Angsten - forum lotgenoten
Lotgenoten angsten
Heb je last van angsten?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met angsten en deel jouw eigen verhaal.
Alle verhalen
Verhaal 1 - Ik maak me voortdurend zorgen
Ik ben altijd bezorgd.
Ik maak me eigenlijk voortdurend zorgen. Dat doe ik al heel lang. Ik lig ’s nachts vaak te piekeren. Ik vraag me dan of of ik wel een goede moeder ben, of m’n collega’s me wel mogen of dat ik mijn werk wel goed doe. Eigenlijk ben ik dan blij dat de dag nog niet begonnen is en dat ik nog in bed lig.
Ik heb me al vaak afgevraagd waar die angst toch vandaan komt, want ik weet dat die niet terecht is, dat denk ik tenminste… . Maar ik kan er niet achter komen. Ik ben gewoon eigenlijk altijd bezorgd. Kent iemand dit misschien?
Ik loop ook vaak te piekeren over van alles...
of het huis wel schoon genoeg is.. of mensen me wel aardig vinden,of ik het allemaal wel goed doe.
Bij mij persoonlijk denk ik dat het komt doordat ik ben opgegroeid met weinig complimentjes en bevestiging.
Ook in mijn jongere leven heb ik veel negatieve gebeurtenissen meegemaakt waardoor ik erg onzeker ben geworden.
Misschien is het bij jou ook wel iets uit je jeugd? Ook het in bed blijven liggen herken ik heel erg.
In bed voel je je veilig en je bent bang dat er die dag van alles weer op je af komt.
Verhaal 2 - Elke dag ben ik doodsbang om naar buiten te gaan
Elke dag ben ik zo doodsbang om naar buiten te gaan om alles te doen wat ik moet doen. Ik moet mijzelf dwingen. Ben misselijk en ik kan niet eten, want dan moet ik overgeven.
Ik ben bang dat mensen het raar vinden, ik vind het zelf ook raar, dat een volwassen vrouw zo bang is, terwijl het nergens op slaat, maar ik lig ook 's nachts wakker met het idee dat ik de volgende dag weer alles aan moet gaan.
Dat is mijn hele leven al zo en ik zie geen uitweg. Heb al een paar tevergeefse therapieën gevolgd en pillen geslikt, maar dat hielp niet. Nu ben ik net weer met een nieuwe therapie begonnen in de hoop dat dit wel helpt.
Zijn er lotgenoten die dit herkennen?
Ik herken het zo. Zoek alsjeblieft contact!!!!!!!!!!!
xxxxx@xxxxxxxxxx
(redactie: Helaas doen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen verwijderen).
Heel veel succes en sterkte!!
Liefs Leone
Oh kan veel vertellen hierover.
Verhaal 3 - Ik kon me overal druk om maken
Ik kon me overal druk om maken; bij alles wat er te gebeuren stond kon ik een rampenscenario bedenken. En dat voelde ook alsof dat zeker zou gaan gebeuren; anders zou ik dat toch niet zo bedenken?
Vast een goede reden om me druk te maken.. Tot ik hier met een therapeut over sprak, die me duidelijk maakte dat ik simpelweg een grote fantasie heb. Het feit dat ik iets kan verzinnen betekent niet automatisch dat ik er ook bang voor hoef te zijn.
Sindsdien ben ik minder snel bang, en kan ik zelfs vaak genieten van mijn creatieve brein.
Verhaal 4 - Ik ben doodsbang dat ik iets onder de leden heb
Ik ben doodsbang dat ik iets onder de leden heb. Ik voel overal pijn. Het lijkt ook net of ik iedere keer weer ziek ben. Of iets onder de leden heb. Mijn huisarts noemt het psychosomatisch.
Ondertussen kan ik het regelmatig niet opbrengen om naar mijn werk te gaan. Of uit bed te komen. Ik moet dan thuisblijven en voel me heel zielig. Vaak maak ik al niet eens een afspraak meer omdat ik dan denk" het lukt toch niet".
Niemand begrijpt het en mijn familie en ook op mijn werk vinden ze me een aansteller. Ik voel me niet erkend; ik doe het toch zeker niet expres!
Herkenbaar voor iemand? er zijn vast toch wel meer mensen die zich zo voelen?
Op aanraden van mijn huisarts ga ik nu hypnotherapie proberen. Ik ben erg gemotiveerd voor deze therapie want ik wil er vanaf!
Verhaal 5 - Ik durf niet auto te rijden
Ik durf niet auto te rijden. Wanneer ik auto rijd word ik vaak niet goed. Ik denk dan dat ik ga flauwvallen of nog erger. en dat ik de macht over het stuur kwijtraak en dan een erge botsing veroorzaak.
Wanneer de kinderen meegaan is het nog erger, omdat ik dan ook hen in gevaar breng. Ik ben al een paar keer echt niet goed geworden in de auto en moest de auto aan de kant zetten omdat het me zwart voor de ogen werd.
Nu durf ik niet meer te rijden, alleen hele korte stukjes. als ik weet dat ik verder weg moet, ben ik al dagen van te voren gespannen. Ik heb op internet informatie gelezen over paniekaanvallen en denk dat ik daar hulp voor moet zoeken.

