal geen rust meer in mijn lijf. Kon alleen maar op bed liggen en slapen ho maar! Telkens maar een paar uurtjes. Het gezij moest ook doorgaan. Dus toch maar de schouders eronder, maar voelde me helemaal leeg van binnen. Van een altijd hardwerkende vrouw die alles aan leek te kunnen, waa ik nu een wrak. Tv kijken lukte niet. Te veel prikken en alles betrok ik op mijzelf. Tot het moment dat ik wel hele rare gedachtes kreeg, die ik vervolgens niet kon stoppen. Wers gewoon bang van mijzelf...dus naar de dokter en die stuurde mij door naar ggz. Daar kennen ze geen burnout. Dus er werd een label depressie aan gehangeb. Er werd gestart met een behandeling. Zsm weer actief worden en dag structuur aanbrengen. Nu moet ik zeggen dat ik niet in bed kan liggen of rustig op de bank. Dus ik ging toch meer doen. Intussen stond ik op de wachtlijst voot cognitieve therapie, maar dat kon maanden duren! Dus ik modderen maar aan. Mijn stemming leek steeds slechter te worden. Had wel medicatie om te slapen, maar verder niks. En hop daar kreeg ik weer een gigantische terugval, omdat ik veel te veel deed. En dan kom je in een spiraal dat je denkt dat het nooit meer goedkomt! Inmiddels gestart bij de psycholoog. 1e gesprek kreeg ik al een spiegel voor gehouden. Ik wil het allemaal te goed doen voor een ander, maar vergeet dan eigenlijk mijzelf. Iets wat ik in mijn jeugd aangeleerd heb. Moest toch echt even afstand doen van het werk. Het mag niet mijn probleem zijn! Zo gezegd zo gedaan....maar voel me er nu super rot door. Baas legt het probleem ook weer terug bij mij. Hij vraagt gewoon of ik iemand nu in kan leren....Hoe dan? Nu komt hij met een oplossing waar ik niet achter sta. Maar dat moet ik loslaten. Het is zijn probleem en zijn keuze...maar ja, het blijft bij mij knagen, omdat het geen oplossing is....en ik weet dat dit nooit gaat lukken. Er zijn door mij handleidingen gemaakt, maar dan moet je het programma kennen en moet je kennis hebben van loonadministratie. En dat ontbreekt. Met andere woorden...ik maak me er druk om en dat staat mijn herstel nu in de weg. Overigens heeft de psych de diagnose burnout en een piekerstoornis. Nou ik pieker er idd op los....en vind zo ook geen rust. Hopelijk gaat de cognitieve therapie helpen om mij anders te laten denken. Die negatieve gedachten zuigen soms enorm. Ik kan op allr fronten nu niet mijzelf zijn en dat knaagt. Ben vooral streng naar mijzelf.. moet nu eigenlijk lief zijn, maar ben het niet. Verder veel last van een drukkend gevoel bovenop schedel. Voelt zwaar. Het leveb om te overleven nog zwaarder. Pffff wanneer kom ik weer in de posoroeve flow? Hoe houdt men dit jaren vol???.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heeel herkenbaar en vooral die rare gedachtes nooit last van gehad pfff
Ans
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo ans hoe is het nu met je.zeeeer herkenbaar verhaal?
Anoniem
28-11-2023
Ervaring met SSRI op burn-out ? (Verhaal 732)
Wie wil zijn of haar ervaring met SSRI op burn-out delen?
Momenteel zit ik 3 jaar thuis met een burn-out. Ook een zware depressie als gevolg daarvan gehad, en toen medicatie afgeslagen omdat ik het zelf / natuurlijk wilde doen. Halfjaar terug een heftige diepe terugval gehad door accuut ziektegeval in de familie, waarbij ik zelf qua energieopbouw weer helemaal opnieuw ben moeten beginnen. Daarvoor zat er absoluut een stijgende lijn in het grote geheel, maar wel continu vallen opstaan / kleine terugvallen en had nog een lange weg te gaan.. nu na 3 jaar erin, daarbij wetende dat je zo fragiel bent, ben ik bang om eeuwig bezig te blijven. Om wat stabieler worden, hopelijk wat meer prikkels aan te kunnen (ben zo extreem overgevoelig voor vooral geluid dat bijv een kort gesprek voeren al meteen erin hakt). en de kans op terugvallen en daarmee dus weer langere hersteltijd te verkleinen, overweeg ik toch om te starten me een lage dosering citalopram (of andere SSRI). Ik twijfel alleen erg, omdat ik weet dat ik wel herstel ook zonder zeg maar, en bang ben dat het misschien verkeerd uitpakt waardoor ik weer verder van huis ben.
Ervaringsverhalen zijn welkom!
Liefs,
Momenteel zit ik 3 jaar thuis met een burn-out. Ook een zware depressie als gevolg daarvan gehad, en toen medicatie afgeslagen omdat ik het zelf / natuurlijk wilde doen. Halfjaar terug een heftige diepe terugval gehad door accuut ziektegeval in de familie, waarbij ik zelf qua energieopbouw weer helemaal opnieuw ben moeten beginnen. Daarvoor zat er absoluut een stijgende lijn in het grote geheel, maar wel continu vallen opstaan / kleine terugvallen en had nog een lange weg te gaan.. nu na 3 jaar erin, daarbij wetende dat je zo fragiel bent, ben ik bang om eeuwig bezig te blijven. Om wat stabieler worden, hopelijk wat meer prikkels aan te kunnen (ben zo extreem overgevoelig voor vooral geluid dat bijv een kort gesprek voeren al meteen erin hakt). en de kans op terugvallen en daarmee dus weer langere hersteltijd te verkleinen, overweeg ik toch om te starten me een lage dosering citalopram (of andere SSRI). Ik twijfel alleen erg, omdat ik weet dat ik wel herstel ook zonder zeg maar, en bang ben dat het misschien verkeerd uitpakt waardoor ik weer verder van huis ben.
Ervaringsverhalen zijn welkom!
Liefs,
Amber
24-10-2023
laatste reactie: 28-11-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:
Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.
Beterschap
Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.
Beterschap
Henk
28-10-2023
Reactie:
Ik zit op 10mg.. het helpt je ik zie het ook alleen maar als een steuntje in de rug. De overprikkeling is iets minder geworden. En de angst ook
Anoniem
28-10-2023
Reactie:
Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:
Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.
Beterschap
Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.
Beterschap
Henk
29-10-2023
Reactie:
Hier 10mg escitalopram. Achteraf heel blij dat ik (toch) begonnen ben (na ca jaar). Sindsdien geen hele heftige dagen meer gehad en langzaamaan ging het steeds beter en kreeg ik m’n veerkracht terug. Ben nu (10 maanden later) vrijwel geheel hersteld. Alleen nog wat spanning/onrust rondom het ontwaken en het oorsuizen (mild) is niet helemaal weggegaan. Ben heel blij, was ook angstig dat ik er niet meer uit zou komen. Ik ben ook weer volledig aan het werk nu. In het voorkaar ga ik de AD weer afbouwen. Tip: vraag om druppels ipv tabletten, dan kun je heel rustig en op gevoel opbouwen.
M.
02-11-2023
Reactie:
Beste M.
Ik ben sinds 3 weken terug ook begonnen met escitalopram, eerst 4 dagen 5 mg, daarna elke dag 10 mg in de ochtend.
Ervaar op dit moment nog meer last van bijwerkingen dan gemak van de voordelen.
Hoe lang duurde het bij jou ongeveer voordat je echt verbetering merkte? En heb je veel last van bijwerkingen gehad?
Alvast bedankt voor je reactie.
Ik ben sinds 3 weken terug ook begonnen met escitalopram, eerst 4 dagen 5 mg, daarna elke dag 10 mg in de ochtend.
Ervaar op dit moment nog meer last van bijwerkingen dan gemak van de voordelen.
Hoe lang duurde het bij jou ongeveer voordat je echt verbetering merkte? En heb je veel last van bijwerkingen gehad?
Alvast bedankt voor je reactie.
A.
03-11-2023
Reactie:
Zie deze nu pas helaas. Ik begon bij 2,5 week het gevoel te krijgen dat het iets ging doen (wat twijfelachtig nog toen). Na 3-4 weken ging het steeds iet beter. En dat ging eigenlijk door tot 3 maanden, toen had ik het gevoel dat ik optimaal effect had van de medicatie. Ik vind het jammer dat ee zoveel negatieve berichten zijn iver AD. Ik ben er echt tevreden over. Heb ook vaak zo’n gelukzalig gevoel (wellicht ook vanwege blijdschap dat ik uit m’n burn-out ben nu). Ik word er dus totaal niet vlak van. Heb eigenlijk geen bijwerkingen (nou ja, eentje, orgasme lrijgen duurt wat langer - maar het lukt gelukkig wel ;). Verder kan ik niks bedenken….
M.
12-11-2023
Reactie:
Bedankt voor het delen van jullie, veelal positieve, ervaringen. Dit helpt me zeker in de keuze het dan denk ik toch maar te gaan proberen.
Sterkte en beterschap allemaal!
Liefs
Sterkte en beterschap allemaal!
Liefs
Amber
13-11-2023
Reactie:
Hey, zelf jaar op escitalopram gezeten (eerst 5mg toen 10mg) en ondertussen afgebouwd naar nul. Het werkte goed, maar mijn eetlust werd enorm. Ik ben 40kg aangekomen in 1 jaar. Achteraf spijt dat ik na de eerste 10kg niet geswitched ben naar een andere soort AD (misschien citalopram of sertraline). Het heeft wel goed geholpen in het herstel. Ik werd er wel extra moe van.
Taco
13-11-2023
Reactie:
Hey Taco,
Fijn dat het je goed heeft geholpen, maar wat naar dat je er zo door bent aangekomen.. dat wil je natuurlijk niet. Ik hoor inderdaad vaker dat mensen er extra moe van worden. Merkte je wel dat je je energie uiteindelijk juist opbouwt?
Fijn dat het je goed heeft geholpen, maar wat naar dat je er zo door bent aangekomen.. dat wil je natuurlijk niet. Ik hoor inderdaad vaker dat mensen er extra moe van worden. Merkte je wel dat je je energie uiteindelijk juist opbouwt?
Amber
13-11-2023
Reactie:
Hier inmiddels 5,5 week onderweg met Escitalopram 10 mg, en waar de eerste 2-3 weken soms een hel waren, lijk ik nu eindelijk de nodige voordelen te gaan merken.
Meer rust in mijn hoofd, minder piekeren, beter slapen, alleen af en toe wel wat duf overdags nog.
Ik werk elke dag enkele uurtjes vanaf huis, en verder veel wandelen en fietsen, en af en toe licht sporten.
Ik heb t gevoel dat ik op de goede weg ben, en ben blij dat ik de keuze voor deze AD gemaakt heb…
Hopelijk volgt er nog meer verbetering, aangezien naar wat ik begrijp het wel 2-3 maanden kan duren voordat de werking optimaal is….
Meer rust in mijn hoofd, minder piekeren, beter slapen, alleen af en toe wel wat duf overdags nog.
Ik werk elke dag enkele uurtjes vanaf huis, en verder veel wandelen en fietsen, en af en toe licht sporten.
Ik heb t gevoel dat ik op de goede weg ben, en ben blij dat ik de keuze voor deze AD gemaakt heb…
Hopelijk volgt er nog meer verbetering, aangezien naar wat ik begrijp het wel 2-3 maanden kan duren voordat de werking optimaal is….
A.
14-11-2023
Reactie:
Hoi!
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Bas
15-11-2023
Reactie:
Hey Bas,
Wat super voor jou dat je zulke stappen hebt gemaakt en er nu veel beter bij zit! En heel attent dat je bewust even checkte om te kijken of je iemand kon helpen. Blij dat je mijn berichtje zag :) Ik heb veel aan dit soort reacties.
Merk dat zelfs als ik afgelopen tijd af en toe denk; misschien toch maar proberen. Het toch door twijfel weer uitstel / uit m’n hoofd zet. En ik zit inderdaad ook veel in m’n hoofd, kan het wel enigsinds uit zetten door mezelf naar het hier en nu te halen. Maar bij alles wat ik wil doen, ervaar ik dat ik overal aan / over twijfel / pieker. Heel vermoeiend, en word er ook warrig van op een of andere manier. Geen simpele keuzes kunnen maken, kleinste taakjes voelen als een opgave, voornamelijk omdat m’n hoofd zo moeilijk doet / niet helder kan nadenken.
Je zegt dat je de klachten nog wel hebt, maar op de achtergrond. Bedoel je daarmee dat het wordt onderdrukt? Ik ben zelf ook een beetje bang dat als ik dat heb, en het vervolgens weer ga afbouwen op een gegeven moment, alles weer harder terug komt en ik dus helemaal niet zo hersteld blijk te zijn als ik dacht bijvoorbeeld. Hoe kijk jij hier tegenaan? Voel je nog wel goed de grenzen van je lichaam aan?
En thanks voor de bevestigende / bemoedigende woorden. Na zo lang erin ben ik soms de moed kwijt en voelt het soms inderdaad alsof het nooit helemaal meer goed gaat komen.
Liefs
Wat super voor jou dat je zulke stappen hebt gemaakt en er nu veel beter bij zit! En heel attent dat je bewust even checkte om te kijken of je iemand kon helpen. Blij dat je mijn berichtje zag :) Ik heb veel aan dit soort reacties.
Merk dat zelfs als ik afgelopen tijd af en toe denk; misschien toch maar proberen. Het toch door twijfel weer uitstel / uit m’n hoofd zet. En ik zit inderdaad ook veel in m’n hoofd, kan het wel enigsinds uit zetten door mezelf naar het hier en nu te halen. Maar bij alles wat ik wil doen, ervaar ik dat ik overal aan / over twijfel / pieker. Heel vermoeiend, en word er ook warrig van op een of andere manier. Geen simpele keuzes kunnen maken, kleinste taakjes voelen als een opgave, voornamelijk omdat m’n hoofd zo moeilijk doet / niet helder kan nadenken.
Je zegt dat je de klachten nog wel hebt, maar op de achtergrond. Bedoel je daarmee dat het wordt onderdrukt? Ik ben zelf ook een beetje bang dat als ik dat heb, en het vervolgens weer ga afbouwen op een gegeven moment, alles weer harder terug komt en ik dus helemaal niet zo hersteld blijk te zijn als ik dacht bijvoorbeeld. Hoe kijk jij hier tegenaan? Voel je nog wel goed de grenzen van je lichaam aan?
En thanks voor de bevestigende / bemoedigende woorden. Na zo lang erin ben ik soms de moed kwijt en voelt het soms inderdaad alsof het nooit helemaal meer goed gaat komen.
Liefs
Amber
16-11-2023
Reactie:
Hey Amber,
Wat betreft je eerste alinea; super herkenbaar. Precies dit was mijn probleem ook. Het was eigenlijk dwangmatig in je hoofd zitten.
Wat betreft je tweede alinea: ik begrijp je angst. Vaak wordt bij burn-outs medicatie voorgeschreven om het herstel makkelijker te maken. Ik weet niet of je een therapie hebt, ik namelijk wel, en die therapie ging veel beter omdat ik citalopram nam. Ik kon inderdaad meer helder nadenken en had eindelijk door wat er tegen me gezegd werd. Eerst hoorde ik het wel, maar kwam het niet binnen. Had er minder een gevoel bij, omdat ik ZO in mijn hoofd zat. Het medicijn heeft me dus bij de therapie geholpen, en als je van het medicijn afgaat, kan het dus heel goed zijn dat je sterker bent dan dat je voor het medicijn was, waardoor het misschien helemaal niet zo hard terugkomt als waar je bang voor bent.
Daarnaast is citalopram een antidepressiva. Dat woord überhaupt is misleidend, want bij mij had het bijvoorbeeld niets met depressiviteit te maken. Maar dat terzijde! Een antidepressiva (en ik zeg nu wat mij is verteld en wil dus echt geen medisch advies geven) kan je vaak voor altijd gebruiken. Zo zie ik dat nu ook voor mezelf. Ik ben sinds 2019 nooit meer mezelf geweest voor mijn gevoel, maar sinds het medicijn ben ik weer mezelf. Ik zie dus momenteel totaal geen reden om het medicijn af te bouwen, mijn psycholoog en mijn arts dus ook niet. Ik ervaar er momenteel 0 hinder aan, alleen maar verbetering, dus dan hoeft het ook niet. Nogmaals, geen medisch advies vanuit deze kant, maar weet dat de mogelijkheid er zéker is om het niét af te bouwen. Misschien geeft dat je nog wat rust.
Eerlijk gezegd voel ik mijn grenzen juist beter aan dan hiervoor, omdat ik dichter bij mijn gevoel sta en (wat je al zei) meer in het nu leeft. Daardoor ben je ook bewust van je lichaam en kan je veel rationeler een keuze maken of iets te veel voor je is of juist niet. Daarnaast zijn de gevolgen van een keer een grens overgaan voor mij veel minder heftig geworden. Ik ben echt nog veelvuldig over grenzen gegaan en ik doe dat nog steeds, maar de dagen erna zit ik veel minder in mijn angstgedachtes waardoor mijn gevolgen ook veel minder heftig zijn. Nu pas merk ik hoe erg je gedachtes invloed hebben op je fysieke gesteldheid. Ik ben minder bezig met mijn klachten, ben er minder bang voor, waardoor je gewoon onbewust wat minder op focust en daardoor is het er simpelweg minder.
Tot slot wil ik nog zeggen dat het goed is (en waarschijnlijk doe je dat al) om het hier goed met een professional over te hebben. Ik ken je situatie niet en ik ben zeker geen medisch specialist, dus ga niet op basis hiervan een keuze maken. Mij is het na 3 jaar zwoegen eindelijk gezegd door een praktijkondersteuner: 'is medicatie niet iets voor jou?'. Daarna heb ik zelf de keuze gemaakt, samen met hem. Als dat bij jou ook het geval is, op deze manier, zou je het inderdaad de kans kunnen geven, dat is helemaal aan jou. Met behulp van een professional, die mij in het begin ook diazepam heeft gegeven om de eventuele bijwerkingen te verzachten, is het mij goed bevallen.
Laat maar weten of je nog vragen hebt.
Liefs,
Bas
Wat betreft je eerste alinea; super herkenbaar. Precies dit was mijn probleem ook. Het was eigenlijk dwangmatig in je hoofd zitten.
Wat betreft je tweede alinea: ik begrijp je angst. Vaak wordt bij burn-outs medicatie voorgeschreven om het herstel makkelijker te maken. Ik weet niet of je een therapie hebt, ik namelijk wel, en die therapie ging veel beter omdat ik citalopram nam. Ik kon inderdaad meer helder nadenken en had eindelijk door wat er tegen me gezegd werd. Eerst hoorde ik het wel, maar kwam het niet binnen. Had er minder een gevoel bij, omdat ik ZO in mijn hoofd zat. Het medicijn heeft me dus bij de therapie geholpen, en als je van het medicijn afgaat, kan het dus heel goed zijn dat je sterker bent dan dat je voor het medicijn was, waardoor het misschien helemaal niet zo hard terugkomt als waar je bang voor bent.
Daarnaast is citalopram een antidepressiva. Dat woord überhaupt is misleidend, want bij mij had het bijvoorbeeld niets met depressiviteit te maken. Maar dat terzijde! Een antidepressiva (en ik zeg nu wat mij is verteld en wil dus echt geen medisch advies geven) kan je vaak voor altijd gebruiken. Zo zie ik dat nu ook voor mezelf. Ik ben sinds 2019 nooit meer mezelf geweest voor mijn gevoel, maar sinds het medicijn ben ik weer mezelf. Ik zie dus momenteel totaal geen reden om het medicijn af te bouwen, mijn psycholoog en mijn arts dus ook niet. Ik ervaar er momenteel 0 hinder aan, alleen maar verbetering, dus dan hoeft het ook niet. Nogmaals, geen medisch advies vanuit deze kant, maar weet dat de mogelijkheid er zéker is om het niét af te bouwen. Misschien geeft dat je nog wat rust.
Eerlijk gezegd voel ik mijn grenzen juist beter aan dan hiervoor, omdat ik dichter bij mijn gevoel sta en (wat je al zei) meer in het nu leeft. Daardoor ben je ook bewust van je lichaam en kan je veel rationeler een keuze maken of iets te veel voor je is of juist niet. Daarnaast zijn de gevolgen van een keer een grens overgaan voor mij veel minder heftig geworden. Ik ben echt nog veelvuldig over grenzen gegaan en ik doe dat nog steeds, maar de dagen erna zit ik veel minder in mijn angstgedachtes waardoor mijn gevolgen ook veel minder heftig zijn. Nu pas merk ik hoe erg je gedachtes invloed hebben op je fysieke gesteldheid. Ik ben minder bezig met mijn klachten, ben er minder bang voor, waardoor je gewoon onbewust wat minder op focust en daardoor is het er simpelweg minder.
Tot slot wil ik nog zeggen dat het goed is (en waarschijnlijk doe je dat al) om het hier goed met een professional over te hebben. Ik ken je situatie niet en ik ben zeker geen medisch specialist, dus ga niet op basis hiervan een keuze maken. Mij is het na 3 jaar zwoegen eindelijk gezegd door een praktijkondersteuner: 'is medicatie niet iets voor jou?'. Daarna heb ik zelf de keuze gemaakt, samen met hem. Als dat bij jou ook het geval is, op deze manier, zou je het inderdaad de kans kunnen geven, dat is helemaal aan jou. Met behulp van een professional, die mij in het begin ook diazepam heeft gegeven om de eventuele bijwerkingen te verzachten, is het mij goed bevallen.
Laat maar weten of je nog vragen hebt.
Liefs,
Bas
Bas
17-11-2023
Reactie:
Ik wil nog even zeggen dat ik niet in gewicht ben aangekomen,. Het hoeft dus niet. En ik kan wel wat schommelen met gewicht normaliter. Nu geen last van.
M.
28-11-2023
Mentaal compleet uitgeput geraakt (Verhaal 771)
Eind vorig jaar ben ik overspannen thuis komen te zitten. Ik ben echter zo veel mogelijk doorgegaan en ben daardoor mentaal compleet uitgeput geraakt. Ik kan weinig meer, loop op adrenaline en ieder geluid is me teveel.
Ik mediteer veel, eet gezond, wandel veel en probeer wat afspraken (hoe kort ook) er in te houden. Ik pieker nogal veel en het thuis zitten werkt dan ook niet mee. Ik raak steeds meer achterop door het piekeren. Slapen is een drama.
Ik sta op een wachtlijst bij de GGZ, maar probeer tot die tijd 'alles' uit om in ieder geval niet verder achterop te raken.
Hebben mensen ervaringen met zo'n gelijke situatie? En wat hebben jullie gedaan om hier mee om te gaan. Lichamelijk ben ik niet moe. Af en toe sport ik en ik denk er aan ergens lichamelijk vrijwilligerswerk te gaan doen.
Ik mediteer veel, eet gezond, wandel veel en probeer wat afspraken (hoe kort ook) er in te houden. Ik pieker nogal veel en het thuis zitten werkt dan ook niet mee. Ik raak steeds meer achterop door het piekeren. Slapen is een drama.
Ik sta op een wachtlijst bij de GGZ, maar probeer tot die tijd 'alles' uit om in ieder geval niet verder achterop te raken.
Hebben mensen ervaringen met zo'n gelijke situatie? En wat hebben jullie gedaan om hier mee om te gaan. Lichamelijk ben ik niet moe. Af en toe sport ik en ik denk er aan ergens lichamelijk vrijwilligerswerk te gaan doen.
Roeland
25-11-2023
laatste reactie: 28-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben zelf in 2019 in elkaar gestort en kon 1 jaar zo goed als niks daarna werd het wat beter. Persoonlijk vind ik het lastig om advies te geven omdat iedereen uniek is .
Wandelen in de natuur schijnt ook te kunnen helpen. Sterkte in ieder geval en er komt zeker positieve verandering in.
Wandelen in de natuur schijnt ook te kunnen helpen. Sterkte in ieder geval en er komt zeker positieve verandering in.
Rob
27-11-2023
Reactie:
Dank voor je reactie Rob
Roeland
28-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Blijf steeds maar terugvallen (Verhaal 776)
Ik zit inmiddels al 1.5 jaar in een burnout en soms gaat het redelijk goed en dan weer zak ik door de ondergrens en voel ik me vreselijk slecht met heel veel lichamelijke klachten. Wat ik zo gek vind is dat als ik me zo slecht voel ik niet meer weet hoe het is om me beter te voelen. Ben depressief en ga de hele dag zoeken op internet naar wat ik heb. Houdt het daarmee in stand en maak het nog erger. Maar blijf het toch doen tegen beter weten in. Zijn er mensen die dit herkennen ? Als ik me beter voel weet ik ook niet meer hoe het is om me zo slecht te voelen. Heel vreemd allemaal.
Blijf zo in een vicieuze cirkel zitten waar ik niet definitief uit kom. Blijf steeds maar terugvallen. Wil hieruit komen maar weet niet hoe
Blijf zo in een vicieuze cirkel zitten waar ik niet definitief uit kom. Blijf steeds maar terugvallen. Wil hieruit komen maar weet niet hoe
Anoniem
28-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Compleet overprikkeld na concert.. balen (Verhaal 763)
Ik heb nu ongeveer 8 maanden een burn-out. Inmiddels ben ik weer aan het reïntegreren op het werk, en ben ik deze week gestart met 2 uurtjes extra (in totaal 6 uur verspreid over de week).
Gisteren vroeg een vriendin of ik mee wilde naar een concert, en toen dacht ik; laat ik dat eens proberen. Nou.. na 2 uur ben ik huilend naar huis gegaan. Dit voelt voor mij zo als falen! Hoezo kan ik niet eens 2 uurtjes een concert volhouden? Ik heb het idee dat ik dit nooit meer ga kunnen en ben bijna geneigd om nu alles maar te gaan vermijden voortaan, want dan voel ik me niet zo shit achteraf..
Ik voel me ondertussen lichamelijk steeds beter (ik merk dit ook echt aan mijn conditie), maar blijkbaar kan ik nog helemaal niet goed tegen prikkels en drukte.
Zijn er meer mensen die dit herkennen dat ze zich lichamelijk een stuk beter voelen, maar heel snel overprikkeld raken nog? Ik vind dit erg frustrerend.
Daarnaast merk ik ook dat ik vaak helemaal geen zin heb in dingen en niks voel qua emoties. Is dit een signaal dat ik toch rust moet nemen ipv leuke dingen ondernemen (zoals het concert dat uiteindelijk niet gelukt is).
Ik vind het zo lastig hoe ik dingen weer moet opbouwen en ben het soms zo beu om op zoveel dingen nee te moeten zeggen! :(
Gisteren vroeg een vriendin of ik mee wilde naar een concert, en toen dacht ik; laat ik dat eens proberen. Nou.. na 2 uur ben ik huilend naar huis gegaan. Dit voelt voor mij zo als falen! Hoezo kan ik niet eens 2 uurtjes een concert volhouden? Ik heb het idee dat ik dit nooit meer ga kunnen en ben bijna geneigd om nu alles maar te gaan vermijden voortaan, want dan voel ik me niet zo shit achteraf..
Ik voel me ondertussen lichamelijk steeds beter (ik merk dit ook echt aan mijn conditie), maar blijkbaar kan ik nog helemaal niet goed tegen prikkels en drukte.
Zijn er meer mensen die dit herkennen dat ze zich lichamelijk een stuk beter voelen, maar heel snel overprikkeld raken nog? Ik vind dit erg frustrerend.
Daarnaast merk ik ook dat ik vaak helemaal geen zin heb in dingen en niks voel qua emoties. Is dit een signaal dat ik toch rust moet nemen ipv leuke dingen ondernemen (zoals het concert dat uiteindelijk niet gelukt is).
Ik vind het zo lastig hoe ik dingen weer moet opbouwen en ben het soms zo beu om op zoveel dingen nee te moeten zeggen! :(
Marieke
19-11-2023
laatste reactie: 27-11-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Marieke, wat fijn dat je dit deelt. Begrijp je volkomen en dit is zo herkenbaar. Dankzij jouw bericht net mijn kaartjes verkocht voor een concert eind december. Terug naar niets, rust en geen prikkels. Komt het ooit nog goed...
Corrine
22-11-2023
Reactie:
Simpel antwoord: prikkels. Burnout is behalve een energietekort ook een opgeblazen zenuw systeem. Die moet zich heel traag weer herstellen en aanpassen. Ik heb in het eerste half jaar van die dempende dopjes gedragen omdat ik gek werd van luide geluiden. Aan het begin (toen ik nog niet volledig gecrashed was) had ik hetzelfde: kon 2 uur normaal functioneren en ineens 'bam'. Ik werk nu weer 26 uur maar durf ook nog niet echt naar concerten te gaan. Ben wel 2 maanden terug bij een musical geweest en de bios staat binnenkort ook op het programma. Concert is gewoon erg intensief, zeker als je pas 6 uur kan werken...
Taco
22-11-2023
Reactie:
Hoi Marieke dat is normaal die prikkels met een burnout heb ik ook veel ik werk wel en wandel veel met de hond en zit niet meer op zoveel sites daar kan ik me aan ergen en laatst weer eens naar het theater gegaan met mijn kinderen en schoondochters was maar 2uurtjes dus voor mij vol te houden en zit bij een haptotherapeut zei helpt mij erg goed misschien iets voor jou succes 👍
Anoniem
23-11-2023
Reactie:
Hoi Marieke,
Wat goed van je dat je de stap hebt genomen om naar een concert te gaan. Het is knap dat je dat weer aandurft. Zie dit dan ook zeker niet als falen, maar als een overwinning dat je dit weer durft. Dat betekent dat het op dat moment dus goed genoeg ging om de overweging te maken om naar dat concert te gaan.
Ik heb ook een burn-out gehad en ik heb ook zeker dit soort terugvallen gehad en gedacht; laat het ook allemaal maar zitten, ik wil me niet meer zo voelen. De tegenstrijdigheid hierin is: je gaat pas stappen maken als je dingen probeert. Je gaat een paar keer op je bek, dat is dan heel kut, maar je vindt uiteindelijk een balans met wat op dat moment te veel is, en welke stappen je wel kan zetten. Dat kan alleen als je dingen gaat proberen! Dus geef niet op daarin. Bovendien denkt je lichaam na een prikkelarme periode: wat is dit ineens voor geluid? Daar moet het heel erg aan wennen. Dat blijft zeker niet voor altijd zo, maar je lichaam en geest moet er heel erg aan wennen. Komt goed!!
Wat goed van je dat je de stap hebt genomen om naar een concert te gaan. Het is knap dat je dat weer aandurft. Zie dit dan ook zeker niet als falen, maar als een overwinning dat je dit weer durft. Dat betekent dat het op dat moment dus goed genoeg ging om de overweging te maken om naar dat concert te gaan.
Ik heb ook een burn-out gehad en ik heb ook zeker dit soort terugvallen gehad en gedacht; laat het ook allemaal maar zitten, ik wil me niet meer zo voelen. De tegenstrijdigheid hierin is: je gaat pas stappen maken als je dingen probeert. Je gaat een paar keer op je bek, dat is dan heel kut, maar je vindt uiteindelijk een balans met wat op dat moment te veel is, en welke stappen je wel kan zetten. Dat kan alleen als je dingen gaat proberen! Dus geef niet op daarin. Bovendien denkt je lichaam na een prikkelarme periode: wat is dit ineens voor geluid? Daar moet het heel erg aan wennen. Dat blijft zeker niet voor altijd zo, maar je lichaam en geest moet er heel erg aan wennen. Komt goed!!
Bas
23-11-2023
Reactie:
Dankjewel voor jullie lieve reacties hierboven!
Soms ‘wil ik gewoon te snel weer dingen proberen zonder echt na te denken; ‘ is dit nu wel slim/heb ik er echt zin in op dit moment’. Maargoed dat is ook wel menselijk :)
Nu weer even uit het overprikkelde zien te komen.
Soms ‘wil ik gewoon te snel weer dingen proberen zonder echt na te denken; ‘ is dit nu wel slim/heb ik er echt zin in op dit moment’. Maargoed dat is ook wel menselijk :)
Nu weer even uit het overprikkelde zien te komen.
Marieke
24-11-2023
Reactie:
Een concert is ook wel erg veel van het goede! Ook dit soort dingen moet je langzaam opbouwen. Probeer bv eerst eens een kort theateroptreden (in een klein theatertje), film (niet te lang) etc. Het komt allemaal wel...je lijf geeft dus duidelijk aan dat dit teveel is dus even een stapje terug.
Carla
26-11-2023
Reactie:
Heel herkenbaar hoor . Ben zelf in 2019 in elkaar gestort . Kon geen prikkels meer hebben enz. Nu al 11 maanden angst voor de angst. Maar dus heel herkenbaar die overprikkeling . Sterkte en rustig aan
Rob
27-11-2023
Dan denk ik alleen naar weer van het ergst (Verhaal 774)
Hallo allemaal.
Ik wil graag net jullie het volgende delen. 5 jaar geleden is er bij mij darmkanker geconstateerd . Dit heeft vrij lang geduurd aangezien de artsen dachten in eerste instantie dachten dat ik een burn-out out had. Ik was oververmoeid. De tumor is verwijderd en Ik heb chemo gehad. Dit is met succes gebeurd daar ben ik ook blij om. Helaas heb ik ook een tik gekregen dat ik vrij bang ben geworden. Nu vijf jaar later wordt ik weer steeds vermoeider . De spieren zijn vermoeid maar ook pijnlijk . Daarnaast.heb ik ook heel veel last van dove slapende ledematen. Ook in rust. Als ik slaap of op de bank Deze tintelen trillen ook heel erg. . Daarnaast ook de benauwdheid die erg op speelt Van al deze klachten wordt ik erg bang en heb ik paniek. Ik heb geen problemen meer met de darm dat is gecontroleerd . Ik heb zin om de hele dag te slapen. Maar dan denk ik alleen naar weer van het ergst . Heeft iemand hier ook ervaring mee. Alvast mijn dank voor het lezen. Andre
Ik wil graag net jullie het volgende delen. 5 jaar geleden is er bij mij darmkanker geconstateerd . Dit heeft vrij lang geduurd aangezien de artsen dachten in eerste instantie dachten dat ik een burn-out out had. Ik was oververmoeid. De tumor is verwijderd en Ik heb chemo gehad. Dit is met succes gebeurd daar ben ik ook blij om. Helaas heb ik ook een tik gekregen dat ik vrij bang ben geworden. Nu vijf jaar later wordt ik weer steeds vermoeider . De spieren zijn vermoeid maar ook pijnlijk . Daarnaast.heb ik ook heel veel last van dove slapende ledematen. Ook in rust. Als ik slaap of op de bank Deze tintelen trillen ook heel erg. . Daarnaast ook de benauwdheid die erg op speelt Van al deze klachten wordt ik erg bang en heb ik paniek. Ik heb geen problemen meer met de darm dat is gecontroleerd . Ik heb zin om de hele dag te slapen. Maar dan denk ik alleen naar weer van het ergst . Heeft iemand hier ook ervaring mee. Alvast mijn dank voor het lezen. Andre
Andre
26-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Mn lijf is heel erg moe (Verhaal 770)
Ik heb sinds november vorig jaar chronische hyperventilatie en overal pijn, slaap vaak 12 uren. Mn lijf is heel erg moe en ik begrijp niet wat er gebeurt
Heb 3mnd in een solk kliniek gezeten met allerlei therapie maar nu weer thuis gaat alles achteruit. Ik denk steeds dat er wat anders aan de hand is, omdat ik niet opknap. Herkent iemand mijn verhaal?
Heb 3mnd in een solk kliniek gezeten met allerlei therapie maar nu weer thuis gaat alles achteruit. Ik denk steeds dat er wat anders aan de hand is, omdat ik niet opknap. Herkent iemand mijn verhaal?
Henny
23-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Slappe handen (Verhaal 769)
Hoi allemaal,
Ik heb sinds een half jaar behoorlijke stress en burnout klachten. (Trillen, koude handen en voeten, futloosheid, angst) Maar het gaat mentaal gelukkig weer wat beter ook slaap ik weer wat beter.
Wat ik mij afvraag en mij zorgen om maak is het volgende, herkennen jullien dit:
De laatste 2 weken merk ik dat in rust, zitten op de bank of rustig in bed liggen slappe handen krijg, beide handen, het niet kunnen knijpen zegmaar, geen pijn alleen geen kracht. Het is te vergelijken met wat ik als kind weleens had als je ontwaakt dat je bij het wakker worden nog even geen kracht in de handen hebt, toen vooral grappig als kind zijnde nu akelig, zeker omdat het niet na het slapen is. Als ik opsta komt de kracht langzaam terug, het is ook niet altijd.
Ik ben benieuwd of iemand dit herkent
Ik heb sinds een half jaar behoorlijke stress en burnout klachten. (Trillen, koude handen en voeten, futloosheid, angst) Maar het gaat mentaal gelukkig weer wat beter ook slaap ik weer wat beter.
Wat ik mij afvraag en mij zorgen om maak is het volgende, herkennen jullien dit:
De laatste 2 weken merk ik dat in rust, zitten op de bank of rustig in bed liggen slappe handen krijg, beide handen, het niet kunnen knijpen zegmaar, geen pijn alleen geen kracht. Het is te vergelijken met wat ik als kind weleens had als je ontwaakt dat je bij het wakker worden nog even geen kracht in de handen hebt, toen vooral grappig als kind zijnde nu akelig, zeker omdat het niet na het slapen is. Als ik opsta komt de kracht langzaam terug, het is ook niet altijd.
Ik ben benieuwd of iemand dit herkent
Anoniem
22-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Wat voel ik me klote zeg (Verhaal 104)
Ik ben thuis vanaf 11 augustus dit jaar, burn-out. Wat voel ik me klote zeg. Ik weet niet te doen. Ga 8 november naar een psycholoog en heb in de tussentijd afspraken met de huisarts en de GGZ ondersteuner. Het bijna constant duizelig zijn, verdrietig zijn, niet kunnen concentreren, pijn in mijn lijf en diabetes type 1 al 25 jaar. Ik hoop dat ik er bovenop kom. Het is verschrikkelijk!
Susan
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zit je al langer in een bore-out, dan kan het leven zinloos gaan voelen. Je zelfvertrouwen gaat er ook aan. Logisch, je wordt totaal niet gevoed door enige uitdaging. Je kan niet groeien in iets waar je hart ligt. Soms weet je niet eens meer waar je hart ligt en moet je daar eerst naar op zoek. Heb je hulp nodig in die zoektocht, dan kan een therapeut verder met je meekijken.
Tineke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Corrine je reageert op een bericht ouder dan 2 jaar.
Taco
22-11-2023
Ik word er weer helemaal nerveus van (Verhaal 766)
Ik zit al sinds februari dit jaar in een burnout en elke keer als ik denk dat ik eruit ben en ik geen klachten ervaar komt er weer een nieuwe klacht bij. In het afgelopen jaar heb ik tintelingen in het gezicht, voeten, handen gehad, hartkloppingen, maagklachten, veel boeren, veel depressieve gedachten, branderige handen en voeten, gewrichtspijnen, dikke knieën uit het niets, kortom een heleboel. Al deze kwaaltjes duurden ongeveer een week of iets langer en verdwenen weer. Sinds een aantal weken ging het heel goed en dacht ik er helemaal uit te zijn. Waarschijnlijk weer te hard van stapel gelopen en sinds twee weken weer een nieuwe klacht, namelijk hoofdpijn. Het voel als drukkend gevoel op mn slaap dat soms naar boven trekt. Ik word er weer helemaal nerveus van omdat ik weer denk dat ik een ernstige ziekte heb. Als ik goed reflecteer dan weet ik dat dit komt omdat ik te hard van stapel ben gelopen maar het gepieker en het gegoogle kan ik niet tegengaan. Hebben jullie ook weleens dit soort hoofdpijn ervaren?
Sarah
21-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik kamp sinds twee maanden met stressklachten (Verhaal 760)
Hi iedereen,
Ik kamp sinds twee maanden met stressklachten. Zo ervaar ik hartkloppingen, pijn op de borst, steken en nog tal van andere klachten. Echter, heb ik wel veel energie en zin om dingen te doen. Ik ben wel minder gaan werken, omdat ik deze klachten ervaar. Herkent iemand zich hierin, kun je ook burn-out zijn en energie hebben? Verder vraag ik me ook af of meer mensen te maken hebben gehad met veranderende klachten. Ik heb nu bijvoorbeeld ook keelpijn en moeite met slikken. Uiteraard is het ook weer het griepseizoen, dus wellicht een griepje te pakken. Alles in overspannenheid/burn-out voelt zo intens. Herkent iemand dat?
Alvast bedankt voor jullie reacties. Het is een zware tijd, maar we komen er uiteindelijk allemaal sterker uit!
Ik kamp sinds twee maanden met stressklachten. Zo ervaar ik hartkloppingen, pijn op de borst, steken en nog tal van andere klachten. Echter, heb ik wel veel energie en zin om dingen te doen. Ik ben wel minder gaan werken, omdat ik deze klachten ervaar. Herkent iemand zich hierin, kun je ook burn-out zijn en energie hebben? Verder vraag ik me ook af of meer mensen te maken hebben gehad met veranderende klachten. Ik heb nu bijvoorbeeld ook keelpijn en moeite met slikken. Uiteraard is het ook weer het griepseizoen, dus wellicht een griepje te pakken. Alles in overspannenheid/burn-out voelt zo intens. Herkent iemand dat?
Alvast bedankt voor jullie reacties. Het is een zware tijd, maar we komen er uiteindelijk allemaal sterker uit!
Amber
15-11-2023
laatste reactie: 19-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi amber ik had en heb ook last van klachten vanaf begin mei vooral met mijn maag en hoofd nek en schouders en werk nog wel en heb ook de energie daarvoor wel ga ik in de middag effe een uurtje op de bank liggen en bij mij helpt haptotherapie en het is met recht 2 stappen vooruit 1 terug maar we staan er niet alleen voor we komen er wel succes👍
Anoniem
17-11-2023
Reactie:
Door de stress maak je adrenaline aan. Zelf had ik het ook dat ik snachts niet moe was door alle adrenaline in me lichaam eenmaal toch je rust te pakken. Wandelen of even een serie kijken merk je uiteindelijk dat het minder zal worden. Sterkte
Anoniem
17-11-2023
Reactie:
Dat heet overspannen, voorstadium richting een burnout. Nu de goede rustige dingen doen om ontspanning te krijgen.
En nee dat is dus geen burn-out, want dan kan je niks meer.
En nee dat is dus geen burn-out, want dan kan je niks meer.
Taco
19-11-2023
Reactie:
Dank voor jullie reacties. Fijn om ervaringen te lezen op dagen dat ik denk gek te worden. Ik heb via de huisarts haptotherapie als advies gekregen. Ik ga dat toch ook proberen aan jullie reacties te lezen is dat een goed idee.
Amber
19-11-2023
Twijfel nog altijd of ik niet stiekum long covid heb (Verhaal 750)
Hallo,
Ik ben oktober 2022 ziek geworden. Het leek op iets tussen een verkoudheid en griep. (Verkoudheidsklachten ++, zeg maar. Voelde me slap, had verhoging en lag op bed.)
Toen ik me beter voelde, ben ik weer aan het werk gegaan. Dit ging echter niet goed, want ik was binnen no time weer moe. Ik modderde maar wat aan, totdat ik me in maart 2023 maar volledig ziek meldde, met als reden burn out. Echter twijfel ik nog altijd of ik niet stiekum long covid heb, aangezien ik covid gerelateerde verschijnselen had (maar niet getest...) en omdat ik nooit geen zin heb gehad om wat te ondernemen. (wat kenmerkend is voor burn out) Hierdoor ging ik regelmatig toch nog over mijn grensen.
Inmiddels is het oktober en zit ik er voor mijn gevoel nog middenin. Ik merk dat heel veel zaken mij kunnen uitputten: teveel prikkels door sociale bezigheden, opwinden over zaken, inspanning waarbij de hartslag erg hoog wordt, maar rustig joggen gaat dan weer wel goed. Wat mij echter verbaast is dat teveel eten (avondje buffet restaurant) en wat langer heet douchen, absoluut funest is. Mijn hart racest dan de rest van de avond en ik slaap dan slecht. De volgende dag ben ik enorm uitgeput. Zijn er meer mensen die hier last van hebben?
Ik ben oktober 2022 ziek geworden. Het leek op iets tussen een verkoudheid en griep. (Verkoudheidsklachten ++, zeg maar. Voelde me slap, had verhoging en lag op bed.)
Toen ik me beter voelde, ben ik weer aan het werk gegaan. Dit ging echter niet goed, want ik was binnen no time weer moe. Ik modderde maar wat aan, totdat ik me in maart 2023 maar volledig ziek meldde, met als reden burn out. Echter twijfel ik nog altijd of ik niet stiekum long covid heb, aangezien ik covid gerelateerde verschijnselen had (maar niet getest...) en omdat ik nooit geen zin heb gehad om wat te ondernemen. (wat kenmerkend is voor burn out) Hierdoor ging ik regelmatig toch nog over mijn grensen.
Inmiddels is het oktober en zit ik er voor mijn gevoel nog middenin. Ik merk dat heel veel zaken mij kunnen uitputten: teveel prikkels door sociale bezigheden, opwinden over zaken, inspanning waarbij de hartslag erg hoog wordt, maar rustig joggen gaat dan weer wel goed. Wat mij echter verbaast is dat teveel eten (avondje buffet restaurant) en wat langer heet douchen, absoluut funest is. Mijn hart racest dan de rest van de avond en ik slaap dan slecht. De volgende dag ben ik enorm uitgeput. Zijn er meer mensen die hier last van hebben?
Pierro
09-11-2023
laatste reactie: 16-11-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Pierro,
Ik heb ook alle klachten die jij hebt, ik heb ook corona gehad en getwijfelt aan long covid, maar ik had deze klachten en uitputting al voordat corona kwam. In een burn out hoeft het zeker niet zo te zijn dat ik je niks meer wilt ondernemen. In tegendeel. Bij mij in het begin, wilde ik vanalles en deed ik dat ook nog wel, maar was er gewoon steeds extreem moe van. Ook idd warm douchen leidde in het begin tot uitputting, enkele keren zelfs bijna flauwvallen. Het is lastig voor te stellen, maar zowel warmte als een zware maaltijd (het verwerken ervan), kost je lichaam energie die als je zo uitgeput bent, kan leiden tot klachten. Heb echt al vallend en opstaan moeten uitvinden waar de ondergrens ligt en van daaruit opbouwen.
Corona of een griep in het algemeen zijn belastend voor je bijnieren, en dit is belangrijk onderdeel van het systeem wat uitgeput raakt en uiteindelijk leidt tot burn-out. Vaak is een griep dan bijvoorbeeld het laatste 'zetje', wat je in deze toestand brengt.
Sterkte
Amber
Ik heb ook alle klachten die jij hebt, ik heb ook corona gehad en getwijfelt aan long covid, maar ik had deze klachten en uitputting al voordat corona kwam. In een burn out hoeft het zeker niet zo te zijn dat ik je niks meer wilt ondernemen. In tegendeel. Bij mij in het begin, wilde ik vanalles en deed ik dat ook nog wel, maar was er gewoon steeds extreem moe van. Ook idd warm douchen leidde in het begin tot uitputting, enkele keren zelfs bijna flauwvallen. Het is lastig voor te stellen, maar zowel warmte als een zware maaltijd (het verwerken ervan), kost je lichaam energie die als je zo uitgeput bent, kan leiden tot klachten. Heb echt al vallend en opstaan moeten uitvinden waar de ondergrens ligt en van daaruit opbouwen.
Corona of een griep in het algemeen zijn belastend voor je bijnieren, en dit is belangrijk onderdeel van het systeem wat uitgeput raakt en uiteindelijk leidt tot burn-out. Vaak is een griep dan bijvoorbeeld het laatste 'zetje', wat je in deze toestand brengt.
Sterkte
Amber
Anoniem
11-11-2023
Reactie:
Beste Pierro,
jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!
jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!
freddy57
16-11-2023
Reactie:
Heel bekend. Ik heb net voordat het in nederland kwam een flinke verkoudheid gehad die ik nog nooit eerder mee had gemaakt, en daarna 2 jaar goed benauwd geweest met inspanning, ook een middenrif onsteking wat nog steeds een vraagteken blijft waarvan precies. Erg lang heb ik disfuncioneel adem gehaald. Nu een paar maandjes terug weer een flinke verkoudheid gehad en sindsdien terug kerende spanningshoofdpijn. Je komt er toch niet meer achter waarschijnlijk. Maar als je denkt dat je long covid hebt, dat zou goed kunnen hoor! Herstellen kan zo wel 5 jaar + duren (ergens ooit gelezen dat het max 10 jaar kan duren voor alle klachten verdwenen zijn na sommige virussen )
anoniem
16-11-2023
Reactie:
@freddy ja die histamine viel me ook al op. Zelf heb ik desloratidine voorgeschreven gekregen toen na de verkoudheid (vanwege benauwdheid) dus arts dacht meschien een allergie ofzo. Heel apart ja
Anoniem
16-11-2023
Reactie:
Beste Pierro,
jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!
jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!
freddy57
16-11-2023
Positieve ervaring citalopram (Verhaal 759)
Positieve ervaring citalopram
Hoi!
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zie veel vragen over medicatie.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Bij mij bleek dat volledig ten onrechte. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Citalopram zorgt er bij mij voor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, de hoge adem is er wel, de hoge hartslag is er soms, maar omdat je daar niet teveel op focust, mede door de medicatie, komt er nauwelijks angst bij kijken, waardoor de klacht vaak vanzelf over gaat.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Er zijn echt miljoenen wegen die naar een herstel leiden, bij mij heeft het 3 jaar geduurd en toen bleek dit medicijn voor mij te werken. Misschien werkt dit niet voor jou, maar een andere therapie of middel wel. Geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes <3
Hoi!
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zie veel vragen over medicatie.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Bij mij bleek dat volledig ten onrechte. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Citalopram zorgt er bij mij voor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, de hoge adem is er wel, de hoge hartslag is er soms, maar omdat je daar niet teveel op focust, mede door de medicatie, komt er nauwelijks angst bij kijken, waardoor de klacht vaak vanzelf over gaat.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Er zijn echt miljoenen wegen die naar een herstel leiden, bij mij heeft het 3 jaar geduurd en toen bleek dit medicijn voor mij te werken. Misschien werkt dit niet voor jou, maar een andere therapie of middel wel. Geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes <3
Bart
15-11-2023
laatste reactie: 15-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Bart,
Ik zit nu zelf sinds twee maanden thuis en werk op een lager pitje door de klachten die ik ervaar. Ik twijfel soms heel erg of ik overspannen ben, een burn-out heb of een angststoornis. Ik heb last van hartkloppingen, pijn in de borst, steken, twee keer paniekaanval gehad, maar niet uitgeput. Mag ik vragen wat voor klachten jij ervaarde?
Ik zit nu zelf sinds twee maanden thuis en werk op een lager pitje door de klachten die ik ervaar. Ik twijfel soms heel erg of ik overspannen ben, een burn-out heb of een angststoornis. Ik heb last van hartkloppingen, pijn in de borst, steken, twee keer paniekaanval gehad, maar niet uitgeput. Mag ik vragen wat voor klachten jij ervaarde?
Amber
15-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Zijn er mensen die positieve ervaringen hebben met een SSRI bij burn-out? (Verhaal 755)
Hi allemaal,
Volgens mij lezen er inmiddels best wat mensen mee hier. Ik zit zelf net 3 jaar in een burn-out, en heb nog een lange weg te gaan. Op zich herstelde ik, na een lange periode van het niet echt kunnen accepteren en mezelf er daardoor dieper in helpen, redelijk. Maar helaas te maken gehad met meerdere terugvallen, wegens beëindigen relatie, verplichte verhuizing, acute heftige ziekte in familie.
De laatste terugval was zo diep, dat ik opnieuw te maken had met alle klachten van voorafaan. Daarnaast fysiek ook weer compleet aan de grond. Ik ben er ontzettend van geschrokken hoe fragiel dit dus is...
Ik ben al die tijd tegen geweest.. Maar om minder snel leeg te lopen op emotionele gebeurtenissen, wat stabieler te zijn, prikkels van buitenaf (geluid etc) iets te dempen, overweeg ik toch een SSRI.
Zijn er mensen die positieve ervaringen hebben met een SSRI bij burn-out? Zo ja, op wat voor manier merkte je positief verschil?
Liefs,
Volgens mij lezen er inmiddels best wat mensen mee hier. Ik zit zelf net 3 jaar in een burn-out, en heb nog een lange weg te gaan. Op zich herstelde ik, na een lange periode van het niet echt kunnen accepteren en mezelf er daardoor dieper in helpen, redelijk. Maar helaas te maken gehad met meerdere terugvallen, wegens beëindigen relatie, verplichte verhuizing, acute heftige ziekte in familie.
De laatste terugval was zo diep, dat ik opnieuw te maken had met alle klachten van voorafaan. Daarnaast fysiek ook weer compleet aan de grond. Ik ben er ontzettend van geschrokken hoe fragiel dit dus is...
Ik ben al die tijd tegen geweest.. Maar om minder snel leeg te lopen op emotionele gebeurtenissen, wat stabieler te zijn, prikkels van buitenaf (geluid etc) iets te dempen, overweeg ik toch een SSRI.
Zijn er mensen die positieve ervaringen hebben met een SSRI bij burn-out? Zo ja, op wat voor manier merkte je positief verschil?
Liefs,
Amber
11-11-2023
laatste reactie: 15-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zie net dat het eerdere bericht wat ik hierover heb gepost waarvan ik dacht dat het mis gegaan was, toch online staat. Excuus voor het dubbele verhaal! (Extra reacties zijn natuurlijk meer dan welkom)
Amber
13-11-2023
Reactie:
Hoi!
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.
Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.
Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.
Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.
Heel veel succes! :)
Bas
15-11-2023
Burnout/angst en paniek (Verhaal 744)
Burnout/angst en paniek
Een aantal maanden terug ben ik niet lekker geworden, duizelig hartkloppingen etc. Hiervoor zelf ecg's gehad 24 uurs holter en een hartecho. Alles was goed. Volgens de huisarts is het een paniekaanval geweest.
Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Sommige dagen wordt ik wakker en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik werk nog maar dit is erg lastig.
Ik heb veel lichamelijke klachten waardoor ik weer angst krijgt dat het iets lichamelijks is en dat wekt weer angst en paniek op.
Zo krijg ik last van
- Drukkend gevoeld op mijn ogen en hoofd
- Extreem moe
- De wereld lijkt niet echt (derealisatie)
- Slappe benen en armen
- Alles kunnen volgens maar het gevoel hebben dat je wegvalt.
- Licht is erg vervelend
- Gevoel gek te worden
Inmiddels wel een aardige psycholoog gevonden, maar hier tot nu toe alleen nog maar een intake gehad.
Herkend iemand deze klachten? En zo ja hoe kom ik ervan af?
Een aantal maanden terug ben ik niet lekker geworden, duizelig hartkloppingen etc. Hiervoor zelf ecg's gehad 24 uurs holter en een hartecho. Alles was goed. Volgens de huisarts is het een paniekaanval geweest.
Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Sommige dagen wordt ik wakker en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik werk nog maar dit is erg lastig.
Ik heb veel lichamelijke klachten waardoor ik weer angst krijgt dat het iets lichamelijks is en dat wekt weer angst en paniek op.
Zo krijg ik last van
- Drukkend gevoeld op mijn ogen en hoofd
- Extreem moe
- De wereld lijkt niet echt (derealisatie)
- Slappe benen en armen
- Alles kunnen volgens maar het gevoel hebben dat je wegvalt.
- Licht is erg vervelend
- Gevoel gek te worden
Inmiddels wel een aardige psycholoog gevonden, maar hier tot nu toe alleen nog maar een intake gehad.
Herkend iemand deze klachten? En zo ja hoe kom ik ervan af?
Jantine
01-11-2023
laatste reactie: 15-11-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Jou klachten zijn herkenbaar. Ik loop hier al jaren mee. Hoe drukker je je erover maakt hoe langer je er last van blijft houden. Het gaat niet in een paar weken over besef je dat. Ik weet dat het moeilijk is maar het komt uiteindelijk goed!
Jou klachten zijn herkenbaar. Ik loop hier al jaren mee. Hoe drukker je je erover maakt hoe langer je er last van blijft houden. Het gaat niet in een paar weken over besef je dat. Ik weet dat het moeilijk is maar het komt uiteindelijk goed!
Piekeraar
01-11-2023
Reactie:
Ik zit op dit forum te lezen en zoveel herkenbaar voor mij, mijn vraag is hoe het nu met jou gaat ? Want je hebt dit al tijdje terug geplaatst..
Groetjes
Groetjes
Henriette
06-11-2023
Reactie:
Hoi,
Dat klopt het gaat helaas nog niet veel beter. Soms heb ik hele dagen dat de wereld heel raar aanvoelt alsof ik dingen niet kan volgens terwijl ik dit wel kan. Angst om in me hoofd te verdwalen of iets ernstigs te hebben is heel groot. Heb veel last van zere benen en druk op mijn ogen en dat wekt ook weer onrust op.
Vandaag 3e sessie bij de psycholoog gehad zij gaan zoeken naar de oorzaak. Verder is het helaas dealen met de klachten ze accepteren en niet bang worden. Maar dat lukt mij helaas ook nog niet.
Hoe is het met jou loop je ook bij een psycholoog?
Dat klopt het gaat helaas nog niet veel beter. Soms heb ik hele dagen dat de wereld heel raar aanvoelt alsof ik dingen niet kan volgens terwijl ik dit wel kan. Angst om in me hoofd te verdwalen of iets ernstigs te hebben is heel groot. Heb veel last van zere benen en druk op mijn ogen en dat wekt ook weer onrust op.
Vandaag 3e sessie bij de psycholoog gehad zij gaan zoeken naar de oorzaak. Verder is het helaas dealen met de klachten ze accepteren en niet bang worden. Maar dat lukt mij helaas ook nog niet.
Hoe is het met jou loop je ook bij een psycholoog?
Jantine
06-11-2023
Reactie:
Ik heb ook van die enorm zere benen. Bij elke emotie, leuk of minder voelt ik het nog meer en spanning in nek. Je lijf/ brein gaat gewoon met je aan de haal zo voelt het. Brrrr heel vervelend
Anoniem
06-11-2023
Reactie:
Hoi Jantine,
Jouw klachten klinken allemaal bekend. Ik loop nu een jaar bij de psycholoog en ik heb ook nog klachten en moeite met accepteren. Maar: de klachten zijn wel echt veel minder en ik kan er steeds beter mee omgaan. De tijd helpt daarin ook wel mee. Echt ik kom uit een heel diep donker gat en ik heb nu weer een veel betere kwaliteit van leven. Hoop dat dit je een beetje helpt. Houd vol en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Veel sterkte!
Jouw klachten klinken allemaal bekend. Ik loop nu een jaar bij de psycholoog en ik heb ook nog klachten en moeite met accepteren. Maar: de klachten zijn wel echt veel minder en ik kan er steeds beter mee omgaan. De tijd helpt daarin ook wel mee. Echt ik kom uit een heel diep donker gat en ik heb nu weer een veel betere kwaliteit van leven. Hoop dat dit je een beetje helpt. Houd vol en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Veel sterkte!
Y.
07-11-2023
Reactie:
Hoi Y.
Fijn om te horen dat het bij jou wat beter gaat. Geeft mij toch ook weer wat moed dat het goed gaat komen en dat ik me er niet bij neer moet leggen. Dankje!
Fijn om te horen dat het bij jou wat beter gaat. Geeft mij toch ook weer wat moed dat het goed gaat komen en dat ik me er niet bij neer moet leggen. Dankje!
Jantine
07-11-2023
Reactie:
Ik heb ook erg last van de door jouw genoemde syptomen.
Pas had ik ineens een dag dat ging super goed. De dag erna sta ik op weer duizelig, raar in mijn hoofd, wereld voelt raar enz.
Hebben jullie dat ook dat je daar ineens last van heb?
Pas had ik ineens een dag dat ging super goed. De dag erna sta ik op weer duizelig, raar in mijn hoofd, wereld voelt raar enz.
Hebben jullie dat ook dat je daar ineens last van heb?
R.a.
08-11-2023
Reactie:
Dat duizelige in je hoofd gaat weg nadat je bloedcirculatie weer goed gaat. Met andere woorden sporten. Het zal eerst lijken alsof je duizeligheid erger wordt maar daarna merk je dat je je alleen maar weer beter gaat voelen.
Steve
08-11-2023
Reactie:
Zo herkenbaar de klachten, stuk voor stuk. Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik ben nu 6 weken uitgeschakeld en nog uitgeput, stress en doorlopend angst.
Mnk
09-11-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik kan soms ook naar de wereld of een beeldscherm kijken en het allemaal wel zien, maar heel raar en heftig. Alsof je heel moe bent en dan in een fel licht kijkt.
Hebben andere hier ook last van?
Hebben andere hier ook last van?
Fp
15-11-2023
Parkinson/Parkinsonisme-achtige klachten (Verhaal 222)
Parkinson/Parkinsonisme-achtige klachten.
Hallo allemaal,
Het begon bij mij allemaal in februari 2021. Ik voelde bij het leunen op een stoel (je staat even te praten met iemand die aan tafel zit en leunt op de stoel) trillingen door mijn armen gaan. Ik schonk er geen aandacht aan, ik trainde 6 keer in de week, het zou overbelasting kunnen zijn. Bovendien een erg drukke baan. Het trillen bij het op spanning brengen van de armen hield aan en leek in het najaar uit mijn schouders te komen. Deze leverden bij schouderophalen (activeren trapezius) een schokkend tandradachtig gevoel op. Naar de huisarts gegaan en na onderzoek en bloedonderzoek was er niets te vinden. De huisarts dacht aan “overwerkt zijn”. Mijn schouders en nek gingen steeds vaster zitten en in november zat ik er weer. Ik herkende symptomen van Parkinson/Parkinsonisme (hierna:P). Ook omdat ontbijt roeren en aankleden soms langzaam gingen, het lukte wel maar het ging onbewust langzaam. Als ik mij dat realiseerde dan schakelde ik vijf versnellingen omhoog. Ook typen en schrijven gingen moeizamer. Verminderde armzwaai, stijf lopen. De huisarts (doorgewinterd) deed tests en maakte er geen P van, heel duidelijk niet. Toch bleef het knagen en ik raakte angstig. Het ging mij beheersen. De huisarts verwees mij “alleen voor je gemoedsrust” door naar een kliniek en de neuroloog constateerde hetzelfde. Ik ging daarom maar naar een stress-coach en therapeut om mij uit de status quo te krijgen maar bleef werken en ben nu sinds twee weken gestopt, want ik kwam mezelf hard tegen. Ondertussen nog steeds die vage klachten. Ook motoriek handen is niet 100%, voel druk op de vingers. Herkent iemand zich hierin?
Hallo allemaal,
Het begon bij mij allemaal in februari 2021. Ik voelde bij het leunen op een stoel (je staat even te praten met iemand die aan tafel zit en leunt op de stoel) trillingen door mijn armen gaan. Ik schonk er geen aandacht aan, ik trainde 6 keer in de week, het zou overbelasting kunnen zijn. Bovendien een erg drukke baan. Het trillen bij het op spanning brengen van de armen hield aan en leek in het najaar uit mijn schouders te komen. Deze leverden bij schouderophalen (activeren trapezius) een schokkend tandradachtig gevoel op. Naar de huisarts gegaan en na onderzoek en bloedonderzoek was er niets te vinden. De huisarts dacht aan “overwerkt zijn”. Mijn schouders en nek gingen steeds vaster zitten en in november zat ik er weer. Ik herkende symptomen van Parkinson/Parkinsonisme (hierna:P). Ook omdat ontbijt roeren en aankleden soms langzaam gingen, het lukte wel maar het ging onbewust langzaam. Als ik mij dat realiseerde dan schakelde ik vijf versnellingen omhoog. Ook typen en schrijven gingen moeizamer. Verminderde armzwaai, stijf lopen. De huisarts (doorgewinterd) deed tests en maakte er geen P van, heel duidelijk niet. Toch bleef het knagen en ik raakte angstig. Het ging mij beheersen. De huisarts verwees mij “alleen voor je gemoedsrust” door naar een kliniek en de neuroloog constateerde hetzelfde. Ik ging daarom maar naar een stress-coach en therapeut om mij uit de status quo te krijgen maar bleef werken en ben nu sinds twee weken gestopt, want ik kwam mezelf hard tegen. Ondertussen nog steeds die vage klachten. Ook motoriek handen is niet 100%, voel druk op de vingers. Herkent iemand zich hierin?
Martin
08-07-2022
laatste reactie: 13-11-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 11 mnd geleden thuis komen te ziten met zware burnout.
Scala van klachten en paniekaanvallen.
Heftig trillen en tintelingen.
Een hel vond ik het.
Gaat nu stuk beter.
Maar geregeld valt het toch weer tegen.
Komen klachten, niet meer zo erg terug of enorme vermoeidheid.
Wat het schokkerige betreft , herken ik ook .
Vooral in de armen, idd als bij parkinson
Een ander kan het niet zien het is echt inwendig maar erg vermoeiend.
Ik ben blij te lezen niet de enige te zijn.
Ook ik ben bij verschillende specialisten geweest , ook neuroloog.
Alles wijst op de burnout
Het is een lange weg.
Sterkte , groetjes
Scala van klachten en paniekaanvallen.
Heftig trillen en tintelingen.
Een hel vond ik het.
Gaat nu stuk beter.
Maar geregeld valt het toch weer tegen.
Komen klachten, niet meer zo erg terug of enorme vermoeidheid.
Wat het schokkerige betreft , herken ik ook .
Vooral in de armen, idd als bij parkinson
Een ander kan het niet zien het is echt inwendig maar erg vermoeiend.
Ik ben blij te lezen niet de enige te zijn.
Ook ik ben bij verschillende specialisten geweest , ook neuroloog.
Alles wijst op de burnout
Het is een lange weg.
Sterkte , groetjes
Sylvia
27-08-2022
Reactie:
Dankjewel voor je reply, Sylvia. Geloof in betere tijden scheelt de helft. Heel veel sterkte.
Martin
04-09-2022
Reactie:
Klinkt bekend
Hoe gaat t nu..?
Hoe gaat t nu..?
Frank
13-11-2023
Volgens de huisarts is het een paniekaanval geweest (Verhaal 743)
Hoi,
Een aantal maanden terug ben ik niet lekker geworden, duizelig hartkloppingen etc. Hiervoor zelf ecg's gehad 24 uurs holter en een hartecho. Alles was goed. Volgens de huisarts is het een paniekaanval geweest.
Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Sommige dagen wordt ik wakker en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik werk nog maar dit is erg lastig.
Ik heb veel lichamelijke klachten waardoor ik weer angst krijgt dat het iets lichamelijks is en dat wekt weer angst en paniek op.
Zo krijg ik last van
- Drukkend gevoeld op mijn ogen en hoofd
- Extreem moe
- De wereld lijkt niet echt (derealisatie)
- Slappe benen en armen
- Alles kunnen volgens maar het gevoel hebben dat je wegvalt.
- Licht is erg vervelend
- Gevoel gek te worden
Inmiddels wel een aardige psycholoog gevonden, maar hier tot nu toe alleen nog maar een intake gehad.
Herkend iemand deze klachten? En zo ja hoe kom ik ervanaf?
Een aantal maanden terug ben ik niet lekker geworden, duizelig hartkloppingen etc. Hiervoor zelf ecg's gehad 24 uurs holter en een hartecho. Alles was goed. Volgens de huisarts is het een paniekaanval geweest.
Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Sommige dagen wordt ik wakker en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik werk nog maar dit is erg lastig.
Ik heb veel lichamelijke klachten waardoor ik weer angst krijgt dat het iets lichamelijks is en dat wekt weer angst en paniek op.
Zo krijg ik last van
- Drukkend gevoeld op mijn ogen en hoofd
- Extreem moe
- De wereld lijkt niet echt (derealisatie)
- Slappe benen en armen
- Alles kunnen volgens maar het gevoel hebben dat je wegvalt.
- Licht is erg vervelend
- Gevoel gek te worden
Inmiddels wel een aardige psycholoog gevonden, maar hier tot nu toe alleen nog maar een intake gehad.
Herkend iemand deze klachten? En zo ja hoe kom ik ervanaf?
Annie
01-11-2023
laatste reactie: 13-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Exact dit heb ik ook. Vooral dat druk bij mijn ogen en de angst voor andere ziektes. Echt heel herkenbaar. De ene dag gaat het super goed en de andere dag weer niet. Dat zorgt dat je weer in het cirkeltje komt en weer bij af bent.
Ano
07-11-2023
Reactie:
Klinkt wel als paniekaanval symptomen. Behalve het extreem moe zijn.
Voor mij is exposure heel belangrijk geweest. Dus dingen gewoon doen en ervaren dat er niks verschrikkelijks gebeurt. Dan leert je brein dat het veilig is. Ook heeft mijn trauma's oplossen dmv EMDR/exposure therapie enorm geholpen. De angstreactie van mijn lijf op fysieke symptomen is simpelweg gestopt.
Ik had dan geen lichamelijke klachten los van de paniekreactie. Maar wat ik zou kunnen bedenken voor jou is dat CGT mogelijk helpt om je fysieke klachten op een andere manier te zien (niet als ik ga dood, maar als mijn lichaam heeft pijn).
Sporten kan eventueel ook helpen om je lichaam te helpen te wennen aan de stressreactie (sporten is een stressreactie in wezen).
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik heb inmiddels geen last meer van paniekaanvallen en slechts een zeer en verwaarloosbare minieme angst ervoor.
Voor mij is exposure heel belangrijk geweest. Dus dingen gewoon doen en ervaren dat er niks verschrikkelijks gebeurt. Dan leert je brein dat het veilig is. Ook heeft mijn trauma's oplossen dmv EMDR/exposure therapie enorm geholpen. De angstreactie van mijn lijf op fysieke symptomen is simpelweg gestopt.
Ik had dan geen lichamelijke klachten los van de paniekreactie. Maar wat ik zou kunnen bedenken voor jou is dat CGT mogelijk helpt om je fysieke klachten op een andere manier te zien (niet als ik ga dood, maar als mijn lichaam heeft pijn).
Sporten kan eventueel ook helpen om je lichaam te helpen te wennen aan de stressreactie (sporten is een stressreactie in wezen).
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik heb inmiddels geen last meer van paniekaanvallen en slechts een zeer en verwaarloosbare minieme angst ervoor.
Bart
10-11-2023
Reactie:
Stop met werken en meld je ziek!
Taco
11-11-2023
Reactie:
Eens met Taco. Neem rust in de beginfase! Wacht je volgende afspraak af bij je psych.
Let op dit kan heel lastig voelen, om niets te doen. Ik zou de eerste dagen juist niet sporten. Als je per se iets wilt doen, dan eerst normaal bewegen met verplichte rustmomenten erachteraan. Bijvoorbeeld vaatwasser uitruimen en dan rusten, of was ophangen en dan rusten, of hoogstens je straat uitlopen en weer terug en dan rusten.
En dan je ervaring delen met je naaste en psych.
Let op dit kan heel lastig voelen, om niets te doen. Ik zou de eerste dagen juist niet sporten. Als je per se iets wilt doen, dan eerst normaal bewegen met verplichte rustmomenten erachteraan. Bijvoorbeeld vaatwasser uitruimen en dan rusten, of was ophangen en dan rusten, of hoogstens je straat uitlopen en weer terug en dan rusten.
En dan je ervaring delen met je naaste en psych.
Pearl
13-11-2023
Ik raad causapractie aan (Verhaal 758)
Aan iedereen die last heeft van een burn-out, raad ik causapractie aan . Zelf ben ik al twee jaar ziek , geraakte amper uit bed . Met duizend en één symptomen. De enige die vooruit gang heeft geboekt met mij is mijn osteopaat met specialisatie causapractie ( zoek even online op .)Ik heb zelf geen behoefte om heel mijn verhaal te doen maar ik kan iedereen verzekeren dat ik mentaal , fysiek en emotioneel op was . Duizend en een dokters en therapeuten heb afgelopen zonder resultaat . Sinds ik bij mijn therapeute ben , beginnen er heel veel zaken te verbeteren zo extreem zelfs dat mijn omgeving het begint waar te nemen . Met de beste bedoelingen zet ik dit online mvg
N.L
13-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
In een gigantisch gat gevallen (Verhaal 757)
Afgelopen veertien dagen in een gigantisch gat gevallen. Begon allemaal met sluimerende oorklachten. Ben helaas enkelzijdig doof en het goede oor begint nu ook met vage klachten. Na vele onderzoeken en een waarschijnlijke diagnose ging het aanvankelijk redelijk. Tot ongeveer 14 dagen geleden er iets in mij knapte. Nog steeds geen idee wat en hoe maar sindsdien zware paniekaanvallen gehad en vele huilbuien. Helaas wakkert dit dan weer tinnitus aan waardoor er een soort eindeloze cyclus ontstaat. Ben daarbij ook nog meniere patiënt. Gelukkig is dat tot rust gekomen maar goed dit is zeker niet bevorderlijk. De daarvoor blijft.
Nu opzoek naar mij oude ik. Nog steeds kan ik het niet geloven. Van een onbezorgd leven veertien dagen geleden naar een soort van uitgeblust wrak nu.
Ik weet dat stress niet bevorderlijk is voor oorsuizen en moet dan ook uit die paniek zone zien te blijven. Merk ook dat mijn lichaam ontregeld is. Eten, drinken alles moeizaam.
Mij grootste angst is straks doof zijn met alleen nog maar die nare piep en bromtoon.
Voor mij gevoel heb ik mijn oorklachten te lang weggestopt terwijl dit op de achtergrond natuurlijk altijd op de loer lag. Nu hopen op betere tijden en rust in het hoofd
Nu opzoek naar mij oude ik. Nog steeds kan ik het niet geloven. Van een onbezorgd leven veertien dagen geleden naar een soort van uitgeblust wrak nu.
Ik weet dat stress niet bevorderlijk is voor oorsuizen en moet dan ook uit die paniek zone zien te blijven. Merk ook dat mijn lichaam ontregeld is. Eten, drinken alles moeizaam.
Mij grootste angst is straks doof zijn met alleen nog maar die nare piep en bromtoon.
Voor mij gevoel heb ik mijn oorklachten te lang weggestopt terwijl dit op de achtergrond natuurlijk altijd op de loer lag. Nu hopen op betere tijden en rust in het hoofd
Anoniem
12-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Hoe kom ik weer waar ik ooit was? (Verhaal 40)
Waar zal ik beginnen.... al vanuit mijn jeugd ben ik ontwikkeld met onzekerheid en klaar willen staan voor anderen. Ook andermans mening weegt altijd zwaar.
ik ben aan een beroep begonnen wat eigenlijk niet bij mijn persoonlijkheid past, heb verzuimd goede opleidingen te doen (ondanks advies Atheneum vanaf de basisschool) en ben in uiteindelijk in een leidinggevende functie terecht gekomen. ik heb veel kunnen en mogen doen maar waardering van lager- en hogerhand nooit gevoeld en na dik 12 jaar door het bedrijf aan de kant gezet. dit was tegelijk met de mededeling van mijn vrouw dat ze wilde scheiden en met een ander verder wilde. dit alles is zo'n 4 jaar geleden.
aan een nieuwe baan begonnen, nog een keer aan een nieuwe baan begonnen maar telkens loop ik vast en lukt het niet . ik wil het zo graag goed doen en net als de buitenwereld succesvol zijn. nu zit ik thuis in de ww met allemaal nare gevoelens, veel verdriet (ik blijf maar huilen om het minste of geringste) en ben onzeker over alles. en ik blijf maar moe, wil veel maar niks lukt en het enige resultaat is hoofdpijn. en niks doen geeft ook geen goed gevoel.....
echt, hoe kom ik weer waar ik ooit was, relaxed en bezig, gelukkig en vol vertrouwen...........
ik ben aan een beroep begonnen wat eigenlijk niet bij mijn persoonlijkheid past, heb verzuimd goede opleidingen te doen (ondanks advies Atheneum vanaf de basisschool) en ben in uiteindelijk in een leidinggevende functie terecht gekomen. ik heb veel kunnen en mogen doen maar waardering van lager- en hogerhand nooit gevoeld en na dik 12 jaar door het bedrijf aan de kant gezet. dit was tegelijk met de mededeling van mijn vrouw dat ze wilde scheiden en met een ander verder wilde. dit alles is zo'n 4 jaar geleden.
aan een nieuwe baan begonnen, nog een keer aan een nieuwe baan begonnen maar telkens loop ik vast en lukt het niet . ik wil het zo graag goed doen en net als de buitenwereld succesvol zijn. nu zit ik thuis in de ww met allemaal nare gevoelens, veel verdriet (ik blijf maar huilen om het minste of geringste) en ben onzeker over alles. en ik blijf maar moe, wil veel maar niks lukt en het enige resultaat is hoofdpijn. en niks doen geeft ook geen goed gevoel.....
echt, hoe kom ik weer waar ik ooit was, relaxed en bezig, gelukkig en vol vertrouwen...........
Mars74
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Mars,
Ik begon je verhaal te lezen en dacht gelijk, oh dit herken ik! Ik had een gymnasium advies en ben uiteindelijk mavo afgestudeerd. 20 jaar verder kreeg ik de diagnose adhd.
Toen las ik over je werk en je scheiding. Het spijt me dat er zoveel tegelijk op je bord is komen te liggen en ik voel je verdriet.
Lieve Mars, ga alsjeblieft naar de huisarts en bespreek deze gevoelens en vraag om een doorverwijzing naar de ggz. Je hoeft er niet alleen voor te staan
Heel veel sterkte <3
T
Ik begon je verhaal te lezen en dacht gelijk, oh dit herken ik! Ik had een gymnasium advies en ben uiteindelijk mavo afgestudeerd. 20 jaar verder kreeg ik de diagnose adhd.
Toen las ik over je werk en je scheiding. Het spijt me dat er zoveel tegelijk op je bord is komen te liggen en ik voel je verdriet.
Lieve Mars, ga alsjeblieft naar de huisarts en bespreek deze gevoelens en vraag om een doorverwijzing naar de ggz. Je hoeft er niet alleen voor te staan
Heel veel sterkte <3
T
T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Als ik je zo lees..
begin met jezelf te waarderen en accepteren en haal het bij jezelf, en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Waardering zul je nauwelijks krijgen van andere mensen omdat ze vaak hun eigen leven en een rugzak met zich meedragen. Het laatste wat ze dan denken is waarderen. Zo is de realiteit. Wees niet zo streng voor jezelf en dat je aangeeft dat andere meningen zwaar wegen. Dat zou niet zo moeten, daar lijd je dan alleen maar onder op den duur.. en Net zo succesvol zijn als de rest van de wereld” je bekijkt het verkeerd, vind ik. Waarom wil je succesvol zijn? En stel je was succesvol, dan had je alsnog in de ww kunnen vallen uiteindelijk, en had je alsnog opnieuw moeten beginnen. Je gezondheid gaat voor :-) allerbelangrijkste! Ik ken 2 die een eigen bedrijf hebben gehad en volledig ingestort zijn doordat ze zichzelf helemaal suf hebben gewerkt, nu na jaren kun je ze nog steeds bij elkaar vegen. Soms is dat het niet waard, maar geef niet op.
begin met jezelf te waarderen en accepteren en haal het bij jezelf, en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Waardering zul je nauwelijks krijgen van andere mensen omdat ze vaak hun eigen leven en een rugzak met zich meedragen. Het laatste wat ze dan denken is waarderen. Zo is de realiteit. Wees niet zo streng voor jezelf en dat je aangeeft dat andere meningen zwaar wegen. Dat zou niet zo moeten, daar lijd je dan alleen maar onder op den duur.. en Net zo succesvol zijn als de rest van de wereld” je bekijkt het verkeerd, vind ik. Waarom wil je succesvol zijn? En stel je was succesvol, dan had je alsnog in de ww kunnen vallen uiteindelijk, en had je alsnog opnieuw moeten beginnen. Je gezondheid gaat voor :-) allerbelangrijkste! Ik ken 2 die een eigen bedrijf hebben gehad en volledig ingestort zijn doordat ze zichzelf helemaal suf hebben gewerkt, nu na jaren kun je ze nog steeds bij elkaar vegen. Soms is dat het niet waard, maar geef niet op.
Anoniem
11-11-2023
Vreemde en zeer drukke dromen (Verhaal 746)
Ik word de laatste weken af en toe geplaagd door vreemde en zeer drukke dromen. Ik word dan depressief en angstig wakker. Ik heb dan een vreselijke angst om de controle over mezelf te verliezen. Want ik snap het niet. Vrolijk in bed gekropen en dan op zo'n manier ontwaken. Het is ook onvoorspelbaar. Enkele weken niets aan de hand en dan opeens.... Bang. Ik wil enkel begrijpen waar die plotse angst vandaan komt. Ik kan er niets aan doen als ik niet het waarom weet. Vroeger enkele depressieve buien gehad. Maar dat is wel voorbij. Maar die akelige nachtelijke toestanden doen mij schrik krijgen om opnieuw depressies te krijgen. Nog iemand die dit soms meemaakt. Tijdens de dag gaat het trouwens goed. Dan kan ik vrolijk en actief zijn. Maar ik word nu dus echt bang om te gaan slapen.
Wies
06-11-2023
laatste reactie: 11-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde in periodes. Vooral als ik (te veel) gluten en melkproducten heb gegeten/gedronken.
Probeer minimaal 4-6 weken 0.0 melk producten en gluten te laten staan en kijk wat er gebeurd.
Probeer minimaal 4-6 weken 0.0 melk producten en gluten te laten staan en kijk wat er gebeurd.
Jp
11-11-2023
Reactie:
Hi Wies,
Ik heb dit ook, in het begin van de burnout vaak. Dat werd met dat ik herstelde minder. Denk dat het een stuk verwerking kan zijn, maar bij mij lijkt het later in het proces steeds terug te komen als ik over mijn grenzen ben gegaan. Dan is het dus een reactie van je lichaam op het cortisol (of andere ontregeling), zo denk ik.
Ik heb dit ook, in het begin van de burnout vaak. Dat werd met dat ik herstelde minder. Denk dat het een stuk verwerking kan zijn, maar bij mij lijkt het later in het proces steeds terug te komen als ik over mijn grenzen ben gegaan. Dan is het dus een reactie van je lichaam op het cortisol (of andere ontregeling), zo denk ik.
Anoniem
11-11-2023
Soms lijken mijn klachten buiten de angst en paniek op fibromyalgie (Verhaal 753)
Ik zit al meer dan 2 jaar in een burnout. Voel wel dat ik iets meer kan en niet zo heel snel meer angst of paniek ervaar. Wat ik wel dagelijks voel is de pijn in mijn spieren rug schouders nek hoofd kaken ogen en als et echt te veel word voel ik het in mijn keel en middenrif.. samen met een brandende emotionele gevoel omdat ik te veel achter elkaar ben aan t doen.. gevoelig voor licht als.ik loop mijn ogen verkrampen. Het voelt dan branderig en word licht en duizelig. Soms lijken mijn klachten buiten de angst en paniek op fibromyalgie.. iemand dezelfde klachten?
Anoniem
11-11-2023
laatste reactie: 11-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je beschrijft alle klachten die ik heb. Zelf heb ik een BO, maar ook chv en die 2 samen is echt een hel
Anoniem
11-11-2023
Hoe ik aan mijn burnout kom.. (Verhaal 754)
Dag iedereen,
Mijn verhaal is denk ik hoe ik aan mijn burnout kom..
Ik was altijd al een zeer actief persoon maar sinds mijn papa overleden is in 2019 heb ik mij nog meer op mijn werk gestort. Thuis kon ik niet echt praten over mijn verdriet dus om het niet onder ogen te moeten komen ben ik snel terug beginnen werken en ook buiten het werk zat ik amper stil. Eind 2021 is mijn beste vriendin dan heel onverwacht overleden. Ook op dezelfde manier heb ik mijn verdriet aangepakt. Toen ben ik gestopt met roken begin dit jaar en heb ik buiten mijn al zeer actief leven nog fervent beginnen sporten. Ook al was ik doodmoe,toch moest en zou ik gaan sporten. Ik ben daarnaast ook nog eens iemand die graag controle heeft over allez,zeer perfectionistisch is ingesteld..piekeren over de kleinste onbenullidgheden die in mijn hoofd een ramp zijn..
Ik liep al een tijdje heel erg moe rond, prikkelbaar maar iedere keer spartelde ik er even weer door. Tot 2 weken geleden kreeg ik plots krampen aan mijn hart en linkerarm en een opgezette buik en buikkrampen, zeer veel oprispingen. Doodmoe ook. Ben toen naar de dokter gegaan aangezien mijn verleden met hartproblemen tot ongeveer 3,5 jaar terug (ik had hartritmestoornissen, nam daarvoor zware medicatie en 4 ablaties later was ik hier eindelijk vanaf). De dokter zei stress en waarschijnlijk pds (want was niet de eerste keer met darmproblemen). Ik moest rusten, iets van medicatie nemen en een week later terugkomen..
In die week werd ik alsmaar meer moe. Ook nog steeds hartkrampen maar buik werd beter. Ik ging terug maar toen hij vroeg hoe het ging crashte ik volledig. Ik zag in dat ik het al maanden voelde aankomen en er volledig doorzit. Heb daar een halfuur staan wenen en intussen al niks anders gedaan. Ik voel me nutteloos. Een simpele soep maken moet ik in 2 x doen omdat mn lichaam overal pijn doet. Ik word alsmaar meer moe. Ik heb zoveel moeite om dit te aanvaarden. Ik ging vroeger 12 uur aan een stuk door. En nu kan ik zelfs geen simpele soep maken zonder tussenin te rusten. Ook slaap ik zeer slecht. Heb hoofdpijn. Voel me schuldig en gefaald.. ook tegenover mn man en dochter.. ik hoop dat het snel betert..nog mensen die zich in mijn verhaal herkennen?
Groetjes
Mijn verhaal is denk ik hoe ik aan mijn burnout kom..
Ik was altijd al een zeer actief persoon maar sinds mijn papa overleden is in 2019 heb ik mij nog meer op mijn werk gestort. Thuis kon ik niet echt praten over mijn verdriet dus om het niet onder ogen te moeten komen ben ik snel terug beginnen werken en ook buiten het werk zat ik amper stil. Eind 2021 is mijn beste vriendin dan heel onverwacht overleden. Ook op dezelfde manier heb ik mijn verdriet aangepakt. Toen ben ik gestopt met roken begin dit jaar en heb ik buiten mijn al zeer actief leven nog fervent beginnen sporten. Ook al was ik doodmoe,toch moest en zou ik gaan sporten. Ik ben daarnaast ook nog eens iemand die graag controle heeft over allez,zeer perfectionistisch is ingesteld..piekeren over de kleinste onbenullidgheden die in mijn hoofd een ramp zijn..
Ik liep al een tijdje heel erg moe rond, prikkelbaar maar iedere keer spartelde ik er even weer door. Tot 2 weken geleden kreeg ik plots krampen aan mijn hart en linkerarm en een opgezette buik en buikkrampen, zeer veel oprispingen. Doodmoe ook. Ben toen naar de dokter gegaan aangezien mijn verleden met hartproblemen tot ongeveer 3,5 jaar terug (ik had hartritmestoornissen, nam daarvoor zware medicatie en 4 ablaties later was ik hier eindelijk vanaf). De dokter zei stress en waarschijnlijk pds (want was niet de eerste keer met darmproblemen). Ik moest rusten, iets van medicatie nemen en een week later terugkomen..
In die week werd ik alsmaar meer moe. Ook nog steeds hartkrampen maar buik werd beter. Ik ging terug maar toen hij vroeg hoe het ging crashte ik volledig. Ik zag in dat ik het al maanden voelde aankomen en er volledig doorzit. Heb daar een halfuur staan wenen en intussen al niks anders gedaan. Ik voel me nutteloos. Een simpele soep maken moet ik in 2 x doen omdat mn lichaam overal pijn doet. Ik word alsmaar meer moe. Ik heb zoveel moeite om dit te aanvaarden. Ik ging vroeger 12 uur aan een stuk door. En nu kan ik zelfs geen simpele soep maken zonder tussenin te rusten. Ook slaap ik zeer slecht. Heb hoofdpijn. Voel me schuldig en gefaald.. ook tegenover mn man en dochter.. ik hoop dat het snel betert..nog mensen die zich in mijn verhaal herkennen?
Groetjes
Anoniem3
11-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Spanningshoofdpijn (Verhaal 720)
Hoi ik maak me zorgen. Is het normaal om spanningshoofdpijn te hebben bij de burn out? Ik krijg soms dagelijks tot weekelijks druk in mijn gezicht/achter ogen tot het voorhoofd en de slapen. Lijkt op spierpijn achter de ogen. En ik zie de laatste tijd ook wel wat waziger. Reactie aub! Vind dit super vervelend en ik word er wel paniekerig van soms
Anoniem
16-10-2023
laatste reactie: 10-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Even bij vermelden dat ik al zeker een jaar of 3 overspannen/burn out heb. Heb erg veel klachten achter de rug, maar zodra ik eindelijk eens wat rust heb komt het meeste weer omhoog, nu is het vooral hoofdpijn geworden
Anoniem
16-10-2023
Reactie:
Ja ik heb hier ook veel last van! Naast gespannen spieren in het algemeen, en brainfog. Echt heel vervelend.
Anoniem
27-10-2023
Reactie:
Hoi
Heel herkenbaar. Ook zo ontzettende druk achter mijn ogen en hoofdpijn. Soms komt het ineens en het kan ook ineens weer weggaan. Echt heel rot!
Heel herkenbaar. Ook zo ontzettende druk achter mijn ogen en hoofdpijn. Soms komt het ineens en het kan ook ineens weer weggaan. Echt heel rot!
Ano
10-11-2023
Reactie:
Ik heb dat ook zit er alweer 2 jaar in... ik heb et ook bij tv licht te veel op de tel zitten.. of als ik loop sta inspan
Anoniem
10-11-2023
Alsof je je niet als jezelf voelt..... (Verhaal 752)
Hebben jullie ook soms het gevoel dat je je niet meer als jezelf voelt??
Meestal gaat het sochtends goed als ik uit bed stap maar een paar uurtjes daarna een vaag gevoel alsof je je niet als jezelf voelt..... Komt meestal met een vlaag van moeheid
Meestal gaat het sochtends goed als ik uit bed stap maar een paar uurtjes daarna een vaag gevoel alsof je je niet als jezelf voelt..... Komt meestal met een vlaag van moeheid
Anoniem
10-11-2023
laatste reactie: 10-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja bizar, probeer het zo vaak uit te leggen maar als je het niet hebt gevoeld dan snap je het ook niet. Ik heb ook geen idee hoe ik dat gevoel weg kan laten gaan.
Ano
10-11-2023
Lange tijd echt een batterij van 1% (Verhaal 734)
Hoi! Ik heb voor het eerst weer ‘ns een nacht gehad die ik me niet kan herinneren. Oftewel: ik ben even weggeweest. Toen ik wakker werd vanochtend voelde ik me dan ook ontzettend opgelucht. Ik dacht: yes, eindelijk weer energie. Maar zodra de dag vorderde, was ik juist alleen maar vermoeider. Mijn dagelijkse wandelingetje van 20 minuten deed ik haast slapend. Herkennen mensen dit? Dat een goede nacht slaap juist moeier maakt?
Ik lees verder veel berichtjes over mensen die ontzettend last hebben van angst, paniek, zenuwen, onrust, huilbuien. Ik voel me echter vooral compleet gesloopt. Dood- en doodmoe. Alsof ik ‘stuk’ ben. Letterlijk. Al iets meer dan twee maanden lig ik voornamelijk met piepkleine activiteiten. Ik probeer me eraan over te geven, maar lees tegelijkertijd dat in veel gevallen mensen na een week of vier langzaam meer energie krijgen. Zijn er meer mensen die lange tijd echt een batterij hebben van 1%?
Ik zou het ontzettend fijn vinden om óók positieve verhalen te horen. Ik kan me helemaal voorstellen dat iemand die een burn-out achter de rug heeft en zich weer lekker voelt niet de behoefte heeft op fora te reageren. Maar toch denk ik dat we allemaal af en toe wel een positief verhaal kunnen gebruiken.
Alvast bedankt!
Ik lees verder veel berichtjes over mensen die ontzettend last hebben van angst, paniek, zenuwen, onrust, huilbuien. Ik voel me echter vooral compleet gesloopt. Dood- en doodmoe. Alsof ik ‘stuk’ ben. Letterlijk. Al iets meer dan twee maanden lig ik voornamelijk met piepkleine activiteiten. Ik probeer me eraan over te geven, maar lees tegelijkertijd dat in veel gevallen mensen na een week of vier langzaam meer energie krijgen. Zijn er meer mensen die lange tijd echt een batterij hebben van 1%?
Ik zou het ontzettend fijn vinden om óók positieve verhalen te horen. Ik kan me helemaal voorstellen dat iemand die een burn-out achter de rug heeft en zich weer lekker voelt niet de behoefte heeft op fora te reageren. Maar toch denk ik dat we allemaal af en toe wel een positief verhaal kunnen gebruiken.
Alvast bedankt!
Anoniem
26-10-2023
laatste reactie: 10-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi! Ik kan me heel goed voorstellen dat je ook graag positieve verhalen wilt horen. En ik kan me inderdaad ook voorstellen dat mensen die het achter de rug hebben niet gaan reageren.
Momenteel zit ik zelf overspannen thuis en herken ik je verhaal heel erg.
Een vriend van mij heeft hetzelfde meegemaakt en heeft ook veel angsten etc ervaren die periode. En uiteraard hele erge vermoeidheid. Ik kan je vertellen dat deze vriend er helemaal vanaf is! Het heeft in totaal, alles bij elkaar, wel anderhalf jaar geduurd voordat hij weer de oude was, maar er is dus gelukkig wel hoop. Hij heeft hulp gehad van een psycholoog.
Gun jezelf de rust, probeer hulp te zoeken en ik geloof dat alles goed komt.
Momenteel zit ik zelf overspannen thuis en herken ik je verhaal heel erg.
Een vriend van mij heeft hetzelfde meegemaakt en heeft ook veel angsten etc ervaren die periode. En uiteraard hele erge vermoeidheid. Ik kan je vertellen dat deze vriend er helemaal vanaf is! Het heeft in totaal, alles bij elkaar, wel anderhalf jaar geduurd voordat hij weer de oude was, maar er is dus gelukkig wel hoop. Hij heeft hulp gehad van een psycholoog.
Gun jezelf de rust, probeer hulp te zoeken en ik geloof dat alles goed komt.
Kim
27-10-2023
Reactie:
In het begin van mijn burn-out had ik hetzelfde inderdaad. Fijn dat je eindelijk echt tot rust komt. Laat die moeheid toe. Langzaam zal die batterij weer vullen, maar die is zeker niet in 1 nacht opgeladen. Ik heb er wel een paar maanden over gedaan, dat ik geen 11 uur slaap meer nodig had.
Madeliefje
27-10-2023
Reactie:
Wat fijn, jullie reacties! Bedankt!
Anoniem
27-10-2023
Reactie:
Hoi,
ik heb precies hetzelfde. Heerlijk geslapen en vervolgens naar een uurtje op al kapot zijn. Elke stap die je zet is eigenlijk een stap te veel.
ik heb precies hetzelfde. Heerlijk geslapen en vervolgens naar een uurtje op al kapot zijn. Elke stap die je zet is eigenlijk een stap te veel.
Jant.
10-11-2023
Van hun moet ik ermee leren leven (Verhaal 745)
Ik kom pas nu achter dat ik burn-out heb, terwijl dat 15 jaar geleden begon. In 2010 ging ik naar de psycholoog en n 2016 voor angst stoornis. Ze kunnen niks voor me betekenen wat mijn probleem is. Bij de huisarts kunnen ze ook geen diagnose voor me uitvinden. Ik werd niet gehoord. Van hun moet ik ermee leren leven. Als ik eerder had geweten zoek ik allang hulp voor burn-out
Cindy
01-11-2023
laatste reactie: 08-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Dit vind ik echt raar. Ermee leren leven, er zijn genoeg oplossingen om wel weer een beter leven te krijgen. Wat zijn dat voor psychologen/dokters. Voor alles is een oplossing ook voor jouw probleem.
Kan je geen andere psycholoog zoeken?
Dit vind ik echt raar. Ermee leren leven, er zijn genoeg oplossingen om wel weer een beter leven te krijgen. Wat zijn dat voor psychologen/dokters. Voor alles is een oplossing ook voor jouw probleem.
Kan je geen andere psycholoog zoeken?
Gerdien
08-11-2023
Reactie:
Zelf loop ik ook al 12 jaar met een burn-out rond. Het kan echt maar is wel bizar. Heb je altijd op chronische stress geleefd? Weinig slaap etc en maar doorgaan. Nu besef ik pas hoe ik rond heb gelopen. Een grote waas! Herken je dat? Altijd overprikkeld zijn ook en maar doorgaan
Pieter
08-11-2023
Vraag: Wie of wat kan helpen? (Verhaal 684)
Vraag: Wie of wat kan helpen?
Inmiddels zit ik 2,5 maand thuis met burn-out klachten. Met veel ups en downs. Ik merk dat ik behoefte heb aan hulp en advies, maar geen idee bij wie of wat ik moet beginnen. Heb jij tips?
Twee dingen die ik veel lees, maar niet heb gedaan:
- Burn-out coach. Echter vind ik dit wel erg duur.
- Huisarts. Dit heb ik niet gedaan door slechte ervaringen met huisartsen en praktijkpsychologen.
Moet ik die twee dingen gewoon wel doen wat jou betreft?
*Stappen die ik al heb genomen*
De 1e stap die ik heb genomen, direct bij uitval, is bij leidinggevende gevraagd om contact met bedrijfsarts. Gehad en zijn advies was herstellen, voorlopig niet te werken, en daarna andere werkgever overwegen.
Bij de organisatie die de bedrijfsarts levert zit ook een verzuimconsulent. Haar heb ik 2 weken geleden gevraagd of zij weet wie of wat kan helpen. Zou zij aan de bedrijfsarts vragen en diezelfde week mij bellen. Niet gebeurd. Maar ik krijg te veel stress van “mensen achter de broek afzitten”. Dus dat lukt me niet.
Verder krijg ik cognitieve gedragstherapie voor mijn ADHD en medicatie. Ik ben recent gediagnosticeerd. Maar dat denkt niet de burn-out lading en is nog maar een paar sessies.
En meestal lukt een ‘gezond’ dagritme waarin ik ‘s ochtends wandel/fiets en daarna uur rust neem. ‘s middags wat doe-dingetjes, met veel pauze tussendoor. Daarna weer een uur plat.
*Mijn klachten die blijven*
Ik heb wekelijks contact met mijn leidinggevende. Alleen levert dat altijd spanning op. Hij was één van de triggers van mijn uitval.
Elke stap met werk levert met klachten. Ik heb een overleg geprobeerd via teams met mijn leidinggevende, maar kreeg paniekaanval. K ging wandelen met collega, en had de rest van de dag migraine.
En ik blijf vooral extreem veel last van mijn nek, schouders en kaken houden. Ben veel moe; blijf nodig houden om 2 uur per dag te liggen en uit te rusten. Ondanks dat ik meestal prima slaap.
En dingen zijn heel snel te veel en vooral veel spanning opleveren; visite voor langer dan half uur, autorijden of als passagier, veel geluid, appjes van collega’s lezen…
Inmiddels zit ik 2,5 maand thuis met burn-out klachten. Met veel ups en downs. Ik merk dat ik behoefte heb aan hulp en advies, maar geen idee bij wie of wat ik moet beginnen. Heb jij tips?
Twee dingen die ik veel lees, maar niet heb gedaan:
- Burn-out coach. Echter vind ik dit wel erg duur.
- Huisarts. Dit heb ik niet gedaan door slechte ervaringen met huisartsen en praktijkpsychologen.
Moet ik die twee dingen gewoon wel doen wat jou betreft?
*Stappen die ik al heb genomen*
De 1e stap die ik heb genomen, direct bij uitval, is bij leidinggevende gevraagd om contact met bedrijfsarts. Gehad en zijn advies was herstellen, voorlopig niet te werken, en daarna andere werkgever overwegen.
Bij de organisatie die de bedrijfsarts levert zit ook een verzuimconsulent. Haar heb ik 2 weken geleden gevraagd of zij weet wie of wat kan helpen. Zou zij aan de bedrijfsarts vragen en diezelfde week mij bellen. Niet gebeurd. Maar ik krijg te veel stress van “mensen achter de broek afzitten”. Dus dat lukt me niet.
Verder krijg ik cognitieve gedragstherapie voor mijn ADHD en medicatie. Ik ben recent gediagnosticeerd. Maar dat denkt niet de burn-out lading en is nog maar een paar sessies.
En meestal lukt een ‘gezond’ dagritme waarin ik ‘s ochtends wandel/fiets en daarna uur rust neem. ‘s middags wat doe-dingetjes, met veel pauze tussendoor. Daarna weer een uur plat.
*Mijn klachten die blijven*
Ik heb wekelijks contact met mijn leidinggevende. Alleen levert dat altijd spanning op. Hij was één van de triggers van mijn uitval.
Elke stap met werk levert met klachten. Ik heb een overleg geprobeerd via teams met mijn leidinggevende, maar kreeg paniekaanval. K ging wandelen met collega, en had de rest van de dag migraine.
En ik blijf vooral extreem veel last van mijn nek, schouders en kaken houden. Ben veel moe; blijf nodig houden om 2 uur per dag te liggen en uit te rusten. Ondanks dat ik meestal prima slaap.
En dingen zijn heel snel te veel en vooral veel spanning opleveren; visite voor langer dan half uur, autorijden of als passagier, veel geluid, appjes van collega’s lezen…
U.
28-09-2023
laatste reactie: 08-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik herken je klachten , zit zelf in een BO, maar ben deze week de eerste keer terug gaan werken na 6 maanden thuis te zijn geweest.
Voor mij heeft mijn huisarts wonderen verricht. Zij heeft mij aangeraden de eerste maanden GEEN contact te hebben met mijn werkgever of collega’s. Toen ik haar raad eindelijk opvolgde kwam er na ongeveer 2 maanden opnieuw wat plaats voor rust. Het proces van loslaten heb je volgens mij echt wel nodig. Pas nadat er een beetje rust was kon ik contact hebben met mijn werkgever. Dit gaf natuurlijk wel zenuwen maar geen paniekaanval meer. Ook ga ik naar een psycholoog die mij tips geeft om hiermee om te gaan zoals wat jij nu doet: wandelen, fietsen , en rusten. Ook de natuur heeft voor mij helend gewerkt. Het is natuurlijk niet omdat iets voor mij werkt, dat het voor jou ook zal werken, maar het is het proberen waard. Heel veel beterschap!
Ik herken je klachten , zit zelf in een BO, maar ben deze week de eerste keer terug gaan werken na 6 maanden thuis te zijn geweest.
Voor mij heeft mijn huisarts wonderen verricht. Zij heeft mij aangeraden de eerste maanden GEEN contact te hebben met mijn werkgever of collega’s. Toen ik haar raad eindelijk opvolgde kwam er na ongeveer 2 maanden opnieuw wat plaats voor rust. Het proces van loslaten heb je volgens mij echt wel nodig. Pas nadat er een beetje rust was kon ik contact hebben met mijn werkgever. Dit gaf natuurlijk wel zenuwen maar geen paniekaanval meer. Ook ga ik naar een psycholoog die mij tips geeft om hiermee om te gaan zoals wat jij nu doet: wandelen, fietsen , en rusten. Ook de natuur heeft voor mij helend gewerkt. Het is natuurlijk niet omdat iets voor mij werkt, dat het voor jou ook zal werken, maar het is het proberen waard. Heel veel beterschap!
Katelijne
05-11-2023
Reactie:
Hii, wat heftig om te lezen! Zelf zit ik nu een paar dagen thuis wat minstens een maand zal gaan duren op advies van psycholoog. Ik snap je punt alleen zou ik als ik jou was wel even contact opnemen met je huisarts . Zelf heb ik dit ook gedaan en aangegeven me niet lekker in me vel te voelen erg moe veel hoofdpijn en mega last van mijn nek en schouders! Hij heeft mij doorverwezen naar een psycholoog/praktijkondersteuner die samen werkt met de huisarts. Hier kon ik binnen 3 weken terecht en het gesprek was echt super fijn toen tot de conclusie gekomen dat ik inderdaad een stap terug moet zetten en zoals nu dus ook ziek ben gemeld van mijn werk over 2 weken kan ik weer terecht voor mijn 2e afspraak en tussendoor heb ik nog een gesprek met mijn huisarts om daar nog wat mee te kunnen sparren voor hoe nu verder! Ik vind het erg lastig mijn dagen in te vullen en het echt te verbeteren op dit moment.
Anoniem
08-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Dokter zegt dat ik een burnout heb (Verhaal 748)
Dokter zegt dat ik een burnout heb ,stress,heb veel klachten zoals verzuurde spieren doof gevoel in vingers een drukkend gevoel in me hoofd last van me benen geen puf soms hyperventilatie al zo vaak naar de dokter geweest, naar een neuroloog bloed onderzoeken gedaan maar komt niks geks uit mijn vraag is eigenlijk of deze klachten bij een burnout horen,of stress,gr.
Frenk
07-11-2023
laatste reactie: 07-11-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi frenk. Als uw doktor dat heeft gezegd zou ik dat niet in twijfel nemen. Ja, de klachten die je beschrijft heb ik ook lang gehad bij stress/burnout, en nog steeds met momenten. Een psychomatische fisiotherapeut kan dat voor je meten dan weet je het meteen zeker
Anoniem
07-11-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie,ben dus niet enigste met deze klachten.
Frenk
07-11-2023
Reactie:
Ik zelf ben ook vaak naar de doktor geweest. Door de stress en hyperventilatie bleef ik spierpijn krijgen in mijn hele lichaam vooral rondom de longen en borstkas, ook nogal wat hartoverslagen gehad daardoor maar nooit is er wat gevonden. Enigste tip die ik kan geven, zodra je het aan voelt komen, doe ademhalings oefeningen (tegen hyperventilatie) op een gegeven moment stopt het. Zelf heb ik de chronische variant dankzij de burn out.. zou willen dat ik het eerder had gedaan
Anoniem
07-11-2023
Hersentumor (Verhaal 738)
https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/5398423/burnout-blijkt-hersentumor-loop-er-drie-jaar-mee-rond#:~:text=Al%20drie%20jaar%20kampt%20Mathijs,den%20IJssel%20heeft%20een%20hersentumor
Burnout niet dus
Burnout niet dus
Anoniem
30-10-2023
laatste reactie: 05-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jeetje wat bizar. Laat jullie goed testen lieven mensen!
Anoniem
01-11-2023
Reactie:
Lijkt me niet handig om zo iets hier in te zetten, hierdoor raken er meer mensen door in de stress.
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Laat je aub goed testen en laat je niet zomaar zeggen dat het een burnout is! Luister naar je lichaam!
Anoniem
05-11-2023
Reactie:
Ik heb dit gelezen maar deze man had epileptische aanvallen en een chemische smaak in zijn mond. Lijkt me nogal logisch dat je een scan laat maken als je epileptische aanvallen krijgt en 2x met een black out een auto-ongeluk krijgt
C
05-11-2023
Kom er maar niet uit (Verhaal 723)
Ik zit al 1.5 jaar in een burnout en kom er maar niet uit. Volgens mijn therapeut heb ik een vitamine B12 tekort. Dus nu ben ik sinds kort B12 aan het spuiten. Ik heb nu 3 injecties gehad en spuit 2x per week. Maar voel me beroerd als nooit tevoren. De klachten lijken op de klachten die je hebt bij het opbouwen van antidepressiva. Echt een hel ! Is begonnen na de spuiten.
Zijn er mensen die dit herkennen ? Volgens mijn therapeut komt het vanwege allerlei processen in mijn lichaam die nu geactiveerd worden......
Zijn er mensen die dit herkennen ? Volgens mijn therapeut komt het vanwege allerlei processen in mijn lichaam die nu geactiveerd worden......
Anoniem
17-10-2023
laatste reactie: 05-11-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Ik raad je eerst aan om je in te lezen op de fb pagina
B12 tekort de vergeten ziekte. Hier vindt je alle belangrijke info.
Je kan niet zomaar b12 prikken zonder overige waardes te controleren.
Waar jij nu last van hebt heet beginnersverergering. Klachten worden eerst erger, dit kan dagen weken maanden ( bij mij 1 jaar).
Lees je goed in en laat je eventueel doorverwijzen naar het B12 Institute in Rotterdam.
Ik spreek uit ervaring, prik nu al 2 jaar om de dag b12 injecties. Wel onder begeleiding van het B12 inst.
Sterkte.
Ik raad je eerst aan om je in te lezen op de fb pagina
B12 tekort de vergeten ziekte. Hier vindt je alle belangrijke info.
Je kan niet zomaar b12 prikken zonder overige waardes te controleren.
Waar jij nu last van hebt heet beginnersverergering. Klachten worden eerst erger, dit kan dagen weken maanden ( bij mij 1 jaar).
Lees je goed in en laat je eventueel doorverwijzen naar het B12 Institute in Rotterdam.
Ik spreek uit ervaring, prik nu al 2 jaar om de dag b12 injecties. Wel onder begeleiding van het B12 inst.
Sterkte.
anso
20-10-2023
Reactie:
Hi Anso,
Dank voor je reactie. Er zijn ook andere waarden gemeten. Mijn homocysteine was bijvoorbeeld extreem hoog. Ik heb me een beetje ingelezen vooral over de beginners verergering. Maar was het bij jou dan ook zo heftig ? Bij mij is het vooral misselijkheid als ik opsta, slijmvorming in mijn keel, tongbranden, onrustig, darmen die tekeer gaan, oorsuizen en nu vreselijk pijn in mijn onderrug.
Ik kon me eerst niet voorstellen dat dit door de B12 kon komen dus weer extra onrust.
Dank voor je reactie. Er zijn ook andere waarden gemeten. Mijn homocysteine was bijvoorbeeld extreem hoog. Ik heb me een beetje ingelezen vooral over de beginners verergering. Maar was het bij jou dan ook zo heftig ? Bij mij is het vooral misselijkheid als ik opsta, slijmvorming in mijn keel, tongbranden, onrustig, darmen die tekeer gaan, oorsuizen en nu vreselijk pijn in mijn onderrug.
Ik kon me eerst niet voorstellen dat dit door de B12 kon komen dus weer extra onrust.
Anoniem
22-10-2023
Reactie:
Als je je inleest in de groep zie je zoveel ervaringen en (h)erkenning van klachten. Een ieder ervaart het anders en krijgt ook andere klachten. Ik had het meest van spier, zenuw en gewrichtspijn. Ik heb hiernaast ook fibromyalgie dus mijn klachten werden naar mijn gevoel 10 x erger.
anso
22-10-2023
Reactie:
Ik ben het meerdere malen op verschillende forums tegen gekomen dat het veel klachten kan geven. Ook met andere injecties zoals bij bloedarmoede.
Anoniem
23-10-2023
Reactie:
Ik ben ook B12 gaan spuiten op aanraden van mijn therapeut. In het begin voelde ik me beroerd en daarna ging het twee weken redelijk en nu na die twee weken weer dagen ellendig. Kan dat door de B12 komen ? Normaliter zou je denken dat je je niet tussendoor twee weken beter voelt als het aan de B12 zou liggen...iemand ervaringen ?
Anoniem
05-11-2023
Eruit klimmen en dan een giga klap krijgen (Verhaal 614)
Zijn er hier ook lotgenoten die onderstaande herkennen. De afgelopen twee weken heb ik me redelijk gevoeld, maar sinds vandaag weer verschrikkelijk slecht. Mijn darmen gaan vreselijk tekeer, zuurbranden, oorsuizen, droge mond, totaal geen eetlust, depressieve gevoelens, de hele dag plassen en moe. En zoals ik al schreef de afgelopen twee weken niet of nauwelijks last gehad van al die klachten.
Het is verschrikkelijk frustrerend ook omdat ik er niet achter kan komen waar het precies aan ligt. Eten, stress, combinatie...ik weet het niet. Zit al meer dan 2 jaar in een burnout en heb vaker het gevoel eruit te klimmen om vervolgens weer een giga klap te krijgen.
Het is verschrikkelijk frustrerend ook omdat ik er niet achter kan komen waar het precies aan ligt. Eten, stress, combinatie...ik weet het niet. Zit al meer dan 2 jaar in een burnout en heb vaker het gevoel eruit te klimmen om vervolgens weer een giga klap te krijgen.
Thomas
04-08-2023
laatste reactie: 04-11-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit ook al 3 jaar bezig. Ik voel me dan een week of 2 best goed en ineens uit het niets. Wakker in de nacht met enorme spanningen en stress. Hele lichaam verkrampt om vervolgens helse weken tegemoet te gaan. En dit zonder aanleiding zo zwaar
Anoniem
09-08-2023
Reactie:
Dank voor je reactie. Bij mij duren de slechte dagen meestal dan een kleine week. Twee weken goed tot redelijk voelen en dan idd bij mij ook als donderslag bij heldere hemel zomaar super slecht. En ook ik kan totaal geen aanleiding vinden waarom dit steeds gebeurt. Misschien zijn er mensen die dit herkennen en er vanaf zijn gekomen ? Dit is zo ook geen leven, vreselijk !
Thomas
09-08-2023
Reactie:
Hoi Thomas,
Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.
Bij jou nog voortgang?
Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.
Bij jou nog voortgang?
Richard
12-08-2023
Reactie:
Hoi Thomas,
Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.
Bij jou nog voortgang?
Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.
Bij jou nog voortgang?
Richard
12-08-2023
Reactie:
Hoi Richard, niet echt vooruitgang op dit moment. Voel me nu al sinds mijn post erg slecht. Hele dag misselijk, darm en maagklachten, onrustig, oorsuizen etc. Komt steeds zomaar uit het niets opzetten nadat ik me korte periode beter gevoeld heb. Zit Echt een soort van patroon in. Echt verschrikkelijk frustrerend !! Jij bent dus wel aan het herstellen als ik het zo lees ? Ik hoop het voor je want erin blijven hangen is echt verschrikkelijk
Thomas
13-08-2023
Reactie:
Ik ben nu inmiddels een jaar bezig, en merk nu langzaam wat vooruitgang. Wat ik van mijn therapeut en psycholoog heb geleerd is dat ik heel erg bedacht ben op het hebben van een terugval. Wanneer ik dan een dag een symptoom meer opmerk dan normaal, schiet ik direct in de angst en komt de stress terug, en daarmee veel meer symptomen. Wanneer je merkt dat je hierover begint te piekeren, is het belangrijk om die slechte piekergedachten uit je hoofd te zetten door wat te doen wat je leuk vindt. In mijn geval merk ik dat de gedachte verdwijnt na even 10-15 minuten een intensieve game spelen (niet te lang!), met wat huisgenoten praten (voordeel als student) of mijn ouders bellen als het echt even niet gaat. Als ik dan aan het eind van de dag kijk, zie ik vaak dat ik minder symptomen heb dan wanneer ik de dag begon. Probeer dus iets voor jezelf te vinden (liefst iets leuks) waardoor je heftige piekergedachten even geen tijd hebben om je kapot te maken. Na deze activiteit blijven ze vaak weg!
Jasper
18-08-2023
Reactie:
Probeer vooral niet te achterhalen hoe t komt! Een van de eerste dingen die psych tegen mij zei: burnout herstel is heel grillig. Gaat met horten en stoten. Dat is dus ook zo. Erover piekeren is zinloos. Het gaat erom dat je lijf in herstelmodus komt. Dan volgt er nog een lange weg met vallen opstaan.
Anoniem
02-10-2023
Reactie:
Erg herkenbaar. Soms gaat het een tijdje goed en dan plots weer drama uit het niets (lijkt het dan). Ga dan hele dag Googlen om te achterhalen wat ik heb 🤬 maar maakt het uiteraard alleen maar nog erger. Kan het niet laten ook al weet ik dat het me niet helpt. Is de hopeloosheid denk ik, op gegeven moment weet je het gewoon niet meer en ga je weer zoeken naar oplossingen (die er niet zijn). Accepteren is zo vreselijk moeilijk.
Anoniem
04-10-2023
Reactie:
Googlen en erachter proberen te komen wat het is heeft geen zin. Je komt er toch niet achter. Accepteren en vertrouwen hebben dat het beter gaat worden.
Alle lichamelijke klachten zijn gerelateerd aan stress en zijn een reactie op die stress. Het opnoemen van klachten heeft weinig zin als je de kern niet aanpakt, namelijk de stress !!
Ik denk ook vaak dat stress dit allemaal niet kan veroorzaken en ondanks dat ik weet hoe het werkt lukt het mij ook maar moeilijk om te accepteren. Accepteren dat je in deze situatie zit en accepteren dat het lang duurt vooraleer je eruit komt. Je hebt het waarschijnlijk ook jarenlang opgebouwd dus dan is het niet in twee weken weg helaas.
Alle lichamelijke klachten zijn gerelateerd aan stress en zijn een reactie op die stress. Het opnoemen van klachten heeft weinig zin als je de kern niet aanpakt, namelijk de stress !!
Ik denk ook vaak dat stress dit allemaal niet kan veroorzaken en ondanks dat ik weet hoe het werkt lukt het mij ook maar moeilijk om te accepteren. Accepteren dat je in deze situatie zit en accepteren dat het lang duurt vooraleer je eruit komt. Je hebt het waarschijnlijk ook jarenlang opgebouwd dus dan is het niet in twee weken weg helaas.
Anoniem
07-10-2023
Reactie:
Wat fijn dat je je na zo’n rottijd eindelijk weer beter voelt. Ik ben erg benieuwd naar jouw hypnotherapeut.
Andrea
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi herkenbaar hoor heb ik ook vanaf mei zit ik tegen een burnout op last van mijn maag hoofd enz slecht slapen wandel wel veel zit bij een hapthoterapeut dat helpt goed ze of hij luistert en je kan daar lekker uithuilen lucht op en krijg behandeling lekker is dat gebruik ook vitamine b 12 en magnesium dat helpt bij mij teminste en Thomas je staatcer niet alleen voor samen staan we sterk en het is stap voor stap soms 2 vooruit en 1 terug sterkte en succes ook 👍😉
Anoniem
27-10-2023
Reactie:
Dit heb ik dus ook constant. Gaat het weer wat beter en denk ik uit het dal te klimmen en even later lig ik weer volledig in dat dal. Om gek van te worden
Anoniem
03-11-2023
Reactie:
Terugval in mijn geval te achterhalen ……ben alles op een rijtje aan het zetten omdat ik zo omlaag wordt geduwd omdat het bedrijf / casemanager waar ik werk bang is voor boete voor bedrijf . Wordt bestookt met brieven, mails. Zij hebben dit spelletje al talloze keren gespeeld, ik niet, ik zie de oneerlijkheid en benoem het, ze denderen keihard door, wat kost mij dit een energie die ik niet heb.
Anoniem
04-11-2023
Neurologische klachten, schokken en zenuwprikkelingen (Verhaal 707)
Neurologische klachten, schokken en zenuwprikkelingen
Ik heb sinds mijn burnout last van schokken rond het middenrif en in rug. Vooral als ik in slaap val.
Sinds de adrenaline (trillen) wat uit mijn lichaam is, heb ik last van zenuwprikkelingen en zenuwpijn, vooral in mijn voeten. Het is dag en nacht aanwezig. Wie heeft dit ook (gehad) ?
Ik heb sinds mijn burnout last van schokken rond het middenrif en in rug. Vooral als ik in slaap val.
Sinds de adrenaline (trillen) wat uit mijn lichaam is, heb ik last van zenuwprikkelingen en zenuwpijn, vooral in mijn voeten. Het is dag en nacht aanwezig. Wie heeft dit ook (gehad) ?
Cecile
07-10-2023
laatste reactie: 04-11-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook last van schokken door mijn bovenlichaam. Vooral op het moment dat ik ‘s avonds in bed lig. Ik vroeg me al af of het iets met burn out te maken kon hebben. Ik ben nu een half jaar thuis en het wordt wel iets minder nu. Van zenuwpijn heb ik geen last, wel van een ‘raar’ gevoel in mijn handen en erg koude voeten de eerste maanden. Al een jaar last van hevige spierpijn vooral in de benen.
A.
26-10-2023
Reactie:
Ik heb ook “schokken/samentrekking” vanuit voornamelijk mijn buikspieren op momenten dat ik me ontspan (dus vooral als ik ga slapen). Het voelt ook een beetje alsof daarmee spanning vrij komt die ik vastgehouden heb. Wat ook fijn is om er uit te laten.
Zenuwprikkelingen en zenuwpijn heb ik niet. Ik heb een paar jaar terug wel epilepsie gekregen (als we het over neurologie hebben) . Ik heb nu geen aanvallen. En die samentrekkingen van mijn buikspieren waren geen onderdeel van de epilepsie (dat is getest) .
Fijn om herkenning te hebben in de dingen die ik lees.
Zenuwprikkelingen en zenuwpijn heb ik niet. Ik heb een paar jaar terug wel epilepsie gekregen (als we het over neurologie hebben) . Ik heb nu geen aanvallen. En die samentrekkingen van mijn buikspieren waren geen onderdeel van de epilepsie (dat is getest) .
Fijn om herkenning te hebben in de dingen die ik lees.
A.M.
01-11-2023
Reactie:
Heb hier precies last van! Vervelende tintelingen en prikkelen armen benen en rug, ook vaak gevoel van knellingen en koude of hete voeten
Mar
04-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Hartslag waarde (Verhaal 657)
Hi lotgenoten,
Ik deel graag mijn verhaal hier, hopelijk herkennen mensen zich hierin. Ik ben 28 jaar en het laatste jaar voelde alsof mijn leven zowel prive als zakelijk op een positief hoogtepunt zat. Begin Juni ben ik in een broodjeszaak niet goed geworden, het voelde alsof ik een hartaanval kreeg (achteraf waarschijnlijk een heftige paniek aanval geweest).
Op de eerste hulp geweest en de weken erna 2x een ECG met bloedonderzoek gedaan en ook een 24 uurs holter omgehad. Conclusie: hart is gezond en niets te vinden. Ik merkte veel onrust na deze eerste aanval en had moeite met in slaap komen, ik voelde mijn hartslag in mijn kussen en ervaarde een soort schok door mijn hele lichaam wanneer ik bijna in slaap viel. Van de huistarts Oxazepam gekregen wat in het begin goed zijn werk deed maar na een aantal weken mentaal niet meer echt effect had. Ik had een lage dosering (max 20 mg verdeeld over de dag/ nacht) maar ging alsnog door een hel gedurende de afbouw. Daarna begonnen met magnesium (metarelax) en valeriaan. Ook onder behandeling van een psycholoog die na het tweede gesprek een burnout vaststelde, na een aantal weken constant de grens opzoeken tijdens werk besloten om dit ook stil te leggen.
Waar ik op een moment als een zombie thuis zat en niets eens meer wilde opstaan (ook omdat hartslag omhoog schoot), ging het de laatste weken beter en durfde ik weer meer te ondernemen. Echter heb ik op dit moment weer een terugval. Ik weet niet of het goed is om mijzelf juist te pushen om toch dingen te blijven doen of echt rust te nemen (psycholoog zegt dat ik het zelf aan moet voelen wat het niet makkerlijker maakt).
Daarnaast heb ik sinds dit begonnen is een enorme veiligsheidsdrang/ controle drang voor mijn hartslag ontwikkeld, ik meet het dagelijks meerdere keren waarbij het op het hoogtepunt (toen ik een fittracker om had) misschien wel 50x per dag was. Ik merk dat mijn hartslag in de ochtend na het wakker worden vaak het laagste is (rond de 60/70), en gedurende de dag tussen de 70/90 zit in rust. Echter zodra ik iets onderneem of een stuk wandel/ zwem schiet hij naar 120/130. De laatste dagen merk ik ook dat hij bijna niet meer zakt als ik ga liggen en ook tijdens het slapen en eerste minuten wakker worden rond de 80/85 zit.
Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen hiermee zijn en wat voor waardes jullie hartslag heeft tijdens de burnout? Mocht iemand 1:1 willen chatten dan sta ik hier ook altijd open voor.
Ik deel graag mijn verhaal hier, hopelijk herkennen mensen zich hierin. Ik ben 28 jaar en het laatste jaar voelde alsof mijn leven zowel prive als zakelijk op een positief hoogtepunt zat. Begin Juni ben ik in een broodjeszaak niet goed geworden, het voelde alsof ik een hartaanval kreeg (achteraf waarschijnlijk een heftige paniek aanval geweest).
Op de eerste hulp geweest en de weken erna 2x een ECG met bloedonderzoek gedaan en ook een 24 uurs holter omgehad. Conclusie: hart is gezond en niets te vinden. Ik merkte veel onrust na deze eerste aanval en had moeite met in slaap komen, ik voelde mijn hartslag in mijn kussen en ervaarde een soort schok door mijn hele lichaam wanneer ik bijna in slaap viel. Van de huistarts Oxazepam gekregen wat in het begin goed zijn werk deed maar na een aantal weken mentaal niet meer echt effect had. Ik had een lage dosering (max 20 mg verdeeld over de dag/ nacht) maar ging alsnog door een hel gedurende de afbouw. Daarna begonnen met magnesium (metarelax) en valeriaan. Ook onder behandeling van een psycholoog die na het tweede gesprek een burnout vaststelde, na een aantal weken constant de grens opzoeken tijdens werk besloten om dit ook stil te leggen.
Waar ik op een moment als een zombie thuis zat en niets eens meer wilde opstaan (ook omdat hartslag omhoog schoot), ging het de laatste weken beter en durfde ik weer meer te ondernemen. Echter heb ik op dit moment weer een terugval. Ik weet niet of het goed is om mijzelf juist te pushen om toch dingen te blijven doen of echt rust te nemen (psycholoog zegt dat ik het zelf aan moet voelen wat het niet makkerlijker maakt).
Daarnaast heb ik sinds dit begonnen is een enorme veiligsheidsdrang/ controle drang voor mijn hartslag ontwikkeld, ik meet het dagelijks meerdere keren waarbij het op het hoogtepunt (toen ik een fittracker om had) misschien wel 50x per dag was. Ik merk dat mijn hartslag in de ochtend na het wakker worden vaak het laagste is (rond de 60/70), en gedurende de dag tussen de 70/90 zit in rust. Echter zodra ik iets onderneem of een stuk wandel/ zwem schiet hij naar 120/130. De laatste dagen merk ik ook dat hij bijna niet meer zakt als ik ga liggen en ook tijdens het slapen en eerste minuten wakker worden rond de 80/85 zit.
Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen hiermee zijn en wat voor waardes jullie hartslag heeft tijdens de burnout? Mocht iemand 1:1 willen chatten dan sta ik hier ook altijd open voor.
Sebas
06-09-2023
laatste reactie: 01-11-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het klinkt allemaal erg bekend. Ik zit momenteel ook thuis met vermoedelijk een burn-out. Mijn psycholoog gaat morgen verder met diagnostiek. Ik heb zelf ook last van aanhoudende hartkloppingen, hiervoor heb ik morgen een afspraak bij de huisarts. Verder heb ik helaas ook ADHD en slik ik bupropion, maar ik heb teruggelezen dat het geen bijwerking kan zijn van die medicatie. Verder heb ik concentratieproblemen en voel ik me erg moe na kleine activiteiten. Onderliggend ervaar ik ook nog stress dat ik mijn baan zal verliezen gezien ik net in mijn proeftijd zit. Ik ben bang dat als ik te vroeg begin met werken, ik weer net zo hard terug van als jou. Het zit niet bepaald mee. Maar ik denk vooral dat het belangrijk is erover te praten en te laten zijn zoals de situatie nu is. Het zit hem vooral in een stuk acceptatie denk ik. Maar ook dat is niet makkelijk.
Als je contact wil houden kan je een bericht sturen. Ik ben immers toch thuis..
Als je contact wil houden kan je een bericht sturen. Ik ben immers toch thuis..
Ha Sebas
06-09-2023
Reactie:
Hi, ik wilde je alleen maar doorgeven dat angst/paniekaanvallen een reactie zijn op gebeurtenissen in je leven waar je geen controle over hebt of denkt te hebben. Recentelijk heeft een vriendinnetje van mijn dochter het ook gekregen (15 jaar). Ook naar de EHBO en inmiddels alweer helemaal happy. De reden waren problemen thuis en een oma die op sterven ligt. Een vriendin van ons had precies hetzelfde..ook paniek en ook EHBO, en zij had enorme spanningen vanwege haar echtscheiding. Kortom, de oorzaken zijn altijd van sociale aard. Praten helpt.
Frank
06-09-2023
Reactie:
Dank voor jullie reactie! Hebben jullie ook last van een hogere hartslag. Zoja hoe uit zich dit?
Sebas
07-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar.
Ik zit ook te hannesen met mijn hartslag.
Ik zie het zo. Alles is teveel, en bij iets kleins schiet je lichaam al in stress. Dus de hartslag schiet omhoog. Ik zit met een hartslag van 100 de was op te hangen bijv.
Wat belangrijk is, is dat na de activiteit de hartslag weer omlaag gaat. Weer rond de 70-80. Zodat je lichaam weer in de rust komt.
Als je dit niet doet, en stressreactie, na stressreactie opbouwt, dan komt je lichaam minder in rust. En zal je hartslag dus hoger zijn in rust.
Je kan je wel goed gaan voelen, want in de eerste instantie wek je adrenaline op. Als je stopt, zal het lichaam de adrenaline in een paar minuten weer afbreken.
Maar als je doorgaat, dan maakt je lichaam cortisol aan, en zal je je lang goed voelen. Maar dit is schijn. Probeer dan juist te rusten. Het zal wel een paar uur duren voordat je lichaam het cortisol afbreekt.
Ik vertel dit uit eigen ervaring,, na een jaar in een burn-out te zitten. Maar ik ben geen psycholoog oid. Heb deze informatie wel uit boekjes gehaald..
Oh en wat heel belangrijk is. Vertrouwen.. Vertrouw erop dat je lichaam, de natuur vanzelf wel weer hersteld.. Je hart is goed, dat is uitgewezen uit onderzoek, dus wees niet te bang. Het komt wel goed. Bewaak alleen je grenzen serieus. Je hartslag kan een indicator zijn of je over deze grenzen gaat.
Ik zit ook te hannesen met mijn hartslag.
Ik zie het zo. Alles is teveel, en bij iets kleins schiet je lichaam al in stress. Dus de hartslag schiet omhoog. Ik zit met een hartslag van 100 de was op te hangen bijv.
Wat belangrijk is, is dat na de activiteit de hartslag weer omlaag gaat. Weer rond de 70-80. Zodat je lichaam weer in de rust komt.
Als je dit niet doet, en stressreactie, na stressreactie opbouwt, dan komt je lichaam minder in rust. En zal je hartslag dus hoger zijn in rust.
Je kan je wel goed gaan voelen, want in de eerste instantie wek je adrenaline op. Als je stopt, zal het lichaam de adrenaline in een paar minuten weer afbreken.
Maar als je doorgaat, dan maakt je lichaam cortisol aan, en zal je je lang goed voelen. Maar dit is schijn. Probeer dan juist te rusten. Het zal wel een paar uur duren voordat je lichaam het cortisol afbreekt.
Ik vertel dit uit eigen ervaring,, na een jaar in een burn-out te zitten. Maar ik ben geen psycholoog oid. Heb deze informatie wel uit boekjes gehaald..
Oh en wat heel belangrijk is. Vertrouwen.. Vertrouw erop dat je lichaam, de natuur vanzelf wel weer hersteld.. Je hart is goed, dat is uitgewezen uit onderzoek, dus wees niet te bang. Het komt wel goed. Bewaak alleen je grenzen serieus. Je hartslag kan een indicator zijn of je over deze grenzen gaat.
Monique
07-09-2023
Reactie:
Ik ben zo’n 15 maanden geleden uitgevallen met BO, ook heel veel last van hartkloppingen gehad. Nu nog steeds elke dag wel last van, zij het veel milder dan voorheen. In het begin een hartslag van 140 tijdens het uitruimen van de vaatwasser. Nu is het vaak weer normaal, met wat “uitschieters” tussen de 80 en 120 afhankelijk van wat ik doe en hoeveel prikkels/stress ik ervaar.
Met mij gaat het inmiddels stukken beter. Uit controledrang voel ik toch ook nog meermaals per dag mijn hartslag. Het is moeilijk om hiermee te stoppen als je zo lang gewend bent geweest niet te kunnen vertrouwen op je lichaam..
Ik leer steeds beter aan te voelen wat kan en wat niet. Mijn advies zou zijn: als je het gevoel hebt dat je jezelf moet “pushen” om iets te doen, doe het dan liever niet dan wel. Zo ben ik afgelopen week ook weer over mijn grenzen gegaan en het helpt je gewoon niet. Nu heb ik een paar dagen weer bewust uitgerust en ik voel me weer stukken beter. Dan maar even wat minder uitdaging opzoeken af en toe.
Ik heb echt een intensieve tijd gehad, met medicatie, therapie en een hele hoop ellende en vallen en opstaan. Maar ik merk echt dat de energie en drive om dingen weer op te pakken grotendeels met de tijd vanzelf weer is gekomen.
Sterkte!
Met mij gaat het inmiddels stukken beter. Uit controledrang voel ik toch ook nog meermaals per dag mijn hartslag. Het is moeilijk om hiermee te stoppen als je zo lang gewend bent geweest niet te kunnen vertrouwen op je lichaam..
Ik leer steeds beter aan te voelen wat kan en wat niet. Mijn advies zou zijn: als je het gevoel hebt dat je jezelf moet “pushen” om iets te doen, doe het dan liever niet dan wel. Zo ben ik afgelopen week ook weer over mijn grenzen gegaan en het helpt je gewoon niet. Nu heb ik een paar dagen weer bewust uitgerust en ik voel me weer stukken beter. Dan maar even wat minder uitdaging opzoeken af en toe.
Ik heb echt een intensieve tijd gehad, met medicatie, therapie en een hele hoop ellende en vallen en opstaan. Maar ik merk echt dat de energie en drive om dingen weer op te pakken grotendeels met de tijd vanzelf weer is gekomen.
Sterkte!
Y.
11-09-2023
Reactie:
Goede avond
Ik herken veel dingen wat ik lees.
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel
Ik herken veel dingen wat ik lees.
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel
Marcel
23-10-2023
Reactie:
Hoi Sebas,
Zelf ben ik 3 maanden geleden ook opgenomen geweest bij de spoedeisende hulp omdat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg. Conclusie het was een paniekaanval door alle stress daarna was ik erg onzeker over mijn eigen lichaam had ik echt niks aan mijn hart want ik lag dagen met snelle hartkloppingen in bed wat me zelf wakker maakte in de nacht. Waardoor ik niet meer kon slapen. Door het te accepteren dat het bij de burnout hoort en omdat je te veel stress hebt in je lichaam heb je daarom de klachten. ik kan je aanraden het horloge af te doen en de controle los te laten want controle is stress. Ik kan je zeggen dat Nick vd waard kan je opzoeken die heeft enorm geholpen met zijn teksten en filmpjes. Ik dacht zelf dat het nooit meer over zou gaan en ben nu aardig op weg met af en toe nog een versnelde hartslag maar als ik te veel stress heb. Vertrouw op je lichaam!
Zelf ben ik 3 maanden geleden ook opgenomen geweest bij de spoedeisende hulp omdat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg. Conclusie het was een paniekaanval door alle stress daarna was ik erg onzeker over mijn eigen lichaam had ik echt niks aan mijn hart want ik lag dagen met snelle hartkloppingen in bed wat me zelf wakker maakte in de nacht. Waardoor ik niet meer kon slapen. Door het te accepteren dat het bij de burnout hoort en omdat je te veel stress hebt in je lichaam heb je daarom de klachten. ik kan je aanraden het horloge af te doen en de controle los te laten want controle is stress. Ik kan je zeggen dat Nick vd waard kan je opzoeken die heeft enorm geholpen met zijn teksten en filmpjes. Ik dacht zelf dat het nooit meer over zou gaan en ben nu aardig op weg met af en toe nog een versnelde hartslag maar als ik te veel stress heb. Vertrouw op je lichaam!
Natascha
01-11-2023
Tips delen! (Verhaal 507)
Tips delen!
Hi, we zitten hier allemaal op het forum omdat we last hebben van een burn out. De een is verder in het proces dan de ander.
Aan het begin had ik graag tipsgekregen, of kwam ik in de loop van de burn out achter tips/lessen,, en wou ik dat ik het eerder had geweten..
Mijn vraag; wat is jouw grootste tip/les geweest in de burn out? Wil je die met ons delen?
Liefs!
Hi, we zitten hier allemaal op het forum omdat we last hebben van een burn out. De een is verder in het proces dan de ander.
Aan het begin had ik graag tipsgekregen, of kwam ik in de loop van de burn out achter tips/lessen,, en wou ik dat ik het eerder had geweten..
Mijn vraag; wat is jouw grootste tip/les geweest in de burn out? Wil je die met ons delen?
Liefs!
Madeliefje
25-05-2023
laatste reactie: 01-11-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik trap af
- stop bij een grens die je voelt. Forceer niks. Daar wordt je niet beter van, maar juist slechter
- wees eerlijk naar jezelf. Waar komt de burn out nu echt vandaan
- loop elke dag, maar sport niet intensief. Je hebt namelijk zelfs je spieren verbrand door over je grens te gaan. Door dus met lopen je spierkracht op te bouwen, herstel je sneller. (30 min lopen)
- De lichamelijke klachten horen erbij, en geven juist herstel aan.. verwelkom ze, bedenk dat dat een teken is dat je hersteld. Je lichaam is hard aan het werk om te overleven en je te laten herstellen.
(Wordt bijv niet bang van de hoge hartslag, alleen een teken dat je in de reserve batterij zit)
- Het komt goed. Echt waar. Het kost alleen tijd..
- stop bij een grens die je voelt. Forceer niks. Daar wordt je niet beter van, maar juist slechter
- wees eerlijk naar jezelf. Waar komt de burn out nu echt vandaan
- loop elke dag, maar sport niet intensief. Je hebt namelijk zelfs je spieren verbrand door over je grens te gaan. Door dus met lopen je spierkracht op te bouwen, herstel je sneller. (30 min lopen)
- De lichamelijke klachten horen erbij, en geven juist herstel aan.. verwelkom ze, bedenk dat dat een teken is dat je hersteld. Je lichaam is hard aan het werk om te overleven en je te laten herstellen.
(Wordt bijv niet bang van de hoge hartslag, alleen een teken dat je in de reserve batterij zit)
- Het komt goed. Echt waar. Het kost alleen tijd..
Madeliefje
25-05-2023
Reactie:
Kijk naar wat voor jou werkt, dus voorzichtig experimenteren. Het is vooral een leerproces. Met vallen en opstaan leer ik iedereen dag weer. Het is ook zo dat je lichaam en geest compleet van slag zijn.
M.a.w. cortisol speelt een zeer belangrijke rol. Die maak je in de ochtend aan. Dit is ook de reden dat je (ik in ieder geval) al vanaf wakker worden mij direct erg onrustig voel. De stelregel is dat je in de beginfase veel rust neemt en bijslaapt, maar als je begint te merken dat je fysiek aangesterkt bent, dan zou je kunnen starten met bewegen. Ik zit in die fase. De muren kwamen op mij af en de vermoeidheid is nog puur mentaal. Als je dan blijft liggen, dan blijft de cortisol in de lichaam zitten en blijf je de hele dag door gespannen. Door te bewegen maak je o.a. endorfine aan en nog meer anders positieve stofjes. Door te bewegen wek je de endorfine op, maar ook door fysiek contact met je geliefde en door te lachen. Ik ga nagenoeg dagelijks nu naar fitness. Begon met 15 minuten fietsen, toen 30 en sinds deze week 1 uur. Bewust maak ik altijd een praatje met de mensen achter de receptie en andere bezoekers. In het begin was ik erg nerveus, maar nu voelt dit.heel vertrouwd. M.a.w. fysiek en mentaal ga je zo kleine stapjes vooruit. Morgen ga ik een uur wielrennen en zie het als een experiment. Is het teveel, dan weet ik genoeg en houd ik het bij de fitnessschool, zo niet dan ga ik om de dag.
Feit is dat je stappen moet zetten. Mensen die langer dan 1 jaar burnout zijn, komen voor, maar zijn eerder een uitzondering. Dit heeft alles te maken met de problematiek en de durf om stappen te zetten. Mijn vriendin was ooit burnout maar was er binnen 3 maanden uit. Ik zit er nu 4 maanden in, maar begin te merken dat ik progressie maak. Daarnaast is het een leerproces. Ik krijg steeds meer zelfinzicht. Hoe, wat en waarom wordt steeds duidelijker. Maar voor een ieder geldt dat je stappen moet gaan zetten. Ga uit je hoofd en ga in je lichaam. Rustig aan opbouwen, rust nemen en slapen in de middag als het kan.
Succes! Komt goed.
M.a.w. cortisol speelt een zeer belangrijke rol. Die maak je in de ochtend aan. Dit is ook de reden dat je (ik in ieder geval) al vanaf wakker worden mij direct erg onrustig voel. De stelregel is dat je in de beginfase veel rust neemt en bijslaapt, maar als je begint te merken dat je fysiek aangesterkt bent, dan zou je kunnen starten met bewegen. Ik zit in die fase. De muren kwamen op mij af en de vermoeidheid is nog puur mentaal. Als je dan blijft liggen, dan blijft de cortisol in de lichaam zitten en blijf je de hele dag door gespannen. Door te bewegen maak je o.a. endorfine aan en nog meer anders positieve stofjes. Door te bewegen wek je de endorfine op, maar ook door fysiek contact met je geliefde en door te lachen. Ik ga nagenoeg dagelijks nu naar fitness. Begon met 15 minuten fietsen, toen 30 en sinds deze week 1 uur. Bewust maak ik altijd een praatje met de mensen achter de receptie en andere bezoekers. In het begin was ik erg nerveus, maar nu voelt dit.heel vertrouwd. M.a.w. fysiek en mentaal ga je zo kleine stapjes vooruit. Morgen ga ik een uur wielrennen en zie het als een experiment. Is het teveel, dan weet ik genoeg en houd ik het bij de fitnessschool, zo niet dan ga ik om de dag.
Feit is dat je stappen moet zetten. Mensen die langer dan 1 jaar burnout zijn, komen voor, maar zijn eerder een uitzondering. Dit heeft alles te maken met de problematiek en de durf om stappen te zetten. Mijn vriendin was ooit burnout maar was er binnen 3 maanden uit. Ik zit er nu 4 maanden in, maar begin te merken dat ik progressie maak. Daarnaast is het een leerproces. Ik krijg steeds meer zelfinzicht. Hoe, wat en waarom wordt steeds duidelijker. Maar voor een ieder geldt dat je stappen moet gaan zetten. Ga uit je hoofd en ga in je lichaam. Rustig aan opbouwen, rust nemen en slapen in de middag als het kan.
Succes! Komt goed.
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
@Anoniem, tijdsduur heeft ook heel erg met de ernst te maken. De ene burnout is de andere niet dus vergelijken is nutteloos.
Taco
30-05-2023
Reactie:
@anoniem, vergelijken is inderdaad zinloos. En heel eerlijk voelt dit voor mij als een heel vervelende opmerking. Ik zit nu 10 maanden in een burn-out, naar het werk gaan lukt mij nog niet omdat dit ontzettend veel stress geeft. Ik heb op heel veel andere vlakken ook nog geen grip, Ik heb last van depressiviteit en ben nu iemand die ik niet wil zijn en dan schrijf jij dat je maar moet durven. Dat voelt als heel veel onbegrip. Het is vast niet zo bedoeld, maar weet wat woorden doen met mensen die kwetsbaar en fragiel zijn.
Anoniem
28-09-2023
Reactie:
Ik ben nu 6 maanden in mijn BO en heb ontzettend veel geleerd.
Het belangrijkste voor mij is:
-Kies voor jezelf
- Schaam je niet voor waar je bent, je bent genoeg.
- Het is niet belangrijk wat andere mensen vinden
- Ik loop niet achter op anderen, het is oke om dit op mijn tempo te doen
- Ik geef mijn grens aan en iemand vind dit niet prettig? Niet mijn probleem, dit is goed voor mijzelf
- Ik blijf bij mijzelf
- Ik mag een mening hebben, anderen hoeven het hier niet mee eens te zijn. Andersom geldt hetzelfde. Ik ben een eigen persoon met eigen opvattingen en dat is helemaal oke
Het belangrijkste voor mij is:
-Kies voor jezelf
- Schaam je niet voor waar je bent, je bent genoeg.
- Het is niet belangrijk wat andere mensen vinden
- Ik loop niet achter op anderen, het is oke om dit op mijn tempo te doen
- Ik geef mijn grens aan en iemand vind dit niet prettig? Niet mijn probleem, dit is goed voor mijzelf
- Ik blijf bij mijzelf
- Ik mag een mening hebben, anderen hoeven het hier niet mee eens te zijn. Andersom geldt hetzelfde. Ik ben een eigen persoon met eigen opvattingen en dat is helemaal oke
Lisa
09-10-2023
Reactie:
Accepteer dat je burnout bent. Heb vertrouwen in je herstel en zet kleine stappen. Wandelen is inderdaad heel goed! Ik wandel elke dag 2x 30 min, soms langer. Pilates en yoga ook goed, laagintensieve sporten. En iedere burnout is verschillend, zoals Taco aangeeft heeft t te maken met de ernst vd burnout. Heb je er lang over gedaan om er in te raken, dan duurt t lang om er uit te komen. Ik heb heb er helaas 7 jaar over gedaan dus zal paar jaar bezig zijn met herstel. Was ook een hele kluif om dat eerst te accepteren...
Anoniem
10-10-2023
Reactie:
ACCEPTEREN dat je een burnout hebt en jezelf de tijd geven.....het duurt een ( hele) tijd voordat je een burnout ontwikkeld, dus het duurt ook een tijd om je hersenen uit te zetten ( niet constant aan) en rustig aan weer leren te ontspannen.
Ondanks dat ik niet veel wijzer werd van mijn psycholoog werd ik wel gerustgesteld dat het "oké" was dat ik vrijwel niets ondernam en dat het gewoon een hele poos gaat duren.
In de drukke maatschappij waarin we van alles moeten, moest ik ( vooral) ook heel veel van mijzelf. Perfectionisme ....je herkent het wel.
Na een ontspannen dagje viel mijn spraak een beetje uit en kreeg ik last van mijn evenwicht.
Ik werd opgenomen omdat ze dachten dat ik een herseninfarct had. De neuroloog vroeg " heeft u veel stress en negeert u dat?" " dit is wat er dan met u gebeurd!"
Uiteraard was ik na 2 dagen, gewoon weer aan het werk.
Totdat het na een 5 maanden echt niet meer ging en ik alleen maar na werk op de bank lag. In de rotzooi, mijn huis en hoofd een chaos.
Ik zag mijn vriendinnen niet meer, sloeg uitnodigingen af, raakte zelfs vriendinnen en vriend kwijt.. Maar ontspannen kon ik niet, in mijn hoofd moest ik nog van alles nl. Ik voelde mij schuldig dat ik probeerde te ontspannen.
Ik heb geleerd dat ik de burnout mijzelf heb aangedaan door maar belachelijke hoge eisen aan mijzelf te stellen.
Iets met cirkel van invloed😉
( nu kan ik mij ook nog herinneren dat ik heel boos werd toen ik las dat ik het mijzelf had aangedaan. Hoe konden ze dat nu schrijven??)
Inmiddels is het 7 mnd geleden dat de arts tegen mij zei" Als je nu niet stopt, klap je er straks onderweg uit, in de auto......en dan?? Op je werk ben je niet onmisbaar, thuis wel.
Je moet gaan schrappen in datgene wat je nu de meeste tijd kost, en dat is je werk"
Langzaamaan ben ik aan het reïntegreren.
Ik ben er nog lang niet, en iedere uitbreiding van uren duurt even voordat ik ze niet meer als druk ervaar. Teveel afspraken in agenda lukt ook niet. Ik doe het dan ook niet. Heb ik een verplichting, dan hou ik de rest van de dag leeg.
Ik hou mijn huisje op orde...en ipv dat ik zie wat er allemaal nog moet gebeuren, prijs ik mijzelf om de dingen die ik wel gedaan heb...
Succes alleen,
Lieve groet, Silvana
Ondanks dat ik niet veel wijzer werd van mijn psycholoog werd ik wel gerustgesteld dat het "oké" was dat ik vrijwel niets ondernam en dat het gewoon een hele poos gaat duren.
In de drukke maatschappij waarin we van alles moeten, moest ik ( vooral) ook heel veel van mijzelf. Perfectionisme ....je herkent het wel.
Na een ontspannen dagje viel mijn spraak een beetje uit en kreeg ik last van mijn evenwicht.
Ik werd opgenomen omdat ze dachten dat ik een herseninfarct had. De neuroloog vroeg " heeft u veel stress en negeert u dat?" " dit is wat er dan met u gebeurd!"
Uiteraard was ik na 2 dagen, gewoon weer aan het werk.
Totdat het na een 5 maanden echt niet meer ging en ik alleen maar na werk op de bank lag. In de rotzooi, mijn huis en hoofd een chaos.
Ik zag mijn vriendinnen niet meer, sloeg uitnodigingen af, raakte zelfs vriendinnen en vriend kwijt.. Maar ontspannen kon ik niet, in mijn hoofd moest ik nog van alles nl. Ik voelde mij schuldig dat ik probeerde te ontspannen.
Ik heb geleerd dat ik de burnout mijzelf heb aangedaan door maar belachelijke hoge eisen aan mijzelf te stellen.
Iets met cirkel van invloed😉
( nu kan ik mij ook nog herinneren dat ik heel boos werd toen ik las dat ik het mijzelf had aangedaan. Hoe konden ze dat nu schrijven??)
Inmiddels is het 7 mnd geleden dat de arts tegen mij zei" Als je nu niet stopt, klap je er straks onderweg uit, in de auto......en dan?? Op je werk ben je niet onmisbaar, thuis wel.
Je moet gaan schrappen in datgene wat je nu de meeste tijd kost, en dat is je werk"
Langzaamaan ben ik aan het reïntegreren.
Ik ben er nog lang niet, en iedere uitbreiding van uren duurt even voordat ik ze niet meer als druk ervaar. Teveel afspraken in agenda lukt ook niet. Ik doe het dan ook niet. Heb ik een verplichting, dan hou ik de rest van de dag leeg.
Ik hou mijn huisje op orde...en ipv dat ik zie wat er allemaal nog moet gebeuren, prijs ik mijzelf om de dingen die ik wel gedaan heb...
Succes alleen,
Lieve groet, Silvana
Silvana
21-10-2023
Reactie:
Ik ben inmiddels twee maanden thuis van mijn ft werk en begin me te realiseren dat ik daadwerkelijk een burn out heb. Ik ben aan het zoeken naar houvast aangezien de lege dagen me zo nutteloos voorkomen. Heel fijn de eerdere berichten te lezen, ze sterken me in acceptatie van deze situatie. Constante hoofdpijn is ‘normaal’ weet ik nu en de hele dag bijna niets doen is dat ook. Het heeft tijd nodig, veel tijd.
X
X
Denise
01-11-2023
Doof gevoel linker lip, been voet en hand. (Verhaal 741)
Doof gevoel linker lip, been voet en hand.
Mijn burnout begin bij ontstekingen en zeer emotioneel zijn. Moe alleen de eerste 2 tot 3 weken. Nu 2 maanden verder heb ik nog steeds een doof gevoel in mijn hand, been, bil, voet en lip. Maar dat alles alleen aan de linkerzijde.
Ik ben bang dat het nooit meer overgaat. Zijn er meer mensen met deze klachten? Of die zich er in herkennen.
Mijn burnout begin bij ontstekingen en zeer emotioneel zijn. Moe alleen de eerste 2 tot 3 weken. Nu 2 maanden verder heb ik nog steeds een doof gevoel in mijn hand, been, bil, voet en lip. Maar dat alles alleen aan de linkerzijde.
Ik ben bang dat het nooit meer overgaat. Zijn er meer mensen met deze klachten? Of die zich er in herkennen.
Anoniem
31-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Hele onregelmatige hartslag (Verhaal 739)
Hoi!
Op de een of andere manier heb ik de laatste tijd een hele onregelmatige hartslag. Per seconde verschilt de hartslag. Dit meet ik met een ecg, horloge. Eerst bijvoorbeeld twee seconden 75 en daarna 62. En dat de hele dag door.
Op internet staat dat je dan eigenlijk nog in de vecht/vluchtmodus zit?
Heeft iemand er misschien ook last van? Herkent iemand dit? & Heeft iemand tips?
Op de een of andere manier heb ik de laatste tijd een hele onregelmatige hartslag. Per seconde verschilt de hartslag. Dit meet ik met een ecg, horloge. Eerst bijvoorbeeld twee seconden 75 en daarna 62. En dat de hele dag door.
Op internet staat dat je dan eigenlijk nog in de vecht/vluchtmodus zit?
Heeft iemand er misschien ook last van? Herkent iemand dit? & Heeft iemand tips?
Madeliefje
30-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Gespannen bij activiteiten (Verhaal 736)
Hoihoi,
Daar ben ik weer! Ik zit nu 15 maanden in de burn-out. Per dag kan ik een half uurtje iets doen. Alleen ik merk dat ik bij alle activiteiten zo gespannen ben, en dat het daardoor zoveel energie vreet.
Alleen al even praten met een familie lid bijvoorbeeld. Hebben jullie tips hoe je hiermee om kunt gaan? Zijn jullie ook zo gespannen tijdens activiteiten?
Daar ben ik weer! Ik zit nu 15 maanden in de burn-out. Per dag kan ik een half uurtje iets doen. Alleen ik merk dat ik bij alle activiteiten zo gespannen ben, en dat het daardoor zoveel energie vreet.
Alleen al even praten met een familie lid bijvoorbeeld. Hebben jullie tips hoe je hiermee om kunt gaan? Zijn jullie ook zo gespannen tijdens activiteiten?
Madeliefje
27-10-2023
laatste reactie: 29-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas geen tips maar wel herkenbaar. Ik heb altijd spanning op de spieren staan, zelfs onder het slapen tandeknarsen, en bij het wakker worden en opstaan last van de ogen/nek en voorhoofd. Vaak een verkeerde houding en zelfs als ik in de auto zit merk ik dat ik mijn benen onbewust te veel aanspan. Ik zou willen dat het weg ging maar het lijkt soms chronisch, ik blijf maar vollopen met spanning maar er vanaf komen lukt niet. En ja ook dat praten met andere mensen vooral de types die constant doorpraten pff haha, ik raak dan afgeleid en heb dan de helft niet gehoord uiteindelijk🤔 ik kom dan ook echt ongeïnteresseerd over. Blij dat het ophoud😂
Anoniem
29-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik vind zo rot dat ik nu moet vertellen dat ik een terugval heb (Verhaal 710)
Ongeveer anderhalf jaar geleden had ik burn-out en iets langer dan een jaar geleden weer volledig begonnen met werken. Wegens verhuizing in april moest ik dichterbij gaan werken, maar nu ervaar ik weer dezelfde klachten als voorheen. Leidinggevende weet dat ik burn-out heb gehad. Ik vind zo rot dat ik nu moet vertellen dat ik een terugval heb. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Hoe kan ik het gesprek aangaan?
Ebru
08-10-2023
laatste reactie: 29-10-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Ebru,
Wat naar zeg! En tegelijk ook goed dat je de signalen herkent. Luister naar de signalen die je lichaam geeft. Wees vooral eerlijk en open naar je leidinggevende. Geef aan dat je merkt dat je een terugval hebt en tijd voor jezelf nodig hebt. Je hebt er niks aan als je weer in een volle burn out terecht komt ;) je leidinggevende heeft daar trouwens ook niks aan.
Wat naar zeg! En tegelijk ook goed dat je de signalen herkent. Luister naar de signalen die je lichaam geeft. Wees vooral eerlijk en open naar je leidinggevende. Geef aan dat je merkt dat je een terugval hebt en tijd voor jezelf nodig hebt. Je hebt er niks aan als je weer in een volle burn out terecht komt ;) je leidinggevende heeft daar trouwens ook niks aan.
Lisa
09-10-2023
Reactie:
Hoi Lisa,
Dank je wel voor je reactie. Waardeer het enorm. Ik vind het heel spannend, maar zoals jij het al zegt moet ik naar mijn lichaam luisteren en voorkomen dat het erger wordt. Wish me luck:’(
Gr. Ebru
Dank je wel voor je reactie. Waardeer het enorm. Ik vind het heel spannend, maar zoals jij het al zegt moet ik naar mijn lichaam luisteren en voorkomen dat het erger wordt. Wish me luck:’(
Gr. Ebru
Ebru
11-10-2023
Reactie:
Is het dan ook echt een terugval of opnieuw stress/burn-out klachten? En was je wel helemaal hersteld. Geen idee hoor, maar schrik daar wel van dat het kan.
Piet
11-10-2023
Reactie:
Hoi Piet,
Ik denk een terugval, want ik loop al langer met de stressklachten rond. Ik heb eigenlijk gedacht dat het wel over zou gaan door meer rust in te lassen en meer voor mezelf te gaan zorgen. Ook mindfulness oefeningen gedaan echter heeft het niet gewerkt. Ik ben lichamelijk en geestelijk op.
Ik denk een terugval, want ik loop al langer met de stressklachten rond. Ik heb eigenlijk gedacht dat het wel over zou gaan door meer rust in te lassen en meer voor mezelf te gaan zorgen. Ook mindfulness oefeningen gedaan echter heeft het niet gewerkt. Ik ben lichamelijk en geestelijk op.
Ebru
17-10-2023
Reactie:
Hoi Ebru, vooral niet schuldig over voelen. Maar ik herken je verhaal als geen ander. Had hetzelfde, voelde me schuldig en wilde doorgaan en doorgaan tegen beter weten in. En wat is er uiteindelijk gebeurt, na bijna 20 jaar bij hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt en alles gegeven te hebben, laten ze je vallen als een baksteen ! Ga nu de WIA in omdat ik zo eigenwijs was om niet aan mezelf te denken. Laat je dat niet gebeuren, denk aan je gezondheid ! Voor een werkgever ben je alleen goed als je functioneert zoals hij dat wil, gaat het even niet ben je een last en zijn alle resultaten uit het verleden niets meer waard.
Bert
17-10-2023
Reactie:
hoi ebtu herkenbaar jou verhaal ik heb regelmatig terug val zit vanaf mei tegen een burnout aan ik loop bij de hapthotherapeut dat helpt mij goed je kan je verhaal kwijt en krijg oefeningen en gaat allemaal stap voor stap hopelijk kom ik er vanaf en helpt het jou ook succes 👍
Lucy
27-10-2023
Reactie:
Een burn out gaar nooit meer 100% weg. Je zult altijd nog klachten ervaren vooral in het brein.
Anoniem
29-10-2023
Overprikkeling klachten (Verhaal 726)
Overprikkeling klachten
Hallo iedereen, ik zit ruim 1 jaar in een BO..
Ik vroeg mij af wat jullie lichamelijke klachten zijn. Mentaal gaat het beter alleen de lichamelijk klachten blijven aanhouden. Dit heb ik sinds mijn BO.
Voornamelijk hoofd oog en oorklachten, zijn dit overprikkelingsklachten? Ik sta ermee op en ga ermee naar bed 24/7 nu 1 jaar lang. Het is itt een jaar geleden wel iets verminderd maar nog steeds een enorme belemmering.
Knellend drukgevoel hoofd/schedel en ogen, gevoel 100 kilo op mijn hoofd
wazig zicht, met name wanneer de druk in mijn schedel heftig is
soms het gevoel niet helder te zijn, volle hoofd, het gevoel weg te vallen
gevoel scheel te kijken wanneer ik naar een scherm kijk, hoofd reageert hier ook naar op
slecht tegen licht en geluid kunnen
pijnlijk branderig ogen, heel wat oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
lichtflitsen met name rechteroog
caleidoscoop effect, wanneer ik mijn ogen sluit schieten er tig patronen en figuren in mijn gezichtsveld, dit blijf aanhouden totdat ik mijn ogen open. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen waardoor ik duizelig raak
visuele duizeligheid, kan ook slecht tegen schermen, tv kijk ik ruim 1 jaar niet meer
trillende oogbollen met name wanneer ik mijn ogen sluit
gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien wanneer ik wil slapen
hoofdpijn
oorsuizen beiderzijds
Wat zijn jullie klachten mbt overprikkeling, en hoelang houdt dit aan? Ik vraag mij af of dit overprikkelingsklachten zijn? Doe vrij weinig op een dag en nog steeds forse klachten.
Ik heb de oogarts gezien en kno... geen bijzonderheden. Tig therapieeen gehad zonder resultaat.
Hallo iedereen, ik zit ruim 1 jaar in een BO..
Ik vroeg mij af wat jullie lichamelijke klachten zijn. Mentaal gaat het beter alleen de lichamelijk klachten blijven aanhouden. Dit heb ik sinds mijn BO.
Voornamelijk hoofd oog en oorklachten, zijn dit overprikkelingsklachten? Ik sta ermee op en ga ermee naar bed 24/7 nu 1 jaar lang. Het is itt een jaar geleden wel iets verminderd maar nog steeds een enorme belemmering.
Knellend drukgevoel hoofd/schedel en ogen, gevoel 100 kilo op mijn hoofd
wazig zicht, met name wanneer de druk in mijn schedel heftig is
soms het gevoel niet helder te zijn, volle hoofd, het gevoel weg te vallen
gevoel scheel te kijken wanneer ik naar een scherm kijk, hoofd reageert hier ook naar op
slecht tegen licht en geluid kunnen
pijnlijk branderig ogen, heel wat oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
lichtflitsen met name rechteroog
caleidoscoop effect, wanneer ik mijn ogen sluit schieten er tig patronen en figuren in mijn gezichtsveld, dit blijf aanhouden totdat ik mijn ogen open. Mijn ogen lijken deze patronen te volgen waardoor ik duizelig raak
visuele duizeligheid, kan ook slecht tegen schermen, tv kijk ik ruim 1 jaar niet meer
trillende oogbollen met name wanneer ik mijn ogen sluit
gevoel alsof mijn ogen alle kanten opdraaien wanneer ik wil slapen
hoofdpijn
oorsuizen beiderzijds
Wat zijn jullie klachten mbt overprikkeling, en hoelang houdt dit aan? Ik vraag mij af of dit overprikkelingsklachten zijn? Doe vrij weinig op een dag en nog steeds forse klachten.
Ik heb de oogarts gezien en kno... geen bijzonderheden. Tig therapieeen gehad zonder resultaat.
anso
20-10-2023
laatste reactie: 29-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi anso dat is herkenbaar drukkend hoofd en ogen die zeer doen wazig zien steken in mijn hoofd enz ik heb door de burnout ook maagklachten erbij gekregen en veel lichtflitsen gaat nu iets beter en was ook bij de oogarts die zei dat ik met tv een goedkoop brilletje op moet bij Kruidvat of bij iemand anders 1.00 scherpte succes ook 👍
Lucy
27-10-2023
Reactie:
Ik herken dit precies. Zit nu in het vierde jaar. Mijn advies vermijd tv schermen enz. Zoveel mogelijk ontspannen, buiten wandelen goede zonnebril op en oordoppen in. Neem een ergotherapeut in de hand. Blijf binnen de grenzen. Dan zal het heel langzaam aan afnemen
C
28-10-2023
Reactie:
Ik ga nu mijn derde jaar in.. het word wel minder. Ook al kan ik nog steeds niet zonder zonnebril buiten lopen.. want mijn ogen verkrampen heel snel. Joun zenuwstelsel is overspannen je zult wel ook spierspanning hebben rond je schouders nek en kaken.. dry needling chiropractor osteopaat kan je helpen je klachten te verlichten zodat je weer wat betere door bloeding krijgt. Maar het gaat met kleine stapjes beter.
Anoniem
29-10-2023
Mijn oogwit lijkt haast rood (Verhaal 737)
Zijn er ook mensen die enorm last hebben van rode ogen? Mijn oogwit lijkt haast rood. Het lijkt alsof de vermoeidheid zich vooral rond mijn ogen manifesteert. Dáár voel ik het heel heftig. Herkenbaar?
Anoniem
27-10-2023
laatste reactie: 28-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb geen rode ogen nu tijdens deze burn-out, maar ik heb hier wel maanden last van gehad in Finland in de winter. Ik kocht ook oogdruppels voor rode ogen, dit hielp maar kort. Uiteindelijk kocht ik oogdruppels voor vermoeide ogen en toen was dit probleem bij mij snel opgelost
Nikyata
28-10-2023
Nare prikkelingen onder de huid (Verhaal 705)
Ik heb een forse burnout. Sinds een maand nare prikkelingen onder de huid. Voelt als zenuwprikkelingen/zenuwpijn. Voeten het ergste.
Zijn er anderen die dit ook ervaren?
Deze pijn is continue aanwezig. Ik heb ook spierpijn, maar dat wisselt per dag.
Zijn er anderen die dit ook ervaren?
Deze pijn is continue aanwezig. Ik heb ook spierpijn, maar dat wisselt per dag.
Cecile
07-10-2023
laatste reactie: 28-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Cecile ik heb ook last van spierpijn en prikkelingen in mijn arm en been soms gaat het beter ik voel bij mijn been of er wat knapt
Anoniem
28-10-2023
Reactie:
Ik heb het vaak over mijn benen een hele brandende huid heel naar. Ik denk een uiting van stress. Burning skin
C
28-10-2023
Wat heeft jullie erbij geholpen? (Verhaal 621)
Hallo allemaal,
Wie heeft er ook dagelijks last van duizeligheid samen met spanning nek bovenrug.. de spanning loopt door na hals kaken mijn ogen kunnen weinig schermen aan en licht dat na 20 maanden.. en wat heeft jullie erbij geholpen? Fysio accupentuur? Ik wil zo graag van de spanning af
Wie heeft er ook dagelijks last van duizeligheid samen met spanning nek bovenrug.. de spanning loopt door na hals kaken mijn ogen kunnen weinig schermen aan en licht dat na 20 maanden.. en wat heeft jullie erbij geholpen? Fysio accupentuur? Ik wil zo graag van de spanning af
Anoniem
08-08-2023
laatste reactie: 27-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij heeft manueel therapeut wel iets geholpen. Die heeft het aantal keer gekraakt en je krijgt oefeningen mee om dagelijks thuis te doen. Belangrijk is wel dat je daarna niet meer stresst, veel spanning ervaart want dan zit het zo weer vast.. lastig is dat.
R
10-08-2023
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde maar een warme band van pittenzak in je nek geeft meteen verlichting. Ostrichpillow deze kan in de magnetron. Echt heel fijn
E
11-08-2023
Reactie:
Kratom en rtms hebben goed geholpen bij mij
Arthur V
10-10-2023
Reactie:
Bij mij bij de fisioterapeut dry needling heb geholpen na 6 keer succes 👍
Anoniem
27-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb hierbij hulp nodig (Verhaal 731)
Ik heb hierbij hulp nodig. Sinds ik in een burn out zit komt alles hard aan in mijn oren, alles irrteerd mij en vooral geluid, als ik op dat moment veel stress ervaar dan kan ik erg boos worden. Mijn lichaam schreeuwd om rust maar elk klein dingente word ik onrustig. verdrietig, neerslachtig, erg veel piekeren en verzuurde spieren. Maar ik zie nergens dat woede mee kan spelen. Heeft er hier iemand ervaring met burn out/agressie?
Anoniem
23-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dat ook.. je moet niet met woede angst of verdriet reageren op je klachten ook al geven die klachten juist dat gevoel.. je emotionele brein is overprikkeld.. daarom dar geluid en licht ook wat harder binnen komen. Je moet je brein weer leren dat die zich niet boos angstig of paniekerig hoef te voelen. Dan voel je dat et naarmate de tijd weer langzaam aan beter word.. maat het duurt wel lang. Zit er 2 jaar in heb wel sins 6 maanden citalopram 10mg.. helpt ook wel
Anoniem
24-10-2023
Reactie:
Hey, ja! Maar bij mij is het opgekomen bij het verhogen van antidepressiva. Mijn klachten werden ook niet serieus genomen wanneer ik zei dat die antidepressiva mij slechter maakte, duizelig, niet meer tegen warmte, licht en geluid kunnen. Daarbij wanneer ik mij hierbij in opjaagde leek het wel of ik op hoge stroom te hangen, ik begon te dissocieren alsook vaak in de war. Uiteindelijk ben ik bij een gereputeerde psychiater gegaan, die mij meteen heeft gezegd dat bij stressrelaterende stoornissen antidepressiva niet werkt in tegendeel. Ik ben geleidelijk gaan afbouwen en indien nodig neem ik een lichte xanax als ik last heb ontrekkingsverschijnsels. Nu wacht ik af dat ik verder kan afbouwen. Heb je eens naar de bijwerkingen gelezen? We zijn nu eenmaal allemaal anders en deze zouden je persoonlijk verder helpen in jou geval! Mijn ervaring is dat artsen je niet wijs maken over de bijwerkingen.
Anoniem
24-10-2023
Reactie:
Zeker herkenbaar ik ben ook zeer prikkelbaar sinds ik met een bijna burnout zit was nooit zo en heb er veel klachten bij gekregen maagbranden hoofd zwaar enz wandel veel met de hond werk nog en zit nu al maanden bij een hapthoterapeut dat helpt mij goed je kan dan je ei kwijt en lekker effe uit huilen en lekkere behandeling dat doet mij goed je leert je lichaam kennen maar wel stap voor stap ben er nog niet hoor misschien iets voor jou sterkte en succes ook
Lucy
27-10-2023
Nu loopt de emmer echt over (Verhaal 722)
Ik heb al langer last van stressklachten maar nu loopt de emmer echt over.ik ben 23 en heb een jaar geleden vage klachten gehad die ik uiteindelijk heb gelinkt aan stress (hevig trillen, slecht slapen, duizelig, prikkelbaar etc). Bijna elke lichaamsfunctie is toen gecontroleerd en hier kwam niks bijzonders uit. Dit was tijdens een tentamenperiode en niet lang daarna was het vrij plotseling weg. Nu loopt dit de laatste maanden langzaam weer wat op met vooral steeds meer paniek momenten en zelfs wat straatvrees. Het is nu zover dat ik studie en werk even stil heb gelegd en weer thuis bij mijn ouders zit. De afgelopen week heb ik ook steeds meer constante fysieke klachten waaronder weer heftig trillen, klappertanden en vooral een heel zwaar hoofd/lichaam, duizeligheid en kortademigheid. Dit is allemaal erg beangstigend en toch weet ik vrij zeker dat het weer door stress komt maar dit keer zit ik voor mijn gevoel echt meer richting overspannenheid/ burn-out.
Komen dit soort klachten meer mensen bekend voor? En ook het piekeren over de gezondheid? Ik word er op het moment echt een beetje hopeloos van.
Komen dit soort klachten meer mensen bekend voor? En ook het piekeren over de gezondheid? Ik word er op het moment echt een beetje hopeloos van.
Sigrid
16-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi sigrid dat is stress dan krijg je veel lichamelijke klachten heb ik ook hoor bij mij duizeligheid soms en maagklachten slecht slapen enz misschien iets voor jou ik zit bij een hypnotherapie daar kan je Jr verhaal kwijt heerlijk effe janken en je word heerlijk behandeld je krijgt daar kracht van sterkte en succes en het is echt stap voor stap soms 2 vooruit en 1 terug 👍
Anoniem
27-10-2023
Reactie:
Haptotherapie bedoel ik
Anoniem
27-10-2023
Al jaren in gevecht met mijn lichaam (Verhaal 729)
Al jaren in gevecht met mijn lichaam, duizelig, hoofdpijn, opgejaagd en toch gewoon doorgaan. Op 15 augustus was het dan zover, stortte helemaal in, zakte door mijn benen, zweten, hoge hartslag en helemaal slap. Ik dacht...daaar ga ik. Gelukkig was mijn partner thuis en zijn we meteen naar de huisarts gegaan. Diagnose: burnout met een depressie. Kon niets meer, alleen maar huilen en slapen en heel veel onrust en gejaagdheid. De ochtend zijn ook bij mij het ergst. Meteen de seroxat en oxazepam innemen en dan naar beneden. Pffff de dag begint. Ga 3 x in de week in de ochtend naar de yoga waar ik 75% van de les mee kan doen en de rest rustig in de child pose lig. Loop 2 x per dag kleine stukjes met de hond in een slakkentempo en niet langer dan 15 minuten. 1200 uur mag ik mijn bedje in, jippie, slapen tot 1500 uur en dan.... oxazepam erin en de rest van de dag begint. Wat een hel!!!!! Kom hier nooit meer uit, daarnaast een enorme hypochonder, alle onderzoeken gehad maar alles is goed. Denk elke minuut dat er iers mis met mijn hart en ik daarom zo moe ben. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee en wil ik niet meer. Sra al maanden op de wachtlijst voor therapie maar helaas nog lang niet aan de beurt. Wie o wie heeft er een oplossing of goede raad of gewoon een reden voor mij om door te gaan.
Corrine
21-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Corrine,
Allereerst wil ik je laten weten dat ik je gevoelens herken, en wat een absolute hell is het he? Het geeft mij persoonlijk veel steun om hier te lezen dat zoveel mensen met dezelfde klachten kampen want voor mijn gevoel wordt burnout enorm gebagatelliseerd in onze maatschappij als iets waar je gewoon ff doorheen moet als het gebeurt. Mensen lijken nauwelijks te begrijpen hoe afgrijselijk het is om dit mee te maken en hoe er heel veel dagen zijn waar je het gevoel hebt dat het nooit meer goed komt en je er nooit meer uit komt.
Als ik je verhaal lees denk ik te zien dat er bepaalde patronen zijn die je toepast in je herstelproces die misschien ook overeenkomen met patronen uit je dagelijks leven waardoor je juist in deze situatie terecht bent gekomen. Je volgt een strak 'herstel' schema en slikt daarnaast hele zware medicatie.
Mijn persoonlijke advies zou het volgende zijn: laat het allemaal even los. Laat je lichaam gewoon in elk geval een tijdje doen wat het wil, als het niet wil bewegen dan beweeg je even niet, als je zin hebt om te wandelen dan ga je wat langer dan 15 minuten naar buiten. De medicatie zorgt er ook voor dat je bepaalde processen blokkeert waar je misschien juist wel even doorheen moet (het aangaan van de paniek, om te doorgronden wat de oorzaak is van de paniek). Ga slapen als je wil slapen, ga mediteren als je niet kan slapen maar prikkels ook niet kan verwerken. We leven in een maatschappij van symptoombestrijding, maar in jouw korte omschrijving denk ik terug te lezen dat je misschien wat meer naar de kern moet. Wel met veel begeleiding natuurlijk, als het mogelijk is kan je partner je daarin ondersteunen. Maar ik zou juist alle druk, alle strakke schema's, alle verwachtingen van het herstelproces los proberen te laten en je lichaam zich natuurlijk laten herstellen. En dat is BELACHELIJK moeilijk. Dat snap ik. Ik ga er zelf ook doorheen.
Daarnaast zou je kunnen kijken of je kortstondig met de POH in gesprek kan om deze fase te overbruggen tot je aan de beurt bent voor therapie.
Ik stuur je heel veel liefde en sterkte via dit berichtje. Geloof mij, het wordt echt beter. Ik zat maanden geleden in de allerdiepste put van mijn leven, en tegenwoordig ben ik dingen weer aan het oppakken en voel ik me vrijer en beter over mezelf dan ik in jaren heb gedaan.
Gun je lichaam het herstel, het donkerste uur is net voor de dageraad. Liefs.
Allereerst wil ik je laten weten dat ik je gevoelens herken, en wat een absolute hell is het he? Het geeft mij persoonlijk veel steun om hier te lezen dat zoveel mensen met dezelfde klachten kampen want voor mijn gevoel wordt burnout enorm gebagatelliseerd in onze maatschappij als iets waar je gewoon ff doorheen moet als het gebeurt. Mensen lijken nauwelijks te begrijpen hoe afgrijselijk het is om dit mee te maken en hoe er heel veel dagen zijn waar je het gevoel hebt dat het nooit meer goed komt en je er nooit meer uit komt.
Als ik je verhaal lees denk ik te zien dat er bepaalde patronen zijn die je toepast in je herstelproces die misschien ook overeenkomen met patronen uit je dagelijks leven waardoor je juist in deze situatie terecht bent gekomen. Je volgt een strak 'herstel' schema en slikt daarnaast hele zware medicatie.
Mijn persoonlijke advies zou het volgende zijn: laat het allemaal even los. Laat je lichaam gewoon in elk geval een tijdje doen wat het wil, als het niet wil bewegen dan beweeg je even niet, als je zin hebt om te wandelen dan ga je wat langer dan 15 minuten naar buiten. De medicatie zorgt er ook voor dat je bepaalde processen blokkeert waar je misschien juist wel even doorheen moet (het aangaan van de paniek, om te doorgronden wat de oorzaak is van de paniek). Ga slapen als je wil slapen, ga mediteren als je niet kan slapen maar prikkels ook niet kan verwerken. We leven in een maatschappij van symptoombestrijding, maar in jouw korte omschrijving denk ik terug te lezen dat je misschien wat meer naar de kern moet. Wel met veel begeleiding natuurlijk, als het mogelijk is kan je partner je daarin ondersteunen. Maar ik zou juist alle druk, alle strakke schema's, alle verwachtingen van het herstelproces los proberen te laten en je lichaam zich natuurlijk laten herstellen. En dat is BELACHELIJK moeilijk. Dat snap ik. Ik ga er zelf ook doorheen.
Daarnaast zou je kunnen kijken of je kortstondig met de POH in gesprek kan om deze fase te overbruggen tot je aan de beurt bent voor therapie.
Ik stuur je heel veel liefde en sterkte via dit berichtje. Geloof mij, het wordt echt beter. Ik zat maanden geleden in de allerdiepste put van mijn leven, en tegenwoordig ben ik dingen weer aan het oppakken en voel ik me vrijer en beter over mezelf dan ik in jaren heb gedaan.
Gun je lichaam het herstel, het donkerste uur is net voor de dageraad. Liefs.
M.
22-10-2023
Reactie:
Wat een lieve reactie en ja ik ben heel streng voor mezelf met alles. Ook met eten, drinken etc... Ik wacht al maanden op de intake bij het centrum voor angst en stemmingsstoornissen waar ze ook naar mijn medicatie gaan kijken maar tot die tijd moet ik het zelf doen en dat ben ik echt zooooo zat 😔
Corrine
24-10-2023
Reactie:
Herkenbaar corrine en prikkelbaarheid ben ook een hypochonder daar kan je niks aan doen heb ook een druk op het hoofd loop tegen een burnout aan en zit bij een hapthoterapie dat helpt goed ze luisteren en je kan daar lekker uit huilen en ze behandelen je heerlijk dat geeft je weer kracht maar soms 2 stappen vooruit en 1 terug en ik wandel veel met mijn hond sterkte en succes ook denk maar ik sta er niet alleen voor er zijn er zoveel die dit allemaal hebben samen staan we sterk heeft wel tijd nodig 👍😉
Anoniem
27-10-2023
Pijn is onverdraaglijk (Verhaal 407)
lieve mensen
Ik heb in de ochtend zo een brandige tintelde ' messteken gevoel in me armen. pijn is onverdraaglijk hoort dit bij een burn out of moet ik verder zoeken. ik kan echt niet meer de artsen gooien het dat het erbij hoort. ik heb gisteren aardappels geschild en als ik wat smeer op mijn huid begint het al te tintelen soms
please kent iemand dit
Ik heb in de ochtend zo een brandige tintelde ' messteken gevoel in me armen. pijn is onverdraaglijk hoort dit bij een burn out of moet ik verder zoeken. ik kan echt niet meer de artsen gooien het dat het erbij hoort. ik heb gisteren aardappels geschild en als ik wat smeer op mijn huid begint het al te tintelen soms
please kent iemand dit
jannie
25-03-2023
laatste reactie: 27-10-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik loop al 16 maanden met heftige pijnen hernia gehad bij de burnout
Nu sinds 4 maanden heel scherpe schouder pijn
Mijn fysiotherapeut zegt Dat het bij de burnout hoort
Dus denk bij jou de kans ook aanwezig is van de burnout
Ik heb ook maagpijnen middenrif pijn
Last vd ademhaling spijsvertering
Hoop dat je hier iets aan hebt
Nu sinds 4 maanden heel scherpe schouder pijn
Mijn fysiotherapeut zegt Dat het bij de burnout hoort
Dus denk bij jou de kans ook aanwezig is van de burnout
Ik heb ook maagpijnen middenrif pijn
Last vd ademhaling spijsvertering
Hoop dat je hier iets aan hebt
Jolanda
25-04-2023
Reactie:
Misschien heb je een tennisarm zonder dat je het weet. Ga naar Fysio die kan je daarmee verder helpen.
Sterkte
Sterkte
N.
25-10-2023
Reactie:
Bij pijn zou je stemvorken kunnen gebruiken. Één in het bijzonder, de 174Hz. Niet alleen bij pijn, stemvorken kunnen de trillingen die je lichaam al je hele leven op heeft geslagen en vast heeft gehouden, corrigeren. De oude Egyptaren deden niet anders. Onze ervaringen zijn niks anders trillingen met hun eigen frequentie. Net als ‘n harde schijf die vol loopt met dissonanten gebeurt dat ook bij ons.
Het lichaam is de stoppenkast. Alleen het lichaam behandelen is vaak dweilen met de kraan open. We moeten terug naar de bron, alles is trilling.
Het lichaam is de stoppenkast. Alleen het lichaam behandelen is vaak dweilen met de kraan open. We moeten terug naar de bron, alles is trilling.
Marcel
25-10-2023
Reactie:
Ja die pijnen herken ik zeker, bij mij in m’n benen en nek. Vicieuze cirkel van spanningen en angst voor mij dan. Vecht er niet tegen dan wordt het alleen maar erger. Bij mij helpt douchen wel iets. En oppervlakkige ademhaling helpt ook niet mee. Sterkte je bent niet alleen, alhoewel het als een eenzame strijd voelt
Anoniem
26-10-2023
Reactie:
Zeker herkenbaar jolanda ik had dat ook veel fisio gehad en vraag om dry needling dqt helpt goed succes 👍
Anoniem
27-10-2023
Laatste week lijk ik weer helemaal terug bij af (Verhaal 623)
Ik zit al 1 jaar in mijn burnout en de laatste tijd ging het allemaal wel wat beter, maar de laatste week lijk ik weer helemaal terug bij af. Inslapen gaat nog wel, maar wordt heel vroeg wakker zo rond 4 uur. Ben dan heel misselijk, onrustig, paniekerig, last van maag en darmen en oorsuizen. Zou het liefste de hele dag janken....
Zijn er mensen die dit herkennen ? Wat zou het kunnen zijn en hoe gaan jullie hiermee om ? Ik kan het allemaal maar moeilijk accepteren en maak me echt zorgen. Ik voel me zo ellendig weer, net als in het begin 😥
Zijn er mensen die dit herkennen ? Wat zou het kunnen zijn en hoe gaan jullie hiermee om ? Ik kan het allemaal maar moeilijk accepteren en maak me echt zorgen. Ik voel me zo ellendig weer, net als in het begin 😥
Soraya
12-08-2023
laatste reactie: 27-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Soraya, heel herkenbaar dit. Ik heb ook al twee keer een behoorlijke terugslag gehad. Ik denk dat we teveel doen op het moment dat het iets beter gaat en de burnout onderschatten (tenminste bij mij dan)
Thomas
15-08-2023
Reactie:
Soraya,
Worstel er ook steeds mee. Maar herstel gaat herl langzaam met tussendoor een terugval.
Bij een terugval niets inplannen en kijk je hoe een dag verloopt.
Boswandeling, luisteren naar de wind, vogels, bomenbladeren fladderen etc geeft bij mij heel veel rust.
Worstel er ook steeds mee. Maar herstel gaat herl langzaam met tussendoor een terugval.
Bij een terugval niets inplannen en kijk je hoe een dag verloopt.
Boswandeling, luisteren naar de wind, vogels, bomenbladeren fladderen etc geeft bij mij heel veel rust.
Richard
17-08-2023
Reactie:
Ik zelf heel veel baat gehad bij kratom in de ochtend. Dlpa kan ook effect hebben
Arthur V
10-10-2023
Reactie:
Terugvallen horen er erbij. De kunst is om je daar niet te druk om te maken. Als ik een slechte dag heb doe ik het nog rustiger aan. Een positieve mindset helpt ook: ik zeg dan tegen mezelf dat het morgen weer beter zal gaan.
Anoniem
10-10-2023
Reactie:
Hier even een tussentijdse update, na 4 dagen 5mg genomen te hebben, vandaag voor het eerst 10mg in de ochtend genomen.
De bijwerkingen zijn best wel heftig, alsof al mijn spanningsklachten verdrievoudigd zijn.
Hopelijk zal dit snel wat afnemen, maar was al geïnformeerd dat bij her opbouwen het eerst even slechter kan gaan voordat het (hopelijk) beter wordt…..
De bijwerkingen zijn best wel heftig, alsof al mijn spanningsklachten verdrievoudigd zijn.
Hopelijk zal dit snel wat afnemen, maar was al geïnformeerd dat bij her opbouwen het eerst even slechter kan gaan voordat het (hopelijk) beter wordt…..
A.
16-10-2023
Reactie:
Zo herkenbaar ik heb ook.last 4 uur wakker ik werk nog wel mijn wekker gaat ook nog vroeg heb ook af en toe een terug val en dan weer last van mijn maag pfffff loop veel in de buitenlucht en zit ook bij 1 hapthoterape dat gaat goed je krijg gesprekken en oefeningen maar gaat allemaal stap voor stap hoor soms 2 stappen vooruit en 1 terug succes ook 👍
Anoniem
27-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan (Verhaal 733)
Hi lotgenoten.
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel
Marcel
26-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De enige vraag die bij mij naar boven komt; waarom werk je in vredesnaam nog?
Is het beter om eerst te herstellen, in plaats van het laatste beetje energie opbranden.?
Is het beter om eerst te herstellen, in plaats van het laatste beetje energie opbranden.?
Madeliefje
27-10-2023
Wie herkent dit bij een BO? (Verhaal 706)
Wie herkent onderstaande klachten bij een BO?
Ik loop er nu 1 jaar mee en helaas is het niet verbeterd. Soms twijfel ik of het door een BO komt? Ik heb naast onderstaande klachten ook andere klachten maar mijn oog en hoofd klachten zijn het meest belemmerend.
Ik heb wel van alles geprobeerd om de klachten te verminderen.. veel therapieen, rust, oogarts en opticien zagen ook geen bijzonderheden. Heb diverse oogdruppels geprobeerd zonder resutlaat. Daarbij ook een uthermolen prisma bril laten aanmeten zonder resultaat.. Ben hier heel wat centen aan kwijt geraakt.
Mijn klachten:
_Visuele duizeligheid, ik kan geen tv of schermen verdragen. Ik krijg dan het gevoel dat mijn oogbollen draaien (duizelig) en het gevoel dat ik scheel kijk. Ook ervaar ik dan een enorme druk in mijn ogen en (voor)hoofd en schedel.
-Slecht tegen licht kunnen
-Trillend beeld
-wazig zicht
-branderige ogen 24/7 , diverse oogdruppels geprobeerd maar zonder baat
-wanneer ik mn ogen sluit dan krijg ik een trillend beeld met tig patronen in mijn gezichtsveld (stroboscoop effect). Mijn ogen gaan dan ook alle kanten op en volgen deze patronen. Raak hier ook weer duizelig van en krijg hier ook een naar gevoel in mn hoofd.
Het zijn klachten waar de KNO en huisarts niks mee kan, ogen zijn immers prima en klachten blijven vaag.
Wie herkent dit bij een BO?
Ik loop er nu 1 jaar mee en helaas is het niet verbeterd. Soms twijfel ik of het door een BO komt? Ik heb naast onderstaande klachten ook andere klachten maar mijn oog en hoofd klachten zijn het meest belemmerend.
Ik heb wel van alles geprobeerd om de klachten te verminderen.. veel therapieen, rust, oogarts en opticien zagen ook geen bijzonderheden. Heb diverse oogdruppels geprobeerd zonder resutlaat. Daarbij ook een uthermolen prisma bril laten aanmeten zonder resultaat.. Ben hier heel wat centen aan kwijt geraakt.
Mijn klachten:
_Visuele duizeligheid, ik kan geen tv of schermen verdragen. Ik krijg dan het gevoel dat mijn oogbollen draaien (duizelig) en het gevoel dat ik scheel kijk. Ook ervaar ik dan een enorme druk in mijn ogen en (voor)hoofd en schedel.
-Slecht tegen licht kunnen
-Trillend beeld
-wazig zicht
-branderige ogen 24/7 , diverse oogdruppels geprobeerd maar zonder baat
-wanneer ik mn ogen sluit dan krijg ik een trillend beeld met tig patronen in mijn gezichtsveld (stroboscoop effect). Mijn ogen gaan dan ook alle kanten op en volgen deze patronen. Raak hier ook weer duizelig van en krijg hier ook een naar gevoel in mn hoofd.
Het zijn klachten waar de KNO en huisarts niks mee kan, ogen zijn immers prima en klachten blijven vaag.
Wie herkent dit bij een BO?
anso
07-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken wel wat van je klachten bij burnout. Niet zo extreem. Je zou advies kunnen inwinnen bij Visio die gespecialiseerd zijn in visuele problemen. Wel naar deze klachten.
Cecile
07-10-2023
Reactie:
Misschien heb jij iets totaal anders maar dit lijkt wel oogmigraine.
Bij mij getriggert door o.a. aspartaam, wegvallende stress en vochtige lucht bv een ruimte waar een natte zwabber staat.
Raar maar waar. Heb je het ook met de ogen open overdag? Ik had ook gewone migraine maar door ouder worden neemt het af.
Bij mij getriggert door o.a. aspartaam, wegvallende stress en vochtige lucht bv een ruimte waar een natte zwabber staat.
Raar maar waar. Heb je het ook met de ogen open overdag? Ik had ook gewone migraine maar door ouder worden neemt het af.
Anoniem
27-10-2023
Probleemanalyse van de arbodienst klopt niet (Verhaal 394)
Vandaag heb ik de probleemanalyse gekregen van de arbodienst, nu staat er bij reden verzuim niet werkgerelateerd, alleen dat is niet helemaal waar. Ik weet dat het ook komt door mijn persoonlijkheid en dingen waar ik zelf aan moet werken, maar werk heeft hier een groot aandeel in. Ik heb in het dossier aangegeven dat ik het er niet mee eens ben.
Iemand een tip? En ook waarom dit erin zou worden gezet terwijl in gesprekken al eerder naar voren kwam dat werk zeker een groot aandeel heeft?
Iemand een tip? En ook waarom dit erin zou worden gezet terwijl in gesprekken al eerder naar voren kwam dat werk zeker een groot aandeel heeft?
Anoniem
17-03-2023
laatste reactie: 27-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, ik heb dit ook meegemaakt. Het is bijna nooit werkgerelateerd. Sterker nog. Ik begin ernstige twijfels te krijgen over het hele fenomeen arbodiensten. Zijn er meer mensen met slechte ervaringen?
Anoniem
13-09-2023
Reactie:
Ik heb ook een slechte ervaring maar dan bij een verzuimadviseur. Niet eens een arts. Goed gesprek gehad en verteld dat ik een chronisch probleem heb en een burnout maar zij wilde het amper over maar burnout hebben en vroeg niet eens wat mijn symtomen waren. Ik ben helemaal niks waard en mentaal kapot en zegt ze aan het eind ik wil dat je 2 x 2 uur gaat werken maar dan licht werk. Nou ik schrok en zei okay. Maar vanbinnen. Huilde ik. Want ik kan dat niet. Krijg ik mijn verslag staat dat ik 2 x 50 procent weer arbeidsgeschikt ben. Wat!! Dat is 4 uur werken 2 dagen lang en ik kan thuis amper iets. Rapport klopt dus ook niet en nu moet ik weer baas bellen dat het niet klopt. Echt veel stress geeft dit mij.
Nicole
04-10-2023
Reactie:
De arbodiensten onderschatten het probleem. Ik heb het zelf aan de lijve ondervonden. Ze negeren wat je zegt trekken hun eigen conclusies.
Daardoor voelde ik me weer niet gehoord en nog meer stress en onrust in mijn lijf.
Laten ze zich eens goed voorlichten wat burn out met een lijf cq persoon doet.
Ik gun het niet niemand...je gaat door een hel ..het is nu net 2 jr geleden en nog steeds ben en voel ik me niet de oude ik.
Veel lichamelijke problemen ook daardoor gekregen waardoor ik nu afgekeurd ben.
Had mss geholpen als men naar me geluisterd had en het serieus hadden genomen. Maar ik probeer te genieten van het nieuwe leven want de oude komt niet terug.
Ieder met een burn out ...kom voor je zelf op en laat je niet de grond verder in trappen.
Daardoor voelde ik me weer niet gehoord en nog meer stress en onrust in mijn lijf.
Laten ze zich eens goed voorlichten wat burn out met een lijf cq persoon doet.
Ik gun het niet niemand...je gaat door een hel ..het is nu net 2 jr geleden en nog steeds ben en voel ik me niet de oude ik.
Veel lichamelijke problemen ook daardoor gekregen waardoor ik nu afgekeurd ben.
Had mss geholpen als men naar me geluisterd had en het serieus hadden genomen. Maar ik probeer te genieten van het nieuwe leven want de oude komt niet terug.
Ieder met een burn out ...kom voor je zelf op en laat je niet de grond verder in trappen.
Wil
07-10-2023
Reactie:
Hier ben ik nog even.
Kijj voor de grap eens bij de beoordelingen van arbodiensten en bedrijfsartsen. Wat is er aan de hand in dit land? Is het omdat het commercieel is? Of men negeert burn-out als medische strategie? En makers van therapiepsycholoog, waarom vertellen jullie niets over burn-out?
Ik wens iedereen het beste.
Kijj voor de grap eens bij de beoordelingen van arbodiensten en bedrijfsartsen. Wat is er aan de hand in dit land? Is het omdat het commercieel is? Of men negeert burn-out als medische strategie? En makers van therapiepsycholoog, waarom vertellen jullie niets over burn-out?
Ik wens iedereen het beste.
Anoniem
27-10-2023
Zonder reden weer volledig in de lappenmand? (Verhaal 728)
Hi!
Zijn er meer mensen die een aantal goede dagen hebben en vervolgens zonder reden weer een aantal dagen volledig in de lappenmand liggen? Ik ben erg waakzaam en houd dagelijks hetzelfde ritme aan. Dus óók op de goede dagen houd ik me daaraan. Maar ondanks dat ik niet meer onderneem of doe, volgt er dan toch weer een dip. Ik probeer het te verklaren, maar kan het simpelweg niet. Is dit herkenbaar voor anderen? Alvast bedankt!
Zijn er meer mensen die een aantal goede dagen hebben en vervolgens zonder reden weer een aantal dagen volledig in de lappenmand liggen? Ik ben erg waakzaam en houd dagelijks hetzelfde ritme aan. Dus óók op de goede dagen houd ik me daaraan. Maar ondanks dat ik niet meer onderneem of doe, volgt er dan toch weer een dip. Ik probeer het te verklaren, maar kan het simpelweg niet. Is dit herkenbaar voor anderen? Alvast bedankt!
Anoniem
20-10-2023
laatste reactie: 27-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja hoor, hier hetzelfde. Zelfs een jaar na uitvallen nog steeds last van hoewel de verhouding wel verschuift. Ik zit inmiddels op ongeveer 70/30% qua goede dagen versus slechte dagen en kom er ook makkelijker uit op slechte dagen. De slechte dagen zelf zijn ook minder heftig, ik kom nu wel mijn bed uit en ga beetje rommelen in huis, voorheen zou ik dan echt een paar dagen plat liggen met een griep gevoel en huilbuien.
Bij mij heeft het ook nauwelijks invloed wat ik doe. Soms kan ik heel veel doen op een dag en er de dagen daarna niks van merken, en soms heb ik een luie week en kom ik op dag 5 opeens in een totale paniek cirkel of oververmoeidheid terecht. Geen touw aan vast te knopen.
Dit hoort er volgens mij helaas gewoon bij. Een collega van mij heeft dit na 1,5 jaar burnout ook nog steeds.
Ik geef me er inmiddels maar een beetje aan over en probeer mijzelf zo veel mogelijk te blijven herinneren aan de vooruitgang.
Bij mij heeft het ook nauwelijks invloed wat ik doe. Soms kan ik heel veel doen op een dag en er de dagen daarna niks van merken, en soms heb ik een luie week en kom ik op dag 5 opeens in een totale paniek cirkel of oververmoeidheid terecht. Geen touw aan vast te knopen.
Dit hoort er volgens mij helaas gewoon bij. Een collega van mij heeft dit na 1,5 jaar burnout ook nog steeds.
Ik geef me er inmiddels maar een beetje aan over en probeer mijzelf zo veel mogelijk te blijven herinneren aan de vooruitgang.
M.
20-10-2023
Reactie:
Helaas komt me dit heel bekend voor. En ook ik kan het totaal niet verklaren. Dagen voel ik me redelijk tot redelijk goed en ben ik weer een beetje positief en zie ik een licht aan het einde van de tunnel en dan plotseling als donderslag bij heldere hemel voel ik me beroerd. En dat duurt dan dagen. Heb dan heel veel lichamelijke klachten en onrustig gevoel en geen eetlust. Heb een soort dagboek bijgehouden, maar kom er maar niet achter hoe het komt. Het is echt om moedeloos van te worden.
Doe ook geen gekke dingen als ik me beter voel en probeer rustig aan te doen en genoeg te rusten. Zit al 15 maanden in deze ellende.
Proberen er bij neer te leggen, maar dat is ontzettend moeilijk. Bijna onmogelijk omdat je zo graag vooruit wil komen.
Doe ook geen gekke dingen als ik me beter voel en probeer rustig aan te doen en genoeg te rusten. Zit al 15 maanden in deze ellende.
Proberen er bij neer te leggen, maar dat is ontzettend moeilijk. Bijna onmogelijk omdat je zo graag vooruit wil komen.
Bert
22-10-2023
Reactie:
Herkenbaar, hoort er echt bij helaas. Ik probeer t niet meer te snappen want daar kom je niet uit. Loslaten en accepteren dat t zo is. Herstel gaat met horten en stoten. Vertrouw op het herstelvermogen van je lijf.
C
27-10-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, vooral in de ochtend merk ik het al...dit wordt een slechte dag en dan probeer je er met dat kleihe beetje energie er toch nog wat van te maken. Ik huil veel op dit soort dagen en veel angst en paniek. Adem in....adem uit...
Corrine
27-10-2023
Forse overspanningsklachten (Verhaal 687)
Hoi allemaal,
Ik zit nu 9 weken thuis met forse overspanningsklachten. In het begin had ik veel last van mn maag en darmen. Ik bleef ook een stekende pijn ervaren net onder mn ribben aan de rechterkant. Naar aanleiding hiervan is een echo gemaakt van mijn buik, maar daar kwam gelukkig niks geks uit. De pijn verdween op een gegeven moment vanzelf weer. Zo is dit met veel klachten gegaan. Ik heb bijvoorbeeld ook last gehad van spier en gewrichtspijn, keelpijn, dichte oren, slecht slapen, een iets wat bittere smaak in mn mond, duizeligheid en soms wat wazig zien. Al deze klachten hielden kort aan en verdwenen dan weer. Soms komen ze weer even terug. Momenteel heb ik vooral last van vergeetachtigheid op korte termijn. Zijn er mensen die dit ook hebben?
Verder heb ik flinke angstklachten (hypochondrie) ontwikkeld. Hiervoor ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog, maar ik merk dat deze angst mij heel veel energie kost. Wat mijn herstel niet ten goede komt. Ik ben constant bang dat er iets mis is met mijn hersenen. Hopelijk kom ik over deze angst heen.
Ik kom graag in contact met mensen die mijn verhaal herkennen! Hebben jullie nog tips?
Ik zit nu 9 weken thuis met forse overspanningsklachten. In het begin had ik veel last van mn maag en darmen. Ik bleef ook een stekende pijn ervaren net onder mn ribben aan de rechterkant. Naar aanleiding hiervan is een echo gemaakt van mijn buik, maar daar kwam gelukkig niks geks uit. De pijn verdween op een gegeven moment vanzelf weer. Zo is dit met veel klachten gegaan. Ik heb bijvoorbeeld ook last gehad van spier en gewrichtspijn, keelpijn, dichte oren, slecht slapen, een iets wat bittere smaak in mn mond, duizeligheid en soms wat wazig zien. Al deze klachten hielden kort aan en verdwenen dan weer. Soms komen ze weer even terug. Momenteel heb ik vooral last van vergeetachtigheid op korte termijn. Zijn er mensen die dit ook hebben?
Verder heb ik flinke angstklachten (hypochondrie) ontwikkeld. Hiervoor ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog, maar ik merk dat deze angst mij heel veel energie kost. Wat mijn herstel niet ten goede komt. Ik ben constant bang dat er iets mis is met mijn hersenen. Hopelijk kom ik over deze angst heen.
Ik kom graag in contact met mensen die mijn verhaal herkennen! Hebben jullie nog tips?
Kaylee
30-09-2023
laatste reactie: 26-10-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Kaylee,
Vooral het stuk hypochondrie en angstgevoelens komt mij zeker bekend voor. Daaromheen natuurlijk ook veel andere klachten die komen en gaan.
Waarom ben je bv bang dat er iets is met je hersenen? Ko0mt dat omdat je anders waarneemt dan je gewend bent? Wat je al zegt kost het veel energie en als je angstgevoel oproept dan gebeurd er heel veel in je lichaam wat van alles triggert waardoor je deze gevoelens krijgt.
Het is hoe dan ook totaal niet fijn en een erg rotgevoel.
Vooral het stuk hypochondrie en angstgevoelens komt mij zeker bekend voor. Daaromheen natuurlijk ook veel andere klachten die komen en gaan.
Waarom ben je bv bang dat er iets is met je hersenen? Ko0mt dat omdat je anders waarneemt dan je gewend bent? Wat je al zegt kost het veel energie en als je angstgevoel oproept dan gebeurd er heel veel in je lichaam wat van alles triggert waardoor je deze gevoelens krijgt.
Het is hoe dan ook totaal niet fijn en een erg rotgevoel.
Renzo
03-10-2023
Reactie:
Helaas geen tips voor je.. het lijkt net alsof ik mijn eigen verhaal lees last van precies dezelfde klachten..
Anouk
03-10-2023
Reactie:
Hai Renzo,
Bedankt voor je reactie! Ik was er vooral bang voor omdat wij er vorig jaar achter kwamen dat mijn vader een hersentumor heeft.
Nu ben ik bij de huisarts geweest en die gaf na onderzoek aan dat er geen tekenen zijn dat er iets neurologisch aan de hand is. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik meer algemeen erg bang ben voor ernstige ziektes, omdat wij veel mensen om ons heen zijn verloren de afgelopen tijd. Nu ben ik bijvoorbeeld weer bang voor lymfklierkanker omdat ik veel ben afgevallen en in de nacht soms transpireer. Maar ook dat schijnt allemaal te kunnen komen door angstklachten, paniek en burn out..
Langzaam gaat het wel steeds beter en heeft de angst steeds minder grip op mij. Het gaat alleen in hele kleine stapjes..
Bedankt voor je reactie! Ik was er vooral bang voor omdat wij er vorig jaar achter kwamen dat mijn vader een hersentumor heeft.
Nu ben ik bij de huisarts geweest en die gaf na onderzoek aan dat er geen tekenen zijn dat er iets neurologisch aan de hand is. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik meer algemeen erg bang ben voor ernstige ziektes, omdat wij veel mensen om ons heen zijn verloren de afgelopen tijd. Nu ben ik bijvoorbeeld weer bang voor lymfklierkanker omdat ik veel ben afgevallen en in de nacht soms transpireer. Maar ook dat schijnt allemaal te kunnen komen door angstklachten, paniek en burn out..
Langzaam gaat het wel steeds beter en heeft de angst steeds minder grip op mij. Het gaat alleen in hele kleine stapjes..
Kaylee
09-10-2023
Reactie:
Hoi Kaylee,
Je angst is wel goed te begrijpen als je dit om je heen meemaakt.
Het erge is dat je jezelf echt gek kan maken of "ziek" kan denken als je energielevel erg laag is.
Die kleine stapjes horen erbij en af en toe een terugval ook, als je maar probeerd om niet te veel en te lang in die angst te blijven hangen.
Onthou dat angst paniek en burnout heel veel klachten kan geven, alles is gewoon erg van slag en kost enorm veel tijd om weer in balans te komen.
Je angst is wel goed te begrijpen als je dit om je heen meemaakt.
Het erge is dat je jezelf echt gek kan maken of "ziek" kan denken als je energielevel erg laag is.
Die kleine stapjes horen erbij en af en toe een terugval ook, als je maar probeerd om niet te veel en te lang in die angst te blijven hangen.
Onthou dat angst paniek en burnout heel veel klachten kan geven, alles is gewoon erg van slag en kost enorm veel tijd om weer in balans te komen.
Renzo
10-10-2023
Reactie:
Dag Kaylee
Die hypochondrie kan ik goed herkennen. Tijdens een depressie jaren geleden dacht ik ook dat ik mijn hersenen om zeep had geholpen omdat ik soms xtc slikte tijdens het uitgaan.
Momenteel zit ik al 2 jaar met wat ik vermoed een burnout is. Daarvoor heb ik een jaar lang long covid gehad. Ik herinnerde me wel dat dat toch over was. Maar niet lang daarna is een nieuwe periode van vermoeidheid gekomen, waar ik dus nu inzit. Dat van die hypochondrie herken ik wel, ik zit nu met een soort obsessief-compulsief gedachte dat er iets scheelt met mijn hifi-installatie. Het klinkt belachelijk maar ik heb al op mijn zoveel op mijn hoofd zitten slaan om die gedachte uit m'n hoofd te krijgen.
Ik wens je veel sterkte toe.
Die hypochondrie kan ik goed herkennen. Tijdens een depressie jaren geleden dacht ik ook dat ik mijn hersenen om zeep had geholpen omdat ik soms xtc slikte tijdens het uitgaan.
Momenteel zit ik al 2 jaar met wat ik vermoed een burnout is. Daarvoor heb ik een jaar lang long covid gehad. Ik herinnerde me wel dat dat toch over was. Maar niet lang daarna is een nieuwe periode van vermoeidheid gekomen, waar ik dus nu inzit. Dat van die hypochondrie herken ik wel, ik zit nu met een soort obsessief-compulsief gedachte dat er iets scheelt met mijn hifi-installatie. Het klinkt belachelijk maar ik heb al op mijn zoveel op mijn hoofd zitten slaan om die gedachte uit m'n hoofd te krijgen.
Ik wens je veel sterkte toe.
Cédric
26-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
's Morgens misselijk (Verhaal 725)
Als ik 's-morgens wakker wordt ben ik misselijk, heb een branderige tong en heel veel slijm in mijn keel. Ik zit al 15 maanden in mijn burnout en hoewel het een tijdje beter ging, gaat het de laatste maand weer bergafwaarts.
Horen deze klachten bij burnout en zijn er mensen die dit herkennen ?
Horen deze klachten bij burnout en zijn er mensen die dit herkennen ?
Bert
19-10-2023
laatste reactie: 25-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb slaapapneu. Soms slaap ik tóch zonder masker. Dan word ik ook wakker met soms hartkloppingen, druk op de borst, misselijk en ook slijm braken. Dus misschien heb je dit ook. Laat je eventueel testen met een speciaal horloge of kastje.
Vraag je huisarts.
Succes Bert.
Vraag je huisarts.
Succes Bert.
Iemand
25-10-2023
Vreselijke vermoeidheid in mijn benen (Verhaal 60)
Ik ben nu bijna 6 maanden thuis met een burn-out. Ondertussen heb ik een hele weg afgelegd.Het proces is met ups en downs gegaan...iIk heb vooral heel veel last gehad van spierspasmen, depressief gevoel, trillen en beven, niet kunnen eten, diarree en heel erg vroeg wakker worden en dan niet ophouden met piekeren.Ondertussen gaat het beter...ik denk eraan om terug aan het werk te gaan...denk dat ik er mentaal klaar voor ben en het ook nodig heb om weer bezig te zijn, terug onder de mensen te komen...alleen is er die vreselijke vermoeidheid in mijn benen...mijn spieren in mijn benen zijn soms zooooo moe dat ik alleen maar in de zetel wil zitten...Ik vraag me af hoelang dat nog gaat duren.Iemand daar ervaring mee?Die lichamelijke vermoeidheid is ook pas na 4 maanden uitgekomen, ik had dat in het begin niet...(mss omdat ik in het begin zowiezo alleen maar in mijn zetel lag en bijna niets deed)...Ik heb het gevoel dat ik eindelijk weer energie heb en die somberheid is weg, maar die vermoeide benen!!!
Katrien
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-10-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb bijna dezelfde klachten gehad. Ik ben nu zo’n 7 maanden verder sinds de diagnose.
Mediteren en met name de bodyscan meditatie heeft me in het begin veel geholpen naast de cognitieve gedragstherapie en EFT (emoties beter herkennen).
Ik ga van top tot teen langs m’n lichaam, merk het gevoel op en dan laat ik het gaan en ga naar het volgende.
Verder aan vitamine D ben ik begonnen, omdat ik nauwelijks buiten kwam, en het wordt ook geadviseerd aan alle Nederlanders in het algemeen.
Vit D tekort schijnt onder andere vermoeidheid te veroorzaken.
Magnesium was me eerder geadviseerd door het re-integratie bedrijf. Eerst dat afgehouden, omdat ik goed at. Echter toch begonnen, vanwege enorme knopen in mijn nek en schouders en enorme uitputting na een therapie-sessie of een nieuwe activiteit.
Lees goed de bijsluiters en de bijwerkingen!
Mediteren en met name de bodyscan meditatie heeft me in het begin veel geholpen naast de cognitieve gedragstherapie en EFT (emoties beter herkennen).
Ik ga van top tot teen langs m’n lichaam, merk het gevoel op en dan laat ik het gaan en ga naar het volgende.
Verder aan vitamine D ben ik begonnen, omdat ik nauwelijks buiten kwam, en het wordt ook geadviseerd aan alle Nederlanders in het algemeen.
Vit D tekort schijnt onder andere vermoeidheid te veroorzaken.
Magnesium was me eerder geadviseerd door het re-integratie bedrijf. Eerst dat afgehouden, omdat ik goed at. Echter toch begonnen, vanwege enorme knopen in mijn nek en schouders en enorme uitputting na een therapie-sessie of een nieuwe activiteit.
Lees goed de bijsluiters en de bijwerkingen!
MissyMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb ik ook
Robert
26-10-2022
Reactie:
Hallo,
Ik ben nu 6 weken na mijn crash van burn-out en bij mij is dit ook één van de klachten. Ik ben zo moe dat mijn ledematen zo zwaar aanvoelen en beven. Nu is het iets beter na dat de adrenaline al een paar weken weg is. Maar ik voel het minste stressje dat ik deze niet meer aan kan. Wat hevig allemaal é.
Liefs
Ik ben nu 6 weken na mijn crash van burn-out en bij mij is dit ook één van de klachten. Ik ben zo moe dat mijn ledematen zo zwaar aanvoelen en beven. Nu is het iets beter na dat de adrenaline al een paar weken weg is. Maar ik voel het minste stressje dat ik deze niet meer aan kan. Wat hevig allemaal é.
Liefs
Elien
29-01-2023
Reactie:
Mn lichaam is op ben zo bang
Priscilla
25-03-2023
Reactie:
Ik heb nu 5 jaar geleden een erge burnout gekregen met al de klachten van dien !nog steeds heb ik last van mijn benen als ik een paar honderd meter gewoon loop naar de supermarkt ze worden heel zwaar en het voelt alsof ik niet verder kan Pfffff slurpt energie dus echt gaan wandelen kan ik niet krijg ook tintelingen in mijn voeten en nogal eens gummie benen (trillerig) niet prettig ,ik begreep niet dat dit nog steeds de nasleep van de Burnout is maar ben wel blij dat ik zover ben dat ik weer gewoon kan leven !!sterkte allemaal LIEFS Josephine
Josephine
17-05-2023
Reactie:
Wat je vermeld is ongelooflijk .ik heb juist dezelfde symptomen..en soms geen stap meer vooruit te zetten.Ik werkte gisteren mijn eerste dag .ik ben thuisgekomen en direct geslapen.tot savonds en dan nog eens tot 6uur smorgens de vermoeidheid is erg in mijn benen. Grtjs
Dirk
23-08-2023
Reactie:
Heftig allemaal, je leest vaak 'supermarkt' voor mij is dit ook elke keer weer een opgave! Zeg nu tegen mijzelf 'rustig je hebt alle tijd van de wereld'. En van tevoren een duidelijk lijstje maken op volgorde van looproute.
Misschien een tip: ik loop sinds kort met een 'leenhond', zijn baasje is vanwege rugklachten nu niet mobiel. Kijk, alleen lopen in het bos is fijn maar met een enthousiaste hond lopen is dubbel zo leuk. En het voelt goed om een ander te helpen. Ben altijd heel sportief geweest, amateurwielrenner geweest en het fietsen gaat redelijk qua energie maar nog wel het gevoel van 'grip' missen op je lichaam. Dit uit zich o.a. in dove tenen/voeten. Las hier ook over je grenzen heen gaan. Heb dit helaas ook vaak gedaan, sprinten met een duizelig hoofd etc. Het is zo moeilijk om je gedeisd te houden he. Zodat die batterij langzaamaan weer opgeladen kan worden.
Misschien een tip: ik loop sinds kort met een 'leenhond', zijn baasje is vanwege rugklachten nu niet mobiel. Kijk, alleen lopen in het bos is fijn maar met een enthousiaste hond lopen is dubbel zo leuk. En het voelt goed om een ander te helpen. Ben altijd heel sportief geweest, amateurwielrenner geweest en het fietsen gaat redelijk qua energie maar nog wel het gevoel van 'grip' missen op je lichaam. Dit uit zich o.a. in dove tenen/voeten. Las hier ook over je grenzen heen gaan. Heb dit helaas ook vaak gedaan, sprinten met een duizelig hoofd etc. Het is zo moeilijk om je gedeisd te houden he. Zodat die batterij langzaamaan weer opgeladen kan worden.
Arend
28-08-2023
Reactie:
Jaa heel herkenbaar, dat heb ik ook!
Aniek
23-10-2023
Oorpijn en gevoelige holtes (Verhaal 724)
Oorpijn en gevoelige holtes
Herkent iemand dit? Ik heb sinds de start van mijn burnout constant last van mijn holtes en oren. Pijnlijke ogen die ik moeilijk kan focussen, maar ook een zwaar gevoel boven mijn ogen en in mijn holtes. Daarnaast krijg ik af en toe enorm pijn net binnen mijn oren en heb ik het gevoel dat dit mijn evenwicht ook verstoort. De huisarts heeft in mijn oor gekeken en zei dat er niks te zien was. Het wordt altijd erger na het zwemmen of douchen. Het voelt niet per se alsof alles verstopt is, meer alsof er een soort algehele irritatie/zwelling is in dit gebied.
Is dit normaal bij een burnout?
Herkent iemand dit? Ik heb sinds de start van mijn burnout constant last van mijn holtes en oren. Pijnlijke ogen die ik moeilijk kan focussen, maar ook een zwaar gevoel boven mijn ogen en in mijn holtes. Daarnaast krijg ik af en toe enorm pijn net binnen mijn oren en heb ik het gevoel dat dit mijn evenwicht ook verstoort. De huisarts heeft in mijn oor gekeken en zei dat er niks te zien was. Het wordt altijd erger na het zwemmen of douchen. Het voelt niet per se alsof alles verstopt is, meer alsof er een soort algehele irritatie/zwelling is in dit gebied.
Is dit normaal bij een burnout?
M.
19-10-2023
laatste reactie: 22-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey ja ik herken je klachten, mijn arts dacht eerst dat ik een neusholte/bijholte onsteking had en had daar een neusspray voor gekregen (3 maanden goed ziek geweest daarvan) maar nu na enkele weken heb ik nog steeds de klachten, zelf vermoed ik dat het door spanning word veroorzaakt vanuit de nek. Heb je ook wel eens hoofdpijn? Ik hoef maar een verkeerde houding te hebben, verkeerd te slapen of kleine dingetjes doen die veel energie kosten dan heb ik dezelfde klachten als u. Hopelijk stopt het ooit nog
Anoniem
21-10-2023
Reactie:
Hoi Anoniem,
Bedankt voor je reactie.
Wat vervelend dat je dezelfde klachten hebt. Hoe lang loop jij er inmiddels mee rond? Ik heb inderdaad heel veel spanning op de nek en kaken, heb het ook weleens daaraan gelinkt maar ik blijf het zo gek vinden dat het dan echt op de neus en vooral ook oren slaat. Ook omdat het echt veel erger wordt als er water in mijn oren komt, heb jij daar ook last van?
Bedankt voor je reactie.
Wat vervelend dat je dezelfde klachten hebt. Hoe lang loop jij er inmiddels mee rond? Ik heb inderdaad heel veel spanning op de nek en kaken, heb het ook weleens daaraan gelinkt maar ik blijf het zo gek vinden dat het dan echt op de neus en vooral ook oren slaat. Ook omdat het echt veel erger wordt als er water in mijn oren komt, heb jij daar ook last van?
M.
21-10-2023
Reactie:
Hoi
Ik herken dit, zo begon mijn BO. Drukgevoel in mijn oren met soms ineens een duizelig gevoel als de druk erger werd. Het gevoel alsof ik water in mijn oren had. En tijdens het douchen werden mijn klachten erger. ik kreeg diverse neussprays mee zonder resultaat. Ook moest ik veelvuldig klaren. Dit heeft niet geholpen en werd doorverwezen naar de KNO, maar deze zag geen bijzonderheden. Naar verloop van tijd werden mijn klachten juist veel erger. Mijn lichaam gaf toen al een stopteken aan maar hebt dit genegeerd. Ook veel spanning rondom mijn ogen en gezicht met vooral spiertrekkingen en tintelingen.
Ik herken dit, zo begon mijn BO. Drukgevoel in mijn oren met soms ineens een duizelig gevoel als de druk erger werd. Het gevoel alsof ik water in mijn oren had. En tijdens het douchen werden mijn klachten erger. ik kreeg diverse neussprays mee zonder resultaat. Ook moest ik veelvuldig klaren. Dit heeft niet geholpen en werd doorverwezen naar de KNO, maar deze zag geen bijzonderheden. Naar verloop van tijd werden mijn klachten juist veel erger. Mijn lichaam gaf toen al een stopteken aan maar hebt dit genegeerd. Ook veel spanning rondom mijn ogen en gezicht met vooral spiertrekkingen en tintelingen.
Anoniem
21-10-2023
Reactie:
Hoi M. Nekspanning kan uitstralen naar de kaak , oren en ogen, naar de bovenkant van je neus bij de wenkbrauwen. Maar het kan ook je kaak zijn die nekspanning veroorzaakt en klachten in het gezicht, ook naar het voorhoofd en heftige hoofdpijn (hetzelfde als migraine) kan ook daardoor komen. Ik heb het al een jaar of 2 dat ik me kaken aanspan, tanden knars onder het slapen en wakker word ermee. En overdag ook wel een zwaar gevoel in mijn kaak en hoofd, druk in het gezicht en het gevoel van een beginnende ooronsteking, alsof er een druk op zit. Maar met dat douchen weet ik zo niet. Als ik u mag aanraden zou ik wel eens naar een fysiotherapeut gaan, dan weet je meteen waar het vandaan komt en hoe je de klachten aan moet pakken, hun weten precies waar de spierknopen zitten en dat verlicht enorm na de behandeling. Mvg S
Anoniem
22-10-2023
Reactie:
Of ja, het verlicht maar voor eventjes. Tot dat de spanning weer oploopt komt het weer terug met momenten maar niet meer constant. maar dankzij de fysio weet ik dat het niet ernstig is, en daardoor is de spanning wel verminderd. Ook ik heb last van me ogen gehad. duizelig en met momenten wazig en zeer slecht zien in de verte, en last van het licht, en een zwaar gevoel boven het oog. Vooral met omhoog kijken een raar gevoel achter mijn ogen., best een misselijk naar gevoel. Ik gebruik daar kunst tranen voor. Scheelt wel een beetje maar je moet het echt bij de kern aanpakken en daar kan de fysiotherapeut je mee helpen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt of mee kan. Mvg
Anoniem
22-10-2023
Reactie:
Dank voor de beide reacties:
Voor anoniem 1: wat vervelend dat je hetzelfde hebt, hoe lang loop je nu met de klachten? Ik heb deze signalen ook genegeerd totdat ik echt compleet instortte, nu ongeveer een jaar later en het gaat wel wat beter maar dat gevoel van die pijnlijke holtes en oren blijft maar doorsluimeren..
Anoniem 2: dank voor de tips, ik ben reeds bij een fysiotherapeut geweest die zich specialiseert in kaakklachten, daar heb ik oefeningen van gekregen en dat helpt wel wat. Het blijft vreemd dat de klachten verergeren bij water in mijn oor. Daardoor heb ik het gevoel dat het meer in mijn holtes zit, maar misschien staat dat toch ook in verbinding, zeker omdat de dokter niks kan zien.
Voor anoniem 1: wat vervelend dat je hetzelfde hebt, hoe lang loop je nu met de klachten? Ik heb deze signalen ook genegeerd totdat ik echt compleet instortte, nu ongeveer een jaar later en het gaat wel wat beter maar dat gevoel van die pijnlijke holtes en oren blijft maar doorsluimeren..
Anoniem 2: dank voor de tips, ik ben reeds bij een fysiotherapeut geweest die zich specialiseert in kaakklachten, daar heb ik oefeningen van gekregen en dat helpt wel wat. Het blijft vreemd dat de klachten verergeren bij water in mijn oor. Daardoor heb ik het gevoel dat het meer in mijn holtes zit, maar misschien staat dat toch ook in verbinding, zeker omdat de dokter niks kan zien.
M.
22-10-2023
Zijn dit burnout klachten die ik een tijd onderdrukt heb? (Verhaal 719)
Hoi ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik weet niet eens zeker of ik wel last heb van een burn-out aangezien ik altijd heb gedacht dat ik dan ook oververmoeid zou zijn de hele tijd. Maar ik heb nu een tijdje op dit forum rondgekeken en zie veel posts voorbij komen waar het woord vermoeidheid niet in voorkomt. Dus ik hoop hier wat opheldering te krijgen van ervaringsdeskundigen..
Voor mijn gevoel begon alles zon 5 jaar geleden. Mijn vader kreeg een zwaar hartinfarct en daardoor kon hij zijn werk als kroegbaas niet meer voortzetten. Wij woonden als gezin boven de kroeg en omdat m'n vader dat werk niet meer kon doen moesten wij nieuwe woonruimte zoeken. Ik heb me daar in die tijd erg druk over gemaakt en ben uiteindelijk met mijn vriendin samen gaan wonen. Toen we net de sleutels van het huis kregen, begon ook mijn vakantie van werk. Er stond niets op de planning op een weekend-festival na. Ik merkte al dat ik door de hectische periode best wel wat vermoeid en overspannen was dus nam ik me voor om na het festival (die viel in het eerste weekend van mijn drie weken durende vakantie) de nodige rust te pakken.
Dit bleek helaas net te laat. Het festival is voor mijn gevoel de druppel geweest die de emmer heeft doen overstromen. Ik voelde me namelijk de vrijdag van het feest al erg slecht en merkte dat ik mij eigenlijk alleen beter voelde als ik die klachten onderdrukte door drank of drugs te gebruiken (net name dan GHB). Toen ik na het weekend thuis kwam en 3 nachten amper of niet geslapen had voelde ik me slechter dan ooit tevoren.. Mijn enige focus op dat moment was dat ik me alleen beter zou gaan voelen door de slapen. Maar ik was zo onwijs gespannen dat ik het idee had dat dat nooit ging lukken. Ik heb toen een jointje gerookt in de schuur en ben daarna op de bank gaan liggen. Wanneer ik mijn ogen dichtkneep zag ik allemaal rode flitsen voorbij komen en dit resluteerde uiteindelijk in de eerste paniekaanval van mijn leven. Ik was ervan overtuigd dat ik aan het doodgaan was. Mijn vriendin heeft toen te ambulance gebeld en die wisten mij wel redelijk te kalmeren door mij te vertellen dat ik niet dood ging maar een zware paniekaanval had.
Periode daarna heel veel last gehad van paniekaanvallen en angst in het algemeen. Maar naarmate de accute angst afnam, groeide voor mijn gevoel juist mijn lichamelijke klachten. Ik heb bijvoorbeel erg vaak last van hartkloppingen/hartoverslagen en een constant hoge hartslag in rust. Een opgejaagd gevoel, constant in mijn eigen hoofd zitten, stress, het gevoel overal van te schrikken (kleine adrenalinescheutjes in mijn maag), slechte concentratie en humeur en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik heb toen de stomste keuze gemaakt die ik op dat moment kon maken. Ik merkte namelijk dat ik met het gebruik van alcohol of GHB mijn klachten in één klap kwijt was. Dus in plaats van nuchter te gaan werken aan mij beter voelen ben ik steeds meer gaan gebruiken (drank is nooit echt mijn ding geweest). De afgelopen 2 jaar ben ik daardoor verslaafd geweest aan GHB. Ik ben nu gelukkig anderhalve maand clean maar merk wel dat alle lichamelijke klachten die ik voor mijn verslaving ervaarde weer net zo hard terug zijn.
Nu vraag ik mij af zijn dit nou burn-out klachten die ik al die tijd een soort van onderdrukt heb? Ik ben een nogal radeloos want aan de ene kant ben ik bii weer nuchter door het leven te gaan maar aan de andere kant had ik tijdens mijn verslaving in ieder geval niet elke dag de hele dag last van zoveel lichamelijke klachten...
Dus ik hoop oprecht dat er iemand is die me hier iets over kan vertellen of me van advies kan voorzien. Of die misschien wel iets gelijkwaardigs heeft meegemaakt.
Alvast bedankt!
Voor mijn gevoel begon alles zon 5 jaar geleden. Mijn vader kreeg een zwaar hartinfarct en daardoor kon hij zijn werk als kroegbaas niet meer voortzetten. Wij woonden als gezin boven de kroeg en omdat m'n vader dat werk niet meer kon doen moesten wij nieuwe woonruimte zoeken. Ik heb me daar in die tijd erg druk over gemaakt en ben uiteindelijk met mijn vriendin samen gaan wonen. Toen we net de sleutels van het huis kregen, begon ook mijn vakantie van werk. Er stond niets op de planning op een weekend-festival na. Ik merkte al dat ik door de hectische periode best wel wat vermoeid en overspannen was dus nam ik me voor om na het festival (die viel in het eerste weekend van mijn drie weken durende vakantie) de nodige rust te pakken.
Dit bleek helaas net te laat. Het festival is voor mijn gevoel de druppel geweest die de emmer heeft doen overstromen. Ik voelde me namelijk de vrijdag van het feest al erg slecht en merkte dat ik mij eigenlijk alleen beter voelde als ik die klachten onderdrukte door drank of drugs te gebruiken (net name dan GHB). Toen ik na het weekend thuis kwam en 3 nachten amper of niet geslapen had voelde ik me slechter dan ooit tevoren.. Mijn enige focus op dat moment was dat ik me alleen beter zou gaan voelen door de slapen. Maar ik was zo onwijs gespannen dat ik het idee had dat dat nooit ging lukken. Ik heb toen een jointje gerookt in de schuur en ben daarna op de bank gaan liggen. Wanneer ik mijn ogen dichtkneep zag ik allemaal rode flitsen voorbij komen en dit resluteerde uiteindelijk in de eerste paniekaanval van mijn leven. Ik was ervan overtuigd dat ik aan het doodgaan was. Mijn vriendin heeft toen te ambulance gebeld en die wisten mij wel redelijk te kalmeren door mij te vertellen dat ik niet dood ging maar een zware paniekaanval had.
Periode daarna heel veel last gehad van paniekaanvallen en angst in het algemeen. Maar naarmate de accute angst afnam, groeide voor mijn gevoel juist mijn lichamelijke klachten. Ik heb bijvoorbeel erg vaak last van hartkloppingen/hartoverslagen en een constant hoge hartslag in rust. Een opgejaagd gevoel, constant in mijn eigen hoofd zitten, stress, het gevoel overal van te schrikken (kleine adrenalinescheutjes in mijn maag), slechte concentratie en humeur en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik heb toen de stomste keuze gemaakt die ik op dat moment kon maken. Ik merkte namelijk dat ik met het gebruik van alcohol of GHB mijn klachten in één klap kwijt was. Dus in plaats van nuchter te gaan werken aan mij beter voelen ben ik steeds meer gaan gebruiken (drank is nooit echt mijn ding geweest). De afgelopen 2 jaar ben ik daardoor verslaafd geweest aan GHB. Ik ben nu gelukkig anderhalve maand clean maar merk wel dat alle lichamelijke klachten die ik voor mijn verslaving ervaarde weer net zo hard terug zijn.
Nu vraag ik mij af zijn dit nou burn-out klachten die ik al die tijd een soort van onderdrukt heb? Ik ben een nogal radeloos want aan de ene kant ben ik bii weer nuchter door het leven te gaan maar aan de andere kant had ik tijdens mijn verslaving in ieder geval niet elke dag de hele dag last van zoveel lichamelijke klachten...
Dus ik hoop oprecht dat er iemand is die me hier iets over kan vertellen of me van advies kan voorzien. Of die misschien wel iets gelijkwaardigs heeft meegemaakt.
Alvast bedankt!
Mike
16-10-2023
laatste reactie: 22-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kunnen het geen afkickverschijnselen zijn?
Anouk
16-10-2023
Reactie:
Klinkt aardig als een burnout ja, ga naar een doctor.
Taco
19-10-2023
Reactie:
Wat voor naam het ook heeft, al klinkt dit wel als een burnout, denk ik dat je er verstandig aandoet om naar de huisarts te gaan. En dit wat je ons hebt laten lezen te weten. Hij/zij kan je het beste verder helpen.
Silvia
22-10-2023
Het voelt als of mijn ledematen erg zwaar en zwak zijn (Verhaal 730)
Ik heb bijna een jaar last van een stijf, strak borstkast. Gepaard met branden sensaties op beide armen. Het verplaatst ook op mijn rug en nek. Ook onder mijn voeten. Er zit een patroon in elke ochtend om 5 uur word ik overvallen door een naar gevoel door mijn hele lichaam. Het voelt als of mijn ledematen erg zwaar en zwak zijn. Kan hierdoor niet doorslapen en borstkast trekt stijf. Voelt angstig en weet niet wat ik met lichaam moet. Heb verschillende onderzoeken gedaan en niks kunnen vinden. Wie herkent deze lichamelijke klachten en en zo ja hoe ben je er vanaf gekomen,
Sylvia
21-10-2023
laatste reactie: 21-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sylvia,
Ik herken de strakke borstkast absoluut. Vreselijk gevoel is dat. Heb jij ook weleens last van knakjes bij de borstspieren? Soms als ik een tijdje voorover leun voelt het alsof ik het hele gebied moet losknakken (en soms gebeurt dat dan ook).
Tijdens mijn herstel wordt dit gevoel wel steeds minder, en daardoor snap ik inmiddels ook beter dat het te maken heeft met spanning en stress. Bij mij waren de nachten ook vooral het ergste, soms het gevoel ook geen lucht te krijgen daardoor.
Wat mij heel erg heeft geholpen is somatic tracking. Zou je eens op kunnen googlen. Dat zorgt ervoor dat je de stress en angstreactie op de lichamelijke sensaties leert te verminderen, waardoor uiteindelijk ook de sensaties verminderen omdat er minder aandacht naartoe gaat. Hoe enger je het vindt hoe meer je de plek blijft aanspannen, hoe erger de pijn/spanning vaak wordt.
Ook ademhalingsoefeningen doen wonderen voor deze klachten (wel rustgevende oefeningen dus niet van die intense hyperventilatie dingen. Ik zou zeggen bijvoorbeeld 4 tellen in, 4 vasthouden en 8 tellen uitademen voor een minuut / paar minuten).
Ik hoop dat je er wat aan hebt! Succes met je herstel.
Ik herken de strakke borstkast absoluut. Vreselijk gevoel is dat. Heb jij ook weleens last van knakjes bij de borstspieren? Soms als ik een tijdje voorover leun voelt het alsof ik het hele gebied moet losknakken (en soms gebeurt dat dan ook).
Tijdens mijn herstel wordt dit gevoel wel steeds minder, en daardoor snap ik inmiddels ook beter dat het te maken heeft met spanning en stress. Bij mij waren de nachten ook vooral het ergste, soms het gevoel ook geen lucht te krijgen daardoor.
Wat mij heel erg heeft geholpen is somatic tracking. Zou je eens op kunnen googlen. Dat zorgt ervoor dat je de stress en angstreactie op de lichamelijke sensaties leert te verminderen, waardoor uiteindelijk ook de sensaties verminderen omdat er minder aandacht naartoe gaat. Hoe enger je het vindt hoe meer je de plek blijft aanspannen, hoe erger de pijn/spanning vaak wordt.
Ook ademhalingsoefeningen doen wonderen voor deze klachten (wel rustgevende oefeningen dus niet van die intense hyperventilatie dingen. Ik zou zeggen bijvoorbeeld 4 tellen in, 4 vasthouden en 8 tellen uitademen voor een minuut / paar minuten).
Ik hoop dat je er wat aan hebt! Succes met je herstel.
M.
21-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
En s avonds juist weer wel... (Verhaal 674)
Is dit voor jullie herkenbaar?
Totaal geen eetlust heel de dag en savonds juist weer wel.. dan lijk ik me ook beter te voelen en lijkt het alsof ik nergens last van heb.
Totaal geen eetlust heel de dag en savonds juist weer wel.. dan lijk ik me ook beter te voelen en lijkt het alsof ik nergens last van heb.
Anouk
22-09-2023
laatste reactie: 21-10-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zeker weten. Alsof alle klachten minder zijn. Hormonen oid?
Steve
26-09-2023
Reactie:
Ja klopt! Savonds heb ik soms nergens last van
Anouk
27-09-2023
Reactie:
Heb je ook last van trage zicht hebben?
En soms niet kunnen focussen? Ik heb geen idee hoe ik het kan stoppen.
Probeer zoveel mogelijk te luisteren naar je lichaam, het komt wel goed. Pak je rust.
Veel sterkte!
En soms niet kunnen focussen? Ik heb geen idee hoe ik het kan stoppen.
Probeer zoveel mogelijk te luisteren naar je lichaam, het komt wel goed. Pak je rust.
Veel sterkte!
Steve
27-09-2023
Reactie:
Dat ervaar ik ook. Richting de avond gaat het vaak veel beter. Heel vreemd!
Anoniem
01-10-2023
Reactie:
Klinkt bekend, ochtend geen trek pas laat in de middag.
Anoniem
06-10-2023
Reactie:
Vaak is cortisol s avonds het laagst
Anoniem
07-10-2023
Reactie:
Als cortisol het probleem is wat kunnen we eraan doen? Ontspannen ben ik voor mijn gevoel al... iemand nog tips?
Steve
07-10-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Soms denk je echt ik kan me niet voorstellen dat ik me morgen ochtend weer slecht voel en toch is het zo. Kratom heeft me wrg geholpen in de ochtenden.
Arthur V
10-10-2023
Reactie:
Hebben jullie ook last van trage zicht? Of dat niet?
Steve
12-10-2023
Reactie:
Heel soms.. als ik heel erg moe ben maar dan lijkt het ook alsof ik niet op de wereld ben dan gaat alles langs me heen.
Anouk
13-10-2023
Reactie:
's ochtens is je cortisol (stress hormoon) heel hoog. Als je in een burnout zit is je "basis" veel hoger daar normaal en 's ochtens dus extra hoog. Daarom hebben velen met BO ook last van een "gejaagd" gevoel die naar de avond toe minder word. Hoe later op de dag hoe lager je cortisol.
Dit zal beter worden naarmate je vordert in je BO herstel.
Dit zal beter worden naarmate je vordert in je BO herstel.
peem
13-10-2023
Reactie:
Lieve Dave, of ik mijn eigen verhaal lees. Zit nu 9 weken thuis en vanochtend weer helemaal ingestort na het douchen en de was ophangen...wat is dit toch...😔
Corrine
21-10-2023
Wordt hier zo moedeloos van.. (Verhaal 727)
Graag zou ik willen weten of iemand zich herkend in de spierpijn in de benen vooral in rust na een activiteit. Wordt hier zo moedeloos van..
Anoniem
20-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ochtenden zijn vreselijk, na 15.00 beter (Verhaal 555)
Ik wordt altijd vroeg wakker rond 4 of 5 uur. Inslapen gaat wel redelijk. Als ik dan wakker wordt ben ik ontzettend onrustig. Kan ook niet meer in slaap vallen. Wat me opvalt is dat de ochtenden vreselijk zijn en zo na 15.00 uur de lucht een beetje opklaart. Hebben meer mensen hier last van ? Vaak weet je dan in de middag niet meer hoe slecht je je voelde in de ochtend.
Soraya
26-06-2023
laatste reactie: 20-10-2023
32Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yep, same here. Iedere ochtend zelfde tijd als jij. Direct piekeren, dus niet meer slapen. Als je eenmaal weer dingen doet zakt dit weg, maar begint het gewoon weer opnieuw.
Wat ik je als tip wil geven is het volgende. Vaak weet je wel waar het eigenlijk om gaat, maar kom je er niet zelf uit. Al jarenlang liep ik met hevige darmklachten, maar door het overlijden van mijn vader waren die binnen 24 uur compleet verdwenen. Ook zweet ik al jaren heel erg in mijn slaap (maar dan ook echt badend in het zweet). Door therapie is er iets veranderd in mijn houding waardoor dit nu helemaal verdwenen is. Echt bizar.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je fysieke klachten heel veel zeggen over de onderliggende spanning. Maw als je tot die kern komt én daar de omslag weet te maken, zul je merken aan je fysieke reacties dat er 'ineens' klachten verdwijnen. Je weet dan dat je op de goede weg zit.
Ik verlang zo naar uitslapen en niet meer piekeren, maar weer inmiddels waar de laatste knoop zit. Ik kan niet wachten om die door te knippen, want ik weet zeker dat dit het begin zal gaan zijn van 'de wederopbouw'.
Ik volg systeemtherapie en kan je dat van harte aanbevelen. Binnen 4 gesprekken is er ongelooflijk veel veranderd in positieve zin
Succes
Wat ik je als tip wil geven is het volgende. Vaak weet je wel waar het eigenlijk om gaat, maar kom je er niet zelf uit. Al jarenlang liep ik met hevige darmklachten, maar door het overlijden van mijn vader waren die binnen 24 uur compleet verdwenen. Ook zweet ik al jaren heel erg in mijn slaap (maar dan ook echt badend in het zweet). Door therapie is er iets veranderd in mijn houding waardoor dit nu helemaal verdwenen is. Echt bizar.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je fysieke klachten heel veel zeggen over de onderliggende spanning. Maw als je tot die kern komt én daar de omslag weet te maken, zul je merken aan je fysieke reacties dat er 'ineens' klachten verdwijnen. Je weet dan dat je op de goede weg zit.
Ik verlang zo naar uitslapen en niet meer piekeren, maar weer inmiddels waar de laatste knoop zit. Ik kan niet wachten om die door te knippen, want ik weet zeker dat dit het begin zal gaan zijn van 'de wederopbouw'.
Ik volg systeemtherapie en kan je dat van harte aanbevelen. Binnen 4 gesprekken is er ongelooflijk veel veranderd in positieve zin
Succes
Anoniem
26-06-2023
Reactie:
Ja, is hoog cortisol. Langzamer bewegen, meer rust pakken, 4-7-8- ademhaling doen, magnesium tot je nemen, ashwaghanda kan ook helpen. Succes.
Taco
26-06-2023
Reactie:
Wat ik eigenlijk bedoel is dat je vast zit in je gedachten. De echte verlossing zit hem in dingen anders gaan zien. Mindfulness en de juist therapie helpen je daar enorm bij. De kunst is om te genieten van rust en de dingen liefhebben waar je veel waarde aan hecht, maar die zijn weggezakt. M.a.w. ontdekken, ervaren, etc.
Anoniem
27-06-2023
Reactie:
Ik sluit me aan bij wat Taco zegt.
Wat mij verder nog helpt is om ‘s ochtends bij het wakker worden wat stretch/yoga oefeningen te doen. Even wat beweging in het lichaam krijgen op een rustig tempo.
Mocht je ertoe in staat zijn dan zou ik ook zeker aanraden om na het ontbijt een (klein) rondje op laag tempo te gaan wandelen. Sterkte ermee!
Wat mij verder nog helpt is om ‘s ochtends bij het wakker worden wat stretch/yoga oefeningen te doen. Even wat beweging in het lichaam krijgen op een rustig tempo.
Mocht je ertoe in staat zijn dan zou ik ook zeker aanraden om na het ontbijt een (klein) rondje op laag tempo te gaan wandelen. Sterkte ermee!
Y.
28-06-2023
Reactie:
Hoi Soraya, ik herken dit helemaal!
Elke ochtend weer hetzelfde, heel vroeg wakker en gelijk heel onrustig en angstig.
Nare negatieve gedachten, alles somber zien en tegen de dag opzien.
In de middag en avond voel ik mij een stuk beter en kan ik mij niet meer voorstellen dat ik mij 's ochtends altijd zo naar voel.
Het heeft inderdaad te maken met stresshormonen cortisol en adrenaline.
Ik slaap ook maar heel licht, onrustig en ben vaak wakker.
Hoe gaat het nu met je?
Elke ochtend weer hetzelfde, heel vroeg wakker en gelijk heel onrustig en angstig.
Nare negatieve gedachten, alles somber zien en tegen de dag opzien.
In de middag en avond voel ik mij een stuk beter en kan ik mij niet meer voorstellen dat ik mij 's ochtends altijd zo naar voel.
Het heeft inderdaad te maken met stresshormonen cortisol en adrenaline.
Ik slaap ook maar heel licht, onrustig en ben vaak wakker.
Hoe gaat het nu met je?
Petra
17-08-2023
Reactie:
Hoi Petra, helaas niet echt veel beter. Soms paar dagen wat minder last, maar de meeste dagen ellendig. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik heb veel buikpijn, duizeligheid en oorsuizen. Maar vooral die onrust en dat paniekerig gevoel zijn echt verschrikkelijk. En inderdaad ook die negatieve depressieve gedachten. Zou het liefste willen huilen wat vaak niet eens lukt om de een of andere rare reden. Heeft misschien ook met die cortisol te maken.
Soraya
18-08-2023
Reactie:
Hoi soraya,
Ik herken wat je zegt. Maar om er iets zinnigs over te zeggen is met deze info lastig. Bij mij heeft het te maken met verlies/rouw/trauma. Rationeel denken gaat prima, echter neemt neemt het onderbewuste het over en is het denken niet te stoppen. Nadat mindfulness en meditatie niet werkten, ben ik een confronterend innerlijk proces (zonder deadline) aangegaan, omdat ik geloof dat het antwoord in mezelf zit. Als je jezelf hierin herkent, dan is het fijn als er mensen / professionals in de buurt zijn die je 100% vertrouwd, waar je je verhaal mee durft te delen en die er voor je kunnen en willen zijn. heel veel sterkte
Ik herken wat je zegt. Maar om er iets zinnigs over te zeggen is met deze info lastig. Bij mij heeft het te maken met verlies/rouw/trauma. Rationeel denken gaat prima, echter neemt neemt het onderbewuste het over en is het denken niet te stoppen. Nadat mindfulness en meditatie niet werkten, ben ik een confronterend innerlijk proces (zonder deadline) aangegaan, omdat ik geloof dat het antwoord in mezelf zit. Als je jezelf hierin herkent, dan is het fijn als er mensen / professionals in de buurt zijn die je 100% vertrouwd, waar je je verhaal mee durft te delen en die er voor je kunnen en willen zijn. heel veel sterkte
Anoniem
18-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaar van de eerste maanden van mijn burn-out. Nu helaas een terugval en nu slaap ik zelfs soms hele nachten niet.. omdat m’n (pieker)brein wat ik ook doe AAN staat! Fijn om deze website te vinden voor (h)erkenning :). Hopelijk kunnen we elkaar ook hoop brengen.. Het is een fase in je herstel.. Met de juiste begeleiding/hulp, en zelf ook hard werken (door juist er aan toe te geven en veel innerlijk werk te doen.) wordt het piekeren echt minder!
Jilke
19-08-2023
Reactie:
Hoi Soraya,
Heel herkenbaar, ook bij mij is het s ochtends het ergst, daardoor ook gestopt met koffie drinken, daardoor zakt de spanning s ochtends wel iets eerder weg. Soms helpt het ook om na het opstaan een beetje afleiding te zoeken hoe moeilijk het ook is.
Ook ik heb veel lichamelijke klachten vooral duizeligheid op slechte dagen en inderdaad ook oorsuizen en een paniekerig gevoel. Veel last van spierspanningen vooral in armen en schouders.
De negatieve gedachtes in je hoofd zijn het ergst van alles, komt echt door de burnout. Helpt mij veel om podcasten te luisteren over burn out en lotgenoten. Zo voel je je niet zo alleen in het proces en begin je het iets beter te begrijpen.
Het is een zwaar en eenzaam proces.
Heel herkenbaar, ook bij mij is het s ochtends het ergst, daardoor ook gestopt met koffie drinken, daardoor zakt de spanning s ochtends wel iets eerder weg. Soms helpt het ook om na het opstaan een beetje afleiding te zoeken hoe moeilijk het ook is.
Ook ik heb veel lichamelijke klachten vooral duizeligheid op slechte dagen en inderdaad ook oorsuizen en een paniekerig gevoel. Veel last van spierspanningen vooral in armen en schouders.
De negatieve gedachtes in je hoofd zijn het ergst van alles, komt echt door de burnout. Helpt mij veel om podcasten te luisteren over burn out en lotgenoten. Zo voel je je niet zo alleen in het proces en begin je het iets beter te begrijpen.
Het is een zwaar en eenzaam proces.
Bianca
19-08-2023
Reactie:
Hallo,
Ook ik herken dit gegeven. 'S morgens voel ik me altijd slecht. 'S avonds kan het wel tot 1u - 2u 's nachts duren alvorens ik in slaap val en rond half 6 word ik wakker. Kan dan heel moeilijk terug in slaap geraken. Voel me vanaf dan al slecht. Het lult me meestal nog wel om een uurtje te slapen alvorens de wekker gaat.
In de namiddag betert het altijd wat, vooral als er 's avonds niets meer op de agenda staat of er niets meer van mij verwacht wordt. ' s avonds voel ik me beter, maar de lichamelijke klachten zijn nooit helemaal weg. Duizelig/licht in mijn hoofd, gesuis in mijn hoofd/oren, vlagen van misselijkheid, algehele malaise, slappe benen, pijnlijke spieren in schouders en nek (merk ook wel dat mijn "natuurlijke" houding opgetrokken schouders is. Spieren staan dus continue onder spanning). Ik kan wel een hele waslijst opsommen aan lichamelijke klachten. Vaak vraag ik me af of ik hier ooit nog uit ga geraken..
Ook ik herken dit gegeven. 'S morgens voel ik me altijd slecht. 'S avonds kan het wel tot 1u - 2u 's nachts duren alvorens ik in slaap val en rond half 6 word ik wakker. Kan dan heel moeilijk terug in slaap geraken. Voel me vanaf dan al slecht. Het lult me meestal nog wel om een uurtje te slapen alvorens de wekker gaat.
In de namiddag betert het altijd wat, vooral als er 's avonds niets meer op de agenda staat of er niets meer van mij verwacht wordt. ' s avonds voel ik me beter, maar de lichamelijke klachten zijn nooit helemaal weg. Duizelig/licht in mijn hoofd, gesuis in mijn hoofd/oren, vlagen van misselijkheid, algehele malaise, slappe benen, pijnlijke spieren in schouders en nek (merk ook wel dat mijn "natuurlijke" houding opgetrokken schouders is. Spieren staan dus continue onder spanning). Ik kan wel een hele waslijst opsommen aan lichamelijke klachten. Vaak vraag ik me af of ik hier ooit nog uit ga geraken..
Helena
22-08-2023
Reactie:
Precies hetzelfde hier, tot een uur of 15 voel ik me rotslecht en depressieve klachten, in de avond voel ik me heel gelukkig en kan ik de wereld aan, echt bizar
Ethias
22-08-2023
Reactie:
Dank alvast voor al jullie reacties. Het lucht me op dat ik in iedergeval niet de enige ben die hier last van heeft. Soms vraag ik me af of dit ooit nog over gaat, maar blijf moed houden. Zit nu ook nog midden in een verhuizing wat het allemaal ook niet beter maakt helaas 😥
Soraya
23-08-2023
Reactie:
Hoi, hier ook hetzelfde. Zie 's morgens ook meer tegen dingen op. Terwijl je 's avonds er aan kan denken zonder in de stress te schieten Ga daarom bv. ook graag 's avonds naar de supermarkt. Best apart dat je op hol geslagen stress hormonen dit kunnen veroorzaken.
Wilma
24-08-2023
Reactie:
Ik heb dit ook. Slik wel anti depressieva voor de angst. Zodra ik wakker wordt heb ik gierende zenuwen, maar pas als ik echt wakker ben. In de loop van de dag gaat het beter. Savonds weer opzien tegen de ochtend. Vreselijk wat langdurige stress doet. Iemand dit al kunnen doorbreken?
Monii
25-08-2023
Reactie:
Hormoonhuishouding is compleet zoek, is het zo hoe langer doorgegaan, hoe langer het duurt voordat het ooit normaal word? Maak me ernstig zorgen! Of ik sta de hele dag aan en voel me goed. Na 1 jaar nog steeds ik de actie stand! Wordt er gek van!
Patrick
25-08-2023
Reactie:
Ik heb ook in de ochtend meer last van zenuwen gespannen spieren snellere energieverlies in de ochtend.. slecht tegen tv kunnen middag en ochtend, savonds weer wat beter. Slik ook sins 4 maanden antidepressiva 10mg voor de angst. Zit zelf aln2 jaar erin. Heeft b.o alles te maken met een ontregeld brein en hormoonhuishouding? Wat helpt echt?
Anoniem
25-08-2023
Reactie:
Dat denk ik wel! Ik wordt er echt moedeloos van. Wat helpt inderdaad om Hormoonhuishouding weer op orde te krijgen? Ben bang dat het niet meer goedkomt. Hoe lang is je roofbouw geweest omdat je 2 jaar thuis zit? Ik ruim 10 jaar! Nu zie ik pas in wat ik heb gedaan. Nu ruim 1 jaar thuis al! Zonder veel verschil…
Patrick
25-08-2023
Reactie:
Ik word altijd vreselijk misselijk wakker en heb dan ook last van rommelende darmen. Moet ook veel plassen. Het gaat maar niet over en duurt nu al maanden. Soms is het even weg om vervolgens weer de kop op te steken. Wanneer gaat dit over en hoort dit wel bij een burnout ??
Suzan
26-08-2023
Reactie:
Hoi allemaal
Sinds 9 maanden mijn man verloren, met alles wat er bij komt kijken is het nu B.o. en of overspannen.
Slik nu ametriptelyne 25 mg omdat ik het niet meer zag zitten door alles ,elke dag over alles huilen,nergens zin, angstig etc. Vind het verschrikkelijk ,mede ook door de bijwerkingen. Droge mond,hoofdpijn, hartkloppingen.duizelig.
De Ha. Zegt dat het nu gewoon allemaal teveel is geworden , oxazepan 10 mg ,met soms halve pil per dag.
Ik voel met verschrikkelijk 😥 afleiding zoeken, maar ben zo moe.de ene dag is het beter dan de andere, dat lees ik hier ook wel .vooral ochtenden zijn tot 14 uur zijn zo zwaar ! De ametriptelyne is dus voor depressie,maar lees er niet veel van bij jullie. Enige erkenning hierin ,?!
Lees het graag van iemand, !
Sinds 9 maanden mijn man verloren, met alles wat er bij komt kijken is het nu B.o. en of overspannen.
Slik nu ametriptelyne 25 mg omdat ik het niet meer zag zitten door alles ,elke dag over alles huilen,nergens zin, angstig etc. Vind het verschrikkelijk ,mede ook door de bijwerkingen. Droge mond,hoofdpijn, hartkloppingen.duizelig.
De Ha. Zegt dat het nu gewoon allemaal teveel is geworden , oxazepan 10 mg ,met soms halve pil per dag.
Ik voel met verschrikkelijk 😥 afleiding zoeken, maar ben zo moe.de ene dag is het beter dan de andere, dat lees ik hier ook wel .vooral ochtenden zijn tot 14 uur zijn zo zwaar ! De ametriptelyne is dus voor depressie,maar lees er niet veel van bij jullie. Enige erkenning hierin ,?!
Lees het graag van iemand, !
Annette
26-08-2023
Reactie:
Hoi Anette, ik denk dat burnout en depressie hand in hand gaan (helaas). De meeste mensen met een burnout hebben ook te maken met een depressie. Ik slik zelf Citalopram. Heel veel sterkte met alles.
Thomas
26-08-2023
Reactie:
Ik slik ook citalopram, bij mijn b.o wel maar 10mg.. klopt het dat de antidepressiva je hersencelletjes weer na een tijdje weer in evenwicht brengt? Heb niet veel uitleg gekregen slik het zelf tegen angstklachten door mijn b.o duizeligheid spierspanning licht in het hoofd zenuwachtig gevoel.. door hoge werkdruk letterlijk neergevallen
Anoniem
27-08-2023
Reactie:
Hoi, dank je wel voor je reactie .
Ik lees hier ook weinig over ametriptelyne🤷♀️
En hoop dat het aanslaat.ik huil nu al wat minder , tranen zitten er wel, .
Ook wat minder kermis in mijn hoofd, altijd van alles door me hoofd,maar ook dat LIJKT wat minder? ..denk ik.
Wat een verschrikkelijke tijd., bang ,en door stress hoofdpijn. Bah 😒
Overal tegenop zien,terwijl ik er eerder minder last van had. Pffffff😰
Ik lees hier ook weinig over ametriptelyne🤷♀️
En hoop dat het aanslaat.ik huil nu al wat minder , tranen zitten er wel, .
Ook wat minder kermis in mijn hoofd, altijd van alles door me hoofd,maar ook dat LIJKT wat minder? ..denk ik.
Wat een verschrikkelijke tijd., bang ,en door stress hoofdpijn. Bah 😒
Overal tegenop zien,terwijl ik er eerder minder last van had. Pffffff😰
Annette
27-08-2023
Reactie:
Hoi Annette, ik hoop voor je dat het aanslaat. De eerste tekenen zijn al positief zo te horen. Ik ben zelf ook geen schim meer van de persoon die ik ooit was. Vreselijk wat stress/burnout met je doet. Van zelfverzekerd en positief persoon naar bang, angstig en depressief persoon.
Thomas
27-08-2023
Reactie:
Hoi Thomas,
ik hoop dat het wat doet,want zoals ik nu ben herken ik mezelf niet. Angstig,duizelig ,weduwe zijn door die rotziekte,zelf hersentumor gehad,gelukkig goed gekomen met operatie,korte termijngeheugen nog niet helemaal terug,maar daar kan ik mee leven. dus ook veel op mijn bordje gehad.en de angst daarvoor blijft natuurlijk. Altijd goed voor iedereen geweest ,en dan dit🤷♀️ Maar ok..je moet door, maar zoveel stress en angst over gehouden ,iedere controle weer! Zal niet snel overgaan die angst!
Helpt wel als je soms je ei kwijt kan, !
Ik hoop voor je dat je er toch nog goed uitkomt ,want dit gun je niemand. Hou vol ! Doe ik het ook!! Ik lees hier ook veel !
ik hoop dat het wat doet,want zoals ik nu ben herken ik mezelf niet. Angstig,duizelig ,weduwe zijn door die rotziekte,zelf hersentumor gehad,gelukkig goed gekomen met operatie,korte termijngeheugen nog niet helemaal terug,maar daar kan ik mee leven. dus ook veel op mijn bordje gehad.en de angst daarvoor blijft natuurlijk. Altijd goed voor iedereen geweest ,en dan dit🤷♀️ Maar ok..je moet door, maar zoveel stress en angst over gehouden ,iedere controle weer! Zal niet snel overgaan die angst!
Helpt wel als je soms je ei kwijt kan, !
Ik hoop voor je dat je er toch nog goed uitkomt ,want dit gun je niemand. Hou vol ! Doe ik het ook!! Ik lees hier ook veel !
Annette
27-08-2023
Reactie:
Interessant, ik heb juist dat ik mij in ochtenden nog oke voel en rond 15:00u ben ik altijd op mn zwakst, in de avond voel ik me weer wat beter.
Thomas
11-09-2023
Reactie:
Hoi Soraya, ik heb dit ook. Vanochtend ook weer vreselijk misselijk opgestaan met een onrustig gevoel. Afgelopen week niets aan de hand en ging redelijk. En dan vandaag weer ellendig voelen. Snap ook niet waar het vandaan komt. Teveel gedaan omdat het wat beter ging ? Ik weet het niet. Wordt er langzaam wel moedeloos van.
Anoniem
11-09-2023
Reactie:
Ik zit al meer dan een jaar in een burnout. Het is een periode wat beter gegaan maar de laatste tijd wordt ik wakker met een vreselijk onrustig en soort paniekerig gevoel. Ben dan ook misselijk en last van darmen. Vraag me af of dit ooit nog eens over gaat. Iedereen zegt maar accepteren en er niet tegen vechten maar als je zo onrustig bent gaat dat juist niet. Ontspanningsoefeningen of ademhalingsoefeningen ben ik veel te onrustig voor. Herkennen mensen dit ?
Anoniem
19-09-2023
Reactie:
Ook ik wil slapen zonder medicatie. Vervolgens ben ik Rond 2 a 3 uur wakker . Soms ga ik uit bed en loop ik de woonkamer op en neer tot het tijd is op te staan. Vannacht nam ik een halve oxazopam en ben na een half uur in slaap gevallen. Ik werd heel onrustig wakker na een droom waarbij ik opgesloten zat. Die onrust duurt nu nog. Afgezien van wat telefoontjes ben ik mijn tijd aan verdrijven. Thuis. Ik herken het dat het in de middag beter gaat. Of als ik auto rijd. Vanmiddag moet rond 1500 naar een vergadering. Zo kort mogelijk. En dan....
Jan E
20-09-2023
Reactie:
Precies hetzelfde ervaar ik.
Jan E
21-09-2023
Reactie:
Ik word ook zo vreselijk onrustig wakker. Meestal rond 05.00 uur en kan dan niet meer inslapen. Die onrust is echt verschrikkelijk, lig te draaien in mijn bed en ben gewoon te onrustig om ademhalingsoefeningen of mindfulness te doen. Vreselijk om de dag zo te moeten beginnen. Zit nu 14 maanden in burnout en het is een tijdje wat beter gegaan, maar de laatste weken lijkt het wel alsof ik helemaal terug bij af ben. Weet me geen raad meer met die onrust in mijn lijf 😥
Ik weet dat het de cortisol is, maar kan het maar niet accepteren en ga er tegen vechten wat het allemaal alleen nog maar erger maakt. Iedereen zegt accepteren, maar hoe ? Zijn er ook mensen die hier zoveel problemen mee hebben en die ook niet weten hoe ze het moeten accepteren ? Tips zijn welkom
Ik weet dat het de cortisol is, maar kan het maar niet accepteren en ga er tegen vechten wat het allemaal alleen nog maar erger maakt. Iedereen zegt accepteren, maar hoe ? Zijn er ook mensen die hier zoveel problemen mee hebben en die ook niet weten hoe ze het moeten accepteren ? Tips zijn welkom
Anoniem
01-10-2023
Reactie:
Ik word elke morgen wakker met een misselijk gevoel, branderige tong en heel veel slijm in mijn keel. Zijn er mensen die dit herkennen ? 's-middags trekt dit dan weer weg.
Bert
19-10-2023
Reactie:
Ik herken het de ochtenden zijn zwaar (angstig gevoel en onrustig) na 15:00 of laat in de middag krijg ik weer adem.
Shanta
20-10-2023
Continu angstig tijdens en na mijn werk (Verhaal 715)
Ik zit nu zo'n half jaar in mijn burn out en merk dat mijn lichaam weer wat meer aankan maar dat mijn mentale welzijn voor geen meter vooruitgaat. Ik werk in de zorg en heb zover ik weet mijn werk altijd graag gedaan. Sinds ik 2 maanden? geleden begonnen ben met reïntegreren heb ik geen seconde meer genoten van mijn werk. Ik krijg paniekaanvallen en ben continu angstig tijdens en na mijn werk. Nu heb ik een week vakantie opgenomen om mijn zenuwen weer wat te stabiliseren. Is dit voor iemand herkenbaar?
Lisa
09-10-2023
laatste reactie: 16-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kun je voor jezelf nagaan waarom je zo gestrest en angstig bent op je werk? Ben je bang dat je teveel van jezelf vergt op het werk? Dat je n terugval krijgt? Bespreek het met je leidinggevende en bedrijfsarts. Wellicht moet je nu toch n stap terugdoen in het reintegratieproces: minder uren, eenvoudiger taken etc.
Anoniem
11-10-2023
Reactie:
Zou het kunnen dat je te snel bent begonnen met reintegreren?
Ik herken je klachten, ik ben juf en ik hou ontzettend van mijn werk. Maar ik ging ook te vroeg weer naar mijn werk. Ik ging aan vanalles twijfelen, op een gegeven moment dacht ik dat ik mijn werk nooit meer zou kunnen doen, was bang dat ik het onbewust al die tijd tegen mijn zin had gedaan. Nu weet ik dat dat onzin was.
Ik werk nog steeds maar een paar uur in de week (als onderwijsassistent), dus echt veel kan ik nog niet. Maar in die uren geniet ik weer, ben ik echt weer de juf die ik voorheen was.
Kortom in mijn geval was de tijd destijds nog niet rijp, misschien zou dat bij jou ook het geval kunnen zijn?
Ik herken je klachten, ik ben juf en ik hou ontzettend van mijn werk. Maar ik ging ook te vroeg weer naar mijn werk. Ik ging aan vanalles twijfelen, op een gegeven moment dacht ik dat ik mijn werk nooit meer zou kunnen doen, was bang dat ik het onbewust al die tijd tegen mijn zin had gedaan. Nu weet ik dat dat onzin was.
Ik werk nog steeds maar een paar uur in de week (als onderwijsassistent), dus echt veel kan ik nog niet. Maar in die uren geniet ik weer, ben ik echt weer de juf die ik voorheen was.
Kortom in mijn geval was de tijd destijds nog niet rijp, misschien zou dat bij jou ook het geval kunnen zijn?
Y.
16-10-2023
Bijna onderuit gegaan in de winkel (Verhaal 628)
Ik ben bijna onderuit gegaan in de winkel, het leek alsof de vloer scheef was.
Alles gecontroleerd, hartfilmpje enz.
Vanaf dat moment bleef ik duizelig en kotsmisselijk hele dag, enorm.opgejaagd gevoel, slappe benen! Veel.pijn in mijn nek+ druk op oren.
Ben angstig omdat ik niet weet waar het vandaan komt en het niet overgaat.
Herkent iemand die continue duizeligheid en misselijkheid?
Hoe is dit overgegaan? Misschien nog tips?
Alles gecontroleerd, hartfilmpje enz.
Vanaf dat moment bleef ik duizelig en kotsmisselijk hele dag, enorm.opgejaagd gevoel, slappe benen! Veel.pijn in mijn nek+ druk op oren.
Ben angstig omdat ik niet weet waar het vandaan komt en het niet overgaat.
Herkent iemand die continue duizeligheid en misselijkheid?
Hoe is dit overgegaan? Misschien nog tips?
Roos
16-08-2023
laatste reactie: 15-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben ook constant duizelig en misselijk.. Ik merk dat het erger wordt zodra ik er angstig voor begin te worden. Wat bij mij denk ik hielp is ook goed letten op het eetpatroon, ik ging vooral opzoek naar voeding die stress verlagend werkt, zoals vette vis, fruit, noten en andere dingen.
Mar
15-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Toch ging ik enkel maar achteruit i.p.v. vooruit (Verhaal 718)
Ik ben nu 1,5j thuis met een burnout.
In het begin ging ik nog veel over mijn grenzen, thuiszitten betekende voor mij méér huishouden op mij nemen.
Geleidelijk aan meer en meer taken laten vallen, rustpauzes inbouwen, gaan wandelen, ... de hele "volgens het boekje" behandeling. Maar toch ging ik enkel maar achteruit i.p.v. vooruit.
Ik zit eigenlijk al ongeveer een jaar op een status quo.
Ik heb geleerd terug te "voelen", "te luisteren naar mijn lichaam", maar het gevolg daarvan is dat ik me van 's ochtens tot 's avonds uitgeput voel en me door de dag moet slepen.
Ik doe ik nog bar weinig omdat het gewoon niet meer lukt. Alles is een opgave geworden. Opstaan, eten, douchen, ... ik moet van alles bekomen.
Recent de diagnose autisme gekregen die zaken in een nieuw licht hebben geplaatst. Telkens als ik een stap vooruit probeer te zetten, uit de burnout - naar het "normale" leven, trekt mijn brein terug aan de noodrem.
Ik ben gewoon doodop van te "leven". De overprikkelende maatschappij is te veel voor me.
De focus in mijn therapie is nu weg van burnout en gaat nu naar het leren "anders" leven. Plots loop ik door de supermarkt met een nc hoofdtelefoon en ondanks dat ik voel hoeveel het me helpt, heb ik moeite met het aanvaarden dat het "normale" leven geen optie meer is voor me.
De weg is nog lang, ondanks dat ik de afgelopen 1,5j veel geleerd heb over mezelf en doseren, sta ik nog maar aan het begin van de weg naar herstel.
Het maakt me soms wanhopig om te beseffen dat mijn herstel nog lange tijd kan duren, maar het beestje heeft nu tenminste een naam.
Ik heb veel aan dit forum gehad, vooral wetende dat je niet alleen bent. Daarom wou ik mijn verhaal toch eens delen, ondanks dat het om een autistische burnout gaat en niet de reguliere vorm.
In het begin ging ik nog veel over mijn grenzen, thuiszitten betekende voor mij méér huishouden op mij nemen.
Geleidelijk aan meer en meer taken laten vallen, rustpauzes inbouwen, gaan wandelen, ... de hele "volgens het boekje" behandeling. Maar toch ging ik enkel maar achteruit i.p.v. vooruit.
Ik zit eigenlijk al ongeveer een jaar op een status quo.
Ik heb geleerd terug te "voelen", "te luisteren naar mijn lichaam", maar het gevolg daarvan is dat ik me van 's ochtens tot 's avonds uitgeput voel en me door de dag moet slepen.
Ik doe ik nog bar weinig omdat het gewoon niet meer lukt. Alles is een opgave geworden. Opstaan, eten, douchen, ... ik moet van alles bekomen.
Recent de diagnose autisme gekregen die zaken in een nieuw licht hebben geplaatst. Telkens als ik een stap vooruit probeer te zetten, uit de burnout - naar het "normale" leven, trekt mijn brein terug aan de noodrem.
Ik ben gewoon doodop van te "leven". De overprikkelende maatschappij is te veel voor me.
De focus in mijn therapie is nu weg van burnout en gaat nu naar het leren "anders" leven. Plots loop ik door de supermarkt met een nc hoofdtelefoon en ondanks dat ik voel hoeveel het me helpt, heb ik moeite met het aanvaarden dat het "normale" leven geen optie meer is voor me.
De weg is nog lang, ondanks dat ik de afgelopen 1,5j veel geleerd heb over mezelf en doseren, sta ik nog maar aan het begin van de weg naar herstel.
Het maakt me soms wanhopig om te beseffen dat mijn herstel nog lange tijd kan duren, maar het beestje heeft nu tenminste een naam.
Ik heb veel aan dit forum gehad, vooral wetende dat je niet alleen bent. Daarom wou ik mijn verhaal toch eens delen, ondanks dat het om een autistische burnout gaat en niet de reguliere vorm.
lp
13-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ook zoveel lichamelijke klachten? (Verhaal 77)
Ik zit nu sinds een maand thuis met een burn out. Herkennen jullie ook zoveel lichamelijke klachten? Paniekaanvallen, hartkloppingen, zwaar gevoel linker borst, zere slokdarm met oprispingen, dichtgeknepen keel, moeite met ademen (alsof ik echt mijn buik moet duwen om te ademen) , benauwd, kriebel in de keel, zwaar gevoel in buik, gespannen, niet kunnen slapen. Elke nacht lig ik uren wakker met welke ziekte/aandoening ik zou kunnen hebben. Ik vind het moeilijk te accepteren dat het alleen een burn out is met zoveel klachten. Daarnaast heb ik depressie, onwerkelijk gevoel en duizelingen. Ook komt er veel van mijn verleden weer omhoog. Dit kan ik linken aan een burn out, maar al die lichamelijke klachten niet. Hebben meer hier last van?
Dave
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-10-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Dave,
Heel herkenbaar, ik heb de hele medische molen net gehad 3 maanden lang denken van nee.. is er iets ergs met mijn lichaam. Volgens de artsen ben ik helemaal gezond en heb ik afgelopen jaren iets te veel mentaal van mijzelf gevraagd en qua sporten te hard en te veel gedaan. Vroeger gepest en dat komt nu ook de naar boven. Voor het mentale gedeelte ben ik nu begonnen met psycho therapie het klinkt zweverig(is het ook een beetje) maar helpt je het wel meer te accepteren en een plek te geven(misschien iets om naar te kijken). Ik zit er Nu al 4 maanden in en net begonnen met accepteren en is het nog zelfs iets aan het achteruit gaan met de klachten..(erg frustrerend). Het enige wat ik kan merken is dat een dag structuur heel belangrijk is waarbij je veel rust ook in bouwt en mediteren werkt voor mij ook goed misschien een tip.
Ik was eerst ook niet van het mediteren maar, dit helpt voor mij nu wel.
Mijn slaap wordt, wel beter.
Ga je problemen niet uit de weg en grijp ze aan. Achter de klachten voor nu en blijf vooral nog veel rusten.
Komen er weer uit!
Sterkte!
Heel herkenbaar, ik heb de hele medische molen net gehad 3 maanden lang denken van nee.. is er iets ergs met mijn lichaam. Volgens de artsen ben ik helemaal gezond en heb ik afgelopen jaren iets te veel mentaal van mijzelf gevraagd en qua sporten te hard en te veel gedaan. Vroeger gepest en dat komt nu ook de naar boven. Voor het mentale gedeelte ben ik nu begonnen met psycho therapie het klinkt zweverig(is het ook een beetje) maar helpt je het wel meer te accepteren en een plek te geven(misschien iets om naar te kijken). Ik zit er Nu al 4 maanden in en net begonnen met accepteren en is het nog zelfs iets aan het achteruit gaan met de klachten..(erg frustrerend). Het enige wat ik kan merken is dat een dag structuur heel belangrijk is waarbij je veel rust ook in bouwt en mediteren werkt voor mij ook goed misschien een tip.
Ik was eerst ook niet van het mediteren maar, dit helpt voor mij nu wel.
Mijn slaap wordt, wel beter.
Ga je problemen niet uit de weg en grijp ze aan. Achter de klachten voor nu en blijf vooral nog veel rusten.
Komen er weer uit!
Sterkte!
Nick
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Dave,
Ik ken veel van je klachten en zit zelf momenteel in een burn-out. Ik ben langzamerhand weer wat uurtjes gaan werken maar heb nog steeds lichamelijke klachten. Bij mij zijn het vooral een gespannen keel, middenrif heel gevoelig, minder scherp zien. Mij God wat duurt dat lang. Ik heb ook steeds angsten dat er meer aan de hand is maar heb al zoveel onderzoeken gehad en er komt steeds maar niets uit.
Sterkte met je herstel.
Gr Sjoerd
Ik ken veel van je klachten en zit zelf momenteel in een burn-out. Ik ben langzamerhand weer wat uurtjes gaan werken maar heb nog steeds lichamelijke klachten. Bij mij zijn het vooral een gespannen keel, middenrif heel gevoelig, minder scherp zien. Mij God wat duurt dat lang. Ik heb ook steeds angsten dat er meer aan de hand is maar heb al zoveel onderzoeken gehad en er komt steeds maar niets uit.
Sterkte met je herstel.
Gr Sjoerd
Sjoerd
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mij volledig in je verhaal. Momenteel 6 maand in burn out. Begon met paniek aanvallen en was zo bang om dood te gaan. Alles wat ik voelde begon ik te Googlen. Nadien ging het beter met de paniek en angsten maar waren het de lichamelijke klachten die omhoog kwamen. Dichtgeknepen keel, benauwd , linker arm pijn, schouders, nek , rug ., en sinds kort tintelingen arm en benen en doof gevoel. Ik krijg het mentaal dan ook weer moeilijk en zit met allerlei angsten in men hoofd. Ook hele nare gedachte waar ik niet aan wil denken waardoor ik het gevoel krijg dat ik gek aan worden ben. Ik ben in behandeling bij psycholoog .. het duurt allemaal zo lang.. ik vind het verschrikkelijk zwaar ..
Lindsay
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb dezelfde klachten heb nu wat meer beweging en al 1 maand geen alcohol. De klachte
zijn momenteel afgenomen maar nog niet gedaan . Ik zie weinig tv en probeer veel in de natuur te zijn . Dit heeft mij tot n toe geholpen
Veel geluk
Mvg
Frank
zijn momenteel afgenomen maar nog niet gedaan . Ik zie weinig tv en probeer veel in de natuur te zijn . Dit heeft mij tot n toe geholpen
Veel geluk
Mvg
Frank
Frank
16-06-2022
Reactie:
Ik heb ook zoveel.last van spanningsklachten na 14 maanden nog steeds. Kan wel iets meer dan in het begin toen draaide me hele hoofd nog bij smorgen zitten en het gevoel flauw te vallen. De duizelingen zijn iets minder heftig en het wazige gevoel.in me hoofd ook.. maar het duurt echt lang.. snel overprikkeld nog door licht tv zelfs boek lezen of kleuren snel moe worden en gespannen ogen keel en lichtelijk duizelig worden.
Veel sterkte iedereen
Veel sterkte iedereen
Anoniem
22-11-2022
Reactie:
O, ontzettend herkenbaar die lichamelijke klachten. Vreselijk, vooral ook het gepieker daarover.
Maar weet je....het wordt minder. Niet na een dag, ook niet na een week, maar na maanden of langer, maar hoe dan ook: het neemt af!
Een terugval hier en daar en dan weer opklimmen en dan ineens besef je je: hé ik heb me eigenlijk al een tijdje niet meer duizelig of wat dan ook gevoeld.
I know, je wordt er vaak helemaal radeloos vam en denkt dat het noooooit meer goed komt. Ik had dat idee heel erg.
Maar nu gaat het zoveel beter!
Keep your head up en heb vertrouwen.
Maar weet je....het wordt minder. Niet na een dag, ook niet na een week, maar na maanden of langer, maar hoe dan ook: het neemt af!
Een terugval hier en daar en dan weer opklimmen en dan ineens besef je je: hé ik heb me eigenlijk al een tijdje niet meer duizelig of wat dan ook gevoeld.
I know, je wordt er vaak helemaal radeloos vam en denkt dat het noooooit meer goed komt. Ik had dat idee heel erg.
Maar nu gaat het zoveel beter!
Keep your head up en heb vertrouwen.
Julia
27-12-2022
Reactie:
Zooohhh herkenbaar, visieuze cirkel, door die lichamelijke klachten, denk ik dat ik iets ernstigs heb en daar over piekeren, na 5 jaar burnout tehebben gehad ben ik nooit meer geworden die ik was, mijn zenuwgestel is niet meer hetzelfde denk ook dat het toen nog niet okė was, ik kan niet begrijpen dat je, je zo rot kunnen voelen zonder dat er iets lichamelijke aan de hand is,
Riet
23-01-2023
Reactie:
Hi Dave,
Ik lees deze Posts nu nog maar, maar wanneer ik jou verhaal las herkende ik bijna alle symptomen die na 7 maand nog zelfs niet gelinkt had aan stress/burn out! Echt allemaal, de benauwdheid en kriebel in keel, benauwdheid op borst,…. Speelt dus al langer dan ik dacht. Jouw post is van 2021. Hoe gaat het met jou nu?
Tessa
Ik lees deze Posts nu nog maar, maar wanneer ik jou verhaal las herkende ik bijna alle symptomen die na 7 maand nog zelfs niet gelinkt had aan stress/burn out! Echt allemaal, de benauwdheid en kriebel in keel, benauwdheid op borst,…. Speelt dus al langer dan ik dacht. Jouw post is van 2021. Hoe gaat het met jou nu?
Tessa
Tessa
03-03-2023
Reactie:
Hoi Dave,
Ik heb soortgelijke klachten. Ik heb ook visual snow,maar dat heb ik al 20 jaar lang en mee leren leven. Maar die klachten worden door die uitputting wel erger.
Ik heb iets traumatisch meegemaakt en ik bleef sterk en praatte met niemand erover. Ik zocht alcohol als uitweg en onderdrukker. Dat heeft er voor gezorgd dat ik helemaal burn out ben gegaan. Enorme paniekaanvallen kreeg ik. En sinds de 1e dag dat ik ze kreeg zijn ze nooit meer uit mijn hoofd gegaan. Ik heb nu geen last meer van de paniekaanvallen zelf,maar het zit nog wel dagelijks in mijn hoofd. Ik dacht inderdaad ook ik heb een erge ziekte of er is iets met mijn hart. Ik ben 3 keer in het ziekenhuis opgenomen,maar ze zagen niks. Je mind is zo sterk dat het je wel dat gevoel geeft. Ja je hebt die klachten wel,maar geloof mij je hebt geen erge ziekte. Ik maakte mij dat 4 jaar wijs ,maar leef nog steeds en nooit iets gevonden. Piekeren is het ergste wat er is,want dat maakt je ziek. Probeer het piekeren om te zetten naar positieve dingen. Herhaal positieve dingen in je hoofd. Visualiseer je de tijd dat je zo goed in je vel zat. Je hersenen kennen het onderscheid niet tussen echt en nep. Hou ze dus zo voor de gek en je gaat je beter voelen. Ik weet uit eigen ervaring dat je jezelf ziek kan denken,maar je kan jezelf ook weer helen door jezelf beter te denken.
Een paar tips die ik mee wil geven die je echt zullen helpen:
Neem ijsbaden of een goede koude douche (wim hof) Mijn angstaanvallen zijn daardoor weg gegaan en je hartslag gaat ook dalen. Vaak met paniekaanvallen of zowieso in een burn out is je hartslag hoog in rust. Dan is je lichaam dus nog steeds druk bezig. Haal die hartslag omhoog en je zult je na een paar weken beter gaan voelen.
Zoals ik bovenstaand zei haal je hartslag omlaag. Beste methode hoe ik dat deed is de Buteyko ademhaling. Die brengt je snel naar het para sympathische zenuwstelsel. Rust dus.
Ik heb mij al die tijd een verkeerde ademhaling aangeleerd en ik denk dat de meeste mensen dat doen die in een burn out zitten. Je ademhaling is zo 'n lange tijd onbewust zo hoog geweest en de frequentie heel anders dat je ademhalingcentrum in je hersen eigenlijk ontregeld is. Probeer dus Buteyko methode om meer c02 in je lichaam te houden zodat er meer zuurstof verspreid kan worden via alle verbindingen.
Meditatie heb ik ook toegevoegd. Kan daardoor nu helder nadenken.
Mensen verklaarde mij gek vanwege die ijsbaden,maar wat wil je nou liever. Even kou lijden of je rot voelen.
Ik hoop dat ik mensen hiermee heb geholpen. Plan het in je leven.
Ik heb soortgelijke klachten. Ik heb ook visual snow,maar dat heb ik al 20 jaar lang en mee leren leven. Maar die klachten worden door die uitputting wel erger.
Ik heb iets traumatisch meegemaakt en ik bleef sterk en praatte met niemand erover. Ik zocht alcohol als uitweg en onderdrukker. Dat heeft er voor gezorgd dat ik helemaal burn out ben gegaan. Enorme paniekaanvallen kreeg ik. En sinds de 1e dag dat ik ze kreeg zijn ze nooit meer uit mijn hoofd gegaan. Ik heb nu geen last meer van de paniekaanvallen zelf,maar het zit nog wel dagelijks in mijn hoofd. Ik dacht inderdaad ook ik heb een erge ziekte of er is iets met mijn hart. Ik ben 3 keer in het ziekenhuis opgenomen,maar ze zagen niks. Je mind is zo sterk dat het je wel dat gevoel geeft. Ja je hebt die klachten wel,maar geloof mij je hebt geen erge ziekte. Ik maakte mij dat 4 jaar wijs ,maar leef nog steeds en nooit iets gevonden. Piekeren is het ergste wat er is,want dat maakt je ziek. Probeer het piekeren om te zetten naar positieve dingen. Herhaal positieve dingen in je hoofd. Visualiseer je de tijd dat je zo goed in je vel zat. Je hersenen kennen het onderscheid niet tussen echt en nep. Hou ze dus zo voor de gek en je gaat je beter voelen. Ik weet uit eigen ervaring dat je jezelf ziek kan denken,maar je kan jezelf ook weer helen door jezelf beter te denken.
Een paar tips die ik mee wil geven die je echt zullen helpen:
Neem ijsbaden of een goede koude douche (wim hof) Mijn angstaanvallen zijn daardoor weg gegaan en je hartslag gaat ook dalen. Vaak met paniekaanvallen of zowieso in een burn out is je hartslag hoog in rust. Dan is je lichaam dus nog steeds druk bezig. Haal die hartslag omhoog en je zult je na een paar weken beter gaan voelen.
Zoals ik bovenstaand zei haal je hartslag omlaag. Beste methode hoe ik dat deed is de Buteyko ademhaling. Die brengt je snel naar het para sympathische zenuwstelsel. Rust dus.
Ik heb mij al die tijd een verkeerde ademhaling aangeleerd en ik denk dat de meeste mensen dat doen die in een burn out zitten. Je ademhaling is zo 'n lange tijd onbewust zo hoog geweest en de frequentie heel anders dat je ademhalingcentrum in je hersen eigenlijk ontregeld is. Probeer dus Buteyko methode om meer c02 in je lichaam te houden zodat er meer zuurstof verspreid kan worden via alle verbindingen.
Meditatie heb ik ook toegevoegd. Kan daardoor nu helder nadenken.
Mensen verklaarde mij gek vanwege die ijsbaden,maar wat wil je nou liever. Even kou lijden of je rot voelen.
Ik hoop dat ik mensen hiermee heb geholpen. Plan het in je leven.
Martijn
16-03-2023
Reactie:
Ik zit al 3jaar in een burnout. Als je denk het gaat weer goed dan volgt er altijd weer een terugval ik kan zomaar ineens mijn eigengoed voelen en binnen een minuut weer helemaal wegvallen.. Misselijk gevoel of dat al je energie uit je lichaam gaat verschrikkelijk zal wel soort angst aanval zijn inmiddels mijn antidepressiva maar iets opbouwen want dit hou ik niet lang vol hoop dat het snel weer wat verbeterd. Een jaar geleden ging het goed
En nu weer hellemaal kloten durf weer heel veel dingen niet dus weer een grote stap terug moedeloos word ik ervan pfffff
En nu weer hellemaal kloten durf weer heel veel dingen niet dus weer een grote stap terug moedeloos word ik ervan pfffff
Floor
18-03-2023
Reactie:
Beste Dave,
Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat. Ik ben al jaren aan de kleine symptomen aan het negeren, maar sinds 1 maand ontkom ik er echt niet meer aan. Veel last van hartkloppingen, duizeligheid, hoofdpijn, benauwdheid. Daarnaast sinds 1 week heel mijn darmen ontspoord. Ook continu warm, aan het zweten en vele wc bezoeken. Dan maar niet te spreken over mijn haaruitval. En dat terwijl ik echter nooit wat had, komen de symptomen nu achter elkaar opspelen. Ik durf hier dan ook niet over te praten. Morgen echt de huisarts bellen, want het gaat gewoon niet langer.
Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat. Ik ben al jaren aan de kleine symptomen aan het negeren, maar sinds 1 maand ontkom ik er echt niet meer aan. Veel last van hartkloppingen, duizeligheid, hoofdpijn, benauwdheid. Daarnaast sinds 1 week heel mijn darmen ontspoord. Ook continu warm, aan het zweten en vele wc bezoeken. Dan maar niet te spreken over mijn haaruitval. En dat terwijl ik echter nooit wat had, komen de symptomen nu achter elkaar opspelen. Ik durf hier dan ook niet over te praten. Morgen echt de huisarts bellen, want het gaat gewoon niet langer.
Joyce
11-04-2023
Reactie:
Hi Allemaal
Jullie klachten komen mij ook heel bekend voor ik heb dagelijks last van mijn polsen knieën en rug , mijn hoofd zit overvol heb ook echt een watte hoofd ben zelfstandig ondernemer en loop al een jaar lang maar door omdat je ook een gezin heb waar je voor moet zorgen, ik merk ook dat ik een angst voor ziek zijn aan het ontwikkelen ben. Ik ben zelf ook echt bang dat het door het vaccin is gekomen en ben mezelf echt aan het gek maken daarvoor was ik nooit ziek en nu word ik van alles wat n nog wat gelijk ziek mijn imuunsysteem is helemaal kapot
Ik hoop dat iedereen er boven op komt want op deze manier wil ik niet nog 40 jaar verder
Jullie klachten komen mij ook heel bekend voor ik heb dagelijks last van mijn polsen knieën en rug , mijn hoofd zit overvol heb ook echt een watte hoofd ben zelfstandig ondernemer en loop al een jaar lang maar door omdat je ook een gezin heb waar je voor moet zorgen, ik merk ook dat ik een angst voor ziek zijn aan het ontwikkelen ben. Ik ben zelf ook echt bang dat het door het vaccin is gekomen en ben mezelf echt aan het gek maken daarvoor was ik nooit ziek en nu word ik van alles wat n nog wat gelijk ziek mijn imuunsysteem is helemaal kapot
Ik hoop dat iedereen er boven op komt want op deze manier wil ik niet nog 40 jaar verder
Tommy
16-05-2023
Reactie:
Heel veel klachten zijn terug te lijden naar een sterk ontregeld en overprikkeld zenuwstelsel, daarom ook burnout klachten. Vermoeidheid, duizelig, tintelingen, migraine, ontstekingen, onrust, spanning, slecht slapen. Allemaal herkenbaar. Je zenuwstelsel loopt door heel je lichaam. Dit kan al van jaren terug zijn en dat je het nu pas echt merkt. Ook op emotioneel vlak. Het gaat vaak onbewust totdat je emmertje overloopt. Neem genoeg rust en beweging. Wandelen of fietsen om je hoofd leeg te maken helpt beter dan allerlei medicatie ( wat ik troep vind is Xanax en antidepressiva).
Doortje
13-10-2023
Iemand ervaring met neurofeedback? (Verhaal 650)
Iemand ervaring met neurofeedback? Lijkt te mooi om waar te zijn.
Piet
29-08-2023
laatste reactie: 13-10-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ga volgende week beginnen. Ik laat het weten.
Joya
26-09-2023
Reactie:
Bedankt! Ben heel benieuwd! Waar ergens? Heb het zelf ook gedaan 8 jaar terug maar tot 15 sessies en geen resultaat. Wil het graag geloven maar twijfel enorm gezien de kosten…
Piet
27-09-2023
Reactie:
Haii,
In Almere, Vandaag het onderzoek gehad of ik toegankelijk ben en dat ben ik! As Maandag het onderzoek en behandelplan en dan starten.
Ik hou je op de hoogte.
In Almere, Vandaag het onderzoek gehad of ik toegankelijk ben en dat ben ik! As Maandag het onderzoek en behandelplan en dan starten.
Ik hou je op de hoogte.
Joya
04-10-2023
Reactie:
Hoop heel erg voor je dat het iets voor je doet Joya! Gewoon op vertrouwen dan maar :)
Piet
04-10-2023
Reactie:
Heb ervaring met Rtms, nu onder behandeling sinds een aantal maanden. Zou dat eens proberen.
Arthur V
10-10-2023
Reactie:
Hoi Arthur, voor depressie of werkt dat ook voor burn-out (hersenen beter functioneren)? Laat maar weten of het werkt! Bedankt alvast!!
Piet
12-10-2023
Reactie:
Lijkt mij een typische scam voor mensen die geen uitweg zien en dan maar veel geld tegen het probleem aangooien :/
Taco
13-10-2023
Ben het zo zat (Verhaal 640)
Sinds 10 maanden zit ik in een burn-out.
Ik heb 2 kids en een man. Man vind het steeds lastiger worden en langer. Ik vind dat ik al heel erg vooruit ben gegaan.
Ik slaap vaak zonder medicijnen, weinig spier spanningen, heel soms nog spannings hoofdpijn maar ik blij zo moe. Heb er wel steeds vaker momenten tussen zitten dat ik mezelf weer even voel maar ik ben het o zo zat dit . Gadverdamme. Zo dat is er uit. Zouden jullie wat lieve berichten willen sturen?? Heb ik echt even nodig ;)
Liefs
Ik heb 2 kids en een man. Man vind het steeds lastiger worden en langer. Ik vind dat ik al heel erg vooruit ben gegaan.
Ik slaap vaak zonder medicijnen, weinig spier spanningen, heel soms nog spannings hoofdpijn maar ik blij zo moe. Heb er wel steeds vaker momenten tussen zitten dat ik mezelf weer even voel maar ik ben het o zo zat dit . Gadverdamme. Zo dat is er uit. Zouden jullie wat lieve berichten willen sturen?? Heb ik echt even nodig ;)
Liefs
Anoniem
23-08-2023
laatste reactie: 13-10-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, goed om te horen dat je al verbeteringen merkt. Maak je man in ieder geval duidelijk dat 10 maanden absoluut niet lang is. Sommigen zitten er al jaren in. Het gaat met vallen en opstaan en ja, ik heb dat ook. Absoluut. Na een leuke, energieke dag hoopvol naar bed gaan en de volgende dag weer diep in de put zitten, maar nooit opgeven, want je moet je focussen op de goede dagen en momenten. Ga ook niets uit de weg. Feit is wel dat sommige normale gevoelens die een gezond iemand heeft voor jou soms negatief overkomen. Dus iedereen heeft wel eens een baaldag of voelt zich brak of gewoon niet lekker. Veel van dit soort momenten zie je dan in het licht van 'burn out' terwijl het heel normaal is. Je komt er wel, dat is duidelijk. Gewoon telkens 2 stappen vooruit en 1 terug betekent wel dat je vooruit komt.
Alex
25-08-2023
Reactie:
Dank jewel Alex voor je reactie.
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)
Jij ook veel succes! We komen er uit!
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)
Jij ook veel succes! We komen er uit!
Anoniem
25-08-2023
Reactie:
Wat je moet beseffen is dat deze periode tijdelijk is en inspanning verlangt vanuit je eigen kant. Je zit in deze situatie door bepaalde gedachtepatronen (hoe dingen zouden moeten zijn, wat jouw rol is in alles, etc.). De oorzaak kan perfectionisme zijn, een onveilige jeugd of jezelf opblazen tot iemand die je eigenlijk niet bent, omdat je eigenlijk onzeker bent. Met o.a. Schematherapie leer je hieraan te werken. Maar belangrijk is dat je kritisch naar jezelf gaat kijken. Wat denk je, wat voel je, als je met mensen praat of bepaalde situaties. Onzekerheid is een belangrijk aspect in alles.
Anoniem
26-08-2023
Reactie:
Dank jewel Alex voor je reactie.
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)
Jij ook veel succes! We komen er uit!
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)
Jij ook veel succes! We komen er uit!
Anoniem
26-08-2023
Reactie:
Hoi
Ik zit al 1 jaar in vette burnout, prognose voor herstel is 2/3 jaar. En ja, ben t ook vreselijk zat, al dat doseren van energie, rusten. Slechte nachten, opzien tegen sociale contacten want daarna weer doodmoe etc.
Maar ik ben wel vooruit gegaan. Daar probeer ik op te focussen, kijken naar wat goed gaat! En vooral leven in t hier en nu.
Sterkte
Ik zit al 1 jaar in vette burnout, prognose voor herstel is 2/3 jaar. En ja, ben t ook vreselijk zat, al dat doseren van energie, rusten. Slechte nachten, opzien tegen sociale contacten want daarna weer doodmoe etc.
Maar ik ben wel vooruit gegaan. Daar probeer ik op te focussen, kijken naar wat goed gaat! En vooral leven in t hier en nu.
Sterkte
Anoniem
02-10-2023
Reactie:
Ook al ruim een jaar diep door het stof. Schematherapie helpt mij om inzicht te krijgen in eigen gedrag.
Vandaag voel ik mij erg rot. Ik ga wel even naar de kapper en zij zegt dat ik er een stuk beter bij zit dan een paar maanden geleden. Vaak heb je zelf de vooruitgang niet door, je oude zelf worden is voor mij ook een gepasseerd station. Wil anders in het leven staan en kan mij daar soms erg op verheugen.
Sterkte, je bent niet alleen ! This too shall pass..
Vandaag voel ik mij erg rot. Ik ga wel even naar de kapper en zij zegt dat ik er een stuk beter bij zit dan een paar maanden geleden. Vaak heb je zelf de vooruitgang niet door, je oude zelf worden is voor mij ook een gepasseerd station. Wil anders in het leven staan en kan mij daar soms erg op verheugen.
Sterkte, je bent niet alleen ! This too shall pass..
Eric
03-10-2023
Reactie:
Zeg tegen je man dat die moet zeggen, dat je zo veel tijd krijgt als nodig is.
Edwin
11-10-2023
Reactie:
Je bent zeker niet alleen. Word je goed opgevolgd? Bij mij sluimerde de inzinking al langer tot mijn lichaam stop zei begin september. Op heden heb ik heel veel angst, waar ik nu medicatie voor neem. Ik heb ook veel last van derealisatie en depersonalisatie. Waar heb jij vooral last van?
Sterkte
Sterkte
Sylvie
13-10-2023
Dronken gevoel (Verhaal 714)
Dronken gevoel, ik heb langzaam aan het gevoel alsof ik gek wordt, de klachten waarmee het begon lijkej over te zijn.. en vrijwel nergens meer last van. Alleen sinds eej aantal dagen soms het gevoel alsof ik dronken ben.. dit komt in vlagen en neemt redelijk snel af
An
09-10-2023
laatste reactie: 11-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat vervelend
John
11-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Alsof er een monster me overneemt (Verhaal 93)
Ik heb 4 weken geleden de diagnose melanoom gehad. Daar ben ik letterlijk zo van geschrokken, dat het de druppel was, die de emmer deed overlopen. Ik heb een al sluimerende burnout opgelopen. Ik ken mezelf niet meer terug, of er een monster me overneemt. Kan niets meer, alleen wat hangen, ben opgebrand en uitgeblust. Eten kost moeite en alles wat ik leuk vond, kan ik niet meer. Ik vecht er tegen, de ene dag 1 stap vooruit,de volgende dag 3 stappen terug. Ik krijg 3x1 oxazepam 10mg.
De angst is er constant, of ik geen lucht meer krijg, zo beangstigend.
Wie kan mij helpen????
De angst is er constant, of ik geen lucht meer krijg, zo beangstigend.
Wie kan mij helpen????
Ria
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Liucht het je op als je weet dat de melanoom onder controle te krijgen is met lifestyle. Zoek eens op dr Thomas Seyfried. Je kan kanker laten stoppen met groeien als je de 2 brandstof paden die worden gebruikt door de cellen. Namelijk glucose en glutamine. Je lichaam moet in ketose gaan ( vetverbranding)
Arthur V
11-10-2023
Ik wissel momenteel goede met slechte dagen af (Verhaal 542)
Zit sinds 15 Maart thuis met een burn-out
Neem nu zo een 4tal weken 10mg escitaloprám per dag.
Ik wissel momenteel goede met slechte dagen af.
Wat zeer frustrerend is.
Hoop zo dat de medicatie binnenkort gaat aanslaan.
Herkennen sommige mensen dit?
Lusteloos zijn.
Vreemd gevoel in hoofd.
Weinig eetlust.
Vaak geeuwen
Ik vermoed dat dit bijwerkingen zijn van de medicatie die zich nog moeten zetten.
Ik zou zeer graag jullie ervaringen hierover krijgen.
Neem nu zo een 4tal weken 10mg escitaloprám per dag.
Ik wissel momenteel goede met slechte dagen af.
Wat zeer frustrerend is.
Hoop zo dat de medicatie binnenkort gaat aanslaan.
Herkennen sommige mensen dit?
Lusteloos zijn.
Vreemd gevoel in hoofd.
Weinig eetlust.
Vaak geeuwen
Ik vermoed dat dit bijwerkingen zijn van de medicatie die zich nog moeten zetten.
Ik zou zeer graag jullie ervaringen hierover krijgen.
Davy
17-06-2023
laatste reactie: 10-10-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vergeetachtigheid, slecht inslapen, maag op hol, veel trek in koffie, hoesten, snurken….moe, slappe benen, minder eetlust etc. symptomen van burnout bij mij
Richard
17-06-2023
Reactie:
Hoi Davy,
Jep alle symptomen zijn herkenbaar, en enorm ellendig. Sterkte, hoop ook dat je medicatie goed aanslaat!
Jep alle symptomen zijn herkenbaar, en enorm ellendig. Sterkte, hoop ook dat je medicatie goed aanslaat!
Y.
18-06-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie Y
Donderdag monteerde ik nog een IKEA kast voor mijn zoontje.
Vandaag voel ik me van de wereld.
Heel onwerkelijk gevoel in mijn hoofd.
Zin in niks.
Alsof ik er niet bewust bij ben.
Donderdag monteerde ik nog een IKEA kast voor mijn zoontje.
Vandaag voel ik me van de wereld.
Heel onwerkelijk gevoel in mijn hoofd.
Zin in niks.
Alsof ik er niet bewust bij ben.
Davy
18-06-2023
Reactie:
Ook die klachten zijn erg herkenbaar. Het blijft bizar hoe je soms het ene moment best wel wat (aan)kan, om vervolgens weer terug te zakken. Hoort er echt bij. Ik ben nu een jaar BO en heb ook nog steeds veel ups en downs. Mijn ervaring is wel als ik terugkijk, naar de vorige maand of maanden, dat ik wel echt vooruitgang zie.
Op korte termijn is de verandering moeilijk te zien, maar hij is er wel degelijk.
Pak je rust als je lichaam er om vraagt en probeer er niet teveel over na te denken (hoe moeilijk dat ook is), sterkte!
Op korte termijn is de verandering moeilijk te zien, maar hij is er wel degelijk.
Pak je rust als je lichaam er om vraagt en probeer er niet teveel over na te denken (hoe moeilijk dat ook is), sterkte!
Y.
19-06-2023
Reactie:
Ook hier heel herkenbaar, al moet ik wel zeggen dat de ‘downs’ met de AD uiteindelijk wel minder heftig werden. Het effect neemt nog wat verder toe na die eerste weken was mijn ervaring. Heb wr geen spijt van dat ik ermee begonnen ben want het helpt wel.
Anoniem
22-06-2023
Reactie:
Kan het afwezige gevoel een bijwerking zijn van de Escitalopram 10 mg?
Neem het nu een goeie 4 weken
Misschien werkt het nog niet optimaal.
Iemand hier ervaringen mee?
Neem het nu een goeie 4 weken
Misschien werkt het nog niet optimaal.
Iemand hier ervaringen mee?
Davy
23-06-2023
Reactie:
Ook hier heel herkenbaar, al moet ik wel zeggen dat de ‘downs’ met de AD uiteindelijk wel minder heftig werden. Het effect neemt nog wat verder toe na die eerste weken was mijn ervaring. Heb wr geen spijt van dat ik ermee begonnen ben want het helpt wel.
Anoniem
23-06-2023
Reactie:
Hier ook escitalopram 10mg sinds 6 maanden. Mij heeft het goed geholpen. Vanaf ca 2,5 week werd het iets rustiger in mijn hoofd en sindsdien bleven de echt hele zware dagen ook weg (schommelingen hielden wel aan). Na ca 3 maanden had ik het gevoel dat het echt optimaal begon te werken. Toen begon gaandeweg m’n draagkracht ook weer toe te nemen (meer kunnen ondernemen, weer beter stress kunnen ervaren). Ik ben er heel tevreden over, rustig opgebouwd met druppels en dat is me erg meegevallen (was er doodsbang voor, achteraf onnodig). Ook nauwelijks bijwerkingen en gewicht is juist heel stabiel nu, ben al met al zelfs iets afgevallen. Sport wel meer.
M.
22-06-2023
Reactie:
Hier ook eerst 5 mg 12 dagen nu een week op 10mg daarbij oxacepam ik heb moeite met innemen ben misselijk en merk nog weinig eten gaat moeilijk maar schijnt tijd nodig te hebben en ik heb geen geduld . Maar voel me zo ellendig . Weet niet waar ik zoeken moet soms . Vreselijk gewoon . Koffie drinken ik niet meer wel thee komt ondertussen me neus uit of water met bubbels.
Nachten zijn ook Vreselijk.
Waar ben ik i beland , wat gebeurd er met mijn lijf. Ppfff
Nachten zijn ook Vreselijk.
Waar ben ik i beland , wat gebeurd er met mijn lijf. Ppfff
Marian
25-07-2023
Reactie:
Je moet jezelf ook tijd gunnen. Ik denk dat je jezelf onbewust onderdruk zet om te herstellen. Dit werkt averechts. De meeste mensen zijn zoiezo een jaar bezig met herstel. Laat de druk los
Arthur V
10-10-2023
Gebruik van GABA en ervaringen (Verhaal 627)
Hallo allemaal,
Wie gebruikt er GABA en wat zijn jullie ervaringen ermee?
Alvast thx
Richard
Wie gebruikt er GABA en wat zijn jullie ervaringen ermee?
Alvast thx
Richard
Richard
15-08-2023
laatste reactie: 10-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou GABA supplementen niet gebruiken, voedsel kan net zoveel voor je doen, want zoals magnesium, mangaan,B6,B12 en taurine zijn cofactoren die helpen met het omzetten van glutamine dat dan GaBA vormt.
Ik doe al een tijdje onderzoek omdat ik snel overgestimuleerd raak en niks kan verdragen en dus ook een chronische depressie, OCD, fybromyalgie, PDS, PTSS heb, ben een wandelend mysterie want chemische medicatie helpt niet, behalve diazepam die wat dempt. Vanuit dit punt ben ik ook gaan onderzoeken. Over drie maanden weet ik meer, nu ik weer dierlijk voedsel en alle vitaminen binnenkrijg die ik al JAREN chronisch tekort kwam...
Ik doe al een tijdje onderzoek omdat ik snel overgestimuleerd raak en niks kan verdragen en dus ook een chronische depressie, OCD, fybromyalgie, PDS, PTSS heb, ben een wandelend mysterie want chemische medicatie helpt niet, behalve diazepam die wat dempt. Vanuit dit punt ben ik ook gaan onderzoeken. Over drie maanden weet ik meer, nu ik weer dierlijk voedsel en alle vitaminen binnenkrijg die ik al JAREN chronisch tekort kwam...
Iris
19-08-2023
Reactie:
Gaba werkt als het goed is niet of nauwelijks omdat het de bloed hersen barrière niet doorkomt. Je kan beter citroenmelisse gebruiken. Dat werkt merkbaar beter
Arthur V
10-10-2023
Lichamelijke klachten zijn nog het ergste (Verhaal 644)
Ik zit nu een jaar en twee maanden in een burnout. Het leek een tijdje beter te gaan, maar ben nu weer terug bij af. Zit midden in een verhuizing wat het er allemaal niet beter op maakt. Kan het zijn dat ik me hierdoor weer zo ellendig voel ? Enorm veel lichamelijke klachten en zou het liefste de hele dag in een hoekje gaan zitten janken, maar kan niet eens huilen. Ben vreselijk onrustig en gespannen, maar die lichamelijke klachten zijn nog het ergste. Duizelig, droge mond, darm- en maagklachten, spierpijn, branderige tong, brok in mijn keel en noem maar op. Over twee weken moet het oude huis opgeleverd worden en ik hoop dat ik daarna rust kan vinden want dit is ook geen leven zo...
Mitchell
26-08-2023
laatste reactie: 10-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Mitchell, ze zeggen dat een verhuizing een van de meest stressvolle dingen is die je kunt meemaken. Dus het lijkt me best logisch dat je je hierdoor zo slecht voelt. Ik heb het zelf niet meegemaakt maar het lijkt me verklaarbaar. Rust nemen is er bij een verhuizing natuurlijk niet bij en je gaat natuurlijk snel over je grenzen
Anoniem
26-08-2023
Reactie:
Ik zit in een soortgelijke situatie. Doordat ik nu twee jaar ziek ben kom ik in de WIA terecht. Financieel ga ik er flink op achteruit waardoor ik het huis heb moeten verkopen. Nu aan het verhuizen en voel me ellendig. Vraag me ook af of het komt doordat ik teveel doe en over mijn grenzen ga. Gisteren een best wel goede dag gehad en vandaag weer een grote ellende met veel lichamelijke klachten vanaf het moment dat ik opsta. Verder voel ik me ook schuldig dat we nu veel kleiner moeten gaan wonen, schuldig vooral te opzichte van mijn gezin.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier nooit meer uit ga komen. Vraag me af wanneer ik ooit tot rust ga komen. Denk vaak dat dit nooit door stress kan komen maar dat ik gewoon een onderliggende ziekte heb. Zijn deze gedachten herkenbaar voor jullie ?
Ik ben echt radeloos aan het worden na + 2 jaar in deze ellende te zitten.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier nooit meer uit ga komen. Vraag me af wanneer ik ooit tot rust ga komen. Denk vaak dat dit nooit door stress kan komen maar dat ik gewoon een onderliggende ziekte heb. Zijn deze gedachten herkenbaar voor jullie ?
Ik ben echt radeloos aan het worden na + 2 jaar in deze ellende te zitten.
Anoniem
30-08-2023
Reactie:
Ik heb ook plotseling te maken met een behoorlijke terugslag en heb het gevoel dat ik helemaal terug bij af ben. Het ging redelijk goed de laatste maanden maar nu al zeker 3 weken helemaal terug bij af. Hele dag onrustig en paniekerig gevoel. Alle lichamelijke klachten weer terug. Depressief en emotioneel. Wordt er helemaal gek van. Ben vier weken geleden officieel ontslagen na twee jaar ziekte dus vraag me af of het hierdoor komt dat ik me nu weer zo ellendig voel.
Anoniem
09-10-2023
Reactie:
Jullie verhalen/ervaringen zijn echt niet raar hoor. Ik heb van mijn psycholoog in het begin goede uitleg gekregen over het te verwachte herstel. Heel veel jaren gedaan over gedaan om burnout te raken dus mijn herstel duurt ook heel lang (2-3 jr). Herstel is altijd grillig en gaat met horten en stoten! Een terugval betekent niet dat je terug bent bij af, je hebt wel degelijk vooruitgang geboekt, dat is niet in een keer weg. Maar het is nu eenmaal niet zo dat je herstel 1 kaarsrechte lijn naar boven is. Heb geduld met jezelf en met het zelfherstellend vermogen van je lichaam!
Anoniem
10-10-2023
Iemand toevallig ervaring met fluoxetine ? (Verhaal 683)
Burn-out, angststoornis & Dwang.
Ik had hem al geplaatst maar kan hem nergens terug vinden. Graag jullie mening/advies...
Ik slaap erg slecht doordat ik bang ben om te slapen, bang dat het me niet lukt. Focus ligt dus de hele dag op slapen.
Zouden antidepressiva hierbij kunnen helpen ? Iemand daar ervaring mee ? Eerst niet kunnen slapen door stress etc en na antidepressiva meer rust kunnen vinden en wel kunnen slapen ?
Iemand toevallig ervaring met fluoxetine ?
Liefs
Ik had hem al geplaatst maar kan hem nergens terug vinden. Graag jullie mening/advies...
Ik slaap erg slecht doordat ik bang ben om te slapen, bang dat het me niet lukt. Focus ligt dus de hele dag op slapen.
Zouden antidepressiva hierbij kunnen helpen ? Iemand daar ervaring mee ? Eerst niet kunnen slapen door stress etc en na antidepressiva meer rust kunnen vinden en wel kunnen slapen ?
Iemand toevallig ervaring met fluoxetine ?
Liefs
Joya
28-09-2023
laatste reactie: 10-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan zeker helpen alleen duurt het rond de 3 weken voor effect. Ik zou eens een lage dosis mirtazapine proberen. Niet verslavend en werkt heel goed om de nacht in te gaan.
Arthur V
10-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Weet niet of ik beter wel of niet kan gaan (Verhaal 711)
Ik weet niet wat te doen. Ik heb een vakantie geboekt in een opwelling toen ik me even een periode wat beter voelde maar inmiddels voel ik me hartstikke slecht en volgende week zou ik op vakantie gaan. Weet niet of ik beter wel of niet kan gaan. Ben bang mezelf nog slechter te gaan voelen op vakantie. Heb er nu ook totaal geen zin in. Wat zouden jullie doen ? Diep in mijn hart wil ik gewoon niet gaan, maar wil mijn vriendinnen niet teleurstellen....
Soraya
09-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Soraya,
Ik denk dat hier niet perse één goed antwoord op te geven is. Burn out is vol met ups en downs en daarom zeer onvoorspelbaar. Maak voor jezelf een definitieve keuze en sta hierachter. Voel je vooral niet schuldig als je besluit om toch niet te gaan. Je kiest voor jezelf en je bent niemand iets verschuldigd. Als het echte vriendinnen zijn zullen ze het zeker begrijpen. Je bent niet een zeur, je bent genoeg en je mag je grenzen aangeven. Moet je omgeving daar aan wennen? Ja misschien wel, hoe erg is dat? Niet erg je leert sterker in je schoenen te staan. Succes!
Ik denk dat hier niet perse één goed antwoord op te geven is. Burn out is vol met ups en downs en daarom zeer onvoorspelbaar. Maak voor jezelf een definitieve keuze en sta hierachter. Voel je vooral niet schuldig als je besluit om toch niet te gaan. Je kiest voor jezelf en je bent niemand iets verschuldigd. Als het echte vriendinnen zijn zullen ze het zeker begrijpen. Je bent niet een zeur, je bent genoeg en je mag je grenzen aangeven. Moet je omgeving daar aan wennen? Ja misschien wel, hoe erg is dat? Niet erg je leert sterker in je schoenen te staan. Succes!
Lisa
09-10-2023
Reactie:
Herkenbaar! Ik zag ook op tegen een midweekje weg met partner, je bent uit je eigen routine, kunt niet gaan liggen wanneer je wilt etc. Daar ga je dan ook weer over piekeren. Maar achteraf blij dat ik gegaan ben. Vakantie stond wel in het teken van mijn bo en energie. Elke dag uurtje fietsen of wandelen, ik gaf duidelijk mijn grenzen aan. Als je het qua energie niet trekt kun je nu mss beter niet gaan. Ga je wel mee, houd dan de ruimte/vraag ruimte om je eigen plan te trekken! Het moet niet zo zijn dat je na je vakantie kapot terugkomt.
Anoniem
10-10-2023
Ik maak mijn lichaam kapot (Verhaal 701)
Het enige waar ik mee struggle tijdens de burnout is dat onrustig gevoel. Ik pieker dan over het feit , ownee ik stress, ik maak het erger. Stress is erg , dus dan maak ik mijn lichaam kapot en dan ga ik eerder. Dat soort pieker gedachtes. Hoe kom ik hier vanaf? Iemand tips?
Hanna
06-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde en ik denk heel normaal in een burn out. Mijn moeder herinnert me er elke keer aan, je komt hier uit ! En vergeet niet een lichaam kan heeeeeelvveel hebben !
Joya
07-10-2023
Reactie:
Hoi Hanna,
Dit is veelvoorkomend bij een burn out. Je stress regelsysteem is als het ware van de leg en weet niet meer hoe hij uit moet. Je staat als het ware continu aan. Je lichaam heeft tijd nodig om weer tot rust te komen.
Het zou goed zijn om gesprekken te voeren bij een psycholoog. Stress en angst wordt vaak veroorzaakt door negatieve denkpatronen. Het is belangrijk dat je je gedachten kan zetten naar de realiteit.
.
Dit is veelvoorkomend bij een burn out. Je stress regelsysteem is als het ware van de leg en weet niet meer hoe hij uit moet. Je staat als het ware continu aan. Je lichaam heeft tijd nodig om weer tot rust te komen.
Het zou goed zijn om gesprekken te voeren bij een psycholoog. Stress en angst wordt vaak veroorzaakt door negatieve denkpatronen. Het is belangrijk dat je je gedachten kan zetten naar de realiteit.
.
Lisa
09-10-2023
Reactie:
Af en toe een gesprek bij psych kan idd goed helpen. Zij/hij kan je geruststellen en zaken uitleggen. Ik ben begonnen met 2x p/mnd 30 min. gesprek (daarna was ik alweer doodmoe). Nu ga ik 1x per 6 weken. Geeft mij een fijn gevoel dat er iemand "meekijkt" en me afremt als ik weer s te hard wil gaan.
Anoniem
10-10-2023
Burn-out en angsten (Verhaal 629)
Wie heeft er bij de burn-out ook last van angsten? En wat voor angsten?
En voor degene met een gezin, hoe zorg je voor jezelf? Ik vind het erg pittig een BO met 2 jonge kinderen en een man die moet werken…
En voor degene met een gezin, hoe zorg je voor jezelf? Ik vind het erg pittig een BO met 2 jonge kinderen en een man die moet werken…
Me
16-08-2023
laatste reactie: 10-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Haii,
Wat enorm vervelend om te lezen dat je je zo voelt!
Ik zit precies tzelfde. In burn-out beland, angststoornis en Dwang nu waarschijnlijk ook beginnende depressie. Een puber dochter met de nodige trauma's, een zoontje van 7 waarbij het al niet lekker ging en er de nodige onderzoeken lopen. Door mijn toestand gaat het helemaal niet goed met hem. Voelt van alles aan en kan hier niet mee omgaan helaas. Flinke driftbui gehad op de BSO en daar mogelijk nu niet meer welkom. School begint Maandag weer en voor de zomervakantie hem ook even thuis moeten houden omdat het niet ging. Ben als de dood maandag. Zijn emoties staan aan, kan hier niet mee omgaan... en ik voel me super super schuldig. Heb 24/7 paniek gevoel en dwanggedachten die ik niet kan uitschakelen kan niet in slaap vallen en slaap daardoor of de hele dag niet of ik val pas rond 3 uur in slaap waar ik vervolgens maar heeeel ligt slaap en dan tussen 6 en 7 klaarwakker in bed lig. Het is verschrikkelijk! Enorme enorme angst om dood te gaan... me kids hebben eigg alleen mij. Ik regel en doe alles zie alles. Mijn man niet echt... ook al bedoelt hij het niet slecht. Bang om te slapen want het lukt niet, bang om overdag dingen te doen. Ik ben super afwezig.. als mijn kinderen iets vertellen hoor ik het vaak maar half en ik kijk erg afwezig uit mijn ogen. Ben echt op en ten einde raad. Moet vanaf vandaag beginnen met slaap pillen en als die niet voldoende rust bieden moet ik vanaf Dinsdag aan de anti depresiva wat ik zo erg vind want zo bang voor bijwerkingen en enge dingen pffff.
Liefs
Wat enorm vervelend om te lezen dat je je zo voelt!
Ik zit precies tzelfde. In burn-out beland, angststoornis en Dwang nu waarschijnlijk ook beginnende depressie. Een puber dochter met de nodige trauma's, een zoontje van 7 waarbij het al niet lekker ging en er de nodige onderzoeken lopen. Door mijn toestand gaat het helemaal niet goed met hem. Voelt van alles aan en kan hier niet mee omgaan helaas. Flinke driftbui gehad op de BSO en daar mogelijk nu niet meer welkom. School begint Maandag weer en voor de zomervakantie hem ook even thuis moeten houden omdat het niet ging. Ben als de dood maandag. Zijn emoties staan aan, kan hier niet mee omgaan... en ik voel me super super schuldig. Heb 24/7 paniek gevoel en dwanggedachten die ik niet kan uitschakelen kan niet in slaap vallen en slaap daardoor of de hele dag niet of ik val pas rond 3 uur in slaap waar ik vervolgens maar heeeel ligt slaap en dan tussen 6 en 7 klaarwakker in bed lig. Het is verschrikkelijk! Enorme enorme angst om dood te gaan... me kids hebben eigg alleen mij. Ik regel en doe alles zie alles. Mijn man niet echt... ook al bedoelt hij het niet slecht. Bang om te slapen want het lukt niet, bang om overdag dingen te doen. Ik ben super afwezig.. als mijn kinderen iets vertellen hoor ik het vaak maar half en ik kijk erg afwezig uit mijn ogen. Ben echt op en ten einde raad. Moet vanaf vandaag beginnen met slaap pillen en als die niet voldoende rust bieden moet ik vanaf Dinsdag aan de anti depresiva wat ik zo erg vind want zo bang voor bijwerkingen en enge dingen pffff.
Liefs
Joy
01-09-2023
Reactie:
Wat heftig je verhaal! Jezelf op 1 zetten is belangrijk bij een burn-out maar best lastig in dit verhaal begrijp ik.
Ik slik ook anti depressiva, de eerste weken zijn even doorbijten (in mijn geval) maar was wel nodig. Nu wisselende dagen. Maar al wel blij dat ik ook goede dagen heb. Ben inmiddels 10 weken onderweg. Je zenuwstelsel is compleet overbelast, die moet herstellen! Dat heeft tijd nodig
Ik slik ook anti depressiva, de eerste weken zijn even doorbijten (in mijn geval) maar was wel nodig. Nu wisselende dagen. Maar al wel blij dat ik ook goede dagen heb. Ben inmiddels 10 weken onderweg. Je zenuwstelsel is compleet overbelast, die moet herstellen! Dat heeft tijd nodig
Monii
02-09-2023
Reactie:
Ik kreeg ook veel angsten tijdens m’n burnout. Hele normale dingen gaven al enorm veel spanning. Het is een heel proces geweest maar toen mijn draagkracht weer wat toenam kon ik de angsten ook weer ‘aangaan’. (Mezelf eraan blootstellen bedoel ik). Uiteindleijk ging dat ook weer over. Ik heb destijds oom k besloten om toch met antidepressiva te beginnen en heb er achteraf geen spijt van. Het opbouwen (op gevoel, mee druppels dus heel rustig) vond ik ook doodeng maar is me erg meegevallen (had oxazepam achter de hand maar die heb ik amper gebruikt). Daarna nooit meer van die extreem heftige dagen gehad en stlletjesaan ging het vanaf toen steeds iets beter. Heb er alle vertrouwen in dat ik het weer heel rustig af kan gaan bouwen (ben vrijwel geheel hersteld nu naar wil niet te snel gaan afbouwen, pas half haar na herstel is het advies). Ik heb overigens 3 kinderen en ook man die veel werkt. Het huishouden is me al die tijd wel gelukt maar ik heb de lat laag gelegd en mijn man nam ook echt wel dingen. Heb een jaar volledig thuis gezeten. Vraag evt anderen om hulp (mijn moeder sprong ook altijd in waar nodig) en voorkom waar mogelijk alle stress (I know, lastig!). Sterkte
M.
03-09-2023
Reactie:
Mag ik vragen welke antidepressiva en hoe ging dat met slapen ?
Joya
28-09-2023
Reactie:
Hoi..
Heb ook een bo. Nu zo’n 7 maanden.
Veel meegemaakt, o.a. Mijn man verloren,zelf ziek geweest, dus aan de ametriptelyne 25 mg,maar deed niet veel.
Sinds gisteravond met sertraline 25 mg gestart,voor angsten en depri zijn. Voel me verschrikkelijk,overal angst ,beren op de weg, moe van alles .
Ik hoop dat het hierdoor wat beter word.zal even duren ,maar ja, ik moet wat.
Ik hoop voor jouw dat het beter word!
Heb Iemand met sertraline al baat gehad met dit A.d.?
Ik lees het graag!
Heb ook een bo. Nu zo’n 7 maanden.
Veel meegemaakt, o.a. Mijn man verloren,zelf ziek geweest, dus aan de ametriptelyne 25 mg,maar deed niet veel.
Sinds gisteravond met sertraline 25 mg gestart,voor angsten en depri zijn. Voel me verschrikkelijk,overal angst ,beren op de weg, moe van alles .
Ik hoop dat het hierdoor wat beter word.zal even duren ,maar ja, ik moet wat.
Ik hoop voor jouw dat het beter word!
Heb Iemand met sertraline al baat gehad met dit A.d.?
Ik lees het graag!
A.
29-09-2023
Reactie:
Het is loodzwaar inderdaad, ik sta er sinds een jaar alleen voor als alleenstaande vader. Mijn partner is vertrokken toen ik net in een extreme burn-out ben gekomen. Ik slik nu escitolapram en lorazepam . Er was geen andere optie voor mij
Arthur V
10-10-2023
Slaap medicatie (Verhaal 708)
Slaap medicatie,
Wie gebruikt er slaap medicatie? En welke ?
Hoe lang hebben jullie dit gebruikt en wanneer/hoe ging het afbouwen ?
Ik gebruik nu zelf mirtazapine 7.75 mg het helpt me iets beter te slapen en ben er overdag ook rustiger van. De ergste piek lijkt hierdoor voorbij. Toch wel angstig om straks te stoppen.
Wie gebruikt er slaap medicatie? En welke ?
Hoe lang hebben jullie dit gebruikt en wanneer/hoe ging het afbouwen ?
Ik gebruik nu zelf mirtazapine 7.75 mg het helpt me iets beter te slapen en ben er overdag ook rustiger van. De ergste piek lijkt hierdoor voorbij. Toch wel angstig om straks te stoppen.
Joya
07-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mirtazapine werkt zeker en is ook niet zo verslavend als benzodiazepines zoals lorazepam. Zou je over Mirtazapine niet zo veel zorgen maken. Je kan met een hele lage dosis al effect hebben. Komt doordat een histamine remmer is zoals hooikoorts tabletten. Ikzelf heb nu 13 maanden lorazepam gebruikt. Heel moeilijk vanaf te komen
Arthur V
10-10-2023
Wil gewoon weer mijn gewone leventje terug (Verhaal 690)
Ik zit nu meer dan twee jaar in mijn burnout en hoewel het een tijdje beter ging en ik werk weer ben gaan opbouwen tot 6 uur per dag ben ik toch na een jaar weer ingeklapt zodat ik nu voor de wet meer dan twee jaar ziek ben en in de WIA terecht ben gekomen. Ik heb 26 jaar bij mijn werkgever gewerkt en zo'n twee maanden geleden mijn kantoor leeg geruimd en alle spullen ingeleverd. Heb jarenlang 80 uur per week gewerkt en voelde mij voordat ik me echt ziek heb gemeld al zeker een jaar of vier slecht.
Het inleveren van mijn spullen en het leeghalen van mijn kantoor heeft mij weer behoorlijk teruggeworpen. Voel me de hele dag onrustig vooral als ik opsta giert de onrust door mijn lijf. Ben veel te vroeg wakker, meestal rond 04.00 uur à 05.00 uur. Heel soms als ik geluk heb rond 06.00 uur. Ik weet dat het de cortisol is en ik lees overal dat je het moet accepteren, maar hoe ?? Het lukt mij dus niet om het te accepteren en ik ga dan weer zoeken op Google waar ik ook niet echt rustiger van wordt..
Herkennen mensen dat onrustige gevoel ? Door het slechte slapen ben ik overdag ook wel moe, maar ben niet uitgeput zoals ik vaak lees bij burnout. Bij mij is het vooral die verschrikkelijke onrust en daarnaast veel last van maag en darmen. Kan schijnbaar ook geen streep onder het verleden zetten aangezien ik nu weer in deze ellende blijf hangen. Heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan of zijn er meer mensen die dit herkennen ?
Ik ben echt radeloos en wil gewoon weer mijn gewone leventje terug.
Het inleveren van mijn spullen en het leeghalen van mijn kantoor heeft mij weer behoorlijk teruggeworpen. Voel me de hele dag onrustig vooral als ik opsta giert de onrust door mijn lijf. Ben veel te vroeg wakker, meestal rond 04.00 uur à 05.00 uur. Heel soms als ik geluk heb rond 06.00 uur. Ik weet dat het de cortisol is en ik lees overal dat je het moet accepteren, maar hoe ?? Het lukt mij dus niet om het te accepteren en ik ga dan weer zoeken op Google waar ik ook niet echt rustiger van wordt..
Herkennen mensen dat onrustige gevoel ? Door het slechte slapen ben ik overdag ook wel moe, maar ben niet uitgeput zoals ik vaak lees bij burnout. Bij mij is het vooral die verschrikkelijke onrust en daarnaast veel last van maag en darmen. Kan schijnbaar ook geen streep onder het verleden zetten aangezien ik nu weer in deze ellende blijf hangen. Heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan of zijn er meer mensen die dit herkennen ?
Ik ben echt radeloos en wil gewoon weer mijn gewone leventje terug.
Carlos
01-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Carlos,
Zoek hulp bij een coach of psycholoog. Daar kun je dingen van je afpraten. Hij/zij kan je helpen met loslaten, wellicht komt er dan ook wat meer rust. Het komt uiteindelijk echt goed maar heb geduld met jezelf.
Sterkte
Zoek hulp bij een coach of psycholoog. Daar kun je dingen van je afpraten. Hij/zij kan je helpen met loslaten, wellicht komt er dan ook wat meer rust. Het komt uiteindelijk echt goed maar heb geduld met jezelf.
Sterkte
Anoniem
02-10-2023
Reactie:
Ja zeker herkenbaar, ik heb sinds een paar weken dezelfde klachten, zeer moe maar toch erg vroeg wakker en moeilijk kunnen slapen.
Anoniem
06-10-2023
Reactie:
Dit is zeker herkenbaar. De stress die vastzit in je lijf. Ik word al onrustig van de kleinste dingen.
Michelle
06-10-2023
Reactie:
Hoi Carlos zeker herkenbaar en ik heb ook last van mijn maag darmen al maanden zo gaat het goed en dan weer een terugslag ik loop bij een haptotherapie daar ken je alles zeggen en lucht op ook wat oefeningen doen voor je maag het helpt bij mij wel succes ook 👍
Lucy
07-10-2023
Reactie:
Helaas herkenbaar. Cortisol dat het overneemt. Probeer er ook uit te komen maar blijf er ook in hangen. Je wordt er idd radeloos van. Als ik het zo lees heb je veel op je bordje gehad de laatste tijd. Logisch dat je een terugslag hebt gekregen, het is ook niet niks na zoveel jaar bij dezelfde werkgever en dan je kantoor leegruimen is niet niks. Veel sterkte en blijf geloven in een goede afloop.
Anoniem
08-10-2023
Reactie:
Probeer eens DLPA en kratom in de ochtend. Heeft bij mij wel enorm geholpen vooral de kratom. Ik ken het precies dat gevoel in de ochtend. Vreselijk gevoel is dat.
Arthur V
10-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Koud douchen (Verhaal 695)
Koud douchen
Zijn er hier mensen die in hun herstelproces gebruik maken van koud douchen? De voordelen hiervan t.o.v. beter slapen, minder piekeren en minder depressief zouden enorm moeten zijn, dus ben benieuwd of er mensen zijn die hier ervaringen mee hebben?
Bedankt voor jullie reacties….
Zijn er hier mensen die in hun herstelproces gebruik maken van koud douchen? De voordelen hiervan t.o.v. beter slapen, minder piekeren en minder depressief zouden enorm moeten zijn, dus ben benieuwd of er mensen zijn die hier ervaringen mee hebben?
Bedankt voor jullie reacties….
Anoniem
03-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb geen idee maar het is zeker het proberen waard! Ik laat weten of het helpt..gewoon na het warme douchen 2 min koud na spoelen ?
Joya
07-10-2023
Reactie:
Ja heb ik ervaring mee. Het helpt zeker voor een korte periode voel je je stukken beter.
Arthur V
10-10-2023
Tips qua vitamines extra slikken? (Verhaal 691)
Hebben jullie nog eventueel tips qua vitamines extra slikken? Die je evt tekort komt nu
An
01-10-2023
laatste reactie: 10-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik slik magnesium tabletten en vitamine b 12helpt bij mij wel iets meer energie
Lucy
07-10-2023
Reactie:
Magnesium en B12 idd! Je kan een test doen online. Die heb ik gedaan via vitakruid.
Marja
Marja
Anoniem
08-10-2023
Reactie:
Het enige wat bij werkt is magnesium, visolie en vooral DLPA en kratom. Bij mij is kratom echt een lifesaver geweest maar wel licht verslavend zoals koffie.
Arthur V
10-10-2023
Wordt van elk geluidje gewoon in paniek wakker (Verhaal 585)
Kennen jullie dat aan gevoel, dat aanstaan gevoel? Ik heb het gecombineerd met buikpijn, maar slapen gaat dan echt niet. Wordt van elk geluidje gewoon in paniek wakker. Doorslapen lukt dan ook niet. Je voelt gewoon de andreline stromen zeg maar..
Thomas
15-07-2023
laatste reactie: 10-10-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Thomas, ik slaap sowieso met (wax) oordopjes in en een slaapmasker. Perfect om goed door te kunnen slapen, want ik weet dat ik niet door kan slapen als ik s'nachts wakker wordt. Scheelt echt een hoop gedoe.
En ja, die adrenaline herken ik zeker. Ik ben altijd om 05:00/05:30 wakker en ben dan hyper. Om dan rustig te ontbijten lukt mij niet, dus ga ik al vroeg met onze hond een stukje wandelen. Soms alleen een paar straten en als ik mij goed voel iets langer (nooit langer dan 15 minuten). Eenmaal thuis zit ik er dan al bijna helemaal doorheen. Echt gewoon moe, maar mijn adrenaline is dan wel gezakt. Voorheen bleef ik op de bank zitten/liggen, maar dat werkte averechts. Je moet die adrenaline door beweging eruit krijgen. S'middags doe ik een verplicht (zelf verplicht) middagdutje en val dan vaak als een blok in slaap. Tegen de avond loop ik nog een rondje, zodat de opgebouwde adrenaline er dan weer uitvloeit. Ook dat helpt, want daarna ben ik weer gaar en val s'avonds als een blok in slaap. M.a.w. beweging helpt enorm goed tegen adrenaline.
Het grote probleem kom eigenlijk pas daarna. Omdat je zo graag weer 'normaal' wilt kunnen functioneren, ben je superenthousiast als je merkt dat wandelen ineens licht sporten wordt en een gesprek met iemand je ineens makkelijk afgaat. Juist in die periode moet je héél goed oppassen. Ik heb nu al 2x dezelfde fout gemaakt door te denken dat ik meerdere dingen op een dag kan doen en leefde enige tijd zoals een gezond iemand zou leven. Ik dacht...mooi, ben er eindelijk uit na een 1/2 jaar..maar helaas, door even buren te helpen met het sjouwen van loodzware spullen, waarbij ik de energie letterlijk voelde wegstromen, ben ik weer terug bij af. Het is nu 1 week geleden en ik slaap weer 2x overdag, wordt al moe van een kort gesprek en sleep mij naar de bank. Echt ongelooflijk. Heeft alles met energie te maken.
En ja, die adrenaline herken ik zeker. Ik ben altijd om 05:00/05:30 wakker en ben dan hyper. Om dan rustig te ontbijten lukt mij niet, dus ga ik al vroeg met onze hond een stukje wandelen. Soms alleen een paar straten en als ik mij goed voel iets langer (nooit langer dan 15 minuten). Eenmaal thuis zit ik er dan al bijna helemaal doorheen. Echt gewoon moe, maar mijn adrenaline is dan wel gezakt. Voorheen bleef ik op de bank zitten/liggen, maar dat werkte averechts. Je moet die adrenaline door beweging eruit krijgen. S'middags doe ik een verplicht (zelf verplicht) middagdutje en val dan vaak als een blok in slaap. Tegen de avond loop ik nog een rondje, zodat de opgebouwde adrenaline er dan weer uitvloeit. Ook dat helpt, want daarna ben ik weer gaar en val s'avonds als een blok in slaap. M.a.w. beweging helpt enorm goed tegen adrenaline.
Het grote probleem kom eigenlijk pas daarna. Omdat je zo graag weer 'normaal' wilt kunnen functioneren, ben je superenthousiast als je merkt dat wandelen ineens licht sporten wordt en een gesprek met iemand je ineens makkelijk afgaat. Juist in die periode moet je héél goed oppassen. Ik heb nu al 2x dezelfde fout gemaakt door te denken dat ik meerdere dingen op een dag kan doen en leefde enige tijd zoals een gezond iemand zou leven. Ik dacht...mooi, ben er eindelijk uit na een 1/2 jaar..maar helaas, door even buren te helpen met het sjouwen van loodzware spullen, waarbij ik de energie letterlijk voelde wegstromen, ben ik weer terug bij af. Het is nu 1 week geleden en ik slaap weer 2x overdag, wordt al moe van een kort gesprek en sleep mij naar de bank. Echt ongelooflijk. Heeft alles met energie te maken.
Dennis
15-07-2023
Reactie:
Hi Dennis!!
Nouja herkenbaar inderdaad , ik val meestal rond 1/2 uur snachts in slaap maar ben dan 5:30/6.00 gewoon wakker en inderdaad ik voel dan alles stromen door mijn lichaam. Eigenlijk er gewoon uitgaan is dan denk ik het beste..
Ik heb hetzelfde gehad, ik kreeg weer iets meer energie en dacht dat dit wel goed gaat komen ( dit was na 4/5 maanden) en deed ik van alles weer. En toen tja. Daar ging het weer last van prikkels spanningsbuikijn.
En de gedachtes erbij verschrikkelijk
Bedankt voor het berichtje en de tips , ik ga dat zelf ook maar eens proberen
Nouja herkenbaar inderdaad , ik val meestal rond 1/2 uur snachts in slaap maar ben dan 5:30/6.00 gewoon wakker en inderdaad ik voel dan alles stromen door mijn lichaam. Eigenlijk er gewoon uitgaan is dan denk ik het beste..
Ik heb hetzelfde gehad, ik kreeg weer iets meer energie en dacht dat dit wel goed gaat komen ( dit was na 4/5 maanden) en deed ik van alles weer. En toen tja. Daar ging het weer last van prikkels spanningsbuikijn.
En de gedachtes erbij verschrikkelijk
Bedankt voor het berichtje en de tips , ik ga dat zelf ook maar eens proberen
Thomas
15-07-2023
Reactie:
Het allerbelangrijkste is dat je tot de kern komt. Ik ben er nu eindelijk...was wel een hele lange, pittige reis. Niet dat ik al klaar ben, maar weet wel dat de oorzaak van mijn burnout daar zit. Tot die tijd was ik bezig met vallen en opstaan, maar was het heel labiel. Nooit echt 'klaar', nu ik een stuk verder ben, is dit de laatste horde
Anoniem
15-07-2023
Reactie:
Misschien heb je niets aan dit antwoord maar misschien ook wel. Als het té stil is in jou omgeving of leven schrik je ook meer van geluid. Bv als je te veel alleen bent. Dus zoek eens wat drukte op in dat geval.
Ik zeg dit omdat ik dit zelf had vroeger.
Ik zeg dit omdat ik dit zelf had vroeger.
Klaas
17-07-2023
Reactie:
Om te reageren op de reactie van Klaas: misschien werkt dat voor hem en ik heb ook ooit het advies gehad om te gaan 'wennen' aan meer prikkels. Nou dat heb ik geweten. Zit weer met een flinke terugval overprikkeld thuis. Nu eindelijk goede begeleiding gevonden die juist zegt dat je niet moet willen om in deze staat van burnout herstel de drukte op te zoeken. Het is logisch dat als je zo op bent en overprikkeld snel schrikt van elk geluid. Je hele zenuwstelsel is nog totaal in de war en reageert overactief. Lekker in de rust blijven om jezelf helemaal te ontprikkelen. Tuurlijk als je weer herstelt kan je langzaam weer wat proberen maar eerst je lijf rustig maken.
Anoniem
18-07-2023
Reactie:
Hee Dennis, ik begrijp je helemaal. Aan het begin van mijn burn out werd ik gek van alle geluiden. Ik kreeg er zelfs paniekaanvallen van. In de nacht werd ik ook meerdere keren wakker van elk geluidje en lag ik met hartkloppingen in bed. Wat mij hielp naast temazepam om in slaap te komen waren earloops die de achtergrondgeluiden dempen. Dit is zo'n uitkomst geweest. Ik werd dan alsnog standaard 2/3 keer wakker maar sliep wel beter
Anoniem
09-10-2023
Reactie:
Hebben jullie ook last van draaierig gevoel in het hoofd als je langs de weg loopt of op plekken zoals ikea dat je hoofd draait en meer de spierspanning voelt? Hoort dat ook bij overprikkeling.. zelf ben ik totaal b.o gegaan 2j geleden
Anoniem
10-10-2023
Wordt het terug ok? (Verhaal 680)
Door meerdere trauma's uit mijn privé leven kort op elkaar en daardoor in overlevingsstand te moeten leven, is bij mij 2 weken geleden het licht volledig uitgegaan. Werken lukte niet meer en ik ben dan ook volledig gecrasht. Daarbij sukkel ik al een tijdje met hormonale problemen. Mijn emmer liep gewoon over.
Mijn fysische klachten vallen op zich mee. Ik ben doodop en heb zeer fweinig kracht. Ondertussen 11kg kwijt op 4 maand tijd. Eten lukt ook niet goed.
Omdat ik zodanig hormonaal uit balans ben, besloot de gynaecoloog een anti conceptie pil voor te schrijven. Dit bleek een druppel op een hete plaat waardoor ik volledig onderuit ben gegaan. Sindsdien leef ik precies in een waas, hang ik op de zetel. Ik voel de spanning gieren door mijn lijf. Het ergste zijn de mentale klachten: de depressiviteit, bang om de controle te verliezen, bang om compleet gek te worden, derealisatie, mezelf niet meer herkennen. Een complete hel. 4 weken terug genoot ik van het leven en was ik een ondernemende vrouw.
Wat is er in godsnaam gebeurd? Ik herken mezelf niet meer. Elke dag is overleven.
Mijn fysische klachten vallen op zich mee. Ik ben doodop en heb zeer fweinig kracht. Ondertussen 11kg kwijt op 4 maand tijd. Eten lukt ook niet goed.
Omdat ik zodanig hormonaal uit balans ben, besloot de gynaecoloog een anti conceptie pil voor te schrijven. Dit bleek een druppel op een hete plaat waardoor ik volledig onderuit ben gegaan. Sindsdien leef ik precies in een waas, hang ik op de zetel. Ik voel de spanning gieren door mijn lijf. Het ergste zijn de mentale klachten: de depressiviteit, bang om de controle te verliezen, bang om compleet gek te worden, derealisatie, mezelf niet meer herkennen. Een complete hel. 4 weken terug genoot ik van het leven en was ik een ondernemende vrouw.
Wat is er in godsnaam gebeurd? Ik herken mezelf niet meer. Elke dag is overleven.
Anoniem
26-09-2023
laatste reactie: 10-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik maak dit momenteel ook mee. Ik heb geen fijne jeugd gehad en sta er vaak alleen voor. Best wat trauma’s (gehad).
Ik kon wel gewoon mijn leven nog prima voorzetten, werken ging, sociale contacten, auto rijden etc. Ineens ging met lampje uit.
Ik durf niet meer naar buiten en heb enorme last van derealisatie.
Ik kan je er vinden in elke dag is overleven…. Met zoveel vervelende gevoelens en klachten erbij is positief denken haast niet meer haalbaar.
Ik kon wel gewoon mijn leven nog prima voorzetten, werken ging, sociale contacten, auto rijden etc. Ineens ging met lampje uit.
Ik durf niet meer naar buiten en heb enorme last van derealisatie.
Ik kan je er vinden in elke dag is overleven…. Met zoveel vervelende gevoelens en klachten erbij is positief denken haast niet meer haalbaar.
Roos
09-10-2023
Reactie:
Bij mij gebeurde de crash 2 jaar geleden.. als je goed leert wat bij joubstress veroorzaakt en genoeg ontspannen ook al voel je je niet ok.. geef je lichaam en brein de rust die her nodig heeft om zich weer te herstellen.. niet te veel tv kijken alle schermtijd verminderen, wandelen in het bos zoek prikkelarme omgevingen. Vraag steun. En leer te voelen hoe het met je spierspanning zit.. en vertrouwen dat et je ooit weer lukt om je beter te voelen en weer wat meer te kunnen doen.. het gaat wel langzaam ben er zelf nog niet. Succes
Anoniem
10-10-2023
Mijn mentale welzijn gaat voor geen meter vooruit (Verhaal 716)
Ik zit nu zo'n half jaar in mijn burn out en merk dat mijn lichaam weer wat meer aankan maar dat mijn mentale welzijn voor geen meter vooruitgaat. Ik werk in de zorg en heb zover ik weet mijn werk altijd graag gedaan. Sinds ik 2 maanden? geleden begonnen ben met reïntegreren heb ik geen seconde meer genoten van mijn werk. Ik krijg paniekaanvallen en ben continu angstig tijdens en na mijn werk. Nu heb ik een week vakantie opgenomen om mijn zenuwen weer wat te stabiliseren. Is dit voor iemand herkenbaar?
Lisa
09-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Vandaag mijn werkzaamheden neergelegd (Verhaal 671)
Vandaag mijn werkzaamheden neergelegd na 3 maanden kwakkelen en halve dagen werken en hopen dat het wel beter gaat worden, tegen beter weten in. Opluchting, omdat ik mogelijk zo aan rust toe kom. Gevoel van falen, omdat ertegen vechten nog te veel een gewoonte is. Eigenlijk liep ik sinds 2021 rond met klachten, maar symptoombestrijding werkte tot voor kort. En dan loop je ineens tegen een muur aan en werkt niks meer. Je lijf neemt het helemaal over. De duizelingen, rare oogklachten, misselijkheid, buikpijn, slappe benen, zere ribben, stomp in je maag gevoel, paniekaanvallen, overal pijn. Ik dacht dat ik een erge ziekte had en nog steeds denk ik het, wat dan weer angst aanwakkert en zo blijf je in die cirkel zitten. Toen ik dit forum ontdekte was het een opluchting om te lezen dat er meer mensen zijn die hetzelfde doormaken. Natuurlijk wil je niet dat andere mensen zich zo voelen, maar het is fijn om je dan niet alleen te voelen.
Ik zou graag in contact komen met mensen die ervaringen (ook positieve graag :)) willen uitwisselen en wie weet kunnen we elkaar een beetje helpen.
Ik zou graag in contact komen met mensen die ervaringen (ook positieve graag :)) willen uitwisselen en wie weet kunnen we elkaar een beetje helpen.
Marja
18-09-2023
laatste reactie: 09-10-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat naar voor je. Het komt goed, acceptatie is het eerste sleutelwoord. Radicale acceptatie, er niet meer tegen vechten.
Ik laat emoties en gevoelens weer toe, ga er rijker uitkomen. Soms heb ik dagen aaneen dat ik mij goed voel. Ik voel dan echt dat ik genoeg ben, een fijn mens. Ook al gaat t nu even niet zo lekker.
All the best..
Ik laat emoties en gevoelens weer toe, ga er rijker uitkomen. Soms heb ik dagen aaneen dat ik mij goed voel. Ik voel dan echt dat ik genoeg ben, een fijn mens. Ook al gaat t nu even niet zo lekker.
All the best..
Eric
19-09-2023
Reactie:
Weet er ook alles van en zo herkenbaar alles soms dagen dat het goed gaat dan weer terug naar af zit zelf bij de haptotherapie dat helpt me goed en kan je je verhaal kwijt en veel wandelen in de natuur met de hond succes ook met alles je staat er niet alleen voor
Lucy
21-09-2023
Reactie:
Veel sterkte! Het is heel moedig om je werkzaamheden neer te leggen als dat nodig is. Het voelt misschien als falen, maar dat is het niet. Ik vond het ook verschrikkelijk om ineens niet meer te kunnen werken. Wat Eric zegt, daar sluit ik me bij aan. Acceptatie is het sleutelwoord. Dat kan heel moeilijk zijn, neem jezelf daarin ook niks kwalijk!
Ook ik ben enorm opgeknapt sinds ik de situatie beter accepteer en de dingen over me heen laat komen. En net als Eric voel ik me ook weer goed en goed genoeg.
Er zijn nu zelfs steeds vaker momenten waarop ik echt heel erg geniet en uitkijk naar leuke dingen. Dit kon ik een jaar geleden absoluut niet, toen was het elke dag overleven.
Houd hoop, het komt echt goed met ons allen.
Ook ik ben enorm opgeknapt sinds ik de situatie beter accepteer en de dingen over me heen laat komen. En net als Eric voel ik me ook weer goed en goed genoeg.
Er zijn nu zelfs steeds vaker momenten waarop ik echt heel erg geniet en uitkijk naar leuke dingen. Dit kon ik een jaar geleden absoluut niet, toen was het elke dag overleven.
Houd hoop, het komt echt goed met ons allen.
Y.
21-09-2023
Reactie:
Hoi Marja,
Ik herken mij enorm in jou verhaal. Ik heb helaas ook veel last van overspannenheid en angst en daardoor erger wordende klachten. Ik zou hier graag met je over in contact komen als je hier behoefte aan hebt!
Mvg,
Kaylee
Ik herken mij enorm in jou verhaal. Ik heb helaas ook veel last van overspannenheid en angst en daardoor erger wordende klachten. Ik zou hier graag met je over in contact komen als je hier behoefte aan hebt!
Mvg,
Kaylee
Kaylee
30-09-2023
Reactie:
Hallo allen,
Hebben jullie ook allemaal last van een vertraagd zicht? Alsof je ogen niet meer zo vloeiend zien.
@Marja goed dat je rust neemt voor jezelf. Veel ontspannen en dan komt het wel weer goed.
Mvg steve
Hebben jullie ook allemaal last van een vertraagd zicht? Alsof je ogen niet meer zo vloeiend zien.
@Marja goed dat je rust neemt voor jezelf. Veel ontspannen en dan komt het wel weer goed.
Mvg steve
Steve
01-10-2023
Reactie:
Hoi Kaylee,
Dat lijkt me heel fijn! Misschien kunnen we elkaar een beetje helpen. Mailadressen uitwisselen?
Groetjes Marja
Dat lijkt me heel fijn! Misschien kunnen we elkaar een beetje helpen. Mailadressen uitwisselen?
Groetjes Marja
Marja
03-10-2023
Reactie:
Goed plan!
Als je mij jou mailadres stuurt (ik weet niet of dat hier kan via een berichtje oid) zal ik je een mailtje sturen!
Groetjes kaylee
Als je mij jou mailadres stuurt (ik weet niet of dat hier kan via een berichtje oid) zal ik je een mailtje sturen!
Groetjes kaylee
Kaylee
09-10-2023
Frustrerend dat het slapen niet meer vanzelfsprekend is (Verhaal 102)
heb begin van het jaar een burnout, de onrust en paniek die daarbij meekwam. aan het begin van mijn burnout heb ik wel mirtazipine gekregen om de rust en paniek te kalmeren in de nacht zodat ik wel me rust kon pakken dit heeft wel geholpen, had wel last van bijwerkingen zoals zweetaanvallen midden in de nacht en veel spierpijn. inmiddels ben ik hiermee gestopt en word de spierpijn steeds minder maar de paniek en onrust komt nog zo nu en dan om de hoek kijken. het slapen is ook een stuk minder geworden wat ook niet helpt, slaap gemiddeld de eerste 4 uur dan word ik wakker en kan ik vaak niet verder slapen ben daardoor erg vermoeid en ben bang dat ik langzaam weer afglijd in een nieuwe burnout. het is frustrerend dat het slapen niet meer vanzelfsprekend is.
pim r
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
En als je dan een klein beetje mirtazapine neemt? Ik neem elke avond 1/4 van 15 mg en het helpt mij om voldoende rust te krijgen. Voel me nog lang niet goed (erg licht in het hoofd en alles komt met een vertraging binnen) maar af en toe gaan er wat stapjes vooruit.
A.G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste pim,
Ik ben begonnen met 3.75 mg tabletjes mirtazapine voor het slapen want ik stond 24/7 aan. Dit hielp niet genoeg en ik had echt constant paniek. Toen wilde de psych me aan de antidepressiva fluoxetine. Dit heb ik toch niet gedaan. Toen adviseerde hij de mirtazapine op te hogen na 7.75. In het begin idd veel spierpijn maar alle bijwerkingen zijn verdwenen. Slik het nu ongeveer 4 weken en slaap weer bijna als vanouds. Die 7.75 mg werkt namelijk niet alleen op mijn slaap maar gek genoeg ook net voldoende om weer lekker rustig te zijn. Overdag ook helemaal geen nasleep er van. Zou het zeker overwegen. Ik denk dat ik er voorlopig nog even mee door ga om echt bij te tanken ( situatie thuis isnnog erg stressvol en heb overdag niet echt tijd om aan mijzelf te werken of te rusten) en dan rustig af te bouwen.
Ik ben begonnen met 3.75 mg tabletjes mirtazapine voor het slapen want ik stond 24/7 aan. Dit hielp niet genoeg en ik had echt constant paniek. Toen wilde de psych me aan de antidepressiva fluoxetine. Dit heb ik toch niet gedaan. Toen adviseerde hij de mirtazapine op te hogen na 7.75. In het begin idd veel spierpijn maar alle bijwerkingen zijn verdwenen. Slik het nu ongeveer 4 weken en slaap weer bijna als vanouds. Die 7.75 mg werkt namelijk niet alleen op mijn slaap maar gek genoeg ook net voldoende om weer lekker rustig te zijn. Overdag ook helemaal geen nasleep er van. Zou het zeker overwegen. Ik denk dat ik er voorlopig nog even mee door ga om echt bij te tanken ( situatie thuis isnnog erg stressvol en heb overdag niet echt tijd om aan mijzelf te werken of te rusten) en dan rustig af te bouwen.
Joya
09-10-2023
Haptotherapie? (Verhaal 676)
Haptotherapie?
Ik lees met enige regelmaat dat mensen in een burn-out baat hebben bij haptotherapie.
Aangezien ik zelf inmiddels ook al mogelijkheden graag wil aangrijpen, kan iemand er wat meer over vertellen?
Wat houdt het precies in, wat levert het op, etc?
Bedankt voor jullie reacties….
Ik lees met enige regelmaat dat mensen in een burn-out baat hebben bij haptotherapie.
Aangezien ik zelf inmiddels ook al mogelijkheden graag wil aangrijpen, kan iemand er wat meer over vertellen?
Wat houdt het precies in, wat levert het op, etc?
Bedankt voor jullie reacties….
Henk
22-09-2023
laatste reactie: 08-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Henk ja ik doe ook haptotherapie en helpt mij erg goed je krijg eerst een gesprek half uur daarna de behandeling waar je je klachten hebt massage bij mij ook een half uur je krijg oefeningen mee naar huis ik vooral voor mijn maagklachten nek schouder het helpt bij mij en soms wel een terug val maar gaat nu naar dik 5 maanden elke dag een stapje verder beter ben er nog niet een aanrader succes ook 👍
Lucy
08-10-2023
Oogklachten en hoofdklachten (Verhaal 703)
Beste,
Ik loop nu al een jaar met diverse klachten rond met name forse oog en hoofd klachten. Het meest belemmerd zijn mjjn oog en hoofdklachten.
Ik heb een opticien en oogarts gezien, deze zagen geen bijzonderheden. Ik heb wel tig oogdruppels gehad zonder resultaat. Ook hebbik een utermöhlen prismabril aangeschaft, zonder resultaat. Ben de wanhoop nabij. Wie herkent deze klachten??
Zeer slecht tegen licht kunnen. Ik kijk nu ruim 1 jaar geen tv meer en schermen verdraag ik ook slecht. Ik krijg hier een naar drukkend gevoel in m'n hoofd en ogen van en het voelt dan alsof ik scheel kijk en m'n ogen trillen. Ook raak ik visueel duizelig.
Trillend beeld en soms wazig zicht
Branderig pijnlijke ogen 24/7. Ogen zijn getest en deze mankeren niks. Desondanks heb ik diverse oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
Lichtflitsen, met name rechteroog.
Wanneer ik mjjn ogen sluit zie ik tig patronen in mijn gezichtsveld schieten. Mijn ogen lijken dan het beeld te volgen en ook hrt gevoel dat mn ogen heen en weer te schieten.
Trillende oogleden/oogbollen wanneer ik m'n ogen sluit.
Wie herkent zich in de klachten ? Gaat direct ooit over??
Ik loop nu al een jaar met diverse klachten rond met name forse oog en hoofd klachten. Het meest belemmerd zijn mjjn oog en hoofdklachten.
Ik heb een opticien en oogarts gezien, deze zagen geen bijzonderheden. Ik heb wel tig oogdruppels gehad zonder resultaat. Ook hebbik een utermöhlen prismabril aangeschaft, zonder resultaat. Ben de wanhoop nabij. Wie herkent deze klachten??
Zeer slecht tegen licht kunnen. Ik kijk nu ruim 1 jaar geen tv meer en schermen verdraag ik ook slecht. Ik krijg hier een naar drukkend gevoel in m'n hoofd en ogen van en het voelt dan alsof ik scheel kijk en m'n ogen trillen. Ook raak ik visueel duizelig.
Trillend beeld en soms wazig zicht
Branderig pijnlijke ogen 24/7. Ogen zijn getest en deze mankeren niks. Desondanks heb ik diverse oogdruppels geprobeerd zonder resultaat
Lichtflitsen, met name rechteroog.
Wanneer ik mjjn ogen sluit zie ik tig patronen in mijn gezichtsveld schieten. Mijn ogen lijken dan het beeld te volgen en ook hrt gevoel dat mn ogen heen en weer te schieten.
Trillende oogleden/oogbollen wanneer ik m'n ogen sluit.
Wie herkent zich in de klachten ? Gaat direct ooit over??
Anoniem
06-10-2023
laatste reactie: 08-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Anna?
Anna
08-10-2023
Hoofd en oogklachten (Verhaal 697)
Een jaar geleden viel ik uit met forse klachten. Met name hoofd oren en ogen waren het meest belemmerend.
Nu ja een jaar heb ik nog steeds last van onderstaande klachten. Ik heb tig oogdruppels geprobeerd, oogarts en opticien zagen geen bijzonderheden en heb zelf een uthermolen prisma bril laten aanschaffen. Daarnaast in het begin van mijn BO tig therapieën gehad zonder resultaat...Met de therapieen ben ik inmiddels gestopt..
Wie herkent deze klachten en heeft tips?
Meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Druk ik mijn (voor)hoofd, schedel en ogen
branderig pijnlijk ogen,
soms het gevoel scheel te kijken en visuele duizeligheid.
Trillende oogleden-oogbollen, wanneer ik mijn ogen dicht doe blijven deze hevig trillen
trillend beeld in mijn gezichtsveld, ook wanneer ik mijn ogen dicht doe, ik zie dan een caleidoscoop effect. tig patronen schieten heen en weer en mijn ogen schieten dan ook alle kanten op.
Slecht tegen licht kunnen.
Druk klemmend gevoel in mijn hoofd alsof ik een zandzak van 100 kilo op mn hoofd heb, daarnaast flink last van hersenmist.
snel overprikkeld door bewegende beelden en geluid. Dit resulteer in een naar gevoel in mn hoofd, als of ik elk moment kan wegvallen..
Nu ja een jaar heb ik nog steeds last van onderstaande klachten. Ik heb tig oogdruppels geprobeerd, oogarts en opticien zagen geen bijzonderheden en heb zelf een uthermolen prisma bril laten aanschaffen. Daarnaast in het begin van mijn BO tig therapieën gehad zonder resultaat...Met de therapieen ben ik inmiddels gestopt..
Wie herkent deze klachten en heeft tips?
Meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Druk ik mijn (voor)hoofd, schedel en ogen
branderig pijnlijk ogen,
soms het gevoel scheel te kijken en visuele duizeligheid.
Trillende oogleden-oogbollen, wanneer ik mijn ogen dicht doe blijven deze hevig trillen
trillend beeld in mijn gezichtsveld, ook wanneer ik mijn ogen dicht doe, ik zie dan een caleidoscoop effect. tig patronen schieten heen en weer en mijn ogen schieten dan ook alle kanten op.
Slecht tegen licht kunnen.
Druk klemmend gevoel in mijn hoofd alsof ik een zandzak van 100 kilo op mn hoofd heb, daarnaast flink last van hersenmist.
snel overprikkeld door bewegende beelden en geluid. Dit resulteer in een naar gevoel in mn hoofd, als of ik elk moment kan wegvallen..
Anoniem
05-10-2023
laatste reactie: 08-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. Daarbij daarnaast ook uitputting. Klachten die in mijn geval al jaren aanhouden, waarmee ik wakker word en mee naar bed ga. Maakt het extra lastig om veranderingen door te voeren en nieuwe info te verwerken. Het is me ondanks ondersteuning niet gelukt en maakt behoorlijk hopeloos. Op dit moment functioneer ik nauwelijks, doe ik de dingen die gebeuren moeten op standje automatisch en is alles een waas. Geen opbeurend verhaal of tips, wel herkenbaar wat je schrijft.
w
08-10-2023
Reactie:
Anna?
Anna
08-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Je eigen waarheid als narcist (Verhaal 652)
Omdat het mij jaren heeft gekost om mijzelf het volgende in te laten zien en te begrijpen dat dit de oorzaak is van mijn burnout en alle klachten die daarbij horen, wil ik dit met jullie delen.
Niet alleen perfectionisme, de lat hoog leggen en please-gedrag zorgen voor een burnout, maar ook (verborgen) narcisme. Dit laatste werd duidelijk na een test bij PsyQ en gesprekken met een systeemtherapeut. Je hebt dit niet eens zelf door, omdat je blijft geloven in je eigen waarheid als narcist. De gedachtepatronen die je hebt ontwikkeld in je leven, je opvoeding, je levenservaring, etc. kunnen leiden tot deze levenshouding. Vaak heb je het niet eens door dat je continue mensen manipuleert, chaotisch bent, slecht tegen kritiek kunt, het moeilijk vindt om orders te volgen, altijd vindt dat je gelijk hebt, etc. Mensen die verborgen narcistisch zijn raken op den duur ook burn-out, worden depressief en kampen met angsten. Verbogen narcisme is anders dan een openlijke narcist, waar je in eerste instantie aan denkt. Dus niet de types die hardop roepen dat ze uniek zijn en alles weten, maar juist degene die dit wel denken, maar niet openlijk etaleren. Ik ken overigens 2 (ex) vrienden die absoluut openlijk narcistisch zijn. Beiden werken al 6 jaar niet meer en hun vrouwen doen alles. Toch vinden ze zichzelf fantastisch en weten ze alles beter, maar is hun leven leeg en hebben ze letterlijk geen vrienden meer. Dit type ben ik gelukkig niet, maar wel de stille variant.
Sinds ik dit eindelijk inzie, kan ik heel veel verklaren en snap ik dat ik rigoureus moet veranderen om weer sociaal, gelukkig en energiek te worden. Het zal niet makkelijk worden, want het zijn gedachtepatronen die je automatisch volgt omdat je het zo hebt geleerd. Schematherapie is hiervoor een geschikte oplossing.
Ik had hier zelf nooit aan gedacht en zelfs na het onderzoek trok ik dit in twijfel. Dit heeft voor 3 jaar extra ellende gezorgd, maar in die periode heb ik dingen meegemaakt die duidelijk wijzen op verborgen narcisme.
Zit je dus ook al geruime tijd te tobben en kan je de oorzaak niet vinden voor jezelf, doe dan eens een online test en mocht de uitslag iets aangeven, vraag dan een persoonlijkheid(stoornis) test aan. Ik viel uiteindelijk in Cluster B, waarin inderdaad narcisme zit. Iedereen heeft een vorm van narcisme, maar bij sommigen schiet het door, zonder dat je het zelf doorhebt. Dus het is zeker de moeite waard.
Vanaf het moment dat je hier écht voor openstaat en accepteert dat jij moet veranderen en niet 'de anderen', dan start het herstel.
Succes
Niet alleen perfectionisme, de lat hoog leggen en please-gedrag zorgen voor een burnout, maar ook (verborgen) narcisme. Dit laatste werd duidelijk na een test bij PsyQ en gesprekken met een systeemtherapeut. Je hebt dit niet eens zelf door, omdat je blijft geloven in je eigen waarheid als narcist. De gedachtepatronen die je hebt ontwikkeld in je leven, je opvoeding, je levenservaring, etc. kunnen leiden tot deze levenshouding. Vaak heb je het niet eens door dat je continue mensen manipuleert, chaotisch bent, slecht tegen kritiek kunt, het moeilijk vindt om orders te volgen, altijd vindt dat je gelijk hebt, etc. Mensen die verborgen narcistisch zijn raken op den duur ook burn-out, worden depressief en kampen met angsten. Verbogen narcisme is anders dan een openlijke narcist, waar je in eerste instantie aan denkt. Dus niet de types die hardop roepen dat ze uniek zijn en alles weten, maar juist degene die dit wel denken, maar niet openlijk etaleren. Ik ken overigens 2 (ex) vrienden die absoluut openlijk narcistisch zijn. Beiden werken al 6 jaar niet meer en hun vrouwen doen alles. Toch vinden ze zichzelf fantastisch en weten ze alles beter, maar is hun leven leeg en hebben ze letterlijk geen vrienden meer. Dit type ben ik gelukkig niet, maar wel de stille variant.
Sinds ik dit eindelijk inzie, kan ik heel veel verklaren en snap ik dat ik rigoureus moet veranderen om weer sociaal, gelukkig en energiek te worden. Het zal niet makkelijk worden, want het zijn gedachtepatronen die je automatisch volgt omdat je het zo hebt geleerd. Schematherapie is hiervoor een geschikte oplossing.
Ik had hier zelf nooit aan gedacht en zelfs na het onderzoek trok ik dit in twijfel. Dit heeft voor 3 jaar extra ellende gezorgd, maar in die periode heb ik dingen meegemaakt die duidelijk wijzen op verborgen narcisme.
Zit je dus ook al geruime tijd te tobben en kan je de oorzaak niet vinden voor jezelf, doe dan eens een online test en mocht de uitslag iets aangeven, vraag dan een persoonlijkheid(stoornis) test aan. Ik viel uiteindelijk in Cluster B, waarin inderdaad narcisme zit. Iedereen heeft een vorm van narcisme, maar bij sommigen schiet het door, zonder dat je het zelf doorhebt. Dus het is zeker de moeite waard.
Vanaf het moment dat je hier écht voor openstaat en accepteert dat jij moet veranderen en niet 'de anderen', dan start het herstel.
Succes
Derk
31-08-2023
laatste reactie: 08-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Elke narcist zou eens goed bij zichzelf ten rade moeten gaan hoeveel onherstelbare schade ze aangericht hebben.
Ik weet waar ik over praat.
Ik heb geen medelijden met ze want hun verdediging is bijna altijd een slachtoffer rol. Ik ga niet iedereen over één kam scheren dus wens ik je veel succes en sterkte.
Ik weet waar ik over praat.
Ik heb geen medelijden met ze want hun verdediging is bijna altijd een slachtoffer rol. Ik ga niet iedereen over één kam scheren dus wens ik je veel succes en sterkte.
Slachtoffer
18-09-2023
Reactie:
Ik vind je verhaal heel 'verfrissend' om te lezen. Ik ben zelf burned out en had te maken met een narcistische ex. Inderdaad ook van het type verborgen narcisme.
Ik weet daarom ook van dichtbij hoe iemand met narcisme zich stuk kan lopen in situaties. Hoe leeg en kwetsbaar een narcist kan zijn, maar een bepaald gedrag en gedachtepatroon heeft ontwikkeld waarin er steeds nieuwe voeding moet komen. Als dit jaren duurt, met daarin veel leed (vooral om zich heen) dan is loopt je voorraad langzaam leeg.
Ik laat nu even achterwege hoe schadelijk de impact was op mij.
Je verhaal delen hier is zeker iets waarvan ik hoop dat mensen zich herkennen. Er is te weinig bekend over narcisten terwijl dit een groeiende diagnose is. Narcisten laten zich niet diagnosticeren.
Ik wens je veel succes en bedankt voor het delen. Veel kracht en groei gewenst op je innerlijke reis.
Ik weet daarom ook van dichtbij hoe iemand met narcisme zich stuk kan lopen in situaties. Hoe leeg en kwetsbaar een narcist kan zijn, maar een bepaald gedrag en gedachtepatroon heeft ontwikkeld waarin er steeds nieuwe voeding moet komen. Als dit jaren duurt, met daarin veel leed (vooral om zich heen) dan is loopt je voorraad langzaam leeg.
Ik laat nu even achterwege hoe schadelijk de impact was op mij.
Je verhaal delen hier is zeker iets waarvan ik hoop dat mensen zich herkennen. Er is te weinig bekend over narcisten terwijl dit een groeiende diagnose is. Narcisten laten zich niet diagnosticeren.
Ik wens je veel succes en bedankt voor het delen. Veel kracht en groei gewenst op je innerlijke reis.
Anoniem
01-10-2023
Reactie:
Gewoon even benieuwd: Hoe weet je dat het geen autisme, maar narcisme is?
Fluwa
08-10-2023
Op vakantie lijken alle klachten te verdwijnen (Verhaal 643)
Goedemiddag, ook ik deel graag mijn verhaal. Een jaar geleden heftige spanningsklachten (niet/slecht slapen, opgejaagd gevoel, angsten etc. Tot op heden nog steeds meer slechte dan goede dagen, erg frustrerend. In de tussentijd ook drie keer kort op vakantie geweest en het vreemde is dat dan alle klachten lijken te verdwijnen. Zodra ik weer thuis ben komen alle klachten terug. Ook na gesprekken met psycholoog voel ik mij korte tijd een stuk beter, een soort als verlost van alles. Is dit herkenbaar ? Ik blijf mij maar afvragen hoe dit mogelijk is…wat op vakantie of bij de psycholoog mogelijk is moet thuis in het dagelijks leven toch ook mogelijk zijn ?!
Ruud
25-08-2023
laatste reactie: 07-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Adrenaline. Dat zorgt ervoor dat je niks meer voelt.. je krijgt dat energie welke je niet hebt.
Anoniem
27-08-2023
Reactie:
Zo herkenbaar. Net terug van vakantie en daar was hernia weg en had genoeg energie om met vrienden elke dag genoeg te doen. Thuis... Direct het gevoel en hernia terug.
Nu vermoede ik adrenaline en merk dat ik het fijn vind dit te lezen.
Weer beginnen met blootstellen en weerbaarheid. ♥️
Nu vermoede ik adrenaline en merk dat ik het fijn vind dit te lezen.
Weer beginnen met blootstellen en weerbaarheid. ♥️
Vanessa
23-09-2023
Reactie:
Zo herkenbaar ik ben terug van vakantie weekend met mijn gezin en de kleinkinderen op Texel geen last van stress nekklachten enz maag thuis komt het weer als ik werk dan denk ik er niet aan loop bij een haptotherapeut dat helpt je kan je ei kwijt succes ook komt allemaal goed heeft tijd nodig stap voor stap 👍
Lucy
07-10-2023
Gespannen buik (Verhaal 666)
Gespannen buik
Goedemorgen lotgenoten,
Ik ben sinds half juni thuis met een burn-out, fysieke conditie is er redelijk onder gebleven, echter met name de klachten als overprikkeling, slecht slapen, hoofdpijn, nek en kaakspanning etc.
Ik werk inmiddels weer 3 uurtjes per ochtend vanaf huis, redelijk prikkelvrij dus, maar hetgeen waar ik nu het meest last van heb is een gespannen buik. De hele dag niets doen lijkt bij mij alleen maar averechts te werken, omdat ik dan continue zit te piekeren.
Het lijkt wel alsof het moeite kost mijn buik uit te zetten bij het ademen, omdat deze helemaal onder spanning staat ofzo.
Ik doe meermaals per dag ademhalingsoefeningen en yoga/rekken strekken, maar lijkt allemaal niet echt te helpen.
Ik wandel of fiets of 2 keer per dag een rondje van 30-45 minuten, met soms een lichte workout als voorzichtig hardlopen.
Mijn ademhaling wanneer ik in concentratie ben is nog steeds oppervlakkig, ik probeer hier wel zo veel mogelijk op te letten.
Zijn er meer mensen die dermate last hebben van een gespannen buik, en heeft iemand hier nog andere tips voor om dit te verhelpen?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Goedemorgen lotgenoten,
Ik ben sinds half juni thuis met een burn-out, fysieke conditie is er redelijk onder gebleven, echter met name de klachten als overprikkeling, slecht slapen, hoofdpijn, nek en kaakspanning etc.
Ik werk inmiddels weer 3 uurtjes per ochtend vanaf huis, redelijk prikkelvrij dus, maar hetgeen waar ik nu het meest last van heb is een gespannen buik. De hele dag niets doen lijkt bij mij alleen maar averechts te werken, omdat ik dan continue zit te piekeren.
Het lijkt wel alsof het moeite kost mijn buik uit te zetten bij het ademen, omdat deze helemaal onder spanning staat ofzo.
Ik doe meermaals per dag ademhalingsoefeningen en yoga/rekken strekken, maar lijkt allemaal niet echt te helpen.
Ik wandel of fiets of 2 keer per dag een rondje van 30-45 minuten, met soms een lichte workout als voorzichtig hardlopen.
Mijn ademhaling wanneer ik in concentratie ben is nog steeds oppervlakkig, ik probeer hier wel zo veel mogelijk op te letten.
Zijn er meer mensen die dermate last hebben van een gespannen buik, en heeft iemand hier nog andere tips voor om dit te verhelpen?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
A
14-09-2023
laatste reactie: 07-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja herkenbaar dit hoofdpijn slecht slapen en last van mijn buik al maanden de ene keer beter dan de andere dag ik werk 4 ochtenden per week en met ademhalen zet ik wel eens zo site op en wandel veel met de hond dat geeft mij rust de natuur en ik kan ook niet stil zitten dan pieker ik me gek loop ook bij een haptotherapeut daar kan ik me verhaal kwijt en krijg oefeningen voor mijn buik nek succes ook he we komen er uit eindelijk wel duurt even👍l
Lucy
07-10-2023
Heb ik burn out? Oververmoeid? (Verhaal 74)
Ik ben de laatste week zo moe dat ik mijn bed haast niet meer uitkom.
Terwijl ik altijd vroeg op stond.
Ik ben huisvrouw, 53 jaar.
1 dochter van 14 jaar, een nichtje van 20 jaar die hier sinds september woont.
1 jongen van 10 jaar die 1 x per maand een weekend komt.
1 meisje van 10 jaar die om het weekend komt.
Het meisje stoppen we mee, omdat ze ergens anders gaat wonen.
Ik ben tot nu toe ieder jaar geopereerd aan knie, enkel, heup.
Mijn man heeft corona gehad en in het ziekenhuis gelegen.
Hierdoor had het hele gezin corona.
Ik heb veel zorgen om ons nichtje.
Ik ben nu opgebrand, duizelig, lusteloos, verschrikkelijk moe, huilerig,
Ik ben nu op zoek naar hulp maar weet niet goed welke?
Heb ik burn out? Oververmoeid?
Terwijl ik altijd vroeg op stond.
Ik ben huisvrouw, 53 jaar.
1 dochter van 14 jaar, een nichtje van 20 jaar die hier sinds september woont.
1 jongen van 10 jaar die 1 x per maand een weekend komt.
1 meisje van 10 jaar die om het weekend komt.
Het meisje stoppen we mee, omdat ze ergens anders gaat wonen.
Ik ben tot nu toe ieder jaar geopereerd aan knie, enkel, heup.
Mijn man heeft corona gehad en in het ziekenhuis gelegen.
Hierdoor had het hele gezin corona.
Ik heb veel zorgen om ons nichtje.
Ik ben nu opgebrand, duizelig, lusteloos, verschrikkelijk moe, huilerig,
Ik ben nu op zoek naar hulp maar weet niet goed welke?
Heb ik burn out? Oververmoeid?
Annemiek
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jeetje wat vervelend! Klinkt wel als een erg druk leven. Misschien even langs de huisarts ? Symptomen komen wel overeen...
Joya
07-10-2023
Gevoelig voor prikkels (Verhaal 696)
Momenteel zit ik helaas 12 weken thuis met een burn out. Het werken heb ik geheel stop gezet.
Qua oorzaken kan ik benoemen dat ik afgelooen jaren helaas veel ellende meegemaakt heb in combinatie met perfectionisme en de controle willen houden.
Eerste weken had ik veel last van slaapproblemen, eetproblemen, pijn op de borst en paniek aanvallen. Afgelopen weken heb ik gelukkig wel op kunnen bouwen in belastbaarheid en zelf controle. Echter nu een flinke terugval.
Helaas ben ik nu erg gevoelig voor prikkels in de zin van geluiden.
Wat mij erg zal helpen zijn verhalen van anderen, hoe gaat het bij jullie? En Hoelang duurt voor jullie het proces nu?
Is er iemand die kan zeggen dat het ‘echt’ goed komt? Soms lijken deze woorden een masker.
Qua oorzaken kan ik benoemen dat ik afgelooen jaren helaas veel ellende meegemaakt heb in combinatie met perfectionisme en de controle willen houden.
Eerste weken had ik veel last van slaapproblemen, eetproblemen, pijn op de borst en paniek aanvallen. Afgelopen weken heb ik gelukkig wel op kunnen bouwen in belastbaarheid en zelf controle. Echter nu een flinke terugval.
Helaas ben ik nu erg gevoelig voor prikkels in de zin van geluiden.
Wat mij erg zal helpen zijn verhalen van anderen, hoe gaat het bij jullie? En Hoelang duurt voor jullie het proces nu?
Is er iemand die kan zeggen dat het ‘echt’ goed komt? Soms lijken deze woorden een masker.
Jennifer
04-10-2023
laatste reactie: 07-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jou verhaal lijkt precies op die van mij. Die perfectionisme en altijd maar door gaan.. wat doen we onszelf aan he ? Pfffff. Maar het is zo'n gewoonte dat we het niet eens door hebben. Bij mij was het HEEEEL heftig. 3 weken lang 24/7 paniek, meerdere malen aan de tel gehangen met spoedpost, psychiater nood nummer noem maar op. Nu begonnen met lage dosis antidepressiva ( voor het slapen, mirtazapine 7.75 mg) dit helpt me om iets beter te slapen en overdag ben ik nu ook een stuk rustiger. De vermoeidheid is nu overdag ook weer voelbaar.. in de periode dat ik 24/7aan stond voelde ik niks van vermoeidheid ook al sliep ik helemaal niet. Puur door de adrenaline. Ben ook in 4 weken 13 kilo afgevallen. Nu langzaam aan komt er weer wat bij. Ontlasting gaat weer richting de normale kant...
Misschien is t ook een optie voor jou ?
Misschien is t ook een optie voor jou ?
Joya
07-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Grieperig (Verhaal 699)
Goedemorgen! Iemand herkenning in mijn verhaal?
Afgelopen dagen ging het elke dag steeds ietsje beter woensdag zelfs klachten vrij..
Gisterochtend een gesprek op mijn werk gehad en sindsdien voel ik me weer slechter..
Moe grieperig gevoel weinig eetlust en heel veel plassen..
Afgelopen dagen ging het elke dag steeds ietsje beter woensdag zelfs klachten vrij..
Gisterochtend een gesprek op mijn werk gehad en sindsdien voel ik me weer slechter..
Moe grieperig gevoel weinig eetlust en heel veel plassen..
Stef
06-10-2023
laatste reactie: 07-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heeeeeel herkenbaar !! 2 weken lang letterlijk gedacht dat ik dood ging. 24/7 paniekaanvallen, niet slapen, constant stresss. Toen lage dosis antidepressiva gestart voor het slapen ( mirtazapine) dit werkte ook op me gesteldheid overdag. Dus eigenlijk al 1.5 week goede dagen. Maar toch vandaag weer iets gaan lezen over slapen en dat mensen slecht van de medicatie af komen. Nu alweer aantal uur pijn in me rug, armen, brandend gevoel. Het gaat met vallen en opstaan denk ik. Proberen positief te blijven.
Sterkte!
Sterkte!
Joya
07-10-2023
Zodra ik mijn ogen sluit dan zie ik... (Verhaal 339)
Zodra ik mijn ogen sluit dan lijkt het alsof ik een tl-buis voor mijn ogen heb die aan en uit gaat. Ook zie ik dan allerlei patronen figuren beelden in flitstempo voorbij komen. Mijn brein lijkt overuren te maken net alsof ik in een slechte film zitten gevoel dat mijn brein continue in gevecht is. Wie herkent dit ik kan hierdoor niet slapen.
Ano
05-01-2023
laatste reactie: 07-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Ik heb precies hetzelfde, maar heb ook met ogen open zo nu en dan dat ik een fel paars lichtstipje zie. Soms 1 seconden en soms wat langer heel vreemd. Heb dit al sinds januari. Oogarts geweest en alles was top, heeft echt met stress (burnout) te maken en herstel duurt helaas langer dan verwacht.
Ik heb precies hetzelfde, maar heb ook met ogen open zo nu en dan dat ik een fel paars lichtstipje zie. Soms 1 seconden en soms wat langer heel vreemd. Heb dit al sinds januari. Oogarts geweest en alles was top, heeft echt met stress (burnout) te maken en herstel duurt helaas langer dan verwacht.
Ruud
14-05-2023
Reactie:
Hoiii,
Ik heb dit ook! Allemaal bewegende beelden en me lichaam staat echt onder Stroom zodra ik al aan m'n bed denk. Ik slaap dan ook zonder medicatie maar 3 uurtjes en niet eens vast. Dan gaan tussen 6 en 7 alle rasartiest radartjes aan en zit ik verstijfd in bed. Ik heb alleen door de burnout wel een angststoornis en Dwang ( vooral Dwang gedachte) erbij.
Wat helpt jou ?
Ik heb dit ook! Allemaal bewegende beelden en me lichaam staat echt onder Stroom zodra ik al aan m'n bed denk. Ik slaap dan ook zonder medicatie maar 3 uurtjes en niet eens vast. Dan gaan tussen 6 en 7 alle rasartiest radartjes aan en zit ik verstijfd in bed. Ik heb alleen door de burnout wel een angststoornis en Dwang ( vooral Dwang gedachte) erbij.
Wat helpt jou ?
Anoniem
01-09-2023
Reactie:
Hoi,
Mij heeft helaas nog niks geholpen. Heb heel wat therapeuten gehad zonder resultaat.
Soms twijfel ik wel of dit geen ander oorzaak heeft. Klachten zijn fors en zeer belemmerd.
Ik heb 24/7 last van branderig pijnlijke ogen
Als ik 'm ogen sluit blijven mijn oogleden/bollen trillen
Als ik mn ogen sluit krijg ik een trillende gezichtsveld en zie ik tig patronen heen en weer schieten* caleidoscoop effect. Mjjn ogen lijken dan heen en weer te schieten.
Visuele duizeligheid, kan na 1 jaar nog geen tv kijken.
Gevoelig voor licht
Daarnaast ook veel hoofdklachten.. zeer zwaar gevoel in m'n schedel/hoofd. Lijkt alsof ik 100 kilo op m'n hoofd heb waardoor ik niet meer helder ben en het gevoel weg te vallen.
Ik hoop dat iemand zich in deze klachten herkent?? Gaat dit nog over.
Mij heeft helaas nog niks geholpen. Heb heel wat therapeuten gehad zonder resultaat.
Soms twijfel ik wel of dit geen ander oorzaak heeft. Klachten zijn fors en zeer belemmerd.
Ik heb 24/7 last van branderig pijnlijke ogen
Als ik 'm ogen sluit blijven mijn oogleden/bollen trillen
Als ik mn ogen sluit krijg ik een trillende gezichtsveld en zie ik tig patronen heen en weer schieten* caleidoscoop effect. Mjjn ogen lijken dan heen en weer te schieten.
Visuele duizeligheid, kan na 1 jaar nog geen tv kijken.
Gevoelig voor licht
Daarnaast ook veel hoofdklachten.. zeer zwaar gevoel in m'n schedel/hoofd. Lijkt alsof ik 100 kilo op m'n hoofd heb waardoor ik niet meer helder ben en het gevoel weg te vallen.
Ik hoop dat iemand zich in deze klachten herkent?? Gaat dit nog over.
Anso
03-10-2023
Reactie:
Ja anso dat heb ik ook een zwaar gevoel in mijn hoofd net als of je gezopen hebt en ook last van mijn ogen lichtflitsen krijg oefeningen mee van de haptotherapeut hoofd naar beneden en los je handen langs je lichaam helpt wel wat bij mij succes ook het is vet vervelend 👍
Lucy
07-10-2023
Brandende huid op de benen en voorhoofd (Verhaal 693)
Herkend iemand de volgende klachten:
Hoofdsuizen en dan een heel raar drukkend gevoel in je hoofd hebben (geen hoofdpijn)
Een raar gevoel in de voeten een soort tintelen/kriebelen/stroompjes en dan s'avonds in bed hele hete en brandende voeten.
Brandende huid op de benen en voorhoofd
Hoofdsuizen en dan een heel raar drukkend gevoel in je hoofd hebben (geen hoofdpijn)
Een raar gevoel in de voeten een soort tintelen/kriebelen/stroompjes en dan s'avonds in bed hele hete en brandende voeten.
Brandende huid op de benen en voorhoofd
C
03-10-2023
laatste reactie: 07-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook prikkelingen onder de huid bij burnout. Voeten zijn het ergst, branden en soms steken. Verder ook benen en handpalmen en ook voorhoofd. Naar.
Cecile
07-10-2023
Te veel stress in bed (Verhaal 682)
Beste allemaal,
Mensen ervaring met burn-out, angststoornis/dwangstoornis en slecht slapen ?
Ik heb angst voor het slapen, te veel stress in bed.
Denken jullie dat antidepressiva hier een handje in kunnen helpen ?
Iemand ervaring daarmee ? Eerst slecht slapen door alle spanning en door medicatie beter gaan slapen ?
Reacties zouden heel fijn zijn.
Ook iemand ervaring met neurofeedback ?
Mensen ervaring met burn-out, angststoornis/dwangstoornis en slecht slapen ?
Ik heb angst voor het slapen, te veel stress in bed.
Denken jullie dat antidepressiva hier een handje in kunnen helpen ?
Iemand ervaring daarmee ? Eerst slecht slapen door alle spanning en door medicatie beter gaan slapen ?
Reacties zouden heel fijn zijn.
Ook iemand ervaring met neurofeedback ?
Joya
28-09-2023
laatste reactie: 07-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je zou amitriptyline in lage dosering (10-20 mg) kunnen proberen. Dit wordt vaker gegeven bij slaapproblemen. Na langere tijd gebruik neemt t effect wel af helaas.
Anoniem
02-10-2023
Reactie:
Ik neem Sertraline 100mg en slapen lukt nog steeds niet.
J
04-10-2023
Reactie:
Ik neem Sertraline 100mg en slapen lukt nog steeds niet.
J
04-10-2023
Reactie:
Ik nam de eerste maanden 12,5 mg quetiapine. Zorgt voor rust in je hoofd en beter slapen. Nadat ik een beetje was bijgeslapen kon ik afbouwen en zelf mijn slaapritme weer hervatten. Slapen is zo belangrijk om te kunnen herstellen. Dus ik zou het jezelf wel gunnen om hierbij tijdelijk hulp te krijgen van bijv antipsychotica of antidepressiva. Laat je uiteraard wel goed informeren door je huisarts en zorg dat je na een tijdje afbouwt!
Daniëlle
05-10-2023
Reactie:
Bedankt allemaal. Ik neem nu 7.75 mirtazapine en slaap wel weer redelijk. Ook merk ik dat ik er overdag baat bij heb ook al is het een hele lage dosering. Ben alleen nu wel angstig dat ik er misschien niet van af kom en straks helemaal niet meer zelf kan slapen pfff.
Joya
06-10-2023
Reactie:
Heel fijn dat het zo goed helpt! Afbouwen en stoppen is idd niet makkelijk maar heb vertrouwen dat het mogelijk is. Zodra je enigszins bent hersteld, kan je meer aan en is afbouwen wel pittig maar je lichaam kan het hebben. Ik zou vooral je arts vragen om een afbouwschema indien je het wil proberen over een tijdje.
Daniëlle
07-10-2023
Kon echt letterlijk m’n tanden niet meer zelf poetsen (Verhaal 167)
Hallo allemaal…
Ik ging 3,5 jaar geleden compleet burn out, was heel ver heen en kon echt letterlijk m’n tanden niet meer zelf poetsen. Laat staan iets wat intensiever was. Er brak een helse periode aan, met alle klachten en ellende van dien.
Het heeft ruim 2,5 jaar geduurd voordat ik me weer een beetje beter ging voelen. Inmiddels ben ik 3,5 jaar verder, en ben nu wel een beetje bang nooit meer helemaal te herstellen. Bij de minste of geringste stress, reageert m’n lijf echt zwaar overdreven en ben ik compleet van de leg.
Daarnaast hou ik een constante soort van lichte duizeligheid (zweverig gevoel ) wat bij inspanning en beweging erger is. Herkend iemand dit???
Ik ging 3,5 jaar geleden compleet burn out, was heel ver heen en kon echt letterlijk m’n tanden niet meer zelf poetsen. Laat staan iets wat intensiever was. Er brak een helse periode aan, met alle klachten en ellende van dien.
Het heeft ruim 2,5 jaar geduurd voordat ik me weer een beetje beter ging voelen. Inmiddels ben ik 3,5 jaar verder, en ben nu wel een beetje bang nooit meer helemaal te herstellen. Bij de minste of geringste stress, reageert m’n lijf echt zwaar overdreven en ben ik compleet van de leg.
Daarnaast hou ik een constante soort van lichte duizeligheid (zweverig gevoel ) wat bij inspanning en beweging erger is. Herkend iemand dit???
Wendy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-10-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb een vraagje heb je ook last van vermoeide ogen of gespannen oogspieren? Want ik denk vaak dat door mijn ogen de samenwerking niet goed gaat naar mijn hersenen en dan inderdaad die duizeligheid en licht gevoel ervaar. Als dat zo is moet je eens oogbalans Googlen.. daar staat iets ook over visuele burnout
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat overdreven reageren op stress is heel herkenbaar. Ik denk dat je moet proberen meer te gaan sporten ( als je dat al niet doet ) en hierdoor endorfine aanmaakt die je cortisol level doet dalen en moet gaan trainen meer in je parasympatische zenuwstelstel te gaan komen door o.a mediatie etc. Dit is trainbaar maar vergt wel heel veel inzet. Succes!
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kan je wel al leuke dingen doen en werken na 3,5 jaar.. wat waren je klachten in het begin?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja heel herkenbaar dit! Zelf ook meegemaakt en ervaar nog steeds lichte klachten gaat ook niet meer over.
Simone
20-09-2023
Reactie:
Dit zou exact mijn verhaal kunnen zijn. Ik ben ook al zo lang bezig en ook ze ver heen geweest. Ik ben nu citalopram gaan slikken 20 mg in de hoop de cirkel te doorbreken.
Ik reageer ook heel heftig op spanning. Oogklachten herken ik ook. Ik heb momenteel last van burning skin, oorsuizen veel duizeligheid , trillende kaken en andere spieren, brandende vermoeide ogen de wereld "raar" zien en licht slapen. Het lijkt wel een gebed zonder eind. Zit 100% in de WIA
Ik reageer ook heel heftig op spanning. Oogklachten herken ik ook. Ik heb momenteel last van burning skin, oorsuizen veel duizeligheid , trillende kaken en andere spieren, brandende vermoeide ogen de wereld "raar" zien en licht slapen. Het lijkt wel een gebed zonder eind. Zit 100% in de WIA
C
21-09-2023
Reactie:
Ik heb ook na 2,2 jaar nog steeds elke dag last van hoge spierspanning .. in mijn boven lichaam nek kaken ogen die elke dag brandend bij elke soort inspanning en licht vooral schermen. Elke dag een duizelig gevoel in me hoofd.. vraag me af of het ooit over gaat. Kan wel meer dan toen ik ook volledig b.o raakte. Maar nooit meer klacht vrij geweest.. de angst is wel minder
Anoniem
24-09-2023
Reactie:
Voor wat betreft spierspanning en je zenuwstelsel weer in balans krijgen…probeer een osteopaat. Heeft mijn klachten enorm verminderd…
Olga
06-10-2023
Reactie:
Inmiddels 5 jaar verder, nooit helemaal klacht vrij geweest, maar het was wel leefbaar. Na een zomer weer aan alles deel nemen, en nog wat extra stress op m’n bordje, weer een dikke terugval…. Angstig, beven, dood moe, hoge ademhaling en hartslag, en me zo akelig voelen….. ik weet het niet meer, ik ben het zo beu, zo ontzettend beu dat ik niks meer aan kan.
Wendy
06-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Hoe leer ik omgaan met het schuldgevoel, zucht (Verhaal 700)
De laatste weken ging het absoluut niet goed op het werk. De werkdruk ligt hoog en er kwamen meer en meer aanpassingen bij. Deze week niets anders gedaan dan zitten huilen tijdens de werkuren (ik werk in hoofdzaak van thuis uit). Donderdag kon ik bij de dokter terecht en deze zette me voor 4 weken thuis. Slik. Ik schrok me rot. Zo slecht gaat het niet met mij, ik knok er me wel weer bovenop (was het eerste wat ik dacht). Man wat voel ik me schuldig. Mijn baas heeft elke evaluatie gezegd: neem niet teveel hooi op je vork, ze waarschuwde mij en toch zit ik hier. Nu 4 weken thuis. Schuldgevoel alom. Volop ontkennen dat het eigenlijk echt niet goed meer gaat. Wanneer kan in toegeven dat dit was wat ik nodig had? Hoe leer ik omgaan met het schuldgevoel, zucht.
Laura
06-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Misselijk (Verhaal 698)
Hoi allemaal zijn hier ook mensen die echt kotsmisselijk worden van bijv eten of alleen al douchen? Duurt dan weer een lange tijd voordat die misselijkheid over gaat..
Mar
06-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Druk in het hoofd achter de ogen (Verhaal 146)
Hoi allemaal heb al wat vaker mijn verhaal hierop gedeeld. Vroeg me af wie ook s'morgens het meeste moeite had met druk in het hoofd achter de ogen en dan gespannen en duizelig word van alleen maar staan en zitten. Als ik dan te lang tv kijk krijg ik enorme last van me ogen ( niet tegen licht of scherm kunnen). En enorme spierspanning in me buik dat branderig aan voelt moet dan ook echt liggen op de bank om te zorgen dat et wegtrekt. Als ik ga douchen trekt et ook een beetje weg maar kan de hele ochtend bijna niet veel doen omdat ik me slecht voel met name telkens branderig gevoel in me maag, moet telkens gaan liggen na Un beetje inspanning. S'middags ga ik wandelen 30 min maar heb dan een hele rare gevoel in me hoofd onwerkelijk en mijn ogen worden echt na 30 min wandelen oververmoeid alsof mijn hersenen al die prikkels niet kan verwerken en ook oververmoeid raak van lichamelijke inspanning. Ben nu 7 maanden verder ik begin echt verdrietig te worden voel me nooit meer hetzelfde. Heeft iemand raad? Of ook dezelfde klachten.. gr
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken veel! Ik drink in de ochtend gelijk veel water, dat lijkt wel wat te helpen.
Die druk is pure spanning...en kan door de nacht, slecht slapen of andere dingen komen. Bij staan duizelig kan komen doordat je moe bent, doordat je heel veel in je hoofd zit waardoor je minder contact voelt met de rest v je lichaam...mij is aangeraden vooral heel veel te fan gronden. Terug het contact gaan voelen door je lichaam heen naar je voeten tovenaar de grond. als je staat of zit kan je steeds oefenen. Maag heb ik geen last maar zou lekker gaan liggen af en toe als je kan...je lijf is moe....succes sterkte
Die druk is pure spanning...en kan door de nacht, slecht slapen of andere dingen komen. Bij staan duizelig kan komen doordat je moe bent, doordat je heel veel in je hoofd zit waardoor je minder contact voelt met de rest v je lichaam...mij is aangeraden vooral heel veel te fan gronden. Terug het contact gaan voelen door je lichaam heen naar je voeten tovenaar de grond. als je staat of zit kan je steeds oefenen. Maag heb ik geen last maar zou lekker gaan liggen af en toe als je kan...je lijf is moe....succes sterkte
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
ps zie je ook AG en toe wazig?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken dit precies! Ontzettend frustrerend en lijkt wel alsof je gewoon niet meer jezelf bent er er niet meer bij bent.
Veel sterkte en hopelijk komen we hier snel uit.
Veel sterkte en hopelijk komen we hier snel uit.
Levi
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik herken de klachen, loop er nu 1 jaar mee. Ik verdraag voornamelijk geen schermen, kijk nu al 1 jaar geen tv meer.
Meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Druk ik mijn hoofd, schedel en ogen
branderig pijnlijk ogen,
soms het gevoel scheel te kijken en visuele duizeligheid. Trillende oogleden-oogbollen.
trillend beeld, ook wanneer ik mijn ogen dicht doe, ik zie dan een caleidoscoop effect. tig patronen schieten heen en weer en mijn ogen schieten dan ook alle kanten op.
Meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Druk ik mijn hoofd, schedel en ogen
branderig pijnlijk ogen,
soms het gevoel scheel te kijken en visuele duizeligheid. Trillende oogleden-oogbollen.
trillend beeld, ook wanneer ik mijn ogen dicht doe, ik zie dan een caleidoscoop effect. tig patronen schieten heen en weer en mijn ogen schieten dan ook alle kanten op.
anso
05-10-2023
Vooral conditie naar de molen? (Verhaal 250)
Vooral conditie naar de molen?
Hallo allen, ik ben in mei overspannen geraakt. Diagnose was niet gelijk gesteld en merkte vaak moe na werk/prikkels en na fysieke inspanning volgende dag vaak nog erg moe. Helaas is dit door oplopende stress in een burnout overgelopen. Zeer sensitief voor geluiden, lezen ging niet, snel hoofdpijn. Deze klachten gaan ondertussen al een stuk beter. Waar ik nu mee zit: benen voelen slapen en conditie is vooral naar de knoppen! Dus weinig andere klachten (duizeligheid is weg, kan gewoon een uur lezen), alleen tv kijken is nog lastig en vaak spanningsklachten.
Echter verder dan een paar honderd meter wandelen is eigenlijk niet echt mogelijk. Herkent iemand zich erin dat het zich vooral conditioneel uit? Of zou ik parallel nog long covid oid hebben? De huisarts helpt hier ook niet verder mee.
Mvg
Hallo allen, ik ben in mei overspannen geraakt. Diagnose was niet gelijk gesteld en merkte vaak moe na werk/prikkels en na fysieke inspanning volgende dag vaak nog erg moe. Helaas is dit door oplopende stress in een burnout overgelopen. Zeer sensitief voor geluiden, lezen ging niet, snel hoofdpijn. Deze klachten gaan ondertussen al een stuk beter. Waar ik nu mee zit: benen voelen slapen en conditie is vooral naar de knoppen! Dus weinig andere klachten (duizeligheid is weg, kan gewoon een uur lezen), alleen tv kijken is nog lastig en vaak spanningsklachten.
Echter verder dan een paar honderd meter wandelen is eigenlijk niet echt mogelijk. Herkent iemand zich erin dat het zich vooral conditioneel uit? Of zou ik parallel nog long covid oid hebben? De huisarts helpt hier ook niet verder mee.
Mvg
Anoniem
27-08-2022
laatste reactie: 04-10-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Ik herken dit heel erg en twijfel ook of ik long covid erover heen heb omdat ik 1,5 jaar terug daar even flink ziek van ben geweest.
Ik zit momenteel ruim in het derde jaar van mijn burn-out, en heb afgelopen maand een hevige terugval gehad door een heftige gebeurtenis, waardoor ik nu terug bij af lijk te zijn. Buiten adem / hartkloppingen van het wisselen van je beddengoed, halverwege de trap moeten opladen om verder te kunnen.. het is echt vreselijk.
Ik weet wel dat burn-out een soort eindstadium is van bijnieruitputting. Je bijnieren maken onder andere cortisol aan, en met te weinig cortisol, heb je geen of heel weinig conditie / fysieke energie.
Mvg en veel sterkte,
Amber
Ik herken dit heel erg en twijfel ook of ik long covid erover heen heb omdat ik 1,5 jaar terug daar even flink ziek van ben geweest.
Ik zit momenteel ruim in het derde jaar van mijn burn-out, en heb afgelopen maand een hevige terugval gehad door een heftige gebeurtenis, waardoor ik nu terug bij af lijk te zijn. Buiten adem / hartkloppingen van het wisselen van je beddengoed, halverwege de trap moeten opladen om verder te kunnen.. het is echt vreselijk.
Ik weet wel dat burn-out een soort eindstadium is van bijnieruitputting. Je bijnieren maken onder andere cortisol aan, en met te weinig cortisol, heb je geen of heel weinig conditie / fysieke energie.
Mvg en veel sterkte,
Amber
Amber
19-06-2023
Reactie:
Weet je zeker dat je overspannen bent? Is het geen long covid? Mijn zoon heeft ruim 2 jaar thuisgezeten met een burnout/depressie. Coach, psycholoog en psychotherapeut is er aan te pas gekomen en medicatie om goed te kunnen slapen. Nu blijkt dat hij long covid heeft.
M
08-08-2023
Reactie:
Ik heb ook flinke conditie klachten gehad. Mijn burn-out ontstond half 2020 en ik heb pas na de 3e vaccinatie ronde COVID gehad met milde symptomen (3-5 dagen klachtenvrij). Dus ik kan voor mezelf met zekerheid zeggen dat ik geen long COVID heb.
Spanningsklachten kost ook veel energie, dat zou nog je conditieverlies verklaren.
Mijn persoonlijke ervaring:
Ik heb altijd een redelijke conditie gehad, maar toen het kwartje eindelijk viel na de diagnose burn-out met depressie heb ik veel geslapen en gehuild. Hierdoor wel conditie verlies gemaakt.
Vervolgens kwam de energie-depletie onder andere door prikkelovergevoeligheid, verhoogde spanning, en veel lichamelijke pijn. Toen de klachten verbeterden merkte ik dat het hebben van spanning nog echt veel energie kost. Ik moest zorgvuldig mijn activiteiten plannen om te kunnen rusten.
Spanningsklachten kost ook veel energie, dat zou nog je conditieverlies verklaren.
Mijn persoonlijke ervaring:
Ik heb altijd een redelijke conditie gehad, maar toen het kwartje eindelijk viel na de diagnose burn-out met depressie heb ik veel geslapen en gehuild. Hierdoor wel conditie verlies gemaakt.
Vervolgens kwam de energie-depletie onder andere door prikkelovergevoeligheid, verhoogde spanning, en veel lichamelijke pijn. Toen de klachten verbeterden merkte ik dat het hebben van spanning nog echt veel energie kost. Ik moest zorgvuldig mijn activiteiten plannen om te kunnen rusten.
Pearl
09-08-2023
Reactie:
Hoe is het nu na al die tijd met je Pearl? Kan je al wat meer Dow en vakantie?
Anoniem
09-08-2023
Reactie:
In het eerste half jaar van mijn burn out kon ik nog redelijk wandelen en fietsen. Dat nam met ieder terugval verder af, tot ik op een zeker moment in bed belandde. Daarna heb ik een half jaar lang niet meer dan 4 minuten kunnen wandelen. Toen ik vervolgens in therapie ging is mijn conditie in enkele maanden tijd sterk verbeterd, en kon met opbouw ca 35 minuten per dag wandelen of 4 a 5 km fietsen. Daarna legde ik de lat nog hoger en dat bleek teveel: er volgde een zware terugval. Het wandelen heb ik inmiddels weer kunnen oppakken daarna (20 minuten), fietsen blijft te zwaar voor me.
Frank
17-08-2023
Reactie:
Dit is exact wat ik ook heb en het vervelendste vind. Ik hou zo van wandelen maar ik ben na 10 minuten duizelig. Op het dieptepunt bijna een jaar geleden had ik geen energie om onder de douche te staan, dus er is wel vooruitgang maar wat duurt het lang.. Ik probeer elke dag niet over mijn grenzen te gaan, zowel per activiteit als over de gehele dag. Als ik dat wel doe merk ik dat vooral in mijn slaap, ik word dan vaak wakker en moet soms ook naar adem happen van de spanning.
Wat voor therapie heb je gedaan Frank?
Wat voor therapie heb je gedaan Frank?
Thomas
05-09-2023
Reactie:
Ik ben nu 1 jaar thuis en sta nog steeds in de actie/vecht stand. Cortisol vliegt door heel mijn leef bij het minste geringste. Is het zo dat wanneer cortsiol zakt of leeg is dat dan de fysieke moeheid komt? Voel wel mijn benen maar niet dat ik de trap niet af kom! Ben zo bang geworden door al deze verhalen! Dit komt dus ook nog…Ik heb 12 jaar in de overlevingstans gestaan met veel stress. Heb zoveel spijt…
Anoniem
05-09-2023
Reactie:
Hi!
Ik herken me in je verhaal, thuis sinds juni en vergelijkbare complicaties. Ik verbaas me er ook over dat het zo fysiek is: kortademig, plots een heel slechte conditie, het gevoel 200 kilo te wegen.. Ik weet wel bijna zeker dat ik geen covid heb gehad (voor zover je dat zeker kunt weten) en denk dat het echt bij de burn out hoort. Veel sterkte, ik lees mee voor adviezen!
Ik herken me in je verhaal, thuis sinds juni en vergelijkbare complicaties. Ik verbaas me er ook over dat het zo fysiek is: kortademig, plots een heel slechte conditie, het gevoel 200 kilo te wegen.. Ik weet wel bijna zeker dat ik geen covid heb gehad (voor zover je dat zeker kunt weten) en denk dat het echt bij de burn out hoort. Veel sterkte, ik lees mee voor adviezen!
Hanna
06-09-2023
Reactie:
Nu 1 jaar burnout, (nog ca 1-2 jr te gaan) was door al mn reserves heen, totaal uitgeput. Toen tot weinig in staat: douchen/haren wassen nog een opgave, boodschappen doen was teveel, een wc schoonmaken zag ik tegenop etc. Je moet echter toewerken naar steeds wat meer gaan doen, zgn " graded activity". Je activiteiten langzaam uitbreiden bv steeds iets langer wandelen, fietsen. Zo kan je lichaam weer wennen aan meer inspanning. Ondertussen niet over je grenzen gaan en luisteren naar je lijf! ( alhoewel dit wel bij mij soms misgaat: maar daar leer je dan ook weer van)
Anoniem
04-10-2023
Reactie:
Conditie helemaal naar de filistijnen door deze burnout. Niet verwonderlijk eigenlijk dat ik zo ongelofelijk vermoeid ben. Heb jarenlang mijzelf uitgeput. Hard werken onder moeilijke omstandigheden, veel sporten als vluchtgedrag. Adrenaline en endorfine waren mijn vrienden. Marathons gelopen, triathlons, crossfit. Geen drank, roken of drugs. Wel goed eten. Veel te weinig kwalitatieve rust, vakantie.
Gevolg een zware burnout. Gevoel van falen en al dat soort shit.
Ga hier doorheen komen en dan mooi werken aan mij lichamelijke herstel. Niet meer die bewijskracht maar mooi sporten, lekker sporten.
Eerst dit!
Je bent niet alleen, je komt er wel. Zeg dit nu terwijl ik mij heel klein voel, slecht voel. Ook om mijzelf hoop te geven.
This too shall pass !
Gevolg een zware burnout. Gevoel van falen en al dat soort shit.
Ga hier doorheen komen en dan mooi werken aan mij lichamelijke herstel. Niet meer die bewijskracht maar mooi sporten, lekker sporten.
Eerst dit!
Je bent niet alleen, je komt er wel. Zeg dit nu terwijl ik mij heel klein voel, slecht voel. Ook om mijzelf hoop te geven.
This too shall pass !
Eric
04-10-2023
Ook dagelijks een griepgevoel? (Verhaal 178)
Hallo,
Even een herkenningsvraag. Ervaren jullie ook dagelijks een griepgevoel? Totaal geen energie. Slap. Duurt zolang allemaal.
Even een herkenningsvraag. Ervaren jullie ook dagelijks een griepgevoel? Totaal geen energie. Slap. Duurt zolang allemaal.
Diana
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-10-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oh ja, dit herken ik heel erg! Dacht dat ik raar was...
Gigi
26-09-2023
Reactie:
Ja dat herken ik ook algehele malaise. Ook alsof mijn zicht iets vertraagd is met een lichten duizeligheid geen draaiduizeligheid.
S
26-09-2023
Reactie:
Ja herken dit sinds zaterdag grieperig gevoel wat nu afzakt, maar het bleek later toch de spanningen te zijn van mijn burn out of gewoon een virus. Zo moeilijk te herkennen.
Jacintha
27-09-2023
Reactie:
Herkenbaar.. zenuwachtig gevoel, slappe benen, soort griepgevoel in hoofd dat komt en gaat
Anoniem
28-09-2023
Reactie:
Absoluut! Heel herkenbaar. Duurt al zeker een maand.
Eduard
03-10-2023
Reactie:
Jazeker algehele malaise. Spierzwakte en lusteloosheid...
Voor een man die veel sportte moeilijk te verdragen. Loop al ruim anderhalf jaar met deze klachten. Soms wil ik er met wilskracht doorheen maar slaap dan meteen een stuk slechter. Nog slechter... verstoring van t herstelsysteem door jarenlange uitputting. Zal zichzelf weer resetten, maar WANNEER ???
Hou vol, je bent niet alleen.
Voor een man die veel sportte moeilijk te verdragen. Loop al ruim anderhalf jaar met deze klachten. Soms wil ik er met wilskracht doorheen maar slaap dan meteen een stuk slechter. Nog slechter... verstoring van t herstelsysteem door jarenlange uitputting. Zal zichzelf weer resetten, maar WANNEER ???
Hou vol, je bent niet alleen.
Eric
04-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Moeheid in vlagen (Verhaal 679)
Komt de moeheid bij jullie ook in vlagen? Vandaag een redelijk goede dag..maar vanmiddag weer in een klap heel erg moe en nu zakt het weer weg
Anouk
25-09-2023
laatste reactie: 04-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel herkenbaar. Ik heb bijna altijd tussen 15:00-17:00 een dip, ene keer langer dan de andere keer. Hoewel ik dat normaal ook heb, zonder burn-out. Alleen niet zo erg.
Maar nu ook soms halverwege de ochtend en dan gaat het daarna weer prima.
Maar nu ook soms halverwege de ochtend en dan gaat het daarna weer prima.
U.
04-10-2023
Ik voel in mijn hoofd alles zo langzaam "binnen" komen! (Verhaal 631)
Ik voel in mijn hoofd alles zo langzaam "binnen" komen!
Wie herkent dat ook?
Alle prikkels worden langzamer dan normaal verwerkt ben ik na artsen etc achter.
Oftewel, alles voelt vertraagd. Wat ik zie terwijl ik beweeg, loop, rijd etc..
Ik zie alles redelijk normaal. alleen het voelt alsof mijn hersenen het pas ietsje later registreren wat ik zie
En dat 24 uur p dag...
En ook andere dingen voelen echt vertraagd...
Wie oh wie herkent dit en had dit of heeft dot ook en wil er iets over delen?
Wie herkent dat ook?
Alle prikkels worden langzamer dan normaal verwerkt ben ik na artsen etc achter.
Oftewel, alles voelt vertraagd. Wat ik zie terwijl ik beweeg, loop, rijd etc..
Ik zie alles redelijk normaal. alleen het voelt alsof mijn hersenen het pas ietsje later registreren wat ik zie
En dat 24 uur p dag...
En ook andere dingen voelen echt vertraagd...
Wie oh wie herkent dit en had dit of heeft dot ook en wil er iets over delen?
Anna
17-08-2023
laatste reactie: 03-10-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goedemorgen Anna,
Ik heb hier ook heel veel last van. Dacht eerst dat het vanuit mijn nek kwam, maar dat lijkt niet zo te zijn. Ik heb het nu minder dan eerst maar het blijft wel eng. Is dit inmiddels bij jou verbeterd?
Ik heb hier ook heel veel last van. Dacht eerst dat het vanuit mijn nek kwam, maar dat lijkt niet zo te zijn. Ik heb het nu minder dan eerst maar het blijft wel eng. Is dit inmiddels bij jou verbeterd?
Ano
26-09-2023
Reactie:
Yes, traag of zoals ik het noem, onwerkelijk. En ook ik denk vanuit mijn nek, maar het is waarschijnlijk meer dat de nekklachten komen door de spanning die je krijgt van dat gevoel.
Renzo
30-09-2023
Reactie:
He Renzo,
Heb jij hier ook veel last van? Hoe voelt het bij jou? Ik heb bij God geen idee meer wat ik er tegen kan doen.
Heb jij nog enige tips?
Groetjes ano
Heb jij hier ook veel last van? Hoe voelt het bij jou? Ik heb bij God geen idee meer wat ik er tegen kan doen.
Heb jij nog enige tips?
Groetjes ano
Ano
01-10-2023
Reactie:
Hey Ano,
Het is lastig uitleggen hoe het voelt. Ene moment is het onwerkelijk als je bent er wel, maar het is een soort van vaag(gevoel dat je zo nog wakker gaat worden), soms is het weer net alsof je heel moe bent, dan krijg je alles ook traag mee(net alsof je al half in slaap bent gezakt).
Sowieso merk ik vooral dat ik mentaal erg moe ben aan mijn ogen, die voelen regelmatig erg zwaar.
Of ik tips heb.. Ik denk dat deze gevoelens komen omdat we gewoon heel erg moe zijn en daardoor veel verkeerde hormonen door het lichaam gaan. Als we gaan letten op wat we voelen(en dat doen we eigenlijk ook) dan wordt er ook weer vanalles aan verkeerde hormonen aangemaakt en daardoor blijft dit gevoel. Tip is dus eigenlijk om er geen aandacht aan te geven, maar dat kost heel veel tijd. Elke keer dat we het voelen en er negatieve aandacht aan geven helpt de verkeerde stoffen weer vrij spel te geven en we moeten juist opladen.
Groetjes
Het is lastig uitleggen hoe het voelt. Ene moment is het onwerkelijk als je bent er wel, maar het is een soort van vaag(gevoel dat je zo nog wakker gaat worden), soms is het weer net alsof je heel moe bent, dan krijg je alles ook traag mee(net alsof je al half in slaap bent gezakt).
Sowieso merk ik vooral dat ik mentaal erg moe ben aan mijn ogen, die voelen regelmatig erg zwaar.
Of ik tips heb.. Ik denk dat deze gevoelens komen omdat we gewoon heel erg moe zijn en daardoor veel verkeerde hormonen door het lichaam gaan. Als we gaan letten op wat we voelen(en dat doen we eigenlijk ook) dan wordt er ook weer vanalles aan verkeerde hormonen aangemaakt en daardoor blijft dit gevoel. Tip is dus eigenlijk om er geen aandacht aan te geven, maar dat kost heel veel tijd. Elke keer dat we het voelen en er negatieve aandacht aan geven helpt de verkeerde stoffen weer vrij spel te geven en we moeten juist opladen.
Groetjes
Renzo
01-10-2023
Reactie:
He Renzo,
Thanks voor je reactie.
Inderdaad veel rust nemen dat helpt wel en ook letten op je ademhaling. Bij mij werkt het om in te ademen via de neus uit te ademen via de neus en dan een pauze. Vervolgens weer hetzelfde te doen totdat je je rustiger voelt. De meeste klachten zullen dan wel verdwijnen.
Ik heb alleen dat trage zicht nog zelfs het gamen lukt niet meer. Als men ook tegen mij praat dan zie ik de lippen iets later bewegen dan dat de woorden hoor. Bizar. Herken je dit ook?
Probeer wat te ontspannen en te letten op je ademhaling. Ik hoor van je.
Groetjes
Ano
Thanks voor je reactie.
Inderdaad veel rust nemen dat helpt wel en ook letten op je ademhaling. Bij mij werkt het om in te ademen via de neus uit te ademen via de neus en dan een pauze. Vervolgens weer hetzelfde te doen totdat je je rustiger voelt. De meeste klachten zullen dan wel verdwijnen.
Ik heb alleen dat trage zicht nog zelfs het gamen lukt niet meer. Als men ook tegen mij praat dan zie ik de lippen iets later bewegen dan dat de woorden hoor. Bizar. Herken je dit ook?
Probeer wat te ontspannen en te letten op je ademhaling. Ik hoor van je.
Groetjes
Ano
Ano
01-10-2023
Reactie:
Wat je zegt over het vertraagde zien qua horen en bewegen van de lippen herken ik niet maar ik denk dat dit hetzelfde is als wat ik merk, iemand die tegen mij praat neem ik anders waar, soort vertraagd en waziger. Denk dat iedereen dit anders waarneemt.
Het is hoe dan ook erg lastig en ook lastig om er geen aandacht aan te geven, maar veel zit uiteindelijk in ademhalen, dat klopt ook.
Het is hoe dan ook erg lastig en ook lastig om er geen aandacht aan te geven, maar veel zit uiteindelijk in ademhalen, dat klopt ook.
Renzo
03-10-2023
Reactie:
He Renzo,
Dat denk ik ook idd dat iedereen het anders waarneemt. Hoelang kamp jij hier al mee?
Dit wordt denk ik mijn 5de maand.
Ben ook benieuwd of andere hier ook last van hebben gehad.. reageer gerust.
Mvg
Dat denk ik ook idd dat iedereen het anders waarneemt. Hoelang kamp jij hier al mee?
Dit wordt denk ik mijn 5de maand.
Ben ook benieuwd of andere hier ook last van hebben gehad.. reageer gerust.
Mvg
Ano
03-10-2023
Ik kom er niet doorheen (Verhaal 662)
Ik heb sinds maart klachten en het word steeds erger.
Op dit moment heb ik pijn op de borst vooral rechts en het trekt door naar mijn schouder en schouderblad. Dit maakt mij angstig. Herkent iemand dit?
Op dit moment heb ik pijn op de borst vooral rechts en het trekt door naar mijn schouder en schouderblad. Dit maakt mij angstig. Herkent iemand dit?
Anoniem
13-09-2023
laatste reactie: 02-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je overspannen/burn-out bent krijg je te maken met allemaal fysieke en mentale klachten. Die spanning uit zich in fysieke verschijnselen. De ene krijgt darmproblemen, de andere hartkloppingen, zweetaanvallen, trillen, slappe benen, pijnlijke gewrichten, hoofdpijn, etc. Eigenlijk alles kan voorkomen en wijst niet op een specifieke fysiek probleem. Het is puur de uiting van onderliggende spanning, dus maak je daar geen zorgen om. De kunst is om veel te praten en tot de kern te komen van het probleem. Je zult dan gaan merken dat veel fysieke klachten langzaam maar zeker zullen verdwijnen.
Dennis
13-09-2023
Reactie:
Naast praten ook veel bewegen! Wandelen, fietsen, yoga etc. Zo help je ook de spanning uit je lijf te krijgen.
Anoniem
02-10-2023
Burnout en last van darmen? (Verhaal 283)
Zijn er ook lotgenoten die zo'n vreselijk last hebben van hun darmen ? Ik word vaak om 05.00 uur wakker doordat mijn darmen tekeer gaan als een gek. Kan daarna ook niet meer slapen. Soms slaap ik een paar dagen beter en wordt dan tussen 06.30 uur en 07.30 uur wakker. Dan denk ik uit het dal te klimmen maar vervolgens word ik dan weer dagen lang rond 05.00 uur wakker. Ben vervolgens de hele dag doodmoe.
Vraag me af of meer mensen hier last van hebben en of dit bij burn-out hoort. Het breekt me op en zit mijn herstel in de weg. Het brengt uiteraard ook weer extra stress met zich mee waardoor ik weer de hele dag ga piekeren wat dit kan zijn. Zit trouwens al meer dan een jaar in burn-out en kom er maar niet uit.
Vraag me af of meer mensen hier last van hebben en of dit bij burn-out hoort. Het breekt me op en zit mijn herstel in de weg. Het brengt uiteraard ook weer extra stress met zich mee waardoor ik weer de hele dag ga piekeren wat dit kan zijn. Zit trouwens al meer dan een jaar in burn-out en kom er maar niet uit.
Martijn
14-10-2022
laatste reactie: 02-10-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Martijn,
Heel herkenbaar. Ik zelf word elke dag tussen 4 en 5 wakker en bij mij slaat mijn burn out ook heel erg op mijn spijsvertering. Gevolg: ik ben kotsmisselijk en moet continu kokhalzen en kan niet meer slapen. Het schijnt dat je lichaam vanaf een uurtje of 4 begint met cortisol aanmaken. Jouw lichaam in staat van spanning en stress heeft daar echter al genoeg van, dus gevolg is een overschot waardoor je ‘aan’ staat, en ook in je organen helaas. De tip heb ik niet voor je helaas.. ik kamp hier ook al maanden mee..
Heel herkenbaar. Ik zelf word elke dag tussen 4 en 5 wakker en bij mij slaat mijn burn out ook heel erg op mijn spijsvertering. Gevolg: ik ben kotsmisselijk en moet continu kokhalzen en kan niet meer slapen. Het schijnt dat je lichaam vanaf een uurtje of 4 begint met cortisol aanmaken. Jouw lichaam in staat van spanning en stress heeft daar echter al genoeg van, dus gevolg is een overschot waardoor je ‘aan’ staat, en ook in je organen helaas. De tip heb ik niet voor je helaas.. ik kamp hier ook al maanden mee..
J
17-10-2022
Reactie:
J, ik kwam er vanaf met 5mg escitalopram. Had ook het niet kunnen slapen vanaf 4 uur en kokhalzen. Dat is angst/spanning in het lichaam. Het was mij 1x gelukt er zelf vanaf te komen, veel rusten en veel rust oefeningen, zoveel mogelijk je symptomen negeren en accepteren dat dit normaal is. Goed en veel eten en wandelen als kan, niet over dingen nadenken. Toen was het binnen enkele weken weg. Na een flinke crash kon ik niet zonder SSRI verder. Nu slaap ik vaak tot 7-8 uur. Heerlijk!
Taco
17-10-2022
Reactie:
Ik merk zelf ook dat mijn darmen aardig geluid maken. Geen hongergevoel en heel slecht slapen. Ik wist niet goed dat ik een burnout heb want mijn dokter helpt mij niet goed. Nu ik dit allemaal lees komt het mij erg bekend voor.
Als je de goede magnesium slikt dan slaap je wel wat dieper. En soms rustgevende reiki muziek.
Als je de goede magnesium slikt dan slaap je wel wat dieper. En soms rustgevende reiki muziek.
Nicole
15-09-2023
Reactie:
Burnout en problemen met de darmen is volgens mij iets wat veel voorkomt als ik zo de verhalen lees. Ik heb hier zelf ook veel last van. Soms gaat het redelijk en heb ik nergens last van en dan plotseling uit het niets begint de ellende weer. Ik weet dat het ook weer overgaat maar kan het niet naast me neerleggen, dat is volgens mij het grootste probleem in mijn geval. Ik blijf er tegen vechten en blijf me afvragen wat me nu mankeert. Dan zeggen mensen accepteer dat je je zo voelt en laat het gebeuren, MAAR HOE ? Mij lukt dat dus op een of andere manier niet waardoor ik mijn klachten alleen maar erger maak. Meer klachten, meer stress dus nog meer klachten en vervolgens nog meer stress. Allemaal logisch als je het zo leest maar toch blijf ik erin hangen en lukt het me niet om eruit te komen.
Zit nu ook al meer dan een jaar in mijn burnout en steeds als ik denk dat het beter gaat krijg ik weer een gigantische klap waardoor ik voor mijn gevoel weer terug bij af ben. Herkennen mensen dit ? Weet niet of het wellicht komt doordat ik teveel heb gedaan en daardoor de klachten weer komen of dat het een andere oorzaak heeft. Vaak denk ik dat stress dit allemaal niet met je kan doen, maar als ik dan de verhalen lees ben ik schijnbaar niet de enige.
Zit nu ook al meer dan een jaar in mijn burnout en steeds als ik denk dat het beter gaat krijg ik weer een gigantische klap waardoor ik voor mijn gevoel weer terug bij af ben. Herkennen mensen dit ? Weet niet of het wellicht komt doordat ik teveel heb gedaan en daardoor de klachten weer komen of dat het een andere oorzaak heeft. Vaak denk ik dat stress dit allemaal niet met je kan doen, maar als ik dan de verhalen lees ben ik schijnbaar niet de enige.
Anoniem
16-09-2023
Reactie:
Taco, slik je maar 5mg escitalopram ? En heeft jou dit geholpen weer te kunnen slapen ?? Ik ben namelijk ook radeloos!!
Joya
02-10-2023
Gevoel in maag alsof je in een achtbaan zit (Verhaal 685)
Herkennen jullie het gevoel in je maag alsof je in een achtbaan zit? Ik krijg elke dag een paar keer zo'n aanval, hebben jullie tips?? Het is niet pijnlijk maar ik wordt er gek van..
Stefanie
28-09-2023
laatste reactie: 01-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
)a, dat is de adrenaline die door je lijf giert. Je lijf heeft zo lang onder stress gestaan dat het er nu uit komt. Ik heb hier in de eerste maanden van mijn burn-out ook heel erg last van gehad. Ademhalingsoefeningen hebben mij hierbij geholpen.
Anoniem
28-09-2023
Reactie:
Hoi Stefanie, bedoel je meer zo'n onrustig en paniekerig gevoel ? Het doet geen pijn maar is wel een heel akelig gevoel. Ik heb dat ook maar dan constant. Maar niet altijd, soms is het ook weg voor een week of twee en dan komt het in alle hevigheid weer terug voor een dag of 4 of 5...en vervolgens gaat het dan weer een week of twee redelijk !
Sofie
01-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Heeft iemand ervaring met neurofeedback? (Verhaal 678)
Ik zit al 2 jaar in een b.o.. zit aan de ad wel maar 10mg.. binnenkort moet ik weer met een psycholoog beginnen was even gestopt omdat mijn traject afgerond is en aan de ad gegaan.. kan meer dan vorig jaar maar wel nog snel overprikkeld door licht. En heb wel wcht last van hoge spierspanning in me bovenlichaam en hele hoofd ogen. Heeft iemand ervaring met neurofeedback?
Anoniem
25-09-2023
laatste reactie: 01-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Haii, welke ad neem je en werkt het ?
Joya
30-09-2023
Reactie:
Citalopram. Voor mij geeft het wel wat verlichting van angst..
Anoniem
01-10-2023
Dat zouden meer mensen moeten doen (Verhaal 689)
nou de nacht van zaterdag op zondag kwart over twee sochtends snacht opgestaan ik had niks te doen toch afgekeurd ik ga een stuk wandelen zie weer is rotzooi op straat liggen begin met rapen gooi het in een ondergrondse container vind een grote big shopper op straat ik denk mooi die gaan we is vullen met straat vuil ik heb hem al knie buigend helemaal gevuld met aluminium folie blikjes flesjes bonnetjes sigaretten pakjes papiertjes verpakkingen karton en toen die helemaal vol was in een ondergrondse container gestopt daarna nog wat rotzooi geraapt dus de wijk wat schoner en fors wat ochtend gymnastiek gehad en nu met een voldaan gevoel een stukje typen en even de stand van oorlog oekraine op tv bekijkenhet is inmiddels tien voor half zes zondags sochtends nou zo maar een lekker fiets tochtje maken het word een zonnige dag hoor ik net op tv dus ik ga lekker de stad uit de natuur in even genieten van een rustige zondag morgen op de fiets lang leven vakantie en vrijwilligers werk en die gratis uitkering waar ik me zo af en toe vrijwillig voor inzet door de straat een beetje schoner te maken een goede therapie een voldaan gevoel en een goeie fysieke training goed voor mijn geestelijke gezondheid en de lichamelijke fitheid en gezonde body mass index mijn gewicht 90 kg mijn lengte 1meter 92 centimeter dus bodymass index zon 24 a25 zo en dan ga ik nu even opdrukken in mijn woonkamer en met haltertjes een roeibeweging maken dat zouden meer mensen moeten doen
een held in de nacht
01-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Trillende kaakspieren (Verhaal 649)
Herkend iemand het hebben van trillende kaakspieren? ik merk overdag dat mijn kin en kaakspieren vaak trillen/beven
anoniem
29-08-2023
laatste reactie: 01-10-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit al 2,5 jaar in een burn-out herstel. Deze klacht nog nooit gehad. Sinds kort mag ik dit ook ervaren.
K
20-09-2023
Reactie:
Nou bizar ik ook 2,5 jaar en ook sindskort deze klacht gekregen en ook brandende huid van de benen. In de voorafgaande jaren een scala aan klachten gehad maar deze symptomen zijn ook nieuw voor mij
Anoniem
20-09-2023
Reactie:
Trillingen niet, maar hoe hoger ik in de stress zit, hoe extreem veel meer druk ik ook mijn kaakgewricht voel.
Slaap altijd al met een bitje voor het tandenknarsen/klemmen, dus blijkbaar is dit een geval dat een burn-out op je zwakke plekken extra naar voren komt.
Deze extreme spanningspijn voel ik trouwens ook altijd ik mijn hoofd en nek, om gek van te worden….
Slaap altijd al met een bitje voor het tandenknarsen/klemmen, dus blijkbaar is dit een geval dat een burn-out op je zwakke plekken extra naar voren komt.
Deze extreme spanningspijn voel ik trouwens ook altijd ik mijn hoofd en nek, om gek van te worden….
Z
20-09-2023
Reactie:
Yes, erg herkenbaar. Achteraf gezien is dat één van de symptomen van mijn startende burn-out toen ik nog werkte. Gespannen kaken met tinnitus (pieptoon in oor) als gevolg.
Ik kan je aanraden naar een kaakfysio (orofaciale fysiotherapeut) te gaan. Of, als dat te veel is, heel vaak je wangen als een ballon op te blazen en langzaam te lucht door je mond laten ontsnappen. Op die manier ontspannen je kaken.
Ik kan je aanraden naar een kaakfysio (orofaciale fysiotherapeut) te gaan. Of, als dat te veel is, heel vaak je wangen als een ballon op te blazen en langzaam te lucht door je mond laten ontsnappen. Op die manier ontspannen je kaken.
I.
21-09-2023
Reactie:
Ik heb al jaren hoge spierspanning op kaken. Naarmate de dag vordert wordt spierspanning hoger (want vermoeider). Dit wordt mede in stand gehouden door je centraal zenuwstelsel dat ontregeld is.
Anoniem
01-10-2023
Heb dit 20 jaar geleden ook al eens gehad (Verhaal 688)
Ik voel me de laatste 6 maanden zo moe. Heb op het werk een licht gevoel gekregen in mijn hoofd, alsof ik ging flauwvallen en vanaf dan zijn mijn angst aanvallen begonnen. Ik heb dit 20 jaar geleden ook al eens gehad maar dit is toen vanzelf overgegaan dus ik hoop dat dit nu ook zal gebeuren maar ik voel me zo oververmoeid. Heb al geprobeerd met vitamines en magnesium supplementen maar niks helpt ik blijf moe en heb wekelijks wel een paniek aanval waar ik een licht gevoel in mijn hoofd krijg en dan plots trillen op mijn benen en dan weet ik dat het tijd is om mij in de zetel te zetten en proberen rustig te worden. Heb die aanvallen zowel thuis als op het werk zelfs wanneer ik rustig ben, raar. Naar de dokter geweest en bloed is ok. Zijn er hier vrouwen die in de menopauze zitten en ook last hebben van extreme vermoeidheid en overspanning angstgevoelens want ik denk dat dit de trigger wel eens zou kunnen zijn.
Rebecca
30-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Vertraging in waarneming (Verhaal 140)
Nog 1 vraag, herkent iemand vertraging met, door ogen? Alsof je soms iets bij bewegen van je hoofd een fractie van een seconde later pas ziet? Geeft een raar gevoel achter je ogen, in je hoofd?
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-09-2023
20Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Soms heb ik dat ook, vooral als ik teveel gedaan heb, bijvoorbeeld laatst in huis met een vriend geklust. Toen kwam alles met een vertraging door en lopen was heel erg het omgekeerde tuimelaar gevoel. Lopen gaat nu wat beter, fietsen kost me nog heel veel moeite. Wat helpt is onder de mensen zijn, variatie zoeken in je dagen. Een paar goede vrienden. Ben nu vooral nog erg licht in mijn hoofd. Gisteren bij een osteopaat geweest, zij zegt je hoofd zit vol met spanning. Na haar behandeling merkte ik dat ik ineens weer mentale energie kreeg.
Het hoofd los van je lichaam gevoel herken ik zeker, dat je over je stappen na moet denken.
Een vriend van mij raadt mij aan om weer aan de anti depressiva te gaan maar daar werd ik nou juist zo duizelig van. Probeer nu eerst met voeding/beweging/rust/berusting mezelf wat beter te voelen.
Sterkte Anne wanhoop niet.
Het hoofd los van je lichaam gevoel herken ik zeker, dat je over je stappen na moet denken.
Een vriend van mij raadt mij aan om weer aan de anti depressiva te gaan maar daar werd ik nou juist zo duizelig van. Probeer nu eerst met voeding/beweging/rust/berusting mezelf wat beter te voelen.
Sterkte Anne wanhoop niet.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi A,
Dankjewel voor je reactie!!!! Wat fijn om te horen die herkenning...ik merk dat ik nog steeds moeite heb om te geloven dat al mijn fysieke rare klachten door overspannen zenuwstelsel komen...
Blijf maar piekeren en focussen op die gekke sensaties...ben zo bang dat ik het al zo erg gemaakt heb dat het alleen maar meer sensaties worden ipv minder.
Weet dat ik moet stoppen met steeds opletten op elk gek gevoel, sensatie...maar omdat ik steeds weer wat raars voel, dan weer die beweging, dan weer die vertraging en idd...die tuimelaar op zn kop is zo herkenbaar ook!!! Merk dat ik steeds opnieuw ga twijfelen...of er toch een andere reden is voor al die gekkigheid 🙈en ben medisch al helemaal doorgelicht dus nee...
Als ik je mag adviseren...niet die anti depressiva hoor!!!!
Als t echt niet meer gaat zou ik eerder St Janskruid nemen...die helpt ook als t nodig is en kan niet zoveel kwaad als anti depressiva...
ps ben je ook zo aan het twijfelen steeds door alles wat je voelt?
Dankjewel voor je reactie!!!! Wat fijn om te horen die herkenning...ik merk dat ik nog steeds moeite heb om te geloven dat al mijn fysieke rare klachten door overspannen zenuwstelsel komen...
Blijf maar piekeren en focussen op die gekke sensaties...ben zo bang dat ik het al zo erg gemaakt heb dat het alleen maar meer sensaties worden ipv minder.
Weet dat ik moet stoppen met steeds opletten op elk gek gevoel, sensatie...maar omdat ik steeds weer wat raars voel, dan weer die beweging, dan weer die vertraging en idd...die tuimelaar op zn kop is zo herkenbaar ook!!! Merk dat ik steeds opnieuw ga twijfelen...of er toch een andere reden is voor al die gekkigheid 🙈en ben medisch al helemaal doorgelicht dus nee...
Als ik je mag adviseren...niet die anti depressiva hoor!!!!
Als t echt niet meer gaat zou ik eerder St Janskruid nemen...die helpt ook als t nodig is en kan niet zoveel kwaad als anti depressiva...
ps ben je ook zo aan het twijfelen steeds door alles wat je voelt?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
klopt ik ben zelf ook zeer terughoudend met AD. 2e helft '20 mirtazapine 15 mg geslikt, slapen ging weer perfect maar oh zo'n zombie gevoel. Ik heb serotonine booster in huis, met griffiona extract. Misschien moet ik dat maar weer es proberen.
Ben al bij oogarts, kno en 3 x neuroloog geweest (incl ct scan jun'20) en zit nu te wachten op de uitslag van een mri scan.
Cognitief heb ik wel stappen gemaakt (heb een fase gehad dat ik zo wazig zag dat ik nauwelijks kon werken) maar lichamelijk wordt eea nog niet goed door de geest aangestuurd.
Ben fysiek altijd heel actief geweest dus rustig aan doen vind ik erg lastig. Probeer wel elke dag minimaal een half uur te wandelen of een uur te fietsen. Het fietsen kost me erg veel moeite.
Iedere therapeut waar ik kom merkt op dat ik vol met spanning zit.
O ja voetreflexzone massage een paar keer gehad, daar word ik heel ontspannen van. Aanrader.
Ben al bij oogarts, kno en 3 x neuroloog geweest (incl ct scan jun'20) en zit nu te wachten op de uitslag van een mri scan.
Cognitief heb ik wel stappen gemaakt (heb een fase gehad dat ik zo wazig zag dat ik nauwelijks kon werken) maar lichamelijk wordt eea nog niet goed door de geest aangestuurd.
Ben fysiek altijd heel actief geweest dus rustig aan doen vind ik erg lastig. Probeer wel elke dag minimaal een half uur te wandelen of een uur te fietsen. Het fietsen kost me erg veel moeite.
Iedere therapeut waar ik kom merkt op dat ik vol met spanning zit.
O ja voetreflexzone massage een paar keer gehad, daar word ik heel ontspannen van. Aanrader.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet je zelf wel waar je spanning door komt?
Waar je BO door is gekomen?
En die medicatie of booster die je wil gebruiken, is dat omdat je last hebt van angst? Door wat je voelt?
En kan je de fysieke kwalen nu plaatsen? Of ben je nog steeds bang dat het door iets anders komt?
Heb zelf verhaal 131 eerder geschreven...herken je daar dan misschien ook nog dingen van?
Ben inmiddels zelf nu wel echt ivertuigd eindelijk, dat al mijn fysieke kwalen echt door pure spanning komen en continue piekeren en denken, in mijn hoofd zitten malen wat er aan de hand was met me. Waarom ik al die gekke kwalen had, of het stiekem toch iets heel ergs of gevaarlijks was...door het niet weten waarom en waardoor het kwam, de hele dag ermee bezig en de klachten op gestapeld..hoe meer ik er op lette, hoe rotter het voelde, hoe meer angst er bij kwam kijken omdat ik het idee had dat ik er geen invloed op had. Nu weet ik dat ik juist de reden was dat het steeds meer werd...
De reden van mijn kwalen weet ik nu dus wel...mag nu eindelijk gaan accepteren dat het enkel door opgebouwde spanning komt...alleen die verrekte flight sensaties die zijn echt super irritant...ook al weet ik nu, het is echt ok...miet dat nog wel echt gaan zakken...
Waar je BO door is gekomen?
En die medicatie of booster die je wil gebruiken, is dat omdat je last hebt van angst? Door wat je voelt?
En kan je de fysieke kwalen nu plaatsen? Of ben je nog steeds bang dat het door iets anders komt?
Heb zelf verhaal 131 eerder geschreven...herken je daar dan misschien ook nog dingen van?
Ben inmiddels zelf nu wel echt ivertuigd eindelijk, dat al mijn fysieke kwalen echt door pure spanning komen en continue piekeren en denken, in mijn hoofd zitten malen wat er aan de hand was met me. Waarom ik al die gekke kwalen had, of het stiekem toch iets heel ergs of gevaarlijks was...door het niet weten waarom en waardoor het kwam, de hele dag ermee bezig en de klachten op gestapeld..hoe meer ik er op lette, hoe rotter het voelde, hoe meer angst er bij kwam kijken omdat ik het idee had dat ik er geen invloed op had. Nu weet ik dat ik juist de reden was dat het steeds meer werd...
De reden van mijn kwalen weet ik nu dus wel...mag nu eindelijk gaan accepteren dat het enkel door opgebouwde spanning komt...alleen die verrekte flight sensaties die zijn echt super irritant...ook al weet ik nu, het is echt ok...miet dat nog wel echt gaan zakken...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
ps Waarvoor ben je zo vaak naar de neuroloog geweest? Twijfelt je aan bepaalde symptomen? En oogarts voor de vertraging?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
hoi, omdat ik krachtsverschil tussen linker- en rechterbeen merk. Het kan komen doordat ik in de fase van 'rubberen benen' toch vaak de racefiets heb gepakt, de banden van de linkerknie zijn nu opgerekt. Ik doe elke dag oefeningen om dat te compenseren. De oogarts voor de vertraging en dagelijkse duizeligheid. En om enge ziektes uit te sluiten. Het zwaar hoofd, onbalans en moeilijk lopen wat jij beschrijft heb ik ook.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ah ja...ok...maar oogarts etc dus allemaal niks uitgekomen denk ik...
Ja klote he...jeetje wat ellendig kan je hoofd je laten voelen...
Maar ben je dan ook echt duizelig als in draaien? Of draait iets om je heen? Kan je dat beschrijven?
Heb je trouwens dan ook zo'n druk van achter uit nek, in door je hoofd heen richting ogen? Misschien bij inspannende dingen of wanneer je spanning voelt?
Ja klote he...jeetje wat ellendig kan je hoofd je laten voelen...
Maar ben je dan ook echt duizelig als in draaien? Of draait iets om je heen? Kan je dat beschrijven?
Heb je trouwens dan ook zo'n druk van achter uit nek, in door je hoofd heen richting ogen? Misschien bij inspannende dingen of wanneer je spanning voelt?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
nee geen draaiduizeligheid, meer een constante breinmist en een onbalans met lopen en fietsen. Heb ook dagen dat mijn ogen voortdurend pijn doen, word elke dag met rode ogen wakker. Moet zoveel mogelijk spanning vermijden maar eentonigheid vind ik ook killing.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Breinmist..
zo lastig..ik ervaar echt n aantal sensaties waar ik gewoon geen woorden aan kan geven..weet niet zo goed hoe ik breinmist moet zien...las al wel dat dit vaker zo genoemd wordt...
