Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Rouwverwerking › Vandaag precies 6 weken geleden is mijn vader overleden

Vandaag precies 6 weken geleden is mijn vader overleden

Vandaag precies 6 weken geleden is mijn vader overleden.
Ik werd ‘s morgens opgebeld door de dochter van zijn buurvrouw dat hij niet was op komen dagen voor een bakje koffie, wat hij elke week deed.
Ik wist al hoe laat het was en ben als een speer naar zijn huis gegaan. Stiekem onderweg naar huis had ik toch nog die stille hoop.
Toen we hem vonden stortte mijn wereld in en heb ik heel hard gegild. Mij vader had sinds kort hart problemen en liep daarvoor bij de cardioloog. Helaas was opereren op zijn leeftijd (82) geen optie, dus hij kreeg medicijnen. Helaas hadden die niet het gewenste resultaat en wilden we dat nog met de cardioloog bespreken. Die afspraak heeft hij nooit gehaald.
Mijn vader is in zijn slaap (denken we) overleden aan een hartstilstand of hartinfarct.
Ik voel me nu enorm schuldig dat ik niet eerder aan de bel heb getrokken en ben boos op de cardioloog dat hij alleen medicijnen had gekregen.
Mijn emoties schieten alle kanten op. Er is nog geen dag geweest dat ik niet heb gehuild. Ik kan het nog niet geloven. Ondat mijn moeder 21 jaar geleden is overleden en mijn vader alleen was, moeten wij het huis leeg halen. Hier heb ik heel veel moeite mee en wil er geen afscheid van nemen. Wat altijd heel fijn was, is dat ik heel dichtbij woon en op zijn huis kijk. Nu is dat dus heel confronterend.
Mijn vader kreeg mij op latere leeftijd. Ik ben zelf 42 en alleen. Sinds het overlijden van mijn moeder heb ik een hele hechte band met mijn vader gekregen en was ik daar vaak. Gezellig in de tuin met een hapje en een drankje. Ik besef me dat dat nooit meer gaat gebeuren en dat doet me heel veel verdriet. Het was altijd een feestje en denk dat het nergens anders zo gezellig kan zijn. Voor zijn leeftijd was het een hele vitale man en gaf je hem zeker geen 82.
Ik heb thuis niemand om op terug te vallen en vind het heel lastig om in mijn eigen huis te zijn. Heb nergens zin in zie het soms ook niet meer zitten.
Ik werk weer een paar uur per dag, maar ook daar komt niet veel uit m’n handen. Ik denk de hele dag aan hem.
Ik weet dat het tijd kost, maar dit doet zoveel pijn en weet niet hoe ik hier mee om moet gaan.
Het gemis is echt enorm

Linda

12-06-2023

laatste reactie: 24-07-2023

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Heel herkenbaar Linda. Mijn vader is in mei 2022 onverwachts overleden aan een hersenbloeding. Hij was 79, maar ook nog zo vitaal en geen enkele aanleiding om te denken dat hij zou overlijden. Het geen afscheid hebben kunnen nemen is zo pijnlijk. Ik wilde dat ik tegen je zou kunnen zeggen dat het verdriet over gaat. Dat is niet zo, ik mis hem nog elke dag. Tegelijkertijd wordt het wat ‘draagbaarder’. Ik hou me vast aan wat wordt gezegd ‘hoe groter de rouw, hoe groter de liefde was’. Wat mooi dat ik zo’n goede band had met m’n vader, en jij zo te lezen ook. Veel sterkte!

17-06-2023

Reageer:

Mijn moeder overleed vorige week , plotseling.. een hartaanval, ze was pas 65. Net als bij jou was ze grieperig . Ze was m’n steun en toeverlaat, en m’n allerbeste vriendin.
Ik ben nog steeds helemaal verdoofd , en het besef is er nog niet . Ik kan niet geloven dat de wereld zo werkt , het maakt me zo kwaad..
Waarom nou zij, waarom de mensen die ons zó ontzettend dierbaar zijn

Francisca

30-06-2023

Reageer:

Heel veel sterkte met je verlies.
Mijn broer is vorig jaar op 46jarige leeftijd aan een hartstilstand overleden. Hij was ook een beetje grieperig de dagen ervoor.. Nog steeds onwerkelijk en ik mis hem verschrikkelijk..

Anoniem

02-07-2023

Reageer:

Hallo Linda,

Ik begrijp je verdriet. Ik wil je graag een andere kant laten zien van sterven. Ten eerste de dood bestaat niet, we veranderen alleen van vorm, ten tweede sterven is iets wat we zelf doen, we kiezen het tijdstip, het hoe en de plaats. Dat is voor de meeste mensen niet te geloven en zeker niet te accepteren. Maar toch is het waar. Alleen weten wij dat niet met ons menselijk denken. Je hebt al heel veel mooie momenten mogen meemaken met je vader. Dat mag niet iedereen. Mijn vader heeft al zijn dochters misbruikt (4). Ik heb jarenlang aan God gevraagd wanneer mag hij overgaan. Want dat zou een bevrijding zijn. Uw vader is nu in de geestelijke wereld, na een rustpauze gaat hij met zijn gids die zijn hele leven bij hem geweest is, zijn leven evalueren, daarna is er nog zoveel te doen. De geestelijke wereld is zo fantastisch mooi, altijd een aangename temperatuur, mooie landschappen, er is zomerland, daar ben ik al geweest. Hij is niet meer gebonden aan de zwaartekracht van de aarde en kan overal naartoe reizen. Hij kan regelmatig komen kijken hoe het met je gaat. Spreek met hem, hij kan je horen. Steek een kaarsje aan en zeg zijn naam. Zij kunnen ons zien en horen, wij helaas niet. Kop op, het leven heeft jou nog veel te bieden. Mijn moeder is verongelukt op haar 63ste. Mijn broer is overleden aan longkanker op zijn 34ste en mijn man aan een hartaandoening op zijn 38ste. Mijn kleindochter is geboren op 14 juli onlangs, zuurstofgebrek gehad bij de bevalling en is opgegeven. We krijgen het allemaal voor onze kiezen. Hou je sterk⚘💕

Elissabet

24-07-2023