Zonder reden weer volledig in de lappenmand?

Ja hoor, hier hetzelfde. Zelfs een jaar na uitvallen nog steeds last van hoewel de verhouding wel verschuift. Ik zit inmiddels op ongeveer 70/30% qua goede dagen versus slechte dagen en kom er ook makkelijker uit op slechte dagen. De slechte dagen zelf zijn ook minder heftig, ik kom nu wel mijn bed uit en ga beetje rommelen in huis, voorheen zou ik dan echt een paar dagen plat liggen met een griep gevoel en huilbuien.

Bij mij heeft het ook nauwelijks invloed wat ik doe. Soms kan ik heel veel doen op een dag en er de dagen daarna niks van merken, en soms heb ik een luie week en kom ik op dag 5 opeens in een totale paniek cirkel of oververmoeidheid terecht. Geen touw aan vast te knopen.

Dit hoort er volgens mij helaas gewoon bij. Een collega van mij heeft dit na 1,5 jaar burnout ook nog steeds.

Ik geef me er inmiddels maar een beetje aan over en probeer mijzelf zo veel mogelijk te blijven herinneren aan de vooruitgang.

Helaas komt me dit heel bekend voor. En ook ik kan het totaal niet verklaren. Dagen voel ik me redelijk tot redelijk goed en ben ik weer een beetje positief en zie ik een licht aan het einde van de tunnel en dan plotseling als donderslag bij heldere hemel voel ik me beroerd. En dat duurt dan dagen. Heb dan heel veel lichamelijke klachten en onrustig gevoel en geen eetlust. Heb een soort dagboek bijgehouden, maar kom er maar niet achter hoe het komt. Het is echt om moedeloos van te worden.

Doe ook geen gekke dingen als ik me beter voel en probeer rustig aan te doen en genoeg te rusten. Zit al 15 maanden in deze ellende.

Proberen er bij neer te leggen, maar dat is ontzettend moeilijk. Bijna onmogelijk omdat je zo graag vooruit wil komen.

Herkenbaar, hoort er echt bij helaas. Ik probeer t niet meer te snappen want daar kom je niet uit. Loslaten en accepteren dat t zo is. Herstel gaat met horten en stoten. Vertrouw op het herstelvermogen van je lijf.

Heel herkenbaar, vooral in de ochtend merk ik het al...dit wordt een slechte dag en dan probeer je er met dat kleihe beetje energie er toch nog wat van te maken. Ik huil veel op dit soort dagen en veel angst en paniek. Adem in....adem uit...