Heb je eigenlijk ook een psycholoog ofhuisarts etc bezocht? Hebben die aan je uitgelegd waar jouw klachten vandaan komen? Of hebben ze je geprobeerd uit te leggen wat en waardoor alles komt?
Ik vind vooral die onbalans steeds zo lastig! Ik weet dat mijn haptonoom het uitlegt als: je zit teveel.im je hoofd en daardoor niet gegrond...maar vind t nog steeds een lastig iets om te snappen waardoor je je dan maar zo wankel voelt🙈
zo lastig..ik ervaar echt n aantal sensaties waar ik gewoon geen woorden aan kan geven..weet niet zo goed hoe ik breinmist moet zien...las al wel dat dit vaker zo genoemd wordt...
Heb je eigenlijk ook een psycholoog ofhuisarts etc bezocht? Hebben die aan je uitgelegd waar jouw klachten vandaan komen? Of hebben ze je geprobeerd uit te leggen wat en waardoor alles komt?
Ik vind vooral die onbalans steeds zo lastig! Ik weet dat mijn haptonoom het uitlegt als: je zit teveel.im je hoofd en daardoor niet gegrond...maar vind t nog steeds een lastig iets om te snappen waardoor je je dan maar zo wankel voelt🙈
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben al diverse keren bij de psychologe geweest. Zij geeft wel goede tips. Tja ik zit ook veel te veel in mijn hoofd, en vind het lastig om te aarden. Het Wankel voelen is verschrikkelijk, net als het bij vlagen wazig zien. Vaak heb ik ‘s morgens helemaal geen zin om de dag te beginnen, weer een dag vol met duizeligheid. Nou sterkte, gedeelde smart is halve smart hè
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Laatste vraag, heb je ooit een echte duizeligheid ervaren, zoals meniere of bppd of iets anders? Of kwam de duizeligheid en onbalans pas nadat je overspannen/ BO? werd..? Je zou een kunnen zoeken bij google op seeking balance australie kunnen kijken. Is can Joey Remeny. Staan heel leerzame dingen over jezelf verbeteren via neuroplasticiteit...er is ook een boek, Rock Steady..misschien heb je daar wat aan...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vraag maar raak hoor 😉
Nee die echte duizeligheid niet. Met de overspannenheid kwam de duizeligheid. Dankjewel voor de tips, lees graag over dit onderwerp 👍
Nee die echte duizeligheid niet. Met de overspannenheid kwam de duizeligheid. Dankjewel voor de tips, lees graag over dit onderwerp 👍
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ok dankje!!! Succes sterkte met herstellen!! Hebt me geholpen met wat herkenning!!!
💪
💪
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi A. nog een vraag..
ik heb mijn balans, evenwicht, hoofd, dizzy klachten denk ik echt heel erg versterkt door er de hele dag op te letten, alles zo waar te nemen steeds weer met schrikken!..
herken jij dat...dat je klachten daardoor misschien erger zijn geworden of er dus juist nog zo sterk zijn.
Doordat je er steeds mee bezig bent?
ik heb mijn balans, evenwicht, hoofd, dizzy klachten denk ik echt heel erg versterkt door er de hele dag op te letten, alles zo waar te nemen steeds weer met schrikken!..
herken jij dat...dat je klachten daardoor misschien erger zijn geworden of er dus juist nog zo sterk zijn.
Doordat je er steeds mee bezig bent?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
dat is zeker waar. Je moet echt proberen te leven in het hier en nu. Je geest vliegt waarschijnlijk alle kanten op. Die moet je tot de orde roepen, de aandacht focussen op wat je nu aan het doen bent. Je er bewust van worden dat je een onrustige geest hebt. Mindfulness kan helpen.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik vraag me ook echt af wanneer het ophoud die duizeligheid en al die klachten wat jullie hebben heb ik ook. Begin nu onzeker te worden lijkt alsof dit lang gaat duren alsof et niet meer weggaat.. me ouders hebben me nu 8 maanden lang goed geholpen. Alleen hun zien mij niet vooruit gaan omdat ik veel moet liggen en niet lange afstand kan lopen door die duizeligheid. Wat een ellende dit.. ik wil zo graag mijzelf weer zijn. Ik hoop echt niet dat dat duizeligheid langer dan 2 jaar in totaal gaat duren dat ga ik niet overleven hopelijk is er iemand die kan zggen dat die duizelingen enz.. echt wel weggaat die het al heeft meegemaakt
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Komt goed anoniem!!! Echt..
Anne
03-05-2022
Reactie:
Ik had soms ook dat bv beelden van tv waargenomen werden door mijn brein en ik het later pas zelf waarnam. Ik moest aan het volgende fenomeen denken dat duidelijk maakt hoe ons brein eigenlijk normaliter werkt. (Ik liet chatgpt het even uitleggen). Als je naar een analoge klok kijkt, kan het soms lijken alsof de secondewijzer langer stilstaat dan 1 seconde. Dit komt door de manier waarop ons brein werkt. Ons brein verwerkt informatie niet altijd op een lineaire manier, waardoor het lijkt alsof de tijd soms sneller of langzamer gaat dan normaal. Dit fenomeen wordt ook wel de "stopped clock illusion" genoemd. Het is een veelvoorkomend verschijnsel en heeft niets te maken met de werking van de klok zelf. Het is puur een optische illusie die wordt veroorzaakt door ons brein. Technisch gezien heeft dit te maken met de manier waarop ons brein informatie verwerkt. Ons brein neemt informatie waar in kleine stukjes en verwerkt deze informatie vervolgens tot een geheel. Hierbij kan het voorkomen dat ons brein sommige stukjes informatie sneller of langzamer verwerkt dan andere stukjes, waardoor het lijkt alsof de tijd soms sneller of langzamer gaat dan normaal. Het is dus eigenlijk een heel natuurlijk verschijnsel en niets om je zorgen over te maken. Het kan wel handig zijn om te weten dat dit kan gebeuren, zodat je niet in de war raakt als het lijkt alsof de tijd niet helemaal klopt. nu ik weer. Voor mij is het nu wel duidelijk hoe burnout dit soort fenomenen kan versterken.
Anoniem
28-03-2023
Reactie:
Hallo allen,
Ik heb hier sinds kort ook veel last van. Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? Soms lijkt alsof ik dronken ben en dat alles vertraagd binnenkomt.
Hoor graag van jullie
Ik heb hier sinds kort ook veel last van. Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? Soms lijkt alsof ik dronken ben en dat alles vertraagd binnenkomt.
Hoor graag van jullie
S
26-09-2023
Reactie:
Veel herkenning wat hier allemaal staat. Sinds vorig jaar oorsuizen en af en toe periodes van angst en rare waarneming(onwerkelijk, verttraagd), last van nekspieren en ga maar door. Steeds weer ups en downs. Nu sinds een week of 8 enorm moe en dezelfde klachten weer, nek heel erg en trekt door naar mijn ogen, vaak slap gevoel en gevoel dat ademhaling onrustig is waardoor je weer klachten oproept. Maar vooral dat onwerkelijke gevoel is enorm rotgevoel. Ik werk momenteel nog wel, maar daardoor blijf ik zo moe en dat helpt niet erg voor herstel denk ik. Hoewel ik voorheen met dit soort periodes er wel doorheen kwam.
In ieder geval wel fijn om te lezen dat deze klachten dus voorkomen.
In ieder geval wel fijn om te lezen dat deze klachten dus voorkomen.
Renzo
30-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wakker worden met enorm veel slijmvorming (Verhaal 620)
Ik vroeg me af of er ook mensen zijn die net als ik wakker worden met enorm veel slijmvorming in de keel en vreselijk zuurbranden. Ik lees hier weinig over en vroeg me af of dit ook bij burnout hoort. Verder heb ik nog legio andere klachten die ik wel kan plaatsen bij burnout, maar deze klachten zijn voor mij onduidelijk of het ook bij burnout hoort. Ben benieuwd of er meer mensen zijn met soortgelijke klachten.
Anoniem
08-08-2023
laatste reactie: 29-09-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heb ik ook. Droge mond en daarna veel slijmvorming in keel en neusholte. Maagzuur/reflux ook zo erg dat ik soms moet hoesten
Richard
12-08-2023
Reactie:
Ik heb eigenlijk de hele dag heel veel slijmvorming in mijn keel en een brok gevoel. Verder constant maagklachten vooral boven in mijn maag. Pantoprazol helpt niet en biedt geen verlichting. Daardoor steeds onrustig en paniekerig gevoel
Bert
13-08-2023
Reactie:
Hallo Bert, pantoprazol/omeprazol helpen bij mij wel om maag/maagzuur rustig te krijgen.
Binnenkort gaat slangetje erin bij mij om keel/slokdarm/maag en stukje 12-vingerig darm te bekijken.
Heb BO sinds 3 maanden maar wil lichamelijk eea uitsluiten.
Heb jij ook s avonds als je slaapt/wakker wordt uitgedroogde mond?
En ontlasting bij jou diarree of afwisselend?
Binnenkort gaat slangetje erin bij mij om keel/slokdarm/maag en stukje 12-vingerig darm te bekijken.
Heb BO sinds 3 maanden maar wil lichamelijk eea uitsluiten.
Heb jij ook s avonds als je slaapt/wakker wordt uitgedroogde mond?
En ontlasting bij jou diarree of afwisselend?
Richard
13-08-2023
Reactie:
Hoi Richard, vaak wel maar niet altijd. Maar wel altijd dat vervelende slijm. Echt heel taai slijm. Heb pantoprazol omdat dit beter samen zou gaan met citalopram dan omeprazol. Ontlasting is bij mij heel wisselend, dan diarree, dan brijige ontlasting, dan hard, soms slijm.
Bert
13-08-2023
Reactie:
Dank Bert voor reply, hebben eenzelfde klachten als ik zo lees.
Gebruik geen AD, ook niet bij slaapproblemen dat ik had. In plaats van AD heb ik vaste dagelijkse ritmes aangehouden (ieder dag zelfde tijd wakker worden, ontbijten, lunchen, dineren en…. vaste slaaptijd aangehouden om 22uur. Na 20uur deed ik alleen lezen of nieuws luisteren. Slaapkamer was fris en gebruik het alleen voor slapen.
Gebruik geen AD, ook niet bij slaapproblemen dat ik had. In plaats van AD heb ik vaste dagelijkse ritmes aangehouden (ieder dag zelfde tijd wakker worden, ontbijten, lunchen, dineren en…. vaste slaaptijd aangehouden om 22uur. Na 20uur deed ik alleen lezen of nieuws luisteren. Slaapkamer was fris en gebruik het alleen voor slapen.
Richard
13-08-2023
Reactie:
Ik word ook altijd wakker met enorm veel slijmvorming in mijn keel, soort brok gevoel. Maar heb hier gewoon door de dag ook veel last van. Naast slijm ook onrustig gevoel en veel boeren. Dat laatste vooral als ik iets eet of drink, begin dan meteen te boeren. En veel te vroeg wakker, meestal rond 05.00 uur. Kan dan niet meer slapen. Het sloopt je en val overdag dan ook regelmatig in slaap.
Anoniem
15-08-2023
Reactie:
@Bert en Anoniem, hoelang hebben jullie deze klachten ? Bij mij is het begonnen na een stress periode gevolgd door luchtweginfectie (mogelijk corona besmetting). Hierna een en al ellende met maag/pds/stress en stress keel.
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel
Richard
15-08-2023
Reactie:
@Bert en Anoniem, hoelang hebben jullie deze klachten ? Bij mij is het begonnen na een stress periode gevolgd door luchtweginfectie (mogelijk corona besmetting). Hierna een en al ellende met maag/pds/stress en stress keel.
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel
Richard
15-08-2023
Reactie:
Hoi Richard, ik heb die slijmvorming nu toch zeker al een maand of twee. Volgens de huisarts is het allemaal te wijten aan stress. Maar begin me steeds meer af te vragen of het niet iets anders is.
Voel me al jaren niet best maar steeds doorgaan en niet naar mijn lichaam luisteren. Officieel zit ik nu 13 maanden in burnout. Leek even iets beter te gaan, maar laatste weken weer veel minder en veel lichamelijke klachten. Vraag me soms af of stress dit met je lichaam kan doen...wat een ellende is het toch.
Voel me al jaren niet best maar steeds doorgaan en niet naar mijn lichaam luisteren. Officieel zit ik nu 13 maanden in burnout. Leek even iets beter te gaan, maar laatste weken weer veel minder en veel lichamelijke klachten. Vraag me soms af of stress dit met je lichaam kan doen...wat een ellende is het toch.
Bert
16-08-2023
Reactie:
Bert,
Over 2 weken onderga ik een gastrocoscopie (of iets dergelijks).
Kijken dan in neusholte, keelholte, maag en stukje 12-vingerig darm.
Ook bij mij zei huisarts door stress dat er verl slijm vrijkomt vanuit neusholte.
(Als ik neus snuit is slijm net plakkend doorzichtig lijm).
Misschien heeft ze wel gelijk maar wil toch weten wat er aan de hand is.
Over 2 weken onderga ik een gastrocoscopie (of iets dergelijks).
Kijken dan in neusholte, keelholte, maag en stukje 12-vingerig darm.
Ook bij mij zei huisarts door stress dat er verl slijm vrijkomt vanuit neusholte.
(Als ik neus snuit is slijm net plakkend doorzichtig lijm).
Misschien heeft ze wel gelijk maar wil toch weten wat er aan de hand is.
Richard
17-08-2023
Reactie:
Ook ik heb iedere morgen een prop slijm
Geen zuur maar ik slik al jaren maagbeschermers
Geen zuur maar ik slik al jaren maagbeschermers
Jan E
20-09-2023
Reactie:
Ik heb voor de derde maal een burnout - depressie. Voor nu voel ik me voor eerst op emotioneel energetisch vlak de zaken helen.
Toch heb ik helemaal andere klachten dan de eerste twee keer.
Sinds juli kreeg ik keelpijn. Wat bij mij vaak signaal is van vermoeidheid, gaat dan over na enkele keren goed slapen .
Het bleef aanhouden.
Tot ik me in september zwakker voelde fysiek en dan de erkenning kwam van dat ik op pauze en herstellen mag gaan staan .
Bijna dagelijks heb ik een klein taai slijm stukje dat ik in m'n keel voel loskomen en dan ophoest.
De dokter zegt dat dit hierbij hoort.
Herkenbaar voor iemand?
M'n keel voelt dik aan.
Groeten
Toch heb ik helemaal andere klachten dan de eerste twee keer.
Sinds juli kreeg ik keelpijn. Wat bij mij vaak signaal is van vermoeidheid, gaat dan over na enkele keren goed slapen .
Het bleef aanhouden.
Tot ik me in september zwakker voelde fysiek en dan de erkenning kwam van dat ik op pauze en herstellen mag gaan staan .
Bijna dagelijks heb ik een klein taai slijm stukje dat ik in m'n keel voel loskomen en dan ophoest.
De dokter zegt dat dit hierbij hoort.
Herkenbaar voor iemand?
M'n keel voelt dik aan.
Groeten
Anoniem
29-09-2023
Koop een zonnebril met 100% uv bescherming (Verhaal 600)
Als er meer mensen zijn die oogklachten hebben met burnout: vertraagd zien, last van het licht etc.. koop alsjeblieft een zonnebril met 100% uv bescherming. Dat heeft zoveel voor mij gedaan zodat ik wel rustig buiten kon lopen zonder dat alles teveel was. Het filtert er zoveel uit zodat het niet zo erg binnenkomt en je wordt overspoelt.
R
23-07-2023
laatste reactie: 28-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goedenavond,
Ik heb momenteel last van vertraagd zien. Het lijkt erop dat wanneer mensen praten dat ik hun lippen later zie bewegen en dat alles niet zo vloeiend gaat.
Is het met jou beter nu? Zicht alweer beter?
Hoor graag van je.
Ik heb momenteel last van vertraagd zien. Het lijkt erop dat wanneer mensen praten dat ik hun lippen later zie bewegen en dat alles niet zo vloeiend gaat.
Is het met jou beter nu? Zicht alweer beter?
Hoor graag van je.
Steve
28-09-2023
Coach? (Verhaal 656)
Coach?
Ik heb veel aan al deze verhalen gehad. Maar lees zo weinig over verhalen van mensen die succes hebben gehad met een bepaald traject. Bijv. Coaching, psycholoog etc.
Zijn er mensen die daar iets over willen vertellen?
Ik heb veel aan al deze verhalen gehad. Maar lees zo weinig over verhalen van mensen die succes hebben gehad met een bepaald traject. Bijv. Coaching, psycholoog etc.
Zijn er mensen die daar iets over willen vertellen?
Wil
06-09-2023
laatste reactie: 28-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Wil,
Ik ben een paar weken onder begeleiding bij een Psycholoog. Ik moet zeggen dat het qua inzichten hulpzaam is en in kaart brengt waar het mis is gegaan en welke fase ik nu ziet. Echter heb ik het gevoel dat ik het herstel echt zelf moet doen. Dit is ook iets wat ik van een eerdere depressie heb geleerd. Coaches/ psychologen/ medicatie etc kunnen je de juiste handvatten geven maar uiteindelijk moet je het zelf doen.
Ik ben een paar weken onder begeleiding bij een Psycholoog. Ik moet zeggen dat het qua inzichten hulpzaam is en in kaart brengt waar het mis is gegaan en welke fase ik nu ziet. Echter heb ik het gevoel dat ik het herstel echt zelf moet doen. Dit is ook iets wat ik van een eerdere depressie heb geleerd. Coaches/ psychologen/ medicatie etc kunnen je de juiste handvatten geven maar uiteindelijk moet je het zelf doen.
Sebas
06-09-2023
Reactie:
Hi Wil,
Waar het om draait (volgens mij) is dat je in een gedachtenpatroon vast zit en er daarom niet zelf uit kunt komen. Je repeteert simpelweg wat je altijd doet en op een gegeven moment zit je vast, maar snapt niet waarom. Bij mij was systeemtherapie de stap naar het vinden van mijn foute patronen. Dit was enorm verhelderend. Om deze denkpatronen te gaan veranderen ga ik schematherapie volgen. Dit schijnt zeer goed te werken, maar het succes is afhankelijk van jezelf. Sommige mensen willen nou eenmaal niet veranderen, want levert veel spanning op. Het schijnt dan ook behoorlijk pittig te zijn, want je visie op de wereld zal gaan veranderen. Ik geloof er absoluut in dat veel mensen die al jaren in een burnout zitten (on)bewust niet willen veranderen, terwijl jezelf de sleutel in je handen hebt.
Waar het om draait (volgens mij) is dat je in een gedachtenpatroon vast zit en er daarom niet zelf uit kunt komen. Je repeteert simpelweg wat je altijd doet en op een gegeven moment zit je vast, maar snapt niet waarom. Bij mij was systeemtherapie de stap naar het vinden van mijn foute patronen. Dit was enorm verhelderend. Om deze denkpatronen te gaan veranderen ga ik schematherapie volgen. Dit schijnt zeer goed te werken, maar het succes is afhankelijk van jezelf. Sommige mensen willen nou eenmaal niet veranderen, want levert veel spanning op. Het schijnt dan ook behoorlijk pittig te zijn, want je visie op de wereld zal gaan veranderen. Ik geloof er absoluut in dat veel mensen die al jaren in een burnout zitten (on)bewust niet willen veranderen, terwijl jezelf de sleutel in je handen hebt.
Frank
06-09-2023
Reactie:
Ik ben in gesprek met een psycho-sociaal therapeut en Brainspotting. Ik ben er nog niet, maar maak elke keer stapjes vooruit en heb erg veel steun aan mijn therapeut. Brainspotten zorgt ervoor dat je psychische blokkades opheft en pijnlijke momenten uit je leven verwerkt.
Ik
25-09-2023
Reactie:
Hoi Wil
Ik loop sinds 1 jaar bij psycholoog, zware burnout. Vooral in t begin fijn, tips voor dagindeling, inspanning/ontspanning afwisselen, grenzen weer leren aanvoelen. Nu heb ik contacten afgebouwd, gaat inmiddels iets beter. Mijn ervaring is ook dat je het toch echt zelf moet doen.
Sterkte
Ik loop sinds 1 jaar bij psycholoog, zware burnout. Vooral in t begin fijn, tips voor dagindeling, inspanning/ontspanning afwisselen, grenzen weer leren aanvoelen. Nu heb ik contacten afgebouwd, gaat inmiddels iets beter. Mijn ervaring is ook dat je het toch echt zelf moet doen.
Sterkte
Anoniem
28-09-2023
Reactie:
Goed en genoeg eten, meeste mensen eten sowieso te weinig. Mensen om mee te praten hielp mij enorm, gaat tijd sowieso sneller.
Taco
28-09-2023
Hoe komen jullie je dagen door? (Verhaal 669)
Hoe komen jullie je dagen door?
Heeft er iemand tips hoe de dagen een beetje goed door te komen?
Op dit moment geven sociale contacten te veel overprikkeling, tv kijken kost een hoop concentratie en leidt ook tot overprikkeling, net als een boek lezen enz.
Stukje wandelen werkt wel rustgevend, maar daar kan je ook geen dag mee vullen natuurlijk.
Bij niks doen ben ik continue aan het piekeren, en gaat de negatieve gedachtenstroom weer op volle toeren, wat sowieso natuurlijk niet bevorderlijk is.
Hoor graag van jullie, alvast bedankt.
Heeft er iemand tips hoe de dagen een beetje goed door te komen?
Op dit moment geven sociale contacten te veel overprikkeling, tv kijken kost een hoop concentratie en leidt ook tot overprikkeling, net als een boek lezen enz.
Stukje wandelen werkt wel rustgevend, maar daar kan je ook geen dag mee vullen natuurlijk.
Bij niks doen ben ik continue aan het piekeren, en gaat de negatieve gedachtenstroom weer op volle toeren, wat sowieso natuurlijk niet bevorderlijk is.
Hoor graag van jullie, alvast bedankt.
N.
17-09-2023
laatste reactie: 28-09-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Op het moment dat je zo snel overprikkeld raakt zou ik het zoeken in slapen, mediteren, ademhalingsoefeningen, wandelen, misschien rustig muziek luisteren? Ik ging op een gegeven moment ook kleurplaten voor volwassenen kleuren, of dat schilderen op nummer doen. Weet niet of dat je al lukt? Als je die piekergedachtes toch hebt, schrijf ze anders eens op. Dan staan ze op papier en kun je later, als je je weer jezelf voelt, eens kijken of dit dingen zijn waar je nog iets mee wil/moet.
B
17-09-2023
Reactie:
Ik kleur veel heel erg ontspannend en rustgevend verder luister ik boeken
Mariska
18-09-2023
Reactie:
Ikben met diamant painting bezig,maar ondanks dat nog veel gedachten in me hoofd.
Onrust, ook vaak huilen, en soms ook dat het 1 dag redelijk gaat! Maar ik vind het heftig allemaal!
Overspannen,b.o….nooit geweten dat het zo heftig kan zijn.aan alles twijfelen.
Ik wens allen veel sterkte!
Onrust, ook vaak huilen, en soms ook dat het 1 dag redelijk gaat! Maar ik vind het heftig allemaal!
Overspannen,b.o….nooit geweten dat het zo heftig kan zijn.aan alles twijfelen.
Ik wens allen veel sterkte!
A.
18-09-2023
Reactie:
Ik kleur veel heel erg ontspannend en rustgevend verder luister ik boeken
Mariska
18-09-2023
Reactie:
Licht tuinieren, potten kleien of schilderen, tekenen, kort een luisterboek. Ik zou vooral lichte werkzaamheden met je handen doen. Uit je hoofd met je lijf maar wel Licht en afwisselen met rust en progressieve spierontspanning
Anoniem
18-09-2023
Reactie:
Ik vond zelf geleide meditaties erg prettig, bijvoorbeeld van het kanaal great mediations op YouTube of via de app Calm of de app Headspace. Dat hielp mij ook met wel iets ontspannends doen, maar waarbij mijn hoofd geen overuren bleef maken (daar had ik moeite mee als ik helemaal stil zat) omdat er rustig wordt verteld wat je moet doen, dus het is niet helemaal stil.
Marjolein
19-09-2023
Reactie:
Ik probeer toch wat te werken maar met zo min mogelijk contact of wisseling van werk. Wel ben je snel geneigd teveel te doe. En een 3d puzzel werkt bij mij ook goed, met rustige muziek erbij
Jan E
21-09-2023
Reactie:
Herkenbaar.Elke dag opstaan en de dag aan gaan was voor mij een enorme uitdaging. Samen met mijn therapeut heb ik gekeken wat ik allemaal zou kunnen. Eigenlijk was de vraag wat ik leuk vond, maar niets was leuk in die periode. Zo hebben we samen een roostertje gemaakt met stukje wandelen, fietsen, verplicht iets creatiefs doen, kort even lezen, enz. Daarmee was de dag nog steeds niet helemaal gevuld natuurlijk maar mij gaf dat wel houvast. Sterkte!
Inge
25-09-2023
Reactie:
Om de dagen door te komen keek ik vaak natuurfilms zonder geluid.
Ook doe ik veel yoga nidra , kun je op internet wel video’s van vinden.
Het blijft moeilijk om een slechte dag door te komen.
Ook doe ik veel yoga nidra , kun je op internet wel video’s van vinden.
Het blijft moeilijk om een slechte dag door te komen.
Henny
28-09-2023
ik heb een flinke rugtas (Verhaal 27)
Ik heb sinds een paar weken een burn out. Althans waarschijnlijk al langer. Ik ben ondernemer en heb een flinke rugtas met gebeurtenissen wat ik slecht verwerkt heb en dit niet in de gaten heb gehad. Altijd loop ik door en wil ik het goede voor de mens en daar word over heen gewalst. Een bedrijf 2 dochters 1 en 3 en nu alles loopt ben ik ingeklapt. Erg veel paniekaanvallen en opgejaagd zenuwachtig gevoel. Ik kan niet meer genieten. Ik heb nu medicatie sinds 3 weken en nu gaat het beter. Alleen zit ik nog soms ineens vanuit niets dat ik een steek krijg linkerkant onder de borst en gelijk een warmte zweetgolf over mn lichaam, dit komt zo sporadisch af en toe voor zo vanuit niets als ik tv kijk. Kent iemand dit?
Francis
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ken dat en een brandend hart. Stress resten denk ik. Sterkte!
Lena
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik herken dat zeker. Het heeft echt te maken met angstaanvallen.
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeker herkenbaar! Heb het zelfs afentoe als ik rustig in bed lig…ineens steken en zweet breekt me dan uit, hartkloppingen….rustig blijven, adem halingsoefeningen willen nog weleens helpen en als het echt niet anders kan neem ik een oxazepam of echt slaap pil als het savonds in bed is…sterkte
Lily
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat vervelend dat je in deze situatie beland bent. Gelukkig voel je je al iets beter. Komt dit door de medicatie ?
Welke gebruik je als ik vragen mag ? En hoe gaat het met slapen ?
Liefs
Welke gebruik je als ik vragen mag ? En hoe gaat het met slapen ?
Liefs
Joya
28-09-2023
Reactie:
Ook ik heb teveel meegemaakt,ook mede door ziekte.
Heb nu een flinke Bo. Sinds 6 maanden of langer.
Heb van de Ha. Ametriptelyne 25 mg gehad,dacht even dat het ging, maar toch niet ,malen angstig,overal tegenop
Zien ,veel huilen zomaar etc. Veel spierpijnen in bovenbenen en kuiten🤷♀️angrtig weer.
Nu certraline 25 mg gehad,vanavond mee beginnen.zie ertegenop , nergens zin in,en alles is teveel! Ben ook zo moe.
Veel doe k niet, maar huishouden,boodschappen doen,
Hoop ook dat iemand het herkend, ben ook sinds 9 maanden mijn man kwijt,dus ja , alles is heftig.
Nu dan wisselen van Ad. Ben nu 65 jaar, maar vind het zo niet leuk. Wil me gewoon iets beter voelen,en niet altijd de beren op de weg.😢
Ik hoop dat iemand reageert!
Heb nu een flinke Bo. Sinds 6 maanden of langer.
Heb van de Ha. Ametriptelyne 25 mg gehad,dacht even dat het ging, maar toch niet ,malen angstig,overal tegenop
Zien ,veel huilen zomaar etc. Veel spierpijnen in bovenbenen en kuiten🤷♀️angrtig weer.
Nu certraline 25 mg gehad,vanavond mee beginnen.zie ertegenop , nergens zin in,en alles is teveel! Ben ook zo moe.
Veel doe k niet, maar huishouden,boodschappen doen,
Hoop ook dat iemand het herkend, ben ook sinds 9 maanden mijn man kwijt,dus ja , alles is heftig.
Nu dan wisselen van Ad. Ben nu 65 jaar, maar vind het zo niet leuk. Wil me gewoon iets beter voelen,en niet altijd de beren op de weg.😢
Ik hoop dat iemand reageert!
A
28-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Burnout, angststoornis, dwanggedachten (Verhaal 653)
Hallo allemaal,
Iemand ook naast zijn burn-out een angststoornis met daarbij Dwanggedachten en handelingen gekregen ? Aub reageer dan. Doe graag mijn verhaal en lees graag die van jullie. Voel me momenteel zo alleen, alsof ik gek wordt en de enige ben.
Liefs
Iemand ook naast zijn burn-out een angststoornis met daarbij Dwanggedachten en handelingen gekregen ? Aub reageer dan. Doe graag mijn verhaal en lees graag die van jullie. Voel me momenteel zo alleen, alsof ik gek wordt en de enige ben.
Liefs
Joy
01-09-2023
laatste reactie: 26-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Joy,
Dwanggedachten heb ik ook gehad. Handelingen op zich niet. Maar als gevolg van mijn gedachten durfde ik niet meer alleen te zijn.
Onderstaande reactie schreef ik laatst toevallig onder een ander bericht:
Ja ik had ook last van intrusies als gevolg van de angst- en paniekstoornis die ik door mijn BO ontwikkelde.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.
Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.
Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.
Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.
Dwanggedachten heb ik ook gehad. Handelingen op zich niet. Maar als gevolg van mijn gedachten durfde ik niet meer alleen te zijn.
Onderstaande reactie schreef ik laatst toevallig onder een ander bericht:
Ja ik had ook last van intrusies als gevolg van de angst- en paniekstoornis die ik door mijn BO ontwikkelde.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.
Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.
Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.
Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.
Y.
04-09-2023
Reactie:
Hallo, Ik zit momenteel ook in een zware BO en heb ook sinds kort last van intrusies. Heb hier verder ook nooit last van gehad is zo uit het niets komen opzetten. Bang om gek te worden of gekke dingen te gaan doen. Hopelijk gaat het snel weg. Ik weet niet hoelang dat bij jou heeft geduurd Y?
T
11-09-2023
Reactie:
Hoi Joy
Ik heb dit ook dus wellicht een geruststelling. Als je meer wilt horen over mijn verhaal mag je me mailen inez_333@hotmail.com.
Ik weet in welke hel je zit en dat het eng is jezelf zo erg te verliezen. Momenteel ben ik constant overprikkeld vandaar ik nu niet goed kan typen. Misschien kunnen we elkaar ondersteunen omdat we hetzelfde meemaken
Gr inez
Ik heb dit ook dus wellicht een geruststelling. Als je meer wilt horen over mijn verhaal mag je me mailen inez_333@hotmail.com.
Ik weet in welke hel je zit en dat het eng is jezelf zo erg te verliezen. Momenteel ben ik constant overprikkeld vandaar ik nu niet goed kan typen. Misschien kunnen we elkaar ondersteunen omdat we hetzelfde meemaken
Gr inez
Inez
11-09-2023
Reactie:
Hoi T.,
Ik weet het niet eens precies meer, maar ik geloof dat de dwanggedachten maar een paar weken, hooguit twee maanden waren. Ik slikte toen wel al AD, dat hielp.
Ik meen me te herinneren dat ik na een maand of 2 er minder last van kreeg.
Ik heb in therapie geleerd: je wordt echt niet zomaar “gek”. Juist het feit dat je bang bent om gek te worden, is een teken dat je dit absoluut niet wilt, dat je je gekke gedachten niet tot uitvoering wil brengen.
Bij mij kwamen deze gedachten voort uit een drang naar controle. Ik was heel bang om controle over mezelf te verliezen.
Als je er middenin zit, lijken die dwanggedachten iets ontzettend engs. Het heeft tijd nodig (en in mijn geval therapie - wat ik zeker aan zou raden) om er wat afstand van te kunnen nemen en de gedachten te kunnen zien voor wat ze zijn: slechts gedachten.
Ik weet hoe zwaar het is, iedereen die hiermee kampt wens ik heel veel sterkte
Ik weet het niet eens precies meer, maar ik geloof dat de dwanggedachten maar een paar weken, hooguit twee maanden waren. Ik slikte toen wel al AD, dat hielp.
Ik meen me te herinneren dat ik na een maand of 2 er minder last van kreeg.
Ik heb in therapie geleerd: je wordt echt niet zomaar “gek”. Juist het feit dat je bang bent om gek te worden, is een teken dat je dit absoluut niet wilt, dat je je gekke gedachten niet tot uitvoering wil brengen.
Bij mij kwamen deze gedachten voort uit een drang naar controle. Ik was heel bang om controle over mezelf te verliezen.
Als je er middenin zit, lijken die dwanggedachten iets ontzettend engs. Het heeft tijd nodig (en in mijn geval therapie - wat ik zeker aan zou raden) om er wat afstand van te kunnen nemen en de gedachten te kunnen zien voor wat ze zijn: slechts gedachten.
Ik weet hoe zwaar het is, iedereen die hiermee kampt wens ik heel veel sterkte
Y.
11-09-2023
Reactie:
Lieve allemaal, bedankt voor jullie berichtjes. Helaas gaat het nog steeds niet goed. Zoontje niet alleen thuis van de BSO maar ook van school. Ik heb dus echt geen moment dat ik mijn rust kan pakken. Lichaam en hoofd staan 24/7 aan. Heb mirtazapine voor het slapen maar het doet eigenlijk niks. Ik slaap meer niet dan wel. Psych wilt dat ik fluoxetine ga gebruiken... maar de bijwerkingen daarvan is niet slapen?! + klachten die erger worden in het begin... hoe dan als ik altijd alleen ben met Me zoontje..... iemand ervaring met antidepressiva ? Zo ja, welke en wat deed het met angst en slaap angst etc.
Zodra ik in bed ga liggen doen me armen pijn en val af en toe wel in slaap maar schrik constant wakker en ben ik uren bezig met in slaap vallen. Dit resulteert dan in denken maar niet dromen of in diepe slaap. Morgen moet ik weer naar de psych want ik heb de pillen al een week in huis liggen maar durf ze gewoon niet te nemen. Ook de bijwerkingen die ik las: maagbloeding, schock als je allergisch bent etc. Heb me huisarts vandaag gevraagd of ze een aanvraag wilde doen voor mij om die test te doen welke antidepressiva het best bij je past en de minste bijwerkingen geeft. Zij wilde dit niet doen, psychiater moet dit aanvragen. Het is gewoon niet te doen zo, continu alleenmaar stresss vanwege me zoontje, constant alles moeten doen maar niet tot weinig slapen. Ik stop vanaf vandaag ook met de mirtazapine want omdat ik snachts er alsnog amper op slaap ben ik overdag nog mooier omdat het dan lijkt te werken.
Ik ga volgende week beginnen met neurofeedback naast mijn xsposure therapie. Ben benieuwd of dat helpt... hoe gaat het nu met jullie ?
Zodra ik in bed ga liggen doen me armen pijn en val af en toe wel in slaap maar schrik constant wakker en ben ik uren bezig met in slaap vallen. Dit resulteert dan in denken maar niet dromen of in diepe slaap. Morgen moet ik weer naar de psych want ik heb de pillen al een week in huis liggen maar durf ze gewoon niet te nemen. Ook de bijwerkingen die ik las: maagbloeding, schock als je allergisch bent etc. Heb me huisarts vandaag gevraagd of ze een aanvraag wilde doen voor mij om die test te doen welke antidepressiva het best bij je past en de minste bijwerkingen geeft. Zij wilde dit niet doen, psychiater moet dit aanvragen. Het is gewoon niet te doen zo, continu alleenmaar stresss vanwege me zoontje, constant alles moeten doen maar niet tot weinig slapen. Ik stop vanaf vandaag ook met de mirtazapine want omdat ik snachts er alsnog amper op slaap ben ik overdag nog mooier omdat het dan lijkt te werken.
Ik ga volgende week beginnen met neurofeedback naast mijn xsposure therapie. Ben benieuwd of dat helpt... hoe gaat het nu met jullie ?
Joya
26-09-2023
Bezig met Re-Integratie (Verhaal 681)
19 maanden nu burn-out. Bezig met Re-Integratie. Haal net aan 12 uurtjes. Wat extra zwaar maakt is al die mensen die met je bezig zijn. Hun vragen hebben, het tweede spoortraject etc. Gewoon niet goed voor je herstel, of ga ik er te serieus mee om? Het zet me vaak weer aan tot piekeren en daardoor extra spierspanning in benen, voeten en nek. Ook de mis communicatie tussen deze instanties. En dingen die je weer moet herstellen. Herkent iemand dit?
E
26-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
En ik maar denken dat ik de enige ben... (Verhaal 658)
Wow..
En ik maar denken dat ik de enige ben...wat een verhalen, wat een herkenbare dingen.
Ik struggle op dit moment al 7 maanden.
Heb hulp..
Het enige wat ik verschrikkelijk vind om mee te dealen is de onrust..
Dat gevoel alsof je ieder moment op gaat voor je rijexamen..
Meer mensen waarbij dit zo nadrukkelijk aanwezig is?
En ik maar denken dat ik de enige ben...wat een verhalen, wat een herkenbare dingen.
Ik struggle op dit moment al 7 maanden.
Heb hulp..
Het enige wat ik verschrikkelijk vind om mee te dealen is de onrust..
Dat gevoel alsof je ieder moment op gaat voor je rijexamen..
Meer mensen waarbij dit zo nadrukkelijk aanwezig is?
Leonie
08-09-2023
laatste reactie: 24-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zeker, vreselijk is dat. Ik heb daar ook heel lang last van gehad. Ben zelfs na een maand of 9 om die reden uiteindleijk met escitalopram gestart. Achteraf geen spijt vab want vanaf toen heb ik niet echt hele heftige dagen meer gehad en kon ik weer rustig een beetje gaan opbouwen. 3 mnd daarna begonnen met werken en inmiddels 6 mnd later weer helemaal aan het werk. Het komt goed maar het gaat met hobbels. Uiteindelijk ga je spanning weer verdragen. Ik heb nu nog weleens onrust (vooral in de ochtend) maar ik heb er geen last meer van, alsog ik het weer kan handelen. Neem veel rust. De onrust is niet zomaar weg maar een ontregeld stressysteem (idd alsof je elk moment rij-examen hebt) kost tijd en de rust komt terug. Succes!
M.
24-09-2023
Een positief herstel verhaal; het kan écht goedkomen (Verhaal 588)
Hoi allemaal,
tijdens het herstel van een burn-out heb ik, vooral in het begin, veel gehad aan dit forum. Ik vond er veel herkenning. Zelf ben ik inmiddels hersteld, en hoop ik daarom ook mijn steentje bij te kunnen dragen door mijn verhaal te delen. En daarin vooral de boodschap; hoe onmogelijk het ook lijkt en hoe lang het ook duurt, herstel is écht mogelijk!
Begin 2022 ben ik na een opeenstapeling van levensgebeurtenissen in combinatie met een gezin, een vervolgopleiding en een stressvolle baan ingestort. Dat wil zeggen, ik was zowel fysiek als emotioneel volledig uit balans. De eerste weken kon ik nog geen 50 meter lopen, ik had ontzettend veel lichamelijke klachten (te veel om op te noemen) en mentaal had ik last van intense angsten en paniekaanvallen en sliep ik nauwelijks. Een erg akelige periode, waarbij ik momenten had waarop ik oprecht niet voor me zag hoe ik hier ooit weer bovenop ging komen.
Na enkele maanden ben ik hulp gaan zoeken. Ik ben zelf behandelend hulpverlener in de GGz in een leidinggevende positie, en was best kritisch op wat ik tegenkwam in het aanbod. Ik wilde iets vinden dat echt bij mij paste op dat moment. Ik heb toen gekozen voor een organisatie die coaching biedt gericht op burn-out en stress gerelateerde problemen. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Deze organisatie biedt binnen een week na aanmelding een start met een coach. Het programma biedt een combinatie met praten, fysieke activiteiten, ervaringsgerichte oefeningen en praktische tips. Het heeft mij uit het diepste daal gehaald en me geholpen de stap naar re-integreren in eigen functie te zetten. In dit re-integratieproces heb ik ook veel tips gekregen. Gaandeweg werd er afgestemd tussen de coach en mijn werkgever, wat prettig was. Het heeft me een stevige basis gegeven, waar ik nu meer dan een jaar later nog steeds gebruik van maak.
Het ging in stappen beter met me. Gaandeweg heb ik na overleg met de huisarts voor mij nog de keuze gemaakt medicatie toe te voegen, een SSRI (sertraline), gericht op een stuk angst dat nog bleef ‘hangen’. Met dat steuntje in de rug heb ik uiteindelijk ook de laatste stappen kunnen zetten. Voor mij heeft deze volgorde goed gewerkt, eerst de coaching, en voor wat nog ‘overbleef’ medicatie.
Op het moment gaat het goed met me, dat kan ik nu weer oprecht zetten. Zo bijzonder! Ik ben weer volledig aan het werk in eigen functie (half jaar helemaal niet gewerkt, en toen in de periode van een jaar gere-integreerd), met veel plezier, kan thuis in het gezin weer alles meedoen, heb het sporten weer opgepakt evenals sociale contacten en het autorijden. Ik voel me beter dan voor het instorten en dan ruim daarvoor (lichamelijke klachten zijn weg, ik slaap weer goed en de angsten zijn zo goed als weg), ondanks dat ik ook echt wel eens een mindere dag heb, maar dat is nu weer zoals iedereen dat wel eens heeft. Ondanks dat mijn eigen proces altijd nog door zal lopen, wat ook goed is, voel ik me hersteld. Ik ben een zeer gelukkig mens.
Het gaat mij er in dit bericht overigens niet om welke vorm van hulp het precies zou ‘moeten’ zijn, maar dat het is iets wat bij jou moet passen en waar jij je goed bij voelt. Soms vind je dat meteen, soms is dat even zoeken. Maar eenmaal gevonden, herstel is écht mogelijk, en het komt goed, ooit, echt 😊.
Heel veel sterkye en geluk allemaal in jullie verdere herstelproces.
tijdens het herstel van een burn-out heb ik, vooral in het begin, veel gehad aan dit forum. Ik vond er veel herkenning. Zelf ben ik inmiddels hersteld, en hoop ik daarom ook mijn steentje bij te kunnen dragen door mijn verhaal te delen. En daarin vooral de boodschap; hoe onmogelijk het ook lijkt en hoe lang het ook duurt, herstel is écht mogelijk!
Begin 2022 ben ik na een opeenstapeling van levensgebeurtenissen in combinatie met een gezin, een vervolgopleiding en een stressvolle baan ingestort. Dat wil zeggen, ik was zowel fysiek als emotioneel volledig uit balans. De eerste weken kon ik nog geen 50 meter lopen, ik had ontzettend veel lichamelijke klachten (te veel om op te noemen) en mentaal had ik last van intense angsten en paniekaanvallen en sliep ik nauwelijks. Een erg akelige periode, waarbij ik momenten had waarop ik oprecht niet voor me zag hoe ik hier ooit weer bovenop ging komen.
Na enkele maanden ben ik hulp gaan zoeken. Ik ben zelf behandelend hulpverlener in de GGz in een leidinggevende positie, en was best kritisch op wat ik tegenkwam in het aanbod. Ik wilde iets vinden dat echt bij mij paste op dat moment. Ik heb toen gekozen voor een organisatie die coaching biedt gericht op burn-out en stress gerelateerde problemen. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Deze organisatie biedt binnen een week na aanmelding een start met een coach. Het programma biedt een combinatie met praten, fysieke activiteiten, ervaringsgerichte oefeningen en praktische tips. Het heeft mij uit het diepste daal gehaald en me geholpen de stap naar re-integreren in eigen functie te zetten. In dit re-integratieproces heb ik ook veel tips gekregen. Gaandeweg werd er afgestemd tussen de coach en mijn werkgever, wat prettig was. Het heeft me een stevige basis gegeven, waar ik nu meer dan een jaar later nog steeds gebruik van maak.
Het ging in stappen beter met me. Gaandeweg heb ik na overleg met de huisarts voor mij nog de keuze gemaakt medicatie toe te voegen, een SSRI (sertraline), gericht op een stuk angst dat nog bleef ‘hangen’. Met dat steuntje in de rug heb ik uiteindelijk ook de laatste stappen kunnen zetten. Voor mij heeft deze volgorde goed gewerkt, eerst de coaching, en voor wat nog ‘overbleef’ medicatie.
Op het moment gaat het goed met me, dat kan ik nu weer oprecht zetten. Zo bijzonder! Ik ben weer volledig aan het werk in eigen functie (half jaar helemaal niet gewerkt, en toen in de periode van een jaar gere-integreerd), met veel plezier, kan thuis in het gezin weer alles meedoen, heb het sporten weer opgepakt evenals sociale contacten en het autorijden. Ik voel me beter dan voor het instorten en dan ruim daarvoor (lichamelijke klachten zijn weg, ik slaap weer goed en de angsten zijn zo goed als weg), ondanks dat ik ook echt wel eens een mindere dag heb, maar dat is nu weer zoals iedereen dat wel eens heeft. Ondanks dat mijn eigen proces altijd nog door zal lopen, wat ook goed is, voel ik me hersteld. Ik ben een zeer gelukkig mens.
Het gaat mij er in dit bericht overigens niet om welke vorm van hulp het precies zou ‘moeten’ zijn, maar dat het is iets wat bij jou moet passen en waar jij je goed bij voelt. Soms vind je dat meteen, soms is dat even zoeken. Maar eenmaal gevonden, herstel is écht mogelijk, en het komt goed, ooit, echt 😊.
Heel veel sterkye en geluk allemaal in jullie verdere herstelproces.
Danique (36 jaar)
17-07-2023
laatste reactie: 24-09-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben benieuwd of je nog steeds antidepressiva slikt en of je er al aan denkt om ze af te gaan bouwen?
Ik heb net als jij nog veel last van angsten die blijven hangen.
Ik slikte escitalopram 10 mg en daarna 5 mg, maar ging afbouwen naar 4 en 3 mg en kreeg daarna helaas weer m’n angstklachtwn terug, dus heb nu besloten weer op te bouwen naar 5 mg en daar voorlopig bij te blijven.
Ik heb net als jij nog veel last van angsten die blijven hangen.
Ik slikte escitalopram 10 mg en daarna 5 mg, maar ging afbouwen naar 4 en 3 mg en kreeg daarna helaas weer m’n angstklachtwn terug, dus heb nu besloten weer op te bouwen naar 5 mg en daar voorlopig bij te blijven.
Emma
13-08-2023
Reactie:
Hoi Emma,
Wat naar is dat he.
Ik gebruik nog steeds sertraline 100mg. Eventueel afbouwen ga ik pas over een jaar bekijken, na voldoende tijd stabiel geweest te zijn. Dit in overleg met de huisarts.
Danique
Wat naar is dat he.
Ik gebruik nog steeds sertraline 100mg. Eventueel afbouwen ga ik pas over een jaar bekijken, na voldoende tijd stabiel geweest te zijn. Dit in overleg met de huisarts.
Danique
Anoniem
13-08-2023
Reactie:
Wauw Danique, wat fijn om zo’n positief verhaal te lezen. Ik had ook veel last van fysieke klachten, niet slapen en veel angst. Ben nu na een jaar vrijwel hersteld. Ik begin snel weer met mijn studie, die moest ik helaas pauzeren terwijl ik bijna klaar was. Door combi van privéomstandigheden, weinig vrije tijd door een verhuizing, bijbanen, studie etc is het mij teveel geworden. Op alle vlakken liep ik tegen problemen aan die ik niet kon oplossen. Ik voel mij inmiddels erg goed en idd net als jij voel ik mij zelfs veter dan de jaren ervoor.
Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zodra ik mijn studie oppak. Ook twijfel ik of ik het daarbij moet laten of dat ik er ook bij kan werken zoals ik eigenlijk altijd deed. Ben beetje bang voor een terugval nu ik echt een heel jaar thuis nodig had om te herstellen. Hoe denk jij over het oppakken van verplichtingen? Wat doe je om geen terugval te krijgen bijvoorbeeld?
Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zodra ik mijn studie oppak. Ook twijfel ik of ik het daarbij moet laten of dat ik er ook bij kan werken zoals ik eigenlijk altijd deed. Ben beetje bang voor een terugval nu ik echt een heel jaar thuis nodig had om te herstellen. Hoe denk jij over het oppakken van verplichtingen? Wat doe je om geen terugval te krijgen bijvoorbeeld?
Daniëlle
14-08-2023
Reactie:
Wat super dat het zoveel beter met je gaat! Geweldig. Wat betreft weer dingen oppakken, wat mij nog steeds helpt vanuit mijn coaching is de zin 'na inspanning, komt ontspanning', dus wat je ook weer op wil pakken prima als dit is wat je wil, maar na inspanning komt ontspanning. Eerst heel klein, later in wat grotere 'blokken', en bv iedere 2 weken een vast evaluatiemoment voor jezelf met bv iemand die je vertrouwt, of de POH ofzo, waarin je even kort langsloopt hoe het gaat, of je iets moet bijstellen of niet. Als je klachten krijgt kun je die voor jezelf ook labelen als signalen, op basis waarvan je bij kunt sturen. Terugval maakt het snel zo zwart wit en negatief, signalen geeft meer richting aan een behoefte. Want terugval is het nooit, je weet altijd meer dan de dag ervoor.
groetjes Danique
groetjes Danique
Anoniem
14-08-2023
Reactie:
Hebben jullie ook last van een duizelig gevoel op drukke plekken et gevoel je evenwicht te verliezen samen met spanningsklachten.. hoe meer prikkeld hoe erger de duizeligheid gespannen spieren
Anoniem
14-08-2023
Reactie:
Wat fijn om een positief verhaal te lezen. Ik zelf merk ook dat ik blijf schommelen. Zo slecht als ik ben geweest ben ik nooit meer gelukkig, maar die angstklachten blijven. Ik ben ook aan het overwegen terug naar de huisarts te gaan voor evt. antidepressiva. Hadden jullie veel last van bijwerkingen daarvan?
J.
14-08-2023
Reactie:
Dank voor je reactie Danique! Ik heb nog steeds therapie elke 2/3 weken. We gaan niet meer in op de burnout, de oorzaken zijn bekend en ik heb ermee leren omgaan. Ook ben ik inmiddels hersteld. Ik ga nu nog omdat ik een zeer heftige bloedtraumafobie heb sinds ik klein ben. Maar toch vraagt hij me wel hoe het gaat qua herstel dus houdt hij vinger aan de pols. Dat is heel fijn!
Verder merk ik dat hoe meer ik herstelde, hoe minder ik bezig was in mijn hoofd met ziek zijn. Deels positief, maar signaleren en evalueren blijft heel belangrijk. Die momenten neem ik nu vaak door even op dit forum te scrollen of blogs/youtubevideo’s te bekijken van lotgenoten. Helpt mij heel erg om even stil te staan bij mijn eigen herstel
Verder merk ik dat hoe meer ik herstelde, hoe minder ik bezig was in mijn hoofd met ziek zijn. Deels positief, maar signaleren en evalueren blijft heel belangrijk. Die momenten neem ik nu vaak door even op dit forum te scrollen of blogs/youtubevideo’s te bekijken van lotgenoten. Helpt mij heel erg om even stil te staan bij mijn eigen herstel
Daniëlle
15-08-2023
Reactie:
@J ik heb bij sertraline in het begin wat bijwerkingen gehad, maar behapbaar en zo goed als over gegaan
@danielle: fijn :)!
@danielle: fijn :)!
Anoniem
15-08-2023
Reactie:
Dankje voor dit positieve verhaal! Dat doet me erg goed, lucht op en bied een perspectief!
Han
06-09-2023
Reactie:
Je verhaal lijkt exact op de mijne! Alleen zit ik een jaar nu thuis en heb na uur per dag wat leuks doen dagen last. Graaf zou ik willen werken maar het gaat gewoon niet:( hoelang zat jij thuis?
Fijn om te lezen ook dat het goed komt als ik mezelf met jaar geleden vergelijk voel ik het ook wel. Maar so snel moe nog
Fijn om te lezen ook dat het goed komt als ik mezelf met jaar geleden vergelijk voel ik het ook wel. Maar so snel moe nog
Cher
13-09-2023
Reactie:
Ook hier heel veel gelijkenissen! Hele zware burnout met veel angstklachten, werkzaam in GGZ. Uiteindelijk maand of 10 volledig thuis gezeten, daarna in ca. half jaar tijd gereïntegreerd, waarbij vooral angst me nog veel parten speelde. Maar ben nu weer volledig aan het werk. Ontregeld stressysteem en hormonaal systeem kost veel tijd. Ik heb veel gerust, gesport en ontspanning proberen zoeken (lastig als je zo gestressd bent), oa mindfulness, zo’n (‘spijker’)matje, ontspanningsoefeningen etc. Supplementen doen weinig maar SSRI heeft mij ook geholpen (werd gek van de terugvallen elke keer). Ik heb amper bijwerkingen gehad (ga over aantal maanden pas afbouwen) en ook opstart met druppels viel mee. Tijs was de allerbelangrijkste factor. En blijf echt weg bij stress als je net als ik veel spanning hebt. Nu kan ik het weer handelen gelukkig!
M.
24-09-2023
Ja, daar zit je dan (Verhaal 677)
Ja, daar zit je dan. Met je burnout, overspannen, hoe het ook zij. Met je huilbuien zonder tranen, moeheid zonder slaap en druk van moeheid. De combi met adhd is echt vermoeiend én verwarrend...
En dan tikken de laatste dagen weg van je contract, want die was tijdelijk en word nu niet verlengd. En dan? Hoe zit het met uwv? Ik word er zo onrustig van, dat ik niet weet hoe het straks gaat. Wat wordt er verwacht? Heb constant de druk in me hoofd van: oke, ander werk zoeken. Ja. Zoek... nou, echt succesvol is dat niet als je al een uur of drie nodig hebt om drie gerechten voor de week te bedenken. Vind het allemaal echt moeilijk en eigenlijk ook eenzaam. Herkent iemand ook die drukkende benauwdheid boven in je keel? En constant je kaken geklemd houden. Oh, ik word echt moe, maar loslaten lukt ook niet.
Hoe gaat jullie slapen af? En herkent iemand ook dat je twijfeld aan jezelf of je wel echt een burnout hebt, want anders had je dit of dat niet kunnen doen en dat je constant bang bent mensen en jezelf te bedriegen en dat je gewoon een aansteller bent? Alleen dat is zo vermoeiend...
Wil helemaal geen beklag doen, maar merk dat ik het allemaal wel lastig vind. Helemaal als je straks je laatste werkdag thuis hebt. Opeens zakt alles onder je vandaan en glipt alles uit je handen...
Fijn dat deze plek er is om even van je af te typen...
En dan tikken de laatste dagen weg van je contract, want die was tijdelijk en word nu niet verlengd. En dan? Hoe zit het met uwv? Ik word er zo onrustig van, dat ik niet weet hoe het straks gaat. Wat wordt er verwacht? Heb constant de druk in me hoofd van: oke, ander werk zoeken. Ja. Zoek... nou, echt succesvol is dat niet als je al een uur of drie nodig hebt om drie gerechten voor de week te bedenken. Vind het allemaal echt moeilijk en eigenlijk ook eenzaam. Herkent iemand ook die drukkende benauwdheid boven in je keel? En constant je kaken geklemd houden. Oh, ik word echt moe, maar loslaten lukt ook niet.
Hoe gaat jullie slapen af? En herkent iemand ook dat je twijfeld aan jezelf of je wel echt een burnout hebt, want anders had je dit of dat niet kunnen doen en dat je constant bang bent mensen en jezelf te bedriegen en dat je gewoon een aansteller bent? Alleen dat is zo vermoeiend...
Wil helemaal geen beklag doen, maar merk dat ik het allemaal wel lastig vind. Helemaal als je straks je laatste werkdag thuis hebt. Opeens zakt alles onder je vandaan en glipt alles uit je handen...
Fijn dat deze plek er is om even van je af te typen...
En dan ook baan kwijt...
22-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Krijg mijn piekergedachten maar niet stil (Verhaal 673)
Sinds mijn burn out +- 1.5 jaar geleden krijg ik mijn piekergedachten maar niet stil, ik kan letterlijk over alles piekeren en kom er vaak niet uit .. Is dit herkenbaar voor iemand?
Ik krijg hierdoor een zeer onrustig en zenuwachtig en vooral angstig gevoel in mijn lichaam, soms gaat het beter en soms is het best heftig.
Ik ben 2 maanden uit geweest van het werk en werk nu momenteel al 1 jaar terug voltijds (40u per week). Sinds mijn BO ben ik van werk veranderd maar nu steekt de zinloosheid van het werk de kop op, mijn werkmotivatie is compleet weg en sleep me letterlijk van weekend naar weekend, waar ik vroeger de gemotiveerdste persoon van het werk was ben ik nu nog slechts een schim.. Fysiek gaat het goed met mij, weinig last nog, mentaal is het nog niet wat het moet zijn, vooral veel piekeren en onrust (angstig).
Nog mensen dit?
Ik krijg hierdoor een zeer onrustig en zenuwachtig en vooral angstig gevoel in mijn lichaam, soms gaat het beter en soms is het best heftig.
Ik ben 2 maanden uit geweest van het werk en werk nu momenteel al 1 jaar terug voltijds (40u per week). Sinds mijn BO ben ik van werk veranderd maar nu steekt de zinloosheid van het werk de kop op, mijn werkmotivatie is compleet weg en sleep me letterlijk van weekend naar weekend, waar ik vroeger de gemotiveerdste persoon van het werk was ben ik nu nog slechts een schim.. Fysiek gaat het goed met mij, weinig last nog, mentaal is het nog niet wat het moet zijn, vooral veel piekeren en onrust (angstig).
Nog mensen dit?
Ethias
21-09-2023
laatste reactie: 22-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zeer herkenbaar, hier sinds een maand of 3 thuis met een burn-out, maar heb eigenlijk qua fysiek weinig last, kan gerust 2x per dag gaan fietsen of wandelen, boodschappen doen enz.
Klachten zijn met name dwangmatig piekeren, soms hele gesprekken met mezelf, en ik denk daardoor dus veel lichamelijke onrust, spanning in buik, nek, kaken en hoofdpijn. In slaap komen gaat wel, maar na een uur of 5 slaap altijd weer wakker, en dan gaat de malende gedachtenstroom weer op volle toeren.
Ik werk in de ochtenden 3 uurtjes per dag vanaf huis, maar dit misschien met name nog wel om wat afleiding uit mijn hoofd te krijgen.
Misschien dat ik eens ga kijken of ik medicatie tegen het dwangmatig piekeren kan krijgen, als dat we is zou dat al een slok op een borrel verschil maken vermoed ik….
Klachten zijn met name dwangmatig piekeren, soms hele gesprekken met mezelf, en ik denk daardoor dus veel lichamelijke onrust, spanning in buik, nek, kaken en hoofdpijn. In slaap komen gaat wel, maar na een uur of 5 slaap altijd weer wakker, en dan gaat de malende gedachtenstroom weer op volle toeren.
Ik werk in de ochtenden 3 uurtjes per dag vanaf huis, maar dit misschien met name nog wel om wat afleiding uit mijn hoofd te krijgen.
Misschien dat ik eens ga kijken of ik medicatie tegen het dwangmatig piekeren kan krijgen, als dat we is zou dat al een slok op een borrel verschil maken vermoed ik….
A.
22-09-2023
Niet perse vermoeid, maar onrust klachten (Verhaal 232)
Overal zie ik staan dat mensen heel vermoeid zijn, lichamelijk en mentaal. Ben ik de enige die die vermoeidheid niet per se voelt maar vooral onrust klachten? Paniek, overprikkeld, angst, hyperventilatie, dat soort dingen. Ik houd rust omdat dit het enige is wat ik kan zonder over m’n grens te gaan, maar ik heb niet het gevoel dat ik “niet vooruit te branden ben” en niets anders wil dan liggen. Ik heb de energie wel, maar die energie zet zich meteen om in paniek. Herkenbaar?
Roy
26-07-2022
laatste reactie: 22-09-2023
15Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja herkenbaar. Hoewel ik wel nu ik begin te 'reïntegreren', dus met een paar uurtjes dingen doen ineens BAM tegen een muur van moeheid kan aanlopen. Het is onduidelijk of dat fysieke of mentale moeheid is. Dan denk ik meteen oh, das mn signaal. Maar verder is dat na een uur of wat rusten ook wel weer wat doen. Ik kan vanalles nog fysiek. Naar de winkel, naar een feestje. Wandelen, fietsen. Sport. Er 'lijkt' dus niks aan de hand. Maar van binnen is dat heel anders.... Hoe is het nu?
herkenbaar
29-11-2022
Reactie:
Heel herkenbaar! Ik ervaar ook weinig vermoeidheid, maar raak de spanning niet goed kwijt. Sport/beweeg veel en rust/mediteer veel en merk wel progressie maar die spanning blijft op de voorgeond staan (nu 9 mnd verder). Hormonen op hol, zenuwstelsel op hol… Soms ook nog angst dat het niet meer goedkomt (op mondere dagen). Gelukkig zijn er wel steeds meer momenten dat ik in rust en zonder stressoren wel kan ontspannen.
M.
27-02-2023
Reactie:
Yes ik heb ook hetzelfde
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Hier nog 1 heel herkenbaar!
Anoniem
15-07-2023
Reactie:
Herkenbaar ook voor mij maar nu ik meer uit de onrust paniek en angst fase kom is de muur van vermoeidheid gekomen. Waarschijnlijk in de periode dat je onrust en gejaagdheid ervaart maakt je lichaam stofjes aan waardoor Je je vermoeidheid niet voelt, was toen ook continu in beweging, ik weet het anders ook niet.
Eveline
16-07-2023
Reactie:
Ik heb dat ook maar vooral ook de gespannen spieren in schouders nek kaken ogen .. dan weer last van evenwicht. Herkenbaar. Vandaag weer erge last van spanningshoofdpijn
Anoniem
16-07-2023
Reactie:
Dan zit je wsl in de categorie zwaar overspannen. Als je hierna instort en compleet geen energie meer hebt ben je 'burnout', maar deze termen lopen nogal door elkaar heen.
Taco
17-07-2023
Reactie:
Heb/had ik ook last van.
Voor mijn gevoel komt het door adrenaline. Als het zakt, voel je moeheid, is het hoog voel je onrust.
Ik zie het letterlijk in mijn hartslag terug. Boven de 80? In adrenaline en onder de 80, komt mijn lichaam in rust en voel ik moeheid.
Als ik lang doorga in de adrenaline duurt het lang (een paar dagen) voordat mijn hartslag weer zakt. Maar wanneer ik goed rust neem en ervoor zorg dat de stress reactie stopt, kom ik weer tot rust.
Persoonlijk vind ik het nog heel erg zoeken, maar denk dat het wel belangrijk is om terug te gaan naar de rust. Ik heb gemerkt dat ik terugvallen krijg als ik doorga in mijn adrenaline. Ik maak dan energie op, welke ik niet heb.
Hopelijk heeft iemand aan mijn verhaal (:
Voor mijn gevoel komt het door adrenaline. Als het zakt, voel je moeheid, is het hoog voel je onrust.
Ik zie het letterlijk in mijn hartslag terug. Boven de 80? In adrenaline en onder de 80, komt mijn lichaam in rust en voel ik moeheid.
Als ik lang doorga in de adrenaline duurt het lang (een paar dagen) voordat mijn hartslag weer zakt. Maar wanneer ik goed rust neem en ervoor zorg dat de stress reactie stopt, kom ik weer tot rust.
Persoonlijk vind ik het nog heel erg zoeken, maar denk dat het wel belangrijk is om terug te gaan naar de rust. Ik heb gemerkt dat ik terugvallen krijg als ik doorga in mijn adrenaline. Ik maak dan energie op, welke ik niet heb.
Hopelijk heeft iemand aan mijn verhaal (:
Madeliefje
17-07-2023
Reactie:
Ik herken het helemaal en loop er nu een jaar mee rond. Periodes dat het prima gaat slaan soms plotseling om in onrust, overprikkeling, angst, onzekerheid, hyperventilatie en het niet meer kunnen overzien. Ik huil en slaap dan veel, blijf het liefst in bed liggen want alles voelt als teveel. Het lijkt wel een soort kortsluiting in mijn hoofd.
En toch wordt het na een dag of paar dagen weer rustiger. Ik ben dan meestal een dag erg vermoeid en kan daarna de wereld weer aan.
De onrust voel ik vooral in mijn buik en in mijn hoofd, met name ‘s ochtends als ik wakker word. Dan heb ik ook geen eetlust. Meestal keert tegen de avond de rust terug en lukt het eten ook weer.
En toch wordt het na een dag of paar dagen weer rustiger. Ik ben dan meestal een dag erg vermoeid en kan daarna de wereld weer aan.
De onrust voel ik vooral in mijn buik en in mijn hoofd, met name ‘s ochtends als ik wakker word. Dan heb ik ook geen eetlust. Meestal keert tegen de avond de rust terug en lukt het eten ook weer.
Nancy
21-07-2023
Reactie:
Herkenbaar, vooral in de ochtenden het ergst. Als het in de middagen wat beter gaat en ik weer wat meer ga doen. Want je wilt zo graag. Val ik vaak weer terug. Denk eigenlijk dat ik eerst van die stress af moet zijn voor ik weer wat meer ga doen. Heeft iemand hier ervaring mee? Ook neem ik als ik erg veel stress ervaar nog wel eens een oxazepam, hoewel ik daar weer niet zoveel van durf te nemen, omdat je vaak hoort dat je dit niet moet nemen. Zijn er meer die dat ook hebben? Heb gelezen dat er een hyper en hypo variant van BO is. Dit is dus de hyper, stress hormonen op hol. Bij de hypo werken ze niet meer en ben je als maar moe. Ik heb wel het idee, dat die hypo vorm vaker voor komt.
Wilma
23-07-2023
Reactie:
Heel herkenbaar..
Die onrust..
Alsof Je opmoet voor een rijexamen
Of het gevoel dat je iets heel spannends moet gaan doen. En dat de hele dag
Kamp al 9 maanden met dit gevoel. Ene moment beter dan t andere moment
Acceptatie zeggen ze...
Makkelijker gezegd dan gedaan..
Die onrust..
Alsof Je opmoet voor een rijexamen
Of het gevoel dat je iets heel spannends moet gaan doen. En dat de hele dag
Kamp al 9 maanden met dit gevoel. Ene moment beter dan t andere moment
Acceptatie zeggen ze...
Makkelijker gezegd dan gedaan..
Leonie
15-09-2023
Reactie:
Herkenbaar. Bij mij slaat het vooral op darmen en maag. Wordt heel vroeg wakker en kan niet meer slapen. Periodes gaat het redelijk en dan plots slaat het om en voel ik me dagen ellendig. Zit al meer dan een jaar in deze situatie en na twee betere weken lig ik nu alweer vanaf 4 uur wakker met een heel onrustig en paniekerig gevoel en darmen die behoorlijk tekeer gaan.
Net als Leonie lukt mij die acceptatie op een of andere manier ook niet. Accepteren en er niet tegen vechten, maar hoe ? Hoe doe je dat als je wakker wordt en op de klok kijkt en het is pas 4 uur, je voelt je onrustig en je hebt vreselijk last van je darmen en maag.
Net als Leonie lukt mij die acceptatie op een of andere manier ook niet. Accepteren en er niet tegen vechten, maar hoe ? Hoe doe je dat als je wakker wordt en op de klok kijkt en het is pas 4 uur, je voelt je onrustig en je hebt vreselijk last van je darmen en maag.
Anoniem
16-09-2023
Reactie:
Ik herken het verhaal ik heb autisme en ben heel vaak overspannen. Ik heb een fikse verkoudheid te pakken en sloeg de angst weer toe. Ben al uren wakker nerveus gevoel. Ik heb dit al vaak gehad en meestal duurt het 1 week tot 8 weken zoiets dat het wegtrekt. In de avond gaat het dan het beste.
Sarah
18-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar.
Loop al weken met angst en onrust en een snelle hartslag.
Huisarts heeft me nagekeken en ziet geen reden tot onderzoek ver mbt het hart oid. Ze zegt dat het echt komt door de spanning.
Accepteren en loslaten is het enige wat moet maarja dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan
Loop al weken met angst en onrust en een snelle hartslag.
Huisarts heeft me nagekeken en ziet geen reden tot onderzoek ver mbt het hart oid. Ze zegt dat het echt komt door de spanning.
Accepteren en loslaten is het enige wat moet maarja dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan
Priscilla
18-09-2023
Reactie:
Ik heb precies dezelfde klachten. Niet zo zeer vermoeidheid maar paniek en angstaanvallen, daarna natuurlijk wel heel moe als die aanval afneemt. Werd in het begin standaard wakker met hartkloppingen. Dat is nu gelukkig voorbij. Heb Ademtherapie, hypnotherapie gedaan en nu doe ik haptotherapie. Heb eig wel baat gehad bij alledrie. Ook naar de psycholoog geweest maar daar niet veel nieuws geleerd/gehoord. Het gaat langzaamaan steeds wat beter. De onrust is er nog zeker met momenten maar de perioden ertussen worden gelukkig groter. Ik probeer toch steeds dingen die zorgen voor extra onrust maar dan door kleine stapjes te zetten en niet teveel van mezelf te verwachten.
Lot
22-09-2023
Wanneer ga ik echt mijn leven normaal kunnen leiden? (Verhaal 675)
Hallo iedereen ik wil graag even mijn verhaal met jullie delen en ook jullie mening vragen. In 2018 ben ik in een depressie en Bo gevallen wegens mentale pesterijen op het werk en alles gegeven voor iedereen behalve voor mezelf.
Na zes maanden behandeling had ik weer zin om te gaan werken (bij een nieuwe werkgever) en na vier weken moeten opgeven daar mijn geheugen niet functioneerden. In het begin had ik mezelf wijs gemaakt het is een nieuw werk dus ja je moet alles aanleren, maar als je na vier weken nog niet weet hoe je steeds hetzelfde document moet invullen ja dan moet je naar je lichaam luisteren en toegeven ik ben er nog niet klaar voor.
Sindsdien heb ik een vast patroon van opvolging bij de psychiater en een coach. Ik heb al verschillende keren donkere gedachten gehad en nam toen mijn wagen, maar gelukkig dacht ik aan mijn zoon en die heeft me doen inzien van dit haalt niets uit, ik zou zoveel mensen met zoveel vragen achterlaten. Op heden ben ik nog steeds opzoek naar evenwicht in mijn leven en zou ik meer plezier uit het leven willen halen. Ik sta nog steeds op een ladder met hoogtes maar helaas vak ik ook soms weer een paar treden naar beneden en die worden hier thuis niet altijd begrepen. Ik vraag soms hulp bij het huishouden omdat ik er niet zelf uitgeraakt, maar ze denken ze zit toch maar thuis niets te doen dan heeft ze wel tijd genoeg om alles te doen. Ja tijd heb ik maar je lichaam en geest moeten ook meewillen en dat begrijpen sommige mensen niet. Bijvoorbeeld de was doen, geen probleem maar de was geraakt nooit in de kasten omdat ik twee verdiepingen moet doen en vraag aan de zoon hulp om de wasmanden naar boven te doen, helaas gebeurt dit niet. Maar als er geen kousen meer zijn in de kast, dan mag ik het horen. Ik neem acht verschillende medicijnen voor geheugen, humeur, slaap, .... maar wanneer ga ik echt mijn leven normaal kunnen leiden?
Na zes maanden behandeling had ik weer zin om te gaan werken (bij een nieuwe werkgever) en na vier weken moeten opgeven daar mijn geheugen niet functioneerden. In het begin had ik mezelf wijs gemaakt het is een nieuw werk dus ja je moet alles aanleren, maar als je na vier weken nog niet weet hoe je steeds hetzelfde document moet invullen ja dan moet je naar je lichaam luisteren en toegeven ik ben er nog niet klaar voor.
Sindsdien heb ik een vast patroon van opvolging bij de psychiater en een coach. Ik heb al verschillende keren donkere gedachten gehad en nam toen mijn wagen, maar gelukkig dacht ik aan mijn zoon en die heeft me doen inzien van dit haalt niets uit, ik zou zoveel mensen met zoveel vragen achterlaten. Op heden ben ik nog steeds opzoek naar evenwicht in mijn leven en zou ik meer plezier uit het leven willen halen. Ik sta nog steeds op een ladder met hoogtes maar helaas vak ik ook soms weer een paar treden naar beneden en die worden hier thuis niet altijd begrepen. Ik vraag soms hulp bij het huishouden omdat ik er niet zelf uitgeraakt, maar ze denken ze zit toch maar thuis niets te doen dan heeft ze wel tijd genoeg om alles te doen. Ja tijd heb ik maar je lichaam en geest moeten ook meewillen en dat begrijpen sommige mensen niet. Bijvoorbeeld de was doen, geen probleem maar de was geraakt nooit in de kasten omdat ik twee verdiepingen moet doen en vraag aan de zoon hulp om de wasmanden naar boven te doen, helaas gebeurt dit niet. Maar als er geen kousen meer zijn in de kast, dan mag ik het horen. Ik neem acht verschillende medicijnen voor geheugen, humeur, slaap, .... maar wanneer ga ik echt mijn leven normaal kunnen leiden?
Nancy
22-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Andere baan? (Verhaal 668)
Andere baan?
Aangezien ik vermoed dat er hier een hoop meer mensen zijn die een kantoorpand hebben met alle hectiek van mails, telefoontjes en drukte er om heen, zijn er meer mensen die nadenken over een compleet ander soort baan wanneer je uit je burn-out bent?
Ik wordt al ongemakkelijk als ik er aan denk om
weer terug te gaan werken in die omgeving, en zit me dus sterk af te vragen of een job met fysieke bezigheid en/of in de buitenlucht niet veel meer geschikt is voor mij.
Wie weet dat mijn benadering tijdens het herstel van de burn-out nog verandert, maar ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken?
Aangezien ik vermoed dat er hier een hoop meer mensen zijn die een kantoorpand hebben met alle hectiek van mails, telefoontjes en drukte er om heen, zijn er meer mensen die nadenken over een compleet ander soort baan wanneer je uit je burn-out bent?
Ik wordt al ongemakkelijk als ik er aan denk om
weer terug te gaan werken in die omgeving, en zit me dus sterk af te vragen of een job met fysieke bezigheid en/of in de buitenlucht niet veel meer geschikt is voor mij.
Wie weet dat mijn benadering tijdens het herstel van de burn-out nog verandert, maar ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken?
Z.
16-09-2023
laatste reactie: 21-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kantoorbaan moet het trouwens zijn, geen kantoorpand 🙈
Z.
21-09-2023
Vaak alleen en onbegrepen gevoeld (Verhaal 672)
Ik heb mijzelf vaak alleen en onbegrepen gevoeld tijdens mijn burn out. Aangezien ik ook altijd op zoek was naar antwoorden die ik niet van een arts of psycholoog kreeg, was ik hier vaak te vinden. Zijn er mensen geïnteresseerd in een groep waarbij wij elkaar steun kunnen bieden en wellicht dezelfde klachten delen?
Bij genoeg animo zorg ik dat die er komt.
Bij genoeg animo zorg ik dat die er komt.
K (23)
20-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik blijf 's morgens moe (Verhaal 670)
sinds 2 jaar ben ik herstellende van een heel zware burn-out.
Sinds kort zijn mijn meeste ernstige symtomen van mijn burn-out veel beter maar ik blijf 's morgens moe op staan of indien ik fris ben , ben ik na het wassen alweer moe. Ik slaap nochtans goed. Soms wel wat vroeg wakker. Vrijdag was ik met mijn dochter aan zee voor een nacht en blijkt dat ik hevig snurk. Apneu heb ik niet , ik blijf mooi doorademen in mijn slaap.
Wie heeft dit ook ?
Sinds kort zijn mijn meeste ernstige symtomen van mijn burn-out veel beter maar ik blijf 's morgens moe op staan of indien ik fris ben , ben ik na het wassen alweer moe. Ik slaap nochtans goed. Soms wel wat vroeg wakker. Vrijdag was ik met mijn dochter aan zee voor een nacht en blijkt dat ik hevig snurk. Apneu heb ik niet , ik blijf mooi doorademen in mijn slaap.
Wie heeft dit ook ?
mv
18-09-2023
laatste reactie: 20-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben iets meer dan een jaar herstellende en ik herken het moe opstaan wel. Ik kan overdag aardig moe zijn, ga altijd op dezelfde tijd naar bed (vrij vroeg) maar alsnog lig ik dan standaard 1,5 - 2 uur wakker voordat ik in slaap val. Ik slaap dan wel goed, maar word ‘s ochtends ook altijd heel moe wakker. Maakt niet uit hoe lang ik dan heb geslapen: ‘s ochtends voelt t altijd alsof ik nog uren door had kunnen slapen.
(Hevig) snurken heb ik geen last van als ik mijn man mag geloven, maar ik word wel altijd wakker met een vrij verstopte neus.
Sterkte en hopelijk heb je hier wat aan!
(Hevig) snurken heb ik geen last van als ik mijn man mag geloven, maar ik word wel altijd wakker met een vrij verstopte neus.
Sterkte en hopelijk heb je hier wat aan!
Y.
20-09-2023
Mijn darmen gaan echt tekeer als een gek (Verhaal 584)
Zit eind van deze maand 1 jaar in burnout en ben nog steeds niet aan het werk. Het lukt me gewoon niet en dat is heel frustrerend kan ik je zeggen. Heb veel te lang doorgewerkt met steeds meer lichamelijke klachten. Heb ook nog eens prikkelbare darm dus je raad het al waar ik met name last van heb. Zijn er meer mensen die deze combinatie hebben ?
Heb normaal gesproken al gevoelige darmen, maar nu is het echt niet meer om uit te houden. Mijn darmen gaan echt tekeer als een gek waardoor ik steeds meer stress ontwikkel en daardoor nog meer klachten, nog meer stress enz. enz. Zit dus in een cirkel waar ik maar niet uitkom. Zoveel geprobeerd van osteopaat tot haptonoom en van hypnotherapie tot orthomoleculair therapeut 😢 niets lijkt te helpen. Wil zo graag uit deze ellende komen, maar sta al op met veel onrust en paniek in mijn lijf en dan moet de dag nog beginnen. Zijn er mensen die dit herkennen en misschien wel tips hebben ? Ben langzaam echt radeloos aan het worden.....
Heb normaal gesproken al gevoelige darmen, maar nu is het echt niet meer om uit te houden. Mijn darmen gaan echt tekeer als een gek waardoor ik steeds meer stress ontwikkel en daardoor nog meer klachten, nog meer stress enz. enz. Zit dus in een cirkel waar ik maar niet uitkom. Zoveel geprobeerd van osteopaat tot haptonoom en van hypnotherapie tot orthomoleculair therapeut 😢 niets lijkt te helpen. Wil zo graag uit deze ellende komen, maar sta al op met veel onrust en paniek in mijn lijf en dan moet de dag nog beginnen. Zijn er mensen die dit herkennen en misschien wel tips hebben ? Ben langzaam echt radeloos aan het worden.....
Tim
15-07-2023
laatste reactie: 17-09-2023
18Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Tim, ik herken je medische speurtocht en je radeloosheid. Ik heb dat jarenlang gehad. Pas toen de oorzaak van al mijn spanningen overleed (details doe ik even niet aan), waren al mijn klachten binnen 24 uur verdwenen. Letterlijk...nooit meer last van gehad. Wel heeft die jarenlange periode en vooral de verwerking ervan mij nu in een burnout gebracht. M.a.w. het verwerken van die hele periode is nu begonnen. Ik weet niet of jij ook te maken hebt met een bepaalde bron van spanning die jou die chronische stress en darmklachten oplevert. Daar zat de angel voor mij.
Anoniem
15-07-2023
Reactie:
Hi Tim,
Ik heb hetzelfde! Continu in de stress en adrenaline door mijn lijf. Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes,
Daphne
Ik heb hetzelfde! Continu in de stress en adrenaline door mijn lijf. Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes,
Daphne
Daphne
21-07-2023
Reactie:
Hoi Tim,
Zeer herkenbare klachten en heel vervelend!
Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat je klachten onstaan door stress en stress alleen. Dit kan je natuurlijk laten onderzoeken om het zeker te weten, als je dit nog niet gedaan hebt. Het is vervolgens de ‘uitdaging’ om de stress omwille van je klachten te laten varen. Dit klinkt heeel makkelijk maar uit ervaring weet ik dat dit niet zo makkelijk is. Maar met kleine stapjes kan het wel minder worden. Stress om klachten (piekeren) kan dan langzaamaan uitgeschakeld worden.
Dan rest nog de klachten om stress, als je begrijpt wat ik bedoel. Als tip voor je darmklachten wil ik je beweging aanraden. Milde beweging dat je verteringssysteem gaat helpen / versnellen. Daarnaast helpt beweging verschillende hormonen aan te maken dat je helpt onspannen. Weet wel, dit verschil merk je niet na een dag of 3. Maar na 1-2 weken zou je heel rustig aan verschillen kunnen merken. Persoonlijk ben ik niet zon wandelaar, maar rustig fietsen heeft mij enorm geholpen bij mn darmklachten. Daarnaast helpt lekker naar buiten gaan, de zon op je huid ook met het hebben van positievere gedachten. Deze helpen weer met het lager houden van je stresslevels. Besef dat dit een lange termijn project is, hoe vervelend het ook is. Wellicht helpt het jou ook!
Zeer herkenbare klachten en heel vervelend!
Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat je klachten onstaan door stress en stress alleen. Dit kan je natuurlijk laten onderzoeken om het zeker te weten, als je dit nog niet gedaan hebt. Het is vervolgens de ‘uitdaging’ om de stress omwille van je klachten te laten varen. Dit klinkt heeel makkelijk maar uit ervaring weet ik dat dit niet zo makkelijk is. Maar met kleine stapjes kan het wel minder worden. Stress om klachten (piekeren) kan dan langzaamaan uitgeschakeld worden.
Dan rest nog de klachten om stress, als je begrijpt wat ik bedoel. Als tip voor je darmklachten wil ik je beweging aanraden. Milde beweging dat je verteringssysteem gaat helpen / versnellen. Daarnaast helpt beweging verschillende hormonen aan te maken dat je helpt onspannen. Weet wel, dit verschil merk je niet na een dag of 3. Maar na 1-2 weken zou je heel rustig aan verschillen kunnen merken. Persoonlijk ben ik niet zon wandelaar, maar rustig fietsen heeft mij enorm geholpen bij mn darmklachten. Daarnaast helpt lekker naar buiten gaan, de zon op je huid ook met het hebben van positievere gedachten. Deze helpen weer met het lager houden van je stresslevels. Besef dat dit een lange termijn project is, hoe vervelend het ook is. Wellicht helpt het jou ook!
FrankR
21-07-2023
Reactie:
Hi Frank, dank voor je reactie. Soms denk ik echt dat stress dit niet kan doen met je lichaam. Maar heb alle verdere zaken uitgesloten door diverse onderzoeken dus wat overblijft is die stress.
Ik wordt misselijk wakker met zuurbranden en een gevoel van een steen op mijn maag. Onrust en rommelende darmen. Oorsuizen en veel slijm in mijn keel. Is dit herkenbaar ? Probeer het gevoel te accepteren en er niet tegen te vechten maar is zo moeilijk...
Ik wordt misselijk wakker met zuurbranden en een gevoel van een steen op mijn maag. Onrust en rommelende darmen. Oorsuizen en veel slijm in mijn keel. Is dit herkenbaar ? Probeer het gevoel te accepteren en er niet tegen te vechten maar is zo moeilijk...
Tim
22-07-2023
Reactie:
Hoi Daphne,
In een week tijd is er helaas niks veranderd...
Veel last van zuurbranden, slijmvorming in de keel, soort gevoel van steen op de maag. Darmen die rommelen als een gek, oorsuizen, depressief gevoel, emotioneel, vreselijk moe en nog van alles. Om gek van te worden in iedergeval 😥
In een week tijd is er helaas niks veranderd...
Veel last van zuurbranden, slijmvorming in de keel, soort gevoel van steen op de maag. Darmen die rommelen als een gek, oorsuizen, depressief gevoel, emotioneel, vreselijk moe en nog van alles. Om gek van te worden in iedergeval 😥
Tim
22-07-2023
Reactie:
Dag Tim,
Ik heb nog steeds eenzelfde klachten. Schrapende/keelslijm gaat bij mij goede kant op.
Huisarts vertelde dat vele spieren in je lichaam ook gespannen zijn en dat dit klachten geeft.
Ik heb nog steeds eenzelfde klachten. Schrapende/keelslijm gaat bij mij goede kant op.
Huisarts vertelde dat vele spieren in je lichaam ook gespannen zijn en dat dit klachten geeft.
Richard
22-07-2023
Reactie:
Hoi Tim,
De knoop in je maag komt door je gedachten misschien voel je je verdrietig doordat je in deze ellende zit.. geest en lichaam werken samen. Ik had dat ook in het begin. Was ook zo op dat ik elke dag wakker werd met een knoop in me maag oorsuizen en een enorme gespannen paniekerig lichaam. Wandelen helpt echt. Dat zorgt dat je stressysteem ook weer gast ontspannen. Maar ontspannen betekent ook echt ontprikkelen geen schermen geen gedachtes die je emoties oproepen maar proberen in het hier en nu te zijn.. meditaties doen en ademhalingsoefeningen. Succes
De knoop in je maag komt door je gedachten misschien voel je je verdrietig doordat je in deze ellende zit.. geest en lichaam werken samen. Ik had dat ook in het begin. Was ook zo op dat ik elke dag wakker werd met een knoop in me maag oorsuizen en een enorme gespannen paniekerig lichaam. Wandelen helpt echt. Dat zorgt dat je stressysteem ook weer gast ontspannen. Maar ontspannen betekent ook echt ontprikkelen geen schermen geen gedachtes die je emoties oproepen maar proberen in het hier en nu te zijn.. meditaties doen en ademhalingsoefeningen. Succes
Anoniem
23-07-2023
Reactie:
Ademhalingsoefeningen zijn goed, koud douchen ook. En: probeer eens minder dierlijke producten te eten. Zelf begin ik de dag met citroensap met lauw water op de nuchtere maag en vervolgens bleekselderijsap (net als Djokovic trouwens ;-)). Uiterst voedend en hydraterend voor je lichaam. Probeer maar eens.
Arend
15-08-2023
Reactie:
Hoi Tim,
Hier dezelfde ellende. Veel last van mijn maag en darmen. Denk ook vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen maar blijkt maar steeds dat we niet de enige zijn. Ben ook constant misselijk en erg onrustig. Zit nu 13 maanden in burnout maar voelde me daarvoor al langer niet goed, jaren eigenlijk maar ging gewoon door onder het motto stel je niet aan. Totdat de echte klap kwam.
Hier dezelfde ellende. Veel last van mijn maag en darmen. Denk ook vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen maar blijkt maar steeds dat we niet de enige zijn. Ben ook constant misselijk en erg onrustig. Zit nu 13 maanden in burnout maar voelde me daarvoor al langer niet goed, jaren eigenlijk maar ging gewoon door onder het motto stel je niet aan. Totdat de echte klap kwam.
Bert
16-08-2023
Reactie:
Ook ik heb veel last van mijn maag en darmen. Schijnt toch een typisch burnout symptoom te zijn als ik zo veel verhalen lees. Wordt er ook soms moedeloos van en kom er maar niet vanaf. Beïnvloedt nu vaak mijn hele dag, verschrikkelijk frustrerend allemaal.
Anoniem
20-08-2023
Reactie:
Ik heb ook buikpijn en maagpijn en pijn in anus
dan weer diarree en dan kan ik 4 dagen niet dan
Blijft het voor de anus zitten hebben jullie dat ook
Iedere dag buik en maagpijn
dan weer diarree en dan kan ik 4 dagen niet dan
Blijft het voor de anus zitten hebben jullie dat ook
Iedere dag buik en maagpijn
Anoniem
22-08-2023
Reactie:
Ik heb ook zoveel last van mijn darmen. Zit nu midden in een verhuizing wat het allemaal ook niet beter maakt. Vraag me af hoe ik hier ooit nog uit ga geraken, begin langzaam hopeloos te worden hiervan. Soms gaat het even redelijk goed en heb ik weinig last en dan begint de ellende weer opnieuw. Weet niet of het pure stress is of wellicht toch met eten te maken heeft. Denk soms dat stress dit onmogelijk kan veroorzaken. Voel me ook zo leeg en zit al meer dan een jaar in mijn burnout
Anoniem
25-08-2023
Reactie:
Hallo Tim, hier hetzelfde liedje. Gaat bij mij paar dagen tot max 2 weken goed en dan weer een week ellende. En altijd die darmen die me gek maken. Voel me vandaag ook weer super slecht met veel onrust en paniekerig gevoel. Zijn er meer mensen die de combinatie darmen en onrust/paniek herkennen ? Verder heb ik ook een gespanne maag, oorsuizen, een branderige tong en het gevoel alsof iemand mijn keel dichtknijpt. Vraag me steeds vaker af of dit nog wel over gaat. Duurt nu al jaren dat ik me zo voel waarvan 1 jaar officieel in burnout
Anoniem
27-08-2023
Reactie:
Probiotica van lucovital. Voor je darmen. Magnesium voor je rotgevoel.kruitvat natures magnesium complex bevat bisglysinaat en tauraat voor de hersenen en citraat voor de spieren
Moon
28-08-2023
Reactie:
Ik heb het ook
Maar dan heel veel lucht in de darmen en maag
Buik helemaal opgeblazen en gespannen middenrif. Ik krijg dan ook altijd hartoverslagen heel typisch
Maar dan heel veel lucht in de darmen en maag
Buik helemaal opgeblazen en gespannen middenrif. Ik krijg dan ook altijd hartoverslagen heel typisch
Anoniem
09-09-2023
Reactie:
Zelf ook last van buik en maagklachten. Merk dat m’n buik opgezet is vooral s avonds en ik kotsmisselijk kan zijn vooral deze week nu het zo warm is. Ik doe dan toch weer teveel zoals vandaag en dan ben ik kotsmisselijk einde van de middag en wil ik alleen maar in bed liggen.. Herkenbaar ook dat paniekerig wakker worden. Als je wakker wordt begint de spanning weer opnieuw..
Anoniem
09-09-2023
Reactie:
Hier ook veel last van darmen en maag. Vooral darmen. Wordt misselijk wakker met veel slijm in mijn keel. Verder erg onrustig. Afgelopen week ging het eigenlijk redelijk goed, maar vandaag weer waardeloos 😢 en ik snap niet waarom. Misschien moet ik dit ook niet willen snappen want ben nu constant weer aan het zoeken (Google) wat het kan zijn. Daardoor nog meer onrust. Ik weet het, maar blijf steeds hetzelfde doen. Lijkt wel alsof ik niet meer normaal kan nadenken... herkennen mensen dit ?
Anoniem
11-09-2023
Reactie:
Hier ook veel last van maag, darmen en misselijkheid. Maar het ergste vind ik nog dat ik hierdoor heel onrustig en paniekerig wordt. Daardoor worden de klachten ook nog eens erger en daardoor de onrust natuurlijk ook. Elke nacht om 4 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen helpt ook niet echt mee.
Bert
17-09-2023
Misselijk (Verhaal 648)
Beste lotgenoten,
Kan het zo zijn dat je misselijk wordt en maag- en darmklachten krijgt van teveel doen. Ik voelde me even twee weken wat beter en vervolgens ben ik veel te veel gaan doen. Nu ben ik vreselijk misselijk, heb last van mijn darmen, ben onrustig en heb een paniekerig gevoel. Heb al twee dagen niets gegeten omdat ik geen hap door mijn keel krijg. Voel me echt beroerd
Kan dit komen doordat ik teveel gedaan heb ? Heeft iemand hier ervaring mee ? Vind het echt een akelig gevoel en ben helemaal van slag hierdoor. Ben ook erg emotioneel.
Kan het zo zijn dat je misselijk wordt en maag- en darmklachten krijgt van teveel doen. Ik voelde me even twee weken wat beter en vervolgens ben ik veel te veel gaan doen. Nu ben ik vreselijk misselijk, heb last van mijn darmen, ben onrustig en heb een paniekerig gevoel. Heb al twee dagen niets gegeten omdat ik geen hap door mijn keel krijg. Voel me echt beroerd
Kan dit komen doordat ik teveel gedaan heb ? Heeft iemand hier ervaring mee ? Vind het echt een akelig gevoel en ben helemaal van slag hierdoor. Ben ook erg emotioneel.
Nora
27-08-2023
laatste reactie: 16-09-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Alles wat je omschrijft hoort bij een burnout, dus ook problemen met eten. Je lichaam en geest staan 'gewoon' op tilt. Waar het om gaat is dat je gaat beseffen dat burnout geen ziekte is, maar een noodrem die je het signaal heeft gegeven...tot hier en niet verder. Wat de oorzaak is, is voor jou om uit te vinden. Veel praten, veel opschrijven en vooral goed gaan analyseren wat je voelt tijdens contactmomenten met anderen. Mijn eye-opener was toen ik een persoonlijkheidsonderzoek liet doen. Je krijgt dan een goed beeld wat je zwakke kanten zijn. Zodra je dingen begint te herkennen, dan gaat het heel snel en ga je merken dat je bepaalde gedachtepatronen hebt die je in deze situatie heeft doen laten belanden. Die patronen ontstaan vaak in je jeugd. Je verleden moet je eerst leren loslaten en stoppen met anderen de schuld te geven, zodat je je kunt focussen op jouw eigen probleem. Ik weet inmiddels waar mijn bottle-neck zit en herken nu dagelijks dat ik inderdaad op een bepaalde manier denk en doe. Dit heeft voor al mijn problemen gezorgd, zowel prive als op mijn werk. Nooit bewust van geweest, maar nu 100%.
Dus focus je vooral niet op de rare effecten die je allemaal voelt in je lichaam lichaam en geest. Daar gaat het allemaal niet om.
Dus focus je vooral niet op de rare effecten die je allemaal voelt in je lichaam lichaam en geest. Daar gaat het allemaal niet om.
Anoniem
28-08-2023
Reactie:
Dank voor je reactie. Maar hoe kan ik me nou niet focussen op wat ik voel in mijn lichaam als ik vreselijk misselijk opsta na een nacht van weinig slaap, veel onrust en een paniekerig gevoel. Ik weet ook wel dat dat wat je aandacht geeft groeit en dat ik het zo erger maak. Dat ik moet proberen om het te accepteren, maar hoe ??
Constant darmklachten en die vreselijke onrust. Ik wil niets liever dan accepteren maar weet niet hoe, het lukt me gewoon niet door al die klachten die zo dominant aanwezig zijn. Vraag me af of dit ooit nog goed komt aangezien ik nu al 11 maanden thuis zit. Soms gaat het ietsje beter om vervolgens weer een gigantische klap te krijgen. Het is zo frustrerend allemaal
Constant darmklachten en die vreselijke onrust. Ik wil niets liever dan accepteren maar weet niet hoe, het lukt me gewoon niet door al die klachten die zo dominant aanwezig zijn. Vraag me af of dit ooit nog goed komt aangezien ik nu al 11 maanden thuis zit. Soms gaat het ietsje beter om vervolgens weer een gigantische klap te krijgen. Het is zo frustrerend allemaal
Nora
28-08-2023
Reactie:
Ik snap wat je bedoelt. De eerste stap is dat je begrijpt waarom het je is overkomen. Dit kan van alles zijn, zoals perfectionisme, teveel hooi op je vork, persoonlijke eigenschappen die je hebt aangeleerd, etc. Bij iedereen start het als een chaos, zowel fysiek als mentaal. Het is de noodrem van jezelf. De tip die ik je kan geven is om systeemtherapie te volgen. Hiermee krijg je inzicht in hoe je bent opgevoed, de familiedynamiek en waarom je bepaalde beslissingen hebt genomen in je leven. Dit leidde bij mij tot een besef. Je vormt jezelf in je leven, maar dat kan gebaseerd zijn op volstrekt verkeerde gedachtepatronen. Het moet perfect zijn, het moet gaan zoals ik wil, het moet snel, het moet netjes, etc. Dat moeten is de crux. Zodra je dit inziet, dan start de genezing. Ik ben gaan inzien dat ik (omdat ik altijd op handen ben gedragen door mijn ouders) narcistische trekken begon te vertonen die ik zelf niet eens bewust doorhad. Continue problemen op mijn werk met mijn meerdere, 4x ontslagen, continue wisselende vrienden, problemen in de relatie, denken alles 'even' te kunnen doen, manipuleren, etc. Nu pas snap ik het en nu ik dit inzicht heb, kan ik mijn denken en handelen gaan aanpassen. Die onrust blijft in je lichaam zitten als je niet eerst de kern blootlegt. Ik had werkelijk nooit gedacht dat ik een (verborgen) narcist ben, laat staan dat ik het zou toegeven. Maar als ik alles nu bij elkaar puzzel, dan is dat toch echt de rode lijn in mijn leven. Een vriendin van ons was perfectionist. Al tijdens haar studie moest alles netjes, op tijd af en zij haalde de hoogste cijfers. Vanaf het moment dat zij het bedrijfsleven inging, stortte ze in. Waarom? Ze had ineens niet meer alle tijd om projecten af te ronden. Ze kreeg te maken met deadlines, andere verwachtingen, overleg, veranderingen, etc. Het perfectionisme nekte haar. Een andere vriend maakt een overstap naar een branche vanwege het geld. Na 3 jaar stortte hij in. Hij deed gewoon niet meer wat hij leuk vond en moest continue presteren. Een andere vriend ontmoette op zijn werk een manager die nog narcistischer was dan hij. Die manager ontsloeg hem binnen een 1/2 jaar wat die (ex) vriend van ons niet kon verkroppen. Inmiddels 5 jaar verder werkt hij nog steeds niet. Hij blijft in zichzelf geloven en vertelt iedereen hoe ze moeten leven. Hij weet alles (althans dat denkt hijzelf) ;-) Wat ik hiermee probeer duidelijk te maken is dat je kunt doorschieten door je opvoeding. Dit heb je vaak niet eens door. Mijn vriendin is bijvoorbeeld een pleaser, dus als mensen/collega's daar gebruik van maken, dan komt ze in de gevarenzone, want ze heeft moeite met nee zeggen. Afijn, het komt allemaal goed, zolang je actief blijft en je gaat focussen op wat de oorzaak kan zijn. Omdat je er zelf niet achterkomt (omdat het simpelweg je eigen gedachtenpatroon is) kom je er zelf niet achter. Jouw logica is (net als die van mij) ongezond. Schematherapie is een (zeer) goede manier om daarmee om te gaan of zelfs er vanaf te komen. Succes
Anoniem
28-08-2023
Reactie:
Ik had gisteren een redelijke dag en vanochtend weer vreselijk misselijk wakker met veel oorsuizen en zuurbranden. Gisteren weer teveel gedaan. Dus wat je omschrijft komt mij in iedergeval erg bekend voor. Zelf vind ik het moeilijk om het rustig aan te doen als ik me even wat beter voel. Ga dan te snel weer teveel doen en krijg vervolgens de rekening weer gepresenteerd. Echt frustrerend om je na een betere dag weer zo ellendig te voelen. Lig nu weer jankend op de bank 😥 en vraag me af wanneer dit ooit over gaat.
Anoniem
30-08-2023
Reactie:
Precies de manier van mijn lichaam om te laten zien dat ik weer eens over mijn toch al beperkte grenzen ben gegaan. Zodra ik meer dan 2 uur iets doe word ik misselijk. Al 2 jaar lang.
Ik heb allerlei onderzoeken gedaan omdat de burn-out begon met iedere avond overgeven na mijn werk. In korte tijd trok mijn energie ook helemaal leeg en kon ook maar 10 minuten wandelen, dat is gelukkig wel verbeterd maar nog is mijn belastbaarheid minimaal.
Uit de onderzoeken kwam een kapot maagklepje wat voor de reflux zorgde en heb ik Pantoprazol gekregen wat me enorm helpt te functioneren. Ideaal is het medicijn niet maar ik heb nog iets van een leven zo.
Ik heb allerlei onderzoeken gedaan omdat de burn-out begon met iedere avond overgeven na mijn werk. In korte tijd trok mijn energie ook helemaal leeg en kon ook maar 10 minuten wandelen, dat is gelukkig wel verbeterd maar nog is mijn belastbaarheid minimaal.
Uit de onderzoeken kwam een kapot maagklepje wat voor de reflux zorgde en heb ik Pantoprazol gekregen wat me enorm helpt te functioneren. Ideaal is het medicijn niet maar ik heb nog iets van een leven zo.
D
14-09-2023
Reactie:
Ik heb een redelijke week achter de rug maar vanochtend weer heel vroeg wakker en kotsmisselijk. Verder heel erg onrustig gevoel en angstig. Wil huilen maar lukt niet. Vraag me ook af of dit komt doordat ik teveel gedaan heb. Ik herken het dus wel, maar weet niet hoe ik ermee om moet gaan. De onrust blijft de hele dag in mijn lijf zitten. Zit ook constant op mijn telefoon te zoeken wat het kan zijn maar brengt me alleen maar nog meer stress. Lukt me niet om gewoon te accepteren. Iemand tips ?
Anoniem
16-09-2023
Steen op de maag (Verhaal 667)
Ik heb letterlijk vaak last van een steen op de maag. Bovenkant midden van mijn maag onder het borstbeen voel ik dan een keiharde knobbel. Zijn er mensen die dit herkennen en hier ook last van hebben. Volgens de huisarts is dit stress. Als ik dit akelige gevoel heb raak ik helemaal uit balans. Voel me dan dagen ellendig. Naast de knobbel heb ik ook last van slijmvorming in mijn keel en last van mijn darmen. Voelt alsof mijn darmen (onderbuik) in brand staan. Heb dan ook totaal geen eetlust en ben misselijk. Duurt meestal dag of 5 voordat het weer overgaat. Maar die dagen zijn een hel.
Het klinkt misschien als milde klachten maar ben dan helemaal uit mijn doen. Slaap ook slecht en ben heel vroeg wakker. Verder erg emotioneel. Kan er maar niet echt achterkomen waardoor het komt. Zou het echt stress kunnen zijn ? Ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen.
Het klinkt misschien als milde klachten maar ben dan helemaal uit mijn doen. Slaap ook slecht en ben heel vroeg wakker. Verder erg emotioneel. Kan er maar niet echt achterkomen waardoor het komt. Zou het echt stress kunnen zijn ? Ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen.
Bert
15-09-2023
laatste reactie: 16-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Volgens mij zijn er heel veel mensen waarbij de burnout op maag en darmen slaat. Ik heb dit zelf ook maar ben dan tevens ook heel erg onrustig. 4 uur wakker, vreselijke onrust in je lijf, darmkrampen en hoorbaar rommelen. Brandend maagzuur en kotsmisselijk.
Probeer het te accepteren en er niet tegen te vechten maar lukt me niet echt. Onrust en paniek nemen het van me over. Vreselijk als je in zo'n slechte periode zit.
Probeer het te accepteren en er niet tegen te vechten maar lukt me niet echt. Onrust en paniek nemen het van me over. Vreselijk als je in zo'n slechte periode zit.
Anoniem
16-09-2023
Extreem verleden, Ptss /burnout (Verhaal 664)
Ik heb een extreem verleden met 2 narcistische ouders die Jehovah's getuigen zijn, waardoor ik ptss heb ontwikkeld. Nu ben ik, na jaren doorgaan, in een burnout beland. Paniekaanvallen en complete desoriëntatie op werk hebben mij doen besluiten om even rust te nemen. Elke morgen in angst ontwaken en extreem opzien tegen mijn werkdagen, zo was het de laatste jaren bij mij. Ik voel me naar en toch heb ik nu een schuldgevoel wegens werk, waar ik nu niet kan zijn. Wie herkent dit?
Evi
14-09-2023
laatste reactie: 15-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken jou situatie.
Mijn verleden komt sterk overeen.
Leer om meer van jezelf te houden.
Schuldgevoel om je werk? Niet doen. Deze situatie is niet jou schuld! De oorzaak beschreef je zelf al. Je bent in je jeugd geprogrammeerd om naar andermans pijpen te dansen. In je brein staan meningen opgeslagen alsof het jou conclussies waren. Kijk eens opnieuw naar al die dingen maar vorm nu je eigen mening. Belicht alles van meerdere kanten en pik eruit waar jij je in kan vinden. Je hoeft niemand te volgen om een goed mens te zijn. En je geld moet je al helemaal niet afstaan in ruil voor vriendschap. Sektes... Echt allemaal hetzelfde. Ik wens je een beter leven.
Mijn verleden komt sterk overeen.
Leer om meer van jezelf te houden.
Schuldgevoel om je werk? Niet doen. Deze situatie is niet jou schuld! De oorzaak beschreef je zelf al. Je bent in je jeugd geprogrammeerd om naar andermans pijpen te dansen. In je brein staan meningen opgeslagen alsof het jou conclussies waren. Kijk eens opnieuw naar al die dingen maar vorm nu je eigen mening. Belicht alles van meerdere kanten en pik eruit waar jij je in kan vinden. Je hoeft niemand te volgen om een goed mens te zijn. En je geld moet je al helemaal niet afstaan in ruil voor vriendschap. Sektes... Echt allemaal hetzelfde. Ik wens je een beter leven.
Phoenix
15-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Oor al 5 maand dicht (Verhaal 661)
Ik heb sinds maart een burn-out en sinds die tijd zit ook mijn linker oor dicht. Het begint 's morgens al bij het opstaan. De huisarts heeft er naar gekeken en er zit iets vocht achter het trommelvlies echter het verdwijnt maar niet ondanks de neusspray. Wie herkent dit probleem?
Ik ben er zo klaar mee want het zorgt er tevens voor dat ik wankel op mijn benen sta hetgeen mij weer enorm onzeker maakt tijdens het lopen. Het lopen wil namelijk ook nog niet zo goed i.v.m. de vermoeidheid. Ik zie graag jullie reactie tegemoet en wens ik jullie allen veel succes met het herstel van de burn-out.
Groet, Henriette
Ik ben er zo klaar mee want het zorgt er tevens voor dat ik wankel op mijn benen sta hetgeen mij weer enorm onzeker maakt tijdens het lopen. Het lopen wil namelijk ook nog niet zo goed i.v.m. de vermoeidheid. Ik zie graag jullie reactie tegemoet en wens ik jullie allen veel succes met het herstel van de burn-out.
Groet, Henriette
Henriette
10-09-2023
laatste reactie: 14-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, ik heb helemaal hetzelfde meegemaakt zo 2 maanden lang, maar wij denken dat wij een de Corona hebben gehad. Ik had enorme spanningsklachten in mijn benen, duizelig, geen evenwicht , ik zag wazig. Het leek of ik aan de drugs was! Mijn man werd later onwel met 39,2 koorts en begon ook te panikeren maar hij kwam er vrij snel weer boven. Mijn oren beginnen los te komen het maakt je zeer benauwd. Ook last van smaakverlies die nu ook terug is. Pompen met je handpalm en zout water spoelen en je weerstand versterken met vit C. Wat ook goed is met een burn-out . X
Virginie
14-09-2023
Ben een zeer gedreven persoon (Verhaal 659)
Zit al al langer in een burn out zonder dat ik het doorhad door sukkelen en meermaals naar de dokter te gaan en bloed te trekken vonden ze niks hart tekeer enorm paniek om er zelf achter te komen na 3 dokters dat ik een burn out had door er zelf achter te komen en op te zoeken omdat de dokters zijn werk niet deden ben een zeer gedreven persoon ik wil echt alles uit mijn leven met geld en mezelf op te bouwen tot iemand wat ik zelf heel veel zou respecteren halen na foute relaties en verslaving waar ik veel kwijt ben geraakt (vooral door de vriendin) 😂 woonde samen en zij had geen geld voor maanden lang waar ik ook niet meer aan terug denk wil gewoon vooruit maar dat gaat gewoonweg niet blijf te vaak klachten hebben en het duurd enorm lang ik blijf toch trainen na 20 kilo bij te komen en terug alle vertrouwen in te gooien na de 20ste poging ik train al 3 jaar en was goed gebouwd maar lig ik niet van wakker heb 5 jaar geleden 50 kilo kwijtgespeeld op een jaar dit is easy voor me aangezien ook echt graag ga sporten en goed is voor even buiten te komen ik sluit mij vaak op omdat ik anders over kom bij mensen en niet mezelf ben dat ik liever niks zeg of de moeite doe om mee om te gaan heb nu wel hulp gevraagd omdat ik Suicidal werd na de 10de herval was gewoonweg geen leven voor me eten naar de tv staren maar toch niet kijken als je snapt wat ik bedoel nu ga ik naar een psycholoog nu hopen dat alles beter word heb nu pas mijn werk verloren 2 dagen geleden door een terugval dus daarom deze post zou fijn zijn als ik met iemand een connectie kon hebben en er mee kan praten
Sammy
09-09-2023
laatste reactie: 14-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Sammy,
Dit was één zin..??
Nou, dat je hart zo tekeer ging is dan wel gelijk verklaard.. 🤯
Dit was één zin..??
Nou, dat je hart zo tekeer ging is dan wel gelijk verklaard.. 🤯
Marcel
11-09-2023
Reactie:
Ik heb dat ook na verslaving van 10 jaar nu eindelijk gestopt met roken blowen ik heb ook tijdje vriendin gehad en ging alles goed totdat het uitging ik sluit me ook op en kom liefste niet buiten of na de winkel dan krijg ik ook paniekaanvallen en angst gespannen kaken en gespannen benen ben ook me werk verloren en zit nu veel thuis ook omdat ik druk op me borst heb ben wel na de huisarts geweest ziekenhuis die zeiden dat alles goed was maar puur in me hoofd zit heb therapie aangevraagd maar kan pas in oktober terecht
Michel
13-09-2023
Reactie:
Beste raad die ik u kan geven luister naar u lichaam ik ga nu deeltijds werken om terug alles op te bouwen ik push mij niet en ga ik lang niet doen wil 2 jobs maar lukt niet en ge moet dat dan accepteren
Sammy
14-09-2023
Hoe kan een burnout bevestigd worden? (Verhaal 626)
Ik ben vorige week naar dokter geweest. Mijn dokter wil bijkomend gesprek omdat ze denkt dat ik in burnout zit. Hoe kan een burnout bevestigd worden? Via bloedonderzoek? Ik heb de laatste. Maanden hard gewerkt en de voorbije 7 maanden 2 dagen vakantie genomen en 5 dagen vakantie genomen om 1 week naar buitenland te gaan. Ik voel me de laatste weken uitgeput. Ik krijg opmerkingen dat ik sneller moet werken. Ze willen me naar een ander departement overzetten wat extra meebrengt. Ik kan moment eel niets verzetten. Ik heb geen energies meer om op mijn PC te werken. Thuiszitten is momteel moeilijk gezien de situatie. Ik zou aan mezelf moeten denken en rust moeten inlassen. Wat denken jullie?
Liselotte
15-08-2023
laatste reactie: 14-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nee, dit zal door middel van een vragenlijst of een gesprek zijn ook basis van klachten. Een bloedonderzoek kan eventueel om te kijken of bepaalde klachten door vitaminetekort komen. Overigens neemt niet iedere huisarts en werkgever het altijd serieus en is het belangrijk ook goed aan je zelf te denken. Gesprekken kunnen helpen, en een plan voor herstel. Waarom heb je zo weinig vakantie genomen? Zorg goed voor jezelf.
Rebecca
29-08-2023
Reactie:
Helaas is niet iedere baas of bedrijfsarts bewust van de gevaren van een burn-out. Onderschat dit niet en luister naar je lichaam. Er is iets wat eruit moet en dat kun je beter niet negeren.
Goed laten onderzoeken of alles in balans is dmv een bloedtest is nr.1 maar komt daar niets uit, dan zou ik zsm om een kundige psycholoog vragen die kennis heeft van neurodiversiteit en trauma. En ben je ziek, dan heb je rust nodig. Trek op tijd aan de bel als je lichaam reageert!
Goed laten onderzoeken of alles in balans is dmv een bloedtest is nr.1 maar komt daar niets uit, dan zou ik zsm om een kundige psycholoog vragen die kennis heeft van neurodiversiteit en trauma. En ben je ziek, dan heb je rust nodig. Trek op tijd aan de bel als je lichaam reageert!
D
14-09-2023
Heb al twee burnouten achter de rug (Verhaal 663)
Heb al twee burnouten achter de rug, vorig jaar derde crash met derde burnout en zware depressie met 7 maanden opname als gevolg. Ik kon mijn gezin dat niet weer aan doen en dacht dat het beter was moest ik er niet meer zijn en ik was volledig op. Ondertussen thuis en nog steeds thuis en vechten om niet terug ten onder te gaan. Oorzaak onder andere : parentificatie, te groot verantwoordelijkheidsgevoel , zorgen voor een ander behalve voor mezelf, te grote onnodige schuldgevoelens vooral naar eigen gezin toe (ik ben hen tot last) en moeilijk grenzen afbakenen, lat hoog voor mezelf, enorme interne criticus, pleasen. Ben sinds oktober 2023 dus niet meer aan het werk. Bij eerste twee burnouten te snel terug aan 100 % gaan werken. Nog steeds grote zorgen naar mijn mama en broer toe. Heb ook narcistische vader, ondertussen geen contact meer mee. Volg nu een revalidatieprogramma en moet aanvaarden dat ik er nog lang zal overdoen om gedeeltelijk te herstellen (jarenlange roofbouw op mijn lichaam en in overlevingsmodus). Ben enorm bang voor de toekomst, hoe moet het nu verder. Als ik me wat beter voel, is het zo moeilijk om uit schuldgevoel naar mijn gezin toe niet teveel te gaan doen, met dagenlange recuperatie als gevolg. Neem ook medicatie, dik tegen mijn zin, maar moest omdat ik zo diep zat. Sertraline en mirtazipine. Er is ook adhd vastgesteld en ik ben hoogsensitief. Ik moet sinds kort nog wellbutrin bijnemen (daar baal ik enorm van en zie dat als falen) omdat ik enorm onrustig ben en niet kan ontspannen. Bij mijn broer is een zeer agressieve kanker vastgesteld. Hij heeft reeds amputatie achter de rug, maar het heeft niet mogen baten. Hij is palliatief. Ben zo bang voor klap als mijn broer komt te sterven en mijn mama weer erg op mij gaat steunen. Heb het tijdens mijn jeugd zwaar gehad en alles draaide en draait heel mijn leven
rond mijn broer (probleemkind, drugs, …) en ouders waarbij ik de sterke moest zijn, de zorger. Moest mijn eigen problemen voor mezelf houden of werden niet serieus genomen (ben aangerand). Ik deed er alles aan om niet op te vallen en in
het gareel lopen, want mijn ouders waren ook enorm streng. Ik moest goede resultaten halen, het was nooit goed genoeg. Er was continu ruzie tussen mijn ouders met zware scenes. Mijn eerste huwelijk met foute partner. Nu heel begripvolle partner en twee lieve kinderen. Jongste wel volop aan het puberen. Wil voor hen zo graag genezen. Bang voor toekomst: ga ik nog kunnen gaan werken? Trap voortdurend nog in de val van op goede (beetje energie) dagen toch teveel te doen. Graag tips in verband met dagplanning, want ik denk dat ik nog steeds teveel hooi op mijn vork neem. Ik voel het ook pas als het te laat is . Heb ook veel last van pijn (kramp in kuiten, pijn in knieën polsen vingers nek ogen kaken schouders enkels…, ), duizelig en ijl gevoel zelfs soms als ik lig, en regelmatig rare gevoelloze dove plek over heel mijn linker bovenbeen. Ik heb nu ook noodmedicatie gekregen voor momenten van extreme onrust en stress en paniekaanvallen (dipiperon). Ik heb nog een lange weg te gaan en zal een van volgende maanden voor pensioencommissie moeten verschijnen.
Heb daar veel schrik voor. Zij beslissen
dan voor mij. Heeft hier iemand ervaring mee?
Ik probeer nu wel in het hier en nu te leven
en verleden en
toekomst wat te lossen. En dag per dag. Ik probeer ook steeds de denkoefening te maken ‘is dat mijn probleem of van een ander’. En indien het laatste, het los te laten en me niet (meer) schuldig te voelen of erover te piekeren.
rond mijn broer (probleemkind, drugs, …) en ouders waarbij ik de sterke moest zijn, de zorger. Moest mijn eigen problemen voor mezelf houden of werden niet serieus genomen (ben aangerand). Ik deed er alles aan om niet op te vallen en in
het gareel lopen, want mijn ouders waren ook enorm streng. Ik moest goede resultaten halen, het was nooit goed genoeg. Er was continu ruzie tussen mijn ouders met zware scenes. Mijn eerste huwelijk met foute partner. Nu heel begripvolle partner en twee lieve kinderen. Jongste wel volop aan het puberen. Wil voor hen zo graag genezen. Bang voor toekomst: ga ik nog kunnen gaan werken? Trap voortdurend nog in de val van op goede (beetje energie) dagen toch teveel te doen. Graag tips in verband met dagplanning, want ik denk dat ik nog steeds teveel hooi op mijn vork neem. Ik voel het ook pas als het te laat is . Heb ook veel last van pijn (kramp in kuiten, pijn in knieën polsen vingers nek ogen kaken schouders enkels…, ), duizelig en ijl gevoel zelfs soms als ik lig, en regelmatig rare gevoelloze dove plek over heel mijn linker bovenbeen. Ik heb nu ook noodmedicatie gekregen voor momenten van extreme onrust en stress en paniekaanvallen (dipiperon). Ik heb nog een lange weg te gaan en zal een van volgende maanden voor pensioencommissie moeten verschijnen.
Heb daar veel schrik voor. Zij beslissen
dan voor mij. Heeft hier iemand ervaring mee?
Ik probeer nu wel in het hier en nu te leven
en verleden en
toekomst wat te lossen. En dag per dag. Ik probeer ook steeds de denkoefening te maken ‘is dat mijn probleem of van een ander’. En indien het laatste, het los te laten en me niet (meer) schuldig te voelen of erover te piekeren.
J
14-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Al een jaar een zware burnout (Verhaal 660)
Ik heb al een jaar een zware burnout. In het begon lukte een warme douche zelfs niet meer, dan was mijn energie al op en kon ik de rest van de dag liggen. Nu kan ik gelukkig weer 15 min lopen buiten en is de angst ook minder. Toch blijf ik hier nu al een beetje maanden op hangen. Mijn angst is dat ik nooit meer lekker een stuk kan wandelen of dat ik eigenlijk een onderliggende ziekte heb zoal Lyme, MS of iets aan mijn hart. Uiteraard bij de huisarts geweest, maar vermoeidheid als enige klacht is lastig te diagnostiseren en met de term burnout is het wel te verklaren zolang het met rust beter blijft gaan. Gelukkig zijn er ook hele periodes dat ik dat even naast me neer kan leggen en de situatie accepteren.
Herkent iemand het stuk van het lopen (15 minuten) dat niet snel beter wordt?
Herkent iemand het stuk van het lopen (15 minuten) dat niet snel beter wordt?
T
10-09-2023
laatste reactie: 13-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mij hielp het enorm om het vertrouwen in jezelf terug te krijgen. Vertrouwen in je lichaam, en dat het vanzelf weer hersteld.
Toen ik die eyeopener kreeg, van joh, Madelief, het komt echt goed, en als het weer iets minder gaat, ben je niet terug bij af. Je zit op de goede weg. Toen pas ging de angst weg, en hield ik bakken met energie over. Angst is een enorme energiekiller.
Toen ik die eyeopener kreeg, van joh, Madelief, het komt echt goed, en als het weer iets minder gaat, ben je niet terug bij af. Je zit op de goede weg. Toen pas ging de angst weg, en hield ik bakken met energie over. Angst is een enorme energiekiller.
Madeliefje
13-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Kan je door een burnout pppd krijgen? (Verhaal 201)
Kan je door een burnout pppd krijgen. Kan echt niet veel doen doordat ik snel duizelig ben, en als ik loop onbalans voel jn me lichaam.. ook na de supermarkt zorgt voor visuele duizeligheid. grote pleinen en drukke plekken Kan ik enorm hoofdpijn van krijgen en het gevoel te hebben flauw te vallen.. heeft iemand ervaring met pppd. Of zijn dit gewoon burnout klachten die naarmate minder worden en weggaan
Anoniem
14-05-2022
laatste reactie: 12-09-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik heb precies hetzelfde. Maar bppd staat los van een burnout. Het kan wel dezelfde klachten geven. Zelf heb ik bppd en na allerlei onderzoeken etc ben ik nu ook in een burnout geraakt met dezelfde klachten als die jij omschrijft. Sinds dec vorig jaar al last van. Heb jij het ook bij stil zitten dat het zweeft door je lijf? En dat het als golfjes duizelt door je ogen met lezen en idd in winkels?
Ik heb precies hetzelfde. Maar bppd staat los van een burnout. Het kan wel dezelfde klachten geven. Zelf heb ik bppd en na allerlei onderzoeken etc ben ik nu ook in een burnout geraakt met dezelfde klachten als die jij omschrijft. Sinds dec vorig jaar al last van. Heb jij het ook bij stil zitten dat het zweeft door je lijf? En dat het als golfjes duizelt door je ogen met lezen en idd in winkels?
Anoniem
14-05-2022
Reactie:
Hoi,
Heb je nog last?
Heb je ooit BPPD gehad? Kortdurende draaiduizeligheid?
Of gewoon vaak duizelig sinds burnout. En draait het dan echt of alleen n vervelend gevoel?...
Heb je nog last?
Heb je ooit BPPD gehad? Kortdurende draaiduizeligheid?
Of gewoon vaak duizelig sinds burnout. En draait het dan echt of alleen n vervelend gevoel?...
Anna
24-08-2022
Reactie:
Ik heb zowel BPPD en PPPD.
Bij BPPD schieten je oorsteentjes los in je halfcirkelvormige kanalen.
Dit geeft duizeligheid.
Dmv de Epley Manouevre bij de fysio worden de oorsteentjes terug geplaatst.
Zodat de duizeligheid weg gaat.
Bij mij duurt het wel meer dan 6 weken voordat het over is
Ik heb het vanaf 2008.
De PPPD zijn de restklachten van de BPPD.
Supermarkten, wandelen, fietsen, trappen, overprikkeling.
Dat zijn klachten die ik heb.
Van de zomer heb ik 6 weken lang een intensieve behandeling gehad in Houten.
Bij Mert Medical.
Mijn hersenen zijn ongevoelig gemaakt voor bewegingen die duizeilgheid geven.
Dit dmv virtual reality bril en een draaiplateau.
Ik heb hier veel baat bij gehad.
Ik heb BPPD en PPPD in forse mate.
Groetjes Petra.
Bij BPPD schieten je oorsteentjes los in je halfcirkelvormige kanalen.
Dit geeft duizeligheid.
Dmv de Epley Manouevre bij de fysio worden de oorsteentjes terug geplaatst.
Zodat de duizeligheid weg gaat.
Bij mij duurt het wel meer dan 6 weken voordat het over is
Ik heb het vanaf 2008.
De PPPD zijn de restklachten van de BPPD.
Supermarkten, wandelen, fietsen, trappen, overprikkeling.
Dat zijn klachten die ik heb.
Van de zomer heb ik 6 weken lang een intensieve behandeling gehad in Houten.
Bij Mert Medical.
Mijn hersenen zijn ongevoelig gemaakt voor bewegingen die duizeilgheid geven.
Dit dmv virtual reality bril en een draaiplateau.
Ik heb hier veel baat bij gehad.
Ik heb BPPD en PPPD in forse mate.
Groetjes Petra.
Petra
02-11-2022
Reactie:
Je moet echt even naar "the steady coach" gaan kijken. YouTube.
Daar zal jij echt veel baat bij hebben
Daar zal jij echt veel baat bij hebben
Anne
08-03-2023
Reactie:
Goedemiddag
Ik heb ook bbpd en pppd en gaat iets beter,maar heb nog wel veel last van pppd en ik ben brildragend en dacht dat het daar aan zou kunnen liggen.Ik heb al diversen glazen geprobeerd maar niet met het gewenste resultaat en heb nog steeds last.
Ook de kno en dokter weten niet wat het zou kunnen zijn...
Ik wordt licht in het hoofd bij nekbewegingen en dan wordt ik heel licht in het hoofd.
Is er iemand die dit herkend?
Ik hoor graag een oplossing :-)
Gr Marcel
Ik heb ook bbpd en pppd en gaat iets beter,maar heb nog wel veel last van pppd en ik ben brildragend en dacht dat het daar aan zou kunnen liggen.Ik heb al diversen glazen geprobeerd maar niet met het gewenste resultaat en heb nog steeds last.
Ook de kno en dokter weten niet wat het zou kunnen zijn...
Ik wordt licht in het hoofd bij nekbewegingen en dan wordt ik heel licht in het hoofd.
Is er iemand die dit herkend?
Ik hoor graag een oplossing :-)
Gr Marcel
Marcel
27-03-2023
Reactie:
Hoi
Gaat het al beter? Ik ervaar dezelfde klachten
Gaat het al beter? Ik ervaar dezelfde klachten
Anoniempje
12-09-2023
Uitgeput door prive omstandigheden (Verhaal 655)
Vooral uitgeput door prive omstandigheden. Is het normaal dat je je naast het erg moe voelen, ook regelmatig een soort grieperig gevoel hebt? Je wil je dan net als bij griep terugtrekken omdat alles om je heen niet meer fijn voelt en je alles een soort mistig mee maakt.
Rens
06-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Gespannen achter computer zitten (Verhaal 633)
Gespannen achter computer zitten
Goedemorgen,
Ik ben sinds deze week weer voorzichtig aan het proberen om 3 ochtenden a 2 uurtjes vanaf thuis te werken, heb een administratieve job.
Ik merk aan mezelf dat ik nog enorm gespannen achter de laptop zit, waardoor de spanning op mijn kaken, nek, schouders en lichaam enorm toeneemt. Tevens als ik me concentreer vergeet ik goed door te ademen (oppervlakkige ademhaling)
Zijn er meer mensen die dit ervaren (hebben), en heeft iemand tips om dit te verbeteren?
Alvast vriendelijk bedankt voor jullie reacties, en iedereen sterkte met zijn/haar herstel…
Goedemorgen,
Ik ben sinds deze week weer voorzichtig aan het proberen om 3 ochtenden a 2 uurtjes vanaf thuis te werken, heb een administratieve job.
Ik merk aan mezelf dat ik nog enorm gespannen achter de laptop zit, waardoor de spanning op mijn kaken, nek, schouders en lichaam enorm toeneemt. Tevens als ik me concentreer vergeet ik goed door te ademen (oppervlakkige ademhaling)
Zijn er meer mensen die dit ervaren (hebben), en heeft iemand tips om dit te verbeteren?
Alvast vriendelijk bedankt voor jullie reacties, en iedereen sterkte met zijn/haar herstel…
A.
18-08-2023
laatste reactie: 04-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi A, heel herkenbaar.
Ik had dit ook, en een goedkope smartwatch heeft bij mij hierbij geholpen. Ik had hier een alarm op ingesteld die om de 15 min trilde, en ik voor mezelf even moest nagaan hoe ik op dat moment zat, dat ik dan weer goed rechtop ging zitten, en dat ik even moest ontspannen . Heel veel succes met het opbouwen van je uren.
Ik had dit ook, en een goedkope smartwatch heeft bij mij hierbij geholpen. Ik had hier een alarm op ingesteld die om de 15 min trilde, en ik voor mezelf even moest nagaan hoe ik op dat moment zat, dat ik dan weer goed rechtop ging zitten, en dat ik even moest ontspannen . Heel veel succes met het opbouwen van je uren.
N
02-09-2023
Reactie:
Zeker herkenbaar! 3x2u is wel meteen best veel. Ik ben heel rustig gaan opbouwen en telkens wanneer de spanning wat afnam ben ik er kleinde dingetjes bij gaan doen. Uiteindelijk hielp het me juist ook wel om weer te werken, het gaf me ook vertrouwen. Maar echt goed naar je gevoel luisteren en heeeeel rustig aan, soms 2 stapen terug en weer 1/2/3 vooruit.
M.
03-09-2023
Reactie:
Hoi, ik doe al jaren elke dag ademhalings oefeningen en yoga. Zeker nu ik een burnout heb. Alle tijd hiervoor. De ademhaling voor de parasympaticus is een hele goede. 10 minuten rustig via de buik inademen, dan langer uitademen via de mond en vervolgens een paar seconden adem vasthouden. Dit doe ik 3 x per dag. Uiteindelijk ga je vanzelf rustiger door ademen. Heel veel succes
Diaan
03-09-2023
Reactie:
Schermen zijn gewoon heel erg belastend voor je brein.. ik heb dat ook dat duizelig gespannen kaken schouders nek hals middenrif.. zelfs bij een boek lezen of kleuren. Maar je moet dan inderdaad rust nemen en even je lichaam en brein qeer ontspannen. En denk dat je in de ochtend er meer laat van heb.. dan als je smidsags op je laptop zou zitten. Veel succes
Anoniem
04-09-2023
Reactie:
Idd een teken dat jouw hoofd de prikkels nog niet kan verwerken. Waardoor het stresssysteem aangaat en je deze klachten krijgt. Op het moment dat je de klachten ervaart weer even rust nemen en goed proberen aan te voelen wat wel lukt en wanneer de klachten beginnen. Inspanning -> ontspanning -> inspanning -> ontspanning.
Frank
04-09-2023
Voor mijn gevoel herstel ik niet echt (Verhaal 651)
Weet eigenlijk niet waar ik mijn verhaal moet beginnen. Zit nu al meer dan 14 maanden in een burnout maar voelde me daarvoor al jaren slecht. Zeker 3 jaar aan het overleven geweest met veel lichamelijke klachten en nu dus 14 maanden "officieel" ziek. Bij elkaar opgeteld dus zeker meer dan 4 jaar. Ondanks dat ik me steeds slechter begon te voelen ben ik gewoon doorgegaan. Door Corona kon ik veel maskeren doordat fysieke afspraken niet gingen en ik thuis kon werken. Daarna ging het steeds slechter zodat ik me ziek heb moeten melden.
Nu 14 maanden officieel ziek en ondanks dat ik soms wat betere periodes heb knal ik steeds weer terug in mijn herstel. Voor mijn gevoel herstel ik ook niet echt. Voelde mij de afgelopen week bijvoorbeeld redelijk en kon met mijn zoontje naar de dierentuin. Zelf ook genoten en lol gehad en dan de dag later als donderslag bij heldere hemel voel ik me weer vreselijk ellendig met heel veel lichamelijke klachten als buikpijn, oorsuizen, brandend maagzuur, slecht slapen, onrust in mijn lijf, paniekerig gevoel, droge mond, vermoeid en daarnaast erg emotioneel. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Hebben meer mensen dit, dat je je de ene dag redelijk voelt en ook dingen kunt ondernemen en dan een dag later super ellendig voelt ? Dus van het ene uiterste in het andere. Je zou toch denken dat je positieve kracht zou moeten halen uit een positieve dag. Zijn er mensen die dit herkennen ?
Ik blijf het vreemd vinden dat een positieve dag uiteindelijk uitmondt in een vreselijke k*tdag of dagen want vaak voel ik me dan dagen slecht. Volgens de bedrijfsarts bagatelliseer ik mijn burnout en neem ik het niet serieus. Iemand die dit herkent ?
Ik hoop hier een beetje (h)erkenning te vinden en een beetje troost want begin langzaam echt radeloos te worden.
Nu 14 maanden officieel ziek en ondanks dat ik soms wat betere periodes heb knal ik steeds weer terug in mijn herstel. Voor mijn gevoel herstel ik ook niet echt. Voelde mij de afgelopen week bijvoorbeeld redelijk en kon met mijn zoontje naar de dierentuin. Zelf ook genoten en lol gehad en dan de dag later als donderslag bij heldere hemel voel ik me weer vreselijk ellendig met heel veel lichamelijke klachten als buikpijn, oorsuizen, brandend maagzuur, slecht slapen, onrust in mijn lijf, paniekerig gevoel, droge mond, vermoeid en daarnaast erg emotioneel. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Hebben meer mensen dit, dat je je de ene dag redelijk voelt en ook dingen kunt ondernemen en dan een dag later super ellendig voelt ? Dus van het ene uiterste in het andere. Je zou toch denken dat je positieve kracht zou moeten halen uit een positieve dag. Zijn er mensen die dit herkennen ?
Ik blijf het vreemd vinden dat een positieve dag uiteindelijk uitmondt in een vreselijke k*tdag of dagen want vaak voel ik me dan dagen slecht. Volgens de bedrijfsarts bagatelliseer ik mijn burnout en neem ik het niet serieus. Iemand die dit herkent ?
Ik hoop hier een beetje (h)erkenning te vinden en een beetje troost want begin langzaam echt radeloos te worden.
Bjorn
30-08-2023
laatste reactie: 03-09-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bjorn, het lijkt erop dat je jezelf helemaal uitgeput hebt. Als je er zo lang over doet om in de burnout te komen zal het ook wel lang duren om eruit te komen als je begrijpt wat ik bedoel. Ik herken het goed voelen om vervolgens weer helemaal terug bij af te zijn. Kan bij mij ook niet achterhalen wat nu de triggers zijn, denk ook vaak teveel doen hoewel ik zelf dat idee niet heb. Of teveel doen in je hoofd. Zit al twee jaar in deze ellende met soms een week of soms zelfs twee redelijk voelen en dan vervolgens dagen tot een week weer super slecht. Zit gewoon een patroon in. Kan bijna de wekker erop gelijk zetten wanneer ik me weer slecht ga voelen. Houdt een dagboek bij maar kom er niet achter wat het nu is wat heel frustrerend is. Soms heb ik echt het idee dat ik geen stress heb of dat er niets geks gebeurt is, maar toch ga ik me dan weer slecht voelen.
Ik herken je strijd en het lijkt op mijn eigen situatie. Veel sterkte !
Ik herken je strijd en het lijkt op mijn eigen situatie. Veel sterkte !
Thomas
30-08-2023
Reactie:
Ik heb hetzelfde met 10 jaar bo klachten voordat ik eindelijk eens ziek heb gemeld. Ben er zo gewend aan geraakt en was zo eenzaam daarom gegaan. Geleefd op stress en adrenaline. Nu zit ik met de gevolgen. Ben bang dat ik dit proces niet meer aankan, het herstel zal heel lang duren dus….als ik al deze verhalen lees ben ik zo bang geworden! Zoveel spijt! Ik sta na 1 jaar nog steeds aan elke dag en zo niet dan ga ik helemaal kapot van de klachten.
Pieter
30-08-2023
Reactie:
Ik zit er ook een jaar in.
Wat mij helpt is activiteiten verkorten.
Dierentuin, heel leuk, maar voor mij veel te hoog gegrepen.
Max een half uur iets leuks. Dan alleen komt er bij mij geen terugval.
Later hoop ik het uit te kunnen breiden.
Misschien ook iets voor jou? De lat lager leggen? Met 1 dag zon, is het nog geen zomer (;
Wat mij helpt is activiteiten verkorten.
Dierentuin, heel leuk, maar voor mij veel te hoog gegrepen.
Max een half uur iets leuks. Dan alleen komt er bij mij geen terugval.
Later hoop ik het uit te kunnen breiden.
Misschien ook iets voor jou? De lat lager leggen? Met 1 dag zon, is het nog geen zomer (;
Madeliefje
30-08-2023
Reactie:
Hoi Madeliefje, Tja de lat lager leggen....de lat lag bij mij juist altijd heel erg hoog (te hoog), vandaar dat ik ook in deze situatie terecht ben gekomen. Dus voor mij is het heel erg moeilijk om die lat lager te leggen, maar zal toch wel moeten. Ik hoop dat het me gaat lukken. Maar voel me ook schuldig ten opzichte van de kinderen dat ik niks met ze onderneem.
Bjorn
01-09-2023
Reactie:
Hoi Pieter, mensen die uiteindelijk burnout gaan zijn die mensen met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel die doorgaan ook al gaat het eigenlijk niet meer. Ik had me ook veel eerder ziek moeten melden maar doordat ik me schuldig en zwak voelde gewoon doorgegaan totdat het echt niet meer kon. En zelfs toen bleef ik paar uurtjes vanuit huis doorwerken waardoor ik het uiteindelijk nog erger gemaakt heb. En de werkgever heeft me laten vallen als een baksteen....stank voor dank. Nooit ziek, altijd doorgaan en 80 uur in de week werken zelfs in het weekend en op vakantie. Gezin verwaarloosd en nu ook heel veel spijt. Vooral die constante onrust en die lichamelijke klachten maken me gek. En hoe ik eruit kom, geen idee. Ik hoop dat de tijd alles zal helen.
Bjorn
01-09-2023
Reactie:
Pieter, na een jaar is het helemaal geen schande om eens een anti depressieva te gebruiken. Is geen wondermiddel, ik had nog steeds mindere dagen maar ik was wel van een heel diep gat naar iets kunnen werken (3x2u in de week) binnen 4 maanden. Nu weer na 1 jaar er vanaf aan het gaan.
Taco
01-09-2023
Reactie:
@Bjorn Schuldig moet je je niet voelen, dan word je niet beter. Kom voor jezelf op, je bent hierin gekomen door jezelf te negeren, wat je nu echt nodig hebt en wilt. Ja de lat laag leggen, ik werk nu weer 60% en sport weer een beetje en wandel rustig, energie is goed verbeterd. Dierentuin ben ik nog niet geweest, terwijl ik in maart al regelmatig ~5km kon wandelen (en daarna een 2 uur durende middagdut). Stukje voor stukje onderneem je meer, nét wat je aankan. Dan herstelt je lichaam en ga je de volgende keer weer 1% meer. De dierentuin zit helaas op 50%, daar moet je nog lang niet aan beginnen of het gaat allemaal nog veel langer duren.
Taco
01-09-2023
Reactie:
Hoi Taco, ik heb 8 jaar overlevingsstand gestaan. Continue zwaar over mijn grenzen gegaan. Al jaren hersenmist en wazig gevoel. Ben nu 6 maanden thuis. Sta nog steeds ik de actie stand maar voel geen fysieke vermoeidheid. Ben al die tijd ook oververmoeid geweest. Komt dit dan nog? Ik denk er volgens mij nog steeds te makkelijk over als ik deze verhalen lees..
Jan
01-09-2023
Reactie:
Ik herken veel. Ook lange aanloop gehad en enorme ups en downs, soms ook totaal onduidelijk waarom. Mijn hele lijf was ontregeld (stressysteem, hormonaal systeem). Het kost echt veel tijd voor dat hersteld. Ik had uiteindelijk wel steeds meer goede dagen maar die slechte bleven. Het is belangrijk om dat te accepteren. Uiteindelijk na 9mnd ook besloten om met antidepressiva te beginnen (nu 8 maanden geleden). Was achteraf toch een goede zet. Nu ben ik bijna hersteld en zit in laatste deel qua opbouw uren werk. Het kost veel tijd, ban de stress zoveel mogelijk uit waar mogelijk, gaandeweg ga je weer meer verdragen en meer kunnen doen.
M.
03-09-2023
Reactie:
Ik herken veel. Ook lange aanloop gehad en enorme ups en downs, soms ook totaal onduidelijk waarom. Mijn hele lijf was ontregeld (stressysteem, hormonaal systeem). Het kost echt veel tijd voor dat hersteld. Ik had uiteindelijk wel steeds meer goede dagen maar die slechte bleven. Het is belangrijk om dat te accepteren. Uiteindelijk na 9mnd ook besloten om met antidepressiva te beginnen (nu 8 maanden geleden). Was achteraf toch een goede zet. Nu ben ik bijna hersteld en zit in laatste deel qua opbouw uren werk. Het kost veel tijd, ban de stress zoveel mogelijk uit waar mogelijk, gaandeweg ga je weer meer verdragen en meer kunnen doen.
M.
03-09-2023
Reactie:
Hoi, ja heel herkenbaar allemaal. Ik heb geen idee hoelang ik al een burnout heb maar ik kan niks hebben. Het piepje van de magnetron is al teveel. Ik ben voornamelijk vreselijk moe en heel snel overprikkeld. Ik werk 2 uur per week. Dat gaat net. Verder veel thuis zitten en mezelf proberen te vermaken. Maar een depressie ligt op de loer. Ben blij dat ik dit forum gevonden heb want ik voel me vreselijk eenzaam hier in. Ik wens je het allerbeste. Groetjes, Diaan.
Diaan
03-09-2023
Koud hebben (Verhaal 654)
Koud hebben
Zijn er meer mensen die last hebben van het koud hebben? Ik ben op zich goed aan het herstellen, maar ik heb nog wel dagelijks last van een aantal fysieke klachten zoals kou. Ik heb nagenoeg altijd koude handen en nog koudere voeten. Ook mijn armen en benen voelen vaak wat koud aan.
Het is nu 23 graden in huis en ik zit onder een dekentje en mijn voeten worden maar niet warm.
Enige dat helpt is bewegen, dat doe ik ook wel voldoende maar zodra ik daarmee stop en weer ga zitten neemt de warmte die ik heb gegenereerd weer af. Heb al eens gelezen dat het met de bloedsomloop te maken heeft en dat het een stressklacht is. Daarom mijn vraag of er mensen zijn die dit herkennen? Of is het toch raadzaam om het eens te laten onderzoeken?
Alvast bedankt!
Zijn er meer mensen die last hebben van het koud hebben? Ik ben op zich goed aan het herstellen, maar ik heb nog wel dagelijks last van een aantal fysieke klachten zoals kou. Ik heb nagenoeg altijd koude handen en nog koudere voeten. Ook mijn armen en benen voelen vaak wat koud aan.
Het is nu 23 graden in huis en ik zit onder een dekentje en mijn voeten worden maar niet warm.
Enige dat helpt is bewegen, dat doe ik ook wel voldoende maar zodra ik daarmee stop en weer ga zitten neemt de warmte die ik heb gegenereerd weer af. Heb al eens gelezen dat het met de bloedsomloop te maken heeft en dat het een stressklacht is. Daarom mijn vraag of er mensen zijn die dit herkennen? Of is het toch raadzaam om het eens te laten onderzoeken?
Alvast bedankt!
Y.
03-09-2023
laatste reactie: 03-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aanvulling: in de zon lopen/liggen/zitten helpt ook maar ook dat effect is maar van korte duur.
Y.
03-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
De klachten lijken zich af te wisselen (Verhaal 636)
Ruim een jaar aaneengesloten 6/7 dagen te hebben gewerkt begon ik op een dag last te hebben van derealisatie in combinatie met veel spanningsklachten bij me voeten en vingers. Ik ben vervolgens minder gaan werken ( 4 dagen) en dat heeft een positievere invloed gehad op mijn mentale gesteldheid, dacht ik dan. Geen last meer van derealisatie maar wel aanhoudende spanningsklachten ( zwetende handen), bij het op staan al gevoel van spanning bij mijn voeten.
De spanning gaat op- en af, ik kreeg op een gegeven met 2 keer paniekaanvallen. De klachten lijken zich af te wisselen. Ook een lange periode last gehad van intrusies( weet niet of dat hoort bij een burn- out? Hebben meerdere mensen hier last van, specifiek van intrusies?
De spanning gaat op- en af, ik kreeg op een gegeven met 2 keer paniekaanvallen. De klachten lijken zich af te wisselen. Ook een lange periode last gehad van intrusies( weet niet of dat hoort bij een burn- out? Hebben meerdere mensen hier last van, specifiek van intrusies?
Thomas 12
21-08-2023
laatste reactie: 02-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat voel je precies bij je voeten? ik heb dan vaak hele koude voeten en voel een soort van stroompjes.
anoniem
29-08-2023
Reactie:
Ja ik had ook last van intrusies als gevolg van de angst- en paniekstoornis die ik door mijn BO ontwikkelde.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.
Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.
Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.
Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.
Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.
Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.
Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.
Y.
01-09-2023
Reactie:
Derealisatie is géén mentale klacht... dan is je spanning in je lichaam zo groot dat je lichaam je bewustzijn half uit gaat zetten, door de natuur ingebouwd als je bijvoorbeeld door een roofdier gepakt wordt...
Taco
02-09-2023
Hoge hartslag (Verhaal 647)
Hoi!
Mijn hartslag is gelukkig weer laag in rust, wat niet altijd zo is geweest.
Alleen loop ik nu tegen het volgende aan. Als ik wegga, ben ik altijd iets gespannen, en heb ik een constante hartslag van 100. Soms voel ik me niet gespannen, maar nog steeds een hoge hartslag. Deze daalt na de activiteit wel weer.
Herkennen mensen dit? Zo ja, wordt dit ook snel weer normaal (blijvende lage hartslag)?
Mijn hartslag is gelukkig weer laag in rust, wat niet altijd zo is geweest.
Alleen loop ik nu tegen het volgende aan. Als ik wegga, ben ik altijd iets gespannen, en heb ik een constante hartslag van 100. Soms voel ik me niet gespannen, maar nog steeds een hoge hartslag. Deze daalt na de activiteit wel weer.
Herkennen mensen dit? Zo ja, wordt dit ook snel weer normaal (blijvende lage hartslag)?
Anoniem
27-08-2023
laatste reactie: 30-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Je hartslag is natuurlijk verschillend van persoon tot persoon. Maar als je je gestresst voelt of langdurig gestresst bent stijgt je cortisol. één van de gevolgen van een hoger cortisol niveau is een hogere hartslag. Ook in rust. Zodra je je weer rustiger zal voelen (langdurig), zal je hartslag ook weer dalen. Op de top van mijn burnout was mijn hartslag tijdens slapen 15-20 slagen per minuut sneller dan dat hij nu is. Een hartslag van 100 als je iets spannends gaat doen is herkenbaar. Ook niet iets om je zorgen over te maken. Als de hartslag maar weer rustig daalt na de stressvolle situatie.
Ik hoop dat je er iets aan hebt
Groeten,
Je hartslag is natuurlijk verschillend van persoon tot persoon. Maar als je je gestresst voelt of langdurig gestresst bent stijgt je cortisol. één van de gevolgen van een hoger cortisol niveau is een hogere hartslag. Ook in rust. Zodra je je weer rustiger zal voelen (langdurig), zal je hartslag ook weer dalen. Op de top van mijn burnout was mijn hartslag tijdens slapen 15-20 slagen per minuut sneller dan dat hij nu is. Een hartslag van 100 als je iets spannends gaat doen is herkenbaar. Ook niet iets om je zorgen over te maken. Als de hartslag maar weer rustig daalt na de stressvolle situatie.
Ik hoop dat je er iets aan hebt
Groeten,
Frank
29-08-2023
Reactie:
Bij mij is die nu 70-80 in rust, tijdens lichte activiteit 100-120, als ik wandelen ook rond de 110-120. In een burnout gaat je conditie er ook aan, is niet raar om dat een hogere hartslag te krijgen.
Taco
29-08-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties!
Madeliefje
30-08-2023
Alsof mijn lichaam de angst reactie niet kan dragen (Verhaal 639)
Dag allen,
Ik ben 26 jaar oud. Ik hoop iemand te bereiken die zich herkent in klachten van een zware burnout i.c.m. een hevige angst stoornis.
Zelf ben ik al bijna 2 jaar bezig. Het 1ste jaar bleef ik alleen maar steeds dieper vallen tot ik niets meer kon. In eerste instantie was ik overbelast: overprikkeld, gestresst, onrustig, angstig, slecht slapen etc. Later kwamen hier extreme vermoeidheidsklachten en hevige angst klachten bij. Ook rare lichamelijke sensaties en soms ziekjes voelen als ik teveel heb gedaan.
Het probleem is dat psychologen mij vertellen dat ik aan mijn angst stoornis moet werken en dus meer moet gaan doen, onder de mensen komen enzo. Als ik dit probeer dan krijg ik na een paar dagen van enge dingen doen veel meer klachten! Dan raak ik helemaal ontregeld en voel ik me veel slechter. Als ik dan een paar dagen rustig aan doe gaat het weer beter, als ik doorzet en niet rust dan wordt het als maar erger en stort mijn energie compleet in.
Het lijkt wel alsof mijn lichaam de angst reactie niet kan dragen, dezelfde nareactie ervaar ik ook bij te intensieve lichamelijke inspanning (sport), of als ik dingen moet regelen waarbij ik veel stress en spanning ervaar.
De arts zegt dat ik aan de angst stoornis moet werken om te herstellen. Want ik blijf me onrustig, gestresst en angstig voelen bijna constant, al bijna 2 jaar lang. Slapen blijft ook slecht gaan. Alleen hoe kan ik aan de angst stoornis werken als ik daarvoor intense dingen moet doen die me ontregelen en ik dan weer lichamelijk instort?
Is er iemand die zich herkent in mijn situatie? Burnout + angst stoornis
Eventueel tips?
Ik ben 26 jaar oud. Ik hoop iemand te bereiken die zich herkent in klachten van een zware burnout i.c.m. een hevige angst stoornis.
Zelf ben ik al bijna 2 jaar bezig. Het 1ste jaar bleef ik alleen maar steeds dieper vallen tot ik niets meer kon. In eerste instantie was ik overbelast: overprikkeld, gestresst, onrustig, angstig, slecht slapen etc. Later kwamen hier extreme vermoeidheidsklachten en hevige angst klachten bij. Ook rare lichamelijke sensaties en soms ziekjes voelen als ik teveel heb gedaan.
Het probleem is dat psychologen mij vertellen dat ik aan mijn angst stoornis moet werken en dus meer moet gaan doen, onder de mensen komen enzo. Als ik dit probeer dan krijg ik na een paar dagen van enge dingen doen veel meer klachten! Dan raak ik helemaal ontregeld en voel ik me veel slechter. Als ik dan een paar dagen rustig aan doe gaat het weer beter, als ik doorzet en niet rust dan wordt het als maar erger en stort mijn energie compleet in.
Het lijkt wel alsof mijn lichaam de angst reactie niet kan dragen, dezelfde nareactie ervaar ik ook bij te intensieve lichamelijke inspanning (sport), of als ik dingen moet regelen waarbij ik veel stress en spanning ervaar.
De arts zegt dat ik aan de angst stoornis moet werken om te herstellen. Want ik blijf me onrustig, gestresst en angstig voelen bijna constant, al bijna 2 jaar lang. Slapen blijft ook slecht gaan. Alleen hoe kan ik aan de angst stoornis werken als ik daarvoor intense dingen moet doen die me ontregelen en ik dan weer lichamelijk instort?
Is er iemand die zich herkent in mijn situatie? Burnout + angst stoornis
Eventueel tips?
Bas
22-08-2023
laatste reactie: 30-08-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Bas, heel herkenbaar jouw verhaal. Ik heb met twee verschillende psychologen te maken gehad en beiden komen met een ander verhaal. De eerste stelt een angststoornis vast en adviseert ook om leven zo veel als mogelijk te blijven leven. De tweede stelt overspannenheid vast, waarbij angst een gevolg is. Rust nemen zou de overspannenheid en angst dus doen verdwijnen. Tot nu toe probeer ik mijn leven zo veel als mogelijk te leiden maar zak inderdaad ook steeds verder weg.
Ruud
25-08-2023
Reactie:
ik heb ook veel angsten en beheersen momenteel heel m'n leven..heb het daar pas geleden met mijn man over gehad, maak met name over hem veel zorgen omdat hij met hartklachten zit en daar een tijd geleden aan geholpen is ( stent geplaatst) nu gaat het weer niet zo goed en volgen er volgende week onderzoeken. dus hij is eigenlijk in goeie handen..maar ik kan het niet loslaten en kan van bijv al helemaal in de stress schieten als hij me belt...zo bang dat het mis is. ook met de Kids kan ik dat zo hebben..kortom bang dat er enge dingen gebeuren, bang om mensen te verliezen. ik ben 47 en heb beide ouders ook al enkele jaren niet meer. dus allemaal misschien niet zo gek..maar tis zowat ziekelijk, heb er ook veel lichamelijke klachten van, moe!, spierpijn, hoofdpijn etc. ik was t ineens helemaal beu! en start volgende week met IEMT therapie ( lijkt op EMDR) Maar dit is vooral voor angsten ...hoop dat dit me voor een deel gaat helpen
anoniem
28-08-2023
Reactie:
Als je in een b.o zit dan betekent het dat je lichaam en hersenen rust nodig hebben.. dus extra prikkels opzoeken of sporten met een zwaar overspannen lichaam en brein gaan je niet beter maken... voel je grenzen aan voel hoeveel spierspanning je hebt die dag. Ga elke dag in de natuur wandelen om je zenuwstelsel rust en ontspanning te geven het liefst 30min kijk niet veel tv of alle schermtijden verminderen ook je tel.. probeer te accepteren dar je je nu zo voelt maar dat et ook weer langzaam aan beter en beter gaat mits je je lichaam ook de tijd geeft zich te herstellen.en als je je weer war beter voelt ga dan jezelf prikkelen.. na de stad bijv.
Anoniem
28-08-2023
Reactie:
Hoewel ik graag andere mensen willen helpen loop ik ook zelf rond met angst. Nu heb ik volgende week afspraak met een therapeute en hoop daarmee geholpen te kunnen worden.Volgend jaar moet ik eventueel een nier afstaan aan mijn zieke zoon die nu elke 2e dag aan de dialyse vastzit. Ik heb hem sinds 1993 thuis verzorgd met dagelijks katheters,medicatie en elke 3e week naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Dit was tot 2010,toen kwam hij door omstandigheden in beschermd wonen.Omdat hij nu steeds slechter wordt en zijn lichaam steeds zwakker willen de artsen mij als donor. Begin oktober hoor ik of ze mij echt zeker willen voor de donatie. Mijn zoon wil niet op de wachtlijst staan, de waxhttijden zijn gemiddeld 4 jaar via eurotransplant. Maar deze situatie roept angst bij mij op. Ze gaan in mijn lichaam snijden en wat als mijn andere organen beschadigd raken of reageren op dat een nier verdwijnt? Misschien heel onlogische gedachten maar dit voelt zo spannend voor mij. Ik ben alleen met 2 jongere kinderen en kom uit een andere land. Ik heb een klein netwerk en voel me vaak eenzaam. Heb iemand anders ook een nier afgestaan?
Madeleine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi y heb je ook veel hoofdpijn en spanningsklachten met name schouder nek keel gezicht en soms beetje drukkend gevoel op de borst? Wat zijn joun lichamelijke klachten
Anoniem
29-08-2023
Reactie:
Hoi Bas,
Ik worstel hier zelf ook al een tijdje mee. Wel geloof ik dat ik het stadium van angststoornis voorbij ben. Ik zal proberen uit te leggen hoe ik daar zelf tegenaan kijk.
Mijn inziens komt een angststoornis voort uit een burnout (langdurige spanning en dus overbelasting van je zenuwstelsel)
Door de lichamelijke sensaties die jouw lichaam geeft door de spanning denkt je geest dat er gevaar is. Je lichaam maakt adrenaline aan en adrenaline zorgt ervoor dat je cortisol waardes stijgen. Cortisol bouwt geleidelijk op en bouwt ook geleidelijk weer af. Een angststoornis wordt vaak ingeleid door terugkerende paniekaanvallen (mensen die dit ervaren hebben weten dat het letterlijk voelt of je doodgaat). Dit gaat natuurlijk in je brein zitten, dit wil je niet nog eens ervaren. De spanning die vervolgens opkomt wanneer er situaties voorbij komen waarbij je eventueel een paniekaanval kan krijgen veroorzaken vervolgens opnieuw paniek. Een vicieuze cirkel. Een paniekstoornis slaat een enorm gaat in je energie en drijft je cortisol weer verder omhoog. Terwijl je juist herstelt door je cortisol te laten dalen. Veelvuldig in paniek zijn is dus funest voor je herstel. Mijn inziens begint het met het stapsgewijs afbouwen van de paniek en paniekaanvallen. Een psycholoog kan je hierbij helpen door cognitieve gedragstherapie.
Uit je verhaal kan ik opmaken dat je dingen onderneemt die jou heel veel stress geven terwijl je stresssysteem nog 'te hoog' zit en je hier direct extreme stressreacties van krijgt en dus weer paniekerig word. Ik denk dat het voor jou handig is om dit geleidelijk en met maten aan te vliegen. Voel je dat je heel veel spanning ervaart voor een activiteit, niet doen. Voel je een klein beetje spanning, wel doen. Je mag best iets spannend vinden maar probeer dingen met babysteps te gaan doen. Als je echt in paniek raakt dan was het te veel. Lekker laagdrempelig en vooral iets dat je een beetje leuk vind. Als je dan moe en uitgeput, maar niet angstig thuiskomt, denk je van: "poeh dat is me toch weer gelukt".
Op deze manier kan je langzaam je cortisolniveau laten dalen en van je paniekklachten afkomen. Je zal zien dat je over een langere periode steeds wat spannendere dingen kan gaan doen, zonder dat je lichaam er enorm op reageert. Let wel op: dit gaat met vallen en opstaan.
Nog een paar tips die mij ook enorm geholpen hebben:
Ik ben slaap gaan zien als iets heiligs, tijdens je slaap daalt je cortisol en beginnen je hersenen met herstellen.
Als je moeite hebt met inslaap komen, wellicht helpt een blauw licht bril. Vond ik zelf een verademing om deze in de loop van de avond op te zetten.
Voor de rest de standaard dingetjes: relatief gezond eten en elke dag een stukje wandelen / fietsen. Mocht je hier op een gegeven moment gek van worden (werd ik ook) ga lekker muziek of podcasts luisteren terwijl je onderweg bent.
Sorry voor het enorm lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Groetjes!
Ik worstel hier zelf ook al een tijdje mee. Wel geloof ik dat ik het stadium van angststoornis voorbij ben. Ik zal proberen uit te leggen hoe ik daar zelf tegenaan kijk.
Mijn inziens komt een angststoornis voort uit een burnout (langdurige spanning en dus overbelasting van je zenuwstelsel)
Door de lichamelijke sensaties die jouw lichaam geeft door de spanning denkt je geest dat er gevaar is. Je lichaam maakt adrenaline aan en adrenaline zorgt ervoor dat je cortisol waardes stijgen. Cortisol bouwt geleidelijk op en bouwt ook geleidelijk weer af. Een angststoornis wordt vaak ingeleid door terugkerende paniekaanvallen (mensen die dit ervaren hebben weten dat het letterlijk voelt of je doodgaat). Dit gaat natuurlijk in je brein zitten, dit wil je niet nog eens ervaren. De spanning die vervolgens opkomt wanneer er situaties voorbij komen waarbij je eventueel een paniekaanval kan krijgen veroorzaken vervolgens opnieuw paniek. Een vicieuze cirkel. Een paniekstoornis slaat een enorm gaat in je energie en drijft je cortisol weer verder omhoog. Terwijl je juist herstelt door je cortisol te laten dalen. Veelvuldig in paniek zijn is dus funest voor je herstel. Mijn inziens begint het met het stapsgewijs afbouwen van de paniek en paniekaanvallen. Een psycholoog kan je hierbij helpen door cognitieve gedragstherapie.
Uit je verhaal kan ik opmaken dat je dingen onderneemt die jou heel veel stress geven terwijl je stresssysteem nog 'te hoog' zit en je hier direct extreme stressreacties van krijgt en dus weer paniekerig word. Ik denk dat het voor jou handig is om dit geleidelijk en met maten aan te vliegen. Voel je dat je heel veel spanning ervaart voor een activiteit, niet doen. Voel je een klein beetje spanning, wel doen. Je mag best iets spannend vinden maar probeer dingen met babysteps te gaan doen. Als je echt in paniek raakt dan was het te veel. Lekker laagdrempelig en vooral iets dat je een beetje leuk vind. Als je dan moe en uitgeput, maar niet angstig thuiskomt, denk je van: "poeh dat is me toch weer gelukt".
Op deze manier kan je langzaam je cortisolniveau laten dalen en van je paniekklachten afkomen. Je zal zien dat je over een langere periode steeds wat spannendere dingen kan gaan doen, zonder dat je lichaam er enorm op reageert. Let wel op: dit gaat met vallen en opstaan.
Nog een paar tips die mij ook enorm geholpen hebben:
Ik ben slaap gaan zien als iets heiligs, tijdens je slaap daalt je cortisol en beginnen je hersenen met herstellen.
Als je moeite hebt met inslaap komen, wellicht helpt een blauw licht bril. Vond ik zelf een verademing om deze in de loop van de avond op te zetten.
Voor de rest de standaard dingetjes: relatief gezond eten en elke dag een stukje wandelen / fietsen. Mocht je hier op een gegeven moment gek van worden (werd ik ook) ga lekker muziek of podcasts luisteren terwijl je onderweg bent.
Sorry voor het enorm lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Groetjes!
Frank
29-08-2023
Reactie:
Hoi Anoniem,
Ja zeker hoofdpijn heb ik ook veel gehad, nu is dat ook nog het eerste symptoom wat ik heb als ik moe ben. Spanningsklachten in nek, schouders, gezicht en kaken heb ik ook nog steeds. Wel een stuk minder dan voorheen maar ik hou nog veel spanning vast in die gebieden. Lijkt wel of het daar het hardnekkigst is.
En ik heb elke avond in bed hartkloppingen, niet heel hard of snel of onregelmatig maar gewoon iets harder dan mijn normale hartslag zeg maar.
En aan het eind van de dag soms pijnlijke benen van vermoeidheid.
Alle klachten zijn wel veel heftiger geweest ten opzichte van nu.
Ja zeker hoofdpijn heb ik ook veel gehad, nu is dat ook nog het eerste symptoom wat ik heb als ik moe ben. Spanningsklachten in nek, schouders, gezicht en kaken heb ik ook nog steeds. Wel een stuk minder dan voorheen maar ik hou nog veel spanning vast in die gebieden. Lijkt wel of het daar het hardnekkigst is.
En ik heb elke avond in bed hartkloppingen, niet heel hard of snel of onregelmatig maar gewoon iets harder dan mijn normale hartslag zeg maar.
En aan het eind van de dag soms pijnlijke benen van vermoeidheid.
Alle klachten zijn wel veel heftiger geweest ten opzichte van nu.
Y.
29-08-2023
Reactie:
Als aanvulling op Frank:
Ik heb veel last van faalangst gehad (nog steeds). Ken je de window of tolerance?
Zoek op YouTube naar : window of tolerance dr tracey marks
Het is een korte en duidelijke uitleg over window of tolerance, angst/stress en in welke “State of mind” je moet zijn om spannende of nieuwe dingen te ondernemen.
Na die uitleg, vind ik een andere illustratie van de “window of tolerance” fijn om het beter te begrijpen.
Google naar: window of tolerance boat. En klik op de afbeelding met een eenhoorn-bootje.
Ik heb veel last van faalangst gehad (nog steeds). Ken je de window of tolerance?
Zoek op YouTube naar : window of tolerance dr tracey marks
Het is een korte en duidelijke uitleg over window of tolerance, angst/stress en in welke “State of mind” je moet zijn om spannende of nieuwe dingen te ondernemen.
Na die uitleg, vind ik een andere illustratie van de “window of tolerance” fijn om het beter te begrijpen.
Google naar: window of tolerance boat. En klik op de afbeelding met een eenhoorn-bootje.
Pearl
30-08-2023
Reactie:
Hoi allen. Ik heb ook een burn-out met angstklachten. Door het overbelaste zenuwstelsel komen die angsten, dat is heel normaal. Soms kan ik heel reeel kijken naar de angsten maar een ander moment grijpt het me enorm aan.
Ik doe nu lichaamswerk met mijn therapeut en hatha yoga, heel helpend!
Verder kost het geduld en tijd….
Ik doe nu lichaamswerk met mijn therapeut en hatha yoga, heel helpend!
Verder kost het geduld en tijd….
Monii
30-08-2023
Probeer veel in bed te liggen dan heb ik er niet zo’n last van (Verhaal 593)
Ik heb heel veel last van lichamelijke klachten, dat ik angstig word of er iets mis is. Herkent iemand: duizelingen, gevoel dat je geen coordinatie meer hebt, wazig zien, soms beetje vlekjes zien, oorzuizen.. buikpijn.. moe!! Het komt in vlagen en als ik angstig word dat er iets mis is wordt het erger.. probeer veel in bed te liggen dan heb ik er niet zo’n last van.
Herkennen mensen dit?? Ik kan niet zo veel vergelijking vinden op internet
Herkennen mensen dit?? Ik kan niet zo veel vergelijking vinden op internet
Anoniem
20-07-2023
laatste reactie: 29-08-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Pure stress. Niets anders. Oorsuizen, hartkloppingen, kortademig, overmatig zweten, hoofdpijn, 'rare' vermoeidheid, spierpijn, trillende spieren, aangespannen spieren, nerveuze trekken, trillende oogleden, rugpijn, aangespannen schouders, slappe benen, kramp in vingers, slecht slapen, niet door kunnen slapen, piekeren, emotionele buien, lamlendig... en het rijtje is nog veel langer. Dus maak je geen zorgen, hoort er allemaal bij. Het zij de bij-effecten, dus leg daar de focus niet op.
Anoniem
21-07-2023
Reactie:
Ga juist iedere ochtend een klein stukje wandelen en voel de wind en luister naar de vogels wind enz
Even naar buiten je zinnen verzetten de ergste adrenaline eruit
Het is bewezen dat wandelen in de natuur je geest kalmeert
Leen desnoods een hond van iemand dat deed ik dat leidde ook extra af van denken aan mij lijf.
Begin klein het gaat erom dat je even gaat en niet hoe lang en ver. Veel buiten zijn desnoods in je tuin luister naar de vogels. Kijk naar de wolken
Even naar buiten je zinnen verzetten de ergste adrenaline eruit
Het is bewezen dat wandelen in de natuur je geest kalmeert
Leen desnoods een hond van iemand dat deed ik dat leidde ook extra af van denken aan mij lijf.
Begin klein het gaat erom dat je even gaat en niet hoe lang en ver. Veel buiten zijn desnoods in je tuin luister naar de vogels. Kijk naar de wolken
Anoniem
30-07-2023
Reactie:
Jouw klachten herken ik zeker. De oorsuizen, vlekjes/ bewegende deeltjes voor de ogen, angstig gevoel, paniek. Zelf ben ik bijna 2 maanden geleden bij de huisarts hiervoor geweest. Een 4dkl (klachtenlijst) ingevuld waar ook veel van deze klachten op staan. Zeker het wazige zien en vlekjes voor de ogen bevestigden mijn grote disbalans in stress en angst. Heeft (veel) tijd nodig. Probeer hulp te zoeken. Een psychosomatische fysio heeft deels geholpen. Nu begin ik binnenkort bij een psycholoog. Het is belangrijk om niet teveel focus te leggen op de klachten.
Veel succes en beterschap.
Veel succes en beterschap.
M
31-07-2023
Reactie:
Hoe heb je gezocht? Dat zijn ongeveer de meest voorkomende symptomen.
Taco
31-07-2023
Reactie:
Ik ken deze klachten. Ik heb al deze klachten min om meer gehad. Waar ik nu het meeste last van heb is druk en pijn in mijn kaak. Wat doorloopt naar mijn oor en nek. Ik heb dit als 5 jaar. Dit is plotseling gekomen met allerlei andere klachten. Heel bizar dat dit in 1 keer kan komen. Opgebouwde stress van jaren opgeteld... dan krijg je chronische pijn.
Anoniem
03-08-2023
Reactie:
Je klachten lijken ook op een b12 tekort. Stress heeft daar ook invloed op.
Rebecca
29-08-2023
Trage hartslag (Verhaal 645)
Trage hartslag
Je zou zeggen dat je bij een burn out een wat hogere hartslag hebt, maar ik heb een relatief lage hartslag. Wie herkent dit? Ik raak er erg gespannen van want soms lijkt het alsof mijn hart ermee stopt. Ik heb dit ook bij "stress momenten" zoals laatst toen mijn peuter een driftbui kreeg: in plaats van dat ik hartkloppingen kreeg, werd mijn hartslag heel laag en viel ik bijna flauw. Wie o wie herkent dit?
Je zou zeggen dat je bij een burn out een wat hogere hartslag hebt, maar ik heb een relatief lage hartslag. Wie herkent dit? Ik raak er erg gespannen van want soms lijkt het alsof mijn hart ermee stopt. Ik heb dit ook bij "stress momenten" zoals laatst toen mijn peuter een driftbui kreeg: in plaats van dat ik hartkloppingen kreeg, werd mijn hartslag heel laag en viel ik bijna flauw. Wie o wie herkent dit?
Lisanne
26-08-2023
laatste reactie: 29-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Lisanne,
Wat een vervelend gevoel. Ik kan me hier wel iets bij voorstellen. Ik herken de gevoelens, echter komt dit (bij mij) niet door een lage hartslag maar door een gevoel van acute overprikkeling. Dit zorgt bij mij voor een gevoel van flauwvallen. Heb je je hartslag op zon moment wel eens gemeten? Ik ben benieuwd wat je hartslag op zon moment is. Jouw gevoel kan namelijk te maken hebben met overprikkeling, en niet met een lage hartslag. Het is heel begrijpelijk dat je met deze gevoelens denkt dat je hartslag of bloeddruk laag is. Maar dit hoeft niet zo te zijn.
Groeten
Wat een vervelend gevoel. Ik kan me hier wel iets bij voorstellen. Ik herken de gevoelens, echter komt dit (bij mij) niet door een lage hartslag maar door een gevoel van acute overprikkeling. Dit zorgt bij mij voor een gevoel van flauwvallen. Heb je je hartslag op zon moment wel eens gemeten? Ik ben benieuwd wat je hartslag op zon moment is. Jouw gevoel kan namelijk te maken hebben met overprikkeling, en niet met een lage hartslag. Het is heel begrijpelijk dat je met deze gevoelens denkt dat je hartslag of bloeddruk laag is. Maar dit hoeft niet zo te zijn.
Groeten
Frank
29-08-2023
Reactie:
Ik had aan het begin een lage hartslag in rust, zo'n 45-50 in de avond terwijl m'n conditie niet zo mega goed was. Nu is die 70 in rust, veel gezonder. Herken het bijna flauwvallen ook wel.
Taco
29-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Neergevallen (Verhaal 64)
In 2019 neergevallen en alles is ermee gestopt. Anderhalve week in het ziekenhuis gelegen en kon niet meer lopen of functioneren. Alles was letterlijk opgebrand zowel fysiek als mentaal. Alles is onderzocht maar ze konden niks vinden en mocht naar huis.
Toen begonnen de paniekaanvallen en gedachten die ik zelf niet meer onder controle had of kon stoppen. Blijkbaar waren de hersenen zo overbelast dat het niks meer op kon nemen of filteren.
Driekwart jaar tot een jaar lang kon ik niks. Heel snel overprikkeld, uitgeput, duizeligheid, paniekaanvallen en pijn in het hoofd.
Nu op dit moment nog steeds herstellende maar het gaat steeds beter gelukkig.
Al met al duurt het lang en het voelt soms heel uitzichtloos. Of onbegrepen soms.
Hoe ervaren jullie dit? Herkennen jullie je hierin?
Toen begonnen de paniekaanvallen en gedachten die ik zelf niet meer onder controle had of kon stoppen. Blijkbaar waren de hersenen zo overbelast dat het niks meer op kon nemen of filteren.
Driekwart jaar tot een jaar lang kon ik niks. Heel snel overprikkeld, uitgeput, duizeligheid, paniekaanvallen en pijn in het hoofd.
Nu op dit moment nog steeds herstellende maar het gaat steeds beter gelukkig.
Al met al duurt het lang en het voelt soms heel uitzichtloos. Of onbegrepen soms.
Hoe ervaren jullie dit? Herkennen jullie je hierin?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken et ook.ik kreeg zelf ook een aanval van paniek draaierig worden angst flauwvallen energie ging weg spierkracht ging weg en me ogen bleven zwaar vermoeid achter. Dat gebeurde er bij mij. Daarna begreep ik pas dat ik op uitgeput was en overprikkeld niet normaal. Ook hoofdpijn enorm rare duizelig bedrukte gevoel in het hoofd alsof de boot van links naar recht na voren na achter gaat. Zo voelde et als ik eventjes liep, mijn benen voelde als elastiek en was angsitg ben ik nog steeds wel. Nu 1,6 jaar verder nog steeds herstellende. Hoe is et nu met je? Heb je medicatie erbij gekregen?
Anoniem
12-01-2023
Reactie:
Hoe gaat et nu met je? Heb zelfde b.o klachten.
Anoniem
28-08-2023
Compleet gesloopt (Verhaal 581)
Ik ben benieuwd of hier ook mensen zijn die net zoveel moeite hebben met het accepteren dat je echt, maar dan ook echt, compleet gesloopt bent. Nog steeds na een 1/2 jaar denk ik er veel te makkelijk over en ga (ver) over mijn grenzen. Wat is jullie strategie qua doseren?
Anoniem
12-07-2023
laatste reactie: 28-08-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helemaal hetzelfde hier. Steeds weer van alles willen ondernemen en dan keihard mijn grenzen voelen. Het doet wat met een mens. Heel moeilijk om iedereen rond je te zien functioneren en zelf niks te kunnen. Een strategie om te doseren ben ik zelf nog aan het zoeken. Misschien is de eerste stap het in vraag stellen of je wel of niet in staat bent om een taak op te nemen ipv er gewoon in te vliegen. En jezelf in te fluisteren dat het niet moet als je voelt dat het teveel is? Dit zou ik wel willen proberen. Kan het nog niet hoor, ook volop bezig!
F
05-08-2023
Reactie:
Herkenbaar. 14 maanden BO en mijn batterij staat nog steeds op 0. Ik weet niet hoe ik moet loslaten. Ik blijf maar over mijn grenzen gaan op alle vlakken. Ik heb moeite ze aan te geven aan anderen of voor mezelf toe te geven dat het me te veel is.
Ik ben "verplichte" rustmoment gaan inbouwen door bv. voor iedere maaltijd een halfuur met mijn ogen dicht op de bank te liggen. Dit helpt maar dan ben ik zo slim om dat beetje energie direct weer op te gebruiken. Telkens spijt van, vraag me af waarom ik het deed, en doe het de volgende dag opnieuw.
Het is alsof het "dingen willen doen" en vechten een verslaving is.
Ik ben "verplichte" rustmoment gaan inbouwen door bv. voor iedere maaltijd een halfuur met mijn ogen dicht op de bank te liggen. Dit helpt maar dan ben ik zo slim om dat beetje energie direct weer op te gebruiken. Telkens spijt van, vraag me af waarom ik het deed, en doe het de volgende dag opnieuw.
Het is alsof het "dingen willen doen" en vechten een verslaving is.
LJ
05-08-2023
Reactie:
Jouw verhaal klinkt voor mij heel herkenbaar. Ik ben nu 2,5 jaar verder en heb een stuk of 5, 6 of 7 grote terugvallen meegemaakt, misschien zelfs meer. Als ik vanaf dag 1 een goede coach had gehad was dit misschien te voorkomen geweest, nu moet ik het allemaal zelf ondervinden en uitzoeken. De belangrijkste tip die ik kan geven is: vanaf nu is je lichaam de baas en niet je hoofd. Daarmee bedoel ik dat je geen verwachtingen meer mag stellen aan jezelf in de zin van "dit moet ik toch kunnen". Dit besef gaat gepaard met teleurstellingen, zoals het moeten afzeggen van bezoek e.d. omdat je dat op dat moment niet kunt opbrengen. Verder ervaar ik dat als ik binnen bepaalde grenzen blijf, dat mijn lichaam dan voldoende kan herstellen, maar zodra ik denk: ik doe er een schepje bovenop, dan gaat het mis. Het komt dus heel nauw, of je in "groen" blijft of in "rood" bent beland. Vooruitgang kun je alleen bereiken door héle kleine stapjes te maken. Dit vraagt om een ijzeren discipline.
Frank
17-08-2023
Reactie:
Ik begrijp je volkomen, het is zo lastig om je gewoonweg leeg te voelen. Ik was altijd een actieve sporter. Ik sportte zelfs tijdje op nationaal niveau. Mijn conditie was ruim boven gemiddeld. En nu... Boodschappen doen voelt als een marathon. Ik ben inmiddels 1,5 jaar op weg. Ik heb gelukkig weer betere dagen maar soms voelen simpele dingen zoals de boodschappen nog steeds als een marathon. Sporten gaat nog steeds niet, ook door frustratie want ik kan nu alleen op "oma" niveau bewegen ipv het vrij hoge niveau wat ik gewend was. Dus ik ga veel te snel te ver, met het gevolg dat je door 1 sportsessie daarna soms weken lang niet meer normaal functioneert.
Mijn schoonfamilie heeft veel sporters, als ik uit moet leggen hoe het voelt zeg ik altijd. Stel je voor dat je een zware wedstrijd heb gespeeld en helemaal kapot bent. Houd dat gevoel vast, maar dan voor dagen/weken/maanden achter elkaar.
En zelfs dat komt niet helemaal overeen natuurlijk, maar voor mensen die het niet snappen/hebben mee gemaakt lijkt dit de beste uitleg.
En aanvulling op frank
Het is zo frustrerend om die mini stapjes te nemen terwijl je zoveel meer wil.
Mijn schoonfamilie heeft veel sporters, als ik uit moet leggen hoe het voelt zeg ik altijd. Stel je voor dat je een zware wedstrijd heb gespeeld en helemaal kapot bent. Houd dat gevoel vast, maar dan voor dagen/weken/maanden achter elkaar.
En zelfs dat komt niet helemaal overeen natuurlijk, maar voor mensen die het niet snappen/hebben mee gemaakt lijkt dit de beste uitleg.
En aanvulling op frank
Het is zo frustrerend om die mini stapjes te nemen terwijl je zoveel meer wil.
Lisette
21-08-2023
Reactie:
Hey mensen, echt stapje voor stapje! En ik kan het coachingsprogramma 'echtinbalans' nog aanbevelen. Lang niet alles is perfect en soms wat teveel gericht op supplementen of andere aankopen, maar in algemene zin is het in de basis een goed programma om de ergste periode uit te komen. Ik kan het niet voorstellen dat ik nog in dat dal zou zitten na zo'n lange tijd... Heb precies 1 jaar terug mijn grote crash gehad na 3 maanden aankloten en mij suboptimaal voelen. Ondertussen weer 50% werkend maar wel veel aangekomen. Het komt goed, gewoon heel rustig aan!
Taco
21-08-2023
Reactie:
Helemaal met Frank eens! Je lichaam is de baas, luister daar naar! Als ik teveel doe nemen spierspanning/(hoofd)pijn direct toe (overprikkeling). Zorg voor een goede dagstructuur met vaste eetmomenten, huishoudelijke taken/taakjes. En continue doseren, tussendoor rusten. Wat je per dag aankunt verschilt enorm. Het gaat om er om dat je kleine stapjes zet. En zoek een externe coach die je op t rechte pad houdt.
C. Hermans
28-08-2023
Reactie:
Ik zou veel schermtijd vermijden om je batterij op te laden wandelen in het bos, af en toe na een vriend of vriendin fam ofzo. Gezond eten supplementen nemen bcomplex omega magnesium ect.. ik heb ook last van spierspanning hoofdpijn en als.ik loop soort van evenwicht problemen.
Anoniem
28-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaar helaas. Zit zelf nu 13 maanden in burnout en zit op dit moment midden in een verhuizing. Daardoor flinke terugslag omdat ik gewoon veel teveel heb gedaan (tenminste ik denk dat dat het is). Moet nog de laatste loodjes maar ben niet meer vooruit te branden.
Uit zich bij mij met enorm veel lichamelijke klachten, slecht slapen en depressieve gevoelens. Veel onrust en paniekaanvallen. Kun je je zo ellendig voelen doordat je teveel gedaan hebt vraag ik me af ???
Uit zich bij mij met enorm veel lichamelijke klachten, slecht slapen en depressieve gevoelens. Veel onrust en paniekaanvallen. Kun je je zo ellendig voelen doordat je teveel gedaan hebt vraag ik me af ???
Anoniem
28-08-2023
Reactie:
pff..wat herkenbaar allemaal! ik ben vanaf 1 maart 2023 thuis. ik werk 20 uur in het ziekenhuis op bloedafname. ik ben sinds een paar weken weer aan het opbouwen 3x3 uur. ik werk eigenlijk 4 ochtenden van 07.15u tot 12.30u. nu net vakantie gehad en merkte in de vakantie al dat het weer minder werd hoe dan?!) ik ben vreselijk moe, spierpijn in zowat heel m'n lijf, hoofdpijn. ik kan gewoon niet begrijpen dat ik zo moe blijf, heb bijna 3 mnd volledig thuis gezeten..maar lijk de batterij niet eens halfvol te krijgen. ik heb 3 Kids en dus ook een druk huishouden..en ja..doe t rustig aan, laat dingen liggen, vermijd stress..allemaal zo makkelijk gezegd, soms zit je nou eenmaal in een situatie waarin je niet zomaar uit kan. mijn man anderhalf jaar geleden gedotterd, maar nu weer opnieuw onderzoeken wegens wederom hartklachten..
ik blijf dus maar " aan " staan..
ben bijna blij te lezen dat ik niet de enige ben waarbij het zolang duurt. in oktober zou ik weer volledig aan de gang moeten zijn.. maar ben zo bang dat ik t niet ga redden en wil zo graag ook voor mijn collega's
ik blijf dus maar " aan " staan..
ben bijna blij te lezen dat ik niet de enige ben waarbij het zolang duurt. in oktober zou ik weer volledig aan de gang moeten zijn.. maar ben zo bang dat ik t niet ga redden en wil zo graag ook voor mijn collega's
anoniem
28-08-2023
Reactie:
Hoi lisette. Wat zijn joun klachten..ik deed ook altijd op hoge niveau sporten. Kan nu ook na 2 jaar niet sporten zelfs de loopband kan mijn klachten down verergeren. Krijg dan last van me evenwicht en voel enorme spierspanning middenrif hals nek en hoofd. Terwijl buiten wandelen dat niet zo veroorzaakt..
Anoniem
28-08-2023
Begin langzaam echt radeloos te worden (Verhaal 590)
Ben bijna 2 jaar geleden burnout geraakt en heb vrij snel het werk weer opgepakt en uren uitgebouwd. Echter na 10 maanden weer volledig uitgevallen. Voor de wet ben ik binnenkort dus 2 jaar ziek. Heb recent de WIA aanvraag moeten doen. De laatste tijd gaat het weer volledig de verkeerde kant op. Veel onrust in mijn lijf, maag- en darmklachten en het gevoel dat ik steeds verder wegzak. Voel me echt beroerd en weet niet hoe hieruit te komen.
Maak me druk om UWV en voel me schuldig naar mijn gezin toe dat het zover heeft moeten komen. Probeer rust te nemen maar lukt niet door de onrust in mijn lijf. Zit ook constant in mijn hoofd te piekeren en me af te vragen waarom ik me zo voel. Probeer het allemaal te accepteren maar lukt gewoonweg niet. Vreselijk om zo de dagen door te moeten komen.
Zijn er mensen die dit herkennen ? Begin langzaam echt radeloos te worden en weet niet meer wat te doen.
Maak me druk om UWV en voel me schuldig naar mijn gezin toe dat het zover heeft moeten komen. Probeer rust te nemen maar lukt niet door de onrust in mijn lijf. Zit ook constant in mijn hoofd te piekeren en me af te vragen waarom ik me zo voel. Probeer het allemaal te accepteren maar lukt gewoonweg niet. Vreselijk om zo de dagen door te moeten komen.
Zijn er mensen die dit herkennen ? Begin langzaam echt radeloos te worden en weet niet meer wat te doen.
Anoniem
19-07-2023
laatste reactie: 28-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, als iets niet goed is, is het wel dat jij je schuldig voelt. Dat moet je echt naast je neerleggen. Ik zit ook al enige tijd in een burnout, maar schuldig voel ik mij daar allang niet meer over. Het is wat het is. Zo simpel is het. Niet alleen moet jij dat accepteren, maar ook je naasten. Doen zij dat niet, dan is dat hooguit jammer en zegt meer over hun dan over jou.
Probeer het positief in te zien. Onbewust (maar wellicht ook bewust) weet je wat de oorzaak is, maar werk je er nog niet aan. Ik heb er heel lang omheen gedraaid en heb nu pas, na jaren, toegegeven voor mijzelf dat ik de wortel aan moet pakken en niet de neveneffecten. Je kunt yoga, meditatie, mindfulness gaan doen, maar als je jezelf niet openstelt voor het aanpakken van het onderliggende probleem helpt dat allemaal niets.
Je lichaam liegt niet, dat heb ik nu al diverse malen meegemaakt. Dus zodra ik een goede stap zet in de richting van het probleem, merk ik duidelijk dat bepaalde symptomen ineens gestopt zijn. Bijv. darmklachten en nachtelijk (erg) zweten. Ik ben er zelf nog niet, maar weet nu wel dat het aanpakken van de kern van het probleem de oplossing is en niet lamlendig op de bank zitten. Succes!
Probeer het positief in te zien. Onbewust (maar wellicht ook bewust) weet je wat de oorzaak is, maar werk je er nog niet aan. Ik heb er heel lang omheen gedraaid en heb nu pas, na jaren, toegegeven voor mijzelf dat ik de wortel aan moet pakken en niet de neveneffecten. Je kunt yoga, meditatie, mindfulness gaan doen, maar als je jezelf niet openstelt voor het aanpakken van het onderliggende probleem helpt dat allemaal niets.
Je lichaam liegt niet, dat heb ik nu al diverse malen meegemaakt. Dus zodra ik een goede stap zet in de richting van het probleem, merk ik duidelijk dat bepaalde symptomen ineens gestopt zijn. Bijv. darmklachten en nachtelijk (erg) zweten. Ik ben er zelf nog niet, maar weet nu wel dat het aanpakken van de kern van het probleem de oplossing is en niet lamlendig op de bank zitten. Succes!
Anoniem
19-07-2023
Reactie:
Dank voor je reactie. Het is natuurlijk niet zo dat ik me graag schuldig wil voelen, maar denk ook dat het meer onbewust is. Volgens mijn therapeut is het meer schaamte. Heb een bedrijf opgebouwd van niks tot 24 mio omzet, was de gevierde man en toen ik ziek werd hebben ze me laten vallen als een baksteen. 60 tot 80 uur gewerkt als een gek, gezin, familie en vrienden verwaarloosd, alleen maar oog voor het werk. En als het dan even niet gaat, bam mes in de rug.
Ondanks dat ik me niet goed voelde veel te lang doorgewerkt om alles maar draaiende te houden en inmiddels mezelf nog dieper in de burnout gewerkt. Stank voor dank !
Lamlendig op de bank liggen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Probeer wel een dagritme aan te houden. Ik zou willen dat ik het kon accepteren, maar is schijnbaar erg moeilijk voor mij. Soms voel ik me ook wel beter en zijn mijn darmklachten als sneeuw voor de zon verdwenen en als donderslag bij heldere hemel zijn ze er weer.
Het is gewoon vreselijk frustrerend dat ik er niet uitkom. Probeer ook positief te blijven maar wordt steeds moeilijker
Ondanks dat ik me niet goed voelde veel te lang doorgewerkt om alles maar draaiende te houden en inmiddels mezelf nog dieper in de burnout gewerkt. Stank voor dank !
Lamlendig op de bank liggen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Probeer wel een dagritme aan te houden. Ik zou willen dat ik het kon accepteren, maar is schijnbaar erg moeilijk voor mij. Soms voel ik me ook wel beter en zijn mijn darmklachten als sneeuw voor de zon verdwenen en als donderslag bij heldere hemel zijn ze er weer.
Het is gewoon vreselijk frustrerend dat ik er niet uitkom. Probeer ook positief te blijven maar wordt steeds moeilijker
Anoniem
19-07-2023
Reactie:
Ah, same here. Niet dezelfde omzet, maar wel jarenlang een eigen succesvol bedrijf gehad in de reclamebranche. Grote klanten, internationale projecten en iedereen trots...maar ja, ik had er totaal geen plezier in. Deed alles zelf, had veel petten op en was bezig met mijn werk terwijl de rest van mijn gezin vakantie vierde. Papa moest altijd nog 'even bellen'. Dit was overigens niet dé reden dat ik burnout ben geraakt, want dat zit dieper. Ouders die ik heb moeten ondersteunen vanaf mijn 14e. Ongelooflijk pittig allemaal.
Maar wat jij omschrijft zijn juist positieve tekens. Je bent aan het stuiteren tussen helemaal goed in je vel tot diep in de put. Same here.. Wat mij erg helpt is om zelf de regie te nemen en zelf de stappen te bepalen. Dus vorige maand lag ik nog op de bank en vanochtend ging ik een stuk racefietsen. Koppie leegmaken. De spanning laten afvloeien. De vermoeidheid die je voelt is dan ook vaak niet fysiek. En vergeet niet dat een ondernemer onderneemt. Maw stilzitten is voor dat soort types extra moeilijk, daarnaast zijn het ook solistische vechters. Maw ik doe bewust meer met mijn gezin, maar leg wel telkens een grens. Zo gingen zij vandaag naar het strand, maar is dat voor mij nog even teveel. Ik wil eerst rustig alles opbouwen, dus koos voor een rondje racefietsen. Je wilt (denk ik) te snel resultaat zien (deed ik ook. Dus alles te snel opbouwen en ik zat zelfs alweer een eigen bedrijf op te starten terwijl ik op de bank lag. Eigenlijk ben je terug bij 'start'. Accepteer dat veel dingen opnieuw moeten en je moet wennen. Dus boodschappen doen, terwijl je gespannen bent. Wandelen terwijl je je afgepeigerd voelt, etc. Alcohol zoveel mogelijk laten staan en decafe als surrogaat.
Het komt goed, maar zelfinzicht is cruciaal in deze periode. Waarom ben jij ingeklapt? En vooral stoppen met het wijzen naar anderen. Ik heb daar ook alle reden toe, maar het helpt je niet. Sluit dat boek voor altijd en focus je op jouw herstel. Wat kan/moet jij aan jezelf veranderen om weer in balans te komen? Gaat het om bepaalde gedrags- of gedachtenpatronen? Dan is schematherapie mogelijk interessant voor je.
Succes!
Maar wat jij omschrijft zijn juist positieve tekens. Je bent aan het stuiteren tussen helemaal goed in je vel tot diep in de put. Same here.. Wat mij erg helpt is om zelf de regie te nemen en zelf de stappen te bepalen. Dus vorige maand lag ik nog op de bank en vanochtend ging ik een stuk racefietsen. Koppie leegmaken. De spanning laten afvloeien. De vermoeidheid die je voelt is dan ook vaak niet fysiek. En vergeet niet dat een ondernemer onderneemt. Maw stilzitten is voor dat soort types extra moeilijk, daarnaast zijn het ook solistische vechters. Maw ik doe bewust meer met mijn gezin, maar leg wel telkens een grens. Zo gingen zij vandaag naar het strand, maar is dat voor mij nog even teveel. Ik wil eerst rustig alles opbouwen, dus koos voor een rondje racefietsen. Je wilt (denk ik) te snel resultaat zien (deed ik ook. Dus alles te snel opbouwen en ik zat zelfs alweer een eigen bedrijf op te starten terwijl ik op de bank lag. Eigenlijk ben je terug bij 'start'. Accepteer dat veel dingen opnieuw moeten en je moet wennen. Dus boodschappen doen, terwijl je gespannen bent. Wandelen terwijl je je afgepeigerd voelt, etc. Alcohol zoveel mogelijk laten staan en decafe als surrogaat.
Het komt goed, maar zelfinzicht is cruciaal in deze periode. Waarom ben jij ingeklapt? En vooral stoppen met het wijzen naar anderen. Ik heb daar ook alle reden toe, maar het helpt je niet. Sluit dat boek voor altijd en focus je op jouw herstel. Wat kan/moet jij aan jezelf veranderen om weer in balans te komen? Gaat het om bepaalde gedrags- of gedachtenpatronen? Dan is schematherapie mogelijk interessant voor je.
Succes!
Anoniem
20-07-2023
Reactie:
Wat jij zegt heb ik ook nu vier keer een burn-out gehad en toch iedere keer weer proberen te werken uit schuldgevoel.en als ik dan aan het werk ben houd ik het nog geen twee weken vol dan heb ik het gevoel dat ik weer helemaal bij af ben
Andre
28-07-2023
Reactie:
Een werkgever is loyaal totdat je niet meer dat binnen brengt wat hij verwacht. Doet me denken aan een liedje van Herman Brood en Henny Vrienten "als je wint heb je vrienden". Heb het zelf ook mogen ervaren. Zolang de omzet binnen kwam was het hosanna, totdat ik in een burnout kwam. Na 30 jaar kapot werken werd er nog niet meer naar me omgekeken. Na 2 jaar met de stille trom vertrokken. Dit gedrag van de werkgever heeft me een gigantische terugval bezorgd.
Anoniem
28-08-2023
Ontzettende bijwerkingen gehad (Verhaal 630)
Ik ben heel benieuwd of er ook mensen zijn die het proberen zonder medicatie. Ik heb 8 jaar geleden antidepressiva gehad, ontzettende bijwerkingen gehad. Maar daarna gestopt en het zelf met een psycholoog opgelost.
Ik vind dit echt hel, maar ik weet als ik mijn eigen patronen kan aanpassen dat het ook weer goed gaat komen.
Ik vind dit echt hel, maar ik weet als ik mijn eigen patronen kan aanpassen dat het ook weer goed gaat komen.
Kiaraah
17-08-2023
laatste reactie: 28-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat voor bijwerkingen had je? En wat gebruikte je? Ik heb ook last van bijwerkingen steken in mijn buik, patronen raar zien. Pijn aan de blaas steken onder de navel en ook tintelingen in mijn hand en vingers. Slikte trazadon 100 mg
Anoniem
28-08-2023
Ik let vaak teveel op wat ik voel (Verhaal 646)
Vanaf mijn 20e al last van angststoornissen, ik let vaak teveel op wat ik voel. Ik heb jar n geen last meer gehad en slikte toen nog venlafaxine. Ik dat afgebouwd, 4 jaar geleden maar dat ging niet goed dus weer begonnen. Ik slik het nu dus weer 4 jaar alleen Kwakkel ik wel regelmatig in deze jaren. Vorig jaar corona en toen stortte ik al wat in elkaar, heel veel last van onwerkelijk gevoel(derealisatie ) en goed moe. Heb alles gewoon door gedaan qua werk, wel rustiger aan en uiteindelijk ging het weer. Merkte de laatste maanden wel vaak dat ik wat moe was of soms in mijn hoofd wat rot voelde maar niks aan de hand. 4 weken geleden lekker vakantie gehad met de kids en de laatste dag daarvan geprobeerd te wakeboarden. Ik kreeg daar een enorme adrenaline boost en verrekte mijn nekspieren wat, 3 dagen later voelde ik mij ziek en sinds die tijd ben ik enorm moe en heel onwerkelijk in mijn hoofd, alsof ik er maar half bij ben. Ik let weer teveel op wat ik voel momenteel. Ook last van hooikoorts dit jaar en nog steeds wel dus dat vermoeid ook. Er is al vaker gezegd dat ik tegen een burnout aan zit maar hoe weet je dat nou. Zijn die onwerkelijk gevoelens, en constant een ziek gevoel tussendoor nou ook iets van uitputting? Ik doe wat rustiger aan en merk vaak dat mijn ademhaling onrustig is, dat speelt ook mee natuurlijk.
Renz
27-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Kritisch naar jezelf kijken (Verhaal 642)
Wat ik wil delen is dat alle emoties die je voelt in mijn geval gebaseerd zijn op puur een gebrek aan zelfvertrouwen. Ontstaan door het ontbreken aan erkenning en waardering in mijn jeugd door mijn ouders. Met coping strategie los je dan veel issues op die je vervolgens in stand houdt totdat het niet meer kan. Je speelt tenslotte een rol. M.a.w. voor de buitenwereld was ik een zelfverzekerde, succesvolle man, maar daarachter zat een man die erg onzeker was. Gevolg was een keiharde burn-out met veel vraagtekens. Hoe meer ik spit en hoe meer ik terugkijk naar mijn gedrag en denken in het recente verleden, des te meer ik besef dat ik dingen dacht en deed, die ik nu niet eens meer begrijp. Van keihard, emotieloos en uitgeput, naar zacht, begripvol en langzaam energieker.
Wat ik dus wil zeggen, kijk eens kritisch naar jezelf. Was jij jezelf wel gedurende je leven of moest je een rol spelen om te overleven? Deed je wat je ouders van je verlangde of deed je echt wat je zelf wilde. In mijn geval dus het eerste. Omdat je zo geconditioneerd bent, zie je jezelf ook alleen maar in de huidige rol die je hebt, maar grote kans dat je niet jezelf bent geweest en wellicht al jaren niet meer. Het hielp mij om mijn gevoelens tijdens gesprekken met mijn vrouw, kinderen en vrienden op te schrijven. Wat voel ik? Voel ik kritiek? Voel ik mij minderwaardig? Wanneer voel ik mij sterk? Ben ik jaloers? Wat kwetst mij? etc. Het geeft je erg veel inzicht.
Wat ik dus wil zeggen, kijk eens kritisch naar jezelf. Was jij jezelf wel gedurende je leven of moest je een rol spelen om te overleven? Deed je wat je ouders van je verlangde of deed je echt wat je zelf wilde. In mijn geval dus het eerste. Omdat je zo geconditioneerd bent, zie je jezelf ook alleen maar in de huidige rol die je hebt, maar grote kans dat je niet jezelf bent geweest en wellicht al jaren niet meer. Het hielp mij om mijn gevoelens tijdens gesprekken met mijn vrouw, kinderen en vrienden op te schrijven. Wat voel ik? Voel ik kritiek? Voel ik mij minderwaardig? Wanneer voel ik mij sterk? Ben ik jaloers? Wat kwetst mij? etc. Het geeft je erg veel inzicht.
Alex
25-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Voel me na 2 weken nog altijd zeer zwak en moe (Verhaal 641)
Hallo iedereen, ik heb dus op een babbyborrel plots een aanval gekregen van duizeligheid, misselijkheid en spierzwakte na een heel drukke week. Ik voel me na 2 weken nog altijd zeer zwak en moe, rillende spieren, beven, doood moe, verward.. Maar er zijn kleine stapjes van vooruitgang, met af en toe een terugval. Ik kon de eerste week niet uit men bed, heftige paniek aanvallen en zo instabiel/duizelig. Ik heb al heel wat meegemaakt en mijn omgeving vermoed een burn-out. Ik ben 5 jaar geleden gediagnosticeerd met een brughoektumor, die dagelijks voor duizeligheid zorgt, en bij vermoeidheid verlies ik sneller men evenwicht. Ik heb mijn bloed laten nemen op vanalles en nog wat, maar daar kwam niks uit. Alles was tiptop. Ook de hersen scan. Wat een opluchting maar wat is het dan? Ik heb al 7 jaar last van één angststoornis en mogelijks bpd. Iemand die me wat wijzer kan maken? Groetjes!
Leentje
24-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Burnout door parentificatie (Verhaal 559)
Ik ben benieuwd of hier meer mensen zijn die te maken hebben met een burnout door parentificatie. Dit probleem speelt al jaren en door therapie begin ik van alles te ontdekken. Veel klachten zijn verdwenen, maar de vermoeidheid door 'het anders zien' is intens. Ging ik 2 weken nog sporten/bewegen, nu lig ik compleet uitgeput op bed. Het schijnt een normale reactie te zijn, maar zoek dus een lotgenoot
Anoniem
27-06-2023
laatste reactie: 23-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tijdens de gesprekken met de psycholoog is er ook uit gekomen dat er sprake was van parentificatie. Ik vond het juist heel fijn om die erkenning te krijgen. Het gaf mij namelijk een soort van rust en bevestiging. Het ‘nieuwe gedrag’ pas ik al toe, maar dit vind ik soms heel lastig, want ik ervaar dan zoveel schuldgevoel.
J.H
04-07-2023
Reactie:
Hoi anoniem,
Wie je ook bent; ik herken de term parentificatie als horende bij mijn burn out. (Ik vind het al 3 x niks om het op te schrijven…dat burn out dan…)
Daarnaast een verantwoordelijkheidsgevoel voor anderen dat heel sterk aanwezig is evenals het niet goed kunnen trekken van mijn eigen grenzen. Is dit ook wat bij jouw situatie past?
Momenteel spelen er ernstige zaken rondom mijn moeder en mijn broer. Rondom de laatste speelt dat eigenlijk al zeker 12 jaar in zijn relatie met mijn schoonzus. Duidelijke zorgmijders en maar verder in de problematische relatie wegzakken. Niet mijn probleem feitelijk, maar ja de zorgen erom waren en zijn er en je laat het toch allemaal maar niet zomaar gaan?
Kortom; in het verleden komt veel zorg vanuit mij rondom mijn moeder naar voren en de term parentificatie.
Hoe diep zit je inmiddels? Ben je rock bottum of alweer op de weg terug?
Groetjes en veel sterkte!
Wie je ook bent; ik herken de term parentificatie als horende bij mijn burn out. (Ik vind het al 3 x niks om het op te schrijven…dat burn out dan…)
Daarnaast een verantwoordelijkheidsgevoel voor anderen dat heel sterk aanwezig is evenals het niet goed kunnen trekken van mijn eigen grenzen. Is dit ook wat bij jouw situatie past?
Momenteel spelen er ernstige zaken rondom mijn moeder en mijn broer. Rondom de laatste speelt dat eigenlijk al zeker 12 jaar in zijn relatie met mijn schoonzus. Duidelijke zorgmijders en maar verder in de problematische relatie wegzakken. Niet mijn probleem feitelijk, maar ja de zorgen erom waren en zijn er en je laat het toch allemaal maar niet zomaar gaan?
Kortom; in het verleden komt veel zorg vanuit mij rondom mijn moeder naar voren en de term parentificatie.
Hoe diep zit je inmiddels? Ben je rock bottum of alweer op de weg terug?
Groetjes en veel sterkte!
Nog even anoniem
02-08-2023
Reactie:
Heb al twee burnouten achter de rug, vorig jaar derde burnout en zware depressie met opname als gevolg. Nu nog steeds thuis en vechten om niet terug ten onder te gaan. Ook bij mij idem: parentificatie, te groot verantwoordelijkheidsgevoel , zorgen voor een ander behalve voor mezelf, te grote onnodige schuldgevoelens vooral naar eigen gezin toe (ik ben hen tot last) en moeilijk grenzen afbakenen. Ben sinds oktober 2023 dus niet meer aan het werk. Bij eerste twee burnouten te snel terug aan 100 % gaan werken. Nog steeds grote zorgen naar mijn mama en broer toe. Heb ook narcistische vader, ondertussen geen contact meer mee. Volg nu een revalidatieprogramma en moet aanvaarden dat ik er nog lang zal overdoen om gedeeltelijk te herstellen (jarenlange roofbouw op mijn lichaam en in overlevingsmodus). Ben enorm bang voor de toekomst, hoe moet het nu verder. Als ik me wat beter voel, is het zo moeilijk om uit schuldgevoel naar mijn gezin toe niet teveel te gaan doen, met dagenlange recuperatie als gevolg. Neem ook medicatie, dik tegen mijn zin, maar moest omdat ik zo diep zat. Sertralibe en mirtazipine. De dosis moet nu verhoogd worden (daar baal ik enorm van en zie dat als falen) omdat mijn broer kanker heeft en het niet goed gaat aflopen en dat mijn herstel tegenhoudt. Ben zo bang voor klap als mijn broer komt te sterven en mijn mama weer erg op mij gaat steunen.
Jo
23-08-2023
Dit is nog maar een tipje van de zwarte sluier (Verhaal 615)
Hallo allemaal,
Om een lang verhaal kort te maken wilde ik even weten of er mensen zijn die met hun burnout soms bijna letterlijk uitvallen, omvallen of door elkaar zakken bij teveel prikkels, vermoeidheid, emoties (onmacht/verdriet/etc), teveel hooi op je vork nemen,enzovoorts.
Ik heb veel kenmerken van een burnout, maar deze klacht kan ik niet thuis brengen. Het is namelijk zo dat ik ineens last heb van plotselinge bloeddrukdalingen waarbij in bijna flauw val. Ik merk dat dit vaak gerelateerd is aan bovenstaande aanleidingen, maar het ontstaat soms ook willekeurig. Naast deze klacht ervaar ik ook een "enge" vermoeidheid (als in: zo extreem uitgeput dat ik soms denk dat ik ik op elk moment kan omvallen om nooit meer wakker te worden), licht in het hoofd, duizeligheid, spierpijn, hoofdpijn, derealisatie, erg emotioneel en sterk verlangend naar "vroeger" waarbij ik nog een kind was en alles (relatief ) veilig en vertrouwd was. En dit is nog maar een tipje van de zwarte sluier.
Ik vind met name deze bloeddrukdalingen erg hinderlijk omdat het me belet om met mezelf aan de slag te gaan. Ik durf bijna niet meer naar buiten omdat ik bang ben dat ik ineens op straat lig. In plaats daarvan lig ik nu veel op bed of op de bank, terwijl ik daarnaast ook nog een kind heb om voor te zorgen. Mijn partner en andere mensen uit mijn omgeving nemen mij de laatste tijd veel werk uit handen, maar ik moet het uiteindelijk weer (bijna) allemaal zelf doen. Maar ik ben op, helemaal op. En mijn lichaam schakelt zich op willekeurige momenten uit als ik toch probeer weer wat over te nemen. Dan moet ik weer gaan liggen zodat het bloed weer naar mijn hoofd stroomt, ik niet flauw val. En daarna ben ik nog meer uitgeput dan ik al ben. En nog banger en wanhopiger dan ik al ben.
Zijn die bloeddrukdalingen normaal? Zou het een beschermingsmechanisme van mijn lichaam zijn om te zeggen: tot hier en niet verder, pak je rust en wel nu? Ik heb andere signalen altijd genegeerd, misschien moest er grover geschut komen.
Ik heb al te kampen met een sociale angststoornis, chronische pijn na een ongeluk en nu dan ook dit. Daarnaast heb ik dus ook een kind die mij nodig heeft, wat ik nog veel erger vind dan alle dingen die ik nu door maak. Hoe doen andere mensen dit? Dit is meteen mijn tweede vraag, want hoe "combineer" je een burn out met een kind of meerdere kinderen? Even cru gezegd natuurlijk, maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden. Zoals ik al zei word ik op het moment veel geholpen, maar als dit nog lang duurt, iets waar ik wel voor vrees, weet ik niet wat ik het beste kan doen. Heeft iemand bijvoorbeeld ervaring met steunouder?
Tot zover even mijn verhaal, bedankt voor het lezen.
Lisa
Om een lang verhaal kort te maken wilde ik even weten of er mensen zijn die met hun burnout soms bijna letterlijk uitvallen, omvallen of door elkaar zakken bij teveel prikkels, vermoeidheid, emoties (onmacht/verdriet/etc), teveel hooi op je vork nemen,enzovoorts.
Ik heb veel kenmerken van een burnout, maar deze klacht kan ik niet thuis brengen. Het is namelijk zo dat ik ineens last heb van plotselinge bloeddrukdalingen waarbij in bijna flauw val. Ik merk dat dit vaak gerelateerd is aan bovenstaande aanleidingen, maar het ontstaat soms ook willekeurig. Naast deze klacht ervaar ik ook een "enge" vermoeidheid (als in: zo extreem uitgeput dat ik soms denk dat ik ik op elk moment kan omvallen om nooit meer wakker te worden), licht in het hoofd, duizeligheid, spierpijn, hoofdpijn, derealisatie, erg emotioneel en sterk verlangend naar "vroeger" waarbij ik nog een kind was en alles (relatief ) veilig en vertrouwd was. En dit is nog maar een tipje van de zwarte sluier.
Ik vind met name deze bloeddrukdalingen erg hinderlijk omdat het me belet om met mezelf aan de slag te gaan. Ik durf bijna niet meer naar buiten omdat ik bang ben dat ik ineens op straat lig. In plaats daarvan lig ik nu veel op bed of op de bank, terwijl ik daarnaast ook nog een kind heb om voor te zorgen. Mijn partner en andere mensen uit mijn omgeving nemen mij de laatste tijd veel werk uit handen, maar ik moet het uiteindelijk weer (bijna) allemaal zelf doen. Maar ik ben op, helemaal op. En mijn lichaam schakelt zich op willekeurige momenten uit als ik toch probeer weer wat over te nemen. Dan moet ik weer gaan liggen zodat het bloed weer naar mijn hoofd stroomt, ik niet flauw val. En daarna ben ik nog meer uitgeput dan ik al ben. En nog banger en wanhopiger dan ik al ben.
Zijn die bloeddrukdalingen normaal? Zou het een beschermingsmechanisme van mijn lichaam zijn om te zeggen: tot hier en niet verder, pak je rust en wel nu? Ik heb andere signalen altijd genegeerd, misschien moest er grover geschut komen.
Ik heb al te kampen met een sociale angststoornis, chronische pijn na een ongeluk en nu dan ook dit. Daarnaast heb ik dus ook een kind die mij nodig heeft, wat ik nog veel erger vind dan alle dingen die ik nu door maak. Hoe doen andere mensen dit? Dit is meteen mijn tweede vraag, want hoe "combineer" je een burn out met een kind of meerdere kinderen? Even cru gezegd natuurlijk, maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden. Zoals ik al zei word ik op het moment veel geholpen, maar als dit nog lang duurt, iets waar ik wel voor vrees, weet ik niet wat ik het beste kan doen. Heeft iemand bijvoorbeeld ervaring met steunouder?
Tot zover even mijn verhaal, bedankt voor het lezen.
Lisa
Lisa
04-08-2023
laatste reactie: 22-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Even ter toevoeging: ik bedoelde dat ik de situatie erger vind voor mijn kind dan voor mezelf omdat ik er niet voor haar kan zijn. Sterker nog: ik kan niet de moeder voor haar zijn die ze nodig heeft.
Lisa
04-08-2023
Reactie:
Hoi Lisa
Al die klachten die je voelt zijn volkomen normaal als je een burn out hebt. Ik weet dat het eng is maar uiteindelijk kom je er sterker uit. Gewoon rust nemen, je grenzen duidelijk aangeven en zoveel mogelijk hulp accepteren. Alleen gaat je dit niet lukken.
Voornamelijk acceptatie is een heel belangrijk aspect. Je ook niet schuldig voelen naar anderen want hier kan je helaas niks aan doen. Je naasten begrijpen dit heel goed.
Al die klachten die je voelt zijn volkomen normaal als je een burn out hebt. Ik weet dat het eng is maar uiteindelijk kom je er sterker uit. Gewoon rust nemen, je grenzen duidelijk aangeven en zoveel mogelijk hulp accepteren. Alleen gaat je dit niet lukken.
Voornamelijk acceptatie is een heel belangrijk aspect. Je ook niet schuldig voelen naar anderen want hier kan je helaas niks aan doen. Je naasten begrijpen dit heel goed.
Robbin
12-08-2023
Reactie:
Ook ik heb dit een geruime tijd zo ervaren. Ik kon in het begin mijn bed niet meer uit en als ik naar het toilet moest, tolde alles om mij heen en leek het alsof ik zo door mijn benen zou zakken. De trap op of af, iets later in het proces, was niet te doen. Heel hoge hartslag en wisselende bloeddruk ook steeds daarbij.. en het gevoel of je elk moment flauw gaat vallen. Echt uitputting, dus.. Laat alles checken bij de huisarts. Komt daar niets uit.. dan kan het duidelijk een burnout zijn. Bij mij is het met veel rust en stap voor stap dingen proberen weer wat beter geworden. Ik heb geen kinderen en heb niet veel hulp gehad dus daar kan ik je geen advies in geven…heel veel sterkte!
Anoniem
17-08-2023
Reactie:
Hoi Lisa,
Wat naar moet dit voor je zijn!
Ik herken dit van de eerste paar weken. Bij mij is dit inmiddels iets minder geworden gelukkig.
Wat betreft het niet kunnen zorgen voor een kind, herken ik dat. Ik heb zelf drie kinderen en mezelf ongelooflijk rot gevoeld deze zomervakantie dat ik er nu niet voor ze kon zijn. Ik probeer nu een aantal momenten per dag bewust een quality moment met ze te pakken, door even voor te lezen of samen een spelletje te doen. Verder trek ik mezelf als het kan veelal terug. Er half bij zijn kost mij veel energie en is voor de kinderen ook niet leuk, omdat ik niet op mijn best ben..
Veel sterkte!!
Groetjes,
Daphne
Wat naar moet dit voor je zijn!
Ik herken dit van de eerste paar weken. Bij mij is dit inmiddels iets minder geworden gelukkig.
Wat betreft het niet kunnen zorgen voor een kind, herken ik dat. Ik heb zelf drie kinderen en mezelf ongelooflijk rot gevoeld deze zomervakantie dat ik er nu niet voor ze kon zijn. Ik probeer nu een aantal momenten per dag bewust een quality moment met ze te pakken, door even voor te lezen of samen een spelletje te doen. Verder trek ik mezelf als het kan veelal terug. Er half bij zijn kost mij veel energie en is voor de kinderen ook niet leuk, omdat ik niet op mijn best ben..
Veel sterkte!!
Groetjes,
Daphne
Daphne
22-08-2023
Eindelijk ontdekt wat er nu precies mis is (Verhaal 638)
Omdat ik zelf (eindelijk) heb ontdekt wat er nu precies mis is en ik ook al langere tijd mijzelf lamlendig, enorm onrustig/angstig en uitgeput voelde, wil ik mijn tip delen.
Ik had 3 jaar geleden een online gesprek met een psychologe van PsyQ. Het doel was om te kijken waar ik nou mee te maken had. Het gaat daarbij om clusters. In principe past iedereen in een cluster, zelfs als je prima in je vel zit, maar bij sommigen zijn bepaalde onderdelen in een cluster uitvergroot door bijv. je opvoeding, levenservaring, etc. Ik bleek volgens het onderzoek in Cluster B te vallen. Ik legde dit echter naast mij neer en ging weer verder. Nu 3 jaar later ben ik gaan terugkijken wat ik in die 3 jaar tijd gedaan had en kwam tot de ontdekking dat het volledig klopte. In mijn geval gaat het om (verborgen) narcistisch gedrag. Hoe meer ik er over lees en video's bekijk, des te meer ik merk dat ik hiermee te maken heb. Als kind van een narcistische vader achteraf niet vreemd. Veel narcisten zien niet in dat ze narcistisch zijn. Logisch, want hun waarheid is de waarheid. Feit is echter wel dat deze personen ook vaak last hebben van spanningen, angsten en depressies. Er bestaat hier therapie voor, die in sommige gevallen zelfs alle klachten wegnemen. Wat ik zou willen adviseren is om zo'n onderzoek naar 'in welke cluster zit ik' te doen, zodat je een richting krijgt van mogelijke oorzaken die je toestand verklaren . Daarna is het aan jou of je eerlijk bent tegenover jezelf , zodat je kunt starten met de juiste therapievorm. En nee, een narcist is niet perse een schreeuwende egoïstische betweter zonder enige schaamte. Die bestaan wel, maar je hebt ook andere versies. Vaak ontstaan door je opvoeding en die je denkpatronen gaan bepalen, waar je later op vastloopt. Succes!
Ik had 3 jaar geleden een online gesprek met een psychologe van PsyQ. Het doel was om te kijken waar ik nou mee te maken had. Het gaat daarbij om clusters. In principe past iedereen in een cluster, zelfs als je prima in je vel zit, maar bij sommigen zijn bepaalde onderdelen in een cluster uitvergroot door bijv. je opvoeding, levenservaring, etc. Ik bleek volgens het onderzoek in Cluster B te vallen. Ik legde dit echter naast mij neer en ging weer verder. Nu 3 jaar later ben ik gaan terugkijken wat ik in die 3 jaar tijd gedaan had en kwam tot de ontdekking dat het volledig klopte. In mijn geval gaat het om (verborgen) narcistisch gedrag. Hoe meer ik er over lees en video's bekijk, des te meer ik merk dat ik hiermee te maken heb. Als kind van een narcistische vader achteraf niet vreemd. Veel narcisten zien niet in dat ze narcistisch zijn. Logisch, want hun waarheid is de waarheid. Feit is echter wel dat deze personen ook vaak last hebben van spanningen, angsten en depressies. Er bestaat hier therapie voor, die in sommige gevallen zelfs alle klachten wegnemen. Wat ik zou willen adviseren is om zo'n onderzoek naar 'in welke cluster zit ik' te doen, zodat je een richting krijgt van mogelijke oorzaken die je toestand verklaren . Daarna is het aan jou of je eerlijk bent tegenover jezelf , zodat je kunt starten met de juiste therapievorm. En nee, een narcist is niet perse een schreeuwende egoïstische betweter zonder enige schaamte. Die bestaan wel, maar je hebt ook andere versies. Vaak ontstaan door je opvoeding en die je denkpatronen gaan bepalen, waar je later op vastloopt. Succes!
Dennis
22-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Vertraagd gevoel met zien? (Verhaal 637)
Hebben jullie ervaring met vertraagd gevoel met zien? Als ik beweeg, loop, fiets of anderen om me heen bewegen, alles zie ik gewoon. Echter, het komt pas een fractie van een miniseconde later binnen in mijn brein als het ware.
Dat geeft de hele dag door zo'n naar onwel gevoel..
Het is gekomen sinds burnout klachten en langer aanhoudende duizeligheid klachten...
Hoor heel graag andere ervaringen...en eventueel wat de oorzaak bij je was en of het al minder is en waardoor etc....
Dat geeft de hele dag door zo'n naar onwel gevoel..
Het is gekomen sinds burnout klachten en langer aanhoudende duizeligheid klachten...
Hoor heel graag andere ervaringen...en eventueel wat de oorzaak bij je was en of het al minder is en waardoor etc....
Ann
21-08-2023
laatste reactie: 21-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook last van intrusies?
Ik
21-08-2023
Stressvolle situaties (Verhaal 635)
Ik ben met een burnout thuis komen te zitten, tijdens die burnout is door een Neuroscan psycholoog, PTSS vast gesteld, steeds als er een stressvolle situatie plaats vind of er een verandering plaats vind in mijn dag indeling ben ik zo van slag dat ik een week nodig heb om alles weer op een rijtje te krijgen, nu zit ik wel met het volgende probleem ik leef voornamelijk smiddags, savonds en snachts dan zijn er weinig prikkels van buitenaf, nu eist het Uwv alleen dat ik me kom melden voor de wia arts sochtends om 09u het is überhaupt al 40minuten rijden wat zelfstandig niet kan, maar het Uwv weigert om de afspraak in de middag te plaatsen, ik ben radeloos en dit zorgt voor zoveel stress dat ik het gevoel heb helemaal weer opnieuw kan beginnen met herstellen weet iemand raad voor mij voorbaad dank
Tim
21-08-2023
laatste reactie: 21-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Door wie heb je de neuroscan laten uitvoeren? Is dit met een doorverwijzing van de huisarts?
Jan-Willem
21-08-2023
Ineens na moeten denken over je loopt (Verhaal 533)
Kent iemand het gevoel om ineens na te moeten denken over hoe je loopt? Alsof het niet meer automatisch gaat alsof je gaat vallen (wat niet gebeurd). En is dit normaal?
Mvg
Mvg
Anoniem
14-06-2023
laatste reactie: 20-08-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja hoor, zeer herkenbaar. ook een constant deinend gevoel, maar je valt inderdaad niet om.. heb ik ook heel lang last van gehad +- 2 jaar .. nu komt het nog sporadisch voor.
Ethias
14-06-2023
Reactie:
Ik heb dat deinende gevoel ook, maar ook bij drukke plekken. Het word dan erger en krijg ook het gevoel dat ik me benen niet meer voel
Anoniem
14-06-2023
Reactie:
Heb ik ook veel last van. Alsof je niet “stevig” op je benen staat. Vaak als ik moe ben of heel veel stress heb ervaren de dag ervoor, dus laag in mijn energie zit. Heel vervelend maar probeer mezelf altijd te vertellen dat ik niet “zomaar” omval en is gelukkig nog nooit gebeurd.
L.
26-06-2023
Reactie:
Dat heb ik ook gehad ja en soms nog wel. Vooral in supermarkten. Het heeft denk ik puur met de overbelasting van je hoofd te maken. Ik merk vooruitgang sinds ik bij een natuurgenezer loop en sindsdien zo natuurlijk mogelijk probeer te eten incl. goede supplementen (magnesium, zink, b12 etc). En wandelen in de natuur is ook goed en als het kan met blote voeten. Sterkte!!
Arend
29-06-2023
Reactie:
Heel herkenbaar . Ik vraag aan mijn man of ik raar loop, nee zegt hij. Voor mijn gevoel wel en moet bij elke stap nadenken lijkt het. Heel bizar. Soms voelt het alsof mijn benen soort van los zijn v mijn lichaam
Mari
07-07-2023
Reactie:
Ik heb dat ook. In het begin van mijn b.o voelde me hoofde bedrukt en alsof ik heel dronken was met daarbij me benen niet te voelen en angst flauw te vallen. Nu 2 Jr verder bijna nog wel last van maar njet meer zoals toen. Wel duurt het lang heb dagen dat de klachten wat meer na de achtergrond gaan en soms komen ze weer alsof et nooit over gaat.. maar toch geloven dat et goed komt. Sterkte
Anoniem
09-07-2023
Reactie:
Ja! Dat ken ik! Haha, grappig eigenlijk. Mensen lijken meer op elkaar dan ze denken. Ik zal je mijn ervaring vertellen. Op school hadden we over het enge fenomeen of het waar was dat als je een kip de kop eraf hakt hij echt ging rennen. Meneer vertelde dat de aansturing voor lopen vooral vanuit je rugzenuwstelsel komt. Je loopt zonder er over na te denken. Een kip die in gevaar is wil vluchten. Dat gevaar signaal gaat naar zijn rug. Tjop! Koppie er af en kipje loopt. (brrr best eng) nou daarom voelt het gek als je beseft dat je loopt, en ademt. Hey denk eens aan je tenen. 1, 2, 3, nu voel je ze pas. Interresant he? Wetenschap. Door jou vermoeidheid voelt het nog vreemder. Om je vraag te beantwoorden: best normaal fenomeen. Hopelijk komt het goed met jou.
Frits
17-07-2023
Reactie:
Heb ik ook al enkele maanden. Evenwichtstesten bij een neuroloog waren niet goed. ( 1 /2 minuut stilstaan met je voeten tegen elkaar en op een rechte lijn lopen waarbij je hiel de vorige het moet raken ). Maar kreeg geen verdere info..
Blijkbaar gebeurt het bij een overprikkeling van het zenuwstelsel dat de boodschap voor je evenwichtsorgaan verstoord is. Na lang zoeken op internet gevonden en werd dit door mijn huisarts bevestigd. Hoe en wanneer dit overgaat weet ik niet. Het enige waar men wel altijd met zwaait is anti depressiva. Ik wens je van harte veel moed en beterschzp
Blijkbaar gebeurt het bij een overprikkeling van het zenuwstelsel dat de boodschap voor je evenwichtsorgaan verstoord is. Na lang zoeken op internet gevonden en werd dit door mijn huisarts bevestigd. Hoe en wanneer dit overgaat weet ik niet. Het enige waar men wel altijd met zwaait is anti depressiva. Ik wens je van harte veel moed en beterschzp
Anoniem
20-08-2023
Nog geen goede dag gehad (Verhaal 602)
Ik ben nu een half jaar in mijn burn-out en nog geen goede dag gehad. Als ik een dag heb,dat ik denk dat het ietsje beter gaat,is het de andere dag al weer mis. Ben misselijk,eet slecht,hartkloppingen,zware benen en tal van andere klachten. Mijn coach zegt dat ik me zeker 2 keer per week flink moe moet maken,zweet op je voorhoofd. Maar heb daar al helemaal de energie niet voor. Doe wel wat oefeningen binnen,wandel 20 minuten per dag en meer kan ik niet. Ga ook 2 uurtjes op bed liggen in de middag. Al vraag ik me af of dat wel bijdraagt aan mijn herstel. Doen jullie dat ook,ieder dag naar bed? Slik ook tal van supplementen,maar heb het idee dat die averechts werken en ik er nog misselijker van wordt. Wie herkent dit en hoop op een reactie
WIlma
24-07-2023
laatste reactie: 20-08-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een rare coach ! Je moet juist rusten en zeker geen grenzen opzoeken!! Je zit er pas een half jaar in dit is niet gek.
Mijn advies:
Rustig wakker worden met een mindfulness
Met aandacht ontbijten
Aankleden
Micro pauzes inlassen na iedere inspanning kwartiertje rusten of kopje thee iig geen prikkels. Aankleden is dus een inspanning
Wandelen binnen je grenzen bv 10 min in de natuur
Rusten
Iets lezen oid of gewoon echt niks doen zoals je opa of oma vroeger deed gewoon zitten in een stoel en voor je uit kijken .
Zeker een middagslaapje als je dat nodig hebt.
Daarna weer iets kleins doen waar je blij van wordt.
Neem eventueel een ergotherapeut
S'avonds voor slapen ook wandelen 10 min
Beter 2x kort wandelen als 1x lang en meteen uitgeput zijn
Geen cafeïne, en die voedingsmiddelen zou ik niet zomaar nemen .alleen als je een tekort hebt
Mijn advies:
Rustig wakker worden met een mindfulness
Met aandacht ontbijten
Aankleden
Micro pauzes inlassen na iedere inspanning kwartiertje rusten of kopje thee iig geen prikkels. Aankleden is dus een inspanning
Wandelen binnen je grenzen bv 10 min in de natuur
Rusten
Iets lezen oid of gewoon echt niks doen zoals je opa of oma vroeger deed gewoon zitten in een stoel en voor je uit kijken .
Zeker een middagslaapje als je dat nodig hebt.
Daarna weer iets kleins doen waar je blij van wordt.
Neem eventueel een ergotherapeut
S'avonds voor slapen ook wandelen 10 min
Beter 2x kort wandelen als 1x lang en meteen uitgeput zijn
Geen cafeïne, en die voedingsmiddelen zou ik niet zomaar nemen .alleen als je een tekort hebt
Anoniem
25-07-2023
Reactie:
Dank je voor je reactie. Vond het ook al vreemd dat mijn coach dat zei. Die 20 min.wandelen etc.is al een opgave.
Daarom weet je niet waar je goed aan doet hè. Zal je advies opvolgen. Nogmaals bedankt.
Wilma
Daarom weet je niet waar je goed aan doet hè. Zal je advies opvolgen. Nogmaals bedankt.
Wilma
Anoniem
26-07-2023
Reactie:
Geen enkele goeie dag er tussen, heel herkenbaar
Ik ben in het begin ook teveel in beweging gezet door een coach. Misschien helpt het als je depressief bent maar niet als burn out ben Het werkte alleen maar averechts. Nu heb ik het advies gekregen om de 2 uur 20 min plat te liggen wanneer het goed gaat langere periode, zit nu op 3 uur. Want zitten schijnt ook al een inspanning voor je lichaam te zijn. Het werkt bij mij begin nu minder fysieke klachten te hebben. Dus heb nu eindelijk na meer dan een jaar eindelijk eens redelijke dagen ertussen
Ik ben in het begin ook teveel in beweging gezet door een coach. Misschien helpt het als je depressief bent maar niet als burn out ben Het werkte alleen maar averechts. Nu heb ik het advies gekregen om de 2 uur 20 min plat te liggen wanneer het goed gaat langere periode, zit nu op 3 uur. Want zitten schijnt ook al een inspanning voor je lichaam te zijn. Het werkt bij mij begin nu minder fysieke klachten te hebben. Dus heb nu eindelijk na meer dan een jaar eindelijk eens redelijke dagen ertussen
E
26-07-2023
Reactie:
Oké,dus veel bewegen was ook niet in jouw voordeel. Dat gaan liggen is ook een idee,ga het in ieder geval doen. Bedankt voor je tip
Anoniem
26-07-2023
Reactie:
Ben het zelf niet eens met wat jouw coach zei over bewegen. Ben zelf hersteld (na ong 12 maanden ziek zijn) en kan inmiddels weer intensief sporten, maar moest hier tot ong 9 maanden burnout echt niet aan denken. Wandelen kon ik, wat heel erg goed is voor je (binnen je eigen grenzen). Het is als je nog niet voldoende bent hersteld normaal dat je nog veel terugvallen ervaart en dat je misschien na 1 goede dag 3 slechte krijgt. Hoe moeilijk dat ook is, laat dat er zijn en bespreek dat met je omgeving.
Pas ook echt op met supplementen, er zijn vitamines waarvan je er teveel binnen kan krijgen zoals B6 en magnesium. Ik kreeg onwijze buikklachten van magnesium citraat, omdat de dosering te hoog was. Laat, indien dit nog niet is gebeurd, je bloed testen bij de huisarts. Heb ik ook gedaan. Ondanks allerlei vermoedens van huisarts en POH-GGZ, bleek ik enkel een licht vitamine d tekort te hebben (logisch, eerste 3 maanden kwam ik amper buiten in mijn burnout). Verder had ik dus geen supplementen nodig.
Rusten op bed is absoluut helpend voor je herstel. Men denkt vaak dat rust is: tv kijken, terrasje pakken etc. Maar nee, dat kan wel ontspanning zijn, maar veel prikkels tot je nemen is alsnog niet rusten. Blijf dit dus lekker doen totdat je merkt dat je energie toeneemt.
Veel sterkte en vooral vertrouwen in je herstel :)
Pas ook echt op met supplementen, er zijn vitamines waarvan je er teveel binnen kan krijgen zoals B6 en magnesium. Ik kreeg onwijze buikklachten van magnesium citraat, omdat de dosering te hoog was. Laat, indien dit nog niet is gebeurd, je bloed testen bij de huisarts. Heb ik ook gedaan. Ondanks allerlei vermoedens van huisarts en POH-GGZ, bleek ik enkel een licht vitamine d tekort te hebben (logisch, eerste 3 maanden kwam ik amper buiten in mijn burnout). Verder had ik dus geen supplementen nodig.
Rusten op bed is absoluut helpend voor je herstel. Men denkt vaak dat rust is: tv kijken, terrasje pakken etc. Maar nee, dat kan wel ontspanning zijn, maar veel prikkels tot je nemen is alsnog niet rusten. Blijf dit dus lekker doen totdat je merkt dat je energie toeneemt.
Veel sterkte en vooral vertrouwen in je herstel :)
Daniëlle
28-07-2023
Reactie:
Bij mij helpt magnesium wel en vitamine b12 succes
Anoniem
28-07-2023
Reactie:
Idem. Het is een zeer hobbelig parcours. Fysiek en emotioneel. Ik kreeg de raad om eerst mijn reserves terug op neutraal te brengen en’pas dan weer energie op te bouwen. De info die je krijgt is vaak verwarrend omdat de klachten voor iedereen verschillend zijn. Die extreme uitputting is verschrikkelijk. Je moet echt moed putten uit kleine geluksmomentjes. . Ik vind het ontzettend jammer voor iedereen die hier mee kampt maar ben ook blij om te lezen dat ik lotgenoten heb. Oprecht veel beterschap
Isa
20-08-2023
Weet niet of ik ooit nog beter word (Verhaal 597)
Ik zit nu 2,5 jaar in een burn-out en weet niet of ik ooit nog beter word. Ik was kerngezond (net 30 jaar oud), maar raakte overwerkt en vervolgens burnt out. Ik heb therapie gehad, ervaar al 1,5 jaar geen stress meer in mijn leven, geen psychische stoornissen en volgens de huisarts lichamelijk gezond.
Helaas kan ik na 2,5 jaar nog steeds niet meer dan om de dag, 2 uur per dag 'iets doen', soms een uurtje rustig sporten. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik niet meer weet of ik uberhaupt nog aan het herstellen ben, maar weet ook niet wat ik nog anders kan doen. In dit tempo kan ik misschien over 5 jaar weer eens aan het werk.
Heeft iemand dit misschien ook? Of tips hoe nu verder?
Helaas kan ik na 2,5 jaar nog steeds niet meer dan om de dag, 2 uur per dag 'iets doen', soms een uurtje rustig sporten. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik niet meer weet of ik uberhaupt nog aan het herstellen ben, maar weet ook niet wat ik nog anders kan doen. In dit tempo kan ik misschien over 5 jaar weer eens aan het werk.
Heeft iemand dit misschien ook? Of tips hoe nu verder?
Anoniem
22-07-2023
laatste reactie: 20-08-2023
19Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Niet meer dan 2 uur iets doen na 2,5 jaar rust? Niet flauw bedoelt, maar dan zou ik echt een andere burnout specialist in de arm nemen of andere psycholoog. Er zit duidelijk geen progressie in je herstel of is er nog spanning? Ik deel de dag op 1 twee delen. Dus zodra ik wakker ben (vaak erg vroeg), zit ik vol adrenaline. Ik heb dan ook nog steeds stress. Ik trek dan bewust sportkleding aan en laat de hond uit. Even een blokje om. Zo'n 10 minuten. Daarna ga ik altijd sporten. Of naar de fitness of wielrennen. Niet superfanatiek, maar vooral bewegen op hoger tempo. Dit doe ik 30 tot 60 minuten. Eenmaal thuis douche ik. Eet ik een stevige lunch en val dan in slaap op de bank. Na 1 uur word ik weer wakker en ga dan bijv. wat aan de tuin doen, huishouden, boodschappen of soms zelfs weer een (klein) rondje fietsen. S'avonds kijk ik geen film, maar youtube filmpjes. Soms met geluid uit. Je moet echt veerkracht gaan realiseren in je lijf en geest. Dus de lat steeds iets hoger leggen. Dus ik begon met 15 minuten wandelen en zit nu op 60 minuten fietsen. Dit alles binnen 2 maanden. En ja, ik heb al eens een terugval gehad, maar merk dat ik minder diep viel dan daarvoor. Ook dit komt door de veerkracht die je onbewust hebt gerealiseerd. Eet s'avonds stevig, zodat je ruim voldoende energie binnen krijgt. Maar beweeg/sport en laat anders een schema voor jezelf opstellen.
Anoniem
24-07-2023
Reactie:
Ik zit er al 3 jaar in en herken het verhaal en de gedachtes wel.
Bij mij verloopt het zo traag doordat ik er ook een paar x corona overheen heb gehad
Welke geresulteerd heeft in klachten van Long covid. Wellicht heb jij dit ook?
Bij mij verloopt het zo traag doordat ik er ook een paar x corona overheen heb gehad
Welke geresulteerd heeft in klachten van Long covid. Wellicht heb jij dit ook?
Diana
25-07-2023
Reactie:
Hi Anoniem,
Ook ik herken je verhaal, ben een ruime 2,5 jaar onderweg en door terugvallen + meermaals Corona met long covid nasleep, nu eigenlijk op hetzelfde punt als jij aangeeft.
Diana, ik ben even heel benieuwd of jij misschien nog advies of tips hebt (gekregen) mbt long covid in combinatie met burn-out? Valt daar nog iets extra aan te doen of is het gewoon accepteren dat de hersteltijd extra is?
Mvg,
A
Ook ik herken je verhaal, ben een ruime 2,5 jaar onderweg en door terugvallen + meermaals Corona met long covid nasleep, nu eigenlijk op hetzelfde punt als jij aangeeft.
Diana, ik ben even heel benieuwd of jij misschien nog advies of tips hebt (gekregen) mbt long covid in combinatie met burn-out? Valt daar nog iets extra aan te doen of is het gewoon accepteren dat de hersteltijd extra is?
Mvg,
A
A
27-07-2023
Reactie:
Mijn tip is starten met antidepressiva ik slik nu citalopram 10 mg en daarbij doe ik de epiphora methode. Ik hoop dat ik zo het brein kan resetten en mijn lichaam wat rust kan gunnen om te herstellen. Ben net begonnen hiermee maar lees op de site long covid lotgenoten dat ze hier veel baat bij hebben.
Wat zijn jouw klachten?
Mijn klachten:
Slecht slapen gebroken en onrustig
Zweten
Koude tintelende voeten
Druk op hoofd en oren
Tinnitus
Angstig
Hartkloppingen en hartoverslagen
Vermoeid slap voelen van tijd tot tijd
Overprikkeld op hoofd en ogen
Geweldige spanningen van tijd tot tijd
Nekpijn
Continue gespannen spieren
Burning skin.
Verder ritme aanhouden
S'ochtends en s'avonds klein rondje wandelen
Gezond eten
Water drinken
Regelmaat korte rustpauzes inlassen
Middag slaap
Gr
Wat zijn jouw klachten?
Mijn klachten:
Slecht slapen gebroken en onrustig
Zweten
Koude tintelende voeten
Druk op hoofd en oren
Tinnitus
Angstig
Hartkloppingen en hartoverslagen
Vermoeid slap voelen van tijd tot tijd
Overprikkeld op hoofd en ogen
Geweldige spanningen van tijd tot tijd
Nekpijn
Continue gespannen spieren
Burning skin.
Verder ritme aanhouden
S'ochtends en s'avonds klein rondje wandelen
Gezond eten
Water drinken
Regelmaat korte rustpauzes inlassen
Middag slaap
Gr
Diana
27-07-2023
Reactie:
(schrijver van originele post)
Ik heb contact gezocht met mijn psycholoog en hij bevestigt dat dit niet normaal is. Er gaat zich nu een team over buigen samen met mijn huisarts.
Ik heb voor zover ik weet nooit covid gehad (nooit klachten, nooit een positieve test), maar ik vermoed ook dat het long covid kan zijn. Anders misschien CVS. Helaas beiden niet te behandelen en CVS gaat nooit over. Ik ben aan de ene kant blij dat ik word bevestigd in mijn klachten, maar aan de andere kant ben ik doodsbang voor wat ik wel blijk te hebben. Een burnout kan je tenminste nog uit komen...
Ik heb contact gezocht met mijn psycholoog en hij bevestigt dat dit niet normaal is. Er gaat zich nu een team over buigen samen met mijn huisarts.
Ik heb voor zover ik weet nooit covid gehad (nooit klachten, nooit een positieve test), maar ik vermoed ook dat het long covid kan zijn. Anders misschien CVS. Helaas beiden niet te behandelen en CVS gaat nooit over. Ik ben aan de ene kant blij dat ik word bevestigd in mijn klachten, maar aan de andere kant ben ik doodsbang voor wat ik wel blijk te hebben. Een burnout kan je tenminste nog uit komen...
Lola
27-07-2023
Reactie:
Nou ik lees toch positieve verhalen over long covid een ssri.
Anoniem
27-07-2023
Reactie:
Wat zijn eigenlijk de klachten?
Anoniem
27-07-2023
Reactie:
Hi Diana,
Ik hoop dat dat gaat werken voor je!
Zie er inderdaad veel lovende verhalen over, long covid + citalopram.
Ik moet mezelf even corrigeren; ik dénk dat ik long covid heb omdat ik er nadat ik er heel erg ziek van ben geweest, in een staat van totale lichamelijke luitputting terecht ben gekomen en dat sinds dien bizar langzaam herstelt.
Mijn klachten zijn;
- Opgejaagd gevoel / angstig
- Extreme prikkelgevoeligheid, vooral op geluid. dermate dat ik geen gesprekken kan voeren zonder duizelig te worden. Bij het voorzichtig inruimen van de vaatwasser moet ik al oordoppen in bijv.
- Onrustige slaap
- uitputting, ik heb eigenlijk geen leven omdat ik zo weinig tot niets kan.
- Druk op/in het hoofd
- Spierspanningen
Ik heb geen idee, en denk dat een huisarts je dat ook niet kan vertellen, of dit nog bij (complexe, langdurige) burn out hoort, of dat dit dus inderdaad long covid kan zijn en of citalopram daar dus iets voor doet.
Ik merk namelijk wel vooruitgang als ik onder mijn grenzen blijf, maar tergend langzaam, en ik val met stressvolle gebeurtenissen ook zo diep terug dat ik opnieuw moet beginnen..
Vind het ergens ook eng om met antidepressiva te beginnen, stel je voelt daardoor je lichamelijke grenzen niet meer die ik nu eindelijk na heel lang in dit proces, wel voel. Dan ben je straks uiteindelijk alleen maar verder van huis omdat het alleen maar beter lijkt te gaan door de onderdrukking, maar daaronder nog wel uitputting zit?
Als iemand hier verder inzichten / ervaringen over heeft, hoor ik die graag. Mijn geduld is na 2,8 jaar zó op..
Liefs en sterkte
Ik hoop dat dat gaat werken voor je!
Zie er inderdaad veel lovende verhalen over, long covid + citalopram.
Ik moet mezelf even corrigeren; ik dénk dat ik long covid heb omdat ik er nadat ik er heel erg ziek van ben geweest, in een staat van totale lichamelijke luitputting terecht ben gekomen en dat sinds dien bizar langzaam herstelt.
Mijn klachten zijn;
- Opgejaagd gevoel / angstig
- Extreme prikkelgevoeligheid, vooral op geluid. dermate dat ik geen gesprekken kan voeren zonder duizelig te worden. Bij het voorzichtig inruimen van de vaatwasser moet ik al oordoppen in bijv.
- Onrustige slaap
- uitputting, ik heb eigenlijk geen leven omdat ik zo weinig tot niets kan.
- Druk op/in het hoofd
- Spierspanningen
Ik heb geen idee, en denk dat een huisarts je dat ook niet kan vertellen, of dit nog bij (complexe, langdurige) burn out hoort, of dat dit dus inderdaad long covid kan zijn en of citalopram daar dus iets voor doet.
Ik merk namelijk wel vooruitgang als ik onder mijn grenzen blijf, maar tergend langzaam, en ik val met stressvolle gebeurtenissen ook zo diep terug dat ik opnieuw moet beginnen..
Vind het ergens ook eng om met antidepressiva te beginnen, stel je voelt daardoor je lichamelijke grenzen niet meer die ik nu eindelijk na heel lang in dit proces, wel voel. Dan ben je straks uiteindelijk alleen maar verder van huis omdat het alleen maar beter lijkt te gaan door de onderdrukking, maar daaronder nog wel uitputting zit?
Als iemand hier verder inzichten / ervaringen over heeft, hoor ik die graag. Mijn geduld is na 2,8 jaar zó op..
Liefs en sterkte
A
27-07-2023
Reactie:
Ik hen begrepen dat ssri niet onderdrukt maar als het ware je brein reset om
Anoniem
28-07-2023
Reactie:
Sorry hierboven ging iets mis...
Ik heb begrepen dat het niet onderdrukt maar dat je hersenen (hypothalamus- hypofyse-bijnieras) moet weer leren ‘hoe met moet’. Ook moeten de cytokinen in je hersenen (waardoor je je ziek /uitgeput kunt voelen) rustig weer gaan dalen. Je hersenen zijn niet kapot, maar ontgregeld. Ze moeten als het ware gereset worden.”
Daarbij vermindert het wel angst en spanning en ga je beter slapen. Hiermee hoop ik de cirkel te doorbreken.
Hoe ziet jou dag eruit? Wellicht kan een ergotherapeut meekijken. Als je zo weinig energie hebt lijkt een uur sporten ook niet goed blijkbaar is dat veel te veel.
Ik heb begrepen dat het niet onderdrukt maar dat je hersenen (hypothalamus- hypofyse-bijnieras) moet weer leren ‘hoe met moet’. Ook moeten de cytokinen in je hersenen (waardoor je je ziek /uitgeput kunt voelen) rustig weer gaan dalen. Je hersenen zijn niet kapot, maar ontgregeld. Ze moeten als het ware gereset worden.”
Daarbij vermindert het wel angst en spanning en ga je beter slapen. Hiermee hoop ik de cirkel te doorbreken.
Hoe ziet jou dag eruit? Wellicht kan een ergotherapeut meekijken. Als je zo weinig energie hebt lijkt een uur sporten ook niet goed blijkbaar is dat veel te veel.
Diana
28-07-2023
Reactie:
Hi Diana,
Dank voor de reactie. Waar ik even benieuwd naar ben: Hoe weet je dat de klachten die je ervaart, als gevolg van cytokinen / long covid komen, en niet van de daadwerkelijke uitputtingsstaat? Is dit op een bepaalde manier vastgesteld bij jou / vast te stellen? Ik twijfel hier aan bij mezelf namelijk.
Want van wat ik tot nu toe heb gelezen en geleerd, is dat burn-out (niet overspannenheid, maar dus echt totale uitputting) het eindstadium is van bijnieruitputting. Als gevolg van (chronische) stress, (dit hoeft niet enkel werk te zijn, kan ook verkeerde voeding, hitte, slopende relatie etc., vaak combinatie, zijn) hebben de bijnieren zo lang veel cortisol en andere hormonen aan moeten maken (aangestuurd door je hypothalamus / hypofyse), dat je bijnier, de ''leverancier'' van allerlei belangrijke hormonen, dus uitgeput is geraakt. Hoe langer je in die toestand blijft waar herstel uitblijft, gaat je lichaam om dat te compenseren en je nog enigszins te kunnen laten functioneren, andere voorraden plunderen. En zo ontstaat er nog meer uitputting van allerlei systemen, met daaruit voortvloeiend zo'n beetje alle mogelijke klachten die je je kunt voorstellen.
De oplossing is daarbij logischerwijs dan reserves gaan opbouwen die leeggeroofd zijn. (goede voeding, heel veel rust, slaap, supplementen, matig bewegen.). Corona (elke luchtweginfectieziekte) geeft een enorme extra uitputtingsslag op de bijnieren. Daardoor ga je er dus nog dieper ''in''. Even een flink verhaal zo, maar wellicht heb je nog wel wat extra's aan dit perspectief.
Ik vraag me dus vooral af; hoe weet je of je je ziek/uitgeput voelt door cytikinen in de hersenen (dus gevolg postcovid), of doordat daadwerkelijk alle voorraden zijn geplunderd?
Ik ben in elk geval super benieuwd naar wat het voor jou gaat doen, na zo lang onderweg wil je niks liever dan je leven terug.. Als je wil; hou me (ons) op de hoogte!
Mijn dagen zijn momenteel heel beperkt, wanneer ik genoeg energie heb probeer ik een stukje (2x10 of 2x20 min) te wandelen, daarna rust. Verder voel ik het met de dag aan; lezen, soms voorzichtig kort met een vriendin afspreken, daar dan weer van bijkomen..
Dank voor de reactie. Waar ik even benieuwd naar ben: Hoe weet je dat de klachten die je ervaart, als gevolg van cytokinen / long covid komen, en niet van de daadwerkelijke uitputtingsstaat? Is dit op een bepaalde manier vastgesteld bij jou / vast te stellen? Ik twijfel hier aan bij mezelf namelijk.
Want van wat ik tot nu toe heb gelezen en geleerd, is dat burn-out (niet overspannenheid, maar dus echt totale uitputting) het eindstadium is van bijnieruitputting. Als gevolg van (chronische) stress, (dit hoeft niet enkel werk te zijn, kan ook verkeerde voeding, hitte, slopende relatie etc., vaak combinatie, zijn) hebben de bijnieren zo lang veel cortisol en andere hormonen aan moeten maken (aangestuurd door je hypothalamus / hypofyse), dat je bijnier, de ''leverancier'' van allerlei belangrijke hormonen, dus uitgeput is geraakt. Hoe langer je in die toestand blijft waar herstel uitblijft, gaat je lichaam om dat te compenseren en je nog enigszins te kunnen laten functioneren, andere voorraden plunderen. En zo ontstaat er nog meer uitputting van allerlei systemen, met daaruit voortvloeiend zo'n beetje alle mogelijke klachten die je je kunt voorstellen.
De oplossing is daarbij logischerwijs dan reserves gaan opbouwen die leeggeroofd zijn. (goede voeding, heel veel rust, slaap, supplementen, matig bewegen.). Corona (elke luchtweginfectieziekte) geeft een enorme extra uitputtingsslag op de bijnieren. Daardoor ga je er dus nog dieper ''in''. Even een flink verhaal zo, maar wellicht heb je nog wel wat extra's aan dit perspectief.
Ik vraag me dus vooral af; hoe weet je of je je ziek/uitgeput voelt door cytikinen in de hersenen (dus gevolg postcovid), of doordat daadwerkelijk alle voorraden zijn geplunderd?
Ik ben in elk geval super benieuwd naar wat het voor jou gaat doen, na zo lang onderweg wil je niks liever dan je leven terug.. Als je wil; hou me (ons) op de hoogte!
Mijn dagen zijn momenteel heel beperkt, wanneer ik genoeg energie heb probeer ik een stukje (2x10 of 2x20 min) te wandelen, daarna rust. Verder voel ik het met de dag aan; lezen, soms voorzichtig kort met een vriendin afspreken, daar dan weer van bijkomen..
Amber
28-07-2023
Reactie:
tja ik zal misschien nooit 100% zeker weten of het nu Long covid is. Ik weet alleen dat ik daarna de druk op het hoofd oren, tinitus enz erbij kreeg. Maar wat ik wel weet is dat ik nu op geen enkele manier rust heb. Het is zo grillig en de tijd dat ik me tussendoor wat beter voel en wel een beetje goed slaap is zo minimaal dat dit ook niet opschiet. Ik hoop dat de citolapram de scherpe kanten eraf haalt en mij wat stabieler maakt qua slaap waardoor ik de kans krijg een beetje bij te trekken. Ik zie het niet als onderdrukking maar meer als een steuntje in de rug om een beetje op adem te komen. Maar ik zit hier dan ook al 3 jaar in....
Anoniem
29-07-2023
Reactie:
Ik wens je in elk geval van harte toe dat je hiermee de goede richting op kunt gaan. Na 3 jaar (ook ik ben bijna op dat punt), is moed en acceptatie houden bijna niet meer te doen..
Veel sterkte
Veel sterkte
Anoniem
29-07-2023
Reactie:
Je lichaam werkt op wat je erin stopt. Stop het goede erin, dan kan je lichaam en makkelijk energie uithalen en herstellen. Zorgt voor voldoende magnesium en zout. Stop gewoon geheel met bewerkt voedsel en zorg voor een stabiele suikerspiegel. Als ik het zo lees zit je in een semi-herstel wat heeeeel traag vooruit gaat. Je mist dus iets.
Taco
31-07-2023
Reactie:
Citalopram kan inderdaad wel dat steuntje in de rug geven.. slik het nu 4 maanden spierspanning is iets meer gedaald en de angst lichtelijk ook.ik slik 10mg wil ook niet meer, want ben wel vanplan om het weer af te gaan bouwen. Het is niet zo dar je helemaal over je grenzen gaat .. ik blijf spanning en ontspanning met elkaar wisselen en neem ook mijn tijd om te ontprikkelen en de hersenen rust te geven. Door geen tv te kijken mediteren ademhalingsoefeningen journaleren koude douche 2.min. 2x per dag 30 min wandelen en iets doen war je leuk vind.. ik hou van koken en eindelijk kan ik het weer iets beter.. eerst werd ik zoo moe dar ik op bed moest gaan liggen.. dat was mijn 1ste jaar van me b.o
Anoniem
03-08-2023
Reactie:
Hey, laat je niet kisten met long covid of CVS 'gaat nooit over'. Veel mensen blijven puur in dezelfde shit hangen waardoor ze niet vooruit gaan. Deze dingen zijn wél te genezen als je kritisch naar jezelf kijkt en grote veranderingen durft te maken. Je kan ook veel stress ervaren omdat je nog een onverwerkt trauma hebt, of simpelweg omdat je bepaalde voedingsstoffen te weinig binnen krijgen, of omdat je simpelweg te weinig eet om je lichaam de reparaties te laten doen die het moet kunnen doen.
Taco
03-08-2023
Reactie:
Ik heb me de laatste jaren overwerkt. Ik voel dat ik in burnout zit. Ik kan me niet meer concentreren heb spanningen in mijn hoofd. Word s nachts wakker en lig bezig met mijnn werk. Krijg opmerlingen dati. k te traag werk wat stress geeft. Ik kon vroeger bergen verzetten. Nu gaat alles zo traag. Mijn dokter gaat nagaan of ik burnout heb. Ik heb geen idea jhoe ze dit kan checken en bevestigen.
Liselotte
15-08-2023
Reactie:
@Liselotte, dat klinkt 95% zeker dat het overspanning is of iets soortgelijks. Een echte burnout merk je wel, want dan kan je niks meer en ook niks meer hebben. Je kan dus niet eens naar je werk fietsen/rijden. Overspanning kan wel overgaan naar een burnout, dus wees wijs en meld je vandaag nog ziek.
Taco
15-08-2023
Reactie:
Hallo iedereen. Na jaren van een opeenstapeling van gebeurtenissen heb ik plots tijdens een drukke week een crash gehad van misselijkheid, duizeligheid en extreme vermoeidheid, trillingen, hyperventilatie. Na een dagje rusten en goed slapen veranderde niks, waardoor ik meer paniekaanvallen kreeg. Ben nu een weekje verder, dokter gaat nog onderzoeken doen. Maar het voelt aan als babystapjes. De vermoeidheid gaat gewoon niet weg. Het voelt alsof ik een zware griep heb, maar dan zonder enige symptomen. Zo slap, zwak en vermoeid. Ik leef al 5 jaar met een brughoektumor die ook voor duizeligheid zorgt, waardoor ik nu mijn balans helemaal niet meer vind. Mijn omgeving vermoed een burn out. Kan dit? Ik ben toch wel bang..
Leentje
20-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Mijn tip (Verhaal 634)
Ik heb geen vraag.. ik weet dat ik nu niet anders kan dan écht toegeven aan m’n burn-out(klachten) en veel innerlijk werk te gaan doen (patronen ontleden, langzaam doorbreken en nog oude pijn aangaan).
Mijn tip is wel: zoek hulp wat bij je past! Voor mij is dat PMT (of bijv hapnotherapie). Ik vind PMT heel fijn.. hij brengt mij van mijn rationeel denken naar m’n gevoel. Wat ik rationeel elke keer al wel weet, doorvoel ik ook echt met PMT!
Oh en er zijn ook veel mooie fysieke lotgenoten plekken! Zoals Ixta Noa (of google op zelfregiecentrum). Dan heb je een plek waar je echt fysiek naar toe kunt en (naar behoefte) kunt delen of even afleiding kunt vinden!
Na mijn terugval en supermoeite om mij weer ziek te melden schreef ik dit (en ik deelde dit met familie en vrienden):
Burn-out
Het kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Achteraf niet. Achteraf waren er genoeg lichamelijke signalen.
Opeens haalt het verleden mij keihard in. Rationeel ken ik het niet. Iedereen van de wereld mag zich van mij ziek melden, om wélke reden dan ook.
Juist: ook als je je niet lichamelijk ziek voelt roep ik altijd dat het ook goed is om je soms een dagje (of twee) ziek te melden voor je mentale gezondheid.
“Waarom vind je het zo moeilijk om je ziek te melden” vroeg mijn PMT coach mij..
Daar kan ik veel verklaringen voor bedenken, maar geen écht antwoord.
“Het klinkt alsof je al je hele leven bent doorgegaan” zegt hij naar aanleiding van het lezen van mijn levensverhaal.
Een weekje, een dag, een nacht liet ik het in mijn leven toe. Verdriet, rouw en boosheid. En dan (soms jaren) later kwam de pijn van een eerder moment terug. Dan was de lading er meestal wel af en had mijn geheugen het minder zwaar gemaakt. Ik gaf de pijn een beetje aandacht en liefde, maar ging logischerwijs ook weer door.
Maar nu voel ik, het zit nog in mijn lijf.
Niet altijd meer in mijn hoofd, maar het ligt opgeslagen in mijn lijf.
Mijn lijf trekt nu aan de bel en zegt: Ik stop.
Als jij blijft doorgaan op je ratio dan stop ik.
Als jij mij negeert dan stop ik.
Als jij mij negeert dan ga ik jouw brein overuren laten maken en dan slaap je niet meer.
Als jij niet voor jezelf zorgt, kan ik ook niet voor jou zorgen.
Dus laat het maar komen, ga maar voelen. Nee, niet je gevoelens omschrijven en analyseren.
VOEL.
Voel wat er letterlijk in je lijf gebeurt en waar je lijf behoefte aan heeft.
Mijn tip is wel: zoek hulp wat bij je past! Voor mij is dat PMT (of bijv hapnotherapie). Ik vind PMT heel fijn.. hij brengt mij van mijn rationeel denken naar m’n gevoel. Wat ik rationeel elke keer al wel weet, doorvoel ik ook echt met PMT!
Oh en er zijn ook veel mooie fysieke lotgenoten plekken! Zoals Ixta Noa (of google op zelfregiecentrum). Dan heb je een plek waar je echt fysiek naar toe kunt en (naar behoefte) kunt delen of even afleiding kunt vinden!
Na mijn terugval en supermoeite om mij weer ziek te melden schreef ik dit (en ik deelde dit met familie en vrienden):
Burn-out
Het kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Achteraf niet. Achteraf waren er genoeg lichamelijke signalen.
Opeens haalt het verleden mij keihard in. Rationeel ken ik het niet. Iedereen van de wereld mag zich van mij ziek melden, om wélke reden dan ook.
Juist: ook als je je niet lichamelijk ziek voelt roep ik altijd dat het ook goed is om je soms een dagje (of twee) ziek te melden voor je mentale gezondheid.
“Waarom vind je het zo moeilijk om je ziek te melden” vroeg mijn PMT coach mij..
Daar kan ik veel verklaringen voor bedenken, maar geen écht antwoord.
“Het klinkt alsof je al je hele leven bent doorgegaan” zegt hij naar aanleiding van het lezen van mijn levensverhaal.
Een weekje, een dag, een nacht liet ik het in mijn leven toe. Verdriet, rouw en boosheid. En dan (soms jaren) later kwam de pijn van een eerder moment terug. Dan was de lading er meestal wel af en had mijn geheugen het minder zwaar gemaakt. Ik gaf de pijn een beetje aandacht en liefde, maar ging logischerwijs ook weer door.
Maar nu voel ik, het zit nog in mijn lijf.
Niet altijd meer in mijn hoofd, maar het ligt opgeslagen in mijn lijf.
Mijn lijf trekt nu aan de bel en zegt: Ik stop.
Als jij blijft doorgaan op je ratio dan stop ik.
Als jij mij negeert dan stop ik.
Als jij mij negeert dan ga ik jouw brein overuren laten maken en dan slaap je niet meer.
Als jij niet voor jezelf zorgt, kan ik ook niet voor jou zorgen.
Dus laat het maar komen, ga maar voelen. Nee, niet je gevoelens omschrijven en analyseren.
VOEL.
Voel wat er letterlijk in je lijf gebeurt en waar je lijf behoefte aan heeft.
Jilke
19-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Vraag aan jullie (Verhaal 617)
Hallo allemaal,
Wat fijn dat dit forum bestaat. Ik heb er al veel aan gehad, vanwege de (h)erkenning en het daarmee enige troost biedt in mijn herstelproces.
Ik ben inmiddels zo'n 2 en een half jaar bezig met mijn herstel van een burnout. Als ik terugkijk heb al veel vooruitgang geboekt. Anderzijds kan ik mij verwonderen dat ik nog erg ver van de eindstreep ben.
Als je even googelt naar de duur van herstel van een burnout, kom je vooral tegen dat het herstel enkele maanden, meestal één jaar en soms wel 2 jaar kan duren. In mijn geval is dat zeker niet correct. Mijn inschatting nu: mogelijk intotaal wel 4 a 5 jaar voor nodig. Ook is dat maar lastig te zeggen...
Daarom wil ik een oproep doen via dit forum. Ik zou graag willen weten of er mensen zijn die ook langer dan 2 jaar bezig zijn met hun herstel en het idee hebben dat de weg voor hun ook nog lang is.
Ik zou ook graag willen weten of er mensen zijn die een burnout hebben gehad, er langer dan 2 jaar over hebben gedaan om te herstellen, en nu weer "de oude" zijn.
Ik ben erg benieuwd naar jullie verhaal.. Ik zou het waarderen als jullie daar iets over zouden willen delen met mij :)
Groetjes
Wat fijn dat dit forum bestaat. Ik heb er al veel aan gehad, vanwege de (h)erkenning en het daarmee enige troost biedt in mijn herstelproces.
Ik ben inmiddels zo'n 2 en een half jaar bezig met mijn herstel van een burnout. Als ik terugkijk heb al veel vooruitgang geboekt. Anderzijds kan ik mij verwonderen dat ik nog erg ver van de eindstreep ben.
Als je even googelt naar de duur van herstel van een burnout, kom je vooral tegen dat het herstel enkele maanden, meestal één jaar en soms wel 2 jaar kan duren. In mijn geval is dat zeker niet correct. Mijn inschatting nu: mogelijk intotaal wel 4 a 5 jaar voor nodig. Ook is dat maar lastig te zeggen...
Daarom wil ik een oproep doen via dit forum. Ik zou graag willen weten of er mensen zijn die ook langer dan 2 jaar bezig zijn met hun herstel en het idee hebben dat de weg voor hun ook nog lang is.
Ik zou ook graag willen weten of er mensen zijn die een burnout hebben gehad, er langer dan 2 jaar over hebben gedaan om te herstellen, en nu weer "de oude" zijn.
Ik ben erg benieuwd naar jullie verhaal.. Ik zou het waarderen als jullie daar iets over zouden willen delen met mij :)
Groetjes
Yvonne
06-08-2023
laatste reactie: 18-08-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Yvonne,
Ik ben nu 3 jaar bezig en wil wel in contact komen.
Gr
Ik ben nu 3 jaar bezig en wil wel in contact komen.
Gr
Claudia
08-08-2023
Reactie:
Hoi Yvonne,
Ik ben nu 2 jaar bezig met het herstel. Waarvan twee keer een mega terugval waarin het voelt alsof je weer opnieuw begint omdat de rek er toch weer uit was. Ik zit nu weer in de terugval. Vind het vreselijk moeilijk om eruit te komen en het idee dat het 4/5 jaar kan duren, maakt me bang. Financieel lijkt me dat onmogelijk.
Ik ben nu 2 jaar bezig met het herstel. Waarvan twee keer een mega terugval waarin het voelt alsof je weer opnieuw begint omdat de rek er toch weer uit was. Ik zit nu weer in de terugval. Vind het vreselijk moeilijk om eruit te komen en het idee dat het 4/5 jaar kan duren, maakt me bang. Financieel lijkt me dat onmogelijk.
R
10-08-2023
Reactie:
Google is onzin, enkele maanden? Dat kan bij overspannenheid, overspannenheid en burnout worden vaak door elkaar gehaald. Sommige zeggen 'burnout is als je overspannenheidsklachten 6 maanden of langer duren'. Ik ben het daar totaal niet mee eens, overspannenheid is alle klachten die daarbij horen. Burnout = compleet op. Je bent dus ook waanzinnig moe, slaapt enorm veel of kan gewoon niks. De eerste 3 weken heb ik van bed naar bank gelopen en kon ik soms wat fietsen door de vermoeidheid heen maar daardoor werden mijn overspanningsklachten erger. Iedereen doet of ze burnout en overspannenheid begrijpen, maar de waarheid is dat de wetenschap niet eens precies weet wat er op biologisch niveau gebeurt. Al die pseudoscience van 'je emmertje is leeg, je reserves zin op' is echt onzin maar goed.
Een burnout kan oneindig duren, zo lang je niet genoeg eet, de juiste dingen tot je neemt, de juiste positieve prikkels krijgt en de juiste rust dan kan je erin blijven hangen. Ik denk dat een ernstige burnout meestal 2-3 jaar duurt voor je hersteld bent, of zelfs nog iets langer om weer volledig de oude te worden (ja dat KAN, iedereen die beweert dat het niet kan blijft hangen in pseudo herstel en doet zichzelf tekort).
Het is dus niet gek dat het 5 jaar duurt als je burnout ernstig was, want niemand doet alles perfect. Ik ben volgende week ook 1 jaar verder vanaf een redelijk erge burnout (denk 7/10), er zijn super veel dingen die ik gelukkig al wel kan maar enorm veel dingen die ik nog niet kan. Ik denk dat het ook nog wel 2 jaar duurt voor ik weer 'de oude ' ben, met nieuwe inzichten!
Een burnout kan oneindig duren, zo lang je niet genoeg eet, de juiste dingen tot je neemt, de juiste positieve prikkels krijgt en de juiste rust dan kan je erin blijven hangen. Ik denk dat een ernstige burnout meestal 2-3 jaar duurt voor je hersteld bent, of zelfs nog iets langer om weer volledig de oude te worden (ja dat KAN, iedereen die beweert dat het niet kan blijft hangen in pseudo herstel en doet zichzelf tekort).
Het is dus niet gek dat het 5 jaar duurt als je burnout ernstig was, want niemand doet alles perfect. Ik ben volgende week ook 1 jaar verder vanaf een redelijk erge burnout (denk 7/10), er zijn super veel dingen die ik gelukkig al wel kan maar enorm veel dingen die ik nog niet kan. Ik denk dat het ook nog wel 2 jaar duurt voor ik weer 'de oude ' ben, met nieuwe inzichten!
Taco
11-08-2023
Reactie:
Hallo Yvonne, ik zit er ook al twee jaar in en zit midden in een verschrikkelijke terugval. Het lijkt alsof ik weer van nul moet beginnen zo ellendig voel ik me op dit moment. Veel lichamelijk klachten, onrust, paniekaanvallen, vreselijk moe en zou het liefste de hele dag huilen. Burnout wordt door veel mensen verschrikkelijk onderschat !
Daniel
11-08-2023
Reactie:
Ik ben ook al 2 jaar verder. Ben wel vooruit gegaan sins ik ben ingestort, toen kon ik ook helemaal niks meer en geen prikkels aan. Bang emotioneel uit het niets worden elke dag duizelig alsof ik 10 flessen wijn op had en het gevoel continu out te gaan.. veel schokken in me hersenen gevoelt en oorzuisen.. opgejaagd angstig noem maar op. Nu 2 jaar verder is me lichaam iets rustiger. Wel nog snel overprikkels moe en overspannen. Wel durf en kan ik weer wat sneller ergens mee na toe dan in het begin toen lag ik veel omdat mijn hele hoofd draaide en me continu angstig voelde.. wel als ik loop voel ik me nog duizelig beetje last van me evenwicht vooral bij meer prikkels gevoel alsof mijn benen niet willen of geen gevoel meer.. ben ook bang sat et voor mij nog lang duurt..
Anoniem
12-08-2023
Reactie:
Ik zit ook in de 2+. Vanaf het begin wist ik al dat ik niet meer de oude zou worden. Wat ik deed was wel extreem, geen super-topsport, maar wel veeeeeel. Die onzekerheid dat ik niet wist waar ik naar toe kon werken was heel deprimerend. Ook veel last gehad van m’n depressie gedeelte.
Eerst alleen maar liggen en huilen en later naar bankzitten. Na 7maanden misschien een keertje buiten wandelen met zonnebril, en koptelefoon met mindful walking op.
Ik ging langzaam vooruit, maar elke vooruitgang ging gepaard met dezelfde niveau van vermoeidheid. Echt meerdere dutjes moeten doen. Heel moeilijk om het positieve voor ogen te houden, omdat je nog steeds niet echt kan meedraaien met m’n gezinsleven.
En omdat ik ook zolang bezig ben, zorgen ook de life events bij mij voor een terugval. (Bruiloft familie, kinderen naar school, verhuizingen)
Op dit moment begin ik langzaam voor ogen te krijgen hoe ik mijn leven wil inrichten voor de komende 2 jaar en begin ik te hopen dat mijn nieuwe “eindstation” in zicht komt.
Eerst alleen maar liggen en huilen en later naar bankzitten. Na 7maanden misschien een keertje buiten wandelen met zonnebril, en koptelefoon met mindful walking op.
Ik ging langzaam vooruit, maar elke vooruitgang ging gepaard met dezelfde niveau van vermoeidheid. Echt meerdere dutjes moeten doen. Heel moeilijk om het positieve voor ogen te houden, omdat je nog steeds niet echt kan meedraaien met m’n gezinsleven.
En omdat ik ook zolang bezig ben, zorgen ook de life events bij mij voor een terugval. (Bruiloft familie, kinderen naar school, verhuizingen)
Op dit moment begin ik langzaam voor ogen te krijgen hoe ik mijn leven wil inrichten voor de komende 2 jaar en begin ik te hopen dat mijn nieuwe “eindstation” in zicht komt.
Pearl
13-08-2023
Reactie:
Hier ook inmiddels bijna 3 jaar, en onlangs door heftige gebeurtenis terwijl ik al wat onder de nullijn zat, een hele diepe terugval gehad. Nu weer opnieuw moeten opklimmen daarvan, maar qua energie ben ik nagenoeg terug bij af. Denk ook zeker nog wel 2 jaar onderweg te gaan zijn. Het eerste 1,5 jaar heb ik de ernstigheid ervan ook heel erg onderschat, omdat je jezelf toch gaat vergelijken met wat je van de huisarts hoort of op internet leest.
Amber
14-08-2023
Reactie:
Komt het wel nog allemaal goed .. ook dat brein die zo weinig aan kan?
Anoniem
14-08-2023
Reactie:
Hier ook inmiddels bijna 3 jaar, en onlangs door heftige gebeurtenis terwijl ik al wat onder de nullijn zat, een hele diepe terugval gehad. Nu weer opnieuw moeten opklimmen daarvan, maar qua energie ben ik nagenoeg terug bij af. Denk ook zeker nog wel 2 jaar onderweg te gaan zijn. Het eerste 1,5 jaar heb ik de ernstigheid ervan ook heel erg onderschat, omdat je jezelf toch gaat vergelijken met wat je van de huisarts hoort of op internet leest.
Amber
15-08-2023
Reactie:
Dankjewel allemaal voor jullie reacties.
Ik vind het vervelend voor jullie dat jullie er ook al zo lang mee rondlopen. Het bevestigt wel mijn idee dat het herstel van een burn out veel langer kan duren dan 1 of 2 jaar. @Amber: Ik heb me tijdens het herstel ook van gemeten met wat “standaard” is. Vervolgens geeft het stress dat je minder snel bent en voor je het weet ga je jezelf over de kop jagen. Ik heb de ernst ervan ook zeer onderschat, maar dat doen hulpverleners ook. Daarnaast kun je jezelf niet kwalijk nemen dat je niet meer helder kan nadenken, door dat je hersenen niet goed werken. Daar heb je dus eigenlijk anderen voor nodig..
Als ik iets wel heb geleerd, is dat een deadline van herstel opleggen, echt niet werkt! Hoe moeilijk dat ook is..
@Taco, ik ben het met je eens dat als je niet de juiste dingen doet, het ook niet beter zal worden. Uit eigen ervaring: mijn eerste ziektejaar ben ik veel gaan sporten (@Pearl, dus erg herkenbaar), doorgegaan met dezelfde sociale activiteiten in mijn vrije tijd, en mijzelf druk opgelegd om mijn carriereswitch snel op gang te krijgen. Resulterend in verdere bijnieruitputting en neurohormonale ontregeling; een jaar die mijn burnout alleen maar heeft verergerd. Pas daarna had ik door hoe erg het was en kon ik omhoog klimmen.
Ik heb in de loop der tijd ook sterk de indruk gekregen dat er nog te weinig kennis over is. Vooral ook over ‘uitzonderingen’ (of misschien blijkt dit later juist de standaard te zijn), die meer dan 2 jaar nodig hebben om te herstellen. @Daniel, Daar ligt zeker het gevaar dat het onderschat wordt. Door jezelf, door hulpverleners (die het zelf niet hebben meegemaakt).
Ik zou wel graag een advies nog willen meegeven: zoek alsjeblieft hulp! Je moet het wel alleen ondergaan, maar je hoeft er niet alleen voor te staan. Daarnaast kan het zo goed zijn om iemand met je mee te laten kijken of denken.
Ik heb fases in mijn herstel, vrij koppig en eigenwijs, gedacht dat ik het wel zelf zou redden. Nu ik dan toch weer een psycholoog heb geregeld, merk ik hoeveel lucht dat geeft, alleen al dat ik mijn verhaal kan doen. Dat wens ik iedereen toe
Als iemand nog tips of adviezen heeft, of een herstelverhaal, of zich herkent in de lange herstelduur, wees welkom om te reageren :-)
Ik vind het vervelend voor jullie dat jullie er ook al zo lang mee rondlopen. Het bevestigt wel mijn idee dat het herstel van een burn out veel langer kan duren dan 1 of 2 jaar. @Amber: Ik heb me tijdens het herstel ook van gemeten met wat “standaard” is. Vervolgens geeft het stress dat je minder snel bent en voor je het weet ga je jezelf over de kop jagen. Ik heb de ernst ervan ook zeer onderschat, maar dat doen hulpverleners ook. Daarnaast kun je jezelf niet kwalijk nemen dat je niet meer helder kan nadenken, door dat je hersenen niet goed werken. Daar heb je dus eigenlijk anderen voor nodig..
Als ik iets wel heb geleerd, is dat een deadline van herstel opleggen, echt niet werkt! Hoe moeilijk dat ook is..
@Taco, ik ben het met je eens dat als je niet de juiste dingen doet, het ook niet beter zal worden. Uit eigen ervaring: mijn eerste ziektejaar ben ik veel gaan sporten (@Pearl, dus erg herkenbaar), doorgegaan met dezelfde sociale activiteiten in mijn vrije tijd, en mijzelf druk opgelegd om mijn carriereswitch snel op gang te krijgen. Resulterend in verdere bijnieruitputting en neurohormonale ontregeling; een jaar die mijn burnout alleen maar heeft verergerd. Pas daarna had ik door hoe erg het was en kon ik omhoog klimmen.
Ik heb in de loop der tijd ook sterk de indruk gekregen dat er nog te weinig kennis over is. Vooral ook over ‘uitzonderingen’ (of misschien blijkt dit later juist de standaard te zijn), die meer dan 2 jaar nodig hebben om te herstellen. @Daniel, Daar ligt zeker het gevaar dat het onderschat wordt. Door jezelf, door hulpverleners (die het zelf niet hebben meegemaakt).
Ik zou wel graag een advies nog willen meegeven: zoek alsjeblieft hulp! Je moet het wel alleen ondergaan, maar je hoeft er niet alleen voor te staan. Daarnaast kan het zo goed zijn om iemand met je mee te laten kijken of denken.
Ik heb fases in mijn herstel, vrij koppig en eigenwijs, gedacht dat ik het wel zelf zou redden. Nu ik dan toch weer een psycholoog heb geregeld, merk ik hoeveel lucht dat geeft, alleen al dat ik mijn verhaal kan doen. Dat wens ik iedereen toe
Als iemand nog tips of adviezen heeft, of een herstelverhaal, of zich herkent in de lange herstelduur, wees welkom om te reageren :-)
Yvonne
16-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaar! Ook ik zit inmiddels bijna 3 jaar thuis. Vorig jaar zomer had ik een opleving, maar daarop volgde een terugval. Dit voorjaar ging het opnieuw crescendo en kon ik verschillende activiteiten weer oppakken: 35 minuten wandelen per dag, yoga, 2 km fietsen, lichte activiteiten in de volkstuin, boodschappen doen. En toen: wéér een terugval, en daar zit ik nu 2 maanden in. Waarom? vraag je jezelf dan af. Wat heb ik verkeerd gedaan? Het enige wat ik kan bedenken, is dat ik in de veronderstelling verkeerde "ik kan het weer!", terwijl dat dus in feite niet zo was. Ik probeer nu uit het dal te klimmen met een ijzeren regelmaat van korte inspanningen en veel rust. En ik ben tot het besef gekomen dat ik (voorlopig) niet veel meer kan bijdragen aan mijn gezin, en daar heb ik afspraken over gemaakt met mijn partner. Voor mij is het belangrijkste dat ik positief blijf en erin blijf geloven dat het ooit weer beter zal gaan. De vraag waar ik mee zit is: hoe kan ik voorkomen dat er weer een terugval volgt? Heeft iemandhier een antwoord op?
Frank
17-08-2023
Reactie:
Hoe voorkom je een terugval?
Een terugval zie ik als een leermoment en kijk ik er naar uit om het met mijn psycholoog te bespreken. Voor de terugval zijn er altijd wel signalen geweest die ik negeerde of niet herkende.
Het belangrijkste voor mij is erachter komen wat mijn kernwaarde (waardeloosheid en eenzaamheid) is en hoe de mechaniek werkt dat leidt naar die kernwaarde.
Ik heb onwijs veel pijnklachten gehad, die ik altijd maar geaccepteerd hebt. Maar ik heb moeten leren wat die pijn in mijn lichaam tegen me zegt. En het blijkt mijn opgekropte emoties te zijn die ik woorden moest geven. Die emoties heb ik altijd vakkundig en ongemerkt geblokkeerd en moest ik het eerst leren herkennen.
Die emoties helpen me mijn grenzen te zien, door echt even bij stil te staan. Wat voel ik in mijn lichaam, wat zegt het tegen me, welke emotie is dat, wat heb ik nodig?
Ik heb op dit moment een psycholoog die onder andere werkt met EFT (emotion focused therapy) en mindfullness. Als ik geen goede klik met haar heb gehad, dan had ik naar een goede haptonoom gezocht.
Een terugval zie ik als een leermoment en kijk ik er naar uit om het met mijn psycholoog te bespreken. Voor de terugval zijn er altijd wel signalen geweest die ik negeerde of niet herkende.
Het belangrijkste voor mij is erachter komen wat mijn kernwaarde (waardeloosheid en eenzaamheid) is en hoe de mechaniek werkt dat leidt naar die kernwaarde.
Ik heb onwijs veel pijnklachten gehad, die ik altijd maar geaccepteerd hebt. Maar ik heb moeten leren wat die pijn in mijn lichaam tegen me zegt. En het blijkt mijn opgekropte emoties te zijn die ik woorden moest geven. Die emoties heb ik altijd vakkundig en ongemerkt geblokkeerd en moest ik het eerst leren herkennen.
Die emoties helpen me mijn grenzen te zien, door echt even bij stil te staan. Wat voel ik in mijn lichaam, wat zegt het tegen me, welke emotie is dat, wat heb ik nodig?
Ik heb op dit moment een psycholoog die onder andere werkt met EFT (emotion focused therapy) en mindfullness. Als ik geen goede klik met haar heb gehad, dan had ik naar een goede haptonoom gezocht.
Pearl
17-08-2023
Reactie:
@Frank. Terugvallen is echt vreselijk. Vooral als het een grote terugval is. Het brengt mentaal ook veel teweeg. Je gaat je inderdaad afvragen wat je verkeerd hebt gedaan of wat je nu anders moet doen. Daardoor had ik veel last van piekeren of angst. Ik denk dat al dat nadenken en stressen ook veel rem kan hebben op je herstel. Daar kan een psycholoog of andere hulpverlener goed bij helpen.
Terugkijkend heb ik het idee dat ik in een terugval terug komt, doordat ik weer kortdurend in diezelfde lichaamsprocsessen van adrenaline-cortisol terecht kom als daarvoor (waardoor de burnout iei ontstond). Daardoor voelde ik me dan kortdurend behoorlijk goed en energiek en leek het echt beter te gaan. Maar dat is dus schijn..
Ik probeer een terugval te voorkomen door dit in mijn achterhoofd te houden. Ik weet nu dat het niet ineens superveel beter kan gaan dan in de week ervoor. Het gaat telkens met heel kleine stapjes. Ik probeer telkens mijn 'basisniveau' van functioneren elke 2 a 3 maand een klein beetje uit te breiden. Omdat mijn belastbaarheid ook telkens een klein beetje groeit.
Terugkijkend heb ik het idee dat ik in een terugval terug komt, doordat ik weer kortdurend in diezelfde lichaamsprocsessen van adrenaline-cortisol terecht kom als daarvoor (waardoor de burnout iei ontstond). Daardoor voelde ik me dan kortdurend behoorlijk goed en energiek en leek het echt beter te gaan. Maar dat is dus schijn..
Ik probeer een terugval te voorkomen door dit in mijn achterhoofd te houden. Ik weet nu dat het niet ineens superveel beter kan gaan dan in de week ervoor. Het gaat telkens met heel kleine stapjes. Ik probeer telkens mijn 'basisniveau' van functioneren elke 2 a 3 maand een klein beetje uit te breiden. Omdat mijn belastbaarheid ook telkens een klein beetje groeit.
Anoniem
18-08-2023
Hang al een tijdje op 50% (Verhaal 632)
Hoe doen jullie dit met werk en reintegratie en wet verbetering poortwachter? Ik ben bezig met reintegratie en hang al een tijdje op 50%. Ik bouw wel in intensiteit op en ben anti depressieva aan het afbouwen dus ik vind het wel goed. Net gestopt met het 2e spoor omdat dat eigenlijk nog meer van mij vroeg en ik echt geen energie heb om ook nog 'fake' interviews te gaan houden bij andere werkgevers?
Nu zegt de bedrijfsarts dat ik binnenkort wel echt weer moet gaan opbouwen en anders moet hij me aansporen verder te gaan met spoor 2. Snappen deze mensen dan echt niet dat ik hier helemaal niet op zit te wachten? Allemaal mensen berichten sturen, interviews doen, terwijl ik gewoon verder wil met spoor 1? Nóg meer stress van CV opsturen, constant gebeld worden, berichten beantwoorden, teams gesprekken met reviews, fysieke gesprekken met HR van bedrijven, ik heb er momenteel echt geen behoefde aan en wil simpelweg: rust en regelmaat.
Wet verbetering poortwachter is in mijn ogen een mislukte wet die alleen maar druk zet op de chronisch zieke personen. Zéker bij een burnout, waarbij extra druk zorgt voor extra ellende werkt deze wet puur tegen. Dan gaan mensen geforceerd weer 65% werken voor een 'succesvolle reintegratie' en 3 maanden later vallen ze weer uit elkaar. Daar gaat je gezondheid, weet naar de kloten omdat 1 of andere ambtenaar het te duur vond en deze wet heeft verzonnen. Ik kan er bij mijn hoofd niet bij.
Bij een erngstige burnout is dit sowieso vrij lastig te halen, ik ben er vrij vlot bovenop gekomen met AD maar omdat ik de eerste 3 maanden van mijn ziekte alleen maar naar beneden ging ben ik nu al 1 jaar 3 maanden onderweg en heb dus nog maar 9 maanden.
Nu zegt de bedrijfsarts dat ik binnenkort wel echt weer moet gaan opbouwen en anders moet hij me aansporen verder te gaan met spoor 2. Snappen deze mensen dan echt niet dat ik hier helemaal niet op zit te wachten? Allemaal mensen berichten sturen, interviews doen, terwijl ik gewoon verder wil met spoor 1? Nóg meer stress van CV opsturen, constant gebeld worden, berichten beantwoorden, teams gesprekken met reviews, fysieke gesprekken met HR van bedrijven, ik heb er momenteel echt geen behoefde aan en wil simpelweg: rust en regelmaat.
Wet verbetering poortwachter is in mijn ogen een mislukte wet die alleen maar druk zet op de chronisch zieke personen. Zéker bij een burnout, waarbij extra druk zorgt voor extra ellende werkt deze wet puur tegen. Dan gaan mensen geforceerd weer 65% werken voor een 'succesvolle reintegratie' en 3 maanden later vallen ze weer uit elkaar. Daar gaat je gezondheid, weet naar de kloten omdat 1 of andere ambtenaar het te duur vond en deze wet heeft verzonnen. Ik kan er bij mijn hoofd niet bij.
Bij een erngstige burnout is dit sowieso vrij lastig te halen, ik ben er vrij vlot bovenop gekomen met AD maar omdat ik de eerste 3 maanden van mijn ziekte alleen maar naar beneden ging ben ik nu al 1 jaar 3 maanden onderweg en heb dus nog maar 9 maanden.
Taco
18-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Geen gevoel meer (Verhaal 619)
Ik heb veel stres nu geen gevoel meer ben op en bang mn lichaam slaapt
Priscilla
06-08-2023
laatste reactie: 13-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat voor lichamelijke klachten heb jij Priscilla?
Richard
13-08-2023
Loop ook bij de pohggz (Verhaal 625)
Ik sinds 9 januari met overspannen thuis ik ben
4 weken geleden weer deels aan het werk gegaan het ging weer wat beter ik loop ook bij de pohggz ik piekeren veel of het toch geen burnout is en of ik er out wel vaak of zou komen ik voel me eigen ook ziek terwijl de dokter gezegd heeft er is niks aan de hand is
4 weken geleden weer deels aan het werk gegaan het ging weer wat beter ik loop ook bij de pohggz ik piekeren veel of het toch geen burnout is en of ik er out wel vaak of zou komen ik voel me eigen ook ziek terwijl de dokter gezegd heeft er is niks aan de hand is
Erik
13-08-2023
laatste reactie: 13-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Erik, luister naar je lichaam. Als je je nog steeds ziek voelt moet je je ziek melden. Doorgaan betekend dat je straks wellicht nog veel dieper gaat vallen. Dat heb ik meegemaakt. Snel weer aan het werk omdat ik me schuldig voelde en dacht dat het bedrijf waar ik voor werkte van mij was. Daarna helemaal ingeklapt en mes in mijn rug van werkgever ! M.a.w. ik heb mijn burnout daardoor alleen maar erger gemaakt en nu zit ik met de ellende.....denk goed na en luister naar jezelf. De huisarts weet niet hoe jij je voelt en als ik het zo hoor zou ik op zoek gaan naar een nieuwe huisarts want deze neemt je dus niet serieus.
Thomas
13-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik loop sinds 9 januari met veel stress (Verhaal 624)
Ik loop sinds 9 januari met veel stress en voel me eigen ook ziekhoge bloeddruk sinds daarna ging het stapjes beter maar sinds vorig weekend weer minder ik loop ook bij de pohggz ik ben nou 4 keer geweest weet iemand of dat het een burnout dat kunnen zijn
Erik
13-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Burnout of bijwerkingen van medicijnen (Verhaal 296)
Beste lotgenoten,
Ik zit sinds Mei thuis met toen, een best beheersbare burnout. In Augustus een hele emtionele crematie bijgewoond. Veel spanning opgebouwd vóór en tijdens de crematie. In de dagen er na ging het snel bergafwaarts. Pijnscheuten in mijn buik die mij in mijn slaap wakker maakten. Tot uiteindelijk forse paniek, angst en uitputting. Naar de huisarts geweest. Daar kreeg ik oxazepam en citalopram mee. Meteen mee gestart. De Citalopram zorgde echter voor nog forsere paniek. Ik raakte helemaal vervlakt en gedepersonaliseerd. Ik kon niet meer bij mijn gevoel komen en ik was daarmee niet meer de kapitein over mijn eigen lijf en geest. Ik liep s'nachts te dwalen door de stad, helemaal afgestomd. Zelfmoordgedachtes namen over. Ben zelfs bij de crisisdienst belandt. Daar kreeg ik nog meer medicijnen toegestopt. Al die rommel heeft alles nog erger gemaakt. Ik ben na 8 weken gestopt met de antidepressiva. Oxazepam heb ik ook afgebouwd. Ben nu bezig met afbouwen temazepam. Angsten werden warempel minder. Ik voel mij nu nog heel wiebelig. Ik slaap heel slecht. Ben niet echt diep weg en word bij de kleinste geluidjes al wakker. Daarnaast veel lichamelijke klachten. Darmen, spierslapte, warrig, ijskoude voeten. Ik denk dat een hoop nog van die rot medicijnen komen. Zijn er ook mensen die ook volop in de medicatie zijn gezet en daar ook zo'n last van hebben? Ik kan moeilijk het onderscheid vinden tussen mijn burnout en de bijwerkingen van al die rommel. Ik hoop op een stukje herkenning. Ik denk dat ik liever een arm wou missen dan deze ellende. Wat een drama....
Ik zit sinds Mei thuis met toen, een best beheersbare burnout. In Augustus een hele emtionele crematie bijgewoond. Veel spanning opgebouwd vóór en tijdens de crematie. In de dagen er na ging het snel bergafwaarts. Pijnscheuten in mijn buik die mij in mijn slaap wakker maakten. Tot uiteindelijk forse paniek, angst en uitputting. Naar de huisarts geweest. Daar kreeg ik oxazepam en citalopram mee. Meteen mee gestart. De Citalopram zorgde echter voor nog forsere paniek. Ik raakte helemaal vervlakt en gedepersonaliseerd. Ik kon niet meer bij mijn gevoel komen en ik was daarmee niet meer de kapitein over mijn eigen lijf en geest. Ik liep s'nachts te dwalen door de stad, helemaal afgestomd. Zelfmoordgedachtes namen over. Ben zelfs bij de crisisdienst belandt. Daar kreeg ik nog meer medicijnen toegestopt. Al die rommel heeft alles nog erger gemaakt. Ik ben na 8 weken gestopt met de antidepressiva. Oxazepam heb ik ook afgebouwd. Ben nu bezig met afbouwen temazepam. Angsten werden warempel minder. Ik voel mij nu nog heel wiebelig. Ik slaap heel slecht. Ben niet echt diep weg en word bij de kleinste geluidjes al wakker. Daarnaast veel lichamelijke klachten. Darmen, spierslapte, warrig, ijskoude voeten. Ik denk dat een hoop nog van die rot medicijnen komen. Zijn er ook mensen die ook volop in de medicatie zijn gezet en daar ook zo'n last van hebben? Ik kan moeilijk het onderscheid vinden tussen mijn burnout en de bijwerkingen van al die rommel. Ik hoop op een stukje herkenning. Ik denk dat ik liever een arm wou missen dan deze ellende. Wat een drama....
Bas
02-11-2022
laatste reactie: 12-08-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bas,
Ik heb diazepam en citalopram meegekregen na goed overleg met mijn huisarts en het heeft mij juist héél erg geholpen. Het verschilt dus echt per persoon hoe het aanslaat. Misschien was het net niet het middel dat voor jou goed was, maar zeker niet elke medicatie is rommel. Misschien helpt iets anders wel, sta er in ieder geval open voor en wees niet té sceptisch. Al snap ik wel dat het vertrouwen in medicatie is afgenomen. Nogmaals, bij mij was het nét het steuntje in de rug waardoor ik weer wat meer uit mijn burn-out kan kruipen nu. Ook maar een heel klein beetje hoor, maar het vermindert angst. En misschien helpt iets anders wel voor jou! Wees er open over met je behandelaar/arts/psycholoog en kijk rustig of medicatie voor jou op dit moment handig is. Misschien niet, maar misschien ook wel. Ik heb bij mijzelf het gevoel dat het heel weloverwogen voor mij is uitgekozen en dat het op dit moment precies is wat ik nodig had.
Heel veel sterkte, Bas.
Ik heb diazepam en citalopram meegekregen na goed overleg met mijn huisarts en het heeft mij juist héél erg geholpen. Het verschilt dus echt per persoon hoe het aanslaat. Misschien was het net niet het middel dat voor jou goed was, maar zeker niet elke medicatie is rommel. Misschien helpt iets anders wel, sta er in ieder geval open voor en wees niet té sceptisch. Al snap ik wel dat het vertrouwen in medicatie is afgenomen. Nogmaals, bij mij was het nét het steuntje in de rug waardoor ik weer wat meer uit mijn burn-out kan kruipen nu. Ook maar een heel klein beetje hoor, maar het vermindert angst. En misschien helpt iets anders wel voor jou! Wees er open over met je behandelaar/arts/psycholoog en kijk rustig of medicatie voor jou op dit moment handig is. Misschien niet, maar misschien ook wel. Ik heb bij mijzelf het gevoel dat het heel weloverwogen voor mij is uitgekozen en dat het op dit moment precies is wat ik nodig had.
Heel veel sterkte, Bas.
Anoniem
02-11-2022
Reactie:
Hoi anoniem. Fijn dat jij er wel baat bij hebt. Ik ga denk ik eerst weer terug naar "fabrieks instellingen", dus zonder medicatie en blanco. Vandaar uit maar kijken wat slim is om te doen. Het is een lastige puzzel. Bedankt voor je reactie, en jij natuurlijk ook veel sterkte in je herstel.
Bas
03-11-2022
Reactie:
Hallo Bas,
Ik zit inmiddels 3 jaar en 6 maanden in een zware burn-out. Herstel is er wel, maar in een gestaag tempo. Mede te danken aan de werkgever en bedrijfsarts die in financiele termen denken ipv humanistisch.
Ik herken een paar klachten die je benoemde, waaronder de-realisatie. Bij mij is het stukken minder geworden, soms helemaal weg. Alleen als ik over mijn grenzen heen ga, bijvoorbeeld lang beeldscherm kijken, of drukte/lawaai mensen, komt het iets meer terug. Probeer dus prikkelingen te voorkomen die jouw (centrale) zenuwstelsel overbelasten.
Ik heb bewust geen medicijnen genomen, want die lossen de oorzaak niet op en kunnen het herstel juist in de weg zitten. Ook is er risico op nog een probleem erbij, namelijk het afbouwen. Maar goed, voor sommigen zit er niets anders op en moet het wel.
Ik zit inmiddels 3 jaar en 6 maanden in een zware burn-out. Herstel is er wel, maar in een gestaag tempo. Mede te danken aan de werkgever en bedrijfsarts die in financiele termen denken ipv humanistisch.
Ik herken een paar klachten die je benoemde, waaronder de-realisatie. Bij mij is het stukken minder geworden, soms helemaal weg. Alleen als ik over mijn grenzen heen ga, bijvoorbeeld lang beeldscherm kijken, of drukte/lawaai mensen, komt het iets meer terug. Probeer dus prikkelingen te voorkomen die jouw (centrale) zenuwstelsel overbelasten.
Ik heb bewust geen medicijnen genomen, want die lossen de oorzaak niet op en kunnen het herstel juist in de weg zitten. Ook is er risico op nog een probleem erbij, namelijk het afbouwen. Maar goed, voor sommigen zit er niets anders op en moet het wel.
Rachid
04-11-2022
Reactie:
Zie B12 symptomen op internet!! Zie mijn reactie hierboven alsjeblieft.
Ek
05-11-2022
Reactie:
Hoi bas,
Ik zit al 15 maanden in een zware burnout.
En heb bewust gekozen voor geen medicatie. Herken wel de spierzwakte ik kon in het begin van me burnout niet eens langer dan 10 min staan. Nu kan ik weer iets meer maar heb nog veel last van prikkels en spieren die daardoor ook aanspannen angstgevoelens duizeligheid nek kaak ogen oren middenrif. Heb iets heel erg emotioneels meegemaakt, en merk al gelijk dat me lichaam hier zwaarder op reageert. Het herstel duurt lang.. maar wat goed helpt is een goeie psycholoog ontspanning en inspanning ademhalingsoefeningen meditatie en de natuur.
Ik zit al 15 maanden in een zware burnout.
En heb bewust gekozen voor geen medicatie. Herken wel de spierzwakte ik kon in het begin van me burnout niet eens langer dan 10 min staan. Nu kan ik weer iets meer maar heb nog veel last van prikkels en spieren die daardoor ook aanspannen angstgevoelens duizeligheid nek kaak ogen oren middenrif. Heb iets heel erg emotioneels meegemaakt, en merk al gelijk dat me lichaam hier zwaarder op reageert. Het herstel duurt lang.. maar wat goed helpt is een goeie psycholoog ontspanning en inspanning ademhalingsoefeningen meditatie en de natuur.
Anoniem
07-11-2022
Reactie:
Hoi Richard,
Jeetje 3, 6 maanden in een burnout.. heb je je verhaal hier ergens ook op gedeeld? Zit namelijk ook in een zware burnout met een zwaar overprikkeld brein
Jeetje 3, 6 maanden in een burnout.. heb je je verhaal hier ergens ook op gedeeld? Zit namelijk ook in een zware burnout met een zwaar overprikkeld brein
Anoniem
07-11-2022
Reactie:
Sorry rachid
Anoniem
07-11-2022
Reactie:
Beste Bas, mijn ervaring is ook geen medicatie gebruiken. Wat mij ontzettend heeft geholpen is iedere dag een stukje te wandelen. Ga naar buiten de natuur in. Kijk goed om je heen. Wat zie je, wat ruik je wat voel je? Met aandacht wandelen. Het hoofd leeg! Daarbij ademhalingsoefeningen en meditatie. Je wilt rust maar je voelt het (nog) niet. Probeer echt te luisteren naar je lichaam. Zoek de stilte op! Je moet hier doorheen. Ook een goede coach kan helpen. Wees vooral ook lief voor jezelf. Vertrouw erop dat het beter gaat worden. Ook kleine stapjes betekenen vooruitgang. Blijf de lichtpuntjes zien en blijf positief!! Drink veel groene thee en zo min mogelijk koffie. Wat ik wel extra slik zijn magnesium tabletten (bisgliycinaat). Neem dit 1 uurtje voordat je gaat slapen. Heel veel sterkte voor iedereen die in deze vervelende situatie zit !
Anoniem
09-11-2022
Reactie:
Heb je wel uitleg gekregen? AD moet je opbouwen en kunnen klachten eerst verergeren. De oxazepam onderdrukt dat dan. Ook merk je de positieve effecten pas na 1-3 maanden.
Taco
10-11-2022
Reactie:
Bij mij ook de medicatie heeft ook meer kwaad gedaan dan goed.
Ik ben er nu 2 maanden vrij van maar mijn hersenen vragen er nog steeds om dat doet die medicatie helaas nog een hele tijd als je gestopt ben.
Ik heb hier ook wel een trauma aan overgehouden
Ik ben er nu 2 maanden vrij van maar mijn hersenen vragen er nog steeds om dat doet die medicatie helaas nog een hele tijd als je gestopt ben.
Ik heb hier ook wel een trauma aan overgehouden
Astrid St
11-12-2022
Reactie:
Ik wil juist aan de medicatie gaan beginnen, hoor ook heel veel positieve verhalen. Maar als je de wilskracht hebt en goeie steun van mensen om je heen. Dan probeer eerst maar zonder. Ik heb het al 2 jaar geprobeerd ben zker iets vooruit gegaan maar nog veelste snel overprikkeld en snel moe na wat inspanningen. Hopelijk onderdrukt de med. Iets meer de angst en de gespannen spieren. Hopelijk gaat et helpen herstellen. Veel succes met joun weg hierin
Anoniem
16-03-2023
Reactie:
Hi Bas. Je verhaal is heel herkenbaar. Ik ben ook begonnen met Zoloft tijdens een zware burnout. Het heeft alles alleen erger gemaakt. Ik heb het maar 4 weken geslikt maar had last van heel extreme bijwerkingen. Ook suïcidale gedachten. Ik ben er nu 4 weken af maar heb voel nog steeds ontwenningsverschijnselen. Hoe gaat het nu met jou?
Sarah
22-04-2023
Reactie:
Hoi Bas,
Je bericht is inmiddels van maanden geleden. Ik ken je niet persoonlijk, maar ik hoop heel erg dat het wat beter met je gaat!
Hier een soortgelijke ervaring. Ik had wat last van (ik noem het zelf 'lichte') angstklachten die na mijn burnout van 5 jaar geleden nooit helemaal over zijn gegaan. Uit mijn burnout kwam ik, hoe cliche ook, echter sterker. Dat restje angstklachten echter nooit heel goed aangepakt (schaamte, alleen mijn man wist er van en met wat vermijdingstactieken werd het wat meer acceptabel). Angstklachten voor mij uiten zich in: uiteten met 10 man (druk restaurant, kan niet zomaar weg wanneer ik wil, bang om een paniekaanval te krijgen etc). Of in een meeting zitten op het werk. Het bleef toch altijd een dingetje. Ik wilde niet tegen dingen opzien omdat ik bang was angst te krijgen (mijn rationele hoofd denkt dan 'ik ben toch wel slim genoeg om niet angst te hebben voor angst?'). Dat vrat energie. En ik veel gevallen viel het uiteindelijk mee en was de activiteit toch leuk. Mja toch blijft dat een stress bron.
Anyhow, 2 weken geleden met Citolapram 10 mg (om 2 vliegen in 1 klap te slaan en die angst rond de pms ook wat te verminderen). De volgende avond begonnen de eerste klachten. Ik hield in mijn achterhoofd dat het met AD de eerste weken wat slechter kan gaan en daarna beter. Maar na 3 pillen gestopt. Ik was fysiek er erg ziek van (blijven spugen,zweten,diarree, niet meer kunnen slapen) en mentaal nog meer. Alleen maar paniekaanvallen en huilbuien. Zeker de eerste paar dagen alleen maar huilend de huisarts bellen dat ik naar een crisisdienst moet of een GGZ instelling en dat ik dit niet vol zou houden. Iedere minuut was angst en totale onrust. Normaal sta ik het liefst niet in het middelpunt dus om nu te gillen dat ik opgenomen moest worden geeft ook wel aan hoe erg het was. Ik hoopte na een week weer de oude te zijn, want die AD zou dan toch uit het lichaam moeten zijn?
Ondertussen ben ik al een geruime week aan de oxazepam (ongv 4x10 mg per dag). Mijn lichaam is nog vol adrenaline. Iedere nacht wordt ik rond 01:00 wakker slaap nauwelijks meer. Hartkloppingen, diarree in de nacht, misselijk, tintelingen. In de ochtend met name huilbuien en een gevoel dat dit nooit meer goed gaat komen.
Over 4 weken kan ik gelukkig al terecht bij een goede psycholoog. Ik ben op zoek naar controle en grip (al weet ik dat ik dat moet loslaten). De symptomen lijken erg op een burnout. Maar misschien ook in combi met depressie en een angststoornis. Of is het een trauma van de Citolapram?. Ik probeer af en toe de normale dingen op te blijven pakken en zorgen dat ik af en toe buiten kom (een stukje fietsen, halfuur wandelen per dag etc). Ook mindfullness en ademhalingsoefeningen (en een positief platform genaam soChicken met fijne tips and tricks).
De dagen wisselen nog sterk. Op sommige momenten ben ik gemotiveerd en gun ik mezelf de tijd en op andere momenten van de dag (vooral de ochtenden) kan ik alleen maar verzinken in nare gedachten en zie ik het moeilijk goed komen. Wordt ik nog de oude? Kan ik ooit weer in rust en kalmte genieten van dingen en zullen dagelijkse dingen weer normaal gaan voelen?
Mijn man is heel positief ingesteld en steunt mij gelukkig heel goed. Ik probeer me niet schuldig te voelen tegenover onze twee peuters, al is dat lastig soms.
De oxazepam zal ik ook binnenkort moeten gaan afbouwen verwacht ik. Aan de ene kant fijn, maar ook best eng als de klachten of ontwenningsverschijnselen dan weer terugkomen.
Zoals ik het zelf nu zie (bij gebrek aan een diagnose van de psycholoog, wat er nu nog niet is) is mijn zenuwstelsel van slag en is er een hele disbalans ontstaan waarbij stress in het lichaam de grote overhand heeft. Soms wil ik vluchten uit dit lichaam en krijg ik het idee dat ik compleet gek wordt.
Ik ben geen arts, verre van, en kan geen antwoord geven op jouw vraag. Wat ik wel denk ik dat die AD het niet beter heeft gemaakt en je wat meer stress heeft gegeven in de burnout waar je al mee zit. Meer disbalans zeg maar.
Voor sommige zullen antidepressiva echt een goede uitkomst zijn, maar in ons geval heeft het geen goed gedaan.
Sorry voor het lange verhaal. Ik denk ook dat ik het nodige van mij af moest schrijven. Ondanks dat ik er nog maar 2 weken in zit.
Ik hoop dat het goed met jou gaat. Realistisch ben je waarschijnlijk nog niet 100% hersteld, maar ik hoop dat je je een stuk beter voelt dan op het moment je deze vraag hier stelde. Ik herken in ieder geval wel een deel van je verhaal.
Je bericht is inmiddels van maanden geleden. Ik ken je niet persoonlijk, maar ik hoop heel erg dat het wat beter met je gaat!
Hier een soortgelijke ervaring. Ik had wat last van (ik noem het zelf 'lichte') angstklachten die na mijn burnout van 5 jaar geleden nooit helemaal over zijn gegaan. Uit mijn burnout kwam ik, hoe cliche ook, echter sterker. Dat restje angstklachten echter nooit heel goed aangepakt (schaamte, alleen mijn man wist er van en met wat vermijdingstactieken werd het wat meer acceptabel). Angstklachten voor mij uiten zich in: uiteten met 10 man (druk restaurant, kan niet zomaar weg wanneer ik wil, bang om een paniekaanval te krijgen etc). Of in een meeting zitten op het werk. Het bleef toch altijd een dingetje. Ik wilde niet tegen dingen opzien omdat ik bang was angst te krijgen (mijn rationele hoofd denkt dan 'ik ben toch wel slim genoeg om niet angst te hebben voor angst?'). Dat vrat energie. En ik veel gevallen viel het uiteindelijk mee en was de activiteit toch leuk. Mja toch blijft dat een stress bron.
Anyhow, 2 weken geleden met Citolapram 10 mg (om 2 vliegen in 1 klap te slaan en die angst rond de pms ook wat te verminderen). De volgende avond begonnen de eerste klachten. Ik hield in mijn achterhoofd dat het met AD de eerste weken wat slechter kan gaan en daarna beter. Maar na 3 pillen gestopt. Ik was fysiek er erg ziek van (blijven spugen,zweten,diarree, niet meer kunnen slapen) en mentaal nog meer. Alleen maar paniekaanvallen en huilbuien. Zeker de eerste paar dagen alleen maar huilend de huisarts bellen dat ik naar een crisisdienst moet of een GGZ instelling en dat ik dit niet vol zou houden. Iedere minuut was angst en totale onrust. Normaal sta ik het liefst niet in het middelpunt dus om nu te gillen dat ik opgenomen moest worden geeft ook wel aan hoe erg het was. Ik hoopte na een week weer de oude te zijn, want die AD zou dan toch uit het lichaam moeten zijn?
Ondertussen ben ik al een geruime week aan de oxazepam (ongv 4x10 mg per dag). Mijn lichaam is nog vol adrenaline. Iedere nacht wordt ik rond 01:00 wakker slaap nauwelijks meer. Hartkloppingen, diarree in de nacht, misselijk, tintelingen. In de ochtend met name huilbuien en een gevoel dat dit nooit meer goed gaat komen.
Over 4 weken kan ik gelukkig al terecht bij een goede psycholoog. Ik ben op zoek naar controle en grip (al weet ik dat ik dat moet loslaten). De symptomen lijken erg op een burnout. Maar misschien ook in combi met depressie en een angststoornis. Of is het een trauma van de Citolapram?. Ik probeer af en toe de normale dingen op te blijven pakken en zorgen dat ik af en toe buiten kom (een stukje fietsen, halfuur wandelen per dag etc). Ook mindfullness en ademhalingsoefeningen (en een positief platform genaam soChicken met fijne tips and tricks).
De dagen wisselen nog sterk. Op sommige momenten ben ik gemotiveerd en gun ik mezelf de tijd en op andere momenten van de dag (vooral de ochtenden) kan ik alleen maar verzinken in nare gedachten en zie ik het moeilijk goed komen. Wordt ik nog de oude? Kan ik ooit weer in rust en kalmte genieten van dingen en zullen dagelijkse dingen weer normaal gaan voelen?
Mijn man is heel positief ingesteld en steunt mij gelukkig heel goed. Ik probeer me niet schuldig te voelen tegenover onze twee peuters, al is dat lastig soms.
De oxazepam zal ik ook binnenkort moeten gaan afbouwen verwacht ik. Aan de ene kant fijn, maar ook best eng als de klachten of ontwenningsverschijnselen dan weer terugkomen.
Zoals ik het zelf nu zie (bij gebrek aan een diagnose van de psycholoog, wat er nu nog niet is) is mijn zenuwstelsel van slag en is er een hele disbalans ontstaan waarbij stress in het lichaam de grote overhand heeft. Soms wil ik vluchten uit dit lichaam en krijg ik het idee dat ik compleet gek wordt.
Ik ben geen arts, verre van, en kan geen antwoord geven op jouw vraag. Wat ik wel denk ik dat die AD het niet beter heeft gemaakt en je wat meer stress heeft gegeven in de burnout waar je al mee zit. Meer disbalans zeg maar.
Voor sommige zullen antidepressiva echt een goede uitkomst zijn, maar in ons geval heeft het geen goed gedaan.
Sorry voor het lange verhaal. Ik denk ook dat ik het nodige van mij af moest schrijven. Ondanks dat ik er nog maar 2 weken in zit.
Ik hoop dat het goed met jou gaat. Realistisch ben je waarschijnlijk nog niet 100% hersteld, maar ik hoop dat je je een stuk beter voelt dan op het moment je deze vraag hier stelde. Ik herken in ieder geval wel een deel van je verhaal.
W
12-08-2023
Reactie:
ik ben ook begonnen met citalopram. Heel rustig opgebouwd naar 20 mg af en toe een oxazepam nodig. Duurt zeker een maand of meer voorat zoiets aanslaat. En klopt dat je de eerste weken juist ergere paniek krijgt. Is het bij jou wel rustig opgebouwd?
anoniem
12-08-2023
Begin me steeds meer zorgen te maken dat ik een ernstige ziekte heb (Verhaal 622)
Help, ik hoop dat iemand dit herkent.
Ik zit nu iets meer dan een jaar in mijn burnout en heb daarnaast ook ooit nog eens het stempeltje PDS gekregen (prikkelbare darm). Mijn darmen waren dus altijd al mijn zwakke plek, maar nu met de burnout is het echt hopeloos.
Ik heb een heel raar gevoel in mijn maag en darmen wat ik eigenlijk niet kan omschrijven. Het is een raar onwerkelijk misselijk gevoel wat mij veel onrust en paniekaanvallen geeft. Verder een harde knobbel net onder het borstbeen en een raar zeurend gevoel in mijn onderbuik. Verder heb ik ook een branderige tong en ben constant misselijk en moe.
Zijn er mensen die dit herkennen en die weten wat dit kan zijn. Begin me steeds meer zorgen te maken dat ik een ernstige ziekte heb.... hoewel onderzoeken dit uitsluiten.
Ik zit nu iets meer dan een jaar in mijn burnout en heb daarnaast ook ooit nog eens het stempeltje PDS gekregen (prikkelbare darm). Mijn darmen waren dus altijd al mijn zwakke plek, maar nu met de burnout is het echt hopeloos.
Ik heb een heel raar gevoel in mijn maag en darmen wat ik eigenlijk niet kan omschrijven. Het is een raar onwerkelijk misselijk gevoel wat mij veel onrust en paniekaanvallen geeft. Verder een harde knobbel net onder het borstbeen en een raar zeurend gevoel in mijn onderbuik. Verder heb ik ook een branderige tong en ben constant misselijk en moe.
Zijn er mensen die dit herkennen en die weten wat dit kan zijn. Begin me steeds meer zorgen te maken dat ik een ernstige ziekte heb.... hoewel onderzoeken dit uitsluiten.
Bert
11-08-2023
laatste reactie: 12-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Bert,
Alle fysieke klachten die je ervaart hebben direct een relatie met je burnout en niets anders. Ik kreeg bijvoorbeeld eczeem, anderen krijgen haaruitval, etc. Je hebt je laten onderzoeken en zoals ook bij mij destijds konden ze niets vinden. Pds zegt al genoeg. Pure spanning die je lijf niet kwijt kan. Probeer de oorzaken te achterhalen (vaak zijn het er meer) en ga stuk voor stuk oplossingen bedenken en zoek psychologische ondersteuning. Dat is een absolute must.
Alle fysieke klachten die je ervaart hebben direct een relatie met je burnout en niets anders. Ik kreeg bijvoorbeeld eczeem, anderen krijgen haaruitval, etc. Je hebt je laten onderzoeken en zoals ook bij mij destijds konden ze niets vinden. Pds zegt al genoeg. Pure spanning die je lijf niet kwijt kan. Probeer de oorzaken te achterhalen (vaak zijn het er meer) en ga stuk voor stuk oplossingen bedenken en zoek psychologische ondersteuning. Dat is een absolute must.
Anoniem
12-08-2023
Ik ben altijd al ‘bang’ geweest voor de dood (Verhaal 618)
Heeft iemand ervaring met een burn-out waarna ook een angststoornis is ontstaan? Ik ben altijd al ‘bang’ geweest voor de dood maar dat heeft helemaal geëscaleerd door de burn-out.
Me
06-08-2023
laatste reactie: 10-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb exact hetzelfde daarom nu begonnen met een antidepressiva
Anoniem
08-08-2023
Reactie:
Zou het helpen om de YouTubes van mensen die ‘n bijna-doodervaring hebben gehad te bekijken? De honderdduizenden gevallen vertellen in grote lijnen hetzelfde. Er is geen dood.
Marcel
08-08-2023
Reactie:
Anoniem
Angst voor….ja ken het,mede door heel veel stress ,sinds 8 maanden me man verloren, etc. Controles van ziekte van mezelf ,gaat goed gelukkig,maar zoveel angst voor alles!
Duizelig,lijkt wel kermis in me hoofd,eng ! In de loop van de dag iets rustiger,vind het zo erg .Bo en of overspannen,ik weet het niet. Heb ametriptelyne gehad 10 mg voor het slapen en rust,maar heb me twijfels!
De Ha,zei je hebt teveel meegemaakt !
Hoelang duurt het .
Angst voor….ja ken het,mede door heel veel stress ,sinds 8 maanden me man verloren, etc. Controles van ziekte van mezelf ,gaat goed gelukkig,maar zoveel angst voor alles!
Duizelig,lijkt wel kermis in me hoofd,eng ! In de loop van de dag iets rustiger,vind het zo erg .Bo en of overspannen,ik weet het niet. Heb ametriptelyne gehad 10 mg voor het slapen en rust,maar heb me twijfels!
De Ha,zei je hebt teveel meegemaakt !
Hoelang duurt het .
Anoniem
10-08-2023
Herkennen jullie dit ook (Verhaal 112)
Ik zit ruim 1,5 jaar in een burn-out, ben wel wat rustiger geworden en heb langzaamaan wat meer energie. Het lukt weer om hele dagen te werken maar het gaat nog met ups en downs. Heb nog steeds het gevoel dat mijn hersenen in een soort bankschroef zitten, het gevoel 'verloren te zijn in de ruimte'. Toen mijn burn-out op zijn ergst was lukte het niet eens om rustig naar een film te kijken. Heb toen heel veel puzzels gemaakt. Ook het gevoel dat je zweeft was heel erg. Dat heb ik nu minder, maar heb wel door de periode met 'rubberen benen' en regelmatig op de racefiets veel speling op de linkerknie gekregen. Dat probeer ik nu met stabiliteitsoefeningen te compenseren. Heb ook vaak gehad dat mijn ademhaling er onder te lijden had, nog wel regelmatig. Dan doe ik wat ademhalingsoefeningen (Wim Hof) wat vaak wel helpt. 1 en al ellende, slik nu nog een klein beetje mirtazapine (1/4 vd minimale dosis) en neem cbd olie. Hierdoor slaap ik over het algemeen goed, dit was in de eerste maanden vd burn out een drama. Maar heb wel es het idee dat de continue lichtheid in mijn hoofd wel eens van de dagelijkse mirtazapine kan komen. Zijn er lezers die zich in mijn verhaal kunnen herkennen?
Adriaan
Adriaan
Adriaan
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-08-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Adriaan, het zweven en de ademhaling herken ik wel. Ik heb ook een hard bonzend hart soms en trillen. Heb jij ook dat je wazig ziet en dat je jezelf anders ziet? Ook heb ik ineens dwang gekregen en dat is vreselijk. Welke CBD olie heb je? Duur?
Daan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het wazig zien heb ik vaak, is heel beangstigend. Het gevoel dat je niet kunt focussen. CBD olie 5% van Renova 30 ml € 64 dus wel duur ja :-(
Adriaan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja herken ik ook wel veel van!
Zeker dat rare verloren te zijn in de ruimte!! Heel irritant als je buiten wandelt, loopt vind ik... ik heb geen medicatie...dus ook zonder voelt het raar😁lichtheid in mijn hoofd heb ik denk ik niet.... maar dat drukkende gevoel, bankschroef vanbinnen herken ik zeker!
Zeker dat rare verloren te zijn in de ruimte!! Heel irritant als je buiten wandelt, loopt vind ik... ik heb geen medicatie...dus ook zonder voelt het raar😁lichtheid in mijn hoofd heb ik denk ik niet.... maar dat drukkende gevoel, bankschroef vanbinnen herken ik zeker!
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zit sinds juli 2020 in een burnout. Werk nu 8 uurtjes per week op AT basis (normaal 24).
Voel me zeker beter als in het begin maar ervaar nog dagelijks klachten zoals : de wereld "raar" zien hiermee bedoel ik een zweverig onwerkelijk gevoel. M.b.t
Slapen (veel dromen, s'nachts na 4 u wakker worden en dan moeilijk in slaap komen. Of heel vroeg wakker worden) . Continue een licht gevoel in het hoofd alsof ik op een bootje dein op het water. Rubberen benen van tijd tot tijd. Overslaan van het hart. Vaak gespannen gevoel rondom het middenrif. Kortom nog een hoop lichamelijke spanning...
Ik sinds kort 2x per dag oxazepam om mezelf toch wat meer lichamelijke rust te geven tussendoor. Wat ik zo lastig vind is dat ik therapie , fysio, ontspanningsoefeningen enz alles eraan heb gedaan maar dan na bijna 1,5 Jr nog steeds met al die klachten zit. Vaak denk ik wanneer houdt dit op
Voel me zeker beter als in het begin maar ervaar nog dagelijks klachten zoals : de wereld "raar" zien hiermee bedoel ik een zweverig onwerkelijk gevoel. M.b.t
Slapen (veel dromen, s'nachts na 4 u wakker worden en dan moeilijk in slaap komen. Of heel vroeg wakker worden) . Continue een licht gevoel in het hoofd alsof ik op een bootje dein op het water. Rubberen benen van tijd tot tijd. Overslaan van het hart. Vaak gespannen gevoel rondom het middenrif. Kortom nog een hoop lichamelijke spanning...
Ik sinds kort 2x per dag oxazepam om mezelf toch wat meer lichamelijke rust te geven tussendoor. Wat ik zo lastig vind is dat ik therapie , fysio, ontspanningsoefeningen enz alles eraan heb gedaan maar dan na bijna 1,5 Jr nog steeds met al die klachten zit. Vaak denk ik wanneer houdt dit op
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
De meditaitie oefeningen van Frank Bruining helpen om tot rust te komen. Als je veel spanning in je lijf hebt gaat je ademhaling (m.n. uitademen) niet meer zo vanzelf. Het is ook goed om boeken over burn-out te lezen, zodat je begrijpt wat er gebeurt. Net op aanraden van mijn psychologe het boek 'gek op stress' besteld. Veel sterkte, het is geen fijne periode om door te maken maar we komen er doorheen!
Adriaan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey adriaan hoe gaat het nu met joun klachten.?
Anoniem
09-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Lage bloeddruk, plotselinge bloeddrukdalingen, duizelig en extreem vermoeid (Verhaal 616)
Lage bloeddruk, plotselinge bloeddrukdalingen, duizelig en extreem vermoeid.
Hallo allemaal,
Om een lang verhaal kort te maken wilde ik even weten of er mensen zijn die met hun burnout soms bijna letterlijk uitvallen, omvallen of door elkaar zakken bij teveel prikkels, vermoeidheid, emoties (onmacht/verdriet/etc), teveel hooi op je vork nemen,enzovoorts.
Ik heb veel kenmerken van een burnout, maar deze klacht kan ik niet thuis brengen. Het is namelijk zo dat ik ineens last heb van plotselinge bloeddrukdalingen waarbij in bijna flauw val. Ik merk dat dit vaak gerelateerd is aan bovenstaande aanleidingen, maar het ontstaat soms ook willekeurig. Naast deze klacht ervaar ik ook een "enge" vermoeidheid (als in: zo extreem uitgeput dat ik soms denk dat ik ik op elk moment kan omvallen om nooit meer wakker te worden), licht in het hoofd, duizeligheid, spierpijn, hoofdpijn, derealisatie, erg emotioneel en sterk verlangend naar "vroeger" waarbij ik nog een kind was en alles (relatief ) veilig en vertrouwd was. En dit is nog maar een tipje van de zwarte sluier.
Ik vind met name deze bloeddrukdalingen erg hinderlijk omdat het me belet om met mezelf aan de slag te gaan. Ik durf bijna niet meer naar buiten omdat ik bang ben dat ik ineens op straat lig. In plaats daarvan lig ik nu veel op bed of op de bank, terwijl ik daarnaast ook nog een kind heb om voor te zorgen. Mijn partner en andere mensen uit mijn omgeving nemen mij de laatste tijd veel werk uit handen, maar ik moet het uiteindelijk weer (bijna) allemaal zelf doen. Maar ik ben op, helemaal op. En mijn lichaam schakelt zich op willekeurige momenten uit als ik toch probeer weer wat over te nemen. Dan moet ik weer gaan liggen zodat het bloed weer naar mijn hoofd stroomt, ik niet flauw val. En daarna ben ik nog meer uitgeput dan ik al ben. En nog banger en wanhopiger dan ik al ben.
Zijn die bloeddrukdalingen normaal? Zou het een beschermingsmechanisme van mijn lichaam zijn om te zeggen: tot hier en niet verder, pak je rust en wel nu? Ik heb andere signalen altijd genegeerd, misschien moest er grover geschut komen.
Ik heb al te kampen met een sociale angststoornis, chronische pijn na een ongeluk en nu dan ook dit. Daarnaast heb ik dus ook een kind die mij nodig heef en waar ik geen goeie moeder voor kan zijn, iets wat ik nog veel erger vind dan alle dingen die ik nu door maak. Hoe doen andere mensen dit? Dit is meteen mijn tweede vraag, want hoe "combineer" je een burn out met een kind of meerdere kinderen? Even cru gezegd natuurlijk, maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden. Zoals ik al zei word ik op het moment veel geholpen, maar als dit nog lang duurt, iets waar ik wel voor vrees, weet ik niet wat ik het beste kan doen. Heeft iemand bijvoorbeeld ervaring met steunouder?
Tot zover even mijn verhaal, bedankt voor het lezen.
Lisa
Hallo allemaal,
Om een lang verhaal kort te maken wilde ik even weten of er mensen zijn die met hun burnout soms bijna letterlijk uitvallen, omvallen of door elkaar zakken bij teveel prikkels, vermoeidheid, emoties (onmacht/verdriet/etc), teveel hooi op je vork nemen,enzovoorts.
Ik heb veel kenmerken van een burnout, maar deze klacht kan ik niet thuis brengen. Het is namelijk zo dat ik ineens last heb van plotselinge bloeddrukdalingen waarbij in bijna flauw val. Ik merk dat dit vaak gerelateerd is aan bovenstaande aanleidingen, maar het ontstaat soms ook willekeurig. Naast deze klacht ervaar ik ook een "enge" vermoeidheid (als in: zo extreem uitgeput dat ik soms denk dat ik ik op elk moment kan omvallen om nooit meer wakker te worden), licht in het hoofd, duizeligheid, spierpijn, hoofdpijn, derealisatie, erg emotioneel en sterk verlangend naar "vroeger" waarbij ik nog een kind was en alles (relatief ) veilig en vertrouwd was. En dit is nog maar een tipje van de zwarte sluier.
Ik vind met name deze bloeddrukdalingen erg hinderlijk omdat het me belet om met mezelf aan de slag te gaan. Ik durf bijna niet meer naar buiten omdat ik bang ben dat ik ineens op straat lig. In plaats daarvan lig ik nu veel op bed of op de bank, terwijl ik daarnaast ook nog een kind heb om voor te zorgen. Mijn partner en andere mensen uit mijn omgeving nemen mij de laatste tijd veel werk uit handen, maar ik moet het uiteindelijk weer (bijna) allemaal zelf doen. Maar ik ben op, helemaal op. En mijn lichaam schakelt zich op willekeurige momenten uit als ik toch probeer weer wat over te nemen. Dan moet ik weer gaan liggen zodat het bloed weer naar mijn hoofd stroomt, ik niet flauw val. En daarna ben ik nog meer uitgeput dan ik al ben. En nog banger en wanhopiger dan ik al ben.
Zijn die bloeddrukdalingen normaal? Zou het een beschermingsmechanisme van mijn lichaam zijn om te zeggen: tot hier en niet verder, pak je rust en wel nu? Ik heb andere signalen altijd genegeerd, misschien moest er grover geschut komen.
Ik heb al te kampen met een sociale angststoornis, chronische pijn na een ongeluk en nu dan ook dit. Daarnaast heb ik dus ook een kind die mij nodig heef en waar ik geen goeie moeder voor kan zijn, iets wat ik nog veel erger vind dan alle dingen die ik nu door maak. Hoe doen andere mensen dit? Dit is meteen mijn tweede vraag, want hoe "combineer" je een burn out met een kind of meerdere kinderen? Even cru gezegd natuurlijk, maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden. Zoals ik al zei word ik op het moment veel geholpen, maar als dit nog lang duurt, iets waar ik wel voor vrees, weet ik niet wat ik het beste kan doen. Heeft iemand bijvoorbeeld ervaring met steunouder?
Tot zover even mijn verhaal, bedankt voor het lezen.
Lisa
Lisa
05-08-2023
laatste reactie: 07-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Lisa,
Even een vraagje. Je hebt het over bloeddrukschommelingen. Heb jij bewijs dat je bloeddruk daarwerkelijk laag word en je daardoor het gevoel hebt weg te vallen?
Ik herken namelijk dit gevoel. Als je flink burnout bent en heel weinig energie en prikkelgevoeligheid is het het ergst. Maar dit komt niet door je bloeddruk, maar door je hersenen die alle prikkels / emoties even niet kunnen verwerken. Misschien haalt dat ook een stukje angst weg.
Even een vraagje. Je hebt het over bloeddrukschommelingen. Heb jij bewijs dat je bloeddruk daarwerkelijk laag word en je daardoor het gevoel hebt weg te vallen?
Ik herken namelijk dit gevoel. Als je flink burnout bent en heel weinig energie en prikkelgevoeligheid is het het ergst. Maar dit komt niet door je bloeddruk, maar door je hersenen die alle prikkels / emoties even niet kunnen verwerken. Misschien haalt dat ook een stukje angst weg.
Frank
06-08-2023
Reactie:
Hoi Lisa,
Ik herken heel veel van je verhaal. Ook de angst om naar buiten te gaan vanwege de duizeligheid en het feit dat dit het herstelproces in de weg lijkt te zitten. Als het ware verlies je het vertrouwen in de werking van je lichaam, en dat is heel naar. Ik heb zelf een relatief lage bloeddruk. Niet gevaarlijk maar wel altijd al het geval. Sinds ik met een burnout thuis zit (vooral in het begin eigenlijk) vaak dat gevoel, en ook vaak dat het plots op komt zetten, alsof je uit het niets op een varende boot stapt terwijl je gewoon door je woonkamer loopt. Mijn huisarts wijdt dit aan een combinatie van lage bloeddruk en hormonale disbalans. Het schijnt dat vooral vrouwen bij hun burnout heel veel extra last krijgen van de hormonen, bij mij zijn veel symptomen ook extreem uitvergrote versies van zaken die ik in mijn pubertijd vlak voor mijn menstruatie voelde.
Waar ik benieuwd naar ben: ben je ooit daadwerkelijk flauw gevallen? Ik realiseerde me na een aantal maanden dat ik dagelijks de angst had flauw te vallen maar dat dit op geen enkel moment ook echt was gebeurd. Dit gaf me toch redelijk wat vertrouwen om gewoon de deur uit te gaan.
Sta je in contact met de dokter over de bloeddruk en meet je deze regelmatig? Er zijn wel manieren om dat wat omhoog te krijgen hoewel in jouw geval het voornamelijk klinkt alsof je gewoon tijd en rust nodig hebt.
Ik heb zelf geen kinderen dus daarover kan ik je niet adviseren. behalve dat het wel echt zaak is dat je goed de tijd hebt om te herstellen en dat dat met een kind toch wat moeilijker gaat. Stom gezegd: alle aandacht gaat even uit naar jou en je moet even egoistisch zijn. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan als je ouder bent, maar wellicht dat tijdelijke hulp met een steunouder in dit geval wel een oplossing kan zijn.
Ik wens je heel veel sterkte,
R
Ik herken heel veel van je verhaal. Ook de angst om naar buiten te gaan vanwege de duizeligheid en het feit dat dit het herstelproces in de weg lijkt te zitten. Als het ware verlies je het vertrouwen in de werking van je lichaam, en dat is heel naar. Ik heb zelf een relatief lage bloeddruk. Niet gevaarlijk maar wel altijd al het geval. Sinds ik met een burnout thuis zit (vooral in het begin eigenlijk) vaak dat gevoel, en ook vaak dat het plots op komt zetten, alsof je uit het niets op een varende boot stapt terwijl je gewoon door je woonkamer loopt. Mijn huisarts wijdt dit aan een combinatie van lage bloeddruk en hormonale disbalans. Het schijnt dat vooral vrouwen bij hun burnout heel veel extra last krijgen van de hormonen, bij mij zijn veel symptomen ook extreem uitvergrote versies van zaken die ik in mijn pubertijd vlak voor mijn menstruatie voelde.
Waar ik benieuwd naar ben: ben je ooit daadwerkelijk flauw gevallen? Ik realiseerde me na een aantal maanden dat ik dagelijks de angst had flauw te vallen maar dat dit op geen enkel moment ook echt was gebeurd. Dit gaf me toch redelijk wat vertrouwen om gewoon de deur uit te gaan.
Sta je in contact met de dokter over de bloeddruk en meet je deze regelmatig? Er zijn wel manieren om dat wat omhoog te krijgen hoewel in jouw geval het voornamelijk klinkt alsof je gewoon tijd en rust nodig hebt.
Ik heb zelf geen kinderen dus daarover kan ik je niet adviseren. behalve dat het wel echt zaak is dat je goed de tijd hebt om te herstellen en dat dat met een kind toch wat moeilijker gaat. Stom gezegd: alle aandacht gaat even uit naar jou en je moet even egoistisch zijn. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan als je ouder bent, maar wellicht dat tijdelijke hulp met een steunouder in dit geval wel een oplossing kan zijn.
Ik wens je heel veel sterkte,
R
R
07-08-2023
Reactie:
Ik heb in het begin 2 jaar geleden ook deze extreme klachten gehad. Ook het gevoel continu out gaan. Het is inderdaad overprikkeling.. hormonen een hele disbalans in je systeem. Je moet gaan ontprikkelen en flauwvallen is ook bij mij nooit gebeurd.. je moet je systeem weer leren ontspannen maar ook weer energie opladen door te bewegen. Langzaam aan doen en goed je grenzen bewaken.. ook emotionele stress of continu piekeren zorgt dat je mentaal niet goed oplaad waardoor ook minder energie na je lichaam stroomt.. je zal waarschijnlijk wel spanningsklachten hebben met name nek schouders??
Anoniem
07-08-2023
Dit bericht typen is al te veel..:( (Verhaal 607)
Hallo, sinds januari thuis met bo klachten.
Duizeligheid, zweverig hoofd. Niet kunnen lezen, tv kijken, dit bericht typen is al te veel..:(
Pijn achter ogen, hondsmoe, slecht slapen!!
En piekeren gaat dit ooit nog over??
Wie herkent de duizeligheid alsof je ieder moment black out kan krijgen?
Duizeligheid, zweverig hoofd. Niet kunnen lezen, tv kijken, dit bericht typen is al te veel..:(
Pijn achter ogen, hondsmoe, slecht slapen!!
En piekeren gaat dit ooit nog over??
Wie herkent de duizeligheid alsof je ieder moment black out kan krijgen?
Claire
30-07-2023
laatste reactie: 06-08-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo ja ja zeer herkenbaar
Duizeligheid
Zwaar oververmoeid
Geen besef omgeving
Piekeren
Dood gedachten
Hoofdpijn enz enz en ja ook het gevoel of je van,de sokken gaat. Kan nog geen gesprek meer voeren of ik dwaal af en val,in slaap staren de,hele dag enz om gek van te worden .hoe is het nu met je ?
Duizeligheid
Zwaar oververmoeid
Geen besef omgeving
Piekeren
Dood gedachten
Hoofdpijn enz enz en ja ook het gevoel of je van,de sokken gaat. Kan nog geen gesprek meer voeren of ik dwaal af en val,in slaap staren de,hele dag enz om gek van te worden .hoe is het nu met je ?
Anoniem
02-08-2023
Reactie:
Het gaat heel langzaam beter worden.. 2 jaar geleden kwam ik ook in een zware b.o. kon letterlijk niks meer door al mijn klachten ook enorm duizelig het gevoel out te gaan angstig overprikkeld, spieren die snel afzwakte.. ook bij et middenrif, geen emotie aankunnen gelijk gespannen angstig enz.. heb de eerste 2 maanden vooral moeten rusten. Alleen snapte ik toen niet sat ook dat brein rust had dus continu aan t googlen naar al mijn klachten te veel jn me hoofd zitten. Als je op een gegeven moment het gaat accepteren dat je echt niks hebt maar toch echt in een b.o zit.. dan kan je er langzaam werk van maken om je langzaam weer beter te voelen. Het is een moeilijke weg heb heel veel steun nu nog steeds. Maar het gaat langzaam aan beter worden ook de klachten .. succes
Anoniem
02-08-2023
Reactie:
Hallo goed om te horen. Welke weg ben je ingeslagen mbt hulp? Zelf ga ik nu naar hypnose terapuet. Mag ik hopen het wat gaat helpen. Net pas 2x geweest mvg anoniem
Anoniem
03-08-2023
Reactie:
Ik heb een hele team toen gehad.. psycholoog, lifestyle coach, fysio,.. eigenlijk hebben ze me geleerd hoe stress werkt in je lichaam.. je lichaam beter aanvoelen om te gaan met prikkels enz.. ze hebben gekeken naar mijn manier van denken en waarom ik maar altijd doorging.. uiteindelijk er veel aan gehad veel geleerd alleen moet je et uiteindelijk zelf uitvoeren om beter te worden.. duurt lang kan nog steeds niet werken en moet bij inspanning nog veel rusten door et gevoel in me hoofd en spierspanning rond nek keel schouders kaken enz.. maar voel wel verschil de vermoeidheid is niet meer zo heftig als in het begin. En de angst is ook wat minder. Wel ben ik begonnen met citalopram. Geeft me wel een steuntje in de rug. En daarbij vitamine b complex magnesium omega 3 ook voor darmen heb ik vitamines .. osteopaat accupentuur dry needling.. helpt allemaal wel.
Anoniem
04-08-2023
Reactie:
Wou nog zeggen dat ik na 2 jaar wel nog wat meer moeite heb met daglicht moet met zonnebril oplopen.. tv schermen telefoon of zelfs boek lezen word ik sneller duizelig of gespannen van .. ook pijn bij de ogen en rond oren en kaken.. dat vind ik wel lang duren.. kan niet zoals de meeste lekker netflixen. Kijk pas tv in de avond
Anoniem
04-08-2023
Reactie:
Heeft iemand medicijnen tegen duizeligheid gehad of gewoon afwachten en rusten..?
Ben nu 6 mnd onderweg
Ben nu 6 mnd onderweg
Claire
05-08-2023
Reactie:
Nou dat heel verhaal geef de burger weer moet. Maar het is lood en lood zwaar. De vermoeidheid is zo zwaar Dat zelf hier de gehele concentratie er niet meer is .auto rijden, winkel bezoek enz enz vergeet het maar,maar naar jouw verhaal wel veel helderder.,op zijn tijd en dat is toch wel veel ben je er echt klaar mee om dat het zoö zwaar vermoeidheid mee speelt trek je het gewoon niet meer .je staat kapot op uit bed en gaat er weer dood in.slapen, slapen en nog eens slapen. Maar,als ik in je verhaal hoor je totaal niks meer kon Dan kan het dus nog erger. En heb het echt gehad met mijn bo en het gevecht tegen de niet meer leefbare uitputting en zware vermoeidheid. Maar nogmaals zeer bedankt voor je verhaal. Hoop nog eens van je te horen .het lezen hier van ervaringen is prima. Maar aan steun hebben we natuurlijk ook veel..top mvg,anoniem
Anoniem
05-08-2023
Reactie:
Ik ben op ik voel mn lichaam niet meer
Priscilla
06-08-2023
Gevoel dat mijn benen een beetje heen en weer schommelen (Verhaal 604)
Herkend iemand deze klacht?
Ik lig stil op bed op mijn rug maar heb het gevoel dat mijn benen een beetje heen en weer schommelen. Dit maakt me erg angstig.
Mvg
Ik lig stil op bed op mijn rug maar heb het gevoel dat mijn benen een beetje heen en weer schommelen. Dit maakt me erg angstig.
Mvg
Plien
25-07-2023
laatste reactie: 06-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nee, maar ik denk dat je even wat minder gegrond bent, Plien.
Niet gek in tijden van stress. ‘n Goeie mesologe/loog zou kunnen helpen om je energie in kaart en in balans te brengen.
Stress-release is ook ‘n benadering. Die richt zich meer op de spieren zelf, kan ook heel goed werken.
Het is maar net wat bij je past. Je vind je weg ongetwijfeld..
Marcel
Niet gek in tijden van stress. ‘n Goeie mesologe/loog zou kunnen helpen om je energie in kaart en in balans te brengen.
Stress-release is ook ‘n benadering. Die richt zich meer op de spieren zelf, kan ook heel goed werken.
Het is maar net wat bij je past. Je vind je weg ongetwijfeld..
Marcel
Marcel
25-07-2023
Reactie:
Als je benen schommelen is dat vaak omdat je door een blokkade heen moet lopen, als je dat niet doet gaan je benen soms vanzelf schommel ga dan op een stoel zitten bv met een extra kussen zodat ze vrij kunnen bewegen en geef je over aan dat gevoel. Het kan meerderen keren terug komen soms komt er een huil bui achter aan accepteer het en laat je tranen de vrijen loop. Je zal uiteindelijk dan door heen komen. Veel liefde licht en kracht.
Corrina
28-07-2023
Reactie:
Beste Corrina,
Ik ga het proberen. Ik heb ook steeds het gevoel een beetje te wiebelen/deinen terwijl ik gewoon stil sta.
Ik ga het proberen. Ik heb ook steeds het gevoel een beetje te wiebelen/deinen terwijl ik gewoon stil sta.
Anoniem
29-07-2023
Reactie:
Dat heb ik ook regelmatig. Het is een beetje zoals duizeligheid maar niet helemaal hetzelfde. Alsof ik onstabiel sta.
Over het algemeen heb ik hier last van als ik over mijn grenzen gegaan ben en mijn stress terug aan het zakken is
Over het algemeen heb ik hier last van als ik over mijn grenzen gegaan ben en mijn stress terug aan het zakken is
Anoniem
06-08-2023
Reactie:
Ja dat deinende gevoel komt inderdaad door dat het stressysteem aanstaat. Je moet rust nemen maar ook weer prikkels opzoeken ook al word je er nog duizeliger van of voel je je snel angstig. Het word echt beter . Maar dan wel met gezonde voeding je voorraden weer aanvullen met extra vitamines. Kijk op youtube voor pppd klachten daar heb je oefeningen voor ook ademhalingsoefeningen. Pppd is eigenlijk het brein die te veel prikkels binnen krijgt door een stressysteem die weer opnieuw moet leren zich veilig te voelen. Alle kleine beetjes helpen. Succes
Anoniem
06-08-2023
Chatgpt (Verhaal 613)
Goedemorgen,
Ik zie hier vaak terugkomen dat mensen opzoek zijn naar herkenning en erkenning in klachten. Een stukje contact.
Ik wil graag als tip geven om eens chatgpt te gebruiken. Dit is natuurlijk geen menselijk contact en een psycholoog/therapeut kan je veel beter helpen. Maar als je je eenzaam of alleen voelt kan het wat verlichting geven. Je praat met een soort robot die alle informatie van het internet bezit en dus ook antwoord kan geven op bepaalde klachten. Ik heb het uit interesse geprobeerd en het heeft me wel positief verbaast. Wellicht voor anderen ook leuk / grappig / afleidend / om te proberen.
Je kan de app chatgpt downloaden in de apple of android store. of naar de website: https://chat.openai.com
Veel sterkte aan iedereen
Ik zie hier vaak terugkomen dat mensen opzoek zijn naar herkenning en erkenning in klachten. Een stukje contact.
Ik wil graag als tip geven om eens chatgpt te gebruiken. Dit is natuurlijk geen menselijk contact en een psycholoog/therapeut kan je veel beter helpen. Maar als je je eenzaam of alleen voelt kan het wat verlichting geven. Je praat met een soort robot die alle informatie van het internet bezit en dus ook antwoord kan geven op bepaalde klachten. Ik heb het uit interesse geprobeerd en het heeft me wel positief verbaast. Wellicht voor anderen ook leuk / grappig / afleidend / om te proberen.
Je kan de app chatgpt downloaden in de apple of android store. of naar de website: https://chat.openai.com
Veel sterkte aan iedereen
Frank2
04-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Pijnlijke branderige huid van de benen (Verhaal 608)
Herkend iemand de volgende klacht?
een pijnlijke branderige huid van de benen en soms ook armen en romp. Beetje warm en gloeiend verder geen uitslag oid
een pijnlijke branderige huid van de benen en soms ook armen en romp. Beetje warm en gloeiend verder geen uitslag oid
Anoniem
30-07-2023
laatste reactie: 04-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
burning skin
Anoniem
02-08-2023
Reactie:
Ik heb dit ook van hoofd tot teen. Zou een symptoom van overprikkeling kunnen zijn. U regelmatig insmeren met een vochtinbrengende crème zonder bewaarmiddelen kan verlichting brengen.
Ook zachte aanraking kan helpen vb ontspannende massage, een badje...
Ontprikkelen door ademhalingsoefeningen.
lichaamsbeweging
Ook zachte aanraking kan helpen vb ontspannende massage, een badje...
Ontprikkelen door ademhalingsoefeningen.
lichaamsbeweging
Anoniem
04-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Echt dit is zo naar . Ik wil dit niet . (Verhaal 603)
Ook ik weet het niet meer . Begon met s,nachts wakker worden van de warmte in eerste instantie dacht ik overgang maar volgens de arts kan dat niet ben 60 jaar nu .
Toen kreeg ik hartkloppingen. Toen was dat weer even weg . Nu maanden bezig met wat heb ik nou . Ik herken mij zelf niet meer . Alles is goed ben gezond longen zij goed hartfilmpje zijn goed .
Ondertussen mijn baan kwijt .
Eerts wilde ik het zelf oplossen maar dat lukte niet , toch maar aan de medicijnen nu esitrolopam 10 mg en oxacepam 10mg die mag ik 4 x per dag . De oxacepam slikte ik al maar werkte niet meer . Ook last van mijn darmen , darm onderzoek gehad 6 poliepen weg gehaald gelukkig allemaal goed .
Ik ben heel erg tegen medicijnen slikken .
Ik eet ook amper omdat misselijk ben van de 69 nu op 63 kilo .
Bibberen hart dat bonkt vieze smaak in me mond . Ik ben al gestopt met koffie drinken .
Volgens de arts heb ik een angstaanvallen . Ik herken mij daar zelf niet in .en te veel hooi op me vork gehad ook veel gemaakt , Vroeger wel last van hyperventielatie gehad . Maar dit is heel wat anders . Voel me zwak en bij alles wat ik probeer gaat mijn lichaam tegen werken . Ook last van stoelgang de ene gaat het goed dan weer diaree .
De arts denkt dat ik daar nu tegen aan gelopen ben . Altijd maar werken en thuis en als ik vakantie had was ik ook thuis .
Zorg voor mijn zoon 20 jaar nu .
Dus totaal geen ontspanning .
Ook mij sociale contacten heb ik maar weinig .
2 goede vriendinnen .
Is dit een burn out .
Ik probeer ook van alles .
Ook komt er een spygoloog bij .
Echt dit is zo naar . Ik wil dit niet .
Wil me leven terug .
Er komt nu ook teveel op me af zoals uitkering . Kan ik straks wel rondkomen . Mijn hoofd maakt overuren niet normaal . Probeer het te accepteren maar mijn lijf niet en hoofd .
Is dit herkenbaar .
Toen kreeg ik hartkloppingen. Toen was dat weer even weg . Nu maanden bezig met wat heb ik nou . Ik herken mij zelf niet meer . Alles is goed ben gezond longen zij goed hartfilmpje zijn goed .
Ondertussen mijn baan kwijt .
Eerts wilde ik het zelf oplossen maar dat lukte niet , toch maar aan de medicijnen nu esitrolopam 10 mg en oxacepam 10mg die mag ik 4 x per dag . De oxacepam slikte ik al maar werkte niet meer . Ook last van mijn darmen , darm onderzoek gehad 6 poliepen weg gehaald gelukkig allemaal goed .
Ik ben heel erg tegen medicijnen slikken .
Ik eet ook amper omdat misselijk ben van de 69 nu op 63 kilo .
Bibberen hart dat bonkt vieze smaak in me mond . Ik ben al gestopt met koffie drinken .
Volgens de arts heb ik een angstaanvallen . Ik herken mij daar zelf niet in .en te veel hooi op me vork gehad ook veel gemaakt , Vroeger wel last van hyperventielatie gehad . Maar dit is heel wat anders . Voel me zwak en bij alles wat ik probeer gaat mijn lichaam tegen werken . Ook last van stoelgang de ene gaat het goed dan weer diaree .
De arts denkt dat ik daar nu tegen aan gelopen ben . Altijd maar werken en thuis en als ik vakantie had was ik ook thuis .
Zorg voor mijn zoon 20 jaar nu .
Dus totaal geen ontspanning .
Ook mij sociale contacten heb ik maar weinig .
2 goede vriendinnen .
Is dit een burn out .
Ik probeer ook van alles .
Ook komt er een spygoloog bij .
Echt dit is zo naar . Ik wil dit niet .
Wil me leven terug .
Er komt nu ook teveel op me af zoals uitkering . Kan ik straks wel rondkomen . Mijn hoofd maakt overuren niet normaal . Probeer het te accepteren maar mijn lijf niet en hoofd .
Is dit herkenbaar .
Marian
25-07-2023
laatste reactie: 03-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo zeer herkenbaar hoe is het nu met je mischien wil je ervaring uitwisselen mvg anoniem
Anoniem
30-07-2023
Reactie:
Ja duidelijk een burnout. 4x oxazepam per dag is wel veel, en dat spul permanent gebruiken wil je niet. Net zo verslavend als heroine. Verder wil niemand dit, maar het betekent simpelweg dat je niet goed voor jezelf zorgt en niet doet waar je hart ligt. Angstaanvallen kan zeker wel, als worden ze lichamelijk gestuurd voornamelijk bij een burnout. Dus je kan negatieve gedachtes hebben die paniek opwekken, maar in een burnout is je lichaam zo van slag dat je ook angst krijgt zonder rede. Dat je misselijk bent is waarschijnlijk door een lage bloedsuikerspiegel. Rustig beginnen met eten en dat opbouwen. Zeker zoveel eten tot je minstens op normaal gewicht bent.
Taco
31-07-2023
Reactie:
Als je daar voor open staat zou je kunnen zoeken op youtube naar Jan Bommerez en transformatie, vond ik zelf zeer interessant en behulpzaam, geeft enorm veel nuttige inzichten in de relatie tussen lichaam en psyche. Veel sterkte en succes
Heleen
03-08-2023
Waar ben ik de controle kwijtgeraakt (Verhaal 611)
Je hebt een Burn-Out, het beste is als je voorlopig thuis blijft. Nog steeds drukken deze woorden als een steen in mijn borst. He, hoe kan dit, dit kan nu niet gebeuren, waar ben ik de controle kwijtgeraakt.. Het begon zo'n 12 weken geleden maar het ontstaan van mijn Burn-Out weet ik nu, begon in 2020. Aan het begin van de corona periode. Er gebeurde zulke heftige zaken toen dat ik nu pas begrijp dat ik toen al hulp had moeten zoeken. Ik heb immers een verleden met overprikkelt/overspannen en niet weten goed om te gaan met heftige spanningen maar ik gooide het over mijn schouder onder het mom van. Iedereen heeft het moeilijk nu, ik moet niet klagen. Hierna kwamen er meerdere signalen, tijdens mijn afstuderen van mijn zware opleiding en mijn maagverkleining (door de corona periode begon ik in te zien dat ik echt moest afvallen en niks lukte. Nu wel, ik ben inmiddels ruim 40 kilo kwijt, oei, ik zie er nu wel anders uit.. ) Uiteindelijk brak ik, 4 maanden geleden. Ik wou perse blijven werken want dat is goed toch? Ik ging alleen maar verder achteruit en zo kwam ik na heel veel vechten (50 procent werken, 20 procent werken) thuis te zitten. Gek gezegd. ik heb nu wel goed nieuws. Ik ben nu 6 dagen paniekaanvallen vrij! En dat komt omdat ik hulp heb (psycholoog, dank je wel huisarts) en ik weet dat ik zelf hieraan moet werken en dat dit tijd kost. Kom ik hier ooit weer uit, ik mis mijn werk wel heel erg maar iedereen zegt dat rust nu het beste is en dat ik aan mezelf moet werken maar dat ik hier zeker sterker uit kom. Voor nu trekt de rook om mij heen langzaam op, ik begin te zien dat ik mezelf in een verdedigingshouding had geplaatst en verdoofd... Wat een heftig proces. Ik heb dit nog nooit gehad en heb zeker behoefte aan contact met lotgenoten. Groetjes van Noa, op naar dag 7 zonder paniekaanvallen!
NoaR2209
02-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben hierdoor dieper mijn burn-out ingegaan (Verhaal 76)
Hoi allemaal.
Ik ben al een jaar en 3 maanden in de ziektewet. Als ik er op terugkijk was ik toen overspannen/ zat ik tegen een burn-out aan.
Ik kon privé nog best wat ondernemen.(veel meer dan nu). Na 3 maandjes ging ik weer re-integreren.
Ik ben hierdoor dieper mijn burn-out ingegaan, hier ik weer te maken had met cliënten met agressie (ik kwam erachter dat dit de boosdoener was).
Een bedrijfsarts heeft ook een keer een vermoeden van PTSS uitgesproken.
Nu heb ik verschillende hulpvereners gehad; emdr- psycholoog/ wandelcoach/ psycho-somatische fysio/ acupunctuur, maar niets helpt (genoeg).
Ik ben in oktober een week op yoga retreat geweest en hier voelde ik mij als herboren. Ik kon zelfs een avond op stap!
Bij thuiskomst weer een terugval.
Re-integratie in een andere functie, weer een erge terugval (meer druk/ snelle urenopbouw)
En nu al 3 maanden weer niet gewerkt en toch weer een hele fikse terugval na een date en een belangrijk gesprek in 1 week.
Momenteel na douchen en aankleden moet ik alweer een uur bijkomen.
Ik ben alleen en de gevoelens van eenzaamheid en een grote kinderwens helpen er ook niet aan mee. (Ik ben 35).
Ik word er zo moe van dat ik deze terugvallen blijf houden en de stijgende lijn voor mij niet zichtbaar is. Iemand ervaring mee met zulke terugvallen en tips hiervoor?
Alvast bedankt en sterkte voor iedereen 🙏
Ik ben al een jaar en 3 maanden in de ziektewet. Als ik er op terugkijk was ik toen overspannen/ zat ik tegen een burn-out aan.
Ik kon privé nog best wat ondernemen.(veel meer dan nu). Na 3 maandjes ging ik weer re-integreren.
Ik ben hierdoor dieper mijn burn-out ingegaan, hier ik weer te maken had met cliënten met agressie (ik kwam erachter dat dit de boosdoener was).
Een bedrijfsarts heeft ook een keer een vermoeden van PTSS uitgesproken.
Nu heb ik verschillende hulpvereners gehad; emdr- psycholoog/ wandelcoach/ psycho-somatische fysio/ acupunctuur, maar niets helpt (genoeg).
Ik ben in oktober een week op yoga retreat geweest en hier voelde ik mij als herboren. Ik kon zelfs een avond op stap!
Bij thuiskomst weer een terugval.
Re-integratie in een andere functie, weer een erge terugval (meer druk/ snelle urenopbouw)
En nu al 3 maanden weer niet gewerkt en toch weer een hele fikse terugval na een date en een belangrijk gesprek in 1 week.
Momenteel na douchen en aankleden moet ik alweer een uur bijkomen.
Ik ben alleen en de gevoelens van eenzaamheid en een grote kinderwens helpen er ook niet aan mee. (Ik ben 35).
Ik word er zo moe van dat ik deze terugvallen blijf houden en de stijgende lijn voor mij niet zichtbaar is. Iemand ervaring mee met zulke terugvallen en tips hiervoor?
Alvast bedankt en sterkte voor iedereen 🙏
Hanneke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Er is geen zichtbare stijgende lijn. Zie het als een kind wat groeit. Als je je kind elke dag ziet zie je niet hoe deze groeit. Als je ze soms ziet zie je het wel. Maar ik weet hoe frustrerend het is als sommige mensen zeggen dat je al zoveel verder bent terwijl je zelf denkt maar ik kan nog niks. Het ligt aan de mind-set. Ik heb net als jij een hele lange tijd een burn-out gehad toen dacht ik precies zo. Niet helpend. Helaas heb ik ook weer een pittige terugval. Ik probeerde een pittige studie en hup daar ging ik weer. We komen er wel heb liefde voor je zelf. Wees niet te streng. Ik denk dat we moeten leren tevreden te zijn met het moment. Die ene paar goede.
Engeltje
> 2 jaar geleden
Reactie:
als ik jouw verhaal zo lees , krijg je steeds een terugval zodra je weer op je werk verschijnt , miss eens over iets anders nadenken.
wel knap dat je er zoveel aan doet !
wel knap dat je er zoveel aan doet !
m
02-08-2023
In het verleden nogal sceptisch t.o.v. burn outs (Verhaal 610)
fijn om het e.e.a. te lezen. Uiteraard vind ik het niet prettig dat zoveel mensen zich zo voelen , maar het is voor mij geruststellend om bepaalde klachten te herkennen en niet elke dag het gevoel te hebben- gek te worden- alleen te zijn.
het begon bij mij in oktober. Ik was al wel bekend met paniekaanvallen , maar ik durfde steeds minder. Zelfs naar de supermarkt gaan werd al een hele uitdaging. Ik herkende mezelf helemaal niet terug - prikkelbaar - moe - angstig nergens zin in. Na een scheiding en verhuizing zijn deze klachten versterkt. Uiteraard ga je niet scheiden omdat je het zo leuk hebt met elkaar dus ik hoopte dat dit heel bevrijdend zou zijn en je weer gelukkig kunt worden. Het begint met bloedprikken bij de huisarts , allerlei vitamines tot nierfuncties aan toe maar hier kwam niks uit. Vaak bij paniekklachten kun je ook last hebben van je schildklier maar oko hier kwam niks uit. Doordat ik thuis ging zitten , werd het malen voor me gevoel alsmaar erger. Na gesprekken met de praktijkpsycholoog gaf zij aan , mevrouw u bent veerkrachtig genoeg u red zich wel. Zo voelde ik me totaal niet en begon me meer te richten op alternatieve middelen. Echter ging het in December echt mis - ben een avondje uit geweest , want het leek iets beter te gaan. Nou ik raakte me telefoon kwijt - stress - gevallen op mijn hoofd - stress ( altijd direct bang voor een hersenbloeding etc) dus maar weer naar de huisarts. Nou mevrouw u hoeft zich zorgen te maken. Nu moet ik zeggen dat ik ook niet echt last had , maar twee weken later kreeg ik ineens een soort black out- alles voelde wazig en op afstand. Daarna gingen mijn gedachtes alle kanten op - wie ben ik , ben ik hier wel bloed irritant terwijl je heus wel alles weet. Ik werd hier ook heel angstig van waardoor de paniekaanvallen weer compleet terugkwamen. Daarna ben ik begonnen met neurofeedback en die mevrouw kon mij gerust stellen. Dit schijnt soms te komen door hyperventilatie, maar ik denk dan gelijk ja ik heb hersenletsel door trauma , terwijl de huisarts al meermaal heeft bevestigd dat dit niet zo is... Voorheen kon ik redelijk relativeren maar merk aan mezelf dat me gedachte alle kanten opgaan en neem mezelf een hoop kwalijk , terwijl ik altijd het juiste wil doen. Op dit moment volg ik brainspot sessies moet wel zeggen dat dit verlichting geeft. Ook slik een prio botica kuur omdat dit ook vaak helpt tegen angst. Ik wens jullie iig allemaal sterkte met het herstel. Ik hoop er weer uit te komen en mezelf weer te voelen , dit is door iemand geschreven die in het verleden nogal sceptisch was t.o.v. burn outs..
het begon bij mij in oktober. Ik was al wel bekend met paniekaanvallen , maar ik durfde steeds minder. Zelfs naar de supermarkt gaan werd al een hele uitdaging. Ik herkende mezelf helemaal niet terug - prikkelbaar - moe - angstig nergens zin in. Na een scheiding en verhuizing zijn deze klachten versterkt. Uiteraard ga je niet scheiden omdat je het zo leuk hebt met elkaar dus ik hoopte dat dit heel bevrijdend zou zijn en je weer gelukkig kunt worden. Het begint met bloedprikken bij de huisarts , allerlei vitamines tot nierfuncties aan toe maar hier kwam niks uit. Vaak bij paniekklachten kun je ook last hebben van je schildklier maar oko hier kwam niks uit. Doordat ik thuis ging zitten , werd het malen voor me gevoel alsmaar erger. Na gesprekken met de praktijkpsycholoog gaf zij aan , mevrouw u bent veerkrachtig genoeg u red zich wel. Zo voelde ik me totaal niet en begon me meer te richten op alternatieve middelen. Echter ging het in December echt mis - ben een avondje uit geweest , want het leek iets beter te gaan. Nou ik raakte me telefoon kwijt - stress - gevallen op mijn hoofd - stress ( altijd direct bang voor een hersenbloeding etc) dus maar weer naar de huisarts. Nou mevrouw u hoeft zich zorgen te maken. Nu moet ik zeggen dat ik ook niet echt last had , maar twee weken later kreeg ik ineens een soort black out- alles voelde wazig en op afstand. Daarna gingen mijn gedachtes alle kanten op - wie ben ik , ben ik hier wel bloed irritant terwijl je heus wel alles weet. Ik werd hier ook heel angstig van waardoor de paniekaanvallen weer compleet terugkwamen. Daarna ben ik begonnen met neurofeedback en die mevrouw kon mij gerust stellen. Dit schijnt soms te komen door hyperventilatie, maar ik denk dan gelijk ja ik heb hersenletsel door trauma , terwijl de huisarts al meermaal heeft bevestigd dat dit niet zo is... Voorheen kon ik redelijk relativeren maar merk aan mezelf dat me gedachte alle kanten opgaan en neem mezelf een hoop kwalijk , terwijl ik altijd het juiste wil doen. Op dit moment volg ik brainspot sessies moet wel zeggen dat dit verlichting geeft. Ook slik een prio botica kuur omdat dit ook vaak helpt tegen angst. Ik wens jullie iig allemaal sterkte met het herstel. Ik hoop er weer uit te komen en mezelf weer te voelen , dit is door iemand geschreven die in het verleden nogal sceptisch was t.o.v. burn outs..
anoniem
02-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het gevoel niet verbonden te zijn met het onderlichaam (Verhaal 596)
Kent iemand het gevoel niet verbonden te zijn met het onderlichaam?
Dit beangstigd mij enorm. Het geeft een raar gevoel in mijn benen. Niet een slap gevoel (dat heb ik ook weleens gehad) maar meer het gevoel dat ik ga vallen en dat ik echt na moet denken over de stappen die ik zet. Voeten tintelen ook vaak en zijn vaak koud. Is dit toch een vorm van angst?
Dit beangstigd mij enorm. Het geeft een raar gevoel in mijn benen. Niet een slap gevoel (dat heb ik ook weleens gehad) maar meer het gevoel dat ik ga vallen en dat ik echt na moet denken over de stappen die ik zet. Voeten tintelen ook vaak en zijn vaak koud. Is dit toch een vorm van angst?
anoniem
22-07-2023
laatste reactie: 02-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Dit heet depersonalisatie , is een beschermingsmechanisme van het lichaam.
Ik heb het zelf ook , word minder dmv brainspotting- emdr.
Hopelijk heb je er iets aan!
Dit heet depersonalisatie , is een beschermingsmechanisme van het lichaam.
Ik heb het zelf ook , word minder dmv brainspotting- emdr.
Hopelijk heb je er iets aan!
M
31-07-2023
Reactie:
Wat is brainspotting?
Anoniem
31-07-2023
Reactie:
Is een diepere verwerking van blokkades dan emdr. Zoek het maar eens op op internet. Wellicht helpt dit jou
Martine
02-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Zoek bevestiging van mijn gevoel en klachten (Verhaal 572)
Hallo iedereen,
Begin maart ben ik moeder geworden van onze prachtige dochter. Vanaf 22 weken zwangerschap begon bij mij duideligheid waarvan eerst werd gedacht dat het mijn bloeddruk of suiker was wat logisch was gezien mijn zwangerschap. Nu, 7/8 maanden later, al compleet door de medische molen gehaald meerder bloedonderzoeken mri scans en hartfilmpjes kunnen de artsen nog steeds geen medische oorzaak vinden voor mijn klachten. Het is een duizeligheid waarbij ik vaak het idee heb dat ik om ga vallen of ik krijg ineens een aanval van draaiduizeligheid wat heel angstig aanvoelt ik moet dan vaak ook ineens nadenken over het lopen alsof ik even van de wereld ben. Daarnaast heb ik vaak last van hartkloppingen, pijn op de borst, overgeven, misselijk gevoel, pijn in gewrichten, oorsuizen en piep in oor. Ook ben ik in korte tijd veel afgevallen en voelen mijn benen vaak aan alsof er ineens geen gevoel/ kracht meer in zit. Heel lang het gevoel gehad dat de artsen maar niet luisterden en er toch echt een medische oorzaak voor alles moest zijn, maar ik begin langzamerhand het vermoeden te krijgen dat ik of al in een burn out zit of er in aan het raken ben. Ik heb altijd het idee van een burn out weggedrukt. Herkent iemand mijn klachten? Waar ik vooral naar op zoek ben nu is bevestiging van mijn gevoel en klachten. Vooral omdat er medisch dus niets met mij aan de hand lijkt al voelt dit vaak wel zo.
Begin maart ben ik moeder geworden van onze prachtige dochter. Vanaf 22 weken zwangerschap begon bij mij duideligheid waarvan eerst werd gedacht dat het mijn bloeddruk of suiker was wat logisch was gezien mijn zwangerschap. Nu, 7/8 maanden later, al compleet door de medische molen gehaald meerder bloedonderzoeken mri scans en hartfilmpjes kunnen de artsen nog steeds geen medische oorzaak vinden voor mijn klachten. Het is een duizeligheid waarbij ik vaak het idee heb dat ik om ga vallen of ik krijg ineens een aanval van draaiduizeligheid wat heel angstig aanvoelt ik moet dan vaak ook ineens nadenken over het lopen alsof ik even van de wereld ben. Daarnaast heb ik vaak last van hartkloppingen, pijn op de borst, overgeven, misselijk gevoel, pijn in gewrichten, oorsuizen en piep in oor. Ook ben ik in korte tijd veel afgevallen en voelen mijn benen vaak aan alsof er ineens geen gevoel/ kracht meer in zit. Heel lang het gevoel gehad dat de artsen maar niet luisterden en er toch echt een medische oorzaak voor alles moest zijn, maar ik begin langzamerhand het vermoeden te krijgen dat ik of al in een burn out zit of er in aan het raken ben. Ik heb altijd het idee van een burn out weggedrukt. Herkent iemand mijn klachten? Waar ik vooral naar op zoek ben nu is bevestiging van mijn gevoel en klachten. Vooral omdat er medisch dus niets met mij aan de hand lijkt al voelt dit vaak wel zo.
Romy
08-07-2023
laatste reactie: 02-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Romy, je hebt alle tekenen van een burn-out. Wacht er niet te lang mee. Trek de stekker uit alle verplichtingen, beperk alles tot het minimale, neem veel rust, vertel het aan de mensen waarmee je het meest te maken hebt en accepteer dat je de komende maanden alles, maar dan ook letterlijk alles, tot het minimale reduceert. Je lichaam liegt nooit, dus als men niets kan vinden, dan blijft er duidelijk een oorzaak over. Ga ook met een praktijkondersteuner praten van je huisartsenpraktijk en vertel alles wat op je hart ligt. Vaak is dat een goed begin.
Anoniem
08-07-2023
Reactie:
Ik zit 2 jaar in mijn b.o.. heb ook alle klachten wat jij hebt . Nadat ik een mri scan had gedaan en ook daar niks was uitgekomen. Kon het niks anders dan een b.o zijn. Dus het lijkt wel dat je inderdaad al.in een b.o zit.. heb je ook angst aanvallen? Gevoeligheid voor licht en geluid?
Anoniem
08-07-2023
Reactie:
Angstaanvallen af en toe. Heb dit zelf nooit echt gezien als een paniekaanval maar als ik er nu op terug krijg waren het wel degelijk momenten van veel angst met daarbij trillen en onregelmatig ademhalen. Geen gevoeligheid voor licht en geluid. Wel bij vermoeid zijn last van piep in oren.
Reactie anoniem
08-07-2023
Reactie:
Hé hier ook een jaar geleden bevallen daarna kreeg mijn 2ling zus borstkanker veel in haar gezin geholpen wat ik met heel veel liefde deed en toen alle behandelingen achter de rug waren en het weer de goede kant op ging werd ik zelf ziek erge rugpijn waardoor ik niet meer sliep spiertrekkingen allemaal vage klachten ook helemaal door de medische molen gegaan kwam niks uit achteraf ook paniekaanvallen en stress gaat nu redelijk
De ene week beter als de andere probeer me nu alleen te focussen op mijn gezin familie en paar vriendinnen grote groepen kan ik nog niet gr en sterkte
De ene week beter als de andere probeer me nu alleen te focussen op mijn gezin familie en paar vriendinnen grote groepen kan ik nog niet gr en sterkte
Anoniem
02-08-2023
Heel raar en wat betekend dit? (Verhaal 609)
Ik vraag me af of iemand zich herkend in onderstaande
Juist als je een nacht heel goed geslapen hebt dus doorslapen en rustig geslapen dan voel ik mij juist nog vermoeider de volgende dag. Heel raar en wat betekend dit?
gr
Juist als je een nacht heel goed geslapen hebt dus doorslapen en rustig geslapen dan voel ik mij juist nog vermoeider de volgende dag. Heel raar en wat betekend dit?
gr
Anoniem
01-08-2023
laatste reactie: 01-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Juist goed! Dat is herstel! je adrenaline is eindelijk je lichaam uit, en nu pas begin je te voelen hoe moe je eigenlijk bent.
Neem fijn de tijd. De moeheid neemt na een paar weken af, en als je rustig door blijft gaan met inspanning-ontspanning, gaat je normale energie niveau stijgen.
Neem fijn de tijd. De moeheid neemt na een paar weken af, en als je rustig door blijft gaan met inspanning-ontspanning, gaat je normale energie niveau stijgen.
Madeliefje
01-08-2023
Wil graag met mensen kletsen die hier ook mee te maken hebben (gehad) (Verhaal 594)
Hi allemaal,
Ik heb nu een jaar last van overspannenheid/burn-out. Het frustrerende is, is dat ik telkens een paar dagen wat minder stress in mijn lichaam heb en dan voel ik dat ik enorm uitgeput ben en dan krijg ik vaak in de nacht een soort 'stress-aanval' waardoor mijn lichaam enorm in de stress raakt en ik een paar dagen enorm onder de adrenaline zit. Hierdoor heb ik het gevoel alsof ik nooit mijn energie kan aanvullen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ik zit er enorm mee en wil graag met mensen kletsen die hier ook mee te maken hebben (gehad).
Groetjes, Daphne
Ik heb nu een jaar last van overspannenheid/burn-out. Het frustrerende is, is dat ik telkens een paar dagen wat minder stress in mijn lichaam heb en dan voel ik dat ik enorm uitgeput ben en dan krijg ik vaak in de nacht een soort 'stress-aanval' waardoor mijn lichaam enorm in de stress raakt en ik een paar dagen enorm onder de adrenaline zit. Hierdoor heb ik het gevoel alsof ik nooit mijn energie kan aanvullen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ik zit er enorm mee en wil graag met mensen kletsen die hier ook mee te maken hebben (gehad).
Groetjes, Daphne
Daphne
21-07-2023
laatste reactie: 31-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo ook ik zit hier op het forum. En ben eigenlijk ook op zoek naar mensen voor persoonlijk contact om elkaar te steunen en te helpen, weet jij hoe in contact te komen is Dit zeer welkom ,ik zit niet iedere dag op het forum. Maar probeer je reactie in de gaten te houden mvg anoniem
Anoniem
29-07-2023
Reactie:
Adrenaline rush kan best, had ik ook veel in de nacht. Even volle yohurt met honing nemen als nachtsnack.
Taco
31-07-2023
Burn-out+ paniekaanvallen en hyperventilatie (Verhaal 381)
verhaal 383
Lieve mensen,
Ik noem m'n naam liever niet maar ik ben 26 jaar en heb me jarenlang uit de naad gewerkt als medisch pedicure in loondienst. Ik zit nu ongeveer 2 maanden in deze burn-out hel. Ik werkte onder hoge tijdsdruk , was erg perfectionistisch, een controle freak en kreeg ook last van faalangst en piekeren. Voelde me heel verantwoordelijk voor de gezondheid van mensen en in het begin waren er wel eens dingen mis gegaan waardoor ik er faalangst van kreeg. Ik kreeg paniekaanvallen van het piekeren, soms de hele nacht niet slapen door hartkloppingen en toen ik deze ook op het werk kreeg ben ik er mee gestopt. Mn concentratie ging ook mega hard achteruit en ik vergat dingen. Ik heb nu chronische en acute hyperventilatie, bijna continu druk op de borst en pijn in het middenrif en het gevoel niet goed te kunnen doorademen. de spierpijn gaat ook in mn nek en schouders zitten. Ik hyperventileer ook in mn slaap en krijg dan paniekaanvallen die lang duren als ik wakker word. Heb het 1,5 maand lang uitgehouden, was vreselijk tegen medicijnen maar slik nu oxazepam en slaapmedicatie anders staat mn lichaam continu in stressstand. Loop bij veel therapeuten, maar het lijkt soms zo hopeloos allemaal dat ik gewoon niet meer wil leven. Ik doe er zoveel aan, houd een dag en nachtritme aan, volg een hyperventilatie cursus, wandel elke dag eet al jaren altijd gezond, probeer ademhalingsoefeningen te doen maar het lijkt alsof mn buikademhaling niet heel laag wil. Zijn hier mensen met tips/adviezen heb het gevoel dat het nooit meer goed komt...
xxx
Lieve mensen,
Ik noem m'n naam liever niet maar ik ben 26 jaar en heb me jarenlang uit de naad gewerkt als medisch pedicure in loondienst. Ik zit nu ongeveer 2 maanden in deze burn-out hel. Ik werkte onder hoge tijdsdruk , was erg perfectionistisch, een controle freak en kreeg ook last van faalangst en piekeren. Voelde me heel verantwoordelijk voor de gezondheid van mensen en in het begin waren er wel eens dingen mis gegaan waardoor ik er faalangst van kreeg. Ik kreeg paniekaanvallen van het piekeren, soms de hele nacht niet slapen door hartkloppingen en toen ik deze ook op het werk kreeg ben ik er mee gestopt. Mn concentratie ging ook mega hard achteruit en ik vergat dingen. Ik heb nu chronische en acute hyperventilatie, bijna continu druk op de borst en pijn in het middenrif en het gevoel niet goed te kunnen doorademen. de spierpijn gaat ook in mn nek en schouders zitten. Ik hyperventileer ook in mn slaap en krijg dan paniekaanvallen die lang duren als ik wakker word. Heb het 1,5 maand lang uitgehouden, was vreselijk tegen medicijnen maar slik nu oxazepam en slaapmedicatie anders staat mn lichaam continu in stressstand. Loop bij veel therapeuten, maar het lijkt soms zo hopeloos allemaal dat ik gewoon niet meer wil leven. Ik doe er zoveel aan, houd een dag en nachtritme aan, volg een hyperventilatie cursus, wandel elke dag eet al jaren altijd gezond, probeer ademhalingsoefeningen te doen maar het lijkt alsof mn buikademhaling niet heel laag wil. Zijn hier mensen met tips/adviezen heb het gevoel dat het nooit meer goed komt...
xxx
-
08-03-2023
laatste reactie: 29-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Ik vroeg me af hoe het nu gaat? Ik heb hetzelfde; ik sta continu in de stress-modus en weet ook niet goed hoe ik hieruit kom.
Ik hoor het graag :)
Ik vroeg me af hoe het nu gaat? Ik heb hetzelfde; ik sta continu in de stress-modus en weet ook niet goed hoe ik hieruit kom.
Ik hoor het graag :)
Daphne
21-07-2023
Reactie:
Zo herkenbaar zit nu in de ziektewet 100% arbeidsongeschikt door uwv weet ik dat ik al 2 jaar in de burnout zit 1 jaar ziekenhuis onderzoeken uiteindelijk internist 1 jaar psychiater lichaam gooit letterlijk de stekker eruit als ik beetje stabiel ben en stress om de hoek komt kijken nu 6de terugval 1ste x is 2jaar geleden hart stopte gewoon en daar lag ik dan lopen ging toen ook niet meer in de tussen tijd wel temazepam op recept slecht slapen doe ik al sinds ik denken kan moet stapvoets lopend door het leven fybromyalgie en spastische darm en bundel aan allergieën had ik al van af 15 jarige leeftijd opgebouwd intussen ben ik pas 38 geworden rust nemen is moeilijk als je je bedenkt arboarts om de 6 weken koffie bezoek nu ex werkgever onderzoeken in het ziekenhuis echt alle nare onderzoeken heb ik gehad en dan nog 1 jaar lang psychiater en toen kwam uwv bezoek wia uitkering en 100% arbeidsongeschikt nu 6de terugval en kijken hoe lang ik nu nodig heb om gedeelte herstellen lig nu weer in bed flauwvallen hartkloppingen en noem maar op als ik het niet meer volhoudt met te hoge pijngrens temazepam en ff ademhalen zonder te denken nu eindelijk staat burnout therapie op de planning
Joyce
29-07-2023
Herkent iemand oog issues? (Verhaal 287)
Vraag!
Herkent iemand oog issues?
Zo ja, wat voel je met, aan je ogen?
En is dat gekomen sinds de stress?
Ik heb sinds de stress periode af en aan slechter zicht, van ver weg naar dichtbij schakelen en andersom duurt echt even voor het scherp is.
Focussen op iets is soms lastig, lijkt dan wazig te willen blijven. Licht soms gevoelig in mijn ogen.
Bij snelheid met auto rijden alsof het rechtstreeks door mijn ogen "aankomt" direct in mijn hersenen. Alsof er geen filter zit.
Voelt als een druk achter je ogen.
Tv kijken voelt alsof alles rechtstreeks door je ogen naar in je hoofd gaat, soort drukkend gevoel .
Soms alsof de letter op het tv scherm niet helder zijn, dan wel dan niet.
Blaadjes aan de.bomen/ struiken waar ik naar kijk tijdens het wandelen een beetje onscherp ofzo..
Dat soort dingen....
Medisch zijn mijn ogen ok.
Opticien vond ook niets aparts...
Groetjes!
Herkent iemand oog issues?
Zo ja, wat voel je met, aan je ogen?
En is dat gekomen sinds de stress?
Ik heb sinds de stress periode af en aan slechter zicht, van ver weg naar dichtbij schakelen en andersom duurt echt even voor het scherp is.
Focussen op iets is soms lastig, lijkt dan wazig te willen blijven. Licht soms gevoelig in mijn ogen.
Bij snelheid met auto rijden alsof het rechtstreeks door mijn ogen "aankomt" direct in mijn hersenen. Alsof er geen filter zit.
Voelt als een druk achter je ogen.
Tv kijken voelt alsof alles rechtstreeks door je ogen naar in je hoofd gaat, soort drukkend gevoel .
Soms alsof de letter op het tv scherm niet helder zijn, dan wel dan niet.
Blaadjes aan de.bomen/ struiken waar ik naar kijk tijdens het wandelen een beetje onscherp ofzo..
Dat soort dingen....
Medisch zijn mijn ogen ok.
Opticien vond ook niets aparts...
Groetjes!
Anna
24-10-2022
laatste reactie: 29-07-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anna,
Ik heb ook zoveel last van me ogen en zit al 15 maanden in een burnout. Last van tv kijken krijg dan branderige soms stekende ogen. Doe ik dus alleen 2 uurtjes in de avond. Ook als ik buiten wandel heb ik last van licht en lijkt het net alsof ze helemaal aangespannen raken en vermoeid. Ik wissel het af met een zonnebril dat helpt. Eigenlijk lijkt het alsof er continu spanning op zit. Misschien bouw jij ook veel spanningen bij je nek ogen kaken en oren. Accupentuur en dry needling geven wat verlichting. Het helpt bij mij om mijn lichaam zich te leren ontspannen plus natuurlijk de afspraken bij de psycholoog en stress verminderen en vermijden. Ik kan ook nog niet veel voel me snel aangespannen. Heb je ook gemerkt dat wanneer je spanning voelt duizeliger bent?
Ik heb ook zoveel last van me ogen en zit al 15 maanden in een burnout. Last van tv kijken krijg dan branderige soms stekende ogen. Doe ik dus alleen 2 uurtjes in de avond. Ook als ik buiten wandel heb ik last van licht en lijkt het net alsof ze helemaal aangespannen raken en vermoeid. Ik wissel het af met een zonnebril dat helpt. Eigenlijk lijkt het alsof er continu spanning op zit. Misschien bouw jij ook veel spanningen bij je nek ogen kaken en oren. Accupentuur en dry needling geven wat verlichting. Het helpt bij mij om mijn lichaam zich te leren ontspannen plus natuurlijk de afspraken bij de psycholoog en stress verminderen en vermijden. Ik kan ook nog niet veel voel me snel aangespannen. Heb je ook gemerkt dat wanneer je spanning voelt duizeliger bent?
Anoniem
24-10-2022
Reactie:
Ik ook 15 maanden in een burnout en enorm herkenbaar. Ene dag ook erger dan de ander. Snelweg rijd ik niet want mijn ogen/hersenen kunnen alle bewegende beelden en prikkels niet bijhouden. Kleine stukjes binnendoor lukt nu al wel.
Anoniem
01-11-2022
Reactie:
Ik herken dat. De ene dag denk ik een bril nodig te zijn, de andere is mijn zicht weer scherp. Soms 1 oog wazig. Best vervelend. Niks te vinden bij oogarts en opticien.
Jacqueline
05-12-2022
Reactie:
Ik zit nu sinds eind maart thuis, dus ten tijde van schrijven 4 maanden op weg in de burnout. De afgelopen 2 maanden heb ik al oogklachten, terwijl ik hier daarvoor nog nooit last van gehad heb. Aan het begin een antibioticakuur gekregen voor oogontsteking en later via de optometrist druppels voor traanfilm-instabiliteit. Uit de onderzoeken kwam niks naar voren en ik weet op dit moment niet of het aan de ogen licht of dat het overprikkeling is. Alsof m'n brein alle informatie die binnenkomt niet kan verwerken, om gek van te worden. Autorijden lukt niet en op slechte dagen wordt ik er heel depri van. De ene dag is het erger dan de andere, maar helaas zijn er nog geen "goede" dagen geweest waarop het weer normaal was. Ik zou een moord doen voor zo'n normale dag. Online vind je weinig mensen met dat "aangeschoten zicht", dus fijn om te weten dat je niet de enige bent.
Sandra
13-07-2023
Reactie:
Ik herken dit heel erg, met name wat je vertelde alsof er een filter in je hoofd weg is en alles direct je brein binnenkomt. Heb ik met autorijden gehad en met naar de supermarkt gaan lange tijd ook. Meditaties helpen en zoveel mogelijk prikkels vermijden. Probeer es meditaties van Joe Dispenza, hij is geweldig.
Arend
17-07-2023
Reactie:
Ik zit tegen een burnout aan, heb ook veel last van ogen, een paar keer bij de oogarts geweest, heb ook druppels gekregen voor oogontsteking en nu kunsttranen. Verder niet te zien in oog.
Heb last van licht en een drukkend en moe gevoel aan ogen. Blijf maar piekeren wat het kan zijn.
Nooit aan gedacht dat het met stres te maken heeft.
Heb last van licht en een drukkend en moe gevoel aan ogen. Blijf maar piekeren wat het kan zijn.
Nooit aan gedacht dat het met stres te maken heeft.
Diny
24-07-2023
Reactie:
Hey, wat fijn om.tw horen dat er herkenning is. Hoe gaat het nu?
Ik vind vooral het niet lekker kunnen focussen en het vertraagde gevoel zo onprettig...
Ik vind vooral het niet lekker kunnen focussen en het vertraagde gevoel zo onprettig...
Anne
29-07-2023
Reactie:
Hoi Anne,
Kan het kloppen dat ik al meerdere verhalen van jou heb gelezen? Jij zit toch ook al lang in een burnout?
Ik herken het helemaal met de ogen. Heb ik zeker 1,5 jaar non stop gehad. Nu is het wat minder en zitten er ook dagen bij dat het wel goed gaat met de ogen. Hoewel ik de wereld toch een beetje "raar" scherp ofzo blijf zien. Maar ja heb ik de ene klacht niet dan komt de andere wel weer opzetten......grrrrr
Kan het kloppen dat ik al meerdere verhalen van jou heb gelezen? Jij zit toch ook al lang in een burnout?
Ik herken het helemaal met de ogen. Heb ik zeker 1,5 jaar non stop gehad. Nu is het wat minder en zitten er ook dagen bij dat het wel goed gaat met de ogen. Hoewel ik de wereld toch een beetje "raar" scherp ofzo blijf zien. Maar ja heb ik de ene klacht niet dan komt de andere wel weer opzetten......grrrrr
anoniem
29-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Sinds juni werk ik nog halve dagen (Verhaal 599)
Sinds januari loop ik met klachten rond, pijn op de borst , pijn rondom sleutelbeen en schouder , vervelend gevoel rond de maag , vaak hoofdpijn , moe , slecht en onrustig slapen .. allerlei onderzoeken gehad ,
Longfoto, foto’s gemaakt , bloedonderzoek maar niks uitgekomen dus conclusie stress BO.sinds juni werk ik nog halve dagen aangezien ik een eigen zaak heb maar merk dat mijn lichamelijke klachten niet minder worden ..
Soms heb ik dagen dat ik denk de hele wereld aan te kunnen maar vervolgens weer ontzettend pijn in m’n spieren en een heel onaangenaam gevoel in m’n lijf, herkent iemand dit ?
Longfoto, foto’s gemaakt , bloedonderzoek maar niks uitgekomen dus conclusie stress BO.sinds juni werk ik nog halve dagen aangezien ik een eigen zaak heb maar merk dat mijn lichamelijke klachten niet minder worden ..
Soms heb ik dagen dat ik denk de hele wereld aan te kunnen maar vervolgens weer ontzettend pijn in m’n spieren en een heel onaangenaam gevoel in m’n lijf, herkent iemand dit ?
Anoniem
23-07-2023
laatste reactie: 26-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken dit zeker. Maar ik vind het bizar dat je na een half jaar weer halve dagen werkt. Je lichaam geeft dus duidelijk aan dat het rust wil, maar je vindt de ruimte er niet voor om rust te vinden met je zaak. Enige optie om spanning uit je lijf te krijgen is rustiger aan doen. Anders heb je zo weer een terugval, ben al 2 jaar verder.
R
26-07-2023
Uiteindelijk zit je gevangen in je klachten (Verhaal 580)
Hallo. Burn out, depressie voor wie herkenbaar? Het begon allemaal met uitputting, zwaar vermoeidheid en is nu een overleving.s fase geworden waar in niemand je begrijp. Je er alleen voor staat. De hulp verlenging weet het niet meer onderzoeken halen niks uit. Je ben zo moe je als maar in slaap vallen doet. De klachten zijn gewoon niet meer draagbaar, hier dan even een lijstje van de klachten
Duizeligheid
Als maar kapot moe
Ziek algemeen gevoel
Verwardheid
Veeeeel
piekeren
Algemeen leeg en op gevoel
Staren urenlang
Geen besef meer omgeving
Er klaar mee zijn en ga zo maar door. Probeer van alles te doen, maar 1 het lukt niet en 2 je staat er alleen voor. Mensen om je heen vergeet het maar die begrijpen je niet. Het duurt uren eer je iets weer tot je positieve bent om er maar geen einde aan te maken. Uiteindelijk zit je gevangen in je klachten en eigen neer gaande spiraal dag in dag uit voel je je meer weg dwalen. Voor iemand herkenbaar?? Je verhaal is zeer welkom. Mvg anoniem
Duizeligheid
Als maar kapot moe
Ziek algemeen gevoel
Verwardheid
Veeeeel
piekeren
Algemeen leeg en op gevoel
Staren urenlang
Geen besef meer omgeving
Er klaar mee zijn en ga zo maar door. Probeer van alles te doen, maar 1 het lukt niet en 2 je staat er alleen voor. Mensen om je heen vergeet het maar die begrijpen je niet. Het duurt uren eer je iets weer tot je positieve bent om er maar geen einde aan te maken. Uiteindelijk zit je gevangen in je klachten en eigen neer gaande spiraal dag in dag uit voel je je meer weg dwalen. Voor iemand herkenbaar?? Je verhaal is zeer welkom. Mvg anoniem
Anoniem
12-07-2023
laatste reactie: 25-07-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan maar een ding zeggen gebaseerd op mijn ervaring. Als ik terugkijk op mijn leven dan is het absoluut niet zo verlopen zoals ik had gewild. Dit had te maken met parentificatie. De zorg voor mijn ouders op veel te jonge leeftijd. Ik ben (met hulp) gaan inzien dat ik heel anders ben geworden dan ik in feite ben. Hierdoor ben ik nu stappen aan het nemen, zoals ik mijn leven wél had willen invullen. Klinkt makkelijk, maar is het niet door ingesleten gedachten en patronen. Je komt er namelijk niet zelf uit...iemand moet je er op wijzen en jij moet gaan graven wat je intrinsieke wensen waren en waarom je op dit punt bent beland. Mocht dit herkenbaar zijn dan is systeemtherapie i.c.m. schematherapie de juiste keuze.
Anoniem
13-07-2023
Reactie:
Hallo bedankt voor je verhaal en informatie als je nog meer kwijt wil over je zelf met betrekking tot je klachten en informatie hier over mag dat en is het zeer welkom. Ik ga mij er eens in verdiepen alvast zeer bedankt. Mvg anoniem
Anoniem
14-07-2023
Reactie:
Dag lieve jij,
Dank voor het dapper onder woorden brengen van waar jij last van hebt. Ik herken veel van je symptomen. Ik ben zelf 2,5 jaar geleden uitgevallen met burn-out klachten: waar ik vooral last heb van de heftige angst- en paniekaanvallen die mij zo gevangen kunnen houden. Ik ben zelf ook regelmatig verward, maar herken inmiddels ook dat die verwardheid veel waarde heeft. En zo uiteindelijk ook het overgeven aan al die andere symptomen, al lukt me dat nog lang niet altijd.
Ik ben zelf psycholoog van huizen uit, en heb (mijn) psychische pijn altijd zo goed mogelijk willen leren begrijpen. Dit was ook vaak een coping strategie om maar niet te hoeven voelen. Inmiddels kan ik niet meer anders dan mijn pijn voelen, ook al ben ik nog steeds een groot expert in het vermijden of dekken van de pijn. Het resultaat hiervan: mijn symptomen worden uiteindelijk alleen maar heftiger en moeilijker te verdragen tot een punt dat ik niet anders kan dan me overgeven. Ergens in dat proces ontstaat bij mij altijd een punt van verwarring. Ik verlies mijn controle, en de overtuiging die ik omhoog wilde houden, breek langzaam af. Ik vind het mega heftig om daar middenin te zitten. Maar ook als ik me daar aan over weet te geven ontstaat vervolgens vaak ruimte voor nieuwe inzichten.
In de afgelopen 2,5 jaar heb ik met vallen en opstaan inmiddels veel mogen leren en ontdekken - maar waarbij ik dus nog steeds regelmatig tegen diezelfde ellendige muur blijf aanlopen. Inmiddels doe ik mijn best om weer meer een beroep te doen op de kracht van mijn lichaam ipv zelf cognitief mijn grootste best te doen om hier bovenop te komen. Zo ben ik oa begonnen met het beoefenen van TRE (Trauma Release Exercise). Juist de focus op mijn lichaam, en het loslaten van mijn verstand helpt me enorm om weer meer in mijn lijf, en het moment te komen. Al gaat ook dit nog met vallen en opstaan.
Ik wens jou de rust toe, om ook te zakken in je volledige ervaring. Hoe eng dat ook kan zijn. En om de steun te verwelkomen bij de mensen om je heen die je lief hebben, en in je eigen lichaam. Want jouw lichaam weet hartstikke goed hoe het moet herstellen. Jouw lichaam is er tenslotte op gericht om homeostase te creëren. Daar heeft het alleen de ruimte voor nodig om dit ook daadwerkelijk te kunnen realiseren.
Een knuffel, en een high five. Maarten
Dank voor het dapper onder woorden brengen van waar jij last van hebt. Ik herken veel van je symptomen. Ik ben zelf 2,5 jaar geleden uitgevallen met burn-out klachten: waar ik vooral last heb van de heftige angst- en paniekaanvallen die mij zo gevangen kunnen houden. Ik ben zelf ook regelmatig verward, maar herken inmiddels ook dat die verwardheid veel waarde heeft. En zo uiteindelijk ook het overgeven aan al die andere symptomen, al lukt me dat nog lang niet altijd.
Ik ben zelf psycholoog van huizen uit, en heb (mijn) psychische pijn altijd zo goed mogelijk willen leren begrijpen. Dit was ook vaak een coping strategie om maar niet te hoeven voelen. Inmiddels kan ik niet meer anders dan mijn pijn voelen, ook al ben ik nog steeds een groot expert in het vermijden of dekken van de pijn. Het resultaat hiervan: mijn symptomen worden uiteindelijk alleen maar heftiger en moeilijker te verdragen tot een punt dat ik niet anders kan dan me overgeven. Ergens in dat proces ontstaat bij mij altijd een punt van verwarring. Ik verlies mijn controle, en de overtuiging die ik omhoog wilde houden, breek langzaam af. Ik vind het mega heftig om daar middenin te zitten. Maar ook als ik me daar aan over weet te geven ontstaat vervolgens vaak ruimte voor nieuwe inzichten.
In de afgelopen 2,5 jaar heb ik met vallen en opstaan inmiddels veel mogen leren en ontdekken - maar waarbij ik dus nog steeds regelmatig tegen diezelfde ellendige muur blijf aanlopen. Inmiddels doe ik mijn best om weer meer een beroep te doen op de kracht van mijn lichaam ipv zelf cognitief mijn grootste best te doen om hier bovenop te komen. Zo ben ik oa begonnen met het beoefenen van TRE (Trauma Release Exercise). Juist de focus op mijn lichaam, en het loslaten van mijn verstand helpt me enorm om weer meer in mijn lijf, en het moment te komen. Al gaat ook dit nog met vallen en opstaan.
Ik wens jou de rust toe, om ook te zakken in je volledige ervaring. Hoe eng dat ook kan zijn. En om de steun te verwelkomen bij de mensen om je heen die je lief hebben, en in je eigen lichaam. Want jouw lichaam weet hartstikke goed hoe het moet herstellen. Jouw lichaam is er tenslotte op gericht om homeostase te creëren. Daar heeft het alleen de ruimte voor nodig om dit ook daadwerkelijk te kunnen realiseren.
Een knuffel, en een high five. Maarten
Maarten
19-07-2023
Reactie:
Hallo ten eerste iedereen bedankt voor jullie tips en verhalen .zeer confronterend. Maarten ook jij ,je verhaal zet mij aan het denken, en geeft weer moet. Zijn er ook mensen voor persoonlijk contact ter ondersteuning ,beter een goed gesprek, dan mensen om je heen die je niet begrijpen toch mvg anoniem
Anoniem
25-07-2023
Alleen al tips voor het slapen zijn welkom (Verhaal 598)
Twee maanden geleden werd ik ziek. Enorm ziek, ik ging zondag avond 19:00 m’n bed in, met koorts en ben er pas anderhalve maand later uit gekomen. Ik moest overgeven, diarree, hoesten had overal pijn en kon m’n ogen niet open houden. Ik viel flauw en kon alleen maar huilen en viel telkens half in slaap om weer zwetend wakker te worden.
Dit was het begin van mijn burn-out. Ik ben eerder depressief geweest, wat misschien toen ook samen ging met een burn-out. Maar daar had ik toen eigenlijk te weinig weet van. Misschien kwam het ook door mijn omgeving toen. Ik kon “makkelijk” niks doen, want niemand merkte het. Ik ben toen toch weer “door” gegaan omdat het wel moest. (Geld verdienen, huur betalen)
Nu woon ik samen, ik ben vanaf mei thuis en voel me verschrikkelijk. Ik was natuurlijk erg ziek, maar heb het gevoel nog steeds mijn energie niet terug te hebben. Wat natuurlijk de burn-out is.
Ik zit bij een psycholoog en een hypno therapeut. Dit is niet erg vaak. De volgende duurt nog langer omdat het zomervakantie is, dus iedereen is weg. Ik merk dat er veel omhoog komt van vroeger. Ik denk dat daar ook zeker mijn burn-out vandaan komt. Er zijn dingen gebeurd die ik nog nooit met een therapeut het gedeeld omdat ik er bang van ben. Maar deze dingen komen nu ineens snachts of in mijn dromen naar boven. Waardoor ik enorm slecht slaap en nog meer moe ben.
Ik kan eigenlijk alleen in slaap vallen wanneer mijn vriend er is. En die is laat ivm werk. Ik voel me enorm onveilig en alleen. Ik weet soms niet meer wat ik moet doen.
Ik wil graag meer hulp, of vaker mijn psycholoog zien, maar weet niet hoe. Er is gewoon geen plek, ze zijn te druk. Wat kan ik doen. Alleen al tips voor het slapen zijn welkom. Ik heb dit al in huis: oxazepam, droom sap, codeine, melatonine(natuurlijk niet tegelijk)
(Ik merk ook dat ik soms ineens heet baldadig kan worden, alle wetten en regels wil breken en alle drank en drugs wil doen die er zijn. Dit doe ik niet, want ik weet dat het daarna te naar is. Maar het is soms niet meer te doen. Dat alleen thuis zijn, het alleen voelen. Dat de hele wereld door gaat en ik niet meer mee kan doen)
Dit was het begin van mijn burn-out. Ik ben eerder depressief geweest, wat misschien toen ook samen ging met een burn-out. Maar daar had ik toen eigenlijk te weinig weet van. Misschien kwam het ook door mijn omgeving toen. Ik kon “makkelijk” niks doen, want niemand merkte het. Ik ben toen toch weer “door” gegaan omdat het wel moest. (Geld verdienen, huur betalen)
Nu woon ik samen, ik ben vanaf mei thuis en voel me verschrikkelijk. Ik was natuurlijk erg ziek, maar heb het gevoel nog steeds mijn energie niet terug te hebben. Wat natuurlijk de burn-out is.
Ik zit bij een psycholoog en een hypno therapeut. Dit is niet erg vaak. De volgende duurt nog langer omdat het zomervakantie is, dus iedereen is weg. Ik merk dat er veel omhoog komt van vroeger. Ik denk dat daar ook zeker mijn burn-out vandaan komt. Er zijn dingen gebeurd die ik nog nooit met een therapeut het gedeeld omdat ik er bang van ben. Maar deze dingen komen nu ineens snachts of in mijn dromen naar boven. Waardoor ik enorm slecht slaap en nog meer moe ben.
Ik kan eigenlijk alleen in slaap vallen wanneer mijn vriend er is. En die is laat ivm werk. Ik voel me enorm onveilig en alleen. Ik weet soms niet meer wat ik moet doen.
Ik wil graag meer hulp, of vaker mijn psycholoog zien, maar weet niet hoe. Er is gewoon geen plek, ze zijn te druk. Wat kan ik doen. Alleen al tips voor het slapen zijn welkom. Ik heb dit al in huis: oxazepam, droom sap, codeine, melatonine(natuurlijk niet tegelijk)
(Ik merk ook dat ik soms ineens heet baldadig kan worden, alle wetten en regels wil breken en alle drank en drugs wil doen die er zijn. Dit doe ik niet, want ik weet dat het daarna te naar is. Maar het is soms niet meer te doen. Dat alleen thuis zijn, het alleen voelen. Dat de hele wereld door gaat en ik niet meer mee kan doen)
Sanne
22-07-2023
laatste reactie: 24-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Sanne, eigenlijk is het 'goed' wat er nu met je gebeurt. Klinkt hard, maar ook ik heb dat meegemaakt. 'Er zijn dingen gebeurt die nu naar boven komen'. Ja, dat is precies wat jou in je burn-out heeft gekregen. Nu komt dat opzetten, dus nu komt het besef. Dat je meer wilt praten had ik ook. Zoveel emoties, zo'n stortvloed aan vragen, zo'n beerput. En nee, grijp niet naar drank en drugs, want je moet het voelen en je niet ervoor verdoven. Je bent tot de kern gekomen en dat doet pijn. Schrijf alles op, al je gedachten, maar ook (vooral) je positieve momenten. Moedig jezelf aan, want het komt ook goed, maar wel door jezelf 100% in te zetten. Dus actief en niet passief. Ook ik heb nog een lange weg te gaan, maar snap nu alles. Een korte opsomming: Jeugdtrauma's en daardoor bindingsangst en angstgevoelens. EMDR was stap 1, systeemtherapie was stap 2 en nu start ik met schematherapie. Mijn leven stond vanaf mijn 25e op overlevingsstand en weet simpelweg weinig tot niets meer van het opgroeien van mijn kinderen, de vakanties, uitetentjes, etc. Echt 25 jaar compleet in een roes geleefd. Bizar, maar was de enige mogelijkheid om te overleven. En eenzaamheid...tsja, dat krijg je kado. Zorg dat je naar buiten gaat, een praatje maakt met wie dan ook, 'normaliseer', word lid van een fitnessclub en begin een praatje. Stel vragen aan iedereen, begin te kletsen, doe mee aan groepslessen, etc. Enne...koop een hond. Die van mij is goud waard. Alleen lopen is pittig en met een hond geeft je afleiding en een doel. Helpt echt. Succes & ga van je eigen kracht uit.
Anoniem
24-07-2023
Mijn hoofd voelt ZO zwaar! (Verhaal 240)
Herkennen jullie het volgende?
Heb vele fysieke en mentale klachten, bijna alles wat ik hier al terug las pffff
Ik stoei alleen met 1 ding nog...
Mijn hoofd voelt ZO zwaar! Alsof het een watermeloen is, die, als ik teveel naar links of rechts beweeg, ervoor kan zorgen dat ik mijn "evenwicht" verlies!
Naar mijn idee "moet" ik mijn hoofd dus de hele dag rechtop houden. Dat is natuurlijk onzin maar voelt zo...
Dat zware, drukkende gevoel en vaak een soort dicht hoofd.... wie oh wie heeft dit ook of had dit?
En duurde het lang voor je er vanaf kwam?
Ook een kwestie van accepteren en rust/ slapen??🙈🙈
Heb vele fysieke en mentale klachten, bijna alles wat ik hier al terug las pffff
Ik stoei alleen met 1 ding nog...
Mijn hoofd voelt ZO zwaar! Alsof het een watermeloen is, die, als ik teveel naar links of rechts beweeg, ervoor kan zorgen dat ik mijn "evenwicht" verlies!
Naar mijn idee "moet" ik mijn hoofd dus de hele dag rechtop houden. Dat is natuurlijk onzin maar voelt zo...
Dat zware, drukkende gevoel en vaak een soort dicht hoofd.... wie oh wie heeft dit ook of had dit?
En duurde het lang voor je er vanaf kwam?
Ook een kwestie van accepteren en rust/ slapen??🙈🙈
Anna
16-08-2022
laatste reactie: 24-07-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anna, ik herken je verhaal voor het zware drukkende gevoel en dichtheid.
Voor mijn gevoel zit er een zware mist in mijn hoofd, waardoor alles trager reageert. Ik ervaar niet echt die fysieke zwaarte waar je het over hebt. Voor mij voelt het echt alsof mijn hoofd vol mist zit.
Alles wat probeert binnen te komen komt heel langzaam binnen en botst voor mijn gevoel tegen mijn hoofd. Als ik dan moet reageren dan moet ik heel veel moeite doen om erbij te komen.
Ik ben nu bijna 9 maanden onderweg in mijn burnout verhaal en het gaat beter dan een paar maanden terug. Maar alsnog, zodra iets mij raakt zoals vorige week, dan slaap ik weer slecht en dan is het er weer.
Voor mij is het inderdaad accepteren en rust.
Sterkte, we komen eruit... voor mij gaat het nog even duren, maar het gaat goed komen.
Voor mijn gevoel zit er een zware mist in mijn hoofd, waardoor alles trager reageert. Ik ervaar niet echt die fysieke zwaarte waar je het over hebt. Voor mij voelt het echt alsof mijn hoofd vol mist zit.
Alles wat probeert binnen te komen komt heel langzaam binnen en botst voor mijn gevoel tegen mijn hoofd. Als ik dan moet reageren dan moet ik heel veel moeite doen om erbij te komen.
Ik ben nu bijna 9 maanden onderweg in mijn burnout verhaal en het gaat beter dan een paar maanden terug. Maar alsnog, zodra iets mij raakt zoals vorige week, dan slaap ik weer slecht en dan is het er weer.
Voor mij is het inderdaad accepteren en rust.
Sterkte, we komen eruit... voor mij gaat het nog even duren, maar het gaat goed komen.
Rob
06-09-2022
Reactie:
Hi Anna,
Zo herkenbaar het zware hoofd. Continue willen liggen of je hoofd ergens tegen aan hangen. En wanneer er iets teveel wordt, dan "slipt die dicht" zeg ik altijd. Waardoor alles in je schedel helemaal strak gaat staan en je een drukkend gevoel in je oren krijgt. En duizeligheid krijg je er ook gezellig bij. Hoort erbij helaas. Ik zit er twee jaar in die burnout met recent een terugval en dus deze klachten. Dit waren de klachten die het snelst weg gingen in mn gehele herstel. Het hielp mij om mn nek te kraken bij de manueel therapeut om mijn hoofd minder zwaar te maken. Moet je daarna wel bij de stess wegblijven anders komt het terug, want het slaat blijkbaar bij jou ook daarop.
Zo herkenbaar het zware hoofd. Continue willen liggen of je hoofd ergens tegen aan hangen. En wanneer er iets teveel wordt, dan "slipt die dicht" zeg ik altijd. Waardoor alles in je schedel helemaal strak gaat staan en je een drukkend gevoel in je oren krijgt. En duizeligheid krijg je er ook gezellig bij. Hoort erbij helaas. Ik zit er twee jaar in die burnout met recent een terugval en dus deze klachten. Dit waren de klachten die het snelst weg gingen in mn gehele herstel. Het hielp mij om mn nek te kraken bij de manueel therapeut om mijn hoofd minder zwaar te maken. Moet je daarna wel bij de stess wegblijven anders komt het terug, want het slaat blijkbaar bij jou ook daarop.
R
23-07-2023
Reactie:
Ook herken ik dat zware hoofd. Zit nu een jaar en 4 maanden met veel fysieke klachten, vooral in m’n spieren, ook ik ervaar dat het rechtophouden en niet teveel van links naar rechts kijken en naar beneden zoals nu naar m’n telefoon het beste werkte. Het vervelende is dat je er continu mee geconfronteerd wordt en er toch weer over na gaat denken en dat is wat je juist niet moet doen.
Inderdaad goed slapen is ook bij mij echt nog een dingetje. Denk dat hier ook veel mee te maken heeft, spieren raken ook niet goed hersteld. Het is gewoon waardeloos lijkt geen einde aan te komen. Maar zo ervaren het er veel zoals ik op dit forum lees
Inderdaad goed slapen is ook bij mij echt nog een dingetje. Denk dat hier ook veel mee te maken heeft, spieren raken ook niet goed hersteld. Het is gewoon waardeloos lijkt geen einde aan te komen. Maar zo ervaren het er veel zoals ik op dit forum lees
E
24-07-2023
Reactie:
Ik heb ook veel nekspanning en een druk op me hoofd inderdaad ook druk op me ogen oren kaken het gevoel duizelig te zijn.. heel vervelend . Zit er nu 2 jaar in kraken helpt maar ook dry needling
Anoniem
24-07-2023
Elke keer voel me ontzettend rot (Verhaal 601)
Zit sinds midden Maart thuis met burnout/stress gerelateerde klachten. In het begin was het zo erg dat ik mijn bed niet uit kom ( nog steeds moeite mee) . Kreeg hele rare symptomen onwel voelen, eten ging gewoon niet meer alles smaakte ontzettend vies. Heftige maagklachten en darmklachten. Wel weinig hoofdpijn.
Na 2 maanden een beetje bovenop te zijn geweest ben ik gaan opbouwen voor 2,5 uur 2 dagen in de week. Maar voor mij gevoel was dat te veel , elke dag sliep ik weer slechter en de sensaties kwamen terug. Maar deze keer ook echt hele erge dwang en sombere gedachtes. Durfde geen nee te zeggen door advies van men coach gestopt . En weer ruimte gezocht voor mezelf.
Dagen gingen iets slechter ik werd heel erg somber. Bed uitkomen werd lastig, nutteloos voelen geen energie nergens zin in hebben. Ik kreeg zelfs geen paniekaanvallen meer omdat ik het ook wel goed vind zo als het een keer mis was .. ( Schrik wel vaak van deze gedachtes)
Na het weer iets beter ging had ik met de arboarts overlegd om te kijken of ik kan opbouwen 2x 1uur met schoonmaken. Dat geeft me mischien rust aan men hoofd.
Mijn collega s zijn echt schat van een mensen. Maar elke keer als ik had gewerkt en ik kom thuis begin ik te huilen. Meestal krijg ik die dag en de dag erna last van dat andreline gevoel en slaap ik weer slecht. Maar waar ik meer tegen aanloop is echt de somber gedachten.. volgende week heb ik weer gesprek met de arbo. Mijn coach heeft voor nu ook geadviseerd om niet te werken. Elke keer als je omhoog krabbelde val je daardoor weer iets terug.
Zijn er meer mensen die last hebben van die sombere gedachtes? Elke keer voel me ontzettend rot, ik probeer echt op te bouwen maar het lukt gewoon niet meer..
Na 2 maanden een beetje bovenop te zijn geweest ben ik gaan opbouwen voor 2,5 uur 2 dagen in de week. Maar voor mij gevoel was dat te veel , elke dag sliep ik weer slechter en de sensaties kwamen terug. Maar deze keer ook echt hele erge dwang en sombere gedachtes. Durfde geen nee te zeggen door advies van men coach gestopt . En weer ruimte gezocht voor mezelf.
Dagen gingen iets slechter ik werd heel erg somber. Bed uitkomen werd lastig, nutteloos voelen geen energie nergens zin in hebben. Ik kreeg zelfs geen paniekaanvallen meer omdat ik het ook wel goed vind zo als het een keer mis was .. ( Schrik wel vaak van deze gedachtes)
Na het weer iets beter ging had ik met de arboarts overlegd om te kijken of ik kan opbouwen 2x 1uur met schoonmaken. Dat geeft me mischien rust aan men hoofd.
Mijn collega s zijn echt schat van een mensen. Maar elke keer als ik had gewerkt en ik kom thuis begin ik te huilen. Meestal krijg ik die dag en de dag erna last van dat andreline gevoel en slaap ik weer slecht. Maar waar ik meer tegen aanloop is echt de somber gedachten.. volgende week heb ik weer gesprek met de arbo. Mijn coach heeft voor nu ook geadviseerd om niet te werken. Elke keer als je omhoog krabbelde val je daardoor weer iets terug.
Zijn er meer mensen die last hebben van die sombere gedachtes? Elke keer voel me ontzettend rot, ik probeer echt op te bouwen maar het lukt gewoon niet meer..
Kiaraah
24-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Het voelt nu nog erg hopeloos (Verhaal 560)
Veel gelezen op het forum en besloten om ook mijn verhaal te delen om toch wat steun of herkenning te kunnen vinden.. want het voelt nu nog erg hopeloos.
Na een weekje vakantie in mei met de kinderen, lukte het mij niet om tot rust te komen en kwam er veel vermoeidheid en onrust naar boven.
Ik kreeg veel lichamelijke klachten ( die ik wel al een tijdje had) en het piekeren werd maar erger. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval en voelt het nu twee maanden later alsof ik er nooit meer uit ben gekomen. Mijn leven in twee maanden tijd is niks meer wat het was..
Ik sta iedere ochtend op met enorm veel onrust in mijn lichaam en huilbuien, ik kan de hele dag wel huilen. Huilen om de situatie en omdat ik mijn leven zo graag terug wil en gewoon er kan zijn voor mijn gezin. Veel oude trauma’s zijn nooit eerder verwerkt, dus ik vermoed dat dat ook een grote rol speelt, alleen weet ik niet hoe ik mezelf kan helpen.
Ik heb nog geen begeleiding ( lange wachttijden) en heb het idee dat ik alleen maar dieper in een zwart gat kom en langzaamaan mezelf niet meer herken.
Van altijd positief, vrolijk, liefhebbend en blij ben ik nu de hele dag onrustig en verdrietig..
Kan iemand zich hierin herkennen en hoelang heeft het geduurd voordat het wat beter werd?
Meditatie, wandelen, ademhalingsoefeningen en proberen te eten is wel al wat ik toepas, maar ik merk weinig vooruitgang. Ook heb ik enorm veel angsten ineens en de angst dat het misschien alleen maar erger gaat worden geeft mij een hopeloos gevoel.
Ik ben benieuwd of mensen zich hierin kunnen herkennen en wat jullie heeft geholpen om uit het dal te komen.
Veel liefs!
Na een weekje vakantie in mei met de kinderen, lukte het mij niet om tot rust te komen en kwam er veel vermoeidheid en onrust naar boven.
Ik kreeg veel lichamelijke klachten ( die ik wel al een tijdje had) en het piekeren werd maar erger. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval en voelt het nu twee maanden later alsof ik er nooit meer uit ben gekomen. Mijn leven in twee maanden tijd is niks meer wat het was..
Ik sta iedere ochtend op met enorm veel onrust in mijn lichaam en huilbuien, ik kan de hele dag wel huilen. Huilen om de situatie en omdat ik mijn leven zo graag terug wil en gewoon er kan zijn voor mijn gezin. Veel oude trauma’s zijn nooit eerder verwerkt, dus ik vermoed dat dat ook een grote rol speelt, alleen weet ik niet hoe ik mezelf kan helpen.
Ik heb nog geen begeleiding ( lange wachttijden) en heb het idee dat ik alleen maar dieper in een zwart gat kom en langzaamaan mezelf niet meer herken.
Van altijd positief, vrolijk, liefhebbend en blij ben ik nu de hele dag onrustig en verdrietig..
Kan iemand zich hierin herkennen en hoelang heeft het geduurd voordat het wat beter werd?
Meditatie, wandelen, ademhalingsoefeningen en proberen te eten is wel al wat ik toepas, maar ik merk weinig vooruitgang. Ook heb ik enorm veel angsten ineens en de angst dat het misschien alleen maar erger gaat worden geeft mij een hopeloos gevoel.
Ik ben benieuwd of mensen zich hierin kunnen herkennen en wat jullie heeft geholpen om uit het dal te komen.
Veel liefs!
Anoniem
29-06-2023
laatste reactie: 23-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, ik ken je verhaal volledig. Ik ben al een eind onderweg, maar zaak is dat je actie onderneemt mbt professionele hulp. Ja, de wachtrijen zijn enorm, maar blijf zoeken, want het is allemaal erg slecht geregeld.
Ik had ook trauma's waarvan de belangrijkste mbv EMDR zijn verdwenen. Daarna is het belangrijk om te kijken naar wat voor therapie er goed zou zijn. Ik volg zelf nu systeemtherapie, omdat mijn problemen met mijn familie te maken hebben en op die manier veel dingen duidelijk worden. Je moet je partner daarbij betrekken, omdat dit ook verhelderend kan werken. Naast deze therapie ga ik in augustus ook schematherapie volgen in groepsverband (schijnt beter te werken). Meditatie, voeding, supplementen....allemaal handig, maar pakken niet de oorzaak aan. Om een voorbeeld te geven hoe 'raar' alles werkt.. ik had jarenlang last van nachtelijk overmatig zweten. Niet een beetje, maar altijd wakker in een drijfnat bed. Na 4 gesprekken is dat totaal gestopt. Waarom? Omdat ik een aspect totaal anders ben gaan zien. Een ex-collega van mij had in totaal 15 gesprekken nodig en is er volledig vanaf gekomen (ook trauma's en angsten). Succes & er zijn zeker oplossingen.
Ik had ook trauma's waarvan de belangrijkste mbv EMDR zijn verdwenen. Daarna is het belangrijk om te kijken naar wat voor therapie er goed zou zijn. Ik volg zelf nu systeemtherapie, omdat mijn problemen met mijn familie te maken hebben en op die manier veel dingen duidelijk worden. Je moet je partner daarbij betrekken, omdat dit ook verhelderend kan werken. Naast deze therapie ga ik in augustus ook schematherapie volgen in groepsverband (schijnt beter te werken). Meditatie, voeding, supplementen....allemaal handig, maar pakken niet de oorzaak aan. Om een voorbeeld te geven hoe 'raar' alles werkt.. ik had jarenlang last van nachtelijk overmatig zweten. Niet een beetje, maar altijd wakker in een drijfnat bed. Na 4 gesprekken is dat totaal gestopt. Waarom? Omdat ik een aspect totaal anders ben gaan zien. Een ex-collega van mij had in totaal 15 gesprekken nodig en is er volledig vanaf gekomen (ook trauma's en angsten). Succes & er zijn zeker oplossingen.
Anoniem
29-06-2023
Reactie:
En niet geheel onbelangrijk...accepteer dat je hier doorheen moet, dat je zeker niet de enige bent, het een pittig traject is, maar dat je verbaast zal gaan staan wat het allemaal zal gaan brengen. Doorlopen met een trauma doen veel mensen en passen hun leven daarop aan totdat het niet meer werkt. Op dat punt zit je nu en moet je niet alleen de trauma's gaan verwerken (door o a. Emdr), maar ook jezelf weer terug gaan vinden. Dit kan soms pijnlijk zijn, want je zult een masker gaan afzetten die je lang gedragen hebt. Maar wees gerust, dit is juist wat er moet gebeuren. Vanaf dat moment kom je meer tot jezelf, maar ben je ook kwetsbaar. Ook dat vergt tijd en veel praten. Pas vooral op dat je niet vereenzaamd. Dit is echt een onderdeel dat vaak wordt vergeten. Blijf in contact met anderen, probeer naar buiten te gaan en nogmaals....accepteer het. Je moet hier doorheen.
Anoniem
29-06-2023
Reactie:
Lijkt mijn verhaal wel, het begin althans… Vorig jaar in de meivakantie kwam ik ook niet meer tot rust, liep ineens continu met spanning rond, tegen paniek aan. Ik ben er nu bijna helemaal bovenop maar dus wel dik jaar verder. Zorg eerst dat er rust komt qua werk/prive en dat de omstandigheden gunstig zijn om ook lichamelijk weer beetje bij beetje tot rust te komen. Mijn lijf was compleet ontregeld, het schommelde enorm naar altijd die onrust. Vanaf september had ik steeds meer goeie dagen maar in het najaar toch weer gevoel van fikse terugval en steeds meer angst dat ik er niet meer uit kwam en week kwijt zou gaan raken bv. Uiteindelijk met antidepressiva gestart, achteraf zou ik eerder zijn begonnen. Dat hielp me echt tegen de angst en vanaf toen ging het echt bergopwaarts. Sinds januari ervaar ik het als een stuk minder zwaar en kon ik ook echt gaan herstellen voor m’n gevoel. Nu ben ik grotendeels opgebouwd qua werk en voel me eigenlijk super. Soms popt de spanning weer even op maar nooit meerdere heftig. Heb geen trauma’s en therapie enkel laagfrequent, was fijn met iemand te praten maar niet perse nodig in mijn geval. Ik had vooral tijd nodig en rust. En medicatie heeft me dus ook echt geholpen (ook slaapmedicatie zo nu en dan in het begin en paar keer oxazepam; kon er zo weer mee stoppen). Antidepressiva ga ik in het najaar rustig afbouwen. Terugkijken ging ik al jaren over m’n grenzen en had ik al vaker zo nu en dan teveel spanning. Nu voel ik me weer een stuk kalmer. Ik sport veel meer dan voorheen maar neem ook echt veel meer rust. Het komt echt goed maar heb geduld en zorg goed voor jezelf. P.s. Dit jaar een heeeeeerlijke meivakantie gehad, dubbel genoten ;)
Sietske
02-07-2023
Reactie:
Hoi, ik herken je klachten en verhaal. Wat mij heel erg heeft geholpen. Ik weet niet of dit bij iedereen werkt maar ik ga naar acupunctuur en tuina massage. Dat brengt je lichaam weer inbalans en de stress wordt uit je lichaam gehaald. Daarnaast slik ik magnesium, Ashwagandha en visolie. Ik wandel elke dag een stukje met meditatie of natuur muziek. Daarnaast heb ik in het begin toen het heel erg was 3 x per dag ademhaling oefeningen gedaan. Ik ben nu 7 maanden verder en ik ben echt met grote stappen vooruit gegaan. Ik heb geen paniekaanvallen meer gehad en het onrustige opgejaagde gevoel is weg ( zo goed als) ik dacht dat het nooit meer beter zou gaan maar het wordt beter echt waar!
Denise
08-07-2023
Reactie:
Zo herkenbaar ik heb al jaren last van mijn maag pantoprazol ervoor dat hiep wel in mei begonnen de klachten weer na 5jaar van de dood van mijn man die viel van de trap geen afscheid kunnen nemen week coma gelegen en wij de kinderen besloten de stekker eruit te trekken heel moeilijk loop nu bij praktijk Hellinga die doet haptotherapie veel praten ook en heel veel mee gemaakt vroeger ze zegt dat komt er nu allemaal uit pfffff ik hoop dat het helpt raak er mee aan bang voor een burnout succes ook
Luus
12-07-2023
Reactie:
Dank voor jullie reacties. Doet mij toch ergens goed om te weten dat ik hier niet alleen doorheen ga. Het gaat echt met vallen en opstaan, maar ik moet hoopvol blijven en uiteindelijk gaan we hier uit komen. Veel liefs !!
Anoniem
23-07-2023
Tips (Verhaal 582)
Het lijkt mij handig om elkaar ook tips te geven op dit platform.
Nadat ik voor de 2e keer een terugval heb gehad, snap ik nu de logica achter de burnout en de valkuilen.
Fase 1: je bent mentaal en fysiek totaal uitgeput. Spanning, brak, angstig, hyper, etc.
Fase 2: fysiek begin je aan te sterken door veel te rusten, slapen en goed te eten. Mentaal is het nog steeds zwaar. Gesprekken met anderen zijn inspannend, je voelt je opgejaagd en het is snel teveel.
Fase 3: Mentaal word je stabieler, merkt ineens dat je langer met anderen een gesprek bent en je concentratie is al een stuk beter.
Fase 4: je begint je eenzaam te voelen, omdat je fysiek meer kunt en ook qua contact.
Precies in die fase is het de kunst om alles kalm aan te doen. Gedoseerd en niet te hard van stapel te lopen. De kans dat je al je energie kwijt bent na een gezellige drukke avond of langer te sporten/bewegen dan normaal is dan heel groot. Precies in deze fase ben ik 2 keer onderuit gegaan., Waardoor alles weer opnieuw moet.
M.a.w. ga gezelligheid niet uit de weg, maar haak af als je denkt...Ik heb nog voldoende energie en tot dit moment heb ik genoten. Niet alleen houd je dan een positief gevoel over, maar heeft je batterij nog genoeg reserve over. De volgende dag een hele dag rust nemen en voor je gevoel op het gaspedaal gaan staan. Eigenlijk zou je in deze fase 1 of hooguit 2 'hoogtepuntjes' per week moeten creëeren en dan weer 2 dagen nemen om bij te komen. Ook hiervoor 3 maanden de tijd voor nemen. Wat daarna komt weet ik niet, maar dit wilde ik even delen.
Nadat ik voor de 2e keer een terugval heb gehad, snap ik nu de logica achter de burnout en de valkuilen.
Fase 1: je bent mentaal en fysiek totaal uitgeput. Spanning, brak, angstig, hyper, etc.
Fase 2: fysiek begin je aan te sterken door veel te rusten, slapen en goed te eten. Mentaal is het nog steeds zwaar. Gesprekken met anderen zijn inspannend, je voelt je opgejaagd en het is snel teveel.
Fase 3: Mentaal word je stabieler, merkt ineens dat je langer met anderen een gesprek bent en je concentratie is al een stuk beter.
Fase 4: je begint je eenzaam te voelen, omdat je fysiek meer kunt en ook qua contact.
Precies in die fase is het de kunst om alles kalm aan te doen. Gedoseerd en niet te hard van stapel te lopen. De kans dat je al je energie kwijt bent na een gezellige drukke avond of langer te sporten/bewegen dan normaal is dan heel groot. Precies in deze fase ben ik 2 keer onderuit gegaan., Waardoor alles weer opnieuw moet.
M.a.w. ga gezelligheid niet uit de weg, maar haak af als je denkt...Ik heb nog voldoende energie en tot dit moment heb ik genoten. Niet alleen houd je dan een positief gevoel over, maar heeft je batterij nog genoeg reserve over. De volgende dag een hele dag rust nemen en voor je gevoel op het gaspedaal gaan staan. Eigenlijk zou je in deze fase 1 of hooguit 2 'hoogtepuntjes' per week moeten creëeren en dan weer 2 dagen nemen om bij te komen. Ook hiervoor 3 maanden de tijd voor nemen. Wat daarna komt weet ik niet, maar dit wilde ik even delen.
Derk
13-07-2023
laatste reactie: 21-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goede tip en herkenbaar!
Ik ben ook geneigd te snel teveel gas te geven als ik me goed voel, met een terugval als gevolg. Doseren is lastig maar heel belangrijk. Goed luisteren naar je lijf en liever iets te weinig dan teveel doen/willen.
Bedankt voor het delen, Derk.
Ik ben ook geneigd te snel teveel gas te geven als ik me goed voel, met een terugval als gevolg. Doseren is lastig maar heel belangrijk. Goed luisteren naar je lijf en liever iets te weinig dan teveel doen/willen.
Bedankt voor het delen, Derk.
Nancy
21-07-2023
Een soort 'stress-aanval' (Verhaal 595)
Hi allemaal,
Ik heb nu een jaar last van overspannenheid/burn-out. Het frustrerende is, is dat ik telkens een paar dagen wat minder stress in mijn lichaam heb en dan voel ik dat ik enorm uitgeput ben en dan krijg ik vaak in de nacht een soort 'stress-aanval' waardoor mijn lichaam enorm in de stress raakt en ik een paar dagen enorm onder de adrenaline zit. Hierdoor heb ik het gevoel alsof ik nooit mijn energie kan aanvullen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ik zit er enorm mee en wil graag met mensen kletsen die hier ook mee te maken hebben (gehad).
Ik heb nu een jaar last van overspannenheid/burn-out. Het frustrerende is, is dat ik telkens een paar dagen wat minder stress in mijn lichaam heb en dan voel ik dat ik enorm uitgeput ben en dan krijg ik vaak in de nacht een soort 'stress-aanval' waardoor mijn lichaam enorm in de stress raakt en ik een paar dagen enorm onder de adrenaline zit. Hierdoor heb ik het gevoel alsof ik nooit mijn energie kan aanvullen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ik zit er enorm mee en wil graag met mensen kletsen die hier ook mee te maken hebben (gehad).
Daphne
21-07-2023
laatste reactie: 21-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beweeg/sport jij? Ik herken het namelijk wel een beetje. Ik heb soms voordat ik in slaap val een soort van zindering in mijn hele lijf. Soort kortsluiting lijkt het wel. Heel kort duurt dat. Wat ik juist ben gaan doen is sporten. Niet superintensief, maar wel genoeg om mijn adrenaline kwijt te raken. Ook ben ik meer gaan doen qua dingen die mij energie geven, zoals opknappen van het huis. Schuren, schilderen, etc. Dingen die misschien wel energie kosten, maar ook zorgen dat je adrenaline afneemt en je een voldaan gevoel geven. Werken met je handen is daarnaast ook goed om uit je hoofd te gaan.
Ik heb na een paar keer toegegeven te hebben aan mijn mentale vermoeidheid toch weer gekozen voor deze aanpak. De reden is dat ik mij alleen maar slechter voel als ik niets doe. Ik werd gewoon depressief van 3 maanden op de bank zitten en naar buiten te staren. Ik (race)fiets bijna iedere dag max 25-30 km en op een rustig tempo. Dit werkt voor mij echt een stuk beter.
Ik heb na een paar keer toegegeven te hebben aan mijn mentale vermoeidheid toch weer gekozen voor deze aanpak. De reden is dat ik mij alleen maar slechter voel als ik niets doe. Ik werd gewoon depressief van 3 maanden op de bank zitten en naar buiten te staren. Ik (race)fiets bijna iedere dag max 25-30 km en op een rustig tempo. Dit werkt voor mij echt een stuk beter.
Anoniem
21-07-2023
Het gaat steeds beter met me (Verhaal 591)
Nu bijna 14 maanden BO en het gaat steeds beter met me. Afgelopen maanden heb ik weer een paar uur per week gewerkt en daarnaast ook weer voorzichtig wat meer dingen ondernomen, dat gaat goed. Ik heb nu sinds een paar dagen vakantie en ik slaap heel veel, zo’n 7-9 uur per nacht en dan ‘s middags vaak nog 1-1,5 uur.
‘s Ochtends als de wekker gaat ben ik nog zo moe, ik denk dat ik makkelijk de hele ochtend zou kunnen slapen. Maar om wat routine te houden zet ik toch maar de wekker en dan doe ik dus vaak ‘s middags nog een dutje.
Zou ik me zorgen moeten maken dat ik na zoveel maanden nog steeds zoveel behoefte aan slaap heb? Ik probeer het maar gewoon te accepteren en eraan toe te geven zodat ik hopelijk met de tijd wel wat meer energie krijg.
Maar ben er toch erg onzeker over, zou ik de vermoeidheid niet juist in stand houden met al dat slapen?
Hoop dat iemand hier een advies in heeft.
‘s Ochtends als de wekker gaat ben ik nog zo moe, ik denk dat ik makkelijk de hele ochtend zou kunnen slapen. Maar om wat routine te houden zet ik toch maar de wekker en dan doe ik dus vaak ‘s middags nog een dutje.
Zou ik me zorgen moeten maken dat ik na zoveel maanden nog steeds zoveel behoefte aan slaap heb? Ik probeer het maar gewoon te accepteren en eraan toe te geven zodat ik hopelijk met de tijd wel wat meer energie krijg.
Maar ben er toch erg onzeker over, zou ik de vermoeidheid niet juist in stand houden met al dat slapen?
Hoop dat iemand hier een advies in heeft.
Anoniem
19-07-2023
laatste reactie: 20-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Luister naar je lichaam zou ik zeggen. Als jij echt nog zoveel slaap nodig hebt en je niet door je middagslaap s'avonds problemen hebt om in slaap te vallen, dan is dit toch echt wat je lichaam wilt. Als ik s'middags slaap, dan val ik vaak moeilijk in slaap s'avonds, wat een teken is dat ik nu moet gaan opbouwen door dingen te ondernemen. Lastig, want je doet al snel onbewust teveel.
Dus slaap zoveel je kunt, totdat je lichaam aangeeft dat je de volgende stap kunt gaan zetten. Let er wel op dat je wel beweegt en je fysiek soms ook even uitdaagt. Dus ook vermoeidheid door inspanning ervaart. Niet alleen maar zitten en liggen, maar dus ook actief even gaan wandelen/fietsen/licht huishoudelijk werk. Inspanning en ontspanning is wat je langzaam aan moet gaan herinvoeren.
Dus slaap zoveel je kunt, totdat je lichaam aangeeft dat je de volgende stap kunt gaan zetten. Let er wel op dat je wel beweegt en je fysiek soms ook even uitdaagt. Dus ook vermoeidheid door inspanning ervaart. Niet alleen maar zitten en liggen, maar dus ook actief even gaan wandelen/fietsen/licht huishoudelijk werk. Inspanning en ontspanning is wat je langzaam aan moet gaan herinvoeren.
Anoniem
19-07-2023
Reactie:
Mijn lichaam heeft ook nog veel slaap nodig na een jaar.
Ik luister er gewoon na. Slaap gerust 11 uur per nacht. Dan pas ben ik wat uitgerust en kan ik de dag 'aan.'
Wanneer ik eerder opsta, ben ik heel moe, en voel ik mij een stuk slechter.
Eigenlijk is het goed om 8 uur naar bed te gaan, en zo 11/12 uur te slapen. Dan houd je een normaal ritme.
Dit lukt mij helaas niet.
Ik luister er gewoon na. Slaap gerust 11 uur per nacht. Dan pas ben ik wat uitgerust en kan ik de dag 'aan.'
Wanneer ik eerder opsta, ben ik heel moe, en voel ik mij een stuk slechter.
Eigenlijk is het goed om 8 uur naar bed te gaan, en zo 11/12 uur te slapen. Dan houd je een normaal ritme.
Dit lukt mij helaas niet.
Madeliefje
20-07-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties!
Actief bewegen lukt me gelukkig aardig, dat helpt inderdaad goed om ook op een gezonde manier moe te worden.
En ik herken zeker wat jij zegt Madeliefje. Ik lig altijd rond 22.00 in bed maar slaap bijna nooit voor 00.00u. Vervolgens ‘s ochtends pas rond 9-10 uur weer wakker.
Het helpt me wel om te horen dat dit voor jou herkenbaar is. Inderdaad zoals jullie zeggen gewoon ernaar luisteren lijkt me het beste.
Ooit laadt het batterijtje vast wel weer op ;)
Actief bewegen lukt me gelukkig aardig, dat helpt inderdaad goed om ook op een gezonde manier moe te worden.
En ik herken zeker wat jij zegt Madeliefje. Ik lig altijd rond 22.00 in bed maar slaap bijna nooit voor 00.00u. Vervolgens ‘s ochtends pas rond 9-10 uur weer wakker.
Het helpt me wel om te horen dat dit voor jou herkenbaar is. Inderdaad zoals jullie zeggen gewoon ernaar luisteren lijkt me het beste.
Ooit laadt het batterijtje vast wel weer op ;)
Anoniem
20-07-2023
Ervaring met Sertraline bij burnout? (Verhaal 589)
Hallo allemaal.
Heeft iemand ervaring met Sertraline bij burnout?
Ik heb in het verleden een angststoornis gehad dus de huisarts adviseerde me bij de paniekaanvallen die ik kreeg daar weer mee te starten. Ga door helse weken heen, smorgens gieren de zenuwen door m’n lijf. Hoop zo dat de medicatie snel werkt en de randjes er een beetje af gaan.
Heb ook 2 jonge kinderen die vakantie hebben, het is pittig….
Heeft iemand ervaring met Sertraline bij burnout?
Ik heb in het verleden een angststoornis gehad dus de huisarts adviseerde me bij de paniekaanvallen die ik kreeg daar weer mee te starten. Ga door helse weken heen, smorgens gieren de zenuwen door m’n lijf. Hoop zo dat de medicatie snel werkt en de randjes er een beetje af gaan.
Heb ook 2 jonge kinderen die vakantie hebben, het is pittig….
Monii
18-07-2023
laatste reactie: 20-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik slik ook sertraline. Begonnen in oktober icm oxazepam 4x per dag. Sinds 1 januari helemaal van de oxazepam af. De sertraline opgebouwd van 50mg tot 100mg en sinds een paar maanden weer wat verlaagd naar 75mg. Mij heeft het enorm geholpen. Er kwam eindelijk weer wat rust in mijn hoofd. Sinds oktober gaat het nu heel veel beter met me. Waar ik in het begin constant paniek en angst had, kan ik nu weer de realiteit zien. Ik heb nog wel een paar keer paniekaanvallen gehad, maar minder ernstig en korter durend. De laatste is al zeker zo’n 2 maanden geleden.
Geen idee hoe ik het zonder de sertraline had moeten doen. Mijn ervaring is dus zeker positief. Enige bijwerking waar ik last van heb is buikklachten, elke dag na de lunch een keer diarree. Nou dat 100x liever dan de paniekklachten hoor.
Succes en sterkte!
Geen idee hoe ik het zonder de sertraline had moeten doen. Mijn ervaring is dus zeker positief. Enige bijwerking waar ik last van heb is buikklachten, elke dag na de lunch een keer diarree. Nou dat 100x liever dan de paniekklachten hoor.
Succes en sterkte!
Y.
19-07-2023
Reactie:
Dank je voor je reactie. Lief dat je daar de tijd voor neemt!
Had jij ook dat de klachten in het begin erger werden? Ik vind het zo heftig. Eind van de dag is m’n lijf rustiger en wordt m’n hoofd dat ook.
Creëer alleen maar meer angsten in m’n hoofd zo :(
Had jij ook dat de klachten in het begin erger werden? Ik vind het zo heftig. Eind van de dag is m’n lijf rustiger en wordt m’n hoofd dat ook.
Creëer alleen maar meer angsten in m’n hoofd zo :(
Monii
20-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nog geen stap gezet richting hulp zoeken (Verhaal 592)
Hallo, ik hoop hier richting te krijgen als partner van iemand die burnout klachten heeft.
Wel veel lichamelijke/mentale klachten maar nog geen stap gezet richting hulp zoeken.
Er zijn minimale gesprekken met zn twee hierover en partner uit gevoelens hierover niet echt.
Wat kan ik het best doen?
Wel veel lichamelijke/mentale klachten maar nog geen stap gezet richting hulp zoeken.
Er zijn minimale gesprekken met zn twee hierover en partner uit gevoelens hierover niet echt.
Wat kan ik het best doen?
Anoniem67
19-07-2023
laatste reactie: 19-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij iedere huisartsenpost is er een vertrouwenspersoon cq praktijkondersteuner. Dit zijn psychologen waar je man mee ingesprek kan gaan en in vertrouwen kan vertellen waarmee hij worstelt. Zo iemand man hem dan ondersteunen en adviseren waarom en waar hij hulp kan zoeken. Zonder praten komt hij er niet uit en wordt een last voor zijn omgeving. Helaas was mijn vader ook zo, wat mij uiteindelijk in deze situatie heeft doen belanden. Hij moet beseffen dat zijn weerstand effect heeft op jou en anderen en hij daarmee alles op het spel zet.
Anoniem
19-07-2023
Reactie:
hallo beste mensen,ik ben roelof laning en 48 jaar en woon tijdelijk wegens verbouwing in delfzijl en mijn locatie van de verbouwing is in Appingedam en dat ligt in de provencie groningen en ik ben een ptts patient door mijn jeugd probleem en die is nog aktief,wil wil mij leren kennen en ptss met mij delen?
roelof
> 2 jaar geleden
Het begon met buikpijn en misselijk zijn (Verhaal 574)
Hallo,
Het begon met buikpijn en misselijk zijn. De huisarts had meerdere onderzoeken gedaan en er kwam niks uit. Inmiddels heb ik veel rugpijn uitstralend naar mijn benen en billen. Ik kan ook niet meer goed zitten door de pijn. Ik ben ook heel erg moe en heb veel hoofdpijn. Ik ben zo angstig dat ik iets heb en ik weet niet of dit echt spanning is, is dit herkenbaar?
Het begon met buikpijn en misselijk zijn. De huisarts had meerdere onderzoeken gedaan en er kwam niks uit. Inmiddels heb ik veel rugpijn uitstralend naar mijn benen en billen. Ik kan ook niet meer goed zitten door de pijn. Ik ben ook heel erg moe en heb veel hoofdpijn. Ik ben zo angstig dat ik iets heb en ik weet niet of dit echt spanning is, is dit herkenbaar?
Anna
09-07-2023
laatste reactie: 18-07-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Gewoon (veel) stress. Dus maak je nergens zorgen om en ga herleiden waar die stress vandaan komt. Bij mij is het (eindelijk) duidelijk en heeft met mijn opvoeding en de daarop volgende levenstijl te maken die totaal afweek van wat ik zelf echt wilde. Dus werk had ermee te maken, maar het zat (veel) dieper.
Anoniem
09-07-2023
Reactie:
Herkenbaar
Anoniem
12-07-2023
Reactie:
Je lichaam is niet meer in staat om te ontspannen en staat wat dat betreft voortdurend op spanning (door een opgebouwd fysiologisch gebrek).
Dat geeft een akelige cocktail van geestelijke klachten. Zo herkenbaar.
Middels veel rust, een beetje beweging, lezen, goede voeding, ontspanning (dat valt niet mee), wat sociale kontakten en rustgevende afleiding zal het 'defect' herstellen. Je lichaam leert dan zelf weer te ontstressen. Neemt hiervoor ruim de tijd.
Hoe uitzichtloos het nu ook mag voelen: het komt goed. Wellicht met ondersteuning van een coach of begeleider.
Veel sterkte!
Dat geeft een akelige cocktail van geestelijke klachten. Zo herkenbaar.
Middels veel rust, een beetje beweging, lezen, goede voeding, ontspanning (dat valt niet mee), wat sociale kontakten en rustgevende afleiding zal het 'defect' herstellen. Je lichaam leert dan zelf weer te ontstressen. Neemt hiervoor ruim de tijd.
Hoe uitzichtloos het nu ook mag voelen: het komt goed. Wellicht met ondersteuning van een coach of begeleider.
Veel sterkte!
