Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Er is licht aan het eind van de tunnel

In oktober 2022 vond bij mij een verslechtering van mijn mentale gezondheid plaats. Wegens verschillende externe invloeden (o.a. een emigratie en onzekerheid rondom mijn baan) kreeg ik te maken met een ernstige angststoornis. Irriële angsten waren mij niet onbekend, maar de hevigheid waarin ze begonnen op te treden, was niet in verhouding met wat ik eerder gedurende mijn leven heb ervaren.

Niet meer slapen, niet meer in staat om te eten, uren op de grond met een versteend gevoel tegen de radiator aanzitten en van spanning overgeven werd dagelijkse praktijk. Mijn vriend moest mij op de ergste dagen letterlijk uit bed tillen en onder de douche zetten. Met alle kracht heb ik geprobeerd door te gaan met het reguliere leven, maar na ongeveer vijf weken stortte ik volledig in. Voor het eerst moest ik pas op de plaats maken voor mijn angst.

Op zoek naar professionele hulp in een land waarin je de taal niet volledig spreekt en het zorgstelsel compleet anders werkt dan je gewend bent (terwijl het elke dag een strijd is om uberhaupt uit bed te komen), is het
zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Met hulp van mijn vriend en schoonfamilie vond ik met spoed voor acht weken plek in een Duitse psychiatrische dagkliniek, belden we meer dan 25 psychiaters en 40 therapeuten. Allen kregen zoveel aanvragen tot hulp, dat de meesten
niet eens meer werken met een wachtlijst. Uiteindelijk vond één psychiater ruimte mij te spreken en schreef medicatie voor.

Wanneer angst je leven overneemt, ben je simpelweg niet meer in staat te genieten in welke vorm dan ook. Nu, na ruim vier maanden van dagelijkse
strijd, krijg ik langzaam weer grip op het leven. Mijn dagelijkse extreme angstgevoel neemt langzaam af en ik kan daar niet meer dan ontzettend dankbaar voor zijn. Ik kan weer een stap voor de ander zetten en dat zal ik nooit meer voor lief nemen.

Voor iedereen die kampt met (ernstige) mentale ziekten: er is licht aan het eind van de tunnel. Geef niet op en zoek hulp. En als je denkt: dat kan ik echt niet.. dan toch!

Veel lieve groeten.

Anne
10-02-2023
laatste reactie: 09-02-2024

3
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Wat heeft je uiteindelijk geholpen? Enig idee?

Anita
04-01-2024
Reageer:
Wat fijn om te horen . Ik heb enkele maanden geleden geprobeerd om van mijn rotleven af te komen . Sta nu al maanden op de wachtlijst voor hulp. Soms denk ik waarom leef ik . Waarom ???? Als dingen weer wat beter gaan , dan para krijg ik weer een klap . Of ik nu linksom ga of rechtsom , ik heb gewoon altijd pech . Nee ik ben niet zielig en nee ik roep het niet over mij af . Want ziektes ( erfelijk ) en overlijden en fysieke ongemakken en vreselijk pijn kun je niet mentaal op je af roepen . Kom dat maar want dan kun je ook genezen .ik ben op en kapot . Heb mijn hele leven al moeten vechten , en ja altijd veel pech gehad . In grote maar ook vaak in simpele kleine dingen . Oh dit hebben we nog nooit meegemaakt , zo he jij hebt echt veel pech , of misschien moet je anders gaan denken of nog meer van dat soort dingen . De zin ‘ het is helaas niet anders ‘ kan ik wel uitkotsen. Letterlijk en figuurlijk. Vreselijk ! Ik ben gewoon zo vreselijk boos ondertussen . Klein voorbeeld dan weet je wat ik bedoel . Ik heb drie hartinfarcten gehad door een autoimmune ziekte. Na een jaar of anderhalf van flinke angst etc en veel thuis zitten , herpakte ik mijzelf en ging ik eindelijk rustig sporten onder begroeiing van fysio met gelijkgestemden. Na een keer of 4 had ik er plezier in en het klikte met de anderen. Kortom leuk ! En wat was mijn beloning? Krak , mijn rug. Nu al anderhalf jaar zwaar aan de oxycodon en zit een operatie aan te komen . Ik lig in het zieken huis met diverticulitis. Zegt de professor, daar ben je beeld te jong voor dat heb je niet . Tuurlijk had ‘ ik ‘ dat wel . Na een week ziekenhuis zware kuren nog een scan . Nou dat ziet er keurig uit maar als ik jou was zou ik met spoed naar de gynaecoloog gaan . Daar zit ook een operatie aan te komen . Nou dat dus mijn hele leven gaat het zo al . Zowel met grote dingen als kleine dingen . Heb mij. Hele leven moeten vechten . Altijd een stapje harder moeten lopen om gezien en of gehoord te worden . Ik ben gewoon op . Dus nee ik zie geen licht in de tunnel . Ik ben afgekeurd , al op jonge leeftijd ivm vele ziektes. Heb behalve elke dag pijn ook een gegeneraliseerde angststoornis gekregen , en ik zit soms weken binnen dat ik behalve mijn gezin , niemand zie. Ik vind het leven ruk en oneerlijk . Door alles ben ik ook mensen kwijt geraakt . Hoe moet ik verder ? De weegschaal is gewoon niet meer in balans . Ik voel het leven als een grote straf . Waar een ander er heerlijk doorheen danst , met hier en daar een klein iets , moeten anderen buigen zweten en bloeden voor een klein stukje van dat leven . Ben het zo vreselijk zat ! Bah . Nou goed ik kan er nu niks meer van maken helaas . Laat ik eindigen dat ik erg blij ben voor je dat het weer beter gaat met jou . Houden zo en ik wens je veel liefde , geluk enkel name goede gezondheid , zowel fysiek als mentaal. Lieve groet van een goed maar gebroken mens .

RayMG
09-02-2024

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>