Verdriet en machteloosheid

Kan je niet echt helpen! alleen een stukje herkenning.
Wat ik probeer te onthouden is dat de kwaliteit van tijd samen door brengen beter is dan de kwantiteit. (nou zijn ze meer tijd bij mij dan wat jij beschrijft dus misschien makkelijk gezegd maar ik geloof hier wel in)
Ik zit momenteel heel laag in mijn energie, Maar samen zijn. Zo kan ik nu genieten van samen film kijken, gamen, spelletje spelen, knutselen en tussen door echt luisteren. De tijd nemen voor je kind.
Succes en sterkte

Hallo,

Ik zal beginnen met te zeggen dat ik het heel moedig vind om je verhaal te brengen.

Ik ben zelf gescheiden na 18 jaar huwelijk. Intussen ook al 7 jaar geleden. We hebben twee jongens. Twee jaar geleden begon mij’ ex man ook een nieuwe relatie. Ook ik was in het begin bezorgd dag de jongens misschien liever bij de papa zouden zijn die samen met zijn nieuwe partner heel veel reist met de jongens. Ik had zelf ook een tijdje een relatie maar dat liep uit op een fiasco en ik dacht ook dat dit mijn jongens nog meer naar de papa en zijn partner zou drijven omdat zij samen inderdaad veel organiseren, etentjes, reizen, …

Uiteindelijk ben ik mama op mijn manier: ik spendeer tijd met de jongens als ze d’er zijn, toon interesse in de school, praat veel met hen, vrienden zijn welkom, … we kijken samen naar een leuke film met popcorn … en nu ik kan hen niet trakteren op een reis naar Cuba, Canada, Kruger Park, maar mijn jongens houden zielsveel van mij, zijn telkens super blij als ze na de vakantie naar me toekomen, genieten van de rust die ze dan weer bij vinden. Ik heb met de stiefmama ook een goeie babbel gehad in het begin. Het is een verstandige, lieve vrouw die weet dat ik de mama ben, die plaats ook niet wil innemen maar die voor mijn jongens wel heel lief en zorgzaam is. Bij de papa is het anders maar de jongens genieten van beide facetten. Zien de papa graag, gaan graag naar de papa en omgekeerd.

Ik heb nooit geprobeerd hem te evenaren, maar heb op mijn manier zorg gedragen voor hen en de jongens weten beide te waarderen en hebben beide nodig.

Tuurlijk blijf ik het moeit vinden als ze 1 week op twee bij de papa zijn of twee weken met vakantie zijn, maar dan troost ik mij met de gedachte dat ze de wereld ontdekken, het een prachtige ervaring is en probeer ik die tijd voor mezelf te benutten met sporten, een restaurant met een vriendin, een beetje me-time

Hopelijk kan het je wat geruststellen