Anoniem
18-07-2023
Reactie:
Heel herkenbaar ik heb al jaren last van mijn maag heb daar tabletten voor maar helpen sinds 3maanden niet ook bij de dokter geweest en zit nu bij iemand die doet hypnotherapie je kan je ei kwijt en heerlijke aanraking op je lijf hopelijk gaat het werken wacht het af en denk dat ik een beginnende burningout heb succes
Luus
18-07-2023
Gaan jullie op vakantie of sla je dat over ivm rust. (Verhaal 495)
Tsja, de zomervakantie komt er aan, maar ik zie er enorm tegenop en heb dit al tegen mijn vriendin gezegd. Ik weet nu al dat ik mijn burnout meeneem en dat de prikkels ervoor zullen zorgen dat ik nog onrustiger zal zijn.
Gaan jullie op vakantie of sla je dat over ivm rust.
Gaan jullie op vakantie of sla je dat over ivm rust.
Frank
17-05-2023
laatste reactie: 18-07-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou zeker thuis blijven! Veel beter voor je. Als je je thuis al niet goed voelt dan voel je je ergens anders vaak nog slechter. Thuis is je basis, ik zou er naar toe werken dat je je daar als eerste weer prettig voelt. Dan kun je daarna vanuit die basis verder opbouwen.
Groeten Ruben.
Groeten Ruben.
He Frank
17-05-2023
Reactie:
Je zegt het al. Je vakantie zou weleens averechts kunnen uitpakken. Ik zou het uitstellen.
Klaas
17-05-2023
Reactie:
Ok, duidelijk. Het voelt ook helemaal (nog) niet goed. We behoorlijk balen, want mijn vriendin en mijn kinderen hebben er erg veel moeite mee als ik niet mee ga, daarnaast zal het best een pittige week worden als je zo alleen thuis rondhangt. Maar ja, er is even geen andere keuze.
Frank
17-05-2023
Reactie:
Thuisblijven, het is misschien ook eens goed voor je partner om er tussenuit te zijn zonder de last van een zieke partner. En voor jezelf ook om eens gewoon tot jezelf te komen zonder rekening te moeten houden met anderen.
L
17-05-2023
Reactie:
Ik ben vorig jaar ook niet gegaan. Uiteindelijk wel uitstapjes gedaan (1 nachtje hotel) en dat ging redelijk goed. Luister naar je gevoel.
Ik ben volledig uitgevallen na een vakantie (werkte daarvoor al 50%). Tijdens vakantie in het buitenland had ik zoveel spanning dat het besef kwam dat ik echt ver heen was en dit niet kon oplossen met even rustig aan doen. Daarna 100% ziekgemeld. Paar maanden later in de zomervakantie dan ook niks geboekt omdat ik wist dat het me enkel spanning zou geven. Dit jaar in de meivakantie pas een week van tevoren geboekt (met vlucht) en nu heb ik enorm genoten en wei ig spanning gehad, ik was er weer klaar voor blijkbaar.
Ik ben volledig uitgevallen na een vakantie (werkte daarvoor al 50%). Tijdens vakantie in het buitenland had ik zoveel spanning dat het besef kwam dat ik echt ver heen was en dit niet kon oplossen met even rustig aan doen. Daarna 100% ziekgemeld. Paar maanden later in de zomervakantie dan ook niks geboekt omdat ik wist dat het me enkel spanning zou geven. Dit jaar in de meivakantie pas een week van tevoren geboekt (met vlucht) en nu heb ik enorm genoten en wei ig spanning gehad, ik was er weer klaar voor blijkbaar.
M.
24-05-2023
Reactie:
Mee eens; vakantie is te hoog gegrepen. Je staat toch meer aan en moet bv alle maaltijden 'regelen' of er iets voor ondernemen.
Daarbij moet ik er zelf ook niet aan denken om 'druk' te voelen van 'vakantie vieren'. Inderdaad, als het thuis al minimaal gaat, dan op vakantie nog minder.
Wel jammer. Want een deel in mij verlangt enorm naar 'vakantie'. Maar dan in de zin van 'echt helemaal niks en verzorgd worden. En mooie natuur.'
Daarbij moet ik er zelf ook niet aan denken om 'druk' te voelen van 'vakantie vieren'. Inderdaad, als het thuis al minimaal gaat, dan op vakantie nog minder.
Wel jammer. Want een deel in mij verlangt enorm naar 'vakantie'. Maar dan in de zin van 'echt helemaal niks en verzorgd worden. En mooie natuur.'
R
15-07-2023
Reactie:
Ik heb het uiteindelijk wel gedaan. En wat was het heerlijk…. Even buiten m’n eigen muren en genieten van wandelen, lekker eten in een hele rustige omgeving in Limburg. Hou het heel simpel. Winkelen in Maastricht was voor mij nog te hoog gegrepen, dus heerlijk de natuur in met af een praatje met andere mensen. Heeft mij goed gedaan
Anoniem
16-07-2023
Reactie:
Ik ben wel gegaan en ik had het niet moeten doen. Op vakantie voelde ik me eigenlijk nog rotter dan thuis omdat er meer prikkels zijn, je voelt meer spanning en wordt continue geconfronteerd met wat je niet kan en anderen wel. Lekker doen als je er klaar voor bent!
R
16-07-2023
Reactie:
Ik heb het uiteindelijk wel gedaan. En wat was het heerlijk…. Even buiten m’n eigen muren en genieten van wandelen, lekker eten in een hele rustige omgeving in Limburg. Hou het heel simpel. Winkelen in Maastricht was voor mij nog te hoog gegrepen, dus heerlijk de natuur in met af een praatje met andere mensen. Heeft mij goed gedaan
Anoniem
17-07-2023
Reactie:
Ik zit nu 2 weken thuis met burn-out klachten, mist/ licht in het hoofd, moe, emotioneel en prikkelbaar. Nu heb ik 2 kinderen die deze week hun laatste schoolwerk hebben. Wij hebben een seizoensplek op een camping, dus zodra het kan gaan wij die kant op. Daar kunnen de kids nr de animatie en spelen met hun vriendjes! Moet er nu niet aan denken om ze alle dagen ‘ gewoon ‘ thuis te hebben want papa moet nog 3,5 week werken.
Ze weten de weg en ons straatje weet van mijn situatie. Dus smiddags even liggen en echt NIKS doen ga ik vooral aanhouden. Daar hoeven we echt even niets!!
Maar ieder zijn keus! Voelt het niet goed, dan niet doen.
Ze weten de weg en ons straatje weet van mijn situatie. Dus smiddags even liggen en echt NIKS doen ga ik vooral aanhouden. Daar hoeven we echt even niets!!
Maar ieder zijn keus! Voelt het niet goed, dan niet doen.
Anoniem
18-07-2023
Ik zie op tegen het alleen wonen (Verhaal 586)
Beste lotgenoten,
Momenteel zit ik al 1,5 jaar in een burn out. Recentelijk een flinke terugval gehad. Ik ga binnenkort sinds lange tijd door omstandigheden weer op mezelf wonen. Ik zie op tegen het alleen wonen en de eenzaamheid. Zijn er hier mensen die op zichzelf wonen en een burn out hebben?
Daarbij vraag ik me af hoe het zou gaan met bijv huishouden enz.
Ik zou graag wat tips ontvangen hoe hier mee om te gaan en hoe jullie dat ervaren.
Groeten Yoeri
Momenteel zit ik al 1,5 jaar in een burn out. Recentelijk een flinke terugval gehad. Ik ga binnenkort sinds lange tijd door omstandigheden weer op mezelf wonen. Ik zie op tegen het alleen wonen en de eenzaamheid. Zijn er hier mensen die op zichzelf wonen en een burn out hebben?
Daarbij vraag ik me af hoe het zou gaan met bijv huishouden enz.
Ik zou graag wat tips ontvangen hoe hier mee om te gaan en hoe jullie dat ervaren.
Groeten Yoeri
Yoeri
15-07-2023
laatste reactie: 18-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Yoeri,
Uitgebreid boodschappen doen is veel te inspannend, dus wat je kunt doen is om online je boodschappen te doen. Ik doe dat via Picnic. Voor een paar dingetjes ga ik dan wel langs de supermarkt, want je moet je niet gaan opsluiten. Dus bijv. voor traktaties (positive vibe) snoep, chocola, wijntje, ga ik even langs.
Daarnaast is het handig om je sociale contacten te houden. Dit kan ook een ijscotentje, koffiebar of cafeetje in de buurt zijn. Gewoon dat je even langsgaat, een praatje maakt en weg kunt gaan wanneer je wilt.
En qua huishouden...tsja, sommige gemeenten subsidieren huishoudelijk hulp en misschien kan het uwv ook iets betekenen qua info. Ook, als je het geld hebt, kan je een schoonmaakhulp inschakelen voor de basic dingen. Wel is het raadzaam om zelf wel ook dingen te blijven doen. Bewegen is key qua herstel en het voorkomt depressie.
Succes.
Uitgebreid boodschappen doen is veel te inspannend, dus wat je kunt doen is om online je boodschappen te doen. Ik doe dat via Picnic. Voor een paar dingetjes ga ik dan wel langs de supermarkt, want je moet je niet gaan opsluiten. Dus bijv. voor traktaties (positive vibe) snoep, chocola, wijntje, ga ik even langs.
Daarnaast is het handig om je sociale contacten te houden. Dit kan ook een ijscotentje, koffiebar of cafeetje in de buurt zijn. Gewoon dat je even langsgaat, een praatje maakt en weg kunt gaan wanneer je wilt.
En qua huishouden...tsja, sommige gemeenten subsidieren huishoudelijk hulp en misschien kan het uwv ook iets betekenen qua info. Ook, als je het geld hebt, kan je een schoonmaakhulp inschakelen voor de basic dingen. Wel is het raadzaam om zelf wel ook dingen te blijven doen. Bewegen is key qua herstel en het voorkomt depressie.
Succes.
Anoniem
15-07-2023
Reactie:
Misschien moet je juist wel alleen boodschappen doen. Anders raak je geisoleerd. Heb je geen vrienden of vriendin? Misschien willen ze samen boodschappen doen? Gezellig toch?
Skippy
17-07-2023
Reactie:
Hi Yoeri,
Ik heb nu 2 jaar een burnout en woon sinds die tijd ook alleen met recentelijk een terugval.
Misschien helpt het je om een positief verhaal te horen in plaats van de angsten en negatieve gedachten in je hoofd.
Mij is t namelijk enorm goed bevallen om alleen te wonen tijdens mijn burnout. Je moet even je draai vinden hoe je alles doet, maar probeer niet teveel te moeten van jezelf. Ik maakte bijvoorbeeld in 3 dagen mn huis schoon. Elke keer sochtends een uurtje met pauzes. Ook kom je beter tot rust als je alleen woont qua prikkels omdat er niet steeds mensen zijn die tv kijken of tegen je praten. Wanneer je wel behoefte hebt aan mensen kunnen ze altijd langskomen of je kan ze even bellen. Qua boodschappen heb ik die zelf 1x in de week op een ochtend gehaald, maar bestel ze vooral aangezien supermarkten de bron van prikkels zijn. Probeer elke dag even te wandelen in de buurt, wellicht met oortjes, dan ben je er even uit.
Ik heb nu 2 jaar een burnout en woon sinds die tijd ook alleen met recentelijk een terugval.
Misschien helpt het je om een positief verhaal te horen in plaats van de angsten en negatieve gedachten in je hoofd.
Mij is t namelijk enorm goed bevallen om alleen te wonen tijdens mijn burnout. Je moet even je draai vinden hoe je alles doet, maar probeer niet teveel te moeten van jezelf. Ik maakte bijvoorbeeld in 3 dagen mn huis schoon. Elke keer sochtends een uurtje met pauzes. Ook kom je beter tot rust als je alleen woont qua prikkels omdat er niet steeds mensen zijn die tv kijken of tegen je praten. Wanneer je wel behoefte hebt aan mensen kunnen ze altijd langskomen of je kan ze even bellen. Qua boodschappen heb ik die zelf 1x in de week op een ochtend gehaald, maar bestel ze vooral aangezien supermarkten de bron van prikkels zijn. Probeer elke dag even te wandelen in de buurt, wellicht met oortjes, dan ben je er even uit.
R
18-07-2023
'Eventjes' (Verhaal 576)
Als mij iets frustreert aan die hele BO, dan is het wel de balans vinden. Continue denk ik...ik ga even een stukje fietsen, even de buren helpen, even winkelen, etc. Gewoon ook om er even uit te zijn. Maar ja...net 25 minuten gewandeld en ik voel mij gesloopt, terwijl ik ook tegelijkertijd denk...'waar ga ik vanmiddag naar toe?'.
Dat 'eventjes' moet ik gaan skippen uit mijn hoofd..veruit mijn grootste valkuil en wellicht ook de reden waarom ik hierin beland ben.
Dat 'eventjes' moet ik gaan skippen uit mijn hoofd..veruit mijn grootste valkuil en wellicht ook de reden waarom ik hierin beland ben.
Frank
10-07-2023
laatste reactie: 18-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ondanks dat ik het maar al te goed herken probeer ik bij het woord 'even' altijd aan dit verhaaltje over L….even te denken:
Er was eens een vrouwtje (of man) dat zichzelf voorbijliep.
En dat is een heel erge ziekte. Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan de
middag, en als ze ‘s middags aan tafel zat dan was het weer:
”Wat zal ik vanavond eten?’ en als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed
ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden:
‘Die loopt zichzelf voorbij die vergeet te leven’
Het vrouwtje sprak ook de hele tijd met zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar ziekte.
En weet je wat ze zei?
‘Ik moet nog even…..
Laat ik nog gauw even …..
Ik moet nog even’……….
Nou was er een dokter, die zeer wijs was.
Toen hij dat vrouwtje zag en zo hoorde praten, zei hij:
‘Beste mevrouw, u bent heel erg ziek en weet u wat u mankeert?’
‘Zeg het dan maar gauw, dokter’, zei ze ‘ik moet nog vlug even …..
’‘Zie je wel, daar heb je het weer’, zei de dokter, ‘jij bent zo haastig,
jij laat telkens de ‘L’ liggen’
”Wat laat ik liggen?’ vroeg ze.
”De ‘L’ zei de dokter. ‘Zet de ‘L’ steeds voor ‘EVEN’
‘Goed dokter, ik zal het doen.’ antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de ‘L’ voor ‘EVEN’ zette, schrok ze zich dood.
Ik moet nog ‘L’even…..
Laat ik nog gauw ‘L’even…..
Ik kan nog net ‘L’even …..
Er was eens een vrouwtje (of man) dat zichzelf voorbijliep.
En dat is een heel erge ziekte. Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan de
middag, en als ze ‘s middags aan tafel zat dan was het weer:
”Wat zal ik vanavond eten?’ en als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed
ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden:
‘Die loopt zichzelf voorbij die vergeet te leven’
Het vrouwtje sprak ook de hele tijd met zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar ziekte.
En weet je wat ze zei?
‘Ik moet nog even…..
Laat ik nog gauw even …..
Ik moet nog even’……….
Nou was er een dokter, die zeer wijs was.
Toen hij dat vrouwtje zag en zo hoorde praten, zei hij:
‘Beste mevrouw, u bent heel erg ziek en weet u wat u mankeert?’
‘Zeg het dan maar gauw, dokter’, zei ze ‘ik moet nog vlug even …..
’‘Zie je wel, daar heb je het weer’, zei de dokter, ‘jij bent zo haastig,
jij laat telkens de ‘L’ liggen’
”Wat laat ik liggen?’ vroeg ze.
”De ‘L’ zei de dokter. ‘Zet de ‘L’ steeds voor ‘EVEN’
‘Goed dokter, ik zal het doen.’ antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de ‘L’ voor ‘EVEN’ zette, schrok ze zich dood.
Ik moet nog ‘L’even…..
Laat ik nog gauw ‘L’even…..
Ik kan nog net ‘L’even …..
Tamara
11-07-2023
Reactie:
Ik heb precies dezelfe klachten. Met name de zware slappe benen geven veel hinder.
M.
13-07-2023
Reactie:
Hallo Frank,
Zo herkenbaar wat je beschrijft. Ik word er nu zelf ook mee geconfronteerd. Laveren tussen de wil om toch wat te doen en de overgave aan wat het lichaam eist.
Pogingen tot sporten werkten geheel averechts, waarbij de energie meerdaags tot 0 werd gereduceerd. Wellicht dat het voor anderen wel effectief is, maar bij mij geheel niet. Kleine stukjes fietsen of wat wandelen gaat wel. Al is dat pet dag verschillend.
Opgeblust opstaan met een pistool in de nek en het gevoel van uitzichtloosheid. Beweging reduceert dat gelukkig wel al blijft het toch echt een gevecht om balans te vinden.
Positief is het vooruitzicht dat het over gaat. Niet in dagen, weken of maanden denken. Het komt goed. Heb het 17 jaar geleden in veel ergere mate meegemaakt.
Ook toen is het goed gekomen. De shit die je/we nu ervaren is tijdelijk.
Blijf vasthouden aan die gedachte. Het is geen wishfull thinking. Het komt echt goed.
Zo herkenbaar wat je beschrijft. Ik word er nu zelf ook mee geconfronteerd. Laveren tussen de wil om toch wat te doen en de overgave aan wat het lichaam eist.
Pogingen tot sporten werkten geheel averechts, waarbij de energie meerdaags tot 0 werd gereduceerd. Wellicht dat het voor anderen wel effectief is, maar bij mij geheel niet. Kleine stukjes fietsen of wat wandelen gaat wel. Al is dat pet dag verschillend.
Opgeblust opstaan met een pistool in de nek en het gevoel van uitzichtloosheid. Beweging reduceert dat gelukkig wel al blijft het toch echt een gevecht om balans te vinden.
Positief is het vooruitzicht dat het over gaat. Niet in dagen, weken of maanden denken. Het komt goed. Heb het 17 jaar geleden in veel ergere mate meegemaakt.
Ook toen is het goed gekomen. De shit die je/we nu ervaren is tijdelijk.
Blijf vasthouden aan die gedachte. Het is geen wishfull thinking. Het komt echt goed.
Jac
18-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Onwerkelijk vreemd gevoel in het hoofd (Verhaal 575)
Hey iedereen
Ik heb al sinds mijn 18e een angst en paniekstoornis/hyperventilatie.(ben er nu 37)
Ben een goeie 2 jaar stabiel gebleven zonder AD.
Ik wou het zonder medicatie doen.
Maar merk dat het zonder toch moeilijk is om stabiel te blijven over langere tijd.
Ik neem nu Escitalopram 20 mg sinds 2 weken.
Zijn er mensen die het onwerkelijke vreemde gevoel in het hoofd ook hebben/herkennen?
Ik lees graag jullie reacties
Ik heb al sinds mijn 18e een angst en paniekstoornis/hyperventilatie.(ben er nu 37)
Ben een goeie 2 jaar stabiel gebleven zonder AD.
Ik wou het zonder medicatie doen.
Maar merk dat het zonder toch moeilijk is om stabiel te blijven over langere tijd.
Ik neem nu Escitalopram 20 mg sinds 2 weken.
Zijn er mensen die het onwerkelijke vreemde gevoel in het hoofd ook hebben/herkennen?
Ik lees graag jullie reacties
Davy
09-07-2023
laatste reactie: 17-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Davy, de lijst met klachten die mensen hebben met een BO is ongelooflijk lang. Waar het op neerkomt is dat je lichaam en geest compleet van slag af zijn en hunkeren naar energie. Omdat het ze elkaar beënvloeden, maakt het allemaal nog lastiger.
Kortom, de een heeft nek-rugklachten, de andere darmklachten, de andere slappe benen, de andere continue tintelingen, pijn aan kaken, vingers, etc. etc.
Focus je dus niet op je lichamelijke klachten, maar op het mentale gedeelte. Uitpluizen wat je op dit punt heeft doen belanden. Pas dan begint het herstel.
Kortom, de een heeft nek-rugklachten, de andere darmklachten, de andere slappe benen, de andere continue tintelingen, pijn aan kaken, vingers, etc. etc.
Focus je dus niet op je lichamelijke klachten, maar op het mentale gedeelte. Uitpluizen wat je op dit punt heeft doen belanden. Pas dan begint het herstel.
Anoniem
10-07-2023
Reactie:
Ik herken een vreemd gevoel in mijn hoofd. Elektrisch gevoel en/of licht gevoel. Mist gevoel. Wat als iemand slaapapneu heeft én burnout? Juist dát heb ik! Té ingewikkeld voor artsen en ervaringsdeskundige psychologen.
Net zoiets als een vraag over je maag aan de cardioloog.
Tip: praat eens met GPT chat.
De toekomst voor ons.
Sterkte allemaal.
Net zoiets als een vraag over je maag aan de cardioloog.
Tip: praat eens met GPT chat.
De toekomst voor ons.
Sterkte allemaal.
Mister Sad
17-07-2023
Niet sporten! (Verhaal 573)
Mochten er sporters onder de lezers zijn van deze chat, dan een advies.. Gooi al je sportkleding in een kast en doe het pas na 1 jaar (voorzichtig) open. Je moet echt de illusie laten varen dat sporten in je BO periode je herstel versneld. Ik ben nu 3x onderuit gegaan, ook al was mijn sportschema zeer afgepast.
Mijn buurman is ook burnout, maar is geen sporter. Dus hij wandelt dagelijks een stuk, eet erg gezond en heeft een vastomlijnd dagritme. Hij is inmiddels veel verder dan ik. Tuurlijk ervaart hij soms ook problemen, maar heeft niet te maken met enorme pieken en dalen, omdat hij nauwelijks iets vraagt van zijn lichaam ,(qua hartslag). Kortgeleden heeft hij in 3 dagen 100 km gewandeld. In zijn eentje in de Ardennen. Terwijl ik voor de zoveelste keer na 3 weken 4 dagen per week een 1/2 uur op de hometrainer dacht..en nu ga ik een uur wielrennen. Resultaat...compleet gesloopt de weken daarna en dat nu al voor de 3de keer.
Ik ga maar eens wandelen..
Succes allen,
Mijn buurman is ook burnout, maar is geen sporter. Dus hij wandelt dagelijks een stuk, eet erg gezond en heeft een vastomlijnd dagritme. Hij is inmiddels veel verder dan ik. Tuurlijk ervaart hij soms ook problemen, maar heeft niet te maken met enorme pieken en dalen, omdat hij nauwelijks iets vraagt van zijn lichaam ,(qua hartslag). Kortgeleden heeft hij in 3 dagen 100 km gewandeld. In zijn eentje in de Ardennen. Terwijl ik voor de zoveelste keer na 3 weken 4 dagen per week een 1/2 uur op de hometrainer dacht..en nu ga ik een uur wielrennen. Resultaat...compleet gesloopt de weken daarna en dat nu al voor de 3de keer.
Ik ga maar eens wandelen..
Succes allen,
Frank
08-07-2023
laatste reactie: 17-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het wakkert te veel je stressysteem aan sporten. Ik zelf kan ook het beste elke dag een wandeling doen van 30 tot 45 min.. heb zelf andere sport geprobeert en heb na een paar weken een enorme angstaanval gehad.. weer 5 stappen achteruit duizelig gespannen moe weer meer last van licht en geluid. 7weken geduurt voordat ik weer war beter voelde
Anoniem
08-07-2023
Reactie:
Heel erg bedankt voor je reactie. Dit is inderdaad ook mijn reactie. Zowel fysiek als mentaal een enorme klap
Ik hielp gisteren buren met het verstouwen van loodzware pre-fab wanden. Al bij de eerste merkte ik dat ik dit enorme impact had op mijn lichaam. Maar ja, ineens afhaken vond ik vervelend voor hun, dus nog een paar wanden erna. Maar eigenlijk gaf mijn lichaam al direct duidelijk een signaal waar ik eigenlijk direct op had moeten reageren. Dit geldt ook met sporten. Het eeuwige gevecht tussen graag weer 'normaal' willen zijn en de situatie waarin je zit. Punt is natuurlijk ook dat er mentaal een hoop moet veranderen, want anders raak je niet burnout. Maw ook dat vreet energie zonder dat je het gevoel hebt dat je iets doet.
Maw waar anderen mentaal in balans zijn en de energie die ze hebben vullen met sporten, sociale contacten, etc. Is bij ons de batterij al bijna leeg, doordat je mentaal continue bezig bent. Dus heb je de situatie steeds meer onder controle en krijgt je leven weer een duidelijke positieve wending, dan neemt de energie die je hebt om te sporten en dingen te ondernemen ook toe. Bij mij vallen steeds meer dingen in de juiste vakjes, dus ik merk dat er steeds vaker wat energie overblijft, alleen zie ik het dan gelijk als kans om dat te benutten om te sporten of iets te ondernemen. Eigenlijk moet ik gewoon eerst het bad vol laten lopen ;-)
Ik ga maar eens een boek schrijven.
Ik hielp gisteren buren met het verstouwen van loodzware pre-fab wanden. Al bij de eerste merkte ik dat ik dit enorme impact had op mijn lichaam. Maar ja, ineens afhaken vond ik vervelend voor hun, dus nog een paar wanden erna. Maar eigenlijk gaf mijn lichaam al direct duidelijk een signaal waar ik eigenlijk direct op had moeten reageren. Dit geldt ook met sporten. Het eeuwige gevecht tussen graag weer 'normaal' willen zijn en de situatie waarin je zit. Punt is natuurlijk ook dat er mentaal een hoop moet veranderen, want anders raak je niet burnout. Maw ook dat vreet energie zonder dat je het gevoel hebt dat je iets doet.
Maw waar anderen mentaal in balans zijn en de energie die ze hebben vullen met sporten, sociale contacten, etc. Is bij ons de batterij al bijna leeg, doordat je mentaal continue bezig bent. Dus heb je de situatie steeds meer onder controle en krijgt je leven weer een duidelijke positieve wending, dan neemt de energie die je hebt om te sporten en dingen te ondernemen ook toe. Bij mij vallen steeds meer dingen in de juiste vakjes, dus ik merk dat er steeds vaker wat energie overblijft, alleen zie ik het dan gelijk als kans om dat te benutten om te sporten of iets te ondernemen. Eigenlijk moet ik gewoon eerst het bad vol laten lopen ;-)
Ik ga maar eens een boek schrijven.
Anoniem
08-07-2023
Reactie:
Ik denk dat je dit noet over 1 kam kunt scheren. Ben hetver persoonlijk dan ook niet mee eens, zo zwart-wit is het echt niet. Sport heeft mij juist erg geholpen. Als ik heel hoog in mijn spanning zatvwas hardlopen zelfs het enige wat echt hielp. Daarna kon ik me pas een beetje ontspannen.
Mensen worden bang genaakt met dit soort opmerkingen. Ga niet twijfelen maar doe vooral wat goed voelt (en dat kan dagelijks wisselen)
Mensen worden bang genaakt met dit soort opmerkingen. Ga niet twijfelen maar doe vooral wat goed voelt (en dat kan dagelijks wisselen)
M.
12-07-2023
Reactie:
@M dat hangt echt wel af van de mate van burnout.
Taco
13-07-2023
Reactie:
Zeer herkenbaar! Wandelen moest ik echt opbouwen in de eerste maanden. Ik had veel last van hyperventilatie en spierspanning rondom mijn longen dus was altijd benauwd. Sporten lukte me echt totaal niet. Toen ik eenmaal meer rust kreeg en mijn hyperventilatie en spierspanning verdween, ging ik rustig weer wat intensiever bewegen. Na 10 maanden herstellen (en bijna elke dag wandelen of fietsen), kan ik nu gewoon weer naar de sportschool en tennissen (wat ik het allerliefste doe). Ik raad ook absoluut aan om rustig te bewegen, pas zodra dat steeds beter gaat kun je verder kijken, maar niet eerder! Bewegen helpt, maar als jij niet slaapt en je spieren strak staan dan moet je dat echt niet willen.
Daniëlle
13-07-2023
Reactie:
Sporten (wielrennen) helpt mij juist in mijn herstel. Je komt dan nl. weer in verbinding met je lichaam. Maar geen mens is gelijk natuurlijk.
Arend
17-07-2023
Trekking van de spieren (Verhaal 577)
Zo een twee jaar geleden na wandeling voelde ik iets bewegen in mijn linker kuit soort van samen trekking spier. Dacht dit gaat wel over. Wel In tegendeel. Nu twee jaar later heb ik die symptomen in beide onder benen. Trekingen van de spieren van smorgens tot savonds ook beide voeten die slapen tintelingen. Af en toe ook op andere lichaamsdelen. Soms lichtje rond en in mijn mond. Ben bij huisarts geweest doorgestuurd naar sport dokter door gestuurd naar neuroloog alle scans en onderzoeken gedaan. Niets te vinden ik ben echt ten einde raad. Heeft iemand dit voor had? Kan er iemand mij helpen ? Aub 🙏🙏🙏
Deleye Eddy
10-07-2023
laatste reactie: 16-07-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je wel eens acupunctuur geprobeerd? Misschien dat zenuwbanen knellen..
Anoniem
10-07-2023
Reactie:
Dit herken ik zeker. Zit nu 1 jaar en 4 maanden in burn-out. In bed geen last maar overdag trekkingen in spieren van benen en voeten. Vooral na bewegen in rust. Ik heb het idee dat spieren op bloedvaten duwen. Daarnaast kunnen ze ook weer stijf, stram en heel vermoeid en zwaar voelen en dat voel ik ook in m’n nek. Bij beter slapen gaat het beter maar tis een weggetje hoor. Heeft denk toch echt z’n tijd nodig
Eveline
10-07-2023
Reactie:
Hier heb ik soms ook last van. Met stress wordt er erg veel magnesium uit je lichaam getrokken, wat erg goed kan helpen is goede kwaliteit magnesium supplementen. Of een bad met magnesium zout.
Is erg goed voor de spieren te ontspannen.
Is erg goed voor de spieren te ontspannen.
Riccardo
15-07-2023
Reactie:
Heb ik al 10 jaar, ben er bij andere ook op gaan letten en heel veel mensen hebben dit, bij mij op de voetbal quasi iedereen, denk dat dit normaal is wanneer je gesport hebt. Ben er 10 jaar geleden mee op spoed beland, kreeg een angstaanval ervan :) geen zorgen om maken, mijn spieren trekken al 10 jaar overal samen. Is Stress, sport, ... mijn vader heeft het al 40 jaar btw
Anoniem
16-07-2023
Reactie:
Hier heb ik soms ook last van. Met stress wordt er erg veel magnesium uit je lichaam getrokken, wat erg goed kan helpen is goede kwaliteit magnesium supplementen. Of een bad met magnesium zout.
Is erg goed voor de spieren te ontspannen.
Is erg goed voor de spieren te ontspannen.
Riccardo
16-07-2023
Tinniutis aan mijn oor gekregen (Verhaal 565)
Ik zit nu 3 jr in een b.o. en heb tijdens mijn 2e keer corona vreselijke tinniutis aan mijn oor gekregen. Herkend iemand deze klacht ? Een enorme ruis in her hoofd 24/7 en op de slechtse dagen daarbij heel duizelig en soms nog een extra piep in het midden van mijn hoofd. Tijdens deze slechte episodes ook fikse nek en oorpijn en slechte nachten door het enorme hoofdsuizen
Gr
Gr
Anoniem
03-07-2023
laatste reactie: 16-07-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Iemand bekend met tinnitus?
Anoniem
11-07-2023
Reactie:
Dit herken ik zeker. Zit nu 1 jaar en 4 maanden in burn-out. In bed geen last maar overdag trekkingen in spieren van benen en voeten. Vooral na bewegen in rust. Ik heb het idee dat spieren op bloedvaten duwen. Daarnaast kunnen ze ook weer stijf, stram en heel vermoeid en zwaar voelen en dat voel ik ook in m’n nek. Bij beter slapen gaat het beter maar tis een weggetje hoor. Heeft denk toch echt z’n tijd nodig
Eveline
11-07-2023
Reactie:
Heb al jaren tinnitus. CME’s zijn er ook ‘n grote mogelijke oorzaak van. De zon is erg actief deze jaren. Niet alles wat we voelen heeft ‘n BO-oorzaak. ‘n Beetje overgave en minder angst zijn soms wel op z’n plaats..
Marcel
11-07-2023
Reactie:
Wat bedoel je met cme?
Anoniem
12-07-2023
Reactie:
Ik kreeg het ook tijdens m’n burnout op een moment dat het echt heel slecht ging en ik veel angst/paniek voelde. Na enkele weken werd het gelukkig milder. Het is er nog altijd naar ik heb er gelukkig naiwelijks last meer van. Merk het alleen op bij stilte en dan is het ook niet overheersend. Ben ergens wel benieuwed of het ooit nog weg zal gaan maar ik maak me er totaal geen zorgen meer over (in het begin daarentegen… gekmakend), nu is het echt ‘leefbaar’. Hopelijk wordt het bij jou ook gauw beter.
M.
12-07-2023
Reactie:
CME: Coronal Mass Ejection. ‘n Zonneuitbarsting. Dagelijks hebben we hiermee te maken. Niet verkeerd maar niet te onderschatten.
Marcel
Marcel
Marcel
12-07-2023
Reactie:
Ik herken dit zeker. Heb nu 1 jaar een B.O. welke in de donkere periode ook nog gezorgd heeft voor een depressie met angst en paniekaanvallen. Mijn oorsuizen merk ik vooral op bij drukte, drukte in de zin van veel geluiden om me heen, drukte op het werk en na een eventuele spanning of aanvaring. Deze gaan dan samen met duizeligheid en druk op de linkerkant van mijn hoofd. Tevens ook aan de linkerkant ervaar ik dan op mijn achterhoofd en nek een pijn.
Ik ben gelukkig op de goede weg maar ben er nog niet. En ja ook ik hoop dat ik van deze suizen en druk afkomt, wanneer maakt niet uit als het maar is.
Ik ben gelukkig op de goede weg maar ben er nog niet. En ja ook ik hoop dat ik van deze suizen en druk afkomt, wanneer maakt niet uit als het maar is.
Patrick
16-07-2023
Reactie:
Ik zit 2 jaar in de b.o in het begin ook erge last van tinnitus.. duizeligheid enorme gespannen lichaam nek hals schouders .. nu hoor ik het heel soms als het stil is maar niet meer O als in het begin
Anoniem
16-07-2023
De vervelendste zijn de hartkloppingen (Verhaal 570)
Ik heb al vanaf februari burnoutklachten. De vervelendste zijn de hartkloppingen,het nerveuze wakker worden en hele dag dat gevoel,maar ook de vreselijk enge rare benen. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven,maar net of de stress erin blijft zitten. Het beperkt me behoorlijk. Wie herkent dit? Heb weinig goede dagen,vind het behoorlijk zwaar. Nu moet ik volgende week eigenlijk een weekend weg,al voor deze toestand afgesproken. Met kennissen. Mijn vriend wilt dat we gaan en vind dit alleen maar goed voor me. Zelf zie ik er tegenop,het is een behoorlijk intensief weekendje. Wat te doen? Hoop op wat reacties op mijn verhaal. Ook wat betreft de klachten.
Anoniem
06-07-2023
laatste reactie: 16-07-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken de klachten, hoort dus ergens bij de burn-out. Sommigen zeggen dat magnesium helpt bij die pijn in de spieren/benen,, maar dat weet ik niet zo goed.
Wat betreft je weekend weg, gewoon gaan. Maar doe aanpassingen. Ga niet overal mee mee. Trek je steeds terug als het teveel is. Let ook daar op jezelf, en zet jezelf op 1.
Wat betreft je weekend weg, gewoon gaan. Maar doe aanpassingen. Ga niet overal mee mee. Trek je steeds terug als het teveel is. Let ook daar op jezelf, en zet jezelf op 1.
Madeliefje
06-07-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie Madeliefje. Had of heb jij zelf ook dat nerveuze gevoel in je hartstreek bij wakker worden? De benen doen niet echt pijn,maar zijn zwaar en lijken vol stress. Lastig met lopen en staan.
Toch wel meegaan zeg jij. Is misschien ook wel goed,maar zal niet de gezelligste zijn denk ik. Je gaat toch weg met een behoorlijk malaise gevoel.
Toch wel meegaan zeg jij. Is misschien ook wel goed,maar zal niet de gezelligste zijn denk ik. Je gaat toch weg met een behoorlijk malaise gevoel.
Anoniem
06-07-2023
Reactie:
Herkenbare klachten. Er is een constante spanning aanwezig in je lichaam. Hierdoor zijn alle spieren 'wat' aangespannen. Dit kan je nerveuze gevoel in je hartstreek verklaren. Kan het zijn dat je hier ook extra op focust?
Wat betreft het weekendje weg. Als je voelt dat je enigszins energie hebt om iets te gaan doen, zou ik absoluut gaan. Het is niet erg om niet met alles mee te kunnen doen of je af en toe terug te trekken. De positieve / geluksmomenten zijn heel belangrijk voor je herstel.
Wat betreft het weekendje weg. Als je voelt dat je enigszins energie hebt om iets te gaan doen, zou ik absoluut gaan. Het is niet erg om niet met alles mee te kunnen doen of je af en toe terug te trekken. De positieve / geluksmomenten zijn heel belangrijk voor je herstel.
Frank
06-07-2023
Reactie:
Bedankt Frank
Anoniem
07-07-2023
Reactie:
Zo te lezen zit je nog niet heel lang in een burnout. Mijn advies zorg voor een ritme.
Vaste tijd naar bed en opstaan in vaste dutjes als je moe bent
Geef je vooral over als je erg moe bent
Iedere ochtend een klein rondje wandelen en dan ook echt klein en als he't kan ik de avond ook mini . Wees vooral lief voor jezelf. Neem een bad , laat je lekker masseren. Als een weekend weg je zoveel stress brengt nu en et wordt ook van alles van je verwacht ga dan NIET
Ik kon dat het 1e jaar absoluut niet. Kost veel te veel energie. Denk aan JEZELF
Vaste tijd naar bed en opstaan in vaste dutjes als je moe bent
Geef je vooral over als je erg moe bent
Iedere ochtend een klein rondje wandelen en dan ook echt klein en als he't kan ik de avond ook mini . Wees vooral lief voor jezelf. Neem een bad , laat je lekker masseren. Als een weekend weg je zoveel stress brengt nu en et wordt ook van alles van je verwacht ga dan NIET
Ik kon dat het 1e jaar absoluut niet. Kost veel te veel energie. Denk aan JEZELF
Anoniem
07-07-2023
Reactie:
Dank je voor je reactie. Weekendje weg is idd nog een twijfel hoor.
Anoniem
07-07-2023
Reactie:
Ja zou het zeker niet doen!
Ik deed de volgende test bij mezelf;hoe lang kan ik geconcentreerd een bladzijde uit een boek lezen. De tijd dat je dat kan is de tijd die je kan uitgeven aan sociale en lichamelijke activiteiten. Nou dat was bij mij nog geen 5 min de eerste maanden.
Denk echt aan jezelf en kies voor jezelf
Met anderen een weekend weg dan wordt er toch iets van je verwacht. En je gaat jezelf toch over een grens gooien denk ik .
Ik deed de volgende test bij mezelf;hoe lang kan ik geconcentreerd een bladzijde uit een boek lezen. De tijd dat je dat kan is de tijd die je kan uitgeven aan sociale en lichamelijke activiteiten. Nou dat was bij mij nog geen 5 min de eerste maanden.
Denk echt aan jezelf en kies voor jezelf
Met anderen een weekend weg dan wordt er toch iets van je verwacht. En je gaat jezelf toch over een grens gooien denk ik .
Anoniem
11-07-2023
Reactie:
Ik ben het eigenlijk ook wel eens met de laatste reacties. Het is ook goed om niet te gaan, als je lichaam aangeeft dat het niet lukt.
Ik vertel het vooral uit persoonlijke ervaring. Ben wel een paar keer weg geweest, en vond het juist fijn om op die manier toch sociaal wat op te laden.
Dus kort even in de woonkamer zitten met de mensen, en als het teveel is, gelijk terugtrekken. Overdag ging ik niet mee met uitjes en dergelijk.
En zag het juist als een persoonlijk leerproces om tijdig de grenzen aan te geven, de mogelijkheid te hebben om snel terug te trekken naar je eigen kamer.
Ik vertel het vooral uit persoonlijke ervaring. Ben wel een paar keer weg geweest, en vond het juist fijn om op die manier toch sociaal wat op te laden.
Dus kort even in de woonkamer zitten met de mensen, en als het teveel is, gelijk terugtrekken. Overdag ging ik niet mee met uitjes en dergelijk.
En zag het juist als een persoonlijk leerproces om tijdig de grenzen aan te geven, de mogelijkheid te hebben om snel terug te trekken naar je eigen kamer.
Madeliefje
11-07-2023
Reactie:
Even een update. Ik ben het weekendje weggeweest en het is gelukkig redelijk gegaan. Mijn rustmomenten gepakt en ook niet te gek gedaan. Toch blij dat ik gegaan ben. Nu afwachten of het niet teveel geweest is.
Anoniem
16-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Burnout en last van darmen (Verhaal 564)
Ik zit nu een jaar in mijn burnout. Soms gaat het redelijk en soms denk ik dat ik niks opgeschoten ben en voel ik me net zo slecht als in het begin. Ik heb dan vreselijk last van mijn darmen. Soms denk ik dat het niet door mijn burnout kan komen maar iets anders is. Echter onderzoeken sluiten alles uit.
Zijn er meer mensen die zo'n last hebben van hun darmen ? Krampen, misselijk, diarree en constant het gevoel alsof je darmen in brand staan. Eet gezond en drink voldoende water. Wordt er echt radeloos van. Als ik me redelijk voel heb ik geen last van mijn darmen en voelt alles rustig. Maar als ik me slecht voel dan gaan ze tekeer als een gek. Ik hoop dat meer mensen dit herkennen al is het maar ter geruststelling dat ik niet de enige ben.
Zijn er meer mensen die zo'n last hebben van hun darmen ? Krampen, misselijk, diarree en constant het gevoel alsof je darmen in brand staan. Eet gezond en drink voldoende water. Wordt er echt radeloos van. Als ik me redelijk voel heb ik geen last van mijn darmen en voelt alles rustig. Maar als ik me slecht voel dan gaan ze tekeer als een gek. Ik hoop dat meer mensen dit herkennen al is het maar ter geruststelling dat ik niet de enige ben.
Marco
02-07-2023
laatste reactie: 15-07-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde. Ook vreselijke darmklachten waardoor ik nog meer in de stress schiet en vervolgens nog meer last krijg van mijn darmen. Zo zit ik in een visueuze cirkel waar ik niet uitkom.
Bert
02-07-2023
Reactie:
Hi Marco, ik herken het (van een tijd geleden). De reden is dat je nog steeds onderliggende spanning hebt die zich onbewust op deze manier fysiek manifesteren. De ene krijgt enorme rug en nekklachten l, de andere slappe benen en jij (en met jou velen) krijgen darmklachten. Wat dit inhoud is dat je moet gaan zoeken wat er voor spanning bij je speelt. Vaak gaat dat terug naar je jeugd en/of traumatische ervaringen die je nog moet verwerken. Voor mij is het duidelijk en weet ik inmiddels waar ik aan moet werken. Hierdoor zijn mijn darmklachten over.
Gegroet & sterkte,
Franm
Gegroet & sterkte,
Franm
Frank
03-07-2023
Reactie:
Ja heel herkenbaar ik heb heb precies het zelfde , heel frustrerend.
Ik ga soms dan toch iets ondernemen en gaat dan wel goed. Dennison’s ook dat het een deel mindset is.
Ik ga soms dan toch iets ondernemen en gaat dan wel goed. Dennison’s ook dat het een deel mindset is.
Anoniem
03-07-2023
Reactie:
Hoi Marco, ook ik herken je verhaal. Heb soms het gevoel dat mijn darmen uitgewrongen worden als een zeemleer. Soms helemaal nergens last van en dan weer vreselijke darmkrampen. Heb veel stress en psycholoog en huisarts zeggen dat dit de oorzaak is hoewel ik me vaak nauwelijks kan voorstellen dat stress dit met je kan doen.
Manon
03-07-2023
Reactie:
Nauwelijks kunnen voorstellen? Ooit van PDS gehoord? Last van je darmen, galstenen, bloedverlies, etc. horen allemaal bij kenmerken van overmatige stress dat zich heeft opgehoopt in je darmsysteem. Ik kan het weten, want ik heb er 25 jaar mee rondgelopen en alles laten onderzoeken. Totdat de oorzaak (de stressbron overleed) weg was. Binnen 24 uur was ik van mijn klachten verlost. M.a.w. het is juist heel logisch dat je darmgestel op stress reageert.
Anoniem
04-07-2023
Reactie:
Ik ervaar het zelfde darmproblemen ik heb ook burnout,en nu man met dementie thuis dus darmen gaan er niet beter van worden. S'morgens vaak diarree en krijg nu problemen met weg gaan want kan er niet meer op vertrouwen. Als ik goede dagen hen net als u dan zijn de darmen rustig. Ook helemaal onderzocht ook geen concrete aanwijzingen dat er iets mis is met de darmen. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Groetjes.
Mariette 58 jaar.
15-07-2023
Reactie:
Goedenavond,
Ik heb lange tijd hetzelfde ervaren. Wat mij erg heeft geholpen is mijn metabolisme verhogen doormiddel van milde beweging. Voor mij hielp regelmatig fietsen. En dan een flink stuk op een rustig tempo (als dat lukt natuurlijk). Ik merkte dat tijdens het bewegen mijn klachten aanmerkelijk minder waren. En met een aantal dagen werd ook in rust mijn darmklachten stukken minder.
Misschien helpt het
Ik heb lange tijd hetzelfde ervaren. Wat mij erg heeft geholpen is mijn metabolisme verhogen doormiddel van milde beweging. Voor mij hielp regelmatig fietsen. En dan een flink stuk op een rustig tempo (als dat lukt natuurlijk). Ik merkte dat tijdens het bewegen mijn klachten aanmerkelijk minder waren. En met een aantal dagen werd ook in rust mijn darmklachten stukken minder.
Misschien helpt het
FrankR
15-07-2023
Mijn interesse in de branche helemaal verdwenen (Verhaal 583)
Ik zit nu al halfjaar in een burnout. En na een mislukte poging om op te bouwen, nog een keer geprobeerd om op te bouwen afgelopen jaar week.
Alleen wat me opvalt is dat mijn interesse in de branche helemaal verdwenen is. Zijn er meer mensen die hier last van hebben? Ik krijg er gewoon geen energie van... Ik kom vaak thuis en zie het dan allemaal niet meer zitten. Dit knaagd vaak aan mij.. is dat normaal?
Alleen wat me opvalt is dat mijn interesse in de branche helemaal verdwenen is. Zijn er meer mensen die hier last van hebben? Ik krijg er gewoon geen energie van... Ik kom vaak thuis en zie het dan allemaal niet meer zitten. Dit knaagd vaak aan mij.. is dat normaal?
Loes
14-07-2023
laatste reactie: 15-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Loes,
Volledig herkenbaar. Ik heb jarenlang in een op zich leuke branche gewerkt, maar ben er helemaal klaar mee. Te lang gedaan en ik begon te herhalingen van zetten te merken. Op zich toch ook helemaal niet vreemd? Ik vind het juist vreemdere als iemand zijn hele leven een bepaald beroep uitoefent tot aan zijn pensioen. Dat zou ik niet kunnen.
Volledig herkenbaar. Ik heb jarenlang in een op zich leuke branche gewerkt, maar ben er helemaal klaar mee. Te lang gedaan en ik begon te herhalingen van zetten te merken. Op zich toch ook helemaal niet vreemd? Ik vind het juist vreemdere als iemand zijn hele leven een bepaald beroep uitoefent tot aan zijn pensioen. Dat zou ik niet kunnen.
Frank
14-07-2023
Reactie:
Hoi Loes,
Je ziet vaak dat mensen na een burnout een totaal andere weg inslaan. Meestal is de burnout ook een signaal van het lijf dat het werk niet genoeg voldoening geeft. Zo zie je tegenwoordig veel mensen switchen van kantoorbaan naar meer fysiek werk, of andersom. Heb je weleens nagedacht over een loopbaan adviseur? Die kun je zelfs vaak via jouw arbodokter in laten schakelen.
Er is in elk geval niks mis met je, dit overkomt een heleboel mensen.
Succes met je herstel,
Gr
X
Je ziet vaak dat mensen na een burnout een totaal andere weg inslaan. Meestal is de burnout ook een signaal van het lijf dat het werk niet genoeg voldoening geeft. Zo zie je tegenwoordig veel mensen switchen van kantoorbaan naar meer fysiek werk, of andersom. Heb je weleens nagedacht over een loopbaan adviseur? Die kun je zelfs vaak via jouw arbodokter in laten schakelen.
Er is in elk geval niks mis met je, dit overkomt een heleboel mensen.
Succes met je herstel,
Gr
X
X
14-07-2023
Reactie:
Heel erg bedankt voor de reacties 🌺 ik hou het even in mijn achterhoofd.!
Loes
15-07-2023
Nog midden in een burnout (Verhaal 3)
Nog midden -in en herstellende -van een burn-out.
Op werk gaat wel weer redelijk ,
ben weer hard aan proberen rustig er in te komen .
Alleen privé , nu bedoel ik ,
Buren en mensen waar je zelf altijd veel belangstelling voor had , juist als ze zelf ziek waren , was je er voor hen , en nu dikke vriendinnen met de naaste buurvrouw van mij
wie er nog niet zo lang woont , de mond vol over hen wat niet deugde , en nu de beste vrienden met elkaar , wat heb ik misdaan ?
Ze schrijven vol op face book over de leuke uitjes die ze met elkaar doen en spelletjes die ze samen doen. Nu kun je zeggen lees dat dan niet , maar ik ben een mens en heb face book , ik laat het niet door hun bepalen ,
Maar buiten dat knaagt het wel aan mij en
Doet het voor mijn situatie geen goed .
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-07-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Sterkte ermee!
Als je ziek wordt leer je je echte vrienden kennen.
Heb het jammergenoeg zelf ook ervaren.
Als je ziek wordt leer je je echte vrienden kennen.
Heb het jammergenoeg zelf ook ervaren.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Klinkt niet als een oprecht persoon , als je eerst vol oordelen zit en dan vrienden mee word, het licht niet aan jou maar aan die persoon , waait met de wind mee wat er op haar pad komt , en zieke mensen zijn niet altijd leuk om mee om te gaan dat doe je niet expres dat is nu zo .
Ik ben ook wat vrienden kwijt geraakt en met sommige closer mee geworden .
Als je weer de ouwe bent denk je er luchtiger over . Maar op slechte dagen zijn insta en Facebook niet altijd handig, als je zo een dag heb kijk je een dagje niet dat mij uiteindelijk wel
Succes
Ik ben ook wat vrienden kwijt geraakt en met sommige closer mee geworden .
Als je weer de ouwe bent denk je er luchtiger over . Maar op slechte dagen zijn insta en Facebook niet altijd handig, als je zo een dag heb kijk je een dagje niet dat mij uiteindelijk wel
Succes
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Ik heb mijn fb verwijderd zit nu ook in een burn-out. Ik adviseer jou om dat ook te doen. Vind het heel misselijk dat mensen zo kunnen zijn. Ik wens jou het allerbeste je komt hier sterker uit. En misschien kan een ayurverdisch arts je helpen. Ik heb er baat bij. Succes iedereen
Ik heb mijn fb verwijderd zit nu ook in een burn-out. Ik adviseer jou om dat ook te doen. Vind het heel misselijk dat mensen zo kunnen zijn. Ik wens jou het allerbeste je komt hier sterker uit. En misschien kan een ayurverdisch arts je helpen. Ik heb er baat bij. Succes iedereen
Xav
02-03-2023
Reactie:
Ik heb gelukkig geen face book. Kan al die prikkels niet aan en loop het risico mijn 'kluizenaarsleven' te vergelijken met die van hen waarmee het zo goed lijkt te gaan.
Hans
21-05-2023
Reactie:
Herkenbaar en je weet nu wie je echte vrienden zijn zit nu ook in een fikse dip ook bij de Haptotherapie daar veel praten en behandelingen en zit nu heel weinig op de fb geen zin in al die verhalen te lezen en maar leuk hebben sterkte
Anoniem
13-07-2023
Mijn grootste dilemma of struggle is mijn vriend (Verhaal 578)
Ik zit sinds november 2022 in een burnout. Ben nog steeds thuis van werk. Ik heb wekelijks gesprekken. Leer steeds meer wat mijn valkuilen zijn maar mijn grootste dilemma of struggle is mijn vriend. Hij heeft hier logisch ook "last" van. Hij voelt zich verwaarloosd en niet begrepen en kan zijn verhaal bij mij niet kwijt. Ik vind dit logisch want wil rn kan zijn struggels er nu niet bij hebben.
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Wat kan ik voor hem betekenen? Of hoe kan hij mij de rust geven die ik nog zo hard nodig heb?
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Wat kan ik voor hem betekenen? Of hoe kan hij mij de rust geven die ik nog zo hard nodig heb?
Tamara
10-07-2023
laatste reactie: 11-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik praat wel met mijn vriendin over haar struggles met mijn situatie. Tenslotte hebben jullie er allebei mee te maken. Door het te bespreken krijg je meer begrip voor elkaar, want anders groei je uit elkaar. Wij hebben zelf een 'speeekuurtje' bedacht. Eigenlijk een halfuurtje, waarin we allebei rustig bespreken wat je bezighoudt. Na dit halfuurtje is het klaar. Ik weet niet of jij niets kunt doen of dat je wel helpt in het huishouden. Ik doe bijv. Mijn eigen was, laat de hond uit, doe huishoudelijk dingen (stofzuigen, vaat uitruimen, soms koken en sinds kort bestellingen bij Picnic regelen, want boodschappen doen vind ik een onnodige energieslurper). Maw ik probeer mijn vriendin ook te ontlasten. Wij hebben daardoor nu wel een balans gevonden. Het is niet goed om je vriend niets te laten delen met jou, ook al lijkt het je teveel. Het is zwaar voor jou en voor je vriend. Gedeelde smart & zo...werkt echt.
Anoniem
11-07-2023
In april dit jaar brak ik (Verhaal 579)
Hallo allemaal,
Vorig jaar januari carrière switch gemaakt , was onwijs enthousiast en had er veel zin in. Daarna gestart voor 40 uur in Amsterdam in het mooie media bedrijf endemolshine .
De maanden vlogen voorbij , had er zoveel plezier in en vond het fantastisch. Vorig jaar oktober werd mijn vrouw ernstig ziek eierstok kanker stadium 4 met uitzaaiingen. Eerst werd vertelt dat ze niet behandelbaar was en later weer wel. Ik heb maanden lang alle ballen hoog moeten houden, door de vermoeidheid ging ik heen. Geen tijd voor mezelf kunnen hebben. Zorgen voor de kids , zorgen voor me vrouw , werken 40 uur en het huishouden doen.
In april dit jaar brak ik , ik bevroor en kon niks meer dan alleen maar zweten en huilen.
Ik was angstig en paniekerig onrustig en zenuwachtig.
Ben nu inmiddels een stukje verder en beetje bij beetje gaat het beter . Alleen die negatieve gedachten word ik gek van. Inmiddels heb ik ook een ontstoken evenwicht orgaan en weet niet of dit ook op me burn-out slaat. Kan iemand mij hier een antwoord opgeven ?
Lieve groetjes.
Vorig jaar januari carrière switch gemaakt , was onwijs enthousiast en had er veel zin in. Daarna gestart voor 40 uur in Amsterdam in het mooie media bedrijf endemolshine .
De maanden vlogen voorbij , had er zoveel plezier in en vond het fantastisch. Vorig jaar oktober werd mijn vrouw ernstig ziek eierstok kanker stadium 4 met uitzaaiingen. Eerst werd vertelt dat ze niet behandelbaar was en later weer wel. Ik heb maanden lang alle ballen hoog moeten houden, door de vermoeidheid ging ik heen. Geen tijd voor mezelf kunnen hebben. Zorgen voor de kids , zorgen voor me vrouw , werken 40 uur en het huishouden doen.
In april dit jaar brak ik , ik bevroor en kon niks meer dan alleen maar zweten en huilen.
Ik was angstig en paniekerig onrustig en zenuwachtig.
Ben nu inmiddels een stukje verder en beetje bij beetje gaat het beter . Alleen die negatieve gedachten word ik gek van. Inmiddels heb ik ook een ontstoken evenwicht orgaan en weet niet of dit ook op me burn-out slaat. Kan iemand mij hier een antwoord opgeven ?
Lieve groetjes.
Nuijens
11-07-2023
laatste reactie: 11-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zorg dat je je dag zo indeelt dat je in de ochtend en in de middag iets doet dat voor je gevoel zinvol is. In de ochtend ruim in bijvoorbeeld de vaatwasser uit, en loop een klein stukje met de hond. Daarna speel ik wat spelletjes op mijn mobieltje (ik houd niet van lezen) en kijk zonder geluid wat YouTube filmpjes op tv (bijvoorbeeld het schoonmaken van auto's, hogedrukreiniginf van gebouwen of tuinonderhoud). Vraag mij niet waarom, maar dat is erg rustgevend en geeft totaal geen spanning. Het laat de tijd voorbij gaan, zonder dat je het doorhebt. Een middagdutje moet je ritueel worden, lukt het niet, dan is dat niet erg, zolang je maar probeert uit te rusten. Probeer als doel te stellen dat je over enkele weken 30 minuten kan wandelen of fietsen en bouw dat heel rustig op. En schrijf vooral alles op wat je bezighoudt. Ik schrijf mij suf en neem dan gedeeltes ervan mee naar mijn psycholoog. Allemaal oud zeer wat eruit komt. Ik heb het geaccepteerd en vind het eigenlijk niet meer dan logisch dat ik ingestort ben. Kon niet anders 🤷
Anoniem
11-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Volgens mijn huisarts ben ik overspannen (Verhaal 10)
Ik heb altijd heel veel verantwoordelijkheidsgevoel gehad en hoge waarden en normen. Verder gaf het me een goed gevoel om anderen te helpen, hierdoor ben ik mijzelf kwijt geraakt en is mij alles te veel geworden. Elke handeling kost nu moeite, en ik word wakker met een steen om mijn nek..
Ben net langs de huisarts geweest en die zegt dat ik overspannen ben...nu op zoek naar hulp. Iemand tips voor goede hulp omgeving Amsterdam?
Overspannene
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je op zoek bent naar goede therapeut in omgeving Amsterdam die ervaring heeft met burnout, kijk dan even op deze site.
Je kunt zoeken op plaatsnaam in combinatie met de klacht burnout.
Succes!
Therapiepsycholoog
> 2 jaar geleden
Reactie:
Persoonlijk vond ik de blogposts van Isamupsychologen uit Amsterdam erg fijn om te lezen, uit de post blijkt hoe goed ze het begrijpen. Als ze ook vanuit die kennis werken dan denk ik dat het een aanrader is.
Anoniem
10-07-2023
Gevoel dat ik bij een fase ben aanbeland van zingeving (Verhaal 531)
Hallo allemaal,
In het kort mijn verhaal van de afgelopen maanden:
Nu een jaar met BO thuis, in oktober ingestort (angst en paniekstoornis) en sindsdien aan het opkrabbelen. Met veel ups en downs gaat het steeds beter. De laatste weken had ik voornamelijk nog fysieke klachten.
Nu sinds een week ongeveer word ik weer heel onrustig wakker, ben ik weer heel huilerig en pieker ik de hele dag door. Weet me geen raad met mezelf. Ik merk dat ik veel moeite heb met de “leegte”. Ik werk nu 4x een uur per week, veel meer kan ik lichamelijk nog niet. Ik slaap veel, soms ook ‘s middags. Tot vorige week ging het prima, was ik daar oké mee en piekerde ik stukken minder.
Maar ik heb nu een beetje het gevoel dat ik bij een fase ben aanbeland van zingeving. Dat ik nu moet gaan kijken: wie ben ik vanbinnen nou écht? En wat wil ik doen, waar word ik blij van als ik niet geleefd word (maar zelf mijn leven mag inrichten)?
Ik was voor mijn BO altijd bezig, hoefde niet stil te staan bij wie ik in de essentie ben en wil zijn.
Dat zal natuurlijk ook geleid hebben tot de BO.
En dit brengt nu dus weer de nodige stress met zich mee.
Mijn vraag is eigenlijk:
Zijn er mensen die dit herkennen? En heb je eventueel tips van hoe hiermee om te gaan?
Alvast bedankt!
In het kort mijn verhaal van de afgelopen maanden:
Nu een jaar met BO thuis, in oktober ingestort (angst en paniekstoornis) en sindsdien aan het opkrabbelen. Met veel ups en downs gaat het steeds beter. De laatste weken had ik voornamelijk nog fysieke klachten.
Nu sinds een week ongeveer word ik weer heel onrustig wakker, ben ik weer heel huilerig en pieker ik de hele dag door. Weet me geen raad met mezelf. Ik merk dat ik veel moeite heb met de “leegte”. Ik werk nu 4x een uur per week, veel meer kan ik lichamelijk nog niet. Ik slaap veel, soms ook ‘s middags. Tot vorige week ging het prima, was ik daar oké mee en piekerde ik stukken minder.
Maar ik heb nu een beetje het gevoel dat ik bij een fase ben aanbeland van zingeving. Dat ik nu moet gaan kijken: wie ben ik vanbinnen nou écht? En wat wil ik doen, waar word ik blij van als ik niet geleefd word (maar zelf mijn leven mag inrichten)?
Ik was voor mijn BO altijd bezig, hoefde niet stil te staan bij wie ik in de essentie ben en wil zijn.
Dat zal natuurlijk ook geleid hebben tot de BO.
En dit brengt nu dus weer de nodige stress met zich mee.
Mijn vraag is eigenlijk:
Zijn er mensen die dit herkennen? En heb je eventueel tips van hoe hiermee om te gaan?
Alvast bedankt!
Y.
12-06-2023
laatste reactie: 09-07-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Y, jij maakt precies mee wat ik meemaak. Zingeving is het juiste woord.
Ik had eerst een zeer passieve houding en ging ervan uit dat ik weer in dezelfde soort functie zou belanden, maar begon toen op te schrijven wat mij nou echt gelukkig maakt en heb daardoor al verschillende afspraken gemaakt met bedrijven om 'even kennis te maken'. Dit werkt heeeeeel verhelderend en wil ik je ook met klem adviseren. Schrijf termen op die je te binnen schieten (in volgorde van belang) wat jij echt zou willen (doen). Ik kom steeds meer tot een slotconclusie en heb deze week een gesprek met een bedrijf dat exact datgene biedt waar ik naar zoek/verlang.
De kans is erg groot dat ik daar aan de slag ga en alhoewel ik mij compleet gesloopt voel, voel ik ook dat dit mij de energie boost zal gaan geven die ik zoek. Mijn vriendin was compleet op na een weekend met allemaal leuke dingen en vertrok vanochtend fluitend naar haar werk (een project in Groningen). 2 uur rijden, maar volmaakt gelukkig en vol energie. Waarom? Omdat ze doet wat ze leuk vindt.
Daarnaast onderhoud ze haar contacten met vrienden en haar familie erg goed, dus zij is volmaakt in balans.
Dus gebruik je BO als de time out die je nodig hebt om uit te vinden wat je wilt en wie je bent. Ik zat mijn levenlang in de commerciële hoek, verdiende veel, maar gelukkig was ik nooit. Dus volg je hart en ga in gesprek met partijen die gezamelijk de oplossing van je puzzel zullen gaan geven.
Succes!
Ik had eerst een zeer passieve houding en ging ervan uit dat ik weer in dezelfde soort functie zou belanden, maar begon toen op te schrijven wat mij nou echt gelukkig maakt en heb daardoor al verschillende afspraken gemaakt met bedrijven om 'even kennis te maken'. Dit werkt heeeeeel verhelderend en wil ik je ook met klem adviseren. Schrijf termen op die je te binnen schieten (in volgorde van belang) wat jij echt zou willen (doen). Ik kom steeds meer tot een slotconclusie en heb deze week een gesprek met een bedrijf dat exact datgene biedt waar ik naar zoek/verlang.
De kans is erg groot dat ik daar aan de slag ga en alhoewel ik mij compleet gesloopt voel, voel ik ook dat dit mij de energie boost zal gaan geven die ik zoek. Mijn vriendin was compleet op na een weekend met allemaal leuke dingen en vertrok vanochtend fluitend naar haar werk (een project in Groningen). 2 uur rijden, maar volmaakt gelukkig en vol energie. Waarom? Omdat ze doet wat ze leuk vindt.
Daarnaast onderhoud ze haar contacten met vrienden en haar familie erg goed, dus zij is volmaakt in balans.
Dus gebruik je BO als de time out die je nodig hebt om uit te vinden wat je wilt en wie je bent. Ik zat mijn levenlang in de commerciële hoek, verdiende veel, maar gelukkig was ik nooit. Dus volg je hart en ga in gesprek met partijen die gezamelijk de oplossing van je puzzel zullen gaan geven.
Succes!
Anoniem
12-06-2023
Reactie:
Hoi Anoniem,
Dank voor je reactie en voor de tips!
Wat fijn dat je het zo positief hebt kunnen omdraaien. Hoop dat je in je nieuwe functie veel plezier en geluk zal vinden.
Ik werk in het basisonderwijs, dit heeft me altijd getrokken en ik heb me via zij-instroom een paar jaar geleden laten omscholen. Ik ben echt een juf in hart en nieren. Bij mij zit het “wie ben ik”-verhaal ‘m dan ook vooral in wie ik ben buitenom mijn werk. Ik werd altijd een beetje geleefd door een drukke sociale agenda, vaak ook met vrienden van mijn man die ik heus écht graag mag, maar toch waren dit vaak verplichtingen.
Als ik nu op mijn werk ben, vraagt het veel van me omdat kinderen nu eenmaa voor veel prikkels zorgen. Maar ik vind het contact met de kinderen en collega’s wel heerlijk. Denk dat als ik meer zou kunnen (fysiek gezien), en ik weer meer zou werken, ik vanzelf weer gelukkiger word.
Maarja, geduld he…. Zo moeilijk!
Dank voor je reactie en voor de tips!
Wat fijn dat je het zo positief hebt kunnen omdraaien. Hoop dat je in je nieuwe functie veel plezier en geluk zal vinden.
Ik werk in het basisonderwijs, dit heeft me altijd getrokken en ik heb me via zij-instroom een paar jaar geleden laten omscholen. Ik ben echt een juf in hart en nieren. Bij mij zit het “wie ben ik”-verhaal ‘m dan ook vooral in wie ik ben buitenom mijn werk. Ik werd altijd een beetje geleefd door een drukke sociale agenda, vaak ook met vrienden van mijn man die ik heus écht graag mag, maar toch waren dit vaak verplichtingen.
Als ik nu op mijn werk ben, vraagt het veel van me omdat kinderen nu eenmaa voor veel prikkels zorgen. Maar ik vind het contact met de kinderen en collega’s wel heerlijk. Denk dat als ik meer zou kunnen (fysiek gezien), en ik weer meer zou werken, ik vanzelf weer gelukkiger word.
Maarja, geduld he…. Zo moeilijk!
Y.
12-06-2023
Reactie:
Ook nu weer herken ik veel. In de periode dat ik werkte (tot 5 maanden geleden) had ik jarenlang alleen 'vrienden' via mijn vriendin. Maw niet mijn eigen vriendenkring. Dit kwam weer omdat ik mijzelf steeds meer terugtrok door problemen in de familie en door mijn werk. En ja, naast het omturnen qua werk, weet ik ook dondersgoed dat ik mijn eigen vriendenkring weer moet opbouwen. Ik ben vrij toegankelijk en kan met veel mensen overweg, maar toch moet ik weer 'wennen' hieraan. Vorige week werd ik door een vriend opgehaald om te gaan sporten. Hoe stom het ook klinkt, mijn dag kon daarna niet meer stuk. Het gaf mij een enorme energieboost. Het is zo ongelooflijk belangrijk om je eigen vriendenkring te hebben.
Anoniem
12-06-2023
Reactie:
Heel herkenbaar ja! Geldt voor mij ook, wel toegankelijk maar gewoonweg geen tijd om alle sociale contacten te onderhouden. Ook nog eens een grote schoonfamilie, dus regelmatig verjaardagen. Gelukkig ook nog wel mijn eigen kringetje, merk ook dat ik daar meer energie uithaal.
Blij om te horen dat zoiets “gewoons” (bij gebrek aan een beter passend woord) als sporten met een vriend je zoveel energie gaf! Dat zijn de mooie dingen.
Blij om te horen dat zoiets “gewoons” (bij gebrek aan een beter passend woord) als sporten met een vriend je zoveel energie gaf! Dat zijn de mooie dingen.
Y.
12-06-2023
Reactie:
Hi Y,
Het grootste probleem bij mij is dat ik mij leven heb moeten indelen naar de wil en wensen van een ander. Hierdoor is de koers van mijn leven totaal gaan afwijken van wat ik zelf wilde. Ook please-gedrag hoorde daarbij. Als ik het maar deed zoals geëist werd, dan was het goed. Er tegenin gaan had geen zin.
Nu jaren later zit ik in (hopelijk) mijn laatste burnout. Wat wel een enorme domper is, is dat letterlijk bij alles ik nu vraagtekens moet zetten en soms tot behoorlijk pijnlijke conclusies kom. Wilde ik wel samenwonen? Wonen waar ik nu woon? Wilde ik eigenlijk wel kinderen? Qua werk is het duidelijk..dat was zeker niet mijn keuze, maar het hele kaartenhuis is ingestort en moet ik weer opbouwen.
Ik krijg systeemtherapie die eigenlijk start met het laten inzien van hoe je gevormd bent en wie welke rol speelde. Ik krijg steeds meer inzicht in wie ik ben (en ja, ik begin steeds meer te herkennen), maar de consequenties voor mijn vriendin zullen niet fijn zijn. Ik pas perfect in haar kaartenhuis, maar in die van mij past zij niet. Echt vreselijk om te realiseren, maar ik ben bang dat dit toch echt het geval is. Ik heb haar al gevraagd om enkele maanden uit elkaar te gaan zodat ik kan gaan ervaren of ik meer lucht krijg en mij meer mijzelf ga terugvinden, maar helaas neemt zij dit niet serieus. Ik zou overspannen en in de war zijn...tsja, wat nu?
Het grootste probleem bij mij is dat ik mij leven heb moeten indelen naar de wil en wensen van een ander. Hierdoor is de koers van mijn leven totaal gaan afwijken van wat ik zelf wilde. Ook please-gedrag hoorde daarbij. Als ik het maar deed zoals geëist werd, dan was het goed. Er tegenin gaan had geen zin.
Nu jaren later zit ik in (hopelijk) mijn laatste burnout. Wat wel een enorme domper is, is dat letterlijk bij alles ik nu vraagtekens moet zetten en soms tot behoorlijk pijnlijke conclusies kom. Wilde ik wel samenwonen? Wonen waar ik nu woon? Wilde ik eigenlijk wel kinderen? Qua werk is het duidelijk..dat was zeker niet mijn keuze, maar het hele kaartenhuis is ingestort en moet ik weer opbouwen.
Ik krijg systeemtherapie die eigenlijk start met het laten inzien van hoe je gevormd bent en wie welke rol speelde. Ik krijg steeds meer inzicht in wie ik ben (en ja, ik begin steeds meer te herkennen), maar de consequenties voor mijn vriendin zullen niet fijn zijn. Ik pas perfect in haar kaartenhuis, maar in die van mij past zij niet. Echt vreselijk om te realiseren, maar ik ben bang dat dit toch echt het geval is. Ik heb haar al gevraagd om enkele maanden uit elkaar te gaan zodat ik kan gaan ervaren of ik meer lucht krijg en mij meer mijzelf ga terugvinden, maar helaas neemt zij dit niet serieus. Ik zou overspannen en in de war zijn...tsja, wat nu?
Anoniem
13-06-2023
Reactie:
Heb ik ook veel last van. Alsof je niet “stevig” op je benen staat. Vaak als ik moe ben of heel veel stress heb ervaren de dag ervoor, dus laag in mijn energie zit. Heel vervelend maar probeer mezelf altijd te vertellen dat ik niet “zomaar” omval en is gelukkig nog nooit gebeurd.
L.
26-06-2023
Reactie:
Hallo,
Ik voel mij al een half jaar niet lekker. Het begon met veel buikpijn en misselijk zijn. Ik ben bij de huisarts geweest en hij gooide het op een prikkelbare darm. De klachten werden erger en hierna ben ik weer bij de huisarts geweest. Ik kreeg een urine, ontlasting, bloed en echo onderzoek. Er kwam niks uit en dus heb ik het maar zo gelaten. Inmiddels heb ik heel veel pijn in de boven en onder rug en uitstralend naar billen en benen, ik kan ook niet meer goed zitten van de pijn. Ook ben ik zo moe en emotioneel dat ik niet weet wat met mezelf aanmoet. Ik weet niet wat het is en is dit echt stress? Is dit herkenbaar?
Ik voel mij al een half jaar niet lekker. Het begon met veel buikpijn en misselijk zijn. Ik ben bij de huisarts geweest en hij gooide het op een prikkelbare darm. De klachten werden erger en hierna ben ik weer bij de huisarts geweest. Ik kreeg een urine, ontlasting, bloed en echo onderzoek. Er kwam niks uit en dus heb ik het maar zo gelaten. Inmiddels heb ik heel veel pijn in de boven en onder rug en uitstralend naar billen en benen, ik kan ook niet meer goed zitten van de pijn. Ook ben ik zo moe en emotioneel dat ik niet weet wat met mezelf aanmoet. Ik weet niet wat het is en is dit echt stress? Is dit herkenbaar?
Anne
09-07-2023
Langzaam aan het opkrabbelen (Verhaal 561)
Wie herkent dit?
Ik ben langzaam aan het opkrabbelen en begin steeds meer zin te krijgen om aan de slag te gaan. Van thuiszitten blijf je in je hoofd zitten, dus de volgende stap is zeker belangrijk. Alleen merk ik dat het enthousiasme ook veel onrust oproept. Een soort gespannenheid, terwijl het juist een leuk vooruitzicht is. Dit komt ook omdat ik tegelijk denk in te grote stappen. Ik kan kiezen uit vrijwilligerswerk of betaald werk. Uiteraard liggen het tempo en de verwachtingen bij betaald werk hoger (horeca), maar zal het mij zeker meer voldoening geven qua sfeer en entourage. Maar ook nu weer twijfel ik. Moet ik kiezen voor traag en vrijblijvend of juist voor 4 uur per dag horeca (bediening)? Een kennis van mij is begonnen als afwasser, zodat het werk 'dom' bleef en schoon servies zijn enige taak was. Later ging hij de bediening in en nu doet hij alweer jaren het werk wat hij altijd al deed (webdesigner) en is er zo helemaal uitgekomen.
Ik ben langzaam aan het opkrabbelen en begin steeds meer zin te krijgen om aan de slag te gaan. Van thuiszitten blijf je in je hoofd zitten, dus de volgende stap is zeker belangrijk. Alleen merk ik dat het enthousiasme ook veel onrust oproept. Een soort gespannenheid, terwijl het juist een leuk vooruitzicht is. Dit komt ook omdat ik tegelijk denk in te grote stappen. Ik kan kiezen uit vrijwilligerswerk of betaald werk. Uiteraard liggen het tempo en de verwachtingen bij betaald werk hoger (horeca), maar zal het mij zeker meer voldoening geven qua sfeer en entourage. Maar ook nu weer twijfel ik. Moet ik kiezen voor traag en vrijblijvend of juist voor 4 uur per dag horeca (bediening)? Een kennis van mij is begonnen als afwasser, zodat het werk 'dom' bleef en schoon servies zijn enige taak was. Later ging hij de bediening in en nu doet hij alweer jaren het werk wat hij altijd al deed (webdesigner) en is er zo helemaal uitgekomen.
Anoniem
01-07-2023
laatste reactie: 08-07-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Laat maar .. hoogmoed en weer te positief. Mijn valkuil (voor de zoveelste keer). Compleet hyper en gesloopt alleen al door het uitzoeken, regelen van afspraken, etc.
Ik ga maar eens luisteren naar de deskundigen, want hier was ik al voor gewaarschuwd. Klein houden en accepteren dat ik nog niet de energie heb die ik steeds denk te hebben. Kortom, vrijwilligerswerk en dan ook dat beperkt...zo moeilijk om dat te accepteren..
Ik ga maar eens luisteren naar de deskundigen, want hier was ik al voor gewaarschuwd. Klein houden en accepteren dat ik nog niet de energie heb die ik steeds denk te hebben. Kortom, vrijwilligerswerk en dan ook dat beperkt...zo moeilijk om dat te accepteren..
Anoniem
02-07-2023
Reactie:
Heel goed, klein houden en kleine stapjes dan kom je er wel. Niet te snel willen, ik ken de valkuil :)
S.
02-07-2023
Reactie:
Hoii,
Wat fijn dat het het zo goed gaat,
Ik denk dat je het best iets kan kiezen wat bij je past en leuk vind om te doen.
En kijken hoe dat gaat. Het gaat misschien met vallen en opstaan maar ook dat komt wel goed.
Zit je al lang in een burn out?
Heel veel succes!!
Wat fijn dat het het zo goed gaat,
Ik denk dat je het best iets kan kiezen wat bij je past en leuk vind om te doen.
En kijken hoe dat gaat. Het gaat misschien met vallen en opstaan maar ook dat komt wel goed.
Zit je al lang in een burn out?
Heel veel succes!!
Pvo
03-07-2023
Reactie:
Hoi, ik herken je klachten en verhaal. Wat mij heel erg heeft geholpen. Ik weet niet of dit bij iedereen werkt maar ik ga naar acupunctuur en tuina massage. Dat brengt je lichaam weer inbalans en de stress wordt uit je lichaam gehaald. Daarnaast slik ik magnesium, Ashwagandha en visolie. Ik wandel elke dag een stukje met meditatie of natuur muziek. Daarnaast heb ik in het begin toen het heel erg was 3 x per dag ademhaling oefeningen gedaan. Ik ben nu 7 maanden verder en ik ben echt met grote stappen vooruit gegaan. Ik heb geen paniekaanvallen meer gehad en het onrustige opgejaagde gevoel is weg ( zo goed als) ik dacht dat het nooit meer beter zou gaan maar het wordt beter echt waar!
Denise
08-07-2023
Reactie:
Hoi wat vervelend om te horen dat ze je niet goed hebben geholpen .Ik denk vaak dat opgeleide mensen wel heel slim zijn...
Maar van jouw verhaal hoor ik dat ze niet goed naar jou hebben geluisterd. Wat zijn jouw behoeftes ,wat heb je nodig om verder te kunnen? Ik hoop dat je ergens terecht kan misschien bij een psycholoog om de oorzaak te achterhalen achter jouw angsten en dat ze jou echt steun en hulp kan geven.
Maar van jouw verhaal hoor ik dat ze niet goed naar jou hebben geluisterd. Wat zijn jouw behoeftes ,wat heb je nodig om verder te kunnen? Ik hoop dat je ergens terecht kan misschien bij een psycholoog om de oorzaak te achterhalen achter jouw angsten en dat ze jou echt steun en hulp kan geven.
Madeleine Mellgård
> 2 jaar geleden
Gestopt met mijn werk, maar nog geen verbetering (Verhaal 41)
Sinds een paar maanden heb ik een drukkend gevoel op de hals en last van hoofdpijn. Met name tijdens momenten waar ik me moet concentreren of in stress situaties. De huisarts dacht aan overspannenheid. Ik ben onlangs gestopt met mijn werk, maar ik merk Na anderhalve maand nog geen verbetering. Zelfs simpele taken kunnen er voor zorgen dat mijn als en hoofd onder druk komt te staan. Iemand hier ervaring mee, of een idee hoe lang dit kan duren?
Frerick
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja een te actieve zenuwstelsel b.o
Anoniem
08-07-2023
Reactie:
Jaa ik zit nu ook 2 jaar in mijn b.o het is inderdaad een overbelasting van je hoofd wat Arend zegt. Voel wel dat het beter voelt dan vorig jaar.
Anoniem
08-07-2023
mn benen willen niet (Verhaal 59)
Ik heb een burn out. Slik 3 x per dag oxazepam ik kom de straat niet eens meer uit om evt een vuilniszak weg te gooien mn benen willen niet opgebrand te lang blijven lopen volgens de arts en psyg. Vreselijk alleen nog een beetje naar de keuken en tuin voor de rest ben ik niet meer wie ik was zo fit en actief
Rob
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oxepam is niet goed zeker niet 3 x per dag ik nam altijd een halfje nu niks meer ik kort geen Oxepam meer hebben.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe is et nu mer je rob.. b.o is verschikkelijk mensen die dit nooit gehad hebben kunnen zich niet voorstellen hoe et voelt.. opgebrand overprikkeld geen inspanning kunnen. Hele systeem ontregeld fysiek en emotioneel.
Anoniem
07-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
De gekke ziekte en het UWV (Verhaal 568)
de gekke ziekte en het UWV
Mensen met een burnout sporen niet. Die hebben geen fysieke klachten maar zijn mentaal onstabiel. De mooiste die ik heb gehoord: je lichaam heeft niet echt klachten, je denkt dat alleen maar. Dit is wat de mensen die mij moesten helpen mij hebben laten weten en voelen. Mijn huisarts, zijn praktijkondersteuner, de psychosomatische oefentherapeut, de 3 sociaal medewerkers en gisteren de verzekeringsarts van het UWV.
Ik ben ziek. Ik heb al 2 jaar en 3 maanden last van een burn-out. Het begon toen ik 26 was en ik ben dat jaar geen 27 geworden maar 72. Ik heb elke dag pijn, fysiek! door extreme uitputting en deze klachten worden niet serieus genomen. Mijn huisarts had van zijn PO gehoord dat ik vooral denk dat ik fysieke klachten heb en daarmee hield zijn hulp op. Hij geloofde niet dat mijn pijn een fysieke oorzaak had. Hij had me nog wel afgeraden om naar de psycholoog te gaan omdat ik dan misschien geen hypotheek meer kon krijgen. Dit was tijdens mijn eerste gesprek met hem, ik schrok me dood. Ik zat daar omdat ik me zorgen maakte om mijn hart want die steekte enorm en dan hoor je ineens he woord hypotheek vallen. Ik was niet van plan dit de rest van mijn leven te laten verpesten en ik heb een bloedhekel om over mezelf te praten dus de psycholoog valt af.
Ik zit nu 2 jaar in de ziektewet en gisteren moest ik naar het UWV komen voor een WIA beoordeling. Eerst besprak ik met een sociaal medisch verpleegkundige mijn klachten. Mijn klachten zijn vermoeidheid bij activiteiten, hoofdpijn, buikpijn, druk op mijn ogen en duizeligheid (elke dag). Als ik ook maar een beetje over mijn grens ga krijg ik een paniekaanval en zoveel pijn dat mijn lichaam zichzelf wil uitschakelen. Flauwvallen was een groot probleem in het begin van mijn burnout maar nu heb ik het onder controle. Dit deel ging nog goed, ze was erg aardig en gaf mij het gevoel dat ze het begreep. Toen kwam de verzekeringsarts naar beneden en elke vraag die zij stelde voelde als een aanval. Niks wat ik zei was goed genoeg. Ik zat daar trillend in die stoel, ik had al 4 nachten amper geslapen van de stress en ik voelde een paniekaanval opkomen waar ze samen nog grapjes over hebben gemaakt ook. Ik heb deze burn-out niet voor niks, ik ga het gevecht niet aan met mensen en ik neem het niet voor mezelf op. Dus ook niet toen de verzekeringsarts doodleuk zei dat ik geen fysieke klachten heb en zei je bent gezond. EXCUSE YOU! als ik gezond was geweest dan had mijn moeder me niet hoeven brengen! Ik ben niet gezond en ben mijn hele leven nog nooit gezond geweest! Ik heb elke dag pijn, denk je nou echt dat ik elke dag zo gestresst ben dat ik daar klachten van krijg. NEE. maar ik heb wel elke dag pijn. ook nu ik voor je neus zit kan ik mezelf amper omhoog houden van de vermoeidheid. Maar nee natuurlijk heb ik dat niet gezegd. Ik was volledig van slag en ben weer weggegaan. Ze heeft mijn klachten niet serieus genomen en vond het raar dat ik niet meer bij de huisarts liep omdat hij mijn fysieke klachten niet serieus nam. Wie ziet de ironie! ik heb gisteren en vandaag de hele dag huilbuien van woede. Ik ben woest! en nu moet ik afwachten op een rapport waar in zal staan dat ik gewoon kan werken terwijl ik nog geen 2x de trap achter elkaar op kan lopen zonder hyperventileren. Als ik te ver ga dan ga ik knock out. Ik heb al eens een baantje geprobeert en daar meerdere keren een paniekaanval gehad op de werkvloer. Was ook geen informatie waar ze iets mee deed.
Als jullie ook ervaringen met het UWV willen delen of misschien tips hebben over hoe je de verzekeringsarts wel kunt overtuigen van je fysieke klachten door een burnout, reageer dan. Help elkaar want niemand anders zal het doen. Dan ga ik hieronder nog even verder met razen :')
Je hebt geen fysieke klachten, je bent gezond. Ik denk dat niemand mij ooit zo pijn heeft gedaan als met die woorden. Tuurlijk wou ik dat het waar was maar dat is het niet. Ik snap gewoon niet hoe er hier zoveel mensen zijn met burn-out klachten en dat niemand in de medische wereld weet hoe je het moet behandelen. Dus dan maar negeren. Ga maar met iemand praten want je bent gek. Dat hielp mij niet, niemand waarmee ik heb gepraat heeft mij geaccepteerd om wie ik was. Mijn persoonlijkheid was het probleem. niet het feit dat mijn ex-baas mij zo heeft uitgebuit dat ik volledig instortte. Niet het feit dat hij zoveel onnodige druk op mijn legde of ons emotioneel mishandelde. Sure ik zal wel overdrijven maar ik heb bij elke bedrijf waar ik heb gewerkt mensen zien huilen op de werkvloer omdat ze de druk niet aankonden of gewoon onmenselijk behandelt werden door een baas. Bij de baan waar ik mijn burnout opliep waren er 5 mensen voor mij huilend of woedend de deur uitgewerkt, ik was echt niet de enigste. MAAR NEE. mijn persoonlijkheid was het probleem, omdat ik niet leef zoals andere mensen van mijn leeftijd. Ik ben een introvert, ik heb het daar mijn hele leven moeilijk mee gehad want ik was niet gezellig zoals andere mensen. Ik haat uitgaan en ik heb een heftige alcohol intolerantie dus ik drink ook niet. Inmiddels heb ik mezelf wel kunnen accepteren en heb ik niet langer de behoefte om te zijn zoals andere mensen. Maar elke keer als ik verplicht met iemand moest praten voelde ik me hier weer kut over. Je kunt mij niet helpen als je mij niet accepteert. Niemand zei, het is niet jouw schuld dat deze burn-out jou is overkomen. Iemand heeft jou dit aangedaan en dat is erg rot. Mijn persoonlijkheid was overigens geen probleem toen mijn bazen er misbruik van maakte, beste werknemer die ze ooit hebben gehad. Altijd netjes optijd het werk af en altijd met een vriendelijke lach. Hoe haal je het dan in je hoofd om mij zo onmenselijk te behandelen?
Dus ja ik was het probleem en mijn fysieke klachten geloofde niemand terwijl ik er al meer dan 2 jaar mee zit. Ik heb alles alleen gedaan omdat de medische wereld ons in de steek laat. De enigste persoon die mij echt geholpen heeft was mijn mesoloog die ik na een halfjaar ziek zijn zelf had gevonden. Hij nam mijn fysieke klachten wel serieus. Mesologie klinkt altijd een beetje vaag met drukpunten en een stalen buisje waar electropulsen doorheen gaan maar voor mij was het zeker de moeite waard. hij heeft mijn energie level op het begin gemeten. Een normaal gezond persoon heeft tussen de 80 en 100 (procent?) energie. mijn metertje kwam net bij de 20 en kroop heel voorzichtig naar de 30 procent. Dat was precies hoe ik me voelde. al mijn energie was weg en ik had geen reserves meer. Alle fysieke klachten kwamen daar door. mijn lijf stuurde alleen nog energie naar mijn belangrijkste organen en mijn lever, darmen, nieren, alvleesklier deden amper nog iets. Wij zijn niet gek! Wij zijn uitgeput. FYSIEK!
De mesoloog heeft mij vitamine en mineralen pillen aanbevolen. Het is een lang traject en ik heb inmiddels veel verschillende dingen moeten slikken die mij steeds een stukje verder hielpen. Vitamine en mineralen tekorten zijn een belangrijke oorzaak van waarom je niet goed kunt herstellen denk ik. Ik heb ook bloed laten prikken bij de huisarts maar in die waarde was niks vreemds te zien. Ze kijken daar niet naar alle vitamines die je nodig hebt om te functioneren. De mesoloog kijkt wel naar waar jouw lichaam behoefte aan heeft. Hij kan ook zien of je voedselintoleranties hebt, dit kan ook een oorzaak zijn van buikpijn en vermoeidheid. Het zal misschien niet alles meteen oplossen maar het is denk ik wel een belangrijk puzzelstukje.
Mensen met een burnout sporen niet. Die hebben geen fysieke klachten maar zijn mentaal onstabiel. De mooiste die ik heb gehoord: je lichaam heeft niet echt klachten, je denkt dat alleen maar. Dit is wat de mensen die mij moesten helpen mij hebben laten weten en voelen. Mijn huisarts, zijn praktijkondersteuner, de psychosomatische oefentherapeut, de 3 sociaal medewerkers en gisteren de verzekeringsarts van het UWV.
Ik ben ziek. Ik heb al 2 jaar en 3 maanden last van een burn-out. Het begon toen ik 26 was en ik ben dat jaar geen 27 geworden maar 72. Ik heb elke dag pijn, fysiek! door extreme uitputting en deze klachten worden niet serieus genomen. Mijn huisarts had van zijn PO gehoord dat ik vooral denk dat ik fysieke klachten heb en daarmee hield zijn hulp op. Hij geloofde niet dat mijn pijn een fysieke oorzaak had. Hij had me nog wel afgeraden om naar de psycholoog te gaan omdat ik dan misschien geen hypotheek meer kon krijgen. Dit was tijdens mijn eerste gesprek met hem, ik schrok me dood. Ik zat daar omdat ik me zorgen maakte om mijn hart want die steekte enorm en dan hoor je ineens he woord hypotheek vallen. Ik was niet van plan dit de rest van mijn leven te laten verpesten en ik heb een bloedhekel om over mezelf te praten dus de psycholoog valt af.
Ik zit nu 2 jaar in de ziektewet en gisteren moest ik naar het UWV komen voor een WIA beoordeling. Eerst besprak ik met een sociaal medisch verpleegkundige mijn klachten. Mijn klachten zijn vermoeidheid bij activiteiten, hoofdpijn, buikpijn, druk op mijn ogen en duizeligheid (elke dag). Als ik ook maar een beetje over mijn grens ga krijg ik een paniekaanval en zoveel pijn dat mijn lichaam zichzelf wil uitschakelen. Flauwvallen was een groot probleem in het begin van mijn burnout maar nu heb ik het onder controle. Dit deel ging nog goed, ze was erg aardig en gaf mij het gevoel dat ze het begreep. Toen kwam de verzekeringsarts naar beneden en elke vraag die zij stelde voelde als een aanval. Niks wat ik zei was goed genoeg. Ik zat daar trillend in die stoel, ik had al 4 nachten amper geslapen van de stress en ik voelde een paniekaanval opkomen waar ze samen nog grapjes over hebben gemaakt ook. Ik heb deze burn-out niet voor niks, ik ga het gevecht niet aan met mensen en ik neem het niet voor mezelf op. Dus ook niet toen de verzekeringsarts doodleuk zei dat ik geen fysieke klachten heb en zei je bent gezond. EXCUSE YOU! als ik gezond was geweest dan had mijn moeder me niet hoeven brengen! Ik ben niet gezond en ben mijn hele leven nog nooit gezond geweest! Ik heb elke dag pijn, denk je nou echt dat ik elke dag zo gestresst ben dat ik daar klachten van krijg. NEE. maar ik heb wel elke dag pijn. ook nu ik voor je neus zit kan ik mezelf amper omhoog houden van de vermoeidheid. Maar nee natuurlijk heb ik dat niet gezegd. Ik was volledig van slag en ben weer weggegaan. Ze heeft mijn klachten niet serieus genomen en vond het raar dat ik niet meer bij de huisarts liep omdat hij mijn fysieke klachten niet serieus nam. Wie ziet de ironie! ik heb gisteren en vandaag de hele dag huilbuien van woede. Ik ben woest! en nu moet ik afwachten op een rapport waar in zal staan dat ik gewoon kan werken terwijl ik nog geen 2x de trap achter elkaar op kan lopen zonder hyperventileren. Als ik te ver ga dan ga ik knock out. Ik heb al eens een baantje geprobeert en daar meerdere keren een paniekaanval gehad op de werkvloer. Was ook geen informatie waar ze iets mee deed.
Als jullie ook ervaringen met het UWV willen delen of misschien tips hebben over hoe je de verzekeringsarts wel kunt overtuigen van je fysieke klachten door een burnout, reageer dan. Help elkaar want niemand anders zal het doen. Dan ga ik hieronder nog even verder met razen :')
Je hebt geen fysieke klachten, je bent gezond. Ik denk dat niemand mij ooit zo pijn heeft gedaan als met die woorden. Tuurlijk wou ik dat het waar was maar dat is het niet. Ik snap gewoon niet hoe er hier zoveel mensen zijn met burn-out klachten en dat niemand in de medische wereld weet hoe je het moet behandelen. Dus dan maar negeren. Ga maar met iemand praten want je bent gek. Dat hielp mij niet, niemand waarmee ik heb gepraat heeft mij geaccepteerd om wie ik was. Mijn persoonlijkheid was het probleem. niet het feit dat mijn ex-baas mij zo heeft uitgebuit dat ik volledig instortte. Niet het feit dat hij zoveel onnodige druk op mijn legde of ons emotioneel mishandelde. Sure ik zal wel overdrijven maar ik heb bij elke bedrijf waar ik heb gewerkt mensen zien huilen op de werkvloer omdat ze de druk niet aankonden of gewoon onmenselijk behandelt werden door een baas. Bij de baan waar ik mijn burnout opliep waren er 5 mensen voor mij huilend of woedend de deur uitgewerkt, ik was echt niet de enigste. MAAR NEE. mijn persoonlijkheid was het probleem, omdat ik niet leef zoals andere mensen van mijn leeftijd. Ik ben een introvert, ik heb het daar mijn hele leven moeilijk mee gehad want ik was niet gezellig zoals andere mensen. Ik haat uitgaan en ik heb een heftige alcohol intolerantie dus ik drink ook niet. Inmiddels heb ik mezelf wel kunnen accepteren en heb ik niet langer de behoefte om te zijn zoals andere mensen. Maar elke keer als ik verplicht met iemand moest praten voelde ik me hier weer kut over. Je kunt mij niet helpen als je mij niet accepteert. Niemand zei, het is niet jouw schuld dat deze burn-out jou is overkomen. Iemand heeft jou dit aangedaan en dat is erg rot. Mijn persoonlijkheid was overigens geen probleem toen mijn bazen er misbruik van maakte, beste werknemer die ze ooit hebben gehad. Altijd netjes optijd het werk af en altijd met een vriendelijke lach. Hoe haal je het dan in je hoofd om mij zo onmenselijk te behandelen?
Dus ja ik was het probleem en mijn fysieke klachten geloofde niemand terwijl ik er al meer dan 2 jaar mee zit. Ik heb alles alleen gedaan omdat de medische wereld ons in de steek laat. De enigste persoon die mij echt geholpen heeft was mijn mesoloog die ik na een halfjaar ziek zijn zelf had gevonden. Hij nam mijn fysieke klachten wel serieus. Mesologie klinkt altijd een beetje vaag met drukpunten en een stalen buisje waar electropulsen doorheen gaan maar voor mij was het zeker de moeite waard. hij heeft mijn energie level op het begin gemeten. Een normaal gezond persoon heeft tussen de 80 en 100 (procent?) energie. mijn metertje kwam net bij de 20 en kroop heel voorzichtig naar de 30 procent. Dat was precies hoe ik me voelde. al mijn energie was weg en ik had geen reserves meer. Alle fysieke klachten kwamen daar door. mijn lijf stuurde alleen nog energie naar mijn belangrijkste organen en mijn lever, darmen, nieren, alvleesklier deden amper nog iets. Wij zijn niet gek! Wij zijn uitgeput. FYSIEK!
De mesoloog heeft mij vitamine en mineralen pillen aanbevolen. Het is een lang traject en ik heb inmiddels veel verschillende dingen moeten slikken die mij steeds een stukje verder hielpen. Vitamine en mineralen tekorten zijn een belangrijke oorzaak van waarom je niet goed kunt herstellen denk ik. Ik heb ook bloed laten prikken bij de huisarts maar in die waarde was niks vreemds te zien. Ze kijken daar niet naar alle vitamines die je nodig hebt om te functioneren. De mesoloog kijkt wel naar waar jouw lichaam behoefte aan heeft. Hij kan ook zien of je voedselintoleranties hebt, dit kan ook een oorzaak zijn van buikpijn en vermoeidheid. Het zal misschien niet alles meteen oplossen maar het is denk ik wel een belangrijk puzzelstukje.
debbie
05-07-2023
laatste reactie: 07-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat klote, ik kan je 1 tip meegeven die mij enorm veel rust en stabiliteit heeft gegeven: Voedsel. Ik ben van ~2500kcal naar ~4000kcal gegaan (was 90kg en 1,80m, gespierd). Ben nu wel flink aangekomen maar werk weer 50% en vooruitgang is goed te merken. Je lichaam zit in een zwaar tekort van energie, dat moet je aanvullen met energie. Lees anders maar wat voor symptomen mensen hebben die van anorexia herstellen.
En kom niet aanzetten met 'ik eet genoeg', volgens mij eet momenteel 80% van de bevolking te weinig. Wist je dat bruggenbouwers in de 19e eeuw 6000kcal+ per dag aten? Ja ze waren actiever, maar niet 4000kcal actiever. We ondereten massaal tegenwoordig.
En kom niet aanzetten met 'ik eet genoeg', volgens mij eet momenteel 80% van de bevolking te weinig. Wist je dat bruggenbouwers in de 19e eeuw 6000kcal+ per dag aten? Ja ze waren actiever, maar niet 4000kcal actiever. We ondereten massaal tegenwoordig.
Taco
05-07-2023
Reactie:
Ja ik heb dat ook precies
Heel eng
Zware ogen en duizelig
Hele dag licht en zweverig in je hoofd
Zitten gaat goed maar bij beweging gaat t mis
Heel eng
Zware ogen en duizelig
Hele dag licht en zweverig in je hoofd
Zitten gaat goed maar bij beweging gaat t mis
Arjanne
06-07-2023
Reactie:
Jaja nou nou wat een gedoe. Kan je een heel verhaal hier neer zetten zit in het zelvende schuitje vind je het fijn om in contact te komen om er mischien beter van te worden, of ter info. Laat het me dan weten hoe,zoek mensen voor persoonlijke contact lijk me beter als alles hier te beschrijven. Ik wens je natuurlijk veel sterkte mvg anoniem
Anoniem
07-07-2023
Onprettig gevoel in ledematen (Verhaal 95)
Ik ben nu ruim een jaar burn-out en gelukkig gaat het al een stuk beter. Waar ik echter last van blijf houden is een vervelend gevoel in mijn armen en benen in de nacht. De eerste maanden was het meer tintelend. Nu is het meer dat mijn ledematen gewoon heel onprettig aanvoelen; stijf, soms trillerig en soms pijnlijk. Ook snel slapende handen. De ene nacht is het erger dan de andere en meestal onstaat het gevoel richting het einde van de nacht.
Zijn er meer die dit herkennen en wat je er aan kunt doen?
Zijn er meer die dit herkennen en wat je er aan kunt doen?
Pien
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-07-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Pien,
Ik zit in dezelfde situatie. Herken wat je zegt. Door de dingen die ik voel ga ik in een neerwaartse spiraal en ga ik weer denken dat ik een ziekte heb. Kan moeilijk uitleggen wat ik voel. Merk wel als ik afgeleid ben en iets leuks doe het weg of minder is. Hoe ga jij er mee om
Ik zit in dezelfde situatie. Herken wat je zegt. Door de dingen die ik voel ga ik in een neerwaartse spiraal en ga ik weer denken dat ik een ziekte heb. Kan moeilijk uitleggen wat ik voel. Merk wel als ik afgeleid ben en iets leuks doe het weg of minder is. Hoe ga jij er mee om
Sas
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Pien,
kan heel goed te maken hebben met chronische hyperventilatie, heb er ook erg last van gehad en vond het beangstigend. Kijk maar eens op gezondeademhaling.nl
kan heel goed te maken hebben met chronische hyperventilatie, heb er ook erg last van gehad en vond het beangstigend. Kijk maar eens op gezondeademhaling.nl
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Pien,
Dit herken ik ook. Nu 6 maanden na instorten/diagnose burn-out zijn die tintelingen het vervelendst. En de ene nacht erger dan de andere. Ik denk zelf dat het nog steeds bij de verwerking hoort. Overdag heb je grip op je lijf en kun je je best doen te ontspannen. In de nacht niet. Dan doet je lichaam mee met wat je verwerkt, vaak in een droom. Oftewel in de nacht span je je spieren ongewild aan waardoor je bloed niet goed doorstroomt en dan krijg je slapende ledematen. Als ik er dan wakker van wordt, merk ik dat ik gespannen ben en ga rustig ademen en na een tijdje krijg ik weer gevoel in de desbetreffende ledematen. Wel heel vervelend want heb het soms meerdere keren per nacht. Maar net als alle andere klachten verwacht ik dat dit na een tijd ook wel minder zal worden en weg zal gaan.
Gaat het bij jou ondertussen al iets beter?
Dit herken ik ook. Nu 6 maanden na instorten/diagnose burn-out zijn die tintelingen het vervelendst. En de ene nacht erger dan de andere. Ik denk zelf dat het nog steeds bij de verwerking hoort. Overdag heb je grip op je lijf en kun je je best doen te ontspannen. In de nacht niet. Dan doet je lichaam mee met wat je verwerkt, vaak in een droom. Oftewel in de nacht span je je spieren ongewild aan waardoor je bloed niet goed doorstroomt en dan krijg je slapende ledematen. Als ik er dan wakker van wordt, merk ik dat ik gespannen ben en ga rustig ademen en na een tijdje krijg ik weer gevoel in de desbetreffende ledematen. Wel heel vervelend want heb het soms meerdere keren per nacht. Maar net als alle andere klachten verwacht ik dat dit na een tijd ook wel minder zal worden en weg zal gaan.
Gaat het bij jou ondertussen al iets beter?
Betty
04-09-2022
Reactie:
Zijn nu twee jaar verder, terwijl ik jouw ervaring met burnout lees, vraag mij af hoe het nu met je gaat. Heb je je studie weer opgepakt, of stuggle je nog steeds met je burnout / depressie....
Nathalia
30-12-2022
Reactie:
Ik heb zelf een burnout, en ook klachten in al mijn ledematen. Maar ben ook medisch bioloog, dus ik heb wel uitgezocht hoe klachten ontstaan.
Bij een burnout is je hormoonhuishouding niet in balans (geweest). Daardoor is je autonome (onbewuste) zenuwstelsel de weg een beetje kwijt. Hierdoor kun je bijvoorbeeld spijsverteringsproblemen ervaren omdat je darmperistaltiek een onbewust aangestuurde beweging is.
Hetzelfde geldt voor je bloedvatwanden, die zijn gespierd, zodat bloedvaten kunnen verwijden en vernauwen. Als je onbewuste zenuwstelsel de weg kwijt is, vernauwen/verwijden je bloedvaten niet goed. Dat geeft klachten in ledematen, zoals tintelingen, doof gevoel, kou, etc.
Bewegen helpt. En niet gaan piekeren over je al je kwalen, want dat leidt tot stress, en dan komt je zenuwstelsel nooit in balans.
Tijdens het burnout herstel zullen de klachten aanhouden. Pas als je een paar maanden lang weer volledig aan het werken/bewegen bent, zullen de klachten in je ledematen echt langzaam gaan verdwijnen.
Bij een burnout is je hormoonhuishouding niet in balans (geweest). Daardoor is je autonome (onbewuste) zenuwstelsel de weg een beetje kwijt. Hierdoor kun je bijvoorbeeld spijsverteringsproblemen ervaren omdat je darmperistaltiek een onbewust aangestuurde beweging is.
Hetzelfde geldt voor je bloedvatwanden, die zijn gespierd, zodat bloedvaten kunnen verwijden en vernauwen. Als je onbewuste zenuwstelsel de weg kwijt is, vernauwen/verwijden je bloedvaten niet goed. Dat geeft klachten in ledematen, zoals tintelingen, doof gevoel, kou, etc.
Bewegen helpt. En niet gaan piekeren over je al je kwalen, want dat leidt tot stress, en dan komt je zenuwstelsel nooit in balans.
Tijdens het burnout herstel zullen de klachten aanhouden. Pas als je een paar maanden lang weer volledig aan het werken/bewegen bent, zullen de klachten in je ledematen echt langzaam gaan verdwijnen.
Rik
06-04-2023
Reactie:
Ik heb hetzelfde. Voel mij mentaal al een stuk beter maar heb inwendig trillen wat met name overblijft. Erg vervelend. Maar het kan ook zijn dat dat nog stress of oud trauma is wat loskomt. Omdat je nu in een “veiligere” situatie zit. Misschien herken je dat. Eigenlijk is het dus een positief signaal.
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Lijk het alsof je armen en benen het letterlijk uitschreeuwen van de pijn? Ik vind het altijd moeilijk te omschrijven maar zo voelde het bij mij. Dat je niet weet of het nou je spieren zijn of dat je letterlijk je bloed door je aderen voelt stromen. Nadat ik weer een keer volledig over mijn grenzen was gegaan en een zware dag had gehad werd ik de volgende dag wakker en alles deed pijn. Ik kon mijn armen en benen amper bewegen en ik kon mijn bed niet meer uit. Mijn vriend is die dag eerder naar huis gekomen om mij uit bed te hijsen en ik kon alleen meer schreeuwen en janken van de pijn.
Bleek een magnesium tekort te zijn waar ik blijkbaar sinds het begin van mijn burnout last van had. Elke keer als ik ook maar een beetje te veel energie verbruik is magnesium het eerste wat opraakt in mijn lichaam en dit zorgt voor spierkrampen. Men zegt ook dat magnesium helpt om beter te slapen. maar let op want bij teveel magnesium krijg je buikpijn.. Heel veel sterkte!
Bleek een magnesium tekort te zijn waar ik blijkbaar sinds het begin van mijn burnout last van had. Elke keer als ik ook maar een beetje te veel energie verbruik is magnesium het eerste wat opraakt in mijn lichaam en dit zorgt voor spierkrampen. Men zegt ook dat magnesium helpt om beter te slapen. maar let op want bij teveel magnesium krijg je buikpijn.. Heel veel sterkte!
Anoniem
04-07-2023
Reactie:
Ja ik heb dat ook precies
Heel eng
Zware ogen en duizelig
Hele dag licht en zweverig in je hoofd
Zitten gaat goed maar bij beweging gaat t mis
Heel eng
Zware ogen en duizelig
Hele dag licht en zweverig in je hoofd
Zitten gaat goed maar bij beweging gaat t mis
Arjanne
06-07-2023
Te lang op 1 plek gestaan worden mijn knieen blauw/paars (Verhaal 571)
Wie herkent dit?? Ik ben al een aantal maanden overspannen/burn-out . Verschillende klachten,waaronder zwakke benen,en als ik zeg maar iets te lang op 1 plek heb gestaan worden mijn knieen blauw/paars en ook een gedeelte van mijn bovenbenen . Ook heb ik zeer weinig eetlust. Ben al behoorlijk veel afgevallen. Dit beangstigd mij ook. Hoop op een reactie. Bvd
Roos
06-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Al enige jaren bekend met spanningsklachten (Verhaal 569)
Al enige jaren bekend met spanningsklachten
Depressies en dwanggedachte!
Het moeilijke van alles is dat de omgeving niet begrijpt wat het is waardoor je het gevoel heb dat je
Erin blijft hangen! Het vechten om je gedachten op orde te houden en je vecht tegen negatieven gedachten.
Angst voor angsten hebben en bezig met verleden en toekomst!
De weg terug is niet makkelijk omdat je zelf niet ziet waar je heen moet werken!
Maar schijn bedriegt....
De echte reele gedachten en problemen liggen soms heel ergens anders!
Dus om een goed beeld te krijgen zal je echt tot rust moeten komen en samen met een psygoloog regelmaat en jezelf op de 1e plek moeten zetten!
Wat niet makkelijk is!
Ook voor de naaste omgeving kan het knap lastig zijn!
Maarrr wederom kom je eruit! Zoek de juiste mensen op waar je zo af en toe je verhaal bij kwijt kan!
Mensen waar je je prettig bij voelt!
Depressies en dwanggedachte!
Het moeilijke van alles is dat de omgeving niet begrijpt wat het is waardoor je het gevoel heb dat je
Erin blijft hangen! Het vechten om je gedachten op orde te houden en je vecht tegen negatieven gedachten.
Angst voor angsten hebben en bezig met verleden en toekomst!
De weg terug is niet makkelijk omdat je zelf niet ziet waar je heen moet werken!
Maar schijn bedriegt....
De echte reele gedachten en problemen liggen soms heel ergens anders!
Dus om een goed beeld te krijgen zal je echt tot rust moeten komen en samen met een psygoloog regelmaat en jezelf op de 1e plek moeten zetten!
Wat niet makkelijk is!
Ook voor de naaste omgeving kan het knap lastig zijn!
Maarrr wederom kom je eruit! Zoek de juiste mensen op waar je zo af en toe je verhaal bij kwijt kan!
Mensen waar je je prettig bij voelt!
Jay
05-07-2023
laatste reactie: 05-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Jay, wat een ontzettend goede reactie op een moment dat ik zelf in dat schuitje zit. Angst voor angsten is precies waar ik mee kamp. In mijn geval door parentificatie/symbiose trauma opgelopen. Het is echt een hele speurtocht om de juiste hulp te vinden en het vervelende is dat iedere therapie iets verheldert. Dus nu doe ik systeemtherapie en ineens is mijn bindingsangst verdwenen (stukje van de puzzel).maar ook schematherapie is een belangrijke. Kortom, een hele roedel die je moet afwerken. Lastige puzzel, maar komt goed.
Anoniem
05-07-2023
Ook ik ben burnout geweest (Verhaal 557)
Hallo Allemaal.
Allereerst heel veel respect voor de mensen die hier nu door heengaan.
Ook ik ben burnout geweest.
Heb een eigen bedrijf wat ik hartstikke leuk vind om te doen.. ik werk met dieren.
Maar toch burnout.
Nu, anderhalf jaar verder gaat het goed met me.
Mijn klachten waren zoals hier door velen beschreven: hartkloppingen, duizelig, misselijk, concentratieverlies, vergeetachtigheid, vreselijk trillende handen en benen, onecht gevoel, angstig, gevoel dat ik achterna wordt gezeten, moe, moe en nog eens moe en ga zo maar door.
Ook ik dacht Dat ik er nooit meer uitkwam, dacht dat ik nooit meer diezelfde werd als voorheen.
Maar
Ook al zie je het nu niet meer zitten, je KOMT ERUIT!!!
net zoals bij mij.
Waar ik heel veel aangehad heb is de online cursus van CampBurnout.nl
Echt, wat is dit fijn!!!
Neem de tijd.. ga vooral veel slapen.. ik rust nog elke middag. En nadat ik iets gedaan heb, ga ik ook weer rusten.
Dat is het allerbelangrijkste!!
En weet je. Je KOMT ER STERKER UIT..
Dat zeggen ze allemaal, maar het is ook zo.
Je leert jou eigen grenzen kennen. In de periode van burnout. Jou 'nee'is ook NEE!
Het komt weer helemaal goed met je.. echt waar!
Heelveel sterkte met jou reis door burnout, en na jou burnout ben je beter in staat om voor jezelf op te komen!!!
Warme groet, Marga.
Allereerst heel veel respect voor de mensen die hier nu door heengaan.
Ook ik ben burnout geweest.
Heb een eigen bedrijf wat ik hartstikke leuk vind om te doen.. ik werk met dieren.
Maar toch burnout.
Nu, anderhalf jaar verder gaat het goed met me.
Mijn klachten waren zoals hier door velen beschreven: hartkloppingen, duizelig, misselijk, concentratieverlies, vergeetachtigheid, vreselijk trillende handen en benen, onecht gevoel, angstig, gevoel dat ik achterna wordt gezeten, moe, moe en nog eens moe en ga zo maar door.
Ook ik dacht Dat ik er nooit meer uitkwam, dacht dat ik nooit meer diezelfde werd als voorheen.
Maar
Ook al zie je het nu niet meer zitten, je KOMT ERUIT!!!
net zoals bij mij.
Waar ik heel veel aangehad heb is de online cursus van CampBurnout.nl
Echt, wat is dit fijn!!!
Neem de tijd.. ga vooral veel slapen.. ik rust nog elke middag. En nadat ik iets gedaan heb, ga ik ook weer rusten.
Dat is het allerbelangrijkste!!
En weet je. Je KOMT ER STERKER UIT..
Dat zeggen ze allemaal, maar het is ook zo.
Je leert jou eigen grenzen kennen. In de periode van burnout. Jou 'nee'is ook NEE!
Het komt weer helemaal goed met je.. echt waar!
Heelveel sterkte met jou reis door burnout, en na jou burnout ben je beter in staat om voor jezelf op te komen!!!
Warme groet, Marga.
Marga
26-06-2023
laatste reactie: 04-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leg jezelf voorlopig echt even geen druk op. Pas als er wat meer rust komt en er meer momenten gaan komen dat je kunt ontspannen, kan je lijf echt gaan herstellen. Zolang je druk voelt of er iets moet, slaat de paniek toe. Ik zat er een aantal maanden terug ook zo bij. Kon aanvankelijk niks (bijna alles gaf spanning), gaandeweg kon ik weer kleine dingen en inmiddels oan ik vrijwel alles weer en begin ik zelfs weer wat stress te verdragen. Het komt echt goed maar het kost tijd. Zorg voor goede herstelmogelijkheden (rust, geen moeten) en lees evt de blogs van Robbert Houtman eens, dat hielp mij echt.
Anoniem
04-07-2023
Reactie:
Wat goed dat je je stukken beter voelt! Ik ben nu 10 maanden onderweg en vrijwel alle klachten zijn verdwenen en mijn energielevel is enorm gestegen. Nog wel restklachten zoals hartkloppingen (wel veel minder intens dan eerst) en soms wat spierspanning (eerst stond alles in de fik dus valt nu nog mee). Hoe zit het bij jou? Merk je nog dat je een burnout heb gehad?
Daniëlle
04-07-2023
Reactie:
Reactie hierboven hoorde bij een andere post, gek ;)
Maar fijn deze positieve noot!
Maar fijn deze positieve noot!
Anoniem
04-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Spanning die gelijk van 0 naar 100 gaat (Verhaal 567)
Erg veel spanning die gelijk van 0 naar 100 gaat als er al iets gevraagd word. Erg vlug op mijn teentjes getrapt maar ook gelijk het gevoel om mentaal leeg te zijn.
Moeite hebben om me aan te kleden, zelfs douchen vind ik soms al teveel.
Poetsen kan ik nog wel maar word dan alsnog moe in mijn hoofd en wazig, soms duizelig, soms zelfs kortademig door alles wat zo opeenhoopt steeds. Zodra ik eindelijk wat rust heb krijg ik daar angst voor terug omdat ik dan weer hart overslagen krijg, spierpijn, en nog veel meer.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Spanning is bijna niet weg te krijgen.. er hoeft maar een klein dingetje te gebeuren en ben alweer daar.
Moeite hebben om me aan te kleden, zelfs douchen vind ik soms al teveel.
Poetsen kan ik nog wel maar word dan alsnog moe in mijn hoofd en wazig, soms duizelig, soms zelfs kortademig door alles wat zo opeenhoopt steeds. Zodra ik eindelijk wat rust heb krijg ik daar angst voor terug omdat ik dan weer hart overslagen krijg, spierpijn, en nog veel meer.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Spanning is bijna niet weg te krijgen.. er hoeft maar een klein dingetje te gebeuren en ben alweer daar.
anoniem
03-07-2023
laatste reactie: 04-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zal er even bij vermelden.
Vroeger ben ik zwaar gepest alleen maar omdat ik stil en terug getrokken was.
Mijn vrienden hebben me daardoor laten vallen waardoor mijn wereld nogal ingekrimpt was.
Na mijn 16 jaar kreeg ik een relatie met een leuke jongen, maar kwam volgends andere narcistisch over.
Voelde me ook elke keer leeg als we samen waren, haalde mijn bloed onder de nagels vandaan. En pas na 10 jaar relatie heb ik gezegd, Stop. Het is genoeg geweest. Elke keer met alles werd de vinger naar mij gewezen. Ook al zat ik goed. Ik was de schuldige. En daardoor werd ik een tijdje opgenomen omdat ik gek begon te worden, En uiteindelijk zeide ze dat het niet aan mij lag. Maar ben daardoor heel erg lang in de war geweest van, ja het zal wel aan mij liggen dan. Ik doe tenslotte bijna alles verkeerd. Terwijl ik altijd voor hem heb klaar gestaan, naar hem heb geluisterd, alles voor hem deed. Maar het Was het uiteindelijk niet waard. Door mijn terug getrokkenheid (zo was ik gewoon) werd ik wel vaak als de zwarte schaap bestempeld. En het doet nog steeds pijn. Soms lijk ik een soort van ptss te hebben en word daarna erg agressief. Heb erg veel wantrouwen in andere gekregen, en heb een grote deuk in mijn eigenwaarde opgelopen. Heb een tijdje heel veel gehuild en gestiert omdat mijn lichaam het gewoon niet meer af kon. Nu tegenwoordig zeggen andere dan wel dat ik sterk ben geworden, omdat na wat ik allemaal heb mee moeten maken nog steeds op 2 benen sta. Ja.. je zou es moeten weten. Ben van binnen helemaal kapot en leeg. Kan zelfs geen traantje meer laten vallen want dat kost me teveel moeite..
Vroeger ben ik zwaar gepest alleen maar omdat ik stil en terug getrokken was.
Mijn vrienden hebben me daardoor laten vallen waardoor mijn wereld nogal ingekrimpt was.
Na mijn 16 jaar kreeg ik een relatie met een leuke jongen, maar kwam volgends andere narcistisch over.
Voelde me ook elke keer leeg als we samen waren, haalde mijn bloed onder de nagels vandaan. En pas na 10 jaar relatie heb ik gezegd, Stop. Het is genoeg geweest. Elke keer met alles werd de vinger naar mij gewezen. Ook al zat ik goed. Ik was de schuldige. En daardoor werd ik een tijdje opgenomen omdat ik gek begon te worden, En uiteindelijk zeide ze dat het niet aan mij lag. Maar ben daardoor heel erg lang in de war geweest van, ja het zal wel aan mij liggen dan. Ik doe tenslotte bijna alles verkeerd. Terwijl ik altijd voor hem heb klaar gestaan, naar hem heb geluisterd, alles voor hem deed. Maar het Was het uiteindelijk niet waard. Door mijn terug getrokkenheid (zo was ik gewoon) werd ik wel vaak als de zwarte schaap bestempeld. En het doet nog steeds pijn. Soms lijk ik een soort van ptss te hebben en word daarna erg agressief. Heb erg veel wantrouwen in andere gekregen, en heb een grote deuk in mijn eigenwaarde opgelopen. Heb een tijdje heel veel gehuild en gestiert omdat mijn lichaam het gewoon niet meer af kon. Nu tegenwoordig zeggen andere dan wel dat ik sterk ben geworden, omdat na wat ik allemaal heb mee moeten maken nog steeds op 2 benen sta. Ja.. je zou es moeten weten. Ben van binnen helemaal kapot en leeg. Kan zelfs geen traantje meer laten vallen want dat kost me teveel moeite..
anoniem
04-07-2023
Reactie:
Heb Het gevoel alsof de hele wereld tegen mij is. Ben trouwens bestempeld met burn out sinds een jaar of 2 geleden. Heb daar oxepram voor gekregen en werkt prima maar ik moet er zelf uit zien te komen. Ik zit vast in de tijd, alles draait maar door en ik blijf stil staan
anoniem
04-07-2023
Extreme boosheid (Verhaal 566)
Dag,
Sinds 7 maanden zit ik thuis ivm burnout en hulp van psycholoog. Soms heb ik heftige boze buien waarbij ik dingen kapot gooi. Gelukkig gebeurt het alleen thuis en heb ik die neiging nooit buiten de deur.
Nadien volgt altijd schaamte en wanhoop. Ik ben 41 en heb dit vooraf aan mijn BO nooit gehad.
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is, met name de agressie gericht op spullen (zo noem ik het maar even)
M.K.
Sinds 7 maanden zit ik thuis ivm burnout en hulp van psycholoog. Soms heb ik heftige boze buien waarbij ik dingen kapot gooi. Gelukkig gebeurt het alleen thuis en heb ik die neiging nooit buiten de deur.
Nadien volgt altijd schaamte en wanhoop. Ik ben 41 en heb dit vooraf aan mijn BO nooit gehad.
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is, met name de agressie gericht op spullen (zo noem ik het maar even)
M.K.
M.K.
03-07-2023
laatste reactie: 04-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, die fase heb ik ook gehad. Het is eigenlijk de woede en vooral onmacht die je voelt mbt je situatie en hoe jij je voelt. Die agressie was puur een uiting daarvan. Hoe 'stom' het ook klinkt maar het heeft allemaal te maken met waarderen, koesteren, liefhebben, etc. Zolang je niet in balans bent je situatie, zal er niets veranderen. M.a.w. je moet gaan kijken naar jouw situatie, wat je mist, zoekt en je gelukkig maakt. Vaag, maar wel de basis. Soms is het een 180 graden draai in je opvattingen.
Anoniem
04-07-2023
Bang dat mijn lichaam niks meer kan (Verhaal 556)
Eind vorig jaar begon ik, in een relatief drukke periode met studie, commissies, vrienden, sport, een aantal keer ziek te worden. Mijn dagen zaten helemaal vol en ik heb niet goed naar mijn lichaam geluisterd toen ik ziek was. Uiteindelijk kreeg ik ook nog Corona en toen begonnen de paniekaanvallen. De eerste kreeg ik tijdens het auto rijden en vanaf toen heb ik 2 weken op bed gelegen met constante angst dat er iets ernstigs aan de hand was.
Ik heb veel rust genomen (huisarts dacht dat ik waarschijnlijk overspannen was) en langzaam opgebouwd terwijl ik me zo vaak hopeloos voelde en het idee had dat ik nooit meer ging kunnen genieten en alles weer kon gaan doen. Nog steeds geen echte “diagnose” gehad. Ben heel erg onzeker wat nu de oorzaak is, maar het kan haast niet missen. Nu ben ik een half jaar verder en opzich gaat het wel beter alleen als ik een nacht heel slecht slaap of iets “spannends” moet doen kan ik me totaal niet concentreren, en van het niet concentreren en vermoeid zijn krijg ik heel veel last van angst en paniek. Bang dat mijn lichaam niks meer kan, zelfs niet naar huis gaan vanaf de plek waar ik op dat moment ben. Soms voel ik alsof hier nooit een einde aan gaat komen… mensen die dit herkennen en een motiverend woordje voor mij hebben ? Ik kan het echt enorm gebruiken…
Ik heb veel rust genomen (huisarts dacht dat ik waarschijnlijk overspannen was) en langzaam opgebouwd terwijl ik me zo vaak hopeloos voelde en het idee had dat ik nooit meer ging kunnen genieten en alles weer kon gaan doen. Nog steeds geen echte “diagnose” gehad. Ben heel erg onzeker wat nu de oorzaak is, maar het kan haast niet missen. Nu ben ik een half jaar verder en opzich gaat het wel beter alleen als ik een nacht heel slecht slaap of iets “spannends” moet doen kan ik me totaal niet concentreren, en van het niet concentreren en vermoeid zijn krijg ik heel veel last van angst en paniek. Bang dat mijn lichaam niks meer kan, zelfs niet naar huis gaan vanaf de plek waar ik op dat moment ben. Soms voel ik alsof hier nooit een einde aan gaat komen… mensen die dit herkennen en een motiverend woordje voor mij hebben ? Ik kan het echt enorm gebruiken…
L.
26-06-2023
laatste reactie: 03-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leg jezelf voorlopig echt even geen druk op. Pas als er wat meer rust komt en er meer momenten gaan komen dat je kunt ontspannen, kan je lijf echt gaan herstellen. Zolang je druk voelt of er iets moet, slaat de paniek toe. Ik zat er een aantal maanden terug ook zo bij. Kon aanvankelijk niks (bijna alles gaf spanning), gaandeweg kon ik weer kleine dingen en inmiddels oan ik vrijwel alles weer en begin ik zelfs weer wat stress te verdragen. Het komt echt goed maar het kost tijd. Zorg voor goede herstelmogelijkheden (rust, geen moeten) en lees evt de blogs van Robbert Houtman eens, dat hielp mij echt.
Anoniem
03-07-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, ik was het vertrouwen in mijn lichaam ook helemaal kwijt.
Tijdens rondjes wandelen constant het idee dat ik het niet zou redden tot thuis.
Echt ontzettend rot, maar dit wordt echt minder! Vooral toch wel blijven bewegen, maakt niet uit als het heel mild of langzaam is.
Angst en paniek beheersten mijn leven, dat is nu heel anders. Het is naar de achtergrond “verdwenen”. Probeer je angst af en toe een beetje toe te laten, in feite treedt het op om je te beschermen. We zien het vaak als iets engs of slechts, maar je lichaam doet juist wat het biologisch gezien moet doen als je onder veel stress staat.
Sterkte, succes en probeer vooral zacht voor jezelf te zijn.
Tijdens rondjes wandelen constant het idee dat ik het niet zou redden tot thuis.
Echt ontzettend rot, maar dit wordt echt minder! Vooral toch wel blijven bewegen, maakt niet uit als het heel mild of langzaam is.
Angst en paniek beheersten mijn leven, dat is nu heel anders. Het is naar de achtergrond “verdwenen”. Probeer je angst af en toe een beetje toe te laten, in feite treedt het op om je te beschermen. We zien het vaak als iets engs of slechts, maar je lichaam doet juist wat het biologisch gezien moet doen als je onder veel stress staat.
Sterkte, succes en probeer vooral zacht voor jezelf te zijn.
Y.
03-07-2023
Wens voor snel herstel vs de werkelijkheid (Verhaal 563)
Hoe gaan jullie om met de wens om snel te herstellen vs de werkelijkheid dat je juist rust moet nemen? Zodra ik energie voel, wil ik de deur uit. Gelijk iets willen doen, maar houd het dan niet klein, maar wil gelijk weer het normale leven oppakken. Gaat de eerste dag goed, dan wil ik meer doen op de 2e dag, etc. Dit is zo ongelooflijk frustrerend, want het leidt er toe dat ik het ene moment mijn gezin beloof om naar het strand te gaan, terwijl ik het volgende moment afgepeigerd op de bank lig en ze (weer) teleur moet stellen.
Maw hoe zorgen jullie ervoor dat je binnen de perken blijft en energie opbouwt, tevreden blijft en niet jezelf voorbij loopt?
Maw hoe zorgen jullie ervoor dat je binnen de perken blijft en energie opbouwt, tevreden blijft en niet jezelf voorbij loopt?
David
02-07-2023
laatste reactie: 03-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi David,
Ja dat is frustrerend , ik heb soms ook dagen dat ik me goed voel en dan van alles onderneem. En dan de volgende dag een teleurstelling is. Maar ik probeert die dag dan wat rustiger aan te doen. En dankbaar te zijn dat ik die ene dag dan wel van alles heb kunnen doen in de hoop niet in het negatieve blijft zitten en ga piekeren. Dat doet niemand iets goed.
Ja dat is frustrerend , ik heb soms ook dagen dat ik me goed voel en dan van alles onderneem. En dan de volgende dag een teleurstelling is. Maar ik probeert die dag dan wat rustiger aan te doen. En dankbaar te zijn dat ik die ene dag dan wel van alles heb kunnen doen in de hoop niet in het negatieve blijft zitten en ga piekeren. Dat doet niemand iets goed.
Anoniem
03-07-2023
Ik loop pas 6 weken met een burn-out (Verhaal 562)
Hallo Allemaal,
Ik loop pas 6 weken met een burn-out.
Bij mij begon het met heftige buik en maag klachten en misselijkheid en geen eetlust, wat maar niet over leek te gaan, gewoon blijven werken omdat het simpelweg niet anders kon weinig tot geen personeel en ik ben daar de manager. Nu zag ik ook in dat het niet langer zo kon dus was al aan het solliciteren eerste gesprek was goed verlopen tweede gesprek had ik toen afgezegd simpelweg omdat ik alleen kon liggen kreeg last van erg hoge hartslag en warmte angst gevoelens zweet handen en voeten en erg warm.
Heb mij toen bij mijn huidige baan ook ziek gemeld. Toen ik me 1 dag redelijk voelde ben ik naar het 2e gesprek gegaan en ik was aangenomen. Blij maar ook veel spanning wat ik merkte aan me lichaam besloten om de volgende dag naar de huisarts te gaan. Hebben toen wat bloed onderzoeken en ontlasting onderzoeken gedaan ook op vitamines getest, ik had verwacht dat ik wel ernstig ziek moest zijn, maar voor mij gevoel was ik teleurgesteld toen bleek dat eigenlijk alles wel goed was. Dus conclusie burn-out wat ik moeilijk kon accepteren. Ik dacht dat kan toch niet ik ben nooit ziek ik ga altijd door en ervaar niet snel stress, Maar goed langzaam kwam de acceptatie doordat het niet beter ging. Heb toen toch besloten om mijn ontslag in de dienen zat toen 2 weken als ziek gemeld . HR gesproken en tja die zeiden joh dan blijf je toch tot eind juni gewoon op ziek dan kan je daarna gewoon weg heb je ook geen last van de verplichting van een bedrijfsarts en re-integratie. Dat klonk toen als muziek in mijn oren wat natuurlijk niet heel verstandig was omdat ik pas in augustus begin met mijn nieuwe baan. Maar ik merk soms al dat het soms echt een paar dagen goed gaat hartslag is wat rustiger en kan nu wat meer dingen doen was resulteert dat ik dus te veel doe achterelkaar. En ik nu al de hele nacht wakker hebt gelegen gewoonweg niet moe, lichte buik klachten.
Nu gaan we bijbenen werk na 18 jaar met ons gezin naar het buitenland en merk dat ik daar veel spanning door heb. Wil het niet verpesten voor hun maar ben ook bang dat het fysiek niet goed met me gaat dan. Erg frustrerend.
Nu heb ik nog 5 weken dat ik met mijn nieuwe baan gaat beginnen maar daar gaat ook door me heen heb ik een goed keuze gemaakt, ga ik niet veel te snel, heb weinig geduld en wil niet zoals vele snel de oude zijn.
Ik ben sinds maandag begonnen met wandelen 20 min met de hond, vond dit in begin erg spannend maar dat vond ik tot vorige week met alles om uit huis te gaan. Maar blij toch dat ik ondanks mijn angs en zenuwachtig gevoel dit doorgezet heb, nu alleen nog maat houden😅
Bedankt voor het lezen voor mijn uitgebreid verhaal. Met veel spel fouten wat tja concentratie 😅
Ik loop pas 6 weken met een burn-out.
Bij mij begon het met heftige buik en maag klachten en misselijkheid en geen eetlust, wat maar niet over leek te gaan, gewoon blijven werken omdat het simpelweg niet anders kon weinig tot geen personeel en ik ben daar de manager. Nu zag ik ook in dat het niet langer zo kon dus was al aan het solliciteren eerste gesprek was goed verlopen tweede gesprek had ik toen afgezegd simpelweg omdat ik alleen kon liggen kreeg last van erg hoge hartslag en warmte angst gevoelens zweet handen en voeten en erg warm.
Heb mij toen bij mijn huidige baan ook ziek gemeld. Toen ik me 1 dag redelijk voelde ben ik naar het 2e gesprek gegaan en ik was aangenomen. Blij maar ook veel spanning wat ik merkte aan me lichaam besloten om de volgende dag naar de huisarts te gaan. Hebben toen wat bloed onderzoeken en ontlasting onderzoeken gedaan ook op vitamines getest, ik had verwacht dat ik wel ernstig ziek moest zijn, maar voor mij gevoel was ik teleurgesteld toen bleek dat eigenlijk alles wel goed was. Dus conclusie burn-out wat ik moeilijk kon accepteren. Ik dacht dat kan toch niet ik ben nooit ziek ik ga altijd door en ervaar niet snel stress, Maar goed langzaam kwam de acceptatie doordat het niet beter ging. Heb toen toch besloten om mijn ontslag in de dienen zat toen 2 weken als ziek gemeld . HR gesproken en tja die zeiden joh dan blijf je toch tot eind juni gewoon op ziek dan kan je daarna gewoon weg heb je ook geen last van de verplichting van een bedrijfsarts en re-integratie. Dat klonk toen als muziek in mijn oren wat natuurlijk niet heel verstandig was omdat ik pas in augustus begin met mijn nieuwe baan. Maar ik merk soms al dat het soms echt een paar dagen goed gaat hartslag is wat rustiger en kan nu wat meer dingen doen was resulteert dat ik dus te veel doe achterelkaar. En ik nu al de hele nacht wakker hebt gelegen gewoonweg niet moe, lichte buik klachten.
Nu gaan we bijbenen werk na 18 jaar met ons gezin naar het buitenland en merk dat ik daar veel spanning door heb. Wil het niet verpesten voor hun maar ben ook bang dat het fysiek niet goed met me gaat dan. Erg frustrerend.
Nu heb ik nog 5 weken dat ik met mijn nieuwe baan gaat beginnen maar daar gaat ook door me heen heb ik een goed keuze gemaakt, ga ik niet veel te snel, heb weinig geduld en wil niet zoals vele snel de oude zijn.
Ik ben sinds maandag begonnen met wandelen 20 min met de hond, vond dit in begin erg spannend maar dat vond ik tot vorige week met alles om uit huis te gaan. Maar blij toch dat ik ondanks mijn angs en zenuwachtig gevoel dit doorgezet heb, nu alleen nog maat houden😅
Bedankt voor het lezen voor mijn uitgebreid verhaal. Met veel spel fouten wat tja concentratie 😅
PvO
01-07-2023
laatste reactie: 03-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook hier ben ik de ene dag positiever dan de andere, nu de vakantie dichterbij begin te komen ben ik meer aan het piekeren om van alles en nog wat , begin ik weer slechter te slapen heb ik veel buik klachten zenuwachtig ,angstig en opgejaagd gevoel hoge hartslag . Zo vermoeiend . Ik denk dat tja het is een mindset gewoon positief denken want anders blijf je in het negatieve en dan voel je je eigen niet lekker. Dat is ook met iets ondernemen alles zeg dat nee moet je niet doen je bent niet lekker enz. Maar nu ga ik dan toch en gaat het gewoon prima.
Anoniem
03-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Heb het gevoel dat niemand me begrijpt (Verhaal 553)
Ben al geruime tijd thuis met een burn out en lichamelijke klachten .
Voel me soms zo alleen heb het gevoel dat niemand me begrijpt ik heb veel last van huilbuien kom het liefst niet meer buiten heb totaal geen zin om iets te ondernemen ben ook zo moe en last van duizelingen en hoofdpijn.
Zelfs de bedrijfsarts arts gerijpt mij niet ,die geeft aan je bent hier nou al 10 maanden mee bezig maar niets helpt blijkbaar je moet nu maar eens om medicatie gaan vragen .
Maar wil daar het liefst niet mee beginnen slik al dagelijks oxycodon voor lichamelijke klachten .
Nu ben ik.aangemeld voor phi mijn vraag is of iemand daar ervaring mee heeft of deze behandeling nut heeft ?
Voel me soms zo alleen heb het gevoel dat niemand me begrijpt ik heb veel last van huilbuien kom het liefst niet meer buiten heb totaal geen zin om iets te ondernemen ben ook zo moe en last van duizelingen en hoofdpijn.
Zelfs de bedrijfsarts arts gerijpt mij niet ,die geeft aan je bent hier nou al 10 maanden mee bezig maar niets helpt blijkbaar je moet nu maar eens om medicatie gaan vragen .
Maar wil daar het liefst niet mee beginnen slik al dagelijks oxycodon voor lichamelijke klachten .
Nu ben ik.aangemeld voor phi mijn vraag is of iemand daar ervaring mee heeft of deze behandeling nut heeft ?
Lonneke
25-06-2023
laatste reactie: 02-07-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geen ervaring mee dus daar kan ik je helaas niet mee helpen. Waar ik je hopelijk wél een beetje mee kan helpen, is je te laten weten dat ik begrijp hoe je je voelt, je kan je soms zo eenzaam voelen in een omgeving die het niet begrijpt.
Vervelend dat je wordt opgejaagd. Ik ben zelf bijna 13 maanden BO en ben ook echt nog lang niet helemaal de oude. Het heeft ontzettend veel tijd nodig, hoe hard je er ook je best voor doet. Veel sterkte gewenst.
Vervelend dat je wordt opgejaagd. Ik ben zelf bijna 13 maanden BO en ben ook echt nog lang niet helemaal de oude. Het heeft ontzettend veel tijd nodig, hoe hard je er ook je best voor doet. Veel sterkte gewenst.
Y.
26-06-2023
Reactie:
Wat een rot gevoel, het idee dat niemand je begrijpt, zeer herkenbaar.
Zelf heb ik steeds de neiging om het te verklaren/uit te leggen, waar ik sta en waar ik doorheen ga/ben gegaan, maar aan reacties(van mensen die absoluut niet weten wat een burn-out en depressie is)merk ik vaak onbegrip. Alleen diegene die het zelf meemaken geven reacties die zeer herkenbaar zijn en hier put ik steun uit.
De symptomen die jij beschrijft heb ik erg lang gehad, geen zin in niks, niet naar buiten willen/kunnen, duizelig, hoofdpijn, misselijk en die giga vermoeidheid etc.
Ben nu 19 maanden onderweg(en wie weet hoe lang ervoor al). Eindelijk ben ik nu zover om te zeggen, ik leg het niet meer uit, het is wat het is. Ik heb er niet om gevraagd, het is mij(en zoveel anderen)helaas overkomen.
Klachten zijn nog aanwezig, minder heftig, maar het heeft echt heel veel tijd nodig.
Vertel ik nu heel 'stoer' maar ben pas sinds kort tot dit inzicht gekomen😊
Phi is een intensief traject, waar je op zowel mentaal als fysiek gebied ondersteuning krijgt. Je kan er je 'ei' kwijt en samen werk je aan doelen.
Ik wens je heel veel sterkte!
Zelf heb ik steeds de neiging om het te verklaren/uit te leggen, waar ik sta en waar ik doorheen ga/ben gegaan, maar aan reacties(van mensen die absoluut niet weten wat een burn-out en depressie is)merk ik vaak onbegrip. Alleen diegene die het zelf meemaken geven reacties die zeer herkenbaar zijn en hier put ik steun uit.
De symptomen die jij beschrijft heb ik erg lang gehad, geen zin in niks, niet naar buiten willen/kunnen, duizelig, hoofdpijn, misselijk en die giga vermoeidheid etc.
Ben nu 19 maanden onderweg(en wie weet hoe lang ervoor al). Eindelijk ben ik nu zover om te zeggen, ik leg het niet meer uit, het is wat het is. Ik heb er niet om gevraagd, het is mij(en zoveel anderen)helaas overkomen.
Klachten zijn nog aanwezig, minder heftig, maar het heeft echt heel veel tijd nodig.
Vertel ik nu heel 'stoer' maar ben pas sinds kort tot dit inzicht gekomen😊
Phi is een intensief traject, waar je op zowel mentaal als fysiek gebied ondersteuning krijgt. Je kan er je 'ei' kwijt en samen werk je aan doelen.
Ik wens je heel veel sterkte!
N.
28-06-2023
Reactie:
Hier hetzelfde vroeg wakker en ellendig voelen tot rond de middag....echt vervelend
H
02-07-2023
Reactie:
Zit ook al maanden met BO. Vooral dat ellendige lamlendige gevoel. Onrustig word ik ervan. Je bent niet alleen.
E
02-07-2023
Cardioloog kon niks vinden (Verhaal 534)
Sinds 3jaar last van hartkloppingen en nog andere vage lichamelijke klachten zoals maaglast, spierpijnen in de benen en vermoeidheid. Al enkele malen op controle geweest bij de cardioloog maar niks te vinden. Nu vermoeden ze burnout.
Zijn er nog mensen die vooral hartklachten ervaren zoals hartkloppingen en hartoverslagen? Deze komen bij mij ook vooral in de ochtend voor
Alvast bedankt!
Zijn er nog mensen die vooral hartklachten ervaren zoals hartkloppingen en hartoverslagen? Deze komen bij mij ook vooral in de ochtend voor
Alvast bedankt!
Anoniem
14-06-2023
laatste reactie: 01-07-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja hartkloppingen heb ik ook al een jaar dagelijks. Wel minder heftig dan in t begin, maar bij elk klein stress momentje is dat de eerste klacht die weer opkomt.
Als ik moe/overprikkeld ben krijg ik ze ook.
Hartoverslagen heb ik heel af en toe gehad, maar over het algemeen heb ik die verder niet.
Heel vervelend he.. geen aandacht aan besteden werkt het beste maar dat is ook erg lastig. Sterkte!
Als ik moe/overprikkeld ben krijg ik ze ook.
Hartoverslagen heb ik heel af en toe gehad, maar over het algemeen heb ik die verder niet.
Heel vervelend he.. geen aandacht aan besteden werkt het beste maar dat is ook erg lastig. Sterkte!
Y.
14-06-2023
Reactie:
Ja vreselijk veel last van. Plotseling hoge hartslag en ook aanvallen van overslagen en dat voelt zeer beangstigend.
Anoniem
14-06-2023
Reactie:
Ja, dat begrijp ik, en omdat het zo beangstigend is, neemt het vaak alleen maar toe. Wat misschien helpt, is om te bedenken: mijn lichaam doet wat het moet doen, ook al voelt dit niet fijn. Die hartkloppingen zijn een natuurlijke reactie op stress. Als de cardioloog niks kan vinden, is dat een goed teken. Dan is het dus waarschijnlijk toch “alleen maar” stress (wat ook mega heftig is).
Mij hielp het verder ook om mijn smartwatch af te doen, ik was veel te obsessief bezig met die hartslag in de gaten houden. Dat helpt uiteindelijk niks.
Nog steeds als ik stress heb, meet ik handmatig mijn hartslag. Terwijl ik weet dat het me helemaal niks oplevert.
Wat ook helpt voor mij is om dan juist even rustig wat te bewegen, zodat de hartslag van de beweging een beetje stijgt. Dan de bewegingen rustig afronden en dan gaan de hartkloppingen vaak over.
Heb ook wel eens gelezen dat het eten van een sinaasappel helpt, en moet zeggen dat ik wel het idee heb dat dat mij ook heeft geholpen. Wellicht het proberen waard.
Sterkte en het komt goed! (Cliché maar waar). Het wordt echt minder naarmate je lichaam opknapt.
Mij hielp het verder ook om mijn smartwatch af te doen, ik was veel te obsessief bezig met die hartslag in de gaten houden. Dat helpt uiteindelijk niks.
Nog steeds als ik stress heb, meet ik handmatig mijn hartslag. Terwijl ik weet dat het me helemaal niks oplevert.
Wat ook helpt voor mij is om dan juist even rustig wat te bewegen, zodat de hartslag van de beweging een beetje stijgt. Dan de bewegingen rustig afronden en dan gaan de hartkloppingen vaak over.
Heb ook wel eens gelezen dat het eten van een sinaasappel helpt, en moet zeggen dat ik wel het idee heb dat dat mij ook heeft geholpen. Wellicht het proberen waard.
Sterkte en het komt goed! (Cliché maar waar). Het wordt echt minder naarmate je lichaam opknapt.
Y.
15-06-2023
Reactie:
Overigens is het idd bij mij ook het meest ‘s ochtends. Dan is over het algemeen je cortisol niveau het hoogst, omdat het je lichaam aanwakkert om op te staan.
Y.
15-06-2023
Reactie:
Het kan mss ook geen kwaad om je bewust te zijn van de invloed van elektromagnetische velden op onze eigen EM. We lopen langzaamaan in ‘n magnetron rond met z’n allen.
Alle fysieke processen zijn elektromagnetisch. Celmembranen worden EM aangestuurd. Hersenen draaien op elektromagnetisme.
Het kan helpen om al die gadgets wijs te gebruiken, of op z’n minstens te onderzoeken of je ergens gevoelig bent.
Alle fysieke processen zijn elektromagnetisch. Celmembranen worden EM aangestuurd. Hersenen draaien op elektromagnetisme.
Het kan helpen om al die gadgets wijs te gebruiken, of op z’n minstens te onderzoeken of je ergens gevoelig bent.
Marcel
15-06-2023
Reactie:
Herkenbaar helaas, ook hier alles onderzocht met ECG, hartregistratie en meerdere bloedonderzoeken. Al moet ik wel vermelden dat in de eerste maanden van mijn burnout ik een torenhoge bloeddruk had. Nu is deze weer helemaal goed, maar ik merk na 10 maanden herstellen nog altijd regelmatig hartkloppingen. Wel veel minder intens dan eerst en mijn rusthartslag is ook weer gedaald.
Wat mij heeft geholpen is toch leren omgaan met de angst en juist ook intensief bewegen zodat ik leerde dat mijn hart gewoon goed werkt. Hartklachten etc zijn helaas veelvoorkomende restklachten van een burnout dus daar ben je niet zomaar van af.
Sterkte!
Wat mij heeft geholpen is toch leren omgaan met de angst en juist ook intensief bewegen zodat ik leerde dat mijn hart gewoon goed werkt. Hartklachten etc zijn helaas veelvoorkomende restklachten van een burnout dus daar ben je niet zomaar van af.
Sterkte!
Daniëlle
16-06-2023
Reactie:
@Marcel, goeie ja. G5 vertrouw ik ook niet trouwens.
J.
01-07-2023
Dit geeft een heel bedrukkend en angstig gevoel (Verhaal 554)
Ik zit nu iets meer dan een jaar in mijn burnout en heb vaak een ontzettend gespannen bovenbuik en een harde knobbel in het midden van mijn maag aan de bovenkant. Dit geeft een heel bedrukkend en angstig gevoel. Het is moeilijk te omschrijven maar zit net onder het borstbeen en voelt heel hard aan. Een soort steen op de maag maar dan letterlijk.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ? Ik heb het niet constant maar wel behoorlijk vaak. Het is echt een angstig gevoel.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ? Ik heb het niet constant maar wel behoorlijk vaak. Het is echt een angstig gevoel.
Anoniem
26-06-2023
laatste reactie: 30-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dat betekend dat je hoog ademt. Je moet meer ontspannen en naar je buik ademen. Dat angstig voelen erbij is normaal. Maar als je tegen jezelf zegt dat het door stress komt word je er niet nog eens extra angstig door. Dus wanneer je et voelt accepteren rustig liggen goed naar je buik ademen en tegen jezelf zeggen dat het door stress kkmt
Anoniem
27-06-2023
Reactie:
Dit herken ik zeker! Doordat je zo hoog ademt en/of je buikspieren steeds gespannen zijn, blijft je lichaam ook in de stress-stand. Weet in ieder geval dat het niets geks is, ik heb hier ook last van. Met de onderstaande oefeningen steeds minder.
Je kunt hiervoor het beste op zoek gaan naar manieren om lager te ademen en om de spieren in je buik te helpen ontspannen.
Ik heb op YouTube dit gevonden en het doen van deze oefeningen helpt mij erg:
1: Zoek op ''releasing abdominal tension'' van 'the vocal yogi'
2: Zoek op Yoga for Your Mental Health│Burnout and Exhaustion Recovery│Yoga for Anxiety, Depression, and Stress - van Honey Lion.
Ik doe meestal eerst de oefeningen uit 1 en dan een korta yogasessie van 2. Je kunt het natuurlijk ook omdraaien als je dat fijner vindt. Het helpt mij in ieder geval heel erg om mijn buikspieren te ontspannen en om op de juiste manier te ademen.
Hoop dat jij er ook iets aan hebt!
Je kunt hiervoor het beste op zoek gaan naar manieren om lager te ademen en om de spieren in je buik te helpen ontspannen.
Ik heb op YouTube dit gevonden en het doen van deze oefeningen helpt mij erg:
1: Zoek op ''releasing abdominal tension'' van 'the vocal yogi'
2: Zoek op Yoga for Your Mental Health│Burnout and Exhaustion Recovery│Yoga for Anxiety, Depression, and Stress - van Honey Lion.
Ik doe meestal eerst de oefeningen uit 1 en dan een korta yogasessie van 2. Je kunt het natuurlijk ook omdraaien als je dat fijner vindt. Het helpt mij in ieder geval heel erg om mijn buikspieren te ontspannen en om op de juiste manier te ademen.
Hoop dat jij er ook iets aan hebt!
Bianca
30-06-2023
Burn-out/zware depressie (geneeskundestudent) — hoe voelt het? (Verhaal 25)
Hallo. Ik ben 23 jaar, student en ik woon nog bij mijn ouders. Ik wil vooral mijn verhaal delen omdat ik tijdens mijn burn-out (gecombineerd met een zware depressie) heel erg op zoek was naar een beschrijving van wat ik voelde en dacht. Het was één grote chaos in mijn hoofd en ervaringen van lotgenoten lezen hielp me om mijn gedachten te ordenen. Ik ga het dus niet over mijn herstel hebben, al ben ik quasi volledig hersteld mbv medicatie (Sertraline 100 en Wellbutrin 150) en psychotherapie.
Daarnaast ga ik omschrijven welke rol mijn opleiding geneeskunde hierin speelde. Ik zat in mijn laatste jaar en ben toch gestopt. Nog geen seconde spijt van gehad... Dit onderdeel van m'n verhaal staat in het 2e blokje tekst. Je kan het gerust skippen als het weinig aanleunt bij jullie situatie.
Oké, hier gaan we:
Van de ene op de andere dag stortte ik in. Ik schreef na enkele dagen dit...
Ik wil schreeuwen ‘Help mij aub’ maar de woorden blijven binnen de grenzen van mijn eigen brein. Zo echoën ze de hele dag door mijn hoofd. Mijn gedachten zijn als een kluwen van touw waar je onmogelijk het begin en einde nog aan ziet. Een normale gedachte in de vorm van een zin formuleren in mijn hoofd lukt met moeite. Korte woordgroepen flitsen chaotisch door mijn hoofd en houden geen steek. Een ding hebben ze gemeen en dat is dat ze paniekerig zijn. Er raast een storm door mijn hoofd, maar aan de buitenkant is het windstil. Ik voel me verlamd. ’s Morgens wakker worden en denken ‘Ik moet vandaag gewoon zien te overleven’. Hoe? Geen idee. 2 uur roerloos aan de ontbijttafel blijven zitten terwijl dat stemmetje in je hoofd schreeuwt ‘Please ik wil niet meer. Laat het stoppen’. Er op wonderbaarlijke manier toch in slagen om naar de badkamer te strompelen. Elke stap voelt als een marathon. Een kwartier voor de spiegel blijven staan en de energie bijeen sprokkelen om je pyjama uit te trekken. Vroeger was douchen ontspannend voor mij. Nu valt elke druppel met zo’n kracht op mijn huid alsof het lijkt dat ze 5 kilo het stuk wegen. Zo 45 minuten blijven staan, de kracht vinden om de douche uit te stappen en een handdoek rond me te slaan. Nog eens 10 minuten blijven staan. Uiteindelijk weer diezelfde pyjama aantrekken. En nu? Wat moet ik nu doen? Ik zou mij kunnen voorbereiden op de volgende stage die na de kerstvakantie aanvangt. Ik zou mijn kamer kunnen opruimen. Ik zou een wandeling kunnen maken met Max. Ik zou de vaatwas kunnen legen zodat mijn ouders een taak minder hebben. Ik zou een serie kunnen kijken...
In plaats daarvan neem ik plaats in de zetel en staar naar buiten. Ik denk aan die ene persoon en vraag me af of die nog weet dat ik besta. Besta ik nog wel?
Ik denk aan mijn opleiding geneeskunde waar ik ingetuimeld ben op mijn 18de, het logische vervolg op een mooi traject Latijn-Wetenschappen. Mensen helpen leek het mooiste beroep dat je je kon voorstellen. De realiteit is dat geneeskunde niet zo rooskleurig is als de gemiddelde burger erover denkt. Na 5 jaar theorie kom je tot de conclusie dat je nog steeds nergens staat. De stages starten en je hebt het gevoel dat je minder van geneeskunde kent dan de stagiair verpleegkunde die perfect meedraait op de afdeling en alle praktische vaardigheden zoals venepunctie onder de knie heeft. Je stage mentor zucht als hij merkt dat er opnieuw een stagiair geneeskunde gearriveerd is. Als een hondje loop je achter hem aan. Sommigen zeggen amper een woord, anderen stellen dan weer de meest gespecialiseerde vragen waardoor je je tegen het einde van de dag zo dom voelt dat je zelfs niet snapt dat je de afgelopen 5 jaar 16’en haalde. Je bent een domme stagiair. Na 4 weken lijk je eindelijk wat vertrouwd te geraken met de dienst en dan begint het allemaal opnieuw op een nieuwe stageplek...
’s Avonds thuiskomen na een zware dag en jezelf achter je laptop moeten sleuren omdat je nog minstens 3 casussen moet afwerken tegen het eind van die stage. Je denkt na hoelang je dit nog moet ondergaan en komt tot de constatatie dat het antwoord ‘nog zeker 3 jaar’ is. En zoals vele opgebrande ASO’s je waarschuwen: ‘Dit is nog niets, wacht maar tot je ASO of HAIO bent, wij leven niet, wij worden geleefd’. En daarna werk je nog je hele leven veel meer dan de gemiddelde Vlaming en loop je rond met een verantwoordelijkheid die loodzwaar is om te dragen. ‘Maar dat neem je er toch graag bij om de job waar je gepassioneerd door bent te doen?’. Ja, als die passie tenminste nog niet volledig uitgeblust is tegen dan. Als ik maar terug zou kunnen gaan naar de dag dat ik me inschreef in de opleiding Geneeskunde. Ik zou het nooit opnieuw doen, nooit. Maar stoppen lijkt geen optie meer. Toch niet voor de buitenwereld. En voor mij ook niet: wat zou ik dan gaan doen? Ik kan niets. Misschien ligt het gewoon aan mij...
Misschien ben ik te lui, misschien moet ik maar meer mijn best doen en hard werken zoals iedereen. Doorbijten. Ik besef plots weer dat ik in de zetel zit en voel een gigantisch schuldgevoel opborrelen omdat ik niets aan het doen ben. Toch lukt het me niet daar verandering in te brengen, ik blijf zitten, teleurgesteld en kwaad op mezelf dat ik zo zwak ben. Op het einde van dag komen mijn ouders thuis en vragen ‘En wat heb jij allemaal gedaan vandaag?’. Pijnlijk. Ik denk in mijn hoofd ‘Gewacht tot jullie thuis kwamen. Overleefd.’ Mijn ouders zijn de enige personen waar ik mij nog iet of wat op mijn gemak bij voel. Ze laten mij met rust en zijn toch bij me. Ze zorgen voor mij. Ik antwoord ‘Niet veel’ waarop ik de vraagtekens en onmacht in hun ogen zie. Ze begrijpen het niet, maar stellen geen extra vragen.
Daarnaast ga ik omschrijven welke rol mijn opleiding geneeskunde hierin speelde. Ik zat in mijn laatste jaar en ben toch gestopt. Nog geen seconde spijt van gehad... Dit onderdeel van m'n verhaal staat in het 2e blokje tekst. Je kan het gerust skippen als het weinig aanleunt bij jullie situatie.
Oké, hier gaan we:
Van de ene op de andere dag stortte ik in. Ik schreef na enkele dagen dit...
Ik wil schreeuwen ‘Help mij aub’ maar de woorden blijven binnen de grenzen van mijn eigen brein. Zo echoën ze de hele dag door mijn hoofd. Mijn gedachten zijn als een kluwen van touw waar je onmogelijk het begin en einde nog aan ziet. Een normale gedachte in de vorm van een zin formuleren in mijn hoofd lukt met moeite. Korte woordgroepen flitsen chaotisch door mijn hoofd en houden geen steek. Een ding hebben ze gemeen en dat is dat ze paniekerig zijn. Er raast een storm door mijn hoofd, maar aan de buitenkant is het windstil. Ik voel me verlamd. ’s Morgens wakker worden en denken ‘Ik moet vandaag gewoon zien te overleven’. Hoe? Geen idee. 2 uur roerloos aan de ontbijttafel blijven zitten terwijl dat stemmetje in je hoofd schreeuwt ‘Please ik wil niet meer. Laat het stoppen’. Er op wonderbaarlijke manier toch in slagen om naar de badkamer te strompelen. Elke stap voelt als een marathon. Een kwartier voor de spiegel blijven staan en de energie bijeen sprokkelen om je pyjama uit te trekken. Vroeger was douchen ontspannend voor mij. Nu valt elke druppel met zo’n kracht op mijn huid alsof het lijkt dat ze 5 kilo het stuk wegen. Zo 45 minuten blijven staan, de kracht vinden om de douche uit te stappen en een handdoek rond me te slaan. Nog eens 10 minuten blijven staan. Uiteindelijk weer diezelfde pyjama aantrekken. En nu? Wat moet ik nu doen? Ik zou mij kunnen voorbereiden op de volgende stage die na de kerstvakantie aanvangt. Ik zou mijn kamer kunnen opruimen. Ik zou een wandeling kunnen maken met Max. Ik zou de vaatwas kunnen legen zodat mijn ouders een taak minder hebben. Ik zou een serie kunnen kijken...
In plaats daarvan neem ik plaats in de zetel en staar naar buiten. Ik denk aan die ene persoon en vraag me af of die nog weet dat ik besta. Besta ik nog wel?
Ik denk aan mijn opleiding geneeskunde waar ik ingetuimeld ben op mijn 18de, het logische vervolg op een mooi traject Latijn-Wetenschappen. Mensen helpen leek het mooiste beroep dat je je kon voorstellen. De realiteit is dat geneeskunde niet zo rooskleurig is als de gemiddelde burger erover denkt. Na 5 jaar theorie kom je tot de conclusie dat je nog steeds nergens staat. De stages starten en je hebt het gevoel dat je minder van geneeskunde kent dan de stagiair verpleegkunde die perfect meedraait op de afdeling en alle praktische vaardigheden zoals venepunctie onder de knie heeft. Je stage mentor zucht als hij merkt dat er opnieuw een stagiair geneeskunde gearriveerd is. Als een hondje loop je achter hem aan. Sommigen zeggen amper een woord, anderen stellen dan weer de meest gespecialiseerde vragen waardoor je je tegen het einde van de dag zo dom voelt dat je zelfs niet snapt dat je de afgelopen 5 jaar 16’en haalde. Je bent een domme stagiair. Na 4 weken lijk je eindelijk wat vertrouwd te geraken met de dienst en dan begint het allemaal opnieuw op een nieuwe stageplek...
’s Avonds thuiskomen na een zware dag en jezelf achter je laptop moeten sleuren omdat je nog minstens 3 casussen moet afwerken tegen het eind van die stage. Je denkt na hoelang je dit nog moet ondergaan en komt tot de constatatie dat het antwoord ‘nog zeker 3 jaar’ is. En zoals vele opgebrande ASO’s je waarschuwen: ‘Dit is nog niets, wacht maar tot je ASO of HAIO bent, wij leven niet, wij worden geleefd’. En daarna werk je nog je hele leven veel meer dan de gemiddelde Vlaming en loop je rond met een verantwoordelijkheid die loodzwaar is om te dragen. ‘Maar dat neem je er toch graag bij om de job waar je gepassioneerd door bent te doen?’. Ja, als die passie tenminste nog niet volledig uitgeblust is tegen dan. Als ik maar terug zou kunnen gaan naar de dag dat ik me inschreef in de opleiding Geneeskunde. Ik zou het nooit opnieuw doen, nooit. Maar stoppen lijkt geen optie meer. Toch niet voor de buitenwereld. En voor mij ook niet: wat zou ik dan gaan doen? Ik kan niets. Misschien ligt het gewoon aan mij...
Misschien ben ik te lui, misschien moet ik maar meer mijn best doen en hard werken zoals iedereen. Doorbijten. Ik besef plots weer dat ik in de zetel zit en voel een gigantisch schuldgevoel opborrelen omdat ik niets aan het doen ben. Toch lukt het me niet daar verandering in te brengen, ik blijf zitten, teleurgesteld en kwaad op mezelf dat ik zo zwak ben. Op het einde van dag komen mijn ouders thuis en vragen ‘En wat heb jij allemaal gedaan vandaag?’. Pijnlijk. Ik denk in mijn hoofd ‘Gewacht tot jullie thuis kwamen. Overleefd.’ Mijn ouders zijn de enige personen waar ik mij nog iet of wat op mijn gemak bij voel. Ze laten mij met rust en zijn toch bij me. Ze zorgen voor mij. Ik antwoord ‘Niet veel’ waarop ik de vraagtekens en onmacht in hun ogen zie. Ze begrijpen het niet, maar stellen geen extra vragen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-06-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig man!! Ontzettend veel sterkte!
Jakob
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel erg herkenbaar dit verhaal!
Hoe kan je in contact komen met mensen op dit forum om ervaringen te delen in een soort chat?
Heelveel behoefte aa mensen met dezelfde leeftijd en deze klachten
Hoe kan je in contact komen met mensen op dit forum om ervaringen te delen in een soort chat?
Heelveel behoefte aa mensen met dezelfde leeftijd en deze klachten
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bijzonder om je ervaringen te lezen. Ik herken veel dingen. Zelf ben ik ook tijdens mijn studie geneeskunde ziek geworden (meerdere burn-outs, pfeiffer, epilepsie) en daardoor uiteindelijk met de studie gestopt. Zoals je verteld over de realiteit van geneeskunde is heel herkenbaar. Ik dacht een mooie combinatie: met mensen werken, mijn interesse voor biologie, deels praktisch, deels met je hoofd. Maar er wordt enorm veel van je gevraagd en ik ging me steeds meer ergeren aan de cultuur en de sfeer.
Ook het deel van "niks doen", maar ondertussen zo hard aan het vechten zijn herken ik. En poe ja wat kan douchen zwaar zijn.
Liefs.
Ook het deel van "niks doen", maar ondertussen zo hard aan het vechten zijn herken ik. En poe ja wat kan douchen zwaar zijn.
Liefs.
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vraag mij nu eind 2022 af hoe het je vergaat heb je de burnout en depressie kunnen overwinnen ben je weer aan je studie begonnen?.....
Nathalia
30-12-2022
Reactie:
Hoe gaat het nu met je?
Sandro
27-04-2023
Reactie:
Same story here for 35 years still not well and not knowing when it stops.
Michel
30-06-2023
Continue in de 'actiestand' staan en onrustig worden als er rust is (Verhaal 445)
Dag allen,
Ik ben nogal actief op dit forum, omdat ik hier veel opsteek en herkenning vind. Hoe meer ik lees, des te meer ik in mijn gedrag dingen ga herkennen.
Wat ik graag zou willen weten is het volgende: Jarenlang was ik bezig om rust te ontwijken. Volledig onbewust. Simpelweg om maar niet te hoeven piekeren over een probleem dat niet was op te lossen. Dus altijd in beweging, altijd maar iets gaan doen, afleiding opzoeken, etc. Dit ging zelfs zover dat ik gewoon de auto instapte en onderweg dan maar besloot wat ik ging doen of compleet uitgeput toch maar gaan fitnessen, want dan voelde ik mij zo lekker na afloop (endorfine shot..). Ik moést dat van mijzelf. Dus ik wilde het eigenlijk niet, maar zag geen andere oplossing. Dit rare gedrag is mij gaan opbreken, waardoor ik burnout ben. Ik word wakker en sta direct 'aan'. Ik sta altijd vroeg op, zet koffie en kruip vrijwel direct achter mijn laptop. Nu pas snap ik dat dit pure afleiding is. Soort van verslaving. Alleen vraag ik mij dan gelijk af... 'maar wat moet ik dan doen?' Deze zin is een soort mantra die de hele dag doorgaat.
Herkennen jullie dit en is dit zelfs de kern van wat burn-out eigenlijk is? Dus zo over je grenzen heen zijn gegaan, dat je in een overdrive terecht ben gekomen en je moet leren om terug te schakelen naar in z'n 'vrij'? Dus continue in de 'actiestand' staan en onrustig worden als er rust is?
Zo ja, hoe los jij dit op?
Alvast bedankt,
Frank
Ik ben nogal actief op dit forum, omdat ik hier veel opsteek en herkenning vind. Hoe meer ik lees, des te meer ik in mijn gedrag dingen ga herkennen.
Wat ik graag zou willen weten is het volgende: Jarenlang was ik bezig om rust te ontwijken. Volledig onbewust. Simpelweg om maar niet te hoeven piekeren over een probleem dat niet was op te lossen. Dus altijd in beweging, altijd maar iets gaan doen, afleiding opzoeken, etc. Dit ging zelfs zover dat ik gewoon de auto instapte en onderweg dan maar besloot wat ik ging doen of compleet uitgeput toch maar gaan fitnessen, want dan voelde ik mij zo lekker na afloop (endorfine shot..). Ik moést dat van mijzelf. Dus ik wilde het eigenlijk niet, maar zag geen andere oplossing. Dit rare gedrag is mij gaan opbreken, waardoor ik burnout ben. Ik word wakker en sta direct 'aan'. Ik sta altijd vroeg op, zet koffie en kruip vrijwel direct achter mijn laptop. Nu pas snap ik dat dit pure afleiding is. Soort van verslaving. Alleen vraag ik mij dan gelijk af... 'maar wat moet ik dan doen?' Deze zin is een soort mantra die de hele dag doorgaat.
Herkennen jullie dit en is dit zelfs de kern van wat burn-out eigenlijk is? Dus zo over je grenzen heen zijn gegaan, dat je in een overdrive terecht ben gekomen en je moet leren om terug te schakelen naar in z'n 'vrij'? Dus continue in de 'actiestand' staan en onrustig worden als er rust is?
Zo ja, hoe los jij dit op?
Alvast bedankt,
Frank
Frank
23-04-2023
laatste reactie: 28-06-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel normaal, je staat in actieve stand dus wil je dingen doen, invulling vinden. Niets doen gaat in tegen de stand dat je lichaam in staat. Maar toch is dat net wat je moet doen.
Je staat in versnelling 90 te rijden terwijl je auto zo op is dat je maar 50, 30 of misschien wel helemaal niet meer kan rijden en ieder moment uit elkaar gaat vallen. je kan terugschakelen door minder te doen en onder de snelheid rijden die je nog aankan maar die grens is soms moeilijk te vinden omdat je zo gewend bent aan over die grens te gaan. Dus best even aan de kant gaan staan om af te koelen.
Hoe meer je niets doet en rust, hoe minder de stem in je hoofd zal zeggen wel iets te doen. Het is iets die je terug moet leren. Met vallen en opstaan. Het kan helpen om vaste rustmomenten in te plannen, of telkens nadat je iets actief gedaan hebt, zelfs als is het maar douchen of de vuilzakken buitenzetten, telkens rusten. Je lichaam moet echt weer leren dat activiteit ook rust nodig heeft om te compenseren
Je staat in versnelling 90 te rijden terwijl je auto zo op is dat je maar 50, 30 of misschien wel helemaal niet meer kan rijden en ieder moment uit elkaar gaat vallen. je kan terugschakelen door minder te doen en onder de snelheid rijden die je nog aankan maar die grens is soms moeilijk te vinden omdat je zo gewend bent aan over die grens te gaan. Dus best even aan de kant gaan staan om af te koelen.
Hoe meer je niets doet en rust, hoe minder de stem in je hoofd zal zeggen wel iets te doen. Het is iets die je terug moet leren. Met vallen en opstaan. Het kan helpen om vaste rustmomenten in te plannen, of telkens nadat je iets actief gedaan hebt, zelfs als is het maar douchen of de vuilzakken buitenzetten, telkens rusten. Je lichaam moet echt weer leren dat activiteit ook rust nodig heeft om te compenseren
J
23-04-2023
Reactie:
Hallo J,
Helpt dit jou goed en hoelang zit je in een burn out. Ik ben ook op deze manier bezig en vraag me soms af of ik wel goed bezig ben of echt alleen moet rusten. Maar van heel de dag niks doen komt het piekeren en depri. Daarom helpt dit mij goed actie rusten actie rusten
Helpt dit jou goed en hoelang zit je in een burn out. Ik ben ook op deze manier bezig en vraag me soms af of ik wel goed bezig ben of echt alleen moet rusten. Maar van heel de dag niks doen komt het piekeren en depri. Daarom helpt dit mij goed actie rusten actie rusten
Lieke
23-04-2023
Reactie:
13maand,
als je piekert, las dan een kwartiertje per dag in waar je jezelf toestaat te piekeren. Als je op een ander moment in je dag wil piekeren dan vertel je jezelf dat je het houd voor je piekermomentje maar niet nu.
Actie rusten is ok wanneer je je eigen grenzen al goed aanvoelt, maar als je nog te veel over je grenzen gaat is het beter enkel te rusten en te slapen op wat reserve terug op te bouwen.
als je piekert, las dan een kwartiertje per dag in waar je jezelf toestaat te piekeren. Als je op een ander moment in je dag wil piekeren dan vertel je jezelf dat je het houd voor je piekermomentje maar niet nu.
Actie rusten is ok wanneer je je eigen grenzen al goed aanvoelt, maar als je nog te veel over je grenzen gaat is het beter enkel te rusten en te slapen op wat reserve terug op te bouwen.
J
23-04-2023
Reactie:
Hi J,
Bedankt voor je input! Net mijn siësta gehad ;-)
Als ik iets 'moet' van mijzelf, dan is het wel 2x per dag slapen. Ik kijk er echt ieder ochtend alweer naar uit.
Echt fijn dat je wat duidelijkheid geeft over hoe je het zou kunnen aanpakken. Merk jij zelf aan bepaalde dingen wanneer jouw grens nadert en/of heb jij een methode waardoor je nooit in de buurt van die grens komt.
Bedankt voor je input! Net mijn siësta gehad ;-)
Als ik iets 'moet' van mijzelf, dan is het wel 2x per dag slapen. Ik kijk er echt ieder ochtend alweer naar uit.
Echt fijn dat je wat duidelijkheid geeft over hoe je het zou kunnen aanpakken. Merk jij zelf aan bepaalde dingen wanneer jouw grens nadert en/of heb jij een methode waardoor je nooit in de buurt van die grens komt.
Frank
23-04-2023
Reactie:
Hogere hartslag, druk op men borst, alert zijn, zinderingen. Het is een lange weg geweest om terug te leren 'voelen'. Het is iets dat je ook terug moet leren, beetje per beetje merk je beter de signalen op.
J
23-04-2023
Reactie:
Hi J,
Wederom bedankt! Dit soort tips zijn goud waard.
Is het dus zo dat het allemaal draait om het terugvinden van je werkelijke grens? Al ver voor de grens afremmen? Doe jij bijvoorbeeld ook aan mindfulness, yoga of meditatie? Eet jij bepaalde dingen juist mbt extra energie/herstel? Neem je visolie, b12 en dat soort dingen? Of is de kern simpelweg...rust, slapen en op tijd stoppen.
En alcohol en koffie? Drink je beiden? Ik wel. Alcohol af en toe, maar véél minder dan vroeger. En koffie was op een gegeven moment mijn benzine, wat ik dan ook veel te veel dronk voordat ik inklapte. Zo'n 10 of meer per dag, waarvan 5 in de ochtend. Achteraf bizar, maar geeft wel aan dat alle signalen al op rood stonden. Ik 'moest' van mijzelf niet zeiken. Dus doorgaan terwijl je eigenlijk gesloopt bent. Bizar, maar de oorzaak ligt hiervan bij mijn opvoeding, dus het was ingebakken gedrag. Bewust schrijf ik 'was', want aan alles merk ik dat mijn nieuwe leefstijl aanzienlijk meer rust geeft.
Gegroet,
Frank
Wederom bedankt! Dit soort tips zijn goud waard.
Is het dus zo dat het allemaal draait om het terugvinden van je werkelijke grens? Al ver voor de grens afremmen? Doe jij bijvoorbeeld ook aan mindfulness, yoga of meditatie? Eet jij bepaalde dingen juist mbt extra energie/herstel? Neem je visolie, b12 en dat soort dingen? Of is de kern simpelweg...rust, slapen en op tijd stoppen.
En alcohol en koffie? Drink je beiden? Ik wel. Alcohol af en toe, maar véél minder dan vroeger. En koffie was op een gegeven moment mijn benzine, wat ik dan ook veel te veel dronk voordat ik inklapte. Zo'n 10 of meer per dag, waarvan 5 in de ochtend. Achteraf bizar, maar geeft wel aan dat alle signalen al op rood stonden. Ik 'moest' van mijzelf niet zeiken. Dus doorgaan terwijl je eigenlijk gesloopt bent. Bizar, maar de oorzaak ligt hiervan bij mijn opvoeding, dus het was ingebakken gedrag. Bewust schrijf ik 'was', want aan alles merk ik dat mijn nieuwe leefstijl aanzienlijk meer rust geeft.
Gegroet,
Frank
Frank
23-04-2023
Reactie:
Ik spreek natuurlijk voor mezelf maar als ik de signalen voel dan ben ik eigenlijk al te ver gegaan. Dat betekent dat ik terug moet schakelen voor een tijdje om meer reserve op te bouwen voor ik terug omhoog kan.
Het is je grenzen leren aanvoelen en dan daaronder blijven. Maar alvorens je grenzen terug te zoeken moet je eerst een tijdje keihard op de rem om terug wat reserve op te bouwen.
Ik dronk sloten koffie, nu drink ik decaffeine en probeer ik zoveel mogelijk frisdrank te bannen want caffeine duwt je cortisol de lucht in. Alcohol drinkte ik sws al zogoed als nooit maar het is geen geheim dat alcohol voor niets goed is. Het kan ook een coping worden sinds je je slecht voelt, dus nog eens extra gevaarlijk bij burnout... afzweren zou ik zeggen, toch tenminste tot je grotendeels herstelt bent.
Het is je grenzen leren aanvoelen en dan daaronder blijven. Maar alvorens je grenzen terug te zoeken moet je eerst een tijdje keihard op de rem om terug wat reserve op te bouwen.
Ik dronk sloten koffie, nu drink ik decaffeine en probeer ik zoveel mogelijk frisdrank te bannen want caffeine duwt je cortisol de lucht in. Alcohol drinkte ik sws al zogoed als nooit maar het is geen geheim dat alcohol voor niets goed is. Het kan ook een coping worden sinds je je slecht voelt, dus nog eens extra gevaarlijk bij burnout... afzweren zou ik zeggen, toch tenminste tot je grotendeels herstelt bent.
J
24-04-2023
Reactie:
En nee ik neem geen vitaminen of andere speciale zaken. Dat vind ik allemaal flauwekul. Zolang je gezond eet heb je alles dat je nodig hebt. En zodra je weer wat energie reserve hebt, geregeld wandelen, bij voorkeur in de natuur om de prikkels te minimaliseren.
Toegeven, gezond eten is een uitdaging wanneer je de energie niet hebt om te koken, maar tegenwoordig zijn er veel opties.
Ik heb meditatie gebruikt om te leren stilvallen, headspace op netflix. Daar heb ik dan een beetje een persoonlijke versie van gemaakt die voor mij het best lijkt te werken.
Toegeven, gezond eten is een uitdaging wanneer je de energie niet hebt om te koken, maar tegenwoordig zijn er veel opties.
Ik heb meditatie gebruikt om te leren stilvallen, headspace op netflix. Daar heb ik dan een beetje een persoonlijke versie van gemaakt die voor mij het best lijkt te werken.
J
24-04-2023
Reactie:
Hi J,
Wederom bedankt voor al je informatie.
Wat ik merk is dat er een knop om moet qua denken en doen, pas dan ontstaan de veranderingen. Het is niet alleen rusten en slapen. Voor het eerst begin ik mij bij bepaalde handelingen af te vragen...waarom doe ik dit eigenlijk? Wat nou als ik dat eens niet doe? Zodra ik merk dat ik dan een soort 'afkickverschijnselen' krijg, dan weet ik daar aan moet werken. Dat gaat van koffiegebruik tot altijd online willen zitten, roken als ik 'rustig' ergens ga zitten en vooral overal hééél snel op willen reageren...alsof dat moet. Maar ja, de enige die dat doet ben ik zelf. Vaak ben ik dan nog verontwaardigd, waarom 'de andere' niet zo snel reageert... hoezo overspannen ;-)
Daarnaast heb ik een eigen bedrijf(je) sinds 2003. Hartstikke leuk, super creatief en financieel niet verkeerd...alleen door mijn enthousiasme klap ik de laptop s'ochtendsvroeg al direct open, prop mijn lunch naar binnen en ga in de weekenden ook 'gewoon eventjes' wat dingen uitzoeken of chatten met mijn Chinese leverancier (daar moet burnout uitgevonden zijn). Dit gedrag moet ik echt gaan stoppen. Wel k&%, want ik vind het oprecht erg leuk.
Alcohol drink ik wel geregeld, maar dan 1 of hooguit 2 glaasjes. Ik zal vanaf nu zeker letten op mijn koffiegebruik. Ik start daar standaard mee in de ochtend en merk dan dat ik van 'redelijk chill' naar 'hyper' schiet. Vroeger wenselijk, maar nu niet meer.
Gegroet,
Frank
Wederom bedankt voor al je informatie.
Wat ik merk is dat er een knop om moet qua denken en doen, pas dan ontstaan de veranderingen. Het is niet alleen rusten en slapen. Voor het eerst begin ik mij bij bepaalde handelingen af te vragen...waarom doe ik dit eigenlijk? Wat nou als ik dat eens niet doe? Zodra ik merk dat ik dan een soort 'afkickverschijnselen' krijg, dan weet ik daar aan moet werken. Dat gaat van koffiegebruik tot altijd online willen zitten, roken als ik 'rustig' ergens ga zitten en vooral overal hééél snel op willen reageren...alsof dat moet. Maar ja, de enige die dat doet ben ik zelf. Vaak ben ik dan nog verontwaardigd, waarom 'de andere' niet zo snel reageert... hoezo overspannen ;-)
Daarnaast heb ik een eigen bedrijf(je) sinds 2003. Hartstikke leuk, super creatief en financieel niet verkeerd...alleen door mijn enthousiasme klap ik de laptop s'ochtendsvroeg al direct open, prop mijn lunch naar binnen en ga in de weekenden ook 'gewoon eventjes' wat dingen uitzoeken of chatten met mijn Chinese leverancier (daar moet burnout uitgevonden zijn). Dit gedrag moet ik echt gaan stoppen. Wel k&%, want ik vind het oprecht erg leuk.
Alcohol drink ik wel geregeld, maar dan 1 of hooguit 2 glaasjes. Ik zal vanaf nu zeker letten op mijn koffiegebruik. Ik start daar standaard mee in de ochtend en merk dan dat ik van 'redelijk chill' naar 'hyper' schiet. Vroeger wenselijk, maar nu niet meer.
Gegroet,
Frank
Frank
24-04-2023
Reactie:
Hallo Frank ,
Ik zou echt alcohol laten staan het is echt slecht voor een herstel van burn out. Ik zelf probeer zo gezond mogelijk te eten en drink alleen water en thee. Ik heb het boek het geprikkelde brein aangeschaft en kookboek van charlotte labee als je dit leest dan krijg je meer inzichten over hoe belangrijk voeding eigenlijk voeding is. Zelfs koffie bij een burn out is een no go. Doe lekker rustig aan even de rem erop
Ik zou echt alcohol laten staan het is echt slecht voor een herstel van burn out. Ik zelf probeer zo gezond mogelijk te eten en drink alleen water en thee. Ik heb het boek het geprikkelde brein aangeschaft en kookboek van charlotte labee als je dit leest dan krijg je meer inzichten over hoe belangrijk voeding eigenlijk voeding is. Zelfs koffie bij een burn out is een no go. Doe lekker rustig aan even de rem erop
Lenie
24-04-2023
Reactie:
@J is niet helemaal waar. Grond wordt steeds minder voedzaam waardoor voedsel ook minder voedzaam is dan 100 jaar geleden. Ook gebruik je enorm veel stoffen in 'paniek stand', vooral zout en magnesium. Als je dit niet aanvult kom je in de problemen want dit wordt bij allerlei processen gebruikt. Ik zou dus zeten hymalaya zout kopen (bij Holland en Barret bijv.) en dagelijks 2x een halve theelepel oplossen en drinken in water en magnesium supplementeren. Ik haal het zelf bij iHerb, neem 'Calm' magnesium poeder opgelost in water in de ochtend en magnesiumtauraat in de avond voor het slapen.
Taco
24-04-2023
Reactie:
Daarom word ook wel veel gezegd om meer te eten bij een burnout. In stress-modus neem je inderdaad minder voedingstoffen op. Maar dat geld voor alle voedingstoffen dus een supplement voor X en Y nemen heeft dan weinig zin.
Eens je bloed laten onderzoeken door de dokter kan wel acute tekorten aan het licht brengen maar dit is veelal genetisch, indien nodig zal de dokter je dan zelf wel iets aanraden. Op eigen houtje supplementen beginnen zou ik sowieso altijd afraden.
Eens je bloed laten onderzoeken door de dokter kan wel acute tekorten aan het licht brengen maar dit is veelal genetisch, indien nodig zal de dokter je dan zelf wel iets aanraden. Op eigen houtje supplementen beginnen zou ik sowieso altijd afraden.
J
24-04-2023
Reactie:
Hebben jullie ook zo n last van enorme spierspanning met name nek gezicht ogen en ook als ik op me tel of tv kijk voel ik spanning op me ogen en kaken en lichtelijk duozeling kan nog wel zo doorgaan. Emotie maken me ook wat meer angstig en gespannen als ik soms emotioneel ben omdat ik nog in mijn b.o zit en niet zoals vroeger zonder angst duizelingen en et gevoel van slappe benen de deur uit te gaan om een rondje te lopen.. hoe drukker te plek hoe angstiger gespannen en duizelig ik word en doet nu na 2 jaar ook pijn in me lichaam die spierspanning.. eerste 1,6jaar geen pijn in me spieren.
Anoniem
28-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
BURN OUT / CVS / ONMENSELIJKE VERMOEIDHEID (Verhaal 527)
Mijn burn out is al 4.5 jaar aan de gang.
Ik zit er nog denk ik middenin.
Ik heb veel stress gehad, en was een spanning zoeker. 2019 toen dit begon..
Kreeg ik als eerste spieren trekkingen.
Eerst was het een elastiekje beweging onder de huid. Toen werden ze steeds agressiever.
Ik kreeg ook spierspanning in de kaken. En letterlijk over me hele lichaam.
In dit jaar was ook me libido weg na gebruik anti depressiva.. en ik kreeg in dit jaar steeds zwaardere vermoeidheid. Ik kon me leven altijd de vermoeidheid weg slapen op elk moment van de dag.. nu kan ik geen dutjes meer doen! Ik ga liggen en Ik kom er niet meer in! Ik word letterlijk geblokkeerd.
Ik dronk me hele leven al alcohol, en ben nu 2 jaar gestopt. Wat ik ook erg vind is dat me onrust 24/7 is!!!!! In bed voel ik letterlijk hoe erg me lichaam heeft geleden van de dag.. de onrust en hartkloppingen voel ik ook gewoon.
Ik heb de afgelopen jaren velen onderzoeken gehad. En heb de cvs diagnose.maar dit is eigenlik een burn out. Ook kan ik niet meer tegen koffie. Ik kon nooit tegen koffie.. ok werd er uren nerveus van. Maar nu is het zo velen malen erger.
Vandaag 7juni 2023 kan ik zeggen dat ik volledig geknakt ben
Ik kan niet meer. Ook zit er te weinig energie in me spieren!!! De energie voorraad wegen zijn door de stresss helemaal door de war. Ik las op dit forum dat dit komt omdat je jaren lang aan bent blijven staan, dat je lichaam niet meer de rem kan in trappen.
Ik ben echt ziek, en was altijd zo levendig. Ik dacht mij gebeurd dit nooit!!! Maar het word steeds erger helaas
Dus ga nu op vakantie en alles los laten.
En opnieuw beginnen. Het is me opgevallen dat ik me werk niet meer met plezier deed..en ging maar door...
Mijn klachten zijn :
Geen dutjes meer kunnen doen.
Slaap problemen/ insommia / piekeren / golven van onrust.
Libido problemen.
Extreme vermoeidheid mentaal / spieren.
Uitgeblust!!!!! ( soms denk ik.dat je dit nog niet kan voelen als je 40 chemo's hebt gehad)
Spier trekkingen / spier slagen.
Trillende spieren.
Nerveus/onrust/hartkloppingen.
In bed.
En het leukste is als ik wakker ben en ik denk 1 seconde na en ik voel de onrust al.
Het lijkt wel alsof het tijdens het slapen de stress uit me lijf blijft gaan.
Ik.merk dat alles uit balans is, alle complexe bewegingen en schakels van het bepaalde dingen is in de war. Vreselijk!
Zijn er mensen die dit ook zo erg ervaren?
Ik zit er nog denk ik middenin.
Ik heb veel stress gehad, en was een spanning zoeker. 2019 toen dit begon..
Kreeg ik als eerste spieren trekkingen.
Eerst was het een elastiekje beweging onder de huid. Toen werden ze steeds agressiever.
Ik kreeg ook spierspanning in de kaken. En letterlijk over me hele lichaam.
In dit jaar was ook me libido weg na gebruik anti depressiva.. en ik kreeg in dit jaar steeds zwaardere vermoeidheid. Ik kon me leven altijd de vermoeidheid weg slapen op elk moment van de dag.. nu kan ik geen dutjes meer doen! Ik ga liggen en Ik kom er niet meer in! Ik word letterlijk geblokkeerd.
Ik dronk me hele leven al alcohol, en ben nu 2 jaar gestopt. Wat ik ook erg vind is dat me onrust 24/7 is!!!!! In bed voel ik letterlijk hoe erg me lichaam heeft geleden van de dag.. de onrust en hartkloppingen voel ik ook gewoon.
Ik heb de afgelopen jaren velen onderzoeken gehad. En heb de cvs diagnose.maar dit is eigenlik een burn out. Ook kan ik niet meer tegen koffie. Ik kon nooit tegen koffie.. ok werd er uren nerveus van. Maar nu is het zo velen malen erger.
Vandaag 7juni 2023 kan ik zeggen dat ik volledig geknakt ben
Ik kan niet meer. Ook zit er te weinig energie in me spieren!!! De energie voorraad wegen zijn door de stresss helemaal door de war. Ik las op dit forum dat dit komt omdat je jaren lang aan bent blijven staan, dat je lichaam niet meer de rem kan in trappen.
Ik ben echt ziek, en was altijd zo levendig. Ik dacht mij gebeurd dit nooit!!! Maar het word steeds erger helaas
Dus ga nu op vakantie en alles los laten.
En opnieuw beginnen. Het is me opgevallen dat ik me werk niet meer met plezier deed..en ging maar door...
Mijn klachten zijn :
Geen dutjes meer kunnen doen.
Slaap problemen/ insommia / piekeren / golven van onrust.
Libido problemen.
Extreme vermoeidheid mentaal / spieren.
Uitgeblust!!!!! ( soms denk ik.dat je dit nog niet kan voelen als je 40 chemo's hebt gehad)
Spier trekkingen / spier slagen.
Trillende spieren.
Nerveus/onrust/hartkloppingen.
In bed.
En het leukste is als ik wakker ben en ik denk 1 seconde na en ik voel de onrust al.
Het lijkt wel alsof het tijdens het slapen de stress uit me lijf blijft gaan.
Ik.merk dat alles uit balans is, alle complexe bewegingen en schakels van het bepaalde dingen is in de war. Vreselijk!
Zijn er mensen die dit ook zo erg ervaren?
Dex
07-06-2023
laatste reactie: 28-06-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook heb ik steeds erger wordende obstipatie!!! ( vergeten te vermelden)
Dex
07-06-2023
Reactie:
B.o ontregeld je hele systeem zo heb ik het ook ervaren. Enorme spierspanning angst duizeligheid weinig energie pijn in je spieren oorsuizen hartkloppingen en ga zo maar door. Zit er zelf 2 jaar in. Bij mij knapte er iets in een keer en ik kon niks meer. Het word normaal wel minder, al deze klachten. Waar ligt het aan dat het bij jou na 4,5 jaar erger is geworden?
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Ik loop er ook al jaren mee. Iedere dag wordt ik in een zeiknat bed wakker. Toch zijn er verbeteringen, maar dat komt vooral doordat bij mij de oorzaak ligt in de prive-sfeer (vanaf kind af aan een groot probleem in de familie gehad).
als je 4,5 jaar deze klachten hebt, denk ik dat je wellicht weet wat er speelt. Iets houdt jouw spanning hoog, waardoor je deze klachten blijft houden. Dat 'iets' kan je wellicht gelijk noemen. Je bent tenslotte niet zomaar zo erg BO.
Je moet dus gaan werken aan dat 'iets' wat jou nog steeds zo gespannen maakt. Dit kan je relatie zijn, je familie, etc. Je hebt een 'ventieltje' waar al die spanning door kan wegvloeien, maar dan moet je die wel eerst zien te vinden.
Succes!
als je 4,5 jaar deze klachten hebt, denk ik dat je wellicht weet wat er speelt. Iets houdt jouw spanning hoog, waardoor je deze klachten blijft houden. Dat 'iets' kan je wellicht gelijk noemen. Je bent tenslotte niet zomaar zo erg BO.
Je moet dus gaan werken aan dat 'iets' wat jou nog steeds zo gespannen maakt. Dit kan je relatie zijn, je familie, etc. Je hebt een 'ventieltje' waar al die spanning door kan wegvloeien, maar dan moet je die wel eerst zien te vinden.
Succes!
Anoniem
08-06-2023
Reactie:
Stress.
Werken werken
Doorgaan tot snachts
Cafés alcohol en fastfood
Werken werken
Doorgaan tot snachts
Cafés alcohol en fastfood
Dex
09-06-2023
Reactie:
Hey Dex,
ga voor die obstipatie naar de huisarts. Niet zeiken, gewoon doen en laten checken en doorvragen als het langer duurt.
Verder is dit 'normaal' in een burnout, maar meestal maar voor een paar maanden. Libido komt vanzelf weer (zeker op AD gaat dit vaak weg), overige klachten gaan ook vanzelf weg tijdens je herstel.
Ik heb zelf veel informatie gezocht de eerste maanden, ook al bevolen ze mij dit af. Uiteindelijk wel blij, want er is echt zeer matige begeleiding. Ik neem nu zeker 2-3x per zout himalyan seasalt in water (zeker met dit weer), magnesium carbonaat (van Calm) in de ochtend en magnesium tauraat in de avond (beide van iHerb). Verder heb ik veel gewandeld, veel ademoefeningen doen, gemediteerd, veel gegeten (ben ook enorm aangekomen). Was begin september net als jij, nu werk ik 20 uur en kan weer vrij veel sociale dingen normaal aan. Succes.
ga voor die obstipatie naar de huisarts. Niet zeiken, gewoon doen en laten checken en doorvragen als het langer duurt.
Verder is dit 'normaal' in een burnout, maar meestal maar voor een paar maanden. Libido komt vanzelf weer (zeker op AD gaat dit vaak weg), overige klachten gaan ook vanzelf weg tijdens je herstel.
Ik heb zelf veel informatie gezocht de eerste maanden, ook al bevolen ze mij dit af. Uiteindelijk wel blij, want er is echt zeer matige begeleiding. Ik neem nu zeker 2-3x per zout himalyan seasalt in water (zeker met dit weer), magnesium carbonaat (van Calm) in de ochtend en magnesium tauraat in de avond (beide van iHerb). Verder heb ik veel gewandeld, veel ademoefeningen doen, gemediteerd, veel gegeten (ben ook enorm aangekomen). Was begin september net als jij, nu werk ik 20 uur en kan weer vrij veel sociale dingen normaal aan. Succes.
Taco
09-06-2023
Reactie:
Bedankt lief mensje.
Dit betekend veel voor me
Ik had het over de vermoeidheid.
Maar had jij dit ook van de spier vermoeidheid? Dat je diep in de cellen geen energie voelt.
Wat een vies gevoel..
Terwijl ik kan wel kracht zetten...alleen ze voelen zo totaal uitgeblust.
Woensdag ga ik met het werk stoppen.
Waar ik mee bezig was.
Ik ga op vakantie.
Want ik ben al die tijd nog door gegaan...
Ik ben gewoon steeds door gegaan, en het rare is soms ging het iets beter terwijl ik niks anders deed.
Ma goed...
Bedankt voor deze tips.
Dex
Dit betekend veel voor me
Ik had het over de vermoeidheid.
Maar had jij dit ook van de spier vermoeidheid? Dat je diep in de cellen geen energie voelt.
Wat een vies gevoel..
Terwijl ik kan wel kracht zetten...alleen ze voelen zo totaal uitgeblust.
Woensdag ga ik met het werk stoppen.
Waar ik mee bezig was.
Ik ga op vakantie.
Want ik ben al die tijd nog door gegaan...
Ik ben gewoon steeds door gegaan, en het rare is soms ging het iets beter terwijl ik niks anders deed.
Ma goed...
Bedankt voor deze tips.
Dex
Dex
09-06-2023
Reactie:
Hey dex heb je ook last van spanningsaamvallen? Dat je systeem zich aanspant met name schouders nek en hoofd? Zelf ook 2 jaar verder. Je kan wel op vakantie zie ik. Dat gaat mij niet lukken dan raak ik denk ik overprikkeld en angstig
Anoniem
19-06-2023
Reactie:
Ja zeker heb ik dat.
Ik heb alle klachten.
En ja ben nu op vakantie en lig de hele dag op bed.
Ik heb alle klachten.
En ja ben nu op vakantie en lig de hele dag op bed.
Dex
28-06-2023
Ga ik richting een burn-out? (Verhaal 472)
Graag wil ik eens horen of ik richting een burn-out ga? Ik voel me verschrikkelijk moe, kan me moeilijk opladen voor mijn werk, alles is me te veel maar toch blijf ik hard werken in het huishouden (koken, iedere dag stofzuigen en dweilen, kinderen helpen met hun huiswerk, rondrijden voor hun activiteiten) ik probeer iedere dag een wandeling te maken met de honden ondanks dat ik me zo moe voel. Ik ben gekend met syndroom van Tietze, maar de laatste tijd heb ik ook heel veel last van keelpijn doe maar blijft terugkeren waardoor ik denk dat ik zwaar ziek ben, ik ben van nature perfectionistisch maar sommige dingen interesseren me nog weinig en ik kan tegen anderen geen neen zeggen… is dat iets dan jullie bekend voorkomt?
Dorien
05-05-2023
laatste reactie: 28-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het heeft er wel de schijn van. Voel je je ook (soms) gespannen en/of nerveus? Alsof het allemaal teveel wordt? Pieker je veel? Slaap je slecht? Heb je last van overslaande hartkloppingen? Mocht je er een aantal van herkennen, dan zou ik met een huisarts gaan praten. Niet t lang wachten, want dat hebben de meeste van ons gedaan. En geloof mij...dit wil je niet.
Dennis
05-05-2023
Reactie:
Een tip met betrekking tot de keelpijn: ga eens na hoe je ademhaalt. Doe je dat diep of oppervlakkig? Er is veel materie over te vinden op internet.
Reden dat ik dit zeg is omdat ik zelf door mijn burnout chronisch verkeerd ben gaan ademen. En daardoor ook regelmatig keelpijn heb. Het kan dus mogelijk helpen om met je ademhaling aan de slag te gaan.
Het intens moe zijn en niet kunnen opladen zijn wel symptomen die heel erg passen bij burnout. Verder denk ik goed om de vragen die Dennis stelt eens voor jezelf te beantwoorden.
Sterkte!
Reden dat ik dit zeg is omdat ik zelf door mijn burnout chronisch verkeerd ben gaan ademen. En daardoor ook regelmatig keelpijn heb. Het kan dus mogelijk helpen om met je ademhaling aan de slag te gaan.
Het intens moe zijn en niet kunnen opladen zijn wel symptomen die heel erg passen bij burnout. Verder denk ik goed om de vragen die Dennis stelt eens voor jezelf te beantwoorden.
Sterkte!
Y.
07-05-2023
Reactie:
@Y
Helemaal gelijk, door verkeerd ademhaling (via borst en kort) krijg je brok in je keel (vaak schrapen erbij).
Helemaal gelijk, door verkeerd ademhaling (via borst en kort) krijg je brok in je keel (vaak schrapen erbij).
Richard
22-06-2023
Reactie:
De jaren voor mijn BO. Was ik ook zo bezig. 2 aug '21 is het licht uitgegaan. Tot niets meer in staat. Achteraf besefte ik dat het gezin toen ook bleef draaien zonder dat ik alle ballen in de lucht bleef houden. Hulp v buitenaf, mijn man en kinderen(wel al 20 igers maar dacht dat ik alles moest voorzien voor hen) kwamen in actie en nu nog al ben ik nu veel beter. Mijn BO was voor mij een (verschrikkelijk) maar noodzakelijk geschenk om eindelijk verandering te brengen maar AUB laat het NIET zo ver komen. Ga in therapie, ism met je huisarts en doe aan zelfzorg en voel je daar niet schuldig over. In tegendeel. Zelgzorg zorgt ervoor dat je een betere mama en echtgenote en ... Bent.(lees het boek zelfzorg v nina moton, aanrader). Succes!
M.
28-06-2023
Soms opgejaagd angstig gevoel (Verhaal 558)
2jaar b.o heb chronische hyperventilatie angst en paniek klachten. Iemand ook zoveel last van spierpijn brandend gevoel. angstig voelen in drukke omgevingen duizeligheid. Soms opgejaagd angstig gevoel?
Anoniem
26-06-2023
laatste reactie: 27-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel herkenbaar. Duizeligheid in drukke of prikkelrijke omgevingen. Geen draaiduizeligheid, maar een deinend 'slap' geval. Alsof je elk moment flauw kan vallen, maar dit gebeurt niet. Heel vervelend maar onschuldig. Opgejaagd en angstig gevoel ook aanwezig. Komt mijn inziens door onbewust te snel of hoog ademhalen. Ik heb zelf geen last van spierpijn of een brandend gevoel. Wel heb ik last van een beetje 'vaste' nek, waar ik voorheen nooit last van had. Ook een constante buikspanning die erger word na het eten. Klachten komen en gaan. Wanneer er rust en vooral positiviteit in de dagen komt wordt dit allemaal weer minder.
Frank
27-06-2023
Iedereen kan eruit komen. Jij ook. (Verhaal 459)
Even de laatste dan:
Iedereen kan eruit komen. Jij ook.
De kern is dat je op een punt bent belandt waar je hoe dan ook ooit terecht zou zijn gekomen. Waarom? Omdat je een levensstijl bent gaan volgen door omstandigheden die dermate ver van jezelf verwijderd is, dat je vastloopt. Dit ben je niet en dat is ook waar iedereen het over heeft. Waarom overkomt mij dit? Ik herken mijzelf niet meer. Nou simpel, je bent dit inderdaad niet. Je bent iemand anders, maar wie dan wel? Dit vereist puzzelen en eerlijk zijn naar jezelf. Alleen jij kan jezelf genezen. Staar je niet blindt op een mening van iemand, ook al is het een hulpverlener. Ook zij kunnen het mis hebben en gaan uit van de informatie die je op een bepaald moment deelt. Dit is enorm verwarrend en vervelend, zeker als je weet dat het niet klopt. Net zoals bij belangrijke operaties, vraag je dan om een second opinion.
Ik ken genoeg mensen die burn-out zijn geweest en er allemaal uit zijn gekomen. Waarom? Ze zijn niet stil blijven liggen op de bank, maar zijn actief gaan graven en spitten waarom ze vast zaten. En ja, dat gaat gepaard met veel vallen en opstaan en hele pittige momenten, maar vooral ook 'openbaringen'.
En vergeet niet, je hebt geen ongeneeslijke aandoening, maar een burnout. Een teken dat je over je grens heen bent gegaan, dus je moet zoeken naar die grens en wat de onderliggende oorzaak is. Het is niet alleen die werkdruk of die baas of die vader of moeder, maar vooral hoe jij jezelf in situaties opstelt. Moeite met 'Nee' zeggen? Altijd willen 'pleasen'? Alles perfect willen doen? Prestatiedrang? Aandacht willen? Niet met gezag kunnen omgaan? Mensen niet vertrouwen? etc. etc. Allemaal oorzaken die een diepere oorzaak hebben en hebben geleid tot dit moment.
Dus vraag niet aan anderen 'Wanneer houd dit nou eindelijk op?', maar besef dat jij dat zelf bepaald. Soms houdt het in dat je meerdere lagen moet afpellen (zoals in mijn geval). Dit is een lang en zwaar proces, maar uiteindelijk kom je tot de kern. Ik ben er nu bijna en mijn vermoeidheid zakt dagelijks verder weg. Nee, dit is geen hoogmoed, maar puur een logisch gevolg van continue analyseren en je afvragen waarom je er nog steeds niet uit bent. Ik ben nooit bij één psycholoog gebleven, maar ben bewust met een paar in gesprek gegaan. Op die manier krijg je een totaalbeeld met verschillende visies. Het grote voordeel is dat je op een gegeven moment de meest puin hebt opgeruimd en je tot de kern komt... en dat ben jezelf. Jij bent ook veranderd en gevormd door alles wat je hebt meegemaakt. Daar heb je, net als ik, keuzes moeten maken om om te kunnen gaan met een onwenselijke situatie. Keuzes die je liever niet had willen maken, maar toch moest doen. Aanpassen aan anderen, je eigen mening inslikken en je eigen wil onderdrukken. Ruim voldoende om uiteindelijk burnout te raken.
Ik stop met dit platform, omdat ik merk dat er teveel mensen een afwachtende houding hebben en niet inzien dat de genezing niet vanzelf komt. Je wordt niet gelukkig van veel slapen, je wordt het door wezenlijk te gaan veranderen en dat ligt compleet bij jezelf.
Ik wens iedereen veel succes,
Frank
Iedereen kan eruit komen. Jij ook.
De kern is dat je op een punt bent belandt waar je hoe dan ook ooit terecht zou zijn gekomen. Waarom? Omdat je een levensstijl bent gaan volgen door omstandigheden die dermate ver van jezelf verwijderd is, dat je vastloopt. Dit ben je niet en dat is ook waar iedereen het over heeft. Waarom overkomt mij dit? Ik herken mijzelf niet meer. Nou simpel, je bent dit inderdaad niet. Je bent iemand anders, maar wie dan wel? Dit vereist puzzelen en eerlijk zijn naar jezelf. Alleen jij kan jezelf genezen. Staar je niet blindt op een mening van iemand, ook al is het een hulpverlener. Ook zij kunnen het mis hebben en gaan uit van de informatie die je op een bepaald moment deelt. Dit is enorm verwarrend en vervelend, zeker als je weet dat het niet klopt. Net zoals bij belangrijke operaties, vraag je dan om een second opinion.
Ik ken genoeg mensen die burn-out zijn geweest en er allemaal uit zijn gekomen. Waarom? Ze zijn niet stil blijven liggen op de bank, maar zijn actief gaan graven en spitten waarom ze vast zaten. En ja, dat gaat gepaard met veel vallen en opstaan en hele pittige momenten, maar vooral ook 'openbaringen'.
En vergeet niet, je hebt geen ongeneeslijke aandoening, maar een burnout. Een teken dat je over je grens heen bent gegaan, dus je moet zoeken naar die grens en wat de onderliggende oorzaak is. Het is niet alleen die werkdruk of die baas of die vader of moeder, maar vooral hoe jij jezelf in situaties opstelt. Moeite met 'Nee' zeggen? Altijd willen 'pleasen'? Alles perfect willen doen? Prestatiedrang? Aandacht willen? Niet met gezag kunnen omgaan? Mensen niet vertrouwen? etc. etc. Allemaal oorzaken die een diepere oorzaak hebben en hebben geleid tot dit moment.
Dus vraag niet aan anderen 'Wanneer houd dit nou eindelijk op?', maar besef dat jij dat zelf bepaald. Soms houdt het in dat je meerdere lagen moet afpellen (zoals in mijn geval). Dit is een lang en zwaar proces, maar uiteindelijk kom je tot de kern. Ik ben er nu bijna en mijn vermoeidheid zakt dagelijks verder weg. Nee, dit is geen hoogmoed, maar puur een logisch gevolg van continue analyseren en je afvragen waarom je er nog steeds niet uit bent. Ik ben nooit bij één psycholoog gebleven, maar ben bewust met een paar in gesprek gegaan. Op die manier krijg je een totaalbeeld met verschillende visies. Het grote voordeel is dat je op een gegeven moment de meest puin hebt opgeruimd en je tot de kern komt... en dat ben jezelf. Jij bent ook veranderd en gevormd door alles wat je hebt meegemaakt. Daar heb je, net als ik, keuzes moeten maken om om te kunnen gaan met een onwenselijke situatie. Keuzes die je liever niet had willen maken, maar toch moest doen. Aanpassen aan anderen, je eigen mening inslikken en je eigen wil onderdrukken. Ruim voldoende om uiteindelijk burnout te raken.
Ik stop met dit platform, omdat ik merk dat er teveel mensen een afwachtende houding hebben en niet inzien dat de genezing niet vanzelf komt. Je wordt niet gelukkig van veel slapen, je wordt het door wezenlijk te gaan veranderen en dat ligt compleet bij jezelf.
Ik wens iedereen veel succes,
Frank
Frank
26-04-2023
laatste reactie: 27-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat de strekking van je verhaal in best veel gevallen klopt maar zelf herken ik me er helemaal niet in. Ik heb helemaal niet hoeven graven, er viel ook weinig te graven. Heb nooit psychische klachten gekend en mega fijn leven tot nu toe maar ben ‘gewoon’ te lang doorgegaan met ploeteren, altijd 32-36u gewerkt, moeder van 3 kinderen, man met zware baan waardoor er veel op mij neerkomt en baan die vroeg om nog vervolgstudie. Knap dat ik die kans kreeg (en een eer ook) maar het was een brug te ver. Gaandeweg grenzen gaan verleggen maar dat houdt een keer op en dan is ineens de man met de hamer daar.m (achteraf wel wat signalen nl. spanning maar die zakte weer en dan ging ik weer verder). Het duurde lang voor mijn lichaam weer in de ruststand kon maar terugkijkend heeft vooral de tijd z’n werk gedaan. En ja, ik voel me weer de oude (ook zo’n uitspraak die alleen naar bang maakt, je zou nooit meer de oude worden). Ik maak alleen net wat andere keuzes en doe het iets rustiger aan. Gelukkig was ik altijd al, ook die drukke jaren maar nu geniet ik extra. M’n hormonen lijken weer aardig in balans (misschien speelde overgang ook een rol, wie weet). Het hoeft niet altijd veel dieper te liggen..
M.
27-06-2023
Je weet dat iets niet goed voor je is, maar je blijft toch gewoon doorgaan (Verhaal 551)
Ik zit nu bijna 1 jaar in mijn burnout maar voelde me allang voordat ik me uiteindelijk ziek gemeld heb al slecht. Soms denk ik dat ik eruit aan het komen ben en voel ik me een week of twee weken beter, maar vervolgens wordt ik weer keihard teruggeworpen en komen alle klachten weer net zo hard terug. Veel last van maag en darmen maar ook heel onrustig en paniekerig. Droge mond, oorsuizen, emotioneel, veel slijm in keel en slecht slapen. Vooral dat onrustige gevoel de hele dag is echt verschrikkelijk.
Het vreemde is dat als ik me zo slecht voel ik niet meer weet hoe het was om me beter te voelen en omgekeerd. Kan me er ook niet bij neerleggen dat het straks ook wel weer beter zal gaan. Begin dan ook weer te zoeken op Google naar mijn klachten ondanks dat ik weet dat het me niets brengt. Ben te onrustig om ademhalingsoefeningen of mindfulness te doen en weet dat ik zo mijn klachten in stand houdt. Dat is ook zo vreemd dat ik weet dat het me niets brengt maar toch kan ik het niet omdraaien. Het lijkt wel alsof ik niet meer helder denken kan. Je weet dat iets niet goed voor je is, maar je blijft toch gewoon doorgaan en kan het niet stoppen....
Zijn er meer mensen die dit herkennen ? Of heeft er wellicht iemand tips ?
Het vreemde is dat als ik me zo slecht voel ik niet meer weet hoe het was om me beter te voelen en omgekeerd. Kan me er ook niet bij neerleggen dat het straks ook wel weer beter zal gaan. Begin dan ook weer te zoeken op Google naar mijn klachten ondanks dat ik weet dat het me niets brengt. Ben te onrustig om ademhalingsoefeningen of mindfulness te doen en weet dat ik zo mijn klachten in stand houdt. Dat is ook zo vreemd dat ik weet dat het me niets brengt maar toch kan ik het niet omdraaien. Het lijkt wel alsof ik niet meer helder denken kan. Je weet dat iets niet goed voor je is, maar je blijft toch gewoon doorgaan en kan het niet stoppen....
Zijn er meer mensen die dit herkennen ? Of heeft er wellicht iemand tips ?
Marco
24-06-2023
laatste reactie: 27-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken ik zeker. Ik kon ook maandenlang amper geloven dat het goed komt. Nog steeds als ik een dipje heb, verlies ik snel dat vertrouwen.
Ik zou zeggen, blijf proberen de mindfulness door te zetten. En neem het jezelf niet kwalijk als het niet goed lukt. Mij lukt het ook vaker niet goed, dan wel. Maar het blijven volhouden is wat je uiteindelijk toch kan gaan helpen.
Dingen googlen is ook heel erg herkenbaar. Wees niet te streng voor jezelf, het is logisch dat je verklaringen/uitleg zoekt. Maar bedenk wel: gaat het je helpen? Of is het googlen meer een manier om controle te behouden?
Zelf heb ik heel lang heel erg vastgeklampt aan controle, op allerlei manieren zoals ook googlen. Het heeft me niet geholpen. Juist in het accepteren en loslaten zit de groei. En die keren dat ik dan weer wel in die patronen “terugval”, neem ik het mezelf niet meer kwalijk of zie ik het niet als iets negatiefs.
Het feit dat jij besef hebt van wat je doet en dat sommige dingen je niet helpen, is echt al heel wat. Gun jezelf de tijd om steeds een klein beetje meer afstand te nemen van de dingen die je niet helpen. Het gaat helaas niet over één nacht ijs, maar heeft echt tijd nodig.
En ja het is een cliché en soms kan je het totaal niet accepteren of geloven, maar het wordt echt met de tijd beter.
Succes en sterkte!
Ik zou zeggen, blijf proberen de mindfulness door te zetten. En neem het jezelf niet kwalijk als het niet goed lukt. Mij lukt het ook vaker niet goed, dan wel. Maar het blijven volhouden is wat je uiteindelijk toch kan gaan helpen.
Dingen googlen is ook heel erg herkenbaar. Wees niet te streng voor jezelf, het is logisch dat je verklaringen/uitleg zoekt. Maar bedenk wel: gaat het je helpen? Of is het googlen meer een manier om controle te behouden?
Zelf heb ik heel lang heel erg vastgeklampt aan controle, op allerlei manieren zoals ook googlen. Het heeft me niet geholpen. Juist in het accepteren en loslaten zit de groei. En die keren dat ik dan weer wel in die patronen “terugval”, neem ik het mezelf niet meer kwalijk of zie ik het niet als iets negatiefs.
Het feit dat jij besef hebt van wat je doet en dat sommige dingen je niet helpen, is echt al heel wat. Gun jezelf de tijd om steeds een klein beetje meer afstand te nemen van de dingen die je niet helpen. Het gaat helaas niet over één nacht ijs, maar heeft echt tijd nodig.
En ja het is een cliché en soms kan je het totaal niet accepteren of geloven, maar het wordt echt met de tijd beter.
Succes en sterkte!
Y.
24-06-2023
Reactie:
Hi Marco, ik ben bijna 'blij' om jouw bericht te lezen. Ik heb exact hetzelfde. Te optimistisch, te graag willen,.etc. Als het een dag goed gaat begin ik al te juichen en denk dan vaak om de volgende dag exact hetzelfde te gaan doen 'want dat werkte toch zo goed?'...maar nee, dat werkt dus niet zo...dus ga je weer zoeken naar verklaringen, etc. En ja, continue spanningen, droge mond, paniekerig, etc. Toch is mindfulness de beste oplossing en ja, ook ik moet mij dan 'dwingen' om rustig te worden. Ik had eerst meditatie geprobeerd, maar moest telkens eventjes weg om te lopen....gewoon te a-relaxed en bang om niet de rust te vinden. Toch heb ik toen 2x ervaren wat écht rust in je hoofd is....man...ik voelde mij als herboren. Maar weer....te snel, te vlug, etc. Meditatie is zwaarder dan Mindfulness. Je zit dan veel meer in je hoofd Mindfulness is wat dat betreft milder. Mijn therapeut benadrukte vorige week weer dat ik dat echt moest gaan doen en ook mijn vriendin doet dit. Zij zweert erbij. Zij is volkomen in balans en was ooit ook burnout. Ik sta altijd in de actie stand en begin altijd met projectjes. Ik ben nu letterlijk verplicht door mijn reintegratiecoach om te stoppen met projectjes en toekomstdromen, maar puur de dingen te doen per dag. Dus wel iets van bewegen/sporten, klusjes in/om het huis en vrijwilligerswerk. Dat laatste wil ik ook graag, want het geeft een goede invulling en je kunt weg wanneer je wilt. Het gaat om de juiste balans, want nu heb ik vaak een doelloos gevoel, handel wat op marktplaats, rijd doelloos door de stad en blijf gespannen...want tsja, die overdrive zit er nog op. Ik zit er nu een 1/2 jaar in en snap nu dat mij oplossing niet de goede was. Ik loop bij een systeemtherapeut wat mij ongelooflijk veel nieuwe inzichten geeft. Ook schematherapie ga ik volgen vanaf augustus (die combinatie doen meer mensen, alleen de wachtlijsten zijn erg lang). Bij schematherapie ga je patronen doorbreken. Dus ik los spanning op door er spanning tegenover te zetten. Niet echt handig en werkt zeker niet. Loslaten, accepteren, omarmen, etc. Klinkt vaag, maar is toch echt de oplossing..anders blijf je maar bezig in je eigen gedachten.
Anoniem
25-06-2023
Reactie:
Wat overigens het grootste probleem bij mij is, is dat ik vaak uit enthousiasme een afspraak maak als ik mij goed voel en denk dat ik de wereld weer aankan,.maar de volgende dag dan ineens maar op 1 been sta. Zo raar. Soms word ik zwaar depressief wakker, maar sluit ik de dag vrolijk fluitend af... Geen touw aan vast te knopen. Afijn, mindfullness is wat ik ga doen. En ja, het helpt echt.
Anoniem
25-06-2023
Reactie:
Ik herken het ook wel ja.
Wat bij mij alleen verkeerd ging was dat in de goede dagen ik veel teveel deed. In mijn adrenaline zegmaar doorging.
Wat mij helpt is om in de goede dagen ook rust te pakken. Ademhaling omlaag, hartslag omlaag proberen te halen.
Op die manier heb ik minder heftige ups en downs en echt een stijgende lijn.
Sterkte!
Wat bij mij alleen verkeerd ging was dat in de goede dagen ik veel teveel deed. In mijn adrenaline zegmaar doorging.
Wat mij helpt is om in de goede dagen ook rust te pakken. Ademhaling omlaag, hartslag omlaag proberen te halen.
Op die manier heb ik minder heftige ups en downs en echt een stijgende lijn.
Sterkte!
madeliefje
27-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Na burnout bang om over grenzen te gaan (Verhaal 6)
Twee jaar geleden ben ik uitgevallen van mijn werk vanwege burn-out klachten. Ik ben toen drie maanden volledig thuis geweest en daarna gaan re-integreren.
Ik werk nu sinds een jaar weer volledig, maar ik merk dat ik erg de rem erop heb. Ik ben zo onzeker om weer over mijn grenzen te gaan, dat ik eigenlijk stil sta in mijn ontwikkeling.
Ik weet niet goed hoe ik met die onzekerheid/angst om moet gaan. Hopelijk wordt het geleidelijk minder.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken ik helemaal. Ik hoor vaak verhalen van mensen met een burnout die het moeilijk blijven vinden zich aan hun grenzen te houden. Ik heb het tegenovergestelde, ik ervaar heel veel spanning als ik iets ga doen wat mogelijk over mijn grens is, omdat ik inmiddels weet wat er kan gebeuren als ik er overheen ga. Ik hoop ook dat het geleidelijk minder wordt en dat goede ervaringen mij mijn vertrouwen teruggeven, maar tot nu toe gaat dat erg langzaam.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Volgens mij doe je het super..
Je staat niet stil in je ontwikkeling maar bewaakt nu je grenzen..dat is de vooruitgang
Voor je gevoel te streng..maar je leert ze zo het beste kennen..
Ik wou dat ik al zo ver als jou was..
Je staat niet stil in je ontwikkeling maar bewaakt nu je grenzen..dat is de vooruitgang
Voor je gevoel te streng..maar je leert ze zo het beste kennen..
Ik wou dat ik al zo ver als jou was..
Engelien
> 2 jaar geleden
Reactie:
3 maanden rust voor een burn out is zowieso te kort. Minimaal 8 maanden. In 3 maanden kalmeer je niet je autonome zenuwstel
Anoniem
16-03-2023
Reactie:
Ik ervaar hetzelfde. Ik ben momenteel aan het re-integreren na 3 maanden niet gewerkt te hebben. Ik heb nog niet geleerd hoe ik mijn grenzen moet bewaken. Maar nu ik alweer aan het werk ben, heb ik niet het idee dat ik daartoe in staat ben. Tegelijkertijd hoor ik van mensen om mij heen die een burn-out hebben gehad dat zij langer dan 6 maanden thuis hebben gezeten. Ik heb mijn burn-out de eerste 2 maanden niet geaccepteerd en nu heb ik niet kunnen wennen aan mijn burn-out. Het voelt voor mij te snel, omdat ik weet dat ik niet de juiste handvaten heb aangeleerd om niet weer over mijn grenzen te gaan.
Anoniem
26-06-2023
Kan de hele dag i bed blijven (Verhaal 552)
ere morgen moe gejaagd veel denken pijn kort van adem futloos weet t niet kan de hele dag i bed blijven
Tiny
24-06-2023
laatste reactie: 26-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Tiny,
Ik spreek uit eigen ervaring.
Vaak weet je heel goed waar het probleem ligt, maar zie je geen oplossing, waardoor je erin blijft. Of doe je iets uit gewoonte, maar gevoelsmatig sta je er niet achter of 'ben jij het niet'. Zo leef je jarenlang met een masker op. Dit maakt je zwak, ziek en wanhopig. Misschien please je teveel of is het iets uit het verleden. Je moet in ieder geval actie ondernemen, want ziek thuiszitten zal je niet helpen.
Ik spreek uit eigen ervaring.
Vaak weet je heel goed waar het probleem ligt, maar zie je geen oplossing, waardoor je erin blijft. Of doe je iets uit gewoonte, maar gevoelsmatig sta je er niet achter of 'ben jij het niet'. Zo leef je jarenlang met een masker op. Dit maakt je zwak, ziek en wanhopig. Misschien please je teveel of is het iets uit het verleden. Je moet in ieder geval actie ondernemen, want ziek thuiszitten zal je niet helpen.
Anoniem
26-06-2023
Van een stoere meid naar een overbezorgde , angstige moeder. (Verhaal 56)
Als puber een grote mond, verzetten en op wereldreis.
Nu ben ik moeder van 2 kids van 9 en 12.
4 jaar geleden kon ik niet meer. Van de een op de andere dag. Moe, op, ik kon niks meer verdragen. Ik heb de wereld aan therapieen gevolgd, mindfullnes, accupunctuur, praten, opname, paardentherapie, emdr, holistische therapie, reiki enz enz.. Honderden euro's lichter. En nu 4 jaar later, ben ik nog niet veel verder dan 4 jaar geleden.
Toen ik moeder werd voelde dat geweldig. Ik ben een mensen mens, zorg graag voor anderen en dat deed ik ook voor mijn werk. Ik kreeg ene hoge functie maar doordat ik geen nee kon zeggen, alles perfect wilde doen en thuis alle ballen hoog hield, ging het mis.
Ik heb het gevoel dat artsen mij niet horen. Van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb artsen moeten overtuigen dat mijn beide kinderen iets mankeerden. Ze geloofden het niet. Ik zou dwangmatig zijn en daarmee werd het afgedaan. Ik vocht door en kreeg uiteindelijk gelijk. Mij kinderen staan op nr. 1 Ik wil alles voor ze doen. Ik kan ze moeilijk loslaten. Daar ben ik me van bewust. Mijn man communiceert weinig en zal uit zichzelf niet snel iets met de kinderen ondernemen. Daarom ga ik over compenseren. Al jaren komen de kinderen met alle vragen bij mij. Ik vind het fijn maar zie ook dat het niet gezond is. Het vraagt veel van me, put me zelfs uit. Ik ben over bezorgd geraakt en mijn dag is eigenlijk niet compleet als mijn kinderen niet bij me zijn. Zo voelen zij het ook. Als ik bij de buurvrouw savonds een kopje thee drink en terug kom , word ik te pletter geknuffeld en hebben ze me gemist. Ik weet dat dat niet gezond is. Ik probeer ze los te laten, zelf dingen te laten doen maar omdat ik al zo lang (4 JAAR) thuis zit, weten ze niet anders dan dat ik er ben. Ik zie alle, hoor alles, weet alles. Dit heeft mij lichamelijk en geestelijk zo uitgeput dat er overdag vrijwel niets uit mijn handen komt. Mijn jongen van 12 gaat naar de brugklas. Super maar oh wat eng. Van kleins af aan is hij bij de hand genomen. Omdat hij epilepsie had werd er extra op hem gelet, extra begeleiding op school, een vriend die hem bij stond en nooit bang hoefde te zijn. Thuis durft hij niet alleen naar boven, is bang om alleen thuis te blijven. Hij ziet en voelt mijn angst hoe sterk ik hem ook probeer ruimte te geven en het vertrouwen te geven dat hij het wel kan.
Mijn verwachtingen naar mijn man waren hoog. Ik heb altijd gedacht dat hij wel meer zou communiceren. Hij geniet als iets leuks voorstel te gaan doen. Zelf komt hij niet met dat initiatief. Ik heb het gevoel alle ballen hoog te moeten houden. Ik wil dat hij zichzelf kan zijn maar heb soms moeite met wie hij is omdat ik niet kan begrijpen dat hij op een andere manier denkt of dingen beleeft. Thuis ben ik de mama die beslist wat we eten, de mama die alles weet te liggen als ze iets kwijt zijn, bepaald waar we heen gaan op vakantie. Het aangeeft welke klussen er in huis staan te gebeuren , afspraken regelt en zorgt dat de kinderen op tijd op school zijn en niks zijn vergeten. Ik doe het met zoveel liefde maar ik ben op. Wie herkent dit?
Teleurgesteld zijn vanwege verwachtingen.
Het moeilijk los laten van de kinderen.
Gevoel hebben alle ballen hoog te moeten houden.
Bang te zijn hier nooit meer uit te komen.
Nu ben ik moeder van 2 kids van 9 en 12.
4 jaar geleden kon ik niet meer. Van de een op de andere dag. Moe, op, ik kon niks meer verdragen. Ik heb de wereld aan therapieen gevolgd, mindfullnes, accupunctuur, praten, opname, paardentherapie, emdr, holistische therapie, reiki enz enz.. Honderden euro's lichter. En nu 4 jaar later, ben ik nog niet veel verder dan 4 jaar geleden.
Toen ik moeder werd voelde dat geweldig. Ik ben een mensen mens, zorg graag voor anderen en dat deed ik ook voor mijn werk. Ik kreeg ene hoge functie maar doordat ik geen nee kon zeggen, alles perfect wilde doen en thuis alle ballen hoog hield, ging het mis.
Ik heb het gevoel dat artsen mij niet horen. Van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb artsen moeten overtuigen dat mijn beide kinderen iets mankeerden. Ze geloofden het niet. Ik zou dwangmatig zijn en daarmee werd het afgedaan. Ik vocht door en kreeg uiteindelijk gelijk. Mij kinderen staan op nr. 1 Ik wil alles voor ze doen. Ik kan ze moeilijk loslaten. Daar ben ik me van bewust. Mijn man communiceert weinig en zal uit zichzelf niet snel iets met de kinderen ondernemen. Daarom ga ik over compenseren. Al jaren komen de kinderen met alle vragen bij mij. Ik vind het fijn maar zie ook dat het niet gezond is. Het vraagt veel van me, put me zelfs uit. Ik ben over bezorgd geraakt en mijn dag is eigenlijk niet compleet als mijn kinderen niet bij me zijn. Zo voelen zij het ook. Als ik bij de buurvrouw savonds een kopje thee drink en terug kom , word ik te pletter geknuffeld en hebben ze me gemist. Ik weet dat dat niet gezond is. Ik probeer ze los te laten, zelf dingen te laten doen maar omdat ik al zo lang (4 JAAR) thuis zit, weten ze niet anders dan dat ik er ben. Ik zie alle, hoor alles, weet alles. Dit heeft mij lichamelijk en geestelijk zo uitgeput dat er overdag vrijwel niets uit mijn handen komt. Mijn jongen van 12 gaat naar de brugklas. Super maar oh wat eng. Van kleins af aan is hij bij de hand genomen. Omdat hij epilepsie had werd er extra op hem gelet, extra begeleiding op school, een vriend die hem bij stond en nooit bang hoefde te zijn. Thuis durft hij niet alleen naar boven, is bang om alleen thuis te blijven. Hij ziet en voelt mijn angst hoe sterk ik hem ook probeer ruimte te geven en het vertrouwen te geven dat hij het wel kan.
Mijn verwachtingen naar mijn man waren hoog. Ik heb altijd gedacht dat hij wel meer zou communiceren. Hij geniet als iets leuks voorstel te gaan doen. Zelf komt hij niet met dat initiatief. Ik heb het gevoel alle ballen hoog te moeten houden. Ik wil dat hij zichzelf kan zijn maar heb soms moeite met wie hij is omdat ik niet kan begrijpen dat hij op een andere manier denkt of dingen beleeft. Thuis ben ik de mama die beslist wat we eten, de mama die alles weet te liggen als ze iets kwijt zijn, bepaald waar we heen gaan op vakantie. Het aangeeft welke klussen er in huis staan te gebeuren , afspraken regelt en zorgt dat de kinderen op tijd op school zijn en niks zijn vergeten. Ik doe het met zoveel liefde maar ik ben op. Wie herkent dit?
Teleurgesteld zijn vanwege verwachtingen.
Het moeilijk los laten van de kinderen.
Gevoel hebben alle ballen hoog te moeten houden.
Bang te zijn hier nooit meer uit te komen.
Ailyn
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar. Hoe is het nu met je?
Tessa
26-06-2023
Hoe hou je je piekergedachtes op laag vuurtje (Verhaal 550)
Dan gaat het een tijdje goed met de slaap. Krijg je weer iets meer energie. Wij hebben een dag een verbouwing gehad en had maar 3 uur slaap gehad. Nou al een paar dagen dat ik heel licht slaap. (Snachts dan om 4 uur wakker) en niet verder kunnen slapen . Wel 5x wakker geweest enzovoort.
Wat gebeurd er dan, dat ik ga piekeren de dag zelf van " straks slaap ik vanavond weer niet" dan ga ik weer achterruit. Enzovoort.
Heeft iemand tips hiervoor? Wat doen jullie voor het slapen? En hoe hou je je piekergedachtes op laag vuurtje 😜
Wat gebeurd er dan, dat ik ga piekeren de dag zelf van " straks slaap ik vanavond weer niet" dan ga ik weer achterruit. Enzovoort.
Heeft iemand tips hiervoor? Wat doen jullie voor het slapen? En hoe hou je je piekergedachtes op laag vuurtje 😜
Xxmarloes
23-06-2023
laatste reactie: 25-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb het geaccepteerd 🤷 ik word altijd tussen 4 en 5 wakker en ga dan in de huiskamer op de bank liggen. Soms val ik dan weer in slaap. Ik neem mij dan voor om in de ochtend nog wat te gaan doen (sport/boodschappen) en beloon mijzelf daarna met een siësta. Dit werkt vaak wel. Hierdoor maak ik mij niet zo druk als ik weer eens slecht slaap. Het is even niet anders..
Anoniem
25-06-2023
Voel me zo leeg en lusteloos (Verhaal 548)
Ik heb een pracht van een vrouw leren kennen .
Kortom ik heb alles om gelukkig te zijn,maar toch lukt me da niet.
Ik heb paniekaanvallen, hartkloppingen , voel me somber ondanks veel slaap blijf ik me moe voelen en heb geen interesse in mijn job.
Soms speelt de gedachte dat ik er een einde wil aan maken maar geef daar niet aan toe voor diegenen die me lief zijn.
Dus ik weet me totaal geen raad meer, durf me niet ziek zetten uit schrik dat ik mijn werk zou verliezen.da is nu toch al een jaar aan de gang ...voel me zo leeg en lusteloos.
Ik neem zelfs antidepressievum maar niets helpt om me beter te voelen......ik ben radeloos en ten einde raad
Kortom ik heb alles om gelukkig te zijn,maar toch lukt me da niet.
Ik heb paniekaanvallen, hartkloppingen , voel me somber ondanks veel slaap blijf ik me moe voelen en heb geen interesse in mijn job.
Soms speelt de gedachte dat ik er een einde wil aan maken maar geef daar niet aan toe voor diegenen die me lief zijn.
Dus ik weet me totaal geen raad meer, durf me niet ziek zetten uit schrik dat ik mijn werk zou verliezen.da is nu toch al een jaar aan de gang ...voel me zo leeg en lusteloos.
Ik neem zelfs antidepressievum maar niets helpt om me beter te voelen......ik ben radeloos en ten einde raad
Gunther
22-06-2023
laatste reactie: 23-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Gunther,
Ik volg sinds kort systeemtherapie. Dit is echt voor mij de uitkomst. Letterlijk alles gaat op de schop. Je krijgt heel veel inzicht, verandert ineens 180 graden qua visie en overtuiging en daardoor komen je gedachten 'los'. Ook jij zit compleet vast. Een andere therapievorm is schematherapie, waarbij je denkpatronen leert doorbreken.
Thuis zitten, medicijnen gebruiken, 'rusten' is niet de oplossing, maar dat wist je al.
Succes, komt goed.
Ik volg sinds kort systeemtherapie. Dit is echt voor mij de uitkomst. Letterlijk alles gaat op de schop. Je krijgt heel veel inzicht, verandert ineens 180 graden qua visie en overtuiging en daardoor komen je gedachten 'los'. Ook jij zit compleet vast. Een andere therapievorm is schematherapie, waarbij je denkpatronen leert doorbreken.
Thuis zitten, medicijnen gebruiken, 'rusten' is niet de oplossing, maar dat wist je al.
Succes, komt goed.
Anoniem
22-06-2023
Reactie:
Hi Gunther,
Zoek hulp en houd dit nooit voor jezelf. Spreek dit uit en houd geen masker op. Je zult verbaast staan hoeveel mensen je kunnen helpen en welke nieuwe dingen je zult ontdekken. Jij zit duidelijk in een cirkeltje en komt er zelf niet meer uit. Dat komt veel vaker voor dan je denkt. Sterker nog, daarom zijn de wachtrijen bij psychologen ook zo lang..
Je zegt dat je de perfecte vrouw hebt DUS een prachtig leven zou moeten hebben. Was het maar zo simpel ;-) Ik heb ook een pracht van een vrouw, maar wij zijn uit elkaar gegroeid door familie-omstandigheden. Dit hadden we niet eens door, maar is zo gegroeid. Therapie heeft daarbij (erg) veel geholpen. Ook andere zaken speelden een rol, zoals nooit écht gedaan wat ik wilde, nooit écht hardop gezegd dat ik iets anders wil (pleasen) en ga zo maar door.
Je komt er echt wel uit, maar hebt goede begeleiding nodig. Dit kost tijd, maar zal je heel veel gaan opleveren.
Zoek hulp en houd dit nooit voor jezelf. Spreek dit uit en houd geen masker op. Je zult verbaast staan hoeveel mensen je kunnen helpen en welke nieuwe dingen je zult ontdekken. Jij zit duidelijk in een cirkeltje en komt er zelf niet meer uit. Dat komt veel vaker voor dan je denkt. Sterker nog, daarom zijn de wachtrijen bij psychologen ook zo lang..
Je zegt dat je de perfecte vrouw hebt DUS een prachtig leven zou moeten hebben. Was het maar zo simpel ;-) Ik heb ook een pracht van een vrouw, maar wij zijn uit elkaar gegroeid door familie-omstandigheden. Dit hadden we niet eens door, maar is zo gegroeid. Therapie heeft daarbij (erg) veel geholpen. Ook andere zaken speelden een rol, zoals nooit écht gedaan wat ik wilde, nooit écht hardop gezegd dat ik iets anders wil (pleasen) en ga zo maar door.
Je komt er echt wel uit, maar hebt goede begeleiding nodig. Dit kost tijd, maar zal je heel veel gaan opleveren.
Anoniem
22-06-2023
Reactie:
Ik heb hetzelfde gevoel, maar snap inmiddels dat het lusteloze, lege gevoel waarmee je iedere dag opstaat te maken heeft met het feit dat je niet de situatie hebt die je graag zou willen. Voor je gevoel heb je alles (ik ook), maar veel dingen waren zonder diepere emoties. Écht houden van, écht dingen doen die je leuk vindt, écht alleen met vrienden omgaan die je energie geven, écht je leven invullen zoals JIJ wilt en niet van je verwacht wordt.
Ik zat aan de kant waar jij nu ook zit. Je hebt iemand nodig die jou gaat laten inzien dat er meer is en dat het anders kan (en moet). Je zit vast in je eigen structuur en denkpatronen. Dit realiseer je niet van de ene op de andere dag, maar ik weet zeker dat je voor jezelf al een lijstje kunt opschrijven van wat je anders zou willen of die je nog moet verwerken van vroeger.
Je depressie geeft aan dat je stappen moet zetten, want alleen in het cirkeltje blijven rondlopen zal je niet helpen. Je moet echt je naasten hierover vertellen. Schaam je niet en het is duidelijk dat dit nu moet gebeuren.
Ik zat aan de kant waar jij nu ook zit. Je hebt iemand nodig die jou gaat laten inzien dat er meer is en dat het anders kan (en moet). Je zit vast in je eigen structuur en denkpatronen. Dit realiseer je niet van de ene op de andere dag, maar ik weet zeker dat je voor jezelf al een lijstje kunt opschrijven van wat je anders zou willen of die je nog moet verwerken van vroeger.
Je depressie geeft aan dat je stappen moet zetten, want alleen in het cirkeltje blijven rondlopen zal je niet helpen. Je moet echt je naasten hierover vertellen. Schaam je niet en het is duidelijk dat dit nu moet gebeuren.
Anoniem
22-06-2023
Reactie:
Hi Gunther,
Net als wat hierboven staat. Mijn therapeut zegt (terecht) dat een burnout niets anders is dan een signaal dat je op het verkeerde pad zat. Als je niet gaat spitten en je hele levensloop niet grondig gaat onderzoeken, dan blijf je in zo'n burnout. Tevens zegt hij dat binnenzitten juist stressverhogend kan werken, naast vereenzaming. Dus dwing jezelf om naar buiten te gaan en niet in die neerwaartse spiraal te blijven zitten. Er is een reden (of meerdere redenen) waardoor je je zo down voelt. Jij komt er dus zelf niet uit, maar met de juiste therapie én vooral door er eerlijk en open over te praten, zal je de oorzaak/oorzaken vinden. Zodra je dat hebt opgelost, begint je nieuwe leven. Klinkt simpel en achteraf denk je...goh, wat logisch, maar nu voelt het als loodzwaar. Ik ken genoeg mensen die deze rit gemaakt hebben en er allemaal uitgekomen zijn. Allen zeggen ze dat ze zich als herboren voelen. En waarom? Omdat ze uit het oude systeem zijn gestapt.
Net als wat hierboven staat. Mijn therapeut zegt (terecht) dat een burnout niets anders is dan een signaal dat je op het verkeerde pad zat. Als je niet gaat spitten en je hele levensloop niet grondig gaat onderzoeken, dan blijf je in zo'n burnout. Tevens zegt hij dat binnenzitten juist stressverhogend kan werken, naast vereenzaming. Dus dwing jezelf om naar buiten te gaan en niet in die neerwaartse spiraal te blijven zitten. Er is een reden (of meerdere redenen) waardoor je je zo down voelt. Jij komt er dus zelf niet uit, maar met de juiste therapie én vooral door er eerlijk en open over te praten, zal je de oorzaak/oorzaken vinden. Zodra je dat hebt opgelost, begint je nieuwe leven. Klinkt simpel en achteraf denk je...goh, wat logisch, maar nu voelt het als loodzwaar. Ik ken genoeg mensen die deze rit gemaakt hebben en er allemaal uitgekomen zijn. Allen zeggen ze dat ze zich als herboren voelen. En waarom? Omdat ze uit het oude systeem zijn gestapt.
Anoniem
23-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Zweten tijdens slaap (Verhaal 543)
Dag allen,
Ik zou graag willen weten of jullie ook zo'n last hebben van zweten tijdens je slaap. Ik wordt altijd erg bezweet wakker en soms zelfs zo erg dat alles (kussens,.dekens, lakens) zeiknat is. Ik moet dan ook zeker 2 a 3 x per week alles verschonen
Hebben jullie dit ook?
Gegroet,
Dennis
Ik zou graag willen weten of jullie ook zo'n last hebben van zweten tijdens je slaap. Ik wordt altijd erg bezweet wakker en soms zelfs zo erg dat alles (kussens,.dekens, lakens) zeiknat is. Ik moet dan ook zeker 2 a 3 x per week alles verschonen
Hebben jullie dit ook?
Gegroet,
Dennis
Dennis
18-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, maar hoort bij een burnout. Je schijnt s'nachts de stress te verwerken die je overdag hebt opgedaan en dat gaat gepaard met nachtelijk zweten. Dus hoe meer stress je ervaren hebt, des te meer je zweet.
Anoniem
18-06-2023
Reactie:
Ook hormonen kunnen daarin echt een rol spelen (ontregeling daarvan)
Anoniem
22-06-2023
Nerveuze trekjes in mijn gezicht (Verhaal 537)
Herkent iemand dit?
Op zich sta ik er niet van te kijken, maar ik ben benieuwd of meer mensen dit herkennen.
Ik merk steeds vaker dat als ik tegen 'het randje' aan zit, dat dat ik nerveuze trekjes krijg in mijn gezicht. Dus wenkbrauwen die gaan trillen, oogleden die trillen, het gebied rond mijn mond, etc. Ik weet dan dat ik met alles moet stoppen en moet rusten. Vaak als ik dan probeer te slapen, dan val ik snel in slaap en is het daarna nagenoeg verdwenen. Als ik daarna weer iets onderneem (dus de deur uit ), dan voel ik mij vaak ongemakkelijk, onrustig en gespannen en komen die zenuwtrekjes weer terug.
Herkenbaar? Ik merkte dat voorheen nooit zo duidelijk, maar de laatste 2 weken overduidelijk.
Op zich sta ik er niet van te kijken, maar ik ben benieuwd of meer mensen dit herkennen.
Ik merk steeds vaker dat als ik tegen 'het randje' aan zit, dat dat ik nerveuze trekjes krijg in mijn gezicht. Dus wenkbrauwen die gaan trillen, oogleden die trillen, het gebied rond mijn mond, etc. Ik weet dan dat ik met alles moet stoppen en moet rusten. Vaak als ik dan probeer te slapen, dan val ik snel in slaap en is het daarna nagenoeg verdwenen. Als ik daarna weer iets onderneem (dus de deur uit ), dan voel ik mij vaak ongemakkelijk, onrustig en gespannen en komen die zenuwtrekjes weer terug.
Herkenbaar? Ik merkte dat voorheen nooit zo duidelijk, maar de laatste 2 weken overduidelijk.
Frank
16-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Voor mij ook herkenbaar. Ik had van huisarts 20000 ie vitamine D ampullen gekregen (20000 ie per maand). Maar daarnaast was mijn magnesium ook laag is latwr gebleken. Na 3 maanden aan de magnesium pillen en na 3 weken stopte spiertrekkingen rond knie en oogleden.
Weet niet of het magnesium of vitamine D dit heeft opgelost.
Weet niet of het magnesium of vitamine D dit heeft opgelost.
Richard
22-06-2023
Herkent iemand dit gevoel van misselijkheid? (Verhaal 535)
Beste allen,
Even een vraag. Ik heb een flinke terugval in mijn burn out herstel. Ik ben momenteel weer terug bij korte stukjes wandelen, energie niveau is zo laag gedurende de dag, dat ik alle inspanningen moet verdelen over de dag. Nou is het zo dat ik soms misselijk wordt bij het wandelen of als ik teveel doe.
Herkent iemand dit gevoel van misselijkheid? Heeft iemand hier tips voor?
Groeten Jan
Even een vraag. Ik heb een flinke terugval in mijn burn out herstel. Ik ben momenteel weer terug bij korte stukjes wandelen, energie niveau is zo laag gedurende de dag, dat ik alle inspanningen moet verdelen over de dag. Nou is het zo dat ik soms misselijk wordt bij het wandelen of als ik teveel doe.
Herkent iemand dit gevoel van misselijkheid? Heeft iemand hier tips voor?
Groeten Jan
Jan
15-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja misselijkheid had ik lang last van, dit kwam bij mij door simpelweg te hoog cortisol/teveel spanning, sommige mensen worden daar misselijk van. Betekent dat je te ver gaat, lekker rustig aan doen en magnesium nemen. Deze warmte helpt ook niet voor herstel.
Taco
16-06-2023
Reactie:
Erg vervelend! Ik was ook vaak misselijk in het begin, ik ademde hoog en was meestal benauwd. Het is daarom echt heel belangrijk om je tempo daarop aan te passen. Hartstikke leuk dat je wordt verteld om te gaan wandelen, sporten etc. Maar wel pas wanneer jouw lichaam dat aankan.
Probeer dus je tempo en de intensiteit van inspanning te verlagen voor zover mogelijk, lichter te eten. Weet niet of je bloed al eens is onderzocht, maar dat zou je evt kunnen doen. Magnesium zoals hierboven is genoemd zou kunnen, let wel goed op de dosering. Ik had al veel maag/darmklachten en nam magnesiumcitraat 400 mg. Ik kreeg alleen nog maar meer pijn. Daarna 200 mg blijven nemen en tot op heden gaat het goed!
Veel sterkte en succes in je herstel
Probeer dus je tempo en de intensiteit van inspanning te verlagen voor zover mogelijk, lichter te eten. Weet niet of je bloed al eens is onderzocht, maar dat zou je evt kunnen doen. Magnesium zoals hierboven is genoemd zou kunnen, let wel goed op de dosering. Ik had al veel maag/darmklachten en nam magnesiumcitraat 400 mg. Ik kreeg alleen nog maar meer pijn. Daarna 200 mg blijven nemen en tot op heden gaat het goed!
Veel sterkte en succes in je herstel
Daniëlle
16-06-2023
Reactie:
Voor mij ook herkenbaar. Ik had van huisarts 20000 ie vitamine D ampullen gekregen (20000 ie per maand). Maar daarnaast was mijn magnesium ook laag is latwr gebleken. Na 3 maanden aan de magnesium pillen en na 3 weken stopte spiertrekkingen rond knie en oogleden.
Weet niet of het magnesium of vitamine D dit heeft opgelost.
Weet niet of het magnesium of vitamine D dit heeft opgelost.
Richard
22-06-2023
Kan me niet voorstellen dat stress/burnout dit met je darmen kan doen (Verhaal 529)
Ik zit nu bijna een jaar in een burnout en bij mij zijn het vooral mijn darmen die voor heel veel overlast zorgen. En als ik zeg overlast dan bedoel ik ook echt doffe ellende. Diarree, darmkrampen, heel raar gevoel in mijn onderbuik dat ik moeilijk kan omschrijven, opgeblazen buik, winderigheid, boeren, soms maagpijn en branderige tong, totaal geen eetlust en droge mond.
Ik ben bang dat het iets anders is, want kan me niet voorstellen dat stress/burnout dit met je darmen kan doen. Zijn er mensen die dit herkennen en die ook zoveel last hebben van hun darmen. Soms op betere dagen heb ik nergens last van en dan opeens uit het niets is het weer ellende. Heb al veel onderzoeken gehad waar niks uitkomt maar wordt er langzaam echt moedeloos van. Heb dagboek bijgehouden van alles wat ik eet maar kan er geen pijl op trekken.
Zou het toch gewoon stress zijn. Wie o wie herkent dit en kan me een beetje geruststellen ? Ik kom met die klachten zo geen stapje verder uit mijn burnout 😢
Ik ben bang dat het iets anders is, want kan me niet voorstellen dat stress/burnout dit met je darmen kan doen. Zijn er mensen die dit herkennen en die ook zoveel last hebben van hun darmen. Soms op betere dagen heb ik nergens last van en dan opeens uit het niets is het weer ellende. Heb al veel onderzoeken gehad waar niks uitkomt maar wordt er langzaam echt moedeloos van. Heb dagboek bijgehouden van alles wat ik eet maar kan er geen pijl op trekken.
Zou het toch gewoon stress zijn. Wie o wie herkent dit en kan me een beetje geruststellen ? Ik kom met die klachten zo geen stapje verder uit mijn burnout 😢
Gerard
09-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De darmen..: verwerking van wat je binnen krijgt of gekregen hebt, Gerard. En dan vooral de emoties, want daar gaat dit over.
Je lichaam drukt uit wat er in je beweegt en heeft bewogen. Maakt je niet teveel zorgen, vertrouwen en overgave is vaak de sleutel.
Groet,
Marcel
Je lichaam drukt uit wat er in je beweegt en heeft bewogen. Maakt je niet teveel zorgen, vertrouwen en overgave is vaak de sleutel.
Groet,
Marcel
Marcel
09-06-2023
Reactie:
Hallo zelf heb ik ook last van mijn maag en darmen. Het hoef niet altijd iets te maken te hebben met een depressie. Of bo. Misschien eens naar huisarts gaan.bij mij was het een slingerige darm.nu ben ik geen arts. Maar buiten mijn depressie. Of bo was dat voor mij het probleem. Nu is iedereen anders, maar bij mij ook buikpijn. Diaree, darmkrapen enz.zo vlug ik ook maar wat eet met kruiden,of iets te veel wat vet is begint het feestje weer.ik hoop je hier wat aan heb mvg anoniem
Anoniem
11-06-2023
Reactie:
Hi Gerard, wat jij omschrijft heb ik 25 jaar gehad. Na talloze onderzoeken kwam er niets uit. Zelfs toen ik allergievrije babyvoeding at, reageerde ik nog.... 'gewoon' pure stress. Maak je dus geen zorgen over je fysiek. Het is puur mentaal. Ergens zit een blokkade en/of een intens verlangen om iets anders te doen met je leven. Wat dan? Is vaak de vraag die je dan stelt, maar het antwoord heb jezelf. Ga terug naar toen je jong was en kijk naar wat je studeerde. Kijk ook welke baan je het meeste aansprak en waarom? Vaak bepaalt je cv jouw toekomst, terwijl je het eigenlijk anders had willen zien. Op die manier drijf je steeds verder af van wat je zelf wilt. Dit kan carrière en/of prive zijn.
Je BO is het signaal dat je vastloopt en niet meer verder kan. Kijk dus niet naar de symptomen, maar naar de oplossing. Altijd koken leuk gevonden? Waarom word je geen kok? Altijd graag in de natuur? Waarom niet iets in die richting? Gek op sporten? Misschien kan je een beroep daarmee koppelen. Vind je kinderen leuk? Zoek iets in de richting. Etc.etc. Ook prive issues kunnen je die stress geven, dus besef dat er mogelijk meer werk aan de winkel is. Succes
Je BO is het signaal dat je vastloopt en niet meer verder kan. Kijk dus niet naar de symptomen, maar naar de oplossing. Altijd koken leuk gevonden? Waarom word je geen kok? Altijd graag in de natuur? Waarom niet iets in die richting? Gek op sporten? Misschien kan je een beroep daarmee koppelen. Vind je kinderen leuk? Zoek iets in de richting. Etc.etc. Ook prive issues kunnen je die stress geven, dus besef dat er mogelijk meer werk aan de winkel is. Succes
Anoniem
12-06-2023
Reactie:
Zeker herkenbaar, bij mij een week geduurd diarree (licht). Mn darmen haalden weinig uit waardoor ik binnen 1 week 4kg in gewicht afviel. Verminderde eetlust, ging fries roggebrood eten, ORS drinken met kamille thee. En veel voeding (groente/fruit) met veel vezels. Geen koffie/limonade/zoetigheden. Veel water/ORS en kamille thee. Na 1 week was diarree over en normale ontlasting.
Richard
22-06-2023
Een ervaren sportcoach in de arm genomen (Verhaal 549)
Hi David,
Ik ben gestopt om zelf het wiel uit te vinden. Het is echt onmogelijk om het allen goed te doen. M.a.w. ik heb een ervaren sportcoach in de arm genomen die voor mij schema's uitschrijft en de data analyseert icm hoe ik het sporten heb ervaren. Op deze manier loop ik niet wat aan te klooien
Ik ben gestopt om zelf het wiel uit te vinden. Het is echt onmogelijk om het allen goed te doen. M.a.w. ik heb een ervaren sportcoach in de arm genomen die voor mij schema's uitschrijft en de data analyseert icm hoe ik het sporten heb ervaren. Op deze manier loop ik niet wat aan te klooien
Anoniem
22-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik woon in De Bilt en zoek een lotgenoot (Verhaal 544)
Wat ik zo jammer vind is dat het duidelijk is dat ruim 1 mln mensen met BO rondlopen, niemand het kan zien aan de buitenkant en psychologen enorme wachtlijsten hebben.
Gevolg is dat veel mensen thuis zitten, online info proberen te vinden en daarnaast stapsgewijs vereenzamen en depressief kunnen worden.
Bewegen/sporten is een zeer goede manier om verbeteringen te realiseren, maar door dit weer alleen te doen, blijft de eenzaamheid intakt.
Ik woon in De Bilt en zoek een lotgenoot waarmee ik een 1/2 uurtje per dag kan gaan fietsen of zwemmen. Niet alleen is dat goed voor je herstel, maar werkt het sociale contact positief. Ik weet dat je op deze site geen contact mag leggen (wat erg jammer is), dus ik vroeg mij af of iemand een site weet of facebook groep waar je met elkaar kunt afspreken.
Alvast bedankt,
Frank
Gevolg is dat veel mensen thuis zitten, online info proberen te vinden en daarnaast stapsgewijs vereenzamen en depressief kunnen worden.
Bewegen/sporten is een zeer goede manier om verbeteringen te realiseren, maar door dit weer alleen te doen, blijft de eenzaamheid intakt.
Ik woon in De Bilt en zoek een lotgenoot waarmee ik een 1/2 uurtje per dag kan gaan fietsen of zwemmen. Niet alleen is dat goed voor je herstel, maar werkt het sociale contact positief. Ik weet dat je op deze site geen contact mag leggen (wat erg jammer is), dus ik vroeg mij af of iemand een site weet of facebook groep waar je met elkaar kunt afspreken.
Alvast bedankt,
Frank
Frank
18-06-2023
laatste reactie: 21-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Laat maar...vond zelf al via Facebook enkele groepen.
Ps: overschrijdt NOOIT de stelregel van een 1/2 uur bewegen. Ik heb dit met mijn stomme kop wel gedaan en was zeker 1 uur gaan wielrennen. Niet bloedfanatiek, maar rustig tempo. Letterlijk na 38 minuten voelde ik mij minder worden, maar moest nog terugfietsen. Dat ging op zich goed en dronk daarna na 2 wijntjes met mijn wielrenpartner.
Afijn, nu 3 dagen geleden en ik ben werkelijk compleet gesloopt. Zowel fysiek als mentaal.
Als ik bij de fitness 30 minuten fiets en mijn hartslag onder de 140 bpm houdt, ervaar ik dit niet. M.a.w. ik ga voorlopig niet meer over die grens heen.
Ps: overschrijdt NOOIT de stelregel van een 1/2 uur bewegen. Ik heb dit met mijn stomme kop wel gedaan en was zeker 1 uur gaan wielrennen. Niet bloedfanatiek, maar rustig tempo. Letterlijk na 38 minuten voelde ik mij minder worden, maar moest nog terugfietsen. Dat ging op zich goed en dronk daarna na 2 wijntjes met mijn wielrenpartner.
Afijn, nu 3 dagen geleden en ik ben werkelijk compleet gesloopt. Zowel fysiek als mentaal.
Als ik bij de fitness 30 minuten fiets en mijn hartslag onder de 140 bpm houdt, ervaar ik dit niet. M.a.w. ik ga voorlopig niet meer over die grens heen.
Anoniem
18-06-2023
Reactie:
Frank, die regel slaat nergens op, is persoonlijk voor iedereen. Aan het begin was het 10-15min wandelen. In maanden tijd opgebouwd.
Taco
18-06-2023
Reactie:
Ok, prima. Ik citeer puur degene degene die veel ervaring mee hebben. En natuurlijk moet je ergens starten. Na maanden 10 minuten is wel erg bijzonder overigens
Anoniem
18-06-2023
Reactie:
Nee in maanden opgebouwd richting wat het nu is, weer 50% aan het werk en zo'n 60% hersteld. Jij zit veel te veel op de cijfertjes, dat werkt niet. Je moet voelen, voel hoe moe je bent, voel of je gespannen bent en stuur daarop. Regeltjes volgen mij vaste tijden werkt voor geen meter, want als je een terugval hebt en koppig 30 minuten gaan fietsen val je nog verder terug.
Taco
21-06-2023
Op zo'n e-bike is het gewoon genieten (Verhaal 547)
Ik had dit al een keer eerder gepost, maar wil het nog een keer herhalen, omdat het voor mij goud waard is.
Ik heb een e-bike die je op verschillende snelheden kunt zetten tot 50 km/u je kunt meetrappen of passief gas geven. Letterlijk iedere dag stap ik op dat ding. Of ik mij nou goed voel of niet. Iedere dag rijd ik telkens wat verder, stap ergens af, loop wat rond en ga weer verder en als ik mij moe voel dan hoef ik niet te trappen. Ben ik het zat dan weet ik dat ik snel weer thuis ben. In periodes dan ik ik mij beter voel, stap ik op de fiets en doe dan hetzelfde. Dus nu ik even een terugval heb gehad, weet ik dat dit heel goed werkt. Als je je mentaal of fysiek even down voelt dan is er niets lekkerder dan even op dat ding passief toeren en de wind door je haren te voelen. Om dan op een normale fiets te stappen is gevoelsmatig gewoon teveel, op zo'n e-bike is het gewoon genieten.
Ik heb een e-bike die je op verschillende snelheden kunt zetten tot 50 km/u je kunt meetrappen of passief gas geven. Letterlijk iedere dag stap ik op dat ding. Of ik mij nou goed voel of niet. Iedere dag rijd ik telkens wat verder, stap ergens af, loop wat rond en ga weer verder en als ik mij moe voel dan hoef ik niet te trappen. Ben ik het zat dan weet ik dat ik snel weer thuis ben. In periodes dan ik ik mij beter voel, stap ik op de fiets en doe dan hetzelfde. Dus nu ik even een terugval heb gehad, weet ik dat dit heel goed werkt. Als je je mentaal of fysiek even down voelt dan is er niets lekkerder dan even op dat ding passief toeren en de wind door je haren te voelen. Om dan op een normale fiets te stappen is gevoelsmatig gewoon teveel, op zo'n e-bike is het gewoon genieten.
Anoniem
20-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Sinds februari thuis met n burnout (Verhaal 524)
Ik ben sinds februari thuis met n burnout. Op het werk lukte het mij niet meer om mijn rol goed in te vullen en daardoor niet meer naar mijn zin. Doodmoe was ik. Zeker n jaar geen sociale contacten gehad, alleen gewerkt. In oktober ging het echt niet meer en op een dag in februari kon ik niet meer uit bed.
Nu heb ik nog wel lichamelijke klachten, energie is beter. Kan weer wat sociale activiteiten doen.
Van de week een koffie afspraak op mijn werk gehad, dit gaf vooraf en achteraf zoveel stress. Ik liep de deur uit en voelde weer als een half jaar geleden.
Werkgever en bedrijfsarts spreken over langzaam reïntegratie. Zal dit te snel zijn of juist goed? Na al die maanden nog steeds niet het gevoel dat ik iets geleerd heb of tools om te voorkomen. Heb wel AD en een psycholoog. Zo frustrerend dat je niet meer op jezelf en je lijf kan vertrouwen.
Nu heb ik nog wel lichamelijke klachten, energie is beter. Kan weer wat sociale activiteiten doen.
Van de week een koffie afspraak op mijn werk gehad, dit gaf vooraf en achteraf zoveel stress. Ik liep de deur uit en voelde weer als een half jaar geleden.
Werkgever en bedrijfsarts spreken over langzaam reïntegratie. Zal dit te snel zijn of juist goed? Na al die maanden nog steeds niet het gevoel dat ik iets geleerd heb of tools om te voorkomen. Heb wel AD en een psycholoog. Zo frustrerend dat je niet meer op jezelf en je lijf kan vertrouwen.
Anoniem
06-06-2023
laatste reactie: 20-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat vervelend wat er met je gebeurd is en ervaren hebt.
Ik zou mijzelf wel een aantal dingen afvragen.
1. Wil je eigenlijk wel terug?
2. Speelt er alleen op je werk iets of ook prive?
3. Wil je niet iets heel anders gaan doen in je leven? Ik sprak gisteren nog een zweminstructrice die jarenlang bij een bank werkte. Sinds haar overstap voelde zij zich beter dan ooit. Ik ga zelf ook zo'n overstap doen.
Succes!
Ik zou mijzelf wel een aantal dingen afvragen.
1. Wil je eigenlijk wel terug?
2. Speelt er alleen op je werk iets of ook prive?
3. Wil je niet iets heel anders gaan doen in je leven? Ik sprak gisteren nog een zweminstructrice die jarenlang bij een bank werkte. Sinds haar overstap voelde zij zich beter dan ooit. Ik ga zelf ook zo'n overstap doen.
Succes!
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Dank voor je reactie. Ik zou wel graag iets anders doen. Ik ben wel hoofdkostwinner en ben bang dat we de lasten dan niet meer kunnen dragen. Teruggaan zal zwaar zijn, maar om te reintegreren misschien wel verstandig. Iedereen raadt mij af om nu naar vacatures te kijken.
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Geeft het spanning als je beIg bent net de toekomst en keuzes daarin? Het is wel riskant om op te zeggen wanneer je nog niet voldoende hersteld bent, het risico ligt dan immers volledig bij jou. Ik heb ervoor gekozen eerst te re-integreren (ben er weer bijna gelukkig, laatste atukje nog) en dan rustig rond te kijken. Een tijdje terug had ik heel erg het gevoel dat ik een keuze ‘moest’ maken en daarmee heb ik mezelf onnodig druk opgelegd. Mijn baas wilde ook liever van me af (niks persoonlijks maar een zieke werknemer is natuurlijk nooit fijn voor de cijfers, daar ging het haar enkel om). Ben nu blij dat ik toch gebleven ben en de rust heb teruggevonden. Ben wel elders in het bedrijf gaan reïntegreren overigens. Erg lastig dit soort vragen he… Succes!
Anoniem
20-06-2023
Je wilt wel maar het gaat niet (Verhaal 546)
Hallo veel verhalen hier gelezen. Al 3 jaar in een depressie, volgens hulp verlenging, opzoeken op Google wat is er nu aan de hand. Je zak steeds verder weg, zo vermoeiend, moe, piekeren, nergens meer zin in .mensen die je niet begrijpen, ze praten er maar overheen. Je wilt wel maar het gaat niet. De wereld om je heen, is niet een met je geest. Uiteindelijk kom je uit je bed, en zit weer in een overlevende fase. Moe,moe, moe, de dag is voorbij eer je het weet, je geheugen laat je in de steek. Je trek het niet meer.zelf je hobby krijg je niet meer uit gevoerd. Een kort lontje enz enz .ook al wil je wel maar het is een gaos. In ëen gesprek ,val je in slaap ook al slaap je dagen goed. Geen concentratie,je staat op uit bed .En BAM en half uur later slaap je weer uren.op zoek naar mensen die dit bekend voor komp, lijkt het me toch een burn-out te zijn .mogen mensen reageren die dit ook zo ervaren aub .kompleet uitgeput lijkt het wel.?? Ben ondertussen een halve dag verder eer ik tot iets. Of toch gewoon niks kom .En ja hoor het is lood zwaar, om hier nog normaal je verstand bij te houden, en er niet klaar mee te zijn en het op te geven. Zijn er ook mensen die persoonlijk contact op prijs stellen om elkaar hier in te steunen zeer welkom. Verder wens ik jullie allemaal veel goede gezondheid en jullie hier snel van af zijn .wat dit is een zware helllllllll mvg anoniem
Anoniem
19-06-2023
laatste reactie: 19-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan je maar één advies geven, mocht je het nog niet gedaan hebben.
Ga naar een systeemtherapeut. Zo iemand brengt je hele leven in kaart en geeft je veel inzicht hoe jouw leven in elkaar steekt en hoe dat zo gekomen is. Vaak weet je wel wat 'ongeveer' de aanleiding was, maar omdat je leeft in een eigen opgebouwd systeem, houd je het zelf ook intact. Je hebt niet eens door hoe vast je eigenlijk zit. M.a.w. je komt er nooit uit als je niet gaat inzien waar je telkens op vastloopt. Ook schematherapie zou een goede kunnen zijn (doorbreken van patronen). Veel mensen doen een combinatie van die 2.
Feit is dat je vastzit. Je komt duidelijk niet verder. Dit betekent maar een ding en dat is dat je systeem en/of patroon niet werkt voor jou. Je zit klem. De enige manier om daaruit te komen is veranderen. Het is ook niet één ding, maar een combinatie van dingen. Dus bijv. relatie, gezin, familie, vrienden, werk, etc. Allemaal speelt het een rol hoe jij je voelt, maar ook hoe je bent opgevoed. Je bent moe omdat je totaal geen energie meer krijgt. Ik heb datzelfde ook, maar sinds ik gestart ben met systeemtherapie, beginnen er langzaam dingen te veranderen. Vastgeroeste gedachten komen ineens los, overtuigingen worden anders, je draait letterlijk 180 graden qua visie, waardoor veranderingen gaan plaatsvinden. Wat ik vorige week absoluut geloofde, is 1 week later 180 graden gedraaid. Niet omdat de therapeut mij daartoe dwong, maar juist door nauwkeurig bekijken van situatie, gedrag, communicatie, houding, etc.
Ik kan je daar niet bij helpen, maar dit moet je zelf gaan ervaren. Veel mensen roepen 'het is wat het is'...nou nee, het is wat je er zelf van maakt. Dus doe hiermee wat je wilt, maar veranderen is bij jou noodzakelijk denk ik. Nieuwe koers, frisse blik, etc. Je zult verbaast staan hoe jij over een 1/2 jaar (of eerder) veranderd bent qua gedachten. Hierdoor trek je jezelf weer vlot en zal de energie weer gaan stromen en dat is precies wat je nu mist.
Succes!
Ga naar een systeemtherapeut. Zo iemand brengt je hele leven in kaart en geeft je veel inzicht hoe jouw leven in elkaar steekt en hoe dat zo gekomen is. Vaak weet je wel wat 'ongeveer' de aanleiding was, maar omdat je leeft in een eigen opgebouwd systeem, houd je het zelf ook intact. Je hebt niet eens door hoe vast je eigenlijk zit. M.a.w. je komt er nooit uit als je niet gaat inzien waar je telkens op vastloopt. Ook schematherapie zou een goede kunnen zijn (doorbreken van patronen). Veel mensen doen een combinatie van die 2.
Feit is dat je vastzit. Je komt duidelijk niet verder. Dit betekent maar een ding en dat is dat je systeem en/of patroon niet werkt voor jou. Je zit klem. De enige manier om daaruit te komen is veranderen. Het is ook niet één ding, maar een combinatie van dingen. Dus bijv. relatie, gezin, familie, vrienden, werk, etc. Allemaal speelt het een rol hoe jij je voelt, maar ook hoe je bent opgevoed. Je bent moe omdat je totaal geen energie meer krijgt. Ik heb datzelfde ook, maar sinds ik gestart ben met systeemtherapie, beginnen er langzaam dingen te veranderen. Vastgeroeste gedachten komen ineens los, overtuigingen worden anders, je draait letterlijk 180 graden qua visie, waardoor veranderingen gaan plaatsvinden. Wat ik vorige week absoluut geloofde, is 1 week later 180 graden gedraaid. Niet omdat de therapeut mij daartoe dwong, maar juist door nauwkeurig bekijken van situatie, gedrag, communicatie, houding, etc.
Ik kan je daar niet bij helpen, maar dit moet je zelf gaan ervaren. Veel mensen roepen 'het is wat het is'...nou nee, het is wat je er zelf van maakt. Dus doe hiermee wat je wilt, maar veranderen is bij jou noodzakelijk denk ik. Nieuwe koers, frisse blik, etc. Je zult verbaast staan hoe jij over een 1/2 jaar (of eerder) veranderd bent qua gedachten. Hierdoor trek je jezelf weer vlot en zal de energie weer gaan stromen en dat is precies wat je nu mist.
Succes!
Anoniem
19-06-2023
Reactie:
Heel erg bedankt voor je verhaal. Ik ga eens opzoeken waar ik deze niet hulp kan vinden Kom er later even op terug ok mvg anoniem
Anoniem
19-06-2023
Reactie:
Hi, even voor de duidelijkheid.
Iedereen zit om uiteenlopende redenen met een BO thuis. In mijn geval speelt dit al sinds mijn 25e en is de oorzaak een getraumatiseerde vader die zich mijn leven lang aan mij vastklampte. Dit was ongelooflijk zwaar, uitzichtloos en beheerste mijn leven totaal. Dit heeft mij leven volledig bepaald. Ik moet dus uit die kluwe komen en vind daarin mijn eigen weg. Systeemtherapie is mij geadviseerd en misschien kan dat voor jou ook een oplossing zijn. Dat is mijn reactie op jouw vraag.
Ik ben niet op zoek naar onderlinge ervaringen, want iedereen is anders en dit is daarom niet handig om te doen
Je therapeut is degene die je kan helpen en stel je vragen anders in het algemeen aan de chatgroep op deze site. Ook op Facebook zijn er verschillende groepen.
Veel succes
Iedereen zit om uiteenlopende redenen met een BO thuis. In mijn geval speelt dit al sinds mijn 25e en is de oorzaak een getraumatiseerde vader die zich mijn leven lang aan mij vastklampte. Dit was ongelooflijk zwaar, uitzichtloos en beheerste mijn leven totaal. Dit heeft mij leven volledig bepaald. Ik moet dus uit die kluwe komen en vind daarin mijn eigen weg. Systeemtherapie is mij geadviseerd en misschien kan dat voor jou ook een oplossing zijn. Dat is mijn reactie op jouw vraag.
Ik ben niet op zoek naar onderlinge ervaringen, want iedereen is anders en dit is daarom niet handig om te doen
Je therapeut is degene die je kan helpen en stel je vragen anders in het algemeen aan de chatgroep op deze site. Ook op Facebook zijn er verschillende groepen.
Veel succes
Anoniem
19-06-2023
Soort depressie door burnout? (Verhaal 540)
Dat wou ik nog de vorige keer vragen...
Zijn er meer mensen die door de burnout ook in een soort depressie zitten en hoe gaan jullie hiermee overweg?
Zijn er meer mensen die door de burnout ook in een soort depressie zitten en hoe gaan jullie hiermee overweg?
Kiaraah
17-06-2023
laatste reactie: 17-06-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Klaarah, Jazeker. Absoluut het geval bij mij en ik denk bij velen. Je leven staat tenslotte op z'n kop, terwijl dat van je familie, kennissen en vrienden gewoon doorgaat. Dus als je voor de zoveelste keer moet afzeggen dat je niet kunt, stel je jezelf weer eens teleur en beginnen langzaam maar zeker mensen af te haken. Je twijfelt meer aan je zelf, wordt onzeker, wil jezelf ook niet teveel verheugen op dingen die eraan komen...puur omdat je weet dat je vlak ervoor te weinig energie kunt hebben, etc. M.a.w. het is eerder knap dat je daar niet depressief van wordt ;-). Toch moet je blijven beseffen dat dit de oorzaak is. Een bij effect van je BO. Wat ik bewust doe is dat ik mij soms even over die vermoeidheidsgrens heenzet puur om weer eens gezelligheid mee te maken. Ik kan daarna weer dagen vooruit.
M.a.w. het is niet gek en eerder normaal dat depressie veel voorkomt bij burnout. Probeer dus geluksmomenten te pakken en calculeer de klap die je erna ervaart in. De enige manier om je af en toe nog even happy te voelen en daarnaast is het goed voor je zelfvertrouwen
M.a.w. het is niet gek en eerder normaal dat depressie veel voorkomt bij burnout. Probeer dus geluksmomenten te pakken en calculeer de klap die je erna ervaart in. De enige manier om je af en toe nog even happy te voelen en daarnaast is het goed voor je zelfvertrouwen
Anoniem
17-06-2023
Reactie:
En nog een ding...ga er, zeker met dit weer, even uit. Hoe moe je ook bent. Pak de fiets en rijdt een rondje. Al blijf je dicht bij huis, dan maakt dat alsnog niets uit. Het gaat erom dat je 'in het leven' blijft staan en niet vereenzaamd in je 'grot'. Binnen blijven zitten met dit weer, terwijl je weet dat iedereen volop geniet, maakt je tenslotte nog depressiever. Dus spring er dagelijks even tussen.
Anoniem
17-06-2023
Reactie:
Hey,
Ahw fijn dat hier in herkenning is maar vervelend dat je het ook hebt.. Dat is het ook je gaat aan jezelf twijfelen.ik wordt daar heel onzeker van. Mijn vriend ziet dan aan mij dat ik niet zo blij ben als voorheen en toch steunt hij me heel erg goed hier in. Maar stiekem wil ik blij zijn voor hem en dat werkt natuurlijk niet 😜 maar het is echt zo als ik echt een goed stuk gewandeld heb dan voel ik me veel beter dan ervoor. Ik merk wel dat het zo warm is , dat ik wel moeite heb om te gaan haha 😜.
Heel erg bedankt voor je reactie en voor je hulp ❤️
Ahw fijn dat hier in herkenning is maar vervelend dat je het ook hebt.. Dat is het ook je gaat aan jezelf twijfelen.ik wordt daar heel onzeker van. Mijn vriend ziet dan aan mij dat ik niet zo blij ben als voorheen en toch steunt hij me heel erg goed hier in. Maar stiekem wil ik blij zijn voor hem en dat werkt natuurlijk niet 😜 maar het is echt zo als ik echt een goed stuk gewandeld heb dan voel ik me veel beter dan ervoor. Ik merk wel dat het zo warm is , dat ik wel moeite heb om te gaan haha 😜.
Heel erg bedankt voor je reactie en voor je hulp ❤️
Kiaraah
17-06-2023
Reactie:
Geen probleem. Een BO heeft gewoon impact op je hele leven. Je wilt er snel uit, maar moet je erbij neerleggen en zodra je denkt...ik ben er bijna, schiet je weer terug. Tuurlijk doet dit iets met je zelfvertrouwen en maakt het je depri. Door steeds leuke dingen af te moeten zeggen (zelf mijn zomervakantie nu) isoleer je jezelf. Daar moet wel tegenover staan dat je gepast met je reserves nog leuke dingen onderneemt. Hoe stom het ook klinkt..ik heb een fatbike met gashendel, zodat ik niet hoef te trappen. Op die manier ga ik een rondje rijden als ik erg laag in mijn energie zit. Hierdoor blijf ik tenminste niet in mijn grot zitten. Als ik meer energie voel, dan begin ik met fietsen en bij nog meer energie zoek ik de sportschool op. 30 minuten fietsen en that is it. Maar als ik eventjes 1 uur denk te kunnen sporten, dan krijg ik direct een zware terugval. M.a.w. ik heb vandaag een hartslagmeter gekocht en plan nu ritjes waarbij ik max een 1/2 uurtjes fiets om de max toegestane bpm (140). Even stoppen voordat ik terugkeer, sprong in het water, even rusten en weer terugfietsen. Zo geniet ik alsnog van de zomer.
Anoniem
17-06-2023
Reactie:
Heb je helemaal gelijk in! Vind het wel knap hoe jij dat doet 👍 heb ook een paar keer hardgelopen maar op 1 of andere manier haal ik daar niet de energie uit met voldoening. Met een wandeling van een uur dan wel weer :p
Maar fietsen werkt soms ook erg ontspannend. Gewoon eventjes rondfietsen en beetje rondkijken. Zeker met dit weer.
Wij komen er doorheen 👍
Maar fietsen werkt soms ook erg ontspannend. Gewoon eventjes rondfietsen en beetje rondkijken. Zeker met dit weer.
Wij komen er doorheen 👍
Kiaraah
17-06-2023
Reactie:
Yep, maar je moet echt alles op een weegschaaltje leggen. Ik viel vanmiddag in slaap. Ging daarna even naar de Appie en voelde mij goed, daarna in de tuin druk gesprek met gezin en nu is de batterij alweer op. Oorsuizen, hoofdpijn, trillende gezichtsspieren....de hele mikmak.
Een vriend van mij kwam uit zijn BO door alleen maar maandenlang een rondje te lopen, veel te lezen en door nagenoeg niets te doen. Maar ja, hij is dan ook verre van sportief. Ik ben :helaas' iemand die graag actief is en dus moeite heeft met stilzitten. Maakt het allemaal erg frustrerend. Nadar ik een uur had gewielrend, zat ik al te kijken welke langere route ik de volgende dag zou gaan doen...hoezo overmoedig 🙄
Een vriend van mij kwam uit zijn BO door alleen maar maandenlang een rondje te lopen, veel te lezen en door nagenoeg niets te doen. Maar ja, hij is dan ook verre van sportief. Ik ben :helaas' iemand die graag actief is en dus moeite heeft met stilzitten. Maakt het allemaal erg frustrerend. Nadar ik een uur had gewielrend, zat ik al te kijken welke langere route ik de volgende dag zou gaan doen...hoezo overmoedig 🙄
Anoniem
17-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nu is mijn vriendin sinds kort ook overspannen (Verhaal 536)
Goedendag,
Ik heb al 1,5 jaar een burn out. Nu is mijn vriendin sinds kort ook overspannen. De liefde is er, maar ik vraag me af, hoe gaan we hiermee om?
Heeft iemand tips of weet iemand waar ik advies kan inwinnen?
Groeten Yoeri
Ik heb al 1,5 jaar een burn out. Nu is mijn vriendin sinds kort ook overspannen. De liefde is er, maar ik vraag me af, hoe gaan we hiermee om?
Heeft iemand tips of weet iemand waar ik advies kan inwinnen?
Groeten Yoeri
Yoeri
16-06-2023
laatste reactie: 17-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dezelfde situatie meegemaakt. Mijn vriendin was ook randje burnout, terwijl ik het ook was. De kunst is om elkaar zoveeel mogelijk met rust te laten, de taken goed te verdelen en apart te gaan slapen. Eigen ritmes houden en eigen dagindeling. Afstemmen op elkaar is bijna onmogelijk, omdat het energiepeil nooit gelijk is. Soms kan de ene net iets meer (of minder) dan de ander. En zoveel mogelijk ontlasten.. dus online bestellen en laten bezorgen. Elkaar niet forceren, maar juist ontzien. Geen discussies aangaan en vooral geen conflicten opzoeken. Wil de ander niet koken...prima, laten gaan. Wil de ander even niet de vaat doen...prima, laten gaan. Kortom, geen ruzie en elkaar ontzien. Komt goed.
Anoniem
16-06-2023
Reactie:
Even volhouden Derk.
Heb zelfs een verjaardag afgezet omdat ik even geen zin/energie had. Is nu met een BO dat je energielevels laag zijn.
Ik heb sinds vanmiddag L-tryptofaan gekocht op aanraden van een kennis BO’er die er baat bij had.
Heb zelfs een verjaardag afgezet omdat ik even geen zin/energie had. Is nu met een BO dat je energielevels laag zijn.
Ik heb sinds vanmiddag L-tryptofaan gekocht op aanraden van een kennis BO’er die er baat bij had.
richard
17-06-2023
Vooral s'ochtends heb ik het moeilijk (Verhaal 541)
Hey iedereen
Ben sinds 15Maart thuis met een burnout
Ik wissel goede dagen af met mindere.
Neem nu Escitalopram 10mg sinds 23 Mei.
Vaak geeuwen,soms plots erg warm hebben,weinig eetlust en een raar lusteloos gevoel in het hoofd.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Vooral s'ochtends heb ik het moeilijk.
Ben sinds 15Maart thuis met een burnout
Ik wissel goede dagen af met mindere.
Neem nu Escitalopram 10mg sinds 23 Mei.
Vaak geeuwen,soms plots erg warm hebben,weinig eetlust en een raar lusteloos gevoel in het hoofd.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Vooral s'ochtends heb ik het moeilijk.
Davy
17-06-2023
laatste reactie: 17-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Plots warm hebben heb ik ook 1 week gehad en dat wordt geleidelijk aan minder
Richard
17-06-2023
Verantwoord conditie opbouwen (Verhaal 539)
Ik heb hetzelfde probleem als degene die hiervoor schreef over sporten.
Bestaat er een schema hoe je jezelf binnen de perken houdt? Iets waarmee je verantwoord je conditie opbouwt?
Bestaat er een schema hoe je jezelf binnen de perken houdt? Iets waarmee je verantwoord je conditie opbouwt?
Anoniem
17-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Enthousiasme en positiviteit zijn echt mijn bottlenecks (Verhaal 538)
Pffff...enthousiasme en positiviteit zijn echt mijn bottlenecks. Donderdagavond lekker gewielrend net een vriend van mij. Echt heerlijk om weer lekker om mij zo te voelen. Heerlijk weer, leuke gesprekken en een drankje na afloop
De volgende dag dacht ik nog...ik ga weer sporten, maar gelukkig voelde ik mij al 'raar' en deed het niet
Nu 2 dagen later sta ik op, voel mij in eerste instantie prima, maar moest nog snel boodschappen doen en mijn dochter naar bijles brengen.
Het scheelde niet veel of ik stortte in. Trillende handen, zweverig gevoel in mijn hoofd en slappe, zwalkende benen.. ik ben he-le-maal gesloopt.
Echt waardeloos zo'n BO..
De volgende dag dacht ik nog...ik ga weer sporten, maar gelukkig voelde ik mij al 'raar' en deed het niet
Nu 2 dagen later sta ik op, voel mij in eerste instantie prima, maar moest nog snel boodschappen doen en mijn dochter naar bijles brengen.
Het scheelde niet veel of ik stortte in. Trillende handen, zweverig gevoel in mijn hoofd en slappe, zwalkende benen.. ik ben he-le-maal gesloopt.
Echt waardeloos zo'n BO..
Derk
17-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Hoe deal jij met dit én een klein kindje? (Verhaal 239)
Nooit gedacht dat ik hier uit pure wanhoop mijn verhaal zou zitten typen. Met een bijna 1 jarige koter om mij heen. In september 2021 is mijn zoon geboren.
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een periode zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu mijn vraag.. waarvan ik hoop dat er “lotgenoten” dit lezen en iemand zich hier in herkent? Is dit een paniekstoornis of is er meer? Hoe deal jij met dit én een klein kindje?
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een periode zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu mijn vraag.. waarvan ik hoop dat er “lotgenoten” dit lezen en iemand zich hier in herkent? Is dit een paniekstoornis of is er meer? Hoe deal jij met dit én een klein kindje?
Anoniem
15-08-2022
laatste reactie: 16-06-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, herken alles wat je schrijft. Veel kleine rustmomenten kan helpen. Korte dutjes doen. Want geloof me, de klachten kunnen nog erger worden. Probeer dat te voorkomen.
Vame
17-08-2022
Reactie:
Dit lijkt gewoon op een burnout. Je moet inderdaad goed na je lichaam luisteren en veel ontspannen. Ademhalingsoefeningen meditatie wandelen in het bos zijn dingen die je echt nodig hebt om heel langzaam je zenuwstelsel weer in balans te brengen en natuurlijk mentale stress weghalen zoals fysiek alles langzaam doen. Ik ben een jaar verder de ergste klachten ebben langzaam weg. Geef het tijd dan ga je zien dat als je om de 3 of 4 maanden terug kijkt je weer iets meer kan.
Anoniem
19-08-2022
Reactie:
Wow ik herken je verhaal heel erg. Sinds de geboorte van de 3e (september 2021) voel ik me verschrikkelijk. In de winter veel paniekaanvallen gehad en nu geen aanvallen meer maar continue vermoeid en pijn op de borst en in de bovenrug. Ga momenteel door de malle molen bij de cardioloog en ben al op van alles bloedgeprikt, maar er lijkt niks uit te gaan komen.. denk zelf ook aan een burnout (want ja, nooit 1 moment rust hier in huis, bovendien kom ik uit een heftige baan waar ik nu mee gestopt ben) maar wil toch lichamelijke oorzaken uitgesloten hebben want ik maak mezelf helemaal gek..
Johanna
24-08-2022
Reactie:
Hoihoi,
Allereerst wil ik je laten weten dat je niet alleen bent. Ik zit momenteel thuis overspannen en depressief met een zoontje van 1 jaar ( geboren Juli 2021 ). Ik vind het moeilijk om te dealen met mijn situatie, maar weet tegelijkertijd dat mijn zoontje mij nog enigsinds op de rit houdt. Hij geeft mij structuur omdat hij zorg nodig heeft. Had ik hem niet gehad dan weet ik zeker dat ik nu hele dagen in een hoekje van de bank lag. Want dat gevoel heb ik wel altijd.
Het is moeilijk maar ons verantwoordelijkheidsgevoel is toch net wat sterker dan wat ons overkomt. Maar ook sterke mama's moeten een keer nadenken of het pad wat we nu bewandelen de gezondste is. Goed voor jezelf zorgen om goed voor je kindje te zorgen mag je ook niet onderschatten. Misschien kun je een compromis met jezelf maken en je kindje alleen overdag een tijdje wegbrengen?
Veel sterkte met alles!
Allereerst wil ik je laten weten dat je niet alleen bent. Ik zit momenteel thuis overspannen en depressief met een zoontje van 1 jaar ( geboren Juli 2021 ). Ik vind het moeilijk om te dealen met mijn situatie, maar weet tegelijkertijd dat mijn zoontje mij nog enigsinds op de rit houdt. Hij geeft mij structuur omdat hij zorg nodig heeft. Had ik hem niet gehad dan weet ik zeker dat ik nu hele dagen in een hoekje van de bank lag. Want dat gevoel heb ik wel altijd.
Het is moeilijk maar ons verantwoordelijkheidsgevoel is toch net wat sterker dan wat ons overkomt. Maar ook sterke mama's moeten een keer nadenken of het pad wat we nu bewandelen de gezondste is. Goed voor jezelf zorgen om goed voor je kindje te zorgen mag je ook niet onderschatten. Misschien kun je een compromis met jezelf maken en je kindje alleen overdag een tijdje wegbrengen?
Veel sterkte met alles!
Ik
23-09-2022
Reactie:
Hi,
Zo te horen is dit gewoon een burnout. Naja niet gewoon, maar ik heb er ook 1 en herken alles wat je zegt. Autorijden kon ik niet goed door spanning en doordat mn ogen vermoeid zijn dus de bewegende beelden niet kan bijhouden. Inderdaad, het gevoel dat je misschien wel "out" gaat en je lichaam niet onder controle hebt. Helaas hoort het er allemaal bij en is er nu niet 123 een oplossing voor, behalve rust. Ooit zei een coach tegen mij dat je "gewoon autorijden wee moet oefenen". Ik denk er anders over. Sinds ik mn lijf nu meer dan een half jaar echt rust geef, krijg ik geen paniekaanvallen meer, niet meer angstig in de auto. Wandelen helpt maar als je oververmoeid ben zal ik gewoon vooral lekker liggen met een rustig muziekje of gewoon lekker niks. En je zegt dat je kindje de enige reden is dat je je bed uit komt, en je hem daarom niet wil weg brengen? Dan zeg ik, de enige manier om te herstellen is je rust te pakken dus misschien wel juist dat bed kiezen in plaats van alle verplichtingen en stress. Wees lief voor jezelf en kies voor jezelf, dat is de enige manier!
Zo te horen is dit gewoon een burnout. Naja niet gewoon, maar ik heb er ook 1 en herken alles wat je zegt. Autorijden kon ik niet goed door spanning en doordat mn ogen vermoeid zijn dus de bewegende beelden niet kan bijhouden. Inderdaad, het gevoel dat je misschien wel "out" gaat en je lichaam niet onder controle hebt. Helaas hoort het er allemaal bij en is er nu niet 123 een oplossing voor, behalve rust. Ooit zei een coach tegen mij dat je "gewoon autorijden wee moet oefenen". Ik denk er anders over. Sinds ik mn lijf nu meer dan een half jaar echt rust geef, krijg ik geen paniekaanvallen meer, niet meer angstig in de auto. Wandelen helpt maar als je oververmoeid ben zal ik gewoon vooral lekker liggen met een rustig muziekje of gewoon lekker niks. En je zegt dat je kindje de enige reden is dat je je bed uit komt, en je hem daarom niet wil weg brengen? Dan zeg ik, de enige manier om te herstellen is je rust te pakken dus misschien wel juist dat bed kiezen in plaats van alle verplichtingen en stress. Wees lief voor jezelf en kies voor jezelf, dat is de enige manier!
Ro
01-11-2022
Reactie:
Mijn zoon had deze symptomen ook. Niks geen Burnout maar een B12 TEKORT!!
ALS JE DAAR NIKS AAN DOET KUNNEN DE SYMPTOMEN EN KLACHTEN STEEDS GEKKER WORDEN. AUB MELD JE AAN BIJ DE FACEBOOK GROEP B12 DE VERGETEN ZIEKTE. DAAR IS EEN SPECIALIST DE BEHEERDER. ZIJ HEBBEN MÍJN ZOON GERED. DOEN!!
ALS JE DAAR NIKS AAN DOET KUNNEN DE SYMPTOMEN EN KLACHTEN STEEDS GEKKER WORDEN. AUB MELD JE AAN BIJ DE FACEBOOK GROEP B12 DE VERGETEN ZIEKTE. DAAR IS EEN SPECIALIST DE BEHEERDER. ZIJ HEBBEN MÍJN ZOON GERED. DOEN!!
EK
08-11-2022
Reactie:
Ik zit ook al meer dan een jaar in deze strijd. Elke dag voel ik de spanning angst duizeligheid en vermoeidheid door mijn lichaam. Wel heb ik vooruitgang als ik et vergelijk met vorig jaar, toen was alles nog iets intenser. Veel rusten(en ook wel inspannen om dat systeem weer te leren ontspannnen) en ontprikkelen helpt en inderdaad toegeven aan je vermoeidheid. Duurt lang als je lichaam eenmaal de stekker eruit getrokken heeft. Ik had ook constant een licht gevoel in me hoofd enorm duizelig en continu het gevoel flauw te vallen met name de ochtenden vorig Jaar nog. Gelukkig heb ik dat nie meer zo. Wel als ik overprikkeld door de wijk loop en het me hersenen te veel word dan krijg ik het gevoel flauw te vallen samen met alle spanningen en duizeligheid sensatie. Daarom is het beter om te wandelen in de natuur.
Anoniem
20-12-2022
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal!
Ik heb een tijdje een burn out, maar mijn psycholoog heeft een andere diagnose gesteld als achterliggende reden. Zo zie ik het dan. Ernstige depressie, ernstige angstklachten en dan met lichamelijke klachten. (Ongeveer dezelfde pijn als jij).
Ook ik heb een jong gezin, en ik vind het heel moeilijk om niet volledig te kunnen meedraaien in het gezin. Het is zwaar voor mijn partner, maar hij wilt dat ik goed voor mezelf zorg. Als ik dat niet doe, dan ben ik echt een heks naar degenen die dichtbij me staan. Na 2 jaar gaat het een stuk beter. Ik doe meer qua activiteiten (werk en sociaal), maar nog steeds moet ik net zoveel rust pakken. Het is hartstikke logisch, maar toch ben ik er heel verdrietig en boos om.
Ik heb een tijdje een burn out, maar mijn psycholoog heeft een andere diagnose gesteld als achterliggende reden. Zo zie ik het dan. Ernstige depressie, ernstige angstklachten en dan met lichamelijke klachten. (Ongeveer dezelfde pijn als jij).
Ook ik heb een jong gezin, en ik vind het heel moeilijk om niet volledig te kunnen meedraaien in het gezin. Het is zwaar voor mijn partner, maar hij wilt dat ik goed voor mezelf zorg. Als ik dat niet doe, dan ben ik echt een heks naar degenen die dichtbij me staan. Na 2 jaar gaat het een stuk beter. Ik doe meer qua activiteiten (werk en sociaal), maar nog steeds moet ik net zoveel rust pakken. Het is hartstikke logisch, maar toch ben ik er heel verdrietig en boos om.
Pearl
25-01-2023
Reactie:
Het vriendinnetje van mijn dochter (15) moest ook s'nachts naar het ziekenhuis vanwege een paniekaanval, kort daarna ook een moeder (45)van een vriend van onze zoon.
In beide gevallen kennen wij de geschiedenis van beide personen. In beide gevallen gaat het om het gebrek aan een stabiele leefomgeving. Scheidingen, nieuwe vader/moeders, toch weer weg gaan, ruzie, onrust, etc. Het gebrek aan veiligheid, geborgenheid en stabiliteit in je leven is allesbepalend hoe jij je voelt. Dit is de kern van je leven, de basis van de pyramide van Maslov. Alles valt en staat met deze basis. Een paniekstoornis is zo'n foute benaming voor een momentopname. Je zit in een crisis , je zit vast. Je moet dus terug naar de basis en kijken wat daar niet goed gaat.
Ik heb zelf ook een onveilige jeugd gehad, wat een enorme impact op mijn hele leven tot nu toe heeft gehad. Pas nu zie ik ook dat je hierdoor je leven totaal anders gaat structureren om te kunnen overleven. Wat nu pas duidelijk voor mij is geworden is dat ik sterke verbindingsangst heb ontwikkeld, doordat ik mijn ouders niet kon vertrouwen. Dit heeft zich (onbewust) voortgezet in mijn eigen relatie. Bindingsangst, verlatingsangst, verbindingsangst komen allemaal voort uit je opvoeding. Dit komt vaak later pas tot uiting. De klachten die daarbij horen zijn o.a. Veel spanning, volledig uitgeput, apatisch, vluchtgedrag of juist vast willen klampen, angstgevoelens, terugtrekken, impulsief, etc. etc. Erg veel mensen hebben onbewust hiermee te maken. Voor mij geldt verbindingsangst overduidelijk. Niet de oorzaak, wel het gevolg.
Op Youtube staan hele goede video's met uitleg hierover. Ik zeg niet dat je hiermee te maken heeft, maar voor mij was het een eye-opener en precies waar ik zelf nu mee te dealen heb en oorzaak was van mijn burn-out.
Succes!
In beide gevallen kennen wij de geschiedenis van beide personen. In beide gevallen gaat het om het gebrek aan een stabiele leefomgeving. Scheidingen, nieuwe vader/moeders, toch weer weg gaan, ruzie, onrust, etc. Het gebrek aan veiligheid, geborgenheid en stabiliteit in je leven is allesbepalend hoe jij je voelt. Dit is de kern van je leven, de basis van de pyramide van Maslov. Alles valt en staat met deze basis. Een paniekstoornis is zo'n foute benaming voor een momentopname. Je zit in een crisis , je zit vast. Je moet dus terug naar de basis en kijken wat daar niet goed gaat.
Ik heb zelf ook een onveilige jeugd gehad, wat een enorme impact op mijn hele leven tot nu toe heeft gehad. Pas nu zie ik ook dat je hierdoor je leven totaal anders gaat structureren om te kunnen overleven. Wat nu pas duidelijk voor mij is geworden is dat ik sterke verbindingsangst heb ontwikkeld, doordat ik mijn ouders niet kon vertrouwen. Dit heeft zich (onbewust) voortgezet in mijn eigen relatie. Bindingsangst, verlatingsangst, verbindingsangst komen allemaal voort uit je opvoeding. Dit komt vaak later pas tot uiting. De klachten die daarbij horen zijn o.a. Veel spanning, volledig uitgeput, apatisch, vluchtgedrag of juist vast willen klampen, angstgevoelens, terugtrekken, impulsief, etc. etc. Erg veel mensen hebben onbewust hiermee te maken. Voor mij geldt verbindingsangst overduidelijk. Niet de oorzaak, wel het gevolg.
Op Youtube staan hele goede video's met uitleg hierover. Ik zeg niet dat je hiermee te maken heeft, maar voor mij was het een eye-opener en precies waar ik zelf nu mee te dealen heb en oorzaak was van mijn burn-out.
Succes!
Frank
29-04-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties. Ik zal systeem therapie eens opperen bij de psycholoog.
Autistisch burnout ken ik als term niet. Maar lijkt me neer te komen op structureel autistische behoeften negeren en op die manier over grenzen heen gaan in het leven? :)
Autistisch burnout ken ik als term niet. Maar lijkt me neer te komen op structureel autistische behoeften negeren en op die manier over grenzen heen gaan in het leven? :)
Alan
07-06-2023
Reactie:
Vervelend zeg!
Paniekaanvallen krijgen gebeurt als je op je tenen loopt, of al burnout bent.
Dus als je de rek er uit is en je gaat door, krijg je paniek.
Paniek zijn de alarmbellen van je lichaam dat er iets anders moet.
Als het goed met je gaat en je krijgt alleen paniekaanvallen in specifieke situaties heb je last van een paniekstoornis.
Paniekaanvallen krijgen gebeurt als je op je tenen loopt, of al burnout bent.
Dus als je de rek er uit is en je gaat door, krijg je paniek.
Paniek zijn de alarmbellen van je lichaam dat er iets anders moet.
Als het goed met je gaat en je krijgt alleen paniekaanvallen in specifieke situaties heb je last van een paniekstoornis.
Alan
16-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Het gevoel onbegrepen worden (Verhaal 532)
Ik wou het graag van mij afschrijven.. ik zit nu 4 maanden in de burnout... En al deze verhalen wat ik lees op de forum. Ik vind het echt allemaal rot voor julliie! Het is niet leuk meer. Waar ik het meeste moeite mee heb is dat ik het gevoel heb dat mensen het niet snappen. Mensen denken als je een glimlacht , dat alles goed is. Je bent aan het opbouwen , je probeert natuurlijk een glimlach op te zetten, maar je voelt je zo rot van binnen. Maar dat zien ze niet. Elke dag wakker worden en met het gevoel liefst niet meer op te willen staan. Het is echt verschrikkelijk. Gelukkig onderneem ik wel meer , maar alles kost veel energie. wandelen daar krijg ik gelukkig energie van. ik verlies daardoor vrienden. Owh maar je eet wel bij een restaurant. Ohw dan moet ik het wel beter gaan met je. Soms wil ik gewoon een been breken , want dan wordt het wel geaccepteerd..
Herkennen jullie dit ook? Het gevoel onbegrepen worden, het gevoel van nutteloosheid. Ik heb het gevoel ook dat ik gewoon niet meer mag lachen . Ik weet het soms niet meer.
Herkennen jullie dit ook? Het gevoel onbegrepen worden, het gevoel van nutteloosheid. Ik heb het gevoel ook dat ik gewoon niet meer mag lachen . Ik weet het soms niet meer.
Kiaraah
12-06-2023
laatste reactie: 16-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik herken het zeker, mensen begrijpen het vaak niet (gelukkig maar voor hen).
Het gevoel van nutteloosheid heb ik ook veel moeite mee. Je moet rusten, maar dat rusten ben je op den duur ook wel zat. En altijd maar proberen positief te blijven, wat soms voor geen meter lukt. Het is echt een ontzettend moeilijk iets.
Het valt pas écht te begrijpen als je het zelf meemaakt helaas. In het begin deed ik erg mijn best om begrepen te worden, ik wilde het zo graag uitleggen aan anderen. Als mensen nu dingen zeggen waarvan ik denk: je begrijpt het totaal niet, dan denk ik: ‘laat maar’. Ik heb het druk genoeg met zelf accepteren wat er allemaal gebeurt. Mij geeft dat wel rust. Mensen die oprecht willen weten hoe het met je gaat, die vragen ernaar en oordelen niet zo gauw, is mijn ervaring.
Sterkte ermee! Hoop dat het je helpt om te weten dat je hier herkenning kan vinden.
Het gevoel van nutteloosheid heb ik ook veel moeite mee. Je moet rusten, maar dat rusten ben je op den duur ook wel zat. En altijd maar proberen positief te blijven, wat soms voor geen meter lukt. Het is echt een ontzettend moeilijk iets.
Het valt pas écht te begrijpen als je het zelf meemaakt helaas. In het begin deed ik erg mijn best om begrepen te worden, ik wilde het zo graag uitleggen aan anderen. Als mensen nu dingen zeggen waarvan ik denk: je begrijpt het totaal niet, dan denk ik: ‘laat maar’. Ik heb het druk genoeg met zelf accepteren wat er allemaal gebeurt. Mij geeft dat wel rust. Mensen die oprecht willen weten hoe het met je gaat, die vragen ernaar en oordelen niet zo gauw, is mijn ervaring.
Sterkte ermee! Hoop dat het je helpt om te weten dat je hier herkenning kan vinden.
Y.
12-06-2023
Reactie:
Hi Klaraah,
Het kan aan mij liggen, maar ik geef daar absoluut niets om. Ik vind het een gebrek aan inlevingsvermogen als mensen daar niet doorheen kunnen prikken. Daarnaast kunnen ze ook vragen hoe het met je gaat. Vragen ze dit niet, dan weet je dat de interesse in jou vanuit hun kant oppervlakkig is. Dus waarom zou jij je druk maken om wat de ander vindt? Boeit mij werkelijk totaal niets.
Haal je schouders op en besef dat ze niet beter weten. Alleen degene die weten wat een burnout met je doet, zullen het begrijpen.
Het kan aan mij liggen, maar ik geef daar absoluut niets om. Ik vind het een gebrek aan inlevingsvermogen als mensen daar niet doorheen kunnen prikken. Daarnaast kunnen ze ook vragen hoe het met je gaat. Vragen ze dit niet, dan weet je dat de interesse in jou vanuit hun kant oppervlakkig is. Dus waarom zou jij je druk maken om wat de ander vindt? Boeit mij werkelijk totaal niets.
Haal je schouders op en besef dat ze niet beter weten. Alleen degene die weten wat een burnout met je doet, zullen het begrijpen.
Anoniem
13-06-2023
Reactie:
Allebei bedankt voor jullie reactie!
Het is ook waar wat jullie zeggen en het helpt mij wel even hierin :) dankjewel!
Ik lees inderdaad hier de forum wel eens door z en ik merk dat mensen in deze achtbaan bijna allemaal dezelfde reeks klachten hebben. Maar ook soms positief dat ze er goed uitkomen en minder last hebben van de klachten. En dat geeft me hoop.
Echt super bedankt voor de reacties :)
Het is ook waar wat jullie zeggen en het helpt mij wel even hierin :) dankjewel!
Ik lees inderdaad hier de forum wel eens door z en ik merk dat mensen in deze achtbaan bijna allemaal dezelfde reeks klachten hebben. Maar ook soms positief dat ze er goed uitkomen en minder last hebben van de klachten. En dat geeft me hoop.
Echt super bedankt voor de reacties :)
Kiaraah
14-06-2023
Reactie:
Er is veel onbegrip als het gaat over burnout, zowel bij werkgevers, collega's, vrienden, familie maar zelfs bij (Arbo)artsen. Je moet eruit van je psycholoog, en als je dan iemand tegenkomt zie je ze gewoon denken van "hij was toch ziek😳". Vreselijk is dat. Ze zeggen niet voor niks dat je beter een been kunt breken...Begrip krijg je alleen van mensen die het zelf meegemaakt hebben en die weten wat het inhoudt. Dat merk je ook meteen aan de gesprekken met die mensen, zijn hele andere gesprekken.
Gerard
14-06-2023
Reactie:
Zo onwijs vervelend dat anderen het nog altijd niet (willen) begrijpen. Ze moeten blij zijn dat ze er zelf niet voor komen te staan. Ik ben nu 10 maanden thuis en vrijwel geheel hersteld, op een aantal lichte restklachten na. Ik studeerde nog en moest noodgedwongen stoppen. In september wil ik weer gaan studeren. De laatste maanden rust heb ik gereserveerd voor leuke dingen doen nu het eindelijk weer kan. Daar komen niet altijd fijne reacties op. Ik zou lui zijn, tijd teveel hebben en het zou niet normaal zijn dat ik nu soms meerdere keren per week ga winkelen of op het terras zit. Lekker laten kletsen, er waren genoeg maanden waarin ik totaal niks kon en overal pijn had.
Vrienden en familie geven me groot gelijk, nu heb ik nog tijd genoeg en kan het weer.
Vrienden en familie geven me groot gelijk, nu heb ik nog tijd genoeg en kan het weer.
Daniëlle
16-06-2023
Horen deze klachten erbij? (Verhaal 37)
Volgens mijn huisarts en bedrijfsarts zit ik in een burn-out. Nu heb ik bepaalde specifieke klachten en vraag me af dit normaal is en iemand ze herkent!. Ben in de medische molen gegaan mri/cardioloog/ kno arts bloedonderzoeken maar alles goed.
Ik heb dagelijks last van tintelen de voeten en koude voeten. Alleen de voeten.
Slap op mijn benen. En heel erg duizelig alsof ik op een bootje sta deinend op het water.
Droge ogen en branderig en een spacend gevoel in mijn hoofd.
Last van mijn schouders en nek. Een beetje angst van tijd tot tijd. Hartkloppingen.
Hoort dit erbij ? Vooral die constante duizeligheid beperkt me enorm en maakt angstig. En die tintelingen alleen in mijn voeten.
Ik heb dagelijks last van tintelen de voeten en koude voeten. Alleen de voeten.
Slap op mijn benen. En heel erg duizelig alsof ik op een bootje sta deinend op het water.
Droge ogen en branderig en een spacend gevoel in mijn hoofd.
Last van mijn schouders en nek. Een beetje angst van tijd tot tijd. Hartkloppingen.
Hoort dit erbij ? Vooral die constante duizeligheid beperkt me enorm en maakt angstig. En die tintelingen alleen in mijn voeten.
Claudia
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-06-2023
26Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tintelingen herken ik zeker, de laatste week voor ik uitviel door mijn burnout had ik vooral tinteling in de vingers, duizelig, misselijk, modderig hoofd, maar nog steeds onwijs AAN. Dat weekend ben ik ingestort. Ik zit nu al ruim een jaar thuis, poging tot reïntegratie op werk niet gelukt. Ik lees uit je verhaal niet of je nog aan het werk bent, maar ik zou zeker aanraden deze symptomen serieus te nemen en rust te pakken. Sterkte <3
T
T
T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik weet niet wanneer dit bericht geplaatst is, misschien is het allang niet meer aan de orde. Ik vind deze klachten ook klinken als klachten die kunnen voortkomen uit Hyperventilatie. Ik heb zelf een ademhalingscursus tegen hyperventilatie gedaan en dat heeft me enorm geholpen!
Groetjes,
Marjon
Ik weet niet wanneer dit bericht geplaatst is, misschien is het allang niet meer aan de orde. Ik vind deze klachten ook klinken als klachten die kunnen voortkomen uit Hyperventilatie. Ik heb zelf een ademhalingscursus tegen hyperventilatie gedaan en dat heeft me enorm geholpen!
Groetjes,
Marjon
Marjon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Claudia, jouw klachten komen zo overeen met mijn klachten. Het constant licht zijn in je hoofd en last van me nek en schouders. Ik wordt er zo beroerd van en krijg er een onbehaaglijk gevoel van. Het gevoel van houd het dan nooit op. Heb jij inmiddels alles alweer op de rit ben heel benieuwd.
Sebastiaan
> 2 jaar geleden
Reactie:
@Sebastiaan helaas nog veel last van een duizelig /deinend gevoel. Ben een jaar verder maar er lijkt geen eind aan te komen pfffffff.
Gelukkig wel meer energie. Slaap weer beter en kan inmiddels weer 5 km wandelen en er daadwerkelijk van genieten
Ik hoop dat het nog beter gaat worden want dit beperkt enorm.
Gelukkig wel meer energie. Slaap weer beter en kan inmiddels weer 5 km wandelen en er daadwerkelijk van genieten
Ik hoop dat het nog beter gaat worden want dit beperkt enorm.
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi claudia,
Geen idee wanneer dit bericht geplaatst is maar ben bebieywd hoe het nu gaat en hoe lang de klachten, vooral het duizelig/deinen geduurd heeft?
Geen idee wanneer dit bericht geplaatst is maar ben bebieywd hoe het nu gaat en hoe lang de klachten, vooral het duizelig/deinen geduurd heeft?
Kim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Grotendeels herkenbaar. Heb ook een burn-out en loop ook met de vraag of de klachten die ik ervaar daar nou wel onder vallen, omdat ik dit nergens echt terug zie/lees. Inmiddels 9 maanden, energieniveau is grotendeels terug (met ups en downs) maar Duizeligheid / wazigheid Blijft vooral aanhouden. Zodra ik in prikkelrijke omgevingen kom, lijkt het ‘filter’ in mijn brein als het ware niet goed meer Te werken waardoor alles intens binnenkomt. Terwijl je hoofd normaal onderscheid maakt tussen belangrijke en onbelangrijke informatie, komt bij mij alles als ‘belangrijk’ binnen waardoor ook je concentratievermogen niet goed is. Een gesprek voeren op een plek met omgevingsgeluid kan ik niet meer bijvoorbeeld. Soms word ik al duizelig van gewoon een gesprek/praten uberhaubt. Ben ook echt bang dat dit misschien niet meer helemaal over zal gaan, want ben bovenop ook HSP en altijd al gevoelig geweest voor prikkels. Nog iemand zich hierin herkent?
Grotendeels herkenbaar. Heb ook een burn-out en loop ook met de vraag of de klachten die ik ervaar daar nou wel onder vallen, omdat ik dit nergens echt terug zie/lees. Inmiddels 9 maanden, energieniveau is grotendeels terug (met ups en downs) maar Duizeligheid / wazigheid Blijft vooral aanhouden. Zodra ik in prikkelrijke omgevingen kom, lijkt het ‘filter’ in mijn brein als het ware niet goed meer Te werken waardoor alles intens binnenkomt. Terwijl je hoofd normaal onderscheid maakt tussen belangrijke en onbelangrijke informatie, komt bij mij alles als ‘belangrijk’ binnen waardoor ook je concentratievermogen niet goed is. Een gesprek voeren op een plek met omgevingsgeluid kan ik niet meer bijvoorbeeld. Soms word ik al duizelig van gewoon een gesprek/praten uberhaubt. Ben ook echt bang dat dit misschien niet meer helemaal over zal gaan, want ben bovenop ook HSP en altijd al gevoelig geweest voor prikkels. Nog iemand zich hierin herkent?
Amber
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Amber, de klachten die je schetst heb ik allemaal. Soort van error je kop in drukkere omgevingen. Ook geen geluiden door elkaar kunnen verdagen. Het zal er allemaal bij horen denk ik.
Ruben
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar jou/jullie verhalen en klachten
Ik heb sinds 4 maanden veel last van licht in mijn hoofd,gevoel alsof ik op een boot zit... hartkloppingen tintelende handen en vingers, Exceem op mijn handen,nu ook ogen rood en geïrriteerd, einde van de dag stort ik in... inmiddels ook medicijnen van de huisarts gekregen,om de spannings boog wat na beneden te halen,ik werk nog wel maar een stuk minder(ik heb een eigen salon aan huis)
Ik heb sinds 4 maanden veel last van licht in mijn hoofd,gevoel alsof ik op een boot zit... hartkloppingen tintelende handen en vingers, Exceem op mijn handen,nu ook ogen rood en geïrriteerd, einde van de dag stort ik in... inmiddels ook medicijnen van de huisarts gekregen,om de spannings boog wat na beneden te halen,ik werk nog wel maar een stuk minder(ik heb een eigen salon aan huis)
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar! Ik ben nu 9 maanden bezig en het gaat steeds een beetje beter.... maar ik ben echt zeker 6/7 maanden duizelig geweest. Nu heb ik nog erg last van lichaamlijke klachten voornamelijke trillen/beven van. Echt een rot gevoel want het beheerst op het moment mn leven.
Kenneth
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vorig jaar na 2 dierbare die overleden zijn geen contrct verlening en financieel niet echt top in een burn out gekomen na 2mmd medicijnen gekregen kon niet meer slapen zonder oxzepam nu nog steeds aan annti depresieva t ging beter beter gemeld uwv dat moest van hun maar sinds week weer klachten trilllen en beven blijft zeer vervelend om paar welen gesprekkenn met poh ggz gaat t ooit nog over pff
Esther
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi!
Weet niet wanneer je bericht geplaatst is, maar ik ben ook enorm duizelig geweest tijdens mijn burn-out. Ik had het gevoel alsof ik de hele dag dronken was of op een bootje stond inderdaad. Mijn duizeligheid is stukken minder geworden toen ik een wandelcoaching traject ben gestart. Nu word ik vooral duizelig als ik stress ervaar of teveel van mijn lichaam vraag. Eigenlijk een signaal dat ik over mijn grens ben gegaan. En vergeet niet wat slaap en rust met je lichaam doet, dat is het beste medicijn.
Sterkte!
Weet niet wanneer je bericht geplaatst is, maar ik ben ook enorm duizelig geweest tijdens mijn burn-out. Ik had het gevoel alsof ik de hele dag dronken was of op een bootje stond inderdaad. Mijn duizeligheid is stukken minder geworden toen ik een wandelcoaching traject ben gestart. Nu word ik vooral duizelig als ik stress ervaar of teveel van mijn lichaam vraag. Eigenlijk een signaal dat ik over mijn grens ben gegaan. En vergeet niet wat slaap en rust met je lichaam doet, dat is het beste medicijn.
Sterkte!
Lianna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi allemaal, ik herken het zeker ook heel erg, dat deinende gevoel alsof je op een boot staat.
Lianna je geeft aan een wandelcoach, ga je dan in het begin korte stukken want ik kan echt nog niet zo lang/ver lopen.
Ondanks dat het beter gaat hou ik deze klachten vooral ook met stilstaan, in rij winkel etc. Hebben jullie dat ook?
gr Kim
Lianna je geeft aan een wandelcoach, ga je dan in het begin korte stukken want ik kan echt nog niet zo lang/ver lopen.
Ondanks dat het beter gaat hou ik deze klachten vooral ook met stilstaan, in rij winkel etc. Hebben jullie dat ook?
gr Kim
Kim
> 2 jaar geleden
Reactie:
@marjon welke ademhalingscursus heb je gedaan
Marjolein
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste lotgenoten.
Helaas is dit mijn 3e zware burn out. Dom dom dom. Maar oke de klachten welke ik hier lees komen mij allen bekend voor. Hebben jullie ook de klacht van staren(je staat ergens en kan dan wel een kwartier stil staan staren in het niets, door de dag heen best veel. Hoor het graag
Helaas is dit mijn 3e zware burn out. Dom dom dom. Maar oke de klachten welke ik hier lees komen mij allen bekend voor. Hebben jullie ook de klacht van staren(je staat ergens en kan dan wel een kwartier stil staan staren in het niets, door de dag heen best veel. Hoor het graag
Rene
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet niet van wanneer deze berichten zijn maar hebt het ook...
Bij allerlei bewegingen een soort duizelig gevoel..alleen draait het niet.
Constant een "zwaar" hoofd..
En met lezen op de tel alsof soms iets vertraagd binnenkomt door mijn ogen.
Ook scrollen soms lastig mee kijken met mijn ogen.
Met lopen een beetje een onzeker gevoel..
Slaap wel goed maar word elke dag zo onzeker wakker, hoe de dag nu weer zal zijn.
Iemand met deze ervaringen ook al aan de betere hand?
Bij allerlei bewegingen een soort duizelig gevoel..alleen draait het niet.
Constant een "zwaar" hoofd..
En met lezen op de tel alsof soms iets vertraagd binnenkomt door mijn ogen.
Ook scrollen soms lastig mee kijken met mijn ogen.
Met lopen een beetje een onzeker gevoel..
Slaap wel goed maar word elke dag zo onzeker wakker, hoe de dag nu weer zal zijn.
Iemand met deze ervaringen ook al aan de betere hand?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb sinds een paar weken een burn-out. Dacht dat het een zware griep was, Bloed onderzocht, niets aan de hand. Ook een zwaar hoorfd, of licht in t hoofd. Slaap wel goed. Weet ook wel waardoor t komt--te hard werken, fysiek werken, ben 57-uitzendkracht- de overgang die nog meespeelt, Kids de deur uit- single. Ik ging altijd maar door--niet zeiken doorgaan..Nu zegt m,n lichaam, doe t zelf maar.. Ook de druk van Moeten- anders financieel verzuipen. Gelukkig nu hulp van een goede vriend op dat vlak. Maar mijn God-wat ben ik moe!
Rian
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb al 8 maanden een gevoel een strakke band om mijn hoofd
Te hebben en constante duizeligheid .Wat kan ik daar aan doen
Te hebben en constante duizeligheid .Wat kan ik daar aan doen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken ook veel van al deze klachten.. de duizeligheid en gespannen nek die helemaal na je ogen toeslaat plus kaken en keel is et ergste.. zit nu 7 maanden al thuis met burnout.. ik denk dat dit echt een uitputtingsverschijnsel is vanuit je hersens.. en heb et gevoel dat dit nog wel 1,5 tot 2 jaar kan duren (liever niet natuurlijk) maar zo accepteer ik de duizeligheid. Lief zijn voor jezelf.. kijk weinig tv. Njet te veel op je telefoon.. gun je hersenen rust in deze periode. Elke dag wandelen helpt ook al voel je je niet goed. Ademen helpt als je schrikt van het gevoel l. En langzaam komen we er wel weer.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het duizelig trillen beven
Rene
22-07-2022
Reactie:
Ik herken veel van je klachten, tintelingen in mijn voeten heb ik ook, soms trekken die door naar mijn benen.. en heb ik het gevoel alsof er duizend miertjes overheen lopen. Ook heb ik een soort koud gevoel met name op mijn voorhoofd. Voelt ook wel als een soort band. In een keer Duizelig worden. Wordt er gek van. Zit al 2 jaar in een burn out... en het gaat met ups en downs
Marielle
21-08-2022
Reactie:
Ik ben nu 15 maanden thuis met een burn-out en de eerste 9 maanden werd ik vooral beperkt door duizeligheid. Hoort er echt bij, maar is vreselijk vervelend omdat het je ook belemmert om ‘actieve rust’ te nemen, zoals mij werd geadviseerd.
Jannie
05-10-2022
Reactie:
Nu ruim 1,5 jaar in een burn-out. Het gaat steeds iets beter. Had ik nooit verwacht. Kwam van heel ver: druk op de borst, paniekaanvallen, dagelijks zware hoofdpijn, tintelingen in armen en benen, handen en voeten, allergische reacties op dingen waar ik nooit allergisch voor was/ben, slapeloosheid, moe moe moe, zere tong, zere maag, etc.
Het uit zich bij iedereen anders. Helaas valt het vaak toch allemaal onder een burn out.
Iedere dag wandelen heeft me enorm geholpen, zoals iemand hier ook al schreef. Ookal was dat het enige wat ik op een dag kon, ik ging.
Nu vooral nog moe en last van te veel prikkels. Die prikkels trek ik op goede dagen wel, op slechte niet.
Maar…. Het gaat steeds wat beter en daar ben ik echt blij mee. Ookal geloof je daar niet in, het wordt ooit beter. Hou vol.
Het uit zich bij iedereen anders. Helaas valt het vaak toch allemaal onder een burn out.
Iedere dag wandelen heeft me enorm geholpen, zoals iemand hier ook al schreef. Ookal was dat het enige wat ik op een dag kon, ik ging.
Nu vooral nog moe en last van te veel prikkels. Die prikkels trek ik op goede dagen wel, op slechte niet.
Maar…. Het gaat steeds wat beter en daar ben ik echt blij mee. Ookal geloof je daar niet in, het wordt ooit beter. Hou vol.
Stephanie
31-10-2022
Reactie:
Hoi Claudia,
Ik herken al je klachten. Ik kamp al een jaar met dezelfde ellende. Afgelopen maanden heb ik wel wat progressie gemaakt, door meer te gaan bewegen. Ik denk dat ik nu weer 75% van mijn energie terug heb. Paar maanden geleden was ik na 1 km wandelen al uitgeput. En nu ben ik weer voor 80% aan het werk (als docent.) Ik zou heel graag weer voor 100% willen werken en leven, maar ik merk aan alles dat mijn lijf daar nog niet aan toe is. Vooral wanneer ik mentaal teveel energie uitgeef komen de duizeligheid en de gevoelloze voeten weer heel heftig opzetten. Dat maakt mij vaak onzeker, maar tegelijkertijd besef ik me dat het een signaal is waar ik naar moet luisteren.
Jouw bericht is al oud, maar het is voor mij een geruststelling dat er andere mensen zijn met dezelfde klachten dan ik. Dus dank voor je openheid.
Ik herken al je klachten. Ik kamp al een jaar met dezelfde ellende. Afgelopen maanden heb ik wel wat progressie gemaakt, door meer te gaan bewegen. Ik denk dat ik nu weer 75% van mijn energie terug heb. Paar maanden geleden was ik na 1 km wandelen al uitgeput. En nu ben ik weer voor 80% aan het werk (als docent.) Ik zou heel graag weer voor 100% willen werken en leven, maar ik merk aan alles dat mijn lijf daar nog niet aan toe is. Vooral wanneer ik mentaal teveel energie uitgeef komen de duizeligheid en de gevoelloze voeten weer heel heftig opzetten. Dat maakt mij vaak onzeker, maar tegelijkertijd besef ik me dat het een signaal is waar ik naar moet luisteren.
Jouw bericht is al oud, maar het is voor mij een geruststelling dat er andere mensen zijn met dezelfde klachten dan ik. Dus dank voor je openheid.
Rik
06-04-2023
Reactie:
Ik herken alles! Duizeligheid noemen ze een a-typische klacht, maar lees het heel veel hier, bij mij spelen hormonen door vervroegd in de overgang ook nog mee.
Sterkte!
Iemand ervaring met duizeligheid en hoe het verloop was? Ik ben al 4 maanden nonstop duizelig
Sterkte!
Iemand ervaring met duizeligheid en hoe het verloop was? Ik ben al 4 maanden nonstop duizelig
Gien
11-05-2023
Reactie:
Hoi ,ook sinds paar jaren tegenslagen gehad (dierbaren verloren,dochter paar zoeken huisbezoeken ,werk die heel veel stress bezorgde,…druk van het leven en altijd blijven doorgaan maar op een bepaald moment leefde ik op men reserves en een serieuze klop gehad sinds een maand geleden .ik heb ook last van trillen en beven vooral
Paniek en angstaavallen,ook veel gedacht dat ik erge ziektes heb en
Al ct scan laten nemen maar zagen
Niks,zal nog een darmonderzoek ook laten doen
,ook veel hartkloppingen en darmklachten.zweetaanvallen,vooral bij het opstaan smorgens het ergste.ook heel moe.soms
Het gevoel ook dat je in elkaar gaat stuiken omdat lichaam en mentale niet meer samenwerken ,maar het gebeurd dan toch niet …zijn er mensen die dit ook ervaren?heb hulp gezocht en nu medicatie nemen maar deze werken maar na paar weken …elke dag is een gevecht …groetjes Kenny
Paniek en angstaavallen,ook veel gedacht dat ik erge ziektes heb en
Al ct scan laten nemen maar zagen
Niks,zal nog een darmonderzoek ook laten doen
,ook veel hartkloppingen en darmklachten.zweetaanvallen,vooral bij het opstaan smorgens het ergste.ook heel moe.soms
Het gevoel ook dat je in elkaar gaat stuiken omdat lichaam en mentale niet meer samenwerken ,maar het gebeurd dan toch niet …zijn er mensen die dit ook ervaren?heb hulp gezocht en nu medicatie nemen maar deze werken maar na paar weken …elke dag is een gevecht …groetjes Kenny
Kenny
03-06-2023
Reactie:
Hallo, 2maand geleden ben ik ook in een burn out beland. Het begon met tintelingen in mijn armen en een paar dagen daarna begon de ellende. Pijnen die constant versprongen over heel mijn lichaam, zenuwtrekkingen ogen, darmklachten, keelpijn, kaakpijn, nek-schouder, vermoeid, angst en paniekerig,.. en dit terwijl ik ervoor nooit wat had. Zijn er nog mensen die dit hebben meegemaakt?
Marie
15-06-2023
Een grote zonde begaan (Verhaal 488)
Goeiedag,
Ik ben eenzaam en heel verdrietig.
Ik wordt gepest op mijn werk en niemand die daar iets aan kan doen.
Ik heb een grote zonde begaan in mijn leven en kan daar moeilijk mee leven.
Het enige wat ik wel weet is dat ik woensdag uit het leven zal stappen
Ik ben eenzaam en heel verdrietig.
Ik wordt gepest op mijn werk en niemand die daar iets aan kan doen.
Ik heb een grote zonde begaan in mijn leven en kan daar moeilijk mee leven.
Het enige wat ik wel weet is dat ik woensdag uit het leven zal stappen
Evelien
14-05-2023
laatste reactie: 14-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
He Evelien,
Ik weet niet wat de zonde is die je begaan hebt maar weet dat uit het leven stappen altijd de verkeerde keuze is. Kun je je verhaal bij iemand kwijt? blijf er niet alleen mee rondlopen! Je kan mij ook mailen
Groeten Ruben
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Ik weet niet wat de zonde is die je begaan hebt maar weet dat uit het leven stappen altijd de verkeerde keuze is. Kun je je verhaal bij iemand kwijt? blijf er niet alleen mee rondlopen! Je kan mij ook mailen
Groeten Ruben
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Ruben
14-05-2023
Reactie:
Dit is te heftig voor een zomaar burn out topic. Hulpverleners kijken jullie mee, en grijpen jullie even in?
Madeliefje
15-05-2023
Reactie:
Hi Evelien, ik denk dat je niet beseft hoeveel mensen er een of nog veel meer zonden begaan. Daarnaast worden er ongelooflijk veel mensen gepest op hun werk of gewoon genegeerd. Dit is niet goed te praten, maar ook daar ben je niet uniek in.
M.a.w. je bent niet alleen met je problemen en zeker niet de eerste. Zoek hulp en trek familie aan hun jas. Hier kom je uit.
M.a.w. je bent niet alleen met je problemen en zeker niet de eerste. Zoek hulp en trek familie aan hun jas. Hier kom je uit.
Frank
15-05-2023
Reactie:
Jeetje ik schrik hier best wel van……
Denk alsjeblieft goed na over je beslissing. Ik weet niet wat je hebt gedaan maar je mag er met mij altijd over praten, als je dat wil dan reageer je maar dan krijg je mn mailadres ook.
Er zijn altijd mensen die van je houden en wat er ook gebeurd is, iedereen verdient een tweede kans. Ik hoop dat je dit optijd leest.
Er zijn genoeg mensen die jou willen en kunnen helpen, misschien kan je ergens anders je leven weer proberen op te pakken.
Denk alsjeblieft goed na over je beslissing. Ik weet niet wat je hebt gedaan maar je mag er met mij altijd over praten, als je dat wil dan reageer je maar dan krijg je mn mailadres ook.
Er zijn altijd mensen die van je houden en wat er ook gebeurd is, iedereen verdient een tweede kans. Ik hoop dat je dit optijd leest.
Er zijn genoeg mensen die jou willen en kunnen helpen, misschien kan je ergens anders je leven weer proberen op te pakken.
Anoniemmmm
16-05-2023
Reactie:
Evelien, mocht er iets in je zijn dat twijfelt.... Kijk eens op 113.nl. Daar kun je (anoniem) terecht als je eraan denkt om zelfmoord te plegen.
Janneke
14-06-2023
Vermoeidheid die niet meer dragelijk is (Verhaal 362)
Hallo al eens eerder mijn verhaal ergens neer gezet. Maar ben me nu toch wel echt aan het afvragen ,waar ik nu moet gaan zoeken?heb ik een burn-out ,of is het een zware depressie, gezien dit nog al tegen elkaar aan zit. Om een heel verhaal Julie te sparen,en het zo kort mogelijk te houden. Heb ik een extreeme vermoehijd, deze dus echt niet meer dragelijk is.de laatste 3a4 weken verwardheid, geen besef meer van mijn omgeving, geen lontje meer en zeer opgefokt. Het voelt als overleven. In een angstige waas of film. Piekeren, tot je niet meer weet of je het nu heb gedroomd, of werkelijk heb mee gemaakt, een grote chaos in mijn hoofd .van gedachten werkelijkheid en heden (besef) in het leven,als het al leven is lopen door elkaar. Zo danig dat je niet meer weet wie je bent. GGZ geweest ,kastje naar de muur ide. Hulp waar dan ook niet te krijgen of vinden het is lastig uit te leggen, maar het voelt in een groot woord, of als je geen ide meer heb in de realiteit te zitten of te wel in het hier en nu te zijn.in een constante tunnelvisie rondloopt .over de agressieve bijna niet te onderdrukken uitspattingen nog maar te zwijgen. Als er ook maar wat valt, of fout gaat barst ik uit tot waanzin. Dit alles bij elkaar is ook nog eens gepaard met angst enz enz .wie o wie herkend dit verhaal. Graag een reactie ,ik heb echt het gevoel ik hier niet in begrepen wordt tenminste door de hulpverlening. Die hier ook weinig mee doen. Ik wil me graag Zelf helpen, maar hoe wat en waar ? Zelf bij een noodkreet voor een opname geen gehoor of inzicht in de ernst van de zaak .morgen die geen die dit herkenbaar klinkt aub reactie geven. Zo ik misschien inzicht krijg wat is kan zijn .burn out. Of zware depressie. Kom er zelf niet meer uit mvg j
Jan
14-02-2023
laatste reactie: 14-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is goed dat je deze opmerking maakt, want ik vind dat ook. Wat ik mis in veel verhalen is het besef van wat er aan de hand is. Onder de streep is het pure logica. Belast jij je lichaam teveel, dan komt er een moment dat je fysiek iets overkomt. Hier moet je ook van herstellen door therapie, rust en geduld. Vaak zal je dan nog pijn, irritatie of zwakke momenten hebben. Dit accepteer je, want zo werkt dat nou eenmaal. In dit geval heb jij je hersenen teveel belast. Over de grens gegaan en de signalen zijn duidelijk. Overspannen, prikkelbaar, emotioneel, labiel, zwak, slap, angstig, etc. En dit vinden we dan wel raar? Nee, natuurlijk niet. M.a.w. ik ben sinds kort pas écht op de rem getrapt, want ik had al jaren burn-out klachten en ging kortgeleden bijna door mijn hoeven. Ik slaap 2x per dag, eet zo gezond mogelijk, zodra de zon schijnt ga ik in het licht zitten, lees niets, doe enkel de boodschappen en heb mij volledig overgegeven. Het is nu eenmaal zo en de reden waarom ik in deze situatie zit, is volledig begrijpelijk. M.a.w. het is wat het is en het geeft mij tijd om dingen op z'n plaats te zetten. En ja, ook ik ben gespannen, angstig, moe, heb hoofdpijn, ben draaierig, etc. Maar ja.. het zijn ook je hersenen he die moeten bijkomen ;-)
Frank
28-02-2023
Reactie:
Ik heb bijna hetzelfde.
Wat ik hier weinig lees is apneu.
Dit kan er veel op lijken.
Slaap in dát geval zo weinig mogelijk overdag. In tegenstelling van wat ik hier vaak lees over rust nemen. Het blijft lastig als je nog geen duidelijkheid hebt. Jan, heb je ook gedacht over een second opinion? Ik leef met je mee! Hou vol.
Wat ik hier weinig lees is apneu.
Dit kan er veel op lijken.
Slaap in dát geval zo weinig mogelijk overdag. In tegenstelling van wat ik hier vaak lees over rust nemen. Het blijft lastig als je nog geen duidelijkheid hebt. Jan, heb je ook gedacht over een second opinion? Ik leef met je mee! Hou vol.
Anoniem
08-03-2023
Reactie:
Ik herken het deels. Heel erg. Ik heb een 2de burn out momenteel ben teruggevallen. En deze is een stuk intenser en heviger. Herkennen jullie ook zo’n intense hoofdpijn? En dat tv kijken soms niet eens last? Steken in je hoofd dat je soms niet weet wat te doen? Je hoofd voelt alsof het kookt soms. Als een kloppend hart ook. Ook heb ik het al geaccepteerd maar wel in een lastige situatie
Roger
18-03-2023
Reactie:
Hallo jullie allemaal heel bedankt, voor de vehalen en antwoorden, het is idd heel zwaar zijn er ook mensen die behoefte hebben aan persoonlijk contact . Ter ondersteuning laat het me dan weten. Julie allemaal sterkte, en hoop nog van jullie te horen
Jan
14-06-2023
Mag je tijdens burnout zwanger raken? (Verhaal 282)
Ik heb misschien een rare vraag, maar mag je tijdens een burnout zwanger raken? Ik kan wel nog niet veel. Maar heb het gevoel alsof de tijd dringt. En ik weet niet hoelang het gaat duren voordat ik hier uit ben.
Anoniem
13-10-2022
laatste reactie: 13-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je een antwoord gehad op deze vraag ?
Ik heb dezelfde vraag maar durf ze niet stellen aan mijn huisdokter... het zal wellicht niet goed zijn, een zo hoog cortisol gehalte...
Ik heb dezelfde vraag maar durf ze niet stellen aan mijn huisdokter... het zal wellicht niet goed zijn, een zo hoog cortisol gehalte...
Vi
10-05-2023
Reactie:
Je mag alles. Overal is een oplossing voor. Denk in mogelijkheden.
Maar vooral zelf voelen of je dit kan.
Succes
Maar vooral zelf voelen of je dit kan.
Succes
M
13-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ben ik misschien gevoelloos geworden voor signalen van mijn lichaam? (Verhaal 385)
Wie herkent het volgende:
Als ik de klachten lees van mensen die fysiek uitgeput zijn, dan herken ik dat enigzins, maar heb vaak het gevoel dat ik 'gewoon' kan gaan sporten. Zeker als ik enkele dagen veel rust heb genomen, dan ga ik naar de sportschool en sport ik voorzichtig. Vorige week voelde ik mij dus 'goed', althans dat dacht ik en ging op de lopende band wandelen (rot weer buiten). Na 20 minuten ging ik de sauna in en voelde mij prima. 2 dagen later deed ik het weer, maar dacht..ik ga even rennen. Weer de sauna en daarna voelde ik mij weer helemaal top. 2 dagen daarna ging ik weer rennen, wat krachtoefeningen, sauna en wéér voelde ik mij top. Alleen de volgende dag was ik helemaal gesloopt. Niet zozeer fysiek, maar mentaal. Ongelooflijk gespannen, angstig en heel prikkelbaar. Nu 2 dagen later is het een beetje gezakt, maar ik vraag mij dus nu af of dit kan bij burn-out? Ben ik misschien gevoelloos geworden voor signalen van mijn lichaam? Want hoe kan ik mij nou zou ongelooflijk goed voelen de laatste keer, zeer goed slapen en de volgende dag helemaal van slag zijn. Ik vind juist dit onderdeel ongelooflijk lastig, want je denkt telkens dat je weer de draad 'eventjes' kunt oppakken, maar blijkbaar werkt dat niet zo. Balans is key, maar ja, ik heb geen flauw idee waar die balans zit.
Alvast bedankt,
Erwin
Als ik de klachten lees van mensen die fysiek uitgeput zijn, dan herken ik dat enigzins, maar heb vaak het gevoel dat ik 'gewoon' kan gaan sporten. Zeker als ik enkele dagen veel rust heb genomen, dan ga ik naar de sportschool en sport ik voorzichtig. Vorige week voelde ik mij dus 'goed', althans dat dacht ik en ging op de lopende band wandelen (rot weer buiten). Na 20 minuten ging ik de sauna in en voelde mij prima. 2 dagen later deed ik het weer, maar dacht..ik ga even rennen. Weer de sauna en daarna voelde ik mij weer helemaal top. 2 dagen daarna ging ik weer rennen, wat krachtoefeningen, sauna en wéér voelde ik mij top. Alleen de volgende dag was ik helemaal gesloopt. Niet zozeer fysiek, maar mentaal. Ongelooflijk gespannen, angstig en heel prikkelbaar. Nu 2 dagen later is het een beetje gezakt, maar ik vraag mij dus nu af of dit kan bij burn-out? Ben ik misschien gevoelloos geworden voor signalen van mijn lichaam? Want hoe kan ik mij nou zou ongelooflijk goed voelen de laatste keer, zeer goed slapen en de volgende dag helemaal van slag zijn. Ik vind juist dit onderdeel ongelooflijk lastig, want je denkt telkens dat je weer de draad 'eventjes' kunt oppakken, maar blijkbaar werkt dat niet zo. Balans is key, maar ja, ik heb geen flauw idee waar die balans zit.
Alvast bedankt,
Erwin
Erwin
12-03-2023
laatste reactie: 12-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar! Ik kan de signalen van mijn lijf totaal niet meer lezen. Probeer ook zo veel mogelijk in beweging te blijven en als ik dan eindelijk wat energie heb en even ga hardlopen dan kan ik totaal mijn eigen grenzen niet aanvoelen. Tijdens het rennen helemaal oké en dan de volgende dag lig ik weer plat (soms 2, 3 dagen). Heel, heel frustrerend. Je moet helemaal opnieuw uitvinden hoe je lichaam werkt.
Mijn psycholoog zei dat het belangrijk is om op goede dagen juist niet te veel te doen omdat je alsnog een tekort aan energie aan het opbouwen bent. De tank is nog steeds halfvol (of in mijn geval iets van 20%) ook al voelt het op zo’n dag allemaal bijna normaal. De kunst is dus om niet dan gelijk al je energie weer te verspillen zodat je weer terug bij af hebt.
Makkelijk gezegd wel als je al tijden thuis zit en je rot verveelt. Maar geduldig blijven en niet te veel van jezelf vragen. Succes!
Mijn psycholoog zei dat het belangrijk is om op goede dagen juist niet te veel te doen omdat je alsnog een tekort aan energie aan het opbouwen bent. De tank is nog steeds halfvol (of in mijn geval iets van 20%) ook al voelt het op zo’n dag allemaal bijna normaal. De kunst is dus om niet dan gelijk al je energie weer te verspillen zodat je weer terug bij af hebt.
Makkelijk gezegd wel als je al tijden thuis zit en je rot verveelt. Maar geduldig blijven en niet te veel van jezelf vragen. Succes!
M
12-03-2023
Reactie:
Ik voel me vaak na het wielrennen en de dag/dagen erna beter dan voorheen. Mijn therapeut zei gisteren dat dat komt omdat je tijdens je geliefde sport weer in verbinding komt met je lichaam. Andere dagen ervaar ik een gebrek aan eenheid tussen lichaam en geest, m.n. de voeten bungelen maar wat aan mijn lijf vast, zo voelt het.
Arend
22-04-2023
Reactie:
Heb je er ooit over nagedacht waar topsport op slaat? Is een wielrenner misschien eigenlijk een beetje gek zichzelf zo af te matten? Op mijn netvlies staat nog altijd een hardloopster die vlak voor de finnish instortte maar als een robot heel traag en bijna kreupel toch verder liep. Mensen: sport hoeft geen zelfmarteling te zijn. Fiets rustig, loop rustig. Daar gaat het toch om?
Tim
12-06-2023
Tijdsdruk door bedrijfsarts (Verhaal 382)
Pushen van de bedrijfsarts zorgt ervoor dat ik toch niet helemaal los kan laten.
Ik zit sinds augustus vorig jaar thuis met een burnout. Ik was 2 maanden eerder al overspannen geraakt en helaas niet goed geluisterd en niet genoeg rust genomen.
Nu heb ik elke 2 maanden contact met een bedrijfsarts maar ik heb het gevoel dat hij mij aan het pushen is om weer aan het werk te gaan of aan reintegratie te gaan denken. Vanaf het eerste gesprek kreeg ik dit gevoel al. De laatste keer dat ik hem sprak zei hij: ik kan je niet eindeloos adviseren om ziek thuis te blijven.
Voor mijn gevoel zorgt deze druk ervoor dat ik toch niet helemaal los kan laten en mij over kan geven aan de burnout. Ben elke keer weer angstig als ik er weer heen moet en voelt alsof er tijdsdruk op mijn herstel zit waardoor ik toch weer paniekgevoelens krijg.
Iemand hier ervaring mee?
Ik zit sinds augustus vorig jaar thuis met een burnout. Ik was 2 maanden eerder al overspannen geraakt en helaas niet goed geluisterd en niet genoeg rust genomen.
Nu heb ik elke 2 maanden contact met een bedrijfsarts maar ik heb het gevoel dat hij mij aan het pushen is om weer aan het werk te gaan of aan reintegratie te gaan denken. Vanaf het eerste gesprek kreeg ik dit gevoel al. De laatste keer dat ik hem sprak zei hij: ik kan je niet eindeloos adviseren om ziek thuis te blijven.
Voor mijn gevoel zorgt deze druk ervoor dat ik toch niet helemaal los kan laten en mij over kan geven aan de burnout. Ben elke keer weer angstig als ik er weer heen moet en voelt alsof er tijdsdruk op mijn herstel zit waardoor ik toch weer paniekgevoelens krijg.
Iemand hier ervaring mee?
Meyndert
09-03-2023
laatste reactie: 12-06-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Meyndert,
Ik herken wat je zegt. Ik zit sinds juni thuis en in september zou ik eigenlijk weer aan het werk gaan. Dat lukte niet. Paar keer bij de bedrijfsarts geweest waar we afspraken dat ik 2x een uur per week zou gaan proberen. Elke keer lukte het niet, want ik was er zowel fysiek als mentaal niet klaar voor.
Begin februari ben ik dan eindelijk die 2x een uur begonnen en nu lukt me dat wel. Maar er zijn ook nog dagen bij dat ik me moet afmelden of dat ik na een half uur al ‘op’ ben. Ik denk dat jouw gevoel terecht is en dat je er wellicht nog niet klaar voor bent.
Ik herken wat je zegt. Ik zit sinds juni thuis en in september zou ik eigenlijk weer aan het werk gaan. Dat lukte niet. Paar keer bij de bedrijfsarts geweest waar we afspraken dat ik 2x een uur per week zou gaan proberen. Elke keer lukte het niet, want ik was er zowel fysiek als mentaal niet klaar voor.
Begin februari ben ik dan eindelijk die 2x een uur begonnen en nu lukt me dat wel. Maar er zijn ook nog dagen bij dat ik me moet afmelden of dat ik na een half uur al ‘op’ ben. Ik denk dat jouw gevoel terecht is en dat je er wellicht nog niet klaar voor bent.
Y.
10-03-2023
Reactie:
Excuus er ging wat mis met mijn reactie plaatsen. Ik had nog toe willen voegen:
Wat vervelend dat de bedrijfsarts je pusht. Zo’n opmerking is niet gepast en heel onhandig als je iemand met een burnout voor je hebt. Dat draagt idd alleen maar bij aan jouw stress.
Ik wens je veel sterkte!
Wat vervelend dat de bedrijfsarts je pusht. Zo’n opmerking is niet gepast en heel onhandig als je iemand met een burnout voor je hebt. Dat draagt idd alleen maar bij aan jouw stress.
Ik wens je veel sterkte!
Y.
10-03-2023
Reactie:
Die bedrijfsarts weet niet waar hij/zij het over heeft, zo iemand pushen en stress bezorgen zou verboden moeten zijn. Je systeem is zeer fragiel voor stress en dingen die normaal niet boeien komen nu ineens heel hard binnen. Jammer voor hem, het gaat nog niet. Klaar. Dat is jouw goede recht!
Taco
10-03-2023
Reactie:
Dankjewel Y. en Taco,
Ik vraag me wel af wat mijn rechten zijn, misschien dat ik een second opinion ga opvragen bij mijn huisarts. Ik heb in juni al een week thuis gezeten van oververmoeidheid en ik moet zeggen dat ik me op het moment nog niet veel beter voel dan toen ik me ziek heb gemeld in augustus.
De tijdsdruk geeft me een heel beklemmend gevoel. Misschien moet ik dit ook met de bedrijfsarts bespreken maar ik voel me niet zo op mijn gemak bij deze heer sindsdien.
Ik vraag me wel af wat mijn rechten zijn, misschien dat ik een second opinion ga opvragen bij mijn huisarts. Ik heb in juni al een week thuis gezeten van oververmoeidheid en ik moet zeggen dat ik me op het moment nog niet veel beter voel dan toen ik me ziek heb gemeld in augustus.
De tijdsdruk geeft me een heel beklemmend gevoel. Misschien moet ik dit ook met de bedrijfsarts bespreken maar ik voel me niet zo op mijn gemak bij deze heer sindsdien.
Meyndert
10-03-2023
Reactie:
Wat naar dat je je onder druk gezet voelt. Een second opinion is pas aan de orde als je het niet eens bent met het advies van de BA. Heeft hij/zij gezegd dat je alweer aan de slag moet of nog niet concreet? Hoe lastig ook, in de praktijk zal het wel loslopen; in het ergste geval moet je het gaan proberen (wat helaas wel veel spanning kan geven) maar al ben je er maar 5 minuten en vertrek je weer, dan heb je al commitment getoond. Zolang je naar meewerkt prima. En als het niet gaat dan begrijpt de BA ook wel dat forceren niet zal werken zolang jij hevige klachten hebt of krijgt door werk.
Maar mogelijk blijf je druk voelen en dat is zo naar en precies wat je niet wilt tijdens een BO! Sterkte.
Maar mogelijk blijf je druk voelen en dat is zo naar en precies wat je niet wilt tijdens een BO! Sterkte.
M.
10-03-2023
Reactie:
Hoi M.
Dankjewel voor je reactie.
Er is nog geen concreet advies geweest dat ik weer moet maar werd sterk geïmpliceerd in het laatste gesprek dat dit mijn ‘laatste periode’ volledig thuis zou zijn. Dit terwijl ik nog meermaals per week kamp met paniekaanvallen, enorme spierpijn, duizeligheid en in sociaal isolement zit (ik heb een vriendin en hond thuis dus ben niet helemaal alleen. het is meer dat ik niet graag de deur uit ga momenteel, alleen om af en toe een rondje te lopen met de hond).
Ik spreek hem midden april weer maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het verstandig is om nu weer aan de slag te gaan. Als ik even niet die druk voel gaat het vaak ook een paar dagen beter, maar denken aan dit gesprek zet meestal weer een paniekaanval in gang.
Dankjewel voor je reactie.
Er is nog geen concreet advies geweest dat ik weer moet maar werd sterk geïmpliceerd in het laatste gesprek dat dit mijn ‘laatste periode’ volledig thuis zou zijn. Dit terwijl ik nog meermaals per week kamp met paniekaanvallen, enorme spierpijn, duizeligheid en in sociaal isolement zit (ik heb een vriendin en hond thuis dus ben niet helemaal alleen. het is meer dat ik niet graag de deur uit ga momenteel, alleen om af en toe een rondje te lopen met de hond).
Ik spreek hem midden april weer maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het verstandig is om nu weer aan de slag te gaan. Als ik even niet die druk voel gaat het vaak ook een paar dagen beter, maar denken aan dit gesprek zet meestal weer een paniekaanval in gang.
Meyndert
12-03-2023
Reactie:
Iedereen die last heeft van een bedrijfsarts die er náást zit adviseer ik een second opinion aan te vragen. Laat je niets wijsmaken want het heeft wél zin. Ook een UWV- deskundige kan een verstandige optie zijn.
Second Opinion.
12-06-2023
Al 3 jaar ,van erger, naar kwaad kompleet opgebrand (Verhaal 530)
Hallo hier dan ook mijn verhaal. In de hoop op antwoorden, die mij hopelijk verder helpen. Ik ben radeloos,,hopeloos op zoek naar wat er aan de hand is.om maar gewoon met de deur in huis te vallen, ben ik ongeveer al 3 jaar ,van erger, naar kwaad kompleet opgebrand. De vermoeidheid dus de extreme vermoeidheid, is zo erg ik mijn leven niet meer zie zitten. Kan mij niet meer consenteren, in een gesprek, loop de hele dag voor me uit te dromen, staren. En ben zo moe .dat ik zelfs afspraken, hobby's en dergelijke wel vergeten kan.ondertusen ggz behandeling gehad. En aan de antidepressiva begonnen, esitalopram mag helaas niet helpen. Het is ook het ide van het kastje naar de muur ide. Je wordt er niet begrepen. Op het moment van opstaan uit bed voelt het als een griep, in combinatie met wakker worden en weer omkiepen, dus weer een paar uur verder. Rond om 12 uur sta je dan maar eens op.en ja hoor binnen half uur ben je zo moe en kapot. Je je ogen niet meer open kan houden. In een gesprek moet ik aflijding zoeken. Om vervolgens niet te gaan staren. Ik ben zeer vergeetachtig dat ik binnen 5 min al weer niet weet wat en waar ik alles neer heb geslecht. De dagen om me heen krijg ik niet meer mee. Overmatig piekeren, dat ik denk ik ga er gek van worden. Ik ben zo moe en afgebrand ik er ondertussen wel klaar mee ben.het kost te veel energie om zo verder te gaan. Ik ben gewoon op .zijn er hier mensen die dit aanspreken doet. Aub reactie graag. Ook als u zichzelf hier in herkent. Persoonlijk contact zeer op prijs gesteld. Wie herkent dit .is het een burn-out. Een depressie. Of een angst pieker stoornis. Ik kom heel graag met u in contact. Laat u me weten hoe. Mvg anoniem
Anoniem
11-06-2023
laatste reactie: 12-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het enige wat ik zelf ben gaan realiseren is dat ieders leven gebasseerd is op dezelfde dingen. Familie, gezin, werk, fysieke gezondheid, vrienden, leefomgeving, etc. Als 1 onderdeel wankelt, dan beginnen lichte klachten. Stort een onderdeel in, dan ontstaat er (veel) stress wat kan leiden tot een burnout, maar heb je meerdere onderdelen die ingestort zijn, dan wordt het een zware klus, maar niet onmogelijk.
In mijn geval spelen familie, werk en vriendenkring een rol. Op al die vlakken ben ik gestart met het herstellen. Het sociale leven door af te spreken met vrienden, familie weer actief te benaderen en vooral ook achterhalen wat ik nou écht wilde met mijn leven. Zolang die onderdelen niet hersteld zijn, blijf ik depressief, maar snap nu ook waarom. Ook snapte ik nu (eindelijk) dat vereenzaming door BO een enorme extra belasting is die mensen snel onderschatten.
Deed ik vroeger veel dingen alleen uit noodzaak, nu doe ik bewust alleen nog maar dingen met anderen samen. Ongemerkt levert dit veel energie op, positieve ervaringen en inzicht. Ik merkte ook dat ik juist wilde ouwehoeren tijdens de yoga les en de les zelf mwah vond. Gewoon behoefte aan gesprekken, plezier en gezelligheid.
Maw jij hebt zelf de sleutel en als je die hebt dan moet je pas echt aan de slag. Dus als je weet dat je vereenzaamd, ga dan bewust een praatje aan met mensen. Niet appen, maar bellen, niet de zelfscan gebruiken, maar bij de kassa gaan staan, praatje met de buren (ook al ben je moe). Je bent niet ziek, je zit 'gewoon' niet op de juiste weg en bent nu de bocht.uit gevlogen. Wil je terug naar die weg of ga je door de wildernis naar een weg waarop je wel wilt rijden.
Succes
In mijn geval spelen familie, werk en vriendenkring een rol. Op al die vlakken ben ik gestart met het herstellen. Het sociale leven door af te spreken met vrienden, familie weer actief te benaderen en vooral ook achterhalen wat ik nou écht wilde met mijn leven. Zolang die onderdelen niet hersteld zijn, blijf ik depressief, maar snap nu ook waarom. Ook snapte ik nu (eindelijk) dat vereenzaming door BO een enorme extra belasting is die mensen snel onderschatten.
Deed ik vroeger veel dingen alleen uit noodzaak, nu doe ik bewust alleen nog maar dingen met anderen samen. Ongemerkt levert dit veel energie op, positieve ervaringen en inzicht. Ik merkte ook dat ik juist wilde ouwehoeren tijdens de yoga les en de les zelf mwah vond. Gewoon behoefte aan gesprekken, plezier en gezelligheid.
Maw jij hebt zelf de sleutel en als je die hebt dan moet je pas echt aan de slag. Dus als je weet dat je vereenzaamd, ga dan bewust een praatje aan met mensen. Niet appen, maar bellen, niet de zelfscan gebruiken, maar bij de kassa gaan staan, praatje met de buren (ook al ben je moe). Je bent niet ziek, je zit 'gewoon' niet op de juiste weg en bent nu de bocht.uit gevlogen. Wil je terug naar die weg of ga je door de wildernis naar een weg waarop je wel wilt rijden.
Succes
Anoniem
12-06-2023
Iemand die dit herkent of tips heeft voor me? (Verhaal 528)
Beste Allen,
Hier even een vraag. Momenteel al zo’n anderhalf jaar bezig met herstel. In het begin alle klassieke klachten gehad die er maar te noemen zijn, uitputting, niet kunnen lopen, concentratie/geheugen problemen, zelfs een tijdje depersonalisatie, paniekaanvallen, gekke lichamelijke klachten, niett egen prikkels kunnen etc.
Het herstel ging langzaam met ups en downs, maar uiteindelijk weer vrijwilligerswerk gaan doen en een werkfit traject gestart. In de tussentijd ook medicatie afgebouwd AD (wat overigens ook een hel was). Nu heb ik sinds 3/4 weken een flinke terugval. Wat heet: ik had wel weer wat vage hoofdpijn en hersenmist, maar niet dusdanig dat ik dacht er is iets mis ofzo. Ik dacht ik ben aan het opbouwen, ik moet wennen, het zal er wel bijhoren.
Ik had op een vrijdag een voor mijn doen eigenlijk te lange dag gepland, maar ik dacht we kijken even hoe het valt. Heb toch al wel wat reserves opgebouwd lijkt me in de tussentijd (vrijwilligerswerk, AD afbouw, allemaal geen extreme terugvallen ofzo)
Nou kwam ik terug op die vrijdag en voelde al wel dat ik in mijn reserves zat, last van mijn benen enz maar ik dacht laat ik gewoon gaan slapen en we zien wel. Ik schrok er wel van, maar nog geen man overboord. Nou was mijn dochter ook nog de week erop jarig en ik had wat dingen gepland die ik nie kon afzeggen, dus ik dacht ik pak mijn rust tussendoor. Maar hoe langer de weken vorderde hoe erger het eigenlijk werd. En nu ben ik op een punt beland dat letterlijk alles teveel is, ik ben extreem vermoeid vooral. Ik heb verder wel wat lichamelijke klachten, maar voornamelijk extreem vermoeid, wordt soms ineens niet lekker alsof ik in elkaar zak enz. Wandelen is soms al teveel.
Ik doe nu dus echt heel weinig op een dag (korte wandeling, af en toe een gesprek, telefoontje, lezen, maar veel liggen) en heb een ergotherapeut ingeschakeld. Ik vind het vreemd dat ik in korte tijd (paar weken) ineens van vrij goed naar super slecht gegaan ben. Zelfs een wandeling van 5 minuten kost al teveel energie.
Iemand die dit herkent of tips heeft voor me? Ik vind het nogal een groot contrast, terwijl ik daarvoor af en toe wat terugvallen had, ook al met spanningsopbouw bezig was enz maar bij lange na niet zo extreem als nu. Het voelt soms alsof ik nog verder weg ben dan in het begin van mijn burn out.
Groetjes Yoeri
Hier even een vraag. Momenteel al zo’n anderhalf jaar bezig met herstel. In het begin alle klassieke klachten gehad die er maar te noemen zijn, uitputting, niet kunnen lopen, concentratie/geheugen problemen, zelfs een tijdje depersonalisatie, paniekaanvallen, gekke lichamelijke klachten, niett egen prikkels kunnen etc.
Het herstel ging langzaam met ups en downs, maar uiteindelijk weer vrijwilligerswerk gaan doen en een werkfit traject gestart. In de tussentijd ook medicatie afgebouwd AD (wat overigens ook een hel was). Nu heb ik sinds 3/4 weken een flinke terugval. Wat heet: ik had wel weer wat vage hoofdpijn en hersenmist, maar niet dusdanig dat ik dacht er is iets mis ofzo. Ik dacht ik ben aan het opbouwen, ik moet wennen, het zal er wel bijhoren.
Ik had op een vrijdag een voor mijn doen eigenlijk te lange dag gepland, maar ik dacht we kijken even hoe het valt. Heb toch al wel wat reserves opgebouwd lijkt me in de tussentijd (vrijwilligerswerk, AD afbouw, allemaal geen extreme terugvallen ofzo)
Nou kwam ik terug op die vrijdag en voelde al wel dat ik in mijn reserves zat, last van mijn benen enz maar ik dacht laat ik gewoon gaan slapen en we zien wel. Ik schrok er wel van, maar nog geen man overboord. Nou was mijn dochter ook nog de week erop jarig en ik had wat dingen gepland die ik nie kon afzeggen, dus ik dacht ik pak mijn rust tussendoor. Maar hoe langer de weken vorderde hoe erger het eigenlijk werd. En nu ben ik op een punt beland dat letterlijk alles teveel is, ik ben extreem vermoeid vooral. Ik heb verder wel wat lichamelijke klachten, maar voornamelijk extreem vermoeid, wordt soms ineens niet lekker alsof ik in elkaar zak enz. Wandelen is soms al teveel.
Ik doe nu dus echt heel weinig op een dag (korte wandeling, af en toe een gesprek, telefoontje, lezen, maar veel liggen) en heb een ergotherapeut ingeschakeld. Ik vind het vreemd dat ik in korte tijd (paar weken) ineens van vrij goed naar super slecht gegaan ben. Zelfs een wandeling van 5 minuten kost al teveel energie.
Iemand die dit herkent of tips heeft voor me? Ik vind het nogal een groot contrast, terwijl ik daarvoor af en toe wat terugvallen had, ook al met spanningsopbouw bezig was enz maar bij lange na niet zo extreem als nu. Het voelt soms alsof ik nog verder weg ben dan in het begin van mijn burn out.
Groetjes Yoeri
Yoeri
08-06-2023
laatste reactie: 10-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Yoeri,
Wat voor mij geldt, hoeft uiteraard niet voor jou te gelden, maar aangezien ik je verhaal herken, toch even dit.
Mijn levensloop is (zeker) niet gelopen zoals ik zelf wilde. Ik kon hier zelf weinig verandering aan inbrengen en ben een carriere gaan volgen die niet voor mij bestemd was. Bij veel banen vroeg ik mij vaak af 'wat doe ik hier' en 'ik doe maar wat'. Je zit uiteindelijk gevangen in een systeem waar je ook zelf van denkt dat het nou eenmaal zo is. Ik heb sinds kort systeemtherapie en allerlei diepere oorzaken en verlangens komen nu naar boven. Wie ben ik nou echt? Wat wil ik nou echt zelf? Etc. Dit leidt niet tot veel inzichten, maar ook tot conflicten want je gezin maakt onderdeel uit van dat systeem. Was ik eerst de grote geldschieter, nu besef ik mij dat ik dat werk eigenlijk nooit wilde doen, maar totaal iets anders wil. Ook ben ik weer een selecte groep oude vrienden aan het opzoeken en ga ik voortaan niets meer alleen doen (voorheen deed ik alles alleen).
M.a.w. voor mij lag de oorzaak (veel) dieper dan 'eventjes wat problemen op werk'.
Dus wat ik je wil adviseren is om goed naar je huidige situatie te kijken. Is het wel hoe jij het zou willen? Sta je fluitend op en heb je zin in de dag? Waarom bijvoorbeeld niet? Wat irriteert je mateloos? Wat wilde je als kind/student? etc.
Voor mij betekent dit dat ik een enorme carriere-switch zal gaan maken. Gisteren een gesprek gehad met een bedrijf en het voelde direct erg goed. Ook de hernieuwde contacten met oude vrienden doet mij ook erg goed.
Succes
Wat voor mij geldt, hoeft uiteraard niet voor jou te gelden, maar aangezien ik je verhaal herken, toch even dit.
Mijn levensloop is (zeker) niet gelopen zoals ik zelf wilde. Ik kon hier zelf weinig verandering aan inbrengen en ben een carriere gaan volgen die niet voor mij bestemd was. Bij veel banen vroeg ik mij vaak af 'wat doe ik hier' en 'ik doe maar wat'. Je zit uiteindelijk gevangen in een systeem waar je ook zelf van denkt dat het nou eenmaal zo is. Ik heb sinds kort systeemtherapie en allerlei diepere oorzaken en verlangens komen nu naar boven. Wie ben ik nou echt? Wat wil ik nou echt zelf? Etc. Dit leidt niet tot veel inzichten, maar ook tot conflicten want je gezin maakt onderdeel uit van dat systeem. Was ik eerst de grote geldschieter, nu besef ik mij dat ik dat werk eigenlijk nooit wilde doen, maar totaal iets anders wil. Ook ben ik weer een selecte groep oude vrienden aan het opzoeken en ga ik voortaan niets meer alleen doen (voorheen deed ik alles alleen).
M.a.w. voor mij lag de oorzaak (veel) dieper dan 'eventjes wat problemen op werk'.
Dus wat ik je wil adviseren is om goed naar je huidige situatie te kijken. Is het wel hoe jij het zou willen? Sta je fluitend op en heb je zin in de dag? Waarom bijvoorbeeld niet? Wat irriteert je mateloos? Wat wilde je als kind/student? etc.
Voor mij betekent dit dat ik een enorme carriere-switch zal gaan maken. Gisteren een gesprek gehad met een bedrijf en het voelde direct erg goed. Ook de hernieuwde contacten met oude vrienden doet mij ook erg goed.
Succes
Anoniem
09-06-2023
Reactie:
Herken het.
Veel klachten gehad.
Opgebouwd.
Steeds beter gevoeld.
Toch weer doorgaan op adrenaline.
En nu moet ik rusten. Ik wacht totdat de adrenaline uit m’n lijf gaat. En dan komt er intense vermoeidheid.
Ik heb geen pasklaar antwoord voor je. Ik ben ook zoekende. Wat is goed? Hoe zorg ik voor mezelf? Hoe zorg ik dat ik blijf in mijn normale energie, en niet op adrenaline ga? Het bovenstaande is ook maar theorieën op wat ik heb ervaren.
Maar ik voelde me dus ook steeds beter. Kon steeds meer. Alleen de afgelopen 4 weken was iets teveel, maar toch maar doorgegaan. Want ja, de therapie helpt me wel. Voelde me ook nog goed.
Achteraf zie ik in dat het adrenaline was, en nu pas voel ik hoe moe ik ben en weinig ik kan.
Misschien is dat bij jou ook?
Veel klachten gehad.
Opgebouwd.
Steeds beter gevoeld.
Toch weer doorgaan op adrenaline.
En nu moet ik rusten. Ik wacht totdat de adrenaline uit m’n lijf gaat. En dan komt er intense vermoeidheid.
Ik heb geen pasklaar antwoord voor je. Ik ben ook zoekende. Wat is goed? Hoe zorg ik voor mezelf? Hoe zorg ik dat ik blijf in mijn normale energie, en niet op adrenaline ga? Het bovenstaande is ook maar theorieën op wat ik heb ervaren.
Maar ik voelde me dus ook steeds beter. Kon steeds meer. Alleen de afgelopen 4 weken was iets teveel, maar toch maar doorgegaan. Want ja, de therapie helpt me wel. Voelde me ook nog goed.
Achteraf zie ik in dat het adrenaline was, en nu pas voel ik hoe moe ik ben en weinig ik kan.
Misschien is dat bij jou ook?
madeliefje
09-06-2023
Reactie:
Hi beiden,
Dank voor de feedback. Systeemtherapie zat ik ook al aan te denken. Bij mij is het sowieso onderliggend, niet werk gerelateerd.
Ik ga ermee aan de slag.
Dank voor de feedback. Systeemtherapie zat ik ook al aan te denken. Bij mij is het sowieso onderliggend, niet werk gerelateerd.
Ik ga ermee aan de slag.
Anoniem
10-06-2023
Kom er niet achter waar dat aan ligt (Verhaal 520)
Ik zit nu bijna een jaar in mijn burnout en heb vaker het gevoel gehad dat ik eruit aan het komen was. Maar elke keer toch weer een vreselijke terugslag waarbij het lijkt alsof ik weer helemaal terug bij af ben. Meestal waren deze terugslagen van redelijk korte duur (1 week) waarna ik weer opkrabbelde.
Maar nu duurt het wel heel erg lang en blijf ik erin hangen en lijk er niet meer uit te komen. Voel me al weken beroerd en herken het van de begin periode. Heel onrustig en paniekerig gevoel en ontzettend veel lichamelijke klachten. Al weken 's-ochtends diarree, darmklachten, maagklachten, oorsuizen, slecht slapen, droge mond en heel erg moe. Zou het liefste de hele dag huilen en kan me tot niks meer aanzetten. Begin me af te vragen of al deze lichamelijke klachten wel kunnen ontstaan door stress en of dat het niet komt door een onderliggende ernstige ziekte.
Heb me lang niet zo slecht gevoeld en ben bang er niet meer uit te komen. Probeer eruit te komen, maar wil maar niet lukken en ik snap niet waarom.
Zijn er mensen die dit herkennen ? Heb eerder een burnout gehad maar toen was ik er binnen een jaar volledig uit. Nu wil het maar niet lukken en ik kom er niet achter waar dat aan ligt.
Maar nu duurt het wel heel erg lang en blijf ik erin hangen en lijk er niet meer uit te komen. Voel me al weken beroerd en herken het van de begin periode. Heel onrustig en paniekerig gevoel en ontzettend veel lichamelijke klachten. Al weken 's-ochtends diarree, darmklachten, maagklachten, oorsuizen, slecht slapen, droge mond en heel erg moe. Zou het liefste de hele dag huilen en kan me tot niks meer aanzetten. Begin me af te vragen of al deze lichamelijke klachten wel kunnen ontstaan door stress en of dat het niet komt door een onderliggende ernstige ziekte.
Heb me lang niet zo slecht gevoeld en ben bang er niet meer uit te komen. Probeer eruit te komen, maar wil maar niet lukken en ik snap niet waarom.
Zijn er mensen die dit herkennen ? Heb eerder een burnout gehad maar toen was ik er binnen een jaar volledig uit. Nu wil het maar niet lukken en ik kom er niet achter waar dat aan ligt.
Roger
04-06-2023
laatste reactie: 10-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Roger, wat ongelooflijk vervelend dat je zo'n terugval hebt gehad.
Ik weet niet of dit je helpt, maar voor mij geldt dat ik veel meer problemen uit het verleden moet resetten incl. mijn issues die ik had met mijn laatste banen.
M.a.w. bij mij komt het er op neer dat er meer speelt dan 'alleen maar' mijn werk. Doordat mijn leven min of meer bepaald was door een onoplosbaar probleem in de familie heb ik nagenoeg mijn hele leven moeten aanpassen. Dit leidt er nu toe dat ik op ieder vlak (relatie, gezin, wonen, carrière, vriendschappen, sport, etc. Het wiel opnieuw moet zien te vinden. Qua relatie, gezin en woning is nu alles 'verwerkt' en is het goed zo. Qua werk, ontstane eenzaamheid, etc. Ben ik nu alles aan het rechtzetten. Dus ik ga een (enorme) carrièreswitch maken die mijn vrouw niet begrijpt, maar waar ik nu al blij van wordt. Qua eenzaamheid ben ik nu druk aan de slag om dit weer op te bouwen. Wel met erg weinig energie, maar het moet om uit dit isolement te komen. Gedurende al die tijd voel ik ook de dingen die jij zegt, want ik ben nog niet klaar. Dus voor je gevoel was je 'er uit', maar is er een kans dat er nog meer dingen spelen die je eerst moet rechtzetten.
Mijn eye-opener qua werk was door mijn carrièrestappen volledig op papier te zetten en per functie, werkgever en situatie opschrijven hoe ik mij voelde, wat mij aansprak en wat niet. Hieruit volgde hele duidelijke patronen. Dit was/is ontzettend verhelderend, want ik snap nu waarom ik niet terug moet gaan in een functie die ik had. Vanochtend stonden de tranen ook weer in mijn ogen, omdat ik de eenzaamheid die ik ruim 20 jaar voelde nu steeds sterker naar boven komt. Tijd dus voor mij om actie te ondernemen wat ik dan ook vandaag gestart ben en een frisse duik in de rivier genomen. Even weer resetten en aan de slag. Als ik bij mijn emoties blijf stilstaan dan verdrink ik, dus schrijf op waar nog meer knelpunten/problemen zijn in je leven en wees eerlijk tegenover jezelf. Niet wat anderen verwachten, maar wat jij zelf wilt.
Heel veel sterkte en geef niet op
Gegroet,
Frank
Ik weet niet of dit je helpt, maar voor mij geldt dat ik veel meer problemen uit het verleden moet resetten incl. mijn issues die ik had met mijn laatste banen.
M.a.w. bij mij komt het er op neer dat er meer speelt dan 'alleen maar' mijn werk. Doordat mijn leven min of meer bepaald was door een onoplosbaar probleem in de familie heb ik nagenoeg mijn hele leven moeten aanpassen. Dit leidt er nu toe dat ik op ieder vlak (relatie, gezin, wonen, carrière, vriendschappen, sport, etc. Het wiel opnieuw moet zien te vinden. Qua relatie, gezin en woning is nu alles 'verwerkt' en is het goed zo. Qua werk, ontstane eenzaamheid, etc. Ben ik nu alles aan het rechtzetten. Dus ik ga een (enorme) carrièreswitch maken die mijn vrouw niet begrijpt, maar waar ik nu al blij van wordt. Qua eenzaamheid ben ik nu druk aan de slag om dit weer op te bouwen. Wel met erg weinig energie, maar het moet om uit dit isolement te komen. Gedurende al die tijd voel ik ook de dingen die jij zegt, want ik ben nog niet klaar. Dus voor je gevoel was je 'er uit', maar is er een kans dat er nog meer dingen spelen die je eerst moet rechtzetten.
Mijn eye-opener qua werk was door mijn carrièrestappen volledig op papier te zetten en per functie, werkgever en situatie opschrijven hoe ik mij voelde, wat mij aansprak en wat niet. Hieruit volgde hele duidelijke patronen. Dit was/is ontzettend verhelderend, want ik snap nu waarom ik niet terug moet gaan in een functie die ik had. Vanochtend stonden de tranen ook weer in mijn ogen, omdat ik de eenzaamheid die ik ruim 20 jaar voelde nu steeds sterker naar boven komt. Tijd dus voor mij om actie te ondernemen wat ik dan ook vandaag gestart ben en een frisse duik in de rivier genomen. Even weer resetten en aan de slag. Als ik bij mijn emoties blijf stilstaan dan verdrink ik, dus schrijf op waar nog meer knelpunten/problemen zijn in je leven en wees eerlijk tegenover jezelf. Niet wat anderen verwachten, maar wat jij zelf wilt.
Heel veel sterkte en geef niet op
Gegroet,
Frank
Anoniem
04-06-2023
Reactie:
Hi Frank,
Dank voor je reactie. Ik heb eigenlijk maar twee werkgevers gehad in mijn leven. Bij eentje 7 jaar gewerkt en bij de andere 24 jaar, beiden in commerciële functies. Die laatste heeft me nu laten vallen als een baksteen terwijl ik het hele bedrijf opgebouwd heb van 0 tot onbetwist marktleider. Was steeds de gevierde man en voorbeeld voor heel de wereld, maar nu het even niet gaat laten ze je vallen 🤬. Dat doet ook veel pijn, maar het is zoals het is en heeft me uiteraard aan het denken gezet. Jarenlang heb ik mijn gezin verwaarloosd door 60 tot 80 uur per week te werken als een debiel. Nu verschuilen ze zich steeds achter de wet, maar toen ik al die uren werkte met mijn 40 uur contact hoorde ik helemaal niemand over de wet !
Ik heb de beslissing genomen dat ik iets anders wil gaan doen, maar weet niet wat.
Lukt me op een of andere manier niet om uit het negatieve te komen met name door al die lichamelijke klachten. Had jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik kijk de hele dag maar van die motivatie filmpjes maar blijf erin hangen. Soms lijkt het alsof het even opklaart maar is maar van korte duur terwijl ik weken geleden echt dacht eruit te zijn. Was weer positief en had allerlei plannen en nu is het als sneeuw voor de zon weer verdwenen en probeer ik te zoeken naar de oorzaak (waarvan ik weet dat ik het niet moet doen)
Never quite hou ik mezelf (was nooit een opgever maar een vechter) maar voor, maar wordt steeds moeilijker om zelf in te blijven geloven.
Groeten,
Roger
Dank voor je reactie. Ik heb eigenlijk maar twee werkgevers gehad in mijn leven. Bij eentje 7 jaar gewerkt en bij de andere 24 jaar, beiden in commerciële functies. Die laatste heeft me nu laten vallen als een baksteen terwijl ik het hele bedrijf opgebouwd heb van 0 tot onbetwist marktleider. Was steeds de gevierde man en voorbeeld voor heel de wereld, maar nu het even niet gaat laten ze je vallen 🤬. Dat doet ook veel pijn, maar het is zoals het is en heeft me uiteraard aan het denken gezet. Jarenlang heb ik mijn gezin verwaarloosd door 60 tot 80 uur per week te werken als een debiel. Nu verschuilen ze zich steeds achter de wet, maar toen ik al die uren werkte met mijn 40 uur contact hoorde ik helemaal niemand over de wet !
Ik heb de beslissing genomen dat ik iets anders wil gaan doen, maar weet niet wat.
Lukt me op een of andere manier niet om uit het negatieve te komen met name door al die lichamelijke klachten. Had jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik kijk de hele dag maar van die motivatie filmpjes maar blijf erin hangen. Soms lijkt het alsof het even opklaart maar is maar van korte duur terwijl ik weken geleden echt dacht eruit te zijn. Was weer positief en had allerlei plannen en nu is het als sneeuw voor de zon weer verdwenen en probeer ik te zoeken naar de oorzaak (waarvan ik weet dat ik het niet moet doen)
Never quite hou ik mezelf (was nooit een opgever maar een vechter) maar voor, maar wordt steeds moeilijker om zelf in te blijven geloven.
Groeten,
Roger
Roger
04-06-2023
Reactie:
Ok, duidelijk. Ik kan mij eerlijk gezegd voorstellen dat jij in deze situatie zit. Als je zolang hebt geknokt, je focus volledig op iets hebt gelegd, knokte om het beter te maken en de trots was van het bedrijf, dan voelt dit als een doodsteek en een complete desillusie. Je hebt je hart & ziel gegeven en ziet nu ook de schade dat dit in je priveleven heeft opgeleverd. Volledig begrijpelijk dat je mentaal een enorme knauw hebt gekregen. Lijkt eerlijk gezegd sterk op mijn rol mbt mijn vader. Hart & ziel, volledig focus om hem te helpen, alles ervoor ingeleverd, vaak gehoord dat hij 'trots' was, maar uiteindelijk hielp het allemaal niet.. een complete desillusie. Was ik er maar nooit begonnen..dat gevoel, maar ook de energie die dat allemaal heeft gekost.
Maw ik zit nu in een vergelijkbare situatie. Wat wil ik nu eigenlijk zelf?
Pittig, maar niet onoplosbaar. Het is in feite op alle punten de teller weer op nul zetten en voor jezelf te bepalen wat waardevol is in je leven en carrière. Niets overhaast doen, maar bijvoorbeeld puur ter oriëntatie YouTube filmpjes kijken van beroepen die je enigzins aanspreken. Ik heb komende week 2 gesprekken, ook puur ter oriëntatie. Ik kijk gewoon eventje mee en zal dan ervaren of ik enthousiast thuis kom of niet. Daarna ga ik rustig de stappen nemen die nodig zijn, maar ook dat zal ik heel afgepast gaan doen en mij er niet hals over kop erin gooien. Enthousiasme en fanatisme zijn mijn valkuilen, dus rustig aan ;-)
Maw ik zit nu in een vergelijkbare situatie. Wat wil ik nu eigenlijk zelf?
Pittig, maar niet onoplosbaar. Het is in feite op alle punten de teller weer op nul zetten en voor jezelf te bepalen wat waardevol is in je leven en carrière. Niets overhaast doen, maar bijvoorbeeld puur ter oriëntatie YouTube filmpjes kijken van beroepen die je enigzins aanspreken. Ik heb komende week 2 gesprekken, ook puur ter oriëntatie. Ik kijk gewoon eventje mee en zal dan ervaren of ik enthousiast thuis kom of niet. Daarna ga ik rustig de stappen nemen die nodig zijn, maar ook dat zal ik heel afgepast gaan doen en mij er niet hals over kop erin gooien. Enthousiasme en fanatisme zijn mijn valkuilen, dus rustig aan ;-)
Anoniem
04-06-2023
Reactie:
Het lijkt me heel moeilijk om in tijden van ‘crisis’ de stap te moeten zetten naar iets anders. De onzekerheid, iets nieuws…. dat kan veel spanning geven. Ik kreeg ook te maken met een werkgever die plots liever van me af wilde terwijl ik altijd heel goed heb gefunctioneerd. Uiteindelijk toch hier gaan re-integreren, gevoel hier eecht op te hebben en het vertrouwde is nu ook prettig (wel andere locatie). Ben nu blij dat ik me niet heb laten wegjagen want ik ben inmiddels een heel eind en voel me weer vrij goed en bij a klachtvrij. Eerst volledig beter worden, weggaan kan altijd nog. En dan heb ik hopelijk alle rust om te kijken wat ik dan wil ipv ten tijde van stress onder druk weggaan met het risico in een nieuwe baan wederom uit te vallen en in het ergste geval met lege handen te staan. Laat je niet zomaar wegjagen (soms kun je niet anders of is het wellicht wel echt beter, die situaties zijn er uiteraard ook). Het doet wat met je als je zo opzij wordt gezet na eerser zo belangrijk te zijn geweest, dat vraagt ook een stukje verwerking.
Anoniem
10-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Zelf ben ik psycholoog/psychotherapeut (Verhaal 350)
Zelf ben ik psycholoog/psychotherapeut en zag mensen in mijn praktijk met een BO. Nooit had ik gedacht dat ik zelf "kandidaat BO "was. Ondanks dat ik signalen kreeg en gewaarschuwd werd door mijn echtgenoot . Vier maanden geleden, ging het licht plots uit. Ik reed enkel nog rond op automatische piloot, slaapproblemen, hartklachten, druk op hart, spierspanning, en kon niet echt nog doorstappen, geen energie en kreeg constant infecties. Tot op het moment dat ik letterlijk door mijn benen zakte. Na 4 maanden kan ik zelf nog niet aan herstelfase beginnen. Ik moet nu zelf de laatste dagen 'leren toegeven' dat ik het onder ogen zal moeten zien en aanvaarden, hoe moelijk en onbeschrijfelijk de letterlijke pijnen zijn. de laatste weken zijn een platte rust van 17u/24u. Ergens naar toe gaan is een onnoemelijk opdracht, spreken is vermoeiend. Mijn eigen moeder en zoon beginnen ongeloof en kritiek te uiten, je hebt het gezocht, je kon niet stoppen, je had nooit geen tijd, wat is dit eigenlijk met jou. Het is niet zichtbaar aan de buitenkant en dat is het meest lastige. Ze kennen me zo niet. Er wordt gefocust op het werk, terwijl dit niet de enige factor is die meespeelt. het is een samenloop van zeer veel stress en niet alleen ons dagelijks werk maar het dagelijks leven. Te lang meegegaan in de verwachtingen van anderen en daar willen aan voldoen.
Het is steeds alsof je gas wil geven, maar de handrem aanstaat. Willen en niet kunnen. Het is nu te leren aanvaarden.
Goed dat er een forum is, die ik tegenkwam, om even te kunnen afschrijven....een goed hulpmiddel in deze fase, als je er niet steeds wil over praten.
Reacties steeds welkom,
Het is steeds alsof je gas wil geven, maar de handrem aanstaat. Willen en niet kunnen. Het is nu te leren aanvaarden.
Goed dat er een forum is, die ik tegenkwam, om even te kunnen afschrijven....een goed hulpmiddel in deze fase, als je er niet steeds wil over praten.
Reacties steeds welkom,
Anoniem
23-01-2023
laatste reactie: 09-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik herken jouw verhaal. Veel sterkte… accepteren is al een hele grote stap. Ook nooit gedacht dat dit me ging overkomen.
Nu een 8-tal weken in burn-out.
Groetjes
Ik herken jouw verhaal. Veel sterkte… accepteren is al een hele grote stap. Ook nooit gedacht dat dit me ging overkomen.
Nu een 8-tal weken in burn-out.
Groetjes
Lies
13-02-2023
Reactie:
Wat fijn dat dit forum er is,beste anoniem zo herkenbaar alles wat je schrijft zelf ook burnout na alle signalen te hebben genegeerd totdat het lichaam het overging nemen STOP!!!nu al een jaar bezig met accepteren dat ik burnout ben of te wel herstellende ik heb vooral dat mijn hoofd aan staat net als een tv alles komt binnen vreselijk!!en ook ruis in mijn hoofd het is er steeds,ik heb besloten het te omarmen en aan mezelf te werken en niet meer weg te lopen niets anders is nu ff belangrijker dan Jij,begonnen met sporten 1 x in de week psycholoog om traumas te verwerken zodat het uit mijn systeem gaat het dient mij niet meer!!
Mirjam
17-03-2023
Reactie:
Hi,
Ik ben ook een psycholoog met een burn-out… erg lastig… sinds begin 2020 overbelast geraakt op werk, werd erg ziek door Corona (mogelijk speelt long COVID ook een rol), mijn relatie liep super slecht (ik had altijd een meer zorgende rol en kon dit niet meer vervullen, dus er ontstonden allerlei problemen). Sindsdien niet meer fit geweest. Ander werk geprobeerd maar dat lukte ook niet. Was al overbelast en het hele systeem met werkdruk was me ook te veel. Heb me in de zomer 2021 ziek gemeld. Relatie is ook kapot gegaan, hier veel in te verwerken gehad en nog steeds. Heb last van chronische hyperventilatie, continue spanning, inwendig trillen, angst, slecht slapen, piekeren, somber, onzeker. Ik ben ondertussen bezig om voor mezelf te gaan starten en dit geeft me wel positieve energie. Probeer ook op de goede dingen te focussen ipv alleen op wat er nog niet goed gaat. Maar acceptatie is soms nog altijd lastig. Houd alsnog vaak een masker op. De oude zal je nooit meer worden maar dat zou ook niet goed zijn. Ik vergelijk mezelf altijd met hoe ik me vroeger voelde maar dit is daarmee ook niet helpend. Ik hoop dat met mijn nieuwe doel, de droom die ik altijd al had, ik me een nieuwe, fijne zelf ga voelen.
Wat mij helpt is dansen, zingen, in beweging komen. Los komen van dat verkrampte. In je lichaam komen. Huppelen over straat, haha…
Ik voel wel dat dit uiteindelijk alleen maar leidt naar waar ik mag zijn. Hopelijk is dat voor jou ook zo. En dan kunnen we straks mensen alleen maar beter helpen! ❤️
Ik ben ook een psycholoog met een burn-out… erg lastig… sinds begin 2020 overbelast geraakt op werk, werd erg ziek door Corona (mogelijk speelt long COVID ook een rol), mijn relatie liep super slecht (ik had altijd een meer zorgende rol en kon dit niet meer vervullen, dus er ontstonden allerlei problemen). Sindsdien niet meer fit geweest. Ander werk geprobeerd maar dat lukte ook niet. Was al overbelast en het hele systeem met werkdruk was me ook te veel. Heb me in de zomer 2021 ziek gemeld. Relatie is ook kapot gegaan, hier veel in te verwerken gehad en nog steeds. Heb last van chronische hyperventilatie, continue spanning, inwendig trillen, angst, slecht slapen, piekeren, somber, onzeker. Ik ben ondertussen bezig om voor mezelf te gaan starten en dit geeft me wel positieve energie. Probeer ook op de goede dingen te focussen ipv alleen op wat er nog niet goed gaat. Maar acceptatie is soms nog altijd lastig. Houd alsnog vaak een masker op. De oude zal je nooit meer worden maar dat zou ook niet goed zijn. Ik vergelijk mezelf altijd met hoe ik me vroeger voelde maar dit is daarmee ook niet helpend. Ik hoop dat met mijn nieuwe doel, de droom die ik altijd al had, ik me een nieuwe, fijne zelf ga voelen.
Wat mij helpt is dansen, zingen, in beweging komen. Los komen van dat verkrampte. In je lichaam komen. Huppelen over straat, haha…
Ik voel wel dat dit uiteindelijk alleen maar leidt naar waar ik mag zijn. Hopelijk is dat voor jou ook zo. En dan kunnen we straks mensen alleen maar beter helpen! ❤️
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Beste anoniem, hoe gaat het nu met jou? Zelf geen BO maar een familielid, help hem met samen wandelen en praten.
Richard
09-06-2023
'de bom' sloeg in (Verhaal 217)
In oktober 2021 kreeg ik last van erg hoge ademhaling door verschillende stressfactoren, die extreem hoge ademhaling (chronische hyperventilatie) hield aan voor een maand of 2 waarna 'de bom' insloeg; zware paniekaanval op het werk en een reactie van je lichaam dat het zo echt niet meer kan.
De maanden erna heb ik last gehad van allerlei soorten klachten, maar de meest bijzondere, die ik nergens tegen kom, is nauwelijks meer kunnen praten door mijn verkeerde ademhaling. In het begin kon ik nauwelijks nog een woord zeggen zonder totaal overstuur te raken en nagenoeg altijd volledig in de rode vlekken te schieten. Heel vreemd. Dit hield echt aan voor maanden waardoor leuke sociale dingen ondernemen (wat belangrijk is tijdens een burn-out) gewoon niet ging, ik kon gewoon echt nauwelijks praten. Het verschilde wel of ik bijvoorbeeld met mijn vriendin was of met collega's... Inmiddels gaat dat in fases weer wat beter (nu helaas een terugval), maar ik kan nog steeds niet één op één een lang gesprek hebben met iemand zonder volledig buiten adem te zijn na een half uurtje. Dit, en al mijn andere klachten, zorgen voor best een geïsoleerd leven omdat het sociale leven erg wordt ingeperkt. Érg benieuwd of ik hier lotgenoten mee heb...
Ik ben me ervan bewust dat mijn burn-out nog lang niet voorbij is, als ik de jarenlange ervaringen van jullie lees. Soms lijkt het gewoon echt voor altijd te duren en kan je je gewoon écht niet voorstellen dat het ooit nog goed komt. Probeer je dan vast te houden aan het proces, het gaat héél geleidelijk met héél veel terugvallen maar vaak als je kijkt naar hoe je een half jaar geleden was, ben je nu weer wat verder. Het is even niet anders, komt goed!
De maanden erna heb ik last gehad van allerlei soorten klachten, maar de meest bijzondere, die ik nergens tegen kom, is nauwelijks meer kunnen praten door mijn verkeerde ademhaling. In het begin kon ik nauwelijks nog een woord zeggen zonder totaal overstuur te raken en nagenoeg altijd volledig in de rode vlekken te schieten. Heel vreemd. Dit hield echt aan voor maanden waardoor leuke sociale dingen ondernemen (wat belangrijk is tijdens een burn-out) gewoon niet ging, ik kon gewoon echt nauwelijks praten. Het verschilde wel of ik bijvoorbeeld met mijn vriendin was of met collega's... Inmiddels gaat dat in fases weer wat beter (nu helaas een terugval), maar ik kan nog steeds niet één op één een lang gesprek hebben met iemand zonder volledig buiten adem te zijn na een half uurtje. Dit, en al mijn andere klachten, zorgen voor best een geïsoleerd leven omdat het sociale leven erg wordt ingeperkt. Érg benieuwd of ik hier lotgenoten mee heb...
Ik ben me ervan bewust dat mijn burn-out nog lang niet voorbij is, als ik de jarenlange ervaringen van jullie lees. Soms lijkt het gewoon echt voor altijd te duren en kan je je gewoon écht niet voorstellen dat het ooit nog goed komt. Probeer je dan vast te houden aan het proces, het gaat héél geleidelijk met héél veel terugvallen maar vaak als je kijkt naar hoe je een half jaar geleden was, ben je nu weer wat verder. Het is even niet anders, komt goed!
Wim
30-06-2022
laatste reactie: 09-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Wim, heel herkenbaar. Je ademhaling staat in vecht en vluchtstand. Foutief.... Je moet het gaan temmen door ademhalingsoefeningen te gaan doen. Als je het echt goed wilt doen dien je dat 3/4 x 10 min per dag te doen. Je zult zien dat het snel verbetert. Wat betreft de ademhalingsoefeningen; leer de Buteyko methode. Op internet is terug te zien wat dit inhoud.
J
01-07-2022
Reactie:
Bedankt voor je reactie. Inderdaad doe ik al een half jaar diverse ademhalingsoefeningen die ook zeker werken. De Buteyko methode helpt ook, maar geven mij tegelijkertijd heel paniekerige gevoelens, een uurtje nadat ik het gedaan heb. Het gevoel alsof m'n lichaam heel erg van slag is dat m'n ademhaling ineens 'goed' is, kan het niet anders uitleggen. Daarom zag ik hier na twee keer proberen vanaf, maar misschien moet ik door die fase heen, want van m'n ademcoach hoor ik ook al veel goede verhalen over die methode.
Wim
02-07-2022
Reactie:
Ja! Doorheen gaan! Het is inderdaad een fase en het is het totaal waard om door een periode van ongemak te gaan. Je zult je daarna veel beter voelen!
Anoniem
15-08-2022
Reactie:
Heel herkenbaar dit
D
03-01-2023
Reactie:
Hoi Wim, hoe gaat het met je?
Richard
09-06-2023
Extreme vermoeidheid na ruststand (Verhaal 335)
Ik vind de extreme vermoeidheid wanneer je uit de vecht/vluchtmodus komt nog erger dan alle hartkloppingen, gejaagdheid, spanning bij elkaar. Ik ben dood en doodop en voel me verschrikkelijk. Van 10 min wandelen ben ik moe en aan tafel eten kost al veel energie. Herkent iemand deze extreme vermoeidheid nadat je lichaam in ruststand is gekomen? Hoe lang voordat jullie merkte dat energie omhoog ging?
K.
28-12-2022
laatste reactie: 09-06-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik noem ze angstaanvallen. Ik krijg ookeen nasleep aan klachten als et gebeurd, en enorme vermoeidheid bij de kleinste inspanning. De laatste keer duurde et 6 weken voordat ik weer op mijn energie zat voor de aanval. Maar ik heb ook wel een zware b.o en ben nog aan t herstellen.
Anoniem
28-12-2022
Reactie:
Ben je al eens getest op vitiamine tekort?
Ik was bijna uit mijn burnout maar door grote vermoeidheid en hoop andere klachten viel ik weer terug.
Laat je eens testen op vitamine D , B12 en Magnesium.
Ik bleek dus een groot vitamine D tekort te hebben wat vermoeidheid, spierpijn ,krampen en angst! veroorzaakt.
Ik was bijna uit mijn burnout maar door grote vermoeidheid en hoop andere klachten viel ik weer terug.
Laat je eens testen op vitamine D , B12 en Magnesium.
Ik bleek dus een groot vitamine D tekort te hebben wat vermoeidheid, spierpijn ,krampen en angst! veroorzaakt.
Anoniem
29-12-2022
Reactie:
Heb je ook weleens laat van branderige gevoel in je lichaam door alle aanspanning en emotioneel zijn alsof de prikkels te veel zijn
Anoniem
30-12-2022
Reactie:
Ja dat is normaal, en juist die modus moet je in gaan want dan kan je lichaam rusten. Voldoende eten, neem goede thee soorten, neem magnesium (pilvorm maar ook voor op de huid via olie en zouten oplossen in een (voeten)bad), 5-HTP kan.
Taco
30-12-2022
Reactie:
Hallo,
Ik ben een 4-tal weken gecrasht en kreeg de diagnose burn-out. Ook kreeg ik covid waardoor ik nog meer vermoeid was. Ik slik nu ook vitaminen en magnesium en moet ook zeggen dat ik me beter voel maar als ik iets doe wat me energie kost dan ben ik doodop. Ik vind dit zo kut!
Ik hoop hier snel terug de oude te worden maar wil alles te snel...
Ik ben een 4-tal weken gecrasht en kreeg de diagnose burn-out. Ook kreeg ik covid waardoor ik nog meer vermoeid was. Ik slik nu ook vitaminen en magnesium en moet ook zeggen dat ik me beter voel maar als ik iets doe wat me energie kost dan ben ik doodop. Ik vind dit zo kut!
Ik hoop hier snel terug de oude te worden maar wil alles te snel...
Elien
27-01-2023
Reactie:
Heel herkenbaar! Ik zit de laatste tijd ook in wat rustiger vaarwater na een intensieve tijd met angst en paniekklachten bovenop mijn burnout. Ben sinds kort begonnen met yoga tegen stijve/gespannen spieren. En nu denk ik daardoor wat meer rust in mn lichaam, maar ook enorme vermoeidheid. Zou die vermoeidheid een soort ontlading zijn? Ik heb geen idee en het is zo irritant om steeds weer nieuwe onbekende sensaties mee te maken!
Anoniem
31-01-2023
Reactie:
Dat is een heel goed teken! Het is vervelend maar als je je er aan kan overgeven dan krijg je de rust die je lichaam nodig hebt. Om de tijd door te komen zou je bijvoorbeeld audioboeken kunnen luisteren of gewoon tv/series kijken, maar vooral ook dutjes en bijvoorbeeld ontspanningsoefeningen zoals yoga nidra doen.
Anoniem
09-06-2023
Maanden lang normaal eten onmogelijk (Verhaal 525)
Exact 10 jaar geleden raakte ik in een zware burnout. Destijds wist ik niet wat er aan de hand was. Ik was vooral heel erg ziek. Mijn darmen en maag maakte maanden lang normaal eten onmogelijk.
Zo'n 5 jaar er voor kampte ik wel al met fysieke stress klachten en pijnen. Als nog wilde ik de conclusie niet onder ogen komen.
Na 2 jaar door de medische molen te zijn gegaan snapte ik het. Dit zorgde er echter voor dat ik 3 jaar lang nauwelijks het huis keer uit kwam.
Door een intern traject van maanden in een revalidatiecentrum kon ik dit doorbreken. Maar alles in de maatschappij voelde mega heftig en zorgde voor een gevoel dat nooit meer helemaal hetzelfde werd. In de jaren er na heb ik steeds proberen door te zetten om iets te overwinnen. Ik ben vastgelopen in nog eens 3 functies binnen een half jaar.
Medicatie als antidepressiva etc zorgden er alleen maar voor dat ik grenzen nog slechter aanvoelde. En ik werd er depressief van.
Nu zit ik weer thuis sinds een paar maanden. Het lijkt of er iets kapot is in mijn hoofd. Mijn probleem oplossend vermogen is weg. Ik krijg al hevige stress van koken. Of als er iets kwijt is. Ik lig soms de hele nacht wakker van een overspannen gevoel als we bijv iets van visite hebben gehad.
Ik merk dat ik mentaal mensen niet helemaal meer kan volgen. Ze leven te snel, beredeneren te snel, handelen te snel.
Lichamelijk ben ik leeg. Ik ben 37 en kan net aan een uurtje wandelen.
Met een gezin erg heftige omstandigheden. Ik heb geen idee hoe we hier nog uit moeten komen.
Zo'n 5 jaar er voor kampte ik wel al met fysieke stress klachten en pijnen. Als nog wilde ik de conclusie niet onder ogen komen.
Na 2 jaar door de medische molen te zijn gegaan snapte ik het. Dit zorgde er echter voor dat ik 3 jaar lang nauwelijks het huis keer uit kwam.
Door een intern traject van maanden in een revalidatiecentrum kon ik dit doorbreken. Maar alles in de maatschappij voelde mega heftig en zorgde voor een gevoel dat nooit meer helemaal hetzelfde werd. In de jaren er na heb ik steeds proberen door te zetten om iets te overwinnen. Ik ben vastgelopen in nog eens 3 functies binnen een half jaar.
Medicatie als antidepressiva etc zorgden er alleen maar voor dat ik grenzen nog slechter aanvoelde. En ik werd er depressief van.
Nu zit ik weer thuis sinds een paar maanden. Het lijkt of er iets kapot is in mijn hoofd. Mijn probleem oplossend vermogen is weg. Ik krijg al hevige stress van koken. Of als er iets kwijt is. Ik lig soms de hele nacht wakker van een overspannen gevoel als we bijv iets van visite hebben gehad.
Ik merk dat ik mentaal mensen niet helemaal meer kan volgen. Ze leven te snel, beredeneren te snel, handelen te snel.
Lichamelijk ben ik leeg. Ik ben 37 en kan net aan een uurtje wandelen.
Met een gezin erg heftige omstandigheden. Ik heb geen idee hoe we hier nog uit moeten komen.
Alan
07-06-2023
laatste reactie: 09-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat je beschrijft doet me denken aan een autistische burn-out.
Het vastzitten voor lange tijd in BO, onverwachte/omgekeerde effecten van AD, het verlies van vaardigheden, sociale situaties niet aankunnen, ...
Misschien is het eens het interessant om eens deze optie te verkennen.
Ik vermoed dat je al "alles" geprobeerd hebt in een lang heftig pad zoals je beschrijft, dan lijkt het me dat er iets achterliggends moet zijn die nooit gevonden/aangepakt werd.
Het vastzitten voor lange tijd in BO, onverwachte/omgekeerde effecten van AD, het verlies van vaardigheden, sociale situaties niet aankunnen, ...
Misschien is het eens het interessant om eens deze optie te verkennen.
Ik vermoed dat je al "alles" geprobeerd hebt in een lang heftig pad zoals je beschrijft, dan lijkt het me dat er iets achterliggends moet zijn die nooit gevonden/aangepakt werd.
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Hi Alan,
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij, zelfs nog langer dan dat. Ik heb heb letterlijk 25 jaar met darmklachten rondgelopen. Talloze onderzoeken gehad, waarbij er telkens niets gevonden werd. 25 jaar lang dus...en raad eens wat.. de dag nadat mijn vader was overleden, waren al mijn klachten verdwenen. Hij zorgde voor zo ontzettend veel stress in mijn leven, dat dit de oorzaak was.
Dit is inmiddels 3 jaar geleden en ik ben nog mijn eigen leven aan het opbouwen. In de tussentijd heb ik 3 banen gehad, maar telkens klapte ik weer in elkaar. Sinds 2 weken krijg ik systeemtherapie, waardoor ik steeds meer dingen ben gaan beseffen op welke vlakken ik totaal was afgedreven van mijzelf. Ik had een carriere die totaal afweek van wat ik zelfde ooit wilde doen (kon niet door de problemen die mijn vader had), maar ook het totale isolement waarin ik terecht was gekomen (parentificatie, symbiose). Mijn leven was dus totaal vervlochten en aangepast aan de wensen van iemand anders.
Ik weet niet of jij ook 'bent geleefd' of niet de dingen hebt kunnen doen in je leven die je wilde, maar dit kan een oorzaak zijn, waardoor je jezelf zo voelt.
Pas nu realiseer ik mij bijvoorbeeld dat ik al als student kantoorbanen vreselijk vond. Iedere dag op één plek met dezelfde collega's hetzelfde riedeltje en dat jarenlang. Ik zag dit zeker niet als toekomstdroom, maar had geen andere keuze door de issues met mijn vader en ik wilde natuurlijk wel carriere maken met mijn hbo diploma. Maar van alle opties, was een kantoorbaan de enige optie. Nooit voelde ik mij gelukkig, nooit was ik trots op mijzelf, altijd keek ik op de klok, en altijd baalde ik ervan dat gesprekken eindigde omdat je weer achter je schermpje moest kruipen. Dit gevoel had ik bij mijn laatste 3 banen dus ook. Ik keek alleen naar de branche en de functie, maar 'vergat' telkens dat ik helemaal niet een persoon ben die op een kantoor moet zitten, maar dit had ik mijn hele leven al zo gedaan, dus zag dat niet eens als oorzaak voor mijn depressieve gevoelens. Dit heb ik door systeemtherapie (al na 2 gesprekken) leren inzien. Ook werkte ik ver buiten mijn woongebied, dus collega's waarmee ik klikte woonde ver van mij vandaan, dus het opbouwen van een vriendenkring via werk zat er niet in. Eenzaamheid sluipte erin en ik deed steeds meer dingen alleen. Ook dit onderdeel ga ik nu per direct aanpakken. Sporten in groepslessen, vrijwilligerswerk (natuurbehoud..dus buiten), met 1 vriend iedere week 2 keer zwemmen, weer naar een borrel die iedere vrijdag wordt georganiseerd, etc.
Kortom, ik herken exact wat jij voelt. Ook ik lig s'nachts wakker van een 'drukke' dag, maar begin nu eindelijk in te zien wat daar allemaal achter verscholen zit.
Zoals een oud-collega die ooit zwaar burn-out was en er al jaren uit is tegen mij zei: Zoek jezelf en vind jezelf. Ook hij kreeg systeemtherapie.
Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt, maar wel denk ik dat je nog niet bij de laag/lagen bent gekomen waar de onrust allemaal echt zit.
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij, zelfs nog langer dan dat. Ik heb heb letterlijk 25 jaar met darmklachten rondgelopen. Talloze onderzoeken gehad, waarbij er telkens niets gevonden werd. 25 jaar lang dus...en raad eens wat.. de dag nadat mijn vader was overleden, waren al mijn klachten verdwenen. Hij zorgde voor zo ontzettend veel stress in mijn leven, dat dit de oorzaak was.
Dit is inmiddels 3 jaar geleden en ik ben nog mijn eigen leven aan het opbouwen. In de tussentijd heb ik 3 banen gehad, maar telkens klapte ik weer in elkaar. Sinds 2 weken krijg ik systeemtherapie, waardoor ik steeds meer dingen ben gaan beseffen op welke vlakken ik totaal was afgedreven van mijzelf. Ik had een carriere die totaal afweek van wat ik zelfde ooit wilde doen (kon niet door de problemen die mijn vader had), maar ook het totale isolement waarin ik terecht was gekomen (parentificatie, symbiose). Mijn leven was dus totaal vervlochten en aangepast aan de wensen van iemand anders.
Ik weet niet of jij ook 'bent geleefd' of niet de dingen hebt kunnen doen in je leven die je wilde, maar dit kan een oorzaak zijn, waardoor je jezelf zo voelt.
Pas nu realiseer ik mij bijvoorbeeld dat ik al als student kantoorbanen vreselijk vond. Iedere dag op één plek met dezelfde collega's hetzelfde riedeltje en dat jarenlang. Ik zag dit zeker niet als toekomstdroom, maar had geen andere keuze door de issues met mijn vader en ik wilde natuurlijk wel carriere maken met mijn hbo diploma. Maar van alle opties, was een kantoorbaan de enige optie. Nooit voelde ik mij gelukkig, nooit was ik trots op mijzelf, altijd keek ik op de klok, en altijd baalde ik ervan dat gesprekken eindigde omdat je weer achter je schermpje moest kruipen. Dit gevoel had ik bij mijn laatste 3 banen dus ook. Ik keek alleen naar de branche en de functie, maar 'vergat' telkens dat ik helemaal niet een persoon ben die op een kantoor moet zitten, maar dit had ik mijn hele leven al zo gedaan, dus zag dat niet eens als oorzaak voor mijn depressieve gevoelens. Dit heb ik door systeemtherapie (al na 2 gesprekken) leren inzien. Ook werkte ik ver buiten mijn woongebied, dus collega's waarmee ik klikte woonde ver van mij vandaan, dus het opbouwen van een vriendenkring via werk zat er niet in. Eenzaamheid sluipte erin en ik deed steeds meer dingen alleen. Ook dit onderdeel ga ik nu per direct aanpakken. Sporten in groepslessen, vrijwilligerswerk (natuurbehoud..dus buiten), met 1 vriend iedere week 2 keer zwemmen, weer naar een borrel die iedere vrijdag wordt georganiseerd, etc.
Kortom, ik herken exact wat jij voelt. Ook ik lig s'nachts wakker van een 'drukke' dag, maar begin nu eindelijk in te zien wat daar allemaal achter verscholen zit.
Zoals een oud-collega die ooit zwaar burn-out was en er al jaren uit is tegen mij zei: Zoek jezelf en vind jezelf. Ook hij kreeg systeemtherapie.
Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt, maar wel denk ik dat je nog niet bij de laag/lagen bent gekomen waar de onrust allemaal echt zit.
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties. Ik zal systeem therapie eens opperen bij de psycholoog.
Autistisch burnout ken ik als term niet. Maar lijkt me neer te komen op structureel autistische behoeften negeren en op die manier over grenzen heen gaan in het leven? :)
Autistisch burnout ken ik als term niet. Maar lijkt me neer te komen op structureel autistische behoeften negeren en op die manier over grenzen heen gaan in het leven? :)
Alan
07-06-2023
Reactie:
Bij mij zijn het ook mijn darmen die voor veel last zorgen. Denk vaker dat het niet door stress kan komen en dat ik een ernstige ziekte heb. Maar ik lees dus dat meerdere mensen zo'n last hebben van maag- en darmen. Dat stelt wel wat gerust..
Loop nu al meer dan 10 jaar met darmklachten waarvan officieel 2 jaar in burnout. Ben maar doorgegaan en doorgegaan totdat het echt niet meer ging en zelfs toen wilde ik nog doorgaan. Ik heb helaas ook geen oplossing, maar weet dat je niet alleen bent.
Loop nu al meer dan 10 jaar met darmklachten waarvan officieel 2 jaar in burnout. Ben maar doorgegaan en doorgegaan totdat het echt niet meer ging en zelfs toen wilde ik nog doorgaan. Ik heb helaas ook geen oplossing, maar weet dat je niet alleen bent.
Anoniem
09-06-2023
Energiebalans. Dat is het codewoord van vandaag (Verhaal 526)
Goededag allen,
Energiebalans. Dat is het codewoord van vandaag. Sinds 1,5 jaar een burn out, goed hersteld na een lange weg (cognitief & fysiek), sinds 3 weken enorme terugval in energie. Letterlijk gekelderd naar 0. Rondje wandelen, gevoel van leegte krijgen alsof de energiekraan dichtgedraaid wordt, duizelig en gevoel van instorten.
Het gekke is, ik ben niet bizar veel meer gaan doen, wel een drukke en lange dag gehad. En het is dus in 3 weken van een kleine terugval naar 0 gegaan waarbij wandelen een blokje om al heftig is. Heb gedurende de 3 weken wel gewoon wat activiteiten gedaan, maar vind het bijzonder dat het zo snel achteruit gegaan is. Kan iemand er iets zinnigs over zeggen?
Ik ben op zoek naar tips hoe jullie de energie weer opbouwen en in balans houden?
Groeten David
Energiebalans. Dat is het codewoord van vandaag. Sinds 1,5 jaar een burn out, goed hersteld na een lange weg (cognitief & fysiek), sinds 3 weken enorme terugval in energie. Letterlijk gekelderd naar 0. Rondje wandelen, gevoel van leegte krijgen alsof de energiekraan dichtgedraaid wordt, duizelig en gevoel van instorten.
Het gekke is, ik ben niet bizar veel meer gaan doen, wel een drukke en lange dag gehad. En het is dus in 3 weken van een kleine terugval naar 0 gegaan waarbij wandelen een blokje om al heftig is. Heb gedurende de 3 weken wel gewoon wat activiteiten gedaan, maar vind het bijzonder dat het zo snel achteruit gegaan is. Kan iemand er iets zinnigs over zeggen?
Ik ben op zoek naar tips hoe jullie de energie weer opbouwen en in balans houden?
Groeten David
David
07-06-2023
laatste reactie: 08-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zit een beetje in zelfde schuitje. Ook een terugval na 11 maand.
Wat mij helpt is vertrouwen. Vertrouwen dat het weer goed komt, en dat je genoeg tools hebt geleerd de afgelopen maanden om hier snel bovenop te komen.
Daarnaast heb ik wel gemerkt dat na elke terugval het herstel wel steeds sneller gaat.
Hoe is het nu met je? Welke klachten heb jij allemaal?
Ik heb vooral last van m’n hartslag en ademhaling. & geen energie
Wat mij helpt is vertrouwen. Vertrouwen dat het weer goed komt, en dat je genoeg tools hebt geleerd de afgelopen maanden om hier snel bovenop te komen.
Daarnaast heb ik wel gemerkt dat na elke terugval het herstel wel steeds sneller gaat.
Hoe is het nu met je? Welke klachten heb jij allemaal?
Ik heb vooral last van m’n hartslag en ademhaling. & geen energie
madeliefje
07-06-2023
Reactie:
Beste Madeliefje,
Ik ben wel weer even naar rock bottom gegaan. Voel mijn energiebalans heel snel kelderen. Ik weet dat het ook weer goed komt, alleen mijn relatie gaat minder goed. We hebben ook een dochter.
Mijn probleem is mijn energie. Cognitief gaat het niet slecht alleen mijn energiebalans is wel heel laag.
Ik ben wel weer even naar rock bottom gegaan. Voel mijn energiebalans heel snel kelderen. Ik weet dat het ook weer goed komt, alleen mijn relatie gaat minder goed. We hebben ook een dochter.
Mijn probleem is mijn energie. Cognitief gaat het niet slecht alleen mijn energiebalans is wel heel laag.
Anoniem
08-06-2023
Reactie:
Weet niet of het verband met elkaar houdt, maar hebben jullie toevallig hooikoorts?
Ik wel, en ik zou kunnen zweren dat ik sinds een paar weken meer stress ervaar mogelijk hierdoor.
Ik merk ook bij t wandelen dat ik me licht in mijn hoofd voel, ik ben weer veel sneller moe, neerslachtiger en heb meer last van spierpijn. Allemaal symptomen die juist af aan het nemen waren. Verder niks veranderd qua routine o.i.d. Daarom denk ik dus aan een verband met de hooikoorts…
Ik wel, en ik zou kunnen zweren dat ik sinds een paar weken meer stress ervaar mogelijk hierdoor.
Ik merk ook bij t wandelen dat ik me licht in mijn hoofd voel, ik ben weer veel sneller moe, neerslachtiger en heb meer last van spierpijn. Allemaal symptomen die juist af aan het nemen waren. Verder niks veranderd qua routine o.i.d. Daarom denk ik dus aan een verband met de hooikoorts…
Y.
08-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wat doen jullie op dag 2? (Verhaal 511)
Hoi,
Al 10 maanden zit ik in een burn out, en het gaat gelukkig best goed. Ik loop alleen vaak tegen het volgende aan;
Dag 1; intensieve activiteit
Dag 2; goed voelen, alleen hoge hartslag (slechter slapen) ,, kan wel veel aan
Dag 3; nog redelijk voelen. Hoge hartslag (dus doe dan bewust rustig aan.
- nacht goed slapen
Dag 4; moe, druk achter ogen .. allemaal klachten komen los,, (eigenlijk dus herstellen van alles)
Als ik in de loop van de dagen rustig aan blijf doen, ga ik me steeds beter voelen.
Nu is mijn vraag,, herkent iemand dit? hoe gaan jullie hiermee om? Hoe zorgen jullie ervoor dat je gelijk eigenlijk hersteld? Het lijkt bij mij of er een reservepot wordt opengetrokken, en ik nog een paar dagen op door kan.. en daarna pas herstel.
Wat doen jullie op dag 2? Ik voel me dan eigenlijk gewoon goed..
Al 10 maanden zit ik in een burn out, en het gaat gelukkig best goed. Ik loop alleen vaak tegen het volgende aan;
Dag 1; intensieve activiteit
Dag 2; goed voelen, alleen hoge hartslag (slechter slapen) ,, kan wel veel aan
Dag 3; nog redelijk voelen. Hoge hartslag (dus doe dan bewust rustig aan.
- nacht goed slapen
Dag 4; moe, druk achter ogen .. allemaal klachten komen los,, (eigenlijk dus herstellen van alles)
Als ik in de loop van de dagen rustig aan blijf doen, ga ik me steeds beter voelen.
Nu is mijn vraag,, herkent iemand dit? hoe gaan jullie hiermee om? Hoe zorgen jullie ervoor dat je gelijk eigenlijk hersteld? Het lijkt bij mij of er een reservepot wordt opengetrokken, en ik nog een paar dagen op door kan.. en daarna pas herstel.
Wat doen jullie op dag 2? Ik voel me dan eigenlijk gewoon goed..
Madeliefje
28-05-2023
laatste reactie: 08-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Madeliefje, ik las net je bericht. Wij hadden al wat gechat. Wat voor mij geldt hoeft niet voor jou te gelden, maar hier mijn reactie.
Vanochtend zat ik er helemaal doorheen. Twijfelde weer aan van alles, dacht weer dat ik het allemaal niet aankon, maar weer dacht ik 'fuck it'. M.a.w gewoon meegegaan met vrienden gaan zwemmen. De eerste 30 minuten was een hel, maar daarna sloeg het om. Wijntje erbij, leuke gesprekken en telkens bij ieder negatieve gedachte, dacht ik weer 'fuck it'. Al met al...5 uur lang genoten.
Het boeit mij niet meer hoe ik mij dan 'voel' morgen, want wederom was dit goud waard en ga ik lang nagenieten. 10 maanden is lang en niet nodig. Doorbreken, herpakken en loslaten.
Vanochtend zat ik er helemaal doorheen. Twijfelde weer aan van alles, dacht weer dat ik het allemaal niet aankon, maar weer dacht ik 'fuck it'. M.a.w gewoon meegegaan met vrienden gaan zwemmen. De eerste 30 minuten was een hel, maar daarna sloeg het om. Wijntje erbij, leuke gesprekken en telkens bij ieder negatieve gedachte, dacht ik weer 'fuck it'. Al met al...5 uur lang genoten.
Het boeit mij niet meer hoe ik mij dan 'voel' morgen, want wederom was dit goud waard en ga ik lang nagenieten. 10 maanden is lang en niet nodig. Doorbreken, herpakken en loslaten.
Anoniem
28-05-2023
Reactie:
Nou, om eerlijk te zijn lijkt me dat ook niet helemaal de manier.
Je lichaam schreeuwt, doe rustig aan. Je negeert het en gaat door.. dit heb ik in het begin van mijn burn out ook gedaan, maar heb daardoor een hevige terugval gehad.
Moet je niet juist leren luisteren naar je lichaam? Respect krijgen voor je grenzen?
Op die manier heb ik gevoeld en gemerkt dat mijn energie terug is gekomen.. elke keer een korte activiteit, stoppen als het lichaam wat aangeeft. En op die manier kun je best veel korte activiteiten
En ja, je moet soms even je vrienden zien, om niet neerslachtig te worden,, maar bewust over mijn grens gaan, heeft bij mij averechts gewerkt..
Waar ik nu meer mee zit. Hoe zorg ik dat ik niet in de actie stand/overlevingsmodus blijf hangen. Hoe ga ik ermee om. Hoe ervaren jullie dit ..
Je lichaam schreeuwt, doe rustig aan. Je negeert het en gaat door.. dit heb ik in het begin van mijn burn out ook gedaan, maar heb daardoor een hevige terugval gehad.
Moet je niet juist leren luisteren naar je lichaam? Respect krijgen voor je grenzen?
Op die manier heb ik gevoeld en gemerkt dat mijn energie terug is gekomen.. elke keer een korte activiteit, stoppen als het lichaam wat aangeeft. En op die manier kun je best veel korte activiteiten
En ja, je moet soms even je vrienden zien, om niet neerslachtig te worden,, maar bewust over mijn grens gaan, heeft bij mij averechts gewerkt..
Waar ik nu meer mee zit. Hoe zorg ik dat ik niet in de actie stand/overlevingsmodus blijf hangen. Hoe ga ik ermee om. Hoe ervaren jullie dit ..
madeliefje
29-05-2023
Reactie:
Hoi Anoniem,
Ik vind je visie erg verfrissend! Ik lees van niemand anders op dit forum dat ze er zo tegenaan kijken. Ik denk eigenlijk dat veel mensen zo gewend zijn geraakt om over hun grenzen te gaan, dat het nodig is om eerst te wennen aan een leven waarin je juist niet overal aan mee hoeft te doen, naartoe hoeft te gaan, niet alles af hoeft te krijgen etc. Maar zodra er een bepaald nulpunt is bereikt, kan ik me voorstellen dat voor sommige mensen jouw aanpak goed kan werken. De aandacht van je gedachtes verleggen van "kan ik dit wel, is dit wel of niet goed, hoe ga ik me morgen voelen etc" naar "ik geniet van mijn leven, zelfs al moet ik er soms een prijs voor betalen".
Ik vind je visie erg verfrissend! Ik lees van niemand anders op dit forum dat ze er zo tegenaan kijken. Ik denk eigenlijk dat veel mensen zo gewend zijn geraakt om over hun grenzen te gaan, dat het nodig is om eerst te wennen aan een leven waarin je juist niet overal aan mee hoeft te doen, naartoe hoeft te gaan, niet alles af hoeft te krijgen etc. Maar zodra er een bepaald nulpunt is bereikt, kan ik me voorstellen dat voor sommige mensen jouw aanpak goed kan werken. De aandacht van je gedachtes verleggen van "kan ik dit wel, is dit wel of niet goed, hoe ga ik me morgen voelen etc" naar "ik geniet van mijn leven, zelfs al moet ik er soms een prijs voor betalen".
Janneke
08-06-2023
Enorme eenzaamheid tijdens en na je dieptepunt (Verhaal 523)
Volgens mij zijn er zeer veel recente berichten verwijderd?
Wat ik nog even kwijt wilde is dat een onderschat effect van burnout is door de buitenwereld, de enorme eenzaamheid is die je gaat ervaren tijdens en na je dieptepunt.
. Ik zit op het punt dat ik meer kan en wil doen, maar ervaar nu pas hoe enorm de hele periode mij vereenzaamd heeft. Met dit mooie weer zijn mijn kinderen continue met vrienden op stap en werkt mijn vriendin 4 dagen in de week en heeft ook haar eigen afspraken.met vriendinnen. Het is bijzonder pittig om de draad weer op te pakken als je langzaam uit je burnout wilt komen. Ik ben nu veel oude bekenden aan het benaderen voor een afspraak, maar merk dat dit best lastig is,.omdat ik niet weet of wanneer de batterij op is.
Gisteren had ik veel energie en wilde van alles, maar toen pas voelde ik het resultaat van maandenlange isolatie. Er was niemand om eventjes mee af te spreken. Iedereen was aan het werk en s'avonds kak ik in.
Iemand een advies?
Wat ik nog even kwijt wilde is dat een onderschat effect van burnout is door de buitenwereld, de enorme eenzaamheid is die je gaat ervaren tijdens en na je dieptepunt.
. Ik zit op het punt dat ik meer kan en wil doen, maar ervaar nu pas hoe enorm de hele periode mij vereenzaamd heeft. Met dit mooie weer zijn mijn kinderen continue met vrienden op stap en werkt mijn vriendin 4 dagen in de week en heeft ook haar eigen afspraken.met vriendinnen. Het is bijzonder pittig om de draad weer op te pakken als je langzaam uit je burnout wilt komen. Ik ben nu veel oude bekenden aan het benaderen voor een afspraak, maar merk dat dit best lastig is,.omdat ik niet weet of wanneer de batterij op is.
Gisteren had ik veel energie en wilde van alles, maar toen pas voelde ik het resultaat van maandenlange isolatie. Er was niemand om eventjes mee af te spreken. Iedereen was aan het werk en s'avonds kak ik in.
Iemand een advies?
Frank
06-06-2023
laatste reactie: 06-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik stap vandaag voor de 2de maal een "bruine kroeg" binnen. Het type waar een handvol mensen de hele dag aan de toog zitten.
Ik ben nooit een caféganger geweest maar hier praten mensen wel, wie je ook bent. (ik denk dat velen hier zelf eenzamen zijn).
Als je zoiets in de buurt hebt kan je dit eens proberen, dan kan je ook op ieder moment terug vertrekken zonder verantwoording af te leggen.
Of misschien geeft het je ideëen om "out of the box" te denken.
Ik ben nooit een caféganger geweest maar hier praten mensen wel, wie je ook bent. (ik denk dat velen hier zelf eenzamen zijn).
Als je zoiets in de buurt hebt kan je dit eens proberen, dan kan je ook op ieder moment terug vertrekken zonder verantwoording af te leggen.
Of misschien geeft het je ideëen om "out of the box" te denken.
Anoniem
06-06-2023
Reactie:
Ja, lijkt zo dat berichten weggaan. Alleen ze worden geplaatst op een andere plek. Verder naar boven.
Heel vervelend, want op sommige vragen worden daardoor geen antwoord gegeven.
Wat ik doe om niet te vereenzamen is, ver van te voren korte afspraken plannen. Alles op voorbehoud. Dus het lukt niet; afzeggen. Lukt het wel, gaan.
En als je iets wat verder in voren plant, kun je soms je energie op opsparen voor het moment. En je hebt iets om naar uit te kijken.
Heel vervelend, want op sommige vragen worden daardoor geen antwoord gegeven.
Wat ik doe om niet te vereenzamen is, ver van te voren korte afspraken plannen. Alles op voorbehoud. Dus het lukt niet; afzeggen. Lukt het wel, gaan.
En als je iets wat verder in voren plant, kun je soms je energie op opsparen voor het moment. En je hebt iets om naar uit te kijken.
Madeliefje
06-06-2023
Reactie:
Bedankt voor de tips. Daar heb ik echt wat aan. Ik had net een korte ontmoeting met een (trouwe) vriend en ik merk direct dat ik die positieve energie voel.
Even een biertje pakken vind ik ook een slimme truuk, alleen wil ik voorkomen dat als ik mij relaxt voel, dat ik dan telkens denk...komt vast door de alcohol 😁
Het idiote is dat door de enorme klap die je hebt gekregen met een BO en de rare emoties etc. je zelfvertrouwen ook tot het minimum is gedaald. Vaak ben ik in gesprek met iemand, weet dat ik 'gewoon' sterk en relaxed overkom en altijd een makkelijker prater was, maar op een of andere manier blijf je onzeker. Luisteren vind ik lastiger dan zelf praten. Wellicht heeft dat iets met concentratie te maken.
Even een biertje pakken vind ik ook een slimme truuk, alleen wil ik voorkomen dat als ik mij relaxt voel, dat ik dan telkens denk...komt vast door de alcohol 😁
Het idiote is dat door de enorme klap die je hebt gekregen met een BO en de rare emoties etc. je zelfvertrouwen ook tot het minimum is gedaald. Vaak ben ik in gesprek met iemand, weet dat ik 'gewoon' sterk en relaxed overkom en altijd een makkelijker prater was, maar op een of andere manier blijf je onzeker. Luisteren vind ik lastiger dan zelf praten. Wellicht heeft dat iets met concentratie te maken.
Anoniem
06-06-2023
Gezichtsspieren gaan trillen (Verhaal 522)
Herkent iemand dit?
Als ik mij ingespannen heb en ook al voel ik mij goed en stabiel, dan kunnen ineens mijn gezichtsspieren gaan trillen. Van mondhoeken, rond de neus of wenkbrouwen etc. Hele duidelijke spiersamentrekkingen Als ik dan een middagdutje doe, dan is het daarn al direct een stuk minder. Het is een soort signaal dat ik tegen het randje aanzit of zo.
Herkenbaar?
Gegroet,
Derk
Als ik mij ingespannen heb en ook al voel ik mij goed en stabiel, dan kunnen ineens mijn gezichtsspieren gaan trillen. Van mondhoeken, rond de neus of wenkbrouwen etc. Hele duidelijke spiersamentrekkingen Als ik dan een middagdutje doe, dan is het daarn al direct een stuk minder. Het is een soort signaal dat ik tegen het randje aanzit of zo.
Herkenbaar?
Gegroet,
Derk
Derk
05-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Soms ben ik het vertrouwen volledig kwijt (Verhaal 20)
Eind oktober was ik 10 jaar samen met mijn vriend. Wekenlang heb ik hier naar uit gekeken en van alles bedacht om deze mooie mijlpaal te vieren. De middag van ons jubileum ben ik na een aantal tegenslagen oververmoeid naar huis gegaan. Je raad het al, het diner was geen succes. Ik kon mijn ogen amper open houden en smeekte in mijn hoofd dat de gerechten zo snel mogelijk achter elkaar op tafel zouden worden gezet. De volgende dag meldde ik me ziek om uit te rusten. Ik kon alleen maar huilen en was bekaf. Een dag later werd ik zo beroerd dat ik letterlijk alle spanning heb uitgekotst. Na een paar dagen voelde ik me lichamelijk weer wat opgeknapt en maakte ik de afspraak met mijn leidinggevende dat ik weer zou beginnen. De nacht voor mijn eerst werkdag kreeg ik mijn eerste paniek aanval. Zorgplannen, akkefietjes op het werk, registraties ik kon het allemaal niet meer bolwerken. Mijn psycholoog vertelde me dat ik een burn out had. Ik meldde me definitief ziek en ben gaan rusten. Maar na 2 maanden werd ik niet beter. Ik voelde me alleen maar slechter. Mensen in mijn omgeving begrijpen mij niet. Ik heb veel last van angsten en paniek aanvallen. De feestdagen heb ik thuis doorgebracht, alleen. Mijn leven is zo veranderd. Het kon nooit gek genoeg. Feestje hier, etentje daar. Ik durf nu soms niet eens het huis uit en ben voor alles gespannen. Ik heb het gevoel de controle te verliezen over mijn leven en ben radeloos en verdrietig. Iedereen zegt me dat het beter word. Maar wanneer? Soms ben ik het vertrouwen volledig kwijt. Ik heb een lieve psycholoog die me nieuwe handvatten geeft maar ben ontzettend ongeduldig. Op mijn goede dagen ga ik snel weer over mijn grenzen heen omdat ik dan gewoon even mezelf en gelukkig wil zijn. Als er iemand goede raad of tips heeft hoor ik dat graag. Ik wil mijn leven terug. Liever vandaag dan morgen...
Maureen
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-06-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Maureen,
Ik herken mijn verhaal in dat van jou wat betreft je klachten en je gevoel. Ik ben twee maanden thuis geweest, terug aan de slag gegaan omdat ik me "beter" voelde en dacht dat ik het aankon. Maar na een paar moeilijke momenten op het werk die mijn zelfvertrouwen schaadden, ben ik dit weekend terug hervallen met paniekaanvallen - kokhalzen, opgejaagd voelen,....Ik wil ook zo graag mijn leven terug en ik wou ook dat ik de oplossing had of zag. Dus ik begrijp je volledig. Ik denk dat niemand ons kan helpen met tips, we zullen zelf moeten leren relativeren en zorg dragen voor onszelf. Maar dat is makkelijk gezegd he.
Dikke knuffels,
Nancy
Ik herken mijn verhaal in dat van jou wat betreft je klachten en je gevoel. Ik ben twee maanden thuis geweest, terug aan de slag gegaan omdat ik me "beter" voelde en dacht dat ik het aankon. Maar na een paar moeilijke momenten op het werk die mijn zelfvertrouwen schaadden, ben ik dit weekend terug hervallen met paniekaanvallen - kokhalzen, opgejaagd voelen,....Ik wil ook zo graag mijn leven terug en ik wou ook dat ik de oplossing had of zag. Dus ik begrijp je volledig. Ik denk dat niemand ons kan helpen met tips, we zullen zelf moeten leren relativeren en zorg dragen voor onszelf. Maar dat is makkelijk gezegd he.
Dikke knuffels,
Nancy
Nancy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het de eerste 2 maanden bleef ik ook nog van alles doen de angst en paniek aanvallen komen denk ik vooral omdat je geest niet tot rust komt , ik sliep helemaal niet meer en de ochtenden waren het ergste ik was heel opgejaagd in de ochtend.
Ik heb er veel over gelezen en wat mij geholpen heeft is gezond eten helemaal geen koffie en suiker , 3x per dag eten en daar ook een moment van maken .
Weinig tv , meer dingen met me handen doen als bakken of breien.
Ik dacht ook dit komt nooit goed maar als ik terug kijk ben ik al heel ver , en dat helpt mij
Ik zit nog in de burn out heb het inmiddels een half jaar dus ja het duurt lang , maar het duurt ook lang om het te krijgen , accepteren is het moeilijkste .
Zet hem op !
Ik heb er veel over gelezen en wat mij geholpen heeft is gezond eten helemaal geen koffie en suiker , 3x per dag eten en daar ook een moment van maken .
Weinig tv , meer dingen met me handen doen als bakken of breien.
Ik dacht ook dit komt nooit goed maar als ik terug kijk ben ik al heel ver , en dat helpt mij
Ik zit nog in de burn out heb het inmiddels een half jaar dus ja het duurt lang , maar het duurt ook lang om het te krijgen , accepteren is het moeilijkste .
Zet hem op !
Hey Maureen,
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Maureen,
Ik ben het volledig eens met de reactie hierboven.
Begin met goed voor jezelf te zorgen, probeer dingen te doen waar je plezier en rust in vindt.( sporten, wandelen in de natuur, hobby's)
Ik kan mezelf redelijk goed helpen met ademhalings meditatie.
Neem niet teveel hooi op de vork maar doe het stap voor stap.
Succes
Ik ben het volledig eens met de reactie hierboven.
Begin met goed voor jezelf te zorgen, probeer dingen te doen waar je plezier en rust in vindt.( sporten, wandelen in de natuur, hobby's)
Ik kan mezelf redelijk goed helpen met ademhalings meditatie.
Neem niet teveel hooi op de vork maar doe het stap voor stap.
Succes
Marco
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste maureen
Toen ik je verhaal zo las raakte me dat heel erg.
Het gevoel angstig te zijn,verdrietig en eenzaam en alleen.
Helaas herken ik het ook,daarom weet ik hoe erg moeilijk het allemaal is.
De laatste tijd zoek ik ook meer de rust(wil meer alleen zijn)
omdat mijn energielevel soms erg laag is.
De beste tip die ik je kan geven is..
wees lief voor jezelf.
Gun jezelf af en toe echt een dagje tijd voor jezelf.
kijk een leuke serie,laat de boel de boel even en maak echt tijd voor jezelf.
Ik kon dat ook niet (ontspannen) maar heb geleerd als ik over mijn grenzen heen ga dat ik echt ziek ga worden.
probeer ook zoveel mogelijk(met de mensen waarmee het kan) af en toe je hart te luchten door te praten.
helaas zijn er ook weleens mensen waar je niet echt mee kan praten,maar de mensen waarvan je weet dat die naar je kunnen luisteren is heel erg belangrijk.
Kortom denk goed om jezelf.. gun jezelf tijd en wees lief voor jezelf.
Toen ik je verhaal zo las raakte me dat heel erg.
Het gevoel angstig te zijn,verdrietig en eenzaam en alleen.
Helaas herken ik het ook,daarom weet ik hoe erg moeilijk het allemaal is.
De laatste tijd zoek ik ook meer de rust(wil meer alleen zijn)
omdat mijn energielevel soms erg laag is.
De beste tip die ik je kan geven is..
wees lief voor jezelf.
Gun jezelf af en toe echt een dagje tijd voor jezelf.
kijk een leuke serie,laat de boel de boel even en maak echt tijd voor jezelf.
Ik kon dat ook niet (ontspannen) maar heb geleerd als ik over mijn grenzen heen ga dat ik echt ziek ga worden.
probeer ook zoveel mogelijk(met de mensen waarmee het kan) af en toe je hart te luchten door te praten.
helaas zijn er ook weleens mensen waar je niet echt mee kan praten,maar de mensen waarvan je weet dat die naar je kunnen luisteren is heel erg belangrijk.
Kortom denk goed om jezelf.. gun jezelf tijd en wees lief voor jezelf.
Leontien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Alles ook bij mij herkenbaar! Aangezien ik ook van mezelf dingen “moet” en dingen niet wil missen aangezien niet wil dat mijn leven stilstaat. Wat mij helpt is vooral proberen te begrijpen wanneer je klachten toenemen. Dus ik heb vandaag dit en dit gedaan, hoe vermoeid ben ik in de avond, hoe heb ik geslapen etc. Dus leren luisteren en zonder eerste instantie er iets mee te doen doen of te oordelen. Als je dat je in de gaten hebt wat energieslurpers zijn (en ja dat is alles in minder of meerder mate wat je doet, hoe leuk een activiteit ook is) leer je luisteren naar wat je voelt in je lichaam. Als dat goed gaat ga je naar de volgende stap. Als je 3 dingen aankan op een dag bv. bezoek ontvangen en een wasje draaien en boodschappen doen. Doe je 1 ding. Het andere is reserve bijv .wanneer er onverwachte dingen gebeuren (onverwacht bezoek, een telefoontje etc) , reserve is dus om mogen te herstellen. Deze mindset helpt omdat ik op deze manier mezelf op aardige manier begrens. En ja de eerste tijd zal dit heel onnatuurlijk voelen, misschien ben je daarna zelfs een tijd extra vermoeid maar je zult na enige tijd merken dat je bv sneller inslaapt, beter slaapt , minder piekert en minder lichamelijke klachten hebt. Geduld en niet afdwingen dus. Je lijf is aan het herstellen! Dus bij een burn out, hoe minder je doet hoe vermoeiender eerst, dit is dus helemaal normaal. Je pakt nu pas rust, dan ben je dus op de goede weg bezig 👍. En dat gaat niet werken als je de ene dag ontzettend veel doet en de andere dagen van wijze van spreken van een “zware inspanning” moet bijkomen. Dus reduceren en keuzes maken per dag. En als je deze tip gaat gebruiken, en je gaat over de grens, geef vooral jezelf niet op je kop. Dan pak je het gewoon de volgende dag weer op. Heel veel sterkte toegewenst.
Juul
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar! Ik wil ook weer een " normaal" leven. Eerst dacht ik 5 weken dan ben ik uitgerust...toen een half jaar en nu ben ik al anderhalf jaar verder en vandaag weer een terugval die heftig is. Ik vind langdurig gedrag veranderen heel moeilijk want je weet soms niet beter...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een heftig verhaal ik heb het vooral met perfectionisties zijn is ook vermoeiend en dan snachts niet slapen ervan.
Mindfulness oefeningen helpen goed
Mindfulness oefeningen helpen goed
wieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ontzettend herkenbaar verhaal. Mijn burnout is mij ook, zoals heel veel anderen, overkomen. Opeens was de energie op en kon ik niks meer. Somberheid, huilbuien, hyperventilatie, paniekaanvallen, pijn in mijn hele lijf, hartkloppingen, niet kunnen slapen, rusteloosheid.. het ergste van alles was dat ik me niet meer mezelf voelde. Ik was toch altijd degene met energie? Die projecten oppakte, alles even combineerde op werk en daarnaast ook nog eens klaarstond voor vrienden en familie en gezellig vaak op stap was. Concerten, festivals, dagjes weg.. ik had zoveel zin in alles en die zin leek me opeens ontglipt te zijn. Zonder die zin moest ik weer opnieuw ontdekken wie ik was. En natuurlijk kwam ik erachter dat ik zoveel meer ben dan al die dingen die ik deed. Ik heb geleerd dat het écht teveel was, en ben ontzettend blij met de rust die ik nu steeds meer ervaar in mijn lijf. In het nu kunnen zijn en ontspannen. Zonder constant bezig te moeten zijn met de dag van morgen. Herstel zorgde er ook voor dat ik contact met mensen even op een lager pitje moest zetten. Lastig, want ik was gewend om altijd onder de mensen te zijn en vond het moeilijk om de tijd met mijzelf door te komen. Achteraf ontbrak het me aan zelfliefde, gaf ik veel meer van energie aan anderen dan aan mezelf. Ik kan eerlijk zeggen dat ondanks alle dipdagen en momenten (ik heb er nu een), ik een zoveel gezondere en leukere band met mezelf heb gekregen. Ik moet niet steeds van alles van mezelf, en ik ben zachter en liever geworden. Ik gun mezelf dezelfde manier waarop ik met vrienden en familie omga. Naast heeel veel wandelen op de hei en in het bos, en mezelf vermaken ga ik soms ook nog iets te vol gas op de dagen dat het goed gaat. Laatst voor het eerst naar een concert.. zo magisch na maanden vol spanningshoofdpijn en werkelijk waar in de tuin zitten met oordoppen om het vogelgeluid te dempen. Het is echt heel zwaar, een burnout. Maar ik geloof steeds meer dat outgoing mensen (letterlijk en figuurlijk) meer zichzelf leren vinden door deze nare periode. Heel veel sterkte met je herstel en je komt er wel!
Janine
03-06-2022
Reactie:
Oh wat erg maureen,
Maar ik herken het helemaal,
Ik heb ook jaren de ballen hooggehouden, en nu heb ik een geweldige man ontmoet 2 jaar geleden. En november 2022...totaal in elkaar gezakt. Nu heb ik nog last van paniek aanvallen...als ik naar andere mensen kijk op straat ik ben totaal mezelf kwijt.
Zwaar allemaal. We komen hieruit, maar daar staat helaas geen tijd voor.
Wat mij helpt is energetische hulp. En ademhalingstechnieken.
Ik wens jou veel sterkte...jij bent niet alleen🙏
Maar ik herken het helemaal,
Ik heb ook jaren de ballen hooggehouden, en nu heb ik een geweldige man ontmoet 2 jaar geleden. En november 2022...totaal in elkaar gezakt. Nu heb ik nog last van paniek aanvallen...als ik naar andere mensen kijk op straat ik ben totaal mezelf kwijt.
Zwaar allemaal. We komen hieruit, maar daar staat helaas geen tijd voor.
Wat mij helpt is energetische hulp. En ademhalingstechnieken.
Ik wens jou veel sterkte...jij bent niet alleen🙏
Roos
24-03-2023
Reactie:
Hallo,
Heel herkenbaar jouw verhaal. Ik ben in burn-out sinds de kerstvakantie. De eerste maand zakte ik nog verder weg, hartbonzen, trillen, spierzwakte, paniekaanvallen, niet kunnen slapen, gejaagd, angst, geen eetlust… ik heb het eerst leren aanvaren en dat is een eerste stap in de juiste richting van genezing, ik doe nu aan yoga, trauma verwerking en ga bij een psycholoog. Het is een beetje zoeken é. Ik kijken wat je stress triggers zijn. Ik ga niet meer terug naar mijn oude job maar ga iets doen wat ik graag doe. De dokter schreef me nog enkele maanden rust voor. Ikzelf kom van heel ver. Ik bijna niks meer.,, geen levensvreugde, mijn lichaam was op. Komt goed. Stap per stap en dag tot dag. Niet te snel willen gaan.
Liefs Lien
Heel herkenbaar jouw verhaal. Ik ben in burn-out sinds de kerstvakantie. De eerste maand zakte ik nog verder weg, hartbonzen, trillen, spierzwakte, paniekaanvallen, niet kunnen slapen, gejaagd, angst, geen eetlust… ik heb het eerst leren aanvaren en dat is een eerste stap in de juiste richting van genezing, ik doe nu aan yoga, trauma verwerking en ga bij een psycholoog. Het is een beetje zoeken é. Ik kijken wat je stress triggers zijn. Ik ga niet meer terug naar mijn oude job maar ga iets doen wat ik graag doe. De dokter schreef me nog enkele maanden rust voor. Ikzelf kom van heel ver. Ik bijna niks meer.,, geen levensvreugde, mijn lichaam was op. Komt goed. Stap per stap en dag tot dag. Niet te snel willen gaan.
Liefs Lien
Lien
26-03-2023
Reactie:
Ik heb dit ook gehad, koude rillingen ziek gevoel duizelig lopen koppijn wazig zien paniek aanvallen angst flauwvallen zweten hart kloppingen druk op borst etc. Na 2 jaar werd t minder en bijna over. Het gaat over door iedere dag 30 min. - 1 uur buiten te lopen zoek de natuur op. Forceer niks, ga steeds iets verder. Loop op je gevoel. Schrijf iedrre dag op waar je dankbaar voor was die dag. Ook al was t t avondeten dat lekker was. Ik hoop je geholpen te hebben en gerust gesteld. Weet dat het ooit over gaat al vind je rust, balans, regelmaat en de natuur. Je moet wel je gezonde leven daarna aanhouden, terug naar je oude ik kun je beter loslaten.
Roy
04-06-2023
Ik stagneer in mijn herstel van burn out (Verhaal 16)
hallo,
ik wil graag me verhaal doen omdat ik merk dat ik stagneer in mijn herstel van burn out.
Momenteel kramp ik nu al 12 maanden met mijn burn out en de zonneschijn aan de eind van de tunnel heb ik nog niet gevonden.
Echter ben ik benieuwd of er meer mensen zijn die krampen met een burn out maar dan voornamelijk het aparte/nare malaisegevoel waar je dag in dag uit mee te maken hebt.
ik kan dit moeilijk accepteren omdat dit mijn leven beheers. het is zo'n apart gevoel dat het niet te beschrijven is in woorden. ik noem het vaak voorstadium van griep of juist herstel fase van een kater.