Verhaal 6 - Veel sporten was de oplossing
Ik ben een gezonde, sportieve man van 39 jaar. Getrouwd en 2 jonge kids.
Ik heb sterk het gevoel dat ik dit wil delen met jullie lotgenoten al kan ik niet heel lekker schrijven oid. Ik doe het toch! Ik heb namelijk de oplossing (voor mij) gevonden.
Om te beginnen ben ik in m'n hoofd al 1000x dood geweest. In mijn slechte periode had ik zeker iedere dag heel veel last van hypochondrische gedachten vanaf het moment dat ik opstond in de ochtend totdat in mn bed lag en daar nog eens lekker ging liggen malen.
Bij elk plekje of steekje in en op mijn lichaam ging ik googlen en een zelf diagnose doen(de gekste dingen heb ik mezelf aangepraat), ik was nonstop met mijn hart bezig, continu op mijn horloge mijn hartslag checken, paniekaanvallen, meerdere malen voor op de eerste hulp geweest, met een holterkastje rondgelopen ivm hartkloppingen, meerdere ecg's gehad en alles zat/zit dus in m'n hoofd.
Ik heb met meerdere psychologen gepraat, rustgevende (homeopathische) middelen geprobeerd. Niks van dat helpt!!
Ik was er zo ongelofelijk klaar mee dat ik mezelf (ik sporte al redelijk vaak) nog meer op sportief vlak ben gaan uitdagen om aan mezelf te bewijzen dat er niks met mijn hart kan zijn als ik deze prestaties neerzet, denk aan marathon, obstakel runs, zware bootcamps etc. Daarnaast heb ik me gefocust op mijn voeding en voedingspatroon, ik ben erachter gekomen dat dit net zo dan wel niet belangrijker is dan wat dan ook. Voeding is key! Ik de tijd dat ik steken in mn hart had heb was dit dus altijd na een zware of slechte maaltijd en door de spijsvertering kreeg ik dus steken en ging me slecht voelen en kwam ik weer in dat irritante cirkeltje.
Ik ben nu zomaar aan het typen en weet niet of het een beetje samenhangend is allemaal maar ik denk wel dat het duidelijk is.
Ik wil absoluut niet betweterig doen oid. Ik weet hoe zwaar het kan zijn die gedachtes waar je denk nooit meer vanaf te komen en dat je je af en toe weleens afvraagt of het allemaal nog wel zin heeft.
Tuurlijk heb ik af en toe weleens een terugvalletje zeker als ik vermoeid ben maar ik kom daar dan meestal wel weer snel uit. Ik ben nog heel veel dingen vergeten die ik wil zeggen maar op dit moment is dit wel even het belangrijkste.
Ik hoop dat jullie er wat aan hebben.
Wat ik ook kan aanbevelen is; praat erover met veel mensen daardoor is het allemaal wat beter te relativeren en voel je je niet zo alleen. Veel mensen snappen het niet maar weten dan wel in watvoor state of mind je zit.
Ja dat was het wel een beetje.Ga fakking hard sporten, krijg je voeding op orde, stop sowieso met roken, daag jezelf uit en je zal zien dat je eruit gaat krabbelen.
Zorg goed voor jezelf! Je ben een baas!
Als je met vragen zit vraag maar raak.
Ik weet redelijk veel van voeding en sporten dus tips&trick kan ik je altijd geven.
Gr Fabian
Zonder psychologische hulp, want dat hielp niet, ik voelde me nooit begrepen in de kern en dat haalde me nog meer down en moet het dan maar alleen aangaan.
Dank je wel en voor jou alle guts gewenst ook op evt. mindere dagen, dan ben je meestal, als je zoveel sport, ook gewoon moe en moet je rusten, dat is voor mij dan moeilijk, maar hopelijk lukt heb jij daar evenwicht in.
Verhaal 7 - Ik heb een ernstige angststoornis
Ik heb 2 maanden in een psychiatrische inrichting gezeten, zonder resultaat.
Ik heb een ernstige angststoornis, ze geven je alleen maar pillen, weinig begeleiding .
Therapie bestond uit tekenen, een wandeling en goed naar de begeleiders luisteren !zelden kwam een arts eens kijken hoe het met je gesteld was. Ik ben op zoek naar oplossingen ,,daar ga ik in ieder geval niet terug !!
Maar van jouw verhaal hoor ik dat ze niet goed naar jou hebben geluisterd. Wat zijn jouw behoeftes ,wat heb je nodig om verder te kunnen? Ik hoop dat je ergens terecht kan misschien bij een psycholoog om de oorzaak te achterhalen achter jouw angsten en dat ze jou echt steun en hulp kan geven.
Ook veel begeleiding wat niet hielp, en idd veel pillen waar ik dan ook weer angstig van word.
Op het moment dat de angst komt door mijn gedachten komt er een hele film voorbij.
Ik ga overgeven de hele avond ,
Mbr helpt bij mij niet voor trauma omdat ik dan duizelig word
Weet jij wel waar je angst vandaan komt, en ga je dan ook overgeven .
Mss hebben we wat aan elkaar .
Groetjes wendy
Verhaal 8 - Ik ben bang om iets te missen
Ik ben altijd bang om iets te missen. Als er ergens iets te doen is, of ik ergens een uitnodiging voor krijg, dan wil ik erheen, omdat ik bang ben dat het misschien heel leuk is en ik dat anders mis. Zelfs als ik voel dat ik rust nodig heb en misschien wel het liefste thuis op de bank zou blijven, dan kan de angst om iets te missen zo groot zijn dat ik toch erheen ga.
Door deze angst blijf ik ook heel veel op mijn mobiele telefoon kijken en facebook in de gaten houden. Er schijnt ook een naam voor te zijn: Fear of Missing Out (FOMO). Het zorgt voor een bijna continu gevoel van onzekerheid en onrust. Ik zou graag wat meer rust voelen.
Wauw, ik herken dit heel erg! Wist ook niet dat er een naam voor was. Als je er achter komt hoe je hiermee om kunt gaan, hou ik me aanbevolen voor de tips!
Verhaal 9 - Ik ben doodsbang voor spugen
Iedere dag ben ik weer bang dat iemand in mijn omgeving gaat spugen. Ik ben doodsbang voor spugen en ik weet niet wat ik moet doen. Ik voel me schuldig en ben bang. bang om het niet goed te doen. Ik bid iedere dag dat mijn dochter niet ziek wordt. als mijn kind ziek is durf ik niet alleen met haar te blijven.
Niemand begrijpt het; ik ook niet. ik vind het zelf ook raar, dat een volwassen vrouw zo bang is, terwijl het nergens op slaat.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik begrijp heus wel dat het een irreële angst is maar ik zie geen uitweg.
Heb al tevergeefs therapieën gevolgd maar dat hielp niet. Nu ben ik net weer met een nieuwe therapie begonnen in de hoop dat dit wel helpt.
Zijn er lotgenoten die dit herkennen?
Ik herken dit helaas wel... Drama.
Verhaal 10 - Emdr heeft geholpen bij fobie voor naalden
Naalden waren verschrikkelijk voor mij, doodsangsten had ik. Bloedprikken, gaatjes vullen enzo het ging gewoon niet. Op internet heb ik een EMDR therapeut gevonden die mij geholpen heeft beter met mijn angst om te gaan na een paar sessie durfde ik weer naar bv de tandarts.
Dus de boodschap die ik iedereen wil geven met een fobie, blijf er niet mee rondlopen, doe er wat aan want dat kan en helpt je enorm!

Verhaal 11 - Mijn leven lang al last van tandartsangst
Ik had mijn leven lang al last van tandartsangst en had geen idee waardoor dat kwam. Daardoor ben ik al jaren niet meer bij de tandarts geweest.
Nu loop ik bij een therapeute. Zij heeft onder andere EMDR bij mij gedaan. Het is ongelovelijk. Ik durf nu naar de tandarts en ga er zelfs met een rustig gevoel heen! Dit had ik nooit durven dromen.
Waar heb dit gehad...
Verhaal 12 - 20 jaar oud en paniek aanvallen
Ik ben een meid van 20 jaar oud, en ik ben echt ten einde raad, want ik weet niet meer wat ik moet doen.
Na 6 maanden in een heel erge stress volle periode te hebben gezeten van stage, mensen die mij zwaar fysiek werk lieten verichten, en mij niet serieus namen, kwam ik uiteindelijk bij een heel leuk en stressvrij bedrijf uit, waar ik het echt naar mijn zin had, maar toen kreeg ik ineens dit:
Ik heb in December 2019 mijn eerste paniekaanval gehad, dit was even schrikken en ook meteen de huisarts gebeld, en de volgende dag een afspraak gemaakt omdat ik bang was dat het mijn hart was.
Mijn huisarts was helaas niet aanwezig, dus kreeg ik een vervanger, deze kon niks horen of zien (alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, heeft die verder ook niks mee gedaan), en heeft mij na huis gestuurd.
Later in December kreeg ik weer een paniekaanval, maar nu had ik de hele dag door ook steken op mijn borst die komen en gaan (heb dit tevens nog steeds), dus ik weer de huisarts gebeld en de volgende dag een afspraak gemaakt.
Weer was mijn eigen huisarts niet aanwezig en kreeg ik een vervanger, deze kon ook weer niks raars vinden alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, dus deze besloot ook om bloed te laten prikken, hier kwam niks uit, en ze besloot me na de fysio te sturen voor een “verkeerde ademhaling”, daar 2 keer te zijn geweest hoefde ik niet meer terug te komen, omdat hij het probleem niet zag omdat ik gewoon via mijn buik ademde.
Uiteindelijk kreeg ik eind December nog een aanval, en was ik zo bang dat ik dood aan het gaan was, dat ik weer in paniek een afspraak maakte bij de huisarts.
