PTSS - forum lotgenoten
Lotgenoten ptts
Heb je een posttraumatisch stressstoornis?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met ptss en deel jouw eigen verhaal.
Alle verhalen
Verhaal 1 - Ik heb complexe PTSS
Ik heb complexe PTSS.
De symptomen had ik altijd al maar sinds afgelopen jaar is het gediagnosticeerd.
Ik ben op dit moment onder behandeling en onderga nu Narratieve Exposure Therapie (NET).
Ik vind het echt ontzettend zwaar en ik voel me dag in, dag uit, intens verdrietig. Dat is het effect van de therapie en ik moet daar gewoon doorheen om het te verwerken.
Door langdurige traumatische ervaringen tijdens mijn vroege kinderjaren, ben ik rond mijn vijftiende aan de harddrugs en alcohol gegaan om mijn verdriet niet te voelen. Ik ben nu bijna vijftig jaar oud en ruim één jaar helemaal nuchter.
Ik ben in totaal vijfendertig jaar non-stop, letterlijk op de vlucht geweest voor het leven. Maar het verleden haalt me steeds in en nu krijg ik gelukkig hulp. Het is heel fijn om eindelijk begrepen te worden en mijn verhaal te mogen vertellen.
Ik begrijp nu zelf ook iets meer van mijn problemen en ook van schema therapie. En mijn behandelaar zegt dat het wel goed gaat komen met mij en dat het ellendige gevoel tijdelijk is, maar op dit moment geloof ik er niet in.
Ik voel me de laatste maanden zo ongelukkig dat ik liever dood zou zijn.
Ik heb mijn verdriet nooit verwerkt en ben het niet gewend om ermee te dealen. Daarom word ik elke dag overmand door een golf van emoties en het is haast ondraaglijk.
Maar toch zet ik door. Zonder medicijnen. Ik kan van de psychiater wel medicijnen krijgen maar eigenlijk wil ik de pijn van vroeger gewoon toelaten en het ondergaan.
Ik ben nu halverwege de therapie maar ik heb hierna nog wel ondersteuning nodig.
Ik ben door mijn jeugdtrauma ernstig beschadigd en ik moet leren hoe ik verder moet.
Het allermoeilijkste vind ik, dat ik de gebeurtenissen in mijn verleden, moet accepteren en me erbij neer moet leggen. Daar werk ik hard aan en ik hoop dat het ooit zover komt.
Een vriendelijke groet van mij en ik wens lotgenoten heel veel sterke.
Wat een bekend verhaal, het is voor mij precies hetzelfde, ik kijk een beetje rond naar lotgenotencontact, omdat ik wel hulp heb bij de GGZ, maar verder de ervaring heb dat eigenlijk niemand je begrijpt en door mijn jarenlange wangedrag hebben de mensen om je heen het ook wel een beetje met je gehad, wat een zwaar moedeloos gevoel geeft, ik zou zo graag mijn verdere leven zonder deze ballast willen, maar.....
Verhaal 2 - Een traumatisch verleden met hypnotherapie verwerken
Een traumatisch verleden met hypnotherapie verwerken.
Vanaf mijn negentiende ben ik jarenlang regelmatig naar psychologen geweest. Daar kon ik praten over mijn problemen en dat luchtte op, maar er veranderde niets in mij.
Na een tijdje belandde ik telkens weer in een depressie. Ik wist vaag dat er vroeger iets gebeurd was. Ik dacht dat als ik zou weten wat het precies was, ik het misschien een plaats zou kunnen geven en verder gaan met mijn leven.
Mijn arts had me op voorhand gewaarschuwd voor de eventuele negatieve gevolgen, niet iedereen reageert goed als iets uit het verleden naar boven komt. Maar ik stond er 100 procent achter, want het positieve van hypnotherapie is dat niet enkel het verleden naar boven wordt gehaald, je krijgt ook goede begeleiding om dat te verwerken.
Ik had het gevoel dat ik eindelijk gevonden had wat ik nodig had. Tijdens een sessie wordt er eerst gepraat en daarna begint de therapie. Ik keek er telkens naar uit: hoe overstuur ik soms ook was toen ik toekwam, nadien stapte ik volledig 'zen' naar buiten.
Het is nu twee jaar geleden dat ik voor het eerst hypnotherapie volgde. Het verleden is naar boven gekomen en ik had het op een heel prettige, veilige manier kunnen verwerken.
Na een tijdje veranderde iets van binnen zonder dat ik daar bewust van was. Ik heb me al twee jaar niet meer gesneden, mijn medicatie is voor 80 procent afgebouwd en ik heb geen paniekaanvallen meer.