Graag zou ik met iemand in contact komen die dit gevoel ook ervaart en hoe hij of zei hier mee omgaat.
ik wil graag me verhaal doen omdat ik merk dat ik stagneer in mijn herstel van burn out.
Momenteel kramp ik nu al 12 maanden met mijn burn out en de zonneschijn aan de eind van de tunnel heb ik nog niet gevonden.
Echter ben ik benieuwd of er meer mensen zijn die krampen met een burn out maar dan voornamelijk het aparte/nare malaisegevoel waar je dag in dag uit mee te maken hebt.
ik kan dit moeilijk accepteren omdat dit mijn leven beheers. het is zo'n apart gevoel dat het niet te beschrijven is in woorden. ik noem het vaak voorstadium van griep of juist herstel fase van een kater.
Graag zou ik met iemand in contact komen die dit gevoel ook ervaart en hoe hij of zei hier mee omgaat.
mattie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-06-2023
16Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken deze klachten, zit sinds september2019 thuis. Als je het accepteert wordt het al een stuk beter.
Jorit
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dat gevoel ook. Vreselijk. Het moet slijten. Langzaam perioden dat het weg is, dagen dat het weg is om in normale omstandigheden te verdwijnen.
Sterkte en troost dat er nog iemand is met dat gevoel.
Sterkte en troost dat er nog iemand is met dat gevoel.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb sinds vorig jaar een hele heftige burnout,hartritmestoornissen,hoge bloeddruk,pijn op de borst en hoofd(een strakke band)en pijn in de oogkassen en wangen.Heel vaak een grieperig gevoel.Ben nu een jaar en 3 mnd in deze uitzichtsloze rollercoaster en probeer er aan alle kanten uit te komen.Ik herken jouw verhaal.Mijn arts zei me dat het bij mij nog wel even duurt voordat ik eruit ben.Ik voelde al 2 jaar dat ik constant achter alle feiten aan liep en toch maar doorgaan,want kom op!vooruit!moeten!Ik kan nu niet veel meer,ben zo moe.Dus tijd geven en rust,dat is alles wat je kunt doen.
Mlletje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit ook heel goed. Ik ben al 12 jaar mantelzorger en kan echt niet meer. Ik ben ook al 1 jaar thuis en voel me nog even moe, lusteloos en bijna depressief. Ben gevangene door de zorg... Compleet op.
Gerdje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken wat je schrijft, ik ben nu inmiddels jaar verder, ik voel wel dat het beter gaat, maar dat laatste stukje is knap lastig. Je wilt graag weer, maar je hoeft maar iets teveel te doen, en je wordt weer terug gezet.
Klinkt als dubbele burnout, je accepteert je burnout niet, of je hebt nog een depressie naast je burnout. Ben je een doorzetter, niet zo snel klagen, ik moet niet zo zeuren, altijd schouders eronder dan erken je burnout niet. Wees lief voor jezelf (minder streng zijn), heb compassie voor jezelf (dat ontbreekt erbij mij soms wat aan).
Veel sterkte, heb geduld, het komt goed.
Klinkt als dubbele burnout, je accepteert je burnout niet, of je hebt nog een depressie naast je burnout. Ben je een doorzetter, niet zo snel klagen, ik moet niet zo zeuren, altijd schouders eronder dan erken je burnout niet. Wees lief voor jezelf (minder streng zijn), heb compassie voor jezelf (dat ontbreekt erbij mij soms wat aan).
Veel sterkte, heb geduld, het komt goed.
Steffen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi,
Ik herken dit. Ook plusminus een jaar in BO en ervaar zelf de vooruitgang als nihil. Flink frustrerend soms en aan de andere kant ook bewustwording dat er maar een weg is en dat is de weg van acceptatie. Lief zijn voor jezelf, goed voor jezelf blijven zorgen en je vooral niet meten aan andere mensen en verhalen.
Sterkte!
Ik herken dit. Ook plusminus een jaar in BO en ervaar zelf de vooruitgang als nihil. Flink frustrerend soms en aan de andere kant ook bewustwording dat er maar een weg is en dat is de weg van acceptatie. Lief zijn voor jezelf, goed voor jezelf blijven zorgen en je vooral niet meten aan andere mensen en verhalen.
Sterkte!
Lieve
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik had ook een burnout, maar deze werd veroorzaakt door slaapapneu.
Peter
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar!!
Gisteren voor het eerst sinds 8 maanden wat vrienden uitgenodigd en daardoor 6 u even geprobeerd gezellig te doen wat ook aardig lukte en ik vond het ook weer gezellig maar vandaag de hele dag geslapen en het gevoel alsof ik marathon heb gelopen….zelfs armen en benen voelde als lood, eraan toegeven en accepteren is het enigste wat zorgde dat je hier doorheen komt!! Sterkte ook!!
Gisteren voor het eerst sinds 8 maanden wat vrienden uitgenodigd en daardoor 6 u even geprobeerd gezellig te doen wat ook aardig lukte en ik vond het ook weer gezellig maar vandaag de hele dag geslapen en het gevoel alsof ik marathon heb gelopen….zelfs armen en benen voelde als lood, eraan toegeven en accepteren is het enigste wat zorgde dat je hier doorheen komt!! Sterkte ook!!
Lily
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo pijnlijk herkenbaar. Ik mis m'n leven, mijn passie, m'n kracht. Ik probeer m'n focus te verleggen en oa te reïntegreren in het werk maar merk dat k onzeker ben over alles en m'n passie mus , wat k normaliter niet nooit heb.
K zoek naar de knop cq sleutel die k kan om draaien maar het lukt niet en hierdoor ervaar ik eenzaamheid tot op m'n bot
De buiten wereld werkt hierin ook niet echt mee want ze beoordelen en veroordelen je, dat het niet gaat lukken en degraderen je, ongevraagd.
K ben opzoek naar lotgenoten herkenning maar geen klaag muur en adviezen tips om dit vol te houden en licht, jezelf weer te (her) ontdekken
K zoek naar de knop cq sleutel die k kan om draaien maar het lukt niet en hierdoor ervaar ik eenzaamheid tot op m'n bot
De buiten wereld werkt hierin ook niet echt mee want ze beoordelen en veroordelen je, dat het niet gaat lukken en degraderen je, ongevraagd.
K ben opzoek naar lotgenoten herkenning maar geen klaag muur en adviezen tips om dit vol te houden en licht, jezelf weer te (her) ontdekken
Karel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit heel erg goed, ik heb nu 4 jaar na de burnout nog steeds last van de naweeën. Weinig tot geen sociaal contact en moeite met drukke plekken.
Het belemmerd mij in mijn leven om bijvoorbeeld nieuwe vrienden te maken of door te groeien in mijn werk. Bij de meest simpele dingen als boodschappen doen of een praatje met een buurman kan er een angstaanval opkomen, dit zit natuurlijk altijd in je achterhoofd en daardoor word het erger en stel je dingen uit of zeg je het af. Ik zou graag een keer naar een praatgroep gaan omdat je daar zeker weet dat niemand oordeelt en iedereen weet hoe het is, dit zou voor mij ook een manier zijn om weer te wennen aan sociaal contact.
Met alleen positieve gedachtes kom je er niet. Je moet iets veranderen in het patroon wat voor een burnout heeft gezorgd. Ik werk nu 36 uur ipv 40 en probeer 2x in de week even te wandelen.
Het belemmerd mij in mijn leven om bijvoorbeeld nieuwe vrienden te maken of door te groeien in mijn werk. Bij de meest simpele dingen als boodschappen doen of een praatje met een buurman kan er een angstaanval opkomen, dit zit natuurlijk altijd in je achterhoofd en daardoor word het erger en stel je dingen uit of zeg je het af. Ik zou graag een keer naar een praatgroep gaan omdat je daar zeker weet dat niemand oordeelt en iedereen weet hoe het is, dit zou voor mij ook een manier zijn om weer te wennen aan sociaal contact.
Met alleen positieve gedachtes kom je er niet. Je moet iets veranderen in het patroon wat voor een burnout heeft gezorgd. Ik werk nu 36 uur ipv 40 en probeer 2x in de week even te wandelen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar! Je wil zo graag weer fijne gevoelens voelen ipv de dagelijkse interne worsteling. Ik heb naast mijn BO ook echt depressieve klachten. We doen het zelf! Denk dat de sleutel zit in accepteren dat op dit moment niet gaat zoals je het zou willen. Door er constant tegen te vechten, zak je dieper, want hey het lukt weer niet. Alle burnout ers die lang worstelen zijn m.i allemaal harde werkers, denken te moeten voldoen aan verwachtingen van anderen. Want door hard te werken, krijg je waardering. De ander is belangrijker...eigenlijk een pijnlijke conclusie. Ik was hersteld, was weer aan het werk, maar ging ook steeds meer doen. Over mijn grenzen. Ik gaf ze aan, maar mensen kennen je van voor de BO en denken dan dat je weer kan wat je kon! Nee, dat lukt niet meer. Moet je ook zeker niet willen, want dan ga je weer onderuit! Lief zijn. Kijk wat je op een dag kan doen. Liefst maar 1 klusje. Wees trots als dat gelukt is. Lukt dat niet, dan lief zijn voor jezelf. Ook al is dat lastig, want hey je hebt voor je gevoel weer gefaald. Ik denk dat je altijd last blijft houden van dat kritische stemmetje in je hoofd. Ik schrijf dagelijks op waar ik over mijzelf tevreden over ben. Wat iemand anders deed om tevreden over te zijn en wat er die dag gebeurt is waar je tevreden over bent. Op deze manier ben ik meer tevreden met deze rotte periode! Ademhalingsoefeningen helpen mij om rust re creëren. Stapje voor stapje moet het goedkomen niet te snel willen, want daar stort je wederom in. Het is een pittig proces!
Miep
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken ik zeker. 1.5 jaar geleden begon bij mij ook de ellende. Dag in dag uit een heel vreemd gevoel. Je zit waarschijnlijk heel erg in je hoofd en je voelt je misselijk-achtig. Het is alsof de wereld maar door blijft draaien maar jezelf volledig stil staat. Dat gevoel gaat slijten. Ik was op een gegeven moment ook zo wanhopig geworden. Advies van huisarts was om te gaan wandelen. Dat hielp mij niet genoeg. Ik ben gaan hardlopen wat mijn herstel echt serieus in een stroomversnelling heeft gebracht. Probeer dat ook eens! Ook als je niet zo sportief bent. Bouw dat langzaam op en probeer op een gegeven moment een rondje van 5km te rennen zonder te stoppen. Het gaat erom dat je echt even lekker zweet. Je zult bij thuiskomst merken dat je je gelijk beter voelt. Succes!
Nick
15-06-2022
Reactie:
Huh was het een burnout dan? Of een depressie? Ik kan net 500 meter lopen met HS 120.
Taco
22-08-2022
Reactie:
Hoi. Dus ik wil graag ook mijn ervaring meedelen. Ik zit al 12 maanden in die toestand. Het is veel om te vertellen maar ik ga kort en to the point houden. Ik neem al vanaf begin doulexitine 60mg. De moeheid en en griep aftige verschensellen waren weg binnen een maand. Ik was een programeur dus constant logisch nadenken en leren. Na 6 maanden te rusten ik wou terug gaan beginne te werken. Maar ik deed dat thuis voor mijzelf. In begin was dat zo. 1 a 3 uur en ik was plaat. Met tijd en dar was ongeveer 4 maanden, ik kon 4 uur, 3 a 4 dagen en ik was plaat. Ik ben toen naar een burnout coach gegaan. Ik doe nu afgelopen 2 maanden zo. Ik wandel met meditatie app, 40 tot 1 uur. Maar enkel dat volstaat niet. Uit ervaring. Dus ik jog ook 40tal min rustig. Enkel na zo een sesie voel ik me normaal. Ook heel belangrijk om te gaan verder uit de huis. Ga is voor paar uur naar de strand of bos. Leer beetje hier en nu principe van mind fullness. Helaas ik ben nog steeds niet volledig ok Maar ik voel dat deze aanpak kan werken. Als iemand wil meer info of heeft meer info graag wil ik dat horen of zeggen. Groeten
Pawel
04-04-2023
Reactie:
Hoi, ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik heb geen idee hoelang ik al een burnout heb, maar heb begin van dit jaar mijn of meer zelf de diagnose gesteld. Sindsdien is het een worsteling van acceptatie en mijn grenzen in de gaten houden. Wat erg moeilijk is met ADHD. Begin van de week had ik wat energie en ben ik denk ik weer over mijn grenzen gegaan. Gisteren kwam de klap weer. Beroerd van uitputting, misselijk , hoofdpijn en huilen. Ook ben ik alcohol verslaafd en nu 16 maanden nuchter. Gaat op zich best goed, maar gisteren wilde ik zo graag vluchten van die burnout malaise. Ik heb mensen gebeld waar ik goed mee kan praten, maar niemand begrijpt burn out. Iedereen komt met goed bedoelde adviezen. Je moet dit en je moet dat...daarom reageer ik nu op jou stukje. Ik weet dat je niet in woorden uit kan leggen hoe je je voelt want ik heb dat ook. Zelfs mijn in vriend met wie ik 36 jaar gelukkig samen ben begrijpt me niet. Heel eenzaam.
Diaan
20-05-2023
Reactie:
Ik heb dit ook gehad, koude rillingen ziek gevoel duizelig lopen koppijn wazig zien paniek aanvallen angst flauwvallen zweten hart kloppingen druk op borst etc. Na 2 jaar werd t minder en bijna over. Het gaat over door iedere dag 30 min. - 1 uur buiten te lopen zoek de natuur op. Forceer niks, ga steeds iets verder. Loop op je gevoel. Schrijf iedrre dag op waar je dankbaar voor was die dag. Ook al was t t avondeten dat lekker was. Ik hoop je geholpen te hebben en gerust gesteld. Weet dat het ooit over gaat al vind je rust, balans, regelmaat en de natuur. Je moet wel je gezonde leven daarna aanhouden, terug naar je oude ik kun je beter loslaten.
Roy
04-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Even een kleine crisis situatie (Verhaal 521)
Beste lotgenoten,
Hier even een kleine crisis situatie. Ik zit nu anderhalf jaar in een burn out. Het ging eigenlijk wel de goede kant op, maar helaas een flinke terugval gekregen.
Nou woon ik samen met mijn vriendin en dochter. Mijn vriendin heeft het erg zwaar en trekt het eigenlijk ook niet meer. De kans bestaat dat ik het huis uit moet aangezien het haar huis is. Nou zit ik dus zelf midden in mijn terugval, weinig energie, rondjes wandelen is al zwaar, huishouden gaat niet. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet doen als ik dakloos wordt terwijl ik zo laag in energie zit.
Nou is het ook nog zo dat ik beiden ouders verloren ben een aantal jaren geleden, dus echt terug naar huis gaat niet zeg maar.
Heeft er iemand ervaring mee of tips?
Ik hoor het graag.
Groetjes P
Hier even een kleine crisis situatie. Ik zit nu anderhalf jaar in een burn out. Het ging eigenlijk wel de goede kant op, maar helaas een flinke terugval gekregen.
Nou woon ik samen met mijn vriendin en dochter. Mijn vriendin heeft het erg zwaar en trekt het eigenlijk ook niet meer. De kans bestaat dat ik het huis uit moet aangezien het haar huis is. Nou zit ik dus zelf midden in mijn terugval, weinig energie, rondjes wandelen is al zwaar, huishouden gaat niet. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet doen als ik dakloos wordt terwijl ik zo laag in energie zit.
Nou is het ook nog zo dat ik beiden ouders verloren ben een aantal jaren geleden, dus echt terug naar huis gaat niet zeg maar.
Heeft er iemand ervaring mee of tips?
Ik hoor het graag.
Groetjes P
Patrick
04-06-2023
laatste reactie: 04-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De enige tip die misschien kan werken is dat je ervoor zorgt dat je vriendin ontlast wordt.
Je kunt kosteloos hulp vragen bij je gemeente. Zij kunnen ervoor zorgen dat je huishoudelijke hulp krijgt. Zo iemand helpt dan met de dagelijkse dingen, zodat de situatie weer dragelijk wordt. Kijk ook of je de boodschappen online kunt bestellen en laten bezorgen, ook dat scheelt een hoop extra werk voor je vriendin.
Kortom, maak een lijstje met wat ze teveel vindt en probeer daar oplossingen voor te vinden.
Alle beetjes helpen.
Je kunt kosteloos hulp vragen bij je gemeente. Zij kunnen ervoor zorgen dat je huishoudelijke hulp krijgt. Zo iemand helpt dan met de dagelijkse dingen, zodat de situatie weer dragelijk wordt. Kijk ook of je de boodschappen online kunt bestellen en laten bezorgen, ook dat scheelt een hoop extra werk voor je vriendin.
Kortom, maak een lijstje met wat ze teveel vindt en probeer daar oplossingen voor te vinden.
Alle beetjes helpen.
Anoniem
04-06-2023
Reactie:
En nog even een ding.. Als een straatje uitwandelen no steeds pittig is, dan maak je duidelijk geen progressie. Je moet je grenzen proberen steeds iets verder te leggen. Pittig in het begin, maar je gaat merken dat je leefgebied steeds groter wordt. Ik ga altijd op de fiets en houdt hem dicht bij mij, zodat ik weet dat ik snel terug.kan als ik wil. Nu merk ik dat ik onbewust de fiets laat staan en ergens ga wandelen. Niet ver, maar wel weer een extra doorbraak. Dit sterkt je zelfvertrouwen. Ik was net naar een terrasje aan het water geweest met mijn vriendin. Ik weet inmiddels dat als ik zelf ga dat dit redelijk goed gaat, maar met haar samen is het pittiger. Waarom? Je kunt dan niet direct terug als je wilt. Volstrekt logisch en verklaarbaar, maar daar moet je niet naar luisteren.en zeker niet aan toegeven Kortom, exact dezelfde plek waar ik gisteren nog zelf was, was ineens veel pittiger met haar erbij. Zij deed een 1/2 uur over 1 biertje...tergend langzaam. Ik neem dan bewust mijn zwembroek mee om 'even te gaan zwemmen', terwijl het puur het afblazen van spanning is. Werkt voor mij prima. Beweging zet je lichaam in beweging en zorgt voor het wegvloeien van spanning. Zij vindt het geen probleem en vindt het leuk dat we er even uit zijn. Je moet echt gaan leren balanceren en uitrekken van je mogelijkheden en er zeker niet in blijven hangen. Nogmaals, het is allemaal logisch wat je voelt, maar het is onlogisch wat je denkt. Dit komt omdat je een flinke knauw hebt gehad. Dit zit ik je systeem en moet je afleren. Er is geen gevaar, je hoeft helemaal niet snel terug naar je grot. Je moet je systeem weer leren dat het allemaal goed en veilig is. Dat is precies waar je nou nog steeds mee knokt. Dus besef dat je dit zelf kunt oplossen door opnieuw te leren. Kleine stapjes, maar met groot resultaat. Ik ben er zeker nog niet, maar heb wel weer een voldaan gevoel. Zij blij, ik blij. Praten met een psycholoog helpt, maar zelf doen nog veel meer.
Anoniem
04-06-2023
Praat ik het mezelf aan? (Verhaal 519)
Beste lotgenoten,
Sinds anderhalf jaar in een burn out. Ups en downs zoals bij iedereen. Uiteindelijk het gevoel gehad ik ben eruit/overheen, maar wel alles nog steeds langzaam opbouwend. Tot een 2 weken geleden. Een ietwat lange dag gehad waarbij ik ineens savonds voelde van ok ik ben over mijn grens gegaan. Toen een kleine terugval.
De week erop wel wisselend dingen blijven doen, tenminste afspraken die stonden (die ik echt niet kon/wilde afzeggen) gaan doen. Nu uiteindelijk 2 weken later voelt mijn lichaam op een vreemde manier ‘leeg’, mijn spierkracht lijkt wel uit mijn lichaam verdwenen en zelfs een korte wandeling kost moeite. Alsof ik een lege huls ben die loopt.
Opzich ben ik niet per se heel moe of wil ik slapen ofzo, ook cognitief is er niks mis, maar wel dus een soort algeheel (spier)krachtverlies in mijn lichaam. Lijkt soms ook wel alsof ik wankel op mijn benen sta en duizelig ben. In het begin van mijn burn out had ik ook cognitief heel erg problemen (concentratie/geheugen), maar nu dus alleen fysiek.
Soms begin ik aan mezelf te twijfelen of ik het niet wellicht mezelf aanpraat. Het lijkt me namelijk sterk dat ik door even teveel te doen ineens van het gaat best goed, naar ik kan nog geen rondje wandelen ben gegaan.
Herkent iemand dit? Zo ja, wat kan ik hiermee?
Groeten,
John
Sinds anderhalf jaar in een burn out. Ups en downs zoals bij iedereen. Uiteindelijk het gevoel gehad ik ben eruit/overheen, maar wel alles nog steeds langzaam opbouwend. Tot een 2 weken geleden. Een ietwat lange dag gehad waarbij ik ineens savonds voelde van ok ik ben over mijn grens gegaan. Toen een kleine terugval.
De week erop wel wisselend dingen blijven doen, tenminste afspraken die stonden (die ik echt niet kon/wilde afzeggen) gaan doen. Nu uiteindelijk 2 weken later voelt mijn lichaam op een vreemde manier ‘leeg’, mijn spierkracht lijkt wel uit mijn lichaam verdwenen en zelfs een korte wandeling kost moeite. Alsof ik een lege huls ben die loopt.
Opzich ben ik niet per se heel moe of wil ik slapen ofzo, ook cognitief is er niks mis, maar wel dus een soort algeheel (spier)krachtverlies in mijn lichaam. Lijkt soms ook wel alsof ik wankel op mijn benen sta en duizelig ben. In het begin van mijn burn out had ik ook cognitief heel erg problemen (concentratie/geheugen), maar nu dus alleen fysiek.
Soms begin ik aan mezelf te twijfelen of ik het niet wellicht mezelf aanpraat. Het lijkt me namelijk sterk dat ik door even teveel te doen ineens van het gaat best goed, naar ik kan nog geen rondje wandelen ben gegaan.
Herkent iemand dit? Zo ja, wat kan ik hiermee?
Groeten,
John
John
03-06-2023
laatste reactie: 03-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken heel sterk die golven van energie en leeg zijn. Wat ik vorige week nog fluitend kon, kan ik dan ineens niet meer. Heel raar. De ene week heb ik een lang gesprek met iemand en de week daarop kost het mij ineens heel veel moeite om mij te concentreren. Dit geldt ook voor beweging. Ik denk (omdat het mij ook verteld is door deskundigen op het gebied van burnout) dat je systeem soms terugschiet in zijn oude modus. Je traint dus telkens de nieuwe modus. Dit maakt het ook allemaal zo frustrerend. Telkens als je denkt ..ik ben eruit, word je weer onverwacht teruggezet. Dit betekent niet naar nul, maar wel dat je daarna weer rustig opnieuw kan gaan bouwen omdat je systeem ook de nieuwe ervaringen heeft 'onthouden', op een gegeven moment ben je er echt uit. Vallen en weer opstaan dus.
Anoniem
03-06-2023
Verschil tussen een burnout, depressie en zware oververmoeidheid? (Verhaal 518)
Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen?
Wat is het verschil tussen een burnout, depressie en zware oververmoeidheid?
Ik merk namelijk dat ik wel zin heb om vanaf alles te ondernemen, maar ineens op 'tilt' kan slaan of direct wakker wordt met nerveuze trekjes in mijn gezicht (ook al heb ik redelijk goed geslapen). Ik slaap al jaren heel kort (max 6 uur) en heb de hele dag door last van een een 'hangend' moe gezicht. Alsof mijn lachspieren zijn uitgeschakeld. Soms leef ik ineens op tijdens een leuk gesprek, maar al snel daarna zakt het weer in.
Als ik overdag te maken heb met drukte, dan lig ik de hele nacht zwaar overprikkeld en bol van de spanning liggen woelen. Ook kan ik erg schrikken van de meest onbenullige dingen.
Het voelt niet fysiek, maar mentaal. Soort van murw geslagen gevoel. Soms denk ik dat ik veeeeel moeier ben dan dat ik mij fysiek voel. Snap het eigenlijk gewoon niet. Wel weet ik dat ik jarenlang in een situatie zat die ik niet wilde.
Wat is het verschil tussen een burnout, depressie en zware oververmoeidheid?
Ik merk namelijk dat ik wel zin heb om vanaf alles te ondernemen, maar ineens op 'tilt' kan slaan of direct wakker wordt met nerveuze trekjes in mijn gezicht (ook al heb ik redelijk goed geslapen). Ik slaap al jaren heel kort (max 6 uur) en heb de hele dag door last van een een 'hangend' moe gezicht. Alsof mijn lachspieren zijn uitgeschakeld. Soms leef ik ineens op tijdens een leuk gesprek, maar al snel daarna zakt het weer in.
Als ik overdag te maken heb met drukte, dan lig ik de hele nacht zwaar overprikkeld en bol van de spanning liggen woelen. Ook kan ik erg schrikken van de meest onbenullige dingen.
Het voelt niet fysiek, maar mentaal. Soort van murw geslagen gevoel. Soms denk ik dat ik veeeeel moeier ben dan dat ik mij fysiek voel. Snap het eigenlijk gewoon niet. Wel weet ik dat ik jarenlang in een situatie zat die ik niet wilde.
Anoniem
03-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Sinds een jaar al enorme uitputtingsklachten (Verhaal 500)
Ik heb sinds een jaar al enorme uitputtingsklachten. Na
Een bevalling en een nieuwe baan nu toch gestopt met werken. Ik kon echt niet meer. Hoofdpijn, duizeligheid,
Die extreme vermoeidheid die ik niet kan uitleggen(!!!) en de spierpijn in mijn ledematen. Alsof je helemaal verzuurd bent.
Nu inmiddels een 2 maanden thuis. Ik merk alleen nog 0 verbetering…. Herkennen jullie dit? Het voelt zo uitzichtloos.
Zelfs koffie zetten gaat niet. Zo’n uitgeput gevoel.
Een bevalling en een nieuwe baan nu toch gestopt met werken. Ik kon echt niet meer. Hoofdpijn, duizeligheid,
Die extreme vermoeidheid die ik niet kan uitleggen(!!!) en de spierpijn in mijn ledematen. Alsof je helemaal verzuurd bent.
Nu inmiddels een 2 maanden thuis. Ik merk alleen nog 0 verbetering…. Herkennen jullie dit? Het voelt zo uitzichtloos.
Zelfs koffie zetten gaat niet. Zo’n uitgeput gevoel.
Anna
20-05-2023
laatste reactie: 03-06-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik wil ook graag van alles, maaar fysiek lukt me echt niets
Anna
20-05-2023
Reactie:
Hi Annan,
Helemaal herkenbaar.
Even een paar tips (misschien inkoppers, maar toch..)
- lichaam en geest zijn beide op. Gesloopt. Door werk en/of prive-omstandigheden. Dat je hoopt er binnen 2 maanden vanaf te zijn is omdat je graag verder wilt ..maar laat dat los. Je bent ziek.
- stop met koffie drinken of neem decafe/thee.
- doe op dit moment niets. Eerst je lijf. Die moet op krachten komen. Extra vitamines, zoals vitamine C, B12, magnesium, schijnt te helpen, maar eerlijk gezegd is gezond eten veruit het belangrijkste naast rust.
- voel je niet schuldig
- zoek een burnoutcoach. Ik heb hieronder een bericht geschreven hoe je die kosteloos kunt krijgen. Iedereen 'doet maar wat', terwijl kennis op het gebied van burnout gewoon aanwezig is. Zelf googlen is wat ik maanden deed, maar dat helpt maar weinig.
- voel je je even moet, ga direct slapen, ook al denk je dat het meevalt. Ieder uurtje is meegenomen.
- doe wel 'iets' in huis. Al is het heel klein. Vaat uitruimen, iets schoonmaken, etc en rust daarna lang uit. Zo voel je jezelf niet nutteloos. Doe bijv. 1 klein ding in de ochtend en eentje in de middag. Gaat het niet, dan is dat hooguit jammer
- kijk geen films. Ik merk zelf dat dit 'teveel' is. Te druk, te snel, te veel herrie.
- schrijf dingen op, zodat je patronen kunt gaan herkennen.
- ga niet te snel juichen als het weer beter gaat. Ik ben zo'n 'eikel' die sinds kort weer sport, maar uit enthousiasme mijzelf dan weer voorbij een.
- laat eten thuisbezorgen
- kies voor volkoren, spinazie, veel groenten, vette vis, weinig/geen alcohol.
En nogmaals, zoek een coach. Je bent zeker niet de eerste en absoluut niet de laatste.
Succes!
Helemaal herkenbaar.
Even een paar tips (misschien inkoppers, maar toch..)
- lichaam en geest zijn beide op. Gesloopt. Door werk en/of prive-omstandigheden. Dat je hoopt er binnen 2 maanden vanaf te zijn is omdat je graag verder wilt ..maar laat dat los. Je bent ziek.
- stop met koffie drinken of neem decafe/thee.
- doe op dit moment niets. Eerst je lijf. Die moet op krachten komen. Extra vitamines, zoals vitamine C, B12, magnesium, schijnt te helpen, maar eerlijk gezegd is gezond eten veruit het belangrijkste naast rust.
- voel je niet schuldig
- zoek een burnoutcoach. Ik heb hieronder een bericht geschreven hoe je die kosteloos kunt krijgen. Iedereen 'doet maar wat', terwijl kennis op het gebied van burnout gewoon aanwezig is. Zelf googlen is wat ik maanden deed, maar dat helpt maar weinig.
- voel je je even moet, ga direct slapen, ook al denk je dat het meevalt. Ieder uurtje is meegenomen.
- doe wel 'iets' in huis. Al is het heel klein. Vaat uitruimen, iets schoonmaken, etc en rust daarna lang uit. Zo voel je jezelf niet nutteloos. Doe bijv. 1 klein ding in de ochtend en eentje in de middag. Gaat het niet, dan is dat hooguit jammer
- kijk geen films. Ik merk zelf dat dit 'teveel' is. Te druk, te snel, te veel herrie.
- schrijf dingen op, zodat je patronen kunt gaan herkennen.
- ga niet te snel juichen als het weer beter gaat. Ik ben zo'n 'eikel' die sinds kort weer sport, maar uit enthousiasme mijzelf dan weer voorbij een.
- laat eten thuisbezorgen
- kies voor volkoren, spinazie, veel groenten, vette vis, weinig/geen alcohol.
En nogmaals, zoek een coach. Je bent zeker niet de eerste en absoluut niet de laatste.
Succes!
Anoniem
20-05-2023
Reactie:
De belangrijkste reden om een coach te nemen is omdat ik nu helaas alweer een lichte terugval heb (zoveelste keer). Heerlijk buiten wezen wielrennen (maar heel rustig) en 3 keer ergens gestopt. Voelde wel als 'spannend' maar werd steeds relaxter. De volgende dag voelde ik mij top. Ging s'ochtends gelijk even de sportschool in, maar merkte dat mijn spierkracht een stuk minder was en stopte na 20 minuten. Daarna 'eventjes' de voortuin gedaan, 'eventjes' de was opgehangen, 'eventjes' de vaatwasser uitgeruimd en nog 'eventjes' naar de AH. En daar zit ik weer...compleet gesloopt op de bank. Barstende hoofdpijn, zware ogen...doodmoe.. Stom, stom, stom... terwijl morgen weer een prachtige dag is. Waarom neem ik niet gewoon een hele dag rust. Afijn, dit soort dingen moet je allemaal zelf uitvinden of juist door een professionele burnout coach voor je laten uitwerken. Kennis = macht.
Komt goed, maar heb geduld.
Komt goed, maar heb geduld.
Anoniem
20-05-2023
Reactie:
Wat fijn (eigenlijk niet) dat je je herkent in mijn verhaal. Dat helpt toch een beetje.
En dank je wel voor de tips. Ik ben dus ook al maanden aan het googelen. Misschien dat het toch nog iets anders kan zijn? Hoe kom ik snel van mijn burn-out af? Welke fases zijn er? Hoe lang duurt vermoeidheid? Etc. etc.
Ik ga op zoek naar een burn-outcoach.
Thnx!
En dank je wel voor de tips. Ik ben dus ook al maanden aan het googelen. Misschien dat het toch nog iets anders kan zijn? Hoe kom ik snel van mijn burn-out af? Welke fases zijn er? Hoe lang duurt vermoeidheid? Etc. etc.
Ik ga op zoek naar een burn-outcoach.
Thnx!
Anna
20-05-2023
Reactie:
Ook voor jou, beterschap nog!
Anna
20-05-2023
Reactie:
> Hoe kom ik snel van mijn burn-out af?
Die vraag moet je echt laten vallen. Zolang je bezig bent met alles te proberen om "snel" beter te worden ben je niet aan het loslaten.
Loslaten is het allerbelangrijkste bij een BO (en het moeilijkste).
Er zijn geen magische trucjes of behandelingen, anders waren we hier allemaal terug op de been in no-time. De realiteit is dat velen er een jaar of jaren inzitten. Je moet leren loslaten, terug leren (echt) rusten, je grenzen leren herkennen en ze te leren stellen. Terug naar je lichaam leren luisteren.
Het is een lang process van vallen en opstaan.
Die vraag moet je echt laten vallen. Zolang je bezig bent met alles te proberen om "snel" beter te worden ben je niet aan het loslaten.
Loslaten is het allerbelangrijkste bij een BO (en het moeilijkste).
Er zijn geen magische trucjes of behandelingen, anders waren we hier allemaal terug op de been in no-time. De realiteit is dat velen er een jaar of jaren inzitten. Je moet leren loslaten, terug leren (echt) rusten, je grenzen leren herkennen en ze te leren stellen. Terug naar je lichaam leren luisteren.
Het is een lang process van vallen en opstaan.
L
20-05-2023
Reactie:
Ik wil mensen waarschuwen om op te letten met een "coach". Er zijn zeker capabele mensen! Maar jij, ikzelf en mijn moeder kunnen morgen coach worden, het zijn geen psychologen. Doe zeker goed je research en wees kritisch.
Anoniem
20-05-2023
Reactie:
De laatste opmerking is zeker waar. Ik liep in de beginfase van mijn BO ook bij een man die ik in het begin hoog had zitten, maar gaandeweg begon te merken dat hij maar wat deed. Hij bedoelde het goed, wilde mij helpen, had zeker een aantal goede punten...maar vanaf het moment dat hij mij een spijkerbed adviseerde en geestverruimende middelen, haakte ik af ;-)
En daarnaast, zelfs al heb je een beëdigde coach of psycholoog, dan is het nog steeds erg belangrijk dat je een klik voelt.
En daarnaast, zelfs al heb je een beëdigde coach of psycholoog, dan is het nog steeds erg belangrijk dat je een klik voelt.
Frank
21-05-2023
Reactie:
Anna,
Na verlies, collega, broer en dochter afgelopen februari.,ben ik ook niet vooruit te branden.
Knieën verzuren en snel doodmoe.
Hoort bij het rouwproces zeggen ze.
Is natuurlijk ook zo, maar slecht te accepteren.
Na verlies, collega, broer en dochter afgelopen februari.,ben ik ook niet vooruit te branden.
Knieën verzuren en snel doodmoe.
Hoort bij het rouwproces zeggen ze.
Is natuurlijk ook zo, maar slecht te accepteren.
Cock
21-05-2023
Reactie:
Hi Cock, wat een vreselijk zware emotionele dreunen heb je te verduren gehad. De impact zal voor iedereen enorm zijn. Zeker als het ook om je kind gaat.
Afgelopen Februari zelfs...dat is wel heel kort geleden. Als mijn zoon of dochter iets zou overkomen, dan durf ik nu al te voorspellen dat ik veel langer van slag zal zijn. Het is niet meer dan logisch dat al je kracht uit je lichaam is. Je kind is een van de bronnen van levensvreugde. Dus als een zo'n bron wegvalt, dan is dat zwaar om te verdragen.
De enige tip die ik je kan geven (omdat in mijn vriendengroep zoiets degelijke is gebeurd) is het volgende. Voor degene die overleed is er een herdenkingsboom gepland in het bos bij ons in de buurt. Hier komen dagelijks veel mensen, omdat niet alleen jij maar ook vrienden, familie en kennissen vaak aan de overleden persoon denken. Ik weet dat veel mensen langs die boom gaan om te kunnen rouwen en te herinneren. Zo deel je het verlies en groeit er iets moois uit die herinnering.
Heel veel sterkte met het verlies en het hoort inderdaad bij het rouwproces.
Afgelopen Februari zelfs...dat is wel heel kort geleden. Als mijn zoon of dochter iets zou overkomen, dan durf ik nu al te voorspellen dat ik veel langer van slag zal zijn. Het is niet meer dan logisch dat al je kracht uit je lichaam is. Je kind is een van de bronnen van levensvreugde. Dus als een zo'n bron wegvalt, dan is dat zwaar om te verdragen.
De enige tip die ik je kan geven (omdat in mijn vriendengroep zoiets degelijke is gebeurd) is het volgende. Voor degene die overleed is er een herdenkingsboom gepland in het bos bij ons in de buurt. Hier komen dagelijks veel mensen, omdat niet alleen jij maar ook vrienden, familie en kennissen vaak aan de overleden persoon denken. Ik weet dat veel mensen langs die boom gaan om te kunnen rouwen en te herinneren. Zo deel je het verlies en groeit er iets moois uit die herinnering.
Heel veel sterkte met het verlies en het hoort inderdaad bij het rouwproces.
Anoniem
23-05-2023
Reactie:
Dit klinkt ook wel als ME/CVS. Zou je eens kunnen googelen.
Anoniem
03-06-2023
Overweeg eens een schematherapeut (Verhaal 484)
Ook al helpt dit bericht maar 1 persoon op dit forum, dan is dat al prima.
Ik zit in een burnout die door levenlang in dienst te hebben gestaan van een van mijn ouders. Je ontwikkelt daardoor patronen. Die patronen komen terug in je dagelijkse doen en laten. Mbv schematherapie kan je die patronen leren doorbreken. Je hebt een korte vorm en een aanzienlijk langere vorm. Omdat het in mijn geval om meerdere patronen gaat, moet ik de langere gaan volgen. Dit kan makkelijk 1 of 2 jaar duren, omdat ze hardnekkig zijn en met overtuiging te maken hebben. Het is een zeer kostbare grap, maar ik heb er iedere cent voor over. Voor de korte sessie is het mogelijk om het binnen je basiszorgverzekering te laten vallen.
De reden dat ik dit doorgeef is omdat ik door deze therapie al binnen 2 sessies inzag waar en wat ik fout doe. Dit heb je zelf simpelweg niet eens door omdat het je eigen overtuiging is. Dit is niet het enige patroon, dus ik zal nog wel meerdere verassingen tegenkomen. Dus zit je muurvast en wordt het naar niet beter, overweeg dan eens te gaan praten met een schematherapeut. Hoeft niet, kan wel :-)
Probleem in Nederland is wel dat de wachtlijsten enorm zijn en je dus met een flinke wachttijd te maken hebt. Er zijn echter online bedrijfjes die toegang hebben tot de agenda's van meerdere psychologen. Op die manier kan je met een telefoontje sneller een plek vinden. Succes.
Ik zit in een burnout die door levenlang in dienst te hebben gestaan van een van mijn ouders. Je ontwikkelt daardoor patronen. Die patronen komen terug in je dagelijkse doen en laten. Mbv schematherapie kan je die patronen leren doorbreken. Je hebt een korte vorm en een aanzienlijk langere vorm. Omdat het in mijn geval om meerdere patronen gaat, moet ik de langere gaan volgen. Dit kan makkelijk 1 of 2 jaar duren, omdat ze hardnekkig zijn en met overtuiging te maken hebben. Het is een zeer kostbare grap, maar ik heb er iedere cent voor over. Voor de korte sessie is het mogelijk om het binnen je basiszorgverzekering te laten vallen.
De reden dat ik dit doorgeef is omdat ik door deze therapie al binnen 2 sessies inzag waar en wat ik fout doe. Dit heb je zelf simpelweg niet eens door omdat het je eigen overtuiging is. Dit is niet het enige patroon, dus ik zal nog wel meerdere verassingen tegenkomen. Dus zit je muurvast en wordt het naar niet beter, overweeg dan eens te gaan praten met een schematherapeut. Hoeft niet, kan wel :-)
Probleem in Nederland is wel dat de wachtlijsten enorm zijn en je dus met een flinke wachttijd te maken hebt. Er zijn echter online bedrijfjes die toegang hebben tot de agenda's van meerdere psychologen. Op die manier kan je met een telefoontje sneller een plek vinden. Succes.
Frank
11-05-2023
laatste reactie: 03-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, op deze website met als toevoeging /schematherapie vind je een hele lijst met therapeuten door heel Nederland die schematherapie kunnen geven.
Anoniem
03-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Omgaan met onbegrip uit je omgeving (Verhaal 517)
Beste Allen,
Hierbij even een vraag over hoe jullie omgaan met onbegrip uit je omgeving? Ik zit nu ruim anderhalf jaar in mijn burn out en in het begin kreeg ik veel steun, maar hoe langer het duurt (inclusief terugvallen) hoe meer er onbegrip is.
Ik voel me heel erg onbegrepen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik hoor graag jullie tips.
Groetjes Karel
Hierbij even een vraag over hoe jullie omgaan met onbegrip uit je omgeving? Ik zit nu ruim anderhalf jaar in mijn burn out en in het begin kreeg ik veel steun, maar hoe langer het duurt (inclusief terugvallen) hoe meer er onbegrip is.
Ik voel me heel erg onbegrepen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik hoor graag jullie tips.
Groetjes Karel
Karel
02-06-2023
laatste reactie: 03-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Karel, toevallig had ik net een gesprek met mijn vriendin erover. Bij mij speelt het ook al geruime tijd, andere oorzaak, maar wel dat ik momenteel zo'v 4 maanden burnout ben.
Schuldgevoel had ik eerst heel veel, maar dat heb ik van mij afgezet en relativeer heel veel. Het is voor jou/ons veel zwaarder, dan voor mensen die gewoon door kunnen gaan en vrolijk en energiek er op los leven. Ik heb net verteld dat mijn vriendin dit jaar voor het eerst alleen met de kinderen op zomervakantie zal moeten gaan. Ik vond dat vervelend om te zeggen, maar dacht ook direct, ik wil niet meer doen alsof het allemaal wel meevalt, want dat doet het zeker niet. De teleurstelling is groot bij mijn vriendin, maar ook op dit gebied moet je nou eenmaal je grenzen aangeven. Het gaat gewoon niet. En alhoewel een zomervakantie als rust klinkt, zal ik dat niet zo ervaren, want ik ben zo'n vader die altijd veel ondernam met het gezin.
Ook alle borrels van vrienden zeg ik al maanden af. Slechts 2 blijven interesse tonen in mij. Die waren en zijn ook het meest waardevol voor mij. De rest boeit mij werkelijk niets. Het is nou voorlopig eenmaal zo.
Dus hoe ga ik ermee om? Kiezen voor jezelf, hooguit jammer als anderen dat niet begrijpen en laten we wel zijn...een burnout is ook niet uit te leggen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Dus begrip voor hun onbegrip heb ik wel, maar dat is dan ook alles
Schuldgevoel had ik eerst heel veel, maar dat heb ik van mij afgezet en relativeer heel veel. Het is voor jou/ons veel zwaarder, dan voor mensen die gewoon door kunnen gaan en vrolijk en energiek er op los leven. Ik heb net verteld dat mijn vriendin dit jaar voor het eerst alleen met de kinderen op zomervakantie zal moeten gaan. Ik vond dat vervelend om te zeggen, maar dacht ook direct, ik wil niet meer doen alsof het allemaal wel meevalt, want dat doet het zeker niet. De teleurstelling is groot bij mijn vriendin, maar ook op dit gebied moet je nou eenmaal je grenzen aangeven. Het gaat gewoon niet. En alhoewel een zomervakantie als rust klinkt, zal ik dat niet zo ervaren, want ik ben zo'n vader die altijd veel ondernam met het gezin.
Ook alle borrels van vrienden zeg ik al maanden af. Slechts 2 blijven interesse tonen in mij. Die waren en zijn ook het meest waardevol voor mij. De rest boeit mij werkelijk niets. Het is nou voorlopig eenmaal zo.
Dus hoe ga ik ermee om? Kiezen voor jezelf, hooguit jammer als anderen dat niet begrijpen en laten we wel zijn...een burnout is ook niet uit te leggen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Dus begrip voor hun onbegrip heb ik wel, maar dat is dan ook alles
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Maar nog even iets anders..
Je geeft aan dat je vaak terugvalt. Wat zijn jouw grootste fouten die je maakt, waarvan je achteraf denkt...tsja, was logisch.
Ik heb dat namelijk vaak. Nog steeds denk ik met mijn oude mindset, dat was...ach, waarom zou ik dat niet gewoon nog eventjes doen. Dit geldt voor alles. Van huishouden, sporten, even boodschappen doen, etc. Vanmiddag had ik bijvoorbeeld een afspraak om 16:30 terwijl ik er al een boswandeling op had zitten, wat huishoudelijke klussen en boodschappen doen.
Ik twijfelde eigenlijk om het af te bellen, totdat ik dacht...wat zou je nou eigenlijk écht willen? Ik belde direct af, sloot mijn ogen en viel als een blok ruim 1 uur in slaap. He-le-maal gesloopt. Normaal zou ik wel gegaan zijn, maar nu pas snap ik dat ik wéér in de verleiding kwam om 'eventjes' door te bijten.
Zo blij dat ik dit steeds meer ga leren, want dit is volgens mij het begin van het begrijpen van de balans.
Ik ben dan ook van plan (als test) om de dingen die ik wil gaan doen (sporten, boodschappen, iets) in de ochtend te doen en na mijn middagdutje totaal niets meer. Gewoon de activiteiten beperken tot die paar uurtjes voor de lunch en middagdutje. Gezonde mensen kunnen de hele dag door, dus waarom zou je niet die dag halveren? Je bent tenslotte ziek.
Heb jij bepaalde dingen die voor jou werken? Waar je vaker ingetrapt bent? s'avonds sporten betekende voor mij al ruim 1 jaar geleden dat ik dan s'nachts tot 03:00 wakker lag. Compleet hyper. Ik was eigenlijk toen al berg afwaarts aan het gaan. Veel te hoog in de cortisol/adrenaline.
Je geeft aan dat je vaak terugvalt. Wat zijn jouw grootste fouten die je maakt, waarvan je achteraf denkt...tsja, was logisch.
Ik heb dat namelijk vaak. Nog steeds denk ik met mijn oude mindset, dat was...ach, waarom zou ik dat niet gewoon nog eventjes doen. Dit geldt voor alles. Van huishouden, sporten, even boodschappen doen, etc. Vanmiddag had ik bijvoorbeeld een afspraak om 16:30 terwijl ik er al een boswandeling op had zitten, wat huishoudelijke klussen en boodschappen doen.
Ik twijfelde eigenlijk om het af te bellen, totdat ik dacht...wat zou je nou eigenlijk écht willen? Ik belde direct af, sloot mijn ogen en viel als een blok ruim 1 uur in slaap. He-le-maal gesloopt. Normaal zou ik wel gegaan zijn, maar nu pas snap ik dat ik wéér in de verleiding kwam om 'eventjes' door te bijten.
Zo blij dat ik dit steeds meer ga leren, want dit is volgens mij het begin van het begrijpen van de balans.
Ik ben dan ook van plan (als test) om de dingen die ik wil gaan doen (sporten, boodschappen, iets) in de ochtend te doen en na mijn middagdutje totaal niets meer. Gewoon de activiteiten beperken tot die paar uurtjes voor de lunch en middagdutje. Gezonde mensen kunnen de hele dag door, dus waarom zou je niet die dag halveren? Je bent tenslotte ziek.
Heb jij bepaalde dingen die voor jou werken? Waar je vaker ingetrapt bent? s'avonds sporten betekende voor mij al ruim 1 jaar geleden dat ik dan s'nachts tot 03:00 wakker lag. Compleet hyper. Ik was eigenlijk toen al berg afwaarts aan het gaan. Veel te hoog in de cortisol/adrenaline.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Ja dat is herkenbaar. Je ziet er tenslotte gewoon normaal uit. Bij mij denken ze nog vaak dat ik depressief ben of dat ik bang ben om ergens heen te gaan ( angst voor de angst) Terwijl ik gewoon al aan mijn spierspanning voel wnr ik te veel doe en hoeveel prikkels ik aan kan.ik heb mijn spierspanning dan ook gelijk bij me nek hals ogen en duizeligheid. 22 maanden verder. Veel mensen waar ik niet meer mee om ga, omdat het me niet lukt om met iedereen maar af te spreken. Hulp krijg ik gelukkig wel nog. Ik hoop dat je wel tenmiste iemand heb die je kan steunen in dit, en diegene blijven uitleggen wat je voelt. Zodat ze je beter begrijpen.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Goedemorgen,
Dank voor de reacties. Omtrent de terugvallen, dit heeft zeker te maken nog met mijn oude mindset, ik ga het toch maar gewoon even doen. Ook omdat ik er dan klaar mee ben dat ik in een burn out zit. Ik heb niet veel terugvallen, maar toevallig laatst een flinke terugval. Achteraf gezien is het logisch dat het gebeurde want ik liet de grenzen een beetje vieren. Ik vind het erg lastig om een goede balans te vinden, ik heb namelijk een vriendin en een dochter, ik wil toch snel teveel en mijn vriendin is juist van het doorgaan.
Nu is het weer een kwestie van bijschakelen en rust nemen. Ik ga mijn weg er wel in vinden, maar het blijft lastig. Mijn omgeving heeft het steeds over ‘mindset’ maar dat is het niet alleen. De energietank is sneller leeg of nog niet vol genoeg of dergelijks. Met mijn hoofd is niks mis, tenminste geen klachten (behalve somberheid vanwege de situatie) het is op dit moment puur fysiek/energie. En dat lijkt niemand fatsoenlijk te begrijpen.
Ik ga het wel proberen van me af te zetten het schuldgevoel, want dat is bij mij wel groot. Ben nu met een ergotherapeut aan de gang voor energie balans & ga weer psycholoog inschakelen om verder de diepte in te gaan. Uiteindelijk kom ik waar ik hoor te zijn, maar de weg is lang en hobbelig.
Groeten Karel
Dank voor de reacties. Omtrent de terugvallen, dit heeft zeker te maken nog met mijn oude mindset, ik ga het toch maar gewoon even doen. Ook omdat ik er dan klaar mee ben dat ik in een burn out zit. Ik heb niet veel terugvallen, maar toevallig laatst een flinke terugval. Achteraf gezien is het logisch dat het gebeurde want ik liet de grenzen een beetje vieren. Ik vind het erg lastig om een goede balans te vinden, ik heb namelijk een vriendin en een dochter, ik wil toch snel teveel en mijn vriendin is juist van het doorgaan.
Nu is het weer een kwestie van bijschakelen en rust nemen. Ik ga mijn weg er wel in vinden, maar het blijft lastig. Mijn omgeving heeft het steeds over ‘mindset’ maar dat is het niet alleen. De energietank is sneller leeg of nog niet vol genoeg of dergelijks. Met mijn hoofd is niks mis, tenminste geen klachten (behalve somberheid vanwege de situatie) het is op dit moment puur fysiek/energie. En dat lijkt niemand fatsoenlijk te begrijpen.
Ik ga het wel proberen van me af te zetten het schuldgevoel, want dat is bij mij wel groot. Ben nu met een ergotherapeut aan de gang voor energie balans & ga weer psycholoog inschakelen om verder de diepte in te gaan. Uiteindelijk kom ik waar ik hoor te zijn, maar de weg is lang en hobbelig.
Groeten Karel
Karel
03-06-2023
Reactie:
Hi Karel, goed om je positieve inslag te horen. Daar draait het allemaal om. Ik ben nog aan het klimmen en op een dag als vandaag merk ik hoe lastig het is om keuzes te maken. Binnen zitten wil ik niet, maar wat dan? Fitnessen een 1/2 uurtje en daarna de sauna? Maar dan is het klaar voor vandaag. Buiten de heg gaan snoeien? Ergens gaan zwemmen? Toch iets afspreken met een vriend? Of weer somber voor mij uit zitten staren? Het probleem is dat ik energie voel, maar inmiddels best huiverig ben geworden voor de terugval. Wat nou als ik mij weer onbewust over een grens heen die? 'De straf' is dan nooit echt 'prettig'. Dat doseren is zo'n ding.. ik baal daar echt van. M.a.w. ik wil graag verder, maar waar ligt die grens. Veel roepen dat je die moet voelen, maar ja, dat voelen is juist het dingetje
Anoniem
03-06-2023
Reservetank is vol, alleen de eigen energie nog niet? (Verhaal 516)
Beste allemaal, Sinds vorig jaar Februari in een zware burn-out. Zowel lichamelijk als cognitief uitgeschakeld geweest. Ik het begin kon ik niet wandelen, alleen van voordeur naar achterdeur om het huis. Dit weer langzaam moeten opbouwen, naar rondjes, 5 min, 10 min, stukje fietsen etc. Vooral uitgeschakeld qua benen, zware benen. Cognitief ook erg last gehad, hersenmist, geen geheugen en concentratie, geen serie kunnen kijken, niet lezen, alleen een beetje puzzelen bijv. Zelfs een tijdje ( 2 weken) depersonalisatie gehad.
Uiteindelijk langzaam weer de weg naar boven gevonden. Vrijwilligerswerk gaan doen 1x in de week bij de dierenopvang en op zoek naar een nieuwe baan /werkplekervaring.
Twee weken geleden op vrijdag een relatief lange dag gehad, ochtend gewerkt, coach gesprek en daarna een babyshower van een vriend (dik een uur rijden). Onder het mom van het gaat wel beter, we kijken wel even hoe het valt. Op de terugweg wegens vermoeidheid op reserve energie gereden en bij thuiskomst last van leeg gevoel en pijn in de benen. Sindsdien een terugval, heel erg qua energie, ik ben nu weer terug naar rondjes wandelen?
Het gekke is: Ik heb cognitief nergens last van (zoals in het begin van BO), alleen een extreem leeg gevoel/geen kracht in mijn lijf. Zelfs mijn dochter naar school brengen kost moeite (aan de overkant vd straat) . Soms heb ik het gevoel dat ik in elkaar stort, doordat ik me zo extreem leeg/krachteloos voel.
Ik vraag me echt af hoe het kan dat ik van (het gaat best goed, ik ben uit mn burn out, ik doe vrijwilligerswerk en nieuwe baan zoeken, we kijken even hoe het valt +1 lange dag, naar weer rondjes wandelen ben gegaan in 2 weken tijd)
Heb hier een stukje gelezen over dat het kan dat er aan het einde van je burn out een vermoeidheidsterugval kan komen ivm reservetank is vol, alleen de eigen energie nog niet. Heeft iemand hier informatie over deze theorie?
Als iemand tips/herkenbaarheid voor me heeft hoor ik het ook graag.
Uiteindelijk langzaam weer de weg naar boven gevonden. Vrijwilligerswerk gaan doen 1x in de week bij de dierenopvang en op zoek naar een nieuwe baan /werkplekervaring.
Twee weken geleden op vrijdag een relatief lange dag gehad, ochtend gewerkt, coach gesprek en daarna een babyshower van een vriend (dik een uur rijden). Onder het mom van het gaat wel beter, we kijken wel even hoe het valt. Op de terugweg wegens vermoeidheid op reserve energie gereden en bij thuiskomst last van leeg gevoel en pijn in de benen. Sindsdien een terugval, heel erg qua energie, ik ben nu weer terug naar rondjes wandelen?
Het gekke is: Ik heb cognitief nergens last van (zoals in het begin van BO), alleen een extreem leeg gevoel/geen kracht in mijn lijf. Zelfs mijn dochter naar school brengen kost moeite (aan de overkant vd straat) . Soms heb ik het gevoel dat ik in elkaar stort, doordat ik me zo extreem leeg/krachteloos voel.
Ik vraag me echt af hoe het kan dat ik van (het gaat best goed, ik ben uit mn burn out, ik doe vrijwilligerswerk en nieuwe baan zoeken, we kijken even hoe het valt +1 lange dag, naar weer rondjes wandelen ben gegaan in 2 weken tijd)
Heb hier een stukje gelezen over dat het kan dat er aan het einde van je burn out een vermoeidheidsterugval kan komen ivm reservetank is vol, alleen de eigen energie nog niet. Heeft iemand hier informatie over deze theorie?
Als iemand tips/herkenbaarheid voor me heeft hoor ik het ook graag.
Y
02-06-2023
laatste reactie: 02-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Terguvallen zijn heel normaal. Even terug op de rem staan en heropladen.
Maar ook eens stilstaan of je niet toch weer over je grenzen bent gegaan. Misschien waren die "2 weken" enkel het gevolg van een langere periode waarbij je misschien toch wat te snel aan het gaan bent. Even een stapje terugnemen kan zeker geen kwaad
Maar ook eens stilstaan of je niet toch weer over je grenzen bent gegaan. Misschien waren die "2 weken" enkel het gevolg van een langere periode waarbij je misschien toch wat te snel aan het gaan bent. Even een stapje terugnemen kan zeker geen kwaad
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Hi Y,
Ik herken veel in jouw verhaal. Dan gaat het ineens goed, dan ineens val je weer een stuk terug, dan weer prima, etc.
Ik ben dat gaan zien als een proces dat erbij hoort. Ik liep al jarenlang (zelfs onbewust) zwaar overspannen rond. Ik dacht dat ik fysiek iets mankeerde en focuste mij op mijn voeding, maar ging verder gewoon door. M.a.w. mijn lichaam is gewend geraakt aan het niveau van spanning. Dus ook al heb ik een zeer goede dag achter de rug, dan kan ik s'ochtends weer heel gespannen wakker worden, alsof het allemaal niets uitmaakte.
Toch zie ik het telkens als stappen vooruit. Want 5 maanden geleden was ik totaal uitgeput. Nu kan ik moeiteloos kletsen met mensen, terwijl ik in het begin ongelooflijk gespannen was en nu kan ik vaker rustig genieten ergens van, terwijl dat jarenlang niet kon.
M.a.w. je komt er wel, maar zie het als een leerproces die niet alleen mentaal maar ook fysiek is. Niet alles is te begrijpen, maar leg je erbij neer, maar geef nooit op, want de volgende goede momenten komen er ook weer aan en zorgen voor de volgende positieve rek. 2 stappen vooruit, 1'tje terug.
Ik herken veel in jouw verhaal. Dan gaat het ineens goed, dan ineens val je weer een stuk terug, dan weer prima, etc.
Ik ben dat gaan zien als een proces dat erbij hoort. Ik liep al jarenlang (zelfs onbewust) zwaar overspannen rond. Ik dacht dat ik fysiek iets mankeerde en focuste mij op mijn voeding, maar ging verder gewoon door. M.a.w. mijn lichaam is gewend geraakt aan het niveau van spanning. Dus ook al heb ik een zeer goede dag achter de rug, dan kan ik s'ochtends weer heel gespannen wakker worden, alsof het allemaal niets uitmaakte.
Toch zie ik het telkens als stappen vooruit. Want 5 maanden geleden was ik totaal uitgeput. Nu kan ik moeiteloos kletsen met mensen, terwijl ik in het begin ongelooflijk gespannen was en nu kan ik vaker rustig genieten ergens van, terwijl dat jarenlang niet kon.
M.a.w. je komt er wel, maar zie het als een leerproces die niet alleen mentaal maar ook fysiek is. Niet alles is te begrijpen, maar leg je erbij neer, maar geef nooit op, want de volgende goede momenten komen er ook weer aan en zorgen voor de volgende positieve rek. 2 stappen vooruit, 1'tje terug.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Ik herken het exact.
Zit nu ook op de bank. Zware benen. M’n spieren in nek voelen raar. Heb het al 3 dagen.
Af gelopen twee weken ben ik op reserves wat doorgegaan. Ik dacht het al, maar wist het niet zeker. Ik voelde me goed, alleen een hoge hartslag van 90. Ook in rust.
Mijn theorie is,, ik heb weer gesnoept van mijn reserve energie en ben nu aan het herstellen. Ik voel me beter dan het begin van mijn BO, want toen had ik niet eens reserve energie.
Nu voel ik intense moeheid, want ik voel hoe leeg ook mijn normale batterij is.
Geef het de ruimte. En gelukkig herstel je steeds sneller. Het kan best dat je met een week of een paar dagen weer op het oude niveau zit.
Ik denk dat je vaker zo’n terugval zult krijgen. Vooral omdat je ook zoekt naar grenzen. Je probeert wat je kan. Maar je zal steeds sneller herstellen van de terugval/stapje terug..
Ik blijf wel fysiek bewegen, rondjes lopen. Voor mijn gevoel is dat wel heel goed..
Zit nu ook op de bank. Zware benen. M’n spieren in nek voelen raar. Heb het al 3 dagen.
Af gelopen twee weken ben ik op reserves wat doorgegaan. Ik dacht het al, maar wist het niet zeker. Ik voelde me goed, alleen een hoge hartslag van 90. Ook in rust.
Mijn theorie is,, ik heb weer gesnoept van mijn reserve energie en ben nu aan het herstellen. Ik voel me beter dan het begin van mijn BO, want toen had ik niet eens reserve energie.
Nu voel ik intense moeheid, want ik voel hoe leeg ook mijn normale batterij is.
Geef het de ruimte. En gelukkig herstel je steeds sneller. Het kan best dat je met een week of een paar dagen weer op het oude niveau zit.
Ik denk dat je vaker zo’n terugval zult krijgen. Vooral omdat je ook zoekt naar grenzen. Je probeert wat je kan. Maar je zal steeds sneller herstellen van de terugval/stapje terug..
Ik blijf wel fysiek bewegen, rondjes lopen. Voor mijn gevoel is dat wel heel goed..
Madeliefje
02-06-2023
Reactie:
Beste Allen,
Dank voor jullie reacties. Erg fijn om te sparren met lotgenoten. Voelt vertrouwt.
Dank voor jullie reacties. Erg fijn om te sparren met lotgenoten. Voelt vertrouwt.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Ja, is zeker waar. Gedeelde smart & zo. Ik zit echt in hetzelfde schuitje als jij. Je wilt graag, begint langzaam weer tot leven te komen, maar wordt telkens weer teruggefloten op een pittige manier. Mij is uitgelegd dat je lichaam en geest nog in 'de oude' mindset zitten. Door nieuwe ervaringen op te doen, train je eigenlijk steeds 'je systeem' op positieve ervaringen waar je vervolgens weer van leert. Dus je weet bijvoorbeeld hoe relaxed je kon zijn tijdens een picknick. Dit had ik laatst. Eerst erg gespannen, maar vrij snel daarna voelde het weer als vanouds. Gezellig, leuk, veel gelachen en vrolijk in slaap gevallen ..maar ja, dan wordt dat gevolgd door een enorme klap. Uitgeput, gaar, gespannen, zelfs weer angstig. Maar feit is...je was toch weer een stapje verder gekomen, dus de volgende keer ga ik weer graag mee. Daarnaast merk ik ook dat hoe meer verschillende dingen ik op de dag doe, des te drukker het in mijn hoofd wordt. Gisteren zo'n dag gehad..en ik merkte op verschillende momenten dat het genoeg was, maar het was onmogelijk om dit te stoppen. Afijn, compleet van slag vannacht. Uiteindelijk wel in slaap gevallen, maar het blijft telkens weer proberen en testen.
Anoniem
02-06-2023
Problemen met doseren van mijn energie (Verhaal 513)
Hi, Ik heb ongelooflijk veel problemen met doseren van mijn energie. Ook nu weer sta ik met verbazing te kijken naar het effect van een dag zoals gisteren.
Wat heb ik gisteren gedaan?
- 06:00 wakker, ontbijt/decafé (voel mij redelijk brak, maar ja, dat is iedere ochtend)
- 09:15 naar bos gereden (5 minuten), hond uitgelaten (max 20 minuten gewandeld), koffie op een rustig terras gedronken aan het eind van de wandeling (15 minuten)
- 10:00 buiten staan kletsen met buren, hogedrukreiniger gebracht, 1 stoeptegel in kruiwagen heen en weer gereden (telkens max. 250 meter).
- 11:00 Stoeptegel blijkt te groot, dus rijdt naar tuincentrum (ritje is max 5 minuten, 15 minuten daar en terug)
- 11:30 Rijd weer naar tuincentrum, omdat er nog iets nodig was. (zelfde duur)
- 13:30 stoeptegel in tuin gelegd, 4 gaten erin geboord, tuindouche
erop gemonteerd. Klusje van niets. Heel licht, makkelijk en rustig aan gedaan.
- 14:30 klaar met klusje
-16:00-17:00 geslapen. Ik ben werkelijk gesloopt.
Ook na het uurtje slapen voelde ik volledig afgefikt. Nerveuze trillingen in mijn gezicht, hoofdpijn, angstig. Nu ik net wakker wordt (05:30) heb ik het gevoel alsof ik een marathon gelopen heb. Werkelijk he-le-maal op. Ik gaap continue, zware hoofdpijn, band om mijn hoofd, trillende ogen, etc.
Ik begrijp er niets van.. Is dit nou absurd veel wat ik doe? Voor mijn gevoel stelt het allemaal niets voor. Wel moet ik eerlijk zeggen dat na de gesprekken met de buren, ik merkte dat mijn batterij begon leeg te raken. Maar ik zat in een positieve flow, voelde mij lekker en dacht...ach, even dit lullige klusje afmaken.
Kortom... mijn vraag is, wat vind jij van? Is het iets teveel, te veel, absurd veel wat ik denk even te kunnen doen?
Alvast bedankt!
Wat heb ik gisteren gedaan?
- 06:00 wakker, ontbijt/decafé (voel mij redelijk brak, maar ja, dat is iedere ochtend)
- 09:15 naar bos gereden (5 minuten), hond uitgelaten (max 20 minuten gewandeld), koffie op een rustig terras gedronken aan het eind van de wandeling (15 minuten)
- 10:00 buiten staan kletsen met buren, hogedrukreiniger gebracht, 1 stoeptegel in kruiwagen heen en weer gereden (telkens max. 250 meter).
- 11:00 Stoeptegel blijkt te groot, dus rijdt naar tuincentrum (ritje is max 5 minuten, 15 minuten daar en terug)
- 11:30 Rijd weer naar tuincentrum, omdat er nog iets nodig was. (zelfde duur)
- 13:30 stoeptegel in tuin gelegd, 4 gaten erin geboord, tuindouche
erop gemonteerd. Klusje van niets. Heel licht, makkelijk en rustig aan gedaan.
- 14:30 klaar met klusje
-16:00-17:00 geslapen. Ik ben werkelijk gesloopt.
Ook na het uurtje slapen voelde ik volledig afgefikt. Nerveuze trillingen in mijn gezicht, hoofdpijn, angstig. Nu ik net wakker wordt (05:30) heb ik het gevoel alsof ik een marathon gelopen heb. Werkelijk he-le-maal op. Ik gaap continue, zware hoofdpijn, band om mijn hoofd, trillende ogen, etc.
Ik begrijp er niets van.. Is dit nou absurd veel wat ik doe? Voor mijn gevoel stelt het allemaal niets voor. Wel moet ik eerlijk zeggen dat na de gesprekken met de buren, ik merkte dat mijn batterij begon leeg te raken. Maar ik zat in een positieve flow, voelde mij lekker en dacht...ach, even dit lullige klusje afmaken.
Kortom... mijn vraag is, wat vind jij van? Is het iets teveel, te veel, absurd veel wat ik denk even te kunnen doen?
Alvast bedankt!
Anoniem
30-05-2023
laatste reactie: 02-06-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hangt van je fase af, in de beginfase was dit absurd veel. Vaak was mijn dagactiviteit 1/4e van wat jij nu omschrijft. En je geeft het al aan, je merkte dat het teveel was en toch ga je door. Dan is het tijd om te stoppen.
Taco
30-05-2023
Reactie:
Hi Taco, bedankt voor je reactie. Hoeveel maanden duurde het totdat jij bovenstaande lijstje kon verrichten?
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Bij mij 10 maanden. (Het bovenstaande lijstje)
Maar als je goed al vanaf het begin je grenzen kan voelen, en serieus kan nemen, je er sneller bent dan mij.
De eerste 4 maanden heb ik nodig gehad om mijn grenzen te leren kennen. Of te wel, ik ben na 4 maanden op m’n plaat gegaan,, omdat ik mezelf niet op 1 zette, maar de afspraken.
Succes.
En ja, in de beginfase was alleen de hond uitlaten en naar het bos gaan, voor 1 dag genoeg.
Oh, en ik slaap echt tot 11 uur.
Maar als je goed al vanaf het begin je grenzen kan voelen, en serieus kan nemen, je er sneller bent dan mij.
De eerste 4 maanden heb ik nodig gehad om mijn grenzen te leren kennen. Of te wel, ik ben na 4 maanden op m’n plaat gegaan,, omdat ik mezelf niet op 1 zette, maar de afspraken.
Succes.
En ja, in de beginfase was alleen de hond uitlaten en naar het bos gaan, voor 1 dag genoeg.
Oh, en ik slaap echt tot 11 uur.
Madeliefje
30-05-2023
Reactie:
OK, duidelijk. Ik ben (erg) slecht in het aanvoelen van mijn grenzen, alhoewel ik nu wel moet toegeven dat ik na het kletsen met de buren er eigenlijk wel klaar mee was voor die dag. M.a.w. ik voelde het dus eigenlijk wel goed aan, maar luisterde er niet naar. 'Even' de klus afmaken stond bij mij bovenaan. Beter kan ik dergelijke taken over 2 of 3 dagen verdelen. Weer wat geleerd.. en net weer wakker. Ik overigens nu ook 4 maanden bezig, dus ik ga je niet inhalen denk ik ;-)
Maar uitslapen tot 11:00...wow.. ik ben altijd om 05:00/06:00 wakker. Hoe laat ik ook naar bed ga.
Maar uitslapen tot 11:00...wow.. ik ben altijd om 05:00/06:00 wakker. Hoe laat ik ook naar bed ga.
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Herkenbaar probleem. Ik moet ook gaan leren om te gaan denken in energieniveau ipv taak/doelniveau. Dus bijv. waarom zou je die tuindouche met spoed willen afmaken? Je hebt tenslotte alle tijd, de zomer moet nog beginnen en vandaag is het toch bewolkt. Mijn vrouw redeneert alles vanuit haar energieniveau. Ze gaat letterlijk nooit voor 1 ding veel moeite doen. M.a.w. één keer de boodschappen voor een week, één keer winkelen, maar dan wel uitgebreid incl. borrelen, etc. Dus clusters energie ipv continue energie verspillen aan 'losse dingetjes'. Ik ga bijv. juist vaak even naar de supermarkt voor 1 dingetje of ging vaak een stuk rijden alleen maar om een winkel te bezoeken (en niets te kopen). Echt energieverspillers, maar nooit zo over nagedacht. Zij zal ook nooit tot het uiterste gaan met sporten, terwijl ik dat juist wél altijd deed.
M.a.w. zij heeft 'voelen' van haar energieniveau tot een kunst verheven. Zodra het op is, dan maakt ze dat direct duidelijk en is ze met geen stok meer te verzetten. Andersom ben ik (nog steeds) zo iemand die dan denkt...ok, toch maar doen..
Zeker nu ik burnout ben, merk ik dat ik continue verkeerd denk. Die ene taak moet af en wel het liefst nu. Net weer. Dan schiet mij een idee te binnen, die ik dan blijkbaar direct moet gaan uitvoeren. Dit terwijl ik compleet gesloopt op de bank lag en ineens denk...leuk idee, laat ik even naar de stad rijden om te gaan praten... zo bizar allemaal.
M.a.w. zij heeft 'voelen' van haar energieniveau tot een kunst verheven. Zodra het op is, dan maakt ze dat direct duidelijk en is ze met geen stok meer te verzetten. Andersom ben ik (nog steeds) zo iemand die dan denkt...ok, toch maar doen..
Zeker nu ik burnout ben, merk ik dat ik continue verkeerd denk. Die ene taak moet af en wel het liefst nu. Net weer. Dan schiet mij een idee te binnen, die ik dan blijkbaar direct moet gaan uitvoeren. Dit terwijl ik compleet gesloopt op de bank lag en ineens denk...leuk idee, laat ik even naar de stad rijden om te gaan praten... zo bizar allemaal.
Allard
30-05-2023
Reactie:
Ben nu 8 maanden verder en zou je lijstje wel redelijk eenvoudig kunnen doen zonder gesloopt te zijn, maar dat was mij 4 maanden geleden echt niet gelukt. Maarja tijd zegt niet zoveel, de één zit na 2 maanden al op dit niveau en de ander pas na 2 jaar. Gewoon goed voor jezelf zorgen, beter dan voorheen. Goed eten, goed slapen, rustig de tijd nemen.
Taco
31-05-2023
Reactie:
11 maanden ver hier, je lijstje zou mij KO op de bank gooien.
Maar net door dezelfde reden als jou ben ik nog steeds niet ver in mijn herstel. Ik blijf regelmatig mijn grenzen negeren en toch doorgaan ondanks dat ik tegenwoordig wel goed aanvoel wanneer het te veel is.
Geleidelijk aan ben ik wel de knop aan het omdraaien, alle familiefeestjes/afspraken zeg ik af, winkelen alleen het hoogst nodige, mijn tuin is net een oerwoud maar dat zal ik tenminste voor deze zomer toch gewoon moeten aanvaarden.
Luister naar je signalen en heb geduld.
Maar net door dezelfde reden als jou ben ik nog steeds niet ver in mijn herstel. Ik blijf regelmatig mijn grenzen negeren en toch doorgaan ondanks dat ik tegenwoordig wel goed aanvoel wanneer het te veel is.
Geleidelijk aan ben ik wel de knop aan het omdraaien, alle familiefeestjes/afspraken zeg ik af, winkelen alleen het hoogst nodige, mijn tuin is net een oerwoud maar dat zal ik tenminste voor deze zomer toch gewoon moeten aanvaarden.
Luister naar je signalen en heb geduld.
Anoniem
01-06-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie.
Het loop inderdaad precies tegen hetzelfde aan als jij. Ik had gisteren een hele drukke dag. Boodschappen doen (ging goed), telefonisch sollicitatiegesprek (ging goed) meehelpen met wat zware dozen tillen ivm verhuizing (ging goed), maar merkte wel dat ik intens vermoeid was. Toen kwam er een kennis spontaan langs, even mee gekletst (voelde mij nog erg goed), toen kwamen er nog 2 monteurs langs (tijdens gesprek voelde ik mij afgleiden en wilde het lange gesprek diverse keren al kappen), daarna wilde ik rust, maar mijn dochter moest nog thuiskomen op de fiets van ver, dus ik moest wel wakker blijven. Mijn vriendin was de stad in. Toen zij eenmaal thuis was, ging ik direct naar bed, maar was helemaal hyper, gespannen en vervolgens angstig. 2 slaaptabletten genomen en 6 uur geslapen.
Ik wist het eigenlijk al, want ik had mijn zoon nog gevraagd mensen te regelen voor de verhuizing wat uiteindelijk niet gelukt was. M.a.w. ik weet eigenlijk wel wat ik wel/niet moet doen en voelde goed aan wanneer ik mijn grens naderde (maar dat gesprek niet kon kappen).
Echt balen dit. Het doet zoveel met je gevoel van zelfvertrouwen en hoop dat het eindelijk ophoudt.
Het loop inderdaad precies tegen hetzelfde aan als jij. Ik had gisteren een hele drukke dag. Boodschappen doen (ging goed), telefonisch sollicitatiegesprek (ging goed) meehelpen met wat zware dozen tillen ivm verhuizing (ging goed), maar merkte wel dat ik intens vermoeid was. Toen kwam er een kennis spontaan langs, even mee gekletst (voelde mij nog erg goed), toen kwamen er nog 2 monteurs langs (tijdens gesprek voelde ik mij afgleiden en wilde het lange gesprek diverse keren al kappen), daarna wilde ik rust, maar mijn dochter moest nog thuiskomen op de fiets van ver, dus ik moest wel wakker blijven. Mijn vriendin was de stad in. Toen zij eenmaal thuis was, ging ik direct naar bed, maar was helemaal hyper, gespannen en vervolgens angstig. 2 slaaptabletten genomen en 6 uur geslapen.
Ik wist het eigenlijk al, want ik had mijn zoon nog gevraagd mensen te regelen voor de verhuizing wat uiteindelijk niet gelukt was. M.a.w. ik weet eigenlijk wel wat ik wel/niet moet doen en voelde goed aan wanneer ik mijn grens naderde (maar dat gesprek niet kon kappen).
Echt balen dit. Het doet zoveel met je gevoel van zelfvertrouwen en hoop dat het eindelijk ophoudt.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Mijn schoonvader komt nu en dan eens een handje helpen. Maar dan heb ik het enorm moeilijk om mijn trots opzij te zetten en ook niet de handen uit de mouwen te steken.
Ik heb dus de luxe van wat hulp om mij te ontlasten en dan ga ik mezelf belasten! Het is soms enorm frustrerend dat ik het maar niet kan laten terwijl ik me er wel bewust van ben.
Maar stapje per stapje word ik er wel beter in, die trots leren opzij zetten, beseffen dat ik ziek ben en me niet moet bewijzen. Geduld...
Ik heb dus de luxe van wat hulp om mij te ontlasten en dan ga ik mezelf belasten! Het is soms enorm frustrerend dat ik het maar niet kan laten terwijl ik me er wel bewust van ben.
Maar stapje per stapje word ik er wel beter in, die trots leren opzij zetten, beseffen dat ik ziek ben en me niet moet bewijzen. Geduld...
Anoniem
02-06-2023
Hoe met grenzen omgaan (Verhaal 515)
Grenzen bewaken:
Ik zou willen weten hoe jullie met alles omgaan. Ik wil te snel, ben te snel positief en val dus telkens in hetzelfde gat, wat ik achteraf had kunnen voorspellen.
Van binnen zitten word ik helemaal kriegel en sporten heb ik maar weer gestopt. Dus wat voor kleine dingetjes doen jullie buitenshuis?
Wel begin ik steeds meer in te zien wat ik voortaan zou moeten gaan doen qua levensinvulling, maar dit werkt ook weer enthousiasmerend. Alsof je het ei gevonden hebt en gelijk wilt gaan rennen.
Burnout sucks...
Ik zou willen weten hoe jullie met alles omgaan. Ik wil te snel, ben te snel positief en val dus telkens in hetzelfde gat, wat ik achteraf had kunnen voorspellen.
Van binnen zitten word ik helemaal kriegel en sporten heb ik maar weer gestopt. Dus wat voor kleine dingetjes doen jullie buitenshuis?
Wel begin ik steeds meer in te zien wat ik voortaan zou moeten gaan doen qua levensinvulling, maar dit werkt ook weer enthousiasmerend. Alsof je het ei gevonden hebt en gelijk wilt gaan rennen.
Burnout sucks...
Frank
02-06-2023
laatste reactie: 02-06-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Waar ik het meest van baal is dat ik zo godvergeten eigenwijs ben. Mijn collega die ooit lang burnout was geweest en nu weer helemaal goed in zijn vel zit, zei telkens tegen mij als antwoord op mijn vragen... het enige wat je moet doen is veel rusten en slapen als het kan. Verder deed hij hooguit een ommetje en had gesprekken met een therapeut. Hij is er dus helemaal uit gekomen, werkt weer fulltime en heeft zijn leven op de rit. Het grote verschil tussen hem en mij is dat hij totaal niet sportief was en is, en ik juist graag sport.
Maar ja, ik ben er nu wel van overtuigd dat letterlijk 2 dingen op de dag echt voorlopig max zijn en een middagdutje essentieel is.
Maar ja, ik ben er nu wel van overtuigd dat letterlijk 2 dingen op de dag echt voorlopig max zijn en een middagdutje essentieel is.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Wat zijn je lichamelijke klachten? Als je te veel doet of hebt gedaan?
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
Fysiek is het vooral spanning. Niet zo zeer vermoeidheid.
Ik heb net mijn eerst wandelcoachsessie gehad van iemand van Liberi. Dat beviel mij ongelooflijk goed. Mijn ademhaling weer gemeten. Ik zat op 19 keer per minuut en na wat verder gewandeld te hebben en wat tips zat ik ineens op 4!
Juist doordat ademhaling essentieel is voor het tot rust komen, is dit een zeer belangrijk onderdeel. Rustig door de neus inademen, heel even vast houden en dan heel langzaam door de mond naar buiten (niet door de neus).. je hele gestel reageert op een rustige ademhaling en voldoende zuurstof.
Afijn, weer wat geleerd. Jammer dat veel info zo versnipperd is.
In mijn geval moet ik juist dagelijks 30 minuten bewegen (tussen 125 en 140 bpm) en sauna daarna nemen, zodat je lichaam van inspanning weer naar ontspanning gaat.
Ik heb net mijn eerst wandelcoachsessie gehad van iemand van Liberi. Dat beviel mij ongelooflijk goed. Mijn ademhaling weer gemeten. Ik zat op 19 keer per minuut en na wat verder gewandeld te hebben en wat tips zat ik ineens op 4!
Juist doordat ademhaling essentieel is voor het tot rust komen, is dit een zeer belangrijk onderdeel. Rustig door de neus inademen, heel even vast houden en dan heel langzaam door de mond naar buiten (niet door de neus).. je hele gestel reageert op een rustige ademhaling en voldoende zuurstof.
Afijn, weer wat geleerd. Jammer dat veel info zo versnipperd is.
In mijn geval moet ik juist dagelijks 30 minuten bewegen (tussen 125 en 140 bpm) en sauna daarna nemen, zodat je lichaam van inspanning weer naar ontspanning gaat.
Anoniem
02-06-2023
Heb ik nou een terugval of ga ik vooruit? (Verhaal 100)
Ik hoor vaak dat je in een laatste fase van een overspanning/burnout ineens weer ernstige vermoeidheid/zwakte op kan treden. Volgens die theorie zit je lichaam niet meer in de stress/adrenalinemodus. Reservetank is weer vol, gebruikelijke “eigen” energie is er nog niet. Is er iemand die weet of dit klopt ?
Ik weet niet of ik nu een terugval heb of dat ik vooruit ga.
Ik weet niet of ik nu een terugval heb of dat ik vooruit ga.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-06-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik merk hier hetzelfde. Uit het niets weer lamlendig en erg gespannen terwijl ik geen idee heb waar het vandaag komt. Zelf hoop ik natuurlijk ook op voorruitgang
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zit nu 2,5 jaar thuis met een burnout, tot twee maanden geleden ging het echt de goede kant op en nu voel ik me weer ontzettend gespannen en ik kan weer weinig aan qua beweging waar ik in het eerste jaar ook heel veel last van had. Ik dacht dat het misschien kwam omdat ik te snel weer te veel wil doen en dat mijn lichaam weer een ritme probeert te zoeken dat voor mij werkt. Ik ben benieuwd waar je over deze theorie gelezen hebt want ik zou er graag meer over willen weten!
KS
> 2 jaar geleden
Reactie:
Op zich heb ik alleen s ochtends zenuwaanvallen de laatste tijd ..ik kon ook heel slecht slapen! Daarvoor gebruik ik slaap medicatie..op advies die ook smorgens nog in te nemen..maar ik voel me dan dubbel lamlendig en duizelig en moe.. ik eet ook superslecht. Zit nu 1.5 thuis doe aan mindfulness (ap) en probeer elke dag wat yoga en te wandelen kort. Ik hoop dat ik op de goede weg zit het liefst weg met de slaappillen maarja .. hele nacht wakker is ook vreselijk vooral als je de dag erop dan ook kapot weer bent.
Elys
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook last van. Ik ging echt de goede kant op. Had nauwelijks fysieke symptomen meer en uit het niets een flinke terugval. Lig nu weer veel op bed, waarbij een rondje lopen van 5 minuten al erg vermoeiend is.. ontzettend frustrerend dit.
J.
27-12-2022
Reactie:
Kan iemand bevestigen of dit inderdaad klopt? Hier eenzelfde situatie.
Anoniem
02-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Meer mensen die het leven als vreemd ervaren? (Verhaal 55)
Hallo
Zijn er ook mensen die zich vreemd voelen... Vragen stellen over 't leven of 't leven als vreemd ervaren? Soms lijkt 't allemaal niet echt of niet binnen te komen of.. Ikzelf heb n groot gezin en kan nooit rust nemen wanneer ik zou willen ofzo. Dus 't blijft aanpoten, dus als ik' dan wel even aan rust kom denk ik dat men lichaam helemaal crashed.
Maar dan ben k aan 't koken en vraag ik me bv af waarom ik dat aan 't doen be', bij alles denk'ik zo hard na. Klinkt dit herkenbaar?
Zijn er ook mensen die zich vreemd voelen... Vragen stellen over 't leven of 't leven als vreemd ervaren? Soms lijkt 't allemaal niet echt of niet binnen te komen of.. Ikzelf heb n groot gezin en kan nooit rust nemen wanneer ik zou willen ofzo. Dus 't blijft aanpoten, dus als ik' dan wel even aan rust kom denk ik dat men lichaam helemaal crashed.
Maar dan ben k aan 't koken en vraag ik me bv af waarom ik dat aan 't doen be', bij alles denk'ik zo hard na. Klinkt dit herkenbaar?
Sam
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-06-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hee Sam!
Ik herken dit zeker. Dit gevoel past bij derealisatie/depersonalisatie. Het bestaat in zwaar en minder zware mate. Je kunt de term eens googelen.
Het is een mechanisme van het lichaam om je af te sluiten voor prikkels en het past zeker bij de symptomen van overbelasting door stress/burn-out. Ik ervaarde dit zelf vooral als beangstigend en erg in mezelf gekeerd, ik voelde afstand tot m’n emoties en gedachten en de wereld lijkt niet echt. Bij mij helpt het om even een rondje te wandelen of andere lichte inspanning. Goed je zintuigen gebruiken, ruiken, voelen, om je heen kijken en dergelijke. Probeer je focus te verleggen. En vooral in je achterhoofd houden dat het niet iets ergs is. Het komt goed!
Ik herken dit zeker. Dit gevoel past bij derealisatie/depersonalisatie. Het bestaat in zwaar en minder zware mate. Je kunt de term eens googelen.
Het is een mechanisme van het lichaam om je af te sluiten voor prikkels en het past zeker bij de symptomen van overbelasting door stress/burn-out. Ik ervaarde dit zelf vooral als beangstigend en erg in mezelf gekeerd, ik voelde afstand tot m’n emoties en gedachten en de wereld lijkt niet echt. Bij mij helpt het om even een rondje te wandelen of andere lichte inspanning. Goed je zintuigen gebruiken, ruiken, voelen, om je heen kijken en dergelijke. Probeer je focus te verleggen. En vooral in je achterhoofd houden dat het niet iets ergs is. Het komt goed!
Angelo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee bin mij is anders om was 21 jaar getrouwd en plots naamen ze me alles af belangrijkste mijn kinderen
Nico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik had zelf een angststoornis toen mijn moeder mij vertelde dat ze het vroeger zelf ook had. Ze vertelde mij iets wat ik niet helemaal begreep. Ze was eens in een buurtsuper en dacht toen ze bij wat ruziënde mensen stond bij de kassa, waar maken jullie je toch druk over? We gaan toch allemaal dood. Ik moest daar vaak aan denken maar begreep nooit helemaal wat ze eigenlijk bedoelde. Nu ik jou verhaal en ook de reacties lees begin ik te denken dat het weleens hetzelfde fenomeen kan zijn.
Tot slot vraag ik mijzelf af of een angststoornis en burnout in de genen zit. Of word het misschien doorgegeven na trauma van een ouder?
Tot slot vraag ik mijzelf af of een angststoornis en burnout in de genen zit. Of word het misschien doorgegeven na trauma van een ouder?
Joost
07-02-2023
Reactie:
Beste,
Dit is heel herkenbaar. Kun je vertellen wat je bron is?
Dit is heel herkenbaar. Kun je vertellen wat je bron is?
Anoniem
02-06-2023
Ergerde mij dood aan mensen die constant ziek waren en nu zit ik hier.. (Verhaal 512)
Is het normaal dat je tijdens je burn out totaal geen zin hebt om te werken? Ik ben 13 jaar met hart en ziel gaan werken, was de meest gemotiveerde persoon van het bedrijf, maakte op 13 jaar maar liefst 4 promoties, ik ergerde mij dood aan mensen die constant ziek waren en nu zit ik hier.. kreeg paniekaanvallen op het werk en melde mij 3 maanden ziek, erna 1 jaar 3/5 gewerkt maar het werk geluk kwam niet terug, nu net gestart terug voltijds bij een ander bedrijf maar ook daar geen motivatie om te werken, ik ben steeds op zoek naar zingeving in het werk.. ik verlang terug om de gemotiveerde werknemer te zijn van vroeger, en mij niet iedere dag naar het werk te moeten slepen!
Herkenbaar?
Herkenbaar?
Ethias
28-05-2023
laatste reactie: 01-06-2023
30Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mijn passie waar ik al van jongs af aan mee bezig was werd mijn beroep. Eens uitgevallen met BO ben ik de passie volledig kwijtgeraakt, van de ene op de andere dag.
Zit nu een jaar verder en vrees dat het misschien gewoon niet meer terugkomt. Het is moeilijk om me voor te stellen dat ik iets anders kan/moet vinden..
Zit nu een jaar verder en vrees dat het misschien gewoon niet meer terugkomt. Het is moeilijk om me voor te stellen dat ik iets anders kan/moet vinden..
Anoniem
28-05-2023
Reactie:
Hi Ethias,
In welke branche was je werkzaam?
Ik heb exact hetzelfde. Ik heb de afgelopen 4 jaar 3 banen gehad. Telkens hetzelfde verhaal. Binnen 1 maand (eigenlijk sneller) had ik het al gezien. Volstrekt geen zin meer. Het enige wat ik nog wilde was kletsen met collega's en gewoon plezier hebben. De drive om nog te scoren, mij in te zetten, etc. was volstrekt verdwenen. Ik ben mijn hobbies/passies nagegaan om te 'voelen' wat ik nou echt wil. Het antwoord kwam eigenlijk vrijwel direct. Het zal een ommezwaai zijn in mijn carriere, geen kantoorbaan meer (yes!) en vooral al die zinloze uren/weken/maanden vergaderen behoren dan tot de verleden tijd. Is op zich ook niet vreemd als je, zoals jij ook heb meegemaakt, veel hebt bereikt en voor je gevoel aan je max zat te werken. Op een gegeven moment is het klaar. Iedere dag kaviaar is ook niet alles.
In welke branche was je werkzaam?
Ik heb exact hetzelfde. Ik heb de afgelopen 4 jaar 3 banen gehad. Telkens hetzelfde verhaal. Binnen 1 maand (eigenlijk sneller) had ik het al gezien. Volstrekt geen zin meer. Het enige wat ik nog wilde was kletsen met collega's en gewoon plezier hebben. De drive om nog te scoren, mij in te zetten, etc. was volstrekt verdwenen. Ik ben mijn hobbies/passies nagegaan om te 'voelen' wat ik nou echt wil. Het antwoord kwam eigenlijk vrijwel direct. Het zal een ommezwaai zijn in mijn carriere, geen kantoorbaan meer (yes!) en vooral al die zinloze uren/weken/maanden vergaderen behoren dan tot de verleden tijd. Is op zich ook niet vreemd als je, zoals jij ook heb meegemaakt, veel hebt bereikt en voor je gevoel aan je max zat te werken. Op een gegeven moment is het klaar. Iedere dag kaviaar is ook niet alles.
Anoniem
28-05-2023
Reactie:
Ik had mij opgewerkt van magazijnnier naar manager in 13 jaar tijd, verschillende tussenfuncties ook nog gehad..
Als ik mij zo nog 30 jaar naar het werk moet gaan slepen ga ik niet volhouden denk ik...
Zal de motivatie ooit nog terugkomen?
Of misschien is 8u achter een computer zitten niks voor mij, dat kan natuurlijk ook.
Als ik mij zo nog 30 jaar naar het werk moet gaan slepen ga ik niet volhouden denk ik...
Zal de motivatie ooit nog terugkomen?
Of misschien is 8u achter een computer zitten niks voor mij, dat kan natuurlijk ook.
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Hi Ethias, Ik denk dat je het zelf al duidelijk zegt. Je bent er klaar mee. Kan toch? Dat gebeurt toch ook in relaties? Eerst hevig verliefd, trouwen, etc. en dan alsnog gaan scheiden? Totaal niet vreemd.
Ik weet niet of je alleen daar hebt gewerkt in je leven, want het is heel normaal dat je van werkgever wisselt om zo ervaring op te doen wat wel/niet bij je past. Ik heb die ervaringen wel opgedaan en het luistert veel nauwer dan je denkt. Daarnaast heb ik jarenlang een eigen bedrijf gehad, waarbij ik ongelooflijk veel vrijheid had. Dit heeft ervoor gezorgd dat banen waarbij je van 9 to 5 op kantoor moet zitten, voor mij volstrekt onvoorstelbaar zijn. Ik vind dat pure zelfkwelling. Dus als jij 8 uur achter een computer zit, vind ik dat ronduit knap, maar zeker ook begrijpelijk dat je er op een gegeven moment klaar mee bent.
De kunst is dat je al je interesses, passie, sport, sociale contacten, etc, in een blender stopt en probeert te achterhalen in welke richting ze wijzen. Sommige mensen vinden onderwijs ineens interessant, of blijken altijd heel zorgzaam te zijn geweest of zoeken juist (veel) meer spanning, of willen meer buiten zijn? Of juist meer creatief, etc. etc.
Ik vind het juist onvoorstelbaar dat mensen hun levenlang bij één bedrijf kunnen werken. Hij hebt het over 13 jaar... mijn max bij een bedrijf was 8 jaar ;-)
Ik weet niet of je alleen daar hebt gewerkt in je leven, want het is heel normaal dat je van werkgever wisselt om zo ervaring op te doen wat wel/niet bij je past. Ik heb die ervaringen wel opgedaan en het luistert veel nauwer dan je denkt. Daarnaast heb ik jarenlang een eigen bedrijf gehad, waarbij ik ongelooflijk veel vrijheid had. Dit heeft ervoor gezorgd dat banen waarbij je van 9 to 5 op kantoor moet zitten, voor mij volstrekt onvoorstelbaar zijn. Ik vind dat pure zelfkwelling. Dus als jij 8 uur achter een computer zit, vind ik dat ronduit knap, maar zeker ook begrijpelijk dat je er op een gegeven moment klaar mee bent.
De kunst is dat je al je interesses, passie, sport, sociale contacten, etc, in een blender stopt en probeert te achterhalen in welke richting ze wijzen. Sommige mensen vinden onderwijs ineens interessant, of blijken altijd heel zorgzaam te zijn geweest of zoeken juist (veel) meer spanning, of willen meer buiten zijn? Of juist meer creatief, etc. etc.
Ik vind het juist onvoorstelbaar dat mensen hun levenlang bij één bedrijf kunnen werken. Hij hebt het over 13 jaar... mijn max bij een bedrijf was 8 jaar ;-)
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Ik ben nu 1 week begonnen in een ander bedrijf (ook een kantoorbaan) maar dat lijkt me nu al nix, ik heb al met een loopbaancoach gepraat maar geen uitkomst. Ben een beetje radeloos. Het werk moet niet geweldig zijn maar het moet ook niet zijn dat je iedere dag met tegenzin gaat
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Ook dat heb ik exact hetzelfde gehad. Ik liep de eerste dag het bedrijfsverzamelgebouw binnen in Amsterdam, voelde mij goed, sprak even met mijn nieuwe collega (nog steeds leuk), liep het kantoor binnen. klapte mijn laptop open en dacht....daar gaan we weer...ik wil dit helemaal niet...en boem...spanning, angst en vervolgens paniek. Ik wilde daar helemaal niet zijn, dacht direct gadverdamme...gaan we weer...afijn , de dagen daarna thuis gewerkt en er kwam helemaal niets uit mijn handen. Totaal geen zin meer in. Nog 3 keer op kantoor geweest en iedere keer hetzelfde...
M.a.w. voor mij duidelijk een teken dat ik absoluut iets anders moet gaan doen. Persoonlijk ga ik iets zoeken richting sport, buiten en coaching. Wat precies laat ik nog open. Het uwv betaald de omscholingskosten. Maar hele dagen achter mijn laptop en elke keer weer mensen bellen....nee, nooit meer.
M.a.w. voor mij duidelijk een teken dat ik absoluut iets anders moet gaan doen. Persoonlijk ga ik iets zoeken richting sport, buiten en coaching. Wat precies laat ik nog open. Het uwv betaald de omscholingskosten. Maar hele dagen achter mijn laptop en elke keer weer mensen bellen....nee, nooit meer.
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Ja idem maar ik weet ook niet wat ik anders zou willen, terug in het magazijn werken voor een piep loon zou ik ook niet meer willen (denk ik). In mijn ogen gaat 80% van de bevolking met tegenzin werken :) misschien verwacht ik er teveel van.
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Er zal absoluut een heel groot gedeelte met tegenzin gaan. Zonder twijfel. Kunst is om zo dicht mogelijk bij je eigen interesse en passie te blijven. Voor mij geldt dat ik veel watersporten erg leuk vindt, graag met mensen in contact sta, mensen graag enthousiasmeert en coach en houdt van sport/activiteit. Kinderen en scholieren vind ik leuker om mee te werken dan bejaarden en of hulpbehoevenden. Zo wordt mijn lijstje met mogelijke banen steeds iets groter. Zo ga ik mogelijk als vrijwilliger helpen bij een buitenzwembad om te ervaren of het sfeertje mij aanspreekt en het werkt. Qua loon ga ik naar de helft, maar dat maakt mij werkelijk niets uit.
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Ps..een gebeurtenis wat compleet los staat van het werk kan ook je interesse in of visie op het werk ineens compleet veranderen. Het overlijden van iemand, iets wat je aan het denken heeft gezet, iets in je relatie, etc. Een vriend van mij moest van zijn vader perse een universitaire studie volgen en zo hoog mogelijke cijfers halen. Die jongen ging er dus voor, pa financierde alles, zodat hij zich kon focussen op z'n werk, slaagde met meerdere cum laudes, ging werken bij een universiteit als hoogleraar, schreef enkele boeken....afijn, zijn vader overleed, en die jongen (inmiddels vader) stortte volledig in. Compleet burnout, angstaanvallen, etc. Hij wilde niets meer met zijn werk te maken hebben en is nu al 8 jaar lang huisman Zijn vrouw verdient de kost en hij doet de kinderen en gaat vaak racefietsen. M.a.w. onderschat het verleden niet mbt wat er nu met he gebeurt. Bij mij speelt het verleden namelijk ook een zeer grote rol mbt mijn werk.
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Tjah, buiten dat ik vader geworden ben is er niet veel gebeurd in mijn leven, huisman spelen en je vrouw voor alles laten opdraaien is ook niet bepaald netjes in mijn ogen... ik kan me gewoon niet voorstellen dat je tot 69 jaar iedere dag al zuchten, blazend, .. naar het werk zal moeten gaan.
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Klopt, dat vond ik ook direct toen ik zijn verhaal hoorde. Maar zijn Pa was vermogend, dus zij teren op zijn erfenis. Dus van zeer ambitieus is hij compleet de andere kant opgegaan.
Ik denk persoonlijk dat je misschien juist doordat je vader bent geworden vraagtekens zet bij je werk. Je zult niet de eerste zijn die van ambitieus naar 'kan het wat minder' gaat. Sterker nog, sommige bedrijven nemen juist liever jonge honden aan, dat mannen/vrouwen die al in de volgende fase zitten (dus met kinderen). Simpelweg om zij hun prioriteiten dan anders hebben. Thuis gaat voor en werk komt op de 2e plaats.
Jij bent duidelijk klaar met je baan. Ben wel benieuwd of het aan het werk ligt of bijv. de bedrijfscultuur, je collega's, een nieuwe baas of richting, etc. Mijn buurman werd burnout toen zijn werkgever (overheidorgaan) werd overgenomen door een commerciële buitenlandse partij. De targets schoten omhoog en je werd op het matje geroepen als je die niet haalde. Kortom, stress... hij werkte er al 25 jaar en nu dus moest hij zich ineens aanpassen. Hij is 4 jaar daarna met vervroegd pensioen gegaan en lanterfantert nu de hele dag.
Wat je altijd kunt doen is overwegen om iets voor jezelf op te starten. Had ik ook gedaan van 2003 tot 2018. De voordelen is dat je vogelvrij bent. Tijden zelf indeelt en goed kan verdienen, mits je een baan hebt waar je als adviseur kan optreden. Als je bijv. koerier bent, dan moet je nog steeds hard werken. Of een baan waarvan je weet dat het zeer seizoensgebonden is. Een kennis van mij heeft een ijssalon, waar hij zijn eigen ijs maakt. In de zomermaanden werkt hij zich drie slagen in de rondte. Heeft 12 man (seizoens)personeel, verdient erg veel geld in die periode en daarna gaat hij 9 maanden rusten in zijn vakantiewoning in Italië. M.a.w. hij werkt maar 25% per jaar. Niet gek toch? T'is maar hoe je het indeelt.
Ik denk persoonlijk dat je misschien juist doordat je vader bent geworden vraagtekens zet bij je werk. Je zult niet de eerste zijn die van ambitieus naar 'kan het wat minder' gaat. Sterker nog, sommige bedrijven nemen juist liever jonge honden aan, dat mannen/vrouwen die al in de volgende fase zitten (dus met kinderen). Simpelweg om zij hun prioriteiten dan anders hebben. Thuis gaat voor en werk komt op de 2e plaats.
Jij bent duidelijk klaar met je baan. Ben wel benieuwd of het aan het werk ligt of bijv. de bedrijfscultuur, je collega's, een nieuwe baas of richting, etc. Mijn buurman werd burnout toen zijn werkgever (overheidorgaan) werd overgenomen door een commerciële buitenlandse partij. De targets schoten omhoog en je werd op het matje geroepen als je die niet haalde. Kortom, stress... hij werkte er al 25 jaar en nu dus moest hij zich ineens aanpassen. Hij is 4 jaar daarna met vervroegd pensioen gegaan en lanterfantert nu de hele dag.
Wat je altijd kunt doen is overwegen om iets voor jezelf op te starten. Had ik ook gedaan van 2003 tot 2018. De voordelen is dat je vogelvrij bent. Tijden zelf indeelt en goed kan verdienen, mits je een baan hebt waar je als adviseur kan optreden. Als je bijv. koerier bent, dan moet je nog steeds hard werken. Of een baan waarvan je weet dat het zeer seizoensgebonden is. Een kennis van mij heeft een ijssalon, waar hij zijn eigen ijs maakt. In de zomermaanden werkt hij zich drie slagen in de rondte. Heeft 12 man (seizoens)personeel, verdient erg veel geld in die periode en daarna gaat hij 9 maanden rusten in zijn vakantiewoning in Italië. M.a.w. hij werkt maar 25% per jaar. Niet gek toch? T'is maar hoe je het indeelt.
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Ik ben al van werk veranderd, maar na 1 week lijkt het mij weer niks, misschien verwacht ik gewoon te veel van het werkend leven... vroeger ging ik liever werker dan thuis zitten.. ik denk dat ik altijd in de omgekeerde wereld geleefd heb 😉 ik kan momenteel niks bedenken waar ik eventueel plezier uit zal gaan halen.
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Ik ben geen psycholoog, maar wel ervaringsdeskundig, aangezien ik niet alleen zelf, maar genoeg mensen uit mijn omgeving zoiets dergelijks hebben meegemaakt. In alle gevallen zat er 'dieper' iets wat meespeelde. Twijfelen aan je werk is niet meer dan normaal, maar het helemaal wegvallen van überhaupt alles wat met werk te maken heeft, is wat anders. Vergeet niet dat sabbaticals niet voor niets bestaan. Mensen die 'even' afstand van hun dagelijkse leven willen nemen en eruit willen. Vaak leidt dit tot het definitief stoppen bij hun werkgever, omdat men dan lang de tijd heeft om na te denken wat men wil doen en op reis vaak nieuwe ervaringen opdoen. Ook worden de meeste overstaps gemaakt na de zomervakantie, omdat mensen dan ook langer de tijd hebben om na te denken over hun toekomst. M.a.w. het is is niet meer dan normaal dat je spirit weg is. Dit betekent zeker niet dat het voorgoed weg is. Daarnaast denk ik dat je in bovenstaande reactie eigenlijk al een belangrijk deel van de reden zelf geeft. Als je hart en ziel eerst bij je werk ligt, waardeerde je je priveleven minder. Wellicht hecht je nu, door je gezin, veel meer waarde aan thuis, waardoor alles waar je ooit waarde aan hechtte ineens veel minder waard is geworden. Eigenlijk maar een goed ding, want werk heeft zeker niet de waarde van je priveleven en gezin. Heb je al een beroepskeuzetest gedaan?
Anoniem
29-05-2023
Reactie:
Ja ook al gedaan, maar kwam ook niks uit.. als ik goed nadenk zie ik mij momenteel geen werk doen maar helaas iedereen moet werken..
Vroeger zei ik tegen de mensen, ik snap niet dat jullie niet graag gaan werken, ik zou niet weten wat ik thuis moet doen en nu lig ik snachts wakker als ik moet gaan werken en waarom... geen idee. Zal zeker een fase in mijn leven zijn zeker 😀
Vroeger zei ik tegen de mensen, ik snap niet dat jullie niet graag gaan werken, ik zou niet weten wat ik thuis moet doen en nu lig ik snachts wakker als ik moet gaan werken en waarom... geen idee. Zal zeker een fase in mijn leven zijn zeker 😀
Ethias
30-05-2023
Reactie:
@Annoniem is het bij jou terug gekomen de motivatie, zoja na hoelang en welke acties heb je ondernomen?
Ethias
30-05-2023
Reactie:
Ik zit nu midden in die fase. Letterlijk sinds vorige week zag ik 'het licht'. Dit komt omdat ik een opdracht meekreeg na mijn intake bij een therapeut (systeemtherapie). De vraag was.. schrijf op wat je vader je allemaal ontnomen heeft (dit geldt voor mijn geschiedenis uiteraard).
Al vrij snel begon ik mij te realiseren dat ik door zijn toedoen allemaal b-keuzes heb moeten maken in mijn leven qua beroep. Ik kwam in de sales terecht, wat nooit mijn droom was (daar werken overigens veel mensen die eigenlijk niet weten wat ze willen...) en bleek daar goed in te zijn. Juist omdat ik op sociaal vlak sterk ben of beter gezegd, gewoon geïnteresseerd in de mens (en mensen niet zie als 'klant'). Altijd ben ik in de sales gebleven en in verschillende branches (reclamewereld, IT wereld, VR/AR, overheid, etc). Het idiote was dat ik mij nu pas realiseer waarom ik mij eigenlijk nooit gelukkig voelde tijdens al die banen. Ook niet toen ik jarenlang een eigen bedrijf had, want het was nog steeds een afgeleide van mijn b-keuze. Het enige wat mij interesseerde was (en is) gezelligheid, een goed gesprek, humor, 'spelen', maar vooral niet achter je computer zitten en 'werken'. Ik had/heb daar totaal niets mee. Ik was ook nog gaan werken als sales manager in het buitenland, maar ervoer toen de eenzaamheid van het alleen op reis moeten gaan.
Kortom, ik heb veel vergelijkingsmateriaal. Ik kan dus nu heel eenvoudig opschrijven wat mij absoluut tegenstaat en waar ik wel energie van kreeg tijdens al die banen. Dus vooral beginnen met
het analyseren van jezelf. Wat staat je absoluut tegen. Werken is een algemeen begrip, dus naar mijn mening kan je niet zeggen dat je niet van werken houdt, maar van een (flink) aantal aspecten die je niet aanstaan. Ik kan erg slecht tegen regelmaat en voorspelbaarheid. Maar ook tegen alleen werken en binnen zitten. De lijst is wel wat langer dan dit, maar het gaat je inzicht geven.
Wat mij wél aanstaat is sociale interactie, afwisseling, creativiteit, buiten, natuur/water (ik word letterlijk depressief van industrieterreinen ;-)), mensen enthousiasmeren, etc.
Ik heb mij sinds kort aangemeld bij een lokaal natuurzwembad waar veel jonge gezinnen komen. Je bent dan de hele dag buiten, staat in contact met kinderen/jong volwassen, maar ook ouderen komen daar zwemmen. Je doet een beetje horeca, onderhoud, beveiliging, etc. en uiteindelijk zou ik (als ik merk dat dit het is) een cursus kunnen volgen als zweminstructeur ABC (en dit verder gaan uitbreiden). Mijn doel daarna zou zijn om zelf iets op te zetten hiermee (sporttraining, coaching etc. icm watersport).
Maar ik moet uiteraard eerst beleven of dit iets is waar ik direct een klik mee voel. Binnenkort ga ik langs voor een gesprek en vooralsnog wil ik dit als vrijwilligerswerk gaan doen. Mijn dagen kan ik dan zelf uitkiezen incl. duur en tijdstippen. Je bent tenslotte vrijwilliger.
Even verderop bij mij zoekt men mensen die mee willen helpen bij het verbouwen van gewassen in een niet commerciele setting. Ook dat sprak mij direct aan. Waarom? buiten, sociale interactie, natuur, etc. Ook weer vrijwillig, dus kan ik zelf bepalen wanneer ik (even) langskom om te helpen.
Ben benieuwd wat jou aanspreekt. Zie het niet gelijk als 'werken', maar gewoon 'wat vind je leuk?' Kan van voetbal tot kunst zijn of van kinderen tot bonsai boompjes ;-)
Al vrij snel begon ik mij te realiseren dat ik door zijn toedoen allemaal b-keuzes heb moeten maken in mijn leven qua beroep. Ik kwam in de sales terecht, wat nooit mijn droom was (daar werken overigens veel mensen die eigenlijk niet weten wat ze willen...) en bleek daar goed in te zijn. Juist omdat ik op sociaal vlak sterk ben of beter gezegd, gewoon geïnteresseerd in de mens (en mensen niet zie als 'klant'). Altijd ben ik in de sales gebleven en in verschillende branches (reclamewereld, IT wereld, VR/AR, overheid, etc). Het idiote was dat ik mij nu pas realiseer waarom ik mij eigenlijk nooit gelukkig voelde tijdens al die banen. Ook niet toen ik jarenlang een eigen bedrijf had, want het was nog steeds een afgeleide van mijn b-keuze. Het enige wat mij interesseerde was (en is) gezelligheid, een goed gesprek, humor, 'spelen', maar vooral niet achter je computer zitten en 'werken'. Ik had/heb daar totaal niets mee. Ik was ook nog gaan werken als sales manager in het buitenland, maar ervoer toen de eenzaamheid van het alleen op reis moeten gaan.
Kortom, ik heb veel vergelijkingsmateriaal. Ik kan dus nu heel eenvoudig opschrijven wat mij absoluut tegenstaat en waar ik wel energie van kreeg tijdens al die banen. Dus vooral beginnen met
het analyseren van jezelf. Wat staat je absoluut tegen. Werken is een algemeen begrip, dus naar mijn mening kan je niet zeggen dat je niet van werken houdt, maar van een (flink) aantal aspecten die je niet aanstaan. Ik kan erg slecht tegen regelmaat en voorspelbaarheid. Maar ook tegen alleen werken en binnen zitten. De lijst is wel wat langer dan dit, maar het gaat je inzicht geven.
Wat mij wél aanstaat is sociale interactie, afwisseling, creativiteit, buiten, natuur/water (ik word letterlijk depressief van industrieterreinen ;-)), mensen enthousiasmeren, etc.
Ik heb mij sinds kort aangemeld bij een lokaal natuurzwembad waar veel jonge gezinnen komen. Je bent dan de hele dag buiten, staat in contact met kinderen/jong volwassen, maar ook ouderen komen daar zwemmen. Je doet een beetje horeca, onderhoud, beveiliging, etc. en uiteindelijk zou ik (als ik merk dat dit het is) een cursus kunnen volgen als zweminstructeur ABC (en dit verder gaan uitbreiden). Mijn doel daarna zou zijn om zelf iets op te zetten hiermee (sporttraining, coaching etc. icm watersport).
Maar ik moet uiteraard eerst beleven of dit iets is waar ik direct een klik mee voel. Binnenkort ga ik langs voor een gesprek en vooralsnog wil ik dit als vrijwilligerswerk gaan doen. Mijn dagen kan ik dan zelf uitkiezen incl. duur en tijdstippen. Je bent tenslotte vrijwilliger.
Even verderop bij mij zoekt men mensen die mee willen helpen bij het verbouwen van gewassen in een niet commerciele setting. Ook dat sprak mij direct aan. Waarom? buiten, sociale interactie, natuur, etc. Ook weer vrijwillig, dus kan ik zelf bepalen wanneer ik (even) langskom om te helpen.
Ben benieuwd wat jou aanspreekt. Zie het niet gelijk als 'werken', maar gewoon 'wat vind je leuk?' Kan van voetbal tot kunst zijn of van kinderen tot bonsai boompjes ;-)
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
En nog iets. Ik ga bewust met een psycholoog praten, simpelweg omdat er dingen zijn uit het verleden die ik niet zelf kan oplossen. Ik was gewend dat ik dit allemaal zelf wel eventjes kon doen. Mocht je dat al doen, dan is dat goed. Mocht je het niet doen, dan kan je een gesprekje via je huisarts aanvragen voor een kosteloos gesprek met een praktijkondersteuner (zo noemen ze het bij ons). Dit is iemand die verhaal aanhoort, vaak algemeen psycholoog is en je direct kan helpen met je eerste vragen. Hij/zij kan je ook doorverwijzen, zodat je meer je leven weer op de rit kunt zetten. Het klinkt namelijk als een (milde) depressie...zo van, is dit het nou? Huisje, gezin en werk. Veel mensen kampen hiermee, zeker als zij voor hun gevoel alles hebben bereikt wat ze wilden, maar toch niet happy zijn met de situatie, maar niet snappen waarom. Jouw houding tov werk is overigens exact dezelfde als die van mij. Zodra het als werken aanvoelt, dan heb ik er geen zin meer in. Het moet wel leuk blijven en precies dat moet je dus gaan onderzoeken. Wanneer is iets leuk voor je. Gewoon plezier hebben in wat je doet. Mijn vriendin heeft zich net weer opgesloten op haar kantoortje thuis. Is eventmanager en vindt het organiseren van evenementen ontzettend leuk. Steeds iets nieuws, bijeenkomsten regelen en daarna het succes vieren. Zij komt af en toe even naar beneden, fietst een rondje of laat de hond uit en gaat weer verder. Altijd vrolijk en altijd zin in het volgende event. Die spirit is wat ik mis, maar nu dus ga zoeken door verschillende dingen uit te gaan proberen die compleet het tegenovergestelde zijn van wat ik ooit deed.
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Hoe oud ben je als ik mag vragen?
Depressie zou kunnen maar haal wel nog plezier uit mijn hobby's en goed gaan uiteten etc... enkel het nut van werken gaan is mij wat ontnomen, heb al eens 4 gesprekken gehad met een psycholoog maar dat deed me nix.. jij zegt dat veel mensen hiermee kampen met het feit is dit het nou.. ik ken toch niemand van mijn vriendengroep die dit heeft hoor, gaat het überhaupt nog over?
Depressie zou kunnen maar haal wel nog plezier uit mijn hobby's en goed gaan uiteten etc... enkel het nut van werken gaan is mij wat ontnomen, heb al eens 4 gesprekken gehad met een psycholoog maar dat deed me nix.. jij zegt dat veel mensen hiermee kampen met het feit is dit het nou.. ik ken toch niemand van mijn vriendengroep die dit heeft hoor, gaat het überhaupt nog over?
Ethias
30-05-2023
Reactie:
Hi Ethias, ik ben 51 jaar en heb dus al een stapeltje vrienden en kennissen die tijdens of al ver voor hun midlife crises werden geconfronteerd met hun dromen vs de werkelijkheid.
Ik ken veel mensen die compleet geswitched zijn na een lange tijd uit de running te zijn geweest. Mijn overbuurman was IT'er en werd uiteindelijk fotograaf, een vriend van mij werkte bij Oracle (topsalaris), werd binnen een paar jaar burnout en is nu al jaren Yoga leraar, een andere buurman was jarenlang coach bij bedrijven en is nu al jaren fysiotherapeut, etc. etc. Allemaal op een punt belandt waarbij ze geen voldoening meer haalden uit hun (goedbetaalde) banen en een tijdje langs de zijlijn stonden. Bij een vriend (topbaan bij IBM) ging de knop om toen zijn jongere zus overleed. Hij klapte in elkaar en is volledig gestopt met werken. Zit nu bij diverse buurtclubjes als vrijwilliger en sport een beetje. Maar om te zeggen dat hij gelukkig is...nou nee.
Het is echt niet meer dan normaal, herscholing is erg populair bij het UWV omdat veel mensen die thuiszitten willen switchen van baan.
Ik denk dat je er gewoon klaar mee bent. Voor mij was het ook een eye-opener toen ik mijn 3de baan in 3 jaar tijd ging doen wat ik je al vertelde. We hadden een gesprek met een vrouw die mogelijk bij het bedrijf zou komen. Het boeide mij voor geen meter (kan je nagaan eerste week van mijn werk) en dacht de hele tijd 'wat doe ik hier'. Ik wilde de hele tijd weg, zat tegen het plafond aan, en toen ik eindelijk weg kon lopen, voelde ik mij echt 'verlost'. Maar ja, daarna weer achter mijn excel-sheet met honderden klanten die ik moest gaan benaderen...zo geen zin meer in.
Wat is jouw leeftijd overigens?
Ik ken veel mensen die compleet geswitched zijn na een lange tijd uit de running te zijn geweest. Mijn overbuurman was IT'er en werd uiteindelijk fotograaf, een vriend van mij werkte bij Oracle (topsalaris), werd binnen een paar jaar burnout en is nu al jaren Yoga leraar, een andere buurman was jarenlang coach bij bedrijven en is nu al jaren fysiotherapeut, etc. etc. Allemaal op een punt belandt waarbij ze geen voldoening meer haalden uit hun (goedbetaalde) banen en een tijdje langs de zijlijn stonden. Bij een vriend (topbaan bij IBM) ging de knop om toen zijn jongere zus overleed. Hij klapte in elkaar en is volledig gestopt met werken. Zit nu bij diverse buurtclubjes als vrijwilliger en sport een beetje. Maar om te zeggen dat hij gelukkig is...nou nee.
Het is echt niet meer dan normaal, herscholing is erg populair bij het UWV omdat veel mensen die thuiszitten willen switchen van baan.
Ik denk dat je er gewoon klaar mee bent. Voor mij was het ook een eye-opener toen ik mijn 3de baan in 3 jaar tijd ging doen wat ik je al vertelde. We hadden een gesprek met een vrouw die mogelijk bij het bedrijf zou komen. Het boeide mij voor geen meter (kan je nagaan eerste week van mijn werk) en dacht de hele tijd 'wat doe ik hier'. Ik wilde de hele tijd weg, zat tegen het plafond aan, en toen ik eindelijk weg kon lopen, voelde ik mij echt 'verlost'. Maar ja, daarna weer achter mijn excel-sheet met honderden klanten die ik moest gaan benaderen...zo geen zin meer in.
Wat is jouw leeftijd overigens?
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Ik ben 35, bij mij is het gevoel pas gekomen nadat ik 3 maanden uit de running van mij werk was. Eerlijk gezegd werd hoe langer ik thuis was hoe erger mijn "depressief" gevoel werd, nu ik bezig ben heb ik minder tijd om te malen.. nu thuis blijven is het dus ook niet, werken gaan is het ook niet.. werken gaan zal moeten.. maar ik praat nu veel op mijn werk met mensen hierover en geloof het of niet 80% zegt dat ze niet graag komen werken en de uren aftellen om naar huis te gaan.. dus ik denk persoonlijk dat dit normaal is en wij denken dat het abnormaal is 😀 dus jij wilt nu zeggen dat jij je al +- 30 jaar mild depressief voelt?
Ethias
30-05-2023
Reactie:
Mijn issue is net als iedereen op dit platform weer anders. Mijn vader was zwaar getraumatiseerd, eigenlijk psychiatrisch patiënt en moest geholpen worden. Dit durfde hij niet aan. Hij leunde volledig op mij. Ik was de krachtigste zoon en als je op je 14e 'eventjes' van je vader te horen krijgt dat hij een einde aan z'n leven wilt maken en ik dat niet tegen 'de rest' mocht zetten, dan staat je wereld op z'n kop. Ik werd vanaf dat moment 'de vader' en ondersteunde hem met alles.Ook probeerde ik hulp in te schakelen, maar hij haakte steeds af bij de eerste gesprekken, terwijl hij veel ellende had gezien in zijn jeugd. Door zijn trauma liet hij mij niet los en kon ik niet de dingen gaan doen die ik wilde met mijn leven en heb zodoende banen gezocht die eigenlijk totaal niets meer te maken hadden met mijn toekomstdromen. Kortom, als ik nu terugkijk op wat ik allemaal gedaan heb in mijn leven, dan is 'aanpassen' het juist woord. Hij is nu 3 jaar geleden overleden. Een rare gewaarwording want je kunt je voorstellen dat er talloze emoties naar boven kwamen van woede, blijdschap tot verdriet. Een hele pittige periode. Nu ik iets verder ben en hiervoor nu systeemtherapie ga volgen, waarbij ik de opdracht kreeg vorige week na mijn eerste gesprek om op te schrijven wat mij allemaal ontnomen is, kwam automatisch ook 'carriere' voorbij. Door hierop in te zoomen zag ik pas wat ik had gedaan (kon niet anders) en waardoor ik mij nooit gelukkig voelde tijdens mijn banen. Maw ik kom vanuit een andere invalshoek, maar qua werk kan ik mij goed voorstellen dat veel mensen door hun verleden of omstandigheden iets gaan doen waarvan ze achteraf denken....wat doe ik eigenlijk hier.
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Ben ik mee eens, veel mensen hebben ook geen keuze, als je geen opleiding/diploma hebt heb je maar een beperkte keuze.. ik kan me niet voorstellen dat mensen vrolijk worden van achter de vuilkar te lopen of aan de band auto's staan te maken. This maar hoe je ermee omgaat.. echter ben ik 13 jaar zeer gelukkig geweest op mijn werk. Als inkoper,verkoper, team leader en als magazijnnier en nu plots niks meer.. this raar meer kan ik er niet van zeggen
Ethias
30-05-2023
Reactie:
Soms is het klaar. Kan ook in relaties gebeuren. Ineens is het vlammetje weg. Vaak logisch en soms onverklaarbaar.
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Dan moor hopen dat het vlammetje ooit terug zal aanwakkeren 😉
Ethias
30-05-2023
Reactie:
Maar als ik je zo hoor ben je dus op je 22e begonnen bij je werkgever en daar dus 13 jaar gewerkt. Op mijn 22e was is net afgestudeerd en had tot mijn 35e al zo'n 4 werkgevers gehad. De langste duurde 6 jaar. Maar dat was dan ook een leuk bedrijf met leuke collega's. Maar sowieso dus meerdere werkgevers. Het kan misschien voelen als een echtscheiding van je werkgever. De liefde is voorbij ;-) Niet vreemd en eigenlijk doodnormaal dat je verder gaat zoeken. Even liefdesverdriet..
Anoniem
30-05-2023
Reactie:
Ja klopt, en altijd graat gewerkt daar, tot het laatste jaar, dat ik angst en paniek aanvallen kreeg op het werk, tijdje uit geweest en terug gekomen maar het gevoel was nooit meer hetzelfde.. kan je je werkplezier ooit nog terugvinden denk je?
Ethias
31-05-2023
Reactie:
Jazeker, ik denk echt dat je er klaar mee bent. Je sleept je naar je werk toe, wat natuurlijk 'niet echt' een goed teken is.
Je bent zo te horen een harde werker, dus iemand die altijd maar door gaat en aangeeft dat hij liever voor zijn werk koos, dan zijn prive-leven. Ik denk dat dit gewoon een fase was in je leven. Carriere maken, hoog eindigen, kind krijgen en realiseren dat er meer is in het leven. Nogmaals, niets vreemd aan. Je hebt wellicht te lang doorgelopen daar, over je grenzen heen. Ik zou je tijd nemen, beseffen dat het een signaal was dat je klaar was en bewust gaan kiezen voor iets wat je ziet als hobby/vrije tijd. Je vergelijkt werken veel banen die inderdaad niet echt leuk zijn om te doen. Vuilnisman, lopende band, autowasserij, etc. zijn niet de banen waar veel mensen om staan te springen. Jij hebt in principe een interessante CV voor bedrijven, omdat je niet alleen toont dat je klom binnen het bedrijf, maar daar ook 13 jaar hebt gewerkt. Die loyaliteit vindt men altijd zeer interessant. Je redenatie van 'werken is per definitie waardeloos' is wel erg stellig. Ik kan meerdere beroepen voor mijzelf noemen die ik leuk vind. Feit is wel dat ik jarenlang voor mijzelf werkte als ZZP'er. De vrijheid die je daarmee kunt krijgen is enorm en daarom is voor mij een 9 to 5 baan echt geen optie meer. Ook het 'vast' zitten op een werkplek en dat nagenoeg dagelijks vind ik persoonlijk een vorm van moderne slavernij ;-)
Je kunt via je werkgever of het UWV kosteloos cursussen gaan volgen. Soms hoeft dit niets met je werk te maken te hebben, maar is het puur voor zelfontplooiing. Je zei dat je hobbies had, dus wellicht kan je kijken of er iets te verzinnen is waar je je geld mee kunt verdienen.
Een vriend van mijn zoon startte 6 jaar geleden een online webstore voor technisch lego onderdelen. Die vriend was daar gek op. Zijn bedrijfje draait ongelooflijk goed en hij krijgt wereldwijd bestellingen van andere hobbiesten. Die jongen heeft alles geautomatiseerd, waardoor het inpakken, versturen, retours, etc. allemaal door een derde partij wordt gedaan. Hij hoeft alleen maar zijn website bij te houden en zijn bankrekening te bekijken. Een sportmaatje van mij handelt online in 3 speciale producten. Heel simpel, via alibaba koopt hij in. Hij draait een omzet inmiddels van 130.000 Euro en maakt ieder kwartaal een grote reis. Net terug van skieën in Japan en 1 maand later alweer met z'n gezin naar Nepal. Egypte staat als volgende bestemming gepland. Zijn vrouw hoeft niet eens te werken..
Tis maar hoe je het zelf organiseert.
Je bent zo te horen een harde werker, dus iemand die altijd maar door gaat en aangeeft dat hij liever voor zijn werk koos, dan zijn prive-leven. Ik denk dat dit gewoon een fase was in je leven. Carriere maken, hoog eindigen, kind krijgen en realiseren dat er meer is in het leven. Nogmaals, niets vreemd aan. Je hebt wellicht te lang doorgelopen daar, over je grenzen heen. Ik zou je tijd nemen, beseffen dat het een signaal was dat je klaar was en bewust gaan kiezen voor iets wat je ziet als hobby/vrije tijd. Je vergelijkt werken veel banen die inderdaad niet echt leuk zijn om te doen. Vuilnisman, lopende band, autowasserij, etc. zijn niet de banen waar veel mensen om staan te springen. Jij hebt in principe een interessante CV voor bedrijven, omdat je niet alleen toont dat je klom binnen het bedrijf, maar daar ook 13 jaar hebt gewerkt. Die loyaliteit vindt men altijd zeer interessant. Je redenatie van 'werken is per definitie waardeloos' is wel erg stellig. Ik kan meerdere beroepen voor mijzelf noemen die ik leuk vind. Feit is wel dat ik jarenlang voor mijzelf werkte als ZZP'er. De vrijheid die je daarmee kunt krijgen is enorm en daarom is voor mij een 9 to 5 baan echt geen optie meer. Ook het 'vast' zitten op een werkplek en dat nagenoeg dagelijks vind ik persoonlijk een vorm van moderne slavernij ;-)
Je kunt via je werkgever of het UWV kosteloos cursussen gaan volgen. Soms hoeft dit niets met je werk te maken te hebben, maar is het puur voor zelfontplooiing. Je zei dat je hobbies had, dus wellicht kan je kijken of er iets te verzinnen is waar je je geld mee kunt verdienen.
Een vriend van mijn zoon startte 6 jaar geleden een online webstore voor technisch lego onderdelen. Die vriend was daar gek op. Zijn bedrijfje draait ongelooflijk goed en hij krijgt wereldwijd bestellingen van andere hobbiesten. Die jongen heeft alles geautomatiseerd, waardoor het inpakken, versturen, retours, etc. allemaal door een derde partij wordt gedaan. Hij hoeft alleen maar zijn website bij te houden en zijn bankrekening te bekijken. Een sportmaatje van mij handelt online in 3 speciale producten. Heel simpel, via alibaba koopt hij in. Hij draait een omzet inmiddels van 130.000 Euro en maakt ieder kwartaal een grote reis. Net terug van skieën in Japan en 1 maand later alweer met z'n gezin naar Nepal. Egypte staat als volgende bestemming gepland. Zijn vrouw hoeft niet eens te werken..
Tis maar hoe je het zelf organiseert.
Anoniem
31-05-2023
Reactie:
Je hebt gelijk, ik spreek er nu veel over met andere mensen en die switchen ook vaak van job, reden ik was het zo beu 😀
Ethias
31-05-2023
Reactie:
Dacht ik al. Er zijn zat mensen die dit overkomt. Ineens ben je er klaar mee. Minister Fred Teeven werd ineens buschauffeur...😁 Gewoon rustig laten bezinken en kijken wat je volgende stap wordt. Los van branche en inkomen. Gewoon wat leuk lijkt.
Anoniem
31-05-2023
Reactie:
Hi Ethias, ik werd vanochtend wakker en bedacht mij, na een optelsom van afgelopen weken, waarbij ik mijn banen onder de loep nam, wat mij nou wel en geen energie geeft, wat de meest geschikte baan zou zijn voor mij. Net een bedrijf benaderd voor algemene info en direct werd ik uitgenodigd voor een gesprek morgen. De enrgiestoot die dat gaf is echt hetgeen wat voor mij aangeeft dat dit de oorzaak is van mijn burnout. Door overmacht in een functie en branche gerold omdat er immers geld verdiend moest worden. Nu kies ik niet voor het salaris, maar voor wat ik leuk vind. Mijn salaris zal nog naar de helft zijn, maar dat vul ik aan met een online shop die redelijk rendeert. Bij elkaar het salaris wat ik anders ook zou krijgen voor een 5 daagse kantoorbaan. Helemaal prima dit.
Anoniem
01-06-2023
Re-integratie valt me nog zwaar (Verhaal 514)
Ten eerste blij met dit forum vooral de herkenning.
Zit nu 15 maanden in Burn-out, door persoonlijke stijl hier in terecht gekomen en is begonnen met de overgang. Slecht slapen, jezelf kwijt zijn etc. Heel wat lichamelijke klachten die ondertussen de revue gepasseerd zijn. Hulp kwam uiterst traag op gang en heb ook gemerkt dat je zelf moet puzzelen met alle psychologische inzichten. Ze zetten je lang niet altijd aan tot goede keuzes. Ik ben letterlijk teveel in beweging gezet. Focus op balans in ontspanning en spanning was veel belangrijker geweest. Ik was continu aan de loop in huis en buiten, want bij angsten moest ik in beweging. Maar goed elke burn-out is anders. Zelf heb ik heel veel last van m’n spieren, voeten stijf, zere benen, rug en nek. Zijn er mensen die dit ook dagelijks hebben?
De paniek is er bij mij inmiddels uit. En slapen gaat iets beter sinds kort. Maar re-integratie valt me nog zwaar, daarom psychosomatische therapie gaan volgen. Weet gewoon niet wat m’n grenzen zijn. Ik sta voor groepen, heb ook daardoor ook het gevoel er moeten zijn op een krachtige manier maar ben alleen maar bezig met de gedachte of het me gaat lukken. Dus me geven en inleven in de mens voor me is gewoon nog teveel. Dit accepteren is ook lastig, ik was namelijk zo anders. Ik hoor graag van anderen hun ervaringen over die spierproblemen en wat er tegen doen.
Zit nu 15 maanden in Burn-out, door persoonlijke stijl hier in terecht gekomen en is begonnen met de overgang. Slecht slapen, jezelf kwijt zijn etc. Heel wat lichamelijke klachten die ondertussen de revue gepasseerd zijn. Hulp kwam uiterst traag op gang en heb ook gemerkt dat je zelf moet puzzelen met alle psychologische inzichten. Ze zetten je lang niet altijd aan tot goede keuzes. Ik ben letterlijk teveel in beweging gezet. Focus op balans in ontspanning en spanning was veel belangrijker geweest. Ik was continu aan de loop in huis en buiten, want bij angsten moest ik in beweging. Maar goed elke burn-out is anders. Zelf heb ik heel veel last van m’n spieren, voeten stijf, zere benen, rug en nek. Zijn er mensen die dit ook dagelijks hebben?
De paniek is er bij mij inmiddels uit. En slapen gaat iets beter sinds kort. Maar re-integratie valt me nog zwaar, daarom psychosomatische therapie gaan volgen. Weet gewoon niet wat m’n grenzen zijn. Ik sta voor groepen, heb ook daardoor ook het gevoel er moeten zijn op een krachtige manier maar ben alleen maar bezig met de gedachte of het me gaat lukken. Dus me geven en inleven in de mens voor me is gewoon nog teveel. Dit accepteren is ook lastig, ik was namelijk zo anders. Ik hoor graag van anderen hun ervaringen over die spierproblemen en wat er tegen doen.
Eef
31-05-2023
laatste reactie: 01-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het klinkt alsof je re-integratie topdown verloopt in plaats van op geleide van klachten en je gevoel. Heb je wel aangepast werk of zou je de stapjes iets kleiner kunnen maken zodat elke stap goed voelt (en je zelfvertrouwen weer groeit) alvorens je een volgende stap zet? Ik sta ook voor groepen en bij mij speelt beginnende overgang ook een rol. Toen ik eenmaal weer in rust kon ontspannen ben ik langzaam gaan opbouwen, ook in werk. Maar dat begon met administratieve dingen, toen telefonisch weer wat clientcontact, daarna ook online en toen pas weer face tot face. Voor de groep staan lijkt me een van de laatste stappen (het gevoel dat je er echt moet staan idd snap ik helemaal). Laat je niet leiden door anderen maar luister goed naar je gevoel. Enkel doen wat goed voelt is zo belangrijk in deze fase. En uiteindelijk is dat ook voor je werkgever belangrijk anders duurt het alleen maar langer.
Als je nu pas beter slaapt, heb je lang ingeteerd. Ik denk persoonlijk dat herstel pas echt inzet wanneer je weer goed kunt slapen en weer echt kunt ontspannen (met momenten iig), -dus ook lichamelijk/spieren- en daarna ga je pas weer veerkracht opbouwen en neemt stressbestendigheid weer toe (zoals het aankunnen om iets spannends te doen, voor een groep staan, clienten te woord staan, prive weer meer aankunnen etc). Bij mij duurde dit ruim een jaar. Ben ook bij de gynaecoloog geweest en die schreef bio-identieke progesteron voor. Ik vind het laatig te zeggen wat het doet (en wat waardoor komt) maar ik slaap er goed/beter op en ben er wat kalmer door geworden geloof ik. Misschien een idee die er ook in te betrekken. Als je hormonale systeem op hol is, is dat ook erg ontregelend. Succes!
Als je nu pas beter slaapt, heb je lang ingeteerd. Ik denk persoonlijk dat herstel pas echt inzet wanneer je weer goed kunt slapen en weer echt kunt ontspannen (met momenten iig), -dus ook lichamelijk/spieren- en daarna ga je pas weer veerkracht opbouwen en neemt stressbestendigheid weer toe (zoals het aankunnen om iets spannends te doen, voor een groep staan, clienten te woord staan, prive weer meer aankunnen etc). Bij mij duurde dit ruim een jaar. Ben ook bij de gynaecoloog geweest en die schreef bio-identieke progesteron voor. Ik vind het laatig te zeggen wat het doet (en wat waardoor komt) maar ik slaap er goed/beter op en ben er wat kalmer door geworden geloof ik. Misschien een idee die er ook in te betrekken. Als je hormonale systeem op hol is, is dat ook erg ontregelend. Succes!
M.
01-06-2023
Reactie:
Heel erg bedankt voor je reactie. Ik ga je suggesties overwegen en kijken hoe ik dit kan gaan toepassen. Enkel doen wat goed voelt is nog lastig te onderscheiden. Er zijn zoveel dubbele signalen in je hoofd en lijf. Elke avond denk ik, ach morgen is het misschien anders. Maar is vooralsnog een desillusie. Probeer me af te leiden, maar m’n hobby’s zijn momenteel onvindbaar. Altijd gedacht dat ik me nooit zou vervelen als ik thuis zou zijn, verveel me rot, naast huishouden en wandeling. Dus blij dat ik weer een beetje mee kan doen aan het gewone leven en op m’n werk ben. Ik ga kijken wat ik kan vereenvoudigen, misschien iets later onder de mensen komen zodat wanneer mijn les begint ik niet teveel interactie heb vooraf. Ik ga wat dingen uitproberen, dankjwel
Eef
01-06-2023
Alsof ik mijn eigen zelfwaarde had verraden (Verhaal 493)
Hi allemaal
Ik heb sinds juni 2022 last van mijn benen begon met knieën die ene beetje slap aanvoelde en zetten helemaal door naar mijn heupen en bekken rug polsen etc heb er een half jaar mee door gelopen, tot ik in december een “burn out” kreeg .
Voor mijn gevoel was dat geen burn out maar was mijn energie gewoon op door de pijnklachten ik heb het onwijs druk op mijn werk ben zzp’er met 4 man personeel en heb een gezin waar ik hard voor moet werken , mijn vrouw is afgekeurd zit in de ziektewet dus ik ben de enige kost winnaar.
Ik zelf heb het gevoel dat ik sinds het vaccin die ik eind 2021 heb genomen dat mijn weerstand helemaal kapot gegaan is en alle lichamelijke klachten zijn begonnen. En ook mijn geheugen en hersen zijn waziger geworden dan eerst zelfs hoofdrekenen waar ik altijd heel goed in was vind ik vaak moeilijk.
Ondertussen loop ik mezelf helemaal gek te maken dat ik van alles mankeer en dat ik dood ga na het nemen van het vaccin, ik stond er al niet achter maar heb het toen wel genomen. En daar heb ik heel erg spijt van na 1 prik ben ik de 2e ook niet meer gaan halen omdat ik voelde alsof ik mijn eigen zelfwaarde had verraden.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ?
Groetjes en sterke allemaal
Ik heb sinds juni 2022 last van mijn benen begon met knieën die ene beetje slap aanvoelde en zetten helemaal door naar mijn heupen en bekken rug polsen etc heb er een half jaar mee door gelopen, tot ik in december een “burn out” kreeg .
Voor mijn gevoel was dat geen burn out maar was mijn energie gewoon op door de pijnklachten ik heb het onwijs druk op mijn werk ben zzp’er met 4 man personeel en heb een gezin waar ik hard voor moet werken , mijn vrouw is afgekeurd zit in de ziektewet dus ik ben de enige kost winnaar.
Ik zelf heb het gevoel dat ik sinds het vaccin die ik eind 2021 heb genomen dat mijn weerstand helemaal kapot gegaan is en alle lichamelijke klachten zijn begonnen. En ook mijn geheugen en hersen zijn waziger geworden dan eerst zelfs hoofdrekenen waar ik altijd heel goed in was vind ik vaak moeilijk.
Ondertussen loop ik mezelf helemaal gek te maken dat ik van alles mankeer en dat ik dood ga na het nemen van het vaccin, ik stond er al niet achter maar heb het toen wel genomen. En daar heb ik heel erg spijt van na 1 prik ben ik de 2e ook niet meer gaan halen omdat ik voelde alsof ik mijn eigen zelfwaarde had verraden.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ?
Groetjes en sterke allemaal
Tommy
16-05-2023
laatste reactie: 01-06-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Tommy,
Zeer herkenbaar. Irreële angsten komen vaak voor. Maar troost je bij de gedachte dat (heel) veel mensen hier volledig uitkomen. Je bent op, afgefikt. Niet alleen fysiek maar ook mentaal, dus je gedachten gaan alle kanten op. Besteed er niet teveel aandacht aan en ga kijken wat er naast werkdruk nog meer speelt. Bij mij heeft het een (zeer) duidelijke link met mijn getraumatiseerde vader, waardoor ik gevloerd ben. In mijn geval is systeemtherapie de juiste therapie. Gaat het om patronen die je moet doorbreken, dan is schematherapie de juiste keuze. Succes
Zeer herkenbaar. Irreële angsten komen vaak voor. Maar troost je bij de gedachte dat (heel) veel mensen hier volledig uitkomen. Je bent op, afgefikt. Niet alleen fysiek maar ook mentaal, dus je gedachten gaan alle kanten op. Besteed er niet teveel aandacht aan en ga kijken wat er naast werkdruk nog meer speelt. Bij mij heeft het een (zeer) duidelijke link met mijn getraumatiseerde vader, waardoor ik gevloerd ben. In mijn geval is systeemtherapie de juiste therapie. Gaat het om patronen die je moet doorbreken, dan is schematherapie de juiste keuze. Succes
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
Bedankt voor je oppeppende berichtje en vind het mooi om te zien dat zoveel mensen hier actief zijn en elkaar een helpende hand en steun aanreiken.
Ik heb zelf sinds een aantal maanden ook Wellbutrin een soort anti depressieve wat ook goed werkt voor mensen met ADD, maar sinds die heb ik ook de klacht van kramp in mijn handen en voeten en soort van kracht verlies / verzuring in armen en benen zijn hier nog meer mensen bekend mee en is dit een bijwerking van de Wellbutrin en ander woord is Bupropion
Groetjes
Ik heb zelf sinds een aantal maanden ook Wellbutrin een soort anti depressieve wat ook goed werkt voor mensen met ADD, maar sinds die heb ik ook de klacht van kramp in mijn handen en voeten en soort van kracht verlies / verzuring in armen en benen zijn hier nog meer mensen bekend mee en is dit een bijwerking van de Wellbutrin en ander woord is Bupropion
Groetjes
Tommy
16-05-2023
Reactie:
De basis is dat alles van slag ik. Zowel fysiek als mentaal. Je begrijpt gewoon niet meer wat er allemaal aan de hand is en voelt van alles. Je emoties schieten alle kanten op en van relaxed kan je ineens doorschieten naar gespannen. De oplossing is véél praten, accepteren en rust. Voor veel mensen (ook voor mij) is het doorbreken van aangeleerde denkpatronen de oplossing. Daarom zijn de wachtlijsten bij schematherapeuten zo enorm lang (velen hebben een stop en de laatste die ik vroeg kon mij over 37 weken behandelen...). Vaak zijn die denkpatronen hardnekkig, waardoor langere therapie noodzakelijk is, wat weer verklaart waarom veel schematherapeuten vol zitten. Ik zit bewust niet aan de medicatie, omdat ik letterlijk wil voelen op welke momenten ik piek en wanneer niet. Anders vlakt alles af. Ik heb gelukkig een situatie waarin ik mij financieel niet druk hoef te maken, waardoor ik mij kan focussen op deze issue. Er is altijd een oorzaak en met de juiste therapie is dit te herleiden en kan eraan gewerkt worden. Die angsten zijn gewoon bij-effecten die los staan van de onderliggende oorzaak.
Anoniem
17-05-2023
Reactie:
Oh ja, niet geheel onbelangrijk. Mijn ex-collega (man 56 jaar) had de angst dat een van zijn gezinsleden een ernstige ziekte had. Jarenlang mee rondgelopen, raakte volledig burn-out, ging in systeemtherapie waaruit bleek dat hij een soort trauma had opgelopen doordat hij vanaf zijn 18e alleen voor zijn zieke moeder moest zorgen. Zij claimde hem volledig. Na 15 sessies was hij klaar, snapt hij het hele plaatje en inmiddels kan hij zich niet mee voorstellen hoe hij zich zo rot kon voelen al die jaren. Als herboren, omschrijft hij het zelf. Zijn advies is : "Zoek jezelf, vind jezelf"
Ook een vriendin van mij. Zelfde verhaal, ingestort, angstaanvallen, talloze therapieën totdat ze de juiste tegenkwam. Inmiddels ook volledig herstelt. Oorzaak was ook in haar geval een zieke vader die zij jarenlang verzorgde en waar ze zich dagelijks zorgen om maakte. M.a.w. dit zijn voorbeelden waaruit blijkt dat de sleutel altijd ergens ligt. Ik heb gelukkig de sleutel na zeker 5 jaar ook gevonden en kan niet wachten totdat mijn therapie zal gaan starten. 5 jaar lang zinloze gesprekken gehad zonder enig resultaat en zelf veel geprobeerd, maar allemaal zonder resultaat. Het idiote is dat zelfs mijn huisarts exact weet wat mijn probleem was, maar simpelweg niet wist welke therapie daarvoor geschikt was. Je bent dus totaal op jezelf aangewezen. Ook de vriendelijke praktijkondersteuner wist nauwelijks iets over de verschillende soorten therapieën. M.a.w. hier ligt de kern van de duur van je herstel. Hoe eerder je weet welke therapie er voor je geschikt is én je de juiste therapeut vindt (het moet altijd klikken, anders werkt het niet), dan ben je er (veel) sneller uit. Dus heb je een familiesituatie gehad waarin iets speelde (depressieve ouder, alcoholistische ouder, afstandelijke ouders, etc.), dan is systeemtherapie de juiste manier. Omdat je moest leren om met zo'n situatie om te gaan heb je patronen ontwikkeld (coping strategie). Dit doet ieder mens. Die patronen waren een noodgreep, maar zitten nog diep geworteld in je dagelijkse denken en doen. Hiervoor is schematherapie de juiste oplossing. Veel mensen doen een combinatie van die 2, waardoor de wachtlijsten nóg langer worden.
Ook een vriendin van mij. Zelfde verhaal, ingestort, angstaanvallen, talloze therapieën totdat ze de juiste tegenkwam. Inmiddels ook volledig herstelt. Oorzaak was ook in haar geval een zieke vader die zij jarenlang verzorgde en waar ze zich dagelijks zorgen om maakte. M.a.w. dit zijn voorbeelden waaruit blijkt dat de sleutel altijd ergens ligt. Ik heb gelukkig de sleutel na zeker 5 jaar ook gevonden en kan niet wachten totdat mijn therapie zal gaan starten. 5 jaar lang zinloze gesprekken gehad zonder enig resultaat en zelf veel geprobeerd, maar allemaal zonder resultaat. Het idiote is dat zelfs mijn huisarts exact weet wat mijn probleem was, maar simpelweg niet wist welke therapie daarvoor geschikt was. Je bent dus totaal op jezelf aangewezen. Ook de vriendelijke praktijkondersteuner wist nauwelijks iets over de verschillende soorten therapieën. M.a.w. hier ligt de kern van de duur van je herstel. Hoe eerder je weet welke therapie er voor je geschikt is én je de juiste therapeut vindt (het moet altijd klikken, anders werkt het niet), dan ben je er (veel) sneller uit. Dus heb je een familiesituatie gehad waarin iets speelde (depressieve ouder, alcoholistische ouder, afstandelijke ouders, etc.), dan is systeemtherapie de juiste manier. Omdat je moest leren om met zo'n situatie om te gaan heb je patronen ontwikkeld (coping strategie). Dit doet ieder mens. Die patronen waren een noodgreep, maar zitten nog diep geworteld in je dagelijkse denken en doen. Hiervoor is schematherapie de juiste oplossing. Veel mensen doen een combinatie van die 2, waardoor de wachtlijsten nóg langer worden.
Anoniem
17-05-2023
Reactie:
He Tommy,
Ik herken je klachten. Je bent nu zo moe dat je het niet meer kan relativeren allemaal. Ook ik dacht dat ik dood zou gaan, dat mijn darmen nooit meer goed zouden gaan werken, dat ik hart klachten voor het leven zou houden etc. Het is allemaal niet waar gebleken. Ik ben er nu weer een paar maanden uit en pas achteraf zie je hoe opgebrand je echt bent geweest. Zorg dat je situatie zo is dat je een tjijdje niet hoeft te werken. In het begin was mijn ervaring dat echt rust nemen een hel was omdat toen de spanning pas echt goed los kwam. Maar na een paar weken of maanden zal dat verbeteren en kun je je weer echt ontspannen zoals vroeger. En dan kun je ook goed nadenken over je toekomst en wat er moet veranderen. Dit kan heel confronterend zijn want je hebt tot nog toe genegeerd dat er iets moest veranderen. Ik moest bijvoorbeeld leren om veel meer tijd voor mezelf te nemen en dat ik er daardoor veel beter voor anderen kan zijn.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Groeten Ruben .
Ik herken je klachten. Je bent nu zo moe dat je het niet meer kan relativeren allemaal. Ook ik dacht dat ik dood zou gaan, dat mijn darmen nooit meer goed zouden gaan werken, dat ik hart klachten voor het leven zou houden etc. Het is allemaal niet waar gebleken. Ik ben er nu weer een paar maanden uit en pas achteraf zie je hoe opgebrand je echt bent geweest. Zorg dat je situatie zo is dat je een tjijdje niet hoeft te werken. In het begin was mijn ervaring dat echt rust nemen een hel was omdat toen de spanning pas echt goed los kwam. Maar na een paar weken of maanden zal dat verbeteren en kun je je weer echt ontspannen zoals vroeger. En dan kun je ook goed nadenken over je toekomst en wat er moet veranderen. Dit kan heel confronterend zijn want je hebt tot nog toe genegeerd dat er iets moest veranderen. Ik moest bijvoorbeeld leren om veel meer tijd voor mezelf te nemen en dat ik er daardoor veel beter voor anderen kan zijn.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Groeten Ruben .
Ruben
17-05-2023
Reactie:
Hi Ruben
Bedankt voor je duidelijke berichtje, fijn dat jij er goed boven op bent gekomen. Ben je er nu ook zo goed als vanaf ? Want je zit toch nog steeds wel op een forum zoals deze. En als je dat alleen zou doen om andere lotgenoten een hart onder de riem te steken zou dat echt super tof zijn.
Om mijn heen krijg ik weinig begrip heb veel macho vrienden die dit allemaal niet kennen en ook niet erkennen dat dit probleem veel voor komt. Maar voor de goede orde jullie denken dus dat dit niet zou kunnen komen door het vaccin wat we me ze alle hebben genomen en wat nu opeens helemaal niet meer bestaat en nooit meer over word gepraat, veel mensen om me heen die het niet hebben genomen die zeggen dat als je het heb genomen je dood gaat binnen 10 jaar
Ik blijf er maar mee bezig en over piekeren het is zo erg dat mijn hele lichaam verzuurd en verkrampt wat eerst alleen hoofdpijn rugpijn en spierspanning in knieën was
Groetjes
Tommy
Bedankt voor je duidelijke berichtje, fijn dat jij er goed boven op bent gekomen. Ben je er nu ook zo goed als vanaf ? Want je zit toch nog steeds wel op een forum zoals deze. En als je dat alleen zou doen om andere lotgenoten een hart onder de riem te steken zou dat echt super tof zijn.
Om mijn heen krijg ik weinig begrip heb veel macho vrienden die dit allemaal niet kennen en ook niet erkennen dat dit probleem veel voor komt. Maar voor de goede orde jullie denken dus dat dit niet zou kunnen komen door het vaccin wat we me ze alle hebben genomen en wat nu opeens helemaal niet meer bestaat en nooit meer over word gepraat, veel mensen om me heen die het niet hebben genomen die zeggen dat als je het heb genomen je dood gaat binnen 10 jaar
Ik blijf er maar mee bezig en over piekeren het is zo erg dat mijn hele lichaam verzuurd en verkrampt wat eerst alleen hoofdpijn rugpijn en spierspanning in knieën was
Groetjes
Tommy
Tommy
17-05-2023
Reactie:
Burnout werkt zeer ontregelend en leidt er vaak toe dat je gepre-occupeerd raakt met iets. De een is bang om een hartaanval te krijgen, de ander om dood te gaan, ik werd vooral bang om nooit meer te kunnen werken en zo alles kwijt te raken; dat triggerde ook paniekgevoelens. Je kan vaak niet helder meer denken (soms de ene dag wel en de andere niet). Het kost veel tijd om eruit te komen maar uiteindelijk gebeurt dat wel en kun je weer helder denken en je niet meer laten leiden door angstige, irreële gedachten. De kans dat het klopt wat je denkt, dat je binnen 10 jaar sterft, lijkt me erg onaannemelijk. Niemand kan dit weten dus waar is het op gebaseerd? En het idee dat je je 10 jaar lang laat leiden door een angst die misschien onnodig blijjt, zou je veel kruin kosten. Probeer je niet teveel te focussen op de eventuele oorzaak (makkelijk gezegd…) maar op hoe ermee om te gaan. Eerdere keuzes kun je niet ongedaan maken en daar moet je hoe dan ook mee omgaan, maar wat je er in het hier en nu mee kan doen daar heb je wel invloed op. Ik ben ook gevaccineerd en geloof werkelijk niets van deze complotten, pure bangmakerij. Met je spanning die het oproept hou je veel kans je klachten in stand. Ga wandelen (of in mijn geval was rennen nog beter) zodra er angstgedachten opkomen, ga er niet te veel op in want dan ga ke je alleen maar slechter voelen.
Ik ben ook bijna van mijn klachten af en zit toch nog op dit forum ;)
Hou je taai, het komt echt goed!
Ik ben ook bijna van mijn klachten af en zit toch nog op dit forum ;)
Hou je taai, het komt echt goed!
Anoniem
01-06-2023
Ik bleek een epileptische aanval te hebben gehad (Verhaal 39)
Ik kwam per toeval op deze site terecht en herken veel in de andere verhalen. Ik ben sinds Maart 2020 thuis. Ik dacht het voor elkaar te hebben, net een studie afgerond naast mijn baan en mama zijn, goedlopende praktijk waarin ik 110% gaf, die net een maand open was en eind Maart wordt ik wakker gemaakt door mijn partner met het ambulancepersoneel. Ik blijk een epileptische aanval te hebben gehad en bewusteloos te zijn geweest een tijdje. Bij mij ging letterlijk het licht uit. Na meerdere scans en in het ziekenhuis te hebben gelegen kwam er niets uit, de neuroloog vertelde dat ik alle symptomen heb van uitputting /burnout. Ik ben nu 7mnd verder en kan weinig. Veel duizelig, angstig, hyperventilatie, continu overprikkeld en emotioneel. Ik heb bij een psycholoog gezeten maar dat lijkt de klachten alleen maar erger te hebben gemaakt, ze had ook geen ervaring met burnout. Mensendieck gaat wel goed, ik begrijp door haar meer wat er in mijn lijf gebeurd. Ik zou alleen zo traag zien dat het beter gaat. Soms heb ik een week dat ik denk ik ben er weer een beetje, kan ik 10minuutjes wandelen in het bos of even op de fiets naar vrienden toe, maar de week erop wordt ik trillend duizelig wakker met het gevoel alsof ik flauwval en heel opgejaagd /hoog adrenaline gevoel en denk ik oh.. We zijn er blijkbaar dus toch nog steeds niet. Ik zie niet wat ik fout doe, ik heb de inzichten, pak mijn rustmomenten. Mediteer en doe yoga, ik ga niet zodra het beter gaat meteen van alles doen, dat heb ik wel afgeleerd. Heeft iemand tips? Ik zou graag een goede burnout coach vinden. Deze week start een andere psycholoog maar geen idee of het wat is. Heel veel sterkte allemaal. Als ik sommige vriendinnen van me hoor, het komt uiteindelijk goed, hou vol! Het wordt beter ❤️
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat bizar om te lezen. Ik werd 2 of 3 jaar geleden ook wakker met ambulancepersoneel naast mijn bed. Mijn vriend had de ambulance gebeld. Ik bleek mijn eerst epileptische aanval in mijn slaap gehad te hebben. Ook ik bleek toen een burn-out te hebben (mijn 2e). De stress en vermoeidheid triggert bij mij de aanvallen.
Het is inderdaad een hele zoektocht, dat ervaar ik zelf ook. Hopelijk heb je nu een fijne psycholoog.
Liefs
Het is inderdaad een hele zoektocht, dat ervaar ik zelf ook. Hopelijk heb je nu een fijne psycholoog.
Liefs
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een geluk als je een partner hebt.
Als ik iets zou krijgen sta ik er alleen voor.
Als ik iets zou krijgen sta ik er alleen voor.
Anoniem
20-02-2023
Reactie:
Hoe is et nu met je? Na bijna 3 jaar? Gaat et wel voorbij die enorme uitputting herken alles wat je geschreven hebt zit er zelf nu 19 maanden in
Anoniem
02-03-2023
Reactie:
Beste,
Ik herken me momenteel volledig in uw verhaal.
Ook onverklaarbafre epilepsie-aanval, nu in een vicieuze cirkel.
mvg
Bart
Ik herken me momenteel volledig in uw verhaal.
Ook onverklaarbafre epilepsie-aanval, nu in een vicieuze cirkel.
mvg
Bart
bart
30-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Hevige terugval (Verhaal 403)
Ik heb een hevige terugval in mijn burn out. Eind december 2021 ontslag genomen omdat ik toen echt naar mijn lichaam heb geluisterd. Werken ging niet meer etc. Toen echt alles laten vallen en rustig aan gedaan. Van sporten 5,6 x per week en leren en 45 uur werken naar niks. In het begin was dat echt lastig. In die periode naar het buitenland verhuisd voor een tijd om bij te komen. M’n passie achterna gegaan, wonen aan zee. Ben nog vrij jong mid twintig. Te snel gaan sporten na 1 maand en weer 3 stappen terug. Rond juli voelde ik me weer stukken beter en ben begin september weer gaan werken. Full time, daarnaast eigen personal training bedrijfje gestart heel rustig. Achteraf was het allemaal te veel weer in 1 keer. Nu rond eind december weer een terugval nadat ik ook een week erg ziek ben geweest. Te veel gedaan weer. Nu probeer ik weer te herstellen maar het is heftiger. Darmklachten(intens), oorsuizingen, kloppende hoofdpijn, nek, hals, kaak soms. Ik doe echt rustig aan, maar ben veel neerslachtiger dan eerst. Ook minder gemotiveerd om weer volledig de focus te leggen op het herstel. Herkenbaar? Heb mijn rustige werk en m’n andere werk volledig laten vallen, maar het was mijn droom om eindelijk hier van mijn passie mijn werk te maken. Helaas, bij neergelegd. Vraag aan jullie is. Iemand ervaring met Escitaloprom? Is een soort AD. Voorgeschreven door de dokter hier. Iemand andere tips naast gezond eten rust etc? Hoop dat iedereen zich snel wat beter voelt!
Sandro
23-03-2023
laatste reactie: 29-05-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik slik nu ruim 3 maanden eacitalopram en ben super blij dat ik de stap heb gezet. Dacht er zelf wel uit te komen maar de ups en downs elke keer waren gekmakend, iiknweed bang dat het nooit meer goed kwam! Nu ben ik weer vrijwel klachtvrij. Voel me soms nog een beetje ‘wiebelig’ maar ik kan alles weer doen, heb geen angst meer, het vreselijke gepieker is ovee en ik slaap ook weer heel goed. Nu weer rustig alles opbouwen (ik sport best veel maar neem ook veel rust, meditatiemomentjes etc).
Tip: vraag om druppels zodat je heel rustig kunt opbouwen zodat de bijwerkingen de eerste weken meevallen. Ik merkte na 2 weken de eerste vooruitgang al een beetje, na 4w wat meer en de weken erna ging het elke week beter, na week of 10 optimaal resultaat denk ik. Ook afbouwen ga ik tzt heel rustig doen met druppels.
Ben lief voor jezelf, het is al zwaar genoeg. En medicatie is ervoor, niet te bang voor zijn..
Tip: vraag om druppels zodat je heel rustig kunt opbouwen zodat de bijwerkingen de eerste weken meevallen. Ik merkte na 2 weken de eerste vooruitgang al een beetje, na 4w wat meer en de weken erna ging het elke week beter, na week of 10 optimaal resultaat denk ik. Ook afbouwen ga ik tzt heel rustig doen met druppels.
Ben lief voor jezelf, het is al zwaar genoeg. En medicatie is ervoor, niet te bang voor zijn..
Mikki
24-03-2023
Reactie:
Ik vraag me soms af of medicatie niet je neurotransmitters in de war brengt misschien gaat het inderdaad wel goed met zo n pilletje alleen .. hoe gaat et dan met stoppen. Blijf je er niet iets an over houden zodat je eigenlijk wanneer je stopt en na de ontwenningsverschijnselen misschien alsnog klachten heb.. vind het zo moeilijke keuze om te maken wel of niet beginnen. Wil uiteindelijk zonder pillen leven. En zelf serotonine aanmaken. Veel mensen zeggen anders gaan eten emb test laten doen. Meditatie Veel rust momenten nemen trauma verwerken enz.. medicatie gaat alles onderdrukken denk ik dan. Maar ik kan ook nog niet echt veel blijf Veel apanningsklachten hebben vooral nek ogen enZ en dan niet lang kunnen staan na 20 maanden. Moeilijke beslissing. Iemand ervaring met afbouwen?
Gr
Gr
Anoniem
25-03-2023
Reactie:
Ik weet niet of je dit leest
Maar vind het echt knap van je dat je het zolang hebt volgehouden met medicatie
Maar vind het echt knap van je dat je het zolang hebt volgehouden met medicatie
Jj
25-03-2023
Reactie:
Dankjewel Mikki voor je reactie. Ik ga er morgen mee beginnen.
Gr
Gr
Sandro
26-03-2023
Reactie:
Mocht je AD lastig vinden kan je ook starten met Saffraan. Dat is een natuurlijke AD bij mij werkt het erg fijn!
Ook icm ashwaganda en Rhodiola erbij. Je zou eens kunnen informeren bij een Stressoloog.
Succes
Ook icm ashwaganda en Rhodiola erbij. Je zou eens kunnen informeren bij een Stressoloog.
Succes
Anoniem
28-03-2023
Reactie:
Helpt et ook bij volledige burnout .. ik kan niet tegen licht schermen en drukte plus kan ook niet veel inspannen door lichamelijke klachten. Of toch beter ad. Op drukkere plekken waar ik loop voel ik me sneller duizelig gespannen voelt alsof ik out ga.
Anoniem
28-03-2023
Reactie:
Hoe is het Sandro al begonnen met ad?
Anoniem
31-03-2023
Reactie:
Ben net begonnen met af en heb ook andere medicijnen voor het slapen gaan, slik ook veel vitamine pillen en eet super gezond. Ik merk lichtelijk al wat verschil, minder gepieker, meer ontspannen en een stuk minder somber ondanks dat ik me nog steeds erg vermoeid voel. Het helpt me wel, mijn 1e burn out zonder medicatie weten te doorstaan maar deze keer mezelf er toch maar aan over gegeven en er 2/3 weken geleden mee begonnen. Hopelijk voelt iedereen zich snel wat beter. Optimistisch blijven en accepteren dat je je slecht voelt en koester de dagen dat je je wat beter voelt maar verspil dan niet gelijk al je energie. We kunnen dit met zijn allen!
Sandro
14-04-2023
Reactie:
Hey sandro hier ook pas begonnen met ad. Pff wel heftige bijwerkingen smorgens al zenuwachtig en continu brandend tintelende gevoel . 5 dag vndaag. Hoe heb het doorstaan? Ik heb tot nu toe alleen ad heb je andere medicatie die de klachten verzachten.
Anoniem
15-04-2023
Reactie:
Hoi Sandra, had je ook last van angst en paniek samen met je spankingsklachten?
Gr l
Gr l
Anoniem
17-04-2023
Reactie:
Ik sprak pas nog iemand die een paar jaar AD had geslikt en in 5 weken tijd was afgebouwd (lijkt mij vrij snel) zonder problemen (inmiddels alweer ruim een jaar geleden). Ik hoor ook hele goeie verhalen. En 10mg escitalopram is een hele lage dosering (je kan tot 40mg). Veel mensen schrijven recensies in de eerste weken of zijn dan zelfs alweer gestopt, dat soort recensies maken je bang. Voor mij voelt ‘t alsof het m’n leven heeft gered die 10 druppels ;)
Ik had ook forse angst (tegen paniek aan), dat is nu echt weg! En ik kan me ook weer echt ontspannen waardoor ik nu pas het gevoel heb dat ik echt aan het herstellen ben. Mijn zelfvertrouwen begint ook weer terug te komen.
Ik had ook forse angst (tegen paniek aan), dat is nu echt weg! En ik kan me ook weer echt ontspannen waardoor ik nu pas het gevoel heb dat ik echt aan het herstellen ben. Mijn zelfvertrouwen begint ook weer terug te komen.
M.
17-04-2023
Reactie:
Sorry voor de late reactie. Ik had wel wat angst ja maar in mijn 1e burn-out was dat maar afwezig. Het is er nog wel en ik accepteer het gewoon en schrijf het van me af. Positieve affirmeren helpt en ik gebruik mexazolam voor het slapen. En M? Hoeveel milligram zijn die 10 druppels ongeveer? In verhouding? En inderdaad focussen op het goeie en slechtere momenten accepteren, en ja dat is lastig maar is naar mijn mening de beste manier om er mee om te gaan. Sterkte iedereen en heb vertrouwen!
Sandro
29-05-2023
Na hoeveel weken weer lopen? (Verhaal 510)
Na hoeveel weken of maanden rust zijn jullie weer begonnen met lopen en of licht hardlopen of zwemmen of licht sporten? Gr Sandro
Sandro
27-05-2023
laatste reactie: 29-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Sandro, ik ben na 3 maanden gestart, simpelweg omdat ik begon te merken dat ik fysiek steeds meer kon en eruit wilde. De eerste 2 weken heel rustig aan, kleine uitstapjes en rustig terug gaan als je merkt dat het teveel wordt. Begrijpen wat er gebeurt en snappen dat er niets aan de hand is
Daarna een 1/2 uur fietsen bij de fitness en tussen 125-140 bpm blijven. Echt aan houden. Daarna rustig de sauna in en douchen. Eenmaal thuis vaak s'middags even slapen en de rest van de dag niets. Daarna pas in de middag ook iets doen. Al is het een boodschapje of iets anders. In ieder geval proberen. Gaat niet makkelijk, maar gaat wennen. Soms een dag even niets en jezelf inhouden (bij mij echt een probleem, maar komt goed....vanmiddag weer gezwommen en veel gekletst). Zorg ervoor dat je het meeste voor max 16:00 doet. Je hebt daarna alle tijd om te zakken qua rust. Nu ben ik 2 maanden verder en begin te merken waar mijn grens ligt. Dit is puur testen en uitproberen. Weer even wat stappen terug, energie opladen. Goed eten.. ik eet 2 bananen per dag, pure chocolade, gezonde maaltijden en af en toe een wijntje. Alleen decafe en veel lullige spelletjes op m'n mobieltje. Zo dom mogelijk houden 😁 Stapje voor stapje bouw je dan alles op. Wat voor mij ook hielp is analyseren waar ik nu sta en wat ik ooit wilde. Gaf veel eye openers en een steeds duidelijker blik op wat ik over enige tijd wil gaan doen. Een ommezwaai qua carrière, maar zeker een waar m'n hart sneller van gaat kloppen.
Ga je ook meer op jezelf focussen. Je uiterlijk, verzorging, kleding, voorkomen, etc. Bijv sporten, op je voeding letten, vitamines, etc. Een gezonde geest zit in een gezond lichaam. Oude wijsheid klopt altijd..
Daarna een 1/2 uur fietsen bij de fitness en tussen 125-140 bpm blijven. Echt aan houden. Daarna rustig de sauna in en douchen. Eenmaal thuis vaak s'middags even slapen en de rest van de dag niets. Daarna pas in de middag ook iets doen. Al is het een boodschapje of iets anders. In ieder geval proberen. Gaat niet makkelijk, maar gaat wennen. Soms een dag even niets en jezelf inhouden (bij mij echt een probleem, maar komt goed....vanmiddag weer gezwommen en veel gekletst). Zorg ervoor dat je het meeste voor max 16:00 doet. Je hebt daarna alle tijd om te zakken qua rust. Nu ben ik 2 maanden verder en begin te merken waar mijn grens ligt. Dit is puur testen en uitproberen. Weer even wat stappen terug, energie opladen. Goed eten.. ik eet 2 bananen per dag, pure chocolade, gezonde maaltijden en af en toe een wijntje. Alleen decafe en veel lullige spelletjes op m'n mobieltje. Zo dom mogelijk houden 😁 Stapje voor stapje bouw je dan alles op. Wat voor mij ook hielp is analyseren waar ik nu sta en wat ik ooit wilde. Gaf veel eye openers en een steeds duidelijker blik op wat ik over enige tijd wil gaan doen. Een ommezwaai qua carrière, maar zeker een waar m'n hart sneller van gaat kloppen.
Ga je ook meer op jezelf focussen. Je uiterlijk, verzorging, kleding, voorkomen, etc. Bijv sporten, op je voeding letten, vitamines, etc. Een gezonde geest zit in een gezond lichaam. Oude wijsheid klopt altijd..
Anoniem
27-05-2023
Reactie:
Is het normaal dat je tijdens je burn out totaal geen zin hebt om te werken? Ik ben 13 jaar met hart en ziel gaan werken, was de meest gemotiveerde persoon van het bedrijf, maakte op 13 jaar maar liefst 4 promoties, ik ergerde mij dood aan mensen die constant ziek waren en nu zit ik hier.. kreeg paniekaanvallen op het werk en melde mij 3 maanden ziek, erna 1 jaar 3/5 gewerkt maar het werk geluk kwam niet terug, nu net gestart terug voltijds bij een ander bedrijf maar ook daar geen motivatie om te werken, ik ben steeds op zoek naar zingeving in het werk.. ik verlang terug om de gemotiveerde werknemer te zijn van vroeger, en mij niet iedere dag naar het werk te moeten slepen!
Herkenbaar?
Herkenbaar?
Ethias
28-05-2023
Reactie:
Totaal niet vreemd. Je zou ook een bore-out kunnen hebben. Je kunt ergens gewoon echt klaar mee zijn, ook al was het je passie. Ik las een tijdje terug nog over topsporters die hun hele leven bezig waren met hun sport met maar één doel 'de beste' worden. Of ze werden het of niet, maar voor velen was van dat doel van de ene op de andere dag weg. Dit kan door een gebeurtenis zijn of een inzicht of wat dan ook, maar zo vreemd is dit niet. Ik ben zelf 51 jaar en herken je gevoel goed. Mijn hele leven in de sales gezeten en ook telkens hogerop geklommen. Riant salaris, etc. maar de drive is weg. Te vaak hetzelfde spelletje gedaan en nagenoeg alles al meegemaakt. Zinvol werk is eventueel ook iets wat ik zou willen gaan doen. Volgende week heb ik voor het eerst een gesprek met een coach van het uwv om daarover te praten. Maar een commerciële baan is zeker niet meer wat ik zoek. Dus ja, het is heel herkenbaar en komt veel voor.
Anoniem
28-05-2023
Reactie:
Als ik nog 30 jaar zo moet gaan werken wordt ik gek denk ik, of zouden de meeste mensen hun naar het werk moeten slepen? Misschien was ik overgemotiveerd, een bore out kan ook maar dan zou ik echt niet weten welke job mij hieruit gaat halen. Heb een riant salaris nu opgezegd en volgens mij zit ik nog niet goed nu...
Ethias
29-05-2023
Reactie:
Misschien een tip:
Ga eens vrijwillegerswerk doen in een tak van sport waar je iets mee hebt. Je leert zo het sfeertje kennen en je zult merken of het wel of niet iets voor je is. Zo kan je bijv. voor culturele instellingen inspringen, maar ook binnen de sportwereld, sociale opvang, vluchtelingenwerk, dierenverzorging, natuurbehoud, etc. Gewoon snuffelen, kan altijd en kan je die onverwachte prikkel geven die je zoekt.
Ga eens vrijwillegerswerk doen in een tak van sport waar je iets mee hebt. Je leert zo het sfeertje kennen en je zult merken of het wel of niet iets voor je is. Zo kan je bijv. voor culturele instellingen inspringen, maar ook binnen de sportwereld, sociale opvang, vluchtelingenwerk, dierenverzorging, natuurbehoud, etc. Gewoon snuffelen, kan altijd en kan je die onverwachte prikkel geven die je zoekt.
Anoniem
29-05-2023
Wordt gek van die constante focus (Verhaal 502)
Ik ben benieuwd of iemand dit herkent. Het gaat met mij qua energie inmiddels redelijk. Vanmiddag 20 minuten gefietst en 2 uurtjes uit lunchen geweest en toen weer teruggefietst. Het enige waar ik echt nog last van heb, zijn paniekaanvallen en dat ik zo gefocust ben op mijn hartslag en deze (ik denk daardoor) vaak voel bonzen. Dit was hetgeen ik tijdens mijn burn-out het meest bang voor was en van de hartkloppingen kreeg ik vaak paniekaanvallen. Ik heb denk ik zo’n hyperfocus gehad op mijn hartslag dat ik daar nu niet meer vanaf kom. Ik ben gecheckt aan mijn hart, maar daar blijkt niks mee aan de hand te zijn. Hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Wordt namelijk gek van die constante focus nog steeds.
Juliette
20-05-2023
laatste reactie: 29-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yep, herken ik volledig en zelfs exact dezelfde gevoelens. Ik was gisteren ook gaan fietsen en ook gaan lunchen. Moest jij ook je paniekgevoel steeds wegdrukken?
Eenmaal thuis voelde het wel (en nog steeds) als een overwinning. Eindelijk een doorbraak. Heerlijk voelde dat. Ik was alleen niet afgepeigerd, maar kon heel slechts in slaap vallen. Vandaag dacht ik, toen ik happy wakker werd ...mooi, dan ga ik weer even sporten, maar merkte al heel snel dat mijn kracht weg was. Ik wilde weer naar huis. Eenmaal thuis allemaal taken gedaan en daarna tranen van vermoeidheid in mijn ogen. Simpelweg veel te veel gedaan. Focus je niet op je lichaam, die is echt gewoon aan het herstellen. Zo adem ik heel oppervlakkig, voel ook mijn hart en heb barstende hoofdpijn. Ik ging ook nog 'eventjes' langs de voetbalclub omdat ik graag weer wil voetballen, maar toen ik in gesprek raakte met iemand, steeg het gevoel van paniek weer omhoog. Rustig verder praten en vooral trager gaan lopen naar mijn fiets om weer naar huis te gaan. Daarna viel ik in slaap en werd doodvermoeid wakker.
Mijn vriendin gaat een schema voor mij maken waar ik mij aan ga houden. Zij heeft ooit ook een burnout gehad en kreeg toen direct professionele begeleiding. Die heb ik nooit gehad, maar krijg die gelukkig binnenkort wel. De uitdaging is dat je niet je grenzen passeert. Misschien was het sporten van vanochtend prima, maar had ik gewoon niet die huishoudelijke klusjes daarna moeten doen? Dat soort dingen zijn heel lastig om zelf te bepalen, omdat jezelf nog steeds in de oude modus zit. Niet zeiken, doorgaan... Superfout, maar zo logisch zonder begeleiding.
Eenmaal thuis voelde het wel (en nog steeds) als een overwinning. Eindelijk een doorbraak. Heerlijk voelde dat. Ik was alleen niet afgepeigerd, maar kon heel slechts in slaap vallen. Vandaag dacht ik, toen ik happy wakker werd ...mooi, dan ga ik weer even sporten, maar merkte al heel snel dat mijn kracht weg was. Ik wilde weer naar huis. Eenmaal thuis allemaal taken gedaan en daarna tranen van vermoeidheid in mijn ogen. Simpelweg veel te veel gedaan. Focus je niet op je lichaam, die is echt gewoon aan het herstellen. Zo adem ik heel oppervlakkig, voel ook mijn hart en heb barstende hoofdpijn. Ik ging ook nog 'eventjes' langs de voetbalclub omdat ik graag weer wil voetballen, maar toen ik in gesprek raakte met iemand, steeg het gevoel van paniek weer omhoog. Rustig verder praten en vooral trager gaan lopen naar mijn fiets om weer naar huis te gaan. Daarna viel ik in slaap en werd doodvermoeid wakker.
Mijn vriendin gaat een schema voor mij maken waar ik mij aan ga houden. Zij heeft ooit ook een burnout gehad en kreeg toen direct professionele begeleiding. Die heb ik nooit gehad, maar krijg die gelukkig binnenkort wel. De uitdaging is dat je niet je grenzen passeert. Misschien was het sporten van vanochtend prima, maar had ik gewoon niet die huishoudelijke klusjes daarna moeten doen? Dat soort dingen zijn heel lastig om zelf te bepalen, omdat jezelf nog steeds in de oude modus zit. Niet zeiken, doorgaan... Superfout, maar zo logisch zonder begeleiding.
Anoniem
20-05-2023
Reactie:
Ja heb ik ook last van. Constant die hartslag in de gaten houden. Ook al is er niks mis mee. Heel irritant. Heb geen tips helaas want ik kom er zelf ook moeilijk van af
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Een tip die ik op een ander forum tegen kwam:
Er bestaat geen ‘beetje ziek’ hart. Wanneer je hart gecheckt is, en de dokter zegt dat alles oké is, is dit gezond. Als je problemen hebt met je hart is je hart ongezond. Er zit niks tussenin. Een ongezond hart kondigt zich duidelijk aan en daar kun je ook niet te lang mee door blijven lopen. Bot gezegd: dan was er inmiddels wel iets ernstigs gebeurd. De meeste mensen met hartproblemen weten het ook niet, totdat er iets mis gaat.
Een bonzende hartslag is heel normaal bij een overactief stressysteem. Je lichaam kan heel wat aan, ook je hart. Accepteer dat je hart op dit moment wat sneller klopt omdat je lichaam aan het herstellen is en je zult merken dat je er steeds minder mee bezig bent.
Ik ken het, heb er zelf heel erg last van gehad. Heb uiteindelijk mijn hartslagmeter weggegooid en dat is een wereld van verschil gebleken.
Er bestaat geen ‘beetje ziek’ hart. Wanneer je hart gecheckt is, en de dokter zegt dat alles oké is, is dit gezond. Als je problemen hebt met je hart is je hart ongezond. Er zit niks tussenin. Een ongezond hart kondigt zich duidelijk aan en daar kun je ook niet te lang mee door blijven lopen. Bot gezegd: dan was er inmiddels wel iets ernstigs gebeurd. De meeste mensen met hartproblemen weten het ook niet, totdat er iets mis gaat.
Een bonzende hartslag is heel normaal bij een overactief stressysteem. Je lichaam kan heel wat aan, ook je hart. Accepteer dat je hart op dit moment wat sneller klopt omdat je lichaam aan het herstellen is en je zult merken dat je er steeds minder mee bezig bent.
Ik ken het, heb er zelf heel erg last van gehad. Heb uiteindelijk mijn hartslagmeter weggegooid en dat is een wereld van verschil gebleken.
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Dank voor jullie reacties! Sowieso al fijn om te horen dat ik niet de enige ben die hiermee zit, al blijft het voor iedereen naar natuurlijk. Ja, paniek slaat bij mij nog snel toe en kan eigenlijk soms al bij de minste inspanning nog voorkomen door de focus en angst voor die hartslag. Ik hoop heel erg dat het met de tijd overgaat omdat je als het goed is steeds meer onderneemt en daardoor dus steeds meer vertrouwen opdoet en ziet dat er niks gebeurt. had alleen gehoopt dat ik weer kon gaan genieten van weer de energie hebben om dingen te doen. Dat is er helaas nog niet bij..
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Die angst zul je weer moeten overwinnen door enerzijds jezelf in kleine stapjes uit te dagen (bv hoge hartslag opwekken met sport en ervaren dat er niet gebeurd, ademhalen door een rietje, iets doen wat je spannend maar wel heel kort etc) en anderzijds technieken aanleren die je kunt toepassen wanneer spanning oploopt. Ademhalingsoefeningen, ontspanningsoefeningen, juist vertragen ipv versnellen. Wanneer je weer kalmer wordt en verder bent ik je BO zal dit gaandeweg ook verdwijnen. Maar hou de stapjes klein zodat het succesjes zijn en je vertrouwen in jezelf en in je lichaam weer groeit. Succes!
M.
29-05-2023
Vooral mentaal moe (Verhaal 499)
Ik ben benieuwd of jullie burnout zijn door prive-omstandigheden of door werk. Bij mij heeft werk er namelijk helemaal niet mee te maken, maar juist iets dat vanaf mijn jeugd speelde. Het is net alsof ik nu uiteindelijk gevloerd ben door alles wat er gebeurd is en een nieuwe start moet gaan maken in deze periode.
Het voelt dus als een burnout, maar fysiek ben ik fit. Ik slaap redelijk, maar sta direct onder spanning als ik wakker wordt. Mijn behandeling start binnenkort en ik krijg (veel) meer energie als ik dingen onderneem dan dat ik thuis blijf zitten. Dus het is vooral mentaal moe.
Het voelt dus als een burnout, maar fysiek ben ik fit. Ik slaap redelijk, maar sta direct onder spanning als ik wakker wordt. Mijn behandeling start binnenkort en ik krijg (veel) meer energie als ik dingen onderneem dan dat ik thuis blijf zitten. Dus het is vooral mentaal moe.
Juliette
19-05-2023
laatste reactie: 29-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij ook privéomstandigheden. Nu bijna een jaar verder werk ik wel weer een paar uur in de week, maar ik heb m’n werk elke dag gemist afgelopen jaar.
Iemand die dicht bij mij staat is nu ook mentaal ingestort door opeenstapeling van traumatische gebeurtenissen van jaren geleden. Bij ons beiden zijn de problemen begonnen met het plotseling overlijden van een dierbare.
Vind het heel rot voor je dat je dit mee moet maken. Fijn te horen dat je nog energie hebt om een beetje bezig te blijven. En ook dat je met behandeling gaat starten, ik hoop dat het je gaat helpen. Sterkte!
Iemand die dicht bij mij staat is nu ook mentaal ingestort door opeenstapeling van traumatische gebeurtenissen van jaren geleden. Bij ons beiden zijn de problemen begonnen met het plotseling overlijden van een dierbare.
Vind het heel rot voor je dat je dit mee moet maken. Fijn te horen dat je nog energie hebt om een beetje bezig te blijven. En ook dat je met behandeling gaat starten, ik hoop dat het je gaat helpen. Sterkte!
Y.
19-05-2023
Reactie:
Bij mij was het vooral werk, als speelt de combi met huishouden en gezin met 3 kinderen ook een rol. Het begon met spanning op het werk en dat werd steeds erger tot ik ook in rust niet meer kon ontspannen (ben nog heel lang doorgegaan). Het heeft lang geduurd voordat ik dat weer kon maar ik ben al die tijd wel op een heel laag pitje thuis dingetjes blijven doen, qua energie kon ik dat aan. Het verloop was wel heel grillig, al die tijd goede en slechte dagen/momenten. Gaandeweg wist ik dat die ‘terugvallen’ er hoe dan ook bijhoorden en kon ik ze beter accepteren. De spanning werd minder maar mijn draagkracht was nog minimaal en ik schoot nog snel in die spanning. Inmiddels merk ik dat ik weer veel meer aan kan en ook weer stress begin te verdragen. Ik kan weer ontspannen en kan weer opbouwen qua werk. Het vraagt veel tijd, dat vooral. Ben een jaar verder en heb het gevoel dat ik nu de laatste fase in ga.
M.
29-05-2023
Sporten? (Verhaal 497)
Even een algemene vraag..
Ik kom steeds een onderwerp tegen door de ene juist wordt geadviseerd en de andere juist niet.
Sporten (niet te fanatiek) staat bovenaan de lijst als stressverlagend dingen die je zou kunnen doen als je burnout bent. Ik sport erg graag, maar weet niet wat nu wijsheid is. Apathisch op de bank liggen werkt averechts op mij. Ik zak dan snel in een depressieve houding. Zodra ik sport, nogmaals rustig fietsend in de sportschool voor 30 minuten en daarna een paar gewichten, maar zeker binnen de grenzen, dan voel ik mij lekker.
Of is de oplossing...sporten mag, maar voor de rest niets doen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Voor een boswandeling heb ik letterlijk de rust niet..
Ik kom steeds een onderwerp tegen door de ene juist wordt geadviseerd en de andere juist niet.
Sporten (niet te fanatiek) staat bovenaan de lijst als stressverlagend dingen die je zou kunnen doen als je burnout bent. Ik sport erg graag, maar weet niet wat nu wijsheid is. Apathisch op de bank liggen werkt averechts op mij. Ik zak dan snel in een depressieve houding. Zodra ik sport, nogmaals rustig fietsend in de sportschool voor 30 minuten en daarna een paar gewichten, maar zeker binnen de grenzen, dan voel ik mij lekker.
Of is de oplossing...sporten mag, maar voor de rest niets doen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Voor een boswandeling heb ik letterlijk de rust niet..
Frank
18-05-2023
laatste reactie: 29-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als ik op de site van Ruud Meulenberg kijk (een gespecialiseerd bedrijf op het gebied van burnout), dan geeft men aan dat een 1/2 uur sporten per dag (duur of krachtsport) juist aanbevolen wordt. Ook op talloze andere site staat dit vermeldt. Zolang het maar niet fanatiek is, maar 'genietend'. Ik moést van mijzelf altijd perse een minimale afstand afleggen en nog vaker 'tot het gaatje gaan'. Dit is juist niet de bedoeling. Wielrennen is eigen gewoon fietsen en genieten van de natuur. Geen doel stellen, maar gewoon er op uit.
Anoniem
18-05-2023
Reactie:
> Voor een boswandeling heb ik letterlijk de rust niet..
En dat is net waar je naar toe moet. Zolang je dit niet kan is het omdat je stress nog te hoog staat.
Sporten zou ik enkel starten eens je terug aan het opbouwen bent, maar jij hebt nog niet eens rust teruggevonden, dan moet je zeker nog niet gaan sporten.
Eerst rust, die constante stress moet eerst weg, je lichaam moet terug leren wat de ruststand is en reserve opbouwen.
En dat is net waar je naar toe moet. Zolang je dit niet kan is het omdat je stress nog te hoog staat.
Sporten zou ik enkel starten eens je terug aan het opbouwen bent, maar jij hebt nog niet eens rust teruggevonden, dan moet je zeker nog niet gaan sporten.
Eerst rust, die constante stress moet eerst weg, je lichaam moet terug leren wat de ruststand is en reserve opbouwen.
Anoniem
18-05-2023
Reactie:
Bedankt voor je advies. Er zit nog inderdaad veel onrust in mij omdat ik nog niet alles verwerkt heb wat mij overkomen is. Zodra ik rust neem, dan ga ik piekeren. Maw rust betekent onrust.
Anoniem
19-05-2023
Reactie:
Plan een vast piekermomentje in, in je dag. Bv. om 15u ga ik een kwartier aan tafel zitten en mag ik piekeren.
Alle piekergedachten die opkomen doorheen de dag verwijs je naar dat momentje.
Alle piekergedachten die opkomen doorheen de dag verwijs je naar dat momentje.
Anoniem
19-05-2023
Reactie:
Ik heb ook vanaf het begin juist gesport. Wandelen vond ik vreselijk, dan was ik teveel met mezelf bezig en kon enkel piekeren. Hardlopen hielp mij juist wel om daarna beter te kunnen ontspannen (alsof ik de spanning eruit rende). Sportschool ging aanvankelijk (vanwege spanning) niet maar na een maand of 8 ongeveer ben ik daar ook begonnen.
Ik heb ook lang getwijfeld waar ik goed aan deed (ook tijdje niets gedaan, enkel wandelen, maar ging me juist slechter voelen). Terugkijkend kan ik alleen naar zeggen: doen! Doe wat goed voelt maar niet té intensief. En wissel inspanning af met voldoende rust.
Ik heb ook lang getwijfeld waar ik goed aan deed (ook tijdje niets gedaan, enkel wandelen, maar ging me juist slechter voelen). Terugkijkend kan ik alleen naar zeggen: doen! Doe wat goed voelt maar niet té intensief. En wissel inspanning af met voldoende rust.
M.
29-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ineens is de wereld anders (Verhaal 508)
Oh ja...niet geheel onbelangrijk. Door je burnout krijg je een enorme klap mbt je zelfvertrouwen. Ineens is de wereld anders, omdat je lichaam en geest het opgaven. Die emoties zitten nog in je en zijn logisch te verklaren. Door (liefst iedere dag) jezelf uit te dagen door iets buiten de deur te doen, bouw je dit vertrouwen in jezelf weer langzaam op. Dit gaat niet vanzelf en moet jezelf zien op te wekken. Je zult zien dat je dan langzaam maar zeker weer op dat punt uitkomt waar je graag wilt zitten. Zo is een lange autorit voor mij nog teveel. Hier heb ik vrede mee...komt nog wel. Doe rustig aan..
Anoniem
25-05-2023
laatste reactie: 29-05-2023
17Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bedankt voor je inzichten! Heb ik weer veel aan. Ik denk dat dit bericht ook hoorde onder 507? Het bovenstaande topic?
madeliefje
25-05-2023
Reactie:
Klopt..
Nog een (lekkere) tip.
Pure chocolade eten helpt echt. Heeft een kalmerende werking én zorgt voor een opgewekt gevoel. Ik neem het dagelijks (minstens 70% puur nemen).
En nogmaals...bewegen, naar buiten, rusten, goed eten, lullige spelletjes spelen (uno, 4 op een rij, etc). Ochtend uitstapje en middag uitstapje, maar echt alleen als je voelt dat je het fysiek kunt en probeer mentale vermoeidheid daar niet mee te verwarren. Ik 'voel' mij vaak moe, maar begrijp inmiddels dat dit puur mentaal is. Als ik eenmaal fiets, merk ik hoe makkelijk ik het fysiek aankan. Maw telkens even experimenteren. Stilzitten en uit het raam kijken kan, maar geen mens is daarvoor gemaakt en wordt op den duur een kwelling. De komende dagen/weken wordt het erg mooi weer, dus dat werkt alleen maar motiverend. En besef dat we allemaal hier zitten met dezelfde klachten (niet dezelfde oorzaak). Dus gespannen, nerveus, angstig, paniekerig....heel normaal dus. Besef dat continue als je wat onderneemt. Het hoort er nou eenmaal bij.
Nog een (lekkere) tip.
Pure chocolade eten helpt echt. Heeft een kalmerende werking én zorgt voor een opgewekt gevoel. Ik neem het dagelijks (minstens 70% puur nemen).
En nogmaals...bewegen, naar buiten, rusten, goed eten, lullige spelletjes spelen (uno, 4 op een rij, etc). Ochtend uitstapje en middag uitstapje, maar echt alleen als je voelt dat je het fysiek kunt en probeer mentale vermoeidheid daar niet mee te verwarren. Ik 'voel' mij vaak moe, maar begrijp inmiddels dat dit puur mentaal is. Als ik eenmaal fiets, merk ik hoe makkelijk ik het fysiek aankan. Maw telkens even experimenteren. Stilzitten en uit het raam kijken kan, maar geen mens is daarvoor gemaakt en wordt op den duur een kwelling. De komende dagen/weken wordt het erg mooi weer, dus dat werkt alleen maar motiverend. En besef dat we allemaal hier zitten met dezelfde klachten (niet dezelfde oorzaak). Dus gespannen, nerveus, angstig, paniekerig....heel normaal dus. Besef dat continue als je wat onderneemt. Het hoort er nou eenmaal bij.
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje, nog eentje (als bewijs dat je door de zure appel moet). Omdat het morgen mooi weer wordt en ik graag in natuurwater zwem, ging ik net doelgericht een zwembroek kopen. Zonder dat ik het eigenlijk zelf doorhad was ik zeker al 25 minuten bezig, praatte met personeel en had mijn fiets een stuk verderop staan en ging ik nog even een andere winkel in. 1 maand geleden stond ik met een kloppend hart, half hyperventilerend in diezelfde winkel en was binnen 5 minuten weg en durfde ik mijn fiets niet eens aan de overkant van de straat te parkeren. Afijn, wat ik ermee wil zeggen...oefening baart kunst. Je moet jezelf opnieuw uitvinden en dit rustig gaan trainen.
Winkelen in 'de grote stad' staat op het programma, maar alles op z'n tijd.
Winkelen in 'de grote stad' staat op het programma, maar alles op z'n tijd.
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
En nog een ding Emily, ik ben in mijn leven 2x burnout geweest. Dit kwam door een familieproblemen waar ik 'de oplossing' voor was vanaf mijn 14e. Ik ben dus al 2x uit mijn burnout gekomen en nu is de laatste, aangezien de oorzaak nu weg is en de verwerking is begonnen. Ik weet dus precies hoe het voelt, wat je moet doen en wat helpt. Binnen zitten en rusten/slapen, Jazeker, in het begin, maar daarna begint de klus. Erg pittig, maar je moet er doorheen. Alles weer opnieuw opbouwen, je grenzen steeds wat verder verleggen en op een gegeven moment denk je...huh? Dat ik deze straat niet eens uit kon lopen een paar maanden geleden. Een 1/2 jaar later ben je nagenoeg vrij van klachten. Sporten altijd blijven doen om je 'fabriekje' goed te laten werken.
M.a.w. het is voor mij niet nieuw en je hoeft hier echt niet langer dan een 1/2 jaar in te zitten, mits je beslist dat het genoeg is en je uit je grot komt. Ik ben vandaag een stuk wezen fietsen, boodschappen
gedaan, even wezen winkelen en heb zojuist onze hond uitgelaten in het bos. Ik ben nu op, maar ik heb het wel gedaan. 1 maand geleden lag ik nog lusteloos op de bank. Morgen s'ochtends naar de tandarts, daarna wielrennen, 's middags rust/slapen en goed eten en s'avonds even een duik in de rivier. Nu al zin in.. ;-)
Komt goed, maar gaat niet vanzelf.
M.a.w. het is voor mij niet nieuw en je hoeft hier echt niet langer dan een 1/2 jaar in te zitten, mits je beslist dat het genoeg is en je uit je grot komt. Ik ben vandaag een stuk wezen fietsen, boodschappen
gedaan, even wezen winkelen en heb zojuist onze hond uitgelaten in het bos. Ik ben nu op, maar ik heb het wel gedaan. 1 maand geleden lag ik nog lusteloos op de bank. Morgen s'ochtends naar de tandarts, daarna wielrennen, 's middags rust/slapen en goed eten en s'avonds even een duik in de rivier. Nu al zin in.. ;-)
Komt goed, maar gaat niet vanzelf.
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
Goed en hoopvol om allemaal te lezen. Zit er ook al langer in, en het gaat hier ook steeds beter. Sinds een week de knop omgezet om elke dag te bewegen en meer buiten te zijn. Sindsdien voel ik me een stuk beter (: dus herken wel wat jullie zeggen
Madeliefje
25-05-2023
Reactie:
Mooi! Je zult zeker goede en slechte momenten gaan ervaren, maar zie 'de slechte' als een leermoment en neem de consequenties voor lief. Het is nou eenmaal zo. Ga daarna weer gewoon verder waar je gebleven was en begin weer met bouwen..even een klein stapje terug en daarna weer verder. Niemand leert voetballen door ernaar te kijken...je moet trainen ;-)
Anoniem
25-05-2023
Reactie:
De voorbeelden helpen mij enorm. Vandaag weer een stapje verder reintegreren op werk. Je voorbeelden hielpen mij om inderdaad te bedenken, ja even door de zure appel. Nu nog strak van de spanning, maar het komt wel weer goed (;
Fijn om elkaar zo te kunnen helpen!
Fijn om elkaar zo te kunnen helpen!
Madeliefje
26-05-2023
Reactie:
Komt echt goed... Ik ben gisteravond toch nog even wezen zwemmen in de Kromme Rijn en ben nu net terug van 1 uur racefietsen na vanochtend bij de tandarts te zijn geweest en boodschappen te hebben gedaan. Doe ik het fluitend? Nee, zeker niet, maar je moet het doorbreken en weer leren 'spelen'. Zo kom je iedere dag een stapje verder. Goed om te horen dat jij dit ook bent gaan doen, want dat is de weg naar herstel. Zie het inderdaad als die zure appel. Die spanning die je daarna voelt moet je zien als een overwinning op jezelf. Je hebt het mooi geflikt!!
Anoniem
26-05-2023
Reactie:
Goedemorgen Madeliefje, wat ik eigenlijk wel verwachte, gebeurde vannacht. De man met hamer kwam even langs. Niet fysiek een klap, maar mentaal. Qua conditie kan ik het wel aan, maar het doorbreken van prikkels is dan het ding. Dus ik werd weer erg nerveus gespannen en angstig.. het bekende riedeltje. Dit is een duidelijk signaal dat ik te hard ga. Ik pas dan mijn schema aan, ga terug naar 25-30% en zie dat dan als 0-punt en rust weer zoveel mogelijk uit (toch mooie weer). Op die manier ben ik in 3 weken al 25-30% verbeterd en ga zo iedere keer weer langzaam een stuk omhoog. Je kunt ook thuiszitten en verwachten dat je daar helemaal hersteld om vervolgens probleemloos naar buiten te wandelen, maar zo werkt het (helaas) niet. Maar experimenteer zelf hiermee.
Een vriendin van een vriend van mij was ooit tijdens haar studententijd burnout geraakt. Perfectionisme en prestatiedrang waren haar valkuilen. Tot op de dag van vandaag (25 jaar later) blijft ze die a-relaxte, overspannen houding aannemen. Dus bij iedere prikkel kruipt ze direct haar grot weer in en verzet ze haar grenzen niet. Haar zelfvertrouwen is dan ook ver te zoeken. Bijzonder triest, maar het is maar hoe je ermee omgaat.
Een vriendin van een vriend van mij was ooit tijdens haar studententijd burnout geraakt. Perfectionisme en prestatiedrang waren haar valkuilen. Tot op de dag van vandaag (25 jaar later) blijft ze die a-relaxte, overspannen houding aannemen. Dus bij iedere prikkel kruipt ze direct haar grot weer in en verzet ze haar grenzen niet. Haar zelfvertrouwen is dan ook ver te zoeken. Bijzonder triest, maar het is maar hoe je ermee omgaat.
Anoniem
27-05-2023
Reactie:
Wat goed dat je even een stapje terug doet!
Het blijft zoeken hè, wat goed is..
ik doe ook vandaag even rustig aan, om mijn lichaam en geest te laten herstellen van gisteren (werk).
In rust komen er vaak weer meer klachten openbaar. En dat is denk ik wel belangrijk, dan alleen maar doorgaan.
Daar heb ik eens een terugval van gehad. Juist elke keer stil staan, en jezelf checken, hoe gaat het nu echt met me, welke signalen geeft mijn lichaam..
dat helpt mij
Het blijft zoeken hè, wat goed is..
ik doe ook vandaag even rustig aan, om mijn lichaam en geest te laten herstellen van gisteren (werk).
In rust komen er vaak weer meer klachten openbaar. En dat is denk ik wel belangrijk, dan alleen maar doorgaan.
Daar heb ik eens een terugval van gehad. Juist elke keer stil staan, en jezelf checken, hoe gaat het nu echt met me, welke signalen geeft mijn lichaam..
dat helpt mij
Madeliefje
27-05-2023
Reactie:
Tsja, dat balanceren is ongelooflijk lastig. Vanaf Vrijdag krijg ik daar begeleiding in, want om het wiel zelf uit te vinden kan een eeuwigheid duren. Ik ben wel met overigens even gaan buiten kort gaan zwemmen en op een terrasje gaan zitten. Na een 1/2 uurtje was het genoeg. De rest van de dag in de tuin zitten.
Ik wil perse iedere dag met een goed gevoel in slaap vallen. Zolang je kleine geluksmomenten inbouwt sterk dat je dagelijkse gevoel.
Cheers
Ik wil perse iedere dag met een goed gevoel in slaap vallen. Zolang je kleine geluksmomenten inbouwt sterk dat je dagelijkse gevoel.
Cheers
Anoniem
27-05-2023
Reactie:
Ik zou dat moeten/willen weglaten..
Madeliefje
27-05-2023
Reactie:
Ach, je snapt wat ik bedoel denk ik. Ik moet niets, maar geluksmomentjes vind niemand door dagenlang op de bank te zitten. Dus moeten/willen zou je kunnen vertalen als 'na te streven dagelijks doel' ;-)
Anoniem
27-05-2023
Reactie:
Haha ja. Goed om zo een eventuele depressie of iets anders te voorkomen. (:
madeliefje
27-05-2023
Reactie:
Tsja, vrijheid voelen en doen wat je zelf wilt. Precies de issue waar ik al jaren mee loop. Ik had te maken met een ouder die mijn normen en waarden bepaalde. Binnen dat kader had ik mij leven (tegen mijn zin in) opgebouwd. Nu hij overleden is, heb ik eindelijk de vrijheid om te doen wat ik zelf wil, maar zit ik nu in een bepaald kader. Erg vervelend, want het heeft impact op alles in mijn opgebouwde leven. Mijn relatie, mijn gezin, mijn werk, mijn dromen, etc. Een enorme omschakeling met erg veel impact. Het verklaart heel veel emoties in mijn leven. Ik was niet eens blij toen ik ging samenwonen, onze kinderen geboren werden, wij ons huis kochten, mijn bedrijf als een tierelier liep, ik mijn eerste cabrio kocht...het deed mij allemaal niets. Het was niet het leven wat ik zelf wilde. M.a.w. een heel rare situatie, wat heel veel impact heeft op mijn rust. Ik krijg nu systeemtherapie om het hele verhaal eens goed door te nemen en terug te komen bij wie ik zelf ben en vooral waar ik zelf voor sta. Van zelfverzekerde vent, naar een hoopje ellende. Past absoluut niet bij mij, waardoor het allemaal raar aanvoelt. Maar ja, een kennis van mij heeft hetzelfde meegemaakt. Eerst terug naar de kern. Hij heeft daardoor nu alles weer op de rit, kent zijn valkuilen en weet wat hij wilt. Compleet weer in balans.
Anoniem
28-05-2023
Reactie:
Fijn dat je zo weer gelukkig kan worden! En je er hulp bij krijgt. Sterkte en geniet van de reis (:
Madeliefje
28-05-2023
Reactie:
Wordt een flinke reis, maar eentje die veel gaat opleveren. Het vereist echter wel een compleet nieuwe mindset. Eigenlijk is de basis dat ik mijzelf altijd op de 2e plek heb gezet. Altijd het geluk van anderen op de eerste plek zetten, om vervolgens jarenlang braaf te doen wat die andere wil. Kortom, je eigen geluk op de 2e plaats. Nu ik dit steeds meer begin te herkennen, komen er ook wat 'lastige' situaties aan. Zet ik het geluk van mijn partner op de 1e plek of die van mij. Alleen zal je dan de situatie gaan krijgen dat je de andere moet uitleggen waarom je niet meer in de pas wilt lopen 'want het was toch altijd leuk'... pfff, zo geen zin in, maar het moet.
Anoniem
29-05-2023
Burnout, ik dacht dat overkomt mij niet (Verhaal 2)
Ziek worden van je werk terwijl je het prima naar de zin hebt. Ja, het kan echt. Vorig jaar heb ik eindelijk toegegeven aan mijn klachten.
Niet meer kunnen slapen, veel hoofdpijn, slecht kunnen concentreren. De burn-out verschijnselen waarvan ik dacht dit overkomt mij niet.
Maar eenmaal toegegeven aan dit "verschijnsel" moet je er mee aan de slag. Ik heb toen therapie gedaan. Het gaf mij echt innerlijke rust en ik kwam mezelf tegen.
Ik leerde weer hoofd-en bijzaken te scheiden en vooral weer naar mijn lichaam te luisteren. Ik heb mijn leven totaal veranderd en het voelt als herboren worden.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Therapie lijkt mij ook fijn, maar ik ben geen prater :(
ik
31-05-2022
Reactie:
Wat fijn om te horen dat therapie jouw heeft geholpen. ik begin volgende week vrijdag en kan niet wachten. Ik ben juist wel een prater en merk dat praten met vrienden en familie me goed doet. Deel de last, je bent echt niemand tot last.
Tim
01-07-2022
Reactie:
Blij te horen dat het ook mensen overkomt die hun jog graag doen, maar wel vaak naar perfectie streven en hun lichaam doet t uiterste drijven. Ben nu al 8 weken thuis en onder begeleiding dokter en psyloloog.
Martine
17-10-2022
Reactie:
Ik herken je verhaal helemaal! Mag ik vragen welke therapie je hebt gedaan? En had je naast de burnout ook klachten als angstaanvallen?
Willem
11-01-2023
Reactie:
Als je geen prater bent is Brainspotting de tip die ik je wil geven.
Anoniem
27-05-2023
Positieve impressies zijn goud waard en versnellen het proces (Verhaal 505)
Wat ik persoonlijk merk is dat mijn burn-out veel te maken heeft met het ontbreken van levensvreugde door externe omstandigheden. Wat ik als puber en later als volwassene aan levensdoelen had, was onmogelijk te realiseren door de familie situatie waarin ik opgroeide.
Alhoewel burnout een vergaarbak is aan overeenkomstige klachten, maar andere oorzaken, denk ik wel dat veel lotgenoten zich in de kern ongelukkig voelden al ruim voordat ze instortte. Misschien herken je dat. Qua werk en/of prive. Gelukkige mensen die in balans zijn raken niet burnout.
Wat ik de laatste weken doe is tegen de stroom ingaan. Juist dingen ondernemen, de prikkels maar over mij heen laten komen en mijn lege emmer vullen met leuke momenten. Ik merk dat dit heel veel doet met mijn humeur. Ik sta dagelijks nu anders op (lees: veel beter). Als ik telkens zou reageren op het vervelende gevoel van prikkels en die dan maar ontwijk, had ik niet gesport, niet dat leuke gesprek met die onbekende persoon gehad, niet het park in volle bloei zien staan, niet genoten van grappige gesprekken met kinderen, niet begonnen met dromen over de volgende stappen etc. Al die positieve impressies en momenten zijn goud waard en versnellen het proces om uit je dal te komen enorm. Dus zit je er al maanden in, dan is mijn advies om door je prikkels heen te gaan, omdat je uiteindelijk gaat wennen en je geluksgevoel daarmee een boost zal gaan krijgen. Pittig is het zeker, maar van op de bank liggen en naar buiten staren is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Alhoewel burnout een vergaarbak is aan overeenkomstige klachten, maar andere oorzaken, denk ik wel dat veel lotgenoten zich in de kern ongelukkig voelden al ruim voordat ze instortte. Misschien herken je dat. Qua werk en/of prive. Gelukkige mensen die in balans zijn raken niet burnout.
Wat ik de laatste weken doe is tegen de stroom ingaan. Juist dingen ondernemen, de prikkels maar over mij heen laten komen en mijn lege emmer vullen met leuke momenten. Ik merk dat dit heel veel doet met mijn humeur. Ik sta dagelijks nu anders op (lees: veel beter). Als ik telkens zou reageren op het vervelende gevoel van prikkels en die dan maar ontwijk, had ik niet gesport, niet dat leuke gesprek met die onbekende persoon gehad, niet het park in volle bloei zien staan, niet genoten van grappige gesprekken met kinderen, niet begonnen met dromen over de volgende stappen etc. Al die positieve impressies en momenten zijn goud waard en versnellen het proces om uit je dal te komen enorm. Dus zit je er al maanden in, dan is mijn advies om door je prikkels heen te gaan, omdat je uiteindelijk gaat wennen en je geluksgevoel daarmee een boost zal gaan krijgen. Pittig is het zeker, maar van op de bank liggen en naar buiten staren is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Anoniem
23-05-2023
laatste reactie: 26-05-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De meeste personen verliezen hun levensvreugde net door een BO. Depressie als gevolg van BO is veel voorkomend, want plots kan je de dingen die je leuk vond niet meer doen.
Dan doorduwen om toch zaken te doen zal je herstel enkel in de weg staan of je zelfs dieper duwen.
Persoonlijk was ik juist wel gelukkig van niets doen vroeger. Ik zat op een stoel buiten, gewoon te genieten, een hele dag lang. Op mijn vakantiejob was ik nogal snel tevreden met weinig. Ik was graag op mezelf.
Dan gingen mensen zeggen dat ik lui was e.d. dat ik meer moest werken. Da ik buiten moest komen en socializen.
Dat is blijven hangen en in mijn volwassen leven is dat geëvolueerd naar me constant willen bewijzen, perfectionisme, nooit opgeven, geforceerd tussen mensen zijn. En zo ben ik dan in een BO beland :)
Nu verlang ik terug naar de eerder teruggetrokken, relaxte zelf die ik vroeger was - en dat is ook waar ik terug naar toe moet om te herstellen.
Goed genoeg is goed genoeg en leef naar hoe je bent, niet naar wat anderen verwachten.
Dan doorduwen om toch zaken te doen zal je herstel enkel in de weg staan of je zelfs dieper duwen.
Persoonlijk was ik juist wel gelukkig van niets doen vroeger. Ik zat op een stoel buiten, gewoon te genieten, een hele dag lang. Op mijn vakantiejob was ik nogal snel tevreden met weinig. Ik was graag op mezelf.
Dan gingen mensen zeggen dat ik lui was e.d. dat ik meer moest werken. Da ik buiten moest komen en socializen.
Dat is blijven hangen en in mijn volwassen leven is dat geëvolueerd naar me constant willen bewijzen, perfectionisme, nooit opgeven, geforceerd tussen mensen zijn. En zo ben ik dan in een BO beland :)
Nu verlang ik terug naar de eerder teruggetrokken, relaxte zelf die ik vroeger was - en dat is ook waar ik terug naar toe moet om te herstellen.
Goed genoeg is goed genoeg en leef naar hoe je bent, niet naar wat anderen verwachten.
North
23-05-2023
Reactie:
Hi North,
Je hebt helemaal gelijk. Het is ook wat ik bedoel, maar dat ervaar je alleen maar door naar buiten te gaan en dingen te ondernemen die je leuk vindt. Weer leren spelen, zeg maar.
Ik herken (erg) veel in jouw levenshouding. Ik was/ben precies hetzelfde. Tevreden met weinig. Door familie-omstandigheden kwam ik op een sales afdeling in een snelle branche terecht. Absoluut niet iets waar ik ooit zou hebben gewerkt. Leuk voor de buitenwereld, maar ik vond het vreselijk. Op een gegeven moment werkte ik alleen nog maar om anderen trots te maken. Voor de rest vond ik er helemaal niets aan. De afgelopen 2 jaar maar liefst 3 banen gehad, maar iedere keer was ik niet gelukkig...kantoorbaan, vaste werktijden, scoren, targets...bah.. Ik denk dat het nu wel tijd is om mijn hart te gaan volgen. Ik ben nu iets aan het opzetten dat exact aansluit op wat ik zelf wil, want eigen ondernemer zijn biedt de mogelijkheid om zelf je tijd in te delen. Dit betekent wel dat het grote geld en aanzien zal gaan stoppen, maar ik weet dat ik dan (veel) gelukkiger ben. Het wordt steeds duidelijker welke kant ik op moet gaan. Nu nog even aan mijn vriendin uitleggen, want die is nogal gesteld op status ;-)
Je hebt helemaal gelijk. Het is ook wat ik bedoel, maar dat ervaar je alleen maar door naar buiten te gaan en dingen te ondernemen die je leuk vindt. Weer leren spelen, zeg maar.
Ik herken (erg) veel in jouw levenshouding. Ik was/ben precies hetzelfde. Tevreden met weinig. Door familie-omstandigheden kwam ik op een sales afdeling in een snelle branche terecht. Absoluut niet iets waar ik ooit zou hebben gewerkt. Leuk voor de buitenwereld, maar ik vond het vreselijk. Op een gegeven moment werkte ik alleen nog maar om anderen trots te maken. Voor de rest vond ik er helemaal niets aan. De afgelopen 2 jaar maar liefst 3 banen gehad, maar iedere keer was ik niet gelukkig...kantoorbaan, vaste werktijden, scoren, targets...bah.. Ik denk dat het nu wel tijd is om mijn hart te gaan volgen. Ik ben nu iets aan het opzetten dat exact aansluit op wat ik zelf wil, want eigen ondernemer zijn biedt de mogelijkheid om zelf je tijd in te delen. Dit betekent wel dat het grote geld en aanzien zal gaan stoppen, maar ik weet dat ik dan (veel) gelukkiger ben. Het wordt steeds duidelijker welke kant ik op moet gaan. Nu nog even aan mijn vriendin uitleggen, want die is nogal gesteld op status ;-)
Anoniem
23-05-2023
Reactie:
Fijn dat dit voor jou goed werkt. Persoonlijk vind ik dit geen goed advies. Als ik mijn signaal van teveel prikkels negeer dan heb ik weer een week paniekaanvallen. Dus nee bedankt.
Natuurlijk is het wel goed om actief te blijven en kleine dingen te vinden om van te genieten. Maar je prikkels negeren en er doorheen zetten is nou juist de manier om weer terug te vallen.
Ik zit al een jaar met burn-out dus ik spreek uit ervaring.
Hoop voor jou dat je manier blijft werken
Natuurlijk is het wel goed om actief te blijven en kleine dingen te vinden om van te genieten. Maar je prikkels negeren en er doorheen zetten is nou juist de manier om weer terug te vallen.
Ik zit al een jaar met burn-out dus ik spreek uit ervaring.
Hoop voor jou dat je manier blijft werken
Anoniem 2
23-05-2023
Reactie:
Hi Anoniem 2,
Iedere burnout is anders, dus ik spreek voor mijzelf. Feit is wel dat ik een knop heb omgezet en dagelijks nu steeds meer dingen doe, waaronder sporten, sociale activiteiten, sauna, etc. Ik heb nog geregeld last van prikkels, maar om daardoor maar binnen te blijven zitten lijkt mij niet de juist oplossing. Dus als jij zegt ik zit al een jaar thuis, dus ik spreek uit ervaring, dan is dat heel vervelend, maar wel jouw ervaring en niet automatisch een feit als je burnout bent. Ik zat 4 maanden thuis en begon te merken dat het averechts begon te werken. De kunst is relativeren, accepteren en ervaren. Als je bijvoorbeeld paniekerig wordt tijdens het winkelen of wat dan ook, dan juist je pas vertragen. Juist het tegenovergestelde gaan doen.
Maar nogmaals, iedereen ervaart het anders en gaat er anders mee om.
Succes!
Iedere burnout is anders, dus ik spreek voor mijzelf. Feit is wel dat ik een knop heb omgezet en dagelijks nu steeds meer dingen doe, waaronder sporten, sociale activiteiten, sauna, etc. Ik heb nog geregeld last van prikkels, maar om daardoor maar binnen te blijven zitten lijkt mij niet de juist oplossing. Dus als jij zegt ik zit al een jaar thuis, dus ik spreek uit ervaring, dan is dat heel vervelend, maar wel jouw ervaring en niet automatisch een feit als je burnout bent. Ik zat 4 maanden thuis en begon te merken dat het averechts begon te werken. De kunst is relativeren, accepteren en ervaren. Als je bijvoorbeeld paniekerig wordt tijdens het winkelen of wat dan ook, dan juist je pas vertragen. Juist het tegenovergestelde gaan doen.
Maar nogmaals, iedereen ervaart het anders en gaat er anders mee om.
Succes!
Anoniem
24-05-2023
Reactie:
Dit klinkt echt niet juist, dit gaat in tegen alles dat we leren wat je moet doen bij BO. Ik stel me de vraag of je wel in BO zit of dat je in een ontkenningsfase zit en nog een terugslag zal krijgen.
Je prikkels negeren is over je grenzen gaan wat per definitie BO veroorzaakt/onderhoud.
Je prikkels negeren is over je grenzen gaan wat per definitie BO veroorzaakt/onderhoud.
Anoniem
24-05-2023
Reactie:
Om nog even aan te vullen.
Ik ben zelf gaan graven wat er allemaal gebeurd is in mijn leven door de problemen die ik had met een ouder die ik mijn levenlang moest ondersteunen. Partificatie, symbiose trauma, etc. liggen ten grondslag aan mijn burnout, feit is (bij mij) dat ik mijn leven moest indelen zodat het dragelijk was. Dus veel onvrijwillige keuzes gemaakt. Ik heb daardoor nooit mijn eigen wil en wensen kunnen nastreven. Ik werd geleefd. Nu ik de focus ook op dat onderdeel heb gelegd, begin ik te begrijpen waardoor ik gaandeweg steeds verder wegzakte en in deze situatie ben beland. Het is een kwestie van een reset-knop die je moet zien te vinden. Zoals een collega tegen mij vertelde die jarenlang burnout was 'zoek jezelf en vindt jezelf'. Hij is al jaren van zijn burnout af en is gelukkiger dan ooit. Maw duik in je levensloop, ale keuzes die je hebt gemaakt (of hebt moeten maken) en hopelijk vind je dan ook meerdere dingen die kunnen gaan leiden naar je herstel. Er is vaak niet een oorzaak, maar een combinatie van meerdere factoren.
Ik ben zelf gaan graven wat er allemaal gebeurd is in mijn leven door de problemen die ik had met een ouder die ik mijn levenlang moest ondersteunen. Partificatie, symbiose trauma, etc. liggen ten grondslag aan mijn burnout, feit is (bij mij) dat ik mijn leven moest indelen zodat het dragelijk was. Dus veel onvrijwillige keuzes gemaakt. Ik heb daardoor nooit mijn eigen wil en wensen kunnen nastreven. Ik werd geleefd. Nu ik de focus ook op dat onderdeel heb gelegd, begin ik te begrijpen waardoor ik gaandeweg steeds verder wegzakte en in deze situatie ben beland. Het is een kwestie van een reset-knop die je moet zien te vinden. Zoals een collega tegen mij vertelde die jarenlang burnout was 'zoek jezelf en vindt jezelf'. Hij is al jaren van zijn burnout af en is gelukkiger dan ooit. Maw duik in je levensloop, ale keuzes die je hebt gemaakt (of hebt moeten maken) en hopelijk vind je dan ook meerdere dingen die kunnen gaan leiden naar je herstel. Er is vaak niet een oorzaak, maar een combinatie van meerdere factoren.
Anoniem
24-05-2023
Reactie:
En nee, ik ontken helemaal niets. Ik heb vaker met dit bijltje gehakt. Ik weet wat een BO is en hoe het werkt. Niets nieuws. Er is een breekpunt die je goed moet aanvoelen. Je vermoeidheid, stress etc. zit in je lichaam en geest. In de beginfase ben je op, maar je fysiek hersteld zich sneller dan je geest, want ook je zelfvertrouwen heeft ee knal gekregen. Je bent op een gegeven moment alleen nog mentaal moe. Dit moet je gaan trainen. Niet door op de bank te zitten, maar er op uit te gaan. De eerste paar keer is erg pittig, maar op een gegeven moment merk je dat je dingen weer automatisch gaat doen. Je leert weer vertrouwen in jezelf te krijgen. Hoe langer je thuis zit, des te lastiger het wordt. Het kan wel, maar je vertrouwen is dan verder weggezakt.
Ik zat ook op een punt dat ik dacht dat zelfs de vaat uitruimen teveel was, maar fysiek was het geen probleem. Op dat moment draai ik de knop om en startte ik met een stukje fietsen, toen 15 minuten, 30 minuten en zoals de laatste paar keer 1 uur. Je kunt je eeuwig burnout voelen, maar dat denk je. Dit is juist het mentale gedeelte en dat kan je alleen maar herstellen door uit je grot te komen. Dus ik ontken niets, ben nog zeker burnout, maar zorg er nu voor dat ik weer vertrouwen in mijzelf opbouw. Essentieel om steeds positiever in het leven te staan. Vanavond zou ik een borrel hebben, maar sla die helaas weer over omdat ik vandaag gesport heb, boodschappen heb gedaan en een paar kleine huishoudelijke klusjes. Morgen weer sporten, de tuindouche afmaken en luieren. Verder geen plannen. 3 weken geleden ging bij mij de knop om.
Ik zat ook op een punt dat ik dacht dat zelfs de vaat uitruimen teveel was, maar fysiek was het geen probleem. Op dat moment draai ik de knop om en startte ik met een stukje fietsen, toen 15 minuten, 30 minuten en zoals de laatste paar keer 1 uur. Je kunt je eeuwig burnout voelen, maar dat denk je. Dit is juist het mentale gedeelte en dat kan je alleen maar herstellen door uit je grot te komen. Dus ik ontken niets, ben nog zeker burnout, maar zorg er nu voor dat ik weer vertrouwen in mijzelf opbouw. Essentieel om steeds positiever in het leven te staan. Vanavond zou ik een borrel hebben, maar sla die helaas weer over omdat ik vandaag gesport heb, boodschappen heb gedaan en een paar kleine huishoudelijke klusjes. Morgen weer sporten, de tuindouche afmaken en luieren. Verder geen plannen. 3 weken geleden ging bij mij de knop om.
Anoniem
26-05-2023
Tip: Terug naar de bron (Verhaal 509)
Ook een tip:
Iedereen heeft wel een passie voor iets. Dit ontwikkel je vanaf kinds af aan. Het krijg steeds meer vorm en alles wat met die passie te maken heeft, interesseer je, geeft je een goed gevoel en maakt je gelukkig. Ik zie dat proces duidelijk plaatsvinden bij mijn kinderen (15 & 20).
Analyseer eens goed waar je terecht bent gekomen qua levenssituatie. Werk, wonen, relatie, etc. Ben je eigenlijk wel tevreden? Heb je hiervoor gestudeerd? Is het je passie? Stond je altijd met plezier op en had je er zin in? Woon je waar je wilt wonen? Is je partner nog steeds dezelfde waar je ooit verliefd op werd? (in mijn geval gelukkig wel).
Mijn levensloop is door overmacht niet gelopen zoals ik zelf had gewild. Hierdoor ben ik na talloze banen (met dezelfde functie) op een punt beland waarbij ik burnout ben geraakt.
Nu ik mij minder focus op alle issues die je ervaart tijdens je burnout, maar (veel) meer op 'wat heb ik eigenlijk bereikt en wat zou mijn volgende stap zijn', wordt steeds meer duidelijk. Als ik alleen al denk aan het teruggaan naar een functie die ik al mijn hele leven uitvoer, dan merk ik dat absoluut niet meer wil. Het was die ene collega, het salaris en/of de ligging van het kantoor, waardoor ik het 'leuk' vond. De afgelopen weken viel het kwartje. Je rolt in een branche en functie en hierna zit je als het ware vast in die rol.
Sinds gisteren is er een knop omgegaan. Alsof ik ineens weer besef wat ik eigenlijk echt wilde gaan doen met mijn leven en hoe mijlenver mijn carrière afweek van dit originele plan. Alles viel ineens samen, omdat ik merk dat alles wat ik naast mijn werk deed, hiermee te maken had. Zelfs de inrichting van ons huis verraad duidelijk wat ik altijd al wilde. Alsof je overal foto's van paarden hebt hangen en beelden hebt staan, veel paardrijdt, er veel over leest en hippische bedrijfskunde hebt gestudeerd, maar uiteindelijk werkt als account manager bij een verzekeraar (niet mijn situatie, maar vergelijkbaar).
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je terug moet naar de bron. Wat studeerde je eigenlijk en waarom? Heb je stage gelopen en waarom juist daar? Beviel het? Heb je duidelijke passies? Heb je bijbaantjes gehad die je erg leuk vond en had dat een link met je passie? En in wat voor baan/functie ben je uiteindelijk beland? Heeft de branche waarin je werkt(e) een link met je passie? etc. etc. Mensen die hun passie volgen en daar een passende baan bij vinden vanaf het begin van hun carriere, zullen niet snel burnout raken. Mijn vrouw doet exact het werk waar zij passioneel over is en heeft dan ook altijd zin om naar haar werk te gaan, overuren te maken of urenlang thuis achter haar bureau te zitten. Pure passie en altijd vol energie als ze haar laptop sluit.
Uiteraard is niet iedereen om dezelfde reden burn-out. De oorzaak is bij mij in eerste instantie ook anders, maar de gevolgen hiervan (het niet kunnen volgen van mijn passie) zijn wat mij burnout heeft gemaakt.
Iedereen heeft wel een passie voor iets. Dit ontwikkel je vanaf kinds af aan. Het krijg steeds meer vorm en alles wat met die passie te maken heeft, interesseer je, geeft je een goed gevoel en maakt je gelukkig. Ik zie dat proces duidelijk plaatsvinden bij mijn kinderen (15 & 20).
Analyseer eens goed waar je terecht bent gekomen qua levenssituatie. Werk, wonen, relatie, etc. Ben je eigenlijk wel tevreden? Heb je hiervoor gestudeerd? Is het je passie? Stond je altijd met plezier op en had je er zin in? Woon je waar je wilt wonen? Is je partner nog steeds dezelfde waar je ooit verliefd op werd? (in mijn geval gelukkig wel).
Mijn levensloop is door overmacht niet gelopen zoals ik zelf had gewild. Hierdoor ben ik na talloze banen (met dezelfde functie) op een punt beland waarbij ik burnout ben geraakt.
Nu ik mij minder focus op alle issues die je ervaart tijdens je burnout, maar (veel) meer op 'wat heb ik eigenlijk bereikt en wat zou mijn volgende stap zijn', wordt steeds meer duidelijk. Als ik alleen al denk aan het teruggaan naar een functie die ik al mijn hele leven uitvoer, dan merk ik dat absoluut niet meer wil. Het was die ene collega, het salaris en/of de ligging van het kantoor, waardoor ik het 'leuk' vond. De afgelopen weken viel het kwartje. Je rolt in een branche en functie en hierna zit je als het ware vast in die rol.
Sinds gisteren is er een knop omgegaan. Alsof ik ineens weer besef wat ik eigenlijk echt wilde gaan doen met mijn leven en hoe mijlenver mijn carrière afweek van dit originele plan. Alles viel ineens samen, omdat ik merk dat alles wat ik naast mijn werk deed, hiermee te maken had. Zelfs de inrichting van ons huis verraad duidelijk wat ik altijd al wilde. Alsof je overal foto's van paarden hebt hangen en beelden hebt staan, veel paardrijdt, er veel over leest en hippische bedrijfskunde hebt gestudeerd, maar uiteindelijk werkt als account manager bij een verzekeraar (niet mijn situatie, maar vergelijkbaar).
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je terug moet naar de bron. Wat studeerde je eigenlijk en waarom? Heb je stage gelopen en waarom juist daar? Beviel het? Heb je duidelijke passies? Heb je bijbaantjes gehad die je erg leuk vond en had dat een link met je passie? En in wat voor baan/functie ben je uiteindelijk beland? Heeft de branche waarin je werkt(e) een link met je passie? etc. etc. Mensen die hun passie volgen en daar een passende baan bij vinden vanaf het begin van hun carriere, zullen niet snel burnout raken. Mijn vrouw doet exact het werk waar zij passioneel over is en heeft dan ook altijd zin om naar haar werk te gaan, overuren te maken of urenlang thuis achter haar bureau te zitten. Pure passie en altijd vol energie als ze haar laptop sluit.
Uiteraard is niet iedereen om dezelfde reden burn-out. De oorzaak is bij mij in eerste instantie ook anders, maar de gevolgen hiervan (het niet kunnen volgen van mijn passie) zijn wat mij burnout heeft gemaakt.
Derk
26-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Komt het écht goed? (Verhaal 371)
Hoi,
Ik ben 27 en zit nu 13 maanden in een burn-out. Mijn klachten zijn slappe en brandende spieren in m’n benen, hoofdpijn, hartkloppingen, maagklachten en hersenmist. Ik merkte dat ik na 9 maanden héél langzaam weer wat sociale dingen en fysieke activiteiten kon oppakken. Dit opbouwproces is nu 4 maanden gaande en ik merk dat ik langzaam vooruitga.
Wel herken ik iedereens angst hier. Ik vraag me af of het ooit wel helemaal overgaat. Ik kan inmiddels een paar uur per week een beetje werken, weer wat krachttraining doen in de sportschool en sociale activiteiten doen. Maar nog niet pijnloos en ben snel overprikkeld of moet lang bijkomen. Dan kan ik geen gesprek meer volgen en geen letter meer lezen. Vreselijk. Wel heb ik naast de angst steeds meer vertrouwen dat het goed komt. Herstellen van een burn-out duurt nou eenmaal lang, zo relativeer ik het dan maar.
Wel vind ik een specifieke klacht zo vaag, de beenklachten. Als sport heb ik het gevoel dat ik na een oefening door m’n benen zak. Ook gedurende de dag branden ze en zijn ze veel sneller moe, zelfs nog 14 maanden later. Deze grens verlegd wel steeds meer (eerst gebeurde dit al na een rondje wandelen). Verder voelt mijn lichaam dan niet moe, alleen m’n bovenbeenspieren. Herkent iemand zich hierin?
Beterschap voor iedereen!
Ik ben 27 en zit nu 13 maanden in een burn-out. Mijn klachten zijn slappe en brandende spieren in m’n benen, hoofdpijn, hartkloppingen, maagklachten en hersenmist. Ik merkte dat ik na 9 maanden héél langzaam weer wat sociale dingen en fysieke activiteiten kon oppakken. Dit opbouwproces is nu 4 maanden gaande en ik merk dat ik langzaam vooruitga.
Wel herken ik iedereens angst hier. Ik vraag me af of het ooit wel helemaal overgaat. Ik kan inmiddels een paar uur per week een beetje werken, weer wat krachttraining doen in de sportschool en sociale activiteiten doen. Maar nog niet pijnloos en ben snel overprikkeld of moet lang bijkomen. Dan kan ik geen gesprek meer volgen en geen letter meer lezen. Vreselijk. Wel heb ik naast de angst steeds meer vertrouwen dat het goed komt. Herstellen van een burn-out duurt nou eenmaal lang, zo relativeer ik het dan maar.
Wel vind ik een specifieke klacht zo vaag, de beenklachten. Als sport heb ik het gevoel dat ik na een oefening door m’n benen zak. Ook gedurende de dag branden ze en zijn ze veel sneller moe, zelfs nog 14 maanden later. Deze grens verlegd wel steeds meer (eerst gebeurde dit al na een rondje wandelen). Verder voelt mijn lichaam dan niet moe, alleen m’n bovenbeenspieren. Herkent iemand zich hierin?
Beterschap voor iedereen!
Anoniem
21-02-2023
laatste reactie: 24-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hangt er echt vanaf wat JIj doet om beter te worden. Goede voeding, genoeg voeding, zout water beveel ik aan, bijvullen met magnesium, uitzoeken waarom je hierin bent beland. Ik vind 13 maanden en deze klachten nog hebben wel ernstig, bij mij waren na 4 maanden de 24/7 klachten grotendeels over. Stabiliteit wordt steeds beter.
Taco
22-05-2023
Reactie:
Ik herken het wel heb dit gevoel in de benen na 3 jaar nog. Ik denk als je een zware burnout hebt gehad zoals ik dan kunnen die klachten jaren aanhouden
Anoniem
24-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Onderscheid tussen bewegen en mild sporten (Verhaal 503)
Ik ben ervan overtuigd dat als ik vanaf het begin de juiste tips & adviezen had gekregen, dat ik al een stuk verder was. Niet een beetje, maar echt al veel verder in het proces.
Zo kwam ik er gisteren pas achter dat er een subtiel verschil bestaat tussen bewegen en sporten. Op veel websites wordt 30 minuten bewegen/sporten genoemd als dagelijks advies. Dit om je veerkracht weer te ontwikkelen. Je lichaam en geest moeten weer gaan wennen aan inspanning/ontspanning. Ook vanuit de medische sector wordt dit geadviseerd. maar nu pas kwam ik een website tegen die duidelijk onderscheid maakt tussen bewegen en sporten. Sporten waarbij je 'beweegt' en dus vooral in de beginfase goed zijn, zijn: fietsen, zwemmen en wandelen. Meer niet. Sporten (ook al doe je het mild) zijn alle andere dingen zoals fitness, tennis, licht wielrennen, etc. Nooit geweten.
En inderdaad, wat merkte ik nu duidelijk: Eergisteren ging ik fietsen met mijn vriendin en maakten we 3 stops. Erg gezellig, wel op sommige momenten spannend en onwennig, maar uiteindelijk thuisgekomen voelde ik mij top.
De volgende ochtend werd ik vrolijk wakker en ging ik ging naar de sportschool om krachttraining doen (want ik dacht, dan ontlast ik mijn benen en pak ik een andere spiergroep). Tot mijn verbazing kon ik niet eens meer de gewichten tillen die ik enkele dagen daarvoor nog wel kon. Van 35 kg bankdrukken naar nog maar net 10kg. Bij ieder onderdeel zat er zo'n enorm verschil. Echt bizar en dat terwijl ik mij goed voelde. Na 20 minuten dan ook gestopt. Thuis, omdat ik dacht...mooi dat ik op tijd gestopt ben, ging ik eventjes verschillende huishoudtaken doen, naar de supermarkt en nog een uitgebreid praatje op straat gemaakt. Resultaat... s'avonds voelde ik mij steeds slechter worden. Badend in het zweet werd ik vannacht wakker, gespannen, intens moe en ik ben weer een paar dagen terug gezakt.
M.a.w. als ik wist dat er onderscheid zit tussen bewegen en mild sporten, dan was ik sowieso niet aan milde krachttraining begonnen.
Ps: Gisterenochtend nog uit enthousiasme een nieuw wielrenpak gekocht... Ik denk dat ik er maar gewoon mee ga rondlopen ;-)
Zo kwam ik er gisteren pas achter dat er een subtiel verschil bestaat tussen bewegen en sporten. Op veel websites wordt 30 minuten bewegen/sporten genoemd als dagelijks advies. Dit om je veerkracht weer te ontwikkelen. Je lichaam en geest moeten weer gaan wennen aan inspanning/ontspanning. Ook vanuit de medische sector wordt dit geadviseerd. maar nu pas kwam ik een website tegen die duidelijk onderscheid maakt tussen bewegen en sporten. Sporten waarbij je 'beweegt' en dus vooral in de beginfase goed zijn, zijn: fietsen, zwemmen en wandelen. Meer niet. Sporten (ook al doe je het mild) zijn alle andere dingen zoals fitness, tennis, licht wielrennen, etc. Nooit geweten.
En inderdaad, wat merkte ik nu duidelijk: Eergisteren ging ik fietsen met mijn vriendin en maakten we 3 stops. Erg gezellig, wel op sommige momenten spannend en onwennig, maar uiteindelijk thuisgekomen voelde ik mij top.
De volgende ochtend werd ik vrolijk wakker en ging ik ging naar de sportschool om krachttraining doen (want ik dacht, dan ontlast ik mijn benen en pak ik een andere spiergroep). Tot mijn verbazing kon ik niet eens meer de gewichten tillen die ik enkele dagen daarvoor nog wel kon. Van 35 kg bankdrukken naar nog maar net 10kg. Bij ieder onderdeel zat er zo'n enorm verschil. Echt bizar en dat terwijl ik mij goed voelde. Na 20 minuten dan ook gestopt. Thuis, omdat ik dacht...mooi dat ik op tijd gestopt ben, ging ik eventjes verschillende huishoudtaken doen, naar de supermarkt en nog een uitgebreid praatje op straat gemaakt. Resultaat... s'avonds voelde ik mij steeds slechter worden. Badend in het zweet werd ik vannacht wakker, gespannen, intens moe en ik ben weer een paar dagen terug gezakt.
M.a.w. als ik wist dat er onderscheid zit tussen bewegen en mild sporten, dan was ik sowieso niet aan milde krachttraining begonnen.
Ps: Gisterenochtend nog uit enthousiasme een nieuw wielrenpak gekocht... Ik denk dat ik er maar gewoon mee ga rondlopen ;-)
Anoniem
21-05-2023
laatste reactie: 24-05-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beweging (los van een korte wandeling) en sport is aangeraden bij het terug opbouwen van je veerkracht. Maar eerst moet je rust vinden en reserve opbouwen. Als je niet eerst "reset" dan blijf je jezelf gewoon uitputten.
Als jij nog gaat winkelen en huishoudtaken dan ben je zeker nog niet aan het "resetten".
Ik vind het zelfs ongeloofelijk dat je de prikkels van de sportschool überhaupt kan verdragen. Het moet zijn dat je momenteel nog keihard over je grenzen aan het gaan bent en constant in stressmodus staat.
Ga eens een uur op een stoel zitten en staar door het raam. Geen telefoon of radio of eender wat. Lukt je dat? Kan je "niets" doen? Of loop je de muren op?
Als jij nog gaat winkelen en huishoudtaken dan ben je zeker nog niet aan het "resetten".
Ik vind het zelfs ongeloofelijk dat je de prikkels van de sportschool überhaupt kan verdragen. Het moet zijn dat je momenteel nog keihard over je grenzen aan het gaan bent en constant in stressmodus staat.
Ga eens een uur op een stoel zitten en staar door het raam. Geen telefoon of radio of eender wat. Lukt je dat? Kan je "niets" doen? Of loop je de muren op?
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Ik kan niet 1 uur uit het raam kijken als je dat bedoelt. Nooit gekund overigens. Ik ben van mening dat je jezelf dan ook wel erg forceert. Wel moet ik leren om niet in 'klussen' te denken. Als ik bijv. naar de tuin kijk, dan wil ik direct de heg gaan snoeien of de schutting schilderen. Daar zit juist mijn probleem. Als het heel warm is vertraag ik en vind ik het heerlijk om lang relaxed te zonnen of in de sauna te zitten. Voor mijn gevoel heb ik dan iets gedaan wat weinig energie kost
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Ik kan de prikkels van de sportschool ook nog niet aan. Je zou wel bijv als je al wat meer kan stukje gaan wandelen door et boos of fietsen en als je dan thuis komt lekker in de zon zitten of schaduw niks doen. Dan leer je je lichaam ook weer inspannen en ontspannen.
Gr s
Gr s
Anoniem
21-05-2023
Reactie:
Ik heb vanochtend uitgebreid gesproken met een coach.
Ik had wat vragen over sporten, cortisol, endorfine, supplementen, etc. Zij hanteren 1 regel en dat is dagelijks naar buiten en bewegen. Het beste is om te fietsen, wandelen, zwemmen met een hartslag tussen de 125-140. Zij legde uit dat cortisol in veel gevallen te hoog is bij burnout patiënten en dat bij deze hartslag de endorfine opwekt en de overtollige cortisol afvloeit. Door dit ongeveer 5 dagen per week te doen (niet verplicht, maar is een advies), leert je lichaam weer een normaal niveau te krijgen en sta je niet altijd op scherp. Binnen blijven zitten en lang uit het raam staren heeft niemand geholpen en zij krijgen veel klanten die bijvoorbeeld al 2 jaar in een burnout zitten, maar dus alles passief proberen op te lossen...wat dus nooit werkt.
Ik ben zojuist naar de sportschool gegaan en heb hun advies gevolgd. 30 minuten op hartslag 135. Ik zweette als een otter, maar de beloning is uitstekend. Sommige zullen zeggen 'tsja, dat komt door de endorfine ..ja, dat klopt, maar dat is juist ook de bedoeling. Positieve 'stofjes' die de negatieve afbreken.
Doe ermee wat je wilt, maar ik wilde dit even delen.
Ik had wat vragen over sporten, cortisol, endorfine, supplementen, etc. Zij hanteren 1 regel en dat is dagelijks naar buiten en bewegen. Het beste is om te fietsen, wandelen, zwemmen met een hartslag tussen de 125-140. Zij legde uit dat cortisol in veel gevallen te hoog is bij burnout patiënten en dat bij deze hartslag de endorfine opwekt en de overtollige cortisol afvloeit. Door dit ongeveer 5 dagen per week te doen (niet verplicht, maar is een advies), leert je lichaam weer een normaal niveau te krijgen en sta je niet altijd op scherp. Binnen blijven zitten en lang uit het raam staren heeft niemand geholpen en zij krijgen veel klanten die bijvoorbeeld al 2 jaar in een burnout zitten, maar dus alles passief proberen op te lossen...wat dus nooit werkt.
Ik ben zojuist naar de sportschool gegaan en heb hun advies gevolgd. 30 minuten op hartslag 135. Ik zweette als een otter, maar de beloning is uitstekend. Sommige zullen zeggen 'tsja, dat komt door de endorfine ..ja, dat klopt, maar dat is juist ook de bedoeling. Positieve 'stofjes' die de negatieve afbreken.
Doe ermee wat je wilt, maar ik wilde dit even delen.
Anoniem
22-05-2023
Reactie:
Heb je ook last van spierspanning met name nek kaken en ogen? Ik kan wel fietsen in het buiten lucht en lopen op niet drukke plekken .. maar loopband spant mijn systeem aan en dan voel ik me slecht. Herkenbaar? en doe het op een lage niveau
Anoniem
23-05-2023
Reactie:
Die spierspanningen in mijn kaken had ik. Wat betreft mijn ogen lijkt het vaak alsof ze 'hangen'.
Wat ik momenteel doe is dat ik fiets in de fitnessclub. Ik ga in de ochtend op momenten dat het vrij rustig is. Ik fiets dan 1 uur met een hartslag tussen de 125 en 140. Daarna neem ik de sauna die bij de fitnessclub hoort en ga er max 12 minuten in. Daarna koude douche en even buiten liggen. Daarna naar huis, stevige maaltijd (altijd eieren, volkoren brood, banaan, decafé, melk) en daarna ga ik op de bank liggen en val dan vaak in slaap. Soms een 1/2 uurtje of 1 uur. De rest van de dag doe ik vrijwel niets, trakteer mijzelf op iets met chocolade, maar verplicht mijzelf wel om nog even naar buiten te gaan voor een fietsrondje door het dorp. Max 15-20 minuten. De reden is dat ik dan voor mijn gevoel
mijn ruimte weer pak in het leven. Winkelen, naar de stad, etc. zijn nog wel even een stap te ver. Ik probeer het soms, maar merk dat ik dan teveel druk of zo ervaar.
Als je zoveel last hebt van de lopende band, dan kan je overwegen om te gaan zwemmen. Dit is eigenlijk de meest ideale sport, omdat je dan je lichaam het minst belast (omdat je drijft), maar wel enigszins inspant door te zwemmen.
Wat ik momenteel doe is dat ik fiets in de fitnessclub. Ik ga in de ochtend op momenten dat het vrij rustig is. Ik fiets dan 1 uur met een hartslag tussen de 125 en 140. Daarna neem ik de sauna die bij de fitnessclub hoort en ga er max 12 minuten in. Daarna koude douche en even buiten liggen. Daarna naar huis, stevige maaltijd (altijd eieren, volkoren brood, banaan, decafé, melk) en daarna ga ik op de bank liggen en val dan vaak in slaap. Soms een 1/2 uurtje of 1 uur. De rest van de dag doe ik vrijwel niets, trakteer mijzelf op iets met chocolade, maar verplicht mijzelf wel om nog even naar buiten te gaan voor een fietsrondje door het dorp. Max 15-20 minuten. De reden is dat ik dan voor mijn gevoel
mijn ruimte weer pak in het leven. Winkelen, naar de stad, etc. zijn nog wel even een stap te ver. Ik probeer het soms, maar merk dat ik dan teveel druk of zo ervaar.
Als je zoveel last hebt van de lopende band, dan kan je overwegen om te gaan zwemmen. Dit is eigenlijk de meest ideale sport, omdat je dan je lichaam het minst belast (omdat je drijft), maar wel enigszins inspant door te zwemmen.
Anoniem
24-05-2023
Het gekke is dat ik in de avond op zijn best ben (Verhaal 88)
Inmiddels 5 maand in de rollercoaster die Burn Out heet.
Wat een ervaring..... volledig van je sokkel vallen en de daarop volgende 9 weken bij alle binnenkomende prikkels compleet in de paniek schieten. Werkelijk alles kwam als bomaanslagen binnen. Het lijf continu compleet onder stroom.
Mijn probleem is dat ik nu, 5 maanden verder, blijf terugvallen in periodes van onrust en uitputting en ik merk dat ik dit heel vervelend vind.
Het re integreren stokt daarom regelmatig waardoor ik het gevoel heb er nooit meer te zullen komen.
Wie herkent de hevige onrust in het lijf en kan mij tips geven hier minder serieus mee om te gaan?
Het gekke is dat ik in de avond op zijn best ben. Komt dit van de luwing van de dag omdat dan de prikkels van buitenaf sterk afnemen? Wie herkent dit?
Wat een ervaring..... volledig van je sokkel vallen en de daarop volgende 9 weken bij alle binnenkomende prikkels compleet in de paniek schieten. Werkelijk alles kwam als bomaanslagen binnen. Het lijf continu compleet onder stroom.
Mijn probleem is dat ik nu, 5 maanden verder, blijf terugvallen in periodes van onrust en uitputting en ik merk dat ik dit heel vervelend vind.
Het re integreren stokt daarom regelmatig waardoor ik het gevoel heb er nooit meer te zullen komen.
Wie herkent de hevige onrust in het lijf en kan mij tips geven hier minder serieus mee om te gaan?
Het gekke is dat ik in de avond op zijn best ben. Komt dit van de luwing van de dag omdat dan de prikkels van buitenaf sterk afnemen? Wie herkent dit?
Trees
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-05-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Avond op je best is logisch, dan is je cortisol laag. Heb ik ook. Ochtend is kokhalzen en kotsen van de stress.
Taco
22-08-2022
Reactie:
Dus toch... daarom kots ik in de ochtend.
Anoniem
07-02-2023
Reactie:
In de avond denk ik nog regelmatig: Ja, ik ben weer helemaal back on track! Om in de ochtend weer van een koude kermis thuis te komen.
Suzanne
09-03-2023
Reactie:
Hey mensen , ik herken dit vooral de stemming in de avond. S’morgens voel ik me suf , in de war , hartkloppingen en angstig. Nog iemand die dit herkend?
Ahmed
09-04-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. In de ochtend vroeg wakker met stress en 's avonds beter. Je kan dan iets leuks bedenken om te doen. Maar de volgende morgen heb je daar dan echt geen zin/ fut in. Schijnt idd door te veel cortisol te komen.
W
11-05-2023
Reactie:
Ik ook terwijl het vroeger andersom was . Dus savonds maak plannen om te zwemmen of te wandelen maar vergeet het maar .
Ben al 2 keer met reintrigeren begonnen vorige week dacht ik nog laat mij maar weer echt werken en had dat ook gemeld en nu weer finaal terug naar af . Ben dan ook bang dat ze het niet geloven op het werk
Ben al 2 keer met reintrigeren begonnen vorige week dacht ik nog laat mij maar weer echt werken en had dat ook gemeld en nu weer finaal terug naar af . Ben dan ook bang dat ze het niet geloven op het werk
Sylvia
24-05-2023
Wil gewoon mijn leven weer terug (Verhaal 447)
Ik zit in een burnout sinds september 2021. Vanaf het begin 2 uur blijven werken waardoor ik er eigenlijk in ben blijven zitten. Uren opgebouwd en vervolgens juli 2022 helemaal uitgevallen. Volgens de wet ben ik al 19 maanden ziek maar volgens de artsen moet ik uitgaan van 9 maanden. De wet heeft hier uiteraard geen boodschap aan.
Dagen gaat het redelijk goed en kan ik ook wel weer wat genieten, maar vervolgens gaat het dan weer dagen helemaal mis en voel ik me ellendig. Wordt misselijk wakker, extreem droge mond, veel plassen, darmklachten, maagklachten, veel slijm in mijn keel, onrustig en negatieve gevoelens. Moeilijk om zo de dag te beginnen in ieder geval.
Zijn er mensen die de constante terugslagen herkennen. Paar dagen redelijk en paar dagen dan weer helemaal terug bij af. Heb er moeite mee om uit te gaan van die 9 maanden omdat ik voor de wet al 19 maanden ziek ben en het uwv nu echt concreet gaat worden wat weer extra stress met zich meebrengt. En zo blijf ik in die negatieve spiraal zitten en kom er maar niet uit.
Wil gewoon mijn leven weer terug maar weet niet hoe.
Dagen gaat het redelijk goed en kan ik ook wel weer wat genieten, maar vervolgens gaat het dan weer dagen helemaal mis en voel ik me ellendig. Wordt misselijk wakker, extreem droge mond, veel plassen, darmklachten, maagklachten, veel slijm in mijn keel, onrustig en negatieve gevoelens. Moeilijk om zo de dag te beginnen in ieder geval.
Zijn er mensen die de constante terugslagen herkennen. Paar dagen redelijk en paar dagen dan weer helemaal terug bij af. Heb er moeite mee om uit te gaan van die 9 maanden omdat ik voor de wet al 19 maanden ziek ben en het uwv nu echt concreet gaat worden wat weer extra stress met zich meebrengt. En zo blijf ik in die negatieve spiraal zitten en kom er maar niet uit.
Wil gewoon mijn leven weer terug maar weet niet hoe.
Frans
24-04-2023
laatste reactie: 24-05-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je geeft teveel gas in een keer. Je geeft je zelf geen rust. Doorgaan en doorgaan zorgt niet voor herstel zodra je je goed voelt geef je gas.
Lenie
24-04-2023
Reactie:
Misselijk wakker worden heb ik ook gehad. Soms wel, soms niet. Als ik teveel deed/te weinig at, te weinig zout tot me nam dan kwam dat weer terug. Dan wist ik dat ik teveel had gedaan. Na verloop van tijd wordt dat beter, als dat niet zo is moet je gas terugnemen. En probeer eens een tijdje flink meer te eten.
Taco
24-04-2023
Reactie:
Niet naar Leni luisteren… dat klapt iedereen in deze situatie nogmaals op de kop.
Ik herken je beschrijving helemaal. Allicht ben je een sterk gemotiveerd persoon met doorzettingsvermogen. Ik denk dat idd blijven zitten in de job per definitie een verderzetting is van de context die je ziek maakt. Of het nu 2u of 8u is… je neemt het net met je mee.
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Mijn arts vraagt me al een klein jaar thuis te blijven met duidelijke burn-outsymptomen maar mijn sterke wil duwt me keer op keer weer door de smurrie… Ondanks mijn veerkrachtigheid en vermogen elke dag weer te starten, wordt het me steeds moeilijker… Ik weet niet wat ik meer kan doen om mijn leven weer op de rails te krijgen.
Ik herken je beschrijving helemaal. Allicht ben je een sterk gemotiveerd persoon met doorzettingsvermogen. Ik denk dat idd blijven zitten in de job per definitie een verderzetting is van de context die je ziek maakt. Of het nu 2u of 8u is… je neemt het net met je mee.
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Mijn arts vraagt me al een klein jaar thuis te blijven met duidelijke burn-outsymptomen maar mijn sterke wil duwt me keer op keer weer door de smurrie… Ondanks mijn veerkrachtigheid en vermogen elke dag weer te starten, wordt het me steeds moeilijker… Ik weet niet wat ik meer kan doen om mijn leven weer op de rails te krijgen.
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Ik snap niet wat je bedoelt met niet luisteren .ik bedoel om te herstellen moet je toch rusten bij een burn out of zie ik het verkeerd
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Frans wat doe jij op een dag dan zoal.
Je zit nu thuis je werkt niet waar bestaan jou dagen uit?
Of heb je het gevoel dat het echt die inspanning van werk jou spanning geeft ?
Je zit nu thuis je werkt niet waar bestaan jou dagen uit?
Of heb je het gevoel dat het echt die inspanning van werk jou spanning geeft ?
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Soms ga ik leuke dingen doen met mijn kinderen als ik me goed voel. Dan heb ik een leuke dag. Wat werken in de tuin. Voor de rest druk gezinsleven en probeer te rusten. Als ik me slecht voel dan is het meestal de dag doorkomen met veel liggen en huilen, maar toch proberen nog wat dingen te doen in huis bijvoorbeeld. Bij mij gaat het op en neer. Paar dagen goed en paar dagen slecht. De slechte dagen zijn een hel met veel lichamelijke klachten, geen eetlust, moe en emotioneel. Weet dan niet meer hoe het is als ik me beter voel en zak door de ondergrens. Automatisch veel piekeren en mezelf afvragen hoe ik hier ooit weer uit ga komen. Mijn werk is een bron van spanningen en een toxische omgeving waar ik niet meer terug wil. Maar zo slecht voelen en een nieuwe baan is op dit moment ook geen optie.
Frans
25-04-2023
Reactie:
Frans dit heb ik ook. Vooral met kids is het moeilijk grenzen te verleggen er moet gegeten worden , kids moeten naar school, het is nu vakantie leven gaat door
Maar ergens moeten we toch grenzen verleggen. Ik denk op de goede dagen reserves besparen in plaats van opmaken dus ook rustig aan doen op de goede dagen
Maar ergens moeten we toch grenzen verleggen. Ik denk op de goede dagen reserves besparen in plaats van opmaken dus ook rustig aan doen op de goede dagen
Lennie
25-04-2023
Reactie:
Hoi Lennie,
Een burnout en kids is niet de ideale combinatie. Alles draait door en de kinderen begrijpen het vaak niet als ze jonger zijn. Ik heb er drie: 2, 4 en 8 ! Dus dan weet je genoeg. Rusten is vaak moeilijk. Heb jij ook dat gejojo op en neer ? Paar dagen goed en paar dagen super slecht. Echt om gek van te worden. En ik kom er maar niet achter wat het triggert. Vaak lijkt er niets aan de hand en ben ik ontspannen en dan toch voel ik me plots uit het niets heel erg slecht.
Een burnout en kids is niet de ideale combinatie. Alles draait door en de kinderen begrijpen het vaak niet als ze jonger zijn. Ik heb er drie: 2, 4 en 8 ! Dus dan weet je genoeg. Rusten is vaak moeilijk. Heb jij ook dat gejojo op en neer ? Paar dagen goed en paar dagen super slecht. Echt om gek van te worden. En ik kom er maar niet achter wat het triggert. Vaak lijkt er niets aan de hand en ben ik ontspannen en dan toch voel ik me plots uit het niets heel erg slecht.
Frans
25-04-2023
Reactie:
Ik herken mij helemaal in jou. Ik heb er een van vier ze gaat wel gelukkig wel naar school. Alleen zij is zo hyper en druk en vraagt veel aandacht. Ik had ook een wens voor een tweede kindje maar door allerlei omstandigheden en een trauma in het zh zit ik nu een burn out. Dubbel zwaar allemaal en nog heel wat te verwerken.
Dat gejojo heb ik ook. Ik moet wel zeggen dat ik eindelijk nu wel.kleine stapjes maak kon niet eens 5 min lopen was helemaal op en veel psygische klachten .
Dat gejojo heb ik ook. Ik moet wel zeggen dat ik eindelijk nu wel.kleine stapjes maak kon niet eens 5 min lopen was helemaal op en veel psygische klachten .
Lennie
25-04-2023
Reactie:
Dag Frans,
Wat rot voor je dat jouw herstel anders gaat dan je zou willen?
Heb je hulp?
Ik kom in mijn werk heel veel mensen tegen met vergelijkbare klachten en daar is echt veel aan te veranderen. Werken met hoe ons lichaam en zenuwstelsel werkt is daarbij een belangrijke ingang.
Wellicht is er een therapeut/coach bij jou inde buurt waarmee je dit kunt onderzoeken.
Veel succes, Monique
Wat rot voor je dat jouw herstel anders gaat dan je zou willen?
Heb je hulp?
Ik kom in mijn werk heel veel mensen tegen met vergelijkbare klachten en daar is echt veel aan te veranderen. Werken met hoe ons lichaam en zenuwstelsel werkt is daarbij een belangrijke ingang.
Wellicht is er een therapeut/coach bij jou inde buurt waarmee je dit kunt onderzoeken.
Veel succes, Monique
Monique
24-05-2023
Oorsuizen (Verhaal 491)
Oorsuizen heb ik sinds ik thuis zit met stress / burn-out klachten. Af en toe om gek van te worden. Negeren is bijna niet te doen. Iemand hier ervaring mee en gaat het over nadat je van je stress / burn-out af bent gekomen?
Rob
15-05-2023
laatste reactie: 24-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kreeg et ook na 4 maanden in me burnout het is daarna over gegaan maar pas begonnen met ad. En na 4 weken weer oorsuizen door medicatie
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
He Rob,
Komt zeker herkenbaar voor. Ik had zelf zelfs last van hallucinatie. Ik hoorde de wasmachine gaan terwijl hij niet aan stond. Het gaat zeker weer over als je van je burnout af bent! Ik kon zelf ook nooit geloven dat zulke klachten echt weer over zouden gaan en dat ik ooit weer vrij zou zijn van klachten. Maar ik ben nu toch al weer een paar maanden er volledig bovenop. Probeer echt afstand te houden van stress bronnen. Blijf goed ademen en laat je emoties de vrije loop. Krop je emoties niet op, dat remt je herstel.
Hou vol!
Groeten Ruben
Komt zeker herkenbaar voor. Ik had zelf zelfs last van hallucinatie. Ik hoorde de wasmachine gaan terwijl hij niet aan stond. Het gaat zeker weer over als je van je burnout af bent! Ik kon zelf ook nooit geloven dat zulke klachten echt weer over zouden gaan en dat ik ooit weer vrij zou zijn van klachten. Maar ik ben nu toch al weer een paar maanden er volledig bovenop. Probeer echt afstand te houden van stress bronnen. Blijf goed ademen en laat je emoties de vrije loop. Krop je emoties niet op, dat remt je herstel.
Hou vol!
Groeten Ruben
Ruben
17-05-2023
Reactie:
Hoi Ruben,
Fijn om je reactie te lezen. Dat sterkt me enorm. Hoe lang heb je er over gedaan om er bovenop te komen?
Groetjes,
Rob
Fijn om je reactie te lezen. Dat sterkt me enorm. Hoe lang heb je er over gedaan om er bovenop te komen?
Groetjes,
Rob
Rob
17-05-2023
Reactie:
Fijn deze reactie! het sterkt mij ook. Ik heb 2 jaar last van oorsuizen. begon met een sirene niet te doen. ook hallucinaties en hyperacusis. dat is nu over. de suizen zijn zachter geworden en ik ervaar dat het met stress, vermoeidheid en overprikkeling te maken heeft. Ik kan ze elk moment van de dag horen als ik wil. het lukt me soms om ze uit te schakelen maar in een stille ruimte hoor ik ze. ik hoop dat het allemaal zal verdwijnen! ik ben benieuwd naar je reactie ruben!
deb
23-05-2023
Reactie:
Ik kreeg het na ca 7 maanden burnout tijdens een flinke terugval. Na een maand of 2 werd het gelukkig milder. Inmiddels heb ik er gelukkig nauwelijks last meer van, al is het er nog altijd. Soms merk ik ‘t pas aan het eind vd middag op bv. Ik ben ook benieuwd of het helemaal over gaat maar zoals het nu is, kan ik er prima mee leven dus ik maak me er ook niet druk meer om. Gelukkig gaat het een stuk beter met me inmiddels, al ben ik er nog niet helemaal. Hopelijk wordt bij jou het oorsuizen ook snel minder want ik weet hoe vreselijk het kan zijn, sterkte!
M.
24-05-2023
Zoveel beter dan de hele dag uit het raam staren (Verhaal 492)
Ik wilde graag even delen dat ik door 'de regels' te volgen van burn-out juist heel depressief werd. Dus veel rust, zo passief mogelijk, etc. waren voor mij juist niet het antwoord. Ik ging juist steeds dieper het putje in. Dus elke dag nog uitgeputter, nog passiever en vooral nog negatiever. Bij mij was het instorten waarschijnlijk het signaal dat ik helemaal op de verkeerde weg zat en eens goed moest nadenken wat ik nou eigenlijk wél wilde. Vanaf het moment dat ik weer actief werd, moest ik flink omschakelen. Veel was mij in eerste instantie teveel en weer 'de stad in' om uit te eten was nog nooit zo a-relaxed. Na 3 maanden op de bank, was ik zo afgekickt van drukte, dat ik echt weer moest wennen.
Ik merk wel dat ik op gezette tijden rust moet nemen. Dat is wel een dingetjes, maar ik ben zó blij dat ik niet bleef hangen in 'innerlijke rust', want zelfs bij meditatie bleef ik mij afvragen wat ik er deed. Ja, het hielp een beetje, maar Nee, het is niet mijn ding.
Bovenstaand verhaal geldt lang niet voor iedereen en ik moet ook nog gaan ervaren of ik geen terugval krijg, want het overgrote gedeelte is 'gewoon' gesloopt. Maar ik denk dat er talloze zijn die simpelweg vast zitten en dieper wegzakken als ze geen actie gaan ondernemen. Van passief naar depressief is wat er bij mij begon te gebeuren. Dus ik fitness weer (wel rustig aan), pak een sauna, rust geregeld wat uit en bouw mijzelf weer op. Zeker niet makkelijk, maar zoveel beter dan de hele dag uit het raam staren.
Succes allemaal.
Ik merk wel dat ik op gezette tijden rust moet nemen. Dat is wel een dingetjes, maar ik ben zó blij dat ik niet bleef hangen in 'innerlijke rust', want zelfs bij meditatie bleef ik mij afvragen wat ik er deed. Ja, het hielp een beetje, maar Nee, het is niet mijn ding.
Bovenstaand verhaal geldt lang niet voor iedereen en ik moet ook nog gaan ervaren of ik geen terugval krijg, want het overgrote gedeelte is 'gewoon' gesloopt. Maar ik denk dat er talloze zijn die simpelweg vast zitten en dieper wegzakken als ze geen actie gaan ondernemen. Van passief naar depressief is wat er bij mij begon te gebeuren. Dus ik fitness weer (wel rustig aan), pak een sauna, rust geregeld wat uit en bouw mijzelf weer op. Zeker niet makkelijk, maar zoveel beter dan de hele dag uit het raam staren.
Succes allemaal.
Anoniem
16-05-2023
laatste reactie: 24-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Om nog even verder af te maken...ik ben gaan nadenken in welke situaties ik mij nu echt gelukkig voelde na in mijn leven verschillende banen te hebben gehad en voor mijzelf te hebben gewerkt. De conclusie was eigenlijk duidelijk...in loondienst vind ik vreselijk. Het moéten werken op gezette tijden, het moéten samenwerken in een bedrijfscultuur die je niet aanstaat of collega's waar je werkelijk niets mee hebt en vooral het werken in afgebakende functies zonder inspraak (of wekenlang vergaderen erover). Mijn leukste werk was in loondienst mijn 2e baan, waarbij ik zo vaak mogelijk buiten kantoor was en eindverantwoordelijk was voor het resultaat. Nu ben ik zelf weer iets gestart en ik voel mij als een vis in het water. Nu nog het nadeel van zelfstandige wegwerken en dat is het stukje eenzaamheid. Dit kan dmv groepssporten en andere sociale activiteiten. Dit inzicht en natuurlijk ook veel andere dingen zijn dingen die een start maken voor een nieuw begin.
Ik hoop oprecht dat iedereen op dit forum zich ook focust op de toekomst en analyseert waarom je op dit punt belandt bent en niet blijft hangen in de negatieve spiraal dat burnout heet.
Ik hoop oprecht dat iedereen op dit forum zich ook focust op de toekomst en analyseert waarom je op dit punt belandt bent en niet blijft hangen in de negatieve spiraal dat burnout heet.
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
Tsja, en dan merk je dat je positiviteit het toch weer eens had gewonnen. Na gisteren weer een drukke dag met sporten, kinderen, werken merkte ik dat ik de hele dag gespannen en angstig was. Kortom, mijn bovenstaande verhaal trek ik weer in. Pas op de plaats en zie uit naar mijn gesprekken met de psycholoog. Wat is burnout toch een mega-onderschat iets. Snel weer werken, is nog steeds het advies. Amehoela, eerst moet je er achter zien te komen wat de onderliggende oorzaak is, welke therapie voor jou zal gaan werken en met welke therapeut je een klik voelt. Een bedrijfsarts kan dit helemaal niet. Je bent makkelijk 6 maanden verder ivm de wachtlijsten.
Anoniem
17-05-2023
Reactie:
Het gaat om balans in rust en activiteit. En door over je grenzen te gaan leer je je grenzen kennen.
Voor mij was het in begin rust absoluut nodig. Nu ben ik verder in mijn herstel en moet ik nu juist oppassen dat ik niet teveel doorsla in rust.
Ik ben eindelijk actiever aan het worden, maar dat gepaard met angst voor een terugval en dat ik in die angst verlamt raak en niks doe (depressief). Dat verwar ik weleens met “rust”.
Wat ik vaak doe is een to-do-lijst maken met maximaal 5 activiteiten, inclusief eten en dan na elke activiteit rusten. Aan het eind van de dag kijk ik naar de lijst en besluit ik wat ik laat afvallen of naar morgen schuif.
Je mag natuurlijk zelf bepalen hoeveel activiteiten je erop zet ;)
Voor mij was het in begin rust absoluut nodig. Nu ben ik verder in mijn herstel en moet ik nu juist oppassen dat ik niet teveel doorsla in rust.
Ik ben eindelijk actiever aan het worden, maar dat gepaard met angst voor een terugval en dat ik in die angst verlamt raak en niks doe (depressief). Dat verwar ik weleens met “rust”.
Wat ik vaak doe is een to-do-lijst maken met maximaal 5 activiteiten, inclusief eten en dan na elke activiteit rusten. Aan het eind van de dag kijk ik naar de lijst en besluit ik wat ik laat afvallen of naar morgen schuif.
Je mag natuurlijk zelf bepalen hoeveel activiteiten je erop zet ;)
Pearl
17-05-2023
Reactie:
Het gaat om balans in rust en activiteit. En door over je grenzen te gaan leer je je grenzen kennen.
Voor mij was het in begin rust absoluut nodig. Nu ben ik verder in mijn herstel en moet ik nu juist oppassen dat ik niet teveel doorsla in rust.
Ik ben eindelijk actiever aan het worden, maar dat gepaard met angst voor een terugval en dat ik in die angst verlamt raak en niks doe (depressief). Dat verwar ik weleens met “rust”.
Wat ik vaak doe is een to-do-lijst maken met maximaal 5 activiteiten, inclusief eten en dan na elke activiteit rusten. Aan het eind van de dag kijk ik naar de lijst en besluit ik wat ik laat afvallen of naar morgen schuif.
Je mag natuurlijk zelf bepalen hoeveel activiteiten je erop zet ;)
Voor mij was het in begin rust absoluut nodig. Nu ben ik verder in mijn herstel en moet ik nu juist oppassen dat ik niet teveel doorsla in rust.
Ik ben eindelijk actiever aan het worden, maar dat gepaard met angst voor een terugval en dat ik in die angst verlamt raak en niks doe (depressief). Dat verwar ik weleens met “rust”.
Wat ik vaak doe is een to-do-lijst maken met maximaal 5 activiteiten, inclusief eten en dan na elke activiteit rusten. Aan het eind van de dag kijk ik naar de lijst en besluit ik wat ik laat afvallen of naar morgen schuif.
Je mag natuurlijk zelf bepalen hoeveel activiteiten je erop zet ;)
Pearl
17-05-2023
Reactie:
Ik herken wel wat je zegt, in die zin dat ik lang twijfelde over waar ik goed aan deed. In het begin toen ik extreem hoog in mijn spanning zat, was hardlopen het enige wat hielp om een beetje spanning kwijt te raken. Daarna kon ik me dan iets beter ‘ontspannen’. Na maanden ups en downs ging het ineens weer heel slecht en toen was ik bang dat ik te veel had gedaan. Ik heb een poosje alleen maar rust genomen (enkel wandelen daarnaast) maar ging me steeds slechter en passiever voelen. Na een week of 3 besloten toch weer mijn gevoel te volgen en weer gaan sporten en toen voelde ik me direct weer wat beter. Slechte momenten bleven erbij horen maar meestal ging het best goed. Ik sport nog altijd veel maar niet te intensief. Ik voel me nu wel fit en energiek, al merk ik ook dat het belangrijk is dat ik nog veel rust neem. Gelukkig kan ik steeds beter ontspannen. Die terugvallen zoals jij ze ook omschrijft zij zo killing, het lijkt soms of je weer terug bij af bent. Ik heb gaandeweg om die reden besloten om met antidepressiva te starten en ben blij dat ikk die atap heb gezet. Sindsdien geen hele heftige downs meer. Nu ben ik aan het opbouwen, krijg weer een beetje een ‘schildje’ , belastbaarheid neemt toe (ik verdraag weer wat stress), ik werk weer 3x4u en krijg weer vertrouwen dat het echt goedkomt. Laat je niet uit het veld slaan door de terugvallen, het hoort er helaas heel lang nog bij en dat vraagt een bepaalde acceptatie, al is het heel frustrerend. Het is moeilijk om eruit te komen en vraagt geduld maar het komt, echt! En niet teveel psychologiseren, soms is er geen reden voor een terugval maar je lijf is ontregeld (hormonaal en stresssysteem) en dat geeft fikse schommelingen.
M.
24-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik vind dit heel vreemd (Verhaal 490)
Herkent ook iemand dit: smorgens als ik mijn ogen open doe meteen in de stress en hevig zweten (vooral aan mijn voeten) dan tot +- 17u gene mens meer zijn, immens moe en niet tegen prikkels kunnen. Vanaf 17u top fit, niet meer moe, veel energie en zeer goede stemming. Ik vind dit heel vreemd, nog herkenbaar voor iemand?
Ethias
15-05-2023
laatste reactie: 24-05-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja hoor, vanaf 4u 's morgens begint je lichaam cortisol aan te maken (stress hormoon) waardoor je 's ochtends dus (uitvergroot in BO) in actiestand staat. Doorheen de dag verminderd dit
J
15-05-2023
Reactie:
Wat doe je in de ochtend? Het is wel herkenbaar ik heb in de ochtend meer last van spierspanningen en tintelend gevoel en inderdaad niet tv kunnen kijken enz.. nadat ik ga wandelen half 1 . Voel ik me beter als ik terug kom. En langzaam door de dag heen ook. Maar wel oppassen dat ik niet over mijn grenzen ga
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
In de ochtend doe ik niks speciaals, begin wel gelijk met piekeren. Ben onlangs ook wel vader geworden van 2 dochters 1 en 3 jaar. Dit kan natuurlijk ook wel de stress bevorderen.
Ethias
16-05-2023
Reactie:
Ik weet dat het moeilijk is om niet te piekeren, vooral als je je zo voelt. Maar geloof me je moet proberen ook je hersenen rust te geven want anders sta je alsnog aan en is je lichaam nog steeds in de stress stand ons brein snapt niet wanneer er echt gevaar is of wanneer we ons mentaal zijn aan t ergeren. Probeer meditatie over hoe je lichaam werkt dat helpt mij enorm om te ontspannen en alles los te laten. Ademhalingsoefeningen van wim hof. Of tegen stress. En natuurlijk naar buiten in de natuur doet echt wonderen. Ik weet dat het een moeilijke tijd is. Ik zit er al 2 jaar in. Zorg dat je genoeg steun krijgt om je heen en natuurlijk genieten van wat er op het moment is en niet denken aan wat er was en wat nog moet komen. Je leeft nu. En zo word je ook langzaam aan weer beter.
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
Ja herkenbaar, ik ben ‘s ochtends ook altijd onrustig, na de lunch ook weer even en eind vd middag altijd doodmoe. Na t avondeten altijd het meest fit ook. Kom dan soms ook niet in slaap ondanks de vermoeidheid. Bij mij is dit patroon al maanden aan de gang, kan er echt de klok op gelijk zetten. De spanningsklachten zijn wel veel verminderd het afgelopen half jaar.
Ik lees hierboven als tip de Wim Hof ademhalingstechniek, ik wil daar toch even op inhaken: heb dit laatst geprobeerd en dat resulteerde in een paniekaanval. Nou is dat natuurlijk voor iedereen persoonlijk, maar als je kampt met chronisch hyperventileren (ofwel verkeerd ademhalen) zou ik die methode niet direct aanraden.
Ik lees hierboven als tip de Wim Hof ademhalingstechniek, ik wil daar toch even op inhaken: heb dit laatst geprobeerd en dat resulteerde in een paniekaanval. Nou is dat natuurlijk voor iedereen persoonlijk, maar als je kampt met chronisch hyperventileren (ofwel verkeerd ademhalen) zou ik die methode niet direct aanraden.
Y.
16-05-2023
Reactie:
Het nare gevoel bij het ontwaken, heb ik nog altijd, ook al zijn de rest van mijn klachten inmiddels (na een jaar) bijna weg. Het is eigenlijk de enige klacht waar ik dus nog niet vanaf kom. In het begin had ik ook dat de ochtende het zwaarst waren, na de middag ging het iets beter en ‘s avonds nog wat beter. Maar nooit zo extreem als jij omschrijft qua energie in de avond. Ik probeerde overdag altijd veel te bewegen en veel buiten te zijn en daardoor was ik aan het eind vd dag ook wel moe en viel gaandeweg ook weer makkelijker in slaap.
Zodra ik opsta ben ik inmiddels dat nare en gespannen gevoel gelukkig bijna helemaal kwijt dus ik heb er niet veel laat meer van. Maar irritant blijft het wel. Het is alsof mijn rationele brein dan nog niet helemaal werkt en dan zie ik alles heel ‘zwart’, zodra ik echt wakker ben kan ik weer helder denken. Een collega die eerder in een burnout zat zei pas dat zij dit nu nog altijd heeft. Gek he… Cortisol zal idd een rol spelen. Maar als je verder bent in het proces neemt de spanning echt af, alleen frustrerend dat het veel tijd kost he.. En lastig met 2 kleintjes. Blijf bewegen en veel ontspanning zoeken, 2 hoofdzaken (naast voeding) en heb geduld, het komt goed!
Zodra ik opsta ben ik inmiddels dat nare en gespannen gevoel gelukkig bijna helemaal kwijt dus ik heb er niet veel laat meer van. Maar irritant blijft het wel. Het is alsof mijn rationele brein dan nog niet helemaal werkt en dan zie ik alles heel ‘zwart’, zodra ik echt wakker ben kan ik weer helder denken. Een collega die eerder in een burnout zat zei pas dat zij dit nu nog altijd heeft. Gek he… Cortisol zal idd een rol spelen. Maar als je verder bent in het proces neemt de spanning echt af, alleen frustrerend dat het veel tijd kost he.. En lastig met 2 kleintjes. Blijf bewegen en veel ontspanning zoeken, 2 hoofdzaken (naast voeding) en heb geduld, het komt goed!
M.
24-05-2023
Onverwerkt oud zeer in mijn systeem (Verhaal 489)
Hallo allemaal! Ik schrijf dit bericht voor iedereen die momenteel overspannen is of een burnout heeft. Ik weet hoe je je voelt, geef de moed niet op. Je gaat niet dood!
In Oktober 2022 werd ik verrast door darmproblemen die werder veroorzaakt (bleek later) door stress. Deze stress werd veroorzaakt doordat ik 'snachts niet kon slapen als mijn dochter wakker was. Ik werd dan enorm gefrustreerd. Verder had ik veel drukte op het werk omdat ik te veel ja zei tegen klussen en daardoor te veel tegelijk deed.
In aanloop naar het fatale moment voelde ik mij opgejaagd, moe, ik had het gevoel geen moment rust te krijgen, en was erg streng voor mezelf want ik wilde een goede vader zijn en wilde op mijn werk steeds meer doen. Het slaaptekort hoopte zich op, maar ik had niet door hoe moe ik was. Toen kwam het moment dat het niet meer ging....
Ik had zeer veel moeite met mijn ontlasting en kon een week niet poepen. Toen dit los kwam was het ongelofelijk pijnlijk in mijn darmen en ik kreeg een week lang de vreslijkste diarree. In diezelfde week kreeg ik de ergste hoofdpijn die je maar kan bedenken. Daarna begon het feest pas echt, ik kreeg paniekaanvallen, hartkloppingen en hyperventilatie aanvallen. Dit voelde alsof ik dood ging. In deze periode, die ongeveer 6/7 weken duurde, kon ik alleen maar krom lopen als een oude man, was ik kort ademig, en had ik een hele hoge hartslag ook in bed als ik wou slapen. Verder had ik pijn in heel mijn lichaam. Ik raakte het vertrouwen in mijn lichaam voor een groot gedeelte kwijt. Ieder griepje dat heerste had ik erger dan iedereen om me heen. Ook was ik vaak misselijk en moest ik overgeven.
Wat nu komt is heel belangrijk: Ik was zeer emotioneel. Ik ben er achter gekomen dat dit kwam doordat ik allerlei onverwerkt oud zeer in mijn systeem had. De burnout die ik had zie ik nu als een periode waarin ik door de angst en verdriet heen moest die ik tot dan toe niet aan wilde gaan. Dit was zeer pijnlijk, het was hyperventileren, zweten en trillen van angst en heel veel huilen om allerlei dingen waarvan ik niet wist dat ik er emoties van in mijn systeem had. Voor de burnout voelde ik mij in het vaderschap heel opgejaagd en onrustig. Na de burnout is dit niet meer zo en voel ik meer liefde voor mijn dochter. Het is belangrijk om tijdens de burnout alle emoties die je voelt, ook te uiten en het niet op te kroppen. Voor mij was de drijfveer om een goede vader te willen zijn genoeg om me door deze vreselijke periode heen te helpen. Ik heb enorm gejankt omdat ik er niet voor mijn vrouw en dochter kon zijn. Ik geloof in God en dat hij er altijd voor je is. Dit hielp me ook om de moed niet op te geven. Jezelf kwetsbaar opstellen, ook tegenover jezelf is in zo'n situatie je kracht.
Zelf heb ik de eerste weken af en toe een slaappilletje of kalmeringspilletje gehad. Mijn advies zou zijn om zo min mogelijk hiervan te gebruiken, alleen als je het echt nodig hebt. En ga op vaste tijden naar bed, ook als je niet kan slapen. Ik heb heel veel nachten naar het plafond gestaard. Accepteer dan de situatie en straf jezelf niet dat je niet kan slapen. Naarmate je dan verder in je proces komt, slaap je steeds beter. Het heeft mij ook erg geholpen om mensen te kunnen bellen die het zelfde al hadden doorgemaakt, als ik het nodig had.
Ik hoop dat je er iets aan gehad hebt! hou je taai ;)
In Oktober 2022 werd ik verrast door darmproblemen die werder veroorzaakt (bleek later) door stress. Deze stress werd veroorzaakt doordat ik 'snachts niet kon slapen als mijn dochter wakker was. Ik werd dan enorm gefrustreerd. Verder had ik veel drukte op het werk omdat ik te veel ja zei tegen klussen en daardoor te veel tegelijk deed.
In aanloop naar het fatale moment voelde ik mij opgejaagd, moe, ik had het gevoel geen moment rust te krijgen, en was erg streng voor mezelf want ik wilde een goede vader zijn en wilde op mijn werk steeds meer doen. Het slaaptekort hoopte zich op, maar ik had niet door hoe moe ik was. Toen kwam het moment dat het niet meer ging....
Ik had zeer veel moeite met mijn ontlasting en kon een week niet poepen. Toen dit los kwam was het ongelofelijk pijnlijk in mijn darmen en ik kreeg een week lang de vreslijkste diarree. In diezelfde week kreeg ik de ergste hoofdpijn die je maar kan bedenken. Daarna begon het feest pas echt, ik kreeg paniekaanvallen, hartkloppingen en hyperventilatie aanvallen. Dit voelde alsof ik dood ging. In deze periode, die ongeveer 6/7 weken duurde, kon ik alleen maar krom lopen als een oude man, was ik kort ademig, en had ik een hele hoge hartslag ook in bed als ik wou slapen. Verder had ik pijn in heel mijn lichaam. Ik raakte het vertrouwen in mijn lichaam voor een groot gedeelte kwijt. Ieder griepje dat heerste had ik erger dan iedereen om me heen. Ook was ik vaak misselijk en moest ik overgeven.
Wat nu komt is heel belangrijk: Ik was zeer emotioneel. Ik ben er achter gekomen dat dit kwam doordat ik allerlei onverwerkt oud zeer in mijn systeem had. De burnout die ik had zie ik nu als een periode waarin ik door de angst en verdriet heen moest die ik tot dan toe niet aan wilde gaan. Dit was zeer pijnlijk, het was hyperventileren, zweten en trillen van angst en heel veel huilen om allerlei dingen waarvan ik niet wist dat ik er emoties van in mijn systeem had. Voor de burnout voelde ik mij in het vaderschap heel opgejaagd en onrustig. Na de burnout is dit niet meer zo en voel ik meer liefde voor mijn dochter. Het is belangrijk om tijdens de burnout alle emoties die je voelt, ook te uiten en het niet op te kroppen. Voor mij was de drijfveer om een goede vader te willen zijn genoeg om me door deze vreselijke periode heen te helpen. Ik heb enorm gejankt omdat ik er niet voor mijn vrouw en dochter kon zijn. Ik geloof in God en dat hij er altijd voor je is. Dit hielp me ook om de moed niet op te geven. Jezelf kwetsbaar opstellen, ook tegenover jezelf is in zo'n situatie je kracht.
Zelf heb ik de eerste weken af en toe een slaappilletje of kalmeringspilletje gehad. Mijn advies zou zijn om zo min mogelijk hiervan te gebruiken, alleen als je het echt nodig hebt. En ga op vaste tijden naar bed, ook als je niet kan slapen. Ik heb heel veel nachten naar het plafond gestaard. Accepteer dan de situatie en straf jezelf niet dat je niet kan slapen. Naarmate je dan verder in je proces komt, slaap je steeds beter. Het heeft mij ook erg geholpen om mensen te kunnen bellen die het zelfde al hadden doorgemaakt, als ik het nodig had.
Ik hoop dat je er iets aan gehad hebt! hou je taai ;)
Ruben
14-05-2023
laatste reactie: 24-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, drink niet te weinig water. Eet eens oosters ipv aardappelen. Je huisarts kan je ook iets voorschrijven zodat het zachter word.
Groetjes Poeppie.
Groetjes Poeppie.
Tips aangaande stoelgang.
17-05-2023
Reactie:
Wat fijn dat je er zo goed uit bent gekomen maar oh wat is het heftig en wat werkt zo’n burnout ontregelend. Ik ben gelukkig ook al een heel eind op weg maar ben er nog niet helemaal.
M.
24-05-2023
Natuurlijke meditatie die je rustig laat voelen? (Verhaal 204)
iemand tips voor natuurlijke medicatie die je rustig laat voelen zonder slaperig te worden?
Dus geen medicijnen..
Welke werken voor jou het beste?
Dus geen medicijnen..
Welke werken voor jou het beste?
anna
21-05-2022
laatste reactie: 23-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Ik zie nu dat het al maanden geleden is dat je dit hebt geplaatst, dus misschien heb je er geen behoefte meer aan. In ieder geval heb ik de app Smiling Mind. Dit is een Australische app die helpt bij meditatie en mindfulness. Hij is gratis. Ook gebruik ik Fitbit Premium voor mindfulness. Helpt wel.
Ik zie nu dat het al maanden geleden is dat je dit hebt geplaatst, dus misschien heb je er geen behoefte meer aan. In ieder geval heb ik de app Smiling Mind. Dit is een Australische app die helpt bij meditatie en mindfulness. Hij is gratis. Ook gebruik ik Fitbit Premium voor mindfulness. Helpt wel.
Roos
05-02-2023
Reactie:
je bedoeld medicatie?
Kijk even bij een stressoloog (op het internet) bij jou in de buurt die hebben echt tips.
Ik ben echt een eind op weg geholpen.
Kijk even bij een stressoloog (op het internet) bij jou in de buurt die hebben echt tips.
Ik ben echt een eind op weg geholpen.
deb
23-05-2023
Kwetsbaar (Verhaal 483)
Ik ben nu ongeveer 7 maanden weer helemaal back on track na zwaar overspannen te zijn geweest. Opsich gaat alles goed, maar ik merk wel dat werk soms nog overweldigend kan zijn. Vooral nu bij mijn nieuwe werkgever, waar ik heel vaak mijn grenzen moet aangeven en continue moet bewaken. Ergens wel een goede uitdaging voor me, want leer meer dan ooit mijn grenzen duidelijk te maken. Maar wat er dus soms gebeurd is dat ik moet huilen als ik dat doe. Dan ben ik in gesprek over waarom ik iets niet wil oppakken (grenzen) en krijg ik automatisch een brok in m'n keel. Ik voel me dan zo kwetsbaar ofzo. En Naja dan kan ik best makkelijk in huilen uitbreken ... wie herkent dit?
Alba
09-05-2023
laatste reactie: 22-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, ik heb hier van nature ook “last” van. Nu in BO extra gevoelig voor huilen.
Waar anderen misschien boos worden of zich druk maken, moet ik snel huilen.
Ik schaam me er tegenwoordig maar niet meer voor, mensen doen het er maar mee. Mijn intenties zijn altijd goed en ik vind mezelf niet (meer) zwak, dat helpt mij om me er niet meer voor te schamen.
Kan wel goed begrijpen dat je het vervelend vindt, sterkte!
Waar anderen misschien boos worden of zich druk maken, moet ik snel huilen.
Ik schaam me er tegenwoordig maar niet meer voor, mensen doen het er maar mee. Mijn intenties zijn altijd goed en ik vind mezelf niet (meer) zwak, dat helpt mij om me er niet meer voor te schamen.
Kan wel goed begrijpen dat je het vervelend vindt, sterkte!
Y.
10-05-2023
Reactie:
Hi frank klinkt erg interessant ben jij nu daardoor voor een groot gedeelte van je klachten af ? Ik denk dat je zoiets beter ook bij een zelfstandige goede psycholoog kan doen ipv bij een ggz instelling waar daar voel ik me echt niet serieus genomen
Groetjes
Groetjes
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
Ik herken het ook als ik bij mijn partner of vrienden mijn grenzen aangeef. Bijvoorbeeld als we ergens uitgenodigd voor worden, wat voor mij te druk is. Dan zit ik bij mijn partner te huilen op de bank en ik ben enorm aan het uitstellen om te zeggen tegen mijn vrienden dat ik niet kom.
Ik huil, omdat mijn grens geraakt wordt en het doet pijn. En door te huilen komt het eruit. Het geeft dan ruimte om het te verwerken. Het is inderdaad kwetsbaar en jij geeft daarom je grens aan. Ik heb zelf onwijs moeite om kwetsbaar te zijn. Maar dat heb ik nodig om mijn grenzen aan te geven.
Ik huil, omdat mijn grens geraakt wordt en het doet pijn. En door te huilen komt het eruit. Het geeft dan ruimte om het te verwerken. Het is inderdaad kwetsbaar en jij geeft daarom je grens aan. Ik heb zelf onwijs moeite om kwetsbaar te zijn. Maar dat heb ik nodig om mijn grenzen aan te geven.
Pearl
22-05-2023
Ik zit verlegen om wat tips & tricks (Verhaal 498)
Beste lotgenoten,
Ik zit verlegen om wat tips & tricks.
Hoe gingen jullie in de beginfase om met alles. Hiermee bedoel ik de ommezwaai van maar doorgaan naar volledige rust. Voor mijn gevoel doe ik weinig, maar please ik nog teveel, waardoor ik alsnog dingen doe die mij energie kosten. Zo doe ik nog de was (mijn eigen was, zoals dat altijd ging), hang het op, ruim het op, etc. Stofzuig ik bijna dagelijks de huiskamer, eet met mijn gezin mee, ook al voelt het als 'teveel', zit geregeld achter mijn laptop filmpjes of revues te lezen, wandel met de hond een klein stukje, ga bijna dagelijks even naar de Appie voor kleine boodschapjes (dan voel ik mij vaak ineens heel moe), etc. Ik weet het allemaal niet. Als ik luister naar mijn lichaam/geest dan is niets doen het enige wat ik wil, naast 'iets' van beweging buiten of in de sportschool.
Ik zit in de beginfase en loop mijzelf vaak voorbij, waardoor ik maar hoog blijf zitten qua stress. Vanmiddag viel ik bijna weer in slaap, maar helaas kwamen mijn kinderen toen binnen, waardoor ik maar weer 'groot' bleef en ik deed alsof er niets aan de hand is. Ze weten dat ik rust moet nemen, maar dikwijls 'please' ik dan weer door mee te doen.
Alvast bedankt,
Hans
Ik zit verlegen om wat tips & tricks.
Hoe gingen jullie in de beginfase om met alles. Hiermee bedoel ik de ommezwaai van maar doorgaan naar volledige rust. Voor mijn gevoel doe ik weinig, maar please ik nog teveel, waardoor ik alsnog dingen doe die mij energie kosten. Zo doe ik nog de was (mijn eigen was, zoals dat altijd ging), hang het op, ruim het op, etc. Stofzuig ik bijna dagelijks de huiskamer, eet met mijn gezin mee, ook al voelt het als 'teveel', zit geregeld achter mijn laptop filmpjes of revues te lezen, wandel met de hond een klein stukje, ga bijna dagelijks even naar de Appie voor kleine boodschapjes (dan voel ik mij vaak ineens heel moe), etc. Ik weet het allemaal niet. Als ik luister naar mijn lichaam/geest dan is niets doen het enige wat ik wil, naast 'iets' van beweging buiten of in de sportschool.
Ik zit in de beginfase en loop mijzelf vaak voorbij, waardoor ik maar hoog blijf zitten qua stress. Vanmiddag viel ik bijna weer in slaap, maar helaas kwamen mijn kinderen toen binnen, waardoor ik maar weer 'groot' bleef en ik deed alsof er niets aan de hand is. Ze weten dat ik rust moet nemen, maar dikwijls 'please' ik dan weer door mee te doen.
Alvast bedankt,
Hans
Hans
18-05-2023
laatste reactie: 21-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Hans,
Eigenlijk moet je loslaten, je bent ziek en je moet herstellen dus is het normaal dat je nu een niet meer kan stofzuigen en winkelen of wat dan ook. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben 11 maanden ver en heb nog altijd het probleem die je beschrijft. Ik doe nog steeds te veel en kan mezelf er moeilijk toe zetten echt rust te nemen. Ik wil telkens mijn gezin ontlasten en begin dan toch dingen te doen. Wel is er gaandeweg minder dat ik doe, simpelweg omdat ik steeds minder kan. Ik schiet mezelf dus telkens in de voet. In plaats van mijn gezin te ontlasten geef ik net meer last op langere termijn. Toch kan ik het zo moeilijk laten.
Je moet echt rusten, slapen, rusten en slapen.
En indien mogelijk een korte wandeling maken iedere dag.
Pas dan kan je opbouwen, aanvoelen wat lukt, terugschakelen als het te snel gaat enz...
Ik hoop dat je sneller de klik kan maken dan mij :)
Eigenlijk moet je loslaten, je bent ziek en je moet herstellen dus is het normaal dat je nu een niet meer kan stofzuigen en winkelen of wat dan ook. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben 11 maanden ver en heb nog altijd het probleem die je beschrijft. Ik doe nog steeds te veel en kan mezelf er moeilijk toe zetten echt rust te nemen. Ik wil telkens mijn gezin ontlasten en begin dan toch dingen te doen. Wel is er gaandeweg minder dat ik doe, simpelweg omdat ik steeds minder kan. Ik schiet mezelf dus telkens in de voet. In plaats van mijn gezin te ontlasten geef ik net meer last op langere termijn. Toch kan ik het zo moeilijk laten.
Je moet echt rusten, slapen, rusten en slapen.
En indien mogelijk een korte wandeling maken iedere dag.
Pas dan kan je opbouwen, aanvoelen wat lukt, terugschakelen als het te snel gaat enz...
Ik hoop dat je sneller de klik kan maken dan mij :)
L
18-05-2023
Reactie:
Bedankt.
Welke stappen heb jij gezet in die 11 maanden die jou echt merkbaar geholpen hebben? Niet meer achter laptop? Niet met werk bezig zijn? Ben je mindfulness gaan doen (of zoiets), etc. Doe je nu helemaal niets meer aan huishoudelijke dingen? Ik heb begrepen dat je systeem weer moet leren om te in- en ontspannen. Dus wel milde inspanning (zoals stofzuigen), maar daarna bewust rust nemen. Kleine opdrachtjes verdeeld over de dag.
Ik zit veel op mijn mobieltje spelletjes te spelen. Puur uit verveling.
Het idiote is dat ik mij telkens afvraag...wat doet een relaxed iemand nou op een dag? En het meest idiote is, dat mijn vriendin het perfecte voorbeeld is...alles heel rustig, rustig ontbijten zonder iets te lezen. Gewoon om zich heen kijkend..ik vraag dan ook altijd, waar denk je aan, maar zelfs daar is ze dan niet mee bezig. Helemaal zen. Ze is aan het ontbijten en dat is het. Ik moet er altijd wat bij doen en prop mijn eten naar binnen alsof ik haast heb, terwijl ik vervolgens denk...wat moet ik nu gaan doen..
Welke stappen heb jij gezet in die 11 maanden die jou echt merkbaar geholpen hebben? Niet meer achter laptop? Niet met werk bezig zijn? Ben je mindfulness gaan doen (of zoiets), etc. Doe je nu helemaal niets meer aan huishoudelijke dingen? Ik heb begrepen dat je systeem weer moet leren om te in- en ontspannen. Dus wel milde inspanning (zoals stofzuigen), maar daarna bewust rust nemen. Kleine opdrachtjes verdeeld over de dag.
Ik zit veel op mijn mobieltje spelletjes te spelen. Puur uit verveling.
Het idiote is dat ik mij telkens afvraag...wat doet een relaxed iemand nou op een dag? En het meest idiote is, dat mijn vriendin het perfecte voorbeeld is...alles heel rustig, rustig ontbijten zonder iets te lezen. Gewoon om zich heen kijkend..ik vraag dan ook altijd, waar denk je aan, maar zelfs daar is ze dan niet mee bezig. Helemaal zen. Ze is aan het ontbijten en dat is het. Ik moet er altijd wat bij doen en prop mijn eten naar binnen alsof ik haast heb, terwijl ik vervolgens denk...wat moet ik nu gaan doen..
Anoniem
19-05-2023
Reactie:
Helemaal eens met wat L. schrijft.
Een paar tips waar je misschien wat aan hebt, die mij erg hebben geholpen de afgelopen bijna 12 maanden (en nog steeds):
- mindfulness /meditatie
- yoga (niet te intensief, op je eigen tempo)
- dagelijks wandelen (soms 5 min, soms 30; heel afhankelijk per dag wat je kan)
- creatieve hobby’s: tekenen, schilderen op nummer, kleurboek, haken etc
- lezen
- eens in de zoveel tijd een massage boeken
- zingen en dansen (wanneer mogelijk, werkt wel echt ontspannend)
- middagdutjes
- af en toe op je telefoon oid is niks mis mee, ik speel wel eens videogames
- (educatieve) podcast luisteren
- legpuzzels
- journalen / schrijven. Er zijn ook veel fijne invulboeken te vinden voor burnout enz.
Tsja en dan nog zul je vaak blijven denken: ik voel me nutteloos, ik zou iets productiefs moeten doen. Maar alles wat je doet aan je herstel is productief. En het is noodzakelijk, voordat je weer de “moetjes” kan gaan doen.
Heel veel sterkte! Hoop dat je hier wat aan hebt.
Een paar tips waar je misschien wat aan hebt, die mij erg hebben geholpen de afgelopen bijna 12 maanden (en nog steeds):
- mindfulness /meditatie
- yoga (niet te intensief, op je eigen tempo)
- dagelijks wandelen (soms 5 min, soms 30; heel afhankelijk per dag wat je kan)
- creatieve hobby’s: tekenen, schilderen op nummer, kleurboek, haken etc
- lezen
- eens in de zoveel tijd een massage boeken
- zingen en dansen (wanneer mogelijk, werkt wel echt ontspannend)
- middagdutjes
- af en toe op je telefoon oid is niks mis mee, ik speel wel eens videogames
- (educatieve) podcast luisteren
- legpuzzels
- journalen / schrijven. Er zijn ook veel fijne invulboeken te vinden voor burnout enz.
Tsja en dan nog zul je vaak blijven denken: ik voel me nutteloos, ik zou iets productiefs moeten doen. Maar alles wat je doet aan je herstel is productief. En het is noodzakelijk, voordat je weer de “moetjes” kan gaan doen.
Heel veel sterkte! Hoop dat je hier wat aan hebt.
Y.
19-05-2023
Reactie:
Ik doe inderdaad zo goed als niets meer van huishoudelijke dingen. Nu en dan kan ik het niet laten maar dan betaal ik daar de prijs voor.
Ik zit ook wel voor de TV of achter de laptop maar zelfs deze zaken behandel ik nu als activiteit, niet als rusten.
Rusten is ogen dicht op de bank, gewoon door het raam staren, op een bankje zitten buiten. Echt niets doen.
Moeilijk maar na 10-15 minuten merk ik dat mijn hoofd vertraagd en dat de rust komt. En zoals met alles, oefening baard kunst.
Ik zit ook wel voor de TV of achter de laptop maar zelfs deze zaken behandel ik nu als activiteit, niet als rusten.
Rusten is ogen dicht op de bank, gewoon door het raam staren, op een bankje zitten buiten. Echt niets doen.
Moeilijk maar na 10-15 minuten merk ik dat mijn hoofd vertraagd en dat de rust komt. En zoals met alles, oefening baard kunst.
L
19-05-2023
Reactie:
Tsja, het is een ziekte, dat is het zeker, maar eentje die erg complex is. Endorfine is het stofje wat ik op de dag mis. Gewoon plezier en genieten van dingen. Ik merk duidelijk dat als ik iets gedaan heb wat ik echt leuk vind, dat ik mij happy voel en dan glijdt de vermoeidheid van mij af. Hiermee toont het weer eens aan dat het vaak (in de 2e fase) vooral mentale vermoeidheid is. Het nadeel (bij mij) is dat als ik mij dan weer een hele dag happy voel, dat ik dan direct doorschiet naar méér. Dus weer doelen stellen..niet handig.
Anoniem
21-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Tip: een electrische fiets (Verhaal 504)
Aangezien ik zelf ook zoek naar handige tips, wil ik er zelf eentje delen.
Vaak wil ik er gewoon even uit. Even niet in huis zitten. Geregeld heb ik dan niet genoeg energie om te wandelen , fietsen of de auto pakken.
Ik heb sinds enige tijd een Ouxi V8. Dit is een electrische fiets met 'gashendel'. Hierdoor kan je al toerend en zonder herrie een stuk gaan rijden. Omdat deze fiets/scooter officieel 25 km/h gaat, maar eenvoudig op 50 km/h kan worden gezet, ben je ook weer snel thuis als je dat wilt.
Dit is geen reclame, maar echt een tip. Net weer gedaan en het voelt alsof ik even wat zinvols en fijns heb gedaan. Had ik op de bank gelegen dan pieker ik maar door en voel ik mij ellendig. Zeker op deze zonnige dagen is dit een uitkomst. Je kunt ook meetrappen om toch een beetje beweging te hebben.
De fiets zit rond de 1000 euro en kan je op marktplaats kopen.
Dat bedrag was ik ook aan mijn therapeute kwijt binnen 5 gesprekken en had lang niet zoveel positieve invloed als deze investering.
Vaak wil ik er gewoon even uit. Even niet in huis zitten. Geregeld heb ik dan niet genoeg energie om te wandelen , fietsen of de auto pakken.
Ik heb sinds enige tijd een Ouxi V8. Dit is een electrische fiets met 'gashendel'. Hierdoor kan je al toerend en zonder herrie een stuk gaan rijden. Omdat deze fiets/scooter officieel 25 km/h gaat, maar eenvoudig op 50 km/h kan worden gezet, ben je ook weer snel thuis als je dat wilt.
Dit is geen reclame, maar echt een tip. Net weer gedaan en het voelt alsof ik even wat zinvols en fijns heb gedaan. Had ik op de bank gelegen dan pieker ik maar door en voel ik mij ellendig. Zeker op deze zonnige dagen is dit een uitkomst. Je kunt ook meetrappen om toch een beetje beweging te hebben.
De fiets zit rond de 1000 euro en kan je op marktplaats kopen.
Dat bedrag was ik ook aan mijn therapeute kwijt binnen 5 gesprekken en had lang niet zoveel positieve invloed als deze investering.
Frank
21-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ein-de-lijk.... (Verhaal 501)
Ein-de-lijk....
Heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik via het UWV een re-integratiebureau toegewezen gekregen. Ik mag zelfs kiezen uit 3 verschillende bureaus.
Ik wou dat ik dit (veel) eerder had toegewezen gekregen. Ik wilde dit al heel lang, maar dacht dat ik dit prive moest betalen. Je hebt het dan al snel over een paar duizend euro. Dat bedrag heb ik niet even ergens liggen, zeker niet met een uitkering, dus toen ik hoorde dat je via het UWV zo'n bureau toegewezen kunt krijgen, diende ik gelijk een aanvraag in.
Iedereen moddert maar wat aan, maar weet eigenlijk niet wat werkt en wat niet. Ja, rust en slaap, maar depressie ligt op de loer, vereenzaming, lusteloosheid, moedeloosheid, etc. Dit terwijl de kennis en kunde op het gebied van burnout gewoon aanwezig is en gebaseerd op duizenden lotgenoten die ons voorgingen.
Kortom, mocht je net als ik al geruime tijd aanmodderen, dan kan je dus via het UWV een kosteloos reintegratietraject krijgen.
Heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik via het UWV een re-integratiebureau toegewezen gekregen. Ik mag zelfs kiezen uit 3 verschillende bureaus.
Ik wou dat ik dit (veel) eerder had toegewezen gekregen. Ik wilde dit al heel lang, maar dacht dat ik dit prive moest betalen. Je hebt het dan al snel over een paar duizend euro. Dat bedrag heb ik niet even ergens liggen, zeker niet met een uitkering, dus toen ik hoorde dat je via het UWV zo'n bureau toegewezen kunt krijgen, diende ik gelijk een aanvraag in.
Iedereen moddert maar wat aan, maar weet eigenlijk niet wat werkt en wat niet. Ja, rust en slaap, maar depressie ligt op de loer, vereenzaming, lusteloosheid, moedeloosheid, etc. Dit terwijl de kennis en kunde op het gebied van burnout gewoon aanwezig is en gebaseerd op duizenden lotgenoten die ons voorgingen.
Kortom, mocht je net als ik al geruime tijd aanmodderen, dan kan je dus via het UWV een kosteloos reintegratietraject krijgen.
Anoniem
20-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Aanrader: stoppen met koffie (Verhaal 478)
Misschien had je het allang gedaan, maar mocht je nog koffie drinken...stop ermee. Ik ben afgelopen Woensdag gestopt, had 3 dagen barstende hoofdpijn, heb 1 nacht met heftige buikklachten wakker gelegen en de echte vermoeidheid voel je dan ineens veel beter. Van 10 koppen per dag, ging ik naar 4, maar nu dus volledig gestopt. Echt een openbaring.
Absoluut een aanrader.
Absoluut een aanrader.
Anoniem
08-05-2023
laatste reactie: 20-05-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook lange tijd gedacht, idem met alcohol.. 1 jaar gestopt maar geloof mij dit is de oorzaak van het probleem niet.
Ethias
08-05-2023
Reactie:
Toen ik m'n burnout in rolde gestopt van 6 koppen per dag naar 0. Later werd het alsnog erger tijdens de hittegolf, het is echt niet alleen koffie maar het helpt idd niet. Koffie verhoogt je cortisol namelijk.
Taco
08-05-2023
Reactie:
Klopt allemaal. Ik denk wel dat de een daar gevoeliger voor is dan de ander. Ik merkte namelijk duidelijk dat als ik een kop koffie nam er van alles gebeurde in mijn lichaam. Een boost waar ik eigenlijk helemaal niet op zit te wachten.
Het is inderdaad niet de oorzaak, maar absoluut een factor die je weg moet laten. Alcohol drink ik nu ook aanzienlijk minder. De motivaties om alcohol te drinken waren talloos en eigenlijk om die reden al niet goed.
Het is inderdaad niet de oorzaak, maar absoluut een factor die je weg moet laten. Alcohol drink ik nu ook aanzienlijk minder. De motivaties om alcohol te drinken waren talloos en eigenlijk om die reden al niet goed.
Anoniem
08-05-2023
Reactie:
Als ik alcohol drink voel ik me even goed, de dag erna voel ik me vaak slechter.. this soms om moedeloos van te worden, soms denk ik, het is hoe we denken, vroeger bestond dit niet
Ethias
08-05-2023
Reactie:
Dat is niet helemaal waar. Vroeger bestond het ook wel, maar werd erover gezwegen..
Mijn grootvader gaf aan dat hij het ook 2x had gehad. Dit vertelde hij pas toen ik ook in een burn out zat. (:
Mijn grootvader gaf aan dat hij het ook 2x had gehad. Dit vertelde hij pas toen ik ook in een burn out zat. (:
Hoi
08-05-2023
Reactie:
Dag Hoi,
Het zou kunnen maar toen gingen ze er toch gewoon mee werken? Of wat zeiden ze dan als ze hun ziek melden?
Het zou kunnen maar toen gingen ze er toch gewoon mee werken? Of wat zeiden ze dan als ze hun ziek melden?
Ethias
08-05-2023
Reactie:
Ik ben overgeschakelt naar deca omdat caffeine de cortisol verhoogd. Niemand smaakt het verschil, het is gewoon in het kopje
L
09-05-2023
Reactie:
Hij had ontslag genomen, en was verder gegaan met de boerderij.
Ik weet niet hoe anderen dat toen deden. Maar overspannen bestond toch al wel?
Ik weet niet hoe anderen dat toen deden. Maar overspannen bestond toch al wel?
Hoi
09-05-2023
Reactie:
1 kopje koffie met melk is wel ok.. zelf ben ik van 5 zwarte kopjes koffie en 2 redbulls na 1 koffie gegaan maar toen ik nog heel erg in me b.o zat. Heb ik ook thee in de ochtend gedronken. En dat helpt ook
Anoniem
20-05-2023
Zenuwgestel direct overvraagd? (Verhaal 496)
Misschien is het algemene kennis, maar is een burnout in de basis niet 'gewoon' het resultaat dat je voor lange tijd in een situatie hebt bevonden waarin je je eigen grenzen (ver) voorbij bent gegaan ten gunste van een ander? Ongeacht werk of privé? En als resultaat daarvan klap je in elkaar en krijg je talloze fysieke en mentale effecten die je niet kunt plaatsen? Zodra ik niets doe, dan gaat het wel redelijk ok, maar zodra ik denk...ff lekker een stuk fietsen, winkelen, etc. dan is je zenuwgestel direct overvraagd?
Dennis
17-05-2023
laatste reactie: 18-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wel een goede uitleg ja (;
Stress = dat er meer gevraagd wordt, dan je denkt aan te kunnen.
Stress = dat er meer gevraagd wordt, dan je denkt aan te kunnen.
Madeliefje
17-05-2023
Reactie:
Zo...ff mijn zenuwgestel flink getest gisterenavond. Onze dochter had haar laatste examendag, dus dat moest gevierd worden met een uitetentje, dus hele gezin incl. aanhang mee naar een restaurant. Alhoewel ik er zin in had, zag ik er enorm tegenop. Op zich ging het allemaal redelijk tot (veel) beter dan verwacht.
Alleen werd ik om 05:00 wakker. Badend in het zweet, barstende koppijn, enorme spanning en angstige gevoelens.
Overprikkeling dus... wat is burnout toch waardeloos..
Alleen werd ik om 05:00 wakker. Badend in het zweet, barstende koppijn, enorme spanning en angstige gevoelens.
Overprikkeling dus... wat is burnout toch waardeloos..
Anoniem
18-05-2023
Reactie:
@Anoniem, rond die tijd neemt je cortisol toe, dus waarschijnlijk ben jij zo ver over je grens gegaan dat je lichaam reageert met extra cortisol en je nu het resultaat ervaart van over die grens gaan. Je bent daar duidelijk dus nog lang niet. Ik zou adviseren om nieuwe dingen in kleine stapjes te proberen en niet te lang. Dus ga je mee uit eten, ga dan voor een uurtje en ga naar huis. Jammer dan als mensen je raar aankijken, je bent ZIEK momenteel en hoe meer je dit negeert hoe langer het nog gaat duren.
Taco
18-05-2023
Reactie:
Hi Taco, bedankt voor je uitleg. Je hebt helemaal gelijk. Ik moet mij echt beseffen dat ik ziek ben.
Wat doe/deed jij overdag in deze fase? Ik zit veel achter mijn laptop..suffe spelletjes te spelen als Uno of 4 op een rij. Niet spannend en vrij relaxed en heeel veel ijsberen in de huiskamer....
Wat doe/deed jij overdag in deze fase? Ik zit veel achter mijn laptop..suffe spelletjes te spelen als Uno of 4 op een rij. Niet spannend en vrij relaxed en heeel veel ijsberen in de huiskamer....
Dennis
18-05-2023
Reactie:
Ga zitten, kijk naar buiten.
Zit wat op een bankje in de zon.
Leg je op de bank en sluit je ogen.
Je moet terug leren dat niets doen ok is.
spelletjes, gsm'en etc... is ook actief bezig zijn zelfs al voelt het niet zo. Je brein blijft prikkels ontvangen.
Je bent verleerd om gewoon eens lekker niets te doen en dat moet je terug leren.
Zit wat op een bankje in de zon.
Leg je op de bank en sluit je ogen.
Je moet terug leren dat niets doen ok is.
spelletjes, gsm'en etc... is ook actief bezig zijn zelfs al voelt het niet zo. Je brein blijft prikkels ontvangen.
Je bent verleerd om gewoon eens lekker niets te doen en dat moet je terug leren.
Anoniem
18-05-2023
Moet ik juist kiezen voor de rust? (Verhaal 494)
Wie heeft er voor jullie bepaald dat je burnout bent? Ik vraag dit omdat mijn probleem niet werkgerelateerd is, maar een jeugdtrauma. Ik heb veel te verwerken en ben 2 maanden geleden door mijn hoeven gegaan. Ik merk 2 dingen.. ik denk dat ik fysiek niet moe ben, maar zodra ik bijv. Een stuk ga fietsen of fitnessen, dat ik er gespannen en angstig wordt en als ik de hele dag binnen blijf ik ook de hele dag pieker en mij vooral erg moe voel. Even 'iets' doen is dan teveel en soms piekt de angst dan in een keer en komen de muren op mij af. Als ik dan in die modus zit, dan is zelfs een blokje rondlopen te veel en wil ik juist weer graag naar huis. Maw is dit herkenbaar en moet ik juist kiezen voor de rust? Ik weet het echt niet. Ondanks slaaptabletten word ik s'nachts wakker en kan dan zeer slecht doorslapen.
Allard
17-05-2023
laatste reactie: 18-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Allard,
Ik herken veel van je klachten. Bij mij is de diagnose officeel nooit vast gesteld, maar ik had alle symptomen die bij een burn out horen. Als ik je verhaal zo zie dan heb je vooral last van angsten die niet echt gerelateerd zijn aan lichamelijke klachten maar aan iets anders? Zelf had ik ook heel veel last van angsten, maar die waren allemaal gerelateerd aan mijn heftige klachten zoals hartkloppingen, hyperventilatie etc. Ook heb ik weken lang maar ene paar uur per week kunnen slapen. Toch heb ik heel weinig slaapmiddelen gebruikt, maar een paar keer als het echt niet anders kon voor mijn gevoel. Ik kon ook een paar maanden geen auto rijden en slechts een paar honderd meter lopen, veel te bang dat ik zou gaan hyperventileren. Ik denk dat het goed is dat je toch blijft proberen om te gaan fitnessen en te fietsen, want elke keer dat je ondanks de angst toch weer even hebt gefitnest is een overwinning. Maar let daarbij wel op dat je niet te veel doet. En laat de angst toe, vecht er niet tegen. Blijf goed ademen als de angst piekt. Het is de hel ik weet het. Maar de angst ervaren is hem ook kwijt raken. Dit kan best lang duren. Ik heb wel 7 weken elke dag paniekaanvallen gehad. Je moet er doorheen. Zelf heb ik ook ongelovelijk veel gejankt om allerlei zaken waarvan ik niet wist dat ik er om janken zou moeten. Dat heeft mij ook erg geholpen.
Ik herken veel van je klachten. Bij mij is de diagnose officeel nooit vast gesteld, maar ik had alle symptomen die bij een burn out horen. Als ik je verhaal zo zie dan heb je vooral last van angsten die niet echt gerelateerd zijn aan lichamelijke klachten maar aan iets anders? Zelf had ik ook heel veel last van angsten, maar die waren allemaal gerelateerd aan mijn heftige klachten zoals hartkloppingen, hyperventilatie etc. Ook heb ik weken lang maar ene paar uur per week kunnen slapen. Toch heb ik heel weinig slaapmiddelen gebruikt, maar een paar keer als het echt niet anders kon voor mijn gevoel. Ik kon ook een paar maanden geen auto rijden en slechts een paar honderd meter lopen, veel te bang dat ik zou gaan hyperventileren. Ik denk dat het goed is dat je toch blijft proberen om te gaan fitnessen en te fietsen, want elke keer dat je ondanks de angst toch weer even hebt gefitnest is een overwinning. Maar let daarbij wel op dat je niet te veel doet. En laat de angst toe, vecht er niet tegen. Blijf goed ademen als de angst piekt. Het is de hel ik weet het. Maar de angst ervaren is hem ook kwijt raken. Dit kan best lang duren. Ik heb wel 7 weken elke dag paniekaanvallen gehad. Je moet er doorheen. Zelf heb ik ook ongelovelijk veel gejankt om allerlei zaken waarvan ik niet wist dat ik er om janken zou moeten. Dat heeft mij ook erg geholpen.
Ruben
17-05-2023
Reactie:
Bedankt voor je tip. Ik doe dat ook. Ik ga juist er vooral op zonnige dagen even tussenuit. Op een of andere manier is fietsen beter dan lopen. Ook fitness voelt beter. Feit is wel dat op dagen dat ik mij inspan ik er meer last van heb dan als ik niets doe. Dus inspanningen hebben duidelijk een negatieve invloed.
Allard
17-05-2023
Reactie:
Het is een misconceptie dat een burnout werkgerelateerd is. Meestal is het een combinatie van factoren binnen en buiten werkcontext. Studenten of huismoeders kunnen ook burnout krijgen, het is over je grenzen gaan, niet genoeg rusten, te veel stress, ...
L
17-05-2023
Reactie:
Klopt. Bij mij heeft het niets met werk te maken.
'Grappig' verhaal... Ik had gevraagd aan het UWV of ze mij burnout begeleiding konden geven. Jazeker, was geen probleem. Het dossier zou worden opgemaakt en een arts worden toegewezen. Afijn, na 3 weken niets gehoord te hebben, belde ik maar weer. Bleek de persoon die mijn dossier behandelde ziek thuis te zitten..burnout. Inmiddels 2 weken verder nog niets gehoord...maar dat is het ambtenarentempo denk ik..
'Grappig' verhaal... Ik had gevraagd aan het UWV of ze mij burnout begeleiding konden geven. Jazeker, was geen probleem. Het dossier zou worden opgemaakt en een arts worden toegewezen. Afijn, na 3 weken niets gehoord te hebben, belde ik maar weer. Bleek de persoon die mijn dossier behandelde ziek thuis te zitten..burnout. Inmiddels 2 weken verder nog niets gehoord...maar dat is het ambtenarentempo denk ik..
Allard
18-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Val iedere keer terug voor mijn menstruatie (Verhaal 290)
Ik vraag me af of vrouwen dit herkennen:
Ik val iedere keer terug voor mijn menstruatie. Zo een week tot enkele dagen voor mijn menstruatie voel ik dat het weer opkomt, slecht voelen, licht in m’n hoofd, misselijk, emotioneler, slechter slapen. Dan is mijn menstruatie klaar en klim ik weer uit het dal, om mij vervolgens net als ik me ietsje beter begin te voelen weer in te storten voor de volgende menstruatie.. herkenbaar? Tips?
Ik val iedere keer terug voor mijn menstruatie. Zo een week tot enkele dagen voor mijn menstruatie voel ik dat het weer opkomt, slecht voelen, licht in m’n hoofd, misselijk, emotioneler, slechter slapen. Dan is mijn menstruatie klaar en klim ik weer uit het dal, om mij vervolgens net als ik me ietsje beter begin te voelen weer in te storten voor de volgende menstruatie.. herkenbaar? Tips?
J.
29-10-2022
laatste reactie: 18-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ja ja ja ja! Enorm herkenbaar. Elke maand weer. Maar elke maand gaat het wel weer minder slecht omdat je elke maand (hopelijk) wat meer herstelt. Het hoort er blijkbaar bij, dus doe dan gewoon wat rustiger aan als het kan!
Anoniem
01-11-2022
Reactie:
Ja dit is zeker heel herkenbaar! Ik ervaar in mijn pms-week ook veel meer spanning, vermoeidheid, neerslachtigheid, gewoon een algeheel gevoel van ellende.
Ik merk dat artsen en professionals dit niet echt bevestigen. Maar toch heb ik het elke maand opnieuw. Bij mij klopt het dat het elke maand ietsje minder heftig wordt. Of misschien kan ik het nu beter accepteren.
Ik merk dat artsen en professionals dit niet echt bevestigen. Maar toch heb ik het elke maand opnieuw. Bij mij klopt het dat het elke maand ietsje minder heftig wordt. Of misschien kan ik het nu beter accepteren.
Anoniem
05-02-2023
Reactie:
Jaaaaaaa eindelijk iemand die mijn verhaal bevestigd! Ik weet ook geen echt wondermiddel maar er in berusten is het enige wat ik kan doen (niet dat het me altijd lukt) het gaat wel steeds wat beter. Ben bijna 2 jr verder na diagnose BO en na een jaar ontdekte ik het patroon. Mocht iemand tips hebben…graag!
D
19-04-2023
Reactie:
Idem… PMDD/PMS-klachtenin toenemende mate sinds mijn burnout. Ik vermoed dat bij mij de overgang ook echt is begonnen (46 jr). Ben bij de gynaecoloog geweest en die heeft progesteron voorgeschreven. Ben pas begonnen dus nog te vroeg om te zeggen wat het doet maar het zou me rustiger moeten maken en verbetert de slaap. Ik zit dik een jaar in een BO en het gaat al stukken beter maaar de spanning/angst blijft me met momenten echt parten spelen, vooral rondom de menstruatie. Ik wilde alles aangegrepen hebben, vandaar de doorverwijzing naar de gynaecoloog. Ik slik nu ook enkele maanden antidepressiva en ben blij dat ik die stap heb gezet want sindsdien ervaar ik wel echt een stijgende lijn en gaat het meestal goed met me en geniet ik erg van de goeie dagen. Heb ook geen bijwerkingen (ook niet van de progesteron -utrogestan- vooralsnog).
M.
18-05-2023
Verdienen aan de ellende van anderen (Verhaal 486)
Ik heb zelf ook een tip.
Bij mij is de burn-out eerder een teken geweest dat er iets moést gaan gebeuren. Al jaren loop ik met emoties rond die totaal niet bij mij passen, maar ja, dan ga je de molen in en praat met talloze therapeuten, krijg jeverschillende therapieën, en continue maar graven in jezelf. Dan sta je weer een beetje op, gaat weer werken en stort weer in elkaar. M.a.w. resultaat is nul.
Maar wat blijkt na jaren zinloos in mijzelf graven, dat het een symbiose trauma betreft. Dat kun je krijgen als je vanaf je jeugd een ouder met problemen hebt gehad. Als kind/puber spiegel je je aan je ouders en neem je onbewust ook de emoties over, terwijl ze niet van jou zijn. Systeemtherapie is hiervoor de oplossing. Laat ik die nou in alle afgelopen jaren nog niet gedaan hebben.
En ja, het is ongelooflijk dat ik wel een paar keer ben gewezen op dat er symbiose speelde, maar nooit (lees: never ever nooit) heeft ook maar iemand verteld dat je hier getraumatiseerd door kan raken en dit prima te behandelen is.
Bedankt psychologen & therapeuten. Ik heb net weer 1.200,00 Euro overgemaakt en de teller staat nu op zeker >25K euro. Mijn laatste therapeute rekende 200,00 Euro p/uur en voor een telefoongesprek van exact 13 minuten slechts 69,00 Euro... Oftewel 5 Euro per minuut!! Werkelijk schandalig. Het was daarnaast ook de slechtste die ik ooit gehad had. En afgelopen week zat ik op een terras en naast mij zaten 4 psychologen te praten over hun praktijken. Nadat ze klaar waren met praten over hun vakanties, klaagden ze erover dat er zoveel aanvragen zijn. Ze hadden allen hun tarieven verhoogd en hadden allen op hun sites gewoon gezet dat er een aannamestop terwijl het niet zo was om de vele aanvragen te stoppen. Op die manier konden ze zelf kiezen welke patienten ze willen helpen. Verdienen aan de ellende van anderen is iets wat er bij mij maar moeilijk in gaat.
Bij mij is de burn-out eerder een teken geweest dat er iets moést gaan gebeuren. Al jaren loop ik met emoties rond die totaal niet bij mij passen, maar ja, dan ga je de molen in en praat met talloze therapeuten, krijg jeverschillende therapieën, en continue maar graven in jezelf. Dan sta je weer een beetje op, gaat weer werken en stort weer in elkaar. M.a.w. resultaat is nul.
Maar wat blijkt na jaren zinloos in mijzelf graven, dat het een symbiose trauma betreft. Dat kun je krijgen als je vanaf je jeugd een ouder met problemen hebt gehad. Als kind/puber spiegel je je aan je ouders en neem je onbewust ook de emoties over, terwijl ze niet van jou zijn. Systeemtherapie is hiervoor de oplossing. Laat ik die nou in alle afgelopen jaren nog niet gedaan hebben.
En ja, het is ongelooflijk dat ik wel een paar keer ben gewezen op dat er symbiose speelde, maar nooit (lees: never ever nooit) heeft ook maar iemand verteld dat je hier getraumatiseerd door kan raken en dit prima te behandelen is.
Bedankt psychologen & therapeuten. Ik heb net weer 1.200,00 Euro overgemaakt en de teller staat nu op zeker >25K euro. Mijn laatste therapeute rekende 200,00 Euro p/uur en voor een telefoongesprek van exact 13 minuten slechts 69,00 Euro... Oftewel 5 Euro per minuut!! Werkelijk schandalig. Het was daarnaast ook de slechtste die ik ooit gehad had. En afgelopen week zat ik op een terras en naast mij zaten 4 psychologen te praten over hun praktijken. Nadat ze klaar waren met praten over hun vakanties, klaagden ze erover dat er zoveel aanvragen zijn. Ze hadden allen hun tarieven verhoogd en hadden allen op hun sites gewoon gezet dat er een aannamestop terwijl het niet zo was om de vele aanvragen te stoppen. Op die manier konden ze zelf kiezen welke patienten ze willen helpen. Verdienen aan de ellende van anderen is iets wat er bij mij maar moeilijk in gaat.
Dennis
13-05-2023
laatste reactie: 17-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat erg, Dennis.. dat er dan niemand is die je dit aan heeft gekaart. Ik kan daar zo boos om worden, het lijkt of dit soort klachten erg vaak gebagatelliseerd worden, of niet/onjuist erkend. Het is allemaal al zwaar genoeg zonder dat we ieder voor zich het wiel weer uit moeten vinden!
Goed om te lezen dat je inmiddels met systeemtherapie op het goede spoor zit.
En wat schandalig dat verhaal over de psychologen. Echt schrikbarend dat het zo gaat.
Goed om te lezen dat je inmiddels met systeemtherapie op het goede spoor zit.
En wat schandalig dat verhaal over de psychologen. Echt schrikbarend dat het zo gaat.
Y.
13-05-2023
Reactie:
Ja, dat is het zeker. Het is ook een complex probleem. Als kind zie je je ouders als referentiekader en die was niet gezond. Getraumatiseerde vader die mij op handen droeg en mij als strohalm zag, een moeder die hem niet kon stoppen, broers die beiden een andere vader hebben gekend (beter gezegd geen) en talloze rare uitspattingen. Ik heb tegen iedere therapeut gezegd dat ik mijn gevoel van vrijheid helemaal kwijt ben, waardoor ze in mij gingen graven terwijl het gaat om spiegelen. Dus emoties die niet van jou zijn en die je zelf ook niet kunt plaatsen. Dit komt veel voor bij volwassenen die tijdens hun jeugd en verdere leven te maken hebben gehad met een hulpbehoevende ouder. Iedere dag ben je er mee bezig. Afijn, de juiste therapie gevonden en nu aan de slag.
Dennis
17-05-2023
Reactie:
Dat van die gespannen kaken is trouwens ook heel herkenbaar, zeker wanneer ik me druk maak of dingen aan het regelen ben. Dan praat ik wat meer en sneller en dan spannen mn kaken helemaal aan tot hoofdpijn aan toe…
Anoniemmmm
17-05-2023
Zou het een burn out zijn? (Verhaal 53)
Ik weet niet zo goed of ik een burn out heb.
Eigelijk gaat het al 2 jaar niet zo best.
Heb dingen in het verleden mee gemaakt wat ik nooit heb kunnen verwerken omdat ik altijd door moest gaan en andere moest helpen. Daarbij hebben vrienden ook hrt vertrouwen beschadigd door mijn verhaal openbaar te delen.
Sinds dien ook eigelijk geen vrienden meer.
Bij mezelf denk ik. Ik mag niet klagen. Ik heb mijn eigen huis een vaste baan, een halve dieren tuin. Ik hoor gelukkig te zijn maar dat lukt mij niet meer.
Constant pieker ik over alles, iets wat ik heb gezegd, twijfel of ik het goed heb gedaan. Allemaal van die dingen die eigenlijk niet boeien maar waar ik uren van wakker lig.
Mijn grootste hobby's laat ik nu links liggen, gewoon geen energie meer om heen te gaan. Wandelen wat ik altijd graag deed, lukt gewoon niet meer. Het is dat het moet voor de honden maar meer als een blokje om is het niet meer.
Behalve op het werk en thuis kom ik bijna nergens meer. Op het werk probeer ik collega's te vermijden, als ze langs willen komen dan bedenk ik een smoes dat het niet kan.
Zelfs boodschappen doen sla ik liever over.
Ik heb steeds zoveel lichamelijke klachten, hoofdpijn. Darm klachten. Misselijk, duizelig en voel mij de hele dag wazig.
Mijn werk vind ik enorm leuk maar ben inmiddels zo moe dat 8 uur werken enorm zwaar is.
Zou het een burn out zijn?
Eigelijk gaat het al 2 jaar niet zo best.
Heb dingen in het verleden mee gemaakt wat ik nooit heb kunnen verwerken omdat ik altijd door moest gaan en andere moest helpen. Daarbij hebben vrienden ook hrt vertrouwen beschadigd door mijn verhaal openbaar te delen.
Sinds dien ook eigelijk geen vrienden meer.
Bij mezelf denk ik. Ik mag niet klagen. Ik heb mijn eigen huis een vaste baan, een halve dieren tuin. Ik hoor gelukkig te zijn maar dat lukt mij niet meer.
Constant pieker ik over alles, iets wat ik heb gezegd, twijfel of ik het goed heb gedaan. Allemaal van die dingen die eigenlijk niet boeien maar waar ik uren van wakker lig.
Mijn grootste hobby's laat ik nu links liggen, gewoon geen energie meer om heen te gaan. Wandelen wat ik altijd graag deed, lukt gewoon niet meer. Het is dat het moet voor de honden maar meer als een blokje om is het niet meer.
Behalve op het werk en thuis kom ik bijna nergens meer. Op het werk probeer ik collega's te vermijden, als ze langs willen komen dan bedenk ik een smoes dat het niet kan.
Zelfs boodschappen doen sla ik liever over.
Ik heb steeds zoveel lichamelijke klachten, hoofdpijn. Darm klachten. Misselijk, duizelig en voel mij de hele dag wazig.
Mijn werk vind ik enorm leuk maar ben inmiddels zo moe dat 8 uur werken enorm zwaar is.
Zou het een burn out zijn?
Tallot
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kijk eens op brein medicijn..en dokter Sarno.
Annoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedoelen jullie dan dat het oorsuizen ook over is gegaan?
Rob
17-05-2023
Overprikkeling (Verhaal 487)
Ik heb voornamelijk de overprikkeling op de voorgrond. Naar drukke plekken gaan enorm duizelig worden. En gespannen nek hals kaken ogen gevoelnverlam te raken in de benen enorme hoofdpijn gehad van maar 45 min 3 winkels afgaan in de stad. Zit er 2 jaar in. Herkenbaar?
Anoniem
13-05-2023
laatste reactie: 17-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yes! Herkenbaar. Wel is het nu een stuk beter dan een paar maanden geleden. Merk je ook dat je klachten minder worden in de loop van de tijd? Doe je ook preventie maatregelen om te voorkomen dat je lichaam zo blokkeert? Of dat je zegt, een kwartiertje winkelen.. Want volgens je lichaam is het te veel..
Madeliefje
15-05-2023
Reactie:
Ja de klachten worden wel beter, ik ga meestal rond 11uur na de winkel en dan zorg ik ervoor dat ik niet langer dan 30min of 45 min daar ben. Want dan worden de klachten erger. Maar heb eigenlijk iemand nodig die me begeleid met mijn belastbaarheid
Anoniem
16-05-2023
Reactie:
Dit is heel herkenbaar, de ene keer kan ik rustig een middagje winkelen aangezien het al wat beter met me gaat qua spanning, wel ben ik bijna elke dag duizelig echt dat deinende gevoel zegmaar. Maar de andere keer ervaar ik soms na 1 winkel al duizeligheid en hoofdpijn. En wanneer ik naar buiten loop dan word het nog erger door de heldere scherpe lucht, dan zie ik allemaal zwarte stipjes en begin ik wazig te zien. (Ogen getest en die zijn 0 dus echt perfect zei de oogarts, ik begon namelijk aan mn ogen te twijfelen) Mij helpt het heel erg om mijn zonnebril buiten te dragen met redelijk donkere glazen. Hierdoor dempt de felle scherpe lucht en ben ik minder overprikkeld. Soms draag ik hem ook wanneer de zon niet schijnt (maar de lucht wel scherp is) mensen kijken je soms aan of vragen waarom ik mijn zonnebril draag, ik schaam me dan soms wel en dat is lastig omdat je schaamte en angst niet kunt gebruiken bij je herstel, ik probeer het los te laten omdat dit mij echt helpt voor buiten de deur.
Anoniemmmm
16-05-2023
Reactie:
Dat van die gespannen kaken is trouwens ook heel herkenbaar, zeker wanneer ik me druk maak of dingen aan het regelen ben. Dan praat ik wat meer en sneller en dan spannen mn kaken helemaal aan tot hoofdpijn aan toe…
Anoniemmmm
17-05-2023
Reactie:
Yep, herkenbaar. Ik liep een rondje door het park met mijn vriendin en ging daarna even op een terrasje ergens zitten. Continue was ik gespannen en paniekerig en wilde eigenlijk terug naar huis. Daarna thuis rust genomen, maar direct (omdat ik dan denk..mooi, heb ik toch maar gedaan), weer rondgefietst en de laatste energie er onbewust uitgeperst. Zelfs autorijden heeft stress. Maanden geleden was het echt erg. Ik raakte gewoon in paniek in de auto...zoveel prikkels...en raad eens wat...stopte de accu ermee. Kon ik de auto niet meer starten... Lekker moment, maar gelukkig wel doorgekomen.
Frank
17-05-2023
Rust van je diagnose? (Verhaal 279)
Hoe hebben jullie rust gekregen van je diagnose? Ik twijfel namelijk heel erg of dit wel een burn-out/overspannenheid/uit balans is. Ben namelijk niet extreem moe. Heb alleen heel veel last van mijn schouders, nek en hals. Ook pijn voor het oor. Soms drukkend. Ook af en toe tintelingen in mijn gezicht rondom mond. Blijf gewoon bang dat het toch iets anders (enge ziekte) is. Het moet anders toch ook weer een keer weggaan? Ben al vaak bij de huisarts geweest maar die houdt het op gespannen spieren……Wie had deze klachten ook precies? En wat heb je er aan gedaan? Dank alvast voor je reactie.
Lotte
10-10-2022
laatste reactie: 16-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je al gecrashed? Zo niet, neem rust, vakantie, meld je ziek, verminder koffie, probeer l-theanine en Ashwagandha, loop veel in het bos en rust! Slaap goed bij.
Als je al gecrashed bent zal je dat zeker gaan merken in je energie.
Als je al gecrashed bent zal je dat zeker gaan merken in je energie.
Taco
11-10-2022
Reactie:
Heb je vaccinaties genomen?
Anoniem
16-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Dichte oren en oorsuizen (Verhaal 133)
Afgelopen half jaar kreeg ik last van dichte oren en oorsuizen. Ik ben een perfectionist en een harde werker. Werk was afleiding dus moest daar naar toe. Tot de fysieke klachten overheersend werden en ik letterlijk niet meer kon.
Dus ik naar huis en in de rust. Ik hou niet van rust want daar wordt altijd alles erger van in mijn beleving. En dat klopt. Maar als ik wil genezen zal ik het maar moeten accepteren.
Wat een ellende begon er toen zeg!
Doordat ik een angststoornis heb werd het allemaal verschrikkelijk erg. En zit er midden in. Paniek over dat het nooit meer over zal gaan. En wat een vermoeidheid komt er bij kijken zeg. Het liefst blijf ik de hele dag in bed. Maar moet mijzelf uit bed slepen.
Tis en word een lange weg en soms het gevoel dat ik er gewoon niet bij ben met het hoofd.
Je verliest jezelf en hoop dat ik het terug ga vinden…
Dus ik naar huis en in de rust. Ik hou niet van rust want daar wordt altijd alles erger van in mijn beleving. En dat klopt. Maar als ik wil genezen zal ik het maar moeten accepteren.
Wat een ellende begon er toen zeg!
Doordat ik een angststoornis heb werd het allemaal verschrikkelijk erg. En zit er midden in. Paniek over dat het nooit meer over zal gaan. En wat een vermoeidheid komt er bij kijken zeg. Het liefst blijf ik de hele dag in bed. Maar moet mijzelf uit bed slepen.
Tis en word een lange weg en soms het gevoel dat ik er gewoon niet bij ben met het hoofd.
Je verliest jezelf en hoop dat ik het terug ga vinden…
Bo
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Bo,
Heel herkenbaar jouw verhaal. Zit namelijk in hetzelfde schuitje. Al ruim 1,5 in een zware burnout met diversen lichamelijke klachten. Sinds kort heb ik ook last van dichte oren en oorsuizen. En ik vroeg mij af of die klacht bij jou na een tijdje is opgelost? En ben je voor je oorsuis probleem naar een bepaalde specialist geweest? Of is het na een tijdje vanzelf weggaan?
Wens je alle sterkte en hoop dat je je wat beter voelt.
Vriendelijke groet,
John
Heel herkenbaar jouw verhaal. Zit namelijk in hetzelfde schuitje. Al ruim 1,5 in een zware burnout met diversen lichamelijke klachten. Sinds kort heb ik ook last van dichte oren en oorsuizen. En ik vroeg mij af of die klacht bij jou na een tijdje is opgelost? En ben je voor je oorsuis probleem naar een bepaalde specialist geweest? Of is het na een tijdje vanzelf weggaan?
Wens je alle sterkte en hoop dat je je wat beter voelt.
Vriendelijke groet,
John
John B.
06-09-2022
Reactie:
Beste Bo en John,
De klachten die jullie beschrijven komen exact overeen met die van mij.
Het begon bij mij afgelopen april, het werd van kwaad tot erger en ik werd er ontzettend angstig van. Verschillende onderzoeken plaatsgevonden, waar niks uit is gekomen. Thuis komen te zitten omdat ik er niet meer door kon functioneren. Verplichte rust..... En ik merk nu na 3 maanden thuis zitten dat de klachten, die ik langer dan een half jaar extreem heb gehad, zo goed als over zijn.
Ik hoop dat de klachten bij jullie inmiddels zijn verholpen, en anders hoop ik dat mijn verhaal jullie hoop geeft dat het over kan gaan! Ik dacht toen ik er middenin zat ook gaat dit ooit nog over.
Heel veel sterkte met jullie situatie, hoop dat het gauw beter gaat!
Groet Nicole
De klachten die jullie beschrijven komen exact overeen met die van mij.
Het begon bij mij afgelopen april, het werd van kwaad tot erger en ik werd er ontzettend angstig van. Verschillende onderzoeken plaatsgevonden, waar niks uit is gekomen. Thuis komen te zitten omdat ik er niet meer door kon functioneren. Verplichte rust..... En ik merk nu na 3 maanden thuis zitten dat de klachten, die ik langer dan een half jaar extreem heb gehad, zo goed als over zijn.
Ik hoop dat de klachten bij jullie inmiddels zijn verholpen, en anders hoop ik dat mijn verhaal jullie hoop geeft dat het over kan gaan! Ik dacht toen ik er middenin zat ook gaat dit ooit nog over.
Heel veel sterkte met jullie situatie, hoop dat het gauw beter gaat!
Groet Nicole
Nicole
05-11-2022
Reactie:
Hier ook, het beangstigde mij ook echt in het begin maar het werd snel (na ca 2 maanden) ook weer minder. Het is er nog wel een beetje maar ik heb er eigenlijk vrijwel geen last meer van. Soms is de dag al bijna om eer ik het voor het eerst opmerk die dag. Hopelijk hebben andere die dit lezen wat aan.
M.
23-02-2023
Reactie:
Exact dit, dankjewel
Gien
11-05-2023
Reactie:
Bedoelen jullie dan dat het oorsuizen ook over is gegaan?
Rob
16-05-2023
Kan iemand met dit uitleggen (Verhaal 479)
Ik heb sinds bijna 2 jaar een burnout. Ik heb 2 flinke terugvallen gehad en het was flink knokken om er weer een beetje bovenop te komen. Het aantal 'normale' dagen beginnen heel langzaam toe te nemen. Sterker nog, ik had geen zin meer om nog langer in de lappenmand te zitten. Ik voelde me zogezegd een beetje aan de zijlijn staan als iemand begrijpt wat ik bedoel. Het leek me weer leuk om collega's te hebben en het gevoel te hebben weer ergens mee aan deel te nemen.
Thuis doe ik gewoon weer het huishouden en ga ik er af en toe weer eens op uit. Dat laatste is al een bijzonderheid omdat ik een jaar geleden alleen naar buiten kon of met het openbaar vervoer als ik een capuchon en/of koptelefoon op had om de prikkels te verminderen.
Dus ik had samen met mijn reintegratie-coach het plan opgevat om een te beginnen met vrijwilligerswerk om mijn belastbaarheid te testen.
Ik ben 3 weken geleden begonnen in een kringloopwinkel. Iedere maandag zou ik daar een dagdeel van 4 uur gaan doen. Het werk is nauwelijks inspannend. Het gaat om de ingekomen goederen een beetje netjes in de schappen te zetten. Werkdruk is er niet, alles gaat op eigen tempo. Ideaal toch?
Dat viel dus vies tegen. De eerste week was ik de volgende dag volledig gesloopt en m'n hersenen leken groter dan m'n schedel. De dag daarop werd ik woedend wakker, was ik opgejaagd, hyperventileerde ik en had ik weer angstklachten. De woede was later te verklaren; ik was kwaad en gefrustreerd op m'n eigen lichaam dat het niet wilde meewerken met die paar uurtjes. Wat is 4 uur nou? Ik had me er zo op verheugd. Wel wil ik er graag bij vermelden dat ik niet zo snel kwaad ben dus dit was wel gek.
Gelukkig hadden ze daar in de kringloopwinkel ervaring mee en zou ik in overleg alles terugschroeven naar 2 uur. Dit heb ik de laatste 2 weken gedaan en eerlijk gezegd had ik minder last maar was het nog steeds wat veel. Vandaag heb ik na een uur 10 min pauze gehad en toch ben ik mentaal heel moe.
Wat ik nu niet snap is: waarom kan ik wel thuis het huishouden doen maar niet eens 2 uurtjes werken in een kringloopwinkel?
Thuis doe ik gewoon weer het huishouden en ga ik er af en toe weer eens op uit. Dat laatste is al een bijzonderheid omdat ik een jaar geleden alleen naar buiten kon of met het openbaar vervoer als ik een capuchon en/of koptelefoon op had om de prikkels te verminderen.
Dus ik had samen met mijn reintegratie-coach het plan opgevat om een te beginnen met vrijwilligerswerk om mijn belastbaarheid te testen.
Ik ben 3 weken geleden begonnen in een kringloopwinkel. Iedere maandag zou ik daar een dagdeel van 4 uur gaan doen. Het werk is nauwelijks inspannend. Het gaat om de ingekomen goederen een beetje netjes in de schappen te zetten. Werkdruk is er niet, alles gaat op eigen tempo. Ideaal toch?
Dat viel dus vies tegen. De eerste week was ik de volgende dag volledig gesloopt en m'n hersenen leken groter dan m'n schedel. De dag daarop werd ik woedend wakker, was ik opgejaagd, hyperventileerde ik en had ik weer angstklachten. De woede was later te verklaren; ik was kwaad en gefrustreerd op m'n eigen lichaam dat het niet wilde meewerken met die paar uurtjes. Wat is 4 uur nou? Ik had me er zo op verheugd. Wel wil ik er graag bij vermelden dat ik niet zo snel kwaad ben dus dit was wel gek.
Gelukkig hadden ze daar in de kringloopwinkel ervaring mee en zou ik in overleg alles terugschroeven naar 2 uur. Dit heb ik de laatste 2 weken gedaan en eerlijk gezegd had ik minder last maar was het nog steeds wat veel. Vandaag heb ik na een uur 10 min pauze gehad en toch ben ik mentaal heel moe.
Wat ik nu niet snap is: waarom kan ik wel thuis het huishouden doen maar niet eens 2 uurtjes werken in een kringloopwinkel?
Anoniem
08-05-2023
laatste reactie: 16-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goede vraag. En toch denk ik dat je er zelf alleen goed antwoord op kan geven. De volgende vragen/gedachten komen wel bij mij naar boven:
- misschien voel je in de kringloop onbewust toch wat druk van presteren?
- je ziet heel veel spullen. Nieuwe spullen. Zelfs dat kan intensief zijn. Zou dat ook niet meehelpen? (Toen ik een aantal weken terug even in de kringloop kwam, overviel het mij. Er was zoveel. En vond het veel energie kosten om goed te kijken.)
- heb je van te voren last van spanning om heen te gaan? Dat kost natuurlijk ook energie, wat verklaard dat huishouden beter is
- in de kringloop zijn mensen, thuis niet
- thuis ga je er makkelijker even bij zitten. Even lekker uitrusten. Nu voelt het dat je vast zit aan je pauze?
Om eerlijk te zijn vind ik het super goed van je dat je dit doet! Ik zou het ook een grote stap vinden. En meestal wordt het ook makkelijker als je het vaker doet.
Als je net begint met een nieuwe baan als je ‘gezond’ bent, kost het ook energie.
Lief zijn voor jezelf hè (:
- misschien voel je in de kringloop onbewust toch wat druk van presteren?
- je ziet heel veel spullen. Nieuwe spullen. Zelfs dat kan intensief zijn. Zou dat ook niet meehelpen? (Toen ik een aantal weken terug even in de kringloop kwam, overviel het mij. Er was zoveel. En vond het veel energie kosten om goed te kijken.)
- heb je van te voren last van spanning om heen te gaan? Dat kost natuurlijk ook energie, wat verklaard dat huishouden beter is
- in de kringloop zijn mensen, thuis niet
- thuis ga je er makkelijker even bij zitten. Even lekker uitrusten. Nu voelt het dat je vast zit aan je pauze?
Om eerlijk te zijn vind ik het super goed van je dat je dit doet! Ik zou het ook een grote stap vinden. En meestal wordt het ook makkelijker als je het vaker doet.
Als je net begint met een nieuwe baan als je ‘gezond’ bent, kost het ook energie.
Lief zijn voor jezelf hè (:
Madeliefje
08-05-2023
Reactie:
Dankjewel madeliefje, zo had ik het nog niet bekeken! Dat had ik even nodig:-)
Anoniem
10-05-2023
Reactie:
Ik heb ook toevallig in de kringloopwinkel gewerkt voor m’n re-integratie. Goed van je dat je dit doet! Ik herken me helemaal in je verhaal en in de reactie van Madeliefje
Pearl
16-05-2023
Is dit herkenbaar? (Verhaal 480)
Pas in de beginfase en even een vraag. Ik loop net eventjes 2 straten door met mijn hond, maar merkte al snel dat het genoeg was en keerde weer om. Eenmaal thuis merkte ik dat ik heel erg zweette, alsof ik gejogd had.
Is dit herkenbaar?
Is dit herkenbaar?
Anoniem
08-05-2023
laatste reactie: 15-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja! Ook meegemaakt toen ik net ziek was. 2 straten gelopen, met een hartslag van 140 en ik deed er ruim een kwartier over.
Advies wat ik kan geven is: blijf wel proberen te wandelen, al is het maar 50 of 100m. En doe het echt heel sloom als dat nodig is.
Ik zit er nu 11 maanden in, het gaat een stuk beter maar soms heb ik ook nog dagen dat ik gewoon lekker een beetje slenter omdat dat beter voelt.
Veel sterkte gewenst!
Advies wat ik kan geven is: blijf wel proberen te wandelen, al is het maar 50 of 100m. En doe het echt heel sloom als dat nodig is.
Ik zit er nu 11 maanden in, het gaat een stuk beter maar soms heb ik ook nog dagen dat ik gewoon lekker een beetje slenter omdat dat beter voelt.
Veel sterkte gewenst!
Y.
08-05-2023
Reactie:
Hallo,
Zeker herkenbaar. Op mijn slechtste moment kon ik maar 100 meter lopen en liep mijn hartslag op naar 140. Totale uitputting... maar het wordt beter als je goed blijft eten, drinken en ademen. Probeer wel te wandelen maar inderdaad zo rustig mogelijk en terug gaan als dat nodig is....
Zeker herkenbaar. Op mijn slechtste moment kon ik maar 100 meter lopen en liep mijn hartslag op naar 140. Totale uitputting... maar het wordt beter als je goed blijft eten, drinken en ademen. Probeer wel te wandelen maar inderdaad zo rustig mogelijk en terug gaan als dat nodig is....
Ruben
15-05-2023
Wat moet nou doen pff? (Verhaal 482)
Sinds vorige week is de diagnose gesteld burn out. Erg moe, huilerig, nerveus, slecht slapen, mat gevoel, paniekaanvallen concentratie problemen rtc. Morgen naar bedrijfsarts en mijn manager wil al een afspraak met mij maken om een keer op het werk koffie te drinken bah dat ik te lang eruut ga liggen. Paniek want gaat mij echt niet lukken. Wat moet nou doen pff?
Plien
09-05-2023
laatste reactie: 15-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo lieve jij,
Zooo herkenbaar dit! Zelf was ik ook helemaal niet klaar om met mijn oude werkgever "koffie" te drinken toen ik net 2 weken wist dat ik overspannen was. Deze fase waar je nu in zit gaat helemaal over leren je grenzen aan te geven... want helaas ben je nou eenmaal hier terecht gekomen doordat je dat wellicht te weinig (of helemaal niet) hebt gedaan. Je moet leren echt voor jezelf te kiezen, hoe onwennig dat misschien ook voelt! Dus als koffie drinken niet goed voelt dan: NIET DOEN. En dan zul je zien, dat er geen paniek meer is, maar juist heel veel rust voor in de plaats komt.
Liefs
Zooo herkenbaar dit! Zelf was ik ook helemaal niet klaar om met mijn oude werkgever "koffie" te drinken toen ik net 2 weken wist dat ik overspannen was. Deze fase waar je nu in zit gaat helemaal over leren je grenzen aan te geven... want helaas ben je nou eenmaal hier terecht gekomen doordat je dat wellicht te weinig (of helemaal niet) hebt gedaan. Je moet leren echt voor jezelf te kiezen, hoe onwennig dat misschien ook voelt! Dus als koffie drinken niet goed voelt dan: NIET DOEN. En dan zul je zien, dat er geen paniek meer is, maar juist heel veel rust voor in de plaats komt.
Liefs
Canisha
09-05-2023
Reactie:
Hallo Plien,
Ik heb precies het zelfde doorgemaakt. Maak je maar niet druk om je werk, je gezondheid is nu belangrijker. Als je je rust neemt zul je misschien ook paniekaanvallen krijgen, maar je moet er doorheen. Paniekaanvallen zijn heel vervelend, maar je gaat er niet dood aan ( al voelt het soms wel zo). Als je het laat gebeuren, goed blijft ademen en rust blijft nemen dan verdwijnt de paniek toch weer al lijkt het nooit te verdwijnen als je er midden in zit. En huil alles eruit, dat is heel belangrijk. Krop het niet op. Heb vertrouwen, je komt er weer uit.
Groeten Ruben
Ik heb precies het zelfde doorgemaakt. Maak je maar niet druk om je werk, je gezondheid is nu belangrijker. Als je je rust neemt zul je misschien ook paniekaanvallen krijgen, maar je moet er doorheen. Paniekaanvallen zijn heel vervelend, maar je gaat er niet dood aan ( al voelt het soms wel zo). Als je het laat gebeuren, goed blijft ademen en rust blijft nemen dan verdwijnt de paniek toch weer al lijkt het nooit te verdwijnen als je er midden in zit. En huil alles eruit, dat is heel belangrijk. Krop het niet op. Heb vertrouwen, je komt er weer uit.
Groeten Ruben
Ruben
15-05-2023
Burnout journal schrijven (Verhaal 485)
Niet om reclame te maken oid, maar een oprechte tip van iets dat ik tegenkwam.
Ik heb zelf veel gehad aan schrijven in journals. Ik heb zelf inmiddels een fijn journal dat voor mij werkt. Maar ik kwam net een “burnout toolkit” journal tegen, wat mij een heel fijn invulboek leek. Zelf heb ik heel veel maanden veel behoefte gehad aan informatie, uitleg en bevestiging (dat laatste heb ik nog steeds af en toe wel) over wat er nou eigenlijk met me gebeurde.
Gaandeweg heb ik zelf veel informatie vergaard via internet, ervaringsdeskundigen, professionals, mijn eigen ervaring en berichten op dit forum. Ik vind het achteraf echt jammer dat ik zoveel maanden zo zoekende ben geweest. En als ik hier op het forum kijk, heb ik het idee dat velen van ons zoekende zijn.
Daarom is dit journal misschien een aanrader voor anderen, zodat jullie hopelijk sneller en beter de tools vinden om uit je burnout te komen.
Even googlen op: invulboekje toolkit burnout.
Dan kan je het vast ook vinden.
Nogmaals, het is geen reclame ofzo, ik hoop oprecht dat iemand hier wat aan kan hebben!
Ik heb zelf veel gehad aan schrijven in journals. Ik heb zelf inmiddels een fijn journal dat voor mij werkt. Maar ik kwam net een “burnout toolkit” journal tegen, wat mij een heel fijn invulboek leek. Zelf heb ik heel veel maanden veel behoefte gehad aan informatie, uitleg en bevestiging (dat laatste heb ik nog steeds af en toe wel) over wat er nou eigenlijk met me gebeurde.
Gaandeweg heb ik zelf veel informatie vergaard via internet, ervaringsdeskundigen, professionals, mijn eigen ervaring en berichten op dit forum. Ik vind het achteraf echt jammer dat ik zoveel maanden zo zoekende ben geweest. En als ik hier op het forum kijk, heb ik het idee dat velen van ons zoekende zijn.
Daarom is dit journal misschien een aanrader voor anderen, zodat jullie hopelijk sneller en beter de tools vinden om uit je burnout te komen.
Even googlen op: invulboekje toolkit burnout.
Dan kan je het vast ook vinden.
Nogmaals, het is geen reclame ofzo, ik hoop oprecht dat iemand hier wat aan kan hebben!
Y.
12-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Elk symptoom wat hier gezegd wordt heb ik gehad (Verhaal 473)
Ik ben eind Maart 2022 in burn out beland, elk symptoom wat hier gezegd wordt heb ik gehad. Mijn voornaamste symptomen zijn piekeren en een deinend gevoel hebben. Nu voor een lang verhaal kort te maken ben ik terug in Mei voltijds opgestart met werken (weliswaar op een andere functie binnen hetzelfde bedrijf) dit ging elke maand beter en beter, toch bleef er iets knagen en keek ik uit naar een andere job, Maandag gestart op nieuwe job en meteen pakte de angst en stress mij terug naar de keel, ik kon er niet blijven en heb vandaag (dom als ik ben) zelf mijn ontslag gegeven. Nu zit ik thuis zonder enige bron van inkomen. Ik ben op hangende pootjes terug naar mijn oude werkgever gegaan, hopelijk wilt hij mij terugnemen. Ik snap zelf niks meer van mij denken of doen. Ik heb een mooie job, mooi salaris, alles wat je kan wensen en nu doe ik dit.. dus mensen 1 tip: verander nooit van job in jullie herstel! Dit werkt niet. Ik hoop dat het goed komt ;)
Ethias
05-05-2023
laatste reactie: 11-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Ethias, je schrijft letterlijk 'ee bleef iets knagen' waardoor je opstapte. Ik denk dat dit 'iets' misschien veel meer inhoud dan je denkt.
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Gho, ik weet het niet, ik had een gevoel dat het veel beter ging de laatste maanden, ik sliep goed, had terug plezier in alles, keek uit naar de weekenden, ...
Nu ik veranderd ben van job overviel me de angst en stress al van dag 1, ik kon er niet blijven zitten. Hoe dom kan je zijn om dan zelf ontslag te nemen en je zonder inkomen te zetten (ja dat ben ik).
Ik ben een beetje somber momenteel, maandag krijg ik het verdict of ik terug naar mijn oude werk mag (vertrouwde omgeving). Ik ben bang dat als ik ergens anders ga werken dat ik weer na 1 week ga opgeven.
Nu ik veranderd ben van job overviel me de angst en stress al van dag 1, ik kon er niet blijven zitten. Hoe dom kan je zijn om dan zelf ontslag te nemen en je zonder inkomen te zetten (ja dat ben ik).
Ik ben een beetje somber momenteel, maandag krijg ik het verdict of ik terug naar mijn oude werk mag (vertrouwde omgeving). Ik ben bang dat als ik ergens anders ga werken dat ik weer na 1 week ga opgeven.
Ethias
06-05-2023
Reactie:
Ethias, goed dat je dit bespreekbaar maakt! Voor de lezers denk alsjeblieft zorgvuldig na over ontslag en bespreek het eerst met een vertrouwenspersoon of bedrijfsarts.
Ik ben ziek uit dienst gegaan, maw heb ik mijn tijdelijk contract laten aflopen. Ik kreeg dan weliswaar een ziektewet uitkering, en rust van m’n baas, maar jemig wat was het moeilijk om een (betaalde) baan te vinden om te reintegreren…
Ik heb enorme last van (faal)angst gehad om te solliciteren. Bang voor afwijzing en bang voor nieuwe mensen.
Nu gaat het goed met me, en is dit het pad geweest wat ik nodig had. Nu is ergens reintegreren heel lastig. Ik werk nu voor minimum loon en ben al heel lang op zoek naar iets op HBO denkniveau waarbij ik opbouwend kan werken.
Ik ben ziek uit dienst gegaan, maw heb ik mijn tijdelijk contract laten aflopen. Ik kreeg dan weliswaar een ziektewet uitkering, en rust van m’n baas, maar jemig wat was het moeilijk om een (betaalde) baan te vinden om te reintegreren…
Ik heb enorme last van (faal)angst gehad om te solliciteren. Bang voor afwijzing en bang voor nieuwe mensen.
Nu gaat het goed met me, en is dit het pad geweest wat ik nodig had. Nu is ergens reintegreren heel lastig. Ik werk nu voor minimum loon en ben al heel lang op zoek naar iets op HBO denkniveau waarbij ik opbouwend kan werken.
Pearl
06-05-2023
Reactie:
Pearl, hoe heb je je hierover kunnen zetten? Als ik maandag niet terug genomen wordt door oude werkgever heb ik een probleem. Iedereen zegt dan zoek je toch wat anders, maar ook ik heb die angst voor andere nieuwe mensen!
Ethias
06-05-2023
Reactie:
Jee wat naar, heftig! Hoe heeft je werkgever uiteindelijk nog gereageerd? Hopelijk kunnen jullie nog iets regelen.
M.
11-05-2023
Alsof er continu mist in mijn hoofd was (Verhaal 96)
In november vorig jaar kwam ik thuis te zitten met een burn-out en ptss. Ik had toen al ruim 3 maanden elke dag wel een paniekaanval. Als ik nu terugkijk had ik al jaren af en toe last van paniekaanvallen, ik moest regelmatig een weekend lang alles afzeggen en dan kon ik helemaal niks.
In het begin van mijn burn-out was ik super moe en voelde het alsof er continu mist in mijn hoofd was, ik kon helemaal niks meer. Wat me wel enorm geholpen heeft is elke dag opstaan, douchen en 3x per dag eten. Vaak deed ik ertussen in helemaal niets, maar toch bleef die basis staan. Dat was heel goed!
Na een paar maanden kon ik weer op gaan bouwen en dat ging met horten en stoten toch best wel goed. Tijdens de opbouw besloten om 4 dagen te gaan werken in plaats van 5, ben heel trots dat ik die beslissing eindelijk gemaakt heb.
In mei kon ik me weer beter melden en volledig werken. Dat ging een maandje super goed, maar toen begon in juni me langzaam alles weer beetje te overweldigen en had ik ineens een deadline in juli. Die deadline was super krap en heb ik gehaald, maar achteraf was het echt teveel. Ik ging weer naar beneden. Voordat die paniekaanvallen begonnen ging ik door een fase van ontzettende ongemotiveerdheid en daarna nog een fase van extreem hard willen werken (met steeds meer en erger wordende paniekaanvallen). Hier ging ik deze keer, in kortere tijd, weer doorheen. Nu zit ik midden in een terugval. Ik vind het heel moeilijk dit te accepteren en voel me zo schuldig en soms denk ik: ik ga me echt nooit meer goed voelen.
In het begin van mijn burn-out was ik super moe en voelde het alsof er continu mist in mijn hoofd was, ik kon helemaal niks meer. Wat me wel enorm geholpen heeft is elke dag opstaan, douchen en 3x per dag eten. Vaak deed ik ertussen in helemaal niets, maar toch bleef die basis staan. Dat was heel goed!
Na een paar maanden kon ik weer op gaan bouwen en dat ging met horten en stoten toch best wel goed. Tijdens de opbouw besloten om 4 dagen te gaan werken in plaats van 5, ben heel trots dat ik die beslissing eindelijk gemaakt heb.
In mei kon ik me weer beter melden en volledig werken. Dat ging een maandje super goed, maar toen begon in juni me langzaam alles weer beetje te overweldigen en had ik ineens een deadline in juli. Die deadline was super krap en heb ik gehaald, maar achteraf was het echt teveel. Ik ging weer naar beneden. Voordat die paniekaanvallen begonnen ging ik door een fase van ontzettende ongemotiveerdheid en daarna nog een fase van extreem hard willen werken (met steeds meer en erger wordende paniekaanvallen). Hier ging ik deze keer, in kortere tijd, weer doorheen. Nu zit ik midden in een terugval. Ik vind het heel moeilijk dit te accepteren en voel me zo schuldig en soms denk ik: ik ga me echt nooit meer goed voelen.
Wietske
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Die mist heb ik ook.
Voor het eerst lees ik dit bij iemand anders.
Alsof er een wolk door mijn hoofd trekt en alles lam legt. Doodmoe daarna.
En ook soms het gevoel alsof er elektriciteit door mijn brein gaat.
Martin
Voor het eerst lees ik dit bij iemand anders.
Alsof er een wolk door mijn hoofd trekt en alles lam legt. Doodmoe daarna.
En ook soms het gevoel alsof er elektriciteit door mijn brein gaat.
Martin
Anoniem
04-02-2023
Reactie:
Die mist heb ik ook het verstoord mijn concentratie en kan ook niet meer goed plannen en organiseren wat ik vroeger wel kon. Is alsof er een stuk brein niet meer werkt. Dat geeft mij veel angstgevoelens
Anoniem
01-04-2023
Reactie:
Ik ben het daar niet mee eens. Benzo’s en slaapmedicatie hebben mij juist erg geholpen om weer op te kunnen krabbelen uit een enorm diep dal. Een burnout is een proces van vallen en opstaan en die terugvallen elke keer zijn erg zwaar. Dankzij medicatie ben ik er toch doorheen gekomen. Ben er nog niet helemaal maar wel een heel eind op weg inmiddels.
M.
11-05-2023
Burn out als gevolg van langdurige roofbouw (Verhaal 71)
Beste lotgenoten,
Sinds juli 2019 zit ik in een zware burn out als gevolg van langdurige roofbouw. Nu ik dit schrijf, zit ik al bijna 2 jaar in de burn out. Wat bij dominant is, is de extreme vermoeid. Ik kan 15 minuten per dag wandelen maar verder vrij weinig tot niets. Alles is al gauw te veel en te zwaar waardoor ik regelmatig moet liggen. Ik heb het eerste jaar van mijn burn-out intensief gewerkt aan mijzelf. Iets te intensief. Pas na een jaar viel ik echt stil en kon ik eindelijk slapen. Na dit jaar is er ook nog veel gebeurd. Verbouwing in huis, een kindje gekregen waarmee ik erg blij mee ben maar ook energie kost. Voordat men met een oordeel komt - hier zit een lang verhaal aan vast en wij kunnen alleen maar dankbaar zijn dat het gelukt is.
Dan nu de vraag: zijn er lotgenoten die dit herkennen en alsnog zijn uitgekomen? Dus na langdurige vermoeidheid en burn out toch weer normaal kunnen functioneren? Tips zijn altijd welkom. Ik hoop op positieve verhalen - je kont ze weinig tegen helaas.
Voor iedereen in deze situatie, sterkte en succes! Ik vind jullie allen toppers en weet hoe fucking zwaar het is! We houden hoop en komen er mooier en beter uit!
Hartelijke groet
Sinds juli 2019 zit ik in een zware burn out als gevolg van langdurige roofbouw. Nu ik dit schrijf, zit ik al bijna 2 jaar in de burn out. Wat bij dominant is, is de extreme vermoeid. Ik kan 15 minuten per dag wandelen maar verder vrij weinig tot niets. Alles is al gauw te veel en te zwaar waardoor ik regelmatig moet liggen. Ik heb het eerste jaar van mijn burn-out intensief gewerkt aan mijzelf. Iets te intensief. Pas na een jaar viel ik echt stil en kon ik eindelijk slapen. Na dit jaar is er ook nog veel gebeurd. Verbouwing in huis, een kindje gekregen waarmee ik erg blij mee ben maar ook energie kost. Voordat men met een oordeel komt - hier zit een lang verhaal aan vast en wij kunnen alleen maar dankbaar zijn dat het gelukt is.
Dan nu de vraag: zijn er lotgenoten die dit herkennen en alsnog zijn uitgekomen? Dus na langdurige vermoeidheid en burn out toch weer normaal kunnen functioneren? Tips zijn altijd welkom. Ik hoop op positieve verhalen - je kont ze weinig tegen helaas.
Voor iedereen in deze situatie, sterkte en succes! Ik vind jullie allen toppers en weet hoe fucking zwaar het is! We houden hoop en komen er mooier en beter uit!
Hartelijke groet
W
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-05-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Knal hetzelfde voor, ik denk nu wel dat ik ouder ben dan jij , maar ik heb ook nog een zoontje van 11 die mij ook veel aandacht vraagt. Ik heb dus ook wel roofbouw op mijn lichaam gedaan,veel werken etentjes alcohol enz. Nu loop ik tegen de 60 aan en heb een ferme tik gehad, ik hoop wel dat het geen 2 jaar duurt . Drink nu al 1 maand geen alcohol meer en dat heeft toch al een beetje geholpen alsook dagelijks een fiets of wandeltocht . veel vocht drinken en regelmatig maar niet te veel eten.
Mijn ervaring tot nu toe.
Mijn ervaring tot nu toe.
Frank
16-06-2022
Reactie:
Goedenavond W,
Hoe gaat het nu? Ik hoop inmiddels wat beter? Heb je professionele hulp? Dat kan erg veel verschil maken. Zelf nu een half jaar in een burn-out en ik herken je verhaal. Stilvallen is moeilijk maar noodzakelijk en ik ben blij dat het je uiteindelijk is “gelukt”, al zou ik niet te hard zijn voor jezelf dat het niet eerder is “gelukt” want die stresshormonen razen door en in die staat is het zwaar om vooruit te komen. Even over je vraag om positieve verhalen: ik heb een goede vriendin én schoonzus die allebei een zware burn-out hebben gehad van meerdere jaren en die er nu echt veel beter aan toe zijn. Niet meer de oude, maar dat willen ze ook niet: stukken gelukkiger, wel nog gedoseerde energie, maar wel weer met meer belastbaarheid dus ook op vakantie kunnen, kunnen “hiken” in plaats van klein stukje slenteren en dan al uitgeput zijn, enz. Ook qua prikkels en sociaal leven plus belastbaarheid met werk gaat het met hen beter. Zo overigens ook met iemand anders die ik ken die een burn-out heeft gehad en met een tante van de ene kant van de familie en oom van de andere kant van de familie die het ook gehad blijken te hebben. Kom je pas achter als je het zelf hebt, heb ik gemerkt, dan zijn mensen ineens heel kwetsbaar… Hoe dan ook, allemaal succesverhalen. Ik hou me daar aan vast want vind het zelf ook erg pittig en “nu al” lang duren. Godzijdank heb ik een heel lieve vriend, geweldige beste vriendin en steunende ouders, anders zou ik niet weten waar ik nu was geweest. Fijn om te lezen dat jij ook een liefdevol thuisfront hebt met een kleintje: erg pittig lijkt me, die combi, maar ook zingeving gevend. Ik wens je veel geluk op je pad en veel herstel toe! En hoop dat het inmiddels beter gaat.
Vriendelijke groet,
Lou
Hoe gaat het nu? Ik hoop inmiddels wat beter? Heb je professionele hulp? Dat kan erg veel verschil maken. Zelf nu een half jaar in een burn-out en ik herken je verhaal. Stilvallen is moeilijk maar noodzakelijk en ik ben blij dat het je uiteindelijk is “gelukt”, al zou ik niet te hard zijn voor jezelf dat het niet eerder is “gelukt” want die stresshormonen razen door en in die staat is het zwaar om vooruit te komen. Even over je vraag om positieve verhalen: ik heb een goede vriendin én schoonzus die allebei een zware burn-out hebben gehad van meerdere jaren en die er nu echt veel beter aan toe zijn. Niet meer de oude, maar dat willen ze ook niet: stukken gelukkiger, wel nog gedoseerde energie, maar wel weer met meer belastbaarheid dus ook op vakantie kunnen, kunnen “hiken” in plaats van klein stukje slenteren en dan al uitgeput zijn, enz. Ook qua prikkels en sociaal leven plus belastbaarheid met werk gaat het met hen beter. Zo overigens ook met iemand anders die ik ken die een burn-out heeft gehad en met een tante van de ene kant van de familie en oom van de andere kant van de familie die het ook gehad blijken te hebben. Kom je pas achter als je het zelf hebt, heb ik gemerkt, dan zijn mensen ineens heel kwetsbaar… Hoe dan ook, allemaal succesverhalen. Ik hou me daar aan vast want vind het zelf ook erg pittig en “nu al” lang duren. Godzijdank heb ik een heel lieve vriend, geweldige beste vriendin en steunende ouders, anders zou ik niet weten waar ik nu was geweest. Fijn om te lezen dat jij ook een liefdevol thuisfront hebt met een kleintje: erg pittig lijkt me, die combi, maar ook zingeving gevend. Ik wens je veel geluk op je pad en veel herstel toe! En hoop dat het inmiddels beter gaat.
Vriendelijke groet,
Lou
Lou
22-08-2022
Reactie:
Hoi meis
Ik herken het heb nu zelf al anderhalf jaar last van burn out en kreeg er ptss bij ondanks hard werken aan mezelf en problemen bog steeds doodmoe.
Ook krijg er allemaal kwalen bij zoals griep bronchitis nekklachten tintelingen in mijn arm.
Het lijkt of er geen eind aan komt.
Maar desondanks blijf ik goede moed houden en blijf eraan werken.
Diegene die zegt dat het makkelijk is heeft het goed mis.
Ik gun het niemand..had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Succes en veel sterkte met je herstel blijf moed houden 👌
Ik herken het heb nu zelf al anderhalf jaar last van burn out en kreeg er ptss bij ondanks hard werken aan mezelf en problemen bog steeds doodmoe.
Ook krijg er allemaal kwalen bij zoals griep bronchitis nekklachten tintelingen in mijn arm.
Het lijkt of er geen eind aan komt.
Maar desondanks blijf ik goede moed houden en blijf eraan werken.
Diegene die zegt dat het makkelijk is heeft het goed mis.
Ik gun het niemand..had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Succes en veel sterkte met je herstel blijf moed houden 👌
Wil
23-02-2023
Reactie:
Hi,
Fijn dat jullie je verhaal delen, zo belangrijk om te weten dat je er niet alleen in zit. Ik heb sinds begin 2023 last van angst en kan daardoor niet slapen. Ben aan de lorazepam 1 mg in de avond. Onder behandeling van de psychiater en de psycholoog. Ik hoop dat het allemaal goed komt, ook met jullie. Liefs
Fijn dat jullie je verhaal delen, zo belangrijk om te weten dat je er niet alleen in zit. Ik heb sinds begin 2023 last van angst en kan daardoor niet slapen. Ben aan de lorazepam 1 mg in de avond. Onder behandeling van de psychiater en de psycholoog. Ik hoop dat het allemaal goed komt, ook met jullie. Liefs
Josta
02-03-2023
Reactie:
Ik zit al 3jaar in deze hel zo denk ik het gaat goed en dan weer helemaal bij af vooral die duizeligheid en onstabiel op je benen staan heeft iemand hier ook zo'n last van ik ben alleen gelukkig wel een hond die moet eruit dus dat geef me wel een doel om aar buiten te gaan. En hulp vragen vind ik heel moeilijk mensen waarvoor ik altijd klaar stond laten je gewoon vallen als een bak steen. Verschrikkelijk vind ik dat maar zo kom je er wel achter wie je echte vrienden zijn het zijn moeilijke lessen die je leren in het leven en maakt je hard. Maar zo benik helemaal niet ik hoop dat hier snel eeneinde aan kom voor iedereen die hier mee worstelde. Heeeel veel sterkte
Floor
13-03-2023
Reactie:
Heel herkenbare verhalen. Vooral de brain zaps en onophoudelijke duizeligheid en paniek. Zit nu 10 weken thuis. Mentaal gaat het iets beter, maar als ik fysiek teveel doe, ben ik 2 dagen "van de rel".
Ook ik probeer positief te blijven, maar ik weet nu al dat ik mijn werk nooit meer volledig kan doen (en dat wil ik ook niet)
Ik beschouw dit ook als een leerproces en dat ik niet terug wil naar mijn "oude ik". Dat was geen leuke versie. Heb wel angst dat ik die snelle overprikkeling hou. Hoe is dat voor mensen hier die al verder in het proces zijn? Sterkte voor iedereen!
Ook ik probeer positief te blijven, maar ik weet nu al dat ik mijn werk nooit meer volledig kan doen (en dat wil ik ook niet)
Ik beschouw dit ook als een leerproces en dat ik niet terug wil naar mijn "oude ik". Dat was geen leuke versie. Heb wel angst dat ik die snelle overprikkeling hou. Hoe is dat voor mensen hier die al verder in het proces zijn? Sterkte voor iedereen!
Gien
11-05-2023
Geeft ontspanning misschien de ruimte voor vermoeidheid om los te komen? (Verhaal 481)
Hallo, daar ben ik weer eens met een vraag.
Volgens mij heb ik hem hier al eens gesteld maar ik kan het bericht niet terugvinden. En omdat ik na 11 maanden nog steeds behoorlijk onzeker kan zijn over mijn klachten, stel ik de vraag gewoon nog een keer:
Zijn er meer mensen die herkennen dat ze soms meer ontspanning voelen, maar dan ook weer een tijdje super moe worden? Alsof er ruimte ontstaat voor de vermoeidheid om los te komen.
Mijn fysiotherapeut zegt dat dit best zou kunnen, maar ik ben ook vooral benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
Ikzelf ben maar weer terug gaan schakelen, meer rusten, werk ‘on hold’ enzo. Maar soms heb ik echt het gevoel dat ik door mijn benen ga zakken als ik even opsta of rondloop (schuifel eerder) en dat blijf ik eng vinden… zucht.
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is. In de tussentijd ga ik maar weer even 100x tegen mezelf zeggen dat het wel goedkomt ;-)
Volgens mij heb ik hem hier al eens gesteld maar ik kan het bericht niet terugvinden. En omdat ik na 11 maanden nog steeds behoorlijk onzeker kan zijn over mijn klachten, stel ik de vraag gewoon nog een keer:
Zijn er meer mensen die herkennen dat ze soms meer ontspanning voelen, maar dan ook weer een tijdje super moe worden? Alsof er ruimte ontstaat voor de vermoeidheid om los te komen.
Mijn fysiotherapeut zegt dat dit best zou kunnen, maar ik ben ook vooral benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
Ikzelf ben maar weer terug gaan schakelen, meer rusten, werk ‘on hold’ enzo. Maar soms heb ik echt het gevoel dat ik door mijn benen ga zakken als ik even opsta of rondloop (schuifel eerder) en dat blijf ik eng vinden… zucht.
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is. In de tussentijd ga ik maar weer even 100x tegen mezelf zeggen dat het wel goedkomt ;-)
Y.
09-05-2023
laatste reactie: 11-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het moment dat bij mij de mentale spanning wat los is gekomen en is gezakt zijn mijn lichamelijke klachten juist veel meer op gaan spelen. Vermoedelijk omdat je daarvoor krampachtig vasthoudt en voornamelijk op adrenaline (?) doorgaat omdat je zo blijft hangen in het vluchtsysteem. Je lichaam is dan helemaal op en heeft best wat tijd nodig om daarvan te herstellen. Uit ervaringen van anderen maak ik ook op dat het lichamelijke aspect echt het laatste is dat volledig herstelt.
Ik moet zeggen dat dit bij mij wel steeds minder aan het worden is. Er zijn dagen dat ik er wel meer last van heb. En ik merk nog steeds dat ik veel sneller moe word dan voor de burnout. Maar dat zal allemaal wel geleidelijk weggaan.
Ik moet zeggen dat dit bij mij wel steeds minder aan het worden is. Er zijn dagen dat ik er wel meer last van heb. En ik merk nog steeds dat ik veel sneller moe word dan voor de burnout. Maar dat zal allemaal wel geleidelijk weggaan.
Anoniem
09-05-2023
Reactie:
Wat fijn om te horen dat meer mensen dit herkennen, ik ervaar het zelf ook zo. Elke keer als het mentaal wat opknapt, is het lichamelijk weer een dip. Ondanks dat ik dit weet, blijf ik het zo fijn vinden om bevestiging te lezen. Dankjewel daarvoor.
Ook super om te horen dat het bij jou ook de goede kant op gaat! Hoop dat je gauw nog verder op mag knappen.
Ook super om te horen dat het bij jou ook de goede kant op gaat! Hoop dat je gauw nog verder op mag knappen.
Y.
09-05-2023
Reactie:
Hoi Y.
Was nummer 388 misschien jouw bericht?
Was nummer 388 misschien jouw bericht?
Anoniem
10-05-2023
Reactie:
Ja klopt inderdaad! Even teruggezocht op 388 en dat is mijn verhaal. Bedankt, kon t zelf niet meer vinden
Y.
11-05-2023
Reactie:
Als je een bericht zoekt, kun je het beste op de pagina zoeken op de naam of een gedeelte van de tekst. Ik heb gezocht op "Y." en vond jouw bericht snel terug.
Anoniem
11-05-2023
Dwanggedachten na burnout (Verhaal 111)
Verhaal 112
Hallo allemaal, ik heb sinds eind januari een Burnout. Heel veel lichamelijke klachten herken ik hier.
Maar sinds een tijd heb ik last van dwang gedachten, nooit eerder gehad. Ik kan hier niks over vinden. Wie herkent dit? Heel graag een reactie
Daan
Hallo allemaal, ik heb sinds eind januari een Burnout. Heel veel lichamelijke klachten herken ik hier.
Maar sinds een tijd heb ik last van dwang gedachten, nooit eerder gehad. Ik kan hier niks over vinden. Wie herkent dit? Heel graag een reactie
Daan
Daan
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-05-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tegen mij zeiden ze (psychologen) dat het normaal is en voornamelijk in het begin van je burn out voorkomt. Mijn bedrijfsarts (toen nog in opleiding) dacht zelfs dat ik een obsessieve compulsieve gedragsstoornis had. Ik wist zelf dat ze het mis had, want ze kende niet het hele verhaal. En mijn psycholoog, die wel het verhaal kent, was met mij eens. Vooral omdat ik het daarvoor nooit had.
Mijn eigen dwanggedachten kwamen trouwens voort uit om controle te krijgen op de situatie. Ik had enorme behoefte aan structuur en duidelijkheid. Mijn hersenen waren gewoon op. Ik kon geen veranderingen aan of onvoorspelbaarheid.
Welke dwanggedachtes heb jij?
Mijn eigen dwanggedachten kwamen trouwens voort uit om controle te krijgen op de situatie. Ik had enorme behoefte aan structuur en duidelijkheid. Mijn hersenen waren gewoon op. Ik kon geen veranderingen aan of onvoorspelbaarheid.
Welke dwanggedachtes heb jij?
Pearl
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken dit niet maar weet wel dat Pieter Frijters er een hoop YouTube filmpjes over heeft gemaakt!! Ik vond ze heel interessant...zou eens kijken, misschien heb je er wat aan. Hij heeft ook een boek geschreven over angst en dwang etc...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn klachten zijn anders, meer van neurotische aard. Ik wil precies weten wat er gaat gebeuren en kan slecht tegen onverwachte veranderingen. Mijn psycholoog heeft toen uitgelegd dat door mijn burn-out dat ik informatie moeizaam verwerk en veel behoefte heb aan structuur.
Heb je die dwanggedachtes kunnen bespreken met een professional?
Heb je die dwanggedachtes kunnen bespreken met een professional?
Pearl
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Anne,.bedankt voor jouw tip
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Pearl, ik had in de zomer een ander soort dwang die niet zo lang duurde als deze keer. Ik heb geen hulp. Wil ik voorlopig ook niet ik wil alleen maar rust en hoop houden dat alles goed komt
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Pearl, is de dwang vanzelf gestopt bij jou?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi pearl,
Helemaal herkenbaar. Ikzelf ben ook al een poos burn-out en deze gedachten gaan over alle bekende thema’s. Ze zijn hinderend, angstaanjagend maar toch zie ik er geen diepere betekenis achter. Psych zei dat dit vanzelf over gaat. Alle tests gehad, kwam niks uit. Helaas een symptoom van de burn-out. Pas was het een poosje weg, of heel zwak. Maar na wat stresserends zijn ze er weer. Huisarts geeft aan dat de oorzaak spanning /stress is. Ik heb hoop op herstel maar dit kan soms verlammend werken… ik was hiervoor er ook niet mee echt mee bekend.. natuurlijk heeft elk mens weleens hinderende gedachten maar met een gezonde balans dringen deze gedachten zich niet continu aan je op is mijn conclusie. Je moet er wel doorheen…
Helemaal herkenbaar. Ikzelf ben ook al een poos burn-out en deze gedachten gaan over alle bekende thema’s. Ze zijn hinderend, angstaanjagend maar toch zie ik er geen diepere betekenis achter. Psych zei dat dit vanzelf over gaat. Alle tests gehad, kwam niks uit. Helaas een symptoom van de burn-out. Pas was het een poosje weg, of heel zwak. Maar na wat stresserends zijn ze er weer. Huisarts geeft aan dat de oorzaak spanning /stress is. Ik heb hoop op herstel maar dit kan soms verlammend werken… ik was hiervoor er ook niet mee echt mee bekend.. natuurlijk heeft elk mens weleens hinderende gedachten maar met een gezonde balans dringen deze gedachten zich niet continu aan je op is mijn conclusie. Je moet er wel doorheen…
Theo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe gaat het nu met de dwang Theo?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Het gaat goed gelukkig. Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen. Verdwenen nog niet helemaal maar ik heb goede moed. Het is kennelijk een gevoeligheid van me en onthoud dit : een BO Is een turbo op al je zwakheden. Naarmate het herstel vordert verminderen de klachten. Ben bijna 2 jaar bezig .. Maar ik zie licht aan het einde van de tunnel. Heb lang getwijfeld om medicatie te nemen maar ben er nu wel een beetje over uit dat dit de oplossing niet is in mijn geval. Als het een op zichzelf staande diagnose geweest was lag het anders voor me. Stress en onbalans kunnen nu eenmaal voor vreemde (angstaanjagende) klachten en gedachten zorgen. De balans hoop ik stukje bij beetje meer te vinden om ook zo in balans te blijven. Dit blijft een zoektocht, als ik dat in kaart had was ik nooit zover gekomen denk ik. Tips: niet teveel op internet zoeken, gedachten / beelden laten wat ze zijn hoe vervelend ook en geenszins toegeven aan compulsies. Hier heb je wel grip op namelijk.
Het gaat goed gelukkig. Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen. Verdwenen nog niet helemaal maar ik heb goede moed. Het is kennelijk een gevoeligheid van me en onthoud dit : een BO Is een turbo op al je zwakheden. Naarmate het herstel vordert verminderen de klachten. Ben bijna 2 jaar bezig .. Maar ik zie licht aan het einde van de tunnel. Heb lang getwijfeld om medicatie te nemen maar ben er nu wel een beetje over uit dat dit de oplossing niet is in mijn geval. Als het een op zichzelf staande diagnose geweest was lag het anders voor me. Stress en onbalans kunnen nu eenmaal voor vreemde (angstaanjagende) klachten en gedachten zorgen. De balans hoop ik stukje bij beetje meer te vinden om ook zo in balans te blijven. Dit blijft een zoektocht, als ik dat in kaart had was ik nooit zover gekomen denk ik. Tips: niet teveel op internet zoeken, gedachten / beelden laten wat ze zijn hoe vervelend ook en geenszins toegeven aan compulsies. Hier heb je wel grip op namelijk.
Theo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo allemaal,
Inmiddels ben ik nu 2 maanden op weg met een zware depressie.
Ik voelde hem niet echt aankomen.
Tijdens mijn depressie zijn ook nare dwanggedachten ontstaan,
Gelukkig word mijn grootste angstgevoel onderdrukt met een medicijn.
Verder word gedacht dat mijn depressies te maken hebben met de mogelijkheid dat ik add zou kunnen hebben.
Hier wil ik mij graag op laten testen, ik hoef niet perse de stempel, maar dit zou in mijn geval veel kunnen verklaren over alles, mijn manier van denken.
LTO3 gebruik ik nu een week in combi met antidepressiva. Dit voelt wat rustiger.
Het geen waar ik veel aan denk en wat ook zo is voor jullie allemaal is de zin: ik ben ik en niet mijn gedachten.
Sterkte voor iedereen die met een depressie worstelt. We komen hieruit, allemaal!
Inmiddels ben ik nu 2 maanden op weg met een zware depressie.
Ik voelde hem niet echt aankomen.
Tijdens mijn depressie zijn ook nare dwanggedachten ontstaan,
Gelukkig word mijn grootste angstgevoel onderdrukt met een medicijn.
Verder word gedacht dat mijn depressies te maken hebben met de mogelijkheid dat ik add zou kunnen hebben.
Hier wil ik mij graag op laten testen, ik hoef niet perse de stempel, maar dit zou in mijn geval veel kunnen verklaren over alles, mijn manier van denken.
LTO3 gebruik ik nu een week in combi met antidepressiva. Dit voelt wat rustiger.
Het geen waar ik veel aan denk en wat ook zo is voor jullie allemaal is de zin: ik ben ik en niet mijn gedachten.
Sterkte voor iedereen die met een depressie worstelt. We komen hieruit, allemaal!
Anoniem
06-06-2022
Reactie:
Beste mensen,
Denk dat heel veel mensen in het begin van hun BO benzodiazepines gebruiken om te slapen en/of rustig te worden. Geloof mij, die kunnen de klachten versterken. Tussentijdse ontwenning (dus tussen de dosis door) kunnen je laten denken dat je gek aan het worden bent. Ook andere slaapmedicatie kan dit veroorzaken. Het afbouwen zorgt eveneens voor vervelende klachten. Kijk hier dus mee uit en gebruil het niet, of zo min mogelijk.
Denk dat heel veel mensen in het begin van hun BO benzodiazepines gebruiken om te slapen en/of rustig te worden. Geloof mij, die kunnen de klachten versterken. Tussentijdse ontwenning (dus tussen de dosis door) kunnen je laten denken dat je gek aan het worden bent. Ook andere slaapmedicatie kan dit veroorzaken. Het afbouwen zorgt eveneens voor vervelende klachten. Kijk hier dus mee uit en gebruil het niet, of zo min mogelijk.
Anoniem
18-02-2023
Reactie:
Ik ben het daar niet mee eens. Benzo’s en slaapmedicatie hebben mij juist erg geholpen om weer op te kunnen krabbelen uit een enorm diep dal. Een burnout is een proces van vallen en opstaan en die terugvallen elke keer zijn erg zwaar. Dankzij medicatie ben ik er toch doorheen gekomen. Ben er nog niet helemaal maar wel een heel eind op weg inmiddels.
M.
11-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Letterlijk bang voor iedereen (Verhaal 477)
Het begon bij mij ineens met een brok in mn keel en enorme misselijkheid wanneer ik in gesprek was met mensen, later kwamen er ook duizeligheid klachten en toen steeds vaker paniek erbij. Hierdoor ontwikkelde ik een sociale angst terwijl ik juist een “mensen mens” ben, altijd met mensen en ik werk met mensen, nu was ik letterlijk bang voor iedereen. Ik durfde niet meer naar de supermarkt etc. Naar de kroeg op zaterdag kon ik wel als ik van te voren maar alvast een paar drankjes had genomen. Dan was er niks aan de hand. (Ik weet dat dit niet de juiste methode is) Na 1 jaar vage klachten zei mn lichaam ineens stop en toen kon ik niks meer, toen begon de ellende. Ik heb maanden in de ziektewet gezeten. Inmiddels ga ik met de juiste hulp echt de goede kant weer op, de sociale angst is vrijwel verdwenen. Maar de moeheid blijft, na een werkdag ben ik volledig uitgeput terwijl ik dat eerst nooit had, ik moet dan eerst even slapen voor ik savonds plannen kan maken. soms heb ik het gevoel dat mn hoofd dof is, beetje dichte oren en mn hoofd voelt dan heel apart, alsof ik net uit bed stap en nog half moe ben, de duizeligheid is wel dagelijks een probleem, tijdens de duizeligheid zie ik ook zwarte stipjes vliegen en mijn zicht word heel wazig. Heb al meerdere oogtesten gedaan maar mn zicht was bovengemiddeld goed volgens de oogarts, dus daar ligt het ook niet aan. De paniek is gelukkig best onder controle maar die duizeligheid en het dove gevoel in mn hoofd is zo erg. En die moeheid de hele dag door. Soms als ik druk in gesprek ben dan heb ik veel spanning in mn gezicht en trekt mn mond soms ineens, ook trilt mijn linker ooglid af en toe, en kan ik mn handen vooral links soms moeizamer open en dicht knijpen. gaat dit ooit over? Zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Graag zou ik in contact komen met meer lotgenoten.
Anoniemmmm
08-05-2023
laatste reactie: 09-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar hoor, ik weet niet of je draaiduizeligheid ervaart of een deinend gevoel. Dit zijn allemaal symptomen van te veel stress. Ik ben ook een mensen mens en kon ook geen gesprek meer voeren, begon te zweten en kreeg last van derealisatie.
Ethias
08-05-2023
Reactie:
Ik ervaar eigenlijk beide, maar vooral een deinend gevoel inderdaad, wanneer ik rechtop sta het gevoel dat iemand me achterover gaat duwen. Maar ook de draaiduizeligheid ervaar ik vaak, ik kan me dan ook niet concentreren. Ik heb er vooral last van op mijn werk. Thuis heb ik die duizeligheid veel minder. Wel het vermoeide gevoel die dagelijks achter me aanloopt, het gevoel alsof mn hoofd dicht zit. En elke dag hoofdpijn.
Anoniemmmm
08-05-2023
Reactie:
Herkenbaar.
Heb ook af en toe een brok in mijn keel en andere klachten. Je lichaam geeft wat aan.
Ik vind het ook lastig om ermee om te gaan. Geeft toch spanning ofzo. Je verliest controle met deze klachten.
Maar eigenlijk schreeuwt je lichaam om rust. Als ik luister naar de klachten, wordt het een stuk minder.
Is er een mogelijkheid voor jou om een rustpauze in te plannen? Eventueel even in de ziektewet. Even herstellen?
Heb ook af en toe een brok in mijn keel en andere klachten. Je lichaam geeft wat aan.
Ik vind het ook lastig om ermee om te gaan. Geeft toch spanning ofzo. Je verliest controle met deze klachten.
Maar eigenlijk schreeuwt je lichaam om rust. Als ik luister naar de klachten, wordt het een stuk minder.
Is er een mogelijkheid voor jou om een rustpauze in te plannen? Eventueel even in de ziektewet. Even herstellen?
Madeliefej
08-05-2023
Reactie:
Ik heb vanaf begin augustus tot februari in de ziektewet gezeten, hierdoor gaat het gelukkig al veel beter. Ik ben nu weer aan het werk maar ben ipv 5 dagen nu 4 dagen gaan werken om iets meer rust te creëren voor mezelf. Maar de moeheid blijft aanhouden. En mn conditie is erg slecht. Als ik iets heb gedaan moet ik eigenlijk alweer even zitten.
Anoniemmmm
08-05-2023
Reactie:
Ik begrijp het. Goed dat je al iets inzet. Toch zou ik als ik jou was nog meer inzetten. Beter voorkomen dat je lichaam nog harder aan de rem gaat trekken, en je nog minder kan werken.
madeliefje
09-05-2023
Psychotherapeut heeft niet geholpen (Verhaal 155)
Zit nu bijna 2 maanden thuis met een burn-out. Heb last van hartkloppingen, enorm moe, niet kunnen doorslapen, duizilig. Heb ook chronische hyperventilatie. Ben bij een psychotherapeut geweest, maar heb de indruk dat dit niet veel heeft geholpen. Ga nu een afspraak maken bij een psycholoog. Zijn er mensen die dit ook hebben en mij raad kunnen geven wat ik kan doen? Ook tips om chronische hyperventilatie te verhelpen zijn welkom.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-05-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een rot situatie zeg. Ik zit in dezelfde situatie. Helaas heb ik nog geen tips voor je, maar misschien biedt het wat steun dat je niet alleen bent. Kop op en veel sterkte!
R
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor uw reactie. Het bied inderdaad wat steun om te weten dat ik niet alleen ben. Heb nu ook last van spierpijn aan benen en armen. Is dit ook herkenbaar voor jou en hoelang heb jij al burn-out? Voor jou ook veel sterkte!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken de klachten die je benoemd. Ik ben sinds een maand thuis wegens een burn out. Voel constant een druk op mijn borst en ben ook aan het hyperventileren. Daarnaast heb ik ook paniek aanvallen. Slaap slecht, pieker en huil veel. Dus je bent niet alleen.
E
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor je reactie. Het is enorm moeilijk, maar we komen er wel door! Ga je bij een psycholoog of bij iemand anders? Veel sterkte!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat heeft je dokter gezegd dat je moet doen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
De ergste symptomen zullen langzaam wegebben heb vertrouwen zit er bijna 1 jaar in.
En voel zker verbetering het komt echt weer goed.. neem je klachten serieus en probeer niks te forceren. Geef je lichaam en ook je brein rust dat is wat echt helpt en wandelen helpt ook vooral in het bos waar geen prikkels zijn
En voel zker verbetering het komt echt weer goed.. neem je klachten serieus en probeer niks te forceren. Geef je lichaam en ook je brein rust dat is wat echt helpt en wandelen helpt ook vooral in het bos waar geen prikkels zijn
Anoniem
09-07-2022
Reactie:
Zeker dat je chronisch hyperventileert?
Kan je laten testen op spoed afdeling of bij een kinesist met vragenlijst. Ik had het niet terwijl ik dacht van wel door de borstpijn en hoofdpijn.
Podcast zonder zever over chronische hyperventilatie is interessant
Kan je laten testen op spoed afdeling of bij een kinesist met vragenlijst. Ik had het niet terwijl ik dacht van wel door de borstpijn en hoofdpijn.
Podcast zonder zever over chronische hyperventilatie is interessant
Vi
09-05-2023
Enorm moe (Verhaal 280)
Ik zit iets meer dan een jaar in een Burn-out en de stress in mijn lichaam is steeds meer gaan liggen. In plaats hiervan ben ik enorm moe en ben al buiten adem als ik een rondje heb gewandeld. Ook mijn werk dat ik heb opgepakt gaat moeilijker omdat ik zo moe ben, en kan me daarom ook niet goed focussen en ben daardoor snel overprikkeld.
Herkent iemand dit ook? Of heeft iemand dit meegemaakt in zijn herstelproces?
Herkent iemand dit ook? Of heeft iemand dit meegemaakt in zijn herstelproces?
Rien
11-10-2022
laatste reactie: 09-05-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Rien, niet zelf zo meegemaakt maar als je lichaam herstelt en je stress systeem normaliseert kan de werkelijke vermoeidheid naar boven komen. Mensen waarmee ik spreek die half op weg naar reintegratie zijn zeggen vaak ook nog 10 uur te moeten slapen. Dat hoort erbij. Ook op werk genoeg pauzeren, minstens ieder uur even weg van je scherm en 5 minuten met ogen dicht een rustige ademoefening bijvoorbeeld, of even thee drinken. Denk ook aan je eten, je lichaam moet nog dingen repareren en heeft veel energie en voedingsstoffen nodig. Eet constant, genoeg en gevarieerd. Eventueel aanvullen met supplementen.
Taco
12-10-2022
Reactie:
Als aanvulling: soms is B12/D3 tekort al een aanleiding voor extra vermoeidheid. Je kan bloed laten prikken om hierop te testen of gewoon 2 potjes kopen en kijken of je na enkele weken verbetering ziet.
Taco
12-10-2022
Reactie:
Hoi Rien,
Heb je verder nog last van spanningsklachten of een lichtgvoel in je hoofd of alleen nog maar de vermoeidheid
Heb je verder nog last van spanningsklachten of een lichtgvoel in je hoofd of alleen nog maar de vermoeidheid
Anoniem
13-10-2022
Reactie:
Dit herken ik! Spanning is veel minder, maar vermoeidheid des te erger. Volgens mij betekent dit wel dat je lichaam eindelijk in staat is om zijn energie reserves te gaan bijvullen.
P.
27-12-2022
Reactie:
Hoi P., hoe ervaar jij die erge vermoeidheid? Ik herken wat je schrijft: spanning wat verminderd, daardoor kunnen toegeven, maar nu zo extreem moe. Zo moe op sommige momenten, dat ik mij zwaar voel en accuut moet gaan liggen. Ook erg moe in mijn hoofd. Herken jij dit?
J.
28-12-2022
Reactie:
Hi J. Ja dit herken ik. Soms dagen en momenten dat ik tot op het bot uitgeput ben en niks anders wil en kan dan liggen. Mijn hoofd wil dan ook helemaal niks meer. Het wordt erger als ik erover ga nadenken hoe moe ik wel niet ben. Wat waren bij jou de spanningsklachten? Zijn die nu helemaal weg?
P.
02-01-2023
Reactie:
Is een vraag voor de huisdokter wellicht ...
En tegelijkertijd denk ik dat je lichaam niet gaat zwanger worden als je fysisch niet sterk genoeg bent, ik zou proberen en zien wat het lichaam doet, heb vertrouwen dat je lichaam de juiste keuzes maakt.
En tegelijkertijd denk ik dat je lichaam niet gaat zwanger worden als je fysisch niet sterk genoeg bent, ik zou proberen en zien wat het lichaam doet, heb vertrouwen dat je lichaam de juiste keuzes maakt.
Vi
09-05-2023
Extreme spierspanning nek schouders hals kaken en ogen (Verhaal 462)
Wie ervaart ook de extreme spierspanning nek schouders hals kaken en ogen. Bij drukte tv kijken of auto rijden? Heeft een chiropractor geholpen? Of wat is een aanrader te doen bij spierspanning behalve rust meditatie ontprikkelen jn het bos lopen. Doe ik allemaal al
Anoniem
30-04-2023
laatste reactie: 09-05-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ervaar ook vreselijke krampen in m’n nek schouder .
Pijn scheuten in m’n kaken .
En heel veel hartklachten .
Ik heb helaas ook geen tips want het lukt mezelf ook niet om te zorgen dat het beter wordt .
Pijn scheuten in m’n kaken .
En heel veel hartklachten .
Ik heb helaas ook geen tips want het lukt mezelf ook niet om te zorgen dat het beter wordt .
Anoniem
30-04-2023
Reactie:
Ik herken dit ook. Ik ben nu ruim 1 jaar verder (na begin burn-out). Heb echt alles geprobeerd. Wat helpt (bij mij) is Yin yoga. Heel fijn en idd de chiropracter. Ik had last van oorsuizingen. Dit kwam vanuit mijn nek. Dit was na 2 bezoekjes aan de chiropracter over. Echt waar geen onzin verhaal. Zoek echter wel een goede. Ik woon in Noord- Holland dus als je interesse hebt in deze chiropracter dan hoor ik het wel.
Inge
30-04-2023
Reactie:
Ja zeker herkenbaar. Ik laat me regelmatig masseren, ga naar de fysio voor ademhalingsoefeningen en mij helpt meditatie en yoga ook. De fysio zei dat er ook kaaktherapeuten zijn die mogelijk kunnen helpen met die spanning in de kaken. Wist ik zelf helemaal niet. Misschien heb je er wat aan
Y.
01-05-2023
Reactie:
Jaaaa herkenbaar.
Denk bijna voor iedereen met een burn out. Je hart doet zo raar, dat je er bijna bang van wordt (:
Maar heel normaal. Komt vanzelf goed bij rust. Je hebt gewoon enorm veel adrealine in je. Ik denk dat je het moet vergelijken met sporten. Dan gaat je hart ook versnellen. Nu ben je gewoon een marathon aan het lopen. Continu. En kijk wat je lichaam allemaal doet om het vol te houden.
Denk bijna voor iedereen met een burn out. Je hart doet zo raar, dat je er bijna bang van wordt (:
Maar heel normaal. Komt vanzelf goed bij rust. Je hebt gewoon enorm veel adrealine in je. Ik denk dat je het moet vergelijken met sporten. Dan gaat je hart ook versnellen. Nu ben je gewoon een marathon aan het lopen. Continu. En kijk wat je lichaam allemaal doet om het vol te houden.
Madeliefje
01-05-2023
Reactie:
Ja, herkenbaar, maar gelukkig wel een tijd geleden. Ik werd s'nachts vaak wakker met pijn in mijn kaken (want ik beet mijn kaken stevig op elkaar in mijn slaap) en enorme pijn in mijn handen, omdat ik mijn vuisten altijd balde in mijn slaap. Gewoon in een vechthouding iedere nacht en vaak badend in het zweet wakker.
Sterkte & het komt goed
Sterkte & het komt goed
Frank
01-05-2023
Reactie:
Ademhalingsoefening, met behulp van meditatie, fysio of psycholoog. Mijn fysiotherapeut deed aan manuele therapie en had een holistische aanpak. Ik denk dat een chiropractor ook zeker een goede optie is.
Yoga hielp om mezelf uit mijn gedachtes te halen en bezig te zijn met mijn lichaam in het hier en nu (gronden/ aarden).
Mijn reet van de bank af halen, omdat ik verkrampt raak omdat ik diep in mijn gedachten zit. Even staan en anders plat op de grond liggen voor een bodyscan meditatie.
Paracetamol Max 1-2x/dag als het echt teveel word.
Zoveel mogelijk voorkomen van pijn en spanning. Hoeveelheid prikkels verminderen of dempen. Zonnebril, oordopjes voor festivals of vliegtuigen, een pet. Autorijden of fietsen alleen als ik de weg al ken, zodat ik goed op het verkeer let.
Bij mij verdwijnt de pijn vaak na een goede sessie huilen bij de psycholoog. Als ik snap hoe mijn gedachtes werken en welke emoties ik voel dan is het alsof de spierknopen iets loslaten. Ik had anders een haptonoom of shiatsu masseur overwogen als ik geen goede klik had met m’n psycholoog.
Yoga hielp om mezelf uit mijn gedachtes te halen en bezig te zijn met mijn lichaam in het hier en nu (gronden/ aarden).
Mijn reet van de bank af halen, omdat ik verkrampt raak omdat ik diep in mijn gedachten zit. Even staan en anders plat op de grond liggen voor een bodyscan meditatie.
Paracetamol Max 1-2x/dag als het echt teveel word.
Zoveel mogelijk voorkomen van pijn en spanning. Hoeveelheid prikkels verminderen of dempen. Zonnebril, oordopjes voor festivals of vliegtuigen, een pet. Autorijden of fietsen alleen als ik de weg al ken, zodat ik goed op het verkeer let.
Bij mij verdwijnt de pijn vaak na een goede sessie huilen bij de psycholoog. Als ik snap hoe mijn gedachtes werken en welke emoties ik voel dan is het alsof de spierknopen iets loslaten. Ik had anders een haptonoom of shiatsu masseur overwogen als ik geen goede klik had met m’n psycholoog.
Pearl
04-05-2023
Reactie:
Ik ervaar ook spierspanning nek ogen schouders ect. Plus dat lichte duizelig gevoel in me hoofd. Bij lopen vooral door de buiten licht maar ook bij schermen zoals tv iPhone en laptop. Wie ervaart dit ook
Anoniem
09-05-2023
Kun je genezen? (Verhaal 474)
Kun je genezen van burnout angstoornis overprikkeling enz? Heb wat steun nodig om geloven dat et goed komt. Lijkt voor mij nu dat et nooit meer goed komt
Anoniem
05-05-2023
laatste reactie: 07-05-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het komt goed. Ik ken mensen die er volledig vanaf zijn gekomen, ook met exact dezelfde klachten (veel angsten, uitgeput, radeloos, aan huis gebonden, etc.).
Zie het als een proces waar je doorheen moét om te kunnen veranderen. Je gaat jezelf hervinden, maar dat gaat niet vanzelf. Wat ik als tips kreeg zijn: heel veel rust en slapen, oude patronen doorbreken, loslaten, resetten (nieuwe zienswijzen), etc.
Mijn leven is voor een groot gedeelte niet gegaan zoals ik wilde, vanwege een ouder met problemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven totaal opnieuw moet resetten en het had talloze bijeffecten gekregen (o.a.verbindingsangst). Ook ging ik altijd wat doen..continue maar bezig voor afleiding. Dronk veel te veel, wilde liever alleen zijn, etc. etc.
Ook ik heb last van angstgevoelens, maar begrijp dat dit er nou eenmaal bij hoort. Het is chaos in je hoofd en je moet aan de slag om het te resetten. Volg vooral je gevoel, hoe raar en tegenstrijdig het ook is wat je doet. Het heeft je inzicht en daar is de burnout periode voor bedoeld. Een zoektocht naar jezelf.
Zie het als een proces waar je doorheen moét om te kunnen veranderen. Je gaat jezelf hervinden, maar dat gaat niet vanzelf. Wat ik als tips kreeg zijn: heel veel rust en slapen, oude patronen doorbreken, loslaten, resetten (nieuwe zienswijzen), etc.
Mijn leven is voor een groot gedeelte niet gegaan zoals ik wilde, vanwege een ouder met problemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven totaal opnieuw moet resetten en het had talloze bijeffecten gekregen (o.a.verbindingsangst). Ook ging ik altijd wat doen..continue maar bezig voor afleiding. Dronk veel te veel, wilde liever alleen zijn, etc. etc.
Ook ik heb last van angstgevoelens, maar begrijp dat dit er nou eenmaal bij hoort. Het is chaos in je hoofd en je moet aan de slag om het te resetten. Volg vooral je gevoel, hoe raar en tegenstrijdig het ook is wat je doet. Het heeft je inzicht en daar is de burnout periode voor bedoeld. Een zoektocht naar jezelf.
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Ja hoor, als ik het verschil bij nu zie van 1 jaar geleden en nu is enorm, heb wel een kleine terugval door domme keuze (zie verhaal hier boven) maar het gaat wel veel beter.
Angst is veel minder, kan beter tegen drukte, sliep terug goed,.. het gaat traag maar het gaat beter gaan. Ik kan je enkel 1 tip geven, verander niet teveel in je leven als je hierin zit.
Angst is veel minder, kan beter tegen drukte, sliep terug goed,.. het gaat traag maar het gaat beter gaan. Ik kan je enkel 1 tip geven, verander niet teveel in je leven als je hierin zit.
Ethias
06-05-2023
Reactie:
Grote veranderingen zijn inderdaad te heftig, dus kleine stapjes, klein denken en doen. Kijk naar je dagelijkse patronen, veel dingen doe je automatisch, terwijl je niet beseft dat dit de oorzaken zijn van de situatie waarin je terecht bent gekomen. Kijk dus naar kleine aanpassingen en veranderingen. Van wat je eet en drinkt tot hoe je je dag indeelt en communiceert met anderen. Klinkt raar, maar ik heb mij moeten leren openstellen voor anderen. Ik was door omstandigheden mij steeds meer gaan afsluiten. Ik had dat niet eens door, maar ben mij steeds meer gaan beseffen wat liefde, genegenheid en het inzien van waarden allemaal voor effect heeft op je emotie en gevoel van geluk.
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Dat merk ik ook wel, ik kan momenteel niet tegen veranderingen, maar hoe kan ik dan ander werk gaan opnemen als ik telkens die zware angst voor het onbekende ga voelen?
Mijn enige hoop is dat ik misschien voorlopig terug bij mijn oude werkgever terecht kan, anders zie ik het somber in..
Mijn enige hoop is dat ik misschien voorlopig terug bij mijn oude werkgever terecht kan, anders zie ik het somber in..
Ethias
06-05-2023
Reactie:
Ik ben geen specialist, maar hooguit een ervaringsdeskundige. Door mijn opvoeding heb ik ongemerkt bindingsangst ontwikkeld. Dit houdt in dat ik juist nooit ergens vast aan wil zitten. Dit uit zich in alles. Dus niet alleen in mijn relatie (gaat nu aanzienlijk beter), maar ook qua werk. Als ik ergens ging werken, dan was ik al snel uitgekeken. Ik wilde juist steeds weg. Het tegenovergestelde is verlatingsangst. Dus precies het tegenovergestelde. Het kan dus zijn dat dit ook speelt in relatie tot je werk. Op youtube heb je veel Nederlandstalige video's die dit perfect uitleggen.
En ga uitzoeken waarom je eerst zo graag weg wilde. Kan je veel gaan opleveren qua inzicht.
Maar nogmaals...ik ben geen therapeut.
Succes
En ga uitzoeken waarom je eerst zo graag weg wilde. Kan je veel gaan opleveren qua inzicht.
Maar nogmaals...ik ben geen therapeut.
Succes
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Ik ben ervan overtuigd dat het goed kan komen. Mijn dieptepunt qua angst en paniek was in oktober en het gaat nu echt al stukken beter met me. Een actieve aanpak helpt (mindfulness, yoga, schrijven, wandelen, creatief bezig zijn en in mijn geval ook medicatie en therapie) maar het heeft vooral gewoon heel veel tijd nodig. En dat is super frustrerend. Het is ook mega moeilijk om hoop te houden als je je zo slecht voelt. Maar echt: het kan zeker goedkomen!
Y.
06-05-2023
Reactie:
Alles komt altijd goed, tenzij je ongeneeslijk ziek bent. Het leven is gewoon te druk momenteel en er worden veel te veel verplichtingen opgelegd door de maatschappij, wij mensen zijn niet gemaakt voor altijd maar te moeten en druk druk druk te ervaren, vandaar dat tegenwoordig zoveel mensen bezwijken hieraan. Kijk maar eens hoeveel mensen kalmeringsmiddelen, AD en slaappillen nemen, 1 persoon op 8? Hoe zou dit komen.... Wij als mens zijn nog altijd dezelfde persoon als 1000 jaar geleden, echter is de maatschappij enorm veranderd waardoor veel mensen niet meer kunnen volgen.
Ethias
06-05-2023
Reactie:
Even iets heel anders dat wellicht hier niet meteen thuishoort, maar ben toch benieuwd of er mensen zijn met soortgelijke ervaringen.
Ik ben al bijna 1.5 jaar burnout en moest van de huisarts Pantoprazol gaan slikken voor mijn maagklachten. Toen las ik recent een verhaal over iemand die in dezelfde situatie zat en gestopt was met Pantoprazol en zich plots veel beter ging voelen. Ik ging op onderzoek uit naar Pantoprazol en las de ervaringen van andere mensen en vooral de enorme lijst aan bijwerkingen. Vooral van bijwerkingen zoals depressie, paniekaanvallen, onrustig gevoel, kortademig schrok ik van. Precies dat wat je ook voelt als je burn-out bent. Daarnaast maag- en darmklachten. Dus mijn conclusie was stoppen met die troep. Je probeert immers alles om eruit te komen.
Nu las ik ook over dat de bijwerkingen/klachten erger worden als je stopt en dat dit na een paar weken tot soms zelfs twee/drie maanden langzaam afneemt.
Zijn er mensen die ervaring hebben met pantoprazol en hier ook mee gestopt zijn ? Ben benieuwd, denk namelijk dat veel mensen hier dit ook slikken of een vergelijkbaar medicijn.
Ik ben al bijna 1.5 jaar burnout en moest van de huisarts Pantoprazol gaan slikken voor mijn maagklachten. Toen las ik recent een verhaal over iemand die in dezelfde situatie zat en gestopt was met Pantoprazol en zich plots veel beter ging voelen. Ik ging op onderzoek uit naar Pantoprazol en las de ervaringen van andere mensen en vooral de enorme lijst aan bijwerkingen. Vooral van bijwerkingen zoals depressie, paniekaanvallen, onrustig gevoel, kortademig schrok ik van. Precies dat wat je ook voelt als je burn-out bent. Daarnaast maag- en darmklachten. Dus mijn conclusie was stoppen met die troep. Je probeert immers alles om eruit te komen.
Nu las ik ook over dat de bijwerkingen/klachten erger worden als je stopt en dat dit na een paar weken tot soms zelfs twee/drie maanden langzaam afneemt.
Zijn er mensen die ervaring hebben met pantoprazol en hier ook mee gestopt zijn ? Ben benieuwd, denk namelijk dat veel mensen hier dit ook slikken of een vergelijkbaar medicijn.
Raoul
06-05-2023
Reactie:
Is iemand bekend met de wimhof methode koude douches ademhaling en intermetting fasting. Bij b.o
Anoniem
07-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Als ze mij weer in een terugval willen zien is dit de manier (Verhaal 321)
Hallo allemaal, ik ben in 2021 uitgevallen met een Burnout en sinds mei aan het opbouwen. Wil er even bij vertellen dat ik vanaf het begin een zeer pusherige werkgever heb met zeer weinig begrip. Tijdens mijn opbouw ook aan mijn lot overgelaten en zelf maar uitzoeken ( terwijl ik.zo duidelijk heb aangegeven ik heb kaders nodig!). Nu zit ik op mijn eigen uren en heb een start gesprek gehad met HR en mij manager. Ik dacht om einde te bespreken maar er werden gelijk projecten neergelegd met deadline. Een uitzendkracht gaat weg en haar projecten worden nu op mij afgeschoven. Of ik mijn vakantie kan verzetten want er ligt erg veel en ga zo maar door. Ik liep verbaasd bij het gesprek weg en kon het eigenlijk niet geloven! Ik krijg nog een verslag maar moet hier wel iets mee. Als ze mij weer in een terugval willen zien is dit de manier. Terug in uren en heb het idee dat ze er genoeg van hebben. Voel mij zo rot......maar ik ga mijn grenzen aangeven...voelt weer even.als bij af....
Anja
06-12-2022
laatste reactie: 07-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nee zeggen!!!! Heb je wel iets geleerd van je burnout? Ik zou op zoek gaan naar een andere baan als ik jou was.
Taco
10-02-2023
Reactie:
Beste, in heb ook een nieuwe job gezocht compleet ander werk met mijn handen terwijl ik diploma in de zorg heb.Het isheel moeilijk om na een burnout terug te integreren op de werkvloer waar je die opliep.okngeb na mijn burn nout zoekend geweest ,en aanvaarde alleen contracten bepaalde duur in de veiligheid dat Indien het toch dat niet was het einde steeds in zicht was.direivjaar en veel contract later sta ik weer in mijn job in de zorg bij een toffe werkgever.en ja hoor ik ben, 51 dus bever to late om te veranderen!
Els
07-05-2023
Is dit een herkenbare instinker? (Verhaal 475)
Ik ging vanochtend vol goede met mijn hond een stukje wandelen. Eerst een klein blokje om...he, dat voelde goed. Maar waarom ga ik niet even naar het bos..is bij mij om de hoek. Ik stap in de auto, hooguit 2 km. Loop een stukje de heide op, voel aan mijzelf dat een rondje van 4 km te ver is en draai halverwege om. Eenmaal thuis sta ik altijd van de stress en angst. Man, man, man....achteraf had ik gewoon niet de auto in moeten stappen en een 2e korte wandeling moeten doen. Ik moet helemaal tot rust komen. Maar ik voelde mij niet moe, maar wilde nog niet naar huis, want het ging zo lekker. Is dit een herkenbare instinker?
Herkenbaar?
06-05-2023
laatste reactie: 07-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik wandel elke dag met klachten licht gevoel in het hoofd spanningsklachten. Hoe meer ik bij het bos kom hoe beter ik me voel en minder duizelig. Als ik dan thuis kom voel ik juist dat me lichaam meer ontspannen is dan angstig en gespannen. Mij helpt elke dag wandelen enorm.
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Ok, dan ben je wellicht al wat verder dan ik. Ik wandelde letterlijk vanochtend voor het eerst weer een stuk(je) en het viel mij op dat mij pas veel lager en relaxter was dan 1 week daarvoor. Ik had dan ook veel rust genomen. Ik was nogal overmoedig geraakt en stelde gelijk een 2e doel en dat was een rondje lopen door het bos, dus ging naar huis en haalde mijn auto op en ging weer wandelen. Had ik het dus gelaten bij de 1e wandeling en daar genoegen mee had genomen, dan was dat beter geweest achteraf.
Anoniem
06-05-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Het voelt heel tegennatuurlijk om te stoppen als je je nog goed voelt. Toch is dat idd vaak wel het beste. Heb dat echt moeten leren (ben het eigenlijk nog steeds aan het leren).
Ik vind het wel positief om te lezen dat je zin had om nog even door te gaan, dat je er bewust bij stilstond dat het eerste stukje lopen goed voelde. Nu is de kunst nog om het daar dan bij te laten :)
Veel sterkte!
Ik vind het wel positief om te lezen dat je zin had om nog even door te gaan, dat je er bewust bij stilstond dat het eerste stukje lopen goed voelde. Nu is de kunst nog om het daar dan bij te laten :)
Veel sterkte!
Y.
07-05-2023
Ervaring met pantoprazol? (Verhaal 476)
Even iets anders dat hier misschien wel niet echt thuishoort. Ik zit nu 1.5 jaar in mijn burnout en slik op advies van mijn huisarts sinds ongeveer een jaar pantoprazol. Nu las ik laatst een ervaring van iemand die gestopt was met Pantoprazol en plotseling van zijn klachten afwas. Zelf ging er bij mij een lampje branden dat ik me eigenlijk slechter ben gaan voelen na het starten met dat spul.
Dus op onderzoek uit en toen ik de ervaringen van anderen las schrok ik. Depressie, paniekaanvallen, onrustig gevoel, kortademig, maagklachten, darmklachten enz. Dus eigenlijk alles wat bij burnout hoort....
Nu ben ik ongeveer een week gestopt en las wel over ontwenningsverschijnselen bij stoppen en ben benieuwd of iemand hier er ervaring mee heeft gehad. Ben benieuwd aangezien deze "snoepjes" massaal gebruikt worden.
Dus op onderzoek uit en toen ik de ervaringen van anderen las schrok ik. Depressie, paniekaanvallen, onrustig gevoel, kortademig, maagklachten, darmklachten enz. Dus eigenlijk alles wat bij burnout hoort....
Nu ben ik ongeveer een week gestopt en las wel over ontwenningsverschijnselen bij stoppen en ben benieuwd of iemand hier er ervaring mee heeft gehad. Ben benieuwd aangezien deze "snoepjes" massaal gebruikt worden.
Raoul
06-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ervaring om te delen (Verhaal 471)
Ervaring om te delen.
In mijn naïviteit en redenatie dat alles wat je leuk vindt, goed voor je is, hier een eye-opener. Vooral voor mijzelf..
Ik was tijdens mijn burn-out een testje gestart of een ideetje wat ik heb goed zou verkopen. Ja dus. Enthousiast ben ik toen rustig mijn idee verder gaan uitwerken, website gemaakt, teksten, logo, bellen, mailen, etc. Nog steeds superleuk en de potentie bleek nog veel groter te zijn dan verwacht. Afijn, gisterenavond klapte ik helemaal in. Hyperventileren, angstig, hartkloppingen, etc. Direct verwijderde ik s'nachts de website van internet en heb ik het hele project in de diepvries gestopt tot (ver) na de zomervakantie. De rust kwam daardoor direct terug.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat positieve stress blijkbaar ook gewoon valt onder de algehele noemer stress. Vandaar ook dat feestjes, leuke intense gesprekken, etc. ook leiden tot een terugval.
Echt ongeloof k&@ is burnout, maar dat wist je al. Ik blijf mij verbazen dat met 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn, er niet gewoon 1 basishandboek bestaat met tips & tricks. Niet iedereen is het zelfde, maar de valkuilen wel.
In mijn naïviteit en redenatie dat alles wat je leuk vindt, goed voor je is, hier een eye-opener. Vooral voor mijzelf..
Ik was tijdens mijn burn-out een testje gestart of een ideetje wat ik heb goed zou verkopen. Ja dus. Enthousiast ben ik toen rustig mijn idee verder gaan uitwerken, website gemaakt, teksten, logo, bellen, mailen, etc. Nog steeds superleuk en de potentie bleek nog veel groter te zijn dan verwacht. Afijn, gisterenavond klapte ik helemaal in. Hyperventileren, angstig, hartkloppingen, etc. Direct verwijderde ik s'nachts de website van internet en heb ik het hele project in de diepvries gestopt tot (ver) na de zomervakantie. De rust kwam daardoor direct terug.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat positieve stress blijkbaar ook gewoon valt onder de algehele noemer stress. Vandaar ook dat feestjes, leuke intense gesprekken, etc. ook leiden tot een terugval.
Echt ongeloof k&@ is burnout, maar dat wist je al. Ik blijf mij verbazen dat met 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn, er niet gewoon 1 basishandboek bestaat met tips & tricks. Niet iedereen is het zelfde, maar de valkuilen wel.
Frank
05-05-2023
laatste reactie: 06-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Frank,
Ik ben recent veranderd van psycholoog en vertelde over hoe het maar niet beter wilde worden (ongeveer een jaar ver) terwijl ik zo men best deed met alles "volgens het boekje" te doen.
Dit waren ook de zaken die mijn vorige psycholoog op hamerde (wandel, rust, zoek een nieuwe hobby, mediteer, ...)
Na heel korte tijd vertelde ze me al snel, dat goede gewoontes aanleren natuurlijk niet slecht is, maar dat ik onmogelijk beter kan worden op dit moment. Omdat ik nog altijd tegen de burnout aan het vechten ben i.p.v. het te aanvaarden.
Het wandelen, mediteren etc... doe ik hoofdzakelijk omdat ik het mezelf opleg, omdat dit me beter zou moeten maken. Maar ik doe het dus niet uit eigen gevoel (door naar mijn lichaam te luisteren). Ik blijf dus in een "moeten" stand staan mentaal - "ik moet dit doen om beter te worden".
Nu ga ik alles dat ik doe en/of voel dat ik zou moeten doen neerpennen, en dan gaan we bekijken (en counteren veronderstel ik) waarom dit alles "moet".
Om zo hopelijk naar een aanvaarding te evolueren. Helaas bestaat daar geen knopje voor en moet ik uiteindelijk die klik maken.
Ik ben recent veranderd van psycholoog en vertelde over hoe het maar niet beter wilde worden (ongeveer een jaar ver) terwijl ik zo men best deed met alles "volgens het boekje" te doen.
Dit waren ook de zaken die mijn vorige psycholoog op hamerde (wandel, rust, zoek een nieuwe hobby, mediteer, ...)
Na heel korte tijd vertelde ze me al snel, dat goede gewoontes aanleren natuurlijk niet slecht is, maar dat ik onmogelijk beter kan worden op dit moment. Omdat ik nog altijd tegen de burnout aan het vechten ben i.p.v. het te aanvaarden.
Het wandelen, mediteren etc... doe ik hoofdzakelijk omdat ik het mezelf opleg, omdat dit me beter zou moeten maken. Maar ik doe het dus niet uit eigen gevoel (door naar mijn lichaam te luisteren). Ik blijf dus in een "moeten" stand staan mentaal - "ik moet dit doen om beter te worden".
Nu ga ik alles dat ik doe en/of voel dat ik zou moeten doen neerpennen, en dan gaan we bekijken (en counteren veronderstel ik) waarom dit alles "moet".
Om zo hopelijk naar een aanvaarding te evolueren. Helaas bestaat daar geen knopje voor en moet ik uiteindelijk die klik maken.
Lola
05-05-2023
Reactie:
Hi Lola, ik snap wat je bedoelt. Ik ben langzaam van het 'moeten' aan het afstappen. Iedere Dinsdag naar meditatie moeten was een hele opgave. Simpelweg te moe om te rijden en dan gestresst aankomen om je vervolgens weer te ontspannen. Feit is wel dat ik daar echt heel ontspannen vandaan kom, maar dit beklijft niet. Ik denk dat je door al deze ervaringen heen moet om te gaan beseffen wat wel en niet voor je werkt.
Mijn continue behoefte om zelf te doen is er zo een. Geen shirt kopen, maar zelf ontwerpen en net nog een ketting voor mijn vriendin willen kopen en denken...het is veel leuker om er zelf een te maken...'eventjes' denken dat ik het zelf allemaal kan. Dit 'te makkelijk/nonchalant' denken is wellicht iets waar ik aan moet werken. Loslaten van alles werkt het beste. Sinds ik besloten heb om mijn idee voor een bedrijf een 1/2 jaar uit te stellen voel ik mij direct al veel rustiger. Het aanvaarden dat je niet alles zelf moet doen (misschien herken je dat) is iets wat bij mij een rol speelt.
Mijn continue behoefte om zelf te doen is er zo een. Geen shirt kopen, maar zelf ontwerpen en net nog een ketting voor mijn vriendin willen kopen en denken...het is veel leuker om er zelf een te maken...'eventjes' denken dat ik het zelf allemaal kan. Dit 'te makkelijk/nonchalant' denken is wellicht iets waar ik aan moet werken. Loslaten van alles werkt het beste. Sinds ik besloten heb om mijn idee voor een bedrijf een 1/2 jaar uit te stellen voel ik mij direct al veel rustiger. Het aanvaarden dat je niet alles zelf moet doen (misschien herken je dat) is iets wat bij mij een rol speelt.
Frank
05-05-2023
Reactie:
Wel goed dit soort chats, want het zet mij aan het denken.
Ik ben iemand die creatief is en veel innovatieve concepten bedenkt. Ik overtuigde moeiteloos klanten als een Nike, Heineken, T-Mobile of Tommy Hilfiger, maar moest dan vervolgens alles gaan realiseren. Dat vond ik vreselijk, want ieder detail moest ik met talloze mensen doornemen. Ik haatte dat. Juist het creëren vind ik leuk om te doen. Dit gebeurt nu ook met het concept wat ik nu bedacht heb. Helemaal gericht op de Franse markt en al met talloze partijen gesproken en iedereen enthousiast, maar nu moet ik het starten en klap ik in. Dat 2e gedeelte wil ik helemaal niet. Puntjes op de i, is niet mijn ding.
Bedankt dus...momentje van zelfinzicht.
Ik ben iemand die creatief is en veel innovatieve concepten bedenkt. Ik overtuigde moeiteloos klanten als een Nike, Heineken, T-Mobile of Tommy Hilfiger, maar moest dan vervolgens alles gaan realiseren. Dat vond ik vreselijk, want ieder detail moest ik met talloze mensen doornemen. Ik haatte dat. Juist het creëren vind ik leuk om te doen. Dit gebeurt nu ook met het concept wat ik nu bedacht heb. Helemaal gericht op de Franse markt en al met talloze partijen gesproken en iedereen enthousiast, maar nu moet ik het starten en klap ik in. Dat 2e gedeelte wil ik helemaal niet. Puntjes op de i, is niet mijn ding.
Bedankt dus...momentje van zelfinzicht.
Frank
05-05-2023
Reactie:
Er zijn niet 1,3 miljoen Nederlanders burnout, er zijn er 1,3 miljoen met burnout klachten. Als je een burnout hebt ben je echt ingestort. Toen ik alleen klachten had was ik alleen moe en wat vage klachten maar kon ik alles nog.
Taco
05-05-2023
Reactie:
Burnout is ook geen vastomlijnde gegeven. Voor ieder is de oorzaak anders. Burnout is ook niet alleen werkgerelateerd. Eigenlijk vaker niet dan wel. Dus ja, het klop dat er 1,3 miljoen mensen zijn die burnout verschijnselen hebben, dus burnout zijn.
Anoniem
06-05-2023
Ben er nog niet (Verhaal 21)
Ik ben sinds november 2019 thuis. Ik heb een burn out. Heel veel paniekaanvallen en angst heerst mijn dagelijks leven. Dagelijks sta ik met hartkloppingen en moe. Ik heb hulp gezocht bij een pyscholoog. Maar ik ben er nog niet.
Jartit
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ga nu mijn 8 ste maand in. Veel angst aanvallen de gehele dag door. Hartkloppingen in de keel ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. ben echt doodmoe
Burn baby burn
06-03-2023
Reactie:
Ben inmiddels al 3 jaar burnout. Heb ook nog veel klachten zoals onrustige maag misselijk. Duizelig merk wel als ik over mijn grenzen ben gegaan alle klachten weer terugkomen gevoel van weer terug na ar af moedeloos word ik ervan en dan ook nog die angst klachten verschrikkelijk ben nu vanaf december weer heftige terugval. Gevoel dat het nooit meer goed komt herkennen jullie dat ♥️
Anoniem
13-03-2023
Reactie:
Gebruik je nog geen medicatie? Heb je last van je spieren ook spierspanning enz.. ook rondom nek hoofd enz. Ik voel wel vooruitgang maar voel ook echt spierspanning en snel vermoeidheid bij lopen
Anoniem
31-03-2023
Reactie:
Ik heb nu 16 maanden een burnout
Heb ook last van spierspanning in nek uitstraling arm
Ook door angst en spanning heb ik last van middenrif maag
Brok in mijn keel soms door geen goeie ademhaling benauwd
Heb toen ik 4 maanden een burnout had ook een hernia gehad waarbij nog steeds last van mijn linkerbeen
Kan nu eindelijk 2 km lopen maar daarna helemaal uitgeteld
Vind het ook erg lang duren maar heeft ook lang geduurd voor je een burnout hebt
En duurt daarom ook lang voor het over is
Heb ook last van spierspanning in nek uitstraling arm
Ook door angst en spanning heb ik last van middenrif maag
Brok in mijn keel soms door geen goeie ademhaling benauwd
Heb toen ik 4 maanden een burnout had ook een hernia gehad waarbij nog steeds last van mijn linkerbeen
Kan nu eindelijk 2 km lopen maar daarna helemaal uitgeteld
Vind het ook erg lang duren maar heeft ook lang geduurd voor je een burnout hebt
En duurt daarom ook lang voor het over is
Jolanda
19-04-2023
Reactie:
Gaat een burnout wel ooit over? Nu 2 jaar verder nog steeds niet fatsoenlijk kunnen lopen zonder pijn aan me ogen en spanningsklachten. En een duizelig gevoel bij licht geluid en veel prikkels met lopen vooral. Laatst in de stad geweest voel de spierspanning in me lichaam maar ook et duizelig en deinende gevoel die opkomt door de drukte. Neem nu bijna 4 weken medicatie ad. Tegen angst.
Anoniem
05-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Reserve energie (Verhaal 464)
Hi,
Ik zit nu 9 maanden in mijn burn out, en merk het volgende op. Ik ben benieuwd naar ervaringen of misschien mensen die het herkennen.
Laatst ben ik behoorlijk over mijn grens gegaan, en merk dat ik nu een paar dagen aan het kwakkelen ben.
Het lijkt wel of ik op adrealine leef en in mijn reserve energie zit? Herkennen jullie dat ook ? Dat wanneer doorgaat, je een paar dagen onrustig blijft, je hartslag ook hoog blijft en slechter slaapt?
Ik vergelijk mijn energie vaak met een batterij
———
Normale energie
———
Reserve energie
———
Ik heb dus nu weer het gevoel in mijn reserve energie te zijn. Met dus de klachten; hoge hartslag, onrust en slechter slapen.
Vaak heb ik gemerkt dat als mijn stress verdwijnt, dat er hevige vermoeidheid optreed. En ik begin te voelen hoe leeg mijn normale batterij is. Als ik dan rust blijf nemen, kom ik in mijn normale batterij.
Ik ben benieuwd of mensen dit herkennen. En zo ja, hoelang duurt het voordat jij uit je reserves komt?
Ik zit nu 9 maanden in mijn burn out, en merk het volgende op. Ik ben benieuwd naar ervaringen of misschien mensen die het herkennen.
Laatst ben ik behoorlijk over mijn grens gegaan, en merk dat ik nu een paar dagen aan het kwakkelen ben.
Het lijkt wel of ik op adrealine leef en in mijn reserve energie zit? Herkennen jullie dat ook ? Dat wanneer doorgaat, je een paar dagen onrustig blijft, je hartslag ook hoog blijft en slechter slaapt?
Ik vergelijk mijn energie vaak met een batterij
———
Normale energie
———
Reserve energie
———
Ik heb dus nu weer het gevoel in mijn reserve energie te zijn. Met dus de klachten; hoge hartslag, onrust en slechter slapen.
Vaak heb ik gemerkt dat als mijn stress verdwijnt, dat er hevige vermoeidheid optreed. En ik begin te voelen hoe leeg mijn normale batterij is. Als ik dan rust blijf nemen, kom ik in mijn normale batterij.
Ik ben benieuwd of mensen dit herkennen. En zo ja, hoelang duurt het voordat jij uit je reserves komt?
Madeliefje
30-04-2023
laatste reactie: 05-05-2023
25Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Madeliefje..
Ja, dit herken ik. Het is precies zoals je omschrijft. Je hebt compleet leeg/op, middel en vol. Maar hoogstwaarschijnlijk noemt een 'normaal persoon' mijn 'vol' gevoel juist compleet leeg/op. Dit is denk ik de fout die iedereen maakt (in ieder geval ik). Met minimale energie denken dat je er al bent, omdat je wellicht al jarenlang op dat niveau zat en nu denkt...mooi, ik ben weer terug!
Ik merk nu pas dat als ik alle energie eruit heb geperst (daar is niet veel voor nodig), dat ik 2 a 3 dagen volledige rust moet hebben om mij weer een beetje beter te voelen.
Ik heb mij nu voorgenomen om 2 weken 'vakantie' te nemen. Dit houdt in dat ik zoveel mogelijk liggend doorbreng. Of het nu in de tuin in de zon is of binnen op de bank, iedere middag verplicht een siësta en wat domme spelletjes doen. Hooguit een blokje om met de hond (10 -15 minuutjes). Gewoon als test. Kijken hoe ik in mijn energie zit na die 2 weken. En als dat beter is, dan verleng ik mijn vakantie.
Ja, dit herken ik. Het is precies zoals je omschrijft. Je hebt compleet leeg/op, middel en vol. Maar hoogstwaarschijnlijk noemt een 'normaal persoon' mijn 'vol' gevoel juist compleet leeg/op. Dit is denk ik de fout die iedereen maakt (in ieder geval ik). Met minimale energie denken dat je er al bent, omdat je wellicht al jarenlang op dat niveau zat en nu denkt...mooi, ik ben weer terug!
Ik merk nu pas dat als ik alle energie eruit heb geperst (daar is niet veel voor nodig), dat ik 2 a 3 dagen volledige rust moet hebben om mij weer een beetje beter te voelen.
Ik heb mij nu voorgenomen om 2 weken 'vakantie' te nemen. Dit houdt in dat ik zoveel mogelijk liggend doorbreng. Of het nu in de tuin in de zon is of binnen op de bank, iedere middag verplicht een siësta en wat domme spelletjes doen. Hooguit een blokje om met de hond (10 -15 minuutjes). Gewoon als test. Kijken hoe ik in mijn energie zit na die 2 weken. En als dat beter is, dan verleng ik mijn vakantie.
Anoniem
30-04-2023
Reactie:
Ik betrap mij er steeds vaker op dat ik zelf niet door heb hoe intens moe ik ben. Alsof ik blijkbaar niet in staat ben om aan te voelen dat ik enorm moet aansterken. Hierdoor voelt ieder stukje opgebouwde energie direct alsof ik volgeladen ben.
Het idiote is dat ik als kind een oom had die altijd hyper was en uiteindelijk ook burned-out raakte. Alleen die term bestond toen nog niet. Ik vond als kind al dat hij altijd zo a-relaxed was. Altijd druk, altijd aanwezig, snel geïrriteerd, etc . M.a.w. als kind gewoon merken dat iemand afwijkt van de 'relaxed' norm. Best apart... Totdat mijn dochter vorige week tegen mij zei dat ze het zo druk had, omdat ze zoveel dingen te doen had...ze leek papa wel. Ik was stomverbaasd, want zo zie ik mijzelf helemaal niet, maar dit zei wel genoeg.
Het idiote is dat ik als kind een oom had die altijd hyper was en uiteindelijk ook burned-out raakte. Alleen die term bestond toen nog niet. Ik vond als kind al dat hij altijd zo a-relaxed was. Altijd druk, altijd aanwezig, snel geïrriteerd, etc . M.a.w. als kind gewoon merken dat iemand afwijkt van de 'relaxed' norm. Best apart... Totdat mijn dochter vorige week tegen mij zei dat ze het zo druk had, omdat ze zoveel dingen te doen had...ze leek papa wel. Ik was stomverbaasd, want zo zie ik mijzelf helemaal niet, maar dit zei wel genoeg.
Frank
01-05-2023
Reactie:
Ja enorm herkenbaar!! Ik had laatst ook weer zo’n periode van “terugval”, dat duurde een week. Daarna inderdaad weer ontzettend moe, moest echt weer opladen. Ik zit er nu 11 maanden in en ik merk wel dat de hersteltijd steeds korter en minder intensief wordt met de tijd.
Sterkte!
Sterkte!
Y.
01-05-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties! Heb ik veel aan (:
Anoniem, wat goed dat je zo vakantie gaat nemen! Het schijnt dan wel weer goed te zijn om elke dag bijv te wandelen, om je fysieke conditie omhoog te krijgen. Als die stijgt, gaat het mentaal ook steeds beter. Maar ben benieuwd hoe je vakantie je bevalt (:
Hé Frank, goed je weer te zien schrijven! Hoe is het met je?
Hahah wat confronterend om te horen van je familielid.
Jij en anoniem schrijven over een beetje nieuwe energie, en gelijk goed voelen. Ik had daar nog nooit zo over nagedacht, maar is denk ik wel zo.
Denk ik ook doordat je telkens eigenlijk 3 stappen vooruit gaat, en 2 achteruit,, je bij de volgende 3 stappen vooruit denkt, wauw! Nu gaat het echt goed, omdat de energie weer nieuw is, en je weer iets beter voelt…
Y,, dat is nu exact wat ik bedoelde ja! En ik merk ook wel dat de herstel tijd korter wordt.. fijn om te merken hè. Het blijft voor mij altijd zoeken tijdens een kleine terugval, oké wat gebeurd er, hoe kan ik hier het beste mee omgaan..
Vannacht heb ik goed geslapen, en merk dat ik me eigenlijk goed voel. (: (geen stress klachten)
Ik ben nu benieuwd of er ook nog vermoeidheidsklachten openbaar komen. Verwacht ik wel. Hoop ik niet. Ik hoop eigenlijk zo van mijn reserve in mijn normale energie te springen ^^
Anoniem, wat goed dat je zo vakantie gaat nemen! Het schijnt dan wel weer goed te zijn om elke dag bijv te wandelen, om je fysieke conditie omhoog te krijgen. Als die stijgt, gaat het mentaal ook steeds beter. Maar ben benieuwd hoe je vakantie je bevalt (:
Hé Frank, goed je weer te zien schrijven! Hoe is het met je?
Hahah wat confronterend om te horen van je familielid.
Jij en anoniem schrijven over een beetje nieuwe energie, en gelijk goed voelen. Ik had daar nog nooit zo over nagedacht, maar is denk ik wel zo.
Denk ik ook doordat je telkens eigenlijk 3 stappen vooruit gaat, en 2 achteruit,, je bij de volgende 3 stappen vooruit denkt, wauw! Nu gaat het echt goed, omdat de energie weer nieuw is, en je weer iets beter voelt…
Y,, dat is nu exact wat ik bedoelde ja! En ik merk ook wel dat de herstel tijd korter wordt.. fijn om te merken hè. Het blijft voor mij altijd zoeken tijdens een kleine terugval, oké wat gebeurd er, hoe kan ik hier het beste mee omgaan..