Dit keer was het mijn eigen huisarts, en die deed ook alle testen en kwam weer uit bij een te hoge hartslag en bloeddruk, uiteindelijk weer bloed laten prikken, en een hartfilmpje laten maken, maar hier kwam ook niks uit, en hij besloot mij maar na een psycholoog te sturen, hier ook 2 keer geweest en hij zag ook het probleem niet.
Na aanhoudende klachten van steken op de borst, en benauwdheid toch maar weer aangedrongen bij de huisarts, en toen besloot die mij een halfuur mijn bloeddruk en hartslag op te meten omdat deze altijd te hoog was, dit bleek door de spanning te komen en was uiteindelijk weer normaal geworden, dus dit was ook normaal.
Nu ben ik uiteindelijk 6 maanden verder en heb ik nog bijna dagelijks last van steken bij de borst, het gevoel hebben moeilijk te kunnen ademen, en pijnlijke ribben, en angsten om dood te gaan (door het moeilijke ademen), en ik zit momenteel ook al 3 maanden met het probleem dat ik minder gevoel heb in mijn mond en keel, hierdoor kreeg ik weer angst voor mond of keelkanker (want ik rook), maar ik val buiten de risico groep.
Ik ben ten einde raad, ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn ouders geloven mij niet meer en toen ik na de huisarts wou voor het mindere gevoel kreeg ik te horen dat ik voor die onzin niet na de huisarts hoef.
Ik ben geen makkelijke prater, dus ik hou het liever allemaal voor mijzelf maar als ik dan aan alles denk, word ik erg verdrietig en emotioneel en sta ik bijna altijd op het punt om gewoon te gaan huilen, terwijl ik nooit zo ben geweest!
Weet er iemand raad mee wat ik kan doen, of moet doen of iemand die dit zelf heeft ervaren?
Kleine tip ga elke dag een half uur tot een uur wandelen dat kan wonderen verrichten 👌🏻 Gr 😉
Ik weet het soms ook echt niet meer.
Constant die pijn op de borst, brandend, stekend, drukkend en het straalt vaak uit naar arm, oksel, rug of nek. Ik kreeg zelfs diclofenac tegen pijn en ontsteking, omdat mijn huisarts het vermoeden had dat het een ontsteking is, maar de pillen hebben geen wonderen gedaan. Vrijdag as een afspraak bij de cardioloog voor een holter, maar volgens de huisarts is er niks mis met mijn hart, ze hebben in het ziekenhuis ook verschillende onderzoeken gedaan en alles is oke. Maar de pijn gaat niet weg, en ik heb alles maar dan echt alles al geprobeerd...
Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes Ewii 26.01.2021
Ik weet waar je doorheen gaat, omdat ik dit zelf ook heb/mee bezig ben. Paniekaanvallen, klachten als benauwdheid en steken rondom je borst. Ik heb zelf ook mijn hart laten checken enz.
Vervelend dat je ouders je niet meer geloven, maar geloof mij. Wat jij hebt komt vaker voor. Het is echt niet gek.
Ik zou zelf aanraden om naar een psychosomatische therapeut te gaan. (Als dat kan)
ik praat nu voor mijn eigen situatie, misschien heb je er iets aan. Het werd bij mij ook een cirkel qua klachten.
Vb. Lichamelijke klachten (benauwdheid/pijn rondom borst) gaven mij angstige gedachtes, dit geeft een verhoging van het stresshormoon. Hierdoor krijg je automatisch weer lichamelijke klachten (benauwdheid/pijn rondom borst) en zo verder..
Een psychosomatische therapeut kan daar bij helpen.
Ik ben zelf ook 20. Als je het er een keer over wil hebben kan dat. Dan geef ik mijn contactgegevens. Hopelijk heb je er wat aan en weet dat je hier niet alleen voor staat,
Verhaal 13 - Angst om fouten te maken
Mijn stress kwam en komt nog steeds wel eens voort uit angst om fouten te maken. Op school was ik bang om fouten te maken in opdrachten die ik moest doen.
Op werk was ik bang om fouten te maken in memo's. In relatie met vrienden, kennissen en collega's was ik bang iets verkeerds te zeggen. Daarnaast werd ik gekweld door schuldgevoelens, de angst om tekort te schieten.
Een jaar geleden ben ik in therapie gegaan bij Lies en zij heeft mij geholpen om inzicht te krijgen in mijn faalangst en de middelen in handen gegeven om daar vanaf te komen. Zij heeft mij de criticus in mijzelf leren zien. Deze criticus stond constant aan de zijlijn mij te vertellen wat ik allemal fout deed.
Zij heeft mij geholpen in dialoog te treden met deze interne criticus en zij heeft mij geleerd een nieuw verbond te sluiten met deze interne criticus. In plaats dat deze mij bekritiseert, is mijn interne criticus verworden tot een coach die mij moed en vertrouwen in spreekt.
Verhaal 14 - Vertrouwen in je zelf en in de toekomst ontstaat
Het is soms moeilijk voor een ander te begrijpen dat je niet altijd zo maar iets deelt waar je mee zit. Vaak wil je niet om hulp vragen. Zo ook kunnen er bepaalde gevoelens bij komen waar je niet zo happy mee bent.
De leuke momenten die met een lach gaan, warme gevoelens komen er bij zijn soms makkelijker te delen maar ook niet altijd. Wat doe je, je bent enorm verliefd op iemand en durft dit niet delen. Dat zou toch erg jammer zijn, voor haar maar ook voor hem.
Door te kijken in het nu, wat er werkelijk gebeurd met mij in bepaalde situaties is er een hele nieuwe wereld geopend.
Je werkelijke ontdekkingsreis bestaat niet uit het aanschouwen van nieuwe landschappen, maar uit het zien met nieuwe ogen.
Marcel Proust
Vertrouwen in je zelf en in de toekomst ontstaat.
groetjes app
Verhaal 15 - Bang om nier af te staan voor mijn zoon

Verhaal 16 - angst en dwanggedachten
veel gedenk in me hoofd en angstgedachten ik wordt nooit meer mezelf
ik blijf er maar aan denken ,malen ook erg somber
weet soms niet waar ik t zoeken moet je staat er mee op en gaat er mee naar bed
en wat is me angst ...t denken dat t nooit meer over gaat
Verhaal 17 - Ik maak mij voortdurend (24/24) zorgen om de kleinste dingen
Vroeger, toen ik klein was, merkte mijn moeder al op dat ik zeer angstig was. Toen we op vakantie gingen , was ik 2 dagen voor het vertrek al aan het piekeren of we het vliegtuig en/of de ferry gingen halen.
Tijdens het voetbal had ik de indruk dat ik voortdurend moest plassen, dus was ik voortdurend op mijn blaas aan het duwen. Vanwaar die rare handeling kwam, weet ik niet en gelukkig heb ik dit afgeleerd...
Sinds jongsaf aan heb ik dus altijd rondgelopen met pieker/ dwang en angstgedachten.
Een 8-tal maanden geleden heb ik een zware maagontsteking gehad. In die periode heb ik niet geslapen, ging ik er (zonder diagnose) vanuit dat het wel eens maagkanker zou kunnen zijn... . Ik heb daar toen pillen voor gekregen en de maagontsteking is toen verdwenen.
De periode daarna, ging het op en af met mijn maag. Ik bleef klachten houden van extreem opgeblazen gevoel, extreme oprispingen, maar raar genoeg geen (of toch weinig) maagzuur.
Nu is het ondertussen zo erg geworden dat ik van het drinken van een glaasje water zeer zware oprispingen (boeren) krijg. Een gastroscopie laten uitvoeren, een bloedtest laten nemen, een CT-scan laten nemen, maar alles was in orde. Ik vermoed dat ik door de stress teveel lucht inslik.
Ik ben begonnen met psychotherapie te volgen, maar van de opdrachten die ik meekrijg word ik angstig. (voornamelijk sociaal contact zoeken om afleiding te vinden). Ik probeer te vluchten , zet mijn masker op en vertel wat de psycholoog wil horen. Ik weet dat dit mij verder in de put gaat duwen, maar mijn angst- en piekerstoornis heeft zodanige proporties aangenomen dat ik het gevoel heb dat niks mij nog vreugde brengt... . Het liefste blijf ik gewoon binnen in mijn veilige cocon tussen 4 muren. Ik besef dat dit op lange termijn geen oplossing is, maar ik weet gewoon niet beter...
Het ergste is vind ik dat je op die manier je naasten kwetst omdat ze meegetrokken worden in jouw problemen.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Verhaal 18 - Angstaanvallen
Verhaal 19 - Dit is mijn verhaal en mijn klachten. Een psychsche aandoening?
Ik ben opgegroeit met mijn moeder en overgroot oma die mij hebben opgevoed (merendeels oma). Mijn opa had ik een goede band mee maar mijn biologische vader was een alcoholist met losse handjes en was een verschrikkelijke man! Tot mijn 8 heb ik bij met oma gewoond met mijn moeder en toen kreeg mijn moeder een vriend en na een tijd gingen we verhuizen in een nieuw huis met haar vriend. Mijn oma bleef achter in ons oude huis en met mijn gebroken hart werd ik gedwongen (mijn moeder wou dat ik mee ging daar stond ze op) om mee te gaan. Eenmaal daar te wonen ging ik kapot van het verdriet omdat mijn oma als een moeder voelde en ik me zorgen maakte om haar daar helemaal alleen (ze was toen 82) dus elk weekend kwam ze me ophalen om daar te slapen(reistijd anderhalf uur vanwege openbaar vervoer). Door de jaren heen kregen mijn stiefvader en ik steeds vaker ruzie en helaas had hij ook losse handjes als we ruzie hadden (voortand los, bloedneus etc) mijn moeder was ook streng en gaf af en toe een klap maar niet zoals hij. Ik was een vergeten kind en niet geliefd. Toen ik 10 was kreeg ik een broertje en werd ik als een soort 2de moeder gezien, ik moest alles doen van luiers tot flessen en later potjes tot hem zindelijk maken (alle moeder en vader taken dus) mijn moeder hielp af en toe maar mijn stiefvader deed niks. We kregen meer en meer ruzie en toen mijn broertje 2 was kreeg ik 3 zusjes (drieling), mijn wereld stortte in want ja je