Ik ben minder nerveus, durf te gaan voor mijn dromen, voel me zelfzekerder en ben minder afhankelijk van anderen. Ik heb af en toe nog moeilijke momenten maar niet meer zo extreem en ik kom er ook sneller bovenop. En als het nodig is, kan ik altijd bij de hypnotherapeut terecht.
Ik ben eindelijk niet meer dat bange meisje van dertig jaar geleden.
Waar heb je dit gehad?
Verhaal 3 - Ik ervaar veel onbegrip van mensen om mij heen
Ik ervaar ontzettend veel verdriet en woede in de contacten met mensen. Ik kan weinig hebben en daarnaast heb ik ook voortdurend last van allerlei lichamelijk klachten.
Ik weet dat mijn verleden van incest en mishandeling daar de oorzaak van is. Al die pijn zit opgesloten in mij lichaam.
Ik ervaar veel onbegrip vanuit de mensen om mij heen. Ze begrijpen mijn boosheid niet en ook niet als ik voor de zoveelste keer huil.
Er is echt maar een enkeling die de tijd voor me neemt en eens met me gaat zitten. Ik vind het echt moeilijk. Alsof ik dubbel gestraft wordt in dit leven.
Wat een bekend verhaal, het is voor mij precies hetzelfde, ik kijk een beetje rond naar lotgenotencontact, omdat ik wel hulp heb bij de GGZ, maar verder de ervaring heb dat eigenlijk niemand je begrijpt en door mijn jarenlange wangedrag hebben de mensen om je heen het ook wel een beetje met je gehad, wat een zwaar moedeloos gevoel geeft, ik zou zo graag mijn verdere leven zonder deze ballast willen, maar.....
Men kan zich gewoon niet voorstellen hoe jij je voelt.. en je hebt juist die arm om je heen nodig!
Heb een behoorlijk traumatisch verleden en heb nu 2 jaar therapie.
Dit maakt veel emoties los en ik merk ook dat men er vaak niet mee om weet te gaan!
Koester de mensen die er wel voor je zijn, al zijn het er weinig!
Geef het nooit op en probeer de goede momenten te koesteren.
Sterkte!
Een mede strijder
Ik wens jullie allen heel veel sterkte en geef NOOIT op!
Was het maar zo. Ik heb andere half jaar lang EMDR gehad om af te komen van deze hel waar ik in leef, en nog steeds onder behandeling bij een ggz instelling. Ik ben als kind jaren lang saxuele misbruik door een familielid en ik ben nog steeds zo wrak als toen ik begon.
L.P. Heel herkenbaar heel veel sterkte
Ik ben nu 33.
Ik denk dat het heel erg belangrijk.is om lichtpuntjes te blijven maken of zien, zelf haal ik veel uit de natuur en dieren, ook als niemand mij begrijpt.
Ik heb cptss icm angststoornis en paniekaanvallen, en word ook vaak niet begrepen. Mensen denken vaak dat het wel meevalt of ze snappen niet hoe te reageren. Het is heel zwaar bij tijden maar sinds ik emdr startte verlichtte het gelijk ook wat voor me ondanks dat het ook veel kost.
Dit blijven zien, wat je bereikt hebt, is denk ik van grote waarde al is dit de ene dag makkelijker dan de andere.
Sterkte allemaal. I feel you.
Verhaal 4 - Ik heb diagnose ptss - huwelijk met huiselijk geweld
Na een huwelijk van 10 jaar met huiselijk geweld, heb ik de diagnose gekregen van ptss, ik heb emdr gehad en dacht dat het heel goed gaat met me,
ik ervaar veel angsten in de winkel bv als iemand plotseling achter me staat of als iemand hard praat, vooral bij mannen,
ik heb het gevoel dat als een man iets van me wil ik moet gehoorzamen, het is erg lastig en vind het lastig om er over te praten of er überhaupt hulp bij te vragen , zijn er meer als mij? Of heeft iemand tips? Groetjes judith
Verhaal 5 - PTSS - Maandenlang nachtmerries gehad
Een paar jaar geleden reed ik met mijn auto een straat in waar zojuist een ruzie was geëscaleerd. Een man had een andere man doodgeschoten. Terwijl ik de straat inreed, keek de dader mij aan en richtte zijn vuurwapen op mij.
Ik maakte een onderdanige beweging met mijn handen en hoofd achter het stuur. De dader keek mij aan, richtte zijn vuurwapen niet langer op mij, en rende daarna de straat uit en liet mij met een behoorlijke angstreactie achter.