Vannacht heb ik goed geslapen, en merk dat ik me eigenlijk goed voel. (: (geen stress klachten)
Ik ben nu benieuwd of er ook nog vermoeidheidsklachten openbaar komen. Verwacht ik wel. Hoop ik niet. Ik hoop eigenlijk zo van mijn reserve in mijn normale energie te springen ^^
Madeliefje
01-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje, het is eigenlijk ook helemaal niet vreemd wat iedereen ervaart qua energieniveau. Ik denk dat je uit enthousiasme al (te) snel denkt dat je 100% de oude bent. Maar 'de oude' van de afgelopen jaren was iemand die op maar 50% of minder energie rondliep. Je raakt niet snel burnout, dat groeit gedurende langere tijd. M.a.w. je weet eigenlijk niet wat écht 100% energie is. Dus dat veel mensen juichen als ze pas 30 of 50% voelen is ook heel begrijpelijk, want je hebt geen flauw idee meer hoe 100% voelt.. maw die 30% energie die je voelt, schat je per definitie in als veel hoger en loopt je accu dan binnen enkele uren alweer leeg. Zo logisch eigenlijk 🤷
Frank
01-05-2023
Reactie:
Dit bedoel ik....Na dit laatste berichtje, zat ik ik te denken...voel mij goed, wat zal ik eens gaan doen? Ik keek op het dagschema dat mijn vriendin voor mij gemaakt had. Daar stond op 'slapen'. Ik dacht nog ..ben daar veel te wakker voor. Afijn, ik ga liggen op bed en viel direct als een blok twee uur in slaap. Precies dit is wat ik bedoel.. blijkbaar ben je niet in staat om vermoeidheid te voelen (of zo).
Frank
01-05-2023
Reactie:
Goede eye opener! Dat van eigenlijk had je de laatste jaren ook geen 100% energie.. je standaard van ‘goed’ voelen is ook inderdaad door de jaren heen omlaag gehaald.
Geeft ook hoop. Ik ben benieuwd hoe ik me weer ga voelen qua energie als ik volledig ben hersteld (:
Wat een zoektocht hè. Goed dat je je aan je schema hebt gehouden.
Geeft ook hoop. Ik ben benieuwd hoe ik me weer ga voelen qua energie als ik volledig ben hersteld (:
Wat een zoektocht hè. Goed dat je je aan je schema hebt gehouden.
Madeliefje
01-05-2023
Reactie:
Het is echt bizar hoe een burnout werkt. Er is in feite geen logisch verband, behalve dat je compleet uitgeput bent en alles 'gewoon' teveel is.
Zo voelde ik mij vanochtend eigenlijk wel prima, maar ik liep 2 straten door met mijn hond en ik wilde wil snel naar huis, waarna ik als een blok in slaap viel.
Maar de logica dat je geleerd hebt om met minimale energie door te gaan, geeft je het foute signaal als je een beetje energie hebt opgebouwd. Ik merk dat vaak als ik een tijd letterlijk niets doe thuus en dan denk...ik ga ff naar de Appie, moet kunnen. Dus op de fiets, loop naar binnen en binnen no-time voel je de energie uit je wegtrekken word je nerveus en wil je naar huis. Een collega van mij was lang burnout en is er al jaren volledig uit. Het enige wat hij blijft herhalen als advies is 'slaap zoveel je kunt' en doe het minimale.
Welterusten 😁
Zo voelde ik mij vanochtend eigenlijk wel prima, maar ik liep 2 straten door met mijn hond en ik wilde wil snel naar huis, waarna ik als een blok in slaap viel.
Maar de logica dat je geleerd hebt om met minimale energie door te gaan, geeft je het foute signaal als je een beetje energie hebt opgebouwd. Ik merk dat vaak als ik een tijd letterlijk niets doe thuus en dan denk...ik ga ff naar de Appie, moet kunnen. Dus op de fiets, loop naar binnen en binnen no-time voel je de energie uit je wegtrekken word je nerveus en wil je naar huis. Een collega van mij was lang burnout en is er al jaren volledig uit. Het enige wat hij blijft herhalen als advies is 'slaap zoveel je kunt' en doe het minimale.
Welterusten 😁
Frank
01-05-2023
Reactie:
Ik ben gisteren om 10u uit bed geklommen, bezoek gehad in de namiddag, eens ze weggingen direct volledig in elkaar gestort. Stond te trillen op men benen, overal spierpijn, hoofdpijn, hoge hartslag. Om 20u gewoon terug in bed gekropen.
Ik vind het moeilijk omgaan met het feit dat zaken die ik leuk vond nu gewoon totaal niet meer aankan
Ik vind het moeilijk omgaan met het feit dat zaken die ik leuk vond nu gewoon totaal niet meer aankan
Anoniem
02-05-2023
Reactie:
Je bent niet de enige. Mijn zoon werd 20 jaar. Groot feest in de tuin en telkens de vraag of ik ook kwam. Lag ik urenlang op zolder met oordoppen in..uiteindelijk naar beneden gegaan en met verschillende mensen gekletst. Ik was doodop daarna. Ik cancel nu alle borreltjes en verjaardagen. Ik heb geen zin meer om terug te vallen en mooi weer te spelen. Mijn vriendin vind dit natuurlijk niet leuk, maar burnout is op z'n zachts gezegd ook niet zo leuk. Het is (voorlopig) even wat het is.
Anoniem
02-05-2023
Reactie:
Nog even dit: Ik sprak vanochtend een psychologe die gespecialiseerd is op het gebied van burn-out en ook gelieerd is aan deze site. Zij zei dat veruit het allerbelangrijkste is..heel veel slapen, wat beweging (dus niet de hele dag blijven liggen) en weinig prikkels. Deze periode moet je zo'n 2 maanden aanhouden en dan rustig wat gaan proberen.
Na het gesprek ging ik naar bed en viel direct 2 uur in slaap..
Ik ga mijn dag vanaf nu opdelen in 2x 12 uur, waarbij ik dus 2 momenten heb waarin ik naar bed moet.
Na het gesprek ging ik naar bed en viel direct 2 uur in slaap..
Ik ga mijn dag vanaf nu opdelen in 2x 12 uur, waarbij ik dus 2 momenten heb waarin ik naar bed moet.
Frank
02-05-2023
Reactie:
Frank, het advies van je collega is wel echt waar haha. Op het punt waar jij nu bent, wat jij omschrijft, heb ik gehad. Wat bij mij hielp was om binnen je eigen grenzen te blijven. Of te wel, binnen je window of tolerance. Als je dat niet kent, moet je maar eens opzoeken.
Een winkel ga ik trouwens überhaupt niet meer in,, maar wat ik bedoel, bij een klein signaal, ging ik gelijk terug naar huis. Zo blijf je je ‘fijn’ voelen, en heb je minder last van bergen en dalen.
Nu lijk ik expert, maar is echt niet zo. En als ik jou zo lees, weet jij al heel veel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Oh anoniem, ik zie dat mijn bovenstaande verhaal ook aansluit bij jou.
Maar jaaaa, zo herkenbaar. Ga je fijn gezellig doen, stort je volledig in..
Ik heb toen ook gezegd, en nu niks meer!
Helemaal niks is ook niet goed, tenminste, ik ging me wat down voelen.
Alle verjaardagen en feestjes skip ik ook. Probeer met mensen 1 op 1 af te spreken.
Als ik wel naar een groep mensen ga, heeel even. En bij 1 klein signaal, ben ik weg.
Ik merk trouwens wel dat ik buiten veel meer kan handelen. Jullie ook?
Oh, en je laatste reactie Frank., ik denk dat dat wel klopt. Of in ieder geval, zolang duurde het bij mij ook
Een winkel ga ik trouwens überhaupt niet meer in,, maar wat ik bedoel, bij een klein signaal, ging ik gelijk terug naar huis. Zo blijf je je ‘fijn’ voelen, en heb je minder last van bergen en dalen.
Nu lijk ik expert, maar is echt niet zo. En als ik jou zo lees, weet jij al heel veel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Oh anoniem, ik zie dat mijn bovenstaande verhaal ook aansluit bij jou.
Maar jaaaa, zo herkenbaar. Ga je fijn gezellig doen, stort je volledig in..
Ik heb toen ook gezegd, en nu niks meer!
Helemaal niks is ook niet goed, tenminste, ik ging me wat down voelen.
Alle verjaardagen en feestjes skip ik ook. Probeer met mensen 1 op 1 af te spreken.
Als ik wel naar een groep mensen ga, heeel even. En bij 1 klein signaal, ben ik weg.
Ik merk trouwens wel dat ik buiten veel meer kan handelen. Jullie ook?
Oh, en je laatste reactie Frank., ik denk dat dat wel klopt. Of in ieder geval, zolang duurde het bij mij ook
Madeliefje
02-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje, bedankt voor je reactie.
Hoe ga jij om mijn alcohol en koffie? Ik drink zo'n 3 a 4 koffie op een dag (was ooit 10 of meer...achteraf puur als middel tegen mijn vermoeidheid) en qua alcohol drink ik zo'n 10-12 glazen wijn per week.
Alvast bedankt!
Hoe ga jij om mijn alcohol en koffie? Ik drink zo'n 3 a 4 koffie op een dag (was ooit 10 of meer...achteraf puur als middel tegen mijn vermoeidheid) en qua alcohol drink ik zo'n 10-12 glazen wijn per week.
Alvast bedankt!
Frank
02-05-2023
Reactie:
Haha. Het blijft lekker hè, koffie en wijn.
Ik dronk aan het begin best wat wijn. Vooral als ik ergens was, tankte ik om het vol te houden.
Geen goed idee ben ik achter. Je voelt niet meer wat je grenzen zijn.
Om eerlijk te zijn, met wijn op kun je toch niet echt herstellen? Je gaat je beter voelen dan je werkelijk bent..
tegenwoordig drink ik geen wijn meer (oke, Okee, afgelopen vrijdag een fles achterover gegooid, maar dan ook 2 dagen last van gehad). Maar over het algemeen niks meer. Puur om mijn grenzen goed te kunnen blijven voelen.
Ik dronk aan het begin best wat wijn. Vooral als ik ergens was, tankte ik om het vol te houden.
Geen goed idee ben ik achter. Je voelt niet meer wat je grenzen zijn.
Om eerlijk te zijn, met wijn op kun je toch niet echt herstellen? Je gaat je beter voelen dan je werkelijk bent..
tegenwoordig drink ik geen wijn meer (oke, Okee, afgelopen vrijdag een fles achterover gegooid, maar dan ook 2 dagen last van gehad). Maar over het algemeen niks meer. Puur om mijn grenzen goed te kunnen blijven voelen.
madeliefje
02-05-2023
Reactie:
😁 Heel herkenbaar. Ik was de eerste die een fles wijn bestelde met Koningsdag..en ja, reuze gezellig, maar vraag mij niet hoe de volgende dag was. Maar toch blij dat ik gegaan ben.
En Koffie? Vanochtend merkte ik het weer duidelijk. Niet voor niets dronk ik sloten koffie voordat ik inklapte, want anders ging ik door mijn hoeven. Als ik nu 1 kopje drink in de ochtend, puur uit gewoonte, dan voel ik letterlijk de kick die het geeft.
Maw is.het wel handig om nog überhaupt koffie te drinken als je juist je vermoeidheid eruit moet laten komen...(retorische vraag eigenlijk).
Verder nog tips of tricks? Ik voelij geregeld ineens intens moe. Ga jij in zo'n geval gelijk proberen te slapen of doe/deed je dat in een schema? Dus bijv alleen tussen 12:00 en 15:00? Op dit gebied zijn er zoveel tegensteijde verhalen.
Cheers
En Koffie? Vanochtend merkte ik het weer duidelijk. Niet voor niets dronk ik sloten koffie voordat ik inklapte, want anders ging ik door mijn hoeven. Als ik nu 1 kopje drink in de ochtend, puur uit gewoonte, dan voel ik letterlijk de kick die het geeft.
Maw is.het wel handig om nog überhaupt koffie te drinken als je juist je vermoeidheid eruit moet laten komen...(retorische vraag eigenlijk).
Verder nog tips of tricks? Ik voelij geregeld ineens intens moe. Ga jij in zo'n geval gelijk proberen te slapen of doe/deed je dat in een schema? Dus bijv alleen tussen 12:00 en 15:00? Op dit gebied zijn er zoveel tegensteijde verhalen.
Cheers
Frank
03-05-2023
Reactie:
Ook zo lastig hè. Er zijn zoveel tips en tricks wat betreft herstellen.
Ik kan namelijk moeilijk inslapen. Daarom slaap ik vooral in de nacht 10/11 uur. En wordt ik uitgeslapen wakker + hoef ik overdag niet meer te slapen. Ik deed het eerder nog wel eens overdag na een inspannende activiteit.
Ik heb regelmatig dat ik me ineens moe voel. Daar ben ik altijd blij mee haha. Omdat ik dan zoiets heb van, oh gelukkig, ik zit niet in mijn reserve energie en adrealine. Dus ik verwelkom het soort van, luister erna.
Het gaat nu zoveel beter. Ik moest door een periode waar ik bij elke klacht op de rem ging, wat niet altijd leuk was in het kader van gezelligheid. Maar echt dat 3 maanden volgehouden, en nu voel ik me stukken beter… dat kan ik echt iedereen aanraden. NIET doorgaan. En even denken, oh toch even een grens over voor gezelligheid/werk/omdat de ander zo leuk is. Dat voelt voor mij een beetje als de sleutel tot herstel. Maar ik kan me voorstellen dat dat voor iedereen anders is (:
Succes! Hoelang zit jij er nu eigenlijk in?
Ik kan namelijk moeilijk inslapen. Daarom slaap ik vooral in de nacht 10/11 uur. En wordt ik uitgeslapen wakker + hoef ik overdag niet meer te slapen. Ik deed het eerder nog wel eens overdag na een inspannende activiteit.
Ik heb regelmatig dat ik me ineens moe voel. Daar ben ik altijd blij mee haha. Omdat ik dan zoiets heb van, oh gelukkig, ik zit niet in mijn reserve energie en adrealine. Dus ik verwelkom het soort van, luister erna.
Het gaat nu zoveel beter. Ik moest door een periode waar ik bij elke klacht op de rem ging, wat niet altijd leuk was in het kader van gezelligheid. Maar echt dat 3 maanden volgehouden, en nu voel ik me stukken beter… dat kan ik echt iedereen aanraden. NIET doorgaan. En even denken, oh toch even een grens over voor gezelligheid/werk/omdat de ander zo leuk is. Dat voelt voor mij een beetje als de sleutel tot herstel. Maar ik kan me voorstellen dat dat voor iedereen anders is (:
Succes! Hoelang zit jij er nu eigenlijk in?
Madeliefje
03-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje, hoelang ik er in zit? Poeh...ik heb te maken gehad met een getraumatiseerde vader die aan mij hing vanaf mijn 14e. Op mijn 22e stortte ik voor het eerst in, later nog een keer toen ik 34 was en nog een keer na zijn overlijden (nu dus). Omdat ik gewend was dat de ellende maar door bleef gaan, kon ik nooit volledig uitrusten...nu dus wel, maar ik moet daar moet ik aan wennen. Ik ben er dus nooit echt uit geweest.
Dus hoelang..als ik de laatste keer reken, dan 3 maanden, waarbij ik sinds deze week pas echt volledige rust neem. Voel mij werkelijk gesloopt. Net wakker en nu alweer zin in mijn siësta.
Gegroet,
Frank
Dus hoelang..als ik de laatste keer reken, dan 3 maanden, waarbij ik sinds deze week pas echt volledige rust neem. Voel mij werkelijk gesloopt. Net wakker en nu alweer zin in mijn siësta.
Gegroet,
Frank
Frank
04-05-2023
Reactie:
Nog even een vraag: Hoe was jouw dagindeling in de beginfase? Mijn vriendin was ooit burnout en sliep de eerste 3 weken continue en heel lang. Ik kan dat helaas nog niet. Dus s'avonds/s'nachts 6 a 7 uur en 1 a 2 uur overdag. Maar was jij nog actief in de zin van iedere dag wandelen of huishouden doen?
Frank
04-05-2023
Reactie:
Heftig zeg! Wat ontzettend fijn dat je nu dus wel echt tot rust komt..
je ziet dat vaker, de eerste 3 maanden nog deels adrealine, en na 3 maand komt de moeheid naar boven.
Je gaat nu echt de stijgende lijn in. Rust = herstel.
Ja, eerste weken was ik nog actief met het huishouden. Eigenlijk om mezelf te bewijzen, zie je wel! Zo burn out Ben ik nog niet. Dit kan ik nog.
Ik heb moeten leren: vandaag ben ik vrij.
Ik hoef niets. Echt niets.
Dus dat was op een gegeven moment mijn dagindeling ook (:
Dus Niks. Alleen lezen. Toen wandelde ik ook echt niet dagelijks. Achteraf gezien was dat misschien wel beter.
Ook kon ik in het begin goed en veel slapen. Sliep heel onrustig. Qua totaaluren uiteindelijk wel veel. Om 12 uur werd ik meestal pas echt wakker. Tegenwoordig ook nog om 11 uur hoor. Slaap meestal pas om 00.00. En pas sinds 2 week denk ik, slaap ik echt door.
Ik denk dat voor iedereen het herstel nog weer anders is
Ook voor mij is het altijd nog zoeken hoor. Zoals vandaag, het is lekker weer. Mijn lichaam zegt, je bent moe. Lege normale batterij. Toch kan ik het niet laten om even naar familie te gaan om in de zon te zitten.
Nu ben ik wel zo ver dat ik er geen grote terugval meer van krijg, maar het blijft een zwakte van mij
je ziet dat vaker, de eerste 3 maanden nog deels adrealine, en na 3 maand komt de moeheid naar boven.
Je gaat nu echt de stijgende lijn in. Rust = herstel.
Ja, eerste weken was ik nog actief met het huishouden. Eigenlijk om mezelf te bewijzen, zie je wel! Zo burn out Ben ik nog niet. Dit kan ik nog.
Ik heb moeten leren: vandaag ben ik vrij.
Ik hoef niets. Echt niets.
Dus dat was op een gegeven moment mijn dagindeling ook (:
Dus Niks. Alleen lezen. Toen wandelde ik ook echt niet dagelijks. Achteraf gezien was dat misschien wel beter.
Ook kon ik in het begin goed en veel slapen. Sliep heel onrustig. Qua totaaluren uiteindelijk wel veel. Om 12 uur werd ik meestal pas echt wakker. Tegenwoordig ook nog om 11 uur hoor. Slaap meestal pas om 00.00. En pas sinds 2 week denk ik, slaap ik echt door.
Ik denk dat voor iedereen het herstel nog weer anders is
Ook voor mij is het altijd nog zoeken hoor. Zoals vandaag, het is lekker weer. Mijn lichaam zegt, je bent moe. Lege normale batterij. Toch kan ik het niet laten om even naar familie te gaan om in de zon te zitten.
Nu ben ik wel zo ver dat ik er geen grote terugval meer van krijg, maar het blijft een zwakte van mij
Madeliefje
04-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje, echt heel herkenbaar wat je schrijft..alleen die lange uren slapen kan ik nog niet. Het is verdeeld over een dag dus 6 tot 8 nachtrust en ongeveer 1 a 2 uur op een dag.
Ik merk wel dat sinds ik daar aan toegeef, ik barstende hoofdpijn krijg. Ook het letterlijk niets doen, is iets wat ik nog moet leren...alsnog stofzuigen, vaat uitruimen, stukje rijden op mijn e-bike (hoef je niet te trappen ;-) Maar ik merk wel dat ik weer de neiging had om gelijk een flink stuk te gaan rijden, maar mijzelf direct tot de orde riep. Zo van...het was genoeg zo. Voor de rest in de tuin gelegen....prima weertje voor. Ik sta pas echt in de beginfase, want iedere week besef ik mij dat niets doen ook echt niets moet zijn.
Mei wordt voor mij de maand waarin ik echt het minimale ga doen en vooral veel ga bijslapen. Daarna ga ik kijken wat het mij heeft opgeleverd en wil ik rustig aan wat gaan ondernemen, maar wel erg beperkt. Even een blokje om met de hond is nu niet haalbaar. We hebben vakantieplannen om ik Augustus met de auto naar de Cote d'Azur te gaan...maar ik weet nog niet of dat mij lukt. Mijn vriendin vindt dat uiteraard niet leuk, maar is 'gelukkig' zelf ooit ook burnout geweest, waardoor ze weet hoe je je kunt voelen. Papa gaat dus misschien niet mee. Onze kinderen begrijpen het allemaal heel goed en zijn wat dat betreft echt een steun.
Vanaf vandaag ben ik ook gestopt met koffie drinken. Ik leefde al jaren op caffeïne. Nu ik het laat staan merk ik het effect. De onderliggende vermoeidheid komt nu volledig naar boven. Het is goed zo.
Groetjes,
Frank
Ik merk wel dat sinds ik daar aan toegeef, ik barstende hoofdpijn krijg. Ook het letterlijk niets doen, is iets wat ik nog moet leren...alsnog stofzuigen, vaat uitruimen, stukje rijden op mijn e-bike (hoef je niet te trappen ;-) Maar ik merk wel dat ik weer de neiging had om gelijk een flink stuk te gaan rijden, maar mijzelf direct tot de orde riep. Zo van...het was genoeg zo. Voor de rest in de tuin gelegen....prima weertje voor. Ik sta pas echt in de beginfase, want iedere week besef ik mij dat niets doen ook echt niets moet zijn.
Mei wordt voor mij de maand waarin ik echt het minimale ga doen en vooral veel ga bijslapen. Daarna ga ik kijken wat het mij heeft opgeleverd en wil ik rustig aan wat gaan ondernemen, maar wel erg beperkt. Even een blokje om met de hond is nu niet haalbaar. We hebben vakantieplannen om ik Augustus met de auto naar de Cote d'Azur te gaan...maar ik weet nog niet of dat mij lukt. Mijn vriendin vindt dat uiteraard niet leuk, maar is 'gelukkig' zelf ooit ook burnout geweest, waardoor ze weet hoe je je kunt voelen. Papa gaat dus misschien niet mee. Onze kinderen begrijpen het allemaal heel goed en zijn wat dat betreft echt een steun.
Vanaf vandaag ben ik ook gestopt met koffie drinken. Ik leefde al jaren op caffeïne. Nu ik het laat staan merk ik het effect. De onderliggende vermoeidheid komt nu volledig naar boven. Het is goed zo.
Groetjes,
Frank
Frank
04-05-2023
Reactie:
Bizar hè wat er loskomt met rust. Ik vond het soms ook wel eng ofzo. Je lichaam geeft zulke rare signalen.
Wat goed dat je bent gestopt met koffiedrinken.
Wat goed dat je bent gestopt met koffiedrinken.
madeliefje
05-05-2023
Reactie:
Ik moest nog denken aan het volgende voorbeeld. Mij heeft het geholpen om goed voor mezelf te zorgen.
Ruiter en het paard
Ruiter = je wil en doorzettingsvermogen
Paard = je gevoel
Je moet leren om te communiceren tussen de ruiter en het paard.
Misschien wil je ruiter wel veel. Nog even die activiteit en dit en dat. Maar als je het goed wil verzorgen heeft het juist liefde en aandacht nodig. Kijk naar het gevoel. Kan bijv de activiteit eigenlijk wel? Voelt het goed?
En na een intensieve activiteit, waar misschien vooral de ruiter ervoor heeft gezorgd dat het paard doorliep, moet het paard rusten. Zeker een paar dagen na zo’n wedstrijd, om uiteindelijk weer te kunnen presteren.
Ruiter en het paard
Ruiter = je wil en doorzettingsvermogen
Paard = je gevoel
Je moet leren om te communiceren tussen de ruiter en het paard.
Misschien wil je ruiter wel veel. Nog even die activiteit en dit en dat. Maar als je het goed wil verzorgen heeft het juist liefde en aandacht nodig. Kijk naar het gevoel. Kan bijv de activiteit eigenlijk wel? Voelt het goed?
En na een intensieve activiteit, waar misschien vooral de ruiter ervoor heeft gezorgd dat het paard doorliep, moet het paard rusten. Zeker een paar dagen na zo’n wedstrijd, om uiteindelijk weer te kunnen presteren.
Madeliefje
05-05-2023
Reactie:
Klopt helemaal. Ik draaf maar door en wil nog van alle, omdat ik talloze voorbeelden heb van projecten die ik zelf heb opgezet en dat voor grote modemerken en ook nog internationaal. Ik genoot er echter niet van, want het volgende project stond dan al voor de deur. Als mijn gezin op het strand lag, moest papa weer ergens inloggen om te werken. De uitdaging vond ik leuk, maar het plezier ontbrak.
Frank
05-05-2023
Reactie:
Ja, met de burn out moet je toch ineens weer uitvinden wat rust is. Goed voor jezelf zorgen. Gezin en jezelf op 1.
Succes met deze leuke zoektocht (;
Succes met deze leuke zoektocht (;
madeliefje
05-05-2023
Reactie:
Grappig dat je het leuk noemt, want zo sta ik er ook tegenover. Het is een harde leerschool, maar veel ex-burnouters hebben het er ook over dat ze zich beter en meer in balans voelen dan ze zich ooit voelde voor de burnout.
Voor sommigen betekende het dat ze volledig veranderde. Eigenlijk herontdek je jezelf. Ik merk dat ik gedurende de afgelopen maanden steeds meer strepen ben gaan zetten door wat ik wel of niet wil. Dit geeft rust, maar vooral inzicht in wat je daadwerkelijk wilt met je leven. Een aantal relaties van mij waren ooit de it ingestapt toen het zo goed verdiende (Oracle en zo), allemaal zijn ze tegen de muur aangelopen en zich gaan herbezinnen.
Voor sommigen betekende het dat ze volledig veranderde. Eigenlijk herontdek je jezelf. Ik merk dat ik gedurende de afgelopen maanden steeds meer strepen ben gaan zetten door wat ik wel of niet wil. Dit geeft rust, maar vooral inzicht in wat je daadwerkelijk wilt met je leven. Een aantal relaties van mij waren ooit de it ingestapt toen het zo goed verdiende (Oracle en zo), allemaal zijn ze tegen de muur aangelopen en zich gaan herbezinnen.
Frank
05-05-2023
Probeer me terug te vechten de maatschappij in (Verhaal 470)
Inmiddels 5 jaar geleden op vakantie heftige paniekaanvallen.
Bang om te slapen en een onwerkelijk gevoel van totaal buiten mezelf te staan.
In de nacht naar buiten om proberen te mezelf te komen, erg eenzaam voelen een huilerig ontredderd gevoel waar niemand je bij kan helpen.
Thuis gekomen naar de dokter gegaan (kwam ik nooit) en mn probleem neergelegd.
Advies dokter ; ga hulp zoeken bij een psycholoog.
Gelijk gedaan en naarmate de sessies vorderde kwam ik erachter dat ik wel erg veel hooi op vork had genomen ( vele jaren met matige gezondheid heel hard gewerkt, 12 tot 14 uur per dag)
Althans kwam ik erachter, het was meer dat mijn psycholoog zei dat het niet echt normaal is om zo hard en intensief te werken.
Ikzelf vond dat heel normaal was en mensen die veel minder werkten waren maar luilakken.
Nu denk ik daar iets anders over.
Psycholoog zag bij mij trekjes van adhd en vond het nodig om me door te sturen naar een instituut alwaar ik werd getest op deze stoornis.
Nou dat heb ik geweten, op de scoren waar je bij 90 het predicaat adhd krijgt zat ik op 98.
Dus doorgestuurd naar psychiater alwaar ik pas 2 jaar later echt naartoe ben gegaan.
Niet eerder omdat ik geen voorstander ben van medicatie op dat gebied.
Maar door mijn omstandigheden mezelf er toch maar aan overgegeven.
Allerlei medicatie geprobeerd en uiteindelijk is het welbutrin waar ik baat bij had.
5 weken geleden begon bij mij weer een beetje de paniek achtige aanvallen, zeker niet zo heftig als destijds maar toch. Tot overmaat van ramp werdt mijn welbutrin vervangen door een ander merk.
Hier had ik het idee dat het net iets anders werkte.
Dus nu sinds 10 dagen gestopt.
Nu weer lichte paniek aanvallen en weet niet of het nu komt door het stoppen of door mijn enigszins labiele toestand.
Eigenlijk erg om dat te zeggen over mijzelf, zeker omdat mezelf als erg sterk en onoverwinnelijk heb gezien.
Probeer me terug te vechten de maatschappij in , hetgeen nog niet echt lukt.
Misschien is vechten wel verkeerd maar dat is een mechanisme wat me in het verleden ook veel heeft gebracht.
Is Acceptatie het sleutelwoord, geen idee, duidelijk is dat ik nog steeds zoekende ben.
Het leven is niet eenvoudig en voor mij ook nooit geweest, maar dit is echt heftig
Bang om te slapen en een onwerkelijk gevoel van totaal buiten mezelf te staan.
In de nacht naar buiten om proberen te mezelf te komen, erg eenzaam voelen een huilerig ontredderd gevoel waar niemand je bij kan helpen.
Thuis gekomen naar de dokter gegaan (kwam ik nooit) en mn probleem neergelegd.
Advies dokter ; ga hulp zoeken bij een psycholoog.
Gelijk gedaan en naarmate de sessies vorderde kwam ik erachter dat ik wel erg veel hooi op vork had genomen ( vele jaren met matige gezondheid heel hard gewerkt, 12 tot 14 uur per dag)
Althans kwam ik erachter, het was meer dat mijn psycholoog zei dat het niet echt normaal is om zo hard en intensief te werken.
Ikzelf vond dat heel normaal was en mensen die veel minder werkten waren maar luilakken.
Nu denk ik daar iets anders over.
Psycholoog zag bij mij trekjes van adhd en vond het nodig om me door te sturen naar een instituut alwaar ik werd getest op deze stoornis.
Nou dat heb ik geweten, op de scoren waar je bij 90 het predicaat adhd krijgt zat ik op 98.
Dus doorgestuurd naar psychiater alwaar ik pas 2 jaar later echt naartoe ben gegaan.
Niet eerder omdat ik geen voorstander ben van medicatie op dat gebied.
Maar door mijn omstandigheden mezelf er toch maar aan overgegeven.
Allerlei medicatie geprobeerd en uiteindelijk is het welbutrin waar ik baat bij had.
5 weken geleden begon bij mij weer een beetje de paniek achtige aanvallen, zeker niet zo heftig als destijds maar toch. Tot overmaat van ramp werdt mijn welbutrin vervangen door een ander merk.
Hier had ik het idee dat het net iets anders werkte.
Dus nu sinds 10 dagen gestopt.
Nu weer lichte paniek aanvallen en weet niet of het nu komt door het stoppen of door mijn enigszins labiele toestand.
Eigenlijk erg om dat te zeggen over mijzelf, zeker omdat mezelf als erg sterk en onoverwinnelijk heb gezien.
Probeer me terug te vechten de maatschappij in , hetgeen nog niet echt lukt.
Misschien is vechten wel verkeerd maar dat is een mechanisme wat me in het verleden ook veel heeft gebracht.
Is Acceptatie het sleutelwoord, geen idee, duidelijk is dat ik nog steeds zoekende ben.
Het leven is niet eenvoudig en voor mij ook nooit geweest, maar dit is echt heftig
Rene
05-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Alsof me gezicht telkens samentrekt (Verhaal 469)
Heey beste mensen,
Ik heb een raar gevoel in me gezicht lijkt alsof me gezicht telkens samentrekt raar gevoel bij de neus doet geen pijn maar een raar verdoofd gevoel wat telkens opkomt. Alsof alles ineens vast zit en ik naar adem moet happen maar het komt niet vanuit de longen of de borst het beklemmend gevoel. Maar echt in me gezicht ergens in me mondholte lijkt het. Ik zie dat hyperventileren ook een verdoofd gevoelkan veroorzaken maar het is meer een gevoel dat het even vaststaat en dat gevoel komt telkens op
Ik heb een raar gevoel in me gezicht lijkt alsof me gezicht telkens samentrekt raar gevoel bij de neus doet geen pijn maar een raar verdoofd gevoel wat telkens opkomt. Alsof alles ineens vast zit en ik naar adem moet happen maar het komt niet vanuit de longen of de borst het beklemmend gevoel. Maar echt in me gezicht ergens in me mondholte lijkt het. Ik zie dat hyperventileren ook een verdoofd gevoelkan veroorzaken maar het is meer een gevoel dat het even vaststaat en dat gevoel komt telkens op
Victor
04-05-2023
laatste reactie: 05-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Victor, ook dat is weer herkenbaar. Lees maar eens wat over de nervus facialis. De zenuw die je gezichtsspieren aanstuurt. Van trillende oogleden tot hetgeen wat jij omschrijft. Het is pure stress ..'meer' niet. Bij iedereen zijn de klachten anders of meer of minder.
Anoniem
05-05-2023
Hersteld, maar meer moeite met prikkels (Verhaal 468)
Goedenavond allemaal!
Het is nu ruim 1.5 jaar geleden dat ik ben uitgevallen met een burnout. Gelukkig ben ik alweer een aantal maanden fulltime aan het werk. Hetzij met wat aanpassingen, veel zelfmanagement en verre van de productiviteit die ik vroeger had.
Nu valt mij op dat hoe ‘verder’ ik kom in mijn herstel. Des te sneller ik overprikkeld raak. Heel gevoelig voor drukke omgevingen, focus behouden en externe/interne prikkels. Snel verminderde cognitieve functies en het voor velen bekende “deinende” gevoel. Dit gaat dan van kwaad tot erger als ik me niet aan de prikkels onttrek.
Zijn er meer mensen die naarmate ze verder in hun herstel komen juist meer moeite met prikkels krijgen? Toen ik “omviel” had ik het gevoel hier minder vatbaar voor te zijn.
Al het best voor iedereen!
Het is nu ruim 1.5 jaar geleden dat ik ben uitgevallen met een burnout. Gelukkig ben ik alweer een aantal maanden fulltime aan het werk. Hetzij met wat aanpassingen, veel zelfmanagement en verre van de productiviteit die ik vroeger had.
Nu valt mij op dat hoe ‘verder’ ik kom in mijn herstel. Des te sneller ik overprikkeld raak. Heel gevoelig voor drukke omgevingen, focus behouden en externe/interne prikkels. Snel verminderde cognitieve functies en het voor velen bekende “deinende” gevoel. Dit gaat dan van kwaad tot erger als ik me niet aan de prikkels onttrek.
Zijn er meer mensen die naarmate ze verder in hun herstel komen juist meer moeite met prikkels krijgen? Toen ik “omviel” had ik het gevoel hier minder vatbaar voor te zijn.
Al het best voor iedereen!
Frank
04-05-2023
laatste reactie: 05-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je dezelfde Frank als hierboven? Dan verbaasd het mij dat je fulltime werkt.. in de zin,, je klachten, moet je dan niet juist rust pakken, en eerst herstellen?
Okee, maar antwoord op je vraag,,
In de eerste maanden leefde ik behoorlijk nog op adrealine, en kon ik redelijk veel nog aan qua prikkels.
Op een gegeven moment (denk na 3 maand) verdween de adrealine op de achtergrond, en voelde ik de klachten veel beter, en merkte ik hoe ‘erg’ het was. En inderdaad kon ik ook veel minder prikkels aan.
Na deze ‘terugval’ gaat het steeds beter qua prikkels en nu kan ik een stuk meer aan.
Okee, maar antwoord op je vraag,,
In de eerste maanden leefde ik behoorlijk nog op adrealine, en kon ik redelijk veel nog aan qua prikkels.
Op een gegeven moment (denk na 3 maand) verdween de adrealine op de achtergrond, en voelde ik de klachten veel beter, en merkte ik hoe ‘erg’ het was. En inderdaad kon ik ook veel minder prikkels aan.
Na deze ‘terugval’ gaat het steeds beter qua prikkels en nu kan ik een stuk meer aan.
madeliefje
04-05-2023
Reactie:
Hoi madeliefje,
Nee ik ben niet dezelfde Frank, puur toeval 😉. Dit is mijn eerste post.
Goed om te horen dat je steeds meer aankan! En dat de snelle overprikkeling na een piek steeds minder wordt. Ik merk ook dat ik nu heel gevoelig ben voor stressvolle situaties. En dat dit direct op mijn lichaam en geest slaat. Waar dit voorheen veel minder het geval was, waarschijnlijk ook door de hoge niveaus van adrenaline en cortisol.
Bedankt voor je reactie!
Nee ik ben niet dezelfde Frank, puur toeval 😉. Dit is mijn eerste post.
Goed om te horen dat je steeds meer aankan! En dat de snelle overprikkeling na een piek steeds minder wordt. Ik merk ook dat ik nu heel gevoelig ben voor stressvolle situaties. En dat dit direct op mijn lichaam en geest slaat. Waar dit voorheen veel minder het geval was, waarschijnlijk ook door de hoge niveaus van adrenaline en cortisol.
Bedankt voor je reactie!
Frank
04-05-2023
Reactie:
Ik word ook na 22 maanden nog duizelig op drukke plekken en ervaar dan ook lichamelijke klachten, heb je er ook angst bij of een lichte gevoel van angst? Ik ervaar duizeligheid raar gevoel of even 3 sec out te gaan en dan gaat et weer over maar ook dagelijkse spanningsklachten. Wandel wel elke dag. Hebben wij mensen met een burnout ook een paniekstoornis of angstoornis?
Anoniem
04-05-2023
Reactie:
Hahah, excuses voor de voorbarige conclusie.
Sterkte ermee! Goed dat je zo luistert naar je lichaam. Is denk ik heel belangrijk (:
Sterkte ermee! Goed dat je zo luistert naar je lichaam. Is denk ik heel belangrijk (:
Madeliefje
05-05-2023
Reactie:
Oh en ik moet ineens denken aan een voorbeeld. Je hebt het namelijk over dat je lichaam met steeds duidelijkere signalen komt, als je niet luistert.
Eigenlijk is je lichaam een auto. Als je doorgaat, gaat het eerst zachtjes voor je op de rem. Als je niet luistert, trekt het steeds harder aan de rem. Je kan door blijven gaan, maar de auto moet weer even opladen, dus zal op een gegeven moment schreeuwen, ik wil ruuuust.
Misschien heb je er wat aan (:
Eigenlijk is je lichaam een auto. Als je doorgaat, gaat het eerst zachtjes voor je op de rem. Als je niet luistert, trekt het steeds harder aan de rem. Je kan door blijven gaan, maar de auto moet weer even opladen, dus zal op een gegeven moment schreeuwen, ik wil ruuuust.
Misschien heb je er wat aan (:
Madeliefje
05-05-2023
De kern vinden (Verhaal 456)
Wat ik graag wil delen is het volgende: Ik geloof er in dat een burnout niets anders is dan een noodstop van je lichaam/geest als teken dat er iets moet gebeuren. Hiermee bedoel ik niet zozeer een andere manager, collega of relatie, maar 'iets' in jezelf.
Je kunt nog zoveel B12 slikken, urenlang slapen en op de bank blijven liggen, maar als je dat 'iets' niet gaat vinden en eraan gaat werken, dan zal je lang in deze situatie blijven zitten of er binnen no-time weer tegenaan lopen.
De reden dat ik dit zeg is dat dit de 3de keer is dat ik burnout ben geraakt. Steeds krabbelde ik weer op en ging weer doodvermoeid aan de slag, maar de essentie pakte ik niet aan. Sterker nog..ik wist gewoon niet wat de essentie was. Achteraf klinkt het allemaal (heel) logisch waarom ik maar niet echt herstelde en nu dus weer ben ingeklapt. Pas sinds kort heb ik het laatste puzzelstukje gelegd en ga hiermee aan de slag.
Dus iedereen die het uitzichtloos vindt, klaagt dat het maar niet ophoudt, etc. zou ik willen adviseren om te gaan puzzelen. Het gaat om het vinden van de kern. Als je die vind, kan je het gaan oplossen. En nee, ik suggereer niet dat het makkelijk is, want ik heb er ontzettend lang over gedaan. En net zoals bij belangrijke operaties het normaal is dat er second opinions worden gedaan, geldt dit ook voor uitspraken van psychologen. Staar je niet blind op een uitspraak van 1 psycholoog, maar klop ook op andere deuren.
Je kunt nog zoveel B12 slikken, urenlang slapen en op de bank blijven liggen, maar als je dat 'iets' niet gaat vinden en eraan gaat werken, dan zal je lang in deze situatie blijven zitten of er binnen no-time weer tegenaan lopen.
De reden dat ik dit zeg is dat dit de 3de keer is dat ik burnout ben geraakt. Steeds krabbelde ik weer op en ging weer doodvermoeid aan de slag, maar de essentie pakte ik niet aan. Sterker nog..ik wist gewoon niet wat de essentie was. Achteraf klinkt het allemaal (heel) logisch waarom ik maar niet echt herstelde en nu dus weer ben ingeklapt. Pas sinds kort heb ik het laatste puzzelstukje gelegd en ga hiermee aan de slag.
Dus iedereen die het uitzichtloos vindt, klaagt dat het maar niet ophoudt, etc. zou ik willen adviseren om te gaan puzzelen. Het gaat om het vinden van de kern. Als je die vind, kan je het gaan oplossen. En nee, ik suggereer niet dat het makkelijk is, want ik heb er ontzettend lang over gedaan. En net zoals bij belangrijke operaties het normaal is dat er second opinions worden gedaan, geldt dit ook voor uitspraken van psychologen. Staar je niet blind op een uitspraak van 1 psycholoog, maar klop ook op andere deuren.
Frank
26-04-2023
laatste reactie: 03-05-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit ook al in mijn derde burnout. Bij de eerste twee kwam ik er redelijk snel weer uit binnen een jaar was in weer volledig aan het werk. Maar vaak ging het moeizaam en was het een heel gevecht met mezelf. Maar ik ging door want ja de hypotheek moest betaald worden, 4 kinderen, etc. Ik moest van mezelf doorgaan.
Maar nu de derde is veel heftiger en zit er nu al bijna twee jaar in. Was/is bij jou de derde ook veel heftiger ?
Na twee jaar heb ik nog steeds enorm veel lichamelijke klachten. Soms gaat het een week of iets langer goed en heb ik het idee dat ik uit het dal klim om vervolgens weer keihard teruggeworpen te worden. Dan ben ik weer helemaal terug bij af. Sta vreselijk misselijk op met legio klachten. Duurt meestal een week alvorens het weer iets beter gaat. Maar het blijft op en neer gaan en weet niet hoe ik eruit moet komen.
Maar nu de derde is veel heftiger en zit er nu al bijna twee jaar in. Was/is bij jou de derde ook veel heftiger ?
Na twee jaar heb ik nog steeds enorm veel lichamelijke klachten. Soms gaat het een week of iets langer goed en heb ik het idee dat ik uit het dal klim om vervolgens weer keihard teruggeworpen te worden. Dan ben ik weer helemaal terug bij af. Sta vreselijk misselijk op met legio klachten. Duurt meestal een week alvorens het weer iets beter gaat. Maar het blijft op en neer gaan en weet niet hoe ik eruit moet komen.
Bert
26-04-2023
Reactie:
Zo bert twee jaar je laat mij wel even schrikken .
Neem je nu wel voldoende rust en heb je voldoende hulp
Ik heb ook veel lichamelijke klachten zit er 6 maanden in hoop niet dat ik er zo lang in blijf hangen
Neem je nu wel voldoende rust en heb je voldoende hulp
Ik heb ook veel lichamelijke klachten zit er 6 maanden in hoop niet dat ik er zo lang in blijf hangen
Levi
26-04-2023
Reactie:
Hi Bert,
Ik kan niet zeggen dat de 3e heftiger is, maar het wel intenser qua gevolgen. Ik doe nu bewust voor het eerst niets meer. Dus geen boodschappen, wandelingen met de hond, dingen moéten, etc. Dat deed ik destijds wel, maar nu kies ik volledig voor rust. Het gaat bij mij met ups & downs, maar ik merk ook dat er in de basis grote veranderingen zijn. Dit heeft alles met die puzzel te maken waarover ik het heb.
Je moet proberen om je niet te focussen op de gevolgen (burn-out en alle emoties en fysieke reacties), maar focussen op de puzzel. Ik zit al jaren muurvast, maar nu pas begin ik in te zien waar ik continue op vastliep en wat mij nu voor de 3e keer gevloerd heeft.
Ik heb veel dingen gedaan waarvan ik achteraf dacht 'Waarom doe ik dit eigenlijk'. Daarover ben ik gaan nadenken. Waarom zou je dingen doen waar je eigenlijk zelf helemaal niet achter staat, maar toch doet? Mijn allereerste les meditatie gaf mij dit inzicht. Het waren meer de woorden die de leraar uitsprak, waardoor het kwartje bij mij viel en inmiddels een lawine aan inzichten heeft gegeven. Het stormt nu in mijn hoofd (was vanochtend al om 04:00 wakker), maar het is er eentje waarvan je telkens beseft dat het allemaal klopt. Sterker nog, ik merk nu al dat ik iets heb aangeraakt voor het eerst, waar het al die tijd vast zat.
Ook voor jou moet zoiets gelden. Niet voor niets ben je voor de 3e keer ingestort, simpelweg omdat je de échte oorzaak nog niet gevonden hebt. Je wordt niet zomaar ziek, zwak en misselijk. Gebruik je burnout periode om die puzzel op te lossen. Zeker niet makkelijk, maar blijf praten en logisch nadenken. Zolang je de kern niet gevonden hebt, kan je nergens aan gaan werken en kun je niet herstellen. Kennis = macht. Klinkt simpel, maar is het zeker niet.
Succes met puzzelen,
Frank
Ik kan niet zeggen dat de 3e heftiger is, maar het wel intenser qua gevolgen. Ik doe nu bewust voor het eerst niets meer. Dus geen boodschappen, wandelingen met de hond, dingen moéten, etc. Dat deed ik destijds wel, maar nu kies ik volledig voor rust. Het gaat bij mij met ups & downs, maar ik merk ook dat er in de basis grote veranderingen zijn. Dit heeft alles met die puzzel te maken waarover ik het heb.
Je moet proberen om je niet te focussen op de gevolgen (burn-out en alle emoties en fysieke reacties), maar focussen op de puzzel. Ik zit al jaren muurvast, maar nu pas begin ik in te zien waar ik continue op vastliep en wat mij nu voor de 3e keer gevloerd heeft.
Ik heb veel dingen gedaan waarvan ik achteraf dacht 'Waarom doe ik dit eigenlijk'. Daarover ben ik gaan nadenken. Waarom zou je dingen doen waar je eigenlijk zelf helemaal niet achter staat, maar toch doet? Mijn allereerste les meditatie gaf mij dit inzicht. Het waren meer de woorden die de leraar uitsprak, waardoor het kwartje bij mij viel en inmiddels een lawine aan inzichten heeft gegeven. Het stormt nu in mijn hoofd (was vanochtend al om 04:00 wakker), maar het is er eentje waarvan je telkens beseft dat het allemaal klopt. Sterker nog, ik merk nu al dat ik iets heb aangeraakt voor het eerst, waar het al die tijd vast zat.
Ook voor jou moet zoiets gelden. Niet voor niets ben je voor de 3e keer ingestort, simpelweg omdat je de échte oorzaak nog niet gevonden hebt. Je wordt niet zomaar ziek, zwak en misselijk. Gebruik je burnout periode om die puzzel op te lossen. Zeker niet makkelijk, maar blijf praten en logisch nadenken. Zolang je de kern niet gevonden hebt, kan je nergens aan gaan werken en kun je niet herstellen. Kennis = macht. Klinkt simpel, maar is het zeker niet.
Succes met puzzelen,
Frank
Frank
26-04-2023
Reactie:
Hoi Levi,
Iedere burnout is voor iedereen natuurlijk anders. Ik heb zelf het vermoeden dat ik na de eerste burnout er toch niet echt uitgekomen ben en zo in de tweede en derde gerold ben. Mijn verhaal is ook apart. Heb me ziek gemeld maar ben vervolgens toch paar uurtjes blijven werken. Mailtjes doorsturen, soms zelf dingetjes oppakken enz. Verantwoordelijke functie en hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Gewoon doorgaan terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Bleef dus paar uurtjes weken en de bedrijfsarts vond het prima (i.p.v. op de rem te trappen) en ik zat binnen 9 maanden weer op 7 uur per dag. En toen klapte ik dus helemaal in en moest me weer volledig ziekmelden.
Dus volgens de nieuwe bedrijfsarts zit ik bijna een jaar in de burnout maar volgens de wet al bijna twee jaar. Dus eigenlijk is het een jaar als je het zo wil bekijken en dat probeer ik dan ook maar.
Maar die klachten zijn echt verschrikkelijk. Ging tijdje ietsje beter en laatste 2 maanden weer helemaal slecht. Had eerst perioden van twee tot drie weken dat ik me redelijk voelde maar die periodes worden nu steeds korter.
Heb psycholoog, slik Citalopram en probeer zoveel mogelijk te rusten. Ik schrik er zelf ook van dat ik er al zolang inzit trouwens.
Iedere burnout is voor iedereen natuurlijk anders. Ik heb zelf het vermoeden dat ik na de eerste burnout er toch niet echt uitgekomen ben en zo in de tweede en derde gerold ben. Mijn verhaal is ook apart. Heb me ziek gemeld maar ben vervolgens toch paar uurtjes blijven werken. Mailtjes doorsturen, soms zelf dingetjes oppakken enz. Verantwoordelijke functie en hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Gewoon doorgaan terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Bleef dus paar uurtjes weken en de bedrijfsarts vond het prima (i.p.v. op de rem te trappen) en ik zat binnen 9 maanden weer op 7 uur per dag. En toen klapte ik dus helemaal in en moest me weer volledig ziekmelden.
Dus volgens de nieuwe bedrijfsarts zit ik bijna een jaar in de burnout maar volgens de wet al bijna twee jaar. Dus eigenlijk is het een jaar als je het zo wil bekijken en dat probeer ik dan ook maar.
Maar die klachten zijn echt verschrikkelijk. Ging tijdje ietsje beter en laatste 2 maanden weer helemaal slecht. Had eerst perioden van twee tot drie weken dat ik me redelijk voelde maar die periodes worden nu steeds korter.
Heb psycholoog, slik Citalopram en probeer zoveel mogelijk te rusten. Ik schrik er zelf ook van dat ik er al zolang inzit trouwens.
Bert
26-04-2023
Reactie:
Hoi Frank,
Bij mij was ik de eerste twee keren er redelijk snel uit (of misschien ben ik er wel nooit echt uitgekomen), maar nu bij de derde blijf ik er maar inhangen. Vooral door de lichamelijke klachten is het moeilijk de dag positief te beginnen.
Hoe lang zit jij in je burnout ? En heb je ook veel lichamelijke klachten ?
Tja, waar moet je beginnen bij die puzzel. Ik heb wel al besloten om bijvoorbeeld niet meer terug te gaan naar mijn huidige toxische werkomgeving. Maar het lucht me eigenlijk niet echt op, eerder dat ik er stress van krijg. Zorgen over wat ik dan moet gaan doen en hoe ik het financieel rond moet gaan breien. Het zou eigenlijk een soort verlossing moeten zijn dat ik niet meer terug hoef. Ik heb ook contact verbroken met mensen die energie vreten. Probeer te rusten maar zit teveel in mijn hoofd. Probeer afleiding te zoeken maar werkt meestal maar van korte duur voordat ik weer in mijn hoofd zit. Weet dat het allemaal averechts werkt, maar blijf het doen.
Ik kan me zo redelijk voelen en uit het niets plotseling heel slecht. En dat heel slecht duurt vervolgens dagen. En kom er niet achter waar het aan ligt, echt frustrerend.
Groeten,
Bert
Bij mij was ik de eerste twee keren er redelijk snel uit (of misschien ben ik er wel nooit echt uitgekomen), maar nu bij de derde blijf ik er maar inhangen. Vooral door de lichamelijke klachten is het moeilijk de dag positief te beginnen.
Hoe lang zit jij in je burnout ? En heb je ook veel lichamelijke klachten ?
Tja, waar moet je beginnen bij die puzzel. Ik heb wel al besloten om bijvoorbeeld niet meer terug te gaan naar mijn huidige toxische werkomgeving. Maar het lucht me eigenlijk niet echt op, eerder dat ik er stress van krijg. Zorgen over wat ik dan moet gaan doen en hoe ik het financieel rond moet gaan breien. Het zou eigenlijk een soort verlossing moeten zijn dat ik niet meer terug hoef. Ik heb ook contact verbroken met mensen die energie vreten. Probeer te rusten maar zit teveel in mijn hoofd. Probeer afleiding te zoeken maar werkt meestal maar van korte duur voordat ik weer in mijn hoofd zit. Weet dat het allemaal averechts werkt, maar blijf het doen.
Ik kan me zo redelijk voelen en uit het niets plotseling heel slecht. En dat heel slecht duurt vervolgens dagen. En kom er niet achter waar het aan ligt, echt frustrerend.
Groeten,
Bert
Bert
26-04-2023
Reactie:
Hallo beste inderdaad goed om van de energie zuigers afstand te nemen en voor je zelf te kiezen je bent goed bezig. Dat teveel in je hoofd zitten heb ik ook heel erg. Er volgen goeie dagen en dan opeens slechte dagen. Soms denk ik dat het komt omdat , ik over mijn grenzen ga als ik mij goed voel. Alhoewel ik eigenlijk maar twee taken doe per dag. Maar ik merk wel dat ik stress krijg van mijn omgeving omdat, er verwachtingen zijn wanneer ik mij goed voel
Geef de moed niet op we komen er wel zoals frank zegt blijven puzzelen. Wat ik mij wel afvraag werkt de medicatie niet voor je stemmingen ?
Geef de moed niet op we komen er wel zoals frank zegt blijven puzzelen. Wat ik mij wel afvraag werkt de medicatie niet voor je stemmingen ?
Levi
26-04-2023
Reactie:
Hi Bert,
Het is logisch dat je vanuit praktisch perspectief stress ervaart qua werk en de stap naar het UWV. Maar nogmaals...gebruik het vangnet dat er is en waarvoor je iedere maand betaald en berust daarin. Je geeft al aan dat je er nooit écht uit bent gekomen, waardoor het zelfs logisch is dat je er voor de 3e keer in beland.
De puzzel is voor iedereen anders en kan uit verschillende stappen bestaan. Ik heb verschillende fases moeten doorlopen en heb nu het gevoel dat ik voor de laatste fase sta. Eerst moest ik ongelooflijk veel ellende uit het verleden verwerken. EMDR (soort hypnose) heeft daarbij erg veel baat gehad, maar ook talloze gesprekken.
Maar kijk goed naar wát exact jouw werk toxisch voor je heeft gemaakt. Hadden je collega's dezelfde ervaring? Of reageerde jij extra sterk op wat jij toxisch noemt. Hier kan je namelijk veel lering uit trekken. Ik kan bijv. slecht tegen autoriteit. Zeker als het gebakken lucht is. De ene accepteert dat, terwijl de ander daar op leeg loopt. En vergis je niet.. Ik ken meerdere mannen die burnout zijn geraakt, waarbij achteraf bleek dat het uiteindelijk toch met hun jeugd te maken had. Vaak is er een relatie te leggen met de houding/karakter van de vader. Ouders met (te) hoge verwachtingen of juist weinig inspirerend of zelfs denigrerend. Maar ook vaders zonder enige interesse in hun zoon of juist vaders met problemen. Onbewust neem je dit mee en loop je later tegen de muur en moet je dit allemaal gaan verwerken. Het is complex, maar zeker op te lossen. Ook blijkt vaak dat je het eigenlijk al wist, maar het zover hebt weggestopt, dat het er op een gegeven moment 'vanzelf' uitkomt.
Ga dus goed na voor jezelf wat je onder toxisch verstaat. Kom je dat gevoel vaker tegen in je leven? In welke situaties? Lijkt dat op iets van vroeger? Waarom? Dus blijven analyseren en ontleden.
Bij mij is de oorzaak overduidelijk, maar heeft het naast veel verdriet ook erg veel bij reacties gegeven, zoals bindingsangst. Een onveilige jeugd is daar de oorzaak van.
Dus ellendig voelen is oké, mits je ermee aan de slag gaat. Het hoort nou eenmaal bij een burnout. Neem een kladblok en schrijf continue op wat je te binnen schiet. Dat ene gesprek met die collega, dat ene moment uit het verleden, bladiebla... Langzaam maar zeker zie je een patroon ontstaan en ben je een stap verder.
Succes,
Frank
Het is logisch dat je vanuit praktisch perspectief stress ervaart qua werk en de stap naar het UWV. Maar nogmaals...gebruik het vangnet dat er is en waarvoor je iedere maand betaald en berust daarin. Je geeft al aan dat je er nooit écht uit bent gekomen, waardoor het zelfs logisch is dat je er voor de 3e keer in beland.
De puzzel is voor iedereen anders en kan uit verschillende stappen bestaan. Ik heb verschillende fases moeten doorlopen en heb nu het gevoel dat ik voor de laatste fase sta. Eerst moest ik ongelooflijk veel ellende uit het verleden verwerken. EMDR (soort hypnose) heeft daarbij erg veel baat gehad, maar ook talloze gesprekken.
Maar kijk goed naar wát exact jouw werk toxisch voor je heeft gemaakt. Hadden je collega's dezelfde ervaring? Of reageerde jij extra sterk op wat jij toxisch noemt. Hier kan je namelijk veel lering uit trekken. Ik kan bijv. slecht tegen autoriteit. Zeker als het gebakken lucht is. De ene accepteert dat, terwijl de ander daar op leeg loopt. En vergis je niet.. Ik ken meerdere mannen die burnout zijn geraakt, waarbij achteraf bleek dat het uiteindelijk toch met hun jeugd te maken had. Vaak is er een relatie te leggen met de houding/karakter van de vader. Ouders met (te) hoge verwachtingen of juist weinig inspirerend of zelfs denigrerend. Maar ook vaders zonder enige interesse in hun zoon of juist vaders met problemen. Onbewust neem je dit mee en loop je later tegen de muur en moet je dit allemaal gaan verwerken. Het is complex, maar zeker op te lossen. Ook blijkt vaak dat je het eigenlijk al wist, maar het zover hebt weggestopt, dat het er op een gegeven moment 'vanzelf' uitkomt.
Ga dus goed na voor jezelf wat je onder toxisch verstaat. Kom je dat gevoel vaker tegen in je leven? In welke situaties? Lijkt dat op iets van vroeger? Waarom? Dus blijven analyseren en ontleden.
Bij mij is de oorzaak overduidelijk, maar heeft het naast veel verdriet ook erg veel bij reacties gegeven, zoals bindingsangst. Een onveilige jeugd is daar de oorzaak van.
Dus ellendig voelen is oké, mits je ermee aan de slag gaat. Het hoort nou eenmaal bij een burnout. Neem een kladblok en schrijf continue op wat je te binnen schiet. Dat ene gesprek met die collega, dat ene moment uit het verleden, bladiebla... Langzaam maar zeker zie je een patroon ontstaan en ben je een stap verder.
Succes,
Frank
Frank
26-04-2023
Reactie:
Helemaal eens Frank!
Aan het begin van de burn out rende ik ook nog gewoon door. Totdat ik opnieuw werd stilgezet.
Op dit moment volg ik ook bokstherapie. Misschien voor meer mensen een aanrader.. Je doet daar oefeningen met betrekking tot grenzen. Hoe voel jij je grens? Hoe geef jij deze aan? Ze gaat bewust je grenzen over, en zo zie je je natuurlijke reactie hierop. En zo kun je er letterlijk mee aan de slag gaan.
Eerst heb ik wel met een psycholoog gepraat over de kern van mijn probleem. Daar was ik op een gegeven moment uitgepraat. Nu ‘oefen’ ik het in het echt.
Aan het begin van de burn out rende ik ook nog gewoon door. Totdat ik opnieuw werd stilgezet.
Op dit moment volg ik ook bokstherapie. Misschien voor meer mensen een aanrader.. Je doet daar oefeningen met betrekking tot grenzen. Hoe voel jij je grens? Hoe geef jij deze aan? Ze gaat bewust je grenzen over, en zo zie je je natuurlijke reactie hierop. En zo kun je er letterlijk mee aan de slag gaan.
Eerst heb ik wel met een psycholoog gepraat over de kern van mijn probleem. Daar was ik op een gegeven moment uitgepraat. Nu ‘oefen’ ik het in het echt.
Madeliefje
26-04-2023
Reactie:
Maar daar zeg je ook wat, 'doodvermoeid aan de slag', je was er dus ook nog lang niet klaar voor... dus dan val je keihard terug.
Taco
26-04-2023
Reactie:
Hi Madeliefje,
Ik ben even met sporten gestopt... iets teveel grenzen opgezocht ;-)
Mijn valkuil met sporten was dat ik door enthousiasme (en endorfine) mij altijd geweldig voelde na het sporten. De volgende dag voelde ik mij dan weer ellendig, waardoor ik wéér ging sporten. Maar dit was zonder begeleiding, dus geen goede vergelijking.
Ik ben dus nog niet gestart met het opzoeken van grenzen qua sporten. Ik had mijn gevoel zo afgestompt dat ik bijvoorbeeld letterlijk geen enkele emotie voelde bij de geboorte van onze kinderen. M.a.w. ik was toen al (20 jaar geleden) volledig emotioneel afgestompt. Pure bindingsangst door een onveilige jeugd. Allemaal k&%, maar zeker te herstellen. Ik wilde zelfs op een gegeven moment mijn gezin verlaten....zo blij dat ik dat niet gedaan heb. Ook het overlijden van een goede vriendin vorig jaar deed mij niets.. klinkt raar, maar zo afgestompt was ik geworden. En ja, dan besef je niet eens dat je dat bent, want je ervaart het als 'normaal', terwijl achteraf dit natuurlijk absurde reacties zijn.
Dus werk aan de winkel..
ps: boksen is overigens een behoorlijk pittige sport om mee te starten ;-)
Ik ben even met sporten gestopt... iets teveel grenzen opgezocht ;-)
Mijn valkuil met sporten was dat ik door enthousiasme (en endorfine) mij altijd geweldig voelde na het sporten. De volgende dag voelde ik mij dan weer ellendig, waardoor ik wéér ging sporten. Maar dit was zonder begeleiding, dus geen goede vergelijking.
Ik ben dus nog niet gestart met het opzoeken van grenzen qua sporten. Ik had mijn gevoel zo afgestompt dat ik bijvoorbeeld letterlijk geen enkele emotie voelde bij de geboorte van onze kinderen. M.a.w. ik was toen al (20 jaar geleden) volledig emotioneel afgestompt. Pure bindingsangst door een onveilige jeugd. Allemaal k&%, maar zeker te herstellen. Ik wilde zelfs op een gegeven moment mijn gezin verlaten....zo blij dat ik dat niet gedaan heb. Ook het overlijden van een goede vriendin vorig jaar deed mij niets.. klinkt raar, maar zo afgestompt was ik geworden. En ja, dan besef je niet eens dat je dat bent, want je ervaart het als 'normaal', terwijl achteraf dit natuurlijk absurde reacties zijn.
Dus werk aan de winkel..
ps: boksen is overigens een behoorlijk pittige sport om mee te starten ;-)
Frank
26-04-2023
Reactie:
Jaa zo! Ik ben ook gestopt met volleybal. Was ook te heftig. Ik zeg het verkeerd. Het is vooral therapie, met boks oefeningen.
Want ik herken wat je zegt. Ik ging met sporten ook over een grens. Je wordt daar niet beter van.
Want ik herken wat je zegt. Ik ging met sporten ook over een grens. Je wordt daar niet beter van.
madeliefje
26-04-2023
Reactie:
Sporten werd voor mij een soort uitlaatklep. Wat nou moe? Ik ben toch geen watje? Zoiets dus..niet de oorzaak, maar juist precies wat er in mijn levenstijl zich altijd herhaalde. Dingetje uit mijn jeugd, wat ervoor zorgde dat ik altijd keihard voor mijzelf moest zijn.
Bevalt die bokstherapie jou? Een vriend van mij geeft dat. Misschien toch eens proberen...
Bevalt die bokstherapie jou? Een vriend van mij geeft dat. Misschien toch eens proberen...
Frank
29-04-2023
Reactie:
Haha ik zou blij zijn als ik klaar ben. Waarom? Omdat ik mezelf keihard tegen kom. Ik voel daar letterlijk dat ik me bijv teveel verantwoordelijk voel voor de ander, ik geen harde nee durf te zeggen, (wat Okee is, een zachte nee kan even krachtig zijn) maar al die dingen komen naar boven omdat de therapeut je in een situatie laat komen, zoals in het echte leven. Hoe reageer jij als iemand door blijft gaan over je grens?
Denk dat ik hier voor de rest van mijn leven wat aan heb.
Denk dat ik hier voor de rest van mijn leven wat aan heb.
Madeliefje
01-05-2023
Reactie:
Hi Madeliefje,
Ik sprak die collega van mij nog vandaag die volledig uit zijn (zware) burnout was gekomen. Hij zei dat het herkennen en doorbreken van patronen het allerbelangrijkste is. Bij mij is dat 'moeten'. Ik moet van alles van mijzelf en vooral niet zeiken. Alles is ook 'makkelijk' en doe je eventjes, terwijl ik het vaak enorm onderschat.
Vandaag werd dat overduidelijk en liet ik het los. Ik wist niet wat mij overkwam. Barstende hoofdpijn , maar ook een gevoel van intense rust. Heel raar, want eigenlijk was het een kleine stap, maar met een enorme positieve impact. Ik heb vanaf dat moment de hele dag barstende koppijn. Misschien is dat waar mijn collega mee eindigde..hij zei..als je het patroon doorbreekt komen je linker en rechterhersenen weer in balans. Ratio en emotie. Ik weet niet of het waar is, maar het is wel raar wat ik vandaag meemaak. Ik herkende het patroon omdat ik er weer helemaal niet goed van werd wat ik deed. Het zit in de hoek van 'het moeten bereiken van een doel'. Dit is weer gerelateerd aan mijn leven waarbij ik het doel had vanaf mij 14e om een van mijn ouders te helpen, wat achteraf gezien onmogelijk was. Het was echter mijn levensdoel.
Ik ga eens kijken of dit nu de komende tijd gaat doorzetten. Wel erg lastig, want 'moeten' en 'niet zeiken' zit er erg ingebakken. Want ik voelde mij dus goed en 'moest' dat direct van mijzelf gaan vieren met een stuk te gaan fietsen zonder enig doel...toen dacht ik...nope..ik moet rusten en viel direct een uur in slaap. Raar gedoe dit allemaal.
Ik sprak die collega van mij nog vandaag die volledig uit zijn (zware) burnout was gekomen. Hij zei dat het herkennen en doorbreken van patronen het allerbelangrijkste is. Bij mij is dat 'moeten'. Ik moet van alles van mijzelf en vooral niet zeiken. Alles is ook 'makkelijk' en doe je eventjes, terwijl ik het vaak enorm onderschat.
Vandaag werd dat overduidelijk en liet ik het los. Ik wist niet wat mij overkwam. Barstende hoofdpijn , maar ook een gevoel van intense rust. Heel raar, want eigenlijk was het een kleine stap, maar met een enorme positieve impact. Ik heb vanaf dat moment de hele dag barstende koppijn. Misschien is dat waar mijn collega mee eindigde..hij zei..als je het patroon doorbreekt komen je linker en rechterhersenen weer in balans. Ratio en emotie. Ik weet niet of het waar is, maar het is wel raar wat ik vandaag meemaak. Ik herkende het patroon omdat ik er weer helemaal niet goed van werd wat ik deed. Het zit in de hoek van 'het moeten bereiken van een doel'. Dit is weer gerelateerd aan mijn leven waarbij ik het doel had vanaf mij 14e om een van mijn ouders te helpen, wat achteraf gezien onmogelijk was. Het was echter mijn levensdoel.
Ik ga eens kijken of dit nu de komende tijd gaat doorzetten. Wel erg lastig, want 'moeten' en 'niet zeiken' zit er erg ingebakken. Want ik voelde mij dus goed en 'moest' dat direct van mijzelf gaan vieren met een stuk te gaan fietsen zonder enig doel...toen dacht ik...nope..ik moet rusten en viel direct een uur in slaap. Raar gedoe dit allemaal.
Frank
03-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Klachten in de benen (Verhaal 467)
Gelukkig lees ik heel veel klachten in de benen, want tjonge jonge…. wat duurt dat lang. Je gaat gewoon aan jezelf twijfelen. Ik zit nu 1,5 jaar in een burn-out, ik dacht eerst dat het aan mijn paniekaanvallen lag, waar ik bekend mee ben, maar afgelopen januari ben ik geland zeg maar. Burn-out! Ik ben me er meer in gaan verdiepen, veel gelezen, en met een lotgenoot gepraat. Hij adviseerde: ademhalingsoefeningen!
Prio nummer 1.
Het klinkt voor vele zweverig, maar geloof me , het helpt ! En zeker tegen de paniekaanvallen .
Het is heerlijk als je het voor het slapen gaan doet ( helpt bij in slaap komen )
Zeg er ook bij dat ik keren heb dat me hoofd er geen zin in heeft en dan leg ik het naast me neer.
Vooral niet pushen.
Maar me benen!!
Die blijven hoogst irritant, wat weer een naar gevoel geeft waar je niet weet wat je ermee aan moet.
Gewoon totaal geen puf en als het dan allemaal zoooo lang duurt.
En dan spreek ik mezelf weer toe, heb geduld, het is zoals het is, maar soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan
Maar toch fijn om te lezen, dat vele dit hebben in een burn-out, geeft me weer een beetje moed vandaag.
Ben niet zo van delen, maar met elkaar, krijg je meer inzicht en vooral, meer rust.
Thanks
Jackie vrouw 56 jaar
Prio nummer 1.
Het klinkt voor vele zweverig, maar geloof me , het helpt ! En zeker tegen de paniekaanvallen .
Het is heerlijk als je het voor het slapen gaan doet ( helpt bij in slaap komen )
Zeg er ook bij dat ik keren heb dat me hoofd er geen zin in heeft en dan leg ik het naast me neer.
Vooral niet pushen.
Maar me benen!!
Die blijven hoogst irritant, wat weer een naar gevoel geeft waar je niet weet wat je ermee aan moet.
Gewoon totaal geen puf en als het dan allemaal zoooo lang duurt.
En dan spreek ik mezelf weer toe, heb geduld, het is zoals het is, maar soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan
Maar toch fijn om te lezen, dat vele dit hebben in een burn-out, geeft me weer een beetje moed vandaag.
Ben niet zo van delen, maar met elkaar, krijg je meer inzicht en vooral, meer rust.
Thanks
Jackie vrouw 56 jaar
Jackie
02-05-2023
laatste reactie: 03-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat bedoel je met benen?
Sterkte Jackie, met je verdere herstel. Goed om te lezen dat ademhalingsoefeningen bij jou helpen.
Sterkte Jackie, met je verdere herstel. Goed om te lezen dat ademhalingsoefeningen bij jou helpen.
Madeliefje
02-05-2023
Reactie:
Ademhalingsoefeningen helpen inderdaad en op je houding letten zorgen dat je je rug recht houd schouders ontspannen en als je zit je tenen ontspannen dat geeft ook een signaal door naar je hersenen dat het lichaam mag ontspannen. Ik zit bijna 2 jaar erin en nog steeds last van me evenwicht waardoor ik een raar zwaar gevoel in me benen krijg en hele drukke plekken maken me nog duizeliger. Wel als ik et vergelijk met 1 jaar geleden zijn de meeste klachten op de achtergrond. Het duurt lang lees ook heel veel over burnout voeding hersenen enz.
Anoniem
02-05-2023
Reactie:
Wat is de oorzaak van een burnout?
Ligt het aan de persoon zelf of heeft het misschien ook te maken met een verrotte maatschappij? Tempo! tempo! is typisch Nederlands. Nederland lijkt vast te willen houden aan een middeleeuws systeem van uitbuiting. Het begon met de zogenaamde mensen van Adel. Graven, etc. En die "domme boeren" maar werken. De "edelen" hadden een kotsgat in hun kasteel. Om het vreten uit te kotsen die de boeren moesten aanleveren. En hoe is het nu anno 2023? Uitbuiting van Polen, ja zelfs Oekraïners. De participatiewet brengt ons terug naar de jaren 40 waarin men kanalen moest graven met de hand. En dat terwijl er graafmachines waren. Postbezorgers worden uitgebuit. Handig die "sukkels" met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een cruciaal beroep, maar geen geld voor een normaal bestaan. Andere beperkten krijgen een gecreërde baan om groenten op te halen of in een fietsstalling te staan. Symptoombestrijding is geen oplossing voor de huidige maatschappij. Het fundament is nog altijd verrot. En de arrogante rijke Europeaan kan het geen reet schelen. Werken zonder eerlijk loon. Daar knappen mensen op af. Velen zullen nog volgen als er nooit iets veranderd.
Ligt het aan de persoon zelf of heeft het misschien ook te maken met een verrotte maatschappij? Tempo! tempo! is typisch Nederlands. Nederland lijkt vast te willen houden aan een middeleeuws systeem van uitbuiting. Het begon met de zogenaamde mensen van Adel. Graven, etc. En die "domme boeren" maar werken. De "edelen" hadden een kotsgat in hun kasteel. Om het vreten uit te kotsen die de boeren moesten aanleveren. En hoe is het nu anno 2023? Uitbuiting van Polen, ja zelfs Oekraïners. De participatiewet brengt ons terug naar de jaren 40 waarin men kanalen moest graven met de hand. En dat terwijl er graafmachines waren. Postbezorgers worden uitgebuit. Handig die "sukkels" met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een cruciaal beroep, maar geen geld voor een normaal bestaan. Andere beperkten krijgen een gecreërde baan om groenten op te halen of in een fietsstalling te staan. Symptoombestrijding is geen oplossing voor de huidige maatschappij. Het fundament is nog altijd verrot. En de arrogante rijke Europeaan kan het geen reet schelen. Werken zonder eerlijk loon. Daar knappen mensen op af. Velen zullen nog volgen als er nooit iets veranderd.
Anoniem nummer zoveel
02-05-2023
Reactie:
Sorry, maar totaal niet mee eens. En nee, ik ben niet rijk. Het heeft alles te maken met keuzes die je zelf kunt maken. Wist je dat het gebied in Nederland waar de meeste kalmeringsmiddelen, slaapmiddelen worden gebruikt en de meeste psychologen zitten juist in rijke enclaves zijn? Bloemendaal Laren, Naarden, etc. Burnout komt juist heel veel voor onder het topmanagement en directie. Dus het klopt niet wat je zegt. Het gaat om keuzes. Accepteer je een slecht betaalde baan met hoge werkdruk of een prestigieuze topfunctie met enorme werkdruk dan zal het je gaan opbreken. Daarnaast zijn veel burnout totaal niet aan werk gerelateerd, maar zit het veel dieper . M.a.w. niet de anderen de schuld geven, want dat helpt je niet verder je moet zelf veranderen.
Anoniem
03-05-2023
Reactie:
Geduld hebben is inderdaad 'het ding' wat het probleem is bij een burnout, omdat je juist altijd snel, snel, snel dingen deed en oplossingen bedacht. Gisteren ontzettend veel en diep geslapen. Doordat ik niet moest van mijzelf en vooral 'geduld' bovenaan de lijst had gezet, voelde ik mij erg relaxed. Ongemerkt gaapte ik continue (zeiden mijn kinderen) en kreeg ik zelfs spontaan meerdere keren tranen in mijn ogen van vermoeidheid en dat terwijl ik net een uurtje wakker was van mijn siësta.. Afijn, om 20:00 wilde ik al naar bed, maar uitgesteld tot 21:00, want anders word ik midden in de nacht wakker. Wéér heerlijk geslapen en opgewekt wakker in de morgen. Direct enthousiast en gelijk het gevoel van...yes, ik ben goed bezig en dit gaat nooit lang duren...binnen 2 uur is de batterij alweer op en verlang ik naar mijn volgende siesta. Ik ben er nog lang niet...geduld dus.
Frank
03-05-2023
Wanneer ben ik weer klaar voor de wereld? (Verhaal 461)
Ik heb een vraag waarbij ik hoop dat mensen dit herkennen.
Sinds inmiddels ruim 7 maanden in een burn out. Qua klachten gaat het echt heel goed! Nauwelijks klachten meer en had aan het begin last van constante hartkloppingen, extreme vermoeidheid, heel veel angsten, misselijk, opgejaagd gevoel etc.
Nu is mijn vraag: wanneer ben ik weer klaar voor de wereld? Ik heb de afgelopen 7 maanden niks ondernomen, geen vriendinnen gezien, weinig buiten geweest, los van mijn dagelijkse wandelingen.
Ik hoor van iedereen die een burn out heeft gehad dat je lichaam naar je terug communiceert dat je er klaar voor bent en dat je dus vanzelf weer zin krijgt om dingen te doen. Bij mij ontbreekt de zin nog.. ik word eerder angstig als ik denk aan op de fiets stappen of tripjes met de auto maken. Nou ben ik van mezelf best angstig aangelegd dus ik vind het lastig om te bepalen of ik meer kan gaan doen en dat het gewoon angst is waar ik overheen moet stappen of dat ik er nog niet klaar voor ben. Heb dus wel geen tot nauwelijks lichamelijke klachten meer. Herkent iemand dit? Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
Sinds inmiddels ruim 7 maanden in een burn out. Qua klachten gaat het echt heel goed! Nauwelijks klachten meer en had aan het begin last van constante hartkloppingen, extreme vermoeidheid, heel veel angsten, misselijk, opgejaagd gevoel etc.
Nu is mijn vraag: wanneer ben ik weer klaar voor de wereld? Ik heb de afgelopen 7 maanden niks ondernomen, geen vriendinnen gezien, weinig buiten geweest, los van mijn dagelijkse wandelingen.
Ik hoor van iedereen die een burn out heeft gehad dat je lichaam naar je terug communiceert dat je er klaar voor bent en dat je dus vanzelf weer zin krijgt om dingen te doen. Bij mij ontbreekt de zin nog.. ik word eerder angstig als ik denk aan op de fiets stappen of tripjes met de auto maken. Nou ben ik van mezelf best angstig aangelegd dus ik vind het lastig om te bepalen of ik meer kan gaan doen en dat het gewoon angst is waar ik overheen moet stappen of dat ik er nog niet klaar voor ben. Heb dus wel geen tot nauwelijks lichamelijke klachten meer. Herkent iemand dit? Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
K.
30-04-2023
laatste reactie: 02-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi K.,
Ik denk dat als je er nog tegenop ziet om dingen te doen, je er beter nog maar langzaam mee kan beginnen. Kleine stapjes: ga eens kort iets doen en kijk hoe dat gaat.
Je er overheen zetten lijkt me geen goed idee, neem je angst/onzekerheid vooral serieus. Het is wel goed om jezelf een beetje uit te dagen zodat je uiteindelijk steeds weer wat meer gaat doen. Maar gun jezelf daar de tijd voor, zou ik zeggen.
Ik was zelf ook heel erg bezig met de vraag: wanneer kan ik weer ‘meedoen’. Mij heeft het niet geholpen. Ik luister nu heel erg naar mijn gevoel en probeer te doen waar ik zin in heb. En ik merk dat ik juist daardoor best al wel weer veel kan ondernemen (wel vaak kort).
Sterkte gewenst!
Ik denk dat als je er nog tegenop ziet om dingen te doen, je er beter nog maar langzaam mee kan beginnen. Kleine stapjes: ga eens kort iets doen en kijk hoe dat gaat.
Je er overheen zetten lijkt me geen goed idee, neem je angst/onzekerheid vooral serieus. Het is wel goed om jezelf een beetje uit te dagen zodat je uiteindelijk steeds weer wat meer gaat doen. Maar gun jezelf daar de tijd voor, zou ik zeggen.
Ik was zelf ook heel erg bezig met de vraag: wanneer kan ik weer ‘meedoen’. Mij heeft het niet geholpen. Ik luister nu heel erg naar mijn gevoel en probeer te doen waar ik zin in heb. En ik merk dat ik juist daardoor best al wel weer veel kan ondernemen (wel vaak kort).
Sterkte gewenst!
Y.
30-04-2023
Reactie:
Dankjewel voor je reactie! Lijkt me inderdaad goed het rustig op te bouwen, maar mezelf wel steeds een een klein beetje uit te dagen. Dat ga ik nu maar doen dan!
K.
01-05-2023
Reactie:
Succes! Dat is inderdaad heel wijs. Steeds iets proberen. Je grenzen proberen aan te voelen bij een activiteit, deze bewaken en op reageren.
Misschien dat je dat nog wel moet leren? Je grenzen aanvoelen? Omdat je niet voor niets in een burn out bent terecht gekomen. (Moest ik ingg wel, en ja, ik ben keihard nog op mijn plaat gegaan)
Misschien dat je dat nog wel moet leren? Je grenzen aanvoelen? Omdat je niet voor niets in een burn out bent terecht gekomen. (Moest ik ingg wel, en ja, ik ben keihard nog op mijn plaat gegaan)
madeliefje
01-05-2023
Reactie:
Dat is inderdaad wat ik nog moet leren! Daarvoor loop ik nu al een paar maanden bij een haptonoom. Ik hoop oprecht dat ik genoeg geleerd heb om terugvallen te voorkomen. Wederom dank voor je reactie. Jij ook succes en de beste wensen!
Anoniem
02-05-2023
Mijn gezicht verstarde geheel (Verhaal 465)
Puur uit nieuwsgierigheid of jullie dit herkennen.
Ik weet nog heel goed waar ik was en wat de situatie was toen bij mij ineens een knop omging. Mijn gezicht verstarde geheel. Alsof mijn gelaatsspieren 'verlamd' zijn of juist aangespannen (weet het niet precies). In ieder geval werd spontaan en ontspannen lachen vanaf dat moment een stuk moeizamer.
Is dit herkenbaar?
Ik weet nog heel goed waar ik was en wat de situatie was toen bij mij ineens een knop omging. Mijn gezicht verstarde geheel. Alsof mijn gelaatsspieren 'verlamd' zijn of juist aangespannen (weet het niet precies). In ieder geval werd spontaan en ontspannen lachen vanaf dat moment een stuk moeizamer.
Is dit herkenbaar?
Frank
01-05-2023
laatste reactie: 02-05-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mijn kaken doen pijn van het gemaakt lachen als ik in een sociale situatie ben geweest, herken het dus helemaal.
Ik denk dat we ook veel een masker opzetten in de buitenwereld maar dat vraagt energie, energie die we nu niet hebben
Ik denk dat we ook veel een masker opzetten in de buitenwereld maar dat vraagt energie, energie die we nu niet hebben
J
02-05-2023
Reactie:
Hi J, zeker herkenbaar, maar ik bedoel dat je gezichtsspieren iedere dag als het ware verstijfd aanvoelen. Dus een uitgestreken, vermoeid gevoeld. Als ik erg moe ben dan gaan mijn ogen ook 'hangen' en beginnen mijn ogen spontaan te tranen. Het idiote is dat dit soms gebeurt als ik net wakker ben en prima heb geslapen. M.a.w. er zit nog heeeel veel slaap dat er uit moet.
En het 2e idiote is, dat je bij ieder minimaal piezeltje energie jezelf gelijk 'goed' voelt en denkt dat alles eindelijk voorbij is...maar nee... natuurlijk niet. Dat maakt alles zo vreselijk frustrerend. Alsof het gips net verwijderd is dat maandenlang om je been zat en je gelijk wilt gaan rennen.
En het 2e idiote is, dat je bij ieder minimaal piezeltje energie jezelf gelijk 'goed' voelt en denkt dat alles eindelijk voorbij is...maar nee... natuurlijk niet. Dat maakt alles zo vreselijk frustrerend. Alsof het gips net verwijderd is dat maandenlang om je been zat en je gelijk wilt gaan rennen.
Frank
02-05-2023
Reactie:
Het gebeurd bij mij als ik oververmoeid ben. Of overprikkeld. Is denk ik gewoon een signaal van je lichaam om te laten weten dat het teveel is.
Heb tegenwoordig zelfs last van een keelblokkade als er iets gebeurd wat ik niet fijn vind.
Heb tegenwoordig zelfs last van een keelblokkade als er iets gebeurd wat ik niet fijn vind.
Madeliefje
02-05-2023
Ik vind het een ware hel! (Verhaal 466)
Hallo allemaal,
Sinds een week of 5 heb ik diagnose burn-out en ik vind het een ware hel! Ken mezelf totaal niet meer en ben veranderd in een draak van een mens (kort lontje, irriteer me aan alles, vooral geluiden ervaar ik als zeer hinderlijk en dat met 3 pubers en een man die verslaafd zijn aan tiktok en instagram) Ik ben erg benieuwd hoe jullie gezinnen omgaan met t feit dat je een burnout hebt. Is er begrip? Krijg je steun? Heb vaak t gevoel alsof mijn gezin het niet echt begrijpt (ik begrijp burnout zelf niet eens)
Liefs
Sinds een week of 5 heb ik diagnose burn-out en ik vind het een ware hel! Ken mezelf totaal niet meer en ben veranderd in een draak van een mens (kort lontje, irriteer me aan alles, vooral geluiden ervaar ik als zeer hinderlijk en dat met 3 pubers en een man die verslaafd zijn aan tiktok en instagram) Ik ben erg benieuwd hoe jullie gezinnen omgaan met t feit dat je een burnout hebt. Is er begrip? Krijg je steun? Heb vaak t gevoel alsof mijn gezin het niet echt begrijpt (ik begrijp burnout zelf niet eens)
Liefs
Charlotte
02-05-2023
laatste reactie: 02-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Charlotte, wat een vervelende situatie. Ik ben vader, samenwonend en we hebben 2 kinderen (15 en 20). We praten er heel open over thuis. Je kunt burnout beter uitleggen als je het zelf wat meer begrijpt. Daarnaast is mijn vriendin ooit burnout geweest en snapt volledig wat de situatie is. Het enige probleem ben ik zelf. Ik heb ongelooflijk veel moeite met niets doen. Mijzelf ziek en zielig vinden. Op een of andere manier geef ik daar niet aan toe, terwijl dat de basis is. Mijn vriendin heeft mij een dagschema gegeven en daar houd ik mij nu aan (bijv verplicht op bed tussen 13:00 en 15:00. Als het lukt slapen, en anders gewoon niets doen. Sinds ik dat doe merk ik pas hoe enorme veel vermoeidheid er in mij zit. Maw het komt daardoor helemaal los. Dus hoe meer ik slaap , des te brakker ik mij voel. Maar dit schijnt in de beginfase normaal te zijn. Dat ze tiktokken, instagrammen zou ik als een voordeel zien. Ze vragen dan geen aandacht van jou. Precies wat je nodig hebt vanwege rust en zorg voor jezelf. En maak je vooral nergens druk om. Als zij het niet doen, dan hoef jij het zeker niet te doen. Wees lief voor jezelf.
Anoniem
02-05-2023
Reactie:
Herkenbaar. Geluiden zijn heel vervelend. Ik haal gewoon altijd zijn oordopjes op en vraag aan mijn man om dat in te doen. Het is heel vervelend om overprikkeld te raken van zulke geluiden, terwijl je je energie beter kan gebruiken.
Ik ga ook wel eens naar boven. Om zo zelf rust te pakken.
Ik ga ook wel eens naar boven. Om zo zelf rust te pakken.
Madeliefje
02-05-2023
Chronisch probleem: optimisme (Verhaal 463)
Naast burn-out, lijd ik aan een chronisch ander probleem en dat is optimisme.
Iedere keer trap ik er weer in. Vanochtend voelde ik mij als een krant en rond 13:00 ging ik 'eventjes' op de bank liggen..binnen een paar seconden was ik in slaap gevallen. Ik word wakker en door het warme weer denk ik...ik ga eventjes magnums halen bij de Appie. Eerst wilde ik fietsen, maar dacht verstandig te zijn door met de auto te gaan. Ik loop naar buiten, zie de auto en voel direct dat het gewoon teveel is en ben maar weer in de tuin gaan zitten....
Heeft iemand een middel hiertegen? Gisteren was ik namelijk wel eventjes gaan fietsen naar het winkelcentrum en terwijl ik mijn fiets op slot zette, bekroop mij direct het gevoel dat ik naar huis wilde ..intense behoefte aan rust. Alsof ik wilde rennen naar huis, wat zich dan in spanning omzet.
Ik vraag mij af hoe ik mijzelf dwing om niet meer te denken dat ik dit soort dingen 'eventjes' kan gaan doen
, maar mij besef dat mijn lichaam en geest voorlopig niets kunnen hebben.
Iedere keer trap ik er weer in. Vanochtend voelde ik mij als een krant en rond 13:00 ging ik 'eventjes' op de bank liggen..binnen een paar seconden was ik in slaap gevallen. Ik word wakker en door het warme weer denk ik...ik ga eventjes magnums halen bij de Appie. Eerst wilde ik fietsen, maar dacht verstandig te zijn door met de auto te gaan. Ik loop naar buiten, zie de auto en voel direct dat het gewoon teveel is en ben maar weer in de tuin gaan zitten....
Heeft iemand een middel hiertegen? Gisteren was ik namelijk wel eventjes gaan fietsen naar het winkelcentrum en terwijl ik mijn fiets op slot zette, bekroop mij direct het gevoel dat ik naar huis wilde ..intense behoefte aan rust. Alsof ik wilde rennen naar huis, wat zich dan in spanning omzet.
Ik vraag mij af hoe ik mijzelf dwing om niet meer te denken dat ik dit soort dingen 'eventjes' kan gaan doen
, maar mij besef dat mijn lichaam en geest voorlopig niets kunnen hebben.
Anoniem
30-04-2023
laatste reactie: 02-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Met vallen en opstaan. Het probleem is dat je continue in actieve stand staat en dat je alleen door zoveel mogelijk te rusten terug naar een "normale" stand kan.
Wat ik zelf "probeer" is op vaste tijdstippen doorheen de dag neer te gaan liggen. Want het is pas dan dat ik eigenlijk voel dat ik in overdrive sta en besef dat ik eigenlijk gewoon moet rusten.
Zolang ik rondloop voel ik het gewoonweg (nog) niet.
Wat ik zelf "probeer" is op vaste tijdstippen doorheen de dag neer te gaan liggen. Want het is pas dan dat ik eigenlijk voel dat ik in overdrive sta en besef dat ik eigenlijk gewoon moet rusten.
Zolang ik rondloop voel ik het gewoonweg (nog) niet.
J
30-04-2023
Reactie:
Je omschrijft het perfect. Zolang je rondloopt voel je de vermoeidheid gewoon niet. Je bent er gevoelloos voor geworden of weet simpelweg niet waar de grens ligt.
Kan aan mij liggen, maar als iedere smartwatch in staat is om je bloeddruk, bewegingen, stappen, etc. te meten, om je vervolgens te verleiden om méér te bewegen, dan zou er eigenlijk ook een app moeten bestaan die juist stimuleert om geregeld rust te nemen. Zo niet...gat in de markt.
Kan aan mij liggen, maar als iedere smartwatch in staat is om je bloeddruk, bewegingen, stappen, etc. te meten, om je vervolgens te verleiden om méér te bewegen, dan zou er eigenlijk ook een app moeten bestaan die juist stimuleert om geregeld rust te nemen. Zo niet...gat in de markt.
Anoniem
30-04-2023
Reactie:
Ik heb al gelijk klachten bij staan lopen bewegen enz als ik te veel achter elkaar aan t doen ben begin me lichaam zich letterlijk aan te spannen . Ik ervaar continu een hoge spierspanning zelf met de medicatie. Ervaar je dit ook. Meestal als ik na de supermarkten ga dan neem ik eerst bewust rust
Anoniem
30-04-2023
Reactie:
Ben je op die momenten echt moe of gaat je vluchtsysteem aan? Dat laatste is bij mij namelijk vaak het geval en daar word je automatisch gelijk ook zeer moe van. Dat is best moeilijk te onderscheiden merk ik. Soms heb ik dagen dat ik een beetje doorzet en niet toegeef aan dat gevoel en dat het eigenlijk allemaal wel gaat, maar er zijn ook dagen dat mijn benen te zwaar worden en ik uiteindelijk thuis echt een dutje moet doen.
Goed om na te gaan of je in een stress-respons (paniekreactie) zit of dat je gewoon echt heel moe bent. Het zal allebei namelijk voorkomen en bij vluchtsysteem is het juist wél goed soms om door te zetten. Autorijden zou ik dan echter niet doen, misschien alleen een klein stukje lopen om aan te voelen hoe het met je lijf gaat en wat vertrouwen weer in je lichaam te krijgen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Goed om na te gaan of je in een stress-respons (paniekreactie) zit of dat je gewoon echt heel moe bent. Het zal allebei namelijk voorkomen en bij vluchtsysteem is het juist wél goed soms om door te zetten. Autorijden zou ik dan echter niet doen, misschien alleen een klein stukje lopen om aan te voelen hoe het met je lijf gaat en wat vertrouwen weer in je lichaam te krijgen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Anoniem
02-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik gun het werkelijk geen mens toe (Verhaal 333)
Ik zelf zit denk ik 2,5 jaar in een burnout. Ik herken bijna iets in alle verhalen. Slapeloosheid, maagpijn,duizelig enorm brandende ogen, geen overzicht hebben, 24/7 gejaagd en angstig. Doodmoe maar ook weer extreem wakker en gespannen. Schrikken een overslaan hart, zwakte in benen. Ijskoude tintelende voeten, continue hoofdpijn, pijnlijke nekspieren en ga maar door met de enorme waslijst. En dan staat de ene klacht op de voorgrond en dan weer de ander en het is alle aal zwaar RUK.
Maar na een covid infectie (maanden geleden) kamp ik met de volgende klacht ik ben benieuwd is dit ook burnout of meer covid gericht:
Een enorme ruis in mijn hoofd. Vastgestelde tinitus aan 1 oor en ook daadwerkelijk gehoorschade (gehoorverlies links). Maar vooral in de nacht een enorme druk op beide oren en daarbij een hele typische hoofdpijn en druk op voorhoofd. Overdag ben ik dan ook totaal overprikkeld en is een enorm veel ruis in mijn hoofd ben dizzy. Dit maakt me dab ook misselijk en op den duur weer slechter slapen en overdag een erg "verzwakt " gevoel alsof ik out ga.
Lieve mensen sterkte allemaal het is zo'n enorme hel.....ik gun het werkelijk geen mens toe.
Maar na een covid infectie (maanden geleden) kamp ik met de volgende klacht ik ben benieuwd is dit ook burnout of meer covid gericht:
Een enorme ruis in mijn hoofd. Vastgestelde tinitus aan 1 oor en ook daadwerkelijk gehoorschade (gehoorverlies links). Maar vooral in de nacht een enorme druk op beide oren en daarbij een hele typische hoofdpijn en druk op voorhoofd. Overdag ben ik dan ook totaal overprikkeld en is een enorm veel ruis in mijn hoofd ben dizzy. Dit maakt me dab ook misselijk en op den duur weer slechter slapen en overdag een erg "verzwakt " gevoel alsof ik out ga.
Lieve mensen sterkte allemaal het is zo'n enorme hel.....ik gun het werkelijk geen mens toe.
Anoniem
23-12-2022
laatste reactie: 30-04-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken dit maar al te goed. Heb nu vijf weken geleden corona gehad en ben enorm snel overprikkeld nu, schrik snel, nu ook weer erg nerveus met vlagen. En soms door de overprikkeling een onstabiel gevoel in mijn lijf.
Zoals b12 wat hierboven wordt gezegd is het niet. B12, actief b12 en mma zijn allemaal een paar keer getest en als de rest vd waslijst wat weleens gezegd wordt. Helaas is zowel long covid als een burnout een disbalans van het autonoom zenuwstelsel, dus wat nu wat is? Toch maar weer rust, ontspanning en niet teveel piekeren...zo lastig ;)
Oh ja bij mij werken zo ongeveer alle supplementen, medicijnen veeeeel te heftig. Dus ik adviseer altijd niet zomaar van alles gaan slikken aan vitamines, supplementen...liever eerst testen of je überhaupt tekorten hebt (even een algemeen advies :))
Zoals b12 wat hierboven wordt gezegd is het niet. B12, actief b12 en mma zijn allemaal een paar keer getest en als de rest vd waslijst wat weleens gezegd wordt. Helaas is zowel long covid als een burnout een disbalans van het autonoom zenuwstelsel, dus wat nu wat is? Toch maar weer rust, ontspanning en niet teveel piekeren...zo lastig ;)
Oh ja bij mij werken zo ongeveer alle supplementen, medicijnen veeeeel te heftig. Dus ik adviseer altijd niet zomaar van alles gaan slikken aan vitamines, supplementen...liever eerst testen of je überhaupt tekorten hebt (even een algemeen advies :))
Eefje
31-12-2022
Reactie:
Hoi Eefje,
Ik heb ook B12 enz laten checken en inderdaad daar ligt het niet aan.
Ik slik ook geen pillen en supplementen ik geloof daar namelijk niet in
Ik probeer rust te pakken, gezond te eten en veel wandelen in de natuur. Hopelijk kalmeert dat zrnuwstelsel ooit weer. 2,5 is echt lang en wat zou ik toch graag weer willen kunnen genieten zoals de rest in mijn omgeving. Sterkte allemaal 🙏
Ik heb ook B12 enz laten checken en inderdaad daar ligt het niet aan.
Ik slik ook geen pillen en supplementen ik geloof daar namelijk niet in
Ik probeer rust te pakken, gezond te eten en veel wandelen in de natuur. Hopelijk kalmeert dat zrnuwstelsel ooit weer. 2,5 is echt lang en wat zou ik toch graag weer willen kunnen genieten zoals de rest in mijn omgeving. Sterkte allemaal 🙏
Anoniem
01-01-2023
Reactie:
Ik snap je zo goed! Voor mij nu anderhalf jaar, daarvoor ook al een keer een jaar... Ik ken verschillende mensen inmiddels die er echt lang over doen, maar het komt goed...echt waar. Sterkte!
Eefje
01-01-2023
Reactie:
Ik zit er ook bijna anderhalf jaar in, blijf et moeilijk vinden gister de hele dag beetje angstig gespannen gevoel en lichtelijk duizelig. Geen tv kunnen verdragen. Ga ik wandelen in het bos voel ik me beter dan als.ik een rondje door de buurt wandel ik ben dan wat meer gespannen duizelig en lichtelijk angstig, merken jullie ook verschil. Soms als de spanning te hoog oploop krijg ik het gevoel flauw te vallen. Pff zo vermoeiend.
Anoniem
03-01-2023
Reactie:
Ik ga ook beter in de natuur als in een woonwijk. Ik herken alles wat je schrijft. Gevoel van out gaan heb ik ook vaak!
Sterkte
Sterkte
Anoniem
03-01-2023
Reactie:
Hi,
Ik ben 100% doof geweest, linkerkant ook.
Overnacht had het noodlot toegeslegen, ik stond op en kon links noets meer horen, ik ben nu 3 jaar verder en het is tot op een verschil van 10% met rechts gekomen,
Ik ben door de lastigste en zwaarste periode van mijn leven gegaan, ik moest s´nachts de lakens verversen van mijn bed omdat ik ze kletsnat had gezweet.. ik was continu in angst en kon niets meer.. ik kon zelfs net meer schrijven.. ik ben dan enkele weken thuis geweest maar niet meer dan dat..
Misschien te kort zelfs..
Ik ben nu wel aan de betere hand maar heb nog veel last van panische angst bij stressmomenten.. dan vergeet ik ook alles en is mijn concentratie gewoon weg..
Ik ben 100% doof geweest, linkerkant ook.
Overnacht had het noodlot toegeslegen, ik stond op en kon links noets meer horen, ik ben nu 3 jaar verder en het is tot op een verschil van 10% met rechts gekomen,
Ik ben door de lastigste en zwaarste periode van mijn leven gegaan, ik moest s´nachts de lakens verversen van mijn bed omdat ik ze kletsnat had gezweet.. ik was continu in angst en kon niets meer.. ik kon zelfs net meer schrijven.. ik ben dan enkele weken thuis geweest maar niet meer dan dat..
Misschien te kort zelfs..
Ik ben nu wel aan de betere hand maar heb nog veel last van panische angst bij stressmomenten.. dan vergeet ik ook alles en is mijn concentratie gewoon weg..
Bert
30-04-2023
Gejaagd gevoel (Verhaal 428)
Hallo allemaal ik vraag me af of ik een burn-out heb
In het kort ik voel me al een tijdje niet meer me zelf
Laatste tijd ben ik heel moe en vallen me ogen in de middag gewoon dicht veder heb ik een snelle adem haling en heb ik last van veel zuchten veder heb in een gejaagd gevoel en voel ik me nergens echt toe instaat en alles waar ik vroeger van kon genieten kwa hobby of game is totaal weg ik ben alleen maar met me lichaam bezig hart overslagen me adem ik wordt gek zo iemand de zelfde symptomen?
In het kort ik voel me al een tijdje niet meer me zelf
Laatste tijd ben ik heel moe en vallen me ogen in de middag gewoon dicht veder heb ik een snelle adem haling en heb ik last van veel zuchten veder heb in een gejaagd gevoel en voel ik me nergens echt toe instaat en alles waar ik vroeger van kon genieten kwa hobby of game is totaal weg ik ben alleen maar met me lichaam bezig hart overslagen me adem ik wordt gek zo iemand de zelfde symptomen?
Nando
14-04-2023
laatste reactie: 30-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Best eens naar de dokter of psycholoog gaan, zijn zijn beter geschikt om een gepaste diagnose te geven.
Je kan ook overspannen zijn zonder een burn-out te hebben, of de klachten zouden op een medische aandoening kunnen wijzen. Sowieso best een professional raadplegen.
Je kan ook overspannen zijn zonder een burn-out te hebben, of de klachten zouden op een medische aandoening kunnen wijzen. Sowieso best een professional raadplegen.
H
14-04-2023
Reactie:
Het lijkt er wel op Nando, maar ga vooral naar je huisarts. Het zijn in ieder geval wel tekens die lijken op stress. Om het gelijk burn-out te noemen gaat misschien te ver, maar je hebt duidelijk spanning in je lijf (hartoverslagen, hyperventilatie, gejaagd, etc.)
Je moet echt z.s.m. hiermee aan de slag.
Je moet echt z.s.m. hiermee aan de slag.
Dennis
15-04-2023
Reactie:
Ik ben helaas ook maar met die hartoverslagen bezig .
Ik twijfel ook of ik een burn out heb .
Ik heb wel alle symptomen ervan
Ik twijfel ook of ik een burn out heb .
Ik heb wel alle symptomen ervan
Anoniem
30-04-2023
Hartkloppingen weg en weer terug (Verhaal 351)
Zijn er mensen bij wie de hartkloppingen helemaal weg zijn geweest en die vervolgens een terugval hebben gehad en ze er weer waren?
Bij mij zijn de hartkloppingen 9 dagen weggeweest. Vervolgens dacht ik weer wat te kunnen, maar toch te veel gedaan en weer teruggevallen. Nu zijn de hartkloppingen er weer 24/7. Zo frustrerend…
Bij mij zijn de hartkloppingen 9 dagen weggeweest. Vervolgens dacht ik weer wat te kunnen, maar toch te veel gedaan en weer teruggevallen. Nu zijn de hartkloppingen er weer 24/7. Zo frustrerend…
R.
23-01-2023
laatste reactie: 30-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
idd, herkenbaar. Met druk op de borst. ik probeer dan gewoon wat ademhalingsoefeningen, soms helpt dit
Anoniem
24-01-2023
Reactie:
Jep, het is een overspannen zenuwstelsel, dus als je teveel doet en teveel stress ervaart gaat je zenuwstelsel weer gekke dingen doen, waaronder hartkloppingen.
Taco
24-01-2023
Reactie:
Voelt dit dan als overslagen ?
Of echt een te snelle hartslag ?
Of echt een te snelle hartslag ?
Anoniem
30-04-2023
Ik ben bang en angstig dat ik ziek ben (Verhaal 291)
Ik ben bang en angstig dat ik ziek ben .
6 weken geleden heb ik s’nachts toen ik van mijn werk weer kwam , een heftige benauwdheid aanval gehad . Deze duurde wel een uur voor dat ik weer een beet normaal kon ademen.
Ik vind het dood eng , s’morgens contact gehad met de huisarts en die zei dat ik een paniekaanval heb gehad . 2 weken later s’nachts het gevoel dat ik iets met mijn hart had, naar de spoedeisende hulp gegaan en gelijk door naar de hartbewaking eerste hulp. Alles gecontroleerd en was niks geen bijzonders gelukkig 🍀 dacht ik toen. Ik heb zelfs nog meegedaan aan een onderzoek “hart klachten bij vrouwen”. Dit was een dagopname st scan , hartfilmpje , ego , bloedafname enzv . Ook dit was allemaal goed. Maar goed mijn klachten zijn nog het zelfde . Het vervelende is gewoon dat ik een beklemmend gevoel heb en het gevoel dat ik steeds benauwd ben . En dan gaat er van alles door mijn hoofd . Ik ben net in behandeling bij psycholoog en fysio . Maar dit is gewoon allemaal een heel vervelend gevoel . Wie heeft er voor mij tips ?
6 weken geleden heb ik s’nachts toen ik van mijn werk weer kwam , een heftige benauwdheid aanval gehad . Deze duurde wel een uur voor dat ik weer een beet normaal kon ademen.
Ik vind het dood eng , s’morgens contact gehad met de huisarts en die zei dat ik een paniekaanval heb gehad . 2 weken later s’nachts het gevoel dat ik iets met mijn hart had, naar de spoedeisende hulp gegaan en gelijk door naar de hartbewaking eerste hulp. Alles gecontroleerd en was niks geen bijzonders gelukkig 🍀 dacht ik toen. Ik heb zelfs nog meegedaan aan een onderzoek “hart klachten bij vrouwen”. Dit was een dagopname st scan , hartfilmpje , ego , bloedafname enzv . Ook dit was allemaal goed. Maar goed mijn klachten zijn nog het zelfde . Het vervelende is gewoon dat ik een beklemmend gevoel heb en het gevoel dat ik steeds benauwd ben . En dan gaat er van alles door mijn hoofd . Ik ben net in behandeling bij psycholoog en fysio . Maar dit is gewoon allemaal een heel vervelend gevoel . Wie heeft er voor mij tips ?
Anoniem
29-10-2022
laatste reactie: 30-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas geen tips voor je maar ik herken jou klachten 100%.
Ik heb al zoveel onderzoeken gehad maar ook met gerust stelling blijven de klachten heftig aanwezig .
Ik heb al zoveel onderzoeken gehad maar ook met gerust stelling blijven de klachten heftig aanwezig .
Anoniem
30-04-2023
Ik kan niet diep genoeg ademhalen (Verhaal 460)
Ik heb burn out klachten, ik kan niet diep genoeg ademhalen dan krijg ik te weinig lucht. Mijn adem blijft oppervlakkig. Hierdoor krijg ik ook last van mijn spieren in m’n nek en keel. Ook heb ik oorsuizen en ben extreem moe. De ene week slaap ik overdag 2 uur en in de nacht nog de hele nacht door (dan maak ik wel 10 uur), de andere week lig ik nachten wakker terwijl ik hartstikke moe ben. Dit is voornamelijk als ik te veel gedaan heb of overprikkeld ben. Zaterdag heb ik een bruiloft gehad en nu heb ik al weer 3 dagen een soort hyperventilaties. Op de dag zelf niks aan de hand, daarna weer extreem moe. Is dit dan te veel geweest? Dag zelf ben ik niet moe. Ik let op mijn adem, dubbel zo lang uitademen, maar het doorademen lukt niet. Ik werk momenteel halve dagen de andere halve dag vul ik met yoga, wandelen, lezen, meditaties en slapen. Wat kan ik verder aan deze kortademigheid doen en hebben meer mensen hier last van? Is dit oude stress die nog in je lichaam zit? Zo ja wat kun je hier aan doen want ik ervaar momenteel geen stress. Wel de klachten nog..
Milou
26-04-2023
laatste reactie: 29-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja als je er na een bruiloft zo lang af ligt was het uiteraard teveel! Je mag best een dagje wat moe zijn, niet dagen extreem moe.
Taco
27-04-2023
Reactie:
Ja als je er na een bruiloft zo lang af ligt was het uiteraard teveel! Je mag best een dagje wat moe zijn, niet dagen extreem moe.
Taco
27-04-2023
Reactie:
Ik heb ook last van het niet diep door kunnen ademen. Bij mij is het inderdaad spanning die er al maanden in zit en nog moet loskomen.
Gister mee naar de fysio geweest toevallig. Met haar een oefening gedaan: ga op je rug liggen en leg iets van 0.5 - 1 kilo op je buik, daar ga je naartoe ademen. In door je neus en langzaam uit door je mond. Dit gaat het beste met wat getuite lippen. Ik oefen dit nu 3 x 10 ademhalingen ‘s ochtends en nog een keer ‘s avonds.
Let op je kan hier wel een beetje duizelig van worden maar dat schijnt normaal te zijn. Je lichaam moet weer gaan leren ontspannen te ademen als het ware.
In elk geval zijn je klachten dus heel herkenbaar, sterkte ermee!
Gister mee naar de fysio geweest toevallig. Met haar een oefening gedaan: ga op je rug liggen en leg iets van 0.5 - 1 kilo op je buik, daar ga je naartoe ademen. In door je neus en langzaam uit door je mond. Dit gaat het beste met wat getuite lippen. Ik oefen dit nu 3 x 10 ademhalingen ‘s ochtends en nog een keer ‘s avonds.
Let op je kan hier wel een beetje duizelig van worden maar dat schijnt normaal te zijn. Je lichaam moet weer gaan leren ontspannen te ademen als het ware.
In elk geval zijn je klachten dus heel herkenbaar, sterkte ermee!
Y.
27-04-2023
Reactie:
Hi Milou, zelfde ervaringen. Ik was met Koningsdag er toch op uit getrokken. Alhoewel ik mij s'ochtends al compleet gesloopt voelde en ik s'middags probeerde te slapen, maar van de spanning niet kon, was ik alsnog naar het lokale park gegaan waar het heel gezellig was. Ik had verwacht dat ik binnen een 1/2 uurtje alweer thuis zou zijn (of eerder), maar uiteindelijk urenlang tot het einde gebleven. De volgende dag was ik wederom moe, maar ik weet zeker dat ik mij misschien hetzelfde of zelfs slechter had gevoeld als ik niet was gegaan. M.a.w. dit soort dingen moet je blijven doen om uit je cocon te komen. Alleen de leuke dingen...geen moetjes. Voor mijn gevoel ben ik ook niet meer echt gespannen, maar soms betrap ik mijzelf er op dat ik kort en snel adem. Waarom? Soms geen flauw idee. Dit geldt ook voor momenten dat ik na 2 uur slapen middernacht wakker wordt en denk dat ik 8 uur of langer geslapen heb. Voel mij dan heel fit. Geen pijl op te trekken...Kortom, allemaal onderdeel van het herstelproces.
Dennis
29-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Elke dag voel ik me rot (Verhaal 218)
Op dit moment zit ik al 13 maanden met burn-out klachten.
Elke dag voel ik me rot, maakt niet uit wat ik doe.
Kan me moeilijk ontspannen, ben stil. Geniet niet, ik ben niet mezelf. Kan me overal druk over maken. Ben bang dat het nooit meer overgaat. Slaap slecht, nooit geweten dat een mens zich zo rot kan voelen.
Ik had gehoopt dat het binnen een jaar over zou zijn. Ik ga wel een paar keer in de week naar mijn werk.
De zin in dingen is ook weg. Erg vervelend.
Elke dag voel ik me rot, maakt niet uit wat ik doe.
Kan me moeilijk ontspannen, ben stil. Geniet niet, ik ben niet mezelf. Kan me overal druk over maken. Ben bang dat het nooit meer overgaat. Slaap slecht, nooit geweten dat een mens zich zo rot kan voelen.
Ik had gehoopt dat het binnen een jaar over zou zijn. Ik ga wel een paar keer in de week naar mijn werk.
De zin in dingen is ook weg. Erg vervelend.
Anoniem
01-07-2022
laatste reactie: 29-04-2023
19Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De eerste 9 maanden constant een wazig gevoel gehad, dat is nu gelukkig weg.
Ook lich klachten, ademhaling, veel boeren, last van het hoofd.
Ook lich klachten, ademhaling, veel boeren, last van het hoofd.
Anoniem
01-07-2022
Reactie:
Ik heb dat ook dat vele boeren.. denk dat je ook wel het duizelig gevoel in je hoofd hebt.. of als je buik aangespannen voelt
Anoniem
01-07-2022
Reactie:
Klopt, dat heb ik ook. Zal wel stress zijn.
En ik heb soms het gevoel dat mijn hoofd niet goed werkt.
Veel zorgen maken. Druk malen om dingen.
Heel vervelend
En ik heb soms het gevoel dat mijn hoofd niet goed werkt.
Veel zorgen maken. Druk malen om dingen.
Heel vervelend
Anoniem
01-07-2022
Reactie:
Jeetje wat vervelend voor je. Ik zit in soort zelfde situatie. Probeer toch elke dag dankbaar te zijn voor kleine dingen. Dak boven mijn hoofd, eten bijvoorbeeld. Zo probeer ik nier te blijven hangen in negativiteit.
Veel sterkte
Veel sterkte
Eric
27-07-2022
Reactie:
Ik vind het knap dat je al werkt ik zit nu 1 jaar in mijn burnout. Werken lukt nog niet kan nog niet met openbaar vervoer reizen. Kan niet tegen drukke plekken. Zoals een drukke stad zelfs boodschappen doen voelt al gauw raar in mijn hoofd word nog vaker duizelig. Mijn ogen zijn ook snel vermoeid door licht of door inspanning zoals tv kijken of op de tel. Nog snel duizelig bij te veel achter elkaar poetsen. Het duurt inderdaad lang.. maar als ik het vergelijk met 1 jaar geleden dat ik niks meer kon zie ik toch kleine stapjes vooruit. Blijf positief je lichaam heeft wat meer tijd nodig. Maar het komt goed. Gr
Anoniem
28-07-2022
Reactie:
Heel herkenbaar. Zit nu meer dan 1 jaar in burnout en lijkt geen einde aan te komen. Heb zelf ook soms het gevoel dat dit niet meer goed gaat komen. Ik was mijn werk aan het opbouwen maar heb me weer volledig ziek moeten melden na een behoorlijke terugslag. Terug bij af dus. En dan maar de moed erin blijven houden terwijl dit steeds moeilijker wordt. Voel me nu al jaren slecht en ging maar door en door totdat de echte klap kwam. Daarna ging het met vlagen wat beter en nu lijkt het alsof ik weer terug bij af ben.
Bert
21-08-2022
Reactie:
TIP VOOR ALLE MENSEN: LAAT JULLIE B12 TESTEN!! BURN-OUT KLACHTEN BLIJKEN VAAK DOOR B12 TEKORT TE KOMEN. DIT TESTEN MOET GOED GEBEUREN. B12, METHYLMALONZUUR, HOMOCYSTEÏNE. JE WORDT STAP VOOR STAP GEHOLPEN IN DE FACEBOOK GROEP: B12 DE VERGETEN ZIEKTE. ZE HEBBEN MIJ GERED. IK KRIJG NU 2 B12 INJECTIES PER WEEK. MIJN TE KORT WAS EXTREEM. HERSTEL DUURT LANG, HOE ERGER HET TE KORT HOE LANGER HET HERSTEL. ALSJEBLIEFT MELD JE AAN EN BLIJF NIET SUKKELEN. GEEN B12 SMELT TABLETTEN NEMEN!!
EK
01-11-2022
Reactie:
Dat boeren daar heb ik ook vreselijk last van gehad. Niet schrikken. Maar na mijn hartaanval kreeg ik maagbeschermers die eigenlijk horen bij die andere maagonvriendelijke pil. Maar weg waren de klachten. Als ik nu stop daarmee komen de boeren en vreselijke maagklachten terug. Misschien verkrijgbaar via arts? Ze zijn ook bij de drogist verkrijgbaar maar veel te weinig pillen voor veel geld. Maar ze helpen abnormaal goed.
Anoniem
04-02-2023
Reactie:
Wat heel goed helpt bij een depressie zijn die omega pillen gemaakt van plankton. (Niet van vis dus) Dit is geen reclame. Ik krijg er het gevoel van vroeger van terug. Je weet wel. Lekker thuis gezellig genieten van je hobby met het gevoel wat je vroeger ook had. Blijkbaar een stof die het menselijk brein nodig is. Echt waar!
Goudvisje
09-02-2023
Reactie:
Goudvisje, waar haal je dat? Visolie is al behoorlijk prijzig.
Taco
13-02-2023
Reactie:
Bij een bekende winkel die ook veel goedkope rommel verkoopt.
Goudvisje
10-03-2023
Reactie:
En nu gaan raden? Xenox? Kruidvat? Lidl?
Anoniem
11-03-2023
Reactie:
Action?
Anoniem
12-03-2023
Reactie:
Action?
Anoniem
12-03-2023
Reactie:
Terugval in Burn out.
Wanneer zijn jullie begonnen met wandelen? En is medicatie een aanrader om uit je terugval te komen.? Zoals AD? Doe vooral rustig aan, V b12, magnesium en gezond eten. Klachten zijn anders en heftiger dan de 1e keer burn out. Maar lichamelijk ook moe maar kan af en toe wel de deur uit voor mijn gevoel, kost wel wat moeite. Tips? Mensen die dit herkennen?
Wanneer zijn jullie begonnen met wandelen? En is medicatie een aanrader om uit je terugval te komen.? Zoals AD? Doe vooral rustig aan, V b12, magnesium en gezond eten. Klachten zijn anders en heftiger dan de 1e keer burn out. Maar lichamelijk ook moe maar kan af en toe wel de deur uit voor mijn gevoel, kost wel wat moeite. Tips? Mensen die dit herkennen?
Albert
24-03-2023
Reactie:
Ik liep na 6 weken , maar was toen echt enorm duizelig alsof ik enorm dronken was mijn hoofd voelde alsof et ging ontploffen. Bij elke stap had ik angst in me lichaam samen met et gevoel out te gaan. Het bos hielp mij toen veel en natuurlijk de ademhaling laag ademhalen als je de paniek voelt opkomen. Dat allemaal zonder medicatie spreek over 1,6 jaar geleden nu lukt et natuurlijk wat beter maar nog steeds bezig met herstellen en nog niet aan t werk
Anoniem
17-04-2023
Reactie:
Daar sluit ik me bij aan. Ik viel ook veel af die eerste maanden. De stress vrat me zowat op. Op goeie dagen kwam er wat bij maar op slechte vloog het er weer af. Mijn lichaam vroeg continu om eten maar ik had weinig eetlust, at wel goed omdat het moest maar viel toch af. Maar idd iets lichamelijks uitsluiten is ook belangrijk.
M.
22-04-2023
Reactie:
Boeren betekend dat je te veel lucht inhaleert. Je ademt verkeert. Of anders gezegd je hyperventileert.
Helemaal niet erg. Maar probeer een buikademhaling te krijgen en bewust te worden van je ademhaling. Op internet staan genoeg tips.
En ik lees dat jullie tips geven over medicijnen. Eh. Lijkt me heel raar. Je bent in een burn out gekomen doordat je mentaal over de grens bent gegaan (geen nee hebt gezegd). Hoezo moet je dat oplossen met lichamelijke supplementen.. Je hebt gewoon rust nodig.
Het kan een placebo effect hebben. Doordat je erin geloofd dat het gaat helpen. Maar echt uit de burn out komen door medicijnen lijkt me sterk.
Helemaal niet erg. Maar probeer een buikademhaling te krijgen en bewust te worden van je ademhaling. Op internet staan genoeg tips.
En ik lees dat jullie tips geven over medicijnen. Eh. Lijkt me heel raar. Je bent in een burn out gekomen doordat je mentaal over de grens bent gegaan (geen nee hebt gezegd). Hoezo moet je dat oplossen met lichamelijke supplementen.. Je hebt gewoon rust nodig.
Het kan een placebo effect hebben. Doordat je erin geloofd dat het gaat helpen. Maar echt uit de burn out komen door medicijnen lijkt me sterk.
Madeliefje
24-04-2023
Reactie:
Medicatie kan de angst wat dempen maar uit de burnout moet je zelf uitmaken. Ik ben bijna 2 jaar b.o heb heel veel last van spanningsklachten en ook met drukke plekken dan kan ik enorm duizelig worden
Anoniem
29-04-2023
Misselijk, hele keel vol slijm, droge mond, oorsuizen en .... (Verhaal 457)
Ik zit al bijna 1 jaar in mijn burnout en daar waar ik dacht dat het langzaam wat beter ging ben ik nu weer helemaal terug bij af lijkt het wel. Zo wordt ik 's-ochtends wakker: veel te vroeg, misselijk, hele keel vol slijm, droge mond, oorsuizen en darmen die vreselijk tekeer gaan.
Zijn er mensen die dit herkennen ?
Zijn er mensen die dit herkennen ?
Nina
26-04-2023
laatste reactie: 28-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is belangrijk om de oorzaak van de symptomen te achterhalen, zodat de juiste behandeling kan worden ingezet. Dit kan inhouden dat er bloedonderzoek wordt gedaan, een allergietest wordt uitgevoerd of dat er een slaaponderzoek wordt gedaan.
Anoniem
26-04-2023
Reactie:
Ik ben het niet met de bovenstaande reactie eens. Je klachten uitten zich lichamelijk, maar het probleem is mentaal.
Ga juist naar een psycholoog Ipv een huisarts. Hoe kan het dat je lichaam opnieuw aangeeft dat het teveel is? Wat is er mis gegaan?
In mijn optiek zijn dat de vragen en de kern welke je moet aanpakken
Ga juist naar een psycholoog Ipv een huisarts. Hoe kan het dat je lichaam opnieuw aangeeft dat het teveel is? Wat is er mis gegaan?
In mijn optiek zijn dat de vragen en de kern welke je moet aanpakken
madeliefje
26-04-2023
Reactie:
Als ik soms een flare up heb komt misselijkheid ook terug. Gelukkig wordt het steeds minder en krijg ik he beter onder controle. Ook eet ik als een gek, veel eieren en veel supplementen, veel water en veel slaap, magnesium en zout.
Verder ben ik het niet eens met beide reacties. Bloedonderzoek kán handig zijn als je een B12 tekort hebt, maar ik ben van mening dat iedereen met een burnout een stevig B12 supplement moet nemen (1000mcg) iedere dag. Verder zullen T3/T4 waardes mogelijk afwijken, maar dit is normaal bij een burnout en moet je niet willen 'fixen' met nephormonen.
Bovenstaande: Ja deels waar, maar je zo klote voelen komt wel degelijk door iets fysieks, wat de oorzaak ook precies is. Je lichaam is in een chronische stressreactie en jij moet eruit zien te komen. Je wordt vroeg wakker omdat je cortisol te hoog is omdat je teveel stress hebt, of te weinig eten, of een groot tekort aan een stof als magnesium of sodium.
Verder ben ik het niet eens met beide reacties. Bloedonderzoek kán handig zijn als je een B12 tekort hebt, maar ik ben van mening dat iedereen met een burnout een stevig B12 supplement moet nemen (1000mcg) iedere dag. Verder zullen T3/T4 waardes mogelijk afwijken, maar dit is normaal bij een burnout en moet je niet willen 'fixen' met nephormonen.
Bovenstaande: Ja deels waar, maar je zo klote voelen komt wel degelijk door iets fysieks, wat de oorzaak ook precies is. Je lichaam is in een chronische stressreactie en jij moet eruit zien te komen. Je wordt vroeg wakker omdat je cortisol te hoog is omdat je teveel stress hebt, of te weinig eten, of een groot tekort aan een stof als magnesium of sodium.
Taco
26-04-2023
Reactie:
Ik heb al allerlei testen gehad. Bloed, ontlasting, voedselintolerantie. Komt niks uit. Diverse echo's gehad voor buik en keel. Ook alles goed. Slik B12 al jaren, Magnesium en Omega 3.
Hou een dagboek bij maar kom er maar niet achter wat de triggers zijn. Om hopeloos van te worden.
Hou een dagboek bij maar kom er maar niet achter wat de triggers zijn. Om hopeloos van te worden.
Nina
26-04-2023
Reactie:
Al eens met hulpverlening er naar gekeken?
Madeliefje
26-04-2023
Reactie:
Hoi Madeliefje,
Ja uiteraard. Het is om moedeloos van te worden. Het ene moment gaat het redelijk om vervolgens weer heel diep te zinken.
Ja uiteraard. Het is om moedeloos van te worden. Het ene moment gaat het redelijk om vervolgens weer heel diep te zinken.
Nina
27-04-2023
Reactie:
Hoi Nina,
Ik herken niet al je klachten (wel de darmbewegingen) maar ik heb wel bij mezelf een patroon ontdekt wat ik met je wil delen: bij mij gaat het elke keer als ik mentaal wat opknap fysiek weer een tijdje wat minder. Alsof mijn lichaam tot ontlading komt, spieren wakker worden en druk aan het herstellen zijn.
Ik kwam er bijv achter dat ik ineens weer eens moest niesen af en toe (bleek ook al maanden niet te lukken toen ik nog op hoogspanning stond). En ook de darmen kwamen echt weer “tot leven”.
Slijm in mijn keel heb ik de laatste tijd ook wat meer, omdat ik mijn keelspieren heel erg aanspande onbewust en dat nu een beetje loskomt.
Kortom ik weet natuurlijk niet of dit voor jou ook allemaal geldt, maar dacht misschien heb je er wat aan. Veel sterkte!
Ik herken niet al je klachten (wel de darmbewegingen) maar ik heb wel bij mezelf een patroon ontdekt wat ik met je wil delen: bij mij gaat het elke keer als ik mentaal wat opknap fysiek weer een tijdje wat minder. Alsof mijn lichaam tot ontlading komt, spieren wakker worden en druk aan het herstellen zijn.
Ik kwam er bijv achter dat ik ineens weer eens moest niesen af en toe (bleek ook al maanden niet te lukken toen ik nog op hoogspanning stond). En ook de darmen kwamen echt weer “tot leven”.
Slijm in mijn keel heb ik de laatste tijd ook wat meer, omdat ik mijn keelspieren heel erg aanspande onbewust en dat nu een beetje loskomt.
Kortom ik weet natuurlijk niet of dit voor jou ook allemaal geldt, maar dacht misschien heb je er wat aan. Veel sterkte!
Y.
28-04-2023
Tekens dat je op de goede weg bent (Verhaal 433)
Even een algemene opmerking, want geregeld lees ik 'hoe lang gaat het nog duren?' en 'Wanneer merk je dat je eruit bent?'.
Aangezien ik er midden in zit, maar dit niet nieuw is voor mij, zijn er bepaalde dingen die je zult merken als je herstellende bent. Het is eigenlijk allemaal logisch, net zoals het logisch is dat het burn-out bent geraakt.
Door je volledig over te geven aan niets doen en rust, zul je steeds meer gaan merken dat je ontzettend veel slaap nodig hebt. Doe dit dan ook zo vaak mogelijk. Als het niet lukt, dan is het hooguit jammer. Maar blijf proberen en blijf, als je wakker wordt, zolang mogelijk nagenieten. Je bent met je winterslaap bezig.
Na enige tijd begin je te merken dat je precies bij je frontaalkwab duidelijke hoofdpijn krijgt. Je voelt als het ware exact waar het zit. Later zocht ik op waarom en toeval of niet, daar zitten juist je emoties. Dat dit een zooitje is tijdens je burn-out mag wel duidelijk zijn. Van ineens huilen, naar gespannen, naar zweverig, naar angstig, naar vrolijk, naar verdrietig, etc.
Daar waar het ooit begon, daar kom je ook weer langzaam terug. Soort vliegwiel die langzaam tot rust moet komen. Mijn theorie (en misschien bestaat die wel) is dan ook dat je burn--out raakt, doordat je juist in de knoop raakt met verschillende emoties door de stress. Door tijdig het probleem op te lossen, ben je op tijd. Echter als het te lang duurt, dan schieten de emoties alle kanten op. Dus therapie, rusten en veel slaap is key en als je steeds meer tot rust komt ga je (in mijn geval dus) die kwab steeds beter voelen. Raar maar waar. Gewoon barstende koppijn aan de voorkant van je voorhoofd. Dit zijn de eerste tekens dat je terugkomt bij de basis. Je bent er dan uiteraard nog niet, maar dit is wel het teken dat je op de goede weg bent.
Succes & weltrusten
Frank
Aangezien ik er midden in zit, maar dit niet nieuw is voor mij, zijn er bepaalde dingen die je zult merken als je herstellende bent. Het is eigenlijk allemaal logisch, net zoals het logisch is dat het burn-out bent geraakt.
Door je volledig over te geven aan niets doen en rust, zul je steeds meer gaan merken dat je ontzettend veel slaap nodig hebt. Doe dit dan ook zo vaak mogelijk. Als het niet lukt, dan is het hooguit jammer. Maar blijf proberen en blijf, als je wakker wordt, zolang mogelijk nagenieten. Je bent met je winterslaap bezig.
Na enige tijd begin je te merken dat je precies bij je frontaalkwab duidelijke hoofdpijn krijgt. Je voelt als het ware exact waar het zit. Later zocht ik op waarom en toeval of niet, daar zitten juist je emoties. Dat dit een zooitje is tijdens je burn-out mag wel duidelijk zijn. Van ineens huilen, naar gespannen, naar zweverig, naar angstig, naar vrolijk, naar verdrietig, etc.
Daar waar het ooit begon, daar kom je ook weer langzaam terug. Soort vliegwiel die langzaam tot rust moet komen. Mijn theorie (en misschien bestaat die wel) is dan ook dat je burn--out raakt, doordat je juist in de knoop raakt met verschillende emoties door de stress. Door tijdig het probleem op te lossen, ben je op tijd. Echter als het te lang duurt, dan schieten de emoties alle kanten op. Dus therapie, rusten en veel slaap is key en als je steeds meer tot rust komt ga je (in mijn geval dus) die kwab steeds beter voelen. Raar maar waar. Gewoon barstende koppijn aan de voorkant van je voorhoofd. Dit zijn de eerste tekens dat je terugkomt bij de basis. Je bent er dan uiteraard nog niet, maar dit is wel het teken dat je op de goede weg bent.
Succes & weltrusten
Frank
Frank
17-04-2023
laatste reactie: 28-04-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Fijn om te horen dat je weer de goede kant opgaat! Dat geldt voor mij gelukkig ook nu na ca een jaar. Ik heb weleens gelezen over een hypervariant en een hypovariant van burnout. Bij mij stond/staat de spanning heel erg op de voorgrond, de eerste variant. Met veel slapen kon ik dan ook weinig omdat het hele systeem lang onder hoofspanning stond. Mij hiel het bv meer om (rustig) te gaan sporten (hardlopen in laag tempo) om daarna beter te kunnen ontspannen. Wandelen lukte ook lang niet goed want dan was ik alleen maar aan het piekeren en heel onrustig/gespannen. Ik begon gaandeweg aan alles te twijfelen en heb een tijd niet gesport en heel veel gerust maar ging me alleen maar slechter voelen dus dat was voor mij niet de weg. Toen ik het sporten weer oppakte ging het weer beter (met ups en downs nog wel). Ik sport nog altijd veel, ga elke avond vroeg naar bed (uurtje extra slaap) en merk dat mijn stresstolerantie ook weer toeneemt nu ik wel weer kan ontspannen. Het is een zwaar proces en je moet je eigen weg erin vinden. Fijn dat je tips hebt en een bemoedigend bericht voor wie nog vooraan in het proces staat.
Mijn grootste tip is proberen te accepteren dat die slechte dagen er helaas vrij lang bij blijven horen. En als je veel angst/spanning hebt of krijgt dan antidepressiva toch overwegen. Voor mij heeft dat echt geholpen in mijn proces (kantelpunt). Maar ook dat is heel persoonlijk (ik wilde dat ook lang niet, maar ben nu blij dat ik toch de stap heb gezet).
Mijn grootste tip is proberen te accepteren dat die slechte dagen er helaas vrij lang bij blijven horen. En als je veel angst/spanning hebt of krijgt dan antidepressiva toch overwegen. Voor mij heeft dat echt geholpen in mijn proces (kantelpunt). Maar ook dat is heel persoonlijk (ik wilde dat ook lang niet, maar ben nu blij dat ik toch de stap heb gezet).
M.
17-04-2023
Reactie:
Hoi M ,
Even een vraagje op jou toelichting. Was jij in het begin ook op wanneer had je weer de kracht op het sporten op te pakken. En was je niet bang dat je zou vallen toen je begon. Ik wil over een tijdje ook weer sporten ben alleen bang dat mijn lichaam het niet aankan . Of voel je de energie van nu kan een beetje hardlopen. Ik ben soms bang om te ondernemen dus even naar de winkel gaan omdat ik nog best overprikkeld ben.
Zit nu op de 5 maanden thanks
Even een vraagje op jou toelichting. Was jij in het begin ook op wanneer had je weer de kracht op het sporten op te pakken. En was je niet bang dat je zou vallen toen je begon. Ik wil over een tijdje ook weer sporten ben alleen bang dat mijn lichaam het niet aankan . Of voel je de energie van nu kan een beetje hardlopen. Ik ben soms bang om te ondernemen dus even naar de winkel gaan omdat ik nog best overprikkeld ben.
Zit nu op de 5 maanden thanks
Sanne
17-04-2023
Reactie:
Hi Sanne,
Wellicht een handige tip. Het is ontzettend lastig om zelf te doseren. Je gaat uit enthousiasme snel over je grens heen. Via het UWV kan je kosteloos een begeleidingstraject bij Bofit krijgen. Normaal is dit zeer kostbaar, maar het UWV vergoed hun diensten. Zij begeleiden je 1-op-1. Dus zij stippelen een programma uit. Zij hebben erg veel ervaring met de begeleiding van burn-out's, dus ik ga het wiel niet zelf opnieuw uitvinden. Ik ga dat sowieso doen, want ik weet van mijzelf dat ik na 1 weekje sporten gelijk denk dat ik veel meer kan. Precies de valkuil waar je (terecht) bang voor bent.
Wellicht een handige tip. Het is ontzettend lastig om zelf te doseren. Je gaat uit enthousiasme snel over je grens heen. Via het UWV kan je kosteloos een begeleidingstraject bij Bofit krijgen. Normaal is dit zeer kostbaar, maar het UWV vergoed hun diensten. Zij begeleiden je 1-op-1. Dus zij stippelen een programma uit. Zij hebben erg veel ervaring met de begeleiding van burn-out's, dus ik ga het wiel niet zelf opnieuw uitvinden. Ik ga dat sowieso doen, want ik weet van mijzelf dat ik na 1 weekje sporten gelijk denk dat ik veel meer kan. Precies de valkuil waar je (terecht) bang voor bent.
Frank
17-04-2023
Reactie:
Hoi M, ik heb ook ooit een filmpje gezien van hyper of hypo variant een psycholoog zei tegen mij dat ik meer de hypovariant had de wat zwaardere vorm kan daarom ook nog niet echt sporten wel lukt lopen gelukkig wat beter maar voel ook nog spanning en angst af en toe en toch nog wat duizelingen is het herkenbaar voor jou? Gr l
Anoniem
17-04-2023
Reactie:
Hi Anoniem, Ik reageer even, omdat ik ook de hypo variant heb. Ik sport heel graag en kon daar juist mijn spanning kwijt. Als ik mij weer eens ongelooflijk gespannen voelde, ging ik als reactie sporten. De endorfine en voldoening na het sporten is tenslotte lekker en verslavend. Je voelt je weer even heel goed en kan de wereld aan. Alleen daarna komt de klap en zak je weer verder weg. Nu ik dit meerdere malen heb meegemaakt, snap ik het automatisme en besef dat sporten voorlopig niet op mijn lijstje staat. Eerst wil ik fluitend kunnen rondwandelen en de volgende dag mij weer wat beter voelen. Pas (lang) daarna wil ik onder begeleiding starten met sporten. PS: Ik sprak ooit een zeer ervaren en deskundig sportinstructeur/mental coach. Een man van rond de 60. Hij zei letterlijk dat sporten helemaal niet nodig is om een gezond en gebalanceerd leven te leiden. Gewoon 30 minuten wandelen/lopen per dag is al ruim voldoende voor je lichaam en geest om je optimaal te voelen. Gezonde voeding en regelmaat doet de rest. M.a.w. pin je niet vast op 'als ik weer kan sporten, dan is alles weer goed'. Het hoeft dus helemaal niet om uit je burn-out te komen.
Frank
18-04-2023
Reactie:
Hoi Frank,
Thanks voor je reactie. Ik ga daar naar kijken. Volgens mij komt het Uwv pas in zicht als je na een jaar nog burn out bent toch?
Sporten zit er voor mij nu zoiezo niet in maar als de uwv na een jaar in zicht komt ga ik hier zeker naar kijken.
Vandaag voor het eerst naar 5 maanden naar de winkel geweest om een boodschapje te halen. 20 min aangehouden en dit gaf me zeker een goed gevoel. Natuurlijk ga ik op mijn grenzen letten dus dit weer over een week doen of over twee weken.
Thanks voor je reactie. Ik ga daar naar kijken. Volgens mij komt het Uwv pas in zicht als je na een jaar nog burn out bent toch?
Sporten zit er voor mij nu zoiezo niet in maar als de uwv na een jaar in zicht komt ga ik hier zeker naar kijken.
Vandaag voor het eerst naar 5 maanden naar de winkel geweest om een boodschapje te halen. 20 min aangehouden en dit gaf me zeker een goed gevoel. Natuurlijk ga ik op mijn grenzen letten dus dit weer over een week doen of over twee weken.
Sanne
18-04-2023
Reactie:
Hi Sanne, dat met het UWV klopt. Je kunt het echter ook via je werkgever aanvragen. Ik heb dit ooit eens prive willen betalen, maar toen ik hoorde dat het mij ruim 1.500,00 Euro ging kosten en dit niet onder je verzekering valt, was dat geen optie meer. Naast bofit heb je nog meer partijen die via je werkgever dit soort begeleiding aanbieden.
Een paar tips die werken voor mij:
1. Geregeld fiets ik even een stuk en als ik mij goed voel dan wandel ik met de fiets aan de hand. Dit geeft mij het gevoel dat ik altijd kan beslissen om wat sneller thuis te zijn.
2. Als ik winkel en merk dat ik onrustig begin te worden, dan ga ik bewust vertragen. Dus mijn focus leggen op andere dingen en juist langzamer lopen. Dus niet verzetten, maar een houding van 'ach, daar heb je het weer'.
3. Ik heb een e-fatbike waar ik soms even een rondje maak. Niet alleen omdat ik dan nauwelijks hoef in te spannen en het is leuk om te doen (zit een gashendel op).
Wat ik duidelijk heb gemerkt is dat je telkens probeert je emoties te verklaren. De enige echte verklaring is simpelweg dat je opgebrand bent en je emoties alle kanten op vliegen, zonder dat het logisch is. Je probeert dus continue verklaringen te vinden, maar eigenlijk is het 'zo simpel' dat je emoties in een soort herstelperiode zitten. Vergelijk het met een baby die alle emoties toont als je hem/haar in je armen hebt. Van blij, naar verdrietig en van verbaasd naar angstig om daarna weer te schateren van de lach... en wat wil het daaarna? Heel veel slapen om die emoties een plek te kunnen geven. M.a.w. echt een reset dus waar je inzit.
Een paar tips die werken voor mij:
1. Geregeld fiets ik even een stuk en als ik mij goed voel dan wandel ik met de fiets aan de hand. Dit geeft mij het gevoel dat ik altijd kan beslissen om wat sneller thuis te zijn.
2. Als ik winkel en merk dat ik onrustig begin te worden, dan ga ik bewust vertragen. Dus mijn focus leggen op andere dingen en juist langzamer lopen. Dus niet verzetten, maar een houding van 'ach, daar heb je het weer'.
3. Ik heb een e-fatbike waar ik soms even een rondje maak. Niet alleen omdat ik dan nauwelijks hoef in te spannen en het is leuk om te doen (zit een gashendel op).
Wat ik duidelijk heb gemerkt is dat je telkens probeert je emoties te verklaren. De enige echte verklaring is simpelweg dat je opgebrand bent en je emoties alle kanten op vliegen, zonder dat het logisch is. Je probeert dus continue verklaringen te vinden, maar eigenlijk is het 'zo simpel' dat je emoties in een soort herstelperiode zitten. Vergelijk het met een baby die alle emoties toont als je hem/haar in je armen hebt. Van blij, naar verdrietig en van verbaasd naar angstig om daarna weer te schateren van de lach... en wat wil het daaarna? Heel veel slapen om die emoties een plek te kunnen geven. M.a.w. echt een reset dus waar je inzit.
Frank
18-04-2023
Reactie:
Hoi Sanne,
Ik sportte in het begin ook al. Soms was het het enige wat hielp om de spanning een beetje te kunnen handelen. Het is zoeken wat bij je past en denk ik belangrijk dat wanneer je weer kunt sporten, je dat niet te intensief is. Ik doe altijd (nog steeds) rustige loopjes met relatief lage hartslag, niet meer dan 5km. Of crosstrainer of krachttraining (ook dat rustig dus geen hele zware gewichten). Beetje afwisseling. En daarnaast dus veel rusten ook. Vermoeidheid heeft mij heus ook wel parten gespeeld (spanning vreet energie en slechte nachten breken uiteraard op) maar het is niet zo dat ik niks kon (op niveau van lopen, huishouden, boodschappen), die verdomde spanning alleen….
Ik sportte in het begin ook al. Soms was het het enige wat hielp om de spanning een beetje te kunnen handelen. Het is zoeken wat bij je past en denk ik belangrijk dat wanneer je weer kunt sporten, je dat niet te intensief is. Ik doe altijd (nog steeds) rustige loopjes met relatief lage hartslag, niet meer dan 5km. Of crosstrainer of krachttraining (ook dat rustig dus geen hele zware gewichten). Beetje afwisseling. En daarnaast dus veel rusten ook. Vermoeidheid heeft mij heus ook wel parten gespeeld (spanning vreet energie en slechte nachten breken uiteraard op) maar het is niet zo dat ik niks kon (op niveau van lopen, huishouden, boodschappen), die verdomde spanning alleen….
M.
19-04-2023
Reactie:
Dankjewel Frank! Ik heb hier veel aan.
Ik kan weinig informatie vinden over wat je voelt als je hersteld, dus dit is heel fijn.
Ik herken het dat je eerst strak staat van de spanning. Daarna heel moe bent. Ik slaap zo 12 uur per nacht.
Nu ik verder herstel merk ik ook dat ik minder slaap nodig heb.
Daarnaast kan ik mij heel erg vinden in de volgende metafoor. Misschien meer mensen?
Zie je energie als een batterij.
———
Normale batterij
———
Reserve batterij
———
In de burn out is alles leeg. Reserve en de normale. Ik merk dat mijn reserve bijna is opgeladen. Ik schommel daar tussen.
Als ik in mijn reserve zit voel ik mij gespannen, gestresst, ga ik door op adrealine
Als ik op de rand zit van reserve en normaal voel ik mij heeeel moe. Omdat ik dan voel hoe leeg mijn normale batterij is. (Meestal na een paar nachten slapen nadat ik in mijn reserve zat)
Doe ik rustig aan? Dan kom ik in mijn normale batterij, voel ik mij beter, heb ik nog maar 9/10 uur slaap nodig in de nacht, kan ik meer aan.
Op dit moment schommel ik heel erg. Eigenlijk al 2 maanden hiertussen.
Ik kan weinig informatie vinden over wat je voelt als je hersteld, dus dit is heel fijn.
Ik herken het dat je eerst strak staat van de spanning. Daarna heel moe bent. Ik slaap zo 12 uur per nacht.
Nu ik verder herstel merk ik ook dat ik minder slaap nodig heb.
Daarnaast kan ik mij heel erg vinden in de volgende metafoor. Misschien meer mensen?
Zie je energie als een batterij.
———
Normale batterij
———
Reserve batterij
———
In de burn out is alles leeg. Reserve en de normale. Ik merk dat mijn reserve bijna is opgeladen. Ik schommel daar tussen.
Als ik in mijn reserve zit voel ik mij gespannen, gestresst, ga ik door op adrealine
Als ik op de rand zit van reserve en normaal voel ik mij heeeel moe. Omdat ik dan voel hoe leeg mijn normale batterij is. (Meestal na een paar nachten slapen nadat ik in mijn reserve zat)
Doe ik rustig aan? Dan kom ik in mijn normale batterij, voel ik mij beter, heb ik nog maar 9/10 uur slaap nodig in de nacht, kan ik meer aan.
Op dit moment schommel ik heel erg. Eigenlijk al 2 maanden hiertussen.
Madeliefje
28-04-2023
Beter psychiater? (Verhaal 454)
Zit in mijn b.o al Un tijdje. Medicatie nu aan het starten met de huisarts voor ansgt en spanningsklachten. Vraag me af of het goed is of is een psychiater beter huisarts vind het niet nodig. Wie kan me raad geven en wat is het verschil
Anoniem
25-04-2023
laatste reactie: 28-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Om te beginnen weet ik wat angst is.
Wat angst ook is: een slechte raadgever.
Volgens mij ken jij jezelf het beste en kun jij daarom zelf ook het beste bepalen wat een betere keuze is.
Maar neem even de tijd en rust om er goed over na te denken. Wat je volgens mij ook kunt doen is eerst even afwachten of de huisarts methode voldoende helpt en anders evt later alsnog die keuze maken. Ik wens je in elk geval het allerbeste.
Wat angst ook is: een slechte raadgever.
Volgens mij ken jij jezelf het beste en kun jij daarom zelf ook het beste bepalen wat een betere keuze is.
Maar neem even de tijd en rust om er goed over na te denken. Wat je volgens mij ook kunt doen is eerst even afwachten of de huisarts methode voldoende helpt en anders evt later alsnog die keuze maken. Ik wens je in elk geval het allerbeste.
Jozef
26-04-2023
Reactie:
Hey anoniem,
ik heb ook geen psychiater en zit op 10mg lexapro. Ik heb zelf veel informatie gezocht, want ik vond mijn huisarts niet zo heel goed. Die wilde gelijk op 10mg beginnen (heb uiteindelijk opgebouwd 5mg, 7,5mg en dan 10mg) en ook eraf gaan was zijn voorstel voor afbouwen veel te snel in mijn optiek. Ik ga het lekker traag doen als ik er klaar voor ben :)
ik heb ook geen psychiater en zit op 10mg lexapro. Ik heb zelf veel informatie gezocht, want ik vond mijn huisarts niet zo heel goed. Die wilde gelijk op 10mg beginnen (heb uiteindelijk opgebouwd 5mg, 7,5mg en dan 10mg) en ook eraf gaan was zijn voorstel voor afbouwen veel te snel in mijn optiek. Ik ga het lekker traag doen als ik er klaar voor ben :)
Taco
28-04-2023
Moet nog veel rust nemen (Verhaal 377)
Na 20 maanden burnout. Nog steeds gevoelig voor prikkels en snel gespannen en moe. Tv in de ochtend kjjken geeft mij een tintelende brandende vedrietig gevoel. Hetzelfde met te veel doen in de ochtend. Herkenbaar? Moet nog veel rust nemen. Kan nog niet werken. Buiten lopen vooral op drukke plekken maakt mij duizelig en lijkt alsof ik out ga als ik er te lang in loop. Durf nog niet met trein of bus te reizen. Door het rare gevoel in me hoofd. Hopelijk komt et ooit allemaal goed. Ik was voor mijn instorting altijd tussen de mensen werkte ook in een drukke stad. En mis me oude leven, niet mijn gehaaste leven maar hoe ik overal heen kon met een gezonde lichaam en brein. Ik hoop dat ik ooit weer kan staan waar ik wil en weer op vakantie kan.
Anoniem
05-03-2023
laatste reactie: 28-04-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je hulp en lukt tv kijken alleen in de ochtend niet. Slik je medicatie
Ala
05-03-2023
Reactie:
Ja ik heb een hele traject gevolgd. Begrijp waar mijn b.o vandaan komt. En heb wat handvaten gekregen. Moet nu weer een aan de slag met iets anders. Lichamelijk naar de fysio acupunctuur enz en dan nog naar een psycholoog. In de ochtend heb ik inderdaad het meeste last van tv geluid en voel dat mijn spieren sneller aanspannen. Moet na 45mjn weet ontspannen omdat ik ook duizelig word. Rond 1700 zet ik tv aan en kan ik wat beter tegen prikkels en de avond nog iets beter. Heb geen medicatie omdat ik probeer op eigen kracht hieruit te komen maar hoor van vele dat ik te diep erin zit om het zonder te doen en het zou me een steuntje in de rug geven. Ben nog heel eeg aan t twijfelen. Hoe is het met jou?
Anoniem
05-03-2023
Reactie:
Het is bij mij begonnen met paniekaanvallen , 8 weken langs braken, angst aanvallen nog steeds en heel moe . Zit er nu vier maanden in en ga binnenkort trauma therapie en psycholoog. Ik hoop dat dit wat verlichting geeft . Ik weet dat ik het uiteindelijk zelf moet doen. Ik probeer positief te blijven maar als je moe bent of een terugval hebt wordt je meegezogen in het negatieve. Ik heb ook veel lichamelijke klachten en nachten slaap ik dagelijks met veel dromen en wakker worden. Ik twijfel ook aan medicatie. Ik heb een kindje en wil gewoon echt weer de oude worden voor haar. Heb jij stappen kunnen maken vergeleken met het begin. Ik kan nu geen tv kijken hooguit wandelen en lezen en eventueel wat kleine dingetjes thuis. Huishoudelijke taken is voor nu echt een no go bij koken tril ik al. Ik ben echt bezig om een balans te zoeken. Misschien is het in de ochtend goed om de tv over te slaan . En misschien een wandeling maken ik denk even met je mee. En die avond tv kijken misschien kunnen je hersens die prikkels niet verdragen. Ik hoop dat je gauw weer je vakantie kan pakken. We moeten positief blijven dat is de enige uitweg. Hoe moeilijk het ook is alleen mensen die er in zitten begrijpen elkaar.
Ala
05-03-2023
Reactie:
Dan moet je echt hulp zoeken. Dat had ik vooral de 1e maanden na mijn instorting, niet nodig 20 maanden verder! Zoek een goede burnout coach.
Taco
06-03-2023
Reactie:
Hai taco heb jij een goede burn out coach als aanrader
Ala
06-03-2023
Reactie:
Poeh lastig, ik vind ze allemaal wat hebben maar ze zijn allemaal niet volledig. Ik zit zelf nu bij EchtinBalans. Op zich fijn, soms tikkie commercieel, wel goede begeleiding!
Taco
28-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Bezig zijn met snel herstellen wil zeggen dat je je burnout nog niet geaccepteerd hebt (Verhaal 458)
Er zijn hier veel mensen, inclusief mezelf, die zich continue zorgen maken over hoe traag het herstel gaat, die proberen tips te zoeken hoe het herstel sneller kan. Maar dit alles wil zeggen dat je je burnout nog niet geaccepteerd hebt. Zolang je op zoek blijft gaan naar snelle oplossingen blijf je gewoon hangen.
Mensen geraken bijna in paniek wanneer ze personen zien die al 2 jaar vast zitten. De realiteit is dat dit mogelijk is. Misschien ook niet, maar zolang je ertegen blijft vechten gaat het niet beter worden.
Recent ben ik een blog beginnen lezen (kakikhebeenburnout) van een lotgenoot die al 6 jaar vastzit in een burnout. Dat plaatst mijn "jaartje" wel in een ander daglicht. Het brengt me ergens innerlijke rust dat ik niet zomaar "zwak" ben door zo traag te herstellen. Integendeel, ik ben te sterk, te koppig waardoor ik blijf mijn grenzen overschrijden.
Wanneer ik met een gebroken been 6 weken plat moest liggen had ik er geen probleem mee dat mensen mij hulp boden en eten op bed kwamen brengen. Waarom heb ik dan nu wel zoveel problemen om hulp te aanvaarden? Te aanvaarden dat ik nu eigenlijk ook praktisch "bedlegerig" ben?
Volgens mij heeft dit veel te maken met de maatschappij rondom ons.
We worden aangeleerd om door te bijten, te vechten, niet opgeven, blijven doorgaan. En wanneer je zoals ons ziek uitvalt dan maken we ons zorgen over wat mensen gaan denken. Terwijl niemand dit doet wanneer je met griep of een gebroken been op de bank ligt. Want dat kunnen we zien, kunnen we ons in verplaatsen. Als je het niet kan zien dan is het aanstellerij, dan is het niet echt.
Het is verschrikkelijk vermoeiend om jezelf telkens te moeten verdedigen naar de buitenwereld toe, en dat vraagt ook energie die we eigenlijk niet kunnen missen. (Ik heb 6 maand gewacht vooraleer ik het durfde aan men ouders te vertellen!).
Maar recent heb ik een knop omgedraaid en lieg ik er tegen niemand meer over. Hallo ik zit thuis met een burnout, ik snap dat jij het niet snapt maar zo is het nu eenmaal. Deal with it.
Er is veel druk van me afgegeleden nu die knop is omgedraaid. Nu het zelf nog aanvaarden...
Mensen geraken bijna in paniek wanneer ze personen zien die al 2 jaar vast zitten. De realiteit is dat dit mogelijk is. Misschien ook niet, maar zolang je ertegen blijft vechten gaat het niet beter worden.
Recent ben ik een blog beginnen lezen (kakikhebeenburnout) van een lotgenoot die al 6 jaar vastzit in een burnout. Dat plaatst mijn "jaartje" wel in een ander daglicht. Het brengt me ergens innerlijke rust dat ik niet zomaar "zwak" ben door zo traag te herstellen. Integendeel, ik ben te sterk, te koppig waardoor ik blijf mijn grenzen overschrijden.
Wanneer ik met een gebroken been 6 weken plat moest liggen had ik er geen probleem mee dat mensen mij hulp boden en eten op bed kwamen brengen. Waarom heb ik dan nu wel zoveel problemen om hulp te aanvaarden? Te aanvaarden dat ik nu eigenlijk ook praktisch "bedlegerig" ben?
Volgens mij heeft dit veel te maken met de maatschappij rondom ons.
We worden aangeleerd om door te bijten, te vechten, niet opgeven, blijven doorgaan. En wanneer je zoals ons ziek uitvalt dan maken we ons zorgen over wat mensen gaan denken. Terwijl niemand dit doet wanneer je met griep of een gebroken been op de bank ligt. Want dat kunnen we zien, kunnen we ons in verplaatsen. Als je het niet kan zien dan is het aanstellerij, dan is het niet echt.
Het is verschrikkelijk vermoeiend om jezelf telkens te moeten verdedigen naar de buitenwereld toe, en dat vraagt ook energie die we eigenlijk niet kunnen missen. (Ik heb 6 maand gewacht vooraleer ik het durfde aan men ouders te vertellen!).
Maar recent heb ik een knop omgedraaid en lieg ik er tegen niemand meer over. Hallo ik zit thuis met een burnout, ik snap dat jij het niet snapt maar zo is het nu eenmaal. Deal with it.
Er is veel druk van me afgegeleden nu die knop is omgedraaid. Nu het zelf nog aanvaarden...
J
26-04-2023
laatste reactie: 28-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi J,
Klein detail... Er zijn 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn.
En nee, niemand had ooit verwacht dat ik zou instorten en ook ik heb mensen gesproken waarvan ik dacht 'huh? Jij ooit burned-out geweest?'. Het is eigenlijk gewoon een hele burgerlijke ziekte als je het zo bekijkt.
Accepteren dat je burn-out bent is sowieso stap 1. Dus leg je daar nou maar gewoon bij neer. Misschien is koppigheid wel een van je valkuilen ;-)
Cheers,
Frank
Klein detail... Er zijn 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn.
En nee, niemand had ooit verwacht dat ik zou instorten en ook ik heb mensen gesproken waarvan ik dacht 'huh? Jij ooit burned-out geweest?'. Het is eigenlijk gewoon een hele burgerlijke ziekte als je het zo bekijkt.
Accepteren dat je burn-out bent is sowieso stap 1. Dus leg je daar nou maar gewoon bij neer. Misschien is koppigheid wel een van je valkuilen ;-)
Cheers,
Frank
Frank
26-04-2023
Reactie:
Hoi J,
Ik zou zeker niemand hier aanraden om zijn blogs te lezen. Sterker nog eigenlijk moeten die blogs verwijderd worden. Acceptatie is belangrijk maar sorry het helpt echt niet om blogs te schrijven waarin je een graf fotografeerd en thriller horror verhalen verteld . Ik vraag dus ook echt af of hij wel duizend procent hulp heeft gezocht opallerlei vlakken in die 6 jaar. Maar goed mijn mening lees dit niet als je bezig bent met je herstel!!
Ik zou zeker niemand hier aanraden om zijn blogs te lezen. Sterker nog eigenlijk moeten die blogs verwijderd worden. Acceptatie is belangrijk maar sorry het helpt echt niet om blogs te schrijven waarin je een graf fotografeerd en thriller horror verhalen verteld . Ik vraag dus ook echt af of hij wel duizend procent hulp heeft gezocht opallerlei vlakken in die 6 jaar. Maar goed mijn mening lees dit niet als je bezig bent met je herstel!!
Lotte
26-04-2023
Reactie:
Lotte, je haalt eruit wat je eruit wilt halen natuurlijk.
Zo was het voor mij wel een "eye-opener" om te lezen dat niets doen bij mij geen niets doen was. Ik keek TV en had terwijl nog mijn telefoon in de hand, en dacht dat ik goed aan het rusten was op die manier (ik ben toch geen klusjes aan het doen?). Nee, rusten is alle prikkels laten varen en gewoon bestaan. Zo heb ik herontdekt hoe rust eigenlijk hoort te voelen want anders bleef ik gewoon non-stop opgejaagd.
Zo was het voor mij wel een "eye-opener" om te lezen dat niets doen bij mij geen niets doen was. Ik keek TV en had terwijl nog mijn telefoon in de hand, en dacht dat ik goed aan het rusten was op die manier (ik ben toch geen klusjes aan het doen?). Nee, rusten is alle prikkels laten varen en gewoon bestaan. Zo heb ik herontdekt hoe rust eigenlijk hoort te voelen want anders bleef ik gewoon non-stop opgejaagd.
J
26-04-2023
Reactie:
Ik heb ook veel blogspot can kakikhebeenburnout gelezen. Dan ging et weer de goede kant op dan ging hij weer bergaf. Ik herken in beide wat jullie zeggen soms maakte het mij ook heel erg emotioneel alsof.het mijn verhaal was en aan de andere kant gaf die inderdaad goeie tips zoals het ontprikkelen en niks doen. Ik heb de eerste jaar ook veelste veel continu op me tel gezeten en gezocht welke ziekte ik had .. en voelde me altijd opgejaagd gespannen pijnlijke ogen noem maar op. Daarin begrepen dat je voor je herstel complete rust nodig hebt
Anoniem
28-04-2023
Al 7 maanden onvast gevoel (Verhaal 416)
Wie herkent dit ook ik heb heel erg last van duizeligheid geen draaiduizeligheid maar meer een onvast gevoel een licht gevoel in me hoofd.
En sinds kort heb ik soort van lichtflitsen die ik zie alsof je snel het licht aan en uit zet alsof ik wegval. Wat zou dat kunnen zijn voor k ben echt radeloos als je dit natuurlijk opzoekt kom je snel op hersentumoren etc. Ik pieker echt heel veel
En sinds kort heb ik soort van lichtflitsen die ik zie alsof je snel het licht aan en uit zet alsof ik wegval. Wat zou dat kunnen zijn voor k ben echt radeloos als je dit natuurlijk opzoekt kom je snel op hersentumoren etc. Ik pieker echt heel veel
Anoniem
03-04-2023
laatste reactie: 28-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar, heb ik ook last van. Daarnaast ook tintelingen in mijn armen. Typische symptopen van een overbelast zenuwstelsel. Wanneer ik enkele dagen echt genoeg rust neem verminderd het. Als het terug toeneemt weet ik dat ik niet genoeg aan het rusten ben. Echt rusten, dus geen tv of telefoon maar gewoon niets doen
H
04-04-2023
Reactie:
Mij gaven vooral sociale situaties (voorheen niet) en verantwoordelijkheden spanning. Dat is nu over (mbv de medicatie). Ik kan eigenlijk alles weer nu, ga naar feestjes, sportschool, winkel etc. Ik heb nog geen clientencontact op het werk maar verwacht dat binnenkort weer op te kunnen pakken. Bij mij begon het ook met abnormale spanning in normale of matig spannende situaties cq paniek. Dat kwam zo nu en dan op. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik continu spanning had en niet meer kon ontspannen. Een burnout werkt zo enorm ontregelend! Mijn hele zenuwstelsel, hormonen erc was op hol. Nu kan ik wel echt weer ontspannen, denk dat de medicatie daar ook aan bijdraagt.
M.
07-04-2023
Reactie:
Hey welke medicijn gebruik je nu???
Prive
11-04-2023
Reactie:
Hoi M hoe heb je de dagen in het begon van de start van je medicatie volgehouden? Mij lukt het niet meer zit pas in de eerste week heb al enorme spijt door de bijwerkingen.
Anoniem
16-04-2023
Reactie:
Ik heb ook elke dag spanningen in me lichaam. Mijn energie is ook nog laag, gestart met medicatie hopelijk kan ik over Un paar maandjes ook weer wat meer zodat ik weer verder kan werken aan mijn herstel. Loop 2x per dag 30 min in het bos. Doe thuis wat dingetjes soms naar verjaardag of met vriendinnen thuis zitten af en toe boodschappen. Maar moet continu veel ontspannen. Anders lopen de spanningsklachten en angst op. Werken lukt nog niet
Anoniem
28-04-2023
Van een leeuw naar een bang katje (Verhaal 455)
Ik heb sinds 15 september waarschijnlijk een burn out er is in ieder geval iets serieus aan de hand.
De eerste paniek aanval begon die avond van 15 september. Extreme hyperventilatie in combinatie met flinke hart krampen. Ambulance gebeld suiker level was 16 waarschijnlijk door de stres. Gekalmeerd en vervolgens een par uur later na huis gegaan. Hierna heb ik 5 paniek aanvallen gehad verdeeld over de eerste 4 maanden. 2x thuis 1x in de auto 2x in de douche. Hierna heb ik echter alleen telefonisch contact genomen met de huisarts die na de 3x in de lach schoot bij de melding. Niet echt grappig. Duizeligheid speelde ook een erg een rol in de eerste 3/4 maanden. Als ik over me grenzen ging voelde het alsof ik elk moment kon flauwvallen. Na een vitamine pil of wat voedsel ging dit weer over. Ik moest zeker ff bijkomen na deze gevallen.
Na de 4e maand te hebben gepasseerd voel ik de paniek aanvallen regelmatig nog opkomen en kan ik dit aardig controleren.
Wat mij de meeste zorgen geeft is dat ik nu net mij 6e maand heb overleefd, en ik kamp met een drukkend gevoel rondom mij middenrif (onder het hart, boven buik borst). Dit is een akelig gevoel en vrees voor de oorzaak. HERKENT IEMAND DIT?
Ik ervaar ook een akelig gevoel boven in de hart streek op 2 punten. Het of iemand mij met 2 pincetten inwendig knijpt . HERKENT IEMAND DIT.?
Ik heb de afgelopen 6 maanden ook last van hart overslagen wat me zorgen baart ook kon ik vorige maand niet eens muziek luisteren waar ik emotioneel aan verbonden ben. Raar lijkt net alsof mij geestelijke zenuwgestel zit zich opnieuw aan t programmeren is, wat dat ook betekent.
Word niet serieus genomen door huisarts. Onderzoeken kosten volgens hun veel geld. Ze hebben ook geen burn out geconstateerd alleen vitamine waardes gekeken doormiddel van bloed test. Thats it . Ze horen van zelf wel als ik ergens ben bezonken denk ik.
Ik hoop dat iemand mij meer kan vertellen over me klachten en zijn of haar ervaringen wil delen.
Ik ben een 26 jarige man die van een leeuw naar een bang katje is gegaan en nu weer langzaam een leeuw word althans eentje met grenzen ;)
De eerste paniek aanval begon die avond van 15 september. Extreme hyperventilatie in combinatie met flinke hart krampen. Ambulance gebeld suiker level was 16 waarschijnlijk door de stres. Gekalmeerd en vervolgens een par uur later na huis gegaan. Hierna heb ik 5 paniek aanvallen gehad verdeeld over de eerste 4 maanden. 2x thuis 1x in de auto 2x in de douche. Hierna heb ik echter alleen telefonisch contact genomen met de huisarts die na de 3x in de lach schoot bij de melding. Niet echt grappig. Duizeligheid speelde ook een erg een rol in de eerste 3/4 maanden. Als ik over me grenzen ging voelde het alsof ik elk moment kon flauwvallen. Na een vitamine pil of wat voedsel ging dit weer over. Ik moest zeker ff bijkomen na deze gevallen.
Na de 4e maand te hebben gepasseerd voel ik de paniek aanvallen regelmatig nog opkomen en kan ik dit aardig controleren.
Wat mij de meeste zorgen geeft is dat ik nu net mij 6e maand heb overleefd, en ik kamp met een drukkend gevoel rondom mij middenrif (onder het hart, boven buik borst). Dit is een akelig gevoel en vrees voor de oorzaak. HERKENT IEMAND DIT?
Ik ervaar ook een akelig gevoel boven in de hart streek op 2 punten. Het of iemand mij met 2 pincetten inwendig knijpt . HERKENT IEMAND DIT.?
Ik heb de afgelopen 6 maanden ook last van hart overslagen wat me zorgen baart ook kon ik vorige maand niet eens muziek luisteren waar ik emotioneel aan verbonden ben. Raar lijkt net alsof mij geestelijke zenuwgestel zit zich opnieuw aan t programmeren is, wat dat ook betekent.
Word niet serieus genomen door huisarts. Onderzoeken kosten volgens hun veel geld. Ze hebben ook geen burn out geconstateerd alleen vitamine waardes gekeken doormiddel van bloed test. Thats it . Ze horen van zelf wel als ik ergens ben bezonken denk ik.
Ik hoop dat iemand mij meer kan vertellen over me klachten en zijn of haar ervaringen wil delen.
Ik ben een 26 jarige man die van een leeuw naar een bang katje is gegaan en nu weer langzaam een leeuw word althans eentje met grenzen ;)
Lost
26-04-2023
laatste reactie: 27-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Lost,
Ik herken veel van wat je vertelt. Ik ben overigens 51 jaar. Sterke emoties bij muziek of zelfs een reclame komt simpelweg omdat je emotioneel nog steeds 'labiel' bent. Alles is zich nog aan het resetten. Muziek roept emoties op, dus dat je dit voelt is niet vreemd.
Je komt er wel weer bovenop, maar dat resetten dat klopt. Stuiteren is wat je veel hoort. Dat van die fysieke klachten is puur een uiting van stress. Ik zou daar niet teveel op letten. De een krijg tintelende vingers, de andere een vastzittende nek, etc.
Succes!
Ik herken veel van wat je vertelt. Ik ben overigens 51 jaar. Sterke emoties bij muziek of zelfs een reclame komt simpelweg omdat je emotioneel nog steeds 'labiel' bent. Alles is zich nog aan het resetten. Muziek roept emoties op, dus dat je dit voelt is niet vreemd.
Je komt er wel weer bovenop, maar dat resetten dat klopt. Stuiteren is wat je veel hoort. Dat van die fysieke klachten is puur een uiting van stress. Ik zou daar niet teveel op letten. De een krijg tintelende vingers, de andere een vastzittende nek, etc.
Succes!
Anoniem
26-04-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie. Neem aan dat je hier ook door heen bent gegaan? Ben je weer volledig herstelt en kun je weer als voorheen omgaan met stres? Hoelang duurde jou volledig herstel
Lost
26-04-2023
Reactie:
Hi Lost,
Als ik volledig hersteld zou zijn, dan zou ik niet op dit platform rondneuzen.
Het enige wat ik je wil meegeven is dat bij de mensen die ik ken die burned out zijn geweest, er allemaal iets met hun geschiedenis aan de hand was, waardoor ze gevormd zijn. Je bent niet burned-out alleen maar omdat je werkdruk zo hoog ligt of je baas zo rottig doet. Er heeft een onderdeel bloot gelegd waar je kwetsbaar bent of je liep eigenlijk al met je ziel onder je arm en het werk was het laatste zetje. In veel gevallen heeft het werk er maar deels mee te maken.
Dus focus je niet op 'hoelang nog' en 'wanneer is het over', want dan ben je een toeschouwer. Je bent deelnemer en dat vraagt om actie in de zin van onderzoeken waarom het zover gekomen is. Daarna begint het herstel.
Als ik volledig hersteld zou zijn, dan zou ik niet op dit platform rondneuzen.
Het enige wat ik je wil meegeven is dat bij de mensen die ik ken die burned out zijn geweest, er allemaal iets met hun geschiedenis aan de hand was, waardoor ze gevormd zijn. Je bent niet burned-out alleen maar omdat je werkdruk zo hoog ligt of je baas zo rottig doet. Er heeft een onderdeel bloot gelegd waar je kwetsbaar bent of je liep eigenlijk al met je ziel onder je arm en het werk was het laatste zetje. In veel gevallen heeft het werk er maar deels mee te maken.
Dus focus je niet op 'hoelang nog' en 'wanneer is het over', want dan ben je een toeschouwer. Je bent deelnemer en dat vraagt om actie in de zin van onderzoeken waarom het zover gekomen is. Daarna begint het herstel.
Anoniem
26-04-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie. Neem aan dat je hier ook door heen bent gegaan? Ben je weer volledig herstelt en kun je weer als voorheen omgaan met stres? Hoelang duurde jou volledig herstel
Lost
27-04-2023
Zeer toxische en negatieve sfeer op het werk (Verhaal 449)
Hallo,
Dikke 10 jaar geleden in mijn late twintiger jaren tegen de muur gelopen na een waanzinnige situatie op het werk. Op de barricades gekropen samen met enkele andere collega’s, maar ook met hulp van hen die zich te angstig voelden. Zeer hoge prijs betaald voor die acties in een politiek gecontroleerd klimaat.
Terug naar dezelfde sector gekeerd in 2018. Ik ben zo moe… maar ik kan mijn verantwoordelijkheidsgevoel niet loslaten… de angst ook om te falen en nooit meer aan de bak te komen bekruipt me enorm.
Hoe hebben jullie dit aangepakt? Het eind van mijn piekperiode is half mei… maar ik ween me letterlijk een weg doorheen de lange weken. Alles is een opdracht. Zeer toxische en negatieve sfeer op het werk.
Dikke 10 jaar geleden in mijn late twintiger jaren tegen de muur gelopen na een waanzinnige situatie op het werk. Op de barricades gekropen samen met enkele andere collega’s, maar ook met hulp van hen die zich te angstig voelden. Zeer hoge prijs betaald voor die acties in een politiek gecontroleerd klimaat.
Terug naar dezelfde sector gekeerd in 2018. Ik ben zo moe… maar ik kan mijn verantwoordelijkheidsgevoel niet loslaten… de angst ook om te falen en nooit meer aan de bak te komen bekruipt me enorm.
Hoe hebben jullie dit aangepakt? Het eind van mijn piekperiode is half mei… maar ik ween me letterlijk een weg doorheen de lange weken. Alles is een opdracht. Zeer toxische en negatieve sfeer op het werk.
Q
24-04-2023
laatste reactie: 26-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zat ook in een toxische werkomgeving. Nu derde burnout. Werkomgeving gaat nimmer en nooit veranderen en ikzelf kan ook niet dusdanig veranderen zodat ik er beter mee om kan gaan. Dus maar een oplossing: niet terug naar die toxische omgeving !
Anoniem
26-04-2023
Ik voel me soms echt een junkie... (Verhaal 430)
Ik voel me soms echt een junkie...
Zodra ik uit bed stap giert de cortisol door mijn lijf. Misschien kan ik het gevecht nog even volhouden maar uiteindelijk doe ik toch terug een klusje of dergelijke waarvan ik weet dat het me zuur zal opbreken.
Ik land terug uitgeput op de bank, denkend waarom ik me opnieuw heb laten gaan, waarom ik opnieuw niet heb kunnen weerstaan aan datgene waarvan ik weet dat het slecht voor me is.
Ik zeg tegen mezelf dat het nu toch echt eens gedaan moet zijn, dat ik morgen echt niets meer ga doen. Enkel rusten, rusten en rusten.
Maar de volgende dag doen we alles gewoon opnieuw.
Een week gaat voorbij. Ik kijk terug op de week en vervloek hoe er al opnieuw een week voorbij is van meer van hetzelfde. 2 weken, een maand, maanden..
Ik vraag me af hoeveel erger het nog moet worden voor ik het snap.
Waar zit het nulpunt?
Zou ik beter stoppen met vechten zodat ik echt eens keihard val en niets anders meer kan dan rusten?
En dan komt de volgende dag. Ik land terug uitgeput op de bank. Morgen proberen we nog eens opnieuw.
Zodra ik uit bed stap giert de cortisol door mijn lijf. Misschien kan ik het gevecht nog even volhouden maar uiteindelijk doe ik toch terug een klusje of dergelijke waarvan ik weet dat het me zuur zal opbreken.
Ik land terug uitgeput op de bank, denkend waarom ik me opnieuw heb laten gaan, waarom ik opnieuw niet heb kunnen weerstaan aan datgene waarvan ik weet dat het slecht voor me is.
Ik zeg tegen mezelf dat het nu toch echt eens gedaan moet zijn, dat ik morgen echt niets meer ga doen. Enkel rusten, rusten en rusten.
Maar de volgende dag doen we alles gewoon opnieuw.
Een week gaat voorbij. Ik kijk terug op de week en vervloek hoe er al opnieuw een week voorbij is van meer van hetzelfde. 2 weken, een maand, maanden..
Ik vraag me af hoeveel erger het nog moet worden voor ik het snap.
Waar zit het nulpunt?
Zou ik beter stoppen met vechten zodat ik echt eens keihard val en niets anders meer kan dan rusten?
En dan komt de volgende dag. Ik land terug uitgeput op de bank. Morgen proberen we nog eens opnieuw.
Lola
14-04-2023
laatste reactie: 26-04-2023
38Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo lola,
Wat is een klusje de vaatwasser , koken of doe je heel veel klusjes op een dag. Luister naar je lijf kan je 1 klusje aan per dag hou je daar aan. En een andere tip als je opstaat begin eerst met ontspanning. Daarna klusje , rusten, of splits het op. Ik bedoel heel de dag op de bank zorg ook voor piekeren. En ik denk ook dagelijks aan morgen maar ik denk ook dat we niet te streng voor ons zelf moeten zijn. Mij helpt op te schrijven wat ik dagelijks doe. Zodat als ik val dat ik op de rem moet drukken. Alhoewel het best lastig is met een kind op de rem drukken. Luister naar je lijf en zoals ik zei ben je heel de dag klusjes aan het doen dan ben je verkeerd bezig. Zoek de balans door ook te rusten.
Wat is een klusje de vaatwasser , koken of doe je heel veel klusjes op een dag. Luister naar je lijf kan je 1 klusje aan per dag hou je daar aan. En een andere tip als je opstaat begin eerst met ontspanning. Daarna klusje , rusten, of splits het op. Ik bedoel heel de dag op de bank zorg ook voor piekeren. En ik denk ook dagelijks aan morgen maar ik denk ook dat we niet te streng voor ons zelf moeten zijn. Mij helpt op te schrijven wat ik dagelijks doe. Zodat als ik val dat ik op de rem moet drukken. Alhoewel het best lastig is met een kind op de rem drukken. Luister naar je lijf en zoals ik zei ben je heel de dag klusjes aan het doen dan ben je verkeerd bezig. Zoek de balans door ook te rusten.
Sanne
15-04-2023
Reactie:
Jeeezus...wat herkenbaar Lola. Same here. Alhoewel ik weet dat ik rustig aan moet doen, heb ik het uiteindelijk drukker dan een gemiddeld persoon. Even het huishouden, eten kopen, koken, hond uitlaten en tussendoor eventjes een bedrijf oprichten die in het buitenland geopend moet worden... afijn, deze week s'nachts hyperventilerend en een enorme snel kloppend hart urenlang wakker op de bank. Ik kon gewoon niet meer slapen. Compleet hyper. Dus ik opende mijn laptop, zette mijn website op 'under construction' en viel letterlijk als een blok in slaap.
Moraal van het verhaal... trek echt zoveel mogelijk stekkers eruit. Ik overweeg mijn vriendin te vragen om mijn laptop te verstoppen, want ik moet gewoon wat te doen hebben. Dus, ja, volledig herkenbaar. Wel merk ik dat water (plassen, meren, etc.) mij op een of andere manier rust geeft. Het is niet zo passief als een bos, maar kabbelt altijd. Misschien zegt dat wel iets over mij als persoon ;-)
Moraal van het verhaal... trek echt zoveel mogelijk stekkers eruit. Ik overweeg mijn vriendin te vragen om mijn laptop te verstoppen, want ik moet gewoon wat te doen hebben. Dus, ja, volledig herkenbaar. Wel merk ik dat water (plassen, meren, etc.) mij op een of andere manier rust geeft. Het is niet zo passief als een bos, maar kabbelt altijd. Misschien zegt dat wel iets over mij als persoon ;-)
Frank
15-04-2023
Reactie:
Hi Lola,
Omdat jouw patroon sterk lijkt op dit van mij, ben ik benieuwd naar jouw antwoord op de volgende vraag:
Wat zorgt ervoor dat je s'ochtends direct 'aanstaat' en continu dingen doet, terwijl je weet dat rust de basisvoorwaarde is om te herstellen? Is dat;
1. Altijd al een druk persoon geweest en zit in de aard van het beestje.
2. Druk bezig zijn is een surrogaat om maar niet stil te hoeven zitten, want dat betekent piekeren? Dus onrust.
3. Iets anders
Ben benieuwd 😁
Gegroet,
Frank
Omdat jouw patroon sterk lijkt op dit van mij, ben ik benieuwd naar jouw antwoord op de volgende vraag:
Wat zorgt ervoor dat je s'ochtends direct 'aanstaat' en continu dingen doet, terwijl je weet dat rust de basisvoorwaarde is om te herstellen? Is dat;
1. Altijd al een druk persoon geweest en zit in de aard van het beestje.
2. Druk bezig zijn is een surrogaat om maar niet stil te hoeven zitten, want dat betekent piekeren? Dus onrust.
3. Iets anders
Ben benieuwd 😁
Gegroet,
Frank
Frank
15-04-2023
Reactie:
Frank,
Ik denk dat het een combinatie is van de "aard van het beestje" en verleden. Mijn vader kan ook nooit geen 2 minuten stilzitten, altijd bezig met vanalles en nog wat.
Dus het zit wel in me.
Maar daarnaast heb ik (via therapie) ook tot andere inzichten gekomen die waarschijnlijk een factor zijn.
Zo heb ik vroeger op school, jobs, thuis, ... altijd gehoord dat ik beter kon, dat ik mijn capaciteiten niet benut, geen werk zag.
Dat heeft me mogelijk over-plichtsbewust gemaakt, perfectionistisch, me willen bewijzen. Een kruimeltje op tafel betekent de hele tafel terug poetsen, waar mijn partner het kruimeltje in de vuilbak gooit (als het niet gewoon weggeveegd word). De klepel is op dat vlak waarschijnlijk nogal doorgeslagen.
Ik denk dat het een combinatie is van de "aard van het beestje" en verleden. Mijn vader kan ook nooit geen 2 minuten stilzitten, altijd bezig met vanalles en nog wat.
Dus het zit wel in me.
Maar daarnaast heb ik (via therapie) ook tot andere inzichten gekomen die waarschijnlijk een factor zijn.
Zo heb ik vroeger op school, jobs, thuis, ... altijd gehoord dat ik beter kon, dat ik mijn capaciteiten niet benut, geen werk zag.
Dat heeft me mogelijk over-plichtsbewust gemaakt, perfectionistisch, me willen bewijzen. Een kruimeltje op tafel betekent de hele tafel terug poetsen, waar mijn partner het kruimeltje in de vuilbak gooit (als het niet gewoon weggeveegd word). De klepel is op dat vlak waarschijnlijk nogal doorgeslagen.
Lola
15-04-2023
Reactie:
Ok, toch ook weer gedeeltelijk herkenbaar, want mijn moeder is de mascotte van Adhd Nederland. Ik ken weinig mensen die zo druk zijn als mijn moeder. Maar feit is wel dat mijn vader getraumatiseerd was en voor ongelooflijk veel spanning in het gezin zorgde. Dermate veel dat mijn broers en ik al op de basisschool hyperventilatie kregen en mijn moeder ook. Die intense spanning merk ik nog steeds bij mijn moeder, mijn jongere broer en dus ook bij mijzelf. Héél druk doen, om maar niet te hoeven stilstaan.
Frank
15-04-2023
Reactie:
Frank,
Ik denk dat de meesten met BO zich herkennen in het niet kunnen/willen stilstaan. Niets doen voelt zo fout en onwennig, ik loop de muren op als ik niets doe. Maar blijkbaar is dit ook een typisch symptoom van BO omdat je lichaam continue in de actieve stand staat. Je stelsel is ontregelt en gaat niet meer in rust zoals bij een "gewoon" persoon. Die rust moet je eigenlijk afdwingen door gewoon, ogen dicht en liggen. Maar o zo moeilijk om te doen!
Ik denk dat de meesten met BO zich herkennen in het niet kunnen/willen stilstaan. Niets doen voelt zo fout en onwennig, ik loop de muren op als ik niets doe. Maar blijkbaar is dit ook een typisch symptoom van BO omdat je lichaam continue in de actieve stand staat. Je stelsel is ontregelt en gaat niet meer in rust zoals bij een "gewoon" persoon. Die rust moet je eigenlijk afdwingen door gewoon, ogen dicht en liggen. Maar o zo moeilijk om te doen!
Lola
15-04-2023
Reactie:
Hi Lola, Ik denk eerlijk gezegd dat het anders is. Ik ken zat mensen die nog veel drukker zijn dan ik. Ik heb mij 2x op adhd laten testen en daar bleek helemaal niets uit.. Het gaat er om dat je een flinke knal hebt gehad en daarvan moet herstellen. Terug in balans dus.
Frank
16-04-2023
Reactie:
Wat ik trouwens bewust doe de laatste 2 weken (en bijzonder goed werkt) is telkens 1 'stekker' eruit trekken, zodra ik merk dat het mij over mijn grens duwt. Dit werkt werkelijk erg goed. Dus heel gedoseerd afschalen, omdat ik ook 'alles' wil doen, maar mijzelf moet zien te temperen. Ging ik voorheen 4 a 5 keer per week naar fitness, nu letterlijk nul. Ook steeds meer afgeschaald, totdat het besef kwam dat ik het gewoon helemaal niet moet doen voor zeker een 1/2 jaar. Ook mijn 'winkeltje' op marktplaats is allemaal erg leuk en ik verdien er een leuk zakcentje mee, maar in de tussentijd was ik gisteren letterlijk de hele dag bezig met regelen en mensen te woord te staan. Dus zoals verwacht s'nachts na 3 uur slapen helemaal hyper wakker. Dus ook voor dit onderdeel...stekker er volledig uit en misschien pas over een 1/2 jaar weer. Ook nu voel ik een enorme rust ervoor in de plaats komen. Het kan best zo zijn dat ik maar met een dingetje overblijf, maar dan heb ik daar voorlopig vrede mee, omdat al het andere voorlopig mijn herstel in de weg zit. Als het weer aan de beterende hand is, dan ga ik iedere stekker er weer een voor een in doen. Sporten doe ik bewust pas op het laatst, want ik ben nogal fanatiek en ken mijzelf. Cheers!
Frank
16-04-2023
Reactie:
Lola,
Ik zag dat jij na een jaar nog veel rustmomenten hebt. Maar zijn die rustmomenten letterlijk op de bank zitten of heb je na een jaar wel.meer energie voor ontspanning. Ik zit er nog niet zolang in en vraag me af of je namate meer energie krijgt om bijvoorbeeld meer te wandelen, lezen , sauna etc.
Ik zag dat jij na een jaar nog veel rustmomenten hebt. Maar zijn die rustmomenten letterlijk op de bank zitten of heb je na een jaar wel.meer energie voor ontspanning. Ik zit er nog niet zolang in en vraag me af of je namate meer energie krijgt om bijvoorbeeld meer te wandelen, lezen , sauna etc.
Anouk
16-04-2023
Reactie:
Hallo frank ik las jou reacties . Ben jij dan wel volledig burn out. Je doet best veel mijn lichaam laat dit echt niet toe. Ik was volledig afgebrand. Heb jij altijd nog wat energie gehad of ben je ook echt weleens volledig burn out geweest dus je lichaam laat niets meer toe.
Mona
16-04-2023
Reactie:
Hoi mona hoelang zit je in je burnout? Ik ben ook volledig afgebrand. Kan nog steeds niet veel en snel overprikkeld nog wat zijn joun klachten
Gr l
Gr l
Anoniem
16-04-2023
Reactie:
Anouk,
Ik ben enkel verder afgegleden. Dat is wel relatief, want wanneer ik dacht het kalmer aan te doen, besefte ik niet dat ik nog steeds veel te veel deed.
Ik dacht, ik werk toch niet meer! - maar tijd die vrijkwam stak ik gewoon in het huishouden, tuin, ... Op die manier steeds verder weggezakt, steeds minder kunnen. Nu is het zogoed als de hele dag rusten op de bank, gewoon omdat ik niet anders meer kan.
Ik zou dus uit mijn eigen ervaring zeggen, start met zo weinig mogelijk - laat je huis maar vuil liggen, verwarm maar wat diepvriespuree ipv aardappelen te schillen. Veel "echte" rust nemen, dus ook geen gsm & tv, gewoon niets doen.
En van daaruit beginnen aftasten waar je grenzen liggen.
Je dankt altijd meer te kunnen dan je eigenlijk kan, omdat je jezelf geleerd hebt om je grenzen te negeren en gewoon door te gaan.
Ik ben enkel verder afgegleden. Dat is wel relatief, want wanneer ik dacht het kalmer aan te doen, besefte ik niet dat ik nog steeds veel te veel deed.
Ik dacht, ik werk toch niet meer! - maar tijd die vrijkwam stak ik gewoon in het huishouden, tuin, ... Op die manier steeds verder weggezakt, steeds minder kunnen. Nu is het zogoed als de hele dag rusten op de bank, gewoon omdat ik niet anders meer kan.
Ik zou dus uit mijn eigen ervaring zeggen, start met zo weinig mogelijk - laat je huis maar vuil liggen, verwarm maar wat diepvriespuree ipv aardappelen te schillen. Veel "echte" rust nemen, dus ook geen gsm & tv, gewoon niets doen.
En van daaruit beginnen aftasten waar je grenzen liggen.
Je dankt altijd meer te kunnen dan je eigenlijk kan, omdat je jezelf geleerd hebt om je grenzen te negeren en gewoon door te gaan.
Lola
16-04-2023
Reactie:
Hi Mona, Ik ben zeker wel volledig burn-out. Even boodschappen doen is al een uitdaging. Gisteren wist ik gewoon niet meer wat mijn pincode was die ik al jarenlang heb. Ik moest mijn dochter bellen, die het wel wist. Ik heb de afgelopen maand bewust een aantal dingen in gang gezet en nu overgedragen, letterlijk met het laatste beetje energie wat ik nog had.
Ik wil niet afhankelijk zijn van een uitkering en daarna opzien om weer in loondienst te gaan. Ik heb bewust mijn geld ingezet in een plan dat nu al begint te renderen. Mijn zoon neemt het nu verder over, wat hij erg leuk vindt, maar wat ook heel leerzaam is voor hem. Alle contacten die ik heb, heb ik overgedragen en alle mails, etc gaan nu direct naar hem door. Ik ga mij nu overgeven aan bankzitten, beetje klooien in de tuin en slapen zodra ik mij moe voel. Wel ga ik bewust iedere dag naar buiten of het nu kort of lang is, maar bijv. Pasen met de familie was een hele uitdaging, Ik telde iedere minuut en was de dag erna gesloopt. Dus ja, volledig in een burn-out. Ik ben dus alleen nét even doorgelopen tot de finish, zodat het 'business model' kan gaan beginnen zonder dat ik mij er verder mee hoef te bemoeien. Dit geeft mij erg veel rust voor nu. Maar een film kijken, lange gesprekken, etc. zijn absoluut nu teveel voor mij.
Wat eigenlijk zou moeten gebeuren bij burn-out is dat je bewust een been in het gips moet laten zetten en deze pas na een 1/2 jaar eraf mag. Op die manier kan je nauwelijks iets en besef je telkens dat je ziek bent en rust moet nemen ;-)
Maar voor nu doe ik iets kleins (ik doe wel de was, ruimen de vaatwasser uit en stofzuig soms, maar alles bewust op een heel laag tempo). Ik stop wanneer ik moe ben, maak mij vooral nergens druk om en laat het op z'n beloop. Je bent gewoon ziek en erg verzwakt.
De fout die (volgens mij) veel mensen maken is dat ze de fout bij zichzelf zoeken. Te positief, te vriendelijk, te hulpvaardig, teveel dingen willen doen, etc., maar dat was nooit de aanleiding. Je bent in een situatie terecht gekomen waar je niet uit kon en te lang in bent blijven zitten. En ja, dan kan je zeggen dat je geen 'nee' durfde te zeggen of altijd alles positief inziet, maar feit is dat je dan de focus op bijzaken legt en niet op de oorzaak. Mijn psycholoog zei letterlijk tijdens het eerste gesprek dat ik hou dan ook bij een psycholoog terecht zou zijn gekomen, omdat de situatie waarmee ik te maken heb gehad voor ieder mens ondraaglijk zou zijn geweest. Ze zei niet dat de oorzaak was dat ik te positief, te actief, te energiek, etc. ben. M.a.w. je moet af van het zoeken naar bijzaken en gewoon focussen op rust en herstel.
Succes,
Frank
Ik wil niet afhankelijk zijn van een uitkering en daarna opzien om weer in loondienst te gaan. Ik heb bewust mijn geld ingezet in een plan dat nu al begint te renderen. Mijn zoon neemt het nu verder over, wat hij erg leuk vindt, maar wat ook heel leerzaam is voor hem. Alle contacten die ik heb, heb ik overgedragen en alle mails, etc gaan nu direct naar hem door. Ik ga mij nu overgeven aan bankzitten, beetje klooien in de tuin en slapen zodra ik mij moe voel. Wel ga ik bewust iedere dag naar buiten of het nu kort of lang is, maar bijv. Pasen met de familie was een hele uitdaging, Ik telde iedere minuut en was de dag erna gesloopt. Dus ja, volledig in een burn-out. Ik ben dus alleen nét even doorgelopen tot de finish, zodat het 'business model' kan gaan beginnen zonder dat ik mij er verder mee hoef te bemoeien. Dit geeft mij erg veel rust voor nu. Maar een film kijken, lange gesprekken, etc. zijn absoluut nu teveel voor mij.
Wat eigenlijk zou moeten gebeuren bij burn-out is dat je bewust een been in het gips moet laten zetten en deze pas na een 1/2 jaar eraf mag. Op die manier kan je nauwelijks iets en besef je telkens dat je ziek bent en rust moet nemen ;-)
Maar voor nu doe ik iets kleins (ik doe wel de was, ruimen de vaatwasser uit en stofzuig soms, maar alles bewust op een heel laag tempo). Ik stop wanneer ik moe ben, maak mij vooral nergens druk om en laat het op z'n beloop. Je bent gewoon ziek en erg verzwakt.
De fout die (volgens mij) veel mensen maken is dat ze de fout bij zichzelf zoeken. Te positief, te vriendelijk, te hulpvaardig, teveel dingen willen doen, etc., maar dat was nooit de aanleiding. Je bent in een situatie terecht gekomen waar je niet uit kon en te lang in bent blijven zitten. En ja, dan kan je zeggen dat je geen 'nee' durfde te zeggen of altijd alles positief inziet, maar feit is dat je dan de focus op bijzaken legt en niet op de oorzaak. Mijn psycholoog zei letterlijk tijdens het eerste gesprek dat ik hou dan ook bij een psycholoog terecht zou zijn gekomen, omdat de situatie waarmee ik te maken heb gehad voor ieder mens ondraaglijk zou zijn geweest. Ze zei niet dat de oorzaak was dat ik te positief, te actief, te energiek, etc. ben. M.a.w. je moet af van het zoeken naar bijzaken en gewoon focussen op rust en herstel.
Succes,
Frank
Frank
16-04-2023
Reactie:
Dankjewel, Frank voor je reactie
Ik vraag steeds op nieuw af wanneer voelen we dan dat we volledig hersteld zijn als je steeds maar bang bent om terug te vallen
Ik vraag steeds op nieuw af wanneer voelen we dan dat we volledig hersteld zijn als je steeds maar bang bent om terug te vallen
Mona
17-04-2023
Reactie:
Anoniem ik nu bijna 5 maanden en jij?
Ben echt nog zoekende in grenzen.
En jij ?? Ik kan nu wel.iets meer dan begin maar moet echt uitkijken dus zoals frank zegt elke keer op de stopknop drukken. Vooral met deze stomme Telefoon!!! Die zorgt ook echt voor overprikkeling
Ben echt nog zoekende in grenzen.
En jij ?? Ik kan nu wel.iets meer dan begin maar moet echt uitkijken dus zoals frank zegt elke keer op de stopknop drukken. Vooral met deze stomme Telefoon!!! Die zorgt ook echt voor overprikkeling
Mona
17-04-2023
Reactie:
Tsja, dat is de hamvraag voor iedereen. Wat ik van mensen die burned-out zijn geweest en weer helemaal hersteld zijn, is dat absolute rust en veel slapen hun eruit heeft geholpen. Dus letterlijk zo min mogelijk inspanning én gezond eten.
Wat ik zelf bewust doe is dat ik regelmaat houd. Dus altijd het bed uit rond 07:00, douchen, ontbijten en dan lanterfanten. Kleine huishoudelijke dingetjes doen en proberen te gaan slapen als ik herhaaldelijk gaap. Vroeger negeerde ik dat en ging door, maar naarmate ik dit vaker doe, valt het mij op dat ik als een blok in slaap val. M.a.w. dit is een van de oorzaken dat je lichaam op is. Het moet veel slaap bijtanken. Nog geen anderhalve maand geleden ging ik zelfs sporten als ik begon te gapen, want die vermoeidheid was naar mijn gevoel onzin. Ik stond dan tollend op mijn benen in de sportschool, maar door endorfine en afleiding ging ik dan ruim een uur mijzelf afmatten. Heerlijk voelde ik mij daarna, alleen kwam de terugslag de volgende dag, waarop ik weer dacht...ik moet gewoon nog meer gaan sporten.. Afijn, nu ga ik niet meer en stop ik met al mijn bij-activiteiten en zeg borrels af. Gewoon mijn winterslaap starten en rustig aanmodderen. Ik hoop op een lange, warme zomer, want dan weet ik dat ik absoluut niets wil doen en ik enorm vertraag.
Wat ik zelf bewust doe is dat ik regelmaat houd. Dus altijd het bed uit rond 07:00, douchen, ontbijten en dan lanterfanten. Kleine huishoudelijke dingetjes doen en proberen te gaan slapen als ik herhaaldelijk gaap. Vroeger negeerde ik dat en ging door, maar naarmate ik dit vaker doe, valt het mij op dat ik als een blok in slaap val. M.a.w. dit is een van de oorzaken dat je lichaam op is. Het moet veel slaap bijtanken. Nog geen anderhalve maand geleden ging ik zelfs sporten als ik begon te gapen, want die vermoeidheid was naar mijn gevoel onzin. Ik stond dan tollend op mijn benen in de sportschool, maar door endorfine en afleiding ging ik dan ruim een uur mijzelf afmatten. Heerlijk voelde ik mij daarna, alleen kwam de terugslag de volgende dag, waarop ik weer dacht...ik moet gewoon nog meer gaan sporten.. Afijn, nu ga ik niet meer en stop ik met al mijn bij-activiteiten en zeg borrels af. Gewoon mijn winterslaap starten en rustig aanmodderen. Ik hoop op een lange, warme zomer, want dan weet ik dat ik absoluut niets wil doen en ik enorm vertraag.
Frank
17-04-2023
Reactie:
Gelijk heb rust en slapen is r
The key
Het probleem is dat ik nu ook kamp met slaapproblemen en veel dromen kom niet echt aan mijn rust hebben jullie daar ook last van gehad. Vooral in de middag lukken middag dutjes niet alles gaat ik combi met dromen. De nachten lig ik vaak wakker. Ik hoop dat dit namate van mijn herstel minder wordt door therapie
The key
Het probleem is dat ik nu ook kamp met slaapproblemen en veel dromen kom niet echt aan mijn rust hebben jullie daar ook last van gehad. Vooral in de middag lukken middag dutjes niet alles gaat ik combi met dromen. De nachten lig ik vaak wakker. Ik hoop dat dit namate van mijn herstel minder wordt door therapie
Mona
17-04-2023
Reactie:
Die fase heb ik gehad. Je bent 'het verhaal' voor jezelf aan het verwerken, dus veel erover praten met je therapeut i.c.m. rust is het beste. Mocht slapen niet lukken, dan is dat niet erg. Je hebt in ieder geval rust genomen. Komt goed.
Frank
17-04-2023
Reactie:
Slapen doorheen de dag lukt me niet. Maar dat verbaasd me niet, zelfs als kind ging ik bv. in de auto op vakantie nooit slapen.
Maar als ik me gewoon op de bank leg met mijn ogen dicht dan voel ik na 15-20 minuten wel degelijk mijn lichaam en hoofd trager worden. De eerste 15 minuten zijn het nog allemaal beelden en flitsen in mijn hoofd en een gevecht met mezelf om niet terug op te staan en dingen te gaan doen. Maar daarna komt de rust wel.
Het moeilijkste is om mezelf zover te krijgen gewoon te gaan liggen.
Maar als ik me gewoon op de bank leg met mijn ogen dicht dan voel ik na 15-20 minuten wel degelijk mijn lichaam en hoofd trager worden. De eerste 15 minuten zijn het nog allemaal beelden en flitsen in mijn hoofd en een gevecht met mezelf om niet terug op te staan en dingen te gaan doen. Maar daarna komt de rust wel.
Het moeilijkste is om mezelf zover te krijgen gewoon te gaan liggen.
Lola
17-04-2023
Reactie:
Hi Lola,
Volledig herkenbaar en ook dat zal steeds verder wegzakken. Probeer telkens te doezelen. Dus weten dat je alle tijd hebt, een rustig plekje opzoeken en iets simpels doen (boekje lezen, reclamefoldertje, etc.). Ik voel mij dan steeds verder wegzakken en weet dat als ik verder zak, dat ik dan in slaap val. Dit ging in het begin ook net zoals bij jou. Ik wilde dat het snel ging, dat ik direct in slaap viel, maar dat lukte dan weer niet en stond ik gefrustreerd op en ging weer dingen doen. Dus gewoon blijven proberen. Kijk ook of je 2 of 3 plekjes in je huis hebt hiervoor. Ik ga vrijwel nooit 'naar bed'. Ik wil juist doezelen, anders is het te geforceerd en lukt het mij niet. Afijn, inmiddels val ik steeds sneller in slaap door mij gewoon over te geven. Sterker nog...ik ben net wakker van mijn siësta ;-) Je zult merken dat hoemeer je niets forceert, des te makkelijk het gaat. En als je wakker wordt, voel je je zeker niet gelijk beter, maar dit werkt uiteindelijk veel beter en is de oplossing. Liever geslapen, dan wakker gebleven met visolie en b12 erbij ;-) Het gaat echt allemaal om rust en berusting.
Volledig herkenbaar en ook dat zal steeds verder wegzakken. Probeer telkens te doezelen. Dus weten dat je alle tijd hebt, een rustig plekje opzoeken en iets simpels doen (boekje lezen, reclamefoldertje, etc.). Ik voel mij dan steeds verder wegzakken en weet dat als ik verder zak, dat ik dan in slaap val. Dit ging in het begin ook net zoals bij jou. Ik wilde dat het snel ging, dat ik direct in slaap viel, maar dat lukte dan weer niet en stond ik gefrustreerd op en ging weer dingen doen. Dus gewoon blijven proberen. Kijk ook of je 2 of 3 plekjes in je huis hebt hiervoor. Ik ga vrijwel nooit 'naar bed'. Ik wil juist doezelen, anders is het te geforceerd en lukt het mij niet. Afijn, inmiddels val ik steeds sneller in slaap door mij gewoon over te geven. Sterker nog...ik ben net wakker van mijn siësta ;-) Je zult merken dat hoemeer je niets forceert, des te makkelijk het gaat. En als je wakker wordt, voel je je zeker niet gelijk beter, maar dit werkt uiteindelijk veel beter en is de oplossing. Liever geslapen, dan wakker gebleven met visolie en b12 erbij ;-) Het gaat echt allemaal om rust en berusting.
Frank
17-04-2023
Reactie:
Hi Lola, Ik wilde dit graag even met je delen, omdat jouw situatie erg lijkt op die van mij (en wellicht anderen). Continue onrust, intens vermoeid, angstklachten, soms radeloos en vooral zoekende. Ik had gisterenavond mijn eerste meditatieles (Zen Zeist), na 3 weken geleden mijn eerste kennismakingsles te hebben gehad. Zelfs na die eerste kennismakingsles veranderde er enorm veel bij mij. De leraar is zeer ervaren en leidt andere zen-leraren op. Ik heb werkelijk nog nooit iemand ontmoet die in zo weinig zinnen, zoveel wijsheid kan zeggen.
Wat er gebeurt is dat je in bijna 3 uur (yep, lang he ;)) tot de kern komt. Tot jezelf dus. Alhoewel ik eerst zeker 15 tot 30 minuten nodig had om tot rust te komen, zakte ik daarna in een ongelooflijk relaxte toestand. Pas dan kan je tot de kern komen. Je kijkt als het ware in de spiegel. Het doel van meditatie is, zoals de leraar omschrijft, niet tot rust komen, maar tot die spiegel te komen door middels van rust. Rust is dus niet het doel, maar het middel.
Weer reed ik ongelooflijk relaxed naar huis. S'nachts lag ik enorm te woelen en nu ik wakker ben, begrijp ik mijzelf weer een stuk beter. Veel overtuigingen die ik gisteren nog had, zijn letterlijk 180 graden gedraaid. In je leven bouw je overtuigingen en levensdoelen op die gaandeweg veranderen door externe omstandigheden. Door meditatie kom je tot de kern waarin je in de spiegel kijkt en denkt... wil je dat nou werkelijk? De oorzaak ligt in het verleden en de oplossing in het heden.
Ik zal het vast niet allemaal goed verwoorden, maar wil je alleen maar adviseren om te gaan mediteren. Ik denk wel dat het cruciaal is dat je dit niet zomaar bij iemand volgt, maar écht bij een zeer ervaren iemand.
Mocht je dit al eens geprobeerd hebben, dan denk ik dat het moment misschien niet goed was of de klik met de leraar er niet was, maar ik merk nu al dat meditatie voor mij heel veel zal gaan betekenen. Mijn vriendin doet Mindfulness en zweert daarbij. In beide gevallen kom je tot jezelf. Bij meditatie is het fysiek zeer passief, dus de focus ligt volledig op de geest en Mindshare heeft meer fysieke houdingen, net zoals yoga. Afijn, dit wilde ik graag even met je/jullie delen.
Wat er gebeurt is dat je in bijna 3 uur (yep, lang he ;)) tot de kern komt. Tot jezelf dus. Alhoewel ik eerst zeker 15 tot 30 minuten nodig had om tot rust te komen, zakte ik daarna in een ongelooflijk relaxte toestand. Pas dan kan je tot de kern komen. Je kijkt als het ware in de spiegel. Het doel van meditatie is, zoals de leraar omschrijft, niet tot rust komen, maar tot die spiegel te komen door middels van rust. Rust is dus niet het doel, maar het middel.
Weer reed ik ongelooflijk relaxed naar huis. S'nachts lag ik enorm te woelen en nu ik wakker ben, begrijp ik mijzelf weer een stuk beter. Veel overtuigingen die ik gisteren nog had, zijn letterlijk 180 graden gedraaid. In je leven bouw je overtuigingen en levensdoelen op die gaandeweg veranderen door externe omstandigheden. Door meditatie kom je tot de kern waarin je in de spiegel kijkt en denkt... wil je dat nou werkelijk? De oorzaak ligt in het verleden en de oplossing in het heden.
Ik zal het vast niet allemaal goed verwoorden, maar wil je alleen maar adviseren om te gaan mediteren. Ik denk wel dat het cruciaal is dat je dit niet zomaar bij iemand volgt, maar écht bij een zeer ervaren iemand.
Mocht je dit al eens geprobeerd hebben, dan denk ik dat het moment misschien niet goed was of de klik met de leraar er niet was, maar ik merk nu al dat meditatie voor mij heel veel zal gaan betekenen. Mijn vriendin doet Mindfulness en zweert daarbij. In beide gevallen kom je tot jezelf. Bij meditatie is het fysiek zeer passief, dus de focus ligt volledig op de geest en Mindshare heeft meer fysieke houdingen, net zoals yoga. Afijn, dit wilde ik graag even met je/jullie delen.
Frank
19-04-2023
Reactie:
Dag Frank,
Heb ik al geprobeerd maar zodra ik alleen aan de slag probeer te gaan word het in mijn hoofd een chaos.
Doe ik het goed? Nu moet ik waarschijnlijk dit doen. Oh nee ik ben een deel vergeten, etc...
Gewoon ogen dicht en liggen werkt veel beter voor me, dan is er geen enkele druk van wat ik hoor te doen en of ik iets goed doe.
Heb ik al geprobeerd maar zodra ik alleen aan de slag probeer te gaan word het in mijn hoofd een chaos.
Doe ik het goed? Nu moet ik waarschijnlijk dit doen. Oh nee ik ben een deel vergeten, etc...
Gewoon ogen dicht en liggen werkt veel beter voor me, dan is er geen enkele druk van wat ik hoor te doen en of ik iets goed doe.
Lola
19-04-2023
Reactie:
Hi Lola,
Ok, alles is prima als het voor jou werkt. Wat vooral voor mij belangrijk is, is het anders denken. Een andere visie. Ik zat simpelweg vast. Juist door deze meditatie komen er andere zienswijze naar boven en ben ik op veel punten waar ik vast zat 180 graden gedraaid en voel ik mij aanzienlijk beter. Als ik alleen zou rusten, dan rust ik wel uit, maar verandert mijn gedachtenpatroon niet en zou ik vast blijven zitten. Het zit 'm vaak in kleine dingetjes die je nét dat duwtje geven, waardoor er een aaneenschakeling van veranderingen plaatsvinden. Rare gewaarwording overigens, maar het werkt.
Gegroet,
Frank
Ok, alles is prima als het voor jou werkt. Wat vooral voor mij belangrijk is, is het anders denken. Een andere visie. Ik zat simpelweg vast. Juist door deze meditatie komen er andere zienswijze naar boven en ben ik op veel punten waar ik vast zat 180 graden gedraaid en voel ik mij aanzienlijk beter. Als ik alleen zou rusten, dan rust ik wel uit, maar verandert mijn gedachtenpatroon niet en zou ik vast blijven zitten. Het zit 'm vaak in kleine dingetjes die je nét dat duwtje geven, waardoor er een aaneenschakeling van veranderingen plaatsvinden. Rare gewaarwording overigens, maar het werkt.
Gegroet,
Frank
Frank
19-04-2023
Reactie:
Nou Lola, ik viel vandaag weer eens 'lekker' diep terug. Heel aantoonbaar en achteraf voorspelbaar. Het maakt volledig duidelijk wat ik moet doen. Ik had een meeting van slechts 30 minuten met een Chinese producent. Ik kreeg een appje of vanmiddag even wilde kennismaken, dus 'boem'.. gevoel van yes! en stress. Afijn, ik klapte bijna in elkaar. Het voelt gewoon allemaal al teveel. Dus uiteindelijk doorgegeven dat ik alsnog niet kon komen. Letterlijk vanaf dat moment kwam de rust weer helemaal terug. Dit is de laatste stekker die ik eruit trek. Wel nog huishoudelijke dingetjes, maar op een heeeeeel laag pitje. Wel balen allemaal, want ik wil zo graag 🤷
Frank
20-04-2023
Reactie:
Ik ben vandaag ook weer niet slim geweest :/
Had het even gehad met diepvries puree en blikgroenten op te warmen. Ik wou zo graag nog eens echt uitgebreid koken, wat ik voordien zo gveel plezier in had.
Maar uiteindelijk zodanig uitgeput dat ik amper mijn vork kon opheffen om te eten. Helemaal in het rood gegaan, en nu de prijs betalen. Zucht
Had het even gehad met diepvries puree en blikgroenten op te warmen. Ik wou zo graag nog eens echt uitgebreid koken, wat ik voordien zo gveel plezier in had.
Maar uiteindelijk zodanig uitgeput dat ik amper mijn vork kon opheffen om te eten. Helemaal in het rood gegaan, en nu de prijs betalen. Zucht
Lola
20-04-2023
Reactie:
Hi Lola, ik denk dat jij eigenlijk nog (veel) beter luistert naar de signalen van je lichaam dan ik. M.a.w. jij doet het beter ;-) Ook al zit ik trillend aan tafel, dan nog 'moet' ik van mijzelf blijven zitten en doen alsof het allemaal prima is. Of gewoon boodschappen doen omdat ik 'niet zo moet zeiken' van mijzelf, terwijl ik net zo lekker ontspannen op de bank zat en heel relaxed was. Misschien herken je dat. Het 'moeten' en 'niet zeiken'.
Ik had mijn collega gisteren gevraagd wat hij nou deed toen hij burnout was. Hij had een zeer zware burnout, maar is daar volledig vanaf gekomen. Ik ken hem van ná die periode, en was echt verbaasd dat hij ooit ook een burn-out heeft gehad. Nu is het een hele energieke man die heel duidelijk tegen iedereen vertelt wat zijn grens is. Dat was ook zijn fout waardoor hij burnout raakte. Hij had vanaf zijn 16e zijn moeder moeten verzorgen en dus altijd 'in dienst gestaan' van een ander. Geen 'Nee' durven/willen zeggen en anderen altijd willen pleasen. Ik heb overigens ongeveer dezelfde levenservaring, maar dan met mijn vader. Het is dan ook geen werkgerelateerde burnout die ik heb.
Zijn reactie was: Leer jezelf te ontspannen. Doe 1 ding per dag en alleen als het moet. En wees daar tevreden mee. Anders raak je gefrustreerd. Wees lief voor je zelf en een beetje egoïstisch. En vooral heel veel slapen.
Aldus een ervaringsdeskundige die er ook totaal aflag en dacht dat hij er niet meer uit zou komen.
Succes & chill ze..
Frank
Ik had mijn collega gisteren gevraagd wat hij nou deed toen hij burnout was. Hij had een zeer zware burnout, maar is daar volledig vanaf gekomen. Ik ken hem van ná die periode, en was echt verbaasd dat hij ooit ook een burn-out heeft gehad. Nu is het een hele energieke man die heel duidelijk tegen iedereen vertelt wat zijn grens is. Dat was ook zijn fout waardoor hij burnout raakte. Hij had vanaf zijn 16e zijn moeder moeten verzorgen en dus altijd 'in dienst gestaan' van een ander. Geen 'Nee' durven/willen zeggen en anderen altijd willen pleasen. Ik heb overigens ongeveer dezelfde levenservaring, maar dan met mijn vader. Het is dan ook geen werkgerelateerde burnout die ik heb.
Zijn reactie was: Leer jezelf te ontspannen. Doe 1 ding per dag en alleen als het moet. En wees daar tevreden mee. Anders raak je gefrustreerd. Wees lief voor je zelf en een beetje egoïstisch. En vooral heel veel slapen.
Aldus een ervaringsdeskundige die er ook totaal aflag en dacht dat hij er niet meer uit zou komen.
Succes & chill ze..
Frank
Frank
21-04-2023
Reactie:
Frank,
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.
Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.
Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).
Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/
Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.
Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.
Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).
Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/
Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.
Lola
21-04-2023
Reactie:
Frank,
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.
Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.
Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).
Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/
Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.
Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.
Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).
Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/
Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.
Lola
21-04-2023
Reactie:
Hi Lola, volledig herkenbaar wat je schrijft. Ik loop, achteraf gezien, al jaren met een burnout rond. Niet vreemd want de oorzaak daarvan begon in de familiesfeer al toen ik 15 was. 'Niet zeiken' was de boodschap die ik kreeg, terwijl ik toen al op mijn tandvlees liep. Ik ben 2 keer eerder ingestort, maar het probleem bleef. Nu kan ik eindelijk rust nemen, maar het 'niet zeiken' zit er nog in. Ik ben eigenlijk gewend om door te gaan met een heel laag energieniveau en weet letterlijk niet wat echte rust en ontspanning is. Met mediatie lukt dat mij wel, maar slapen en rust is eigenlijk de basis. 'Eventjes' toch boodschappen doen, terwijl alle signalen op rood staan, is nog steeds de fout die ik maak, maar ik merk nu duidelijk dat dit aan het veranderen is. Moe = moe. Vanmiddag een gesprek met een vriend gehad dat 45 minuten duurde. Ik zakte gewoon een paar keer weg. Eenmaal thuis als een blok in slaap gevallen. Hoe vaker ik dit meemaak, des te vaker ik mij nu realiseer wat ik fout doe. Die collega die uit zijn burnout kwam deed het perfect. Oud zeer wegpraten bij een psycholoog en heeeeeel veel rust. Nu nog accepteren dat ik dat moet doen. Wel slaap ik nu bewust 2x per dag en merk dat dit heel veel goeds doet en nagenoeg alle stekkers qua activiteit heb ik er nu uitgetrokken. Ik ga uit van zeker een jaar herstelperiode. Ik heb een puzzel gekocht via marktplaats met 1000 stukjes. Supersuf in mijn ogen, maar zodra je bezig bent, merk je dat dit ontspannend werkt. Geen tijdsdruk en je bent lang 'passief actief' bezig.
Afijn, komt goed. Nu nog die eigenwijsheid eruit rammen 😁
Afijn, komt goed. Nu nog die eigenwijsheid eruit rammen 😁
Frank
21-04-2023
Reactie:
Heb ik ook geprobeerd, een puzzel. Kleurboeken voor volwassenen ook. Maar ik voelde dat zelfs daarin ik me opwond, het ging niet snel genoeg of niet goed genoeg. Dus heb ik het ook maar laten vallen. En passief bezig zijn is ook nog steeds bezig zijn, je blijft in de actieve stand staan. Het is niet verkeerd als je er rust in vindt zolang je het niet vervangt door echte rust aka niets doen. Zie mijn antwoord op je niewste verhaal :)
Lola
21-04-2023
Reactie:
Héél herkenbaar wat je omschrijft. Sterker nog, ik heb mij tot 2x laten testen op ADHD, maar nee, dat heb ik dus niet.
Geloof het of niet, maar vandaag is letterlijk mijn allereerste dag dat ik 'niets' doe. Waarschijnlijk nog steeds teveel. Wat hierdoor heel duidelijk wordt is dat ik hierdoor juist in de stress schiet. Ik kon gewoon niet slapen vanmiddag van de spanning. Ik begin het hierdoor juist veel beter te begrijpen. Doordat ik vanaf mijn 15e te maken heb gehad met ongelooflijke spanning mbt een getraumatiseerde ouder, zocht ik continue afleiding om aan het piekeren te ontkomen. Mijn enige oplossing was 'bezig zijn'. Omdat het probleem steeds erger werd, werd ook de spanning steeds hoger en deed ik steeds meer, maar sliep nauwelijks meer. Nu de bron van de spanning er niet meer is, kan en moet ik rust nemen, maar ben dit helemaal niet gewend. Ik weet letterlijk niet wat ontspannen is. Bij meditatie heb ik dit 2x ervaren en dat was een openbaring voor mij.
Vandaag merkte ik dus heel duidelijk dat dit voor mij geldt. Ik moét bezig zijn, want rust geeft mij onrust. Klinkt raar, maar dit is waar ik aan moet gaan werken.
Misschien herken je het.
Gegroet,
Frank
Geloof het of niet, maar vandaag is letterlijk mijn allereerste dag dat ik 'niets' doe. Waarschijnlijk nog steeds teveel. Wat hierdoor heel duidelijk wordt is dat ik hierdoor juist in de stress schiet. Ik kon gewoon niet slapen vanmiddag van de spanning. Ik begin het hierdoor juist veel beter te begrijpen. Doordat ik vanaf mijn 15e te maken heb gehad met ongelooflijke spanning mbt een getraumatiseerde ouder, zocht ik continue afleiding om aan het piekeren te ontkomen. Mijn enige oplossing was 'bezig zijn'. Omdat het probleem steeds erger werd, werd ook de spanning steeds hoger en deed ik steeds meer, maar sliep nauwelijks meer. Nu de bron van de spanning er niet meer is, kan en moet ik rust nemen, maar ben dit helemaal niet gewend. Ik weet letterlijk niet wat ontspannen is. Bij meditatie heb ik dit 2x ervaren en dat was een openbaring voor mij.
Vandaag merkte ik dus heel duidelijk dat dit voor mij geldt. Ik moét bezig zijn, want rust geeft mij onrust. Klinkt raar, maar dit is waar ik aan moet gaan werken.
Misschien herken je het.
Gegroet,
Frank
Anoniem
22-04-2023
Reactie:
Ik denk dat het bij iedereen verschillend is..je leest hier dat mensen die een hernia hadden nu na twee jaar weer dingen ondernemen. Sommige sporten voor hun herstel . Elke burn out is anders. Ik denk dat we moeten vallen en opstaan om te kijken hoe we hier uiteindelijk uitgaan komen. Lola we gaan hier uit komen vele zijn hier uitgekomen jij gaat hier ook uit komen. Wij allemaal! Bij mij zelf werkt ontspanning en rusten af en toe koken en de kids aan kleden. Stilte in huis is er bijna nooit maar probeer die wel op te zoeken.
Lola probeer wel steeds te bewegen ookal is het thuis heel klein beetje . Ik heb vier maanden op de bank gezeten en geloof mij daardoor kreeg ik meer klachten was helemaal verstijfd van binnen .
Lola probeer wel steeds te bewegen ookal is het thuis heel klein beetje . Ik heb vier maanden op de bank gezeten en geloof mij daardoor kreeg ik meer klachten was helemaal verstijfd van binnen .
Truus
23-04-2023
Reactie:
Lola wat zijn je lichamelijke klachten en heb je ook last van spanningen bij je nek hoofd ogen ?
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Lola en Frank,
Ik herken me ongelooflijk in jullie verhalen. Ik ben ook zo dat ik gewoon doorga ook al gaat het niet meer. Voordat ik me uiteindelijk ziek heb gemeld voelde ik me al zeker 3 jaar heel slecht, maar ik ging maar door en door. Totdat het echt niet meer ging en ik me ziek moest melden en zelfs toen bleef ik nog 2 uur per dag aan het werk omdat ik het niet los kon laten. Uiteindelijk moest ik me 9 maanden later weer volledig ziekmelden nadat ik tegen herstelmelding aanzat. Het ging niet meer. Toen zoveel mogelijk losgelaten, maar het bleef toch steeds maar knagen. Voelde me schuldig en mijn zelfvertrouwen wat altijd zeer hoog was, verdween als sneeuw voor de zon.
Nu zit ik 19 maanden in burnout en ben ik nog geen stapje vooruit gekomen omdat ik het waarschijnlijk nog steeds niet accepteer van mezelf. Het leek even wat beter te gaan, maar de laatste tijd worden de periodes dat ik me slecht voel weer steeds langer. Het uwv komt nu akelig dichtbij wat ook weer voor extra onrust zorgt. Ik weet soms ook niet meer hoe ik hier nog uit moet komen. Voel me soms redelijk en kan weer de wereld aan en een dag later kan dit zo maar weer het tegenovergestelde zijn en zit ik weer volledig in de put zonder greintje zelfvertrouwen en zie ik het niet meer zitten.
Heb vooral ontzettend veel lichamelijke klachten zoals darmklachten, oorsuizen, droge mond, veel slijm, maagklachten, moe, veel plassen enz.
Ik herken me ongelooflijk in jullie verhalen. Ik ben ook zo dat ik gewoon doorga ook al gaat het niet meer. Voordat ik me uiteindelijk ziek heb gemeld voelde ik me al zeker 3 jaar heel slecht, maar ik ging maar door en door. Totdat het echt niet meer ging en ik me ziek moest melden en zelfs toen bleef ik nog 2 uur per dag aan het werk omdat ik het niet los kon laten. Uiteindelijk moest ik me 9 maanden later weer volledig ziekmelden nadat ik tegen herstelmelding aanzat. Het ging niet meer. Toen zoveel mogelijk losgelaten, maar het bleef toch steeds maar knagen. Voelde me schuldig en mijn zelfvertrouwen wat altijd zeer hoog was, verdween als sneeuw voor de zon.
Nu zit ik 19 maanden in burnout en ben ik nog geen stapje vooruit gekomen omdat ik het waarschijnlijk nog steeds niet accepteer van mezelf. Het leek even wat beter te gaan, maar de laatste tijd worden de periodes dat ik me slecht voel weer steeds langer. Het uwv komt nu akelig dichtbij wat ook weer voor extra onrust zorgt. Ik weet soms ook niet meer hoe ik hier nog uit moet komen. Voel me soms redelijk en kan weer de wereld aan en een dag later kan dit zo maar weer het tegenovergestelde zijn en zit ik weer volledig in de put zonder greintje zelfvertrouwen en zie ik het niet meer zitten.
Heb vooral ontzettend veel lichamelijke klachten zoals darmklachten, oorsuizen, droge mond, veel slijm, maagklachten, moe, veel plassen enz.
Frans
25-04-2023
Reactie:
Hi Frans,
Maak je geen zorgen om het UWV. Ik zit er nu zelf een tijdje in en ze bieden meer ondersteuning dan je zou verwachten. Ze hebben veel te maken met burn-out patienten (er zijn er 1,2 mln in Nederland) en hebben diverse gratis programma's die je kunt aanvragen. Je hebt voor dit vangnet gewerkt en nu maak je er gebruik van. Niets om je voor te schamen of bezwaard te voelen.
Ik ben zelf van mening dat je niet vooruitkomt als je niet beseft dat de sleutel bij jezelf ligt. Ergens loop je vast en 'iets' heeft ervoor gezorgd dat je burnout bent geraakt. Dit ligt eigenlijk niet eens aan de ander, maar aan hoe jij ermee omgaat. Dit is niet een kwestie van 'wie is schuldig', maar gaat om zelfinzicht. Ik heb zelf te maken met een 'doorgeslagen' fanatisme, doordat ik mij continue wilde bewijzen aan mijn ouders, zodat ze mij 'vrijlieten'. Ik moét dus heel veel van mijzelf, mag niet zeiken en heb geen grenzen. Het doel is heilig. Dit zorgt voor ontzettend veel onrust, gejaagdheid en impulsiviteit. Nu pas is dit kwartje gevallen en ik ga volgende week al in gesprek met een coach om dit gedrag 'af te leren'. Veel mensen kampen met een zorg-burnout of perfectionisme. In ieder geval iets wat hun gevormd heeft en een aanpassing was op een levenssituatie die niet wenselijk was. Je hebt je dus aangepast om een situatie draaglijk voor jezelf te maken. Feit is echter dat je dan telkens verder afdwaalt van jezelf. Narcisten kunnen ook burnout raken, maar hebben het moeilijk, want toegeven dat je het bent, is al een probleem op zich. Afijn, geef de moed niet op en ga voor jezelf eens na waarom je bepaalde dingen doet en beschouw het als een toeschouwer. Is dat gedrag normaal, zegt het iets over jezelf? Buig je snel mee? ben je juist tegendraads? Zorg je goed voor jezelf of juist alleen voor de ander? Vraag het ook aan je partner en/of vrienden. Niet manipuleren, maar gewoon open vragen stellen. 'omschrijf mij eens als persoon', wat vind je kenmerkend aan mij? Etc. Ga op onderzoek, want er is altijd een oorzaak, Burnout is slechts een gevolg. Succes, Frank
Maak je geen zorgen om het UWV. Ik zit er nu zelf een tijdje in en ze bieden meer ondersteuning dan je zou verwachten. Ze hebben veel te maken met burn-out patienten (er zijn er 1,2 mln in Nederland) en hebben diverse gratis programma's die je kunt aanvragen. Je hebt voor dit vangnet gewerkt en nu maak je er gebruik van. Niets om je voor te schamen of bezwaard te voelen.
Ik ben zelf van mening dat je niet vooruitkomt als je niet beseft dat de sleutel bij jezelf ligt. Ergens loop je vast en 'iets' heeft ervoor gezorgd dat je burnout bent geraakt. Dit ligt eigenlijk niet eens aan de ander, maar aan hoe jij ermee omgaat. Dit is niet een kwestie van 'wie is schuldig', maar gaat om zelfinzicht. Ik heb zelf te maken met een 'doorgeslagen' fanatisme, doordat ik mij continue wilde bewijzen aan mijn ouders, zodat ze mij 'vrijlieten'. Ik moét dus heel veel van mijzelf, mag niet zeiken en heb geen grenzen. Het doel is heilig. Dit zorgt voor ontzettend veel onrust, gejaagdheid en impulsiviteit. Nu pas is dit kwartje gevallen en ik ga volgende week al in gesprek met een coach om dit gedrag 'af te leren'. Veel mensen kampen met een zorg-burnout of perfectionisme. In ieder geval iets wat hun gevormd heeft en een aanpassing was op een levenssituatie die niet wenselijk was. Je hebt je dus aangepast om een situatie draaglijk voor jezelf te maken. Feit is echter dat je dan telkens verder afdwaalt van jezelf. Narcisten kunnen ook burnout raken, maar hebben het moeilijk, want toegeven dat je het bent, is al een probleem op zich. Afijn, geef de moed niet op en ga voor jezelf eens na waarom je bepaalde dingen doet en beschouw het als een toeschouwer. Is dat gedrag normaal, zegt het iets over jezelf? Buig je snel mee? ben je juist tegendraads? Zorg je goed voor jezelf of juist alleen voor de ander? Vraag het ook aan je partner en/of vrienden. Niet manipuleren, maar gewoon open vragen stellen. 'omschrijf mij eens als persoon', wat vind je kenmerkend aan mij? Etc. Ga op onderzoek, want er is altijd een oorzaak, Burnout is slechts een gevolg. Succes, Frank
Frank
25-04-2023
Reactie:
Hi Frank,
Als ik jouw ervaringen lees denk ik dat we veel gemeenschappelijk hebben, maar dat zijn juist ook de mensen die burnout raken !
Het is idd een beetje schaamte voor wat betreft het uwv. Had nooit gedacht hier terecht te komen. Maar heb er idd zo'n 30 jaar voor gewerkt. Gelukkig heb jij een positieve ervaring, dat doet me goed. Ben er idd beetje angstig voor.
Bedankt voor je reactie
Groeten,
Frans
Als ik jouw ervaringen lees denk ik dat we veel gemeenschappelijk hebben, maar dat zijn juist ook de mensen die burnout raken !
Het is idd een beetje schaamte voor wat betreft het uwv. Had nooit gedacht hier terecht te komen. Maar heb er idd zo'n 30 jaar voor gewerkt. Gelukkig heb jij een positieve ervaring, dat doet me goed. Ben er idd beetje angstig voor.
Bedankt voor je reactie
Groeten,
Frans
Frans
25-04-2023
Reactie:
Hi Frans,
De eerste keer dat ik een uitkering ontving was voor mij ook een vreemde gewaarwording, maar je hebt hiervoor gewerkt en iedere maand geld voor dit vangnet gestort. Ik zie het ook echt als een soort terugbetaling van het geld dat ik tientallen jaren lang heb moeten afdragen. M.a.w. het is mijn eigen geld, dus ik voel mij verre van schuldig of beschaamd.
Het UWV heeft echt ook zeer sociale mensen in dienst..vergis je niet. Je krijgt een contactpersoon toegewezen en die heeft alle middelen om je verder te helpen. Van cursussen tot burn-out begeleiding. Feit is wel dat jij het moet vragen, want anders gebeurd er niets. Veel wordt kosteloos aangeboden. Maar tot nu toe niets anders dan lof. Kortom, je hebt dit vangnet medegefinancieerd en hebt daar nu ook logischerwijs recht op. De oorzaak is vervelend, maar het is niets om je voor te schamen, want het geeft juist ook weer extra rust.
Wat bedoelde je trouwens met.. we lijken op elkaar? Is dat het fanatisme? Ik heb vandaag een kennismakingsgesprek met een burn-out specialiste en zal dit gaan bespreken. Het idiote is dat net als bij een narcist, je van geen kwaad bewust bent, totdat je het echt beseft. Een burnout is niets anders dan hét moment dat ooit moest komen. Als je nu niet leert wat er moet veranderen, dan zul je er lang in blijven zitten. Dus die spiegel is bijzonder belangrijk. Bij mij is dat dus fanatisme. Als ik iets wil, dan doe ik er alles aan om dat doel te bereiken. Heb ik het eenmaal, dan volgt er een volgend doel en is de interesse in het vorige volledig verdwenen. Dus tevreden zijn met wat je hebt, het hier en nu, etc. allemaal dingen die ik moet gaan leren. Als ik dat niet eerst leer, dan zal ik mij nooit kunnen ontspannen en kunnen genieten. Je kunt die laatste dingen nooit ervaren als je de oorzaak niet aanpakt.
De eerste keer dat ik een uitkering ontving was voor mij ook een vreemde gewaarwording, maar je hebt hiervoor gewerkt en iedere maand geld voor dit vangnet gestort. Ik zie het ook echt als een soort terugbetaling van het geld dat ik tientallen jaren lang heb moeten afdragen. M.a.w. het is mijn eigen geld, dus ik voel mij verre van schuldig of beschaamd.
Het UWV heeft echt ook zeer sociale mensen in dienst..vergis je niet. Je krijgt een contactpersoon toegewezen en die heeft alle middelen om je verder te helpen. Van cursussen tot burn-out begeleiding. Feit is wel dat jij het moet vragen, want anders gebeurd er niets. Veel wordt kosteloos aangeboden. Maar tot nu toe niets anders dan lof. Kortom, je hebt dit vangnet medegefinancieerd en hebt daar nu ook logischerwijs recht op. De oorzaak is vervelend, maar het is niets om je voor te schamen, want het geeft juist ook weer extra rust.
Wat bedoelde je trouwens met.. we lijken op elkaar? Is dat het fanatisme? Ik heb vandaag een kennismakingsgesprek met een burn-out specialiste en zal dit gaan bespreken. Het idiote is dat net als bij een narcist, je van geen kwaad bewust bent, totdat je het echt beseft. Een burnout is niets anders dan hét moment dat ooit moest komen. Als je nu niet leert wat er moet veranderen, dan zul je er lang in blijven zitten. Dus die spiegel is bijzonder belangrijk. Bij mij is dat dus fanatisme. Als ik iets wil, dan doe ik er alles aan om dat doel te bereiken. Heb ik het eenmaal, dan volgt er een volgend doel en is de interesse in het vorige volledig verdwenen. Dus tevreden zijn met wat je hebt, het hier en nu, etc. allemaal dingen die ik moet gaan leren. Als ik dat niet eerst leer, dan zal ik mij nooit kunnen ontspannen en kunnen genieten. Je kunt die laatste dingen nooit ervaren als je de oorzaak niet aanpakt.
Frank
26-04-2023
Reactie:
Bedoel idd dat fanatisme. Moet ook altijd bezig zijn, nooit tevreden, altijd maar meer willen. Echt om gek van te worden. Zelfs toen ik me ziek gemeld heb bleef ik gewoon paar uurtjes doorwerken in plaats van volledig rust nemen.
Moet het UWV ook echt gaan zien als vangnet waar ik zelf voor betaald heb in plaats van het gevoel dat ik een profiteur ben.
Het accepteren van de burnout vind ik nog altijd het moeilijkste, zelfs nu nog na 19 maanden. Blijf steeds maar zoeken naar oorzaken voor mijn lichamelijke klachten. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten en zo ja, hoe ga jij ermee om ? Wordt wakker misselijk met droge mond en heel veel slijm in mijn keel. Darmen die tekeer gaan als een gek en dan sta je dus al met 1 - 0 achter voordat de dag begonnen is. Weet niet hoe hiermee om te gaan. Heb wel therapie maar als je de dag zo moet beginnen is het moeilijk om eruit te komen. Vaak denk ik dat deze klachten nooit door stress kunnen komen.
Moet het UWV ook echt gaan zien als vangnet waar ik zelf voor betaald heb in plaats van het gevoel dat ik een profiteur ben.
Het accepteren van de burnout vind ik nog altijd het moeilijkste, zelfs nu nog na 19 maanden. Blijf steeds maar zoeken naar oorzaken voor mijn lichamelijke klachten. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten en zo ja, hoe ga jij ermee om ? Wordt wakker misselijk met droge mond en heel veel slijm in mijn keel. Darmen die tekeer gaan als een gek en dan sta je dus al met 1 - 0 achter voordat de dag begonnen is. Weet niet hoe hiermee om te gaan. Heb wel therapie maar als je de dag zo moet beginnen is het moeilijk om eruit te komen. Vaak denk ik dat deze klachten nooit door stress kunnen komen.
Frans
26-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Hoort dit ook bij chronische hyperventilatie (Verhaal 452)
Zijn er mensen die ook de spanning in het middenrif voelen beetje een angstig branderig gevoel en zodra je gaat liggen neemt et langzaam af. Hoort dit ook bij chronische hyperventilatie? Bij mij spant mijn hele bovenlichaam zich aan middenrif nek schouders ogen. Zo n irritant gevoel en daarbij angstig voelen
Anoniem
25-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dat ook dat je opeens dan kan uitbarsten in huilen ??
Door dat gevoel denk dat het bij het hele burn out proces hoort
Door dat gevoel denk dat het bij het hele burn out proces hoort
Levi
25-04-2023
Reactie:
Bizar hè, wat er vrij komt in je lichaam nu je rust neemt. Zie het als iets positiefs. Je bent aan het herstellen. De klachten die er eerder niet mochten zijn, komen nu boven.
En alle klachten gaan voorbij. Laat het je rustig passeren, en besef, door rust, verdwijnt het weer.
Ik had ook echt hele rare klachten. Hartslag was ook heel apart. Mijn ongesteldheid volledig ontregeld. En daarnaast nog allemaal lichamelijke en psychische klachten.
Ze zijn allemaal naar de achtergrond verdwenen. Soms komen ze terug als ik teveel heb gedaan.
Ik ben nu 9 maand verder.
En alle klachten gaan voorbij. Laat het je rustig passeren, en besef, door rust, verdwijnt het weer.
Ik had ook echt hele rare klachten. Hartslag was ook heel apart. Mijn ongesteldheid volledig ontregeld. En daarnaast nog allemaal lichamelijke en psychische klachten.
Ze zijn allemaal naar de achtergrond verdwenen. Soms komen ze terug als ik teveel heb gedaan.
Ik ben nu 9 maand verder.
Madeliefje
25-04-2023
Reactie:
Jij geeft mij echt hoop om motivatie om rust te nemen
Dankbaar
Dankbaar
Levi
25-04-2023
Reactie:
Hoi Levi,
Het geeft inderdaad een intense verdrietig gevoel erbij denk dat het komt door de spanning in het middenrif. Wat heb jij tot nu toe eraan gedaan behalve rust nemen hoelang zit je in je b.o.
En madeliefje wat fijn dat et bij jou wat sneller gaat. Ik heb de bodem geraakt kom van heel ver waar ik niks meer kon.
Het geeft inderdaad een intense verdrietig gevoel erbij denk dat het komt door de spanning in het middenrif. Wat heb jij tot nu toe eraan gedaan behalve rust nemen hoelang zit je in je b.o.
En madeliefje wat fijn dat et bij jou wat sneller gaat. Ik heb de bodem geraakt kom van heel ver waar ik niks meer kon.
Anoniem
25-04-2023
Reactie:
Haha het klinkt heel positief. Maar ik heb na 4 maand een intense terugval gehad.
Ik rustte wel, maar had nog niet geleerd om mezelf op 1 te zetten.
Met de terugval viel bij mij het kwartje:: en nú ga IK eerst herstellen en voor mezelf zorgen voordat ik voor anderen zorg. En sindsdien is er een stijgende lijn.
Met de terugval zat ik ook echt helemaal op de grond. Kon helemaal niks meer. Maar gelukkig herstel je wel sneller na een terugval dan aan het begin van je BO
Ik rustte wel, maar had nog niet geleerd om mezelf op 1 te zetten.
Met de terugval viel bij mij het kwartje:: en nú ga IK eerst herstellen en voor mezelf zorgen voordat ik voor anderen zorg. En sindsdien is er een stijgende lijn.
Met de terugval zat ik ook echt helemaal op de grond. Kon helemaal niks meer. Maar gelukkig herstel je wel sneller na een terugval dan aan het begin van je BO
madeliefje
25-04-2023
Reactie:
Hoi madelief,
Wat doe je allemaal om het herstel te bevorderen?
Wat doe je allemaal om het herstel te bevorderen?
Anoniem
25-04-2023
Achter het stuur? (Verhaal 448)
Na hoeveel maanden hadden jullie het gevoel van oke nu kan ik auto rijden. Bij mij wisselt het elke keer de ene moment denk ik , ik kan weer achter het stuur op de slechte dagen denk ik doe maar niet dan komt die angst weer
Maartje
24-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij was het 2 maanden na het dieptepunt, maar ik begon wel met een klein rondje naar de Karwei en terug. Had nog weinig energie toen. Nu zou ik 8 maanden later denk ik wel weer een uur ofzo kunnen rijden zonder problemen maar nog niet geprobeerd. Angst valt bij mij reuze mee.
Taco
24-04-2023
Reactie:
Ik heb nooit geen problemen gehad met rijden. Ik leef wel redelijk landelijk dus is het wel aangenaam rustig rijden, niet de hektiek van de stad.
J
24-04-2023
Reactie:
Jaa het is vooral die vermoeidheid die mij angstig maakt. Bijvoorbeeld duizelig worden achter het stuur. Ik ben bang dat ik op deze manier straks helemaal niet meer durf. Of overdrijf ik. Als ik mijn sterker voel dan is een easy
Maartje
24-04-2023
Reactie:
Hoi maartje heb je die duizeligheid ook met lopen?
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Anoniem soms niet altijd.de eerste drie maanden was heftig had ook ijzer tekort kom amper van de bank af komen. Alhoewel het sinds drie weken minder is die duizelig heid. Als ik bijvoorbeeld kook of moe ben voel ik die duizeligheid wel opkomen . Dat is een signaal dat ik.moet stoppen met lopen soms last van evenwicht nog. Hoelang zit jij er al in?
Maartje
24-04-2023
Reactie:
Nu bijna 2 jaar. Ik heb me elke dag duizelig gevoeld de eerste 1,6 jaar. En ook bij koken boek lezen tv kijken. Nu voel ik meer de spanningaklachten en is de duizeligheid wat meer na de achtergrond. Behalve met lopen voel ik et wel weer wat meer het gevoel inderdaad laat van evenwicht hebben en soms ook angstig erbij
Anoniem
25-04-2023
Reactie:
Zo anoniem ,
Jij bent al 2 jaar verder. Hoe voel je je nu behalve die angst heb je wel weer je leven kunnen oppakken na 2 jaar. Werken auto rijden etcetera
Jij bent al 2 jaar verder. Hoe voel je je nu behalve die angst heb je wel weer je leven kunnen oppakken na 2 jaar. Werken auto rijden etcetera
Anoniem
25-04-2023
Volledig opgebrand en trillend en angstig wakker worden (Verhaal 8)
Ik werk in de jeugdzorg en er kwam een reorganisatie aan. Het werd mooi gepresenteerd en dat er betere zorg zou komen. Ik ging er helemaal voor. Vervolgens bleek het meer een bezuiniging te zijn, minder personeel en meer cliënten helpen.
Wat een teleurstelling. Als je het er niet mee eens bent, dan kon je beter vertrekken was de boodschap van het management. Dat was het dan; 10 jaar lang met liefde voor de cliënten en organisatie aan de slag. Altijd onbetaald overwerken. Altijd die extra dienst of even langer blijven, zodat er een extra activiteit kon worden gedaan in die krappe bezetting.
Ik kwam thuis en kon niet meer slapen. Vervolgens crashte ik volledig en werd trillend en angstig wakker. Ik durfde niet meer naar buiten. Van de één op ander dag was ik helemaal niets meer, machteloos in een hoekje en niet meer kunnen concentreren. Volledig uitgebrand, zoals dat zo fraai heet.
Wat ben ik blij hier een goede therapeut gevonden te hebben. Ik ben er nog lang niet, maar begin wel steeds meer voor mezelf te kiezen en me te richten op persoonlijke groei.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
heel herkenbaar werk zelf ook in de jeugdzorg. Hoe is je herstel verlopen.gr
mattie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een verhaal van jou, inderdaad je bent denk ik over je grens gegaan. Je hebt een therapeut gevonden is dat een psycholoog of een coach.
Hoop dat je snel weer de oude bent al zal dat wel even duren, maar misschien uiteindelijk kom je er sterker uit.
Succes van iemand die je begrijpt.
Hoop dat je snel weer de oude bent al zal dat wel even duren, maar misschien uiteindelijk kom je er sterker uit.
Succes van iemand die je begrijpt.
Inge
> 2 jaar geleden
Reactie:
Had je ook last van geheugenverlies?
Floris D.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook letterlijk neergestort de ochtend ervoor was ik nog vrolijk had ik zin om op mijn vrije dag dingen te ondernemen. En in de middag een aanval gehad van duizeligheid angst flauw te vallen en letterlijk niks meer kunnen geen prikkel meer kunnen verwerken en geen inspanning meer aankunnen totaal uitgeput en enorm angstig. Het begin van me
B.o en nu 2 jaar nog steeds met klachten mijn leven is niet meer zoals het was omdat ik het niet kan kwq inspanning niet en mentaal wel iets meer maar moet oppassen
B.o en nu 2 jaar nog steeds met klachten mijn leven is niet meer zoals het was omdat ik het niet kan kwq inspanning niet en mentaal wel iets meer maar moet oppassen
Anoniem
25-04-2023
Vermoeide ogen (Verhaal 79)
Ik zit sinds april vorig jaar met een burn-out. Ben de hele dag duizelig, alsof mijn oogspieren vermoeid zijn. Weinig energie. Maar wat vooral vreemd voelt is alsof mijn benen het minder goed doen. Met fietsen is het net of mijn onderbenen niet meewerken. Ook het lopen gaat vaak niet vanzelf. Het gevoel alsof ik zweef. Vaak niet op de juiste woorden kunnen komen en vergeetachtig. Wat een ellende is dit. Komt dit herkenbaar voor bij jullie? Onderzoeken bij een neuroloog, KNO arts hebben niets uitgewezen. De volgende stap is de oogarts, gisteren om een verwijzing gevraagd. Ik lees graag jullie reacties.
A.G.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, dit is herkenbaar. Dit had ik ook. Het gevoel alsof je er niet helemaal bij bent. Je staat wel op de grond, maar je lijkt er een beetje boven te zweven. Dit wordt met de tijd echt minder. Ook dat vergeetachtige. Dat komt ook doordat je hippocampus niet goed meer functioneert (geheugen). Hopelijk neemt het bij jou ook snel af.
M.v.g.
M.v.g.
Sandra
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dank je wel, word er soms moedeloos van maar we moeten door he.
A.G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit ook. Een heel slap en tintelend gevoel in de benen. Mijn voeten zijn ook ijskoud alsof alles in mijn onderbenen niet goed meer werkt. Brandende vermoeide ogen die maar niet overgaan en doodmoe. Ben inmiddels een jaar verder om moedeloos van te worden.
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
gedeelde smart is halve smart. Ben ook dik een jaar verder. De duizeligheid is het ergste.
A.G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoihoi,
Hoe is het nu met je klachten? Ik lees van veel mensen veel dezelfde klachten en toch ook weer verschillende kwaaltjes. Ik gok dat dit bij de burn out hoort gezien de vele meldingen van mensen die last hebben van fysieke dingen. Hoe lang heeft het bij jou geduurd voor je je beter ging voelen(als dit al het geval is) ik zit nu 3,5 maanden thuis en mentaal gaat het al iets beter! Denk dat dit ook komt door de therapie. Alleen lichamelijk zal het vast wat langer duren…
Groetjes,
Susanne
Hoe is het nu met je klachten? Ik lees van veel mensen veel dezelfde klachten en toch ook weer verschillende kwaaltjes. Ik gok dat dit bij de burn out hoort gezien de vele meldingen van mensen die last hebben van fysieke dingen. Hoe lang heeft het bij jou geduurd voor je je beter ging voelen(als dit al het geval is) ik zit nu 3,5 maanden thuis en mentaal gaat het al iets beter! Denk dat dit ook komt door de therapie. Alleen lichamelijk zal het vast wat langer duren…
Groetjes,
Susanne
Kwaaltjes zijn herkenbaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
hoi, nog erg licht in het hoofd, blij vlagen wel weer wat helder en wat meer energie en zin om nieuwe dingen te ondernemen. Maar loop snel weer tegen mijn grenzen aan. 2 week geleden me weer laten onderzoeken door een neurologe maar zij kon geen afwijkingen vinden. Vaak 1 of 2 dove tenen wat lopen dan lastiger maakt. Hoe lang het duurt, tja dit gaat met ups en downs. Goed dat je therapie volgt, dat helpt mij ook. Sterkte met je herstel!
A.G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi A.g ?
Hoe is het nu met je
Hoe is het nu met je
Anoniem
25-04-2023
Wat kan ik aan deze kortademigheid doen (Verhaal 453)
Ik heb burn out klachten, ik krijg vaak geen lucht, ik kan niet diep genoeg inademen, oorsuizen, prikkelbaar en extreem moe. Als ik veel gedaan heb kan ik in de nacht niet goed slapen, als ik rustig aan doe slaap ik extreem veel, kan ik de hele dag en nacht slapen. Afgelopen zaterdag heb ik een feest gehad (bruiloft) dit duurde de hele dag, nu heb ik al 2 dagen last van een soort hyperventilaties. Ik let veel op mijn adem, dubbel zo lang uitademen maar dit heeft nu weinig baat. Komt dit omdat ik zaterdag teveel gedaan heb? Ik werk momenteel halve dagen en dit gaat goed. De andere halve dag houd ik rust door te wandelen, meditaties, yoga en film kijken. Wat kan ik aan deze kortademigheid doen, hebben meer mensen hier last van en hoelang duurt het voordat mijn energie weer wat terug komt? Kan acupunctuur helpen om oude stress uit mijn Lichaam te krijgen? Ik heb momenteel weinig tot geen stress meer maar wel nog de klachten.
Milou
25-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, je lichaam geeft gewoon hard aan, de bruiloft was teveel. En nu moet je herstellen.
Dat op andere dagen je zoveel slaapt, is dat je lichaam rust pakt. Dat is zo goed! Want dat betekend dat je hersteld.
In het begin van mijn BO heb ik ook een paar bruiloften bijgewoond. Meestal voelde ik me daarna een stuk slechter. Je gaat snel over je grens.
Nu gewoon weer rust pakken en vertrouwen dat het weer goed komt. Weer luisteren naar je lichaam, en dan verdwijnen de klachten vanzelf weer
Dat op andere dagen je zoveel slaapt, is dat je lichaam rust pakt. Dat is zo goed! Want dat betekend dat je hersteld.
In het begin van mijn BO heb ik ook een paar bruiloften bijgewoond. Meestal voelde ik me daarna een stuk slechter. Je gaat snel over je grens.
Nu gewoon weer rust pakken en vertrouwen dat het weer goed komt. Weer luisteren naar je lichaam, en dan verdwijnen de klachten vanzelf weer
Madeliefje
25-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ging bergafwaarts (Verhaal 389)
Afgelopen zomer in de auto pijn op de borst, misselijk en zweten. Huisarts geweest, controle leverde weinig op alleen B12 tekort. Na die tijd vaker klachten ontwikkeld. Ging bergafwaarts waarbij ik mij afvroeg of er niet meer aan de hand was. Merkte ook te pas en te onpas angst/paniek voor met name lichamelijke klachten. Lang verhaal kort Uiteindelijk aan de lorazepam geraakt om het stress systeem wat rust te brengen. Ondanks de lorazepam heb ik elke dag nog een gevoel van onrust en algehele malaise (lijkt op grieperig gevoel) als er afleiding is (buiten wandelen bijvoorbeeld.) dan is dat een stuk minder. Herkent iemand dit? Ook oorsuizen kom ik niet vanaf, iemand enig idee of dat op termijn over kan gaan? Ik heb deze klachten nu ongeveer 5 maanden en merk ondanks de medicatie weinig verbetering, iemand tips? Loop overigens al bij een psycholoog.
Youri
14-03-2023
laatste reactie: 25-04-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook hier een ernstig ontregeld stress-systeem waarbij het lastig ontspannen was. Soms goeie dagen (steeds meer gaandeweg) maar ook slechte. Ik dacht er zelf wel uit te komen maar na een maand of 6 ging het toch weer heel slecht en toen kwam er bij mij ook oorsuizen bij en werd ik steeds banger. Dat is ook het moment dat ik besloten hebben structureel medicatie te gaan slikken (antidepressiva). Daarvoor nam ik incidenteel oxazepam en om te slapen af en toe quetiapine.
Het oorsuizen werd gaandeweg minder en ook al heb ik het nog (aan 1 oor), ik heb er eigenlijk nauwelijks meer last van. Soms merk ik ‘t pas aan het eind van de dag op. Kan er zeg maar prima mee leven enaak me daarom ook niet meer druk over of het nog helemaal over zal gaan. De angst is inmiddels vrijwel helemaal weg nu na 3 mnd, de spanning ook bijna. Alleen bij het ontwaken (rem-slaap?) soms weer even die onrust en het piekeren maar overdag heb ik vrijwel geen klachten meer. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt aan het herstellen was. Voorheen was het meer overleven met goede dagen (waardoor het vol te houden was) en slechte. Nu sport ik veel maar zorg ik ook voor veel rust, gezonde voeding etc, slaap ik vrij goed en bouw ik werk weer heel rustig op. Ik denk dat je lichaam vanzelf hersteld maar het kost veel tijd maar de omstandigheden moeten kloppen en als je in een vicieuze cirkel zit zoals ik zat (mijn angst hield mijn klachten/spannning in stand) kan medicatie wel helpen om dat te doorbreken. Ben achteraf blij dat ik de stap heb gezet, heb nu nog tijd om rustig te herstellen zonder mijn baan te verliezen en dat geeft ook rust. Succes!
Het oorsuizen werd gaandeweg minder en ook al heb ik het nog (aan 1 oor), ik heb er eigenlijk nauwelijks meer last van. Soms merk ik ‘t pas aan het eind van de dag op. Kan er zeg maar prima mee leven enaak me daarom ook niet meer druk over of het nog helemaal over zal gaan. De angst is inmiddels vrijwel helemaal weg nu na 3 mnd, de spanning ook bijna. Alleen bij het ontwaken (rem-slaap?) soms weer even die onrust en het piekeren maar overdag heb ik vrijwel geen klachten meer. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt aan het herstellen was. Voorheen was het meer overleven met goede dagen (waardoor het vol te houden was) en slechte. Nu sport ik veel maar zorg ik ook voor veel rust, gezonde voeding etc, slaap ik vrij goed en bouw ik werk weer heel rustig op. Ik denk dat je lichaam vanzelf hersteld maar het kost veel tijd maar de omstandigheden moeten kloppen en als je in een vicieuze cirkel zit zoals ik zat (mijn angst hield mijn klachten/spannning in stand) kan medicatie wel helpen om dat te doorbreken. Ben achteraf blij dat ik de stap heb gezet, heb nu nog tijd om rustig te herstellen zonder mijn baan te verliezen en dat geeft ook rust. Succes!
M.
15-03-2023
Reactie:
Hoi m. Hoe is joun burnout begonnen ik was totaal uitgeput en overprikkeld geraakt kon in me diepste moment niet eens meer staan of rechtop zitten, zoveel duizeligheid spanning en angst en het gevoel flauw te vallen. Hoe waren jou eerste 6 maanden voor de medicatie?
Anoniem
15-03-2023
Reactie:
Ik had al een paar jaar af en toe last van ‘overspanning’ en vorig jaar was dat er weer alleen stopte het toen niet met ‘even gas terugnemen’. En na een paar nachten heel slecht slapen brak ik echt. Ik was compleet overspannen; last van hartkloppingen, slecht slapen, paniekgevoelens, geen rust meer kunnen vinden. Qua vermoeidheid ging het nog wel maar zodra ik iets moest sloeg ik op tilt. Soms ook emotioneel, weinig prikkels verdragen etc. Tijdje deels gewerkt maar uiteindelijk helemaal uitgevallen. Daarna paar maanden op en af met gaandeweg wel meer goede momenten. Ik gebruikte weinig medicatie meer (benzo +. Slaap). Alleen kwamen telkens die terugvallen en die werden gaandeweg ook weer heftiger. Omdat ik steeds angstiger werd dan ook besloten met AD te starten (toen zat ik ca 7mnd volledig thuis).
M.
15-03-2023
Reactie:
Dank voor jullie reacties. Ik slik nu 4 maanden lorazepam, merk dat de werking afneemt en ik eerder goede uurtjes heb dan dagen. Voor de lorazepam heb ik 2 maanden gevochten tegen de klachten totdat mijn lichaam in constante paniekmodus stond. Toen was snelle interventie nodig en is lorazepam voorgeschreven. De 1e paar weken waren echt een verademing. Zoals ik al zei is dat effect nu een stuk minder. Ik begrijp van jullie dat ad bij jullie heeft geholpen. Ik zoek gewoon een stabiele basis om aan herstel te kunnen werken en dat lukt tot op heden niet helaas. Ga maar eens in overleg met de huisarts voor alternatieven want zo werkt het voor mij helaas niet. Over de ochtend wakker worden met onrust is heel herkenbaar, denk dat dat ook komt door de cortisol level's in je lijf. Stress zorgt voor verhoogde cortisol en in de ochtend piekt je cortisol om te kunnen ontwaken. Dat telt bij elkaar op en wordt je dus onrustig wakker, tenminste dat is mijn verklaring.
Youri
17-03-2023
Reactie:
Ik had hetzelfde en ze vonden niets. Er werd een hartfilmpje gemaakt bij de huisarts en ik kreeg een bloedonderzoek. Niks te zien. Toch vertrouwde ik het niet. Sorry voor mijn akelige verhaal, maar 10 jaar later kreeg ik het opnieuw maar nu met heel erge benauwdheid. Nu vast het wel een hartinfarct. In het ziekenhuis kunnen ze een écht hartfilm maken. Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat men dat niet vaker doet. Lijkt mij nuttig voor jou.
Anoniem
20-03-2023
Reactie:
Hoe gaat het nu Youri? Wat zei de huisarts en ben je met AD begonnen of niet? Ik kan niet anders dan het aanraden, het maakt het herstel echt makkelijker.
M.
12-04-2023
Reactie:
Hoi m
Welke klachten had je voordat je de medicatie ging innemen ad
Voor hoelang moet je de medicatie gaan innemen.?
Welke klachten had je voordat je de medicatie ging innemen ad
Voor hoelang moet je de medicatie gaan innemen.?
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
Ben nu gestart met citalopram 10 mg. Nu bijna 3 weken aan het slikken. De eerste 2 weken waren een ramp maar ben nu voorzichtig optimistisch alhoewel ik denk dat 10 mg te weinig is. Welke ad heb jij gekregen?
Dank voor je interesse trouwens, fijn om ervaringen te kunnen delen!
Dank voor je interesse trouwens, fijn om ervaringen te kunnen delen!
Hoi M
25-04-2023
Wist niet dat een burnout zoveel lichamelijke problemen heeft (Verhaal 437)
Ik ging in december 2021 naar de dokter met vele lichamelijke problemen vooral druk op mijn borst
Ik zat zo in de put dat ik niet meer verder wilde leven
Was zo erg emotioneel stond al jaren lang onder druk op mijn werk
Had al erg lang met alles doorgelopen tot het niet meer ging
Buikpijn concentratie problemen, Mijn benen wilde niet meer vooruit ,hersenmist niet op woorden komen ,zere benen ,pijnlijke spieren
Ademhaling problemen ,Middenrif spijs vertering problemen
Angst en paniek aanvallen
Ik kreeg na 3 maanden een flinke Hernia in mijn rug met ontzettend veel pijn
Heb nog steeds last van mijn been
Kreeg ook nog na 10 maanden Corona
Nu na 16 maanden gaat het wel beter maar ben er nog lang niet
Ik wist niet dat een burnout zoveel lichamelijke problemen heeft
Mensen begrijpen je niet want er is een jaar voorbij je bent toch beter
Ik oefen heel veel nu kan ik 2 tot 2,5 km wandelen
Ik zat zo in de put dat ik niet meer verder wilde leven
Was zo erg emotioneel stond al jaren lang onder druk op mijn werk
Had al erg lang met alles doorgelopen tot het niet meer ging
Buikpijn concentratie problemen, Mijn benen wilde niet meer vooruit ,hersenmist niet op woorden komen ,zere benen ,pijnlijke spieren
Ademhaling problemen ,Middenrif spijs vertering problemen
Angst en paniek aanvallen
Ik kreeg na 3 maanden een flinke Hernia in mijn rug met ontzettend veel pijn
Heb nog steeds last van mijn been
Kreeg ook nog na 10 maanden Corona
Nu na 16 maanden gaat het wel beter maar ben er nog lang niet
Ik wist niet dat een burnout zoveel lichamelijke problemen heeft
Mensen begrijpen je niet want er is een jaar voorbij je bent toch beter
Ik oefen heel veel nu kan ik 2 tot 2,5 km wandelen
Jolanda
20-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo jolanda ,
Klopt het word niet erkend ik heb ook veel lichamelijke klachten precies wat jij noemt alleen geen hernia . Het komt goed wat goed dat je 5 km loopt werk je inmiddels al
Klopt het word niet erkend ik heb ook veel lichamelijke klachten precies wat jij noemt alleen geen hernia . Het komt goed wat goed dat je 5 km loopt werk je inmiddels al
Marrie
20-04-2023
Reactie:
Hallo jolanda, jou klachten komen mij bekend voor de meeste met een stevige burn out lopen hier tegen aan. Zijn jou klachten wel na 16 maanden minder??
En wat onderneem je op een dag na 16 maanden
En wat onderneem je op een dag na 16 maanden
Sabine
20-04-2023
Reactie:
Marrie
Dank je wel voor je bericht ik loop 2,5 km geen 5 km 😉dat gaat echt nog niet lukken
Ik ben 55 jaar had zoveel druk vd bedrijfarts
Dat ik ontslag heb genomen
Had gehoopt dat ik wel weer kon werken
Maar niet dus heb nu sinds 4 weken veel last van mij arm
En de fysiotherapeut en dokter zeggen dat ik voorlopig niet kan werken
En voel dit zelf ook natuurlijk
Dank je wel voor je bericht ik loop 2,5 km geen 5 km 😉dat gaat echt nog niet lukken
Ik ben 55 jaar had zoveel druk vd bedrijfarts
Dat ik ontslag heb genomen
Had gehoopt dat ik wel weer kon werken
Maar niet dus heb nu sinds 4 weken veel last van mij arm
En de fysiotherapeut en dokter zeggen dat ik voorlopig niet kan werken
En voel dit zelf ook natuurlijk
Jolanda
20-04-2023
Reactie:
Sabine
Ja het gaat langzaam vooruit
De druk van werk en bedrijfarts is weg
Dus heb geen pijn meer op mijn borst
Hernia had een jaar nodig om te herstellen En dat klopte zak nu niet meer door mijn been heen
Ik sta net als altijd gewoon op tijd op rond 7.00 uur
Ik ga rond 8.00 uur wandelen met de hond
Doe mijn huishouden waar ik zin in heb en wat nodig is
Ga knutselen ik heb inmiddels mijn eigen website met wat ik maak
Tussen de middag ga ik vaak nog even op bed liggen omdat ik dat nodig heb
S middags ga ik soms even fietsen of boodschap doen
Wandelen weer met de hond
Eten koken
Zo ongeveer
Ja het gaat langzaam vooruit
De druk van werk en bedrijfarts is weg
Dus heb geen pijn meer op mijn borst
Hernia had een jaar nodig om te herstellen En dat klopte zak nu niet meer door mijn been heen
Ik sta net als altijd gewoon op tijd op rond 7.00 uur
Ik ga rond 8.00 uur wandelen met de hond
Doe mijn huishouden waar ik zin in heb en wat nodig is
Ga knutselen ik heb inmiddels mijn eigen website met wat ik maak
Tussen de middag ga ik vaak nog even op bed liggen omdat ik dat nodig heb
S middags ga ik soms even fietsen of boodschap doen
Wandelen weer met de hond
Eten koken
Zo ongeveer
Jolanda
21-04-2023
Reactie:
Die druk van instanties is verschrikkelijk.
In België word je om de zoveel maanden opgeroepen voor controle door de mutualiteit die voor je uitkering zorgt. Naast het feit dat ze je uitkering uitbetalen krijgen ze ook subsidies van de overheid als ze mensen terug aan het werk krijgen.
Je kan je dus al voorstellen welke hel het is om op controle te moeten gaan.
Telkens als ik een oproeping krijg sta ik dus al 2 weken van voordien stijf van de stress. Wat uiteraard niet bevorderlijk is voor mijn herstel...
Ik sta te bedenken hoe ik me het best kan verdedigen. Ik heb amper de energie voor mijn eigen basishygiëne, dus zelfs al zetten ze met terug aan het werk, dan val ik een week later toch gewoon terug uit.
Maar toch geeft het me zoveel stress omdat ik als de dood ben om zelfs maar 1 dag terug aan de slag te moeten. Als ik het uur reistijd naar mijn werk moet rijden door het ochtendverkeer, ben ik bang dat ik gewoon van uitputting in een ongeval zou terechtkomen.
In België word je om de zoveel maanden opgeroepen voor controle door de mutualiteit die voor je uitkering zorgt. Naast het feit dat ze je uitkering uitbetalen krijgen ze ook subsidies van de overheid als ze mensen terug aan het werk krijgen.
Je kan je dus al voorstellen welke hel het is om op controle te moeten gaan.
Telkens als ik een oproeping krijg sta ik dus al 2 weken van voordien stijf van de stress. Wat uiteraard niet bevorderlijk is voor mijn herstel...
Ik sta te bedenken hoe ik me het best kan verdedigen. Ik heb amper de energie voor mijn eigen basishygiëne, dus zelfs al zetten ze met terug aan het werk, dan val ik een week later toch gewoon terug uit.
Maar toch geeft het me zoveel stress omdat ik als de dood ben om zelfs maar 1 dag terug aan de slag te moeten. Als ik het uur reistijd naar mijn werk moet rijden door het ochtendverkeer, ben ik bang dat ik gewoon van uitputting in een ongeval zou terechtkomen.
J.
21-04-2023
Reactie:
Hallo J
Je kunnen je onder druk zetten maar als jij niet kan werken dan kan je niet werken klaar . En als ze dat toch willen doen dan ga je een dagje en dan zien ze met hun eigen ogen wat er met jou gebeurd . Ik heb een keer een paniek aanval gehad voor hun ogen ze hebben me gelijk met rust gelaten. Ga jezelf niet forceren echt en vooral niet stressen om zulke mensen . Heb in je hoofd dat hun ook betaald worden om jou onder druk te zetten. Focus je op je herstel en de rest komt later
Hoe lang zit je in een burn out
Je kunnen je onder druk zetten maar als jij niet kan werken dan kan je niet werken klaar . En als ze dat toch willen doen dan ga je een dagje en dan zien ze met hun eigen ogen wat er met jou gebeurd . Ik heb een keer een paniek aanval gehad voor hun ogen ze hebben me gelijk met rust gelaten. Ga jezelf niet forceren echt en vooral niet stressen om zulke mensen . Heb in je hoofd dat hun ook betaald worden om jou onder druk te zetten. Focus je op je herstel en de rest komt later
Hoe lang zit je in een burn out
Sabine
21-04-2023
Reactie:
Beste J
Een uur reistijd dan zou je al helemaal uitgeteld zijn op je werk dat is al veel te veel
Dat kunnen ze toch niet verwachten van je
Ik heb veel gevraagd aan rechtsbijstand verzekering wat mijn rechten waren
Een uur reistijd dan zou je al helemaal uitgeteld zijn op je werk dat is al veel te veel
Dat kunnen ze toch niet verwachten van je
Ik heb veel gevraagd aan rechtsbijstand verzekering wat mijn rechten waren
Jolanda
25-04-2023
Ze vraagt veel aandacht (Verhaal 446)
Hallo allemaal,
Ik had hier eerder mijn verhaal gedeeld maar op 1 of andere manier verdwijnt deze
In November ben ik in een burn out gekomen. Ik nam teveel hooi op mijn vork . Mijn baan is best wel stressvol ondersteun mensen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Naast drie dagen werken nam ik altijd alle verantwoordelijk heid in huis. Ik deed letterlijk alles mijn partner werkt overdag en middagen en nachten 6 dagen. Ik stond altijd aan en kreeg juist een soort van adreline om altijd bezig ben. In november ging het goed mis ik had veel spanning door werk en in mijn privé leven. Ik bleef in het begin doorgaan omdat, ik op een of andere manier niet kon toegeven aan de burn out. Ik heb een kind waar ik voor moet zorgen ik kan helemaal geen burn out hebben niet nu. Namate van tijd werd het erger ik kreeg paniek en angst aanvallen durfde niet alleen te zijn met mijn kind moest altijd mensen om mijn heen hebben omdat, ik angstig was dat mij wat zou overkomen en ik alleen met mijn dochter was.
Het gaat nu in klein stapjes steeds beter. Ik heb veel dingen losgelaten en probeer zoveel mogelijk te rusten.
Het probleem is alleen doordat mijn partner zoveel werkt ik ook veel bij mijn ouders ben de weekenden vooral . Me moeder is ook vaak bij mij. Ik merk wel doordat ik steeds mensen om mijn heen heb ik tegen heel weinig tegen prikkels kan. Snel last van woedeaanvallen en niet tegen ruis kunnen. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan als ik bij mijn ouders ben. Ik probeer mij af te zonderen en te ontspannen door te wandelen en gewoon mijn ding te doen. Hun zorgen dan beneden voor de kleine. Elke dag voor de kleine zorgen alleen lukt mij niet ze vraagt veel aandacht daarom moet het zo .
Ik had hier eerder mijn verhaal gedeeld maar op 1 of andere manier verdwijnt deze
In November ben ik in een burn out gekomen. Ik nam teveel hooi op mijn vork . Mijn baan is best wel stressvol ondersteun mensen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Naast drie dagen werken nam ik altijd alle verantwoordelijk heid in huis. Ik deed letterlijk alles mijn partner werkt overdag en middagen en nachten 6 dagen. Ik stond altijd aan en kreeg juist een soort van adreline om altijd bezig ben. In november ging het goed mis ik had veel spanning door werk en in mijn privé leven. Ik bleef in het begin doorgaan omdat, ik op een of andere manier niet kon toegeven aan de burn out. Ik heb een kind waar ik voor moet zorgen ik kan helemaal geen burn out hebben niet nu. Namate van tijd werd het erger ik kreeg paniek en angst aanvallen durfde niet alleen te zijn met mijn kind moest altijd mensen om mijn heen hebben omdat, ik angstig was dat mij wat zou overkomen en ik alleen met mijn dochter was.
Het gaat nu in klein stapjes steeds beter. Ik heb veel dingen losgelaten en probeer zoveel mogelijk te rusten.
Het probleem is alleen doordat mijn partner zoveel werkt ik ook veel bij mijn ouders ben de weekenden vooral . Me moeder is ook vaak bij mij. Ik merk wel doordat ik steeds mensen om mijn heen heb ik tegen heel weinig tegen prikkels kan. Snel last van woedeaanvallen en niet tegen ruis kunnen. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan als ik bij mijn ouders ben. Ik probeer mij af te zonderen en te ontspannen door te wandelen en gewoon mijn ding te doen. Hun zorgen dan beneden voor de kleine. Elke dag voor de kleine zorgen alleen lukt mij niet ze vraagt veel aandacht daarom moet het zo .
Nancy
23-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ha Nancy,
Je doet het al heel goed. Inderdaad zorgen voor af en toe oppas, zodat jij even voor jezelf kan zorgen. Misschien kun je ook af en toe je kind bij je ouders laten, en je zelf terug naar huis gaat? Zodat je even geen mensen om je heen hebt? Of je kind laten logeren?
Misschien is het niet slim om altijd plekken op te zoeken met mensen. Maar ik begrijp dat het lastig is, omdat je moet zorgen voor je kind.
Probeer rust te pakken. Misschien zelfs tegelijk slapen met je kind? Middagslaapjes meepakken?
Succes!
Je doet het al heel goed. Inderdaad zorgen voor af en toe oppas, zodat jij even voor jezelf kan zorgen. Misschien kun je ook af en toe je kind bij je ouders laten, en je zelf terug naar huis gaat? Zodat je even geen mensen om je heen hebt? Of je kind laten logeren?
Misschien is het niet slim om altijd plekken op te zoeken met mensen. Maar ik begrijp dat het lastig is, omdat je moet zorgen voor je kind.
Probeer rust te pakken. Misschien zelfs tegelijk slapen met je kind? Middagslaapjes meepakken?
Succes!
Madeliefje
24-04-2023
Reactie:
Hoi madeliefje dankjewel
Je hebt ook daarin gelijk. Ik ga morgen proberen naar huis te rijden nu ik wat meer energie heb. Het probleem is en was ook dat niet alleen kunnen zijn . Als ik alleen ben , ben ik constant aan het piekeren en dingen aan het opzoeken op mijn telefoon. Ik moet kijken hoe ik na 5 maanden langzaam alleen moet proberen te zijn .mijn man werkt ook nachten dat maakt het soms extra moeilijk. Het geeft mij ook spanning dat ik gewoon elke keer moeite heb om niet alleen te zijn terwijl ik dat wel nodig heb
Je hebt ook daarin gelijk. Ik ga morgen proberen naar huis te rijden nu ik wat meer energie heb. Het probleem is en was ook dat niet alleen kunnen zijn . Als ik alleen ben , ben ik constant aan het piekeren en dingen aan het opzoeken op mijn telefoon. Ik moet kijken hoe ik na 5 maanden langzaam alleen moet proberen te zijn .mijn man werkt ook nachten dat maakt het soms extra moeilijk. Het geeft mij ook spanning dat ik gewoon elke keer moeite heb om niet alleen te zijn terwijl ik dat wel nodig heb
Nancy
25-04-2023
Please give me hope (Verhaal 451)
Iedereen kan toch wel genezen van een burn out na een jaar of twee . Als je natuurlijk niet over je grenzen steeds gaat. Ik hoop dat de meeste hierboven ook allemaal gewoon genezen zijn. Please give me hope
Hennie
24-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Hennie,
Ik ken genoeg mensen die burnout zijn geweest en er weer volledig uit zijn gekomen. Zonder uitzondering geven ze aan dat ze wel tot dat punt moesten belanden om zichzelf te leren kennen. Mijn collega (man, 55) was ooit 4 jaar lang burnout. Eerst moest hij zijn verleden zien te verwerken (hij moest voor zijn zieke moeder zorgen vanaf zijn 18e), maar hield daar ook de levenshouding aan over dat hij geen 'Nee' kon zeggen, altijd anderen moest helpen (behalve zichzelf) en 'in dienst stond' van anderen. Inmiddels is het jaren geleden voor hem. Hij is spontaan, humoristisch, zegt direct 'nee' als hij iets niet wilt, geeft duidelijk zijn grenzen aan, etc. Hij is 'volledig genezen' zoals hij dat noemt.
Ook ik heb een soortgelijke ervaring vanaf mijn jeugd, alleen ik heb mij altijd moeten bewijzen. Dit heeft zich in fanatisme ontwikkeld, waardoor ik altijd van mijzelf dingen moét, niet mag zeiken en vooral tot het uiterste moet gaan. Afijn, compleet verkeerd en gedoemd om op een gegeven moment in te storten. Nu het zover is, ben ik dit langzamerhand aan het beseffen. Zou ik alleen maar slapen en rusten, dan veranderd er niets aan deze houding en zal het geheid weer gebeuren. M.a.w. ik ga hiermee aan de slag.
Ik ben dus van mening dat alleen maar rusten en dan weer voorzichtig beginnen met werken je niet afhelpen van de oorzaak. Werkdruk, vervelende baas, prive dingen, etc. zijn vaak de aanleiding, maar daaronder ligt een diepere oorzaak. Als je die weet te tackelen, dan ben je er echt vanaf.
Cheers.
Frank
Ik ken genoeg mensen die burnout zijn geweest en er weer volledig uit zijn gekomen. Zonder uitzondering geven ze aan dat ze wel tot dat punt moesten belanden om zichzelf te leren kennen. Mijn collega (man, 55) was ooit 4 jaar lang burnout. Eerst moest hij zijn verleden zien te verwerken (hij moest voor zijn zieke moeder zorgen vanaf zijn 18e), maar hield daar ook de levenshouding aan over dat hij geen 'Nee' kon zeggen, altijd anderen moest helpen (behalve zichzelf) en 'in dienst stond' van anderen. Inmiddels is het jaren geleden voor hem. Hij is spontaan, humoristisch, zegt direct 'nee' als hij iets niet wilt, geeft duidelijk zijn grenzen aan, etc. Hij is 'volledig genezen' zoals hij dat noemt.
Ook ik heb een soortgelijke ervaring vanaf mijn jeugd, alleen ik heb mij altijd moeten bewijzen. Dit heeft zich in fanatisme ontwikkeld, waardoor ik altijd van mijzelf dingen moét, niet mag zeiken en vooral tot het uiterste moet gaan. Afijn, compleet verkeerd en gedoemd om op een gegeven moment in te storten. Nu het zover is, ben ik dit langzamerhand aan het beseffen. Zou ik alleen maar slapen en rusten, dan veranderd er niets aan deze houding en zal het geheid weer gebeuren. M.a.w. ik ga hiermee aan de slag.
Ik ben dus van mening dat alleen maar rusten en dan weer voorzichtig beginnen met werken je niet afhelpen van de oorzaak. Werkdruk, vervelende baas, prive dingen, etc. zijn vaak de aanleiding, maar daaronder ligt een diepere oorzaak. Als je die weet te tackelen, dan ben je er echt vanaf.
Cheers.
Frank
Frank
24-04-2023
Reactie:
Het komt goed! Als je luistert naar je lichaam, en inderdaad wat Frank schrijft, je aan de slag gaat met de oorzaak, je er bovenop kan komen.
Je moet weer leren om zelf de regie te nemen in je leven. Leren nee te zeggen.
En als je dat leert, ga je herstellen.
Je moet weer leren om zelf de regie te nemen in je leven. Leren nee te zeggen.
En als je dat leert, ga je herstellen.
Madeliefje
24-04-2023
Reactie:
Nog eentje dan...
Het heet niet voor niets burnout. Je voelt je compleet opgebrand. Ik heb gisterenmiddag en vannacht uitstekend geslapen, maar toch... ik ben net wakker en ik voel mijzelf alsof ik overreden ben door een vrachtwagen. Veel hoofdpijn, 'hangende' ogen, dof gevoel, brak, etc. Compleet gesloopt dus. Jarenlang was mijn oplossing heel veel koffie drinken, juist gaan sporten, weer knallen, nieuwe dingen opstarten en vooral niet luisteren naar mijn lichaam. Ik moest 'niet zeiken'. Waarom zou ik rusten? Ik moest van mijzelf, liefst dagelijks, minstens 1 uur mijn lichaam afmatten in de sportschool, hoe langer ik daar was, des te beter ik mij voelde, ook moest ik minstens 10.000 stappen per dag afleggen, ik moest afvallen, moest succesvol zijn, moést emigreren, etc. . Ik heb zeker corona gehad, maar ook toen ging ik gewoon sporten en werken. Ziek zijn is voor watjes (was mijn houding).
Bij mij speelt fanatisme absoluut een rol en de oorzaak daarvan snap ik inmiddels ook. Pure bewijsdrang richting mijn ouders, zodat ik (eindelijk) werd losgelaten en van mijn leven kon gaan genieten in vrijheid. Lang verhaal, maar wel de basis.
Nu ik dit begrijp, kan ik aan mijn herstel beginnen. En ja, dan komt regel 1. Rust, slapen, rust, slapen, etc. én vooral leren dat ik moet veranderen qua levenshouding, anders zit ik over 2 jaar weer zo thuis.
Van absolute 'overdrive' naar complete rust is een heel proces en heeft tijd nodig, maar vooral ook inzicht. Je moet leren van deze periode. Dat is het enige overigens wat ik nu moet naast veel slapen ;-)
Het heet niet voor niets burnout. Je voelt je compleet opgebrand. Ik heb gisterenmiddag en vannacht uitstekend geslapen, maar toch... ik ben net wakker en ik voel mijzelf alsof ik overreden ben door een vrachtwagen. Veel hoofdpijn, 'hangende' ogen, dof gevoel, brak, etc. Compleet gesloopt dus. Jarenlang was mijn oplossing heel veel koffie drinken, juist gaan sporten, weer knallen, nieuwe dingen opstarten en vooral niet luisteren naar mijn lichaam. Ik moest 'niet zeiken'. Waarom zou ik rusten? Ik moest van mijzelf, liefst dagelijks, minstens 1 uur mijn lichaam afmatten in de sportschool, hoe langer ik daar was, des te beter ik mij voelde, ook moest ik minstens 10.000 stappen per dag afleggen, ik moest afvallen, moest succesvol zijn, moést emigreren, etc. . Ik heb zeker corona gehad, maar ook toen ging ik gewoon sporten en werken. Ziek zijn is voor watjes (was mijn houding).
Bij mij speelt fanatisme absoluut een rol en de oorzaak daarvan snap ik inmiddels ook. Pure bewijsdrang richting mijn ouders, zodat ik (eindelijk) werd losgelaten en van mijn leven kon gaan genieten in vrijheid. Lang verhaal, maar wel de basis.
Nu ik dit begrijp, kan ik aan mijn herstel beginnen. En ja, dan komt regel 1. Rust, slapen, rust, slapen, etc. én vooral leren dat ik moet veranderen qua levenshouding, anders zit ik over 2 jaar weer zo thuis.
Van absolute 'overdrive' naar complete rust is een heel proces en heeft tijd nodig, maar vooral ook inzicht. Je moet leren van deze periode. Dat is het enige overigens wat ik nu moet naast veel slapen ;-)
Frank
25-04-2023
Reactie:
Dankjewel allemaal hier heb ik echt wat aan .
Precies wat jullie zeggen. Ik had altijd verantwoordelijkheid voor alles. Als ik mijn beter voel en een goeie dag heb voel ik nog steeds dat ik naar beneden val. Bijvoorbeeld woensdag avond zag wat speelgoed op de grond liggen en ik stoor mij hier al weken aan. Wat doe ik om tien uur 's' avonds speelgoed in de dozen en terug duwen in de kasten maar kreeg het allemaal niet voor elkaar en raakte gefrustreerd. Dat opgejaagde gevoel elke precies wat frank zegt ik moet dit ik moet dat. Daarnaast heb ik jaren lang onder druk gezeten van een partner die altijd maar aan het zeiken was. Ik deed daarom liever alles alleen om zijn gezeik niet aan te horen . Inmiddels weet hij dat hij ook een oorzaak is van mijn burn out en werkt ook aan zichzelf om zijn gedrag te verbeteren met een therapeut. Ik ga zeker mijn grenzen aangeven en wanneer ik zie dat bepaalde mensen mij stress geven trek ik de stekker eruit. Ik moet alleen werken aan mijn angst en proberen alleen te zijn. Deze hele burn out maakt mij afhankelijk van andere en als je kids heb je gewoon hulp nodig.
Precies wat jullie zeggen. Ik had altijd verantwoordelijkheid voor alles. Als ik mijn beter voel en een goeie dag heb voel ik nog steeds dat ik naar beneden val. Bijvoorbeeld woensdag avond zag wat speelgoed op de grond liggen en ik stoor mij hier al weken aan. Wat doe ik om tien uur 's' avonds speelgoed in de dozen en terug duwen in de kasten maar kreeg het allemaal niet voor elkaar en raakte gefrustreerd. Dat opgejaagde gevoel elke precies wat frank zegt ik moet dit ik moet dat. Daarnaast heb ik jaren lang onder druk gezeten van een partner die altijd maar aan het zeiken was. Ik deed daarom liever alles alleen om zijn gezeik niet aan te horen . Inmiddels weet hij dat hij ook een oorzaak is van mijn burn out en werkt ook aan zichzelf om zijn gedrag te verbeteren met een therapeut. Ik ga zeker mijn grenzen aangeven en wanneer ik zie dat bepaalde mensen mij stress geven trek ik de stekker eruit. Ik moet alleen werken aan mijn angst en proberen alleen te zijn. Deze hele burn out maakt mij afhankelijk van andere en als je kids heb je gewoon hulp nodig.
Jennie
25-04-2023
Reactie:
Hi Jennie,
Je hebt, net als ik, te maken met ingebakken gewoonten en gedachten die je als coping-strategie hebt ontwikkeld om met een slepende situatie om te gaan.
M.a.w. je hebt jezelf aangepast aan een situatie die je helemaal niet wilde, maar bent dus daardoor steeds verder van jezelf afgedreven. Sinds bij mij het kwartje gevallen is, zie ik ineens wat ik doe en snap dat dit echt niet 'normaal' is. Ik stond vanochtend om 08:00 letterlijk 3x voor de slaapkamerdeur van mijn zoon om hem wakker te maken om aan de slag te gaan, omdat ik juist niet aan de slag wil gaan ivm mijn burnout en hij het zou overnemen. Omdat ik zo fanatiek ben, had ik in de tussentijd al een logo gemaakt, domeinnamen gekoppeld, stofgezogen en hem zo'n 8 appjes gestuurd. Terwijl hij heerlijk rustig lag te slapen. Ik liet hem slapen en besefte dat ik de onrust zelf ben en niemand anders. De oplossing ligt dus bij mijzelf en niet bij mijn omgeving.
Ik moest ook gelijk denken aan een vriend van mijn die burn-out raakte, omdat zijn vader hem in zijn jeugd iedere ochtend heel vroeg wakker maakte om verplicht mee te werken in z'n supermarkt. Dit heeft weer allerlei effecten op hem gehad op latere leeftijd. Raar hoe dit allemaal werkt, maar de basis is dat hij zich daardoor ook is gaan aanpassen, wat uiteindelijk uitmondde in een burn-out. Ook weer in de hoek van 'in dienst van een ander', 'dingen moeten van een ander', 'niet mogen zeiken', 'aanpassen, behalve aan jezelf' etc. Ook hij is er trouwens helemaal uit gekomen ;-)
Ik ben trouwens op meditatielessen gegaan. Nooit verwacht dat het iets voor mij zou zijn. Traag, vaag en zweverig. Maar toch.. het eerste wat die 'Zen leraar' tegen mij zei was: 'Je gaat vanzelf in de spiegel kijken en komt tot de kern van wie bent'. Afijn, nog geen 2 lessen later al meer inzicht dan na tig gesprekken met m'n psycholoog.
Je hebt, net als ik, te maken met ingebakken gewoonten en gedachten die je als coping-strategie hebt ontwikkeld om met een slepende situatie om te gaan.
M.a.w. je hebt jezelf aangepast aan een situatie die je helemaal niet wilde, maar bent dus daardoor steeds verder van jezelf afgedreven. Sinds bij mij het kwartje gevallen is, zie ik ineens wat ik doe en snap dat dit echt niet 'normaal' is. Ik stond vanochtend om 08:00 letterlijk 3x voor de slaapkamerdeur van mijn zoon om hem wakker te maken om aan de slag te gaan, omdat ik juist niet aan de slag wil gaan ivm mijn burnout en hij het zou overnemen. Omdat ik zo fanatiek ben, had ik in de tussentijd al een logo gemaakt, domeinnamen gekoppeld, stofgezogen en hem zo'n 8 appjes gestuurd. Terwijl hij heerlijk rustig lag te slapen. Ik liet hem slapen en besefte dat ik de onrust zelf ben en niemand anders. De oplossing ligt dus bij mijzelf en niet bij mijn omgeving.
Ik moest ook gelijk denken aan een vriend van mijn die burn-out raakte, omdat zijn vader hem in zijn jeugd iedere ochtend heel vroeg wakker maakte om verplicht mee te werken in z'n supermarkt. Dit heeft weer allerlei effecten op hem gehad op latere leeftijd. Raar hoe dit allemaal werkt, maar de basis is dat hij zich daardoor ook is gaan aanpassen, wat uiteindelijk uitmondde in een burn-out. Ook weer in de hoek van 'in dienst van een ander', 'dingen moeten van een ander', 'niet mogen zeiken', 'aanpassen, behalve aan jezelf' etc. Ook hij is er trouwens helemaal uit gekomen ;-)
Ik ben trouwens op meditatielessen gegaan. Nooit verwacht dat het iets voor mij zou zijn. Traag, vaag en zweverig. Maar toch.. het eerste wat die 'Zen leraar' tegen mij zei was: 'Je gaat vanzelf in de spiegel kijken en komt tot de kern van wie bent'. Afijn, nog geen 2 lessen later al meer inzicht dan na tig gesprekken met m'n psycholoog.
Frank
25-04-2023
Na een dutje sta ik gelijk weer aan (Verhaal 442)
Al een tijdje deal ik met een burnout en het gaat langzaamaan beter met veel ups en downs.
Nu even een vraag over 's middags een dutje doen. Ik zak dan soms even weg, maar zodra ik m'n ogen open doen sta ik gelijk aan. Lichte hartkloppingen, nerveus, iets spanning en dat zakt dan vaak wel weer wat af.
Ervaren sommige mensen dit ook??
Nu even een vraag over 's middags een dutje doen. Ik zak dan soms even weg, maar zodra ik m'n ogen open doen sta ik gelijk aan. Lichte hartkloppingen, nerveus, iets spanning en dat zakt dan vaak wel weer wat af.
Ervaren sommige mensen dit ook??
Eefje
22-04-2023
laatste reactie: 25-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yep, exact hetzelfde. Altijd gelijk 'aan'. Zowel s'ochtends als na een middagdutje.
Frank
22-04-2023
Reactie:
Je staat gewoon heel de tijd in stress-modus als je in BO zit. Dit is dus heel normaal. Maar wil ook wel zeggen dat je nog een weg te gaan hebt, zolang die stress-modus continue aan blijft staan neem je best nog niets nieuws op je bord. Rusten rusten!
J.
22-04-2023
Reactie:
Dank voor de reacties. Makkelijker gezegd dan gedaan met drie jonge kinderen en één inkomen ;) tuurlijk probeer ook echt wel te rusten en het gaat langzaamaan ook beter, maar moeder zijn gaat ook bijna altijd door...
Eefje
22-04-2023
Reactie:
Eefje klopt ik ben ook moeder en het is echt hard werken om eruit te komen. Maar wij kunnen dit voor onze kids gaan we hier zeker uit komen.
Maartje
23-04-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Als ik even in slaap val wordt ik wakker als een zombie. Misselijk, raar onwerkelijk gevoel, duizelig, droge mond en na een uurtje ongeveer trekt dat dan weer wat weg.
Frans
25-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben benieuwd in welk stadium ik zit… (Verhaal 444)
Hoi!
Op dit moment zit ik 9 maanden in een burn out. Ik ben benieuwd hoe het met lotgenoten gaat in maand 9.
Op dit moment kan ik in 1 week een keer therapie volgen, een half uurtje naar mijn werk en 2x afspreken met vrienden/familie.
Op goede dagen kan ik een half uur intensieve prikkels aan. Op mindere dagen kort een kopje koffie met een vriendin, en op slechte dagen is het huishouden perfect.
Ik heb gelukkig geen last meer van brainfog. Kan me goed concentreren, en mijn fysieke conditie is goed.
Ik wil dit zo graag weten, omdat ik ergens wat ongeduldig ben (: Ik ben benieuwd in welk stadium ik zit…
Op dit moment zit ik 9 maanden in een burn out. Ik ben benieuwd hoe het met lotgenoten gaat in maand 9.
Op dit moment kan ik in 1 week een keer therapie volgen, een half uurtje naar mijn werk en 2x afspreken met vrienden/familie.
Op goede dagen kan ik een half uur intensieve prikkels aan. Op mindere dagen kort een kopje koffie met een vriendin, en op slechte dagen is het huishouden perfect.
Ik heb gelukkig geen last meer van brainfog. Kan me goed concentreren, en mijn fysieke conditie is goed.
Ik wil dit zo graag weten, omdat ik ergens wat ongeduldig ben (: Ik ben benieuwd in welk stadium ik zit…
Madeliefje
22-04-2023
laatste reactie: 24-04-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Maand 8 hier. Werk weer 12 uur, iets langere sociale dingen geen probleem. Nog wel snel moe en soms wat last van hoofdpijn of evenwicht.
Maarja tijdsduur zegt niet zoveel, er zijn ook mensen die na 5 jaar nog aan de bodem staan omdat ze niet de juiste dingen doen.
Maarja tijdsduur zegt niet zoveel, er zijn ook mensen die na 5 jaar nog aan de bodem staan omdat ze niet de juiste dingen doen.
Taco
22-04-2023
Reactie:
Maand 11 hier. Ik ben al blij als ik een douche heb kunnen nemen.
Als ik een uurtje op visite ga bij iemand ben ik 2 dagen een wrak.
Ik probeer dagelijks een wandeling te doen in de tuin want meer gaat gewoon niet. Voor de rest op de bank liggen, slapen, tv kijken en uit het raam staren. Ik denk telkens op het nulpunt te zijn beland maar het kan toch telkens nog iets slechter.
Als ik een uurtje op visite ga bij iemand ben ik 2 dagen een wrak.
Ik probeer dagelijks een wandeling te doen in de tuin want meer gaat gewoon niet. Voor de rest op de bank liggen, slapen, tv kijken en uit het raam staren. Ik denk telkens op het nulpunt te zijn beland maar het kan toch telkens nog iets slechter.
Lola
23-04-2023
Reactie:
Hi Taco, Je intrigeert mij enorm met de opmerking 'omdat ze niet de juiste dingen doen'. Wat zijn volgens jou de juiste dingen?
Mijn kennis reikt niet verder dan rusten en slapen, maar kan mij niet voorstellen dat er niet meer tips & tricks zijn.
Alvast bedankt,
Frank
Mijn kennis reikt niet verder dan rusten en slapen, maar kan mij niet voorstellen dat er niet meer tips & tricks zijn.
Alvast bedankt,
Frank
Frank
23-04-2023
Reactie:
Taco ik vraag mij ook wat je bedoelt met de juiste dingen ?
Koken, af en toe iets in het huishouden ?
Of bedoel je actief bezig zijn weer werken ??
Koken, af en toe iets in het huishouden ?
Of bedoel je actief bezig zijn weer werken ??
Maartje
23-04-2023
Reactie:
Hallo Lola,
Heb je een terugval gehad in die 11 maanden tijd. Of gaat het 11 maanden al zo . Ik vraag dit omdat ik soms bang ben om over mijn grenzen te gaan. Deze ziekte zorgt ervoor dat je die niet druft te doen om terug te vallen. Soms ben ik zelfs bang om te koken of even in huis iets op te ruimen omdat, ik wil waken voor terugval
Heb je een terugval gehad in die 11 maanden tijd. Of gaat het 11 maanden al zo . Ik vraag dit omdat ik soms bang ben om over mijn grenzen te gaan. Deze ziekte zorgt ervoor dat je die niet druft te doen om terug te vallen. Soms ben ik zelfs bang om te koken of even in huis iets op te ruimen omdat, ik wil waken voor terugval
Nancy
23-04-2023
Reactie:
Ontzettend bedankt voor jullie antwoorden!
Zo zie je inderdaad wel dat het verschilt per persoon. Ik had niet verwacht om zo snel al antwoorden te krijgen (:
Zo zie je inderdaad wel dat het verschilt per persoon. Ik had niet verwacht om zo snel al antwoorden te krijgen (:
Madeliefje
23-04-2023
Reactie:
Nancy,
Geen teruval, altijd verder achteruit blijven gaan. Blijkbaar (veel onbewust, soms koppigheid) telkens weer over mijn grenzen blijven gaan
Geen teruval, altijd verder achteruit blijven gaan. Blijkbaar (veel onbewust, soms koppigheid) telkens weer over mijn grenzen blijven gaan
Lola
23-04-2023
Reactie:
Madeliefje hoe was jou burn out in het begin welke klachten had je ??
Nancy
24-04-2023
Reactie:
Nancy,
Bij mij intense moeheid. Echt intens. Van de een op de andere dag. Toen ik ‘klaar’ was met een grote opdracht; en ik vakantie mocht houden, toen stortte ik in.
Toch dacht ik toen nog, oh een paar weken en ik ben er weer. Ik ben vast licht overspannen. Maar helaas. Nu 9 maand verder (:
Bij mij intense moeheid. Echt intens. Van de een op de andere dag. Toen ik ‘klaar’ was met een grote opdracht; en ik vakantie mocht houden, toen stortte ik in.
Toch dacht ik toen nog, oh een paar weken en ik ben er weer. Ik ben vast licht overspannen. Maar helaas. Nu 9 maand verder (:
Madeliefje
24-04-2023
Rust houden - hoe houden jullie je bezig? (Verhaal 441)
Even een algemene vraag. Hét advies om te herstellen is rust, slapen, rust, ontspannen, rust en nog eens slapen.
Omdat ik niet houd van boeken lezen, zit ik vaak achter mijn laptop, wat ik liever niet doe. Wat doen jullie om te tijd te doden? Nu ga ik automatisch het huishouden doen, de hond uitlaten en dan toch nog even boodschappen doen, terwijl ik eigenlijk al snel merk dat ik het eigenlijk niet moet doen. M.a.w. hoe houden jullie je bezig overdag?
Alvast bedankt,
Frank
Omdat ik niet houd van boeken lezen, zit ik vaak achter mijn laptop, wat ik liever niet doe. Wat doen jullie om te tijd te doden? Nu ga ik automatisch het huishouden doen, de hond uitlaten en dan toch nog even boodschappen doen, terwijl ik eigenlijk al snel merk dat ik het eigenlijk niet moet doen. M.a.w. hoe houden jullie je bezig overdag?
Alvast bedankt,
Frank
Frank
21-04-2023
laatste reactie: 24-04-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Frank,
Het (juiste) antwoord op je vraag is: Niets.
Vroeger zaten mensen gewoon op een stoel buiten of voor de kachel. Als ik bij mijn grootouders op bezoek ga, zitten ze veelal gewoon in hun stoel naar de straat te kijken bij het tikken van de klok.
Nu moeten we altijd bezig zijn, zelfs op het toilet en in bed nemen we onze telefoon mee. TV, internet, als we maar iets aan het doen zijn. Apps & nieuws sites die je doodgooien met notificaties. We gebruiken zelfs tv & radio als achtergrond geluid. We zijn overladen door prikkels en zijn er verslaafd aan!
Een van de dingen die we terug moeten leren is "niets" doen.
Het is niet makkelijk, je hebt het gevoel dat je je tijd aan het vergooien bent, verveelt je, ... (Vooral als je dan ook nog eens steeds in stress modus staat als BO'er) We zijn er gewoon niet meer aan gewend om ons hoofd te laten rusten. Maar dit is ook wanneer ons hoofd dingen kan verwerken, net wat we nodig hebben.
Dat wil niet zeggen dat je de godganse dag niets mag doen, het is ok om even achter de laptop te zitten en wat TV te kijken. Zolang we ook rust/slaap pauzes nemen en nu en dan gewoon eens een uurtje door het raam staren.
Het is een van de zaken die ik recent ben beginnen doen en zoals alles is het een leerproces, stapje per stapje.
En ik vervloek de activatie-cultuur die in de hulpverlening word gehanteerd. Ga wandelen, ga mediteren, probeer dit, probeer dat! Het is net die mentaliteit van alles moet snel en alles "moet" dat ons in deze k*tsituatie heeft doen belanden en me er waarschijnlijk ook inhoud.
Laten we gewoon eens een stap terug nemen, back to the basics. Ik had mezelf voorgenomen vandaag helemaal niets te doen. De avond ervoor al vrede genomen met de afwas op het aanrecht en de vuile plek op de vloer.
Deze morgen zat ik gewoon mijn thee te drinken op de bank in stilte. Telefoon op stil op mijn bureau. Ik hoorde de klok tikken en de vogels buiten fluiten. Ik had me al lang niet meer zo vredig gevoeld.
Ik maak me geen illusies dat ik nu plots de heilige graal gevonden heb en geen fouten meer zal maken, maar het is een begin, een leerproces, en we zien wel.
Het (juiste) antwoord op je vraag is: Niets.
Vroeger zaten mensen gewoon op een stoel buiten of voor de kachel. Als ik bij mijn grootouders op bezoek ga, zitten ze veelal gewoon in hun stoel naar de straat te kijken bij het tikken van de klok.
Nu moeten we altijd bezig zijn, zelfs op het toilet en in bed nemen we onze telefoon mee. TV, internet, als we maar iets aan het doen zijn. Apps & nieuws sites die je doodgooien met notificaties. We gebruiken zelfs tv & radio als achtergrond geluid. We zijn overladen door prikkels en zijn er verslaafd aan!
Een van de dingen die we terug moeten leren is "niets" doen.
Het is niet makkelijk, je hebt het gevoel dat je je tijd aan het vergooien bent, verveelt je, ... (Vooral als je dan ook nog eens steeds in stress modus staat als BO'er) We zijn er gewoon niet meer aan gewend om ons hoofd te laten rusten. Maar dit is ook wanneer ons hoofd dingen kan verwerken, net wat we nodig hebben.
Dat wil niet zeggen dat je de godganse dag niets mag doen, het is ok om even achter de laptop te zitten en wat TV te kijken. Zolang we ook rust/slaap pauzes nemen en nu en dan gewoon eens een uurtje door het raam staren.
Het is een van de zaken die ik recent ben beginnen doen en zoals alles is het een leerproces, stapje per stapje.
En ik vervloek de activatie-cultuur die in de hulpverlening word gehanteerd. Ga wandelen, ga mediteren, probeer dit, probeer dat! Het is net die mentaliteit van alles moet snel en alles "moet" dat ons in deze k*tsituatie heeft doen belanden en me er waarschijnlijk ook inhoud.
Laten we gewoon eens een stap terug nemen, back to the basics. Ik had mezelf voorgenomen vandaag helemaal niets te doen. De avond ervoor al vrede genomen met de afwas op het aanrecht en de vuile plek op de vloer.
Deze morgen zat ik gewoon mijn thee te drinken op de bank in stilte. Telefoon op stil op mijn bureau. Ik hoorde de klok tikken en de vogels buiten fluiten. Ik had me al lang niet meer zo vredig gevoeld.
Ik maak me geen illusies dat ik nu plots de heilige graal gevonden heb en geen fouten meer zal maken, maar het is een begin, een leerproces, en we zien wel.
Lola
21-04-2023
Reactie:
Hi Lola, je hebt gelijk. Wel heeft meditatie (ook al zijn het pas 2 lessen) mij geholpen om anders tegen bepaalde zaken aan te kijken. Daarvoor nam ik al rust, maar kwam geen stap verder. Pas nu kan ik mij overgeven aan rust. En ja, prioriteit nummer 1 is nu heel veel slapen. Al jaren geleden zat ik er doorheen, maar mijn therapeute verbood mij letterlijk overdag te gaan slapen. Dat zou slecht zijn voor mijn nachtrust... m.a.w. ook al viel ik om van de slaap, dan nog hield ik mijzelf wakker omdat het niet goed zou zijn... ik zat op zo'n 10 koffie per dag (eerder meer, dan minder).
Ik sprak online een therapeut die gespecialiseerd is in burnout. Hij vertelde dat je 2 type burnout patienten hebt. De ene is depressief en de andere juist 'de optimist'. Vooral voor de depressieve is het essentieel dat zij juist naar buiten gaan, blijven werken en dingen gaan ondernemen. Voor 'de optimist' is het juist de bedoeling dat ze binnen blijven en rust nemen. De meeste adviezen die je leest en hoort zijn dus gericht op de depressieve versie van burnout. Hij zei dat je (als je bij de optimist versie hoort) juist heel veel moet slapen en vooral niets doen.
Kortom, je hebt gelijk, maar dat neemt niet weg dat ik zoek naar een hobby die ik al zittend op de bank/aan tafel kan doen.
Ik sprak online een therapeut die gespecialiseerd is in burnout. Hij vertelde dat je 2 type burnout patienten hebt. De ene is depressief en de andere juist 'de optimist'. Vooral voor de depressieve is het essentieel dat zij juist naar buiten gaan, blijven werken en dingen gaan ondernemen. Voor 'de optimist' is het juist de bedoeling dat ze binnen blijven en rust nemen. De meeste adviezen die je leest en hoort zijn dus gericht op de depressieve versie van burnout. Hij zei dat je (als je bij de optimist versie hoort) juist heel veel moet slapen en vooral niets doen.
Kortom, je hebt gelijk, maar dat neemt niet weg dat ik zoek naar een hobby die ik al zittend op de bank/aan tafel kan doen.
Frank
22-04-2023
Reactie:
Ja klopt, eigenlijk is de druk gewoon zoveel mogelijk op een mooie en goeie manier ontspannen en geen inspanning.
Mijn probleem is ook precies wat lola zegt als ik rommel zie in huis rust mijn hoofd niet. Ik ben constant bezig met ik moet dit doen ik moet dat doen. Maar dat heeft mij gebracht waar ik nu ben. Ben soms zo druk in mijn hoofd dat als ik slaap zelfs de dag terug krijg in een andere verhaal lijn. Dan heb ik met me nicht een uur gezeten dan droom ik over haar.
Ik probeer echt dingen ook los te laten denk dat dit voor ons allemaal een leerproces is. Er moet gegeten worden en gekookt worden , we kunnen ook niet in een vieze omgeving leven maar ik denk even een huishouden met een goeie taak verdeling met het gezin en af en toe koken kan geen kwaad . Maar doorgaan doorgaan doorgaan en vergeten te ontspannen en slapen is een no go.
Mijn probleem is ook precies wat lola zegt als ik rommel zie in huis rust mijn hoofd niet. Ik ben constant bezig met ik moet dit doen ik moet dat doen. Maar dat heeft mij gebracht waar ik nu ben. Ben soms zo druk in mijn hoofd dat als ik slaap zelfs de dag terug krijg in een andere verhaal lijn. Dan heb ik met me nicht een uur gezeten dan droom ik over haar.
Ik probeer echt dingen ook los te laten denk dat dit voor ons allemaal een leerproces is. Er moet gegeten worden en gekookt worden , we kunnen ook niet in een vieze omgeving leven maar ik denk even een huishouden met een goeie taak verdeling met het gezin en af en toe koken kan geen kwaad . Maar doorgaan doorgaan doorgaan en vergeten te ontspannen en slapen is een no go.
Appeltje
22-04-2023
Reactie:
Hoi Frank,
Ik liep tegen hetzelfde aan als jij.
Ik ben begonnen met creatieve hobby’s, ook al ben ik totaal niet creatief van mezelf. Schilderen op nummer deed ik in het begin veel. Heb inmiddels ook een kleurboek en ik teken zelf mandalas. Veel instructies zijn op internet te vinden en je komt er echt mee uit je hoofd.
Ik doe ook yoga en ik hou van dansen. Recentelijk heb ik de podcast ‘De grote podcastlas’ ontdekt, waarin elke aflevering een land uitgebreid wordt besproken. Vind ik ook heel erg interessant om naar te luisteren. Schrijven in journals doe ik ook, dat helpt ook goed met focussen op het positieve.
Ben zelfs van de winter begonnen met haken. Heb toen sjaals gehaakt, die ik via een vriendin kon schenken aan kinderen die het thuis niet breed hebben. Dat gaf veel voldoening en het haken zelf was heel ontspannend.
Soms als ik energie heb bak ik eens wat. Ben ook bezig geweest met uitzoeken van spullen en deze verkopen via marktplaats. Dat gaf mij een productief gevoel en ik kon dat helemaal op mijn eigen tempo doen.
Verder veel wandelen, lezen, beetje gamen. Nu met het lekkere weer ga ik vaak in de tuin zitten en doe ik eigenlijk helemaal niks.
Hoop dat je wellicht hier iets aan hebt.
Ik liep tegen hetzelfde aan als jij.
Ik ben begonnen met creatieve hobby’s, ook al ben ik totaal niet creatief van mezelf. Schilderen op nummer deed ik in het begin veel. Heb inmiddels ook een kleurboek en ik teken zelf mandalas. Veel instructies zijn op internet te vinden en je komt er echt mee uit je hoofd.
Ik doe ook yoga en ik hou van dansen. Recentelijk heb ik de podcast ‘De grote podcastlas’ ontdekt, waarin elke aflevering een land uitgebreid wordt besproken. Vind ik ook heel erg interessant om naar te luisteren. Schrijven in journals doe ik ook, dat helpt ook goed met focussen op het positieve.
Ben zelfs van de winter begonnen met haken. Heb toen sjaals gehaakt, die ik via een vriendin kon schenken aan kinderen die het thuis niet breed hebben. Dat gaf veel voldoening en het haken zelf was heel ontspannend.
Soms als ik energie heb bak ik eens wat. Ben ook bezig geweest met uitzoeken van spullen en deze verkopen via marktplaats. Dat gaf mij een productief gevoel en ik kon dat helemaal op mijn eigen tempo doen.
Verder veel wandelen, lezen, beetje gamen. Nu met het lekkere weer ga ik vaak in de tuin zitten en doe ik eigenlijk helemaal niks.
Hoop dat je wellicht hier iets aan hebt.
Y.
22-04-2023
Reactie:
Hi, bedankt voor de tips. Daar kan ik zeker wat mee. Ik zit juist wel in de creatieve hoek. Ik speel graag piano en maak eigen composities, maar hoe raar het ook klinkt, ik ervaar nu het geluid van de piano als enorme herrie. Iets maken/creëren vind ik leuk, dus dat schilderen/tekenen zal de richting gaan worden. Ik overweeg zelfs om zo'n 60 delig antieke Franse bestekset te kopen en dan urenlang zittend te gaan poetsen. Relaxed toewerken naar een mooi eindresultaat. Lekker Zen 😁
Frank
22-04-2023
Reactie:
Ik heb eens wat boetseerklei in huis gehaald. Was een leuke afleiding waar ik in tegenstelling tot puzzelen wel rustig onder bleef. Misschien ook iets die je kan proberen
Lola
24-04-2023
Misschien heb je ASS (Verhaal 450)
Ik deel dit voornamelijk in de hoop dat ik iemand anders kan helpen, die in dezelfde situatie zit.
Zit er geen beterschap in je burnout zelfs al lijk je alles goed te doen? Zit er ASS in je familie of heb je het gevoel altijd moeite te hebben gehad met meedraaien in de maatschappij? Bespreek de mogelijkheid van ASS eens me je hulpverlener en dan word je hopelijk sneller correct geholpen dan mij.
Hoewel ik alles "juist" deed voor mijn herstel, werd ik alleen maar slechter. Blijkbaar is dit veelvoorkomend bij personen met ASS, reguliere therapie werkt niet altijd goed. Uiteindelijk aan het licht gekomen dat ik dus ASS heb waardoor ik dus op een andere manier aan de slag moet.
Ik begin nu eigenlijk terug van nul (zelfs veel dieper dan wanneer ik uitviel) na een jaar burnout.
Zit er geen beterschap in je burnout zelfs al lijk je alles goed te doen? Zit er ASS in je familie of heb je het gevoel altijd moeite te hebben gehad met meedraaien in de maatschappij? Bespreek de mogelijkheid van ASS eens me je hulpverlener en dan word je hopelijk sneller correct geholpen dan mij.
Hoewel ik alles "juist" deed voor mijn herstel, werd ik alleen maar slechter. Blijkbaar is dit veelvoorkomend bij personen met ASS, reguliere therapie werkt niet altijd goed. Uiteindelijk aan het licht gekomen dat ik dus ASS heb waardoor ik dus op een andere manier aan de slag moet.
Ik begin nu eigenlijk terug van nul (zelfs veel dieper dan wanneer ik uitviel) na een jaar burnout.
L.
24-04-2023
laatste reactie: 24-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Volgens mij was er eerder iemand hier op het platform die ook hier tegen aan liep.
Of was jij dat ?
Hoe ben je erachter gekomen dat je ASS hebt als ik vragen mag
Of was jij dat ?
Hoe ben je erachter gekomen dat je ASS hebt als ik vragen mag
Anoniem
24-04-2023
Reactie:
Mijn psycholoog begon vermoedens te hebben en heeft dan indicatietesten afgenomen. Als ik me dan wat begon in te lezen rond ASS vielen plots veel puzzelstukjes op hun plaats
L.
24-04-2023
Nulpunt (Verhaal 420)
Ik denk dat veel mensen in een burn-out (net zoals ik) gewoon nog niet het nulpunt hebben gevonden. Het punt dat je helemaal jezelf bent en in balans. Je exact voelt wanneer je moe bent, energie hebt, etc. Ik ga nog steeds over mijn grens. Geef ik eenmaal toe aan rust, dan slaap ik twee soms wel drie keer per dag. En ja, de volgende dag voel ik mij dan al duidelijk wat beter, maar ga vervolgens weer actief dingen doen. Alsof het ineens opgelost is...
Mijn vriendin heeft ooit ook een burn-out gehad. Nam volledige rust, luisterde perfect naar wat zij zelf nodig had en liet zich door niemand verleiden om iets te doen als zij geen energie had. En ja, zij had ook enorme spanning, huilbuien, paniekaanvallen, angstgevoelens, etc. Zij ging op Mindfulness en doet nog geregeld een oefening. Binnen een jaar was zij er volledig uit. Wat zij tot in perfectie beheerst is 'rust'. Dit doet zij door standaard rituelen in haar leven te integreren, waar zij zich iedere dag aan houdt. Voor alles neemt zij haar tijd, heeft totaal geen haast en luistert perfect naar haar lichaam. Moe, betekent slapen. Energie betekent even sporten, maar nooit tot het uiterste. Geen druk, geen prestatie willen neerzetten, geen klokkijken, heel weinig internet, heel weinig tv, duidelijk weekpatroon en vooral heel erg naar buiten gericht. Interesse in anderen ipv focus op jezelf.
Vaak denk ik...goh, wat saai en voorspelbaar (nee, ik heb geen adhd), maar wellicht is dat precies ook mijn valkuil. Want uiteindelijk doet zij véél meer dan ik, is volkomen in balans en ik lig weer uitgeput van niets op de bank met een lijf vol spanning. Herkenbaar?
Mijn vriendin heeft ooit ook een burn-out gehad. Nam volledige rust, luisterde perfect naar wat zij zelf nodig had en liet zich door niemand verleiden om iets te doen als zij geen energie had. En ja, zij had ook enorme spanning, huilbuien, paniekaanvallen, angstgevoelens, etc. Zij ging op Mindfulness en doet nog geregeld een oefening. Binnen een jaar was zij er volledig uit. Wat zij tot in perfectie beheerst is 'rust'. Dit doet zij door standaard rituelen in haar leven te integreren, waar zij zich iedere dag aan houdt. Voor alles neemt zij haar tijd, heeft totaal geen haast en luistert perfect naar haar lichaam. Moe, betekent slapen. Energie betekent even sporten, maar nooit tot het uiterste. Geen druk, geen prestatie willen neerzetten, geen klokkijken, heel weinig internet, heel weinig tv, duidelijk weekpatroon en vooral heel erg naar buiten gericht. Interesse in anderen ipv focus op jezelf.
Vaak denk ik...goh, wat saai en voorspelbaar (nee, ik heb geen adhd), maar wellicht is dat precies ook mijn valkuil. Want uiteindelijk doet zij véél meer dan ik, is volkomen in balans en ik lig weer uitgeput van niets op de bank met een lijf vol spanning. Herkenbaar?
Frank
09-04-2023
laatste reactie: 24-04-2023
15Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai frank,
Ik herken zeker wat je zegt. Soms denk ik ook moet ik mijn hele leven straks met een agenda gaan werken.
Als ik energie heb voel ik mij zo opgejaagd en wil van alles gaan doen. Net als gisteren even mijn kind douchen stond daarna helemaal te shaken. Blijkbaar kan ik dat helemaal nog niet aan.
Nou ik kan je vertellen dat ik gisteren door zoveel energie en van alles door mijn hoofd ging te willen doen zelfs ik daar moe van werd. Ik heb nu energie ik ga mijn herstel nu zo aanpakken , heel de dag bezig geweest welke voeding patroon ga ik aanhouden. Dat ik zelfs over het hele boek heb lopen dromen waar ik een uur uit heb gelezen.
Kortom ik herken je verhaal. Ik denk dat ik zelf echt zoekende nog in het feit ben waar mijn grenzen liggen.
Ik denk dat jou vriendin de juiste aanpak hanteert doordat zij de rust voor haar zelf creëert heeft ze daardoor meer energie om mee te ondernemen. Hoe zien jou goeie dagen er nu uit en wat doe jij bijvoorbeeld op een dag ? Wat maakt jou zo moe?
Zelfreflectie helpt mij wel
Ik herken zeker wat je zegt. Soms denk ik ook moet ik mijn hele leven straks met een agenda gaan werken.
Als ik energie heb voel ik mij zo opgejaagd en wil van alles gaan doen. Net als gisteren even mijn kind douchen stond daarna helemaal te shaken. Blijkbaar kan ik dat helemaal nog niet aan.
Nou ik kan je vertellen dat ik gisteren door zoveel energie en van alles door mijn hoofd ging te willen doen zelfs ik daar moe van werd. Ik heb nu energie ik ga mijn herstel nu zo aanpakken , heel de dag bezig geweest welke voeding patroon ga ik aanhouden. Dat ik zelfs over het hele boek heb lopen dromen waar ik een uur uit heb gelezen.
Kortom ik herken je verhaal. Ik denk dat ik zelf echt zoekende nog in het feit ben waar mijn grenzen liggen.
Ik denk dat jou vriendin de juiste aanpak hanteert doordat zij de rust voor haar zelf creëert heeft ze daardoor meer energie om mee te ondernemen. Hoe zien jou goeie dagen er nu uit en wat doe jij bijvoorbeeld op een dag ? Wat maakt jou zo moe?
Zelfreflectie helpt mij wel
Leonie
09-04-2023
Reactie:
hallo frank
werkt je vriendin ook weer of doet ze gewoon rustig aan . want ik denk dat je rustig je leven moet leiden als je uit een burn out bent . en naast werken heb je ontspanning nodig
werkt je vriendin ook weer of doet ze gewoon rustig aan . want ik denk dat je rustig je leven moet leiden als je uit een burn out bent . en naast werken heb je ontspanning nodig
nona
09-04-2023
Reactie:
Ik herken dit zeker, ik ben me na al deze tijd (bijna een jaar) ook redelijk bewust geworden van mijn grenzen. Nadien besef je pas hoe hard je vroeger over je grenzen ging.
Toch kan ik mezelf moeilijk in de hand houden, zodra ik wat energie heb schreewt mijn brein om iets te gaan doen: Ofwel geef ik eraan toe en doe iets waardoor ik uitgeput op de bank beland, ofwel vecht ik ertegen waardoor ik ook energie vebruik en toch uitgeput op de bank beland.
Ik heb al geprobeert om routines in te bouwen zoals wandelen, meditatie e.d. maar deze worden bij in mijn hoofd heel snel "moeten" waardoor ik me zelfs om deze zaken loop druk te maken. Gevolg, weer uigeput.
Zelfs kleine zaken die mijn psycholoog mij voorstelde om te proberen worden direct moeten in mijn hoofd, want stel je voor dat ik de volgende sessie moet vertellen dat ik niet goed mijn best gedaan heb! Ik weet dat dit fout denken is maar het lukt me niet om los te laten.
Toch kan ik mezelf moeilijk in de hand houden, zodra ik wat energie heb schreewt mijn brein om iets te gaan doen: Ofwel geef ik eraan toe en doe iets waardoor ik uitgeput op de bank beland, ofwel vecht ik ertegen waardoor ik ook energie vebruik en toch uitgeput op de bank beland.
Ik heb al geprobeert om routines in te bouwen zoals wandelen, meditatie e.d. maar deze worden bij in mijn hoofd heel snel "moeten" waardoor ik me zelfs om deze zaken loop druk te maken. Gevolg, weer uigeput.
Zelfs kleine zaken die mijn psycholoog mij voorstelde om te proberen worden direct moeten in mijn hoofd, want stel je voor dat ik de volgende sessie moet vertellen dat ik niet goed mijn best gedaan heb! Ik weet dat dit fout denken is maar het lukt me niet om los te laten.
Lola
09-04-2023
Reactie:
Ik hoop toch ooit weer wel wat meer tv te kunnen kijken.. ik kijk alleen in de avond tv. Ik ben er ook nog lang niet heb uitputting angst spanning en pppd klachten. Brein die te overgevoelig reageerd op prikkels daarom elke dag duizelig bij staan lopen pff.
Anoniem
10-04-2023
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties. Blijkbaar heel herkenbaar ;-) Mijn vriendin werkt overigens al weer een aantal jaren full-time (4 dagen per week). Zij sport geregeld, gaat vaak met vriendinnen op stap, maar zoekt nooit de grens op. Dus nooit zwetend van de tennisbaan of van haar racefiets afstappen, nooit dronken, etc. Zij stopt op het moment dat ze voelt dat het inspannend wordt. Op die manier is haar accu nooit leeg. Ze houdt altijd 25% over zeg maar. Wij, de burn-outs, zaten op bijna 0% en zelfs 5% zien wij als veel energie. Dit terwijl je hersenen en alle functies die zij aanstuurt (zenuwen, zien, horen, etc.) nog niet eens volledig kan functioneren. Dus ja, je schrikt van geluiden, sterke emoties, snelle beelden, drukke gesprekken, etc. Eigenlijk heel logisch allemaal.
En wat doe ik op een dag? Eigenlijk nog steeds teveel. Ik werk full-time voor een buitenlands bedrijf, maar heb geen toezicht, dus ik kan mijn tijd volledig indelen. Ik ga wel stoppen hiermee, want het geeft mij geen energie en merk dat een online meeting al voldoende is om mij afgepeigerd te voelen na afloop. Ik slaap bewust zoveel mogelijk, omdat ik merk dat dit enorm helpt (en een collega van mij ook zei dat dit hem uit de burn-out heeft gehaald). Ook mijn vriendin sliep heel erg veel in de beginperiode. Dus altijd in de middag een uurtje of iets langer. Ik doe dit pas enkele dagen, maar merk dat dit enorme verbeteringen geeft. Ik wandel met mijn hond een stuk(je) en stel geen doel. Ben ik na 2 straten al moe, dan ga ik naar huis. Voel ik mij goed, dan wandel ik wat langer. Op mooie dagen pak ik mijn fiets en kijk ik wel hoe het gaat. Soms even langs de appie of iets anders, maar de energie is héél laag. Dus soms loop ik net in de winkel, en wil ik ineens heel graag naar huis, wat zich soms omzet is nervositeit en angstgevoelens. Ik ga dan bewust alles vertragen. Juist langzamer lopen, mijn aandacht afleiden en rustig naar huis. Vaak val ik dan als een blok in slaap. Dus goh..zou ik oververmoeid zijn?
Na met mijn gezin gegeten en gekletst te hebben, ga ik alleen op de bank chillen voor de tv. Ik ga dan youtube filmpjes kijken die absoluut heel chill zijn. De satisfying video's zeg maar.. er zijn talloze video's dat mensen overwoekerde tuinen gaan maaien, smerige auto's schoonmaken, hoge drukreiniging, schapenscheren, etc. Gewoon érg relaxed om te kijken. Je bent 'bezig' , maar het geeft geen enkele prikkel.
Zodra ik merk dat ik begin te gapen, zoek ik mijn bed op. Want ik merk dat ik de neiging heb om juist op de tijd te letten (zoals vroeger). Dus als het pas 21;00 is, dan bepaalt de tijd of ik naar bed ga, terwijl ik nu weet dat ik gewoon moet gaan pitten als ik gaap. Vaak val ik dan direct in slaap. Ga ik juist obv de tijd redeneren en pas om 23:00 naar bed, dan ben ik de slaap 'voorbij' en duurt het heel lang voordat ik slaap.
Daarnaast ben ik bezig met een eigen bedrijfje aan het opzetten. Een idee waarmee ik uiteindelijk kan gaan wonen waar ik wil. Ik wilde daar mijn hele leven al wonen, maar door familieomstandigheden kon dat niet. De reden overigens waarom ik burn-out ben geraakt. Dus iedere dag spendeer ik tijd met wat testjes, wat creatief werk en kleine klusjes (huishouden, tuinonderhoud, etc.). Maar begin ik herhaaldelijk te gapen, dan weet ik inmiddels genoeg.
PS: Wees positief. Stel geen termijn. Besef dat je hersenen smeken om rust en dat slaap veruit de beste manier is om daaraan te voldoen. Dit helpt niet alleen het verwerken van de oorzaak, maar ook het herstel.
En wat doe ik op een dag? Eigenlijk nog steeds teveel. Ik werk full-time voor een buitenlands bedrijf, maar heb geen toezicht, dus ik kan mijn tijd volledig indelen. Ik ga wel stoppen hiermee, want het geeft mij geen energie en merk dat een online meeting al voldoende is om mij afgepeigerd te voelen na afloop. Ik slaap bewust zoveel mogelijk, omdat ik merk dat dit enorm helpt (en een collega van mij ook zei dat dit hem uit de burn-out heeft gehaald). Ook mijn vriendin sliep heel erg veel in de beginperiode. Dus altijd in de middag een uurtje of iets langer. Ik doe dit pas enkele dagen, maar merk dat dit enorme verbeteringen geeft. Ik wandel met mijn hond een stuk(je) en stel geen doel. Ben ik na 2 straten al moe, dan ga ik naar huis. Voel ik mij goed, dan wandel ik wat langer. Op mooie dagen pak ik mijn fiets en kijk ik wel hoe het gaat. Soms even langs de appie of iets anders, maar de energie is héél laag. Dus soms loop ik net in de winkel, en wil ik ineens heel graag naar huis, wat zich soms omzet is nervositeit en angstgevoelens. Ik ga dan bewust alles vertragen. Juist langzamer lopen, mijn aandacht afleiden en rustig naar huis. Vaak val ik dan als een blok in slaap. Dus goh..zou ik oververmoeid zijn?
Na met mijn gezin gegeten en gekletst te hebben, ga ik alleen op de bank chillen voor de tv. Ik ga dan youtube filmpjes kijken die absoluut heel chill zijn. De satisfying video's zeg maar.. er zijn talloze video's dat mensen overwoekerde tuinen gaan maaien, smerige auto's schoonmaken, hoge drukreiniging, schapenscheren, etc. Gewoon érg relaxed om te kijken. Je bent 'bezig' , maar het geeft geen enkele prikkel.
Zodra ik merk dat ik begin te gapen, zoek ik mijn bed op. Want ik merk dat ik de neiging heb om juist op de tijd te letten (zoals vroeger). Dus als het pas 21;00 is, dan bepaalt de tijd of ik naar bed ga, terwijl ik nu weet dat ik gewoon moet gaan pitten als ik gaap. Vaak val ik dan direct in slaap. Ga ik juist obv de tijd redeneren en pas om 23:00 naar bed, dan ben ik de slaap 'voorbij' en duurt het heel lang voordat ik slaap.
Daarnaast ben ik bezig met een eigen bedrijfje aan het opzetten. Een idee waarmee ik uiteindelijk kan gaan wonen waar ik wil. Ik wilde daar mijn hele leven al wonen, maar door familieomstandigheden kon dat niet. De reden overigens waarom ik burn-out ben geraakt. Dus iedere dag spendeer ik tijd met wat testjes, wat creatief werk en kleine klusjes (huishouden, tuinonderhoud, etc.). Maar begin ik herhaaldelijk te gapen, dan weet ik inmiddels genoeg.
PS: Wees positief. Stel geen termijn. Besef dat je hersenen smeken om rust en dat slaap veruit de beste manier is om daaraan te voldoen. Dit helpt niet alleen het verwerken van de oorzaak, maar ook het herstel.
Feest van herkenning ;-)
10-04-2023
Reactie:
Frank wat een fijne beschrijving van alles. Je doet ook echt veel en hebt ook je grenzen dat is al heel positief. Frank ik weet dat je geen psycholoog bent ;]
Maar heb je misschien nog een tip betreft dromen. Ik droom zoveel en kan overdag niet slapen maar pieker ook veel. Ik kan helemaal geen tv kijken wordt daar heel onrustig ben. Ik was in het begin wel echt helemaal uitgeput kon amper lopen. Ik kan sinds twee weken iets meer. Ik heb ook een kleine die veel energie vraagt. Ik krijg wel hulp van familie alleen zij vraagt heel veel aandacht van mama en het is echt een aanwezig kind. En daar komt het grootste probleem ik durf soms niet alleen te zijn vooral als ik mij echt heel slecht voel . Heb daar wel stappen in gemaakt daar ben ik best goed in. Kortom gaat de overprikkeling langzamerhand minder worden kan ik ooit weer tv kijken. En ik heb een schema opgesteld maar van mijn telefoon mag ik wel wat meer afblijven ben geneigd om nog steeds teveel op te zoeken dat angst opwekt.
Maar heb je misschien nog een tip betreft dromen. Ik droom zoveel en kan overdag niet slapen maar pieker ook veel. Ik kan helemaal geen tv kijken wordt daar heel onrustig ben. Ik was in het begin wel echt helemaal uitgeput kon amper lopen. Ik kan sinds twee weken iets meer. Ik heb ook een kleine die veel energie vraagt. Ik krijg wel hulp van familie alleen zij vraagt heel veel aandacht van mama en het is echt een aanwezig kind. En daar komt het grootste probleem ik durf soms niet alleen te zijn vooral als ik mij echt heel slecht voel . Heb daar wel stappen in gemaakt daar ben ik best goed in. Kortom gaat de overprikkeling langzamerhand minder worden kan ik ooit weer tv kijken. En ik heb een schema opgesteld maar van mijn telefoon mag ik wel wat meer afblijven ben geneigd om nog steeds teveel op te zoeken dat angst opwekt.
Ano
10-04-2023
Reactie:
Eerlijk gezegd, afgaand op je laatste reactie, ben je helemaal niet goed bezig. Je bent met 20 dingen bezig in je hoofd, uitplannen, klusjes, zelfs nog werk!
Op die manier ben ik almaar verder afgegleden zelfs al was ik overtuigd dat ik het kalmer aan deed.
Telkens als je energie hebt jaag je het erweer door terwijl dat je net die energie moet koesteren om terug een overschot te kunnen opbouwen.
10 maanden later was mijn klusje van de dag een douche nemen, want meer lukte gewoon niet meer.
Naast het feit dat je nog enorm veel op je bord neemt blijf je jezelf ook prikkelen wanneer je denkt te rusten.
TV of youtube kijken zijn ook prikkels zelfs al voelt het niet zo. Je brein blijft in actieve stand staan. Eigenlijk moet je helemaal niets doen, net zoals men vroeger deed, gewoon voor de haard in de schommelstoel voor uren :) Ogen toe en gewoon liggen op de bank. Heel moeilijk wanneer je brein raast, maar na 10-20 minuten "echt" rusten, voel je wel degelijk het verschil met "tv rusten".
Op die manier ben ik almaar verder afgegleden zelfs al was ik overtuigd dat ik het kalmer aan deed.
Telkens als je energie hebt jaag je het erweer door terwijl dat je net die energie moet koesteren om terug een overschot te kunnen opbouwen.
10 maanden later was mijn klusje van de dag een douche nemen, want meer lukte gewoon niet meer.
Naast het feit dat je nog enorm veel op je bord neemt blijf je jezelf ook prikkelen wanneer je denkt te rusten.
TV of youtube kijken zijn ook prikkels zelfs al voelt het niet zo. Je brein blijft in actieve stand staan. Eigenlijk moet je helemaal niets doen, net zoals men vroeger deed, gewoon voor de haard in de schommelstoel voor uren :) Ogen toe en gewoon liggen op de bank. Heel moeilijk wanneer je brein raast, maar na 10-20 minuten "echt" rusten, voel je wel degelijk het verschil met "tv rusten".
Lola
10-04-2023
Reactie:
Je vriendin is helemaal niet hersteld als ze zoveel moet doen en laten om zich normaal te voelen…
Taco
11-04-2023
Reactie:
Beste Taco, ik kan je verzekeren dat zij volledig hersteld is. Zij doet alles wat zij daarvoor ook deed, alleen nu bewuster. Ik weet niet of jij 4 dagen per week een zeer drukke baan aan kan, 3x per week sport, gaat stappen, het huishouden doet, etc., maar zij is er volledig uit. Wat ik probeer duidelijk te maken is dat ik veel leer van haar en dit kopieer, wat mij helpt. Dit deel ik dus via dit platform. Wat ik zie is iemand die goed luistert naar zichzelf, rust neemt, grenzen bewaakt, rituelen hanteert (ochtend en avond) en tijd neemt voor alles en af en toe doet zij een mindfulness oefening Rust en balans is key. Ik ben totaal niet zo en ervaar duidelijk dat haar aanpak werkt. Ook een collega van mij is eruit gekomen door deze aanpak. Niet rennen, maar blokjes verdeelt over de dag. 3x gapen is slapen ipv te denken, 'maar het is pas 21:00'. Ik kom net terug van een flink stuk fietsen, dus werkt het? Ja, absoluut. Ik ben zeker moe, maar voldaan. Nu even voor mijn kinderen koken..succes!
Frank
12-04-2023
Reactie:
Kijk, dit is nou wat ik bedoel met 'iedere dag leer je weer wat'. Wat je hiervoor las. Flink stuk fietsen en daarna koken, heeft mij de volgende dag flink opgebroken. Dit is de fout die ik (te) vaak maak. Ik had s'middags geslapen en had dus een klein beetje energie opgebouwd. Vervolgens denk ik..het is mooi weer, ik ga een stukje fietsen. Omdat dit goed ging, dacht ik, leuk, dan fiets ik even naar de stad. Al snel begon ik mij niet lekker te voelen en fietste weer naar huis met het gevoel..dat heb ik mooi dan even gedaan. Ook merkte ik dat mijn hartslag een stuk hoger lag dan normaal. Afijn, tot 01:30 klaarwakker en rusteloos. De volgende dag dus helemaal gesloopt. 'Even' naar de supermarkt geweest en mijn benen waren gewoon van pap. Rustig naar huis gegaan en diep in slaap gevallen in de middag. Bijna 2 uur. Nu weer wakker, maar zweverig en gejaagd. Moraal van het verhaal... ervaren, leren en beseffen. Het is niet anders.
Frank
13-04-2023
Reactie:
Neem je medicatie frank? Ik vraag me soms af of wij die in een heftige b.o zitten niet onder angstoornis paniekstoornis vallen. Soms vind ik het moeilijk te geloven dat et ooit weer beter gaat worden. Maar als ik dan vergelijk met 1 jaar terug kan ik weer wat meer prikkels en inspanning aan. Alleen of echt oppassen op de vermoeidheid.
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
Anoniem, ik wou dat ik het zelfde kon zeggen. Het is nu 11 maanden sinds ik ben uitgevallen en ik zit op een absoluut dieptepunt. Na een douche lig ik tegenwoordig al uitgeteld op de bank, voor de rest van de dag. Zelfs een wandeling in de tuin lukt me niet meer zonder uitgeput te zijn.
Ik maak(te) telkens dezelfde fout als Frank, zodra ik een beetje energie heb jaag ik het er gelijk terug door.
Altijd denk ik dat ik goed bezig ben, dat ik deze keer niet te veel doe.
Ik ben bang dat ik echt het absolute nulpunt moet bereiken voor ik het eindelijk eens zal snappen. Op dit moment van schrijven ben ik me er bewust van, maar zodra ik morgenochtend uit bed klim en de cortisol terug door mijn lijf giert zal ik onvermijdelijk weer een klusje doen die me zuur zal opbreken.
Ik voel me soms net een junkie...
Ik maak(te) telkens dezelfde fout als Frank, zodra ik een beetje energie heb jaag ik het er gelijk terug door.
Altijd denk ik dat ik goed bezig ben, dat ik deze keer niet te veel doe.
Ik ben bang dat ik echt het absolute nulpunt moet bereiken voor ik het eindelijk eens zal snappen. Op dit moment van schrijven ben ik me er bewust van, maar zodra ik morgenochtend uit bed klim en de cortisol terug door mijn lijf giert zal ik onvermijdelijk weer een klusje doen die me zuur zal opbreken.
Ik voel me soms net een junkie...
L
14-04-2023
Reactie:
Hoi L,
Ja ik heb me heel goed weten inhouden met mijn energie zolang. Acupunctuur en dry needling hielpen mij ook wel. Toch pas begonnen met medicatie. Nu het gevoel te hebben af te glijden door de ad. Pff zo vervelend. Weet niet of ik de goede keuze gemaakt heb nu. Had mijn spanning en energie zelf in handen nu voelt mijn lichaam sins gister door de ad. Heletijd zenuwachtig gespannen en weer duizeligheid. Pas begonnen.
Ja ik heb me heel goed weten inhouden met mijn energie zolang. Acupunctuur en dry needling hielpen mij ook wel. Toch pas begonnen met medicatie. Nu het gevoel te hebben af te glijden door de ad. Pff zo vervelend. Weet niet of ik de goede keuze gemaakt heb nu. Had mijn spanning en energie zelf in handen nu voelt mijn lichaam sins gister door de ad. Heletijd zenuwachtig gespannen en weer duizeligheid. Pas begonnen.
Anoniem
15-04-2023
Reactie:
oh zo herkenbaar jullie reacties hierboven. Ik wil ook meteen altijd veel doen zodra ik een goede fase heb. En het gekke is: ruim 100 km op tempo wielrennen geeft mij veel energie en voldoening, een halfuurtje naar de supermarkt daarentegen.. die vreselijke overprikkeling... Goed hoe jouw vriendin haar grenzen in de gaten houdt. Ik heb een heel rustig ochtendritueel waarbij ik o.a. in gedachten voor heel veel zaken dankbaar ben en kracht wens voor andere mensen die dit nodig hebben. Ofwel, bidden. Dit geeft mij rust.
Ik wens iedereen veel sterkte in het herstel!
Ik wens iedereen veel sterkte in het herstel!
Arend
22-04-2023
Reactie:
Ik denk dat de start van je herstel eigenlijk pas écht begint als je je beseft dat álles, maar dan ook echt álles wat je doet en denkt veel energie kost en dat je inziet dat er altijd een oorzaak ligt bij jezelf.
Je kunt slapen en uitrusten wat je wilt, maar als er niet iets wezenlijks verandert, dan zal je nooit uit je burnout komen.
Letterlijk sinds deze week zie ik pas in hoe 'raar' ik altijd dacht en deed. Juist als ik signalen kreeg van mijn lichaam/geest om rust te nemen, dan ging ik juist een schep bovenop doen. Ik was toch geen watje? Niet zeiken, was mijn levensspreuk. Nog harder, verder, sneller, later, vroeger, meer, etc. Afijn, inkopper dat je dan met een burnout overblijft.
Sinds ik mij dit realiseer, moest ik eigenlijk lachen om mijzelf. Mijn zoon en ik richten een bedrijfje op. Hij doet inmiddels alles, dus ik hoef niets meer te doen. Maar toch... Terwijl hij tot 10:00 uitslaapt (wat ook geen probleem is), heb ik in de ochtend al een compleet marketingplan op papier gezet en heb 'nog eventjes' wat gemaild met de leverancier. Ik ben al bekaf als hij pas beneden komt. Afijn, vanaf vandaag stop ik ermee hebben we afgesproken. En direct daarna viel er een enorme last van mijn schouders.
Dus wie doet het? Ikzelf. Dus wie kan het oplossen? Ikzelf.
De ligstoel met extra dik ligmatras ontvang ik komende week, dus ik ga een Bob Marley houding aannemen de komende maanden.
Je kunt slapen en uitrusten wat je wilt, maar als er niet iets wezenlijks verandert, dan zal je nooit uit je burnout komen.
Letterlijk sinds deze week zie ik pas in hoe 'raar' ik altijd dacht en deed. Juist als ik signalen kreeg van mijn lichaam/geest om rust te nemen, dan ging ik juist een schep bovenop doen. Ik was toch geen watje? Niet zeiken, was mijn levensspreuk. Nog harder, verder, sneller, later, vroeger, meer, etc. Afijn, inkopper dat je dan met een burnout overblijft.
Sinds ik mij dit realiseer, moest ik eigenlijk lachen om mijzelf. Mijn zoon en ik richten een bedrijfje op. Hij doet inmiddels alles, dus ik hoef niets meer te doen. Maar toch... Terwijl hij tot 10:00 uitslaapt (wat ook geen probleem is), heb ik in de ochtend al een compleet marketingplan op papier gezet en heb 'nog eventjes' wat gemaild met de leverancier. Ik ben al bekaf als hij pas beneden komt. Afijn, vanaf vandaag stop ik ermee hebben we afgesproken. En direct daarna viel er een enorme last van mijn schouders.
Dus wie doet het? Ikzelf. Dus wie kan het oplossen? Ikzelf.
De ligstoel met extra dik ligmatras ontvang ik komende week, dus ik ga een Bob Marley houding aannemen de komende maanden.
Frank
24-04-2023
Prikkels zijn soms niet te vermijden (Verhaal 443)
Lieve mensen,
Ik heb heel erg last van spannings hoofdpijn. Ik kijk geen tv en heel weinig op mijn telefoon kan dit ook niet verdragen. Soms wil ik even wat opzoeken of even op deze platform kijken en dat is mij al te veel. Lezen kan ik ook even geldt eigenlijk voor alles op dit moment concentratie en prikkels zijn teveel op allerlei vlakken
Ik probeer echt rustig aan te doen . Maar de prikkels in huis met een gezin zijn soms gewoon niet vermijden .
Ik heb heel erg last van spannings hoofdpijn. Ik kijk geen tv en heel weinig op mijn telefoon kan dit ook niet verdragen. Soms wil ik even wat opzoeken of even op deze platform kijken en dat is mij al te veel. Lezen kan ik ook even geldt eigenlijk voor alles op dit moment concentratie en prikkels zijn teveel op allerlei vlakken
Ik probeer echt rustig aan te doen . Maar de prikkels in huis met een gezin zijn soms gewoon niet vermijden .
Appeltje
22-04-2023
laatste reactie: 23-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Eigenlijk is de vraag ervaart iemand dit ook of dit ook gehad ik zit nu vier maanden in deze hele burn out
Appeltje
22-04-2023
Reactie:
Ja, heel herkenbaar. Had er ook in maand 4 last van. Ik denk gewoon dat je lichaam op die manier probeert te vertellen; doe rustig aan. Rust verhielp het bij mij.
Zit nu in maand 9, en heb er geen last meer van.
Zit nu in maand 9, en heb er geen last meer van.
Anoniem
22-04-2023
Reactie:
Ja, heel herkenbaar. Had er ook in maand 4 last van. Ik denk gewoon dat je lichaam op die manier probeert te vertellen; doe rustig aan. Rust verhielp het bij mij.
Zit nu in maand 9, en heb er geen last meer van.
Zit nu in maand 9, en heb er geen last meer van.
Anoniem
23-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Overprikkeld (Verhaal 344)
Wie heeft er ook zo n last van dat als je iets meer doet op een dag heb net uurtje gepoets en dan tussendoor net te weinig rust genomen. Dat et voelt alsof je zenuwen gaan branden en tintelen is dat normaal. Zo'n irritant gevoel krijg et gevoel overprikkeld te zijn door beweging, voelt ook aan alsof je enorm verdrietig bent. Nog steeds herstellen van een zware b.o
Anoniem
08-01-2023
laatste reactie: 22-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je maakt jezelf denk ik een beetje gek. Het is niet alsof je 1 uur boent en een pauze vergeet en je stort gelijk in. 95% is hoe je reageert en hoe je emoties zijn. Je lichaam beschermt je en is 'bang', het probeert te overleven en door stress op te voeren krijg je klachten/vermoeidheid omdat je lichaam je beschermt.
Probeer er positiever in te staan, als je merkt dat het teveel is ga dan even relax een pauze nemen of liggen. Koop een spijkermat, magnesium zalf, doe een oogmasker op en ga heerlijk plat liggen en luister naar een meditatie of rustige muziek. Zo leer je je zenuwstelsel dat je veilig bent en er niks aan de hand is.
Probeer er positiever in te staan, als je merkt dat het teveel is ga dan even relax een pauze nemen of liggen. Koop een spijkermat, magnesium zalf, doe een oogmasker op en ga heerlijk plat liggen en luister naar een meditatie of rustige muziek. Zo leer je je zenuwstelsel dat je veilig bent en er niks aan de hand is.
Taco
19-01-2023
Reactie:
Hey Taco, dat oogmasker doe ik ook wel eens. Heb er nog 1 liggen, dank voor de tip ga het nu doen. En een meditatie van Michael Pilarczyk (meditation moments).
Arend
22-04-2023
Ik las dat artsen zo lang mogelijk vermijden de diagnose burnout te geven (Verhaal 396)
Ik las ergens op internet dat artsen zo lang mogelijk vermijden de diagnose burnout te geven. Ook je verhaal vertellen aan de bedrijfsarts kan aan dovemans oren gericht zijn. Vervelend want ik zelf weet gewoon wel wat ik mankeer. Een te zwaar leven gehad. Een vraag aan jullie: Hebben jullie soms ook? zomaar een dag of drie dat je jou prima voelt? En dan bv naar de supermarkt gaan en dan weer helemaal terug bij af zijn? Henk.
Terugslag
20-03-2023
laatste reactie: 22-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat herken ik.
De wisselende energie die ik heb is frustrerend.
Soms twee dagen dat ik me wat beter voel en wat meer onderneem.
En dan op dag drie totaal uitgeput zijn.
Ik kan er geen pijl op trekken.
Het gaat echt me twee stapjes vooruit en onverwacht weer een stap terug.
De wisselende energie die ik heb is frustrerend.
Soms twee dagen dat ik me wat beter voel en wat meer onderneem.
En dan op dag drie totaal uitgeput zijn.
Ik kan er geen pijl op trekken.
Het gaat echt me twee stapjes vooruit en onverwacht weer een stap terug.
R
20-03-2023
Reactie:
Ja ..zo herkenbaar dit .. hoe gaan jullie om met prikkels ?? Als ik prikkels heb gehad kan ik amper bewegen de volgende dag
..
21-03-2023
Reactie:
Dat ken ik niet. Wel duizeligheid en niet meer tegen drukte kunnen op tv bv en ook in de super word ik dizzy van alle schappen vol potjes en pakken. Sterkte ..
Henk
21-03-2023
Reactie:
Ik heb dat ook in het begin voelde ik ook de enorme spierspanning opkomen samen met de duizelighei ln de supermarkt. Gevoel soms ook out te gaan door alle prikkels. Nu me lichaam zich meer hersteld heeft voel ik het nog maar niet meer zo heftig.
Anoniem
22-03-2023
Reactie:
Ik vind naar een supermarkt gaan ook nog steeds vreselijk. Ben nu 3 jaar onderweg. Op veel vlakken gaat het wel beter hoor, en er zijn momenten dat ik me gewoon goed voel. Daar houd ik mij maar aan vast als ik weer eens een mindere dag heb en me afvraag of dit ooit wel weer goed komt. Merk wel veel meer rust tijdens gesprekken met andere mensen.
Arend
22-04-2023
Een soort tuimelaar op zn kop (Verhaal 142)
Nog 1 herkenning vraag..
Wie oh wie herkent het gevoel dat je een soort tuimelaar op zn kop bent af en toe.
Alsof je als je bijvoorbeeld loopt of omdraait of bukt en omhoog komt al dat soort beweging eventjes je balans net wel/ net niet kwijt bent?
Je valt niet echt omaar voelt als je t wel in de gaten moet houden dat het niet gebeurd?
En met name als ik iets moet doen waarbij ik me graag "normaal" voel, bijvoorbeeld als er kids komen spelen met onze kids thuis of als ik ergens even een "praatje" moet maken met iemand waarbij ik niet wil dat het raar voelt in mijn hoofd of lijf, in al dat soort situaties nog wat meer...
Hoop dat iemand me wil.vertellen of , als je dit ook wel eens of vaal ervaart? En zo ja, heb je een professionele hulp die je verteld heeft hoe het komt en hoe je ermee om moet gaan?
Wie oh wie herkent het gevoel dat je een soort tuimelaar op zn kop bent af en toe.
Alsof je als je bijvoorbeeld loopt of omdraait of bukt en omhoog komt al dat soort beweging eventjes je balans net wel/ net niet kwijt bent?
Je valt niet echt omaar voelt als je t wel in de gaten moet houden dat het niet gebeurd?
En met name als ik iets moet doen waarbij ik me graag "normaal" voel, bijvoorbeeld als er kids komen spelen met onze kids thuis of als ik ergens even een "praatje" moet maken met iemand waarbij ik niet wil dat het raar voelt in mijn hoofd of lijf, in al dat soort situaties nog wat meer...
Hoop dat iemand me wil.vertellen of , als je dit ook wel eens of vaal ervaart? En zo ja, heb je een professionele hulp die je verteld heeft hoe het komt en hoe je ermee om moet gaan?
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-04-2023
18Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dat herken ik wel. Dat tuimelaargevoel en ook de onzekerheid die erbij komt. Er dan ook nog eens continue mee bezig zijn omdat het de aandacht al heeft. Zoals met alle lichamelijke klachten die ik voel.
Ano16
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel soms zelfs bij het zitten alsof ik op de kop sta dat gevoel in mijn hoofd. Herken jij dat ook.. hoelang zit je al in je burnout? En voel je wel elke maand vooruitgang
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Anne hoelang zit je al in je burnout? En ben je ook zo duizelig als je gaat wandelen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik herken dit zeker. Iedere keer met elke beweging dat duizelige gevoel. Continue. Zelfs als ik ga slapen. Heb jij soms ook het gevoel dat dat uit je nek komt? Ik wel soms.
En dat onstabiele gevoel ervaar ik ook dagelijks.
Ik herken dit zeker. Iedere keer met elke beweging dat duizelige gevoel. Continue. Zelfs als ik ga slapen. Heb jij soms ook het gevoel dat dat uit je nek komt? Ik wel soms.
En dat onstabiele gevoel ervaar ik ook dagelijks.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook continu duizelig voel dan ook zo' n druk bij mijn oren.. ook als ik zit lig of sta. Ze zeiden eerst dat ik een burnout had nu denken ze.. door al mijn klachten dat ik ME/ heb.. nu weet ik zelf niet meer of ik duizelig ben door burnout want de meeste hierboven hebben dezelfde symptomen als mij .. of dat de psychologen gelijk hebben
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
Herkenbaar, 3 maanden ermee gelopen en nu overspannen. Merk nog steeds dat balans niet goed is, zeker als ik moe ben. Denk dat je hersenen door de oververmoeidheid niet goed de signalen kan verwerken. Erg irritant inderdaad!
Hille
22-06-2022
Reactie:
Hoi Hille,
Maar was je dan eerst uit balans en toen overspannen?
Weet je ook wat het uit balans gevoel veroorzaakte?
Stress? Of heb je ooit een draaiduizeligheid ervaren daarvoor?
Maar was je dan eerst uit balans en toen overspannen?
Weet je ook wat het uit balans gevoel veroorzaakte?
Stress? Of heb je ooit een draaiduizeligheid ervaren daarvoor?
Anna
25-08-2022
Reactie:
Hey Anna, ja ik was al 3 maanden aan het sukkelen met het evenwicht en toen pas viel ik overspannen uit. Ondertussen 2x afgezakt, 1x door niet volledig stoppen met werk en teveel willen en 2e keer door de hittegolf. Baal er zo van. Kan nu echt veel minder dan 2 maanden geleden. Daarvoor nooit duizeligheid ervaren. En kwam inderdaad door stress denk ik.
Hille
25-08-2022
Reactie:
Oh ja wat vervelend!! Ik heb inmiddels geleerd, er vooral niet teveel aandacht aan schenken wat rot voelt fysiek. Waarschijnlijk komt het wel door langdurige overprikkeling waardoor je de prikkels steeds minder lekker kan verwerken. Bij jou blijkbaar ook op je evenwicht geslagen pffff irritant. he...maar het gaat over.
Anna
04-09-2022
Reactie:
Bedankt Anna, het duurt alleen even. Momenteel nog aan medicatie maar zorgt voor extra vermoeidheid dus ga er weer af. Hopelijk kan ik dan ook weer iets meer doen op de dag.
Hille
11-09-2022
Reactie:
Ik heb dat duizelige en deinende gevoel raat gevoel in me hoofd nog steeds na 1 jaar burnout. Als ik langs drukkere plekken loop dan voel ik het ook meer. Het is inderdaad overprikkeling. Je moet het geen aandacht geven plus wat vaker ademhalingsoefeningen doen of ontspanningsoefeningen veel mindfullnis en als je op YouTube kijkt kun je pppd excersis doen. Die helpen om je evenwichtsysteem weer wat sterker te maken waaronder ook de spieren van je ogen. Gr
Anoniem
14-09-2022
Reactie:
Heb ik ook! Maar zit nu 15 maanden in burnout met en flinke terugval & het wordt echt minder. Heb het nu niet meer sochtends, vooral eind middag en savonds omdat je dan alweer wat moeier bent. Geef jezelf de tijd, alles herstelt een keer
Anoniem
01-11-2022
Reactie:
PPPD oefeningen worden ook cawthorne and cooksey genoemd trouwens.
Taco
01-11-2022
Reactie:
Na 4 jaar heb ik het soms nog, red signal voor mij, stoppen en weer terug naar de basis....
Daan
03-02-2023
Reactie:
Klopt. Het is prijzig. Maar er bestaat ook een grote winkel waar het veel goedkoper is.
Goudvisje
19-02-2023
Reactie:
Dat duizelige ervaar ik als vervelendste van de burnout. Ik krijg het vooral na wandelen, al na 15-20 minuten. Ik merk ook dat mijn ademhaling tijdens het wandelen in de knoop raakt/zwaar wordt. Alleen een tijdje liggen helpt om de spanning op het gehele lichaam weer af te laten nemen en me weer normaal te voelen.
Thomas
26-02-2023
Reactie:
Hoi Thomas, bij mij is het duizelige ooknnog niet weg maar het gaat samen met inspanning en spanningklachten ook als ik geprikkeld word voel ik het soms bij het zitten. Hopelijk gaat et ooit over want ik zit er al lang jn
Anoniem
10-03-2023
Reactie:
Lastig… ik herken heel erg wat je zegt. Zelf ben ik heel blij dat ik de stap heb gezet want sindsdien heb ik het veel minder zwaar (weinig downs meer en mijn stresstolerantie is enorm aan het toenemen nu ik geen spanning meer ervaar). Ik was ook goed op weg maar na een maand of 7 ging het toch weer steeds slechter en werd ik bang dat ik er niet meer uit zo komen en niet binnen die 2jr hersteld zou zijn. Steeds meer angst dus.. En ja daar helpt de AD mij enorm in want dat is nu weg. Lastig zo’n keuze… Ik vond het zo zwaar het hele proces met haar schommelingen dat ik uiteindelijk alles wilde aangrijpen en AD is voor mij echt een steun in de rug. Ben rustig begonnen met druppels escitalopram en de opstart is me meegevallen (paar keer oxazepam genomen vooral in de 2e week maar meer om te voorkomen dat de angst te zeer opliep). Succes in je keuze!
M.
22-04-2023
Makkelijk uit balans- medicijnen? (Verhaal 435)
Ik heb sinds mei de diagnose burnout. Op zich gaat het best goed, er zit een redelijke stijgende lijn in met de nodige terugvallen, maar gelukkig worden de betere periodes steeds beter zichtbaar.
Ik merk dat ik heel makkelijk uit balans wordt gebracht, met name, eigenlijk alleen maar, door dingen die op het werk spelen.
Omdat mijn emoties behoorlijk op en neer gaat stelde de huisarts nu voor om medicijnen voor te schrijven (naam niet genoemd, maar neem aan een antidepressivum) de bijwerkingen (angstige gevoelens) zijn de eerste 2 weken sterk aanwezig, voor sommige mensen heel erg aanwezig vertelde de huisarts. Heeft iemand ervaring hiermee?
Ik merk dat ik heel makkelijk uit balans wordt gebracht, met name, eigenlijk alleen maar, door dingen die op het werk spelen.
Omdat mijn emoties behoorlijk op en neer gaat stelde de huisarts nu voor om medicijnen voor te schrijven (naam niet genoemd, maar neem aan een antidepressivum) de bijwerkingen (angstige gevoelens) zijn de eerste 2 weken sterk aanwezig, voor sommige mensen heel erg aanwezig vertelde de huisarts. Heeft iemand ervaring hiermee?
Mariska
19-04-2023
laatste reactie: 22-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Mariska ,
Als je het al zo lang hebt volgehouden zou ik even kijken of er andere wegen kunnen zijn om je angst te verminderen. Hoe komt dat het vooral op werk gebeurd. Triggert iets op werk jou. Heb je bij je reïntegratie coaching gehad zoals frank hierboven aangeeft. Doe je het werk met plezier
Als alle wegen zijn bewandeld dan medicatie overwegen. Dit is hoe ik erover denk. Er zijn genoeg mensen hier in de groep die wel wat aan de medicatie hebben. Ik zelf weet ik echt niet wat ik zou doen maar voor nu wil ik het eerst met therapie proberen en coaching
Als je het al zo lang hebt volgehouden zou ik even kijken of er andere wegen kunnen zijn om je angst te verminderen. Hoe komt dat het vooral op werk gebeurd. Triggert iets op werk jou. Heb je bij je reïntegratie coaching gehad zoals frank hierboven aangeeft. Doe je het werk met plezier
Als alle wegen zijn bewandeld dan medicatie overwegen. Dit is hoe ik erover denk. Er zijn genoeg mensen hier in de groep die wel wat aan de medicatie hebben. Ik zelf weet ik echt niet wat ik zou doen maar voor nu wil ik het eerst met therapie proberen en coaching
Sanne
19-04-2023
Reactie:
Hoi Sanne,
Bedankt voor jouw reactie. Het werk is onrustig, weinig begeleiding m.b.t. reïntegreren. Dat maakt dat het werk een trigger is. Het werk wat ik nu doe is niet "mijn" eigen werk, ik werk nu op een andere afdeling.
Ergens heb ik inderdaad ook wel wat jij zegt. Ik ben nu zo ver gekomen.
Hoewel de positieve gevoelens er vaker zijn blijven de pittige dagen ook nog aanwezig, minder, maar ze zijn er nog wel.
Omdat mijn emoties dan uitschieters kent (blij naar down) was dit het advies
Bedankt voor jouw reactie. Het werk is onrustig, weinig begeleiding m.b.t. reïntegreren. Dat maakt dat het werk een trigger is. Het werk wat ik nu doe is niet "mijn" eigen werk, ik werk nu op een andere afdeling.
Ergens heb ik inderdaad ook wel wat jij zegt. Ik ben nu zo ver gekomen.
Hoewel de positieve gevoelens er vaker zijn blijven de pittige dagen ook nog aanwezig, minder, maar ze zijn er nog wel.
Omdat mijn emoties dan uitschieters kent (blij naar down) was dit het advies
Mariska
20-04-2023
Reactie:
Lastig… ik herken heel erg wat je zegt. Zelf ben ik heel blij dat ik de stap heb gezet want sindsdien heb ik het veel minder zwaar (weinig downs meer en mijn stresstolerantie is enorm aan het toenemen nu ik geen spanning meer ervaar). Ik was ook goed op weg maar na een maand of 7 ging het toch weer steeds slechter en werd ik bang dat ik er niet meer uit zo komen en niet binnen die 2jr hersteld zou zijn. Steeds meer angst dus.. En ja daar helpt de AD mij enorm in want dat is nu weg. Lastig zo’n keuze… Ik vond het zo zwaar het hele proces met haar schommelingen dat ik uiteindelijk alles wilde aangrijpen en AD is voor mij echt een steun in de rug. Ben rustig begonnen met druppels escitalopram en de opstart is me meegevallen (paar keer oxazepam genomen vooral in de 2e week maar meer om te voorkomen dat de angst te zeer opliep). Succes in je keuze!
M.
22-04-2023
9 kilo afgevallen (Verhaal 436)
Hallo allemaal,
Ik ben 9 kilo afgevallen lichamelijke onderzoeken lopen nog.ik probeer om de 2 uur de eten en eten gaat nu best goed. Ik heb de eerste 8 weken gebraakt door alle spanning die vanwege een ziekenhuis trauma zijn gebeurd. Afvallen kan door stress en burn out of moet ik hameren op nog meer onderzoeken
Ik ben 9 kilo afgevallen lichamelijke onderzoeken lopen nog.ik probeer om de 2 uur de eten en eten gaat nu best goed. Ik heb de eerste 8 weken gebraakt door alle spanning die vanwege een ziekenhuis trauma zijn gebeurd. Afvallen kan door stress en burn out of moet ik hameren op nog meer onderzoeken
Gerard
19-04-2023
laatste reactie: 22-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Stress zorgt ervoor dat er minder energie in je vertering word gestoken door je lichaam. Daarom hebben velen met burnout ook last van maag en darmproblemen.
Het is dus zeker mogelijk dat je afvalt van stress, ik zou zelfs zeggen dat het normaal is.
Maar het kan nooit geen kwaad om een dokter te raadplegen om andere medische oorzaken uit te sluiten.
Het is dus zeker mogelijk dat je afvalt van stress, ik zou zelfs zeggen dat het normaal is.
Maar het kan nooit geen kwaad om een dokter te raadplegen om andere medische oorzaken uit te sluiten.
Anoniem
20-04-2023
Reactie:
Daar sluit ik me bij aan. Ik viel ook veel af die eerste maanden. De stress vrat me zowat op. Op goeie dagen kwam er wat bij maar op slechte vloog het er weer af. Mijn lichaam vroeg continu om eten maar ik had weinig eetlust, at wel goed omdat het moest maar viel toch af. Maar idd iets lichamelijks uitsluiten is ook belangrijk.
M.
22-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Stukje verweking? (Verhaal 440)
Emotionele buien
De afgelopen tijd gaat heb best heel goed. Qua werk zit ik in een flow, goede gesprekken gehad en wat extra taken om daarmee voorzichtig mijn werkbelastbaarheid uit te proberen.
De thuissituatie gaat goed, gelukkig is dat altijd wel zo geweest. Ik voelde me vorige week zelfs een paar dagen gelukkig en blij, dat heb ik lange tijd niet gevoeld.
Maar deze week, ineens, zonder duidelijke aanleiding, enorm emotioneel, om alles en niks huilen.
Herkennen jullie dit? Stukje verweking misschien?
De afgelopen tijd gaat heb best heel goed. Qua werk zit ik in een flow, goede gesprekken gehad en wat extra taken om daarmee voorzichtig mijn werkbelastbaarheid uit te proberen.
De thuissituatie gaat goed, gelukkig is dat altijd wel zo geweest. Ik voelde me vorige week zelfs een paar dagen gelukkig en blij, dat heb ik lange tijd niet gevoeld.
Maar deze week, ineens, zonder duidelijke aanleiding, enorm emotioneel, om alles en niks huilen.
Herkennen jullie dit? Stukje verweking misschien?
Kim
21-04-2023
laatste reactie: 22-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geweldig dat je zo'n voortuitgang boekt. Focus je vooral daar op. Dat je je al meerdere dagen echt gelukkig en blij voelt is ontzettend goed om te horen. Ik denk persoonlijk dat je er niet teveel achter moet zoeken. Als volwassen vent van 51 heb ik vaak ongelooflijk zitten huilen als weer eens op de 'golden buzzer' werd gedrukt bij Britain's got Talent. Tranen met tuiten en altijd iets achter gezocht. Maar nu besef ik mij dat ik destijds al op mijn tandvlees liep en dat soort momenten erg op je emoties inspelen. Precies dus waar je door je vermoeidheid al kwetsbaar bent. M.a.w. ik denk eerder dat het juist een reactie is op de gevoelens van geluk en blijdschap de emoties die je weer gaat voelen. Dus misschien is het een reactie daarop.
Frank
21-04-2023
Reactie:
Het hoort er echt bij vrees ik. Ik werd soms gek van de ups en downs. Op een gegeven moment ging het echt goed met me en als er dan toch weer zo’n terugval kwam (vaak zonder aanwijsbare reden), was het elke keer opnieuw heftig. Inmiddels heb ik het soort van ingecalculeerd en komt het bijna niet meer voor stom genoeg. Als je stresssysteem op hol is evenals je hormooonhuishouding blijf je sowieso lange tijd ‘wiebelig’ denk ik. Het kost veel tijd voor het lichaam om te herstellen. Hopelijk voel je je snel qeer beter!
Mikki
22-04-2023
Begin enorm te twijfelen of ik door wil gaan (Verhaal 438)
Bijna 2 weken aan de ad. Veel bijwerkingen maar vooral het tintelende brandende gevoel bij me maag rug nek armen enorm emotioneel erbij heeft iemand het ook gehad? Begin enorm te twijfelen of ik door wil gaan
Anoniem
21-04-2023
laatste reactie: 22-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Voor dit soort vragen moet je echt bij je huisarts/psychiater zijn.
Taco
21-04-2023
Reactie:
Probeer echt vol te houden. Grote kans dat die bijwerkingen stoppen of minderen en het effect moet nog beginnen. Die opstart is lastig maar ik ben nu een paar maanden verder en ontzettend blij dat ik heb doorgezet want mijn klachten zijn vrijwel helemaal weg en heb ook amper bijwerkingen. Nu is het herstel pas écht begonnen in mijn geval (nu de spanning uit m’n lijf is en ik erg geniet van het feit dat ik me heel goed voel en kan rusten/ontspannen). Helaas geven veel mensen op in die eerste fase en lees je daarom zoveel negatieve reviews. Als het goed is begin je binnenkort een beetje effect te merken (was bij mij na 2,5-3w) en dat neem alleen naar toe daarna. Hou vol, veel sterkte!!
Mo
22-04-2023
Misschien is dit wel een levenslange strijd nu (Verhaal 388)
Ik stond altijd bekend als de rustige kerel, relaxed, etc. Daar is niet veel van over. Het begon met corona, net verhuisd bij mijn vriendin twee weken en toen brak de pleuris los. Op zich vermaakten we ons prima en ik kon nog naar mijn werk toe gelukkig, maar het raakte me wel. Ik begon te piekeren, onzeker te worden over de toekomst. Het bezoek wat langskwam wilde graag drinken, trippen, gek doen.. De katers hielpen mijn geestelijke gesteldheid niet. Toen werd mijn vriendin zwanger, we probeerden het dus dit was goed nieuws. Maar ook nu weer iets nieuws, stress opeens, afspraken maken en haar rommelige kleine huis wat opruimen om ruimte te maken. Toen kwamen we een advertentie tegen voor een nieuwbouwwoning, verstandig op dat moment? Nee, maar wel een kans. Besloten het toch te doen en we kregen het en konden het betalen. Ik woon er nu, maar ik ben er wel onder door gegaan.
Een megadruk jaar vol plannen en een hormonale boze vriendin later en de kleine werd geboren. Alles erop en eraan, prachtig. Maar slapeloze nachten, mijn vriendin kreeg een depressie en lag het eerste half jaar op de bank. Ik moest alles doen opeens, hoewel ik er achteraf gezien al doorheen zat toen. 'S nachts de fles, overdag een chaos terwijl je aan de telefoon hangt met bouwinstanties, werk in ploegendienst waar het alles behalve rustig is, toch nog proberen een sociaal leven ernaast te houden. Na de verhuizing stortte ik in, ik was woedend en wist niet waarom. Vooral op mijn vriendin, die nu niet meer depressief was maar allemaal andere rare kwalen kreeg. Dit ging nog even door, begonnen met ADHD medicatie omdat ik dit had en dit nu opeens enorm parten speelde. Constant overprikkeld, alle geluiden waren te hard, een piep in de oren, totaal geen energie meer. Geen tijd of energie voor hobbies of niet eens meer weten hoe dat moet, niet kunnen slapen maar zo zo graag willen slapen. Dit ging nog even door, misschien was de medicatie immers mijn redding.
Het werd nog drukker op mijn werk, ik kreeg ook nog eens corona en alles maar dan ook alles zat vast qua spieren en deed zeer. Ik kon niet meer en meldde me ziek, voor het eerst in mijn leven langdurig.
Eerste maanden werken aan rust vinden, moeilijk met een chronisch zieke sjagrijnige partner en een klein kind. Werken aan je slaapritme, ook pittig als je dit 2 jaar niet gehad hebt. Allemaal vast heel herkenbaar als je dit kunt lezen tot zover. Ik ben normaal emotioneel stabiel maar zoals ik me toen voelde, zo herkende ik me niet. Boos, labiel, snel over de rooie, overprikkeld voor geluid, geen eetlust, dan weer een vreetbui. Ik begon met valeriaan slikken elke dag met vitamines en ashwaganda tegen de cortisol. Uiteindelijk na maanden te ijsberen kon ik eindelijk mijn stress omlaag brengen. Ik was opeens enorm moe, maar rustig. Ik kon slapen en ging 8 uur op bed elke dag, het lukte om een boek te lezen. Opeens werd ik een dag wakker en ik voelde me weer soort van.. normaal?
Nu weer aan het werk en ik merk dat mijn slaapritme weer in de war raakt. Mijn vriendin is nog steeds niet beter en we hebben nog steeds aanvaringen, maar minder dan eerst. Werk zelf is nog steeds een chaos maar ik doe mijn best om het me niet te laten raken en loop een stukje langzamer. Het is hard werken om niet terug te vallen, vooral als je constant een dejavu gevoel hebt.
Misschien is dit wel een levenslange strijd nu. Ik lees hier en elders dat deze aandoening jaren kan duren. Blijf vechten, verlies niet de hoop en werk in kleine babystapjes. Elk stapje is vooruitgang, ook al doe je dagen later weer een paar terug. Dat hoort bij het proces.
Een megadruk jaar vol plannen en een hormonale boze vriendin later en de kleine werd geboren. Alles erop en eraan, prachtig. Maar slapeloze nachten, mijn vriendin kreeg een depressie en lag het eerste half jaar op de bank. Ik moest alles doen opeens, hoewel ik er achteraf gezien al doorheen zat toen. 'S nachts de fles, overdag een chaos terwijl je aan de telefoon hangt met bouwinstanties, werk in ploegendienst waar het alles behalve rustig is, toch nog proberen een sociaal leven ernaast te houden. Na de verhuizing stortte ik in, ik was woedend en wist niet waarom. Vooral op mijn vriendin, die nu niet meer depressief was maar allemaal andere rare kwalen kreeg. Dit ging nog even door, begonnen met ADHD medicatie omdat ik dit had en dit nu opeens enorm parten speelde. Constant overprikkeld, alle geluiden waren te hard, een piep in de oren, totaal geen energie meer. Geen tijd of energie voor hobbies of niet eens meer weten hoe dat moet, niet kunnen slapen maar zo zo graag willen slapen. Dit ging nog even door, misschien was de medicatie immers mijn redding.
Het werd nog drukker op mijn werk, ik kreeg ook nog eens corona en alles maar dan ook alles zat vast qua spieren en deed zeer. Ik kon niet meer en meldde me ziek, voor het eerst in mijn leven langdurig.
Eerste maanden werken aan rust vinden, moeilijk met een chronisch zieke sjagrijnige partner en een klein kind. Werken aan je slaapritme, ook pittig als je dit 2 jaar niet gehad hebt. Allemaal vast heel herkenbaar als je dit kunt lezen tot zover. Ik ben normaal emotioneel stabiel maar zoals ik me toen voelde, zo herkende ik me niet. Boos, labiel, snel over de rooie, overprikkeld voor geluid, geen eetlust, dan weer een vreetbui. Ik begon met valeriaan slikken elke dag met vitamines en ashwaganda tegen de cortisol. Uiteindelijk na maanden te ijsberen kon ik eindelijk mijn stress omlaag brengen. Ik was opeens enorm moe, maar rustig. Ik kon slapen en ging 8 uur op bed elke dag, het lukte om een boek te lezen. Opeens werd ik een dag wakker en ik voelde me weer soort van.. normaal?
Nu weer aan het werk en ik merk dat mijn slaapritme weer in de war raakt. Mijn vriendin is nog steeds niet beter en we hebben nog steeds aanvaringen, maar minder dan eerst. Werk zelf is nog steeds een chaos maar ik doe mijn best om het me niet te laten raken en loop een stukje langzamer. Het is hard werken om niet terug te vallen, vooral als je constant een dejavu gevoel hebt.
Misschien is dit wel een levenslange strijd nu. Ik lees hier en elders dat deze aandoening jaren kan duren. Blijf vechten, verlies niet de hoop en werk in kleine babystapjes. Elk stapje is vooruitgang, ook al doe je dagen later weer een paar terug. Dat hoort bij het proces.
Douwe
14-03-2023
laatste reactie: 22-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook hier een ernstig ontregeld stress-systeem waarbij het lastig ontspannen was. Soms goeie dagen (steeds meer gaandeweg) maar ook slechte. Ik dacht er zelf wel uit te komen maar na een maand of 6 ging het toch weer heel slecht en toen kwam er bij mij ook oorsuizen bij en werd ik steeds banger. Dat is ook het moment dat ik besloten hebben structureel medicatie te gaan slikken (antidepressiva). Daarvoor nam ik incidenteel oxazepam en om te slapen af en toe quetiapine.
Het oorsuizen werd gaandeweg minder en ook al heb ik het nog (aan 1 oor), ik heb er eigenlijk nauwelijks meer last van. Soms merk ik ‘t pas aan het eind van de dag op. Kan er zeg maar prima mee leven enaak me daarom ook niet meer druk over of het nog helemaal over zal gaan. De angst is inmiddels vrijwel helemaal weg nu na 3 mnd, de spanning ook bijna. Alleen bij het ontwaken (rem-slaap?) soms weer even die onrust en het piekeren maar overdag heb ik vrijwel geen klachten meer. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt aan het herstellen was. Voorheen was het meer overleven met goede dagen (waardoor het vol te houden was) en slechte. Nu sport ik veel maar zorg ik ook voor veel rust, gezonde voeding etc, slaap ik vrij goed en bouw ik werk weer heel rustig op. Ik denk dat je lichaam vanzelf hersteld maar het kost veel tijd maar de omstandigheden moeten kloppen en als je in een vicieuze cirkel zit zoals ik zat (mijn angst hield mijn klachten/spannning in stand) kan medicatie wel helpen om dat te doorbreken. Ben achteraf blij dat ik de stap heb gezet, heb nu nog tijd om rustig te herstellen zonder mijn baan te verliezen en dat geeft ook rust. Succes!
Het oorsuizen werd gaandeweg minder en ook al heb ik het nog (aan 1 oor), ik heb er eigenlijk nauwelijks meer last van. Soms merk ik ‘t pas aan het eind van de dag op. Kan er zeg maar prima mee leven enaak me daarom ook niet meer druk over of het nog helemaal over zal gaan. De angst is inmiddels vrijwel helemaal weg nu na 3 mnd, de spanning ook bijna. Alleen bij het ontwaken (rem-slaap?) soms weer even die onrust en het piekeren maar overdag heb ik vrijwel geen klachten meer. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt aan het herstellen was. Voorheen was het meer overleven met goede dagen (waardoor het vol te houden was) en slechte. Nu sport ik veel maar zorg ik ook voor veel rust, gezonde voeding etc, slaap ik vrij goed en bouw ik werk weer heel rustig op. Ik denk dat je lichaam vanzelf hersteld maar het kost veel tijd maar de omstandigheden moeten kloppen en als je in een vicieuze cirkel zit zoals ik zat (mijn angst hield mijn klachten/spannning in stand) kan medicatie wel helpen om dat te doorbreken. Ben achteraf blij dat ik de stap heb gezet, heb nu nog tijd om rustig te herstellen zonder mijn baan te verliezen en dat geeft ook rust. Succes!
M.
15-03-2023
Reactie:
Ik wil je niet bang maken naar benzos zijn GEEN goede oplossing… raak je zeer snel verslaafd aan en afkicken is dan ook een ding. Zoek zeer goede hulp bij het afbouwen! En ja anti despressiva kan een hulp bij herstel zijn, maar het kan ook zonder. Aan jou de keuze.
Taco
20-03-2023
Reactie:
Ik heb bijna 2 jaar geprobeerd zonder medicatie. Toen ik nog volledig ontregeld was en d8 dat ik een ernstige ziekte had totaal overprikkeld en overspannen geen energie niet kunnen inspannen de eerste 6weken. En enorme angst door me lichaam samen met spierspanning en al de bijbehorende symptomen. Duizeligheid tintelingen licht in het hoofd noem maar op ik had 100 klachten. Ik ging om de 5 maanden wel iets vooruit. Althans als ik om de 5maanden terug keek kon ik weer iets meer maar met heel veel rust en ontprikkelen. Ik zag wel in (nu ik bijna de 2 jaar aantikte)dat ik alsnog niet echt veel kon kwa inspanning ect. Toch met medicatie begonnen pas, met de hoop ik een extra steuntje in de rug krijg omdat ik het gevoel kreeg beetje depressief te worden nadat ik nog steeds niet kon doen wt ik echt wou. Ik hoop dat medicatie gaat helpen ergens ook wel spijt en bang dat het je nog verder van jezelf verwijderd. Ik hoop uiteindelijk beter te worden maar ook zonder medicatie weer verder te kunnen.
Sterkte iedereen.
Ik ging van een best populaire persoon in mijn omgeving. naar een angstige klein persoontje die niet meer mee kan doen met de buitenwereld.
Sterkte iedereen.
Ik ging van een best populaire persoon in mijn omgeving. naar een angstige klein persoontje die niet meer mee kan doen met de buitenwereld.
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
"Ik ging van een best populaire persoon in mijn omgeving. naar een angstige klein persoontje die niet meer mee kan doen met de buitenwereld."
Wauw, zeer herkenbaar. Pijnlijk ook soms, maar ik weet nu dat mijn eigen houding er ook mee te maken heeft. Mensen hebben hun eigen dingen, als je met de waarheid reageert op de standaard vraag 'hoe gaat het' dan vragen mensen je niet meer na een tijdje. Als het beter gaat met jezelf stel je meer deze vraag aan anderen, dit is belangrijk want zie dit als een teken dat het beter met je gaat. Dan openen mensen zich langzaam ook weer tegenover je.
Zelf heb ik ook erkend nu dat een druk sociaal leven gewoon niet meer te doen is met mijn situatie, de mensen die de tijd voor je nemen om alsnog in je leven te zijn dan dat zijn je echte vrienden. Ook zoek ik nu naar ander werk omdat wisselende tijden gewoon niet meer werken voor mijn lichaam, ook dat is niet perse een negatief iets sinds ik al jaren vast zat. Het is moeilijk maar probeer te luisteren naar je lichaam, gezin en het op een andere manier te doen die wel werkt zodat je geest en lichaam kunnen herstellen.
Bedankt voor de reacties en het lezen iedereen. Sterkte.
Wauw, zeer herkenbaar. Pijnlijk ook soms, maar ik weet nu dat mijn eigen houding er ook mee te maken heeft. Mensen hebben hun eigen dingen, als je met de waarheid reageert op de standaard vraag 'hoe gaat het' dan vragen mensen je niet meer na een tijdje. Als het beter gaat met jezelf stel je meer deze vraag aan anderen, dit is belangrijk want zie dit als een teken dat het beter met je gaat. Dan openen mensen zich langzaam ook weer tegenover je.
Zelf heb ik ook erkend nu dat een druk sociaal leven gewoon niet meer te doen is met mijn situatie, de mensen die de tijd voor je nemen om alsnog in je leven te zijn dan dat zijn je echte vrienden. Ook zoek ik nu naar ander werk omdat wisselende tijden gewoon niet meer werken voor mijn lichaam, ook dat is niet perse een negatief iets sinds ik al jaren vast zat. Het is moeilijk maar probeer te luisteren naar je lichaam, gezin en het op een andere manier te doen die wel werkt zodat je geest en lichaam kunnen herstellen.
Bedankt voor de reacties en het lezen iedereen. Sterkte.
Douwe
22-04-2023
Wakker worden na wegdutten (Verhaal 439)
Even een vraag voor de mensen die kampen met een burnout.
Als ik 's middags even op bed of op de bank lig en ik dut even weg. Echt slapen lukt nooit, maar als ik dan weer "wakker" wordt, dan voelt dat altijd gelijk zo abrupt en gaat alles meteen weer vol aan. Lichte hartkloppingen, weer licht nerveus etc... Later zakt dit weer wat af gelukkig, maar ik vroeg me af of meerdere mensen dit zo ervaren...
Als ik 's middags even op bed of op de bank lig en ik dut even weg. Echt slapen lukt nooit, maar als ik dan weer "wakker" wordt, dan voelt dat altijd gelijk zo abrupt en gaat alles meteen weer vol aan. Lichte hartkloppingen, weer licht nerveus etc... Later zakt dit weer wat af gelukkig, maar ik vroeg me af of meerdere mensen dit zo ervaren...
Eefje
21-04-2023
laatste reactie: 21-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo eefje
Ik heb hier ook echt heel erg last van .
Volgens mij word alle spanning verwerkt ofzo van de ochtend . Snap het ook nooit zo goed
Ik heb hier ook echt heel erg last van .
Volgens mij word alle spanning verwerkt ofzo van de ochtend . Snap het ook nooit zo goed
Appeltje
21-04-2023
Gouden tip voor acceptatie? (Verhaal 429)
Iemand met een gouden tip om slechte momenten of dagen te accepteren?
Jenny
14-04-2023
laatste reactie: 19-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dagelijks schrijven waardoor je terug kan lezen hoe de positieve dagen waren. Deze waren er bedenkt dat je in gedachte moet houden dat je beter gaat worden. En kijk naar de stappen die je hebt gemaakt. Wat kon je eerst helemaal niet en nu wel. Hou je sterk het komt goed ondanks dat het even nu niet zo is.
Mm
14-04-2023
Reactie:
Dank Mm ik ga het schrijven zeker proberen lijkt me fijn om ook terug te kunnen lezen wat er goede momenten waren ja. Werk ook graag in de tuin maar dat doe je ook geen hele dag natuurlijk
Jenny
14-04-2023
Reactie:
Klinkt als een inkopper, maar relativeer het allemaal. Continue, als een soort mantra, zeg ik op dat soort dagen.. je hebt een burn-out en dit hoort er gewoon bij. Ja, het is k&%, maar je bent aan het herstellen en net uit het gips, ga je ook niet direct rennen. Kortom, heb begrip voor jezelf en het proces. Komt allemaal goed.
Dennis
15-04-2023
Reactie:
Even nog eentje... Besef je goed dat de schatting is dat er 1,2 mln Nederlanders met een burn-out rondlopen. (TNO) Dus zeg 1 op 17. Maw dit relativeert voor mij enorm het probleem. Juist omdat je het aan de buitenkant niet ziet trap je er zelf ook in dat je de enige bent. Complete onzin blijkt wel. Hoe meer mensen ik vertel dat ik burnout ben, des te vaker ik hoor dat hij/zij ook zo'n periode heeft meegemaakt of tegen het randje zit. Maw relativeren is key.
Dennis
15-04-2023
Reactie:
Hoi Dennis dankjewel, schrik ervan hoeveel mensen in NL dit hebben. Maar lucht ook op dat je niet de enige bent. Dankje voor jouw bericht ik ga het bewaren om terug te lezen als ik het moeilijk heb
Jenny
15-04-2023
Reactie:
Hebben jullie ook naast je burn out van angst en paniekaanvallen hoe gaan jullie hier mee om
Sammie
16-04-2023
Reactie:
Hoi Sammie,
Die had ik zeker. Nu niet meer gelukkig. Ik heb uiteindelijk besloten met antidepressiva te starten en dat heeft me enorm geholpen.
Die had ik zeker. Nu niet meer gelukkig. Ik heb uiteindelijk besloten met antidepressiva te starten en dat heeft me enorm geholpen.
M.
19-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wat is nou de juiste voeding (Verhaal 434)
Hallo allemaal,
Wat is nou de juiste voeding voor een prikkelbare darm naast een burn out. Ik lees van alles maar helpt brood eten wel tegen obstipatie. Een dieet zie ik nu niet zitten omdat om mijn darmen onder controle te krijgen tijdens een burn out. Ik eet gezond maar ik weet dus niet of ik goed bezig ben de obstipatie blijft aanhouden.
Wat is nou de juiste voeding voor een prikkelbare darm naast een burn out. Ik lees van alles maar helpt brood eten wel tegen obstipatie. Een dieet zie ik nu niet zitten omdat om mijn darmen onder controle te krijgen tijdens een burn out. Ik eet gezond maar ik weet dus niet of ik goed bezig ben de obstipatie blijft aanhouden.
Anouk
18-04-2023
laatste reactie: 19-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Anouk,
Alles wat veel koolhydraten bevat is in principe obstepatie-opwekkend. Brood, pasta, rijst, aardappelen zijn allemaal 'vulmiddelen' die juist obstepatie opwekken. Je kunt beter kiezen voor (veel) groenten, vlees, vis. Een beetje aardappelen kunnen wel. Maar brood en vooral de zwaardere vormen (volkoren) zijn even niet aan te raden. Ook langzaam eten, goed en lang kauwen, is aan te bevelen, zodat je geen grote brokken naar binnen krijgt. Ook wat meer water drinken helpt. In principe is stress de oorzaak, dus voeding niet. M.a.w. zodra de stress daalt, kan je meer eten.
Succes,
Frank
Alles wat veel koolhydraten bevat is in principe obstepatie-opwekkend. Brood, pasta, rijst, aardappelen zijn allemaal 'vulmiddelen' die juist obstepatie opwekken. Je kunt beter kiezen voor (veel) groenten, vlees, vis. Een beetje aardappelen kunnen wel. Maar brood en vooral de zwaardere vormen (volkoren) zijn even niet aan te raden. Ook langzaam eten, goed en lang kauwen, is aan te bevelen, zodat je geen grote brokken naar binnen krijgt. Ook wat meer water drinken helpt. In principe is stress de oorzaak, dus voeding niet. M.a.w. zodra de stress daalt, kan je meer eten.
Succes,
Frank
Dennis
18-04-2023
Reactie:
Inderdaad vooral de stress zal je parten spelen. Maar om obstipatie te voorkomen kan ik je adviseren om pitten/zadenmix toe te voegen aan je ontbijt en liefst ook aan je toetje voordat je gaat slapen. Dus yoghurt met een flinke scheut pitten en zaden. Je kunt ze kant en klaar kopen of zelf mixen (chia/hennep/lijnzaad/zonnebloempitten etc). Daar zitten veel vezels, gezonde vetten en eiwitten in.
M.
19-04-2023
Brok in de keel en het gevoel alsof hij dichtknijpt (Verhaal 262)
Hallo,
Ik zit nu op 6 maanden thuis en merk de laatste maand vaak keelklachten.
Brok in de keel en het gevoel alsof hij dichtknijpt. Het voelt alsof er iets in vast zit:
Ook wanneer ik op mn keel licht druk, dan neemt dit toe samen met de angst om te stikken. Bij de arts geweest en die zei dat dit niet kon.
Zijn er anderen die dit herkennen en hoe gaan jullie hiermee om?
Ik zit nu op 6 maanden thuis en merk de laatste maand vaak keelklachten.
Brok in de keel en het gevoel alsof hij dichtknijpt. Het voelt alsof er iets in vast zit:
Ook wanneer ik op mn keel licht druk, dan neemt dit toe samen met de angst om te stikken. Bij de arts geweest en die zei dat dit niet kon.
Zijn er anderen die dit herkennen en hoe gaan jullie hiermee om?
Anoniem
09-09-2022
laatste reactie: 18-04-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit al bijna 1 jaar in die verschrikkelijke burnout. Heb de laatste tijd vooral veel last van heel veel slijmvorming in mijn keel en idd brokgevoel. Daarnaast ook branderig gevoel op mijn tong. Het is heel moeilijk om hiermee om te gaan als je dit constant de hele dag blijft voelen. Geen aandacht geven zeggen ze dan want als je het aandacht geeft dan gaat het groeien. Maar klinkt makkelijker dan het is als de klachten de hele tijd aanwezig zijn....
Anoniem
10-09-2022
Reactie:
Ja nou precies dat! Ik merk dat ik ook mn kaken etc toch aanspan..
ik heb wel geleerd dat de bodyscan, rustig ademen en dan er naartoe ademen soms helpt:
Maar het blijft wel voelen alsof er veel slijm zit en ik ook gewoon benauwd ben. Herken je dat ook? Alsof ik zware griep heb zonder de Griep
ik heb wel geleerd dat de bodyscan, rustig ademen en dan er naartoe ademen soms helpt:
Maar het blijft wel voelen alsof er veel slijm zit en ik ook gewoon benauwd ben. Herken je dat ook? Alsof ik zware griep heb zonder de Griep
Anoniem
10-09-2022
Reactie:
Het is bij mij vooral heel veel slijm en die branderige tong. Dat laatste is ook echt verschrikkelijk. Als ik een ademhalingsoefening doe is het meestal voor korte tijd weg.
Anoniem
10-09-2022
Reactie:
Dat betekent dat joun lichaam in de stress stand staat. Wat echt gaat helpen om je zenuwstelsel zichzelf te laten kalmeren is het liefst elke dag 20 of 30 min in de natuur rustig wandelen. Dan ga je langzaam merken dat de spanningen ook minder worden.
Anoniem
11-09-2022
Reactie:
En natuurlijk ook rust nemen.
Anoniem
11-09-2022
Reactie:
Hier precies hetzelfde. Ook vaak een zere/ruwe keel met veel slijmvorming. Daardoor ga ik weer veel mijn keel schrapen. Ook veel tintelingen in mijn tong en lippen. Ook een drukkend gevoel in mijn kaak en voor het oor (oorpijn).
Ik wandel idd veel en doe meditatie. Dit werkt iets. Daarnaast ben ik nu sinds 1 week met een 100% natuurlijk rustgevend middel begonnen. Dit heet Rodiola. Dit geeft mij echt rust. Misschien een tip voor anderen……Ik slik dit samen met magnesium tabletten.
Probeer verder heel veel te rusten. Laat je niet dwingen door de mensen om je heen. Ze bedoelen het vaak goed maar ze weten niet hoe jij je voelt. Goed je grenzen aan geven…..klinkt makkelijk maar is het niet.
Sterkte allemaal. Heb vertrouwen, blijf positief, we komen hier weer uit!!
Ik wandel idd veel en doe meditatie. Dit werkt iets. Daarnaast ben ik nu sinds 1 week met een 100% natuurlijk rustgevend middel begonnen. Dit heet Rodiola. Dit geeft mij echt rust. Misschien een tip voor anderen……Ik slik dit samen met magnesium tabletten.
Probeer verder heel veel te rusten. Laat je niet dwingen door de mensen om je heen. Ze bedoelen het vaak goed maar ze weten niet hoe jij je voelt. Goed je grenzen aan geven…..klinkt makkelijk maar is het niet.
Sterkte allemaal. Heb vertrouwen, blijf positief, we komen hier weer uit!!
Anoniem
12-09-2022
Reactie:
Ah dat ga ik zeker eens opzoeken.. ik las veel over het gaba supplement, wat mij enorm helpt!
Anoniem
14-09-2022
Reactie:
Gaba is wel erg persoonlijk, bij mensen met zware burnout kan dit te stimulerend werken.
Taco
15-09-2022
Reactie:
Dit gevoel heb ik altijd als ik moet huilen, maar niet wil huilen omdat het niet goed uitkomt.
Anoniem
21-09-2022
Reactie:
Hallo,
Ik herken dit ook. Dit is het globusgevoel. Komt vaak voor bij stress, angst en hyperventilatie.
Ik herken dit ook. Dit is het globusgevoel. Komt vaak voor bij stress, angst en hyperventilatie.
Lien
18-04-2023
Weet iemand waarom ik iedere nacht om 2-4 uur wakker word? (Verhaal 263)
Weet iemand waarom ik iedere nacht om 2-4 uur wakker word? Ik heb een 5-punt cortisol meting gedaan en die liet zijn dat mijn cortisol in de ochtend wat hoger was (niet extreem) en in de avond wat lager (niet extreem). Ik word de laatste weken iedere nacht wakker, vaak nog een keertje om 5-6 uur ook. Ik kan wel makkelijk door blijven dommelen tot 7-8 uur maar slaap dan maar kort. Zijn die gewoon hormonen die balanceren, of de bloedsuikerspiegel die nog onstabiel is?
Iemand die dit gehad heeft en waar dit beter is geworden?
Iemand die dit gehad heeft en waar dit beter is geworden?
Taco
13-09-2022
laatste reactie: 18-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit heb ik al een 1 jaar lang. Rond 2-3 word ik wakker met een beetje spanning/warm lichaam. Dit heeft echt met de cortisol te maken en een ontregeld stress systeem. Sympatisch zenuwstelsel is te actief, die moet je gaan kalmeren maar dat is helaas een hele lastige taak die veel tijd en dicipline vergt.
J.
14-09-2022
Reactie:
Dankjewel J, iedereen heeft het over lekker lang slapen is goed voor herstel, alleen dat lukt dus juist niet. Hopelijk herstelt het zich vanzelf langzaam :)
Taco
14-09-2022
Reactie:
Herkenbaar hoor, ik heb sinds 5 maanden burn-out klachten en slaap elke nacht matig. Wordt 's nachts wel 2 a 3 keer wakker en kan vervolgens de slaap niet snel vatten..
G
31-12-2022
Reactie:
Ik hen dat sins ik aan de ad. Citalopram ben gestart altijd Rond 2 of 4 uur wakker.daarvoor had ik dat niet en word altijd angstig zenuwachtig wakker door de ad
Anoniem
18-04-2023
koorts aanvallen opvliegers (Verhaal 432)
Wie heeft ook last van koorts aanvallen opvliegers als het teveel word
opvliegers
16-04-2023
laatste reactie: 18-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je ad slikt kan et daardoor komen. Eerder nooit laat van gehad in mijn b.o
Anoniem
18-04-2023
7 maanden volledig thuis gezeten (Verhaal 419)
In mei vorig jaar (2022) heb ik de diagnose burnout gekregen. Na eerst 2 maanden 50% te hebben gewerkt ben ik alsnog helemaal uitgevallen. Ik heb 7 maanden volledig thuis gezeten.
In december had ik het idee dat het echt de goede kant op ging en heb ik op mijn werk afspraken gemaakt om te beginnen met reïntegreren.
Inmiddels zijn we 10 weken verder en lijkt het werken goed te gaan. Ik voel me op mijn plek, voel meer zingeving in mijn dagen, etc.
Ik heb van de week het sporten heel voorzichtig opgepakt en probeer echt alles rustig aan te doen, hou mijn agenda zo leeg mogelijk etc. Weinig sociale plannen.
En toch.... De lichamelijke klachten blijven maar voortduren. Ik ben duizelig (de ene dag erger dan de andere) slaap nog steeds niet al te best, oorsuizen, hartkloppingen. De laatste 2 klachten waren er eerder niet. Ga ik te snel in opbouw? Doe ik teveel? Is het een logische reactie omdat je wat meer doet.
Ik wordt zo moedeloos, iedere keer als ik denk " ja het gaat de goede kant op" is dat ineens toch weer niet zo. Stagneert het herstel of lijkt het terug te gaan naar af. Zal vast niet zo zijn, maar zo voelt het wel
In december had ik het idee dat het echt de goede kant op ging en heb ik op mijn werk afspraken gemaakt om te beginnen met reïntegreren.
Inmiddels zijn we 10 weken verder en lijkt het werken goed te gaan. Ik voel me op mijn plek, voel meer zingeving in mijn dagen, etc.
Ik heb van de week het sporten heel voorzichtig opgepakt en probeer echt alles rustig aan te doen, hou mijn agenda zo leeg mogelijk etc. Weinig sociale plannen.
En toch.... De lichamelijke klachten blijven maar voortduren. Ik ben duizelig (de ene dag erger dan de andere) slaap nog steeds niet al te best, oorsuizen, hartkloppingen. De laatste 2 klachten waren er eerder niet. Ga ik te snel in opbouw? Doe ik teveel? Is het een logische reactie omdat je wat meer doet.
Ik wordt zo moedeloos, iedere keer als ik denk " ja het gaat de goede kant op" is dat ineens toch weer niet zo. Stagneert het herstel of lijkt het terug te gaan naar af. Zal vast niet zo zijn, maar zo voelt het wel
Aanhoudende klachten
08-04-2023
laatste reactie: 18-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Duizeligheid kan ook zijn omdat je nog gevoelig ben voor prikkels van je lichaam en van je omgeving je stresssysteem is nog niet waar et moet zijn. Rustig aan blijven doen. Knap dat je wel al zoveel kan.
Anoniem
08-04-2023
Reactie:
Dank je wel anoniem! Vraagt zoveel geduld.....pfff
Mariska
08-04-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, ik ben gelukkig van de meeste klachten af. Maar ook ik heb aanhoudende klachten. Blijf wel kritisch naar je belasting kijken, is er een reden dat je je de ene dag beter voelt? Ik merk bijv dat ik inmiddels geen slaapproblemen of duizeligheid meer heb, maar na een drukke lange dag kan het weer even terugkomen. Super vervelend, maar wel logisch!
Daniëlle
18-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Bijna 2jaar b.o. (Verhaal 392)
Hoi allemaal ik ben ook al bijna 2jaar b.o. de vermoeidheid spanning duizeligheid ect is er nog dagelijks. Kan wel iets meer dan in het begin. Ik vroeg me eigenljjk af of een burnout uiteindelijk een angstoornis of paniekstoornis kan worden. Ben bang om dalijk levenlang aan de medicatie moet gaan zitten. Eerst geloofde ik dat je er wel uitkwam that time all wounds heel. Maar hoe langer het duurt hoe meer ik bang ben voor ook een psychische stoornis eraan over te houden.
Anoniem
16-03-2023
laatste reactie: 17-04-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Slik je nu medicatie of niet?
?
16-03-2023
Reactie:
Hoi H, kan je nu ook meer sociale contacten opnemen of dingen doen die je voorheen zonder med. Niet kon.
Anoniem
18-03-2023
Reactie:
Op zich hoef je niet bang te zijn voor een angststoornis volgens mij. Zoiets word namelijk vaak veroorzaakt door een trauma en jij bijvoorbeeld angst hebt dat iemand of iets jou leven in gevaar brengt. Daardoor lijkt het op dansen omdat een cowboy op jou benen schiet. Dus maak je niet naar. Ja ik had een angstoornis. Vandaar.
Anoniem
20-03-2023
Reactie:
Ja ik kan zeker weer dingen die voorheen zonder medicatie niet konden. Bv een bardienst bij sport vd kinderen, dat had ik eerder echt niet gekund. Vooral dingen die een bepaalde verantwoordelijkheid vroegen gaven me heel veel spanning/angst en dat is nu niet meer zo. Ik zie ook niet meer tegen dingen op. Daardoor nu ook weer rustig aan het re-integreren zonder angst dat het me niet gaat lukken.
H.
25-03-2023
Reactie:
Dat is wel mooi je hoort zoveel verschillende verhalen over medicatie. Hoelang zit je nu in je b.o? Ik wil mijn leven ook oppakken maar ik word nog snel angstig en gespannen bij te weinig rust tussendoor zonder med.
Anoniem
25-03-2023
Reactie:
Let op bij medicatie dat je niet te veel gaat doen. Het is vooral de bedoeling dat het een steuntje is om rustiger te worden en makkelijker rust te kunnen nemen. Op die manier kan je dan makkelijker aan je herstel werken. Maar als je inplaats daarvan terug te veel gaat doen blijf je gewoon rondjes draaien
Anoniem
29-03-2023
Reactie:
Daar ben ik inderdaad ook bang voor dat ik door de medicatie iets meer kan en dan weer te veel ga doen. En dan net wat je zegt rondjes draait over je grenzen gaan en strks niet meer zonder kan. Weet iemand een goede begeleiding? Of is een psycholoog iemand die je goed kan begeleiden erin? Huisarts schrijft alleen voor en zeg neem maar in.. ik durf het niet in te nemen heb ze al 2 weken thuis liggen.
Anoniem
29-03-2023
Reactie:
Anoniem,
Een psycholoog zal je zeker veel meer kunnen helpen dan een dokter kan/zal doen.
Zij hebben hier veel meer ervaring en kennis omtrent.
Een psycholoog zal je ook zeggen dat medicatie eigenlijk niet aan de orde is bij een BO. Enkel als de BO overgaat in depressie (wat frequent voorkomt bij lange BO's) kan AD het overwegen waard zijn. Maar zonder de diagnose van depressie zou ik medicatie sowieso links laten liggen.
Een psycholoog zal je zeker veel meer kunnen helpen dan een dokter kan/zal doen.
Zij hebben hier veel meer ervaring en kennis omtrent.
Een psycholoog zal je ook zeggen dat medicatie eigenlijk niet aan de orde is bij een BO. Enkel als de BO overgaat in depressie (wat frequent voorkomt bij lange BO's) kan AD het overwegen waard zijn. Maar zonder de diagnose van depressie zou ik medicatie sowieso links laten liggen.
Lea
15-04-2023
Reactie:
Hoi Lea, hoe ga je dan om met spanningsklachten en angst op bepaalde plekken ik kan niet overal heen heeft medicatie daar geen baat bij? Of is het verstandiger om dat met voedingsupplemten te overwegen
Anoniem
17-04-2023
Reactie:
Als de vermoeidheid op de voorgrond staat zou ik ook geen medicatie adviseren. Maar bij spanning kan het helpen om de vicieuze cirkel te doorbreken. Je moet immers voldoende kunnen ontspannen om te kunnen herstellen. Zolang je erg blijft schommelen (goede en slechte dagen) blijft het lastig om onder de streep echt vooruitgang te boeken. Die slechte dagen hakken er immers nogal in
M.
17-04-2023
Terugval door corona (Verhaal 399)
Ik juli 2022 viel ik uit met burnoutklachten (intens moe, paniek, onrust, angst) Omdat we een jaar op rondreis zijn gekozen toch verder te reizen maar aan een heel laag tempo met veel rust. Na 7 maanden was ik al een stuk opgeschoten. Ik kon weer "normale" dagen hebben, de onrust en spanning namen flink af en kwamen enkel als ik teveel deed en gingen met voldoende rust ook weer beter. 3 weken geleden kreeg ik corona. En na 3 dagen leek ik opnieuw helemaal op de bodem van mn burnout te zitten. Totale paniek, adrenaline dat door mijn lijf raasde, angstig, spanning,... De huisarts heeft me slaapmedicatie gegeven en Xanax voor overdag, met een maximum van 3 per dag. Van de slaapmedicatie ben ik ondertussen af. De Xanax neem ik 1a2 keer per dag, om te voorkomen dat de spanning en paniek zo hoog worden dat ze me uitputten. De rust lijkt me wel te helpen. Iemand die herkent dat een terugval door corona of griep veroorzaakt werd? En die met medicatie de eerste periode doorkwam?
Lieke
22-03-2023
laatste reactie: 17-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Niet direct herkennen maar indirect wel. Helemaal aan het begin heb ik corona gehad en dat sloeg op m’n buik. Toen merkte ik pas hoe veel ziek zijn van je vraagt en ik had geen reserves waardoor het heel heftig was. Ziek zijn vraagt veel van je lichaam en tijdens een burnout helemaal omdat je dan geen reserves hebt.
L.
17-04-2023
Saamhorigheid in deze groep (Verhaal 431)
Hallo allemaal
Ik wil dit even kwijt. Ik wil even aangeven dat ik echt wel een bepaalde samenhorigheid voel in deze groep. En er echt wel mensen zijn die inmiddels ook echt betrokken zijn door elkaar tips en advies en steun te geven in onze proces. Ik wil ook aangeven dat de eerste keer dat ik in de groep kwam echt paniek aanvallen kreeg van de mensen die paar jaar geleden hierboven reageren met heftige verhalen. Inmiddels merk ik dat de laatste tijd echt wel mensen zijn die hun verhaal kwijt willen om te herstellen en gevoel in wat ze op dit moment meemaken. Kortom ik hoop dat we over een tijdje kunnen zeggen we zijn volledig hersteld en kunnen weer genieten van het leven en onszelf op nummer 1 zetten
Ik wil dit even kwijt. Ik wil even aangeven dat ik echt wel een bepaalde samenhorigheid voel in deze groep. En er echt wel mensen zijn die inmiddels ook echt betrokken zijn door elkaar tips en advies en steun te geven in onze proces. Ik wil ook aangeven dat de eerste keer dat ik in de groep kwam echt paniek aanvallen kreeg van de mensen die paar jaar geleden hierboven reageren met heftige verhalen. Inmiddels merk ik dat de laatste tijd echt wel mensen zijn die hun verhaal kwijt willen om te herstellen en gevoel in wat ze op dit moment meemaken. Kortom ik hoop dat we over een tijdje kunnen zeggen we zijn volledig hersteld en kunnen weer genieten van het leven en onszelf op nummer 1 zetten
Samen
15-04-2023
laatste reactie: 17-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leuk dat je dat schrijft! Ik ook. In het begin schrok ik soms van de berichten hier van mensen die er al jaren in zitten. De laatste tijd lees ik steeds meer bemoedigende berichten en zijn er meer reacties onderling en dat is fijn en steunend. Thx!
M.
17-04-2023
De lijst klachten groeide (Verhaal 408)
Sinds twee maanden thuis. Het begon met licht in het hoofd en vervolgens een stevige griep. Daarna drie hypochonderweken gehad met idee dat ik dood ging. De lijst klachten was gegroeid met buikpijn, spierspanning, pijn links in rug enz. Sinds kort geaccepteerd dat het stress is. Toch frustreren de fysieke klachten zo enorm. Week geleden vlekken in ogen die na kwartier wegtrokken en sinds gister enorme (draai)duizeligheid. Merk ook weer enorme toename spierspanning nek en schouders. Denk zelf aan een hernia, maar man man wat zijn die huisartsen terughoudend in medisch doorpakken en uitsluiten van andere oorzaken. Onzekerheid geeft enkel meer stress.
Ik kom wel mijn bed uit, heb wel zin in dingen doen alleen de fysieke klachten maken me somber en terughoudend. Herkend iemand dit?
Ik kom wel mijn bed uit, heb wel zin in dingen doen alleen de fysieke klachten maken me somber en terughoudend. Herkend iemand dit?
Wim
25-03-2023
laatste reactie: 17-04-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Wim,
Wat vervelend dat dit jou is overkomen.
Herken veel van wat je schrijft: hypochondrie, fysieke pijn, duizeligheid etc. Spanning in nek en schouders is bij mij een van de voornaamste en langst aanhoudende klachten.
Ook herken ik wat je zegt over de terughoudendheid van huisartsen! Voor hen is het waarschijnlijk een duidelijk beeld van stress, maar voor ons is het een situatie van enorme onzekerheid, twijfel, gebrek aan vertrouwen in je lichaam. Want je denkt: wat overkomt me nu ineens, wat gebeurt er in mijn lichaam?
En de frustratie die je noemt is ook heel erg herkenbaar. Ik heb de eerste 4 maanden ook echt “gestreden” tegen de burnout. Had energie, ging eigenwijs toch steeds de grenzen opzoeken. Dat leidde alleen maar tot meer ellende helaas.
Neem rust, probeer het zo goed mogelijk te accepteren. Slaap veel, wandel wanneer mogelijk (niet te snel, te lang of te ver).
Ben nu zelf 10 maanden BO en ik merk de laatste maanden pas echt goede vooruitgang, omdat mijn mindset is veranderd.
Als je een hernia vermoedt, laat het vooral onderzoeken. Al blijkt het dat niet te zijn, dan heb je wel rust omdat je dat dan weet. Ik heb ook veel bevestiging nodig (gehad). Op den duur leer je vanzelf welke klachten bij BO horen en heb je daar ook meer berusting in, is mijn ervaring.
In elk geval veel sterkte gewenst!
Wat vervelend dat dit jou is overkomen.
Herken veel van wat je schrijft: hypochondrie, fysieke pijn, duizeligheid etc. Spanning in nek en schouders is bij mij een van de voornaamste en langst aanhoudende klachten.
Ook herken ik wat je zegt over de terughoudendheid van huisartsen! Voor hen is het waarschijnlijk een duidelijk beeld van stress, maar voor ons is het een situatie van enorme onzekerheid, twijfel, gebrek aan vertrouwen in je lichaam. Want je denkt: wat overkomt me nu ineens, wat gebeurt er in mijn lichaam?
En de frustratie die je noemt is ook heel erg herkenbaar. Ik heb de eerste 4 maanden ook echt “gestreden” tegen de burnout. Had energie, ging eigenwijs toch steeds de grenzen opzoeken. Dat leidde alleen maar tot meer ellende helaas.
Neem rust, probeer het zo goed mogelijk te accepteren. Slaap veel, wandel wanneer mogelijk (niet te snel, te lang of te ver).
Ben nu zelf 10 maanden BO en ik merk de laatste maanden pas echt goede vooruitgang, omdat mijn mindset is veranderd.
Als je een hernia vermoedt, laat het vooral onderzoeken. Al blijkt het dat niet te zijn, dan heb je wel rust omdat je dat dan weet. Ik heb ook veel bevestiging nodig (gehad). Op den duur leer je vanzelf welke klachten bij BO horen en heb je daar ook meer berusting in, is mijn ervaring.
In elk geval veel sterkte gewenst!
Y.
26-03-2023
Reactie:
Hallo Wim,
Wat vervelend dat dit jou is overkomen.
Herken veel van wat je schrijft: hypochondrie, fysieke pijn, duizeligheid etc. Spanning in nek en schouders is bij mij een van de voornaamste en langst aanhoudende klachten.
Ook herken ik wat je zegt over de terughoudendheid van huisartsen! Voor hen is het waarschijnlijk een duidelijk beeld van stress, maar voor ons is het een situatie van enorme onzekerheid, twijfel, gebrek aan vertrouwen in je lichaam. Want je denkt: wat overkomt me nu ineens, wat gebeurt er in mijn lichaam?
En de frustratie die je noemt is ook heel erg herkenbaar. Ik heb de eerste 4 maanden ook echt “gestreden” tegen de burnout. Had energie, ging eigenwijs toch steeds de grenzen opzoeken. Dat leidde alleen maar tot meer ellende helaas.
Neem rust, probeer het zo goed mogelijk te accepteren. Slaap veel, wandel wanneer mogelijk (niet te snel, te lang of te ver).
Ben nu zelf 10 maanden BO en ik merk de laatste maanden pas echt goede vooruitgang, omdat mijn mindset is veranderd.
Als je een hernia vermoedt, laat het vooral onderzoeken. Al blijkt het dat niet te zijn, dan heb je wel rust omdat je dat dan weet. Ik heb ook veel bevestiging nodig (gehad). Op den duur leer je vanzelf welke klachten bij BO horen en heb je daar ook meer berusting in, is mijn ervaring.
In elk geval veel sterkte gewenst!
Wat vervelend dat dit jou is overkomen.
Herken veel van wat je schrijft: hypochondrie, fysieke pijn, duizeligheid etc. Spanning in nek en schouders is bij mij een van de voornaamste en langst aanhoudende klachten.
Ook herken ik wat je zegt over de terughoudendheid van huisartsen! Voor hen is het waarschijnlijk een duidelijk beeld van stress, maar voor ons is het een situatie van enorme onzekerheid, twijfel, gebrek aan vertrouwen in je lichaam. Want je denkt: wat overkomt me nu ineens, wat gebeurt er in mijn lichaam?
En de frustratie die je noemt is ook heel erg herkenbaar. Ik heb de eerste 4 maanden ook echt “gestreden” tegen de burnout. Had energie, ging eigenwijs toch steeds de grenzen opzoeken. Dat leidde alleen maar tot meer ellende helaas.
Neem rust, probeer het zo goed mogelijk te accepteren. Slaap veel, wandel wanneer mogelijk (niet te snel, te lang of te ver).
Ben nu zelf 10 maanden BO en ik merk de laatste maanden pas echt goede vooruitgang, omdat mijn mindset is veranderd.
Als je een hernia vermoedt, laat het vooral onderzoeken. Al blijkt het dat niet te zijn, dan heb je wel rust omdat je dat dan weet. Ik heb ook veel bevestiging nodig (gehad). Op den duur leer je vanzelf welke klachten bij BO horen en heb je daar ook meer berusting in, is mijn ervaring.
In elk geval veel sterkte gewenst!
Y.
26-03-2023
Reactie:
Dank Y voor je reactie., erg fijn om te lezen wat lotgenoten meemaken.
Dank voor je herkenning wat voor mij ook herkenning biedt. Soms denk je helemaal alleen knettergek te worden. Alles en iedereen op de wereld draait lekker door behalve jij.
Het moeilijkste nu is dat ik voor mijn gevoel het had geaccepteerd. Begon met wandelen, rust momenten pakken. Toen ineens de duizeligheid. En die blijft nu aanhouden. Ik ga de arts wel vragen om wederom onderzoek en vervolgens de uitslag accepteren en het feit dat dergelijke heftige klachten er dus bij horen.
Het “strijden” tegen BO herken ik ook. Blij te lezen dat het uiteindelijk werkt om een knop om te zetten.
Dank voor je herkenning wat voor mij ook herkenning biedt. Soms denk je helemaal alleen knettergek te worden. Alles en iedereen op de wereld draait lekker door behalve jij.
Het moeilijkste nu is dat ik voor mijn gevoel het had geaccepteerd. Begon met wandelen, rust momenten pakken. Toen ineens de duizeligheid. En die blijft nu aanhouden. Ik ga de arts wel vragen om wederom onderzoek en vervolgens de uitslag accepteren en het feit dat dergelijke heftige klachten er dus bij horen.
Het “strijden” tegen BO herken ik ook. Blij te lezen dat het uiteindelijk werkt om een knop om te zetten.
Wim
26-03-2023
Reactie:
Denk dat de duizeligheid een teken is dat je dan toch nog “teveel” doet. Enorm frustrerend als je al het idee had je erbij neergelegd te hebben. Dat blijf ik ook lastig vinden: balans vinden tussen inspanning en ontspanning.
Sommige dagen lukt accepteren goed, andere dagen totaal niet. Dat blijft er denk ik bij horen. En is ook prima, op dagen dat het even niet lukt. Iedereen zegt heel cliché: wees lief voor jezelf en wees niet ye streng voor jezelf. Kon die uitspraken niet meer horen, maar ze zijn wel waar. Veroordeel jezelf niet als je gefrustreerd raakt, het hoort erbij. Dat laatste zeg ik ook nog een beetje voor mezelf hoor ;)
Sommige dagen lukt accepteren goed, andere dagen totaal niet. Dat blijft er denk ik bij horen. En is ook prima, op dagen dat het even niet lukt. Iedereen zegt heel cliché: wees lief voor jezelf en wees niet ye streng voor jezelf. Kon die uitspraken niet meer horen, maar ze zijn wel waar. Veroordeel jezelf niet als je gefrustreerd raakt, het hoort erbij. Dat laatste zeg ik ook nog een beetje voor mezelf hoor ;)
Y.
26-03-2023
Reactie:
Taco, ik begrijp je helemaal. Het lijkt wel of de maatschappij verhuftert is en dat het alleen nog maar om geld gaat. Ik word gewoon gezien als aansteller. Terwijl ik zo veel ziektes heb. Ik laat het er niet bij zitten. Ik ga stappen ondernemen.
Goudvis
27-03-2023
Reactie:
Hoi Wim,
De duizeligheid heb ik ook in mijn ergetse tijd van b.o ook gehad het is je zenuwstelsel die overactief is plus de spanning bij de nek en schouders zorgen ook dat je duizelig word. Het word minder. Mij heeft dry needling geholpen en tw accepteren dat et inderdaad door spanningsklachten kwam. Wel heb ik mri scan laten maken en naar een kno arts geweest was zelf ook heel.erg onzeker daardoor. Dus vooral laten uitsluiten. Ik ben zelf 35 en de dokters wouden me ook nooit een verwijskaart geven dus kwam ik met mijn vader dan deden ze niet moeilijk. Misschien iemand die mee kan soms helpt et.
De duizeligheid heb ik ook in mijn ergetse tijd van b.o ook gehad het is je zenuwstelsel die overactief is plus de spanning bij de nek en schouders zorgen ook dat je duizelig word. Het word minder. Mij heeft dry needling geholpen en tw accepteren dat et inderdaad door spanningsklachten kwam. Wel heb ik mri scan laten maken en naar een kno arts geweest was zelf ook heel.erg onzeker daardoor. Dus vooral laten uitsluiten. Ik ben zelf 35 en de dokters wouden me ook nooit een verwijskaart geven dus kwam ik met mijn vader dan deden ze niet moeilijk. Misschien iemand die mee kan soms helpt et.
Anoniem
17-04-2023
Nou heb ik het idee dat ik vastloop (Verhaal 70)
Goedemiddag,
Hierbij mijn verhaal.
In juni 2019 burn out geraakt wegens werk.
Hierdoor de meeste klachten gehad welke hier op het forum staat. Destijds weer volledig aan het werk gekomen (re-integratie).
Juni 2020 laat van angsten en paniek gekregen.
Weer een flinke terugval gehad. Heb hier anti depressiva voor gekregen. Tussentijds therapie gehad en afgerond.
Ondertussen is het meid 2021 en heb ik de medicatie volledig afgebouwd maar blijf ik vermoeid en last van spanningen houden.
Mijn werk brengt geen plezier meer met zich mee en hier ben ik mee bezig om wat anders voor te zoeken.
Nou heb ik het idee dat ik vastloop en de spanningsklachten wat terugkomen.
Wegens Corona periode is het allemaal vrij negatief geworden. Ondanks vele persoonlijke ontwikkelingen rondom mindfullnes en meditatie blijf ik gespannen.
( heb coaching gehad en therapie voor de angsten)
Heeft iemand nog handige tips
Hierbij mijn verhaal.
In juni 2019 burn out geraakt wegens werk.
Hierdoor de meeste klachten gehad welke hier op het forum staat. Destijds weer volledig aan het werk gekomen (re-integratie).
Juni 2020 laat van angsten en paniek gekregen.
Weer een flinke terugval gehad. Heb hier anti depressiva voor gekregen. Tussentijds therapie gehad en afgerond.
Ondertussen is het meid 2021 en heb ik de medicatie volledig afgebouwd maar blijf ik vermoeid en last van spanningen houden.
Mijn werk brengt geen plezier meer met zich mee en hier ben ik mee bezig om wat anders voor te zoeken.
Nou heb ik het idee dat ik vastloop en de spanningsklachten wat terugkomen.
Wegens Corona periode is het allemaal vrij negatief geworden. Ondanks vele persoonlijke ontwikkelingen rondom mindfullnes en meditatie blijf ik gespannen.
( heb coaching gehad en therapie voor de angsten)
Heeft iemand nog handige tips
Henk
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar wat je beschrijft. Je beschrijft dat je erachter komt dat je veranderd bent en je kwetsbaarheid ziet. Zo ook bij mij, soms denk k, dit komt nooit meer goed, ik mis m'n plezier en kracht in mijn leven. Dit waren altijd mijn anjer punten in mijn leven maar NU!? Wordt overal onzeker van en dat legt mij lam nl. Deze spiraal moeten we door breken maar hoe... Ik vind je dapper dat je een switch aan het maken ben mbt in werk...jij erkend het te minste Super. Heb ik ook wel aan zitten denken maar pffff wat dan, ik merk dat keuze maken voor mij to muts is, omdat ik zo enorm twijfel aan alles over mezelf: mijn cognitie, pers kracht, faal angsten-waarom zal het nu wel lukken et. Etc etc
Caroline
22-08-2022
Reactie:
Hoi henk, het is een tijdje geleden dat je je verhaal deelde hoe is het nu met je?
Anoniem
16-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb het aanvaard en kijk uit naar de dag dat ik volledig hersteld ben (Verhaal 192)
Als beroepsdanser heb ik zowat m'n hele leven m'n lichaam tot het uiterste gedreven.
Op m'n 37ste startte ik samen met m'n partner een eigen zaak.
Alles wat ik doe/deed was pure passie.
Ik had nooit het gevoel dat ik 'werkte' maar uiteindelijk begon ik te voelen dat m'n lichaam vermoeid geraakte. Zowel fysiek als mentaal.
Ik leefde van vakantie naar vakantie omdat ik dacht dat dat mijn wel zou recupereren.
Op 4 maart 2020 ging ik op bed zitten en kon er niet meer uit. De elastiek was gebroken.
De huisarts schreef me meteen een maand rust voor. Ik was heel moe, maar nog niet ziek.
Een maand later kreeg ik een keelontsteking en m'n keelspieren raakten verkrampt.
Een helse periode
Dit heeft uiteindelijk 5 maanden geduurd.
Ondertussen werden antidepressiva en voedingssupplementen opgestart. Ik startte met psychotherapie en werd wekelijks opgevolgd door de huisarts.
Door een cranio-sacrale therapie werd ik van de spanning aan mijn keel verlost.
Maar andere symptomen bleven.
Moeilijk met prikkels van geluid en licht.
Geen spanning aankunnen en daardoor ook geen sociale contacten meer mogelijk.
Nadenken of beslissingen moeten nemen is heel belastend.
Ondertussen zijn we ruim 2 jaar verder.
Ik voel dat de BO stagneert en het herstel maar heel erg langzaam gaat.
Ik blijf m'n behandelingen volgen.
Er zijn dagen dat ik me sterker voel maar als ik iets te veel doe wordt dat meteen afgestraft.
Dan blijf ik terug in bed tot ik weer een beetje reserve heb.
De uitputting gaat ook meestal gepaard met een soort grieperig gevoel.
Heel vaak heb ik warmte opstoten.
Niettemin ben ik altijd positief gebleven.
De huisarts heeft me gediagnosticeerd met 'depressie' maar ik heb me nooit depressief gevoeld. Soms geraak ik de moed wel is kwijt als m'n lichaam te lang na elkaar niet meewil.
Ik heb het aanvaard en kijk uit naar de dag dat ik volledig hersteld ben. Maar soms is het ook moeilijk om vrede te nemen met de malaise waar ik inzit.
Ik voel dat ik behoefte heb om dit te kunnen delen met mensen die dit herkennen.
Me 'begrijpen'.
Jullie getuigenissen zijn toch een vorm van steun. Dat ik er niet alleen mee zit.
Ik wens jullie allen de kracht en energie om vol te houden en de moed niet te verliezen.
Het wordt vast beter..
Op m'n 37ste startte ik samen met m'n partner een eigen zaak.
Alles wat ik doe/deed was pure passie.
Ik had nooit het gevoel dat ik 'werkte' maar uiteindelijk begon ik te voelen dat m'n lichaam vermoeid geraakte. Zowel fysiek als mentaal.
Ik leefde van vakantie naar vakantie omdat ik dacht dat dat mijn wel zou recupereren.
Op 4 maart 2020 ging ik op bed zitten en kon er niet meer uit. De elastiek was gebroken.
De huisarts schreef me meteen een maand rust voor. Ik was heel moe, maar nog niet ziek.
Een maand later kreeg ik een keelontsteking en m'n keelspieren raakten verkrampt.
Een helse periode
Dit heeft uiteindelijk 5 maanden geduurd.
Ondertussen werden antidepressiva en voedingssupplementen opgestart. Ik startte met psychotherapie en werd wekelijks opgevolgd door de huisarts.
Door een cranio-sacrale therapie werd ik van de spanning aan mijn keel verlost.
Maar andere symptomen bleven.
Moeilijk met prikkels van geluid en licht.
Geen spanning aankunnen en daardoor ook geen sociale contacten meer mogelijk.
Nadenken of beslissingen moeten nemen is heel belastend.
Ondertussen zijn we ruim 2 jaar verder.
Ik voel dat de BO stagneert en het herstel maar heel erg langzaam gaat.
Ik blijf m'n behandelingen volgen.
Er zijn dagen dat ik me sterker voel maar als ik iets te veel doe wordt dat meteen afgestraft.
Dan blijf ik terug in bed tot ik weer een beetje reserve heb.
De uitputting gaat ook meestal gepaard met een soort grieperig gevoel.
Heel vaak heb ik warmte opstoten.
Niettemin ben ik altijd positief gebleven.
De huisarts heeft me gediagnosticeerd met 'depressie' maar ik heb me nooit depressief gevoeld. Soms geraak ik de moed wel is kwijt als m'n lichaam te lang na elkaar niet meewil.
Ik heb het aanvaard en kijk uit naar de dag dat ik volledig hersteld ben. Maar soms is het ook moeilijk om vrede te nemen met de malaise waar ik inzit.
Ik voel dat ik behoefte heb om dit te kunnen delen met mensen die dit herkennen.
Me 'begrijpen'.
Jullie getuigenissen zijn toch een vorm van steun. Dat ik er niet alleen mee zit.
Ik wens jullie allen de kracht en energie om vol te houden en de moed niet te verliezen.
Het wordt vast beter..
Arend
26-04-2022
laatste reactie: 16-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jeetje Arend, volgens mij heb ik je wel eens eerder iets zien posten hier. Wat vreselijk balen dat je er nog niet uit bent.
Toch zie ik veel verhalen voorbij komen van mensen bij wie het lang duurt. Vele malen langer dan "de theorie" ons doet geloven. Officieel ben ik nu 9 maanden uit mijn burn out maar ervaar nog steeds rest klachten en vraag me af of ik er ooit helemaal uit kom.
Wens je heel veel sterkte!!
Toch zie ik veel verhalen voorbij komen van mensen bij wie het lang duurt. Vele malen langer dan "de theorie" ons doet geloven. Officieel ben ik nu 9 maanden uit mijn burn out maar ervaar nog steeds rest klachten en vraag me af of ik er ooit helemaal uit kom.
Wens je heel veel sterkte!!
Jackie
26-04-2022
Reactie:
Ik zit nu 9 maanden in mijn burnout. Voel dat ik lichamelijk iets meer aankan dan in het begin. Ook al heb ik gemerkt dat ik ook snel overprikkeld raak op drukke plekken zo erg dat ik hoofdpijn kreeg en dat ik snel uit de situatie moest omdat ik me benen zelf voelde afzwakken. Wat ik alleen niet begrijp is waarom me ogen het dagelijks zo moeilijk hebben ze voelen altijd zwaar aan tv kijken op tel zitten veroorzaakt vaak al super vermoeide ogen ook als ik ga wandelen heb ik constant zware vermoeide ogen en et deinend gevoel. Hebben meer mensen last van druk aan de zeikant van de ogen dichtbij de neus. Ik word er zo onzeker van gister heel de dag pijn op mijn wenkbrauwen en misselijk
Anoniem
27-04-2022
Reactie:
Heel vervelend arend ben nog niet zo ver zit er pas in.. mag ik vragen waarom je antidepressiva slikt als je je niet depressief voelt? Is et voor andere symptomen te bestrijden of heb je dan meer rust? Ik slik niks ik durf et niet ook omdat ik echt uitputverschijselen heb. En jackie hoe weet je dat je uit je burnout bent al 9 maanden? Hoelang heb je een hurnout gehad. Gr sofie
Anoniem
27-04-2022
Reactie:
hoi,
Ik neem sinds een paar maanden wel antidepressiva, in een lage dosering. Wat je merkt is dat er een soort RUST in je brein neerdaalt. Dat helpt bij je herstel. En acceptatie dat je even niet meer kan wat je gewend was. Hoe harder je er tegen vecht (wat ik bijna 2 jaar gedaan heb) hoe langer het herstel duurt. Ook maakte ik de fout door ondanks mijn voortdurende duizeligheid en het onvast ter been zijn door te blijven werken. Heb me 3 maand geleden volledig ziek gemeld, omdat ik mijn gezondheid nu op de 1e plaats zet. Mijn burnout is begonnen met een periode van extreme spanning en twijfel die mij dagelijks bezig hield. Iedereen veel sterkte met het herstel!!
Ik neem sinds een paar maanden wel antidepressiva, in een lage dosering. Wat je merkt is dat er een soort RUST in je brein neerdaalt. Dat helpt bij je herstel. En acceptatie dat je even niet meer kan wat je gewend was. Hoe harder je er tegen vecht (wat ik bijna 2 jaar gedaan heb) hoe langer het herstel duurt. Ook maakte ik de fout door ondanks mijn voortdurende duizeligheid en het onvast ter been zijn door te blijven werken. Heb me 3 maand geleden volledig ziek gemeld, omdat ik mijn gezondheid nu op de 1e plaats zet. Mijn burnout is begonnen met een periode van extreme spanning en twijfel die mij dagelijks bezig hield. Iedereen veel sterkte met het herstel!!
A
09-05-2022
Reactie:
Hoi arend hoe is het nu met je? Tik ook al bijna de 2 jaar aan. Nu begonnen met medicatie. Wat ik echt pittig vind. Vroeg me af of je weer wat meer kan en misschien toch weer van de ad af of nog niet
Gr s
Gr s
Anoniem
16-04-2023
Sertraline (Verhaal 417)
Hallo allemaal ,
Sertraline heeft iemand hier ervaringen mee. Goeie of slechte ervaringen
Sertraline heeft iemand hier ervaringen mee. Goeie of slechte ervaringen
Medic
04-04-2023
laatste reactie: 16-04-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nee, wel met escitalopram. Helpt wel tegen de angst maar kwam er ook veel van aan. Zou het niet aanraden eigenlijk omdat eraan beginnen veel extra angst gaf en eraf komen ook lastig is.
Taco
04-04-2023
Reactie:
Hallo taco bedoel je geel angst in het begin als bijwerking en ben jij er nu vanaf of helemaal geen medicatie meer
Medic
04-04-2023
Reactie:
Ik heb gelezen dat ssri of welke antidepressiva dan ook de hersenfunctie en lichaam kan verstoren. Daarom dat je ontwenningsverschijnselen krijgt omdat het de overdragt kan veranderen voorgoed. Vind het een eng idee.. maat als je b.o bent geraakt dan is het ook verstoord geraakt twijfel heel erg om medicatie in te nemen.
Anoniem
05-04-2023
Reactie:
Ik slik nu sinds een half jaar sertraline tegen angst en paniekklachten. Ik was zo ‘op’ dat ik het nodig had. Vond het doodeng, vooral de bijwerkingen waren in t begin wel heftig. Toen het eenmaal stabiliseerde, gaf het mij veel rust.
Als reactie op iemand anders hier schreef ik al eens: sertraline of andere AD gaat je probleem niet oplossen. Zie het als een soort vangnet dat je ondersteunt terwijl jij het herstelwerk doet.
Ik heb 100mg geslikt en ben nu sinds kort terug naar 75mg omdat het veel beter met me gaat. Er komt best veel op je af als je start met sertraline. Ik heb ook nog dagelijks last van mijn buik als bijwerking. En je voelt toch dat je emoties geremd worden, dat is ook best een aparte gewaarwording.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik het medicijn uiteindelijk wel weer volledig af wil gaan bouwen. Maar er zijn ook zat mensen die dit vele jaren slikken en er veel baat bij hebben. Dat is weer voor iedereen anders.
Kortom: sertraline kan zeker rust geven, maar het is geen “quick fix” en in mijn ervaring is het best een taai traject.
Als reactie op iemand anders hier schreef ik al eens: sertraline of andere AD gaat je probleem niet oplossen. Zie het als een soort vangnet dat je ondersteunt terwijl jij het herstelwerk doet.
Ik heb 100mg geslikt en ben nu sinds kort terug naar 75mg omdat het veel beter met me gaat. Er komt best veel op je af als je start met sertraline. Ik heb ook nog dagelijks last van mijn buik als bijwerking. En je voelt toch dat je emoties geremd worden, dat is ook best een aparte gewaarwording.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik het medicijn uiteindelijk wel weer volledig af wil gaan bouwen. Maar er zijn ook zat mensen die dit vele jaren slikken en er veel baat bij hebben. Dat is weer voor iedereen anders.
Kortom: sertraline kan zeker rust geven, maar het is geen “quick fix” en in mijn ervaring is het best een taai traject.
Y.
05-04-2023
Reactie:
Ik slik ook escitalopram, vergelijkbaar dus. Heb een beetje dezelfde ervaring als Y. Het is misschien geen wondermiddel maar heeft voor mij wel voor een doorbraak gezorgd en daarna ging het echt bergopwaarts en kon ik pas écht gaan herstellen. Ik zag ook erg op tegen de start maar het is mij juist meegevallen. Ik slik druppels (10mg) en ben met 2 druppels begonnen (ipv 5 en dan meteen 10). Daarna telkens als het goed voelde (meestal al na 1 dag) een druppel erbij. Ik zat vrij vlot op 10 en heb nauwelijks oxazepam gebruikt. Het werd al snel iets rustiger in m’n hoofd. Na een week of 3,5/4 begon ik echt duidelijk effect te merken en dat nam nog toe tot ca 3 maanden. Ben nu werk aan het opbouwen, heb er vertrouwen in dat ik over een paar maanden weer rustig kan gaan afbouwen met telkens een druppeltje minder (wil er wel minstens 6 welen voor uittrekken dus echt heel langzaam afbouwen met het minste risico). Achteraf blij dat ik toch de stap heb gezet (was doodsbang toen ik startte). Sertraline of escitalopram werd mij geadviseerd en beide is er in druppelvorm.
M.
05-04-2023
Reactie:
Ik ben trouwens niet aangekomen van de AD (wel meer gaan sporten nu ik me beter voel en ik probeer gezond te leven/eten; doe alles om beter te worden ;). Veel mensen die die angst hebben.
M.
05-04-2023
Reactie:
Zo zie je maar dat medicatie op iedereen anders aanslaat. Y en M wat kunnen jullie nu meer dan het begin?
Ik ben ook op en ga aan Emdr beginnen en als dat niet werkt toch medicatie. Ik ben zo op ik hoop dat ik Emdr zonder medicatie kan volhouden?
Respect voor iedereen die nu steeds meer heeft kunnen bereiken de afgelopen tijd.
Ik ben ook op en ga aan Emdr beginnen en als dat niet werkt toch medicatie. Ik ben zo op ik hoop dat ik Emdr zonder medicatie kan volhouden?
Respect voor iedereen die nu steeds meer heeft kunnen bereiken de afgelopen tijd.
Medic
06-04-2023
Reactie:
Ik hoop ook dat de EMDR voldoende voor je zal zijn. Als ik het verhaal van M. zo lees, lijken de druppels me een fijn alternatief. Mij is die mogelijkheid niet geboden, ik ben met tabletten van 50mg (ze waren me vergeten te vertellen dat ik rustig op mocht starten met 25mg). Vandaar dat het taai was.
Ik kan nu best veel meer: ik werk weer 4x een uur per week, ik ga weer naar winkels, ik spreek weer af met vrienden (hou ik meestal 1-1,5 uur vol). Ik kan weer langer wandelen en sporten lukt wat beter. Sinds de oxazepam eraf is rij ik weer auto.
Ik kom uit een periode waarin ik echt niks kon. 5 minuten heel langzaam wandelen en dan al helemaal kapot zijn. Veel slapen en nergens naartoe kunnen/durven.
Dus in vergelijking kan ik nu weer stukken meer.
Herken ook wat M. zegt, bij mij kwam de ‘doorbraak’ ook na de medicatie. Mijn moeder heeft EMDR sinds kort en dat helpt haar goed. Hoop voor jou ook!
Veel sterkte.
Ik kan nu best veel meer: ik werk weer 4x een uur per week, ik ga weer naar winkels, ik spreek weer af met vrienden (hou ik meestal 1-1,5 uur vol). Ik kan weer langer wandelen en sporten lukt wat beter. Sinds de oxazepam eraf is rij ik weer auto.
Ik kom uit een periode waarin ik echt niks kon. 5 minuten heel langzaam wandelen en dan al helemaal kapot zijn. Veel slapen en nergens naartoe kunnen/durven.
Dus in vergelijking kan ik nu weer stukken meer.
Herken ook wat M. zegt, bij mij kwam de ‘doorbraak’ ook na de medicatie. Mijn moeder heeft EMDR sinds kort en dat helpt haar goed. Hoop voor jou ook!
Veel sterkte.
Y.
06-04-2023
Reactie:
Hoe ben je in joun burnout gekomen Y kon je ook van de ene dag niks meer na een soort van paniekaanval of kwamen de klachten bij jou langzaam aan
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Hoi Taco, heeft de medicatie jou wel vooruit geholpen.
Gr j
Gr j
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Ja medicatie heeft mij vergelijkbaar geholpen als M en Y, was wel een heel taai traject ook. Bij iedere ophoging weer tijdelijk extra angst (nog bovenop de angst die ik al had). Werd zeer gevoelig voor geluiden en licht.. zeer zware tijd. Sport doe ik nog niet zoveel maar werk wel weer 3x4 uur per week. Meer wandelen, veel zelfzorg, veel rust en meditatie etc.
Taco
07-04-2023
Reactie:
Taco ben je wel van die overprikkeling af nu als ik vragen mag??
Medic
07-04-2023
Reactie:
Ben gisteren begonnen met ad. Citalopram. 10mg eerste dag ging wel ok beetje soort van lichte spanning af en toe. Voor de rest niet veel bijwerking gehad. Net mijn tweede ingenomen benieuwd naar morgen. Ik zit zelf 1jaar en 9 maanden in deze b.o en nu ga ik het proberen om met medicatie eruit te komen was er heel erg tegen maar ik begon me soms beetje depressief te voelen doordat ik nog steeds zo weinig kan door alle angst vermoeidheid en spanning en de paniekaanvallen die om de hoek loeren als.je over je grenzen gaat. Wel nog duizelig en gevoel flauw te vallen op drukke plekken waar veel auto's rijden. Hopelijk gaat med. Mij helpen sterkte iedereen
Anoniem
12-04-2023
Reactie:
Hoi medic ben je met setraline begonnen? Het is een pittig traject je word inderdaad weer angstiger en krijg meer last van geluid licht enz. Ik weet niet of ik het vol ga houden. Vermoeidheid is er ook weer wat meer had eindelijk een beetje meer schild opgebouwd voelt nu wel.langzaam wegzakken
Anoniem
16-04-2023
De vermoeidheid breekt me af (Verhaal 426)
Hallo allemaal., ik heb problemen met mijn bloedcirculatie en vooral last van opgezette aders en pijn in de handen. Bij iets ondernemen helemaal en stress en de nachten spanning.
Iemand hier ook last van en hoort dit bij burn out ik probeer te bewegen waar ik kan. Maar de vermoeidheid breekt me af. Ook ben ik bang dat gevolgen kan hebben op mijn gezondheid
Iemand hier ook last van en hoort dit bij burn out ik probeer te bewegen waar ik kan. Maar de vermoeidheid breekt me af. Ook ben ik bang dat gevolgen kan hebben op mijn gezondheid
Anouk
13-04-2023
laatste reactie: 15-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, herkenbaar. Ik krijg enorme pijn in mijn vingers. Specifiek zelfs 1 vinger. Bij flinke stress zet die vinger helemaal op, wordt blauw en is heel pijnlijk. Verder niets om je zorgen om te maken. Het is een uiting van stress.
S.
13-04-2023
Reactie:
Hoi S ,
Gaat dit denk je namate van tijd over ?
Ik heb het echt in de nacht en heb je nog tips?
Gaat dit denk je namate van tijd over ?
Ik heb het echt in de nacht en heb je nog tips?
Anouk
14-04-2023
Reactie:
Hi Anouk, ja, dit gaat altijd na loop van tijd over. Het is als het ware 'de druppel'. Dus als ik aan mijn tax zit en ik word boos door een iets over wat mijn man zegt of kinderen doen, dan doet het direct pijn. Niet een beetje, maar echt fors. De volgende dag heb ik dan een bloeduitstorting en houdt de pijn aan. Het ebt altijd weg en mijn huisarts gaf aan dat dit een uiting is van stress. Niets aan de hand dus.
Anoniem
15-04-2023
Ik hoop zo dat ik niet weer terug bij af ben (Verhaal 425)
Hoi allemaal,
Vroeg me af of er meer mensen zijn die een terugval hebben gehad tijdens het herstel van BO.
Ik was zelf echt aan de beterende hand maar ben van het weekend over mijn grenzen heen gegaan. Dat was helaas heel snel gebeurd en nu zit ik met de gevolgen: weer een heel gespannen lijf en angstig en paniekaanvallen. Voel me gewoon weer zo rot… ik hoop zo dat ik niet weer terug bij af ben.
Iemand die dit herkent?
Vroeg me af of er meer mensen zijn die een terugval hebben gehad tijdens het herstel van BO.
Ik was zelf echt aan de beterende hand maar ben van het weekend over mijn grenzen heen gegaan. Dat was helaas heel snel gebeurd en nu zit ik met de gevolgen: weer een heel gespannen lijf en angstig en paniekaanvallen. Voel me gewoon weer zo rot… ik hoop zo dat ik niet weer terug bij af ben.
Iemand die dit herkent?
Y.
12-04-2023
laatste reactie: 14-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken ‘t zeker en heb inmiddels soort van ‘ingecalculeerd’ dat die lastige momenten er zo nu en dan nog bijhoren. Soms in reactie op iets (stresstolerantie is nog wat laag), soms zomaar (hormonaal?). Ik merk dat het iets minder heftig wordt maar vooral dat ik me veel sneller weer herpak inmiddels. Zelf probeer ik me nu enerzijds te focussen op het leren omgaan met deze lastige momenten. En anderzijds op het verder opbouwen van mijn draagkracht (o.a. sport en meditatie, meer energie naar ook meer ontspanning). Eerder had ik ook vaak het gevoel weer terug bij af te zijn, nu kijk ik er iets anders naar.. ik focus me meer op wat wél goed gaat (er zijn veel meer goede dagen inmiddels) en wat minder op die mindere momenten. Het ‘lijden’ hoort er nog een klein beetje bij maar ik accepteer het nu ook wat makkelijker waardoor het sneller uitdooft ofzo. Het blijft een weg net hobbels maar probeer dankbaar te zijn voor de goede dagen zodat je daar weer even op kunt teren wanneer het weer zwaar wordt. Succes!
Mikki
12-04-2023
Reactie:
Hi Y.
