Je zou toch denken 1 en 1 is 2

Mijn ex en ik waren afgelopen februari 19 jaar getrouwd, maar eigenlijk ook al 8 maanden uit elkaar. Maar dan alleen gezegd tegen elkaar. We hebben elkaar de laatste jaren verloren en helaas niet teruggevonden. In de zoektocht naar elkaar, heeft hij een ander pad genomen en is hij met een man verder gegaan al eerder dan dat we uit elkaar waren, dit wist ik pas echter vlak voordat we het de kinderen in december vertelde. Hij wilde de scheiding eigenlijk stil houden tot eind dit schooljaar vanwege de schooljaren van de kinderen. Dat redde ik echter niet en toen we het de kinderen hadden verteld en hij in twee weken tijd meerdere malen naar die man was gegaan heb ik mijn logeerspullen gepakt en uit huis vertrokken. Het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan omdat we drie kinderen hebben die ik hierbij moest betrekken. Na een week kwam ik weer thuis en ging hij naar zijn nieuwe vriend. Zo is het sinds die tijd geweest week op week af. Ik zat lange tijd bij mijn vader als ik uit huis was en sinds kort bij andere mensen. We hebben zorgeloosch gebruikt om te gaan scheiden, dat is nu officieel sinds mei. Hij heeft ook een ander huis gevonden waar hij voor kan betalen, omdat hij mij niet kon uitkopen en ik hem wel. Nu is het zo dat mijn hypotheek er zo mega lang over doet en iedere keer weer nieuwe documenten aanvraagt (via zorgeloosch, die als tussenpersoon hierin fungeert.) de hypotheek geeft mij geen informatie, dat doen ze alleen via de tussenpersoon. Het geval is nu dat de verkopende partij van mijn ex van hem eist dat hij mee gaat betalen met de hypotheek omdat de sleutel eigenlijk al van hem had kunnen zijn. Nu kan hij niet de hypotheek daar betalen en de helft bij mij. Maar hij zit wel de helft van de tijd in het huis. Zijn er andere mensen die dit ook hebben (dit laatste stuk). We hebben dus nu een birthnesting regeling, maar gaan uiteindelijk naar het feit dat de kinderen de ene week bij hem en de andere week bij mij zullen zijn. Tot die tijd zouden we dan de helft van de kosten betalen die het huis met zich meebrengt, totdat zijn hypotheek zou ingaan, dan zouden we overleggen hoe het anders kan. Ik snap heus wel dat je niet iets twee keer van hetzelfde geld kan betalen, maar voelt gewoon ontzettend naar dat ik de volledige mep betaal en er niet volledig ben. Sorry heel verhaal, zit er middenin en vooral boosheid over van alles maar vooral richting hypotheek omdat we geen uitslag krijgen. Je zou toch denken 1 en 1 is 2. En als ik op mijn werk de kinderen zolang laat wachten op iets van een instructie dan krijg ik de directie en ouders op mijn nek. Hoe kan bureaucratie zo lang duren?