Zomervakantie….

Zomervakantie….
Het is nu de 5x dat ik alleen met mijn kinderen op vakantie ga (ben 5 jaar geleden gescheiden van partner met ass) , de oudste heeft add en de tweeling ass. We gaan altijd naar een camping, tuurlijk kan ik kiezen om elk jaar naar dezelfde camping te gaan, dat zou het allemaal misschien een stuk makkelijker maken. Maar ik pas ervoor om ook de vakantieplaats door ass te laten bepalen. Nu zitten we in de buurt van Parijs. De eerste dagen blijven we altijd op de camping zodat ik de tweeling (9 jaar) eerst weer alles kan aanleren, hoe moet je douchen, welke momenten ga je naar het toilet, handen wassen na het plassen, na ontbijt tandenpoetsen…. Het is confronterend om te merken hoe gestructureerd we inmiddels thuis zijn en wat er met ze gebeurd als de structuur wegvalt. We zijn nu een week verder en het gaat best goed, al blijft het zwaar en voel ik me alleen als ik de makkelijke gezinnen om me heen zie, die gewoon een ijsje kunnen kopen …. Wij moeten dan eerst een dag vooraf gaan kijken zodat ze er een nachtje over kunnen slapen om rustig een keuze te kunnen maken….maar het is ook fijn om alleen met ze te zijn en de tijd kunnen nemen als ze het moeilijk hebben , iets wat andere mensen nooit zullen begrijpen. Morgen gaan we naar Parijs, heb de route al een paar keer aan ze laten zien maar weet dat als we in Parijs aankomen dat we eerst een half uur op een bankje gaan zitten om de eerste indruk te laten verwerken…. Het frustreert me vaak dat het niet gewoon makkelijk en snel kan, soms zou ik ze wel een pak rammel willen geven of in een opvanghuis willen laten plaatsen… maar als de frustraties weer bij ze weg zijn kunnen ze heel blij en gelukkig zijn, wou dat ik net als zij alleen de mooie momenten onthield