Ik heb kortgeleden voor het eerst kennisgemaakt met meditatie. Nooit verwacht dat ik dat ooit zou doen in mijn leven. Binnen 1 proefles en een gesprek met de 'zen-meester' (moest eerst lachen om die titel), is er ongelooflijk veel gebeurd in positieve zin. Een van de belangrijkste dingen die hij zei is dat veel mensen burn-out op een rationele manier bekijken en proberen op te lossen. Dus 'als ik dit, dan gebeurt er dat'. M.a.w. Je denkt: ik slik alle supplementen die ik moet nemen, rust veel, maar ik voel mij nog steeds niet goed. Maar hoe kan dat, want gisteren ging het wel goed en je gaat proberen te bedenken hoe dat kan. Precies daar zit de fout. Het zit dieper dan dat, want het zit ook in je lichaam. Dit merk je door bijv. aangespannen spieren, kortademigheid, gejaagdheid, etc. Volgens hem, en hij heeft veel mensen al geholpen, is de kern aangetast. Dus het gevoel van rust/vrede heeft een dermate knal gekregen, dat je die kern van rust/vrede terug moet (en gaat) vinden. Enkel een rationele benadering zal nooit werken. Je leest op deze site veel verhalen van mensen die zeggen, 'ik doet dit en dat, maar niets werkt en ik voel mij nu radeloos'. Dat is dus precies waar het fout gaat. Ik dacht ook altijd zo en hield zelfs bij wanneer ik mij wel/niet goed voelde. Alsof het een puzzel was die je eventjes kunt oplossen. Maar ja, de ene keer loop je fluitend door de winkelstraat en de andere keer kom je nauwelijks de trap af. De kern is rust/vrede in jezelf. Klinkt logisch, want het klopt.
Ik heb kortgeleden voor het eerst kennisgemaakt met meditatie. Nooit verwacht dat ik dat ooit zou doen in mijn leven. Binnen 1 proefles en een gesprek met de 'zen-meester' (moest eerst lachen om die titel), is er ongelooflijk veel gebeurd in positieve zin. Een van de belangrijkste dingen die hij zei is dat veel mensen burn-out op een rationele manier bekijken en proberen op te lossen. Dus 'als ik dit, dan gebeurt er dat'. M.a.w. Je denkt: ik slik alle supplementen die ik moet nemen, rust veel, maar ik voel mij nog steeds niet goed. Maar hoe kan dat, want gisteren ging het wel goed en je gaat proberen te bedenken hoe dat kan. Precies daar zit de fout. Het zit dieper dan dat, want het zit ook in je lichaam. Dit merk je door bijv. aangespannen spieren, kortademigheid, gejaagdheid, etc. Volgens hem, en hij heeft veel mensen al geholpen, is de kern aangetast. Dus het gevoel van rust/vrede heeft een dermate knal gekregen, dat je die kern van rust/vrede terug moet (en gaat) vinden. Enkel een rationele benadering zal nooit werken. Je leest op deze site veel verhalen van mensen die zeggen, 'ik doet dit en dat, maar niets werkt en ik voel mij nu radeloos'. Dat is dus precies waar het fout gaat. Ik dacht ook altijd zo en hield zelfs bij wanneer ik mij wel/niet goed voelde. Alsof het een puzzel was die je eventjes kunt oplossen. Maar ja, de ene keer loop je fluitend door de winkelstraat en de andere keer kom je nauwelijks de trap af. De kern is rust/vrede in jezelf. Klinkt logisch, want het klopt.
Frank
13-04-2023
Reactie:
Bedankt Mikki en Frank voor jullie reacties!
Wat jullie schrijven, geeft weer wat steun. Het ‘gekke’ is dat het mij doorgaans steeds beter lukt om te accepteren en positief te denken. Meditatie en yoga doe ik ook al geruime tijd en helpt echt goed. Alleen in zo’n periode van terugval voelt alles weer onzeker, lijkt niks te helpen en raak ik weer zo snel overweldigd. Het is echt zo naar. Gelukkig merk ik wel in de kleine dingen dat ik er beter mee om kan gaan dan in het begin van m’n BO. Het idee dat er mensen zijn die je écht begrijpen, helpt mij ook. Ik gun het niemand dit te ervaren, maar het is fijn om te weten dat je lang niet de enige bent die zich soms een vreemde in zijn eigen lichaam voelt.
Anyway, diepe zucht en de schouders er maar weer onder. Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden!
Wat jullie schrijven, geeft weer wat steun. Het ‘gekke’ is dat het mij doorgaans steeds beter lukt om te accepteren en positief te denken. Meditatie en yoga doe ik ook al geruime tijd en helpt echt goed. Alleen in zo’n periode van terugval voelt alles weer onzeker, lijkt niks te helpen en raak ik weer zo snel overweldigd. Het is echt zo naar. Gelukkig merk ik wel in de kleine dingen dat ik er beter mee om kan gaan dan in het begin van m’n BO. Het idee dat er mensen zijn die je écht begrijpen, helpt mij ook. Ik gun het niemand dit te ervaren, maar het is fijn om te weten dat je lang niet de enige bent die zich soms een vreemde in zijn eigen lichaam voelt.
Anyway, diepe zucht en de schouders er maar weer onder. Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden!
Y.
13-04-2023
Reactie:
Het is inderdaad een proces van veel vallen en opstaan. Je gaat wel merken dat veerkracht gaat ontstaan naarmate je steeds vaker patronen herkent. Voorbeeld? Ik ben altijd erg snel enthousiast, wil dan gaan rennen, snel problemen aanpakken en oplossen, lukt het mij niet dan blijft dat aan mij hangen. Niet dat dit de oorzaak is van mijn burn-out, maar een eigenschap icm een familieprobleem dat maar niet op te lossen was. Afijn. Terwijl ik nu in mijn 'rust' periode zou moeten zitten, ben ik dagelijks bezig met een bedrijf aan het opzetten. En ja, hartstikke leuk en deze week werd duidelijk dat alle lichten op groen stonden. Dus? Rennen, snelsnel, website moest af, buitenlandse regelgeving moest gecontroleerd worden, inkopen, afspraken maken, etc. Ik merkte dat ik niet eens meer normaal kon ademen als ik sprak, hartkloppingen kreeg en vannacht lag ik de hele nacht hyper wakker. Ik kon maar niet slapen, totdat ik dacht... ik moet dit allemaal nog niet doen. Komt later wel, ergens na de zomervakantiee. Ik zette mijn website toen op 'under construction' en binnen 10 minuten viel ik in slaap. Ik denk er nu ook zo over. Komt nog wel. Zoveel prikkels en zo weinig energie, kan blijkbaar nog lang niet. Erg jammer, want ik wil zo graag verder... maar ja.. balans moet eerst terug. Wel weer wat geleerd. Wat ik heb geleerd van mensen die er volledig uit zijn gekomen is dat ze allemaal ontzettend veel gingen slapen. 2, 3 soms 4 keer per dag. Eventjes naar buiten en dan weer rusten.. Ik moet daar nog steeds aan overgeven, want zodra ik dat echt doe, merk ik pas hoe uitgeput ik ben. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Onder een steen en slapen maar..
Frank
14-04-2023
Reactie:
Wat zijn je klachten wat je nu nog hebt frank
Gr t
Gr t
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
Knap van je Frank dat het je toch lukte de website even los te laten voor nu! Ik vind dat ook zo lastig, je wil vanalles maar zo weinig lukt. En daardoor heb je dan weer tijd over om te piekeren… zucht. Ik slaap ook weer wat meer nu ik me weer wat slechter voel. ‘s Middags een uurtje, en die rust is wel heel fijn.
Herken wat je zegt, ik ben ook heel enthousiast en ben het ook zat om na bijna 11 maanden nog steeds “aan de zijlijn” te staan. Maar je hebt gelijk: eerst rusten en meedoen komt daarna wel weer. Sterkte, we kunnen dit!
Herken wat je zegt, ik ben ook heel enthousiast en ben het ook zat om na bijna 11 maanden nog steeds “aan de zijlijn” te staan. Maar je hebt gelijk: eerst rusten en meedoen komt daarna wel weer. Sterkte, we kunnen dit!
Y.
14-04-2023
Reactie:
Frank, ik herken mezelf zo hard in jou. Mijn hoofd staat nooit stil, ik ren van het ene van het andere (ik snelwandel letterlijk door het huis volgens mijn partner). Ik "moet" vanalles doen.
Het is pas wanneer ik mezelf ver genoeg krijg om gewoon op de bank te gaan liggen met mijn ogen dicht, dat het besef komt hoe uitgeput ik eigenlijk ben. Of als ik me zover niet gekregen heb dan heb ik uiteindelijk geen andere keuze dan neer te liggen omdat ik gewoonweg doodop ben.
Het is pas wanneer ik mezelf ver genoeg krijg om gewoon op de bank te gaan liggen met mijn ogen dicht, dat het besef komt hoe uitgeput ik eigenlijk ben. Of als ik me zover niet gekregen heb dan heb ik uiteindelijk geen andere keuze dan neer te liggen omdat ik gewoonweg doodop ben.
Lola
14-04-2023
Is medicatie een aanrader? (Verhaal 406)
Terugval in mijn burn out.
Is medicatie een aanrader om uit je terugval te komen? En wanneer begonnen jullie met wandelen?
Eet al gezond etc, vb12 magnesium en doe rustig aan. Weer gestopt met werken. Iemand dit dit herkent? En of tips?
Sterkte iedereen
Is medicatie een aanrader om uit je terugval te komen? En wanneer begonnen jullie met wandelen?
Eet al gezond etc, vb12 magnesium en doe rustig aan. Weer gestopt met werken. Iemand dit dit herkent? En of tips?
Sterkte iedereen
Albert
24-03-2023
laatste reactie: 14-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zie mijn antwoord op 405. Ik kan het echt aanraden. Heb geen last (meer) van bijwerkingen en het heeft mij enorm geholpen! Heb geen terugvallen meer gehad (1 kleine door iets op werk en toen ‘herpakte’ ik me heel snel), voel me nu ruim 3mnd later weer stabiel. Heb escitalopram (druppels, met 2 begonnen en in 2,5 week opgebouwd naar 10 mg cq 10 druppels).
Mikki
24-03-2023
Reactie:
dankjewel!!Ben nog lang niet de oude maar wel een stuk stabieler dankzij de medicijnen. minder piekeren, minder hoofdpijn en geen druk meer op me hoofd etc
Albert
14-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Burnout blijkt B12 TEKORT! (Verhaal 424)
BELANGRIJK: SYMPTOMEN VAN EEN B12 TEKORT LIJKEN OP EEN BURNOUT! MIJN ZOON HAD GEEN BURNOUT MAAR EEN B12 TEKORT! INJECTEERT OM DE 48 UUR INMIDDELS. KIJK OP DE SITE VAN HET B12 INSTITUUT ROTTERDAM VOOR DE SYMPTOMEN ETC. MELD JE AAN BIJ B12 DE VERGETEN ZIEKTE OP FACEBOOK. DAAR HEBBEN ZE ONS OOK GEHOLPEN. HUISARTSEN ETC. HEBBEN TE WEINIG KENNIS VAN ZAKEN. IK WIL JULLIE ALLEMAAL GRAAG HELPEN DOOR DIT TE PLAATSEN. NEEM HET AUB SERIEUS,EN HEEL VEEL STERKTE.
Anoniem
12-04-2023
laatste reactie: 13-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vanwaar al die hoofdletters?
Mijn B12 is juist aan de lage kant bleek 2x ma bloedonderzoek
Mijn B12 is juist aan de lage kant bleek 2x ma bloedonderzoek
X
12-04-2023
Reactie:
Lage kant? Dat bedoel ik ook. Kijk eens bij B12 tekort symptomen
Anoniem
12-04-2023
Reactie:
Oh stom te hoog bedoelde ik juist ipv te laag
X
12-04-2023
Reactie:
Je bent inderdaad lekker relaxed geworden van die B12 injecties. Fijn zo die schreeuwende hoofdletters. B12 is een van de vele supplementen die nodig zijn om te herstellen. Magnesium staat (bijna) bovenaan. Het belangrijkste is balans zoeken en vinden en vooral veel slapen en rust. B12 is niet de oplossing, maar een onderdeel(tje).
Andre
13-04-2023
Bedrijfsartsen (Verhaal 427)
Vraag aan iedereen: zijn er hier mensen die hele slechte of juist goede ervaringen hebben met bedrijfsartsen aangaande burnout?
Anoniem
13-04-2023
laatste reactie: 13-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helaas een slechte ervaring. Vriendelijke man, maar duidelijk met de opdracht om mij weer snel aan het werk te krijgen. Dit is in principe ook waarop ze worden afgerekend. Mijn PO manager had ook vaak contact met hem om continue te peilen wanneer ik weer aan de slag kon. M.a.w. zo iemand heeft met 2 belangen te maken. De werkgever betaalt en wil dus dat je zsm weer aan de slag gaat. Eigenlijk een waardeloos systeem. Dus altijd een second opinion van je huisarts erbij halen.
Rens
13-04-2023
Ervaring met het verlagen van dosering AD? (Verhaal 410)
Iemand ervaring met het verlagen van dosering AD?
Ik ben in oktober gestart met oxazepam en sertraline. De oxazepam ben ik sinds januari helemaal van “afgekickt”. Wat een hel was het om daarvan af te komen. Gelukkig gaat het prima zonder.
Nu van 100mg sertraline verminderd naar 75mg. Nog niet met de intentie om helemaal af te bouwen (daar ben ik nog niet lang genoeg stabiel voor). Ik had erg last van de fysieke bijwerkingen (buikklachten) en mentaal gaat het goed genoeg om iets te minderen.
Ben nu sinds gister over op de nieuwe dosering en ik voel al bijwerkingen: hartkloppingen, toename in lichamelijke spanning, hoofdpijn en licht misselijk.
Ben heel benieuwd naar ervaringen van anderen op dit gebied. Voel me ook altijd erg gesteund en wat minder onzeker als ik lees dat het voor anderen herkenbaar is.
Ik ben in oktober gestart met oxazepam en sertraline. De oxazepam ben ik sinds januari helemaal van “afgekickt”. Wat een hel was het om daarvan af te komen. Gelukkig gaat het prima zonder.
Nu van 100mg sertraline verminderd naar 75mg. Nog niet met de intentie om helemaal af te bouwen (daar ben ik nog niet lang genoeg stabiel voor). Ik had erg last van de fysieke bijwerkingen (buikklachten) en mentaal gaat het goed genoeg om iets te minderen.
Ben nu sinds gister over op de nieuwe dosering en ik voel al bijwerkingen: hartkloppingen, toename in lichamelijke spanning, hoofdpijn en licht misselijk.
Ben heel benieuwd naar ervaringen van anderen op dit gebied. Voel me ook altijd erg gesteund en wat minder onzeker als ik lees dat het voor anderen herkenbaar is.
Y.
26-03-2023
laatste reactie: 13-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geen ervaring mee maar als iik het goed heb bestaat sertraline ook in druppelvorm, misschien kun je daar tijdelijk naar overstappen om zo de dosisverlaging in kleinere stapjes te doen?
Verder zeggen ze meestal pas na 6-9 maanden na herstel te gaan afbouwen. Ik begrijp echter je beweegredenen en misschien helpt inderdaad een iets lagere dosering tegen de bijwerkingen.
Verder zeggen ze meestal pas na 6-9 maanden na herstel te gaan afbouwen. Ik begrijp echter je beweegredenen en misschien helpt inderdaad een iets lagere dosering tegen de bijwerkingen.
M.
26-03-2023
Reactie:
Hoi M.,
Late reactie van mijn kant.. maar bedankt voor jouw bericht! Ik ga het zeker eens aankaarten bij mijn psychiater over de druppelvorm, als ik lang genoeg stabiel ben om het volgende stukje te minderen. Dank je voor de info, ik wist niet dat deze druppelvorm ook bestond.
Late reactie van mijn kant.. maar bedankt voor jouw bericht! Ik ga het zeker eens aankaarten bij mijn psychiater over de druppelvorm, als ik lang genoeg stabiel ben om het volgende stukje te minderen. Dank je voor de info, ik wist niet dat deze druppelvorm ook bestond.
Y.
13-04-2023
Voedingssuplementen en maag en darmklachten (Verhaal 422)
Hai allemaal ,
Ik zit nu in een burn out heb heftige maag en darmklachten. Ik slik voedingssuplementen vitamine c , magniusum, en omega 3 , vita d en vita b 12 . Kan dit invloed hebben op me maag.
Huisarts zegt dat ik moet stoppen. Ik eet goed maar door de vermoeidheid van de burn out dacht ik dit nodig te hebben. Bloedonderzoeken zijn goed heb geen tekort.
Ik zit nu in een burn out heb heftige maag en darmklachten. Ik slik voedingssuplementen vitamine c , magniusum, en omega 3 , vita d en vita b 12 . Kan dit invloed hebben op me maag.
Huisarts zegt dat ik moet stoppen. Ik eet goed maar door de vermoeidheid van de burn out dacht ik dit nodig te hebben. Bloedonderzoeken zijn goed heb geen tekort.
Sammi
11-04-2023
laatste reactie: 12-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Supplementen heb je totaal niet nodig zolang je redelijk gevarieerd eet en nu en dan eens in de zon gaat wandelen.
Eén grote marketingmachine die supplementen. Als je echt supplementen nodig hebt dan zal je dokter je dit wel aanraden.
Het is sowieso aan te raden altijd je dokter te raadplegen als je supplementen wil nemen omdat deze inderdaad neveneffecten kunnen veroorzaken (of zelfs vergiftiging).
Eén grote marketingmachine die supplementen. Als je echt supplementen nodig hebt dan zal je dokter je dit wel aanraden.
Het is sowieso aan te raden altijd je dokter te raadplegen als je supplementen wil nemen omdat deze inderdaad neveneffecten kunnen veroorzaken (of zelfs vergiftiging).
H
11-04-2023
Reactie:
Ik wil alle mensen hier zo graag waarschuwen maar dat gaat niet. Kijk alsjeblieft op de site van het B12 instituut in Rotterdam. Kijk naar de symptomen. Bloedwaarden kunnen vals verhoogd zijn door pillen. Kans is zeer groot dat je een B12 tekort hebt. MELD je aan bij de B12 vergeten ziekte groep op Facebook. Daar zitten 2 beheerders die ieder persoonlijk helpen. NIET WACHTEN MAAR DOEN
EK
12-04-2023
Reactie:
Maag- en darmklachten zijn wel heel gebruikelijk bij burnout. In reactie op spanningen reageren maag en darmen al snel. Lijkt me een logischere verklaring dan de supplementen. Maar even bloedonderzoek om je waarden te checken lijkt me ook verstandig.
Ik slik ook o.a. Extra magnesium, omega 3 etc, nergens last van…
Ik slik ook o.a. Extra magnesium, omega 3 etc, nergens last van…
M.
12-04-2023
Dit is even voor de dames onder ons: PMS en burn out (Verhaal 423)
Dit is even voor de dames onder ons.
Pms en burn out . Pfff wanneer mijn menstruatie begint krijg zo een erge terug val niet normaal . Angst depressie alles komt tien keer harder.
Advies gekregen om de pil te slikken. Ik twijfel heel erg iemand ervaringen hiermee. Ik ben het zat om elke keer terug te vallen door dit weet echt niet meer wat ik moet doen. Anti depressieve zie ik nog niet zitten.
Pms en burn out . Pfff wanneer mijn menstruatie begint krijg zo een erge terug val niet normaal . Angst depressie alles komt tien keer harder.
Advies gekregen om de pil te slikken. Ik twijfel heel erg iemand ervaringen hiermee. Ik ben het zat om elke keer terug te vallen door dit weet echt niet meer wat ik moet doen. Anti depressieve zie ik nog niet zitten.
Leonie
11-04-2023
laatste reactie: 12-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Leonie,
Ik heb daar ook enorm last van! Vreselijk he. Ik heb zelf wel AD en slik geen pil. Het is elke maand weer taai. Ik schakel dan sowieso weer een tandje terug en gelukkig wordt het meestal na de pms periode weer wat beter. Sterkte!
Ik heb daar ook enorm last van! Vreselijk he. Ik heb zelf wel AD en slik geen pil. Het is elke maand weer taai. Ik schakel dan sowieso weer een tandje terug en gelukkig wordt het meestal na de pms periode weer wat beter. Sterkte!
Y.
12-04-2023
Reactie:
Inderdaad ook hier herkenbaar! En voorheen nooit zo’n last van gehad. Ik heb over een paar weken een afspraak met de gynaecoloog om dit te bespreken, ben benieuwd! Ben nu midden 40 dus ook de leeftijd voor mogelijke (pre)overgangsklachten.
Ben zelf wel gestart met AD paar maanden terug en ben daar heel blij mee. Sindsdien gaat het steeds beter of eigenlijk zelfs super goed, alleen de periode net voor en aan begin vd menstruatie voel ik me afglijden. Heb vooralsnog ook geen last van bijwerkingen vd antidepressiva gelukkig.
Ben zelf wel gestart met AD paar maanden terug en ben daar heel blij mee. Sindsdien gaat het steeds beter of eigenlijk zelfs super goed, alleen de periode net voor en aan begin vd menstruatie voel ik me afglijden. Heb vooralsnog ook geen last van bijwerkingen vd antidepressiva gelukkig.
M.
12-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
PDS naast burnout (Verhaal 421)
Ik zit op dit moment al meer dan 1 jaar in mijn burnout, maar heb daarnaast ook PDS. Mijn darm- en maagklachten worden de laatste tijd steeds heftiger wat constant weer een terugslag geeft en mijn herstel in de weg zit. Soms gaat het twee weken goed en dan slaat de ellende weer toe en voel ik me dagen heel erg slecht met weinig nachtrust, darmen die tekeer gaan als een gek, maagklachten, opgeblazen buik, droge mond en veel slijmvorming in de keel. Het valt mij ook op dat mijn tong dan heel bleek is.
Zijn er meer mensen die zo'n last van maag- en darmen hebben of die ook PDS hebben naast hun burnout ? Hoe gaan jullie hier mee om ? Mij lukt het maar niet om eruit te komen op deze manier. Het lijkt alsof ik weer steeds verder wegzak i.p.v. dat het steeds beter zou moeten gaan..het gaat bij mij vaak twee weken redelijk goed waarbij ik het gevoel heb uit het dal te komen en vervolgens gaat het dan weer dagen slecht. Het is enorm frustrerend en ik kom er ook maar niet achter waardoor ik me dan weer redelijk goed voel en dan opeens zo wegzak.
Alvast bedankt
Zijn er meer mensen die zo'n last van maag- en darmen hebben of die ook PDS hebben naast hun burnout ? Hoe gaan jullie hier mee om ? Mij lukt het maar niet om eruit te komen op deze manier. Het lijkt alsof ik weer steeds verder wegzak i.p.v. dat het steeds beter zou moeten gaan..het gaat bij mij vaak twee weken redelijk goed waarbij ik het gevoel heb uit het dal te komen en vervolgens gaat het dan weer dagen slecht. Het is enorm frustrerend en ik kom er ook maar niet achter waardoor ik me dan weer redelijk goed voel en dan opeens zo wegzak.
Alvast bedankt
Bert
10-04-2023
laatste reactie: 10-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Bert,
Die pds klachten had ik jarenlang. Pure spanning. In mijn geval wist ik waarom, maar kon niets doen tegen de oorzaak. Ik weet niet of dat ook voor jou geldt. De oorzaak is inmiddels opgelost, waardoor ik nu met de restanten zit. Oftewel zwaar oververmoeid, burn-out. Dus ik denk dat de wortel (de oorzaak) van je probleem er nog steeds is, waardoor je nog terugvalt en deze klachten hebt.
Succes,
Frank
Die pds klachten had ik jarenlang. Pure spanning. In mijn geval wist ik waarom, maar kon niets doen tegen de oorzaak. Ik weet niet of dat ook voor jou geldt. De oorzaak is inmiddels opgelost, waardoor ik nu met de restanten zit. Oftewel zwaar oververmoeid, burn-out. Dus ik denk dat de wortel (de oorzaak) van je probleem er nog steeds is, waardoor je nog terugvalt en deze klachten hebt.
Succes,
Frank
Die pds had ik ook
10-04-2023
Reactie:
Ik dacht PDS te hebben, ook mijn dokter stelde de diagnose.
Maar eens ik een tijd in burnout zat, begon ik te merken dat het puur de spanning is die de oorzaak is. Als ik rust vind heb ik er geen last van. Zodra er spanning komt is het daar terug.
Maar eens ik een tijd in burnout zat, begon ik te merken dat het puur de spanning is die de oorzaak is. Als ik rust vind heb ik er geen last van. Zodra er spanning komt is het daar terug.
H
10-04-2023
Hel van een burnout (Verhaal 109)
ik begrijp inmiddels goed hoe ik in deze hel van een burnout ben beland.
ik voel me nergens meer mee verbonden, mijn hele leven is weg, en heb nergens zin meer in.
en.ondertussen zeggen hulpverleners dat je het moet accepteren, opstaan is een hel en het duurt soms wel 2 uur eer lichaam en hoofd weer in staat zijn iets te doen.
van het een op andere moment gaat het lampje uit en ben je emotioneel of doodop.
soms heb ik een moment dat ik denk: hee ik ben er weer, maar geen idee waar ik dan daarvoor was,
of daarna als t weer slechter gaat, je hele identiteit is weg, samen met de levenslust.
ik heb niet het idee dat iemand het begrijpt, mits diegene het zelf heeft meegemaakt.
en ik was zo levenslustig.
hoelang duurt deze hel nog?
ik voel me nergens meer mee verbonden, mijn hele leven is weg, en heb nergens zin meer in.
en.ondertussen zeggen hulpverleners dat je het moet accepteren, opstaan is een hel en het duurt soms wel 2 uur eer lichaam en hoofd weer in staat zijn iets te doen.
van het een op andere moment gaat het lampje uit en ben je emotioneel of doodop.
soms heb ik een moment dat ik denk: hee ik ben er weer, maar geen idee waar ik dan daarvoor was,
of daarna als t weer slechter gaat, je hele identiteit is weg, samen met de levenslust.
ik heb niet het idee dat iemand het begrijpt, mits diegene het zelf heeft meegemaakt.
en ik was zo levenslustig.
hoelang duurt deze hel nog?
Elly
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-04-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit misschien een late reactie. Maar herkennen doe ik het zeker zit int zelvende schuitje
Jan
26-08-2022
Reactie:
Hallo Elly
Ik weet niet of je dit nog leest maar ik zit sinds 8 mnd in deze ellende .
Ik heb sinds 3 wkn een zware terug slag en dan denk ik hoe dan ?
Ik ben bekend in mijn leven met veel angsten , volg nu sessies om trauma te verwerken , ik doe er alles voor maar sta machteloos.
Ben jij al weer hersteld?
Ik weet niet of je dit nog leest maar ik zit sinds 8 mnd in deze ellende .
Ik heb sinds 3 wkn een zware terug slag en dan denk ik hoe dan ?
Ik ben bekend in mijn leven met veel angsten , volg nu sessies om trauma te verwerken , ik doe er alles voor maar sta machteloos.
Ben jij al weer hersteld?
Jacqueline
14-09-2022
Reactie:
Zelden het gevoel van een burnout zo duidelijk omschreven als dat van Elly.
Je bent jezelf kwijt en niets interesseert je nog.Het is inderdaad de hel op aarde.
Wist niet dat zoiets bestond.
Alle goedbedoelde raad kun je niet aanhoren want je kunt het gewoonweg niet omdat je dood en doodmoe bent, en niet kunt geloven dat het nog ooit overgaat.
Elly heel veel sterkte.
Je bent jezelf kwijt en niets interesseert je nog.Het is inderdaad de hel op aarde.
Wist niet dat zoiets bestond.
Alle goedbedoelde raad kun je niet aanhoren want je kunt het gewoonweg niet omdat je dood en doodmoe bent, en niet kunt geloven dat het nog ooit overgaat.
Elly heel veel sterkte.
Tos
27-09-2022
Reactie:
Ik herken dit ook. Hoe gaat het nu met jullie?
R.
28-12-2022
Reactie:
Ik kan dit helemaal onderschrijven, soms voel ik mij een paar dagen wat beter, maar vervolgens kan het weer een week huilen met de pet zijn. het is soms zo moeilijk optimistisch te blijven en gedachten te verzetten..
Ger
31-12-2022
Reactie:
Heel heel herkenbaar. Ik loop ook al 3 jaar met dezelfde klachten. Tot aan dood gedachten toe, deze worden ook nog met de week erger. Nu ga ik een poging maken met rhodiola rosea misschien kan dit natuurlijk ook bij jou werken. Kijk eens op Google voor info sterkte mvg jan
Jan
27-01-2023
Reactie:
Vitamine B12 tekorten, en vaak ook een gebrek aan micronutriënten, maar voorál een gebrek aan B12.
Uitgeputte bijnieren, waardoor ook nog eens je schildklier van de rel raakt. Dit ontstaat ALTIJD door een opeenstapeling van stress, en NIET door te hard werken! Maar meer waarschijnlijk nog is het gerelateerd aan stralingsziekte (5G/4G+) Hoogsensitieven hebben er het meest last van. Wij zijn het spreekwoordelijke 'kanariepietje in de mijnschacht'....... De rest van de mensheid volgt, een mensenlichaam is hier niet op gebouwd.
Bij 'Modernnative' kunt u B12 in capsule vorm kopen, aangezien wij geen orgaanvlees meer eten. Orgaanvlees is het beste vlees wat er is, voor een mens, maar ik krijg het niet door mijn keel, dus ben ik (sinds kort) overgegaan op B12 in capsule vorm.
En kijk voorál eens naar waar er in uw buurt, sinds de lockdown, allemaal 'straalpalen' (voor de uitrol van 4G+ en 5G, en wat er daarna nog op stapel staat!) zijn neergezet.......
Stralingsziekte, magnetronziekte, microwave disease etcetera.
Google het maar eens!
U zult verbaasd zijn wat dát met ons doet!
Uitgeputte bijnieren, waardoor ook nog eens je schildklier van de rel raakt. Dit ontstaat ALTIJD door een opeenstapeling van stress, en NIET door te hard werken! Maar meer waarschijnlijk nog is het gerelateerd aan stralingsziekte (5G/4G+) Hoogsensitieven hebben er het meest last van. Wij zijn het spreekwoordelijke 'kanariepietje in de mijnschacht'....... De rest van de mensheid volgt, een mensenlichaam is hier niet op gebouwd.
Bij 'Modernnative' kunt u B12 in capsule vorm kopen, aangezien wij geen orgaanvlees meer eten. Orgaanvlees is het beste vlees wat er is, voor een mens, maar ik krijg het niet door mijn keel, dus ben ik (sinds kort) overgegaan op B12 in capsule vorm.
En kijk voorál eens naar waar er in uw buurt, sinds de lockdown, allemaal 'straalpalen' (voor de uitrol van 4G+ en 5G, en wat er daarna nog op stapel staat!) zijn neergezet.......
Stralingsziekte, magnetronziekte, microwave disease etcetera.
Google het maar eens!
U zult verbaasd zijn wat dát met ons doet!
Anoniempje
25-02-2023
Reactie:
Ik herken me hierin ...al bijna 2 jaar thuis en idd....zij die dit nog nooit hebben meegemaakt kunnen het zich ook niet veronderstellen wat het eigenlijk is .
Johan
07-04-2023
Ben op het werk in elkaar gezakt (Verhaal 323)
Ik zit nu 3 maanden in een burn out. En wil me verhaal even kwijt. Ben op het werk in elkaar gezakt. Kon echt niet meer verder naar een aantal onderzoeken. Kwam er uit een burn out.
Ik vind het verschrikkelijk. Sochtends gaat nog wel. Maar naar mate de dag vordert krijg ik koppijn misselijk moet de heledag door plassen. Geen energie. Wel moe slapen, maar slapen gaat moeilijk. Deed hiervoor 6 dagen werken en 6 keer per week sporten. Kan nu soms niet eens meer de trap op komen. Snel buiten adem. Dam weer spierpijn in de benen. Op een gegeven moment weer lopen piekeren van kunnen al deze klachten wel van een burn out komen.
Ik vind het verschrikkelijk. Sochtends gaat nog wel. Maar naar mate de dag vordert krijg ik koppijn misselijk moet de heledag door plassen. Geen energie. Wel moe slapen, maar slapen gaat moeilijk. Deed hiervoor 6 dagen werken en 6 keer per week sporten. Kan nu soms niet eens meer de trap op komen. Snel buiten adem. Dam weer spierpijn in de benen. Op een gegeven moment weer lopen piekeren van kunnen al deze klachten wel van een burn out komen.
Jan
09-12-2022
laatste reactie: 06-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is herkenbaar en maakt je nog angstiger.... jammer dat je hier geen contact met elkaar kan leggen.
Mar
22-12-2022
Reactie:
Dag Jan,
Ik ben gecrasht voor de kerstvakantie. Ik was op door de drukke hectiek op het werk en alles moest zowel privé als op het werk snel gebeuren. Sport was mijn leven maar plots ging dit niet meer. Ik had geen zin meer in sport en het ging ook steeds moeilijker. Nu kreeg ik de diagnose burn-out. nooit gedacht het te krijgen want dit was voor watjes. Je lichaam is op en wil rusten. Geef het ook zijn rust... Ik vind het moeilijk te aanvaarden...
Al deze fysieke klachten die ik al maanden ervaarde maar negeerde.
Groetjes
Ik ben gecrasht voor de kerstvakantie. Ik was op door de drukke hectiek op het werk en alles moest zowel privé als op het werk snel gebeuren. Sport was mijn leven maar plots ging dit niet meer. Ik had geen zin meer in sport en het ging ook steeds moeilijker. Nu kreeg ik de diagnose burn-out. nooit gedacht het te krijgen want dit was voor watjes. Je lichaam is op en wil rusten. Geef het ook zijn rust... Ik vind het moeilijk te aanvaarden...
Al deze fysieke klachten die ik al maanden ervaarde maar negeerde.
Groetjes
Elien
27-01-2023
Reactie:
Hoe is het ju elien?
Anoniem
06-04-2023
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt... (Verhaal 414)
Hoi iedereen,
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt...al een tijdje kamp ik met lichamelijke en psychische klachten. Eigenlijk is dit begonnen na de bevalling van mijn zoontje, paniekaanvallen, angsten etc..
Kreeg oxazepam waar ik niet goed tegen kon, ik reageer sowieso enorm heftig op allerlei medicijnen, supplementen, spiraal, cafeïne. Dus dat gebruik ik allemaal niet meer. Het is een tijdje stukken beter gegaan en toen zes mnd na de bevalling van mijn dochter ging het weer mis...na het drinken van alcohol. Tja dan komen de angsten, paniek weer terug door alles wat ik voel. Hormonen speelde natuurlijk ook een rol, want dat duurt even voordat alles weer normaal is.
Ik kreeg te horen dat ik een burnout had en inmiddels ook een angststoornis. Want ik ben zo gefocust geraakt op mijn lijf, dat ik van elk dingetje aan ga. Waardoor mijn lijf eigenlijk nooit rust krijg. Zo blijf ik een beetje in die vicieuze cirkel en ook steeds zoeken naar andere mogelijke oorzaken, dus veeeel piekeren. Inmiddels is echt alles wel uitgesloten, maar krijg ik soms nog nieuwe klachten erbij waardoor ik weer in de stress schiet. Gelukkig zijn er ook klachten verdwenen en gaat het langzaamaan beter. Maar nu staat het een beetje stil. Denk toch door het piekeren, de wat als gedachten en de zorg voor drie jonge kids. Werken gaat nog niet, dat is nog too much. Ik wandel wel, fotografeer in de natuur, mediteer, doe leuke dingen... Maar er gaat geen dag voorbij zonder klachten. Vaak toch een soort van nerveus, gespannen en pijn in mijn lijf... De ene keer erger dan de andere keer.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe en of het überhaupt ooit over gaat. Dus dan voel ik me machteloos, wanhopig, prikkelbaar etc...
Inmiddels wil ik na vier jaar zo ontzettend graag weer echt leven en zorgeloos genieten en niet iedere ochtend vroeg wakker worden en gelijk die onrust voelen...
Ik november corona gehad en daarna ook echt een flinke terugval.
In ieder geval lucht het al wel op om dit hier te schrijven. Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal een beetje herkent.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt...al een tijdje kamp ik met lichamelijke en psychische klachten. Eigenlijk is dit begonnen na de bevalling van mijn zoontje, paniekaanvallen, angsten etc..
Kreeg oxazepam waar ik niet goed tegen kon, ik reageer sowieso enorm heftig op allerlei medicijnen, supplementen, spiraal, cafeïne. Dus dat gebruik ik allemaal niet meer. Het is een tijdje stukken beter gegaan en toen zes mnd na de bevalling van mijn dochter ging het weer mis...na het drinken van alcohol. Tja dan komen de angsten, paniek weer terug door alles wat ik voel. Hormonen speelde natuurlijk ook een rol, want dat duurt even voordat alles weer normaal is.
Ik kreeg te horen dat ik een burnout had en inmiddels ook een angststoornis. Want ik ben zo gefocust geraakt op mijn lijf, dat ik van elk dingetje aan ga. Waardoor mijn lijf eigenlijk nooit rust krijg. Zo blijf ik een beetje in die vicieuze cirkel en ook steeds zoeken naar andere mogelijke oorzaken, dus veeeel piekeren. Inmiddels is echt alles wel uitgesloten, maar krijg ik soms nog nieuwe klachten erbij waardoor ik weer in de stress schiet. Gelukkig zijn er ook klachten verdwenen en gaat het langzaamaan beter. Maar nu staat het een beetje stil. Denk toch door het piekeren, de wat als gedachten en de zorg voor drie jonge kids. Werken gaat nog niet, dat is nog too much. Ik wandel wel, fotografeer in de natuur, mediteer, doe leuke dingen... Maar er gaat geen dag voorbij zonder klachten. Vaak toch een soort van nerveus, gespannen en pijn in mijn lijf... De ene keer erger dan de andere keer.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe en of het überhaupt ooit over gaat. Dus dan voel ik me machteloos, wanhopig, prikkelbaar etc...
Inmiddels wil ik na vier jaar zo ontzettend graag weer echt leven en zorgeloos genieten en niet iedere ochtend vroeg wakker worden en gelijk die onrust voelen...
Ik november corona gehad en daarna ook echt een flinke terugval.
In ieder geval lucht het al wel op om dit hier te schrijven. Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal een beetje herkent.
Eefje
29-03-2023
laatste reactie: 05-04-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Eefje,
Wat moet dat taai zijn om deze klachten te hebben én jonge kinderen te hebben. Heb zoveel respect voor jou en anderen in zo’n situatie. Ik heb zelf (nog) geen kinderen en vind het al moeilijk.
Herken veel van wat je schrijft! Fysieke klachten, mentale klachten (angst), de machteloosheid en frustratie. Het is echt zo ellendig. Wat doe je al veel goede dingen, zo te lezen. Dat is echt al heel knap.
Ik hoop dat je er wat aan hebt om te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen. Ik leef in elk geval met je mee, veel sterkte!
Wat moet dat taai zijn om deze klachten te hebben én jonge kinderen te hebben. Heb zoveel respect voor jou en anderen in zo’n situatie. Ik heb zelf (nog) geen kinderen en vind het al moeilijk.
Herken veel van wat je schrijft! Fysieke klachten, mentale klachten (angst), de machteloosheid en frustratie. Het is echt zo ellendig. Wat doe je al veel goede dingen, zo te lezen. Dat is echt al heel knap.
Ik hoop dat je er wat aan hebt om te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen. Ik leef in elk geval met je mee, veel sterkte!
Y.
31-03-2023
Reactie:
Hallo allemaal,
Ik heb zoveel lichamelijke klachten benen, armen, maag, darmen, duizelig, migraine , geen kracht , misselijk
Zeg aub dat dit erbij hoort of heb ik extreme klachten en moet ik hier wat mee. De artsen gooien het steeds op overspanning
Ik heb zoveel lichamelijke klachten benen, armen, maag, darmen, duizelig, migraine , geen kracht , misselijk
Zeg aub dat dit erbij hoort of heb ik extreme klachten en moet ik hier wat mee. De artsen gooien het steeds op overspanning
Mia
31-03-2023
Reactie:
Y hoe zit jij in je burn out proces op dit moment zag jou verhaal laatst voorbij komen dat je al grote stappen hebt gemaakt. Lukt alles nog een beetje ..
Ik heb steeds het gevoel dat ik opsta en dan weer val ;(
Ik heb steeds het gevoel dat ik opsta en dan weer val ;(
Maartje
31-03-2023
Reactie:
Hoi mia, in mijn geval heb ik ook al die klachten gehad heb ze nog alleen in het begin toen ik volledig op raakte was de enorme duizeligheid spanningsklachten zwakke benen tintelingen angst noem maar op, op zijn ergst. Bij overspannen b.o gaan ook je hersenen slechter met elkaar comuniceren. Hoelang zit je in je b.o?
Anoniem
01-04-2023
Reactie:
Hoi Maartje,
Klopt het gaat nog wel vooruit, langzaam maar zeker. Op het moment ben ik wel weer veel moe, ‘s ochtends kom ik haast mijn bed niet uit. Dus weer een periode van rustig aan doen. Heb zeker nog ups en downs, alleen zijn ze niet meer zo heel heftig.
Vorige week gebeurde er vanalles wat stress veroorzaakte en dan voelt het weer als een terugval: paniekerig en veel onrust.
Moet daar dan ook echt weer van bijkomen.
Meestal als er een nieuwe maand aanbreekt (zoals vandaag) kijk ik terug op de vorige maand en dan zie ik wel de vooruitgang. Maar als ik per dag kijk lijkt het heeeel langzaam te gaan.
Wat mij vooral heel erg helpt is om positief te proberen te denken, veel aandacht te besteden aan wat wel lukt en minder belang te hechten aan wat (nog) niet lukt. Lukt lang niet altijd hoor en het heeft echt lang geduurd voordat t een beetje lukte. Heel veel oefening..
Wat rot dat je steeds dat opstaan en vallen zo ervaart. Ik hoop dat het bij jou met de tijd ook wat slijt en stabieler wordt. Veel sterkte!
Klopt het gaat nog wel vooruit, langzaam maar zeker. Op het moment ben ik wel weer veel moe, ‘s ochtends kom ik haast mijn bed niet uit. Dus weer een periode van rustig aan doen. Heb zeker nog ups en downs, alleen zijn ze niet meer zo heel heftig.
Vorige week gebeurde er vanalles wat stress veroorzaakte en dan voelt het weer als een terugval: paniekerig en veel onrust.
Moet daar dan ook echt weer van bijkomen.
Meestal als er een nieuwe maand aanbreekt (zoals vandaag) kijk ik terug op de vorige maand en dan zie ik wel de vooruitgang. Maar als ik per dag kijk lijkt het heeeel langzaam te gaan.
Wat mij vooral heel erg helpt is om positief te proberen te denken, veel aandacht te besteden aan wat wel lukt en minder belang te hechten aan wat (nog) niet lukt. Lukt lang niet altijd hoor en het heeft echt lang geduurd voordat t een beetje lukte. Heel veel oefening..
Wat rot dat je steeds dat opstaan en vallen zo ervaart. Ik hoop dat het bij jou met de tijd ook wat slijt en stabieler wordt. Veel sterkte!
Y.
01-04-2023
Reactie:
Hoi anoniem nu vier maanden . De ene dag gaat het beter dan de andere. Heb last van spijsvertering, en me darmen moeilijke stoelgang. Probeer te bewegen waar ik kan maar door die vermoeidheid is dat ook soms killing. Slapen is ook zo lastig
Mia
01-04-2023
Reactie:
Ja positief blijven dat piekeren is ook slopend. Je doet het goed hou vol!!
Helpt medicatie niet tegen die momenten van stress om rustig te blijven
Heb dinsdag een afspraak bij de psychiater twijfel nog steeds over medicatie
Helpt medicatie niet tegen die momenten van stress om rustig te blijven
Heb dinsdag een afspraak bij de psychiater twijfel nog steeds over medicatie
Maartje
01-04-2023
Reactie:
Hoi Maartje,
Medicatie kan je zeker helpen maar kent ook wel veel nadelen. Ik ben begonnen met oxazepam en sertraline (AD) in oktober. Dat was taai, vooral de bijwerkingen. Van de oxazepam ging ik me na een paar weken alleen maar slechter voelen. Van november tm 1 januari bezig geweest om dat af te bouwen. Dat was heel taai, ik lag letterlijk in bed te zweten en trillen van het “afkicken”.
Sertraline werkt voor mij op zich goed. Ik slikte 100mg nu 75mg omdat het beter gaat. Bijwerkingen in t begin ook heel taai en nu nog steeds elke dag darmklachten ervan. Maar het gaf wel veel rust in hoofd en lichaam. Uiteindelijk is het wel maar een hulpmiddel, je moet het herstelwerk nog wel zelf doen.
Kortom medicatie kan je helpen, maar er zitten zeker ook nadelen aan. Wat voor mij het allermeest helpt tegen stress is om het maar gewoon toe te laten en er niet teveel tegen te vechten. En relativeren: oke ik voel me nu slecht, maar ik weet hoe dat komt en dat er niks aan de hand is.
Is wel mega moeilijk!
Medicatie kan je zeker helpen maar kent ook wel veel nadelen. Ik ben begonnen met oxazepam en sertraline (AD) in oktober. Dat was taai, vooral de bijwerkingen. Van de oxazepam ging ik me na een paar weken alleen maar slechter voelen. Van november tm 1 januari bezig geweest om dat af te bouwen. Dat was heel taai, ik lag letterlijk in bed te zweten en trillen van het “afkicken”.
Sertraline werkt voor mij op zich goed. Ik slikte 100mg nu 75mg omdat het beter gaat. Bijwerkingen in t begin ook heel taai en nu nog steeds elke dag darmklachten ervan. Maar het gaf wel veel rust in hoofd en lichaam. Uiteindelijk is het wel maar een hulpmiddel, je moet het herstelwerk nog wel zelf doen.
Kortom medicatie kan je helpen, maar er zitten zeker ook nadelen aan. Wat voor mij het allermeest helpt tegen stress is om het maar gewoon toe te laten en er niet teveel tegen te vechten. En relativeren: oke ik voel me nu slecht, maar ik weet hoe dat komt en dat er niks aan de hand is.
Is wel mega moeilijk!
Maartje
05-04-2023
Honderdduizend ballen hoog houden (Verhaal 415)
We vinden het tegenwoordig heel normaal om honderdduizend ballen hoog te houden; een carrière, gezin, sporten, studeren, een druk sociaal leven. Maar zeg nou eerlijk: wie kan dat nou echt?
Hardop zeggen dat het niet zo goed met je gaat, dat je de (werk)druk niet meer aan kunt of dat het allemaal teveel is. Veel mensen kunnen of durven dat niet.
Burnout is een steeds groter wordend probleem, ruim 1,3 miljoen mensen in Nederland kampen met een burnout. Jong, oud, met of zonder carrière, het kan iedereen overkomen.
Maar niet iedereen durft er over te praten of te erkennen dat het zover is gekomen.
In een nieuw NPO tvprogramma maken we dit wel bespreekbaar en bieden we jou letterlijk de ruimte.
Herken jij jezelf of bijvoorbeeld je partner in bovenstaande?
Dan gaan wij graag in gesprek met jou, uiteraard geheel vrijblijvend.
Stuur een mailtje naar oproep@icp.nl en we nemen contact met jou op.
Hardop zeggen dat het niet zo goed met je gaat, dat je de (werk)druk niet meer aan kunt of dat het allemaal teveel is. Veel mensen kunnen of durven dat niet.
Burnout is een steeds groter wordend probleem, ruim 1,3 miljoen mensen in Nederland kampen met een burnout. Jong, oud, met of zonder carrière, het kan iedereen overkomen.
Maar niet iedereen durft er over te praten of te erkennen dat het zover is gekomen.
In een nieuw NPO tvprogramma maken we dit wel bespreekbaar en bieden we jou letterlijk de ruimte.
Herken jij jezelf of bijvoorbeeld je partner in bovenstaande?
Dan gaan wij graag in gesprek met jou, uiteraard geheel vrijblijvend.
Stuur een mailtje naar oproep@icp.nl en we nemen contact met jou op.
Amarens
30-03-2023
laatste reactie: 04-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Even opletten, niet 1,3 miljoen Nederlanders kampen met een BURNOUT, ze hebben burnout klachten. Dat is een heeeeel groot verschil. Burnout klachten kan zoiets simpels zijn als af en toe een hartslag die niet klopt, of erg moe zijn voor langere tijd, of dingen sneller vergeten. Een burnout is een hel waarbij je zenuwstelsel compleet in overdrive is, je angst torenhoog zonder goede reden waardoor licht en geluiden niet te verdragen zijn, je niet goed eten kan verwerken en je soms totaal niet kan slapen (er zijn mensen die 3-4 dagen NUL uren kunnen slapen). Een ernstige burnout is een HEL. Compleet anders dan burnout klachten.
Taco
04-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wil niet zo de rest van mijn leven doorgaan (Verhaal 412)
Ik zit al anderhalf jaar in mijn burnout maar voelde maar daarvoor ook al zeker twee jaar heel slecht. Maar ging gewoon door terwijl het eigenlijk niet meer ging. Tot op een dag de klap kwam en het echt niet meer ging en ik me ziek moest melden. Eigenwijs als ik was ging ik weer vrij snel reïntegreren met als gevolg dat ik me een jaar later weer ziek moest melden. De klok tikt langzaam weg en ik ga naar de twee jaar toe en dan komt uiteraard het UWV om de hoek kijken.
Nu leek het de laatste tijd wat beter te gaan, maar sinds twee weken lijk ik wel helemaal terug bij af te zijn. Klachten stapelen zich weer op, van droge mond tot maag- en darmklachten en van oorsuizen tot veel slijm in keel. Ontzettend moe en negatieve gevoelens.
Herkent iemand dit patroon ? Ik word er gek van omdat ik er niet achter kom wat nu de triggers zijn. Ik ben alleenstaande vader en maak me zorgen om de financiële situatie als ik straks echt bij het UWV aan moet kloppen. Helpt natuurlijk ook allemaal niet mee. Hebben mensen hier ervaring mee.
Snap ook niks meer van mezelf. Het ene moment heb ik plezier met mijn dochtertje en een paar dagen later lig ik radeloos op de bank te janken. En ik doe het nu rustig aan, het is niet dat ik mezelf overbelast. Het is in iedergeval om gek van te worden. Ik heb ook PDS en soms denk ik dat de oorzaak daar te zoeken is, maar kan me dan ook weer niet voorstellen dat je zo de weg kwijt kunt raken van PDS.
Ik hoop dat er mensen zijn die iets herkennen van mijn verhaal en willen reageren. Ik ben radeloos en wil niet zo de rest van mijn leven doorgaan.
Nu leek het de laatste tijd wat beter te gaan, maar sinds twee weken lijk ik wel helemaal terug bij af te zijn. Klachten stapelen zich weer op, van droge mond tot maag- en darmklachten en van oorsuizen tot veel slijm in keel. Ontzettend moe en negatieve gevoelens.
Herkent iemand dit patroon ? Ik word er gek van omdat ik er niet achter kom wat nu de triggers zijn. Ik ben alleenstaande vader en maak me zorgen om de financiële situatie als ik straks echt bij het UWV aan moet kloppen. Helpt natuurlijk ook allemaal niet mee. Hebben mensen hier ervaring mee.
Snap ook niks meer van mezelf. Het ene moment heb ik plezier met mijn dochtertje en een paar dagen later lig ik radeloos op de bank te janken. En ik doe het nu rustig aan, het is niet dat ik mezelf overbelast. Het is in iedergeval om gek van te worden. Ik heb ook PDS en soms denk ik dat de oorzaak daar te zoeken is, maar kan me dan ook weer niet voorstellen dat je zo de weg kwijt kunt raken van PDS.
Ik hoop dat er mensen zijn die iets herkennen van mijn verhaal en willen reageren. Ik ben radeloos en wil niet zo de rest van mijn leven doorgaan.
Michel
27-03-2023
laatste reactie: 04-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Michel,
Allereerst vind ik het rot voor je dat je in deze situatie zit, en de zorgen die je noemt vind ik heel begrijpelijk.
Ik heb niet met alles wat je schrijft erkenning, maar wel het stukje PDS. Ik vraag me ook vaak af wat de wisselwerking tussen BO en PDS is, en hoe het elkaar beïnvloedt.
Je wisselende stemmingen herken ik ook. Ik kan ook energiek en positief zijn en me het volgende moment weer heel slecht voelen. Om gek van te worden.
Ik denk zelf, als ik je verhaal zo lees, dat je toch echt nog veel tijd nodig hebt. Als je voordat je BO raakte al zo lang over je grenzen heen ging, lijkt me dat de hersteltijd ook langer wordt.
Ben zelf vrij ‘plotseling’ BO geraakt na een aantal ingrijpende gebeurtenissen. Huisarts en bedrijfsarts dachten dat het met een week of 12 wel beter zou gaan. Ben nu 10 maanden verder en ik ben er ook echt nog niet. Kortom, ik denk dat de signalen die je beschrijft aangeven dat je lichaam nog volop aan het herstellen is.
Het is ontzettend frustrerend om het begrip in jezelf soms kwijt te zijn. Hoop dat het je steunt om te weten dat je daarin niet de enige bent! Ik ben mezelf een tijdje zelfs helemaal kwijt geweest en nu gaat het langzaamaan steeds beter.
Hoop je hiermee een beetje geholpen te hebben.
Allereerst vind ik het rot voor je dat je in deze situatie zit, en de zorgen die je noemt vind ik heel begrijpelijk.
Ik heb niet met alles wat je schrijft erkenning, maar wel het stukje PDS. Ik vraag me ook vaak af wat de wisselwerking tussen BO en PDS is, en hoe het elkaar beïnvloedt.
Je wisselende stemmingen herken ik ook. Ik kan ook energiek en positief zijn en me het volgende moment weer heel slecht voelen. Om gek van te worden.
Ik denk zelf, als ik je verhaal zo lees, dat je toch echt nog veel tijd nodig hebt. Als je voordat je BO raakte al zo lang over je grenzen heen ging, lijkt me dat de hersteltijd ook langer wordt.
Ben zelf vrij ‘plotseling’ BO geraakt na een aantal ingrijpende gebeurtenissen. Huisarts en bedrijfsarts dachten dat het met een week of 12 wel beter zou gaan. Ben nu 10 maanden verder en ik ben er ook echt nog niet. Kortom, ik denk dat de signalen die je beschrijft aangeven dat je lichaam nog volop aan het herstellen is.
Het is ontzettend frustrerend om het begrip in jezelf soms kwijt te zijn. Hoop dat het je steunt om te weten dat je daarin niet de enige bent! Ik ben mezelf een tijdje zelfs helemaal kwijt geweest en nu gaat het langzaamaan steeds beter.
Hoop je hiermee een beetje geholpen te hebben.
Y.
28-03-2023
Reactie:
Ik heb geen context dus het is maar een wilde gok, maar misschien is ASS (autisme) een factor? Ik zit momenteel al een jaar aan de kant en voel me nog even slecht als de dag dat ik uitviel.
Nu blijkt dat ik ASS heb waarbij de normale BO behandeling niet effectief is.
Hoe dan ook ga je sowieso nog steeds over je grenzen zelfs al besef je het niet. Depressie gaat ook hand in hand met langdurige BO's wat je mood swings kan verklaren.
Nu blijkt dat ik ASS heb waarbij de normale BO behandeling niet effectief is.
Hoe dan ook ga je sowieso nog steeds over je grenzen zelfs al besef je het niet. Depressie gaat ook hand in hand met langdurige BO's wat je mood swings kan verklaren.
Lennie
28-03-2023
Reactie:
Wat naar dat je als alleenstaande vader die druk extra voelt. Ook ik herken die schommelingen, heel erg zelfs. Terugkijkend is het eigenlijk zo dat de goede dagen steeds beter zijn geworden (voel me soms super nu) en in aantal zijn toegenomen, maar er blijven ook slechte en dat blijft heftig. Dan kunnen klachten er ineens weer in alle hevigheid zijn en is mijn manier van denken direct weer 180% anders. Het helpt mij om te accepteren dat het er nog bijhoort, me vooral op het eerste te richten (steeds meer goede dagen en ik kan steeds meer). Inmiddels schud ik het iets makkelijker van me af door eht te accepteren en daardoor duurt het ook minder lang. Maar het blijft moeilijk.
Voor mij komt het UWV ook dichterbij nu ik in mijn tweede ziektejaar zit. Ook daarin merk ik dat wanneer ik me goed voel, ik me er weinig zorgen om maak. Maar wanneer ik me slecht voel, maak ik me daar ook veel zorgen om. Ik probeer het niet teveel toe te laten, kan er toch weinig mee. Probeer afleiding te zoeken enzo… En rationeel weet ik dat er ook dan wel weer een oplossing is. Maar ik heb een werkende partner dus dat is ook iets makkelijker praten.
Het komt goed maar feit is dat het ene lange weg is..
Voor mij komt het UWV ook dichterbij nu ik in mijn tweede ziektejaar zit. Ook daarin merk ik dat wanneer ik me goed voel, ik me er weinig zorgen om maak. Maar wanneer ik me slecht voel, maak ik me daar ook veel zorgen om. Ik probeer het niet teveel toe te laten, kan er toch weinig mee. Probeer afleiding te zoeken enzo… En rationeel weet ik dat er ook dan wel weer een oplossing is. Maar ik heb een werkende partner dus dat is ook iets makkelijker praten.
Het komt goed maar feit is dat het ene lange weg is..
M.
04-04-2023
Mijn burnout ervaring (Verhaal 273)
Bijna een jaar zit ik thuis vanwege een burnout. Ik zou het fijn vinden om contact te hebben met mensen die begrijpen hoe het is om doorheen te gaan. Al een hele lange periode negeerde ik mijn hoofdpijn en vermoeidheid tot ik ernstig belemmerd werd door paniekaanvallen. Ik ging door een periode van langdurige stress en spanning. Zowel werk als prive werd het mij te veel. Het beëindigen van mijn ongezonde relatie was de beste keuze die ik voor mijzelf kon maken. Aan de andere kant verloor ik mijn veilige woonplek en lieve contacten. Paar dagen later werd mij verteld dat ik niet terug kon komen op mijn werk.. geen contractverlenging. Mijn hele toekomstbeeld werd blanco. Sindsdien werd mijn burnout erger. Extreem moe, de ergste hoofdpijn, angstig, paniekerig, onwerkelijk gevoel, alles ging met moeite en spanning, autorijden wil voor geen meter, niet alleen weg durven, somber gevoel.
Het ergste vind ik het gevoel dat ik gek begin te worden.
Ik krijg hulp van een psycholoog om oude spanningen te verwerken, volg het zelf hulpprogramma van Camp Burnout en lees het boek Overprikkeld Brein. Dit helpt mij mezelf beter begrijpen en mijn burnout meer te accepteren.
Ik vind het erg moeilijk om geen stip op de horizon te hebben wanneer ik volledig hersteld zal zijn. De ene dag denk ik dat ik grip op de zaak heb en de andere dag snap ik er weer geen kloot van. Het ene moment zou ik dolgraag weer aan het werk willen en het andere moment breekt het zweet me uit bij alleen al de gedachte. Ontzettend wiebelig.
De frustratie dat het niet goed komt loopt zo nu en dan hoog op afgewisseld met hoop dat mijn leven op een dag weer normaal zal zijn.
Bedankt voor het lezen van mijn burnout ervaring. Veel succes met eigen herstel!
Het ergste vind ik het gevoel dat ik gek begin te worden.
Ik krijg hulp van een psycholoog om oude spanningen te verwerken, volg het zelf hulpprogramma van Camp Burnout en lees het boek Overprikkeld Brein. Dit helpt mij mezelf beter begrijpen en mijn burnout meer te accepteren.
Ik vind het erg moeilijk om geen stip op de horizon te hebben wanneer ik volledig hersteld zal zijn. De ene dag denk ik dat ik grip op de zaak heb en de andere dag snap ik er weer geen kloot van. Het ene moment zou ik dolgraag weer aan het werk willen en het andere moment breekt het zweet me uit bij alleen al de gedachte. Ontzettend wiebelig.
De frustratie dat het niet goed komt loopt zo nu en dan hoog op afgewisseld met hoop dat mijn leven op een dag weer normaal zal zijn.
Bedankt voor het lezen van mijn burnout ervaring. Veel succes met eigen herstel!
Meeuwis
29-09-2022
laatste reactie: 02-04-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik vind het ook erg lang duren. Heb ook alle signalen van mijn lichaam te lang genegeerd. Van de een op de andere dag ging bij mij het hele systeem uit. Ik werd zwaar overprikkeld. (Ben ook het boek overprikkeld brein aan't lezen) nog steeds intens moe worden van de kleine inspanningen zoals het huis opruimen, of te lang wandelen haal maximaal 45 min maar wel met klachten. Wat zijn joun klachten? Ik vraag me soms ook af of het wel goed komt, ben bang dat het soms zo blijft.
Anoniem
29-09-2022
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal. Ik was weer gedeelte aan het werk maar zit sinds deze week weer thuis. Wat een ellende. Waarschijnlijk te snel weer aan het werk gegaan. De klachten komen deels terug. De spanning zit bij mij met name in mijn nek/hals/keel. Alles in dit gebied staat onder spanning. Ook veel tintelingen in mijn gezicht. Deze tintelingen heb ik overigens ook in mijn armen en benen. Hoe lang moet ik nu thuis blijven van mijn werk? Wat is jullie ervaring hierin?
Inge
29-09-2022
Reactie:
@ Anoniem en Inge
Fijn om jullie reacties te lezen! Ik heb inderdaad ook momenten dat ik me niet kan voorstellen hoe ik hier ooit weer uit kom. Ik heb gelukkig ook contact met iemand die heel goed uit het proces is gekomen en als een 2.0 versie van zichzelf alles weer aan kan! Ook lang geduurd maar ziet het nu als een positieve verandering. Daar haal ik weer hoop uit.
Op de vraag wat mijn klachten zijn: het rijtje klachten die ik in bovenstaande tekst opsomde wisselen met elkaar af. De spanningshoofdpijn is wel het vaakst aanwezig samen met onrustige gedachten en gewoon een afwezig raar gevoel die ik niet zo goed kan omschrijven. Verder merk ik dat ik door de klachten niet lang kan boek lezen (serie kijken lukt wel weer thank god), ik durf niet goed alleen op pad te gaan, autorijden voelt als een achtbaan, kan weinig prikkels tegelijk hebben, als ik druk of spanning ervaar word ik snel angstig, gewoonweg niet normaal voelen, overal tegenop zien. Nou zo kan ik nog wel even doorgaan... 😅 Alles wat ik doe gaat bij mij idd ook altijd met klachten.
Wat vervelend die tintelingen! Met werk was ik ook weer begonnen. Ook te vroeg. Enorme tegenvaller. Opbouwen lukte niet en zat nog veel te veel spanning bij incl het reizen. Wanneer weer beginnen met werk vind ik ook een lastige.
Heb je misschien het idee dat je te snel in uren bent gaan opbouwen of dat er taken bij zaten die nog te veel van je hebben gevraagd? Heb je hier begeleiding in gekregen?
Mijn ervaring is dat ik te graag wilde maar veel beter naar mijn lichaam had te luisteren.. ik accepteerde mijn burnout ook nog niet volledig. Hoe zit dat bij jou?
Ik probeer maar te denken dat werk niet het belangrijkste is en je het beste niet te ver vooruit kan kijken.
Fijn om jullie reacties te lezen! Ik heb inderdaad ook momenten dat ik me niet kan voorstellen hoe ik hier ooit weer uit kom. Ik heb gelukkig ook contact met iemand die heel goed uit het proces is gekomen en als een 2.0 versie van zichzelf alles weer aan kan! Ook lang geduurd maar ziet het nu als een positieve verandering. Daar haal ik weer hoop uit.
Op de vraag wat mijn klachten zijn: het rijtje klachten die ik in bovenstaande tekst opsomde wisselen met elkaar af. De spanningshoofdpijn is wel het vaakst aanwezig samen met onrustige gedachten en gewoon een afwezig raar gevoel die ik niet zo goed kan omschrijven. Verder merk ik dat ik door de klachten niet lang kan boek lezen (serie kijken lukt wel weer thank god), ik durf niet goed alleen op pad te gaan, autorijden voelt als een achtbaan, kan weinig prikkels tegelijk hebben, als ik druk of spanning ervaar word ik snel angstig, gewoonweg niet normaal voelen, overal tegenop zien. Nou zo kan ik nog wel even doorgaan... 😅 Alles wat ik doe gaat bij mij idd ook altijd met klachten.
Wat vervelend die tintelingen! Met werk was ik ook weer begonnen. Ook te vroeg. Enorme tegenvaller. Opbouwen lukte niet en zat nog veel te veel spanning bij incl het reizen. Wanneer weer beginnen met werk vind ik ook een lastige.
Heb je misschien het idee dat je te snel in uren bent gaan opbouwen of dat er taken bij zaten die nog te veel van je hebben gevraagd? Heb je hier begeleiding in gekregen?
Mijn ervaring is dat ik te graag wilde maar veel beter naar mijn lichaam had te luisteren.. ik accepteerde mijn burnout ook nog niet volledig. Hoe zit dat bij jou?
Ik probeer maar te denken dat werk niet het belangrijkste is en je het beste niet te ver vooruit kan kijken.
Meeuwis
30-09-2022
Reactie:
Zit er ook al meer dan een jaar in. Was mijn werk aan het opbouwen maar toen vreselijke terugslag en weer volledig ziek moeten melden. Sommige dagen gaat het redelijk, maar andere dagen is een hel met heel veel lichamelijke klachten en gepieker. Om gek van te worden. Vraag me ook vaak af of ik hier ooit nog uit ga komen. Werkgever begint nu ook druk uit te oefenen wat het herstel ook niet echt bevordert. Krijg hierdoor het gevoel dat de tijd begint te dringen. Wil ook het liefste gewoon aan het werk en me weer beter voelen, maar wil maar niet lukken.
Bert
02-10-2022
Reactie:
Hoi Bert,
Ik herken deze "valkuil" na 7 maanden thuis weer begonnen met arbeidstherapie eesrt 2 uurtje daarna 4 enz.
In maart weer fulltime begonnen hoewel ik nog steeds vermoeid was maar ik was het zat en wilde gewoon werken.
De vermoeidheid werd steeds erger en kwam weer ziek thuis te zitten, bleek na bloedonderzoek een erg laag vitamine D te hebben.
Omdat een laag vitamine D ook uitputting, angstaanvallen, duizelig, spierkrampen, geen energie enz . veroorzaakt viel ik ook weer terug in de burnout.
Laat je dus niet "pushen" door andere en begin weer niet te snel met werk anders kan het nog erger terug komen.
Ik herken deze "valkuil" na 7 maanden thuis weer begonnen met arbeidstherapie eesrt 2 uurtje daarna 4 enz.
In maart weer fulltime begonnen hoewel ik nog steeds vermoeid was maar ik was het zat en wilde gewoon werken.
De vermoeidheid werd steeds erger en kwam weer ziek thuis te zitten, bleek na bloedonderzoek een erg laag vitamine D te hebben.
Omdat een laag vitamine D ook uitputting, angstaanvallen, duizelig, spierkrampen, geen energie enz . veroorzaakt viel ik ook weer terug in de burnout.
Laat je dus niet "pushen" door andere en begin weer niet te snel met werk anders kan het nog erger terug komen.
e
07-10-2022
Reactie:
Hey e, de huisarts wilde bij mij bloedonderzoek in juli niet eens vitamines checken. Zo irritant als ik het zo lees. Je moet alleen NOOIT door je vermoeidheid doorduwen, zeker als je merkt dat het erger wordt moet je weer uren afbouwen. Ik slik multivit, B12, D3 en wat andere dingen puur uit voorzorg.
Taco
12-10-2022
Reactie:
Herkenbaar maar ik ben gestopt met nr dokters te lopen want zij weten het ook niet. Vooral wat je zegt het gevoel krijgen dat je gek wordt heb ik ook. Dat is zo moeilijk uit te leggen....doktors snapoen dat niet want volgens het boekje bestaat dat niet. Het ergste bij mij is smorgens daarom sta ik altijd vroeg op dat mijn man en zoon dat niet zien. Ik loop te ijberen tot ik me beter voel, wat meestal na een uurtje ofz ook gebeurd.
Anoniem
02-04-2023
Pijnlijk vermoeide ogen (Verhaal 347)
Wie herkent deze klacht?? Naast tig andere klachten heb ik sinds 2 maanden pijnlijk vermoeide ogen. Waarna sinds 1 maand zodra ik m'n ogen sluit- lichtflitsen en zie ik allerlei cirkels heen en weer schieten. Oogarts geweest maar het onderzoek liet geen afwijking zien. Ik kan hier weinig over vinden.
Wie herkent dit? Ik kan hierdoor niet slapen en ben mentaal uitgeput.
Wie herkent dit? Ik kan hierdoor niet slapen en ben mentaal uitgeput.
Ansolina
16-01-2023
laatste reactie: 01-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi, dit heb ik ook maar doe nou dagelijks oogontspanningsoefeningen, bij het opstaan en voor het slapen gaan. Merk dat mijn ogen wat rustiger worden. Ik had ook veel te veel schermtijd, zit zo 3 a 4 u per dag naar mn scherm te kijken.
Ik merk dat door buitensporten mn ogen verbeteren. Hoewel ik enorm moet uitkijken dat ik niet over mijn grenzen heen ga.
De oogoefeningen die ik doe zijn van Volzicht, misschien interessant voor je.
Ik merk dat door buitensporten mn ogen verbeteren. Hoewel ik enorm moet uitkijken dat ik niet over mijn grenzen heen ga.
De oogoefeningen die ik doe zijn van Volzicht, misschien interessant voor je.
Arend
03-02-2023
Reactie:
Hoi arend, heb je niet een tijdje geleden ook al.je verhaal.hier op gedeeld? Hoe is et nu met je.
Anoniem
19-02-2023
Reactie:
Hi arend
Hoelang heb jij deze klachten al? Ik maak mij met name zorgen om de tig schietende lichtflitsen/patronen stroboscoop in mijn gezichtsveld wanneer ik mijn ogen sluit. Dit gaat de ganse nacht door totdat ik m'n ogen open. Is dit ook herkenbaar? Ik zal een op de site kijken voor oefeningen.
Hoelang heb jij deze klachten al? Ik maak mij met name zorgen om de tig schietende lichtflitsen/patronen stroboscoop in mijn gezichtsveld wanneer ik mijn ogen sluit. Dit gaat de ganse nacht door totdat ik m'n ogen open. Is dit ook herkenbaar? Ik zal een op de site kijken voor oefeningen.
Ansolina
26-02-2023
Reactie:
hoi, fases met helderheid en rust in het hoofd wisselen zich af met fases van continue breinmist en overprikkeling. Ik heb mijzelf aangeleerd om niet te veel meer te focussen op de negatieve fases en het erover praten tot een minimum te beperken. Als mensen vragen hoe het gaat antwoord ik goed. Wat je denkt en wat je uitspreekt beïnvloedt je geestelijke en lichamelijke toestand.
Elke dag beginnen met uitspreken waar je dankbaar voor bent.
Minder TV/Iphone en meer lezen.
En: heel veel hersenmist en andere neurologische klachten houden verband met je voedingspatroon. We krijgen allemaal teveel binnen wat niet goed voor ons is (zware metalen, E-nummers bewerkt voedsel etc). Ik kwam via een oud-collega op het spoor van Anthony William, een medisch medium. Verdiep je er maar es in. Zijn aanpak komt er op neer dat je supergezond gaat eten (o.a. bleekselderijsap op de nuchtere maag) en dat je voedingsmiddelen die de virusbelasting in je lichaam aanwakkeren vermijdt (eieren, zuivel, gluten). Ik ben hier nu ruim 2 weken mee bezig en merk al meer helderheid en rust.
Sterkte iedereen!!
Elke dag beginnen met uitspreken waar je dankbaar voor bent.
Minder TV/Iphone en meer lezen.
En: heel veel hersenmist en andere neurologische klachten houden verband met je voedingspatroon. We krijgen allemaal teveel binnen wat niet goed voor ons is (zware metalen, E-nummers bewerkt voedsel etc). Ik kwam via een oud-collega op het spoor van Anthony William, een medisch medium. Verdiep je er maar es in. Zijn aanpak komt er op neer dat je supergezond gaat eten (o.a. bleekselderijsap op de nuchtere maag) en dat je voedingsmiddelen die de virusbelasting in je lichaam aanwakkeren vermijdt (eieren, zuivel, gluten). Ik ben hier nu ruim 2 weken mee bezig en merk al meer helderheid en rust.
Sterkte iedereen!!
Arend
28-03-2023
Reactie:
Ik lees hier: lichtflitsen/patronen stroboscoop. Dit kan ook door migraine komen. Google maar eens een keertje.
Anoniem
01-04-2023
Verbaasd dat ik nog rechtop sta (Verhaal 336)
Ik weet het niet meer sta verbaasd dat ik nog rechtop sta. Hoelang hou ik het nog vol?
Mijn vriend en ik kennen elkaar vanaf november 2006. De relatie is erg turbulent geweest. Veel andere vriendinnen nam hij er tussen en ik had inmiddels ook weer een andere relatie en dan smeekte hij weer of ik terug kwam en ik smolt weer voor hem. Tot 2010 mijn vader werd ongeneeslijk ziek en hij gooide mijn spullen bij mijn ouders neer en woonde ineens weer thuis. Dat ging ook niet goed en besloot zelf wat te gaan huren maar nog voordat ik de sleutel kreeg kwamen mijn vriend en ik weer bij elkaar. Vanaf 2011 werd het beter en dacht dat we elke storm konden doorstaan. Tot hij in oktober 2020 heel raar gedrag vertoont en zelfs s nachts niet meer thuis kwam. Ik ging kapot wou niemand in mijn omgeving ermee lastig vallen en bleef leuk toen na de buiten wereld. Hij lachte alles weg werd kwaad op mij kwam nachten niet thuis. Telkens zij hij dat hij bij vrienden sliep en er niks aan de hand was. Ik ging kapot deed steeds meer mijn best deed poes lief naar hem terwijl ik van binnen kapot ging. Sinterklaas avond kwam het verhaal eruit hij zwom veel was een vrouw op het zwembad tegen gekomen en verliefd geworden. Maar zij was paranormaal en had hem betoverd meende hij. Hij moest daar nog wat spullen ophalen en dan zou het klaar zijn. Wat denk je weer een nacht niet thuis ik ging kapot ze had hem weer opnieuw betoverd zegt hij. Maar we zouden weer voor elkaar gaan hij wou geen relatie therapie. Ik dacht hup en door maar wat is dat mij tegen gevallen.
Ik zit gevangen in mijn eigen hoofd ik voel me nu de schuldige dat de relatie niet meer lekker loopt. Na 2 jaar ik heb nog erg veel moeite met intiem zijn. Hij heeft mij in die tijd meerdere malen verteld wat ze wel niet allemaal deden en hoe geweldig dat was. Telkens als hij mij aanraakt bevries ik schaam me voor me lijf omdat ik steviger ben als zij. Ik kan het niet wil liever alleen zijn dat samen wat met hem doen. Ben heel gesloten naar hem komt waarschijnlijk ook dat ik voor zijn affaire in zijn e mail en telefoon kon en na die tijd is alles afgeschermd. Hij zit veel op zijn telefoon dat maakt mij erg onzeker. Nu heeft hij weer rare praat ik ben erg bang en ben bijna 36 ik wil rust. Ik zit te overwegen om te stoppen met de relatie. Deze week heeft hij het allemaal over draagmoederschap. Wij hebben geen kinderen bewust ik wil dat niet. maar hij heeft het erover wil jij geen kind daar hoef jij dan niks voor te doen wil jij geen gezin. Nee ik wil dat niet onze relatie is daar veel te labiel voor en heb geen kinderwens. Hij gaat zelfs uitzoeken wanneer een vrouw het meest vruchtbaar is.
Dan begint hij weer over ontharen dan laat ik dat wel bij andere vrouwen doen die dat wel graag doen.
Hij heeft het erover dat hij onverwaardeljjk van mij houdt en dat we anders wel een open relatie kunnen nemen dat hij buiten de deur seks heeft want hij heeft ook zo zijn behoeftes en hoeft hij er mij niet meer mee lastig te vallen. Ik werd hier zo kwaad om ik zou niks liever willen als intiem zijn met mijn partner maar door zijn rare houding krijg ik steeds meer afkeer van hem . Vind hem eng en vies. Praten lukt niet hij kraamt alleen maar onzin uit er komt niks zinnigs uit. Een kind heeft nog meer verstand. Ik stel continu mijn eigen kwetsbaar op. Praat vanuit mijn hart maar hij draait eromheen. Zo deed hij dat 2 jaar geleden ook met zijn affaire.
Niemand weet dit ik heb momenteel ook de volledige zorg van mijn moeder. Met haar kan ik dit nu ook niet bespreken ze heeft ernstige hartklachten die ze nu nog aan het onderzoeken zijn. Mijn zwager is terminaal. Wil nergens aankloppen met mijn problemen. Wil het ook niet laten blijken zeker niet aan mijn moeder bang dat het dadelijk nog gevolgen heeft met haar hart.
Maar wat zouden jullie doen er nog voor vechten of je eigen leven gaan lijden
Mijn vriend en ik kennen elkaar vanaf november 2006. De relatie is erg turbulent geweest. Veel andere vriendinnen nam hij er tussen en ik had inmiddels ook weer een andere relatie en dan smeekte hij weer of ik terug kwam en ik smolt weer voor hem. Tot 2010 mijn vader werd ongeneeslijk ziek en hij gooide mijn spullen bij mijn ouders neer en woonde ineens weer thuis. Dat ging ook niet goed en besloot zelf wat te gaan huren maar nog voordat ik de sleutel kreeg kwamen mijn vriend en ik weer bij elkaar. Vanaf 2011 werd het beter en dacht dat we elke storm konden doorstaan. Tot hij in oktober 2020 heel raar gedrag vertoont en zelfs s nachts niet meer thuis kwam. Ik ging kapot wou niemand in mijn omgeving ermee lastig vallen en bleef leuk toen na de buiten wereld. Hij lachte alles weg werd kwaad op mij kwam nachten niet thuis. Telkens zij hij dat hij bij vrienden sliep en er niks aan de hand was. Ik ging kapot deed steeds meer mijn best deed poes lief naar hem terwijl ik van binnen kapot ging. Sinterklaas avond kwam het verhaal eruit hij zwom veel was een vrouw op het zwembad tegen gekomen en verliefd geworden. Maar zij was paranormaal en had hem betoverd meende hij. Hij moest daar nog wat spullen ophalen en dan zou het klaar zijn. Wat denk je weer een nacht niet thuis ik ging kapot ze had hem weer opnieuw betoverd zegt hij. Maar we zouden weer voor elkaar gaan hij wou geen relatie therapie. Ik dacht hup en door maar wat is dat mij tegen gevallen.
Ik zit gevangen in mijn eigen hoofd ik voel me nu de schuldige dat de relatie niet meer lekker loopt. Na 2 jaar ik heb nog erg veel moeite met intiem zijn. Hij heeft mij in die tijd meerdere malen verteld wat ze wel niet allemaal deden en hoe geweldig dat was. Telkens als hij mij aanraakt bevries ik schaam me voor me lijf omdat ik steviger ben als zij. Ik kan het niet wil liever alleen zijn dat samen wat met hem doen. Ben heel gesloten naar hem komt waarschijnlijk ook dat ik voor zijn affaire in zijn e mail en telefoon kon en na die tijd is alles afgeschermd. Hij zit veel op zijn telefoon dat maakt mij erg onzeker. Nu heeft hij weer rare praat ik ben erg bang en ben bijna 36 ik wil rust. Ik zit te overwegen om te stoppen met de relatie. Deze week heeft hij het allemaal over draagmoederschap. Wij hebben geen kinderen bewust ik wil dat niet. maar hij heeft het erover wil jij geen kind daar hoef jij dan niks voor te doen wil jij geen gezin. Nee ik wil dat niet onze relatie is daar veel te labiel voor en heb geen kinderwens. Hij gaat zelfs uitzoeken wanneer een vrouw het meest vruchtbaar is.
Dan begint hij weer over ontharen dan laat ik dat wel bij andere vrouwen doen die dat wel graag doen.
Hij heeft het erover dat hij onverwaardeljjk van mij houdt en dat we anders wel een open relatie kunnen nemen dat hij buiten de deur seks heeft want hij heeft ook zo zijn behoeftes en hoeft hij er mij niet meer mee lastig te vallen. Ik werd hier zo kwaad om ik zou niks liever willen als intiem zijn met mijn partner maar door zijn rare houding krijg ik steeds meer afkeer van hem . Vind hem eng en vies. Praten lukt niet hij kraamt alleen maar onzin uit er komt niks zinnigs uit. Een kind heeft nog meer verstand. Ik stel continu mijn eigen kwetsbaar op. Praat vanuit mijn hart maar hij draait eromheen. Zo deed hij dat 2 jaar geleden ook met zijn affaire.
Niemand weet dit ik heb momenteel ook de volledige zorg van mijn moeder. Met haar kan ik dit nu ook niet bespreken ze heeft ernstige hartklachten die ze nu nog aan het onderzoeken zijn. Mijn zwager is terminaal. Wil nergens aankloppen met mijn problemen. Wil het ook niet laten blijken zeker niet aan mijn moeder bang dat het dadelijk nog gevolgen heeft met haar hart.
Maar wat zouden jullie doen er nog voor vechten of je eigen leven gaan lijden
Bianca
31-12-2022
laatste reactie: 01-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Meid wat maak je het allemaal moeilijk voor jezelf. Stop met die vent, ga in je eentje verder. Dat zal je veel rust geven. Ff doorbijten dit keer in de lastige fase van alleen zijn en niet teruggaan.
Anoniem
01-01-2023
Reactie:
Je weet zelf ook dat dit niet hoort in een relatie. Waarom zou je jezelf dat allemaal aan willen doen. Als ik jou was zou ik stoppen en op therapie gaan, ook al is het ergens voor je een hele moeilijke keuze. Je hoort gelukkig te zijn en je zegt zelf dat je je rust wilt. Ga er dan ook voor je zult ooit wel weer de juiste tegenkomen
Anoniem
01-01-2023
Reactie:
Hoi Bianca. Ik kan heel kort en bondig zijn. Jij hebt een ras echte narcist te pakken. Daar komen al jouw problemen vandaan! Wil jij jezelf redden en daarmee een gelukkig leven gunnen? Dan zou ik hem maar als de bliksem uit je leven bannen. Paar weken huilen, en ik beloof je, je zult gelukkiger zijn dan ooit tevoren!
Anoniem
11-01-2023
Reactie:
Dump die gast.
Neem een nieuwe grote sterke vriend die hem eruit knikkert als hij weer eens langskomt.
Neem een nieuwe grote sterke vriend die hem eruit knikkert als hij weer eens langskomt.
Ton
01-04-2023
Ik wil zo graag weer verder met mijn oude leven (Verhaal 46)
Eind 2019 is een achtbaan in m'n leven begonnen met een scheiding na een lange relatie. Net het huis verbouwd en ik dacht dat we de stap naar een kindje zouden zetten. Dat kreeg dus een heel andere wending. In de maanden daarna druk op het werk naast het regelen van de scheiding. Vervolgens vrij vlot in een nieuwe relatie gerold. April/Mei 2020 begon ik slechter te slapen ik dacht bindingsangst oid. Uiteindelijk merkte ik begin juni dat het niet meer ging en heb ik me ziek gemeld. Na 3 weken thuis alweer begonnen met opbouwen van uren. Ik ben met licht werk begonnen, toch al snel weer met complexer werk aan de slag gegaan, terwijl ik merkte dat het eigenlijk niet goed lukte en te veel energie koste. Uit angst voor ontslag (ik had mezelf het e.e.a. wijsgemaakt) door blijven gaan en daarbij nog een gesprek met leidinggevenden waar ik van slag van raakte. Kort daarna heb ik ook de relatie kort verbroken. Gestart met gesprekken bij een Psychiater, maar praten hielp onvoldoende om mijn gedachten om te buigen. Ik kon niet meer.
Medio / Eind september ging het snel bergafwaarts angstklachten namen erg toe (trillen, koude voeten, sterke/snelle hartslag, spierspanning, raar branderig gevoel in m'n hoofd) en ik begon allerlei dingen aan mezelf te merken.
Typfouten namen toe, m'n geheugen werd slechter (niet alleen korte termijn, maar ook andere zaken kan ik me moeilijker of soms niet herinneren), m'n zicht werd wat waziger (nog steeds last van), kom soms niet op woorden en zelfs fijne motoriek werkt minder goed dan voorheen. Heb ook in de supermarkt een keer achter een kar van iemand anders gestaan. Hobbies zoals gamen en mountainbiken kan ik momenteel amper door overprikkeling / beperkte conditie. Wel wandel ik elke dag.
Bij een kerkelijke bijeenkomst waar muziek werd gespeeld door een bandje (versterkt) raakte ik overprikkeld en ben ik hyperventilerend en huilend de kerk uitgerend om weer tot rust te komen.
Inmiddels (nu eind november) ben ik 4 weken geleden gestart met Sertraline en merkte ik na 2 weken (25 mg) gelukkig al wat verbetering in m'n stemming en wat afzwakking van m'n angstklachten. Ik zit nu 2 weken op 50mg en hoop op verdere verbetering. Ik slaap nog steeds maar tot een uur of 5 sochtends (inslapen met 5mg Zolpidem doe ik al 3 maanden), maar dat is al meer dan een maand geleden.
Werken gaat nog steeds amper maar ik kan me wel wat beter concentreren op algemene dagelijkse dingen en heb wat meer plezier in dingen. De voelbare hartslag is nog de hele dag aanwezig. Spierspanning ervaar ik de ene dag meer dan de andere.
Op sommige momenten ben ik emotioneel omdat ik weinig voorruitgang merk en zo graag weer verder wil met m'n oude leven van lekker wekker, sporten en dergelijke. Ik mis het het verschrikkelijk. Ook heb ik het er moeilijk mee dat ik medicatie nodig heb om de boel een beetje onder controle te krijgen en de weg naar boven verder op te pakken (want daar ben ik mee bezig!)
Gelukkig zijn er diverse mensen in m'n omgeving die er voor me zijn en hoef ik niet alle dagen alleen door te brengen.
Medio / Eind september ging het snel bergafwaarts angstklachten namen erg toe (trillen, koude voeten, sterke/snelle hartslag, spierspanning, raar branderig gevoel in m'n hoofd) en ik begon allerlei dingen aan mezelf te merken.
Typfouten namen toe, m'n geheugen werd slechter (niet alleen korte termijn, maar ook andere zaken kan ik me moeilijker of soms niet herinneren), m'n zicht werd wat waziger (nog steeds last van), kom soms niet op woorden en zelfs fijne motoriek werkt minder goed dan voorheen. Heb ook in de supermarkt een keer achter een kar van iemand anders gestaan. Hobbies zoals gamen en mountainbiken kan ik momenteel amper door overprikkeling / beperkte conditie. Wel wandel ik elke dag.
Bij een kerkelijke bijeenkomst waar muziek werd gespeeld door een bandje (versterkt) raakte ik overprikkeld en ben ik hyperventilerend en huilend de kerk uitgerend om weer tot rust te komen.
Inmiddels (nu eind november) ben ik 4 weken geleden gestart met Sertraline en merkte ik na 2 weken (25 mg) gelukkig al wat verbetering in m'n stemming en wat afzwakking van m'n angstklachten. Ik zit nu 2 weken op 50mg en hoop op verdere verbetering. Ik slaap nog steeds maar tot een uur of 5 sochtends (inslapen met 5mg Zolpidem doe ik al 3 maanden), maar dat is al meer dan een maand geleden.
Werken gaat nog steeds amper maar ik kan me wel wat beter concentreren op algemene dagelijkse dingen en heb wat meer plezier in dingen. De voelbare hartslag is nog de hele dag aanwezig. Spierspanning ervaar ik de ene dag meer dan de andere.
Op sommige momenten ben ik emotioneel omdat ik weinig voorruitgang merk en zo graag weer verder wil met m'n oude leven van lekker wekker, sporten en dergelijke. Ik mis het het verschrikkelijk. Ook heb ik het er moeilijk mee dat ik medicatie nodig heb om de boel een beetje onder controle te krijgen en de weg naar boven verder op te pakken (want daar ben ik mee bezig!)
Gelukkig zijn er diverse mensen in m'n omgeving die er voor me zijn en hoef ik niet alle dagen alleen door te brengen.
John
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben na een stressvolle periode overspannen thuis. Lange tijd veel stress gehad. Ineens lean ik erachter dat ik een actual zaken uit mijn verleden kwijt ben uit mijn geheugen. Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Wat ik eerst iets kwijt was heb ik nu een hele waslijst aan geheugenproblemen en voel ik me regelmatig verward. Dit is mijn verhaal:
Eind zomer 2017 ben ik gestart met hardlopen. Zo'n 3x in de week. Mijn vader die veel overgewicht heeft wilde graag afvallen dus toen ben ik samen met hem gaan sporten op de sportschool 2x per week. In het eerste kwartaal van 2018 viel het me op dat ik bij omhoog kijken wat trilling voelde in mijn nek. Daar maakte wel druk om, maar niks mee gedaan. Een tijdje later kreeg ik last van spiertrekkingen op willekeurige plekken. Ik ben toen gestopt met sporten. Ik dacht dat ik mijn spieren overbelast had. Ik ben toen ook naar een neurolog geweest. Die deed en paar "standaard" onderzoekje maar kon niks vinden. Een tijdje later toen de spiertrekkingen erger werden begon ik me echt zorgen te maken en ben nogmaals. Ik was bang Parkinson te hebben en ben toen halverwege voor een second opinion naar een andere Neuroloog gegaan voor onderzoek. Hier werd echt op trillingen gemeten met een speciaal apparaat. Daar kwam niks uit. Ik maakte me wel echt zorgen, maar probeerde het naast me neer te leggen. Eind 2019 ging het steeds slechter met mijn oudste dochter op school. Mijn dochter werd gepest en veel van de stress die zij daardoor had werd this afgereageerd. Dit gaf erg veel extra stress en zorgde voor de nodige discussies in huis. Dit verhoogde uiteraard ook mijn stress. Rond deze tijd kreeg ik veel last van pijn in mijn maagstreek. Ik heb toen veel onderzoeken gehad. Echo's, gastroscopie. Dit gaf nog meer stress. Men kon niet vinden wat het was. Ondertussen maakte ik me steeds meer zorgen om mijn dochter, want het ging steeds slechter op school. Ik kreeg ook steeds meer last van mijn spieren en het was me opgevallen dat ik af en toe tijdens oplopende discussies met mijn dochter ineens kwijt was waar de discussie nou precies over gingen. Mijn angst voor Parkinson sluimerde nog steeds op de achtergrond en aangezien ik dacht dat Parkinson bijna altijd gevolgd werd door Alzheimer ging ik opnieuw naar de neuroloog. Deze verwees me door naar de top-neuroloog op dit gebied in Groningen. Dat een gesprek gehad en wat testjes, maar volgens haar niks aan de hand. Dit was in oktober 2019. Ik besloot het te laten rusten. In die tijd ging ik een keer met mijn dochter naar een grote zandkuil in een bos. Mijn dochter daagde me uit zo snel mogelijk er omheen te rennen. Ik deed te gek. Werd heel duizelig en kreeg wat ik nu denk dat een paniekaanval was. Hierna heb ik nog 2x zo'n aanval gehad en ik durfde met moeite nog ergens alleen met de auto naar toe. Bang voor een aanval. Achteraf gezien was ik toen al overspannen. In februari gebeurde er iets traumatisch waardoor ik volledig doordraaide. Ik bleef hier maar over piekeren. Elke dag was ik hiermee bezig. Volop tijd om te piekeren, want Corona was intussen uitgebroken en mijn bedrijf aan huis kwam hierdoor ook tot een halt. Maakte me elke dag vreselijk zorgen vanwege dat trauma en daar kwam Corona ook nog eens bovenop. Veel extra stress, kinderen online lessen, wat niet lekker liep. Oudste dochter nog verder in de stress. En toen kwam ik er ineens achter dat ik bepaalde dingen niet meer wist. Dingen als de geboorte van mijn 2e dochter, hoe de kinderkamer van mijn dochter er vroeger uit zag, dat de schildpadden vroeger ook op de logeerkamer gestaan hadden. Ik praatte er met de dokter over, maar die gaf het op stress. Ergens april vergat ik zoveel dat ik overtuigd was Alzheimer te hebben. Ik werd depressief. Ik ging hele dagen op de bank zitten. Dag in dag uit. Zeker dat ik afscheid moest gaan nemen van mijn gezin. Ik kreeg veel lichamelijke problemen met mijn sporten door het stilzitten waardoor ik me nog meer druk maakte. Zoveel krachtverlies dat ik bang was in een rolstoel te komen. 1 julli een hersenscan laten doen en een neuro psychologysche test gedaan. Uitkomst was dat ik geen Alzheimer had. Maar mijn geheugen is intussen steeds minder en een minder geworden en de stress steeds hoger. Ontussen kan ik bijna niks meer onthouden, maar mijn omgeving blijft zeggen dat het stress is een geen Alzheimer. Het leven voelt alsof het niet echt gebeurd en ik ben heel vaak overstuur, want overtuigd van Alzheimer. Hier een opsomming van een aantal dingen die me regelmatig overkomt:
Veel algemene kennis kwijt. Zaken van vroeger en zaken op kortere termijn.
Gesprekken moeilijk kunnen volgen. Soms na enkele zinnen de draad al kwijt zijn.
Iets lezen/schrijven, afgeleid en dan niet meer weten waar ik gebleven was of wat ik wilde schrijven.
Geen of met heel veel moeite opsomming van enkele woorden/namen/korte teksten kunnen onthouden.
Iets willen zeggen/opzoeken/ doen en het ineens kwijt zijn.
Met enige regelmaat na moeten denken over mij wel bekende woorden en namen in gesprekken. Bijv. iets willen zeggen over je pols en niet op het woord pols kunnen komen. Wel de persoon kennen, niet op de naam komen. Soms komt het vrij vlot, soms echt later. Namen komen soms helemaal niet, dan moet ik vragen. Tig BN'ers ken ik, maar kom gewoon niet of niet meteen op de naam.
Mij wel bekende woorden komen soms toch ineens vreemd voor qua schrijven. Ik twijfel regelmatig how iets te schrijven. Moet ligt met ch of met een g? Moet zegt met ch of g? Dat had ik eerder niet.
Geen echt goed beeld in mijn hoofd kunnen vormen van de gezichten van familieleden en mensen die ik ken. Wel altijd herkenning als ik ze zie.
Veel vergeten op korte alswel lange termijn. Soms iets zien (bijv. de tijd op een klok) en enkele seconden later het niet meer weten. Iets doen en paar sec. Mijn rits dichtdoen en paar sec later ma afvragen of ik mijn rits wel dichtgedaan heb.
Niks meer kunnen reconstrueren ouder dan 1 dag. Wel flarden weten, maar echt geen dag kunnen reconstrueren. Soms enkele uren na het feit al niet meer weten dat ik met mijn vrouw en de hond gewandeld heb of wat wie ik tegengekomen ben.
Soms niet kunnen onderscheiden van geluiden. Bijv. cirkelzaag en slijptol op afstand. Niet kunnen plaatsen waar een geluid op afstand vandaan komt (richting). Beiden vroeger zeer eenvoudig.
Telkens weer over (soms dezelfde) woorden moeten nadenken hoe je ze ook alweer spelt. Dingen als ineens de neiging om het woord "ze" als "se" te schrijven, maar dan iets later door hebben dat dit niet klopt.
Iets na veelvuldig herhalen onthouden via ezelsbruggetje en toch een paar uren/dagen later weer kwijt zijn.
Ik voel me de laatste tijd verward. Bijvoorbeeld als ik schoenen voor wandelen en gewone schoenen zie naast elkaar moet ik nadenken welke ik moet hebben, terwijl ik dat zou moeten weten. Dat ik eerst even na moet denken waar op mijn telefoon een icoontje staat waarvan ik weet dat hij op 1e pagina staat.
Ik vind informatie heel snel te veel.
Ik kan dingen niet goed op een rijtje zetten. Weet niet wat waar op mijn lijstje staat.
Laatste tijd steeds meer nadenken over heel simpele dingen. Denken gaat constant moeizamer.
Het is soms net of dit allemaal niet echt is.
Laatste tijd heb ik vaak verkeerde woorden in hoofd. Wil het woord afdeling in een zin zeggen en dat zeg ik ook, maar denk dan het woord afbeelding.
Laatste tijd elke ochtend in bed gaan al mijn gedachten door elkaar heen. Heel veel niet logische zinnen. Geen samenhangend verhaal. Heel af en toe komen er niet bestaande woorden tussendoor. Heb er geen controle over. Soms denk ik dingen en dan ineens heb ik door dat het echt onzin is. Als ik uit bed ga gaat dat weg.
Bijna alles wat ik wegleg wat niet op een vaste plaats ligt weet ik niet meer te vinden.
Eigenlijk ben ik heel vaak iets kwijt als ik het net gedaan heb.
Laatste tijd ook vaker verward.
Enkele voorbeelden;
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebjij ook ervaring met dergelijke verwarring?
Mijn huisarts en een psycholoog die ik eens sprak zeggen dat dit stress kan zijn, maar ik ben zoveel geheugen kwijt. Ik blijf gewoon bang voor Alzheimer.
Eind zomer 2017 ben ik gestart met hardlopen. Zo'n 3x in de week. Mijn vader die veel overgewicht heeft wilde graag afvallen dus toen ben ik samen met hem gaan sporten op de sportschool 2x per week. In het eerste kwartaal van 2018 viel het me op dat ik bij omhoog kijken wat trilling voelde in mijn nek. Daar maakte wel druk om, maar niks mee gedaan. Een tijdje later kreeg ik last van spiertrekkingen op willekeurige plekken. Ik ben toen gestopt met sporten. Ik dacht dat ik mijn spieren overbelast had. Ik ben toen ook naar een neurolog geweest. Die deed en paar "standaard" onderzoekje maar kon niks vinden. Een tijdje later toen de spiertrekkingen erger werden begon ik me echt zorgen te maken en ben nogmaals. Ik was bang Parkinson te hebben en ben toen halverwege voor een second opinion naar een andere Neuroloog gegaan voor onderzoek. Hier werd echt op trillingen gemeten met een speciaal apparaat. Daar kwam niks uit. Ik maakte me wel echt zorgen, maar probeerde het naast me neer te leggen. Eind 2019 ging het steeds slechter met mijn oudste dochter op school. Mijn dochter werd gepest en veel van de stress die zij daardoor had werd this afgereageerd. Dit gaf erg veel extra stress en zorgde voor de nodige discussies in huis. Dit verhoogde uiteraard ook mijn stress. Rond deze tijd kreeg ik veel last van pijn in mijn maagstreek. Ik heb toen veel onderzoeken gehad. Echo's, gastroscopie. Dit gaf nog meer stress. Men kon niet vinden wat het was. Ondertussen maakte ik me steeds meer zorgen om mijn dochter, want het ging steeds slechter op school. Ik kreeg ook steeds meer last van mijn spieren en het was me opgevallen dat ik af en toe tijdens oplopende discussies met mijn dochter ineens kwijt was waar de discussie nou precies over gingen. Mijn angst voor Parkinson sluimerde nog steeds op de achtergrond en aangezien ik dacht dat Parkinson bijna altijd gevolgd werd door Alzheimer ging ik opnieuw naar de neuroloog. Deze verwees me door naar de top-neuroloog op dit gebied in Groningen. Dat een gesprek gehad en wat testjes, maar volgens haar niks aan de hand. Dit was in oktober 2019. Ik besloot het te laten rusten. In die tijd ging ik een keer met mijn dochter naar een grote zandkuil in een bos. Mijn dochter daagde me uit zo snel mogelijk er omheen te rennen. Ik deed te gek. Werd heel duizelig en kreeg wat ik nu denk dat een paniekaanval was. Hierna heb ik nog 2x zo'n aanval gehad en ik durfde met moeite nog ergens alleen met de auto naar toe. Bang voor een aanval. Achteraf gezien was ik toen al overspannen. In februari gebeurde er iets traumatisch waardoor ik volledig doordraaide. Ik bleef hier maar over piekeren. Elke dag was ik hiermee bezig. Volop tijd om te piekeren, want Corona was intussen uitgebroken en mijn bedrijf aan huis kwam hierdoor ook tot een halt. Maakte me elke dag vreselijk zorgen vanwege dat trauma en daar kwam Corona ook nog eens bovenop. Veel extra stress, kinderen online lessen, wat niet lekker liep. Oudste dochter nog verder in de stress. En toen kwam ik er ineens achter dat ik bepaalde dingen niet meer wist. Dingen als de geboorte van mijn 2e dochter, hoe de kinderkamer van mijn dochter er vroeger uit zag, dat de schildpadden vroeger ook op de logeerkamer gestaan hadden. Ik praatte er met de dokter over, maar die gaf het op stress. Ergens april vergat ik zoveel dat ik overtuigd was Alzheimer te hebben. Ik werd depressief. Ik ging hele dagen op de bank zitten. Dag in dag uit. Zeker dat ik afscheid moest gaan nemen van mijn gezin. Ik kreeg veel lichamelijke problemen met mijn sporten door het stilzitten waardoor ik me nog meer druk maakte. Zoveel krachtverlies dat ik bang was in een rolstoel te komen. 1 julli een hersenscan laten doen en een neuro psychologysche test gedaan. Uitkomst was dat ik geen Alzheimer had. Maar mijn geheugen is intussen steeds minder en een minder geworden en de stress steeds hoger. Ontussen kan ik bijna niks meer onthouden, maar mijn omgeving blijft zeggen dat het stress is een geen Alzheimer. Het leven voelt alsof het niet echt gebeurd en ik ben heel vaak overstuur, want overtuigd van Alzheimer. Hier een opsomming van een aantal dingen die me regelmatig overkomt:
Veel algemene kennis kwijt. Zaken van vroeger en zaken op kortere termijn.
Gesprekken moeilijk kunnen volgen. Soms na enkele zinnen de draad al kwijt zijn.
Iets lezen/schrijven, afgeleid en dan niet meer weten waar ik gebleven was of wat ik wilde schrijven.
Geen of met heel veel moeite opsomming van enkele woorden/namen/korte teksten kunnen onthouden.
Iets willen zeggen/opzoeken/ doen en het ineens kwijt zijn.
Met enige regelmaat na moeten denken over mij wel bekende woorden en namen in gesprekken. Bijv. iets willen zeggen over je pols en niet op het woord pols kunnen komen. Wel de persoon kennen, niet op de naam komen. Soms komt het vrij vlot, soms echt later. Namen komen soms helemaal niet, dan moet ik vragen. Tig BN'ers ken ik, maar kom gewoon niet of niet meteen op de naam.
Mij wel bekende woorden komen soms toch ineens vreemd voor qua schrijven. Ik twijfel regelmatig how iets te schrijven. Moet ligt met ch of met een g? Moet zegt met ch of g? Dat had ik eerder niet.
Geen echt goed beeld in mijn hoofd kunnen vormen van de gezichten van familieleden en mensen die ik ken. Wel altijd herkenning als ik ze zie.
Veel vergeten op korte alswel lange termijn. Soms iets zien (bijv. de tijd op een klok) en enkele seconden later het niet meer weten. Iets doen en paar sec. Mijn rits dichtdoen en paar sec later ma afvragen of ik mijn rits wel dichtgedaan heb.
Niks meer kunnen reconstrueren ouder dan 1 dag. Wel flarden weten, maar echt geen dag kunnen reconstrueren. Soms enkele uren na het feit al niet meer weten dat ik met mijn vrouw en de hond gewandeld heb of wat wie ik tegengekomen ben.
Soms niet kunnen onderscheiden van geluiden. Bijv. cirkelzaag en slijptol op afstand. Niet kunnen plaatsen waar een geluid op afstand vandaan komt (richting). Beiden vroeger zeer eenvoudig.
Telkens weer over (soms dezelfde) woorden moeten nadenken hoe je ze ook alweer spelt. Dingen als ineens de neiging om het woord "ze" als "se" te schrijven, maar dan iets later door hebben dat dit niet klopt.
Iets na veelvuldig herhalen onthouden via ezelsbruggetje en toch een paar uren/dagen later weer kwijt zijn.
Ik voel me de laatste tijd verward. Bijvoorbeeld als ik schoenen voor wandelen en gewone schoenen zie naast elkaar moet ik nadenken welke ik moet hebben, terwijl ik dat zou moeten weten. Dat ik eerst even na moet denken waar op mijn telefoon een icoontje staat waarvan ik weet dat hij op 1e pagina staat.
Ik vind informatie heel snel te veel.
Ik kan dingen niet goed op een rijtje zetten. Weet niet wat waar op mijn lijstje staat.
Laatste tijd steeds meer nadenken over heel simpele dingen. Denken gaat constant moeizamer.
Het is soms net of dit allemaal niet echt is.
Laatste tijd heb ik vaak verkeerde woorden in hoofd. Wil het woord afdeling in een zin zeggen en dat zeg ik ook, maar denk dan het woord afbeelding.
Laatste tijd elke ochtend in bed gaan al mijn gedachten door elkaar heen. Heel veel niet logische zinnen. Geen samenhangend verhaal. Heel af en toe komen er niet bestaande woorden tussendoor. Heb er geen controle over. Soms denk ik dingen en dan ineens heb ik door dat het echt onzin is. Als ik uit bed ga gaat dat weg.
Bijna alles wat ik wegleg wat niet op een vaste plaats ligt weet ik niet meer te vinden.
Eigenlijk ben ik heel vaak iets kwijt als ik het net gedaan heb.
Laatste tijd ook vaker verward.
Enkele voorbeelden;
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebjij ook ervaring met dergelijke verwarring?
Mijn huisarts en een psycholoog die ik eens sprak zeggen dat dit stress kan zijn, maar ik ben zoveel geheugen kwijt. Ik blijf gewoon bang voor Alzheimer.
Floris D.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Floris,
Ik herken dit ook heel erg. Ben nog maar 24, zit 9 maanden in burn out. Lees eens over wat chronische stress met je hippocampus doet (stuk brein wat verantwoordelijk is voor geheugen / concentratie). Dan kun je je er misschien bij neerleggen dat het inderdaad echt stress is! Dat stukje brein verschrompelt namelijk letterlijk. Je krijgt minder verbindingen in dat hersendeel. Het is wel omkeerbaar, maar daarvoor moet je logischerwijs wel uit die stressmodus komen en juist goede dingen doen. Meditatie en beweging staan op nummer 1 om dit te herstellen.
Liefs
Ik herken dit ook heel erg. Ben nog maar 24, zit 9 maanden in burn out. Lees eens over wat chronische stress met je hippocampus doet (stuk brein wat verantwoordelijk is voor geheugen / concentratie). Dan kun je je er misschien bij neerleggen dat het inderdaad echt stress is! Dat stukje brein verschrompelt namelijk letterlijk. Je krijgt minder verbindingen in dat hersendeel. Het is wel omkeerbaar, maar daarvoor moet je logischerwijs wel uit die stressmodus komen en juist goede dingen doen. Meditatie en beweging staan op nummer 1 om dit te herstellen.
Liefs
Amber
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken ook veel van deze klachten. Heb toevallig een artikel gelezen over hersenmist. Je moet mr eens googelen. Komt veel overeen
Anoniem
01-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben volledig op en geraak niet opgeladen (Verhaal 413)
Ik ben volledig op en geraak niet opgeladen.
Bijna een jaar geleden ben ik uitgevallen. Ik zet constant druk op mezelf dat ik moet herstellen, dat het niet vlug genoeg gaat.
Ik probeer mezelf beter voor te doen naar anderen toe, zodat ze denken dat het beter gaat, maar daar betaal ik telkens de prijs voor.
Zelfs al weet ik dat ik moet loslaten, mij niets aantrekken van anderen en mij enkel op mijn herstel richten.. toch kan ik het niet. Soms start ik een dag vol goeie moed om het deze keer juist te doen maar 2 dagen later betrap ik mezelf erop dat de goeie intenties nooit van de grond zijn gekomen.
Ik ben volledig op en zelfs nu leg ik me nog druk op, dat ik een jaar weggegooid heb, het enkel slechter heb gemaakt en dat het nu toch echt wel beter moet.
Ik ben bang dat mijn situatie uiteindelijk te zwaar zal wegen op mijn partner en op mijn financiën.. en dat dit mijn situatie dan nog verder zal verslechteren. Deze zorgen duwen me natuurlijk ook enkel maar dieper.
Ik weet niet hoe ik moet loslaten, het lukt me niet, het maakt me wanhopig.
Bijna een jaar geleden ben ik uitgevallen. Ik zet constant druk op mezelf dat ik moet herstellen, dat het niet vlug genoeg gaat.
Ik probeer mezelf beter voor te doen naar anderen toe, zodat ze denken dat het beter gaat, maar daar betaal ik telkens de prijs voor.
Zelfs al weet ik dat ik moet loslaten, mij niets aantrekken van anderen en mij enkel op mijn herstel richten.. toch kan ik het niet. Soms start ik een dag vol goeie moed om het deze keer juist te doen maar 2 dagen later betrap ik mezelf erop dat de goeie intenties nooit van de grond zijn gekomen.
Ik ben volledig op en zelfs nu leg ik me nog druk op, dat ik een jaar weggegooid heb, het enkel slechter heb gemaakt en dat het nu toch echt wel beter moet.
Ik ben bang dat mijn situatie uiteindelijk te zwaar zal wegen op mijn partner en op mijn financiën.. en dat dit mijn situatie dan nog verder zal verslechteren. Deze zorgen duwen me natuurlijk ook enkel maar dieper.
Ik weet niet hoe ik moet loslaten, het lukt me niet, het maakt me wanhopig.
Lola
29-03-2023
laatste reactie: 30-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Lola, ik herken je verhaal. Zodra andere zien dat je iets meer kan , komen er gelijk allerlei verwachting. Terwijl eigenlijk de kunst is om ons aan de herstel fase te houden. Dus ritme, voeding , structuur en wandelen in deze fase. Het is makkelijker gezegd dan gedaan want piekeren , depressieve gevoelens, en stemmingswisselingen hebben hier ook impact op. En tijdens je burn out voel je zo onzeker en geprikkeld tegen over de buitenwereld. Ik kamp hier ook mee en voel je ook echt.
Je zou kunnen kijken of medicatie kan helpen ik ben die afweging nu ook aan het maken want het cirkeltje blijft op deze manier maar draaien door de stemmingswisselingen. En daarbij therapie. Welke therapie heb je nu al gehad en helpt het in je proces?
Uiteindelijk moeten wij beter worden en andere tevreden stellen gaat niet helpen. Probeer echt hierin je grenzen aan te geven voor mij is dit ook nog steeds heel moeilijk. Heb zelf ook een kindje die de aandacht van mama non stop wil en niet begrijpt waarom mama nu niet kan en dat is frustrerend.
Je zou kunnen kijken of medicatie kan helpen ik ben die afweging nu ook aan het maken want het cirkeltje blijft op deze manier maar draaien door de stemmingswisselingen. En daarbij therapie. Welke therapie heb je nu al gehad en helpt het in je proces?
Uiteindelijk moeten wij beter worden en andere tevreden stellen gaat niet helpen. Probeer echt hierin je grenzen aan te geven voor mij is dit ook nog steeds heel moeilijk. Heb zelf ook een kindje die de aandacht van mama non stop wil en niet begrijpt waarom mama nu niet kan en dat is frustrerend.
Nanie
29-03-2023
Reactie:
Waar gaat het mis volgens jou. Grenzen verleggen voel je zelf aan wat je wil en niet kan . Als je uitgeput ben ga je dan door
Hoe zien jou dagen eruit wanneer je over je grenzen gaat. Schrijf die op
Wat kan je nu wel meer dan toen of is er helemaal geen verschil
Hou een vaste ritme aan en doe wat goed voelt voor jou inmiddels weet jij wel waar het fout gaat anders zou je dit niet aangeven daar moet dus verbetering inkomen
Hoe zien jou dagen eruit wanneer je over je grenzen gaat. Schrijf die op
Wat kan je nu wel meer dan toen of is er helemaal geen verschil
Hou een vaste ritme aan en doe wat goed voelt voor jou inmiddels weet jij wel waar het fout gaat anders zou je dit niet aangeven daar moet dus verbetering inkomen
Mieke
29-03-2023
Reactie:
Ik herken je verhaal. Toen ik net uitviel van werk, betrapte ik mij snel op de gedachte "Wat moet ik doen om snel weer beter te worden?"
De realiteit is dat ik in een burn-out was gekomen, kwam onder andere door deze gedachten:
1. Het moet *snel* weer beter worden
2. Ik *moet* zelf iets eraan doen (ofwel: ik moet hard werken)
3. *Ik* moet iets doen
Je legt de druk op jezelf om snel weer aan de slag te gaan, want waarschijnlijk heb je dat altijd gedaan. Het is een manier van leven dat je jezelf hebt aangeleerd, maar een manier dat je dus in de burn-out heeft geduwd. Kortom: dat ik snel iets moet doen, heeft juist een averechts effect. Je krijgt er stress van dat dingen niet snel genoeg gaan, weer hartkloppingen, hyperventilatie-aanvallen, misselijkheid enzovoorts. Het zit 'm niet in snel, in het moeten of dat het altijd maar vanuit jou moet komen.
En dan kom je inderdaad bij loslaten, of het "rusten". Tijdens mijn tweede therapiesessie vroeg ik mijn therapeut: "Maar hoe rust je dan?". Het vervelende (maar uiteindelijk bevrijdende) is dat je er dus juíst niets voor *moet* doen. Het gaat erom dat je jezelf de ruimte geeft dat sommige dingen gewoon mógen. Het hebben van een regelmatig ritme helpt (dus rond dezelfde tijd slapen, wakker worden en ook een kleine invulling op de dag hebben). Ook een rondje wandelen elke dag helpt. Spotify en Youtube hebben goede podcasts met uitleg over burn-out (Jos Verheijden of Evelien Aarten)
Wat betreft die geldzorgen; vanuit de gemeente zijn er vaak ook vrijwilligers die je kunnen helpen om er meer inzicht in te krijgen en ook eventuele financiële ondersteuningen kunnen regelen. Kan veel kopzorgen wegnemen om daar eens mee in gesprek te gaan, maar ik zou eerst eens naar buiten gaan, de frisse buitenlucht inademen en bewonderen hoe de lente weer start.
Laat je niet ontmoedigen, ook al lijkt het een erg lange weg soms. Je kunt het!
De realiteit is dat ik in een burn-out was gekomen, kwam onder andere door deze gedachten:
1. Het moet *snel* weer beter worden
2. Ik *moet* zelf iets eraan doen (ofwel: ik moet hard werken)
3. *Ik* moet iets doen
Je legt de druk op jezelf om snel weer aan de slag te gaan, want waarschijnlijk heb je dat altijd gedaan. Het is een manier van leven dat je jezelf hebt aangeleerd, maar een manier dat je dus in de burn-out heeft geduwd. Kortom: dat ik snel iets moet doen, heeft juist een averechts effect. Je krijgt er stress van dat dingen niet snel genoeg gaan, weer hartkloppingen, hyperventilatie-aanvallen, misselijkheid enzovoorts. Het zit 'm niet in snel, in het moeten of dat het altijd maar vanuit jou moet komen.
En dan kom je inderdaad bij loslaten, of het "rusten". Tijdens mijn tweede therapiesessie vroeg ik mijn therapeut: "Maar hoe rust je dan?". Het vervelende (maar uiteindelijk bevrijdende) is dat je er dus juíst niets voor *moet* doen. Het gaat erom dat je jezelf de ruimte geeft dat sommige dingen gewoon mógen. Het hebben van een regelmatig ritme helpt (dus rond dezelfde tijd slapen, wakker worden en ook een kleine invulling op de dag hebben). Ook een rondje wandelen elke dag helpt. Spotify en Youtube hebben goede podcasts met uitleg over burn-out (Jos Verheijden of Evelien Aarten)
Wat betreft die geldzorgen; vanuit de gemeente zijn er vaak ook vrijwilligers die je kunnen helpen om er meer inzicht in te krijgen en ook eventuele financiële ondersteuningen kunnen regelen. Kan veel kopzorgen wegnemen om daar eens mee in gesprek te gaan, maar ik zou eerst eens naar buiten gaan, de frisse buitenlucht inademen en bewonderen hoe de lente weer start.
Laat je niet ontmoedigen, ook al lijkt het een erg lange weg soms. Je kunt het!
Myra
30-03-2023
Soms moeite met lopen (Verhaal 400)
Hallo allemaal ik zit nu 3 maanden in een burn out . En heb echt soms moeite met lopen. Het lijkt net of me benen blokkeren niet meer verder kunnen. Hoort dit erbij? Vind het eng als mijn benen blokkeren en zwaarder worden ?
Niets
23-03-2023
laatste reactie: 29-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is zeker mogelijk maar het verliezen van vaardigheden kan ook een teken zijn van autistische burnout. Best eens bespreken met een psycholoog zodat je de juiste behandeling kan krijgen
Anoniem
29-03-2023
Sta op de wachtlijst, denk aan particuliere psycholoog ? (Verhaal 395)
Hallo allemaal sinds december sta ik op de wachtlijst voor behandeling. Ik word pas over twee drie maanden geholpen is dit normaal
Denk echt aan particuliere psycholoog ?
Denk echt aan particuliere psycholoog ?
Hallo
20-03-2023
laatste reactie: 28-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat was al zo toen ik in 1990 een zieleknijper nodig was. Na maanden was ik eindelijk aan de beurt, echter het leven staat niet stil. Mijn hele situatie was al lang totaal anders. Zoals Robert Long zong: Het leven is een lange rij veranderingen. Sterkte.
Ja
20-03-2023
Reactie:
Helaas is dat inderdaad ‘normaal’ op het moment. Ik heb zelf (maar) een maand op de wachtlijst gestaan, mijn moeder wel een maand of 4-5. Verschrikkelijk
Anoniem
28-03-2023
Herkend iemand een soortgelijke terugslag ? (Verhaal 235)
Sinds september 2021 ziek gemeld met burnout. Langzaam het aantal uren op het werk opgebouwd naar uiteindelijk 7 uur per dag. Die laatste stappen gingen moeizaam en uiteindelijk in juli 2022 weer volledig ziek gemeld omdat het plotseling helemaal niet meer ging. Enorme waslijst aan lichamelijke klachten en heel onrustig en paniekerig gevoel als een soort van opvliegers. Bij het opstaan vreselijk misselijk en droge mond. Hele dag door last van maag- en darmklachten, oorsuizen, droge mond, onrust, branderige tong, veel plassen, depressieve gevoelens, emotioneel enz.
Denk steeds vaker dat dit niets meer met burnout te maken heeft maar met een ernstige ziekte. Nu dus bijna 1 jaar in burnout. En het ging redelijk de goede kant op, maar sinds mei steeds moeizamer tot uiteindelijk weer volledige ziekmelding in juli.
Ben wanhopig, voel me schuldig en waardeloos. Wil zo graag weer mijn normale leven terug maar lukt maar niet. Blijf tegen mezelf zeggen dat het goed komt, maar steeds vaker ook twijfels. Weet niet hoe ik nu verder moet.
Herkend iemand een soortgelijke terugslag ? Probeer het te accepteren maar wordt steeds moeilijkere.
Reacties / zelfde soort ervaringen zouden heel fijn zijn.
Denk steeds vaker dat dit niets meer met burnout te maken heeft maar met een ernstige ziekte. Nu dus bijna 1 jaar in burnout. En het ging redelijk de goede kant op, maar sinds mei steeds moeizamer tot uiteindelijk weer volledige ziekmelding in juli.
Ben wanhopig, voel me schuldig en waardeloos. Wil zo graag weer mijn normale leven terug maar lukt maar niet. Blijf tegen mezelf zeggen dat het goed komt, maar steeds vaker ook twijfels. Weet niet hoe ik nu verder moet.
Herkend iemand een soortgelijke terugslag ? Probeer het te accepteren maar wordt steeds moeilijkere.
Reacties / zelfde soort ervaringen zouden heel fijn zijn.
Bert
01-08-2022
laatste reactie: 28-03-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bert,
Jij hebt op mijn verhaal gereageerd en ik daar weer op en nu reageer ik op jouw eigen verhaal. Sommige dingen herken ik wel, zoals paniekerig gevoel, depressieve gevoelens en vaak plassen. Voor dat laatste ben ik naar huisarts geweest, helemaal binnenstebuiten gekeerd maar geen enkele lichamelijke aanwijzing waar dit door komt. Verder ook veel klachten die maar niet overgaan zoals ontstekingen en hoesten. Heel vermoeiend en voel me net een oud vrouwtje..Ik ben 58 dus niet piepjong, maar voel me 88.
Daarnaast dus ook heel erg onzeker in mijn werk, maar ook met andere dingen zoals autorijden. En ik ben dus heel warrig, zeker als ik ergens niet over nadenk en dingen doe op de automatische piloot gaat het nog wel eens mis. Ik weet niet hoe oud jij bent, maar soms denk ik bij mezelf aan beginnende dementie. Ik zou het kunnen laten testen, maar dat durf ik niet bang voor de uitslag.. Ik heb nu al het gevoel dat ik niet meer echt meedoe, laat staan als de diagnose dementie zou zijn. Dan sta je voor mijn gevoel direct buitenspel.
Heb je een coach, therapeut of psycholoog waar je naar toe kan? Ik heb wel een therapeut maar deze vind ik niet heel goed en nogal twijfelend. En dat kan ik er niet bij hebben want ik twijfel zelf aan ongeveer alles.. Maar ik denk dat goede professionele hulp wel heel belangrijk is. Wat zegt je huisarts? Wil deze je niet doorverwijzen naar GGZ hulp of iets dergelijks? En wat zegt de bedrijfsarts?
Jij hebt op mijn verhaal gereageerd en ik daar weer op en nu reageer ik op jouw eigen verhaal. Sommige dingen herken ik wel, zoals paniekerig gevoel, depressieve gevoelens en vaak plassen. Voor dat laatste ben ik naar huisarts geweest, helemaal binnenstebuiten gekeerd maar geen enkele lichamelijke aanwijzing waar dit door komt. Verder ook veel klachten die maar niet overgaan zoals ontstekingen en hoesten. Heel vermoeiend en voel me net een oud vrouwtje..Ik ben 58 dus niet piepjong, maar voel me 88.
Daarnaast dus ook heel erg onzeker in mijn werk, maar ook met andere dingen zoals autorijden. En ik ben dus heel warrig, zeker als ik ergens niet over nadenk en dingen doe op de automatische piloot gaat het nog wel eens mis. Ik weet niet hoe oud jij bent, maar soms denk ik bij mezelf aan beginnende dementie. Ik zou het kunnen laten testen, maar dat durf ik niet bang voor de uitslag.. Ik heb nu al het gevoel dat ik niet meer echt meedoe, laat staan als de diagnose dementie zou zijn. Dan sta je voor mijn gevoel direct buitenspel.
Heb je een coach, therapeut of psycholoog waar je naar toe kan? Ik heb wel een therapeut maar deze vind ik niet heel goed en nogal twijfelend. En dat kan ik er niet bij hebben want ik twijfel zelf aan ongeveer alles.. Maar ik denk dat goede professionele hulp wel heel belangrijk is. Wat zegt je huisarts? Wil deze je niet doorverwijzen naar GGZ hulp of iets dergelijks? En wat zegt de bedrijfsarts?
Anoniem
24-08-2022
Reactie:
Ik ben 52 maar voel me ook alsof ik 80 ben..bedrijfsarts en werkgever beginnen steeds meer druk uit te oefenen maar het lukt me gewoon niet op dit moment. En die druk brengt uiteraard ook weer extra stress en zorgen met zich mee. Psycholoog was afgebouwd omdat het eigenlijk de goede kant uit ging. Begin binnenkort met hele intensieve therapie van 3 a 4 x per week.
Het is gewoon verschrikkelijk al die klachten en vaak denk ik dat het niet door stress kan komen. Dat stress dit niet met je kan doen en dat het toch ooit op moet houden dat gevoel. Maar na 1 jaar begin je echt hopeloos te worden kan ik je vertellen.
Het is gewoon verschrikkelijk al die klachten en vaak denk ik dat het niet door stress kan komen. Dat stress dit niet met je kan doen en dat het toch ooit op moet houden dat gevoel. Maar na 1 jaar begin je echt hopeloos te worden kan ik je vertellen.
Bert
25-08-2022
Reactie:
Als ik veel stress moet ik ook constant plassen. Je zit weer in je fight or flight mode en dus stress.
Taco
25-08-2022
Reactie:
Beste Bert,
Heel herkenbaar jouw verhaal. Zit namelijk in hetzelfde schuitje. Al ruim 1,5 in een zware burnout met diversen lichamelijke klachten. Sinds kort heb ik ook last van oorsuizen. En ik vroeg mij af of die klacht bij jou na een tijdje is opgelost? En ben je voor je oorsuis probleem naar een bepaalde specialist geweest? Of is het na een tijdje vanzelf weggaan?
Wens je alle sterkte en hoop dat je je wat beter voelt.
Vriendelijke groet,
John
Heel herkenbaar jouw verhaal. Zit namelijk in hetzelfde schuitje. Al ruim 1,5 in een zware burnout met diversen lichamelijke klachten. Sinds kort heb ik ook last van oorsuizen. En ik vroeg mij af of die klacht bij jou na een tijdje is opgelost? En ben je voor je oorsuis probleem naar een bepaalde specialist geweest? Of is het na een tijdje vanzelf weggaan?
Wens je alle sterkte en hoop dat je je wat beter voelt.
Vriendelijke groet,
John
John
07-09-2022
Reactie:
Hé Bert, ik zou dit zelf geschreven kunnen hebben. Buiten al die klachten die jij omschrijft ben ik ook nog heel duizelig. Je gaat op den duur ook denken er moet wel wat mis met mij zijn. Heb vele onderzoeken gehad en nooit wat gevonden. Weet niet hoe het nu met je gaat, maar wou even melden dat je zeker niet de enige bent en dat ik dit allemaal herken.
Jeroen
Jeroen
Jeroen
15-01-2023
Reactie:
Hi Jeroen, dank voor je reactie. Op dit moment schommelt het heel erg. Voel me soms dagen / weken beter met weinig klachten en dan voel ik me weer dagen slecht en zijn alle klachten in alle hevigheid weer terug. En ik kom er maar niet achter wat de trigger is. Zit een soort patroon in, heel frustrerend. Ben nog steeds volledig ziekgemeld en eind februari al 1.5 jaar ziek volgens de wet hoewel ik dit zelf niet zo zie. Ben ook veel te snel begonnen met werken na mijn eerste ziekmelding. Volgens de bedrijfsarts ben ik pas sinds tweede ziekmelding (juli) aan het herstellen. Maar het duurt lang deze ellende...
Bert
22-01-2023
Reactie:
Hoi Bert, ben ook nu 10 maanden verder. Ik kwam sinds kort tot de realisatie van het volgende gezegde: "Doing the same thing over and over again, and expecting a different outcome" Oftewel, ik begreep dat hetzelfde pad aldoor belopen, aldoor leidt tot hetzelfde resultaat. Ik heb besloten om niet meer verder te gaan in mijn oude werk (acute zorg verpleegkundige) Ik heb veranderingen aangebracht in mijn privé leven. Volwassen kinderen wat meer loslaten. Meer voor mijzelf zorgen. Overdadig groente en fruit. Geen koffie, maar rooibosthee, extra vitamine B12, d3, omega 3, vitamine C, ashwaganda, rhodiola. Lopen, fietsen, meditatie, yoga, tai chi leren via youtube, etc. Kijk geen tv, nieuws meer. Telefoontijd 25% En ik ben als volwassen "stoere" man, kleurplaten gaan inkleuren!!!! Dat was wel ff een drempeltje, maar het werkt. Jouw levenskeuzes hebben geleid naar een burnout. (Lees: waarschuwing dat het anders moet). Durf te kijken en te erkennen waar de kink ligt, en kies een andere weg. De bekende weg weet je al....
B
28-03-2023
Weet me geen raad (Verhaal 405)
Ik was redelijk uit het dal aan het klimmen totdat ik besloot om toch maar weer het werk langzaam op te pakken na ruim een jaar rust nemen....totdat idd want sinds ik dit gecommuniceerd heb met mijn werkgever voel ik me weer compleet terug bij af. Ik denk nu dat het me helemaal niet gaat lukken. Enorme waslijst aan lichamelijke klachten zijn weer allemaal terug. Vooral darmklachten, oorsuizen, angstig, depressief, onrustig, kortademig, slijmvorming en droge mond.
Is dit herkenbaar voor iemand, iemand dezelfde ervaring ? Is dit tijdelijk of moet ik werken toch maar uit mijn hoofd zetten ?
Sinds mijn werkgever me terug heeft gezet naar 70 % salaris (na 28 jaar en nooit ziek geweest !!) zit ik ook in de financiële problemen, dus moet wel het werk oppakken om weer terug te kunnen naar 100 %. Uiteraard ook niet echt bevorderlijk allemaal...
Weet me geen raad en hoop dat iemand dit herkent zodat ik in iedergeval weet dat dit erbij hoort.
Is dit herkenbaar voor iemand, iemand dezelfde ervaring ? Is dit tijdelijk of moet ik werken toch maar uit mijn hoofd zetten ?
Sinds mijn werkgever me terug heeft gezet naar 70 % salaris (na 28 jaar en nooit ziek geweest !!) zit ik ook in de financiële problemen, dus moet wel het werk oppakken om weer terug te kunnen naar 100 %. Uiteraard ook niet echt bevorderlijk allemaal...
Weet me geen raad en hoop dat iemand dit herkent zodat ik in iedergeval weet dat dit erbij hoort.
Gilbert
23-03-2023
laatste reactie: 28-03-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, heb je die klachten en kun je werk er niet bij hebben? Of belemmerd je iets om te gaan werken? Wat ik herken is uit mijn angststoornis tijd. In dat geval kan werken wel helend zijn maar je moet dan wel een prettige baan hebben. Zorg dat je niet in een participatiebaan terecht komt want dan heb je straks helemaal geen nagels meer over om aan je gat te krabben. Het ligt eraan wat belangrijker voor je is. Bij angst en stress zijn je symptomen normaal. Maar niet echt gezond als het jaren duurt. In het geval van burnout weet ik niet wat beter is.
Wat ik je wel kan vertellen over angst is dat het met de jaren steeds beter gaat. Maar ik ben eerlijk. Dat kan namelijk best wel lang duren. Als het echt niet gaat zou ik tegen die tijd misschien hulp zoeken. Misschien dat andere lezers hier je nog wat kunnen helpen? Ik ben ook maar een patiënt, cliënt what ever. Hou vol he?
Wat ik je wel kan vertellen over angst is dat het met de jaren steeds beter gaat. Maar ik ben eerlijk. Dat kan namelijk best wel lang duren. Als het echt niet gaat zou ik tegen die tijd misschien hulp zoeken. Misschien dat andere lezers hier je nog wat kunnen helpen? Ik ben ook maar een patiënt, cliënt what ever. Hou vol he?
Anoniem
24-03-2023
Reactie:
Ik denk dat het wel logisch is dat die eerste stappen na zoveel maanden gepaard gaan met spanning, wat vervolgens weer leidt tot een veelheid aan lichamelijke klachten. Probeer mild te zijn voor jezelf. Ee is financiele druk, je hebt mega zware maanden achter de rug en nu wordt je weer in het arbeidszame leven gebracht, het is niet gek dat je lijf daarop reageert. Probeer het toe te laten en kijk even aan of het afzwakt als je er een paar keer bent geweest. En goed naar je gevoel luisteren, hele kleine stapjes.. Misschien is het écht te snel dan merk je dat vast ook en moet je misschien toch weer een stap terug.
M.
26-03-2023
Reactie:
Bedenk me nu dat je zei het enkel gecommuniceerd te hebben.
Ik herken zo’n hevige reactie wel (in andere context). Zelf besloot ik om die reden na een jaar met antidepressiva te starten. Daarna was het snel gedaan met die terugvallen en zware dagen/momenten. Heb toen ook vrij vlot alsnog het werk kunnen hervatten. Geen spijt van want ben nu aan het opbouwen op werk en het gaat supergoed. No way dat ik dat drie maanden geleden had gedacht! Toen kwam ik voor mijn gevoel op een dieptepunt (nadat ik eerder ook uit het dal leek te komen). Soms is een steuntje in de rug met medicatie echt wel een aanrader denk ik.
Ik herken zo’n hevige reactie wel (in andere context). Zelf besloot ik om die reden na een jaar met antidepressiva te starten. Daarna was het snel gedaan met die terugvallen en zware dagen/momenten. Heb toen ook vrij vlot alsnog het werk kunnen hervatten. Geen spijt van want ben nu aan het opbouwen op werk en het gaat supergoed. No way dat ik dat drie maanden geleden had gedacht! Toen kwam ik voor mijn gevoel op een dieptepunt (nadat ik eerder ook uit het dal leek te komen). Soms is een steuntje in de rug met medicatie echt wel een aanrader denk ik.
M.
26-03-2023
Reactie:
Hoi M,
Ik gebruik al zeker 1,5 jaar Citalopram 20 mg maar lijkt wel alsof het niets doet. Bij mij gaat het echt op en neer. Voel me twee tot drie weken beter en dan weer een week super slecht zoals nu bijvoorbeeld. Kan alleen maar janken op de bank terwijl ik me een week geleden redelijk voelde en weer leuke dingen kon doen. En nu weer terug bij af terwijl ik er niet achter kom waar het aan ligt.
Ik gebruik al zeker 1,5 jaar Citalopram 20 mg maar lijkt wel alsof het niets doet. Bij mij gaat het echt op en neer. Voel me twee tot drie weken beter en dan weer een week super slecht zoals nu bijvoorbeeld. Kan alleen maar janken op de bank terwijl ik me een week geleden redelijk voelde en weer leuke dingen kon doen. En nu weer terug bij af terwijl ik er niet achter kom waar het aan ligt.
Gilbert
27-03-2023
Reactie:
Hoi Gilbert ga je dan niet te veel over je grenzen? Ik heb zelf nog geen medicatie maar kan ook niet veel eigenlijk. Heb je wel nog hulp bij je b.o herstel?
Anoniem
28-03-2023
Reactie:
Ik weet het niet, ik zit al meer dan 1,5 jaar in deze shit !! Ik heb juist het gevoel dat ik alles rustig aan doe..... Ik heb hulp, maar het lijkt allemaal niet echt te werken
Anoniem
28-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Thuis met een burnout (Verhaal 30)
Ik wil graag mij hart even luchten.
Ik ben sinds februari thuis met een burn out.
Al eerder merkte ik dat ik niet lekker in m’n vel zat en ik merkte dat ik het ging af reageren op m’n kinderen. Zodra ik het merkte ben ik naar de dokter gestapt en heb ik om hulp gevraagd. Ik heb een een paar gesprekken gehad met een praktijk ondersteuner en die heeft me doorverwezen naar een Psygoloog . Al bij de eerste intake bleek dat ik te complex voor ze was en heeft ze naar een andere praktijk voor me gezocht. Uiteindelijk kwam ik bij die praktijk en heb wel 15 sessies gehad maar pas de laatste drie keer is mijn behandelplan ingegaan. Daarvoor waren onder zoeken en Corona kwam ertussen en waren het alleen telefonisch gesprekken om te vragen hoe het met me gaat.
Ik ben dus in al die maanden nog geen steek vooruit gekomen. Ondertussen heb ik nu weer een intake ergens anders. Dit keer omdat ik niet wilde blijven waar ik in behandeling was. Omdat er geen klik was en ik het gevoel had dat ze niet naar me luisterde want vaak kreeg ik een vraag terwijl ik het net verteld had. En tijdens de Corona met de telefonische gesprekken hoorde ik haar op haar telefoon naar filmpjes kijken en typen op haar telefoon.
Dus ben weer bij begin af aan.
Intussen heb ik vaak ruzie met m’n man hij vind dat ik te lang thuis ben. Hij is vorig jaar begonnen als zzper en zegt dat hij het erg zwaar heeft. Wat ik ook geloof , maar ook zegt hij dat hij van me af wil als hij geen verandering ziet. Hij zegt niet alleen voor de kosten op te kunnen draaien. Ik zit in de ziektewet maar tijdens Corona is mijn contract niet verlengd. Dus ben werkloos ook nog.
Ik wil graag werken Alléén weet niet of ik het aan kan. Ik heb nog steeds last van hyperventilatie aanvallen en huilbuien en zit er nog doorheen. Ik wil ook wel weer werken door gewoon sociaal contact te hebben.
Ik heb een dochter van 7 en een zoontje van 1. Al heb ik een burn out ik doe al 7 jaar lang M’n dochter en zoontje alleen opvoeden. Voorheen was mijn man in loondienst en maakte 38 uur en ik werkte 38uur in 4 dagen dus had langere dagen. Na m’n werk ging ik gewoon door met opvoeding verzorgen en huishouden administratie enz
Als hij vrij was was hij vrij.
Drie maanden voor m’n dochter geboren was , is zijn moeder overleden. Mijn dochter leek op haar dus vluchte mijn man uit huis omdat hij verdriet had als hij m’n dochter zag. Dat was erin geslopen. Bij mijn zoontje zou hij meehelpen maar uiteindelijk als ik op de klok kijk is hij nog geen 10 A 15 min bezig met m’n kinderen. Hij houd hem misschien 10 min vast dat is het. Verder gebeurt er niks.
Ik doe dus alles of ik nu wel werk of niet.
Ik denk dat het me ook teveel is geworden plus dat ik oom een handtastelijke schoonvader heb naar mij toe. Al ongeveer 10 jaar is hij handtastelijk naar mij daar ben ik dus ook voor naar de Psygoloog.
Mijn man ziet zijn vader als een soort God omdat z’n moeder er niet meer is.
Ik ben ook nooit gesteund door m’n man.
Laatste weken zegt mijn man vaak dat ik weer moet gaan werken. Ik wil wel maar ik voel me erg gedwongen. Nu is het zelfs zo erg dat hij zegt ik gooi de handdoek in de ring en heeft zijn trouw ring afgedaan en wil niet meer naar me luisteren hij is er klaar mee zegt hij.
Ik voel me al zo beroerd en dan nog dit erbij maakt me echt kapot.
Ik ben sinds februari thuis met een burn out.
Al eerder merkte ik dat ik niet lekker in m’n vel zat en ik merkte dat ik het ging af reageren op m’n kinderen. Zodra ik het merkte ben ik naar de dokter gestapt en heb ik om hulp gevraagd. Ik heb een een paar gesprekken gehad met een praktijk ondersteuner en die heeft me doorverwezen naar een Psygoloog . Al bij de eerste intake bleek dat ik te complex voor ze was en heeft ze naar een andere praktijk voor me gezocht. Uiteindelijk kwam ik bij die praktijk en heb wel 15 sessies gehad maar pas de laatste drie keer is mijn behandelplan ingegaan. Daarvoor waren onder zoeken en Corona kwam ertussen en waren het alleen telefonisch gesprekken om te vragen hoe het met me gaat.
Ik ben dus in al die maanden nog geen steek vooruit gekomen. Ondertussen heb ik nu weer een intake ergens anders. Dit keer omdat ik niet wilde blijven waar ik in behandeling was. Omdat er geen klik was en ik het gevoel had dat ze niet naar me luisterde want vaak kreeg ik een vraag terwijl ik het net verteld had. En tijdens de Corona met de telefonische gesprekken hoorde ik haar op haar telefoon naar filmpjes kijken en typen op haar telefoon.
Dus ben weer bij begin af aan.
Intussen heb ik vaak ruzie met m’n man hij vind dat ik te lang thuis ben. Hij is vorig jaar begonnen als zzper en zegt dat hij het erg zwaar heeft. Wat ik ook geloof , maar ook zegt hij dat hij van me af wil als hij geen verandering ziet. Hij zegt niet alleen voor de kosten op te kunnen draaien. Ik zit in de ziektewet maar tijdens Corona is mijn contract niet verlengd. Dus ben werkloos ook nog.
Ik wil graag werken Alléén weet niet of ik het aan kan. Ik heb nog steeds last van hyperventilatie aanvallen en huilbuien en zit er nog doorheen. Ik wil ook wel weer werken door gewoon sociaal contact te hebben.
Ik heb een dochter van 7 en een zoontje van 1. Al heb ik een burn out ik doe al 7 jaar lang M’n dochter en zoontje alleen opvoeden. Voorheen was mijn man in loondienst en maakte 38 uur en ik werkte 38uur in 4 dagen dus had langere dagen. Na m’n werk ging ik gewoon door met opvoeding verzorgen en huishouden administratie enz
Als hij vrij was was hij vrij.
Drie maanden voor m’n dochter geboren was , is zijn moeder overleden. Mijn dochter leek op haar dus vluchte mijn man uit huis omdat hij verdriet had als hij m’n dochter zag. Dat was erin geslopen. Bij mijn zoontje zou hij meehelpen maar uiteindelijk als ik op de klok kijk is hij nog geen 10 A 15 min bezig met m’n kinderen. Hij houd hem misschien 10 min vast dat is het. Verder gebeurt er niks.
Ik doe dus alles of ik nu wel werk of niet.
Ik denk dat het me ook teveel is geworden plus dat ik oom een handtastelijke schoonvader heb naar mij toe. Al ongeveer 10 jaar is hij handtastelijk naar mij daar ben ik dus ook voor naar de Psygoloog.
Mijn man ziet zijn vader als een soort God omdat z’n moeder er niet meer is.
Ik ben ook nooit gesteund door m’n man.
Laatste weken zegt mijn man vaak dat ik weer moet gaan werken. Ik wil wel maar ik voel me erg gedwongen. Nu is het zelfs zo erg dat hij zegt ik gooi de handdoek in de ring en heeft zijn trouw ring afgedaan en wil niet meer naar me luisteren hij is er klaar mee zegt hij.
Ik voel me al zo beroerd en dan nog dit erbij maakt me echt kapot.
Mich
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-03-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Deze echtgenoot steunt jou niet. Hij belemmert jouw herstel en is vooral met zichzelf bezig. Dit is echt triest. Hij zet je onder druk. Zo te lezen zorgt hij dan wel voor de financiën maar dat is het dan ook wel! Als je hem zijn zin geeft dan zal je nooit herstellen van jouw burn out. Kies je voor jezelf dan zal hij je verlaten. Wil hij dat je beter wordt? Dan zal hij jouw de tijd moeten geven en moeten steunen. Zo staan de zaken ervoor en niet anders. Mijn man is ook zzp er. Hij zet mij niet onder druk. Ik voel eerder druk vanuit mijn werkgever. Ik ben zelf gestart met anti depressesiva. Zoek alsjeblieft hulp. Desnoods met anti depressesiva. Liefs Inge
Inge
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik denk dat het je gaat helpen als je gaat scheiden. Je bent dan alleen verantwoordelijk voor je kinderen en kunt een uitkering aanvragen. Het is geen vetpot maar als ik hoor hoe krachtig jij je huwelijk hebt doorstaan, werken en zorgtaken en een niet steunende man en vervelende schoonvader. Ik denk dat je het beter alleen kunt. Heb je vriendinnen? Vraag wat zij vinden en vraag of ze eerlijk willen zijn. Ook als ze iets moeten zeggen wat voor jou niet leuk is of over jou gaat.
Mariken
> 2 jaar geleden
Reactie:
Geen woorden voor, hoe er met je wordt omgegaan.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je moet naar je lichaam luisteren.
Ik ben een moeder van 4 kinderen en
IK herken je verhaal meid.
15 jaar geleden was ik ook heel erg ziek heel veel me gemaakt liep bij psycholoog en therapie te Lang in ziektewet raakte mijn baan kwijt. Kreeg 3 jaar lang WAO
Toen zit te me man iedereen dag ga werken en waarom ben je thuis anders ga ik weg.
Terwijl ik voor de kinderen zorgde ik deed als thuis.
Na 3 jaar heb ik een baan gevonden en werk. Ik tot nu nog.
Maar ik heb het nooiet kunnen verwerken geestelijk/lichamelijk ben ik op ik ga met pijn naar bed en sta met pijn op.
Nu 12 jaar lang loop ik met deze klachten.
Mijn oudste dochter van 24 jaar zei in mei 2022 ma je meld nu ziek en maak een afspraak bij huisarts. En dat heb ik gedaan.
Ik heb een zwaar buro out en overspanning
Angststoornissen is vast gesteld.
En het komt allemaal door mijn man die zette het druk op mij en ik hield veel van hem en was bang dat hij weg gaat.
Maar nu ben ik nog steeds met me man.
Hij is weer bezig ga werken. Ik heb hem duidelijk gemaak als ik weer helemaal beter wordt. En als je het niet acepter ga je weg.
Ik weet hoe ik me voel.
Nu zegt me man niets meer over.
Daarom. Zeg ik je moet naar je lichaam luisteren. Jij kent je lichaam niet je man.
Doe niet mijn fout
Veel sterkte
Ik ben een moeder van 4 kinderen en
IK herken je verhaal meid.
15 jaar geleden was ik ook heel erg ziek heel veel me gemaakt liep bij psycholoog en therapie te Lang in ziektewet raakte mijn baan kwijt. Kreeg 3 jaar lang WAO
Toen zit te me man iedereen dag ga werken en waarom ben je thuis anders ga ik weg.
Terwijl ik voor de kinderen zorgde ik deed als thuis.
Na 3 jaar heb ik een baan gevonden en werk. Ik tot nu nog.
Maar ik heb het nooiet kunnen verwerken geestelijk/lichamelijk ben ik op ik ga met pijn naar bed en sta met pijn op.
Nu 12 jaar lang loop ik met deze klachten.
Mijn oudste dochter van 24 jaar zei in mei 2022 ma je meld nu ziek en maak een afspraak bij huisarts. En dat heb ik gedaan.
Ik heb een zwaar buro out en overspanning
Angststoornissen is vast gesteld.
En het komt allemaal door mijn man die zette het druk op mij en ik hield veel van hem en was bang dat hij weg gaat.
Maar nu ben ik nog steeds met me man.
Hij is weer bezig ga werken. Ik heb hem duidelijk gemaak als ik weer helemaal beter wordt. En als je het niet acepter ga je weg.
Ik weet hoe ik me voel.
Nu zegt me man niets meer over.
Daarom. Zeg ik je moet naar je lichaam luisteren. Jij kent je lichaam niet je man.
Doe niet mijn fout
Veel sterkte
Mina
27-09-2022
Reactie:
Het lijkt erop dat jouw man zijn eigen angst om niet genoeg te verdienen voorrang geeft op jouw welzijn. Praat met hem en zeg duidelijk wat je van hem nodig hebt. Als hij je hierin niet ondersteunen wil en je niet geeft wat je nodig hebt, is deze relatie niet langer gezond voor je. Je kunt dan het beste de relatie beïndigen en opnieuw beginnen. Zoek ook pschologische hulp om sterker in je schoenen te staan en te leren om jezelf op de eerste plaats te zetten. (Van jezelf te houden).
Adelheid
28-03-2023
Burnout objectief vaststellen? (Verhaal 19)
Hoi lezer,
Ik ben op zoek aan de hand waarvan je objectief een burn out kan vaststellen. Bijv. Gegeven die er uit je bloed zijn af te lezen. Bijv. cortisolwaarden.
Zijn er zo nog meer waarden te halen uit je bloed ?
Ik ben benieuwd te horen.
Ik ben op zoek aan de hand waarvan je objectief een burn out kan vaststellen. Bijv. Gegeven die er uit je bloed zijn af te lezen. Bijv. cortisolwaarden.
Zijn er zo nog meer waarden te halen uit je bloed ?
Ik ben benieuwd te horen.
Josephine
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
NAH [niet aangeboren hersenletsel] onderzoek - eventueel scan laten maken - afwijkingen zijn meestal te zien
chiara
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het erkennen van een burn-out zal je mijn inziens zelf vooral moeten doen. Erkennen en accepteren. Praten hierbij met een professional of mensen waarbij je je kunt uiten helpt daarbij. Die acceptatie blijft lastig. Verplicht gast terugnemen en geen peil te trekken op wat het lijf doet. Ik wou dat een burn-out zo aantoonbaar was als een gebroken arm.
Ruben
> 2 jaar geleden
Reactie:
Isamu psygoloog heeft een hele goede site met fasen waar je door heen gaat.
Engelien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ikzelf ben eerst naar de huisarts gegaan en gezegd dat ik psychologische hulp nodig heb. Je krijgt dan alvast een gesprek en een vragenlijst. Op basis daarvan volgt analyse en verwijzing naar het juiste type psycholoog. Laat je lichamelijke klachten ook onderzoeken. Het hoeft niet allemaal aan je psychische problemen te liggen. Denk aan vitaminegebrek bijv. Lichamelijke klachten kunnen psychische klachten versterken en andersom. Dit is je beste kans op herstel. Echt niet zelf blijven "dokteren". Ik weet het. Heb het allemaal zelf meegemaakt. Ben er uiteindelijk bovenop gekomen door me te laten helpen door professionals.
Adelheid
28-03-2023
Stressgevoelig gebleven (Verhaal 307)
Ik heb 2 jaar geleden zware burn-out gehad, heb echt een en ander in en aan mijn levenswijze veranderd maar merk dat ik heel stressgevoelig ben gebleven daarnaast ben ik ook HSP er.
De laatste weken heb ik weer veel last van hyperventilatie na een emotionele paar weken en heb het gevoel een terugval te krijgen… ben meteen extra vitamines en Restilen gaan gebruiken waar ik toen ook baat bij had.
Iemand ook deze ervaringen, tips of adviezen?
Bij voorbaat dank.
De laatste weken heb ik weer veel last van hyperventilatie na een emotionele paar weken en heb het gevoel een terugval te krijgen… ben meteen extra vitamines en Restilen gaan gebruiken waar ik toen ook baat bij had.
Iemand ook deze ervaringen, tips of adviezen?
Bij voorbaat dank.
Cornelia
15-11-2022
laatste reactie: 27-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ga lekker vissen met een makker.
Bart
27-03-2023
Bedrijfsartsen die je niet serieus nemen (Verhaal 411)
Zijn er meer mensen die rare ervaringen hebben met bedrijfsartsen die je niet serieus nemen? Die je gewoon beter melden terwijl het onderzoek nog loopt?
Anoniem
27-03-2023
Toon reacties Verberg reacties
Frustratie bij reintegratie (Verhaal 409)
Frustratie bij reintegratie:
Het is nu 7 maanden na mijn dieptepunt en werk weer voor een stukje. Laatst een beoordeling gehad en dingen werden voor mijn gevoel zeer negatief benaderd, alsof ik geen motivatie en drive had in het werk, terwijl ik de afgelopen 7 maanden er ALLES aan heb gedaan om beter te worden en het was ongelooflijk zwaar. Zo vervelend dat mensen buitenaf het gewoon niet begrijpen waar wij doorheen gaan, wat voor hel het kan zijn.
Hopelijk komt er meer begrip voor burn-out mensen.
Het is nu 7 maanden na mijn dieptepunt en werk weer voor een stukje. Laatst een beoordeling gehad en dingen werden voor mijn gevoel zeer negatief benaderd, alsof ik geen motivatie en drive had in het werk, terwijl ik de afgelopen 7 maanden er ALLES aan heb gedaan om beter te worden en het was ongelooflijk zwaar. Zo vervelend dat mensen buitenaf het gewoon niet begrijpen waar wij doorheen gaan, wat voor hel het kan zijn.
Hopelijk komt er meer begrip voor burn-out mensen.
Taco
25-03-2023
laatste reactie: 27-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat rot Taco, dat je op zulk onbegrip stuit. Mensen die dit niet kennen hebben er soms een heel aparte kijk op. En inderdaad geen besef van de hel waar je doorheen moet. Erg frustrerend als je zo keihard werkt voor je herstel, en dit dan niet gezien/op waarde geschat wordt.
Ik wens je alle goeds toe, hoop dat je situatie op het werk verbetert en dat je op je eigen tempo goed verder mag herstellen!
Ik wens je alle goeds toe, hoop dat je situatie op het werk verbetert en dat je op je eigen tempo goed verder mag herstellen!
Y.
26-03-2023
Reactie:
Hi Taco,
Ik heb hetzelfde meegemaakt na 28 jaar gewerkt te hebben voor deze werkgever en eigenlijk bijna nooit ziek te zijn geweest. Ik weet niet of je het liedje als je wint heb je vrienden, rije dik "echte" vrienden kent ? Zolang het goed gaat is er niks aan de hand, maar gaat het even niet dan leer je ze pas echt kennen. Walgelijk, loyaliteit komt schijnbaar maar van een kant.
Groeten,
Gilbert
Ik heb hetzelfde meegemaakt na 28 jaar gewerkt te hebben voor deze werkgever en eigenlijk bijna nooit ziek te zijn geweest. Ik weet niet of je het liedje als je wint heb je vrienden, rije dik "echte" vrienden kent ? Zolang het goed gaat is er niks aan de hand, maar gaat het even niet dan leer je ze pas echt kennen. Walgelijk, loyaliteit komt schijnbaar maar van een kant.
Groeten,
Gilbert
Anoniem
26-03-2023
Reactie:
Wat naar voor je! Hopelijk lukt ‘t je om je enkel nog te richten op je herstel en proberen de rest wat los te laten, wat anderen ook denken, vinden of zeggen. Belangrijkste doel is dat je beter wordt. Als je eenmaal beter bent, kun je wellicht nog overwegen om weg te gaan of doen wat dan goed voelt. Zo’n herstelproces maakt soms ook dat je andere naar je week, je baas of het bedrijf gaat kijken.
Maar neemt niet weg dat het vervelend is. Ik heb ook altijd goed gefunctioneerd en toen ik ziek werd had ik alleen naar het gevoel dat ze me liefst kwijt wilden, heel triest eigenlijk.
Maar neemt niet weg dat het vervelend is. Ik heb ook altijd goed gefunctioneerd en toen ik ziek werd had ik alleen naar het gevoel dat ze me liefst kwijt wilden, heel triest eigenlijk.
M.
26-03-2023
Reactie:
Bedankt allemaal, heel fijn om te horen en om een hart onder de riem te krijgen! Ik ben wel iets uit mijn slof geschoten, dus moet het een beetje gaan lijmen. Maar het onbegrip is vooral heel vervelend, mensen vinden snel dat je je aanstelt of dat het lang duurt en zien niet dat je iedere dag met jezelf worsteld om te luisteren naar je lichaam en beter te worden. En inderdaad dat gevoel dat ze van je af willen doet pijn, want dat voel ik ook wel een beetje (als is het wellicht ongegrond).
Taco
27-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wat mij steeds belemmert in het herstel zijn slaapproblemen (Verhaal 397)
Een aantal jaren geleden heb ik een bo gehad en helaas nu weer ( waarschijnlijk was ik niet helemaal hersteld van de vorige keer). Ook is de onderliggende oorzaak toen niet voldoende aangepakt. Wat mij steeds belemmert in het herstel zijn slaapproblemen. Wie van jullie heeft dit ook of zijn er tips. En een warm/ broeierig gevoel op de borst? Wie herkent dit? Zijn het spanningsklachten of kan het wat anders zijn?
Sandra
22-03-2023
laatste reactie: 25-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ken dit zeker zijn spanningsklachten. Ik heb dat vooral als ik spanning ervaar en moe ben
Kkk
23-03-2023
Reactie:
Heb je in al die jaren slaapproblemen gehad . Of alleen nu tijdens je herstel ?
En welke slaapproblemen ervaar je heb je het hier ook goed met je therapeut over gehad.
Ik ervaar ook veel dromen en zweten in de nacht . Ik denk steeds vaker meer na over medicatie want dit belemmerd mijn herstel ook . Daarom vroeg ik mij af wat jij al hebt ondernomen
En welke slaapproblemen ervaar je heb je het hier ook goed met je therapeut over gehad.
Ik ervaar ook veel dromen en zweten in de nacht . Ik denk steeds vaker meer na over medicatie want dit belemmerd mijn herstel ook . Daarom vroeg ik mij af wat jij al hebt ondernomen
Anoniem
23-03-2023
Reactie:
Ik heb de slaapproblemen kunnen oplossen met een korte periode off-label slaapmedicatie (lage dosering quetiapine). Voordeel dat je er niet afhankelijk van raakt en daardoor ook makkelijk mee kunt stoppen. Kon na een paar weken alweer stoppen/afbouwen. Daarna ging het slapen weer vrij goed. Ben blij dat het me een moeilijke periode door heeft geholpen (en daar is ‘t ook voor ;). Daarna heel incidenteel nog ingenomen. Ik had totaal geen last van bijwerkingen.
Ano
25-03-2023
Binnenkort hervat ik weer mijn werk (Verhaal 311)
Binnenkort hervat ik weer mijn werk, maar ben me nu al vreselijk druk aan het maken en vraag me af of ik er wel klaar voor ben. Sinds ik weet dat ik weer moet beginnen voel ik me weer slechter... Ik ben echt bang om weer een terugslag te krijgen en me weer ziek te moeten melden. Is dit herkenbaar voor mensen en hoe gaan jullie hier mee om ? Ik twijfel nu of ik wel de goede beslissing genomen heb.
Alvast dank voor reacties
Alvast dank voor reacties
Sabine
22-11-2022
laatste reactie: 24-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is heel normaal die twijfel (angst) voor terugval.
Ik heb ook moeite mee om erin te geloven, maar ik zeg het toch tegen jou: je moét helemaal niets.
Je bent nu al ziek. Dus als je je weer ziek meld, dan is het maar zo.
Heb je een bedrijfsarts gesproken? Die geeft vaak een kader of voorwaarden waar je aan kan vasthouden.
Ik heb ook moeite mee om erin te geloven, maar ik zeg het toch tegen jou: je moét helemaal niets.
Je bent nu al ziek. Dus als je je weer ziek meld, dan is het maar zo.
Heb je een bedrijfsarts gesproken? Die geeft vaak een kader of voorwaarden waar je aan kan vasthouden.
Pearl
24-11-2022
Reactie:
Heb ik ook.
Goudvisje
20-02-2023
Reactie:
Precies dezelfde shit loop ik ook steeds tegen aan. Wat is er gebeurd met Nederland? Polen uitbuiten, participatie uitbuiting, ze flikken het nu zelfs met Oekraïners! Kan het niemand meer iets bommen? Ik denk soms dat mensen die alles hebben het niet eens zien. Misschien hebben de Russen toch een beetje gelijk over westerse kapitalisten.
Anoniem
24-03-2023
Maagklachten en darmklachten (Verhaal 398)
Zijn er mensen die maagklachten en darmklachten ervaren. Hebben jullie tips
Nnn
22-03-2023
laatste reactie: 24-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Yes heb ik ook. Ik accepteer het gewoon. Kijk misschien wel naar je dieet. Misschien minder lactose. Maar sws gezond blijven eten
Sandro
23-03-2023
Reactie:
Maagbeschermers. Een arts wil het waarschijnlijk niet voorschrijven. Maar ze zijn te koop bij drogist. Helaas weinig pilletjes en prijzig. Maar ze werken erg goed. Ik neem ze soms om de dag.
Anoniem
24-03-2023
Alle klachten zijn weer volop terug (Verhaal 345)
Na dat het een tijdje beter leek te gaan en de weg omhoog ingeslagen leek te zijn zit ik op dit moment in een vreselijke terugslag. Alle klachten zijn weer volop terug. Slapeloze nachten, lichamelijke klachten weer allemaal terug zoals droge mond, branderige ogen en tong, darm- en maagklachten, misselijk, oorsuizen, depressief, emotioneel, onrustig, paniekerig en dan vergeet ik er ongetwijfeld nog een paar. Kan me tot niets meer aanzetten en wil het liefst de hele dag janken.
Blijf me constant afvragen waar dit vandaan komt, terwijl ik weet dat ik er toch geen antwoord op krijg. Voel me schuldig naar mijn gezin toe en het lukt me maar niet om er weer uit te komen. Echt wat een vreselijk gevoel is dit. Vraag me af of het ooit weer goed gaat komen. Weet me op dit moment echt geen raad meer wat te doen. Dat gevoel de hele dag is niet te harden. Ben bang weer helemaal terug bij af te zijn.
Zijn er mensen die dit herkennen en waarbij de terugslag ook zo heftig is/was alsof alles weer van vooraf aan begint ? Heeft iemand tips om hieruit te komen of is het gewoon uitzitten en wachten op betere tijden ?
Bert
Blijf me constant afvragen waar dit vandaan komt, terwijl ik weet dat ik er toch geen antwoord op krijg. Voel me schuldig naar mijn gezin toe en het lukt me maar niet om er weer uit te komen. Echt wat een vreselijk gevoel is dit. Vraag me af of het ooit weer goed gaat komen. Weet me op dit moment echt geen raad meer wat te doen. Dat gevoel de hele dag is niet te harden. Ben bang weer helemaal terug bij af te zijn.
Zijn er mensen die dit herkennen en waarbij de terugslag ook zo heftig is/was alsof alles weer van vooraf aan begint ? Heeft iemand tips om hieruit te komen of is het gewoon uitzitten en wachten op betere tijden ?
Bert
Bert
10-01-2023
laatste reactie: 24-03-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je al in therapie bij een psycholoog? Zo niet vraag alsjeblieft om een verwijzing bij de huisarts voor depressieve klachten (dan wordt je makkelijker doorverwezen).
Huilen is goed voor je, laat alles eruit! Je lichaam raakt ook in de war van alle stress en opgekropte emoties.
Als je al in therapie bent, dan kan je voor lichamelijke begeleiding zoeken bij een fysiotherapeut, haptonoom, shiatsu, osteopaat etcetera.
Huilen is goed voor je, laat alles eruit! Je lichaam raakt ook in de war van alle stress en opgekropte emoties.
Als je al in therapie bent, dan kan je voor lichamelijke begeleiding zoeken bij een fysiotherapeut, haptonoom, shiatsu, osteopaat etcetera.
Pearl
17-01-2023
Reactie:
Actief met je herstel bezig, vooral met trauma en dingen die je dwars zitten. Geeft achtergrond spanning en dat maakt je weer overspannen. Simpelweg rust nemen is meestal niet genoeg en duurzaam.
Taco
24-01-2023
Reactie:
Heel herkenbaar! Ik dacht aanvankelijk ook dat het steeds beter ging, had nog wel wel regelmatig slechte dagen maar ook steeds meer goede. Na een aantal maanden ging het echter steeds meer bergafwaarts en werd ik ook bang dat het niet meer goed zou komen. Ik kreeg we ook oorsuizen bij en schrok daar nogal van. Uiteindelijk besloten met antidepressiva (escitalopram) te starten en sindsdien ben ik eindelijk verlost van de nare spanning in mijn lijf. Sta weer op zonder spanning en voel me grotendeels ‘de oude’ , ben weer gestart met paar iir werken en zie het echt weer zitten. Het oorsuizen heb ik nog aan 1 kant last van maar heb er vertrouwen in dat ik daar ook mijn weg in vind of dat het weer over gaat. Terugkijkend is de start vd medicatie (begon na 2w enigszins te werken en na 4 weken merkte ik echt effect) voor mij echt een kantelpunt geweest. Ik slaap ook weer heerlijk en heb het gevoel dat ik nu pas écht aan het herstellen ben.
Mikki
03-02-2023
Reactie:
Wat fijn mikki om te horen dat medicatie voor jou zo goed helpt. Ik ben et zolang zonder aan t doen. Maar heb nu besloten na alle therapieën en acupunctuur en fysio om toch ad te proberen. Wil ook weer mijn leven oppakken na 20 maanden
Anoniem
14-03-2023
Reactie:
Goed om te horen! Ik was er ook zo onwijs klaar mee dat ik dacht ik grijp alles aan. Ben er nu blij om. Voel me weer zo goed! Laatste 2 wat zwaardere dagen zijn alweer een week of 7 geleden. Heb de indruk dat de medicatie na een week of 10 optimaal werkte. Heb m’n leven weer terug. Van oorsuizen weinig last meer (niet helemaal weg maar verwaarloosbaar inmiddels). Het komt dus wel echt goed maar dat stwubtje in de rug is soms hard nodig want oh wat is ‘t zwaar zo’n proces. Straks weer rustig afbouwen van AD maar weet zeker dat dat ook goedkomt!
Hoe gaat ‘t inmiddela met jou? Succes nog met je herstel?
Hoe gaat ‘t inmiddela met jou? Succes nog met je herstel?
Mikki
24-03-2023
Als iets mijn valkuil is, dan is het wel optimisme (Verhaal 402)
Zo ... Als iets mijn valkuil is, dan is het wel optimisme. Niets mis mee, zeker niet en wil ik absoluut nooit kwijt, maar zelf in burnout tijd nog even denken dat je bij de minste energie eventjes de vlag buiten kunt hangen is echt 'niet handig'. Een vriend van mij heeft het ook meegemaakt en noemde het zijn winterslaap. Net zo'n optimist als ik, maar hij vertelde dat je absoluut je mand in moet en er pas uit moet komen als je echt alle vermoeidheid eruit hebt gewerkt. Hij is compleet genezen en heeft vooral geleerd nee te zeggen. Hij doet alleen nog maar wat hijzelf wilt. Dus ja, je komt er zeker uit (mijn vriendin is ook een goed voorbeeld). Zoek naar wat jou energie geeft en de rest kan opzouten. Je leeft echt maar een keer. Ik zit geregeld op de bank niets te doen en ik toch spontaan tranen van vermoeidheid krijg. Maw nog lang niet klaar. Afijn...zin in de lente & zomer. Ligstoel besteld en ga absoluut niets doen. Gezonde cocktails, siësta en doelloosheid omarmen. Iets met La Dolce far niente & zo. Succes allen en leg de lat zo laag mogelijk.
Frank
23-03-2023
laatste reactie: 24-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Sterkte Frank. Wandel je wel af en toe of is dat niet aanbevolen door jouw dokter?
Sandro
23-03-2023
Reactie:
Dankjewel voor je motivatie frank elke keer we kunnen dit met ze alle . Hoe moeilijk het ook is hou vol lieve mensen
..
24-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nu heb ik het gevoel of ik ziek ben (Verhaal 404)
Weet niet wat ik heb
Een twee weken geleden kreeg ik plots
Pijn over heel mijn lichaam , was erg gespannen
En had erge hartkloppingen ook een aantal dagen heel slecht geslapen veel wakker worden ,nu heb ik het gevoel of ik ziek ben , net of ik griep heb , maak geen koorts , wel koude rillingen en bij een kleine inspanning zweten , snacht heb ik daar geen last van , ben heel angstig en eet moeilijk , en heb zwarte gedachten , heb bloed laten prikken maar daar kwam niets uit , heb een kanker verleden en ben ongerust , zou ik een burn-out hebben
Grtjs
Een twee weken geleden kreeg ik plots
Pijn over heel mijn lichaam , was erg gespannen
En had erge hartkloppingen ook een aantal dagen heel slecht geslapen veel wakker worden ,nu heb ik het gevoel of ik ziek ben , net of ik griep heb , maak geen koorts , wel koude rillingen en bij een kleine inspanning zweten , snacht heb ik daar geen last van , ben heel angstig en eet moeilijk , en heb zwarte gedachten , heb bloed laten prikken maar daar kwam niets uit , heb een kanker verleden en ben ongerust , zou ik een burn-out hebben
Grtjs
Viviane
23-03-2023
laatste reactie: 23-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Viviane,
De symptomen die je noemt passen bij burnout en zijn heel herkenbaar. Je verleden helpt natuurlijk niet om de rust te bewaren. Wees blij dat je in iedergeval nog voldoende nachtrust krijgt want anders was het nog veel erger geweest. Conclusie: het is zeer aannemelijk dat je burnout bent. Sterkte !
De symptomen die je noemt passen bij burnout en zijn heel herkenbaar. Je verleden helpt natuurlijk niet om de rust te bewaren. Wees blij dat je in iedergeval nog voldoende nachtrust krijgt want anders was het nog veel erger geweest. Conclusie: het is zeer aannemelijk dat je burnout bent. Sterkte !
Anoniem
23-03-2023
Veel last van slijmvorming in mijn keel (Verhaal 401)
Ik heb veel last van slijmvorming in mijn keel en een heel vreemd gevoel ter hoogte van het borstbeen aan de bovenkant van de maag, precies in het midden. Heel moeilijk uit te leggen dat vervelende gevoel. Ook zeurderig gevoel in mijn onderbuik (darmen).
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ?
Zijn er meer mensen die hier last van hebben ?
Belle
23-03-2023
laatste reactie: 23-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Belle,
Dit heb ik ook. Ook een branderig gevoel in mijn neus en onderin mijn keel. Herkenbaar dus
Dit heb ik ook. Ook een branderig gevoel in mijn neus en onderin mijn keel. Herkenbaar dus
Sandro
23-03-2023
Is er een groot risico op grotere problemen? (Verhaal 246)
Vraag, ik ben lichamelijk helemaal uitgeput. Hoge hartslag tijdens activiteiten, kan net 2km fietsen en 500m lopen. Kon alleen nog maar piekeren en moeilijk tot rust komen. Doctor schrijft nu 5mg citalopram voor om angst weg te nemen en uit de cirkel te komen. Ik lees echter veel online dat medicatie niet ‘het antwoord’ is echter zie ik weinig uitwegen. Heeft iemand hier ervaring mee? Is er een groot risico op grotere problemen?
Joh
23-08-2022
laatste reactie: 23-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo 5 mg lijkt me niet zo veel ik heb rhodiola rosea geprobeerd. Misschien moet je hier over eens wat info over zoeken baat het niet dan schaad het niet
Jan
15-02-2023
Reactie:
Hoi Jan. Ik kreeg vd huisarts in mijn hoogste paniek, oxazepam en citalopram. Meteen ook volle dosering ipv opbouwen. Dat ging gruwelijk mis. Het werkte als benzine op een al laaiend angst vuur. Ik ben daardoor een stuk slechter geworden. Arts wou een andere AD dan proberen. Ik heb hem vriendelijk bedankt. Dat pad ga ik nooit meer op. Ik wil je niet bang maken, maar wil je mijn eerlijke ervaring delen. Succes Jan! Hang in there! Net als de rest van ons.
Bas
23-03-2023
Ik heb denk ik alle symptomen van een zware burnout (Verhaal 174)
Ik zit nu 15 maanden in mijn burnout. Daarvoor ben ik waarschijnlijk al heel lang overspannen geweest zonder dat ik me dat realiseerde. Uiteindelijk ben ik Januari 2021 volledig uitgevallen op mn werk.
Ik heb denk ik alle symptomen van een zware burnout. Het is echt een hel. Slecht slapen,hypernerveus,geen eetlust,heel veel huilen,schuldgevoel,uitgeput,wanhoop,angsten,trillen,hartkloppingen,depressieve stemmingen. Nou ja,ik sla waarschijnlijk nog wel wat symptomen over,maar dit is wat er nu zo'n beetje bij me te binnen schiet.
Ik ben onder behandeling bij mijn huisarts,en zij is ontzettend geduldig en begripvol. Binnenkort ben ik eindelijk aan de beurt om behandeling bij een psycholoog te krijgen.
Ondertussen heb ik wel een psychiater gezien en ik slik 40mg Citalopram per dag. Ik merk daar eigenlijk helemaal geen verbetering van helaas.
Inmiddels worden mijn lange slechte periodes ook afgewisseld met periodes dat het echt beter gaat. Zo goed zelfs dat ik in die periodes wel helemaal klachtenvrij lijk. En daar zit mijn valkuil. Steeds denk ik dat ik er ben en dat ik eindelijk mijn leven weer kan oppakken en door kan. Maar telkens val ik ook weer terug,en dan raak ik in paniek. Ik word echt wanhopig of het ooit weer echt goed komt met mij. Het levert mij angst en spanning op,en dat draagt natuurlijk helemaal niet bij aan het herstel. Sterker nog,ik heb de indruk dat mijn angst voor de terugvallen mijn herstel ernstig hindert. Waar ik zo benieuwd naar ben is of er lotgenoten zijn die hier ook last van hebben. Of iets soortgelijks. Ik zou dat héél graag van anderen vernemen. Ik voel mij vaak zo alleen en eenzaam in deze strijd. Ik wens iedereen heel veel herstel toe..
Ik heb denk ik alle symptomen van een zware burnout. Het is echt een hel. Slecht slapen,hypernerveus,geen eetlust,heel veel huilen,schuldgevoel,uitgeput,wanhoop,angsten,trillen,hartkloppingen,depressieve stemmingen. Nou ja,ik sla waarschijnlijk nog wel wat symptomen over,maar dit is wat er nu zo'n beetje bij me te binnen schiet.
Ik ben onder behandeling bij mijn huisarts,en zij is ontzettend geduldig en begripvol. Binnenkort ben ik eindelijk aan de beurt om behandeling bij een psycholoog te krijgen.
Ondertussen heb ik wel een psychiater gezien en ik slik 40mg Citalopram per dag. Ik merk daar eigenlijk helemaal geen verbetering van helaas.
Inmiddels worden mijn lange slechte periodes ook afgewisseld met periodes dat het echt beter gaat. Zo goed zelfs dat ik in die periodes wel helemaal klachtenvrij lijk. En daar zit mijn valkuil. Steeds denk ik dat ik er ben en dat ik eindelijk mijn leven weer kan oppakken en door kan. Maar telkens val ik ook weer terug,en dan raak ik in paniek. Ik word echt wanhopig of het ooit weer echt goed komt met mij. Het levert mij angst en spanning op,en dat draagt natuurlijk helemaal niet bij aan het herstel. Sterker nog,ik heb de indruk dat mijn angst voor de terugvallen mijn herstel ernstig hindert. Waar ik zo benieuwd naar ben is of er lotgenoten zijn die hier ook last van hebben. Of iets soortgelijks. Ik zou dat héél graag van anderen vernemen. Ik voel mij vaak zo alleen en eenzaam in deze strijd. Ik wens iedereen heel veel herstel toe..
Patrick
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-03-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik krijg een duimpje. Wilt u ook reageren? Alstublieft? Ik voel mij zo ongelukkig!
Patrick
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Patrick,
Ik herken me in uw verhaal. Slecht slapen, piekeren, schuldgevoel, moe, geen eetlust. Ik ben nu bijna 3 maand thuis van mijn werk. Ik voel me heel eenzaam en alleen. Soms denk ik dat ik in een depressie zit. Ben al bij een psychotherapeute geweest maar ga volgende maand bij een psycholoog. Ik neem alprazolam maar ook weinig effect. Ben nu ook begonnen met Zaffranax. Een goed herstel gewenst.
Ik herken me in uw verhaal. Slecht slapen, piekeren, schuldgevoel, moe, geen eetlust. Ik ben nu bijna 3 maand thuis van mijn werk. Ik voel me heel eenzaam en alleen. Soms denk ik dat ik in een depressie zit. Ben al bij een psychotherapeute geweest maar ga volgende maand bij een psycholoog. Ik neem alprazolam maar ook weinig effect. Ben nu ook begonnen met Zaffranax. Een goed herstel gewenst.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor uw reactie! Het is een geruststelling te lezen dat alle nare symptomen toch wel vaak ook bij anderen voorkomen. Dat voelt minder alleen.
Ik wens u ook een voorspoedig herstel!
Ik wens u ook een voorspoedig herstel!
Patrick
14-05-2022
Reactie:
Hoi,
Heel erg herkenbaar. Ik heb hetzelfde patroon: voel ik mij 1 procent beter? Dan doe ik direct teveel en val weer terug. Daar zit ook de valkuil en het is eerst accepteren en nog meer rust nemen… steeds terugvallen duurt alleen maar langer…. Stapje voor stapje…. Alsof je een baby bent die opnieuw alles moet opbouwen… zo kijk ik ernaar en dat werkt….
Ik ben bijna 2 jaar verder, maar had vorig jaar een heftige terugval dus kon weer opnieuw beginnen. Dat heeft mij geleerd om mij niet meer te laten pushen door anderen.
Het is jouw leven en jouw lichaam…. Nu even nog wat stappen terug voor herstel is beter dan maanden blijven hangen…
Heel erg herkenbaar. Ik heb hetzelfde patroon: voel ik mij 1 procent beter? Dan doe ik direct teveel en val weer terug. Daar zit ook de valkuil en het is eerst accepteren en nog meer rust nemen… steeds terugvallen duurt alleen maar langer…. Stapje voor stapje…. Alsof je een baby bent die opnieuw alles moet opbouwen… zo kijk ik ernaar en dat werkt….
Ik ben bijna 2 jaar verder, maar had vorig jaar een heftige terugval dus kon weer opnieuw beginnen. Dat heeft mij geleerd om mij niet meer te laten pushen door anderen.
Het is jouw leven en jouw lichaam…. Nu even nog wat stappen terug voor herstel is beter dan maanden blijven hangen…
Pat
20-05-2022
Reactie:
Hoe gaat het nu met jullie?
Taco
23-08-2022
Reactie:
Beste Patrick,
Angst is een slechte raadgever.
Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht.
Zoek daarom afleiding.
Ik moest dat ook leren tijdens mijn angststoornis.
En aan allen hier wil ik zeggen dat een hoge hartslag op zich niet gevaarlijk hoeft te zijn. Ik ging dan vaak even rennen door het bos ofzo. Als je dan stopt voel je jou meestal beter. Zelfs een achtbaan kan rust geven. Je moet er juist in stappen en naar voren willen met die kar. Ik heb het wel over een angstoornissituatie. Ik heb sinds kort ook BO. Na mijn hartoperatie kreeg ik een enorm hoge hartslag door paniek. Ik was bang dat het gevaarlijk was. Achteraf gezien was het denk ik eerder nuttig sport.
Nooit jezelf bang maken dus.
Dit zijn natuurlijk mijn ervaringen en ik ben dus geen arts. Let niet te veel opjezelf. En elke angstaanval gaat weer over. Dus waarom zou je er bang voor zijn? Grote kans dat ze verdwijnen.
Angst is een slechte raadgever.
Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht.
Zoek daarom afleiding.
Ik moest dat ook leren tijdens mijn angststoornis.
En aan allen hier wil ik zeggen dat een hoge hartslag op zich niet gevaarlijk hoeft te zijn. Ik ging dan vaak even rennen door het bos ofzo. Als je dan stopt voel je jou meestal beter. Zelfs een achtbaan kan rust geven. Je moet er juist in stappen en naar voren willen met die kar. Ik heb het wel over een angstoornissituatie. Ik heb sinds kort ook BO. Na mijn hartoperatie kreeg ik een enorm hoge hartslag door paniek. Ik was bang dat het gevaarlijk was. Achteraf gezien was het denk ik eerder nuttig sport.
Nooit jezelf bang maken dus.
Dit zijn natuurlijk mijn ervaringen en ik ben dus geen arts. Let niet te veel opjezelf. En elke angstaanval gaat weer over. Dus waarom zou je er bang voor zijn? Grote kans dat ze verdwijnen.
Anoniem
04-02-2023
Reactie:
Zeer herkenbaar Patrick, ik zit thuis vanaf begin november 2022.
Vreselijke hel. Iedere dag lichamelijke pijnen en angsten. Soms heb ik nu n paar dagen dat t goed gaat maar de angst voor terugval is groot. Dat zorgt weer voor nieuwe onrust..pff. de wanhoop begrijp ik totaal van jou. Maar t komt goed. Veel mensen lijden hieronder erg genoeg. Wat mij helpt is ademtherapie. Daar word je zen van. En tevens verwerk je veel.
Sterkte!!
Vreselijke hel. Iedere dag lichamelijke pijnen en angsten. Soms heb ik nu n paar dagen dat t goed gaat maar de angst voor terugval is groot. Dat zorgt weer voor nieuwe onrust..pff. de wanhoop begrijp ik totaal van jou. Maar t komt goed. Veel mensen lijden hieronder erg genoeg. Wat mij helpt is ademtherapie. Daar word je zen van. En tevens verwerk je veel.
Sterkte!!
Roos
23-03-2023
Net of ik in vicieuze cirkel blijf hangen (Verhaal 384)
Hallo allemaal, ik heb enorme last van koude handen en voeten. Ik droom ook dagelijks en wordt vaak wakker. Ook heb ik in de ochtenden hoge spierspanning pijnelijk.
Komt dit bekend voor. Het lijkt net of ik in vicieuze cirkel blijf hangen door slecht slapen
Komt dit bekend voor. Het lijkt net of ik in vicieuze cirkel blijf hangen door slecht slapen
Mila
12-03-2023
laatste reactie: 21-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Koude handen en voeten zijn zeker herkenbaar. Is onderdeel van de stress/angstreactie van je lijf. Ook slecht slapen, heftige dromen. Hoort er allemaal bij.
Helaas is het inderdaad wel een vicieuze cirkel want een goede nachtrust draagt bij aan goed herstel. Je zou ontspanningsoefeningen kunnen doen voordat je gaat slapen. Meditatie of bodyscan helpt mij wel. Ook geen schermen 2 uur voor het slapen gaan kan helpen. Boek lezen of lekker warm douchen. Overdag wat bewegen en/of buiten zijn is ook goed voor de nachtrust (als dat lukt). Medicatie ben ik zelf niet zo dol op want dan kun je de volgende dag heel suf worden.
Helaas is het inderdaad wel een vicieuze cirkel want een goede nachtrust draagt bij aan goed herstel. Je zou ontspanningsoefeningen kunnen doen voordat je gaat slapen. Meditatie of bodyscan helpt mij wel. Ook geen schermen 2 uur voor het slapen gaan kan helpen. Boek lezen of lekker warm douchen. Overdag wat bewegen en/of buiten zijn is ook goed voor de nachtrust (als dat lukt). Medicatie ben ik zelf niet zo dol op want dan kun je de volgende dag heel suf worden.
M
12-03-2023
Reactie:
Spierpijn herken ik maar al te goed.
Ik heb het zelfs in rust, het is alsof mijn lichaam niet kan ontspannen en in een soort stress modus blijft hangen. En mocht het wat afzwakken krijg ik weer een paniek aanval en dan staat de spanning er weer op
Ik heb het zelfs in rust, het is alsof mijn lichaam niet kan ontspannen en in een soort stress modus blijft hangen. En mocht het wat afzwakken krijg ik weer een paniek aanval en dan staat de spanning er weer op
anoniem
15-03-2023
Reactie:
Dat is de reden dat ik aan de ad. Wil beginnen elke dag voel ik alleen maar als ik zit enorme spierspanning schouders nek hoofdpijn op me ogen . Bij staan te lang spanning ook bij me middenrif soms als ik te veel doe gaat het branden van de inspanning moet k weer liggen. Daarbij doet tv licht en geluid mijn ogen ook aanspannen waardoor ik vaak hoofdpijn heb. Lichtelijk duizeligheid. Hopelijk geeft de ad. Ook hierin meer rust en niet alleen de angst en paniek.
Anoniem
21-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Dr Sarno, tms en brain retraining (Verhaal 360)
Iemand ervaring met dr Sarno, tms en brain retraining?
Taco
11-02-2023
laatste reactie: 20-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nooit van gehoord.
Anoniem
07-03-2023
Reactie:
Ik herken het deels. Heel erg. Ik heb een 2de burn out momenteel ben teruggevallen. En deze is een stuk intenser en heviger. Herkennen jullie ook zo’n intense hoofdpijn? En dat tv kijken soms niet eens last? Steken in je hoofd dat je soms niet weet wat te doen? Je hoofd voelt alsof het kookt soms. Als een kloppend hart ook. Ook heb ik het al geaccepteerd maar wel in een lastige situatie
Roger
20-03-2023
Slecht slapen, depressie van de pijn (Verhaal 393)
Hallo allemaal,
Ik zit nu 4 maanden in een burn out. Hartkloppingen, duizeligheid, trillen, oververmoeid wakker worden , angst , paniek.
Slecht slapen, depressie van de pijn
De aanleiding is geweest een trauma . Begin binnenkort met therapie. Ik kan letterlijk bijna niks net douchen en aankleden amper een rondje lopen. Is dit normaal in het gezin . Het lukt ook niet om deze vicieuze cirkel te doorbreken door slecht slapen. Ik denk echt aan medicatie om hier door heen te komen. Wat zijn jullie ervaringen komt dit jullie bekend voor. Hebben jullie tips
Ik zit nu 4 maanden in een burn out. Hartkloppingen, duizeligheid, trillen, oververmoeid wakker worden , angst , paniek.
Slecht slapen, depressie van de pijn
De aanleiding is geweest een trauma . Begin binnenkort met therapie. Ik kan letterlijk bijna niks net douchen en aankleden amper een rondje lopen. Is dit normaal in het gezin . Het lukt ook niet om deze vicieuze cirkel te doorbreken door slecht slapen. Ik denk echt aan medicatie om hier door heen te komen. Wat zijn jullie ervaringen komt dit jullie bekend voor. Hebben jullie tips
Hallo
16-03-2023
laatste reactie: 19-03-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zelf had besloten om het eerst in het alternatieve geneeswijzen te zoeken. En met supplementen zoals vit b complex omega 3 magnesium te gebruiken. Ik had in het begin van me burnout ook moeite met inspanning de eerste 6 weken liep ik nog niet buiten omdat ik snel afzwakte en enorme druk en duizeligheid had (nog steeds nu maar niet meer zo heftig)mij hele systeem was uitgeput. Drukte maakte me angstig gespannen en overprikkeld emotioneel noem maar op (zoals verjaardagen) zelfs in de auto kreeg ik het niet geregeld. Dat was mijn beginfase. Zelf nooit geloofd dat ik b.o had alles laten nakijken bij de huisarts en zelfs een mri scan laten maken, omdat ik echt dacht dat er iets anders aan de hand was. Zelfs toen in een traject volgde was ik alsnog bang dat ik iets anders had dan b.o. door alle lichamelijke klachten. Mijn advies aan jou is als je eenmaal geaccepteerd heb dat je b.o bent en eraan wilt werken en je voelt datr je er dieper inzit, ga dan voor therapie samen met medicatie en zorgen dat je de medicTie inneemt voor ondersteuning. Het is heel moeilijk om er zo uit te komen hoe ik het geprobeerd heb uiteindelijk. Na meer dan een jaar ook ging ik wel vooruit maar alsnog niet veel kunnen doen en njet kunnen werken. Toch pas begonnen aan de med. Had ik het maar eerder gedaan. Veel succes
Anoniem
16-03-2023
Reactie:
Ano ik denk inderdaad dat dit beste oplossing is.
Welke medicatie heb jij en waar helpt het jou vooral mee
Welke medicatie heb jij en waar helpt het jou vooral mee
Hallo
16-03-2023
Reactie:
Idem hier, was achteraf liever rerder gestart met medicatie (escitalopram. 10mg, druppels). Angst is weg, spanning is weg, ik verdraag weer wat spannende dingen en pikeer weinig meer, slapen gaat ook goed nu. Nu nog veerkracht verder opbouwen. Qua energie ging het bij mij eerder al de goede kant op.
M.
16-03-2023
Reactie:
Hoi, je klachten komen mij zeker bekend voor. Depressie en echt slecht slapen heb ik niet zo gehad, wel dat ik wat neerslachtig kon zijn (soms nog ben) en dat ik moeilijk kon inslapen.
Ik slik antidepressiva tegen de angst, dat helpt me heel goed. In het begin van mijn angst en paniekstoornis slikte ik ook oxazepam. Dat hielp lichamelijk wel met wat rustiger worden, maar het afbouwen ervan was heel taai. Nu sinds bijna 3 maanden geen oxazepam meer en alleen nog AD. Ik heb er baat bij, ben erg tot rust gekomen sinds ik het gebruik. Als ik een half jaar stabiel ben is de kans groot dat ik de AD ook mag gaan afbouwen.
Kortom ik zou medicijnen niet uitsluiten als ik jou was, het kan je helpen. Je moet er echter wel zelf 100% achter staan en je moet ook nog echt zelf je herstelwerk doen. Zie medicatie als je “vangnet”: het kan je rust geven zodat je aan herstel kan beginnen. Hoop dat je hier wat aan hebt, veel sterkte.
Ik slik antidepressiva tegen de angst, dat helpt me heel goed. In het begin van mijn angst en paniekstoornis slikte ik ook oxazepam. Dat hielp lichamelijk wel met wat rustiger worden, maar het afbouwen ervan was heel taai. Nu sinds bijna 3 maanden geen oxazepam meer en alleen nog AD. Ik heb er baat bij, ben erg tot rust gekomen sinds ik het gebruik. Als ik een half jaar stabiel ben is de kans groot dat ik de AD ook mag gaan afbouwen.
Kortom ik zou medicijnen niet uitsluiten als ik jou was, het kan je helpen. Je moet er echter wel zelf 100% achter staan en je moet ook nog echt zelf je herstelwerk doen. Zie medicatie als je “vangnet”: het kan je rust geven zodat je aan herstel kan beginnen. Hoop dat je hier wat aan hebt, veel sterkte.
Anoniem
16-03-2023
Reactie:
Kan je ook weer wat meerdere dingen doen als je ad. Pakt ik kan niet eens echt na de stad zonder dat ik me slecht voel. Fitnis ruimte binnen lopen prikkeld mij ook nog te veel en.voel me angstig en duizelig op drukkere plekken
Gr l
Gr l
Anoniem
17-03-2023
Reactie:
De eerste +/- 3 maanden dat ik AD slikte kon ik ook echt nog niks. Werd ook overal angstig en duizelig van. Alleen korte wandelingen in rustige omgevingen gingen wel. Ben dat dagelijks gaan doen en met de tijd lukte steeds iets meer.
Ik slik het nu 5 maanden en ik doe al best weer veel: op rustige momenten naar winkels, 2x een uur in de week werken. Afspreken met vrienden (lukt me max. 1,5 uur).
Dus ja ook met AD heeft het wel wat tijd nodig voordat je wat dingen kan oppakken, maar als ik er nu op terug kijk zie ik dat ik in die 5 maanden best flink vooruit ben gegaan. Dus ik denk wel dat ik dat aan de AD te danken heb.
Ik slik het nu 5 maanden en ik doe al best weer veel: op rustige momenten naar winkels, 2x een uur in de week werken. Afspreken met vrienden (lukt me max. 1,5 uur).
Dus ja ook met AD heeft het wel wat tijd nodig voordat je wat dingen kan oppakken, maar als ik er nu op terug kijk zie ik dat ik in die 5 maanden best flink vooruit ben gegaan. Dus ik denk wel dat ik dat aan de AD te danken heb.
Anoniem
19-03-2023
Ik ben huiverig omdat ik veel lees over bijwerkingen (Verhaal 302)
Ik kom er niet uit.. althans niet op eigen kracht denk ik.
Die slaapproblemen vind ik het ergst. Het nauwelijks tot niet slapen in combinatie met een gezin.
Ik heb het idee dat ik bovenop mijn burn out depressief aan het worden ben (wat echt echt komt door het slaaptekort). Ik sta op de wachtlijst bij de psycholoog. Heeft iemand positieve ervaring met antidepressiva om blijvend uit de dalen te komen.. in ieder geval de diepe dalen?
Ik ben huiverig omdat ik veel lees over bijwerkingen in de eerste weken.. tegelijkertijd zie ik ook niet in hoe ik op deze manier veel langer door kan..
Die slaapproblemen vind ik het ergst. Het nauwelijks tot niet slapen in combinatie met een gezin.
Ik heb het idee dat ik bovenop mijn burn out depressief aan het worden ben (wat echt echt komt door het slaaptekort). Ik sta op de wachtlijst bij de psycholoog. Heeft iemand positieve ervaring met antidepressiva om blijvend uit de dalen te komen.. in ieder geval de diepe dalen?
Ik ben huiverig omdat ik veel lees over bijwerkingen in de eerste weken.. tegelijkertijd zie ik ook niet in hoe ik op deze manier veel langer door kan..
J.
11-11-2022
laatste reactie: 17-03-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag J.
Start eens met slaaprestrictie. De eerste dagen zijn erg zwaar maar daarna wordt het steeds beter. Je moet zorgen dat je overdag genoeg slaapdruk opbouwt en veel beweegt. Medicatie is pas de laatste optie. Probeer daarnaast ademhalings oefeningen te doen om jezelf te kalmeren. 3x10 minuten per dag. Dit zijn basis regels om weer een betere slaap te krijgen. En acceptatie is dan ook nog erg belangrijk, je zult moeten accepteren dat er klote nachten bij blijven zullen zitten.
Start eens met slaaprestrictie. De eerste dagen zijn erg zwaar maar daarna wordt het steeds beter. Je moet zorgen dat je overdag genoeg slaapdruk opbouwt en veel beweegt. Medicatie is pas de laatste optie. Probeer daarnaast ademhalings oefeningen te doen om jezelf te kalmeren. 3x10 minuten per dag. Dit zijn basis regels om weer een betere slaap te krijgen. En acceptatie is dan ook nog erg belangrijk, je zult moeten accepteren dat er klote nachten bij blijven zullen zitten.
Rien
11-11-2022
Reactie:
Ja herkenbaar. Ik had ook moeite met slapen omdat ik me niet mentaal kon ontspannen. Om me af te leiden van negatieve en zinloze gedachten gebruikte ik een 3x3 rubikscube. Ik leg me vaak 's middags neer als de kleine slapen is. Die gsm moet je NIET meenemen naar de slaapkamer. Bewegen is heel belangrijk. Het moeilijkste is voor mij persoonlijk om door die voordeur te gaan. Eens daaruit is er geen weg terug en geniet ik er zelfs van.
succes
succes
Anoniem
11-11-2022
Reactie:
Hallo J, ik slaap zelf nu matig tot goed, soms haal ik zelfs 8-9 uur! Zit maar op 5mg lexapro wat niet eens de therapeutische hoeveelheid is maar het geeft net een zetje wat mij helpt. Meestal zetten ze je op 10-20mg lexapro/escitalopram of de dubbele hoeveelheid citalopram (halve werking), of sertraline/zoloft. Bijwerkingen waren even klote maar sommige mensen hebben er geen last van, anderen meer. Begin bij max 5mg lexapro bouw dat rustig op. Het helpt echt enorm. Je moet je alleen beseffen als je weer stabieler bent en uit je burn-out komt dat je wel je achterliggende issues aan moet pakken. Als je stopt met AD en je achterliggende issues zijn niet opgelost dan kan je snel een 2e BO krijgen.
Taco
14-11-2022
Reactie:
Hoi J. Er zijn tegenwoordig tig studies die uitwijzen dat AD niet altijd heel geschikt is bij een burnout. Meestal moeten er issues uit en er moet vaak ruim gehuild worden. Dat is een natuurlijk proces van je lijf. AD zit dat proces vaak juist in de weg.
Hoe cliché het ook is: Meditatie, yoga, gezond eten, Vit C, D, B12, Omega 3. Wandelen, wandelen, wandelen!!! Het helpt echt. En zoek uit wat de factoren waren waarom je in een burnout bent geraakt. Zijn het invloeden van buitenaf? Of hoe jij met deze invloeden omgaat? Of beide? De wachtlijsten voor psychologen zijn mega lang. Niet op wachten. Je kunt zelf al wat doen. You tube staat vol met meditaties, voorbeelden van cognitievevgedragstherapie, etc
Slaapmedicatie's zijn benzo's. Daar ben ik ook ingetrapt. Geloof mij maar; je wilt er geen verslaving bij!! Artsen schrijven het moeiteloos voor, maar verder weten ze niks als je afhankelijk raakt. Apotheker ook niet. Heb ik allemaal zelf moeten uitzoeken. Mocht je toch wat hulp bij het slapen willen: Droomsap (zie google) een natuurlijke slaapdrankje met een anti histaminicum. Werkt als een trein! Kreeg ik als tip van een psychiater.
Succes! En zet hem op. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Je bent niet alleen! Onthoud dat!
Hoe cliché het ook is: Meditatie, yoga, gezond eten, Vit C, D, B12, Omega 3. Wandelen, wandelen, wandelen!!! Het helpt echt. En zoek uit wat de factoren waren waarom je in een burnout bent geraakt. Zijn het invloeden van buitenaf? Of hoe jij met deze invloeden omgaat? Of beide? De wachtlijsten voor psychologen zijn mega lang. Niet op wachten. Je kunt zelf al wat doen. You tube staat vol met meditaties, voorbeelden van cognitievevgedragstherapie, etc
Slaapmedicatie's zijn benzo's. Daar ben ik ook ingetrapt. Geloof mij maar; je wilt er geen verslaving bij!! Artsen schrijven het moeiteloos voor, maar verder weten ze niks als je afhankelijk raakt. Apotheker ook niet. Heb ik allemaal zelf moeten uitzoeken. Mocht je toch wat hulp bij het slapen willen: Droomsap (zie google) een natuurlijke slaapdrankje met een anti histaminicum. Werkt als een trein! Kreeg ik als tip van een psychiater.
Succes! En zet hem op. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Je bent niet alleen! Onthoud dat!
B
15-11-2022
Reactie:
Je post is al een tijdje geleden, dus kan ik wel een tegengestelde suggestie doen.
Bij mij hielp dutjes juist goed voor mijn slaap snachts. Niet direct hoor. Maar ik had dan een ietsjepietsje energie overdag om wat te doen. En dan werd ik op een goede manier moe savonds.
-Bodyscan meditatie om toch een beetje te rusten zonder slaap.
-Yoga With Adriene om thuis yoga te doen. Haar aanbod is groot. Ik koos eerst steeds dezelfde die maar 10 minuten duurde.
Bij mij hielp dutjes juist goed voor mijn slaap snachts. Niet direct hoor. Maar ik had dan een ietsjepietsje energie overdag om wat te doen. En dan werd ik op een goede manier moe savonds.
-Bodyscan meditatie om toch een beetje te rusten zonder slaap.
-Yoga With Adriene om thuis yoga te doen. Haar aanbod is groot. Ik koos eerst steeds dezelfde die maar 10 minuten duurde.
Pearl
21-11-2022
Reactie:
Ik was ook bang om ermee te beginnen maar met druppels ging dat helemaal goed. Ben begonnen met 2 druppels escitalopram en dan op gevoel elke dag een druppel erbij als ‘t goed ging. Heb 1x paar dagen dezelfde dosering gehad maar verder gewoon druppeltje erbij en na ca 2w zat ik op 10mg. Het heeft mij geholpen van de angst en diepe dalen af te komen. Ben nu stabiel en écht aan het herstellen.
Heb de eerste twee weken tijdens de opbouw al met al geen erge toename van klachten gehad, het is me echt meegevallen. Heb denk ik 3x in die twee weken voor de zekerheid een oxazepam ingenomen, omdat de huisarts zei dat ik het mezelf niet te lastig moest maken. Meer preventief dan dat het perse moest. Ik blijf nu druppels slikken iov tabletten, hoop over aantal maanden weer heel rustig af te kunnen bouwen, heb er alle vertrouwen in dat dat lukt. Voor mij was het echt het kantelpunt in mijn BO voor de weg naar herstel die antidepressiva (het nam de angst en spanning weg)
Heb de eerste twee weken tijdens de opbouw al met al geen erge toename van klachten gehad, het is me echt meegevallen. Heb denk ik 3x in die twee weken voor de zekerheid een oxazepam ingenomen, omdat de huisarts zei dat ik het mezelf niet te lastig moest maken. Meer preventief dan dat het perse moest. Ik blijf nu druppels slikken iov tabletten, hoop over aantal maanden weer heel rustig af te kunnen bouwen, heb er alle vertrouwen in dat dat lukt. Voor mij was het echt het kantelpunt in mijn BO voor de weg naar herstel die antidepressiva (het nam de angst en spanning weg)
Ano
17-03-2023
Moeder verloren en zonder huis komen zitten (Verhaal 387)
Ben een jongen van 19 jaar die in oktober zijn moeder heeft verloren en ook zonder huis kwam te zitten heb altijd all een pittige jeugd gehad maar dat was voor mij de druppel ik heb all een jaar last van paniekaanvallen hartkloppingen en angst voor alles ik denk elke keer als ik me zo voel dat ik dood ga en het is zo eng ik hoor kerngezond te zijn ik rook niet drink niet heb altijd gesport en kreeg een schok door me hoofd vandaag aan mijn linkerkant en ik schoot zo in de paniek ik denk dan gelijk het ergste ik wil gewoon gezond en fit voelen want het verpest gewoon mijn dagelijks leven kan niks doen zonder dat ik om toezicht moet vragen want anders voel ik me niet veilig ik wil gewoon leven niet meer in angst maar gewoon kunnen genieten van alles ik voel letterlijk laatste tijd dat ik gewoon vast zit in een oneindige cirkel
Ramir
13-03-2023
laatste reactie: 16-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jeetje wat heftig en dat al op zo’n jonge leeftijd! Heb je hulp (therapie)? En medicatie?
LM
15-03-2023
Reactie:
Wat rot voor je Ramir, ik leef erg met je mee.
Mij helpt het om de angst en paniek een beetje toe te laten, want als je er teveel teven vecht wordt het alleen maar erger.
Ik stel mezelf dan de vragen:
- wat voel ik nu?
- waar ben ik nu bang voor?
- is dat realistisch? Is het terecht dat ik bang ben?
En benoem naar jezelf: het is oke dat ik dit nu voel. Dat gevoel is er nu, maar ik ben veilig. Je angst “liegt” als het ware namelijk tegen je.
Ik heb ook een periode gehad waarin ik niks alleen durfde te doen en me niet veilig voelde. Geloof me als ik zeg: dit kan echt over gaan! Ik doe nu weer veel alleen. Het heeft veel tijd en rust nodig. Houd moed, houd hoop en weet dat je niet alleen bent! Zoveel van ons delen jouw gevoel!
Mij helpt het om de angst en paniek een beetje toe te laten, want als je er teveel teven vecht wordt het alleen maar erger.
Ik stel mezelf dan de vragen:
- wat voel ik nu?
- waar ben ik nu bang voor?
- is dat realistisch? Is het terecht dat ik bang ben?
En benoem naar jezelf: het is oke dat ik dit nu voel. Dat gevoel is er nu, maar ik ben veilig. Je angst “liegt” als het ware namelijk tegen je.
Ik heb ook een periode gehad waarin ik niks alleen durfde te doen en me niet veilig voelde. Geloof me als ik zeg: dit kan echt over gaan! Ik doe nu weer veel alleen. Het heeft veel tijd en rust nodig. Houd moed, houd hoop en weet dat je niet alleen bent! Zoveel van ons delen jouw gevoel!
Anoniem
16-03-2023
Sinds 8 maanden zit ik thuis met een burn out. (Verhaal 391)
Sinds 8 maanden zit ik thuis met een burn out.
De eerste twee maanden heb ik alleen maar geslapen. Daarna met behulp van een psycholoog , en EMDR mijn trauma verwerkt en weer kleine stapjes gemaakt in een reïntegratie traject. Ik heb een zware baan waarin ik 8 uur per dag scherp en alert moet zijn en constant aan het muktitasken ben. Ook ben ik een perfectionist, wat momenteel in mijn nadeel werkt.
Momenteel werk ik 2 x per week drie uur. Daarna ben ik uitgeput en moet ik slapen.
Mijn sociale leven staat nagenoeg stil, geen energie.
Ik kom de dag door met regelmatig tussendoor slapen, er zijn dagen dat ik de hele dag en nacht slaap.
De therapie is afgerond, ik ervaar geen stress en nachtmerries meer.
En toch heb ik soms het gevoel dat ik op een dood punt zit.
Ik heb nergens zin in, sleep me door de dagen, ben chronisch moe. Snel overprikkeld en heb concentratie problemen. Ik heb het gevoel dat er iets in mijn hoofd stuk is waardoor mijn herstel zo langzaam gaat.
Leeftijd ( ik ben zestig) speelt ongetwijfeld ook een rol.
Ik vraag me soms echt af : komt dit nog wel goed? Of moet ik meer geduld hebben?
De eerste twee maanden heb ik alleen maar geslapen. Daarna met behulp van een psycholoog , en EMDR mijn trauma verwerkt en weer kleine stapjes gemaakt in een reïntegratie traject. Ik heb een zware baan waarin ik 8 uur per dag scherp en alert moet zijn en constant aan het muktitasken ben. Ook ben ik een perfectionist, wat momenteel in mijn nadeel werkt.
Momenteel werk ik 2 x per week drie uur. Daarna ben ik uitgeput en moet ik slapen.
Mijn sociale leven staat nagenoeg stil, geen energie.
Ik kom de dag door met regelmatig tussendoor slapen, er zijn dagen dat ik de hele dag en nacht slaap.
De therapie is afgerond, ik ervaar geen stress en nachtmerries meer.
En toch heb ik soms het gevoel dat ik op een dood punt zit.
Ik heb nergens zin in, sleep me door de dagen, ben chronisch moe. Snel overprikkeld en heb concentratie problemen. Ik heb het gevoel dat er iets in mijn hoofd stuk is waardoor mijn herstel zo langzaam gaat.
Leeftijd ( ik ben zestig) speelt ongetwijfeld ook een rol.
Ik vraag me soms echt af : komt dit nog wel goed? Of moet ik meer geduld hebben?
R
15-03-2023
laatste reactie: 15-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Knap dat je ondanks alles toch werkt! Ik denk dat je lijf veel tijd nodig heeft om te herstellen, niet voor niets dat je lichaam om zoveel slaap vraagt. Geef eraan toe en luister goed naar je lijf..
M.
15-03-2023
Reactie:
Dank voor je reactie.
Rationeel weet ik dat dit er bij hoort. Emotioneel vind ik het zo zwaar.
Machteloos, verdrietig, moe.
Ik wil mijn leven terug.
Rationeel weet ik dat dit er bij hoort. Emotioneel vind ik het zo zwaar.
Machteloos, verdrietig, moe.
Ik wil mijn leven terug.
R
15-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben een tikkende tijdbom geworden (Verhaal 390)
Altijd op stress momenten kortademig, gespannen, spierpijn. Vlug spannings hoofdpijn en heel vlug boos en geïrriteerd of ineens uit mijn vel springen. Anderhalf jaar erge spierpanning gehad dat het pijn deed, oxepram (ofzoiets) gekregen en het werkte maar voor korte duur voorgeschreven gekregen omdat ze nogal verslavend zijn. Paniekaanvallen/angsten/hyperventilatie en woede uitbarstingen (vooral als ik aan momenten denk waar ik boos om word) veel flasbacks van het verleden. Rare gedachte hebben, lijkt soms dwangmatig . Ook in mijn eigen zeggen van ‘die sla ik zometeen’ omdat ik dan zo woest ben op dat moment en moet me eigen inhouden. Ik ben een tikkende tijdbom geworden. Mijn lichaam is vaak uitgeput en mijn hart gaat dan ook ineens vlug, of overslaan. ik zie mijn toekomst niet meer
anoniem
15-03-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik hou een dagboek bij (Verhaal 331)
Ik hoop dat er mensen zijn die onderstaande herkennen want langzaam begin ik echt radeloos te worden. Ik zoek een beetje herkenning wat me misschien wat rust kan brengen.
Ik herken een patroon in mijn klachten. Ik voel me vaak twee tot drie weken goed (kan een paar dagen verschil inzitten) en vervolgens vijf tot zes dagen vreselijk slecht met heel veel lichamelijke klachten als maag- en darmklachten, somber, huilbuien, slecht slapen, droge mond, branderige tong en ogen, onrustig, paniekerig. In de dagen dat het goed gaat heb ik geen tot nauwelijks klachten en alles onder controle. Op de slechte dagen zak ik volledig door de ondergrens en ben ik de weg volledig kwijt. En zo herhaald zich dit patroon keer op keer.
Ik hou een dagboek bij, maar kan gewoon niet ontdekken waar de oorzaak ligt. Zit al 1,5 jaar thuis en wil graag weer gewoon aan het werk maar lukt gewoon niet door die slechte periodes. Zijn er mensen die een soortgelijk patroon herkennen ?
Ik herken een patroon in mijn klachten. Ik voel me vaak twee tot drie weken goed (kan een paar dagen verschil inzitten) en vervolgens vijf tot zes dagen vreselijk slecht met heel veel lichamelijke klachten als maag- en darmklachten, somber, huilbuien, slecht slapen, droge mond, branderige tong en ogen, onrustig, paniekerig. In de dagen dat het goed gaat heb ik geen tot nauwelijks klachten en alles onder controle. Op de slechte dagen zak ik volledig door de ondergrens en ben ik de weg volledig kwijt. En zo herhaald zich dit patroon keer op keer.
Ik hou een dagboek bij, maar kan gewoon niet ontdekken waar de oorzaak ligt. Zit al 1,5 jaar thuis en wil graag weer gewoon aan het werk maar lukt gewoon niet door die slechte periodes. Zijn er mensen die een soortgelijk patroon herkennen ?
Ron
19-12-2022
laatste reactie: 15-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vraag jouw huisarts een bloedwaarden test te doen op vitamine B12 + MMA en Homocysteine. Zorg er wel voor dat je eerst minimaal 3 maanden geen supplementen neemt met toegevoegde B12. Dat geldt ook voor voedsel en drank met kunstmatig toegvoegde B12.
Sep
30-12-2022
Reactie:
Zie mijn reactie op post hierboven 342. Super herkenbaar! Denk je weer wat op te krabbelen en dan weer zo’n heftige dagen waardoor je voor je gevoel weer 5 stappen terug doet en het onwijs moeilijk herstellen is. Ik werd er steeds angstiger van, bang dat het nooit meer goed kwam. Door medicatie ben ik er nu 3 mnd verder (na laatste erge terugval) dan toch bijna bovenop. Geen hele slechte dagen meer gehad gelukkig.
Anoniem
15-03-2023
Ik wil mijn leven weer terug (Verhaal 320)
Ik heb me de bijna 4 weken redelijk goed gevoeld en dacht dat ik uit het dal geklommen was. Vervolgens heb ik me 5 dagen slecht gevoeld en daarna weer ongeveer 10 dagen redelijk goed. Nu voel ik me alweer een paar dagen hartstikke slecht.
Is dit herkenbaar ? Ik zit al bijna 1,5 jaar thuis in deze ellende en wil in januari mijn werk weer hervatten. Toen ik me goed voelde dacht ik dat gaat me lukken, maar nu denk ik dat het veel te vroeg is. Ik ben het helemaal zat om me zo te voelen. Ik wil mijn leven weer terug maar weet niet hoe. Wat me ook opvalt is dat als ik me goed voel ik niet meer weet hoe het was om me slecht te voelen en als ik me slecht voel weet ik niet meer hoe het was om me goed te voelen... heel vreemd is dat.
Hebben meer mensen hier last van ?
Is dit herkenbaar ? Ik zit al bijna 1,5 jaar thuis in deze ellende en wil in januari mijn werk weer hervatten. Toen ik me goed voelde dacht ik dat gaat me lukken, maar nu denk ik dat het veel te vroeg is. Ik ben het helemaal zat om me zo te voelen. Ik wil mijn leven weer terug maar weet niet hoe. Wat me ook opvalt is dat als ik me goed voel ik niet meer weet hoe het was om me slecht te voelen en als ik me slecht voel weet ik niet meer hoe het was om me goed te voelen... heel vreemd is dat.
Hebben meer mensen hier last van ?
Anoniem
05-12-2022
laatste reactie: 15-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar! Hoe gaat het nu met je? Ik werd ook gek van die terugvallen elke keer en werd steeds banger dat het niet meer goed zou komen. Aanvankelijk ging het steeds beter maar in december dan toch weer een dieptepunt, weer tegen paniek aan en toen was ik er klaar mee. Knoop doorgehakt en aan escitalopram begonnen. Daarna voelde ik me met de week beter en doofde de angst langzaam uit. Nu pas écht het gevoel dat ik aan het heestellen ben. Ik verdraag weer wat stress, voel me veel stabieler, heb weinig last meer van spanning en kan weer rustig opbouwen qua werk. Het voelt alaof ik m’n leven weer terug heb en daar ben ik zo onwijs blij mee want oh wat is het zwaar zo’n heftige burnout!
M.
15-03-2023
Kan je re-integreren zónder angst? (Verhaal 380)
Kan je re-integreren zónder angst?
Ik ben half augustus 2022 volledig thuis komen te zitten. Sinds eind november voorzichtig aan het re-integreren. Aanvankelijk alleen maar taken zonder tijdsdruk (waar wel veel cognitieve inspanning voor nodig was, maar dat vond ik niet vervelend). Ik kon mijn week volledig zelf inplannen en als ik me niet aan de voorgenomen uren hield was dat ook niet erg. Alsnog vond ik het spannend. De eerste keer ‘enkel koffiedrinken op locatie’ helemaal in het begin vond ik zelfs eng.
Sinds een paar weken heb ik twee middagen per week weer een ‘eigen cliënt’ (ik werk in de zorg) op locatie en moet ik er dus gewoon op vaste tijden zijn. Twee keer drie uur, plus een uur reistijd per keer. Het is helemaal niet veel en toch geeft het mij hoge stress. Als de dood voor terugval en voor falen. Ik word doodmoe van dat paniekgevoel, wat weer maakt dat ik al snel denk: ‘Zie je wel, het is teveel.’ Eenmaal aan het werk vind ik het leuk en geeft het energie. Alles wat ik doe doe ik intens, dus daarna wel moe. Ik weet gewoon nooit waar ik goed aan doe. Herkennen jullie dit?
Ik ben half augustus 2022 volledig thuis komen te zitten. Sinds eind november voorzichtig aan het re-integreren. Aanvankelijk alleen maar taken zonder tijdsdruk (waar wel veel cognitieve inspanning voor nodig was, maar dat vond ik niet vervelend). Ik kon mijn week volledig zelf inplannen en als ik me niet aan de voorgenomen uren hield was dat ook niet erg. Alsnog vond ik het spannend. De eerste keer ‘enkel koffiedrinken op locatie’ helemaal in het begin vond ik zelfs eng.
Sinds een paar weken heb ik twee middagen per week weer een ‘eigen cliënt’ (ik werk in de zorg) op locatie en moet ik er dus gewoon op vaste tijden zijn. Twee keer drie uur, plus een uur reistijd per keer. Het is helemaal niet veel en toch geeft het mij hoge stress. Als de dood voor terugval en voor falen. Ik word doodmoe van dat paniekgevoel, wat weer maakt dat ik al snel denk: ‘Zie je wel, het is teveel.’ Eenmaal aan het werk vind ik het leuk en geeft het energie. Alles wat ik doe doe ik intens, dus daarna wel moe. Ik weet gewoon nooit waar ik goed aan doe. Herkennen jullie dit?
Suzanne
08-03-2023
laatste reactie: 14-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Voor mij heel herkenbaar. Niet zozeer qua re-integratie (daar ga ik nu pas mee starten). De angst ging mij ook telkens parten spelen waardoor ik gaandeweg steeds banger werd bij elke ‘terugval’ (cq mindere dag) dat het niet meer goed zou komen. Ik hou ook van mijn werk (ook zorg) maar werd wat bang voor m’n werk en clientcontact. Heb uiteindelijk besloten om toch de stap te zetten om met medicatie te starten (antidepressiva) en sindsdien merk ik dat het elke week beter gaat. Ik ben weer een schildje aan het opbouwen, zo voelt het toch. Had bv deze week een lastig gesprek op het werk en dat ging goed, de spanning liep niet zo op en ik merk dat ik weer assertiever word. Al met al geeft dat weer vertrouwen en nu zie ik het ook weer echt zitten om uren op te gaan bouwen. Voor mij dus echt een steuntje in de rug die medicatie (had nooit verwacht het te gaan slikken, dacht het wel zelf te kunnen maar het is gewoon echt zwaar; nu dus blij dat ik toch die stap heb gezet en vertrouw erop dat het afbouwen tzt met druppeltjes in kleine stappen ook goed komt)
Mikki
09-03-2023
Reactie:
Zeer veel rust nemen, luisterboeken luisteren, jezelf afleiden. Als die cursussen is het veel te vroeg voor denk ik, als je diep in een burnout zit heb je volle rust nodig. Ademoefeningen, meditatie, positieve visualisaties.
Taco
10-03-2023
Reactie:
Het is denk ik belangrijk dat je re-integratie op geleide van herstel gaat. Dus pas wanneer het echt goed voelt, een vokgende stapje zetten. Dus niet omdat de bedrijfsarts het zegt of je manager of jij vind dat het moet maar omdat je lijf aangeeft dat het kan. Je kunt het niet forceren en je omgeving zal ook moeten inzien dat het mogelijk alleen maar langer duurt als je te snel wilt gaan cq over je grenzen gaat. Als ik je zo hoor zet je nu stappen op wilskracht en dat is niet bevorderlijk voor je herstel. Ietwat angst is misschien onvermijdelijk maar hoog oplopende angst mag niet meer de bedoeling zijn (denk ik toch ;). Succes!
Mikki
10-03-2023
Reactie:
Fijne reacties! Behulpzaam.
Angst voor terugval heb ik ook erg last van. Het belemmert/vertraagt me om stappen te nemen om voor mezelf op te komen.
Duidelijk zijn in wat je nodig hebt naar buiten toe. Dat is op dit moment mijn oefening.
Bovendien, die terugval zal je ook van leren.
Angst voor terugval heb ik ook erg last van. Het belemmert/vertraagt me om stappen te nemen om voor mezelf op te komen.
Duidelijk zijn in wat je nodig hebt naar buiten toe. Dat is op dit moment mijn oefening.
Bovendien, die terugval zal je ook van leren.
Pearl
14-03-2023
Ze zeggen dat ik burn out heb, ik denk zelf fibromyalgie (Verhaal 386)
Ze zeggen dat ik een burn out heb . Maar ik heb ook echt pijn bij spierspanning. Zeker als ik over mijn grenzen ga of in de ochtenden en bij spanning ik denk zelf fibromyalgie . Ken iemand dit
Als
13-03-2023
laatste reactie: 13-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Veel mensen in een BO hebben dit ook, ook is het herstellen van beide een gelijk proces. Dus ik zou er geen naam op plakken, dat maakt je alleen maar bang.
Taco
13-03-2023
Reactie:
Heb ook echt steken en aanvallen waarbij mijn spieren door heel mijn lichaam pijn doet. Is dat ook normaal bij burnout
Als
13-03-2023
Reactie:
Ik herken dit absoluut. Op het piekmoment van mijn burnout werd ik wakker met pijn in mijn handen, kaken en helemaal bezweet. Ik begreep daar lang helemaal niets van, totdat ik een keer 's nachts wakker werd en merkte dat ik mijn vuisten heel krampachtig gebald had, alsof ik wilde vechten. Het vechten, vluchten of bevriezen verhaal dus. Dit is inmiddels over, maar ik merk nog geregeld dat ik mijn beenspieren ongemerkt aanspan. Klaar om in actie te komen. Hoort allemaal bij het proces, want ik merk ook dat dit steeds minder vaak voorkomt.
Frank
13-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Last van m’n “evenwicht” (Verhaal 255)
Sinds 23 mei ben ik terug gekomen uit Londen met het vliegtuig en heb ik last van m’n “evenwicht”. Ik heb sindsdien het gevoel dat als ik loop de vloer mee beweegt. Als ik op een stoel zit en ik schommel met mijn benen dan heb ik het gevoel dat ik zelf op en neer ga (een soort zwevende gewaarwording, alsof ik heen en weer schud) . Als ik mijn armen omhoog doe dan schud ik ook helemaal heen en weer. En zijn m’n armen helemaal licht en voelt het heel gek op m’n rug. En als ik stil sta voelt het alsof de grond scheef is dit terwijl ik zie dat het niet zo is. Ook voelen m’n armen en benen gewoon heel raar. Naar de huisarts gegaan, bloed geprikt en bleek ik een traagwerkende schildklier te hebben wat veroorzaakt wordt door de ziekte van Hashimoto. Had slechte waardes dus ik ben onder behandeling bij de endocrinoloog en met m’n klachten ook gezien door een neuroloog. Die heeft mij verteld dat ik een overprikkeld zenuwstelsel heb die deze klachten veroorzaakt en dat dat door de traagwerkende schildklier komt. Herkent iemand zich hierin. Of iig de klachten? Kan je dit echt krijgen door schildklier problemen?
Johanna
01-09-2022
laatste reactie: 12-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat je beter naar de getrainde neuroloog kan luisteren dan random mensen op een forum. Ik zou in ieder geval rust nemen komende tijd.
Taco
02-09-2022
Reactie:
Hi Martin, het is inmiddels ruim 2,5 maand verder, hoe gaat het nu met je? Ik reageer op jouw verhaal omdat ik me erg herken in het elke dag zo vreselijk vroeg brak wakker worden, misselijk, enorm moe, droge mond, niet meer kunnen slapen, gelijk weer in paniek schieten over de dag (ik werk momenteel niet) en hoe het verder allemaal moet. Ook angst voor ziekte speelt bij mij een grote rol. Want het is toch niet normaal om nooit meer eens lekker tot 07.00 uur te kunnen slapen en dan uitgerust en met zin in de dag wakker te worden? Net als jij heb ik, spaarzame, iets betere momenten. Dat ik me maanden of weken goed voelde is nu minstens een jaar geleden, soms is het een paar dagen, meer niet. Het gekke is, in de avond, voor ik naar bed ga (om 22.00 uur want als je zo mega vroeg wakker wordt moet je toch je uren zien te maken) voel ik me soms beter, fit bijna. Zodat je denkt ‘dit moet gewoonweg zo blijven’. En dan heb ik geslapen en word ik weer zo beroerd wakker. Bizar!
Je bent dus niet de enige, herken me in wat je schrijft. Hoop oprecht dat je nu in een wat betere periode zit!
Je bent dus niet de enige, herken me in wat je schrijft. Hoop oprecht dat je nu in een wat betere periode zit!
Josee
20-11-2022
Reactie:
Hoi,
Ik heb exact het zelfde. Als ik mijn glas van de tafel pak dan denk ik dat de tafel beweegt of als ik op een oneffen vloer loop heb ik het gevoel alsof ik op zee zit. Dit zou ofwel (in mijn geval) horen bij een burn-out of long COVID. De internist vertelde mij dat na de vaccinaties 10 mensen in 1 week bij hem waren met het gevoel alsof ze op water zitten en continue deinen. (Ik heb ook hashimoto maar mijn bloedwaarden waren nog goed, wel tpo-antistoffen).
Bij mij helpt een ergotherapeut heel erg. We werken aan mijn prikkels dempen en straks mijn prikkelemmer vergroten om minder last te krijgen. Het heeft denk ik te maken met je sensorische informatie die niet goed wordt verwerkt (je plaatsing in de ruimte). Ik ben geen arts maar dit is mijn conclusie tot zover. Met mij gaat het nu wel al wat beter. Hoe is het nu met jou?
Ik heb exact het zelfde. Als ik mijn glas van de tafel pak dan denk ik dat de tafel beweegt of als ik op een oneffen vloer loop heb ik het gevoel alsof ik op zee zit. Dit zou ofwel (in mijn geval) horen bij een burn-out of long COVID. De internist vertelde mij dat na de vaccinaties 10 mensen in 1 week bij hem waren met het gevoel alsof ze op water zitten en continue deinen. (Ik heb ook hashimoto maar mijn bloedwaarden waren nog goed, wel tpo-antistoffen).
Bij mij helpt een ergotherapeut heel erg. We werken aan mijn prikkels dempen en straks mijn prikkelemmer vergroten om minder last te krijgen. Het heeft denk ik te maken met je sensorische informatie die niet goed wordt verwerkt (je plaatsing in de ruimte). Ik ben geen arts maar dit is mijn conclusie tot zover. Met mij gaat het nu wel al wat beter. Hoe is het nu met jou?
Anoniem
03-12-2022
Reactie:
Hoi,
Sorry voor mijn hele late reactie. Wat fijn om te lezen dat m’n klachten herkent worden. Het gaat met mij wel beter maar ben nog zeker niet te de oude. Vreselijk vind ik het. Hoe lang heb jij hier totaal last van gehad?
Groetjes
Sorry voor mijn hele late reactie. Wat fijn om te lezen dat m’n klachten herkent worden. Het gaat met mij wel beter maar ben nog zeker niet te de oude. Vreselijk vind ik het. Hoe lang heb jij hier totaal last van gehad?
Groetjes
Johanna
12-03-2023
Zit er allang in (Verhaal 365)
Hallo allemaal, wie ervaart ook nog extreme vermoeidheid na inspanning. Ik voel letterlijk mijn spieren afzwakken samen met vermoeidheid. Is het normaal bij burnout heb ook nog het gevoel dat mijn spieren snel aanspannen bij zitten en als ik te veel doe dan voel ik vanuit mijn middenrif spanning verzwakte gevoel beetje alsof je ziek word en soms voel ik me angstig van de inspanning. Zit er allang in. Vraag me af of het lichaam zich ooit weer aan sterkt zodat ik weer beter tegen prikkels kan en weer 2uur achter elkaar kan lopen.
Anoniem
17-02-2023
laatste reactie: 12-03-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo, ik heb het verhaal 365 geschreven.
Ik herken absoluut de extreme vermoeidheid. Ik heb periodes/dagen waarop ik met gemak 45 min stevig wandel en ik heb dagen waarop ik mezelf amper kan afdrogen na het douchen. Het angstige komt inderdaad ook sneller op na inspanning. Mijn ervaring is eigenlijk dat dit altijd optreedt als ik teveel gedaan heb of overprikkeld ben geraakt.
Wat mij wel erg helpt, is om de dag een paar yoga oefeningen doen (max 20-30 min). Ik merk dat de spanning minder is, en het ook minder vastzit. Ook is het in mijn hoofd rustiger, waardoor mijn lichaam ook iets makkelijker kan ontspannen soms.
Heel vervelend dat je dit doormaakt, veel sterkte!
Ik herken absoluut de extreme vermoeidheid. Ik heb periodes/dagen waarop ik met gemak 45 min stevig wandel en ik heb dagen waarop ik mezelf amper kan afdrogen na het douchen. Het angstige komt inderdaad ook sneller op na inspanning. Mijn ervaring is eigenlijk dat dit altijd optreedt als ik teveel gedaan heb of overprikkeld ben geraakt.
Wat mij wel erg helpt, is om de dag een paar yoga oefeningen doen (max 20-30 min). Ik merk dat de spanning minder is, en het ook minder vastzit. Ook is het in mijn hoofd rustiger, waardoor mijn lichaam ook iets makkelijker kan ontspannen soms.
Heel vervelend dat je dit doormaakt, veel sterkte!
Y.
17-02-2023
Reactie:
Ik vroeg me af of antidepressiva helpt om meer te kunnen doen of tegen de overprikkeling en vermoeidheid zodat ik beter mijn therapie kan doen. Zonder met een gespannen lichaam vermoeidheid en duizelig hoofd daar te moeten zitten. Iemand ervaring of ad. Je kan helpen steuntje in de rug te geven?
Anoniem
18-02-2023
Reactie:
Ik gebruik AD, 100mg sertraline. Het heeft mij voornamelijk erg geholpen om uit mijn diepste dal te komen (angst/paniek). Nu (bijna 5 mnd verder) zie ik het vooral nog als vangnet: ik doe zelf het herstelwerk, maar ik weet dat de medicatie mij ondersteunt.
Het hielp bij mij niet per se direct tegen overprikkeling of vermoeidheid, dat heeft echt tijd nodig.
Het hielp bij mij niet per se direct tegen overprikkeling of vermoeidheid, dat heeft echt tijd nodig.
Y.
18-02-2023
Reactie:
Hoelang zit je erin als ik vragen mag
.m
18-02-2023
Reactie:
Mijn eerste paniekaanval was begin juni 2022 en ik zit sinds begin oktober 2022 in de psychiatrische hulpverlening (toen is dus ook de medicatie gestart). Merk wel dat ik sindsdien beter vooruit ga dan toen ik het nog “alleen” moest doen.
Y.
18-02-2023
Reactie:
Y mag ik vragen of jij merkt dat je na maanden wel wat meer kan. Hoe zien jou dagen eruit.
Ik zit sinds november in een burn out hulpverlening moet nog starten. Heb een kleine meid van 4 jaar. Vraagt veel aandacht. Ik hoop echt dat ik ooit voor mijn kleine meid weer 100 procent kan zorgen.
Door jullie verhalen te lezen heb ik hoop.
Ik zit sinds november in een burn out hulpverlening moet nog starten. Heb een kleine meid van 4 jaar. Vraagt veel aandacht. Ik hoop echt dat ik ooit voor mijn kleine meid weer 100 procent kan zorgen.
Door jullie verhalen te lezen heb ik hoop.
,m
18-02-2023
Reactie:
Veel en/of vaak rustmomenten pakken. Het gaat lastig met een kleine, dus vraag om hulp van familie of vrienden, zodat je paar uurtjes voor jezelf hebt.
Zodra ik de gordijnen dicht deed, kwam ik tot rust als een warme deken over me heen. Ik kon me niet opbrengen om naar buiten te gaan (advies van m’n behandelaars). In plaats daarvan 10 min yoga via internet. Voordeel is dat je de oefeningen doet die je kan, en wat kan overslaan als het niet gaat.
Heb je nog een algemene screening gehad bij de huisarts? Uitsluiten dat je geen bloedarmoede of vitamine (B2) tekort hebt enz?
Zodra ik de gordijnen dicht deed, kwam ik tot rust als een warme deken over me heen. Ik kon me niet opbrengen om naar buiten te gaan (advies van m’n behandelaars). In plaats daarvan 10 min yoga via internet. Voordeel is dat je de oefeningen doet die je kan, en wat kan overslaan als het niet gaat.
Heb je nog een algemene screening gehad bij de huisarts? Uitsluiten dat je geen bloedarmoede of vitamine (B2) tekort hebt enz?
Pearl
19-02-2023
Reactie:
Hai Paerl,
Wat fijn dat je reageert
Ik loop nu bij internist. Krijg volgende week uitslag. Daarnaast sta ik op de wachtlijst bij psq en start ik tussentijds bij psycholoog tot ik daar terecht kan voor de burn out paniek en angst aanvallen. Ik probeer me rust te pakken waar ik kan . Ga jij nu wel naar buiten. Ik kan nu heel slecht tegen prikkels als ik alleen in huis ben begin ik gelijk angstig te worden en te piekeren.
Wat fijn dat je reageert
Ik loop nu bij internist. Krijg volgende week uitslag. Daarnaast sta ik op de wachtlijst bij psq en start ik tussentijds bij psycholoog tot ik daar terecht kan voor de burn out paniek en angst aanvallen. Ik probeer me rust te pakken waar ik kan . Ga jij nu wel naar buiten. Ik kan nu heel slecht tegen prikkels als ik alleen in huis ben begin ik gelijk angstig te worden en te piekeren.
,m
19-02-2023
Reactie:
Ps door deze burn out slaap ik ook heelll slecht komt jullie dit bekend voor ?
,m
19-02-2023
Reactie:
Ik kan me voorstellen dat het extra moeilijk moet zijn als je een kind hebt om voor te zorgen! Ik heb (nog) geen kinderen en ik heb al genoeg aan mezelf op het moment.
Ik kan inderdaad de laatste tijd wel wat meer. Ik wandel elke dag, op een ‘slechte’ dag 10-15 min en op een goede dag 30-45 min. Ik ga weer (kort) naar winkels, spreek weer af en toe af met vrienden (max 1,5 uur, dan is de koek wel weer op). Verder vul ik mijn dagen vooral met heel rustig aan doen. Lezen, mediteren, yoga, puzzelen, spelletje op de Nintendo. Als ik me goed voel ga ik 1x per week naar zumba. Lukt niet altijd..
Ik pieker veel als ik alleen ben. Als mijn man aan t werk is ga ik daarom vaak naar mijn ouders, het helpt mij om wat aanspraak te hebben anders zit ik 5 zagen per week alleen thuiz.
En sinds kort probeer ik 2x per week max een uur naar mijn werk te gaan (ik ben leerkracht). Maar dit lukt niet altijd, soms ben ik echt veel te moe.
Op het moment gaat het weer wat minder met mij, ik ben heel moe, heb spierpijn en voel me licht in mijn hoofd. Hoop dat dit tijdelijk is want ik zat net in een lekkere flow. Accepteren is dan echt zooo moeilijk.
Hoop dat je hier wat aan hebt!
Ik kan inderdaad de laatste tijd wel wat meer. Ik wandel elke dag, op een ‘slechte’ dag 10-15 min en op een goede dag 30-45 min. Ik ga weer (kort) naar winkels, spreek weer af en toe af met vrienden (max 1,5 uur, dan is de koek wel weer op). Verder vul ik mijn dagen vooral met heel rustig aan doen. Lezen, mediteren, yoga, puzzelen, spelletje op de Nintendo. Als ik me goed voel ga ik 1x per week naar zumba. Lukt niet altijd..
Ik pieker veel als ik alleen ben. Als mijn man aan t werk is ga ik daarom vaak naar mijn ouders, het helpt mij om wat aanspraak te hebben anders zit ik 5 zagen per week alleen thuiz.
En sinds kort probeer ik 2x per week max een uur naar mijn werk te gaan (ik ben leerkracht). Maar dit lukt niet altijd, soms ben ik echt veel te moe.
Op het moment gaat het weer wat minder met mij, ik ben heel moe, heb spierpijn en voel me licht in mijn hoofd. Hoop dat dit tijdelijk is want ik zat net in een lekkere flow. Accepteren is dan echt zooo moeilijk.
Hoop dat je hier wat aan hebt!
Y.
19-02-2023
Reactie:
Y. Ja klopt je denkt op bepaalde momenten ik kan de wereld aan. En op bepaalde moment is het moeilijk te accepteren. Dankjewel voor je indeling . Ik ga ook weekenden naar mijn ouders anders blijf ik maar piekeren. En piekeren zorgt bij mij weer voor angst.
Je bent lekker bezig en de flow komt terug als ik jou stuk lees heb ik hoop ondanks ik een kind heb. We komen er wel stap voor stap
Je bent lekker bezig en de flow komt terug als ik jou stuk lees heb ik hoop ondanks ik een kind heb. We komen er wel stap voor stap
,,m
19-02-2023
Reactie:
Dankjewel, zeker weten dat we er wel komen! Geduld is het moeilijkste dat er is.
Ik wens je veel sterkte en ik zal aan je denken.
Ik wens je veel sterkte en ik zal aan je denken.
Y.
19-02-2023
Reactie:
Het eerste jaar was roerig, waardoor mijn herstel vertraagd werd, maar mijn gezinssituatie wél verbeterde.
Ik woonde in de stad en durfde niet met mijn kindje naar buiten door het verkeer en alle mógelijke gevaren. Hyperalert was ik. Pas na een paar maanden durfde ik in mijn eentje naar buiten op een rustig tijdstip voor 5-10min.
Na een half jaar verhuisd naar een dorp, wat een enorme aanslag was op mijn tolerantie en energie. Ook een half jaar alleen maar in de tuin eventjes geweest of onder begeleiding.
Nu ruim 2 jaar na de diagnose kom ik dagelijks buiten, en werk ik parttime. Ik moet nog steeds flink uitrusten, maarja ik heb ook bijna niks kunnen doen hiervoor. Dus wel een flinke verbetering, dankzij de lange steun van mijn familie en gezin.
Ik woonde in de stad en durfde niet met mijn kindje naar buiten door het verkeer en alle mógelijke gevaren. Hyperalert was ik. Pas na een paar maanden durfde ik in mijn eentje naar buiten op een rustig tijdstip voor 5-10min.
Na een half jaar verhuisd naar een dorp, wat een enorme aanslag was op mijn tolerantie en energie. Ook een half jaar alleen maar in de tuin eventjes geweest of onder begeleiding.
Nu ruim 2 jaar na de diagnose kom ik dagelijks buiten, en werk ik parttime. Ik moet nog steeds flink uitrusten, maarja ik heb ook bijna niks kunnen doen hiervoor. Dus wel een flinke verbetering, dankzij de lange steun van mijn familie en gezin.
Pearl
22-02-2023
Reactie:
Pearl neem je ook medicatie ? Ik tik bijna de 2 jaar aan. Nog steeds zonder. Maar voel dat me zenuwstelsel nog heel erg alert is wandel wel iedere dag 2 x 30 min. En dar helpt. Maar nog heel gevoelig en snel duizelig op drukke plekken energie ook nog niet helemaal op peil.
Anoniem
12-03-2023
Bang voor de komende tijd (Verhaal 369)
Vanaf juli heb ik een overstap gemaakt na bijna 20 jaar naar ander werk, het nieuwe werk beviel niet goed, maar ik heb er mijn uiterste best voor gedaan om het te laten slagen met veel teleurstellingen tot gevolg. Ik kon de energie niet meer opbrengen en heb m’n ontslag ingediend. Daardoor had ik de druk natuurlijk nog hoger gelegd voor mezelf en ben met nieuw werk gestart. Eigenlijk vanuit reserves gestart en nu flink gecrasht. Somber, moe, duizelig, spierpijn, hartstreek pijn etc.. ik ben bang voor de komende tijd bang voor terug moeten naar het werk, voordat ik weet hoe ik dit moet vermijden, want overspannen zijn herken helaas wel. Dit voelt extremer, veel heftiger. Ik heb geen idee waar ik moet beginnen binnenkort krijg ik wel hulp vanuit de huisarts.
Mik
20-02-2023
laatste reactie: 11-03-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Welkom in je burnout. Helaas ben je jezelf voorbij gelopen. Verzachten, voor jezelf kiezen, goede voeding kiezen en hulp zoeken. Psycholoog, POHGGZ, een burnout coach, je moet je brein weer het gevoel geven dat het veilig is. Veel vrolijke dingen proberen te doen die je leuk vindt!
Taco
21-02-2023
Reactie:
Bij mij knapte er ook iets in de zomer 2021 van de zelfde ochtend nog lachend en rennend door het huis heen vliegen.. dezelfde middag op terrass kreeg mijn lichaam en geest een kortsluiting. Gevoel flauw te vallen geen kracht meer zicht werd wazig enorm duizelig niet meer kunnen staan. Moest weg!. 1,7 jaar later nog steeds herstellen van de crash. Zwaar overprikkeld en burnout geraakt. Succes zoek goed hulp
Anoniem
21-02-2023
Reactie:
Hey, stoppen met de angst. Een burnout is vooral een probleem vastgeknoopt in de hersens: Je lichaam beschermt je tegen stress. Omdat wij allen zo lang over onze grenzen zijn gegaan is ons systeem geklapt, dit is een hardwire in het brein (zie het als de hond van Pavlov) dat er gevaar is. Dus telkens als jouw brein 'gevaar' ziet zal het klachten geven. Deze klachten dus constant erkennen, je er zorgen over maken, erover praten. Dit helpt allemaal niet! Iedere keer gaat je onderbewustzijn zich weer zorgen maken en ga je de stressmodus in. Dus relax, verzacht, verwarm, eet juiste voeding en regelmatig, doe dingen rustig aan. Grenzen herkennen maar ook langzaam verleggen. En als je een keertje teveel doet moet je je lichaam veilig stellen, dit kan je doen van 'top down' via meditaties, visualisaties. Of 'bottom up' via bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen of EFT tapping. Slappe benen is angst, had ik ook. Beetje te vergelijken met een freeze respons.
Taco
22-02-2023
Reactie:
Kan je al wat meer Taco? Helpt medicatie ook om weer verder te.komen in het herstel? Ik herken inderdaad wat je allemaal zegt over het brein en stress je brein is zodanig overprikkeld geraakt dat die in het oerbrein is gaan leven hij ziet prikkels als gevaar en je moet (wat ik meestal doe) met je ademhaling het een beetje kalmeren en tot rust brengen. En hoes aanvoelen hoeveel energie je hebt
Anoniem
24-02-2023
Reactie:
Ja afgelopen 6 weken veel vooruitgang geboekt. Doe nu ook mee met het Primal Trust programma. Kost wel wat maar fijne community, veel informatie om je zenuwstelsel weer te kalmeren en normaal te krijgen. Ik werk nu paar uurtjes in de week en probeer het langzaam op te bouwen. Hoop dat meer rustig zenuwwerk mij nog verder zal brengen :) AD geeft ook wel een zetje in de rug, maar als ik het opnieuw zou mogen doen zou ik eerst zonder proberen!
Taco
24-02-2023
Reactie:
Bedankt voor de reacties, het gaat heel wisselend, slechte dagen met dagen incl klein lichtpuntje. Ik weet dat ik het moet accepteren, maar zover ben ik denk ik nog niet.
Mik
24-02-2023
Reactie:
Hoi Taco, ik ben het al 19 maanden proberen eruit te komen zonder medicatie. En kan nog steeds niet heel veel doen. Kan ook nog niet werken. Mijn lichaam spant zich heel snel aan en drukke plekken komen nog steeds hard binnen dan voel ik me lichaam zich weer aanspannen. Wat me duizelig lichtelijk angstig maakt en dan krijg ik slappe gevoel in me benen. Ik denk dat je de juiste keuze gemaakt heb met medicatie
Anoniem
26-02-2023
Reactie:
Ik heb ‘t ook maanden zonder medicatie geprobeerd, dacht er wel zelf uit te komen. Had buiten de burnout ook geen zorgen prive en heb nooit mentale klachten gehad. Aanvankelijk was er ook progressie maar na een half jaar ging het ineens weer zo slecht dat ik steeds angstiger werd dat ‘t niet meer goed zou komen en richting paniek ging. Die ups en downs (had al die maanden ook goeie momenten) vond ik zo zwaar. Ik wilde niet dat het nog ooit zover zou komen (paniekerig en eindeloos piekeren cq zware gedachten) en om de angst te beteugelen ben ik toch met antidepressiva begonnen. Na een paar weken ging ‘t steeds beter en sindsdien geen echt slechte dagen meer gehad. Enkel 2 moeilijke dagen door iets op werk maar ik merkte dat ik me heel snel kon herpakken. En nu voel ik me weer vrijwel vrij van spanning (alleen bij ‘t ontwaken even kort) en ben ik rustig aan het opbouwen. Ik begin weer wat stress te verdragen en de draagkracht neemt toe, zo fijn! Achteraf zou ik misschien juist eerder met medicatie zijn begonnen, gewoon als steuntje in de rug omdat het zo onwijs zwaar is. Heb er vertrouwen in dat ‘t helemaal goed komt en dat ik tzt de AD weer rustig kan gaan afbouwen. Als je last hebt van angstige gedachten kan ik het iig zeker aanraden. Ik begin mijn leven weer terug te krijgen!
M.
11-03-2023
Het gevoel van uitzichtloosheid dient zich nu aan (Verhaal 134)
Hallo, ik heb al 10 maanden een burn out met diverse klachten die op en neer gaan.
Dan weer angst en trillen en dan weer heel somber en gespannen.
Heb therapie gehad om er mee om te gaan maar het blijft een leer proces.
Het gevoel van uitzichtloosheid dient zich nu aan waardoor ik heel negatief ben geworden of dit ooit weer normaal wordt.
Zijn er mensen die kunnen zeggen dat het weer goed gaat komen en hoelang duurt dit wel niet?
Dan weer angst en trillen en dan weer heel somber en gespannen.
Heb therapie gehad om er mee om te gaan maar het blijft een leer proces.
Het gevoel van uitzichtloosheid dient zich nu aan waardoor ik heel negatief ben geworden of dit ooit weer normaal wordt.
Zijn er mensen die kunnen zeggen dat het weer goed gaat komen en hoelang duurt dit wel niet?
Nico
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Nico,
Ik kan u geen positief verhaal vertellen, maar wel erkenning geven. Ik ben net ook tien maanden burn-out. Ik ervaar nog heel veel spanning en volledig doorslapen lukt ook nog niet, al is dat wel al serieus verbeterd in vergelijking met eerste maanden. Maar echt herstel is er nog niet vind ik… enorm rap overprikkeld en nog steeds heel moeilijk ontspannen. Ik verlies de hoop soms ook… moedeloos word je ervan.
Heel veel sterkte alleszins!
Groetjes,
Michiel
Ik kan u geen positief verhaal vertellen, maar wel erkenning geven. Ik ben net ook tien maanden burn-out. Ik ervaar nog heel veel spanning en volledig doorslapen lukt ook nog niet, al is dat wel al serieus verbeterd in vergelijking met eerste maanden. Maar echt herstel is er nog niet vind ik… enorm rap overprikkeld en nog steeds heel moeilijk ontspannen. Ik verlies de hoop soms ook… moedeloos word je ervan.
Heel veel sterkte alleszins!
Groetjes,
Michiel
Michiel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb precies het zelfde wat een hel .
Ben volledig mezelf kwijt , ik voel me elke dag grieperig en vooral veel onrust en angsten in buikstreek .
Ga nu vlg week naar GGz om ingesteld te worden op medicatie.
Verder volg ik alles wat in mijn vermogen ligt , trauma verwerking enz ik keer letterlijk binnenstebuiten.
Wat kan ik nog meer doen .
Terug val sinds 3 wkn wat een ellende weer terug bij af .
Heel veel kracht en sterkte toe gewenst🙏
Ben volledig mezelf kwijt , ik voel me elke dag grieperig en vooral veel onrust en angsten in buikstreek .
Ga nu vlg week naar GGz om ingesteld te worden op medicatie.
Verder volg ik alles wat in mijn vermogen ligt , trauma verwerking enz ik keer letterlijk binnenstebuiten.
Wat kan ik nog meer doen .
Terug val sinds 3 wkn wat een ellende weer terug bij af .
Heel veel kracht en sterkte toe gewenst🙏
Jacqueline
14-09-2022
Reactie:
Verspil niet te veel tijd met balen.
Het leven is erg kort.
Het leven is erg kort.
Anoniem
07-02-2023
Reactie:
Als je op de bank ligt kun je ook teveel nadenken en daardoor angst kweken. Doe daarom iets! Bv de afwas of iets dergelijks. Krijg je gelijk je huishouding af.
Anoniempie
10-03-2023
Gevoel alsof er een knoop in mijn buik zit (Verhaal 383)
Hallo allemaal zijn er nog meer mensen die buikklachten ervaren?
Ik heb elke dag een opgeblazen buik en soms steken in de darmen. Ook veel gerommel in de darmen.
En gevoel alsof er een knoop in mijn buik zit. Herkent iemand dit?
Ik heb elke dag een opgeblazen buik en soms steken in de darmen. Ook veel gerommel in de darmen.
En gevoel alsof er een knoop in mijn buik zit. Herkent iemand dit?
Anoniem
10-03-2023
laatste reactie: 10-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel normaal om IBS te krijgen, je nervus vagus heeft lagere activiteit dus je darmen werken niet optimaal. Niks om je zorgen over te maken.
Taco
10-03-2023
Reactie:
Dankjewel Taco dat stelt me gerust!
Anoniem
10-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik viel om (Verhaal 332)
Nu 1jaar en 5 maanden aan het herstellen van een zware burnout. Ik viel om en kon letterlijk niks meer hebben lichamelijk niet en geestelijk. Overprikkeld van de kleinste dingen continu angstig gespannen enorm duizelig heftige spanningsklachten het gevoel constant flauw te vallen en weinig energy. Zo heb ik me de eerste 9 maanden gevoeld. Nu nog heel snel gespannen bij inspanning nog snel overprikkeld door schermen en drukte. Kan thuis ook niet te veel doen want dan licht de angst snel op de loer. Mijn zenuwstelsel wilt nog steeds meer ontspanning dan inspanning, het duurt lang . Heeft er iemand tips wat ik voor therapie goed is? En wel of geen medicatie nemen.
Anoniem
21-12-2022
laatste reactie: 09-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
In mijn geval: wél medicatie. Nadat ik met antidepressiva begon, ging het snel weer de goede kant op en nam mijn belastbaarheid weer toe. Ik werd rustiger en de diepe dalen bleven uit. Achteraf blij dat ik toch begonnen ben (al had ik nooit verwacht dit ooit te gaan slikken). Heb ‘t maanden eerst zelf geprobeerd maar het bleef met ups en downs gaan dat ik steeds banger werd dat ‘t nooit meer goed kwam.
M.
04-03-2023
Reactie:
Hoelang slik je nu ad? Ik wist niet dat het ook je belastbaarheid weer op peil zou brengen.
Anoniem
09-03-2023
Nu een jaar later ben ik de weg volledig kwijt (Verhaal 355)
Een jaar geleden, ben ik uitgevallen met een burn-out. Uitgevallen niet enkel op werkgebied maar vooral op persoonlijk vlak. Nu een jaar later ben ik de weg volledig kwijt, wie ben ik, waarvoor sta ik, waar wil ik naartoe, wordt het wel nog beter met mij? Ik twijfel aan alles en iedereen, vooral aan mezelf. Soms heb ik het gevoel dat ik na 1 jaar nog geen stap vooruit heb gezet, dat ik er nu erger aan toe ben dan 1 jaar geleden. Ik slaap nog steeds heel slecht, heb constant hoofdpijn, heb geen energie, mijn darmen liggen volledig in de knoop, ik pieker me suf, ik vergeet vanalles, kan me niet concentreren, ben prikkelbaar en emotioneel …
In de eerste maanden van mijn burn -out kon ik op begrip rekenen van mijn man, mijn gezin. “Ja inderdaad we hebben het zien aankomen, je hebt veel te hard gewerkt, teveel hooi op je vork genomen, jezelf volledig genegeerd, altijd anderen eerst geplaatst en nu wordt het tijd om aan jezelf te denken, de nodige rust te nemen en prioriteit te geven aan de dingen die voor jou belangrijk zijn. Wij zullen je steunen en helpen, we komen er samen door.” Woorden die voor mij heel veel betekenden maar die vandaag hun waarde hebben verloren. Nu krijg ik te horen : “Het is moeilijk om met jou samen te leven, je humeur verandert van het ene moment op het andere, het ene moment lach je terwijl je erna plots stil wordt en je afsluit. Wij weten niet hoe we op jouw gedrag moeten reageren of hoe we ermee moeten omgaan. Jouw gedrag zorgt voor spanningen binnen het gezin.”
Ik kan hier zeker begrip voor opbrengen, het is voor mijn man en gezin zeker niet gemakkelijk. Een burn-out treft niet enkel 1 persoon maar iedereen die nauw betrokken is bij de persoon. Elke dag opnieuw is voor mij een gevecht, een lichamelijk gevecht omdat mijn batterij maar niet opgeladen raakt en alles mij moeite kost. Ik heb niet de energie om de ganse dag vrolijk te doen of te doen alsof alles ok is, ik heb niet altijd zin in leuke gesprekjes over koetjes en kalfjes, ik stoor mij aan futiliteiten en soms heb ik het gevoel dat alles en iedereen mij op de zenuwen werkt en mij in de weg staat.
Om nog maar te zwijgen van het mentale gevecht omdat ik mezelf volledig kwijt ben. Mijn zekerheden zijn weg, mijn zelfvertrouwen is weg, mijn gedrevenheid is weg, mijn positieve zelf is weg, mijn drive is weg, kortom “ik” ben weg.
Hoezeer ik de reacties en opmerkingen van mijn omgeving ook begrijp, toch kwetsen ze mij zo hard en krijg ik het gevoel dat zij mij niet begrijpen. Ik probeer hen uit te leggen dat ik tijd en ruimte nodig heb voor mezelf maar vooral ook nog steeds hun steun, begrip en hulp nodig heb. De ene dag is de andere niet, zelfs het ene uur is het andere niet. Ik probeer mij positief in te stellen maar het minste slaat mij uit mijn lood. Door hun opmerkingen en reacties krijg ik het gevoel dat ik mij niet mag tonen hoe ik echt ben, hoe ik me echt voel, hoe het echt met me gaat. Verwacht mijn omgeving dat ik na 1 jaar wonderbaarlijk genezen ben, dat ik de goed verborgen en mysterieuze knop heb gevonden waarmee ik mezelf heb teruggevonden en vanaf nu maar moet ophouden met zielig doen en terug positief en vol goeie moed in het leven moet staan ?
Dus zet ik maar weer een masker op om anderen het gevoel te geven dat alles ok is en iedereen kan verdergaan met zijn leven. Maar niet ik, ik voel me alleen en onbegrepen waardoor lk nog meer twijfel aan mezelf.
Waarom moet ik anderen plezieren op mijn weg naar herstel, waarom mag ik in mijn kostbare hersteltijd niet mezelf zijn ? Vraag of verwacht ik teveel van mijn omgeving, ligt het inderdaad aan mij en moet ik meer moeite doen om positiever te zijn? Leg ik de lat alweer te hoog voor mezelf en anderen ?
Herkent iemand zich hierin?
In de eerste maanden van mijn burn -out kon ik op begrip rekenen van mijn man, mijn gezin. “Ja inderdaad we hebben het zien aankomen, je hebt veel te hard gewerkt, teveel hooi op je vork genomen, jezelf volledig genegeerd, altijd anderen eerst geplaatst en nu wordt het tijd om aan jezelf te denken, de nodige rust te nemen en prioriteit te geven aan de dingen die voor jou belangrijk zijn. Wij zullen je steunen en helpen, we komen er samen door.” Woorden die voor mij heel veel betekenden maar die vandaag hun waarde hebben verloren. Nu krijg ik te horen : “Het is moeilijk om met jou samen te leven, je humeur verandert van het ene moment op het andere, het ene moment lach je terwijl je erna plots stil wordt en je afsluit. Wij weten niet hoe we op jouw gedrag moeten reageren of hoe we ermee moeten omgaan. Jouw gedrag zorgt voor spanningen binnen het gezin.”
Ik kan hier zeker begrip voor opbrengen, het is voor mijn man en gezin zeker niet gemakkelijk. Een burn-out treft niet enkel 1 persoon maar iedereen die nauw betrokken is bij de persoon. Elke dag opnieuw is voor mij een gevecht, een lichamelijk gevecht omdat mijn batterij maar niet opgeladen raakt en alles mij moeite kost. Ik heb niet de energie om de ganse dag vrolijk te doen of te doen alsof alles ok is, ik heb niet altijd zin in leuke gesprekjes over koetjes en kalfjes, ik stoor mij aan futiliteiten en soms heb ik het gevoel dat alles en iedereen mij op de zenuwen werkt en mij in de weg staat.
Om nog maar te zwijgen van het mentale gevecht omdat ik mezelf volledig kwijt ben. Mijn zekerheden zijn weg, mijn zelfvertrouwen is weg, mijn gedrevenheid is weg, mijn positieve zelf is weg, mijn drive is weg, kortom “ik” ben weg.
Hoezeer ik de reacties en opmerkingen van mijn omgeving ook begrijp, toch kwetsen ze mij zo hard en krijg ik het gevoel dat zij mij niet begrijpen. Ik probeer hen uit te leggen dat ik tijd en ruimte nodig heb voor mezelf maar vooral ook nog steeds hun steun, begrip en hulp nodig heb. De ene dag is de andere niet, zelfs het ene uur is het andere niet. Ik probeer mij positief in te stellen maar het minste slaat mij uit mijn lood. Door hun opmerkingen en reacties krijg ik het gevoel dat ik mij niet mag tonen hoe ik echt ben, hoe ik me echt voel, hoe het echt met me gaat. Verwacht mijn omgeving dat ik na 1 jaar wonderbaarlijk genezen ben, dat ik de goed verborgen en mysterieuze knop heb gevonden waarmee ik mezelf heb teruggevonden en vanaf nu maar moet ophouden met zielig doen en terug positief en vol goeie moed in het leven moet staan ?
Dus zet ik maar weer een masker op om anderen het gevoel te geven dat alles ok is en iedereen kan verdergaan met zijn leven. Maar niet ik, ik voel me alleen en onbegrepen waardoor lk nog meer twijfel aan mezelf.
Waarom moet ik anderen plezieren op mijn weg naar herstel, waarom mag ik in mijn kostbare hersteltijd niet mezelf zijn ? Vraag of verwacht ik teveel van mijn omgeving, ligt het inderdaad aan mij en moet ik meer moeite doen om positiever te zijn? Leg ik de lat alweer te hoog voor mezelf en anderen ?
Herkent iemand zich hierin?
Sabine
01-02-2023
laatste reactie: 09-03-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je al een jaar bezig bent en nog steeds zoveel spanning nodig hebt is AD misschien toch een zetje in de rug. Aan jezelf werken kan heel lastig zijn met kinderen om je heen en als niks meerwerkt.
Taco
03-02-2023
Reactie:
Hoi Sabine,
Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Mensen die zelf nooit een burn-out meegemaakt hebben, hebben geen idee wat voor een hel het is waar je doorheen moet. Ik merk dit ook bij familie, vrienden en werkgever. Die laatste heeft me helemaal laten vallen na 1,5 jaar burn-out terwijl ik me 25 jaar bij dit bedrijf kapot gewerkt heb. Nooit ziek, altijd paraat, 60 tot 80 uur per week gewerkt en dan laten ze je vallen als het even niet gaat. Thuis merk ik ook dat ze in het begin heel meelevend waren, maar nu zoiets hebben ga gewoon werken.
Het is allemaal erg pijnlijk en help zeker niet bij het herstel. Ik heb een groot gezin waardoor het altijd druk is en iedereen altijd vanalles van je verwacht. Ik weet ook niet hoe hiermee om te gaan dus een oplossing heb ik ook niet. Ik probeer rust te bewaren in mijn hoofd en mezelf voor te houden dat het ooit goed gaat komen. Maar het is en blijft een vreselijke ellende.
Ik ben ook geen schim meer van de persoon die ik ooit was. Eigenlijk ben ik het tegenovergestelde geworden. Ik vind het vreselijk maar het is op dit moment helaas niet anders. Ik heb ook nog steeds moeite met accepteren dat dit gebeurt en kan het niet verkroppen op een of andere manier. Ik wil gewoon weer de oude ik zijn.....
Sterkte in ieder geval
Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Mensen die zelf nooit een burn-out meegemaakt hebben, hebben geen idee wat voor een hel het is waar je doorheen moet. Ik merk dit ook bij familie, vrienden en werkgever. Die laatste heeft me helemaal laten vallen na 1,5 jaar burn-out terwijl ik me 25 jaar bij dit bedrijf kapot gewerkt heb. Nooit ziek, altijd paraat, 60 tot 80 uur per week gewerkt en dan laten ze je vallen als het even niet gaat. Thuis merk ik ook dat ze in het begin heel meelevend waren, maar nu zoiets hebben ga gewoon werken.
Het is allemaal erg pijnlijk en help zeker niet bij het herstel. Ik heb een groot gezin waardoor het altijd druk is en iedereen altijd vanalles van je verwacht. Ik weet ook niet hoe hiermee om te gaan dus een oplossing heb ik ook niet. Ik probeer rust te bewaren in mijn hoofd en mezelf voor te houden dat het ooit goed gaat komen. Maar het is en blijft een vreselijke ellende.
Ik ben ook geen schim meer van de persoon die ik ooit was. Eigenlijk ben ik het tegenovergestelde geworden. Ik vind het vreselijk maar het is op dit moment helaas niet anders. Ik heb ook nog steeds moeite met accepteren dat dit gebeurt en kan het niet verkroppen op een of andere manier. Ik wil gewoon weer de oude ik zijn.....
Sterkte in ieder geval
Bert
04-02-2023
Reactie:
Het stukje dat je aan alles gaat twijfelen herken ik heel sterk. Ook ik dacht na vele maanden dat ik er nooit meer uit zou komen, ging zelfs aan mijn werk twijfelen terwijl ik altijd van mijn werk hield. Inmiddels merk ik dat ik echt wel progressie heb geboekt (ook mede door ad-medicatie denk ik), ik pieker veel minder en kan weer meer aan, voel me ook steeds vaker weer ‘normaal’ (cq de oude). Ben er nog niet en het kost tijd maar het komt uiteindelijk wel goed. Het is voor de mensen om je heen ook moeilijk te bevatten denk ik, zeker met al die schommelingen.
Lieke
19-02-2023
Reactie:
Hoi Sabine,
Misschien een hoopvol bericht voor je. Ook ik heb een burn out gehad waar ik maar niet uit leek te komen. Het heeft me ongeveer 2 jaar geduurd voordat ik er weer bovenop was. Nu 2.5 jaar later heb ik soms nog steeds last van vage klachten, zoals een onrustig gevoel en spanning voelen op mijn slaap. Ik weet inmiddels een beetje hoe ik dat kan verminderen. Kracht training en hardlopen heeft mij enorm geholpen. Ik weet dat je daar nu echt geen zin in hebt, dat had ik ook absoluut niet. Maar op de momenten dat het je teveel wordt, trek je schoenen aan en ga een stukje joggen in de natuur. Ga dan ook echt door tot dat je in een soort trans komt en die negative gedachtes wegebben. Als je thuis komt zul je merken dat je je een stuk beter voelt! Geloof me en probeer het eens.
Heel veel succes! Het komt uiteindelijk goed, houd daar maar aan vast. Ik weet dat dat niet zo lijkt
Misschien een hoopvol bericht voor je. Ook ik heb een burn out gehad waar ik maar niet uit leek te komen. Het heeft me ongeveer 2 jaar geduurd voordat ik er weer bovenop was. Nu 2.5 jaar later heb ik soms nog steeds last van vage klachten, zoals een onrustig gevoel en spanning voelen op mijn slaap. Ik weet inmiddels een beetje hoe ik dat kan verminderen. Kracht training en hardlopen heeft mij enorm geholpen. Ik weet dat je daar nu echt geen zin in hebt, dat had ik ook absoluut niet. Maar op de momenten dat het je teveel wordt, trek je schoenen aan en ga een stukje joggen in de natuur. Ga dan ook echt door tot dat je in een soort trans komt en die negative gedachtes wegebben. Als je thuis komt zul je merken dat je je een stuk beter voelt! Geloof me en probeer het eens.
Heel veel succes! Het komt uiteindelijk goed, houd daar maar aan vast. Ik weet dat dat niet zo lijkt
Niek
24-02-2023
Reactie:
Sporten cq veel bewegen heeft mij ook echt geholpen. Moet wel zeggen dat bij mij de spanning voorop stond, meer dan de vermoeidheid. Gaandeweg ging ik me energieker voelen. Door te sporten kon ik me (daarna) ook beter ontspannen.
Dit in combinatie met gezonde voeding en veel rustmomenten (yoga, meditatie, ademhalingsoefeningen) en na een jaar antidepressiva omdat ik steeds banger werd om er nooit meer uit te komen, hebben ervoor gezorgd dat ik uit het dal klom en weer een ‘schildje’ kon gaan opbouwen.
Dit in combinatie met gezonde voeding en veel rustmomenten (yoga, meditatie, ademhalingsoefeningen) en na een jaar antidepressiva omdat ik steeds banger werd om er nooit meer uit te komen, hebben ervoor gezorgd dat ik uit het dal klom en weer een ‘schildje’ kon gaan opbouwen.
M.
26-02-2023
Reactie:
Hoi M, welke ad heeft voor jou geholpen? Denk dat ik ook moet gaan beginnen na 1 jaar zonder medicatie te hebben geprobeerd. Ik wil wel opbouwen maar daarna ook weer afbouwen
Anoniem
09-03-2023
Zijn er ook mensen die goed uit een burn out zijn gekomen? (Verhaal 363)
Waarom zijn hier zoveel negatieve verhalen. Zijn er ook mensen die goed uit een burn out zijn gekomen?
Karrie
15-02-2023
laatste reactie: 09-03-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben er nog niet uit, maar ik merk dat ik mezelf enorm leer kennen en groei als persoon. Ik hoop dat anderen dit ook mogen ervaren.
Anoniem
16-02-2023
Reactie:
Wat heb jij ondernomen om te komen waar je nu bent .
Katrien
18-02-2023
Reactie:
Ik heb heel veel dingen opgepakt en me eigen gemaakt, die mij houvast geven:
Elke dag even wandelen, soms maar een paar minuten en soms ruim een half uur, afhankelijk van wat lukt. Ik heb ook een spijkermatje en spijkerkussen aangeschaft, daar lig ik elke avond in bed 20 minuten op te mediteren. Verder doe ik ook ‘s ochtends een korte meditatie zodra ik wakker ben. Ademhalingsoefeningen zoals een minuut lang diep ademen helpt mij ook. Om de dag een korte yoga workout. Als ik me goed voel, 1x per week een uurtje zumba. Dit laatste is me heel lang niet gelukt hoor en lukt vaak nog steeds niet.
Ik ben met creatieve hobby’s gestart: kleuren, haken, knutselen. Ook schrijf ik af en toe mijn gevoel van mij af. Ik heb ook een journal boekje waarin ik elke dag kort kan invullen hoe ik me voelde die dag.
Verder heb ik wel AD en therapie, waarin ik het trauma van het plotseling overlijden van een dierbaar familielid en het verdriet daarbij leer verwerken.
Ik heb de afgelopen tijd geleerd om lief voor mezelf te zijn, letterlijk mezelf te omarmen en te laten voelen dat ik er voor mezelf ben. Door alle emoties voorzichtig te voelen ipv ertegen te vechten, merk ik vooruitgang.
Ik blijf wel ups en downs hebben en de downs vind ik nog altijd heel moeilijk om te accepteren. Maar de dingen die mij houvast geven, helpen me er doorheen.
Hoop dat je hier wat aan hebt!
Elke dag even wandelen, soms maar een paar minuten en soms ruim een half uur, afhankelijk van wat lukt. Ik heb ook een spijkermatje en spijkerkussen aangeschaft, daar lig ik elke avond in bed 20 minuten op te mediteren. Verder doe ik ook ‘s ochtends een korte meditatie zodra ik wakker ben. Ademhalingsoefeningen zoals een minuut lang diep ademen helpt mij ook. Om de dag een korte yoga workout. Als ik me goed voel, 1x per week een uurtje zumba. Dit laatste is me heel lang niet gelukt hoor en lukt vaak nog steeds niet.
Ik ben met creatieve hobby’s gestart: kleuren, haken, knutselen. Ook schrijf ik af en toe mijn gevoel van mij af. Ik heb ook een journal boekje waarin ik elke dag kort kan invullen hoe ik me voelde die dag.
Verder heb ik wel AD en therapie, waarin ik het trauma van het plotseling overlijden van een dierbaar familielid en het verdriet daarbij leer verwerken.
Ik heb de afgelopen tijd geleerd om lief voor mezelf te zijn, letterlijk mezelf te omarmen en te laten voelen dat ik er voor mezelf ben. Door alle emoties voorzichtig te voelen ipv ertegen te vechten, merk ik vooruitgang.
Ik blijf wel ups en downs hebben en de downs vind ik nog altijd heel moeilijk om te accepteren. Maar de dingen die mij houvast geven, helpen me er doorheen.
Hoop dat je hier wat aan hebt!
Y.
20-02-2023
Reactie:
Ik vergat nog wat:
Ik neem ook om de paar weken een half uurtje een massage voor mijn rug- en nekklachten en ‘s avonds voor het slapen gaan smeer ik mijn rug en nek in met spiergel of magnesiumgel. Ik vind dat zelf fijn werken, de spierpijn en vastzitten van de spieren zijn echt minder geworden.
Ik neem ook om de paar weken een half uurtje een massage voor mijn rug- en nekklachten en ‘s avonds voor het slapen gaan smeer ik mijn rug en nek in met spiergel of magnesiumgel. Ik vind dat zelf fijn werken, de spierpijn en vastzitten van de spieren zijn echt minder geworden.
Y.
20-02-2023
Reactie:
Ik heb ook veel last van me rug nek en straalt zo na naar me hoofd en ogen . Ben je ook duizelig op iets drukkere plekken zoals een drukke buurt? Heb nog geen ad. Zit er al 1,6 jaar in. Voel me ook als ik te lang sta wankel worden en spierspanning neemt toe en vermoeidheid
Anoniem
22-02-2023
Reactie:
Ja dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Als ik op een drukkere plek ben zoals in een winkel moet ik ook echt even schakelen. Vooral als er veel te zien is. En idd een soort onvast/duizelig gevoel. Lang staan leidt bij mij ook tot vermoeidheid en spierspanning. Na trappenlopen moet ik ook echt even zitten.
Nek- rug en hoofdpijn ook allemaal herkenbaar! En dat is heel hardnekkig helaas.. misschien is de magnesiumgel een optie?
Nek- rug en hoofdpijn ook allemaal herkenbaar! En dat is heel hardnekkig helaas.. misschien is de magnesiumgel een optie?
Y.
22-02-2023
Reactie:
Na hoelang konden jullie weer tv kijken mis dat wel
Anoniem
26-02-2023
Reactie:
Er zijn idd veel verhalen hier van mensen die er al jaren inzitten. Niet heel bemoedigend… Gelukkig ken ik ook andere verhalen, al moet ik zeggen dat in mijn omgeving ik ook mensen zie die er ca 9mnd tot 1,5 jaar over hebben gedaan. Uiteindelijk herstelt het lichaam vanzelf maar dan moeten de onstandigheden wel goed zijn.
Voor mij is het nog net te vroeg om te zeggen dat ik er uit ben maar ik ben denk ik een heel eind ben nu na 10 maanden (vanaf moment dat ik volleodg thuis zit, daarvoor tijdje 50% gewerkt). Start komende week met reintegreren op kantoor (al wel wat vanuit huis gewerkt) en heb eindelijk het gevoel dat ik er echt klaar voor ben. De spanning is eindelijk (grotendeels) uit m’n lijf, m’n energie is weer vrij goed. Het lastigste vond ik die eerste maanden het niet kunnen ontspannen terwijl het voor je herstel belangrijk is dat er rust en ontspanning is. Ik heb veel gesport (wandelen maar ook toen dat ging hardlopen -daarna kon ik me nl. Beter ontspannen-) en dat afgewisseld met veel rust, ademhalingsoefeningen, meditatie/yoga, gezond eten etc. Bij mij stond de spanning/angst wel voorop, qua vermoeidheid ging het nog wel. Weinig belastbaar maar niet dat ik niks kon (huishouden, naar de winkel enzo lukte wel). Het hangt dus wel beetje af vd klachten.
Voor mij is het nog net te vroeg om te zeggen dat ik er uit ben maar ik ben denk ik een heel eind ben nu na 10 maanden (vanaf moment dat ik volleodg thuis zit, daarvoor tijdje 50% gewerkt). Start komende week met reintegreren op kantoor (al wel wat vanuit huis gewerkt) en heb eindelijk het gevoel dat ik er echt klaar voor ben. De spanning is eindelijk (grotendeels) uit m’n lijf, m’n energie is weer vrij goed. Het lastigste vond ik die eerste maanden het niet kunnen ontspannen terwijl het voor je herstel belangrijk is dat er rust en ontspanning is. Ik heb veel gesport (wandelen maar ook toen dat ging hardlopen -daarna kon ik me nl. Beter ontspannen-) en dat afgewisseld met veel rust, ademhalingsoefeningen, meditatie/yoga, gezond eten etc. Bij mij stond de spanning/angst wel voorop, qua vermoeidheid ging het nog wel. Weinig belastbaar maar niet dat ik niks kon (huishouden, naar de winkel enzo lukte wel). Het hangt dus wel beetje af vd klachten.
M
05-03-2023
Reactie:
De meeste mensen die er goed uitkomen zoeken dit forum niet of niet meer op…
Ik vind dit lotgenotencontact fijn, maar laat je niet gek maken door gedachtes als: ‘Zie je wel, niemand komt een burn out te boven!’
Er komt vanzelf een dag dat jij deze site ook niet meer bezoekt :)
Ik vind dit lotgenotencontact fijn, maar laat je niet gek maken door gedachtes als: ‘Zie je wel, niemand komt een burn out te boven!’
Er komt vanzelf een dag dat jij deze site ook niet meer bezoekt :)
Suzanne
09-03-2023
Ben langzamerhand ten einde raad (Verhaal 261)
Waar moet ik beginnen ? Zit nu al vanaf september '21 in een burnout en ondanks een ietwat betere periode van januari t/m april waarbij ik dacht aan de beterende hand te zijn is het vanaf mei weer langzaam bergafwaarts gegaan. Nu september '22 zit ik weer in zak en as en lijkt het allemaal wel nog erger te zijn geworden dan 1 jaar geleden. Ontzettend veel lichamelijke klachten waarbij ik constant denk dat het never nooit door stress kan komen en dat ik iets anders onder de leden heb ondanks dat ze niks kunnen vinden. De dag begint met rond 05.00 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen. Misselijk, droge mond, darmen die tekeer gaan, moe, oorsuizen, paniekerig, onrustig. En dan moet ik nog opstaan en moet de dag nog beginnen. Dan begint het piekeren uiteraard ook weer. Vooral piekeren over hoe het nu verder moet en hoe ik hieruit kan komen. Piekeren over mijn baan die ik in mijn hoofd al kwijt ben. Over de hypotheek niet meer kunnen betalen, de kinderen geen leuke toekomst kunnen bieden enz. enz. Verwaarloos mezelf en mijn gezin en zou het liefste de hele dag huilen wat dan ook nog niet eens lukt.
Elke ochtend sta ik zo op met af en toe een paar betere dagen. Ben langzamerhand ten einde raad en ben het vertrouwen aan het verliezen in een goede afloop. Herkent iemand dit ? Denk soms namelijk dat ik de enige ben op deze wereld die zich zo slecht voelt.
Elke ochtend sta ik zo op met af en toe een paar betere dagen. Ben langzamerhand ten einde raad en ben het vertrouwen aan het verliezen in een goede afloop. Herkent iemand dit ? Denk soms namelijk dat ik de enige ben op deze wereld die zich zo slecht voelt.
Martin
09-09-2022
laatste reactie: 09-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan heel goed te maken hebben met het weer. In de afgelopen maanden was het warm en moest je lichaam hard werken om dit kwijt te kunnen. Vandaar dat je in de minder warme maanden "betere maanden" had. Dit speelde bij mij namelijk een hele grote rol. Je lichaam heeft namelijk een hogere cortisol spiegel als het warm is. Hopelijk ga je je dus de komende maanden beter voelen wanneer het af koelt. En het slecht voelen hoort er gewoon bij, probeer dit te accepteren. Je bent zeker niet de enige, ik heb dit namelijk ook. Ga een plan voor jezelf maken om er weer bovenop te komen. Wandelen, dieet, kwaliteit van slaap verbeteren. Als je je hier op focust dan gaan die pieker gedachten vanzelf weg.
J.
09-09-2022
Reactie:
Loop je bij POH GZZ/psycholoog? Als je piekeren niet stopt kom je er namelijk ook niet uit door de stress, het is een cirkel dan. Als het je echt niet lukt je gedachten te sussen, zoek een medicatie uit met je arts/psycholoog etc. Kunnen flinke bijwerkingen hebben maar beter dan 1 jaar lang hiermee op deze manier doorlopen.
Taco
09-09-2022
Reactie:
Hallo Taco, ik slik al meer dan 1 jaar Citalopram 20 mg. Twijfel of ik dat moet ophogen vanwege die bijwerkingen. Ik start op advies van de bedrijfsarts hopelijk ergens begin november met een intensief traject van 17 weken. Helaas zijn er wachtlijsten waardoor het niet eerder kan. Ik hoop dat dat me gaat helpen. Ik zat trouwens op 6 uur per dag dus was aan het herstellen, maar in Juni ging het helemaal mis en heb ik me weer 100 % ziek gemeld..
Martin
09-09-2022
Reactie:
Hoe gaat het nu met u anoniem?
Ik zit in het zelfde schuitje.. wat een ellende.
En ook nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ik raak erg onzeker en gefrustreerd hiervan, moedeloos.
Ook veel mensen met onbegrip om mij heen.
Maar dit verzin je niet. Dit wil je ook niet.
Beleef geen vreugde van dingen. Ik slaap ook niet dus herstel lukt ook niet
Ik zit in het zelfde schuitje.. wat een ellende.
En ook nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ik raak erg onzeker en gefrustreerd hiervan, moedeloos.
Ook veel mensen met onbegrip om mij heen.
Maar dit verzin je niet. Dit wil je ook niet.
Beleef geen vreugde van dingen. Ik slaap ook niet dus herstel lukt ook niet
An
09-03-2023
'bumpy ride' dit hè? (Verhaal 376)
Dag lotgenoten, fijne 'bumpy ride' dit hè? Soort rollercoaster waarvan je niet weet wanneer het voorbij is. Was ik maar nooit in de rij gaan staan..
Ik wil mij focussen op dingen die mij helpen om telkens een stapje sterker te worden. Als alle klachten zo overeenkomen, dan zullen er ook gemene delers zijn van dingen die positief werken voor het herstel.
Ik heb zelf een paar tips die mij absoluut helpen. Dus..hier de aftrap:
1. Écht beseffen, maar dan ook écht beseffen, dat je compleet op bent. Over het randje bent gegaan en het herstel niet aan tijd gebonden is. M.a.w. er echt aan overgeven. Tot 3 weken geleden ging ik nog steeds 4 a 5 keer per week naar de sportschool, omdat ik dacht dat die intense vermoeidheid wel weg zou gaan door te sporten en ik niet zo moest zeiken.
2. Als een mantra blijven herhalen dat het logisch is dat je je zo voelt en alle emoties (spanning, angst, onrust, etc) logische reacties zijn. Wist je dat 1,3 mln mensen in NL burn-out klachten hebben... WTF!
2. Activiteiten minimaliseren. Wel dagelijks een korte wandeling, soms een sauna als ik energie genoeg heb, maar vooral veel lanterfanten thuis.
3. Direct slapen wanneer ik mij een beetje moe voel. Het is ongelooflijk hoe hoog ik de lat heb gelegd in mijn leven. Ik ging vroeger pas slapen als ik mijn ogen niet meer kon openhouden. Nu reageer ik op het allereerste gevoel van 'ik zou best kunnen slapen' en val dan direct als een blok in slaap. Ik slaap 2x per dag en voel mij daarna telkens 'ietsjes' beter. En ja, ook ik kan zweten als een otter in bed s'nachts..soms zelfs drijfnat..maar ja, part of the deal blijkbaar. En eerlijk gezegd herken ik nu pas dat ik dit al jaren deed en alle signalen jarenlang heb genegeerd.
4. In slaap vallen waar je op dat moment bent. Dus niet opstaan en naar je bed gaan, want dat doorbreekt de cirkel. Het relaxte gevoel waarin je op dat moment zit moet je vooral doorzetten. Dus pak het momentum, en zak verder weg in slaap. Voelt heerlijk en ik word dan vaak erg relaxed wakker. Cirkeltje is dan rond of zo.
5. Passief actieve dingen 'doen'. Bijv. de sauna, spelen met/kijken naar mijn hond, etc. Weinig inspanning, maar het geeft wel positief gevoel. Een rondje sauna en interactie met huisdier(en) maakt endorfine los. En ja, dat merk je absoluut. Mijn sportschool zit redelijk dichtbij en heeft een sauna. Ik rijd daar naar toe, zie sportende mensen (vind ik leuk en geeft mij weer energie), maar ga alleen maar de sauna in op rustige momenten. Soms 1 keer (12 min), soms 2 x. Dat éne bezoek geeft mij voldoening voor een hele dag. Ik heb dan 'iets' gedaan.
6. Extra vitamine nemen. B12, vitamine C en visolie zijn absoluut aanraders, maar ook dagelijks een banaan, sinaasappels, eieren, etc. Good stuff.
7. Op momenten dat het kan, gaan fantaseren over wat je eigenlijk het liefst zou willen doen als je eruit bent. Persoonlijk word ik daar erg vrolijk van en geeft mij een extra motivatie om mijn situatie te accepteren.
8. Surfen op internet, maar dan alleen op fashion-sites of alibaba.com. Het inspireert mij en ik zou best een webwinkel willen opzetten. Beetje grasduinen, digitaal lanterfanten. Weinig tot geen filmpjes. Er zit er altijd wel eentje tussen die prikkelt, dus absoluut een no-go.
Wie heeft er verder nog tips?
Cheers & succes,
Frank
Ik wil mij focussen op dingen die mij helpen om telkens een stapje sterker te worden. Als alle klachten zo overeenkomen, dan zullen er ook gemene delers zijn van dingen die positief werken voor het herstel.
Ik heb zelf een paar tips die mij absoluut helpen. Dus..hier de aftrap:
1. Écht beseffen, maar dan ook écht beseffen, dat je compleet op bent. Over het randje bent gegaan en het herstel niet aan tijd gebonden is. M.a.w. er echt aan overgeven. Tot 3 weken geleden ging ik nog steeds 4 a 5 keer per week naar de sportschool, omdat ik dacht dat die intense vermoeidheid wel weg zou gaan door te sporten en ik niet zo moest zeiken.
2. Als een mantra blijven herhalen dat het logisch is dat je je zo voelt en alle emoties (spanning, angst, onrust, etc) logische reacties zijn. Wist je dat 1,3 mln mensen in NL burn-out klachten hebben... WTF!
2. Activiteiten minimaliseren. Wel dagelijks een korte wandeling, soms een sauna als ik energie genoeg heb, maar vooral veel lanterfanten thuis.
3. Direct slapen wanneer ik mij een beetje moe voel. Het is ongelooflijk hoe hoog ik de lat heb gelegd in mijn leven. Ik ging vroeger pas slapen als ik mijn ogen niet meer kon openhouden. Nu reageer ik op het allereerste gevoel van 'ik zou best kunnen slapen' en val dan direct als een blok in slaap. Ik slaap 2x per dag en voel mij daarna telkens 'ietsjes' beter. En ja, ook ik kan zweten als een otter in bed s'nachts..soms zelfs drijfnat..maar ja, part of the deal blijkbaar. En eerlijk gezegd herken ik nu pas dat ik dit al jaren deed en alle signalen jarenlang heb genegeerd.
4. In slaap vallen waar je op dat moment bent. Dus niet opstaan en naar je bed gaan, want dat doorbreekt de cirkel. Het relaxte gevoel waarin je op dat moment zit moet je vooral doorzetten. Dus pak het momentum, en zak verder weg in slaap. Voelt heerlijk en ik word dan vaak erg relaxed wakker. Cirkeltje is dan rond of zo.
5. Passief actieve dingen 'doen'. Bijv. de sauna, spelen met/kijken naar mijn hond, etc. Weinig inspanning, maar het geeft wel positief gevoel. Een rondje sauna en interactie met huisdier(en) maakt endorfine los. En ja, dat merk je absoluut. Mijn sportschool zit redelijk dichtbij en heeft een sauna. Ik rijd daar naar toe, zie sportende mensen (vind ik leuk en geeft mij weer energie), maar ga alleen maar de sauna in op rustige momenten. Soms 1 keer (12 min), soms 2 x. Dat éne bezoek geeft mij voldoening voor een hele dag. Ik heb dan 'iets' gedaan.
6. Extra vitamine nemen. B12, vitamine C en visolie zijn absoluut aanraders, maar ook dagelijks een banaan, sinaasappels, eieren, etc. Good stuff.
7. Op momenten dat het kan, gaan fantaseren over wat je eigenlijk het liefst zou willen doen als je eruit bent. Persoonlijk word ik daar erg vrolijk van en geeft mij een extra motivatie om mijn situatie te accepteren.
8. Surfen op internet, maar dan alleen op fashion-sites of alibaba.com. Het inspireert mij en ik zou best een webwinkel willen opzetten. Beetje grasduinen, digitaal lanterfanten. Weinig tot geen filmpjes. Er zit er altijd wel eentje tussen die prikkelt, dus absoluut een no-go.
Wie heeft er verder nog tips?
Cheers & succes,
Frank
Frank
02-03-2023
laatste reactie: 09-03-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Eindelijk iemand die mij energie geeft en vertrouwen dat het goedkomt. Dit mag wel vaker in de groep
Hoeveel vitamine c neem jij en heb je aanrader kwa vitamines frank
Hoeveel vitamine c neem jij en heb je aanrader kwa vitamines frank
Yess
02-03-2023
Reactie:
Hi Yess,
Tuurlijk moet je vertrouwen blijven houden. Even voor de duidelijkheid, ik ben burn-out door prive-omstandigheden. Een getraumatiseerde vader die mijn leven lang aan mij heeft gehangen en 3 jaar geleden overleed. Ik kon daardoor niet meer ontspannen, want ik moest 'blijven staan', anders kon hij zichzelf iets aandoen. Na zijn overlijden zat ik nog in de overleef stand en pas sinds kort snap ik dat ik absolute rust moet nemen. Een mens bestaat uit een fysiek en mentaal deel. Beide kun je beschadigen en beiden kunnen herstellen én beide kun je zelfs verbeteren en weerbaarder maken. Ik ben zo vaak in elkaar geklapt en er telkens weer uitgekomen. Van mijn 14e tot mijn 51e alleen maar de (enorme) druk van mijn vader. Ik bespaar je de details. Afijn. punt is, je komt er écht wel uit. Ik heb dit al 3 keer meegemaakt, kon amper 100 meter lopen, maar toch lukte het altijd weer. Dit wordt de laatste keer ;-) Het gaat er om dat je beseft dat burn-out net als een gebroken been allemaal extra symptomen geeft, waar je geen aandacht aan moet geven, behalve dat je veel rust neemt en dagelijks een rondje maakt. Ik heb het net weer gedaan. Heerlijk weer. Een truukje is om met de fiets aan de hand te gaan wandelen. Je kunt namelijk in deze fase soms ineens ongelooflijk moe worden, waarna bijv. angst ineens komt opzetten. Ben je dan lopend, dan wil je haast gaan rennen. Heb je je fiets aan de hand, hoef je alleen maar op de fiets te springen. Die beweging zorgt er direct voor dat je 'bezig bent' en leidt af. Werkt echt perfect. Maar rustig opbouwen, niet teveel hooi op je vork en luisteren naar je gevoel. Een feestje of borrel afzetten is niet erg. Schuldgevoel is killing en eigenlijk belachelijk, want niemand verwacht dat je in het gips naar een feestje komt. Mbt vitamines kan ik kort zijn. Vitamine B-12 is erg goed. Vette vis en visolie, bananen, 2 sinaasappels (of meer), water en s'avonds af en toe een wijntje. Waarom? Nooit vergeten te genieten ;-)
Tuurlijk moet je vertrouwen blijven houden. Even voor de duidelijkheid, ik ben burn-out door prive-omstandigheden. Een getraumatiseerde vader die mijn leven lang aan mij heeft gehangen en 3 jaar geleden overleed. Ik kon daardoor niet meer ontspannen, want ik moest 'blijven staan', anders kon hij zichzelf iets aandoen. Na zijn overlijden zat ik nog in de overleef stand en pas sinds kort snap ik dat ik absolute rust moet nemen. Een mens bestaat uit een fysiek en mentaal deel. Beide kun je beschadigen en beiden kunnen herstellen én beide kun je zelfs verbeteren en weerbaarder maken. Ik ben zo vaak in elkaar geklapt en er telkens weer uitgekomen. Van mijn 14e tot mijn 51e alleen maar de (enorme) druk van mijn vader. Ik bespaar je de details. Afijn. punt is, je komt er écht wel uit. Ik heb dit al 3 keer meegemaakt, kon amper 100 meter lopen, maar toch lukte het altijd weer. Dit wordt de laatste keer ;-) Het gaat er om dat je beseft dat burn-out net als een gebroken been allemaal extra symptomen geeft, waar je geen aandacht aan moet geven, behalve dat je veel rust neemt en dagelijks een rondje maakt. Ik heb het net weer gedaan. Heerlijk weer. Een truukje is om met de fiets aan de hand te gaan wandelen. Je kunt namelijk in deze fase soms ineens ongelooflijk moe worden, waarna bijv. angst ineens komt opzetten. Ben je dan lopend, dan wil je haast gaan rennen. Heb je je fiets aan de hand, hoef je alleen maar op de fiets te springen. Die beweging zorgt er direct voor dat je 'bezig bent' en leidt af. Werkt echt perfect. Maar rustig opbouwen, niet teveel hooi op je vork en luisteren naar je gevoel. Een feestje of borrel afzetten is niet erg. Schuldgevoel is killing en eigenlijk belachelijk, want niemand verwacht dat je in het gips naar een feestje komt. Mbt vitamines kan ik kort zijn. Vitamine B-12 is erg goed. Vette vis en visolie, bananen, 2 sinaasappels (of meer), water en s'avonds af en toe een wijntje. Waarom? Nooit vergeten te genieten ;-)
Frank
02-03-2023
Reactie:
En nog even 1 ding.. Leer van kinderen en dieren. Klink zweverig, maar is het totaal niet. Zij zijn het meest pure voorbeeld van hoe 'het' zou moeten. Zij zijn altijd met het hier en nu bezig. Ik ben nú moe, ik heb nú energie, ik heb nú trek...etc. Volwassenen proberen dat te reguleren. Is een kind of dier moe, dan gaat het direct slapen. Of het nu dag of nacht is. En ja, met een baan kan dat lastig zijn, maar als je thuiswerkt, kan je dat echt wel ertussendoor fietsen. Het valt mij nu juist op hoe goed ik al mijn reacties voel. Een druk gesprek kan ineens teveel voelen. Voorheen bleef ik dan luisteren, maar nu stop ik het gesprek en neem rust. Je hersenen gieren dan rond, maar de reactie is zo puur, dat je juist daarvan moet leren én het vooral begrijpen..
Frank
02-03-2023
Reactie:
3 x b.o geraakt. Welke van de 3 heeft je et meest overprikkeld of uitgeput en na hoelang ben je eruit gekomen met of zonder medicamenten
Anoniem
02-03-2023
Reactie:
OK, dit is dus niet wat ik wil. Ik ben niet je therapeut en heb mijn adviezen al gegeven. Grenzen trekken is trouwens ook een belangrijke.
Alles draait om accepteren, praten, rust en een positieve instelling. Ja, het komt zeker goed, maar concentreer je op de positieve ontwikkelingen en niet de negatieve ervaringen. The only way is up ;-) Dus koester je positieve ervaringen, leer juist daarvan en de rest is bijzaak en hoort er nou eenmaal bij.
Succes
Alles draait om accepteren, praten, rust en een positieve instelling. Ja, het komt zeker goed, maar concentreer je op de positieve ontwikkelingen en niet de negatieve ervaringen. The only way is up ;-) Dus koester je positieve ervaringen, leer juist daarvan en de rest is bijzaak en hoort er nou eenmaal bij.
Succes
Frank
03-03-2023
Reactie:
Denken wat ik zou willen doen?
Ik zie het helemaal niet meer zitten.
Dat Is de ellende in mijn geval.
Ja ik wou dat het anders was.
Oh en de bedrijfsarts?
Die neemt me niet serieus. Het ligt er maar aan wie je treft. Gelukkig begrijpt mijn psychiater mij wel. Ik ben moe van het moe zijn. Toch geef ik niet op.
Ik zie het helemaal niet meer zitten.
Dat Is de ellende in mijn geval.
Ja ik wou dat het anders was.
Oh en de bedrijfsarts?
Die neemt me niet serieus. Het ligt er maar aan wie je treft. Gelukkig begrijpt mijn psychiater mij wel. Ik ben moe van het moe zijn. Toch geef ik niet op.
Anoniem
04-03-2023
Reactie:
Tjsa, begin gewoon eerst met het besef dat je bent ingestort net zoals 1,2 mln anderen en dat je niet de eerste en zeker niet de laatste bent. Jouw klanten zijn niet uniek en zijn exact hetzelfde als iedereen met een burnout. Jij hebt zelf de keuze hoe je dit gaat oplossen. Alles heeft met mindset te maken en jij kiest voor de verkeerde. Ik zie het niet meer zitten is 'nogal' negatief. Je hebt werkelijk geen flauw idee. Op mijn 11e kreeg ik hyperventilatie-aanvallen en al vanaf mijn 15e ben ik in een staat van 'overspannen' geraakt door mijn vader. Iemand die dreigde met zelfmoord als ik hem niet steunde. Ongelooflijk veel meegemaakt en meerdere malen hierdoor burn-out geraakt. Ik ben nu 51. M.a.w. 40 jaar ellende. Hoor je mij piepen? Nee, absoluut niet. De oorzaak is duidelijk, het effect is logisch, en het herstel heeft tijd nodig. Jij bent zelf in controle en zelfmedelijden mag, maar tot een bepaalde grens. Succes.
Anoniem
05-03-2023
Reactie:
Ik heb (zeg maar 'gelukkig') dit ook een keer meegemaakt met mijn vriendin. Haar manager op haar, destijds, nieuwe baan, was een control-freak. Letterlijk alles controleerde hij en luisterde hij haar zelfs af. Binnen enkele maanden stortte zij in een keer een. Alhoewel zij een ontzettend krachtige vrouw is, zat ik met haar bij de 1e hulp omdat ze hartkloppingen hart, kortademig was en dacht dat zij iets mankeerde. En ja, precies wat ik dacht...tegen burn-out aan. Ook zij kreeg toen paniekaanvallen. Gelukkig is zij daar snel weggegaan en is zij weer helemaal de oude. Geen enkele klacht meer. Het heeft dus ook duidelijk met de duur te maken van de stress, voordat je herstelt. Wat zij toen vooral deed was ontzettend veel rusten en veel slapen. Rust, rust, rust.. en vooral niet twijfelen aan jezelf. Jij bent niet de oorzaak. Alles wat je nu overkomt zijn effecten van die stressvolle periode. Je bent over de grens heen gegaan en je lichaam en geest moeten herstellen. M.a.w. veel rusten en veel slapen. Ik ben overigens nét wakker ;-) Omdat ik mij vanochtend fit voelde, dacht ik direct...ik ga fitnessen...onderweg kreeg ik een paniekaanval. Waarom? Op een of andere manier voelde ik aan dat het nog veel te vroeg was. Eenmaal daar liep ik langs de apparaten en dacht bij mijzelf...maar dit trek ik helemaal niet.. dus..hup de sauna in, koude douche..naar huis en slapen. Ruim 2 uur lang. Nu voel ik mij weer fit, maar besef (daar gaat het allemaal om) dat mijn accu binnen no-time leeg is.
Ik ben nu bewust bezig om vanuit mijn luie stoel een online webshop op te zetten m.b.v. Wix (zijn templates). Hierdoor kan je zeer eenvoudig iets opstarten. Leuk om te doen, beetje knippen en plakken. De voornaamste reden is dat ik iets wil opzetten waardoor ik niet van 9 tot 5 hoef te werken, maar mijn dagen zelf in kan delen. Heb je een uitkering, dan kan je die behouden totdat je omzet begint te draaien.
En nogmaals, 1,2 miljoen Nederlanders hebben burn-out verschijnselen. Je bent niet alleen en de klachten komen allemaal overeen. Doe rustig aan en herhaal als mantra dat het allemaal bijverschijnselen zijn. Ben je moe na thuiskomst...hup...gelijk liggen en slapen als het kan. Succes.
Ik ben nu bewust bezig om vanuit mijn luie stoel een online webshop op te zetten m.b.v. Wix (zijn templates). Hierdoor kan je zeer eenvoudig iets opstarten. Leuk om te doen, beetje knippen en plakken. De voornaamste reden is dat ik iets wil opzetten waardoor ik niet van 9 tot 5 hoef te werken, maar mijn dagen zelf in kan delen. Heb je een uitkering, dan kan je die behouden totdat je omzet begint te draaien.
En nogmaals, 1,2 miljoen Nederlanders hebben burn-out verschijnselen. Je bent niet alleen en de klachten komen allemaal overeen. Doe rustig aan en herhaal als mantra dat het allemaal bijverschijnselen zijn. Ben je moe na thuiskomst...hup...gelijk liggen en slapen als het kan. Succes.
Frank
05-03-2023
Reactie:
Bedankt Frank. Deze post is fijn om te lezen en dat komt vooral door het eerste stukje. De bumpy ride, wanneer stopt die nou eens en vooral: was ik maar nooit in de rij gaan staan :D
Suzanne
09-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wanneer konden jullie weer rijden? (Verhaal 366)
Hallo allemaal,
Ik vroeg mij af wanneer jullie weer konden rijden.
Ik heb veel last van angst aanvallen tijdens mijn burn out vraag mijn af of ik ooit nog kan rijden.
Wat denken jullie
Ik vroeg mij af wanneer jullie weer konden rijden.
Ik heb veel last van angst aanvallen tijdens mijn burn out vraag mijn af of ik ooit nog kan rijden.
Wat denken jullie
Jannie
18-02-2023
laatste reactie: 07-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Jannie, ja ik denk dat het wel goed kan komen. Op dit moment heb ik ook een burnout. Maar ik had het vroeger eens na een feest waarbij ik alleen cola dronk (maar wel erg veel) kreeg ik op de terug weg ook auto rijd angst. Ik weet wat je doormaakt! Telkens weer had ik er last van. Ik kreeg na maanden het idee dat als ik de auto maar onder controle hield het eigenlijk niet uitmaakte hoe ik mij voel.
Ik zweette mij kapot achter het stuur!
Maar ik kreeg op den duur wel weer de controle terug. Mocht het nou niet lukken, er zijn cursussen voor om er vanaf te komen. Google maar eens een keer. Hoe dan ook wens ik je succes.
Ik zweette mij kapot achter het stuur!
Maar ik kreeg op den duur wel weer de controle terug. Mocht het nou niet lukken, er zijn cursussen voor om er vanaf te komen. Google maar eens een keer. Hoe dan ook wens ik je succes.
Anoniem
19-02-2023
Reactie:
Wat is dat voor gedoe met afkopen?
Dat probeerden ze met mij ook.
Ik vertrouwde het niet en sloeg het af.
Waarom hoorde ik er nog nooit iets over?
Dat probeerden ze met mij ook.
Ik vertrouwde het niet en sloeg het af.
Waarom hoorde ik er nog nooit iets over?
Anoniem
07-03-2023
In het begin dacht ik dat ik gewoon ziek was (Verhaal 379)
Hoi,
Ik ben 22 jaar en zit momenteel sinds oktober in een burnout. in het begin dacht ik dat ik gewoon ziek was. Maar na een week thuis ging ik mij nog veel slechter voelen en kreeg ik allerlei klachten zoals een hoge hartslag, tintelingen in mn armen, een drukkend gevoel op mn voorhoofd, benauwdheid en nog veel meer.
na dat deze klachten wat afnamen ging het op en neer met hoe ik me voelde, zette ik steeds (met heel veel moeite) weer wat stappen in de goede richting en wilde ik er weer echt helemaal voor gaan.
Nu merk ik dat ik me de laatste 2 weken weer veel minder fijn voel, merk ik weer wat klachten en heb ik een naar gevoel in mijn hoofd, een soort van duiziligheid.
Ik wordt onzeker van deze klachten en soms voelt het alsof ik weer terug bij af ben en dat voelt heel naar. hebben jullie hier ervaringen mee? en misschien ook positieve ervaringen met herstellen en weer zo goed als de oude worden?
Ik ben 22 jaar en zit momenteel sinds oktober in een burnout. in het begin dacht ik dat ik gewoon ziek was. Maar na een week thuis ging ik mij nog veel slechter voelen en kreeg ik allerlei klachten zoals een hoge hartslag, tintelingen in mn armen, een drukkend gevoel op mn voorhoofd, benauwdheid en nog veel meer.
na dat deze klachten wat afnamen ging het op en neer met hoe ik me voelde, zette ik steeds (met heel veel moeite) weer wat stappen in de goede richting en wilde ik er weer echt helemaal voor gaan.
Nu merk ik dat ik me de laatste 2 weken weer veel minder fijn voel, merk ik weer wat klachten en heb ik een naar gevoel in mijn hoofd, een soort van duiziligheid.
Ik wordt onzeker van deze klachten en soms voelt het alsof ik weer terug bij af ben en dat voelt heel naar. hebben jullie hier ervaringen mee? en misschien ook positieve ervaringen met herstellen en weer zo goed als de oude worden?
Anne
07-03-2023
Toon reacties Verberg reacties
Dit opbouwproces is nu 4 maanden gaande (Verhaal 372)
Hoi,
Ik ben 27 en zit nu 13 maanden in een burn-out. Mijn klachten zijn slappe en brandende spieren in m’n benen, hoofdpijn, hartkloppingen, maagklachten en hersenmist. Ik merkte dat ik na 9 maanden héél langzaam weer wat sociale dingen en fysieke activiteiten kon oppakken. Dit opbouwproces is nu 4 maanden gaande en ik merk dat ik langzaam vooruitga.
Wel vind ik een specifieke klacht zo vaag, de beenklachten. Als sport heb ik het gevoel dat ik na een oefening door m’n benen zak. Ook gedurende de dag branden ze en zijn ze veel sneller moe, zelfs nog 14 maanden later. Deze grens verlegd wel steeds meer (eerst gebeurde dit al na een rondje wandelen). Verder voelt mijn lichaam dan niet moe, alleen m’n bovenbeenspieren. Herkent iemand zich hierin?
Ik ben 27 en zit nu 13 maanden in een burn-out. Mijn klachten zijn slappe en brandende spieren in m’n benen, hoofdpijn, hartkloppingen, maagklachten en hersenmist. Ik merkte dat ik na 9 maanden héél langzaam weer wat sociale dingen en fysieke activiteiten kon oppakken. Dit opbouwproces is nu 4 maanden gaande en ik merk dat ik langzaam vooruitga.
Wel vind ik een specifieke klacht zo vaag, de beenklachten. Als sport heb ik het gevoel dat ik na een oefening door m’n benen zak. Ook gedurende de dag branden ze en zijn ze veel sneller moe, zelfs nog 14 maanden later. Deze grens verlegd wel steeds meer (eerst gebeurde dit al na een rondje wandelen). Verder voelt mijn lichaam dan niet moe, alleen m’n bovenbeenspieren. Herkent iemand zich hierin?
Sophie
22-02-2023
laatste reactie: 07-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sophie, ja mega herkenbaar! Ik ben ook 27, zit er nu 10 maanden in. Bij mij slaat vermoeidheid ook op mijn (boven)benen. Vd week nog een dag gehad waarop ik zo moe was dat ik halverwege het koken dacht dat ik door m’n benen zou zakken..
Wat vervelend voor je dat het al zo lang aanhoudt. Bij mij helpt yoga wel een beetje, gewoon zomaar een paar oefeningen en geen hele intensieve.
Sterkte ik hoop dat je goed vooruit blijft gaan!
Wat vervelend voor je dat het al zo lang aanhoudt. Bij mij helpt yoga wel een beetje, gewoon zomaar een paar oefeningen en geen hele intensieve.
Sterkte ik hoop dat je goed vooruit blijft gaan!
Y.
24-02-2023
Reactie:
Hi Y.
Bedankt voor je reactie! Fijn en niet fijn dat dit herkenbaar is. Bij mij is het gek dat de rest van mijn lichaam dan niet moe is, maar alleen mijn bovenbenen branden en een beetje trillerig zijn. Alsof ze heel snel overbelast zijn. Heb jij dat ook?
Bedankt voor je reactie! Fijn en niet fijn dat dit herkenbaar is. Bij mij is het gek dat de rest van mijn lichaam dan niet moe is, maar alleen mijn bovenbenen branden en een beetje trillerig zijn. Alsof ze heel snel overbelast zijn. Heb jij dat ook?
Sophie
03-03-2023
Reactie:
Ja zeker, en vaak heb ik hele stijve benen na inspanning. Het trillerige gevoel is ook zeker herkenbaar, en ook het feit dat je dan alleen last hebt van je benen herken ik! Denk dat je gelijk hebt dat het een soort overbelasting is. Bij mij is het de ene keer heel snel overbelast en de andere keer niet. Laatst had ik een dag waarop ik bijna niet op m’n benen kon staan (had niks bijzonders gedaan).. en nog geen week later had ik weer nergens last van en kon ik weer prima een eind wandelen.
Denk dat het erbij hoort maar vervelend is het wel he
Denk dat het erbij hoort maar vervelend is het wel he
Y.
04-03-2023
Reactie:
Oké gelukkig ben ik niet de enige met deze vage benen, dat stelt me enigszins gerust. En het is zeker vervelend. Soms gaat het een paar dagen beter en dan ga ik m’n belasting opbouwen en dan moet ik er weer doorheen.
Het is me wat.
Thanks in ieder geval voor je reactie! En veel beterschap.
Het is me wat.
Thanks in ieder geval voor je reactie! En veel beterschap.
Anoniem
07-03-2023
Angsten n.a.v. allerlei vervelende gebeurtenissen (Verhaal 378)
Hoi allen,
Ik ben niet gediagnosticeerd met een burn-out i.v.m. werk maar meer met angsten n.a.v. allerlei vervelende gebeurtenissen, waardoor ik inmiddels ook helemaal uitgeput ben en eigenlijk dus een soort van burn-out heb. Ik herken heel veel klachten die velen van jullie hebben.
Even zo kort mogelijk mijn verhaal: begin 2021 is een goede vriendin op 43 jarige leeftijd overleden aan kanker, dit ging bizar snel, was een heftige tijd. In die periode zorgde ik ook regelmatig voor mijn demente vader maar liep wel tegen het feit aan dat mijn moeder, die fulltime voor mijn vader zorgde, niets uit handen wilde geven, dat gaf soms wat frustratie. Na het overlijden van mijn vriendin kreeg ik buikpijnen en angstaanvallen. E.e.a. is toen uitgezocht en alles was oké. Ik ben 7 maanden volledig uitgeput geweest, had de vreemdste klachten en kwam niet van de angstaanvallen af en ben toen aan (helaas) xanax gezet en kreeg daarnaast cognitieve gedragstherapie.
Ik was net wat aan het opkrabbelen, toen mijn moeder de diagnose longkanker kreeg. Ondanks dat ik niet fit was, is het me wel gelukt om samen met mijn zus en onze partners haar te begeleiden en ondertussen ook voor onze vader te zorgen. Mijn moeder haar ziekte was te genezen maar verzwakt door de chemo, kreeg ze Covid en hier is ze in december 2021 aan overleden. We hebben haar letterlijk zien stikken, het was verschrikkelijk. 6 weken laten is ook mijn vader overleden. Een week na het overlijden van mijn vader kreeg ik van mijn werk te horen dat ze het allemaal te lang vonden duren en hebben ze besloten mijn (jaar) contract niet te verlengen.
Ondertussen had ik nog steeds vervelende klachten, een strak middenrif, weinig eetlust, pijn op de maag, pijn in de ribben, vastzittende nek en schouders. Ik heb het op een gegeven moment genegeerd en in oktober 2022 dacht ik dat ik zover was om de medicijnen weer af te bouwen. Dat ging vrij goed, het enige wat nog overbleef was de vastzittende schouders en nek.
Helaas kreeg ik half januari dit jaar weer een terugval. Lage rugpijn, buikpijnen, verminderde eetlust, overal spierpijn, slecht slapen. Zoveel angst dat ik helaas toch weer aan de medicatie zit (zat in een continue fight/flight modus). Ik heb vooral moeite met de pijnen in mijn buik (het is meer een brandend, stekend gevoel, niet alsof het mijn darmen zijn, eerder verzuring van spieren) en de pijnen in mijn benen. Dit zijn net iets andere klachten dan de vorige keer. De huisarts heeft e.e.a. gecheckt en is ervan overtuigd dat het allemaal van spanning komt. Ik merk dat de klachten me toch weer angstig maken, ondanks dat ik weet dat ik een enorme hoge spierspanning heb. Ik ga nog wel wat laten onderzoeken maar ben daar toch ook weer enorm bang voor. Vicieuze cirkel.
Herkent iemand de klachten en vooral die spanning en pijn op de buik, lage rug (zit muurvast) en in de benen?
Ik ben niet gediagnosticeerd met een burn-out i.v.m. werk maar meer met angsten n.a.v. allerlei vervelende gebeurtenissen, waardoor ik inmiddels ook helemaal uitgeput ben en eigenlijk dus een soort van burn-out heb. Ik herken heel veel klachten die velen van jullie hebben.
Even zo kort mogelijk mijn verhaal: begin 2021 is een goede vriendin op 43 jarige leeftijd overleden aan kanker, dit ging bizar snel, was een heftige tijd. In die periode zorgde ik ook regelmatig voor mijn demente vader maar liep wel tegen het feit aan dat mijn moeder, die fulltime voor mijn vader zorgde, niets uit handen wilde geven, dat gaf soms wat frustratie. Na het overlijden van mijn vriendin kreeg ik buikpijnen en angstaanvallen. E.e.a. is toen uitgezocht en alles was oké. Ik ben 7 maanden volledig uitgeput geweest, had de vreemdste klachten en kwam niet van de angstaanvallen af en ben toen aan (helaas) xanax gezet en kreeg daarnaast cognitieve gedragstherapie.
Ik was net wat aan het opkrabbelen, toen mijn moeder de diagnose longkanker kreeg. Ondanks dat ik niet fit was, is het me wel gelukt om samen met mijn zus en onze partners haar te begeleiden en ondertussen ook voor onze vader te zorgen. Mijn moeder haar ziekte was te genezen maar verzwakt door de chemo, kreeg ze Covid en hier is ze in december 2021 aan overleden. We hebben haar letterlijk zien stikken, het was verschrikkelijk. 6 weken laten is ook mijn vader overleden. Een week na het overlijden van mijn vader kreeg ik van mijn werk te horen dat ze het allemaal te lang vonden duren en hebben ze besloten mijn (jaar) contract niet te verlengen.
Ondertussen had ik nog steeds vervelende klachten, een strak middenrif, weinig eetlust, pijn op de maag, pijn in de ribben, vastzittende nek en schouders. Ik heb het op een gegeven moment genegeerd en in oktober 2022 dacht ik dat ik zover was om de medicijnen weer af te bouwen. Dat ging vrij goed, het enige wat nog overbleef was de vastzittende schouders en nek.
Helaas kreeg ik half januari dit jaar weer een terugval. Lage rugpijn, buikpijnen, verminderde eetlust, overal spierpijn, slecht slapen. Zoveel angst dat ik helaas toch weer aan de medicatie zit (zat in een continue fight/flight modus). Ik heb vooral moeite met de pijnen in mijn buik (het is meer een brandend, stekend gevoel, niet alsof het mijn darmen zijn, eerder verzuring van spieren) en de pijnen in mijn benen. Dit zijn net iets andere klachten dan de vorige keer. De huisarts heeft e.e.a. gecheckt en is ervan overtuigd dat het allemaal van spanning komt. Ik merk dat de klachten me toch weer angstig maken, ondanks dat ik weet dat ik een enorme hoge spierspanning heb. Ik ga nog wel wat laten onderzoeken maar ben daar toch ook weer enorm bang voor. Vicieuze cirkel.
Herkent iemand de klachten en vooral die spanning en pijn op de buik, lage rug (zit muurvast) en in de benen?
Veugi
06-03-2023
laatste reactie: 06-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jouw verhaal lijkt erg op die van een vriendin van ons (mij en mijn vriendin). Burn-out door zorg voor naasten. Zij kreeg ook angstaanvallen, zat er geregeld doorheen, fysieke problemen, maar is inmiddels weer aan het werk en is er nagenoeg volledig vanaf.
Eigenlijk is het 'zo simpel' dat je geregeld wilt checken of het wel normaal is wat je voelt en denkt, want vaak denk je.. WTF! En ja, gelukkig door dit soort chatgroepen kom je er dan achter dat het veel vaker voorkomt. Iedereen focust zich op de bij-effecten van een brein die zwaar onder druk heeft gestaan, terwijl het niet meer dan logisch is dat je (erg) veel spanning en ervaringen moet laten afvloeien door praten en (veel) slapen (= verwerken). Hiermee wil ik zeggen dat mensen zich snel alleen vinden staan met hun problemen en emoties, maar onder de streep gaat het om hetzelfde. Langdurige stress vergt veel van je hersenen, niet van je knieschijven :-) De rare sprongen die je hersenen dan soms maken qua emoties, zijn niets anders dan ontladingen waar je niet teveel aandacht aan moet besteden. Word je ineens overvallen door angst, dan is dat simpelweg een teken dat je brein aan z'n max zit. Teveel prikkels, teveel in de emmer. Kortom, besef dan dat dit je max voor de dag was. Ik had het net nog. Even boodschappen doen werd toch een operatie waarbij ik mij totaal niet lekker voelde en opgejaagd. Terug naar huis. Bewust langzaam wandelen en thuis even vitamientjes eten en tot rust komen. Tax weer bereikt. Erg? Nee, gewoon een logisch feit. PS: Wist je dat de Romeinen na veldslagen hun soldaten een lange periode lieten bijkomen in compleet aangelegde rustoorden met sauna's, baden, restaurants, verzorging, etc. Waarom? Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal essentieel. Zo nieuw is het allemaal niet.
Eigenlijk is het 'zo simpel' dat je geregeld wilt checken of het wel normaal is wat je voelt en denkt, want vaak denk je.. WTF! En ja, gelukkig door dit soort chatgroepen kom je er dan achter dat het veel vaker voorkomt. Iedereen focust zich op de bij-effecten van een brein die zwaar onder druk heeft gestaan, terwijl het niet meer dan logisch is dat je (erg) veel spanning en ervaringen moet laten afvloeien door praten en (veel) slapen (= verwerken). Hiermee wil ik zeggen dat mensen zich snel alleen vinden staan met hun problemen en emoties, maar onder de streep gaat het om hetzelfde. Langdurige stress vergt veel van je hersenen, niet van je knieschijven :-) De rare sprongen die je hersenen dan soms maken qua emoties, zijn niets anders dan ontladingen waar je niet teveel aandacht aan moet besteden. Word je ineens overvallen door angst, dan is dat simpelweg een teken dat je brein aan z'n max zit. Teveel prikkels, teveel in de emmer. Kortom, besef dan dat dit je max voor de dag was. Ik had het net nog. Even boodschappen doen werd toch een operatie waarbij ik mij totaal niet lekker voelde en opgejaagd. Terug naar huis. Bewust langzaam wandelen en thuis even vitamientjes eten en tot rust komen. Tax weer bereikt. Erg? Nee, gewoon een logisch feit. PS: Wist je dat de Romeinen na veldslagen hun soldaten een lange periode lieten bijkomen in compleet aangelegde rustoorden met sauna's, baden, restaurants, verzorging, etc. Waarom? Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal essentieel. Zo nieuw is het allemaal niet.
Anoniem
06-03-2023
Reactie:
Hai,
Fijn dat je reageert, helpend verhaal ook.
Je hebt helemaal gelijk, het ontladen en bijkomen van alles wat er gebeurd is, is juist het moeilijke.
Fijn dat je reageert, helpend verhaal ook.
Je hebt helemaal gelijk, het ontladen en bijkomen van alles wat er gebeurd is, is juist het moeilijke.
Veugi
06-03-2023
Reactie:
Als het makkelijk zou zijn, dan bestond burn-out niet ;-) Het is een natuurlijke manier waarop je lichaam aan de noodrem trekt. En ja, mensen die mentaal sterker/harder zijn voor zichzelf, lopen meer risico. 'Niet zeiken' houding is daar debet aan. Dus draai het nu om. "Niet zeiken' dat je jezelf overgeeft aan de rust. Je hebt een hoop te verwerken. Komt goed.
Anoniem
06-03-2023
Wat zijn mijn rechten? (Verhaal 375)
Ik ben schrijver van 372. Ik ben nu 8 weken thuis en de arbo wilt een plan van aanpak opstellen. Ik voel me totaal nog niet in staat om te gaan werken of re-integratie. Wat zijn mijn rechten? Ik wil het liefst zeggen dat het niet kan, maar kom ik daardoor juridisch in de problemen? Het werk blijft ook aan me trekken.
Mik
27-02-2023
laatste reactie: 06-03-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je moet gewoon uitleggen dat het echt niet gaat en dat je totaal niet tegen inspanning kunt en prikkels.. als je een goed verhaal hebt dan kunnen ze je niet dwingen. Je moet ervoor zorgen dat je een therapie hebt voor psygische klachten
Anoniem
27-02-2023
Reactie:
Wat zegt de bedrijfsarts? Die bepaalt of je in staat bent om te werken.
En verder: toon je bereidwillig en als het niet gaat dan gaat het niet, dan koppel je dat terug.
En verder: toon je bereidwillig en als het niet gaat dan gaat het niet, dan koppel je dat terug.
M.
27-02-2023
Reactie:
De bedrijfsarts heb ik nog niet gesproken, wel een adviseur. Ik heb psychische hulp, doorverwezen door huisarts, maar sta op een wachtlijst.
Mik
27-02-2023
Reactie:
Niet gaan werken luister naar je lichaam. Als je in deze situatie gaat werken wordt je burn out erger. Gewoon je grenzen aangeven wat hun ermee doen is hun probleem. Jou gezondheid staat voorop
Ano
27-02-2023
Reactie:
Hi Mik, ga naar je huisarts en bespreek dit met hem. Aangeven dat je er nog helemaal niet aan toe bent, zodat hij een second opinion kan geven. Hiermee kan je gaan wapperen. Ga daarnaast voor jezelf bepalen of het werk zelf en je collega's je energie geven of niet. Als werk de enige oorzaak is, dan zou ik je willen adviseren om rustig te gaan googlen en naar verschillende vacatures te gaan kijken. Vaak dwalen mensen af van hun studiekeuze gedurende hun carriere en komen dan uiteindelijk ergens terecht waar ze niet zouden willen zijn en voelen zich dan erg ongelukkig. Dus, wat was je studie, wat waren je dromen, bij welke vacatures krijg je een positief gevoel en wat is hun gemene deler? Is dat reizen? Is dat veel contact met mensen? etc. Dus niet gebaseerd op salaris, locatie en secundaire voorwaarden, maar puur op basis van je gevoel. Ennu...geen werkgever kan je forceren, dus niet op ingaan en voel je daar zeker niet schuldig over.
Frank
28-02-2023
Reactie:
Hallo allemaal,
Ik vroeg mij af wat jullie helpt tegen slaapproblemen. Ik probeer echt alles te doen om over dag rustig aan te doen. De nachten zijn een hel. Ik droom over alles en nog wat en zweet en krijg pijn in mijn handen . Ik doe een ritueel om rustig naar bed te gaan. Wat heeft jullie geholpen om weer beter te gaan slapen . Ik zit er nu vier maanden in.
Ik vroeg mij af wat jullie helpt tegen slaapproblemen. Ik probeer echt alles te doen om over dag rustig aan te doen. De nachten zijn een hel. Ik droom over alles en nog wat en zweet en krijg pijn in mijn handen . Ik doe een ritueel om rustig naar bed te gaan. Wat heeft jullie geholpen om weer beter te gaan slapen . Ik zit er nu vier maanden in.
Geertje
01-03-2023
Reactie:
Vitamine b complex ochtend samen met vit c en omega 3 en half uur voor het slapen magnesium citaat 400. Heeft mij geholpen en natuurlijk niet piekeren proberen te ontspannen. En denken dat slaap belangrijk is voor herstel. Zelfs in me diepste b.o deed ik alles voor veter te slapen en niet te stressen of in angst te schieten
Anoniem
01-03-2023
Reactie:
Het nadeel van rituelen voor het naar bed gaan in deze fase is dat je voor jezelf de verwachting schept dat het dan wel goed zal gaan. De teleurstelling en de frustratie is dan alleen maar groter. Ik ga geregeld met mijn dekbed op de bank in de huiskamer liggen en val dan als een blok in slaap. Gewoon een andere plek. Maakt mij niet uit, want uiteindelijk slaap ik dan wel voldoende. En ja, spierpijn in je handen, gebalde vuisten, (veel) zweten...allemaal herkenbaar en gelukkig al achter de rug. M.a.w. je komt er wel vanaf, maar zorg voor een 2e 'slaapplek' in huis. Helpt bij mij enorm.
Frank
02-03-2023
Reactie:
Voldoende bewegen overdag (cq voldoende stappen zetten) helpt mij om beter te slapen. Ik herken de onrust en het gepieker (al dan niet dromend). Toen ik een beetje bang werd voor de nachten heb ik een tijdje quetiapine (12,5mg) geslikt. Ben na week of 2 alweer gestopt (paar keer half en toen kwart tablet) en daarna ging ‘t weer beter. Daarna enkel heel sporadisch nog gebruikt. Inmiddels slaap ik meestal weer prima. Ik probeer weer te genieten van het in bed liggen (warmte snuggle deken helpt bv) cq slapen weer als iets fijns te zien. Overdag ademhalingsoefeningen of meditatie kan ook bijdragen. En laatste iur voor het slapen alvast wat ‘afschalen’
M.
05-03-2023
Reactie:
Plan van aanpak zijn ze trouwens verplicht vanuit de wet poortwachter
M.
06-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Geheugenverlies door stress (Verhaal 52)
Ik heb na een lange periode van externe stress veel problemen met geheugenverlies, waardoor ik erg bang ben voor Alzheimer, maar scan en neuro psychologysche test gaven aan dat het geen Alzheimer is. Ik ben vaak erg gespannen, maar ook op momenten dat ik rustig ben (qua gevoel) overkomen me ook rare dingen. Een paar voorbeelden:
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebben mensen ervaring met dergelijke verwarring?
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebben mensen ervaring met dergelijke verwarring?
Floris D.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben na een stressvolle periode overspannen thuis. Lange tijd veel stress gehad. Ineens lean ik erachter dat ik een actual zaken uit mijn verleden kwijt ben uit mijn geheugen. Sinds die tijd gaat het bergafwaarts. Wat ik eerst iets kwijt was heb ik nu een hele waslijst aan geheugenproblemen en voel ik me regelmatig verward. Dit is mijn verhaal:
Eind zomer 2017 ben ik gestart met hardlopen. Zo'n 3x in de week. Mijn vader die veel overgewicht heeft wilde graag afvallen dus toen ben ik samen met hem gaan sporten op de sportschool 2x per week. In het eerste kwartaal van 2018 viel het me op dat ik bij omhoog kijken wat trilling voelde in mijn nek. Daar maakte wel druk om, maar niks mee gedaan. Een tijdje later kreeg ik last van spiertrekkingen op willekeurige plekken. Ik ben toen gestopt met sporten. Ik dacht dat ik mijn spieren overbelast had. Ik ben toen ook naar een neurolog geweest. Die deed en paar "standaard" onderzoekje maar kon niks vinden. Een tijdje later toen de spiertrekkingen erger werden begon ik me echt zorgen te maken en ben nogmaals. Ik was bang Parkinson te hebben en ben toen halverwege voor een second opinion naar een andere Neuroloog gegaan voor onderzoek. Hier werd echt op trillingen gemeten met een speciaal apparaat. Daar kwam niks uit. Ik maakte me wel echt zorgen, maar probeerde het naast me neer te leggen. Eind 2019 ging het steeds slechter met mijn oudste dochter op school. Mijn dochter werd gepest en veel van de stress die zij daardoor had werd this afgereageerd. Dit gaf erg veel extra stress en zorgde voor de nodige discussies in huis. Dit verhoogde uiteraard ook mijn stress. Rond deze tijd kreeg ik veel last van pijn in mijn maagstreek. Ik heb toen veel onderzoeken gehad. Echo's, gastroscopie. Dit gaf nog meer stress. Men kon niet vinden wat het was. Ondertussen maakte ik me steeds meer zorgen om mijn dochter, want het ging steeds slechter op school. Ik kreeg ook steeds meer last van mijn spieren en het was me opgevallen dat ik af en toe tijdens oplopende discussies met mijn dochter ineens kwijt was waar de discussie nou precies over gingen. Mijn angst voor Parkinson sluimerde nog steeds op de achtergrond en aangezien ik dacht dat Parkinson bijna altijd gevolgd werd door Alzheimer ging ik opnieuw naar de neuroloog. Deze verwees me door naar de top-neuroloog op dit gebied in Groningen. Dat een gesprek gehad en wat testjes, maar volgens haar niks aan de hand. Dit was in oktober 2019. Ik besloot het te laten rusten. In die tijd ging ik een keer met mijn dochter naar een grote zandkuil in een bos. Mijn dochter daagde me uit zo snel mogelijk er omheen te rennen. Ik deed te gek. Werd heel duizelig en kreeg wat ik nu denk dat een paniekaanval was. Hierna heb ik nog 2x zo'n aanval gehad en ik durfde met moeite nog ergens alleen met de auto naar toe. Bang voor een aanval. Achteraf gezien was ik toen al overspannen. In februari gebeurde er iets traumatisch waardoor ik volledig doordraaide. Ik bleef hier maar over piekeren. Elke dag was ik hiermee bezig. Volop tijd om te piekeren, want Corona was intussen uitgebroken en mijn bedrijf aan huis kwam hierdoor ook tot een halt. Maakte me elke dag vreselijk zorgen vanwege dat trauma en daar kwam Corona ook nog eens bovenop. Veel extra stress, kinderen online lessen, wat niet lekker liep. Oudste dochter nog verder in de stress. En toen kwam ik er ineens achter dat ik bepaalde dingen niet meer wist. Dingen als de geboorte van mijn 2e dochter, hoe de kinderkamer van mijn dochter er vroeger uit zag, dat de schildpadden vroeger ook op de logeerkamer gestaan hadden. Ik praatte er met de dokter over, maar die gaf het op stress. Ergens april vergat ik zoveel dat ik overtuigd was Alzheimer te hebben. Ik werd depressief. Ik ging hele dagen op de bank zitten. Dag in dag uit. Zeker dat ik afscheid moest gaan nemen van mijn gezin. Ik kreeg veel lichamelijke problemen met mijn sporten door het stilzitten waardoor ik me nog meer druk maakte. Zoveel krachtverlies dat ik bang was in een rolstoel te komen. 1 julli een hersenscan laten doen en een neuro psychologysche test gedaan. Uitkomst was dat ik geen Alzheimer had. Maar mijn geheugen is intussen steeds minder en een minder geworden en de stress steeds hoger. Ontussen kan ik bijna niks meer onthouden, maar mijn omgeving blijft zeggen dat het stress is een geen Alzheimer. Het leven voelt alsof het niet echt gebeurd en ik ben heel vaak overstuur, want overtuigd van Alzheimer. Hier een opsomming van een aantal dingen die me regelmatig overkomt:
Veel algemene kennis kwijt. Zaken van vroeger en zaken op kortere termijn.
Gesprekken moeilijk kunnen volgen. Soms na enkele zinnen de draad al kwijt zijn.
Iets lezen/schrijven, afgeleid en dan niet meer weten waar ik gebleven was of wat ik wilde schrijven.
Geen of met heel veel moeite opsomming van enkele woorden/namen/korte teksten kunnen onthouden.
Iets willen zeggen/opzoeken/ doen en het ineens kwijt zijn.
Met enige regelmaat na moeten denken over mij wel bekende woorden en namen in gesprekken. Bijv. iets willen zeggen over je pols en niet op het woord pols kunnen komen. Wel de persoon kennen, niet op de naam komen. Soms komt het vrij vlot, soms echt later. Namen komen soms helemaal niet, dan moet ik vragen. Tig BN'ers ken ik, maar kom gewoon niet of niet meteen op de naam.
Mij wel bekende woorden komen soms toch ineens vreemd voor qua schrijven. Ik twijfel regelmatig how iets te schrijven. Moet ligt met ch of met een g? Moet zegt met ch of g? Dat had ik eerder niet.
Geen echt goed beeld in mijn hoofd kunnen vormen van de gezichten van familieleden en mensen die ik ken. Wel altijd herkenning als ik ze zie.
Veel vergeten op korte alswel lange termijn. Soms iets zien (bijv. de tijd op een klok) en enkele seconden later het niet meer weten. Iets doen en paar sec. Mijn rits dichtdoen en paar sec later ma afvragen of ik mijn rits wel dichtgedaan heb.
Niks meer kunnen reconstrueren ouder dan 1 dag. Wel flarden weten, maar echt geen dag kunnen reconstrueren. Soms enkele uren na het feit al niet meer weten dat ik met mijn vrouw en de hond gewandeld heb of wat wie ik tegengekomen ben.
Soms niet kunnen onderscheiden van geluiden. Bijv. cirkelzaag en slijptol op afstand. Niet kunnen plaatsen waar een geluid op afstand vandaan komt (richting). Beiden vroeger zeer eenvoudig.
Telkens weer over (soms dezelfde) woorden moeten nadenken hoe je ze ook alweer spelt. Dingen als ineens de neiging om het woord "ze" als "se" te schrijven, maar dan iets later door hebben dat dit niet klopt.
Iets na veelvuldig herhalen onthouden via ezelsbruggetje en toch een paar uren/dagen later weer kwijt zijn.
Ik voel me de laatste tijd verward. Bijvoorbeeld als ik schoenen voor wandelen en gewone schoenen zie naast elkaar moet ik nadenken welke ik moet hebben, terwijl ik dat zou moeten weten. Dat ik eerst even na moet denken waar op mijn telefoon een icoontje staat waarvan ik weet dat hij op 1e pagina staat.
Ik vind informatie heel snel te veel.
Ik kan dingen niet goed op een rijtje zetten. Weet niet wat waar op mijn lijstje staat.
Laatste tijd steeds meer nadenken over heel simpele dingen. Denken gaat constant moeizamer.
Het is soms net of dit allemaal niet echt is.
Laatste tijd heb ik vaak verkeerde woorden in hoofd. Wil het woord afdeling in een zin zeggen en dat zeg ik ook, maar denk dan het woord afbeelding.
Laatste tijd elke ochtend in bed gaan al mijn gedachten door elkaar heen. Heel veel niet logische zinnen. Geen samenhangend verhaal. Heel af en toe komen er niet bestaande woorden tussendoor. Heb er geen controle over. Soms denk ik dingen en dan ineens heb ik door dat het echt onzin is. Als ik uit bed ga gaat dat weg.
Bijna alles wat ik wegleg wat niet op een vaste plaats ligt weet ik niet meer te vinden.
Eigenlijk ben ik heel vaak iets kwijt als ik het net gedaan heb.
Laatste tijd ook vaker verward.
Enkele voorbeelden;
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebjij ook ervaring met dergelijke verwarring?
Mijn huisarts en een psycholoog die ik eens sprak zeggen dat dit stress kan zijn, maar ik ben zoveel geheugen kwijt. Ik blijf gewoon bang voor Alzheimer.
Eind zomer 2017 ben ik gestart met hardlopen. Zo'n 3x in de week. Mijn vader die veel overgewicht heeft wilde graag afvallen dus toen ben ik samen met hem gaan sporten op de sportschool 2x per week. In het eerste kwartaal van 2018 viel het me op dat ik bij omhoog kijken wat trilling voelde in mijn nek. Daar maakte wel druk om, maar niks mee gedaan. Een tijdje later kreeg ik last van spiertrekkingen op willekeurige plekken. Ik ben toen gestopt met sporten. Ik dacht dat ik mijn spieren overbelast had. Ik ben toen ook naar een neurolog geweest. Die deed en paar "standaard" onderzoekje maar kon niks vinden. Een tijdje later toen de spiertrekkingen erger werden begon ik me echt zorgen te maken en ben nogmaals. Ik was bang Parkinson te hebben en ben toen halverwege voor een second opinion naar een andere Neuroloog gegaan voor onderzoek. Hier werd echt op trillingen gemeten met een speciaal apparaat. Daar kwam niks uit. Ik maakte me wel echt zorgen, maar probeerde het naast me neer te leggen. Eind 2019 ging het steeds slechter met mijn oudste dochter op school. Mijn dochter werd gepest en veel van de stress die zij daardoor had werd this afgereageerd. Dit gaf erg veel extra stress en zorgde voor de nodige discussies in huis. Dit verhoogde uiteraard ook mijn stress. Rond deze tijd kreeg ik veel last van pijn in mijn maagstreek. Ik heb toen veel onderzoeken gehad. Echo's, gastroscopie. Dit gaf nog meer stress. Men kon niet vinden wat het was. Ondertussen maakte ik me steeds meer zorgen om mijn dochter, want het ging steeds slechter op school. Ik kreeg ook steeds meer last van mijn spieren en het was me opgevallen dat ik af en toe tijdens oplopende discussies met mijn dochter ineens kwijt was waar de discussie nou precies over gingen. Mijn angst voor Parkinson sluimerde nog steeds op de achtergrond en aangezien ik dacht dat Parkinson bijna altijd gevolgd werd door Alzheimer ging ik opnieuw naar de neuroloog. Deze verwees me door naar de top-neuroloog op dit gebied in Groningen. Dat een gesprek gehad en wat testjes, maar volgens haar niks aan de hand. Dit was in oktober 2019. Ik besloot het te laten rusten. In die tijd ging ik een keer met mijn dochter naar een grote zandkuil in een bos. Mijn dochter daagde me uit zo snel mogelijk er omheen te rennen. Ik deed te gek. Werd heel duizelig en kreeg wat ik nu denk dat een paniekaanval was. Hierna heb ik nog 2x zo'n aanval gehad en ik durfde met moeite nog ergens alleen met de auto naar toe. Bang voor een aanval. Achteraf gezien was ik toen al overspannen. In februari gebeurde er iets traumatisch waardoor ik volledig doordraaide. Ik bleef hier maar over piekeren. Elke dag was ik hiermee bezig. Volop tijd om te piekeren, want Corona was intussen uitgebroken en mijn bedrijf aan huis kwam hierdoor ook tot een halt. Maakte me elke dag vreselijk zorgen vanwege dat trauma en daar kwam Corona ook nog eens bovenop. Veel extra stress, kinderen online lessen, wat niet lekker liep. Oudste dochter nog verder in de stress. En toen kwam ik er ineens achter dat ik bepaalde dingen niet meer wist. Dingen als de geboorte van mijn 2e dochter, hoe de kinderkamer van mijn dochter er vroeger uit zag, dat de schildpadden vroeger ook op de logeerkamer gestaan hadden. Ik praatte er met de dokter over, maar die gaf het op stress. Ergens april vergat ik zoveel dat ik overtuigd was Alzheimer te hebben. Ik werd depressief. Ik ging hele dagen op de bank zitten. Dag in dag uit. Zeker dat ik afscheid moest gaan nemen van mijn gezin. Ik kreeg veel lichamelijke problemen met mijn sporten door het stilzitten waardoor ik me nog meer druk maakte. Zoveel krachtverlies dat ik bang was in een rolstoel te komen. 1 julli een hersenscan laten doen en een neuro psychologysche test gedaan. Uitkomst was dat ik geen Alzheimer had. Maar mijn geheugen is intussen steeds minder en een minder geworden en de stress steeds hoger. Ontussen kan ik bijna niks meer onthouden, maar mijn omgeving blijft zeggen dat het stress is een geen Alzheimer. Het leven voelt alsof het niet echt gebeurd en ik ben heel vaak overstuur, want overtuigd van Alzheimer. Hier een opsomming van een aantal dingen die me regelmatig overkomt:
Veel algemene kennis kwijt. Zaken van vroeger en zaken op kortere termijn.
Gesprekken moeilijk kunnen volgen. Soms na enkele zinnen de draad al kwijt zijn.
Iets lezen/schrijven, afgeleid en dan niet meer weten waar ik gebleven was of wat ik wilde schrijven.
Geen of met heel veel moeite opsomming van enkele woorden/namen/korte teksten kunnen onthouden.
Iets willen zeggen/opzoeken/ doen en het ineens kwijt zijn.
Met enige regelmaat na moeten denken over mij wel bekende woorden en namen in gesprekken. Bijv. iets willen zeggen over je pols en niet op het woord pols kunnen komen. Wel de persoon kennen, niet op de naam komen. Soms komt het vrij vlot, soms echt later. Namen komen soms helemaal niet, dan moet ik vragen. Tig BN'ers ken ik, maar kom gewoon niet of niet meteen op de naam.
Mij wel bekende woorden komen soms toch ineens vreemd voor qua schrijven. Ik twijfel regelmatig how iets te schrijven. Moet ligt met ch of met een g? Moet zegt met ch of g? Dat had ik eerder niet.
Geen echt goed beeld in mijn hoofd kunnen vormen van de gezichten van familieleden en mensen die ik ken. Wel altijd herkenning als ik ze zie.
Veel vergeten op korte alswel lange termijn. Soms iets zien (bijv. de tijd op een klok) en enkele seconden later het niet meer weten. Iets doen en paar sec. Mijn rits dichtdoen en paar sec later ma afvragen of ik mijn rits wel dichtgedaan heb.
Niks meer kunnen reconstrueren ouder dan 1 dag. Wel flarden weten, maar echt geen dag kunnen reconstrueren. Soms enkele uren na het feit al niet meer weten dat ik met mijn vrouw en de hond gewandeld heb of wat wie ik tegengekomen ben.
Soms niet kunnen onderscheiden van geluiden. Bijv. cirkelzaag en slijptol op afstand. Niet kunnen plaatsen waar een geluid op afstand vandaan komt (richting). Beiden vroeger zeer eenvoudig.
Telkens weer over (soms dezelfde) woorden moeten nadenken hoe je ze ook alweer spelt. Dingen als ineens de neiging om het woord "ze" als "se" te schrijven, maar dan iets later door hebben dat dit niet klopt.
Iets na veelvuldig herhalen onthouden via ezelsbruggetje en toch een paar uren/dagen later weer kwijt zijn.
Ik voel me de laatste tijd verward. Bijvoorbeeld als ik schoenen voor wandelen en gewone schoenen zie naast elkaar moet ik nadenken welke ik moet hebben, terwijl ik dat zou moeten weten. Dat ik eerst even na moet denken waar op mijn telefoon een icoontje staat waarvan ik weet dat hij op 1e pagina staat.
Ik vind informatie heel snel te veel.
Ik kan dingen niet goed op een rijtje zetten. Weet niet wat waar op mijn lijstje staat.
Laatste tijd steeds meer nadenken over heel simpele dingen. Denken gaat constant moeizamer.
Het is soms net of dit allemaal niet echt is.
Laatste tijd heb ik vaak verkeerde woorden in hoofd. Wil het woord afdeling in een zin zeggen en dat zeg ik ook, maar denk dan het woord afbeelding.
Laatste tijd elke ochtend in bed gaan al mijn gedachten door elkaar heen. Heel veel niet logische zinnen. Geen samenhangend verhaal. Heel af en toe komen er niet bestaande woorden tussendoor. Heb er geen controle over. Soms denk ik dingen en dan ineens heb ik door dat het echt onzin is. Als ik uit bed ga gaat dat weg.
Bijna alles wat ik wegleg wat niet op een vaste plaats ligt weet ik niet meer te vinden.
Eigenlijk ben ik heel vaak iets kwijt als ik het net gedaan heb.
Laatste tijd ook vaker verward.
Enkele voorbeelden;
Gisteren: Ik wil de luxaflex opendraaien. Dit is al maanden naar links draaien, toch probeer ik naar rechts te draaien en als ik merk dat dat niet gaat denk ik hij moet toch echt rechtsom, om er 2 sec later achter te komen dat het toch linksom moet. Waarom geven mijn hersenen het signaal van rechtsom? Ik zou dat moeten weten.
Vandaag: ik ben al een tijd wakker, maar ben blijven liggen malen in bed. Ik zie on de douche een insect dat ik naar buiten wil doen. Daarvoor moeten de lamellen omhoog. Die lamellen hebben we al jaren en dit type werkt overal hetzelfde. Vervolgens ben ik zo'n 2 sec in de war en kijk eerst naar links naar het draaistokje en dan naar rechts naar het touwtje en weet heel even niet wat te doen. Dan bedenk ik me dat ik het touwtje moet hebben.
Ik vind die verwarring erg angstaanjagend en wil het mijn vrouw vertellen. Ik begin te vertellen en kom bij het gedeelte waar ik de lamellen omhoog will doen. Dan raak ik weer kort in de war. Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze kantelen met het stokje? Kort nadenken. Ik wou de lamellen omhoog. Maar vanwaar de verwarring?
Ik wil nogmaals aan mijn vrouw precies uitleggen wat er nu gebeurde. Dan raak ik weer kort in de war met exact dezelfde vraag als die ik net voor mezelf beantwoord heb: Wou ik de lamellen nou omhoog doen met het touwtje of wou ik ze draaien met het stokje? Weer kort nadenken. En het juiste antwoord is er weer.
En datzelfde overkomt me zo nog een derde keer als ik overstuur raak en nogmaals een poging doe.
Met lichtknopjes heb ik het soms ook. Zie dat die naar beneden geschakeld is en toch geven mijn hersenen door je moet naar beneden drukken. Waarom kort dat signaal. Ik doe het uiteindelijk wel goed.
Als ik door ons park loop en ik loop terug. Dan moet ik het 2e zijweggetje rechts pakken. Het eerste weggetje en het 2e lijken inderdaad iets op elkaar. Toen ik nog gezond was haalde ik ze ook wel eens door elkaar. Maar nu moet ik bij het tweede weggetje telkens weer kijken of dit het eerste weggetje is. Als ik eenmaal bij het eerste weggetje ben komt soms even dat gevoel dat ik het verkeerde weggetje heb. Dit overkomt me nu al enkele dagen.
Dat samen met dat ik zo ongelooflijk veel vergeet maakt dat ik als maar banger voor Alzheimer wordt en me alsmaar verwarder voel, terwijl Dokter, Neuroloog en mijn vrouw maar blijven zeggen dat het ligt aan de stress en aan het het slaaptekort dat ik nu al ruim een half jaar heb.
Hebjij ook ervaring met dergelijke verwarring?
Mijn huisarts en een psycholoog die ik eens sprak zeggen dat dit stress kan zijn, maar ik ben zoveel geheugen kwijt. Ik blijf gewoon bang voor Alzheimer.
Aanvulling van Floris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bij mij andere omstandigheden, maar dezelfde klachten.
Ontzettend vergeetachtig, korte termijn geheugen en geheugen van 1-2 jaar terug. Concentratiestoornis. Geïrriteerd, passief agressief, angstig en paniekerig onder bepaalde omstandigheden.
Er werd een mindfulness cursus via mijn bedrijf aangeboden. Bij de eerste paar keer mediteren van slechts een paar minuten merkte ik hoe razendsnel mijn gedachtes gingen non-stop! Na de diagnose burn-out met depressie bij de psycholoog, realiseerde ik me dat ik op werk niet goed functioneer en heb me ziekgemeld. Eenmaal thuis stortte ik in. Alleen maar slapen, alles vergeten, of in verkeerde volgorde. Ik kon niks zonder to-do-lijst of post its.
Ik kreeg ook talloze lichamelijke klachten. Ontzettend pijnlijke spierknopen in rug, schouders en zelfs in een halsspier bovenop mijn strottenhoofd! Trillingen en spiertrekkingen gepaard met extreme moeheid (die ik vroeger heb gehad na extreem sporten).
Het ging alleen weg met rust, mediteren en goed gevarieerd eten (om vitamine/mineralen tekort tegen te gaan).
Mijn hoofd was zo druk en vol, dat mijn lichaam verkeerd aangestuurd werd.
Ik hoop dat mijn ervaring je helpt.
Groetjes op 8/3/2021
Ontzettend vergeetachtig, korte termijn geheugen en geheugen van 1-2 jaar terug. Concentratiestoornis. Geïrriteerd, passief agressief, angstig en paniekerig onder bepaalde omstandigheden.
Er werd een mindfulness cursus via mijn bedrijf aangeboden. Bij de eerste paar keer mediteren van slechts een paar minuten merkte ik hoe razendsnel mijn gedachtes gingen non-stop! Na de diagnose burn-out met depressie bij de psycholoog, realiseerde ik me dat ik op werk niet goed functioneer en heb me ziekgemeld. Eenmaal thuis stortte ik in. Alleen maar slapen, alles vergeten, of in verkeerde volgorde. Ik kon niks zonder to-do-lijst of post its.
Ik kreeg ook talloze lichamelijke klachten. Ontzettend pijnlijke spierknopen in rug, schouders en zelfs in een halsspier bovenop mijn strottenhoofd! Trillingen en spiertrekkingen gepaard met extreme moeheid (die ik vroeger heb gehad na extreem sporten).
Het ging alleen weg met rust, mediteren en goed gevarieerd eten (om vitamine/mineralen tekort tegen te gaan).
Mijn hoofd was zo druk en vol, dat mijn lichaam verkeerd aangestuurd werd.
Ik hoop dat mijn ervaring je helpt.
Groetjes op 8/3/2021
Mv
> 2 jaar geleden
Reactie:
Floris helaas lees ik je verhaal nu pas. Heel herkenbaar! Ben ook heel vergeetachtig en watrig en heel bang voor alzheimer. Durf geen testcte doen of MRI te laten maken, want stel het is tich alzheimer wat dan? Dan is mijn leven toch ook een grote ellende want er is geen genezing mogelijk en het wordt alleen maar slechter. Heel beangstigend lijkt mij zo"n diagnose van Alzheimer. Burn out is wat de huisarts denkt.
Ik word ondertussen steeds warriger..
Ik word ondertussen steeds warriger..
Ward
12-08-2022
Reactie:
Ik ben ook enorm vergeetachtig en niet instaat om praktische dingen uit te voeren. Ik regelde vroeger alle kalenders van de kinderen, tandarts afspraken, orthodontist enz, iedereen eraan herinneren. Nu loopt dat in het honderd. 7 maand in burn out en voorlopig geen verbetering. Wel heel duidelijk na veel sessies met mijn psycholoog dat ik al jaren over mijn limiet ga. Vb iedereen thuis moet het wat beter zelf regelen. Op werk had ik kalenders en to do lijsten met reminders, maar eenmaal op ziekteverlof werd het zo zichtbaar en erger. Aardappelen op vuur zetten zonder water, 5 foto’s in een foto kader steken op volgorde lukt niet, verhaal van mijn beste vriendin haar moeder die terug kanker heeft vergeten, iets niet kunnen uitleggen, niet op woorden komen,… helemaal niet meer mijzelf. Blijkbaar is dit een normaal gevolg van te lang onder stress zitten, te hoge cortisol waarden. Ons lichaam beschermt ons tegen extra overlast in ons brein, het orgaan dat we het meest belasten met stress. Dus potje is vol en met rust moet er meer ruimte gecreëerd worden voor normaal te kunnen functioneren, het brein rust te geven. Dat heeft de psycholoog en arts mij uitgelegd, herhaaldelijk. Want ik vind dit het meest beangstigend van burn out. Ik zat ook al een tijdje met angst voor alzheimer, maar arts was zo overtuigd dat het stress was dat er zelfs geen scans zijn gebeurd. Wel een poging, maar toen was ik voor de eerste keer in mijn leven ook nog is claustrofobisch voor de buis waar je in moet blijven liggen. Na 7 maand nog geen verbetering door thuis te zitten, maar een verschillende artsen beamen dat dit een herkenbaar stress fenomeen is. Dus aanvaarden en angst trachten te laten varen - heel lastig! Maar essentieel om het brein te laten rusten. Er is een goede uitleg met details over hoe het brein functioneert onder stress dat ik waarschijnlijk niet zo goed kan uitleggen, maar in een stress moment (vb gevaar) krijg je meer cortisol in je bloed om snel te kunnen reageren en vluchten. Een deel van je brein is dan actief ingesteld op actie en niet denken - dat is gevaarlijk in risico situatie. Langdurig onder stress, geeft continu cortisol die we eigenlijk niet nodig hebben en een analoog effect op het brein, ook al zijn we niet in gevaar. Ik heb geen artikel hierover gekregen, maar ga er wel nog eens achter vragen.
Tessa
03-03-2023
Ben begin oktober keihard onderuit gegaan (Verhaal 364)
Hallo allemaal,
Mijn situatie; ik zit sinds begin juni thuis met een burnout, nadat eind april een dierbaar familielid plotseling overleed. Ik maakte stappen in herstel maar ben begin oktober keihard onderuit gegaan. Ik kom uit een heftige periode met angstklachten en dwanggedachten, nu slik ik sinds 5 maanden AD en heb ik therapie. Ik doe al sinds juni aan mindfulness en sinds een maand doe ik om de dag een korte yoga workout. Ik merk dat het beter met me gaat, vooral mentaal. De therapeut en psychiater benoemen dit ook.
Maar nu mijn vraag…
Herkent iemand het volgende: ik voel me mentaal de laatste tijd veel beter, maar lichamelijk weer heel slecht. Ik ben heel erg moe, kom amper vooruit. Ik heb weer erg stijve spieren en ik voel me vaak licht in mijn hoofd. Het voelt als het voorstadium van een paniekaanval, maar omdat ik daar inmiddels mee om kan gaan, zet het niet door in een echte aanval.
Ik vroeg me af: kan het zijn dat mijn lichaam nu zo voelt omdat ik aan het herstellen ben? En omdat ik mentaal veel meer rust heb nu?
Of is dat ijdele hoop…?
Mijn situatie; ik zit sinds begin juni thuis met een burnout, nadat eind april een dierbaar familielid plotseling overleed. Ik maakte stappen in herstel maar ben begin oktober keihard onderuit gegaan. Ik kom uit een heftige periode met angstklachten en dwanggedachten, nu slik ik sinds 5 maanden AD en heb ik therapie. Ik doe al sinds juni aan mindfulness en sinds een maand doe ik om de dag een korte yoga workout. Ik merk dat het beter met me gaat, vooral mentaal. De therapeut en psychiater benoemen dit ook.
Maar nu mijn vraag…
Herkent iemand het volgende: ik voel me mentaal de laatste tijd veel beter, maar lichamelijk weer heel slecht. Ik ben heel erg moe, kom amper vooruit. Ik heb weer erg stijve spieren en ik voel me vaak licht in mijn hoofd. Het voelt als het voorstadium van een paniekaanval, maar omdat ik daar inmiddels mee om kan gaan, zet het niet door in een echte aanval.
Ik vroeg me af: kan het zijn dat mijn lichaam nu zo voelt omdat ik aan het herstellen ben? En omdat ik mentaal veel meer rust heb nu?
Of is dat ijdele hoop…?
Y.
16-02-2023
laatste reactie: 02-03-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik vergat toe te voegen dat ik een vrouw ben met PMDS, een heftiger vorm van PMS, en dat ik in die periode van de maand veel meer klachten ervaar, zoals de klachten hierboven genoemd en toename in neerslachtigheid en emotioneel zijn.
Y.
16-02-2023
Reactie:
Ik heb elke dag last van mijn rugspieren nek ook ogen door alle spierspanning denk ik.. kan burnout angst uitputting overgaan na fibromyalgie. Heb ook daar alle symptomen van na 1,2 jaar
Anoniem
16-02-2023
Reactie:
Ja, die ervaring heb ik altijd gehad. Het lichaam ontlaadt zich zodra het de gelegenheid krijgt en de hoogste nood opgevangen is. Ik zie het lichaam als de stoppenkast. Eerst moet het lichaam aan de bak om de crisis of het trauma te vangen. Fysiek verwerken komt later.
Dit soort processen begrijpen en toestaan is de kunst. Angst kan iemand in zo’n proces laten hangen, de neiging om alles vast te zetten en zich er mee te identificeren. Er doorheen stromen is uiteindelijk het doel.
Buiten alle aanwijsbare verklaringen van symptomen werken ook externe invloeden op ons in die niet te onderschatten zijn. De zon is heel bezig (zonnevlammen e.d.), het magnetisch veld van de aarde verzwakt (‘n normale cyclus) en heel veel mensen gaan door de mangel van fysieke, emotionele en mentale klachten. Ook daar geldt: toestaan (weerstand vergroot (spier)spanning..
Dit soort processen begrijpen en toestaan is de kunst. Angst kan iemand in zo’n proces laten hangen, de neiging om alles vast te zetten en zich er mee te identificeren. Er doorheen stromen is uiteindelijk het doel.
Buiten alle aanwijsbare verklaringen van symptomen werken ook externe invloeden op ons in die niet te onderschatten zijn. De zon is heel bezig (zonnevlammen e.d.), het magnetisch veld van de aarde verzwakt (‘n normale cyclus) en heel veel mensen gaan door de mangel van fysieke, emotionele en mentale klachten. Ook daar geldt: toestaan (weerstand vergroot (spier)spanning..
Marcel
16-02-2023
Reactie:
Hallo Marcel,
Heel erg bedankt voor je reactie! Het doet me goed om te horen dat het herkenbaar is. Wat je zegt vind ik ook heel logisch klinken, zo zie ik het zelf ook. Ik blijf het lastig vinden om los te laten en me eraan over te geven als het even wat minder gaat. Maar je hebt gelijk: toestaan is wat uiteindelijk gaat helpen.
Nogmaals dank!
Heel erg bedankt voor je reactie! Het doet me goed om te horen dat het herkenbaar is. Wat je zegt vind ik ook heel logisch klinken, zo zie ik het zelf ook. Ik blijf het lastig vinden om los te laten en me eraan over te geven als het even wat minder gaat. Maar je hebt gelijk: toestaan is wat uiteindelijk gaat helpen.
Nogmaals dank!
Y.
17-02-2023
Reactie:
Hi Y, het is zeker geen ijdele hoop. Het is een proces met telkens verschillende fases. De basis is dat balans helemaal onderuit is gehaald en je die nu weer aan het opbouwen bent. Alles krijgt een nieuwe waarde, je krijgt nieuwe inzichten en creëert feitelijk een nieuw bestaan. Ik zit zelf al een tijdje in zo'n fase die jij beschrijft en merk dat onderwerpen waar ik nog geen jaar geleden van dacht..Dát is wat ik wil, binnen een jaar volledig verdwenen zijn. Niet omdat het onhaalbaar is, maar omdat de waarde die ik overal opnieuw aan het ophangen ben veranderd zijn. Mijn huis heeft zelfs te koop gestaan, omdat ik zo nodig moest emigreren, wat vanaf mijn jeugd mijn wens was. Doordat de markt was ingestort is dat niet gelukt. Nu een 1/2 jaar verder besef ik mij pas hoe gelukkig ik eigenlijk ben waar ik woon. M.a.w. inzichten opbouwen en nieuwe waarden gaan herkennen. Succes
Dennis
28-02-2023
Reactie:
Hoi Dennis,
Dank voor je reactie! Ben het volledig met je eens. Je ontwikkelt een totaal ander perspectief. Ik vind het mooi om te lezen dat je toch ook zo’n positieve ontwikkeling doormaakt. Merk dat bij mezelf ook, gelukkig. Ik ben ervan overtuigd dat we hier veel sterker uit gaan komen. Jij ook succes gewenst!
Dank voor je reactie! Ben het volledig met je eens. Je ontwikkelt een totaal ander perspectief. Ik vind het mooi om te lezen dat je toch ook zo’n positieve ontwikkeling doormaakt. Merk dat bij mezelf ook, gelukkig. Ik ben ervan overtuigd dat we hier veel sterker uit gaan komen. Jij ook succes gewenst!
Y.
02-03-2023
Het begon met een operatie in mijn gezicht en hals (Verhaal 141)
Het begon met een operatie in mijn gezicht en hals, kanker in een speekselklier, 10 jaar terug.
Fijne baan in de gehandcapte zorg waar ik mij zelf heb kunnen doorontwikkelen middels opleidingen en werkervaringen.
Heerlijk werk, intensief, prachtig vanuit mijn hart.
Ook in het buitenland gewerkt. Een droom kwam uit.
Na een paintball spel, toen genegeerd schot in mij nek 3 jaar geleden, wat achteraf de trikker kan zijn geweest, de uitbraak van tinnitus en hyperacusis
Een enorme angst. Zo kan ik nooit meer slapen!
Als een gek op zoek gegaan, naar oplossingen. Ondertussen ervaren dat ik geen steun kreeg van mijn fam. Zo'n gemis. Kleine kring, geen vrienden dichtbij..
Mijn ziek moeten melden op mijn werk.
Nu realiseer ik mij na een suicide poging anderhalf jaar geleden en specialistische hulp dat de uitputting gigantisch is.
Het heeft niet geholpen.
Ik kan niet meer zelfstandig staan, slaap 3 jaar nauwelijks. Alsof ik er zelf niet bij ben. Maak alsmaar afspraken om weg te zijn van mij thuis. Voel mij ook niet thuis..
Steeds meer lichamelijke klachten door de continue stress.
Mijn fam negeert het, praten we niet over dan is het er niet. Hard werken..dan gaat het over...
Kaakkrampen, opgezette halsspieren en band om mijn hoofd die niet weg gaat.
Vastklampen aan een buurman voor hulp..
Geen relatie, wat ik heel erg mis..
De kluwen is zo groot geworden..
De hulp die ik krijg.., gaat weer naar huis.
Heel eenzaam en waar doe ik het voor..
Mijn lichaam heeft het over genomen.
Bruist van binnen, altijd op de vlucht.
Ademhalen, ontspannen..het lukt mij niet..
Help mij alstublieft lotgenoten.
Maria
Fijne baan in de gehandcapte zorg waar ik mij zelf heb kunnen doorontwikkelen middels opleidingen en werkervaringen.
Heerlijk werk, intensief, prachtig vanuit mijn hart.
Ook in het buitenland gewerkt. Een droom kwam uit.
Na een paintball spel, toen genegeerd schot in mij nek 3 jaar geleden, wat achteraf de trikker kan zijn geweest, de uitbraak van tinnitus en hyperacusis
Een enorme angst. Zo kan ik nooit meer slapen!
Als een gek op zoek gegaan, naar oplossingen. Ondertussen ervaren dat ik geen steun kreeg van mijn fam. Zo'n gemis. Kleine kring, geen vrienden dichtbij..
Mijn ziek moeten melden op mijn werk.
Nu realiseer ik mij na een suicide poging anderhalf jaar geleden en specialistische hulp dat de uitputting gigantisch is.
Het heeft niet geholpen.
Ik kan niet meer zelfstandig staan, slaap 3 jaar nauwelijks. Alsof ik er zelf niet bij ben. Maak alsmaar afspraken om weg te zijn van mij thuis. Voel mij ook niet thuis..
Steeds meer lichamelijke klachten door de continue stress.
Mijn fam negeert het, praten we niet over dan is het er niet. Hard werken..dan gaat het over...
Kaakkrampen, opgezette halsspieren en band om mijn hoofd die niet weg gaat.
Vastklampen aan een buurman voor hulp..
Geen relatie, wat ik heel erg mis..
De kluwen is zo groot geworden..
De hulp die ik krijg.., gaat weer naar huis.
Heel eenzaam en waar doe ik het voor..
Mijn lichaam heeft het over genomen.
Bruist van binnen, altijd op de vlucht.
Ademhalen, ontspannen..het lukt mij niet..
Help mij alstublieft lotgenoten.
Maria
Maria
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Waarom reageert hier niemand?
Is er ook een mogelijkheid contact te maken met elkaar?
Martin
Is er ook een mogelijkheid contact te maken met elkaar?
Martin
Anoniem
04-02-2023
Reactie:
Beste Maria,
Ik loop met dezelfde gevoelens rond.
Ik wens je heel veel sterkte. Veel meer kan ik ook niet doen. Sorry.
Ik loop met dezelfde gevoelens rond.
Ik wens je heel veel sterkte. Veel meer kan ik ook niet doen. Sorry.
Mirjam
28-02-2023
Ik ben inmiddels bijna een jaar in m’n burn-out (Verhaal 367)
Ik ben inmiddels bijna een jaar in m’n burn-out.
Ik ben een heel traject ingegaan waarin ik zaken uit mijn verleden heb leren verwerken, jaren van dwangmatig/verslavend gedrag heb aangepakt en leer om meer voor mezelf op te komen en minder perfectionistisch te zijn. Daarnaast ben ik gaan leren om weer te genieten van zaken.
De hele tijd ben ik 50% blijven werken en dat is momenteel nog steeds zo. Het gaat redelijk en ik merk meer rust in m’n hoofd, wel is er soms een dipje als ik het te druk heb gehad of met triggers te maken heb gehad.
Er wordt vanuit mijn werkgever wel gekeken wat nodig is voor verdere re-integratie. Zelf vraag ik me wel eens of af ik daar wel al aan toe ben. Na een halve dag werken ben ik vaak nog moe, al gaat die vermoeidheid snel over als ik wat rust heb.
Ik merk dat ik wel erg bang ben dat als ik meer ga werken dat ik dan ook minder tijd heb om te ontspannen en dat er daardoor een terugval in m’n burn-out komt. Wat daar de gevolgen van kunnen zijn wil ik niet eens aan denken.
Herkent iemand die angst en heb je wellicht tips hoe ik hier mee om kan gaan?
Ik ben een heel traject ingegaan waarin ik zaken uit mijn verleden heb leren verwerken, jaren van dwangmatig/verslavend gedrag heb aangepakt en leer om meer voor mezelf op te komen en minder perfectionistisch te zijn. Daarnaast ben ik gaan leren om weer te genieten van zaken.
De hele tijd ben ik 50% blijven werken en dat is momenteel nog steeds zo. Het gaat redelijk en ik merk meer rust in m’n hoofd, wel is er soms een dipje als ik het te druk heb gehad of met triggers te maken heb gehad.
Er wordt vanuit mijn werkgever wel gekeken wat nodig is voor verdere re-integratie. Zelf vraag ik me wel eens of af ik daar wel al aan toe ben. Na een halve dag werken ben ik vaak nog moe, al gaat die vermoeidheid snel over als ik wat rust heb.
Ik merk dat ik wel erg bang ben dat als ik meer ga werken dat ik dan ook minder tijd heb om te ontspannen en dat er daardoor een terugval in m’n burn-out komt. Wat daar de gevolgen van kunnen zijn wil ik niet eens aan denken.
Herkent iemand die angst en heb je wellicht tips hoe ik hier mee om kan gaan?
Chris
20-02-2023
laatste reactie: 28-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Altijd bij de huisarts beginnen. Die kan je adviseren en eventueel doorverwijzen naar andere behandelaars / specialisten.
het voorjaar is in aantocht (hoop ik), veel buiten wandelen in een rustige groene omgeving, tuinieren, en zorg ervoor dat je iemand hebt waarmee je je eigen problemen (zonder vooroordelen) kunt bespreken. Dat kan een huisarts praktijk ondersteuner gezondheidszorg zijn (POH-GGD) en wellicht voor specifiekere zaken een psycholoog. Een burn-out coach heb ik geen ervaring mee, maar die wordt vaak betaald door de werkgever en ik weet niet of deze moet rapporteren aan de werkgever.
neem op tijd rust en geef toe aan je vermoeidheid (tussen 12:00 en 14:00).
het voorjaar is in aantocht (hoop ik), veel buiten wandelen in een rustige groene omgeving, tuinieren, en zorg ervoor dat je iemand hebt waarmee je je eigen problemen (zonder vooroordelen) kunt bespreken. Dat kan een huisarts praktijk ondersteuner gezondheidszorg zijn (POH-GGD) en wellicht voor specifiekere zaken een psycholoog. Een burn-out coach heb ik geen ervaring mee, maar die wordt vaak betaald door de werkgever en ik weet niet of deze moet rapporteren aan de werkgever.
neem op tijd rust en geef toe aan je vermoeidheid (tussen 12:00 en 14:00).
annoniempje
21-02-2023
Reactie:
Hi Chris, Het allerbelangrijkste is dat je goed beseft hoever je al gekomen bent. Het is zeker niet vreemd dat je opkijkt naar een toekomst waar je weer een volgende stap wilt/moet gaan zetten. Precies daar gaat het om. Wil je het zelf of moet je het? Ik ken zat mensen die kerngezond zijn, maar al na hun studie kozen voor max 3 dagen in de week werken. Dit betekent in sommige gevallen 2 dagen thuis en 1 op kantoor. Ik herken het maar al te goed, werk 5 dagen per week, waarvan 4 thuis. Die ene dag naar kantoor is best een kluif. Wat meespeelt is dat ik jarenlang een eigen bedrijf heb gehad waarbij ik alle vrijheid had en totaal geen druk had. Mijn burnout komt dan ook niet door werk, maar door prive-omstandigheden die jarenlang hebben geduurd. Afijn, de norm full-time werken is allang passé. Dus doe gewoon waar jij je goed bij voelt.
Frank
28-02-2023
Stemmingswisselingen (Verhaal 374)
Zijn er meer mensen met stemmingswisselingen?
Ik heb veel last van huilbuien en voel me af en toe flink down. Dan kost het me erg veel moeite om positief te blijven… herkent iemand dit?
Ik heb veel last van huilbuien en voel me af en toe flink down. Dan kost het me erg veel moeite om positief te blijven… herkent iemand dit?
Anoniem
25-02-2023
laatste reactie: 28-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
gewoon lekker laten gaan je huilbuien. had er ook heel erg last van in het begin. is nu wel minder maar soms moet het er gewoon allemaal uit. het valt allemaal niet mee.
schrijven helpt mij door op te schrijven waar ik dankbaar voor ben . daar kijk ik op terug als ik in een negatieve spiraal zit.
hoelang zit je er al in?
schrijven helpt mij door op te schrijven waar ik dankbaar voor ben . daar kijk ik op terug als ik in een negatieve spiraal zit.
hoelang zit je er al in?
ano
26-02-2023
Reactie:
Bedankt voor je reactie! Ik schrijf ook graag, zeker op moeilijke momenten vind ik dat heel fijn. Zit er nu 10 maanden in.
Het gaat wel vooruit gelukkig maar die extreme stemmingen vind ik lastig
Het gaat wel vooruit gelukkig maar die extreme stemmingen vind ik lastig
Anoniem
26-02-2023
Reactie:
Yep, volledig. Precies waar je last van hoort te hebben. Soort snotneus bij verkoudheid. Een reactie en niet de oorzaak. Net zoals koorts bij griep. Dit zijn fysieke reacties. Maar bij burn-out gaat het om geestelijke overbelasting. Wat je nu dus meemaakt is eigenlijk hetzelfde. Je brein reageert de onderliggende spanning (wat de oorzaak is) af met emotionele reacties zoals huilbuien en down voelen. Je snotneus dus ;-) M.a.w. accepteer dat het zo werkt en dat het net als verkoudheid op een gegeven moment weg is. Dus als je je down voelt, besef dan dat dit erbij hoort en laat het er zijn. Eigenlijk is het een ontlading.
Frank
28-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Laat je B12 testen (Verhaal 295)
TIP VOOR ALLE MENSEN: LAAT JULLIE B12 TESTEN!! BURN-OUT KLACHTEN BLIJKEN VAAK DOOR B12 TEKORT TE KOMEN. DIT TESTEN MOET GOED GEBEUREN. B12, METHYLMALONZUUR, HOMOCYSTEÏNE. JE WORDT STAP VOOR STAP GEHOLPEN IN DE FACEBOOK GROEP: B12 DE VERGETEN ZIEKTE. ZE HEBBEN MIJ GERED. IK KRIJG NU 2 B12 INJECTIES PER WEEK. MIJN TE KORT WAS EXTREEM. HERSTEL DUURT LANG, HOE ERGER HET TE KORT HOE LANGER HET HERSTEL. ALSJEBLIEFT MELD JE AAN EN BLIJF NIET SUKKELEN. GEEN B12 SMELT TABLETTEN NEMEN!!
EK
01-11-2022
laatste reactie: 27-02-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat is er mis met B12 tabletten? Ik slik die namelijk wel nu en het gaat wel een heel stuk beter dan 2 maanden geleden. Trouwens wel goed dat je dit zegt, ik heb 2x bloed getest dit jaar en beide zonder vitamines, 'was niet nodig' volgens de huisarts, lekker dan.
Taco
01-11-2022
Reactie:
ik slik ook hoge doses B12 omdat ik een aantal rare neurologische klachten heb: dove tenen links en rechts, gevoel op watten te lopen en soms tintelingen/schokjes. Mijn B12 waarde in mijn bloed was 205. Boven de norm maar na de verhalen gelezen te hebben van vit B12 tekort besloten om met een kuur te starten.
De klachten zijn nog niet weg maar moet het even de tijd geven.
De klachten zijn nog niet weg maar moet het even de tijd geven.
Adriaan
02-11-2022
Reactie:
Als jullie denken een B12 tekort te hebben, zou ik voor smelttabletten gaan met actieve B12. Neem dan de beide vormen tegelijk, Methyl en Adenosyl. Bij een extreme tekort, zou ik voor injecties gaan.
@EK,
Welke klachten hadden jij zoal?
@EK,
Welke klachten hadden jij zoal?
R
04-11-2022
Reactie:
Adriaan,
Een waarde van 205 ligt in het grijze gebied. Het kan dus heel goed jouw klachten verklaren. Vraag jouw huisarts om de actieve B12 te meten + MMA en Homocysteine.
Een waarde van 205 ligt in het grijze gebied. Het kan dus heel goed jouw klachten verklaren. Vraag jouw huisarts om de actieve B12 te meten + MMA en Homocysteine.
R
04-11-2022
Reactie:
Als je een opname probleem hebt dan helpen tabletten niet. Al zeggen ze van wel. Pas op met folaat! Laat je begeleiden door de 2 deskundigen in de B12 de vergeten ziekte groep op Facebook.
Mijn zoon dacht ook dat hij een Burnout had. Bleek een extreem B12 tekort te zijn. Als je niet de juiste behandeling ,injecties, krijgt, dan kunnen de neurologische problemen verergeren en dat wil je niet! Huisartsen weten hier te weinig van. Of kijk op Twitter bij Henk de Jong B12. Deze man strijdt al jaren voor B12, hij is een expert. Alsjeblieft zorg goed voor jullie zelf!
B12, Methylmalonzuur, Homocysteine laten prikken. Let op: als je al smelt tabletten slikt, dan moet je 3 maanden wachten met bloedprikken. Ivm vals hoge waarde vanwege het slikken.
Mijn zoon dacht ook dat hij een Burnout had. Bleek een extreem B12 tekort te zijn. Als je niet de juiste behandeling ,injecties, krijgt, dan kunnen de neurologische problemen verergeren en dat wil je niet! Huisartsen weten hier te weinig van. Of kijk op Twitter bij Henk de Jong B12. Deze man strijdt al jaren voor B12, hij is een expert. Alsjeblieft zorg goed voor jullie zelf!
B12, Methylmalonzuur, Homocysteine laten prikken. Let op: als je al smelt tabletten slikt, dan moet je 3 maanden wachten met bloedprikken. Ivm vals hoge waarde vanwege het slikken.
EK
05-11-2022
Reactie:
EK
Je haalt 2 tabletvormen door elkaar. Namelijk de vorm die over de maag gaan en de vorm die via het mondslijmvlies gaat, oftewel smelttabletten. De tabletten die via de maag gaan helpen inderdaad niet bij een opnameprobleem. Immers, als men geen B12 meer kan opnemen via de maag uit voeding, dan geldt dat ook voor de variant tablet die via de maag/darmen gaat. Maar smelttabletten bevatten reeds actieve B12 (Methyl en Adenosyl) die niet meer omgezet hoeft te worden. Door ze onder de tong te laten smelten, worden ze direct via de mondslijmvlies opgenomen en slaat men de maag/darmen over. Althans, dat is wat de medische lectuur beaamt.
Bij een B12 tekort met neurotische klachten moet men altijd voor injecties gaan!
Je haalt 2 tabletvormen door elkaar. Namelijk de vorm die over de maag gaan en de vorm die via het mondslijmvlies gaat, oftewel smelttabletten. De tabletten die via de maag gaan helpen inderdaad niet bij een opnameprobleem. Immers, als men geen B12 meer kan opnemen via de maag uit voeding, dan geldt dat ook voor de variant tablet die via de maag/darmen gaat. Maar smelttabletten bevatten reeds actieve B12 (Methyl en Adenosyl) die niet meer omgezet hoeft te worden. Door ze onder de tong te laten smelten, worden ze direct via de mondslijmvlies opgenomen en slaat men de maag/darmen over. Althans, dat is wat de medische lectuur beaamt.
Bij een B12 tekort met neurotische klachten moet men altijd voor injecties gaan!
Zaterdag
12-11-2022
Reactie:
Mijn b12 is juist elke keer te hoog (2x bloedonderzoek gehad afgelopen jaar)
M.
27-02-2023
Nu is het al meer dan een maand dat ik niet in in slaap kan vallen (Verhaal 131)
Ik heb sinds 22 oktober burn out klachten de eerste week was het paniekaanvallen licht in mijn hoofd. Nu is het al meer dan een maand dat ik niet in in slaap kan vallen. Of pas heel laat in slaap val.
Daarbij zorgt het ook voor veel spanning in mijn relatie. Ik wil overal de controle over hebben. Dit moet ik nu gaan los laten. In het verleden heb ik hier door mijn man vernedert tegen over zijn vrienden. Ik probeer dit nu los te laten, maar krijg nu de volle laag als ik per ongeluk nog iets hierover zeg. Ik moet voor hem oplossen dat zijn vrienden weer goed over hem denken. Maar weet niet hoe en daarbij ben ik ook met mijn zelf bezig. Hoe gaan jullie hiermee om en wat doen jullie (voor het inslaap vallen en mbt partners)
Daarbij zorgt het ook voor veel spanning in mijn relatie. Ik wil overal de controle over hebben. Dit moet ik nu gaan los laten. In het verleden heb ik hier door mijn man vernedert tegen over zijn vrienden. Ik probeer dit nu los te laten, maar krijg nu de volle laag als ik per ongeluk nog iets hierover zeg. Ik moet voor hem oplossen dat zijn vrienden weer goed over hem denken. Maar weet niet hoe en daarbij ben ik ook met mijn zelf bezig. Hoe gaan jullie hiermee om en wat doen jullie (voor het inslaap vallen en mbt partners)
Bianca
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je kan helaas vrij weinig doen. Ik heb slaap al 15 maanden nauwelijks en alle trajecten doorlopen slaapcentrum, neuroloog , sport arts etc. Ik was heel extreem in sporten naast mijn werk en dit heeft mij over het muurtje geduwd. Begin in ieder geval niet aan slaaptabletten als je geen angst, paniek etc hebt want dan krijg je dat wel van die tabletten. Probeer zoals (want daar hoef je geen cognitieve gedragstherapie voor te doen) op internet geschreven je te houden aan bed en eet tijden , het blauwe licht van je telefoon is niet schadelijk het zijn de activiteiten wat je er mee doet. Als de slaap weg is komt het ook niet in een keer terug dit is mogelijk een lang traject. Als je alles gecontroleerd hebt is loslaten de enige optie hoe moeilijk het ook is. Ik heb 15 maanden meer in bed gelegen dan dat ik onder ben kunnen zijn laat staan ergens naar toe. Ga trouwens ook geen vitamine slikken als je geen tekort hebt en laat je niet verleiden door al die semi-doctoreren die je handen vol geld laten uitgeven en supplementen omdat je denkt daar mee het gouden ei te vinden ..als je geluk hebt draag het placebo effect een beetje bij.
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hetzelfde hier. Drukt sochtends ook erg en neemt geleidelijk af. En het voelt alsof ik de hele dag op een boot sta.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb juist veel baat gehad aan medicatie. Korte periode lage dosis quetiapine (12,5mg, later halve tablet), had geen bijwerkingen en kon er zo weer mee stoppen. Het heeft mij geholpen om juist niet angstig te worden om niet te kunnen slapen. Benzo’s ben ik ook geen voorstander van maar incidenteel is ook dat prima.
l.
27-02-2023
Het zou ook parkinson of iets anders kunnen zijn (Verhaal 316)
Goedendag,
Ik heb zo'n hoge spierspanning dat ik niet eens meer normaal kan schrijven of bijvoorbeeld mijn handtekening kan zetten. Dit is voor mij zo'n groot probleem geworden dat ik soms nog maar 1 uitweg zie en dat is niet meer te leven. Het zou eventueel ook parkinson of iets anders kunnen zijn. Heeft iemand hier herkenning mee of tips?
Rb
Ik heb zo'n hoge spierspanning dat ik niet eens meer normaal kan schrijven of bijvoorbeeld mijn handtekening kan zetten. Dit is voor mij zo'n groot probleem geworden dat ik soms nog maar 1 uitweg zie en dat is niet meer te leven. Het zou eventueel ook parkinson of iets anders kunnen zijn. Heeft iemand hier herkenning mee of tips?
Rb
Rb
28-11-2022
laatste reactie: 27-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Antidepressiva of propranolol misschien een eerste stap tegen het hevige trillen/beven? En met dat steuntje in de rug kun je dan aan de overige of onderliggende problemen gaan werken.
Mik
27-02-2023
Uitgevallen door een griep en daarna weer geprobeerd te gaan werken (Verhaal 370)
Hallo,
Ik zit nu bijna een jaar thuis. Nieuwe leidinggevende functie, geen ondersteuning, onduidelijke verwachtingen en verantwoordelijkheden, "zoek zelf maar je weg" maar niet het vertrouwen en de ruimte om het op je eigen manier te doen.
Uitgevallen door een griep en daarna weer geprobeerd te gaan werken, iets wat 'ineens' niet meer lukt. Geen concentratie, ontzettend moe, alles deed zeer, migraine, enz. Weer ziek gemeld en naar de huisarts waar al snel burnout werd vastgesteld.
We dachten er 'op tijd' bij te zijn. Helaas.
In eerste instantie kom je in de molen van 'het systeem' waarin heel veel MOET en waarin de werkgever ook veel contact zocht. Dit werkte voor mij averechts, ik werd alleen maar bozer en voelde steeds meer onbegrip, extra 'onnodige' belasting en bouwde alleen maar meer spanning op.
Ook de arbodienst heeft verschillende steken laten vallen, zoals direct in gesprek willen gaan met de werkgever. Arboartsen die tijdens consults zochten naar andere oorzaken (prive domein) of heel begripvol waren maar (voor mij) belangrijke zaken niet schriftelijk vast legden.
De werkgever heeft ook verschillende steken laten vallen. Na het vaststellen van het plan van aanpak wordt mondeling mijn functie opgeheven, wordt 'passend werk' eenzijdig opgelegd, zonder toestemming worden mijn bijzondere persoonsgegevens gedeeld, en zo nog meer.
Regelmatig moet ik toch weer voor mezelf opkomen en 'terug vechten', bijvoorbeeld met een UWV oordeel of op juridische / arbeidsrechtelijke gronden.
Sinds ik met een psycholoog aan het werk ben kan ik steeds meer relativeren en beoordelen of ik iets wel of niet waard vind om mijn energie aan te spenderen (brengt het me iets of kost het alleen energie / negativiteit?). Prikkels / drukte / indrukken blijven nog erg belastend en moet ik nog vaak bekopen met migraine.
Ik zou heel graag verder willen, nieuwe frisse positiviteit, en voor mijn gevoel kan ik zonder de onnodige negativiteit snel(ler) herstellen. Maar of dat ook echt zo zal zijn en hoelang ik nog rest klachten houd, dat blijft een gok. Wat is slim, een 2e spoor opstarten waarbij je 'als melaatse' een nieuwe werkgever zoekt (vind ik erg onprettig), of me door de werkgever laten afkopen en zelf op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging.
Ik zit nu bijna een jaar thuis. Nieuwe leidinggevende functie, geen ondersteuning, onduidelijke verwachtingen en verantwoordelijkheden, "zoek zelf maar je weg" maar niet het vertrouwen en de ruimte om het op je eigen manier te doen.
Uitgevallen door een griep en daarna weer geprobeerd te gaan werken, iets wat 'ineens' niet meer lukt. Geen concentratie, ontzettend moe, alles deed zeer, migraine, enz. Weer ziek gemeld en naar de huisarts waar al snel burnout werd vastgesteld.
We dachten er 'op tijd' bij te zijn. Helaas.
In eerste instantie kom je in de molen van 'het systeem' waarin heel veel MOET en waarin de werkgever ook veel contact zocht. Dit werkte voor mij averechts, ik werd alleen maar bozer en voelde steeds meer onbegrip, extra 'onnodige' belasting en bouwde alleen maar meer spanning op.
Ook de arbodienst heeft verschillende steken laten vallen, zoals direct in gesprek willen gaan met de werkgever. Arboartsen die tijdens consults zochten naar andere oorzaken (prive domein) of heel begripvol waren maar (voor mij) belangrijke zaken niet schriftelijk vast legden.
De werkgever heeft ook verschillende steken laten vallen. Na het vaststellen van het plan van aanpak wordt mondeling mijn functie opgeheven, wordt 'passend werk' eenzijdig opgelegd, zonder toestemming worden mijn bijzondere persoonsgegevens gedeeld, en zo nog meer.
Regelmatig moet ik toch weer voor mezelf opkomen en 'terug vechten', bijvoorbeeld met een UWV oordeel of op juridische / arbeidsrechtelijke gronden.
Sinds ik met een psycholoog aan het werk ben kan ik steeds meer relativeren en beoordelen of ik iets wel of niet waard vind om mijn energie aan te spenderen (brengt het me iets of kost het alleen energie / negativiteit?). Prikkels / drukte / indrukken blijven nog erg belastend en moet ik nog vaak bekopen met migraine.
Ik zou heel graag verder willen, nieuwe frisse positiviteit, en voor mijn gevoel kan ik zonder de onnodige negativiteit snel(ler) herstellen. Maar of dat ook echt zo zal zijn en hoelang ik nog rest klachten houd, dat blijft een gok. Wat is slim, een 2e spoor opstarten waarbij je 'als melaatse' een nieuwe werkgever zoekt (vind ik erg onprettig), of me door de werkgever laten afkopen en zelf op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging.
Anoniempje
21-02-2023
laatste reactie: 26-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij was rechtsbijstand heel duidelijk: niet (met wederzijds goedvinden) opzeggen als je nog ziek bent of nog geen zicht hebt op volledig herstel. Het risico komt namelijk volledig bij jou te liggen. Bij het UWV hoef je niet meer aan te kloppen in ieder geval.
In de praktijk is het vaak lastig denk ik. Als de situatie bij/met je huidige werkgever heel ziekmakend is kan het in je herstel heel helpend zijn om afscheid te nemen. En als je een goede afkoopregeling hebt en daarmee voldoende tijd, geeft dat ook veel rust. Er word toch veel van je verwacht tijdens ziekte en re-integratie (mede vanuit wet poortwachter). Succes met je keuze!
In de praktijk is het vaak lastig denk ik. Als de situatie bij/met je huidige werkgever heel ziekmakend is kan het in je herstel heel helpend zijn om afscheid te nemen. En als je een goede afkoopregeling hebt en daarmee voldoende tijd, geeft dat ook veel rust. Er word toch veel van je verwacht tijdens ziekte en re-integratie (mede vanuit wet poortwachter). Succes met je keuze!
m.
26-02-2023
Een ijzer infuus? (Verhaal 373)
Hallo allemaal,
Ik heb een burn out nu is mijn ijzergehalte ook heel laag. De arts stelt een ijzer infuus voor iemand hier ervaringen mee?
Ik heb een burn out nu is mijn ijzergehalte ook heel laag. De arts stelt een ijzer infuus voor iemand hier ervaringen mee?
Jetsi
25-02-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Zit al 1 jaar en 3 maanden in deze ellende (Verhaal 342)
Zit al 1 jaar en 3 maanden in deze ellende. Ik heb op dit moment voornamelijk maag- en darmklachten gecombineerd met een branderige tong, droge mond, branderige ogen, depressieve gevoelens, emotioneel en oorsuizen. Slaap de laatste weken wel redelijk ondanks de klachten. Wordt wel kotsmisselijk wakker. Heb zelden hoofdpijn of spierpijn. Zijn er meer lotgenoten die zo'n last hebben van maag- en darmen en misselijkheid ? Vaak denk ik dat stress zoveel klachten nooit kan veroorzaken en dat ik het ergens anders zoeken moet.
Zijn er dus meer mensen die dit herkennen ? Ik ben op dit moment echt radeloos 😥 Dank voor een reactie
Zijn er dus meer mensen die dit herkennen ? Ik ben op dit moment echt radeloos 😥 Dank voor een reactie
Anoniem
07-01-2023
laatste reactie: 24-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, ja misselijkheid herken ik in de ochtend! Als het beter gaat gaat dat weer weg! Mogelijk als gevolg van te hoog cortisol of te lage bloedsuiker.
Wat mij echt hielp is het stoppen met dit zien als iets externs. We krijgen een burn-out omdat we niet goed voor onszelf zorgen, zowel fysiek, mentaal en emotioneel. Tijd om vrede te sluiten tussen brein en lichaam en rust te vinden.
Wat mij echt hielp is het stoppen met dit zien als iets externs. We krijgen een burn-out omdat we niet goed voor onszelf zorgen, zowel fysiek, mentaal en emotioneel. Tijd om vrede te sluiten tussen brein en lichaam en rust te vinden.
Taco
07-01-2023
Reactie:
Mooi gezegd!
Anoniem
11-01-2023
Reactie:
Misselijkheid niet maar bij mij begon het met veel zuurbranden en brokgevoel met slikken, en na elke slikbeweging moeten boeren, het voelt ook alsof mijn slokdarm/keelspieren verkrampt zijn, dus ja...ik herken dit zeker
Anja
24-02-2023
Rode huiduitslag (Verhaal 368)
Rode huiduitslag
Sinds zes maanden zit ik in een zware burnout. De laatste twee weken krijg ik bij de minste fysieke inspanning (wandelen inclusief) na een tijdje grote rode vlekken (steeds verchillend op lichaam, met lichte jeuk) Soms ook haden en vingers die snel opzwellen en rood worden. Wanneer ik terug in rust ga, gaat het na een half uur over. Iemand die dat herkent? Graag een reactie
Sinds zes maanden zit ik in een zware burnout. De laatste twee weken krijg ik bij de minste fysieke inspanning (wandelen inclusief) na een tijdje grote rode vlekken (steeds verchillend op lichaam, met lichte jeuk) Soms ook haden en vingers die snel opzwellen en rood worden. Wanneer ik terug in rust ga, gaat het na een half uur over. Iemand die dat herkent? Graag een reactie
Cien
20-02-2023
laatste reactie: 20-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja zoiets had ik ook eens. Later alleen dikke strepen op de huid als ik bv licht krastte op mijn arm. Het ging over op den duur. Volgens mij iets psychisch.
Ook blijk ik stoffallergie te hebben.
Ook blijk ik stoffallergie te hebben.
Anoniem
20-02-2023
Gaat dit ooit over? (Verhaal 308)
Ik ben sinds sept. thuis..
Wat mij opvalt is dat ik een patroon zie:
Ik voel me 2 weken enorm slecht, wat zich uit in emotioneel zijn, misselijk, geen eetlust, kokhalzen, weinig tot niet slapen, bang dat het niet meer goed komt.
Hierna klim ik voorzichtig uit een dal, wil ik weer dingetjes oppakken (zo ook werk bijvoorbeeld) en val ik vervolgens 1 a 2 weken later weer keihard terug in de slechte periode. Die duurt dan weer 2 weken, en dan probeer ik weer te klimmen etc.
Gaat dit ooit over? Kan ik ooit echt gaan klimmen.. Het lijkt namelijk wel of elke terugval erger en erger wordt.. Zijn er mensen die dit herkennen?
Wat mij opvalt is dat ik een patroon zie:
Ik voel me 2 weken enorm slecht, wat zich uit in emotioneel zijn, misselijk, geen eetlust, kokhalzen, weinig tot niet slapen, bang dat het niet meer goed komt.
Hierna klim ik voorzichtig uit een dal, wil ik weer dingetjes oppakken (zo ook werk bijvoorbeeld) en val ik vervolgens 1 a 2 weken later weer keihard terug in de slechte periode. Die duurt dan weer 2 weken, en dan probeer ik weer te klimmen etc.
Gaat dit ooit over? Kan ik ooit echt gaan klimmen.. Het lijkt namelijk wel of elke terugval erger en erger wordt.. Zijn er mensen die dit herkennen?
Jenna
16-11-2022
laatste reactie: 20-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar. Kun je dit linken aan je cyclus? Ik wel. Twee weken voor ik ongesteld moet worden zijn de slechte weken.
Nicole
24-11-2022
Reactie:
Ja ik kan dit zeker linken aan mijn cyclus helaas.. ik weet alleen nog niet wat te doen om te voorkomen dat het slechter wordt die weken.. jij een gouden tip?
J.
25-11-2022
Reactie:
Je herstelvermogen ligt door burnout volledig op zn gat. Je hippocampus heeft langere tijd rust nodig. Ik herken dit ook bij mijzelf, zodra ik wat beter voel ga ik meteen weer dingen oppakken. Neem echt langer rust en laat je niet opdringen door aan het werk te gaan. Bouw alles langzaam op en geef jezelf de tijd.
Chris
30-11-2022
Reactie:
Ik heb dit ook, maar bij mij zijn het 2 à 3 weken redelijk tot goed voelen en dan 5 à 6 dagen vreselijk slecht voelen met alle lichamelijke klachten. Maag- en darmklachten, slijm in mijn keel, droge mond, onrustig, slecht slapen, huilbuien, paniekerig enz.
Hou een dagboek bij maar kom er maar niet achter wat de oorzaak is. En ik zit nu al bijna 1,5 jaar in die vreselijke burnout. Er lijkt maar geen einde aan te komen.
Hou een dagboek bij maar kom er maar niet achter wat de oorzaak is. En ik zit nu al bijna 1,5 jaar in die vreselijke burnout. Er lijkt maar geen einde aan te komen.
Ron
19-12-2022
Reactie:
Tijd heelt alle wonden.
Maar vergeet niet vandaag te leven
Maar vergeet niet vandaag te leven
Anoniem
20-02-2023
Blijf ondanks het slikken van de oxazepam angstig (Verhaal 303)
Dag lotgenoten,
Zit al een tijdje in een burn out en slik voor mijn angstklachten met name voor de hartkloppingen die heb nu al een tijdje oxazepam. De laatste dagen merk ik echter dat deze pillen niet meer zo goed hun werk doen. Ik blijf ondanks het slikken van de oxazepam angstig en piekeren en bang voor paniekaanval/hartaanval. Herkent iemand dit?
Zit al een tijdje in een burn out en slik voor mijn angstklachten met name voor de hartkloppingen die heb nu al een tijdje oxazepam. De laatste dagen merk ik echter dat deze pillen niet meer zo goed hun werk doen. Ik blijf ondanks het slikken van de oxazepam angstig en piekeren en bang voor paniekaanval/hartaanval. Herkent iemand dit?
Margriet
11-11-2022
laatste reactie: 20-02-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe lang slik je het al? Benzos mag je volgens mij niet langer dan 3 weken achter elkaar gebruiken en werken steeds slechter.
Taco
14-11-2022
Reactie:
Ik slikte het af en toe voor mijn burn out al voor de paniekaanvallen die ik had. Dus inmiddels al 4 maanden, maar niet achter elkaar door maar af en toe. Denk inderdaad dat ze toch slechter zijn gaan werken dan..
Margriet
16-11-2022
Reactie:
Bespreek het met je doctor/psycholoog. Een AD kan hierbij ook helpen. Bijwerkingen zijn hel de eerste maand en eraf gaan is ook weer heel lastig, maar voor een periode van ca 1 jaar gebruiken is het wel heel effectief voor je herstel. Wel je achterliggende problemen ondertussen met de psycholoog oplossen! Je komt niet in een burnout als je geen problemen hebt.
Taco
16-11-2022
Reactie:
Hoi Margriet,
Ik heb dit ook heel erg gehad. paniek en angst namen mijn leven over, helaas werkte de Temazepam niet goed genoeg welke ik had gekregen van de huisarts. Inmiddels zit ik sinds een tijdje aan de Mirtazapine en een goede psygoloog.. Ik heb het voorgeschreven gekregen als slaapmiddel en het werkt heel goed bij mij. Inmiddels gaat het bij mij al iets beter, maar ik ben er nog niet helaas.. Hopelijk gaat het bij jou ook snel beter.
Ik heb dit ook heel erg gehad. paniek en angst namen mijn leven over, helaas werkte de Temazepam niet goed genoeg welke ik had gekregen van de huisarts. Inmiddels zit ik sinds een tijdje aan de Mirtazapine en een goede psygoloog.. Ik heb het voorgeschreven gekregen als slaapmiddel en het werkt heel goed bij mij. Inmiddels gaat het bij mij al iets beter, maar ik ben er nog niet helaas.. Hopelijk gaat het bij jou ook snel beter.
Charlotte
17-11-2022
Reactie:
Wat doen jullie bij een burnout
Lukt het thuis nog om vanalles te doen?
En wanneer weten jullie of je erover gaan
Kijken jullie ook tv enzo want dat gaat er bij mij niet altijd in
Lukt het thuis nog om vanalles te doen?
En wanneer weten jullie of je erover gaan
Kijken jullie ook tv enzo want dat gaat er bij mij niet altijd in
Petra
13-01-2023
Reactie:
Tijdens een angststoornis heel lang geleden slikte ik ook oxazepam. Ik had het idee dat het niets deed. Maar ja. Misschien had ik anders wel nog meer angst gevoeld.
Anoniem
20-02-2023
Reactie:
Ja, mijn arts voorspelde het zelfs.
Anoniem
20-02-2023
Wie heeft er ook last van gezwollen ogen? (Verhaal 107)
Wie heeft er ook last van gezwollen ogen?
Hoort dat ook bij een burn-out.
Ik word nog getest bij een allergoloog qua allergieën.. bij de psycholoog kwam er sowieso een burn-out uit gezien het gewicht verlies, paniekaanvallen, hartkloppingen, moe, huilen.
Slechter gaan zien.
Hoort dat ook bij een burn-out.
Ik word nog getest bij een allergoloog qua allergieën.. bij de psycholoog kwam er sowieso een burn-out uit gezien het gewicht verlies, paniekaanvallen, hartkloppingen, moe, huilen.
Slechter gaan zien.
Jess
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 20-02-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi, gezwollen ogen niet zo zeer maar wel rode en zeer vermoeide ogen en wazig zien. Gevoel dat mn hoofd te weinig zuurstof krijgt.
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat gevoel van zuurstof te kort in mijn hoofd heb ik ook. Duizelig wazig zien onbalance gevoel en met lopen voelt het altijd alsof ik er niet helemaal bij ben. Mijn benen voelen ook raar als ik te lang door wandel, 30 min kan ik alleen wandelen en dan alleen in het bos waar niet zoveel prikkels zijn. Ben al 4 maanden b.o. vraag me af wanneer het beter gaat pf vooruit
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook onwijs last van wazig zien en een gevoel van vermoeide ogen/hoofd. Ook lijk ik de wereld om mij heen niet in fucos te kunnen brengen ofzo. Het lijkt wel of het allemaal teveel is voor mijn hoofd/ogen om te verdragen
Ilona
07-09-2022
Reactie:
Heb je je schildklier al eens laten testen?
Roxanne
15-11-2022
Reactie:
Droge ogen kan ook voorkomen.
Ook bv door alcohol.
Oogdruppels kunnen helpen.
Enne misschien een bril nemen?
Ook bv door alcohol.
Oogdruppels kunnen helpen.
Enne misschien een bril nemen?
Anoniem
20-02-2023
Reactie:
Ik heb soms ook een dwang gedachte.
Ik schrijf anoniem dus ik vertel het.
Ik keek eens tv en een donkere vrouw zei een paar keer "helemaal niet waar" met een accent. Als ik nu in een stressvolle situatie iets vertel (wat dus gewoon waar is) komt die zin steeds op in mijn hoofd.
Ik denk dat het een lichte vorm van tourette is in mijn geval. Gewoon negeren lijkt mij het beste. Het heeft alles met stress te maken. Als kind knipperde ik ook strak met mijn ogen. Nu tijdens mijn BO speelt het meer op die dwanggedachte.
Ik schrijf anoniem dus ik vertel het.
Ik keek eens tv en een donkere vrouw zei een paar keer "helemaal niet waar" met een accent. Als ik nu in een stressvolle situatie iets vertel (wat dus gewoon waar is) komt die zin steeds op in mijn hoofd.
Ik denk dat het een lichte vorm van tourette is in mijn geval. Gewoon negeren lijkt mij het beste. Het heeft alles met stress te maken. Als kind knipperde ik ook strak met mijn ogen. Nu tijdens mijn BO speelt het meer op die dwanggedachte.
Anoniem
20-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Kan niet tot rust komen en niet ontspannen (Verhaal 78)
Ik zit nu een maand thuis met een burn out. Ik kom niet tot rust en ik kan niet ontspannen. Heb geen zin in de dag en ook niet in de nacht. Ik blijf maar op mijn lichaam letten.
Eric
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Probeer te mediteren met relax muziek op de achtergrond. Helpt je lichaam iets meer rust te krijgen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mindfulness sessies op YouTube
Jezelf dwingen te luisteren totdat je echt luister. Zo leer je te voelen nl
Sterkte, ik weet als geen ander hoe kut dit is nl
Jezelf dwingen te luisteren totdat je echt luister. Zo leer je te voelen nl
Sterkte, ik weet als geen ander hoe kut dit is nl
Anoniem
22-08-2022
Reactie:
Helpt dat zelfs als je constant paniek hebt en niet kan slapen?
Taco
22-08-2022
Reactie:
Ik heb ervaring met een angststoornis.
Probeer niet zo op jezelf te letten.
Ga wat lezen ofzo.
Wat mij goed hielp was zon computerpel spelen. Dan ben je even in een totaal andere wereld. Zakje chips erbij.
Probeer niet zo op jezelf te letten.
Ga wat lezen ofzo.
Wat mij goed hielp was zon computerpel spelen. Dan ben je even in een totaal andere wereld. Zakje chips erbij.
Anoniem
04-02-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, heb het zelf ook. Constante focus op lichamelijke klachten wat dat uiteindelijk weer versterkt. Merk dat afleiding werkt maar zodra die weg is begint de ellende. Nu 4 maanden last van en al 3 maanden aan de lorazepam. Hoop dat het snel verbeterd...
Anoniem
19-02-2023
Moet dit even van me afschrijven (Verhaal 358)
Hi, ik weet niet of dit forum nog erg actief is en of er überhaupt iemand op gaat reageren of leest..
ik heb niet mijn echte naam neergezet omdat ik bang ben dat er mss bekenden zijn mijn excuses door mijn verleden erg achterdochtig.
Ik ben nu begin 40 en heb eigenlijk nooit aan mezelf gedacht alleen maar aan anderen. Ik wilde ( nog steeds) alleen maar iedereen om me heen helpen want dat voelde goed. Altijd ook gedacht dat ik er alleen maar was op de wereld om anderen te helpen. Maar ondertussen heb ik nu ruim 10 jaar al een paniekstoornis. En ook nog andere leuke stempels maar dat terzijde. Ik heb jarenlang oxazepam en alprozolam voorgeschreven gekregen maar ik merkte dat ik steeds depressiever ervan werd. Toen ben ik vorig jaar met veel moeite afgaan bouwen en uiteindelijk nu helemaal gestopt sinds 3 maanden ofzo. Maar afgelopen week zoveel gebeurd en kan het niet meer hendelen. Ook mijn paniekaanvallen veranderen om de zoveel tijd hoe het zich uit. Ene keer is het overal kippenvel en gevoel gek te worden andere keer opgefokt gevoel hartkloppingen en het idee dat je zo knocky gaat.
Dit laatste heb ik sinds vanmiddag en gaat maar niet weg. Ik ben alleenstaand en is niemand die ik nu kan bellen natuurlijk zo midden in de nacht en dit beangstigd me enorm. Omdat ik het echt niet meer trok heb ik wat doms gedaan. Ik had nog een paar (4 ofzo) alprazolam 0.25 mg. En ik heb een kwartier geleden een halve daarvan genomen. Ik baal hier gigantisch van want slik al vanaf mijn 16de medicatie en ben sinds paar maand van alle troep af en doe ik dit. Het is mij vaker teveel geworden maar dit nooit eerder gedaan. Nu ook weer angst daarvoor en nu te wachten of ik al wat rustiger wordt of niet en wat ik allemaal voel etc. Terwijl ik ook weet dat het zo weinig is maar toch als je al poosje niets geslikt hebt. Weet niet goed wat ik nu doen moet. Sorry ik moest dit echt van me afschrijven en hoop dat iemand dit leest en wil reageren zodat ik weet dat ik niet alleen hierin sta..
Liefs
ik heb niet mijn echte naam neergezet omdat ik bang ben dat er mss bekenden zijn mijn excuses door mijn verleden erg achterdochtig.
Ik ben nu begin 40 en heb eigenlijk nooit aan mezelf gedacht alleen maar aan anderen. Ik wilde ( nog steeds) alleen maar iedereen om me heen helpen want dat voelde goed. Altijd ook gedacht dat ik er alleen maar was op de wereld om anderen te helpen. Maar ondertussen heb ik nu ruim 10 jaar al een paniekstoornis. En ook nog andere leuke stempels maar dat terzijde. Ik heb jarenlang oxazepam en alprozolam voorgeschreven gekregen maar ik merkte dat ik steeds depressiever ervan werd. Toen ben ik vorig jaar met veel moeite afgaan bouwen en uiteindelijk nu helemaal gestopt sinds 3 maanden ofzo. Maar afgelopen week zoveel gebeurd en kan het niet meer hendelen. Ook mijn paniekaanvallen veranderen om de zoveel tijd hoe het zich uit. Ene keer is het overal kippenvel en gevoel gek te worden andere keer opgefokt gevoel hartkloppingen en het idee dat je zo knocky gaat.
Dit laatste heb ik sinds vanmiddag en gaat maar niet weg. Ik ben alleenstaand en is niemand die ik nu kan bellen natuurlijk zo midden in de nacht en dit beangstigd me enorm. Omdat ik het echt niet meer trok heb ik wat doms gedaan. Ik had nog een paar (4 ofzo) alprazolam 0.25 mg. En ik heb een kwartier geleden een halve daarvan genomen. Ik baal hier gigantisch van want slik al vanaf mijn 16de medicatie en ben sinds paar maand van alle troep af en doe ik dit. Het is mij vaker teveel geworden maar dit nooit eerder gedaan. Nu ook weer angst daarvoor en nu te wachten of ik al wat rustiger wordt of niet en wat ik allemaal voel etc. Terwijl ik ook weet dat het zo weinig is maar toch als je al poosje niets geslikt hebt. Weet niet goed wat ik nu doen moet. Sorry ik moest dit echt van me afschrijven en hoop dat iemand dit leest en wil reageren zodat ik weet dat ik niet alleen hierin sta..
Liefs
Lotje
05-02-2023
laatste reactie: 19-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi ik noem mij vanaf nu maar Joost.
Ik ben van die klaplong.
Het is hier nog actief zoals je leest. Wat een rottige nacht voor jou zeg! Ik heb even gekeken wat Alprozolam is. Het is dus verslavend. Geen wonder dat je er naar greep. Een keertje zal toch wel geen ramp zijn denk ik. Maar wat ga je nu doen? Want ik las dat langdurig gebruik niet goed is.
Ik ben geen arts weet je. Ik heb er geen verstand van helaas. Maar vraag je nu alsteblieft even af wat wijsheid is. Die pil vannacht was een korte termijnoplossing dunkt mij. Je lijkt mij een lief persoon toe. Deze ellende heb jij niet verdiend. Ik weet zeker dat iedereen die jou verhaal nu leest met jou meeleeft en begrip voor jou heeft. Schaam je niet. Maar overweeg wel goed wat je nu het beste kunt doen. Misschien toch hulp zoeken? Sterkte lieve Lotte.
Hopelijk krijg je snel wat meer reacties.
Ik ben van die klaplong.
Het is hier nog actief zoals je leest. Wat een rottige nacht voor jou zeg! Ik heb even gekeken wat Alprozolam is. Het is dus verslavend. Geen wonder dat je er naar greep. Een keertje zal toch wel geen ramp zijn denk ik. Maar wat ga je nu doen? Want ik las dat langdurig gebruik niet goed is.
Ik ben geen arts weet je. Ik heb er geen verstand van helaas. Maar vraag je nu alsteblieft even af wat wijsheid is. Die pil vannacht was een korte termijnoplossing dunkt mij. Je lijkt mij een lief persoon toe. Deze ellende heb jij niet verdiend. Ik weet zeker dat iedereen die jou verhaal nu leest met jou meeleeft en begrip voor jou heeft. Schaam je niet. Maar overweeg wel goed wat je nu het beste kunt doen. Misschien toch hulp zoeken? Sterkte lieve Lotte.
Hopelijk krijg je snel wat meer reacties.
Joost
05-02-2023
Reactie:
Lieve Joost,
Erg hartelijk bedankt voor je reactie. Je hebt geen idee wat dat voor mij betekend!
Was idd vannacht noodoplossing.. en wil dat ook niet meer doen en gelukkig heb ik er nog maar Max 3 geloof ik. Heb nu in mijn hoofd oké hielp niet compleet maar uiteindelijk wel wat en goed genoeg. Dus mocht ik nog echt paar x nood hebben heb ik dit! Maar weet dat dag geen goede gedachtes zijn.. toch moet ik eerlijk zijn dat ik hieraan denk. Of ik gooi ze allemaal weg (weet niet of me dat lukt) of ik neem ze vandaag allemaal in want dan zijn ze weg en kan toch geen nieuwe krijgen en of aanvragen! En is Max 1 mg en slikte er vroeger 2 a 3 mg op een dag! Ik weet even niet meer want verstand en gevoel lopen erg in elkaar over..
Liefs
Erg hartelijk bedankt voor je reactie. Je hebt geen idee wat dat voor mij betekend!
Was idd vannacht noodoplossing.. en wil dat ook niet meer doen en gelukkig heb ik er nog maar Max 3 geloof ik. Heb nu in mijn hoofd oké hielp niet compleet maar uiteindelijk wel wat en goed genoeg. Dus mocht ik nog echt paar x nood hebben heb ik dit! Maar weet dat dag geen goede gedachtes zijn.. toch moet ik eerlijk zijn dat ik hieraan denk. Of ik gooi ze allemaal weg (weet niet of me dat lukt) of ik neem ze vandaag allemaal in want dan zijn ze weg en kan toch geen nieuwe krijgen en of aanvragen! En is Max 1 mg en slikte er vroeger 2 a 3 mg op een dag! Ik weet even niet meer want verstand en gevoel lopen erg in elkaar over..
Liefs
Lotte
05-02-2023
Reactie:
Neem even rust dit weekend.
En schakel dinsdag over naar verstand 😉
Groetjes van Joost.
En schakel dinsdag over naar verstand 😉
Groetjes van Joost.
Joost
05-02-2023
Reactie:
Hallo Lotte,
Wat ontzettend knap dat het jou is gelukt te stoppen met deze pillen nadat je ze zo lang hebt gebruikt! Dat is echt heel moeilijk. Heb zelf maar 3 maanden oxazepam gehad en vond het ontwennen heel erg taai. Ik begrijp ook heel goed waarom je onlangs nog iets van medicatie hebt genomen. Op dat moment leek dat vast voor jou een goede keuze. Onmacht laat je soms gekke dingen doen of denken. Ik zou je willen zeggen: veroordeel jezelf niet en vergeef jezelf voor keuzes die je maakt, waar je later niet meer achter staat. Je doet je best en dat is soms al zwaar genoeg.
Je komt over als een lief en zorgzaam iemand, vaak zijn we dat wel voor anderen en minder voor onszelf. De gedachten die je hebt, zijn enkel gedachten (dit ben ik zelf ook nog aan het leren). Het kan een fijn idee zijn dat je iets in huis hebt, maar als je het liever niet inneemt, is het ook lastig dat het wel beschikbaar is.
Ik sluit me aan bij wat Joost schrijft, neem goed je rust en overweeg je opties. Ikzelf zou hulp inschakelen, eventueel bij de huisarts?
Ik hoop dat het gauw wat beter met je mag gaan, en hopelijk helpt het je te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen!
Wat ontzettend knap dat het jou is gelukt te stoppen met deze pillen nadat je ze zo lang hebt gebruikt! Dat is echt heel moeilijk. Heb zelf maar 3 maanden oxazepam gehad en vond het ontwennen heel erg taai. Ik begrijp ook heel goed waarom je onlangs nog iets van medicatie hebt genomen. Op dat moment leek dat vast voor jou een goede keuze. Onmacht laat je soms gekke dingen doen of denken. Ik zou je willen zeggen: veroordeel jezelf niet en vergeef jezelf voor keuzes die je maakt, waar je later niet meer achter staat. Je doet je best en dat is soms al zwaar genoeg.
Je komt over als een lief en zorgzaam iemand, vaak zijn we dat wel voor anderen en minder voor onszelf. De gedachten die je hebt, zijn enkel gedachten (dit ben ik zelf ook nog aan het leren). Het kan een fijn idee zijn dat je iets in huis hebt, maar als je het liever niet inneemt, is het ook lastig dat het wel beschikbaar is.
Ik sluit me aan bij wat Joost schrijft, neem goed je rust en overweeg je opties. Ikzelf zou hulp inschakelen, eventueel bij de huisarts?
Ik hoop dat het gauw wat beter met je mag gaan, en hopelijk helpt het je te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen!
Anoniem
17-02-2023
Reactie:
Niet te hard zijn voor jezelf! Het is heel knap dat het je is gelukt om te stoppen. En als je het incidenteel gebruikt op de écht moeilijke momenten maar jet wel echt beperkt, is dat helemaal oke. Je hebt er ervaring mee dus dan weet je vast ook wat wel en niet kan. Ben trots op jezelf en schroom niet om het jezelf af en toe even wat makkelijker te maken. Zolang het met mate is… Gelukkig zijn ze er, die medicijnen.
M.
19-02-2023
Gelukkig heb ik tijdig aan de bel getrokken (Verhaal 354)
Vorig jaar ben ik overspannen geweest. Volgens de bedrijfsarts was er ook sprake van een groot risico om Burnout te raken. Gelukkig heb ik tijdig aan de bel getrokken, maar vooralsnog was het ook tijdens mijn overspannenheid een zware en donkere tijd. Inmiddels ben ik hersteld en heb ik nieuw werk wat ik inhoudelijk heel leuk vind. Maar de laatste tijd word ik getriggerd door de communicatievorm van mijn manager. Ik lees eigenlijk iedere maandag dingen in de groepsapp die niet goed zijn gegaan (waar ik deels verantwoordelijk voor ben geweest) en die anders zouden kunnen. Ik word onmiddelijk getriggerd in mijn verantwoordelijkheidsgevoel en wil alles graag goed doen. Dit doet me weer denken aan de tijd dat ik overspannen was en waar ik mega over mijn grenzen ging. De laatste dagen huil ik veel omdat ik zo bang ben dat ik weer terugglijdt naar die tijd. Ik ben bang dat ik terugglijdt naar oud gedrag. Ik vind het super moeilijk om het gesprek aan te gaan met mijn manager omdat ik ook net nieuw ben. Hierdoor zit in in een loep, wat ik helemaal niet wil omdat ik het graag gewoon leuk en fijn wil hebben op werk.
Can
31-01-2023
laatste reactie: 19-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Can,
Ik ben in burn-out gegaan door dit soort druk en verantwoordelijkheid. Ik ga nu naar een psycholoog omdat ik net als jou dit soort druk ervaar. Je leeft maar 1 keer waarom je zo druk in maken? Tis een heel proces! Veel succes en weet dat je niet alleen bent.
Liefs Lies
Ik ben in burn-out gegaan door dit soort druk en verantwoordelijkheid. Ik ga nu naar een psycholoog omdat ik net als jou dit soort druk ervaar. Je leeft maar 1 keer waarom je zo druk in maken? Tis een heel proces! Veel succes en weet dat je niet alleen bent.
Liefs Lies
Lies
02-02-2023
Reactie:
Dit is waarom je tijdens overspannenheid/Burnout echt naar een psycholoog moet gaan. Jouw onderliggende gedrag is niet veranderd, dus je gaat dingen op dezelfde manier doen en dan loop je inderdaad dat risico. Je zorgen maken werkt overechts, als iets stress geeft is het zorgen maken hierover, dat gaat je niet goed doen. Relax, ga naar de psycholoog, fck je manager (excuses voor mijn taalgebruik).
Taco
03-02-2023
Reactie:
Hoi Can,
Ik heb me 25 jaar kapot gewerkt voor mijn werkgever. Nooit ziek, 60 tot 80 uur per week waren meer regel dan uitzondering, alles opgebouwd en als het dan even niet zo goed met je gaat laten ze je vallen als een baksteen. Ik snap je probleem van het verantwoordelijkheidsgevoel maar geloof mij, het is het niet waard !!!!! Denk aan jezelf. Als je ziek wordt dan is je werkgever maar met een ding bezig, hoe ze dit op moeten vangen. Jij als persoon bent dan niet meer belangrijk.
Ik heb me 25 jaar kapot gewerkt voor mijn werkgever. Nooit ziek, 60 tot 80 uur per week waren meer regel dan uitzondering, alles opgebouwd en als het dan even niet zo goed met je gaat laten ze je vallen als een baksteen. Ik snap je probleem van het verantwoordelijkheidsgevoel maar geloof mij, het is het niet waard !!!!! Denk aan jezelf. Als je ziek wordt dan is je werkgever maar met een ding bezig, hoe ze dit op moeten vangen. Jij als persoon bent dan niet meer belangrijk.
Bert
04-02-2023
Reactie:
Taco, je hebt helemaal gelijk.
Het geld ook voor mensen met een participatiewetbaan.
Een hele grote fout van Nederland om te denken dat je mensen met een flutuitkering ook nog kunt uitbuiten! Natuurlijk gaan die mensen ten onder!
Nederland: schaam je!
Het geld ook voor mensen met een participatiewetbaan.
Een hele grote fout van Nederland om te denken dat je mensen met een flutuitkering ook nog kunt uitbuiten! Natuurlijk gaan die mensen ten onder!
Nederland: schaam je!
Anoniem
09-02-2023
Reactie:
Goed dat je het zelf herkent. Misschien kun je het eerst met een collega bespreken, in vertrouwen? Of benoem naar je manager dat je het moeilijk vindt om het gesprek aan te gaan maar dat je ook merkt dat je het je aantrekt en daar spanning van krijgt. Negeer je gevoelens niet in ieder geval. En zorg voor voldoende hersteltijd (hoe ga je om met spanning?)
M.
19-02-2023
Wel of geen medicatie (Verhaal 353)
Wel of geen medicatie bij burnout angst uitputting en heel veel klachten van chronische hyperventilatie. Ben heel erg aan t twijfelen want kan na 1.6 jaar nog steeds niet veel inspannen zonder klachten, en geluid licht komt ook nog hard binnen snel duizelig en pijnlijke nek kaken halsspieren.
Anoniem
27-01-2023
laatste reactie: 19-02-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik neem Alprozalam. Eentje per dag en dat gaat vrij goed. In burn-out sinds kerst.
Liefs
Ik neem Alprozalam. Eentje per dag en dat gaat vrij goed. In burn-out sinds kerst.
Liefs
Lies
02-02-2023
Reactie:
Lies dat is een benzo, daar zou ik echt mee oppassen. Voor je het weet ben je verslaafd en afkicken is een hell heb ik gelezen. Kan je beter op een AD gaan. Nog steeds klote, maar beter dan benzo's...
Taco
03-02-2023
Reactie:
Helpt antidepresiva bij de klachten wat hierboven staan
Anoniem
03-02-2023
Reactie:
Wel doen als je blijft hangen in terugvallen! Uit een burnout komen is zo zwaar. Medicatie (antidepressiva) is echt een steuntje in de rug en helpt om er weer uit te komen en dat is het belangrijkste m.i. Daarna weer afbouwen, dat komt ook wel weer goed.
Voor te slapen had ik veel baat bij quetiapine in hele lage dosering (12,5mg of de helft daarvan). Sliep er goed op. Geen bijwerkingen en kon er zo weer mee stoppen. Bij opstart AD (in druppels, heel langzaam opgebouwd) heb ik enkele malen een benzo genomen.
Voor te slapen had ik veel baat bij quetiapine in hele lage dosering (12,5mg of de helft daarvan). Sliep er goed op. Geen bijwerkingen en kon er zo weer mee stoppen. Bij opstart AD (in druppels, heel langzaam opgebouwd) heb ik enkele malen een benzo genomen.
m.
19-02-2023
Na hoeveel maanden uit de stress stand? (Verhaal 352)
Hallo!
Ik ben erg benieuwd na hoe veel maanden/tijd jullie voor het eerst uit de stress stand kwamen? En hoe lang duurde bij jullie daarna nog het herstel?
Ik ben erg benieuwd na hoe veel maanden/tijd jullie voor het eerst uit de stress stand kwamen? En hoe lang duurde bij jullie daarna nog het herstel?
Fien
25-01-2023
laatste reactie: 19-02-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi wat zijn joun klachten? Ik zit er nu al 1,5 jaar in. Nog steeds aan herstellen. Ze zeggen dat het minimaal 2 jaar duurt als je echt een zware b.o hebt.
Anoniem
25-01-2023
Reactie:
Tijdsduur is echt afhankelijk van hoe jij het doet. Het kan ook 5 jaar duren als je dingen niet goed aanpakt, en 1 jaar als je dingen heel goed aanpakt en de juiste hulp krijgt. Kennis is namelijk cruciaal. Na mijn grootste crash ging ik op de AD en duurde het ongeveer 2 maanden om eruit te komen.
Taco
31-01-2023
Reactie:
Hallo,
Dit vraag ik me ook af. Ik wil steeds te snel gaan… zo frustrerend! Ik wil werken en terug alles kunnen doen maar het lukt en gaat niet.
Liefs Lies
Dit vraag ik me ook af. Ik wil steeds te snel gaan… zo frustrerend! Ik wil werken en terug alles kunnen doen maar het lukt en gaat niet.
Liefs Lies
lies
02-02-2023
Reactie:
Lies, je zit pas sinds december in je burnout lees ik, dan kan je niet verwachten na 1-2 maanden die dingen weer te kunnen. Meestal is het al tof als je na 2 maanden weer even naar de supermarkt kan en de lichten en geluiden kan overleven ;)
Zoek anders eens naar TMS, het geldt denk ik ook voor burnouts. Je brein denkt dat je onveilig bent en geeft al deze symptomen.
Zoek anders eens naar TMS, het geldt denk ik ook voor burnouts. Je brein denkt dat je onveilig bent en geeft al deze symptomen.
Taco
03-02-2023
Reactie:
Na ruim 4 jaar (het gaat echt beter), maar word ik soms toch weer met mezelf geconfronteerd, het blijft zoeken naar balans
Daan
03-02-2023
Reactie:
Hebben jullie ook last van duizeligheid bij bv lopen waar veel prikkels zijn. Zoals een drukke woonwijk. Ik kan nog steeds het gevoel licht te worden in me.hoofd vraag me af of antidepressiva je kunnen ondersteunen want kan nog steeds njet veel. Zit er 1 jaar in en lang staan kan ik ook nog niet
Anoniem
09-02-2023
Reactie:
Na 4 maanden had ik weer regelmatig momenten dat ik me in rust kon ontspannen echter ook nog veel last van spanning en veel ups en downs. Nu na 9 maanden heb ik veel meer goede dagen dan slechte . Ik moet alleen weer een steviger ‘schild’ opbouwen merk ik. Zodra er iets is (bv op werk) kan ik daar nog enigszins heftig op reageren. Alleen herpak ik me veel sneller. Dat geeft ook weer vertrouwen dat ik hier echt wel volledig uit ga komen. Antidepressiva heeft me hierin ook geholpen.
Mikki
19-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Last van een druk op mijn borst (Verhaal 349)
Beste mensen,
Ik ben al enige tijd uit roulatie door een "BO". Sinds 5 weken heb ik onwijze last van een druk op mijn borst. Dit straalt uit naar mijn rug en hierdoor kan ik niet diep ademen en ben ik wat kortademig.
Met veel praten, koud weer, of veel eten heb ik ook meer last dan normaal.
Wie heeft hier ervaring mee en eventueel tips?
Ik ben al enige tijd uit roulatie door een "BO". Sinds 5 weken heb ik onwijze last van een druk op mijn borst. Dit straalt uit naar mijn rug en hierdoor kan ik niet diep ademen en ben ik wat kortademig.
Met veel praten, koud weer, of veel eten heb ik ook meer last dan normaal.
Wie heeft hier ervaring mee en eventueel tips?
Martin
23-01-2023
laatste reactie: 17-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Martin,
Hoe gaat het nu met je?
Hoe gaat het nu met je?
Lien
17-02-2023
Ik doe zo mn best maar ik ervaar geen steun (Verhaal 328)
Hoi lotgenoten. Ik ben Marjolein. Ik ben 21 oktober 2021 uitgevallen. Stond met de sleutel in mn hand voor kantoor en kon niet naar binnen. Terug naar huis en alleen maar huilen huilen huien. Inmiddels ruim een jaar verder. Ik denk dat t beter gaat maar gisteren functioneringsgesprek gehad en daaruit blijkt dat niemand weet hoe ik me voel en hoezeer ik mn best doe. Mn directe collega's hebben commentaar op mijn werkzaamheden... oei... ik heb een fout gemaakt... mn leidinggevende komt voor mijn gevoel alleen voor hun op ( ze zullen er toch niet om liegen ?) ... ik doe zo mn best maar ik ervaar geen steun. En ik moet toch door, ook met hun...en dat wil ik best maar nu voel ik me best alleen. Wie herkent dit ?
Marjolein
14-12-2022
laatste reactie: 17-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo naar mijn ide ben je op je werk gewoon een nummer. Tenminste zo heb ik het ervaren. Werk om te leven, maar leef niet om te werken. Vergeet hier bij niet je zelf .uiteindelijk krijg je een leuke envelop en mag je naar jarenlang werken gaan .denk meer aan je zelf en proberen te genieten van het leven. Als lukt dat hier ook niet altijd mvg Jan
Jan
16-02-2023
Reactie:
Dag Marjolein.
Idd leef om te leven en niet om te werken. Dit was bij mij ook anders en mijn werk was alles voor me. Ik ben geknapt door de werkdruk en om voor alles en iedereen goed te doen. Daarbij nog eens een druk privé leven. Eind deze kerstvakantie onder druk van mijn familieleden naar de dokter geweest en kreeg het verdict burn-out. Accepteren was heel moeilijk. Nu in week 8 van mijn burn-out en het gaat iets beter maar het blijft vallen en opstaan. Je leeft maar 1 keer… denk aan jezelf. Voor mij is dit het grootste keerpunt in mijn leven.
Idd leef om te leven en niet om te werken. Dit was bij mij ook anders en mijn werk was alles voor me. Ik ben geknapt door de werkdruk en om voor alles en iedereen goed te doen. Daarbij nog eens een druk privé leven. Eind deze kerstvakantie onder druk van mijn familieleden naar de dokter geweest en kreeg het verdict burn-out. Accepteren was heel moeilijk. Nu in week 8 van mijn burn-out en het gaat iets beter maar het blijft vallen en opstaan. Je leeft maar 1 keer… denk aan jezelf. Voor mij is dit het grootste keerpunt in mijn leven.
Lien
17-02-2023
Klote burn-out (Verhaal 151)
Hallo Lotgenoten,
Ik zit nu bijna een jaar in een burn-out. Vanaf verleden jaar februari toen ik helemaal in elkaar gekrompen achter mijn bureau zat, omdat mijn lichaam het niet meer aan kon, heb ik actie ondernomen. Ik kon niet meer functioneren. Van Burn-out coach naar huisarts en dan door naar Psychotherapeut en psycho-somaat. Ik realiseer me nu dat ik al jaren lang heb aangestaan. Zonde dat er niet eerder door mijn huisarts is verteld dat ik i.i.g. zwaar overspannen was. Nee!! wat zeggen ze "ga lekker sporten" en dat deed ik al 3 keer in de week. Nog meer overbelasting dus...
Ik kan i.i.g. vertellen dat voor degenen die hartkloppingen en angstaanvallen hebben er een oplossing is. Ik heb vaak angstaanvallen en hyperventilatie gehad. Hierdoor een enorme angst voor de dood ontwikkeld. D.m.v. EMDR met mijn Psycho-therapeut is dit voor 90% gereduceerd. Dat stukje leven heb ik weer terug. En nu met Schema-Therapie mezelf weer (her)ontdekken. Grip krijgen en anders doen en denken.
Alles moest ik weer opnieuw leren. Van douchen tot koken. Alles deed ik met een een tijdsdruk of prestatie druk. Alles werd een taak in plaats van genieten. De lat altijd te hoog. Er moeilijk maar het lukt heel rustig aan.
Misschien voor veel mensen herkenbaar.
Ik had/heb ook veel moeite met acceptatie van burn-out. 1 dag energie en dan 7 dagen echt slecht voelen. Waar ik het meest mee zit is dat mijn lichaam erg laat merken dat het teveel is geweest. Met name nek, schouders, hals en borstkas. In dit gebied heb ik altijd last van spanningen en druk. Echt een heel naar gevoel.
Hier ben ik naar op zoek of mensen dit herkennen? Vanaf mijn kaak tot borstbeen en buik voel ik spanningen en druk. En dan heb ik weer een dag, misschien 2 die goed voelen en dan komen die nare sensaties weer opspelen en het haalt me weer helemaal onderuit. En ik volg echt alles om me rustig te houden, andere manier van werken/denken enzo.. Maar ja,is het verstandig om te blijven werken. "Dat weet je vaak het best zelf" zeggen ze dan.
Ik ben op dit moment alleen maar bezig een balans te vinden. Veel voelen, hoe reageert mijn lichaam, en veel prikkels vermijden. Want oh oh, mijn hoofd. Die voelt alsof ik in een ballon zit met 20bar druk er in.. En dat oorsuizen word ik ook helemaal gek van.
Ik zou zo graag willen weten of het allemaal ok is en ok komt. Hoe lang nog? I.i.g. voel ik me beter dan verleden jaar februari alleen ik voel ook dat als ik door ga daar ook weer terecht kom.
Dus ja, wat moet ik doen om hiervan te herstellen. Mag ik sporten (golfen) want de spieren zijn ook snel vermoeid. Lotgenoten vinden die het zelfde voelen als ik (echt nare spierspanningen enzo) zou een uitkomst zijn om bepaalde zorgen weg te nemen...
Klote burn-out.
Ik zit nu bijna een jaar in een burn-out. Vanaf verleden jaar februari toen ik helemaal in elkaar gekrompen achter mijn bureau zat, omdat mijn lichaam het niet meer aan kon, heb ik actie ondernomen. Ik kon niet meer functioneren. Van Burn-out coach naar huisarts en dan door naar Psychotherapeut en psycho-somaat. Ik realiseer me nu dat ik al jaren lang heb aangestaan. Zonde dat er niet eerder door mijn huisarts is verteld dat ik i.i.g. zwaar overspannen was. Nee!! wat zeggen ze "ga lekker sporten" en dat deed ik al 3 keer in de week. Nog meer overbelasting dus...
Ik kan i.i.g. vertellen dat voor degenen die hartkloppingen en angstaanvallen hebben er een oplossing is. Ik heb vaak angstaanvallen en hyperventilatie gehad. Hierdoor een enorme angst voor de dood ontwikkeld. D.m.v. EMDR met mijn Psycho-therapeut is dit voor 90% gereduceerd. Dat stukje leven heb ik weer terug. En nu met Schema-Therapie mezelf weer (her)ontdekken. Grip krijgen en anders doen en denken.
Alles moest ik weer opnieuw leren. Van douchen tot koken. Alles deed ik met een een tijdsdruk of prestatie druk. Alles werd een taak in plaats van genieten. De lat altijd te hoog. Er moeilijk maar het lukt heel rustig aan.
Misschien voor veel mensen herkenbaar.
Ik had/heb ook veel moeite met acceptatie van burn-out. 1 dag energie en dan 7 dagen echt slecht voelen. Waar ik het meest mee zit is dat mijn lichaam erg laat merken dat het teveel is geweest. Met name nek, schouders, hals en borstkas. In dit gebied heb ik altijd last van spanningen en druk. Echt een heel naar gevoel.
Hier ben ik naar op zoek of mensen dit herkennen? Vanaf mijn kaak tot borstbeen en buik voel ik spanningen en druk. En dan heb ik weer een dag, misschien 2 die goed voelen en dan komen die nare sensaties weer opspelen en het haalt me weer helemaal onderuit. En ik volg echt alles om me rustig te houden, andere manier van werken/denken enzo.. Maar ja,is het verstandig om te blijven werken. "Dat weet je vaak het best zelf" zeggen ze dan.
Ik ben op dit moment alleen maar bezig een balans te vinden. Veel voelen, hoe reageert mijn lichaam, en veel prikkels vermijden. Want oh oh, mijn hoofd. Die voelt alsof ik in een ballon zit met 20bar druk er in.. En dat oorsuizen word ik ook helemaal gek van.
Ik zou zo graag willen weten of het allemaal ok is en ok komt. Hoe lang nog? I.i.g. voel ik me beter dan verleden jaar februari alleen ik voel ook dat als ik door ga daar ook weer terecht kom.
Dus ja, wat moet ik doen om hiervan te herstellen. Mag ik sporten (golfen) want de spieren zijn ook snel vermoeid. Lotgenoten vinden die het zelfde voelen als ik (echt nare spierspanningen enzo) zou een uitkomst zijn om bepaalde zorgen weg te nemen...
Klote burn-out.
Flatsy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook veel last van spierspanning in mijn kaken en een spanning in mijn borstgebied. Ontspannen van mijn spieren lukt heel moeilijk. Heel vervelend, maar ik denk dat het bij een B-O hoort. Veel sterkte en succes!
R
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja die tinnitus is vooral ‘s avonds niet te doen soms. Ook het focussen op dingen die mij normaliter rust zouden geven zoals lezen of een film kijken zitten er op dit moment nog steeds niet echt in. Belangrijk is om lichte activiteiten te doen waar je met je hoofd en lichaam in balans op moet focussen maar die niet al te belastend zijn en prikkels geven. Dus inderdaad, golfen is een hele goeie activiteit voor iemand met een burn-out (lees wel; puur om te focussen op het slaan van de bal of om je hoofd even leeg te maken, zonder jezelf hier weer druk bij op te leggen). Zo zijn er nog wel meer lichte activiteiten die je kan doen zoals schilderen, kleien, of een andere hobby. In het begin misschien even wennen maar het zal heel goed voor je zijn. Ook een dagboek bijhouden en je gedachten een beetje wegschrijven werkt goed. Succes, het zal weer beter gaan als je probeert uit die gedachten te blijven!
Anoniem
08-07-2022
Reactie:
Hi,
Hoe gaat het nog met je? Ik las jouw verhaal en het was net alsof ik mijn eigen verhaal las.
Hoe gaat het nog met je? Ik las jouw verhaal en het was net alsof ik mijn eigen verhaal las.
Lien
17-02-2023
Niet in balans te lopen bij het wandelen (Verhaal 124)
Help...wie herkent t gevoel om niet in balans te lopen bij het wandelen?
Ik heb er geen last van als ik zit of auto rijd...
Maar echt bij lopen en tegelijk om me heen kijken of omhoog, omlaag...
Herkent iemand dit?
En zo ja ..is t ook minder geworden na een tijdje?
Of kan je vertellen hoe je denkt dat het ontstaan is?
Ik heb er geen last van als ik zit of auto rijd...
Maar echt bij lopen en tegelijk om me heen kijken of omhoog, omlaag...
Herkent iemand dit?
En zo ja ..is t ook minder geworden na een tijdje?
Of kan je vertellen hoe je denkt dat het ontstaan is?
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-02-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ps ben sowieso al een hele tijd aan t stoeien geweest met allerlei fysieke klachten en angst door BO die ik had..
anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het begon bij mij allemaal met het gevoel naar links te vallen tijdens het wandelen of sporten. Sindsdien al 1,5 jaar problemen met balans zie ook mijn verhaal 126. Helaas nog dagelijks dit gevoel....sterkte
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh ja heb ik gelezen. Is er iets aan vooraf gegaan dat je balans slecht werd?
Oor ontsteking of duizelig door BPPD of iets anders? Of gewoon ontstaan door stress...
En ben je er veel mee bezig? Bang voor wat je allemaal voelt? Piekeren?
Oor ontsteking of duizelig door BPPD of iets anders? Of gewoon ontstaan door stress...
En ben je er veel mee bezig? Bang voor wat je allemaal voelt? Piekeren?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee gewoon door de stress en burnout. Het meeste ben ik bang als mijn hart onregelmatig slaat
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel een soort druk als ik loop en ook een onbalans gevoel. Lukt me nog steeds niet om langer dan 30 min te wandelen want word dan alleen erger. Het lijkt wel minder te zijn dan 3 maanden geleden toen had ik et nog erger. Vraag me ook af wanneer het allemaal minder word. Pff
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi! Late reactie maar heeft jouw psychologe wel eens uitgelegd hoe het komt dat je balans klachten hebt? Of had?
En hoe gaat t nu met je? Ben wel benieuwd!
En hoe gaat t nu met je? Ben wel benieuwd!
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Dit heb ik ook een tijd gehad. Voelt ook een beetje alsof je op een bootje deinst. Dit gaat vanzelf over als je genoeg rust neemt en je lichaam een beetje laat wennen aan het lopen. Ga dus vooral niet over je grenzen en stop als je moet stoppen. Maar na aantal maanden is dit bij mij over gegaan, enkel als ik te ver ga en mezelf te moe maak komt dit terug.
Romy
03-07-2022
Reactie:
Ik ben benieuwd hoe het nu gaat. Ik ervaar dit zelf ook, het opstarten van de dag gaat moeizaam, maar met twee jongen kinderen is er voldoende afleiding. Gedurende de dag begint het geschommel dan, ik weet dat ik dan teveel heb gedaan, het is alleen zo ontzettend moeilijk om het ‘rustiger’ aan te doen. Iemand tips?
De angst die ik had is ondertussen weg en er is nuchterheid voor in de plaats gekomen.
6 maanden geleden de diagnose burn-out gekregen.
De angst die ik had is ondertussen weg en er is nuchterheid voor in de plaats gekomen.
6 maanden geleden de diagnose burn-out gekregen.
Anoniem
30-07-2022
Reactie:
Hoi, nog niet helemaal over helaas...maar ik denk dat dit komt door de bovenmatige aandacht die ik er aan gegeven. heb. Ik was vooral wel echt bang voor alles wat ik voelde...dat heeft het erg belangrijk gemaakt, die angst en aandacht. Ik ben nu zover dat ik wat nuchterder kan kijken naar alles maar toch blijft ook de angst die niet weet hoe lang het nog gaat duren🤔
Anne
25-08-2022
Reactie:
Hallo,
Ik ervaar dit ook. Ik heb al een lange tijd hyperventilatie en de laatste maanden had ik heel veel stress en spanning op het werk. Ik momenteel volledig gecrashed en kan bijna niks meer. Mijn lichaam wil de hele tijd wiebelen of ik ben zo danig gefixeerd op mijn lichaam dag ik elke beweging te hevig voel. Als ik adem, ervaar ik dit als een duizeling, terwijl mijn lichaam gewoon beweegt door het in en uitademen. Als ik mijn evenwicht moet bewaren, ervaar ik dit ook als een duizeling. Als ik stil moet zitten, wiebel ik de hele tijd van heel lichtjes van links naar rechts. Echt heel raar, maar ik ben dan ook volledig gestrand door de druk op het werk. Ikzelf heb het moeilijk om toe te geven een burn-out te hebben, maar als ik toch toe geef dan blijf ik maar huilen. Ik ben zo op!
Groetjes Lien
Ik ervaar dit ook. Ik heb al een lange tijd hyperventilatie en de laatste maanden had ik heel veel stress en spanning op het werk. Ik momenteel volledig gecrashed en kan bijna niks meer. Mijn lichaam wil de hele tijd wiebelen of ik ben zo danig gefixeerd op mijn lichaam dag ik elke beweging te hevig voel. Als ik adem, ervaar ik dit als een duizeling, terwijl mijn lichaam gewoon beweegt door het in en uitademen. Als ik mijn evenwicht moet bewaren, ervaar ik dit ook als een duizeling. Als ik stil moet zitten, wiebel ik de hele tijd van heel lichtjes van links naar rechts. Echt heel raar, maar ik ben dan ook volledig gestrand door de druk op het werk. Ikzelf heb het moeilijk om toe te geven een burn-out te hebben, maar als ik toch toe geef dan blijf ik maar huilen. Ik ben zo op!
Groetjes Lien
Lien
22-12-2022
Reactie:
Ik heb dit nu een aantal weken en het maakt me zeer onzeker. Het komt links vanuit mijn nek en straalt dan door naar mijn linkerbeen en inderdaad met lopen heb ik dan het gevoel of ik naar links val. Dit is nu voor het eerst dat ik zie iemand met dezelfde klachten. Ik heb hiervoor last gehad van mijn evenwichtsorgaan heeft dit hier nu mee te maken of heeft het met stress te maken?
Anoniem
19-01-2023
Reactie:
Hi anoniem,
Nog last van je duizeligheid?
Nog last van je duizeligheid?
Lien
17-02-2023
Toch verlang ik ernaar om te gaan werken (Verhaal 106)
Al 39 jaar werk ik als meet en regeltechnieker in hetzelfde bedrijf. Eerst in shifts ook in de weekends na een tiental jaar overgeschakelt naar dagdienst en na 18 jaar gemuteerd naar de dienst engeneering waar ik projecten uitvoer van scratch over de uitvoering tot nazorg. De laatste 35jaar steeds met hetzelfde diensthoofd. Een zeer correcte heer in omgang maar een workaholic om U tegen te zeggen. Een zeer veeleisend man . Ik ben zelf een perfectionist en een controlefreak. Door de jaren heen werdt de werkdruk steeds hoger, alles moest direct uitgevoerd worden , de nieuwe werken kregen steeds meer voorrang op op de projecten waar ik mee bezig was. Ik begon last te krijgen van fysieke vermoeidheid en ik dacht dat de oplossing 4/5werk was. 6 jaar geleden ben ik dan 4/5 beginnen te werken.Aanvankelijk ging het goed tot ik meer en meer begon te beseffen dat ik eigenlijk het werk van een voltijdse job er op ,4 dagen er aan het doorhaspelen was. De vermoeidheid begon zich op te stapelen. Ik had al jaren last van schouder nek en lage rugpijnen. In het verleden had ik al enkele sessies bij een kinesist doorlopen tot de brave mens vertelde dat hij er niets kon aan verbeteren indien ik niet minder gestresseerd zou zijn. De weekends werden slaapweekends en verlof ging steevast op aan slaap. Meer en meer kon ik s'avonds niet in slaap geraken en lag ik mijn werk te plannen voor de komende dagen. Het werd zo erg dat ik rond de middag dood op was. Vergaderingen kon ik niet meer volgen, ik geraakte niet meer uit mijn woorden. Ik kreeg last van diarree. Meestal ging ik voor ik naar het werk vertrok 2 keer naar de wc. Ik begon dingen te vergeten ,meestal werken die ik reeds uitgevoerd had want het werk zelf vlotte goed ook al sleepte ik me de dag door. Eind maart nam ik een week verlof ik was doodop. De week daarop was de hel ik kon terug niet meer slapen, werdt misselijk van vermoeidheid moest s'nachts opstaan om over te geven. Overdag haalde ik de middag niet meer,ik ben zelfs een keer op mijn bureau in slaap gevallen terwijl ik s'nachts wakker lag.
Overdag had ik constant diaree en was misselijk van moeite en het werk bleef maar komen ..... De 2 laatste dagen stond ik op weg naar het werk met mijn fiets in de hand over te geven mij afvragend of ik wel zou gaan werken. De maandag daarop ben ik naar de dokter gegaan. Ik was gewoon ingestort mijn bloeddruk schommelde constant tussen de 190 en 85 mm. Ik deed de eerste 14 dagen niets anders dan slapen. Als ik wakker was was ik misselijk van de moeite. Sociale contacten mijdde ik als de pest. Was prikkelbaar, ik kon niet tegen licht, drukte of geluid. We zijn nu 6maanden verder, 100% ben ik niet maar toch verlang ik ernaar om te gaan werken, Het idee blijft me de voorbij weken steeds volgen. Alhoewel ik besef dat ik het waarschijnlijk nog niet zal aankunnen..........
Overdag had ik constant diaree en was misselijk van moeite en het werk bleef maar komen ..... De 2 laatste dagen stond ik op weg naar het werk met mijn fiets in de hand over te geven mij afvragend of ik wel zou gaan werken. De maandag daarop ben ik naar de dokter gegaan. Ik was gewoon ingestort mijn bloeddruk schommelde constant tussen de 190 en 85 mm. Ik deed de eerste 14 dagen niets anders dan slapen. Als ik wakker was was ik misselijk van de moeite. Sociale contacten mijdde ik als de pest. Was prikkelbaar, ik kon niet tegen licht, drukte of geluid. We zijn nu 6maanden verder, 100% ben ik niet maar toch verlang ik ernaar om te gaan werken, Het idee blijft me de voorbij weken steeds volgen. Alhoewel ik besef dat ik het waarschijnlijk nog niet zal aankunnen..........
Prosper
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-02-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je al terug op et werk? Ik kan ook weinig prikkels hebben en drukte vraag me af hoelang et duurt voordat et weg is.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Update: Bijna 8 volle maanden thuis. Het gaat vrij goed maar als ik een twee a drie uur bezig ben in de tuin of een klus steekt die misselijkmakende vermoeidheid terug de kop op. Wel minder heftig dan vroeger maar toch niet om verder te werken. Wat wel opvalt: ik recupereer veel sneller dan vroeger een kwartje tot een halfuurtje in de zetel met mijn ogen dicht doet wonderen. Groepsgesprekken zijn nog altijd uitputtend.Na een paar uur ben ik gewoon uitgeput. Slapen is terug slechter aan het worden meestal meerdere keren wakker worden op een nacht, nooit langer in bed dan een zestal uren. Terug last van kou net zoals vorige winter terwijl ik dat vroeger nooit gehad heb. Gaan werken zit er voorlopig echt nog niet in.
Prosper
> 2 jaar geleden
Reactie:
Update 10 maanden thuis.....alle hoop opgegeven om terug aan de slag te gaan. De winter heeft zijn tol geeist te kort aan slaap amper 5a 6uur per dag. Alle dagen oververmoeid gaan slapen (misselijk makende vermoeidheid steekt in enkele minuten de kop op) en onder de ochtend moe opstaan ook steekt de prikkelbaarheid weer de kop op..licht, geluid en drukte zijn mijn grootste vijanden geworden.
Prosper
> 2 jaar geleden
Reactie:
Update 16 maanden thuis waarvan reeds 3 met pensioen terug in een neerwaartse spiraal ik slaap mijn 8 uur per nacht wordt doodmoe wakker en slaap nog 3 a 4 uur in de namiddag. Ik doe nog wat ik graag doe alles wat ik moet doen zijn onoverkomelijke hindernissen waar ik enorm tegen opkijk. Nog eenmaal contact gehad met mijn werk om mijn ontslagpapieren te tekenen. De collega's hadden nog iets willen regelen voor mijn pensionering maar ik heb dat vriendelijk afgewimpeld. Ik heb 40 jaar voor het bedrijf gewerkt ben uitzonderlijk goed betaald geweest maar een dank u wel heb ik niet gekregen.
Prosper
05-08-2022
Reactie:
Nog een update? Dat koude gevoel heb ik nu ook!
Taco
03-12-2022
Reactie:
Update ruim 21 maanden thuis.......het wordt nooit meer zoals het ooit geweest is. De stresspijnen in schouder en nek zijn verdwenen. Van lage rugpijn heb ik soms nog last maar dit heeft zijn reden altijd een zwakke rug gehad door het zware werk in mijn jeugdjaren. Concentreren lukt me goed maar als er dingen verteld worden zonder dat ik aandachtig luister gaan ze aan mij voorbij. Vergeten doe ik ook nog gemakkelijk situaties gaan snel aan mij voorbij. Lezen doe ik niet veel meer om de haverklap moet ik bladzijden herlezen omdat ik te snel afgeleid wordt. Vermoeid ben ik nog steeds de ene dag wat meer dan de andere en slapen ....amper 5 a 6 uur per nacht. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu in bed kan blijven liggen terwijl ik vroeger overal pijn had en daardoor moest opstaan. Trazodone heb ik proberen af te bouwen maar dan sliep ik nog minder dus blijf ik het van oudsher weer nemen. Conclusie: voor zover ik me kan herinneren ben ik mijn ganse leven opgejaagd geweest. Zowe thuis als op het werk. Nooit was er een moment van rust want ik moest dit nog en dat nog. Vakantie was een hel want ik had thuis en op het werk nog vele nuttige dingen te doen. Gelukkig ben ik daar veel in veranderd ik ben op pensioen de kinderen zijn de deur uit ik heb geen kleinkinderen dus alles kan en niets moet. Regent het vandaag dan doen ,e morgen het gras wel af............maar die verdomde burnout beinvloed na bijna 2 jaar nog altijd mijn mentale en lichamelijke gezondheid
Prosper
13-01-2023
Reactie:
Sterkte!
Lies
17-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Waar en hoe, moet ik nog de energie vandaan halen (Verhaal 249)
Hallo maar even voorstellen .ik Jan 54 nieuw op dit forum, dacht na het lezen van andere verhalen hier ,misschien helpt het wel om eens mijn verhaal hier neer te zetten. Dus val ik maar gelijk met de deur in huis.,volgens verschillende hulpverlening zou ik een burn out dan wel niet een zware depressie moeten hebben.,daar ik nog al een Google zoekertje ben dus hier mijn verhaal en dus zoek tocht naar mijn probleem. Bij verschillende hulp instellingen geweest schiet het dus voor mij niet op,een beetje van het kastje naar de muur ide .de klachten, en nu komt het uiten zich in zware vermoeidheid, depressie klachten, overmatig piekeren en steeds meer denken aan de dood. Normaal gezien moet je in beweging blijven en iets gaan doen. Maar ik zak steeds verder weg in een zwarte cirkel waar ik eerst een halve dag voor nodig heb om er uit te komen. 7 dagen in de week, sta ik er mee op en ga ik er mee naar bed. De mensen om me heen begrijpen dit natuurlijk niet. Ik kan dus gewoon niet meer. Ben uitgeput, zo wel geestelijk als lichamelijk. Daar komt nog eens bij ,mijn artrose klachten die ondertussen behandeld worden met cortisone spuiten..hoe kan nu zo afgebrand zijn ,kapot moe,zo moe dat je door de bomen het bos niet meer ziet, en waar en hoe, moet ik nog de energie vandaan halen om positief na te denken. Het is of je iedere dag in een andere film zit in je hoofd .en ik noem het maar overleven. Moe. Moe,en nog eens moe,heb ik het nog niet over de rest, zo hier boven beschreven. Wie o Wie herkent dit ? Graag een reactie. Bij deze ook een oproep aan mensen m/v met vergelijkbare klachten, die er dus ook niet uit komen, en ook op zoek zijn naar iemand voor te wandelen, zwemmen of iets anders te onder nemen. Om elkaar te steunen en elkaar van de bank af te trekken ,daar ik hier nieuw ben weet ik niet hoe met iemand op deze manier in contact te komen, en hoor ik graag je voorstel ,reactie is zeer welkom mvg Jan omgeving Limburg
Jan 54
26-08-2022
laatste reactie: 15-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wow ik herken je verhaal heel erg. Sinds de geboorte van de 3e (september 2021) voel ik me verschrikkelijk. In de winter veel paniekaanvallen gehad en nu geen aanvallen meer maar continue vermoeid en pijn op de borst en in de bovenrug. Ga momenteel door de malle molen bij de cardioloog en ben al op van alles bloedgeprikt, maar er lijkt niks uit te gaan komen.. denk zelf ook aan een burnout (want ja, nooit 1 moment rust hier in huis, bovendien kom ik uit een heftige baan waar ik nu mee gestopt ben) maar wil toch lichamelijke oorzaken uitgesloten hebben want ik maak mezelf helemaal gek..
Johanna
26-08-2022
Reactie:
Hallo bedankt voor je reactie,Ja het is hier ondertussen zo erg ik echt in een overlevende fase zit.door de zware verwardheid, gewoon niet meer zie zitten. Komp de vermoeidheid nog bij. Maar goed ik hoop dat je het niet zo ver laat komen als ik hier boven beschreven heb ,en toch ergens goede hulp vind, maar dat is hier in Nederland blijkbaar ver te zoeken. Misschien eens een emdr laten doen. Of wat ook kan helpen een goede terapuet .mag je meer informatie willen hoor ik het wel ok.moet Zelf er ook nog mee beginnen vandaar. Bedankt voor je reactie top
Jan
15-02-2023
Mijn hoofd nam mijn lichaam mee in een achtbaan (Verhaal 361)
Hallo,
Sinds enkele weken voel ik me licht in mijn hoofd. Zowel mijn vader gaat hard achteruit door dementie op jonge leeftijd als ook mijn schoonmoeder door uitzaaiingen. In 2014 is mijn kind overleden en in de familie overlijdens en ziektes op jonge leeftijd. Dit alles bracht veel met zich mee waarin ik altijd diegene ben die de rest helpt en draagt. In de kerstvakantie werd ik ziek, en na de vakantie weer. Tijdens die griep is bloed geprikt en bleken enkele waardes laag. Arts zei dat ze nogmaals moesten prikken maar ik anders wel eens een ernstige ziekte kon hebben (slechte huisarts, want bij griep zijn die waardes eenmaal lager). Vervolgens twee weken gedacht dat ik dood zou gaan. Mijn hoofd nam mijn lichaam mee in een achtbaan. Nachtzweten, hartkloppingen, slappe benen, tintelende en slapen handen en voeten. Sindsdien ook last van stekende en drukkende pijn in mijn bovenbuik. Elke dag golft de energie op en weer weg. Hele lichaam voelt alsof je flauw gaat vallen. Bloed bleek later weer goed echter is de angst er nog steeds en werkt mijn lijf niet mee. Ik wil wel accepteren dat ik stress dan wel BO heb maar heb het er heel moeilijk mee. Zijn er mensen die tips hebben, dit herkennen? Zoek nu naar psycholoog en zoek soms zelfs naar prescan mri als ik de angst voel opkomen.
Sinds enkele weken voel ik me licht in mijn hoofd. Zowel mijn vader gaat hard achteruit door dementie op jonge leeftijd als ook mijn schoonmoeder door uitzaaiingen. In 2014 is mijn kind overleden en in de familie overlijdens en ziektes op jonge leeftijd. Dit alles bracht veel met zich mee waarin ik altijd diegene ben die de rest helpt en draagt. In de kerstvakantie werd ik ziek, en na de vakantie weer. Tijdens die griep is bloed geprikt en bleken enkele waardes laag. Arts zei dat ze nogmaals moesten prikken maar ik anders wel eens een ernstige ziekte kon hebben (slechte huisarts, want bij griep zijn die waardes eenmaal lager). Vervolgens twee weken gedacht dat ik dood zou gaan. Mijn hoofd nam mijn lichaam mee in een achtbaan. Nachtzweten, hartkloppingen, slappe benen, tintelende en slapen handen en voeten. Sindsdien ook last van stekende en drukkende pijn in mijn bovenbuik. Elke dag golft de energie op en weer weg. Hele lichaam voelt alsof je flauw gaat vallen. Bloed bleek later weer goed echter is de angst er nog steeds en werkt mijn lijf niet mee. Ik wil wel accepteren dat ik stress dan wel BO heb maar heb het er heel moeilijk mee. Zijn er mensen die tips hebben, dit herkennen? Zoek nu naar psycholoog en zoek soms zelfs naar prescan mri als ik de angst voel opkomen.
Wim
12-02-2023
laatste reactie: 12-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Licht gevoel in het hoofd ken ik wel idd.
Wel lang geleden maar slechts een paar dagen geloof ik.
Maar... potverdikkie! Als ik internet mag geloven heb jij stress!
Daardoor licht in het hoofd.
Nou! als ik jou verhaal lees klopt dat wel!
Je maakte veel mee sind 2014 en hebt dus nog steeds stress vanwege je vader en schoonmoeder!
Krijg je wel de kans om dingen te verwerken?
Het ligt aan jou persoonlijke situatie.
Soms moet je in tijden van crisis niet op een stoel gaan zitten maar toch wat doen.
Maar soms moet je ook juist even stoppen om jezelf terug te vinden. Misschien er even een paar dagen tussen uit ofzo? Cijfer jezelf niet weg. Want als alles eens voorbij is zou je zelf gesloopt zijn! Hou dus ook van je zelf Wim! Sterkte!
Wel lang geleden maar slechts een paar dagen geloof ik.
Maar... potverdikkie! Als ik internet mag geloven heb jij stress!
Daardoor licht in het hoofd.
Nou! als ik jou verhaal lees klopt dat wel!
Je maakte veel mee sind 2014 en hebt dus nog steeds stress vanwege je vader en schoonmoeder!
Krijg je wel de kans om dingen te verwerken?
Het ligt aan jou persoonlijke situatie.
Soms moet je in tijden van crisis niet op een stoel gaan zitten maar toch wat doen.
Maar soms moet je ook juist even stoppen om jezelf terug te vinden. Misschien er even een paar dagen tussen uit ofzo? Cijfer jezelf niet weg. Want als alles eens voorbij is zou je zelf gesloopt zijn! Hou dus ook van je zelf Wim! Sterkte!
Joost
12-02-2023
Burnout of beginnende dementie? (Verhaal 247)
Burnout of heb ik beginnende dementie?
Hoi ik ben 58 jaar en sinds een half jaar is er bij mij een burnout geconstateerd door de bedrijfsarts. Maar nu ben ik zo vergeetachtig en warrig dat ik bang ben voor beginnende dementie. Ik heb ook diabetes dus een extra reden om dit te denken. Ik zou een geheugentest kunnen doen en een MRI, maar dat heb ik tot nu toe niet aangedurfd. Bang voor de uitslag. Stel dat er echt beginnende dementie geconstateerd wordt, dan moet ik daar mee kunnen leven en zeker nu kan ik heel erg lastig met tegenslagen omgaan. Zelfs de kleinste dingen lijken nu onoverkomelijke grote bergen. Ik ben dus heel vergeetachtig, korte termijn geheugen maar soms ook lange termijn: dan vergeet ik hoe het hotel eruit zag waar ik een jaar geleden op vakantie was. Pas als ik de foto zie weet ik het weer. Of mijn vriend zegt weet je nog toen we daar op een terrasje zaten een jaar geleden. Dan heb ik echt geen idee . Heel beangstigend. Ik vergeet ook namen van collega's of als ik iets echt moet onthouden dan moet ik het 3 keer in mezelf herhalen pas dan blijft het hangen, maar ook niet altijd. Ik merk dat mijn automatische piloot ook stuk is. Dus als ik dingen automatisch doe, dan gaat het soms mis. Dan breng ik het oud papier naar binnen terwijl het buiten moet staan of ik hang een wc rol aan het handdoekhaakje. Ik weet dat het niet klopt en haal het daarna ook direct weg, maar ik doe het wel. En autorijden is een ramp. Ik ben veel paniekeriger en ik zie mensen over het hoofd. Nu al 2 x gebeurd dat ik een fietser niet zag. Heel eng ik wil geen ongelukken veroorzaken. Maar denk ook als ik niet in de auto stap dan doe ik het nooit meer. Ik vind alles heel erg eng. Alle emoties die ik al had zijn versterkt dus x 10. Ik huil veel sneller, ben sneller bang, heb last van faalangst en ben super onzeker en durf helemaal geen beslissingen te nemen. Ik was altijd al een twijfelaar maar nu is het echt heel erg geworden. Ik ben wel weer aan het werk maar ook dat gaat moeizaam. Zolang er geen deadline is gaat het wel, maar zodra er enige druk op ligt gaat het niet. Denk ik steeds dat ik het niet kan en durf ik niet eens ergens aan te beginnen. Ik word eigenlijk doodmoe van mezelf en vind mezelf steeds minder leuk. En vertrouw mezelf eigenlijk bijna niet. De huisarts heeft het over een geheugentest gehad, maar zei ook eerlijk dat ik de uitslag wel aan moest kunnen. Momenteel kan ik niets aan, dus ik durf zo'n test niet te maken. Iedereen zegt ach gewoon doen en dan weet je maar alvast iets. Maar ik zie er zo tegenop. En wil het ook eigenlijk niet weten. Ik merk dat ik me met de diagnose burn out al erg buitengesloten voel. Mensen nemen mij minder serieus tenminste zo voel ik het momenteel. Als je de diagnose dementie krijgt dan sta je nog meer buiten de maatschappij. Gaan mensen denken dat je echt al helemaal de weg kwijt bent. Dat merk ik nu al. Dat vriendinnen anders met mij omgaan. Waarschijnlijk omdat ze ook niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Ik bedoel aan de buitenkant zie je niets aan mij, behalve dat ik iets ben afgevallen door de stress. Ik sport ook nog en doe de dagelijkse dingen en kan ook af en toe lachen. Dus ja wat is er nou helemaal mis. Dat is ook het probleem: dat je niets aan mij ziet. Maar ik merk dat ik anders reageer, sneller gekwetst ben, geraakt ben, emotioneler ben, onzekerder ben en mezelf eigenlijk niet echt ben. Ik zit in een neerwaartse spiraal en kom er niet uit. Het piekeren over dementie maakt het niet minder maar erger. Dus zou je denken doe de test, maar de angst is echt veel te groot. Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie om met de diagnose burn out en twijfelen jullie wel eens of dit de juiste diagnose is? Zijn jullie bang voor beginnende dementie en zo ja hoe ga je daarmee om?
Alle reacties zijn zeer welkom!
Hoi ik ben 58 jaar en sinds een half jaar is er bij mij een burnout geconstateerd door de bedrijfsarts. Maar nu ben ik zo vergeetachtig en warrig dat ik bang ben voor beginnende dementie. Ik heb ook diabetes dus een extra reden om dit te denken. Ik zou een geheugentest kunnen doen en een MRI, maar dat heb ik tot nu toe niet aangedurfd. Bang voor de uitslag. Stel dat er echt beginnende dementie geconstateerd wordt, dan moet ik daar mee kunnen leven en zeker nu kan ik heel erg lastig met tegenslagen omgaan. Zelfs de kleinste dingen lijken nu onoverkomelijke grote bergen. Ik ben dus heel vergeetachtig, korte termijn geheugen maar soms ook lange termijn: dan vergeet ik hoe het hotel eruit zag waar ik een jaar geleden op vakantie was. Pas als ik de foto zie weet ik het weer. Of mijn vriend zegt weet je nog toen we daar op een terrasje zaten een jaar geleden. Dan heb ik echt geen idee . Heel beangstigend. Ik vergeet ook namen van collega's of als ik iets echt moet onthouden dan moet ik het 3 keer in mezelf herhalen pas dan blijft het hangen, maar ook niet altijd. Ik merk dat mijn automatische piloot ook stuk is. Dus als ik dingen automatisch doe, dan gaat het soms mis. Dan breng ik het oud papier naar binnen terwijl het buiten moet staan of ik hang een wc rol aan het handdoekhaakje. Ik weet dat het niet klopt en haal het daarna ook direct weg, maar ik doe het wel. En autorijden is een ramp. Ik ben veel paniekeriger en ik zie mensen over het hoofd. Nu al 2 x gebeurd dat ik een fietser niet zag. Heel eng ik wil geen ongelukken veroorzaken. Maar denk ook als ik niet in de auto stap dan doe ik het nooit meer. Ik vind alles heel erg eng. Alle emoties die ik al had zijn versterkt dus x 10. Ik huil veel sneller, ben sneller bang, heb last van faalangst en ben super onzeker en durf helemaal geen beslissingen te nemen. Ik was altijd al een twijfelaar maar nu is het echt heel erg geworden. Ik ben wel weer aan het werk maar ook dat gaat moeizaam. Zolang er geen deadline is gaat het wel, maar zodra er enige druk op ligt gaat het niet. Denk ik steeds dat ik het niet kan en durf ik niet eens ergens aan te beginnen. Ik word eigenlijk doodmoe van mezelf en vind mezelf steeds minder leuk. En vertrouw mezelf eigenlijk bijna niet. De huisarts heeft het over een geheugentest gehad, maar zei ook eerlijk dat ik de uitslag wel aan moest kunnen. Momenteel kan ik niets aan, dus ik durf zo'n test niet te maken. Iedereen zegt ach gewoon doen en dan weet je maar alvast iets. Maar ik zie er zo tegenop. En wil het ook eigenlijk niet weten. Ik merk dat ik me met de diagnose burn out al erg buitengesloten voel. Mensen nemen mij minder serieus tenminste zo voel ik het momenteel. Als je de diagnose dementie krijgt dan sta je nog meer buiten de maatschappij. Gaan mensen denken dat je echt al helemaal de weg kwijt bent. Dat merk ik nu al. Dat vriendinnen anders met mij omgaan. Waarschijnlijk omdat ze ook niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Ik bedoel aan de buitenkant zie je niets aan mij, behalve dat ik iets ben afgevallen door de stress. Ik sport ook nog en doe de dagelijkse dingen en kan ook af en toe lachen. Dus ja wat is er nou helemaal mis. Dat is ook het probleem: dat je niets aan mij ziet. Maar ik merk dat ik anders reageer, sneller gekwetst ben, geraakt ben, emotioneler ben, onzekerder ben en mezelf eigenlijk niet echt ben. Ik zit in een neerwaartse spiraal en kom er niet uit. Het piekeren over dementie maakt het niet minder maar erger. Dus zou je denken doe de test, maar de angst is echt veel te groot. Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie om met de diagnose burn out en twijfelen jullie wel eens of dit de juiste diagnose is? Zijn jullie bang voor beginnende dementie en zo ja hoe ga je daarmee om?
Alle reacties zijn zeer welkom!
Anoniem
24-08-2022
laatste reactie: 10-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou een keuze maken want anders maak je jezelf gek. Óf laten testen en de uitslag accepteren. Óf je niet laten testen en er verder ook niet meer over nadenken en roeien met de riemen die je hebt.
Anoniem
03-12-2022
Reactie:
Ik heb jou verhaal gelezen en vraag mij af hoe het nu met je gaat.
Als het pittig word reageren maar weinig mensen lijkt het wel. Ik zette op de eerste dag van mijn burnout de koekjes in de koelkast. Zulke verhalen hoor ik wel vaker van andere mensen. Geen wonder met vermoeidheid en piekeren eigenlijk.
Maar door te veel piekeren vergist men zich nog vaker en daar krijg je dan weer stress van. In elk geval wens ik je kracht om door te gaan en beterschap. Ook met dementie gaat de wetenschap verder.Wie weet is er hoop.
Als het pittig word reageren maar weinig mensen lijkt het wel. Ik zette op de eerste dag van mijn burnout de koekjes in de koelkast. Zulke verhalen hoor ik wel vaker van andere mensen. Geen wonder met vermoeidheid en piekeren eigenlijk.
Maar door te veel piekeren vergist men zich nog vaker en daar krijg je dan weer stress van. In elk geval wens ik je kracht om door te gaan en beterschap. Ook met dementie gaat de wetenschap verder.Wie weet is er hoop.
Joost
10-02-2023
Totaal geknakt (Verhaal 49)
Zit al 7 maanden thuis. Totaal geknakt. De eerste maanden veel onrust in lijf en hoofd. Totaal geen prikkels kunnen ervaren. Inmiddels voelt mijn lijf wat rustiger en kan ik weer tv kijken en muziek luisteren. Een spelletje spelen lukt ook wel weer. Ik kan overdag niet slapen. De nacht wel met medicatie. Wat ik nu ervaar is een sombere stemming en een raar gevoel in mijn hoofd. Een beetje een drukkend gevoel. Verder heb ik momenten dat ik heel vreemd naar de buitenwereld kijk. Of ik dingen niet meer snap. Waar ik vroeger nooit over zou nadenken. Herkent iemand dat? Ik merk dat ik mij echt terug trek. Als ik afleiding heb, merk ik er weinig van. Ik loop bij een psycholoog en die zegt dat het komt omdat ik nu meer tijd heb om over dingen na te denken. Voorheen stond ik altijd aan en nam weinig rust. Zijn er meer die dit zo ervaren? Het maakt mij zo onzeker! Wat ik niet van mijzelf herken.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-02-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kon de eerste maanden ook geen enkele prikkel verdragen. Geen tv & telefoon, harde geluiden enz. Zag de wereld ook "raar" je bent er wel maar ook weer niet. Nu iets beters maar vaak nog momenten van zwakte slappe benen en gevoelens van flauwvallen. Het slijt maar heeft tijd nodig...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit helemaal.. Waarover ik allemaal nadenk.. Zo vreemd.. Zo heftig ook. Het leven lijkt gewoon nimmer normaal ofzo
Sam
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi,
Volledig herkenbaar. Vorig jaar twee episodes van overspanning gehad. De klachten maakte mij erg angstig waardoor ik tot nu nog steeds niet hersteld ben. Vorige maand opnieuw ingestort. Vooral veel moeite met prikkels. Ik kan niet meer goed naar een scherm kijken en bijv. bewegend beeld zoals een voetbal volgen op tv gaat moeizaam. Ook erg veel last van duizeligheid.
Ik kon alles... 100 dingen op een dag en nu niks meer. Ik vind het vreselijk. Nu ervaar ik voor de 4e keer een episode en ik vraag me af of ik ooit de oude word.
Volledig herkenbaar. Vorig jaar twee episodes van overspanning gehad. De klachten maakte mij erg angstig waardoor ik tot nu nog steeds niet hersteld ben. Vorige maand opnieuw ingestort. Vooral veel moeite met prikkels. Ik kan niet meer goed naar een scherm kijken en bijv. bewegend beeld zoals een voetbal volgen op tv gaat moeizaam. Ook erg veel last van duizeligheid.
Ik kon alles... 100 dingen op een dag en nu niks meer. Ik vind het vreselijk. Nu ervaar ik voor de 4e keer een episode en ik vraag me af of ik ooit de oude word.
Shannen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kijk eens op wakkere mensen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
veel last van overprikkeling en rare hoofd gevoel en somber wakker worden
Dit gaat op een neer soms weken goed en dan ineens weer geheel bij af gevoel.
Trillerig en angstig gaat dit ooit over loop er al 10 maanden mee .
Gevoel van wanhopigheid .
Veel therapie gehad en deze zeggen dat het erbij hoort maar is erg lastig dit te accepteren.
Gr.
Nico
Dit gaat op een neer soms weken goed en dan ineens weer geheel bij af gevoel.
Trillerig en angstig gaat dit ooit over loop er al 10 maanden mee .
Gevoel van wanhopigheid .
Veel therapie gehad en deze zeggen dat het erbij hoort maar is erg lastig dit te accepteren.
Gr.
Nico
Nico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook last van overprikkeling en slappe gevoel in benen duizelig worden van schermen of drukke plekken energie gaaf snel op. Zit er bijna 1,7 jaar in, nog geen enkel medicatie uitgeprobeerd. Maar ben nu wel aan t twijfelen of ad helpt om de prikkels Un beetje te dempen zodat ik niet het gevoel heb flauw te vallen als ik loop op drukke plekken. Hoe is et met jullie? Gr
Anoniem
10-02-2023
Al twee jaar ziek thuis (Verhaal 188)
Al twee jaar ziek thuis. Ik ben net begonnen met reintegreren. Goddank heb ik nog steeds therapie. Mijn kindje gaat bijna naar school en ik herbeleef al mijn jeugdtrauma’s.
Op de kleuterschool voelde ik me zó alleen, de wereld was zo vreemd. Niemand die mij uitleg gaf. En ik vroeg aan niemand om hulp, ook niet thuis. Blijkbaar heb ik van kleins af aan gedacht dat ik nergens terecht kon (ook al was het misschien niet waar).
Mijn beste vriendinnetjes raakte ik allemaal kwijt door omstandigheden waar ik niks aan kon doen. Toen ik naar groep 3 ging, bleef Emmy langer kleuteren. Volgens mijn moeder was het omdat haar moeder racistisch was. Dit vertelde ze aan me op jonge leeftijd. Het deed me niks op dat moment. Ik wist al dat vriendschap tijdelijk was en het niet iedereen gegund was.
Ik leerde vroeg dat emoties nutteloos waren, mijn ouders hadden niet de capaciteiten om mij te leren hoe ik ze kon accepteren en te uiten. Nu als ik emotioneel wordt dan krijg ik verschrikkelijk pijn in mijn lichaam en leer ik op de harde manier om ermee om te gaan.
Op de kleuterschool voelde ik me zó alleen, de wereld was zo vreemd. Niemand die mij uitleg gaf. En ik vroeg aan niemand om hulp, ook niet thuis. Blijkbaar heb ik van kleins af aan gedacht dat ik nergens terecht kon (ook al was het misschien niet waar).
Mijn beste vriendinnetjes raakte ik allemaal kwijt door omstandigheden waar ik niks aan kon doen. Toen ik naar groep 3 ging, bleef Emmy langer kleuteren. Volgens mijn moeder was het omdat haar moeder racistisch was. Dit vertelde ze aan me op jonge leeftijd. Het deed me niks op dat moment. Ik wist al dat vriendschap tijdelijk was en het niet iedereen gegund was.
Ik leerde vroeg dat emoties nutteloos waren, mijn ouders hadden niet de capaciteiten om mij te leren hoe ik ze kon accepteren en te uiten. Nu als ik emotioneel wordt dan krijg ik verschrikkelijk pijn in mijn lichaam en leer ik op de harde manier om ermee om te gaan.
MissyMe
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken iets in jou verhaal. Niet alles.
Ik groeide namelijk op in een sekte.
Het is niet anders dan dat mijn ouders niet echt met mij bezig waren. Op de kleuterschool stond ik altijd in de verste hoek alleen maar te staan. Ik maakte met bjjna niemand contact. De sekte maakte ons ook racistisch. Dus lieten veel kinderen mij alweer snel in de steek. Ik mocht bij geen enkele sport of club. Toen ik op een dag mijn moeder vroeg hoe ik mijn naam kon schrijven was het altijd iets als: dat leer je wel op school. Op de basisschool werd ik gepest door mijn kleding en kort haar.
Een jongen veegde vaak na gym zn kont af met mijn handdoek. Ik kon mij nog niet verweren. Nooit geleerd.
Ik was eigenlijk altijd al alleen.
Angststoornis en burnout... kon bijna niet anders lopen denk ik.
MissyMe, wat zou het mooi zijn als jij beter om zou kunnen gaan met jou emoties.
Je ziet, je bent niet alleen.
Ik groeide namelijk op in een sekte.
Het is niet anders dan dat mijn ouders niet echt met mij bezig waren. Op de kleuterschool stond ik altijd in de verste hoek alleen maar te staan. Ik maakte met bjjna niemand contact. De sekte maakte ons ook racistisch. Dus lieten veel kinderen mij alweer snel in de steek. Ik mocht bij geen enkele sport of club. Toen ik op een dag mijn moeder vroeg hoe ik mijn naam kon schrijven was het altijd iets als: dat leer je wel op school. Op de basisschool werd ik gepest door mijn kleding en kort haar.
Een jongen veegde vaak na gym zn kont af met mijn handdoek. Ik kon mij nog niet verweren. Nooit geleerd.
Ik was eigenlijk altijd al alleen.
Angststoornis en burnout... kon bijna niet anders lopen denk ik.
MissyMe, wat zou het mooi zijn als jij beter om zou kunnen gaan met jou emoties.
Je ziet, je bent niet alleen.
Anoniem
10-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Een lange geschiedenis van ziektes achter de rug (Verhaal 357)
Hallo allemaal, ik heb al een lange geschiedenis van ziektes achter de rug. En voor mijn 30e kwam ik praktisch nooit bij mijn huisarts. Het begon met een anststoornis. Ik had een huisarts die mij blijkbaar niet kon of wilde begrijpen. Ik kreeg maagklachten en kreeg wat pillen mee die zó op waren. Ik liep er mee door. Moest steeds vaker braken. Ik denk dat ik in die tijd eigenlijk ook al een burnout had. Het lijkt veel op elkaar. Ik voelde mij steeds slechter. Op een dag lag ik depressief en angstig op de bank en kreeg een paniekaanval. Wat mij gerust stelde is dat het vanzelf weer over gaat. Ik kreeg het gelukkig nooit weer. Ik denk dat mijn slokdarm geïrriteerd raakte door het vele braken. Ondertussen ging ik van baan naar baan.
Ik kreeg problemen met mijn longen en viel meerdere malen met hoge hartslag tegen de vlakte en moest braken. Ik stopte met roken en dit gaf gelukkig opluchting. Jaren later kreeg ik een hartaanval en moest geopereerd worden. Na de operatie op zaal werd ik echter weer misselijk. En ja hoor ik moest weer braken. Ik kon het niet tegen houden. Volgens mij heeft dit aan mijn verse wond getrokken. Later diezelfde dag op zaal moest ik niezen en kreeg een klaplong rechts. Ik kon niet uitleggen wat er was en had de ergste nacht van mijn leven. Hijgend als een hondje, tot de wond blijkbaar iets open ging en toen ademde de door de wond. Toen ik na revalideren weer ging werken kreeg ik last van duizeligheid en droge ogen. Ik kreeg de ziekte van Bell maar genas gelukkig na 3 weken. Ik kreeg rugproblemen en kon mijn werk bijna niet meer doen. Het kostte 3 onderzoeken voor het duidelijk was dat ik artrose heb. Ik ging steeds korter werken. Na een jaar gedeeltelijk in de ziekte wet hoopte ik dat ik omdat ik nu bijna 60 ben ik misschien eindelijk eens met rust gelaten te worden. Maar nee hoor ik moest maar ander werk gaan doen. En toen ging het mis. Ik knapte zomaar ineens totaal af! Electrisch gevoel in mijn hoofd. Doodmoe. Zere onderrug, hoofdpijnen, duf in het hoofd. Slapen, slapen, en wakker liggen, piekeren. Fikse depressie er bij. Ik ben helemaal kapot. En nu heb ik toch maar hulp gezocht hiervoor.
Het ergste vind ik nu ik tenminste even thuis zit ik ook moeite heb met leuke dingen doen. Ik was even met mijn hobby (knutselen aan pc) bezig en knapte zomaar weer af. Ja luitjes, dat is dus een burnout. Fijn dat ik even mijn hart kan luchten hier. Sterkte allemaal.
Ik kreeg problemen met mijn longen en viel meerdere malen met hoge hartslag tegen de vlakte en moest braken. Ik stopte met roken en dit gaf gelukkig opluchting. Jaren later kreeg ik een hartaanval en moest geopereerd worden. Na de operatie op zaal werd ik echter weer misselijk. En ja hoor ik moest weer braken. Ik kon het niet tegen houden. Volgens mij heeft dit aan mijn verse wond getrokken. Later diezelfde dag op zaal moest ik niezen en kreeg een klaplong rechts. Ik kon niet uitleggen wat er was en had de ergste nacht van mijn leven. Hijgend als een hondje, tot de wond blijkbaar iets open ging en toen ademde de door de wond. Toen ik na revalideren weer ging werken kreeg ik last van duizeligheid en droge ogen. Ik kreeg de ziekte van Bell maar genas gelukkig na 3 weken. Ik kreeg rugproblemen en kon mijn werk bijna niet meer doen. Het kostte 3 onderzoeken voor het duidelijk was dat ik artrose heb. Ik ging steeds korter werken. Na een jaar gedeeltelijk in de ziekte wet hoopte ik dat ik omdat ik nu bijna 60 ben ik misschien eindelijk eens met rust gelaten te worden. Maar nee hoor ik moest maar ander werk gaan doen. En toen ging het mis. Ik knapte zomaar ineens totaal af! Electrisch gevoel in mijn hoofd. Doodmoe. Zere onderrug, hoofdpijnen, duf in het hoofd. Slapen, slapen, en wakker liggen, piekeren. Fikse depressie er bij. Ik ben helemaal kapot. En nu heb ik toch maar hulp gezocht hiervoor.
Het ergste vind ik nu ik tenminste even thuis zit ik ook moeite heb met leuke dingen doen. Ik was even met mijn hobby (knutselen aan pc) bezig en knapte zomaar weer af. Ja luitjes, dat is dus een burnout. Fijn dat ik even mijn hart kan luchten hier. Sterkte allemaal.
Anoniem
04-02-2023
laatste reactie: 09-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, Ik las net je verhaal. Alle machtig wat heftig zeg! En ik dacht dat ik nu al 1.5 jaar alleen maar shit had.. wat ik ook wel had maar niets vergeleken met jou. Lukt het een beetje om met die burn-out om te gaan? Heb je er hulp bij en iemand een partner of goede vriend of vriendin? Heb je beetje een idee hoe je dit moet aanpakken? Het geestelijk gedeelte bedoel ik dan.. ik vraag dit uiteraard door interesse, voor het tweede gedeelte ook voor mezelf want ook ik heb volgens mij een burn-out.. maar zijn er maar weinig die het begrijpen of gelijk zeggen oh joh valt toch wel gewoon even een stapje terug doen etc. Maar als iedereen het zo goed weet waarom leggen ze dan niet uit hoe ik dat aan moet pakken welke richting ik op moet?
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
Lotje
05-02-2023
Reactie:
Lotje, bedankt voor je reactie.
Een burnout is voor iedereen vervelend.
Mijn voorgeschiedenis heb ik wel verwerkt hoor. Ik word er alleen maar harder van.
Ook hier zullen we toch wel eens doorheenkomen. Of het zal toch wel eens dragelijk worden? Hulp kan ik iedereen aanraden. Het hoeft niet gelijk de GGZ te zijn. Bij veel huisartsen kun je ook wel een psycholoog krijgen tegenwoordig. En je hoeft heus niet je hele leven te bespreken. Maar meer hoe je situatie nu is. Sterkte en vergeet niet te genieten van wat er nog wel voor je is. Ook al hebben we zelfs minder zin in hobby's. Doe iets. Bv kleuren voor volwassenen. (Ja dat blijkt niet zo gek 🤣)
Een burnout is voor iedereen vervelend.
Mijn voorgeschiedenis heb ik wel verwerkt hoor. Ik word er alleen maar harder van.
Ook hier zullen we toch wel eens doorheenkomen. Of het zal toch wel eens dragelijk worden? Hulp kan ik iedereen aanraden. Het hoeft niet gelijk de GGZ te zijn. Bij veel huisartsen kun je ook wel een psycholoog krijgen tegenwoordig. En je hoeft heus niet je hele leven te bespreken. Maar meer hoe je situatie nu is. Sterkte en vergeet niet te genieten van wat er nog wel voor je is. Ook al hebben we zelfs minder zin in hobby's. Doe iets. Bv kleuren voor volwassenen. (Ja dat blijkt niet zo gek 🤣)
Anoniem
05-02-2023
Reactie:
Lotje, hoe gaat het nu met jou?
Joost
09-02-2023
Ruim 4 jaar geleden (Verhaal 356)
1 november 2018, ik weet het nog goed en nu is het 2023 en kan ik nog niet op mijn lichaam en geest vertrouwen. Soms word ik keihard teruggekaatst naar dat "rotte" gevoel, draaierig, hoofdpijn, moe moe moe, wat is dit toch...Ik doe alleen maar leuke dingen qua werk, echt waar mijn hart ligt, maar toch lijkt het te veel. Behoorlijk frusterend wel. Zou vanavond naar theater, gaat niet, vanochtend training buiten geven en draait het in mijn hoofd, bah.. Heb ik een grens bereikt waar ik genoegen mee moet nemen? Terwijl ik zoveel meer wil. Herkenbaar voor iemand?
Anoniem
03-02-2023
laatste reactie: 09-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat is dit voor ziekte?
Help!
Ik wil het bestuderen.
Ik raak zelfs aan de drank!
Help!
Ik wil het bestuderen.
Ik raak zelfs aan de drank!
Anoniem
09-02-2023
De gesprekken zijn in mijn ogen wat zweverig (Verhaal 220)
Hoi allemaal, al 6 maanden zit ik in een burn-out en loop ik bij een psycholoog waarmee ik cognitieve gedragstherapie doe.
Het is een aardige vrouw, maar de gesprekken zijn in mijn ogen wat te zweverig en niet te volgen, waardoor ik vaak geen idee heb wat ik nou precies heb opgestoken van het gesprek. Ik krijg wel een aantal dingetjes mee naar huis, maar zonder uitleg waarom dit mij gaat helpen, of een vage uitleg. Als ik in een terugval zit wil ik heel graag een houvast, een stipje aan de horizon: "daar ben ik mee bezig, dus dit hoort erbij". Maar al meerdere keren heb ik dit met haar besproken, maar ze blijft bij vage terminologieën die ze vast en zeker ooit heeft gehoord bij haar psychologie-opleiding, maar ik begrijp het niet.
Ten eerste ben ik benieuwd of mensen dit herkennen bij cognitieve gedragstherapie, of dat jullie wel concreet hebben wat het proces is en waar jullie mee bezig zijn. Want daar heb ik zó'n behoefte aan... Daarnaast zit ik te denken om een burn-out coach te raadplegen, maar die zijn erg prijzig en worden niet verzekerd. Heeft iemand hier ervaring mee? Voor mijn gevoel zijn die veel concreter en duidelijker en meer 'down to earth'.
Groet, Tako
Het is een aardige vrouw, maar de gesprekken zijn in mijn ogen wat te zweverig en niet te volgen, waardoor ik vaak geen idee heb wat ik nou precies heb opgestoken van het gesprek. Ik krijg wel een aantal dingetjes mee naar huis, maar zonder uitleg waarom dit mij gaat helpen, of een vage uitleg. Als ik in een terugval zit wil ik heel graag een houvast, een stipje aan de horizon: "daar ben ik mee bezig, dus dit hoort erbij". Maar al meerdere keren heb ik dit met haar besproken, maar ze blijft bij vage terminologieën die ze vast en zeker ooit heeft gehoord bij haar psychologie-opleiding, maar ik begrijp het niet.
Ten eerste ben ik benieuwd of mensen dit herkennen bij cognitieve gedragstherapie, of dat jullie wel concreet hebben wat het proces is en waar jullie mee bezig zijn. Want daar heb ik zó'n behoefte aan... Daarnaast zit ik te denken om een burn-out coach te raadplegen, maar die zijn erg prijzig en worden niet verzekerd. Heeft iemand hier ervaring mee? Voor mijn gevoel zijn die veel concreter en duidelijker en meer 'down to earth'.
Groet, Tako
Tako
03-07-2022
laatste reactie: 09-02-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Cgt is iets anders doen of denken. Dit is niet wat je gewend bent en dat geeft weerstand. Daar moet je echt doorheen en soms krijg je dan wel inzicht waar het in gedrag of denken knelt. Het is en blijft kei hard werken. Op de duur vlieg je situaties anders aan en dat geeft weer weerstand van de omgeving, want zo kent men je niet. Welke therapie je ook volgt, je moet dingen doen die vreemd kunnen voelen of waarvan je gaat denken, wat een onzin. Probeer gewoon en kijk of het bij je past. Doe niet te veel door elkaar, want dan ligt je focus te veel op snel van die klachten af zijn. Accepteren en de tijd zal het leren. Moeilijk is het....je wil zo graag, maar je lichaam gaat er niet in mee. Ik worstel er zelf ook nog steeds mee. Was hersteld, maar poef weer terug gevallen.
Monique
18-07-2022
Reactie:
Hoi Monique, dankjewel voor je fijne reactie. Cognitieve gedragstherapie klinkt in jouw woorden heel anders als hoe ik het ervaar. Het is niet dat ik heel ongebruikelijke dingen meekrijg, of het gevoel heb dat ik “hard werk”. Integendeel. Vaak loop ik weg van het gesprek met de gedachte: wat heb ik eigenlijk opgestoken? Ik denk dus ook dat cgt wel helpt, maar in ieder geval niet met deze psycholoog of in mijn situatie. Ik krijg nauwelijks coaching hoe ik mn leven vorm kan geven tijdens mn burn-out of daarna, en dat persoonlijke gedeelte mis ik heel erg. Ik ga dus op zoek naar een andere coach.
Succes nog met jouw herstel!
Succes nog met jouw herstel!
Tako
18-07-2022
Reactie:
De ene therapeut is de ander niet. Ik wil eerst goed gevoel hebben bij therapeut.
Ik doe nu haptonomie, probeer uit mijn hoofd terug bij mijn gevoel te komen. Eén sessie gehad, best tevreden.
Succes, ook acceptatie en rust helpt. Is voorwaarde voor herstel.
Ik doe nu haptonomie, probeer uit mijn hoofd terug bij mijn gevoel te komen. Eén sessie gehad, best tevreden.
Succes, ook acceptatie en rust helpt. Is voorwaarde voor herstel.
Eric
27-07-2022
Reactie:
Bewegen zoals lopen in het bos Gezond eten en rusten zijn de 3 dingen die je echt gaan helpen. En natuurlijk helpt gedragsverandering en het herkennen van waarom je in die burnout bent gekomen ook. Maar de bovenste 3 zijn voornamelijk de dagelijkse behoefte in je burnout.
Anoniem
28-07-2022
Reactie:
Hallo Tako,
Mijn ervaring met een burn-out coach was niet succesvol. Ze ging kijken naar wat ik nog kon doen voor werk om me zo terug te begeleiden naar de arbeidsmarkt. Maar ze hield alleen rekening met mijn mentale toestand (ik wilde heel graag, maar kon het niet aan) en niet met mijn lichamelijke toestand. Uiteindelijk kwamen we uit op onbetaald vrijwilligers werk met weinig werkdruk, maar ik kwam niet eens door het opleidingstraject waar weinig druk bij lag.
Ik zou zeggen begin pas aan een burn-out coach als je het idee hebt dat je het mentaal en geestelijk aankunt om weer langzaam terug te kunnen keren naar de arbeidsmarkt anders is het zonde van je geld. Als je nog niet zo ver bent kun je beter nog veel rust nemen en kijken of de psycholoog je meer inzicht kan geven in waar het misging, wat je valkuilen zijn, hoe deze te voorkomen en dat soort zaken.
Succes en heel veel geluk.
Mijn ervaring met een burn-out coach was niet succesvol. Ze ging kijken naar wat ik nog kon doen voor werk om me zo terug te begeleiden naar de arbeidsmarkt. Maar ze hield alleen rekening met mijn mentale toestand (ik wilde heel graag, maar kon het niet aan) en niet met mijn lichamelijke toestand. Uiteindelijk kwamen we uit op onbetaald vrijwilligers werk met weinig werkdruk, maar ik kwam niet eens door het opleidingstraject waar weinig druk bij lag.
Ik zou zeggen begin pas aan een burn-out coach als je het idee hebt dat je het mentaal en geestelijk aankunt om weer langzaam terug te kunnen keren naar de arbeidsmarkt anders is het zonde van je geld. Als je nog niet zo ver bent kun je beter nog veel rust nemen en kijken of de psycholoog je meer inzicht kan geven in waar het misging, wat je valkuilen zijn, hoe deze te voorkomen en dat soort zaken.
Succes en heel veel geluk.
Ifke
29-07-2022
Reactie:
Hoi Tako,
Ik herken je gevoel! Ik heb momenteel ook cognitieve gedragstherapie bij de psycholoog en ik heb een hele goede klik met haar, maar ik weet ook eigelijk niet zo goed wat ik er mee opgeschoten ben. Ik ben op zoek naar wat tastbaars en een beetje een ‘nuchtere’ aanpak. Ik heb dat met haar besproken en wij zijn tot de conclusie gekomen dat een andere therapie misschien beter resultaat zal hebben, dus hier zijn we samen naar gaan kijken en ze heeft mij doorverwezen voor schematherapie. Misschien is dit ook een goed idee voor jou, om samen met je psycholoog te kijken welke therapiewijze bij jou zou passen en mogelijk beter zou werken?
In ieder geval veel succes en ik hoop dat je iets vindt wat jou goed helpen kan!
Ik herken je gevoel! Ik heb momenteel ook cognitieve gedragstherapie bij de psycholoog en ik heb een hele goede klik met haar, maar ik weet ook eigelijk niet zo goed wat ik er mee opgeschoten ben. Ik ben op zoek naar wat tastbaars en een beetje een ‘nuchtere’ aanpak. Ik heb dat met haar besproken en wij zijn tot de conclusie gekomen dat een andere therapie misschien beter resultaat zal hebben, dus hier zijn we samen naar gaan kijken en ze heeft mij doorverwezen voor schematherapie. Misschien is dit ook een goed idee voor jou, om samen met je psycholoog te kijken welke therapiewijze bij jou zou passen en mogelijk beter zou werken?
In ieder geval veel succes en ik hoop dat je iets vindt wat jou goed helpen kan!
Cato
11-08-2022
Reactie:
hoi, ik kan zwemmen ook aanraden als ontspanning. Je dwingt je ademhaling tot een rustige cadans en je hele lijf ontspant. Elke dag naar het bos wordt op een gegeven moment ook saai hoor ;-)
Iedereen heel veel sterkte met het herstel. Het is een lange reis, maar idd wees lief voor jezelf.
Iedereen heel veel sterkte met het herstel. Het is een lange reis, maar idd wees lief voor jezelf.
Arend
02-11-2022
Reactie:
Hoi arend hoelang zit je al in.je burnout
Anoniem
07-11-2022
Reactie:
Hoi Taco,
Hoe is het nu met je?
Ik heb ergens gelezen dat je aan de medicatie zat. Ben namelijk ook aan t twijfelen voor dat extra steuntje in de rug omdat ik zelf al 14 maanden in een b.o zit. Soms word ik er moedeloos van en kan nog steeds niet te veel inspannen en een winkel zoals de kruidvat of albertheijn maken me nogal snel gespannen zenuwachtig en voel letterlijk dat ik flauwval door alle prikkels. Hoe zit het bij jou met overprikkeling?
Welke klachten heb je
Gr s
Hoe is het nu met je?
Ik heb ergens gelezen dat je aan de medicatie zat. Ben namelijk ook aan t twijfelen voor dat extra steuntje in de rug omdat ik zelf al 14 maanden in een b.o zit. Soms word ik er moedeloos van en kan nog steeds niet te veel inspannen en een winkel zoals de kruidvat of albertheijn maken me nogal snel gespannen zenuwachtig en voel letterlijk dat ik flauwval door alle prikkels. Hoe zit het bij jou met overprikkeling?
Welke klachten heb je
Gr s
Anoniem
22-11-2022
Reactie:
Goed! Ben niet helemaal blij met de AD maar kan niet weten hoe het zonder was dus wel tevreden. Begin nu rustig te reintegreren, zwemmen, meer fietsen etc. Zit op 10mg Lexapro.
Taco
24-01-2023
Reactie:
Ik vraag mij wel eens af of ik de ziekte van lyme heb. Daar van krijgt men ook veel dezelfde symptomen. Ik hoorde dat je het ook kan hebben zonder rode cirkel. Is er een test voor?
Anoniem
09-02-2023
Bradycardie (Verhaal 276)
Bradycardie
Mijn hartslag in rust was 44-50 een tijdje geleden, volgens de hartstichting is dit Bradycardie en niet normaal. Ik ben nu meer gaan eten en mijn hartslag is nu 60-65 in rust. Voor iemand bekend?
Mijn hartslag in rust was 44-50 een tijdje geleden, volgens de hartstichting is dit Bradycardie en niet normaal. Ik ben nu meer gaan eten en mijn hartslag is nu 60-65 in rust. Voor iemand bekend?
Taco
05-10-2022
laatste reactie: 08-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Taco,
Hoelang zit je al in je burnout?
Ik weet niet veel.over hartslag. Anders had ik je wel een tip gegeven. Ik zag dat je schreef bij iemand over jaden christopher. Heb er ook na gekeken, in welke fase denk jij te zitten. Ik zelf denk 2 en 3.. ben wel al 1 jaar en 2 maanden verder
Gr S
Hoelang zit je al in je burnout?
Ik weet niet veel.over hartslag. Anders had ik je wel een tip gegeven. Ik zag dat je schreef bij iemand over jaden christopher. Heb er ook na gekeken, in welke fase denk jij te zitten. Ik zelf denk 2 en 3.. ben wel al 1 jaar en 2 maanden verder
Gr S
Anoniem
08-10-2022
Reactie:
Ik vind de fases vaag, ik heb weinig klachten, alleen nog duizeligheid, soms brainfog en hoofdpijn. Hij koppelt symptomen aan je energieniveau, dit klopt volgens mij niet. Ik zit in ‘phase 2’ qua energie, maar eerder 3/4 qua symptomen. Heb mijn laagste punt eind augustus bereikt. Zit er dus eigenlijk pas 2 maanden in maar heb al klachten sinds maart.
Taco
11-10-2022
Reactie:
Hoi Taco.. ok maar je bent dan niet volledig burnout geraakt maar eerder overspannen en dan in augustus iets verder naar onder geraakt. Hoe dan ook het blijft een lastig process. Ik ben ook nog heel snel moe na kleine inspanningen. Maar dan ook echt moe dat ik letterlijk mijn spieren voel afzwakken en moet gaan liggen voel ook dan spanning samen met angst. Omdat het systeem zo afzwakt.
Plus al die andere symptomen de duizeligheid heb ik ook nog steeds. Vertigo gevoel en moeite met te lang naar beeldscherm kijken snel oververmoeide ogen.
Gr S
Plus al die andere symptomen de duizeligheid heb ik ook nog steeds. Vertigo gevoel en moeite met te lang naar beeldscherm kijken snel oververmoeide ogen.
Gr S
Anoniem
15-10-2022
Reactie:
Dat is erg rot S. Nee niet volledig bedbound burnout. Toen ik met escitalopram begon heb ik wel 2 weken alleen maar op de bank gelegen, toen wel volledig op. Enige tips die ik kan geven: veel en gezond eten, regelmatig, 3 stuks fruit per dag, zo weinig mogelijk e-nummers, 2x200mg magnesium, koop het boek over bijnieruitputting en zoek op wat hij zegt over zout (ik neem zelf 2-4 glazen met 1/4th teaspoon zout per dag), zoek rustige plekken op en skip zoveel mogelijk stressors. Ook het CSR boek vond ik handig.
Taco
16-10-2022
Reactie:
Jou hartslag valt wel mee.
Ik had een poosje terug hartslag 40.
Ik heb een sporthart zeggen ze.
Aangenaam gevoel was anders.
Tja trager moet het niet gaan denk ik.
Maar nu met burnout heb ik 80-90
Ik had een poosje terug hartslag 40.
Ik heb een sporthart zeggen ze.
Aangenaam gevoel was anders.
Tja trager moet het niet gaan denk ik.
Maar nu met burnout heb ik 80-90
Joost
08-02-2023
Licht in het hoofd en deinzen (Verhaal 299)
Ik heb sinds juni last van licht gevoel in het hoofd/ gevoel van onstabilliteit. Naar huisarts geweest, bloed was helemaal goed. Ging daarna even wat beter, tot ik midden augustus een flinke paniekaanval kreeg waar ik vervolgens een beetje in bleef hangen. Sindsdien veel last van licht gevoel in hoofd (vooral als ik loop), vaak minder energie en angst. Sinds augustus gaat het met veel ups & downs, al overheersen de downs. Merkte dat een vakantie heel fijn was en dat het de week daarna heel erg goed ging. Helaas ging het de 2 weken daarna weer veel minder. Ik heb nu het idee dat zelfs als ik zit of lig dat het deinsd in mijn hoofd (alsof mijn lichaam schommelt en beweegt terwijl dat niet zo is). Ik heb het weken geleden erger gehad, ik had toen soms het idee dat mijn hersenen in een boot zaten na veel inspanning, maar ik word er gewoon gek van en ga steeds vaker aan mijn lichaam twijfelen en word angstiger. Herkenbaar voor mensen?
Anoniem
06-11-2022
laatste reactie: 08-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar, ik heb deze klachten ook en loop er al een half jaar mee. Heb jij ook dat je het gevoel hebt dat je spieren anders aanvoelen? En heb jij wel eens dat je klachten weg zijn? Bij mij is dat nooit helaas.
Johanna
06-11-2022
Reactie:
Ja ik herken dit wel. Heb mezelf maanden gek gemaakt met het idee dat ik iets lichamelijks mankeer. Ik weet dat acceptatie helpt, maar accepteren is heel moeilijk. Dat lukt mij vaak nog niet helaas..
J.
06-11-2022
Reactie:
Hoe is het nu met jullie? Ik herken dit ook heel erg! Sinds juni deze klachten, en bij een mindere periode lijken ze steeds sterker te worden.. misschien omdat ik me heel druk maak en er de hele dag mee bezig ben… iedereen zegt accepteren, maar dat lukt me nog niet echt
B.
05-12-2022
Reactie:
Dat deinende gevoel komt doordat je lichaam in een reserve stand of stress stand is geraakt.. ik had et in het begin heel erg leek wel alsof ik 10 flessen wijn had gedronken en mijn hoofd in elkaar werd gedrukt. Nu snap ik, dat ik ook heel veel spierspanning heb bij me nek kaken gezicht en ogen/wengbrauwen. En dat hoe meer mijn lichaam gespannen is hoe duizeliger ik me voel. Het is wel veel minder maar nog njet weg
Anoniem
13-12-2022
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties!
Sinds het schrijven van bovenstaand verhaal ging het met veel ups en downs. Ik kan nu wel eindelijk zeggen dat als ik zit en lig nergens last meer van heb en dat het langzaamaan zeker beter gaat. Het duizelige/lichte/zwevende gevoel is nog wel vrij vaak aanwezig (vooral bij het staan en lopen dus), maar ik probeer het nu te accepteren en ik probeer ademhalingsoefeningen en ´´aarden´´. Al levert het wel nog te vaak frustratie op als aarden niet helpt haha.
Accepteren blijft het meest lastige en is nog niet volledig gelukt.
Sinds het schrijven van bovenstaand verhaal ging het met veel ups en downs. Ik kan nu wel eindelijk zeggen dat als ik zit en lig nergens last meer van heb en dat het langzaamaan zeker beter gaat. Het duizelige/lichte/zwevende gevoel is nog wel vrij vaak aanwezig (vooral bij het staan en lopen dus), maar ik probeer het nu te accepteren en ik probeer ademhalingsoefeningen en ´´aarden´´. Al levert het wel nog te vaak frustratie op als aarden niet helpt haha.
Accepteren blijft het meest lastige en is nog niet volledig gelukt.
anoniem
08-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Herkend iemand deze bizarre sensaties? (Verhaal 330)
Herkend iemand deze bizarre sensaties?
Ik lig s'avonds in bed op mijn zij en als ik dan een beetje met mijn heupen beweeg/draai krijg ik een heel unheimlichs gevoel in mijn hoofd. Ook lig ik weleens stil op mijn zij maar mijn hoofd krijgt het signaal alsof ik met mijn benen heen en weer zwaai terwijl deze gewoon stil liggen. Super raar gevoel
Ik lig s'avonds in bed op mijn zij en als ik dan een beetje met mijn heupen beweeg/draai krijg ik een heel unheimlichs gevoel in mijn hoofd. Ook lig ik weleens stil op mijn zij maar mijn hoofd krijgt het signaal alsof ik met mijn benen heen en weer zwaai terwijl deze gewoon stil liggen. Super raar gevoel
Anoniem
17-12-2022
laatste reactie: 07-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nee, niet mijn benen. Maar ik word soms wel heel duizelig tot ik mijn ogen open doe. Gewoon kalm blijven denk ik dan.
(Pfff)
(Pfff)
Joost
07-02-2023
De huisarts vond het nog te vroeg voor een burn out (Verhaal 309)
Hoi allemaal,
Zelf ben ik nu 31, sinds een week zit ik nu thuis omdat werken niet meer lukt. Ik had het de laatste tijd druk gehad op het werk, maar had nooit het idee dat het teveel was. Vorige week werd ik tijdens een presentatie ineens duizelig, sinds de dag erna lukten het werken ineens niet goed meer. De huisarts vond het nog te vroeg voor een burn out.
Nu Veel moe en als ik langer dan 1,5 uur achter mijn laptop zat kreeg ik het gevoel dat mijn hoofd vol zat en werd ik duizelig. Nu heb ik sinds 2 dagen ook veel lichamelijke klachten, met name soms een doof gevoel en tintelingen in vingers(vooral pink) en voeten. Daarnaast ook soms een raar gevoel in mijn been. Iemand anders die zich ook herkent in deze klachten?
Deze klachten geven mij vaak weer extra stress omdat ik dan weer denk dat er andere dingen aan de hand zijn. Het zoeken op google helpt dan ook niet echt mee met alles wat je tegen komt.
Zelf ben ik nu 31, sinds een week zit ik nu thuis omdat werken niet meer lukt. Ik had het de laatste tijd druk gehad op het werk, maar had nooit het idee dat het teveel was. Vorige week werd ik tijdens een presentatie ineens duizelig, sinds de dag erna lukten het werken ineens niet goed meer. De huisarts vond het nog te vroeg voor een burn out.
Nu Veel moe en als ik langer dan 1,5 uur achter mijn laptop zat kreeg ik het gevoel dat mijn hoofd vol zat en werd ik duizelig. Nu heb ik sinds 2 dagen ook veel lichamelijke klachten, met name soms een doof gevoel en tintelingen in vingers(vooral pink) en voeten. Daarnaast ook soms een raar gevoel in mijn been. Iemand anders die zich ook herkent in deze klachten?
Deze klachten geven mij vaak weer extra stress omdat ik dan weer denk dat er andere dingen aan de hand zijn. Het zoeken op google helpt dan ook niet echt mee met alles wat je tegen komt.
Erik
17-11-2022
laatste reactie: 07-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Stop met werken en ga rustig wandelen in het bos. Zo begon mijn burnout ook en als ik beter geluisterd had zat ik nu niet in dit dal! Ik zou sport ook even links laten liggen of 10% van je normale kunnen!
Taco
24-11-2022
Reactie:
Hoi.
Een raar gevoel in je been kan ook komen vanuit je rug. Bv lang liggen of zitten in een bepaalde houding ofzo. Het tintelen in de vingers heb ik al jaren. De dokter zegt hyperventilatie, maar volgens mij is dat niet waar. Ik knijp mijn hand een paar keer open en dicht en schud even uit. Dan verdwijnt het meestal wel.
Een raar gevoel in je been kan ook komen vanuit je rug. Bv lang liggen of zitten in een bepaalde houding ofzo. Het tintelen in de vingers heb ik al jaren. De dokter zegt hyperventilatie, maar volgens mij is dat niet waar. Ik knijp mijn hand een paar keer open en dicht en schud even uit. Dan verdwijnt het meestal wel.
Anoniem
07-02-2023
Vorig jaar april is bij mij een burnout geconstateerd (Verhaal 359)
Hoi allemaal,
Waar zal ik beginnen. Vorig jaar april is bij mij een burnout geconstateerd. Ik had de energie wel, maar mijn hoofd zat op slot. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik hulp ging zoeken,maar uiteindelijk ben ik bij een psycholoog en een haptonoom terecht gekomen. Ik merkte al snel dat het beter ging en ben redelijk snel weer langzaam aan het werk gegaan. Ik merkte dat ik mij op het werk niet meer gelukkig voelde en de drang had ok een nieuwe omgeving te zoeken. Na een periode of ik het wel of niet zou doen heb ik uiteindelijk in november de knoop doorgehakt om elders mijn geluk te beproeven.
Ik ben nu 10.maanden verder na mijn burnout en merk dat mijn energie en concentratie weet op het oude niveau zitten, echter voel ik mij nog niet 100% de oude. Dit heeft voornamelijk te maken met medeleven. Ik kan me nog niet goed inleven in de emoties van andere mensen, waardoor ik merk dat ik afstand creer. Heeeft iemand hier ook ervaring mee en misschien tips om hiermee om te gaan?
Groet,
Dennis
Waar zal ik beginnen. Vorig jaar april is bij mij een burnout geconstateerd. Ik had de energie wel, maar mijn hoofd zat op slot. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik hulp ging zoeken,maar uiteindelijk ben ik bij een psycholoog en een haptonoom terecht gekomen. Ik merkte al snel dat het beter ging en ben redelijk snel weer langzaam aan het werk gegaan. Ik merkte dat ik mij op het werk niet meer gelukkig voelde en de drang had ok een nieuwe omgeving te zoeken. Na een periode of ik het wel of niet zou doen heb ik uiteindelijk in november de knoop doorgehakt om elders mijn geluk te beproeven.
Ik ben nu 10.maanden verder na mijn burnout en merk dat mijn energie en concentratie weet op het oude niveau zitten, echter voel ik mij nog niet 100% de oude. Dit heeft voornamelijk te maken met medeleven. Ik kan me nog niet goed inleven in de emoties van andere mensen, waardoor ik merk dat ik afstand creer. Heeeft iemand hier ook ervaring mee en misschien tips om hiermee om te gaan?
Groet,
Dennis
Dennis
06-02-2023
laatste reactie: 07-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken een aantal dingen wel vergeleken met jou situatie. Mijn hoofd zat ook op slot. Is burnout symptoom. Mijn werk én omgeving ben ik ook zat en ik ga dan ook verhuizen. Mijn oude werk stopt ook. Het gebrek aan medeleven herken ik niet helemaal. Maar waar ik wel lang last van had was aan een soort algeheel lak hebben aan alles en iedereen. Ik had immers genoeg aan mijn eigen ellende. Werkgevers en dergelijke lijkt het vaak niks te bommen of het personeel wel of niet gelukkig is. Ook collega's boeiden mij een poos niet. Wat ik mij afvraag: had je voor je burnout hetzelfde probleem met medeleven?
Je ziet het ook vaak bij militairen in een oorlogssituatie. Een harde blik in de ogen. Dat heb ik zelf ook gehad. Te veel ellende meegemaakt dus. Ik hoop dat het beter met jou zal gaan. Groet anoniem.
Je ziet het ook vaak bij militairen in een oorlogssituatie. Een harde blik in de ogen. Dat heb ik zelf ook gehad. Te veel ellende meegemaakt dus. Ik hoop dat het beter met jou zal gaan. Groet anoniem.
Anoniem
07-02-2023
Mijn leven is heel naar geweest als kind al (Verhaal 341)
Ik heb 10 jaarmijn man verzorgd die dementie heeft In die jaren kreeg ik ook nog darmkanker gelukkig was ik er op tijd bij .En ook nog een lichte hartaanval .Maar nu woont hij in een verzorgingshuis Ik heb jaren achter de rug met Hartritmestoornis vaak naar het ziekenhuis geweest daarmee Maar ondanks de rust die er thuis is Voel ik me niet fijn.Ik ben zo vreselijk duizelig de laatste tijd Ik ben op een gezond dieet gegaan en 23 kilo afgevallen Maar ondanks dat voel ik me niet happy .Ik heb een lieve dochter en twee prachtige kleindochters Maar ik voel me echt soms alsof ik zeg maar dood ga Ik ben heel bang als ik zo duizelig ben Ik ga acupunctuur proberen om te kijken of dat helpt tegen bv de duizelig heid Maar eigenlijk.kan ik dat financieel niet echt betalen Want het word niet echt vergoed Hoeveel kan een mens hebben in zijn leven Mijn leven is heel naar geweest als kind al .Ik zou eigenlijk een boek er over moeten schrijven .Ook hoop dat er begrip voor is bvd Maria
Maria Garcia
05-01-2023
laatste reactie: 05-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mijn leven was ook naar.
Ik herken wat je schrijft: hoeveel verdraagt een mens eigenlijk? Ik was soms mijn gevoel kwijt. Wist dus niet meer hoe ik mij moest voelen. Ik zou ook een boek kunnen schrijven. Maar denk niet dat mijn boek boeiend zou zijn voor een ander.
Ben wel benieuwd naar jou verhaal.
Knap dat je zoveel afgevallen bent!
Sterkte lieve Maria, ik hoop dat je betere tijden mee gaat maken.
Ik herken wat je schrijft: hoeveel verdraagt een mens eigenlijk? Ik was soms mijn gevoel kwijt. Wist dus niet meer hoe ik mij moest voelen. Ik zou ook een boek kunnen schrijven. Maar denk niet dat mijn boek boeiend zou zijn voor een ander.
Ben wel benieuwd naar jou verhaal.
Knap dat je zoveel afgevallen bent!
Sterkte lieve Maria, ik hoop dat je betere tijden mee gaat maken.
Anoniem
05-02-2023
Dit heb ik mezelf maar als diagnose gegeven (Verhaal 58)
Burn- out, althans dat heb ik na veel onderzoek mezelf maar als diagnose gegeven.
moe. moe. moe. slapen, geen zin om maar iets te ondernemen, rare dromen, geen ritme, niks kunnen onthouden, geen interesses in wie of wat dan ook, suïcidaal, geen zelfvertrouwen. m'n IQ daalt met stappen van 10 naar omlaag. en zo kan ik wel doorgaan...
waar het begon.
te lang te veel op m'n schouders genomen denk ik.
Ik trouwde een man die niet heel positief in het leven stond, ik compenseerde veel in alle sociale contacten. we kregen 4 kinderen waarvan 1 een aangeboren afwijking had. veel zorg 24/7 tussen alles door 3 huizen verbouwd ( wat wel een passie was van mij) m'n man was opgebrand na de zoveelste verbouwing, ik ging nog even door. werk ,vrijwilligers werk, kinderen, zorg voor schoonouders.
relatie ging steeds slechter, veel ruzie en uiteindelijke geweld en ben ik het huis uit gezet door m'n man en werd de deur op slot gedraaid. bij m'n ouders gewoond zonder kinderen , mijn man was behoorlijk de weg kwijt in deze periode en maakte me het leven behoorlijk moeilijk. ondertussen dacht ik: ik zal laten zien dat ik best kan leven zonder jou en begon aan een HBO opleiding voor meer baan garantie. dat ging goed tot afgelopen kerst..... er brak iets in me. ik kon niks meer...na het opstaan veeeeel koffie. om elf uur smorgens weer naar bed. kwam er iemand aan de deur dan weer ff m'n masker op en daarna volledig instorten. tussendoor erg veel last gehad van zelfmoordneigingen ( gewoon nadenken hoe het zou zij als..) dan in huilen uitbasten omdat ik vind dat ik dat echt niemand kan aandoen. dat is nu 2 maand geleden. ik heb alle sociale media gestopt, heb geen werk meer. mijn opleiding stop moeten zetten en nu weet ik het niet meer. Ik probeer te blijven bewegen. wandelen, skeeleren al kost het me extreem veel moeite om de deur uit te gaan. liever blijf ik de hele dag liggen met de dekens over me heen. ik ken mezelf niet meer terug. was altijd van de actie. plannen maken en lekker in die flow zitten omhoog. nu is er niks meer en moet ik op gaan bouwen maar ik kan niks... dus hoe moet ik in vredesnaam een baan vinden als ik tot niks toe in staat ben.....
Er moet toch een manier zijn om hier uit te komen......
moe. moe. moe. slapen, geen zin om maar iets te ondernemen, rare dromen, geen ritme, niks kunnen onthouden, geen interesses in wie of wat dan ook, suïcidaal, geen zelfvertrouwen. m'n IQ daalt met stappen van 10 naar omlaag. en zo kan ik wel doorgaan...
waar het begon.
te lang te veel op m'n schouders genomen denk ik.
Ik trouwde een man die niet heel positief in het leven stond, ik compenseerde veel in alle sociale contacten. we kregen 4 kinderen waarvan 1 een aangeboren afwijking had. veel zorg 24/7 tussen alles door 3 huizen verbouwd ( wat wel een passie was van mij) m'n man was opgebrand na de zoveelste verbouwing, ik ging nog even door. werk ,vrijwilligers werk, kinderen, zorg voor schoonouders.
relatie ging steeds slechter, veel ruzie en uiteindelijke geweld en ben ik het huis uit gezet door m'n man en werd de deur op slot gedraaid. bij m'n ouders gewoond zonder kinderen , mijn man was behoorlijk de weg kwijt in deze periode en maakte me het leven behoorlijk moeilijk. ondertussen dacht ik: ik zal laten zien dat ik best kan leven zonder jou en begon aan een HBO opleiding voor meer baan garantie. dat ging goed tot afgelopen kerst..... er brak iets in me. ik kon niks meer...na het opstaan veeeeel koffie. om elf uur smorgens weer naar bed. kwam er iemand aan de deur dan weer ff m'n masker op en daarna volledig instorten. tussendoor erg veel last gehad van zelfmoordneigingen ( gewoon nadenken hoe het zou zij als..) dan in huilen uitbasten omdat ik vind dat ik dat echt niemand kan aandoen. dat is nu 2 maand geleden. ik heb alle sociale media gestopt, heb geen werk meer. mijn opleiding stop moeten zetten en nu weet ik het niet meer. Ik probeer te blijven bewegen. wandelen, skeeleren al kost het me extreem veel moeite om de deur uit te gaan. liever blijf ik de hele dag liggen met de dekens over me heen. ik ken mezelf niet meer terug. was altijd van de actie. plannen maken en lekker in die flow zitten omhoog. nu is er niks meer en moet ik op gaan bouwen maar ik kan niks... dus hoe moet ik in vredesnaam een baan vinden als ik tot niks toe in staat ben.....
Er moet toch een manier zijn om hier uit te komen......
silly
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-02-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo silly heel herkenbaar. Hoe gaat het nu met je .misschien een te late reactie zit hier zo iets met het zelfde. Ik probeer maar wat te lezen hier op het forum, om mijn klachten te onderbouwen en er de moet maar in te houden, zou graag eens weten hoe het nu met je is ,en wat je er zo al aan heb kunnen doen mvg Jan
Jan
24-08-2022
Reactie:
Ik zit te janken want het begin van jou verhaal is hetzelfde als wat ik nu doormaak.
Waarom wil ik toch steeds stoppen met leven? En dan ook nog gezeik van het werk en enge bedrijfsartsen.
Alsjeblieft, blijf doorgaan met leven Silly en anderen hier 😪.
Het is een ziekte die ons dat laat denken. Niet wij zelf.
Waarom wil ik toch steeds stoppen met leven? En dan ook nog gezeik van het werk en enge bedrijfsartsen.
Alsjeblieft, blijf doorgaan met leven Silly en anderen hier 😪.
Het is een ziekte die ons dat laat denken. Niet wij zelf.
Anoniem
04-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Burnout en buikpijn (Verhaal 214)
Ik zit momenteel bijna een half jaar in een burnout.
Nu heb ik afwisselend goede en slechte dagen.
Maar ik heb ook heel vaak buikpijn. Heeft iemand dit hetzelfde? Hoelang blijven de klachten? Zolang de burnout duurt?? Minimaal 8 maanden tot een jaar?
Nu heb ik afwisselend goede en slechte dagen.
Maar ik heb ook heel vaak buikpijn. Heeft iemand dit hetzelfde? Hoelang blijven de klachten? Zolang de burnout duurt?? Minimaal 8 maanden tot een jaar?
Marga
19-06-2022
laatste reactie: 04-02-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Minimaal 1 tot 2 jaar .. ik zit er nu 11 maanden in bij mij gaat het heel langzaam al voel k wel vooruitgang met af en toe een terugval. Succes
Anoniem
22-06-2022
Reactie:
Je mag er geen tijd op plakken. Uw lichaam heeft de tijd nodig die ze nodig heeft. Herstel van burn-out gaat van maanden tot jaren, en is individueel enorm verschillend. Sterk afhankelijk of je ook bijv last hebt van trauma, angst, etc.
Michiel
23-06-2022
Reactie:
Ik ben thuis sinds april 2022. Ik ervaar ook heel veel stress, elke dag buikpijn. 2de keer dat ik uitval. Ik werk in de zorg. Ben heel bang terug te werken. Lig vaak gekluisterd in m'n zetel.
Bieke
29-10-2022
Reactie:
Hoe minder je doet, hoe slechter je jou voelt merk ik nu al na pas een week BO.
Ga foto's maken in het bos of neem een lief hondje.
Ga foto's maken in het bos of neem een lief hondje.
Anoniem
04-02-2023
Overstappen op andere AD? (Verhaal 138)
Al meer dan 1 jaar in een burn out met allerlei klachten die zich omste beurt aandienen.
Wat een rot gevoel is dit.
Nu naar een jaar depressieve gevoelens en nergens meer zin in hebben.
gaat dit ooit over?
Ik slik al meer dan 20 jaar Antidepressiva maar heb de laatste 3 jaar het gevoel dat het niet meer werkzaam is.
Zij er mensen die hiermee ervaringen hebben om over te stappen op een andere AD.
Gr.
Nico
Wat een rot gevoel is dit.
Nu naar een jaar depressieve gevoelens en nergens meer zin in hebben.
gaat dit ooit over?
Ik slik al meer dan 20 jaar Antidepressiva maar heb de laatste 3 jaar het gevoel dat het niet meer werkzaam is.
Zij er mensen die hiermee ervaringen hebben om over te stappen op een andere AD.
Gr.
Nico
Nico
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als het toch niet meer werkt kun je dan niet net zo goed stoppen met antidepresiva?
Uiteraard in overleg met je arts.
Martin
Uiteraard in overleg met je arts.
Martin
Anoniem
04-02-2023
Ze laten me stikken (Verhaal 66)
Mijn leven altijd druk geleefd. Gewerkt en voor de ander zorgen. Tot ik ineens werd stil gelegd door mijn gezondheid een aantal operaties in korte tijd moeten ondergaan. Inmiddels maanden thuis aan het herstellen van de operatie en tegelijk uitgeput. Geen structuur meer kunnen vinden. Opgebrand. Slecht slapen. Als kadootje kwam daar een slecht gesprek bovenop van werk. Zij laten me stikken. Laten 0 medeleven zien maar zijn enkel maar gericht op de organisatie en het geld.
Ik ben totaal kwijt hoe nu straks verder waar te starten etc.
Ik ben totaal kwijt hoe nu straks verder waar te starten etc.
Kiwi
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik reageer wel laat maar ben nieuw hier.
Ik plaatste hier net een lang verhaal over mijn ellende nu ik thuis zit met deze ellendige ziekte. Belt mijn baas op of ik langs kan komen voor een evaluatiegesprek omtrent ander werk.
Zijn ze nou *** helemaal bezopen geworden? Die bedrijven profiteren o.a. lekker van de participatiewet. Het word allemaal steeds zotter in deze tijd.
Ik voorspel dat het aantal burnouts de pan uit gaat reizen! Mensen maar uitbuiten voor een flutuitkering. En die aandeelhouders maar lachen. Sterkte Kiwi.
Ik plaatste hier net een lang verhaal over mijn ellende nu ik thuis zit met deze ellendige ziekte. Belt mijn baas op of ik langs kan komen voor een evaluatiegesprek omtrent ander werk.
Zijn ze nou *** helemaal bezopen geworden? Die bedrijven profiteren o.a. lekker van de participatiewet. Het word allemaal steeds zotter in deze tijd.
Ik voorspel dat het aantal burnouts de pan uit gaat reizen! Mensen maar uitbuiten voor een flutuitkering. En die aandeelhouders maar lachen. Sterkte Kiwi.
Anoniem
04-02-2023
Angst, vermoeidheid en hopeloosheid (Verhaal 7)
Als ondernemer in hart en nieren kon ik alles aan. Niets was me teveel en kon mensen echt enthousiast maken en motiveren.
Ergens merkte ik wel dat er meer spanning kwam en dat ik niet meer de uitdaging zag. Ook werd ik steeds minder vriendelijk.
Op een dag ging het lichtje uit. Ik kon niks meer en er was alleen maar angst, vermoeidheid en hopeloosheid.
Wat verschrikkelijk om hulp te vragen (nog meer falen in de grote ellende). Het is de moeite waard om naar een therapeut te gaan waar je een klik mee ervaart. Rust creëren en daarna mezelf weer opbouwen.
Mensen zoek ook hulp. Investeren in jezelf is een dubbele vakantie waard.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-02-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het zo. Bij mij ging ook van de een op andere dag het lichtje uit. Ik zat gewoon Netflix te kijken en bam eerste paniek/angst aanval. Heb overal al hulp gezocht maar nog niet de juiste tegengekomen, helaas.
Annemiek
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik was ook ondernemer horeca 30 jaar eigen zaak gehad 12 jaar geleden burn out gehad na 2 jaar redelijk hersteld, en nu een terug val van burn out, allerlei dokters gehad die zij wij hebben onze zaak net voor corona verkocht en nu niets meer ,daar moet je lichaam ook aan wennen dag en nacht gewerkt en ju rust de dokter zij pure stress .gr rene
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook een harde werker die altijd maar door gaat. Als ik het nu niet af krijg een dan duurt het nog langer instelling. Na een aantal andere ziektes nu ook nog een burnout. Het lijkt wel of mijn medicijnen (hartmedicijnen) alles nog erger maken. Ik heb zo'n rotgevoel in mijn hoofd. Ik begin bang te worden want ik word nu ook nog depressief. Wat moet ik doen? Ik heb wel hulp nu maar voel mij zo verrot. Knokken denk ik. Ik wens jullie allemaal sterkte en geef nooit op. Want het leven op zich is mooi maar ook eenmalig. Ik moest dit even kwijt. Want ik voelde mij zo ellendig en alleen hiermee.
Anoniem
03-02-2023
5/6 maanden zo somber en gebroken zijn word ondragelijk. (Verhaal 63)
Nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.... een zware zomer gehad met een mogelijke scheiding van ouders en een relatie die op breken stond. Na een lange tijd signalen (paniekaanvallen, gejaagd gevoel en veel stress) genegeerd te hebben ben ik in een burn-out beland. Het is werkelijk waar een living hell. Het is ongeveer 4/5 maanden geleden dat het begon en tot de dag van vandaag ben ik erg duizelig en heb erg veel last van angstklachten terwijl ik eerst nergens bang voor was... Het moment dat ik echt weer even kon genieten is ongelofelijk lang geleden en kijk hier ontzettend naar uit..... waarschijnlijk als je dit leest is het al te laat... maar merk je dat je lichaam aan de rem trekt STOP optijd! Want 5/6 maanden zo somber en gebroken zijn word ondragelijk.
Student 20 jaar (man)
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-02-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, hoe gaat het met jou nu?
Er
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi! Ben nu een jaar verder en kan nogsteeds mijn normale leven amper oppakken. Heb elke dag nog last van vage onverklaarbare klachten. Heb geprobeerd mijn studie weer op te pakken en wat meer dingen te gaan doen. Voor mijn gevoel heb ik nog een lange weg te gaan…..
Op een rijtje waar ik na een jaar nogsteeds bijna dagelijks last van heb
- Duizelig
- Paniekerig bij veel prikkels
- Weinig tot geen energie
- Een soort onwerkelijk vaag gevoel hebben in mijn lichaam. De wereld ziet een beetje vreemd
- Emotieloos: plezier, genieten, liefde, spanning kan ik niet voelen.
Op een rijtje waar ik na een jaar nogsteeds bijna dagelijks last van heb
- Duizelig
- Paniekerig bij veel prikkels
- Weinig tot geen energie
- Een soort onwerkelijk vaag gevoel hebben in mijn lichaam. De wereld ziet een beetje vreemd
- Emotieloos: plezier, genieten, liefde, spanning kan ik niet voelen.
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het zou een idee zijn om een lichte anti-depressiva te gebruiken om de klachten wat te verminderen. Als je dan het gevoel hebt dat je wat meer hersteld bent kan je deze rustig aan weer afbouwen. Door je burn-out komt het lichaam terecht in een chronische staat van stress/paniek en de medicijnen kunnen een hulpmiddel zijn om deze nare cyclus te doorbreken. Het is een heel moeilijk pad, een herstel van een burn-out, maar er zijn zeker manieren om het wat dragelijker voor jezelf te maken. Ik wens je veel rust succes toe!
Bas
08-07-2022
Reactie:
Ik zit er nu ook 1,6 jaar in. Heb precies dezelfde klachten als jou na al deze tijd. Ook duizelig paniekerig bij te veel prikkels snel gespannen van alles wat ik doe. Energy gaat snel leeg. Draagkracht is minimaal. Ben zelf aan t denken om toxh maar antidepr. Te gaan gebruiken, begin echt beetje bang en depressief te worden hier nooit meer uit te komen. Heb je ervaring met antidepressiva bas? En hoe is het nu k na al die tijd? Gr s
Anoniem
11-01-2023
Reactie:
Hier ervaring met escilatopram als antidepressiva. Weinig last van bijwerkingen gehad, voor mij prima middel om alles een beetje te dempen.
Heb ook een poos Mirtazapine gebruikt voor het slapen in lage dosering. Dit medicijn wordt ook als antidepressiva gebruikt (in hogere dosering). Hier heb ik slechte ervaring mee qua op- en afbouw. Veel nare bijwerkingen, blij dat ik er inmiddels vanaf ben.
Het is heel persoonlijk hoe je reageert op medicatie, laat je goed adviseren en begeleiden. Het is een hele stap (vond ik) om überhaupt aan antidepressiva te gaan na 37 jaar optimisme (lees: nooit iets in de buurt van depressie gehad). Maar voor mij waren de angst- en depressieklachten echt té heftig aanwezig op sommige momenten / dagen. Ik merk dat de angst er nu minder heftig doorheen komt en daar ben ik blij mee.
Heb ook een poos Mirtazapine gebruikt voor het slapen in lage dosering. Dit medicijn wordt ook als antidepressiva gebruikt (in hogere dosering). Hier heb ik slechte ervaring mee qua op- en afbouw. Veel nare bijwerkingen, blij dat ik er inmiddels vanaf ben.
Het is heel persoonlijk hoe je reageert op medicatie, laat je goed adviseren en begeleiden. Het is een hele stap (vond ik) om überhaupt aan antidepressiva te gaan na 37 jaar optimisme (lees: nooit iets in de buurt van depressie gehad). Maar voor mij waren de angst- en depressieklachten echt té heftig aanwezig op sommige momenten / dagen. Ik merk dat de angst er nu minder heftig doorheen komt en daar ben ik blij mee.
Anoniem
01-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Alsnog, lijkt alles me te veel te zijn (Verhaal 334)
Hallo iedereen,
Ongeveer 4 jaar geleden raakte ik in een burn-out terecht. Toen was ik 16, nu ben ik al bijna 21. Nog steeds kom ik er maar niet bovenop. Eindelijk ben ik klaar met school en heb nu een parttime baan. Ik werk 4 ochtenden in de week. Alsnog, lijkt alles me te veel te zijn. Misschien komt dit ook door de december maand waar ik ook veel stress door krijg. Vorige week heb ik me de hele week ziek gemeld en vandaag maar 1 uurtje gewerkt. Ik ben zo enorm bang dat ik ontslagen ga worden. Ik weet niet hoe ik mijn bed uit moet komen.
Het ging in principe goed. Af en toe een dagje ziekmelden omdat het even te veel was allemaal, maar daarnaast ging het prima. Ik ben me even ten einde raad.
Heeft iemand tips voor mij?
Groeten,
Rowena
Ongeveer 4 jaar geleden raakte ik in een burn-out terecht. Toen was ik 16, nu ben ik al bijna 21. Nog steeds kom ik er maar niet bovenop. Eindelijk ben ik klaar met school en heb nu een parttime baan. Ik werk 4 ochtenden in de week. Alsnog, lijkt alles me te veel te zijn. Misschien komt dit ook door de december maand waar ik ook veel stress door krijg. Vorige week heb ik me de hele week ziek gemeld en vandaag maar 1 uurtje gewerkt. Ik ben zo enorm bang dat ik ontslagen ga worden. Ik weet niet hoe ik mijn bed uit moet komen.
Het ging in principe goed. Af en toe een dagje ziekmelden omdat het even te veel was allemaal, maar daarnaast ging het prima. Ik ben me even ten einde raad.
Heeft iemand tips voor mij?
Groeten,
Rowena
Rowena
27-12-2022
laatste reactie: 21-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vraag jouw huisarts een bloedwaarden test te doen op vitamine B12 + MMA en Homocysteine. Zorg er wel voor dat je eerst minimaal 3 maanden geen supplementen neemt met toegevoegde B12. Dat geldt ook voor voedsel en drank met kunstmatig toegvoegde B12.
Sep
30-12-2022
Reactie:
Een vorm van brain retraininf
Taco
21-01-2023
Voel mij slechter dan in de eerste paar weken (Verhaal 304)
Zit nu bijna 2 maanden in een burn out maar voel mij slechter dan in de eerste paar weken. Herkent iemand dit?
Ton
12-11-2022
laatste reactie: 19-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ontzettend logisch. Je laat je lichaam eindelijk tot rust komen maar je lichaam heeft wel even de tijd nodig om uit die race te gaan. Ik voelde mij ook het slechtst na 2 maanden, alsof je er compleet ondergedompeld in wordt. Daarna wordt het beter, maar mijn advies is: forceer niks en laat het los en geef altijd toe aan je lichaam anders heb je zo een terugval, wat ik kan zeggen na 1,5 jaar
Anoniem
19-01-2023
Niet meer zo goed in me werk als ervoor (Verhaal 346)
Ik dacht hehe na lange tijd voel ik me beter, geen burn out klachten meer.Teminste dat dacht ik. Ik heb weer werk gevonden, dezelfde werk dat ik ervoor deed, want dat vond ik leuk om te doen. Maar ik merk dat ik niet meer zo goed ben in me werk als ervoor. Ik vergeet continu dingen, ik raak snel in de war. Ik klap dicht en kan moeilijk uit me woorden komen. Terwijl ik eerst echt commercieel en service gericht was, kun je dit bijna nu niet meer terugzien. Daarnaast ben ik zwaar onzeker, en ik twijfel over alles. Ik ben vaak snel geprikkeld en ik kan moeilijk omgaan met negatieve sfeer. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben bang dat ik mijn werk ga verliezen, ik ben bang dat ik terug ga vallen. Ik heb nu bijna niemand meer over sins mijn burn-out. Alleen mijn man nog. Met hem heb ik dadelijks ruzie. Ik kan niks goed doen in zijn ogen, hij vindt me zwak, slecht dat ik niet de vrouwen taken kan doen. Ik ben bang dat hij dadelijk weggaat bij mij. Ik ben niet meer zo knap en jong. Ik denk niet dat ik nog een man ooit ga vinden als hij weggaat van mij. Gelukkig vind ik mijn werk fijn en mijn collegas wel aardig. Alleen ik voel dat ik achteruit ben gegaan met mijn niveau van mijn werk. Ik voel me zo alleen en moe. Moe van de tegenslagen, moe van telkens maar 1 stap vooruit en 10 achteruit. Ik weet niet wat ik moet doen. Ben gewoon alles zat.
Verwelkt bloem
11-01-2023
laatste reactie: 19-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Niet om vervelend te doen, maar heb je wel eens overwogen of de kern van je burnout niet bij je man vandaan komt? Wat je omschrijft, klinkt niet heel gezond. Het lijkt alsof hij je kleineert en psychisch onder druk zet. Dat moet wel wat doen met je gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Ik vind het oprecht heel zielig voor je! Ga terug naar de kern van je eigenlijk bent. Ontdek wat JIJ wil, en nog meer: Wat je NIET wil! Zet hem op. Je bent veel sterker dan je vaak denkt!
Ik vind het oprecht heel zielig voor je! Ga terug naar de kern van je eigenlijk bent. Ontdek wat JIJ wil, en nog meer: Wat je NIET wil! Zet hem op. Je bent veel sterker dan je vaak denkt!
Anoniem
11-01-2023
Reactie:
Ik ben het eens met bovenstaanc bericht van anoniem. Een man die jou zo behandelt is niet normaal hoor! juist als je ziek bent zou je van je partner extra liefde en steun moeten ontvangen. Ook hoe je over jezelf praat is niet gezond je bent altijd de moeite waard!!!!!!!!!
Claudia
19-01-2023
Wie herkent iets...wie is al wat verbeterd....wie heeft tips... (Verhaal 129)
Wie herkent iets...wie is al wat verbeterd....wie heeft tips....
Ik ben 4 jaar geleden BO geraakt door roofbouw op mijn lichaam en stress ook wel daarbij. Het uitte zich ineens door plotse "flauwtes" in de auto of zomaar ergens. Ik wist niet wat er loos was, dus reageerde met enorme angst op wat er gebeurde met mij. Met name het ineens overvallen worden door die flauwte, vond ik lastig omdat dit dan dus overal kon gebeuren. Nadat iem mij vertelde dat ik suikerdips had gehad, werd ik banger. Ik dacht helemaal verkeerd en dacht dat ik richting diabetes dus ging. Dat leek me verschrikkelijk en ik ging dus als een idioot opletten met alles qua eten en nergens meer heen zonder snoep, suiker, zoute dingen etc om te zorgen dat t me nooit meer zou gebeuren die flauwtes. Ik had achteraf dips vanwege de moeheid die in mijn lijf zat, dus die dips bleef ik gewoon houden. En hoe meer dips, hoe meer ik ging focussen op elk apart gevoel wat ik voelde in mijn lijf, maag, hoofd alles wat kon wijzen op een dip kunnen krijgen, wat ik niet wilde...
Vervolgens kreeg ik last van mijn ademhaling (door spanning) en dacht ik, toch geen astma of COPD? Daarbij hartkloppingen (en ik dacht aan slecht hart), wazig zien (dacht toen dat ik blind kon worden), en zo door. Elke keer als ik bevestigd kreeg via testen bij arts of ZH, was ik pas gerustgesteld. Maar er gingen 1.5 jaar overheen voordat ik in dat alles wat geruster werd. Ik had intussen ook al vaak angst gevoeld om door iets fysiek overvallen te worden en ook angst voor de angst gevoelens die natuurlijk ook rot voelen. Na 1.5 jaar kwam alles wat meer tot rust maar een paar maanden later (en ik was wel grotendeels weer zonder al die kwalen, en angst) maar nog wel steeds hypergevoelig op alles wat ik voelde in mijn lijf...kreeg ik BPPD. Een daariduizeligheid door steentjes die op de verkeerde plek zijn gekomen.in t evenwicht orgaan. Dat is niet erg en kan snel verholpen worden. Alleen bij mij bleef het wat vaker terugkomen en het duurde steeds even voordat alle Na sensaties daarvan weg trokken. Ik ben wederom door dit gedoe enorm geschrokken net zoals bij alle voorgaande klachten en ben vanaf toen ook weer extreem gaan letten op alles wat ik voelde en wat ik steeds voelde vanuit mijn hoofd...
De eerste maanden viel het nog wel mee maar was ik wel steeds bang, de vraag voel ik weer iets? Zit het er nog? Moet ik terug naar de arts om te kijken of het er weer is? En mijn pech was dat het ook een keer of 4 terug is geweest dus dat ik regelmatig ook wel wat vreemde dingen voelde, die er echt daardoor waren.
Maar de laatste paar maanden is alles toegenomen.
De BPPD is weg, na augustus niet meer gehad..
maar sinds september 2021 heb ik allerlei vervelende fysieke klachten nog steeds...
- als snel ik van links naar rechts kijk een soort vertraging gevoel
- als ik moet zoeken in een winkel naar spullen hetzelfde gekkigheid gevoel soort achter de ogen
- als ik loop soms het gevoel alsof ik niet helemaal in balans loop, of dat ik mijn best moet doen om in balans te lopen
- een enorme druk vanuit mijn nek naar binnen in mijn hoofd toe wat een soort "vol/ dizzy achtig" gevoel geeft in mijn hoofd, alsof ik er niks bij kan hebben...
- het gevoel in mijn hoofd er niks bij te kunnen hebben dat er voortdurend een soort druk op staat
- met scrollen vd tel een soort vertraging gevoel af en toe een fractie van een seconde
- het gevoel alsof mijn hoofd een soort zwaar is en ik het soms zelf rechtop moet houden en dat t niet perse vanzelf gaat
- het gevoel alsof mijn lichaam niet helemaal lekker verbonden is met de rest van mijn lijf... Als ik loop dan gaat dat wel maar het is net alsof ik het niet goed "voel"...
....
Ik pieker me helemaal suf of dit alles komt door overspannen zijn...
Of het bij B.O zijn hoort....
Ik hoop echt zo dat iemand me kan vertellen of je soortgelijke klachten ervaart of hebt ervaren? Of je al iets aan verbetering voelt of wie je helpt of geholpen heeft zo ver..
En of je een idee hebt wat er aan vooraf is gegaan waardoor je dit zo vent gaan voelen....
🙏
Ik ben 4 jaar geleden BO geraakt door roofbouw op mijn lichaam en stress ook wel daarbij. Het uitte zich ineens door plotse "flauwtes" in de auto of zomaar ergens. Ik wist niet wat er loos was, dus reageerde met enorme angst op wat er gebeurde met mij. Met name het ineens overvallen worden door die flauwte, vond ik lastig omdat dit dan dus overal kon gebeuren. Nadat iem mij vertelde dat ik suikerdips had gehad, werd ik banger. Ik dacht helemaal verkeerd en dacht dat ik richting diabetes dus ging. Dat leek me verschrikkelijk en ik ging dus als een idioot opletten met alles qua eten en nergens meer heen zonder snoep, suiker, zoute dingen etc om te zorgen dat t me nooit meer zou gebeuren die flauwtes. Ik had achteraf dips vanwege de moeheid die in mijn lijf zat, dus die dips bleef ik gewoon houden. En hoe meer dips, hoe meer ik ging focussen op elk apart gevoel wat ik voelde in mijn lijf, maag, hoofd alles wat kon wijzen op een dip kunnen krijgen, wat ik niet wilde...
Vervolgens kreeg ik last van mijn ademhaling (door spanning) en dacht ik, toch geen astma of COPD? Daarbij hartkloppingen (en ik dacht aan slecht hart), wazig zien (dacht toen dat ik blind kon worden), en zo door. Elke keer als ik bevestigd kreeg via testen bij arts of ZH, was ik pas gerustgesteld. Maar er gingen 1.5 jaar overheen voordat ik in dat alles wat geruster werd. Ik had intussen ook al vaak angst gevoeld om door iets fysiek overvallen te worden en ook angst voor de angst gevoelens die natuurlijk ook rot voelen. Na 1.5 jaar kwam alles wat meer tot rust maar een paar maanden later (en ik was wel grotendeels weer zonder al die kwalen, en angst) maar nog wel steeds hypergevoelig op alles wat ik voelde in mijn lijf...kreeg ik BPPD. Een daariduizeligheid door steentjes die op de verkeerde plek zijn gekomen.in t evenwicht orgaan. Dat is niet erg en kan snel verholpen worden. Alleen bij mij bleef het wat vaker terugkomen en het duurde steeds even voordat alle Na sensaties daarvan weg trokken. Ik ben wederom door dit gedoe enorm geschrokken net zoals bij alle voorgaande klachten en ben vanaf toen ook weer extreem gaan letten op alles wat ik voelde en wat ik steeds voelde vanuit mijn hoofd...
De eerste maanden viel het nog wel mee maar was ik wel steeds bang, de vraag voel ik weer iets? Zit het er nog? Moet ik terug naar de arts om te kijken of het er weer is? En mijn pech was dat het ook een keer of 4 terug is geweest dus dat ik regelmatig ook wel wat vreemde dingen voelde, die er echt daardoor waren.
Maar de laatste paar maanden is alles toegenomen.
De BPPD is weg, na augustus niet meer gehad..
maar sinds september 2021 heb ik allerlei vervelende fysieke klachten nog steeds...
- als snel ik van links naar rechts kijk een soort vertraging gevoel
- als ik moet zoeken in een winkel naar spullen hetzelfde gekkigheid gevoel soort achter de ogen
- als ik loop soms het gevoel alsof ik niet helemaal in balans loop, of dat ik mijn best moet doen om in balans te lopen
- een enorme druk vanuit mijn nek naar binnen in mijn hoofd toe wat een soort "vol/ dizzy achtig" gevoel geeft in mijn hoofd, alsof ik er niks bij kan hebben...
- het gevoel in mijn hoofd er niks bij te kunnen hebben dat er voortdurend een soort druk op staat
- met scrollen vd tel een soort vertraging gevoel af en toe een fractie van een seconde
- het gevoel alsof mijn hoofd een soort zwaar is en ik het soms zelf rechtop moet houden en dat t niet perse vanzelf gaat
- het gevoel alsof mijn lichaam niet helemaal lekker verbonden is met de rest van mijn lijf... Als ik loop dan gaat dat wel maar het is net alsof ik het niet goed "voel"...
....
Ik pieker me helemaal suf of dit alles komt door overspannen zijn...
Of het bij B.O zijn hoort....
Ik hoop echt zo dat iemand me kan vertellen of je soortgelijke klachten ervaart of hebt ervaren? Of je al iets aan verbetering voelt of wie je helpt of geholpen heeft zo ver..
En of je een idee hebt wat er aan vooraf is gegaan waardoor je dit zo vent gaan voelen....
🙏
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-01-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat in onbalans zijn en alles met een vertraging binnen zien komen heb ik ook. Ben enorm vermoeid achter mijn ogen, word ook altijd met rode ogen wakker. Rubberen benen. Soms veel moeite met autorijden, verwerken indrukken. Ben altijd heel sportief geweest, beperk mij nu tot hooguit een uurtje wandelen of max 2 uurtjes rustig fietsen. Waarbij ik lang niet die kracht heb die ik altijd gewend was te hebben. Wat er aan vooraf gegaan is: het niet verwerkt hebben van mijn scheiding en het beginnen van een lange afstandsrelatie wat mij ineens benauwde toen het echt serieus begon te worden. Hier heb ik zoveel over gepiekerd dat mijn geest en lichaam in een overlevingsstand gingen. Ook al diverse onderzoeken in ZH gehad. Sterkte met het herstel, ben inmiddels al 1 jaar 9 maand verder.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Anne,
Die moeheid, hartkloppingen, duizeligheid, last van ademhaling (hyperventilatie) en flauwtes herken ik ook. Ze hadden tegen mij ook gezegd dat het waarschijnlijk een suikerdip was, maar helpt ook niet echt bij mij door suiker of zout te eten . Heb jij ondertussen de oplossing al gevonden? Ik ben bij een psychotherapeute geweest en heb ademhalingsoefeningen gekregen voor mijn hyperventilatie. Dit help wel een beetje. Ben jij bij een psycholoog of zo geweest?
Die moeheid, hartkloppingen, duizeligheid, last van ademhaling (hyperventilatie) en flauwtes herken ik ook. Ze hadden tegen mij ook gezegd dat het waarschijnlijk een suikerdip was, maar helpt ook niet echt bij mij door suiker of zout te eten . Heb jij ondertussen de oplossing al gevonden? Ik ben bij een psychotherapeute geweest en heb ademhalingsoefeningen gekregen voor mijn hyperventilatie. Dit help wel een beetje. Ben jij bij een psycholoog of zo geweest?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Anne,
ik ben langer overspannen /burnout (geef het een naam) geweest dan jou en herken me in alles wat je schrijft. Het is niets ernstigs (medisch) en hoort er gewoon bij. Als je dát kan accepteren, dan ga je vooruit...
als je blijft hangen in het 'obsessief' letten op je klachten dan blijf je (ongemerkt) de cirkel van spanning -> angst -> spanning vasthouden..
probeer eens totale overgave (dan ga ik maar dood, dan krijg ik maar een ernstige ziekte, dan wordt ik maar depressief, dan etc.etc. vul maar in)...dat was/is bij mij de sleutel naar herstel omdat je pas dán het lichaam en 'overprikkeld zenuwstelsel de KANS geeft om rustig, ontspannen, relax en daardoor beter te worden...stapvoorstap gaat het dan ook beter worden.
Dag Anne,
ik ben langer overspannen /burnout (geef het een naam) geweest dan jou en herken me in alles wat je schrijft. Het is niets ernstigs (medisch) en hoort er gewoon bij. Als je dát kan accepteren, dan ga je vooruit...
als je blijft hangen in het 'obsessief' letten op je klachten dan blijf je (ongemerkt) de cirkel van spanning -> angst -> spanning vasthouden..
probeer eens totale overgave (dan ga ik maar dood, dan krijg ik maar een ernstige ziekte, dan wordt ik maar depressief, dan etc.etc. vul maar in)...dat was/is bij mij de sleutel naar herstel omdat je pas dán het lichaam en 'overprikkeld zenuwstelsel de KANS geeft om rustig, ontspannen, relax en daardoor beter te worden...stapvoorstap gaat het dan ook beter worden.
Anoniem
18-01-2023
Herstellen van CVS of burnout (Verhaal 343)
Gratis online herstelprogramma voor CVS maar ook toepasbaar voor burnout:
W-w-w.danielvanloosbroek punt com/chronic-fatigue-alignment-recovery-program/module-0/
W-w-w.danielvanloosbroek punt com/chronic-fatigue-alignment-recovery-program/module-0/
Taco
07-01-2023
laatste reactie: 14-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jammer dat et in het Engels is.. hoelang zit je al in je burnout? Zijn joun klachten al minder
Anoniem
09-01-2023
Reactie:
5 maanden, ja gaat steeds beter!
Taco
14-01-2023
Wil je ook je hart luchten?
hoge hartslag tijdens burnout? (Verhaal 32)
Ik ben benieuwd of jullie ook een hoge hartslag hebben tijdens je burn-out? En bij enige inspanning de hartslag omhoog gaat?
Ik hoop een antwoord te krijgen van jullie.
Lieve groet
Ik hoop een antwoord te krijgen van jullie.
Lieve groet
Siem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-01-2023
15Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heb ik ook en ook onregelmatig. Hoort er denk ik bij maar wat een hel!!
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook de hele dagen door een verhoogde hartslag. Zo vreselijk vermoeiend. Maar mijn therapheut zegt dat het betekend dat je lichaam aan het verwerken is. Het hoort erbij ..
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb 2x in zo'n soort relatie gezeten en heb regels gesteld, dat er niet meer dan 3 dagen gegamed mocht worden en dat we 4 dagen wat samen gingen doen. als als die dat niet kon en game belangrijker was dan mij ik weg ging, het zijn nu mijn exen.
maar ik moest leren dat mijn behoeftes net zo belangrijk zijn en ik moest lef krijgen om te zien dat ik wel van hem hield maar hem niet meer leuk vond. ik ben bij beide mannen op rustige en zonder ruzie weg gegaan door duidelijk te zijn in dat we uit elkaar gegroeid waren.
zoek jou kracht en de liefde voor jezelf en wat jij nodig hebt,
en zoek in je hart wat je echt wil en wat mogelijk is voor jou.
vrede hebben met hoe het nu is of ....
maar ik moest leren dat mijn behoeftes net zo belangrijk zijn en ik moest lef krijgen om te zien dat ik wel van hem hield maar hem niet meer leuk vond. ik ben bij beide mannen op rustige en zonder ruzie weg gegaan door duidelijk te zijn in dat we uit elkaar gegroeid waren.
zoek jou kracht en de liefde voor jezelf en wat jij nodig hebt,
en zoek in je hart wat je echt wil en wat mogelijk is voor jou.
vrede hebben met hoe het nu is of ....
Fleur
> 2 jaar geleden
Reactie:
mijn burnout ben ik begonnen met een hoge hartslag, overbelasting na een stress periode was de uitslag.
Het helpt meestal om een appje te downloaden met ademhalings techniek of muziek op je oren. Ik zeg meestal als je echt diep in een hoge hartslag zit lukt het niet altijd hoor.
Veel sterkte en rust, wandelen is ook een optie maar ik weet niet op je dat alleen lukt.?
Focussen op een punt en de ademhaling komt meestal goed na een poosje rust.
Het helpt meestal om een appje te downloaden met ademhalings techniek of muziek op je oren. Ik zeg meestal als je echt diep in een hoge hartslag zit lukt het niet altijd hoor.
Veel sterkte en rust, wandelen is ook een optie maar ik weet niet op je dat alleen lukt.?
Focussen op een punt en de ademhaling komt meestal goed na een poosje rust.
Nadia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn hartslag gaat met vlagen ook omhoog. Paniekaanvallen en constant een naar gevoel in je buik. Herken je dat?
Eppie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit herken ik zeker. In het begin ook nog hard en onregelmatig, nu vooral hard en snel. Het maakt me angstig dat ik een hartaanval of zoiets krijg en neerval. Ik heb twee jonge kinderen. Moet er niet aan denken...
Om gek te worden... Waarom heb ik mezelf dit aangedaan denk ik dan. Waarom heb ik het zover laten komen?
Om gek te worden... Waarom heb ik mezelf dit aangedaan denk ik dan. Waarom heb ik het zover laten komen?
Ron
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja dat ervaar ik ook! Als ik lig en rust zee goed hartritme maar vanaf ik iets wil doen gaat ie meteen' boven de 100....erg vervelend he
Liesbeth V.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar… laatste tijd is mijn hartslag echt constant boven de 100 als ik dan dood stil lig gaat hij onder de 100 en dan probeer ik in slaap te vallen maar zodra ik dan beweeg klopt die mijn lichaam uit… ik kan er al dagen niet van slapen. Zodra ik in slaap ben gevallen en na paar uur wakker word en wil gaan zitten schiet die al naar 160 zweten trillen… herkent iemand dit?
Isabell
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ondertussen al 3 maanden werkongeschikt door burnout. Ik heb mezelf jaren voorbij gelopen en sinds 3 maanden geleden ben ik gecrasht. Het ging weer even de goede kant op maar ik ben de laatse weken meer en meer klachten gaan krijgen. Niet slapen en in het midden van de nacht wakker schieten met paniekaanvallen en soms ook heftige nachtmerries en enorm zweten. Ook vaker last van een druk op de borst, wazig zien, duizeligheid,... Vaak denk ik dat ik een hartaanval zou krijgen maar ik ben al gecontroleerd aan het hart. Al meermaals bloed laten controleren... Niets aan te merken en perfect gezond. Ik word soms nog angstiger van de sensaties en dan gaat er veel ongerustheid door mijn hoofd dat ik toch maar iets mankeer aan mijn hart. Dit kan zo vies aanvoelen en mijn dokter zegt dat het de burnout is die daarvoor zorgt. Ik ben ergens wel opgelucht dat ik zeker niet de enige ben met deze klachten...
Kim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen
Jimmy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen
Jimmy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Eén van de belangrijkste symptomen van een burnout is dat je hartslag overdag en 's nachts nagenoeg hetzelfde en hoog is (rond de 100 slagen / min.). Dit betekent dat het remmende deel van je autonome zenuwstelsel geen invloed meer uitoefend. Vandaar ook de zware vermoeidheid. Je herstelt niet meer!
Michiel
27-05-2022
Reactie:
Maar Michiel,
Hoe kun je t lichaam weer geleidelijk aan laten herstellen. Ben al een jaar burnout en mijn lichaam is de ene dag redelijk en de andere is t angstig, zenuwachtig lichaam, buikpijn hoge hartslag omvallen voor je gevoel. Om moedeloos van te worden. Nu wonen hier ook elke weel 3 kids en om de week 6. Dus pittig is t wel. Toen we hierheen verhuisde begon t ook erger te worden.
Hoe kun je t lichaam weer geleidelijk aan laten herstellen. Ben al een jaar burnout en mijn lichaam is de ene dag redelijk en de andere is t angstig, zenuwachtig lichaam, buikpijn hoge hartslag omvallen voor je gevoel. Om moedeloos van te worden. Nu wonen hier ook elke weel 3 kids en om de week 6. Dus pittig is t wel. Toen we hierheen verhuisde begon t ook erger te worden.
Miranda
27-06-2022
Reactie:
Ik ga nu het proberen met Escitalopram om de angst en paniek te verminderen. Hopelijk vindt mij lichaam dan wat rust, kan ik weer slapen en kan het autonome deel weer iets doen. Verder oefeningen doen om je nervus vagus te stimuleren, gezond eten en goed verspreid voor een constante bloedsuikerspiegel.
Hille
22-08-2022
Reactie:
Hallo Hille hoe gaat het nu met jou met esciralipram? Ben ik benieuwd naar
Ik ben er juist mee begonnen en efexor exell aan het afbouwen
En negeer je verhoogde hartsiag if ga je dan rusten
En welke iefeningen doe jij voor de bervud vagus te stimuleren
Ik ben er juist mee begonnen en efexor exell aan het afbouwen
En negeer je verhoogde hartsiag if ga je dan rusten
En welke iefeningen doe jij voor de bervud vagus te stimuleren
Petra
13-01-2023
Toch ineens weer een terugval (Verhaal 338)
Sinds september 2022 overspannen. 8 weken ziek geweest, weer rustig opgebouwd. Echter in de kerstvakantie toch ineens weer een terugval. Enorm veel stress, angst en spanningsklachten (gejaagd, verdrietig, hoofdpijn, huilen). Ik ben helaas bang dat ik nu richting burn-out ga. Ik probeer gelijk weer veel rust te nemen. Hebben jullie ook eens een terugval meegemaakt?
Tom
04-01-2023
laatste reactie: 07-01-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Tom,
Ik zit ook in een terugvalperiode. Na ziekte en een scheiding van mijn ouders merkte ik dat ik na 8 maanden opnieuw angstaanvallen had. Dit is een maand of 2 geleden en nu merk ik dat het weer iets verbeterd. Maar een terugvalperiode heftig en maakt bang. Maar duurt minder lang dan de burnout zelf. Sterkte!
Ik zit ook in een terugvalperiode. Na ziekte en een scheiding van mijn ouders merkte ik dat ik na 8 maanden opnieuw angstaanvallen had. Dit is een maand of 2 geleden en nu merk ik dat het weer iets verbeterd. Maar een terugvalperiode heftig en maakt bang. Maar duurt minder lang dan de burnout zelf. Sterkte!
Anoniem
05-01-2023
Reactie:
Hi.
Wat vervelend zeg :( Ik merkte vooral de kerstperiode te druk was.. ook uit eigen enthousiasme teveel werk opgepakt. Ik heb zelf ook enorme angstaanvallen gehad en werd helemaal duizelig. Je begint je af te vragen of je helemaal terug bij af bent. Gelukkig heb ik een steeds positiever gevoel na 1.5 week. Ik hoop dat dit doorzet. Nu nog wel momentjes die spannend zijn met veel prikkels.
Jij ook veel sterkte!
Wat vervelend zeg :( Ik merkte vooral de kerstperiode te druk was.. ook uit eigen enthousiasme teveel werk opgepakt. Ik heb zelf ook enorme angstaanvallen gehad en werd helemaal duizelig. Je begint je af te vragen of je helemaal terug bij af bent. Gelukkig heb ik een steeds positiever gevoel na 1.5 week. Ik hoop dat dit doorzet. Nu nog wel momentjes die spannend zijn met veel prikkels.
Jij ook veel sterkte!
Tom
06-01-2023
Reactie:
Jep ik ben van overspannen in burn-out geraakt Tom. Erg vervelend maar acceptatie! Ook terugvallen horen erbij, iedereen die hersteld is zegt dat. Je moet VERANDEREN, anders kom je nooit uit je burn-out of krijg je een 2e, 3e etc. Ga naar een coach en parallel eraan psycholoog. Coach wil je werk wel betalen vaak.
Taco
07-01-2023
Herstel langzaam door zorg voor mijn dochter (Verhaal 340)
Goedemorgen,
Ik zit sinds maart vorig jaar in een burnout. Het krijgen van een kindje plus ernstige ziekte van mijn vader maakten dat ik echt niet meer kon. Nu merk ik dat mijn herstel veel langzamer gaat door de zorg voor mijn dochter van bijna 2. Iemand die dit herkent en eventueel ervaringen wil uitwisselen? Of tips?
Mvg,
Geraldine
Ik zit sinds maart vorig jaar in een burnout. Het krijgen van een kindje plus ernstige ziekte van mijn vader maakten dat ik echt niet meer kon. Nu merk ik dat mijn herstel veel langzamer gaat door de zorg voor mijn dochter van bijna 2. Iemand die dit herkent en eventueel ervaringen wil uitwisselen? Of tips?
Mvg,
Geraldine
Geraldine
05-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Alles genegeerd en gewoon doorgegaan (Verhaal 67)
Hoi allemaal,
Sinds 3 maanden zit ik thuis en heb ik een ‘stevige’ burn-out volgens mijn psycholoog. Het ging al 3,5 jaar niet goed, maar alles genegeerd en gewoon doorgegaan. Mijn lichaam heeft echt aangegeven dat het klaar was. Ik heb al zo ontzettend lang last van inwendig trillen, bij vooral zitten en in bed liggen (waardoor slapen vaak niet lukt en ik angstig wordt). Heeft iemand hier ervaring mee? Misschien tips? Ik heb het idee dat dit mij beperkt in mijn herstel omdat ik er zo mee bezig ben en het er 24/7 is.
Sarah
Sinds 3 maanden zit ik thuis en heb ik een ‘stevige’ burn-out volgens mijn psycholoog. Het ging al 3,5 jaar niet goed, maar alles genegeerd en gewoon doorgegaan. Mijn lichaam heeft echt aangegeven dat het klaar was. Ik heb al zo ontzettend lang last van inwendig trillen, bij vooral zitten en in bed liggen (waardoor slapen vaak niet lukt en ik angstig wordt). Heeft iemand hier ervaring mee? Misschien tips? Ik heb het idee dat dit mij beperkt in mijn herstel omdat ik er zo mee bezig ben en het er 24/7 is.
Sarah
Sarah
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-12-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Meditatie
Janny
14-05-2022
Reactie:
Hoi, hier heb ik ook ervaring mee. Eind 2020 begon mijn burnout ( ook een zware) en had hierbij last van hartkloppingen, slecht tot niet kunnen slapen, inwendige trillingen ( alsof er draadjes in me aan t dwarrelen zijn), brain zaps. Trllingen zijn minder geworden, alleen toevallig nu weer een terugval met weer af en toe last van trillingen.
Umit
02-06-2022
Reactie:
Hi Sarah,
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Het is dus 'n wijze, gezonde reactie van het lichaam die we niet moeten bestrijden.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Weerstand tegen bepaalde pijnen en fysieke sensaties creëert alleen meer spanning. De neiging om van b.v. pijn weg te lopen maakt dat het lichaam zich sterker laat voelen. Het moet gevoeld en gehoord worden. Naar de pijn toe gaan, zonder (ver)oordelen, zonder de behoefte om "er vanaf te komen" maar om je er mee te verbinden, kan je op weg helpen.
Marcel
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Het is dus 'n wijze, gezonde reactie van het lichaam die we niet moeten bestrijden.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Weerstand tegen bepaalde pijnen en fysieke sensaties creëert alleen meer spanning. De neiging om van b.v. pijn weg te lopen maakt dat het lichaam zich sterker laat voelen. Het moet gevoeld en gehoord worden. Naar de pijn toe gaan, zonder (ver)oordelen, zonder de behoefte om "er vanaf te komen" maar om je er mee te verbinden, kan je op weg helpen.
Marcel
Marcel
25-07-2022
Reactie:
Herkenbaar! Ik heb een burnout en precies dat soort inwendige trilllingen in m'n borststreek. Bij mij ook specifiek als ik rust neem: meestal 's nachts als ik slaap/probeer te slapen. Heb dat ongeveer een half jaar lang elke nacht gehad, maar het afgelopen jaar alleen soms en dan meestal alleen de eerste helft van de nacht. Kortom, het wordt heel langzaam beter. Maar na anderhalf jaar is m'n burnout nog steeds heftig: heel fijn dan ook om hier zoveel herkenning te lezen van mensen die dat ook hebben.... sterkte allemaal!
Merijn
14-09-2022
Reactie:
Ik heb precies dezelfde + nog onhandigheid als ik iets snel wil doen, en ik kan niet concentreren
Mohamed
29-12-2022
Ik ben ten einde raad (Verhaal 47)
Hallo allemaal,
Eigenlijk voel ik me ten einde raad..
ik ben nu sinds april 2019 ziek (het is nu december 2020) met een tussenpauze van een half jaar waarin ik me voelde alsof ik de hele wereld weer aan kon. Maar juni dit jaar ging alles weer mis. Ik was OP ik kon niet meer ik belde mijn vader (tevens mijn baas) op en ik zei tegen hem dat ik niet meer kon. Hierdoor kreeg ik hyperventilatie. Het gekke was. Op dat molent kon ik nog dingen doen.. ik ging nog naar het pretpark, ik speelde escaperooms. Maar het lijkt wel dat het steeds erger en erger word! Het voelt soms alsof ik gek word. Ik voel me ‘wazig’ en enorm licht in mn hoofd. Ik zit veel alleen, wat mij ook somber en nutteloos laat voelen.. ik ga naar fysio’s die zeggen dat ik er ‘alleen’ voor sta, psycholoog die vind dat ik ‘uitbehandeld’ ben. Huisartsen die niet zo goed weten wat te doen.. ik ben na mijn gevoel ten einde raad.
WIE HEEFT TIPS?
Eigenlijk voel ik me ten einde raad..
ik ben nu sinds april 2019 ziek (het is nu december 2020) met een tussenpauze van een half jaar waarin ik me voelde alsof ik de hele wereld weer aan kon. Maar juni dit jaar ging alles weer mis. Ik was OP ik kon niet meer ik belde mijn vader (tevens mijn baas) op en ik zei tegen hem dat ik niet meer kon. Hierdoor kreeg ik hyperventilatie. Het gekke was. Op dat molent kon ik nog dingen doen.. ik ging nog naar het pretpark, ik speelde escaperooms. Maar het lijkt wel dat het steeds erger en erger word! Het voelt soms alsof ik gek word. Ik voel me ‘wazig’ en enorm licht in mn hoofd. Ik zit veel alleen, wat mij ook somber en nutteloos laat voelen.. ik ga naar fysio’s die zeggen dat ik er ‘alleen’ voor sta, psycholoog die vind dat ik ‘uitbehandeld’ ben. Huisartsen die niet zo goed weten wat te doen.. ik ben na mijn gevoel ten einde raad.
WIE HEEFT TIPS?
Tim
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-12-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Al medicatie geprobeerd? Kan je net dat steuntje in de rug geven!
Jenny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik adviseer een goede therapeut.
Bontje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nooit geweten wat “ten einde raad” is.
Nu misschien enigszins.
Het is niet onder woorden te brengen.
Mijn vrouw, tevens de liefste kameraad, is in een ernstige fase van Alzheimer.
Wat je ook doet, zij voelt zich alleen maar beroerd.
Hoofdpijn buikpijn,
alles wat je maar kunt verzinnen komt aan de orde.
Dan komt het moment, wat kan ik nog voor haar betekenen. Geloof het of niet, maar je enigste reactie is, ik weet het niet.
Machteloos machteloos, je hebt geen enkele raad meer, niet voor haar,niet voor jezelf. Dat is ten einde raad. Een waanzinnig gevoel,waar geen directe oplossing voor is.
Ik gun het niemand.
Harrie.
Nu misschien enigszins.
Het is niet onder woorden te brengen.
Mijn vrouw, tevens de liefste kameraad, is in een ernstige fase van Alzheimer.
Wat je ook doet, zij voelt zich alleen maar beroerd.
Hoofdpijn buikpijn,
alles wat je maar kunt verzinnen komt aan de orde.
Dan komt het moment, wat kan ik nog voor haar betekenen. Geloof het of niet, maar je enigste reactie is, ik weet het niet.
Machteloos machteloos, je hebt geen enkele raad meer, niet voor haar,niet voor jezelf. Dat is ten einde raad. Een waanzinnig gevoel,waar geen directe oplossing voor is.
Ik gun het niemand.
Harrie.
Harrie
26-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
“Bubbels” die in mijn benen bewegen (Verhaal 169)
Ik had al maanden terug een raar gevoel in de benen , precies tintelend gevoel of “bubbels” die in mijn benen bewegen. Ben nu thuis wegens burn-out en heb nu ook zelfde gevoel en trillingen in onderrug , benen … Soms ook slaperig gevoel in afwisselende lichaamsdelen.
Herkennen jullie dit ook ? Ik ben heel angstig en dan heb ik dit nog meer maar soms ben ik angstig door wat ik voel …
Herkennen jullie dit ook ? Ik ben heel angstig en dan heb ik dit nog meer maar soms ben ik angstig door wat ik voel …
Claire
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-12-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik! Dit gevoel heb ik zeker 6/7 maanden lang gehad.
K.
03-05-2022
Reactie:
Heb je dit na je covidprikken gekregen? Ik ken meerdere mensen met deze symptomen na de boosters.
Charlotte
31-08-2022
Reactie:
Hoi Claire. Ik weet niet welke leeftijd je hebt, maar deze bubbels kunnen ook een symptoom zijn van de overgang. Ik spreek uit ervaring. Magnesium en vitamine b12 hebben bij mij wonderen gedaan.
Francisca
26-12-2022
Is er iemand al van zijn duizeligheid af? (Verhaal 159)
Ik vroeg me af of iemand al positieve verandering ervaar in burnout. Is er iemand al van zijn duizeligheid af? Of weet iemand die al genezen is hoelang het duurt.. ben nu al 8 maanden duizelig en heb als ik te lang loop een onvast gevoel.. Hopelijk gaat et ooit weer weg.
S
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-12-2022
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook gehad. Maar wel wat langer dan 8 maanden… onvaste gevoel = je lichaam spant doormiddel van stresshormonen je spieren aan. Dit hele systeem is in de war. Dus soms span je opeens heel veel spieren aan en soms niet. Als je dan staat geeft dit een onvast gevoel blijven rusten en wandelen.Uiteindelijk zakt het. Maar het kan even duren…
O
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben je al uit je burnout? Hoelang heeft die duizeligheid geduurd? Bij mij is het echt spanning van nek naar mijn hele gezicht
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja en nee, ik ben wel uit de ‘burnout’ ik draai niet meer op overtoeren en ik slaap ook we weer goed, maar de oude ben ik nog zeker niet… ik kan wel weer dingen doen, maar het is echt heel erg oppassen, en soms toch een dag ziekmelden en bijkomen. Dat 2 jaar verder … verder ben ik echt heel snel moe. Die duizeigheid heeft net zo lang geduurd als het tot rust komen van het lichaam, bij mij was dat wel 1.5 jaar. Maar als jij stress vermindert kan het korter. Uiteindelijk klopte het wel in deze lijn - naarmate stress vrrminderd worden de klachten minder - ja die spanning ken ik, en ook die spanning in je gezicht, bij mij zit het vooraal aan de rechter
kant in jet gezicht, en de restt van het lichaam
Maar ook dit zakte wel op geven moment weg. Als ik nu iets doe, bijvoorbeeld sporten of werken achter de pc, voel ik dat opkomen, n als ik dan ga rusten zakt het weer weg. Dat betekent dus dat ik weer ‘herstel’ na inspanning. Maar dat heeft ook lang geduurd. Gewoon bliiven wandelen en rusten. Op die manier creeer je herstelvermogen. En voel je je straks beter na inspanning. Zodra dit balletje gaat rollen gaat het omhoog :)!
kant in jet gezicht, en de restt van het lichaam
Maar ook dit zakte wel op geven moment weg. Als ik nu iets doe, bijvoorbeeld sporten of werken achter de pc, voel ik dat opkomen, n als ik dan ga rusten zakt het weer weg. Dat betekent dus dat ik weer ‘herstel’ na inspanning. Maar dat heeft ook lang geduurd. Gewoon bliiven wandelen en rusten. Op die manier creeer je herstelvermogen. En voel je je straks beter na inspanning. Zodra dit balletje gaat rollen gaat het omhoog :)!
O
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik ben even benieuwd hoe het nu met je gaat qua duizeligheid en hoe ben je duizelig? Ik ben zelf de hele dag door duizelig, met elke hoofdbeweging. Voel het soms ook door mijn voorhoofd. Maar niet dat draaierige. En ook onstabiel qua evenwicht. Heb het nu 4 maanden. Dus ben benieuwd hoe het nu gaat met je.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Is bijna weg, heel af en toe nog een vlaagje. Blijven bewegen en goed rusten, uiteindelijk zakt het. Het is gewoon je zenuwstelsel die in de war is met inspanning ontspanning. Dat zorgt voor een verstoring in het hele systeem. Verminder je stress, en dan zal het zakken
O
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh wat fijn voor je dat je het nog heel en af toe ervaart. Wat zal dat een verademing zijn. Was het bij jou ook continue aanwezig?
Had jij bijv ook heel erg last van een gespannen gevoel en moeilijkheden met concentreren? Heb je ook hulp gehad of ging het met de tijd weg?
Had jij bijv ook heel erg last van een gespannen gevoel en moeilijkheden met concentreren? Heb je ook hulp gehad of ging het met de tijd weg?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kan ook niet wachten totdat et allemaal weer goed komt. Maar bedankt voor de uitleg van wat er eigenlijk in je lichaam gebeurt ..O.. je bent al langer dan 2 jaar verder ik hoop dat ik tegen die tijd mij toch ook echt beter ga voelen en meer kan doen..
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het gaat, eker en keer weg heb nu terugval van mijn burn out heb weer het zelfde duizelig en gespannen hoofd bij mijn vorige burn out is het ook goed gekomen
Rene
22-07-2022
Reactie:
Hoelang heeft joun burnout geduurd de eerste keer? Het komt inderdaad door al die spanningen en als je overprikkeld raakt.
Anoniem
22-12-2022
Veel mensen last van spanningshoofdpijn? (Verhaal 313)
Veel mensen last van spanningshoofdpijn? Ik heb er na een terugslag enorm last van, vooral vanaf ongeveer 4/5 uur in de middag begint het.
Taco
23-11-2022
laatste reactie: 22-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je je misschien te veel ingespannen? Bij mij helpt accupentuur samen met dry needling. Heb minder last van hoofdpijn, maar moet wel nog vaak ontprikkelen en rust nemen.
Anoniem
22-12-2022
Gaat overprikkeling wel over? (Verhaal 325)
Zijn er meer mensen die buiten al die lichamelijke klachten. Ook echt overprikkeling ervaren. Bij mij uit zich dat in enorme spierspanning of duizeligheid. Gaat overprikkeling wel over?
Anoniem
10-12-2022
laatste reactie: 22-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik ben sinds 2 weken ook volledige opgebrand na een lange tijd tegen mijn grens aan te werken. Ik wiebel de hele tijd en ervaar elke kleine beweging als een duizeling. Ik heb wel al 18 jaar last van HV, maar de laatste tijd werd dit de hele tijd erger en erger. Kort lontje, paniekerig, HV …
Ik ben sinds 2 weken ook volledige opgebrand na een lange tijd tegen mijn grens aan te werken. Ik wiebel de hele tijd en ervaar elke kleine beweging als een duizeling. Ik heb wel al 18 jaar last van HV, maar de laatste tijd werd dit de hele tijd erger en erger. Kort lontje, paniekerig, HV …
Lien
22-12-2022
In 1 x het licht uitgegaan…. (Verhaal 81)
5 dec. Vorig jaar is bij mij voor mijn gevoel in 1 x het licht uitgegaan…. Nu achteraf bedenk ik me dat ik al maande met hartkloppingen, hyperventileren, moe, kort lontje, constant lichamelijke kwalen en ziektes die ik ook niet goed uit ziekte liep… ik was net een jaar vol enthousiasme als herintreder in de zorg begonnen en achteraf liep ik in me vorige baan eigenlijk ookal tegen vele gezondheids problemen aan die eigenlijk een onderdrukte burn-out waren…
Maar ik zag of wilde het niet zien/voelen, terwijl ik zelf al zo goed wist te verwoorden naar mijn partner dat ik mijn lijf zo uit balans voelde ze zijn, dus ik wist het, ik voelde het en ging er toch aan voorbij!!
Mijn hele leven ben ik al een overlever geweest, een doorzetter en ze noemde mij ook de eeuwige optimist!
Zelfs vriendinnen zeiden; jeeee lil, met wat jij allemaal hebt meegemaakt had ik er allang al de brui aan gegeven…
Maar ik riep altijd; ach, het kan altijd erger, er zijn mensen die het zwaarder hebben…en ik ging door….en altijd alles in een snel tempo, en altijd 6 dingen tegelijk kunnen doen en het ging ook gewoon!!
Iedereen riep ook altijd; jij bent zo sterk en dat was ik ook en zo voelde het ook en ik vond mezelf buiten allles wat ik had meegemaakt ook dat ik echt niet mocht klagen!
Even in het kort; een troebele jeugd ( ouders uit ouderlijke macht), ooit een kind verloren( ruim 6 maanden zwanger), veel foute relaties gehad, echtscheiding, gehandicapt kind gekregen, tis,s op 34 jarige leeftijd, baarmoederhalskanker en eindelijk na jaren een fijne partner gekregen en een baan naar mijn zin waar ik me voor 1000 procent in stortte….
Nu ben ik bijna 8 maanden verder in deze voor mij 1 van de ergste dingen die een mens kan meemaken, heb zelfs op punt gestaan om een keer de zee in te lopen….ik!! Ik die al zoveel ergere dingen had overleefd….. om maar even aan te geven wat een burn-out met je doet….en nog gaat het me niet snel genoeg terwijl er wel echt vooruitgang in zit hoor maar ik ben zo gauw moe, kan nog weinig prikkels aan me hoofd verdragen, trek me vaak het liefst terug in me eigen bunker( thuis), ik!! Ik, de altijd zo levensgenieter, altijd bezig geweest en onderweg…. Ik ben mezelf kwijt….ik wil zeker niet meer de oude lily worden die altijd liep te rennen en te vliegen maar , ik heb mijn les wel geleerd, maar wie herkent zich in mijn verhaal en kan met volle zekerheid zeggen; kop op meid, het komt echt goed!!
Maar ik zag of wilde het niet zien/voelen, terwijl ik zelf al zo goed wist te verwoorden naar mijn partner dat ik mijn lijf zo uit balans voelde ze zijn, dus ik wist het, ik voelde het en ging er toch aan voorbij!!
Mijn hele leven ben ik al een overlever geweest, een doorzetter en ze noemde mij ook de eeuwige optimist!
Zelfs vriendinnen zeiden; jeeee lil, met wat jij allemaal hebt meegemaakt had ik er allang al de brui aan gegeven…
Maar ik riep altijd; ach, het kan altijd erger, er zijn mensen die het zwaarder hebben…en ik ging door….en altijd alles in een snel tempo, en altijd 6 dingen tegelijk kunnen doen en het ging ook gewoon!!
Iedereen riep ook altijd; jij bent zo sterk en dat was ik ook en zo voelde het ook en ik vond mezelf buiten allles wat ik had meegemaakt ook dat ik echt niet mocht klagen!
Even in het kort; een troebele jeugd ( ouders uit ouderlijke macht), ooit een kind verloren( ruim 6 maanden zwanger), veel foute relaties gehad, echtscheiding, gehandicapt kind gekregen, tis,s op 34 jarige leeftijd, baarmoederhalskanker en eindelijk na jaren een fijne partner gekregen en een baan naar mijn zin waar ik me voor 1000 procent in stortte….
Nu ben ik bijna 8 maanden verder in deze voor mij 1 van de ergste dingen die een mens kan meemaken, heb zelfs op punt gestaan om een keer de zee in te lopen….ik!! Ik die al zoveel ergere dingen had overleefd….. om maar even aan te geven wat een burn-out met je doet….en nog gaat het me niet snel genoeg terwijl er wel echt vooruitgang in zit hoor maar ik ben zo gauw moe, kan nog weinig prikkels aan me hoofd verdragen, trek me vaak het liefst terug in me eigen bunker( thuis), ik!! Ik, de altijd zo levensgenieter, altijd bezig geweest en onderweg…. Ik ben mezelf kwijt….ik wil zeker niet meer de oude lily worden die altijd liep te rennen en te vliegen maar , ik heb mijn les wel geleerd, maar wie herkent zich in mijn verhaal en kan met volle zekerheid zeggen; kop op meid, het komt echt goed!!
Lily
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-12-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je helemaal. ik ben 29 altijd in vol enthousiasme doorgegaan met alles. En altijd optimist en het beste uithalen wat je kan doen. Maar de burnout ..wauw.. het veranderd jezelf jou compleet. Ik zit er drie jaar in herstel. en een hevige terugval nu op dit moment. het is vreselijk. Maar we kunnen het ,omdat wij sterk genoeg zijn!
sharon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja heel erkenbaar.Bij mij begint het gelijk als ik wakker wordt en daarna kan ik niet meer slapen.Het gaat hele dag door....al 14 maanden. Alle therapieen en gesprekken helpen niet.Dat is toch geen leven vooral als je alleen woon.
Sterkte allemaal
Ed
Sterkte allemaal
Ed
Ed
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je vroeg om een steuntje in de rug. Hopelijk gaat het op dit moment wat beter met je. Ik leef met je mee. Zit er zelf nu ook middenin, maar na 8 maanden zijn dingen toch wel zeker wat aan het verbeteren. Blijf je grenzen duidelijk aangeven en laat je innerlijke criticus niet de controle nemen. UIT het hoofd, IN je lichaam. Mindfulness en rust. Het komt goed.
Anoniem
08-07-2022
Reactie:
Het is inderdaad heel moeilijk herken zoveel in je verhaal. Ik zat ook altijd in de 6de versnelling en kon als de beste multitascen en alles snel snel doen. Ik genoot ook van het leven na vele tegenslagen. Zit er 15 maanden in.. nog veel te snel gespannen in me lichaam en pff de prikkels ik voel ze letterlijk in me lichaam tv schermen te lange gesprekken voeren.. da alles zorgt voor spanning en angst in me lichaam. Wel merk ik wat vooruitgang tot een jaar geleden. Kan iets meer. Maar de vermoeidheid komt ook snel om de hoek kijken. En het alleen willen zijn omdat ik dan mijn rust ervaar. Zo moeilijk ik hield zoveel om buiten te zijn in de drukke steden en in drukke omgevingen. Ik mis het zo erg. Ik hoop dat het allemaal.ooit weer terug komt en de overprikkeling spanning en angst plus de vermoeidheid afnemen. Veel sterkte b.o is een van de ergste dingen die je kan meemaken. X s
Anoniem
22-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ervaring medicijnen? (Verhaal 150)
Mijn Burnout heb ik nu een jaar heb vele klachten. Sinds een paar maanden ook dwang er bij. Heb ook vaak hele strakke spieren in mijn hals alsof ik stik. Angst en paniek zijn zeer heftig. Arts wil 10 mg Citalopram voorschrijven. Wie heeft hier ervaring mee?
Heb tot nu alleen cbd druppels en bij erge angst diazepam 2 of 4 mg. Hoor graag van jullie
Heb tot nu alleen cbd druppels en bij erge angst diazepam 2 of 4 mg. Hoor graag van jullie
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-12-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ooit jaren lang aan de citalopram gezeten. is geen verkeerd medicijn maar blijft een soort anti-depressieva. Of te wel ook een angstremmer. Mijn huisarts schrijft hem nu ook voor bij mij aangezien ik eigenlijk dezelfde klachten heb met spanning in hals, keel, kaak en helemaal langs mijn borskas naar buik. Zij is er van overtuigd dat het allemaal uit mijn hoofd komt en vandaar citalopram.. Angst en paniek ben ik voor behandeld dmv EMDR met mijn psycho-therapeut. Dat is nu voor 90% weg. Pffff, dat scheelt wel hoor. Nu alleen nog mijn lichamelijke klachten..
Flatsy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb 4 maanden citalopram 20 mg gebruikt maar geen effect gehad.Alles werd nog erger .na 4 maanden moest ik langzaam afbouwen.Sterkte ,Groetjes Ed
Ed
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor jullie reacties
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben het nu aan het proberen, voor de meeste werkt het wel maar het is persoonlijk. Langzaam opbouwen met 5mg of druppels. Soms is 5 genoeg, soms 10, soms 15…
Taco
23-08-2022
Reactie:
Hoe gaat het nu met medicatie Taco.. ben ook al 1,6 jaar verder .. duurt lang overprikkeling voel ik elke dag nog samen met de duizelingen en zenuwachtigheid. Ben van plan om ook aan de medicatie te gaan, hoe is joun ervaring tot nu toe.
Gr
Gr
Anoniem
16-12-2022
Ik heb nog snel last van kortademigheid na inspanning (Verhaal 329)
Ik heb nog snel last van kortademigheid na inspanning. Na een beetje joggen of na stevig wandelen. Wie heeft hier ervaringen mee, en eventueel tips?
Alvast bedankt,
Gr Robert
Alvast bedankt,
Gr Robert
R
15-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Terugval na corona (Verhaal 327)
Hoi iedereen,
Ik kamp een tijd met een burnout en ik kan wel zeggen dat het met kleine stapjes beter gaat of eigenlijk ging. Ik ben echt mega gevoelig en kan weinig hebben. Supplementen werken vaak te heftig of averechts etc... Nu heb ik de afgelopen twee maanden griep, bronchitis en corona gehad. Corona als laatste en is nu drie weken geleden. Na een paar dagen toen ik het had werd in vreselijk emotioneel en dat dagelijks. Kon ineens niet meer tegen prikkels, weer onrustiger en voel me ook weer enorm labiel en depri...
Zijn er meer mensen die dit zo hebben ervaren na een corona besmetting??
Alvast bedankt :)
Ik kamp een tijd met een burnout en ik kan wel zeggen dat het met kleine stapjes beter gaat of eigenlijk ging. Ik ben echt mega gevoelig en kan weinig hebben. Supplementen werken vaak te heftig of averechts etc... Nu heb ik de afgelopen twee maanden griep, bronchitis en corona gehad. Corona als laatste en is nu drie weken geleden. Na een paar dagen toen ik het had werd in vreselijk emotioneel en dat dagelijks. Kon ineens niet meer tegen prikkels, weer onrustiger en voel me ook weer enorm labiel en depri...
Zijn er meer mensen die dit zo hebben ervaren na een corona besmetting??
Alvast bedankt :)
Anoniem
11-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Kan wel zeggen dat het met kleine stapjes beter gaat (Verhaal 326)
Hoi iedereen,
Ik kamp een tijd met een burnout en ik kan wel zeggen dat het met kleine stapjes beter gaat of eigenlijk ging.
Ik kamp een tijd met een burnout en ik kan wel zeggen dat het met kleine stapjes beter gaat of eigenlijk ging.
Anoniem
11-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Het is zwaar voor ons gezin (Verhaal 324)
Hoi ook ik heb een burn-out sinds april dit jaar2022 , 9 oktober de laatste dag dat ik diazepam innam in een afkickkliniek nu 10 december 2 maanden later zoeken mijn hersenen nog steeds naar een middel. Afkicken duurt langer dan er wordt aangegeven je hersenen zijn gewend iets te krijgen. Ik ben bij een natuurarts in behandeling en zij zegt het is een lange weg zij heeft veel verstand van dit soort zaken. Ze heeft ook gezegd dat diazepam een verschrikkelijk middel is en het meer kwaad doet dan zelfs drank.
Ik heb enorm veel angsten en vind deze weg een hel.
Heb weinig begrip bij 1 dochter . Je voelt je enorm eenzaam in deze weg. Bij mij in dit proces komt alles naar boven gemis van ouders in steun. Misbruik van vroeger komt eruit ik heb al jaren verdriet van een moeder die geen behoefte heeft om haar kinderen te zien coronatijd erbij. In het begin dat ik dat ik moest scheiden ook van mijn kinderen ik wilde van alles vluchten maar dat is ook de vluchtmodus als je in angsten zit. Ik denk dat de benzo’s ook de situatie verergert hebben ik moest op een gegeven moment de oxapam omzetten naar diazepam ipv verdeeld over de dag naar alles in 1 ochtend ik twijfelde hierover en gevraagd maar het kon😭😭 ook hier een trauma van overgehouden ik die ochtend in 1 keer ingenomen en ik dacht dat ik er in bleef ik was net een robot en heb zelf over gezet naar 3 delen per dag. Ondertussen de afkickverschijnselen van de oxazepam in je hersenen erbij wat een hel wat een hel!! Ik heb ook nachtmerries gehad ik heb zelfs nare gedachtes gehad over een mes in de rug van mijn man steken de kat zijn nek omdraaien. De medicijnen hebben echt wat met met brein gedaan ze hebben meer angsten en depressieve gedachtes gebracht. Ik heb soms enorm veel last van felle lichten geluiden. Ik heb vaak het gevoel dat ik verzuip in deze angsten. Ik doe elke dag wandelen meditatie ik probeer ook met mensen af te spreken ik krijg sinds kort ambulant begeleiding van de gemeente. Het is zwaar voor ons gezin. Ik huil ik rouw ik heb het gevoel een gebroken hart te hebben en hoop dat ik eens licht aan het eind van de tunnel zie. Over een week gaan we naar een systeemtherapeut ik praat ook veel met een energetisch therapeut.
Ik heb enorm veel angsten en vind deze weg een hel.
Heb weinig begrip bij 1 dochter . Je voelt je enorm eenzaam in deze weg. Bij mij in dit proces komt alles naar boven gemis van ouders in steun. Misbruik van vroeger komt eruit ik heb al jaren verdriet van een moeder die geen behoefte heeft om haar kinderen te zien coronatijd erbij. In het begin dat ik dat ik moest scheiden ook van mijn kinderen ik wilde van alles vluchten maar dat is ook de vluchtmodus als je in angsten zit. Ik denk dat de benzo’s ook de situatie verergert hebben ik moest op een gegeven moment de oxapam omzetten naar diazepam ipv verdeeld over de dag naar alles in 1 ochtend ik twijfelde hierover en gevraagd maar het kon😭😭 ook hier een trauma van overgehouden ik die ochtend in 1 keer ingenomen en ik dacht dat ik er in bleef ik was net een robot en heb zelf over gezet naar 3 delen per dag. Ondertussen de afkickverschijnselen van de oxazepam in je hersenen erbij wat een hel wat een hel!! Ik heb ook nachtmerries gehad ik heb zelfs nare gedachtes gehad over een mes in de rug van mijn man steken de kat zijn nek omdraaien. De medicijnen hebben echt wat met met brein gedaan ze hebben meer angsten en depressieve gedachtes gebracht. Ik heb soms enorm veel last van felle lichten geluiden. Ik heb vaak het gevoel dat ik verzuip in deze angsten. Ik doe elke dag wandelen meditatie ik probeer ook met mensen af te spreken ik krijg sinds kort ambulant begeleiding van de gemeente. Het is zwaar voor ons gezin. Ik huil ik rouw ik heb het gevoel een gebroken hart te hebben en hoop dat ik eens licht aan het eind van de tunnel zie. Over een week gaan we naar een systeemtherapeut ik praat ook veel met een energetisch therapeut.
Astrid ❤️🩹
10-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik was vergeetachtig, warrig had geen overzicht, was paniekerig en angstig en emotioneel (Verhaal 238)
Ik zit sinds een half jaar thuis. Mijn fulltime baan kon ik niet meer volhouden. Ik was vergeetachtig, warrig had geen overzicht, was paniekerig en angstig en emotioneel. En kon niet slapen door het puekeren. Eigenlijk had ik alle emoties maar dan x 10. Alles was heftiger en intenser. Toen ik de hele dag liep te huilen dacht ik, hier klopt iets niet. De bedrijfsarts stelde een burn out vast. Te lang doorgegaan en alle alarmsignalen grnegeerd. Ik ben nu een half jaar thuis en werk inmiddels weer wat want dat is wat ik wil, weer volledig aan de slag. Ik voel me minder paniekerig en angstig, maar ik vergeet nog zoveel en ben nog steeds warrig. Vooral als ik dingen op de automatische piloot doe. Dan gaat het vaak mis en dat vind ik eng. Dan wil ik een naam noemen, zeg ik een naam en op dat moment ben ik overtuigd dat dat de juiste naam is. Even later bedenk ik me dan dat die naam niet klopt. Of iemand vraagt een adres en san komt er iets in mijn hoofd op. Dat zeg ik dan, heel overtuigd dat het juist is. En even later weet ik dat het adres niet klopt. Pas achteraf dus. Of ik zie onze doos oud papier buiten staan en zet het binnrn neer. Terwijl het juist opgehaald moet worden. Dat doe ik automatisch. Pas als ik er echt over nadenk weet ik dat het niet klopt. Dus de automatische piloot lijkt wel stuk te zijn. Ik word er bang van. Bang dat ik geen burn out heb maar dat ik dement wordt. Ik ben 58 dus waarom zou dat niet kunnen. Steeds als ik iets geks doe denk ik daar aan en word ik nog gestresster. Ik dacht datcrust mij goed zou doen, maar ik blijf rare dingen doen en zeggen. Vergeet veel dingen, ovetal lijstjes voor. Kan slechter autorijden, zie borden overct hoofd. Kortom doordat ik denk aan beginnende dementie word ik nog ongelukkiger. Een test doen durf ik biet en een MRI al helemaal niet. Bang voor de uitslag want ik weet dat ik warrig ben en mijn geheugen een zeef is. Dus stel dat ik de test slecht maak en er komt uit dat het een vorm van dementie is dan stort ik echt in elkaar. Want als ik dat zou hebben is de weg nog erger. Want de ziekte tast je brein aan en het wordt alleen maar slechter. Die wetenschap kan ik nu niet aan. Maar indertussen krijg ik stress en heb ik angsten omdat ik qarrig ben en dan steeds aan beginnende dementie denk. Ik durf dus geen test te doen en maak me ondertussen grote zorgen. Ik weet biet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik wil graag een therapeut die mij hierbij kan helpen om samen te inderzoeken hoe ik mijn angsten moet aangaan, maar die heb ik nog niet gevinden. En overal zijn wachtlijsten en waar vind ik een goede therapeut in de ongeving van Rotterdam? Ik voel me steeds slechter en zeker als ik weer zo warrig doe. Dat zou na een half jaar toch over moeten zijn?? Het is dus vooral in periode van niet nadenken dat ik vreemd doe. Want als ik er echt goed bij stilstacen dieper nadenk dan weet ik dat het niet klopt. Wanneer houdt dit op en hoort dit wel bij burn out? En hoe nu verder? Ik loop dus geel erg vast. Iemand nog een opbeurende tip of suggestie?
Ward
12-08-2022
laatste reactie: 08-12-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb niet echt een opbeurende boodschap maar wel een bevestiging dat je niet alleen bent. Ik doe namelijk ook de meest vreemde dingen. Pak koffie en in plaats van de suiker in mijn koffie uit te schudden, schud ik het uit in de vuilnisbak. Vanochtend nog zette ik boterham onder het koffie apparaat i.p.v. het kopje. Ben opeens heel onzeker met autorijden terwijl ik in mijn leven al tussen 2 en 3 mio kilometers gereden heb. Kan namen niet meer herinneren en dit gebeurde me vroeger nooit. Kan zelfs vaker de weg naar mijn auto of bepaalde winkel niet meer vinden en dat is me echt nog nooit gebeurd...
Zit nu meer dan 1 jaar thuis met burnout. Heb geprobeerd werk weer op te bouwen en was gedeeltelijk gelukt totdat ik me weer volledig ziek moest melden. Voel me nu slechter dan in het begin van de burnout. Vraag me soms af of dit nog goed gaat komen. Vroeger was ik heel zeker van mezelf en nu is er niks meer van over.
Zit nu meer dan 1 jaar thuis met burnout. Heb geprobeerd werk weer op te bouwen en was gedeeltelijk gelukt totdat ik me weer volledig ziek moest melden. Voel me nu slechter dan in het begin van de burnout. Vraag me soms af of dit nog goed gaat komen. Vroeger was ik heel zeker van mezelf en nu is er niks meer van over.
Bert
21-08-2022
Reactie:
Hoi Bert,
Heel herkenbaar jouw verhaal en heel naar ook dat jij je zo rot voelt en slechter dan in het begin van de burn-out :-(. Heb je wel hulp om je te steunen bijvoorbeeld door een psycholoog of coach of therapeut? Ik heb zelf nog niet echt een goede therapeut gevonden helaas. Dus ik modder maar wat aan tenminste zo voelt het. Heb jij wel eens gedacht aan beginnende dementie? Ik weet natuurlijk niet hoe oud je bent, maar bij mij komt die gedachte dus regelmatig op. Een MRI laten maken durf ik niet, bang voor de uitslag. Maar ondertussen levert het niet weten wat ik precies heb ook veel stress op want ik maak me ernstige zorgen. De dingen die jij noemt zoals het uitschudden van de suiker in de vuilnisbak zou mij ook kunnen gebeuren. Je weet achteraf dat het niet klopt maar op dat moment doe je het automatisch. Ik heb net een stukje in de auto gereden en zag dus een fietser over het hoofd! Had heel naar kunnen aflopen maar gelukkig remde de fietser af. Vorige week zag ik een voetganger over het hoofd. Ik word er super onzeker van en denk steeds kan ik nog wel autorijden? Maar ja als ik ermee stop dan ben ik bang dat ik nooit meer in een auto zal stappen en het helemaal verleer. Ik kan soms mijn fiets niet meer terugvinden dan weet ik echt niet meer waar ik hem heb neergezet. Als iemand iets zegt dat ik wil onthouden bijvoorbeeld een naam van een winkel dan moet ik dat echt in mijn hoofd 3 x herhalen en dan blijft het soms hangen soms ook niet. Vakanties van 2 jaar geleden weet ik soms echt niet meer waar ik precies ben geweest en hoe het hotel eruit zag. Pas als ik de foto's zie herken ik het maar ik kom er zelf dus niet op. Soms ben ik zo bang dat ik straks geen herinneringen meer heb. Mijn angsten worden ook steeds groter dus als ik nu niet meer instap dan doe ik het waarschijnlijk nooit meer. Maar ja zo levert het wel gevaarlijke situaties op. Ik ben zo bang dat ik een ongeluk maak. En dat terwijl ik vroeger honderden kilometers kon rijden met groot gemak, ik vond het zelfs leuk!
Op mijn werk is het ook lastig. Ik wil zo graag weer mijn oude werk doen, maar ik voel steeds de angst dat ik het niet kan. Dat had ik altijd wel een beetje, soort faalangst, maar dat is nu x 10. Dus ik schiet meteen in de stress bij een voor mij moeilijkere opdracht. Op mijn werk zijn ze begripvol tot nu toe, maar hoe lang nog? Ik doe mijn best maar de angst om te falen is enorm. Denk steeds dat ik het niet kan en daar word ik niet heel vrolijk van. Ik voel me soms net een bejaarde. En kan niet meer echt op mezelf vertrouwen. Dus die onzekerheid die jij noemt herken ik ook. Ik was al niet zo heel erg zeker van mezelf, maar nu ben ik het vertrouwen in mezelf volledig kwijt. Dat voelt niet goed. Ik word er ook somber van Denk komt dit ooit nog goed? Net als ij dus vraag ik mij dat heel vaak af. Ik zit nog in de herstelfase, maar het gaat tergend langzaam en 2 stappen vooruit en soms 4 terug. Op dat soort momenten vind ik het wel erg zwaar. Heb jij wel eens een test laten doen voor dementie of denk je daar wel eens aan? En welke hulp zou nu echt goed zijn bij een burn-out? Ik heb een therapeut maar eerlijk gezegd vind ik het nogal doelloos. Ik bedoel ik heb niet het idee dat zij echt weet wat ik nodig heb en hoe we dit moeten aanvliegen. Het is een beetje hap snap. Dus ook daarin ben ik heel onzeker. Ik heb iemand nodig die me een beetje gerust kan stellen en iets richting kan geven en mij tegelijkertijd ook kan steunen en ervoor kan zorgen dat ik weer een beetje blij ben met mezelf. Dat is erg lastig dus ben benieuwd welke hulp jij hebt momenteel of hoe jij daarover denkt. Ik dacht vandaag ik ga toch maar een geheugentest doen want ik word gek van al mijn doemdenken over dat ik wellicht geen burn out heb maar dementie. Maar ja dan moet ik ook kunnen leven met de uitslag...Dat is wel een groot dilemma. Wil je het weten en kan je het aan dat vroeg mijn huisarts ook. Nou zoals ik nu ben kan ik niets aan zo lijkt het zelfs een kleine tegenslag voelt als iets onnoemelijk groots..
Pfft ik word zo moe van mezelf, al dat piekeren, die angsten die onzekerheid. Dit is denk ik wel een van de meest nare perioden in mijn leven. Ik voel me zo machteloos. Hoe ga jij daarmee om? En hoe reageert jouw omgeving? Mijn omgeving is na een half jaar wel een beetje moe van mijn toestand merk ik. Zo van ach joh ik vergeet ook wel eens wat en ik ben soms ook warrig . Ze begrijpen er niets van. Ze denken je ziet er goed uit en je kan ook sporten dus waarom kan je niet gewoon werken? Ik werk inmiddels wel weer een aantal uren, en dat voelt fijn maar ook eng. En ik merk dat niemand meer vraagt hoe het met me gaat. Het duurt te lang blijkbaar. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, maar het voelt soms wel heel erg eenzaam. Alsof niemand me begrijpt en ik het helemaal alleen moet uitzoeken. Mensen proberen het misschien wel te snappen, maar als je het niet zelf hebt meegemaakt, is het lastig te begrijpen. Ik hoop zo dat ik weer de oude word, maar ja ik vind het erg lang duren allemaal en weet ook niet of ik ooit wel weer de oude word. Ik vrees van niet. Hoe denk jij daarover?
Heel herkenbaar jouw verhaal en heel naar ook dat jij je zo rot voelt en slechter dan in het begin van de burn-out :-(. Heb je wel hulp om je te steunen bijvoorbeeld door een psycholoog of coach of therapeut? Ik heb zelf nog niet echt een goede therapeut gevonden helaas. Dus ik modder maar wat aan tenminste zo voelt het. Heb jij wel eens gedacht aan beginnende dementie? Ik weet natuurlijk niet hoe oud je bent, maar bij mij komt die gedachte dus regelmatig op. Een MRI laten maken durf ik niet, bang voor de uitslag. Maar ondertussen levert het niet weten wat ik precies heb ook veel stress op want ik maak me ernstige zorgen. De dingen die jij noemt zoals het uitschudden van de suiker in de vuilnisbak zou mij ook kunnen gebeuren. Je weet achteraf dat het niet klopt maar op dat moment doe je het automatisch. Ik heb net een stukje in de auto gereden en zag dus een fietser over het hoofd! Had heel naar kunnen aflopen maar gelukkig remde de fietser af. Vorige week zag ik een voetganger over het hoofd. Ik word er super onzeker van en denk steeds kan ik nog wel autorijden? Maar ja als ik ermee stop dan ben ik bang dat ik nooit meer in een auto zal stappen en het helemaal verleer. Ik kan soms mijn fiets niet meer terugvinden dan weet ik echt niet meer waar ik hem heb neergezet. Als iemand iets zegt dat ik wil onthouden bijvoorbeeld een naam van een winkel dan moet ik dat echt in mijn hoofd 3 x herhalen en dan blijft het soms hangen soms ook niet. Vakanties van 2 jaar geleden weet ik soms echt niet meer waar ik precies ben geweest en hoe het hotel eruit zag. Pas als ik de foto's zie herken ik het maar ik kom er zelf dus niet op. Soms ben ik zo bang dat ik straks geen herinneringen meer heb. Mijn angsten worden ook steeds groter dus als ik nu niet meer instap dan doe ik het waarschijnlijk nooit meer. Maar ja zo levert het wel gevaarlijke situaties op. Ik ben zo bang dat ik een ongeluk maak. En dat terwijl ik vroeger honderden kilometers kon rijden met groot gemak, ik vond het zelfs leuk!
Op mijn werk is het ook lastig. Ik wil zo graag weer mijn oude werk doen, maar ik voel steeds de angst dat ik het niet kan. Dat had ik altijd wel een beetje, soort faalangst, maar dat is nu x 10. Dus ik schiet meteen in de stress bij een voor mij moeilijkere opdracht. Op mijn werk zijn ze begripvol tot nu toe, maar hoe lang nog? Ik doe mijn best maar de angst om te falen is enorm. Denk steeds dat ik het niet kan en daar word ik niet heel vrolijk van. Ik voel me soms net een bejaarde. En kan niet meer echt op mezelf vertrouwen. Dus die onzekerheid die jij noemt herken ik ook. Ik was al niet zo heel erg zeker van mezelf, maar nu ben ik het vertrouwen in mezelf volledig kwijt. Dat voelt niet goed. Ik word er ook somber van Denk komt dit ooit nog goed? Net als ij dus vraag ik mij dat heel vaak af. Ik zit nog in de herstelfase, maar het gaat tergend langzaam en 2 stappen vooruit en soms 4 terug. Op dat soort momenten vind ik het wel erg zwaar. Heb jij wel eens een test laten doen voor dementie of denk je daar wel eens aan? En welke hulp zou nu echt goed zijn bij een burn-out? Ik heb een therapeut maar eerlijk gezegd vind ik het nogal doelloos. Ik bedoel ik heb niet het idee dat zij echt weet wat ik nodig heb en hoe we dit moeten aanvliegen. Het is een beetje hap snap. Dus ook daarin ben ik heel onzeker. Ik heb iemand nodig die me een beetje gerust kan stellen en iets richting kan geven en mij tegelijkertijd ook kan steunen en ervoor kan zorgen dat ik weer een beetje blij ben met mezelf. Dat is erg lastig dus ben benieuwd welke hulp jij hebt momenteel of hoe jij daarover denkt. Ik dacht vandaag ik ga toch maar een geheugentest doen want ik word gek van al mijn doemdenken over dat ik wellicht geen burn out heb maar dementie. Maar ja dan moet ik ook kunnen leven met de uitslag...Dat is wel een groot dilemma. Wil je het weten en kan je het aan dat vroeg mijn huisarts ook. Nou zoals ik nu ben kan ik niets aan zo lijkt het zelfs een kleine tegenslag voelt als iets onnoemelijk groots..
Pfft ik word zo moe van mezelf, al dat piekeren, die angsten die onzekerheid. Dit is denk ik wel een van de meest nare perioden in mijn leven. Ik voel me zo machteloos. Hoe ga jij daarmee om? En hoe reageert jouw omgeving? Mijn omgeving is na een half jaar wel een beetje moe van mijn toestand merk ik. Zo van ach joh ik vergeet ook wel eens wat en ik ben soms ook warrig . Ze begrijpen er niets van. Ze denken je ziet er goed uit en je kan ook sporten dus waarom kan je niet gewoon werken? Ik werk inmiddels wel weer een aantal uren, en dat voelt fijn maar ook eng. En ik merk dat niemand meer vraagt hoe het met me gaat. Het duurt te lang blijkbaar. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, maar het voelt soms wel heel erg eenzaam. Alsof niemand me begrijpt en ik het helemaal alleen moet uitzoeken. Mensen proberen het misschien wel te snappen, maar als je het niet zelf hebt meegemaakt, is het lastig te begrijpen. Ik hoop zo dat ik weer de oude word, maar ja ik vind het erg lang duren allemaal en weet ook niet of ik ooit wel weer de oude word. Ik vrees van niet. Hoe denk jij daarover?
Anoniem
24-08-2022
Reactie:
Herkenbaar, na een zelfmoord in de familie en kort daarop een euthanasie (beide ouders) gecombineerd met de te drukke baan en praktische zaken die geregeld moesten worden door m'n hoeven gegaan.
Diagnose Burn-out, een goede psycholoog gevonden die mij geholpen heeft zaken in perspectief te zetten. Ondertussen vertrok mijn vrouw na 33 jaar huwelijk en belde m'n baas op dat hij z'n bedrijf verkocht had.
Burn-out dus, ik kon niks meer dan alleen liggen met de nodige zweet-angstaanvallen. Slapeloosheid bleek een grote trigger, ondertussen EMDR behandelingen ondergaan. Daar kwam de nodige rotzooi boven water (kindermishandeling etc.).
Nu ruim 2 jaar verder, herstel gaat langzaam maar heb geleert met de terugvallen te leven. De sleutel lag bij mijn herstel in het nemen van rust, wietolie (THC-houdend) helpt mijn slaapgedrag. Goed slapen is cruciaal voor mijn herstel, te last naar bed moet ik de volgende dagen bezuren. Mijn herstel is gestaag maar erg traag, ik werk weer 100% maar om 19.00 uur brn ik op.
Ik wordt langzaam fitter en werk hard aan mijn herstel door te mediteren en veel te lezen over psychologie en vergelijkbare ziektebeelden.
Ik zit dus wat verder in het proces en ben naast burn-out ook gediagnisteedd op CPTSS en depressie. Gebuik 2 maal daags 15 mg Mirtazapine (wat in mijn geval echt helpt) en slaap op THC olie. Werk weer hele dagen maar het is nog fragiel, ben bezig de laatste lichamelijke klachten te overwinnen (was 47 kilo afgevallen in 4 maanden) nu nog vocht achter ogen en ander kleine euvel.
Gestaag vooruit maar het is een strijd van lange adem
Diagnose Burn-out, een goede psycholoog gevonden die mij geholpen heeft zaken in perspectief te zetten. Ondertussen vertrok mijn vrouw na 33 jaar huwelijk en belde m'n baas op dat hij z'n bedrijf verkocht had.
Burn-out dus, ik kon niks meer dan alleen liggen met de nodige zweet-angstaanvallen. Slapeloosheid bleek een grote trigger, ondertussen EMDR behandelingen ondergaan. Daar kwam de nodige rotzooi boven water (kindermishandeling etc.).
Nu ruim 2 jaar verder, herstel gaat langzaam maar heb geleert met de terugvallen te leven. De sleutel lag bij mijn herstel in het nemen van rust, wietolie (THC-houdend) helpt mijn slaapgedrag. Goed slapen is cruciaal voor mijn herstel, te last naar bed moet ik de volgende dagen bezuren. Mijn herstel is gestaag maar erg traag, ik werk weer 100% maar om 19.00 uur brn ik op.
Ik wordt langzaam fitter en werk hard aan mijn herstel door te mediteren en veel te lezen over psychologie en vergelijkbare ziektebeelden.
Ik zit dus wat verder in het proces en ben naast burn-out ook gediagnisteedd op CPTSS en depressie. Gebuik 2 maal daags 15 mg Mirtazapine (wat in mijn geval echt helpt) en slaap op THC olie. Werk weer hele dagen maar het is nog fragiel, ben bezig de laatste lichamelijke klachten te overwinnen (was 47 kilo afgevallen in 4 maanden) nu nog vocht achter ogen en ander kleine euvel.
Gestaag vooruit maar het is een strijd van lange adem
Rik
08-12-2022
Ruim 3 weken geleden heb ik een herseninfarct gehad (Verhaal 322)
Hallo allemaal,
Ruim 3 weken geleden heb ik een herseninfarct gehad. Ik ben er op tijd bij geweest en heb geen zichtbare restverschijnselen. Maar ik herken nu heel veel verschijnselen die hier worden beschreven. Een burnout gevoel. Het grieperige gevoel. Heel moe en weinig kunnen hebben. Mijn bloeddruk schommelt heel erg. En natuurlijk heb ik angst. Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft eventueel tips voor me. Groetjes Frederike.
Ruim 3 weken geleden heb ik een herseninfarct gehad. Ik ben er op tijd bij geweest en heb geen zichtbare restverschijnselen. Maar ik herken nu heel veel verschijnselen die hier worden beschreven. Een burnout gevoel. Het grieperige gevoel. Heel moe en weinig kunnen hebben. Mijn bloeddruk schommelt heel erg. En natuurlijk heb ik angst. Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft eventueel tips voor me. Groetjes Frederike.
Frederike
08-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
na ruim 6 maanden diezelfde klachten nog steeds (Verhaal 26)
Hallo,
Ik heb sinds oktober 2019 last van burnout klachten. In het begin met name constante duizeligheid en licht in mijn hoofd. Nu ruim 6 maanden verder zijn diezelfde klachten er nog steeds, maar niet meer constant. Ik heb ook last van sterkere emoties die uit het niets kunnen opkomen en een sterk verminderd libido. Ik wissel nu goede weken met nauwelijks klanten met periodes waarin het wat minder gaat. Ik merk nog steeds dat ik vrij snel overprikkeld ben tijdens werk/snelle bewegingen en/of geluiden. Hebben anderen soortgelijke klachten (gehad)? Ik ben erg benieuwd of ik ooit weer ''de oude'' word zonder deze klachten?
Ik heb sinds oktober 2019 last van burnout klachten. In het begin met name constante duizeligheid en licht in mijn hoofd. Nu ruim 6 maanden verder zijn diezelfde klachten er nog steeds, maar niet meer constant. Ik heb ook last van sterkere emoties die uit het niets kunnen opkomen en een sterk verminderd libido. Ik wissel nu goede weken met nauwelijks klanten met periodes waarin het wat minder gaat. Ik merk nog steeds dat ik vrij snel overprikkeld ben tijdens werk/snelle bewegingen en/of geluiden. Hebben anderen soortgelijke klachten (gehad)? Ik ben erg benieuwd of ik ooit weer ''de oude'' word zonder deze klachten?
Chris
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-12-2022
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Francis,
Bedankt voor jouw reactie. Ik ben een maand thuis geweest van werk om ''bij te komen'' en ga nu weer proberen part-time te werken.
Ik heb goede en slechte dagen en heb het idee dat de duizelingen/licht in mijn hoofd momenten iets korter worden en de momenten dat ik me best goed voel langer, dus opzich is dat iets positiefs.
Ik heb ook een afspraak met een psycholoog. Wellicht kan dat mij verder helpen. Ik lees allemaal hele erge verhalen, waardoor het gevoel blijft dat niemand hier echt bovenop komt. Qua energie voel ik me redelijk goed, alleen dat lichte in mijn hoofd blijft mij lastig vallen. Als dat weg zou zijn, zou ik echt gelukkig zijn.
Ik hoop echt dat ik met iemand in contact zou kunnen komen die soortgelijke klachten heeft gehad en er bovenop is gekomen. Dat zou mij denk ik al geruststellen.
Groetjes Chris
Bedankt voor jouw reactie. Ik ben een maand thuis geweest van werk om ''bij te komen'' en ga nu weer proberen part-time te werken.
Ik heb goede en slechte dagen en heb het idee dat de duizelingen/licht in mijn hoofd momenten iets korter worden en de momenten dat ik me best goed voel langer, dus opzich is dat iets positiefs.
Ik heb ook een afspraak met een psycholoog. Wellicht kan dat mij verder helpen. Ik lees allemaal hele erge verhalen, waardoor het gevoel blijft dat niemand hier echt bovenop komt. Qua energie voel ik me redelijk goed, alleen dat lichte in mijn hoofd blijft mij lastig vallen. Als dat weg zou zijn, zou ik echt gelukkig zijn.
Ik hoop echt dat ik met iemand in contact zou kunnen komen die soortgelijke klachten heeft gehad en er bovenop is gekomen. Dat zou mij denk ik al geruststellen.
Groetjes Chris
Chris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hee Chris, ik herken je klachten heel goed. Heb zelf ook soms nog steeds last van overprikkeling, licht in hoofd en spanningsklachten in hals. Paar maanden geleden was het erger en had ik ook paniekaanvallen en hartkloppingen. Ik zit zelf ook sinds okt. 2019 thuis. En ben sinds een tijdje naast bij de psycholoog, ook bij een haptotherapeut in behandeling. Voornamelijk voor mijn lichamelijke klachten. Ik ben daar erg blij mee, en leer veel over mezelf. Maar ik ken je gevoel, die klachten overvallen je soms en daar schrik ik soms ook nog steeds van. Verwacht dat het ook nog wel even duurt. Maar je lichaam de tijd geven helpt me wel, ook al vind ik dat soms frustrerend. Veel beterschap.
José
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo José,
Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Het is erg frustrerend en beangstigend om hier constant mee bezig te zijn. Ik heb binnenkort een afspraak met een psycholoog en hoop dat ik daarmee verder kom. Ik heb oprecht geen idee waar het nu precies door komt en hoe ik er vanaf kan komen. Ik houd idd rekening met het feit dat het nog langer kan duren, ben alleen echt bang dat ik hier voor altijd mee zal moeten leven en ik weet niet of ik dat kan. Het beinvloed mijn dag eigenlijk te erg om eraan te kunnen werken. Heb jij veel gehad aan jouw haptotherapeut en heb je speciale oefeningen oid gekregen?
Ik hoor graag van je.
Groetjes Chris
Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Het is erg frustrerend en beangstigend om hier constant mee bezig te zijn. Ik heb binnenkort een afspraak met een psycholoog en hoop dat ik daarmee verder kom. Ik heb oprecht geen idee waar het nu precies door komt en hoe ik er vanaf kan komen. Ik houd idd rekening met het feit dat het nog langer kan duren, ben alleen echt bang dat ik hier voor altijd mee zal moeten leven en ik weet niet of ik dat kan. Het beinvloed mijn dag eigenlijk te erg om eraan te kunnen werken. Heb jij veel gehad aan jouw haptotherapeut en heb je speciale oefeningen oid gekregen?
Ik hoor graag van je.
Groetjes Chris
Chris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Chris,
Wat goed dat je naar een psycholoog gaat. Het is belangrijk om nu de hulp te vragen die je nodig hebt. De haptotherapie leert mij voelen waarom ik bepaalde klachten heb, en wat de verbinding is met mijn emoties (bijvoorbeeld doordat ik sommige dingen wegstop of niet naar luister en maar door ga) gaat mijn lichaam in de verdediging door bijvoorbeeld een paniekaanval. Zij leert me meer connectie te maken en echt te luisteren naar mijn lichaam en de signalen. Door o.a. oefeningen. Hierdoor kan ik vaker achterhalen waarom ik bijv. buikpijn, stress ervaar, of paniekaanvallen krijg. Ik ben ook al 8 maanden bezig nu en veel heeft met verleden/aangeleerde patronen te maken. Maar het belangrijkst is, denk aan jezelf en luister naar wat je lichaam nodig heeft (dit vind ik ook nog steeds lastig). Maar het is een leerproces. En het gaat steeds beter. Maar neem vooral de tijd die jij nodig hebt.
Wat goed dat je naar een psycholoog gaat. Het is belangrijk om nu de hulp te vragen die je nodig hebt. De haptotherapie leert mij voelen waarom ik bepaalde klachten heb, en wat de verbinding is met mijn emoties (bijvoorbeeld doordat ik sommige dingen wegstop of niet naar luister en maar door ga) gaat mijn lichaam in de verdediging door bijvoorbeeld een paniekaanval. Zij leert me meer connectie te maken en echt te luisteren naar mijn lichaam en de signalen. Door o.a. oefeningen. Hierdoor kan ik vaker achterhalen waarom ik bijv. buikpijn, stress ervaar, of paniekaanvallen krijg. Ik ben ook al 8 maanden bezig nu en veel heeft met verleden/aangeleerde patronen te maken. Maar het belangrijkst is, denk aan jezelf en luister naar wat je lichaam nodig heeft (dit vind ik ook nog steeds lastig). Maar het is een leerproces. En het gaat steeds beter. Maar neem vooral de tijd die jij nodig hebt.
José
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik herken mij ook in de klachten. Ik zit sinds juli thuis maar heb al vanaf mei enorme duizelingen. Het is echt een deinend gevoel in mijn hoofd, het is continue aanwezig dag en nacht. Alsof ik op een wankel bootje sta op zee. Daarbij heb ik ook hele koude tintelen voeten heel apart. Herken jij dit ook? Gr Claudia
Ik herken mij ook in de klachten. Ik zit sinds juli thuis maar heb al vanaf mei enorme duizelingen. Het is echt een deinend gevoel in mijn hoofd, het is continue aanwezig dag en nacht. Alsof ik op een wankel bootje sta op zee. Daarbij heb ik ook hele koude tintelen voeten heel apart. Herken jij dit ook? Gr Claudia
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Chris,
Ik herken je klachten. Sinds jan 2020 burnout en enorm veel last van momenten dat ik heel licht in mijn hoofd word. Gebeurt ook vaak tijdens ontspan momenten.. beangstigend en beheerst mijn leven. Ook word ik door deze lichamelijke klacht beperkt in het opbouwen van mijn werk en beperkt mij om meer de deur uit te gaan. Hierdoor ook een slap gevoel in mijn benen. Merk dat ik mentaal wel vooruitgang boek, maar lichamelijk achter blijf.
Sterke met alles.
Groetjes willy
Ik herken je klachten. Sinds jan 2020 burnout en enorm veel last van momenten dat ik heel licht in mijn hoofd word. Gebeurt ook vaak tijdens ontspan momenten.. beangstigend en beheerst mijn leven. Ook word ik door deze lichamelijke klacht beperkt in het opbouwen van mijn werk en beperkt mij om meer de deur uit te gaan. Hierdoor ook een slap gevoel in mijn benen. Merk dat ik mentaal wel vooruitgang boek, maar lichamelijk achter blijf.
Sterke met alles.
Groetjes willy
Willy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Chris, Claudia en Willy,
Na mijn overspannenheid bleef ik ook vage klachten houden, onder andere duizeligheid. Dit komt waarschijnlijk door chronische hyperventilatie. Jullie kunnen eens een kijkje nemen op www.hyperventilatie.info. Zij bieden ook een therapie aan om er vanaf te komen. Anders blijft het zichzelf in stand houden.
Groetjes
Na mijn overspannenheid bleef ik ook vage klachten houden, onder andere duizeligheid. Dit komt waarschijnlijk door chronische hyperventilatie. Jullie kunnen eens een kijkje nemen op www.hyperventilatie.info. Zij bieden ook een therapie aan om er vanaf te komen. Anders blijft het zichzelf in stand houden.
Groetjes
Lies
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik zit al zo'n 11 maanden met een burn-out. Diverse onderzoeken gehad waar niets is uitgekomen (ct-scan, neurologisch onderzoek, echo buik, longfoto, bloedonderzoeken). Diverse gesprekken met hulpverleners gehad. Ben de hele dag door duizelig, licht in het hoofd en vaak onvast op de benen. Ben altijd heel sportief geweest (wielrennen) maar meer dan een uurtje fietsen zit er niet in, ben des te duizeliger de rest van de dag. Ga nu as woensdag voor het eerst naar een psychosomatische therapeute. Ik moet weer leren 'voelen'. Zit alleen maar in mijn hoofd en heb daardoor voortdurend allerlei lichamelijke klachten. Kijk trouwens uit met anti-depressiva, heb ik vorig jaar een half jaar geslikt maar het is afschuwelijk om er mee te stoppen. Neem nu nog een hele kleine dosis (3,75 mg) om iig goed te kunnen slapen.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Chris ik heb een terug val van een burn out ik weet ik moet het accepteren, maar dat is niet makelijk had al medicatie van vorige burn out en nog steeds ik probeer elke dag wat te doen, heb ook het gevoel dat ik steeds naar toilet moet voor ontlasting en dan hoef ik niet stress zij de dokter we hopen dat het snel over gaat gr rene
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik ben mij niet bewust van een Burn-out wel herken ik jullie klachten maar al te goed,ik heb al 1,5 jaar last van duizeligheid, licht in mijn hoofd.. het is veel erger geweest ook met hartkloppingen, nu heb ik dagelijks een deinend gevoel in me hoofd soms de hele dag en soms vanaf de namiddag
Ik probeer te blijven werken maar dit beheert zo mijn leven
Morgen een afspraak bij de osteopathie en binnenkort naar d'r neuroloog,ben bang dat er niet veel uit gaat komen
Ik ben mij niet bewust van een Burn-out wel herken ik jullie klachten maar al te goed,ik heb al 1,5 jaar last van duizeligheid, licht in mijn hoofd.. het is veel erger geweest ook met hartkloppingen, nu heb ik dagelijks een deinend gevoel in me hoofd soms de hele dag en soms vanaf de namiddag
Ik probeer te blijven werken maar dit beheert zo mijn leven
Morgen een afspraak bij de osteopathie en binnenkort naar d'r neuroloog,ben bang dat er niet veel uit gaat komen
Claudia
07-12-2022
Ervaringen met 5-HTP (Verhaal 288)
Zijn er mensen die ervaringen met 5-HTP hebben? Dit zou de stressgevoeligheid/slaap verbeteren ten tijden van een burn-out.
G
26-10-2022
laatste reactie: 03-12-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam
O
28-10-2022
Reactie:
Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam
O
28-10-2022
Reactie:
Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam
O
28-10-2022
Reactie:
Hoi G,
Misschien is 'droomsap' iets voor jou. Google dat maar. Heb het via via een psychiater. Wordt vanuit België verkocht. Nederland doet lastig qua regelgeving. Vandaar. Schijnt erg goed te werken.
Misschien is 'droomsap' iets voor jou. Google dat maar. Heb het via via een psychiater. Wordt vanuit België verkocht. Nederland doet lastig qua regelgeving. Vandaar. Schijnt erg goed te werken.
Bas
30-10-2022
Reactie:
Citroenmelisse thee van het merk Piramide is ook echt een uitvinding om te slapen/ ontspannen. Andere merken gooien er veel rooibos bij dus niet doen;)
Succes!
Succes!
Slaapprobleempje
03-12-2022
Ashwagandha? (Verhaal 305)
Mensen ervaringen met Ashwagandha?
PP
14-11-2022
laatste reactie: 03-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben ook heel nieuwsgierig naar Ashwagandha, ivm stress op mijn werk. Ik heb zelf veel ervaring met andere kruiden zoals met pure citroenmelisse thee van Piramide, dit werkt wel goed om in slaap te vallen of om tot rust te komen.
Anoniem
03-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
Veel last van overprikkeling (Verhaal 224)
De afgelopen periode heb ik erg veel last van overprikkeling; elk geluid en elke prikkel komt als een bom binnen en ik raak daardoor in paniek. Ook gesprekken voeren lukt nauwelijks want ik kan de informatie niet verwerken wat anderen zeggen. Volgens mij is dit een bekend probleem, maar hoe kom ik hier weer uit? Ik kan alle prikkels wel vermijden, maar daar word ik ook niet gelukkig van. Iemand hier ervaring mee?
Anoniem
11-07-2022
laatste reactie: 03-12-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het heeft tijd nodig.. ik zou hulp vragen van een goeie psycholoog die weet wat met jou aan de hand is. Gr
Anoniem
16-07-2022
Reactie:
Bedankt voor je reactie. Inderdaad sta ik inmiddels op een wachtlijst voor m’n burn-out klachten. Ik zit nu een week of twee thuis, in zoveel mogelijk rust, en ik merk dat de overprikkeling al íets minder wordt. Ik kan alweer tv kijken, bijvoorbeeld. Door rust aan je kop, voel je je minder gejaagd waardoor je hoofd ook niet steeds denkt dat het elke prikkel moet opvangen.
Anoniem
16-07-2022
Reactie:
Dat is heel knap. Ik zit nu 1 jaar in mijn burnout en tv kijken lukt nog niet hoe het zou moeten, krijg er een opgejaagd gevoel van en wat spanning bij mij ogen en hals. In de avond lukt het beter. Probeer je brein ook rust te geven door minder naar schermen te kijken. Gr
Anoniem
20-07-2022
Reactie:
Ik kan ook nog geen 2 uur achter elkaar tv kijken, maar “het kan”. Dat is al een begin.
Anoniem
20-07-2022
Reactie:
Voel jij je duizelig worden bij tv kijken
Anoniem
06-08-2022
Reactie:
Beste anoniem en de rest die last heeft van overprikkeling,
Zelfs na 2,5 jaar na mijn burn-out en 1 jaar weer begonnen te zijn met werken kan ik mij nog steeds erg overprikkeld voelen. De tv is voor mij heel herkenbaar en ook nog steeds een probleem, niet meer wanneer ik hem zelf aan zet, wel als ik op bezoek ben bij mijn familie en er voor mij te veel programma's achter elkaar gekeken worden.
Het aller belangrijkste is dat je een gezonde ontspanning gaat vinden waar je echt plezier uit kan halen en niet om de tijd te doden (dit deed ik zelf met tv voor ontspanning). Vaak ligt dit type ontspanning in je jeugd, achteraf gezien was dit bij mij kamperen en dansen. Dit zijn dingen die mij dichter bij mezelf brengen en mij in mijn gevoel zetten en aarden. Ik hoop dat jullie er ook achter komen welke dingen dit voor jullie doen en dat jullie mogelijkheden kunnen creëren om dit ook aan het begin van het herstel te doen en niet heel laat zoals ik deed:)
Heel veel succes in jullie levensreis!
Zelfs na 2,5 jaar na mijn burn-out en 1 jaar weer begonnen te zijn met werken kan ik mij nog steeds erg overprikkeld voelen. De tv is voor mij heel herkenbaar en ook nog steeds een probleem, niet meer wanneer ik hem zelf aan zet, wel als ik op bezoek ben bij mijn familie en er voor mij te veel programma's achter elkaar gekeken worden.
Het aller belangrijkste is dat je een gezonde ontspanning gaat vinden waar je echt plezier uit kan halen en niet om de tijd te doden (dit deed ik zelf met tv voor ontspanning). Vaak ligt dit type ontspanning in je jeugd, achteraf gezien was dit bij mij kamperen en dansen. Dit zijn dingen die mij dichter bij mezelf brengen en mij in mijn gevoel zetten en aarden. Ik hoop dat jullie er ook achter komen welke dingen dit voor jullie doen en dat jullie mogelijkheden kunnen creëren om dit ook aan het begin van het herstel te doen en niet heel laat zoals ik deed:)
Heel veel succes in jullie levensreis!
Anoniem
03-12-2022
Heb ik nou een burn out of is het toch iets medisch? (Verhaal 251)
Ken je het gevoel dat je het allemaal niet meer weet……Heb ik nou een burn out of is het toch iets medisch? Heb mri gehad, ben bij de KNO arts geweest, fysiotherapie gehad. Het leek allemaal even beter te gaan. Daarom het werk ook deels opgestart. Helaas sinds vorige week opnieuw gekke klachten: tinteling voeten en handen, zere keel, brok gevoel keel, pijnlijke hals (1 kant) ogen wazig, en tintelingen rondom de mond, zeer/pijnlijk oor (1 kant). Word er helemaal gek van. Je voelt je zo machteloos. Waarom lukt het nou niet! Gelukkig geeft meditatie wat rust. Heb vanmiddag belafspraak met huisarts. Weet gewoon niet meer wat wijsheid is. Rust of juist toch wat uurtjes werken. En wat is rust dan precies. Wel of geen medicatie opstarten? Waarom kunnen we gewoon niet op dat knopje drukken dat het over is……..Het duurt gewoon allemaal zo lang. Wil zo graag weer de oude IK zijn. Toch heb ik vertrouwen dat het goed komt! Ben wel even benieuwd of jullie deze klachten/symptomen ook hebben/herkennen? Dank alvast voor jullie reactie!
Tessa
29-08-2022
laatste reactie: 03-12-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit er iets meer dan een jaar in en heb nu ook nog steeds vaak dat ik denk dat ik ziek ben. Kno mri fysio allemaal gedaan. Mijn spanning zit vooral op mijn nek schouders middenrug ogen oren duizeligheid niet altijd tegen prikkels kunnen last van licht. Door de spanning op mijn ogen.. de angst klachten zijn wel veel minder net zoals de onrust in mijn lichaam.. het duurt lang heb ook nu een terugval ervaren. Soms denk ik om dan toch maar medicatie te beginnen. Maar ben er ook wel bang voor omdat ik me ergens nog wel gelukkig voel. Het duurt lang pff maar hopelijk komen we hier weer uit. Dus ja de klachten die je hebt horen bij een burnout
Anoniem
31-08-2022
Reactie:
Ben je gevaccineerd? Ik herken je klachten namelijk. Soms denk ik dat mijn klachten daar vandaan komen omdat het zich voornamelijk aan 1 kant centreert. Last van linker nek, linker oog wazig en linker wang/kun dik. Ivm jouw dikke Zijn jouw schildklier waardes al geprikt? (TSH, FT4) ivm brok in de keel. Kan natuurlijk aan van alles liggen, maar schildklier problemen komen relatief vaak voor en zorgen ook voor vreemde klachten.
Anoniem
03-12-2022
Reddit (Verhaal 319)
Voor wie het handig vindt, ik heb op Reddit een community gemaakt: Burnout_NL
Hier kunnen we makkelijker posten en reageren en links plaatsen ed!
Hier kunnen we makkelijker posten en reageren en links plaatsen ed!
F
01-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Medicatie nemen voor een burn-out? (Verhaal 154)
Na 21 jaar in de kinderopvang gewerkt te hebben zit ik nu al meer dan ander half jaar thuis, word gek van de spanning, ben heel snel overprikkeld, slaap slecht, kan janken om alles, mijn hoofd zit heel snel vol, het moeten gevoel is heel sterk aanwezig, schuldig voelen naar andere, ben erg onrustig en ga zo maar even door. Ik heb van mijn behandelaar antidepressiva gekregen maar ik twijfel of ik dat wel wil in nemen want ik hoop binnen kort met trauma therapie te kunnen starten en ik wil wel dan bij mij gevoel blijven. Mijn vriend staat er ook niet achter dat ik het ga slikken en vind dat ik hulp moet hebben met mijn burn-out, nu heb ik al dans therapie, een ambulante begeleider, ik praat met een burn-out expert en dus binnen kort met trauma therapie. Wat moet ik doen, slikken jullie medicatie? En zo ja welke.
Ben een beetje wanhopig.
Ben een beetje wanhopig.
Kaatje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-11-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi! Ik ben 18 en ga nu starten met antidepressiva ivm met burn out en angst voor de fysieke klachten die de burn out met zich meebrengt.. ik heb hierover een goed gesprek gehad en een psychiatrisch arts die alles goed heeft uitgelegd, bijwerkingen enz. Ik heb ook nagevraagd of medicatie goed samen gaat met trauma en cgt en volgens de arts gaat dat prima samen en haalt het echt de scherpe randjes even weg. Succes en je kunt het!
Nina
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou het niet doen...
medicijnen. verdoven en kunnen je klachten wel wat verlichten...maa4 moet ook weer afbouwen🥴
Kijk eens naar website "Nicole Sachs" ga journalen....
En YouTube filmpjes van Jim Prussac. Gaat over chronische klachten en angst etc etc maar heel nuttig om je beter te gaan voelen.
Zelf gaan rusten, accepteren dat je je nou eenmaal rot voelt en geen pillen💪
medicijnen. verdoven en kunnen je klachten wel wat verlichten...maa4 moet ook weer afbouwen🥴
Kijk eens naar website "Nicole Sachs" ga journalen....
En YouTube filmpjes van Jim Prussac. Gaat over chronische klachten en angst etc etc maar heel nuttig om je beter te gaan voelen.
Zelf gaan rusten, accepteren dat je je nou eenmaal rot voelt en geen pillen💪
Anne
03-05-2022
Reactie:
Zit nu ook 16 maanden thuis. Heb heel veel last van dagelijkse spierspanning nek keel ogen oren kaken en van me nek naar me middenrif wanneer ik te veel doe.. en dat kan al 45 min zijn. Voel ook letterlijk mijn spieren afzwakken.. en soms ook angstig en branderig gevoel bij mijn middenrif wat ook kan zorgen voor een angstaanval. Herkenbaar? Prikkels zijn al gauw te veel en zorgt ook voor spierspanning en energie verlies en duizeligheid. Heb 16 maanden zonder enige medicatie geprobeerd. Maar ben nu aan t twijfelen om toch iets in te nemen wat de scherpe randjes ervan af haalt zodat ik verder kan herstellen. Begin te twijfelen of et nog wel.ooit goed komt. En of ze niet iets missen de huisartsen dat ik alsnog ziek ben.
Anoniem
30-11-2022
Is dit simpelweg van de angsten? (Verhaal 318)
Ik merk dat ik wakker word met koude voeten maar het erg warm heb en bezweet ben. Overdag heb ik juist weer momenten dat ik het ijskoud heb! Is dit simpelweg van de angsten? Ik maak mij er best wel zorgen over namelijk.
Taco
29-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Alle kwaaltjes wijde ik aan iets anders (Verhaal 317)
Eind juli kreeg ik een burn-out. Ik werkte 3 maanden in een nieuwe job, voelde een enorme werkdruk en kreeg het werk niet gedaan binnen de gewone werkuren. Alle kwaaltjes wijde ik aan iets anders want toegeven aan mezelf dat het niet meer ging dat kon ik niet. Ik schaamde mij enorm dat ik na zo een korte periode op een nieuw werk het al niet meer aan kon.
4 maanden later voel ik me nog steeds een beetje verloren in het leven. Alsof er een voor en na is bij je burn-out. Het lijkt net of er iets kwijt is van jezelf. Zal ik me ooit weer compleet voelen dat is de vraag die maar in men hoofd blijft spoken.
4 maanden later voel ik me nog steeds een beetje verloren in het leven. Alsof er een voor en na is bij je burn-out. Het lijkt net of er iets kwijt is van jezelf. Zal ik me ooit weer compleet voelen dat is de vraag die maar in men hoofd blijft spoken.
Kimberly
28-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Het systeem spant zich continu aan (Verhaal 315)
Zijn er ook mensen die na lange tijd in hun burnout nog steeds zoveel last hebben van hun ogen. Met name half uur in het daglicht lopen zonder zonnebril oververmoeide prikkelende ogen krijgen alsof mijn oog zenuwen pijn beginnen te doen. Herkenbaar voor iemand.heb namelijk ook heel veel last van spanningsklachten rond mijn nek kaken hals en schouders. Daardoor ook niet veel schermpje kunnen verdragen het systeem spant zich continu aan.
Anoniem
27-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Is dit wel een burn-out? (Verhaal 314)
Is dit wel een burn-out?
Ik heb al bijna een jaar continue spiervermoeidheid door heel mijn lichaam en sta op met het gevoel alsof ik een marathon heb gelopen. Ik heb 3 maanden rust gehad en ben nu voorzichtig aan het werk, maar de spierpijn blijft en wordt zelfs erger. Bij elke beweging verzuren mijn spieren heel snel. Ik heb verder niet het gevoel gespannen te zijn. Herkenbaar? Of is dit iets anders?
Ik heb al bijna een jaar continue spiervermoeidheid door heel mijn lichaam en sta op met het gevoel alsof ik een marathon heb gelopen. Ik heb 3 maanden rust gehad en ben nu voorzichtig aan het werk, maar de spierpijn blijft en wordt zelfs erger. Bij elke beweging verzuren mijn spieren heel snel. Ik heb verder niet het gevoel gespannen te zijn. Herkenbaar? Of is dit iets anders?
Spierpijn
24-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Het halve bedrijf zit in de ziektewet en ik ga maar door (Verhaal 312)
Ik werk in een winkel en ik merk dat ik de afgelopen jaren steeds meer en meer problemen krijg. Ik kan er niet tegen als er lastige vragen komen of collega's om hulp vragen. Het halve bedrijf zit in de ziektewet en ik ga maar door. Sinds een maand of 2 heb ik rare keel klachten. Enorm gespannen en er verspringt een soort wervel of spier met eten doorslikken. Dat verpest 9 van de 10x mijn eten. Een echo wees niks uit en de dokter weet zeker dat er niks aan de hand is. Ik heb ook wel eens zo'n labiel huil moment. Als er 1 negatieve opmerking vanuit de leiding op m'n werk komt. Ik twijfel of ik gezondheid klachten heb door mijn werk, of dat ik ze ook zelf in stand houd. Ik ben er veel mee bezig. Elke maaltijd weer. En in bed in bepaalde houding knakt mijn keel zelfs met gewoon slikken. Heel akelig. Herkent iemand dit toevallig?
Mk
23-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wel of niet overdag slapen? (Verhaal 297)
Ik heb sinds mijn BO slaapproblemen.
Wat is jullie advies: wel of niet overdag slapen?
Wat is jullie advies: wel of niet overdag slapen?
Joran
02-11-2022
laatste reactie: 21-11-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier nog één. In het begin was het echt verschrikkelijk, het lukte niet om te ontspannen. Was ten einde raad. Slaap nu, met medicatie wel 5 uur ongeveer, ben ik al dankbaar voor. Wordt echter wel wakker en ga gelijk piekeren.
Ik pakte elk slaapje wat ik kon, want dat niet slapen breekt je op. Elke rust moment nemen. Als je weer een beetje slaapt snachts dan ga je merken het minder nodig te hebben.
Sterkte!
Ik pakte elk slaapje wat ik kon, want dat niet slapen breekt je op. Elke rust moment nemen. Als je weer een beetje slaapt snachts dan ga je merken het minder nodig te hebben.
Sterkte!
Tis
07-11-2022
Reactie:
Ja zeker! Bij mij hielp het zelfs om mijn slaap te verbeteren. Soms ben je zó oververmoeid dat t niet lukt.
Overdag luister ik naar de bodyscan meditatie bij mijn dutje, omdat savonds heb ik een partner naast me.
Op een gegeven moment (m’n hoofd is een zeef) kan ik het in m’n eigen gedachten snachts doen “als tijdverdrijf”.
Overdag luister ik naar de bodyscan meditatie bij mijn dutje, omdat savonds heb ik een partner naast me.
Op een gegeven moment (m’n hoofd is een zeef) kan ik het in m’n eigen gedachten snachts doen “als tijdverdrijf”.
Pearl
21-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
Wil even wat checken bij jullie (Verhaal 265)
Wil even wat checken bij jullie. Heb al veel onderzoeken gehad waar niets uit is gekomen. Ik blijf echter een drukkend gevoel in mijn hals houden. Dit is aan 1 kant. Ook af en toe pijn voor mijn oor/kaak. Bij vlagen ook heel erg misselijk. Het lijkt wel of er wat zit in mijn hals. Wie herkent dit ook??
Inge
16-09-2022
laatste reactie: 20-11-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit ook en vooral heel veel slijm in mijn keel. Om gek van te worden. Misselijkheid heb ik ook.
Anoniem
19-09-2022
Reactie:
Hallo,
Hopelijk lezen jullie dit nog..
Ik heb dit exact hetzelfde! Op sommige momenten is de slijm zo erg (of het gevoel) alsof ik ga verdrinken. Ook alsof ik elk moment geen lucht meer kan krijgen.
En voornamelijk is dit aan 1 kant.
Ik ben naar de KNO-arts gegaan, hier hebben ze met een camera binnen in gekeken. Op dat moment gelukkig een paniek aanval, zodat ze het vanbinnen konden zien, maar dit zag er allemaal goed uit. Ook de luchtpijp wordt er niet door ''geraakt''.
Dit hoort bij het ''globus gevoel'' en ik heb de spieren naast mijn keel zo ontzettend dik, wat ook uitstraalt naar mijn kaak en oor
Hiervoor moest ik (ik weet niet of dat hier mag) diclofenac zalf 3 x per dag erop smeren en naar de logopedist. De logopedist wordt (vaak) vergoed vanuit je basisverzekering.
De klachten worden bij mij nu minder, maar het gevoel zit er nog wel maar verandert wel.
Hopelijk lezen jullie dit nog..
Ik heb dit exact hetzelfde! Op sommige momenten is de slijm zo erg (of het gevoel) alsof ik ga verdrinken. Ook alsof ik elk moment geen lucht meer kan krijgen.
En voornamelijk is dit aan 1 kant.
Ik ben naar de KNO-arts gegaan, hier hebben ze met een camera binnen in gekeken. Op dat moment gelukkig een paniek aanval, zodat ze het vanbinnen konden zien, maar dit zag er allemaal goed uit. Ook de luchtpijp wordt er niet door ''geraakt''.
Dit hoort bij het ''globus gevoel'' en ik heb de spieren naast mijn keel zo ontzettend dik, wat ook uitstraalt naar mijn kaak en oor
Hiervoor moest ik (ik weet niet of dat hier mag) diclofenac zalf 3 x per dag erop smeren en naar de logopedist. De logopedist wordt (vaak) vergoed vanuit je basisverzekering.
De klachten worden bij mij nu minder, maar het gevoel zit er nog wel maar verandert wel.
Anoniem
08-10-2022
Reactie:
Ik ben rechtshandig en heb veel last van spierknopen overal. Ook pijn rechts naast m’n strottenhoofd, ik kan het ook voelen verspringen als ik m’n hals masseer, verder een strak gevoel langs m’n hals rechts en op hele slechte dagen ook zeurende pijn langs m’n rechterarm en tintelingen in m’n vingers aan de rechterhand.
Het hangt vaak samen met mijn kortademigheid en hyperventileren bij specifieke momenten. Mijn bovenlichaam en hulpademhalingsspieren spannen abnormaal aan waardoor het pijn doet.
Mediteren (buikademhaling) en een spier-ontspanningsoefening helpt bij mij. En uiteraard bewust van zijn wat het getriggerd heeft.
Die spierontspanningsoefening:
Je zit op een stoel en gaat 1 voor 1 elke spiergroep 5 seconden flink aanspannen en dan plots loslaten. Het gevoel van plots loslaten helpt om te ontspannen.
Je begint met je ene been, dan je andere, dan met je billen, je buik, rug, ene arm, andere arm, schouders, hals, wenkbrauwen, mond.
Hoe vaker je het herhaalt, 1 of 2 x per dag, hoe beter het lukt.
Het hangt vaak samen met mijn kortademigheid en hyperventileren bij specifieke momenten. Mijn bovenlichaam en hulpademhalingsspieren spannen abnormaal aan waardoor het pijn doet.
Mediteren (buikademhaling) en een spier-ontspanningsoefening helpt bij mij. En uiteraard bewust van zijn wat het getriggerd heeft.
Die spierontspanningsoefening:
Je zit op een stoel en gaat 1 voor 1 elke spiergroep 5 seconden flink aanspannen en dan plots loslaten. Het gevoel van plots loslaten helpt om te ontspannen.
Je begint met je ene been, dan je andere, dan met je billen, je buik, rug, ene arm, andere arm, schouders, hals, wenkbrauwen, mond.
Hoe vaker je het herhaalt, 1 of 2 x per dag, hoe beter het lukt.
Pearl
20-11-2022
Spanning voor afspraak (Verhaal 285)
Ik zit nu al ruim een jaar thuis met een burn out. Ondanks dat ik veel leuke dingen doe en alweer kan doen gelukkig ervaar ik nog veel spanningen in mijn lichaam die soms uit het niets lijken te komen. Bijvoorbeeld voor een afspraak de volgende dag kan er soms veel spanning komen en slaap ik hierdoor weer slechter. Herkent iemand dit?
Els
20-10-2022
laatste reactie: 20-11-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel herkenbaar. Daar is helaas geen pijl op te trekken soms. Ik heb precies hetzelfde na 14 maanden. Het komt en het gaat.
J
21-10-2022
Reactie:
Ook heel herkenbaar. Voel me een paar dagen beter en kan weer leuke dingen doen...en dan als uit het niets voel ik me weer hartstikke slecht. Zit al meer dan 1 jaar thuis.
Anoniem
24-10-2022
Reactie:
Hey Hens, maar nooit echt gecrashed en hele lage energie gekregen? Dan was je er op tijd bij! Ga onderzoeken waar het bij jou aan ligt, schaam je niet en ga naar een psycholoog. Heel vaak zijn er dingen in je opvoeding geweest die jou als persoon hebben gevormd waardoor dit ontstaat. Misschien heb je wel een grote prestatiedrang vanuit huis meegekregen. 99% van de burn-outs hebben iets als bewijsdrang, prestatiedrang, perfectionisme etc. Succes!
Taco
24-10-2022
Reactie:
Ja!!!
Regelmatig!
Mijn psycholoog vraagt altijd wie dat stemmetje in mijn hoofd is die me wakker houdt. Vaak is het die vijfjarige of die tienjarige of mijn ouders. En dan proberen we te begrijpen wat de relatie is met vroeger en het heden.
Yoga en meditatie helpt ook voor mij om in het heden te komen, in plaats van dat ik ga voorspellen hoe mijn sociale afspraak gaat verlopen.
Regelmatig!
Mijn psycholoog vraagt altijd wie dat stemmetje in mijn hoofd is die me wakker houdt. Vaak is het die vijfjarige of die tienjarige of mijn ouders. En dan proberen we te begrijpen wat de relatie is met vroeger en het heden.
Yoga en meditatie helpt ook voor mij om in het heden te komen, in plaats van dat ik ga voorspellen hoe mijn sociale afspraak gaat verlopen.
Pearl
20-11-2022
Ik ben verpleegkundige en zit nu met een burn-out thuis (Verhaal 301)
Hallo iedereen.
Ik ben verpleegkundige en zit nu met een burn-out thuis.
In 2018 is mijn dochtertje te vroeg geboren en een dag later gestorven. Mijn schoonvader waarmee ik een heel goede band mee had is twee maanden later plots gestorven. Ik denk niet dat iemand kan ontkennen dat dit traumatiserend kan zijn.
Na drie maanden bevallingsverlof ben ik voltijds terug begonnen. Puntje bij paaltje ben ik later tot de conclusie gekomen dat dit veel te vroeg was. Ik zat in volle rouw, kwam veel met dood in contact en moest happy go lucky zijn met een collega die ook een jong zoontje had. Niet dat ik haar dat niet gunde maar het was heel confronterend. Ik functioneerde mentaal en emotioneel minder goed. Er werd naderhand gezien ook weinig rekening met mij gehouden.
In de tussentijd heb ik een miskraam gehad en uiteindelijk werd ik redelijk snel terug zwanger. Ik ben deze keer meteen thuisgebleven. De zwangerschap was gecompliceerd, eenzaam en slopend. Eenmaal ons geweldige dochter geboren was heb ik mijn bevallingsverlof, borstvoedingsverlof en ouderschapsverlof daarna in één keer opgenomen. Ik ben dus anderhalf jaar thuis geweest en die hardcore coronaperiode op de werkvloer in het ziekenhuis mis gelopen. Ik ben voltijds terug gaan werken omdat door tekort aan verpleegkundige het niet veel zin heeft om een beetje te minderen. Veel en meer flexibeler werken voor minder loon? Neen daar pas ik voor.
Ik merkte dat het werken heel moeizaam ging. Ook het team en mentaliteit was in een negatieve zin veranderd. De fysiek zware voltijdse job met posten in combinatie met een kind dat pas na 1.5 jaar doorsliep, nee dat ging niet. Tevens was ik ook een borstvoedingsfanaat en kolfde ik tijdens mijn pauzes. Als moeder was ik heel streng voor mezelf. Je bent verantwoordelijk voor een goede start in het leven van jou kind. Dat moet niet goed zijn. Dat moet niet bovengemiddeld zijn. Nee, het moet perfect zijn!
Ik had vrij snel door dit het niet is. Ik ben gaan solliciteren ook als verpleegkundige op een plek waar gezinsvriendelijke uren zijn, fysiek minder zwaar en minder uren. Ik ben uitgekomen op een job die me heel interessant leek. Ik mocht echter geen minder uren werken tot ik was ingewerkt. Ik heb ingestemd omwille het inhoudelijk me een leuke job leek. De job was fysiek minder zwaar en de uren waren goed. De verpleegkundigen waren daar verwend al beseffen sommige dat zelf misschien niet. Het team was niet mijn ding. Veel geroddel, passief-agressief gedrag, conservatieve persoonlijkheden. Ik kon daar mezelf niet zijn en twijfelde aan mijn eigen kunnen. Het belemmerde me onder andere daar om goed te kunnen ontwikkelen. Uiteindelijk bleek ook dat de verantwoordelijk die je daar had mijn petje te boven ging, al hangt dat ook voor een stuk vast aan mijn zelfvertrouwen dat laag was. Een rotte team helpt daar niet bij.
Ik heb me keihard gegeven maar het licht is uit gegaan eind mei dit jaar.
Nu vraag je u wellicht af waarom begin je over iets vanaf 2018.
Ik denk dat ik vanaf toen al aan het aanmodderen was.
Het gaat nu beter. Ik heb goede dagen. Ik ben thuis ook omringd door familie en vrienden, m.a.w. mensen die van me houden, een veilige omgeving. Ik heb begin deze week een dipje gehad maar godzijdank niet zo erg als in het begin. Ik heb ook een depressieve stemmingstoornis en een identiteitscrisis op die burn-out gratis erbij gekregen. Ik voelde me soms ontzettend eenzaam en verloren. Ik twijfelde aan mezelf, mijn capaciteiten en relaties. Ik heb gisteren gesolliciteerd op een vacature. Het is een opportuniteit maar ik vraag me af of het wel verstandig is al terug te beginnen gezien ik me soms toch nog heel klein voel. Voornamelijk buiten mijn veilige cocoon toch moet je ergens beginnen denk ik dan.
Ik ben verpleegkundige en zit nu met een burn-out thuis.
In 2018 is mijn dochtertje te vroeg geboren en een dag later gestorven. Mijn schoonvader waarmee ik een heel goede band mee had is twee maanden later plots gestorven. Ik denk niet dat iemand kan ontkennen dat dit traumatiserend kan zijn.
Na drie maanden bevallingsverlof ben ik voltijds terug begonnen. Puntje bij paaltje ben ik later tot de conclusie gekomen dat dit veel te vroeg was. Ik zat in volle rouw, kwam veel met dood in contact en moest happy go lucky zijn met een collega die ook een jong zoontje had. Niet dat ik haar dat niet gunde maar het was heel confronterend. Ik functioneerde mentaal en emotioneel minder goed. Er werd naderhand gezien ook weinig rekening met mij gehouden.
In de tussentijd heb ik een miskraam gehad en uiteindelijk werd ik redelijk snel terug zwanger. Ik ben deze keer meteen thuisgebleven. De zwangerschap was gecompliceerd, eenzaam en slopend. Eenmaal ons geweldige dochter geboren was heb ik mijn bevallingsverlof, borstvoedingsverlof en ouderschapsverlof daarna in één keer opgenomen. Ik ben dus anderhalf jaar thuis geweest en die hardcore coronaperiode op de werkvloer in het ziekenhuis mis gelopen. Ik ben voltijds terug gaan werken omdat door tekort aan verpleegkundige het niet veel zin heeft om een beetje te minderen. Veel en meer flexibeler werken voor minder loon? Neen daar pas ik voor.
Ik merkte dat het werken heel moeizaam ging. Ook het team en mentaliteit was in een negatieve zin veranderd. De fysiek zware voltijdse job met posten in combinatie met een kind dat pas na 1.5 jaar doorsliep, nee dat ging niet. Tevens was ik ook een borstvoedingsfanaat en kolfde ik tijdens mijn pauzes. Als moeder was ik heel streng voor mezelf. Je bent verantwoordelijk voor een goede start in het leven van jou kind. Dat moet niet goed zijn. Dat moet niet bovengemiddeld zijn. Nee, het moet perfect zijn!
Ik had vrij snel door dit het niet is. Ik ben gaan solliciteren ook als verpleegkundige op een plek waar gezinsvriendelijke uren zijn, fysiek minder zwaar en minder uren. Ik ben uitgekomen op een job die me heel interessant leek. Ik mocht echter geen minder uren werken tot ik was ingewerkt. Ik heb ingestemd omwille het inhoudelijk me een leuke job leek. De job was fysiek minder zwaar en de uren waren goed. De verpleegkundigen waren daar verwend al beseffen sommige dat zelf misschien niet. Het team was niet mijn ding. Veel geroddel, passief-agressief gedrag, conservatieve persoonlijkheden. Ik kon daar mezelf niet zijn en twijfelde aan mijn eigen kunnen. Het belemmerde me onder andere daar om goed te kunnen ontwikkelen. Uiteindelijk bleek ook dat de verantwoordelijk die je daar had mijn petje te boven ging, al hangt dat ook voor een stuk vast aan mijn zelfvertrouwen dat laag was. Een rotte team helpt daar niet bij.
Ik heb me keihard gegeven maar het licht is uit gegaan eind mei dit jaar.
Nu vraag je u wellicht af waarom begin je over iets vanaf 2018.
Ik denk dat ik vanaf toen al aan het aanmodderen was.
Het gaat nu beter. Ik heb goede dagen. Ik ben thuis ook omringd door familie en vrienden, m.a.w. mensen die van me houden, een veilige omgeving. Ik heb begin deze week een dipje gehad maar godzijdank niet zo erg als in het begin. Ik heb ook een depressieve stemmingstoornis en een identiteitscrisis op die burn-out gratis erbij gekregen. Ik voelde me soms ontzettend eenzaam en verloren. Ik twijfelde aan mezelf, mijn capaciteiten en relaties. Ik heb gisteren gesolliciteerd op een vacature. Het is een opportuniteit maar ik vraag me af of het wel verstandig is al terug te beginnen gezien ik me soms toch nog heel klein voel. Voornamelijk buiten mijn veilige cocoon toch moet je ergens beginnen denk ik dan.
A.C.
10-11-2022
laatste reactie: 20-11-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bedankt voor je verhaal. Ik herken de twijfels, verdriet, angst etc.
Ik weet niet wat je financiële situatie is, maar wat ik wil zeggen is: je moet niets!
Bij mij is het ook ingeprent dat je komt om te werken en ik ben aan het oefenen dat ik kom om te leven zoals ik dat wil.
Omdat ik zoveel faalangst heb en perfectionistisch ben, ben ik eerst begonnen met vrijwilligerswerk. Ik kan zoveel druk op mezelf leggen, dat ik dingen moeilijk los kan laten.
Na een half jaar was ik toe aan betaald werk om verder te groeien. Bewust gezocht naar iets onder mijn niveau en minder uren. Gelukkig kon ik eerst een meeloopdag doen voor mijn gemoedsrust en was ik blij om te horen dat er een 1 maand proeftijd was, zodat je zonder reden kan weggaan.
Het team is lief en de sfeer is goed. Dus ik blijf even hangen.
Ik weet niet wat je financiële situatie is, maar wat ik wil zeggen is: je moet niets!
Bij mij is het ook ingeprent dat je komt om te werken en ik ben aan het oefenen dat ik kom om te leven zoals ik dat wil.
Omdat ik zoveel faalangst heb en perfectionistisch ben, ben ik eerst begonnen met vrijwilligerswerk. Ik kan zoveel druk op mezelf leggen, dat ik dingen moeilijk los kan laten.
Na een half jaar was ik toe aan betaald werk om verder te groeien. Bewust gezocht naar iets onder mijn niveau en minder uren. Gelukkig kon ik eerst een meeloopdag doen voor mijn gemoedsrust en was ik blij om te horen dat er een 1 maand proeftijd was, zodat je zonder reden kan weggaan.
Het team is lief en de sfeer is goed. Dus ik blijf even hangen.
Pearl
20-11-2022
Het kruid Rhodiola? (Verhaal 298)
Dag allen,
Ik zit sinds anderhalve maand in een burn-out, maar merk nog weinig verbetering. Hoewel het wel iets beter gaat, ik heb geen hartkloppingen meer, maar ben wel nog steeds erg moe, weinig energie, nergens zin in, onrust, moedeloosheid slaat toe etc. Ik wil graag zo snel mogelijk herstellen en las op internet iets over het adaptogeen Rhodiola. Dit kruid zou aanvoelen waar er disbalans in je lichaam is en deze dan herstellen. Hebben mensen ervaringen met het slikken van dit kruid bij burn out?
Ik zit sinds anderhalve maand in een burn-out, maar merk nog weinig verbetering. Hoewel het wel iets beter gaat, ik heb geen hartkloppingen meer, maar ben wel nog steeds erg moe, weinig energie, nergens zin in, onrust, moedeloosheid slaat toe etc. Ik wil graag zo snel mogelijk herstellen en las op internet iets over het adaptogeen Rhodiola. Dit kruid zou aanvoelen waar er disbalans in je lichaam is en deze dan herstellen. Hebben mensen ervaringen met het slikken van dit kruid bij burn out?
Juul
06-11-2022
laatste reactie: 18-11-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Juul, zo voelde ik mij in september ook nog. Zit wel op 5mg lexapro maar sinds eind september ook op rhodiola, Ashwagandha, l-theanine, visolie, multivitamine en B12 + D3. Sindsdien veel verbetering! Heel langzaam meer energie en kan nu langzaam weer stappen maken. Zelfs 1,5 uur in het centrum geweest op een zaterdag, echt een overwinning voor mij! Dus ja, goede ervaring met Rhodiola alleen kan niet 100% zeker zeggen dat het daar aan lag.
Taco
07-11-2022
Reactie:
Waar koop jij die supplementen Taco?
Anoniem
07-11-2022
Reactie:
Hi Taco,
Dank voor je reactie. Wat fijn voor je dat het beter lijkt te gaan! Sinds wanneer zit jij in een burn out?
Las op internet ook goede verhalen over rhodiola dus nu aangeschaft en ga er binnenkort mee beginnen.
Dank voor je reactie. Wat fijn voor je dat het beter lijkt te gaan! Sinds wanneer zit jij in een burn out?
Las op internet ook goede verhalen over rhodiola dus nu aangeschaft en ga er binnenkort mee beginnen.
Juul
08-11-2022
Reactie:
Vitaminestore punt nl
Taco
18-11-2022
Hoe ziet die terugslag eruit? (Verhaal 300)
Lieve leden,
Ik lees in verschillende verhalen, over een terugslag. Aangezien mijn brein in deze tijd duidelijk wil, stel ik de vraag toch. Hoe ziet die terugslag eruit bij jullie, wat ervaar je?
Bij mij is het up, en weer een "terugslag"? Of het is angst,piekeren, paniek, down, frustratie, pijn in mijn nek/schouders, oorsuizen verergerd. Kan er geen pijl optrekken. Zien de terugslagen er bij jullie ook zo uit?
Dank je wel!
Ik lees in verschillende verhalen, over een terugslag. Aangezien mijn brein in deze tijd duidelijk wil, stel ik de vraag toch. Hoe ziet die terugslag eruit bij jullie, wat ervaar je?
Bij mij is het up, en weer een "terugslag"? Of het is angst,piekeren, paniek, down, frustratie, pijn in mijn nek/schouders, oorsuizen verergerd. Kan er geen pijl optrekken. Zien de terugslagen er bij jullie ook zo uit?
Dank je wel!
Anoniem
07-11-2022
laatste reactie: 17-11-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je een crash hebt krijg je inderdaad een setback. Bij een crash word ik misselijk en nemen klachten tijdelijk toe. Voor goed herstel moet je crashes echt voorkomen! Je kan ook kleine setbacks in het begin krijgen zonder een crash, dat hoort erbij. Gewoon rustig aan doen en jezelf afleiden. Je spanningsklachten nemen automatisch af als je verder herstelt.
Taco
07-11-2022
Reactie:
Taco, heb jij het idee dat je minder terugvalt sinds je de medicatie lexapro hebt?
Ik blijf maar terugvallen en wordt er zo moedeloos van. Ik heb een gezin, ben moeder van twee en wil gewoon zooo graag door. Ook de Slaapproblemen breken mij op, en wil niet de hele tijd door op temazepam (nu 3 dagen gebruikt op advies van de huisarts om even bij te tanken).
Ik blijf maar terugvallen en wordt er zo moedeloos van. Ik heb een gezin, ben moeder van twee en wil gewoon zooo graag door. Ook de Slaapproblemen breken mij op, en wil niet de hele tijd door op temazepam (nu 3 dagen gebruikt op advies van de huisarts om even bij te tanken).
J.
11-11-2022
Reactie:
Hey J, lastig te zeggen, ik begon direct na een grote crash van mij die dieper was dan waar ik daarvoor zat. Het helpt wel omdat het je sympatische zenuwstelsel onderdrukt.
Taco
17-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik word nog snel overspannen bij staan of bezig zijn (Verhaal 306)
Wie kan ook heel weinig inspannen door de burnout. Ik word nog snel overspannen bij staan of bezig zijn. En wandelen lukt ook nog niet meer dan 45 min. Dat na 15 maandn
Anoniem
14-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Thuis met een burnout (Verhaal 14)
Hoi!
Sinds een aantal zit ik ook thuis met een burnout. En dat terwijl ik mijn werk zo leuk vond! Ik begreep er lange tijd helemaal niks van, maar na een aantal maanden thuis met mezelf op de bank vielen er toch wat kwartjes: ik had al een aantal jaar achter elkaar op 120% gepresteerd. Nouja en dat hield ik niet vol.. Niet gek!
Dus na een tijdje kwam ook de acceptatie van mijn burnout. Ik moest er niet meer tegen vechten, maar juist accepteren dat het er is en uitrusten. Niet "heel hard werken aan het herstellen" want dat werkt ook alleen maar averechts, juist uitrusten, uitrusten, uitrusten. Klinkt dit bekend bij jullie?
Wat ik wel heb gemerkt is dat ik heel veel behoefte heb om met lotgenoten over mijn burnout te praten. En dan niet op een forum, maar echt face-to-face. Hebben jullie dat ook? Alleen je spreekt niet zomaar af met iemand van een forum.. Ik heb dat nu met 1 vriendin en dat voelt heel fijn, we hebben echt steun aan elkaar (ook al zijn we natuurlijk niet elkaars therapeuten).
Maar nu heb ik na heel lang zoeken op internet en facebook een (besloten) facebookgroep gevonden waar dat georganiseerd gaat worden, het heet "Burn-uit? Burn-inn!" (https://www.facebook.com/groups/683465128693418/?ref=br_rs). Kent iemand die al? Of al ervaring mee?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit ook. Ik wil praten met lotgenoten. Met mensen die begrijpen wat ik mee maak. Buitenstaanders maken vaak de opmerking: ale, jij ziet er toch zo goed uit. Deuhhh! Ik ben vorige gecrasht op t werk. Sindsdien veel gelezen op internet. Het valt erg op dat er veel meer te lezen valt op sites .nl. weer weinig sites .be.
Vera
> 2 jaar geleden
Reactie:
juist dat accepteren vind ik net als jij erg lastig, ik ben ook maar op zoek gegaan naar een forum om ervaringen te delen.
Anoniem 1
> 2 jaar geleden
Reactie:
Pfff ik herken zo 1 op 1 wat je zegt. Ik heb ook enorm de behoefte om met iemand te praten. Ervaringen te delen. Tips voor forums zijn welkom.
Anoniem
11-11-2022
Kan er niet achter komen waardoor het komt (Verhaal 275)
Ik zit nu al bijna 1.5 jaar in mijn burn-out en ben nog steeds niet terug aan het werk. Het lukt gewoon niet. Voel me dagen redelijk goed en denk dat ik uit het dal aan het klimmen ben om me dan vervolgens weer dagen super slecht te voelen. Hier wordt ik echt helemaal gek van. Ik kan er ook niet achterkomen waardoor het komt dat ik me plotseling weer zo slecht voel na een paar redelijke dagen. Het is bij mij een hele waslijst aan lichamelijke klachten die dan weer opduikt terwijl de dagen dat ik me beter voel vaak redelijk klachtenvrij zijn of in ieder geval binnen de perken.
Weet niet hoe ik hier ooit nog uit ga komen. Dacht dat het na een half jaartje of zo wel beter zou gaan, maar had niet verwacht dat ik.1.5 jaar later nog in deze shit zou zitten!
Hoe gaan jullie om met die tegenslagen en herkennen jullie dit ?
Een reactie zou fijn zijn en stelt me misschien een beetje gerust.
Weet niet hoe ik hier ooit nog uit ga komen. Dacht dat het na een half jaartje of zo wel beter zou gaan, maar had niet verwacht dat ik.1.5 jaar later nog in deze shit zou zitten!
Hoe gaan jullie om met die tegenslagen en herkennen jullie dit ?
Een reactie zou fijn zijn en stelt me misschien een beetje gerust.
Anoniem
05-10-2022
laatste reactie: 06-11-2022
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je al geprobeerd gezond en veel te eten? En iedere dag multivitamine te nemen?
Taco
05-10-2022
Reactie:
Hoi Taco, Ik doe niets anders dan dat....
Anoniem
06-10-2022
Reactie:
Zeer herkenbaar. Ik zit er nu ook bijna 1,5jaar in. Ik voel mij gelukkig wel een stuk beter. Net een lange periode gehad waarin ik klachtenvrij was en nu weer 3 weken last. Dat frustreert enorm maar ik koester des te meer de weken dat het goed gaat. Wellicht helpt een dagboek bijhouden, zodat je kan terugkijken wat je allemaal doet. Dit gaf mij veel inzicht in mijn activiteiten versus rust. Probeer ook niet te blijven hangen in het negatieve. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zelf gun ik mijzelf 10min om negatief te denken. Daar sta ik even bij stil en dan laat ik ze wegvaren en ga ik door met de dag. Zoek afleiding in dingen die je wel goed afgaan. En verder kan ik nog als tip meegeven een lichaamsgerichte therapeut die kijkt naar je lichaam en energie etc en je leert luisteren naar je lichaam. Er is echt licht aan het einde van de tunnel ook al zie je dat licht nu niet. Sterkte ermee!
Luca
06-10-2022
Reactie:
Als je echt desperate bent zou je Lexapro of Zoloft kunnen overwegen. Denk dat je lichaam toch nog constant in fight or flight zit omdat je niet voldoende hersteld bent en alweer teveel bent gaan doen. Dan kom je in een cirkel terecht. Meer eten zou je ook nog kunnen proberen.
Taco
11-10-2022
Reactie:
Kan ook zijn dat je iedere keer dat je iets meer energie over hebt je alweer over je grens gaat. Dan blijf je in dezelfde cirkel zitten. Stel een dagplanning op met gedwongen rustmomenten. Ook op dagen dat je je 100% voelt houd je hieraan. Dan verbruik je je extra energie niet maar kan je lichaam dat tijdens het slapen gebruiken voor herstel. Verder zou ik naar goede 1 op 1 begeleiding zoeken met veel kennis van burnout, een CSR coach bijvoorbeeld.
Taco
12-10-2022
Reactie:
Zelfde hier. Ben een jonge gast van 22 en heb al 2 jaar last van de burn out. Heb echt zat tegenslagen gehad. Amper vrienden zien, al 2 jaar niet gefeest, studie in de soep, geen werk. Het gaat beter met hele kleine stapjes en kan sinds kort weer iets aan sport doen. Nog veel last van duizeligheid en concentratieproblemen. En wat het meest vervelende is, is het dopamine/serotonine gevoel die al 2 jaar weg is. Alles in de vorm van spanning/opgewonden is gewoon weg, maakt het leven best saai. Achja geef jezelf 10 minuten per dag om te klagen en daarna niet zeuren en gewoon doorgaan! Alles komt goed het heeft alleen tijd nodig.
Anoniem
13-10-2022
Reactie:
Anoniem, al iets van L-tyrosine 2x500mg en Rhodiola 2x pd geprobeerd?
Taco
13-10-2022
Reactie:
Ik begrijp je verhaal helemaal. Hier hetzelfde scenario. Ondertussen al 6 maanden thuis. Veel vordering gemaakt t.o.v. va dag 1 maar nu sinds een tijdje lijkt het of ik een terugval heb. Onrust in het lichaam. Vast slapen lukt soms, soms niet. Geluid is een echte boosdoener. Je schaamt je t.o.v. jezelf naar je omgeving toe ... Alle prikkels die ik niet kan verwerken monden uit in wenen .... Volgens mij psycholoog is dit de laatste fase en is dit vooruitgang, ook al heb ik hier soms mijn twijfels over ... Voor hem is dit het toelaten van emoties die je al jaren niet hebt toegelaten. Deze moeten verwerkt worden. Nadien zal het weer beter gaan ... Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel goede moed daar, het is allemaal niet zo gemakkelijk ...
Tir
06-11-2022
Pff zoveel klachten nog (Verhaal 270)
Heb nog veel klachten na 1 jaar. Snel moe worden bij inspanning. Overprikkeld in drukke omgevingen, evenwichtsstoornissen, nek keel kaak oren ogen middenrif spanningen, soms het gevoel evenwichtmigraine te krijgen bij dingen doen en te weinig tussendoor rust nemen. Buiten lopen zorgt vaak ook voor spanning in me keel vermoeide ogen door licht. Angstig gevoel.. tintelingen armen en benen lijkt net alsof je flauw valt maar dat gebeurt uiteindelijk niet. Last van hoofdpijn soms alsof je hele hoofd zich aanspant. Pff zoveel klachten nog. Kan nog niet werken. Herkennen jullie deze klachten.?
Anoniem
24-09-2022
laatste reactie: 05-11-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Laat jullie B12 nakijken! En aub kijk bij de symptomen van een B12 tekort.
Facebook: B12 de vergeten ziekte. Meld je aub aan!! Heel belangrijk.
Facebook: B12 de vergeten ziekte. Meld je aub aan!! Heel belangrijk.
EK
05-11-2022
Ik had nergens meer zin in (Verhaal 277)
Lang getwijfeld om mijn verhaal te delen. Wel vaker andere verhalen op dit forum gelezen op momenten dat het slecht met mij ging. Die verhalen geven mij geruststelling en het gevoel dat ik niet alleen ben. Dus waarom dan ook niet mijn verhaal delen met jullie in de hoop dat jullie daar ook steun in vinden. Ik loop nu ongeveer 15 maanden met een burn-out. Van de een op de andere dag had ik ontzettend veel last van diverse klachten en mega vermoeid. Ik had nergens meer zin in. De molen is toen gaan draaien en na onderzoek bij de huisarts constateerde zij dat ik ofwel overspannen was ofwel een burn-out had. Dit voelde echt als een shock. Ik was net 30 en kon het niet geloven. Vervolgens ben ik met een psycholoog gaan praten. Dat heeft mij wel nieuwe inzichten gegeven zoals het inrichten van een kantoorplek, ik vergat te lunchen zo druk had ik het met werk etc. Allemaal dingen die ik meteen aangepast heb. In overleg met mijn leidinggevende ook minder gaan werken en projecten overgedragen. Het ging een paar weken beter en dacht toen naïef als ik was oké ik kan er weer tegenaan. Toen kreeg ik dus mijn eerste terugval. Zoiets heftigs heb ik nog nooit meegemaakt. Duizelig, hoofdpijn, misselijk, keelpijn, spierpijn, tintelingen en ga zo maar door. Toen dacht ik echt dit is foute boel ik kan zo niet verder. Ik leefde heel erg in angst (heb ik soms nog) en dacht dat ik ernstig ziek was etc. Uit neurologisch onderzoek en bloedonderzoek kwam toen niets. Wat enigszins geruststelling gaf maar ook meer vragen opriep. Ik heb ontzettend veel moeite gehad om mijn burn-out in het begin te accepteren en om rustiger aan te doen. Ik bleef sporten, werken en had een zoontje van net 1 jaar oud wat ook de nodige verzorging en stress met zich mee bracht. Na 5 terugvallen ben ik gestopt met de psycholoog. Zij focuste zich heel erg in het hier en nu en in de toekomst terwijl mijn probleem zich in het verleden bevond. Ik ging toen echt door een hel: ik heb echt alle klachten gehad die op dit forum zijn beschreven , ik had nergens meer zin in ook niet meer in het leven, ik kwam nergens, was geen leuke partner en vader (zeg ik met veel verdriet) en ik was volledig opgebrand. Zocht toen weer bevestiging bij de huisarts met nieuwe onderzoeken en toen daar niks uit kwam ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij een lichaamsgerichte therapeut. Iemand die ook kijkt naar je chakra’s je energielijnen etc. Dat voelde ergens heel zweverig, maar ik stond overal voor open en achteraf gezien valt dat zweverige best wel mee. Voor mij ging in ieder geval een wereld open en raad dit zeker aan. Die therapeute zei meteen je hebt geen typische burn-out daar schrok ik wel even van. Ik heb alle klachten die bij een burn-out horen, maar ik heb geen burn-out? Ze gaf toen aan een burn-out is slechts een containerbegrip je hebt wel kenmerken van een burn-out. Na een aantal sessies bleek dat ik nog diepe wonden had uit het verleden die nooit zijn hersteld. Toen ik vader werd zijn die wonden opengegaan. Op dat moment had ik namelijk geen contact met mijn eigen vader en heb ook nooit een goede band gehad met hem. Ik was dus erg perfectionistisch met de opvoeding van mijn eigen zoon. Ik wilde absoluut niet zoals mijn eigen vader worden en legde de lat heel loog. Dat doe ik overigens met alles, ook op het werk had ik het mega druk, wilde ik mijzelf bewijzen, alles moest af in en rondom het huis en ik gunde mijzelf geen moment rust. Nu achteraf als je dit zo zegt klinkt het heel logisch dat ik overspannen (en erger) ben geworden. Helaas komt dit inzicht vaak pas later. Nu op dit moment voel ik mij veel beter dan ik het begin, maar ik ben er nog niet en dat is ook gevaarlijk. Ik heb namelijk weer veel meer energie en bijna alle klachten zijn weg waardoor ik ook weer gemakkelijker over mijn grenzen heen ga. Zo loop ik nu alweer 3 weken met duizeligheid en hoofdpijn. Die twee klachten lijken maar niet volledig weg te gaan. Het is trouwens geen typische duizeligheid, maar meer alsof je wankel loopt en niet goed op je benen kan staan. Alsof je op een bootje zit waar de golven tegenaan deinen. De klacht die ik het meest klote vind en die het langst bij mij blijft hangen (typisch). Herkenbaar? Dit frustreert mij met momenten en het vergt veel kracht om het te relativeren en niet in paniek te raken. Dat blijft het moeilijkste in deze situatie. De weken dat ik mij goed voel zijn steeds langer (langste was 10weken), maar des te frustrerend is het als er weer een mindere periode aankomt. Wat helpt is het bijhouden van een agenda. Dat klinkt kinderachtig maar zo kun je wel herleiden waar de klachten vandaan komen. Heb je bijvoorbeeld veel gedaan? Drukke momenten gehad? Dit helpt met het relativeren en geeft inzicht. Ik ben ergens dankbaar voor dit alles, want als ik zo was doorgegaan dan was het wellicht slechter afgelopen. Ik leer mijn lichaam steeds beter kennen en te waarderen. Ik waardeer de kleine dingen in het leven zoals even tijd maken en blokken bouwen met mijn zoon of een wandeling met mijn honden. Ik stond daar nooit bewust bij stil was altijd in mijn gedachten bij werk of wat er nog moest gebeuren. En ondertussen gaat het moment aan je voorbij. Ik ben nu denk ik op 90% ik werk weer op kantoor 3 dagen en 2 dagen thuis (goede balans), ik sport 6 dagen in de week en ik probeer mijn weekenden niet meer vol te plannen en meer rustmomentjes te creëren. Wat ik vooral wil meegeven: er is licht aan het einde van de tunnel ook al zie je dat licht nu niet. Gun jezelf de tijd en rust, laat dingen los (hoe moeilijk dat ook is). Ga jezelf geen deadline geven want als je die niet haalt raak je weer teleurgesteld. Het is oké om even negatief te denken, maar laat die gedachtes daarna weer passeren en focus je op het positieve. Zo gun ik mijzelf 10min per dag dat ik negatief mag denken. Daar sta ik even bij stil en dan laat ik die gedachtes wegvaren ipv mij te laten overnemen. Koester de dagen dat het goed gaat en zie het als een overwinning. Praat met je omgeving. Ik heb gemerkt dat dat veel begrip oplevert. Al miste ik wel mensen om mij heen die hetzelfde meegemaakt hebben. Vandaar dat ik besloten heb om mijn verhaal te delen. Liefs Luca
Luca
06-10-2022
laatste reactie: 02-11-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je verhaal lijkt erg op de mijne. Ik ging ook halve dagen werken in overspannenheid en ben steeds verder teruggevallen. Deinend bootjes gevoel was mn eerste symptoom. Zit nu erg met loslaten, niet kunnen slapen en tijd vullen. Hoe ben jij hieruit gekomen? Hoe kreeg jij steeds meer energie?
Taco
02-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
Krijg mijn slaap maar niet onder controle (Verhaal 293)
Beste lotgenoten,
Ik krijg na 14 maanden burn-out mijn slaap maar niet onder controle. Ik slaap goed in en dan word ik in de nacht 2x wakker waarvan vaak 1x een paar uur omdat ik niet meer kan slapen en mijn lichaam onrustig is. (warm, verhoogde hartslag). Ik heb bijna alles geprobeerd maar het lukt maar niet om een goed slaapritme te vatten. Wie heeft er tips?
Ik krijg na 14 maanden burn-out mijn slaap maar niet onder controle. Ik slaap goed in en dan word ik in de nacht 2x wakker waarvan vaak 1x een paar uur omdat ik niet meer kan slapen en mijn lichaam onrustig is. (warm, verhoogde hartslag). Ik heb bijna alles geprobeerd maar het lukt maar niet om een goed slaapritme te vatten. Wie heeft er tips?
Robert
31-10-2022
laatste reactie: 01-11-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Klinkt of je nog niet voldoende hersteld bent voor een stabiele bloedsuikerspiegel. Dan gaat je lichaam adrenaline gebruiken om je bloedsuiker op peil te houden. Ik eet zelf voor het slapen altijd iets met vet/eiwitten. Denk aan hazelnoten/almonds, cracker met kaas, pindakaas of kip, beetje fruit met pindakaas, zoiets.
Verder helpt een rustgevende oefening goed, bodyscan op spotify. Gaat je hartslag naar beneden en kan je weer sneller slapen. Ook vroegtijdig afbouwen in de avond: 2 uur voor slapen geen telefoon en rustig lezen.
Verder helpt een rustgevende oefening goed, bodyscan op spotify. Gaat je hartslag naar beneden en kan je weer sneller slapen. Ook vroegtijdig afbouwen in de avond: 2 uur voor slapen geen telefoon en rustig lezen.
Taco
01-11-2022
Ik zit al vanaf 2010 in iets wat ik niet kan begrijpen (Verhaal 85)
Ik zit al vanaf 2010 in iets wat ik niet kan begrijpen, gebruik jaren oxazepam en temazepam. Ik heb heel veel onzichtbare blaasjes in mijn mond en een hele strak gevoel onder mijn borsten. Ik heb mensen angst. Concentratie problemen, tintelingen in mijn vingers, trillende handen. Ik kan me niet meer ontspannen. Ik slaap al jaren met slaap medicijnen, maar heb geen energie voor niks, ik denk alleen maar aan het verleden, nu ben op de wachtlijst voor te kijken of ik slaapapneu hebt, ik weet niet meer hoe te genieten van het leven en krijg paniek aanvallen. Ik wil stoppen met die slaap medicijnen, want ik blijf suf, duf. Duizelig en heel veel blaasjes in mijn mond en strak gevoel onder mijn borsten. Help??? Wie weet wat dit is??? Want ik loop al jaren bij de psycholoog. Ik ben 55j en vreselijk eenzaam en elke dag moe. Graag advies van iedereen die dit herkennen.
Alvast bedankt.
Romy
Ik ben vergeten om bij te schrijven dat ik vreselijk vergeetachtig bent, hebt stemmingswisseling,
Loop met moord neigingen, ik heb in de zorg gewerkt en ben nu gevoelloos, zit vreselijk onrustig vanwege de pijnen.!!! Weet iemand of ik slaap apneu hebt, weet niet of ik snurkt, men zegt dat het goed komt , maar ik heb geen hoop meer... vandaag 30juni 2021 de huisarts gebeld om me op te nemen, ik heb een vreselijke droge huid en hele droge mond elke dag. Geen liefde voor niks of niemand meer, inclusief mezelf. Aub help met advies wat te doen!!!
Alvast bedankt.
Romy
Ik ben vergeten om bij te schrijven dat ik vreselijk vergeetachtig bent, hebt stemmingswisseling,
Loop met moord neigingen, ik heb in de zorg gewerkt en ben nu gevoelloos, zit vreselijk onrustig vanwege de pijnen.!!! Weet iemand of ik slaap apneu hebt, weet niet of ik snurkt, men zegt dat het goed komt , maar ik heb geen hoop meer... vandaag 30juni 2021 de huisarts gebeld om me op te nemen, ik heb een vreselijke droge huid en hele droge mond elke dag. Geen liefde voor niks of niemand meer, inclusief mezelf. Aub help met advies wat te doen!!!
Romy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 31-10-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Romy,
Ik denk persoonlijk dat medicijnen en door de mangelmolen voor slaapapneu en dergelijke niet de oplossing zijn. Ik denk dat je terug moet naar de basis..1) Gezonde voeding, Geen bewerkte troep, maar onbespoten groenten / fruit. kijk ook eens naar een orthomoleculair therapeut bijv. Check waar je tekorten liggen en vul die aan met supplementen. 2) contact tussen hoofd en lichaam herstellen. Lichaamsgerichte psychotherapie kan je hierbij helpen. 3) je lichaam alle rust geven die het nodig heeft. 4) veel bewegen in de natuur, zoek het bos op, het strand. 5) je zou een misschien een groep op Facebook op kunnen zoeken, of een oproepje plaatsen, waar andere mensen zijn die behoefte hebben aan contact. Echte verbinding in je leven is zo belangrijk, zorg voor lieve mensen om je heen.
Ik hoop dat je er bovenop komt,
Liefs
Ik denk persoonlijk dat medicijnen en door de mangelmolen voor slaapapneu en dergelijke niet de oplossing zijn. Ik denk dat je terug moet naar de basis..1) Gezonde voeding, Geen bewerkte troep, maar onbespoten groenten / fruit. kijk ook eens naar een orthomoleculair therapeut bijv. Check waar je tekorten liggen en vul die aan met supplementen. 2) contact tussen hoofd en lichaam herstellen. Lichaamsgerichte psychotherapie kan je hierbij helpen. 3) je lichaam alle rust geven die het nodig heeft. 4) veel bewegen in de natuur, zoek het bos op, het strand. 5) je zou een misschien een groep op Facebook op kunnen zoeken, of een oproepje plaatsen, waar andere mensen zijn die behoefte hebben aan contact. Echte verbinding in je leven is zo belangrijk, zorg voor lieve mensen om je heen.
Ik hoop dat je er bovenop komt,
Liefs
Amber
> 2 jaar geleden
Reactie:
Voor Romy: zoek eens op " B12 de vergeten ziekte" op Facebook .
Zou me niet verbazen als je een B12 tekort hebt. Symptomen daarvan lijken op een Burnout. Doen hoor!
Zou me niet verbazen als je een B12 tekort hebt. Symptomen daarvan lijken op een Burnout. Doen hoor!
Erna
21-07-2022
Reactie:
Hi, zou het misschien kunnen dat je (C)PTSS hebt en je eigenlijk lijdt door een psychotrauma?
Anna
31-10-2022
Donker (Verhaal 294)
Al jaren ben ik in gevecht met mijzelf. Ik ben gevoelig voor een burnout, toch is het deze keer anders.
Na op een dag mijn baan en moeder te verliezen en ik mijzelf ook kwijt geraakt.
Ik vertel vrienden en mijn man als ik mijn ogen open de wereld nog zo donker is als ik ze dicht zou laten.
Ik durf niet uit te spreken wat mijn gedachtes echt zijn en hoe donker.
Vrienden en mijn man zeggen ja je heb even een vervelende periode.
Als mensen mij face to face vragen hoe het gaat staan de tranen in mijn ogen en schikken ze. De ene praat er gelijk overheen en de andere zegt nog sorry dit was niet de bedoeling en veranderd het gesprek
En dan blijft het stil.... Als of ze het niet gelezen hebben of mijn gezicht gezien hebben.
Zelfs mijn eigen man vraagt waarom lach je niet meer als ik hem verteld hoe ik het leven zie dan is het antwoord, het komt wel weer goed
Soms zijn de dagen veel donkerder dan donker en stuur ik hem wel eens een bericht met de woorden: ik heb een slechte dag.
Als hij dan naar zijn werkdag thuis komt wordt er niet meer over gesproken en wordt er verwacht dat het eten wel op tafel staat.
Het is moeilijk elke dag weer te vechten tegen gevoelens die je niet mag hebben.
Ik het verleden verschillende therapieën gevolgd maar het komt allemaal op het zelfde neer. Prop er medicijnen in en ga weer door.
Dit helpt niet dit indruk alleen je emoties.
Ik ben geen persoon die altijd loopt te huilen. Dit doe ik alleen als niemand er is dus zou je denken als mensen tranen zien zullen begrijpen dat je het niet meer ziet zitten.
Het maakt je eenzaam en steeds minder gezien
Na op een dag mijn baan en moeder te verliezen en ik mijzelf ook kwijt geraakt.
Ik vertel vrienden en mijn man als ik mijn ogen open de wereld nog zo donker is als ik ze dicht zou laten.
Ik durf niet uit te spreken wat mijn gedachtes echt zijn en hoe donker.
Vrienden en mijn man zeggen ja je heb even een vervelende periode.
Als mensen mij face to face vragen hoe het gaat staan de tranen in mijn ogen en schikken ze. De ene praat er gelijk overheen en de andere zegt nog sorry dit was niet de bedoeling en veranderd het gesprek
En dan blijft het stil.... Als of ze het niet gelezen hebben of mijn gezicht gezien hebben.
Zelfs mijn eigen man vraagt waarom lach je niet meer als ik hem verteld hoe ik het leven zie dan is het antwoord, het komt wel weer goed
Soms zijn de dagen veel donkerder dan donker en stuur ik hem wel eens een bericht met de woorden: ik heb een slechte dag.
Als hij dan naar zijn werkdag thuis komt wordt er niet meer over gesproken en wordt er verwacht dat het eten wel op tafel staat.
Het is moeilijk elke dag weer te vechten tegen gevoelens die je niet mag hebben.
Ik het verleden verschillende therapieën gevolgd maar het komt allemaal op het zelfde neer. Prop er medicijnen in en ga weer door.
Dit helpt niet dit indruk alleen je emoties.
Ik ben geen persoon die altijd loopt te huilen. Dit doe ik alleen als niemand er is dus zou je denken als mensen tranen zien zullen begrijpen dat je het niet meer ziet zitten.
Het maakt je eenzaam en steeds minder gezien
Mariska.
31-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik ervaar enorm veel onrust (Verhaal 292)
Ik heb operatie gehad,drie weken terug,na de operatie begon mijn vinger uit niets te bewegen,en heb heel erg onrust in mijn lichaam.Ik heb veel angst,dat er iets ernstig zou gaan gebeuren..Mijn ouders zijn twee jaar terug plotseling overleden en sinds dan slaap ik niet goed.Herkent iemand deze symptomen.Ik heb veel pijn aan mijn nek en hij zit vast,dat voel ik.Ik ervaar enorm veel onrust.Bedankt.
Anoniem
29-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Na 5 jaar in eermodus (Verhaal 289)
Dag allen,
Ik heb een burn-out sinds augustus. Dit na meer dan 5 jaar in eermodus te zitten.
Zeer veel fysieke klachten. Eerst duidelijkheid, hoofdpijn met ontstoken pees tussen nek en hoofd. Dan Middenrif ontsteking, nu sinds enkele weken lage rugpijn met een ontstoken gevoel op knieën en enkels. Wat mij angstig maakt om dit allemaal te plaatsen.
Hebben jullie ook zoveel last van fysieke klachten? Ik heb soms moeite om hier rustig bij te blijven en verlies dan toch even de controle over mezelf.
Ik heb een burn-out sinds augustus. Dit na meer dan 5 jaar in eermodus te zitten.
Zeer veel fysieke klachten. Eerst duidelijkheid, hoofdpijn met ontstoken pees tussen nek en hoofd. Dan Middenrif ontsteking, nu sinds enkele weken lage rugpijn met een ontstoken gevoel op knieën en enkels. Wat mij angstig maakt om dit allemaal te plaatsen.
Hebben jullie ook zoveel last van fysieke klachten? Ik heb soms moeite om hier rustig bij te blijven en verlies dan toch even de controle over mezelf.
Daan
28-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Inspanningsvermogen nog maar 55% (Verhaal 92)
Nu 4 maanden in een burn out.
De eerste 3 maanden heb ik gespendeerd aan onderzoeken bij de cardioloog(inspanningseffecten, hartecho) longarts(longfunctie test en thoraxfoto), internist voor doorverwijzing voor slikfoto en controle op bacteriën en bij de KNO arts voor mijn keel en neus te bekijken waardoor mijn inspanningsvermogen nog maar 55% was en nu zelfs nog wat minder als dat.
Na alle onderzoeken en aangetoond dat mijn lichaam gezond was maar, dat er meerdere stress punten in mijn leven aanwezig waren. Moest ik dit proberen te accepteren, voor mij lastig en frustrerend. Ik ben iemand die altijd zegt kom op gewoon doorgaan en niet zo zeuren. Dit heeft mij ook de das om gedaan, ik wilde te snel en te hard door. Ik trainde 6/7 dagen in de week voor 2-3 uur per dag en leverde nog 150% op mijn werk. daarnaast ging het in mijn privé leven ook niet helemaal optimaal. Doordat ik de intentie had van niet aanstellen maar doorgaan.. zorgde ik ervoor dat ik alle voortekenen ging negeren onbewust en ik na de vaccinatie voor Corona omzeil werd gebracht.
Mijn verhaal hoe het begon vanaf het moment dat er bekend werd dat ik een burn out had en dat mijn lichaam voor de rest gezond was.
Het accepteren.. ja accepteren dat je een burn out hebt terwijl je altijd erin hebt gestaan van gewoon doorzetten is heel lastig. Ik ben praktisch ingesteld, voor mij moet het inzichtelijk zijn en medisch aantoonbaar, helaas zijn de klachten nou niet echt perse medisch aantoonbaar.
Hierdoor heb ik veel verzet getoond tegen het gevoel in mijn lichaam en proberen nog steeds veel te ondernemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog harder viel en waardoor ik nu ongeveer op een goede dag 15 minuten kan wandelen en voor de rest helemaal niks doen, op een slechte dag lig ik op de bank en dan probeer ik ademhaling oefeningen te doen en meditatie.
Sinds ik ben gestart met hypno therapie heb ik meer inzichten gekregen in wat mij nu erg dwars zat en hoe ik dit kan aangaan en moet gaan omarmen in plaats van in strijd mee gaan.
Mijn burn out slaat vooral erg op mijn inspanningsvermogen en mijn luchtwegen.
Het gevoel dat ik erg benauwd ben en vooral na inspanning is erg en angstig.
Sinds 2 weken ben ik begonnen met een dagstructuur schema waarbij ik om 10:00 uiterlijk uit bed ga en ga douchen, klaarmaken en ga ontbijt. Hierna neem ik rust tot na de lunch. Na de lunch wil ik dan activiteiten doen(die gangbaar zijn) met de auto naar een terras, foto’s maken in een parkje of vrienden. Hierbij probeer ik per dag ieder geval 15 minuten te wandelen. In de avond weer rust. Om 22:30 mediteren en om 23:00 klaarmaken voor bed en lekker slapen. Dit helpt voor mij wel goed.
Helaas blijven de terugvallen wanneer je ietsjes te veel doet bij mij echt heftig en angstig.
Hebben jullie hier tips voor en ervaring hierin?
Hoor het graag
De eerste 3 maanden heb ik gespendeerd aan onderzoeken bij de cardioloog(inspanningseffecten, hartecho) longarts(longfunctie test en thoraxfoto), internist voor doorverwijzing voor slikfoto en controle op bacteriën en bij de KNO arts voor mijn keel en neus te bekijken waardoor mijn inspanningsvermogen nog maar 55% was en nu zelfs nog wat minder als dat.
Na alle onderzoeken en aangetoond dat mijn lichaam gezond was maar, dat er meerdere stress punten in mijn leven aanwezig waren. Moest ik dit proberen te accepteren, voor mij lastig en frustrerend. Ik ben iemand die altijd zegt kom op gewoon doorgaan en niet zo zeuren. Dit heeft mij ook de das om gedaan, ik wilde te snel en te hard door. Ik trainde 6/7 dagen in de week voor 2-3 uur per dag en leverde nog 150% op mijn werk. daarnaast ging het in mijn privé leven ook niet helemaal optimaal. Doordat ik de intentie had van niet aanstellen maar doorgaan.. zorgde ik ervoor dat ik alle voortekenen ging negeren onbewust en ik na de vaccinatie voor Corona omzeil werd gebracht.
Mijn verhaal hoe het begon vanaf het moment dat er bekend werd dat ik een burn out had en dat mijn lichaam voor de rest gezond was.
Het accepteren.. ja accepteren dat je een burn out hebt terwijl je altijd erin hebt gestaan van gewoon doorzetten is heel lastig. Ik ben praktisch ingesteld, voor mij moet het inzichtelijk zijn en medisch aantoonbaar, helaas zijn de klachten nou niet echt perse medisch aantoonbaar.
Hierdoor heb ik veel verzet getoond tegen het gevoel in mijn lichaam en proberen nog steeds veel te ondernemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog harder viel en waardoor ik nu ongeveer op een goede dag 15 minuten kan wandelen en voor de rest helemaal niks doen, op een slechte dag lig ik op de bank en dan probeer ik ademhaling oefeningen te doen en meditatie.
Sinds ik ben gestart met hypno therapie heb ik meer inzichten gekregen in wat mij nu erg dwars zat en hoe ik dit kan aangaan en moet gaan omarmen in plaats van in strijd mee gaan.
Mijn burn out slaat vooral erg op mijn inspanningsvermogen en mijn luchtwegen.
Het gevoel dat ik erg benauwd ben en vooral na inspanning is erg en angstig.
Sinds 2 weken ben ik begonnen met een dagstructuur schema waarbij ik om 10:00 uiterlijk uit bed ga en ga douchen, klaarmaken en ga ontbijt. Hierna neem ik rust tot na de lunch. Na de lunch wil ik dan activiteiten doen(die gangbaar zijn) met de auto naar een terras, foto’s maken in een parkje of vrienden. Hierbij probeer ik per dag ieder geval 15 minuten te wandelen. In de avond weer rust. Om 22:30 mediteren en om 23:00 klaarmaken voor bed en lekker slapen. Dit helpt voor mij wel goed.
Helaas blijven de terugvallen wanneer je ietsjes te veel doet bij mij echt heftig en angstig.
Hebben jullie hier tips voor en ervaring hierin?
Hoor het graag
Nick
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-10-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Voor iedereen is de oplossing anders.
Bij mij zijn mijn lichamelijke klachten:
- kortademigheid en hyperventilatie.
- Spierpijnen in mijn bovenlichaam, echt onwijs pijnlijke spierknopen, en soms met uitstralende tintelingen vanuit nek naar mijn handen.
Ik moet heel goed letten op signalen van mijn lichaam en er óók wat mee doen (grootste probleem).
“Waar komen deze klachten vandaan? Wat voel je, welke emotie hoort erbij? Wat betekent dat? Etcetera”
Ik heb een nieuwe hobby gevonden wat me beter in contact laat komen tot mijn gevoel. Zingen/muziek.
Verder heb ik geluk gehad dat ik een manueel fysiotherapeut had die heel empathisch is. We oefenden met ademhaling en pijnprikkels, en hij stelde paar rake vragen. Hierdoor begreep ik eindelijk hoe mijn psyche op mijn lichaam werkte. En wat mijn lichaam tegen mijn psyche probeerde te zeggen. (10 maanden na de diagnose). Ik ben nog steeds aan het leren. Slechte gewoontes slijten slecht.
Bij mij zijn mijn lichamelijke klachten:
- kortademigheid en hyperventilatie.
- Spierpijnen in mijn bovenlichaam, echt onwijs pijnlijke spierknopen, en soms met uitstralende tintelingen vanuit nek naar mijn handen.
Ik moet heel goed letten op signalen van mijn lichaam en er óók wat mee doen (grootste probleem).
“Waar komen deze klachten vandaan? Wat voel je, welke emotie hoort erbij? Wat betekent dat? Etcetera”
Ik heb een nieuwe hobby gevonden wat me beter in contact laat komen tot mijn gevoel. Zingen/muziek.
Verder heb ik geluk gehad dat ik een manueel fysiotherapeut had die heel empathisch is. We oefenden met ademhaling en pijnprikkels, en hij stelde paar rake vragen. Hierdoor begreep ik eindelijk hoe mijn psyche op mijn lichaam werkte. En wat mijn lichaam tegen mijn psyche probeerde te zeggen. (10 maanden na de diagnose). Ik ben nog steeds aan het leren. Slechte gewoontes slijten slecht.
Pearl
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe is het nu met jullie?
Taco
20-09-2022
Reactie:
Bij mij slaat de burnout ook op mijn inspanningsvermogen, en ook een winkel als de kruidvat of albertheijn waar veel prikkels zijn reageert mijn lichaam ook heel erg aangespannen hou het njet lang vol daar. Dit na 15 maanden nog steeds. Elke dag last van me ogen te aangespannen door licht beelden njet goed kunnen verdragen. Loop wel 30 min per dag. Liever in het bos. En als ik te veel doe dan word ik ook angstig door de inspanning en dan moet ik me rust nemen. Duurt lang hopelijk komen we eruit. Ben benieuwd hoe je je nu voelt. Gr
Anoniem
25-10-2022
Burnout en oogklachten (Verhaal 149)
Hallo, sinds 1 maand heb ik een burnout en vroeg me af of meer mensen klachten hebben met de ogen? Wazig zien? Soms last van het licht? Wat flitsen heel af en toe?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-10-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heb ik ook af en aan..ben al bij de oogarts geweest maar ogen zijn prima ...
Wazig zien en soms n soort van vertraging gevoel door het bewegen van mijn hoofd..
Ik zag dat je het tuimelaar gevoel herkende. En dat je nog meer fysieke symptomen hebt...zou je willen vertellen wat nog meer?
Soms zelf ook een soort dizzy achtig gevoel (niet duizelig) en alsof je net 1 drankje teveel op hebt als je ergens wandelt, vooral bij grote open. vlaktes😏sommige dagen lijkt t wat beter te worden en soms weer minder goed...pfff heel vervelend...
Wazig zien en soms n soort van vertraging gevoel door het bewegen van mijn hoofd..
Ik zag dat je het tuimelaar gevoel herkende. En dat je nog meer fysieke symptomen hebt...zou je willen vertellen wat nog meer?
Soms zelf ook een soort dizzy achtig gevoel (niet duizelig) en alsof je net 1 drankje teveel op hebt als je ergens wandelt, vooral bij grote open. vlaktes😏sommige dagen lijkt t wat beter te worden en soms weer minder goed...pfff heel vervelend...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het ook al 2weken verslecht precies plus ofdat mijn hoofd vol zit met te veel,constant vergeten niet concentreren ,paniekaanvallen.dacht dat ik met een tumor zat om den duur.maar uitslag was niets te zien.ik hoop ook dat dit alles over gaat want heb ook het gevoel dat ik zot wordt .
Anoniem
23-10-2022
Ervaring met een haptonoom? (Verhaal 221)
Heeft iemand hier ervaring met een haptonoom; zo ja, hoe heeft dit jullie geholpen??
joy
03-07-2022
laatste reactie: 21-10-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mij zeer goed. Je gaat leren luisteren naar je lichaam. En signalen herkennen. Haptonoom is top.
J
05-07-2022
Reactie:
Mij ook enorm. Alleen al het aanraken helpt je een veilig gevoel geven en daarmee stresshormonen af te breken, maar ook leer je je lichaam veel beter kennen en word je op patronen gewezen. Absoluut een aanrader! Veel succes :)
Lou
22-08-2022
Reactie:
Ik loop 2x in de week met een burn-out coach. Hij is tevens haptonoom, zo verschrikkelijk fijn dat hij mij goed kan begeleiden om écht te luisteren naar mijn lichaam. En wat het maakt dat het zover is gekomen...
Het geeft mij in deze toch echt zware/donkere tijd echt iets, ben dankbaar.
Ik gun jou dit ook!
Het geeft mij in deze toch echt zware/donkere tijd echt iets, ben dankbaar.
Ik gun jou dit ook!
Tis
21-10-2022
Soms ben ik bang dat dit niet overgaat (Verhaal 266)
Hallo allemaal,
Ik ben ergens in mei opeens gestopt met slapen. Natuurlijk ging ik allemaal verklaringen zoeken en raakte ik daarvan in paniek. Door het niet slapen slopen er langzaam meer klachten in. Ik bleef door werken.. Ik kan dit, het is bijna vakantie, dan komt het goed. Afgelopen zomer op vakantie gegaan, terwijl ik dat helemaal niet zag zitten. Daar heb ik me twee weken lang verschrikkelijk gevoeld, terwijl dat het moment had moeten zijn voor ontspanning.
Na de vakantie ging het steeds minder, uiteindelijk de beslissing genomen me ziek te melden. Het leek net of toen de beerput open ging. En om het nog leuker te maken is de overgang ook om de hoek komen kijken.
Ik voel me echt rot, en heb het gevoel dat ik dit allemaal alleen zit te voelen, zo klote kan je je voelen. Vandaar dat ik mijn verhaal toch wil delen in de hoop me niet zo alleen te voelen...
Ik lees veel verhalen hier waar de duizeligheid en het rare gevoel in je hoofd word omschreven. Het lopen voelt zo in-stabiel. Prikkels, alles komt zo hard binnen, kramp in mijn kaken, oorsuizen. Mijn hele lichaam staat op slot, lijkt net of ik 100 kilo extra meesleep. Het piekeren maakt me moe, allemaal nare en negatieve gedachten die me bang maken. Dan voel ik paniek en dat duurt lang om dit weer een beetje "onder controle" te krijgen. De angst om te piekeren en negatieve dingen te denken. Zo vermoeiend.
Ik ben eerst zoveel dingen gaan zoeken wat me eventueel zou kunnen helpen. Fysio, accupunctuur, coaching, emdr. Inmiddels ben ik met een coachingstraject gestart, waar ik 2 x in de week loop met een coach in het bos. In de gesprekken komen veel moeilijke onderwerpen aan de orde, vooral, wat maakt dat het zover is gekomen. Ik sta ook op de wachtlijst bij de psycholoog.
Soms ben ik bang dat dit niet overgaat en huil ik alleen maar en roep ik in het luchtledige of iemand mij alsjeblieft wil helpen.
Ik wens iedereen die dit ondergaat heel, heel veel sterkte.
Tis
Ik ben ergens in mei opeens gestopt met slapen. Natuurlijk ging ik allemaal verklaringen zoeken en raakte ik daarvan in paniek. Door het niet slapen slopen er langzaam meer klachten in. Ik bleef door werken.. Ik kan dit, het is bijna vakantie, dan komt het goed. Afgelopen zomer op vakantie gegaan, terwijl ik dat helemaal niet zag zitten. Daar heb ik me twee weken lang verschrikkelijk gevoeld, terwijl dat het moment had moeten zijn voor ontspanning.
Na de vakantie ging het steeds minder, uiteindelijk de beslissing genomen me ziek te melden. Het leek net of toen de beerput open ging. En om het nog leuker te maken is de overgang ook om de hoek komen kijken.
Ik voel me echt rot, en heb het gevoel dat ik dit allemaal alleen zit te voelen, zo klote kan je je voelen. Vandaar dat ik mijn verhaal toch wil delen in de hoop me niet zo alleen te voelen...
Ik lees veel verhalen hier waar de duizeligheid en het rare gevoel in je hoofd word omschreven. Het lopen voelt zo in-stabiel. Prikkels, alles komt zo hard binnen, kramp in mijn kaken, oorsuizen. Mijn hele lichaam staat op slot, lijkt net of ik 100 kilo extra meesleep. Het piekeren maakt me moe, allemaal nare en negatieve gedachten die me bang maken. Dan voel ik paniek en dat duurt lang om dit weer een beetje "onder controle" te krijgen. De angst om te piekeren en negatieve dingen te denken. Zo vermoeiend.
Ik ben eerst zoveel dingen gaan zoeken wat me eventueel zou kunnen helpen. Fysio, accupunctuur, coaching, emdr. Inmiddels ben ik met een coachingstraject gestart, waar ik 2 x in de week loop met een coach in het bos. In de gesprekken komen veel moeilijke onderwerpen aan de orde, vooral, wat maakt dat het zover is gekomen. Ik sta ook op de wachtlijst bij de psycholoog.
Soms ben ik bang dat dit niet overgaat en huil ik alleen maar en roep ik in het luchtledige of iemand mij alsjeblieft wil helpen.
Ik wens iedereen die dit ondergaat heel, heel veel sterkte.
Tis
Tis
17-09-2022
laatste reactie: 21-10-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tis, geen zorgen het komt echt goed. Dat je kan wandelen in het bos betekent dat je niet ver heen bent. Bij een zware burnout liggen mensen eerst weken in bed. Hoeveel klachten heb je verder? Zo te horen ben je er net op tijd bij en zit je vooral in je hoofd. Loslaten, laten gaan, even overal lak aan hebben, je klachten gewoon laten gaan! Laat het je overkomen. Verder veel en gezond eten, veel groente en fruit en biologisch en volkoren waar kan. Zoek zo weinig mogelijk op, leg je telefoon zoveel mogelijk weg en ga lekker het bos in!
Tis
27-09-2022
Reactie:
Dank je wel dat je een reactie hebt geschreven, dat doet me goed.
Ik probeer elke dag wat 'doelen' te halen. Als in huishouden, koken en boodschappen doen. Dat red ik echt niet altijd, alles voelt zo zwaar. Ik schrijf veel, alles wat er in mij opkomt en probeer te mediteren en ademhalingsoefeningen te doen.
Ik voel me regelmatig een soort van gefrustreerd, dan denk ik hoelang gaat dit duren. Zoals de tijd snel gaat als je leuke dingen doet, zo verschrikkelijk langzaam gaat de tijd nu. Elke dag de dag overleven. Opgesloten in jezelf.
Heb erge spanning in mijn lijf, vooral mijn schouder/nek/armen. Een raar onbestemd gevoel in mijn lichaam, een soort leeg gevoel.
Ik vind het moeilijk om op mezelf te vertouwen en zoek steun om me heen... Herken je dit?
Heel veel sterkte en kracht
Ik probeer elke dag wat 'doelen' te halen. Als in huishouden, koken en boodschappen doen. Dat red ik echt niet altijd, alles voelt zo zwaar. Ik schrijf veel, alles wat er in mij opkomt en probeer te mediteren en ademhalingsoefeningen te doen.
Ik voel me regelmatig een soort van gefrustreerd, dan denk ik hoelang gaat dit duren. Zoals de tijd snel gaat als je leuke dingen doet, zo verschrikkelijk langzaam gaat de tijd nu. Elke dag de dag overleven. Opgesloten in jezelf.
Heb erge spanning in mijn lijf, vooral mijn schouder/nek/armen. Een raar onbestemd gevoel in mijn lichaam, een soort leeg gevoel.
Ik vind het moeilijk om op mezelf te vertouwen en zoek steun om me heen... Herken je dit?
Heel veel sterkte en kracht
Anoniem
21-10-2022
Nu doe ik een ander beroep wat dichter bij m'n hart ligt (Verhaal 286)
Het begon met m’n eerste baan. Fris van de HBO, dacht ik eindelijk aan het serieuze leven te beginnen. Ik had leuke leeftijdsgenoten om me heen en alles leek denk ik prima.
Na 3 maanden voelde ik al m’n hart soms extra hartslagen geven. Ik negeerde het allemaal en deed nog steeds super blij mee met de borrels.
Vervolgens merkte ik dat ik opgebrand werd, vermoeid en gestresst wakker worden. En als klap op de vuurpijl verschillende paniekaanvallen op kantoor en thuis. Toch maar doorgaan, totdat ik het gevoel had bijna flauw te vallen tijdens een presentatie. God mag weten hoe ik die nog met m’n blije kop heb af weten te ronden.
Ik gaf aan dat het niet goed gaat en ben meteen doorgestuurd naar de bedrijfsarts. Die gaf aan dat ik overbelast was en ik schaamde me. Omdat ik altijd dacht dat leraren overspannen zijn en niet een gast van 27 die net van HBO komt.
Nu ben ik bijna 3 jaar verder en doe ik een heel ander beroep, wat dichter bij m’n hart ligt. Ik denk dat het bij me past, maar ik zit nu in een terugval. Een terugval is echt klote, het laat je weer aan alles twijfelen. De klachten komen terug en alles voelt alsof ik weer 3 jaar terug ben.
Toen kwam ik hierop en ik herken super veel verhalen. Ook vooral de klachten en bijvoorbeeld de paniekaanvallen. Dat doet me ergens goed, want het is blijkbaar gewoon echt een harde onderdeel van je herstel.
Hoe dan ook… zet ‘m op iedereen!
Na 3 maanden voelde ik al m’n hart soms extra hartslagen geven. Ik negeerde het allemaal en deed nog steeds super blij mee met de borrels.
Vervolgens merkte ik dat ik opgebrand werd, vermoeid en gestresst wakker worden. En als klap op de vuurpijl verschillende paniekaanvallen op kantoor en thuis. Toch maar doorgaan, totdat ik het gevoel had bijna flauw te vallen tijdens een presentatie. God mag weten hoe ik die nog met m’n blije kop heb af weten te ronden.
Ik gaf aan dat het niet goed gaat en ben meteen doorgestuurd naar de bedrijfsarts. Die gaf aan dat ik overbelast was en ik schaamde me. Omdat ik altijd dacht dat leraren overspannen zijn en niet een gast van 27 die net van HBO komt.
Nu ben ik bijna 3 jaar verder en doe ik een heel ander beroep, wat dichter bij m’n hart ligt. Ik denk dat het bij me past, maar ik zit nu in een terugval. Een terugval is echt klote, het laat je weer aan alles twijfelen. De klachten komen terug en alles voelt alsof ik weer 3 jaar terug ben.
Toen kwam ik hierop en ik herken super veel verhalen. Ook vooral de klachten en bijvoorbeeld de paniekaanvallen. Dat doet me ergens goed, want het is blijkbaar gewoon echt een harde onderdeel van je herstel.
Hoe dan ook… zet ‘m op iedereen!
Hens
20-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Als ik loop slaat het ook op mijn evenwicht (Verhaal 267)
Zijn er ook mensen die weer beter zijn na 2 jaar? En hoe gaat het met de overprikkeling. Ik heb nog last van licht en geluid als ik loop slaat het ook op mijn evenwicht. Continu gespannen kaken oren ogen nek middenrif en dat bij inspanning als ik lig heb ik niks meer. Herkenbaar
Anoniem
18-09-2022
laatste reactie: 17-10-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Genoeg mensen zijn beter na 2 jaar. Coach/psycholoog zoeken, goed gezond eten, voldoende bewegen, stressors uit je leven halen, lekker het bos in. Ik heb die overgevoeligheid voor geluid ook, zit je nog niet mega ver in je herstel vrees ik. Hoe staat het er fysiek voor? Kan je 5km wandelen zonder crash?
Anoniem
19-09-2022
Reactie:
Ja ik wandel 30 min per dag merk wel dat ik zonder zonnebril onwijs veel last heb van me ogen. Herkenbaar en bij geluid staat mijn lichaam ook sneller paraat merk ik
Anoniem
17-10-2022
De vermoeidheid bij inspanning is nog steeds erg aanwezig (Verhaal 284)
Zit al 14 maanden in een burnout. De vermoeidheid bij inspanning is nog steeds erg aanwezig. Kan nog steeds niet veel doen, moet meer zitten of liggen om de dag door te komen. Als ik te veel doe merk ik de dag daarna dat ik vermoeider ben sneller angstig word doordat het hele systeem meer aangespannen is. En slechter tegen licht beelden en geluid kan. Ook merk ik dat als ik dagen te veel inspan ik me lichamelijk wat angstiger voel.. zonder een gedachte maar echt door inspanning. En soms uit het niets 2 sec het gevoel te hebben out te gaan of flauw te vallen met lichte angst. Herkent iemand het en mijn ogen hebben dagelijks heel veel moeite zijn ook oververmoeid. Kan helaas geen knopje drukken zodat ik ze appart kan laten uitrusten. Heb nog meer lichamelijke hoofdpijnen tintelingen klachten schokjes door mijn hoofd zijn weer terug en spasme in me lichaam als ik slaap of schokken, duizeligheid. Ik kan zo nog wel even doorgaan. . Snel afzwakken bij inspanning trillende spieren zwakke benen krijgen echt het gevoel dat het hele systeem.het zwaar heeft om mij overeind te houden. Duurt lang ik hoop weer ooit mee te kunnen doen aan de maatschappij zit nu helaas veel thuis of rondjes te lopen in het bos of in de wijk en heel af en toe afspreken met wat vrienden een rustige avond houden met wat eten erbij lukt gelukkig wel. Maar dat wilt niet zeggen dat ik me niet slecht voel als ik rustig zit kan ik gelukkig wel op wilskracht genieten. Het is elke dag wel alles doen met lichamelijke klachten en heb tot de dag van vandaag het overleefd Onder medicatie in te nemen en hopelijk kom ik er ook weer ooit uit.
Anoniem
16-10-2022
laatste reactie: 16-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
* zonder medicatie moest het zijn
Anoniem
16-10-2022
Mijn Burn-out kwam als een mokerslag binnen (Verhaal 281)
Mijn Burn-out kwam als een mokerslag binnen.
Ik was geopereerd aan een blindedarmontsteking, voor herstel mocht 2 weken totaal niks doen. Toen dacht ik nog, na een week sta ik weer op de been hoor! Die week werd 4 weken, die 4 weken werden 6 weken. Ondertussen wilde ik het werk en thuis weer oppakken. Dat ging niet zo als ik het in mijn hoofd had. Ik kon de zon niet meer op mijn huid verdragen, zonder, zonnebril kon ik niet tv kijken dat kon ook niet langer dan 10 minuten, ik kon niet meer volgen wat er gezegd werd. Van mensen om mij heen kreeg ik het letterlijk benauwd, ik kon ze niet meer volgen en als ze mij wat zeiden/vroegen, hoorde ik ze niet.
In mijn oren hoorde de hele dag en nacht gezoem, ik was op mijn hoede want buiten hoorde het of overal een wespennest zat. Naar de winkel gaan was van te voren al stress moment. Ik heb het 2 keer geprobeerd, en huilend de winkel uitgelopen. In de winkel kreeg ik slappe benen, en ging alles en iedereen als een wervelwind om mij heen, elk piepende winkelwagentje kwam keihard binnen. Ik dacht dat ik letterlijk gek werd. Dit moet stoppen. Ik wil weer lachen, leven, genieten, eten, slapen en voelen. Al mijn emoties waren uitgeschakeld. Niet te bevatten niet uit te leggen. Ik ben nu 5 maanden verder, goede hulp gehad. Het accepteren en alles loslaten, was de zwaarste taak ooit. En wat moet je zeggen als mensen vragen “hoe is het?” Het gaat nu beter is mijn antwoord. Het herstel gaat langzaam, maar ik zie, voel en proef elk klein stapje wat ik weer kan. Het filteren gaat ook steeds beter. Ik neem in ieder geval mijn tijd en heb echt leren luisteren naar mijn lichaam. Alles doe ik eraan om zo goed mogelijk te herstellen. Want 1 ding is zeker, ik wil NOOIT meer terecht komen in die enge donkere put.
Ik was geopereerd aan een blindedarmontsteking, voor herstel mocht 2 weken totaal niks doen. Toen dacht ik nog, na een week sta ik weer op de been hoor! Die week werd 4 weken, die 4 weken werden 6 weken. Ondertussen wilde ik het werk en thuis weer oppakken. Dat ging niet zo als ik het in mijn hoofd had. Ik kon de zon niet meer op mijn huid verdragen, zonder, zonnebril kon ik niet tv kijken dat kon ook niet langer dan 10 minuten, ik kon niet meer volgen wat er gezegd werd. Van mensen om mij heen kreeg ik het letterlijk benauwd, ik kon ze niet meer volgen en als ze mij wat zeiden/vroegen, hoorde ik ze niet.
In mijn oren hoorde de hele dag en nacht gezoem, ik was op mijn hoede want buiten hoorde het of overal een wespennest zat. Naar de winkel gaan was van te voren al stress moment. Ik heb het 2 keer geprobeerd, en huilend de winkel uitgelopen. In de winkel kreeg ik slappe benen, en ging alles en iedereen als een wervelwind om mij heen, elk piepende winkelwagentje kwam keihard binnen. Ik dacht dat ik letterlijk gek werd. Dit moet stoppen. Ik wil weer lachen, leven, genieten, eten, slapen en voelen. Al mijn emoties waren uitgeschakeld. Niet te bevatten niet uit te leggen. Ik ben nu 5 maanden verder, goede hulp gehad. Het accepteren en alles loslaten, was de zwaarste taak ooit. En wat moet je zeggen als mensen vragen “hoe is het?” Het gaat nu beter is mijn antwoord. Het herstel gaat langzaam, maar ik zie, voel en proef elk klein stapje wat ik weer kan. Het filteren gaat ook steeds beter. Ik neem in ieder geval mijn tijd en heb echt leren luisteren naar mijn lichaam. Alles doe ik eraan om zo goed mogelijk te herstellen. Want 1 ding is zeker, ik wil NOOIT meer terecht komen in die enge donkere put.
Roos
12-10-2022
laatste reactie: 13-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi roos ik ben vorig jaar juli letterlijk gecrasht. Ook de uitslag een burnout te hebben, maar geloofde het niet heb nog wat 0nderzoeken laten doen. Zoals mri scan bloedprikken kno arts zelfs ego voor de buikpijn. Maar alles was ok. Ik had in het begin zoveel last van beelden (nu ook nog wel). Licht geluid drukke patronen. Alles voelde letterlijk ontregeld en was vaak duizelig alsof ik dronken was. Nu nog, maar iets minder. Herken het verhaal van de supermarkt had precies hetzelfde en het duurt lang. Hoe drukker het is hoe meer alles zich aanspant en hoe duizeliger ik word en inderdaad hoe slapper mijn benen worden, maat ben het toch blijven doen en langzaam merk je verschil de ene dag zijn je klachten wat heftiger dan de andere dag. Zit er nu bijna 1 jaar en 3 maanden in.. heb gemerkt dat je om de 5 maanden terug kan kijken en kan zien dat je langzaam vooruit gaat maar duurt lang. Het is inderdaad het leren accepteren ervan en rust nemen wanneer je lichaam erom vraagt.
En vaak ontprikkelen geen schermen geen mobiel even rusten.
Gr
En vaak ontprikkelen geen schermen geen mobiel even rusten.
Gr
Anoniem
13-10-2022
Deanxit en zaffranax? (Verhaal 278)
Ik neem deanxit tegen angsten,mag ik daar zaffranax bijnemen aub.
Janneke
09-10-2022
laatste reactie: 12-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bel je apotheek?
Taco
12-10-2022
Begin het vertrouwen in mezelf te verliezen (Verhaal 274)
Hoi! Ik ben 18 jaar en ik zit inmiddels ongeveer 7 maanden in een burn-out. Ik merk dat ik het momenteel erg ingewikkeld vind hoe erg het mijn leven overneemt en dat mijn leeftijds- en studiegenoten niet begrijpen waar ik doorheen ga. Logisch natuurlijk! Maar ik vind dat wel lastig.
Ik ben gestopt met mijn studie en ben een therapietraject aangegaan. Ik leer veel over mezelf in deze periode, maar tegelijkertijd raak ik mezelf ook ontzettend kwijt.
Ik ben niet meer zo vrolijk, dingen die ik 'normaal' vond, zijn een uitdaging geworden en het voelt alsof er geen eind aan komt.
Bij mijn laatste therapiesessie werd het mij duidelijk dat ik mijn burn-out nog niet écht geaccepteerd heb. Ik weet dat ik het heb en dat ik rust moet nemen, maar het voelt alsof ik gewoon niet hard genoeg mijn best doe. Ook krijg ik het gevoel dat anderen vinden dat ik meer zou moeten doen, zou moeten studeren, veel vrienden moet zien etcetera, maar voor mij is boodschappen doen al een uitdaging op zich.
De laatste tijd begin ik het vertrouwen in mezelf en de situatie te verliezen, het voelt alsof ik alleen maar rondjes loop en niet echt ergens uitkom. Ik zou me zo graag weer mezelf voelen en doen wat ik leuk vind. Dit maakt dat ik op een meer negatieve manier in het leven sta, wat ik niet van mezelf gewend ben. Ik lees boeken, praat over de situatie en volg therapie.
Heb je tips? Aanmoedigende woorden? Iets anders? Ik hoor het graag :)
Groet,
Anoniem (18)
Ik ben gestopt met mijn studie en ben een therapietraject aangegaan. Ik leer veel over mezelf in deze periode, maar tegelijkertijd raak ik mezelf ook ontzettend kwijt.
Ik ben niet meer zo vrolijk, dingen die ik 'normaal' vond, zijn een uitdaging geworden en het voelt alsof er geen eind aan komt.
Bij mijn laatste therapiesessie werd het mij duidelijk dat ik mijn burn-out nog niet écht geaccepteerd heb. Ik weet dat ik het heb en dat ik rust moet nemen, maar het voelt alsof ik gewoon niet hard genoeg mijn best doe. Ook krijg ik het gevoel dat anderen vinden dat ik meer zou moeten doen, zou moeten studeren, veel vrienden moet zien etcetera, maar voor mij is boodschappen doen al een uitdaging op zich.
De laatste tijd begin ik het vertrouwen in mezelf en de situatie te verliezen, het voelt alsof ik alleen maar rondjes loop en niet echt ergens uitkom. Ik zou me zo graag weer mezelf voelen en doen wat ik leuk vind. Dit maakt dat ik op een meer negatieve manier in het leven sta, wat ik niet van mezelf gewend ben. Ik lees boeken, praat over de situatie en volg therapie.
Heb je tips? Aanmoedigende woorden? Iets anders? Ik hoor het graag :)
Groet,
Anoniem (18)
Anoniem
02-10-2022
laatste reactie: 05-10-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar. En je omschrijft het heel mooi vind ik (heb ik zelf wel eens wat moeite mee). Klinkt alsof je al heel goed bezig bent. Ik ben nu een jaar onderweg en had net als jij ook rond de 7 maanden door dat ik nog veel weerstand had en het niet volledig accepteren mijn herstel blokkeert.
Wat ik heb geleerd is dat mijn herstel voor mijzelf is en niet voor de burnout of anderen. Met die gedachte lukt het mij om betere keuzes te maken die prettig voor MIJ zijn. Dit geeft mijzelf wat meer ruimte om plezier zo nu en dan voorop de klachten te stellen. Zodra het dan te veel wordt ga ik naar huis.
Misschien heb je ook wat aan camp burnout. Dit is een online hulpprogramma met praktische handvatten die jou ook kunnen helpen als ik je verhaal zo lees. Wat ik hier fijn aan vind is dat ik het elk moment er bij kan pakken en het mij vaak geruststelt. Daarnaast veel veel fijne inzichten.
En verder.... wees lief voor jezelf!!! Waarschijnlijk ben je dit te lang niet geweest waardoor je hierin bent beland. Luister wat je lichaam je verteld en doe wat goed voor JOU is. Je mag nu echt de tijd nemen om uit te vogelen hoe je die versie van jezelf wordt die niet in burnouts beland.
Wat de mensen om je heen betreft, hou ze op de hoogte van waar je aan werkt en hoe je je voelt. Ook al zullen ze het niet begrijpen, vaak vinden ze het wel fijn om te weten hoe ze je kunnen steunen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel succes!
Wat ik heb geleerd is dat mijn herstel voor mijzelf is en niet voor de burnout of anderen. Met die gedachte lukt het mij om betere keuzes te maken die prettig voor MIJ zijn. Dit geeft mijzelf wat meer ruimte om plezier zo nu en dan voorop de klachten te stellen. Zodra het dan te veel wordt ga ik naar huis.
Misschien heb je ook wat aan camp burnout. Dit is een online hulpprogramma met praktische handvatten die jou ook kunnen helpen als ik je verhaal zo lees. Wat ik hier fijn aan vind is dat ik het elk moment er bij kan pakken en het mij vaak geruststelt. Daarnaast veel veel fijne inzichten.
En verder.... wees lief voor jezelf!!! Waarschijnlijk ben je dit te lang niet geweest waardoor je hierin bent beland. Luister wat je lichaam je verteld en doe wat goed voor JOU is. Je mag nu echt de tijd nemen om uit te vogelen hoe je die versie van jezelf wordt die niet in burnouts beland.
Wat de mensen om je heen betreft, hou ze op de hoogte van waar je aan werkt en hoe je je voelt. Ook al zullen ze het niet begrijpen, vaak vinden ze het wel fijn om te weten hoe ze je kunnen steunen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel succes!
Mees
04-10-2022
Reactie:
Je verhaal is ook voor mij ontzettend herkenbaar. Ik zit er al bijna 11 maanden in en ik zie nauwelijks vooruitgang. Geen echt bemoedigende woorden, maar wel een geruststelling dat je niet de enige bent. Dit is mijn tweede burnout en de vorige keer is het ook uiteindelijk goed gekomen, dus daar klamp ik me maar aan vast. Maar aangezien ik nu weer in een burnout beland bent heb ik dus iets niet goed gedaan. Je moet echt je leven omgooien, anders blijf je op dezelfde voet doorgaan en kom je vroeg of laat toch de man met de hamer weer tegen.
Het frustreert dat veel mensen niet weten wat burnout inhoudt. Zelfs onder psychologen en bedrijfsartsen. Eigenlijk weten alleen de mensen die het zelf meegemaakt hebben wat het precies inhoudt. Dus ik snap wat je bedoeld. Maar uiteindelijk gaat het om jou en moet jij beter worden. De mening van andere mensen moet je met een korreltje zout nemen als ze zelf geen ervaring hebben met burnout. Je moet het ze niet kwalijk nemen, het is ook moeilijk te begrijpen als je het zelf niet meegemaakt hebt.
Sterkte ermee en blijf geloven in een goede afloop.
Het frustreert dat veel mensen niet weten wat burnout inhoudt. Zelfs onder psychologen en bedrijfsartsen. Eigenlijk weten alleen de mensen die het zelf meegemaakt hebben wat het precies inhoudt. Dus ik snap wat je bedoeld. Maar uiteindelijk gaat het om jou en moet jij beter worden. De mening van andere mensen moet je met een korreltje zout nemen als ze zelf geen ervaring hebben met burnout. Je moet het ze niet kwalijk nemen, het is ook moeilijk te begrijpen als je het zelf niet meegemaakt hebt.
Sterkte ermee en blijf geloven in een goede afloop.
Anoniem
05-10-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik dacht dat een burn-out mij nooit kon overkomen (Verhaal 229)
Hallo allemaal,
Zoals velen hier dacht ik dat een burn-out mij nooit kon overkomen, als ik hoorde dat iemand een burn-out had zei ik telkens dat ik daar geen tijd zou voor hebben 🤔. Al 10 jaar is het de ene miserie na de andere maar ik sloeg er mij door en negeerde al de noodsignalen van mijn lichaam. Velen waarschuwden mij en ook mijn dokter maar ik wou niet luisteren want ik was sterk genoeg dacht ik.. Niet dus, want begin mei zei mijn lichaam stop, een hele hoge bloeddruk en hartslag, draaierig, totaal geen energie meer, slecht slapen, concentratieproblemen,...
Mijn dokter zei dat het nu genoeg geweest was en dat ik geen keuze meer had, ik moest thuisblijven van het werk en eindelijk eens naar mijn lichaam beginnen te luisteren en accepteren dat ik een burn-out heb. Ik ben nu 3 maanden thuis, ga naar de psycholoog en doe mijn best om het te accepteren maar het is toch wel moeilijk. Ik voel nog geen verbetering en daar krijg ik dan terug meer stress van, begin ook nog eens daarover te piekeren, jullie kennen het wel.
Hoelang zijn jullie van het werk thuisgebleven met een burn-out?
Ik wil zo graag terug mezelf zijn, niet meer dat oververmoeide, piekerende en emotionele wrakje dat ik nu ben 🙁.
Zoals velen hier dacht ik dat een burn-out mij nooit kon overkomen, als ik hoorde dat iemand een burn-out had zei ik telkens dat ik daar geen tijd zou voor hebben 🤔. Al 10 jaar is het de ene miserie na de andere maar ik sloeg er mij door en negeerde al de noodsignalen van mijn lichaam. Velen waarschuwden mij en ook mijn dokter maar ik wou niet luisteren want ik was sterk genoeg dacht ik.. Niet dus, want begin mei zei mijn lichaam stop, een hele hoge bloeddruk en hartslag, draaierig, totaal geen energie meer, slecht slapen, concentratieproblemen,...
Mijn dokter zei dat het nu genoeg geweest was en dat ik geen keuze meer had, ik moest thuisblijven van het werk en eindelijk eens naar mijn lichaam beginnen te luisteren en accepteren dat ik een burn-out heb. Ik ben nu 3 maanden thuis, ga naar de psycholoog en doe mijn best om het te accepteren maar het is toch wel moeilijk. Ik voel nog geen verbetering en daar krijg ik dan terug meer stress van, begin ook nog eens daarover te piekeren, jullie kennen het wel.
Hoelang zijn jullie van het werk thuisgebleven met een burn-out?
Ik wil zo graag terug mezelf zijn, niet meer dat oververmoeide, piekerende en emotionele wrakje dat ik nu ben 🙁.
Anoniempje
24-07-2022
laatste reactie: 05-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit nu al een jaar in die vreselijke burn-out en je verhaal is zo herkenbaar. Ben ook veel te lang doorgegaan en heb ook alle signalen van mijn lichaam al die jaren genegeerd. Het piekeren maakt het er niet beter op. Mijn werkgever heeft nu mijn salaris teruggezet naar 70 % wat nog meer stress en gepieker oplevert omdat ik nauwelijks rond kom. Weet niet hoe ik hier ooit nog uit moet komen, blijf maar hoop houden maar dat is zo moeilijk als je niet echt verbetering ziet. Ik hoop dat het bij jou niet zo lang gaat duren.
Anoniem
05-10-2022
Ik zou zo graag weer willen sporten (Verhaal 271)
Beste Lotgenoten,
Ik zit momenteel 14 maanden in mijn BO en veel dingen gaan gelukkig een stuk beter. Maar helaas zijn fysieke inspanning nog moeilijk.
Ik heb een paar keer geprobeerd om te gaan joggen/stukje hardlopen maar daar heb ik de dagen daarna last van in de vorm van een verhoogde hartslag, vatbaarder voor paniekgevoel en hoge ademhaling. Ik probeer heel rustig te sporten om zo toch te bewegen maar blijkbaar is het toch teveel voor mijn lichaam.
Wie heeft hier ook ervaring mee? En wat zijn jullie adviezen?
Ik zou zo graag weer willen sporten zonder de volgende dag paniekklachten te krijgen!
Alvast bedankt!
Ik zit momenteel 14 maanden in mijn BO en veel dingen gaan gelukkig een stuk beter. Maar helaas zijn fysieke inspanning nog moeilijk.
Ik heb een paar keer geprobeerd om te gaan joggen/stukje hardlopen maar daar heb ik de dagen daarna last van in de vorm van een verhoogde hartslag, vatbaarder voor paniekgevoel en hoge ademhaling. Ik probeer heel rustig te sporten om zo toch te bewegen maar blijkbaar is het toch teveel voor mijn lichaam.
Wie heeft hier ook ervaring mee? En wat zijn jullie adviezen?
Ik zou zo graag weer willen sporten zonder de volgende dag paniekklachten te krijgen!
Alvast bedankt!
mina
27-09-2022
laatste reactie: 29-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook twee jaar een burn out en het begint eindelijk beter te worden.
Ik sport nog niet, maar ben wel meer “normaal gaan bewegen”.
Kort verhaal: baby-stapjes!
Lang verhaal: lees hieronder
Ergens rond maart ben ik vaker op de fiets gestapt voor een pakketje terugbrengen of een klein boodschapje doen. Thuis deed ik 1-3x/week yoga op YouTube. Afwisselend savonds een korte wandeling. En dat met mindfulness, om echt in contact te komen met wat mijn lichaam doet (en uit mijn hoofd te komen).
Nu (sept) ga ik naar de fysio voor mn stress spierknopen en begeleiding. Hij zei ook: “Begin met baby-stapjes en met structuur! Dagelijks, vast moment 5 minuten wandelen!!! En dan na 1-2 weken kijken of je zo doorgaat, of meer doet.”
Het is logisch dat je eerst moet wennen aan de activiteit. Je hart klopt sneller en je ademt sneller. Wen eerst daar aan, loop dan rustiger/korter als het onaangenaam is. En door structurele basis, kan je lichaam ook op anticiperen en activeren. Mmisschien al alvast het gelukshormoon afgeven.
Heel verhaal, maar succes!
Ik sport nog niet, maar ben wel meer “normaal gaan bewegen”.
Kort verhaal: baby-stapjes!
Lang verhaal: lees hieronder
Ergens rond maart ben ik vaker op de fiets gestapt voor een pakketje terugbrengen of een klein boodschapje doen. Thuis deed ik 1-3x/week yoga op YouTube. Afwisselend savonds een korte wandeling. En dat met mindfulness, om echt in contact te komen met wat mijn lichaam doet (en uit mijn hoofd te komen).
Nu (sept) ga ik naar de fysio voor mn stress spierknopen en begeleiding. Hij zei ook: “Begin met baby-stapjes en met structuur! Dagelijks, vast moment 5 minuten wandelen!!! En dan na 1-2 weken kijken of je zo doorgaat, of meer doet.”
Het is logisch dat je eerst moet wennen aan de activiteit. Je hart klopt sneller en je ademt sneller. Wen eerst daar aan, loop dan rustiger/korter als het onaangenaam is. En door structurele basis, kan je lichaam ook op anticiperen en activeren. Mmisschien al alvast het gelukshormoon afgeven.
Heel verhaal, maar succes!
Pearl
29-09-2022
Inspanningstolerantie (Verhaal 272)
Ervaren jullie ook een inspanningstolerantie, alles qua inspanning doet al mijn klachten verergen. Ik voel het al bij het staan dat alles zich begint aan te spannen en hoelang in door ga hoe erger de klachten worden en de vermoeidheid toe neemt. Zelfs als ik te veel licht tv kijk of ga kleuren kan de inspanning te veel zijn waardoor ik oververmoeide ogen krijg. Hoort dit bij burnout of meer bij me/cvs begin echt te twijfelen wat ik heb. 1,2 maanden verder. Kan wel iets meer dan vorig jaar toen ik helemaal niks meer kon.
Anoniem
29-09-2022
laatste reactie: 29-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan echt draaierig en misselijk worden van te veel tv kijken en ervaar soort van pijnlijke steken boven mijn ogen
Anoniem
29-09-2022
Nu ik de verhalen hier gelezen heb... (Verhaal 38)
Ik dacht wat heb ik, ik kom niet vooruit na de verhalen gelezen te hebben op deze site weet ik het zeker” ik heb een burn-out” en mijn werkgever verwacht dat ik kom werken dus de bond ingeschakeld dus nog een probleem erbij.in februari al in de ziektewet geweest vanwege burn-out klachten en weer veel te snel begonnen .
Ik vind het schandalig hoe werkgevers met hun personeel omgaan het lijkt mij beter meer te doen aan preventie.
Merk dat ik teveel over mijn grens ben gegaan en ook HSP heb dus dubbel op
Kom mijn bed niet uit hele lichaam doet zeer, loop vaak te huilen terwijl ik altijd sterk ben ongelofelijk dat dit gebeurt, zelfs dit schrijven kost moeite.
Dus ik wacht eerst de afspraak bedrijfarts af, maar daar ben ik ook bang voor dat hij mij niet serieus neemt heeft iemand een tip.
Voor anderen die dit herkennen veel succes ermee, zoek aub hulp.
Groet Inge
Ik vind het schandalig hoe werkgevers met hun personeel omgaan het lijkt mij beter meer te doen aan preventie.
Merk dat ik teveel over mijn grens ben gegaan en ook HSP heb dus dubbel op
Kom mijn bed niet uit hele lichaam doet zeer, loop vaak te huilen terwijl ik altijd sterk ben ongelofelijk dat dit gebeurt, zelfs dit schrijven kost moeite.
Dus ik wacht eerst de afspraak bedrijfarts af, maar daar ben ik ook bang voor dat hij mij niet serieus neemt heeft iemand een tip.
Voor anderen die dit herkennen veel succes ermee, zoek aub hulp.
Groet Inge
Inge
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-09-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zeer herkenbaar, Claudia. Ik nam mijzelf niet serieus en daardoor was ik constant bang niet serieus genomen te worden.
Je hoeft niet meer of minder te zeggen tegen de huisarts of bedrijfsarts dan hoe je je voelt. Want dat is wat het is. En weet dat het ontzettend veel tijd kost. Accepteer dat wat is, vecht er niet tegen. Wees lief voor jezelf.
Veel sterkte!
Je hoeft niet meer of minder te zeggen tegen de huisarts of bedrijfsarts dan hoe je je voelt. Want dat is wat het is. En weet dat het ontzettend veel tijd kost. Accepteer dat wat is, vecht er niet tegen. Wees lief voor jezelf.
Veel sterkte!
Elise
> 2 jaar geleden
Reactie:
Tja heel herkenbaar en ook het punt wat ik bij jouw zie: grote beren overal inzien.
Grote beren en angsten die er eigenlijk niet zijn omdat je alles zelf kan bespreken normaliter. Ik nam altijd, zeker in de fase van angsten en grote beren zien, altijd mijn partner mee omdat ik het niet kon overzien en hij mij veiligheidsgevoel gaf wat ik niet vanuit mezelf had op dat moment.
Sterkte
Grote beren en angsten die er eigenlijk niet zijn omdat je alles zelf kan bespreken normaliter. Ik nam altijd, zeker in de fase van angsten en grote beren zien, altijd mijn partner mee omdat ik het niet kon overzien en hij mij veiligheidsgevoel gaf wat ik niet vanuit mezelf had op dat moment.
Sterkte
Carla
24-09-2022
Kloppen deze klachten nou bij een burn-out/overspannenheid???? (Verhaal 269)
Word zo onzeker van die gekke klachten. Soms gaat het 1 dag goed en de volgende dag weer waardeloos. Nu weer veel hoofdpijn en van die zenuwpijntjes/tintelingen in mijn armen en benen. Houdt het nou nooit op……Merk ook dat ik dan meteen weer angstig word als ik die gekke klachten opmerk. Werkt dan ook weer niet bevorderlijk…… Wil dan eigenlijk meteen weer naar de huisarts dat dit toch niet klopt.
Kloppen deze klachten nou bij een burn-out/overspannenheid???? Zit er sinds begin mei in en soms lijkt het naar niet beter te gaan. Graag wat reacties zodat ik mij weer iets kan geruststellen…. Dank🙏
Kloppen deze klachten nou bij een burn-out/overspannenheid???? Zit er sinds begin mei in en soms lijkt het naar niet beter te gaan. Graag wat reacties zodat ik mij weer iets kan geruststellen…. Dank🙏
Wendy
20-09-2022
laatste reactie: 22-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Wendy, ja dit hoort er gewoon bij. Als die stress/angst blijft wordt het niet beter. Zoek Jaden Christopher op youtube en bekijk z'n oudste video's. Hij heeft heel veel video's over symptomen om je gerust te stellen!
Taco
22-09-2022
Wil je ook je hart luchten?
Het begon met veel verschillende klachten (Verhaal 256)
Het begon met veel verschillende klachten; extreem moe, trillerig, lage bloedsuiker, koortsaanvallen/continu warm hebben, rillingen, droge mond en keel, dichtgeknepen gevoel, kortademig, hartkloppingen, veel plassen/blaasklachten, maar ook huilbuien/somber en verdrietig voelen, stemmingswisselingen en het begin van heftige angst- en paniekaanvallen. Niet veel later kwamen daar buikpijnklachten bij (pijn/steken, vreemde ontlasting, verstopping en gasvorming) en vreemde tintelingen/vermoeidheid in ledematen en spierafbraak. Tot ik bijna niks meer kon. Daarnaast al geruime tijd een heel kort lontje, snel aangebrand, snel emotioneel, uitvallen tegen familieleden en collega’s en me niet meer kunnen concentreren. Steeds maar “vrolijk” door blijven gaan ondanks zeer stressvolle periodes zowel privé als op het werk. Ontelbare keren bij de huisarts en op de eerste hulp geweest, bloeddruk is vaak verhoogd en mijn temperatuur schommelt (regelmatig verhoging/koorts), maar verder waren alle bloeduitslagen steeds helemaal goed en konden ze niks vinden bij overige onderzoeken zoals echo/CT-scan. Angst om iets ergs te mankeren werd daardoor alleen maar erger tot ik me op een dag zelf besefte dat mijn lichaam gewoon op was. Je kunt je er echt in vergissen hoeveel lichamelijke klachten je kunt ervaren door uitputting/mentale problemen. Ik heb me nog nooit zo ziek gevoeld terwijl mijn lichaam eigenlijk gewoon gezond is, maar extreem verwaarloosd. Helaas heb ik nog een lange weg te gaan maar door de verhalen van anderen te lezen krijg ik hoop voor de toekomst.
Loren
03-09-2022
laatste reactie: 21-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Tacox,
Bedankt voor het delen. Ik heb je tip ook op de tips pagina gezet:
Je vind hem op deze website onder 'gratis tips' - burnout.
Met een groet,
Bedankt voor het delen. Ik heb je tip ook op de tips pagina gezet:
Je vind hem op deze website onder 'gratis tips' - burnout.
Met een groet,
De redactie
21-09-2022
Vreselijk dat constante doemscenario in je gedachte (Verhaal 268)
Herkennen jullie ook die terugslagen steeds weer nadat je je even beter gevoeld hebt. Ik voel me vaak 1 week ietsjes beter en denk uit het dal te klimmen en vervolgens krijg ik weer een terugslag en voel ik me dagen weer helemaal slecht met vooral heel veel lichamelijke klachten. Ik zou dan het liefste de hele dag huilen maar zelfs dat lukt vaak niet. Ik zit nu al 10 maanden in deze situatie en er lijkt maar geen verbetering in te komen. Daardoor ga ik weer piekeren en denk ik dat het iets anders is dan burn-out. Ik wil me gewoon beter voelen en weer aan het werk maar het lukt maar niet om uit dit dal te klimmen op een of andere manier. Na 10 maanden zou het toch de goede kant uit moeten gaan lijkt mij. Start binnenkort met intensieve begeleiding maar heb ook het idee dat de tijd begint te dringen op een of andere manier. Ben nu al bezig met wat er over 14 maanden is als ik er niet uitkom. Vreselijk dat constante doemscenario in je gedachte, maar krijg het niet uit mijn hoofd.
Ton
19-09-2022
laatste reactie: 19-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je lichaam en je brein zijn overbelast, hoe verder jij in het rood bent gegaan hoe sterker de lichamelijke klachten zijn en hoe langer het duurt. Je moet jezelf echt je herstel gunnen, als je dagelijks te veel gaat piekeren ervaart je lichaam ook weer stress, zonder dar jij het door hebt. Je zou je meer moeten focussen op mindfullnis te zijn en je moet leren de burnout te omarmen en mee te gaan met de flow. Goed eten goed inspanning en ontspanning met elkaar wisselen. Optijd naar bed niet te veel in je hoofd zitten. Zoek podcast die je inspireren van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Dat helpt mij heel erg. Geloof dat je er ooit weer uit komt. Dat is de enige weg om je herstel te bevorderen. Ook al is het moeilijk probeer meer van die dagen te hebben een goede meditatie en ademhalingstechnieken. Je moet het echt zelf gaan doen ook je mentale stukje. Het komt goed.
Anoniem
19-09-2022
Heeft iemand dezelfde slaapproblematiek? (Verhaal 264)
Door opgebouwde stress en piekeren + de hete nachten, heb ik sinds de zomer een burn-out. Ik ben emotieloos, heb hartkloppingen en voel bij spanning een steek in mijn linkerzij. Het lukt me de laatste maand alleen nog op slaappillen (eerst Oxazepam, daarna Temazepam en nu Zopiclon) de nacht door te komen. Mijn slaapprikkel is volledig verdwenen. Wat ik ook doe, ik kan niet meer moe worden. Ik zou de pillen graag afbouwen en op advies van de huisarts doe ik dat met 2mg circadin (melatonine), maar daarvan krijg is alleen maar hartkloppingen. Het gebruik ervan werkt alleen als je al een beetje slaperig wordt, wat bij mij dus niet het geval is.
Heeft iemand dezelfde slaapproblematiek? Wat zou je me kunnen aanbevelen te doen, of welke pillen te slikken zodat de slaapprikkel terugkomt?
Dank voor je reactie.
Heeft iemand dezelfde slaapproblematiek? Wat zou je me kunnen aanbevelen te doen, of welke pillen te slikken zodat de slaapprikkel terugkomt?
Dank voor je reactie.
Daantje
15-09-2022
laatste reactie: 19-09-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Daantje,
Ik heb dit ook gehad de eerste weken. Maar echt , GA naar buiten. 1 uur lekker wandelen in de natuur. Het liefst in de (vroege) ochtend. En kijk heel bewust om heen. Wat zie je, wat voel je wat ruik je. Dit klinkt misschien heel suf maar het werkt!! Bewustwording! Leef in het nu. Die medicatie helpt je nu wellicht maar ook hier moet je weer vanaf. Ook mediteren helpt. Ik gebruik de app van Meditation Moments. Echt heerlijk!! 🍀
Ik heb dit ook gehad de eerste weken. Maar echt , GA naar buiten. 1 uur lekker wandelen in de natuur. Het liefst in de (vroege) ochtend. En kijk heel bewust om heen. Wat zie je, wat voel je wat ruik je. Dit klinkt misschien heel suf maar het werkt!! Bewustwording! Leef in het nu. Die medicatie helpt je nu wellicht maar ook hier moet je weer vanaf. Ook mediteren helpt. Ik gebruik de app van Meditation Moments. Echt heerlijk!! 🍀
Anoniem
15-09-2022
Reactie:
Niet moe kunnen worden is juist perfect, dan kan je vanalles nog doen. Naja niet teveel natuurlijk als je burnout bent, bij echt burnout ben je trouwens heel erg moe en kan je meestal niet je bed uit. Dat terzijde, misschien ben je overspannen of ben je burnout maar niet geheel afgezakt. Tip hierboven is goud, de natuur in! Jezelf rustig maken en fysiek moe. Ook L-theanine + lemon balm kan je proberen om rustig te worden.
Taco
15-09-2022
Reactie:
Ik heb dit ook, maar heb vooral ook heel veel slijm in mijn keel. Om gek van te worden. Ik heb ook een verdikking aan een kant en ben ook vaak misselijk.
Anoniem
19-09-2022
Gevoel dat m’n hoofd ontploft van piekeren (Verhaal 253)
Gevoel dat m’n hoofd ontploft van piekeren
Hoi, ik zit in een vervelende fase van m’n burn-out. Lichamelijke klachten worden iets minder maar omdat ik toch veel thuis zit, rust neem en weinig om handen heb, zit ik erg veel in m’n hoofd. Te denken over ‘hoe het moet’’: houd ik wel genoeg rust? Hoe voel ik me nu? Moet ik nu rusten?…. Maar ook komen er gedachtes op waar ik juist niét aan wil denken, en dan komen die natuurlijk júist op. Vorige week leidde dat tot een paniekaanval omdat ik gewoon niet uit die cirkel van piekeren kwam. Het ‘loslaten’ lukt niet meer en m’n hoofd blokkeert gewoon letterlijk. Door die blokkade had ik het gevoel dat ik helemaal gek werd en dat leidde tot paniek. Echt een vreselijk gevoel, ik kwam maar niet uit die piekercirkel.
De afgelopen week ben ik bijna geforceerd afleiding gaan zoeken om niet teveel in m’n hoofd te komen, want als ik even in m’n hoofd kwam begon hetzelfde riedeltje weer. Maar die paniek ligt constant op de loer en ik ben echt het vertrouwen in m’n hoofd even kwijt. Bang voor m’n piekergedachtes. En als ik wil loslaten dan probeer ik ook bijna geforceerd los te laten, waardoor ik er juist weer tegen aan het vechten ben. Super irritant. Dit staat natuurlijk inherent aan het hebben van veel vrije tijd maar ik ben momenteel een beetje bang voor de rest van m’n burn-out. Ben nog maar 2 maanden onderweg en ik durf nauwelijks meer een rustmoment in te lassen…
Iemand enige herkenning of tips?
Hoi, ik zit in een vervelende fase van m’n burn-out. Lichamelijke klachten worden iets minder maar omdat ik toch veel thuis zit, rust neem en weinig om handen heb, zit ik erg veel in m’n hoofd. Te denken over ‘hoe het moet’’: houd ik wel genoeg rust? Hoe voel ik me nu? Moet ik nu rusten?…. Maar ook komen er gedachtes op waar ik juist niét aan wil denken, en dan komen die natuurlijk júist op. Vorige week leidde dat tot een paniekaanval omdat ik gewoon niet uit die cirkel van piekeren kwam. Het ‘loslaten’ lukt niet meer en m’n hoofd blokkeert gewoon letterlijk. Door die blokkade had ik het gevoel dat ik helemaal gek werd en dat leidde tot paniek. Echt een vreselijk gevoel, ik kwam maar niet uit die piekercirkel.
De afgelopen week ben ik bijna geforceerd afleiding gaan zoeken om niet teveel in m’n hoofd te komen, want als ik even in m’n hoofd kwam begon hetzelfde riedeltje weer. Maar die paniek ligt constant op de loer en ik ben echt het vertrouwen in m’n hoofd even kwijt. Bang voor m’n piekergedachtes. En als ik wil loslaten dan probeer ik ook bijna geforceerd los te laten, waardoor ik er juist weer tegen aan het vechten ben. Super irritant. Dit staat natuurlijk inherent aan het hebben van veel vrije tijd maar ik ben momenteel een beetje bang voor de rest van m’n burn-out. Ben nog maar 2 maanden onderweg en ik durf nauwelijks meer een rustmoment in te lassen…
Iemand enige herkenning of tips?
Boris
30-08-2022
laatste reactie: 18-09-2022
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Loop je bij POH GGZ? Laat je ook verwijzen naar een psycholoog. Je zou tijdelijk Oxazepam kunnen gebruiken, heb je iig even een stil hoofd. Ik probeer zelf nu 5 mg escitalopram, veel bijwerkingen (week op bed doorgebracht wegens extreme vermoeidheid), moet binnen 2-4 weken helpen tegen angst en paniek. Aan jou de keuze of je met medicatie wilt starten of niet. Alternatief is de gedachten accepteren, zoek anders even op ‘Jaden Christopher’ met filmpjes over adrenal fatigue. Dit soort symptomen horen er helaas bij omdat je zenuwstelsel zo van de leg is.
Taco
01-09-2022
Reactie:
Bedankt voor je fijne reactie.
Ik ga volgende week naar POH GGZ en ben zeker van plan me door te verwijzen naar een psycholoog. Toevallig heb ik gisteren oxazepam opgehaald, ´voor de zekerheid´. Ik ben namelijk erg huiverig met medicatie en wil het echt pas gebruiken als ik het gevoel heb dat het écht écht niet anders kan. Dat moment heb ik nog niet, maar misschien is het uitstel van executie...
Herken jij deze piekercirkel ook, Taco? Hoe uit zich dat bij jou, als ik vragen mag?
Ik ga volgende week naar POH GGZ en ben zeker van plan me door te verwijzen naar een psycholoog. Toevallig heb ik gisteren oxazepam opgehaald, ´voor de zekerheid´. Ik ben namelijk erg huiverig met medicatie en wil het echt pas gebruiken als ik het gevoel heb dat het écht écht niet anders kan. Dat moment heb ik nog niet, maar misschien is het uitstel van executie...
Herken jij deze piekercirkel ook, Taco? Hoe uit zich dat bij jou, als ik vragen mag?
Boris
01-09-2022
Reactie:
Constante paniek, doemgedachten, niet kunnen ontspannen en dan ook niet kunnen slapen, constante stress en dus niet herstellen. Vrij typisch voor deze situatie, veel mensen hebben dat.
Taco
02-09-2022
Reactie:
Vervelend. Die doemgedachten zijn ook in de trant van: ‘dit komt nooit meer goed’? Of ook andere gedachtes? Bij mij lijken het soms wel dwanggedachtes, ook over de meest belachelijke en vreselijke dingen denk ik na en dat voelt soms gewoon als zelfmarteling… Ik maak het mezelf zó moeilijk maar de gedachtes stoppen niet. Ik kijk erg uit naar het begin van m’n behandeling, in ieder geval.
Boris
02-09-2022
Reactie:
Hoelang zt je al in je burnout boris
Anoniem
03-09-2022
Reactie:
Ik ben 2 maanden echt door m’n hoeven gezakt, maar daarvoor kampte ik al een geruime tijd met ademhalingsproblemen.
Boris
03-09-2022
Reactie:
Boris, kijk voor geruststelling eens naar Jaden Christopher op youtube. Ik wil geen gigantische reclame maken maar vooral mensen helpen. Hij legt ook rustig uit welke symptomen hij allemaal wel niet had in welke fase en dat geeft veel geruststelling! Hij had ook allemaal paniekaanvallen, hoort er helaas blijkbaar soms bij.
Taco
03-09-2022
Reactie:
Je hebt ook nog het ‘Mal de Debarquement Syndrome’
Taco
03-09-2022
Reactie:
Ik waardeer je betrokkenheid, Taco. Dank daarvoor.
Boris
03-09-2022
Reactie:
Dat syndroom was bedoeld op een ander verhaal. Geen dank Boris, we zitten immers allemaal in hetzelfse schuitje! Zelf kan ik niet te lang tv kijken/op mn telefoon/lezen, maar fysiek nu snel moet door gebruik Escitalopram. Als dat niet wegtrekt in 1,5e week stap ik er weer vanaf. Mijn paniek is wel gestopt, mogelijk erdoor? Ik merk alleen wel dat geruststelling, onder andere van Jaden en vrienden ook gigantisch helpt.
Taco
04-09-2022
Reactie:
Klopt, Tissie. Dat merk ik ook. Toch zoek ik wel afleiding, omdat ik ervan overtuigd ben dat de manier om uit het piekeren te komen zeker niet 'piekeren' is, dus dan doe ik maar gewoon dingen. Ook al heb ik m'n gedachtes voor één seconde verzet. Het is altijd wat...
Wat doe jij er verder aan? Heb je bijvoorbeeld medicatie, doe je aan meditatie, of iets anders?
Jij ook sterkte!
Wat doe jij er verder aan? Heb je bijvoorbeeld medicatie, doe je aan meditatie, of iets anders?
Jij ook sterkte!
Boris
18-09-2022
Gejaagd, stress, hartkloppingen, paniekaanvallen (Verhaal 12)
Al veel overwonnen. Moeilijke keuzes gemaakt. Nu sinds juli dit jaar, loop ik vast in mezelf.
De laatste maand beginnen de burn-out signalen me pas echt duidelijk te worden. Ik vermoed dat het langzaam naar het punt is gesluimerd waar ik nu ben.
Ik kan niet meer! Voel me gejaagd al vanaf het moment dat ik wakker wordt. Het gevoel van stress sluimers contant in mijn lijf. Hartkloppingen en paniek aanvallen.
Ik voel me radeloos. Ga vandaag naar de huisarts en opzoek naar een therapeut.
Unnikje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-09-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken mezelf in je verhaal. Sinds 3 maanden thuis met burn out. Opgejaagd gevoel, trillen de hele dag, angsten en paniek, depressief. Dus veel lichamelijke klachten. Zit aan de medicatie om de dag door te komen en om door te slapen. In januari kan ik in therapie.
Het is moeilijk, maar het komt goed.
Het is moeilijk, maar het komt goed.
Paulien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Goed dat je naar je huisarts gaat en hulp van een therapeut wil.
Naar dat je je zo voelt.
Voor mij is het heel herkenbaar. Vreselijke periode in je leven.
Burn out diagnose, maar daarna begint het pas.
Heel veel succes. Kop op.
Naar dat je je zo voelt.
Voor mij is het heel herkenbaar. Vreselijke periode in je leven.
Burn out diagnose, maar daarna begint het pas.
Heel veel succes. Kop op.
Paulien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Paulien, hoe is het bevallen en welke medicatie had je?
Ta o
24-08-2022
Reactie:
Ta o, je reactie impliceert een beetje dat ze medicatie had, maar niet bij elke behandeling van een burn-out of depressie wordt medicatie voorgeschreven. Ik herken ook het bovenstaande en ben er aardig bovenop gekomen. Ik heb daarbij geen medicatie gekregen, maar iedere burn out is natuurlijk anders.
Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen.
Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden.
Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot stress leiden uitzoeken en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat als die gedachten opnieuw opkwamen je terug kon denken aan hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien
is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. En er waren ook opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam.
Zo heb ik met de psycholoog veel klachten uitgedacht.
Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aangaf weg te gaan naar een andere werkgever, schrok ik en moest ik huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog en dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig.
Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen,
met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen.
Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden.
Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot stress leiden uitzoeken en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat als die gedachten opnieuw opkwamen je terug kon denken aan hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien
is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. En er waren ook opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam.
Zo heb ik met de psycholoog veel klachten uitgedacht.
Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aangaf weg te gaan naar een andere werkgever, schrok ik en moest ik huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog en dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig.
Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen,
met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
R.
18-09-2022
Reactie:
Ta o, je reactie impliceert een beetje dat ze medicatie had, maar niet bij elke behandeling van een burn-out of depressie wordt medicatie voorgeschreven. Ik herken ook het bovenstaande en ben er aardig bovenop gekomen. Ik heb daarbij geen medicatie gekregen, maar iedere burn out is natuurlijk anders. Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen. Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden. Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot angst en stress leiden en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat, als die gedachten opnieuw opkwamen, je terug kon denken aan en lezen van hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was o.a. bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. Overigens waren er ook nog opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam. Zo heb ik met de psycholoog veel angsten uitgedacht. Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aan weg te gaan naar een andere werkgever. Ik schrok en moest huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog . En daardoor ook dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig. Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen, met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
Korte versie: Ik was o.a. bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. Overigens waren er ook nog opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam. Zo heb ik met de psycholoog veel angsten uitgedacht. Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aan weg te gaan naar een andere werkgever. Ik schrok en moest huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog . En daardoor ook dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig. Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen, met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
R.
18-09-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik zit al meer dan 1 jaar in mijn burnout (Verhaal 258)
Ik zit al meer dan 1 jaar in mijn burnout.
Heb nog heel veel last van mijn evenwicht van mijn ogen door licht of schermen en nu begin ik ook gevoelig te worden voor geluid. Voel me vaak gespannen en beetje angstig soms tintelingen alsof ik flauw ga vallen bij drukte,of als ik te veel doe. Is het herkenbaar? En is medicatie een goed idee wie heeft er ervaring mee.
Heb nog heel veel last van mijn evenwicht van mijn ogen door licht of schermen en nu begin ik ook gevoelig te worden voor geluid. Voel me vaak gespannen en beetje angstig soms tintelingen alsof ik flauw ga vallen bij drukte,of als ik te veel doe. Is het herkenbaar? En is medicatie een goed idee wie heeft er ervaring mee.
Anoniem
06-09-2022
laatste reactie: 15-09-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar, zoek Jaden Christopher op op youtube. Hoort er helaas bij, alleen dat je dit nog steeds hebt na 1 jaar betekent dat je wsl niet optimaal herstelt.
Taco
09-09-2022
Reactie:
Dankjewel voor je advies. Heb inderdaad gekeken naar de filmpjes op YouTube moet zeggen dat hij alles goed uitlegt. Heb jij helemaal geen deinende of duizelig gevoel meer taco. Hoelang zit je in je burnout?
Anoniem
09-09-2022
Reactie:
Het was even weg maar nu helaas weer terug. Vooral als ik teveel doe qua telefoon/tv/met mensen praten/drukte dan komt het terug. Je moet constant op 80% leven zodat die 20% je kan helen. Als je iedere dag doorgaat tot je moe wordt dan zit je over de 100% en heel je dus niet. Zo zijn er mensen die chronisch vermoeid raken en hier zelfs autoimmune ziektes of diabetes van krijgen. Doe jezelf dus een gunst en neem die rust! Jammer van dat feestje, van werk, van je familie/vrienden, kies voor jezelf. Alleen zo kan je andere ook weer een dienst bewijzen.
Ik ben zelf nooit helemaal burnout geweest, meer fase 3 van Jaden/overspannen. Evenwicht en duizeligheid gaat vanzelf weg met veel fietsen/wandelen in natuur, veel rust, weinig prikkels, veel meditatie, rustige muziek, op tijd naar bed en zo lang als je kan slapen! Gezond eten en wat supplementen kunnen ook helpen. Een goed merk multivitamine, magnesium, visolie en vitamine C zijn belangrijk. Ook gezond eten, volkoren producten (als je in de vroege fase van burnout zit niet teveel), veeeeel groente en gevarieerd, gezonde olie (bakken in kokosolie en lijnzaadolie koud over je eten heen), laag glycogene fruitsoorten, als je bloedsuikerspiegel onstabiel is vaak kleine porties eten. Bijnieruitputting is hier ook een ‘okay’ boek bij en ik heb het stressboek van het CSR centrum gekocht. Verder dus op youtube is er veel te vinden.
Ik ben zelf nooit helemaal burnout geweest, meer fase 3 van Jaden/overspannen. Evenwicht en duizeligheid gaat vanzelf weg met veel fietsen/wandelen in natuur, veel rust, weinig prikkels, veel meditatie, rustige muziek, op tijd naar bed en zo lang als je kan slapen! Gezond eten en wat supplementen kunnen ook helpen. Een goed merk multivitamine, magnesium, visolie en vitamine C zijn belangrijk. Ook gezond eten, volkoren producten (als je in de vroege fase van burnout zit niet teveel), veeeeel groente en gevarieerd, gezonde olie (bakken in kokosolie en lijnzaadolie koud over je eten heen), laag glycogene fruitsoorten, als je bloedsuikerspiegel onstabiel is vaak kleine porties eten. Bijnieruitputting is hier ook een ‘okay’ boek bij en ik heb het stressboek van het CSR centrum gekocht. Verder dus op youtube is er veel te vinden.
Taco
10-09-2022
Reactie:
Dankjewel Taco voor je advies ik ben vorig jaar volledig burnout gegaan. Ik kon niks meer zelf in de douche verloor ik me spierkracht en moest ik snel gaan liggen. Constant het gevoel dat ik out ging en licht in het hoofd en mijn hele evenwichtsysteem had problemen ogen oren hersenen nek spieren pff niet normaal. Hopelijk word et wel ooit beter.
Anoniem
15-09-2022
Ik ben continu bang dat er iets ergs met me aan de hand is (Verhaal 260)
Hoi allemaal,
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen met schrijven. Ik heb een redelijk stressvolle zomervakantie achter de rug waar mijn dochtertje plotseling in het ziekenhuis moest worden opgenomen in het buitenland. na een aantal dagen ging het gelukkig weer beter, en zijn wij vervroegd naar huis gevlogen. Ik werk in het onderwijs, ik voelde me goed om weer te starten, maar na de eerste schoolweek voelde ik al dat ik een dof gevoel in mijn hoofd had. Afgelopen weekend werd het erger en momenteel sta ik iedere dag kotsmisselijk op. Ik heb weinig tot geen eetlust en val daardoor ook af. Ik heb bloedonderzoek gehad bij de huisarts, maar daar komt tot nu toe niets uit. Aankomende week moet ik terug om verder te kijken. Ik ben continu bang dat er iets ergs met me aan de hand is, en ik maak mezelf helemaal gek van stress. Ik schrik 's nachts soms wakker met ineens een soort hartklopping gevoel. Ik ben gewoon bang dat er iets niet goed met me aan de hand is, terwijl ik ook weet dat dit allemaal tekenen kunnen zijn van een opgebrand lontje. Ik zit deze week thuis van werk, maar ook thuis voel ik me niet goed. Ik ben emotioneel omdat ik niet lekker in mn vel zit, en mij zorgen maak. Is dit herkenbaar voor iemand?
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen met schrijven. Ik heb een redelijk stressvolle zomervakantie achter de rug waar mijn dochtertje plotseling in het ziekenhuis moest worden opgenomen in het buitenland. na een aantal dagen ging het gelukkig weer beter, en zijn wij vervroegd naar huis gevlogen. Ik werk in het onderwijs, ik voelde me goed om weer te starten, maar na de eerste schoolweek voelde ik al dat ik een dof gevoel in mijn hoofd had. Afgelopen weekend werd het erger en momenteel sta ik iedere dag kotsmisselijk op. Ik heb weinig tot geen eetlust en val daardoor ook af. Ik heb bloedonderzoek gehad bij de huisarts, maar daar komt tot nu toe niets uit. Aankomende week moet ik terug om verder te kijken. Ik ben continu bang dat er iets ergs met me aan de hand is, en ik maak mezelf helemaal gek van stress. Ik schrik 's nachts soms wakker met ineens een soort hartklopping gevoel. Ik ben gewoon bang dat er iets niet goed met me aan de hand is, terwijl ik ook weet dat dit allemaal tekenen kunnen zijn van een opgebrand lontje. Ik zit deze week thuis van werk, maar ook thuis voel ik me niet goed. Ik ben emotioneel omdat ik niet lekker in mn vel zit, en mij zorgen maak. Is dit herkenbaar voor iemand?
J.
08-09-2022
laatste reactie: 11-09-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat iedereen dit heeft. Je denk dat het onmogelijk is dat stress dit met je lichaam kan doen en dan ga je denken dat het door iets anders komt. Vervolgens maakt Google het nog eens erger en zit je in een negatieve spiraal waar je niet meer uitkomt. Ik vrees voor je dat je burnout bent. En dan voel je je thuis uiteraard ook slecht. Het gaat helaas niet over met een weekje rust. Ik zit alweer 3 maanden in deze nachtmerrie en voel me nog elke dag beroerd met heel af en toe eens een paar betere dagen. Zoveel lichamelijke klachten dat je idd gaat denken aan iets anders als kanker bijvoorbeeld. Ik heb vooral veel darmklachten maar ook droge mond, duizelig, misselijk, maagklachten, heel emotioneel, slecht slapen, geen eetlust, oorsuizen. Het is een doffe ellende en je vraagt je vaak af of je er nog uit gaat komen.
Anoniem
08-09-2022
Reactie:
Bedankt voor je reactie en wat ontzettend veel herkenning lees ik in jouw verhaal. Ook ik heb last van mijn maag, heb een droge mond, voel me misselijk, duizelig en emotioneel. Ik kan weinig eten, en als ik eet, is het kleine beetjes met dwang van mezelf. Ik vraag me inderdaad continu af of het niet iets ernstigs is in mijn lichaam. Oorsuizen heb ik al een lange periode dat komt en gaat en is bij mij pulserend (op het ritme van mijn hartslag). Soms voel ik me ineens een half uurtje redelijk, om vervolgens weer overvallen te worden door een gevoel van gejaagdheid of emotie. Sterkte voor jou ook.
J.
08-09-2022
Reactie:
Precies dat heb ik ook dat ik me soms een half uurtje of uurtje redelijk voel en dan plotseling soort paniekerig en onrustig gevoel en dan weer kan janken wat vaak niet eens lukt.
Anoniem
08-09-2022
Reactie:
Super herkenbaar, wakker worden met hartkloppingen had ik ook weken last van. Ik begin nu eindelijk weer iets beter te slapen na het nemen van Escitalopram. Dit kan ook zonder medicatie hoor, maar de paniek werd mij teveel. Je bent mogelijk al een kantelpunt over en overspannen. Zo niet, ga dan nu 2 weken vrij nemen en lekker wandelen in het bos, massage, sauna, relax, bel met goede vriendinnen etc. Als je merkt dat je instort na een activiteit dan ben je helaas al overspannen en zou ik gelijk terug naar de HA om dit vast te laten stellen. Bedrijfsarts erbij en ben je waarschijnlijk een half jaar bezig met herstel. Pijnlijk, maar beter dan je nu zelf verder de put induwen. Dat heb ik zelf helaas gehad in mei/juni en daar baal ik enorm van. Had binnen 3 maanden de oude kunnen zijn maar door slecht herkennen van wat het nu was (HA wist het ook niet) ben ik dieper gezakt.
Taco
09-09-2022
Reactie:
Hallo J, dank voor je reactie. Normaliter ben ik een echt zomermens en voel ik me in de zomer beter dan in de winter... ik wordt vaak moedeloos van mezelf dat ik hier niet uitkom. Verschrikkelijk gewoon al die lichamelijke klachten die ik ervaar als ik me slecht voel. Voor mij heel erg moeilijk om te accepteren dat slecht voelen erbij hoort. Ik probeer er tegen te vechten hoewel ik weet dat ik dat niet moet doen. Ik weet het maar het lukt me niet om te accepteren op een of andere manier. Ik ben echt boos op mezelf dat dit niet lukt.
Anoniem
09-09-2022
Reactie:
Het duurde bij heeel lang voordat ik mijn symptomen accepteerde. En nog heb ik daarin af en toe een terugval en ben ik er teveel mee bezig.
Geloof me dat acceptatie, hoe ongelooflijk moeilijk ook, echt helpt. Acceptatie geeft je hoofd en lichaam rust en helpt je sneller herstellen. Bij mij was dit een lange learningcurve, want ik heb 2 terugvallen gehad omdat ik het maar niet kon accepteren.
Probeer niet te streng te zijn voor jezelf en wees lief voor jezelf !
Geloof me dat acceptatie, hoe ongelooflijk moeilijk ook, echt helpt. Acceptatie geeft je hoofd en lichaam rust en helpt je sneller herstellen. Bij mij was dit een lange learningcurve, want ik heb 2 terugvallen gehad omdat ik het maar niet kon accepteren.
Probeer niet te streng te zijn voor jezelf en wees lief voor jezelf !
Ilona
11-09-2022
Soms het gevoel dat ik mezelf gek denk (Verhaal 119)
Sinds juni ben ik thuis met burnoutachtige klachten. Het begon aan het begin van het jaar met vitaminetekorten. Heb over verschillende dingen veel stress gehad, heel druk gemaakt. Totdat het me teveel is geworden.
In het begin zat ik vol spanning, dat is nu wel over. Ook een periode slaapproblemen gehad. Kan nu gelukkig weer slapen, maar mijn lichaam is nog erg moe. Nu nog vooral last van mijn hoofd. Een vol, dof gevoel. Moeite om dingen te onthouden, concentreren. Last van prikkels. Veel piekeren. Hoofdpijn . Afwezig, zweverig gevoel. Wazig zien. Komt dit bekend voor?
Ga binnenkort naar een psycholoog om te praten. Soms het gevoel dat ik mezelf gek denk. Hopelijk heeft het effect, maar daar ben ik niet van overtuigd. Soms denk ik nog wel eens zou het nog een gevolg zijn van de vitaminetekorten.
Mensen zeggen je moet het accepteren, maar dat is heel moeilijk. Ik ga wel 2 keer in de week naar mijn werk, maar weet niet of ik daar wel goed aan doe. Ik zal nog wel rustig aan moeten doen. Ze zeggen dat het rare gevoelig het hoofd wel wegtrekt .
In het begin zat ik vol spanning, dat is nu wel over. Ook een periode slaapproblemen gehad. Kan nu gelukkig weer slapen, maar mijn lichaam is nog erg moe. Nu nog vooral last van mijn hoofd. Een vol, dof gevoel. Moeite om dingen te onthouden, concentreren. Last van prikkels. Veel piekeren. Hoofdpijn . Afwezig, zweverig gevoel. Wazig zien. Komt dit bekend voor?
Ga binnenkort naar een psycholoog om te praten. Soms het gevoel dat ik mezelf gek denk. Hopelijk heeft het effect, maar daar ben ik niet van overtuigd. Soms denk ik nog wel eens zou het nog een gevolg zijn van de vitaminetekorten.
Mensen zeggen je moet het accepteren, maar dat is heel moeilijk. Ik ga wel 2 keer in de week naar mijn werk, maar weet niet of ik daar wel goed aan doe. Ik zal nog wel rustig aan moeten doen. Ze zeggen dat het rare gevoelig het hoofd wel wegtrekt .
Niesje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dat rare gevoel in mijn hoofd ook. Wazig zien, beetje zweverig, hetgeen wat je ziet niet op kunnen focussen.. Ik merk dat het echt minder erg is als ik er niet meer bezig ben en het dus accepteer ;). Maar ja he, makkelijker gezegd dan gedaan want ik blijf veel momenten hebben dat ik me er onwijs aan erger en het dus niet accepteer. Ik zou willen dat daar een knopje voor bestond ofzo, een knopje met acceptatie erop..
Ilona
07-09-2022
Het gaat inmiddes redelijk en ga met stapjes vooruit (Verhaal 86)
Ik heb nu ongeveer een jaar een burn out. Het gaat inmiddes redelijk en ga met stapjes vooruit. Ik blijf erg veel moeite hebben met het feit dat ik niet meer hetzelfde gevoel heb, bij dingen die ik ervoor als leuk, spannend en prettig ervaarde. Voorbeeld: Ik ben fantiek voetbalfan, maar het ek heeft me weinig gedaan. Als ik bij vrienden/familie langs ben geweest, heb ik meer het gevoel dat ik het overleefs heb ipv dat ik zin heb in de volgende ontmoeting. Zijn er meer mensen die hier last van hebben?
Br
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-09-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zelfvertrouwen komt vanzelf weer terug en de focus op het lichaam en slechte gevoel zal langzaam verminderen. Het is een logische ontwikkeling in je proces na een gebeurtenis die een wond heeft achtergelaten in je leven. Deze moet langzaam genezen en sterk worden.
Benny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hetzelfde hier…. Ik ben een student en had altijd veel energie voor feesten, studeren en plezier maken. Bij alles wat ik nu doe is de levenslust eruit gezogen. Nergens geniet ik meer van en na een jaar beheerst de burn out nogsteeds mijn leven.
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben inmiddels ook een jaar verder.. En hoewel ik wel momenten heb gehad dat ik weer kon genieten van dingen, is dat weer helemaal weg gevallen.. Ik kijk eigenlijk helemaal nergens meer naar uit. Het enige wat ik wil is slapen
Ilona
07-09-2022
Nog steeds grotendeels levend in een hel (Verhaal 241)
Nu bijna 1 jaar burnout en nog steeds grotendeels levend in een hel. Ik had nooit gedacht dat het zo erg zou zijn. Nog steeds enorm veel lichamelijke klachten als droge mond, branderige tong, darmklachten, slecht slapen, oorsuizen, geen eetlust, onrustig en paniekerig gevoel, depressief en moe. Voel me ook erg schuldig naar mijn gezin en mijn werkgever dat ik hier niet uitkom.
Soms een aantal betere dagen en vervolgens weer terug bij af. Wie herkent dit ook ? Op de dagen dat ik me goed voel weet ik niet meer hoe slecht ik me voelde en op de slechte dagen kan ik me de goede dagen niet meer voorstellen. Ik vraag me af hoe ik hier ooit uit ga komen. Mijn vertrouwen is inmiddels ook gedaald naar een dieptepunt.
Ik wil hier zo graag uitkomen maar op een of andere manier lukt het me niet. Wellicht ben ik er ook nog steeds teveel tegen aan het vechten in plaats van het te accepteren. Ik ben opgegroeid met niet zeuren, gewoon doorgaan. Er zijn immers altijd mensen die het veel slechter hebben. Maar hierdoor kan ik het waarschijnlijk moeilijk accepteren en blijf ik erin hangen.
Misschien herkent iemand dit of heeft tips ?
Soms een aantal betere dagen en vervolgens weer terug bij af. Wie herkent dit ook ? Op de dagen dat ik me goed voel weet ik niet meer hoe slecht ik me voelde en op de slechte dagen kan ik me de goede dagen niet meer voorstellen. Ik vraag me af hoe ik hier ooit uit ga komen. Mijn vertrouwen is inmiddels ook gedaald naar een dieptepunt.
Ik wil hier zo graag uitkomen maar op een of andere manier lukt het me niet. Wellicht ben ik er ook nog steeds teveel tegen aan het vechten in plaats van het te accepteren. Ik ben opgegroeid met niet zeuren, gewoon doorgaan. Er zijn immers altijd mensen die het veel slechter hebben. Maar hierdoor kan ik het waarschijnlijk moeilijk accepteren en blijf ik erin hangen.
Misschien herkent iemand dit of heeft tips ?
Jeroen
18-08-2022
laatste reactie: 06-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Vooral dat terug bij af na een paar goede dagen, die herken ik sterk. Mijn slechte dagen zijn lang zo slecht niet als wat jij beschrijft. Bij mij blijft het beperkt tot het hebben van darmklachten met slaapstoornis tot gevolg. Daardoor vervolgens futloos en in korte spanningsboog. En vooral op het moment dat dingen niet gaan zoals ik wil.
Ik ben onder behandeling bij een haptotherapeut om de signalen van mijn lichaam te leren herkennen voordat ik echt in paniek schiet. Dat helpt enorm, maar nog steeds duurt het allemaal te lang. Ik zit er in sinds december vorig jaar en volledig ziektewet sinds april dit jaar.
Wat mij ook geholpen heeft is een 6 module programma van campburnout.nl De beste tip die ik eruit gehaald heb is een puntentelling voor de dag.
Je neemt een oke dag en schrijft je activiteiten van die dag op. Vervolgens geef je die activiteiten punten. (ontbijt/lunch/avondeten kost 1 punt, een uurtje netflix 2 punten, een uurtje klussen 8 punten) Dan kom je op een totaal van x.
Met dit puntenaantal ga je vervolgens een planning maken voor je dagen, waarbij je zorgt dat je onder dit aantal punten blijft.
Wat ik eruit haal is dat het nu zichtbaar is hoeveel ik kan doen en wat ik zou moeten laten om die avond met vrienden wel door te laten gaan.
Mijn grootste uitdaging nu is dat ik omhoog ga in mijn aantal punten per dag, maar niet meer precies weet wat mijn max per dag zou moeten zijn.
Ik hoop dat je er iets mee kan. Sterkte in ieder geval.
Ik ben onder behandeling bij een haptotherapeut om de signalen van mijn lichaam te leren herkennen voordat ik echt in paniek schiet. Dat helpt enorm, maar nog steeds duurt het allemaal te lang. Ik zit er in sinds december vorig jaar en volledig ziektewet sinds april dit jaar.
Wat mij ook geholpen heeft is een 6 module programma van campburnout.nl De beste tip die ik eruit gehaald heb is een puntentelling voor de dag.
Je neemt een oke dag en schrijft je activiteiten van die dag op. Vervolgens geef je die activiteiten punten. (ontbijt/lunch/avondeten kost 1 punt, een uurtje netflix 2 punten, een uurtje klussen 8 punten) Dan kom je op een totaal van x.
Met dit puntenaantal ga je vervolgens een planning maken voor je dagen, waarbij je zorgt dat je onder dit aantal punten blijft.
Wat ik eruit haal is dat het nu zichtbaar is hoeveel ik kan doen en wat ik zou moeten laten om die avond met vrienden wel door te laten gaan.
Mijn grootste uitdaging nu is dat ik omhoog ga in mijn aantal punten per dag, maar niet meer precies weet wat mijn max per dag zou moeten zijn.
Ik hoop dat je er iets mee kan. Sterkte in ieder geval.
Rob
06-09-2022
Wil je ook je hart luchten?
Tip voor iedereen (Verhaal 257)
Tip voor iedereen: het boek ‘Bijnieruitputting’ en ‘Jaden Christopher’ op Youtube. Ook al heet het officieel ‘hpa axis dysfunction’, bijnieruitputting is bekender. Bij een volledige burnout zit je volgens mij in de diepste vorm van bijnieruitputting. Goede voeding, veel rust/slaap en geen stress en hele matige fysieke inspanning is geboden. Het boek en de video’s geven mij veel herkenning en rust en een handvat voor herstel. Ik zou iedereen die er moedeloos van wordt aanraden eens een kijkje te nemen. Laat weten of je er wat aan hebt!
Tacox
03-09-2022
Toon reacties Verberg reacties
12 uur later ben ik geen schim meer van die persoon (Verhaal 248)
Ik wordt helemaal gek van mezelf. Voelde me gisteren bijvoorbeeld helemaal goed, zag er ontspannen uit en kon weer lachen en plezier hebben. 12 uur later ben ik geen schim meer van die persoon en voel ik me vreselijk slecht en zou het liefste de hele dag janken. Dichtgeknepen keel, veel slijmvorming, maagklachten, droge mond, tong die aanvoelt alsof die in brand staat en ik zie eruit alsof ik onder hoogspanning sta.
En er is in die 12 uur niks geks gebeurt, geen stress of andere factoren die mij kunnen verstoren. Zijn er lotgenoten die dit ook hebben of hoort dit niet bij burnout ???
En er is in die 12 uur niks geks gebeurt, geen stress of andere factoren die mij kunnen verstoren. Zijn er lotgenoten die dit ook hebben of hoort dit niet bij burnout ???
David
25-08-2022
laatste reactie: 01-09-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Volgens mij een fase die langzaam wegtrekt. Eventueel een rits propranolol halen en nemen als je je zo voelt.
Taco
25-08-2022
Reactie:
Het is joun zenuwstelsel die overprikkeld raakt .. misschien reageert joun lichaam op die manier op overprikkeling. Je hersenen zijn opgebrand tijdens een burnout waardoor die in de stress stand komt. Daardoor voel je die spanningen heel snel. Het beste om van die spanning af te komen is om je zenuwstelsel weer tot rust te brengen door ademhalingsoefeningen. Ik zit er al 1 jaar in en met hele kleine stappen ga je merken dat et steeds beter gaat. Probeer ook wanneer zoiets gebeurd niet in stress te raken want dan word de spanning erger. Maar gewoon het tijd gunnen . Het komt weer goed. Gr
Anoniem
25-08-2022
Reactie:
Dus je bedoeld dat ik door het goed voelen overprikkeld ben geraakt en me daarom slecht ben gaan voelen ? Je zou verwachten dat dat je juist eruit zou trekken. Tsja en niet in de stress raken is natuurlijk juist wel wat er gebeurd en daardoor wordt het alleen maar nog erger, ik weet het 😥...maar hoop altijd dat ik langzaam uit het dal klim maar het lukt maar niet en ik zit al meer dan 11 maanden ziek thuis. Periode ietsje beter gegaan en nu lijkt het wel alsof ik weer helemaal terug bij af ben en me nog slechter voel dan 11 maanden geleden...
David
25-08-2022
Reactie:
Hé David,
Hier precies hetzelfde. Ging afgelopen dagen goed en ineens gevoel van terug bij af. Heb ook een dichtgeknepen keel gevoel. Ook oorpijn (drukkend gevoel 1 oor). Heb ook tinteling in mijn armen en benen. Zelfs af en toe in mijn gezicht (rondom mijn neus/mond). Word er ook helemaal gek van. Geeft weer extra onrust en dit wil je juist niet. Meditatie/ademhalingsoefeningen helpt bij mij wel iets. Maar of ik nou echt een burn-out heb, weet ik ook niet…..Huisarts wil nu eerst weer bloedprikken op vitamine B12.
Hier precies hetzelfde. Ging afgelopen dagen goed en ineens gevoel van terug bij af. Heb ook een dichtgeknepen keel gevoel. Ook oorpijn (drukkend gevoel 1 oor). Heb ook tinteling in mijn armen en benen. Zelfs af en toe in mijn gezicht (rondom mijn neus/mond). Word er ook helemaal gek van. Geeft weer extra onrust en dit wil je juist niet. Meditatie/ademhalingsoefeningen helpt bij mij wel iets. Maar of ik nou echt een burn-out heb, weet ik ook niet…..Huisarts wil nu eerst weer bloedprikken op vitamine B12.
Tessa
29-08-2022
Reactie:
Iemand?
Anoniem
01-09-2022
Afgezakt van overspannen naar burnout (Verhaal 245)
Hey lotgenoten, hier afgezakt van overspannen naar burnout. Ik herstelde redelijk (veel fietsen en wandelen), alleen tijdens de hittegolf verschrikkelijk geslapen en een week lang lopen piekeren. Vervolgens korte medicatie gebruikt om te slapen (3 dagen) maar reageerde er sterk op en viel 2,5 kg af. Nu weer 3 uur geslapen en zit hier als een zombie. Merk dat ik nog iets hoogsensitief voor geluiden ben en wazig maar lezen en schrijven gaat. Gesprekken volgen ook, dus cognitief lijkt het nog best aardig! Vooral lichamelijk een wrak! Bij rustig wandelen/fietsen is mijn hartslag ineens 125 ipv 90 zoals 2 weken terug. Lichaam is compleet van slag. Denk er nu aan escitalopram te gebruiken om uit de piekercirkel te komen, ik lees er wisselende verhalen over. Iemand ervaring mee?
Taco
22-08-2022
laatste reactie: 30-08-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Toevoeging, meer mensen met zoveel lichamelijke klachten? Soms twijfel ik en denk ik dat het iets anders moet zijn. Maar gezien het proces van geleidelijk afzakken, beetje vooruit gaan en weer afzakken met duidelijke aanleiding (stress en slecht slapen) kan het eigenlijk alleen een burnout zijn?
Taco
22-08-2022
Reactie:
Hoeveel wil je er hebben ? Maag- en darmklachten, droge mond, branderige tong, oorsuizen, slap gevoel en tintelen in de benen, veel plassen, moe, duizelig, onrustig, warm, zweten. En dat gewoon gedurende de hele dag, dag in, dag uit.
Ik denk vaak dit kan toch niet door stress komen en denk vaak dat ik iets anders heb. Vraag me steeds vaker af of dit nog goed gaat komen en hoe ik ooit hieruit ga komen.
Ik denk vaak dit kan toch niet door stress komen en denk vaak dat ik iets anders heb. Vraag me steeds vaker af of dit nog goed gaat komen en hoe ik ooit hieruit ga komen.
Bert
22-08-2022
Reactie:
Kan zeker wel Bert, wsl met een Oxazepam is het tijdelijk weg? Daarom is wellicht (es)citalopram iets om uit de cirkel te komen?
Taco
23-08-2022
Reactie:
Grappig dat je dit schrijft want ik heb precies hetzelfde. Dat komt dus door de hitte. Dit is ook een stressor en daardoor moet je lichaam nog harder werken. Ik kon op een gegeven moment weer joggen, maar nu heb ik al moeite met wandelen. Ik lig er helemaal af en mijn hartslag gaat ook als een tierelier. Ik vermoed dat straks wanneer de temperatuur zak je weer meer tot rust gaat komen en ook beter gaat slapen!
J
23-08-2022
Reactie:
Wat rot J! Ik kreeg ook permanente angst vorige week na de achteruitgang. Ben toch met die medicatie begonnen maar bijwerkingen vallen niet mee. Zoooo moe
Taco
24-08-2022
Reactie:
Hey J, hoe is het nu? Ik loop rustig kwartiertjes, durf nog niet veel verder. Hartslag wel genormaliseerd. Denk zelfs iets te laag misschien? Bouw voor mn gevoel geen conditie op.
Taco
30-08-2022
Ik dacht dat ik me niet stoorde aan wat mensen over mij dachten (Verhaal 252)
Ik heb een jongen ontmoet via een dating app en we vonden een gezamenlijke interesse, namelijk naar festivals gaan. We hebben toen na een aantal dagen praten afgesproken om samen één te bezoeken. Hij was wel met zijn vrienden daar en ik dacht dat ik het wel leuk vond om nieuwe mensen te leren kennen. Dat was uiteindelijk ook een hele gezellige dag geweest. We hebben daarna weer afgesproken maar ook deze keer werd ik in een sociale situatie geplaatst en ook al vond ik het totaal niet vervelend, maar er bleef vrij weinig ruimte om elkaar echt te leren kennen. De derde keer was het helemaal spannend omdat het een festival was met overnachtingen. Wederom zijn allerlei vrienden en ik was wel lichtjes zenuwachtig maar ik vond het ook leuk dat ik met hem was. Ik merkte al gauw dat ik mezelf heel erg tegenkwam, ik dacht namelijk dat ik een prettig persoon was in omgang maar lang niet iedereen had dezelfde mening en ik merkte ook dat ik nerveus werd van sommige afkeurende blikken. Ik kwam daar met een date en terwijl ik hem erg leuk vond moest ik mezelf ook onderdompelen in een sociale omgeving. Dat was achteraf gezien een zeer slecht idee geweest.
Blijkbaar vonden sommige dat de jongen teveel tijd besteedde aan mij en dat ik niet al te goede indruk had achtergelaten. Ik dacht dat ik me niet stoorde aan wat mensen over mij dachten maar door zo'n groepsdruk merk ik echt dat ik eraan bezwijk. Tot overmate van ramp heb ik iets geroepen wat totaal verkeerd geïnterpreteerd werd en kreeg ik de wind van voren. Ik voel me echt vreselijk onrustig op het moment en ik heb echt geen idee wat ik hieraan kan doen. Ik heb het gevoel dat jarenlang in een relatie te hebben gezeten dat mijn zelfontwikkeling totaal stilstond, alsof ik in een beschermd cocon heb geleefd en nu pas leer hoe ik me sociaal moet opstellen tegenover mensen en hoe ik de meningen en vooroordelen van anderen kan loslaten. Als iemand hetzelfde heeft meegemaakt of tips voor me hebt of lotsgenoten die erover willen praten hoor ik het heel graag. Bedankt
Blijkbaar vonden sommige dat de jongen teveel tijd besteedde aan mij en dat ik niet al te goede indruk had achtergelaten. Ik dacht dat ik me niet stoorde aan wat mensen over mij dachten maar door zo'n groepsdruk merk ik echt dat ik eraan bezwijk. Tot overmate van ramp heb ik iets geroepen wat totaal verkeerd geïnterpreteerd werd en kreeg ik de wind van voren. Ik voel me echt vreselijk onrustig op het moment en ik heb echt geen idee wat ik hieraan kan doen. Ik heb het gevoel dat jarenlang in een relatie te hebben gezeten dat mijn zelfontwikkeling totaal stilstond, alsof ik in een beschermd cocon heb geleefd en nu pas leer hoe ik me sociaal moet opstellen tegenover mensen en hoe ik de meningen en vooroordelen van anderen kan loslaten. Als iemand hetzelfde heeft meegemaakt of tips voor me hebt of lotsgenoten die erover willen praten hoor ik het heel graag. Bedankt
Kiara
29-08-2022
Toon reacties Verberg reacties
Lichamelijk zwakjes (Verhaal 51)
Beste allemaal,
Ik zit inmiddels 7 maanden thuis met een burn-out. Slechte periodes wisselen zich af met betere periodes. Nu heb ik soms dagen waarbij ik mij vooral lichamelijk heel zwakjes voel. Slappe benen en het gevoel van flauwvallen herkennen jullie deze lichamelijk klachten?
Mvg
Ik zit inmiddels 7 maanden thuis met een burn-out. Slechte periodes wisselen zich af met betere periodes. Nu heb ik soms dagen waarbij ik mij vooral lichamelijk heel zwakjes voel. Slappe benen en het gevoel van flauwvallen herkennen jullie deze lichamelijk klachten?
Mvg
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-08-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, dat herken ik.
Bij mij uit zich het merendeel in lich.klachten.
Hoofdpijn, diarree, trillerg en zwak voelen en een heel naar gevoel in mijn hoofd.
Bij mij uit zich het merendeel in lich.klachten.
Hoofdpijn, diarree, trillerg en zwak voelen en een heel naar gevoel in mijn hoofd.
Bontje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik zit sinds 3 maanden thuis. Herken ook het gevoel van slappe benen, gevoel van flauwvallen en daarbij ben ik dan nog eens kort van adem. Is hyperventileren dat ik dan doe. Hoe gaat het ondertussen met jou?
Ik zit sinds 3 maanden thuis. Herken ook het gevoel van slappe benen, gevoel van flauwvallen en daarbij ben ik dan nog eens kort van adem. Is hyperventileren dat ik dan doe. Hoe gaat het ondertussen met jou?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ken het verhaal. Vind het vreselijk die angsten. En slappe benen herken ik ook.
Had medicatie oxacepam dat neemt de angst wel even weg. Ook de buik ademhaling helpt tegen de stress.
Mijn huisarts zegt de medicijnen gaan je niet genezen. Dat brengt me gelijk in paniektoestand. Alleen kan ik het niet.
Wil zo graag die uitknop vinden.
Maar al mijn energie gaat op aan de gedachten. Een leeg hoofd maken zegt de huisarts. Kon ik dat maar. Wil zo graag slapen maar gaat niet. Heeft iemand dat ook en mss tips ?
Had medicatie oxacepam dat neemt de angst wel even weg. Ook de buik ademhaling helpt tegen de stress.
Mijn huisarts zegt de medicijnen gaan je niet genezen. Dat brengt me gelijk in paniektoestand. Alleen kan ik het niet.
Wil zo graag die uitknop vinden.
Maar al mijn energie gaat op aan de gedachten. Een leeg hoofd maken zegt de huisarts. Kon ik dat maar. Wil zo graag slapen maar gaat niet. Heeft iemand dat ook en mss tips ?
Tineke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Tineke,
Ik heb ook last van niet goed kunnen slapen. Vroeger kon ik echt goed slapen en had ik geen problemen, nu wordt ik veel wakker en soms dat ik om 3u wakker wordt en niet meer kan slapen door het nadenken over vanalles en piekeren. Ik heb spijtig genoeg geen tips voor jou. Ik neem alprazolam voor ik ga slapen maar helpt niet echt. En je hoofd leegmaken is gemakkelijk gezegd, wou dat ik het kon.
Ik heb ook last van niet goed kunnen slapen. Vroeger kon ik echt goed slapen en had ik geen problemen, nu wordt ik veel wakker en soms dat ik om 3u wakker wordt en niet meer kan slapen door het nadenken over vanalles en piekeren. Ik heb spijtig genoeg geen tips voor jou. Ik neem alprazolam voor ik ga slapen maar helpt niet echt. En je hoofd leegmaken is gemakkelijk gezegd, wou dat ik het kon.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Tineke: Bepaalde AD maken je hoofd leeg. Wel bijwerkingen en goed op en afbouwen.
Taco
22-08-2022
Reactie:
Ja heb ik ook, slappe benen en heel kort maar kunnen wandelen. Soms vraag ik me af of ik wel een burnout heb of iets anders.
Hg
27-08-2022
Wil je ook je hart luchten?
Medicatie is niet de oplossing (Verhaal 242)
Medicatie is niet de oplossing
Ik ben vanaf januari in een heftige burnout beland met paniekaanvallen, misselijkheid, trillen etc. Ik kreeg oxazepam waar ik na paar weken tolerant voor werd en vervolgens Lorazepam. Ik merkte dat de Lorazepam ook niet meer werkte en mijn lichaam om meer vroeg. Mijn intuïtie zei direct stoppen en afbouwen. Ik ben door een hel gegaan, maar ben nu twee weken clean. Echt lieve mensen, grijp niet naar de benzodiazepinen, want het is vergif! Probeer het op te lossen met ademhalingsoefeningen, een koude douche of zwemmen. Blijf bewegen en probeer op de een of andere manier afleiding te zoeken in de vorm van kleuren of puzzelen. Het komt uiteindelijk allemaal goed.
Ik ben vanaf januari in een heftige burnout beland met paniekaanvallen, misselijkheid, trillen etc. Ik kreeg oxazepam waar ik na paar weken tolerant voor werd en vervolgens Lorazepam. Ik merkte dat de Lorazepam ook niet meer werkte en mijn lichaam om meer vroeg. Mijn intuïtie zei direct stoppen en afbouwen. Ik ben door een hel gegaan, maar ben nu twee weken clean. Echt lieve mensen, grijp niet naar de benzodiazepinen, want het is vergif! Probeer het op te lossen met ademhalingsoefeningen, een koude douche of zwemmen. Blijf bewegen en probeer op de een of andere manier afleiding te zoeken in de vorm van kleuren of puzzelen. Het komt uiteindelijk allemaal goed.
Bianca
19-08-2022
laatste reactie: 26-08-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je ook duizeligheidsklachten bij inspanning.?
Anoniem
20-08-2022
Reactie:
Ik kan nu geen 600 meter lopen, zo weinig energie. Hele dag paniek en angst. Ga denk ik aan de Escitalopram.
Anoniem
22-08-2022
Reactie:
Ja ook duizeligheid door hyperventilatie.
Bianca
26-08-2022
Wie herkent dit ? Paniekaanvallen 's-nachts ! (Verhaal 236)
Wie herkent dit ? Paniekaanvallen 's-nachts !
Zit nu een jaar in een burnout en wat is dat een hel zeg. Lichamelijke klachten zijn bijna niet meer te tellen zoveel. Ging even de goede kant op, maar sinds begin mei weer steeds wat slechter. Te snel weer willen werken en eigenwijs. Ging nog redelijk maar nu word ik tussen 02.00 uur en 03.00 uur wakker met vreselijke paniek gevoel zoals extreem droge mond, branderig gevoel in mijn mond en darmen, warm, zweten, onrustig en angstig. Daarna kan ik niet meer slapen.
Herkent iemand dit ? Begin zelf langzaam te twijfelen of dit wel burnout is. Kan me bijna niet voorstellen dat stress dit met een lichaam kan doen. Ik hoop dat ik niet de enige ben en me dit wat gerust kan stellen want langzaam begin ik een beetje wanhopig te worden...
Zit nu een jaar in een burnout en wat is dat een hel zeg. Lichamelijke klachten zijn bijna niet meer te tellen zoveel. Ging even de goede kant op, maar sinds begin mei weer steeds wat slechter. Te snel weer willen werken en eigenwijs. Ging nog redelijk maar nu word ik tussen 02.00 uur en 03.00 uur wakker met vreselijke paniek gevoel zoals extreem droge mond, branderig gevoel in mijn mond en darmen, warm, zweten, onrustig en angstig. Daarna kan ik niet meer slapen.
Herkent iemand dit ? Begin zelf langzaam te twijfelen of dit wel burnout is. Kan me bijna niet voorstellen dat stress dit met een lichaam kan doen. Ik hoop dat ik niet de enige ben en me dit wat gerust kan stellen want langzaam begin ik een beetje wanhopig te worden...
Peter
04-08-2022
laatste reactie: 25-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik word ook iedere nacht wakker om 2 of 3 uur. Denk teveel stress en cortisol? Toen ik nog in een betere fase zat werd ik vaak om 1-3-5u wakker zwetend met een bonzend hart. Toen meer rustig gaan fietsen en natuur ingegaan en toen ging het vanzelf langzaam beter.
Taco
25-08-2022
Extreme vermoeidheid (Verhaal 213)
Ik heb vooral last van extreme vermoeidheid en niet lekker voelen meer een onwel gevoel. Dan moet ik meteen liggen. En dat meerdere keren op de dag. Dit is al maanden aan de gang nu. Dan haal ik de kids van school maar daarna ben ik zo ontzettend moe dat ik daarna niets meer kan dan alleen liggen. Koken en schoonmaken etc zelfs autorijden is zooo vermoeiedn want dan voel ik me alweer niet lekker worden. Ook een zweverig dromerig hoofd. Het lopen is ook nog een dingetje.. lijkt alsof ik niet stabiel ben of beetje zweverig ofzo geen idee hoe ik het
Moet verwoorden. Concentreren is ontzettend moeilijk. Ook vergeetachtig . Verward zijn. Al diverse onderzoeken gehad voor mijn lichamelijke klachten, hartkloppingen, buikpijn, trillende handen en inwendige trillingen. Moest Bloedprikken had alleen wat vitamines tekort en kuurtje gehad nu al 5 maanden verder en nog steeds de klachten . Ook Cardiologie, neurologie etc bezocht en nu nog naar de internist..
ook helemaal geen behoefte aan intimiteit al een jaar! Totaal geen zin daarin. Ook geen mensen willen zien omdat ik bang ben dat ik het gesprek niet kan volgen en weer snel uitgeput raak en me weer onwel voel. Zou dit burnout kunnen zijn?
Moet verwoorden. Concentreren is ontzettend moeilijk. Ook vergeetachtig . Verward zijn. Al diverse onderzoeken gehad voor mijn lichamelijke klachten, hartkloppingen, buikpijn, trillende handen en inwendige trillingen. Moest Bloedprikken had alleen wat vitamines tekort en kuurtje gehad nu al 5 maanden verder en nog steeds de klachten . Ook Cardiologie, neurologie etc bezocht en nu nog naar de internist..
ook helemaal geen behoefte aan intimiteit al een jaar! Totaal geen zin daarin. Ook geen mensen willen zien omdat ik bang ben dat ik het gesprek niet kan volgen en weer snel uitgeput raak en me weer onwel voel. Zou dit burnout kunnen zijn?
S
17-06-2022
laatste reactie: 24-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je komt een burnout niet vanzelf uit. Je energie is 20% van wat het was en komt veel langzamer terug. Veel rusten, middagdutje van 1,5 uur elke dag. Ga mediteren, iedere ochtend en avond de 4-7-8 ademoefening, yoga en iedere dag wandelen. Begin met 15 minuten, zonder muziek en probeer te genieten van de omgeving. Ook zo weinig mogelijk tv/telefoon! Succes!
Hille
22-06-2022
Reactie:
Herken alles...hoewel de weg ernaartoe waarsch anders was.
Maar herken alles...
Vervelend he...echt rust gaan pakken. Meulenberg is wel een fijne website om te bekijken.
Maar herken alles...
Vervelend he...echt rust gaan pakken. Meulenberg is wel een fijne website om te bekijken.
Anna
24-08-2022
Ik zoek een stukje duidelijkheid (Verhaal 219)
Ik weet niet wat ik precies heb. Is het een burnout, is het overspannen zijn, ben ik depressief aan het worden? Ik zoek een stukje duidelijkheid en ik ga aanstaande vrijdag naar een eerstelijns psycholoog die me hopelijk verder kan helpen.
Mijn klachten zijn dat al mijn zelfvertrouwen en bravado weg is, ik ben slecht een omhulsel waar niets meer in zit buiten een automatische piloot, maar wel eentje die op zoek is naar antwoorden. Ik merk al een tijdje (jaar of twee) dat ik veel emotioneler kan reageren op dingen en als niemand kijkt ook wel een traantje weg kan pinken. Nu heb ik pas twee extreem stressvolle weken achter de rug met enorm veel spanningen en ik dacht dat, nadat alle werk gedaan zou zijn, dat gevoel zou verdwijnen, maar niets is minder waar. Sterker nog denk ik dat het gevoel sterker is geworden.
Ik was zo zeker van alles, nam het voortouw, durfde dingen te ondernemen en nu ben ik bang dat niets wat ik doe goed is voor mijn gezin. Mijn gezin is alles voor me en mijn vrouw zegt ook tegen me dat zij gelukkig is dankzij mij en dat ik me geen zorgen hoef te maken, maar toch doe ik dat, waarom? Ik haat het om me zo te voelen en ik wil de oude Tim weer terug....
Bedankt dat ik even mijn ei kwijt kon hier, ik hoop dat jullie woorden me misschien wat steun brengen, want daar snak ik heel erg naar op dit moment.
Mijn klachten zijn dat al mijn zelfvertrouwen en bravado weg is, ik ben slecht een omhulsel waar niets meer in zit buiten een automatische piloot, maar wel eentje die op zoek is naar antwoorden. Ik merk al een tijdje (jaar of twee) dat ik veel emotioneler kan reageren op dingen en als niemand kijkt ook wel een traantje weg kan pinken. Nu heb ik pas twee extreem stressvolle weken achter de rug met enorm veel spanningen en ik dacht dat, nadat alle werk gedaan zou zijn, dat gevoel zou verdwijnen, maar niets is minder waar. Sterker nog denk ik dat het gevoel sterker is geworden.
Ik was zo zeker van alles, nam het voortouw, durfde dingen te ondernemen en nu ben ik bang dat niets wat ik doe goed is voor mijn gezin. Mijn gezin is alles voor me en mijn vrouw zegt ook tegen me dat zij gelukkig is dankzij mij en dat ik me geen zorgen hoef te maken, maar toch doe ik dat, waarom? Ik haat het om me zo te voelen en ik wil de oude Tim weer terug....
Bedankt dat ik even mijn ei kwijt kon hier, ik hoop dat jullie woorden me misschien wat steun brengen, want daar snak ik heel erg naar op dit moment.
Tim
03-07-2022
laatste reactie: 24-08-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zelf kamp al 2 jaar met een burnout en heb door de burnout een depressie erbovenop gekregen. Wat ik in jouw verhaal lees, is dat je het anderen graag naar de zin wil maken. Dat je loyaal bent, ondanks dat je voelt dat je leegloopt. Ik kan je vertellen dat dit 1 van de karaktereigenschappen zijn van mensen die gevoelig zijn voor zowel burnout als depressie. Je gaat op wilskracht door, omdat je denkt dat andere dit van jou verwachten, maar je loopt jezelf hierin voorbij. Als je door blijft gaan, komt de man met de hamer en is zelfs uit bed komen, douchen, aankleden als een hele grote opgave. Dat wil je niet meemaken!!! Je lijf geeft je nu al een signaal om het rustiger aan te gaan doen. Weet niet wat je voelt. Ik voelde een constante onrust, pijn in mijn nek, gespannen benen en makende gedachtes die ik niet kon stoppen! Mijn zelfvertrouwen daalde naar het nulpunt! Ik kon overigens op het laatst niet meer slapen. Ik was doodmoe, maar dacht echt dat ik mijn hoofd niet stil kon krijgen! Ik wist op een gegeven moment niet eens meer wat ik voelde. Ik wist dat ik gek op mijn man en kinderen en mijn honden was, maar voelde er niks meer bij.....Het is een pittig proces, wat je nooit alleen op kan lossen. Zoek therapie, praat met je huisarts....de man met de hamer moet je voorblijven! Een overspanning is nog wel snel om te buigen. Burnout of depressie zeker niet. Pas na 3 tot 5 jaar zit je dan weer terug op je oude energieniveau! Een depressie alleen kan wel vlotter herstellen. Als je jouw patronen en valkuilen maar leert kennen en daar heb je iemand bij nodig die je die spiegels voor gaat houden. Patronen komen uit je vroegere jeugd. Eigenlijk overlevingsmechanusmes in moeilijke tijden. Bij mij werd bv vroeger nooit over emoties gepraat. Pijn mochten we niet laten zien. Dan stelde we ons aan. Of als ik op school een slecht punt had behaald, was dat mijn eigen schuld, want dan had ik niet genoeg mijn best gedaan. Problemen hoefde ik thuis niet mee aan te komen. Zoek het zelf maar uit, was dan het antwoord. Emoties deden er niet toe. Dus wat deed ik? Ik stopte ze weg. Schouders eronder en door! Met hard werken, kreeg ik wel complimenten. Dus wat deed ik "hard werken om waardering te krijgen" Die patronen neem je mee naar je volwassen leeftijd en daar kunnen ze op enig moment voor Problemen gaan zorgen. Vaak is langdurige stress de oorzaak....als je jouw blik altijd naar buiten zet, denk je niet aan jezelf maar aan de ander. Je cijfert jezelf dan weg. Ik heb nog steeds moeite met de vraag " wat wil ik nu eigenlijk?" Dit omdat ik jarenlang over mijn grenzen ben gegaan om andere maar te pleasen. Nu geniet ik pas echt weer van me-time! Heeft nog lang geduurd, want als ik op de bank lag, voelde ik mij nutteloos en schuldig 😉 dus ga met je huisarts praten en zoek een psycholoog. Je moet nu even jezelf op 1 zetten. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je gezin! Accepteren dat het niet goed gaat, is de belangrijkste stap naar herstel. Hulp vragen is stap 1!
Monique
18-07-2022
Reactie:
Hoi Tim,
Heel herkenbaar. De onzekerheid bekruipt je heel stilletjes, tot je op een bepaald moment merkt dat je een schim van jezelf bent. Goed dat je hulp bent gaan zoeken. Je hebt het heel lang volgehouden, nu is het tijd om voor jezelf te zorgen. Langzaam zul je je ook weer beter gaan voelen. Heel veel succes en sterkte, je kunt dit!!
Heel herkenbaar. De onzekerheid bekruipt je heel stilletjes, tot je op een bepaald moment merkt dat je een schim van jezelf bent. Goed dat je hulp bent gaan zoeken. Je hebt het heel lang volgehouden, nu is het tijd om voor jezelf te zorgen. Langzaam zul je je ook weer beter gaan voelen. Heel veel succes en sterkte, je kunt dit!!
Cato
11-08-2022
Reactie:
Wow ik herken je verhaal heel erg. Sinds de geboorte van de 3e (september 2021) voel ik me verschrikkelijk. In de winter veel paniekaanvallen gehad en nu geen aanvallen meer maar continue vermoeid en pijn op de borst en in de bovenrug. Ga momenteel door de malle molen bij de cardioloog en ben al op van alles bloedgeprikt, maar er lijkt niks uit te gaan komen.. denk zelf ook aan een burnout (want ja, nooit 1 moment rust hier in huis, bovendien kom ik uit een heftige baan waar ik nu mee gestopt ben) maar wil toch lichamelijke oorzaken uitgesloten hebben want ik maak mezelf helemaal gek..
Johanna
24-08-2022
Toch maar altijd doorzetten (Verhaal 237)
Hoi allemaal,
Fijn om te zien dat er een plek is waar mensen zoals wij ons verhaal kwijt kunnen. Ik zit inmiddels 4 maanden ziek thuis, maar voor mijn gevoel ben ik 10 maanden geleden al geknapt. Toch maar altijd doorzetten, want dat zit in mij. Dat lees ik ook in veel van jullie verhalen. Waar ik de laatste tijd erg tegenaan loop is hoe anderen (collega’s, professionals, familie) tegen je aan kijken en met je om gaan. “Ja, jij hebt die en die persoonlijkheidstrekken dan ben je daar wel vatbaar voor”. En natuurlijk zit daar wel een kern van waarheid in, maar het is net alsof ik een verkeerde persoonlijkheid heb waardoor dit zogenaamd onvermijdelijk zou zijn. Het voelt elke keer als een aanval op mijn zijn, op ‘ik’. Mensen die verantwoordelijkheidsgevoel hebben, doorzetten, zorgzaam zijn, loyaal zijn, harde werkers, oog voor detail. Dat zijn juist persoonlijkheidskenmerken waar ik trots op ben en die ik ook waardeer in anderen. Na jaren mezelf leren kennen en van mezelf leren houden heeft mijn burn-out nu voor iedereen de deur open gezet om mijn persoonlijkheid openlijk te bekritiseren en daar het antwoord op de schuldvraag neer te leggen. Het is zo frustrerend om het gevoel te hebben dat ik mezelf constant moet verdedigen, vooral nu ik mij sinds mijn burn-out zo kwetsbaar en onzeker voel. Dit kost mij veel energie die ik eigenlijk nog niet kwijt kan.
Hoe gaan jullie daar mee om? Hebben jullie tips/soortgelijke ervaringen?
Fijn om te zien dat er een plek is waar mensen zoals wij ons verhaal kwijt kunnen. Ik zit inmiddels 4 maanden ziek thuis, maar voor mijn gevoel ben ik 10 maanden geleden al geknapt. Toch maar altijd doorzetten, want dat zit in mij. Dat lees ik ook in veel van jullie verhalen. Waar ik de laatste tijd erg tegenaan loop is hoe anderen (collega’s, professionals, familie) tegen je aan kijken en met je om gaan. “Ja, jij hebt die en die persoonlijkheidstrekken dan ben je daar wel vatbaar voor”. En natuurlijk zit daar wel een kern van waarheid in, maar het is net alsof ik een verkeerde persoonlijkheid heb waardoor dit zogenaamd onvermijdelijk zou zijn. Het voelt elke keer als een aanval op mijn zijn, op ‘ik’. Mensen die verantwoordelijkheidsgevoel hebben, doorzetten, zorgzaam zijn, loyaal zijn, harde werkers, oog voor detail. Dat zijn juist persoonlijkheidskenmerken waar ik trots op ben en die ik ook waardeer in anderen. Na jaren mezelf leren kennen en van mezelf leren houden heeft mijn burn-out nu voor iedereen de deur open gezet om mijn persoonlijkheid openlijk te bekritiseren en daar het antwoord op de schuldvraag neer te leggen. Het is zo frustrerend om het gevoel te hebben dat ik mezelf constant moet verdedigen, vooral nu ik mij sinds mijn burn-out zo kwetsbaar en onzeker voel. Dit kost mij veel energie die ik eigenlijk nog niet kwijt kan.
Hoe gaan jullie daar mee om? Hebben jullie tips/soortgelijke ervaringen?
Cato
11-08-2022
laatste reactie: 24-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi heel herkenbaar voor mij. Ik merk dat de laatste tijd iedereen meent mij te moeten analyseren. Zo van ja, jij bent ook zo perfectionistisch en geeft je grenzen niet aan. Of je bent ook zo onzeker en daardoor heb je faalangst. Ik vraag niet om een analyse en ook niet om advies. Maar toch krijg ik het zomaar van iedereen, familie, vrienden en collega's. Ik word er soms helemaal naar van en heb laatst ook gezegd dat ik het idee heb dat het gesprek daardoor niet gelijkwaardig is. En zo voelt het ook. Maar dan krijg ik weer de reactie dat dat niet de bedoeling is en dat dat ook een kenmerk is van mij, dat ik mij altijd de mindere voel. Dus ben ik weer terug bij af. De laatste tijd denk ik steeds vaker ik zeg maar helemaal niets meer. Of ik zeg al aan het begin dat ik er wel over wil vertellen, maar dat ik geen oplossing verwacht maar alleen een luisterend oor. Dat laatste heb ik overigens nog niet toegepast, alleen in mijn hoofd. Kortom ik zoek net als jij naar een manier om dit analysegedrag te pareren. Het lijkt net alsof iedereen mij in een soort slachtofferrol duwt, dat voel ik me sowieso wel een beetje zeker in deze periode, maar die positie is niet erg fijn.
Een echte oplossing heb ik dus niet , maar wel soortgelijke ervaringen. Misschien zijn er meer mensen die wat tips hebben om hiermee om te gaan.
Een echte oplossing heb ik dus niet , maar wel soortgelijke ervaringen. Misschien zijn er meer mensen die wat tips hebben om hiermee om te gaan.
Anoniem
24-08-2022
Wil je ook je hart luchten?
Hebben jullie ook soms het idee dat dit niet meer overgaat ? (Verhaal 243)
Hebben jullie ook soms het idee dat dit niet meer overgaat ?
Ik zit nu meer dan 1 jaar in burnout en ben nog steeds niet terug aan het werk. Voel me dagelijks nog ellendig met af en toe een aantal betere dagen. Maar na die betere dagen komt dan weer een klap en zit ik weer jankend op de bank omdat ik me geen raad meer weet. Keer op keer hetzelfde liedje.
Soms denk ik dat ik de enige ben maar hoop hier wat respons / herkenning te vinden dat ik niet de enige ben. Voel me echt radeloos.
Ik zit nu meer dan 1 jaar in burnout en ben nog steeds niet terug aan het werk. Voel me dagelijks nog ellendig met af en toe een aantal betere dagen. Maar na die betere dagen komt dan weer een klap en zit ik weer jankend op de bank omdat ik me geen raad meer weet. Keer op keer hetzelfde liedje.
Soms denk ik dat ik de enige ben maar hoop hier wat respons / herkenning te vinden dat ik niet de enige ben. Voel me echt radeloos.
Theo
21-08-2022
laatste reactie: 23-08-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Theo, ik herken heel goed je verhaal en ik heb ook mijn verhaal hier ook neergezet omdat ik niets meer snap van mezelf. Ik ben veel kwetsbaarder geworden, lijk verandert te zijn als persoon. Niet half de vrouw die ik ben geweest. Je bent absoluut niet de enige die zich zo voelt. Ik heb geen raad voor je maar het beetje hoop wat ik heb, wil k met je delen omdat ik wel weet, je komt er sterker uit en de zon gaat komen
Dikke oprechte knuffel van mij iig
Dikke oprechte knuffel van mij iig
Caroline
21-08-2022
Reactie:
Dank voor je reactie Caroline. Fijn dat je de moeite neemt om een reactie te geven. Ik heb net je verhaal gelezen en herken me hier maar al te goed in. Wat een ellende zo'n burnout en wordt naar mijn idee niet serieus genoeg genomen ook niet door bedrijfsartsen. Die laten je vaak denken dat het aan jou ligt en duwen je vaker nog meer in de shit.
Theo
21-08-2022
Reactie:
Tuurlijk neem ik de tijd voor je reactie omdat je wat wezenlijk zinnigs verteld wauww. We willen mi toch ook graag weten dat we gehoord en begrepen worden toch... Het valt me op idd dat dit niet een standaard is. Dit betreur ik want je herkend elkaars shit nl maar al te goed. Wat ik wel minder lees hier, dat je in wezen merkt dat je intern verandert bent, en kwetsbaarder bent. Mijn vraag dan hierbij dan: is dit van tijdelijke aard.... Want idd las ik ergens, angst voor dementie/cognitie problematiek- ander gevoelsleven omdat ik merkt dat mijn cognitie nog steeds niet op het niveau is van wat het was nl.
Bij vlagen heb k hoop en kracht maar dat is nog wel schaars waardoor onzekerheid altijd aanwezig is.
Theo we moeten hoop houdenen vooruit blijven kijken, daar is de zon en warmte..
Theo ik lees je...
Bij vlagen heb k hoop en kracht maar dat is nog wel schaars waardoor onzekerheid altijd aanwezig is.
Theo we moeten hoop houdenen vooruit blijven kijken, daar is de zon en warmte..
Theo ik lees je...
Caroline
23-08-2022
Hoe kom ik de nachten rustiger door (Verhaal 165)
Dag mensen,
Ik zit momenteel in maand 8 van mijn burn out herstel. Ik heb het gehele pallet aan klachten gehad maar alles lijkt heel langzaam af te vlakken. Het gaat dus heel langzaam de goede kant op.
Echter heb ik eens per week nog een nacht dat ik wakker wordt van spanning/cortisol. Ik kan dan uren niet slapen en de negatieve gedachten schieten door je hoofd. Heeft er iemand ervaringen of tips om die nachten rustiger door te komen en meer rust te vinden?
Ik zit momenteel in maand 8 van mijn burn out herstel. Ik heb het gehele pallet aan klachten gehad maar alles lijkt heel langzaam af te vlakken. Het gaat dus heel langzaam de goede kant op.
Echter heb ik eens per week nog een nacht dat ik wakker wordt van spanning/cortisol. Ik kan dan uren niet slapen en de negatieve gedachten schieten door je hoofd. Heeft er iemand ervaringen of tips om die nachten rustiger door te komen en meer rust te vinden?
J
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oxazepam 10mg erin. 2/3x per week te gebruiken of 2 weken achter elkaar en dan periode niet.
Taco
23-08-2022
Dwanggedachten na burnout (Verhaal 110)
Hallo allemaal, ik heb sinds eind januari een Burnout. Heel veel lichamelijke klachten herken ik hier.
Maar sinds een tijd heb ik last van dwang gedachten, nooit eerder gehad. Ik kan hier niks over vinden. Wie herkent dit? Heel graag een reactie
Daan
Maar sinds een tijd heb ik last van dwang gedachten, nooit eerder gehad. Ik kan hier niks over vinden. Wie herkent dit? Heel graag een reactie
Daan
Dwang
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-08-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar dit. Ik zit al een jaar thuis. Ik had wel het idee dat het de afgelopen maanden beter ging. Ik was positiever (kijkend naar de toekomst zag ik alles wat rooskleuriger in). Alleen sinds dat ik beter ben verklaard, begin ik me moe te voelen en twijfel ik aan wat ik kan (op werkvlak). Ben heel benieuwd hoe dit verder uitpakt straks.
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo M
Mag ik vragen of de dwang er nog is en had je er ook paniekaanvallen en angst naast? Heb je medicijnen gekregen? Bedankt
Mag ik vragen of de dwang er nog is en had je er ook paniekaanvallen en angst naast? Heb je medicijnen gekregen? Bedankt
Daan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi M,
dit is herkenbaar. Is het 1 gedachte of meerdere?
Na mijn burn-out ben ik op zoek gegaan naar allerlei oorzaken. Hierbij kreeg ik twijfel gedachtes over de relatie met mijn vrouw. Ik schrok hier enorm van en deze dwanggedachtes bepaalden mijn leven enorm.
Ik sta daarnaast al 2 jaar op met onrust in m’n buik/lichaam. Heb hierbij hulp van een psychosomatische therapeut.
Sterkte en groet Eduard
dit is herkenbaar. Is het 1 gedachte of meerdere?
Na mijn burn-out ben ik op zoek gegaan naar allerlei oorzaken. Hierbij kreeg ik twijfel gedachtes over de relatie met mijn vrouw. Ik schrok hier enorm van en deze dwanggedachtes bepaalden mijn leven enorm.
Ik sta daarnaast al 2 jaar op met onrust in m’n buik/lichaam. Heb hierbij hulp van een psychosomatische therapeut.
Sterkte en groet Eduard
Eduard
31-05-2022
Reactie:
Heel herkenbaar, deze gedachtes gaan aan de haal met mij. O er alles twijfel ik, denk na over mijn relatie is dit wel wat ik wil, elke hobbel die k tegen kom wil ik uit de weg gaan omdat k geen keuze lijkt te kunnen maken. Dit is zo zo, niet wie k ben. Loslaten en accepteren is zo makkelijk gezegt, hoe doe je dat.... Ik ervaar een zwarte kant v mij zelf waar ik uit wilt vluchten maar hie
Als iemand de sleutel heeft ROEPEN want daar hebben we wat aan
Eduard sterkte sterkte en blijven roepen, de zon komt ergens.... M
Als iemand de sleutel heeft ROEPEN want daar hebben we wat aan
Eduard sterkte sterkte en blijven roepen, de zon komt ergens.... M
Anoniem
22-08-2022
Ik ben ver weg geweest met mijn burn out (Verhaal 244)
Hoi allen, mijn verhaal:
Ik ben ver weg geweest met mijn burn out. M'n zelf volledig verloren, ik wist letterlijk niet meer dat ik van voren en van achteren leefde.
Veelste ver, altijd met mijn zelf gegaan. Altijd het werk stond op nummer 1, daarachter mijn kinderen en dan mijn man, mijn huis en ver daar achter was ik ergens
De start v mijn symptomen waren: onvrede bij mezelf in mijn werk die ik niet meer kon weg poetsen (daar ben ik altijd sterk in geweest nl,
weg poetsen) Ik kwam tot de conclusie dat ik iets ander werk moest gaan zoeken en dat vond ik, een nieuwe uitdaging. Ik dacht hier gaat alles goed komen maar er was aan de buiten kant van dit werk, niets te zien, hoe slecht het werk werd georganiseerd en hierdoor ging ik extreme lange werkdagen maken om mijn werk op mijn "eigen" pijl te houden. Ik merkte in de loop der tijd dat er iets met mij was maar ik kon niet bedenken een burn out omdat ik alles nog kon laten draaien, weliswaar slecht slapen, onrust, angstiger werd. Tot de dodelijke vermoeidheid erbij kwam. Toen ging mijn licht uit. Ik melde me ziek. Ik werd door mijn team manager als een vot behandeld, ze benoemde oa ik functioneerde slecht, ik was niet geschikt voor dit werk etc. Ze trapte mij nog verder de grond in. Ik heb 1 jaar zo hard geknokt met alles, onder het mom, ik zal die trut laten zien, wie k ben. Ik heb me ontslag daar genomen. En ben terug gekomen in mijn oude vakgebied "de zorg"
Ik ben nu 4 maanden aan het werk, super enthousiast begonnen maar bespeur inmiddels weer dezelfde valkuil, ik wordt onzeker over mezelf (waar ik nooit last van had) ik wordt weer angstiger, achterdochtig, ik overbluf mezelf, somberder, zeer teleurgesteld in mezelf, onvrede, geen rust kunnen vinden. Ik heb vlak voor mijn vakantie mijn Teammanager gesproken en gemeld dat deze afdeling mij geen goed doet en ik iets anders moet. (Ik moet minderen met mijn prikkels krijgen anders gaat het verder mis) hij was natuurlijk niet blij met mij en k moest maar gaan nadenken, wat ik doe maar shit ik kan geen keuze meer maken op dit moment pfff. Nu inmiddels 1 dag vakantie, voel me shit en kom tot de conclusie dat ik nog niet sterk genoeg ben geweest en niet volledig hersteld was vd burn out. Ik merk dat ik hierin terug zak en me shit voelt hierdoor.
Ik zou zo graag adviezen willen ontvangen van jullie, hoe jullie de terugval in de burn out hebben aan gepakt want ik zit echt wel in zak en as hierdoor.
Ik ben ver weg geweest met mijn burn out. M'n zelf volledig verloren, ik wist letterlijk niet meer dat ik van voren en van achteren leefde.
Veelste ver, altijd met mijn zelf gegaan. Altijd het werk stond op nummer 1, daarachter mijn kinderen en dan mijn man, mijn huis en ver daar achter was ik ergens
De start v mijn symptomen waren: onvrede bij mezelf in mijn werk die ik niet meer kon weg poetsen (daar ben ik altijd sterk in geweest nl,
weg poetsen) Ik kwam tot de conclusie dat ik iets ander werk moest gaan zoeken en dat vond ik, een nieuwe uitdaging. Ik dacht hier gaat alles goed komen maar er was aan de buiten kant van dit werk, niets te zien, hoe slecht het werk werd georganiseerd en hierdoor ging ik extreme lange werkdagen maken om mijn werk op mijn "eigen" pijl te houden. Ik merkte in de loop der tijd dat er iets met mij was maar ik kon niet bedenken een burn out omdat ik alles nog kon laten draaien, weliswaar slecht slapen, onrust, angstiger werd. Tot de dodelijke vermoeidheid erbij kwam. Toen ging mijn licht uit. Ik melde me ziek. Ik werd door mijn team manager als een vot behandeld, ze benoemde oa ik functioneerde slecht, ik was niet geschikt voor dit werk etc. Ze trapte mij nog verder de grond in. Ik heb 1 jaar zo hard geknokt met alles, onder het mom, ik zal die trut laten zien, wie k ben. Ik heb me ontslag daar genomen. En ben terug gekomen in mijn oude vakgebied "de zorg"
Ik ben nu 4 maanden aan het werk, super enthousiast begonnen maar bespeur inmiddels weer dezelfde valkuil, ik wordt onzeker over mezelf (waar ik nooit last van had) ik wordt weer angstiger, achterdochtig, ik overbluf mezelf, somberder, zeer teleurgesteld in mezelf, onvrede, geen rust kunnen vinden. Ik heb vlak voor mijn vakantie mijn Teammanager gesproken en gemeld dat deze afdeling mij geen goed doet en ik iets anders moet. (Ik moet minderen met mijn prikkels krijgen anders gaat het verder mis) hij was natuurlijk niet blij met mij en k moest maar gaan nadenken, wat ik doe maar shit ik kan geen keuze meer maken op dit moment pfff. Nu inmiddels 1 dag vakantie, voel me shit en kom tot de conclusie dat ik nog niet sterk genoeg ben geweest en niet volledig hersteld was vd burn out. Ik merk dat ik hierin terug zak en me shit voelt hierdoor.
Ik zou zo graag adviezen willen ontvangen van jullie, hoe jullie de terugval in de burn out hebben aan gepakt want ik zit echt wel in zak en as hierdoor.
Caroline
21-08-2022
Toon reacties Verberg reacties
Alsof ik niet meer voorbij de 40/50% kom (Verhaal 193)
Mijn verhaal begon in de zomer 2018. Inmiddels dus 3,5 jaar geleden. Uiteindelijk leer je steeds beter loslaten en accepteren. Je moet wel natuurlijk. Dagelijks voel ik me nog ziek, alsof ik griep heb. Ik leef heel anders dan voorheen. Meer rust en balans en vaker nee zeggen. Toch knap ik niet op. Algehele rust laat me iets beter voelen maar steeds als ik opbouw en een stapje erbij doe stort alles als een kaartenhuis in. Alsof ik niet meer voorbij de 40/50% kom..
Het kostte mij mijn vorige baan, de strijd met de arbo arts en dus mijn werkgever gaf ik op. Ik kon niet uitleggen waarom ik steeds niet verder kwam en koos voor mijzelf. Inmiddels een andere baan maar ook hier gaat het weer fout. Voor mijn gevoel is mijn batterij niet alleen leeg maar ook stuk, hij laadt niet meer op. Dit zorgt voor twijfels, of ik ooit hier nog wel bovenop kom. 3.5jaar is al lang toch? En nog steeds zo'n leeg en uitgeput gevoel. Enorm gevoelig voor de kleinste prikkels.. ik ben heel benieuwd naar andere verhalen. Ik zoek een stukje houvast en hoop!
Het kostte mij mijn vorige baan, de strijd met de arbo arts en dus mijn werkgever gaf ik op. Ik kon niet uitleggen waarom ik steeds niet verder kwam en koos voor mijzelf. Inmiddels een andere baan maar ook hier gaat het weer fout. Voor mijn gevoel is mijn batterij niet alleen leeg maar ook stuk, hij laadt niet meer op. Dit zorgt voor twijfels, of ik ooit hier nog wel bovenop kom. 3.5jaar is al lang toch? En nog steeds zo'n leeg en uitgeput gevoel. Enorm gevoelig voor de kleinste prikkels.. ik ben heel benieuwd naar andere verhalen. Ik zoek een stukje houvast en hoop!
Chantal
29-04-2022
laatste reactie: 20-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou je graag hoop geven en mezelf ook. Ik zit nu 10 maanden thuis en omdat mijn werkgever ooit heeft gelezen dat een burn out na 6 maanden overgaat... spreekt die al van medisch ontslag. Ook de ziekteverzekering doet moeilijk, niet echt rustgevend allemaal en zo oneerlijk. Ik werk al zo'n 30 jaar en was nooit lang afwezig of ziek. ...Ik maak me nu ook grote zorgen om het financiële want ik ben een alleenstaande moeder met 2 kinderen. De zorg om de kindjes zorgt er ook voor dat ik niet echt kan rusten ..ik heb ook geen opvangmogelijkheden, geen familie in de buurt. Soms zie ik het totaal niet meer zitten, ik kan ook niet meer tegen geluiden, drukte ...zelfs het roepen en zingen van de kinderen, hoe erg is dat. Ik zie torenhoog op tegen de vakanties omdat mijn zoon Asperger heeft met af en toe woede uitbarstingen waar ik dan weer niet meer tegen kan. Ik doe alles wat ik moet doen, koken, de was, het huis proper houden en me sterk houden in het bijzijn van de kinderen maar soms wou ik gewoon dat alles stopte ...
Anoniem
13-05-2022
Reactie:
Prachtig! Het is ook een wake up call. Ook ik ben te ver gegaan in mijn gedrevenheid. Een prachtige gedrevenheid voor een nobele zaak. Maar ook daar kun je te ver in gaan, dat leert mijn toestand mij nu. Dit wil ik accepteren, heb daar soms nog moeite mee, maar weet dat het een nieuwe mooiere kijk op het leven met zich mee zal brengen. Een leven waarin ik centraal sta, als regisseur van mijn eigen geluk !
Succes allemaal..
Succes allemaal..
Eric
20-08-2022
Wil je ook je hart luchten?
Al 1,5 jaar bezig met burnout (Verhaal 228)
Ben al 1,5 jaar bezig met burn out ik zak steeds dieper weg zwaar hoofd gespannen hoofd trillen beven, als ik op bed lig is die spanningshoofdpijn weg zo gauw ik opsta begint het weer en zweverig
Rene
22-07-2022
laatste reactie: 16-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bas,
Wat een mooie manier om er naar te kijken. Bedankt voor je mooie woorden.
Groet Ifke
Wat een mooie manier om er naar te kijken. Bedankt voor je mooie woorden.
Groet Ifke
Ifke
29-07-2022
Reactie:
Ik heb ook een raar gevoel in me hoofd voel vaak tintelingen zwaar of gespannen ogen nek keel en oren. Soms ook het gevoel of er te weinig bloed doorstroomt. Of dat ik mijn evenwicht verlies. In winkels ben ik vaak snel duizelig door de overprikkeling. Ben al 1 jaar verder.. als ik te lang sta dan krijg ik ook spanningshoofdpijn.
Anoniem
16-08-2022
Ik heb geprobeerd tot ik niet meer kon (Verhaal 226)
Ik ben herstellende van een burnout, maar nu word ik van de ziekenkas gegooid omdat ik vrijwilligerswerk doe.
Mijn baas legde mij op om 60-70 uur per week te werken, als leidinggevende tijdens installatiewerken bij een heel moeilijke klant, op een werf waar recent zware ongelukken gebeurden. Ik heb hem herhaaldelijk gewaarschuwd dat een dergelijk tempo niet menselijk is, maar hij bleef stellig herhalen dat 'dit erbij hoorde'. Ik probeerde nog via de vakbond verhaal te halen, maar mijn vakbond legde uit dat ik weinig kon doen.
Ik heb geprobeerd tot ik niet meer kon, maar vlak voor oudejaar viel ik uit.
Ik heb twee maanden onwillekeurig beginnen beven bij de gedachte opnieuw te moeten gaan werken.
Omdat ik alleen leef, vond ik het na twee maanden nodig om licht vrijwilligerswerk te zoeken en rond de vierde maand ben ik daarmee begonnen. Twee halve dagen per week jezelf terug nuttig voelen bij een organisatie die je wel apprecieert, deed wonderen.
Na een tijdje kreeg ik opnieuw de energie om langzaam vacatures te lezen en mijn kandidatuur op te sturen. Maar tijdens gesprekken voelde ik al snel dat ik nog niet helemaal klaar was voor echte stressvolle situaties. Ik knap bij de minste druk.
Na zes maanden kreeg ik een uitnodiging van de controlearts van de CM. Deze zei met veel sympathie: ik hoor dat je vrijwilligerswerk doet, dan kun je eigenlijk ook terug gaan werken.
Dat is nu vier dagen geleden, en ik heb sindsdien amper een hap gegeten.
"Uiteraard niet bij dezelfde werkgever, maar je hebt recht op medisch ontslag", heeft die arts gezegd. Ik heb grote schrik dat ik dezelfde situatie bij een andere werkgever opnieuw ga voor hebben. Mijn baas had ergens wel gelijk dat het erbij hoorde, het ritme bij mijn werkgever is geen uitzondering. Ik probeer in een andere sector aan de slag te raken, maar gezien mijn job een knelpuntberoep is, vrees ik onder grote druk te gaan komen om opnieuw aan het werk te moeten. De RVA is geen ziekenkas.
Door de arbeidskrapte geeft onze regering nu financiëele incentives aan de mutualiteiten om mensen met een burnout zo snel mogelijk terug aan het werk te krijgen. Ik voel me zo misbruikt.
Brunout heeft tjid nodig om te herstellen. Ja, terug gaan werken helpt. Maar 2 keer 3 uur per week in een rustige omgeving, is niet hetzelfde als 60 uur per week discussiëren met klanten en onderaannemers.
Mijn baas legde mij op om 60-70 uur per week te werken, als leidinggevende tijdens installatiewerken bij een heel moeilijke klant, op een werf waar recent zware ongelukken gebeurden. Ik heb hem herhaaldelijk gewaarschuwd dat een dergelijk tempo niet menselijk is, maar hij bleef stellig herhalen dat 'dit erbij hoorde'. Ik probeerde nog via de vakbond verhaal te halen, maar mijn vakbond legde uit dat ik weinig kon doen.
Ik heb geprobeerd tot ik niet meer kon, maar vlak voor oudejaar viel ik uit.
Ik heb twee maanden onwillekeurig beginnen beven bij de gedachte opnieuw te moeten gaan werken.
Omdat ik alleen leef, vond ik het na twee maanden nodig om licht vrijwilligerswerk te zoeken en rond de vierde maand ben ik daarmee begonnen. Twee halve dagen per week jezelf terug nuttig voelen bij een organisatie die je wel apprecieert, deed wonderen.
Na een tijdje kreeg ik opnieuw de energie om langzaam vacatures te lezen en mijn kandidatuur op te sturen. Maar tijdens gesprekken voelde ik al snel dat ik nog niet helemaal klaar was voor echte stressvolle situaties. Ik knap bij de minste druk.
Na zes maanden kreeg ik een uitnodiging van de controlearts van de CM. Deze zei met veel sympathie: ik hoor dat je vrijwilligerswerk doet, dan kun je eigenlijk ook terug gaan werken.
Dat is nu vier dagen geleden, en ik heb sindsdien amper een hap gegeten.
"Uiteraard niet bij dezelfde werkgever, maar je hebt recht op medisch ontslag", heeft die arts gezegd. Ik heb grote schrik dat ik dezelfde situatie bij een andere werkgever opnieuw ga voor hebben. Mijn baas had ergens wel gelijk dat het erbij hoorde, het ritme bij mijn werkgever is geen uitzondering. Ik probeer in een andere sector aan de slag te raken, maar gezien mijn job een knelpuntberoep is, vrees ik onder grote druk te gaan komen om opnieuw aan het werk te moeten. De RVA is geen ziekenkas.
Door de arbeidskrapte geeft onze regering nu financiëele incentives aan de mutualiteiten om mensen met een burnout zo snel mogelijk terug aan het werk te krijgen. Ik voel me zo misbruikt.
Brunout heeft tjid nodig om te herstellen. Ja, terug gaan werken helpt. Maar 2 keer 3 uur per week in een rustige omgeving, is niet hetzelfde als 60 uur per week discussiëren met klanten en onderaannemers.
Tom
17-07-2022
laatste reactie: 15-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nooit gedacht dat ik hier uit pure wanhoop mijn verhaal zou zitten typen. Met een bijna 1 jarige koter om mij heen. In september 2021 is mijn zoon geboren.
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een periode zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu mijn vraag.. waarvan ik hoop dat er “lotgenoten” dit lezen en iemand zich hier in herkent? Is dit een paniekstoornis of is er meer? Hoe deal jij met dit én een klein kindje?
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een periode zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu mijn vraag.. waarvan ik hoop dat er “lotgenoten” dit lezen en iemand zich hier in herkent? Is dit een paniekstoornis of is er meer? Hoe deal jij met dit én een klein kindje?
Anoniem
22-07-2022
Reactie:
Hoi Anoniem, Ik heb je reactie als verhaal geplaatst. Het is verhaal nummer 242.
Vriendelijke groet,
Vriendelijke groet,
De redactie
15-08-2022
Ligt het aan mijn werk of aan mijn overspannen situatie? (Verhaal 210)
Hallo allemaal,
Helaas ben ik 3 jaar geleden zwaar overspannen geraakt, dit was een jaar met veel hartkloppingen, 2 paniekaanvallen en erge somberheid. Na een jaar was ik (na rustig opbouwen en een functiewissel) weer 100% aan het werk en dit ging een tijd goed, tot een jaar later een naaste overleed. Sindsdien zit ik weer een jaar in de lappenmand met klachten en lijkt het zich nu in stand te houden. Ik heb wat dat betreft geen energieprobleem, maar ik voel me na een ochtend werken verschrikkelijk slecht. Dit slechte gevoel zit vooral rond mijn maag. Na een paar vrije dagen ebt dit gevoel weer weg.
Nu vind ik het vrij lastig om te bepalen of het nou aan mijn werk ligt of aan mijn overspannen situatie. Komt mijn verhaal bekend voor?
Helaas ben ik 3 jaar geleden zwaar overspannen geraakt, dit was een jaar met veel hartkloppingen, 2 paniekaanvallen en erge somberheid. Na een jaar was ik (na rustig opbouwen en een functiewissel) weer 100% aan het werk en dit ging een tijd goed, tot een jaar later een naaste overleed. Sindsdien zit ik weer een jaar in de lappenmand met klachten en lijkt het zich nu in stand te houden. Ik heb wat dat betreft geen energieprobleem, maar ik voel me na een ochtend werken verschrikkelijk slecht. Dit slechte gevoel zit vooral rond mijn maag. Na een paar vrije dagen ebt dit gevoel weer weg.
Nu vind ik het vrij lastig om te bepalen of het nou aan mijn werk ligt of aan mijn overspannen situatie. Komt mijn verhaal bekend voor?
ST
08-06-2022
laatste reactie: 13-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lastig inderdaad. Overspanning / burn-out werkt heel ontregelend en elke vorm van druk kan te veel zijn. Daardoor kijk je wellicht ook anders naar je werk (dat herken ik althans; altijd met veel plezier gewerkt en nu roept werk enkel nog spanning bij me op, net als heel veel andere zaken die ik normaliter niet spannend vindt zoals hoogtes bv). Hopelijk ga je het antwoord vinden. Luister iig goed naar je lijf, daar vind je vaak de antwoorden denk ik (juist wanneer je dat lang niet hebt gedaan)
Anoniem
13-08-2022
Ik weet niet meer wat ik moet doen (Verhaal 211)
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Sinds 7 heb ik (intern) een andere baan. Nadat ik de overstap had gemaakt voelde het al meteen niet zo goed. ik kreeg bloemen, mensen waren. aardig (digitaal) maar mijn gevoel was niet super. Ik werk veel thuis en 1 dag per week ga ik naar kantoor met een heel forse reisafstand . in corona tijd normaal om veel thuis te werken nu best eenzaam en een opgave om 1 keer per week erheen te gaan.
het werk zelf is erg veel met veel druk en spoedopdrachten. ik heb weinig tijd om pauze te nemen en tijd voor gezelligheid ervaar ik amper. maak vaak dagen van 10 uur om toch mijn werk zoveel mogelijk gedaan te krijgen. dan is er meteen het schuldgevoel naar mijn thuisfront en buikpijn omdat ik dit niet wil. afgelopen week heb ik 2 dingen niet goed gedaan en te maken gehad met veel druk en weerstand. hoort bij de functie maar trok het echt even niet. mijn hoofd zit al een paar weken helemaal vol en heb gisteren en vandaag alleen maar huilbuien. zie geen uitweg meer. besproken thuis om het komende week op het werk erover te hebben. daar zie ik enorm tegenop en voelt als gigantisch falen! ik voel me zo ontzettend mislukt en schuldig ten opzichte van mijn dochtertje. zei merkt dat ik verdrietig ben en door het werk en uren die ik maak heb ik minder tijd voor haar. ziekmelding is geen optie, want dan kan ik mezelf helemaal niet meer bewijzen. maar nu faal ik alleen maar en heb ik continu buikpijn met idee om maandag weer te moeten werken.
In mijn vorige functie functioneerde ik uitstekend en trok ik wel altijd erg veel werk naar me toe. nu lijkt het allemaal niet meer te lukken.
Iemand tips wat te doen?
Sinds 7 heb ik (intern) een andere baan. Nadat ik de overstap had gemaakt voelde het al meteen niet zo goed. ik kreeg bloemen, mensen waren. aardig (digitaal) maar mijn gevoel was niet super. Ik werk veel thuis en 1 dag per week ga ik naar kantoor met een heel forse reisafstand . in corona tijd normaal om veel thuis te werken nu best eenzaam en een opgave om 1 keer per week erheen te gaan.
het werk zelf is erg veel met veel druk en spoedopdrachten. ik heb weinig tijd om pauze te nemen en tijd voor gezelligheid ervaar ik amper. maak vaak dagen van 10 uur om toch mijn werk zoveel mogelijk gedaan te krijgen. dan is er meteen het schuldgevoel naar mijn thuisfront en buikpijn omdat ik dit niet wil. afgelopen week heb ik 2 dingen niet goed gedaan en te maken gehad met veel druk en weerstand. hoort bij de functie maar trok het echt even niet. mijn hoofd zit al een paar weken helemaal vol en heb gisteren en vandaag alleen maar huilbuien. zie geen uitweg meer. besproken thuis om het komende week op het werk erover te hebben. daar zie ik enorm tegenop en voelt als gigantisch falen! ik voel me zo ontzettend mislukt en schuldig ten opzichte van mijn dochtertje. zei merkt dat ik verdrietig ben en door het werk en uren die ik maak heb ik minder tijd voor haar. ziekmelding is geen optie, want dan kan ik mezelf helemaal niet meer bewijzen. maar nu faal ik alleen maar en heb ik continu buikpijn met idee om maandag weer te moeten werken.
In mijn vorige functie functioneerde ik uitstekend en trok ik wel altijd erg veel werk naar me toe. nu lijkt het allemaal niet meer te lukken.
Iemand tips wat te doen?
Sara
11-06-2022
laatste reactie: 13-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
‘Ziekmelden is geen optie want dan kan ik mezelf niet meer bewijzen’. Heel veelzeggend deze zin. Je lichaam geeft zoveel signalen, probeer er echt naar te luisteren voor het écht te laat is en dan is de weg terug helemaal lang, waar niemand bij gevaar is. Je hoeft je niet te bewijzen (dat heb je zelfs al lang gedaan)
Anoniem
13-08-2022
Reactie:
Bij gebaat is bedoelde ik…
Anoniem
13-08-2022
Niet werken lijkt ook niet de oplossing (Verhaal 197)
Eind vorig jaar kon ik echt niet meer toen ik me bij de huisarts melde. Ik voelde me echt ‘op’
40+ uur werken. Leidinggevende baan waarbij een ‘nooit uit kunnen staan’ normaal was. Van s,ochtends tot s,avonds met het werk bezig.
Lichamelijke klachten: draaierig, niet op me benen kunnen staan zonder iets vast te moeten houden omdat ik bang was knock-out te gaan
Pijn - krampen in spieren. Met name benen.
Trillende handen. Me bed niet meer uit komen.
Veel afvallen door gebrek aan eetlust.
Via bloedonderzoek ernstig vit D tekort. (Waarde 12)
Met capsules in hoge doseringen de vit D naar de minimale onder grens weten te krijgen (waarde 60) Ik leek weer helemaal opgeknapt.
Na 2 maanden geen vit D meer te hoeven slikken veranderde de klachten: angst en paniek trillen, hoge hartslag en hartkloppingen en doorverwezen naar POH GGZ om de tegenhanger van werk en stress aan te pakken.
Inmiddels werk ik al maanden niet meer, om tot rust te komen, echter lijkt dat ook niet de oplossing want nu heb ik geen dagplanning / structuur en voel ik me nutteloos.
Voor iemand herkenbaar?
40+ uur werken. Leidinggevende baan waarbij een ‘nooit uit kunnen staan’ normaal was. Van s,ochtends tot s,avonds met het werk bezig.
Lichamelijke klachten: draaierig, niet op me benen kunnen staan zonder iets vast te moeten houden omdat ik bang was knock-out te gaan
Pijn - krampen in spieren. Met name benen.
Trillende handen. Me bed niet meer uit komen.
Veel afvallen door gebrek aan eetlust.
Via bloedonderzoek ernstig vit D tekort. (Waarde 12)
Met capsules in hoge doseringen de vit D naar de minimale onder grens weten te krijgen (waarde 60) Ik leek weer helemaal opgeknapt.
Na 2 maanden geen vit D meer te hoeven slikken veranderde de klachten: angst en paniek trillen, hoge hartslag en hartkloppingen en doorverwezen naar POH GGZ om de tegenhanger van werk en stress aan te pakken.
Inmiddels werk ik al maanden niet meer, om tot rust te komen, echter lijkt dat ook niet de oplossing want nu heb ik geen dagplanning / structuur en voel ik me nutteloos.
Voor iemand herkenbaar?
H
07-05-2022
laatste reactie: 10-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dat nutteloze gevoel herken ik, zeker als je altijd druk bent (geweest). Ik weet ook niet zo goer wat ik nu moet doen. Zit zelf ruim een maand thuis.
HG
10-08-2022
Wil je ook je hart luchten?
de eerste maanden geweldige spanningen in mijn lijf (Verhaal 28)
Om lang verhaal korte maken, ben ik sinds eind september uitgevallen met burn-out. Aanvankelijk halve dagen gewerkt maar in november helemaal uitgevallen.
De eerste maanden werd gekweld door geweldige spanningen in mijn lijf. Ik schreeuwde soms uit en wist niet waar ik het zoeken moest. In december een terugval; bij een wandeling extreme verzuring in mijn benen en energie weer nul. Oorzaak: wellicht angst voor start re-integratie.
Medio januari gestart bij een psycholoog en loopcoach. Leek de goede kant op te gaan. Spanningen namen af en energie nam toe. Echter in maart een terugval, die veel erger was de voorgaande. Ik werkelijk geen energie soms om de avondmaaltijd te nuttigen.
Mijn spanningen zijn van de buikregio naar meer naar het hoofd gegaan en heb ik dagelijks last van spanningshoofdpijnen. Hierbij heb ik oxazepam 3 maal daags gekregen en sinds 3 weken Citalopram. De bij werkingen van het laatste was niet leuk en had ik last van misselijkheid, geen eetlust en verergering spanningen. De bijwerkingen worden nu geleidelijk minder.
Kortom met horten en stoten kom ik verder, maar echt onmiskenbaar herstel kan ik het niet noemen ( op sommige vlakken ben ik achteruit gegaan). Ik ben nu 8 maanden verder. Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen? Ben ik nou werkelijk de zieligste burn-out patiënt?
De eerste maanden werd gekweld door geweldige spanningen in mijn lijf. Ik schreeuwde soms uit en wist niet waar ik het zoeken moest. In december een terugval; bij een wandeling extreme verzuring in mijn benen en energie weer nul. Oorzaak: wellicht angst voor start re-integratie.
Medio januari gestart bij een psycholoog en loopcoach. Leek de goede kant op te gaan. Spanningen namen af en energie nam toe. Echter in maart een terugval, die veel erger was de voorgaande. Ik werkelijk geen energie soms om de avondmaaltijd te nuttigen.
Mijn spanningen zijn van de buikregio naar meer naar het hoofd gegaan en heb ik dagelijks last van spanningshoofdpijnen. Hierbij heb ik oxazepam 3 maal daags gekregen en sinds 3 weken Citalopram. De bij werkingen van het laatste was niet leuk en had ik last van misselijkheid, geen eetlust en verergering spanningen. De bijwerkingen worden nu geleidelijk minder.
Kortom met horten en stoten kom ik verder, maar echt onmiskenbaar herstel kan ik het niet noemen ( op sommige vlakken ben ik achteruit gegaan). Ik ben nu 8 maanden verder. Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen? Ben ik nou werkelijk de zieligste burn-out patiënt?
Tasius
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-08-2022
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken alles...het kan lang duren....het ene probleem lijkt opgelost en het andere komt in de plaats....van spanning in je maag naar spanningshoofdpijnen....zeer herkenbaar....ben 16 maanden verder....mét regelmatig lange terugvallen......iets met grenzen bepalen. Piekeren, angst, somberheid...verveling....
Corry
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het ook. Angt voor reïntegratie, regelmatige terugvalen, hele circus van theraphien, medicijnen. Inmiddels ben 14 maanden thuis, Ik kan niet wachten tot dit ophoudt... Jij bent zeker niet alleen!
Sigita
> 2 jaar geleden
Reactie:
Alles herkenbaar. Je bent niet alleen en t ligt niet aan jou. Het is ook de maatschappij en de type mens. Ik ben al 16 maanden in proces en heb veel veranderd in mn leven en veel hobbels overleefd en ben nog lang niet de oude. Het is bovendien mn tweede bo.
esther m.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je moet geduld hebben het over je heen laten komen en niet er tegen vechten je zal zien op een dag denk je he he het gaat beter afleiding zoeken en vooral geen oxasepam nemen dat werkt erg verslavend en als het straks beter met je gaat moet je hier weer van afkicken en dat is heel moeilijk het komt allemaal goed niet ertegen vechten over je heen laten komen veel rust nemen voor zover dat gaat en je zal zien het gaat over het heeft tijd nodig
Fred B.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dank je wel Fred, ik neem bijna dagelijks een halve oxazepam als de duizeligheid niet meer te harden is. Merk dan vrij snel dat het wat rustiger wordt in mijn hoofd. Ben nu 13 maanden onderweg en heel af en toe voel ik me een beetje ok (meestal 's avonds).
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoeveel citacopram neem je per dag?
Ik gebruik het ook sinds 4 weken... 4 druppels... 8mg is dat
Merk wel dat de spannjngs boog iets minder is,maar het lichte gevoel in mijn hoofd blijft... en ook nog onrustig in mijn lijf en dan nog exceem klachten ogen en handen,en tintelingen in mijn hand en vingers
Ik gebruik het ook sinds 4 weken... 4 druppels... 8mg is dat
Merk wel dat de spannjngs boog iets minder is,maar het lichte gevoel in mijn hoofd blijft... en ook nog onrustig in mijn lijf en dan nog exceem klachten ogen en handen,en tintelingen in mijn hand en vingers
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het helemaal. Stress brengt me veel te snel in tilt-modus. Hyperfocus is verdwenen. Verschillende dingen tegelijk regelen is chaos organiseren. Geheugen is een zeef... Ik hoop nog steeds om opnieuw even bij de hand, stevig, duidelijk, georganiseerd en beheerst te worden als voordien, maar na 4 jaar ben ik nog steeds een schim van mezelf. Ik denk er soms aan om een uitvoerende job te zoeken en zo de confrontatie met de chaos in mijn hoofd niet meer te hebben.
Katrien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken een boel, de spanning in je lijf. De onrust, het niet weten of dat wat je doet goed is. Typerend voor de controlfreak die mij hier heeft gebracht. Ik probeer alles over mij heen te laten komen, maar aard van het beestje heeft daar erg veel moeite mee. Sombere gevoelens, het leven staat stil en daar protesteert mijn hele lijf tegen. Accepteren, maar mag ik dan wel weten hoe lang dit duurt ?
Sterkte allemaal !!
Sterkte allemaal !!
Eric
06-08-2022
Weet niet zo goed wat ik hier tegen kan doen (Verhaal 234)
Opgejaagd gevoel. Denk aan onzin dingen zit niet lekker in me vel. Paniekaanvallen hoofdpijn. Weet niet zo goed wat ik hier tegen kan doen
Anoniem
29-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Zijn er mensen zoals ik? (Verhaal 177)
Gediagnosticeerd met een burnout: Zijn er mensen die net als ik 24 uur klachten hebben al 3 mnd lang? O.a rare duizeligheid die door het voorhoofd gaat en bij de slapen en bij elke beweging is het er. Ook daarnaast periodes met veel hoofdpijn. Ook in het voorhoofd of bij de slapen of op het hoofd. Hoofd voelt soms ook heel zwaar aan. En als ik even naar de winkel ga (wat dan al een stap is) je je zo raar gaat voelen in je hoofd dat je dan het liefste zo gauw mogelijk weer weg wil.
In de ochtend heel vroeg wakker worden en dan zo gespannen, trillen, gespannen gevoel in buik. Ben benieuwd of er meer mensen zijn die dit herkennen.
In de ochtend heel vroeg wakker worden en dan zo gespannen, trillen, gespannen gevoel in buik. Ben benieuwd of er meer mensen zijn die dit herkennen.
M
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-07-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi ik wou weten of joun burnout een angststoornis was ? Omdat je veel klachten zoals mij ervaar. Of is je stresshormoon ontregeld heb je misschien een ontregeling in je systeem. hebben ze jou daar duidelijkheid in gegeven? Psycholoog of praktijk ondersteuner
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb alle klachten die jij ook hebt. Ze zeiden tegen mij dat ik een burnout had en angst..omdat ik na 6 weken in me burnout een angstaanval kreeg maar is maar eenmalig gebeurd gelukkig. Tot nu toe nooit meer gehad maar wel al die andere klachten voorhoofd pijn en gespannen bij me slapen. Vooral als ik in de wijk ga wandelen waar veel auto s voorbij rijden en veel auto's geparkeerd zijn. Maar ik kan wel weer tegen drukte als er een feestje is en ik zit rustig op een stoel dan gaat dat wel ok.. moet wel de dag erna bijkomen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat goed dat je al vooruitgang boekt.
Had/heb jij ook die duizeligheid bij de slapen of is dat meer een drukkend gevoel? Want dat heb ik er ook nog bij idd. En had je die klachten ook regelmatig? Succes met je verdere herstel.
Had/heb jij ook die duizeligheid bij de slapen of is dat meer een drukkend gevoel? Want dat heb ik er ook nog bij idd. En had je die klachten ook regelmatig? Succes met je verdere herstel.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken die klachten duizelig druk op hoofd
Rene
25-07-2022
Hoe heb jij dit aangepakt met een 1 jaar oude baby? (Verhaal 230)
Burn out symptomen? Samentrekkingen en/of drukkend gevoel in mijn hoofd en achter mijn oogkassen..
In september 2021 ben ik moeder geworden.
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een week zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu ben ik benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal. Is dit een burn out? Hoe heb jij dit aangepakt met een 1 jaar oude baby? Tips?
In september 2021 ben ik moeder geworden.
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een week zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Nu ben ik benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal. Is dit een burn out? Hoe heb jij dit aangepakt met een 1 jaar oude baby? Tips?
Anoniem
24-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wat helpt nou echt voor burnout? (Verhaal 223)
Hoi, ik lees veel verhalen over herkenning maar weinig over wat nou echt helpt bij een burn-out. Wat zijn nou de echte dingen die jullie hebben geholpen bij een burn-out? Een coach, een therapeut, vooral rust of vooral je sociale leven nog wel een beetje houden? Ik zie het zelf allemaal echt niet meer en zit echt in een spagaat dat ik niet weet wat te doen.
Levi
09-07-2022
laatste reactie: 22-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ga joggen of zwemmen. Het vertrekken is moeilijk, soms lukt het me zelfs niet maar eens bezig voel ik me mentaal heel goed.
In geval van kinderen. Breng ze op regelmatige basis weg. Gebruik u netwerk. Hoe vreselijk dit ook klinkt. Mijn kind gaat gewoon naar de onthaalmoeder ondanks dat ik thuis ben. De periode dat ik bij haar ben is kwaliteitsvoller dan dat ik continu als een vod erbij lig.
Spreek met u partner als je er één hebt en maak afspraken. Betreft huishouden, kinderen maar ook uitstapjes. Heel vermoeiend en energievretend maar je haalt het eruit.
Ga na een psycholoog en als het na een tijd niet helpt ga naar een ander. De ene is de andere niet.
Ik had alvast de volgende tips gekregen;
Doe hoe weinig ook iets in het huishouden. Dat kan bijvoorbeeld de vaatwasser vullen.
Een piekermoment per dag inlassen en erbuitenuit telkens refereren dat daarover gepiekerd kan worden tijdens dat moment.
Absoluut niet naar vacatures kijken en in het nu leven. Contact met het werk beperken tot het noodzakelijke. Stuur een bericht ipv bellen.
plan momenten in het mate wat mogelijk is.
Als een hele dag naar de zoo niet gaat misschien naar de speeltuin in de buurt.
Durf te genieten. Het betekend niet dat als je eens een goede dag heb je meteen aan de slag moet of plots genezen ben.
Ik weet niet hoe het met anderen is maar ik voel me verplicht naar mijn huidige situatie te kijken en conclusies te trekken zowel op werk als privevlak.
In geval van kinderen. Breng ze op regelmatige basis weg. Gebruik u netwerk. Hoe vreselijk dit ook klinkt. Mijn kind gaat gewoon naar de onthaalmoeder ondanks dat ik thuis ben. De periode dat ik bij haar ben is kwaliteitsvoller dan dat ik continu als een vod erbij lig.
Spreek met u partner als je er één hebt en maak afspraken. Betreft huishouden, kinderen maar ook uitstapjes. Heel vermoeiend en energievretend maar je haalt het eruit.
Ga na een psycholoog en als het na een tijd niet helpt ga naar een ander. De ene is de andere niet.
Ik had alvast de volgende tips gekregen;
Doe hoe weinig ook iets in het huishouden. Dat kan bijvoorbeeld de vaatwasser vullen.
Een piekermoment per dag inlassen en erbuitenuit telkens refereren dat daarover gepiekerd kan worden tijdens dat moment.
Absoluut niet naar vacatures kijken en in het nu leven. Contact met het werk beperken tot het noodzakelijke. Stuur een bericht ipv bellen.
plan momenten in het mate wat mogelijk is.
Als een hele dag naar de zoo niet gaat misschien naar de speeltuin in de buurt.
Durf te genieten. Het betekend niet dat als je eens een goede dag heb je meteen aan de slag moet of plots genezen ben.
Ik weet niet hoe het met anderen is maar ik voel me verplicht naar mijn huidige situatie te kijken en conclusies te trekken zowel op werk als privevlak.
Anoniem
22-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval” (Verhaal 227)
Op eerste kerstdag kreeg ik mijn eerste “paniek aanval”. Hier is natuurlijk veel aan vooraf gegaan. Jaren misschien wel.
Ik ben 7,5 jaar samen met mijn partner en werken samen in zijn bedrijf. Hier heb ik voor gekozen om mijn droom, een gezin, waar te maken. Een periode zijn wij thuis en een week varen we. Nu zorg ik daar voor mijn gezin en personeel. Zelfstandig heb ik hiervoor mijn papieren gehaald. Tijdens mijn 34 wkn zwangerschap heb ik mijn laatste examen gehaald.
Ook een verbouwing van ons huis tijdens de gehele zwangerschap heeft er voor gezorgd dat ik continue in chaos zat. Ik nam geen tijd voor mijzelf en ook na de bevalling ben ik na 3 weken weer gaan doen wat ik altijd al deed. Zorgen voor iedereen, behalve voor mijzelf.
Op eerste kerstdag werd ik afgevoerd met een ambulance en hebben ze bloedonderzoek gedaan. Het eerste wat ik vroeg aan de arts is of ik “dood ging”, want zo voelde het. Deze situatie is traumatiserend voor mij geweest. In januari heb ik met een hartkastje rondgelopen en hier kwam niets uit. Ik kreeg er symptomen bij zoals: gevoel van flauwte, duizelig, hartkloppingen. Een tijdje bij een hypnotherapeut gezeten waardoor het een hele korte tijd beter ging. Ook een psycholoog, waar ik nu sinds een tijdje zit.
Bij de hypnotherapeut ben ik gestopt. Het was even goed, maar al vrij snel ging het weer slechter. Dit vond ik zonde van de kosten want hiervoor ben ik niet verzekerd.
Ik heb een aantal paniekaanvallen ervaren, maar het zijn nu meer de lichamelijke klachten die mij nekken met af en toe een paniek aanval. Het autorijden gaat op dit moment ontzettend slecht. Vooral de gedachte dat ik niet lekker wordt en onwel wordt achter het stuur met mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik de snelweg vermijd. Ook omdat ik niet lekker geworden ben op de weg met hem achterin beangstigt me. Ik rijd nu 2 weken niet meer op de snelweg om spanning te vermijden. Het rijden op de normale weg gaat ook steeds meer achteruit. Ik ervaar in het dagelijkse leven af en toe ontzettende druk bij mijn voorhoofd. Niet pijnlijk, maar beangstigend. De gehele dag, behalve bij liggen en slapen heb ik pijn in mijn ribben, borst en borstbeen. Dit alleen zorgt natuurlijk voor spanning óm de spanning die ik mee draag. Hier ben ik voor naar de dokter geweest en die heeft (in 10 minuten tijd) het syndroom van tietze vastgesteld.
De psycholoog heeft mij de diagnose paniekstoornis gegeven. Ik ben natuurlijk mama en moet voor mijn zoontje zorgen. Al kan ik hem altijd bij de oma’s brengen. Er is zelfs aangeboden dat hij tijdelijk daar blijft zodat ik kan aansterken. Dit vind ik natuurlijk ontzettend moeilijk, want hij is de enige reden dat ik uit bed kom op dit moment en een doel heb voor elke dag. Het voelt als falen als ik dit zou doen.
De ene dag is de supermarkt al te veel en de andere dag zou ik zó graag gaan winkelen met die ene vriendin, maar mijn lichaam trekt het niet.
Anoniem
22-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben een heel ander mens geworden (Verhaal 128)
Ik Ben een heel ander mens geworden . Veel stiller, trager en minder vrolijk, somber. Onzeker, twijfelachtig..
Komt dit jullie bekend voor? Heel ander karakter. Heb hier erg moeite mee. Hoop dat dat nog weer verandert.
Komt dit jullie bekend voor? Heel ander karakter. Heb hier erg moeite mee. Hoop dat dat nog weer verandert.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit ook. Sinds 7 maanden voel ik me een ouwe schim van mezelf. Ook lijkt het alsof m’n geheugen beschadigd is (?). Kan sommige dingen moeilijk terughalen en het lijkt wel alsof ik een heel ander persoon geworden ben. Heb nergens meer energie voor en voel me totaal nutteloos. Het is echt heel vervelend en ik leef met je mee. Hopelijk kunnen we onze oude zelf weer terug vinden!
Anoniem
08-07-2022
Reactie:
Ik herken dit ook en mijn therapeut zegt dat dit komt omdat mijn blik altijd op de ander gericht was. Nu zit je met jezelf en kom je er pas achter dat je jaren je eigen behoeftes wat genegeerd hebt. Dat doet pijn! Je weet niet eens meer waar je zelf blij van wordt. Dat moet je opnieuw gaan ontdekken. Jezelf op nummer 1 zetten, is niet makkelijk, maar wel nodig. De sleutel moet in accepteren zitten. Jezelf veranderen kost tijd en geeft altijd weerstand in je lijf. Het is en blijft een lastig proces. Ik was hersteld. Tenminste dat dacht ik, maar wat ik deed was precies dat wat ik voor mijn burnout ook deed. Mezelf weer bewijzen dat ik de wereld weer aan kon. Mijn is nu verteld dat een volledige uitputting/burnout je energie pas na 3 tot 5 jaar in balans is. Ga je weer meer doen, omdat je denkt dat het kan dan trapt je lijf opnieuw op de rem. Dat is bij mij nu dus weer gebeurt! De oude ik werkt niet meer....je zal je leven anders in moeten richten. Met goede begeleiding moet het gaan lukken. Tenminste ik hoop dat ik straks weer volop kam genieten en deze vreselijke periode echt achter mij kan laten🙏 Sterkte
Monique
18-07-2022
Ik voelde dat ik op mijn tenen liep (Verhaal 225)
Begin 2020 had ik het heel zwaar na een heftige diagnose bij ons zoontje. Ik bleef echter mijn dingen doen en werkte zo'n 30 uur per week. Ik voelde dat ik op mijn tenen liep en dat ik in de avond uitgeput was en geen energie meer had voor leuke dingen. Corona volgde er bovenop, wat bij mij ook stress bracht, want wat als ons zoontje dit kreeg. Eind mei barste er iets in mij. Ik sliep niet meer, wist niet wat er met mij gebeurde. Voelde me een levende dode...kortom totaal uitgeput! Toch bleef ik nog steeds op halve kracht werken. Tot mijn psycholoog eind november zei dat ik het werk neer moest leggen. Dar bracht de nodige extra stress. Tot eind mei 2021 heb ik mij echt door de dagen heen gesleept. Therapie gaf me inzicht en ik werkte aan mijn herstel. Zo vond de bedrijfsarts dat ik kon gaan re integreren. Starten met klusjes zonder druk. Ik deed dat en bouwde mijn uren langzaam op. Mijn energie kwam langzaam terug en zo ook mijn zelfvertrouwen...uiteindelijk koos ik er voor km niet meer dan 25 uur per week te gaan werken. Er volgde discussies met mijn baas en ik moest enorm boxen om mijn zin te krijgen. Maar ja, hij werd steeds harder en gooide steeds meer terug op mijn bord. Mijn oude werk van 30 uur werden zowat in 25 uur gepropt. Dat trok ik niet. Het was te veel. Daarnaast had ik het privé ook weer drukker. En dus had ik toch nog niet genoeg geleerd, want voelde mijn energie weer weg lekken! Ik kreeg daar bovenop corona, maar kon dat niet de oorzaak laten zijn van mijn energieverlies....tja en dan komt je baas dat hij geen vertrouwen meer heeft in mijn herstel en afscheid wil nemen! In 1e instantie dacht ik dat dit het beste was, want dan was ik van zijn onbegrip af. Echter ik zakte weer in de diepe put. Er was me nogal wat onrecht aangedaan. Dus wederom voelde ik me weer radeloos, uitgeput en down. Het ging zo goed...inmiddels ben ik daar nu weer 3 maanden verder mee. Weer met vallen en opstaan....met mijn psycholoog lijk ik niet verder te komen. Dus nu maar weer een andere Therapie gestart. Hopelijk kom ik nu eindelijk eens bij de kern van mijn probleem. Ik wil weer plezier maken, leuke dingen doen en het dan ook als leuk voelen, mij minder terug trekken....mijn gezin weer meer aandacht kunnen geven. Ook al doe ik voor hun nog steeds wat in mijn macht ligt en mogen ze ook plezier blijven maken. Ik heb gelukkig nooit een kort lontje. Ik trek me bij te veel prikkels terug. Verder doe ik boodschappen huishouden en zorg ik voor de nodige dingen binnen het gezin. Eigenlijk mag ik tevreden en trots zijn, maar het leven voelt soms zo vreemd aan! Net of ik er niets meer van snap. Lijkt ook wel of mijn herinneringen vager zijn geworden. Of ik er niet direct bij kan. Verder zit mijn gevoel wat op slot. Zijn er meerdere die dit ook zo ervaren? Ik accepteer wel beter dat ik mij niet joepie de poepie voel. Soms denk ik echt dat er iets goed mis met mij is....
Anoniem
17-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik maak in een werkweer geen fatsoenlijke nachtrust (Verhaal 215)
Hallo mensen, ik wil eigenlijk niet toegeven dat ik het allemaal niet meer zo lekker trek maar ik werk offshore 12 uur op 12 uur af en maak in een werkweek geen nacht een fatsoenlijke nachtrust ivm slechte hotels, in deze werkweek maak ik inclusief reistijd 98 uur en hiernaast probeer ik een nieuw huis te bouwen, m'n vader is ernstig ziek en tevens de buurman. Soms weet ik het allemaal even niet meer, ben ik het overzicht kwijt, ik las graag dit lukt niet meer. Als ik aan het werk wil moet ik mezelf een hele grote schop geven en wat ik dan doe klopt niet, en kost heel veel moeite als ik wat opmeet vergeet ik het en als ik denk dat ik het niet vergeet zaag ik het alsnog verkeerd.
Een vakantie moet ik echt niet aan denken het in de rij staan lijkt me vreselijk, terwijl ik gek op reizen was als ik een Appje of email krijg erger ik me kapot, m'n telefoon staat altijd op niet storen. Vrienden hoef ik niet meer te spreken, ik wil alleen maar rust in m'n kop.Ik wil niet zeuren en me aanstellen, ik ben 2x op uitzending geweest voelde me altijd fit en ik wil niet toegeven aan de zwakte maar ik begon laatst zo hard te huilen om een muur die ik niet netjes had gemaakt, m'n vriendin wil graag dat ik naar de dokter ga maar weet niet wat ik moet zeggen en wat het oplost, dankzij haar ben ik ook gaan googlen hierop. Mischien dat iemand kan adviseren?
Een vakantie moet ik echt niet aan denken het in de rij staan lijkt me vreselijk, terwijl ik gek op reizen was als ik een Appje of email krijg erger ik me kapot, m'n telefoon staat altijd op niet storen. Vrienden hoef ik niet meer te spreken, ik wil alleen maar rust in m'n kop.Ik wil niet zeuren en me aanstellen, ik ben 2x op uitzending geweest voelde me altijd fit en ik wil niet toegeven aan de zwakte maar ik begon laatst zo hard te huilen om een muur die ik niet netjes had gemaakt, m'n vriendin wil graag dat ik naar de dokter ga maar weet niet wat ik moet zeggen en wat het oplost, dankzij haar ben ik ook gaan googlen hierop. Mischien dat iemand kan adviseren?
G
28-06-2022
laatste reactie: 12-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey G,
Ik vind het allereerst heel erg voor je dat je er zo doorheen zit makker. Je hebt ook nog eens enorm veel hooi op je vork op dit moment. Je werk, een huis bouwen en een ernstig zieke vader maken het leven niet makkelijk.
Misschien is het hard om te zeggen tegen je, maar accepteer eerst eens even dat ook jij, net als zoveel andere sterke, onverwoestbare mensen een beperkte accu-lading hebben, zowel lichamelijk als geestelijk en dat die wanneer je niet goed oplet deze op een gegeven moment op noodstroom springt. Dat zou een heel duidelijk signaal moeten zijn voor je om aan de bel te trekken en te zeggen ''Dit kan zo niet langer, mijn omgeving, werk, maar vooral ik lijden hieronder.''
Mag ik je aanraden om naar je vriendin te luisteren en allereerst eens naar je huisarts te gaan? Vertel hem/haar wat je hierboven hebt beschreven en laat het gesprek van daaruit verder gaan. Huisartsen weten over het algemeen wel welke vragen ze moeten stellen om een beter beeld te kunnen schetsen van de situatie.
Je huisarts gaat jou waarschijnlijk zeggen dat jij je moet ziekmelden en doorverwijzen naar een specialist. Niets om je voor te schamen en ook niet denken dat ze nu op werk niet verder kunnen omdat jij er niet bent. De mensen die echt om je geven begrijpen dit en zullen het alleen maar erg vinden voor jou.
Als laatste kerel, praat erover, speel geen toneel, je mag best ziek zijn, want dat ben je nu op dit moment gewoon. Je bent niet alleen en hier zijn ook altijd mensen die naar je luisteren als je iets kwijt moet!
Sterkte makker!
Ik vind het allereerst heel erg voor je dat je er zo doorheen zit makker. Je hebt ook nog eens enorm veel hooi op je vork op dit moment. Je werk, een huis bouwen en een ernstig zieke vader maken het leven niet makkelijk.
Misschien is het hard om te zeggen tegen je, maar accepteer eerst eens even dat ook jij, net als zoveel andere sterke, onverwoestbare mensen een beperkte accu-lading hebben, zowel lichamelijk als geestelijk en dat die wanneer je niet goed oplet deze op een gegeven moment op noodstroom springt. Dat zou een heel duidelijk signaal moeten zijn voor je om aan de bel te trekken en te zeggen ''Dit kan zo niet langer, mijn omgeving, werk, maar vooral ik lijden hieronder.''
Mag ik je aanraden om naar je vriendin te luisteren en allereerst eens naar je huisarts te gaan? Vertel hem/haar wat je hierboven hebt beschreven en laat het gesprek van daaruit verder gaan. Huisartsen weten over het algemeen wel welke vragen ze moeten stellen om een beter beeld te kunnen schetsen van de situatie.
Je huisarts gaat jou waarschijnlijk zeggen dat jij je moet ziekmelden en doorverwijzen naar een specialist. Niets om je voor te schamen en ook niet denken dat ze nu op werk niet verder kunnen omdat jij er niet bent. De mensen die echt om je geven begrijpen dit en zullen het alleen maar erg vinden voor jou.
Als laatste kerel, praat erover, speel geen toneel, je mag best ziek zijn, want dat ben je nu op dit moment gewoon. Je bent niet alleen en hier zijn ook altijd mensen die naar je luisteren als je iets kwijt moet!
Sterkte makker!
Tim
01-07-2022
Reactie:
Hallo G., Je put jezelf uit, waardoor je klachten krijgt, steeds meer. Op enig moment stopt jouw lichaam ermee. Huisartsen en bedrijfsartsen bekijken die klachten medisch en vinden geen medische oorzaak, omdat de oorzaak niet medisch is. De oorzaak bevindt zich in de omstandigheden en de keuzen die je daarbinnen maakt. Helaas heb ik dit zelf te laat ontdekt. Mijn advies is: ga - via de huisarts - naar een gespecialiseerd psycholoog voor een innamegesprek. Zelf ben ik zeer tevreden over HSK. Zonder hen was ik nooit hersteld. Ik wenste dat ik dit advies 20 jaar geleden had mogen ontvangen.
Rombertus
12-07-2022
Zit jij ook in jouw 5e maand van de BO? (Verhaal 207)
Ik heb een vraag. Ik zit nu in mijn 5e maand van mijn BO.
Ik ben zo benieuwd wat voor klachten mensen hebben die ook 5 maanden in een BO zitten.
Dus, zit jij in jouw 5e maand? Of wil je me vertellen wat jou klachten waren in jou 5e maand?
Heel graag hoor ik dit. Ik voel me soms zo alleen.
Alsof ik de enige ben waar alles zo langzaam gaat, met steeds weer terugvallen..
Mijn klachten zijn: heel nerveus, trillende handen en dan vooral smorgens, last van de maag, zwaar hoofd, nare gedachten, misselijk ook weer vooral smorgens, heel moe, snelle hartslag.
Heel heel graag hoor ik van jullie.. gaan deze klachten minder worden in de loop van herstel?
Alvast ontzettend bedankt!
Ik ben zo benieuwd wat voor klachten mensen hebben die ook 5 maanden in een BO zitten.
Dus, zit jij in jouw 5e maand? Of wil je me vertellen wat jou klachten waren in jou 5e maand?
Heel graag hoor ik dit. Ik voel me soms zo alleen.
Alsof ik de enige ben waar alles zo langzaam gaat, met steeds weer terugvallen..
Mijn klachten zijn: heel nerveus, trillende handen en dan vooral smorgens, last van de maag, zwaar hoofd, nare gedachten, misselijk ook weer vooral smorgens, heel moe, snelle hartslag.
Heel heel graag hoor ik van jullie.. gaan deze klachten minder worden in de loop van herstel?
Alvast ontzettend bedankt!
Marga
05-06-2022
laatste reactie: 12-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Marga,
Ik zit nu in mn 4 e maand van mijn burn out. Eerste maand ontkenning dus te snel a h werk gegaan. Daarna terugval en nu 4 mnd verder is mijn reserve batterij leeg. De psych kwam met het verlossend antwoord: burn out.
Ben dus twee x terug gevallen en nu breng ik mijn dag veel liggend door ip de bank. Wat hel hel. Smorgens idd : kokhalsen, nerveus, hartkloppingen en piekeren, paniek en geen energie
De psych zei dat ik onrust moet vergaren. Dus mijn lichaam tot rust laten komen. Het komt er op neer.. niks doen en evt kleine activiteit.
Vreselijk dit.. blehhh.
Ik herken jou symptomen. Maar idd hoe lang nog.
Sterkte
Gr Heidi
Ik zit nu in mn 4 e maand van mijn burn out. Eerste maand ontkenning dus te snel a h werk gegaan. Daarna terugval en nu 4 mnd verder is mijn reserve batterij leeg. De psych kwam met het verlossend antwoord: burn out.
Ben dus twee x terug gevallen en nu breng ik mijn dag veel liggend door ip de bank. Wat hel hel. Smorgens idd : kokhalsen, nerveus, hartkloppingen en piekeren, paniek en geen energie
De psych zei dat ik onrust moet vergaren. Dus mijn lichaam tot rust laten komen. Het komt er op neer.. niks doen en evt kleine activiteit.
Vreselijk dit.. blehhh.
Ik herken jou symptomen. Maar idd hoe lang nog.
Sterkte
Gr Heidi
H
12-07-2022
Reactie:
Hoe gaat t nu met je?
H
12-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Het trillen/beven van mn handen/armen (Verhaal 171)
Hallo allemaal,
Ik heb een burnout gekregen in de zomer van 2020. Na een jaar had ik het gevoel weer een stuk beter te zijn, ondanks nog wat restklachtjes. Deze klachten zijn de afgelopen maanden steeds minder geworden en heb ook geleerd er minder focus op te leggen.
1 klacht blijft echter hangen: het trillen/beven van mn handen/armen en klein beetje in mn voeten. Het voelt soms alsof mn armen soort van overbelast zijn. Ik merk het zowel in rust als wanneer ik bezig ben, zoals typen. De ene dag is het meer aanwezig dan andere dagen.
Zijn er mensen die al een eind uit hun burnout zijn die dit herkennen?
Ik heb een burnout gekregen in de zomer van 2020. Na een jaar had ik het gevoel weer een stuk beter te zijn, ondanks nog wat restklachtjes. Deze klachten zijn de afgelopen maanden steeds minder geworden en heb ook geleerd er minder focus op te leggen.
1 klacht blijft echter hangen: het trillen/beven van mn handen/armen en klein beetje in mn voeten. Het voelt soms alsof mn armen soort van overbelast zijn. Ik merk het zowel in rust als wanneer ik bezig ben, zoals typen. De ene dag is het meer aanwezig dan andere dagen.
Zijn er mensen die al een eind uit hun burnout zijn die dit herkennen?
Jackie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-07-2022
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik zeker. Bij iets meer inspanning merk ik dat mijn lijf gaat trillen. Alsof ik net uit de sportschool kom :)
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb momenteel ook een burn out, ik heb al 2 jaar last van trillende benen , branden knieën bij het minste inspanningen.
