Accepteren dat leven is veranderd

Hi All! Ik ben nu 34 jaar en ik heb sinds mijn burn out 7 jaar geleden steeds meer een angststoornis ontwikkeld. De angsten zaten er altijd al in, maar kon ik onderdrukken doordat ik altijd goed sliep. Helaas heb ik na mijn burn out sindsdien slaapproblemen. Als teveel prikkels en stress in het lijf komen, sla ik rustig nachten over zonde slaap...het maakt je mentaal moe, los van het fysieke gedeelte. Ik probeer zoveel mogelijk te blijven doen, sociaal zijn, sporten, werken, alleen merk ik dat ik daarnaast gewoon vaak mentaal op ben, en er niet veel bij kan hebben. Door mijn angststoornis haal ik niet alles eruit wat erin zit, ik zeg vaker weekendjes weg af of gebruik een smoes waarom ik niet kan. Alles wat 'moet' of van me verwacht wordt geeft een bepaalde druk, waarbij ik snel stress en angst voel en daardoor ook bang ben of ik wel goed zal slapen. Gelukkig heb ik ondertussen wel geleerd om ademhalingsoefeningen te doen en te mediteren. Ik heb moeite met mijn leven na mijn burn out. Daarvoor was alles niet zo zwaar. Doordat ik me zo voel, heb ik ook geen zin om te daten, aangezien dat ook veel energie kost. Zijn er meer mensen die na een burn out moeten accepteren dat hun leven is verandert, maar dit lastig vinden?