Ik heb hiervan nog maandenlang nachtmerries gehad. Voor mij was dit wel traumatisch. Omdat ik stress- en angstklachten bleef houden (zoals nachtmerries, angsten, piekeren, stress en spanning, en dwangmatige herbeleving van de traumatische ervaring), heb ik gezocht naar een psycholoog en ben daar in behandeling geweest. Dit heeft eraan bijgedragen dat ik deze traumatische ervaring verwerkt heb.

Verhaal 6 - Emdr therapie voor nachtmerries
Ik was in behandeling bij een psychotherapeut bij GGZ Centraal. Toen ik een wat kritische vraag had over de behandeling, is deze psychotherapeut enorm tegen me uitgevallen.
De weken daarna kreeg ik nachtmerries over die therapeut, had steeds beelden over zijn rode hoofd, zijn samengeknepen vuisten, zijn harde stem en ik ben daar weggegaan uit angst voor die man.
Uiteindelijk heb ik bij een andere psycholoog een EMDR behandeling gedaan over de nachtmerries t.a.v. die boze therapeut. Gek verhaal eigenlijk, dat ik therapie nodig had voor een therapie.
Verhaal 7 - PTSS contact in Delfzijl?
Verhaal 8 - 41 aar ellende
Verhaal 9 - psytrec/centrum 45
Zelf cptss door opgroeien bij narsistische ouders.
En ik ben benieuwd naar wat jullie geholpen heeft.. en of bv behandeling bij psytrec/centrum 45” baat heeft bij herstellen
Zelf lees ik veel boeken over cptss daar haal ik dan steun en begrip uit
Ik noem het altijd m’n mini therapeutes
Verder lukt bij mij mindfullnes/ meditatie nog niet zo erg.
Ik heb iig ook nog EMDR gehad en EFT en de gebruikelijke cognitieve gedragstherapie.
De ervaringen met RET zijn bij mij om te huilen. EMDR werkte bij mij niet, mogelijk door een onbegripvolle psychotherapeut die ik door complexe PTSS en het narcistisch slachtoffer syndroom (NSS) door de narcistische mishandeling en emotionele verwaarlozing onbewust niet vertrouwde. Een vertrouwensband bij EMDR lijkt me essentieel en ik vraag me af of het bij complexe PTSS voldoende kan werken. In Psytrec heb ik weinig ervaring met hun one-size-fits-all methodes. Volgens Bessel van der Kolk (psychiater en expert in complex trauma en complexe PTSS), vraagt complexe PTSS meer aandacht dan enkele dagen simpele EMDR therapie en mogelijk zou het zelfs erger kunnen worden doordat EMDR traumatiserend an zich kan werken. Ik geloof wel dat die korte trajecten van Psytrec voor veel mensen met gewone PTSS wel kan helpen.
Ik heb goede ervaring met lichaamsgerichte traumaverwerkingstherapie. EFT (tapping) voelde fijn, de EFT m.b.t. emoties daar ben ik nu met een psycholoog mee bezig. Ik ben ook benieuwd of de weg hierna complex trauma aanpakken is of meer persoonlijkheidsproblematiek en zaken die op complexe PTSS lijken. Ik lees graag mee naar meer ervaringen...
Mindfulness, meditatie, yoga helpt zeker (is wetenschappelijk onderbouwd) en al lost het niet alles op, ik denk dat het anders erger zou zijn. Qi gong schijnt ook te helpen. Zelf heb ik heel veel baat bij familie- en organisatieopstellingen gehad. Doe dit alleen als je het zelf wilt en in een veilige omgeving bij een hulpverlener/coach die jij vertrouwt! Het is confronterend, maar kan razendsnel inzichten en heel soms verbluffende resultaten of start van heling inzetten. Dat hoor ik ook van potentiële klanten terug die ik heb doorverwezen en andere kennissen.
Boeken van
- Iris Koops - herstellen van narcistische mishandeling,
- Bessel van der Kolk - "The body keeps the score" ofwel Traumasporen in het Nederlands
en eventueel
- Gabor Maté - when the body says no
Zijn zeker echte aanraders voor jou en iedere hulpverlener die naar goede, wetenschappelijk onderbouwde literatuur geschreven door experts op zoek zijn.
Verhaal 10 - Zo wil ik geen afscheid van haar nemen
Ik kan en wil zo geen afscheid van haar nemen. Wie heeft ervaring/advies?
Verhaal 11 - Complexe ptss
Eind basisschool tijd misbruikt door mijn broer.
Op mijn 16e vonden de leraren dat ik mij erg stil en terug getrokken gedroeg, dus sloegen ze aan de bel. na een half jaar met een orthopedagoog gesproken te hebben durfde ik pas te vertellen over de misbruik.
