Vaders met eigen kinderen in een stiefgezin

Stiefmoeders vertellen mij vaak dat de gescheiden vader zo “de lieve vader” blijft spelen t.o.v. hun eigen kinderen, terwijl de kinderen uit hun nieuwe relatie (of de kinderen van hun nieuwe partner) minder aandacht krijgen.

De lieve vader spelen

Vaders die gescheiden zijn, hebben over het algemeen minder contact met hun kinderen dan moeders die gescheiden zijn. Kinderen wonen meestal bij moeder, en vader krijgt vaak een omgangsregeling van 1x per 14 dagen een weekend, of zoiets.

Schuldgevoel, verdriet, het gemis, zijn allemaal gevoelens die hier een grote rol in spelen. Men heeft het gevoel ze al zoveel tekort te doen, dat ze méér van hun kinderen accepteren dan ze zouden doen als ze niet gescheiden waren.

De nieuwe partner

De nieuwe partner wordt al gauw beschuldigd van jaloezie, als zij kritische kanttekeningen maakt. Natuurlijk kán er sprake zijn van jaloezie, maar vaak ziet een buitenstaander de dingen veel scherper. De stiefmoeder ziet precies hoe dochter haar vader om haar vingertje windt.

En het is ook begrijpelijk dat je je kinderen graag wilt verwennen als je ze niet zo vaak ziet. Maar je rol is opvoeder, en die dien je te nemen. Een klein beetje verwennen mag wel, maar er móeten duidelijke grenzen zijn. Voor de nieuwe partner is die grens een stuk duidelijker als het om de kinderen van de partner gaat. Als het om haar eigen kinderen gaat heeft de stiefmoeder vaak ook veel minder neutraliteit.

Misschien kent u het van uzelf: hoe lichtgeraakt reageert u als men iets van uw kind zegt? Leerkrachten zullen bevestigen dat kritiek op hun kinderen ouders furieus maakt: “Zoiets doet onze dochter/zoon niet!”, zijn veelgehoorde uitspraken van ouders.

Daarom is stiefouderschap zo moeilijk, daarom zijn relaties tussen ouders en stiefouders zo vreselijk ingewikkeld. De kinderen accepteren het gezag van de stiefouder niet, maar de andere ouder kan het gezag niet uit handen geven! Het is geen wonder dat stiefgezinnen zo vaak uit elkaar vallen.