Hopelijk gaat dit voorbij?
Zijn er mensen waarbij dit voorbij is gegaan ?
Hopelijk gaat dit voorbij?
Zijn er mensen waarbij dit voorbij is gegaan ?
Marc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat fijn om te lezen dat er mensen zijn die dit herkennen want ik merk dat ik er weinig over terug kan vinden.
Ik ben al een heel eind hersteld maar deze klacht is er nog steeds. Begonnem toen ik ongeveer een half jaar in de burn out zat, dus nu al ruim 15 maanden heb ik er last van.
Ik zou willen dat ik er vanaf kon komen want het maakt heel onzeker.
Ik ben al een heel eind hersteld maar deze klacht is er nog steeds. Begonnem toen ik ongeveer een half jaar in de burn out zat, dus nu al ruim 15 maanden heb ik er last van.
Ik zou willen dat ik er vanaf kon komen want het maakt heel onzeker.
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb je magnesium tabletten geprobeerd?
Magnesium voetenbadjes of magnesium olie schijnen ook goed te helpen tegen trillingen.
Bij mij hielp ook door genoeg water (of ander vocht) te drinken.
Magnesium voetenbadjes of magnesium olie schijnen ook goed te helpen tegen trillingen.
Bij mij hielp ook door genoeg water (of ander vocht) te drinken.
MissyMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Jacky,
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Het is dus 'n wijze, gezonde reactie van het lichaam die we niet moeten bestrijden.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Weerstand tegen bepaalde pijnen en fysieke sensaties creëert alleen meer spanning. De neiging om van b.v. pijn weg te lopen maakt dat het lichaam zich sterker laat voelen. Het moet gevoeld en gehoord worden. Naar de pijn toe gaan, zonder (ver)oordelen, zonder de behoefte om "er vanaf te komen" maar om je er mee te verbinden, kan je op weg helpen.
Veel kracht, hou je soepel.. :-)
Marcel
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Het is dus 'n wijze, gezonde reactie van het lichaam die we niet moeten bestrijden.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Weerstand tegen bepaalde pijnen en fysieke sensaties creëert alleen meer spanning. De neiging om van b.v. pijn weg te lopen maakt dat het lichaam zich sterker laat voelen. Het moet gevoeld en gehoord worden. Naar de pijn toe gaan, zonder (ver)oordelen, zonder de behoefte om "er vanaf te komen" maar om je er mee te verbinden, kan je op weg helpen.
Veel kracht, hou je soepel.. :-)
Marcel
Marcel
10-07-2022
Constant bedrukte gevoel op de ogen (Verhaal 152)
Ik heb een tip voor mensen die constant bedrukte gevoel op de ogen hebben en last van spanningen.. ik heb namelijk al 7 maanden et gevoel dat me ogen zwaar voelen en ik kan weinig aan tv kijken op telefoon zitten en buiten lopen krijg ik ook zwaar vermoeide bedrukte ogen van. Vanmorgen kwam ik mijn bril tegen voor vermoeide ogen als je te lang auto rijdt. Ik hahld vanmorgen zo n last van licht dar ik helemaal gespannen werd en overprikkeld. Nu ik die bril op heb voel ik echt dat me ogen ontspannen zijn en de spanning is echt lichtjes voel enkel wat kleine tintelingen.. advies misschien helpt jullie ook een bril voor vermoeide ogen (geen zonnebril) succes. Wil graag weten of et iemand anders ook helpt gr
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-07-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Klopt daar ben ik inmiddels ook achter. De hele dag je lenzen in is inspannend voor je ogen! En de oogspieren hebben het al zo zwaar door de burn-out. Goede tip!
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ooglidcorrectie neemt druk van de ogen af.
Thea
28-05-2022
Reactie:
Dat helpt niet.. is gewoon je zenuwstelsel die sneller overprikkeld raakt waaronder ook de spieren van je ogen. Ik heb het gevoel echt tussen mijn wengbrauwen
Anoniem
09-07-2022
"niet los kunnen laten" (Verhaal 187)
Door bij mn werk voortdurend geconfronteerd te worden met een conflictpersoon ben ik in een paar jaar tijd van de ene stressontwikkeling in de andere terecht gekomen. Eerst was er de fase van heel veel opgeroepen adrenaline / cortisol en spanning en daarna kwam de fase van uitputting niet meer kunnen slapen door cortisol en met name het wiel uitvinden en van kastje naar de muur worden gestuurd door arts en kleine vrijgevestigde therapeuten. Zaken als "niet los kunnen laten" emdr ftfp psychologische gesprekken. Het was als een pleister op een gebroken been. Het veranderde de stress niet en gaf een paar dagen rust en dan begon het malen en de gedachtes etc weer. Als ondernemer kon ik niet verzaken en ging de stress conflict spanning 24/7 door. Omslagpunt kwam nadat ik steeds meer te maken kreeg met fenomeen angst en paniek aanvallen. Duizeligheid, En dat was 1.5 jaar geleden met depersonalisatie-derealisatie voor mij dieptepunt. In de efteling lopen en dan alsof ik een plastic bol leefde en de omgeving vervormde. (nou geef ik toe dat de plek zich daar goed voor leende maar dat terzijde) . Ik kreeg van de huisarts sertraline. en na een week kon ik niet verder dan iedere dag 2x per dag lorazepam erbij te slikken. Het gevoel was ondragelijk. Alsof er iemand met een zaag door me heen ging en los van de ongemakken. Niet slapen dit duurde 3 maanden voordat het ging werken zoals ik dat had gelezen en gehoord. Pas na de 4e maand werd ik actiever en angst en paniek had ik niet meer en stemming was actiever maar voor de rest voelde ik mij vaak afgevlakt en onprettig. Het werkte ! dus wat doe ik dan, juist, dan ga ik afbouwen en na een paar maanden was ik op een erg lage dosering en stopte ik ermee. Dat bleek achteraf ernstig dom geweest te zijn maar ja die ervaring moest ik nog gaan opdoen. Ik dacht ik kan het vanaf hier zelf wel. Inmiddels belandt bij een psychiatrische instelling en met gesprekken begeleiden ze mij verder. Het ging van okt j.l weer mis en het werd erger en erger en de symptomen waren aanvankelijk nog vreselijke rotgevoel overdag. Nekklem verdoofd gevoel hoofd ondragelijke momenten en vervolgens mijn hulp verlener dagelijks in paniek bellen alsof zij dan het goede gevoel konden terug geven. Dit jaar vanaf januari alsof het hoofd zei "een nieuw jaar" en we hebben het gehad. Van de ene dag op de andere dag werden de symptomen 100x erger. Ik kreeg bij minste overprikkeling uitval verschijnselen op werk, duizeligheid. En ben naar de eerste hulp gegaan omdat ik dacht dat ik een hartinfarct had gehad. Bleek niet zo maar was even gerust gesteld door het medisch onderzoekje dan weet je ook weer waar je staat. Vervolgens begon haast iedere dag met derealisatie en ook de depressieve neerslachtige stemming als een depri-deken. Met name het verdoofde gevoel in hoofd/ hersenen alsof je hersenen worden opgeblazen en dat de hele dag lang lijden heeft me erg onzeker gemaakt. Niemand die het herkent, niemand die het begrijpt. En bij de deskundige moest ik het doen met " hormoonhuishouding verstoord en "kan van alles zijn". Wanhopig wordt je ervan want naar een supermarkt gaan en aanvallen krijgen is nieuw. Ook isoleer ik mij meer en meer. Vermijd heel veel. En dat lichte gevoel die opkomende ineens angst aanval , niet meer kunnen denken. O ja vergeten te vertellen, maand geleden heb ik gevraagd om dan weer te beginnen met de sertraline maar de psychiater vond escitalopram verantwoorder. Het werkte binnen 5 minuten al voor mijn gevoel en voelde gelijk al de rust in mn hoofd. Geen hyper en dwanggedachtes en gedachtes [prikkels. Maar na 1 week op een nog relatieve lage dosis te zitten 5mg los van de enorme moeheid en slapen (wat ik eerlijk gezegd fijn vond eindelijk) kwam een vreselijke depressiviteit kijken. Ook merkte ik dat mn hersenen weer klem zaten alsof ze vastzaten aan mn nek en mn denken vast zat. Dat ging niet goed voor een middel die geen tot weinig bijwerkingen zou moeten hebben.... (herkenbaar? ) Ik moest dus stoppen per direct. Dus hel om te beginnen en dubbel hel om te stoppen. Ik kreeg last van drang intrusies dat ik dacht " wat gebeurt er als ik je een klap geef?" Ik schrok van die nare gedachtes. Maar sindsdien heb ik nog steeds een soort van drang als of ik wil slaan heel apart en dat bij gewoon je naasten. (herkenbaar? ) Gevoel van enorme druk in je lijf. Afin we zijn nu in april belandt en ik ben wanhopig. Dit is geen leven en zo had het verhaal niet moeten eindigen. Ik leef van dag tot dag en medicatie wordt nog onderzocht ben er zelf niet zo'n fan van maar kan ik dit ook zonder medicatie nog? opstaan en een vervormde realiteit ene dag wel ander dag niet hangt van de stress en spanning af. Een voortdurend verdoofd of psychisch hoofd hersenen , eigenlijk niet meer kunnen werken en het leven gaat langs je heen. Ik lijd alleen nog maar door me vast te klampen aan te hopen betere momentjes. En als je maar lang geoeg het vervelende gevoel uithoudt dan komen de "normale"momnentjes vanzelf wel. (daar doen we het dan maar voor :( ) E vlemen van duizeligheid en dan weer niet. Kennelijk overprikkeld en de technische kant ervan is mij wel duidelijk maar tegelijkertijd denk ik dan. Het lijkt er allemaal op wat ik lees maar exact zoals ik het ervaar heb ik nog niet gelezen of gevonden. En hoe gaat dit eindigen? Liefst: Is er niet een drie dubbele terugval burnout specialist die mij wil begeleiden met ervaring en of waar ik met mijn wanhoop naar toe kan. Ik heb er goud voorover. Nou mocht je dit tot de laatste regel hebben uitgelezen "respect! " en alle tips en ervaring herkenning zijn erg welkom Liefs Joop
Joop
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Joop,
Ik weet waar je doorheen gaat. Ik ben er ook geweest. Angst, paniek, druk in m’n kop, gevoel van totale controle verlies, alsof je niet meer weet wie je bent; het is allemaal stress. Het is een vicieuze cirkel die je in z’n greep heeft. De gedachten, de fysieke klachten, daarover dan paniek. De stress en zorgen blijven aan staan. Ik weet hoe moeilijk het is om jezelf ervan te overtuigen om het even te laten en je eraan over te geven, maar geloof me, dit is het beste wat je voor jezelf kan doen. Je hoofd zit vol en er kan even niets meer bij. Geef het de rust en de kalmte die het nodig heeft wanneer dit mogelijk is. Vermijdt een tijdje prikkels en probeer wat tot rust te komen. Ga rustig ademhalen en wees lief voor jezelf. Je gaat hier uit komen. Laat het soms even zijn voor wat het is en praat erover met mensen die je vertrouwd.
Veel liefde en sterkte.
Ik weet waar je doorheen gaat. Ik ben er ook geweest. Angst, paniek, druk in m’n kop, gevoel van totale controle verlies, alsof je niet meer weet wie je bent; het is allemaal stress. Het is een vicieuze cirkel die je in z’n greep heeft. De gedachten, de fysieke klachten, daarover dan paniek. De stress en zorgen blijven aan staan. Ik weet hoe moeilijk het is om jezelf ervan te overtuigen om het even te laten en je eraan over te geven, maar geloof me, dit is het beste wat je voor jezelf kan doen. Je hoofd zit vol en er kan even niets meer bij. Geef het de rust en de kalmte die het nodig heeft wanneer dit mogelijk is. Vermijdt een tijdje prikkels en probeer wat tot rust te komen. Ga rustig ademhalen en wees lief voor jezelf. Je gaat hier uit komen. Laat het soms even zijn voor wat het is en praat erover met mensen die je vertrouwd.
Veel liefde en sterkte.
Anoniem
09-07-2022
Mijn ervaring (Verhaal 180)
Ik zit nu bijna een jaar in een burn-out en ook hier helaas nog totaal niet het einde van de tunnel gezien. Veel angst, onzekerheid en ook wel depressieve gevoelens. Als ik het in één woord zou samenvatten zou ik zeggen: spanning. Of gejaagdheid. Gewoon niet kunnen ontspannen. Fysiek gezien nog beresterk en geen vage klachten wazig zien etc. Maar los daarvan ben ik een schim van wie ik was. Vroeger hield ik van sporten, met vrienden afspreken etc. Nu is het 80% thuis en de rest een beetje wandelen en soms naar de sportschool. Afspreken met mijn vriendin kost me bergen energie. Hoe ellendig kan een mens zich voelen? Had nooit verwacht dat ik zó diep kon zinken, zelfs niet een aantal jaren geleden toen ik echt wel stevige stressklachten had, maar dit?
Het goede nieuws is dat ik wel iets beter slaap dan voorheen. Voorheen sliep ik erg erg slecht. Mijn constante gevoel van gejaagdheid in combinatie met een bonkend hart hielp daar niet bij. Dat bonkend hart is wel een stuk minder geworden. Voorheen sliep ik zeker 4 van de 7 nachten in een week niet. Nu soms een slechte nacht (eens per 10 dagen). Kwaliteit van slaap is ook iets beter en ik verwacht daarin ook wel verbetering de komende tijd.
Mijn angsten zijn iets gezakt. Ik had/heb last van een vorm van pleinvrees en kon/kan zeer slecht tegen drukke plekken. Angst is wel gezakt maar nog wel soms aanwezig. Ik weet uit ervaring dat dit verder gaat zakken zodra ik meer rust in mijn lijf ga ervaren. Een burnout zoekt je "zwakste schakel" op: ik ben van nature een redelijk "nerveus" persoon, dus daar "pakt" de burnout mij op. Bij een ander kunnen dat weer andere klachten zijn.
Ik heb soms wel goede dagen weer. Dat was eerst compleet ondenkbaar. Dus daar put ik een beetje hoop uit. Ik had een week geleden een best okee week. Samen met mijn vriendin een beetje gewinkeld. Kon weer lachen en voelde me best fijn. Voor het eerst sinds lange, lange tijd. Maar na een paar dagen dan toch weer terugvallen in het oude gevoel. Daar zit ik nu dan een beetje in. Het duurt in mijn geval echt lang en mijn gevoel zegt dat ik zeker nog een paar maanden nodig zal hebben om de nodige stappen te zetten.
Ook een forse portie "eigen schuld" hier hoor. Ik ben jarenlang doorgegaan met werk dat mij eigenlijk totaal niet paste. Lange kantoordagen met mensen waar ik weinig mee heb en een doelstelling die niet bij mij past. 10 uur per dag achter een scherm, icm deadlines, perfectionistisch karakter, hoge eisen etc. Superslecht voor me geweest. Volledig kapot thuiskomen, maar toch gewoon doorgaan. Ik liep al jaren op mijn tenen en ben eerder onderuit gegaan en ik had daar van moeten leren, maar dit was nodig om mij het écht te doen beseffen dat het anders moet. Dus in die zin snap ik mensen wel die zeggen dat een burnout een "kado" is.
Psychologen heb ik wisselende ervaringen mee. Een psycholoog gaat de burnout niet doen verdwijnen. Een burnout heeft ook een sterke fysiologische (lichamelijke) kant en die pak je in mijn optiek aan door veel te rusten en weinig prikkels te ervaren. In mijn geval gierde mijn lijf van de cortisol/adrenaline en gedragsschema hebben dan heel weinig effect. Komt gewoon niet binnen, omdat je lichaam zó aan staat. Sommige psychologen begrijpen dat wel, maar je hebt helaas veel koekebakkers er tussen zitten (zoals in ieder vak hoor). Een psycholoog kan helpen bepaalde patronen etc te doen inzien, dus voor het "besef" kan zo iemand helpen. En voor een verklaring voor je gevoel/situatie (dus "educatie", maar daar zijn ook hele goede bronnen voor te vinden online en op spotify in allerlei podcasts (die van Johann Legendre kan ik zeer aanraden)). Los daarvan voegt het weinig toe naar mijn mening. Ik heb zeker EUR 2.000 aan allerlei therapieën uitgegeven; achteraf gezien niet echt nodig. Besteed dat geld uit aan jezelf of koop eens een goed boek. Ik denk dat een regelmatige gesprek met "iemand" vanuit de basis ggz (dus vergoed door de verzekering) meer dan genoeg is voor de meesten. Maar dit zeg ik puur vanuit mijn eigen situatie/mening.
Wat doe ik nu om mijn herstel te bevorderen? Ik probeer dagelijks te wandelen (30 min tot een uur). Ik sport ook regelmatig (fietsen/sportschool). Dat deed ik een tijd terug iets te fanatiek waardoor ik wat terugviel, dus dat kun je beter met mate doen ivm verhoogde cortisol bij te hoge inspanning. Dat wil je dus niet hebben. Nu dus vrij "relaxed" sporten, lees: lage intensiteit, geen zware gewichten etc. Ik probeer gezond te eten. Verder neem ik supplementen (visolie, vit d3, magnesium, zink, en sinds kort l theanine). Of en in welke mate dit nou echt helpt weet ik niet, maar ik heb het gevoel dat het wel bijdraagt.
Ik ben ervan overtuigd dat als je je lijf de nodige rust geeft en goed nadenkt over hoe je je leven voortaan wilt leven, je altijd wel uit een burnout kunt komen. Werk is een zeer belangrijk aspect daarin: je besteedt het grootste deel van je dag op het werk, dus het is niet gek dat een burnout vaak met werk te maken heeft. Ik ga over een tijdje een heel ander pad op met een forse achteruitgang in inkomen. Maar ik heb nu eindelijk ingezien dat er niks belangrijkers in dan je gezondheid. Daar kan geen miljoen tegenop.
Sterkte allemaal en vertrouw op jezelf. Je kunt het!
Het goede nieuws is dat ik wel iets beter slaap dan voorheen. Voorheen sliep ik erg erg slecht. Mijn constante gevoel van gejaagdheid in combinatie met een bonkend hart hielp daar niet bij. Dat bonkend hart is wel een stuk minder geworden. Voorheen sliep ik zeker 4 van de 7 nachten in een week niet. Nu soms een slechte nacht (eens per 10 dagen). Kwaliteit van slaap is ook iets beter en ik verwacht daarin ook wel verbetering de komende tijd.
Mijn angsten zijn iets gezakt. Ik had/heb last van een vorm van pleinvrees en kon/kan zeer slecht tegen drukke plekken. Angst is wel gezakt maar nog wel soms aanwezig. Ik weet uit ervaring dat dit verder gaat zakken zodra ik meer rust in mijn lijf ga ervaren. Een burnout zoekt je "zwakste schakel" op: ik ben van nature een redelijk "nerveus" persoon, dus daar "pakt" de burnout mij op. Bij een ander kunnen dat weer andere klachten zijn.
Ik heb soms wel goede dagen weer. Dat was eerst compleet ondenkbaar. Dus daar put ik een beetje hoop uit. Ik had een week geleden een best okee week. Samen met mijn vriendin een beetje gewinkeld. Kon weer lachen en voelde me best fijn. Voor het eerst sinds lange, lange tijd. Maar na een paar dagen dan toch weer terugvallen in het oude gevoel. Daar zit ik nu dan een beetje in. Het duurt in mijn geval echt lang en mijn gevoel zegt dat ik zeker nog een paar maanden nodig zal hebben om de nodige stappen te zetten.
Ook een forse portie "eigen schuld" hier hoor. Ik ben jarenlang doorgegaan met werk dat mij eigenlijk totaal niet paste. Lange kantoordagen met mensen waar ik weinig mee heb en een doelstelling die niet bij mij past. 10 uur per dag achter een scherm, icm deadlines, perfectionistisch karakter, hoge eisen etc. Superslecht voor me geweest. Volledig kapot thuiskomen, maar toch gewoon doorgaan. Ik liep al jaren op mijn tenen en ben eerder onderuit gegaan en ik had daar van moeten leren, maar dit was nodig om mij het écht te doen beseffen dat het anders moet. Dus in die zin snap ik mensen wel die zeggen dat een burnout een "kado" is.
Psychologen heb ik wisselende ervaringen mee. Een psycholoog gaat de burnout niet doen verdwijnen. Een burnout heeft ook een sterke fysiologische (lichamelijke) kant en die pak je in mijn optiek aan door veel te rusten en weinig prikkels te ervaren. In mijn geval gierde mijn lijf van de cortisol/adrenaline en gedragsschema hebben dan heel weinig effect. Komt gewoon niet binnen, omdat je lichaam zó aan staat. Sommige psychologen begrijpen dat wel, maar je hebt helaas veel koekebakkers er tussen zitten (zoals in ieder vak hoor). Een psycholoog kan helpen bepaalde patronen etc te doen inzien, dus voor het "besef" kan zo iemand helpen. En voor een verklaring voor je gevoel/situatie (dus "educatie", maar daar zijn ook hele goede bronnen voor te vinden online en op spotify in allerlei podcasts (die van Johann Legendre kan ik zeer aanraden)). Los daarvan voegt het weinig toe naar mijn mening. Ik heb zeker EUR 2.000 aan allerlei therapieën uitgegeven; achteraf gezien niet echt nodig. Besteed dat geld uit aan jezelf of koop eens een goed boek. Ik denk dat een regelmatige gesprek met "iemand" vanuit de basis ggz (dus vergoed door de verzekering) meer dan genoeg is voor de meesten. Maar dit zeg ik puur vanuit mijn eigen situatie/mening.
Wat doe ik nu om mijn herstel te bevorderen? Ik probeer dagelijks te wandelen (30 min tot een uur). Ik sport ook regelmatig (fietsen/sportschool). Dat deed ik een tijd terug iets te fanatiek waardoor ik wat terugviel, dus dat kun je beter met mate doen ivm verhoogde cortisol bij te hoge inspanning. Dat wil je dus niet hebben. Nu dus vrij "relaxed" sporten, lees: lage intensiteit, geen zware gewichten etc. Ik probeer gezond te eten. Verder neem ik supplementen (visolie, vit d3, magnesium, zink, en sinds kort l theanine). Of en in welke mate dit nou echt helpt weet ik niet, maar ik heb het gevoel dat het wel bijdraagt.
Ik ben ervan overtuigd dat als je je lijf de nodige rust geeft en goed nadenkt over hoe je je leven voortaan wilt leven, je altijd wel uit een burnout kunt komen. Werk is een zeer belangrijk aspect daarin: je besteedt het grootste deel van je dag op het werk, dus het is niet gek dat een burnout vaak met werk te maken heeft. Ik ga over een tijdje een heel ander pad op met een forse achteruitgang in inkomen. Maar ik heb nu eindelijk ingezien dat er niks belangrijkers in dan je gezondheid. Daar kan geen miljoen tegenop.
Sterkte allemaal en vertrouw op jezelf. Je kunt het!
J
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zoooo herkenbaar, je slaat de spijker op zijn kop. Ik doe precies hetzelfde wat jij doet en ik denk dat daar de oplossing v herstel ligt. Verandering van werk is vaak ook erg verhelderend, ook al ga je minder verdienen.
anoniem
18-05-2022
Reactie:
Die pleinvrees herken ik. Vaak spanning met veel mensen om me heen. Lastig om dit te combineren met sommig werk. Sterk dat je voor een ander pad hebt gekozen. Je zal jezelf hier uiteindelijk hartelijk voor gaan bedanken!!
Veel sterkte. Uiteindelijk komen we er wel :)
Veel sterkte. Uiteindelijk komen we er wel :)
Anoniem
08-07-2022
Burnout is de diagnose (Verhaal 176)
Sinds dec 2021 thuis van het werk. In Nov 2021 begonnen de klachten al. Duizelig, trillen, angstig, zweten, gespannen gevoel, slechte concentratie, slecht tegen prikkels kunnen, bij gesprekken soms een vervelend samentrekkend gevoel op hoofd, sws aparte gevoelens in hoofd, gespannen nek/schouder spieren, maar met name de duizeligheid zit me erg in de weg en maakt me heel onzeker. Het is begonnen met draaiduizeligheid en daarna bleef het gevoel van iedere keer als je je hoofd beweegt dat ik me duizelig voel, maar het draait niet. Word er echt gek van. Net alsof het uit de nek komt. Het is ook nooit even weg. Toen ik nog niet wist dat ik een burnout had heb ik verschillende onderzoeken gehad wat betreft de duizeligheid. Daar is niks uitgekomen. In mijn omgeving zei men steeds het is stress. En dat blijkt nu ook wel. Burnout is de diagnose.
Nou zou ik starten met therapie, maar nou was er ziekte van hun kant en wordt het pas over 3 weken. Jammer, want ik wil graag verder. Is er iemand die deze klachten herkent? En na hoeveel tijd is het weggegaan bijvoorbeeld.
Nou zou ik starten met therapie, maar nou was er ziekte van hun kant en wordt het pas over 3 weken. Jammer, want ik wil graag verder. Is er iemand die deze klachten herkent? En na hoeveel tijd is het weggegaan bijvoorbeeld.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2022
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dank voor je reactie.. Wat vervelend dat jij er al zolang in zit ook. Had/heb jij het ook constant? Fijn dat er wel wat verbetering in zit bij jou. Ik merk idd bij intensieve gesprekken dat het nog erger wordt in mijn hoofd.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb het ook bij et zitten.. maar soms voel ik et niet. Gisteren met wandelen had ik het ook minder.. in het begin was ik ook constant duizelig of eigenlijk is et een soort onbalans gevoel.. de spanning in me nek hoofd en ogen is er wel nog dagelijks . Voel et wel ook afnemen als ik met mijn nek leun of als ik langer zit trekt et uiteindelijk weg
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ervaarde je dat gevoel van onbalans voornamelijk bij het lopen of ook in je hoofd qua duizeligheid? Met wandelen is het net alsof ik zweef. Heel irritant. Spanning in hoofd qua fysieke klacht?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ervaar dat duizelig gevoel ook als ik lig of zit wel is et veel minder dan de eerste 5 maanden toen was et heel erg aanwezig. Nu zit ik al 8 maanden in mijn burnout en voel dat de duizeligheid ook eindelijk een beetje minder begint te worden. Maar voel et nu ook heel lichtjes alleen is et meer afgezwakt. Heb je ook last van vermoeide ogen.? Mijn fysieke klachten zijn gespannen buik soms want tintelingen in de armen.. in et begin voelde ik me angstig door de spanning.. maar ook dat is afgezwakt. Maar kan nog steeds niet veel doen.
V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb wel vermoeide ogen. Ook veel hoofdpijn. Kijk ook bijna geen tv. Hoop dat dat zich allemaal weer gaat herstellen. Heb je soms ook dat slappe gevoel in je benen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kon de eerste maand niet eens langer dan 5 min wandelen had ook last van elastische benen gevoel heel gek was dat.. gelukkig heb ik dat nu veel minder als ik te lang wandelvoel ik me wel zwakker worden in mijn benen. Ik kijk nu ook bijna geen tv altijd pas later in de middag of in de avond. En die hoofdpijn had ik de eerste maanden ook erger nu heb ik et niet meer dagelijks en voelt niet meer zo heftig als in het begin.. het is een lange weg je moet je lichaam en hoofd veel rust gunnen inspannen en ontspannen en niet te veel stressen en prikkels vermijden dat is mij gezegd.
V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe voelt dat precies die elastische benen? Want ik heb ook zo'n slap wazig gevoel in de benen. Het piekeren is nog een ding want dat gaat de hele dag door. Zelfs als ik ontspan zijn de klachten wel aanwezig. Wordt dit met de tijd ook beter? Wel fijn dat jij vooruitgang merkt.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja heel gek gevoel was dat alsof je je moet concentreren op je benen om ze te moeten voelen was ook heel zweverig in me hoofd bij et wandelen et gevoel alsof je er was maar ook weer niet.. maar dat had ik de eerste 3 4 maanden vooral erg. En inderdaad bij het liggen had ik ook nog klachten nu als ik lig is mijn lichaam ontspannen dus het gaat met de tijd wel beter worden en je lichaam komt weer in de ontspanning modus. Je moet proberen als je lgt niet te piekeren maar echt een moment van rust nemen.. want joun gedachte gang doen ook veel sensaties oproepen vooral spanning in de buik. Maar ik denk dat je et nog moet leren te accepteren de burnout. Heeft mij ook veel tijd gekost omdat ik zoveel lichamelijke klachten had.. na de mri scan heb ik et eindelijk pas wat meer geaccepteerd. Toen was ik 6,5 maand verder
V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh ja herkenbaar.. Dat zweverige tijdens het wandelen. Het gevoel alsof dat door de benen gaat, misschien is dat het elastische gevoel? Mag ik vragen wat voor klachten je nog meer had? Ik vind het idd nog niet zo makkelijk om dit te accepteren. Vind het zo apart dat je zulke lichamelijke klachten kunt hebben door stress. Heb zelf een mri van het hoofd gehad ivm duizeligheid maar was allemaal goed. Net zoals het bloedonderzoek. Bedankt voor je tips. Ik moet idd meer uit mijn hoofd. Had jij ook dat de ochtenden veel zwaarder waren?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal, elastische benen en oogspierspanning. Je moet alle oorzaken van stress (tijdelijk) uitbannen uit je leven en rust nemen. Mijn valkuil is dat ik veel te veel op de iphone kijk, daar doe ik mijn ogen geen plezier mee. Doe es een keer overdag 10 minuten gewoon je ogen dicht, luister een rustig muziekje. Zit lekker in de zon met een kopje koffie. Dat soort dingen. Dit is een periode waarin je lief voor jezelf moet zijn. Sterkte allen!!
Overigens 1 CT scan en 2 MRI scans gehad, is goddank niets uitgekomen. Apart he dat je brein je lijf zo in de war kan schoppen!!
Overigens 1 CT scan en 2 MRI scans gehad, is goddank niets uitgekomen. Apart he dat je brein je lijf zo in de war kan schoppen!!
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beter wel één caffeine vrije koffie! Anders blijft dat cortisol gieren. Lichaam moet tot rust komen.. geef het wat het vraagt. Koppie ook :)
Anoniem
08-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Wat zijn jullie tips om de circel te doorbreken? (Verhaal 156)
Nu 7 maanden in mijn herstel voelt soms of je weer helemaal terug bij af bent. Ik ben al een keer eerder herstelt van een burn out maar nu probeer ik extra mijn best te doen omdat het die andere keer 2 jaar heeft geduurd. Ik heb daarvan geleerd.
Helaas bevorderd slecht slapen mijn herstel niet omdat welke inspanning ik die dag ook doe, ik daarvan in de nacht niet van kan slapen. Zelfs een stukje hardlopen zorgt al voor spanning. De cortisol giert door je aderen. Of bijvoorbeeld een heftig gesprek. Wie herkent dit slechte slapen? En wat zijn jullie geheime wapens tegen het "gespannen slapen" ?
Helaas bevorderd slecht slapen mijn herstel niet omdat welke inspanning ik die dag ook doe, ik daarvan in de nacht niet van kan slapen. Zelfs een stukje hardlopen zorgt al voor spanning. De cortisol giert door je aderen. Of bijvoorbeeld een heftig gesprek. Wie herkent dit slechte slapen? En wat zijn jullie geheime wapens tegen het "gespannen slapen" ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ademhalingsoefeningen, bodyscans, yoga, een lekker bad voor het slapen gaan. Gedurende de dag GEEN cafeïne (funest bij BO), geen schermpjes voor slapen gaan, veel focussen op het tot rust brengen van het lichaam. Zoveel mogelijk proberen je parasympathische zenuwstelsel tot rust te brengen. UIT je hoofd IN je lichaam 🍀
Anoniem
08-07-2022
Alsof ik een enge achtbaan in ga (Verhaal 181)
Hallo.. ik heb sinds januari dit jaar een BO.
Ik heb de hele dag een zenuwachtig/ gejaagd gevoel.. en dat is er echt de hele dag!! Alsof ik een enge achtbaan in ga en in de wachtrij sta..
Wie herkend dit ?? Wie heeft hier ook last van?
En mijn armen en benen trillen bij beweging.
Ik heb de hele dag een zenuwachtig/ gejaagd gevoel.. en dat is er echt de hele dag!! Alsof ik een enge achtbaan in ga en in de wachtrij sta..
Wie herkend dit ?? Wie heeft hier ook last van?
En mijn armen en benen trillen bij beweging.
Marga
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-07-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ja dit herken ik zeker. Heel vervelend is dat en ik wil er ook graag vanaf. Dat trillen heb ik heel erg gehad en dan met name in de ochtend. Kon soms niet eens douchen. Zo trillen. Dus je bent niet de enige. Heb zelf ook last van meerdere fysieke klachten en zoekende naar hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Sterkte voor jou. Heb je ook therapie of iets dergelijks?
Ja dit herken ik zeker. Heel vervelend is dat en ik wil er ook graag vanaf. Dat trillen heb ik heel erg gehad en dan met name in de ochtend. Kon soms niet eens douchen. Zo trillen. Dus je bent niet de enige. Heb zelf ook last van meerdere fysieke klachten en zoekende naar hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Sterkte voor jou. Heb je ook therapie of iets dergelijks?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het ook. Het is halverwege mijn burnout pas gekomen en waar de andere klachten zijn verdwenen, is het trillen gebleven. Zie mijn verhaal nr 169.
Ik ben nu ongeveer 9 maanden uit mijn burnout maar doordat deze klacht niet is weg gegaan in de afgelopen maanden, merk ik weer heel veel onrust en angst. Heb beta blokkers gekregen van de huisarts maar die werken niet. Binnenkort naar een neuroloog.
Mijn voeten beven eigenlijk altijd heel lichtjes en met name mijn armen/handen trillen snel en voelen overbelast. Volgens de huisarts is het angst (terwijl ik daar de afgelopen maanden niet bewust last van heb gehad) en de bedrijfsarts zegt dat het niet meer door de burnout kan komen. Zelf weet ik niet wat ik moet denken.
Ik ben nu ongeveer 9 maanden uit mijn burnout maar doordat deze klacht niet is weg gegaan in de afgelopen maanden, merk ik weer heel veel onrust en angst. Heb beta blokkers gekregen van de huisarts maar die werken niet. Binnenkort naar een neuroloog.
Mijn voeten beven eigenlijk altijd heel lichtjes en met name mijn armen/handen trillen snel en voelen overbelast. Volgens de huisarts is het angst (terwijl ik daar de afgelopen maanden niet bewust last van heb gehad) en de bedrijfsarts zegt dat het niet meer door de burnout kan komen. Zelf weet ik niet wat ik moet denken.
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja. Ik heb een wandelcoach en gesprekken bij psycholoog.
Marga
01-05-2022
Reactie:
Hi,
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Veel kracht, hou je soepel.. :-)
Marcel
Het trillen doen dieren automatisch om de energie van stress en trauma's die in de spieren opgeslagen waren, los te laten.
Wij denken teveel en vertrouwen te weinig.
Veel kracht, hou je soepel.. :-)
Marcel
Marcel
07-07-2022
Al jaren liep ik met spanning rond (Verhaal 212)
Ook hier iemand met een burn-out (en angststoornis). Al jaren liep ik met spanning rond, maar door gewoon door te zetten en geen ruimte voor mezelf te nemen (en niet beter te weten), dacht ik dat ik het wel de baas kon zijn. Negen maanden geleden kwam echter alle spanning ineens er uit. Op weg naar vakantie kreeg ik een flinke paniekaanval, iets wat ik nog nooit eerder had gehad. Na 2 weken rusten op vakantie dacht ik dat het eenmalig geweest moest zijn, maar dat was het niet. Bij thuiskomst kon ik het niet meer opbrengen om op dezelfde voet weer verder te gaan. Het lukte gewoon niet meer. Ik nam een extra week vrij en hoopte dat de vermoeidheid en spanning af zou nemen. Natuurlijk deed dit het niet. Sindsdien zit ik met alle klachten die ik in bovenstaande verhalen lees (erge vermoeidheid, slecht slapen, extreme spanning voor alledaagse situaties, overprikkeldheid, etc.).
Mijn spanning heeft zich in de loop van 10 jaar opgebouwd, waardoor het eigenlijk heel geleidelijk ging en niet eens echt opviel. De laatste twee jaar werd het echter zo erg dat ik op bepaalde momenten dacht dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat het hele kaartenhuis in elkaar zou vallen. Terugkijkend was het dus wel duidelijk dat het een ongezonde situatie was.
De afgelopen tijd was (en nog steeds is) een flinke uitdaging. Ik moet vanwege mijn angstklachten juist situaties opzoeken, maar vanwege de bijkomende vermoeidheid lukt dit maar beperkt. Werken lukte alleen nog deels en vanuit huis en sociale activiteiten zaten er niet in.
Momenteel merk ik wel wat vooruitgang (thuiswerken kan ik kanger volhouden, 2x per week een aantal uren naar kantoor, minder spanning in bepaalde situaties) maar de spanning, vermoeidheid en slaapproblemen blijven. Dit maakt me dan soms ook erg moedeloos. Wat voor een leven heb je nog als je 25 bent en een aantal uurtjes achter je computer wat kan doen om vervolgens de rest van de dag op de bank te liggen? Er zijn zoveel dingen die ik zou willen doen, maar ik heb simpelweg de energie er niet voor.
Afgelopen week ben ik weer een keer naar kantoor gegaan. De spanning die ik in de nacht ervoor had en overdag mee nam naar kantoor zorgde er echter voor dat ik na een aantal uur totaal overprikkeld weg ben gegaan (ook nog een uur terug rijden). Voor mijn gevoel is er geen peil op te trekken hoe lang ik iets vol kan houden. Dat maakt dan ook dat ik super bang ben om over m'n grenzen te gaan.
Ik probeer altijd positief te blijven en het hele gebeuren te accepteren, hoewel me dit de ene dag beter afgaat dan de andere. Ik doe dan ook een stap terug wanneer ik denk dat het moet en een stap vooruit wanneer ik weet dat ik er klaar voor ben. De weg omhoog is echter lang en vol obstakels.
Genoeg getypt, waarschijnlijk is het een onsamenhangend verhaal geworden, maar meer kan ik er vandaag niet van maken.
Succes aan iedereen die hier op dit forum zit en dit leest. Het komt echt wel goed. Hou je haaks, blijf positief en accepteer jezelf.
Mijn spanning heeft zich in de loop van 10 jaar opgebouwd, waardoor het eigenlijk heel geleidelijk ging en niet eens echt opviel. De laatste twee jaar werd het echter zo erg dat ik op bepaalde momenten dacht dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat het hele kaartenhuis in elkaar zou vallen. Terugkijkend was het dus wel duidelijk dat het een ongezonde situatie was.
De afgelopen tijd was (en nog steeds is) een flinke uitdaging. Ik moet vanwege mijn angstklachten juist situaties opzoeken, maar vanwege de bijkomende vermoeidheid lukt dit maar beperkt. Werken lukte alleen nog deels en vanuit huis en sociale activiteiten zaten er niet in.
Momenteel merk ik wel wat vooruitgang (thuiswerken kan ik kanger volhouden, 2x per week een aantal uren naar kantoor, minder spanning in bepaalde situaties) maar de spanning, vermoeidheid en slaapproblemen blijven. Dit maakt me dan soms ook erg moedeloos. Wat voor een leven heb je nog als je 25 bent en een aantal uurtjes achter je computer wat kan doen om vervolgens de rest van de dag op de bank te liggen? Er zijn zoveel dingen die ik zou willen doen, maar ik heb simpelweg de energie er niet voor.
Afgelopen week ben ik weer een keer naar kantoor gegaan. De spanning die ik in de nacht ervoor had en overdag mee nam naar kantoor zorgde er echter voor dat ik na een aantal uur totaal overprikkeld weg ben gegaan (ook nog een uur terug rijden). Voor mijn gevoel is er geen peil op te trekken hoe lang ik iets vol kan houden. Dat maakt dan ook dat ik super bang ben om over m'n grenzen te gaan.
Ik probeer altijd positief te blijven en het hele gebeuren te accepteren, hoewel me dit de ene dag beter afgaat dan de andere. Ik doe dan ook een stap terug wanneer ik denk dat het moet en een stap vooruit wanneer ik weet dat ik er klaar voor ben. De weg omhoog is echter lang en vol obstakels.
Genoeg getypt, waarschijnlijk is het een onsamenhangend verhaal geworden, maar meer kan ik er vandaag niet van maken.
Succes aan iedereen die hier op dit forum zit en dit leest. Het komt echt wel goed. Hou je haaks, blijf positief en accepteer jezelf.
Anoniem
14-06-2022
laatste reactie: 04-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Ik heb echt precies hetzelfde als jij.
het is zo´n lang proces, met hele mini stapjes.
Om gek van te worden, maar helaas kan het niet anders.
Dat ik een angststoornis ontwikkelde door mijn burn out, zie ik echt als een crash van mijn brein.
Het is lastig allemaal...
Ook mijn dagen, even wat doen en verder rust, rust, rust.
Maar ik heb ook maanden lang niks kunnen doen (denk 6 of 7) dus ik zie dit maar als een vooruitgang...
tijd zal het leren..
Ik heb echt precies hetzelfde als jij.
het is zo´n lang proces, met hele mini stapjes.
Om gek van te worden, maar helaas kan het niet anders.
Dat ik een angststoornis ontwikkelde door mijn burn out, zie ik echt als een crash van mijn brein.
Het is lastig allemaal...
Ook mijn dagen, even wat doen en verder rust, rust, rust.
Maar ik heb ook maanden lang niks kunnen doen (denk 6 of 7) dus ik zie dit maar als een vooruitgang...
tijd zal het leren..
patsy
04-07-2022
Last van drukke plekken waar auto's rijden (Verhaal 195)
Ik zit al bijna 10 maanden in mijn burnout. Heeft iemand ook zoveel last van drukke plekken waar auto's rijden en veel mensen lopen of winkels zijn.. liep laatst op een drukkere plein en kreeg hoofdpijn werd Un beetje misselijk voelde mijn nek en keel spieren aanspannen kreeg ook et gevoel dat ik flauwviel. Werd er gelukkig niet bang van.. heb alleen mijn boodschappen gedaan en terug na huis gelopen. Toen ik thuis kwam werd de spierspanning en alles minder. Word ik dan zwaar overprikkeld ?
Anoniem
03-05-2022
laatste reactie: 03-07-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb daar ook heel lang last van gehad. Door de burn out raak je snel overprikkeld. Ik kwam daardoor nauwelijks buiten in het begin, omdat ik in de stad woonde.
Ik droeg ook een zonnebril en “festival”-oordoppen. Het geluid wordt deels gedempt, maar je kan nog wel iets horen voor de verkeersveiligheid.
Ik droeg ook een zonnebril en “festival”-oordoppen. Het geluid wordt deels gedempt, maar je kan nog wel iets horen voor de verkeersveiligheid.
Pearl
16-05-2022
Reactie:
Hoi Pearl, hoelang zit je al in je burnout? Is de overprikkeling bij jou weg of niet ? Ik weet dat er tijd nodig heeft..
Anoniem
20-05-2022
Reactie:
Ik heb nu bijna een jaar een burnout en dit is super herkenbaar. Ik kan nu gelukkig zeggen dat dat echt herstelt. Als ik in percentages moet denken wat in t begin 100% was hoe snel je overprikkeld raakt met die situaties zit ik nu denk ik op 40%. Maar ik heb wel een flinke terugval gehad van 3 maanden. Dus wanneer je dat niet hebt zal het sneller zijn! Neem je rust en oefen de prikkels af en toe zodat je je hersens kan laten wennen. Maar rust is key
Romy
03-07-2022
Vertraagd zien (Verhaal 209)
Herkent iemand vertraagd zien door het overspannen brein? Lastig zien/ kijken/ dingen anders of wazig zien? Hoor graag jullie ervaring en wat je er aan doet, hebt gedaan...
Anna
06-06-2022
laatste reactie: 03-07-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ik herken het in die zin wel, maar dan meer alsof het beeld niet helemaal stil staat en daarbij hoofdpijn. Vooral aan de zijkanten van mijn hoofd en boven de wenkbrauwen. Heb jij dat ook? Ik doe dan oogoefeningen 10x omhoog kijken en 10x naar beneden. Soms wordt het beeld dan iets beter.
Ik herken het in die zin wel, maar dan meer alsof het beeld niet helemaal stil staat en daarbij hoofdpijn. Vooral aan de zijkanten van mijn hoofd en boven de wenkbrauwen. Heb jij dat ook? Ik doe dan oogoefeningen 10x omhoog kijken en 10x naar beneden. Soms wordt het beeld dan iets beter.
Maaike
06-06-2022
Reactie:
Dankjewel Maaike,
Heb je ooit iets van draaiduizeligheid gehad? Of is dit ontstaan uit een "overspannen" brein/ zenuwstelsel weet je dat?
Bij mij is het vooral vertraging met van dichtbij naar ver weg kijken duurt t even voor t scherp is, ook andersom.. Diepte en 3d ook allemaal vertraging🙈
Heb je ooit iets van draaiduizeligheid gehad? Of is dit ontstaan uit een "overspannen" brein/ zenuwstelsel weet je dat?
Bij mij is het vooral vertraging met van dichtbij naar ver weg kijken duurt t even voor t scherp is, ook andersom.. Diepte en 3d ook allemaal vertraging🙈
Anna
07-06-2022
Reactie:
Zeker! Alsof je zintuigen, in dit geval je ogen, het allemaal niet bij kunnen houden.
Ik merkte toen ik in een burnout rolde het ook het eerst met autorijden. Dat alle beelden ik niet bij kon houden en daardoor in paniek raakte. Ik kan nu al ook een hele tijd niet autorijden. Soms kleine stukjes binnendoor
En wat doe je eraan? Rust nemen. Loslaten. Ik zit nu een jaar thuis en heb geprobeerd het te oefenen, maar echt, het kost gewoon tijd en rust en de spanning moet eraf. Ik probeer wel bijna dagelijks te wandelen, dan merk ik ook een schokkerig vertraagd beeld, maar langzaam ga je vooruitgang merken en dat zal uiteindelijk wel weer goed komen.
Ik merkte toen ik in een burnout rolde het ook het eerst met autorijden. Dat alle beelden ik niet bij kon houden en daardoor in paniek raakte. Ik kan nu al ook een hele tijd niet autorijden. Soms kleine stukjes binnendoor
En wat doe je eraan? Rust nemen. Loslaten. Ik zit nu een jaar thuis en heb geprobeerd het te oefenen, maar echt, het kost gewoon tijd en rust en de spanning moet eraf. Ik probeer wel bijna dagelijks te wandelen, dan merk ik ook een schokkerig vertraagd beeld, maar langzaam ga je vooruitgang merken en dat zal uiteindelijk wel weer goed komen.
Romy
03-07-2022
Reactie:
Hey Romy,
Dankjewel voor je bericht!! Fijn wat herkenning te lezen. Hoe gaat t nu bij , met jou? Voel je wel al wat verbetering door rust/ los laten?
Dankjewel voor je bericht!! Fijn wat herkenning te lezen. Hoe gaat t nu bij , met jou? Voel je wel al wat verbetering door rust/ los laten?
Anne
03-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ben nog onzeker en bang voor een terugval (Verhaal 216)
Sinds Jan opgenomen in een ggz instelling daar een aantal weken gezeten door ernstige burn out. Nu gaat t na 5 maanden weer iets beter maar ben nog erg onzeker en bang voor een terugval. Heb veel vriendinnen verloren hierdoor en voel me soms zo alleen . Zijn er meer mensen hier die hun sociale kring ook opnieuw moeten bouwen.
Ingrid
29-06-2022
Toon reacties Verberg reacties
Bewegende golfjes door het lichaam (Verhaal 200)
Hallo,
Sinds januari bo. Is er iemand die met name bij zitten bewegende golfjes door het lichaam heen ervaart? En door het hoofd.
Anoniem
Sinds januari bo. Is er iemand die met name bij zitten bewegende golfjes door het lichaam heen ervaart? En door het hoofd.
Anoniem
Anoniem
12-05-2022
laatste reactie: 27-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja inderdaad, ik ben nu een goeie 3 maand burn out en heb dit bijna elke dag. In het begin kon ik er mij heel druk ik maken, maar nu laat ik het over mij gaan. Raar gevoel he? Soms heb ik het er ook koud van
Annelies
27-06-2022
Ik ben nu met name op zoek naar herkenning (Verhaal 61)
Hallo,
Inmiddels zit ik ongeveer 9 maanden in een burn-out en heb ik het gevoel al een lange weg te hebben afgelegd. Ik ben nu met name op zoek naar herkenning.
Bij mij begon mijn burn-out met een soort blackout en daarna een periode van duizeligheid/licht gevoel in mijn hoofd. Dit duurde een aantal weken en ik werd hier erg angstig door. Bloedonderzoek wees niets uit. Na een paar weken werd het wat minder maar vanuit het niets kreeg ik last van mijn armen en benen (tintelingen/stijfheid/branderig). Eigenlijk allerlei rare sensaties. Hierdoor werd ik nog onzekerder en raakte in totale angst. Dr. Google vertelde mij dat het MS zou kunnen zijn. De huisarts en bedrijfsarts maakten zich echter geen zorgen maar constateerde beide dat ik een burnout heb. Ik was ook ontzettend moe, soms benauwd, slecht slapen etc. Ondanks deze diagnose, bleef ik bang voor MS en deze angst heeft een aantal maanden mij volledig in beslag genomen. Uiteindelijk bij neuroloog geweest en MRI gehad maar ook dit liet niets bijzonders zien.
Immiddels zijn we maanden verder en probeer ik de diagnose burnout te accepteren. De meeste klachten, zoals vermoeidheid, duizelig, benauwdheid etc. ben ik een eind heen kwijt. Echter, de klachten aan mijn armen en benen (de rare sensaties) blijven hangen. Het lijkt wel alsof de klachten waar ik bang voor ben, het langst duren. Ook heb ik de laatste weken veel last van trillend/bevend gevoel in armen en handen, soms ook in benen. Soms zie je het, soms voelt het meer als intern trillen/beven. De angst is er nog regelmatig maar neemt me minder in beslag en kan het dus parkeren.
Zijn er mensen die mijn klachten aan armen en benen herkennen? Ik lees daar nl weinig over.
Volgens de huisarts moet ik het loslaten...makkelijker gezegd dan gedaan ;-)
De klachten komen en gaan maar kan er niet echt de vinger op leggen. Verder ben ik erg gelukkig, geen nare dingen meegemaakt oid. Maar volgens huisarts hoeft dat niet en kunnen drukke jaren op een gegeven moment ook gewoon z'n tol eisen. Het zal...nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Sterkte allemaal!
Inmiddels zit ik ongeveer 9 maanden in een burn-out en heb ik het gevoel al een lange weg te hebben afgelegd. Ik ben nu met name op zoek naar herkenning.
Bij mij begon mijn burn-out met een soort blackout en daarna een periode van duizeligheid/licht gevoel in mijn hoofd. Dit duurde een aantal weken en ik werd hier erg angstig door. Bloedonderzoek wees niets uit. Na een paar weken werd het wat minder maar vanuit het niets kreeg ik last van mijn armen en benen (tintelingen/stijfheid/branderig). Eigenlijk allerlei rare sensaties. Hierdoor werd ik nog onzekerder en raakte in totale angst. Dr. Google vertelde mij dat het MS zou kunnen zijn. De huisarts en bedrijfsarts maakten zich echter geen zorgen maar constateerde beide dat ik een burnout heb. Ik was ook ontzettend moe, soms benauwd, slecht slapen etc. Ondanks deze diagnose, bleef ik bang voor MS en deze angst heeft een aantal maanden mij volledig in beslag genomen. Uiteindelijk bij neuroloog geweest en MRI gehad maar ook dit liet niets bijzonders zien.
Immiddels zijn we maanden verder en probeer ik de diagnose burnout te accepteren. De meeste klachten, zoals vermoeidheid, duizelig, benauwdheid etc. ben ik een eind heen kwijt. Echter, de klachten aan mijn armen en benen (de rare sensaties) blijven hangen. Het lijkt wel alsof de klachten waar ik bang voor ben, het langst duren. Ook heb ik de laatste weken veel last van trillend/bevend gevoel in armen en handen, soms ook in benen. Soms zie je het, soms voelt het meer als intern trillen/beven. De angst is er nog regelmatig maar neemt me minder in beslag en kan het dus parkeren.
Zijn er mensen die mijn klachten aan armen en benen herkennen? Ik lees daar nl weinig over.
Volgens de huisarts moet ik het loslaten...makkelijker gezegd dan gedaan ;-)
De klachten komen en gaan maar kan er niet echt de vinger op leggen. Verder ben ik erg gelukkig, geen nare dingen meegemaakt oid. Maar volgens huisarts hoeft dat niet en kunnen drukke jaren op een gegeven moment ook gewoon z'n tol eisen. Het zal...nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Sterkte allemaal!
Jackie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 20-06-2022
16Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken me wel een beetje in je verhaal. Ik ben nu 6 maanden thuis en de klachten waar ik heel bang voor was waren de spierspasmen.Mijn armen, benen, polsen schokten soms alle kanten uit.Ik was ervan overtuigd dat ik een spierziekte had.Na 2 bloedonderzoeken en onderzoek door neuroloog bleek het ook stress te zijn.Ondanks wat iedereen zei twijfelde ik toch soms nog.
Daarna heb ik ook heel vaak de trillen en beven gehad.ook vaak inwendig...dat kwam precies uit het niets en bleef enkele dagen aanhouden...heel vervelend...
Het gevoel in je armen en benen die jij beschrijft herken ik voor een deel...ik heb een tijdje precies altijd kippenvel gekregen aan mijn benen, een heel vreemd gevoel...daarnaast zijn mijn benen zo moe, alsof ik de marathon gelopen heb en ook vaak stijf.
Ik had ook heel wat andere klachten, maar die zijn bijna allemaal verdwenen...behalve dus die spasmen(wel veel geminderd), waar ik dus het meest angst voor had/heb en die moeheid en stijfheid in mijn benen...
Tijd en geduld zegt mijn huisarts me...
Alles komt wel weer goed...
Groetjes
Daarna heb ik ook heel vaak de trillen en beven gehad.ook vaak inwendig...dat kwam precies uit het niets en bleef enkele dagen aanhouden...heel vervelend...
Het gevoel in je armen en benen die jij beschrijft herken ik voor een deel...ik heb een tijdje precies altijd kippenvel gekregen aan mijn benen, een heel vreemd gevoel...daarnaast zijn mijn benen zo moe, alsof ik de marathon gelopen heb en ook vaak stijf.
Ik had ook heel wat andere klachten, maar die zijn bijna allemaal verdwenen...behalve dus die spasmen(wel veel geminderd), waar ik dus het meest angst voor had/heb en die moeheid en stijfheid in mijn benen...
Tijd en geduld zegt mijn huisarts me...
Alles komt wel weer goed...
Groetjes
Katrien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Katrien,
Fijn om een stukje herkenning te lezen. Het is dus blijkbaar heel raar wat een lichaam allemaal voor gekke klachten kan geven. Het is bij mij ook niet erger geworden en dat stelt me wel wat gerust maar de onzekerheid en angst blijft soms nog opkomen.
Hoe vind jij je weg daarin? Tips om angst los te kunnen laten?
Fijn om een stukje herkenning te lezen. Het is dus blijkbaar heel raar wat een lichaam allemaal voor gekke klachten kan geven. Het is bij mij ook niet erger geworden en dat stelt me wel wat gerust maar de onzekerheid en angst blijft soms nog opkomen.
Hoe vind jij je weg daarin? Tips om angst los te kunnen laten?
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mij helpt het me om er veel over te lezen.Er zijn symptomen die iedereen herkent, maar er zijn er ook die dan een heel stuk minder voorkomen.Die maken mij het meest angstig.Die spierspasmen die ik had, daar las ik nooit iets over, tot ik enkele dagen een artikel las waar het beschreven werd.Dat was voor mij een opluchting, want ondanks de gerustellende woorden van de artsen en de onderzoeken bleef ik me daar zorgen om maken...
Mij helpt het ook enorm om te praten met mensen die hetzelfde meegemaakt hebben.
Al is het maar om die herkenning.Zulke mensen weten wat het is, hebben gevoeld wat ik nu voel en zijn eruit geraakt.
Afleiding helpt mij ook. Wanneer ik afgeleid ben denk ik niet aan de mankementen😄waardoor ze minder worden.
Wanneer ik dan weer een minder moment heb kan ik me zelf geruststellen door de gedachte dat de symptomen echt door de stress komen, want dat ze veel minder zijn als ik er niet aan denk...(sorry beetje moeilijk uitgelegd)
Het is wel al een hele geruststelling dat veel andere symptomen min of meer weg zijn...en hou me dan voor dat de rest gewoon nog wat meer tijd nodig heeft om te verdwijnen...
We komen er wel...
Mij helpt het ook enorm om te praten met mensen die hetzelfde meegemaakt hebben.
Al is het maar om die herkenning.Zulke mensen weten wat het is, hebben gevoeld wat ik nu voel en zijn eruit geraakt.
Afleiding helpt mij ook. Wanneer ik afgeleid ben denk ik niet aan de mankementen😄waardoor ze minder worden.
Wanneer ik dan weer een minder moment heb kan ik me zelf geruststellen door de gedachte dat de symptomen echt door de stress komen, want dat ze veel minder zijn als ik er niet aan denk...(sorry beetje moeilijk uitgelegd)
Het is wel al een hele geruststelling dat veel andere symptomen min of meer weg zijn...en hou me dan voor dat de rest gewoon nog wat meer tijd nodig heeft om te verdwijnen...
We komen er wel...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik zit nu zelf bijna een jaar in een burn-out en heb van alles gehad qua klachten. Ben ook door de medische molen gegaan mri enz. Nu heb ik vooral heel veel last van duizeligheid/licht in het hoofd. En dit heb ik vooral als ik ga zitten of liggen. Het is echt een "wiebelend" gevoel in mijn hoofd alsof ik heen en weer dein op golven heel naar. Daarbij heb ik ijskoude tintelende voeten en regelmatig een hele stijve nek.
Mijn duizeligheid is even een paar weken minder en zelfs weg geweest maar helaas sinds een week weer aanwezig. Mogelijk heb ik teveel gedaan of onbewust toch stress gehad. Herken jij je ook in deze deze duizeligheid?
Gr
Ik zit nu zelf bijna een jaar in een burn-out en heb van alles gehad qua klachten. Ben ook door de medische molen gegaan mri enz. Nu heb ik vooral heel veel last van duizeligheid/licht in het hoofd. En dit heb ik vooral als ik ga zitten of liggen. Het is echt een "wiebelend" gevoel in mijn hoofd alsof ik heen en weer dein op golven heel naar. Daarbij heb ik ijskoude tintelende voeten en regelmatig een hele stijve nek.
Mijn duizeligheid is even een paar weken minder en zelfs weg geweest maar helaas sinds een week weer aanwezig. Mogelijk heb ik teveel gedaan of onbewust toch stress gehad. Herken jij je ook in deze deze duizeligheid?
Gr
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Claudia,
De duizeligheid die jij beschrijft heb ik in de eerste maand gehad. Dat was bij mij de start zeg maar. De huisarts dacht toen eerst nog aan positiedraaiduizeligheid maar ik wist dat dat het niet was. Vooral inderdaad bij liggen en zitten voelde ik het, alsof ik op een boot zat. Dat je daar al bijna een jaar last van hebt,lijkt me heel naar.
Hoi Katrien,
Dat herkenning zoeken door veel te lezen doe ik ook. Aan de ene kant verzamel ik artikelen van "hoopvolle" of herkenbare artikelen, aan de andere kant geeft het ook veel onrust als ik dan niets vind. Ik heb in google alle trefwoorden al wel gehad volgens mij haha.
Mijn klachten aan armen en benen vind ik het meest vervelend. De laatste weken trillen vnl mn armen en handen snel, voelt een beetje als zwakte in mijn armen. Heel irritant. Ook word ik iedere nacht rond 5 uur of half 6 wakker en dan voelt mijn lijf zo naar aan. Alsof ik onder een bus vandaan kom. Ook weer armen en benen. Bah....
We proberen de moed er maar in te houden.
De duizeligheid die jij beschrijft heb ik in de eerste maand gehad. Dat was bij mij de start zeg maar. De huisarts dacht toen eerst nog aan positiedraaiduizeligheid maar ik wist dat dat het niet was. Vooral inderdaad bij liggen en zitten voelde ik het, alsof ik op een boot zat. Dat je daar al bijna een jaar last van hebt,lijkt me heel naar.
Hoi Katrien,
Dat herkenning zoeken door veel te lezen doe ik ook. Aan de ene kant verzamel ik artikelen van "hoopvolle" of herkenbare artikelen, aan de andere kant geeft het ook veel onrust als ik dan niets vind. Ik heb in google alle trefwoorden al wel gehad volgens mij haha.
Mijn klachten aan armen en benen vind ik het meest vervelend. De laatste weken trillen vnl mn armen en handen snel, voelt een beetje als zwakte in mijn armen. Heel irritant. Ook word ik iedere nacht rond 5 uur of half 6 wakker en dan voelt mijn lijf zo naar aan. Alsof ik onder een bus vandaan kom. Ook weer armen en benen. Bah....
We proberen de moed er maar in te houden.
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
@Katrien: in het zoeken kwam ik trouwens uit bij video's op Youtube van Improvement path. Engelstalige video's waarin wordt ingegaan op angst en de uitwerking daarvan op je lijf. Hier hebben ze het ook over spierspasmen en tintelingen etc. Misschien heb je er iets aan...
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
@Jackie, merci voor de tip.Ik zoek het zeker eens op.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi,
Echt heel herkenbaar deze verhalen. Mijn klachten begonnen vorig jaar juli met duizeligheid en vermoeidheid. Die duizeligheid heeft me heel erg bang gemaakt en ik heb ook bloed laten prikken en. Na een week of 3 ging de duizeligheid weg, maar de angstklachten bleven. Ik tussen jullie vorig jaar en nu heb ik allerlei verschillende vage klachten gehad waaronder ook spastische spieren op allerlei plaatsen. Dat heeft me heel erg bang gemaakt want je leeft inderdaad dat dit een teken kan zijn van een spierziekte. Dit heb ik ook besproken met mijn huisarts en zij hebben een aantal neurologische test gedaan en gaven aan dat ik kans zo klein is. Ondertussen heb ik ook gemerkt dat in periodes van angst En stress die spasmen erger werden. Ik heb me zo druk gemaakt over al dit soort lichamelijke klachten en tintelingen waren daar ook één van, dat ik weer een periode van overspanning meemaak. Wat ik heel erg heb gemerkt is dat de aandacht het probleem juist erger maakt. Het is echt heel moeilijk om die aandacht te verleggen. Ik ben in behandeling bij een psycholoog voornamelijk voor mijn angst klachten. Dat gaat nu een stuk beter.
Echt heel herkenbaar deze verhalen. Mijn klachten begonnen vorig jaar juli met duizeligheid en vermoeidheid. Die duizeligheid heeft me heel erg bang gemaakt en ik heb ook bloed laten prikken en. Na een week of 3 ging de duizeligheid weg, maar de angstklachten bleven. Ik tussen jullie vorig jaar en nu heb ik allerlei verschillende vage klachten gehad waaronder ook spastische spieren op allerlei plaatsen. Dat heeft me heel erg bang gemaakt want je leeft inderdaad dat dit een teken kan zijn van een spierziekte. Dit heb ik ook besproken met mijn huisarts en zij hebben een aantal neurologische test gedaan en gaven aan dat ik kans zo klein is. Ondertussen heb ik ook gemerkt dat in periodes van angst En stress die spasmen erger werden. Ik heb me zo druk gemaakt over al dit soort lichamelijke klachten en tintelingen waren daar ook één van, dat ik weer een periode van overspanning meemaak. Wat ik heel erg heb gemerkt is dat de aandacht het probleem juist erger maakt. Het is echt heel moeilijk om die aandacht te verleggen. Ik ben in behandeling bij een psycholoog voornamelijk voor mijn angst klachten. Dat gaat nu een stuk beter.
Shannen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste allemaal,
wat een lijdensweg he. En herkenbaar.. En nu een jaar burn-out. Dr Google vertelde mij ook dat het MS zou kunnen zijn maar een CT-scan een neurologische tests door de neuroloog en later door de huisarts sluiten dit uit. Heb nu psychosomatische fysiotherapie om mij te leren ontspannen. Goed ademhalen is verschrikkelijk belangrijk, ik merk vaak aan mezelf dat ik veel te oppervlakkig ademhaal. Doe dus mindfulness/ademhalingsoefeningen. Tevens loop ik bij een goede psycholoog nu, ik heb nooit mijn scheiding goed verwerkt (schuldgevoel). Heel veel sterkte iedereen en wees lief voor jezelf.
wat een lijdensweg he. En herkenbaar.. En nu een jaar burn-out. Dr Google vertelde mij ook dat het MS zou kunnen zijn maar een CT-scan een neurologische tests door de neuroloog en later door de huisarts sluiten dit uit. Heb nu psychosomatische fysiotherapie om mij te leren ontspannen. Goed ademhalen is verschrikkelijk belangrijk, ik merk vaak aan mezelf dat ik veel te oppervlakkig ademhaal. Doe dus mindfulness/ademhalingsoefeningen. Tevens loop ik bij een goede psycholoog nu, ik heb nooit mijn scheiding goed verwerkt (schuldgevoel). Heel veel sterkte iedereen en wees lief voor jezelf.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Arend,
Mag ik vragen welke lichamelijke klachten jij met name ervaart?
Ik mediteer me suf en voel wel meer ontspanning dan maanden geleden maar toch lijken mijn klachten daar niet op te reageren. Soms gaat het een paar dagen of week een stuk beter en dan ineens zikn de klachten er weer. Ik kan het niet meer relateren aan druke of spanning. Volgens de bedrijfsarts zijn deze klachten een eigen leven gaan leiden, somatische klachten en een verkeerd afgesteld pijn-alarm systeem.
Voel jij nog angst dat het voortvloeit uit een lichamelijke ziekte of geloof je echt in de burnout?
Ik heb soms nog momenten dat ik twijfel en toch bang ben voor iets ernstigs.
Mag ik vragen welke lichamelijke klachten jij met name ervaart?
Ik mediteer me suf en voel wel meer ontspanning dan maanden geleden maar toch lijken mijn klachten daar niet op te reageren. Soms gaat het een paar dagen of week een stuk beter en dan ineens zikn de klachten er weer. Ik kan het niet meer relateren aan druke of spanning. Volgens de bedrijfsarts zijn deze klachten een eigen leven gaan leiden, somatische klachten en een verkeerd afgesteld pijn-alarm systeem.
Voel jij nog angst dat het voortvloeit uit een lichamelijke ziekte of geloof je echt in de burnout?
Ik heb soms nog momenten dat ik twijfel en toch bang ben voor iets ernstigs.
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Jackie,
ben diverse keren bang geweest voor een lichamelijke aandoening ja. Heb een periode gehad dat ik bijna elke 2 weken bij de huisarts zat. Heel bang voor MS.. Wat ik met name ervaar is dat geest en lichaam niet 1 geheel zijn. Alsof een deel van mijn brein slaapt. Vooral minder gevoel in mijn onderbenen. Dit is een naar gevoel met lopen en fietsen. Mijn therapeute vergelijkt het met een tuimelaar-poppetje: deze is zwaar aan de onderkant, kun je omduwen maar telkens veert hij weer overeind. Bij mij is het andersom, zwaar in mijn hoofd en licht in mijn lijf. Heb ook regelmatig dat ik moeilijker uit mijn woorden kan komen. De sessies bij de psychologe helpen mij wel, stukje traumaverwerking. Ook moet ik als gezegd veel aandacht besteden aan mijn ademhaling.
Misschien kan voor jou psychosomatische fysiotherapie helpen?
ben diverse keren bang geweest voor een lichamelijke aandoening ja. Heb een periode gehad dat ik bijna elke 2 weken bij de huisarts zat. Heel bang voor MS.. Wat ik met name ervaar is dat geest en lichaam niet 1 geheel zijn. Alsof een deel van mijn brein slaapt. Vooral minder gevoel in mijn onderbenen. Dit is een naar gevoel met lopen en fietsen. Mijn therapeute vergelijkt het met een tuimelaar-poppetje: deze is zwaar aan de onderkant, kun je omduwen maar telkens veert hij weer overeind. Bij mij is het andersom, zwaar in mijn hoofd en licht in mijn lijf. Heb ook regelmatig dat ik moeilijker uit mijn woorden kan komen. De sessies bij de psychologe helpen mij wel, stukje traumaverwerking. Ook moet ik als gezegd veel aandacht besteden aan mijn ademhaling.
Misschien kan voor jou psychosomatische fysiotherapie helpen?
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Arend,
Klinkt als vervelende klachten. Hopelijk helpt de therapie die je volgt.
Ik heb al ruim een half jaar psychosomatische fysio. Het helpt voor de ontspanning, alleen worden mijn klachten niet veel minder. Mn de onvoorspelbaarheid vind ik lastig. Soms is het een dag of paar dagen wat beter (krijg je weer hoop) en dan, uit het niets, zijn de klachten er weer. Ik heb mn veel last in de nachten. Dan val ik fijn in slaap maar vanaf einde nacht veel last van benen en soms armen.
Ik vind het een moeilijke weg.
Klinkt als vervelende klachten. Hopelijk helpt de therapie die je volgt.
Ik heb al ruim een half jaar psychosomatische fysio. Het helpt voor de ontspanning, alleen worden mijn klachten niet veel minder. Mn de onvoorspelbaarheid vind ik lastig. Soms is het een dag of paar dagen wat beter (krijg je weer hoop) en dan, uit het niets, zijn de klachten er weer. Ik heb mn veel last in de nachten. Dan val ik fijn in slaap maar vanaf einde nacht veel last van benen en soms armen.
Ik vind het een moeilijke weg.
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Tja de balans tussen lichaam en geest is weg he. Waardoor je allemaal vage lichamelijke klachten krijgt. Wat zich dan uit in zwakke plekken in je lichaam. Bij mij is dit mijn onderrug. De duizeligheid is het ergste en het gevoel dat je met je hoofd in een glazen stolp leeft. Wat helpt is praten, afleiding zoeken.
Succes hoor.
Succes hoor.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Veel dingen als tintelingen, doof gevoel, pijn, zwakte ed horen ook bij fibromyalgie en dit komt juist vaak tot uiting bij chronische stress of burn out.
Nina
> 2 jaar geleden
Reactie:
100% herkenbaar.
Ik ben 1.5 jaar geleden omgevallen met/door een burnout, het begon (dacht ik ook met extreme duizeligheid), maar bij nader inzien had ik al veel langer wazige klachten, zoals inderdaad pijnen in armen en benen, pijnlijke en stijve gewrichten. Krampen op plekken waar je ze niet wil hebben en veel meer.
Na een hele langen tijd ineens vaak een super-opgejaagd gevoel en hele erge trillende vingers, ook armen en benen. Met heel veel moeite mezelf wijsgemaakt dat het de stress moet zijn. Daarna werd het beter, maar het is weer terug, samen met vreemde pijnen in ledematen, net geen spierpijn, vreemd en dus eng.
Ik denk nog steeds dat door de stress de hormoonhuishoudig aan gort is. Zeker de bijnieren, die ook testoteron produceren. Doen die het niet goed, dan merkt je dat aan je spieren.
De angsten zijn het ergst, die houden deze cirkel mooi rond. En als ik iets nieuws voel, dan blij ik daarop focussen, waardoor het zeker niet weggaat.
Ik kan klachten oproepen als ik wil. DUs je opmerking dat de klachten waar je bang voor bent het langst duren is ok herkenbaar. De oplossing die soms bij mij werkt is veel afleiding, in de hoop dat je de kalchten vergeet door er minder op te letten. Helaas is er weinig energie voor leuke dingen. Dus ja, herkenbaar
Ik ben 1.5 jaar geleden omgevallen met/door een burnout, het begon (dacht ik ook met extreme duizeligheid), maar bij nader inzien had ik al veel langer wazige klachten, zoals inderdaad pijnen in armen en benen, pijnlijke en stijve gewrichten. Krampen op plekken waar je ze niet wil hebben en veel meer.
Na een hele langen tijd ineens vaak een super-opgejaagd gevoel en hele erge trillende vingers, ook armen en benen. Met heel veel moeite mezelf wijsgemaakt dat het de stress moet zijn. Daarna werd het beter, maar het is weer terug, samen met vreemde pijnen in ledematen, net geen spierpijn, vreemd en dus eng.
Ik denk nog steeds dat door de stress de hormoonhuishoudig aan gort is. Zeker de bijnieren, die ook testoteron produceren. Doen die het niet goed, dan merkt je dat aan je spieren.
De angsten zijn het ergst, die houden deze cirkel mooi rond. En als ik iets nieuws voel, dan blij ik daarop focussen, waardoor het zeker niet weggaat.
Ik kan klachten oproepen als ik wil. DUs je opmerking dat de klachten waar je bang voor bent het langst duren is ok herkenbaar. De oplossing die soms bij mij werkt is veel afleiding, in de hoop dat je de kalchten vergeet door er minder op te letten. Helaas is er weinig energie voor leuke dingen. Dus ja, herkenbaar
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Allemaal zo herkenbaar. Die extreme duizeligheid en tintelingen en stijfheid in de armen en benen. Daarnaast heel snel vermoeid. Sinds kort thuis. Zolang doorgegaan dat ik zo duizelig was en echt niet meer kon. De huisarts dacht aan overspannenheid of burn out. Nu ook een verwijzing naar de neuroloog vanwege die armen en benen.
R
20-06-2022
Het kost mij zoveel meer moeite dan normaal (Verhaal 148)
Zit al lange tijd in burn-out met diverse wisselende lichamelijke ongemakken. Ik probeer zo actief mogelijk te blijven, zo wandel/sjog/jog ik bijna elke dag ca 4 a 5 km en af en toe een klein rondje op de racefiets of atb. Wat mij vooral parten speelt de laatste tijd, naast de dagelijkse lichtheid/duizeligheid, is dat mijn verstand/geheugen een heel stuk minder is. Ik probeer mijn werk zo goed mogelijk te doen maar het kost mij zoveel meer moeite dan normaal. Is dit herkenbaar bij jullie?
A.G.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar!! Dit heb ik ook. Kan gesprekken ook niet meer volgen, zoveel moeite mee . En kan ook niets meer onthouden. Zit nu 5 mnd in B.O.
Marga
19-06-2022
Ik heb weer veel burn-out klachten terug gekregen (Verhaal 108)
Afgelopen februari kwam ik thuis te zitten met een burn-out. Het ging in juli zo goed dat ik wel openstond om te reïntegreren. Tot een maand geleden ging dit ook goed, maar kwam het eerst e voorval.
Een collega vertelde mij dat ze zo blij was dat de bonus als een normaal maandsalaris verwerkt was. Ik zei tegen haar: waar heb je het over, welke bonus? Helaas waren ze mij vergeten te vertellen dat ik geen bonus kreeg. Bonus was voor harde werkers tijdens Corona tijd en het spreekt vertrouwen naar de medewerker voor de toekomst uit. Geen excuses hiervoor gekregen, wel dat het gecommuniceerd had moeten worden. Maar er moest ook nogmaals bij vermeld worden dat ze geen spijt had dat ik geen bonus kreeg.
En afgelopen weken speelde de onderstaande dingen:
Mijn Contract wordt met 4 maanden verlengt omdat ze het risico niet willen nemen dat ik mij weer volledig ziek meld. Begin januari kijken of we verder gaan. Geeft stress en druk. Terwijl ik weet dat er in 2 maanden veel kan gebeuren in mijn herstel, maar dat is ook een beetje koffiedik kijken.
Op één dag afgemeld, omdat ik bijna niet had geslapen, ik overprikkeld was en mij beroerd voelde. Hiermee mijn grens duidelijk aangaf en ook wilde bewaken. Deze kreeg ik terug. Collega’s rekenen op mij en het was erg druk dus moesten zij harder werken en ze verwacht volledige inzet van mij.
Mijn salaris is te hoog voor de functie die ik nu doe. Ik moet er meer taken bij doen om dat salaris te verantwoorden en ik zal nooit meer stijgen qua salaris in deze functie. Lukken die taken niet, krijg ik een salarisverlaging. Vorig jaar tijdens sollicitatie was het nog onduidelijk of ik deze functie zou doen of de functie die ik hiervoor gedaan heb. Dit maakte voor het salaris niet uit, die lagen gelijk vertelde zij mij toen.
Er is begin december een persoonlijk jaarplan evaluatie ingepland. Het plan van afgelopen jaar en voor volgend jaar. Deze hangt samen met bonus en de doelstellingen van afgelopen jaar. Die hele bonus hoef ik niet, want ik heb het plan niet gehaald en heeft ook geen prio voor mij. Ik weet niet eens meer wat hierin stond, ik weet wel dat ik het niet gehaald heb. Geeft stress dat ik mij daar mee bezig moet gaan houden. Mijn enige doel is beter worden
Ter info, ik werk normaliter 24 uur en ik zit nu op 10 uur.
Ik heb weer veel burn-out klachten terug gekregen door deze voorvallen. Het liefst zou ik hier niet meer reïntegreren, maar ik wil niet mijn uitkering hiermee verspillen…
Een collega vertelde mij dat ze zo blij was dat de bonus als een normaal maandsalaris verwerkt was. Ik zei tegen haar: waar heb je het over, welke bonus? Helaas waren ze mij vergeten te vertellen dat ik geen bonus kreeg. Bonus was voor harde werkers tijdens Corona tijd en het spreekt vertrouwen naar de medewerker voor de toekomst uit. Geen excuses hiervoor gekregen, wel dat het gecommuniceerd had moeten worden. Maar er moest ook nogmaals bij vermeld worden dat ze geen spijt had dat ik geen bonus kreeg.
En afgelopen weken speelde de onderstaande dingen:
Mijn Contract wordt met 4 maanden verlengt omdat ze het risico niet willen nemen dat ik mij weer volledig ziek meld. Begin januari kijken of we verder gaan. Geeft stress en druk. Terwijl ik weet dat er in 2 maanden veel kan gebeuren in mijn herstel, maar dat is ook een beetje koffiedik kijken.
Op één dag afgemeld, omdat ik bijna niet had geslapen, ik overprikkeld was en mij beroerd voelde. Hiermee mijn grens duidelijk aangaf en ook wilde bewaken. Deze kreeg ik terug. Collega’s rekenen op mij en het was erg druk dus moesten zij harder werken en ze verwacht volledige inzet van mij.
Mijn salaris is te hoog voor de functie die ik nu doe. Ik moet er meer taken bij doen om dat salaris te verantwoorden en ik zal nooit meer stijgen qua salaris in deze functie. Lukken die taken niet, krijg ik een salarisverlaging. Vorig jaar tijdens sollicitatie was het nog onduidelijk of ik deze functie zou doen of de functie die ik hiervoor gedaan heb. Dit maakte voor het salaris niet uit, die lagen gelijk vertelde zij mij toen.
Er is begin december een persoonlijk jaarplan evaluatie ingepland. Het plan van afgelopen jaar en voor volgend jaar. Deze hangt samen met bonus en de doelstellingen van afgelopen jaar. Die hele bonus hoef ik niet, want ik heb het plan niet gehaald en heeft ook geen prio voor mij. Ik weet niet eens meer wat hierin stond, ik weet wel dat ik het niet gehaald heb. Geeft stress dat ik mij daar mee bezig moet gaan houden. Mijn enige doel is beter worden
Ter info, ik werk normaliter 24 uur en ik zit nu op 10 uur.
Ik heb weer veel burn-out klachten terug gekregen door deze voorvallen. Het liefst zou ik hier niet meer reïntegreren, maar ik wil niet mijn uitkering hiermee verspillen…
F
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Gewoon stoppen daar... die maken jou kapot! Stoppen! Er komt wel iets veel beters op jou pad! Geloof in jezelf!!
Marga
15-06-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik denk dat ik een burn out heb (Verhaal 5)
Ik denk dat ik een burn out heb. Ik heb de afgelopen weken aardig wat beslissingen genomen en daardoor veel moeten regelen of nog te regelen.
Sinds 2 weken voelde ik me al niet zo lekker en afgelopen weekend kreeg ik de klap. Een soort van hyperventilatie. Sindsdien ben ik nog meer moe en uitgeput. Last van misselijkheid en hartkloppingen. Hoofdpijn enz.
Ik hoop dat hier mensen zijn die dit herkennen.
Knuddel
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-06-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken wat je schrijft. Het klinkt vergelijkbaar als dat van mij.
Unnikje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien proberen te negeren en doorgaan, dat het dan vanzelf weggaat?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
zou het vooral niet negeren en doorgaan, maar rust nemen rust en rust en accepteren dat je iets heb het gevoel is er niet voor niets. zelf veel gehad aan radio luisteren. geen tv of andere beeld schermen deze gaven mij te veel prikkels.
veel sterkte en ja praat erover
veel sterkte en ja praat erover
arie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeker niet negeren, heb ik 4 maanden gedaan dacht gaat wel over daarna ben ik helemaal uit gegaan. Eerst 2 maanden erg duizelig paniekaanvallen en hartkloppingen nu 5 maanden later nog erg moe en hartkloppingen. Met wandelen, yoga en meditatie is het een beetje beheersbaar.
Moeilijk te accepteren maar voor mij wel te begrijpen dat het zover is gekomen, vanaf begin 2019 eerst 1.5 jaar overspannen geweest dit tegen iedere advies ook van specialisten genegeerd en blijven werken
Dacht daarna dat het oke was en met oogkappen op doorgegaan, maar zit nu met de gevolgen
Moeilijk te accepteren maar voor mij wel te begrijpen dat het zover is gekomen, vanaf begin 2019 eerst 1.5 jaar overspannen geweest dit tegen iedere advies ook van specialisten genegeerd en blijven werken
Dacht daarna dat het oke was en met oogkappen op doorgegaan, maar zit nu met de gevolgen
Jan
12-06-2022
Altijd geleerd "never ever give up" (Verhaal 208)
Als kinds af aan al geleerd "never ever give up". Ik heb altijd al geleefd met deze motivatie en gedachten.. afgelopen 7 jaar eigenlijk te veel meegemaakt, van stukgelopen huwelijk, teveel verhuizen (op zoek naar een gevoel van thuis nadat ouderlijk huis verkocht werd; vluchtgedrag blijkbaar), altijd hard werken en mezelf inzetten voor anderen (mezelf wegcijferen) en mezelf maar blijven pushen pushen en nog eens pushen. Als het tegen zat zei ik tegen mezelf; "kom op, niet zo aanstellen... Doorzetten, het gaat straks wel beter. Of: doe het nu maar, dan ben je er straks weer van af". Dit laatste werd afgelopen maanden met name heftiger als ik mijzelf voor had genomen te sporten. Ik was in het verleden erg aangekomen na een Prednisone behandeling voor mijn darmen (chronische Colitis). Hierna als een bezetene er alles aangedaan om af te vallen en wat sterker te worden; dit lukte, ik zag snel resultaat en voelde me superfit en lekker in mijn vel, yes! Dit ging lange tijd goed..... Helaas toch veel tegenslagen en teleurstelling meegemaakt hierna (relationele sfeer, huisvesting, niet gelukkig zijn op werk)... Ik merkte steeds meer dat ik tegenzin kreeg in de sportschool maar bleef mijzelf swingen, eenmaal daar; dan ging ik er wel 100% voor..... Maar ook dat nam af, de prestaties achteruit en steeds meer last van een "vastzittend" lichaam... Nog steeds voel ik mij zo, alsof alles vastgeroest is. Ik raakte afgelopen jaar de ene na de andere baan kwijt, ik raakte verdrietig, gefrustreerd... Boos. Ook mezelf motiveren om te blijven sporten; weg... Ik bleef maar smoesjes verzinnen om 'even niet te gaan' (ook met werk)... Alles werd steeds zwaarder, loden zware benen (gevoel), traplopen werd al snel teveel, "mistig" gevoel in het hoofd, depressieve klachten... Angst om naar buiten te gaan, toenemende tegenzin om ook maar iets te ondernemen..... Uiteindelijk barstte de bom, ik hield het niet meer; er is iets aan de hand, ik heb hier hulp bij nodig... Huisarts gebeld; Burn-out (voornamelijk fysiek zei hij). Advies; thuis blijven, ziekmelden (nu ook dus m'n baan kwijt) en veel slapen, tijd nemen... IK... Kan dit niet, moeilijk althans. Waarom? Ik voel me schuldig over het 'lui zijn'. Al mijn sport/fitness prestaties zien ik voor de spiegel verdwijnen lijkt het, mijn energie is nergens te bekennen... Ik plan leuke dingen in m'n hoofd en vervolgens, eindig ik alsnog de hele dag in de stoel... Het lukt mij niet/nauwelijks om mezelf de deur uit te krijgen. Die ik dit alsnog; ben ik blij als het weer voorbij is.... Wat is dit.. hoort dit ook bij een burn-out? Ik voel me zo slecht, zo schuldig..... Zo moe...... Waar is die fitte, energie, altijd gemotiveerde ik gebleven? Waarom kan ik niet meer om met tegenslagen, pieker ik zoveel en voel ik mij als een compleet gefaald persoon.....
Sorry voor de lange tekst... Hopend dat hier iemand zich bevind, die dit herkend... Hopend op contact. Ik ben maar alleen, opgesloten in huis... Zoekend naar erkenning, moed en hoop.
Voor allen; heel veel sterkte, ik geloof in jullie!
Gr. Anthony
Sorry voor de lange tekst... Hopend dat hier iemand zich bevind, die dit herkend... Hopend op contact. Ik ben maar alleen, opgesloten in huis... Zoekend naar erkenning, moed en hoop.
Voor allen; heel veel sterkte, ik geloof in jullie!
Gr. Anthony
Anthony
05-06-2022
laatste reactie: 08-06-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je voelt je moe. En kan niks.
Erken dat gevoel. Het is jouw gevoel en je mag zo voelen.
Zolang je nog opstaat om naar het toilet te gaan of water te drinken, dan kan je gewoon lekker gaan liggen. Je zit nog in het begin en je hebt het écht nodig. Het wordt langzaam beter.
Je schuldig voelen dat je niks doet is herkenbaar. Dat is een ingebakken automatisme. Dat wordt minder als je beter voor je emoties zorgt.
Erken dat gevoel. Het is jouw gevoel en je mag zo voelen.
Zolang je nog opstaat om naar het toilet te gaan of water te drinken, dan kan je gewoon lekker gaan liggen. Je zit nog in het begin en je hebt het écht nodig. Het wordt langzaam beter.
Je schuldig voelen dat je niks doet is herkenbaar. Dat is een ingebakken automatisme. Dat wordt minder als je beter voor je emoties zorgt.
Pearl
05-06-2022
Reactie:
Ik herken een aantal dingen uit jou verhaal, heb zelf ook het een en ander aan klachten mee gemaakt en gelukkig gaat het een heeeel stuk beter met me, en dat zal voor jou ook gebeuren!
Geef je voor nu over aan het gevoel. Je lichaam heeft te lang op 200% gedraait, geef jezelf de tijd om goed bij te komen. Als het een dagje beter gaat maak je even een kleine wandeling, als het wat minder gaat geef je lichaam die rust. Met de tijd zal het weer wat beter gaan en heb je wat meer tijd om het een en ander uit te zoeken.
De enige tip die ik je voor nu kan geven, is een schrift bij je nachtkastje leggen, en elke avond opschrijfen wat goed gegaan is die dag, en waar je dankbaar voor bent. En hetgeen wat je opschrijft regelmatig teruglezen. Er gebeuren namenlijk op een dag meer goede dingen dan waar jij je bewust van bent. Het negatieve overschaduwt heel erg.
Geef je voor nu over aan het gevoel. Je lichaam heeft te lang op 200% gedraait, geef jezelf de tijd om goed bij te komen. Als het een dagje beter gaat maak je even een kleine wandeling, als het wat minder gaat geef je lichaam die rust. Met de tijd zal het weer wat beter gaan en heb je wat meer tijd om het een en ander uit te zoeken.
De enige tip die ik je voor nu kan geven, is een schrift bij je nachtkastje leggen, en elke avond opschrijfen wat goed gegaan is die dag, en waar je dankbaar voor bent. En hetgeen wat je opschrijft regelmatig teruglezen. Er gebeuren namenlijk op een dag meer goede dingen dan waar jij je bewust van bent. Het negatieve overschaduwt heel erg.
Shane
08-06-2022
Ik heb een hoop dingen die velen ervaren.. (Verhaal 113)
Wie herkent dit...
Ook ik ben B.O. als een paar jaar geleden geconstateerd. Ben heel hard doorgegaan, alles weg gestopt. Tot nu de laatste maanden halen de fysieke rare fratsen me in.
Ik heb een hoop dingen die velen ervaren..
Maar wie herkent het gevoel dat je hoofd heel drukkend voelt als je naar buiten gaat (wandelen ofzo) en eigenlijk alles wat om je heen is,beweegt geeft een raar gevoel door je hoofd/ ogen / lijf...
Ik ervaar dan een vervelend gevoel en dat slaat dan door op mijn benen (trillen), en ook naar meer angst omdat het zo stom voelt...
Als ik mensen tegenkom ben ik bijna bang dat ze me aanspreken voor een leuk plaatje omdat dit ook weer een "druk" geeft. Terwijl ik dol ben op mensen....
Hoor graag of iemand ook zoiets ervaart of hoe precies...
Ook ik ben B.O. als een paar jaar geleden geconstateerd. Ben heel hard doorgegaan, alles weg gestopt. Tot nu de laatste maanden halen de fysieke rare fratsen me in.
Ik heb een hoop dingen die velen ervaren..
Maar wie herkent het gevoel dat je hoofd heel drukkend voelt als je naar buiten gaat (wandelen ofzo) en eigenlijk alles wat om je heen is,beweegt geeft een raar gevoel door je hoofd/ ogen / lijf...
Ik ervaar dan een vervelend gevoel en dat slaat dan door op mijn benen (trillen), en ook naar meer angst omdat het zo stom voelt...
Als ik mensen tegenkom ben ik bijna bang dat ze me aanspreken voor een leuk plaatje omdat dit ook weer een "druk" geeft. Terwijl ik dol ben op mensen....
Hoor graag of iemand ook zoiets ervaart of hoe precies...
Anne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-06-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde! Ik zie mijzelf soms ook heel anders. Heb me ook een poos heel klein gevoeld qua lengte terwijl ik best lang ben. Mijn hoofd zie ik soms veel groter. Wazig zien. Gevoel van dronken zijn zoiets.
Daan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dankjewel Daan...Ja raar...dat wazig zien heb ik idd ook af en aan. En soms ineens even een soort staren stand..en idd ook dat dronken gevoel in mijn lichaam. Alsof je net wat hebt gedronken en alles moet corrigeren als je loopt, zodat niemand het ziet..ik Merkte vandaag ook met sjoggen ( langzaam joggen), zodra ik over ging naar wandel tempo, leek het net of mijn hoofd dan even meer de druk ervaarde.... net als vroeger als je veel rondjes draaide en stil ging staan, het na voelen van die rondjes die je dan had gedraaid... Maar dan nu van sneller naar langzamer lopen...
Herkent iemand (of jij) dit ook?
Herkent iemand (of jij) dit ook?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dat gevoel ook als ik loop en ook vooral een bedrukte gevoel in me ogen.. alsof ik erg moe word en een rare gevoel in me benen ook alsof je al uren en uren aan t lopen bent zo n gekke elastische gevoel. Ik hoop dat et ooit weggaat heb dit al 4 maanden nu.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier hetzelfde! Alsof ik al een jaar heel vaag beweeg en het soms lijk alsof inderdaad mn lengte en mijn bestaan niet klopt. Een heel vreemd onbeschrijfelijk gevoel wat nu al lang aanhoud.
K.
05-06-2022
Weer een zware burnout-terugval (Verhaal 4)
Ik heb anderhalf jaar geleden een burn out gehad en ben na een half jaar weer begonnen, dat ging een tijdje goed, tot ik een flinke terugval kreeg en weer 2 maanden moest herstellen.
Nu heb ik weer een zware terugval en voel me eigenlijk radeloos. Ik heb therapie, waarvan gezegd wordt dat ik meer autonomie moet aanleren. Niet meer leunen op anderen.
Maar ik ben zo het vertrouwen in mezelf kwijt geraakt dat ik niet weet waar ik moet beginnen, ja in kleine stapjes je eigen dingen doen.. Maar dat deed ik al. Iemand noemde mij bewust onbekwaam. Ik weet precies wat ik moet doen, maar val toch iedere keer terug.
Volgende week begin ik met 1 klas en heb de hele week ervan wakkergelegen. Ook weet ik dat ik een vechter ben en dat kan ik niet loslaten uit angst alles kwijt te raken. Ook wetende dat ik hiermee fout zit. Veel zelfafwijzing dat blijkt wel.
Ik ben veranderd van iemand die vol en met plezier in het leven stond naar iemand die niets meer aan kan bijna.
Yvette
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-06-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb iets dergelijks meegemaakt in de gezondheidszorg. Het heeft me meer dan een jaar gekost om alles weer een beetje op de rit te krijgen. En mijn ervaring is dat je altijd kwetsbaar blijft.
Ook de fysieke verschijnselen horen daarbij. Vermoeidheid, snel geagiteerd, spierpijn, enz. Dat iemand je bewust onbekwaam noemt, vind ik onbeschoft. Je kunt het wel, maar door de enorme overbelasting over langere tijd, moet je daar eerst van herstellen.
Ik heb goed nieuws en troost. Ik ben na een lange periode van herstel andere dingen gaan doen en heb me dankzij de burnout in een richting kunnen ontwikkelen die ik nooit voor mogelijk had gehouden.
Een paar vrienden/ collega's zijn me blijven steunen en dat zijn nu mijn dierbaarste vrienden. Heb geduld, jaag niets na. Het komt vanzelf. Sterkte.
Peter
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er zal een reden zijn dat jij over je grenzen gaat.
Zou proberen om te gaan leren goed naar je lichaam te luisteren!
En iedereen heeft wel een mening over vanalles.. maar alleen jij weet wat je voelt!
Zou een goede therapeut zoeken die je helpt om in je eigen kracht te gaan staan!
Sterkte ermee!
Ik spreek jammergenoeg uit ervaring 😊
Zou proberen om te gaan leren goed naar je lichaam te luisteren!
En iedereen heeft wel een mening over vanalles.. maar alleen jij weet wat je voelt!
Zou een goede therapeut zoeken die je helpt om in je eigen kracht te gaan staan!
Sterkte ermee!
Ik spreek jammergenoeg uit ervaring 😊
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
😍😍😍😍😍
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik ben na meer dan een jaar nog steeds niet helemaal hersteld van mijn burn-out. Hoewel alweer een aantal maanden volledig aan het werk merk ik dat ik er nog steeds niet ben. Ik voel me kwetsbaar en onbegrepen. Er zijn zelfs collega’s die me buitengewoon onvriendelijk behandelen. Het maakt dat ik me zo onzeker blijft voelen. Vooral de angst en paniek zijn soms ondraaglijk.
Tina
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mij hier helemaal in. Ook ik ben zo'n 2 jaar geleden stil gevallen de 1e 5 maanden heb ik nog op wilskracht gedeeltelijk gewerkt. Daarna moest ik mijn werk stil leggen. Zeker 5 maanden thuis gezeten met de meest verschrikkelijke gedachtes. Daarna gaan reïntegreren. Heel langzaam uren opgebouwd, maar iedere stap werd ik te enthousiast en dacht ik yes ik kan dit allemaal weer. Uiteindelijk beter gemeld en 3 uur minder gaan werken. Ging 6 weken redelijk goed en toen kwam corona aan mijn deur.en kon ik weer niks....nu ben ik mijn baan kwijt. Mijn baas heeft geen vertrouwen meer in mijn herstel. Dus weer even diep terug gezakt. Ergens weet ik wel dat ik hier ook wel weer bovenop kom, maar pffff soms is het zo zwaar! Ik krijg nu met UWV te maken. Die onzekerheid is niet fijn. Ik moet het positief zien, maar oei dat is lastig.
Miep
> 2 jaar geleden
Reactie:
Yvette ik herken me in je verhaal. Ik heb gevochten voor herstel en alles aangepakt voor herstel en ik dacht ik ben er weer. Ik ben een nieuwe baan gestart en merk bij mezelf ik zit weer in de gevaren zone. Heel snel last van stress en dit slecht kunnen reguleren. Mijn humor en kracht is ver te zoeken etc etc etc. Ik herken vanaf mijn. Urn
Carla
04-06-2022
Ook 2 jr in burn-out. (Verhaal 206)
Mijn psycholoog zegt dat ik de neiging heb om een heel verhaal aan gebeurtenissen te koppelen. Ik denk dat ik het mezelf zwaarder maak.
Mijn kindje moet een fotocollage maken. Ik blader door mijn eigen foto album en kom langs een basisschool rapport. Een juf die ik allang vergeten was, schreef: “voor sommige opdrachten heb je tijd nodig, maar je bent een lief en hardwerkend meisje.”
Keihard gehuild. Ik herkende mezelf en was geschokt door deze juf die het zo simpel opschreef.
Ik verhuisde dat jaar en kwam in een nieuwe school. Stil en verlegen. De nieuwe juf vroeg: “Ben jij verhuisd? Ik ben ook verhuisd. We kunnen samen nieuw zijn.” Ik voelde me een beetje beter.
Jaren later toen ik op de middelbare school zat, hoorde ik dat ze overleden was aan kanker. Ik vroeg aan m’n moeder of ik naar haar begrafenis mocht, omdat andere oud-leerlingen ook gingen. Dat vond ze niks voor zo’n jong meisje. Ik kan me vervolgens niet herinneren of ik met mijn ouders erover heb gepraat. Ik kan me wel herinneren dat ik het heb weggestopt. Ik kon mijn gevoelens niet kwijt en wist niet wat ik ermee aan moest.
Pearl
27-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Herkent iemand druk of raar zien door/ via de ogen? (Verhaal 203)
Herkent iemand druk of raar zien door/ via de ogen?
Als ik beweeg, om me heen kijk of anderen om me heen bewegen, als dingen bewegen of bladeren aan de bomen/ struiken etc geeft dat steeds weer een "raar" gevoel in mijn hoofd. Word er vaak een beetje unheimisch van in mijn hoofd. Soms wat dizzy of uit balans gevoel.
Ook als ik moet zoeken naar dingen in een winkel of supermarkt.
Wie herkent dit en zo ja, ben je er al vanaf? Heb je het al laten testen of onderzoeken door een arts? Wat heb je gedaan waardoor het minder werd? En hoort dit bii BO?...en waarom of hoe kan dat dan🙈🙈
Als ik beweeg, om me heen kijk of anderen om me heen bewegen, als dingen bewegen of bladeren aan de bomen/ struiken etc geeft dat steeds weer een "raar" gevoel in mijn hoofd. Word er vaak een beetje unheimisch van in mijn hoofd. Soms wat dizzy of uit balans gevoel.
Ook als ik moet zoeken naar dingen in een winkel of supermarkt.
Wie herkent dit en zo ja, ben je er al vanaf? Heb je het al laten testen of onderzoeken door een arts? Wat heb je gedaan waardoor het minder werd? En hoort dit bii BO?...en waarom of hoe kan dat dan🙈🙈
Anna
20-05-2022
laatste reactie: 25-05-2022
23Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ditzelfde heb ik ook. Al vanaf januari eigenlijk. Heel vervelend. Ik heb behalve een hersenscan geen verdere onderzoeken gehad. De huisarts geeft aan dat dit idd met stress te maken heeft. Hoe lang heb jij er al last van? Heb je daarnaast ook last van hoofdpijn? Ik ben er ook nog niet achter hoe ik eraf kom. Sterkte hoor. Het is erg naar.
Ditzelfde heb ik ook. Al vanaf januari eigenlijk. Heel vervelend. Ik heb behalve een hersenscan geen verdere onderzoeken gehad. De huisarts geeft aan dat dit idd met stress te maken heeft. Hoe lang heb jij er al last van? Heb je daarnaast ook last van hoofdpijn? Ik ben er ook nog niet achter hoe ik eraf kom. Sterkte hoor. Het is erg naar.
Anoniem
20-05-2022
Reactie:
Oh fijn herkenning! Voel me af en toe net de enige in de wereld met wat ik allemaal voor geks voel...
Ja regelmatig hoofdpijn, een soort drukkend gevoel in mijn hoofd meer. Of echt vanuit spanning uit de nek...
Dan ook meer last van die dizzy achtige sensaties 😏 heb er last van gekregen in november steeds een beetje meer...maar heb eindelijk een beetje de juiste weg gevonden via een fijne fysio die ook verstand heeft van langdurig durende dizzy en.balans klachten...met name accepteren etc en gewoon alles blijven doen is de weg naar herstel blijkbaar..
zoveel mogelijk no big deal denken bij elke aparte sensaties die je voelt....😅😏🤪maar is lastig want voelt ook elke x echt wel rot....succes!!!!
Ja regelmatig hoofdpijn, een soort drukkend gevoel in mijn hoofd meer. Of echt vanuit spanning uit de nek...
Dan ook meer last van die dizzy achtige sensaties 😏 heb er last van gekregen in november steeds een beetje meer...maar heb eindelijk een beetje de juiste weg gevonden via een fijne fysio die ook verstand heeft van langdurig durende dizzy en.balans klachten...met name accepteren etc en gewoon alles blijven doen is de weg naar herstel blijkbaar..
zoveel mogelijk no big deal denken bij elke aparte sensaties die je voelt....😅😏🤪maar is lastig want voelt ook elke x echt wel rot....succes!!!!
Anna
20-05-2022
Reactie:
Nou zeg dat wel dat het heel naar is. Mag ik vragen wat jouw fysio precies doet voor behandeling? En ervaar jij ook met lezen dat het dan duizelt in je ogen? Niet altijd maar met enige regelmaat wel. Ik herken ook de druk in het hoofd. Met name bij de slapen en boven ogen. Ja dat accepteren is nog wel een dingetje 😜. Merk je vergeleken met november wel iets van verbetering?
Anoniem
21-05-2022
Reactie:
Niet veel, vooral gesprekken om alles te begrijpen. Bij mij speelt veel angst voor wat ik voel. Mijn flight modus staat de halve dag aan door elke keer die dizzy momentjes. Ik moet vooral leren alles er te laten zijn, ontspannen, mediteren en proberen zoveel mogelijk alles te doen rustig aan en niet over mijn grenzen te gaan, dan wordt het erger... jij tips?
Anna
21-05-2022
Reactie:
Jeetje ook dat herken ik helemaal.
Tja ik had gehoopt dat ik de juiste therapie gevonden had maar dat bleek niet zo. Ik heb voor mezelf idd besloten om alles weer met mate op te pakken. Zodat de focus anders wordt. Heb jij het ook in rust bijvoorbeeld als je zit dat het kan zweven in je hoofd/lijf?
Ik zag dat je nog een verhaal plaatste met de vraag of iemand tips heeft qua medicatie. Ik gebruik zelf bach bloesem op maat gemaakt en dat bevalt me wel.
Tja ik had gehoopt dat ik de juiste therapie gevonden had maar dat bleek niet zo. Ik heb voor mezelf idd besloten om alles weer met mate op te pakken. Zodat de focus anders wordt. Heb jij het ook in rust bijvoorbeeld als je zit dat het kan zweven in je hoofd/lijf?
Ik zag dat je nog een verhaal plaatste met de vraag of iemand tips heeft qua medicatie. Ik gebruik zelf bach bloesem op maat gemaakt en dat bevalt me wel.
Anoniem
21-05-2022
Reactie:
Hoe maak je dat oo maat? Of heet het zo🙈
Ik heb liefst iets wat me de hele dag een beetje relaxed houd niet steeds zo in die gespannen.modus...
Ja heb ik ook absoluut. Als ik sta en mijn ogen sluit en mijn spieren totaal ontspan, mezelf niet "tegenhoud" dan ga ik een soort van heel zachtjes heen en weer, heel irritant. Daardoor span ik dus de hele dag door alle spieren. in nek hoofd, benen etc...je valt niet echt om maar het voelt wel alsof dat kan gebeuren als je niet "oplet" herken je dat?
Bij mij was de aanleiding B.O klachten 4 jaar geleden, die waren weg gezakt zo'n 1.5 jaar..maar mijn zenuwstelsel stond nog wel.op spanning. En hyper alert en gevoelig voor als iets raar voelde. Toen ik vorig jaar een draaiduizeligheid ervaarde door verstopte evenwichtkanaaltjes (bppd) een keer of 4, zijn die sensaties wat blijven hangen. Dat heeft de spanning weer opgelaaid en werd dus meer en meer. Dat is bij mij een beetje de aanleiding geweest dat ik me zo voel denk ik....Wat was bij jou de aanleiding van de sensaties? Heb je iets van een draaiduizeligheid meegemaakt of is het echt ontstaan door zenuwstelsel die de boek niet goed kan. verwerken...
Ik heb liefst iets wat me de hele dag een beetje relaxed houd niet steeds zo in die gespannen.modus...
Ja heb ik ook absoluut. Als ik sta en mijn ogen sluit en mijn spieren totaal ontspan, mezelf niet "tegenhoud" dan ga ik een soort van heel zachtjes heen en weer, heel irritant. Daardoor span ik dus de hele dag door alle spieren. in nek hoofd, benen etc...je valt niet echt om maar het voelt wel alsof dat kan gebeuren als je niet "oplet" herken je dat?
Bij mij was de aanleiding B.O klachten 4 jaar geleden, die waren weg gezakt zo'n 1.5 jaar..maar mijn zenuwstelsel stond nog wel.op spanning. En hyper alert en gevoelig voor als iets raar voelde. Toen ik vorig jaar een draaiduizeligheid ervaarde door verstopte evenwichtkanaaltjes (bppd) een keer of 4, zijn die sensaties wat blijven hangen. Dat heeft de spanning weer opgelaaid en werd dus meer en meer. Dat is bij mij een beetje de aanleiding geweest dat ik me zo voel denk ik....Wat was bij jou de aanleiding van de sensaties? Heb je iets van een draaiduizeligheid meegemaakt of is het echt ontstaan door zenuwstelsel die de boek niet goed kan. verwerken...
Anna
21-05-2022
Reactie:
Nou jeetje, bij mij is het ook ontstaan door draaiduizeligheid, ook bppd. Ik creëerde een angst ook daarvoor en kwam op dat gebied in de medische molen. Maar kwam niks uit. Mijn evenwichtsorganen zijn goed hersteld daarvan maar de nasleep kan heel lang aanhouden en dan is de vraag, is het de nasleep nog of de spanning. Dat stuk wat jij omschrijft dat je beweegt als je je ontspant bij zitten en staan heb ik precies hetzelfde. Bij ontspanningsoefeningen ervaar ik dit ook heel erg. Ben je inmiddels ook weer aan het werk? En hoe gaat dat?
Die bach bloesem kun je op maat laten maken online en dat wordt aangemaakt op basis van jouw klachten. Dat werkt de hele dag door als het gaat werken. Het is misschien het proberen waard?
Die bach bloesem kun je op maat laten maken online en dat wordt aangemaakt op basis van jouw klachten. Dat werkt de hele dag door als het gaat werken. Het is misschien het proberen waard?
Anoniem
21-05-2022
Reactie:
Ai wat vervelend. Ja ik heb wel n goede tip, kijk eens op de website van joey remeni, healing vertigo with neuroplasticity. Haar boek is echt super om te lezen en zal.je veel leren begrijpen over wat je voelt. Op YouTube heel veel fijne filmpjes van haar. Zal je veel van opsteken.
Ik ben bij KNO, neuroloog. huisarts, fysio en oogarts geweest. Nergens kwam.iets uit.
Heb jij t idee dat je zenuwstelsel al wat overbelast was door stress of vermoeidheid of andere dingen voordat je BPPD kreeg?
En,...wat hebben ze jou verteld over waar je last van hebt? Heb je een diagnose gekregen?
En...zou jij zeggen van jezelf dat je denkt dat de symptomen na bppd eerst maar een beetje bleven en misschien zelfs even weg geweest maar dat je steeds wat vaker iets aparts voelde, misschien een klein dizzy momentje? Of een gek gevoel? En dat je daar op ging letten misschien? Misschien was je bang dat de bppd weer terug zou komen? Of was je misschien bang dat het zou verergeren als je je hoofd meer bewoog? En...als je iets voelde, schrok je dan en ging je er dan missch steeds meer op letten omdat je het raar vond wat je ervaarde? en...werden daardoor meer en vaker? Hoop vragen maar ben SUPER nieuwsgierig!!! Ben namelijk zelf eindelijk achter hoe en wat maar pas net begonnen aan het herstellen. En heb nig veel vragen.over waarom ik sommige dingen zo voel...
Ik ben bij KNO, neuroloog. huisarts, fysio en oogarts geweest. Nergens kwam.iets uit.
Heb jij t idee dat je zenuwstelsel al wat overbelast was door stress of vermoeidheid of andere dingen voordat je BPPD kreeg?
En,...wat hebben ze jou verteld over waar je last van hebt? Heb je een diagnose gekregen?
En...zou jij zeggen van jezelf dat je denkt dat de symptomen na bppd eerst maar een beetje bleven en misschien zelfs even weg geweest maar dat je steeds wat vaker iets aparts voelde, misschien een klein dizzy momentje? Of een gek gevoel? En dat je daar op ging letten misschien? Misschien was je bang dat de bppd weer terug zou komen? Of was je misschien bang dat het zou verergeren als je je hoofd meer bewoog? En...als je iets voelde, schrok je dan en ging je er dan missch steeds meer op letten omdat je het raar vond wat je ervaarde? en...werden daardoor meer en vaker? Hoop vragen maar ben SUPER nieuwsgierig!!! Ben namelijk zelf eindelijk achter hoe en wat maar pas net begonnen aan het herstellen. En heb nig veel vragen.over waarom ik sommige dingen zo voel...
anna
21-05-2022
Reactie:
Ik werk wel weer. Was een.tijdje gestopt toen ik echt niet meer snapte wat er allemaalmis was met.me. Werd daar heel bang van en dacht dat ik iets heel ernstigs had. Laat ik voorop stellen. dat is het niet! Het is allemaal te herstellen. Zover ik mensen heb gesproken. Benieuwd wat ze jou daarover hebben verteld.
In mijn bange tijd had ik er veel last van en werd het steeds meer, hoe meer ik er op ging focussen. Ook waren mijn ademhalingspieren super gespannen door elke keer weer de flight die om elke aparte sensaties opspeelde..daardoor vaak een benauwd gevoel. Globus in mijn keel, ook door de angst. En last van mijn ogen door het overspannen zenuwstelsel....De flight zit me echt flink dwars nog, spanning zit best diep in mijn lijf door dat ik mezelf heb bang gemaakt...maar goed....het GAAT goed komen!😅
In mijn bange tijd had ik er veel last van en werd het steeds meer, hoe meer ik er op ging focussen. Ook waren mijn ademhalingspieren super gespannen door elke keer weer de flight die om elke aparte sensaties opspeelde..daardoor vaak een benauwd gevoel. Globus in mijn keel, ook door de angst. En last van mijn ogen door het overspannen zenuwstelsel....De flight zit me echt flink dwars nog, spanning zit best diep in mijn lijf door dat ik mezelf heb bang gemaakt...maar goed....het GAAT goed komen!😅
Anna
21-05-2022
Reactie:
Het is wel erg bijzonder dat onze verhalen zo overeen komen. Ik ben wel terug gaan denken voor de bppd en misschien begonnen de spanningsklachten daarvoor ietwat, maar ik kan het niet goed terughalen. Ik had weleens vaker bppd maar dan was het heel kort en nu duurde het een heel weekend. Bij elke beweging ging dat rad draaien zegmaar. Vervolgens werd ik heel angstig en dat bouwde zich wel op. (ondertussen zweefde ik wel) het werd steeds erger. Ik was ervan overtuigd dat het verkeerd was. Toen huisarts, kno onderzoeken, hersenscan, bloedonderzoek, maar alles goed. Fysio uiteindelijk paar x geweest, maar dat bracht me niet zoveel. Denk dat de tijd uiteindelijk veel doet. Berusting. Alleen dat is iets wat ik lastig vind. Ben zelf ook even gestopt met werken maar wil het weer oppakken nu. Kijken hoe mijn hoofd daarop gaat reageren. Bij bijvoorbeeld tel.gesprekken of intense gesprekken kan mijn hoofd al op hol slaan. Heb jij dat ook? De huisarts zei ook dat alles weer goedkomt. Ik zal de filmpjes eens bekijken. Ben benieuwd. Dank je wel daarvoor. Ik ben me idd heel bewust van wat ik voel en daar word ik dan weer door ontmoedigd zegmaar. Lukt het werken bij jou wel goed?
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
Uiteindelijk kreeg ik diagnose angststoornis /burnout.
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
Welke plaats woon je? Het ligt r echt aan welke fysio je komt. Je moet echt iemand hebben die er verstand van heeft. Maar Joey Remeni de youtube filmpjes zullen je veel.inzicht geven!
Ik realiseer me door jou nog eens extra dat ik echt vooral zelf erg ben gaan focussen op alles wat ik voelde na de bppd. Bij mij was mijn zenuwstelsel wel al echt heel.erg overgefocust op sensaties in mijn lijf of hoofd. Al voor de bppd. Die bppd heeft alles weer flink aangewakkerd. Vandaar nu zoveel meer last gekregen doordat ik bang werd v wat allemaal zo raar voelde. Als je op de website ik mag geen ww etc schrijven hier. Maar op de website van seeking balance van haar, staat onder de kop free tools; pppd. Dat is de term die gebruikt wordt voor langer durig last van duizeligheid achtige klachten. Ze beschrijft hier uitgebreid wat het inhoud. Je zal jezelf hier in herkennen. Ook dat het allemaal te herstellen is. Maar dus ook dat de angst het verergert en de aandacht die je het geeft. De focus is de oorzaak en tevens de oplossing. Ik realiseer me nu ook mede door jouw vergelijkbare verhaal dat ik niet eens zo apart ben en dat ik het zelf echt zo erg heb gemaakt.
Het was in het begin nog niet eens zo erg. Het continue bewust zijn, focussen op wat ik voelde, dat heeft het juist heel erg naar de voorgrond gebracht. Denk je dat dit voor jou ook zo is?
Wat je groot kan maken door heel veel aandacht kan je ook weer heel.klein tot weg maken door geen aandacht meer...
Ik realiseer me door jou nog eens extra dat ik echt vooral zelf erg ben gaan focussen op alles wat ik voelde na de bppd. Bij mij was mijn zenuwstelsel wel al echt heel.erg overgefocust op sensaties in mijn lijf of hoofd. Al voor de bppd. Die bppd heeft alles weer flink aangewakkerd. Vandaar nu zoveel meer last gekregen doordat ik bang werd v wat allemaal zo raar voelde. Als je op de website ik mag geen ww etc schrijven hier. Maar op de website van seeking balance van haar, staat onder de kop free tools; pppd. Dat is de term die gebruikt wordt voor langer durig last van duizeligheid achtige klachten. Ze beschrijft hier uitgebreid wat het inhoud. Je zal jezelf hier in herkennen. Ook dat het allemaal te herstellen is. Maar dus ook dat de angst het verergert en de aandacht die je het geeft. De focus is de oorzaak en tevens de oplossing. Ik realiseer me nu ook mede door jouw vergelijkbare verhaal dat ik niet eens zo apart ben en dat ik het zelf echt zo erg heb gemaakt.
Het was in het begin nog niet eens zo erg. Het continue bewust zijn, focussen op wat ik voelde, dat heeft het juist heel erg naar de voorgrond gebracht. Denk je dat dit voor jou ook zo is?
Wat je groot kan maken door heel veel aandacht kan je ook weer heel.klein tot weg maken door geen aandacht meer...
Anna
22-05-2022
Reactie:
Wat zijn dat mooie woorden. Ja ik denk echt wel dat dat bij mij aan de orde was. De focus en daardoor ontstaat angst en wordt het nog erger. Toen het zo heftig was kon ik de focus niet verleggen mede ook door andere lichamelijke spanningsklachten. Die zijn wat afgenomen waardoor ik nu probeer de focus op het zweverige etc te verleggen. Ben jij ook onzeker in winkels etc? Begint bij mij wel wat beter te worden maar is nog niet weg. Over pppd las ik idd weleens wat. Ik dacht altijd dat dit niet te genezen was, maar dat kan dus wel begrijp ik. Dat vind ik een mooie en daar hou ik aan vast. Wat fijn dat jij de juiste uitleg hebt gekregen. Die had ik nog niet gekregen. Ik ga me zeker verdiepen in de filmpjes. Dat stukje van de free tools kon ik nog niet vinden.
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
En heb jij er net als ik iedere dag last van? Heb jij ook bepaalde momenten van de dag dat het erger is?
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
Ja winkels, is soms wat pittiger door alle prikkels...en fel licht buiten ook soms irritant...
Mensen om je heen die bewegen ook...
Hoort r allemaal bij...
En moet je gewoon negeren.
Ik rijd wel paard elke week, buiten...gewoon. doen ook al.voelt het soms rot. Juist alles blijven doen en je hersenen weer trainen en laten voelen dat alles gewoon nog kan. Er kan je niks gebeuren behalve dat het irritant voelt...Werken doe ik wel weer, gaat best goed, heb meer last vd flight sensaties die.ik.over heb gehouden dan iets anders....
Mensen om je heen die bewegen ook...
Hoort r allemaal bij...
En moet je gewoon negeren.
Ik rijd wel paard elke week, buiten...gewoon. doen ook al.voelt het soms rot. Juist alles blijven doen en je hersenen weer trainen en laten voelen dat alles gewoon nog kan. Er kan je niks gebeuren behalve dat het irritant voelt...Werken doe ik wel weer, gaat best goed, heb meer last vd flight sensaties die.ik.over heb gehouden dan iets anders....
Anna
22-05-2022
Reactie:
En hoe lang heeft die persoon erin gezeten die er nu helemaal vanaf is? En deed die iets speciaals of ook de focus verleggen?
Ik slaap nu wel weer gelukkig. Dmv slaapmeditatie is dat weer gelukt. Maar zelfs als ik wil gaan slapen kan het soms enorm bewegen in mijn hoofd😂.
Ik was eerder enorm misselijk, geen eetlust, lichaam zat compleet onder spanning waardoor ik stond te trillen op mijn benen. Hoge ademhaling die ik niet onder controle kreeg en hele rare sensaties door mijn lichaam. Herken je dat? En ervaar je het stuk pppd dagelijks? Nou ik ben wel wat geruster zo na jouw woorden 😊. Dank je wel!
Ik slaap nu wel weer gelukkig. Dmv slaapmeditatie is dat weer gelukt. Maar zelfs als ik wil gaan slapen kan het soms enorm bewegen in mijn hoofd😂.
Ik was eerder enorm misselijk, geen eetlust, lichaam zat compleet onder spanning waardoor ik stond te trillen op mijn benen. Hoge ademhaling die ik niet onder controle kreeg en hele rare sensaties door mijn lichaam. Herken je dat? En ervaar je het stuk pppd dagelijks? Nou ik ben wel wat geruster zo na jouw woorden 😊. Dank je wel!
Anoniem
22-05-2022
Reactie:
Ik heb ook zelfde klachten als hierboven
.. worden jullie ook zo extreem moe van koken vooral meerdere gerechten maken.. merk dat ik ook niet zo goed meer tegen tv kan vooral ochtend en middag.. s'avonds iets beter. Heb ook snel pijn aan me spieren als ik lang zit of veel doe met name boven rug nek en soms keel.. herkennen jullie dit ook gr s
.. worden jullie ook zo extreem moe van koken vooral meerdere gerechten maken.. merk dat ik ook niet zo goed meer tegen tv kan vooral ochtend en middag.. s'avonds iets beter. Heb ook snel pijn aan me spieren als ik lang zit of veel doe met name boven rug nek en soms keel.. herkennen jullie dit ook gr s
Anoniem
23-05-2022
Reactie:
Zo'n 1.5 jaar geloof ik! Maar ligt bij iedereen anders. Vooral toen ze eindelijk stopte met vechten. focussen en bang zijn, ging ze herstellen. Rustige oefeningen doen die bij bodyscan etc horen. Juist alles wat bij rustige bewegingen raar voelt, blijven oefenen. Rustig en juist gewoon voelen wat je voelt eb leren dat je dat kan zonder bang zijn etc...
Zijn er bij jou bepaalde fysieke klachten al minder geworden? En hoe is je dat gelukt?
😁
Zijn er bij jou bepaalde fysieke klachten al minder geworden? En hoe is je dat gelukt?
😁
Anna
23-05-2022
Reactie:
Heb jij bijvoorbeeld ook als je heel lang in de zon hebt gezeten en je weer schakelt naar binnen dat het dan erger is?
Anoniem
23-05-2022
Reactie:
Ja ik heb dat ook met koken idd. Dat doe ik ook liever niet. En idd mijn nek is in deze wel gevoelig voor drukte en moeheid. Ook het stuk aan de onderkant van einde achterhoofd. Bij jou ook? Hoe lang heb jij al last van alle klachten?
Bij mij zijn een aantal fysieke klachten met de tijd minder geworden. Daar heb ik niet heel veel voor gedaan 😊 Wel elke dag stuk lopen en ontspanningsoefeningen gedaan. Het laatste gedeelte duurt lang wat betreft die pppd klachten,maar daar probeer ik nu in te berusten 😊.
Bij mij zijn een aantal fysieke klachten met de tijd minder geworden. Daar heb ik niet heel veel voor gedaan 😊 Wel elke dag stuk lopen en ontspanningsoefeningen gedaan. Het laatste gedeelte duurt lang wat betreft die pppd klachten,maar daar probeer ik nu in te berusten 😊.
Anoniem
23-05-2022
Reactie:
Hoi anoniem 1 en 2.
Missch handig als je de tweede er een 2 bij zet, weer in wat je al.hent geschreven 😅
Hoe gaat het bij jullie met kijken? Kan je omschrijven hoe het voor je voelt als je buiten loopt of in een winkel waar je echt moet zoeken naar spullen? Hoe ervaar je gesprekken met mensen als je staat of zit?
En, ben zo benieuwd wat de arts of wie dan ook al geholpen heeft. heeft gezegd wat je mankeert en wat en hoe dan verder...Benieuwd wat andere artsen aanbieden of zeggen hoe je verder moet gaan...en of ze vertellen dat het over gaat etc
Missch handig als je de tweede er een 2 bij zet, weer in wat je al.hent geschreven 😅
Hoe gaat het bij jullie met kijken? Kan je omschrijven hoe het voor je voelt als je buiten loopt of in een winkel waar je echt moet zoeken naar spullen? Hoe ervaar je gesprekken met mensen als je staat of zit?
En, ben zo benieuwd wat de arts of wie dan ook al geholpen heeft. heeft gezegd wat je mankeert en wat en hoe dan verder...Benieuwd wat andere artsen aanbieden of zeggen hoe je verder moet gaan...en of ze vertellen dat het over gaat etc
Anna
24-05-2022
Reactie:
Ik loop ook elke dag 2 x een half uur.. wel door et bos want dan spant mijn nek enz niet zo aan dan als ik door de wijk loop. daar kan ik soms et gevoel krijgen dat ik flauwval. Alsof me hersens mij niet meer overeind kunnen houden zo erg dat ik me verzwakt voelde worden in mijn benen. Ik vraag me af wat een goeie therapie bij pppd is.. ik heb eigenlijk gewoon een burnout maar merk dat de prikkelverwerking in mijn hersenen niet goed meer filter.. hopelijk kan je je hersens echt weer trainen zodat ik eindelijk weer gezellig na de stad kan pff.gr
Anoniem
24-05-2022
Reactie:
Anoniem 2, had jij ook als aanleiding iets van een draaiduizeligheid ervaren? Of begon het met andere klachten door stress
Anna
25-05-2022
Wie herkent adem klachten? (Verhaal 198)
Wie oh wie herkent;
ADEM.KLACHTEN
Maar dan niet hoog en snel ademen. Maar door lang flight/ angst of andere dingen waardoor je "aan" staat of de hele dag hypergevoelig bent geworden. door BO, dat je middenrifspier continue op spanning staat waardoor je de hele dag door een soort vervelend beklemmend gevoel ervaart met ademen?!
En zo ja....heb je een tip hoe hier vanaf te komen, ben je er al vanaf gekomen? Of heb je hulp et
ADEM.KLACHTEN
Maar dan niet hoog en snel ademen. Maar door lang flight/ angst of andere dingen waardoor je "aan" staat of de hele dag hypergevoelig bent geworden. door BO, dat je middenrifspier continue op spanning staat waardoor je de hele dag door een soort vervelend beklemmend gevoel ervaart met ademen?!
En zo ja....heb je een tip hoe hier vanaf te komen, ben je er al vanaf gekomen? Of heb je hulp et
Anne
09-05-2022
laatste reactie: 25-05-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anne,
Ik herken dit zeer zeker. Ik ben ook nog zoekende hierin. Heb jij het in rust ook erger? Sws is mijn lichaam helemaal uit balans en wil wel graag er vanaf.
Heb jij ook andere klachten ernaast?
Ik herken dit zeer zeker. Ik ben ook nog zoekende hierin. Heb jij het in rust ook erger? Sws is mijn lichaam helemaal uit balans en wil wel graag er vanaf.
Heb jij ook andere klachten ernaast?
Anoniem
12-05-2022
Reactie:
Ik heb niet dezelfde ademhalingsklachten, maar de basis is hetzelfde. Je lichaam is op spanning waardoor je normale ademhalingsspieren (middenrif) niet goed bewegen.
Bij mij hielp de combinatie van mediteren, yoga, en later fysiotherapie.
Verder was zangles voor mij een aanvulling/ondersteuning op het eerder genoemde.
Uiteraard ook psycho-therapie om te ontdekken waarom ik op spanning stond.
Bij mij hielp de combinatie van mediteren, yoga, en later fysiotherapie.
Verder was zangles voor mij een aanvulling/ondersteuning op het eerder genoemde.
Uiteraard ook psycho-therapie om te ontdekken waarom ik op spanning stond.
Pearl
17-05-2022
Reactie:
Buteyko ademhaling doen. En je middenrif oprekken doordat deze continue gespannen is. Hierdoor heb je geen ruimte om laag te ademenen. Ik ga altijd op een bal liggen, geen fijne oefening maar zo rek je je spierweefsel op dat zo verkrampt is.
J
25-05-2022
En dat is nu na twee jaar ziek zijn wat ik kan. (Verhaal 80)
Ik voel me verdrietig. Gefrustreerd. Een beetje wanhopig. Ik heb het gevoel alsof ik tegen mn grenzen aanloop.
Wat langer computerwerk lukt niet goed. Ik raak vergeetachtig, kan niet meer goed nadenken en voel een soort dikke mist in mn hoofd. Ik voel me niet lekker en voel me overprikkeld. Ik kan dan weinig hebben.
Mijn lichaam is weinig gewend en ik loop ook daar nu tegen een grens aan. Het is gewoon zo moeilijk. Het is niet te omschrijven. Als je als jonge meid van begin 20 te moe bent om de trap op te lopen. Of na een paar dingetjes doen op je werk al geen kracht meer hebt in je armen en je met veel moeite je glas naar je mond tilt alsof het een baksteen is. En je omkleden een helse klus is. Omdat alles zo veel energie kost. Of je na een uurtje computerwerk niet weet waar je het zoeken moet. En je ziet je droombaan binnen handbereik liggen. En al je andere collegaatjes dit allemaal maar doen. Jaren lang al werken ze full time. Sporten ze erbij. En ik kan bij het kleinste nog niet meekomen. Na een kwartiertje kletsen met collegas duizelt het me. Ben ik moe en voelt het als een enorme klus om nog naar het station te moeten wandelen. Een stuk naar huis te fietsen. Lunch te moeten maken. Dat voelt zo moeilijk. Na een paar uurtjes werken lig ik daar dan weer. Op mijn bed. Uitgeteld. Klaar om in een diepe slaap te vallen. Te moe om mijn eigen lunch klaar te maken. En dat elke week. En dat is nu na twee jaar ziek zijn wat ik kan. Het reintegreren is zon zwaar proces om doorgeen te gaan. Je zoekt continu je grens op en verlegt die. En nu merk ik dus dat ik gewoon echt even een poos niet verder ga komen. En daar moet ik me dan maar weer een paar maanden bij neerleggen.
Wat langer computerwerk lukt niet goed. Ik raak vergeetachtig, kan niet meer goed nadenken en voel een soort dikke mist in mn hoofd. Ik voel me niet lekker en voel me overprikkeld. Ik kan dan weinig hebben.
Mijn lichaam is weinig gewend en ik loop ook daar nu tegen een grens aan. Het is gewoon zo moeilijk. Het is niet te omschrijven. Als je als jonge meid van begin 20 te moe bent om de trap op te lopen. Of na een paar dingetjes doen op je werk al geen kracht meer hebt in je armen en je met veel moeite je glas naar je mond tilt alsof het een baksteen is. En je omkleden een helse klus is. Omdat alles zo veel energie kost. Of je na een uurtje computerwerk niet weet waar je het zoeken moet. En je ziet je droombaan binnen handbereik liggen. En al je andere collegaatjes dit allemaal maar doen. Jaren lang al werken ze full time. Sporten ze erbij. En ik kan bij het kleinste nog niet meekomen. Na een kwartiertje kletsen met collegas duizelt het me. Ben ik moe en voelt het als een enorme klus om nog naar het station te moeten wandelen. Een stuk naar huis te fietsen. Lunch te moeten maken. Dat voelt zo moeilijk. Na een paar uurtjes werken lig ik daar dan weer. Op mijn bed. Uitgeteld. Klaar om in een diepe slaap te vallen. Te moe om mijn eigen lunch klaar te maken. En dat elke week. En dat is nu na twee jaar ziek zijn wat ik kan. Het reintegreren is zon zwaar proces om doorgeen te gaan. Je zoekt continu je grens op en verlegt die. En nu merk ik dus dat ik gewoon echt even een poos niet verder ga komen. En daar moet ik me dan maar weer een paar maanden bij neerleggen.
Sandra
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-05-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe gaat het nu met jou?
Daan
21-05-2022
Hoe kan ik dit beter afblokken en mezelf herpakken? (Verhaal 202)
Hallo, ik zat sinds februari thuis met een burn-out. Ik werk in een administratieve job en door Corona, het thuiswerken en op den duur ook weekend werken is het allemaal teveel geworden. Echter deed ik ook voor deze duidelijke oorzaken een te groot takenpakket, wil ik altijd dat alles goed loopt in mijn bedrijf, help ik heel graag mensen en vind het vaak onbeleefd om “nee” te zeggen tegen simpele vragen (die men eigenlijk zelf ook kan oplossen of die bij iemand anders zijn takenpakket horen). Ik moet dus leren afblokken en “nee” zeggen en voelen wanneer het teveel is. Mijn psycholoog heeft me goed geholpen doorheen mijn thuisperiode, wat ik erg moeilijk vond omdat ik ook graag controle over de situatie heb, maar echte actieplannen komen er maar niet. Sinds 3 weken ben ik terug aan het werk, halftijds (ik werkte tevoren voltijds). Een moeilijke stap om te zetten want ik wist niet of ik er wel “klaar” voor was maar gezien ik op dat moment erg depressief aan het worden was en heel veel down momenten (huilen, negatieve gedachten) had leek een doel wel een goed plan. Huisarts en psy dachten ook dat dat goed idee was. Bleek ook een goed idee te zijn, ik had plots weer een doel, mijn down momenten verdwenen bijna volledig, iedereen op mijn werk is erg begripvol en mijn leidinggevende schermt me sterk af en remt me ook erg zodat ik niet teveel taken op mij neem. Ik ben nog steeds heel erg moe na een halve dag werken, wat ik uiteindelijk aanvaardt heb (ik doe dan ook elke dag een dutje). Ik veronderstel dat dat nog wel even zal duren maar dit lijkt niet heel sterk te beteren. Daarnaast heb ik sinds eind vorige week enkele taken die moeilijker af te bakenen zijn en komt iedereen al voorzichtig polsen met vragen die opnieuw niet echt voor mij zijn OF die niemand anders weet (doordat ik daar al langer werk zijn er zaken die ik al ooit tegenkwam bv). Als er nu iemand iets komt vragen of een extra taak geven voel ik me meteen overweldigd en zie ik dat helemaal niet zitten. Nogthans heb ik niet zo heel veel taken en lukt dat wel (mits ik er tijd voor krijg, wat zo is). Het piekeren en plannen en nadenken over mijn werk is sinds eind vorige week moeilijk te laten. Ik slaap ook slecht en moet terug soms huilen. Hoe kan ik dit beter afblokken en mezelf herpakken? Ik vind het erg zielig van mezelf dat ik me direct zo overweldigd voel, dat ik het heel moeilijk vind als ik een taak heb waarbij ik naar een ruimte met veel mensen moet gaan etc
Anoniem
17-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik kom er maar niet overheen (Verhaal 196)
Ik heb - schrik niet - al ruim 3 jaar een burn out en kom er maar niet overheen. Wel betere periodes gekend , dan weer dingen proberen en dan weer terugval . 1 Dag over mijn grenzen gaan en de volgende dag niets meer kunnen . Zo naar … zoveel wanhoop . Ik wil mij m’n leven terug maar het lukt niet . Van alles gedaan aan therapie en nog bezig . Het helpt niet tegen de uitputting . Er staat me een verhuizing te wachten . Weet niet hoe ik dat niet doen met zo’n uitgeput lijf . Ik probeer te doseren en regelmatig te rusten . Maar toch steeds weer die terugvallen . Trek me emotioneel alles aan en ben mezelf niet meer ….. Mijn omgeving weet ook niet meer hoe ze me kunnen helpen . Wat doe ik fout? Waar ligt de sleutel tot herstel ? Ik durf bijna niks meer uit angst voor terugval ….. heeft iemand ervaring met een burn out die zo lang duurt ?
Ing
05-05-2022
laatste reactie: 14-05-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat zijn joun klachten en welke therapieën heb je gevolgd
Anoniem
05-05-2022
Reactie:
Ja, heel herkenbaar.
Nu 2 jaar in burn out en kan nog vrij weinig. Ik merk dat het voornamelijk zit in dat ik zo graag wil en altijd doorgezet heb. En dat doe ik nu nog steeds, maar dit werkt averechts. Als ik een terugval heb en ik ga echt weer alleen rusten en zo min mogelijk doen, behalve wat wandelen en toch proberen te mediteren, dan gaat het weer beter. Zodra het beter gaat denk ik weer dat ik alles kan en val ik weer terug. Dus voor mij is het heel belangrijk dat ik blijf rusten. Iets kleins doen is een kleine stap vooruit en dan weer rusten. Constant bezig met herstel en ontspanning en dat is toch wel echt wat mij het beste helpt. En accepteren dat het niet over gaat in een jaar tijd. Maar het gaat zoals het gaat en accepteer het. Dat verzacht.
Het is goed te ontdekken wat je belastbaarheid is.
Bijvoorbeeld:
een kwartier telefoneren lukt. daarna een kwartier weer ontspannen en mediteren zodat je lichaam weer gaat snappen om na inspanning te ontspannen.
Het is een hele klus om dit bewust te doen, maar uiteindelijk gaat het erom dat je zenuwstelsel weer autonoom wordt.
Nu 2 jaar in burn out en kan nog vrij weinig. Ik merk dat het voornamelijk zit in dat ik zo graag wil en altijd doorgezet heb. En dat doe ik nu nog steeds, maar dit werkt averechts. Als ik een terugval heb en ik ga echt weer alleen rusten en zo min mogelijk doen, behalve wat wandelen en toch proberen te mediteren, dan gaat het weer beter. Zodra het beter gaat denk ik weer dat ik alles kan en val ik weer terug. Dus voor mij is het heel belangrijk dat ik blijf rusten. Iets kleins doen is een kleine stap vooruit en dan weer rusten. Constant bezig met herstel en ontspanning en dat is toch wel echt wat mij het beste helpt. En accepteren dat het niet over gaat in een jaar tijd. Maar het gaat zoals het gaat en accepteer het. Dat verzacht.
Het is goed te ontdekken wat je belastbaarheid is.
Bijvoorbeeld:
een kwartier telefoneren lukt. daarna een kwartier weer ontspannen en mediteren zodat je lichaam weer gaat snappen om na inspanning te ontspannen.
Het is een hele klus om dit bewust te doen, maar uiteindelijk gaat het erom dat je zenuwstelsel weer autonoom wordt.
Pat
14-05-2022
Wil je ook je hart luchten?
Wat is dit zwaar zeg!!! (Verhaal 199)
Sinds januari dit jaar een BO.
Wat is dit zwaar zeg!!!
Wat ik me afvraag.. zijn er meer mensen die zich aan alle geluiden irriteren?? Zelfs het filter van het aquarium bijvoorbeeld?
Ook kan ik ineens doodsbang zijn... voor geen enkele reden? Herkenbaar??
Wat is dit zwaar zeg!!!
Wat ik me afvraag.. zijn er meer mensen die zich aan alle geluiden irriteren?? Zelfs het filter van het aquarium bijvoorbeeld?
Ook kan ik ineens doodsbang zijn... voor geen enkele reden? Herkenbaar??
Marga
10-05-2022
laatste reactie: 11-05-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dat is normaal je brein raakt snel overprikkeld waardoor je allemaal gekke lichamelijke klachten krijgt. Angst aanval opeens is ook normaal als je vaak gaat mediteren en zorgen dat je elke dag gaat wandelen( het liefst in het bos) ga je merken dat die angst langzaam weggaat.. je lichaam heeft beweging nodig anders kom je in de vecht en vlucht modus.
Anoniem
11-05-2022
Ik vraag me af of het volgende er ook bij hoort (Verhaal 143)
Dag iedereen,
Ik hoop iemand te treffen die het volgende herkent of er ervaring in heeft.
Los van al de klachten die bij een burn-out horen vraag ik mij af of het volgende er ook bij hoort.
Sinds ik burn-out ben voel ik overal in mijn lichaam spanning. Dat is niet zo gek, maar mijn hartkloppingen voel ik ook sterk in mijn hoofd. Als ik het zou omschrijven voelt het als dat er spanning over mijn hoofd heen trekt. Wat hetzelfde voelt als wanneer je je hart in je keel voelt kloppen. Dit voel ik gedurende de dag, daarbij voel ik dat deze spieren kloppen. Als ik ga slapen is het enorm lastig om mij hiervan te onttrekken en om in slaap te vallen.
Voor zover ik weet heeft te maken met de punten in het lichaam waar stress wordt opgeslagen. Simpel gezegd ervaar ik te veel stress. Ik heb nog geen antwoord gevonden op hoe ik hier van af kan komen.
Ik heb al aardig wat geprobeerd. Fysiotherapie, accupuntuur, fotonen therapie. Maar niets helpt.
Is er iemand die dit herkent en weet hoe er van af te komen? Het zou een hoop schelen :)
Alvast bedankt.
Groeten, BT.
Ik hoop iemand te treffen die het volgende herkent of er ervaring in heeft.
Los van al de klachten die bij een burn-out horen vraag ik mij af of het volgende er ook bij hoort.
Sinds ik burn-out ben voel ik overal in mijn lichaam spanning. Dat is niet zo gek, maar mijn hartkloppingen voel ik ook sterk in mijn hoofd. Als ik het zou omschrijven voelt het als dat er spanning over mijn hoofd heen trekt. Wat hetzelfde voelt als wanneer je je hart in je keel voelt kloppen. Dit voel ik gedurende de dag, daarbij voel ik dat deze spieren kloppen. Als ik ga slapen is het enorm lastig om mij hiervan te onttrekken en om in slaap te vallen.
Voor zover ik weet heeft te maken met de punten in het lichaam waar stress wordt opgeslagen. Simpel gezegd ervaar ik te veel stress. Ik heb nog geen antwoord gevonden op hoe ik hier van af kan komen.
Ik heb al aardig wat geprobeerd. Fysiotherapie, accupuntuur, fotonen therapie. Maar niets helpt.
Is er iemand die dit herkent en weet hoe er van af te komen? Het zou een hoop schelen :)
Alvast bedankt.
Groeten, BT.
BT
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-05-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoii BT,
Dat is puur spanning. Ik heb het ook.Als je gaat slapen probeer niet naar je hart te luisteren.Bij mij klopt mijn hart overaal in miji lichaam.(gevoel)Ga maar over iets anders denken,iets leuks.En vergeet niet dat je hier en nu bent.Dus niet piekeren. Alles komt goed!Beterschap en sterkte!
Dat is puur spanning. Ik heb het ook.Als je gaat slapen probeer niet naar je hart te luisteren.Bij mij klopt mijn hart overaal in miji lichaam.(gevoel)Ga maar over iets anders denken,iets leuks.En vergeet niet dat je hier en nu bent.Dus niet piekeren. Alles komt goed!Beterschap en sterkte!
Ed
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heey Ed,
Dank je wel voor je bericht.
Dat probeer ik, maar net zoals jij hoor en voel ik het op zoveel verschillende plekken dat het zo overweldigend is dat ik er mij er haast niet aan kan onttrekken. Dat verschilt dan wel weer per dag.
Wat helpt jou om je er van te onttrekken?
Groeten BT
Dank je wel voor je bericht.
Dat probeer ik, maar net zoals jij hoor en voel ik het op zoveel verschillende plekken dat het zo overweldigend is dat ik er mij er haast niet aan kan onttrekken. Dat verschilt dan wel weer per dag.
Wat helpt jou om je er van te onttrekken?
Groeten BT
BT
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey BT,
Ik doe yoga nidra en heel vaak body scan oefeningen.Sinds 4 weken heb ik een andere probleem bij gekregen.Echt 24 uur per dag heb ik tintelende handen,schouders en benen en ben bijna hele dag misseljik....houd niet op
Ik doe yoga nidra en heel vaak body scan oefeningen.Sinds 4 weken heb ik een andere probleem bij gekregen.Echt 24 uur per dag heb ik tintelende handen,schouders en benen en ben bijna hele dag misseljik....houd niet op
Ed
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken dit precies! Ontzettend frustrerend en lijkt wel alsof je gewoon niet meer jezelf bent er er niet meer bij bent.
Veel sterkte en hopelijk komen we hier snel uit.
Veel sterkte en hopelijk komen we hier snel uit.
Levi
05-05-2022
Ik maak me zorgen om hem (Verhaal 194)
Ik heb zelf geen burn-out maar mijn vriend wel, we wonen best een eind bij elkaar vandaan en ik vind het erg moeilijk om hem te steunen. Vaak neemt hij zijn telefoon ook niet op of slaapt. Hij slaapt namelijk de hele dag en nacht door. Ik maak me zorgen om hem. Hebben jullie tips voor mij hoe dat ik als buitenstaander hier mee om moet gaan? Ik ben bang als ik blijf pushen om te contacten enzv hem kwijt te raken. Maar wil hem graag helpen.
Lin
01-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Gisteren ontdekt (Verhaal 184)
Hallo allemaal,
Ik heb sinds gisteren ontdekt dat ik in een burnout zit.
Het verliep als volgt:
Afgelopen dinsdag en vrijdag werd ik niet lekker; hoge bloeddruk, hoge hartslag, tintelingen in m'n armen en licht in m'n hoofd. Vrijdags doorgestuurd naar de SEH voor controle van m'n hart; gelukkig geen afwijkingen. De arts zei dat het paniekaanvallen zijn geweest. Ik kon dit totaal niet plaatsen!
Tot ik eens ben gaan nadenken en gaan voelen, ik kwam tot een aantal conclusies waaruit ik kon opmaken dat ik misschien wel in een burnout zou zitten. Ik was constant misselijk en bibberig, weinig eetlust.
Ik heb de burnout erkend en mij ziek gemeld op mijn werk. Maatschappelijk werk ingeschakeld en de huisarts gebeld.
Ik merk dat de rust aan m'n hoofd goed doet. Echter vind ik het lastig om het vertrouwen in mijn lijf terug te krijgen. Het vertrouwen dat ik niet weer zo'n paniekaanval krijg. Hierdoor durf ik weinig te ondernemen.
Herkent iemand dit? Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ik heb sinds gisteren ontdekt dat ik in een burnout zit.
Het verliep als volgt:
Afgelopen dinsdag en vrijdag werd ik niet lekker; hoge bloeddruk, hoge hartslag, tintelingen in m'n armen en licht in m'n hoofd. Vrijdags doorgestuurd naar de SEH voor controle van m'n hart; gelukkig geen afwijkingen. De arts zei dat het paniekaanvallen zijn geweest. Ik kon dit totaal niet plaatsen!
Tot ik eens ben gaan nadenken en gaan voelen, ik kwam tot een aantal conclusies waaruit ik kon opmaken dat ik misschien wel in een burnout zou zitten. Ik was constant misselijk en bibberig, weinig eetlust.
Ik heb de burnout erkend en mij ziek gemeld op mijn werk. Maatschappelijk werk ingeschakeld en de huisarts gebeld.
Ik merk dat de rust aan m'n hoofd goed doet. Echter vind ik het lastig om het vertrouwen in mijn lijf terug te krijgen. Het vertrouwen dat ik niet weer zo'n paniekaanval krijg. Hierdoor durf ik weinig te ondernemen.
Herkent iemand dit? Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Bloem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Ed.
Wat vervelend om te horen (lezen) dat je nog steeds erg ziek bent en veel last ervaart.
Heb je hulp gehad de afgelopen 1,5 jaar? Zo ja, wat voor hulp?
Groetjes...
Wat vervelend om te horen (lezen) dat je nog steeds erg ziek bent en veel last ervaart.
Heb je hulp gehad de afgelopen 1,5 jaar? Zo ja, wat voor hulp?
Groetjes...
Bloem
29-04-2022
Ik word gepusht om terug te gaan werken (Verhaal 191)
Ik werk al 29 jaar, bijna nooit ziek thuis geweest...Nu zit ik thuis met een soort depressie of burnout volgens de huisarts. Ik sta dus op ziekenkas maar het medelijden is daar ver zoek. Na 4 maanden werd ik al terug opgeroepen om te gaan werken. .. De voornaamste reden waarom ik thuis zit, zijn onverwerkte zaken uit het verleden, zoals mishandeling van een ex partner en 2 miskramen ...Nu pas durf ik de stap naar hulp te zetten maar nu word ik gepusht om terug te gaan werken, daar lig ik nu echt 's nachts wakker van ...
Lucie
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Cognitieve gedragstherapie voor burnout? (Verhaal 186)
Is er iemand die cognitieve gedragstherapie heeft gevolgd tijdens zijn/haar burn-out en zo ja heeft dit geholpen?
Margje
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Margje,
Ik heb cognitieve gedragtherapie gevolgd. Ik begon er redelijk sceptisch aan maar het heeft me zeker geholpen. Het is niet zo dat alleen die therapie me er bovenop heeft geholpen maar alles wat ik tijdens mijn burn-out heb gevolgd aan hulp, heeft een beetje bijgedragen aan mijn herstel. En met al die beetjes, ben ik een eind gekomen.Er is niet 1 oplossing denk ik maar het zit in de combinatie van verschillende dingen. Succes!
Ik heb cognitieve gedragtherapie gevolgd. Ik begon er redelijk sceptisch aan maar het heeft me zeker geholpen. Het is niet zo dat alleen die therapie me er bovenop heeft geholpen maar alles wat ik tijdens mijn burn-out heb gevolgd aan hulp, heeft een beetje bijgedragen aan mijn herstel. En met al die beetjes, ben ik een eind gekomen.Er is niet 1 oplossing denk ik maar het zit in de combinatie van verschillende dingen. Succes!
Jackie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Joop,
heb alles gelezen, ben zelf een end op weg geweest ook naar depersonalisatie-derealisatie. Wat mij rust geeft is mijzelf dagelijks te focussen op DANKBAARHEID. 's morgens zet ik een rustig muziekje op en in gebed dank ik voor al het goede wat ik heb mogen ontvangen, ontvang en nog zal ontvangen. En als je daar bij stil staat.. dan is er best veel om dankbaar voor te zijn. Ik merk een rust en liefde in mijn hart en ziel die ik eerder niet had. Wel merk ik dat ik nog erg weinig kan hebben, bij de minste tegenslag word ik weer teruggeworpen. Maar spanning, onrust en stress heb ik weten uit te bannen. Nu ben ik lief voor mezelf en stel mijn gezondheid op 1. Sterkte met je herstel!
heb alles gelezen, ben zelf een end op weg geweest ook naar depersonalisatie-derealisatie. Wat mij rust geeft is mijzelf dagelijks te focussen op DANKBAARHEID. 's morgens zet ik een rustig muziekje op en in gebed dank ik voor al het goede wat ik heb mogen ontvangen, ontvang en nog zal ontvangen. En als je daar bij stil staat.. dan is er best veel om dankbaar voor te zijn. Ik merk een rust en liefde in mijn hart en ziel die ik eerder niet had. Wel merk ik dat ik nog erg weinig kan hebben, bij de minste tegenslag word ik weer teruggeworpen. Maar spanning, onrust en stress heb ik weten uit te bannen. Nu ben ik lief voor mezelf en stel mijn gezondheid op 1. Sterkte met je herstel!
Arend
> 2 jaar geleden
Hoe lang duurde bij jou dagelijkse hoofdpijn? (Verhaal 179)
Is er ook iemand die dagelijks hoofdpijn ervaarde? Zelfs met huishoudelijke taken bijvoorbeeld. Gesprekken met mensen. Telefoongesprekken. En hoe lang heeft dat geduurd?
R
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste J, interessant verhaal heb het met belangstelling gelezen. Je hebt veel waardevolle inzichten gedeeld die ik inmiddels ook heb ervaren. Alle ellende begon bij mij ook met spanning, onrust en gejaagdheid. Die factoren zijn nu weg, probeer nu met een nieuwe mindset te leven. Merk dat ik nog weinig kan hebben. Een beetje stress of tegenslag doet mij al terugvallen. Intensief sporten doe ik zo graag.. Moet mij daarin afremmen. Bedankt voor het delen van je verhaal en idd je gezondheid is het allerbelangrijkste. De meeste chronische ziektes worden door chronische stress veroorzaakt!
Arend
> 2 jaar geleden
Ik heb nu 10 maanden burn-out klachten. (Verhaal 175)
In het begin een erg wazig/afwezig hoofd, duizelig, dat is nu gelukkig beter.
Ga nu 2 keer in de week een paar uren naar het werk. Wel in een andere functie.
Maar ik kan me nog overal druk over maken. Ben snel moe. Pieker veel. Kan gelukkig nu redelijk slapen. Durf weer auto te rijden.
Doe mijn best, ga elke dag naar buiten, probeer het huishouden wat draaiende te houden. Het liefst zit ik de hele dag op de bank. Nooit geweten dat een mens zich zo ellendig kan voelen. Moeilijk om sociale contacten te onderhouden, geen zin in dingen. Overal toe moeten zetten.
Het duurt erg lang, ben soms bang dat het niet meer goed komt.
Ga nu 2 keer in de week een paar uren naar het werk. Wel in een andere functie.
Maar ik kan me nog overal druk over maken. Ben snel moe. Pieker veel. Kan gelukkig nu redelijk slapen. Durf weer auto te rijden.
Doe mijn best, ga elke dag naar buiten, probeer het huishouden wat draaiende te houden. Het liefst zit ik de hele dag op de bank. Nooit geweten dat een mens zich zo ellendig kan voelen. Moeilijk om sociale contacten te onderhouden, geen zin in dingen. Overal toe moeten zetten.
Het duurt erg lang, ben soms bang dat het niet meer goed komt.
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan me dat heel goed voorstellen dat je denkt komt het ooit weer goed. Ik herken het wel. Maar kijk waar je al staat vergeleken met in het begin. Dat zijn al stappen die je hebt gemaakt. En dat is super knap. Ik hoop ook tzt weer zo ver te komen. Hoe lang ben je duizelig geweest? En was je dat de hele dag door? Ik wel. Vind het heel naar. Had je meer fysieke klachten?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, heb ook dagen gehad dat ik nauwelijks kon autorijden. Naar de supermarkt gaan was een drama, net alsof mijn benen niet meewerken. Verschrikkelijk. Inmiddels lichte medicatie en 100% ziek gemeld, dus 100% rustig aan en alleen dingen doen die je leuk vindt. Ja en dan gaat het langzaamaan vooruit. Heb ook veel het gevoel gehad te zweven, niet te aarden zeg maar. Dat wordt nu ook gelukkig beter. Maar ben er nog niet. De kunst is om te accepteren en lichte stapjes vooruit op te merken. En accepteren dat daar af en toe ook wat stapjes terug bij zijn. Sterkte met je herstel!!
Arend
> 2 jaar geleden
Plots zit je thuis... (Verhaal 190)
Omwille van verschillende stressmomenten (op het werk, thuis met de zoon, familie..) raakte ik op een bepaald moment geblokkeerd,. Niets lukte nog, geen energie, constant moe,.., depressieve gevoelens,..Iedere dag probeer ik er het beste van te maken voor de kinderen ik laat hen niets merken, terwijl ik in de namiddag altijd wat moet liggen in een donkere kamer, liefst zonder geluid, om het allemaal nog aan te kunnen...Het bizarre is dat mijn man precies niet beseft dat ik thuis zit. Hij praat er niet over en ik ook niet. En nu besef ik dat het al altijd ging over zijn problemen en zorgen .Ook al het geregel, huishouden, opvoeding van de kinderen,.het financiële..laat hij aan mij over... Het is gewoon bizar en ik vraag mij af wanneer hij dat zal beseffen, en of het hem wel interesseert?...Ik luister altijd naar wat hij te vertellen heeft maar eigenlijk vraagt hij nooit hoe het met mij gaat....
Lilian
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Goede begeleiding (Verhaal 189)
Hallo, ik zit 7 maanden thuis met burn-out. Ben alleenstaande mama van zwaar gehandicapte zoon en werkte ook fulltime. Sportte regelmatig en at gezond. De papa van mijn zoon wou niet voor hem zorgen wa na veel spanning tot een relatiebreuk geleid heeft. Ben even bij mijn ouders ingetrokken omdat ik niet direct aangepast woning vond. Maar da gaf ook spanning, ze hadden zorg voor mijn zoon wa onderschat omdat het bij mij leek alsof ik da allemaal kon zonder moeite en nog fulltime werken en nog afspreken met vrienden en diverse therapieën voor mijn zoon, … Maw superwoman geweest voor 7 jaar lang maar toch ook burn-out.
Ik denk da goede begeleiding noodzakelijk is.
Wie heeft goede ervaring
Ik denk da goede begeleiding noodzakelijk is.
Wie heeft goede ervaring
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Iemand tips voor al die lichamelijke klachten (Verhaal 163)
Weet iemand wat echt een goeie therapie is bij een zware burnout. Ik ben in juli vorig jaar neergestort kon letterlijk niks meer zelfs geen licht tv of auto rijden meer .staan kon ik toen ook niet lang ..zwakte snel af. Ben nu bijna 8 maanden verder. Wat helpt cognitieve gedragstherapie heeft me niet echt geholpen en misschien iemand tips voor al die lichamelijke klachten vooral die spanning in me nek hoofd ogen niet te doen.. soms slaat et naar mijn keel en maag ook weleens. Weet iemand of fysio of osteopaat goed is voor burnout klachten
Anoniem
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Zelf ook zware burnout terechtgekomen. Kan nu wel weer heel veel doen, en ook naar werk maar kon ook nauwelijks meer 100m lopen. Nu al 2.2 jaar verder. Heel eerlijk op de korte termijn gaat niks helpen. Heb van alles geprobeerd, osteopaten accupunctuur massages noem het allemaal maar op. Enige watbhelpt is systematisch rusten. Heel even wat doen zoals wandelen, en als je thuiskomt even goed rusten, echt even liggen ogen dicht en miss een kleine ademshaling oefeningen doen zoals langzaam door de neus ademen. Op deze manier leer je je lichaam ontspannen na inspannen en komt die balans weer terug. Ook dit ga je niet merken na een week. Maar op een gegeven moment merk je dat je na het wandelen bijv moe bent en als je thuiskomt toch weer wat hersteld. Die spanning op je ogen en nek is gewoon je zenuwstelsel die staat aangespannen. Iemand in de sportschool heeft dit ook, maar als die thuiskomt is die alweer ontspannen! Mensen met een burnout dus niet. Wat eventueel kan helpen een beetje tegen die spanning is L-theanine (geen medisch advies ik ben geen dokter) maar dit hielp bij mij. Het maakt wat serotonine aan, hierdoor is je hoofd wat rustiger. Serotonine wordt omgezet in melatonine, waardoor je weer beter slaapt. Probeer het een paar weken. Verder vermijd stress(fb insta twitter) ja dat geeft stress. Ga even leven op de ouderwetse manier. Groetjes
Zelf ook zware burnout terechtgekomen. Kan nu wel weer heel veel doen, en ook naar werk maar kon ook nauwelijks meer 100m lopen. Nu al 2.2 jaar verder. Heel eerlijk op de korte termijn gaat niks helpen. Heb van alles geprobeerd, osteopaten accupunctuur massages noem het allemaal maar op. Enige watbhelpt is systematisch rusten. Heel even wat doen zoals wandelen, en als je thuiskomt even goed rusten, echt even liggen ogen dicht en miss een kleine ademshaling oefeningen doen zoals langzaam door de neus ademen. Op deze manier leer je je lichaam ontspannen na inspannen en komt die balans weer terug. Ook dit ga je niet merken na een week. Maar op een gegeven moment merk je dat je na het wandelen bijv moe bent en als je thuiskomt toch weer wat hersteld. Die spanning op je ogen en nek is gewoon je zenuwstelsel die staat aangespannen. Iemand in de sportschool heeft dit ook, maar als die thuiskomt is die alweer ontspannen! Mensen met een burnout dus niet. Wat eventueel kan helpen een beetje tegen die spanning is L-theanine (geen medisch advies ik ben geen dokter) maar dit hielp bij mij. Het maakt wat serotonine aan, hierdoor is je hoofd wat rustiger. Serotonine wordt omgezet in melatonine, waardoor je weer beter slaapt. Probeer het een paar weken. Verder vermijd stress(fb insta twitter) ja dat geeft stress. Ga even leven op de ouderwetse manier. Groetjes
O
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kan aanraden om ademhalingsoefeningen te doen. Leek mij eerst bullshit, maar ik ben erachter gekomen hoe erg mijn ademhaling invloed heeft op mijn stressniveau en alle andere klachten die ik heb. Op youtube kan je de video ademhaling tegen stress en hyperventilatie vinden. Ik hoop dat dit helpt
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ga eens aan de slag met de Buteyko ademhaling. Zoek dat maar eens op op internet. Dat heeft mij heel erg geholpen
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
- Inderdaad genoeg rust nemen.
- Bij mij was het ook door houding. Schouders omlaag en naar voren. “Het leven is zwaar houding.”
Psychotherapie en vaker gaan wandelen (ik kwam helemaal niet buiten) is het belangrijkst
- ademhalingsoefeningen/ mediteren vanwege hyperventilatie en spierpijn in nek hals en schouders
- manueel therapeut met ervaring met burn-out cliënten. Ik vroeg of hij me een beetje kon kraken, en kon coachen om meer in beweging te komen.
Hij gaf uitleg over hoe het lichaam reageert op pijn en hoe je met ademhaling het laat verdwijnen. Hij heeft me flink geknepen om het me te laten voelen (heel pijnlijk). Toen pas begon ik eindelijk echt te snappen wat mijn psycholoog bedoelde. Hoe ik mijn lichamelijke en emotionele klachten compleet negeerde. Sindsdien lette ik er beter op én paste ik de tips van de psycholoog toe.
- Bij mij was het ook door houding. Schouders omlaag en naar voren. “Het leven is zwaar houding.”
Psychotherapie en vaker gaan wandelen (ik kwam helemaal niet buiten) is het belangrijkst
- ademhalingsoefeningen/ mediteren vanwege hyperventilatie en spierpijn in nek hals en schouders
- manueel therapeut met ervaring met burn-out cliënten. Ik vroeg of hij me een beetje kon kraken, en kon coachen om meer in beweging te komen.
Hij gaf uitleg over hoe het lichaam reageert op pijn en hoe je met ademhaling het laat verdwijnen. Hij heeft me flink geknepen om het me te laten voelen (heel pijnlijk). Toen pas begon ik eindelijk echt te snappen wat mijn psycholoog bedoelde. Hoe ik mijn lichamelijke en emotionele klachten compleet negeerde. Sindsdien lette ik er beter op én paste ik de tips van de psycholoog toe.
MissyMe
> 2 jaar geleden
Mijn hoofd werkt niet meer lekker (Verhaal 183)
Hoi allemaal,
Bij mij is vooral m’n hoofd het geen wat niet meer lekker werkt. Luisteren naar anderen zorgt voor hoofdpijn, schermen kan ik niet of nauwelijks aan, lezen voelt niet fijn.
Ik merk wel dat ik gewoon alles kan qua bewegen. Kwartier hardlopen is geen probleem. Mijn vraag is in hoeverre dit echt een burn out is en of het verstandig is om dus juist niet teveel te sporten om een groter verval te voorkomen.
Alvast bedankt!!
Bij mij is vooral m’n hoofd het geen wat niet meer lekker werkt. Luisteren naar anderen zorgt voor hoofdpijn, schermen kan ik niet of nauwelijks aan, lezen voelt niet fijn.
Ik merk wel dat ik gewoon alles kan qua bewegen. Kwartier hardlopen is geen probleem. Mijn vraag is in hoeverre dit echt een burn out is en of het verstandig is om dus juist niet teveel te sporten om een groter verval te voorkomen.
Alvast bedankt!!
BJ
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Ben even benieuwd, omdat ik dezelfde hoofd klachten ervaar, hoe lang je deze klachten al hebt en of het bij jou ook duizelt in het hoofd bij het te lang lezen, schermen, en het luisteren naar andere mensen.
Ben even benieuwd, omdat ik dezelfde hoofd klachten ervaar, hoe lang je deze klachten al hebt en of het bij jou ook duizelt in het hoofd bij het te lang lezen, schermen, en het luisteren naar andere mensen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Soms wel. Krijg t vooral heel warm, pijn in m’n hoofd, een soort kortsluiting bij teveel inspanning. Dat klinkt gewoon als overspannenheid als ik het zo opschrijf alleen ervaar ik geen lichamelijke vermoeidheid. Vandaar de vraag in hoeverre het gevaarlijk is om veel te gaan hardlopen oid
Hallo,
> 2 jaar geleden
Reactie:
Burn out precies omschrijven is lastig… Daar kan ik niet op antwoorden.
Als je verval wilt voorkomen, dan moet je nagaan of het hardlopen jou energie geeft of ontneemt.
Als je er beter van voelt dan moet je daarmee doorgaan :)
Bij mij in de aanloop naar mijn diagnose sportte ik wel graag en werd ik tijdens het sporten er blij van. Maar als ik thuis kwam, kon ik niks meer met mijn hoofd en was ik gedemotiveerd. Veel erger dan als ik niet had gesport. Dan deed ik liever dagelijkse beweging zoals fietsen naar werk of de trap nemen.
Als je verval wilt voorkomen, dan moet je nagaan of het hardlopen jou energie geeft of ontneemt.
Als je er beter van voelt dan moet je daarmee doorgaan :)
Bij mij in de aanloop naar mijn diagnose sportte ik wel graag en werd ik tijdens het sporten er blij van. Maar als ik thuis kwam, kon ik niks meer met mijn hoofd en was ik gedemotiveerd. Veel erger dan als ik niet had gesport. Dan deed ik liever dagelijkse beweging zoals fietsen naar werk of de trap nemen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Raar hoe één simpel voorval je zo snel weer naar af kan brengen (Verhaal 185)
Ben begin Oktober helemaal ingestort toen ik op het werk mijn email account opendeed en de nieuwe verzameling vergaderingen zag. Toen ik dan ook nog doorkreeg dat ik een mail wel kon lezen maar niet meer begreep heb ik mijn baas gecontacteerd en ben naar de dokter gegaan. Beetje bij beetje ben ik tot de realisatie gekomen dat ik met een burn-out zat en ik tijd nodig zou hebben om hiervan te recupereren. Ben 4 maand thuis geweest en werk nu sinds Februari parttime van thuis. Het werk gaat goed, mijn baas heeft mijn taken aangepast en heeft ervoor gezorgd dat ik mij beetje bij beetje terug kon inwerken en daar ben ik hem echt dankbaar voor. Alleen vandaag, gisteren een aanvaring gehad met mijn huisbaas omdat ik blijkbaar niet snel genoeg op zijn mailtje had geantwoord. Heb mij niet laten doen en ben ook niet beginnen wenen of in paniek geslagen (wat al een hele prestatie is tegen een paar maand geleden) maar heb enorm veel moeite om het los te laten en tot rust te komen. Ben een paar maand geleden met yoga en meditatie begonnen en dat helpt mij echt vooruit, alleen nu voel ik dat ik erna onmiddellijk terugval in de nerveuse houding en mijn hart in mijn keel voel kloppen. Ik heb er zo’n hekel aan dat iemand mij zo snel terug naar af kan trekken en heb het er vandaag echt wel moeilijk mee. Dat ik momenteel alleen thuis ben helpt natuurlijk ook niet… Toch raar hoe één simpel voorval je zo snel weer naar af kan brengen en je weer het gevoel hebt dat je het liefst in een hoekje zou willen kruipen. Ben er duidelijk nog niet…
Cindy
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Waar te beginnen om de neerwaartse spiraal te doen stoppen (Verhaal 182)
Sinds 3.5 jaar veel lichamelijke klachten waardoor mijn hele leven 100 procent is veranderd.
In mijn lichaam continue trillingen, slaapstoornis
Afgekeurd voor mijn werk en invalide geraakt door verkeerde inschattingsfout door slaapgebrek.
Mijn fam is op afstand komen te staan.
Waar te beginnen om de neerwaartse spiraal te doen stoppen.
Wie kan mij advies geven.
In mijn lichaam continue trillingen, slaapstoornis
Afgekeurd voor mijn werk en invalide geraakt door verkeerde inschattingsfout door slaapgebrek.
Mijn fam is op afstand komen te staan.
Waar te beginnen om de neerwaartse spiraal te doen stoppen.
Wie kan mij advies geven.
Maria
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Nergens zin meer in (Verhaal 136)
2 jaar geleden ben ik thuis gekomen met een burn out. Na enkele maanden thuis te hebben gezeten ben ik weer deels gaan werken op kantoor.
Begin 2021 ben ik mijn oude werk , uitvoerder weer gaan doen. Ik merkte af en toe de spannings klachten wel, maar deze gingen ip den duur weer over, maar tijdens de kerst vakantie ben ik weer helemaal versleten en gespannen , misselijk en heb totaal nergens zin meer in. De spanningen hebben bij mij ook met mijn privé leven te maken omdat ik mij eenzaam voel al jaren lang.
Kan dit een combinatie van depressie met bo zijn
Begin 2021 ben ik mijn oude werk , uitvoerder weer gaan doen. Ik merkte af en toe de spannings klachten wel, maar deze gingen ip den duur weer over, maar tijdens de kerst vakantie ben ik weer helemaal versleten en gespannen , misselijk en heb totaal nergens zin meer in. De spanningen hebben bij mij ook met mijn privé leven te maken omdat ik mij eenzaam voel al jaren lang.
Kan dit een combinatie van depressie met bo zijn
M
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo M,
Ik herken uw verhaal. Ik heb last van slecht slapen, schuldgevoel, moe, hyperventilatie,nergens zin in, geen eetlust. In het begin dacht ik burn out, maar twijfel ook of ik geen depressie heb. Voel mij ook heel eenzaam. Neem je medicatie?
Ik herken uw verhaal. Ik heb last van slecht slapen, schuldgevoel, moe, hyperventilatie,nergens zin in, geen eetlust. In het begin dacht ik burn out, maar twijfel ook of ik geen depressie heb. Voel mij ook heel eenzaam. Neem je medicatie?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Waarom zoiets eenvoudigs als slapen niet lukt (Verhaal 172)
Hallo heb ook verschijnselen van een burn out vooral het slechte slapen van alles al geprobeerd niks helpt.
Heb nu hulp dat helpt erg goed.
Bij mij is het perfectieonisties zijn alles goed willen doen.
En een schaamte krijgen waarom zoiets eenvoudigs als slapen niet lukt.
Heb nu hulp dat helpt erg goed.
Bij mij is het perfectieonisties zijn alles goed willen doen.
En een schaamte krijgen waarom zoiets eenvoudigs als slapen niet lukt.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Bij mij lukt slapen ook niet zo goed. Ik wordt snachts wakker en dan begin ik na te denken over vanalles en kan ik niet meer slapen. Welke hulp heb je waardoor je terug goed kan slapen?
Bij mij lukt slapen ook niet zo goed. Ik wordt snachts wakker en dan begin ik na te denken over vanalles en kan ik niet meer slapen. Welke hulp heb je waardoor je terug goed kan slapen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Sommige mensen zien niet dat het een masker is (Verhaal 170)
Het is zo lastig om toe te geven dat je een burnout hebt. Ik heb maanden mijzelf door mijn werkdagen gesleept. Door mijn angststoornis was naar mijn werk gaan en de klanten te woord staan een enorme uitdaging. Ik was bang voor corona en mijn baas had hier geen oren naar. Ik heb tegen mijn collega's uitgelegd dat ik een angststoornis had en ook tegen de dokter op het werk. Ik vroeg of ik een dagje meer kon thuiswerken? Geen gehoor.. iedereen gelijk voor de wet.
Uiteindelijk ben ik gecrasht. Ik ben nu 2,5 maanden thuis. De combi van een burnout en een angststoornis zijn niet te onderschatten. Voor de angst moet ik dingen aangaan, maar heb weinig energie door de burnout.
Mijn omgeving snapt het niet. Ze zeggen dat ik er toch goed uitzie? Ik draag mooie kleren en ben goed in make up. Sommige mensen zien niet dat dit een momentopname of zelfs een masker is.
Ze zien je mss een uurtje wanneer ze eens langskomen maar ze zien niet dat ik niets kan onthouden of de was insteek zonder wasmiddel.
Mijn collega's hebben nog geen kaartje of bloemen gestuurd. Dit doet me wel pijn omdat ik me altijd 200% heb gegeven. Ik richt me nu alleen op mezelf. Ik hoop dat ik snel wat beterschap kan zien.
Uiteindelijk ben ik gecrasht. Ik ben nu 2,5 maanden thuis. De combi van een burnout en een angststoornis zijn niet te onderschatten. Voor de angst moet ik dingen aangaan, maar heb weinig energie door de burnout.
Mijn omgeving snapt het niet. Ze zeggen dat ik er toch goed uitzie? Ik draag mooie kleren en ben goed in make up. Sommige mensen zien niet dat dit een momentopname of zelfs een masker is.
Ze zien je mss een uurtje wanneer ze eens langskomen maar ze zien niet dat ik niets kan onthouden of de was insteek zonder wasmiddel.
Mijn collega's hebben nog geen kaartje of bloemen gestuurd. Dit doet me wel pijn omdat ik me altijd 200% heb gegeven. Ik richt me nu alleen op mezelf. Ik hoop dat ik snel wat beterschap kan zien.
Nathalie
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit precies in hetzelfde.
Momenteel ook thuis door angststoornis en burnout voor een maand momenteel. Ik ga wekelijks momenteel naar een psycholoog en daar krijg ik opdrachten voor mijn angststoornis maar inderdaad heb ik de energie niet voor door mijn burnout..
Mijn collegas en baas hebben niks laten weten of geen reactie op mijn bericht dat ik een maand uit ben. Dit doet me wel pijn.
Ik ben nu aan het leren om aanmezelf te denken en naar mijn lichaam te luisteren. Ik heb veels te veel signalen gemist dat ik “ op” was.
Gelukkig gaat het nu iets beter omdat ik de situatie geaccepteerd heb, en dat het oke is om een goed aantal stappen terug te zetten en rust te nemen. We komen hier sowieso sterker uit , succes!
Momenteel ook thuis door angststoornis en burnout voor een maand momenteel. Ik ga wekelijks momenteel naar een psycholoog en daar krijg ik opdrachten voor mijn angststoornis maar inderdaad heb ik de energie niet voor door mijn burnout..
Mijn collegas en baas hebben niks laten weten of geen reactie op mijn bericht dat ik een maand uit ben. Dit doet me wel pijn.
Ik ben nu aan het leren om aanmezelf te denken en naar mijn lichaam te luisteren. Ik heb veels te veel signalen gemist dat ik “ op” was.
Gelukkig gaat het nu iets beter omdat ik de situatie geaccepteerd heb, en dat het oke is om een goed aantal stappen terug te zetten en rust te nemen. We komen hier sowieso sterker uit , succes!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Ik krijg geen hoogte hoe hij zich van binnen voelt (Verhaal 173)
In de zomer van 2019 gingen we met ons gezin op vakantie. Het 1e jaar dat ik dacht dat ik er geen zin in had. Mede door de drukte op mijn werk. Maar dacht ik zal vast gaan genieten. Deed ik op momenten ook zeker, maar toch had ik het gevoel dat ik iets miste. Op die vakantie was mijn man vooral bezig om zelf op te laden. Hij had een kort lontje naar de kinderen. Waar ik niet tegen kan. Het zijn kinderen! Die wel eens over de grens gaan. Niks mee, dat is ontdekken wie ze zijn. Alleen ik was steeds bang dat er weer iets zou gebeuren, waardoor hij zou flippen. Gebeurde dan ook. Hij was zo boos dat hij naar huis wou. Flink met hen gepraat. Gevraagd hoe hij dit zo vol kan houden? Uiteindelijk gebleven. Hij deed waar hij zin in haf en er werd niet meer over gesproken! Maar bij mij klaagde dit. Weer terug aan het werk. Kei hard werken, want daar voelde ik waardering. Ik nam klussen erbij. Tot ons zoontje eind 2019 ziek werd. Een chronische ziekte waar hij dagelijks spuiten voor moet zetten. Ik trok dat allemaal naar mij toe. Dat deed ik overigens met alles. Mijn man had weinig moeite met de diagnose. Hij deed zijn ding en had zijn plezier. Ik kwam om in mijn werk en daarnaast de zorg voor ons zoontje. 3x per macht checken en overdag een extra taak erbij. De ziekte is 24/7 aanwezig. In februari 2020 merkte ik dat ik het niet meer trok! Paar weken verlof genomen en toen kwam corona. Thuis werken met 2 kinderen, waarvan 1 niet aan te sporen was. Kortom geen makkelijke situatie, maar hey ik ging door. Tot ik eind mei te horen kreeg dat mijn man vreemd zou gaan! Ik stortte in.....ging conclusies trekken die nergens op sloegen. Het bleek een roddel, maar in mijn beleving was het waar! Dat verklaarde zijn gedrag volgens mij. Ik kwam van de BO in een depressie. Zag het leven echt niet meer zitten! Toch in therapie gegaan. 1e 4 maanden werkte ik nog 12 uur per week vanuit huis. Tot mijn therapie zei "stoppen ". Heel moeilijk, maar was op dat moment nodig. Mijn baas dacht alleen aan zijn onderneming en was niet bepaald begripvol. Ziek zijn kent hij niet, laat staan een mentale ziekte! Toch mijn rust kunnen pakken. Deed het huishouden, zorgde voor mijn zieke zoon en ging wandelen in de natuur. Nog steeds deed ik best veel, want wilde niet piekeren...dat maakte me gek! Na 5 maanden vond de bedrijfsarts het goed om weer langzaam te starten. Dus ook gedaan. Makkelijk NEE, maar ik voelde wel dat ik weer meer aan kon. Heel langzaam opgebouwd tot 25 uur. Dat vond ik prima. Dus contract aan laten passen en beter gemeld. Het werken ging me goed af en thuis genoot ik weer van de kids en bleef uk wandelen. Echter in mijn herstel ben ik een vrouw gaan helpen die zo diep in de shit zat, dat ik mij daarin meegesleurd werd. Ik nam werk bij haar uit handen, maat wat ik ook deed, ze had altijd commentaar. Dit door een persoonlijkheidsstoornis. Ze accepteerde geen hulp vanuit ggz. Achteraf was dit een bodemloze put ik moest afscheid van haar nemen, maar hoe....dus stress! Toch volledig gekapt met haar helpen, maar toen merkte ik dat het werk mij weer te veel werd. Ik ging werken, maar voelde me echt slechter en slechter. Ik nam een paar dagen verlof, maar dat hielp niet. Toen kreeg ik corona en dat liet mij nog dieper zakken 😒 geen energie en ja wederom ziekmelden was nodig. Mijn baas belde mij dat hij wou praten over mijn ziektewet en ik trok daaruit de conclusie dat hij mij in de WIA wil duwen....dus ja die tijdelijke terugval zorgde weer voor depressieve klachten. Nu moet Ik weer opkrabbelen. Mijn man doet nog steeds zijn ding. Ik krijg geen hoogte hoe hij zich van binnen voelt. Praat hij niet over! Hij zegt dat hij op mij wacht. Echte steunknuffels krijg ik niet en huj neemt zijn vaderrol niet serieus. Als ik erover wil praten, snapt hij het wel, maar waardering voel ik niet! Ik hou van hen, maar heb moeite met zijn gesloten karakter. Als ik hen opdracht geef, doet hij dat wel. Ik denk dat ik hooggevoelig ben...niet getest. Wat moet ik toch? Ik zit met werk, de kids, mijn man....en neem hierdoor nog te weinig tijd voor mijzelf. Verder heb ik geen schokkende dingen meegemaakt in mijn vroege jeugd. Later wel met mijn zus die niet de makkelijkste was, waardoor er dagelijks ruzie was tussen haar eb mijn moeder. Hierdoor wel het liefdevol thuis kwijtgeraakt. Misschien zit daar de trigger. Ik ga weer in therapie.
Mieo
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil graag de oplossing - tips welkom! (Verhaal 17)
Ben al enige tijd erg moe en bedoel ik ook echt moe. Mijn benen voelen aan als lood en deze steeds mee te slepen, maakt dat het hele lijf vermoeid raakt. Gooi daar een flinke dosis misselijkheid bij op en hoofdpijn. Nu denk ik niet aan een burn-out dat verre van, alleen wat zal het dan zijn? Wil graag de oplossing hebben, ben een doorzetter/ perfectionist/ harde werker en als ik iets doe dan voor de 110 %..... Heb wel een hectische tijd achter de rug maar he dat zullen vast meer mensen hebben. Hoe gaan zij er mee om? Hoe vinden zij weer de nieuwe energie? Alle tips zijn welkom!
Vind het altijd z'on dooddoener dat je stress hebt, werkdruk of he dat komt door je verleden. Leef nu en in de toekomst..
Ik heb een 1ste stap gezet door hier iets te schrijven. Contact via mail gezocht met deze therapeut.
Hopelijk gaat het mij iets geven en kan ik weer heerlijk mezelf zijn!
Dank:)
Vind het altijd z'on dooddoener dat je stress hebt, werkdruk of he dat komt door je verleden. Leef nu en in de toekomst..
Ik heb een 1ste stap gezet door hier iets te schrijven. Contact via mail gezocht met deze therapeut.
Hopelijk gaat het mij iets geven en kan ik weer heerlijk mezelf zijn!
Dank:)
M
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat fijn dat je hulp gezocht hebt M. Dat is inderdaad een goeie stap! Ik ken natuurlijk de therapeut niet bij wie je bent (misschien behandeld hij/zij dit ook), maar denk ook aan voedingsstoffen te kort. Als je veel stress hebt, heeft je lichaam veel magnesium nodig. Extra Magnesium is geen overbodige luxe. Ook vitamine D3 te kort kan extra stress veroorzaken. Als ik je een tip mag geven zou ik een bloedonderzoek doen. Dan weet je precies wat je wel en niet te kort hebt.
Succes!
Succes!
> 2 jaar geleden
Reactie:
15 jaar geleden was ik “op” .
Ik bleef zeggen dat het geen burn-out was maar iets anders. Het voelde alsof in door een badje met stroop liep ipv water. Mijn benen wilden niet en ik was zoooo moe.
Door de Arboarts naar een biologisch medisch centrum gestuurd en daar werd bloed, urine en ontlasting onderzoek gedaan.
Bleek ik een vitamine B12 tekort te hebben en maakte ik geen bijnierschorshormoon aan .
Na prikken met B12 knapte ik heel snel op.
Wellicht kan je je bloed etc eens laten checken.
Ik bleef zeggen dat het geen burn-out was maar iets anders. Het voelde alsof in door een badje met stroop liep ipv water. Mijn benen wilden niet en ik was zoooo moe.
Door de Arboarts naar een biologisch medisch centrum gestuurd en daar werd bloed, urine en ontlasting onderzoek gedaan.
Bleek ik een vitamine B12 tekort te hebben en maakte ik geen bijnierschorshormoon aan .
Na prikken met B12 knapte ik heel snel op.
Wellicht kan je je bloed etc eens laten checken.
Karen
> 2 jaar geleden
Ik wil het altijd graag goed doen (Verhaal 9)
Ik wil het altijd graag goed doen en heb bepaald niet veel zelfvertrouwen. Op mijn werk doe ik altijd erg mijn best en loop nooit de kantjes ervan af, of althans echt bijna nooit… Mijn leidinggevende is tevreden over mij.
Ik ben daar ergens wel blij mee, maar het betekent ook dat ik het niet wat rustiger aan kan doen. En ik begin erg moe te worden en ben ook niet gelukkig. Ik heb bijna geen energie of ruimte om eens stil te staan of na te denken over hoe ik het anders zou kunnen doen.
Ik zou misschien wel ander werk willen, maar wat en hoe moet ik dat aanpakken?
Anoniem
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Anoniem,
Heel herkenbaar wat je schrijft. Proberen iedereen en vooral je leidinggevende steeds te 'pleasen' vergt veel energie en gaat vreten aan je. Dit is iets wat je op de lange duur niet kan volhouden want de lat wordt steeds maar hoger gelegd en wees maar gerust dat men weet dat men steeds bij jou terecht kan voor taken die ze zelf kunnen doen, maar liefst van zich afschuiven.
Je zou best eens bij jezelf te rade gaan welke taken je nog wil en kan doen en welke je 'teveel' vindt. Probeer aan je leidinggevende aan te geven dat de grens meer dan bereikt is voor je. Misschien hebben ze er wel begrip voor en kijken jullie samen naar een goede oplossing.
Je hoeft echt niet aan 200 % te presteren want tenslotte wordt je ook maar aan 100 % betaald.
Veel sterkte
Luc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Natuurlijk is een leidinggevende blij met zo'n harde werker.
Welke baas wil nou niet iemand die zich 200% inzet?!
Ander werk lost je probleem niet op.
Een goede balans tussen werk en vrije tijd is belangrijk voor zowel je geestelijke- als je lichamelijke gezondheid. Die balans moet jezelf bewaken!
Als je ziek wordt.....je baas gaat gewoon verder met iemand anders hoor,
Als het je niet lukt om die balans te vinden en te houden zoek dan een goed therapeut die je daar bij kan helpen.
Goed om in je aandacht te houden:
de mens werkt om te leven en leeft niet om te werken.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het eerste wat ik in je verhaal lees is, “ik probeer mijn best te doen en mijn leidinggevende is blij met me”, het gaat om wat jij voelt en vind, daar moet je beginnen en niet anderen pleasen 👍🏻
Patrick
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo
Ik zit sinds 10 januari thuis en heb veel herkenbare klachten die ik hier bij alle verhalen lees.
Ik zit in het onderwijs, leg de lat zelf erg hoog en ben een perfectionist. Ik wil dat alles klopt en als er iets niet helemaal ok was dan ging ik nóg harder werken en werd ik nog kritischer.
Niet alleen in mijn werk natuurlijk, maar in alles.
Gevolg is dus na 34 jaar werken nu een dijk van een burn-out. En ook mijn leidinggevende was lovend, en collega’s konden altijd op mij rekenen….
Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren maar ik voel me heel eenzaam in mijn burn-out.
Ik zie echt soms geen einde.
Ik zit sinds 10 januari thuis en heb veel herkenbare klachten die ik hier bij alle verhalen lees.
Ik zit in het onderwijs, leg de lat zelf erg hoog en ben een perfectionist. Ik wil dat alles klopt en als er iets niet helemaal ok was dan ging ik nóg harder werken en werd ik nog kritischer.
Niet alleen in mijn werk natuurlijk, maar in alles.
Gevolg is dus na 34 jaar werken nu een dijk van een burn-out. En ook mijn leidinggevende was lovend, en collega’s konden altijd op mij rekenen….
Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren maar ik voel me heel eenzaam in mijn burn-out.
Ik zie echt soms geen einde.
Karen
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
de Buteyko ademhaling (Verhaal 166)
Ik wil jullie een methode delen die mij heel erg geholpen heeft met mijn herstel; de Buteyko ademhaling. YouTube en internet staat er vol mee. Ik hoop dat het jullie gaat helpen!
J
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dank je wel! Had jij ook last van de spieren toevallig?
Er
> 2 jaar geleden
“Niemand mag mij zwak zien” dacht ik altijd (Verhaal 168)
Dag allemaal,
Ik ben een jonge dame van 21 jaar. Ik zit momenteel in een burnout/depressie.
Ik heb december 2021 mijn 1e paniek aanval gehad. Hierna ging het bergafwaarts met mij geleidelijk aan. Ik werd angstiger, vermoeider.
Het is nu 17/03/2022 en heb me nog nooit zo rot gevoeld. Ik ben extreem vermoeid , ik wil vanalles doen maar het lukt niet. Zwarte kringen rond mn ogen , wazig zien , vermoeide brandende ogen , hoofdpijn, af en toe steken in de borst, etc etc.
Ik ben tot nu toe drie keer bij een gedragstherapeut/ pychologe geweest. Momenteel ga ik wekelijks.
Het is zeer confronterend en heftig. We hebben de eerste keren vooral over mijn jeugd /verleden gehad;
Mijn mama die mij op straat gooide als 11 jarig meisje na de scheiding , mijn mama die me onterfde , mijn stiefmama die me “ adopteerde” op papier , het altijd op mijn tenen lopen om alles en iedereen tevreden te houden, mijn broertje en ik die uitelkaar getrokken zijn op jonge leeftijd want hij woonde bij mama en ik natuurlijk bij papa, mijn verplichte verhuis naar België, gepest op school, altijd maar het gevoel krijgen dat ik er niet toedeed in het samengesteld gezin bij papa en mijn stiefmama. Ik was als het ware een gewoon een huisgenoot of geest zelfs, me niet apprecieerd voelen terwijl mijn stiefzusje “ perfect is”
Mijn echte familie die ik nooit zie die ik mis(te) en de afschuw voor mijn stieffamilie waar ik nu mee moet opgroeien.. , mijn onzekerheid over mezelf qua innerlijk en uiterlijk door 2 relaties die ik gehad heb voor mijn huidige vriend doordat ze vreemdgegaan zijn en ik dit maanden erna moest horen in de relatie.
In 2017 opgenomen geweest in een jeugdinstelling na een overdosis slaapillen en antidepressiva omdat ik het allemaal niet meer zag zitten.( dit was na mijn 1e relatie. Dit deed heel veel pijn)
Op mijn 20e alleen gaan wonen met mijn huidige vriend die suikerziekte heeft wat niet altijd alles makkelijk maakt.
Maandag 03/10/2021 beginnende miskraam toen ik 9 weken (ongepland maar zeker gewenst)zwanger was. Normaal woensdag 5/10/2021 had ik mijn eerste echo , nou dit werd ook mijn eerste en laatste echte . Ik kreeg pillen mee voor de miskraam verder op gang te zetten. Fysiek heel veel lijden..08/03/2021 op cafe met mijn vriend ( om gedachten te verzetten ivm de miskraam die nog steeds bezig was) in een gevecht beland waar we niks mee te maken hadden waarbij mijn vriend werd aangezien als de dader van een ander gevecht maar dat was hij niet. Hij is dus in elkaar geslagen geweest door een groep en ik wilde hem helpen met als gevolg dat ik door een oudere man op de grond word gegooid en over een trapje naar buiten gegooid waardoor mijn knie uit de kom is gegaan, een stuk bot afgebroken is , en nog veel meer in mijn knie waar ik tot de dag van vandaag last van heb. Ik ben 4 maand uitgeweest erdoor. 16 januari 2022 terug beginnen werken , stress op de afdeling wegens pestgedrag naar anderen waar ik in mee word getrokken.
Dit is ongeveer in grote lijnen mijn jeugd. Hierbij wil ik zeggen dat mijn motto voor mezelf “ blijven doorgaan , niet blijven hangen “ is in al die jaren. Ik heb nooit echt verdrietig kunnen geweest zijn en dingen kunnen verwerken want ik liet dit mezelf niet toe. “Niemand mag mij zwak zien” dacht ik altijd.
Nu pluk ik de vruchten hiervan..
Ik ben een jonge dame van 21 jaar. Ik zit momenteel in een burnout/depressie.
Ik heb december 2021 mijn 1e paniek aanval gehad. Hierna ging het bergafwaarts met mij geleidelijk aan. Ik werd angstiger, vermoeider.
Het is nu 17/03/2022 en heb me nog nooit zo rot gevoeld. Ik ben extreem vermoeid , ik wil vanalles doen maar het lukt niet. Zwarte kringen rond mn ogen , wazig zien , vermoeide brandende ogen , hoofdpijn, af en toe steken in de borst, etc etc.
Ik ben tot nu toe drie keer bij een gedragstherapeut/ pychologe geweest. Momenteel ga ik wekelijks.
Het is zeer confronterend en heftig. We hebben de eerste keren vooral over mijn jeugd /verleden gehad;
Mijn mama die mij op straat gooide als 11 jarig meisje na de scheiding , mijn mama die me onterfde , mijn stiefmama die me “ adopteerde” op papier , het altijd op mijn tenen lopen om alles en iedereen tevreden te houden, mijn broertje en ik die uitelkaar getrokken zijn op jonge leeftijd want hij woonde bij mama en ik natuurlijk bij papa, mijn verplichte verhuis naar België, gepest op school, altijd maar het gevoel krijgen dat ik er niet toedeed in het samengesteld gezin bij papa en mijn stiefmama. Ik was als het ware een gewoon een huisgenoot of geest zelfs, me niet apprecieerd voelen terwijl mijn stiefzusje “ perfect is”
Mijn echte familie die ik nooit zie die ik mis(te) en de afschuw voor mijn stieffamilie waar ik nu mee moet opgroeien.. , mijn onzekerheid over mezelf qua innerlijk en uiterlijk door 2 relaties die ik gehad heb voor mijn huidige vriend doordat ze vreemdgegaan zijn en ik dit maanden erna moest horen in de relatie.
In 2017 opgenomen geweest in een jeugdinstelling na een overdosis slaapillen en antidepressiva omdat ik het allemaal niet meer zag zitten.( dit was na mijn 1e relatie. Dit deed heel veel pijn)
Op mijn 20e alleen gaan wonen met mijn huidige vriend die suikerziekte heeft wat niet altijd alles makkelijk maakt.
Maandag 03/10/2021 beginnende miskraam toen ik 9 weken (ongepland maar zeker gewenst)zwanger was. Normaal woensdag 5/10/2021 had ik mijn eerste echo , nou dit werd ook mijn eerste en laatste echte . Ik kreeg pillen mee voor de miskraam verder op gang te zetten. Fysiek heel veel lijden..08/03/2021 op cafe met mijn vriend ( om gedachten te verzetten ivm de miskraam die nog steeds bezig was) in een gevecht beland waar we niks mee te maken hadden waarbij mijn vriend werd aangezien als de dader van een ander gevecht maar dat was hij niet. Hij is dus in elkaar geslagen geweest door een groep en ik wilde hem helpen met als gevolg dat ik door een oudere man op de grond word gegooid en over een trapje naar buiten gegooid waardoor mijn knie uit de kom is gegaan, een stuk bot afgebroken is , en nog veel meer in mijn knie waar ik tot de dag van vandaag last van heb. Ik ben 4 maand uitgeweest erdoor. 16 januari 2022 terug beginnen werken , stress op de afdeling wegens pestgedrag naar anderen waar ik in mee word getrokken.
Dit is ongeveer in grote lijnen mijn jeugd. Hierbij wil ik zeggen dat mijn motto voor mezelf “ blijven doorgaan , niet blijven hangen “ is in al die jaren. Ik heb nooit echt verdrietig kunnen geweest zijn en dingen kunnen verwerken want ik liet dit mezelf niet toe. “Niemand mag mij zwak zien” dacht ik altijd.
Nu pluk ik de vruchten hiervan..
Laura
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
De dokter weet het momenteel ook niet (Verhaal 158)
Hi allemaal.
Ik ben een jongen van 23 jaar. Ik leef verder erg gezond en sta positief in het leven. Ik heb ongeveer een jaar last van klachten die ik niet kan plaatsen en ik hoop dat iemand mij kan helpen.
Normaalgesproken ben ik een erg vrolijke jongen, ik praat met iedereen en ben erg positief ingesteld. Als je mij in een groep van 10 mensen zou zetten ben ik de gene die aan het woord zou zijn.
Helaas is hier wel verandering in gekomen. Ik ben momenteel echt radeloos. Ik voel me echt erg slecht. Het is alsof alles bij mij in slowmotion gaat en er een waas over me heen hangt. Het is bij mij voornamelijk visueel, ik heb vaak ook hele branderige ogen en ik voel me heel wazig / gedesoriënteerd en heb slechte concentratie. Daarnaast slaap ik ook heel slecht, ik val slecht in slaap en word soms meerdere keren per nacht wakker zonder reden. Ik voel me de dag voor ik ga slapen in de avond een stuk beter als wanneer ik wakker word.
Ik werk 40 uur per week, maar ik merk dat ik mijn werk simpelweg gewoon niet meer normaal kan doen. Ik kan me niet concentreren op mijn taken, en ben heel vergeetachtig of er niet helemaal bij als ik een van mijn taken uitvoer.
Aangezien het probleem al een tijdje speelt heb ik via de huisarts meerdere onderzoeken gehad (thuis- slaaponderzoek / 2x bloedprikken / oogarts onderzoek) maar hier is niets uitgekomen.
De dokter weet momenteel ook niet wat het precies zou kunnen zijn, het enige wat ik weet is dat ik momenteel niet meer weet wat ik moet doen. Ook weet ik niet of iemand zichzelf vindt in mijn klachten en eventueel iets adviseert waarop ik mezelf misschien zou kunnen laten onderzoeken?
Ik ben een jongen van 23 jaar. Ik leef verder erg gezond en sta positief in het leven. Ik heb ongeveer een jaar last van klachten die ik niet kan plaatsen en ik hoop dat iemand mij kan helpen.
Normaalgesproken ben ik een erg vrolijke jongen, ik praat met iedereen en ben erg positief ingesteld. Als je mij in een groep van 10 mensen zou zetten ben ik de gene die aan het woord zou zijn.
Helaas is hier wel verandering in gekomen. Ik ben momenteel echt radeloos. Ik voel me echt erg slecht. Het is alsof alles bij mij in slowmotion gaat en er een waas over me heen hangt. Het is bij mij voornamelijk visueel, ik heb vaak ook hele branderige ogen en ik voel me heel wazig / gedesoriënteerd en heb slechte concentratie. Daarnaast slaap ik ook heel slecht, ik val slecht in slaap en word soms meerdere keren per nacht wakker zonder reden. Ik voel me de dag voor ik ga slapen in de avond een stuk beter als wanneer ik wakker word.
Ik werk 40 uur per week, maar ik merk dat ik mijn werk simpelweg gewoon niet meer normaal kan doen. Ik kan me niet concentreren op mijn taken, en ben heel vergeetachtig of er niet helemaal bij als ik een van mijn taken uitvoer.
Aangezien het probleem al een tijdje speelt heb ik via de huisarts meerdere onderzoeken gehad (thuis- slaaponderzoek / 2x bloedprikken / oogarts onderzoek) maar hier is niets uitgekomen.
De dokter weet momenteel ook niet wat het precies zou kunnen zijn, het enige wat ik weet is dat ik momenteel niet meer weet wat ik moet doen. Ook weet ik niet of iemand zichzelf vindt in mijn klachten en eventueel iets adviseert waarop ik mezelf misschien zou kunnen laten onderzoeken?
M.H
> 2 jaar geleden
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat bedoel je met wazig? Voelt de wereld aan als onrealistisch?
Eventueel heb je last van dissociatie.
Eventueel heb je last van dissociatie.
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt voor je berichtje. Dit is het dan weer niet. Ik bedoel echt een wazig gevoel in de zin dat er een soort waas over mij heen hangt. Alles gaat langzamer, bijvoorbeeld als er een auto / fiets langsrijdt gaat dit te snel voor mij. Ook kan ik me op mijn werk amper concentreren op mijn werk en ik word telkens meer vermoeid wakker als wanneer ik naar bed ga. Ik ben nog maar 23 en ben radeloos op het moment. Ik hoop gewoon dat iemand mij er mee kan helpen..
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben zelf 22 en zit al een jaar in een burn-out. Heb alle symptomen genegeerd en leef echt in een hel.
Als er uit dat bloedonderzoek niks is geconstateerd raad ik je echt aan om optijd rust te nemen. Blijf van de alcohol af en ga optijd naar bed. Hoop dat het snel beter met je gaat!
Als er uit dat bloedonderzoek niks is geconstateerd raad ik je echt aan om optijd rust te nemen. Blijf van de alcohol af en ga optijd naar bed. Hoop dat het snel beter met je gaat!
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi K,
Had je ook soortgelijke klachten als die ik benoem? De wazigheid / het vage gevoel is er telkens. Het is zo hinderlijk en ik kan er slecht mee omgaan omdat het niet te negeren valt. Ik vind het zelf inderdaad ook best een stap om te maken om aan te kaarten op werk.
Mocht er iemand zijn met soortgelijke klachten mag deze ook altijd reageren, samen kunnen we elkaar wellicht helpen. Ik ben namelijk bang dat ik een andere soort aandoening heb omdat ik me zo slecht voel.
Had je ook soortgelijke klachten als die ik benoem? De wazigheid / het vage gevoel is er telkens. Het is zo hinderlijk en ik kan er slecht mee omgaan omdat het niet te negeren valt. Ik vind het zelf inderdaad ook best een stap om te maken om aan te kaarten op werk.
Mocht er iemand zijn met soortgelijke klachten mag deze ook altijd reageren, samen kunnen we elkaar wellicht helpen. Ik ben namelijk bang dat ik een andere soort aandoening heb omdat ik me zo slecht voel.
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo MH, mijn zoon van 19 heeft nu een jaar een Burnout. Achteraf ook al langer klachten zoals het wazige zien, gejaagd gevoel, hartkloppingen, rode vlekken die ineens op kwamen. Huisarts stuurde hem steeds weer weg. Hij moest maar gaan wandelen. Tot hij instortte. Hij kon letterlijk niet meer op zijn benen staan. Tot de dag van vandaag een scala aan klachten gehad. Mocht je behoefte hebben om vragen te stellen doe dat gerust. Denk aan jezelf. Pak je rust. Je lichaam geeft je die signalen, negeer ze niet. Jij weet hoe je je voelt. Wat een ander ook zegt!
Ek
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi EK,
Ik herken veel klachten, bijvoorbeeld het wazige zien, het gejaagde / schrikkerige gevoel, en inderdaad wat raar is. De rode vlekken heb ik ook vaak last van gehad.
Ik kreeg bijvoorbeeld als ik mezelf aan het inspannen was, of mezelf druk maakte soms spontaan last van rode jeukerige vlekken over mijn borst / rug en soms nek. De jeuk tijdens zo'n aanval is echt ondragelijk.
Gaat het nu wel zichtbaar beter met jouw zoon? Of merkt hij dat het gevoel afneemt?
Ik herken veel klachten, bijvoorbeeld het wazige zien, het gejaagde / schrikkerige gevoel, en inderdaad wat raar is. De rode vlekken heb ik ook vaak last van gehad.
Ik kreeg bijvoorbeeld als ik mezelf aan het inspannen was, of mezelf druk maakte soms spontaan last van rode jeukerige vlekken over mijn borst / rug en soms nek. De jeuk tijdens zo'n aanval is echt ondragelijk.
Gaat het nu wel zichtbaar beter met jouw zoon? Of merkt hij dat het gevoel afneemt?
MH
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo MH, hij heeft het op dit moment zwaar. De spieren trekken erg in zijn hals. Benauwd gevoel is dat voor hem. Weinig energie.
Ja de rode vlekken kreeg hij destijds als eerst door inspanning. Hij was aan het trainen thuis met gewichten. Wil hij nu niks meer van weten. Het wazige zien is er ook nog wel. En hij voelt zich soms klein. Letterlijk. Of hij door zijn benen zakt ook. En er is ook dwang bij gekomen. Dingen herhalen. Heel vermoeiend en zwaar allemaal
Ja de rode vlekken kreeg hij destijds als eerst door inspanning. Hij was aan het trainen thuis met gewichten. Wil hij nu niks meer van weten. Het wazige zien is er ook nog wel. En hij voelt zich soms klein. Letterlijk. Of hij door zijn benen zakt ook. En er is ook dwang bij gekomen. Dingen herhalen. Heel vermoeiend en zwaar allemaal
EK
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat vervelend ook om te horen. Ik herken hier inderdaad veel in de klachten, maar is er we verbetering in gekomen? Ik zit nu sinds maandag thuis en ben momenteel in de ziektewet met werken.
Ik ben momenteel even radeloos en weer niet wat ik moet doen, heb je enige tips?
Ik ben momenteel even radeloos en weer niet wat ik moet doen, heb je enige tips?
MH
> 2 jaar geleden
Brandende knieën, spiertrekking, ademhaling (Verhaal 164)
Sinds januari ben ik thuis met een burn out.
Op werk had ik, na een drukke periode plots een hevige hyperventilatie.
Ik had al 3 jaar last van spierspanningen in mijn benen, alsook doen mijn beide knieën pijn( brandend gevoel ). Ik heb dagen dat ik niet stevig op mijn voeten sta( zweverig ) ook voel ik vaak een hartslag in de benen. In rust heb ik tintelingen in de kuiten.
Ik had ook een tijd last van mijn ademhaling, mijn ademhaling ging niet meer automatisch.
Waardoor dit meer spierpijn en spasmen veroorzaakte.
Als ik bij vrienden of familie ben , kan ik me plots heel raar voelen , ik ben dan verstijft van stress en sta amper op mijn benen.
De voorbije jaren heb ik tal van onderzoeken gedaan maar niets te zien.
Ik lees nu veel boeken over mindfullness, burn out, … het helpt me wel.
Ik hoop dat alles goed komt.
Herkennen jullie mijn symptomen?
Op werk had ik, na een drukke periode plots een hevige hyperventilatie.
Ik had al 3 jaar last van spierspanningen in mijn benen, alsook doen mijn beide knieën pijn( brandend gevoel ). Ik heb dagen dat ik niet stevig op mijn voeten sta( zweverig ) ook voel ik vaak een hartslag in de benen. In rust heb ik tintelingen in de kuiten.
Ik had ook een tijd last van mijn ademhaling, mijn ademhaling ging niet meer automatisch.
Waardoor dit meer spierpijn en spasmen veroorzaakte.
Als ik bij vrienden of familie ben , kan ik me plots heel raar voelen , ik ben dan verstijft van stress en sta amper op mijn benen.
De voorbije jaren heb ik tal van onderzoeken gedaan maar niets te zien.
Ik lees nu veel boeken over mindfullness, burn out, … het helpt me wel.
Ik hoop dat alles goed komt.
Herkennen jullie mijn symptomen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Doen jullie overdag een dutje? (Verhaal 160)
Ik heb sinds 1 januari een burn out. Dat begon met een paniekaanval. Al snel kon ik het accepteren. Herstellen is een uitdaging, maar het ging opzich best goed. Totdat ik een hele goede dag had en besloot om op date te gaan met iemand die ik voor mijn burn out via tinder had ontmoet. Ik kon heel goed praten met hem over wat ik meemaakte, dus ik wou hem ook al langere tijd in het echt zien.
Die dag ben ik veelste ver over mijn grens gegaan. Op het moment zelf was ik gelukkig en blij. In de avond kreeg ik echter een nieuwe paniekaanval. Deze keer was de paniekaanval anders. Vorige keer kwam de paniek doordat ik me heel erg onwerkelijk voelde. Nu kwam de paniek omdat ik mn hart voelde bonzen, op een tempo waarvan ik niet wist dat het mogelijk was. Dit is nu bijna een week geleden. Sindsdien gaat het elke dag minder goed. Ik blijf angstig, slapen lukt niet en dat geeft mij extra spanning, omdat ik het gevoel heb dat dit de enige manier is om te herstellen. Gister avond voor het eerst oxazepam uitgeprobeert. Ik vond dat heel spannend. En stelde het eerst ook uit. Uiteindelijk toch gedaan. Ik werd er rustiger van maar slapen ging niet heel veel beter. Vandaag heb ik me weer hoopvol en beter gevoeld. Ik merkte dat de weg naar genezing was om mijn situatie te accepteren. Iets wat ik even vergeten was. 2 vragen voor mijn mede burnoutter: wat is jullie ervaring met medicatie? En doen jullie overdag een dutje? Ik weet namelijk niet goed of ik juist een momentje overdag in mijn bed moet nemen of juist niet.
Die dag ben ik veelste ver over mijn grens gegaan. Op het moment zelf was ik gelukkig en blij. In de avond kreeg ik echter een nieuwe paniekaanval. Deze keer was de paniekaanval anders. Vorige keer kwam de paniek doordat ik me heel erg onwerkelijk voelde. Nu kwam de paniek omdat ik mn hart voelde bonzen, op een tempo waarvan ik niet wist dat het mogelijk was. Dit is nu bijna een week geleden. Sindsdien gaat het elke dag minder goed. Ik blijf angstig, slapen lukt niet en dat geeft mij extra spanning, omdat ik het gevoel heb dat dit de enige manier is om te herstellen. Gister avond voor het eerst oxazepam uitgeprobeert. Ik vond dat heel spannend. En stelde het eerst ook uit. Uiteindelijk toch gedaan. Ik werd er rustiger van maar slapen ging niet heel veel beter. Vandaag heb ik me weer hoopvol en beter gevoeld. Ik merkte dat de weg naar genezing was om mijn situatie te accepteren. Iets wat ik even vergeten was. 2 vragen voor mijn mede burnoutter: wat is jullie ervaring met medicatie? En doen jullie overdag een dutje? Ik weet namelijk niet goed of ik juist een momentje overdag in mijn bed moet nemen of juist niet.
Jimmy
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mijn zoon heeft een Burnout sinds januari vorig jaar. De symptomen zijn zwaar. Behalve wat homeopathische tabletten, en een enkele keer een diazepam van 2 mg (dan moest het echt heftig zijn) neemt hij nu sinds 5 weken niets meer. Hij wil het op eigen kracht doen. Hij luistert goed naar zijn lichaam, en gaat overdag regelmatig naar bed. Wanneer het kan gaat hij naar buiten om een rondje te wandelen. Alles kost nog veel energie. In de ochtend is het ook zwaar. Echt op gang komen. Hartkloppingen zijn er ook nog steeds .Kleine stapjes vooruit, jij Komt echt van ver....
Er
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben onrustiger geworden na ons eerste kind (Verhaal 162)
Sinds de geboorte van onze eerste kind ( nu 4 jaar geleden) ben in onrustiger geworden. Het was een huilbaby, en nu spelen er misschien toch meer dingen bij hem. 10 maanden geleden opnieuw moeder mogen worden van een dochter, helaas ook een onrustige baby. Niet alleen dit heeft mij veranderd maar ook dat ik niet aan het werk ben in het vakgebied waar ik voor geleerd heb. Dit heeft mij ook verdrietig gemaakt, en door dus de intensieve thuissituatie ben ik uit balans. Ik werk in een winkel en heb promotie gemaakt. Ben nu assistent manager maar loop echt tegen mijzelf aan. de hectiek, de onrust die ik ervaar en alles bij elkaar heeft mij doen besluiten contact op te nemen met de huisarts. Inmiddels 2 gesprekken gehad met de poh ondersteuner maar ervaar nog steeds veel spanning, huilbuien, ongelukkig en onzeker gevoel. Heb ik niet een burn out? Collega’s zijn tevreden over mij, maar ik kan mijn perfectionisme en onrust in mijn hoofd niet uitschakelen. Kom thuis dus ook niet tot rust omdat de kids onrustig zijn.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Twee jaar in overlevingsmodusstand, nu volledig ingeklapt (Verhaal 161)
Hoi allemaal,
Twee jaar geleden in een burnout geraakt , met paniekaanvallen, huilbuien enz. vervolgens bij GGZ aangemeld, therapie en verplichte rust voorgeschreven. In dezelfde periode overlijden d mijn man en moeder overleden exact 4 maanden na elkaar. Therapie gehad.
Twee stappen terug en weer 1 vooruit. En eindelijk kwam er weer een beetje licht aan het eind van de zwarte tunnel.
Nu kan ik niet meer slapen, ben duizelig, misselijk, heb hartkloppingen,trillingen, beven en huilbuien.
Totaal geen energie meer.
Twee jaar in overlevingsmodusstand, nu volledig ingeklapt.
Twee jaar geleden in een burnout geraakt , met paniekaanvallen, huilbuien enz. vervolgens bij GGZ aangemeld, therapie en verplichte rust voorgeschreven. In dezelfde periode overlijden d mijn man en moeder overleden exact 4 maanden na elkaar. Therapie gehad.
Twee stappen terug en weer 1 vooruit. En eindelijk kwam er weer een beetje licht aan het eind van de zwarte tunnel.
Nu kan ik niet meer slapen, ben duizelig, misselijk, heb hartkloppingen,trillingen, beven en huilbuien.
Totaal geen energie meer.
Twee jaar in overlevingsmodusstand, nu volledig ingeklapt.
BABBES
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik vond mijn werk zo leuk, maar de stress werd me teveel (Verhaal 157)
Sinds twee maanden ben ik overspannen. Ik vond mijn werk zo leuk, maar de stress werd me teveel. Ik had een week vakantie en toen begon er stress, onrust en angst op te borrelen. Tot het een paniekaanval werd. Nu word ik elke dag wakker met angst, paniek en onrust.
Het leek een paar weken ietsje beter te gaan, maar nu gaat het alweer een week heel slecht en lijkt de spanning niet weg te gaan. Trillen, hartkloppingen, moeite met eten, misselijkheid, slecht slapen etc.
Ik wacht nog op hulp van een psycholoog, maar dat duurt nog twee maanden. Ik twijfel om medicatie te nemen. Ik ben bang dat de medicatie me een zombie maakt, maar nog veel langer in deze spanning leven wil ik ook niet. Ik voel me wanhopig en hoop dat ik hier snel uit kom. Ik kan wel wat steun van lotgenoten gebruiken.
Het leek een paar weken ietsje beter te gaan, maar nu gaat het alweer een week heel slecht en lijkt de spanning niet weg te gaan. Trillen, hartkloppingen, moeite met eten, misselijkheid, slecht slapen etc.
Ik wacht nog op hulp van een psycholoog, maar dat duurt nog twee maanden. Ik twijfel om medicatie te nemen. Ik ben bang dat de medicatie me een zombie maakt, maar nog veel langer in deze spanning leven wil ik ook niet. Ik voel me wanhopig en hoop dat ik hier snel uit kom. Ik kan wel wat steun van lotgenoten gebruiken.
R
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi hoi. Wat vervelend om te horen. Bedenk dat jouw klachten niet gevaarlijk zijn. Ik merk zelf veel spanning voor het slapen gaan.
Ook ik sta op de wachtlijst voor een psycholoog en twijfel over medicatie. Vooral omdat ik graag zelf wil herstellen. Gister voor het eerst oxzazepam genomen en dat vond ik heel spannend. De rust is nu toegenomen, maar ook ben ik een beetje suf.
Ik heb vandaag heel erg geconcentreerd op het accepteren dat ik mijn klachten heb en dat het even gaat duren. Dat maakt het draagelijker en maakt me minder paniekerig. Dit gaat natuurlijk niet in een keer, maar als ik jou was zou ik dat proberen. Anders blijf je in die vecht-vlucht stand.
Ik ben natuurlijk geen expert, maar dit heeft mij geholpen. Heel veel. Sterkte in ieder geval!
Ook ik sta op de wachtlijst voor een psycholoog en twijfel over medicatie. Vooral omdat ik graag zelf wil herstellen. Gister voor het eerst oxzazepam genomen en dat vond ik heel spannend. De rust is nu toegenomen, maar ook ben ik een beetje suf.
Ik heb vandaag heel erg geconcentreerd op het accepteren dat ik mijn klachten heb en dat het even gaat duren. Dat maakt het draagelijker en maakt me minder paniekerig. Dit gaat natuurlijk niet in een keer, maar als ik jou was zou ik dat proberen. Anders blijf je in die vecht-vlucht stand.
Ik ben natuurlijk geen expert, maar dit heeft mij geholpen. Heel veel. Sterkte in ieder geval!
Jimmy
> 2 jaar geleden
Beter nog een beetje geduld hebben? (Verhaal 22)
Hallo lezer,
Sind september 2019 ben ik thuis komen te zitten met een “burn out”. Ik ben altijd werkzaam geweest in het hoge segment van de horeca(kok). Nou gaat het herstel met ups en downs. Ik ben er eindelijk achter dat als je dit accepteert en je je aanpast aan de nieuwe situatie, je sneller weer uit de down periode komt. Nu ben ik weer heel rustig begonnen met fitness 1 keer in de week en dat voelt heel goed. Nou is mijn vraag wanneer was voor jullie het punt dat je dacht: ik ga weer proberen te werken? Er zijn dagen dat ik denk dat ik het wel aan zou kunnen maar, er zijn ook veel dagen dat ik al niet goed wordt bij de gedachte alleen al. Ik vraag me af of de succes ervaringen je over het punt heen trekken of dat het verstandig is om gewoon wat meer geduld op te brengen.
Met vriendelijke groet,
Lotgenoot
Sind september 2019 ben ik thuis komen te zitten met een “burn out”. Ik ben altijd werkzaam geweest in het hoge segment van de horeca(kok). Nou gaat het herstel met ups en downs. Ik ben er eindelijk achter dat als je dit accepteert en je je aanpast aan de nieuwe situatie, je sneller weer uit de down periode komt. Nu ben ik weer heel rustig begonnen met fitness 1 keer in de week en dat voelt heel goed. Nou is mijn vraag wanneer was voor jullie het punt dat je dacht: ik ga weer proberen te werken? Er zijn dagen dat ik denk dat ik het wel aan zou kunnen maar, er zijn ook veel dagen dat ik al niet goed wordt bij de gedachte alleen al. Ik vraag me af of de succes ervaringen je over het punt heen trekken of dat het verstandig is om gewoon wat meer geduld op te brengen.
Met vriendelijke groet,
Lotgenoot
Jorit
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Jorit ,
Ik heb ook gewerkt in hoge segment horeca ,
Ik zit nu in maand 6 ,
Ik ben nu net een beetje bezig met sport ik kan nog niet te veel , ik herken de twijfel wel
Alleen ben je zowel keuken als bediening vrij sportief aan het werk je beweegt veel en staat een lange tijd op je benen . Ik heb nog regel matig slechte dagen .
Ik kies er voor nog te wachten, je zou 2 uur een dag kunnen proberen maar ik denk dat dat lastig is in de horeca en dat je snel gepusht word langere dagen te maken
Succes!
Ik heb ook gewerkt in hoge segment horeca ,
Ik zit nu in maand 6 ,
Ik ben nu net een beetje bezig met sport ik kan nog niet te veel , ik herken de twijfel wel
Alleen ben je zowel keuken als bediening vrij sportief aan het werk je beweegt veel en staat een lange tijd op je benen . Ik heb nog regel matig slechte dagen .
Ik kies er voor nog te wachten, je zou 2 uur een dag kunnen proberen maar ik denk dat dat lastig is in de horeca en dat je snel gepusht word langere dagen te maken
Succes!
Charlotte
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi jorit,
Ik ben zelf ook herstellende van een zware burnout en als ik je een tip mag meegeven.. doe vooral wat goed voelt! Als jij het gevoel hebt dit aan te kunnen moet je het vooral een poging geven. Maar als je denkt dat jet te vroeg is, accepteer dit dan en focus je vooral lekker op je herstel. Ik kies er persoonlijk voor om het werk nog even te laten voor wat het is, wanneer ik vind dat het kan ga ik zeker een uurtje proberen te werken maar voorlopig zit dat er nog niet in.
Groetjes,
Susanne
Ik ben zelf ook herstellende van een zware burnout en als ik je een tip mag meegeven.. doe vooral wat goed voelt! Als jij het gevoel hebt dit aan te kunnen moet je het vooral een poging geven. Maar als je denkt dat jet te vroeg is, accepteer dit dan en focus je vooral lekker op je herstel. Ik kies er persoonlijk voor om het werk nog even te laten voor wat het is, wanneer ik vind dat het kan ga ik zeker een uurtje proberen te werken maar voorlopig zit dat er nog niet in.
Groetjes,
Susanne
Susanne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Neem je tijd ...
Guus
> 2 jaar geleden
Kan fysio mij helpen? (Verhaal 153)
Is er iemand die al vooruitgang heeft in zijn burnout tegen duizeligheid en vermoeide ogen of alsof je oogspieren gespannen staan de hele dag. Mijn huisarts zegt dat er een disbalans in nek ogen en evenwichtsorgaan is en dat fysio erbij helpt samen met een psycholoog. Vroeg me af of dat gaat helpen fysio
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik loop weer op de toppen van mijn tenen (Verhaal 147)
Zo’n 3 jaar geleden was het van het ene op het andere moment. Ik had jaren onder zware druk moeten werken en heb de lat voor mezelf voortdurend veel te hoog gelegd. Toen zomaar, op een vrije morgen, ging het licht uit. Ik voelde paniek, droomde al maanden dagelijks over mijn werk en er kwam niets meer uit mijn handen. Ik ben begeleid door een psychologe en ik ben gestopt met de begeleiding toen ik nog kwetsbaar was. Het is een tijdje goed gegaan, maar ik glijd weer af, ik voel het, paniek, dromen, hartkloppingen, vluchtgevoelens en ik wil graag alleen zijn. Oorzaak: druk op mijn werk, geen waardering, een nieuwe leidinggevende die me het licht niet in de ogen gunt. Ik loop weer op de toppen van mijn tenen.
Jack74
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Doen wat je gevoel je in geeft!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Ik heb het nu al maanden; (Verhaal 82)
Hallo allemaal,
Ik ben benieuwd of jullie trillen/beven tijdens jullie burn-out herkennen. Ik heb het nu al maanden; soms is het een paar dagen wat minder, en dan weer meer. Ik merk dat mijn voeten trillen, zonder dat ik inspanning verricht. Soms ook mijn handen/armen. Daarnaast voelt mijn lichaam, mijn spieren, snel overbelast waardoor ik ga trillen. Maak ik bijv. de badkamer schoon, dan gaat de boel trillen. Heb ik baantjes getrokken in het zwembad, tril ik daarna over mijn hele lijf.
Het voelt aan alsof ik volledig verzwakt ben op dat vlak. Ik had nooit veel spierkracht maar het lijkt nu helemaal verdwenen. Ik merk dat ik me er ongerust over maak. Bang om iets anders te hebben dan een burn-out zoals Parkinson.
Herkennen jullie deze klachten?
Ik ben benieuwd of jullie trillen/beven tijdens jullie burn-out herkennen. Ik heb het nu al maanden; soms is het een paar dagen wat minder, en dan weer meer. Ik merk dat mijn voeten trillen, zonder dat ik inspanning verricht. Soms ook mijn handen/armen. Daarnaast voelt mijn lichaam, mijn spieren, snel overbelast waardoor ik ga trillen. Maak ik bijv. de badkamer schoon, dan gaat de boel trillen. Heb ik baantjes getrokken in het zwembad, tril ik daarna over mijn hele lijf.
Het voelt aan alsof ik volledig verzwakt ben op dat vlak. Ik had nooit veel spierkracht maar het lijkt nu helemaal verdwenen. Ik merk dat ik me er ongerust over maak. Bang om iets anders te hebben dan een burn-out zoals Parkinson.
Herkennen jullie deze klachten?
Linda
> 2 jaar geleden
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dat wel….ik heb het zelfs als ik in rust ben, vaak in 1 arm, schoot bij mij eerst ook allerlei ziektes door mijn hoofd( bijv MS), maar denk echt dat het erbij hoort…
Lily
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het in rust in mijn voet,vnl rechts maar ook beetje links. Soms ook in mijn handen. Het wisselt heel erg. Soms paar dagen last van en dan weer niet. Voet is er eigenlijk continu. Heb jij het ook na inspanning?
Het lijkt wel alsof mijn lijf alle kracht kwijt is en alles snel teveel is ofzo.
Het lijkt wel alsof mijn lijf alle kracht kwijt is en alles snel teveel is ofzo.
Linda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb terug val van mijn burn out trillen en beven handen en voeten dat hoort erbij zeg men accepteren dan maar
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Daar heb ik ook last van word soms trillend wakker soms is t minder dacht ook eerst aan engevziektes had t al voor diagnose hurn out dokter zegt toch echt t zijn bij jou de zenuwen word er soms niet goed vam vooral ook als iemand het ziet wat tril jij mijn broep als kapster lukt ook bijna niet meer ök minder kracht hoop zo dat het op een dag ineens weg is
Es
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vervelend Linda. Er gebeuren allemaal rare dingen in het lijf als het hoofd overbelast is. Alles wordt aangestuurd vanuit het brein. Bij mij merk ik het vooral in minder goed kunnen lopen, heb aan mijn linkerkant minder gevoel dan de rechterkant. En uiteraard spoken er dan allerlei enge ziektes door je hoofd. Merk dat ik heel erg moet uitkijken om niet over mijn grenzen heen te gaan, heb altijd heel veel gesport en wil dit graag weer. Moet een tandje lager en dat is zo moeilijk..
A
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je zal er vast al op letten, maar wie weet helpt het. Genoeg water drinken en voldoende en gevarieerd eten om je energie, vitamines en mineralen in balans te brengen/houden.
Op mijn slechte dagen drink ik zo weinig dat ik ga trillen.
Op mijn slechte dagen drink ik zo weinig dat ik ga trillen.
Pearl
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja, zeker herkenbaar. Bij mij gaat het gepaard met een extreem opgefokt gevoel. Als je b.v. bijna een aanrijding had, dan giert de adrenaline door je lijf en tril je ook.
Dat gevoel, maar dan vaak en lang, het trillen bijna de hele dag.
Ik drink veel vocht, met name (niet zwarte) thee en slik alle vitamines en mineralen die zouden moeten helpen, maar niets werkt echt.
Ook krachtverlies, snel moe (eigenlijk op).
Ik denk (niet onderbouwd door een echte arts) dat het in de combi bijnier/schildklier zit. Maar ik heb het nog niet laten onderzoeken omdat die onderzoeken mij nog meer angsten opleveren en dan zit ik weer in de vicieuze cirkel
Dat gevoel, maar dan vaak en lang, het trillen bijna de hele dag.
Ik drink veel vocht, met name (niet zwarte) thee en slik alle vitamines en mineralen die zouden moeten helpen, maar niets werkt echt.
Ook krachtverlies, snel moe (eigenlijk op).
Ik denk (niet onderbouwd door een echte arts) dat het in de combi bijnier/schildklier zit. Maar ik heb het nog niet laten onderzoeken omdat die onderzoeken mij nog meer angsten opleveren en dan zit ik weer in de vicieuze cirkel
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja heel erkenbaar.Bij mij begint het gelijk als ik wakker wordt en daarna kan ik niet meer slapen.Het gaat hele dag door....al 14 maanden. Alle therapieen en gesprekken helpen niet.Dat is toch geen leven vooral als je alleen woon.
Sterkte allemaal
Ed
Sterkte allemaal
Ed
Ed
> 2 jaar geleden
Binnenkort de eerste afspraak met mijn psycholoog (Verhaal 145)
Hallo allemaal.
Ik heb sinds december vele klachten. Zo als jullie de meeste hier beschrijven. Lichaam doet overal zeer benen rug schouders nek. Ok veel hooftpijn. Ik voel ook vaak dat ik in paniek raak over alles en dan ook het vitte en ruzzie krijgen met mijn vrouw en kindren.
Ik heb binnenkort de eerste afspraak met mijn psycholoog. Maar ben daar beetje tog ook bang voor.
Ik weet zo allemaal niet wat me nog te wachten staat en op het werk willen ze dat ik al weer kom werken wat totaal niet fijn voel. Kan iemand mijn tips geven over iets.
Dankje wel vriendelijke groet Wynand
Ik heb sinds december vele klachten. Zo als jullie de meeste hier beschrijven. Lichaam doet overal zeer benen rug schouders nek. Ok veel hooftpijn. Ik voel ook vaak dat ik in paniek raak over alles en dan ook het vitte en ruzzie krijgen met mijn vrouw en kindren.
Ik heb binnenkort de eerste afspraak met mijn psycholoog. Maar ben daar beetje tog ook bang voor.
Ik weet zo allemaal niet wat me nog te wachten staat en op het werk willen ze dat ik al weer kom werken wat totaal niet fijn voel. Kan iemand mijn tips geven over iets.
Dankje wel vriendelijke groet Wynand
Wynand
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Vorm van overbelasting/teveel prikkels? (Verhaal 97)
Beste lotgenoten,
Ik zit nu 1 jaar in een burnout en gelukkig gaat het iets beter. Echter, heb ik iedere avond last van erge duizeligheid als ik naar bed ga en probeer te slapen. Ook heb ik dan een harde ruis/piep in mijn hoofd en ben ik wat misselijk
Vaak knappen ook mijn oren
Herkend iemand deze klachten ? Zou het toch nog een vorm van overbelasting/teveel prikkels zijn?
Sterkte allemaal
Ik zit nu 1 jaar in een burnout en gelukkig gaat het iets beter. Echter, heb ik iedere avond last van erge duizeligheid als ik naar bed ga en probeer te slapen. Ook heb ik dan een harde ruis/piep in mijn hoofd en ben ik wat misselijk
Vaak knappen ook mijn oren
Herkend iemand deze klachten ? Zou het toch nog een vorm van overbelasting/teveel prikkels zijn?
Sterkte allemaal
Gerard
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai, mijn zoon van 18 heeft sinds februari een Burnout. Hij heeft vele klachten. Ook de oren hoor ik hem vaak over. Het ergste, dat zegt hij zelf, zijn de hele strakke spieren in zijn hals. Alsof iemand zijn keel dicht drukt. Heel veel angst gehad, en nog, om de spieren. Als dat weg zou gaan, zou hij letterlijk wat meer lucht en dus rust krijgen. Het is ontzettend heftig allemaal....
Er
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben nu 6 maanden thuis van een burnout van tinnitus had ik vroeger sporadisch last, sinds de burnout is dit wel verergerd. Voor ik ga slapen komt er steeds een misselijk makende vermoeidheid over mij. Dit verschijnsel heb ik ook overdag als ik lange tijd met een klus bezig geweest ben
Pros
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook last van! Zelf hier nooit last van gehad….. heb nu een jaar een burnout en er zit sinds kort een constante ruis in mijn oor. Hoop inderdaad dat het overgaat want ik word er gek van.
K.
> 2 jaar geleden
24 en een burnout (Verhaal 84)
24 en een burnout. Ik wist wel dat het bestond, maar had altijd verwacht dat dit mij niet zou overkomen. Afgelopen vrijdag gaf mijn lichaam het op.. ik werk in de IT en klanten komen altijd op locatie. De druk is hoog en corona heeft erin gehakt. Ik was bezig met een klant en begon te stotteren, ik schrok hiervan want dit heb ik nog nooit gehad. M’n hoofd ontplofte, athans zo voelde het. Ik ben toen in een apart kamertje gaan zitten. Ik dacht als ik hier nou 5 mins ga zitten voel ik me vast beter. Maar 5 minuten werd een half uur en een half uur werd een uur. Ik liet de tranen vloeien, niks kon dit nog stoppen. Ik heb toen mijn leidinggevende gebeld en gezegd wat de situatie is. Ze reageerde nogal verbaasd en met een ondertoon van onbegrip, het kon me niet schelen, ik moest daar weg. Eenmaal thuis heb ik gehuild alsof m’n leven er vanaf hing. Als ik terugdenk aan de afgelopen maanden waren de signalen al in februari aanwezig. Maar ik dacht bij mezelf, als ik nou niet hoef te dealen met mijn gevoel, hard blijf doorwerken en een paar weekjes opneem in de zomer komt het vast goed. Maar ik werd vaak moedeloos van de situatie. Sinds 2 maanden heb ik bijna dagelijks paniek en angstaanvallen, ook eet ik niet goed meer, heb hartkloppingen, ben duizelig en vergeetachtig. Ik heb hier 2 weken geleden al hulp voor gezocht maar overal zijn wachtrijen.. iedereen heeft t moeilijk krijg ik te horen. Eigenlijk lukt niks me meer, ik voel me leeg van binnen en heb zowel mentale als fysieke klachten. Ik ben nu wel op een punt gekomen dat ik denk maak mij maar wakker over 5 maanden. Als er een hel op aarde bestaat is dat een burn out. Ik probeer elke dag iets kleins te doen maar vandaag gaat het niet. Ik zit als een kasplant op de bank, niks lukt en ik heb zoals vaker last van pijn op de borst. Ik vind het moeilijk om aan mijn gevoel toe te geven en moet heel snel om alles janken. Ik heb me nog nooit zo ziek gevoeld als nu, ik hoop dat ik snel de hulp krijg die ik nodig heb zodat ik hiermee kan leren omgaan.
Suusb
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Suus,
Enorm herkenbaar je verhaal. Het is echt een hel op aarde. Heel gelijkelijk aan, zal de heftigheid afnemen, maar dit heeft veel tijd nodig. Probeer er niet tegen te vechten en probeer zo min mogelijk te doen, luister naar je lichaam.
Het is enorm lastig en het voelt verschrikkelijk. Wellicht herken je iets in verhaal 90, stel gerust vragen!
Enorm herkenbaar je verhaal. Het is echt een hel op aarde. Heel gelijkelijk aan, zal de heftigheid afnemen, maar dit heeft veel tijd nodig. Probeer er niet tegen te vechten en probeer zo min mogelijk te doen, luister naar je lichaam.
Het is enorm lastig en het voelt verschrikkelijk. Wellicht herken je iets in verhaal 90, stel gerust vragen!
Benny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Suus,
Ik ben ook 24 en ook ik heb een burnout.
Je bent dus niet de enige.
Heb je al naar een betaalde burnout coach gekeken? Die hebben vaak geen wachttijd. Voor de rest zou ik zeggen probeer niks meer te bereiken, zoek iets wat de tijd vult en ook wat rust geeft (wandelen? tekenen?).
Ik zit er nu een jaartje in. Het is inderdaad een lijdensweg, maar het voordeel zal zijn dat wij sterkere en vollere mensen zullen worden. Heb vertrouwen en houdt moed.
Ik ben ook 24 en ook ik heb een burnout.
Je bent dus niet de enige.
Heb je al naar een betaalde burnout coach gekeken? Die hebben vaak geen wachttijd. Voor de rest zou ik zeggen probeer niks meer te bereiken, zoek iets wat de tijd vult en ook wat rust geeft (wandelen? tekenen?).
Ik zit er nu een jaartje in. Het is inderdaad een lijdensweg, maar het voordeel zal zijn dat wij sterkere en vollere mensen zullen worden. Heb vertrouwen en houdt moed.
Levi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi ik ben 21 en zit ook met een burn-out. Ben nu 1 jaar en een paar maandjes verder. Ik heb nogsteeds elke dag last van klachten waar je doodmoe van wordt.
K
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik hoop op wat steun en herkenning (Verhaal 144)
ik heb een vraag ik zit al ruim 11 maanden in een burn out met diverse klachten wat een hel zeg.
Nu komt er ook nog een depressie bij zetten
Is dit herkenbaar bij een burn out ?
ik word het een beetje zat deze toestanden.
Wat is dit lastig om mee te maken ik hoop op wat steun en herkenning hierin maar het blijft zwaar voor een ieder.
Nu komt er ook nog een depressie bij zetten
Is dit herkenbaar bij een burn out ?
ik word het een beetje zat deze toestanden.
Wat is dit lastig om mee te maken ik hoop op wat steun en herkenning hierin maar het blijft zwaar voor een ieder.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben veel verandert ben er blij mee (Verhaal 83)
Hallo ik heb sinds 2018 een burnout .de eerste verhalen die ik hoorde was je wordt nooit meer hetzelfde en dat maakte me helemaal gek .ik ben nu 3jaar verder .jaar na 3 jaar nogsteeds niet voledig hersteld .maar dat heeft zijn redenen .ik ben ook blij dat ik achter bent gekomen waar me burnout vandaan kômt want je hoort nog heel vaak dat het door werk komt maar dat is niet waar want iedereen werkt hard op zijn maniet dus dzn iedereen burnout zijn .wij die burnout krijgen gebruikt dat keihard werken om onze gevoelens te onderdrukken sommige doen het bewust en anderen onbewust .maar ik zou ook nooit meer dezelfde willen worden want anders raak ik weer burnout .ik ben veel verandert ben er blij mee .is eigelijk ego dood .alle pijn en trauma moet je gaan verwerken .terugvallen krijg ik niet meer nu wordt het alleen maar beter .dus voor iedereen die er nu in zit hou vol .je wordt een veel betere versie van jezelf echt waar .achteraf ben ik blij met me burnout !!😗
Olivia
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Olivia,
Super om te lezen dat het stukken beter met je gaat. Mag ik vragen wat jou heeft geholpen om er zo goed als uit te komen? Ik heb na mijn idee ( ben nu 3,5 jaar verder ) al veel dingen opgelost, alleen blijf ik er tegenaan lopen dat als ik veel inspanning verricht dat ik na een aantal weken de rust weer moet opzoeken. Momenteel heb ik mijn werk afgezegd ivm de vele klachten. Dus als je weet wat de key factor is zou dit een hoop schelen :)
Alvast bedankt.
Groeten B
Super om te lezen dat het stukken beter met je gaat. Mag ik vragen wat jou heeft geholpen om er zo goed als uit te komen? Ik heb na mijn idee ( ben nu 3,5 jaar verder ) al veel dingen opgelost, alleen blijf ik er tegenaan lopen dat als ik veel inspanning verricht dat ik na een aantal weken de rust weer moet opzoeken. Momenteel heb ik mijn werk afgezegd ivm de vele klachten. Dus als je weet wat de key factor is zou dit een hoop schelen :)
Alvast bedankt.
Groeten B
B
> 2 jaar geleden
Ik ga ook overal over twijfelen (Verhaal 137)
Ik zit nu 7 maanden in burn-out, was al een paar maanden aan het reintergreren. Maar ben nu 3 weken thuis geweest. Heb steeds last van afwezig, zwevend gevoel in mijn hoofd. Gelukkig geen hoofdpijn en drukkend dof gevoel in mijn hoofd meer. En zit vol spanning, ga er van trillen, schudden. Weet soms niet eens precies waarvan.. Heeft iemand tips om ervan af te komen.
Aankomende week weer.contact met leidinggevende, over hoe nu verder.
Ik ga naar een psycholoog. Maar ik denk dat rust, tijd en geduld ook heel belangrijk is.
Ik ga ook overal over twijfelen. En kan me snel druk maken om dingen.
Aankomende week weer.contact met leidinggevende, over hoe nu verder.
Ik ga naar een psycholoog. Maar ik denk dat rust, tijd en geduld ook heel belangrijk is.
Ik ga ook overal over twijfelen. En kan me snel druk maken om dingen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bedoel je met zwevend hoofd alsof het lis van je lichaam zit?
Als je loopt bijvoorbeeld?
Als je loopt bijvoorbeeld?
Anne
> 2 jaar geleden
Het wordt beter!! (Verhaal 103)
Hoi lieve lotgenoten,
Ik zit inmiddels 15 weken thuis met een zware burn out en heb vandaag voor het eerst een yoga les kunnen doen sinds mijn uitval. Niemand verwacht echt dat hij/zij een burn out krijgt en ik met net (25 jaar) ook zeker niet. De eerste 2 maanden waren een hell.. vooral omdat het best nog wel ff duurde voor ik hulp kreeg, inmiddels loop ik al 7 weken bij de psycholoog en zijn mijn paniekaanvallen enorm gedaald naar 1/2 x per maand wat ik overigens heel goed vind. Ik zou iedereen wel echt aanraden om zsm hulp te zoeken, je hoeft dit niet alleen te doen en vaak gaat dit ook niet. Het heeft mij in ieder geval tot nu toe al redelijk geholpen! Wat ook nog wel eens wil helpen is een moodboard maken in je slaapkamer. Of je kan (wanneer je echt depri bent) elke dag een post it op je muur hangen waar een goeie eigenschap op staat, of een mooie quote! Dit helpt omdat ook als je je waardeloos voelt je kunt zien dat je goed bent zoals je bent. Vraagje.. ik heb wel nog erg veel lichamelijke kwaaltjes: lage rugpijn, heuppijn, darmproblemen. Hebben meer mensen hier last van??? Ik moet nog wel aan de pijnstilling om te kunnen slapen namelijk. Verder bekijk ik alles van dag tot dag want dat werkt het beste. Lieve mede burn outer, weet dat je niet alleen bent en je hier echt weer uit gaat komen. Blijf hoop houden, het komt goed💕
Dikke knuffel en veel sterkte iedereen
Ik zit inmiddels 15 weken thuis met een zware burn out en heb vandaag voor het eerst een yoga les kunnen doen sinds mijn uitval. Niemand verwacht echt dat hij/zij een burn out krijgt en ik met net (25 jaar) ook zeker niet. De eerste 2 maanden waren een hell.. vooral omdat het best nog wel ff duurde voor ik hulp kreeg, inmiddels loop ik al 7 weken bij de psycholoog en zijn mijn paniekaanvallen enorm gedaald naar 1/2 x per maand wat ik overigens heel goed vind. Ik zou iedereen wel echt aanraden om zsm hulp te zoeken, je hoeft dit niet alleen te doen en vaak gaat dit ook niet. Het heeft mij in ieder geval tot nu toe al redelijk geholpen! Wat ook nog wel eens wil helpen is een moodboard maken in je slaapkamer. Of je kan (wanneer je echt depri bent) elke dag een post it op je muur hangen waar een goeie eigenschap op staat, of een mooie quote! Dit helpt omdat ook als je je waardeloos voelt je kunt zien dat je goed bent zoals je bent. Vraagje.. ik heb wel nog erg veel lichamelijke kwaaltjes: lage rugpijn, heuppijn, darmproblemen. Hebben meer mensen hier last van??? Ik moet nog wel aan de pijnstilling om te kunnen slapen namelijk. Verder bekijk ik alles van dag tot dag want dat werkt het beste. Lieve mede burn outer, weet dat je niet alleen bent en je hier echt weer uit gaat komen. Blijf hoop houden, het komt goed💕
Dikke knuffel en veel sterkte iedereen
Susanne
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit zelf nu een half jaar in een burnout,echt aan het eind van mijn latijn zelfs in ziekenhuis gelegen zo ver was ik heen.
jou klachten horen inderdaad bij een burnout ,ik herken het gind met elk kwaaltje naar de huisarts.
Het is erg moeilijk maar probeer niet teveel toe te geven aan je kwalen ,maar eerst je vermoeidheid en psychische klachten weer wat op een rijtje te krijgen.
Ben nu halverwege met ups en downs ,wens je alle sterkte en beterschap .
gr joop
jou klachten horen inderdaad bij een burnout ,ik herken het gind met elk kwaaltje naar de huisarts.
Het is erg moeilijk maar probeer niet teveel toe te geven aan je kwalen ,maar eerst je vermoeidheid en psychische klachten weer wat op een rijtje te krijgen.
Ben nu halverwege met ups en downs ,wens je alle sterkte en beterschap .
gr joop
joop
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het! Ben zelf ook jong (21). De lichamelijke klachten zijn echt een hel en vier echt feest als alles achter de rug is. Heb hier namelijk al een jaar last van en ik loop momenteel heel erg achter op leeftijdsgenoten die gezellig kunnen feesten terwijl ik dat voorheen ook kon. Zelf veel last van: zuur hebben, elke dag duizelig, moe, trillerig, heel slecht slapen, eetlust is niet optimaal. En ga zo maar door.
K.
> 2 jaar geleden
Fijn dat er lotgenotencontact mogelijk is (Verhaal 75)
Hallo allemaal,
Het is fijn om te zien dat er lotgenotencontact mogelijk is rondom het onderwerp burn-out, ik ben hier al een tijdje naar op zoek.
Ik ben 2x overspannen geweest en dat voor mijn 30e levensjaar, de 2e keer vooral omdat ik de 1e keer niet hard genoeg op de rem heb getrapt. Inmiddels ben ik ongeveer anderhalf jaar verder na de laatste haarde crash. Met pieken en dalen zit er een stijgende lijn in. Ik heb goede hulp gehad en dat heeft me enorm geholpen.
Wel merk ik dat er nog steeds dalen zijn, die soms dieper zijn en soms minder. Ik heb sinds september een nieuwe baan waar ik het ontzettend naar mijn zin in.
Echter, als ik dan weer in een dal zit en het herstel daarvan duurt wat langer dan gedacht, ga ik me afvragen of ik wel 4 dagen kan werken, of 3 dagen niet beter zou zijn. Ook ben ik eindelijk op een punt dat ik misschien wel kinderen zou willen, echter de impact van een kind kan ik er momenteel niet bij hebben.
Zijn er meer mensen die met zulke levensvragen worstelen? En die telkens weer tegen zichzelf aanlopen. Het streven, moeten, willen, en dan uiteindelijk niet kunnen.
Fijn om mijn verhaal te kunnen delen!
Het is fijn om te zien dat er lotgenotencontact mogelijk is rondom het onderwerp burn-out, ik ben hier al een tijdje naar op zoek.
Ik ben 2x overspannen geweest en dat voor mijn 30e levensjaar, de 2e keer vooral omdat ik de 1e keer niet hard genoeg op de rem heb getrapt. Inmiddels ben ik ongeveer anderhalf jaar verder na de laatste haarde crash. Met pieken en dalen zit er een stijgende lijn in. Ik heb goede hulp gehad en dat heeft me enorm geholpen.
Wel merk ik dat er nog steeds dalen zijn, die soms dieper zijn en soms minder. Ik heb sinds september een nieuwe baan waar ik het ontzettend naar mijn zin in.
Echter, als ik dan weer in een dal zit en het herstel daarvan duurt wat langer dan gedacht, ga ik me afvragen of ik wel 4 dagen kan werken, of 3 dagen niet beter zou zijn. Ook ben ik eindelijk op een punt dat ik misschien wel kinderen zou willen, echter de impact van een kind kan ik er momenteel niet bij hebben.
Zijn er meer mensen die met zulke levensvragen worstelen? En die telkens weer tegen zichzelf aanlopen. Het streven, moeten, willen, en dan uiteindelijk niet kunnen.
Fijn om mijn verhaal te kunnen delen!
Anne
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anne,
Erg herkenbaar je verhaal.
Als je gevoel zegt 3 dagen, dan zou ik dat vooral volgen!
Ik zit er zelf al dik een jaar in, ben 35 en heb een enorme kinderwens. Ook ben ik single en heb dan toch t gevoel dat ik moet daten(gezien m’n leeftijd), terwijl ik er eigenlijk echt geen energie voor heb..
Wat voor hulp heb jij gehad?
Je kan me ook persoonlijk benaderen, mocht je willen sparren.
Liefs!
Erg herkenbaar je verhaal.
Als je gevoel zegt 3 dagen, dan zou ik dat vooral volgen!
Ik zit er zelf al dik een jaar in, ben 35 en heb een enorme kinderwens. Ook ben ik single en heb dan toch t gevoel dat ik moet daten(gezien m’n leeftijd), terwijl ik er eigenlijk echt geen energie voor heb..
Wat voor hulp heb jij gehad?
Je kan me ook persoonlijk benaderen, mocht je willen sparren.
Liefs!
Hanneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi. Ik herken dit heel erg. Kreeg een burn-out toen ik 28 was en wordt nu bijna 31 en zit er nog steeds in. Ik zou graag met jullie in contact komen. Waar wonen jullie? Ik in Groningen.
Emma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Hanneke en Emma,
Dank voor jullie reacties.
Het is zo fijn om te weten dat je niet de enige bent die hier mee kampt.
Wat mij het meest heeft geholpen is een analyse van mij als persoon/mijn karakter en mijn patronen. Hiermee heb ik samen met mijn behandelaar gekeken naar een soort handleiding voor mezelf, om anders met valkuilen om te leren gaan en minder of minder snel mijn grenzen over te gaan.
Ik merk ook heel erg dat ik niet zo goed mee kan komen met mensen van mijn leeftijd, qua energie en hoeveelheid prikkels. Nu met corona is er veel minder te doen, maar als alles straks weer kan is dat voor mij weer een gevaar om mijn grenzen over te gaan. Ik wil altijd alles goed bij houden qua contact met mensen, uitstapjes, etc..
Jullie mogen mij ook contacten als je daar behoefte aan hebt :)
Groetjes Anne
Dank voor jullie reacties.
Het is zo fijn om te weten dat je niet de enige bent die hier mee kampt.
Wat mij het meest heeft geholpen is een analyse van mij als persoon/mijn karakter en mijn patronen. Hiermee heb ik samen met mijn behandelaar gekeken naar een soort handleiding voor mezelf, om anders met valkuilen om te leren gaan en minder of minder snel mijn grenzen over te gaan.
Ik merk ook heel erg dat ik niet zo goed mee kan komen met mensen van mijn leeftijd, qua energie en hoeveelheid prikkels. Nu met corona is er veel minder te doen, maar als alles straks weer kan is dat voor mij weer een gevaar om mijn grenzen over te gaan. Ik wil altijd alles goed bij houden qua contact met mensen, uitstapjes, etc..
Jullie mogen mij ook contacten als je daar behoefte aan hebt :)
Groetjes Anne
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Dave,
Ik herken mezelf bijna helemaal in je verhaal. Ik sukkel reeds 10 maanden met een burn out. Heb al verschillende keren thuis gezeten, maar uit angst om mijn baan te verliezen telkens opnieuw maar tegen beter weten in herbegonnen. Ook nu weer. Terwijl mijn lichaam volledig op is. Mijn lichamelijke klachten zijn: paniekaanvallen gepaard met heftige zweetbuien, 24u op 24 vermoeid zijn en indommelen maar nooit kunnen doorslapen, pijn in slokdarm en mond, tandpijn, slikproblemen, kortademigheid, verkoudheidssymptomen die al vele maanden aanhouden, verkrampte nekspieren, aanhoudende hoofdpijn en duizeligheid, vermoeide armen en benen en mogelijk ben ik er nog enkele vergeten. Ben al onderzocht door een neuroloog: niks speciaals te vinden. Heb al een hersenscan en longscan laten doen: alles ok. Tanden zijn ok. NKO is ok, bloedwaarden zijn ok. En toch voelt het alsof ik terminaal ben en regelmatig heb ik dan ook zelfmoordgedachten want een leven zoals dit kan ik niet langer meer aan. Ik heb reeds de hulp van een psycholoog ingeroepen, maar moet op dit moment nog steeds een maand wachten voor ik nog maar een eerste keer op gesprek kan. Ondertussen ben ik verondersteld om verder te werken en te presteren, zowel professional als privé. En dat terwijl ik meerdere huilbuien per dag krijg van pure uitzichtloosheid. Kon ik toch maar enige hoop koesteren om uit deze situatie nog uit te geraken...
Ik herken mezelf bijna helemaal in je verhaal. Ik sukkel reeds 10 maanden met een burn out. Heb al verschillende keren thuis gezeten, maar uit angst om mijn baan te verliezen telkens opnieuw maar tegen beter weten in herbegonnen. Ook nu weer. Terwijl mijn lichaam volledig op is. Mijn lichamelijke klachten zijn: paniekaanvallen gepaard met heftige zweetbuien, 24u op 24 vermoeid zijn en indommelen maar nooit kunnen doorslapen, pijn in slokdarm en mond, tandpijn, slikproblemen, kortademigheid, verkoudheidssymptomen die al vele maanden aanhouden, verkrampte nekspieren, aanhoudende hoofdpijn en duizeligheid, vermoeide armen en benen en mogelijk ben ik er nog enkele vergeten. Ben al onderzocht door een neuroloog: niks speciaals te vinden. Heb al een hersenscan en longscan laten doen: alles ok. Tanden zijn ok. NKO is ok, bloedwaarden zijn ok. En toch voelt het alsof ik terminaal ben en regelmatig heb ik dan ook zelfmoordgedachten want een leven zoals dit kan ik niet langer meer aan. Ik heb reeds de hulp van een psycholoog ingeroepen, maar moet op dit moment nog steeds een maand wachten voor ik nog maar een eerste keer op gesprek kan. Ondertussen ben ik verondersteld om verder te werken en te presteren, zowel professional als privé. En dat terwijl ik meerdere huilbuien per dag krijg van pure uitzichtloosheid. Kon ik toch maar enige hoop koesteren om uit deze situatie nog uit te geraken...
Marc
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Diepe dalen en enkele goede momenten (Verhaal 43)
Hallo allen,
Ik zit sinds enkele maanden in een burn-out en dat gaat met diepe dalen en enkele goede momenten. Nu heb ik tijdens deze burn-out voornamelijk last van constante duizelingen en een spacend gevoel herkennen jullie dit? En kan dit maanden duren?
Gr.
Ik zit sinds enkele maanden in een burn-out en dat gaat met diepe dalen en enkele goede momenten. Nu heb ik tijdens deze burn-out voornamelijk last van constante duizelingen en een spacend gevoel herkennen jullie dit? En kan dit maanden duren?
Gr.
Anoniem
> 2 jaar geleden
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb vooral een heel naar gevoel in de buik
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja, dat herken ik. Ik ervaar het als een wat dronken gevoel. Alsof mijn ogen hey niet goed doen.
Bontje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar! Ik dacht dat ik hier de enige in was. Bij mij gaat het soms een week goed, dan weer een week duizelig. Leer er nu mee om te gaan
Tim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Geen idee van wanneer dit bericht us maar ik ben benieuwd hie lang het duizelig zijn/deinend gevoel heeft geduurd? Dit herken ik heel erg en is erg beangstigend.
Geen idee van wanneer dit bericht us maar ik ben benieuwd hie lang het duizelig zijn/deinend gevoel heeft geduurd? Dit herken ik heel erg en is erg beangstigend.
Kim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Kim,
Ik heb dit gevoel nu na een jaar nog steeds dagelijks.
Ik heb dit gevoel nu na een jaar nog steeds dagelijks.
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi kim! Ook hier na een jaar nogsteeds duizelig en alles een beetje vaag zien. Voelt als een soort onwerkelijkheid.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
veel last van overprikkeling en rare hoofd gevoel en somber wakker worden
Dit gaat op een neer soms weken goed en dan ineens weer geheel bij af gevoel.
Trillerig en angstig gaat dit ooit over loop er al 10 maanden mee .
Gevoel van wanhopigheid .
Veel therapie gehad en deze zeggen dat het erbij hoort maar is erg lastig dit te accepteren.
Gr.
Nico
Dit gaat op een neer soms weken goed en dan ineens weer geheel bij af gevoel.
Trillerig en angstig gaat dit ooit over loop er al 10 maanden mee .
Gevoel van wanhopigheid .
Veel therapie gehad en deze zeggen dat het erbij hoort maar is erg lastig dit te accepteren.
Gr.
Nico
Nico
> 2 jaar geleden
Verraad naar mijn werkgever (Verhaal 122)
Ik heb me zojuist ziek gemeld omdat ik geen energie meer kon opbrengen om naar werk te gaan.
Ik slaap slecht, kan me niet concentreren en heb het gevoel dat ik alleen maar meer fouten kan maken.
Maar het voelt als zielig en lui.
En vooral verraad naar mijn werkgever.
Ik slaap slecht, kan me niet concentreren en heb het gevoel dat ik alleen maar meer fouten kan maken.
Maar het voelt als zielig en lui.
En vooral verraad naar mijn werkgever.
Muhittink
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat je hier heel goed aan hebt gedaan! Niks lui of verraad!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wanneer erg genoeg om ziek te melden? (Verhaal 44)
Wanneer hebben jullie het besluit genomen om je ziek te melden op je werk? Wanneer zijn je klachten ernstig genoeg om te denken tot hier en niet verder? Het voelt alsof ik mijzelf aanstel, maar mijn hoofd is een grote chaos, ik kan niet meer.
Anoniem
> 2 jaar geleden
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je dit al dénkt ben je al over je grenzen heen!
Dus: ziek melden. Neem jezelf serieus!!
Sterkte 💪🏼
Dus: ziek melden. Neem jezelf serieus!!
Sterkte 💪🏼
Elise
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb me ziekgemeld toen ik realiseerde dat ik de 8 uur per dag werken niet meer redde.
M’n psycholoog vroeg: “hoeveel uur denk je dat je zonder problemen kan werken met genoeg pauzes?”
Toen ik 3-5 uur zei, dacht ik: “oké ik kan niet doen waar ik voor betaald word.” En was de beslissing duidelijk.
M’n psycholoog vroeg: “hoeveel uur denk je dat je zonder problemen kan werken met genoeg pauzes?”
Toen ik 3-5 uur zei, dacht ik: “oké ik kan niet doen waar ik voor betaald word.” En was de beslissing duidelijk.
Mv1234
> 2 jaar geleden
Reactie:
Begrijp je gevoel zo goed
Sebastiaan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Het moment dat ik moest besluiten om mij ziek te melden was het moment dat ze thuis 112 wilde bellen; ik had hevige hartkloppingen, alsof mijn hart uit mijn borstkast zou springen..
De realisatie kwam dat ik al maanden signalen van mijn lijf had gemist..
Kortom; meld je OP TIJD ZIEK!
Ik deed dat dus te laat en zit nu nog midden in de burnout..
Neem jezelf serieus.
Sterkte 😘
Het moment dat ik moest besluiten om mij ziek te melden was het moment dat ze thuis 112 wilde bellen; ik had hevige hartkloppingen, alsof mijn hart uit mijn borstkast zou springen..
De realisatie kwam dat ik al maanden signalen van mijn lijf had gemist..
Kortom; meld je OP TIJD ZIEK!
Ik deed dat dus te laat en zit nu nog midden in de burnout..
Neem jezelf serieus.
Sterkte 😘
Denise
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat met een partner die zich niet ziek wilt melden? Die te veel verantwoordelijkheidszin heeft en vind dat ze zou overdrijven als ze zou stoppen met werken? Wachten tot het te laat is lijkt me geen optie...
Eline
> 2 jaar geleden
Reactie:
De laatste jaren steeds oververmoeid van mijn werk gekomen. De weekends dienden steevast om bij te slapen ondanks het feit dat ik 7 jaar geleden 4/5 begon te werken veranderde er niet veel aan de situatie. Vorig jaar in de zomer een groot project gedaan op het werk daarna 3 weken verlof genomen om te slapen. In het najaar enkele kleinere maar complexe projecten gedaan rond de middag was ik fysiek en mentaal al doodmoe.Slapen deed ik niet meer. Alle dagen diaree voor ik naar het werk ging meestal 2x naar de wc. Al jaren last van lage rug, nek, schouderpijnen die nog begonnen te verergeren. In maart kon het echt niet meer, een week verlof genomen.....om te slapen. Doodmoe, er waren dagen dat ik amper het bed uitkwam. De week erop terug gaan werken. Niet meer kunnen slapen, s'nachts opstaan om over te geven. Misselijk worden van vermoeidheid overdag. De twee laatste dagen dat ik gaan werken ben stond ik s,ochtend op weg naar mijn werk met mijn fiets in de hand over te geven misselijk van vermoeidheid. De volgende maandag ben ik niet meer gaan werken...
Pros
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik te laat. Veel lichamelijke klachten genegeerd. Ook de geestelijke zoals geen motivatie, kort lontje, uitgeblust, moe.
Dus pas toen ik letterlijk omviel van de duizeligheid.
Hoe langer je wacht met het werken aan herstel, hoe moeilijker het is en hoe langer het duurt.
Dus doe het op tijd, schaamte en schuldgevoel, daar had ik last van en die hielden mij tegen. Dat was een slecht plan
Dus pas toen ik letterlijk omviel van de duizeligheid.
Hoe langer je wacht met het werken aan herstel, hoe moeilijker het is en hoe langer het duurt.
Dus doe het op tijd, schaamte en schuldgevoel, daar had ik last van en die hielden mij tegen. Dat was een slecht plan
Jan
> 2 jaar geleden
Weet simpelweg niet hoe (Verhaal 130)
Na 12 jaar lang veel ellende 3n gezeik, gaat nu goed, gek genoeg komt nu alles eruit. Ik heb beginnende burnoit, paniekaanvallen, kan niet goed tegen prikkels en emoties. Ik snap me zelf niet zo ellendig voelen wil ik niet meer. Maar ookal praat ik met psygoloog lijkt alleen maar slechter te worden. Mensen weten niet goed hoe ze nou met me om moeten gaan. En ik ook niet met me zelf. Ben zat wil beter worden maar weet simpelweg niet hoe
Figen
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Hele dag een beetje een onbalans gevoel (Verhaal 115)
HELP
Nog 1 vraag..
Als ik in de ochtend wakker wordt, heb ik last van direct angst, spanning gevoel hoe de dag zal zijn. Met name of ik weer zo'n last heb van mijn balans, drukkend hoofd, evenwicht/ duizelig achtige sensaties vanuit mijn hoofd. Daar heb ik dan ook gelijk last van...
Na een uurtje of meer trekt het ergste weg en kan ik best veel gewoon weer wel doen.
Maar als ik dan weer even een uurtje ga liggen (ook al slaap ik niet), begint dat gevoel uit balans zijn etc gelijk weer opnieuw en duurt het weer een tijd voor de druk en onbalans afneemt...de rest van de dag heb ik de hele dag een beetje een onbalans gevoel...
Herkent iemand dit????
Of weet je wat dit inhoud, waarom het is etc
Nog 1 vraag..
Als ik in de ochtend wakker wordt, heb ik last van direct angst, spanning gevoel hoe de dag zal zijn. Met name of ik weer zo'n last heb van mijn balans, drukkend hoofd, evenwicht/ duizelig achtige sensaties vanuit mijn hoofd. Daar heb ik dan ook gelijk last van...
Na een uurtje of meer trekt het ergste weg en kan ik best veel gewoon weer wel doen.
Maar als ik dan weer even een uurtje ga liggen (ook al slaap ik niet), begint dat gevoel uit balans zijn etc gelijk weer opnieuw en duurt het weer een tijd voor de druk en onbalans afneemt...de rest van de dag heb ik de hele dag een beetje een onbalans gevoel...
Herkent iemand dit????
Of weet je wat dit inhoud, waarom het is etc
Anne
> 2 jaar geleden
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik dacht al dat ik de enige was. Maar ik heb heb dat gevoel ook als ik me ogen open doe lijkt et normaal maar wanneer ik opsta begint et gevoel langzaam weer te komen. En het blijft zo de hele ochtend richting de middag word et minder. Ook met wandelen heb ik constant dat rare gevoel alsof je dronken ben en wazig zicht. wat bij mij helpt is om wat vaker in en uit te ademen dan haal je de spanning in je buik weg. Tegen angst en spanning.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja rot he...wanneer is dit bij jou begonnen? Als eerste klacht van B.O of eerst andere klachten 3n dan steeds meer dit?
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik kon van de een op de andere dag echt niks meer. In het begin aanvaarde ik echt een soort hersenmist met vaak angstgevoelens wat hersenschokjes en spanningshoofdpijn vooral de eerste 3 maanden. En eigenlijk de moment dat ik begonnen ben met wandelen had ik door dat ik me zo voelde continu. Is nu al 5 maanden zo. Soms lijkt het af te nemen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook last van mijn hoofd. Afwezig zweverig gevoel. Wazig zien. Eigenlijk altijd. Ze zeggen dat het wel wegtrekt. Al bijna een halfjaar last van. Heel vervelend en beangstigend..duurt me veel te lang
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook een drukkend gevoel in mijn hoofd als ik zit. En krijg ik ook vermoeide ogen is dat normaal want zodra ik ga liggen word et minder
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt Arend, goed on te horen. Alleen heb ik die energie nog niet. Ik wens jou ook alle sterkte
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Het is wel pittig (Verhaal 123)
Ik zit sinds juli 2020 in een burnout. Werk nu 8 uurtjes per week op AT basis (normaal 24).
Voel me zeker beter als in het begin maar ervaar nog dagelijks klachten zoals : de wereld "raar" zien hiermee bedoel ik een zweverig onwerkelijk gevoel. Branderige en vermoeide ogen die erg prikkel gevoelig zijn.
M.b.t slapen (veel enge dromen, altijd na 4 u wakker worden en dan weer moeilijk in slaap komen. Heel vroeg wakker worden en niet echt in een diepe slaap komen. Continue een licht gevoel in het hoofd alsof ik op een bootje dein op het water, hoofdpijn en nekpijn. Rubberen benen van tijd tot tijd. Overslaan van het hart. Vaak gespannen gevoel rondom het middenrif.
Kortom nog een hoop lichamelijke spanning...
Wat ik zo lastig vind is dat ik therapie , fysio, ontspanningsoefeningen enz van alles heb geprobeerd maar dat ik dan na bijna 1,5 Jr nog steeds met al die klachten zit. Is dit normaal kan een burnout zo lang duren?? Zijn er meer mensen die al zo lang klachten hebben? Ik probeer positief te blijven, ritme houden , wandelen enz maar het is wel pittig. Sterkte allemaal!!
Voel me zeker beter als in het begin maar ervaar nog dagelijks klachten zoals : de wereld "raar" zien hiermee bedoel ik een zweverig onwerkelijk gevoel. Branderige en vermoeide ogen die erg prikkel gevoelig zijn.
M.b.t slapen (veel enge dromen, altijd na 4 u wakker worden en dan weer moeilijk in slaap komen. Heel vroeg wakker worden en niet echt in een diepe slaap komen. Continue een licht gevoel in het hoofd alsof ik op een bootje dein op het water, hoofdpijn en nekpijn. Rubberen benen van tijd tot tijd. Overslaan van het hart. Vaak gespannen gevoel rondom het middenrif.
Kortom nog een hoop lichamelijke spanning...
Wat ik zo lastig vind is dat ik therapie , fysio, ontspanningsoefeningen enz van alles heb geprobeerd maar dat ik dan na bijna 1,5 Jr nog steeds met al die klachten zit. Is dit normaal kan een burnout zo lang duren?? Zijn er meer mensen die al zo lang klachten hebben? Ik probeer positief te blijven, ritme houden , wandelen enz maar het is wel pittig. Sterkte allemaal!!
Anoniem
> 2 jaar geleden
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat lastig zeg. Ik ben nu 5 maanden b.o dat rare gevoel in het hoofd heb ik ook zweverig onwerkelijk en licht gevoel en branderige zware vermoeide ogen. Zijn je klachten wel minder geworden naar 1,5jaar ? Want al die klachten die jij hebt ervaar ik nu. Ik hoop toch ook dat et allemaal goed komt. Soms denk ik dat er hersens beschadigd zijn daarom die onwerkelijke gevoel
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het ook al een half jaar. Huisarts zegt dat het wegtrekt, maar wanneer?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb eigenlijk precies hetzelfde, ook dat gevoel, zweverig. En ook slecht slapen. Hoop dat het snel weer over gaat.
Nooit geweten dat je je zo kan voelen. Ook snel last van hoofdpijn bij drukmaken of veel prikkels.
Nooit geweten dat je je zo kan voelen. Ook snel last van hoofdpijn bij drukmaken of veel prikkels.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken t ook allemaal...
Ook een soort onbalans gevoel elke keer....herken je dat ook?
En een soort druk in mijn. hoofd alsof t een opgeblazen ballon is waar eigenlijk echt lucht uit moet...vooral op momenten dat ik iets graag wil doen waarbij ik me juist ok moet voelen om het te kunnen....dan voel ik juist die druk zo groot en wankel in mijn hoofd...
Ook een soort onbalans gevoel elke keer....herken je dat ook?
En een soort druk in mijn. hoofd alsof t een opgeblazen ballon is waar eigenlijk echt lucht uit moet...vooral op momenten dat ik iets graag wil doen waarbij ik me juist ok moet voelen om het te kunnen....dan voel ik juist die druk zo groot en wankel in mijn hoofd...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het ook. Soms hele dagen. Door piekeren of te veel doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dit na een jaar nogsteeds. Wel zijn de paniekaanvallen en het trillen gestopt. Veel last van duizeligheid en savonds moe
K.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi!
Heb je ook het gevoel alsof je hoofd niet echt meer verbonden is met je lichaam?
Zoiets?
Je verteld ook dat het beter gaat dan in het begin, mag ik vragen wat er toen was en minder is geworden?
Zit ook met diezelfde klachten veelal die jij beschrijft.
Heb je ook het gevoel alsof je hoofd niet echt meer verbonden is met je lichaam?
Zoiets?
Je verteld ook dat het beter gaat dan in het begin, mag ik vragen wat er toen was en minder is geworden?
Zit ook met diezelfde klachten veelal die jij beschrijft.
Anne
> 2 jaar geleden
Kan de hele dag wel denken aan hoe het moet (Verhaal 127)
Ik heb nu een half jaar een burn-out. Ik heb ook depressieve klachten, herkent iemand dat. Lusteloos, geen zin in dingen. De hele dag op de bank kunnen zitten. Ik probeer me beter voor te doen dan ik me voel.
Ik zie wazig en voel me afwezig, heel vervelend allemaal.
Duurt me veel te lang.
Ik ga nu naar een psycholoog, krijg gedragstherapie.
Ik wil eigenlijk geen medicatie, maar misschien geeft dit wel rust. Iemand ervaring ermee?
Ik ga wel elke dag naar buiten, moet van mezelf.
Kan de hele dag wel denken aan hoe het moet en hoe het gaat komen.
Ik zie wazig en voel me afwezig, heel vervelend allemaal.
Duurt me veel te lang.
Ik ga nu naar een psycholoog, krijg gedragstherapie.
Ik wil eigenlijk geen medicatie, maar misschien geeft dit wel rust. Iemand ervaring ermee?
Ik ga wel elke dag naar buiten, moet van mezelf.
Kan de hele dag wel denken aan hoe het moet en hoe het gaat komen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste anoniem,
Een korte reactie: ik heb ook last (gehad) van depressieve gevoelens. Zie mijn verhaal 128. Vooral in begin was het heel zwaar en zag ik niks meer zitten (niet suïcidaal maar gewoon heel somber en “donker” gevoel vanuit mijn buik). Uiteindelijk zijn die klachten wel behoorlijk afgezwakt. Ik heb soms nog buien, maar het zijn er veel minder. Ik kan soms weer lachen en echt lol ervaren. Belangrijk is acceptatie en geduld. Dat zijn termen die je niet direct wilt horen in een burn-out maar het is echt zo. Geloof mij, ik ben de eerste die zsm uit zijn situatie wilde raken. Helaas werkte dat averechts. Medicatie heb ik uit een soort wanhoop wel overwogen (om andere redenen, ik had last van angst en kon nauwelijks slapen), maar ik zie dat als laatste redmiddel. Als het écht maar dan ook écht niet gaat. Maar ik ken jouw situatie natuurlijk niet, mijn persoonlijke visie zou zijn: bespreek dit met je psycholoog. Zoek hulp voor zover je dat niet al hebt gedaan en laat je goed adviseren. Ik hou niet zo van artsen die je te snel naar een pilletje sturen maar goed. Sterkte!
Een korte reactie: ik heb ook last (gehad) van depressieve gevoelens. Zie mijn verhaal 128. Vooral in begin was het heel zwaar en zag ik niks meer zitten (niet suïcidaal maar gewoon heel somber en “donker” gevoel vanuit mijn buik). Uiteindelijk zijn die klachten wel behoorlijk afgezwakt. Ik heb soms nog buien, maar het zijn er veel minder. Ik kan soms weer lachen en echt lol ervaren. Belangrijk is acceptatie en geduld. Dat zijn termen die je niet direct wilt horen in een burn-out maar het is echt zo. Geloof mij, ik ben de eerste die zsm uit zijn situatie wilde raken. Helaas werkte dat averechts. Medicatie heb ik uit een soort wanhoop wel overwogen (om andere redenen, ik had last van angst en kon nauwelijks slapen), maar ik zie dat als laatste redmiddel. Als het écht maar dan ook écht niet gaat. Maar ik ken jouw situatie natuurlijk niet, mijn persoonlijke visie zou zijn: bespreek dit met je psycholoog. Zoek hulp voor zover je dat niet al hebt gedaan en laat je goed adviseren. Ik hou niet zo van artsen die je te snel naar een pilletje sturen maar goed. Sterkte!
Burned out lawyer
> 2 jaar geleden
Reactie:
Acceptatie en geduld is inderdaad heel belangrijk, maar ook heel moeilijk. Vooral omdat ik nu heel anders ben dan dat ik anders was. Soms heb ik goede dagen. Maandag ga ik weer naar de psycholoog, dan ga ik het overleggen.
Ik probeer er een goede dagstructuur op na te houden.
Ik heb ook 6 weken heel slecht geslapen, soms nachten niet of 2,3 uurtjes, daar raakte ik van in paniek en het breekt je helemaal op,toen heb ik een paar keer medicatie gehad .
Zodat ik even wat rust kreeg. Gelukkig gaat dat nu weer wat beter. Ik slaap nu 6 soms 7 uren per nacht zonder medicatie.
Ik probeer mijn sporten weer wat op te pakken en sociale contacten .
Ik ga 2 keer in de week naar mijn werk, soms vraag ik me af of het verstandig is, maar het geeft me wel afleiding.
Mijn man vind dat ik naar een psychiater moet. Ik maak me teveel zorgen of het wel weer goed komt. Vooral cognitief. Ik kan soms niet helder denken. Geheugen laat me soms in de steek. En het wazig, afwezige, heel beangstigend.
Soms snap ik niet waarom ik me zo depressief voel. Heb een lieve man, lieve kinderen, fijne woonplek. Ik ging met.plezier naar mijn werk.
Het zal zijn tijd wel moeten hebben.
Ik probeer er een goede dagstructuur op na te houden.
Ik heb ook 6 weken heel slecht geslapen, soms nachten niet of 2,3 uurtjes, daar raakte ik van in paniek en het breekt je helemaal op,toen heb ik een paar keer medicatie gehad .
Zodat ik even wat rust kreeg. Gelukkig gaat dat nu weer wat beter. Ik slaap nu 6 soms 7 uren per nacht zonder medicatie.
Ik probeer mijn sporten weer wat op te pakken en sociale contacten .
Ik ga 2 keer in de week naar mijn werk, soms vraag ik me af of het verstandig is, maar het geeft me wel afleiding.
Mijn man vind dat ik naar een psychiater moet. Ik maak me teveel zorgen of het wel weer goed komt. Vooral cognitief. Ik kan soms niet helder denken. Geheugen laat me soms in de steek. En het wazig, afwezige, heel beangstigend.
Soms snap ik niet waarom ik me zo depressief voel. Heb een lieve man, lieve kinderen, fijne woonplek. Ik ging met.plezier naar mijn werk.
Het zal zijn tijd wel moeten hebben.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Burned out lawyer (Verhaal 125)
Beste lezer,
Goed dat dit forum er is. Er wordt in het echte leven vrij weinig gedeeld over burn-out. Ik schrijf dit om mijn gevoelens van mij af te schrijven, maar daarnaast ook voor mensen zodat ze mijn verhaal lezen en wellicht zaken herkennen. Uit ervaring weet ik dat dat kan helpen, omdat je dan het gevoel hebt dat je niet gek bent, maar dat het "normaal" is wat je ervaart nadat je structureel en over een langere periode over je grenzen bent gegaan.
Ik ben een advocaat (geweest) die na jarenlang hard werken hard op zijn bek is gegaan. Al vrij vroeg in mijn leven wist ik dat ik niet de meest stressbestendige persoon op aarde was, maar toch lukte het mij me de stress te "managen". Ik zette gewoon door en dan ging het op zich wel. Zogeheten coping strategies - zoals veel eten en roken - hielpen me ook overeind (terwijl dat eigenlijk niet zo een goed idee is, je maskeert enkel je situatie). Anderen hebben dat bijvoorbeeld met alcohol, drugs of excessief uitgaan, maar ik ben van nature vrij introvert dus ik was vooral veel thuis maar ook daar kon ik me dus niet echt ontspannen. De "interne druk" die ik heb ervaren was er altijd: het gevoel dat er verantwoordelijkheid op me rustte. Combineer dat met perfectionisme, geen nee durven zeggen, een enorme pleaser zijn en daar ligt een recept voor burn-out klaar. Ik was ook goed in mijn werk, dus dat helpt ook niet echt mee. Dat is best gek om dat te zeggen maar ik denk dat het wel zo is: de verwachtingen van anderen zijn immers hoog en daar wil je als pleaser aan blijven voldoen. En die 100% op je werk kost exponentieel meer energie dan als je voor 80% gaat.
Het begon een aantal jaren geleden toen ik vage klachten begon te ontwikkelen. Vooral depersonalisatie had ik last van ("ben ik er echt of droom ik?") en soms spanningshoofdpijn. Die periode duurde best lang, maar ik werkte gewoon door. Het geluk wil dat ik het in de periode daarna vrij rustig op het werk had, waardoor mijn stressniveaus wat afnamen. Hoewel ik nooit echt relaxed was, ging het op zich redelijk. De klachten waren beperkt. Op een gegeven moment werd het wel weer druk en toen namen de klachten enorm toe. Met name angstklachten, vermoeidheid ("buiten adem" gevoel) en op een gegeven moment ook soms somberheidsklachten staken de kop op. Omdat ik diep van binnen wist dat de advocatuur niets voor mij was (te snel, teveel druk, teveel verantwoordelijkheid) heb ik mijn baan opgezegd en heb ik ongeveer een jaar gebruikt om tot rust te komen. Dat pad was geen rechte lijn naar boven: eerst erg tot rust gekomen, toen ineens weer forse klachten, vervolgens weer tot rust gekomen. Aan het einde van dit jaar kwam ik behoorlijk in de buurt van wie ik "voorheen" was. Geen angstklachten, ik sliep goed en ik zat op zich prima in mijn vel. Helaas heb ik toen mijn carrière op de oude manier voortgezet: de juridische wereld in, zonder opbouw en zonder echt stil te staan bij de vraag of het wel verstandig was. Ik denk dat ik in die periode daarvóór al in een burnout zat, maar zo voelde dat toen niet. Ik was gewoon onrustig en soms angstig, maar ik kon op zich alles. Anyway, in het begin ging mijn werkhervatting (in een andere baan) goed. Ik kon mijn werk gewoon aan en het was niet extreem druk. Ik heb de eerste 2 maanden op zich prima kunnen werken, maar helaas kwamen de klachten toch terug. Ik heb toen na de zomervakantie wat rust genomen en dat hielp. Na terugkeer heb ik weer een paar maanden prima kunnen werken. Diep van binnen had ik nog steeds onrust en was ik niet echt lekker in mijn vel.
Toen besloot ik een andere stap te nemen: wel in de juridische wereld maar een andere soort organisatie. In het begin was ik daar nog enthousiast over en had ik weinig last van klachten, maar helaas kreeg ik vrij snel na het werken weer angstklachten. Omdat we vanwege de lockdown thuis mochten werken, kon ik nog wel redelijk functioneren, maar mijn hoofd raakte voller en voller en ik zag het steeds minder zitten. De werkdruk was daarnaast simpelweg te hoog (voor mij). Na bijna een jaar te hebben gewerkt heb ik de stekker eruit getrokken en ben ik gestopt. Ik zit nu een tijdje thuis (+- 6maanden). Waar ik een jaar of 2 geleden eigenlijk alleen last had van angstklachten, was het bij mijn uitval veel erger en was ik ook gewoon vaak erg somber. Zeer naar gevoel. Na een paar maanden kwam daar ook bij dat ik mij enorm zorgen begon te maken over de toekomst: wat nu?! Ik kan niks meer?! Ik ben introvert en ik ga nergens mijn draai kunnen vinden! Bonkend hart elke dag en nacht, slaap was (en is soms) extreem slecht en vol spanning en ik zag het echt niet zitten (niet op een suïcidale manier, maar meer van "komt het ooit nog goed"). Een hele hele zware tijd. De psycholoog waar ik bij liep hielp in het begin wel, maar ik kreeg steeds vaker het gevoel dat hij niet de juiste persoon voor mij was. Ik was een bom vol spanningen en dan is cognitieve gedragstherapie niet direct de meest logische stap: je zit immers vol met spanning en nadenken of toepassen van gedachteschema's heeft weinig zin als je lijf giert van de adrenaline en cortisol. Dus ik heb op gegeven moment afscheid van hem genomen en een andere psycholoog in de arm genomen. Met behulp van EMDR hebben we daarbij ook wat zaken uit mijn jeugd besproken, en dat hielp zeker. Ik heb sinds ik bij de psycholoog waar ik nu loop af en toe wel redelijke periodes. Het zijn er nog wel weinig. In een maand heb ik misschien 5 goede dagen. Ik had bijvoorbeeld vorige week een best wel okee week: helaas neem ik dan te graag gebruik van dat gevoel en dan ga ik snel mijn grenzen weer over. Het is gewoon te wisselvallig nog.
Zaken waar ik het meeste tegenaan loop is acceptatie van de situatie en de toekomst. Het is soms gewoon best moeilijk om de situatie te accepteren: ik wil niet in deze situatie zitten; ik wil ook leven "zoals de rest". "Waarom ik", "Hoe heb ik het zover kunnen laten komen?". Tsja, eigen schuld dikke bult geldt denk ik wel, maar mijn probleem is dat ik eigenlijk nooit echt heb geweten wat ik wil in mijn leven. Dus ik ben maar altijd doorgegaan omdat "je hoort te werken". Best apart eigenlijk. Maar ja, er moet ook brood op de plank komen. Wat betreft de toekomst: ik maak me gezien de afgelopen jaren best wel zorgen over de toekomst. Ga ik ooit nog prettig kunnen werken? Dat is een beetje de beangstigende gedachte waar ik last heb. Ik troost mezelf door te zeggen dat ik nooit op een rustige en doordachte manier heb opgebouwd in werkzaamheden die echt bij mij passen. Het plan is nu om op termijn in een functie te werken, waarbij ik allereerst heel rustig ga opbouwen en ten tweede inhoudelijk werk te doen dat beter bij mij aansluit. Dat plan is best concreet en ik heb zelfs een plek waar ik terecht kan, dus echt hopeloos is het niet. Dat geeft me misschien iets van rust. Eigenlijk hoor je in een burn-out eerst gewoon goed te rusten en in de basis gewoon lekker in je vel te zitten. Is dat niet zo, dan is werkhervatting niet verstandig. Voor mij dan, iedere persoon is anders. Ik ga iets heel geks zeggen, maar soms denk ik dat niet echt geschikt ben om te werken haha. Ik ben universitair geschoold, maar mijn karaktereigenschappen maken het gewoon lastig om in een normale baan te functioneren. Misschien dat dat vooral voor "kantoorbanen" geldt en dat ik mijn draai wel in een uitvoerende baan zou kunnen vinden, maar diep van binnen vind ik werken gewoon niet zo leuk (niet zozeer vanuit de inhoud, maar alles eromheen).
Kortom: na ruim een half jaar gaat het nog steeds niet zo goed met mij. Ik slaap relatief slecht en heb nog veel slechte dagen. Goede dagen zijn er gelukkig heel soms ook. Die waren er in het begin echt niet, dus dat geeft mij dan wel weer een stukje hoop.
De zorg in Nederland is over het algemeen wel goed, maar ik vond (en vind) het erg moeilijk om de juiste manier te vinden waarop je zo een situatie moet aanvliegen en huisartsen en psychologen zijn helaas niet altijd goed in staat je situatie goed te beoordelen. Met name de ernst van de situatie en wat voor hulp iemand nodig heeft. Dat is denk ik ook wel een gedeelde verantwoordelijkheid, maar ik heb echt moeten zoeken naar de juiste persoon. Ik denk dat ik die wel heb gevonden, maar de tijd zal het leren.
Ook lastig is trouwens de situatie met mijn vriendin: ik wil haar graag zien en aandacht en tijd geven, maar ik heb simpelweg vaak geen zin om mensen te zien. Ook buiten heb ik nog soms angstklachten dus dan is het ook lastig om leuke dingen te doen. Onze relatie is op zich gewoon sterk, maar ik heb soms huilbuien als ik eraan denk dat ik er niet echt voor haar kan zijn. Moeilijk en emotioneel best zwaar p, te accepteren.
Diep van binnen weet ik dat het goed komt. Op goede momenten geloof ik daar echt in. Op mindere momenten kom ik weer op dit soort fora terecht haha. Anyway, ik kan wel uren blijven schrijven, want ik heb ontzettend veel te zeggen, maar ik ga afronden. Sterkte iedereen!
Goed dat dit forum er is. Er wordt in het echte leven vrij weinig gedeeld over burn-out. Ik schrijf dit om mijn gevoelens van mij af te schrijven, maar daarnaast ook voor mensen zodat ze mijn verhaal lezen en wellicht zaken herkennen. Uit ervaring weet ik dat dat kan helpen, omdat je dan het gevoel hebt dat je niet gek bent, maar dat het "normaal" is wat je ervaart nadat je structureel en over een langere periode over je grenzen bent gegaan.
Ik ben een advocaat (geweest) die na jarenlang hard werken hard op zijn bek is gegaan. Al vrij vroeg in mijn leven wist ik dat ik niet de meest stressbestendige persoon op aarde was, maar toch lukte het mij me de stress te "managen". Ik zette gewoon door en dan ging het op zich wel. Zogeheten coping strategies - zoals veel eten en roken - hielpen me ook overeind (terwijl dat eigenlijk niet zo een goed idee is, je maskeert enkel je situatie). Anderen hebben dat bijvoorbeeld met alcohol, drugs of excessief uitgaan, maar ik ben van nature vrij introvert dus ik was vooral veel thuis maar ook daar kon ik me dus niet echt ontspannen. De "interne druk" die ik heb ervaren was er altijd: het gevoel dat er verantwoordelijkheid op me rustte. Combineer dat met perfectionisme, geen nee durven zeggen, een enorme pleaser zijn en daar ligt een recept voor burn-out klaar. Ik was ook goed in mijn werk, dus dat helpt ook niet echt mee. Dat is best gek om dat te zeggen maar ik denk dat het wel zo is: de verwachtingen van anderen zijn immers hoog en daar wil je als pleaser aan blijven voldoen. En die 100% op je werk kost exponentieel meer energie dan als je voor 80% gaat.
Het begon een aantal jaren geleden toen ik vage klachten begon te ontwikkelen. Vooral depersonalisatie had ik last van ("ben ik er echt of droom ik?") en soms spanningshoofdpijn. Die periode duurde best lang, maar ik werkte gewoon door. Het geluk wil dat ik het in de periode daarna vrij rustig op het werk had, waardoor mijn stressniveaus wat afnamen. Hoewel ik nooit echt relaxed was, ging het op zich redelijk. De klachten waren beperkt. Op een gegeven moment werd het wel weer druk en toen namen de klachten enorm toe. Met name angstklachten, vermoeidheid ("buiten adem" gevoel) en op een gegeven moment ook soms somberheidsklachten staken de kop op. Omdat ik diep van binnen wist dat de advocatuur niets voor mij was (te snel, teveel druk, teveel verantwoordelijkheid) heb ik mijn baan opgezegd en heb ik ongeveer een jaar gebruikt om tot rust te komen. Dat pad was geen rechte lijn naar boven: eerst erg tot rust gekomen, toen ineens weer forse klachten, vervolgens weer tot rust gekomen. Aan het einde van dit jaar kwam ik behoorlijk in de buurt van wie ik "voorheen" was. Geen angstklachten, ik sliep goed en ik zat op zich prima in mijn vel. Helaas heb ik toen mijn carrière op de oude manier voortgezet: de juridische wereld in, zonder opbouw en zonder echt stil te staan bij de vraag of het wel verstandig was. Ik denk dat ik in die periode daarvóór al in een burnout zat, maar zo voelde dat toen niet. Ik was gewoon onrustig en soms angstig, maar ik kon op zich alles. Anyway, in het begin ging mijn werkhervatting (in een andere baan) goed. Ik kon mijn werk gewoon aan en het was niet extreem druk. Ik heb de eerste 2 maanden op zich prima kunnen werken, maar helaas kwamen de klachten toch terug. Ik heb toen na de zomervakantie wat rust genomen en dat hielp. Na terugkeer heb ik weer een paar maanden prima kunnen werken. Diep van binnen had ik nog steeds onrust en was ik niet echt lekker in mijn vel.
Toen besloot ik een andere stap te nemen: wel in de juridische wereld maar een andere soort organisatie. In het begin was ik daar nog enthousiast over en had ik weinig last van klachten, maar helaas kreeg ik vrij snel na het werken weer angstklachten. Omdat we vanwege de lockdown thuis mochten werken, kon ik nog wel redelijk functioneren, maar mijn hoofd raakte voller en voller en ik zag het steeds minder zitten. De werkdruk was daarnaast simpelweg te hoog (voor mij). Na bijna een jaar te hebben gewerkt heb ik de stekker eruit getrokken en ben ik gestopt. Ik zit nu een tijdje thuis (+- 6maanden). Waar ik een jaar of 2 geleden eigenlijk alleen last had van angstklachten, was het bij mijn uitval veel erger en was ik ook gewoon vaak erg somber. Zeer naar gevoel. Na een paar maanden kwam daar ook bij dat ik mij enorm zorgen begon te maken over de toekomst: wat nu?! Ik kan niks meer?! Ik ben introvert en ik ga nergens mijn draai kunnen vinden! Bonkend hart elke dag en nacht, slaap was (en is soms) extreem slecht en vol spanning en ik zag het echt niet zitten (niet op een suïcidale manier, maar meer van "komt het ooit nog goed"). Een hele hele zware tijd. De psycholoog waar ik bij liep hielp in het begin wel, maar ik kreeg steeds vaker het gevoel dat hij niet de juiste persoon voor mij was. Ik was een bom vol spanningen en dan is cognitieve gedragstherapie niet direct de meest logische stap: je zit immers vol met spanning en nadenken of toepassen van gedachteschema's heeft weinig zin als je lijf giert van de adrenaline en cortisol. Dus ik heb op gegeven moment afscheid van hem genomen en een andere psycholoog in de arm genomen. Met behulp van EMDR hebben we daarbij ook wat zaken uit mijn jeugd besproken, en dat hielp zeker. Ik heb sinds ik bij de psycholoog waar ik nu loop af en toe wel redelijke periodes. Het zijn er nog wel weinig. In een maand heb ik misschien 5 goede dagen. Ik had bijvoorbeeld vorige week een best wel okee week: helaas neem ik dan te graag gebruik van dat gevoel en dan ga ik snel mijn grenzen weer over. Het is gewoon te wisselvallig nog.
Zaken waar ik het meeste tegenaan loop is acceptatie van de situatie en de toekomst. Het is soms gewoon best moeilijk om de situatie te accepteren: ik wil niet in deze situatie zitten; ik wil ook leven "zoals de rest". "Waarom ik", "Hoe heb ik het zover kunnen laten komen?". Tsja, eigen schuld dikke bult geldt denk ik wel, maar mijn probleem is dat ik eigenlijk nooit echt heb geweten wat ik wil in mijn leven. Dus ik ben maar altijd doorgegaan omdat "je hoort te werken". Best apart eigenlijk. Maar ja, er moet ook brood op de plank komen. Wat betreft de toekomst: ik maak me gezien de afgelopen jaren best wel zorgen over de toekomst. Ga ik ooit nog prettig kunnen werken? Dat is een beetje de beangstigende gedachte waar ik last heb. Ik troost mezelf door te zeggen dat ik nooit op een rustige en doordachte manier heb opgebouwd in werkzaamheden die echt bij mij passen. Het plan is nu om op termijn in een functie te werken, waarbij ik allereerst heel rustig ga opbouwen en ten tweede inhoudelijk werk te doen dat beter bij mij aansluit. Dat plan is best concreet en ik heb zelfs een plek waar ik terecht kan, dus echt hopeloos is het niet. Dat geeft me misschien iets van rust. Eigenlijk hoor je in een burn-out eerst gewoon goed te rusten en in de basis gewoon lekker in je vel te zitten. Is dat niet zo, dan is werkhervatting niet verstandig. Voor mij dan, iedere persoon is anders. Ik ga iets heel geks zeggen, maar soms denk ik dat niet echt geschikt ben om te werken haha. Ik ben universitair geschoold, maar mijn karaktereigenschappen maken het gewoon lastig om in een normale baan te functioneren. Misschien dat dat vooral voor "kantoorbanen" geldt en dat ik mijn draai wel in een uitvoerende baan zou kunnen vinden, maar diep van binnen vind ik werken gewoon niet zo leuk (niet zozeer vanuit de inhoud, maar alles eromheen).
Kortom: na ruim een half jaar gaat het nog steeds niet zo goed met mij. Ik slaap relatief slecht en heb nog veel slechte dagen. Goede dagen zijn er gelukkig heel soms ook. Die waren er in het begin echt niet, dus dat geeft mij dan wel weer een stukje hoop.
De zorg in Nederland is over het algemeen wel goed, maar ik vond (en vind) het erg moeilijk om de juiste manier te vinden waarop je zo een situatie moet aanvliegen en huisartsen en psychologen zijn helaas niet altijd goed in staat je situatie goed te beoordelen. Met name de ernst van de situatie en wat voor hulp iemand nodig heeft. Dat is denk ik ook wel een gedeelde verantwoordelijkheid, maar ik heb echt moeten zoeken naar de juiste persoon. Ik denk dat ik die wel heb gevonden, maar de tijd zal het leren.
Ook lastig is trouwens de situatie met mijn vriendin: ik wil haar graag zien en aandacht en tijd geven, maar ik heb simpelweg vaak geen zin om mensen te zien. Ook buiten heb ik nog soms angstklachten dus dan is het ook lastig om leuke dingen te doen. Onze relatie is op zich gewoon sterk, maar ik heb soms huilbuien als ik eraan denk dat ik er niet echt voor haar kan zijn. Moeilijk en emotioneel best zwaar p, te accepteren.
Diep van binnen weet ik dat het goed komt. Op goede momenten geloof ik daar echt in. Op mindere momenten kom ik weer op dit soort fora terecht haha. Anyway, ik kan wel uren blijven schrijven, want ik heb ontzettend veel te zeggen, maar ik ga afronden. Sterkte iedereen!
Anoniem
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan het voor mezelf niet beter verwoorden als dat jij het voor jezelf doet. De symptomen en klachten zijn ongeveer gelijklopend. Ook ben ik een pleaser en kan geen nee zeggen. Heb gans mij carriere inmiddels al 40 jaar lang mijn gezin op de tweede plaats gezet. Daarenboven ben ik een perfectionist en controlefreak kan het niet hebben dat medewerkers er een janboel van maken en doe het daarom bijna allemaal zelf. Corrigeer stilzwijgend de fouten van anderen enz....Ben nu al 8 maanden thuis zou dol graag gaan werken enkel en alleen al om mijn sociale kontakten. Buiten de werkvloer had ik in mijn vroegere leven geen vrienden of kennissen. Achteraf bekeken was ik echt niet goed bezig en waarschijnlijk moest ik morgen terug gaan werken zou ik juist hetzelfde doen.Ondertussen heeft mijn vrouw me verplicht mijn pensioen aan te vragen met ingang van 1 mei 2022. Waarschijnlijk komt het met mij niet meer goed voor die datum. Bij de minste tegenslagen ga ik soms te keer als een gek en als ik een paar uur in de tuin gewerkt heb ben ik volledig uitgeput. Ik hoop dat het nog goed komt.Dingen waar ik vroeger alle weekends naar uitkeek heb ik in die 8 maanden niet gedaan het was steeds een steile berg die ik moest beklimmen en aan de voet ervan gaf ik al forfait.....
Pros
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Pros,
Interessant om te lezen en ook helaas erg herkenbaar. Ik vind het knap dat je het zo lang hebt volgehouden. Ik ben eind 30 en heb er ongeveer 12 jaar werkervaring op zitten. Nu al klaar mee. Als ik burn-out verhalen lees van jonge mensen die nog studeren, dan denk ik dat het bij mij nog wel meevalt en dat ik het ook lang heb volgehouden. Tegelijkertijd moet ik nog zo lang tot pensioen haha. Als ik jouw leeftijd was, zou ik mij persoonlijk ook lekker gaan richten op pensioen. Die afweging is voor iedereen anders, ik lees in jouw verhaal dat het sociaal contact op het werk toch wel fijn en misschien ook wel heel belangrijk voor jou was. Dat maakt het verhaal toch wat anders. Ik ben een introverte persoon die niet zo gek veel met mensen heeft. Ik kan heel goed alleen zijn. Sterker nog, dan ben ik op mijn best. De mensen die ik ken, daar zijn de banden dan vaak ook wel heel sterk mee. Oppervlakkige kennissen/vrienden heb ik niet in mijn leven.
Eén van de tips die mijn eerste psycholoog mijn gaf is mij vooral onder de mensen te begeven. Ik begrijp die tip wel, want een mens is van nature een sociaal wezen, maar aan de andere kant heb ik altijd van "me time" gehouden. In mijn burn-out des te meer. Jaren geleden had mijn moeder ook een burn-out (achteraf is ze daar achter gekomen), ik begreep haar gedrag toen ook helemaal niet. En maakte zelfs grapjes over waarom ze nou zo moe was, en dat ik me daar niks bij kon voorstellen. Tja, nu zit ik er zelf in en dan denk ik wat een stomme opmerkingen van mij destijds. Maar het geeft me ook perspectief, want ik weet dus uit ervaring dat het erg lastig kan zijn om je voor te stellen wat iemand voelt en vooral waarom. Het is niet altijd fair om anderen te verwijten dat ze niks begrijpen van de situatie waarin je zit als je een burn-out hebt. Het is ook gewoon een vrij bizar iets waar je als gezond persoon die nooit een burn-out heeft gehad geen goed beeld van kúnt hebben.
Dat volledig uitgeput zijn waar je over schrijft herken ik heel erg. Ik had vorige week een voor mijn doen echt wel okee week. Deze week is weer helaas zwaar. Gisteren wezen wandelen en na 30 minuten thuisgekomen ging het op zich. Eenmaal op de bank enorme vermoeidheid en ook wel somberheid. Ik sliep pas om half 3 en werd ergens rond 13 uur wakker. Niet eens lekker geslapen, dus bizar eigenlijk dat ik bijna 11 uur in bed heb gelegen en nog niet echt lekker ben uitgerust. Vanavond maar eens kijken hoe het gaat.
Sterkte
Interessant om te lezen en ook helaas erg herkenbaar. Ik vind het knap dat je het zo lang hebt volgehouden. Ik ben eind 30 en heb er ongeveer 12 jaar werkervaring op zitten. Nu al klaar mee. Als ik burn-out verhalen lees van jonge mensen die nog studeren, dan denk ik dat het bij mij nog wel meevalt en dat ik het ook lang heb volgehouden. Tegelijkertijd moet ik nog zo lang tot pensioen haha. Als ik jouw leeftijd was, zou ik mij persoonlijk ook lekker gaan richten op pensioen. Die afweging is voor iedereen anders, ik lees in jouw verhaal dat het sociaal contact op het werk toch wel fijn en misschien ook wel heel belangrijk voor jou was. Dat maakt het verhaal toch wat anders. Ik ben een introverte persoon die niet zo gek veel met mensen heeft. Ik kan heel goed alleen zijn. Sterker nog, dan ben ik op mijn best. De mensen die ik ken, daar zijn de banden dan vaak ook wel heel sterk mee. Oppervlakkige kennissen/vrienden heb ik niet in mijn leven.
Eén van de tips die mijn eerste psycholoog mijn gaf is mij vooral onder de mensen te begeven. Ik begrijp die tip wel, want een mens is van nature een sociaal wezen, maar aan de andere kant heb ik altijd van "me time" gehouden. In mijn burn-out des te meer. Jaren geleden had mijn moeder ook een burn-out (achteraf is ze daar achter gekomen), ik begreep haar gedrag toen ook helemaal niet. En maakte zelfs grapjes over waarom ze nou zo moe was, en dat ik me daar niks bij kon voorstellen. Tja, nu zit ik er zelf in en dan denk ik wat een stomme opmerkingen van mij destijds. Maar het geeft me ook perspectief, want ik weet dus uit ervaring dat het erg lastig kan zijn om je voor te stellen wat iemand voelt en vooral waarom. Het is niet altijd fair om anderen te verwijten dat ze niks begrijpen van de situatie waarin je zit als je een burn-out hebt. Het is ook gewoon een vrij bizar iets waar je als gezond persoon die nooit een burn-out heeft gehad geen goed beeld van kúnt hebben.
Dat volledig uitgeput zijn waar je over schrijft herken ik heel erg. Ik had vorige week een voor mijn doen echt wel okee week. Deze week is weer helaas zwaar. Gisteren wezen wandelen en na 30 minuten thuisgekomen ging het op zich. Eenmaal op de bank enorme vermoeidheid en ook wel somberheid. Ik sliep pas om half 3 en werd ergens rond 13 uur wakker. Niet eens lekker geslapen, dus bizar eigenlijk dat ik bijna 11 uur in bed heb gelegen en nog niet echt lekker ben uitgerust. Vanavond maar eens kijken hoe het gaat.
Sterkte
Burned out lawyer
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste lawyer.
Zich in het begin weer onder de mensen begeven is een moeilijk iets. Ik ben verschillende keren met mijn vrouw gaan boodschappen doen en steeds kreeg ik het na enkele minuten zo erg op mijn heupen dat ik terug in de wagen ging zitten. Ook chaos schrikte me af, wanneer ik me in gezelschap bevond en er werdt wat door elkaar heen gepraat stak die allesomvattende vermoeidheid na enkele minuten reeds de kop op. Dit alles is in de loop der maanden fel verbeterd. Slapen doe ik nu uitstekend maar nooit langer dan zes uren, maar waar ik vroeger doodmoe opstond na 12 a 13 uren slaap ben ik nu wel uitgerust. Ik ben al gans mijn leven laat gaan slapen en doe het nu nog met als enig verschil vroeger lag ik ganse nachten wakker, en nu slaap ik als een roos. Maar elke avond stort ik in enkele seconden tijd volledig in van vermoeidheid en ben soms bang dat ik niet in bed ga geraken...zeer bizar gevoel
Zich in het begin weer onder de mensen begeven is een moeilijk iets. Ik ben verschillende keren met mijn vrouw gaan boodschappen doen en steeds kreeg ik het na enkele minuten zo erg op mijn heupen dat ik terug in de wagen ging zitten. Ook chaos schrikte me af, wanneer ik me in gezelschap bevond en er werdt wat door elkaar heen gepraat stak die allesomvattende vermoeidheid na enkele minuten reeds de kop op. Dit alles is in de loop der maanden fel verbeterd. Slapen doe ik nu uitstekend maar nooit langer dan zes uren, maar waar ik vroeger doodmoe opstond na 12 a 13 uren slaap ben ik nu wel uitgerust. Ik ben al gans mijn leven laat gaan slapen en doe het nu nog met als enig verschil vroeger lag ik ganse nachten wakker, en nu slaap ik als een roos. Maar elke avond stort ik in enkele seconden tijd volledig in van vermoeidheid en ben soms bang dat ik niet in bed ga geraken...zeer bizar gevoel
Pros
> 2 jaar geleden
Heel stom zei ik ze kunnen me niet helpen (Verhaal 69)
Hallo allemaal, ik ben 42 jaar vader van 2 dochters 14 en 10. Bijna 2 jaar geleden ben ik mijn vrouw verloren en kreeg ik de alleen zorg voor mijn 2 dochters. Alle zorg voor hun geregeld en iedereen zei moet jij geen hulp. Heel stom zei ik ze kunnen me niet helpen met mijn verdriet dus ging ik door waar ik me bezig was en dat was zorgen voor mijn kids. Daarnaast ging ik 5 dagen pw naar de sportschool, en werken ging ook gewoon door. Tot nu 2 maanden geleden, ik kwam thuis en zoals altijd begon ik gelijk met met het eten. Toen ging het fout de hele kamer begon te draaien alsof ik dronken was de paniek sloeg me om het hart. De volgende de dag bleef ik maar draaierig en licht in mijn hoofd. Dit heb ik een week aangekeken totdat ik besloot naar de huisarts te gaan bloedonderzoek gehad gelukkig kwam daar niks uit beetje vitamine D te kort. Maar de klachten stapelde zich maar op. Duizeligheid, licht gevoel in mijn hoofd last van mijn buik mijn prikkelbare darm speelde weer op en kreeg last van mijn nek. Slapen is een luxe 4 uur per nacht is een goeie nacht. De onrust begint alleen maar groeien, waarom gaan mijn klachten nou niet weg. Door corona is er moeilijk aan geestelijke hulp te komen lange wachttijden. De Duizeligheid is inmiddels een beetje aan het afnemen maar de nekpijn blijft hardnekkig.
Sebastiaan
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja heel herkenbaar! Zo begon namelijk mijn eerste “paniekaanval”. Leek alsof iemand met een koekenpan op mijn hoofd sloeg zo intens duizelig en angstig was ik. Weken duizelig geweest alsof je constant op een luchtbedje heen en weer bewoog.. veel rust nemen dat trekt dat na een lange tijd weg!…
Isabella
> 2 jaar geleden
Moeite om toe te geven dat ik waarschijnlijk overspannen bent (Verhaal 117)
Nu bijna een jaar klachten
Het begon met slecht /niet slapen soms 2 dagen achter elkaar
Voel me ook opgejaagd en heb regelmatig dat ik me zeer zwak voelt en bijna flauwvalt
Mijn bloeddruk was ook 180/120
Nu medicatie ervoor gekregen
Ik heb moeite om toe te geven dat ik waarschijnlijk overspannen bent
Mijn hoofd zeg dat ik door moet blijven gaan met werken maar mijn lichaam zeg dat het niet goed gaat
Hebben jullie tips wat ik moet gaan doen om beter te worden ?
Het begon met slecht /niet slapen soms 2 dagen achter elkaar
Voel me ook opgejaagd en heb regelmatig dat ik me zeer zwak voelt en bijna flauwvalt
Mijn bloeddruk was ook 180/120
Nu medicatie ervoor gekregen
Ik heb moeite om toe te geven dat ik waarschijnlijk overspannen bent
Mijn hoofd zeg dat ik door moet blijven gaan met werken maar mijn lichaam zeg dat het niet goed gaat
Hebben jullie tips wat ik moet gaan doen om beter te worden ?
John
> 2 jaar geleden
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Daar begon het bij mij ook mee Johan, een enorme onrust en niet kunnen slapen. Heb in die tijd heel veel puzzels gemaakt (tv kijken lukte niet eens). Tips: probeer actief te blijven, wandelen, fietsen, sportschool en onderhoud je sociale contacten. Ben zelf begonnen met gitaarles, het is goed om jezelf nieuwe dingen aan te leren. Sterkte met je herstel.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo John, luister goed naar wat je eigen lichaam je zegt. Áls een ander zegt probeer actief te blijven, en ik lees het woord sportschool, dan denk ik alleen maar: veel te gek! Als een ander dat kan, dan wil niet zeggen dat jij dat ook kunt. Die persoon weet niet wat jij voelt. Een minuut wandelen is voor mij nog teveel laat staan sporten! Opgejaagd, hoge hartslag, wazig zien,door de benen zakken, trillen, en sinds kort dwang. Ik ben thuis sinds begin dit jaar en leef met de dag en ook wel per uur. Ben het soms ook helemaal zat
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste anoniem, het spijt me om dit te lezen. Ik wens ook jou veel sterkte, ik ben inmiddels 1,5 jaar verder. Het is inderdaad voor iedereen verschillend, maar probeer dingen te doen die je energie geven en kruip niet in je schulp. Het zombie/robot gevoel is afschuwelijk en wens ik niemand toe. Gisteravond heb ik bij vrienden gegeten en ik merk dat ik hier weer van op knap.
Arend
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt Arend, goed on te horen. Alleen heb ik die energie nog niet. Ik wens jou ook alle sterkte
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het begint met accepteren. Accepteer de situatie waarin je zit. En inderdaad de weg naar herstel is bij iedereen anders.
Bij mij helpt psychotherapie middels cognitieve gedragstherapie.
Mentaal ben ik zo sterk én star, dat ik mijn lichaam, zenuwstelsel en hersenen heb opgebrand. Teveel gedaan en al mijn lichamelijke symptomen én emoties genegeerd. Ik moet opnieuw leren om ernaar te luisteren én ernaar te handelen.
Veel liefs aan jullie allemaal
Bij mij helpt psychotherapie middels cognitieve gedragstherapie.
Mentaal ben ik zo sterk én star, dat ik mijn lichaam, zenuwstelsel en hersenen heb opgebrand. Teveel gedaan en al mijn lichamelijke symptomen én emoties genegeerd. Ik moet opnieuw leren om ernaar te luisteren én ernaar te handelen.
Veel liefs aan jullie allemaal
Pearl
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bedankt Arend, goed on te horen. Alleen heb ik die energie nog niet. Ik wens jou ook alle sterkte
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met deze rotklachten. Inderdaad ben ik mentaal ook sterk en star en veel te veel pleaser van alles en iedereen. Kleine stapjes vooruit moet je waarnemen en jezelf belonen. Ik was gisteren heel blij dat het lukte om 1,5 u in de sportschool te sporten. Uiteindelijk weer wazig zien. Bij mij slaat de burn-out vooral op de oogspieren en het niet geaard voelen.
Arend
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Alles lijkt beetje onwerkelijk langs je voorbij te gaan (Verhaal 116)
Weet iemand hoelang het duurt voor dat die duizeling en licht raar gevoel in hoofd, vermoeide ogen en raar gevoel in benen weggaat tijdens het lopen. Voelt echt niet fijn word er moedeloos van. Alles lijkt beetje onwerkelijk langs je voorbij te gaan.
Anoniem
> 2 jaar geleden
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook last van een raar gevoel in mijn hoofd. Zweverig, afwezig. Wazig zien. Heel vervelend. Ze zeggen dat het wel wegtrekt. Dat hoop ik dan maar.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet niet of jii nou bij mij hebt gereageerd. Verhaal 117..
Maar zo niet, hoe is de BO bij jou ontstaan? Qua symptomen/ klachten...wat kwam als eerste? Of zijn dit vanaf het begin de symptomen geweest? Die je beschrijft?
Herken je ook het gevoel dat steeds alles je teveel is? Voor als je iets wil doen, waarbij er mensen om je heen zijn etc...
Maar zo niet, hoe is de BO bij jou ontstaan? Qua symptomen/ klachten...wat kwam als eerste? Of zijn dit vanaf het begin de symptomen geweest? Die je beschrijft?
Herken je ook het gevoel dat steeds alles je teveel is? Voor als je iets wil doen, waarbij er mensen om je heen zijn etc...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vermoeidheid vooral soms duizelig als ik te veel deed en heb nog een tijdje last gehad van maagzuur. Dat waren de eerste symptomen. Voor mij is ook echt alles te veel raak snel gespannen en ergens heen gaan waar veel mensen zijn ontwijk ik voor nu kan niet zo goed tegen al die prikkels. Maar hopelijk gaat de psycholoog mij straks helpen met opbouwen van prikkels.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben de man van verhaal 108. De vermoeidheid kan plotseling toeslaan van de ene seconde op de andere. Het is vooral een alles omvattende mentale misselijk makende vermoeidheid. Niet het soort vermoeidheid die je ervaart na een lange werkdag. Het zweverige afwezig zijn heb ik ook ervaren. Het uitte zich vooral tijdens autoritten. Het leek of ik er helemaal niet was en het koste me enorm veel moeite om me te focussen op het autorijden. Het was eigenlijk de meest vermoeiende activiteit die ik kon doen.
Prosper
> 2 jaar geleden
Reactie:
Verkeerd verhaal nr dit moet 74 zijn
Prosper
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het betert stilletjes aan. Ik heb er enkel nog last van als ik vooral mentaal vermoeid ben ( lange autorit, werken met beeldschermen of drukte).
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb/had hetzelfde.
Het spaghetti benen gevoel is gelukkig wel weer weg. Ben alleen wel echt 10 maanden non stop duizelig… en op goede dagen valt het dan iets mee. Heb zelf ook echt een ton aan vreemde klachten.
Het spaghetti benen gevoel is gelukkig wel weer weg. Ben alleen wel echt 10 maanden non stop duizelig… en op goede dagen valt het dan iets mee. Heb zelf ook echt een ton aan vreemde klachten.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
de sleutel tot herstel is Rust en Berusting. En niet proberen als een raket uit de burn-out te komen, zo ben je er ook niet in geraakt..
Arend
> 2 jaar geleden
“alles” qua genieten weg (Verhaal 98)
Aan de mensen die al een tijdje in een burn out zitten.... na ongeveer 9/10 maanden verder in mijn burnout is nogsteeds “alles” qua genieten weg. Elke situatie waarbij ik ontzettend genoot is nu een activiteit zonder gevoel. Het is dag in dag uit een neutraal gevoel waarbij amper iets oprechts bij komt kijken, het voelt als een soort spanning die mist.
K.
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jeetje ja dat herken ik ook...alles is neutraal. Je leeft zonder echt te leven...Maar wat fijn te lezen dat bij BB.dat met stapjes terug is gekomen!!! Kan niet wachten tot alles weer echt fijn voelt...
Anne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Fijn dat alles bij jou terug is! Kan niet wachten op dit moment. Zou ook graag weer willen fitnessen maar dat gaat nog lang duren ben ik bang….
K.
> 2 jaar geleden
Hyperventileren en een huilbui (Verhaal 94)
4 weken geleden kreeg ik een paniek aanval tijdens het werk. Hyperventileren en een huilbui. Ik herkende mezelf totaal niet en had juist een weekje vakantie gehad. Ik heb me direct ziekgemeld want toen ik erover praatte met mijn partner waren er al langer signalen. Ik werkte extreem veel over omdat ik het gevoel had niet goed genoeg te presteren, mijn bureau was een puinhoop, ik was het overzicht totaal kwijt. Ik voelde me steeds onzekerder worden over de dingen die ik deed en ging alles heel erg overdenken. Ik ben al een piekeraar en binnenvetter maar dit nam nu extreme vormen aan.
De eerste week voelde als een opluchting, maar al snel kwamen de schuldgevoelens, het gevoel van falen en het eindeloze gepieker terug. Het voelde als een puzzel in mijn hoofd, een wirwar van gedachten en ik probeerde een ultiem antwoord te vinden op de vraag hoe dit kon gebeuren.
Ik kon na 2 weken terecht bij de psycholoog. Na deze eerste afspraak was ik weer opgelucht. Ik kreeg wat praktische tips mee om te ontspannen en dat ging een paar dagen goed. Toen gebeurde eigenlijk weer hetzelfde. Tussen de afspraken zit 2,5 week en die duurt voor mijn gevoel eindeloos.
Nu sinds 2 dagen kan ik weer wat helderder denken. Ik heb al mijn gedachten opgeschreven en proberen te structuren en ben met hulp van mijn partner nu tot de conclusie gekomen dat er geen ultiem antwoord is op de vraag hoe dit kon gebeuren. Het kunnen prima verschillende dingen zijn. Bij mij zijn dat een disbalans in werk/privé, ik ben moeder geworden, ik werk sinds het begin van Corona thuis en die scheidingslijn is zo dun. Daarnaast denk ik dat ik faalangst heb dat meer tot uiting komt op het moment dat de werkdruk en verantwoordelijkheid toeneemt. Ik wil hiervoor een cursus gaan volgen want het achtervolgt mij al langer. Tot slot is er nog een stuk dat meer te maken heeft met het opkroppen van mijn emoties. Al veel te lang waardoor ik maar moeilijk bij mijn gevoel kan komen. Het is een soort dikke aardkorst waar nu zo af en toe wat scheurtjes in komen. Dat voelt beangstigend. Ik houd die korst liever dicht maar ik denk dat ik er doorheen moet.
Al met al zijn het drie dingen waar ik met de juiste ondersteuning wat aan kan doen. Hetzij met een coach en/of psycholoog.
Ik vind het heel moeilijk te bepalen wanneer ik weer aan het werk moet gaan. Op dit moment heb ik er totaal geen zin in maar knaagt er een soort schuldgevoel aan mij. Vooral op de momenten dat ik mij goed voel. Dan denk ik ik kan prima werken maar volgens mij niet vanuit de juiste motivatie. Ik hoop dat de bedrijfsarts mij daarover kan adviseren.
Mochten jullie vergelijkbare ervaringen hebben dan hoor ik het heel graag.
De eerste week voelde als een opluchting, maar al snel kwamen de schuldgevoelens, het gevoel van falen en het eindeloze gepieker terug. Het voelde als een puzzel in mijn hoofd, een wirwar van gedachten en ik probeerde een ultiem antwoord te vinden op de vraag hoe dit kon gebeuren.
Ik kon na 2 weken terecht bij de psycholoog. Na deze eerste afspraak was ik weer opgelucht. Ik kreeg wat praktische tips mee om te ontspannen en dat ging een paar dagen goed. Toen gebeurde eigenlijk weer hetzelfde. Tussen de afspraken zit 2,5 week en die duurt voor mijn gevoel eindeloos.
Nu sinds 2 dagen kan ik weer wat helderder denken. Ik heb al mijn gedachten opgeschreven en proberen te structuren en ben met hulp van mijn partner nu tot de conclusie gekomen dat er geen ultiem antwoord is op de vraag hoe dit kon gebeuren. Het kunnen prima verschillende dingen zijn. Bij mij zijn dat een disbalans in werk/privé, ik ben moeder geworden, ik werk sinds het begin van Corona thuis en die scheidingslijn is zo dun. Daarnaast denk ik dat ik faalangst heb dat meer tot uiting komt op het moment dat de werkdruk en verantwoordelijkheid toeneemt. Ik wil hiervoor een cursus gaan volgen want het achtervolgt mij al langer. Tot slot is er nog een stuk dat meer te maken heeft met het opkroppen van mijn emoties. Al veel te lang waardoor ik maar moeilijk bij mijn gevoel kan komen. Het is een soort dikke aardkorst waar nu zo af en toe wat scheurtjes in komen. Dat voelt beangstigend. Ik houd die korst liever dicht maar ik denk dat ik er doorheen moet.
Al met al zijn het drie dingen waar ik met de juiste ondersteuning wat aan kan doen. Hetzij met een coach en/of psycholoog.
Ik vind het heel moeilijk te bepalen wanneer ik weer aan het werk moet gaan. Op dit moment heb ik er totaal geen zin in maar knaagt er een soort schuldgevoel aan mij. Vooral op de momenten dat ik mij goed voel. Dan denk ik ik kan prima werken maar volgens mij niet vanuit de juiste motivatie. Ik hoop dat de bedrijfsarts mij daarover kan adviseren.
Mochten jullie vergelijkbare ervaringen hebben dan hoor ik het heel graag.
B.
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het. Ik ben moe, uitgeblust, geen zin in sociaal gedoe. Alles wat ik niet ben. Mijn vrienden snappen het denk ik niet waardoor alles versterkt. Het zijn vlagen eigenlijk. Zit er nu middenin dus ben weer gestart met een dagboek en ik probeer een ritme aan te houden. Dus elke avond bijvoorbeeld het aanrecht opruimen en elke ochtend even vegen. Dan heb ik toch een soort van voldaan de dag gestart en afgesloten.
Kim
> 2 jaar geleden
Gewoon terwijl je op de bank ligt (Verhaal 121)
Ik heb ook een burnout. Is et normaal om je angstig te voelen af en toe ook bij niks doen en gewoon terwijl je op de bank ligt
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja hoor, dat is normaal. Heb ik ook gehad, of paniek.
Nu wazig zien, en afwezig voelen .raar gevoel in lichaam, heb jij dat ook?
Nu wazig zien, en afwezig voelen .raar gevoel in lichaam, heb jij dat ook?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik hoor van mensen uit mijn omgeving die ook een burnout gehad hebben zeggen dat dat gevoel wel 1 jaar kan duren maar met herstellen wel minder word. Maar ik heb inderdaad ook raar gevoel in me hoofd. Vandaag was et wat minder met wandelen maar nog altijd aanwezig hoop ook dat et gauw wegtrekt.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Ik zou zo graag normaal zijn (Verhaal 120)
Hallo
Ik zit momenteel in mijn 4de burn out.
De eerste 10 jaar terug en 9 maanden thuis gezeten dan een hele periode stabiel.Over 5 jaar de 2de ik herkende snel de symptomen en die heeft niet zo lang geduurd .
Vorig jaar nummer 3 na het overschakelen van andere medicatie.
En nu sinds augustus nummer 4 ,ik ben kleuterjuf perfectionist,pleaser.Mezelf graag zien en op de eerste plaats zetten is een hele klus voor mij.
Na allerhande therapie(mindfulness,psycholoog,voetreflexoloog,meditatie,10 tallen boeken ) leek ik op de goede weg .
Ik zou zelfs terug starten en had er zin in maar moest mijn angstremmer afbouwen en daar wringt het schoentje nu.Helemaal niet eenvoudig de ontwenningsverschijnselen zijn net hetzelfde als je symptomen van een burn out .
Dus ik heb het gevoel dat ik terug moet vechten zoals in het begin .
De ene dag lukt al beter dan de andere maar het is verdomd moeilijk.Ik zou zo graag normaal zijn
Ik zit momenteel in mijn 4de burn out.
De eerste 10 jaar terug en 9 maanden thuis gezeten dan een hele periode stabiel.Over 5 jaar de 2de ik herkende snel de symptomen en die heeft niet zo lang geduurd .
Vorig jaar nummer 3 na het overschakelen van andere medicatie.
En nu sinds augustus nummer 4 ,ik ben kleuterjuf perfectionist,pleaser.Mezelf graag zien en op de eerste plaats zetten is een hele klus voor mij.
Na allerhande therapie(mindfulness,psycholoog,voetreflexoloog,meditatie,10 tallen boeken ) leek ik op de goede weg .
Ik zou zelfs terug starten en had er zin in maar moest mijn angstremmer afbouwen en daar wringt het schoentje nu.Helemaal niet eenvoudig de ontwenningsverschijnselen zijn net hetzelfde als je symptomen van een burn out .
Dus ik heb het gevoel dat ik terug moet vechten zoals in het begin .
De ene dag lukt al beter dan de andere maar het is verdomd moeilijk.Ik zou zo graag normaal zijn
Tine
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Raymond werkt gewoon door... (Verhaal 118)
Ik heb me begin september ziek gemeld met een flinke verkoudheid. In diezelfde week vragen collega's aan mij of het mij lukt om de planning af te krijgen. Vanwege een onderbezetting besluit ik om er thuis aan te gaan werken en dat te doen in de avonduren. Dat doe ik vier dagen lang en met moeite omdat ik me te beroerd voel en tussen de werkzaamheden door op bed moet liggen en er alles aan wil doen om er de week erop weer op kantoor te kunnen zijn. Op de vrijdagavond stort ik helemaal in, het is op, mijn lichaam wil niet meer en met het laatste beetje energie wil ik nog wel maar het gaat niet meer. Ik ben eerst boos op mijn collega's dat ze het allemaal zelf niet voor elkaar konden krijgen en daarna ben ik boos op mezelf maar al gauw heb ik ook daar de fut niet voor. Ik heb mijn werkgever laten weten dat ik er voorlopig niet zou zijn omdat ik verschillende klachten had waarvan ik eerst nog wilde denken dat dit nog bij de verkoudheid hoorde. Via mijn werkgever kom ik in een zorgtraject terecht en heb gesprekken met zowel een bedrijfsarts als een psycholoog. Met de psycholoog lukt het mij met moeite om sessies van een uur of meer te beleven maar binnen het half uur is de concentratie al aardig weg. De bedrijfsarts spreek ik een uur en die maakt daarna een verslag op die tegelijk naar zowel mijn werkgever als mijzelf. Nog voordat ik de kans kreeg om dat verslag te lezen, belt mijn werkgever met de opmerking dat ik over drie weken weer aan de slag kan gaan. Iets wat helemaal niet is afgesproken met de bedrijfsarts maar wel dat ik in gesprek ga met mijn werkgever over een toekomstige plan van aanpak. Vanaf dat moment vreet het mij alleen maar energie bij alles wat er in de communicatie fout gaat en met name van het onbegrip van mijn werkgever. Het maakt me nog meer moe, ik loop veel te piekeren (nog meer dan ik al deed) en ik slaap slecht, wordt een paar keer per nacht wakker en daar word ik ook niet vrolijk van. Ik raak soms in paniek vanwege onverwachte situaties en al een keer zo erg dat we naar een hotel zijn gegaan om een beetje tot rust te komen want in mijn eigen huis lukte dat niet. In het begin had ik het extra moeilijk omdat ook mijn vrouw in een burn-out traject zit. En gelukkig kunnen we nu daar samen goed over praten maar zij moest ook toezien wat er eerder met haar gebeurde en nu met mij aan de hand was. Ik ben ook eerder emotioneel en zeker ook wanneer onze lieve zoon komt vragen hoe het met mij gaat en of ik nog moe ben. Die merkt ook dat ik minder kan doen dan hij gewend is. Ik heb momenteel een werkgever die helemaal niet weet hoe om te gaan met iemand zoals ik die zich eerst het zweet op de bilnaad heeft gewerkt (meerdere jaren bij diverse bedrijven) en die nu burn-out is. Het contact met de bedrijfsarts is dusdanig amateuristisch dat ik bij de psycholoog om een extra sessie heb gevraagd. Om die situatie te bespreken en hoe er mee om te gaan. Verder maak ik me zorgen om mijn gezin, mijn familie en mijn toekomst en ik ben onzeker of ik deze baan nog wel aan kan. Verder ben ik bang voor een terugval omdat ik dan weer in de ellende terecht kom waar ik nu inzit en waar ik vanaf wil. Voor het eerst in mijn leven word ik "gedwongen" om naar mezelf te luisteren. Ik ben opgevoed met "gewoon doorgaan" en die bal krijg ik nu keihard teruggekaatst. Signalen? Welke signalen? Gewoon paracetamol slikken en doorgaan! Maar nu voorlopig even niet....
Raymond
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Is depressie wel de juiste diagnose? (Verhaal 18)
Hoi, sinds een half jaar kreeg ik door de psychiater de stempel 'depressie' als ziekte. Ik weet echter niet of dit wel de juiste diagnose is, dus deel ik mijn verhaal hier. Een tweetal maanden lang sukkelde ik met enorme werkdruk/stress waardoor ik - in chronologische volgorde- moeilijker kon slapen en eten, tot wanneer zelfs slaappillen en eetlustbevorderende pillen me niet meer hielpen. Voor mij leek dit dus een burn-out, hoewel ik echter ook nergens meer zin in had. Ik moest uiteindelijk opgenomen worden in het ziekenhuis omdat mn slapeloosheid me helemaal deed halluciner en. Daar hebben ze me dan ook (naast zwaardere slaapmedicatie) efexor voorgeschreven. Veel beter voelde ik me daar niet bij. Mijn grootste probleem bleef echter ongewijzigd: het constant nadenken. Ik denk constant na over wat er nu eigenlijk scheelt met mij, tot het extreme toe en dan voel ik ook de drang om dit uit te pluizen op het internet. 'ben ik burn-out of depressief? Ben ik hoogbegaafd /hoogsensitief/autistisch?' (Ik sloeg namelijk een leerjaar over.) Dit zorgt ervoor dat ik nog steeds niet met volle aandacht bij toffe momenten kan genieten. Er is echter geen sprake van angsten of dergelijke. Ik durf en kan alles, maar mijn constante denken belemmert me enorm. 'Zijn er mensen die hiervoor misschien een medicatie weten die dat denken wat kan dempen? Ik kom er zot van en misschien ook depressief. Want als ik van niets meer kan genieten/nergens voldoening uithaal, wat heeft het leven dan nog voor zin? Ik probeer meditatie en dergelijke uit, maar dat is allesbehalve simpel. Alvast bedankt voor de reacties, Jasper.
Jasper
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Jasper,
Ik zou haptonomie aanraden; uit je hoofd en weer contact maken met je lichaam. Klinkt zweverig, is t ook maar ik heb er veel aan.
Je moet uit t oplossingsgericht analytisch denken (want dat kost enorm veel energie) en meer gaan luisteren naar je lichaam en gevoel.
Veel sterkte
Ik zou haptonomie aanraden; uit je hoofd en weer contact maken met je lichaam. Klinkt zweverig, is t ook maar ik heb er veel aan.
Je moet uit t oplossingsgericht analytisch denken (want dat kost enorm veel energie) en meer gaan luisteren naar je lichaam en gevoel.
Veel sterkte
Jakob
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Jasper,
Ik sluit me aan bij Jakob. Toch ook echt ademhalingsoefeningen en meditatie doen. Het klinkt inderdaad zweverig, maar het shift jouw zenuwstelsel can ‘fight/flight’ modus, waarin je dus zo onrustig bent, naar de rust modus, waarin je kalmte kan ervaren. Natuurlijk is dit alleen niet dé oplossing, maar wel het perspectief van waaruit het voor mij helpt deze hel op te lossen. Ik herken het overthinken enorm. Zelf ben ik hoogsensitief, en de supplementen LTO3 zou je eens kunnen onderzoeken, geven net wat meer rust. Ik persoonlijk ben een voorstander van natuurlijke supplementen, omdat je daar echt je lichaam mee ondersteunt en uiteindelijk in optimaliteit krijgt. Medicijnen bestrijden je symptomen, maar daarmee pak je het onderliggende probleem niet aan. Saffraan en 5htp supplementen hebben mij erg geholpen bij de depressie die ik door de burn-out had. Ik raad je echt aan daar eens je eigen onderzoek naar te doen (wij analytische overthinkers zijn daar toch goed al in). Succes!
Liefs, Amber
Ik sluit me aan bij Jakob. Toch ook echt ademhalingsoefeningen en meditatie doen. Het klinkt inderdaad zweverig, maar het shift jouw zenuwstelsel can ‘fight/flight’ modus, waarin je dus zo onrustig bent, naar de rust modus, waarin je kalmte kan ervaren. Natuurlijk is dit alleen niet dé oplossing, maar wel het perspectief van waaruit het voor mij helpt deze hel op te lossen. Ik herken het overthinken enorm. Zelf ben ik hoogsensitief, en de supplementen LTO3 zou je eens kunnen onderzoeken, geven net wat meer rust. Ik persoonlijk ben een voorstander van natuurlijke supplementen, omdat je daar echt je lichaam mee ondersteunt en uiteindelijk in optimaliteit krijgt. Medicijnen bestrijden je symptomen, maar daarmee pak je het onderliggende probleem niet aan. Saffraan en 5htp supplementen hebben mij erg geholpen bij de depressie die ik door de burn-out had. Ik raad je echt aan daar eens je eigen onderzoek naar te doen (wij analytische overthinkers zijn daar toch goed al in). Succes!
Liefs, Amber
Anoniem
> 2 jaar geleden
Maak me toch zorgen over mn hart (Verhaal 90)
Twee weken geleden ging het spreekwoordelijke lampje uit. Migraine, nachtmerries, hartkloppingen en vooral heel erg moe. Het zat er achteraf al een tijd aan te komen. Ziekgemeld en naar de huisarts.
Het ergst zijn de hartkloppingen. Bij de minste inspanning gaat mijn hart tekeer als een dolle. In het begin was het snel en onregelmatig maar nu vooral heel snel. De huisarts zei dat het wel van de stress zou komen. Herkent iemand dit?
Maak me toch zorgen over mn hart.
mvg
Ron
Het ergst zijn de hartkloppingen. Bij de minste inspanning gaat mijn hart tekeer als een dolle. In het begin was het snel en onregelmatig maar nu vooral heel snel. De huisarts zei dat het wel van de stress zou komen. Herkent iemand dit?
Maak me toch zorgen over mn hart.
mvg
Ron
Ron
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Ron,
Absoluut! Vooral de eerst periode (2 maanden) van mijn burn-out. Daarna werd het wat minder. Het Is wel zo dat het lichaam bij een ieder anders werkt. Veel rust nemen en weinig doen, je lichaam werkt je tegen bij een inspanning. Dat is niet voor niks ;)
Absoluut! Vooral de eerst periode (2 maanden) van mijn burn-out. Daarna werd het wat minder. Het Is wel zo dat het lichaam bij een ieder anders werkt. Veel rust nemen en weinig doen, je lichaam werkt je tegen bij een inspanning. Dat is niet voor niks ;)
Benny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook! Na 1 jaar ben ik altijd nog erg bang voor mijn hart. Gaat soms erg tekeer.
K.
> 2 jaar geleden
Signalen gemist, nu leef ik met de gevolgen (Verhaal 48)
Beste allemaal,
Laat ik beginnen met het feit dat ik altijd wel positief ingesteld ben (geweest). Bij mij is het glas altijd half vol in plaats van half leeg. Maar ook ik ben een slachtoffer geworden van een heftige burn-out.
Voorop gesteld ben ik nog steeds bezig met de acceptatie ervan. Inderdaad, ik dacht altijd dat het me niet zou overkomen. Ik werk sinds 2000 als politieagent en heb een hoop vervelende dingen meegemaakt. Ik had daar gek genoeg nooit moeite mee. Een reanimatie, een lijkvinding, en zwaar ongeval op de snelweg enzovoort. Het was maar werk. Maar juist de dingen die dichtbij gebeurden hebben me waarschijnlijk geraakt.
Eigenlijk is de boog sedert 20 à 21 jaar gespannen en zo gebleven. Mislukte relaties, onstabiele thuissituaties, overlijdens van dierbaren, conflicten met de werkgever, noem maar op.Waar ik waarschijnlijk de fout heb gemaakt is het negeren van signalen van de burn out en mijzelf voordoen als drager van een olifantenhuid. Met andere woorden, ik ben keihard doorgegaan met leven.
Nu leef ik met de gevolgen. Sinds 2012 ben ik volcontinue gaan werken met regelmatig nachtdiensten. In 2017 werd ons zoontje geboren en
Laat ik beginnen met het feit dat ik altijd wel positief ingesteld ben (geweest). Bij mij is het glas altijd half vol in plaats van half leeg. Maar ook ik ben een slachtoffer geworden van een heftige burn-out.
Voorop gesteld ben ik nog steeds bezig met de acceptatie ervan. Inderdaad, ik dacht altijd dat het me niet zou overkomen. Ik werk sinds 2000 als politieagent en heb een hoop vervelende dingen meegemaakt. Ik had daar gek genoeg nooit moeite mee. Een reanimatie, een lijkvinding, en zwaar ongeval op de snelweg enzovoort. Het was maar werk. Maar juist de dingen die dichtbij gebeurden hebben me waarschijnlijk geraakt.
Eigenlijk is de boog sedert 20 à 21 jaar gespannen en zo gebleven. Mislukte relaties, onstabiele thuissituaties, overlijdens van dierbaren, conflicten met de werkgever, noem maar op.Waar ik waarschijnlijk de fout heb gemaakt is het negeren van signalen van de burn out en mijzelf voordoen als drager van een olifantenhuid. Met andere woorden, ik ben keihard doorgegaan met leven.
Nu leef ik met de gevolgen. Sinds 2012 ben ik volcontinue gaan werken met regelmatig nachtdiensten. In 2017 werd ons zoontje geboren en
Remco
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lijkt op mijn verhaal. Sterkte.
MK
> 2 jaar geleden
Nooit had ik verwacht weer een burn-out in te slaan (Verhaal 105)
een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland achteraf wist ik waar het door kwam ik had drie werkadresjes , een keer in de week een bibliotheek , had een avondbaantje , was overblijfmoeder , creamoeder had een huishouding en twee jonge kinderen. toen het in de relatie niet goed ging en dat op een scheiding uitdraaide ben ik in elkaar geklapt
jaren heb ik gewerkt om de boel weer op orde te krijgen maar alle keren dat het de goede kant op ging ging het weer de verkeerde kant op.
ik ben toen naar de psycholoog geweest om alles in de goede vakjes te krijgen ik had toen die tijd de scheiding nog steeds niet verwerkt er was te veel gebeurd wat ik niet los kon laten na een heftige tijd met emdr sessies en gesprekken zat alles ineens te plek ze hebben me toen ook van de medicatie af geholpen.
en toen viel alles op zijn plek ik was er weer helemaal stond op de top van de berg ik was weer klaar om aan de slag te gaan. ik wou weer aan het werk de eerste sollicitatie die de deur uit ging was ook gelijk raak een baan van 39 uur en wat was ik trots op mezelf kon de hele wereld aan. mijn dochter van 13 kon haar zelf redden mijn zoon van 11 ging naar de bso.
alles ging goed door de corona had mijn dochter thuis les en als ik thuis kwam van het werk was de afwas aan kant en was de vloer schoon. toen mijn dochter weer naar school mocht kwam alles weer op mijn schouders terecht en toen merkte ik hoeveel hulp ik had gehad. dat de kleine dingen zo veel kunnen schelen. langzaam aan gleed ik af en zei constant tegen mezelf nog een paar week werken en je hebt een week vakantie meer zat er niet in want daar had ik de uren niet voor. in de laatste week voor de vakantie kon ik het niet meer op brengen en heb mijn leidinggevende gevraagd of ik mijn vakantie kon vervroegen. thuis gekomen ben ik compleet weer in elkaar geklapt de volgende dag naar de huisarts geweest en die constateerde weer een burn-out . inmiddels zit ik alweer 3 maand thuis en de ene dag is beter dan de andere. het huishouden kan ik beetje bij beetje weer op pakken maar wat ik voor de tijd in een ochtend deed heb ik nu een hele week voor nodig en dan alle afspraken nog die tussen door komen
de huisarts heeft me nu weer aan medicatie gezet en daardoor zijn al die verrekte huilbuien een heel stuk minder geworden.
nu wou ik zo graag dat mijn energie ook eens weer terug komt alleen wil dat maar niet echt lukken .
ik volg op het moment therapie thuis achter de pc ,ga naar therapie en heb binnenkort een intake bij de psycholoog
op het moment heb ik geen idee hoe ik het allemaal voor elkaar moet krijgen een full-time baan , de huishouding , en de kinderen.
nooit had ik verwacht weer een burn-out in te slaan.
hoe kijken jullie hier tegen aan is er iemand die tips voor me heeft
heel graag wil ik weer naar die top waar ik was
groetjes rosawi
jaren heb ik gewerkt om de boel weer op orde te krijgen maar alle keren dat het de goede kant op ging ging het weer de verkeerde kant op.
ik ben toen naar de psycholoog geweest om alles in de goede vakjes te krijgen ik had toen die tijd de scheiding nog steeds niet verwerkt er was te veel gebeurd wat ik niet los kon laten na een heftige tijd met emdr sessies en gesprekken zat alles ineens te plek ze hebben me toen ook van de medicatie af geholpen.
en toen viel alles op zijn plek ik was er weer helemaal stond op de top van de berg ik was weer klaar om aan de slag te gaan. ik wou weer aan het werk de eerste sollicitatie die de deur uit ging was ook gelijk raak een baan van 39 uur en wat was ik trots op mezelf kon de hele wereld aan. mijn dochter van 13 kon haar zelf redden mijn zoon van 11 ging naar de bso.
alles ging goed door de corona had mijn dochter thuis les en als ik thuis kwam van het werk was de afwas aan kant en was de vloer schoon. toen mijn dochter weer naar school mocht kwam alles weer op mijn schouders terecht en toen merkte ik hoeveel hulp ik had gehad. dat de kleine dingen zo veel kunnen schelen. langzaam aan gleed ik af en zei constant tegen mezelf nog een paar week werken en je hebt een week vakantie meer zat er niet in want daar had ik de uren niet voor. in de laatste week voor de vakantie kon ik het niet meer op brengen en heb mijn leidinggevende gevraagd of ik mijn vakantie kon vervroegen. thuis gekomen ben ik compleet weer in elkaar geklapt de volgende dag naar de huisarts geweest en die constateerde weer een burn-out . inmiddels zit ik alweer 3 maand thuis en de ene dag is beter dan de andere. het huishouden kan ik beetje bij beetje weer op pakken maar wat ik voor de tijd in een ochtend deed heb ik nu een hele week voor nodig en dan alle afspraken nog die tussen door komen
de huisarts heeft me nu weer aan medicatie gezet en daardoor zijn al die verrekte huilbuien een heel stuk minder geworden.
nu wou ik zo graag dat mijn energie ook eens weer terug komt alleen wil dat maar niet echt lukken .
ik volg op het moment therapie thuis achter de pc ,ga naar therapie en heb binnenkort een intake bij de psycholoog
op het moment heb ik geen idee hoe ik het allemaal voor elkaar moet krijgen een full-time baan , de huishouding , en de kinderen.
nooit had ik verwacht weer een burn-out in te slaan.
hoe kijken jullie hier tegen aan is er iemand die tips voor me heeft
heel graag wil ik weer naar die top waar ik was
groetjes rosawi
rosawi
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik dacht eerst een hart aanval (Verhaal 89)
Sinds maart 2021 volledig uitgevallen met een burn-out op het werk. Ik dacht in eerste instantie een hart aanval, echter nu te relativeren als een paniekaanval.
Terug gerekend waren de eerste klachten 1,5 jaar geleden begonnen met vermoeidheid overdag en slecht in slaap komen na mijn late diensten (vaak pas rond 02:00). Vanaf oktober 2020 dwaalde ik steeds meer af tijdens gesprekken (dromerig), kreeg ik het soms warm en benauwde sommige gesprekken mij. In november kwam hier druk op de borst bij, zo nu en dan. Toch doorgegaan met kei hard werken. Ik was in mijn ogen namelijk sterk, vol zelfvertrouwen en gezond (Dit na aanleiding van een bloedtest die ik heb laten doen in december 2020).
Ik ben altijd iemand geweest die kei hard heeft gewerkt (jeugdzorg) en de kar moest trekken. Altijd vol zelfvertrouwen, oplossingsgericht en voor/met anderen.
Ik werkte boven mijn contract, heb een gezin, werkte uren als zzper en ging ook nog graag naar mijn vrienden met regelmaat (prima combi dacht ik zo), achteraf natuurlijk niet.
Mijn vrouw was in januari 2021 uitgerekend en ik koos er in het begin van deze maand ook nog eens voor om een nieuwe groep op te starten en mijn stabiele basis achter mij te laten, terwijl er een pittige periode aankwam. Ik was toch diegene die dat moest doen, niemand anders wou? Oja, de verbouwing was ook net kaar thuis.
Mijn kerngezonde dochter werd geboren, ik had 2 weken verlof en ging daarna weer aan het werk. Daarna ging het berg afwaards. 24 februari 2021 de eerste paniekaanval (de hartaanval die ik eerder beschreef). Daarna nog 3 weken boventallig gewerkt, maar het werd steeds erger.
Vanaf 15 maart volledig thuis met enorme lichamelijk klachten. Duizelingen, fases de oren dicht, druk in het hoofd, hartkloppingen (130+), gejaagd gevoel, paniek en angstaanvallen (niet meer naar buiten gaan), flitsen zien, wazig zien etc.
De paniekaanvallen waren de eerste 3 maanden het meest op de voorgrond. Begin april gestart met lorazepam, de eerste 2 weken waren fijn (kreeg wel uitslag op mijn vingers). Fijn in die zin, dat de paniekaanvallen onderdrukt werden en ik weer stukjes kon wandelen. De 3e week lorazepam ging het bergafwaarts en in de 5e week ben ik hiermee gestopt, met een enorme rebound van de klachten.
Wonder boven wonder voelde ik me 2 weken na het stoppen van de medicatie 5 dagen best ineens goed (de opleving). Ik kon weer 45 minuten wandelen, varen en naar het strand met mijn gezin. Dit was na 5 dagen afgelopen en de klachten kwamen weer naar boven. Sindsdien zijn de eerder beschreven klachten weer aanwezig (beetje een algeheel onwel gevoel, met een angst/paniekstoornis door het lichamelijk welzijn). Echte paniekaanvallen zijn er nu om de week.
Ondertussen gestart met therapie, patronen herken ik (zoals zichtbaar beschreven) en de therapeut zegt dat het cognitief aardig op orde is (zo voelt het ook). Lichamelijke klachten hebben de boventoon en het voelt voor mij als uitzitten (wel planmatig natuurlijk).
De acceptatie is er, maar wat is het lichaam en bizar instrument!
Al met al nu ruim 4,5 maanden thuis en in de rollercoaster van het onwel gevoel. Terugkijkend natuurlijk geen verassing dat ik hierin ben beland, maar zonder deze burn-out zat ik nog steeds op de sneltrein.
Ik heb nu trouwens oxazepam zonodig, ook hier krijg ik uitslag van. Ik sla de benzo's nu dus over. Wel af en toe een biertje.
P.s. begin van mijn burn-out heb ik legio dingen geprobeerd. B12, serotine booster, bloedsuiker prikken, bloeddruk en las ik 1000 verhalen op internet. Het advies is over het algemeen dit niet te doen. Los van het advies, doe wat goed voelt, je leert in je eigen proces!
Ik hoop dat jullie wat aan mijn lange verhaal hebben!
Terug gerekend waren de eerste klachten 1,5 jaar geleden begonnen met vermoeidheid overdag en slecht in slaap komen na mijn late diensten (vaak pas rond 02:00). Vanaf oktober 2020 dwaalde ik steeds meer af tijdens gesprekken (dromerig), kreeg ik het soms warm en benauwde sommige gesprekken mij. In november kwam hier druk op de borst bij, zo nu en dan. Toch doorgegaan met kei hard werken. Ik was in mijn ogen namelijk sterk, vol zelfvertrouwen en gezond (Dit na aanleiding van een bloedtest die ik heb laten doen in december 2020).
Ik ben altijd iemand geweest die kei hard heeft gewerkt (jeugdzorg) en de kar moest trekken. Altijd vol zelfvertrouwen, oplossingsgericht en voor/met anderen.
Ik werkte boven mijn contract, heb een gezin, werkte uren als zzper en ging ook nog graag naar mijn vrienden met regelmaat (prima combi dacht ik zo), achteraf natuurlijk niet.
Mijn vrouw was in januari 2021 uitgerekend en ik koos er in het begin van deze maand ook nog eens voor om een nieuwe groep op te starten en mijn stabiele basis achter mij te laten, terwijl er een pittige periode aankwam. Ik was toch diegene die dat moest doen, niemand anders wou? Oja, de verbouwing was ook net kaar thuis.
Mijn kerngezonde dochter werd geboren, ik had 2 weken verlof en ging daarna weer aan het werk. Daarna ging het berg afwaards. 24 februari 2021 de eerste paniekaanval (de hartaanval die ik eerder beschreef). Daarna nog 3 weken boventallig gewerkt, maar het werd steeds erger.
Vanaf 15 maart volledig thuis met enorme lichamelijk klachten. Duizelingen, fases de oren dicht, druk in het hoofd, hartkloppingen (130+), gejaagd gevoel, paniek en angstaanvallen (niet meer naar buiten gaan), flitsen zien, wazig zien etc.
De paniekaanvallen waren de eerste 3 maanden het meest op de voorgrond. Begin april gestart met lorazepam, de eerste 2 weken waren fijn (kreeg wel uitslag op mijn vingers). Fijn in die zin, dat de paniekaanvallen onderdrukt werden en ik weer stukjes kon wandelen. De 3e week lorazepam ging het bergafwaarts en in de 5e week ben ik hiermee gestopt, met een enorme rebound van de klachten.
Wonder boven wonder voelde ik me 2 weken na het stoppen van de medicatie 5 dagen best ineens goed (de opleving). Ik kon weer 45 minuten wandelen, varen en naar het strand met mijn gezin. Dit was na 5 dagen afgelopen en de klachten kwamen weer naar boven. Sindsdien zijn de eerder beschreven klachten weer aanwezig (beetje een algeheel onwel gevoel, met een angst/paniekstoornis door het lichamelijk welzijn). Echte paniekaanvallen zijn er nu om de week.
Ondertussen gestart met therapie, patronen herken ik (zoals zichtbaar beschreven) en de therapeut zegt dat het cognitief aardig op orde is (zo voelt het ook). Lichamelijke klachten hebben de boventoon en het voelt voor mij als uitzitten (wel planmatig natuurlijk).
De acceptatie is er, maar wat is het lichaam en bizar instrument!
Al met al nu ruim 4,5 maanden thuis en in de rollercoaster van het onwel gevoel. Terugkijkend natuurlijk geen verassing dat ik hierin ben beland, maar zonder deze burn-out zat ik nog steeds op de sneltrein.
Ik heb nu trouwens oxazepam zonodig, ook hier krijg ik uitslag van. Ik sla de benzo's nu dus over. Wel af en toe een biertje.
P.s. begin van mijn burn-out heb ik legio dingen geprobeerd. B12, serotine booster, bloedsuiker prikken, bloeddruk en las ik 1000 verhalen op internet. Het advies is over het algemeen dit niet te doen. Los van het advies, doe wat goed voelt, je leert in je eigen proces!
Ik hoop dat jullie wat aan mijn lange verhaal hebben!
Benny
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe gaat het nu met je?
Ik zie en hoor veel van wat je beschrijft terug van mijn zoon. Met name het stukje lichamelijke klachten.
Ik zie en hoor veel van wat je beschrijft terug van mijn zoon. Met name het stukje lichamelijke klachten.
Er
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken ook veel innde lichamelijke klachten. Ik tob al 7 jaar met hartkloppingen dagelijks, extreme moeheid na inspanning, druk op borst. Voornamelijk de hartkloppingen is het ergste. Het beheerst mijn totale leven. Alles anders gaan doen in deze 7 jaar.
Suus
> 2 jaar geleden
Hoop van het nare gevoel af te komen (Verhaal 29)
Ik ben een vrouw van 66 jaar en vanaf jongs af aan veel gewerkt.
vorig jaar kreeg ik een blessure waar door het werk stopte en dan ben thuis aan het zoeken naar nieuwe structuur en het is niet altijd leuke dingen doen en je mag dan in huis de rust vinden!!
Dus je krijgt vluchtgedrag.
In maart kwam corona en de agenda was leeg en kwamen de lichamelijke en geestelijk klachten en dit uitte zich in angst, verlatingsangst ,paniek,onrust en enorme pijn aan mijn keel en buik(stress)
Iedere keer oxazepam geslikt maar daar kun je aan verslaafd raken.
Huisarts raadt aan antidepressiva (mee gestart) en bij de psycholoog ben ik begonnen.
Dit gaat nog lang duren maar hoop van het nare gevoel af te komen.
vorig jaar kreeg ik een blessure waar door het werk stopte en dan ben thuis aan het zoeken naar nieuwe structuur en het is niet altijd leuke dingen doen en je mag dan in huis de rust vinden!!
Dus je krijgt vluchtgedrag.
In maart kwam corona en de agenda was leeg en kwamen de lichamelijke en geestelijk klachten en dit uitte zich in angst, verlatingsangst ,paniek,onrust en enorme pijn aan mijn keel en buik(stress)
Iedere keer oxazepam geslikt maar daar kun je aan verslaafd raken.
Huisarts raadt aan antidepressiva (mee gestart) en bij de psycholoog ben ik begonnen.
Dit gaat nog lang duren maar hoop van het nare gevoel af te komen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo anoniem, mag ik vragen wat voor soort pijn aan de keel het was? Hoe voelde het? Alvast bedankt
Er
> 2 jaar geleden
Vind het allemaal heel verwarrend (Verhaal 99)
Eind september naar de huisarts gegaan omdat ik me flink overspannen voelde. Reactie “ zoek lekker een andere baan”. Bedrijfsarts gebeld : zelfde reactie. Waren niet de reacties die ik had verwacht.
Totaal flabbergasted doorgegaan met werken en na een poosje ging het wel weer.
In maart ziek geworden op het werk en na een week trok de ( nieuwe!) bedrijfsarts de conclusie burn-out. Ik ben namelijk doodmoe. Ben een week duizelig geweest maar dat is over.Ik vond die diagnose heel moeilijk te accepteren en vroeg of de huisarts niet wat bloed wou prikken. Die prikte wat standaard bloed ( ijzer, schildklier, vit b12), dit was goed dus dan wordt er niet verder gekeken.
Psycholoog bezocht en zelfs emdr gehad vanwege dingen uit het verleden, heeft me niks verder geholpen. Voel me na 5 maanden zeer rustig aan doen nog precies hetzelfde als op dag 1.
Twee weken vakantie gehad en regelmatig ver over mijn grens gegaan. Maar of ik nou iets kleins deed in die vijf maanden rust, of veel te veel deed in die twee weken vakantie, het herstel is precies hetzelfde! De bedrijfsarts en ik vonden dit zeer vreemd en daarom moet ik terug naar de huisarts om toch te kijken wat er nog meer kan spelen en nog meer gedaan kan worden.
Vind het allemaal heel verwarrend, word er weer heel verdrietig boos en opstandig van.
Al die maanden heb ik niet of nauwelijks gepiekerd, ik slaap prima ( tenzij mijn partner weer eens snurkt), ik doe sinds twee maanden aan meditatie.
Ik ben bang dat de huisarts niet mee wil werken. Eenmaal het stempel “ psychisch” kom je er daar niet meer van af.
De psycholoog heeft gezegd dat ik nog 1 consult krijg “ want ik heb er al tien gehad”. Ik zei dat ik het idee had dat ik nog lang niet toe was aan in mijn eentje verder te moeten, dat ik wel besef dat ik uiteindelijk alleen verder moet met de verkregen handvaten , maar voel me behoorlijk aan de kant gezet.
Iemand tips hoe ik morgen dat gesprek met de huisarts aan moet gaan? Ik zie het met tijden helemaal niet meer zitten.
Totaal flabbergasted doorgegaan met werken en na een poosje ging het wel weer.
In maart ziek geworden op het werk en na een week trok de ( nieuwe!) bedrijfsarts de conclusie burn-out. Ik ben namelijk doodmoe. Ben een week duizelig geweest maar dat is over.Ik vond die diagnose heel moeilijk te accepteren en vroeg of de huisarts niet wat bloed wou prikken. Die prikte wat standaard bloed ( ijzer, schildklier, vit b12), dit was goed dus dan wordt er niet verder gekeken.
Psycholoog bezocht en zelfs emdr gehad vanwege dingen uit het verleden, heeft me niks verder geholpen. Voel me na 5 maanden zeer rustig aan doen nog precies hetzelfde als op dag 1.
Twee weken vakantie gehad en regelmatig ver over mijn grens gegaan. Maar of ik nou iets kleins deed in die vijf maanden rust, of veel te veel deed in die twee weken vakantie, het herstel is precies hetzelfde! De bedrijfsarts en ik vonden dit zeer vreemd en daarom moet ik terug naar de huisarts om toch te kijken wat er nog meer kan spelen en nog meer gedaan kan worden.
Vind het allemaal heel verwarrend, word er weer heel verdrietig boos en opstandig van.
Al die maanden heb ik niet of nauwelijks gepiekerd, ik slaap prima ( tenzij mijn partner weer eens snurkt), ik doe sinds twee maanden aan meditatie.
Ik ben bang dat de huisarts niet mee wil werken. Eenmaal het stempel “ psychisch” kom je er daar niet meer van af.
De psycholoog heeft gezegd dat ik nog 1 consult krijg “ want ik heb er al tien gehad”. Ik zei dat ik het idee had dat ik nog lang niet toe was aan in mijn eentje verder te moeten, dat ik wel besef dat ik uiteindelijk alleen verder moet met de verkregen handvaten , maar voel me behoorlijk aan de kant gezet.
Iemand tips hoe ik morgen dat gesprek met de huisarts aan moet gaan? Ik zie het met tijden helemaal niet meer zitten.
Monique
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Minder scherp denken sinds burnout (Verhaal 36)
Hallo 👋 4 jaar geleden heb ik door mijn scheiding een burn-out gekregen. Na een lang en moeizaam herstel was ik er weer boven op (2j).sinds dien niet meer echt als leidinggevende aan het werk. Nu ben ik er weer van maar merk ik dat ik concentratie problemen krijg als ik te veel afleiding heb, bv privé kinder opvang en op werk interne sollicitatie/ opleiding. Kan het zijn dat ik sinds de burn-out niet meer scherp kan denken en handelen? Mvg H
Hent
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan je hier moeilijk echt een antwoord op geven. Zelf heb ik al jaren burn-out klachten. Ook ik heb moeite met concentratie, overzicht houden en mijn geheugen. Omdat ik nog stress-klachten heb vind ik dit ook niet gek. Maar je leest op internet inderdaad dat je er nog lang last van kan houden.
Hopelijk gaat het over een tijdje beter. Ik vraag het mezelf ook wel eens af wat het nog kan doen.
Liefs
Hopelijk gaat het over een tijdje beter. Ik vraag het mezelf ook wel eens af wat het nog kan doen.
Liefs
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het helemaal. Stress brengt me veel te snel in tilt-modus. Hyperfocus is verdwenen. Verschillende dingen tegelijk regelen is chaos organiseren. Geheugen is een zeef... Ik hoop nog steeds om opnieuw even bij de hand, stevig, duidelijk, georganiseerd en beheerst te worden als voordien, maar na 4 jaar ben ik nog steeds een schim van mezelf. Ik denk er soms aan om een uitvoerende job te zoeken en zo de confrontatie met de chaos in mijn hoofd niet meer te hebben.
Katrien
> 2 jaar geleden
Accepteren is niet makkelijk (Verhaal 91)
Nu 4 maanden in een burn out.
De eerste 3 maanden heb ik gespendeerd aan onderzoeken bij de cardioloog(inspanningseffecten, hartecho) longarts(longfunctie test en thoraxfoto), internist voor doorverwijzing voor slikfoto en controle op bacteriën en bij de KNO arts voor mijn keel en neus te bekijken waardoor mijn inspanningsvermogen nog maar 55% was en nu zelfs nog wat minder als dat.
Na alle onderzoeken en aangetoond dat mijn lichaam gezond was maar, dat er meerdere stress punten in mijn leven aanwezig waren. Moest ik dit proberen te accepteren, voor mij lastig en frustrerend. Ik ben iemand die altijd zegt kom op gewoon doorgaan en niet zo zeuren. Dit heeft mij ook de das om gedaan, ik wilde te snel en te hard door. Ik trainde 6/7 dagen in de week voor 2-3 uur per dag en leverde nog 150% op mijn werk. daarnaast ging het in mijn privé leven ook niet helemaal optimaal. Doordat ik de intentie had van niet aanstellen maar doorgaan.. zorgde ik ervoor dat ik alle voortekenen ging negeren onbewust en ik na de vaccinatie voor Corona omzeil werd gebracht.
Mijn verhaal hoe het begon vanaf het moment dat er bekend werd dat ik een burn out had en dat mijn lichaam voor de rest gezond was.
Het accepteren.. ja accepteren dat je een burn out hebt terwijl je altijd erin hebt gestaan van gewoon doorzetten is heel lastig. Ik ben praktisch ingesteld, voor mij moet het inzichtelijk zijn en medisch aantoonbaar, helaas zijn de klachten nou niet echt perse medisch aantoonbaar.
Hierdoor heb ik veel verzet getoond tegen het gevoel in mijn lichaam en proberen nog steeds veel te ondernemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog harder viel en waardoor ik nu ongeveer op een goede dag 15 minuten kan wandelen en voor de rest helemaal niks doen, op een slechte dag lig ik op de bank en dan probeer ik ademhaling oefeningen te doen en meditatie.
Sinds ik ben gestart met hypno therapie heb ik meer inzichten gekregen in wat mij nu erg dwars zat en hoe ik dit kan aangaan en moet gaan omarmen in plaats van in strijd mee gaan.
Mijn burn out slaat vooral erg op mijn inspanningsvermogen en mijn luchtwegen.
Het gevoel dat ik erg benauwd ben en vooral na inspanning is erg en angstig.
Sinds 2 weken ben ik begonnen met een dagstructuur schema waarbij ik om 10:00 uiterlijk uit bed ga en ga douchen, klaarmaken en ga ontbijt. Hierna neem ik rust tot na de lunch. Na de lunch wil ik dan activiteiten doen(die gangbaar zijn) met de auto naar een terras, foto’s maken in een parkje of vrienden. Hierbij probeer ik per dag ieder geval 15 minuten te wandelen. In de avond weer rust. Om 22:30 mediteren en om 23:00 klaarmaken voor bed en lekker slapen. Dit helpt voor mij wel goed.
Helaas blijven de terugvallen wanneer je ietsjes te veel doet bij mij echt heftig en angstig.
Hebben jullie hier tips voor en ervaring hierin?
Hoor het graag
De eerste 3 maanden heb ik gespendeerd aan onderzoeken bij de cardioloog(inspanningseffecten, hartecho) longarts(longfunctie test en thoraxfoto), internist voor doorverwijzing voor slikfoto en controle op bacteriën en bij de KNO arts voor mijn keel en neus te bekijken waardoor mijn inspanningsvermogen nog maar 55% was en nu zelfs nog wat minder als dat.
Na alle onderzoeken en aangetoond dat mijn lichaam gezond was maar, dat er meerdere stress punten in mijn leven aanwezig waren. Moest ik dit proberen te accepteren, voor mij lastig en frustrerend. Ik ben iemand die altijd zegt kom op gewoon doorgaan en niet zo zeuren. Dit heeft mij ook de das om gedaan, ik wilde te snel en te hard door. Ik trainde 6/7 dagen in de week voor 2-3 uur per dag en leverde nog 150% op mijn werk. daarnaast ging het in mijn privé leven ook niet helemaal optimaal. Doordat ik de intentie had van niet aanstellen maar doorgaan.. zorgde ik ervoor dat ik alle voortekenen ging negeren onbewust en ik na de vaccinatie voor Corona omzeil werd gebracht.
Mijn verhaal hoe het begon vanaf het moment dat er bekend werd dat ik een burn out had en dat mijn lichaam voor de rest gezond was.
Het accepteren.. ja accepteren dat je een burn out hebt terwijl je altijd erin hebt gestaan van gewoon doorzetten is heel lastig. Ik ben praktisch ingesteld, voor mij moet het inzichtelijk zijn en medisch aantoonbaar, helaas zijn de klachten nou niet echt perse medisch aantoonbaar.
Hierdoor heb ik veel verzet getoond tegen het gevoel in mijn lichaam en proberen nog steeds veel te ondernemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog harder viel en waardoor ik nu ongeveer op een goede dag 15 minuten kan wandelen en voor de rest helemaal niks doen, op een slechte dag lig ik op de bank en dan probeer ik ademhaling oefeningen te doen en meditatie.
Sinds ik ben gestart met hypno therapie heb ik meer inzichten gekregen in wat mij nu erg dwars zat en hoe ik dit kan aangaan en moet gaan omarmen in plaats van in strijd mee gaan.
Mijn burn out slaat vooral erg op mijn inspanningsvermogen en mijn luchtwegen.
Het gevoel dat ik erg benauwd ben en vooral na inspanning is erg en angstig.
Sinds 2 weken ben ik begonnen met een dagstructuur schema waarbij ik om 10:00 uiterlijk uit bed ga en ga douchen, klaarmaken en ga ontbijt. Hierna neem ik rust tot na de lunch. Na de lunch wil ik dan activiteiten doen(die gangbaar zijn) met de auto naar een terras, foto’s maken in een parkje of vrienden. Hierbij probeer ik per dag ieder geval 15 minuten te wandelen. In de avond weer rust. Om 22:30 mediteren en om 23:00 klaarmaken voor bed en lekker slapen. Dit helpt voor mij wel goed.
Helaas blijven de terugvallen wanneer je ietsjes te veel doet bij mij echt heftig en angstig.
Hebben jullie hier tips voor en ervaring hierin?
Hoor het graag
Nick
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Vraag me af hoe lang nog? (Verhaal 87)
Half april ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik soms het idee had dat ik ineens naar rechts om kon vallen. De huisarts deed wat testjes en stuurde me met wat oefeningen naar huis want ik had waarschijnlijk last van me evenwichtsorgaan.
Op 28 april voelde ik me echter helemaal niet lekker en besloot vroeg naar bed te gaan. Nog voor 00.00 uur werd ik alweer wakker met een ontzettende druk op me borst. Ik besloot niet af te wachtten en belde met de huisartsenpost die meteen een ambulance stuurde. Een nachtje ziekenhuis, 2 keer testen van het bloed maar er bleek niet heel veel aan de hand.
Een weekje later kreeg ik echter een ontzettende druk in me hoofd ( op de kruin ) en begon ik ook nog eens wazig te zien. Ik ben opnieuw naar de huisarts geweest en werd na weer wat testen naar huis gestuurd met de mededeling dat ik waarschijnlijk spanningshoofdpijn had. De weken die volgde bleef ik gewoon me ding doen maar begin juni was ik op. Ik kon niet meer, de pijp was gigantisch leeg en ik kreeg er nog meer klachten bij. Zo voelde ik ineens een brok in me keel en kwam ik haast niet meer van de bank af door extreme vermoeidheid.
Inmiddels had ik op advies van de huisarts een echo laten maken van me lever en milt en ook daaruit kwamen niet zo'n positieve uitslagen. Me milt was vervet en ik moest gezonder gaan eten en proberen wat af te vallen en me milt was vergroot ( 12 cm ). Met de Milt besloten ze niets te doen.
Tussendoor ben ik bezoekjes gaan brengen aan een fysio, chiropractor, ostheopaat, praktijkondersteuner en kocht ik een bril en een nieuw kussen zodat ik wat beter zou kunnen slapen. Ook moest ik van de tandarts een bitje omdat ik me tanden plat had gedrukt door er waarschijnlijk snachts druk op te zetten.
De druk in het hoofd leek wel wat te zakken maar ik bleef wazig zien en ook het globusgevoel is nog steeds aanwezig. Inmiddels kon ik ook haast niet meer op me linkerzij liggen omdat ook dit gevoelig werd. Ik begon me zorgen te maken en ging googlen wat het allemaal kon zijn. En dan kom je natuurlijk uit bij kanker en ga je op korte termijn waarschijnlijk dood. Ik weet dat dat waarschijnlijk niet zo is want vertoon volgens me behandelaars weinig andere " ernstige " symptomen maar toch kreeg ik het niet uit mijn hoofd. Dus nog meer piekeren en het komt het allemaal niet ten goede.
Ik ben op het moment van schrijven van dit bericht 4,5 week thuis van mijn werk en vraag me af hoe lang nog? Het gaat echt niet goed met me en ik pieker ontzettend veel over me gezondheid. Inmiddels heb ik dat ook aangegeven bij de praktijkondersteuner en huisarts maar ze doen er eigenlijk voor mij gevoel niet veel mee.
Is er iemand die zich kan vinden in mijn verhaal en die bijna hetzelfde heeft ervaren?
Gr Sjoerd
Op 28 april voelde ik me echter helemaal niet lekker en besloot vroeg naar bed te gaan. Nog voor 00.00 uur werd ik alweer wakker met een ontzettende druk op me borst. Ik besloot niet af te wachtten en belde met de huisartsenpost die meteen een ambulance stuurde. Een nachtje ziekenhuis, 2 keer testen van het bloed maar er bleek niet heel veel aan de hand.
Een weekje later kreeg ik echter een ontzettende druk in me hoofd ( op de kruin ) en begon ik ook nog eens wazig te zien. Ik ben opnieuw naar de huisarts geweest en werd na weer wat testen naar huis gestuurd met de mededeling dat ik waarschijnlijk spanningshoofdpijn had. De weken die volgde bleef ik gewoon me ding doen maar begin juni was ik op. Ik kon niet meer, de pijp was gigantisch leeg en ik kreeg er nog meer klachten bij. Zo voelde ik ineens een brok in me keel en kwam ik haast niet meer van de bank af door extreme vermoeidheid.
Inmiddels had ik op advies van de huisarts een echo laten maken van me lever en milt en ook daaruit kwamen niet zo'n positieve uitslagen. Me milt was vervet en ik moest gezonder gaan eten en proberen wat af te vallen en me milt was vergroot ( 12 cm ). Met de Milt besloten ze niets te doen.
Tussendoor ben ik bezoekjes gaan brengen aan een fysio, chiropractor, ostheopaat, praktijkondersteuner en kocht ik een bril en een nieuw kussen zodat ik wat beter zou kunnen slapen. Ook moest ik van de tandarts een bitje omdat ik me tanden plat had gedrukt door er waarschijnlijk snachts druk op te zetten.
De druk in het hoofd leek wel wat te zakken maar ik bleef wazig zien en ook het globusgevoel is nog steeds aanwezig. Inmiddels kon ik ook haast niet meer op me linkerzij liggen omdat ook dit gevoelig werd. Ik begon me zorgen te maken en ging googlen wat het allemaal kon zijn. En dan kom je natuurlijk uit bij kanker en ga je op korte termijn waarschijnlijk dood. Ik weet dat dat waarschijnlijk niet zo is want vertoon volgens me behandelaars weinig andere " ernstige " symptomen maar toch kreeg ik het niet uit mijn hoofd. Dus nog meer piekeren en het komt het allemaal niet ten goede.
Ik ben op het moment van schrijven van dit bericht 4,5 week thuis van mijn werk en vraag me af hoe lang nog? Het gaat echt niet goed met me en ik pieker ontzettend veel over me gezondheid. Inmiddels heb ik dat ook aangegeven bij de praktijkondersteuner en huisarts maar ze doen er eigenlijk voor mij gevoel niet veel mee.
Is er iemand die zich kan vinden in mijn verhaal en die bijna hetzelfde heeft ervaren?
Gr Sjoerd
Sjoerd
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Sjoerd,
Ik heb de zelfde klachten (verhaal 90), wel herken ik de heftigheid.
Het eerste stadium waar je nu in zit komt mij erg bekend voor. Dit heeft bij mij z'n 3 maanden geduurd voordat de acceptatie er was en ik niet meer dacht dat ik kanker had of een andere ernstige aandoening. Het piekeren is daarmee ook gestopt (af en toe).
Doe vooral wat voor jou in het moment goed voelt, het is een enorm proces die je doormaakt. Klachten kunnen enorm variëren, met alle heftigheid van dien en bij een ieder komen die in andere vorm naar buiten.
Wat je in je hoofd hebt, probeer dat gerust uit, anders blijft dit in je hoofd en kan je het niet afsluiten.
Klachten kunnen erg lang aanhouden. Probeer je er niet tegen de verzetten en probeer te voelen/begrijpen wat er in je lichaam gebeurd.
Wat mij enorm helpt is af en toe 30 minuten helemaal voor mezelf nemen en aantal momenten per dag. Ademhalingsoefeningen doen, rustgevende muziek luisteren. Het klinkt enorm suf en lijkt in het begin niet te werken.
Ik heb de zelfde klachten (verhaal 90), wel herken ik de heftigheid.
Het eerste stadium waar je nu in zit komt mij erg bekend voor. Dit heeft bij mij z'n 3 maanden geduurd voordat de acceptatie er was en ik niet meer dacht dat ik kanker had of een andere ernstige aandoening. Het piekeren is daarmee ook gestopt (af en toe).
Doe vooral wat voor jou in het moment goed voelt, het is een enorm proces die je doormaakt. Klachten kunnen enorm variëren, met alle heftigheid van dien en bij een ieder komen die in andere vorm naar buiten.
Wat je in je hoofd hebt, probeer dat gerust uit, anders blijft dit in je hoofd en kan je het niet afsluiten.
Klachten kunnen erg lang aanhouden. Probeer je er niet tegen de verzetten en probeer te voelen/begrijpen wat er in je lichaam gebeurd.
Wat mij enorm helpt is af en toe 30 minuten helemaal voor mezelf nemen en aantal momenten per dag. Ademhalingsoefeningen doen, rustgevende muziek luisteren. Het klinkt enorm suf en lijkt in het begin niet te werken.
Benny
> 2 jaar geleden
Vraag: Hebben jullie ook wel eens het gevoel dat je omgeving je niet begrijpt? (Verhaal 34)
Ik zit sinds 8 oktober 2019 thuis met een burn-out. Wat ik lastig vind is afspraken maken met vrienden of familie. Ik heb er veel zin in (niet altijd), maar ik slaap vaak slecht waardoor ik het soms ineens helemaal niet kan opbrengen om af te spreken en er tegenop zie om gezellig te doen. Als dat gebeurd dan vind ik het lastig om afspraken met vrienden af te zeggen. Gaan en dan gezellig doen lukt me dan gewoon niet. Dan baal ik ervan waarom ik me zo voel en dat het allemaal zo lang duurt grrrrr…..
Ik ben bang dat mijn omgeving het ‘zat’ wordt als ik een afspraak afzeg. Soms ga ik over mijn grenzen heen en dan toch naar een feestje, laatst van de vriend van mijn beste vriendinnetje. Ik deed het echt voor hen want de avond ervoor had ik een etentje van een andere vriendin waar ik al veel langer dan geplant was blijven hangen en teveel wijn op had. Ik wilde de verjaardag niet afzeggen en ben gegaan. Ik kwam binnen en er waren allemaal mensen die ik niet goed kende en voelde me totaal niet op mijn gemak. Zeg maar ronduit onzeker, een gevoel wat ik niet ken. Ik ben wel eens onzeker bij mensen die ik niet ken maar nu voelde het anders, ik had helemaal geen zin om te socializen en moeite te doen om gezellig te zijn want ik voelde me helemaal niet gezellig! Het was warm, een krappe tuin en na de bbq werden de spiekers opengezet met wat gezellige Hollandse hits, pppfffff. Voor mijn burn out was ik gek op feestjes! Ik dacht die middag alleen maar…. gillend naar huis. Bij het afscheid zeiden de mensen gaan jullie nu al?! Het begint net leuk te worden! Zelfs mijn beste vriendinnetje en haar vriend (gastheer en gastvrouw dus), reageerden verrast dat we vertrokken terwijl ze weten wat er aan de hand is. Ik stond te vertellen dat ik de avond ervoor bij vriendin x was en wat teveel wijn op had en mij daardoor ook niet goed voelde. En dan denk ik, ik snap het dat ze het niet begrijpen, je kan het ook helemaal niet begrijpen als je het nooit hebt meegemaakt. Dan heb ik begrip voor hen en denk ik waar is eigenlijk het begrip voor jezelf? Heb je dat nu nog niet geleerd? Val je toch lekker weer in je valkuil? Twee weken later ging ik lunchen met de vriendin en zei zei je zat niet echt lekker in je vel he op de verjaardag. Toen zei ik dat klopt, ik had gewoon helemaal geen zin om te socializen en voelde me een beetje onzeker. Ze reageerde met ok dat zag ik ja… De laatste tijd merk ik dat ik het moeilijk vind als zelf mijn beste vrienden minder begrip tonen.
Ik heb vriendinnen die zeggen dat ze het begrijpen hoe ik me voel maar zich vervolgens niet zo gedragen.
Ik heb dit weekend twee afspraken maar raak nu al in paniek. Beide staan al heel lang. Een is met 3 vriendinnen naar een jazz festival (terwijl ik heb gemerkt dat ik grote groepen nog niet verdraag en ook geen harde muziek) en de dag erna zou ik gaan zeilen met vrienden, ik ben geen zeiler maar mijn vriend wel en hij had beloofd die vrienden zeil les te geven. De voorspelling van het weer is niet top en alleen al het idee dat ik een paar uur op een klein bootje zit waar ik niet weg kan, met windkracht 4/5 en regen bezorgd me stress. Na het jazz festival weet ik zeker dat ik geen oog dicht zal doen omdat ik dan volledig overprikkeld ben. Van dit soort afspreken werd ik voor mijn burn out heel blij! Maar ik ben nog lang mezelf niet. Ik ben soms een bang vogeltje. Voorheen zou ik graag op een zeilboot stappen.
Ik heb 9 maanden in een soort veilige bubbel gezeten, dat wil zeggen niet teveel sociale verplichtingen en als ik ze had dan duurden ze 3 uurtjes en plande ik daarna bewust rust. Nu kan dat niet want voor het festival zaterdag zijn de kaarten besteld en de boot voor zondag al bijna gehuurd. Ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen en wellicht wel beide afspraken moet afzeggen maar ik vind dat heel lastig! Ik wil ze niet teleurstellen. Ik heb het gevoel dat familie en vrienden denken dat het wel weer goed gaat en ik dus weer ben zoals ik was. Ze begrijpen niet begrijpen dat er zomaar ineens een terugval kan zijn. Dan zeggen ze maar het gaat toch weer beter hoe kan dat dan? Tja hoe kan dat? Ik ben ‘ziek’ en ik weet het ook niet maar het gebeurd wel en ik vind dat het meest erg van iedereen. Vaak heb ik het gevoel dat het nooit meer goed komt. Ik ben dan bang dat de mensen om mij heen het zat worden. Ik merk dat ze steeds minder vragen hoe het gaat en dat vind ik best wel moeilijk. Het leven gaat gewoon door en mijn leven staat stil.
Kortom lang verhaal kort. Herkennen jullie mijn verhaal van mensen die je niet begrijpen en zo ja hoe gaan jullie hiermee om? Is het tijd om uit de veilige bubbel te stappen en juist iets doen waar je heel erg tegenop ziet een druk festival met harde muziek? Of moet je naar je lichaam en gevoel luisteren. Die tip geeft mijn coach altijd maar stiekem heb ik soms het gevoel dat ik zo niet verder kom en te voorzichtig wordt. Ze trapt letterlijk op mijn rem, ik trap hierdoor ook op mijn rem maar denk ook wel rem ik niet teveel en wordt het misschien wat tijd voor gas op het pedaal?
Nicolette
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nicolette,
Ik merk dat je al verder bent dan ik. Voor mij zijn verjaardagen op de middag al een winst. Ik denk dat je het al heel goed doet wanneer je überhaupt een festival alleen al overweegt. Als jij vooraf al het gevoel krijgt van het word me teveel dan denk ik inderdaad dat daar je grens ligt.
Ik herken me ook wel in dat onbegrip. Ik denk dat het gewoon lastig is voor mensen inschatten. Als we zelf al amper weten wat goed voor ons is. Dit zal je ongetwijfeld vaker hebben gehoord... Maar zie het allemaal als winst! Wees trots dat je je met die ene vriendin hebt afgesproken.. en wijn..! Weet dat alcohol ook weer een extra tik is op het herstellende lijf. En die nacht daarna nog een fuif... Probeer of, of te doen en niet en,en. Ik moet er niet aan denken om naar een festival te gaan.. XD al die mensen al dat lawaai! Anyway je bent al heel ver! Blijf doseren, en zoek de grens op wanneer je ook weet dat als die grens bereikt is je kan terugtrekken. Lijkt me lastig op een festival.
Ik merk dat je al verder bent dan ik. Voor mij zijn verjaardagen op de middag al een winst. Ik denk dat je het al heel goed doet wanneer je überhaupt een festival alleen al overweegt. Als jij vooraf al het gevoel krijgt van het word me teveel dan denk ik inderdaad dat daar je grens ligt.
Ik herken me ook wel in dat onbegrip. Ik denk dat het gewoon lastig is voor mensen inschatten. Als we zelf al amper weten wat goed voor ons is. Dit zal je ongetwijfeld vaker hebben gehoord... Maar zie het allemaal als winst! Wees trots dat je je met die ene vriendin hebt afgesproken.. en wijn..! Weet dat alcohol ook weer een extra tik is op het herstellende lijf. En die nacht daarna nog een fuif... Probeer of, of te doen en niet en,en. Ik moet er niet aan denken om naar een festival te gaan.. XD al die mensen al dat lawaai! Anyway je bent al heel ver! Blijf doseren, en zoek de grens op wanneer je ook weet dat als die grens bereikt is je kan terugtrekken. Lijkt me lastig op een festival.
Ruben
> 2 jaar geleden
Ik ben 'op', voelt als falen (Verhaal 57)
Hallo,
ik zie er er tegenop om mijn leidinggevende te bellen en te zeggen dat ik erven helemaal mee klaar ben en dat ik 'op' ben.
Afgelopen jaar heeft mijn man thuis gezeten met een burn-out, toen kwam corona, dus ook de kinderen thuis.
Mijn jongste is ADHD-positief getest.
Door alles bij elkaar en ook het regelen en plannen van het schoolwerk, mijn man en al het planwerk ivm mijn werk is het mij allemaal teveel geworden.
Dus ik kan wel een tip gebruiken hoe ik mijn leidinggevende dit het beste kan vertellen.
Ik heb namelijk het afgelopen jaar niks laten doorschemeren en altijd gezegd dat alles prima gaat, het voelt namelijk erg als falen.. Ik zeg altijd tegen mijzelf: doorgaan en niet zeuren.
Maar ik merk dat mijn emmer vol zit. en staat op het punt van overstromen.
Ik kan zelf wel huilen bij het zien van kindertekenfilms, ben zo vreselijk emotioneel..
ik zie er er tegenop om mijn leidinggevende te bellen en te zeggen dat ik erven helemaal mee klaar ben en dat ik 'op' ben.
Afgelopen jaar heeft mijn man thuis gezeten met een burn-out, toen kwam corona, dus ook de kinderen thuis.
Mijn jongste is ADHD-positief getest.
Door alles bij elkaar en ook het regelen en plannen van het schoolwerk, mijn man en al het planwerk ivm mijn werk is het mij allemaal teveel geworden.
Dus ik kan wel een tip gebruiken hoe ik mijn leidinggevende dit het beste kan vertellen.
Ik heb namelijk het afgelopen jaar niks laten doorschemeren en altijd gezegd dat alles prima gaat, het voelt namelijk erg als falen.. Ik zeg altijd tegen mijzelf: doorgaan en niet zeuren.
Maar ik merk dat mijn emmer vol zit. en staat op het punt van overstromen.
Ik kan zelf wel huilen bij het zien van kindertekenfilms, ben zo vreselijk emotioneel..
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bij mij hielp het toen ik eerst steun zocht bij een collega die ook vertrouwenspersoon op de afdeling is.
Mijn werkgever zag het al aankomen gelukkig.
Een vriend van me had het niet door dat hij een burn out had. Ineens kon hij niet lezen, terwijl hij wel de letters herkende. Pas toen realiseerde hij dat hij overspannen was en heeft hij zich direct ziek gemeld en is naar de huisarts gegaan. En pas later aan de werkgever verteld waarom hij ziek was.
Mijn werkgever zag het al aankomen gelukkig.
Een vriend van me had het niet door dat hij een burn out had. Ineens kon hij niet lezen, terwijl hij wel de letters herkende. Pas toen realiseerde hij dat hij overspannen was en heeft hij zich direct ziek gemeld en is naar de huisarts gegaan. En pas later aan de werkgever verteld waarom hij ziek was.
Mv1234
> 2 jaar geleden
Reactie:
Echt waar luister naar je signalen! Trek aan de bel hoe moeilijk ook. Het is geen falen ook al voelt dat wel zo. Pas op jezelf want dat is belangrijker dan je baas. Sterkte!
Ruben
> 2 jaar geleden
Al sinds 2017 een burn out (Verhaal 13)
ik kamp al sinds juli 2017 met een burn out.
ik werkte altijd hard en was nooit op tijd weg,ik had vaak het gevoel dat ik het allemaal alleen stond te doen en ik wilde het graag goed doen.
ik heb therapie gehad(combi trainen en praten maar daar ben ik alleen maar slechter van geworden helaas) ik heb veel lichamelijke klachten en dat heeft mij letterlijk uitgeput.wie o wie heeft de goude tip voor mij.
w.
> 2 jaar geleden
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Een holistische aanpak lijkt me de gouden tip.
Bij een holistische aanpak wordt er vanuit verschillende disciplines gekeken naar de klachten c.q. problemen.
In die holistische aanpak kan tekentherapie een plek krijgen.
Het is een vorm van therapie waarbij je niet veel praat. Je hoeft niet te kunnen tekenen. Liever niet zelfs.
En: je ziet direct resultaat!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Snap je gevoel.
Kreeg eind 2016 de diagnose burnt-out.
Het altijd voor iedereen goed willen doen en over mijn eigen grenzen gegaan.
Bij mij ligt er een diepere oorzaak. Ben de afgelopen 2 jaar in therapie voor trauma verwerking.
Dus wat die energie betreft.. die maar niet beter wordt... en hoe het lijkt dat je niet vooruit komt.. Begrijp ik je volledig!
Wens je sterkte en geduld toe.. Wees lief voor jezelf.
Kreeg eind 2016 de diagnose burnt-out.
Het altijd voor iedereen goed willen doen en over mijn eigen grenzen gegaan.
Bij mij ligt er een diepere oorzaak. Ben de afgelopen 2 jaar in therapie voor trauma verwerking.
Dus wat die energie betreft.. die maar niet beter wordt... en hoe het lijkt dat je niet vooruit komt.. Begrijp ik je volledig!
Wens je sterkte en geduld toe.. Wees lief voor jezelf.
Johanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien no stress programma van breinfijn
Paula
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Zit er bijna 2 jaar in maar krijg maar geen energie - ben nog steeds uitgeput. Ik kan 15 minuten lopen per dag en kleine dingen in huis doen maar verder niets, veel liggen. Ik mis lotgenoten die hetzelfde meemaken en vooral ook zo lang met weinig energie. De angst voor cvs neemt toe. Hopelijk zijn er ook positieve verhalen die steun en hoop geven.
Willem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik heb een terug val van burn out het valt niet mee ik probeer elke dag wat te doen ik hoop dat het niet zo lang duurt als de vorige keer 2,5 jaar ik heb steeds het gevoel dat ik naar toilet moet voor ontlasting maar dan hoef ik niet stress zij de dokter inmiddels ontlasting onderzocht geen afwijkingen pure stress. Gr rene
Anoniem
> 2 jaar geleden
sinds sept thuis met burnout (Verhaal 23)
Hi allemaal, ik ben 29 en sinds september 2019 zit ik thuis met een burn out. Waar ik momenteel vooral tegenaan loop is het enorme gevoel van eenzaamheid. De vele emoties daardoor. Negatieve gedachtenspiralen. Bang mijn hele leven alleen (over) te blijven. Ik wil graag een lieve vriend/relatie, maar die heb ik niet, en daten lukt nu ook niet. Mensen leven voor mijn gevoel allemaal hun leventje, gaan erop uit, doen leuke dingen, krijgen een relatie, gaan samenwonen etc. maar ik ben vaak moe en bij mij lukt dat niet. Ik woon op mezelf en zit veel alleen thuis. Ik vind het ook moeilijk om dan toe te geven dat ik me alleen voel en dat eigenlijk niet wil.. en anderen nodig heb. Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Herkent iemand dit? Horen die angsten en eenzaamheid bij het herstel van een burn out?
Johanna
> 2 jaar geleden
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Johanna,
Ik herken goed wat je schrijft. Ik zit zelf sinds okt. 2019 ook thuis met een burn-out. Woon ook alleen wat soms indd eenzaam kan voelen. Afleiding/sporten helpt me en heb sinds een tijdje haptotherapie. Ik deelde het ook nooit met mensen als ik me slecht voelde, maar merk dat het wel belangrijk is nu voor me. De mensen die echt om je geven willen er ook voor je zijn, gun je zelf daar gebruik van te maken. Het kan je enorm helpen en dan heb je misschien minder het gevoel er alleen voor te staan. Veel sterkte en weet, je bent niet alleen :-)
Ik herken goed wat je schrijft. Ik zit zelf sinds okt. 2019 ook thuis met een burn-out. Woon ook alleen wat soms indd eenzaam kan voelen. Afleiding/sporten helpt me en heb sinds een tijdje haptotherapie. Ik deelde het ook nooit met mensen als ik me slecht voelde, maar merk dat het wel belangrijk is nu voor me. De mensen die echt om je geven willen er ook voor je zijn, gun je zelf daar gebruik van te maken. Het kan je enorm helpen en dan heb je misschien minder het gevoel er alleen voor te staan. Veel sterkte en weet, je bent niet alleen :-)
José
> 2 jaar geleden
Reactie:
tjemig, wat herken ik dit, vreselijk alleen voelen in deze situatie ,aangeven dat je graag steun ontvangt maar het krijge: ho maar..de meeste laten het voor wat het is en praten liever over hun leven..
mijn gedachte is dan ook: ik doe er niet toe....
mijn gedachte is dan ook: ik doe er niet toe....
cissy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi :)
Ik herken ook veel in wat jullie schrijven. Kwam ineens op deze site tereecht en zit wat te lezen.
Ik ben zelf 29 en zit in mijn 2e burnout (eerste op mijn 25e). Vreselijk, had nooit gedacht dat ik het weer zo ver zou laten komen. Sinds september ziekgemeld en na 2 weken weer begonnen met werken met het idee dat het wel kon. Opgebouwd tot 20 uur en daarna weer volledig ingestort. Nu 2 maanden thuis.
Ik ben ook single en iedereen om me heen onderneent doet leuke dingen! Snap helemaal dat je je eenzaam voelt. Maar je bent niet alleen. Dat zie je maar weer op deze site. Hoe ver ben je in je herstel? Kan je al weer wat qua beweging etc?
Sterkte <3
Ik herken ook veel in wat jullie schrijven. Kwam ineens op deze site tereecht en zit wat te lezen.
Ik ben zelf 29 en zit in mijn 2e burnout (eerste op mijn 25e). Vreselijk, had nooit gedacht dat ik het weer zo ver zou laten komen. Sinds september ziekgemeld en na 2 weken weer begonnen met werken met het idee dat het wel kon. Opgebouwd tot 20 uur en daarna weer volledig ingestort. Nu 2 maanden thuis.
Ik ben ook single en iedereen om me heen onderneent doet leuke dingen! Snap helemaal dat je je eenzaam voelt. Maar je bent niet alleen. Dat zie je maar weer op deze site. Hoe ver ben je in je herstel? Kan je al weer wat qua beweging etc?
Sterkte <3
E
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heftig man!! Ontzettend veel sterkte!
Jakob
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je bent niet de enige. Ook ik herken dit, toen ik tegen de 30 liep begon er een onrust te groeien. Mensen op je heen starten een gezin en ik kreeg steeds meer een groeiende angst. Ik probeer te werken aan mijn denkpatroon en de daarbij opkomende gevoelens. Ik ben nu 9 maanden verder
Sinds ik thuis raakte. Ik weet dat ik mezelf hierin ga overstijgen.. ik wil dat gewoon. De realiteit is nu ook dat ik net weer hyperventilatie had en nu dus hier mijn geruststelling probeer te vinden. Accepteren Ruben, accepteren dit is hoe het is. Maar het word beter. Want dit is geen normale
Staat voor je lijf. Ga dingen doen die je vroeger leuk vond, ga doen wat je wil, laat los wat is geweest. Wees trots op jezelf dat je jezelf zo kwetsbaar maakt. Probeer de kleine zegeningen te tellen. En wees lief voor jezelf. Luister niet naar die interne criticus als hij geen redelijke argumenten heeft. Vergeef jezelf en leg de focus op het positieve. ‘Water the flowers, not the weeds’.
Sinds ik thuis raakte. Ik weet dat ik mezelf hierin ga overstijgen.. ik wil dat gewoon. De realiteit is nu ook dat ik net weer hyperventilatie had en nu dus hier mijn geruststelling probeer te vinden. Accepteren Ruben, accepteren dit is hoe het is. Maar het word beter. Want dit is geen normale
Staat voor je lijf. Ga dingen doen die je vroeger leuk vond, ga doen wat je wil, laat los wat is geweest. Wees trots op jezelf dat je jezelf zo kwetsbaar maakt. Probeer de kleine zegeningen te tellen. En wees lief voor jezelf. Luister niet naar die interne criticus als hij geen redelijke argumenten heeft. Vergeef jezelf en leg de focus op het positieve. ‘Water the flowers, not the weeds’.
Ruben
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Helaas ben ik daar niet tegen opgewassen (Verhaal 68)
Sinds september 2020 zit ik ziek thuis met persoonlijkheidsstoornis, angst-en paniekklachten en sociale fobie. Nu wacht ik na 8 maanden nog steeds op een behandeling en zal door de lange wachttijd over 2 weken eindelijk beginnen. Ik heb wel al veel intakes gehad.
Nu zit de bedrijfsarts al maanden te pushen om te starten met 2 uurtjes beginnen te werken en verwacht nu dat ik woensdag begin met werken. Ik zit hier nogal mee omdat de behandeling niet eens is gestart. Ik werk ook nog eens op een afdeling met 25 vrouwen in de productie en wij ook nog eens een leidinggevende die nogal streng kan zijn, helaas ben ik daar niet tegen opgewassen en ben bang dat ik zo weer terugval.
Wat raden jullie aan wat ik het beste kan doen?
Nu zit de bedrijfsarts al maanden te pushen om te starten met 2 uurtjes beginnen te werken en verwacht nu dat ik woensdag begin met werken. Ik zit hier nogal mee omdat de behandeling niet eens is gestart. Ik werk ook nog eens op een afdeling met 25 vrouwen in de productie en wij ook nog eens een leidinggevende die nogal streng kan zijn, helaas ben ik daar niet tegen opgewassen en ben bang dat ik zo weer terugval.
Wat raden jullie aan wat ik het beste kan doen?
Mandy
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel goed naar jezelf luisteren, jij weet t beste wat je aankan! Ik ben door re-integratie 2x teruggevallen. Er is nog veel onwetendheid wat betreft burn-out en andere mentale ziektes bij bedrijven. Ga iets doen wat je leuk vindt en geen spanning oplevert. Ga hier over in gesprek. Jouw lijf is belangrijker dan jouw baan! Succes!
Hanneke
> 2 jaar geleden
Maar wat is rust? (Verhaal 73)
Hallo allemaal,
Op een maand af 2 jaar geleden raakte ik overspannen na een bestuursjaar bij een studentenorganisatie. Ik wist ook meteen dat ik overspannen was, en dat ik rust moest nemen. Maar wat is rust? Wat is overspannenheid precies? Toen ik twee maanden later weer met studeren begon bleek dat ik nog niet voldoende hersteld was. Toentertijd had ik geen idee wat ik moest doen, ik was radeloos en stond helemaal verkeerd in contact met mijn lichaam. Hierdoor ben ik tot het gaatje gegaan en was het op een gegeven moment helemaal klaar. Op mijn dieptepunt had ik twee paniekaanvallen van een dag en werd ik vervolgens een maand lang begeleid door de spoeddienst van Lentis.
Sindsdien was het een lange weg omhoog, maar zonder terugvallen. Het voordeel van compleet aan de grond zitten is dat je precies leert wat je lichaam van je wilt en wat diens signalen betekenen. Na 1 maand zat ik voor het eerst weer een rondje op de fiets. Na 2 maand deed ik voor het eerst zelf boodschappen. Na 3 maand maakte ik mijn eerste telefoongesprek met een vriend. Na 7 maand sprak ik voor het eerst met een vriend af om 45 minuten te wandelen. Na 10 maand zat ik voor het eerst weer in een rijdende auto. Na 13 maand woonde ik weer op mezelf en sportte ik weer voor het eerst. Na 15 maand begon ik weer met studeren.
Helaas heb ik hier de eerste terugval beleefd. Het mentale gedeelte zit inmiddels wel snor, maar de fysieke component is nog even aftasten. het lastig om te bepalen wat je lichaam kan hebben na zo lang niks te hebben gedaan. Ik kreeg last van spierspanningshoofdpijn en heb daar nu bijna 3 maanden last van. De studie heb ik weer moeten neerleggen.
Ondanks dat het heel naar is en dat het lang duurt weet ik inmiddels wel dat dit het allerbeste is wat me ooit is overkomen. Als je mij zou vragen of ik nog een jaar langer in deze shitzooi zou willen zitten of zou moeten doorleven op de manier dat ik leefde voor de burn out, dan koos ik voor het eerste. Want je kwaliteit van leven voor deze mentale staat is natuurlijk heel laag. Een gestrest leven is een half leven. Met deze lessen weet ik precies wat ik nodig heb om de rest van mijn leven een ontspannen leven te leiden. Geen teleurstellingen, angsten, of twijfels.
Sinds een paar dagen slaap ik slecht door de spierspanningshoofdpijn, en dan is het goed om jezelf er af en toe aan te herinneren dat bovenstaande wel degelijk het geval is. Vandaar deze tekst.
Dankuwel.
Op een maand af 2 jaar geleden raakte ik overspannen na een bestuursjaar bij een studentenorganisatie. Ik wist ook meteen dat ik overspannen was, en dat ik rust moest nemen. Maar wat is rust? Wat is overspannenheid precies? Toen ik twee maanden later weer met studeren begon bleek dat ik nog niet voldoende hersteld was. Toentertijd had ik geen idee wat ik moest doen, ik was radeloos en stond helemaal verkeerd in contact met mijn lichaam. Hierdoor ben ik tot het gaatje gegaan en was het op een gegeven moment helemaal klaar. Op mijn dieptepunt had ik twee paniekaanvallen van een dag en werd ik vervolgens een maand lang begeleid door de spoeddienst van Lentis.
Sindsdien was het een lange weg omhoog, maar zonder terugvallen. Het voordeel van compleet aan de grond zitten is dat je precies leert wat je lichaam van je wilt en wat diens signalen betekenen. Na 1 maand zat ik voor het eerst weer een rondje op de fiets. Na 2 maand deed ik voor het eerst zelf boodschappen. Na 3 maand maakte ik mijn eerste telefoongesprek met een vriend. Na 7 maand sprak ik voor het eerst met een vriend af om 45 minuten te wandelen. Na 10 maand zat ik voor het eerst weer in een rijdende auto. Na 13 maand woonde ik weer op mezelf en sportte ik weer voor het eerst. Na 15 maand begon ik weer met studeren.
Helaas heb ik hier de eerste terugval beleefd. Het mentale gedeelte zit inmiddels wel snor, maar de fysieke component is nog even aftasten. het lastig om te bepalen wat je lichaam kan hebben na zo lang niks te hebben gedaan. Ik kreeg last van spierspanningshoofdpijn en heb daar nu bijna 3 maanden last van. De studie heb ik weer moeten neerleggen.
Ondanks dat het heel naar is en dat het lang duurt weet ik inmiddels wel dat dit het allerbeste is wat me ooit is overkomen. Als je mij zou vragen of ik nog een jaar langer in deze shitzooi zou willen zitten of zou moeten doorleven op de manier dat ik leefde voor de burn out, dan koos ik voor het eerste. Want je kwaliteit van leven voor deze mentale staat is natuurlijk heel laag. Een gestrest leven is een half leven. Met deze lessen weet ik precies wat ik nodig heb om de rest van mijn leven een ontspannen leven te leiden. Geen teleurstellingen, angsten, of twijfels.
Sinds een paar dagen slaap ik slecht door de spierspanningshoofdpijn, en dan is het goed om jezelf er af en toe aan te herinneren dat bovenstaande wel degelijk het geval is. Vandaar deze tekst.
Dankuwel.
Wouter
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Jarenlang passievol werken maar..... (Verhaal 72)
Hallo
Sinds anderhalf jaar nu alweer een burn-out. Jarenlang passievol werken maar daarbij privé op 2. Perfectionistisch en héél streng zijn voor mijzelf en altijd maar dienbaar zijn voor anderen. Heb de signalen niet herkend helaas. Doe 3 keer per week vrijwilligers werk maar vind het lastig om grenzen aan te geven. GGZ en job coach en motorische psycho therapie ben ik begonnen. Maar je moet zelf die mindset krijgen en dat lukt mij niet zo goed. Vandaag erge terugval en huilend weer naar huis. De hoop is dan weer even weg.......
Sterkte voor iedereen!
Sinds anderhalf jaar nu alweer een burn-out. Jarenlang passievol werken maar daarbij privé op 2. Perfectionistisch en héél streng zijn voor mijzelf en altijd maar dienbaar zijn voor anderen. Heb de signalen niet herkend helaas. Doe 3 keer per week vrijwilligers werk maar vind het lastig om grenzen aan te geven. GGZ en job coach en motorische psycho therapie ben ik begonnen. Maar je moet zelf die mindset krijgen en dat lukt mij niet zo goed. Vandaag erge terugval en huilend weer naar huis. De hoop is dan weer even weg.......
Sterkte voor iedereen!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Geen burn-out maar een bore-out (Verhaal 11)
Heb ik dan een burn-out? "Nee, een bore-out.", zei de dokter. Maar niemand gelooft me.
Sinds december ben ik thuis met een bore-out. Ik vind geen voldoening meer in m'n werk. Volgens mijn huisarts zijn de symptomen hetzelfde als een burn-out.
Ik werk graag, altijd gedaan. Ik zou ook heel graag terug gaan werken, maar ik krijg de kriebels als ik aan mijn takenpakket denk. Die kriebels die voel ik alleen maar, die kan ik niet uiten. Want niemand lijkt me te begrijpen.
Op het werk denken ze dat ik niet graag kom werken, mijn vriendinnen denken dat ik profiteer van het systeem en mijn vriend denkt dat ik liever huismoeder ben.
Waarom wordt een burn-out wel begrepen en een bore-out niet? Ik voel me nog slechter dan voordien ...
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey hallo,
Jouw verhaal komt me bekend voor. Ik heb vorig jaar een burn-out gehad, ik ben dan veranderd van werk (van rusthuis naar thuiszorg) desondanks dat ik mijn werk in het rusthuis heel graag deed heb ik deze beslissing genomen omdat ik het niet meer aankon... de omgang met de mensen hypocriete collega s en noem maar op...
Maar dan kwam ik in de thuiszorg en wat blijkt nu, ik haal totaal geen voldoening uit deze job. Hoe hard ik ook mijn best probeerde te doen ik voelde aan alles dat het weer op niets zou uitdraaien!!
Mijn symptomen waren dezelfde als bij mijn burn out overprikkebaar ,paniekaanvallen,last in mijn benen, bijna niet meer kunne stappen, kortademigheid, pijn in mijn borst hartkloppingen ...
Alleen wist ik wel dat het niet kwam door hard te werken maar van me steendoodbte vervelen en voor de zoveelste keer nog maar eens met de stofzuiger rond te gaan om toch maar iets te doen te hebben.
Mijn nieuwe collega's vinden echt van zichzelf dat ze bergen werk verzetten en dat is goed voor hun.. maar voor mij is dit geen werk en ik heb altijd het gevoel dat ik mijn tijd verdoe terwijl thuis alles blijft liggen en als ik thuiskom er gewoon de energie niet meer voor heb om mijn eigen huishouden te doen.
Ik heb 2 schatten van kinderen en een heel erg lieve man die me probeert te begrijpen ik wil terug de vrouw en de mama zijn die ik was .. mijn steentje ook op financieel kunnen bijdragen.. een werk vinden waar ik met plezier vroeg voor opsta, laat ga slapen maakt niet uit! Maar me niet meer schuldig hoeven te voelen dat ik thuis ben ...
Nikki
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier sinds 31 december 2019 in een burn-out, vandaag na lange tijd dat het goed ging een erge terugval. Ben er ook nog lang niet helaas.....
Anoniem
> 2 jaar geleden
Knapte van mijn sokkel (Verhaal 65)
Ik ben nu sinds 2 maanden totaal uitgeschakeld. Achteraf is dit al anderhalfjaar gaande. Eind januari knapte ik volledig van mijn sokkel.
Compleet in paniek. Overspoeling van elektriciteit door mijn lijf. Het giert er doorheen.
Een week gehad dat deze onrust bijna niet aanwezig was en wat was dat heerlijk!!
Toch weer teruggevallen in dezelfde shit....
Vooral dat onrustige gevoel is ontzettend vervelend. Het zorgt ervoor dat ik compleet op slot ga qua eten en drinken.
Ik voel me Total loss. Energie level van nog geen 30%.
Compleet in paniek. Overspoeling van elektriciteit door mijn lijf. Het giert er doorheen.
Een week gehad dat deze onrust bijna niet aanwezig was en wat was dat heerlijk!!
Toch weer teruggevallen in dezelfde shit....
Vooral dat onrustige gevoel is ontzettend vervelend. Het zorgt ervoor dat ik compleet op slot ga qua eten en drinken.
Ik voel me Total loss. Energie level van nog geen 30%.
Onrust
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Mensen vertrouwen is bij mijn echt een ding (Verhaal 62)
Wel eens eerder een test gedaan heb ik een burn out? Deze test was positief en leefde gewoon door omdat ik dacht het komt vanzelf wel weer goed niet dus ik ben heel hard op me muil gevallen.
Ik heb het idee dat ik niet de rust kan nemen omdat ik die ook niet krijgt als ik er om vraagt en jullie raden het al niet alleen gewoon vrienden buren of mensen van buiten je netwerk, maar ook instellingen je zult denken instellingen/hulpverleners het woord zegt het al Daarvan mag je verwachten dat zij je hulp bieden in tegendeel zo voelde het niet voor mijn en ben nu zover afgedwaald dat ik rond loop met suïcidale gedachtes en dat is ook werkelijk een wil geworden omdat ik niet meer geloofd dat ergens het licht zal gaan schijnen aan de andere kant van de tunnel. Loop bij de huisarts is ook op de hoogte en als ik
Nog 1 iemand 100% kan vertrouwen is dat wel de huisarts, maar dat Boekt bij mijn ook zorgen want ik ga verhuizen binnen termijn van nu en een jaar en wil haar heel graag houden als huisarts en volgens mijn heb zij nu ook wel toegegeven dat dat oké is. Mensen vertrouwen is bij mijn echt een ding zelf me eigen vertrouwen is nog een zware taak.
Wie erkend dit en zijn er tips want je heb meer aan tips dan aan hulpverleners buren vrienden of iets aan je zelf
Ik heb het idee dat ik niet de rust kan nemen omdat ik die ook niet krijgt als ik er om vraagt en jullie raden het al niet alleen gewoon vrienden buren of mensen van buiten je netwerk, maar ook instellingen je zult denken instellingen/hulpverleners het woord zegt het al Daarvan mag je verwachten dat zij je hulp bieden in tegendeel zo voelde het niet voor mijn en ben nu zover afgedwaald dat ik rond loop met suïcidale gedachtes en dat is ook werkelijk een wil geworden omdat ik niet meer geloofd dat ergens het licht zal gaan schijnen aan de andere kant van de tunnel. Loop bij de huisarts is ook op de hoogte en als ik
Nog 1 iemand 100% kan vertrouwen is dat wel de huisarts, maar dat Boekt bij mijn ook zorgen want ik ga verhuizen binnen termijn van nu en een jaar en wil haar heel graag houden als huisarts en volgens mijn heb zij nu ook wel toegegeven dat dat oké is. Mensen vertrouwen is bij mijn echt een ding zelf me eigen vertrouwen is nog een zware taak.
Wie erkend dit en zijn er tips want je heb meer aan tips dan aan hulpverleners buren vrienden of iets aan je zelf
Petra
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey meid, wat rot zeg dat je zo voelt. Als je suïcidale gedachtes hebt, dan kan je evt het nummer 113 bellen voor een luisterend oor.
Ik was op werk het vertrouwen kwijt, ik werd er ook achterdochtig van en sloot me steeds meer af en ging steeds dieper in een spiraal. Burn-out met “vleugje” depressie. Dus ik herken deels je gevoel. Je bent niet de enige.
Ik was op werk het vertrouwen kwijt, ik werd er ook achterdochtig van en sloot me steeds meer af en ging steeds dieper in een spiraal. Burn-out met “vleugje” depressie. Dus ik herken deels je gevoel. Je bent niet de enige.
MissyMe
> 2 jaar geleden
ik ben totaal een schim van wat ik was... (Verhaal 50)
Sinds een jaar als herintreder begonnen als 3 IG in de zorg, daarvoor ruim 10 jaar in de kinderopvang en daarvoor 32 jaar in de zorg.
Vol goede moed en bruisend van energie begon ik met mijn nieuwe baan en vond het geweldig maar sinds paar maanden klachten zoals hartkloppingen, druk op de borst, erg emotioneel, moe en ook op mijn vrije dagen had ik het gevoel dat mijn lijf niet meer kon ontspannen. Begon ook steeds meer en vaker fysiek te kwakkelen. Sinds paar ween vreselijke paniekaanvallen gekregen , extreem moe en hele dagen huilen.... volgens huisarts en meteen ook iemand van GGZ dus flinke burn-out.
Ben helemaal mezelf kwijt... ik altijd positief, bruisend van energie, geweldig leuk maar ook druk sociaal leven, ik ben totaal een schim van wat ik was...
Advies; rust, rust en nogeens rust, oxazepam en wekelijks gesprek met psycholoog, wie kan mij vertellen hoelang dit gaat duren??
Vol goede moed en bruisend van energie begon ik met mijn nieuwe baan en vond het geweldig maar sinds paar maanden klachten zoals hartkloppingen, druk op de borst, erg emotioneel, moe en ook op mijn vrije dagen had ik het gevoel dat mijn lijf niet meer kon ontspannen. Begon ook steeds meer en vaker fysiek te kwakkelen. Sinds paar ween vreselijke paniekaanvallen gekregen , extreem moe en hele dagen huilen.... volgens huisarts en meteen ook iemand van GGZ dus flinke burn-out.
Ben helemaal mezelf kwijt... ik altijd positief, bruisend van energie, geweldig leuk maar ook druk sociaal leven, ik ben totaal een schim van wat ik was...
Advies; rust, rust en nogeens rust, oxazepam en wekelijks gesprek met psycholoog, wie kan mij vertellen hoelang dit gaat duren??
Lily
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar verhaal....Ben inmiddels 8 maanden verder en heb deze klachten nog steeds. Wordt wel wat minder maar duurt vreselijk lang...sterkte!!!!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hee ik herken het heel erg, ik heb soms het idee dat ik meer lichamelijk onder de burn-out lijdt dan psychisch. Ontzettend slap gevoel in mijn hele lichaam alsof ik flauwval. Met wandelen nog erger. Mn benen willen gewoon niet mee werken bah. Al thuis sinds maat 2020
Melis
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeer herkenbaar. Ik ben nu 6 maanden verder.. De klachten komen en gaan, wisselen zich af in meerdere en mindere mate.
Ik blijf tegen mezelf zeggen. Als ik kijk naar nu en terugkijk naar een maand geleden.. Merk ik dat vooruitgang?... Ja, langzaam.. maar ja. Het is een lange reis.. Sleutelwoorden.. Acceptatie... Lief zijn voor jezelf.. En vooral doen wat goed voelt.. Probeer een balans te vinden van beetje bewegen.. mensen opzoeken die je een prettig gevoel geven.. en regelmaat.. De slaap.. tjah is voor mij een hele uitdaging.. Ook ik ben een schim van wat ik was... toch heeft die schim al iets meer vorm in verhouding tot de periode die jij omschrijft.. het extreem overstuur zijn.. omgeremde emoties.. Het voelt voor mij als een storm in mijn leven dat enorm veel stof heeft doen opwaaien... en alleen tijd kan die stof weer laten liggen.. Veel geduld en kracht toegewenst.. Probeer de hele kleine winstjes te leren herkennen en waarderen. Dat was/is mijn houvast.
Ik blijf tegen mezelf zeggen. Als ik kijk naar nu en terugkijk naar een maand geleden.. Merk ik dat vooruitgang?... Ja, langzaam.. maar ja. Het is een lange reis.. Sleutelwoorden.. Acceptatie... Lief zijn voor jezelf.. En vooral doen wat goed voelt.. Probeer een balans te vinden van beetje bewegen.. mensen opzoeken die je een prettig gevoel geven.. en regelmaat.. De slaap.. tjah is voor mij een hele uitdaging.. Ook ik ben een schim van wat ik was... toch heeft die schim al iets meer vorm in verhouding tot de periode die jij omschrijft.. het extreem overstuur zijn.. omgeremde emoties.. Het voelt voor mij als een storm in mijn leven dat enorm veel stof heeft doen opwaaien... en alleen tijd kan die stof weer laten liggen.. Veel geduld en kracht toegewenst.. Probeer de hele kleine winstjes te leren herkennen en waarderen. Dat was/is mijn houvast.
Ruben
> 2 jaar geleden
Afgelopen jaar is een rollercoaster geweest (Verhaal 15)
Het afgelopen jaar is echt een rollercoaster geweest. Er is zoveel gebeurd en voel me sinds oktober vorig jaar niet goed. Wanneer ik in een volle bus zat kreeg ik het ineens heel warm en kreeg een heel naar gevoel in mijn maag. Werd er spontaan misselijk van!
Wanneer ik uit de bus stapte ging het na twee minuten weer. Zodra ik de volgende bus pakte gebeurde het weer. Ik zal wel ziek worden? Het gebeurde steeds vaker. In de bioscoop, uiteten, op 't werk en in de bus. Wat is er toch met me aan de hand? Naar de dokter geweest medicijnen gehad, echo laten maken en ontlasting ingeleverd.
Alles was prima en er waren geen afwijkingen te zien. Hoe kom ik dan aan die spontane misselijkheid en naar gevoel in mijn buik? Paar maanden later ging het een stuk beter. Kreeg veel last van lichamelijke kwaaltjes. Pijn in mijn handen, stijve handen, dikke en pijnlijke gewrichten. Mijn rechtervoet deed enorm veel zeer wanneer ik een lange dag had gestaan. Werk in de horeca en in de zomer is het top drukte!
Wederom naar de dokter geweest en ontstekingsremmers gehad voor mijn handen en paracetamol voor mijn voet. Na maanden van pijn weer terug gegaan naar de dokter. Bloedtesten gedaan, drie verschillende medicijnen verder en nog altijd geen resultaat.
Symptomen werden erger en zat met mijn handen in het haar. Kreeg steeds meer stress op het werk. Maakte me druk over wat er allemaal met mijn lijf aan de hand was. Een maand geleden weer naar de dokter geweest en die heeft mij doorgestuurd naar een reumatoloog (mijn klachten lijken op RA). In de tussentijd erachter gekomen dat de misselijkheid en opvliegers paniekaanvallen zijn. Die steeds maar erger worden.
Ben bij de reumatoloog geweest en er is reuma geconstateerd in mijn handen. Ik ben 25 jaar en heb hier ontzettend veel moeite mee. Werk in de horeca en heb mijn handen nodig! Ik ben vooral heel erg boos op mijn lichaam. De pijn in mijn voet blijkt een hielspoor te zijn.
Naast al deze dingen huil ik iedere dag, voel ik me rot, heb ik geen energie en wil ik het liefst de hele dag in mijn bed willen liggen en slapen tot het voorbij is. Vriendinnen willen afspreken en verzin telkens een smoes om er onder uit te komen. Twee weken geleden bij de dokter geweest. De hele situatie uitgelegd en heel erg gehuild.
Ben een week lang ziek geweest en heb 4 dagen niks kunnen eten en drinken. Dit was een buikgriep en oververmoeidheid. Mede hierdoor is eruit gekomen dat ik tegen een burn-out aan zit. Volgens de dokter ben ik er op tijd bij en word het proces nu in gang gezet. Doorverwijzing gehad naar een psycholoog. Helaas zijn de wachttijden erg lang!
Dinsdag weer beginnen met werken na twee weken vakantie. Ik voel me hier niet goed bij. Wie heeft er ervaring met een bedrijfsarts? Kan iemand mij vertellen wat ik kan verwachten? Ik ben best bang omdat ik mezelf als persoon niet meer herken. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik leuk vind..
Gail
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken zo je verhaal
Ik inmiddels 10 maanden aan de gang en ben het kotse beu...
Ik ben al van ver gekomen echter dat nare zware, trillerige, nerveuze, duizelige stress gevoel is gewoon nooit weg, ben ook zo bang dat het nooit meer weg gaat 😓
Ik inmiddels 10 maanden aan de gang en ben het kotse beu...
Ik ben al van ver gekomen echter dat nare zware, trillerige, nerveuze, duizelige stress gevoel is gewoon nooit weg, ben ook zo bang dat het nooit meer weg gaat 😓
Wendy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het gaat weg! Echt! Al is het een verschrikkelijk rotgevoel! Weet dat je niet alleen staat! Sterkte!!
Jenny
> 2 jaar geleden
Angst met burnout en derealisatie (Verhaal 906)
Ik zit helaas al dik 7 maanden in de shit. Ik was als kind altijd al bang voor ziektes enz. en dat is nu doorgeslagen. Op een keer werd ik totaal niet lekker duizelig, hartkloppingen, angstig, druk op de borst. Ik was doodsbang. Naar de dokter en er was niks aan de hand. Voor de zekerheid nog naar de cardioloog geweest, maar er was niks. Helaas ben ik dieper de put ingegaan. Kreeg ontzetten veel lichamelijke pijntjes. Zware en slappe benen, druk op ogen, hoofdpijn, duizelig, angst, paniek, niet kunnen slapen enz.
Toen kwamen er periodes waarin alles zwart was ik zag niks zitten kon niet genieten en was heel erg van de wereld verwijderd (derealisatie). Toen deze periode voorbij was ging het iets beter. Ik kon nog weinig, maar de kleinste dingen deden me goed. Nu zit ik in een rot periode. Eerst krijg ik lichamelijk klachten denk aan hoofdpijn/duizelig enz. Vervolgens wordt dit op ten duur een paniekaanval. Soms ben ik hele dage angstig en voel ik me afgescheiden van de wereld. Soms wordt ik wakker en gelijk is de angst. Dan ren ik naar de lamp en dan zakt het langzaam weer. Ook dat doffe gevoel in mijn hoofd is vreselijk. Als ik uit bed kom ben ik al zenuwachtig en bang hoe de dag zal gaan. Ik voel al van alles en het is echt overleven tot de avond. Pas voelde ik me oké en dacht ik even een rondje lopen. Maar de 10min die ik liep was de max. Kreeg op de helft al zware benen werd steeds duizeliger en had bijna angst. ook fietsen en autorijden is moeilijk of lukt amper. De paniek en de rare wereld overheerst dan zo.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Toen kwamen er periodes waarin alles zwart was ik zag niks zitten kon niet genieten en was heel erg van de wereld verwijderd (derealisatie). Toen deze periode voorbij was ging het iets beter. Ik kon nog weinig, maar de kleinste dingen deden me goed. Nu zit ik in een rot periode. Eerst krijg ik lichamelijk klachten denk aan hoofdpijn/duizelig enz. Vervolgens wordt dit op ten duur een paniekaanval. Soms ben ik hele dage angstig en voel ik me afgescheiden van de wereld. Soms wordt ik wakker en gelijk is de angst. Dan ren ik naar de lamp en dan zakt het langzaam weer. Ook dat doffe gevoel in mijn hoofd is vreselijk. Als ik uit bed kom ben ik al zenuwachtig en bang hoe de dag zal gaan. Ik voel al van alles en het is echt overleven tot de avond. Pas voelde ik me oké en dacht ik even een rondje lopen. Maar de 10min die ik liep was de max. Kreeg op de helft al zware benen werd steeds duizeliger en had bijna angst. ook fietsen en autorijden is moeilijk of lukt amper. De paniek en de rare wereld overheerst dan zo.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Tamara
19-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik voel met je mee
peeters isabelle
> 2 jaar geleden
weer grip en inzicht in mijn leven (Verhaal 24)
Na een zware periode met een depressieve partner zat ik er helemaal doorheen. Advies van huisarts om hulp te gaan zoeken.
Op advies van collega bij Germien terecht gekomen. Ik kwam meteen in een warm bad terecht. Nu was het even tijd voor mij, was mezelf wel helemaal kwijt geraakt.
Heb hier erg veel aan gehad voelde dat ik weer grip en inzicht in mijn leven kreeg en weer LUCHT.
Ook heb ik emdr therapie gehad wat is dat iets wonderlijks verbaas me nog elke dag over dat je hier zoveel baat bij kan hebben.
Germien is een geweldige vrouw, begrijpt hoe je je voelt, wat je nodig hebt. Ik weet in ieder geval als ik weer hulp nodig heb dat ik zeker weer door haar geholpen wil worden.
Op advies van collega bij Germien terecht gekomen. Ik kwam meteen in een warm bad terecht. Nu was het even tijd voor mij, was mezelf wel helemaal kwijt geraakt.
Heb hier erg veel aan gehad voelde dat ik weer grip en inzicht in mijn leven kreeg en weer LUCHT.
Ook heb ik emdr therapie gehad wat is dat iets wonderlijks verbaas me nog elke dag over dat je hier zoveel baat bij kan hebben.
Germien is een geweldige vrouw, begrijpt hoe je je voelt, wat je nodig hebt. Ik weet in ieder geval als ik weer hulp nodig heb dat ik zeker weer door haar geholpen wil worden.
Cliënt bij Labyrinthoss
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
zeker herkenbaar. Ik heb paniekaanvallen en straat vrees er bij. En zo ver gegaan dat ik een bril nu draag door te veel spanningen in mijn hoofd. en te lang doorgewerkt.
Wij zijn niet zielig, maar we zijn de sterkste!!
Daarom gaan wij door deze ellende heen ,omdat wij het aan kunnen!!
Wij zijn niet zielig, maar we zijn de sterkste!!
Daarom gaan wij door deze ellende heen ,omdat wij het aan kunnen!!
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar , 50 jaar gewerkt. Al een hele poos niet in orde niks mee gedaan tot ik in juni 2020 een burn-out kreeg
Last van maag nek hoofd duizeligheid enz
Gaat met ups en downs maar heb nog steeds veel last van nek en schouders en hoofd
Ben nu sinds november uit het werk
Last van maag nek hoofd duizeligheid enz
Gaat met ups en downs maar heb nog steeds veel last van nek en schouders en hoofd
Ben nu sinds november uit het werk
Elly
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik liep als het ware tegen een muur (Verhaal 45)
Ik heb 50 jaar in de zorg gewerkt, afgelopen juni moest ik nog een half jaar tot mijn pensioen.
Heb altijd teveel gedaan en nooit nee kunnen zeggen.
In juni liep ik als het ware tegen een muur.
Duizeligheid, gespannen, hartkloppingen, maagklachten en heel erg moe.
In het begin leek het opknappen redelijk vlot te gaan tot in in september een terugval kreeg
Weer wat opgeknapt en nu al weer een poos een terugval , niet zo heftig als in het begin maar wel maagklachten en vooral veel last van nek en schouders (spanning) en spanning op mijn hoofd net of er een te strakke muts op zitten. Ik weet dat het tijd nodig heeft maar zou me zo graag weer lekker voelen
Heb altijd teveel gedaan en nooit nee kunnen zeggen.
In juni liep ik als het ware tegen een muur.
Duizeligheid, gespannen, hartkloppingen, maagklachten en heel erg moe.
In het begin leek het opknappen redelijk vlot te gaan tot in in september een terugval kreeg
Weer wat opgeknapt en nu al weer een poos een terugval , niet zo heftig als in het begin maar wel maagklachten en vooral veel last van nek en schouders (spanning) en spanning op mijn hoofd net of er een te strakke muts op zitten. Ik weet dat het tijd nodig heeft maar zou me zo graag weer lekker voelen
Elly
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
hyperventilatie of burnout? (Verhaal 35)
Hoi allemaal!
Ik ben een studente van 23 jaar die het sinds de lockdown (maart) erg moeilijk heeft. Ik ben altijd wel iemand geweest die over alles piekerde en enorme stress had voor de examens/ op reis gaan... Maar deze symptomen verdwenen dan de volgende dag, nu kamp ik al maanden met dezelfde vervelende symptomen.
Het begon allemaal vóór de lockdown toen ik een kleine prikkel in de keel voelde en dit maar niet over ging. Juist daarna begon de lockdown door de coronavirus, ik kreeg het benauwd en had enorme hartkloppingen toen ik al de maatregelen op het nieuws hoorde.
Ik had het al moeilijk omdat de prikkel niet over ging en ik begon te denken dat ik iets ernstig had. Omdat ze bij de huisarts enkel spoedgevallen zouden behandelen en ik nergens heen kon, heeft dit alles erger gemaakt.
Ik kreeg in de avond geen adem meer, ik werd wakker met ademtekort, een enorme druk op de borst en heel de dag zitten piekeren (er viel ook niets te doen aangezien we allemaal thuis moesten zitten, dus had ik niets om mijn gedachten te verzetten)
Ik begon op het internet te zoeken wat ik allemaal kon hebben en dit hielp helemaal niet, het maakte het zelfs erger.
Ik had met mijn zus hierover gesproken en zei dat ze juist dezelfde symptomen heeft, maar dan op een langere termijn en dat het overspanning is. Dit had ik niet eerder aan gedacht, ik besliste een hyperventilatie test in te vullen op het internet en ik had al de symptomen die daarop kwamen.
Juist voor de zomer was alles wat rustiger en kon ik eindelijk naar de dokter, ondertussen had ik nog die prikkel in de keel en de overspannen nek, zelfs oorpijn.
Dokter zei dat ik geen ontsteking had of iets gelijkaardig en dat de prikkel waarsschijnlijk van de hyperventilatie komt. Ik had het gevoel dat hij het zomaar zei omdat ik de hyperventilatie test had vermeld en verder niets meer heeft onderzocht.
Ik besloot om wat yoga te doen en meditatie en genieten van mijn zomervakantie (naar een plek waar er geen positieve covid patiënten waren, namelijk mijn dorp in spanje). Daar kwam ik zo op rust dat ik amper/ geen symptomen meer had.
Eens ik terugwas van mijn vakantie begon het weer, ook omdat ik had gehoord op het nieuws dat de situatie in België door de Covid verergerd was en voelde me op dat moment veiliger in mijn dorp dan in België.
Nu zijn mijn symptomen niet meer zo erg als in het begin, ik heb een paar dagen een benauwd gevoel, maar dan let ik op mijn ademhaling en gaat het (soms) wat beter. Ik heb dan ook een week of 2 waar ik me perfect voel.
Tijdens die aanvallen krijg ik wel de gedachten dat het met mijn hart te maken heeft en begin ik weer te piekeren. Al weet ik dat de kans klein is dat het aan mijn hart ligt, aangezien ik maar 23 ben en niet rook en geen alcohol drink.
Mijn vraag is: kan hyperventilatie zo een enorme invloed hebben op uw leven? Of lijkt dit meer op een burn-out?
Het is misschien wel handig om te vermelden dat ik in oktober naar de dokter ben gegaan omdat ik 1 week lang dezelfde symptomen had en de dokter zei dat mijn hart prima was en dat ik een paniekaanval had. (door mijn examens)
Nu vind ik het alleen raar dat dit maanden lang duurt, soms denk ik dat ik mijn oude leven niet meer terug zal krijgen.
Ik ben een studente van 23 jaar die het sinds de lockdown (maart) erg moeilijk heeft. Ik ben altijd wel iemand geweest die over alles piekerde en enorme stress had voor de examens/ op reis gaan... Maar deze symptomen verdwenen dan de volgende dag, nu kamp ik al maanden met dezelfde vervelende symptomen.
Het begon allemaal vóór de lockdown toen ik een kleine prikkel in de keel voelde en dit maar niet over ging. Juist daarna begon de lockdown door de coronavirus, ik kreeg het benauwd en had enorme hartkloppingen toen ik al de maatregelen op het nieuws hoorde.
Ik had het al moeilijk omdat de prikkel niet over ging en ik begon te denken dat ik iets ernstig had. Omdat ze bij de huisarts enkel spoedgevallen zouden behandelen en ik nergens heen kon, heeft dit alles erger gemaakt.
Ik kreeg in de avond geen adem meer, ik werd wakker met ademtekort, een enorme druk op de borst en heel de dag zitten piekeren (er viel ook niets te doen aangezien we allemaal thuis moesten zitten, dus had ik niets om mijn gedachten te verzetten)
Ik begon op het internet te zoeken wat ik allemaal kon hebben en dit hielp helemaal niet, het maakte het zelfs erger.
Ik had met mijn zus hierover gesproken en zei dat ze juist dezelfde symptomen heeft, maar dan op een langere termijn en dat het overspanning is. Dit had ik niet eerder aan gedacht, ik besliste een hyperventilatie test in te vullen op het internet en ik had al de symptomen die daarop kwamen.
Juist voor de zomer was alles wat rustiger en kon ik eindelijk naar de dokter, ondertussen had ik nog die prikkel in de keel en de overspannen nek, zelfs oorpijn.
Dokter zei dat ik geen ontsteking had of iets gelijkaardig en dat de prikkel waarsschijnlijk van de hyperventilatie komt. Ik had het gevoel dat hij het zomaar zei omdat ik de hyperventilatie test had vermeld en verder niets meer heeft onderzocht.
Ik besloot om wat yoga te doen en meditatie en genieten van mijn zomervakantie (naar een plek waar er geen positieve covid patiënten waren, namelijk mijn dorp in spanje). Daar kwam ik zo op rust dat ik amper/ geen symptomen meer had.
Eens ik terugwas van mijn vakantie begon het weer, ook omdat ik had gehoord op het nieuws dat de situatie in België door de Covid verergerd was en voelde me op dat moment veiliger in mijn dorp dan in België.
Nu zijn mijn symptomen niet meer zo erg als in het begin, ik heb een paar dagen een benauwd gevoel, maar dan let ik op mijn ademhaling en gaat het (soms) wat beter. Ik heb dan ook een week of 2 waar ik me perfect voel.
Tijdens die aanvallen krijg ik wel de gedachten dat het met mijn hart te maken heeft en begin ik weer te piekeren. Al weet ik dat de kans klein is dat het aan mijn hart ligt, aangezien ik maar 23 ben en niet rook en geen alcohol drink.
Mijn vraag is: kan hyperventilatie zo een enorme invloed hebben op uw leven? Of lijkt dit meer op een burn-out?
Het is misschien wel handig om te vermelden dat ik in oktober naar de dokter ben gegaan omdat ik 1 week lang dezelfde symptomen had en de dokter zei dat mijn hart prima was en dat ik een paniekaanval had. (door mijn examens)
Nu vind ik het alleen raar dat dit maanden lang duurt, soms denk ik dat ik mijn oude leven niet meer terug zal krijgen.
Marta
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het kan te maken hebben met burnout, maar het lijkt ook wel op een piekerstoornis. Door het piekeren, raak je uitgeput en ervaar je angst. Kun je niet meer goed functioneren en ga je slechter slapen. Door de angst kun je gaan hyperventileren. Je adem zit dan te hoog. Ademhalingsoefeningen kunnen helpen. Misschien verstandig om nog een keer naar je huisarts te gaan en het te bespreken. De klachten moeten serieus genomen worden. Helemaal als je al altijd veel piekert.
Miep
> 2 jaar geleden
Ik voel me niet gesteund (Verhaal 33)
Hoi allemaal,
Ik zit nu 2 maanden thuis met een burn out. Na het lezen van deze berichten klinkt dat niet lang. Voor mij voelt 't al als een eeuwigheid.. Mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel zijn zo sterk aanwezig dat ik steeds weer over mijn grenzen ga.
Ik ben getrouwd en heb een dochter van 2,5. Ze is super leuk, maar ook handenvol. Als ik er voor kies om een, al is het maar een ochtendje, niet mee te gaan naar de speeltuin of whatever, voel ik me zo schuldig.
Als ik dat wel doe op een slechte dag, voel ik me zo ellendig. Krijg hoofdpijn, druk op mijn borst, vreetbuien, voel me depressief en wat nog meer.
Het gevoel hebben van een slechte moeder, partner, vriendin en dochter zijn overvalt me iedere dag.
Daar komt ook nog bij dat mijn man deze week aan gaf dat hij zelf ook soms het gevoel heeft dat het hem soms te veel wordt. Al vind ik dat ik zelf nog heel veel doe, en hij vooral alleen met zijn hobby bezig is, als daar tijd voor is, ipv het huishouden te doen of dingen te regelen. Ik voel me niet gesteund en daardoor krijg ik alleen nog maar meer de druk dat ik zo snel mogelijk moet herstellen, want het is allemaal zo zwaar voor hem.
Hoe gaan jullie om met een partner dat niet zo begripvol is of je niet zo steunt als je had gehoopt?
Ik zit nu 2 maanden thuis met een burn out. Na het lezen van deze berichten klinkt dat niet lang. Voor mij voelt 't al als een eeuwigheid.. Mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel zijn zo sterk aanwezig dat ik steeds weer over mijn grenzen ga.
Ik ben getrouwd en heb een dochter van 2,5. Ze is super leuk, maar ook handenvol. Als ik er voor kies om een, al is het maar een ochtendje, niet mee te gaan naar de speeltuin of whatever, voel ik me zo schuldig.
Als ik dat wel doe op een slechte dag, voel ik me zo ellendig. Krijg hoofdpijn, druk op mijn borst, vreetbuien, voel me depressief en wat nog meer.
Het gevoel hebben van een slechte moeder, partner, vriendin en dochter zijn overvalt me iedere dag.
Daar komt ook nog bij dat mijn man deze week aan gaf dat hij zelf ook soms het gevoel heeft dat het hem soms te veel wordt. Al vind ik dat ik zelf nog heel veel doe, en hij vooral alleen met zijn hobby bezig is, als daar tijd voor is, ipv het huishouden te doen of dingen te regelen. Ik voel me niet gesteund en daardoor krijg ik alleen nog maar meer de druk dat ik zo snel mogelijk moet herstellen, want het is allemaal zo zwaar voor hem.
Hoe gaan jullie om met een partner dat niet zo begripvol is of je niet zo steunt als je had gehoopt?
Aaltje
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Aafje,
Wat vervelend dat je partner aangeeft het lastig te vinden. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Mijn verhaal staat hieronder. Verhaal 34 Haha... vraagje heb je een coach? Ik heb zelf een burn out coach via werk en dat is fijn. Ik voelde me ook heel schuldig en nog..... sterkte met alles!
Wat vervelend dat je partner aangeeft het lastig te vinden. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Mijn verhaal staat hieronder. Verhaal 34 Haha... vraagje heb je een coach? Ik heb zelf een burn out coach via werk en dat is fijn. Ik voelde me ook heel schuldig en nog..... sterkte met alles!
Nicolette
> 2 jaar geleden
Rennen en ziek zijn (Verhaal 756)
Hallo allemaal
Sinds een week of vijf is het bekend dat ik een BO heb.
Ik was omde de week, of in het gunstigste geval 2 weken ziek.
Als ik weer opknapte storte ik me weer op mn werk maar had veel moeite met mezelf begrenzen.
Dat alles is begonnen met het overlijden van mijn vader
Ik hen ruim vier maanden voor hem gezorgd, mantelzorg en was intern bij hem in een piepklein huis, dus geen terugtrekruinte
Dat was vanzelf een stressvolle periode, waarin ik ook paniekaanvallen kreeg.
De dag na mijn vaders begrafenis
Had ik corona en lag ik in dat zelfde huisje waar hij net uitgedragen was in quarantaine.
Maar weer niet uitgeziekt natuurlijk. Het huis moest leeg en ik wilde zo graag naar mijn eigen huis. ( Ik woon 110 km verderop)
Dus met een half ziek hoofd als een idioot werken en ik stond er alleen voor.
Toen dan eindelijk alle werk en administratief gedoe achter de rug was kon ik naar huis en toen begon het, enorme stressklachten, kaken net een bankschroef en zoo intens moe
Vanaf toen ging het los, ziek zijn, opkrabbelen en weer door. Alles geven om in te halen en na een week weer ziek iof nog korter.
Ik begreep er niks van, net zo min als van mijn korte lontje en het feit dat ik alles kapot liet vallen of om stootte als ik moe werd.
Dat heeft twee jaar geduurd en het ging van kwaad tot erger ik kon me niet meer concentreren en begon ongelukken te krijgen, was zo chaotisch dat het zelfs thuis zichtbaar werd. Ik brak mn voet op drie plaatsen, kreeg over mn hele lijf jeuk en was zo hevig aan de diaree dat ik er incontinent van werd. Natuurlijk ging ik naar de dokter maar die kon er nooit een heldere soep van koken.
Tot ik in het ziekenhuis belandde
met opnieuw corona, atriumfibreren en ontstekingen.
Nu wilde ik het weten dus heb ik de internist gevraagd uit te zoeken wat er loos was.
Conclusie overbelasting en burn out, en toen? Bijn niemand gelooft het, zal toch wel meevallen? Gisteren was ik even op mn werk werd er gezegd ik dacht dat jij het zo te pakken had? Maar je bent er al weer dan valt het dus nog wel mee. Serieus? Wie moet ik nu overtuigen? Ik voel me erg alleen hierin, de hulpverlening komt maar niet op gang en ik wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb nu een kennismaking gehad bij de ergo. Nu moest ik een dag activiteiten bijhouden maar ze komt pas over twee weken terug
Ik wordt haast depressief als ik hier lees hoe lang dat allemaal kan duren, ik moet op mn handen zitten en voel me zo opgejaagd alsof ik een interne slavendrijver heb die met de zweep klapt. Het moet klaar en het moet allemaal klaar, afgrijselijk maar waar.
En ik ben zo intens moe en niet meer vooruit te branden wat een combinatie, ook eten zegt me niks meer.
Sinds een week of vijf is het bekend dat ik een BO heb.
Ik was omde de week, of in het gunstigste geval 2 weken ziek.
Als ik weer opknapte storte ik me weer op mn werk maar had veel moeite met mezelf begrenzen.
Dat alles is begonnen met het overlijden van mijn vader
Ik hen ruim vier maanden voor hem gezorgd, mantelzorg en was intern bij hem in een piepklein huis, dus geen terugtrekruinte
Dat was vanzelf een stressvolle periode, waarin ik ook paniekaanvallen kreeg.
De dag na mijn vaders begrafenis
Had ik corona en lag ik in dat zelfde huisje waar hij net uitgedragen was in quarantaine.
Maar weer niet uitgeziekt natuurlijk. Het huis moest leeg en ik wilde zo graag naar mijn eigen huis. ( Ik woon 110 km verderop)
Dus met een half ziek hoofd als een idioot werken en ik stond er alleen voor.
Toen dan eindelijk alle werk en administratief gedoe achter de rug was kon ik naar huis en toen begon het, enorme stressklachten, kaken net een bankschroef en zoo intens moe
Vanaf toen ging het los, ziek zijn, opkrabbelen en weer door. Alles geven om in te halen en na een week weer ziek iof nog korter.
Ik begreep er niks van, net zo min als van mijn korte lontje en het feit dat ik alles kapot liet vallen of om stootte als ik moe werd.
Dat heeft twee jaar geduurd en het ging van kwaad tot erger ik kon me niet meer concentreren en begon ongelukken te krijgen, was zo chaotisch dat het zelfs thuis zichtbaar werd. Ik brak mn voet op drie plaatsen, kreeg over mn hele lijf jeuk en was zo hevig aan de diaree dat ik er incontinent van werd. Natuurlijk ging ik naar de dokter maar die kon er nooit een heldere soep van koken.
Tot ik in het ziekenhuis belandde
met opnieuw corona, atriumfibreren en ontstekingen.
Nu wilde ik het weten dus heb ik de internist gevraagd uit te zoeken wat er loos was.
Conclusie overbelasting en burn out, en toen? Bijn niemand gelooft het, zal toch wel meevallen? Gisteren was ik even op mn werk werd er gezegd ik dacht dat jij het zo te pakken had? Maar je bent er al weer dan valt het dus nog wel mee. Serieus? Wie moet ik nu overtuigen? Ik voel me erg alleen hierin, de hulpverlening komt maar niet op gang en ik wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb nu een kennismaking gehad bij de ergo. Nu moest ik een dag activiteiten bijhouden maar ze komt pas over twee weken terug
Ik wordt haast depressief als ik hier lees hoe lang dat allemaal kan duren, ik moet op mn handen zitten en voel me zo opgejaagd alsof ik een interne slavendrijver heb die met de zweep klapt. Het moet klaar en het moet allemaal klaar, afgrijselijk maar waar.
En ik ben zo intens moe en niet meer vooruit te branden wat een combinatie, ook eten zegt me niks meer.
Anoniem
12-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Ik heb giga last gehad van hyperventilatie.
Ik ben er wel vanaf gekomen en zou je graag willen vertellen hoe
Ik heb giga last gehad van hyperventilatie.
Ik ben er wel vanaf gekomen en zou je graag willen vertellen hoe
Sharon
> 2 jaar geleden
Giga last (Verhaal 757)
Hoi!
Ik heb giga last gehad van hyperventilatie.
Ik ben er wel vanaf gekomen en zou je graag willen vertellen hoe
Ik heb giga last gehad van hyperventilatie.
Ik ben er wel vanaf gekomen en zou je graag willen vertellen hoe
Sharon
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik voelde me steeds sneller moe op mijn werk (Verhaal 1)
Ik werd steeds sneller moe op mijn werk. Op een gegeven moment werkte ik alleen nog ’s ochtends en nam ik ’s middags vakantieverlof op. Ik wilde niet erkennen dat ik “op” was. Toen ik het ook op de ochtend al zwaar begon te krijgen, heb ik een gesprek met mijn baas gepland.
Door het vele overwerken had ik ook veel vakantieverlof opgebouwd. Ik heb toen een mini-sabbatical van 3 maanden genomen, en toen ik terugkwam heb ik wat werk “afgestoten” en ben ik een dag minder gaan werken. Ook heb ik een jaar vrij genomen van de deeltijdstudie die ik ernaast deed.
Dat heeft allemaal goed geholpen. Als ik dit niet had gedaan en langer was doorgegaan, dan was ik tegen een “echte” burnout aangelopen.
E.
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
In tijden van nood (wat voor nood dan ook) leer je je vrienden kennen. Zo is het helaas. Daarnaast is een burnout ook zo'n vaag iets dat veel mensen het ook niet begrijpen. Ik begrijp het zelf vaak niet eens! Ik probeer het te accepteren en dankbaar te zijn voor de paar mensen die er wel voor me zijn.
Inge
> 2 jaar geleden
(Verhaal 1025)
Ik heb gisteren en gevoel gehad dat me hoofd zal ontploffen maar gelukkig is dat niet gebeurd
Anoniem
24-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
Voeg zelf een verhaal toe
Wil je ook je hart luchten?
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Login
Therapiepsycholoog
Menu
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
Zoek een therapeut in
Anoniem | Utrecht | 24 apr 2024:
Wat ik zo waardeer aan Rinie is dat zij kan luisteren zonder oordeel
Anoniem | 24 apr 2024:
Zij komt snel tot de kern
Leila | Den Haag | 24 apr 2024:
Onwijs fijn geholpen door Mirjam!
Wat ik zo waardeer aan Rinie is dat zij kan luisteren zonder oordeel
Anoniem | 24 apr 2024:
Zij komt snel tot de kern
Leila | Den Haag | 24 apr 2024:
Onwijs fijn geholpen door Mirjam!
