Mijn autistische broer (36) is plots overleden

3 maanden geleden heb ik mijn broer gevonden. Hij woonde op zichzelf en was niet op zijn werk verschenen die ochtend. Een telefoontje van zijn baas: "We maken ons zorgen, er brand wel licht in huis maar hij doet niet open. Kom je snel?"

Hij bleek gestikt te zijn in een epileptische aanval. Reanimatie mocht niet meer baten.

Ik vind het zo onwerkelijk en voel me zo leeg van binnen. Het liefst zou ik de hele dag in bed liggen. Slapen gaat beroerd, lichamelijk ben ik ook erg moe. Ik heb zelf een man en kindje van 2 jaar, daar blijf ik voor doorgaan. Maar het is heel zwaar om te dragen