Diegene wou mij doorverwijzen naar de ggz .
Daar loog ik en zij: dat het steeds beter met mij ging, omdat ik niemand tot last wou zijn. Op mijn 17e werd ik misbruikt door mijn vader. toen kreeg ik heel erg last van ernstige slaapproblemen, flashbacks en dissociatie's. Nu ben ik bijna 23. leef ik van dag op dag heb ik therapieën, kan ik op dit moment niet werken of naar school, en woon ik begeleid, omdat ik niet meer thuis kon wonen.
Liefs
Ps je bent niet alleen
Verhaal 12 - Cptss
Liefs voor allen.
Ik zat in de i survival groep en die is wel fijn vindt ik.
Kunt t altijd proberen.., maar zo te zien ben je gewoon goed bezig.
Alles op z’n tijd.., de klote periodes enz blijven toch wel.
Succes !
Verhaal 13 - Hoe verder na de therapien?
Dus niet stoppen met zoeken naar hulp, het is er ergens. Zit in het zelfde schuitje, veel onbegrip en foute diagnoses door onkunde maar vaker door tijd (geld) gebrek. NOOIT opgeven sterkte, succes en liefs
En herstellen blijft eigenlijk altijd wel nodig.
Ik merk t aan mezelf in ieder geval hoe moeilijk het is jezelf om te keren ook al leef ik niet eens zo ongezond.
Het is puur in mijn geval dan het effect op mentaal gebied door narsistische ouders en ex partner.
Verhaal 14 - Ik moet hier eerst van af
Ik probeerde mijn leven bij mijn vader op te pakken als 15 jarig kind. Maar ik had natuurlijk al mijn eigen regels opgesteld en luisterde niet goed. Hierdoor botste het vaak met mijn vader en ging het niet goed op mijn nieuwe school. Ik heb jaren moeten meemaken tot de band van mij en me vader wat beter werd.
Rond mijn 22 overleed de vrouw die me opgevoed heeft vanaf baby en de enige persoon in mijn leven waarbij ik voelde dat ze echt van me hield mijn tante (pleegmoeder) voor mij was ze gewoon mama . Dit deed me natuurlijk erg pijn en ik was erg in shock een tijdje. Later kreeg ik klachten van niet kunnen slapen of juist hele dagen slapen. Ik sloot me af voor iedereen die me belden en me eigen familie. Ik droomde slecht en voelde me niet lekker en wist niet precies waar het vandaan kwam. Maar op een dag begonnen meer herinneringen naar boven te komen. Deze herinneringen waren super vervelend en gingen dus over het sexuele misbruik en verkrachting die mij is aan gedaan.
Ik ben naar de huisarts gegaan en ze hebben me door verwijst naar de psychiater. Hier hebben ze me verteld dat ik ptss heb door mijn ervaringen. Ik heb ook hechtingsproblemen maar dat wist ik al.
Helaas ben ik niet in therapie hier voor gegaan. Ik dwaalde juist alleen maar meer af . En voel me super verdwaald en in het diepte punt van mijn leven.
Een groot gedeelte van mijn familie denkt dat ik lieg . Dit maakt het alleen maar nog moeilijker natuurlijk maar ik kan hier niks aan doen. Ik wil graag af van mijn problemen want op dagelijks basis heb ik er vaak last van en er zijn dagen dat ik zomaar huil of me super verdrietig voel.
Er ziin zo veel dingen in me leven die ik wil bereiken maar moet eerst hier vanaf ik ben 25 en het voelt alsof ik belangrijke stukken in me leven mis door dat ik me zo voel en niet vooruit ga. Soms vraag ik me af of ik oooit gelukkig zal worden.
Verhaal 15 - Hoe weet je of iemand meerdere persoonlijkheden of psychose heeft?
Als in een alter-ego of echt een andere persoon in zichzelf of deels heeft afgesplitst om iets te overleven?
Ik ken mijn vriend nu 1.5 jaar. hij heeft in die tijd een diagnose gekregen met autisme, add, hsp en later ook burnout/overspannen.
Vanaf het begin kon hij zichzelf zijn bij mij zijn en uitte zich ook in bezitterigheid en wantrouwend en wat ik allemaal wel of niet mag doen en met wie. ookal ken ik mensen langer en beter dan hem, of het nou vrienden, collega's, kennissen, zijn of een ex, waarbij het tot een liefdes relatie kwam, maar bleek dat wel een vriendschap was. . En als hij overprikkeld was, dan kwam er van alles uit. Wat naar mijn mening te maken met spanning, stress, oud zeer en ook echte trauma's wat niet is verwerkt maar heel ver is weggestopt. een daarvan is zinloos geweld een van. Toen is echt wat met hem gebeurd, en zoals hij het heeft verteld heeft hij geen hulp gehad omdat op gezonde manier een plekje te geven en te verwerken.