raadt het al, ik mocht nu gaan zorgen voor 4 kinderen. Van avond eten maken voor ons 5 tot aan dingen leren voor school tot aan schoonmaken tot aan in bad doen en in bed leggen. Ik was toen der tijd 12! Steeds meer ruzies volgen met meer klappen. Ik kon school niet aan vanwege al het werk wat ik thuis moest doen en eenmaal als ik mijn zusjes en broertje op bed had gelegd, was ik te moe en kapot om nog überhaupt iets te doen met gevolg dat ik soms wel 3 weken niet douchte en uren achterelkaar huilde om vervolgens huilend in slaap te vallen. Ook kreeg ik thuis NOOIT emotionele zorg dus huilen was verboden en voor baby's etc. Ik heb dus daddy en mommy issues. Nu na al die zware donkere jaren heeft mijn moeder april 2020 besloten om te scheiden GODZIJDANK! Vrij snel (2 dagen nadat ze mij vertelde dat ze wou scheiden) sprak ze met een andere man en werden wij het huis uit gegooid omdat mijn stiefvader daar achter kwam. Na 1 maand wonen bij mijn tante met mijn moeder (zusjes en broertje kwamen om de week) had ik enorme stress wat leidde tot flauwvallen, niet eten, hoofdpijn, sombere gedachtes etc. Na ong anderhalve maand sliepen we steeds vaker bij mijn nieuwe stiefvader als de kids er niet waren en ik kreeg steeds meer vertrouwen in hem. Hij was heeeeel anders als mijn moeder en huilde bijv in mijn bijzijn en liet zien dat emotie tonen heeel normaal is. Hij heeft ook een dochter van 17 en is echt een geweldige vader voor haar maar ook voor mij! Ik kan alles tegen hem zeggen en sterker nog hij is de 1ste bij wie ik huilde. Nu zijn we inmiddels 9 maanden verder en heb ik zware pschysche klachten zoals: -3 uur slaap per week of minder door nachtmerries
-paniekaanvallen
-hele erge angst
-suïcidale gedachten
-snijden
-veel huilen
-niet mezelf verzorgen
-stem in mijn hoofd
-soms hallucineren
Ik wacht nu inmiddels op een doorverwijzing naar een psycholoog (wordt aangemaakt). Ik ga kapot van binnen en ookal helpt mijn stiefvader enorm, als ik bijv beneden met hun zit en ik huil, troost hij me niet zodat mijn moeder misschien de stap neemt. Hij wilt mij graag helpen haar wat menselijker te maken. Maar helaas niks... ze kijkt naar me en gaat heel gewoon weer tv kijken met gevolg dat ik huil naast mijn "ouders" maar geen troost krijg en alleen voor de pijn sta. Als ik alleen ben met mijn stiefvader troost hij me wel hoor btw maar hij wilt me moeder aansporen om wat menselijker te worden sinds ze echt gewoon van steen is. Daarbij ben ik 2 keer aangerand op mijn 14de en 15de. Dus ook daarvan trauma. Ik voel me een last voor mijn stiefvader en moeder en ik voel me niet geliefd of gewild. Een mislukking. Iemand tips? En weet iemand iets te zeggen over mijn klachten? Mijn beste vriendin en stiefvader denken eerlijk gezegd aan een pschysche aandoening (kans is groot ). Maar wat is jullie zicht hierop? Veel liefs
Een verdrietig meisje :')
Ik lees jou, herken jou, voel jou.
Er is niks mis met jou. Ik denk te weten dat je bent getraumatiseerd. En dat is heel jammer en verdrietig. Je bent nog jong en je kan hier vast over heen komen met de juiste hulp.
EMDR heeft mij een heel eind op weg geholpen om mijn trauma's te verwerken en mezelf weer terug te vinden. Helaas was ik al voorbij 30 toen ik hier mee begon. Maar hé, beter laat dan nooit en ik ben nog steeds dankbaar hiervoor.
Ook heb ik ooit tijdens een lange depressieve periode, last van stemmen gehad. Vermoedelijk was ik psychotisch depressief en ook dit kan echt waar weer weggaan.
Je bent 16 en hoopt dat iemand je kan helpen, maar je moet het vooral zelf doen. Zo is het nu gewoon eenmaal. En dat moet je ook willen. Immers, jij staat met jezelf op en jij moet de hele dag dag met jezelf omgaan. Hoe fijn zou het zijn als je dan ook een beetje met jezelf kan opschieten, kan ontspannen en genieten. Met jezelf helpen bedoel ik dus vooral dat je door moet gaan met hulp zoeken. Gun t jezelf, want je bent het waard. Ik wou je als tip ook nog mee geven, ga vooral wel naar een klein praktijk en niet naar een grote instelling
Verhaal 20 - Regelmatig last van paniekaanvallen
Het begint met ongelooflijke pijn op de borst, soms is de pijn zo heftig dat ik de ambulance moet bellen om mij even te komen nakijken. Inmiddels 5 keer gebeld vanwaar de eerste keer meegenomen naar het zh. Alle onderzoeken gehad, hart doet het goed, elke hartfilmpje die ze maken is goed, maar toch elke keer bij een aanval mijn twijfels en angst dat de artsen het misschien toch mis hebben.. omdat de pijn zo heftig is en ik het bijna niet meer aankan.
