Toch verlang ik ernaar om te gaan werken

Al 39 jaar werk ik als meet en regeltechnieker in hetzelfde bedrijf. Eerst in shifts ook in de weekends na een tiental jaar overgeschakelt naar dagdienst en na 18 jaar gemuteerd naar de dienst engeneering waar ik projecten uitvoer van scratch over de uitvoering tot nazorg. De laatste 35jaar steeds met hetzelfde diensthoofd. Een zeer correcte heer in omgang maar een workaholic om U tegen te zeggen. Een zeer veeleisend man . Ik ben zelf een perfectionist en een controlefreak. Door de jaren heen werdt de werkdruk steeds hoger, alles moest direct uitgevoerd worden , de nieuwe werken kregen steeds meer voorrang op op de projecten waar ik mee bezig was. Ik begon last te krijgen van fysieke vermoeidheid en ik dacht dat de oplossing 4/5werk was. 6 jaar geleden ben ik dan 4/5 beginnen te werken.Aanvankelijk ging het goed tot ik meer en meer begon te beseffen dat ik eigenlijk het werk van een voltijdse job er op ,4 dagen er aan het doorhaspelen was. De vermoeidheid begon zich op te stapelen. Ik had al jaren last van schouder nek en lage rugpijnen. In het verleden had ik al enkele sessies bij een kinesist doorlopen tot de brave mens vertelde dat hij er niets kon aan verbeteren indien ik niet minder gestresseerd zou zijn. De weekends werden slaapweekends en verlof ging steevast op aan slaap. Meer en meer kon ik s'avonds niet in slaap geraken en lag ik mijn werk te plannen voor de komende dagen. Het werd zo erg dat ik rond de middag dood op was. Vergaderingen kon ik niet meer volgen, ik geraakte niet meer uit mijn woorden. Ik kreeg last van diarree. Meestal ging ik voor ik naar het werk vertrok 2 keer naar de wc. Ik begon dingen te vergeten ,meestal werken die ik reeds uitgevoerd had want het werk zelf vlotte goed ook al sleepte ik me de dag door. Eind maart nam ik een week verlof ik was doodop. De week daarop was de hel ik kon terug niet meer slapen, werdt misselijk van vermoeidheid moest s'nachts opstaan om over te geven. Overdag haalde ik de middag niet meer,ik ben zelfs een keer op mijn bureau in slaap gevallen terwijl ik s'nachts wakker lag.
Overdag had ik constant diaree en was misselijk van moeite en het werk bleef maar komen ..... De 2 laatste dagen stond ik op weg naar het werk met mijn fiets in de hand over te geven mij afvragend of ik wel zou gaan werken. De maandag daarop ben ik naar de dokter gegaan. Ik was gewoon ingestort mijn bloeddruk schommelde constant tussen de 190 en 85 mm. Ik deed de eerste 14 dagen niets anders dan slapen. Als ik wakker was was ik misselijk van de moeite. Sociale contacten mijdde ik als de pest. Was prikkelbaar, ik kon niet tegen licht, drukte of geluid. We zijn nu 6maanden verder, 100% ben ik niet maar toch verlang ik ernaar om te gaan werken, Het idee blijft me de voorbij weken steeds volgen. Alhoewel ik besef dat ik het waarschijnlijk nog niet zal aankunnen..........