Het is een lieve man, en hij houdt echt van mij. Maar helaas voor mij vind hij bij mij de rust om helemaal zichtzelf te zijn en tot rust te komen komen. Wat betekend dat al alles wat hij niet heeft verwerkt of heel diep heeft begraven in verschillende gedaantes, gevoelens, emoties tot uiting komt. daar komt bij stemmingswisselingen waar van je een whiplash krijgt, alles kan een trigger zijn, de toon, zucht gezichtsuitdrukking, wat je zegt, Hij heeft last black-outs, niet heel vaak, maar vaag genoeg dat het mij opvalt. en Soms gaan we slapen en dat wordt ern een ander persoon wakker, andere stem, gezicht, andere energie. Die is veel harder, koud en ook.en soms hebben we elkaar gesproken en dan weet hij het niet meer. die een is harder versie van zichzelf. en die heeft zich al aantal keren laten zien. niet alleen aan mij maar ook op zn werk en aan de buren. Hij kan soms de omslagpunt voelen. maar lang niet altijd. en hij weet dan echt niet meer wat hij heeft gezegd of gedaan of hoe hij thuis komt.
Door de pandemie is alles versneld en zijn we ook heel vaak langere tijd als in periodes van 2-5 of meer weken bij elkaar en dan komen die dingen veel sneller aan het licht.
Heb nu een pauze ingelast uit zelfbescherming, want hij schuift alles op mij af. ik heb ook het nodige aan trauma meegemaakt en ben geen open boek en eerste relatie, dus je een van eerste keren voor mij. Maar ik heb al een aantal jaren hulp en heb wat dingen los kunnen laten en bezig goed te verwerken. Daardoor ben ik wat zelf verzekerde geworden, mag ik er meer zijn, doe ik er toe etc. maar ik ben nog nooit zo open geweest als met hem en mijn relaties op pogingen daar toe zijn nog niet eerder zo ver gevorderd en ontwikkeld met hem zo als ouders leren kennen, vrienden lange tijd samen zijn, vakantie vieren etc. Maar hij meet met meerdere maten en deels van de tijd zit hij in een andere realiteit dan de rest.
Ik wordt in rol gezet dat ik de leiding moet nemen anders gebeurt er niet veel, maar hij maakt me ook klein. Door zijn burnout heeft nauwelijks nog een dag besteding behalve het huis, tuin en zijn huisdieren en weinig echte vrienden en of mensen die er voor hem zijn. Ik wil hem wel helpen, maar ik kan het niet voor hem oplossen. En zal ook zelf aan de slag moeten, maar hij zegt steeds tegen mij, jij weet wat je moet doen om onze relatie te laten slagen. ik moet veranderen, ik moet dingen doen precies zoals hij wil. hij heeft alles jaren lang weggestopt, met overmatig dringen, roken en werken. en in het voorjaar en zomer ging het wel. toen had ook al een paar diepte punten maar niet zo erg als de laatste paar in de winter.
Hij laat me inmiddels een beetje met rust. want hij belde dwanmatig en ook tich berichten. En merk hoeveel dat scheelt aan energie, geen app contact,niet meer 3u per dag bellen etc.Maar ik maak me ook echt zorgen om, om wat hij zichzelf aan doet, hij zegt dat hij niet slaapt of eet etc. En men maakt zich zorgen om wat hij mogelijk mij zal aan doen als hij me ziet. Ik verwacht het niet. maar ik zie hem nu al bijna 4 weken niet en ga ook nog echt een paar weken echt niks van me laten horen.of reargeren.
Hoop dat het hem helpt en de pus is wat hij nodig heeft,
Met mij gaat het steeds beter, kom weer wat meer bij mezelf, maar het doet erg veel pijn allemaal.
Anoniempje82
Voeg zelf een verhaal toe

- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Corona-pandemie update:
Bij de meeste van de therapeuten op deze site kun je tijdens de lockdown nog naar de praktijk.
Toch liever online therapie?
Een deel van onze therapeuten biedt ook online (video) therapie aan.
Business Model YOU
Stress:
Maak elke dag een ommetje
Verslaving:
Boekentip: De verslaving voorbij van Jan Geurz
Een leerzaam traject
Caroline | Nieuwerkerk aan den IJssel | 3 mrt 2021:
Mijn ervaring met Dennis was erg goed
I.O. | Utrecht | 3 mrt 2021:
Precies de aanpak die ik nodig heb
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten