Ben eigenlijk altijd op de vlucht geweest voor mijn ptss

Lieve Steven,

Wat ontzettend moeilijk en oneerlijk wat jou en je gezin is overkomen. Mijn verhaal staat niet gelijk aan dat van jou, maar ik weet hoe het is op de vlucht te zijn voor PTSS. Na jaren lang een masker op te houden, en te vluchten, ben ik emotioneel ingestort. Mijn huisarts heeft mij enorm geholpen. Omdat wachtlijsten zo lang zijn heeft hij een extra stap gedaan door een luisterend oor te bieden. Als er iemand naar je wilt luisteren kan dat al heel veel schelen. Hoe moeilijk en pijnlijk dat ook is.
Inmiddels heb ik meermaals EMDR therapie gehad, een therapie waarbij praten in detail niet nodig is. Dit heeft mij enorm geholpen.
Acceptatie is een van de grootste uitdagingen geweest in mijn proces. Dus ik snap hoe je je voelt. Je bent niet gek, je hebt door trauma een disconnect in je hersenen opgelopen, wat je dagelijks leven beïnvloed.
Als je ooit eens privé wilt praten, laat het me weten. En onthoudt: Je bent niet alleen❤

Wauw, vandaag voor het eerst op deze site !!!! Had ik het maar eerder gedaan. Ja, bij mij tenminste, is alsof je alleen staat. Maar wat een verhaal. Ja ik weet het ook niet, nog niet. Moet nog beginnen met EMDR. Tjonge jonge, wat een ellende. Wens je heel veel sterkte. Groetjes, Lucretia