Nooit kunnen doen wat ik zelf wilde

Op het moment weet ik niet meer wie ik ben, ik had met 21 al een eigen zaak , en 2 jongere broers onder mijn hoede, ouders lagen in scheiding enz enz, maar na 25 jaar was alles in een klap weg, door mijn scheiding etc etc, ben gewoon gaan werken , en heb voor iedereen gezorgd, tot nu toe. elke dag sta ik om 5 uur op en ga om kwart voor 6 naar mijn werk , mijn hele fam zit in de horeca en rekenen op me ,en soms moet ik me in tienen delen, en doe het maar voor de lieve vrede, nu ik ouder wordt binnenkort 60 maar heel vitaal, merk ik dat ik mezelf helemaal niet goed ontwikkeld heb,en nooit kunnen doen wat ik zelf wilde, school niet afgemaakt omdat mijn ouders wilden dat ik in de zaak kwam werken , en nu ik vaker naar de politiek kijk en dingen volg ,merk ik dat ik toch wel achter gebleven ben, zoals ik hoor hoe iemand gesprekken voert, of hoe mensen dingen beschrijven bv op twitter, dan denk ik soms waar zijn mijn hersenen gebleven, deze zijn maar altijd op een niveautje gebleven en niet mee gegroeid , en daar heb ik wel last van.niet dat ik dom ben ,ik kan heel goed met mensen omgaan ,en ook goed inschatten en aanvoelen, maar als het op een gesprek op niveau begint probeer ik het af te wimpelen met grapje. Ik heb een hele goede partner , maar ook met een rugzak ,en nu ook nog prostaat kanker, ik heb mijn vader nog van 83 die is nog heel vitaal ,daar doe ik ook alles voor, en ook heb ik vaker nog de kinderen van mijn broer, ik blijf gewoon doorgaan , want als ik dat niet doe voel ik mij niet goed of heb een schuld gevoel. Ook ben ik altijd heel gejaagd soms denk ik dat ze bij mij nooit adhd geconstateerd hebben vroeger .
Dus soms ben ik ook heel eenzaam,en ik praat er ook nooit met iemand over ,omdat het toch niemand snapt, of interesseert, met uitzondering van mijn man,
die wil ik niet belasten, want soms denkt iedereen dat ik een robotje ben volgens mij ,en alles aankan.
Ik kan nog wel even doorgaan met mijn verhaal maar ik stop er maar mee. Ik voel me zelf niet zielig of zo , ben er wel soms klaar mee , verdrietig ,en eenzaam