Van hyperventilatie naar hypochondrie en door naar depressie.

Sander, heb je al eens overwogen professionele hulp te zoeken? Ik herken wat je schrijft over dat alles onecht en raar is, en alsof je door een glazen pot kijkt. Ik heb het momenteel niet, maar ken het heel goed. Bij mij had het de benaming ‘derealisatie’. Dat kan verschillende oorzaken hebben maar angst is een trigger. Iets wat je erg uit je evenwicht gebracht (zoals wat je vriend meemaakt) kan heel verstorend zijn, zeker op jonge leeftijd, waardoor je voelt (kan ook onbewust, dan voel je het zelfs niet zo) dat je het leven niet onder controle hebt. Ook jonge mensen kunnen kanker krijgen, en als dat ineens zo dichtbij gebeurt, kon jij het ook zijn. Wat niet zo is en de kans is ook erg klein bij jonge mensen, maar.... dat kan je wel weten, maar onbewust kan het wel anders blijven hangen een tijd. Dan kan je uit een soort psychische zelfbescherming derealiseren. Je weet dat je er bent, waar je bent, maar het voelt allemaal alsof het niet echt is, alsof je door een waas, een gordijn kijkt. Het kan erg beangstigend zijn. Ik heb toen geleerd me te troosten dat het ook niets is dat blijvend is, je kan er uit geraken. Dat luidop tegen mezelf zeggen. Thuis ergens een veilige plek, een veilig nest maken wat van jou alleen is en waar je kan rusten, wat op je ademhaling letten.. En wat me erg hielp (Therapeute me toen geleerd) was op dat moment, waar je ook bent, luidop ev. te benoemen wat je ziet, vb. een boek, en de kleur van de kaft, Etc... een balpen, en welke kleur, een lamp, in detail voor jezelf beschrijven etc.... Benoemen vb. wat je hoort, ruikt..... Ik las je leeftijd en ik zou volledig begrijpen als het te bizar voor je overkomt, ik vertel gewoon mijn ervaring. Sterkte, het blijft niet! Ook de hypochondrie niet... ik had, enkele decennia geleden, een klasgenoot met botkanker en ze is haar been verloren. Ik heb toen een hele periode overal vanalles gevoeld, pijn in mijn been, knobbeltjes in mijn hals... en mijn huisarts moest me steeds maar geruststellen... maar het gaat over, veel moed

Hallo Sander. Ik heb juist hetzelfde gevoel. Ik heb plots hevige angstrn gekregen een half jaar geleden. De angsten zijn sinds een maand verminderd. Maar ik blikf een slecht gevoel hebben. Wazig in mijn hoofd, alsof ik een glazeb bokaal over mijn hoofd heb. Niks lijkt echt, het lijkt alsof ik niet in de realiteit zit, maar in een film. Alles lijkt langs me door te gaan.