33 jaar zo gelukkig samen

33 jaar zo gelukkig samen. Echte maatjes, we waren echt een team. 2 lieve zonen opgevoed en zijn beiden gelukkig getrouwd. Sinds 2017 haf mijn vrouw een chronische longvliesontsteking. Nooit konden artsen de achterliggende oorzaak vinden. Dec 2022 biopt in longvlies gedaan en bleek longvlieskanker te zijn. Je wereld stort in. Schoondochter was 6 maanden zwanger en mn vrouw hoopte ons kleinkind ieder geval 1 keer te kunnen zien. Therapie in AvL sloeg aan maar na 2 mnd tumoren weer gegroeid en uitbehandeld dus. 10 nov 2023 is mn lieve vrouw overleden. Kleinzoon gelukkig nog 8 mnd gekend en van genoten. We hebben in die 33 jaar alle tijd voor elkaar en gezin genomen. Dus toen einde in zicht kwam konden we dankbaar zijn dat we zo een fijne tijd gehad hadden. Wacht niet met genieten tot je pensioen. Morgen kan je liever totaal anders zijn.
Ik mis mijn maatje enorm veel. Helaas maar 57 jaar geworden. Ik voel me echt geamputeerd, huil bijna dagelijks nog om haar. Het gemis en pijn zijn groot. Ik heb lieve kinderen, familie en vrienden, die troosten me en rouwen met me. Maar het allerdiepste pijnlijkste verdriet moet je alleen verwerken. Dat kost veel tijd. Je kunt heus wel genieten nog van dingen maar altijd met een bijsmaak. Ik kan goed met mijn zoon praten over mama, dat voelt vertrouwd. Ik ben blij dat ik zo een lieve vrouw in mijn herinnering was. Maar elke dag beseffen dat ze er niet meer is, maakt het gemis des te groter.