Langs de arts geweest en die schreef diclofenac voor, omdat mijn borstkast( links) erg dik en hard was geworden. Huisarts vermoedde dat het een ontsteking was, maar de pillen hielpen niet tegen de pijn. Inmiddels langer dan een maand verder en nog steeds pijn op de borst, soms zonder dat ik een aanval krijg, het houd zicht gewoon aan. Verder ben ik begonnen aan een online traject met de psycholoog bij Lmcare en heb ik vrijdag een afspraak bij de cardioloog voor een holter.
Iemand die dit heeft meegemaakt?
Ik wacht op jullie reacties !
Groetjes Ewii
Sterkte met je zoektocht!

Verhaal 21 - Ik kwam er slechter uit
Twee jaar geleden ben ik bij een psychotherapeut geweest. Hij was nogal onaardig en een keer was hij nogal agressief naar mij, echt een boze uitbarsting. Ik werd erg angstig van hem maar omdat ik wilde dat de therapie zou slagen, ben ik daar gebleven. Voelde je steeds somberder. Toch weg daar uiteindelijk, maar dit was echt een negatieve ervaring. Kwam er slechter uit dan ik er naar toe gegaan ben.
Wat vervelend om te horen Carline.
Die psychotherapeut klinkt ook erg onprofessioneel, dat hij naar jou een boze uitbarsting heeft. Dat is zijn rol helemaal niet.
Via mijn werk heb ik ervaring en contact met heel veel cliënten en therapeuten, maar zoiets heb ik nog nooit gehoord.
Ik hoop dat je bij zijn beroepsvereniging een klacht hebt ingediend over hem.
Verder hoop ik dat je je inmiddels beter voelt (al dan niet met hulp van een andere therapeut of psycholoog)
Ik wilde telkens uitleggen wat ik hoorde ding werkten echt niet,
Hij hield me zo voor de gek, ik hoorde bepaalde vervorming deed ie een geit na,
Ik werd zo bang van geluiden en kreeg zware tinnitus telkens als ik het gehoorapparaat in doe krijg ik heel veel angst,
Geluiden zijn niet meer als voorheen.
Ik heb apparaat nodig helaas
Verhaal 22 - in een klap bang angstig en paniek
mijn leven is sinds 8 maanden veranderd in deze 8 maanden ben ik zo bang angstig en paniek dat ik me zelf heb ik gemist hoe ik was vrolijk geen angsstoornis
Hoe het is begonnen ik volgen therapie het ging opzich goed allemaal totdat ik ineens ziek werd op een nacht was ik wakker in zweet en misselijk veel braken en plassen huisarts geweest zeide buikgriep maar daar leek het niet op het heeft 10 weken geduurd elke dag misselijk overgeven zweetaanvalen in nacht keer koud keer warm mijn slaap was helemaal verstoort lik ging bijna elke dag spiedpost en arts telkens zeide ze je hebt niks maar ik zelf was op uitgeput en angstige gedachten die door mij hoofd maar bleef draaien ik dacht dat ik dood ging zo erg voelde ik het ik keek naar alles met verdriet alsof het niet meer zal goed komen sindsdien heb ik angststoornis ik heb maanden lang niet meer kunnen lachen ik denk telkens het zelfde angst die in mij hoofd zit ik kan moeilijk na buiten ik me nergens op focussen ik ben me zelf kwijt geen zelfvertrouwen meer alleen angstig dat ik zo zal blijven ik gebruik 4 maanden lorazapam in begin heeft het me geholpen maar nu voel ik geen prikkels meer niet meer vrolijk ik kan get steeds niet accepteren dat ik nu zo ben wat moeilijk is het toch dat je leven in een klap kan veranderen
Verhaal 23 - Tip voor een brugklas boek?
Verhaal 24 - Ik pieker enorm veel, ik kan haast zeggen dat het dwangmatig is.
Ik ben altijd al onzeker geweest, maar de laatste jaren neemt die onzekerheid andere wegen.
Ik pieker voortdurend over alles!
Enkele voorbeelden:
- Ik stuur een berichtje naar iemand, maar deze persoon antwoord geruime tijd niet. Ik bedenk al wat ik verkeerd gedaan heb. Ik vind pas rust als er geantwoord wordt.
- Ik weet dat ik geen fout heb gemaakt in dat ene dossiertje op het werk, maar bedenk alle mogelijke pistes waar het fout zou gelopen zijn.
- Ik controleer alles 100 keer (auto wel vast? Deur wel op slot gedaan? Stekker uitgetrokken? ...).
- Ik lees een artikel en projecteer het op mijn leven. Bijvoorbeeld een artikel gelezen waarbij een persoon pas op zijn/haar 30e erachter kwam dat ze voor hetzelfde geslacht viel. Dan begon ik non stop te piekeren of ik dit wel niet kan voorhebben? Echter heb ik een relatie met mijn partner en ben ik gelukkig . Maar ik pieker hier zo dwangmatig over. Dit is gelukkig al minder.
- Ik was ooit op een feestje en was spijtig genoeg goed aangeschoten. Ik kan een jarenhalf later nog piekeren of ik wel niks verkeerd heb gedaan of gezegd. De gedachte sprong me te binnen: stel dat ik mijn partner bedrogen heb en ik weet het niet meer? Ook al zegt iedereen van niet, ik blijf dit door mijn gedachten halen.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit mijn non stop dwangmatig piekergedrag.
Dit begint mijn leven over te nemen, ik functioneer niet meer zoals vroeger. Ik heb vaak een onveilig gevoel, kan niet altijd tegen sociale contacten, ik ween te pas en te onpas ...
Ik heb reeds therapie gevolgd, maar heb gevoel dat dit slechts helpt op korte termijn.
Ik ben zo bang dat dit nooit over zal gaan, want dit is onhoudbaar. Ik word hier zo ongelukkig van. Ik ben bang dat ik hierdoor geen toekomst heb (wil zo graag kinderen bijvoorbeeld, maar wat als ik nog zo ben? Wat als ik dit niet aankan? Wat als ik dit doorgeef?)
Is dit herkenbaar voor iemand?
Zo ja, wat doen jullie hiermee?
Verhaal 25 - Kost moeite om er weer uit te komen
Sinds een aantal jaar voel ik mij snel gespannen en angstig. Ik gebruik medicijnen en ben een tijd in therapie geweest en over het algemeen kan ik er redelijk mee overweg. Maar toch kom ik mijzelf weer heel regelmatig tegen en voel ik mij weer erg gespannen. Mijn hele lichaam lijkt dan op tilt te slaan en dat geeft mij dan ook weer angst. Kost iedere keer weer veel moeite om daar dan weer uit te komen. Ik heb altijd het gevoel hier alleen in te staan al kan ik mij goed voorstellen dat dit eigenlijk niet zo is. Wie herkent dit?
Groeten Laura

Verhaal 26 - Mijn muziek over herstel van mijn psychose
Ik maak muziek over mijn herstel van mijn 2 psychose. Bij deze de link:
YouTube:
SPOTIFY: https://open.spotify.com/track/3wXRaEV1 ... BenLaM1UkA
Angst, bang zijn voor het onbekende. Met je angsten kun je:
- Dealen (overwinnen)
- Je kunt ze vermijden
Wat is angst:
Angst is een emotie die je helpt te reageren op gevaar. Het is het gevoel dat je niet in controle bent van de situatie. Plekken waar je niet makkelijk uit kan komen zijn het naarst.
De reactie het gevolg:
- Paraatheid is hoog
- Hart gaat sneller kloppen
- Bloeddruk gaat omhoog
- Spieren gaan zich aanspannen
- Zweterige handen
Leren overwinnen:
- Afleiding zoeken (uit je hoofd stappen)
- Zeggen dat er niks gaat gebeuren
- Leren over andere dingen na te denken
- Niet te lang overwegen, gewoon doen!
En wil je ergens over praten of herken je je zelf erin stuur mij een bericht en we praten erover!!
Stay positive en geniet van het leven🌞🌞🌞🌞
https://www.facebook.com/ninowilson.music
https://www.instagram.com/ninowilson_music/
Verhaal 27 - Durf het na 43 jaar voor het eerst te vragen...
Verhaal 28 - Mijn partner word boos over mijn paniekaanvallen
Sinds kort heb ik opnieuw paniekaanvallen.
Mijn partner begrijpt me niet en bied me niet de steun die ik op dat moment nodig heb.
Ik wil me gesteund voelen een arm om mij heen en dat hij er alleen voor me is. Als ik uitleg geef over mijn aanvallen wordt hij boos en zegt dan dat ik me gedachten niet de overhand moet laten nemen. Net of ik dat niet weet. Ik durf het amper meer te laten zien of zeggen omdat ik bang ben dat het m'n relatie kost. We begrijpen elkaar hier niet in en voel me zo eenzaam.
Verhaal 29
Verhaal 30
Verhaal 31
Voeg zelf een verhaal toe

- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Corona-pandemie update:
Bij de meeste van de therapeuten op deze site kun je tijdens de lockdown nog naar de praktijk.
Toch liever online therapie?
Een deel van onze therapeuten biedt ook online (video) therapie aan.
leestip voor autisme bij vrouwen
Zelfhulpboeken:
Boekentip: Als hij maar gelukkig is!
Bindingsangst:
Bindingsangst gaat ergens ook over verlatingsangst
Elk gesprek nieuwe inzichten en een licht gevoel
Maarten | Bergambacht | 13 apr 2021:
Dennis heeft me goed geholpen
Anoniem | 13 apr 2021:
Wij zijn Marie-Yvonne erg dankbaar
Therapie Waddinxveen
20 apr 2021:
Therapie Waddinxveen
20 apr 2021:
Hypnotherapie Den Haag
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten