Eenzaamheid - forum lotgenoten
Lotgenoten eenzaamheid
Voel je je wel eens eenzaam?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met gevoelens van eenzaamheid en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Iemand zin in een gesprek? (Verhaal 413)
Hoi,
Ben een vrouw van 28 Jr oud.
Iemand zin in een gesprek?
Ben wonende te Antwerpen, mama van 1 zoontje.
Ben een vrouw van 28 Jr oud.
Iemand zin in een gesprek?
Ben wonende te Antwerpen, mama van 1 zoontje.
Stephanie
27-09-2023
laatste reactie: 03-10-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Stephanie ,
ben 52 jr oud en ben van Turnhout en single papa van 3 .
En heb wel zin in een gesprekje .
groetjes
Gino
ben 52 jr oud en ben van Turnhout en single papa van 3 .
En heb wel zin in een gesprekje .
groetjes
Gino
Gino
01-10-2023
Reactie:
Hoi hoe is het ?
Adam
03-10-2023
What´s wrong with me...??? (Verhaal 406)
De voorbije 4 maanden heb ik een relatiebreuk moeten verwerken. Woon nu op een gezelig appartement met m´n 4 poezen..allemaal top!
Toch besluipt het me soms dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Enkel collega´s van het werk.
Niemand die ik midden in de nacht kan en mag opbellen als er iets scheelt, weet je wel..
Ook de weekends zijn ´de mijne´ , maar vaak voel ik the need niet om ergens naartoe te gaan..
Prima zo denk ik dan, met 2 vd 4 poezen op schoot.
En weer besluipt mij het gevoel dan weer van, zie mij hier nu zitten, niemand wil met mij eens afspreken.. soms tot tranen toe..
Ik kan perfect alleen zijn, geniet er ook van.. en toch kan ik me plots doodongelukkig voelen.
Ga ik dan toch eens naar een dansfeestje ofzo, dan kan ik niet snel genoeg terug naar huis gaan om in mijn ´cocon´ te gaan zitten.
Soms vind ik mezelf ongelofelijk saai.. maar het ´dikwijls fake´ sociaal doen is aan mij niet echt besteed..
What´s wrong with me...???
Toch besluipt het me soms dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Enkel collega´s van het werk.
Niemand die ik midden in de nacht kan en mag opbellen als er iets scheelt, weet je wel..
Ook de weekends zijn ´de mijne´ , maar vaak voel ik the need niet om ergens naartoe te gaan..
Prima zo denk ik dan, met 2 vd 4 poezen op schoot.
En weer besluipt mij het gevoel dan weer van, zie mij hier nu zitten, niemand wil met mij eens afspreken.. soms tot tranen toe..
Ik kan perfect alleen zijn, geniet er ook van.. en toch kan ik me plots doodongelukkig voelen.
Ga ik dan toch eens naar een dansfeestje ofzo, dan kan ik niet snel genoeg terug naar huis gaan om in mijn ´cocon´ te gaan zitten.
Soms vind ik mezelf ongelofelijk saai.. maar het ´dikwijls fake´ sociaal doen is aan mij niet echt besteed..
What´s wrong with me...???
Sandra
23-09-2023
laatste reactie: 01-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
zo herkenbaar
foo
26-09-2023
Reactie:
Heel mooi omschreven dit is precies hoe ik me ook voel vaak😐
Erwin
30-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar! Maar er is echt helemaal niks verkeerds aan jou!!
Jill
01-10-2023
Sinds 2 jaar.weduwnaar (Verhaal 417)
Ik ben.sinds 2 jaar.weduwnaar dus ook eenzaam
We kunnen eens samen afdspreken
We kunnen eens samen afdspreken
Bert
30-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Zwaar depressief (Verhaal 416)
Al ruim een jaar wil ik niet meer leven. Veel verloren in korte tijd. Relatie, baan en woon niet fijn. Eenzaam. Leef geisoleerd met veel angsten. Zwaar depressief.
Anoniem
30-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Andere dames van mijn leeftijd ( 50 +) (Verhaal 415)
Ik ben alleenstaande vrouw in een relatie met een hele lieve zorgzame man . We zijn eigenlijk 1 ziel , 2 lichamen .
Ondanks ik mijn partner heb , ben ik er achter gekomen dat ik toch behoefte heb aan leuk gezellig contact met andere dames van mijn leeftijd ( 50 +). Bijvoorbeeld samen wandelen of gezellig wat ondernemen ( niet moeilijk , gewoon simpel , hoeft ook geen geld te kosten . En dat we een luisterend oor zijn naar elkaar toe . Kortom samen lachen ,samen huilen 😃
Ik ben niet zo goed in contact leggen met anderen maar ik vind wel dat ik sociaal ben .En ga altijd voor duurzaam !
Ik ben woonachtig in Rotterdam - Oost .
Ik zie reacties tegemoet ,zou ik wel waarderen ! 👍🏼
Ondanks ik mijn partner heb , ben ik er achter gekomen dat ik toch behoefte heb aan leuk gezellig contact met andere dames van mijn leeftijd ( 50 +). Bijvoorbeeld samen wandelen of gezellig wat ondernemen ( niet moeilijk , gewoon simpel , hoeft ook geen geld te kosten . En dat we een luisterend oor zijn naar elkaar toe . Kortom samen lachen ,samen huilen 😃
Ik ben niet zo goed in contact leggen met anderen maar ik vind wel dat ik sociaal ben .En ga altijd voor duurzaam !
Ik ben woonachtig in Rotterdam - Oost .
Ik zie reacties tegemoet ,zou ik wel waarderen ! 👍🏼
Sas
29-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Mijn verhaal in 240 video's (Verhaal 414)
Ik heb sinds kort mijn verhaal afgerond. Ik ben heel eerlijk over wat ik heb meegemaakt. Je kan het ervaren door het te volgen op TikTok. mmmxaminn is mijn gebruikersnaam. Het zijn ongeveer 240 videos. Dus een hele film vanaf het begin. Opgenomen in ongeveer een maand.
Mohammed Amin
27-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik heb amper familie en geen echte vrienden (Verhaal 385)
Ik ben een alleenstaande moeder met 3 kinderen, heb nooit een band met mijn ouders gehad en zij zijn ook beide al overleden. Ik werk fulltime. Ik heb amper familie en geen echte vrienden. Ik luchtte mijn hart bij mijn nichtje, maar aan haar heb ik ook niks en heb spijt dat ik zo veel heb gedeeld achteraf. Geen idee bij wie ik wel terecht kan, maar ik kan de hele dag wel huilen. Ik ben door de kinderen niet alleen, maar wel eenzaam. Herkent iemand dit?
Caroline
13-08-2023
laatste reactie: 27-09-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Caroline,
Ja hoor dat herken ik zeker. Ik ben al 10 jaar weduwe, heb volwassen kinderen en ook kleinkinderen, maar weinig echte vrienden helaas, en voel me dus tussen al die mensen best wel eens eenzaam. Dus als je je verhaal eens kwijt wil.....
Ja hoor dat herken ik zeker. Ik ben al 10 jaar weduwe, heb volwassen kinderen en ook kleinkinderen, maar weinig echte vrienden helaas, en voel me dus tussen al die mensen best wel eens eenzaam. Dus als je je verhaal eens kwijt wil.....
Anne
16-08-2023
Reactie:
Wat is vriendschap vraag ik me wel eens af… er lijkt een houdbaarheidsdatum datum op te zitten… m’n vader verloren een mnd geleden en een week geleden m’n verbrak mijn vriendin onze relatie… nu voel ik me zo ontzettend eenzaam .. kan eigenlijk op niemand terugvallen…ik ben er nog dankzij m’n kinderen
Jes
08-09-2023
Reactie:
Herkenbaar dat je je eenzaam kan voelen. Wat goed dat je het deeld! Ik voel me al een tijd eenzaam omdat het me niet lukt om in mijn woonomgeving vrienden te maken. Ik woon er inmiddels bijna 10 jaar maar voel me nog steeds een buitenstaander. Het gevoel valt soms ineens op me.
Wat mij erg helpt is om te genieten van de kleine dingen. Een kindje op straat vb die je ineens blij aankijkt en iets verteld, de oude man die je dankbaar is omdat je hielp met oversteken.
Ik heb me nu wel bewust aangemeld voor een vrouwenvereniging en voor moedermorgens. Ben heel benieuwd of daar iets uitkomt...
Heb je evt hobby's of een vereniging waarbij je je aan zou kunnen sluiten?
Wat mij erg helpt is om te genieten van de kleine dingen. Een kindje op straat vb die je ineens blij aankijkt en iets verteld, de oude man die je dankbaar is omdat je hielp met oversteken.
Ik heb me nu wel bewust aangemeld voor een vrouwenvereniging en voor moedermorgens. Ben heel benieuwd of daar iets uitkomt...
Heb je evt hobby's of een vereniging waarbij je je aan zou kunnen sluiten?
Pleun
09-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, heb dan wel n man maar die werkt continu, waardoor de rest dus op mij neer komt, want ik werk niet. Geen collega's de hele dag alleen. Heb dus laatst net als jou alleen dan bij n vriendin heel mn hart gelucht en heel veel strond over me heen gekregen. Aan haar heb ik dus ook nix en dat blijkt ook maar weer dat mensen niet te vertrouwen zijn. Ik deel nix met niemand meer, dan maar eenzaam denk ik...
Anoniem
12-09-2023
Reactie:
Ps. Heb 2 jongens kids van 2 en 4 daar word ik ook niet minder eenzaam van... sorry moest er nog bij hierboven.
Anoniem
12-09-2023
Reactie:
Ik denk dat eenzaamheid hoort bij het leven, het is een teken van je hersenen dat je tot actie moet komen. Zoek mensen op. Ze zijn overal.
Maak een praatje met een vreemde het hoeft niet veel te zijn of lang te duren. Alle beetjes helpen en je leert hoe het is om
Sociaal te zijn buiten werk en gezin.
Het helpt ook om een vaste hobby te hebben of om consistent een plak op te zoeken waar mensen samen komen.
Je bent niet alleen hierin en bijna iedereen maakt dit mee, het is mens eigen.
We zijn constant opzoek naar verbinding .
Succes ! Je kan het !
Maak een praatje met een vreemde het hoeft niet veel te zijn of lang te duren. Alle beetjes helpen en je leert hoe het is om
Sociaal te zijn buiten werk en gezin.
Het helpt ook om een vaste hobby te hebben of om consistent een plak op te zoeken waar mensen samen komen.
Je bent niet alleen hierin en bijna iedereen maakt dit mee, het is mens eigen.
We zijn constant opzoek naar verbinding .
Succes ! Je kan het !
Rosalie
27-09-2023
Ik voel me zo machteloos (Verhaal 398)
Hoi allemaal!
Ik ben Kaelynn, 15 jaar en zit in de derde van de middelbare.
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf. ik ben 15 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten. ik voel mij vergeten. niemand die mij ziet of begrijpt het. ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt. zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken. en van je goedheid proberen te profiteren. ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden. ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden. waar kan ik nog naartoe? ik weet het niet. ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken. ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga. zolang ik hier maar ver weg vandaan ben. ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid.
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie zitten. ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Ik ben Kaelynn, 15 jaar en zit in de derde van de middelbare.
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf. ik ben 15 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten. ik voel mij vergeten. niemand die mij ziet of begrijpt het. ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt. zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken. en van je goedheid proberen te profiteren. ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden. ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden. waar kan ik nog naartoe? ik weet het niet. ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken. ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga. zolang ik hier maar ver weg vandaan ben. ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid.
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie zitten. ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Kaelynn Mae
14-09-2023
laatste reactie: 27-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Och lieve schat, je zult de stilte moeten doorbreken en met iemand gaan praten (huisarts). Ik weet dat dit eigenlijk een tuttig antwoord is, maar het moet.
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Het is heel goed en gezond dat je twijfelt aan je omgeving omdat je nog in ontwikkeling bent en aan het leren. Wees niet zo streng voor jezelf.
Het is niet erg om
Fouten te maken, ik vind je juist heel dapper en slim dat je door hebt dat niet iedereen even eerlijk tegen je is.
Je werkt aan je grenzen en dat gaat je heel sterk maken. Probeer geduldig te zijn je bent super jong en het is normaal als je alle antwoorden nog niet hebt.
Probeer te doen wat je leuk vind en zoek positieve mensen op die je accepteren voor wie je bent. En het belangrijkste van alles wees jezelf.
je hoeft niet perfect te zijn als je maar werkt aan de beste versie van jezelf worden en zoals ik kan lezen ben je goed onderweg met bewustzijn.
Zie het zo jij ziet deze dingen een ander zit misschien in dezelfde situatie als jij maar ziet niet precies wat er aan de hand is.
het leven is een soort reis en je komt langs mooie wegen en lelijke wegen maar het mooie is JIJ zelf bent in beweging, je hoeft niet te blijven daar waar je je niet gewaardeerd wordt of waar je je niet goed voelt.
Zoek de mooie plekjes op en haal daar je energy uit.
Dat kan van alles zijn, een leuke sport een nieuwe hobby, naar een stad gaan waar je nooit bent geweest. je haar verven, nieuwe mensen ontmoeten. Een huisdier nemen.
Je kan het !
Het is niet erg om
Fouten te maken, ik vind je juist heel dapper en slim dat je door hebt dat niet iedereen even eerlijk tegen je is.
Je werkt aan je grenzen en dat gaat je heel sterk maken. Probeer geduldig te zijn je bent super jong en het is normaal als je alle antwoorden nog niet hebt.
Probeer te doen wat je leuk vind en zoek positieve mensen op die je accepteren voor wie je bent. En het belangrijkste van alles wees jezelf.
je hoeft niet perfect te zijn als je maar werkt aan de beste versie van jezelf worden en zoals ik kan lezen ben je goed onderweg met bewustzijn.
Zie het zo jij ziet deze dingen een ander zit misschien in dezelfde situatie als jij maar ziet niet precies wat er aan de hand is.
het leven is een soort reis en je komt langs mooie wegen en lelijke wegen maar het mooie is JIJ zelf bent in beweging, je hoeft niet te blijven daar waar je je niet gewaardeerd wordt of waar je je niet goed voelt.
Zoek de mooie plekjes op en haal daar je energy uit.
Dat kan van alles zijn, een leuke sport een nieuwe hobby, naar een stad gaan waar je nooit bent geweest. je haar verven, nieuwe mensen ontmoeten. Een huisdier nemen.
Je kan het !
Rosalie
27-09-2023
Vermijdende hechtingsstijl (Verhaal 397)
Vermijdende hechtingsstijl.
Hallo,
Ik wou even vragen of er misschien nog mensen zijn waarvan ze weten dat ze een (dominant) vermijdende hechtingsstijl hebben?
Ik ben zelf 40 jaar, getrouwd en mama van twee pubers.
Ik heb altijd gemerkt dat ik weinig emoties voelde en erg onafhankelijk opgesteld stond in het leven. Ik kon niet of moeilijk zeggen wat ik voelde, wou en dacht. Als mijn man daarnaar vroeg in een gesprek (meestal een beladen gesprek) klapte ik toe. Ik wist het gewoon biet wat erg frustrerend is voor mijn man.
Al we enkele dagen zonder elkaar zijn dan denk ik er gewoon niet aan om hem te bellen… ik vergeet dat gewoon. Hij begrijpt dit helemaal niet en dat kwetst hem. Wat ik begrijp.
De laatste weken hebben we wat moeilijkheden in onze relatie waardoor ik nu open sta om aan mezelf te werken. Ik heb een niet zo fijne kindertijd gehad. In feite kan ik mij zo goed als niet herinneren van mijn kindertijd. Gewoon weg. Goed weggestoken door mezelf. Maar daarmee heb ik ook goede dingen weggestoken.
Mijn man had het de voorbije maanden moeilijk. We dachten dat hij het moeilijk had met zichzelf maar nu voelt hij dat het ook komt omdat ik zo in onze relatie sta. We hebben daar nooit bij stil gestaan tot nu. Hij mist mijn “ik ga voor je, je bent mijn alles, ik doe alles voor jou-gevoel” in onze relatie.
Ik ben enkele weken geleden plots en hevig verliefd geworden op een andere man.
Hetgeen ik voelde had ik nog nooit gevoeld. Helemaal nieuw voor mij. Het heeft me dan ook helemaal van slag gebracht.
Mijn man en ik willen nu aan onze relatie werken en ik moet werken aan mijn hechting…
Zijn er mensen die zichzelf herkennen in deze onveilige hechting?
Groetjes
Eline
Hallo,
Ik wou even vragen of er misschien nog mensen zijn waarvan ze weten dat ze een (dominant) vermijdende hechtingsstijl hebben?
Ik ben zelf 40 jaar, getrouwd en mama van twee pubers.
Ik heb altijd gemerkt dat ik weinig emoties voelde en erg onafhankelijk opgesteld stond in het leven. Ik kon niet of moeilijk zeggen wat ik voelde, wou en dacht. Als mijn man daarnaar vroeg in een gesprek (meestal een beladen gesprek) klapte ik toe. Ik wist het gewoon biet wat erg frustrerend is voor mijn man.
Al we enkele dagen zonder elkaar zijn dan denk ik er gewoon niet aan om hem te bellen… ik vergeet dat gewoon. Hij begrijpt dit helemaal niet en dat kwetst hem. Wat ik begrijp.
De laatste weken hebben we wat moeilijkheden in onze relatie waardoor ik nu open sta om aan mezelf te werken. Ik heb een niet zo fijne kindertijd gehad. In feite kan ik mij zo goed als niet herinneren van mijn kindertijd. Gewoon weg. Goed weggestoken door mezelf. Maar daarmee heb ik ook goede dingen weggestoken.
Mijn man had het de voorbije maanden moeilijk. We dachten dat hij het moeilijk had met zichzelf maar nu voelt hij dat het ook komt omdat ik zo in onze relatie sta. We hebben daar nooit bij stil gestaan tot nu. Hij mist mijn “ik ga voor je, je bent mijn alles, ik doe alles voor jou-gevoel” in onze relatie.
Ik ben enkele weken geleden plots en hevig verliefd geworden op een andere man.
Hetgeen ik voelde had ik nog nooit gevoeld. Helemaal nieuw voor mij. Het heeft me dan ook helemaal van slag gebracht.
Mijn man en ik willen nu aan onze relatie werken en ik moet werken aan mijn hechting…
Zijn er mensen die zichzelf herkennen in deze onveilige hechting?
Groetjes
Eline
Eline
13-09-2023
laatste reactie: 27-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, ik snap het. Herkenbaar, daarom ben ik nu ook veel mensen kwijt. Maar gelukkig weet ik ook dat alleen ik dat kan veranderen en heb nu als beginnetje een coach online.
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Wat vervelend, en heel herkenbaar.
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.
In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.
Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.
En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.
Sterkte
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.
In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.
Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.
En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.
Sterkte
Rosalie
27-09-2023
ik erger me dood zodra mensen wakker zijn (Verhaal 411)
Nou vanmorgen om kwart voor vier wakker 2 en een half uur geslapen dat was genoeg. Iedereen sliep nog heerlijk eerst het nieuws gekeken toen kwart over vier gaan wandelen heerlijk rustig op straat. Heerlijk in je eentje op straat lopen als iedereen nog slaapt even wat rotzooi opgeruimd die de mens zoal op straat achterlaat. Doe ik toch wat nuttigs voor die gratis uitkering. Maar toen tien voor zes de eerste mensen worden wakker en ja hoor de ellende breekt direct weer los zodra de mensen wakker zijn. Het is hier eigenlijk alleen leuk tussen 4 uur en 6 uur s'ochtends als nagenoeg iedereen slaapt. Pas dan is Nederland te hachelen dat is zijn de heerlijkste momenten van mijn leven geweest tussen 4 en 6 s'ochtends en om 6 uur worden ze wakker meteen ellende en dat gaat de hele dag door totdat iedereen weer slaapt tussen 4 uur en 6 uur s'ochtends pas dan is Nederland leuk dan kun je een heerlijk rustige nachtwandeling maken en kom je niemand tegen en heb je geen gezeik of foute opmerkingen aan je kop want iedereen slaapt dan ben je alleen met je eigen gedachten en dat is eigenlijk het leukste wat er is je eigen gedachten zonder gezeik van anderen en dan moet je wel de beste herinneringen uit je leven selecteren en even alle stront vergeten die je hier zoal meemaakt maar dat lukt vaak wel als mensen slapen en hun mond houden en je niet herinnert word aan ellende. Nou het is nu 7 uur ik geloof dat de ochtend humeur ellende even voor bij is ik hoop dat de mensen snel gaan werken en ik een beetje rust heb ik denk op de fiets naar het stilte gebied maar . Oh nee ik heb om 1 uur een afspraak met mijn case manager kan ik weer in 1 uur a drie kwartier alles bespreken 1 keer per week een gesprek van 1 uur met het ggz nou gek word je wel hier in de stad van mensen auto's en honden de 3 ergste dingen van de planeet je medemens die auto's van ze en die honden van ze die naar je uitvallen wat een ellende nou wachten tot het gesprek van 1 uur dan maar op de fiets naar het stilte gebied waar geen honden mogen komen een heel mooi natuurgebied ik ga niet verklappen waar het is anders wordt het er veel te druk . Lang leven alleen zijn en de eenzaamheid dat is eigenlijk het beste wat het leven te bieden heeft in alle rust alleen zijn met je eigen gedachten en de schoonheid van de natuur mooier dan alles wat de mens gecreeerd heeft
Anoniem
27-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Mijn vraag: overdreef ik echt? (Verhaal 140)
Ik heb eigenlijk eerder een vraag, acht jaar geleden op mijn basisschool (toen was ik 11 jaar) kreeg ik een nieuwe leraar voor rekenen, deze leraar wilde altijd dat ik naast hem ging zitten in de kring en wreef altijd over mijn binnenbeen. Ik heb hem netjes gevraagd mij niet aan te raken, hij stond op en zei tegen de klas als iemand niet wil dat hij hen een high five gaf ze dat gewoon konden zeggen, vervolgens gaf iedereen hem een high five en wilde de leraar mij ook een high five geven, toen stopte hij en zei hij hardop: “oh ja jij wil niet aangeraakt worden” iedereen vond mij onredelijk en overdreven hiervoor. Later hebben wij een klacht ingediend bij de school en vervolgens ging de leraar toen ik alleen zat naast mij zitten en bleef hij op mijn vingers tikken met een pen terwijl hij de zin: “ ik raak je aan, dien dan een klacht in” herhaalde. Tot vandaag vinden mijn klasgenoten dat ik overdreef en dat hij een leuke leraar was hij had de klas nota bene een voetbaltafel gegeven. Mijn vraag nu aan een volledige buitenstaander is, overdreef ik echt ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kom op je weet zelf goed dat je dit niet overdrijft ! Een leraar heeft volwassen verantwoording voor kinderen. Wat hij doet (want inmiddels zal hij nog steeds kids zo benaderen of erger) dat is misbruikt maken van zijn positie, in jouw geval door je op deze manier te intimideren . Zo een onverantwoordelijke en in zijn positie daardoor gevaarlijke zak zou ontslagen moeten worden. Is een respectloos iemand toch leuk omdat hij kadootjes geeft ?
Dacht het niet...... Liefs en laat je niks wijsmaken !
Dacht het niet...... Liefs en laat je niks wijsmaken !
Hannah
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeker niet dat je overdrijft die leraar zou ontslagen moeten worden want dit soort gedrag schaadt andere en in dit geval jou want je loopt er nog steeds mee rond hopelijk kan je het een plekje geven en ik hoop dat hij weg is van die basisschool of überhaupt niet meer lesgeeft want anders zullen er waarschijnlijk nog meer leerlingen slachtoffer worden van zijn zieke geest
Anna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee, je hebt goed gereageerd. Deze persoon is manipulatief en mensen horen iemand niet aan te raken die dat niet wil en zeker niet als leraar een leerling. Dat is aanranding en niet onschuldig. Goed dat je voor jezelf op bent gekomen en je niet laat intimideren. Dat is een goede les voor de rest van je leven, kom voor jezelf op. Altijd.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee, je bent zelfs nog te vriendelijk gebleven. Wist de rest van de klas dat hij over jouw bil wreef?
Dan zijn ze helemaal onaardig.
Een leraar hoeft je niet te straffen omdat je heel duidelijk jouw grens aangeeft.
Dat getuigt van respectloosheid en machtsmisbruik.
Hopelijk heb je hulp gekregen
Dan zijn ze helemaal onaardig.
Een leraar hoeft je niet te straffen omdat je heel duidelijk jouw grens aangeeft.
Dat getuigt van respectloosheid en machtsmisbruik.
Hopelijk heb je hulp gekregen
Linda
17-03-2023
Reactie:
De leerjaar is een narcist met misschien pedofiele rotstreken.Goed gehandeld,Je had naïeve klas genoten. Als je jou grenzen niet had aangegeven had hij zeer waarschijnlijk andere rottigheid met je geprobeerd. JE klasgenoten begrepen het niet hij maakte zich populair goed gedaan zou ik zeggen.
Jan hoogers
26-09-2023
In de steek gelaten, emotionele, boze vrouw (Verhaal 400)
Mm, ben aan het surfen op internet omdat ik me op dit moment zwaar shit voel en er niemand meer van me houdt. Maar als ik alle verhalen lees ben ik dus niet alleen. Eigenlijk ben ik een hele leuke vrouw, maar na 23 jaar huwelijk van de ene op de andere dag te horen krijgen dat een andere vrouw toch leuker is valt toch even zwaar, pffff. Onze gezamenlijke vrienden vinden het ook moeilijk, dus het veiligste is om die in de steek gelaten, emotionele, boze vrouw maar even te laten vallen. Ja, daar zit ik nu alleen, de bodem en nu nog zien hoe ik eruit moet komen. Veel liefs en sterkte voor alle eenzame mensen.
Joanne
15-09-2023
laatste reactie: 26-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Joanne
Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!
Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!
Liz
22-09-2023
Reactie:
Zo herkenbaar, alsof ik mijn eigen verhaal lees.
Sandra
26-09-2023
Reactie:
Wil je erover praten? Ik wel, voel me ook erg eenzaam. Hoor graag van je 🙏
Sandra
26-09-2023
En toen opeens wist ik het ! (Verhaal 335)
En toen opeens wist ik het ! Ik heb helemaal geen vrienden en eigenlijk ook nooit echt gehad . Zo gemakkelijk deden ze afstand van mij gewoon geen zin meer .. het was even leuk zolang als het weer duurde maar er kwamen leukere interessantere mensen op hun pad en voor mij was geen plek en nu ja nu is het eindelijk zo ver en kan ik zeggen ik heb niemand overgehouden van mijn zg vrienden
Nikki
05-04-2023
laatste reactie: 25-09-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nikki klinkt als een dooddoener maar dit waren dus geen vrienden, dat is wel duidelijk. Lieten ze van het 1 op andere momenten niks meer horen?
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Nee niet van het 1 op andere moment maar merkte dat het contact steeds minder werd. Ook nam ik vaak het initiatief. Gevraagd aan een vriendin of ze het wel leuk vond dat ik deze initiatieven nam en toen zei ze jaaa sorry dat ik zo n slechte vriendin ben ga meer mijn best doen om wat vaker wat van me te laten horen, deze vriendschap heb ik uiteindelijk dood laten bloeden . En ook bij andere vriendschappen is dit dus zo gegaan. Ik wil me niet opdringen of het gevoel hebben dat ze niet op mij wachten ik heb ook mijn trots ! Ook vriendinnen op leugens betrapt ( lang leve fb en getagt worden) zeggen dat ze savonds naar een verjaardag moeten en daar zo geen zin in hebben maar ondertussen gezellig naar de kroeg met een groep vrienden . Bang dat ik mezelf uit zou gaan nodigen ofz ?
Dingen als ik mag s ochtends op een verjaardag komen samen met nog 2 mensen die wss ook tot de mindere horen en de leukere vrienden s avonds. Als ik achter dit soort dingen kom hoeft het dus voor mij niet meer. Ik ben inmiddels zover dat ik vriendschap zie als een illusie
Dingen als ik mag s ochtends op een verjaardag komen samen met nog 2 mensen die wss ook tot de mindere horen en de leukere vrienden s avonds. Als ik achter dit soort dingen kom hoeft het dus voor mij niet meer. Ik ben inmiddels zover dat ik vriendschap zie als een illusie
Nikkie
07-04-2023
Reactie:
Probeer nog wel te geloven in vriendschap hoor, snap je teleurstelling maar echte vriendschap bestaat heus!
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
ik zie dat vriendschap bestaat om me heen , maar op een 1 of andere manier lukt het mij niet om iets met iemand op te bouwen - misschien ligt het ook aan mijn jeugd en heb ik toch problemen waar ik mij niet van bewust ben
nikkie
14-04-2023
Reactie:
Ik denk dat ik snap wat je bedoelt, alsof je vervangbaar bent...terwijl je altijd klaar stond voor hen, tot ze je precies niet meer nodig hebben, alsof er een vervaldatum op je staat, tenminste zo voelt het...ze laten het subtiel uitdoven. Je blijft moeite doen tot je hun excuses meer dan beu bent, druk ect . Maar het doet sowieso pijn
Jess
03-07-2023
Reactie:
Ja precies Jess dat bedoel ik
Nikki
11-08-2023
Reactie:
Hoe oud ben je en uit welke stad
Red
12-08-2023
Reactie:
Vrienden...ik moet ze toch ook nog tegenkomen. Een vriend daar kun je jezelf bij zijn. Maar veel mensen gaan mee met de flow. Als schapen ...Je moet kunnen zijn wie je bent .Liefst met vrienden maar niet tegen elke prijs.
Christien
02-09-2023
Reactie:
Ik ken het, zolang je leuke dingen aanbied om te doen of de invulling van gezelligheid met je meebrengt is het altijd leuk.. voel je je even minder ga je zien dat mensen wel drukker zijn dan anders en minder tijd voor je hebben.
Zo zag ik dat toen ik even echt niet lekker zat in mijn vel.. eigenlijk ineens mensen of moe waren na een lange dag of dergelijke.. zo kwam ik van middelbare school af met superveel mensen om me heen.. en nu 24 jaar oud maar eigenlijk wat mensen die soms na halve dag reageren op je appje
Zo zag ik dat toen ik even echt niet lekker zat in mijn vel.. eigenlijk ineens mensen of moe waren na een lange dag of dergelijke.. zo kwam ik van middelbare school af met superveel mensen om me heen.. en nu 24 jaar oud maar eigenlijk wat mensen die soms na halve dag reageren op je appje
Srei
22-09-2023
Reactie:
Het gezegde 'Vriendschap is een illusie', is meer gebaseerd op feiten.
Anoniem
25-09-2023
Nou dit had ik nóóit moeten doen (Verhaal 410)
Hallo beste mensen.
Wil ook mijn verhaal delen,was 28jaar getrouwd,we spraken af dat we op een goede voet uit elkaar gingen,dit ging in begin natuurlijk wat moeizaam want ik viel toch wel beetje in een gat.mijn ex kreeg een relatie met een Engelse en we hadden toch best goed contact.zelf kreeg ik ook weer een vriend,heel lief,zorgzaam en alles wat ik me maar kon wensen.op een gegeven moment gaan onze relaties stuk en proberen mijn ex en ik het toch weer,nou dit had ik nóóit moeten doen want dit werkte toch niet meer zoals ik het gehoopt had.ben d'r weer even van van mijn padje,maar we gaan verder...miss hier iemand ook zoiets meegemaakt heeft??misschien kunnen we eens chatten of iets,sommige dingen is ook eens fijn om met andere te delen dan familie die het meestal toch beter weten.
Groetjes sannie
Wil ook mijn verhaal delen,was 28jaar getrouwd,we spraken af dat we op een goede voet uit elkaar gingen,dit ging in begin natuurlijk wat moeizaam want ik viel toch wel beetje in een gat.mijn ex kreeg een relatie met een Engelse en we hadden toch best goed contact.zelf kreeg ik ook weer een vriend,heel lief,zorgzaam en alles wat ik me maar kon wensen.op een gegeven moment gaan onze relaties stuk en proberen mijn ex en ik het toch weer,nou dit had ik nóóit moeten doen want dit werkte toch niet meer zoals ik het gehoopt had.ben d'r weer even van van mijn padje,maar we gaan verder...miss hier iemand ook zoiets meegemaakt heeft??misschien kunnen we eens chatten of iets,sommige dingen is ook eens fijn om met andere te delen dan familie die het meestal toch beter weten.
Groetjes sannie
Sannie
25-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ben nu 1 jaar singel (Verhaal 409)
Hey ik ben nu ook 1 jaar singel mijn ex heeft me laten vallen als een baksteen ik ben stilaan terug er boven op ik ben zo opzoek om nieuwe mensen te leren kennen om leuke dingen te doen iets eten ,dagje zee ,fietsen wat babbelen en liefst vrouwen die voor vrouwen vallen
Witteke
25-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Een luisterend oor niet te vinden (Verhaal 403)
iets wat misschien heel herkenbaar is dat ik althans regelmatig meemaak. Dan wil je iemand een verhaal vertellen maar dan blijkt de luisteraar iets vergelijksbaars te hebben meegemaakt dat getrigerd door jou verhaal in zijn geheugen omhoog komt en terwijl jij jouw verhaal kwijt wil zit je te luisteren naar dat verhaal van die ander dat door jouw verhaal getriggerd is en dan kon je weer je eigen verhaal niet kwijt en dan denk je laat maar zo hopeloos altijd een luisterend oor zien te vinden tja tv interesanter waarschijnlijk en een heleboel mensen willen hun verhaal kwijt en zijn druk druk druk maar een luisterend oor niet te vinden ja 1 uur per week mijn spv er die geld kost en weinig tijd heeft
wie heeft het nou niet
19-09-2023
laatste reactie: 25-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar, ben er mensen mee kwijtgeraakt omdat ik altijd een luisterend oor was en nu ik een keer zelf gezegd heb dat diegene constant over zichzelf of haarzelf aan het praten was zonder echt te luisteren wat ikzelf graag wilde vertellen, zat ik als het ware naar een toneelstuk te kijken wat men opvoerde, zonder dat er iets bij de ander binnenkwam.
Belinda
21-09-2023
Reactie:
Hallo een luisterend oor vinden is niet zo gemakkelijk en weet je het kost niks en get kan zo goed voelen om gewoon u verhaal te doen bij deze ben ik wel iemand met een luisterend oor grtj
Petra
25-09-2023
Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb (Verhaal 360)
In jaar 2007 heb ik een problematisch relatie beëindigd in de hoop op een beter leven. Als ik anno 2023 weet wat mij de afgelopen 16 jaar te wachten stond dan had ik gekozen voor de problematisch relatie die zonder eenzaamheid was.
Ben nu 47 en kinderloos en zonder partner. Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb.
Ik ben toeschouwer geworden van het leven en het lijkt erop dat ik nu gewoon mijn tijd moet uitzitten tot het mijn tijd is. Huurslaaf omdat kopen onmogelijk is geworden, werken om het te bekostigen en bouw geen zak op.
Het is of dat er van alles aan mij mis is om ook maar wat geluk te mogen hebben. Ik hoop dat ik net als mijn moeder niet oud hoef te worden. Ik leef om te werken om belasting te betalen en dat ik niet onder een brug hoef te liggen.
En mijn ex vriend en mijn ex man zitten er gezellig bij met een gezin. En ik zit eenzaam alleen en niemand die ook interesse in mij toont. Ik zal wel een rot persoon zijn.
Ben nu 47 en kinderloos en zonder partner. Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb.
Ik ben toeschouwer geworden van het leven en het lijkt erop dat ik nu gewoon mijn tijd moet uitzitten tot het mijn tijd is. Huurslaaf omdat kopen onmogelijk is geworden, werken om het te bekostigen en bouw geen zak op.
Het is of dat er van alles aan mij mis is om ook maar wat geluk te mogen hebben. Ik hoop dat ik net als mijn moeder niet oud hoef te worden. Ik leef om te werken om belasting te betalen en dat ik niet onder een brug hoef te liggen.
En mijn ex vriend en mijn ex man zitten er gezellig bij met een gezin. En ik zit eenzaam alleen en niemand die ook interesse in mij toont. Ik zal wel een rot persoon zijn.
Verloren..
10-06-2023
laatste reactie: 24-09-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oww nee, je kan niet bij de pakken neer gaan zitten! Ik begrijp je gevoel, ik zou het ook hebben. Maar dan zou ik hopen dat iemand me onder mn kont schopt. Je bent alleen mislukt als je er zelf in gelooft. Het is nog niet te laat, je kunt je leven nog vervullend laten zijn! Als het niet meer met man en kinderen kan, dan wel op een andere manier. Het leven heeft heeeel veel mogelijkheden.
J.
28-06-2023
Reactie:
Ik herken hier wat je zegt en ben dan alleen 38. Ik heb de hoop enigzins ook opgegeven en voel mij ook een toeschouwer van het leven (mooi gezegd van u). Het kleinste hoop in mij is dat ik in God geloof. We moeten sterk zijn en onszelf uit de comfortzone halen. Door dingen alleen te doen. Hobbies, uitstapjes en je in te zetten voor een goed doel. Dat we ook iets moois mogen nalaten al is het maar voor 1 persoon of dier in de wereld.
Anoniem.
29-06-2023
Reactie:
Lieve vrouw,
Als ik het zo lees geloof ik niet dat je een rot persoon bent.. Geloof in de liefde, miss zal kinderen het niet meer worden, maar een nieuwe partner kan je heel gelukkig maken.
Ga op avontuur misschien? Doe vrijwiligers werk in het buitenland met kost en inwoning, zo leer je nieuwe mensen kennen en genieten van een warm land misschien en wie weet ontmoet je wel iemand! Heb je enige dromen? Schrijf ze op en zie hoe je ze kan waarmaken. Ik ken een goed boek: stap voor stap van wens naar werkelijkheid. Dat boek heeft mij op zoveel manieren geholpen!
Wens je veel liefde, geluk en rust♥️
Als ik het zo lees geloof ik niet dat je een rot persoon bent.. Geloof in de liefde, miss zal kinderen het niet meer worden, maar een nieuwe partner kan je heel gelukkig maken.
Ga op avontuur misschien? Doe vrijwiligers werk in het buitenland met kost en inwoning, zo leer je nieuwe mensen kennen en genieten van een warm land misschien en wie weet ontmoet je wel iemand! Heb je enige dromen? Schrijf ze op en zie hoe je ze kan waarmaken. Ik ken een goed boek: stap voor stap van wens naar werkelijkheid. Dat boek heeft mij op zoveel manieren geholpen!
Wens je veel liefde, geluk en rust♥️
Anoniem
06-07-2023
Reactie:
Ja dit zijn situatie's waar je in terecht kunt komen. Alleen is het niet eenvoudig om uit en best moeilijk om uit zo'n situatie te kunnen komen.
Misschien toch beginnen met gelukkig te zijn met de wat kleinere dingen die het leven biedt
Probeer possitief te blijven.
Sterkte R
Misschien toch beginnen met gelukkig te zijn met de wat kleinere dingen die het leven biedt
Probeer possitief te blijven.
Sterkte R
Anoniem
16-07-2023
Reactie:
Lieve dame ik ken je niet maar wat jij hebt heb ik precies het zelfde rot relatie 30 jaar lang werken om in leven te blijven alles en iedereen verloren mijn werk binnenkort ook vanwege een burn-out voel me zeer eenzaam en mis ook erg een knuffel en warmte om me heen ook niemand die interesse in me toont ik ken je niet maar je bent geen rot mens de maatschappij is verrot en egoïstisch en je mag er zijn en het ligt niet aan jouw iedereen heeft goed eigenschappen dus jij ook
Bart
20-07-2023
Reactie:
iedereen is ergens alleen, ieder van ons is ook uniek, zoek het verschil, en dan besef je wie je eigenlijk bent... uniek, maar er zijn op deze wereld veel unieken, en ja een gelijke zoeken we allemaal, vruchteloos meestal, want uniek is ....
jozef
28-07-2023
Reactie:
Goedemorgen, ik vind dit zo herkenbaar…
Na een moeizame relatie, waarin narcisme speelde, ben ik nu alles kwijt. Heb een huis waar ik me niet happy voel. Werk voel ik me niet lekker in en weinig tot geen sociale contacten…ik voel me steeds meer verdrinken in een sociaal isolement. Help!
Na een moeizame relatie, waarin narcisme speelde, ben ik nu alles kwijt. Heb een huis waar ik me niet happy voel. Werk voel ik me niet lekker in en weinig tot geen sociale contacten…ik voel me steeds meer verdrinken in een sociaal isolement. Help!
Irene
02-08-2023
Reactie:
Afentoe gaat het leven gewoon zo.
Ik heb goed nieuws voor je meid, het is nooit te laat tit dat je in je graf ligt.
8n welke stad zit je
Ik heb goed nieuws voor je meid, het is nooit te laat tit dat je in je graf ligt.
8n welke stad zit je
Red
12-08-2023
Reactie:
Hey ik herken zo ontzettend veel in je verhaal en weet niet goed hoe ik je met raad en daad kan bij staan. Ook de reactie van Irene (op 02-08023 past precies bij mij. Misschien dat we elkaar op de een of andere manier wat kunnen opbeuren. Sterkte voor nu en hou je haaks
Maria
12-08-2023
Reactie:
Ik ben na mijn scheiding bijna 9 jaar geleden in een dal geraakt en na veel geploeter eruit geklommen. Ik zat op slot en herken veel van wat je zegt. Werken om de rekening van mijn huurhuis te betalen. En vanwege emotionele problemen moeite om eruit te komen en aansluiting te vinden.
Toch heb ik mezelf op de 1 of andere manier eruit getrokken en ben doorgegaan met daten, vrienden proberen te maken (ondanks mijn vermijdende hechting) en gezond mogelijk proberen te leven.
Voor het daten heb ik gebruik gemaakt van de kennis van het boek “eindman” en de bijbehorende podcasts. Voor het hechtingsstuk en oplossen emotionele problemen heb ik therapie gevolgd 2 jaar lang. Ik ben gaan wandelen en sporten, gaf mij een doel en een boost in mijn zelfvertrouwen. Het was allemaal overigens met vallen en opstaan en heb me vaak beroerd gevoeld zoals jij beschrijft. Ik ben 51 en heb sinds 9 maanden voor het eerst sinds mijn scheiding een vriend. Een blijvertje. Ook gaat het goed met mijn gezondheid. Het enige waarmee ik kamp is juist werk vinden, maar dat wordt het volgende ‘project’. Dit alles, en met name mijn relatie en vriendschappen, hebben mijn levensvreugde weer verhoogd.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op de borst te kloppen van ‘’zie mij nou’ maar oprecht om jou een hart onder de riem te steken en te zeggen. Hou vol. Voor jezelf. Je bent het waard. Ik weet hoe het is, en je kunt hier uit komen. Bij faktor5 heb ik een cursus tegen eenzaamheid gevolgd, dat hielp ook erg goed.
Toch heb ik mezelf op de 1 of andere manier eruit getrokken en ben doorgegaan met daten, vrienden proberen te maken (ondanks mijn vermijdende hechting) en gezond mogelijk proberen te leven.
Voor het daten heb ik gebruik gemaakt van de kennis van het boek “eindman” en de bijbehorende podcasts. Voor het hechtingsstuk en oplossen emotionele problemen heb ik therapie gevolgd 2 jaar lang. Ik ben gaan wandelen en sporten, gaf mij een doel en een boost in mijn zelfvertrouwen. Het was allemaal overigens met vallen en opstaan en heb me vaak beroerd gevoeld zoals jij beschrijft. Ik ben 51 en heb sinds 9 maanden voor het eerst sinds mijn scheiding een vriend. Een blijvertje. Ook gaat het goed met mijn gezondheid. Het enige waarmee ik kamp is juist werk vinden, maar dat wordt het volgende ‘project’. Dit alles, en met name mijn relatie en vriendschappen, hebben mijn levensvreugde weer verhoogd.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op de borst te kloppen van ‘’zie mij nou’ maar oprecht om jou een hart onder de riem te steken en te zeggen. Hou vol. Voor jezelf. Je bent het waard. Ik weet hoe het is, en je kunt hier uit komen. Bij faktor5 heb ik een cursus tegen eenzaamheid gevolgd, dat hielp ook erg goed.
Eva
21-08-2023
Reactie:
Je legt je moede hoofd in de schoot. Helaas voor jou zullen er geen mensen zijn die je spontaan gaan helpen. Liefde, genegenheid gaan ervaren, dat wil je graag en je zal je er dan ook voor moeten openstellen.
Dit is de tijd van allerlei festivals, kunstuitingen, tuin bijeenkomsten. En het is mooi weer. Ga er op uit, trek leuke kleren aan en tover een glimlach op je gezicht en ga een praatje maken met zo maar iemand die je tegen komt. Je zit op een tribune in de open lucht en je begint met je buurman/vrouw te praten. Uit ervaring weet ik dat dit je zelf een goed gevoel kan bezorgen. Je wordt zo, onderdeel van. Probeer het gewoon eens en laat via dit forum weten, hoe je het ervaren.
Dit is de tijd van allerlei festivals, kunstuitingen, tuin bijeenkomsten. En het is mooi weer. Ga er op uit, trek leuke kleren aan en tover een glimlach op je gezicht en ga een praatje maken met zo maar iemand die je tegen komt. Je zit op een tribune in de open lucht en je begint met je buurman/vrouw te praten. Uit ervaring weet ik dat dit je zelf een goed gevoel kan bezorgen. Je wordt zo, onderdeel van. Probeer het gewoon eens en laat via dit forum weten, hoe je het ervaren.
Jakob
21-08-2023
Reactie:
Het zou mijn verhaal kunnen zijn , had ik 14 jaar geleden geweten waar ik nu zou staan , Ik heb wel twee kinderen en drie kleinkinderen , maar heb ze al 15 jaar niet meer gezien , alleen ben ik 74 en heb de laatste jaren zoveel kansen gemist , en ben zo ook toeschouwer geworden , alhoewel ik nog gezond ben en geen problemen heb , en zoals men zegt hoop ik te gaan zoals mijn mama , nog drie jaartjes te gaan
Gerda
21-08-2023
Reactie:
Wauw wat een reacties. Het gaat met pieken en dalen. Ik ben mij ook bewust van dat ik een groot probleem heb. Er zit veel onverwerkte pijn wat ik op een of andere manier niet kan verwerken. Ik merk ook dat ik niet open sta voor nieuwe liefde terwijl is het maar oh zo graag wil. Uiteraard straal ik dat ongemerkt ook uit. Ik ben ook iemand die gewoon ouderwets iemand tegen het lijf wil lopen en niet online wil shoppen naar nieuwe vrienden. Heb teveel slechte ervaringen gelezen en ben daar super huiverig voor. Ook omdat ik bang ben dat er 'wanhopig' op mijn voorhoofd geschreven is en dat ik weer voor de verkeerde val. Want dat is wat er de afgelopen jaren is gebeurd en waar ik niet teveel over kan uitwijken omdat ik dan herkent kan worden en dat is wat ik dan weer net niet wil. Na mijn scheiding ben ik met iemand in zee gegaan waarvoor ik alles heb opgegeven (ivm afstand) tegen beter weten in. Ik heb dus in 16 jaar tijd 3x van scratch moeten beginnen. Angst voor eenzaamheid is zo groot dat ik fouten heb gemaakt. Dit wil ik niet nog een keer en is een beste opgave.
Verloren
24-09-2023
Niemand geeft om mij (Verhaal 408)
Ik voel mij elke dag eenzaam en niemand geeft om mij, ik heb ook nog nooit in mijn leven een vriendin gehad, ik ben 153 cm en niet knap vrouwen vinden mijn niet leuk of te klein of lelijk, ik ben verlegen maar ik probeer wel contact te maken, vandaag toen ik aan het sporten was maar ze wilde niks met mij, ik heb ook weinig vrienden, ik voel mij vaak of ik alleen op de wereld ben. ik ben ook ongelukkig in het leven ! etc. etc.
Dennis
24-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen doen (Verhaal 407)
nou ik heb even wat gelezen en gereageerd nou ben ik vergeten wat ik wilde typen oh ja ik weet het ongeveer weer ik ben verhuist toen ik 2 was en toen ik 12 a 13 was toen heb ik ook zo´n beetje mijn eerste rechtszaak meegemaakt maar ik weet nog steeds niet waarvoor die was omdat er toen al zoveel in mijn leven gebeurd was waar die rechtszaak over zou kunnen gaan ik weet nog dat ik het vroeg en dat mijn familie zij dat zou jij niet weten maar ik wist meer dan mijn familie en die rechtszaak hadden eigenlijk 7 rechtszaken moeten zijn met ieder zijn eigen verhaal nee 8 rechtszaken maar ik heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen doen tja ik ben nu bij het ggz al heel lang in behandeling maar krijg nog steeds nauwelijks de tijd om mijn verhaal te doen ik zie ze nu 1 keer per week maar er gebeurt zoveel dat ik zoveel moet bespreken maar eerst kreeg ik een half uur per 2 weken nou in een half uur kan ik niet eens 1 verhaal vertellen nou nu 1 uur per week maar dat is veel te weinig ik moet zoveel dingen bespreken maar het kan gewoon niet dus zit ik hier mezelf iedere dag op te eten totdat ik helemaal op ben ik spreek van alles in in hun voice mails maar die luisteren ze niet af tja en ze reageren er ook nooit op dus dat zit ik allemaal voor niets te doen tja het ggz nou aanstaande woensdag weer 1 uurtje nou zie ik er 2 dus 1 de ene week en de andere de andere week maar je moet dus 2 weken wachten voordat je je verhaal voort kan zetten en dan gebeuren er zoveel dingen dat er nog 100 verhalen bij komen waar je nooit aan toe komt om te vertellen want ja iedereen heeft het druk druk druk oh ja en jezelf opeten = nagelbijten maar ik was nu aan het typen mijn tanden zijn allang zo versleten dat nagelbijten niet meer mogelijk is
tja hou ik maar geheim mijn naam
23-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Voel me zolang ik weet eenzaam (Verhaal 194)
Hoi...
Ik ben 53 jaar en voel me zolang ik weet eenzaam ik woon sinds 5 jaar samen
Nu ik net geopereerd ben voel je dat het op z'n ergst, geen mensen die langskomen op 1 collega na.
vroeger een nare jeugd gehad en veel verschillende scholen gehad waar ik ook veel gepest werd, soms wil ik wel vriendschappen maar dan weer ook niet vind ik het prima zo dan kan ik ook niet gekwetst worden.
voel me een moeilijke persoon
Ik ben 53 jaar en voel me zolang ik weet eenzaam ik woon sinds 5 jaar samen
Nu ik net geopereerd ben voel je dat het op z'n ergst, geen mensen die langskomen op 1 collega na.
vroeger een nare jeugd gehad en veel verschillende scholen gehad waar ik ook veel gepest werd, soms wil ik wel vriendschappen maar dan weer ook niet vind ik het prima zo dan kan ik ook niet gekwetst worden.
voel me een moeilijke persoon
Karin
13-11-2021
laatste reactie: 23-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zie dat het al een oud bericht is.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.
Einid
31-05-2023
Reactie:
je bent niet eenzaam, want je woont samen, en anders deugt je relatie niet.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Ook als je samen woont of in een groep gezelschap bent kun je last hebben van eenzaamheid. Eenzaamheid is een gevoel van leegte van binnen uit. Niets of niemand of te wel, externe factoren kan dat opvullen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.
A
20-07-2023
Reactie:
nou je bent van ongeveer mijn leeftijd en ik heb naast een karin in de klas gezeten maar ik weet niet of je die karin bent als je die kari n bent heb je mij aan een pen laten likken die lekte waardoor mijn mond helemaal blauw was waardoor ik in het ziekenhuis heb gelegen vergiftiging en een lading auto´s kapot heb geslagen omdat ik zo pissig was maar ik kan het me allemaal niet meer goed herinneren dat is toch 40 jaar geleden en ik geloof dat mijn herinneringen zijn gemixt met allemaal tv beelden waardoor ik niet meer weet wat werkelijk gebeurd is
arnoud
23-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Tja, eenzaam (Verhaal 355)
Tja, eenzaam. Sinds mijn vrouw augustus 2021 is overleden zit alleen. Gelukkig heb ik mijn sociale contacten kunnen behouden. Maar soms heb je van die dagen dat je terugvalt en de muren op je afk komen. Voor mij is mijn vrouw nog steeds bij me, dat voel ik zo en doet me goed.
Maar soms is het gewoon goed om iemand te hebben waar je je verhaal kwijt kunt. Eens samen eten of een evenement bezoeken is al goed, een kopje koffie ook al.
Heb ook wel iemand gehad die dat deed en me vertrouwen gaf, maar op een bepaald heeft ze het laten afweten en heeft niets meer van laten horen, waarom ???????
Tja, wanneer kun je iemand vertrouwen en weten of je niet besodemieterd wordt ?
Maar ik heb beperkingen, waaronder artrose, wat wandelen moeilijk maakt.
Een leuke vriendin zou welkom zijn. Om samen leuke dingen te kunnen ondernemen.
Bert
Maar soms is het gewoon goed om iemand te hebben waar je je verhaal kwijt kunt. Eens samen eten of een evenement bezoeken is al goed, een kopje koffie ook al.
Heb ook wel iemand gehad die dat deed en me vertrouwen gaf, maar op een bepaald heeft ze het laten afweten en heeft niets meer van laten horen, waarom ???????
Tja, wanneer kun je iemand vertrouwen en weten of je niet besodemieterd wordt ?
Maar ik heb beperkingen, waaronder artrose, wat wandelen moeilijk maakt.
Een leuke vriendin zou welkom zijn. Om samen leuke dingen te kunnen ondernemen.
Bert
Bert
27-05-2023
laatste reactie: 22-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bert mijn vrouw is in augustus 2022 overleden. Ik begrijp je helemaal , dit heb ik nou ook.
Hans
21-09-2023
Reactie:
Hoi Alda
Hoe is het met u ?
Ik hoop dat u het goed maakt ,
Lijkt me leuk als u wat liet horen,
Groetjes Liz
Hoe is het met u ?
Ik hoop dat u het goed maakt ,
Lijkt me leuk als u wat liet horen,
Groetjes Liz
Liz
22-09-2023
Ik ben 68 jaar en sinds 2 jaar weduwe (Verhaal 16)
Ik ben 68 jaar en sinds 2 jaar weduwe. Jammer genoeg heb ik geen broers of zussen. Mijn man en ik deden alles samen, na zijn dood ben ik in een behoorlijk gat gevallen.
Ik zoek `n leuk maatje waar ik leuke dingen mee kan ondernemen, vakantie, weekendje weg terrasje pakken of gezellig etentje, gewoon de gezellige dingen. Mochten er mensen in Maastricht of omgeving zijn die dat ook zoeken, laat het me horen.
Alda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-09-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik Ben 78 en Zoek een maatje
Rudy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb je facebook??? Daar zijn groepen "alleenstaande/ single 50 +...." . Zoek daar eens naar. Ik was lid van zo'n besloten groep, die géén datingsite is, maar wél leuke dingen organiseren voor mensen die alleen zijn. Met kerst bv organiseerde iemand een diner thuis in Maastricht. Voor mij vanuit de Eifel helaas te ver weg.
Lijdia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Waar woon jij ? Ik woon in de gemeente Dronten en voel me ook best eenzaam,helemaal nu wanneer ik werkzoekend ben na een opleiding te hebben gevolgd.
Waar woon jij ? Ik woon in de gemeente Dronten en voel me ook best eenzaam,helemaal nu wanneer ik werkzoekend ben na een opleiding te hebben gevolgd.
Madeleine
> 2 jaar geleden
Reactie:
bij mij viel mijn vrouw weg maar ben er mee eens kan je verhaal volgen bij mij het zelfde
eddy b.
> 2 jaar geleden
Reactie:
heb je intussen wat kunnen doen?
Ben 69, en buiten mijn echtgenoot ben ik ook in een groot gat vevallen(in 1 jaar,moeder en zus kwijt)
Ben 69, en buiten mijn echtgenoot ben ik ook in een groot gat vevallen(in 1 jaar,moeder en zus kwijt)
Lin
04-10-2022
Reactie:
Hallo ik ben Tiny H. D. ben voor de tweede keer weduwe
Ik sta nog vol in het leven maar het valt niet mee om vriendschappen op te bouwen ik voel mij ook zo alleen deed alles samen met mijn man
Ik heb al zoveel opgezocht op fb maar is helaas nog niet gelukt om wat vriendschappen op te bouwen
Ik ga graag fietsen terrasje pakken
Ik heb wel lieve kinderen en kleinkinderen maar die hebben toch hun eigen leven Ik woon in Nuenen bij eindhoven
Ik sta nog vol in het leven maar het valt niet mee om vriendschappen op te bouwen ik voel mij ook zo alleen deed alles samen met mijn man
Ik heb al zoveel opgezocht op fb maar is helaas nog niet gelukt om wat vriendschappen op te bouwen
Ik ga graag fietsen terrasje pakken
Ik heb wel lieve kinderen en kleinkinderen maar die hebben toch hun eigen leven Ik woon in Nuenen bij eindhoven
Tiny
29-01-2023
Reactie:
Zie u artikel nu pas, al iemand gevonden.
Hoor het graag.
Grt Toos
Hoor het graag.
Grt Toos
Toos
08-09-2023
Reactie:
Tiny wil wel een keer met je gaan fietsen , woon niet zo ver weg. in Heeze. Hans
Hans
21-09-2023
Eenzaamheid is zo zwaar…. (Verhaal 377)
Lieve eenzamen,
Eenzaamheid is zo zwaar….laten we iets ondernemen met elkaar..
Zijn er mensen in regio Eindhoven die zich, net zoals ik, erg eenzaam voelen? We kunnen elkaar steunen.
Ik kom graag in contact met jullie.
Liefs Fleur
Eenzaamheid is zo zwaar….laten we iets ondernemen met elkaar..
Zijn er mensen in regio Eindhoven die zich, net zoals ik, erg eenzaam voelen? We kunnen elkaar steunen.
Ik kom graag in contact met jullie.
Liefs Fleur
Fleur
18-07-2023
laatste reactie: 21-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lijkt me leuk
Florian
27-07-2023
Reactie:
Hoi Florian,
Hoe kan ik je contacten?
Hoe kan ik je contacten?
Fleur
07-08-2023
Reactie:
Fleur dit vibd ik knap van je. Is in ieder geval een begin
Red
12-08-2023
Reactie:
Bestte Fleur , ja eenzaamheid is geen lolletje . Ben nu ruim een jaar weduwnaar. Heb een zoon die na zijn werk bij mij komst eten soms met zijn dochtertje. Ik ben slecht ter been ik heb geen balans meer. Beweeg me met krukken en /of een driewieler voort. Dating sites zie ik onder tussen ook niet meer zitten . Wie wil er nu een man die niet goed kan lopen . Zou ook graag nog een keer op vakantie willen.
Hans
21-09-2023
Daar erger ik me helemaal suf aan (Verhaal 405)
mensen die onzin vertellen en nonsence verkopen die telefonisch onbereikbaar zijn om het met ze te bespreken daar erger ik me helemaal suf aan en nu laatst ook weer een politie agent in een auto die me vertelt je kunt de auto overal de schuld van geven nee idioot niet die auto de mens inclusief de politie die kun je overal de schuld van geven die wel en daar heb ik ook enorme behoefte aan de politie heeft lopen prutsen en de hele mens heeft lopen prutsen die kun je wel de schuld geven van hun onbekwaamheid en gepruts maar ja mensen en politie en overheid een bende lichamelijk en geestelijk gehandicapten en dan vooral geestelijk gehandicapten net zoals bij de politie daar lopen ook een bende geestelijk gehandicapten rond die een partij onzin beweren en gerust ook op tv tot aan smaad en laster toe ja de politie ook strafbaar die maakt zich schuldig aan smaad en laster op tv nog wel maar ze hebben het zelf niet in de gaten omdat ze met een geestelijke handicap zitten zoals zovelen een tekort aan correcte informatie en het is nu half 7 s'ochtends ik ben alweer een tijdje wakker heb al een afwas gedaan en even de keuken schoon gemaakt maar Nederland en de politie loopt nog te slapen en als ze zo dadelijk wakker worden dan is alle onzin ook weer in de wereld de waarheid licht toch in de nacht als het gros slaapt en eindelijk zijn mond houd tja want mensen ze liegen nog al vaak zonder dat ze het beseffen volgens wetenschappelijk onderzoek gemiddeld 2.2 leugens per dag ik maak mezelf er ook wel is schuldig aan nou ja wel vaker maar die 2.2 leugens per dag zou ook wel eens een leugen kunnen zijn het zouden er ook meer of minder kunnen zijn maar vandaag zo'n 7 miljard mensen dus vandaag zo'n 14 miljard leugens op de wereld be aware ik denk dat ik vandaag de hele dag met mijn vingers in mijn oren ga zitten en lalala ga zingen om maar niets te hoeven horen maar ja vandaag een tandarts afspraak ik heb een hoop te zeggen maar bij de tandarts lukt het niet als ze in je mond lopen te kutten dat is behoorlijk kut nou een kroon moet terug geplaatst worden en ik geloof dat er nog een gaatje zit dat moet gebeuren ik ben nu even pijn vrij voor de rest maar ja 53 jaar oud mijn gebit begint toch wel mankementen te vertonen ook dat is niet zo leuk in het leven de toekomst met een kunst gebit is ook niet zo leuk dus maar wat meer mijn best doen om mijn gebit schoon te houden maar goed poetsen flossen en raggen met een borsteltje ik heb het een en ander aan raggertjes tandenstokers flosdraad en tandpasta en borstels ingekocht voor mond verzorging dat is behooorlijk belangrijk misschien wel het belangrijkste in het leven goede mondverzorging en lichamelijke oefeningen natuurlijk dus vandaag op de fiets door de regen (het zou een natte dag worden) naar de tandarts en gezond eten natuurkijk ook belangrijk dus nu even een lekker gezond ontbijtje klaarmaken ik denk gebakken eitje met een varriatie aan kruiden en groenten erbij dat is tegenwoordig mijn favoriete ontbijt wat gefruite groenten en ui met een gebakken eitje en kruiden erdoor lekker lekker lekker en gezond maar niet teveel ei 3 per week ik denk dat ik ui met wortel en prei en kruiden en een gebakken eitje ga klaarmaken nu toedeledoki en dan flossen raggen en poetsen en dan naar de tandarts
zomaar iemand
21-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Dat zouden meer mensen moeten doen (Verhaal 404)
nou als ik niets te doen heb ga ik fietsen wandelen tv kijken boodschappen doen of een stukje typen maar ik woon hier in een buurt waar mensen zo'n beetje al hun afval op straat gooien dus ik ga ook wel rotzooirapen ik had al zon steel met grijpertje gevraagd voor tussen de struiken handig maar ik doe het regelmatig met blote handen en dan kleven ze op een gegeven moment zo milkshake bekers dat ik ze even was in een plas water op straat of ik was ze thuis met unicura zeep dat zowiso en dan denk ik ik heb weer wat nuttigs gedaan voor die uitkering die ik krijg hebben ze toch wat aan me en het is gezond om even door de knieen te zakken en die rug en benen te trainen door rotzooi op te ruimen je blijft fit zo snijd het mes aan 2 kanten gratis fitnes en de straat schoner en een voldaan gevoel dat zouden meer mensen moeten doen
anoniem
19-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Gehuwd, maar ik voel me eenzaam (Verhaal 5)
Ben een man van 41, gehuwd, geen familie (d.w.z. geen contacten meer, is ook geen optie meer), geen vrienden (niet 1), paar leuke collega's die me dierbaar zijn maar die hebben een eigen leven en dat was het.
Ben gehuwd, maar voel me alleen, eenzaam, anders, een sukkel, een rare...ik weet niet wat ik moet doen om iets te veranderen. Alleen iemand om een goed gesprek mee te hebben lijkt onhaalbaar, ik weet niet eens waarom ik hier nu typ, wat heb ik eraan...
eenzaam gevoel
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-09-2023
25Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt.
Als ik je verhaal lees, dan komen er een paar dingen in me op.
1) Je schrijft dat je gehuwd bent. Hoe is het contact met je vrouw? Kunnen jullie open en eerlijk tegen elkaar zijn? Bespreken jullie wat jullie bezig houdt?
Zo nee, dan zou het al heel veel kunnen opleveren op dat wel te gaan doen. Je zou je dan ook minder eenzaam voelen, maar meer verbonden met je vrouw.
2) Heb je hobby's waar je mensen zou kunnen ontmoeten? Misschien kun je op een sport gaan? Een groepsreis maken om mensen te ontmoeten? Of kijk eens op een site als nieuwemensenlerenkennen.nl
E.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Maar. Als. We. Het. Zamen. Delen. En op een. Lijn. Zitten. Gr Joop. U. Kunt. Reageren
Heb. Het. Zelfde. Ben. Ook. Eenzaam
> 2 jaar geleden
Reactie:
hallo ik ben ook gehuwd en heb hetzelfde gevoel als u
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, hoewel het bij mij over een ander soort eenzaamheid gaat eigenlijk, ik schrijf het niet graag en voel me echt slecht als ik dit verwoord maar 3 jaar geleden heb ik een man leren kennen die me op sexueel gebied rot verwend.
Je moet wel weten dat ik al meer dan 20 jaar geen sex meer had. Ben nochthans getrouwd en mijn man ziet mij graag en ik wil hem ook nooit kwijt,maar hij kan niet meer vrijen en ik heb daar wel veel behhoefte aan.
Nu ben ik wel smooorverliefd geworden op die man, maar hij heeft me nu gedumpt voor een ander omdat hij het niet méér ziet zitten om 45 min te rijden om bij mij te zijn.Nu doet hij alles met haar wat ik zo graag had gedaan, etentje, cinema, toneel enz.
Toch beweert hij dat hij me wil blijven zien,maar dat geeft me een wrang gevoel, kan iemand me raad geven? Hij beweert zelfs dat hij haar bijna verteld heeft dat hij verliefd is op mij en me niet kan laten, wat moet ik daarvan geloven? Gekwetst, eenzaam hart.
Roos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo. Ik begrijp je volkomen. Ben zelf ook 23 jaar gehuwd maar voel me zo alleen. Heb ook niet echt iemand waar ik mijn gevoelens mee kan delen, valt soms heel zwaar.
Ik
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik ben 45, ongehuwd. 1 vriendin. Geen familie . Geen werk.
Voel me alleen, een uitzondering, niet aanvaard.Wil gewoon goede gesprekken met iemand en desnoods eens afspreken. Van waar ben jij. Ik van Leuven.
Voel me alleen, een uitzondering, niet aanvaard.Wil gewoon goede gesprekken met iemand en desnoods eens afspreken. Van waar ben jij. Ik van Leuven.
ils minnen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar...
Ik ook gehuwd, 2 prachtige kinderen en een man. Mijn man haalt heel veel voldoening uit zijn werk, ik voel me alleen. We hebben hele andere interesses. Oppervlakkige contacten met anderen genoeg, maar echte vriendschappen niet.
Ik wens je een mooie vriendschap toe!
Ik ook gehuwd, 2 prachtige kinderen en een man. Mijn man haalt heel veel voldoening uit zijn werk, ik voel me alleen. We hebben hele andere interesses. Oppervlakkige contacten met anderen genoeg, maar echte vriendschappen niet.
Ik wens je een mooie vriendschap toe!
Anomiem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik weet maar al te goed wat je doormaakt, maar jij bent tenminste gezond en hebt een job. Zelfs die dingen heb ik niet. Dus...
Ik weet maar al te goed wat je doormaakt, maar jij bent tenminste gezond en hebt een job. Zelfs die dingen heb ik niet. Dus...
poppe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik was gehuwd en was ook eenzaam.hoewel we alkes samen deden luisterde hij nooit
Nu ben ik alleen sinds 2mnd en woon in een ander dorp ken niemand en wordt steeds eenzamer.
Praten met je partner is de juiste oplisdong
Nu ben ik alleen sinds 2mnd en woon in een ander dorp ken niemand en wordt steeds eenzamer.
Praten met je partner is de juiste oplisdong
Pit
> 2 jaar geleden
Reactie:
wat voor werk doe je? waar woon je? lijkt het je leuk om met kinderen om te gaan
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben een man van 70 en ga af en toe eens een avontuurlijke wandeling maken in de ardennen. Zin om eens mee te gaan ?
Ik hoor het wel van U.
Ik hoor het wel van U.
Reno
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zit in het zrlfde schuitje
Neeltjr
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je bent zeker niet alleen die zich zo voelt. Ik ben 39 jaar gehuwd heb 2 kinderen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en ongelukkig Waarom weet ik niet. Ik heb een lieve man 2 prachtige kinderen. Wat scheelt er met mij dat Ik mij zo voel? Is er iets waar we nog op zoek zijn maar niet vinden? Ik heb het antwoord nog niet gevonden en weet niet of ik het ooit zal vinden.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben al vele jaren gelukkig gehuwd,geen kinderen en geen familie (geen contact meer mee door erfeniskwestie)Zou wel heel graag vriendin leren kennen waar ik veel aan heb!Ben van Zonhoven
Nicole
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik las net uw verhaal en dat is bijna letterlijk dezelfde situatie als die waarin ik me bevind. Ik ben alleen iets ouder (45 jaar) maar voor de rest is alles heel herkenbaar. Ik ben niet echt op zoek naar nieuwe contacten maar wou gewoon laten weten dat je niet alleen bent in dergelijke situatie, hoe pijnlijk ze ook is (ik spreek uit ervaring). Het enige waar ik nu op hoop is dat de pijn en miserie slijt, ik ben niet echt hoopvol dat mijn situatie zelf zal veranderen. Sterkte gewenst!
lotgenoot
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeer herkenbaar. 42 en heb hetzelfde.
Pavan
01-11-2021
Reactie:
Mijn hele leven, ik ben nu 75 , heb ik geen enkel gevoel dat ik werkelijk contact heb met anderen. Altijd dat eenzame gevoel. Ik doe mijn best maar het lijkt wel of in een ander wezen ben. Mijn leven is een grootte leugen. Ik verberg alles omdat ik denk dat ik niet deug. Ben ook verbaasd als mensen mij leuk vinden want ze weten niet dat ik een grote hekel aan mijzelf heb. Dit is ontstaan dat van kind af aan mij dit gezegd is ,vooral door mijn ouders . Ik ben op acht jarige leeftijd naar verschillende internaten gestuurd. Nooit geen liefde gekend behalve de verkeerde. Vunzig was het.
Bertie
29-04-2022
Reactie:
Ik heb een vriend en 5 kinderen maar ook ik voel me vaak eenzaam.
L
24-05-2022
Reactie:
Zo herkenbaar en om ons heen zie je familie komen en gaan. Ouders beide kanten overleden. Familie geen contact, ook geen optie. En ook geen vrienden. Jonge kinderen die geen oma s en opa s meer hebben. Niet meer gezellig op visite of dat ze kunnen logeren. Is echt heel eenzaam. Buren hebben niets door. Druk met hun eigen. Nergens op terug kunnen vallen voelt niet fijn.
Mieke Z
28-05-2022
Reactie:
staar je niet blind op anderen ,deze tijd is gewoon zo ..zie een spin hij of zij is ook alleen of eenzaam..wilhelmina was ook eenzaam maar nooit alleen. en ze had zoveeeeeeeeeeeeeeeeeeel dat is pas zielig.................................... je moet er gewoon wat van maken.en dat moet je wel zelf doen.....................het is goed als je zelf dingen doet............................je kwam alleen op de wereld,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,en je gaat er ook alleen weer af,,waar naar toe naar het mooiste wat je ooit gezien hebt..... god
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
Hier exact t zelfde
John
04-08-2022
Reactie:
Begrijp dit...wat heb je eraan om dit neer te pennen...inderdaad niet veel.
Anoniem
09-10-2022
Reactie:
17 jr samen en zoon v 15… gehuwd en al jaren eenzaam. Desondanks heb ik wel
contacten Mr in mijn gevoelens blijf ik alleen. Nieuwe mensen ontmoet ik maar zelden en dat door dat je gehuwd bent. Alsof gehuwd zijn betekend dat vriendschappen niet nodig zijn…
contacten Mr in mijn gevoelens blijf ik alleen. Nieuwe mensen ontmoet ik maar zelden en dat door dat je gehuwd bent. Alsof gehuwd zijn betekend dat vriendschappen niet nodig zijn…
V
11-12-2022
Reactie:
Nu na 43 jaar getrouwd te zijn geweest en mijn vrouw mij verlaten heeft om dat ik weinig contacten heb en familie die ik niet veel zie weet ik nu op dit moment hoe je je voelt en wat je meemaakt .Qant nu bij mij hetzelfde en weet ok niet wat te doen.Je bent zeker niet alleen.
Paul
16-09-2023
Reactie:
nou je hebt er wel wat aan als je hier iets typt je bent het even kwijt en je kan reacties krijgen die je terug kan lezen als ik je vertel hoe vaak ik wel niet voor sukkel uitgemaakt ben maar ik geloof dat het voornamelijk meisjes waren die me wel zagen zitten en die me een sukkel noemde omdat ik even niet geintereseerd in ze was en verliefd was op iemand anders tja en ik ben lang en dun en een beetje slungelig dus ik word regelmatig voor sul en sukkel uitgemaakt maar ik train vaak opdrukken met halters en been spieren dus ik ben tegen woordig wat steviger en gespierder en nu 53 jaar oud noemen ze me een mooie man een lekker ding en een leuke jongen en dat door meisjes van ik schat in de 20 dus het loont om aan je lichaam te werken opdrukken haltertjes oefeningen fietsen wandelen buikspier rugspier je word sterker mooier gespierder fitter slank en voor de man toch belangrijk regelmatig lichamelijk bezig te zijn en voor de vrouw ook wel en gezond eten en je gebit goed verzorgen ook heel belangrijk
tja
19-09-2023
Ik wil geen verhaal vertellen (Verhaal 396)
ik wil geen verhaal vertellen
waarom
11-09-2023
laatste reactie: 18-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Verdrietig
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Nou heb je eigenlijk toch een klein beetje een verhaal verteld...
Jenny
18-09-2023
Ik wil weg hier ver weg vandaan (Verhaal 170)
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf ik ben 29 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten ik voel mij vergeten niemand die mij ziet of begrijpt ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken van je goedheid proberen te profiteren en ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden waar kan ik nog naartoe ik weet het niet ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga zolang ik hier maar ver weg vandaan ben ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 18 jaar en heb precies hetzelfde als jij. Hele week alleen thuis. In de weekenden donker in je kamer zitten te vervelen. Uit het raam turen. Sterren kijken. Dat is het. Heletijd moeten huilen omdat ik het niet trek. Omdat ik gewoon de feestjes vanuit mijn dakraam kan zien. Daarnaast ben ik 4mmc drugs gaan gebruiken in het weekend. Nou dat is helemaal dom als je eenzaam bent. Ben echt verslaafd geraakt. Niemand weet het. Mn vader spreek ik niet meer. Mn moeder heeft alzheimer. Ik werk wel gewoon 5 dagen. Maar op werk voel ik me ook eenzaam. Dagen duren lang. Maar hoe is het nu met je dan? Groet Bryan 18jaar
Bryan
21-06-2022
Reactie:
haihai! Mijn naam is Kaelynn (keelin) en ik ben 15 jaar. Ik heb echt excact hetzelfde als jij! Maar weet: You are beautiful. While you may not see it, we can. <3
Kaelynn
14-09-2023
Reactie:
als ik op het forum eenzaamheid lotgenoten terecht komt springen de tranen van elk verhaal hier in mijn ogen en stromen ze zo naar beneden mijn laptop op ik denk dat dat niet best voor mijn laptop gaat zijn zout water maar de verhalen ontroeren me allemaal ik ben 53 jaar oud ben eigenlijk al 28 jaar alleen mijn familie woont ver weg vrienden heb ik het contact mee verloren ik heb geen werk en hoef niet te werken soms denk ik zat ik maar in de gevangenis in een 2 persoons cel mits het een goed gespreks maatje is nou ik heb onlangs weer fors geweld gebruikt tegen een groepje van 4 omdat ik me bedreigd voelde maar ja de gevangenis je uitkering word stopgezet je moet 16 euro per dag betalen verdient 79 cent per uur dat gaat een hel worden en spaargeld kwijt misschien wel het einde van mijn leven want veilig is het niet in de gevangenis tja maar eerst een rechtszaak nou ik heb er al twee meegemaakt en ik weet wat voor een hel dat is nu sta ik in mijn eentje tegen 4 personen en hun families nou dat wordt het einde van mijn leven nou ik werd hier al zo´n beetje elke dag met de dood bedreigd tja ik zal alleen sterven en er is niemand die mijn verhaal gehoord heeft of kent ik zal alleen sterven met mijn eigen verhaal waar nooit iemand naar geluisterd heeft ja een spv er sociaal psychiatrisch verpleegkundige 1 uur per week maar die heeft een geheimhoudings plicht die is de enige die mijn verhaal een beetje kent en in een rechts zaal ik zal er waarschijnlijk niks kunnen zeggen en de orkaan van mijn omgeving zal over me heen komen en me vermorzelen zoals elke dag was ik maar is alleen vaak wens ik was ik maar nooit geboren
anoniem
18-09-2023
Mijn verhaal is zo gigantisch lang en complex (Verhaal 402)
mijn verhaal is zo gigantisch lang en complex dat het haast niet te vertellen is ik heb 2 rechtszaken meegemaakt het hadden er veel meer moeten zijn tijdens de rechtszaken heb ik niks gezegd en ik moet er nog een hoop gaan maar het ziet er naar uit dat ik dan weer niks ga zeggen terwijl ik onvoorstelbaar veel dingen te zeggen heb maar in de rechtszaal zat ik naast de rechter met een bende onbekende tegenover me leugens vliegen in de ronte maar ik heb eigenlijk niks kunnen zeggen ik zwijg maar ik kan alleen nog maar huilen het verhaal is te complex en het is niet 1 verhaal het zijn er een heleboel die met elkaar verweven zijn en ik ben de enige die hem kent ze kent alle verhalen maar dan niet alle verhalen maar wel alle verhalen tja de taal het blijft behelpen met de taal en ik kan ook nog wel is lachen heb ik zelf ook gelogen ik zei typte dat ik alleen nog maar kan huilen ik doe het wel vaak huilen heel vaak maar ik kan ook nog wel eens lachen en ik heb nog iets gelogen bij de eerste rechtszaak heb ik 1 woord gezegd en bij de tweede niks de tweede was een dodelijk ongeval in het scheikunde lokaal waar ik me hard op af vroeg wat er zou gebeuren als je een flesje ..... op zou drinken iemand deed het ik heb alleen maar gehoord toen we de klas uitgestuurd werden hij is ontploft en tijdens de rechtszaak was er iemand die zei jij wist het en later kwam de crofty bom dat was zo´n rage tja en er zijn waarschijnlijk meer dodelijke ongevallen geweest met mijn betrokkenheid maar dat zijn ook hele lange verhalen en typen gaat niet zo snel maar het is vrij zeker dat dat ook dodelijke ongevallen waren maar in alle drie de gevallen heb ik de lijken niet gezien 1 ongeval was het lijk aan stukken gereden door een voorbij denderende trein 1 geval was een frontale botsing van een vrachtwagen met een motorrijder en dat andere dat scheikunde lokaal en ik heb op alle drie invloed gehad bij de trein bood ik mijn hulp aan wat totaal fout is gelopen bij die motor rijder had ik mijn middelvinger opgestoken waardoor hij naast onze auto kwam rijden en toen frontaal op een vrachtwagen botste dat ik mijn middel vinger naar hem opstak is ook een heel verhaal wat haast niet uit te leggen is het verhaal van de trein is een lang verhaal ik moet het eigenlijk allemaal vertellen en dan heb ik ook nog een partijtje geweld tegen mensen gebruikt meestal omdat ik me bedreigd en in het nauw gedreven voelde .ik heb ook zelf van alles mee gemaakt ik heb 2 keer tegen over iemand gestaan die me bedreigde met een mes ik heb twee keer tegen over iemand gestaan die me bedreigde met een vuurwapen ik heb 1 kogel langs mijn oor horen vliegen ik ben een keer voor de bus geduwd wat net goed ging omdat de bus remde ik had zelf 2 keer dood nee 3 keer dood kunnen gaan door een trein ongeval wat net goed ging ik ben bijna dood gereden door een auto wat een moordaanslag was waarbij ik net op tijd de stoep op fietste en op mijn fiets aan de auto wist te ontkomen door taktisch straatjes uit te zoeken en toen een weg in reed waar paaltjes stonden waar de auto niet langs kon ik ben nog bedrijgd door een tank van het legerr die zei dat die ging schieten toen politie gebeld toen richte de tank en 2 politie agenten een vuurwapen op me zat ik in drie vuurmonden tegelijk te kijken een soort vuurpeleton zeg maar tja waar ga je dan aangifte doen van bedrijging als het nederlandse leger en twee agenten tegelijk hun vuurwapens op je richten tja ze hebben niet geschoten de tank bestuurder zei dat hij zou schieten maar ook dat was een leugen anders had ik dit niet kunnen typen ik ben twee keer bijna aangereden door een auto omdat ik me dood schok van een luidblafffende aanstormende hond waardoor ik van schrik op mijn fiets fors naar links uitweek en er net een auto van achtere kwam die er mirakuleus omheen reed ik had in wezen allang dood kunnen zijn maar heb zelf heel wat engeltjes op mijn schouder gehad en tja die drie doden ik had eigenlijk zelf dood moeten zijn en nou kan ik alleen nog maar huilen maar ja dat heb ik zoveel gedaan dat mijn tranen af en toe gewoon op zijn en dan probeer je het ver haal nog maar is te vertellen wat ik eigenlijk in een heleboel rechtzaken had moeten vertellen nu denk ik alleen nog maar het is allemaal mijn schuld niet geweest en mijn verhaal is nog lang niet af nog lang niet en ik heb nog lang niet alles veteld maar dat vergt veel tijd en als ik mijn verhaal vertel dan moet ik nog zoveel andere verhalen vertellen en je kan maar 1 verhaal vertellen maar dan krijg je allemaal sub verhaaljes en dan weet je niet meer met welk verhaal je verder moet en je kan er maar 1 af vertellen volgens mij heb ik er geen een af verteld het is pas af als ik zelf dood ben dan kan ik mijn verhaal niet meer vertellen maar dat lukt me nu ook al niet te complex te veel en ik weet niet waar ik beginnen moet ja de creche misschien nou daarvoor eigenlijk zo´n 50 jaar geleden toen ik van de trap af stuiterde wat heel veel pijn deed mijn zussen hadden mij gewaarschuwd en toen mijn moeder aan kwam rennen en vroeg wat er gebeurd was zat ik bijn a te huilen van de pijn toen vermande ik me en zij dat mijn zussen me geduwd hadden dat was een leugen ze probeerde me te beschermen en nou kan ik de toetsen niet meer zien van de tranen in mijn ogen tja telkens als ik mijn verhaal probeer te vertellen wordt het lastig vanwege de tranen
mijn naam houd ik geheim
17-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Nooit een match op tinder (Verhaal 401)
Hallo heb een relatie van elf jaar achter de rug waar ik mezelf nooit kon zijn .ben nu 2 jaar terug singel ,volledig mezelf en super gelukkig .sta terug volledig open voor liefde maar ben echt niet hopeloos . Maar ik voel me soms mega slecht als ik op tonder kom en er nooit een match is zeker als een vriend van mij konstand matches krijgt dan vaar ik me echt af als ik nu echt zo lelijk ben dat niemand de moeite wil doen om mijn innerlijke te leren kennen
Dries
16-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
30, introvert en alleen (Verhaal 176)
Hallo lezer,
Hier gaan we dan. 30 jaar oud, Midden in het leven (zou je zeggen), ben getrouwd en heb 1 prachtige zoon. Maar vrienden heb ik helaas al lange tijd niet. Ik ben (zoals ik al zei) Introvert. Een jaar of 10 geleden heb ik zelfs de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gehad. Dit maakt het voor mij moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik moet zeggen dat ik geen baat zou hebben bij een grote vriendengroep, ik ben best op mijzelf. Maar 1 of 2 mensen waar ik mijn frustraties, goede en slechte belevenissen mee kan bespreken zou fijn zijn.
Ik merk de laatste tijd dat ik bij mijn vrouw niet meer mijn ei kwijt kan. Vaak begrijpt ze mijn frustraties niet, of ze reageert er laconiek op. Dit zorgt ervoor dat ik mijn frustraties opkrop. Gek genoeg heb ik wel een sociaal beroep, dus ik weet in de basis wel hoe het hoor, en dat opkroppen niet goed is maar in de praktijk werkt het helaas anders. Ik loop de afgelopen 2 jaar dus geregeld gespannen rond. Deze spanning komt er dan vaak uit als ik achter het stuur zit bijvoorbeeld en ik heb weinig geduld met anderen in het algemeen. Maar het ergste van allemaal is dat ik richting mijn zoon soms ook mijn geduld verlies. Dan bedoel ik niet dat ik fysiek agressief ben, maar het is een paar keer voorgekomen dat ik heb gescholden. En dat doet mijzelf ook pijn. en vandaag legde ik zelf het verband tussen niemand hebben om mee te praten en mijn gefrustreerde gedrag. Ik weet niet of mijn verhaal hier delen iets veranderd maar misschien helpt het om het gewoon een keer te vertellen.
Hier gaan we dan. 30 jaar oud, Midden in het leven (zou je zeggen), ben getrouwd en heb 1 prachtige zoon. Maar vrienden heb ik helaas al lange tijd niet. Ik ben (zoals ik al zei) Introvert. Een jaar of 10 geleden heb ik zelfs de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gehad. Dit maakt het voor mij moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik moet zeggen dat ik geen baat zou hebben bij een grote vriendengroep, ik ben best op mijzelf. Maar 1 of 2 mensen waar ik mijn frustraties, goede en slechte belevenissen mee kan bespreken zou fijn zijn.
Ik merk de laatste tijd dat ik bij mijn vrouw niet meer mijn ei kwijt kan. Vaak begrijpt ze mijn frustraties niet, of ze reageert er laconiek op. Dit zorgt ervoor dat ik mijn frustraties opkrop. Gek genoeg heb ik wel een sociaal beroep, dus ik weet in de basis wel hoe het hoor, en dat opkroppen niet goed is maar in de praktijk werkt het helaas anders. Ik loop de afgelopen 2 jaar dus geregeld gespannen rond. Deze spanning komt er dan vaak uit als ik achter het stuur zit bijvoorbeeld en ik heb weinig geduld met anderen in het algemeen. Maar het ergste van allemaal is dat ik richting mijn zoon soms ook mijn geduld verlies. Dan bedoel ik niet dat ik fysiek agressief ben, maar het is een paar keer voorgekomen dat ik heb gescholden. En dat doet mijzelf ook pijn. en vandaag legde ik zelf het verband tussen niemand hebben om mee te praten en mijn gefrustreerde gedrag. Ik weet niet of mijn verhaal hier delen iets veranderd maar misschien helpt het om het gewoon een keer te vertellen.
J.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik hoop dat het nu beter met je gaat!
E
28-07-2023
Reactie:
Als je wil kunnen we contact hebben
Florian
30-07-2023
Reactie:
Ik hoop dat je het feit dat je jouw ei niet meer kwijt kan bij je vrouw niet zomaar negeert. Want dit gaat enkel groeien met de jaren als je het niet aanpakt. Ik spreek uit ervaring. En als je dan 52 bent aan een nieuwe opleiding start voor een zorgberoep. Na altijd het gezin prioriteit te geven. Zoals ik altijd heb gedaan. Tweede viool hebt gespeelt altijd.Voor zijn carrière. En nu moet denken ik ben niet alleen maar nog nooit zo eenzaam geweest.
Christien
02-09-2023
Reactie:
Ik herken helemaal. Ik woon al 24 jaar in Nederland. Getrouwd met een Nederlandse man. 3 kinderen. Ik heb geen familie, geen vrienden op niemand kan rekenen voor hulp, steun of begrip. Mijn man is narcist, heeft geen empathie en in alle deze jaren nooit een gesprek met hem kon hebben. Alles wat ik over gevoelens zeg negeert. Zelfs toen ik over euthanasie begon te praten. De enige wat hij kan praten is over tuin en klusjes. En dat boeit mij helemaal niet. Een diep gesprek of over gevoelens praten gaat nooit gebeuren. Hij kan gewoon niet. En ik ben nu radeloos. Ik mis iemand in mijn leven om alles te delen. Openlijk te praten zonder leugens en geheimen. Maar blijkbaar vraag ik te veel. Lijkt dat ik de schuld aan hem geef maar het is echt zo. De kinderen hadden ook last van hem en beland in depressie. De psychologen hebben ook zo gezegd dat aan hem ligt. Zul je vragen waarom niet scheiden. Vanwege financiële redenen. Hypotheek enzo. Dus als iemand een poging wil nemen en met mij wil praten ik sta altijd open.
Anna
07-09-2023
Reactie:
Hoi Anna. Gewoon scheiden en huis verkopen. Schuld of niet. Je gaat toch niet bij hem blijven wegens financien?? Ga voor jezelf zorgen.
Anoniem
15-09-2023
In het beklaagde bankje (Verhaal 399)
ik heb tot nu toe 2 keer in het beklaagde bankje gezeten en dat had veel meer moeten zijn maar je zit in een zaal vol vijanden en kan niets van je verhaal doen in wezen wil je er alleen zijn met de rechter en je eigen verhaal in alle rust aan de rechter uitleggen want in wezen is alleen de rechter mits die intelligent genoeg is in staat jouw mijn verhaal te begrijpen en ik heb eigenlijk geen zin om mijn verhaal aan een zaal vol vijanden uit te leggen waarvan ik niet eens wil dat ze bestaan zij zijn degene die je in de problemen hebben gebracht
Anoniem
15-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je met me chatten (Verhaal 393)
Wil je met me chatten, ben een vrouw van
65 getrouwd en zoek een vriendin.
Ik woon in Maastricht
65 getrouwd en zoek een vriendin.
Ik woon in Maastricht
Grettie
07-09-2023
laatste reactie: 12-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi hoi
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...
Rachel
12-09-2023
De eenzaamheid valt mij zwaar (Verhaal 371)
Ben nu 70 en hoog opgeleid en tot nu toe een prachtig leven gehad,50jaar lang met dezelfde liefdevolle partner(70)tot bij een van de erg frekwente reizen het noodlot toeslaat en zij acuut overlijdt 5maand geleden.Rivieren heb ik geweend,sociaal en communicatief als ik ben valt de eenzaamheid mij erg zwaarmaar is nu al opzoek gaan nr een nieuwe soulmate niet te vroeg?en hoe,toch niet via Tinder?Geen kinderen meer thuis,zorgenvrij en meer dan bemiddeld
JImm
05-07-2023
laatste reactie: 12-09-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aangenaam Jimm,
Van waar ben je?
Eenzaamheid is ondraaglijk zeker als je alles had wat je moest hebben en zo abrupt moet verliezen..
Voel met je mee...je mag me altijd contacteren..2 eenzame zielen kunnen mss t leven wat aangenamer maken.
Mvg
Van waar ben je?
Eenzaamheid is ondraaglijk zeker als je alles had wat je moest hebben en zo abrupt moet verliezen..
Voel met je mee...je mag me altijd contacteren..2 eenzame zielen kunnen mss t leven wat aangenamer maken.
Mvg
Clo
14-07-2023
Reactie:
Ik ben 64 Jimm.....
Wens je ondertussen heel veel sterkte...
Mvg
Clo
Wens je ondertussen heel veel sterkte...
Mvg
Clo
Clo
14-07-2023
Reactie:
Hallo Jimm, heftig 50 jaren gelukkig getrouwd en binnen 5 maanden het overlijden van je geliefde. En dan komt de eenzaamheid om de hoek kijken. Moordend, wat een contrast en een mens is niet gemaakt om alleen te zijn. En waar, als je er aan toe bent, kom je, in jouw geval, een liefdevolle vrouw tegen, waar je weer een nieuw liefdevol leven mee op kunt bouwen? En al ben je meer dan bemiddeld, is mooi meegenomen, is gemakkelijk, maar daar zit het in het leven niet in. Het gaat om die arm, een lief woord, zorg, delen, leuke dingen doen, lol. Ik ben een vrouw van 65 heb het heel erg voor mijn kiezen gehad. Geluk was in het leven niet mijn deel. Verliefd worden op wat later bleek narcisten. Nu alleen en idd ook eenzaam. Hoe je ook knokt om er wat van te maken, altijd kom je weer alleen in huis, heel veel dingen alleen doen. Heb ook mijn zaakjes prima voor elkaar maar wat heb je eraan? Zou ook een partner wensen. En die dan tegenkomen op een datingsite? Heb het geprobeerd. Het ging om 1 ding... En soms waren ze even vergeten dat ze getrouwd zijn. Onbegrijpelijk, maar het gebeurd. Zich mooier voordoen dan ze zijn en dan komt het konijn uit de hoge hoed. Gelukkig ben ik vrolijk en positief ingesteld, maar toch heb ook donkere dagen en altijd het woord waarom? Waarom gaan mensen zo met je om?
Wens je heel veel liefde, warmte en wijze raad toe. Groetjes Suus
Wens je heel veel liefde, warmte en wijze raad toe. Groetjes Suus
Suus
23-07-2023
Reactie:
Hallo,
Het opnieuw vinden van een soulmate, opbouwen van een gezamenlijke nieuwe identiteit en fijn leven is ook voor mij een doel.
In welke provincie woont u momenteel?
Vriendelijke groetjes
Kris
Het opnieuw vinden van een soulmate, opbouwen van een gezamenlijke nieuwe identiteit en fijn leven is ook voor mij een doel.
In welke provincie woont u momenteel?
Vriendelijke groetjes
Kris
Kris
27-07-2023
Reactie:
Hallo JImm,
Bij het lezen van jou verhaal herkende ik veles.
Lang verhaal kort:Ik heb grote interesse er aan in Kontakt te komen.
Ben niet zo een schrijver.
Wie ik ben?
Sinds Juli 73
Woon haast 30 jaar in Tirol.
Oma van 2 sportieve kleindochters 13 en 16 (Topsport Turnen)
1 volwassene zoon,50, gelukkig getrouwd , wonen in Nederland
De rest vertel ik je dan bij eventuele Interesse.
Grote, Mar.
Bij het lezen van jou verhaal herkende ik veles.
Lang verhaal kort:Ik heb grote interesse er aan in Kontakt te komen.
Ben niet zo een schrijver.
Wie ik ben?
Sinds Juli 73
Woon haast 30 jaar in Tirol.
Oma van 2 sportieve kleindochters 13 en 16 (Topsport Turnen)
1 volwassene zoon,50, gelukkig getrouwd , wonen in Nederland
De rest vertel ik je dan bij eventuele Interesse.
Grote, Mar.
Mar.
25-08-2023
Reactie:
Hoi, als je nou al deze verhalen een beetje leest vindt je dan niet dat je heel veel geluk hebt gehad in je leven! Tuurlijk heb je het moeilijk, tuurlijk voel jij je alleen! Maar sorry,je hebt een rijk en gevuld leven gehad. Volgens mij mag je niet klagen maar je laatste dagen dragen.
Els
31-08-2023
Reactie:
ik zou heel graag met je in contakt willen lomen
hub
31-08-2023
Reactie:
Ik begrijp je wel. Ben zelf 69. Al heel lang alleen en nauwelijks familie. Ik kan wel alleen zijn, maar
bij momenten voel ik me eenzaam. Niemand die omkijkt. Momenteel zou ik naar het buitenland in een groep willen wonen. Maar waar moet je heen? Is dat de oplossing?
Ik mis vooral geborgenheid. Iemand die positief is naar mij toe, niet iemand die me verstikt. Ik ben Belg en woon in België
bij momenten voel ik me eenzaam. Niemand die omkijkt. Momenteel zou ik naar het buitenland in een groep willen wonen. Maar waar moet je heen? Is dat de oplossing?
Ik mis vooral geborgenheid. Iemand die positief is naar mij toe, niet iemand die me verstikt. Ik ben Belg en woon in België
Daniëlle
12-09-2023
Wat doe ik verkeerd? (Verhaal 101)
Vaak ben ik alleen, niet alleen vanwege corona. Niemand belt mij. Ik kom anders over dan ik me voel. Als mensen me nodig hadden, wisten ze me te vinden, maar als ik hun nodig heb zijn ze er niet. Wat doe ik verkeerd?
Jodie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-09-2023
14Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je doet niks verkeerd. we leven nu alleen in heel drukke tijden, de meeste tenminste. Ik snap wel wat je bedoeld omdat anderen heel makkelijk naar je toe komen voor hulp, maar ik heb in de loop der jaren begrepen dat ze naar iemand toekomen voor hulp omdat het hun zelf al te veel wordt en daarom kunnen ze jou niet terug helpen, het is niet persoonlijk maar ze hebben zelf al geen ruimte meer in hun hoofd en hoe hard het ook klinkt je kunt niet verwachten dat ze boven hun eigen zware pakket dat van jou erbij nemen maar als je er behoefte aan hebt zou ik je graag willen helpen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Héél herkenbaar.....
Denk dat er grofweg twee soorten mensen bestaan.
Gevers en Nemers.
Denk dat dáár het probleem ligt, niet zozeer bij jou
Denk dat er grofweg twee soorten mensen bestaan.
Gevers en Nemers.
Denk dat dáár het probleem ligt, niet zozeer bij jou
Fanny
> 2 jaar geleden
Reactie:
dat is niet best
Roos van B.
11-10-2021
Reactie:
Herken dat ook. Misschien helo je teveel.zelf wil ik zo graag aardig gevonden worden
Biedt mijn hulp.altijd aan.
Heb ook echte compassie.
Toch alkes komt van 1 kant of alkes verwaterd
Biedt mijn hulp.altijd aan.
Heb ook echte compassie.
Toch alkes komt van 1 kant of alkes verwaterd
Irene
23-11-2021
Reactie:
Jodie ik herken je verhaal wel: je bent goed voor
anderen omdat dat in je aard ligt of omdat mensen je
iets vragen en dan doe je dat.
Dat kan heel eenzaam voelen omdat het allemaal
van een kant komt
Het is een cliche, maar houd ook van jezelf
anderen omdat dat in je aard ligt of omdat mensen je
iets vragen en dan doe je dat.
Dat kan heel eenzaam voelen omdat het allemaal
van een kant komt
Het is een cliche, maar houd ook van jezelf
Tacita
04-07-2022
Reactie:
Ja die gedachte heb ik vaak( wat doe ik verkeerd)
Ben altijd even vriendelijk,en hoop daarmee contacten op te bouwen ,probeer zelf contact te leggen ook al vindt ik dat heel moeilijk, en het resultaat niks ,geen kennisen ,geen vrienden geen vriendinnen ,ook geen aanspraak in de buurt,om je heen zie je mensen met elkaar het leven delen ,vriendschapelijk met elkaar omgaan ,praatje maken ,wandelen ,koffie drinken ,en dan denk je waarom hun wel en ik niet ,Wat Doe Ik Fout
Ben altijd even vriendelijk,en hoop daarmee contacten op te bouwen ,probeer zelf contact te leggen ook al vindt ik dat heel moeilijk, en het resultaat niks ,geen kennisen ,geen vrienden geen vriendinnen ,ook geen aanspraak in de buurt,om je heen zie je mensen met elkaar het leven delen ,vriendschapelijk met elkaar omgaan ,praatje maken ,wandelen ,koffie drinken ,en dan denk je waarom hun wel en ik niet ,Wat Doe Ik Fout
Antoine
04-08-2022
Reactie:
Hallo dit komt mij bekent voor het kan zo veel mooier zin dan dit gr
Mark
20-04-2023
Reactie:
Nee hoor het licht echt niet aan jou , het kan ook jaloezie zijn omdat je zo goed bent in vele dingen en het kan ook gewoon je LOT zijn. Ik heb nl het zelfde als jij en zie het als m'n lot
B
11-05-2023
Reactie:
je wordt gebruikt. stel grenzen,weg met die egoisten.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Als je anders overkomt dan je je voelt, kunnen andere mensen dat ook niet zien. Hoe voel je je? Wat voel je? Wat wil je? Ga doen wat je wil en waar je je goed bij voelt en de vrienden komen vanzelf wel
Florian
27-07-2023
Reactie:
ik heb de mens allang opgegeven het word nooit wat met de mens nooit nooit nooit het word nooit wat met de mens
hvmhvjhjhkjhkugk
25-08-2023
Reactie:
Hoi, waarom vraag jij of je iets verkeerd doet? Je voelt je vaak alleen, net als zoveel andere mensen in deze tijd. Ga niet voor deze denkwijze! Probeer ergens in te geloven, misschien momenteel niet zo zeer in de mensen. Maar probeer je gevoel misschien in een hobby te leggen of iets van studeren,lezen? Soms is het vallen en opstaan! Maar ga er a.u.b voor en op dit moment misschien niet voor menselijke contacten. Doe je best en succes🤗👍
Els
31-08-2023
Reactie:
Hey meissie, alles komt goed x neem uw tijd #neverbackdownneverwhat?!
johan
07-09-2023
Reactie:
ik zit hier met mijn handen in gebets positie nou ja zat dat zat een leraar heel lang geleden ook op een katholieke school daar heb ik toen we met de fiets op kamp gingen in vught waar nu de ebi zit iemand zijn arm overstrekt ik denk dat ik 12 was er was een rechtzaak ik zat in het beklaagde bankje maar ik had eerder een ongeluk een vriend van mijn tante met een traktor met veewagen overeden we moesten hooibalen ophalen ik mocht die tractor eigenlijk niet besturen die man die later mijn oom werd zat in het gips ze vroegen waarom ik hem overeden had ik zij hij was nog niet plat genoeg het was gewoon een ongeluk ik was 9 of zo maar in die rechtzaak zij hij hij heeft het expres gedaan vroeg de rechter ik zei nee het was ook een ongeluk maar ik heb nooit geweten waar die rechtzaak over ging ik had een arm overstrekt ik had mensen geschopt ik had een ongeluk veroorzaakt waar ik nauwelijks iets van mee heb gekregen ik weet nog steeds niet wat er nou besproken werd maar ieder akkefietje vergde zijn eigen verdediging maar ik wist bij god niet welk akkefietje behandeld werd en heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen vertellen ik ben nu in behandeling bij het ggz maar die hebben amper tijd maar als er een rechtzaak is waarom zeggen ze dan niet waarvan je besculdigd wordt zodat je weet waar het over gaat ik was twaalf en ik weet nu nog steeds niet waar die rechtzaak voor was er was van alles gebeurt en ik had me tegen alles kunnen verdedigen maar het enige wat ik gezegd heb was nee toen de rechter vroeg of ik het expres had gedaan maar dat refereerde aan dat ongeluk van die oom van mij die zei dat ik het expres had gedaan maar dat ongeluk is nog een heel verrhaal appart dat ik alleen nog maar tegen een spver heb verteld maar ik heb onderussen zoveel meegemaakt en eigenlijk niemand om het tegen te vetellen nu hoor ik weer telepathisch niemand mag je en weg die lul ik word gek van mensen echt ik word gek van ze
Anoniem
11-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Spuugzat (Verhaal 394)
ik ben mensen wel zo spuugzat en nou moet ik weer naar de tandarts ik heb er nu al geen zin in ik haat mensen ik wou dat anderen en ik zelf nooit bestaan had / hadden
tss
09-09-2023
laatste reactie: 11-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Weet dat ik op afstand voor je bid. Het leven is vaak moeilijk maar er is een God die leeft!
Fien
11-09-2023
Het doet zeer (Verhaal 395)
Het doet zeer als je met al je goede bedoelingen als man van 56 jaar weer in de steek word gelaten na 17 jaar voor de 2e keer. Alles gedaan om haar maar zich gelukkig te laten voelen en daarbij ver over mijn eigen grenzen laten gaan en mijzelf weggecijferd maar uiteindelijke resultaat is alleen verder te moeten door het leven. nauwelijks contact met familie, zoon uit eerste huwelijk is inmiddels volwassen en heeft eigen leven en heb geen vrienden.
Dan komt voor mij echt de vraag wat doe ik nog op deze planeet want wie is er nu nog goed om een vertrouwensband mee op te bouwen of is dit gewon het einde? we zijn nu eenmaal niet allemaal voorbestemd om 100 te worden.
Dan komt voor mij echt de vraag wat doe ik nog op deze planeet want wie is er nu nog goed om een vertrouwensband mee op te bouwen of is dit gewon het einde? we zijn nu eenmaal niet allemaal voorbestemd om 100 te worden.
chris
09-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Als je zoiets meegemaakt hebt sta je anders in het leven (Verhaal 388)
Hallo, ik ben Anne, vrouw van 64 jaar, ben op zoek naar een leuke vriendin. Ik heb mijn man 10 jaar geleden verloren aan zelfdoding, moeilijke tijd achter de rug dus. Als je zoiets meegemaakt hebt sta je anders in het leven, en vriendschappen kunnen daardoor begrijpelijker wijs verwateren. Ik heb lieve kinderen en kleinkinderen en ben erg sociaal, maar mis wel een echt goede vriendin waarmee je leuke dingen kan ondernemen en ook kan lachen, dus kom maar op haha
Hartelijke groet Anne
Hartelijke groet Anne
Anne
16-08-2023
laatste reactie: 07-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Waar kom je vandaan Anne?
Anoniem
19-08-2023
Reactie:
Waar kom jij vandaan?
Ik uit maastricht
07-09-2023
Ik woon alleen met mijn twee katjes (Verhaal 389)
Ik ben een vrouw van 52 heb twee uit huiswonende kinderen . Ik woon alleen met mijn twee katjes. Ik ben vorig jaar september psychisch ingestort en zit sinds die tijd thuis met een angststoornis en depressie. Ik kom er nu pas echt achter hoe klein mijn wereldje was ik ging alleen maar werken en heb geen vrienden of vriendinnen. Vooral nu voel ik me erg eenzaam en zou graag gezelschap willen , heb al van alles opgezocht op internet maar het valt niet mee om contact met iemand te maken als je geremd word door je mentale en lichamelijke toestand. Er zijn dagen bij dat ik denk hoe anders zou het zijn als ik vrienden had , maar een echt antwoord op die vraag heb ik niet omdat de laatste vriendschappen die ik had waren mijn schoolvriendinnen. Ik weet niet meer hoe het voelt om vrienden te hebben mensen om mij heen met wie ik kan praten en lachen . Mijn beste vriendin was mijn zus en die is in 2015 overleden.
San
19-08-2023
laatste reactie: 06-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag san , ik herken je verhaal in dat van een vrindin van me enige tijd geleden . Mijn advies voor jouw zoals ik het toen ook al tegen mijn vrindin zei . Begin met genieten van de klijne gelukjes in je leven , doe wat je wil doen , zoek fysiek vontact met iemand het doet wonderen en zorgt voor een sneeuwbal efect. Wat bedoel ik daar mee ? Mensen die er gelukiger uitzien trekken dit ook aan .
Alex
23-08-2023
Reactie:
Hallo SAN,
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark
Mark
06-09-2023
Iedereen ziet me als een vreemde aan (Verhaal 380)
ik ben 68 en al sinds 1993 alleen geen famillie of vrienden geen kontakten meer als ik ergens ga moed ik alleen gaan iedereen ziet me als een vreemde aan
frans
23-07-2023
laatste reactie: 06-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je zal het niet geloven, maar ook ik ben heel veel eenzaam..en dat is bijna ondraaglijk
Gwenny
26-07-2023
Reactie:
ik doe al 30 jaar alles alleen ik ga overal alleen naar toe ik ga tegenwoordig zo snel mogelijk de stad uit de natuur in om maar van de opmerkingen van andere mensen af te zijn ik vind het hier pas leuk tussen 4 en 6 uur s'nachts als de meeste mensen slapen dat zijn de beste tijden van mijn leven geweest of ik ga vroeg naar bed en sta vroeg op zo'n 2 uur of ik zorg ervoor dat ik om 6 uur ga slapen net als de meesten wakker worden en dan sta ik smiddags zo' n 12 uur op alles om de mens zoveel mogelijk te ontlopen
ppjhh
25-08-2023
Reactie:
Héél dapper van jou. Positief blijven. Je bent wel in staat om toch ergens alleen heen te gaan. En ja , iedereen kijkt je aan. Maar niet omdat je er bent en alleen! Want dat voel jij! En je bent alleen. Toppie toch ,je durft en hebt het gedaan. Maak contact en ga ervoor. 🤗👍👍
Els
31-08-2023
Reactie:
Bij mij hetzelfde. 5 jaar een relatie gehad met een vrouw met een zoontje, waarvan 3 jaar erbij gewoond te hebben. Na 5 jaar Bijna 6 maand was ze niet meer gelukkig en moest ik een appartementje gaan huren amper 5 km van haar. Geen schaterlach meer, geen warme knuffels meer, geen klankbord meer. Geen uitstapjes meer ook naar het bos of de zee en die mooie reizen. Nu zit ik hier iedere dag opgesloten in dat horror appartement, in die enge stilte. Haar zoontje en ik hadden zo'n goeie klik. Het was precies m'n eigen zoon en mag hem nooit meer horen of zien. Een echte marteling. En zit al een paar maanden zonder job en inkomen ook. Iedere seconde van de dag denk ik, waarom nog???
Anoniem
06-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven? (Verhaal 58)
Ik ben ook eenzaam. Al erg lang. Tientallen jaren.
Geen vrienden, familie, gezin. Wel drie honden.
Soms bevliegt het me en duurt de dag zo lang. Vooral de feestdagen zijn vreselijk. Ik ben afgekeurd en mis het werken erg.
Een paar jaar geleden kwam er een soort omslag, als ik dan toch alleen ben ga ik het zo indelen dat het prettig wordt. Dat heeft er voor gezorgd dat ik het naar mn zin heb in mn eentje. Ik leef als een kluizenaar. Trek me steeds verder terug en dus mensen van me weg. Kom wel mensen tegen als ik mn hondjes uitlaat, een snelle vriendelijke oppervlakkige babbel is dan meer dan genoeg. Ik irriteer me nu zelfs aan mensen terwijl ik vroeger altijd heel sociaal was. Eén keer in de week geef ik dansles aan dames die ook allemaal een druk eigen leven hebben met familie, werk en kinderen.
De weekenden en de feestdagen zijn erg lastig, soms om wanhopig van te worden. Gewone dagen red ik het wel.
Ik zou graag in contact komen met lotgenoten. Hoe doen jullie dat nou?
Hoe vind je een balans? Een fijne structuur in de dag die lang kan duren als je alleen bent. Is het ongezond? Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven?
Ik ben niet depressief of somber.
Geen vrienden, familie, gezin. Wel drie honden.
Soms bevliegt het me en duurt de dag zo lang. Vooral de feestdagen zijn vreselijk. Ik ben afgekeurd en mis het werken erg.
Een paar jaar geleden kwam er een soort omslag, als ik dan toch alleen ben ga ik het zo indelen dat het prettig wordt. Dat heeft er voor gezorgd dat ik het naar mn zin heb in mn eentje. Ik leef als een kluizenaar. Trek me steeds verder terug en dus mensen van me weg. Kom wel mensen tegen als ik mn hondjes uitlaat, een snelle vriendelijke oppervlakkige babbel is dan meer dan genoeg. Ik irriteer me nu zelfs aan mensen terwijl ik vroeger altijd heel sociaal was. Eén keer in de week geef ik dansles aan dames die ook allemaal een druk eigen leven hebben met familie, werk en kinderen.
De weekenden en de feestdagen zijn erg lastig, soms om wanhopig van te worden. Gewone dagen red ik het wel.
Ik zou graag in contact komen met lotgenoten. Hoe doen jullie dat nou?
Hoe vind je een balans? Een fijne structuur in de dag die lang kan duren als je alleen bent. Is het ongezond? Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven?
Ik ben niet depressief of somber.
Nocturne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-09-2023
17Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken me erg in je verhaal.
Weet niet of ziek kan worden van een kluizenaarsleven. Ik ben hetzelf ook.
Ik ben me er eigenlijk al in gaan schikken omdat ik niet meer geloof dat ik ooit nog gelijkgestemden ga tegenkomen
Weet niet of ziek kan worden van een kluizenaarsleven. Ik ben hetzelf ook.
Ik ben me er eigenlijk al in gaan schikken omdat ik niet meer geloof dat ik ooit nog gelijkgestemden ga tegenkomen
Yvonne
25-03-2022
Reactie:
Ik herken je verhaal.Machteloos voel ik me
Lotte
10-06-2022
Reactie:
Heel herkenbaar dit. Het is bij mij niet van de ene op de andere dag gegaan. Maar ik denk niet dat ik weer terug kan zoals vroeger. Ben ook erg nieuwschierig naar lotgenoten. Het eenzame gevoel is voor mij soms verschrikkelijk. Aan de andere kant voelt het ook wel veilig en rustig soms en dat ik een beetje mijn eigen dingetjes kan doen zonder dat er kritiek van anderen komt. Ik leef met drie vogels, waarvan een tam. En die zijn super belangrijk voor me. Niet iedereen snapt dat. Maar ik ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat nu. Hebben jullie (nog) contact met lotgenoten? Of zijn jullie veranderd? Ik weet niet hoe lang geleden dit op deze pagina is geplaatst? Groeten aan alle lotgenoten!
Charlotte
16-06-2022
Reactie:
Een heel herkenbaar verhaal. Zelf ben ik al op jaren en loop naar de tachtig. Ik heb nooit de juiste schwung gehad om vriendschappen te leggen. Op de één of andere manier had ik het gevoel niet boeiend of aantrekkelijk genoeg te zijn voor een relatie. En dan kom je gedurende je leven ook nog allerlei mensen tegen, die preventief te kennen geven, dat je niet denken moet een relatie of vriendschap met hen te willen. Ik heb me veilig gesteld, het staat nu op de voorgevel van mijn woning: "Kluizenarij." Ik dacht, daar zullen wel reacties op komen, maar nee, men lijkt het volkomen vanzelfsprekend te vinden. Ik voel mij behandeld alsof ik lucht ben en niet besta, dat is even slikken, maar geloof me, ook dat went. Ik breng een goede zingevende structuur aan in mijn leven als kluizenaar. Ook ik groet alle lotgenoten, en wens ze een engel op hun pad.
Franc
13-07-2022
Reactie:
Hallo.
Ik lees jullie ervaringen en ik voel er verdriet over. Eenzaamheid is vreselijk en ik ben 34. Ik moet er niet aan denken om dit jaren nog zo mee te maken. De herkenning is real.
Ik heb dan nog wel mijn sport, waar ik mensen zie en spreek. Daar ga ik 3 keer per week heen. Ik heb een hond en zij zorgt inderdaad voor wat meer interactie en beweging.
Ik lees over ‘lucht zijn’. Ik moet denken aan een geconditioneerde overtuiging.
Ik was als kind ook ‘lucht’. En die neiging vind ik onbewust zo veilig dat ik mezelf ook vaak van de samenleving afsluit.
Ik houd mezelf steeds voor dat het tijdelijk is. Ik ben wel van plan weer te gaan werken al houdt me iets tegen, voorlopig houd ik me voor dat dat de gewenning is voor de hond.
Ook een partner, dat zou ik graag willen. Al is er naar zoeken vaak niet succesvol.
Sterkte alle lotgenoten! We zijn misschien alleen maar we zijn niet alleen ❤️
Ik lees jullie ervaringen en ik voel er verdriet over. Eenzaamheid is vreselijk en ik ben 34. Ik moet er niet aan denken om dit jaren nog zo mee te maken. De herkenning is real.
Ik heb dan nog wel mijn sport, waar ik mensen zie en spreek. Daar ga ik 3 keer per week heen. Ik heb een hond en zij zorgt inderdaad voor wat meer interactie en beweging.
Ik lees over ‘lucht zijn’. Ik moet denken aan een geconditioneerde overtuiging.
Ik was als kind ook ‘lucht’. En die neiging vind ik onbewust zo veilig dat ik mezelf ook vaak van de samenleving afsluit.
Ik houd mezelf steeds voor dat het tijdelijk is. Ik ben wel van plan weer te gaan werken al houdt me iets tegen, voorlopig houd ik me voor dat dat de gewenning is voor de hond.
Ook een partner, dat zou ik graag willen. Al is er naar zoeken vaak niet succesvol.
Sterkte alle lotgenoten! We zijn misschien alleen maar we zijn niet alleen ❤️
Viev
13-08-2022
Reactie:
It is what it is
Hamster
17-08-2022
Reactie:
heel herkenbaar . jaren lang heb ik moeite met vriendschap te onderhouden , je groeit uit elkaar , zeker als er bij de ander kinderen komen . nu ik 60 ben merk ik dat alleen zijn
altijd al een deel van mij was en een kluizenaars leven sluipt er langzaam erin . het heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen . eenzaam voelen knaagt aan je , ook al ben je blij niet al dat sociale gedoe en het drukke hectische leven met al die opgelegde verplichtingen te hebben .
altijd al een deel van mij was en een kluizenaars leven sluipt er langzaam erin . het heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen . eenzaam voelen knaagt aan je , ook al ben je blij niet al dat sociale gedoe en het drukke hectische leven met al die opgelegde verplichtingen te hebben .
alice
18-10-2022
Reactie:
Hoiii, heet je nocturne??
Hoe oud ben je en welke provincie woon je.
Wat erg man dat je zo leeft. Ik wil wel in contact met je komen maar dan zullen we prive ff contact krijgen.
Groetjes Alida
Hoe oud ben je en welke provincie woon je.
Wat erg man dat je zo leeft. Ik wil wel in contact met je komen maar dan zullen we prive ff contact krijgen.
Groetjes Alida
Alida
11-11-2022
Reactie:
Ikzelf ben geen kluizenaar maar tot voor kort had ik geen beeld van hoe iemand zo in afzondering leeft. Ik woonde 15 jaar op kamer in vrijstaand huis! Waar ook een man met Bipolaire stoornis woond, en zich de hele dag terug trekt. De nu 58 jarige man is sterk vermagerd. Zorg of hulpverlenende instanties kunnen zogenaamd niks doen want hij is niet gevaarlijk. Zelf heb
Ik een nieuwe woning, en probeer alles uit het leven te halen.
Hoewel ik scoliose patiënt ben maar dat ben ik gewend. Ik heb een vriend8n en behoorlijk zelfstandig.
Ik een nieuwe woning, en probeer alles uit het leven te halen.
Hoewel ik scoliose patiënt ben maar dat ben ik gewend. Ik heb een vriend8n en behoorlijk zelfstandig.
Gerard, 54jr. Uit Enschede
12-12-2022
Reactie:
Ik ben 35 en heb ook steeds meer datzelfde eenzame leven.
Ik ben nooit echt het sociale type geweest, vroeger ging ik wel veel naar festivals en feestjes maar na de dood van mijn zus is alles volledig veranderd.
Vrienden bleken geen echte vrienden te zijn daarin heb ik nog 1 echte vriendin aan de andere kant van het land wat soms is ff bellen of appen is.
mijn gezondheid was al slecht sinds mijn geboorte maar is zodanig achteruit gegaan dat ik ook niet kan werken.
Sinds 3 jaar veel last van paniekaanvallen en dus zomaar ff op pad kan ook niet meer.
Qua romantische relaties… vroeger veel gehad, maar liep allemaal uiteindelijk stuk want ik wil absoluut geen kinderen, en dat is voor veel dames al een dooddoener.
Ik ben zelf wel iemand die liefde, aanraking en samen zijn belangrijk vind maar de juiste persoon nog steeds niet tegen gekomen.
Ik ben nu dus vooral bezig met mijn mieren kolonies en ben veel bezig met mijn microscoop, de interesse in vriendschap verdwijnt ook steeds meer, liefde is nog het enige waar ik interesse in heb als het gaat om menselijk contact.
De vraag is hoelang dat nog zo blijft, de eenzaamheid ben ik al voor een lange tijd gewend.
Ik ben nooit echt het sociale type geweest, vroeger ging ik wel veel naar festivals en feestjes maar na de dood van mijn zus is alles volledig veranderd.
Vrienden bleken geen echte vrienden te zijn daarin heb ik nog 1 echte vriendin aan de andere kant van het land wat soms is ff bellen of appen is.
mijn gezondheid was al slecht sinds mijn geboorte maar is zodanig achteruit gegaan dat ik ook niet kan werken.
Sinds 3 jaar veel last van paniekaanvallen en dus zomaar ff op pad kan ook niet meer.
Qua romantische relaties… vroeger veel gehad, maar liep allemaal uiteindelijk stuk want ik wil absoluut geen kinderen, en dat is voor veel dames al een dooddoener.
Ik ben zelf wel iemand die liefde, aanraking en samen zijn belangrijk vind maar de juiste persoon nog steeds niet tegen gekomen.
Ik ben nu dus vooral bezig met mijn mieren kolonies en ben veel bezig met mijn microscoop, de interesse in vriendschap verdwijnt ook steeds meer, liefde is nog het enige waar ik interesse in heb als het gaat om menselijk contact.
De vraag is hoelang dat nog zo blijft, de eenzaamheid ben ik al voor een lange tijd gewend.
Kevin
17-02-2023
Reactie:
Het lijkt of ik m'n eigen verhaal hier lees. Ik had n drukke baan, maar na n val op m'n hoofd, is dat voorbij. In het begin was thuis zijn oke. ik had aardig wat zogenaamde vrienden..echter zodra je n keer durft te zeggen dat je iets niet leuk vindt, is de vriendschap over.
Ik leef ook alleen met m'n katten en hondje. Ben bijna 63 jaar.ik hoop iedere dag dat ik snel gehaald word..niemand die t interesseert dat je bestaat, alleen zit ..heb geprobeerd vrijwilligers werk te doen..maar dat bracht geen oplossing.
Dus ja, mijn leven is een klomp van eenzaam zijn en wachten op bedtijd.
Ik leef ook alleen met m'n katten en hondje. Ben bijna 63 jaar.ik hoop iedere dag dat ik snel gehaald word..niemand die t interesseert dat je bestaat, alleen zit ..heb geprobeerd vrijwilligers werk te doen..maar dat bracht geen oplossing.
Dus ja, mijn leven is een klomp van eenzaam zijn en wachten op bedtijd.
Yvonne
19-02-2023
Reactie:
Ik kan me jouw gevoel voorstellen. Alleen met mijn honden. Hoe beter je de mensen leert kennen, des te meer je van je honden gaat houden. Telefonisch contact op zijn tijd prima maat laat me met rust. Genoeg geweest.
Bep
09-04-2023
Reactie:
Ik wil met jou in contact komen
Jij ook ik weet hoe dat voelt
Jij ook ik weet hoe dat voelt
Mia
22-04-2023
Reactie:
Ik ben ook behoorlijk eenzaam. Ook geen vrienden en nu
José,
05-05-2023
Reactie:
Ik ben een 58 jarige vrouw uit Antwerpen en zou heel graag contact hebben met iemand die ook op zoek is naar een goede vriendschap. Een goed gesprek voeren,een wandeling maken,koffietje drinken enz....
De simpele dingen. Mekaar steunen en troost bieden.
M.
O7/5/023
De simpele dingen. Mekaar steunen en troost bieden.
M.
O7/5/023
M.
07-05-2023
Reactie:
Hallo,
Ik heb de laatste 14 jaar heel veel tegengekomen waardoor mujn leven zo drastisch veranderd is dat ik nu echt eenzaam ben.
Ik was zelfstandige maar heb mijn werk moeten opzeggen doordat ik De Ziekte Van Bechterew heb.
Daarna ben ik gescheiden en zat daarwals vrouw hellelaal alleen met nog twee jonge kinderen.
Mijn familie komt nooit af en zeker na de scheiding vonden ze dat orecies niet meer nodig.
Ik heb 1 zuster die ik maar 1 keer zie in een jaar zie en dat is op kerstdag en dan moeten we gaan...wat een gefake,,,
Ten andere is ze heel egocentrisch....t is maar het hare dat telt...
Ik heb dan nog een moeder die me meer gecontroleerd heeft en mijn kinderen naar haar hand heeft gezet.
Dus ik wordt hier dan nog eens geleefd,.,
Ik zou volledig willen verhuuzen ...want ik ben een natuurmens en ik hou van de rust en de zee....
Ik viel me zo alleen en ongelukkig...
Dan heb ik nog eens vriendinnen aangetrokken die van me hebben geprofiteerd..,.en twee narcistische relaties gehad na mijn scheiding,,...
Gelukkig heb ik een prachtige hobby en dat is muziek spelen in de academie....in de mate van het mogelijke als ik niet teveel pujn heb,..
Maar t is het enige dat ik nog heb....,
Muziekvrouw
Ik heb de laatste 14 jaar heel veel tegengekomen waardoor mujn leven zo drastisch veranderd is dat ik nu echt eenzaam ben.
Ik was zelfstandige maar heb mijn werk moeten opzeggen doordat ik De Ziekte Van Bechterew heb.
Daarna ben ik gescheiden en zat daarwals vrouw hellelaal alleen met nog twee jonge kinderen.
Mijn familie komt nooit af en zeker na de scheiding vonden ze dat orecies niet meer nodig.
Ik heb 1 zuster die ik maar 1 keer zie in een jaar zie en dat is op kerstdag en dan moeten we gaan...wat een gefake,,,
Ten andere is ze heel egocentrisch....t is maar het hare dat telt...
Ik heb dan nog een moeder die me meer gecontroleerd heeft en mijn kinderen naar haar hand heeft gezet.
Dus ik wordt hier dan nog eens geleefd,.,
Ik zou volledig willen verhuuzen ...want ik ben een natuurmens en ik hou van de rust en de zee....
Ik viel me zo alleen en ongelukkig...
Dan heb ik nog eens vriendinnen aangetrokken die van me hebben geprofiteerd..,.en twee narcistische relaties gehad na mijn scheiding,,...
Gelukkig heb ik een prachtige hobby en dat is muziek spelen in de academie....in de mate van het mogelijke als ik niet teveel pujn heb,..
Maar t is het enige dat ik nog heb....,
Muziekvrouw
Muziekvrouw
28-05-2023
Reactie:
Lieve- beste- en bijzondere mensen ,
Zo herkenbaar, jullie verhalen en reactie's , wauw.
Laatste paar jaar, ik ben 58 , trek ik mij meer en meer terug,
en ja: soms is het alleen zijn zwaar. Ik zet dan mijn favoriete muziek op en ga wat meer bewegen.
Feestdagen en verjaardagen van overleden vrienden zijn extra zwaar. Ik spaar pc werk op, ga meer abstracte tekeningen maken, werk in huis doen en kijk een goede tv serie opnieuw.
Mocht je contact willen: ragnartotsenre@gmail.com
Ik wens jullie een goede dag,
namastee,
Ragnar.
Zo herkenbaar, jullie verhalen en reactie's , wauw.
Laatste paar jaar, ik ben 58 , trek ik mij meer en meer terug,
en ja: soms is het alleen zijn zwaar. Ik zet dan mijn favoriete muziek op en ga wat meer bewegen.
Feestdagen en verjaardagen van overleden vrienden zijn extra zwaar. Ik spaar pc werk op, ga meer abstracte tekeningen maken, werk in huis doen en kijk een goede tv serie opnieuw.
Mocht je contact willen: ragnartotsenre@gmail.com
Ik wens jullie een goede dag,
namastee,
Ragnar.
Ragnar
05-09-2023
Ben ook bang voor therapie of iets dergelijks.. (Verhaal 392)
Hi,
Dit is de eerste keer dat ik iets de wereld in breng over mezelf.
Ik ben 29 en ik voel me als ik alleen ben eigenlijk altijd verdrietig. De vriendschappen die ik had zijn verdwenen omdat ik erachter kwam dat de energie alleen vanuit mijn kant kwam. Ik heb alleen vrouwelijke vrienden nog maar hier heb ik alleen seks mee waardoor ik op dat moment blij ben maar als de seks voorbij is voel ik me alweer rot. Ik heb een relatie maar die gaat binnenkort uit omdat ik eigenlijk altijd verveelt raak en weer vreemd ga. Het lukt gewoon niet om een normale relatie aan te gaan met iemand. Mijn relatie met mijn familie is ook niet best want mijn zusje is het perfecte plaatje met haar perfecte leventje, dit is altijd al geweest. Ik kan mijn ei kwijt in de muziek die ik creëer maar verder weet ik het allemaal niet meer. Ik heb vaak gedachtens om mijn tent op te zetten in het bos en daarin te gaan bbq'en. Maar alleen gedachtens want ik ben bang voor de dood, ik zou het nooit echt kunnen doen. Maar in deze cirkel zit ik al een tijdje.
Ik ben ook bang voor therapie of iets dergelijks..
iig, bedankt voor dit.
Fijne avond
Dit is de eerste keer dat ik iets de wereld in breng over mezelf.
Ik ben 29 en ik voel me als ik alleen ben eigenlijk altijd verdrietig. De vriendschappen die ik had zijn verdwenen omdat ik erachter kwam dat de energie alleen vanuit mijn kant kwam. Ik heb alleen vrouwelijke vrienden nog maar hier heb ik alleen seks mee waardoor ik op dat moment blij ben maar als de seks voorbij is voel ik me alweer rot. Ik heb een relatie maar die gaat binnenkort uit omdat ik eigenlijk altijd verveelt raak en weer vreemd ga. Het lukt gewoon niet om een normale relatie aan te gaan met iemand. Mijn relatie met mijn familie is ook niet best want mijn zusje is het perfecte plaatje met haar perfecte leventje, dit is altijd al geweest. Ik kan mijn ei kwijt in de muziek die ik creëer maar verder weet ik het allemaal niet meer. Ik heb vaak gedachtens om mijn tent op te zetten in het bos en daarin te gaan bbq'en. Maar alleen gedachtens want ik ben bang voor de dood, ik zou het nooit echt kunnen doen. Maar in deze cirkel zit ik al een tijdje.
Ik ben ook bang voor therapie of iets dergelijks..
iig, bedankt voor dit.
Fijne avond
Hendrik
05-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Op een vervelende manier vrienden kwijt geraakt (Verhaal 376)
Hallo, ik voel mij eenzaam omdat ik op een vervelende manier vrienden ben kwijt geraakt. Dit heeft mijn vertrouwen erg aangetast. Ik heb nog maar 1 vriend over due mij goed steunt maar toch helpt dat niet. Ik heb 12 jaar in een relatie gezeten en heb een dochter van 6 jaar. Ik ben er vorig jaar achter gekomen dat ze een online affaire had. Mijn wereld stortte in. We hebben besloten om toch verder te gaan na het uitgepraat te hebben. Alleen mijn vertrouwen is zo geschaad dat ik telkens in de stress zat en overal vraag tekens bij had. Hierdoor hebben mijn gedachten teveel grip gehad op mijn leven. De politie heeft nu voor de derde keer moeten komen omdat het helemaal uit de hand is gelopen daarom hebben we besloten om uit elkaar te gaan hoeveel we ook van elkaar houden. Dit betekend dat mijn partner en smdochter straks ergens anders gaan wonen waardoor ik hier alleen achter blijf. Ik zit in een hele moeilijke periode terwijl ik pas een vervelende periode achter de rug heb omdat mijn oma vorig jaar aan kanker is overleden en mijn vriendin kort daarna een affaire had. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg en of ik geen toegevoegde waarde meer ben in dit leven. Gedachten aan de dood komen dan ook steeds vaker. Ik vind mijzelf niet meer de moeite om voor te leven maar vind het moeilijk om mensen achter te laten dat us het enige wat me nog tegen houd voorlopig.
Anoniem
16-07-2023
laatste reactie: 02-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, dat is een vreselijke periode die je nu doormaakt, je zit in een rouwproces en dat is helemaal te begrijpen dat je u zo rot voelt.. Hopelijk blijf je niet te lang hangen in dat depressieve gevoel en kan je hulp zoeken. Alvast veel sterkte en veel goede moed..
Murielle
22-07-2023
Reactie:
Ik begrijp je volledig.Het punt is dat veel mensen online cheating niet echt serieus nemen. Er is toch geen contact geweest toch? Wel het is gewoon de voorbode. Ik weet dat dit een kleine troost is . Maar dan weet je dit echt beter nu! In plaats van meer dan 20 jaar later.zoals ikzelf nu deze avond van mijn echtgenoot voor 35 jaar gehuwd dit te weten kwam. Aanvankelijk was ik gestoord gek ziekelijk. Het zat in mijn hoofd....ja natuurlijk. Uiteindelijk nu toegegeven. Webcam toestanden. Hij wordt bedankt. Het is vernederend en je voelt je afgedankt. Ik begrijp het volledig. Maar jouw leven begint nog. Zorg dat je dit verwerkt voor je aan nieuwe relatie begint.
Christien
02-09-2023
Mensen hebben de grootste lol om mij uit te lachen (Verhaal 384)
Nog nooit heb ik een vriendin gehad, nog nooit.
Vrienden heb ik ook niet, en degene met wie ik vroeger omging , bleek mij alleen te kennen wanneer hij ergens beter van kon worden, bleek later.
Ik weet dat ik niet het uiterlijk heb van een "vrouwenmagneet" ,in tegenstelling tot een aantal mensen die ik ken ; voor hen is her geen enkele moeite om aan een vriendin te komen.
Waar het om gaar...mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen de grootste lol hebben om ,in mijn bijzijn, mij hardop hoorbaar en zichtbaar, uit te lachen.
"Wat een sukkel, wat een hoofd, wat een rotkop " , mensen die gierend en grijnzend van het lachen mijn kant op te kijken.
Dit gaat al van kinds af aan zo, en dit maakt mij minder zeker om contact te maken met vrouwen.
Hoe ga ik hier mee om ?
Vrienden heb ik ook niet, en degene met wie ik vroeger omging , bleek mij alleen te kennen wanneer hij ergens beter van kon worden, bleek later.
Ik weet dat ik niet het uiterlijk heb van een "vrouwenmagneet" ,in tegenstelling tot een aantal mensen die ik ken ; voor hen is her geen enkele moeite om aan een vriendin te komen.
Waar het om gaar...mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen de grootste lol hebben om ,in mijn bijzijn, mij hardop hoorbaar en zichtbaar, uit te lachen.
"Wat een sukkel, wat een hoofd, wat een rotkop " , mensen die gierend en grijnzend van het lachen mijn kant op te kijken.
Dit gaat al van kinds af aan zo, en dit maakt mij minder zeker om contact te maken met vrouwen.
Hoe ga ik hier mee om ?
Anoniem
12-08-2023
laatste reactie: 02-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Veel mensen hebben geen vrienden. Wat zijn trouwens vrienden? Die leer je pas kennen in nood. Staar je niet blind op ogenschijnlijk alles wat blinkt is goud. Zelfs in een huwelijk van 35 jaar kan je eenzaam zijn.
Christien
02-09-2023
Mijn verhaal is heel lang en moeilijk op te schrijven (Verhaal 386)
mijn verhaal is heel lang en moeilijk op te schrijven het zit allemaal in mijn hoofd maar eigenlijk onmogelijk op papier te zetten ik had laatst een half uur de tijd bij een rechter om mijn verhaal te doen nou ik denk dat ik aan een jaar nog niet genoeg heb om mijn verhaal te doen en een rechter heel druk weinig tijd het ggz heel druk weinig tijd zoals eigenlijk iedereen en kom je iemand tegen moet die persoon meestal zijn verhaal doen en daarna is die weer druk met andere dingen je word gebeld mensen doen hun verhaal maar ik krijg eigenlijk nooit de gelegenheid om mijn verhaal te doen niemand kent mijn verhaal alleen ik zelf ik luister naar de verhalen van anderen en denk dan bij mezelf je moest is weten wat mijn verhaal is maar dat verhaal is inmiddels zo lang en complex dat het niet meer na te vertellen is ik kan slechts anekdotes vertelllen stukjes van mijn verhaal ik kan alleen al 3 anekdotes vertellen van 3 dodelijke ongevallen waar ik bij betrokken was het was niet echt mijn schuld maar door een ongelukige samenloop van omstandigheden ben ik schuldig maar eigenlijk toch niet aan 3 dodelijke ongelukken waar van elk ongeluk wel een kantje vergt voor uitleg nou ik word nu al moe van het typen en de samenloop van omstandigheden is te complex om uit te leggen maar ik zie het nog voor ogen hoe iemand door een trein gegrepen word en die trein ging heel hard en hoe een motorrijder frontaal botst met een vrachtwagen bijde 80 km per uur totaal 160 km per uur die waren beide wel dood en ik herinner me nog goed hoe ik tijdens scheikunde les hardop afvroeg wat er zou gebeuren als je een flesje .......... achterover zou slaan en hoe iemand dat deed hij viel neer er kwam schuim uit zijn mond wewerden de klas uit gestuurd ik sta achteraan ik zie niks en hoor iemand zeggen hij is ontploft ik ben weggelopen moest mijn huilen inhouden en ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld ik ging op een bankje zitten zat te huilen en 2 meisjes van school vroegen wat er aan de hand was tja op je 15 de vertellen dat je een dood op je geweten hebt is niet leuk ik vertelde dat ik eenzaam was ze zeiden wij zijn er toch maar ik wilde eigenlijk alleen zijn tijdens de rechtzaak was er iemand die zei dat ik het wist tja als ik het wist had ik het niet gevraagd zelfs de scheikunde leraar wist niet dat dit kon gebeuren tja 3 doden op mijn geweten en dat is bij lange n niet alles maar ja dat verhaal gaat heel lang zijn en is eigenlijk te complex om te vertellen en het zal niet meevallen om dat goed en met de juiste woorden op papier te zetten als er al woorden voor zijn want niet alles in het leven kan je met woorden omschrijven tja en ik weet nu wanneer ik mensen huilen als woorden te kort schieten niet gevonden kunnen worden en als je je machteloos voelt en je schuldig voelt en het niet meer terug te draaien is
kan ik beter niet zeggen mijn naam
14-08-2023
laatste reactie: 01-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig
koolvis
01-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nog nooit van mijn leven een vriendin gehad (Verhaal 368)
Per toeval op deze pagina terecht gekomen, en ook ik wil mijn verhaal delen.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Hans
01-07-2023
laatste reactie: 31-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben nu 51, heb ooit ongeluk gehad.gezondheids problemen overgehouden.relatie voorbij,na lange tijd weer relatie gehad.is nu na 5 jaar gedaan.ondanks. dat ik niet alleen ben.heb toch een gevoel van leegte.
Brigitte
03-07-2023
Reactie:
Kom op man, Hans.
Verman jezelf.
Wat een onzin allemaal om jezelf helemaal in het verdomhoekje weg te schrijven. Wat jou allemaal overkomt. Omdat je niet aantrekkelijk bent? Onzin.
Ik bedoel als je het idee hebt dat je onaantrekkelijk bent dan neem ik aan dat je daar de afgelopen pak em beet 26 jaar al mee aan de slag bent gegaan?
Dus je bent fit, sportief, misschien zelfs afgetraind? Of tenminste slank. Je bent verzorgd en schoon? Elke dag douchen, tanden poetsen en haar kammen? En als je kalend bent dan kort houden in plaats van lange slierten. Je rookt niet en draagt nette kleding wanneer je in het openbaar treedt?
En natuurlijk kan er iets zijn wat niet mooi is, zoals een boggel, slecht gebit of grote gok. Als je het idee hebt dat je door zo iets tegengehouden wordt en al het bovenstaande is op orde; laat daar dan ook iets aan doen. Als je daardoor zelfverzekerder bent.
En dan de eenzaamheid. Dat is enorm kut. Het gevoel het huisje boompje beeste gemist te hebben terwijl iedereen om je heen dit wel lijkt te hebben. Maar hoe ouder je wordt hoe kleiner die kans gaat worden. Niet onmogelijk, maar wel kleiner. En dan komt er een moment waarop je moet gaan proberen om er de voordelen van te zien.
Mensen met kinderen kunnen de eerste paar jaar veel minder doen. Spontaan op stedentrip? kan niet. Drankje in de stad tot in de late uurtjes? kan wel, maar dan geen slaap want 06:00. Wellicht verhuizen, weg van alles, en opnieuw beginnen, gaat ook niet of in ieder geval veel moeilijker.
Dus wil niemand met je afspreken? Ga dan alleen. Kies voor jezelf. Ontwikkel en ontplooi jezelf. Gooi het roer om. Loop de Santiago de Compostela route. Pak de Siberië express. Geef je op voor vrijwilligerswerk. Doe mee aan een loopgroep. Ga een tijdje in het buitenland wonen en werken. Ga niet op groepsreis, maar ga alleen. Vaak maak je op die manier meer contact dan in een groep.
Het is een cliché, maar alleen jij kunt jezelf hieruit trekken. Zodra je je eigen leven op orde hebt zal je merken dat dit al veel meer aandacht oplevert.
Verman jezelf.
Wat een onzin allemaal om jezelf helemaal in het verdomhoekje weg te schrijven. Wat jou allemaal overkomt. Omdat je niet aantrekkelijk bent? Onzin.
Ik bedoel als je het idee hebt dat je onaantrekkelijk bent dan neem ik aan dat je daar de afgelopen pak em beet 26 jaar al mee aan de slag bent gegaan?
Dus je bent fit, sportief, misschien zelfs afgetraind? Of tenminste slank. Je bent verzorgd en schoon? Elke dag douchen, tanden poetsen en haar kammen? En als je kalend bent dan kort houden in plaats van lange slierten. Je rookt niet en draagt nette kleding wanneer je in het openbaar treedt?
En natuurlijk kan er iets zijn wat niet mooi is, zoals een boggel, slecht gebit of grote gok. Als je het idee hebt dat je door zo iets tegengehouden wordt en al het bovenstaande is op orde; laat daar dan ook iets aan doen. Als je daardoor zelfverzekerder bent.
En dan de eenzaamheid. Dat is enorm kut. Het gevoel het huisje boompje beeste gemist te hebben terwijl iedereen om je heen dit wel lijkt te hebben. Maar hoe ouder je wordt hoe kleiner die kans gaat worden. Niet onmogelijk, maar wel kleiner. En dan komt er een moment waarop je moet gaan proberen om er de voordelen van te zien.
Mensen met kinderen kunnen de eerste paar jaar veel minder doen. Spontaan op stedentrip? kan niet. Drankje in de stad tot in de late uurtjes? kan wel, maar dan geen slaap want 06:00. Wellicht verhuizen, weg van alles, en opnieuw beginnen, gaat ook niet of in ieder geval veel moeilijker.
Dus wil niemand met je afspreken? Ga dan alleen. Kies voor jezelf. Ontwikkel en ontplooi jezelf. Gooi het roer om. Loop de Santiago de Compostela route. Pak de Siberië express. Geef je op voor vrijwilligerswerk. Doe mee aan een loopgroep. Ga een tijdje in het buitenland wonen en werken. Ga niet op groepsreis, maar ga alleen. Vaak maak je op die manier meer contact dan in een groep.
Het is een cliché, maar alleen jij kunt jezelf hieruit trekken. Zodra je je eigen leven op orde hebt zal je merken dat dit al veel meer aandacht oplevert.
Henk
16-08-2023
Reactie:
Ik ben een vrouw van 31, maar ik herken me heel erg in het gevoel een toeschouwer te zijn. Ik heb dat gevoel al zo lang ik me kan herinneren. Ik vind het raar om mezelf in de spiegel te zien. Ik heb ook nooit een relatie gehad. De paar vriendinnen die ik heb zijn inmiddels druk met hun eigen jonge gezin. Als ik mezelf niet bij familie uitnodig ben ik ook alleen met de feestdagen. Niemand vraagt mij niemand zit op mij te wachten. Op mijn werk gaat het niet; ik kan geen baan houden, moet steeds aan iets nieuws beginnen. Ik weet dat het mijn eigen schuld is, ik doe het zelf verkeerd.
Ik probeer te denken zoals Henk hierboven zegt; de moed erin houden, aan jezelf werken, doen wat je kan. Maar ik baal zo, ik vind mezelf zo'n ontzettende loser. Ik ben super dankbaar voor wat ik heb, voor wat ik heb gekregen, echt waar. Voor de mensen om me heen, voor zien hoe alles gaat. Maar alles waar ik zelf invloed op heb verpest ik, laat ik een zooitje worden terwijl ik er naar sta te kijken. Ik vind alles mooi maar mezelf k*t.
Sorry dat ik dit in jouw topic kwijt moest. Ik wil zeggen dat ik met je meeleef en ik hoop dat er betere tijden voor je komen. Mijn enige tip is om niet te veel over je eigen situatie na te denken maar te focussen op de mooie dingen om je heen. Als ik dat doe en mezelf vergeet kan ik best gelukkig zijn, misschien werkt dat voor jou ook zo, ik weet niet.
Ik probeer te denken zoals Henk hierboven zegt; de moed erin houden, aan jezelf werken, doen wat je kan. Maar ik baal zo, ik vind mezelf zo'n ontzettende loser. Ik ben super dankbaar voor wat ik heb, voor wat ik heb gekregen, echt waar. Voor de mensen om me heen, voor zien hoe alles gaat. Maar alles waar ik zelf invloed op heb verpest ik, laat ik een zooitje worden terwijl ik er naar sta te kijken. Ik vind alles mooi maar mezelf k*t.
Sorry dat ik dit in jouw topic kwijt moest. Ik wil zeggen dat ik met je meeleef en ik hoop dat er betere tijden voor je komen. Mijn enige tip is om niet te veel over je eigen situatie na te denken maar te focussen op de mooie dingen om je heen. Als ik dat doe en mezelf vergeet kan ik best gelukkig zijn, misschien werkt dat voor jou ook zo, ik weet niet.
koolvis
31-08-2023
Reactie:
Hey Hans,
Ik zag je berichtje.
Ik wandel nog wel eens op de hei in Hilversum, mocht je een x mee willen wandelen dan ben je welkom.
Groetjes Pien
270916@live.nl
Ik zag je berichtje.
Ik wandel nog wel eens op de hei in Hilversum, mocht je een x mee willen wandelen dan ben je welkom.
Groetjes Pien
270916@live.nl
Pien
31-08-2023
Eigenlijk al een jaar of 10 ontzettend eenzaam (Verhaal 390)
Ik ben 35 en eigenlijk al een jaar of 10 ontzettend eenzaam. Ik heb veel vrienden die ik regelmatig zie maar er mist iets. Al mijn vrienden zijn getrouwd en hebben kinderen en nadat ik vorig jaar mijn vader ben verloren heb ik eigenlijk niemand meer die mij begrijpt. Als ik met vrienden ben dan doe ik altijd wel vrolijk etcetera maar ik kom altijd alleen thuis. Ik heb een prima baan, koophuis maar ik heb de energie niet om nieuwe mensen te ontmoeten en afgelopen jaar lijkt het wel steeds erger te worden. Met meerdere psychologen gesproken maar het helpt niet. De energie om te leven is er niet meer, het vuur is er niet meer en de motivatie is er niet meer. Zal het ooit nog beter worden…
James
24-08-2023
laatste reactie: 31-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja soms voelt het zo dat er niets meer is om voor te leven! Je hebt alles bereikt en toch voel je een enorme leegte. Je zit ook nog in een rouwperiode van je vader. Dan is het nog erger. Maar ergens gaat de zon ook weer voor jou schijnen ! Sta er ook voor open. Elke dag is een nieuwe dag! Het is vallen en opstaan en af en toe kruipen! Maar blijf geloven in iets moois of zoek iets moois. Veel sterkte🥰
Els
31-08-2023
Ben een meisje van 14 ik weet niet waarom maar ik voel me enorm eenzaam (Verhaal 352)
Ik ben een meisje van 14 ik weet niet waarom maar ik voel me enorm eenzaam ik voel dat niemand mij wilt of om mij geeft het lijkt alsof niemand mij wilt ecth niemand ik huil elke dag en nacht mijn ouders zijn ook vervend ik vertel wat mij dwars zit zij lachen ik weet niet wat ik moet doen maar weet het ik voel me echt niettttt goeddd gewoon echt
Anoniem
24-05-2023
laatste reactie: 31-08-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve meid,
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!
Roos
07-07-2023
Reactie:
Wat wil je? Maak je even niet druk om anderen. Ga dingen meemaken, ondernemen. Zul je zien dat veel mensen niet veel te melden hebben en je loopt mensen tegen het lijf waar je wel wat aan hebt. Ga NIET binnen zitten. Ga leven.
Florian
27-07-2023
Reactie:
Ik vind de eerste tip wel een goed idee ga op school vragen naar een mentor of vertrouwenspersoon waar je mee kan praten of maak een afspraak bij de huisarts. Er zijn veel eenzame jongeren ik denk dat daar ook op de scholen wel aandacht voor is. Maak het kenbaar aan mensen die aardig zijn.
Ma
27-07-2023
Reactie:
Blijf hier niet alleen mee rondlopen. Het is voor jouw leeftijd (op iedere leeftijd) belangrijk dat je met iemand contact krijgt die je op weg kan helpen om je sociale kringetje wat groter te maken. Dat kan je in een stappenplan doen met een Netwerkcoach of een welzijnscoach. Dit zijn vrijwilligers met een opleiding speciaal voor mensen die zich alleen voelen of niet weten waar te beginnen met iets te gaan ondernemen, en samen naar een oplossing gaan kijken. In bijna iedere woonplaats of bij je in de buurt kun je bellen naar ‘welzijnswerk’ of ‘Welzijn op Recept’. Ook staat het vaak op de site van de gemeente. Zoek het op op internet. Echt, het zal je helpen!!! Succes x
Thed
11-08-2023
Reactie:
Schat, zoek een vriendje dat zal een hoop helpen
Res
12-08-2023
Reactie:
Dag meid,
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.
Lena
21-08-2023
Reactie:
Ach meisje, ik heb een kleindochter van jouw leeftijd. Voelt zich ook vaak alleen! Maar geloof me ,er komt voor jouw ook echt een andere tijd. Het valt ook niet mee in deze rare wereld en met mensen (ouders) die misschien alleen met zich zelf bezig zijn. Probeer voor je zelf een weg te vinden, misschien doormiddel van een hobby of iets met dierenliefde ,lezen,tekenen! De meesten van ons zijn volwassen geworden met vallen en opstaan. Sterkte en laat je niet kisten!😘
Els
31-08-2023
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn (Verhaal 50)
Ik ben hier op gekomen omdat ik op het punt ben gekomen dat ik radeloos ben.
Ben een man van 29
Ik ben zelf iemand die niet graag in de spotlights sta.
Gesprekken kan ik niet meepraten want ik krijg van binnen een soort van blackout. Er komt niks uit.
En als er wat uitkomt is het een probleem dit of dat.
Alles is negatief en kan het niet meer ombuigen.
Verleden tijd is verleden tijd maar als je een slechte basis qua opvoeding heb gehad. Ouders zijn gescheiden. Mijn gezin moest rondkomen in de armoede. Ik kon als kind niet eens naar de tandarts (kon alleen vullen) want er stonden teveel rekeningen open. Dus mijn gebit is ook niet 100% gezond.
Al de kinderen woonden bij de moeder
We waren bijna 3x uit huis gezet. Paar keer zonder gas water en licht zitten.
Ik ben de jongste van de 3kinderen
Maar de 1e kind was in me moeders ogen het belangrijkste. Een groot voorbeeld daarvan is dat me moeder het paardrijlessen van me zus belangrijker vond dan me diplomering van middelbare school (waar ik dus totaal 40km moest fietsen)
En ze pleegde fraude maar toch was ik toch te lief voor om aangifte te doen.
Der was alleen maar ruzie thuis en nooit echt liefde gevoeld. ( me moeder wou me niet als zoon)
En die woede uitte ik dus uit op school waar ik heel vaak werd uitgestuurd en ging dan blowen.
Ben geëmotioneerd verwaarloosd vanaf me pubertijd(1e klas). Waardoor ik dus naar drugs en drank griep vanaf me 12/13e .
En mijn eigen mechanisme is dat ik automatisch tot mezelf trek.
Ik ben boos en teleurgesteld in mezelf, omdat ik weet wat ik kan en dat is alles maar toch doe ik niks.
Er is iets mentaal wat me tegenhoud.
Me gedachten zijn ook van als ik werken wil moet ik tussen de mensen komen. Waar ik dus me heel ongemakkelijk voel. 1op1 kan soms net maar daar ook weet ik nooit een gesprek vol te houden en antwoord alleen standaard antwoorden.
Ik ben slim maar ik gedraag me als een domme idioot die maar dezelfde fouten maakt
Mensen van buitenaf hebben altijd een mening en oordeel klaar en zeggen dat ze me kennen maar hoe kan dat als ik gevoel heb dat ik mezelf al jaren heb verloren en nu zit ik te wachten tot ik doodga.
Want ik weet waar dit op uitloopt.
Dit loopt uit naar een dakloze leven.
Ik weet het echt niet meer.
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn.
Ik wil uit de schulden maar van werken word ik mentaal gek,omdat me gedachten zeggen waarom werk je zo hard voor schulden die door anderen komen.
En nieuwe contacten zoeken is voor mij te moeilijk.
Wil niet overkomen als een 28 jarige kind die alleen maar huilt en negatieve dingen uit.
Het voelt heel frusterend om overal maar tussen wal en schip te vallen.
Ben een man van 29
Ik ben zelf iemand die niet graag in de spotlights sta.
Gesprekken kan ik niet meepraten want ik krijg van binnen een soort van blackout. Er komt niks uit.
En als er wat uitkomt is het een probleem dit of dat.
Alles is negatief en kan het niet meer ombuigen.
Verleden tijd is verleden tijd maar als je een slechte basis qua opvoeding heb gehad. Ouders zijn gescheiden. Mijn gezin moest rondkomen in de armoede. Ik kon als kind niet eens naar de tandarts (kon alleen vullen) want er stonden teveel rekeningen open. Dus mijn gebit is ook niet 100% gezond.
Al de kinderen woonden bij de moeder
We waren bijna 3x uit huis gezet. Paar keer zonder gas water en licht zitten.
Ik ben de jongste van de 3kinderen
Maar de 1e kind was in me moeders ogen het belangrijkste. Een groot voorbeeld daarvan is dat me moeder het paardrijlessen van me zus belangrijker vond dan me diplomering van middelbare school (waar ik dus totaal 40km moest fietsen)
En ze pleegde fraude maar toch was ik toch te lief voor om aangifte te doen.
Der was alleen maar ruzie thuis en nooit echt liefde gevoeld. ( me moeder wou me niet als zoon)
En die woede uitte ik dus uit op school waar ik heel vaak werd uitgestuurd en ging dan blowen.
Ben geëmotioneerd verwaarloosd vanaf me pubertijd(1e klas). Waardoor ik dus naar drugs en drank griep vanaf me 12/13e .
En mijn eigen mechanisme is dat ik automatisch tot mezelf trek.
Ik ben boos en teleurgesteld in mezelf, omdat ik weet wat ik kan en dat is alles maar toch doe ik niks.
Er is iets mentaal wat me tegenhoud.
Me gedachten zijn ook van als ik werken wil moet ik tussen de mensen komen. Waar ik dus me heel ongemakkelijk voel. 1op1 kan soms net maar daar ook weet ik nooit een gesprek vol te houden en antwoord alleen standaard antwoorden.
Ik ben slim maar ik gedraag me als een domme idioot die maar dezelfde fouten maakt
Mensen van buitenaf hebben altijd een mening en oordeel klaar en zeggen dat ze me kennen maar hoe kan dat als ik gevoel heb dat ik mezelf al jaren heb verloren en nu zit ik te wachten tot ik doodga.
Want ik weet waar dit op uitloopt.
Dit loopt uit naar een dakloze leven.
Ik weet het echt niet meer.
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn.
Ik wil uit de schulden maar van werken word ik mentaal gek,omdat me gedachten zeggen waarom werk je zo hard voor schulden die door anderen komen.
En nieuwe contacten zoeken is voor mij te moeilijk.
Wil niet overkomen als een 28 jarige kind die alleen maar huilt en negatieve dingen uit.
Het voelt heel frusterend om overal maar tussen wal en schip te vallen.
Arii
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 31-08-2023
21Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig man!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet niet of het nog relevant is. Maar kan me behalve in het gedeelte "in armoede leven" wel erg in jou leven. Ik denk en voel bijna hetzelfde. Ook zeer ongemakkelijk gevoel bij mensen. Ook emotioneel verwaarloosd. Trek ook tot mezelf. Etc. Als je wilt praten kan het altijd.
Sean
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik snap je ietskes. Je hebt geen goed rugzakje om mee te sleuren. En contact met mensen confronteert u nog meer dat jij niet de " standaard"man bent. Maar thuis zitten kniezen en uw wentelen in uw misérie, dat mag eens. Maar niet te lang, je moet uzelf dan 'n schop onder uw kont geven . En zeggen, komaan, morgen, andere dag , betere dag
Carine V.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat erg voor je. Je hebt een moeilijke jeugd gehad en daardoor leid je nu een moeilijk bestaan. Jammer dat sommige ouders het leven van hen kinderen onbewust verwoesten.
Zoek hulp voor jezelf en geef nooit op. Je komt zeker mensen tegen die je kunnen helpen en ondersteunen.
Zoek hulp voor jezelf en geef nooit op. Je komt zeker mensen tegen die je kunnen helpen en ondersteunen.
Bella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Arii, Misschien dat je dit leest.
Je bent streng en hard voor jezelf. Ik denk dat je ergens van binnen ook weet dat je niet boos bent op mensen, maar verdriet hebt en geraakt bent door dingen waar jij niets aan kon doen. Ik ben ouder dan jij, maar ook ik heb deze gevoelens. Toen ik achter in de 20 was heb ik de keuze gemaakt niet meer bang te zijn voor contact met anderen. Misschien is het een veilige optie om bv te gaan hardlopen met anderen of een sport te proberen waar je niet perse in een team zit. Tijdens het sporten hoef je ook niet steeds te praten. Ik ben daardoor echt uit mijn schulp gekropen en ik heb gemerkt dat er ook veel goede mensen bestaan. Probeer klein te beginnen. Weet je, mensen hebben oordelen naar iedereen, alleen jij trekt het je meer aan omdat je jezelf klein maakt. Heb maling aan anderen, het zegt alleen iets over wie zij zijn, niet wat jij bent. Je bent niet alleen met jouw gevoelens, van veel mensen zie je alleen de buitenkant. Ik wens je toe dat je milder naar je zelf wordt en wat stappen durft te zetten, want je hebt niets te verliezen.
Je bent streng en hard voor jezelf. Ik denk dat je ergens van binnen ook weet dat je niet boos bent op mensen, maar verdriet hebt en geraakt bent door dingen waar jij niets aan kon doen. Ik ben ouder dan jij, maar ook ik heb deze gevoelens. Toen ik achter in de 20 was heb ik de keuze gemaakt niet meer bang te zijn voor contact met anderen. Misschien is het een veilige optie om bv te gaan hardlopen met anderen of een sport te proberen waar je niet perse in een team zit. Tijdens het sporten hoef je ook niet steeds te praten. Ik ben daardoor echt uit mijn schulp gekropen en ik heb gemerkt dat er ook veel goede mensen bestaan. Probeer klein te beginnen. Weet je, mensen hebben oordelen naar iedereen, alleen jij trekt het je meer aan omdat je jezelf klein maakt. Heb maling aan anderen, het zegt alleen iets over wie zij zijn, niet wat jij bent. Je bent niet alleen met jouw gevoelens, van veel mensen zie je alleen de buitenkant. Ik wens je toe dat je milder naar je zelf wordt en wat stappen durft te zetten, want je hebt niets te verliezen.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Ari,
Ik herken me zeer erg in jouw verhaal.
Wat erg voor je dat je nu zo voelt.
Jouw eenzaamheid laat jouw verleden nog zwaarder wegen.
Ik heb een soort van hetzelfde meegemaakt.
Ik zat thuis en kon geen contact hebben met mensen. Ik voelde mezelf eenzaam en veloren.
Tot ik op die ene dag wakker werd en dacht ik ga alles anders doen! Want ik ben het waard!
Ik zou zeer graag met je in contact willen komen op jouw manier met jouw wensen. Gewoon eens om rustig met elkaar in gesprek te komen.
Als je dat zou willen reageer dan maar even.
Ik herken me zeer erg in jouw verhaal.
Wat erg voor je dat je nu zo voelt.
Jouw eenzaamheid laat jouw verleden nog zwaarder wegen.
Ik heb een soort van hetzelfde meegemaakt.
Ik zat thuis en kon geen contact hebben met mensen. Ik voelde mezelf eenzaam en veloren.
Tot ik op die ene dag wakker werd en dacht ik ga alles anders doen! Want ik ben het waard!
Ik zou zeer graag met je in contact willen komen op jouw manier met jouw wensen. Gewoon eens om rustig met elkaar in gesprek te komen.
Als je dat zou willen reageer dan maar even.
Anoniem
06-12-2021
Reactie:
Ik kan me goed vinden in jou verhaal, ben veel ouder, maar het blijft moeilijk. Is een strijd die je jou hele leven moet voeren. Mijn advies, volg Sadhguru op YouTube, maakt het leven aangenamer.
Ime
12-01-2022
Reactie:
Beste Ari,
Ook al heb je een andere boodschap meegekregen in je jeugd, maar, je moet beseffen en leren dat je liefde waard bent, en jezelf dat gunnen en geven. Mindfullnes is een mooie route om te gaan, niet zo streng zijn voor jezelf en al je rotgevoelens er gewoon maar laten zijn want je was ook een slachtoffer en je had ook meer verdiend dan dat, wat je kreeg, als kind, en compassie voor je moeder, ze wist niet beter, of kon niet beter. Geef jezelf de liefde die je verdiend, dat begint bij hulp vragen: dat is al mooi. Heb je gedaan. Nu stap 2, geef jezelf de kans om je verleden een plekje te geven en vraag therapie aan bij een dokter en vraag een verwijzing. Laat jezelf helpen, ik weet er is een ellenlange wachtlijst van zeker 3 maanden tot een half jaar, maar dan ben je in ieder geval onderweg en beter af dan nu. Verder is sporten een goed idee; zoek iets wat je leuk vindt en vrij solitair kunt doen in het begin. Boksen of tai chi kan ook een uitlaatklep zijn. Tot slot. Zorg goed voor jezelf, op tijd eten, slapen, goed en gezond eten, dag goed indelen en ritme aanhouden. Het zal in het begin niet makkelijk voor je zijn, maar je doet het voor jezelf. Stel jezelf doel. Je bent ‘t echt waard. Succes.
Ook al heb je een andere boodschap meegekregen in je jeugd, maar, je moet beseffen en leren dat je liefde waard bent, en jezelf dat gunnen en geven. Mindfullnes is een mooie route om te gaan, niet zo streng zijn voor jezelf en al je rotgevoelens er gewoon maar laten zijn want je was ook een slachtoffer en je had ook meer verdiend dan dat, wat je kreeg, als kind, en compassie voor je moeder, ze wist niet beter, of kon niet beter. Geef jezelf de liefde die je verdiend, dat begint bij hulp vragen: dat is al mooi. Heb je gedaan. Nu stap 2, geef jezelf de kans om je verleden een plekje te geven en vraag therapie aan bij een dokter en vraag een verwijzing. Laat jezelf helpen, ik weet er is een ellenlange wachtlijst van zeker 3 maanden tot een half jaar, maar dan ben je in ieder geval onderweg en beter af dan nu. Verder is sporten een goed idee; zoek iets wat je leuk vindt en vrij solitair kunt doen in het begin. Boksen of tai chi kan ook een uitlaatklep zijn. Tot slot. Zorg goed voor jezelf, op tijd eten, slapen, goed en gezond eten, dag goed indelen en ritme aanhouden. Het zal in het begin niet makkelijk voor je zijn, maar je doet het voor jezelf. Stel jezelf doel. Je bent ‘t echt waard. Succes.
Hulp
24-01-2022
Reactie:
Wat vervelend voor je dat je je zo voelt, maar zo herkenbaar. Ben van dezelfde leeftijd en voel me precies zo.. Ben ook radeloos en weet het ook allemaal even niet meer:(. Heel veel sterkte
Ir
21-04-2022
Reactie:
dat gevoel ken ik
Anoniem
07-05-2022
Reactie:
triest sterkte
peitb
17-06-2022
Reactie:
Ik zeg bijna precies het zelfde alleen heb ik geen schulde maar ik sta er wel bijna het zelfde in
Tim
19-06-2022
Reactie:
Ik ken het
Ik haat mensen ook
Meeste zijn ook assholes en alleen maar uit op geld.
Weinig goeie zitten ertussen.
Maar feit is dat je elkaar nodig hebt.
Ga je naar de winkel heb ke de bakker nodig om je brood te bakken.
Is de auto stuk heb je de monteur nodig om m te maken.
Etc.
Ik haat mensen ook
Meeste zijn ook assholes en alleen maar uit op geld.
Weinig goeie zitten ertussen.
Maar feit is dat je elkaar nodig hebt.
Ga je naar de winkel heb ke de bakker nodig om je brood te bakken.
Is de auto stuk heb je de monteur nodig om m te maken.
Etc.
Willem
08-12-2022
Reactie:
Tjonge wat een verhaal zeg je hebt heel wat meegemaakt
Maar weet dat je altijd opnieuw kan beginnen net zoals heel veel mensen
Denk alleen aan jezelf jij bent het belangrijkste
Ik hoop dat er voor jou betere tijden komen
Maar weet dat je altijd opnieuw kan beginnen net zoals heel veel mensen
Denk alleen aan jezelf jij bent het belangrijkste
Ik hoop dat er voor jou betere tijden komen
Anoniem
07-04-2023
Reactie:
Hey, ik begrijp je helemaal. Ik heb wel een vraagje, heb jij je ooit laten testen op autisme, ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal, ik ben zelf ook autistisch.
Jojo
24-04-2023
Reactie:
allereerst wil
ik
je zeggen dat ik het erg rot voor je vind de emotionele omstandigheden en lastigheden waar je je nu in bevindt en niet om
gevraAgd hebt
ik herken jou, ook
ik krijg in contact met mensen een soort disconnect en ervaar ongemakkelijkheden
en ook ik ben vroeger emotioneel
verwaarloosd en mishandeld
jammer dat je mensen haat maar ik beluister niet dat je jezelf haat en dat vind ik positief
ik haatte mijzelf vroeger wel en schaamde mij
zelfs talloze relaties die nergens toe geleid hebben , in de kiem
gesmoord zeg maar.
maar eenzaam
ben ik nog steeds omdat ik
mijzelf nodeloos terugtrek mAar blijf wel
actief om
de interactie met de medemens aan te gaan en probeer inzicht te krijgen en de dynamiek en wat iik
ervaar zonder weg te lopen
dat gun ik jou ook. en zoek
hulp bv familieopstellingen
ik
je zeggen dat ik het erg rot voor je vind de emotionele omstandigheden en lastigheden waar je je nu in bevindt en niet om
gevraAgd hebt
ik herken jou, ook
ik krijg in contact met mensen een soort disconnect en ervaar ongemakkelijkheden
en ook ik ben vroeger emotioneel
verwaarloosd en mishandeld
jammer dat je mensen haat maar ik beluister niet dat je jezelf haat en dat vind ik positief
ik haatte mijzelf vroeger wel en schaamde mij
zelfs talloze relaties die nergens toe geleid hebben , in de kiem
gesmoord zeg maar.
maar eenzaam
ben ik nog steeds omdat ik
mijzelf nodeloos terugtrek mAar blijf wel
actief om
de interactie met de medemens aan te gaan en probeer inzicht te krijgen en de dynamiek en wat iik
ervaar zonder weg te lopen
dat gun ik jou ook. en zoek
hulp bv familieopstellingen
anna
05-06-2023
Reactie:
misschien moest je eens een therapeut zoeken.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Ik heb altijd mensen die ik na een tijd weer niet meer zie. Kan nooit normaal omgaan met mensen, haat drm mensen en mezelf. Dieren en god daar leef ik nu voor, mensen worden te makkelijk misleid door de duivel. Kansloze creatie, niet meer te redden. Snap steeds meer wrm er geen mensen mee mochten op de Ark van Noah. Leven helemaal zinloos, zo zie ik het niet. Zoals ik al zij ik leef voor de natuur god en dieren en enkele mensen die het wel waard zijn. Maar drm wil ik ook weg uit de stad en ergens wonen een kleine samenleving met mensen die ook zo zijn. Niemand is perfect hoor ik ook niet, maar ik merk een duistere energie die steeds erger word. Waar ik woon kijken sommige ook uit hun ogen alsof ze je meteen willen omleggen. Ik haat de mens, en niet mensen. Er zijn genoeg leuke mensen hoe negatief je ook bent. Juist door negatief zijn trek je weer andere negatieve aan. Dat heb ik dus de laatste jaren heel erg. Maar ik kan gewoon niet positief zijn heb de pest erin. Heerlijk om dit even te typen en het beste alles komt goed.
An
22-07-2023
Reactie:
Bij verslaving zou ik zeker hulp zoeken bij de 12 stappen groepen daar krijg je heel veel steun. Sterkte het valt niet mee maar hun jezelf hulp.
Ma
27-07-2023
Reactie:
tja wat kan ik zeggen ik heb net tegen een heleboel mensen gezegd hou je bek dicht vele malen en vedwijn vele malen hoe kom je in godsnaam van mensen af die je niet wil horen ze vallen je vebaal lastig ze vallen je telepathisch lastig en ze vallen je telefonisch lastig hoe kom je in godsnaam van ze af
hvjhvgjvj
25-08-2023
Reactie:
Jammer dat je mensen haat. Jammer dat je geen goede jeugd hebt gehad. Misschien mag ik het niet zeggen maar, een mens heeft op een gegeven moment keuzes! Dit is ook voor jou! Je kunt op deze manier ( sorry voor het zelf beklag) zo doorgaan! Of…. Je gaat voor een héél andere aanpak. Wij mensen maken véél dingen mee,de één wordt er door gedragen,de ander er doodgeschopt!. Probeer te kiezen en ga ervoor. Veel sterkte en zet h’m op🤗👍
Els
31-08-2023
Waarom laat iedereen mij in de steek (Verhaal 391)
Ik was er altijd in andere te helpen dag en nacht ,maar nu ik iemand nodig heb hoor ik niemand meer .
Nu ik te kampen heb met een depressie en burn out voel ik mij ook nog eens eenzaam wat niet bevorderlijk is voor mijn mentale welzijn .wat doe ik verkeerd ,waarom laat iedereen mij in de steek en alleen
Nu ik te kampen heb met een depressie en burn out voel ik mij ook nog eens eenzaam wat niet bevorderlijk is voor mijn mentale welzijn .wat doe ik verkeerd ,waarom laat iedereen mij in de steek en alleen
Ann
27-08-2023
laatste reactie: 31-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk niet dat iedereen je in de steek laat. Het is meer je eigen gevoel! Waarschijnlijk sta jij voor iedereen klaar , en ben je daadwerkelijk sterk genoeg ! Maar nu….ben je even aan het latijn van je eigen. En daar heb je het waarschijnlijk moeilijk mee! Volgens mij krabbel jij gewoon weer omhoog en laat jij je zelf weer zien, iemand die zich ontfermt over anderen. Kop op en ga ervoor
Els
31-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wat mis ik de liefde... (Verhaal 105)
Al 14 jaar weduwe, ik was 53, wat mis ik de liefde van mijn leven, geaccepteerd dat je nooit antwoord krijgt op het waarom, dan kan je verder, en daarna overleden mijn beste vrienden ook op jonge leeftijd, mijn schooltijd, het stappen enz , er is niemand meer om deze tijd mee te delen.
Gelukkig een lieve zus, dochter en kleinkinderen waar ik veel aandacht en liefde aangeef, maar zo moeilijk, voor mijn gevoel krijg ik weinig terug, zij leven hun eigen leven, samen met hun partner, de balans is zoek, ze vreten energie maar er komt weinig terug, wel wat nieuwe vrienden, die zijn in een relatie en afspraken zijn moeilijk, eerst hun vrienden die met zn tweeen zijn, en dan mag ik, ik voel me zo ontzettend eenzaam, was altijd best ondernemend, vakanties, workshops, hobbys, ik deed het alleen, maar ben nu op, leeg, ik wil toch wel nog leuk (heel) oud worden, maar hoe ga ik verder,
Gelukkig een lieve zus, dochter en kleinkinderen waar ik veel aandacht en liefde aangeef, maar zo moeilijk, voor mijn gevoel krijg ik weinig terug, zij leven hun eigen leven, samen met hun partner, de balans is zoek, ze vreten energie maar er komt weinig terug, wel wat nieuwe vrienden, die zijn in een relatie en afspraken zijn moeilijk, eerst hun vrienden die met zn tweeen zijn, en dan mag ik, ik voel me zo ontzettend eenzaam, was altijd best ondernemend, vakanties, workshops, hobbys, ik deed het alleen, maar ben nu op, leeg, ik wil toch wel nog leuk (heel) oud worden, maar hoe ga ik verder,
Marianne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik voel mij ook heel erg eenzaam, zit veel thuis, ik zit bij een wandelclubje nordic walking, allemaal leuk en aardig de rest van de week zit ik alleen, mijn dochter woont 25 km van mij vandaan die komt soms, want ze heeft een drukke baan. ik ben hier in Maart komen wonen maar het valt mij goed tegen, de buurt is al evenmin saai oudere mensen, waar ik ook niets aan hebt, altijd klaar gestaan voor anderen, maar dat ga ik ook niet meer doen!!
Joanna
24-08-2023
2023 is echt me slechtste jaar ooit. (Verhaal 379)
2023 is echt me slechtste jaar ooit.
Ik heb alles verloren
Me geluk
Me motivatie
Me energie
Maar toch blijf ik pushen want niemand gaat het voor me doen.dit jaar heb ik geleerd dat je een persoon nooit helemaal volledig mag vertrouwen.
Maar ja het leven gaat door……
Inshallah.
Ik heb alles verloren
Me geluk
Me motivatie
Me energie
Maar toch blijf ik pushen want niemand gaat het voor me doen.dit jaar heb ik geleerd dat je een persoon nooit helemaal volledig mag vertrouwen.
Maar ja het leven gaat door……
Inshallah.
S.dewkali
23-07-2023
laatste reactie: 24-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi S.
Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.
Ga zo door l!!!💪
Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.
Ga zo door l!!!💪
Rene
25-07-2023
Reactie:
Op de een of andere manier wil ik je graag bemoedigen,ook al ken ik je niet maar ik denk dat we van tijd tot tijd allemaal een zetje nodig hebben.Zelf heb ik enorm veel meegemaakt in het leven.Mijn vader is voor mijn ogen gestorven toen ik jong was,mijn broer heeft zelfmoord gepleegd, Mijn moeder is in 2017 ook voor mijn ogen gestorven dus in 1x mijn hele famille weg en soms voelt dat eng.Daar komt nog bij dat ik op de middelbare school altijd gepest en buitengesloten ben geweest maar toch is het mij gelukt om mijn Havo diploma te behalen en tantes en nichten hebben mij gewoon als een baksteen laten vallen.Ook vriendinnen die ik had bleken niet echt te zijn.Ze gingen alleen met me om vanwege geld.Toen ik stopte om een pinapparaat te zijn waren ze weg.Uiteraard heb heb ik vaal gedacht om er een eind aan te maken maar gisteren keek ik op Netflix naar een film (L'Ascension)en op een gegeven moment moest ik keihard huilen omdat de hoofdpersoon een berg moest beklimmen (de Mount Evesrest)en ondanks tegenslag bereikte hij de top en dat was voor mij een bemoediging om nooit op te geven. Wie weet vind ik ook een echte vriendin.Tegen jou zeg ik,volhard!!!!Ik geloof in je komt goed.Liefs van mij xxxx
Gwen
30-07-2023
Reactie:
That's the spirit, gelukkig is het maar een zo een slechre jaar en heb je je gezondheid nog. Vanaf daar kan je verder bouwen naar boven ruchting de goeie jaren
Red
12-08-2023
Reactie:
Heb nog een man die nog niets gedàan heeft nog op die 4 jaar geen seks w0nen apart o0k slapen apart zit Gansevoort Dagen Allen man naam is Rita 62 jaar
Anoniem
18-08-2023
Reactie:
Hoi Rita,
Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.
Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.
Henk
24-08-2023
Ben drie maanden geleden uit Turkije gevlucht (Verhaal 382)
Ik ben een 18-jarig meisje en ben drie maanden geleden uit Turkije gevlucht. Mijn ontsnappingsproces was moeilijk en uiteindelijk viel ik in een depressie en verloor ik al mijn humor. Ik had zoveel plezier in mijn eentje, ook al was ik geen vriend, dat ik altijd met een glimlach op mijn gezicht sliep. maar op dit moment slaat mijn eenzaamheid hard toe. Ik zou vanaf het begin willen zeggen dat ik net Nederlands aan het leren ben en dat ik het A1-niveau in 3 maanden heb afgerond. Ik denk dat dat oké is, heb je je soulmate gevonden nadat je diep met mensen had gepraat? dus A1 is genoeg om plezier te hebben en van elkaar te houden. en over een paar maanden ben ik A2, dit gaat steeds beter.🤠🤠
Demir
03-08-2023
laatste reactie: 20-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goed zo kezz. Tjok guzal, jij red het wel
Red
12-08-2023
Reactie:
Beste Demir,
Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷
Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷
Eva
20-08-2023
Ik heb de zoveelste huil uitbarsting (Verhaal 365)
Ik mis iemand om mij heen, ik hoor nergens bij ik ben helemaal alleen ik voel mij zo alleen. Ik heb de zoveelste huil uitbarsting ik probeer te ondernemen, en dat doe ik alleen ik heb familie nouja familie? Ik ben geadopteerd met mijn broer maar die is psychische gestoord kan er niks anders van maken hij is Schizofreen en als hij zijn medicijnen niet slikt is hij gevaarlijk ik zie hem dus ook echt als iemand die gestoord is ook vanwege zijn manipulative gedrag en het doen alsof hij normaal is hij draagt een maskertje. Ook omdat de instelling waar hij zit plaats moet maken voor een andere heeft gezegt dat hij dus weg moet, en hij komt bij mijn adoptieve vader te wonen die denkt dat hij het wel even onder controle kan hebben terwijl hij altijd heeft gezegt dat hij daar nooit weg komt, maar omfat mijn adoptieve vader het niet leuk vind om alleen te zijn haalt hij een schizofreen in huis, omdat het volgens hem goed gaat en hij nu stabiel is, maar ik weet wel beter dit is afwachten wanneer hij weer gevaarlijk word voor andere en daar ben ik al zo lang bang voor en nu gaat mijn adoptieve vader hem ook weer in huis nemen. Ik heb geen familie ik ben alleen ik sta er alleen voor ik heb ook geen vrienden nergens om mij op mij gemak te voelen dacht tijdje gaat beter maar het zal nooit beter gaan. Ik heb zoveel pijn ik moet mij al zolang inhouden ik kan er niet meer tegen ik wil ook nuet mwer huilen ik wil dit niet meer ik voel mij klote ik voel mij niks waard ik voel alleen vedriet en overal buitengesloten ik ben zo alleen niemand die mij ziet of in hun leven wilt hebben ik kan dit niet meer
Anoniem
24-06-2023
laatste reactie: 20-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
In welke stad zit je
Red
12-08-2023
Reactie:
Beste Anoniem,
Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷
Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷
Eva
20-08-2023
1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen (Verhaal 361)
Al ruim 1 jaar heb ik goede contact met J (41). Wij zien elkaar 1 keer in de week en soms op messenger. Hartstikke gezellig maar sinds dat hij mij schatje noemt en zich anders naar mij gedraagt beginnen er vlinders bij mij te ontstaan.
Hij wil altijd bij mij in de buurt staan, oogcontact vraagt hoe het met mij gaat, is altijd blij om mij te zien, wil niet dat ik dan weer wegga, vindt het niet leuk als iemand anders mij schatje noemt, plaagt mij vaak, hij wilde mij al een paar keer een knuffel geven maar dar had ik afgewezen (zo'n spijt van), hij had mij een verjaardagscadeau gegeven, ik ook hem en hij stuurde mij w een foto dat hij een snoepje aan het eten was. 1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen
Hoe hij bij mij doet, doet hij ook waar zijn vrouw bij is.
Ik durf hem niet te vragen of hij gevoelens heeft voor mij. Ik ben verward wat nou te doen. Wil in ieder geval niet tussen die 2 zitten.
Help!
Hij wil altijd bij mij in de buurt staan, oogcontact vraagt hoe het met mij gaat, is altijd blij om mij te zien, wil niet dat ik dan weer wegga, vindt het niet leuk als iemand anders mij schatje noemt, plaagt mij vaak, hij wilde mij al een paar keer een knuffel geven maar dar had ik afgewezen (zo'n spijt van), hij had mij een verjaardagscadeau gegeven, ik ook hem en hij stuurde mij w een foto dat hij een snoepje aan het eten was. 1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen
Hoe hij bij mij doet, doet hij ook waar zijn vrouw bij is.
Ik durf hem niet te vragen of hij gevoelens heeft voor mij. Ik ben verward wat nou te doen. Wil in ieder geval niet tussen die 2 zitten.
Help!
Lisje
13-06-2023
laatste reactie: 20-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geniet er van zolang het duurt
Red
12-08-2023
Reactie:
Hallo Lisje,
Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷
Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷
Eva
20-08-2023
Reactie:
Eenzaamheid is een taboe. Er zijn maar weinig mensen die hardop durven te zeggen dat ze eenzaam zijn. Het komt helaas veel voor, ook onder jongeren.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.
Sandra
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden (Verhaal 387)
2 jaar geleden zouden we als gezin verhuizen een huis gekocht en alles liep op rolletjes ,echter kwam ik er achter dat mijn ex vrouw vreemd ging(voor de tweede keer) dus alleen met mijn middelste zoon verhuisd ver van mijn oude woning.heb in een rollercoaster geleeft nieuwe man in dorp iedereen vind je leuk maar na een jaar merk je toch dat je je steeds beter gaat voelen maar wel steeds eenzamer word en niet dat ik geen aansprak heb maar iedereen heeft wel zijn vriendengroep opgebouwd en als man van 55 kom je daar niet snel tussen zeker niet als je bent verhuisd naar Zeeland.
Omdat ik vanaf mijn 14de barkeeper ben geweest en makkelijker om gaat met vrouwen kwam dat al gauw in de plek waar ik woonde over als vrouwen verslinden terwijl ik zonder gevoel met niemand het bed in duik.op de camping nu het 2de jaar alleen begonnen om op baddo vrienden te maken en dat gaat met ups en downs nu 2 vrouwen leren kennen die ook nog in dezelfde dorp wonen vlak bij de camping maar dan krijg je de commetaar ik ga niet in haar vaarwater zitten of je date al met haar.ik snap dat niet kom uit een grote stad de afstand is gewoon weg te groot om vrienden te behouden dus moet nieuwe vrienden maken waarom word er gelijk gedacht aan een relatie en kan je niet eerst vrienden worden en als er ooit meer is dan komt dat vanzelf ik snap dat niet.nu moet ik ze eigenlijk allebij afkappen omdat er in hun gedachten toch meer zit als vriendschap terwijl ik toch echt duidelijk bent geweest.zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden en ben echt niet zielig maar soms voel ik me echt eenzaam.
Omdat ik vanaf mijn 14de barkeeper ben geweest en makkelijker om gaat met vrouwen kwam dat al gauw in de plek waar ik woonde over als vrouwen verslinden terwijl ik zonder gevoel met niemand het bed in duik.op de camping nu het 2de jaar alleen begonnen om op baddo vrienden te maken en dat gaat met ups en downs nu 2 vrouwen leren kennen die ook nog in dezelfde dorp wonen vlak bij de camping maar dan krijg je de commetaar ik ga niet in haar vaarwater zitten of je date al met haar.ik snap dat niet kom uit een grote stad de afstand is gewoon weg te groot om vrienden te behouden dus moet nieuwe vrienden maken waarom word er gelijk gedacht aan een relatie en kan je niet eerst vrienden worden en als er ooit meer is dan komt dat vanzelf ik snap dat niet.nu moet ik ze eigenlijk allebij afkappen omdat er in hun gedachten toch meer zit als vriendschap terwijl ik toch echt duidelijk bent geweest.zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden en ben echt niet zielig maar soms voel ik me echt eenzaam.
Marcellino
16-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd (Verhaal 383)
Ik voel me eenzaam.
Had nooit gedacht om dat ooit op te schrijven.
Ik ben 53, heb geen kinderen, ben in december mijn moeder verloren. Ze was degene met wie ik alles besprak. Mijn veilige haven.
17 keer verhuisd, getrouwd en gescheiden.
Een broer die een soort van kluizenaar is.
Vader overleden toen ik 1 jaar was.
Binnenkort geen ouderlijk huis meer want stiefvader heeft herseninfarct gehad, gaat naar zorg-appartement.
Ex-partner was narcist en heeft me twee maanden na overlijden moeder in de steek gelaten.
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd.
Ineens denk ik ‘wat heb ik toch gedaan?’ Slechte keuzes gemaakt? Iedereen denkt dat ik het altijd red. Maar heb voor de eerste keer in mijn leven het gevoel dat ik het niet ga redden.
Had nooit gedacht om dat ooit op te schrijven.
Ik ben 53, heb geen kinderen, ben in december mijn moeder verloren. Ze was degene met wie ik alles besprak. Mijn veilige haven.
17 keer verhuisd, getrouwd en gescheiden.
Een broer die een soort van kluizenaar is.
Vader overleden toen ik 1 jaar was.
Binnenkort geen ouderlijk huis meer want stiefvader heeft herseninfarct gehad, gaat naar zorg-appartement.
Ex-partner was narcist en heeft me twee maanden na overlijden moeder in de steek gelaten.
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd.
Ineens denk ik ‘wat heb ik toch gedaan?’ Slechte keuzes gemaakt? Iedereen denkt dat ik het altijd red. Maar heb voor de eerste keer in mijn leven het gevoel dat ik het niet ga redden.
Pin
06-08-2023
laatste reactie: 15-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Unschrijven bij hvo quirido, een soort leger des heils. Na een jaar op kamers een eigen wining. Plan B is een bruid halen uit indonesia, thailand, marokko of timboektoe importeren. Plan C kinderen maken en dan dood gaan na een familie leven vol liefde
Red
12-08-2023
Reactie:
Wat een ontzettend nare omstandigheden. Zijn er misschien nog andere famillie/vrienden waar je terecht kunt? Geef de hoop niet op; zou je graag willen helpen maar zit in hetzelfde schuitje. Sterkte gewenst.
Maria
12-08-2023
Reactie:
Ik herken dit echt.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.
Peter
15-08-2023
Je hart luchten kan je helaas niet bij iedereen (Verhaal 369)
Dag allemaal, ik voel me sinds januari slecht en eenzaam. 2,5 jaar geleden is mijn moeder overleden en mijn vader ben ik al kwijt sinds ik 26 was. Ik heb geen kinderen en één broer die ver weg woont en met wiens vrouw het niet zo klikt, waardoor ons contact veel moeilijker is. Vroeger had ik een hartsvriendin waarmee ik uren kon praten over alles maar die ben ik door omstandigheden kwijtgeraakt. Ik heb best veel sociale contacten en doe ook vanalles maar mis een maatje waarmee ik terug over alles kan praten. Je hart luchten kan je helaas niet bij iedereen, veel mensen willen alleen maar "leuke dingen doen en plezier maken" maar als je eens slecht in je vel zit haken ze af. Ik ben 50 maar jong van geest en woon in regio Dendermonde. Zijn hier nog mensen die nood hebben aan een maatje? Groetjes, Iris
Iris
02-07-2023
laatste reactie: 15-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken me wel een beetje in het verhaal dat mensen alleen maar leuke dingen willen doen. Ik kan ook niet makkelijk mijn hart luchten
Gio
12-08-2023
Reactie:
Zo herkenbaar...
Caroline
13-08-2023
Reactie:
Ik ben 53 en kan niet anders dan vaststellen dat mensen niet loyaal zijn in vriendschap. Als single zonder kinderen stond ik altijd dag en nacht klaar voor mijn vriendenkring, nu ik af en toe zelf hulp nodig heb ( ik moest naar de kliniek en mocht niet zelf rijden) wil niemand helpen wegens te druk...
Annick
15-08-2023
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben (Verhaal 98)
Hoi,
Wat fijn dat deze website er is. Ik ben een 30 jarige vrouw en heb net een tijd van therapie achter de rug en dat heeft me erg goed gedaan. En ook ondanks dat ik werk, lieve vrienden en familie heb voel ik me steeds eenzamer worden. Nu de dagen weer donker worden is dat iets dat erger wordt. Ik voel mij het derde wiel aan de wagen, mensen om mij heen hebben hun eigen gezin en ik voel mij als een last dat telkens maar aansluit. Daten doe ik ook, maar ik voel tot op heden met niemand een intense klik.
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben, iemand die er is en om alles mee op te bouwen. Ondanks dat ik het niet erg vindt om alleen te zijn lijkt mij dit fantastisch. Door Corona is er ook weinig afleiding en kom je ook niemand tegen. Het voelt als wachten tot m’n leven weer begint. Ik doe nu goede dingen voor mezelf, sporten, meditatie en ook een studie. Maar toch mis ik de liefde...
Herkent iemand dit en hebben jullie tips?
Wat fijn dat deze website er is. Ik ben een 30 jarige vrouw en heb net een tijd van therapie achter de rug en dat heeft me erg goed gedaan. En ook ondanks dat ik werk, lieve vrienden en familie heb voel ik me steeds eenzamer worden. Nu de dagen weer donker worden is dat iets dat erger wordt. Ik voel mij het derde wiel aan de wagen, mensen om mij heen hebben hun eigen gezin en ik voel mij als een last dat telkens maar aansluit. Daten doe ik ook, maar ik voel tot op heden met niemand een intense klik.
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben, iemand die er is en om alles mee op te bouwen. Ondanks dat ik het niet erg vindt om alleen te zijn lijkt mij dit fantastisch. Door Corona is er ook weinig afleiding en kom je ook niemand tegen. Het voelt als wachten tot m’n leven weer begint. Ik doe nu goede dingen voor mezelf, sporten, meditatie en ook een studie. Maar toch mis ik de liefde...
Herkent iemand dit en hebben jullie tips?
Marie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik herken dat wel. Ik denk wel dat je goed bezig bent met sport, meditatie en studie, dat lijkt me helemaal op orde !
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes
Stefanie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Mark
Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.
Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.
Babbelaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Prachtig Robin om je attente uit te zetten.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.
Voor Robin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Marie,
Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!
Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!
M.
> 2 jaar geleden
Reactie:
mijn spv er vroeg me wel eens of ik eenzaam ben dan vroeg ik wat is dat eenzaamheid ik woon alleen maar heb allemaal mensen om me heen die me eigenlijk alleen maar lastig vallen dus ik ga vaak op de fiets een stilte natuurgebied in om is lekker alleen te zijn maar ik merk dat ik dat hier in nederland eigenlijk niet voor elkaar krijg alleen zijn je zit altijd wel met mensen op gescheept en dan hoor je opmerkingen je bent alleen maar dan denk ik als ik alleen was geweest dan had ik die opmerking je bent alleen niet gehoord en zo hoor ik een hoop opmerkingen die ik niet wil horen en dan denk ik was ik maar is alleen ik hoor liever mezelf praten dan anderen en aan de telefoon denk ik ook wel is hou toch gvd een keer je kop dan hoor ik hetzelfde verhaal voor de zoveelste keer het zijn net reclames de eeuwige herhaling en deze buurt altijd dezelfde opmerkingen alsof ze met zijn allen maar 3 dezelfde hersencellen hebben en dan wil ik wel is alleen zijn en het nieuws dat zich blijft herhalen reclames die zich blijven herhalen mensen die zich herhalen je wordt er helemaal gek van nou dan ga ik maar is de natuur in en plantjes proeven ik ben op de hoogte van de gifproef maar ik proef ze gewoon en denk dan zal ik hem doorslikken of niet de natuur ik vind hem mooier dan de hele mens
Anoniem
14-08-2023
Ik schaam me dood (Verhaal 78)
Hoi, eigenlijk schaam ik me dood, omdat ik deze gevoel van eenzaam heb.
Ben een jonge man van 36
Heb een lichte leerachterstand maar kan alles door het te zijn en vervolgens te doen. (praktijkgericht)
Vanaf mijn 19de zit ik al op het internet te zoeken naar liefde een maatje of contact met iemand om mee te praten.
Maar van de 100 keren dat je probeer contact te leggen mag ik blij wezen 1 a 2 korte reacties terug te mogen ontvangen.
Dit doet me werkelijk zoveel pijn, zoveel pijn dat ik het nu gewoon niet meer kan opbrengen om door te gaan.
5 jaar geleden zat het me zo hoog dat het me werk begon te beïnvloeden en heb nu eens per week begeleiding om te kunnen fentileren.
Ik heb echt het gevoel dat op internet alleen naar je uiterlijk wordt gekeken en niet naar het persoon erachter.
Sorry dat mijn tekst een beetje rommelig is qwa opmaak, komt door mijn emotie
Ben een jonge man van 36
Heb een lichte leerachterstand maar kan alles door het te zijn en vervolgens te doen. (praktijkgericht)
Vanaf mijn 19de zit ik al op het internet te zoeken naar liefde een maatje of contact met iemand om mee te praten.
Maar van de 100 keren dat je probeer contact te leggen mag ik blij wezen 1 a 2 korte reacties terug te mogen ontvangen.
Dit doet me werkelijk zoveel pijn, zoveel pijn dat ik het nu gewoon niet meer kan opbrengen om door te gaan.
5 jaar geleden zat het me zo hoog dat het me werk begon te beïnvloeden en heb nu eens per week begeleiding om te kunnen fentileren.
Ik heb echt het gevoel dat op internet alleen naar je uiterlijk wordt gekeken en niet naar het persoon erachter.
Sorry dat mijn tekst een beetje rommelig is qwa opmaak, komt door mijn emotie
Mike M
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het wel, ik vind het ook niet makkelijk om met mensen in contact te komen. Ik. begin me ook steeds meer terug te trekken. Ook merk ik dat vrijwel iedereen alleen maar met zichzelf bezig is in deze ik-maatschappij. Iedereen is met zn eigen sorres en overleven bezig lijkt het wel. Als jer eenmaal uit ligt is het moeilijk om er weer bij te komen of je moet lid worden van een vereniging of wandelclubje ofzo.
Je hoeft je niet te schamen voor je eenzaamheid, vrijwel alle mensen hebben er meer of minder last van. Veel mensen voelen zich niet begrepen of niet gewaardeerd in deze samenleving.
Alles lijkt fake en alles is prestatie gericht hier.
nou ja, ik hoop dat je alsnog een gezelliger tijd tegemoet gaat !
Je hoeft je niet te schamen voor je eenzaamheid, vrijwel alle mensen hebben er meer of minder last van. Veel mensen voelen zich niet begrepen of niet gewaardeerd in deze samenleving.
Alles lijkt fake en alles is prestatie gericht hier.
nou ja, ik hoop dat je alsnog een gezelliger tijd tegemoet gaat !
Steven
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je hoeft je niet te schamen. En denk vooral niet dat het aan jou ligt.
Uit onderzoek is gebleken dat Nederland en België dé landen zijn waar nieuwe vrienden maken het aller aller moeilijkst is.
Iedereen is druk druk druk en alleen maar bezig met het eigen gezin en geld verdienen voor de volgende vakantie.
Nogmaals het ligt niet aan jou maar aan de mallemolen van het leven waar de meeste mensen nou eenmaal in vastgeroest zitten.
Ik hoop dat ik hiermee niet alleen jou een hart onder de riem kan steken maar ook iedereen op dit forum die tegen eenzaamheid aanhikt!
Uit onderzoek is gebleken dat Nederland en België dé landen zijn waar nieuwe vrienden maken het aller aller moeilijkst is.
Iedereen is druk druk druk en alleen maar bezig met het eigen gezin en geld verdienen voor de volgende vakantie.
Nogmaals het ligt niet aan jou maar aan de mallemolen van het leven waar de meeste mensen nou eenmaal in vastgeroest zitten.
Ik hoop dat ik hiermee niet alleen jou een hart onder de riem kan steken maar ook iedereen op dit forum die tegen eenzaamheid aanhikt!
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
tja ik zit in een situatie dat ik eigenlijk geen contact meer aan kan gaan ik zal alle contacten af moeten houden en fietstochtjes moeten maken dat doe ik al heel lang in mijn eentje en dat vind ik heerlijk in mijn eentje in de natuur alleen soms is het zo mooi en komje op zulke mooie plekjes dat je het graag wil delen net als sommige ervaringen die wil je wel is delen maar dan moet je wel een luisterend oor hebben en mensen willen dat je naar hun luistert en hebben weinig tijd animo om naar jou te luisteren ze zijn toch voornamelijk met hun eigen leven en hun eigen problemen bezig en ze komen pas bij je als ze je hulp nodig hebben maar eigenlijk zit ik in een situatie dat ik veel dingen niet kan bespreken en om vragen te voorkomen kan ik met niemand meer contact leggen maar soms kom je niet onder het contact uit en dan moet ik heel veel verzwijgen en dat is lastig en dan denk ik dat kan ik je pas vertellen als ik op mijn sterfbed lig en het er niet meer toe doet maar wat moet je als iemand je iets vraagt wat je niet wil vertellen dat weet ik niet echt tja en als je het vertelt gaat het als een lopend vuurtje rond en het verhaal word steeds raarder en niemand behalve jezelf weet eigenlijk hoe het daadwerkelijk zit
Anoniem
14-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik mis mijn 2 psychologen en de psychiater (Verhaal 41)
Dag lieve lotgenoten,
Ik voel mij op dit moment, net als jullie, heel eenzaam. Ik zie het niet meer zitten, daarom wil ik even mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben 3 jaar lang in therapie geweest voor veel verschillende psychische problemen, waaronder PTSS en de psychotische stoornis NAO.
Voordat ik in therapie ging, was ik niet gewend dat mensen naar mijn verhaal luisteren en mij serieus neemde. Ook was het nieuw voor mij dat er met mij werd meegedacht naar oplossingen.
In die 3 jaar tijd ben ik mij steeds beter gaan voelen. De therapie is enige tijd geleden beëindigd, omdat het weer goed met mij ging.
Sindsdien mis ik de 2 psychologen en de psychiater die mij hebben geholpen. In het begin was het niet zo erg, want ik heb dat gevoel vanaf het begin onderdrukt, omdat ik al dacht dat ik ze zou gaan missen.
Maar nu is het echt veel erger geworden. Ik droom elke nacht over ze. Dat ze mij redden van iets wat er in mijn droom gebeurt. Ik moet ook elke dag om ze huilen.
Ik voel mij op dit moment, net als jullie, heel eenzaam. Ik zie het niet meer zitten, daarom wil ik even mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben 3 jaar lang in therapie geweest voor veel verschillende psychische problemen, waaronder PTSS en de psychotische stoornis NAO.
Voordat ik in therapie ging, was ik niet gewend dat mensen naar mijn verhaal luisteren en mij serieus neemde. Ook was het nieuw voor mij dat er met mij werd meegedacht naar oplossingen.
In die 3 jaar tijd ben ik mij steeds beter gaan voelen. De therapie is enige tijd geleden beëindigd, omdat het weer goed met mij ging.
Sindsdien mis ik de 2 psychologen en de psychiater die mij hebben geholpen. In het begin was het niet zo erg, want ik heb dat gevoel vanaf het begin onderdrukt, omdat ik al dacht dat ik ze zou gaan missen.
Maar nu is het echt veel erger geworden. Ik droom elke nacht over ze. Dat ze mij redden van iets wat er in mijn droom gebeurt. Ik moet ook elke dag om ze huilen.
J
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nu je je alleen voelt, kan je dit gebruiken als rustpunt, een stille ruimte in jezelf, waar je je verdriet kan omarmen en nadien loslaten om iets nieuws te ontdekken binnen jezelf. Een nieuwe ruimte waaruit nieuwe interesses kunnen ontstaan, of zelfs een nieuwe levensvisie. Kleine nieuwe ervaringen, die jezelf kan invullen. Natuur ontdekken, wandelingen, koken, schilderen, toneel, vrijwilligerswerk. Keuze genoeg dus.
Die leegte (eenzaamheid) kan je zelf positief invullen, nadat je afstand neemt van oude ervaringen,groetjes, Jan
Die leegte (eenzaamheid) kan je zelf positief invullen, nadat je afstand neemt van oude ervaringen,groetjes, Jan
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Jan,
Bedankt voor de tips. Ik ga ermee aan de slag en laat binnenkort even weten hoe het is gegaan.
Groetjes,
J
Bedankt voor de tips. Ik ga ermee aan de slag en laat binnenkort even weten hoe het is gegaan.
Groetjes,
J
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
NAO is geen psychotische stoornis.
NAO staat voor een mogelijke persoonlijkheids stoornis maar die
nog nader omschreven moet worden. Feitelijk geeft men aan dat ze nog niet precies weten wat er aan de hand is en of er iets aan de hand is.
Voor PTSS heb je speciale EMDR therapie. Daarnaast kun je speciale ademhalingsoefeningen doen
(Speciale app). Hierdoor word je rustiger net als bij Mindfulness of yoga.
Verder zou je eens kunnen overleggen met de praktijk ondersteuner van je huisarts of acceptatie therapie een oplossing is. Deze vorm van therapie kan zowel individueel als in groepsverband.
Veel succes
NAO staat voor een mogelijke persoonlijkheids stoornis maar die
nog nader omschreven moet worden. Feitelijk geeft men aan dat ze nog niet precies weten wat er aan de hand is en of er iets aan de hand is.
Voor PTSS heb je speciale EMDR therapie. Daarnaast kun je speciale ademhalingsoefeningen doen
(Speciale app). Hierdoor word je rustiger net als bij Mindfulness of yoga.
Verder zou je eens kunnen overleggen met de praktijk ondersteuner van je huisarts of acceptatie therapie een oplossing is. Deze vorm van therapie kan zowel individueel als in groepsverband.
Veel succes
An
15-06-2022
Reactie:
Psychotische stoornis NAO bestaat wel degelijk. Ik heb hetzelfde label en begrijp ook heel goed dat je ze mist. T is zaak op jezelf te leren vertrouwen. De bevestiging uit jezelf te gaan halen en alles wat je geleerd hebt toe te blijven passen. T gaat wel wennen. Heeft tijd nodig.
Lieve groetjes van mij
Lieve groetjes van mij
Anoniem
13-08-2023
ontzettend eenzaam (Verhaal 60)
Hoi ik ben 22 en ontzettend eenzaam , ik lig vaak huilend in bed heb geen vrienden en af en toe weet ik het echt niet meer
Herkent iemand zich hierin
Herkent iemand zich hierin
Raya
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi, ik heb precies hetzelfde. steeds als ik probeer vrienden te maken, dan is het altijd oppervlakkig en moeilijk? ik snap niet hoe andere mensen dat zo gemakkelijk laten lijken. toen ik jonger was lukte mij dat wel, maar sinds de uni lijkt het allemaal weg te vallen. in ieder geval, je bent echt niet de enige. als je een vriendin nog hebt, laat maar weten, dan kunnen we samen eenzaam zijn 😭
same
12-07-2022
Reactie:
Hallo Raya
Hallo same
Hopelijk hebben jullie elkaar ondertussen al kunnen steunen...
Steun wil ik voor mijn eenzame 26 jarige zoon ook zo graag.
Groetjes vanuit Gent
Hallo same
Hopelijk hebben jullie elkaar ondertussen al kunnen steunen...
Steun wil ik voor mijn eenzame 26 jarige zoon ook zo graag.
Groetjes vanuit Gent
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Raya, het is erg om dat te hiren en je bent nog zo jong. Kijk of er een buurthuis in de buurt is om nieuwe contacten te maken
Red1
12-08-2023
Nee ik ben niet ok (Verhaal 294)
Nee ik ben niet ok, het maakt niet uit wat ik doe het is altijd in het nadeel van iets anders, ik heb alles al opgegeven in de hoop de laatste dingen waar ik ook nog maar iets om geef te redden. Ik ben echt klaar met vastzitten of mensen die mij "begrijpen" of "willen helpen", je kunt mij verdomme niet helpen anders had je dat al gedaan. De enige die me kunnen helpen zijn dezelfde die mij naaien, ik trek dit gewoon niet meer. Ik durf helemaal niks meer, alles wat ik doe is toch verkeerd, zolang ik niks doe ben ik in balans en elke stap gooit alles omver dus wat is het nut nog. Ik heb al zo vaak gesmeekt om hulp maar niemand weet het te bieden. Zou ook niet meer weten waar ik hulp moet vragen. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik breek en uiteindelijk het laatste waar ik voor leef ook weer verpest en kwijtraak, het is toch maar altijd een kwestie van tijd.
Geen idee wat hiermee gedaan gaat worden maarja ik zou niet weten waar ik dit anders kwijt moet, niks schiet toch iets op
Geen idee wat hiermee gedaan gaat worden maarja ik zou niet weten waar ik dit anders kwijt moet, niks schiet toch iets op
Luna
01-12-2022
laatste reactie: 12-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Luna
Je hebt al veel meegemaakt...het is moeilijk om dan overeind te blijven. Je durft geen stappen meer te zetten omdat je bang bent dat het weer niet gaat lukken ...
Toch voel ik ergens tussen het verdriet, de kwaadheid , een sprankelde hoop...een noodkreet...
Probeer zacht en begripvol te zijn naar jezelf.
Je verdient het om geholpen te worden...
Voor angst en depressie is er zeker gepaste hulpverlening...
Informeer je en geef het niet op...Stap na stap zal je in uw kracht kunnen komen...
Ik wens je het allerbeste
K
Je hebt al veel meegemaakt...het is moeilijk om dan overeind te blijven. Je durft geen stappen meer te zetten omdat je bang bent dat het weer niet gaat lukken ...
Toch voel ik ergens tussen het verdriet, de kwaadheid , een sprankelde hoop...een noodkreet...
Probeer zacht en begripvol te zijn naar jezelf.
Je verdient het om geholpen te worden...
Voor angst en depressie is er zeker gepaste hulpverlening...
Informeer je en geef het niet op...Stap na stap zal je in uw kracht kunnen komen...
Ik wens je het allerbeste
K
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Als je dit allemaal weet luna doe er dan wat mee. De meesten weten dit allemaal niet over zig zelf
Red
12-08-2023
Ik denk dat het beste is om uit elkaar te gaan (Verhaal 128)
Hallo!
Ik ben 25 jaar, bijna 11jaar samen met mijn partner, ondertussen wonen wij al 3jaar samen. Maar ik weet het niet meer.. Ik heb mijn twijfels en dit is al vaak voorgekomen. Dit gevoel heb ik zeker al 3jaar. Maar nu de laatste maanden denk ik om ervan weg te gaan. Het is een goede jongen, wij hebben wel plezier samen.. Maar de aantrekkingskracht is er niet meer ik heb nooit zin in seks. Soms erger ik mij ook aan hem en dit voor kleine dingen. Zelf ben ik wel nieuwsgierig hoe het zou zijn met iemand anders. Maar het idee dat hij samen zou zijn met iemand anders vind ik dan niet leuk. Zelf denk ik dat het beste is om uit elkaar te gaan. Ik zit gewoon met angsten en dit houdt mij tegen om van mijn vriend weg te gaan.
Ik ben 25 jaar, bijna 11jaar samen met mijn partner, ondertussen wonen wij al 3jaar samen. Maar ik weet het niet meer.. Ik heb mijn twijfels en dit is al vaak voorgekomen. Dit gevoel heb ik zeker al 3jaar. Maar nu de laatste maanden denk ik om ervan weg te gaan. Het is een goede jongen, wij hebben wel plezier samen.. Maar de aantrekkingskracht is er niet meer ik heb nooit zin in seks. Soms erger ik mij ook aan hem en dit voor kleine dingen. Zelf ben ik wel nieuwsgierig hoe het zou zijn met iemand anders. Maar het idee dat hij samen zou zijn met iemand anders vind ik dan niet leuk. Zelf denk ik dat het beste is om uit elkaar te gaan. Ik zit gewoon met angsten en dit houdt mij tegen om van mijn vriend weg te gaan.
Sophie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier ook zo mvg
Vivitje
30-12-2022
Reactie:
Hey meid
Zo herkennend dit Ben nu 35 relatie van 17 j helaas nu op het moment gekomen dat dit uiteenspringt heb nu 2 kinderen. Maar voelde juist hetzelfde geen passie ergeren aan elkaar en geloof me doet pijn maar na de vragen Ben je gelukkig zie je een toekomst nog samen is het besef er nee zie het jammer genoeg ook niet Meer. Denk aan jezelf en ook ik Ben bang voor de veranderingen maar ook benieuwd naar de toekomst Meer voor je eigen doen andere mensen ontmoeten.
Niet Meer moeten wachten of zorgen maken om iemand anders (buiten mn kinderen).
Zie het toch wel rooskleurig in wordt nog even woelig maar Kom er wel.
Jij Kan dit ook denk aan jezelf en wat jij wil daar moet ik nu ook aan denken wat is het beste voor mij.
Grts veel sterkte en kracht
Zo herkennend dit Ben nu 35 relatie van 17 j helaas nu op het moment gekomen dat dit uiteenspringt heb nu 2 kinderen. Maar voelde juist hetzelfde geen passie ergeren aan elkaar en geloof me doet pijn maar na de vragen Ben je gelukkig zie je een toekomst nog samen is het besef er nee zie het jammer genoeg ook niet Meer. Denk aan jezelf en ook ik Ben bang voor de veranderingen maar ook benieuwd naar de toekomst Meer voor je eigen doen andere mensen ontmoeten.
Niet Meer moeten wachten of zorgen maken om iemand anders (buiten mn kinderen).
Zie het toch wel rooskleurig in wordt nog even woelig maar Kom er wel.
Jij Kan dit ook denk aan jezelf en wat jij wil daar moet ik nu ook aan denken wat is het beste voor mij.
Grts veel sterkte en kracht
Jennifer
08-02-2023
Reactie:
Hi sophie, uit welke stad ben jij
Red
12-08-2023
Ik zit veel te vaak alleen thuis (Verhaal 374)
Dag iedereen
Ik ben een bijna 32-jarige Belgische jongen en ik voel me erg eenzaam. Ik zit veel te vaak alleen thuis, de laatste tijd vind ik het ook erg vervelend om alleen dingen te doen buitenshuis die ik wel eens deed (terrasje ofzo). Desondanks ik een heel sociaal iemand ben, met een sociaal beroep heb ik geen vaste vrienden waar ik mee afspreek. Ik ben ook al veel te lang single, en met mijn gevoel kan ik niet terecht bij familie. Ik ben ook niet gelovig dus daar put ik ook geen kracht uit. Een jaar datingapps heeft ook nog niks opgeleverd en op reis leer ik ook niemand kennen. Ik ben al een ruime tijd in therapie, maar dat gaat in ups en downs. Ik zou graag in contact komen met anderen.
Groeten
Ik ben een bijna 32-jarige Belgische jongen en ik voel me erg eenzaam. Ik zit veel te vaak alleen thuis, de laatste tijd vind ik het ook erg vervelend om alleen dingen te doen buitenshuis die ik wel eens deed (terrasje ofzo). Desondanks ik een heel sociaal iemand ben, met een sociaal beroep heb ik geen vaste vrienden waar ik mee afspreek. Ik ben ook al veel te lang single, en met mijn gevoel kan ik niet terecht bij familie. Ik ben ook niet gelovig dus daar put ik ook geen kracht uit. Een jaar datingapps heeft ook nog niks opgeleverd en op reis leer ik ook niemand kennen. Ik ben al een ruime tijd in therapie, maar dat gaat in ups en downs. Ik zou graag in contact komen met anderen.
Groeten
J
13-07-2023
laatste reactie: 10-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
10 jaar ouder ben ik , anders had dit zomaar mijn verhaal kunnen zijn.
Blijf proberen ... dat is wat ik doe.
Ooit komt t goed (hoop ik).
Blijf proberen ... dat is wat ik doe.
Ooit komt t goed (hoop ik).
K
07-08-2023
Reactie:
Hoi j,
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
07-08-2023
Reactie:
Hoi j,
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
Hey F
Ik woon iets onder Brugge, maar heb geen eigen vervoer
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
Hey F
Ik woon iets onder Brugge, maar heb geen eigen vervoer
J
10-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Veel vrienden heb daarna en tot nu toe niet gehad (Verhaal 381)
Ik kon vroeger toen ik 16 jaar was heel makkelijk een meisje krijgen maar veel vrienden heb daarna en tot nu toe niet gehad ja heb een paar gesprekspartners op messenger maar dan heb je wel gehad
Jan
28-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik zou graag reakties willen (Verhaal 123)
Ik heb het leven aan mij voorbij laten gaan. Ik wil graag andere mensen leren kennen die ook in de kop van drenthe wonen.
Mijn leeftijd is in de 60 jaar.
Graag zou ik reakties willen.
Heel veel liefs
Mijn leeftijd is in de 60 jaar.
Graag zou ik reakties willen.
Heel veel liefs
Aafke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoe is het met je?💓
bryan
02-09-2022
Reactie:
Hallo Aafke, ik ben een vrouw, woon in de kop van Drenthe, ben 65 jaar. Veel meegemaakt en gescheiden. Ik vind eenzaamheid killing.
Wel positief ingesteld. Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en ga op je bericht reageren.
Geen idee hoe verder in contact en of je nog zoekende bent omdat je bericht een tijd geleden geplaatst is.
Groetjes
Wel positief ingesteld. Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en ga op je bericht reageren.
Geen idee hoe verder in contact en of je nog zoekende bent omdat je bericht een tijd geleden geplaatst is.
Groetjes
Suus
23-07-2023
Veel gedoe om contacten te behouden (Verhaal 378)
Ik ben enigskind kleine famillie, ouders prima doen altijd hun best. Maar buitenshuis kan ik het maar moeilijk vinden. Veel gedoe om contacten te behouden.
Mensen leven steeds meer in hun eigen ik ik ik en de rest kan stikken.
Klinkt miss raar maar zo moet je zelf ook gaan leven, en wel de mensen houden en energie in steken die het waard zijn. Je kan nooit alle slechte mensen ontwijken, wel zoveel mogelijk. Toon altijd respect tenzij het andersom niet is. Het kan aan zoveel liggen zelfs waar je woont. Kan echt verschil maken waar je woont, je netwerk, zelfs wat je op sociale media volgt. Als je alleen maar dingen ziet/hoort van mensen waaraan je, je irriteert associeer je dat steeds weer met mensen. Terwijl de mens een groot begrip is. Er zijn veel verschillende type karakters. Stel je woont met 10 mensen samen die ongeveer allemaal zo zijn qua interesses omgang als jou (zeg maar echte vrienden) dan zitten daar zelfs 1 of 2 mensen bij waarmee je het moeilijker kan vinden. Het blijft altijd een zoektoch en een strijd om contacten goed te houden en laten verlopen. En van je gevoel uitgaan is ook heel belangrijk, gr.
Mensen leven steeds meer in hun eigen ik ik ik en de rest kan stikken.
Klinkt miss raar maar zo moet je zelf ook gaan leven, en wel de mensen houden en energie in steken die het waard zijn. Je kan nooit alle slechte mensen ontwijken, wel zoveel mogelijk. Toon altijd respect tenzij het andersom niet is. Het kan aan zoveel liggen zelfs waar je woont. Kan echt verschil maken waar je woont, je netwerk, zelfs wat je op sociale media volgt. Als je alleen maar dingen ziet/hoort van mensen waaraan je, je irriteert associeer je dat steeds weer met mensen. Terwijl de mens een groot begrip is. Er zijn veel verschillende type karakters. Stel je woont met 10 mensen samen die ongeveer allemaal zo zijn qua interesses omgang als jou (zeg maar echte vrienden) dan zitten daar zelfs 1 of 2 mensen bij waarmee je het moeilijker kan vinden. Het blijft altijd een zoektoch en een strijd om contacten goed te houden en laten verlopen. En van je gevoel uitgaan is ook heel belangrijk, gr.
Dn
22-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg (Verhaal 356)
De eenzaamheid is killing en ik ben niet bij machte om het te kunnen veranderen.
Ik haat het leven. Nu de zomer weer lijkt te beginnen zak ik steeds verder weg. Mensen maken plezier, genieten samen van het mooie weer, zoeken elkaar op..
Jaren trekken voorbij waarin ik probeer mijn hoofd omhoog te houden. Heb geen vrienden, een hechte band met familie is er ook niet. Het is allemaal oppervlakkig en kil.
Niemand die mij echt, écht kent, en daar ook geen moeite voor doet.
Mijn emotionele behoeftes zijn nooit bevredigd. Als kind niet en nu 50 jaar later is daar al helemaal geen sprake van.
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
C.
Ik haat het leven. Nu de zomer weer lijkt te beginnen zak ik steeds verder weg. Mensen maken plezier, genieten samen van het mooie weer, zoeken elkaar op..
Jaren trekken voorbij waarin ik probeer mijn hoofd omhoog te houden. Heb geen vrienden, een hechte band met familie is er ook niet. Het is allemaal oppervlakkig en kil.
Niemand die mij echt, écht kent, en daar ook geen moeite voor doet.
Mijn emotionele behoeftes zijn nooit bevredigd. Als kind niet en nu 50 jaar later is daar al helemaal geen sprake van.
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
C.
C.
28-05-2023
laatste reactie: 19-07-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bijzonder, vol emotie, open verwoord, aangrijpend, deels herkenbaar.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
hoi, de maatschappij is helaas oppervlakkig, dat heeft te maken met de welvaart die we hebben, en met een oppervlakkige premier,waardoor ons land verindividualiseerd is. wees trots op jezelf, je bent emphatisch.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Hoe bijzonder.. het lijkt wel of ik dit geschreven heb.
Moedig die zelfreflectie.. ik weet ook dat die moordende eenzaamheid voor een deel bij mezelf ligt omdat ik problemen heb om nog in verbinding te gaan met anderen. En toch hoop ik dat er mensen zijn die oprecht in mij geïnteresseerd zijn. Want ik dreig stilaan te stikken onder dat masker.
Er is één puntje van verschil.. ik haat het leven niet, integendeel. Ik heb het wel moeilijk met de mentaliteitsverandering in de maatschappij. Dus ik voel me niet meer zo lekker in onze samenleving. Ik kan me niet vinden in de egocentrische, materialistische en agressieve attitude van velen. Het hokjesdenken. Ook daardoor zonder ik mij meer en meer af maar het is natuurlijk niet ten voordele van de eenzaamheid.
Ik hoop voor jou dat je eenzaamheid snel doorbroken wordt.
Moedig die zelfreflectie.. ik weet ook dat die moordende eenzaamheid voor een deel bij mezelf ligt omdat ik problemen heb om nog in verbinding te gaan met anderen. En toch hoop ik dat er mensen zijn die oprecht in mij geïnteresseerd zijn. Want ik dreig stilaan te stikken onder dat masker.
Er is één puntje van verschil.. ik haat het leven niet, integendeel. Ik heb het wel moeilijk met de mentaliteitsverandering in de maatschappij. Dus ik voel me niet meer zo lekker in onze samenleving. Ik kan me niet vinden in de egocentrische, materialistische en agressieve attitude van velen. Het hokjesdenken. Ook daardoor zonder ik mij meer en meer af maar het is natuurlijk niet ten voordele van de eenzaamheid.
Ik hoop voor jou dat je eenzaamheid snel doorbroken wordt.
Annick
11-07-2023
Reactie:
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
Lijkt wel een goede analyse van mijn leven
Bedankt voor deze woorden en hulp "C"😉
Mijn eenzame masker blijft nog even op.
Deze herken ik mezelf alleen niet in.
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Succes met alles en misschien tot later!
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
Lijkt wel een goede analyse van mijn leven
Bedankt voor deze woorden en hulp "C"😉
Mijn eenzame masker blijft nog even op.
Deze herken ik mezelf alleen niet in.
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Succes met alles en misschien tot later!
Anoniem
13-07-2023
Reactie:
Alsof ik in een spiegel kijk....
Yvonne
19-07-2023
Mensen moeten mij niet (Verhaal 329)
Hoe ik ook mijn best doe maar de mensen moeten mij niet.op den duur frustrerend. Ze hebben het druk en geen tijd.
Voel me aan de rand van de maatschappij.
Voel me aan de rand van de maatschappij.
Sunshine
19-03-2023
laatste reactie: 17-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
nou als je al deze berichten leest ben je duidelijk niet de enige en je staat niet aan de rand van de maatschappij zo is het tegenwoordig je komt er niet meer tussen en nieuwe vriendschappen sluiten is dus echt heel moeilijk
anoniem
07-04-2023
Reactie:
heb je een idee waarom men je niet moet.
Tom
06-05-2023
Reactie:
Ik herken dit . Als je dit jaren tegen komt dan ga je zelf een beetje veranderen , je doe meer je best om aardig gevonden te worden etc . Mensen vinden je dan niet leuk meer want je bent niet jezelf en ga dan over je heen lopen , nemen je niet meer serieus . Dan komt de eenzaamheid weer .
Alice
17-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben niet de gelukkige (Verhaal 375)
Op datingprofielen kijk ik vaak naar het jongste, mooiste, enz. (gay). Nu valt me op dat ik helemaal niet meer naar leeftijdsgenoten kijk. Ik ga al jaren niet meer uit en ik vind dat ook niet leuk meer.
Nu hoor ik vaak dat mensen elkaar vinden via internet, maar ik ben niet de gelukkige. Heb vaak teleurstellingen. Het gekke is dat als mensen denken dat ik jonger ben (door mijn profielfoto) en mijn leeftijd staat er niet bij, ze heel aardig zijn. Als ik vervolgens mijn leeftijd vertel, of erbij zet, is het enthousiasme weg. Het enige wat veranderd is, is een getal.
Dus op deze manier blijf ik alleen, er zijn weleens thema-avonden bij het COC o.i.d. maar ik vind het veel gedoe. Ook gebruik ik al 20 jaar dempende medicijnen. Na een jaar had ik er al niets meer aan, maar kwam ik er moeilijk vanaf. Het is me een keer gelukt, maar zit er nu alweer 10 jaar aan vast en op dit moment in mijn leven moet ik er niet aan denken om dat af te gaan bouwen, want dat kan heel zwaar zijn. / Toch lees ik weleens dat het belangrijker is eerst zulke dingen op te lossen. Eigenlijk wil ik toch eerst een keer een relatie en vriendschappen. De tijd tikt door. Terwijl ik die medicijnen nog slik, kan ik toch ook met mensen omgaan. Het heeft wel een lichte demping op mijn libido en ik ben er wat zwaarder door geworden, echter duurt dat afbouwen misschien wel 1,5 jaar en het KAN moeilijk zijn (misschien heb ik geluk). Maar goed, ik laat het hierbij, Heb op internet allerlei contacten, maar niemand wil echt vrienden zijn en die het wel willen wonen in Antwerpen of Drenthe, Groningen, enz.
Nu hoor ik vaak dat mensen elkaar vinden via internet, maar ik ben niet de gelukkige. Heb vaak teleurstellingen. Het gekke is dat als mensen denken dat ik jonger ben (door mijn profielfoto) en mijn leeftijd staat er niet bij, ze heel aardig zijn. Als ik vervolgens mijn leeftijd vertel, of erbij zet, is het enthousiasme weg. Het enige wat veranderd is, is een getal.
Dus op deze manier blijf ik alleen, er zijn weleens thema-avonden bij het COC o.i.d. maar ik vind het veel gedoe. Ook gebruik ik al 20 jaar dempende medicijnen. Na een jaar had ik er al niets meer aan, maar kwam ik er moeilijk vanaf. Het is me een keer gelukt, maar zit er nu alweer 10 jaar aan vast en op dit moment in mijn leven moet ik er niet aan denken om dat af te gaan bouwen, want dat kan heel zwaar zijn. / Toch lees ik weleens dat het belangrijker is eerst zulke dingen op te lossen. Eigenlijk wil ik toch eerst een keer een relatie en vriendschappen. De tijd tikt door. Terwijl ik die medicijnen nog slik, kan ik toch ook met mensen omgaan. Het heeft wel een lichte demping op mijn libido en ik ben er wat zwaarder door geworden, echter duurt dat afbouwen misschien wel 1,5 jaar en het KAN moeilijk zijn (misschien heb ik geluk). Maar goed, ik laat het hierbij, Heb op internet allerlei contacten, maar niemand wil echt vrienden zijn en die het wel willen wonen in Antwerpen of Drenthe, Groningen, enz.
Jantje
15-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Doodsbang voor nieuwe mensen (Verhaal 373)
Ben nooit echt goed geweest met vrienden maken. Ik werd op de basisschool gepest, middelbare school was iets beter. Helaas aan het einde van de middelbare school een relatie gestart met een jongen die uiteindelijk een wig tussen mij en mijn vriendin dreef. Na veel drama met een nieuwe vriendin en hem bleef ik alleen achter. Contact opgepakt met een kennis van de uni, die ongeveer dezelfde problemen had als ik. Uiteindelijk werd ik zo paranoide van haar. Had ze alleen contact met me omdat ze mij zo prettig vond of was ik gewoon makkelijk beschikbaar voor haar en kon het d'r voor de rest niet schelen? Blijkbaar dat laatste. Toen was ik echt het leven zat.
Gelukkig loop ik nu bij een GGZ en heb ik een hoop nieuwe inzichten in hoe mijn leven is gelopen, maar het verandert nog niets aan dat ik 32 ben, nogsteeds thuis woon bij een vader die emotioneel onbeschikbaar is en nu helemaal geen vrienden heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en ben doodsbang voor nieuwe mensen, bang dat ik weer misbruikt en verwaarloosd word.
Gelukkig loop ik nu bij een GGZ en heb ik een hoop nieuwe inzichten in hoe mijn leven is gelopen, maar het verandert nog niets aan dat ik 32 ben, nogsteeds thuis woon bij een vader die emotioneel onbeschikbaar is en nu helemaal geen vrienden heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en ben doodsbang voor nieuwe mensen, bang dat ik weer misbruikt en verwaarloosd word.
Loki Leone
09-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik moet zelf weer gelukkig worden (Verhaal 372)
Hallo, ik ben 64 Jr. Toen ik 42jr was , na 27 gescheiden 5 kinderen, die nu volwassen zijn. Ik woonde toen in Friesland en na mijn scheiding ben ik in Utrecht gaan wonen ( ik ben Rotterdamse) . Daar heb ik een relatie gehad tot 7 jaar geleden. Mijn leven liep zoals het liep, werken , vakantie etc. Ik heb maar 2 vriendinnen, ik heb dat gewoon in die jaren niet opgebouwd. Die vriendinnen hebben nu allebei een leuke relatie. Ik heb nog wel contact met hen om af en toe leuke dingen te doen. Vorig jaar januari werd ik ziek, kleine ziekenhuisopname . De reuma speelde op , ik had ineens een darmbacterie e
n nierbekkenontsteking, totaal 10 kg afgevallen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude gewicht zat. Nu allerlei kwaaltjes erbij, eczeem bv. Nou ja, lang verhaal kort, ik baal ontzettend van al deze ongemakken. Ik ben sportief en een avonturier. Ik ben nu volledig vastgelopen. Over 2 jaar krijg ik AOW ,daar zie ik tegenop. Omdat ik ZZP' er ben heb ik geen pensioen opgebouwd. Ik wil verhuizen, woon nog met mijn ex, wat prima gaat. We hebben elk voldoende privacy. Eigenlijk wil ik in dit oude huis blijven , maar voel dat ik door moet. Helaas , ik sta al 15 Jr ingeschreven, maar er is gewoon niks. Ja , een flatje 3 hoog achter, maar dan ga ik dood. Verder onderneem ik alles alleen, dat kan ik heel goed, maar het breekt me op om altijd maar alleen te zijn. Mijn kinderen wonen allemaal in Friesland, maar hebben hun eigen leven en natuurlijk wel contact en visite, maar ik moet mijn eigen leven weer een boost geven, maar hoe? Het huilen staat me nader dan het lachen , ik slof de dag door en weet niet welke kant ik op moet. Ik kan weinig kanten op, het liefst zou ik vluchten! Autootje en Europa door!
Mijn leven moet niet afhangen van 2 vriendinnen die ik nu minder zie. Ik moet zelf weer gelukkig worden , maar hoe, waar te beginnen. Ik zie het niet. Ik sport en ben lid geworden van een keramiek club. Ik ga hier zwemmen in de rivier enz enz. Maar wat voel ik me eenzaam en verdrietig.
Dank voor het lezen. Liefs Joan
n nierbekkenontsteking, totaal 10 kg afgevallen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude gewicht zat. Nu allerlei kwaaltjes erbij, eczeem bv. Nou ja, lang verhaal kort, ik baal ontzettend van al deze ongemakken. Ik ben sportief en een avonturier. Ik ben nu volledig vastgelopen. Over 2 jaar krijg ik AOW ,daar zie ik tegenop. Omdat ik ZZP' er ben heb ik geen pensioen opgebouwd. Ik wil verhuizen, woon nog met mijn ex, wat prima gaat. We hebben elk voldoende privacy. Eigenlijk wil ik in dit oude huis blijven , maar voel dat ik door moet. Helaas , ik sta al 15 Jr ingeschreven, maar er is gewoon niks. Ja , een flatje 3 hoog achter, maar dan ga ik dood. Verder onderneem ik alles alleen, dat kan ik heel goed, maar het breekt me op om altijd maar alleen te zijn. Mijn kinderen wonen allemaal in Friesland, maar hebben hun eigen leven en natuurlijk wel contact en visite, maar ik moet mijn eigen leven weer een boost geven, maar hoe? Het huilen staat me nader dan het lachen , ik slof de dag door en weet niet welke kant ik op moet. Ik kan weinig kanten op, het liefst zou ik vluchten! Autootje en Europa door!
Mijn leven moet niet afhangen van 2 vriendinnen die ik nu minder zie. Ik moet zelf weer gelukkig worden , maar hoe, waar te beginnen. Ik zie het niet. Ik sport en ben lid geworden van een keramiek club. Ik ga hier zwemmen in de rivier enz enz. Maar wat voel ik me eenzaam en verdrietig.
Dank voor het lezen. Liefs Joan
Joan
09-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Bestemt voor een eenzaam bestaan (Verhaal 75)
Ik voel me eenzaam. Ik ben een jongen van 27 en ben de laatste 10 jaar single. Ik heb echt het gevoel dat er wat mis met mij is. Ik probeer het echt maar niemand ziet me gewoon staan. Ik ben altijd al wel wat anders geweest maar dit is toch gewoon zielig? Maar ook vrienden zijn ver te zoeken. Ik ga op het moment echt met niemand om. De eenzaamheid begint er ondertussen wel vrij hard in te hakken. Ik voel me lusteloos en doelloos. Iedereen vind me altijd maar raar en maf. Kan wel blijven proberen maar wat is het punt als ik toch altijd maar weer faal. Ik denk serieus waar dat ik bestemt ben voor een eenzaam bestaan. En dat doet me erg zeer. Dat terwijl ik (vind ik zelf dan) toch best aardig ben. Ben geen nietsnut, heb altijd hard voor me geld gewerkt ik probeer altijd om mensen te denken maar ik wordt altijd maar weer afgestoten.
Is er iemand met ongv de zelfde ervaring? Ik ben erg toe aan sociaal contact.
Is er iemand met ongv de zelfde ervaring? Ik ben erg toe aan sociaal contact.
R
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik voel met je mee
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, onderschat jezelf niet!
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂
X
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben een 29 jarige jongen en ik voel precies hetzelfde. Alsof je elke dag in de duisternis loopt. Opstaan, werken terug naar huis en slapen. Elke dag maar weer denken aan de eenzaamheid. Waarom ziet niemand me staan? Ik zou graag in contact met je willen komen. Hopelijk zie je mijn bericht.
DP
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar dit..
D
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb het zelfds probleem ik weet hoe het voelt alsof je een alien van planeet mars bent en geen ene persoom die maar iets om je geven of juist geintresseerd lijken em dan doen of je niet bestaat
Fer
02-07-2023
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde! Ik kan van mezelf zeggen dat ik echt leuk en aardig ben maar niemand kan blijkbaar de moeite nemen om aan mij te denken ofzo? Ik val altijd overal buiten. Ik heb me daar op gegeven moment bij neergelegd want het ligt niet aan mij, maar aan de wereld waarin we op dit moment leven. Mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig en lijken nul gevoel meer te hebben.
Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!
Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!
Anoniem
08-07-2023
'Anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven (Verhaal 362)
Zal het ooit goed komen?
Wat is dit ontzettend moeilijk om te moeten schrijven, nooit fijn om te erkennen dat het niet goed met je gaat. Ik ben een 34-jarige jongeman met een in mijn ogen uitermate moeilijke angststoornis, genaamd 'anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven. Dit is echter nooit gediagnostiseerd door medici, maar mijn verhaal begint als volgt.
Vroeger op de basisschool voelde ik mezelf al een buitenbeentje, ondanks dat ik wel een aantal vriendjes had cijferde ik mezelf altijd weg. Als klein mannetje voelde ik mezelf nooit goed genoeg, trok mezelf terug op de achtergrond en werd gepest door klasgenootjes en schoolgenootjes. Ik kan mezelf nog herinneren dat op een moment in groep 8 de volledige klas mij op heeft staan wachten, waardoor ik niet meer naar school durfde. Dit heeft mij ontzettend beschadigd, waardoor ik mijzelf nog meer terug trok ondanks eerdere pesterijen en treitermomenten. Zo ben ik in die periode ook verschillende keren aangevallen of slachtoffer geweest in vechtpartijen, zelfs zo dat iemand over mij heen plaste. Want ja, zeg nu zelf een makkelijk slachtoffer die niet voor zichzelf durft op te komen.
Dit zette zich voort op het voortgezet onderwijs, al kwam er in deze periode van mijn leven nog een andere strubbeling opzetten. Mijn moeder werd ziek, godzijdank is ze nog onder ons. Maar we hebben verschillende kerstfeesten en andere feestdagen in het ziekenhuis moeten vieren. In de periode dat ze thuis was heb ik haar vaak horen huilen, dat het leven voor haar geen zin meer had, e.d. Iets wat ik naar gelang haar pijn die ze geleden heeft zeker begrijp, maar voor een tiener is dit een ongelooflijk zware periode. Niet dat ik iets tekort kwam thuis, want alles werd in het werk gesteld om de kinderen zorgeloos te laten opgroeien. Ik heb hier wel de basis voor een trauma gelegd, ben ik van overtuigd want het zal me altijd bij blijven. Deze strubbeling met de gezondheid van mijn moeder is nooit opgehouden toen ik thuis woonde, en raakte ik dus verslaafd aan de drank en de drugs. Puur naar ik het idee heb om de pijn te verdoven, ik kwam weekenden niet thuis in de jaren dat ik 16-26 was puur omdat ik niet thuis wilde zijn om dat daar traumatische dingen gebeurde.
Mijn zus ging samen wonen toen ik 18 jaar was, en ik was toen de steun van haar kwijt in de thuis situatie. Ik had nooit beseft hoe ik dit miste tot op latere leeftijd, toen ik er wel bewust van werd. Ik zocht voor mezelf naar antwoorden, maar ook genegenheid en intimiteit maar door mijn lage zelfbeeld liep elke date met een leuke dame op niets uit, ik heb meerdere dates gehad in de hoop dat ik ook ooit de ware zou mogen vinden. Ik ben nu inmiddels 34 jaar, en vele dates ten spijt is het nooit gelukt om iemand te vinden waarmee ik een relatie op zou kunnen bouwen. Soms dat het gevoel er bij mij niet is, vaak dat het gevoel bij de meiden waar ik mee date er niet was. Wat ik uiteindelijk op mijzelf ben gaan betrekken, zie je wel ik ben niet goed genoeg voor iemand?! Zie je wel ik zal voor altijd alléén blijven! Ik zal nooit gelukkig zijn!
Inmiddels is er in mijn 20-er jaren veel gebeurd, ik ben ver verkoop in gegaan op interieurgebied. Het verkopen van meubelen en badkamers heeft mij een ander mens gemaakt, iets méér zelfvertrouwen. Ik heb daardoor ook alles op de rails, heb één eigen woning, goede baan, eigen auto, heb niets te klagen. En toch blijft er altijd dat gevoel van, ik zal nooit iemand vinden! Ik word alléén oud! Ik ben niet goed genoeg! Het voelt als een gevangenis die om mijzelf is opgetrokken, één trechter waar ik niet uit kom.
Ondanks steun van mijn familie en vrienden, mensen die zeggen dat zij niet kunnen geloven dat ik voor altijd alléén blijf omdat ik zo'n toffe kerel ben met een hart van goud. Blijft het voor mij altijd voelen alsof ik grandioos faal in het leven, het voelt alsof ik gedoemd ben om voor altijd alléén te blijven. Ondanks alle steun van mijn naasten voel ik mij ontzettend eenzaam, zeker op de momenten dat ik alleen thuis kom of er wat te vieren is zoals de feestdagen of feesten en partijen, ik ben ook jaloers op degene die het wel hebben en dat vind ik verschrikkelijk. Ik verafschuw mezelf, geloof niet dat ik ooit gelukkig mag worden. En, ja, ik ken de clichés een relatie is niet de garantie voor geluk, op ieder potje past een dekseltje, etc. Alléén ik voel mijzelf eenzamer dan ooit, en weet niet meer welke kant ik op moet in het leven!
Wat is dit ontzettend moeilijk om te moeten schrijven, nooit fijn om te erkennen dat het niet goed met je gaat. Ik ben een 34-jarige jongeman met een in mijn ogen uitermate moeilijke angststoornis, genaamd 'anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven. Dit is echter nooit gediagnostiseerd door medici, maar mijn verhaal begint als volgt.
Vroeger op de basisschool voelde ik mezelf al een buitenbeentje, ondanks dat ik wel een aantal vriendjes had cijferde ik mezelf altijd weg. Als klein mannetje voelde ik mezelf nooit goed genoeg, trok mezelf terug op de achtergrond en werd gepest door klasgenootjes en schoolgenootjes. Ik kan mezelf nog herinneren dat op een moment in groep 8 de volledige klas mij op heeft staan wachten, waardoor ik niet meer naar school durfde. Dit heeft mij ontzettend beschadigd, waardoor ik mijzelf nog meer terug trok ondanks eerdere pesterijen en treitermomenten. Zo ben ik in die periode ook verschillende keren aangevallen of slachtoffer geweest in vechtpartijen, zelfs zo dat iemand over mij heen plaste. Want ja, zeg nu zelf een makkelijk slachtoffer die niet voor zichzelf durft op te komen.
Dit zette zich voort op het voortgezet onderwijs, al kwam er in deze periode van mijn leven nog een andere strubbeling opzetten. Mijn moeder werd ziek, godzijdank is ze nog onder ons. Maar we hebben verschillende kerstfeesten en andere feestdagen in het ziekenhuis moeten vieren. In de periode dat ze thuis was heb ik haar vaak horen huilen, dat het leven voor haar geen zin meer had, e.d. Iets wat ik naar gelang haar pijn die ze geleden heeft zeker begrijp, maar voor een tiener is dit een ongelooflijk zware periode. Niet dat ik iets tekort kwam thuis, want alles werd in het werk gesteld om de kinderen zorgeloos te laten opgroeien. Ik heb hier wel de basis voor een trauma gelegd, ben ik van overtuigd want het zal me altijd bij blijven. Deze strubbeling met de gezondheid van mijn moeder is nooit opgehouden toen ik thuis woonde, en raakte ik dus verslaafd aan de drank en de drugs. Puur naar ik het idee heb om de pijn te verdoven, ik kwam weekenden niet thuis in de jaren dat ik 16-26 was puur omdat ik niet thuis wilde zijn om dat daar traumatische dingen gebeurde.
Mijn zus ging samen wonen toen ik 18 jaar was, en ik was toen de steun van haar kwijt in de thuis situatie. Ik had nooit beseft hoe ik dit miste tot op latere leeftijd, toen ik er wel bewust van werd. Ik zocht voor mezelf naar antwoorden, maar ook genegenheid en intimiteit maar door mijn lage zelfbeeld liep elke date met een leuke dame op niets uit, ik heb meerdere dates gehad in de hoop dat ik ook ooit de ware zou mogen vinden. Ik ben nu inmiddels 34 jaar, en vele dates ten spijt is het nooit gelukt om iemand te vinden waarmee ik een relatie op zou kunnen bouwen. Soms dat het gevoel er bij mij niet is, vaak dat het gevoel bij de meiden waar ik mee date er niet was. Wat ik uiteindelijk op mijzelf ben gaan betrekken, zie je wel ik ben niet goed genoeg voor iemand?! Zie je wel ik zal voor altijd alléén blijven! Ik zal nooit gelukkig zijn!
Inmiddels is er in mijn 20-er jaren veel gebeurd, ik ben ver verkoop in gegaan op interieurgebied. Het verkopen van meubelen en badkamers heeft mij een ander mens gemaakt, iets méér zelfvertrouwen. Ik heb daardoor ook alles op de rails, heb één eigen woning, goede baan, eigen auto, heb niets te klagen. En toch blijft er altijd dat gevoel van, ik zal nooit iemand vinden! Ik word alléén oud! Ik ben niet goed genoeg! Het voelt als een gevangenis die om mijzelf is opgetrokken, één trechter waar ik niet uit kom.
Ondanks steun van mijn familie en vrienden, mensen die zeggen dat zij niet kunnen geloven dat ik voor altijd alléén blijf omdat ik zo'n toffe kerel ben met een hart van goud. Blijft het voor mij altijd voelen alsof ik grandioos faal in het leven, het voelt alsof ik gedoemd ben om voor altijd alléén te blijven. Ondanks alle steun van mijn naasten voel ik mij ontzettend eenzaam, zeker op de momenten dat ik alleen thuis kom of er wat te vieren is zoals de feestdagen of feesten en partijen, ik ben ook jaloers op degene die het wel hebben en dat vind ik verschrikkelijk. Ik verafschuw mezelf, geloof niet dat ik ooit gelukkig mag worden. En, ja, ik ken de clichés een relatie is niet de garantie voor geluk, op ieder potje past een dekseltje, etc. Alléén ik voel mijzelf eenzamer dan ooit, en weet niet meer welke kant ik op moet in het leven!
Richard
16-06-2023
laatste reactie: 06-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Richard,
Ik lees met tranen in mijn ogen je verhaal..
Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest, het gepest en ook thuis met je moeder:(
Je hebt echt traumatische dingen meegemaakt en ik snap heel goed dat je daar nog last van hebt en onzeker bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg vind.
Heb je het ooit overwogen om in therapie te gaan? Zoals emdr therapie? Of naar een cursus voor zelf vertrouwen.
Als dat niets voor jou is, kan je eraan denken om bijvoorbeeld een maand te reizen? Als dat financieel niet lukt, misschien dan vrijwilligers werk doen met kost en inwoning, en dan genieten van het mooie weer en andere omgeving, andere cultuur andere mensen. Dit kan je als persoon veranderen! En je kan mensen ontmoeten die veel beter bij je passen dan misschien in Nederland.
Het scheelt dat je een man bent en je niet voor je 40ste aan kinderen hoeft te beginnen, al snap ik je gevoel wel natuurlijk dat je ook graag een vaste relatie wil of een gezin.
Maar misschien moet je eerst aan jezelf werken, je zelfvertrouwen ♥️
Vrouwen houden van een zelf verzekerde man, en ook al voel je je totaaaal niet zo, miss kan je het proberen te verbergen in de datings fase:)
Mijn partner kwam over als een flirter die zich nergens van aan trok, leefde in het nu.
Nou bleek totaaaal niet zo te zijn, hij is mega onzeker, gestresst om alles etc.
Maar ik werd verliefd op hem omdat hij zo’n zelf verzekerde houding had en hij kon zo goed luisteren en gesprekken voeren. Als hij zichzelf vanaf het begin liet zien als onzeker of teveel interesse zou tonen, denk ik dat ik het niet zo interessant zou vinden, maar nu ik hem echt ken vind ik het heel lief dat hij zo onzeker etc.
In short: ook al voel je je onzeker en voel jij je niet waardig, laat dat niet zien!! (Ik heb dat nog steeds trouwens na 5 jaar samen te zijn en probeer dat nog steeds te verbergen)
Zoek evt hulp om je trauma’s te verwerken, dmv erover te praten met iemand dichtbij (je zus bijv) of echte therapie zoals EMDR
Ga op reis!! Zoek avontuur!!
Ik wens je alle liefde en geluk🍀
Ik lees met tranen in mijn ogen je verhaal..
Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest, het gepest en ook thuis met je moeder:(
Je hebt echt traumatische dingen meegemaakt en ik snap heel goed dat je daar nog last van hebt en onzeker bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg vind.
Heb je het ooit overwogen om in therapie te gaan? Zoals emdr therapie? Of naar een cursus voor zelf vertrouwen.
Als dat niets voor jou is, kan je eraan denken om bijvoorbeeld een maand te reizen? Als dat financieel niet lukt, misschien dan vrijwilligers werk doen met kost en inwoning, en dan genieten van het mooie weer en andere omgeving, andere cultuur andere mensen. Dit kan je als persoon veranderen! En je kan mensen ontmoeten die veel beter bij je passen dan misschien in Nederland.
Het scheelt dat je een man bent en je niet voor je 40ste aan kinderen hoeft te beginnen, al snap ik je gevoel wel natuurlijk dat je ook graag een vaste relatie wil of een gezin.
Maar misschien moet je eerst aan jezelf werken, je zelfvertrouwen ♥️
Vrouwen houden van een zelf verzekerde man, en ook al voel je je totaaaal niet zo, miss kan je het proberen te verbergen in de datings fase:)
Mijn partner kwam over als een flirter die zich nergens van aan trok, leefde in het nu.
Nou bleek totaaaal niet zo te zijn, hij is mega onzeker, gestresst om alles etc.
Maar ik werd verliefd op hem omdat hij zo’n zelf verzekerde houding had en hij kon zo goed luisteren en gesprekken voeren. Als hij zichzelf vanaf het begin liet zien als onzeker of teveel interesse zou tonen, denk ik dat ik het niet zo interessant zou vinden, maar nu ik hem echt ken vind ik het heel lief dat hij zo onzeker etc.
In short: ook al voel je je onzeker en voel jij je niet waardig, laat dat niet zien!! (Ik heb dat nog steeds trouwens na 5 jaar samen te zijn en probeer dat nog steeds te verbergen)
Zoek evt hulp om je trauma’s te verwerken, dmv erover te praten met iemand dichtbij (je zus bijv) of echte therapie zoals EMDR
Ga op reis!! Zoek avontuur!!
Ik wens je alle liefde en geluk🍀
Anoniem
06-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Verbaasd en teleurgesteld (Verhaal 328)
In april word ik 79. Ondanks mijn leeftijd mag ik mij verheugen in een stabiele fysieke gezondheid, dat ervaar ik als een groot pluspunt.
In mijn leven heb ik eigenlijk nooit echte vrienden gehad, dat heb ik wel als een probleem ervaren, en ik heb me vaak afgevraagd wat daarvan de oorzaken zouden kunnen zijn; ik ben er nooit echt achter gekomen. Ik ben best sociaal en fatsoenlijk in de omgang, maar ik merk wel dat de mensen liever wat afstand tot mij houden. Het opbouwen van een verhouding was eigenlijk niet aan de orde; men vond mij afstotend en onaantrekkelijk, terwijl ik mijzelf als heel toonbaar beschouw.
Als een soort monnik heb ik in een kluizenarij geleefd. Ik heb mijn leven wel wat structuur weten te geven, door opleidingen te volgen. maar met het stijgen der jaren voelt men het isolement nog meer. Elke zondag ga ik wel naar de kerk, dan denk ik nog even onder de mensen te zijn, dan is de afstand en de vermijding ook wel merkbaar.
Ik heb wel een baan gehad als onderwijzer, en ben geïnteresseerd in kunst en muziek en heb daar ook wel opleidingen in gevolgd.
Nu heb ik mijzelve uitgeroepen tot begarde broeder binnen de Kluizenarij 't groene hofke, en maak ik een soort toneelstuk van mijn leven en zo heb ik mij ook op het Facebook gepresenteerd. De laatste begarde is rond 1400 op de brandstapel beland, en nu ben ik de enige en misschien opnieuw de eerste van een opleving onder de begarde broeders. Depressief of somber ben ik niet, maar wel verbaasd en teleurgesteld.
In mijn leven heb ik eigenlijk nooit echte vrienden gehad, dat heb ik wel als een probleem ervaren, en ik heb me vaak afgevraagd wat daarvan de oorzaken zouden kunnen zijn; ik ben er nooit echt achter gekomen. Ik ben best sociaal en fatsoenlijk in de omgang, maar ik merk wel dat de mensen liever wat afstand tot mij houden. Het opbouwen van een verhouding was eigenlijk niet aan de orde; men vond mij afstotend en onaantrekkelijk, terwijl ik mijzelf als heel toonbaar beschouw.
Als een soort monnik heb ik in een kluizenarij geleefd. Ik heb mijn leven wel wat structuur weten te geven, door opleidingen te volgen. maar met het stijgen der jaren voelt men het isolement nog meer. Elke zondag ga ik wel naar de kerk, dan denk ik nog even onder de mensen te zijn, dan is de afstand en de vermijding ook wel merkbaar.
Ik heb wel een baan gehad als onderwijzer, en ben geïnteresseerd in kunst en muziek en heb daar ook wel opleidingen in gevolgd.
Nu heb ik mijzelve uitgeroepen tot begarde broeder binnen de Kluizenarij 't groene hofke, en maak ik een soort toneelstuk van mijn leven en zo heb ik mij ook op het Facebook gepresenteerd. De laatste begarde is rond 1400 op de brandstapel beland, en nu ben ik de enige en misschien opnieuw de eerste van een opleving onder de begarde broeders. Depressief of somber ben ik niet, maar wel verbaasd en teleurgesteld.
Franc P.
15-03-2023
laatste reactie: 03-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jij bent fout bezig. je bent islamtisch, wat is islam? en wat zegt de islam? Ik zou zeggen ga dit eerst onderzoeken en daar zal je antwoord vinden.
Mo
03-07-2023
Reactie:
Ofschoon ik ondanks mijn leeftijd niet echt lichamelijke of geestelijke beperkingen heb, heb ik wel in eenzaamheid geleefd, en dat is al op jonge leeftijd begonnen. Dus heb ik wel begrip en medeleven voor de persoon van de reactie gedateerd op 3- 4-2023. In ieder geval sterkte en goede moed gewenst. En soms is daar, als uit het niet, toch op een onverwacht moment aanwezigheid. Eenzaamheid kan ook geestelijke rijkdom en initiatief met zich meebrengen.
Franc P.
13-05-2023
Reactie:
lees een of meer kranten, zodat je bijblijft. ik lees daarnaast wekelijks elsevier en maandelijks hp de tijd.voor de rest,alles draait om zelfrespect.............mijn vader zei altijd,vrienden in nood,100 in een lood.........
h.teunissen
01-07-2023
Eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe (Verhaal 370)
Hey iedereen , ik vind het fijn om jullie beleving, verhaal te mogen lezen. Dank u hiervoor om dit te delen.
Het maakt het toch wat makkelijker om te delen want eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe aan in deze maatschappij waardoor je er niet zo snel mee naar buiten komt.
Ikzelf heb het afgelopen jaar veel meegemaakt, ups en downs, zwanger van mijn 3de kindje, alleen gevallen, vriendinnen die het plots te druk hadden en die ik nu niet meer hoor wanneer ik ze eigenlijk best het meeste nodig had , om mijn up te delen ( geboorte dochter) en de downs want uiteindelijk sta ik er alleen voor .
Maar dat terzake...de eenzaamheid die dan ook bikkel hard oeslaat.
Je kan niet meer zo makkelijk weg, je bent moe, je gaat werken, 3 kinderen, het huishouden...
Maar de telefoon staat stil, en eerlijk...op den duur ben je het ook beu om steeds moeite te doen...en te bellen, soms nemen ze niet op, negeren, niet terug bellen, of hoor je dat het zo druk is ...maar ik heb het ook druk hoor ...toch wil ik de moeite doen...
Ik heb me vaak afgevraagd wat doe ik verkeerd, waarom ben ik vervangbaar, waarom hoor je ze ni meer als ze een partner hebben, enz ...ik trek het mij best aan
Je denkt dat sommige je beste vriendinnen zijn die je al jaren kent door dik en dun , maar kijk ....
Ik heb me deze afgelopen periode zo eenzaam gevoeld, terwijl dit eigenlijk 1 van de mooiste periodes van mijn leven zou moeten zijn, en ik heb echt vaak gezegd tegen mezelf , positief zijn.
Maar als je bijna dagelijks alleen zit , is dit niet altijd evident , ik denk dat jullie dit wel begrijpen .
Soms ventileren kan eens deugd doen!
Dankbaar voor deze forum en jullie verhalen
Mercie
Het maakt het toch wat makkelijker om te delen want eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe aan in deze maatschappij waardoor je er niet zo snel mee naar buiten komt.
Ikzelf heb het afgelopen jaar veel meegemaakt, ups en downs, zwanger van mijn 3de kindje, alleen gevallen, vriendinnen die het plots te druk hadden en die ik nu niet meer hoor wanneer ik ze eigenlijk best het meeste nodig had , om mijn up te delen ( geboorte dochter) en de downs want uiteindelijk sta ik er alleen voor .
Maar dat terzake...de eenzaamheid die dan ook bikkel hard oeslaat.
Je kan niet meer zo makkelijk weg, je bent moe, je gaat werken, 3 kinderen, het huishouden...
Maar de telefoon staat stil, en eerlijk...op den duur ben je het ook beu om steeds moeite te doen...en te bellen, soms nemen ze niet op, negeren, niet terug bellen, of hoor je dat het zo druk is ...maar ik heb het ook druk hoor ...toch wil ik de moeite doen...
Ik heb me vaak afgevraagd wat doe ik verkeerd, waarom ben ik vervangbaar, waarom hoor je ze ni meer als ze een partner hebben, enz ...ik trek het mij best aan
Je denkt dat sommige je beste vriendinnen zijn die je al jaren kent door dik en dun , maar kijk ....
Ik heb me deze afgelopen periode zo eenzaam gevoeld, terwijl dit eigenlijk 1 van de mooiste periodes van mijn leven zou moeten zijn, en ik heb echt vaak gezegd tegen mezelf , positief zijn.
Maar als je bijna dagelijks alleen zit , is dit niet altijd evident , ik denk dat jullie dit wel begrijpen .
Soms ventileren kan eens deugd doen!
Dankbaar voor deze forum en jullie verhalen
Mercie
Jes
02-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is (Verhaal 358)
Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is.
Alchol- en drugsgebruik van partner, wat sinds jaren nu stiekem gebeurd, heftige ruzies en ik altijd " gevlucht “.
Gevlucht in werk, sporten en weg zijn.Soms ook goede momenten met mooie praatjes die dan even voor rust zorgde.
In 1 van deze momenten zwanger geraakt en heel blij met dochter. 18 jaar alles samen met haar gedaan. Maar ruzies, angst en verdriet bleven aanwezig.
Vriend was eerst veel aan t werk maar door hartproblemen afgekeurd. Van vaak weg altijd thuis en ondanks gezondheid gewoon doorgaan met drinken.
Heb al die jaren energie in hem en dochter gestoken alleen nu ben ik op, doodop.
Weet dat ik 20 jaar geleden deze relatie al had moeten beëindigen maar tot nu toe zetten we geen van beiden de stap ondanks dat we alle 3 ongeluk zijn en eigen leven leiden.
Zoals ik zei komt t er bij mij nu uit.
Kan niet meer lachen, ben mezelf kwijt, herken mezelf niet meer, mis intimiteit, genegenheid, liefde, leuke dingen met partner ondernemen . Ben eenzaam en zit vol verdriet.
Erop uit trekken doe ik wel maar neem deze vele bagage als n soort sluier om me heen mee. Dit is een zware last waardoor je niet meer spontaan kunt zijn, niet meer kan genieten en dit houdt ik niet meer vol.
Angst ien geen energie meer hebben zorgt ervoor dat ik de stap om weg te gaannuet durf te nemen maar ik moet t doen omdat ik het niet langer meer aankan.
Heb zoveel liefde gegeven en te geven alleen verlang zelf naar liefde te mogen ontvangen. Gezien worden en weer te kunnen genieten.
Zonder verdriet en het gevoel van eenzaamheid.
Vraag me af waarom ik mezelf zoveel pijn doe terwijl ik een mooi goed zorgzaam liefdevol persoon ben die niet veel vraagt alleen maar respect trouw eerlijkheid plezier wil hebben heel simpel leeft maar heel veel te geven heeft.
Ik ben niet zielig alleen op en mis liefdevolle oprechte mensen om me heen.
Alchol- en drugsgebruik van partner, wat sinds jaren nu stiekem gebeurd, heftige ruzies en ik altijd " gevlucht “.
Gevlucht in werk, sporten en weg zijn.Soms ook goede momenten met mooie praatjes die dan even voor rust zorgde.
In 1 van deze momenten zwanger geraakt en heel blij met dochter. 18 jaar alles samen met haar gedaan. Maar ruzies, angst en verdriet bleven aanwezig.
Vriend was eerst veel aan t werk maar door hartproblemen afgekeurd. Van vaak weg altijd thuis en ondanks gezondheid gewoon doorgaan met drinken.
Heb al die jaren energie in hem en dochter gestoken alleen nu ben ik op, doodop.
Weet dat ik 20 jaar geleden deze relatie al had moeten beëindigen maar tot nu toe zetten we geen van beiden de stap ondanks dat we alle 3 ongeluk zijn en eigen leven leiden.
Zoals ik zei komt t er bij mij nu uit.
Kan niet meer lachen, ben mezelf kwijt, herken mezelf niet meer, mis intimiteit, genegenheid, liefde, leuke dingen met partner ondernemen . Ben eenzaam en zit vol verdriet.
Erop uit trekken doe ik wel maar neem deze vele bagage als n soort sluier om me heen mee. Dit is een zware last waardoor je niet meer spontaan kunt zijn, niet meer kan genieten en dit houdt ik niet meer vol.
Angst ien geen energie meer hebben zorgt ervoor dat ik de stap om weg te gaannuet durf te nemen maar ik moet t doen omdat ik het niet langer meer aankan.
Heb zoveel liefde gegeven en te geven alleen verlang zelf naar liefde te mogen ontvangen. Gezien worden en weer te kunnen genieten.
Zonder verdriet en het gevoel van eenzaamheid.
Vraag me af waarom ik mezelf zoveel pijn doe terwijl ik een mooi goed zorgzaam liefdevol persoon ben die niet veel vraagt alleen maar respect trouw eerlijkheid plezier wil hebben heel simpel leeft maar heel veel te geven heeft.
Ik ben niet zielig alleen op en mis liefdevolle oprechte mensen om me heen.
Anne
02-06-2023
laatste reactie: 02-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?
Wil
02-07-2023
Voel me altijd het buitenbeentje (Verhaal 357)
Ik voel me als het op vriendschappen aankomt altijd het buitenbeentje.Ik word getolereerd in groep en zal zelf ook vaak voorstellen om iets te gaan drinken ofzo maar ik merk dat er ook vaak afgesproken word onderling en ik dan niet gevraagd word.Uit frustratie ben ik nu ook uit de messenger groep gestapt van mijn vriendengroep en niemand heeft gereageerd.Na 4 dagen geen enkele reactie…Op een manier denk ik dat ze gewoon blij zijn dat ze van me af zijn.
Nathalie
01-06-2023
laatste reactie: 02-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?
Wil
02-07-2023
Kan de verjaardag van mijn kind niet met visite vieren (Verhaal 367)
het vervelendste van geen vrienden hebben en een mini familie is dat ik de verjaardag van mijn kind niet kan vieren met visite . In het verleden nodigde ik mensen uit en kwam ik op ongeveer een totaal van 8 mensen en dan presteerden ze nog om op het laatste moment af te bellen of zaten ze op het puntje van hun stoel omdat ze eigenlijk andere dingen te doen hadden. En daar zit je dan met een koelkast vol spullen en een teleurgesteld kind omdat er zo weinig mensen zijn. Ik vier het nu zonder visite om teleurstellingen te voorkomen we gaan er maar op uit en het kado wat hij krijg van mij is dubbel duur
Micha
01-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ben eenzaam, denk aan zelfmoord (Verhaal 91)
Eenzaam was ik in mijn huwelijk. Een narcistische man en ik deed alles.
Op een gegeven moment zagen we niemand meer en toch buiten was hij fantastisch carnavalclub op vakanties dan kon hij ineens praten.
6 weken terug kreeg ik het bericht tussen een ochtend en avond dienst dat hij wilde scheosen na 35 jaar huwelijk.
Hier zit ik nu met mijn 2 honden in een ander dorp k en niemand heb al datingsites gedaan ben eenzaam denk aan zelfmoord
Op een gegeven moment zagen we niemand meer en toch buiten was hij fantastisch carnavalclub op vakanties dan kon hij ineens praten.
6 weken terug kreeg ik het bericht tussen een ochtend en avond dienst dat hij wilde scheosen na 35 jaar huwelijk.
Hier zit ik nu met mijn 2 honden in een ander dorp k en niemand heb al datingsites gedaan ben eenzaam denk aan zelfmoord
Pit
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Narcisten zijn engerds. Het zal zwaar zijn voor jou om niet meer getrouwd te zijn. Maar je gaat toch geen zelfmoord plegen omdat hij jou tot een eenzaam wrak heeft gemaakt , dat is echt zijn schuld hoor, niet die van jou . Professionele hulp vragen om je eigenwaarde te vinden daar heb je recht op en je bent het waard
zet m op
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb de zelfde gedachte
hub
10-12-2022
Reactie:
Idem dito gevoel, het hoeft soms allemaal niemeer
Bad
16-02-2023
Reactie:
Ik heb zelf 20 jaar samengewoond met een narcistische man en dat was de hel. Eenzaam was ik ook toen met hem. Ik ben weggegaan van hem. Ik bleef ook achter met 3 katten maar de rust is er nu en voel ik me minder eenzaam dan toen. Nu speelt hij het slachtoffer en laat zich verwaarlozen zodat mensen mij nu vragen waarom ik die relatie geëindigd heb. Ook vragen ze mij of ik hem kan helpen omdat er niemand meer gaat. Hij praat over iedereen slechte dingen die zelfs niet waar zijn. Het was vroeger mijn schuld en nu weer mijn schuld? Hoe ver kunnen ze gaan met een mens? Trek je op je verdient ook een beter leven want er is meer in de wereld dan wat we denken.
Anneke
03-04-2023
Reactie:
Ben al 50 jaar getrouwd met een narcist , geen familie meer geen kleinkinderen meer geen vrienden, geen dochter meer die op haar vader lijkt en ook narcistisch is, hij is de vrolijke man en ik ben niet meer dan z'n huishoudelijke hulp en nu zeg ik vaak tegen mezelf.....doen of niet doen dat houd voor mij in zelfmoord plegen (dus doen) of niet doen meestal is het niet doen
B
11-05-2023
Reactie:
bel de zelfmoordlijn,en zoek een goede psycholoog.
h.teunissen
01-07-2023
Nu ineens ze zeg dat ze alleen verder wil (Verhaal 359)
Hoi ik ben een heel lieve man van 59 bijna 60 ik heb net een relatie van 3 en half jaar achter de rug ik was en ben smoorverliefd op die vrouw ik had haar leren kennen via een datingapp toen ik haar leren kennen heb zij zij dat ze ijgelijk geen man meer wilde en dat ze door haar dochter was ingeschreven toch zijn we gans die jaren gelukkig geweest nu ineens ze zeg dat ze alleen verder wil ik ben er kapot van en vraag me af wat ik fout heb gedaan ik kan het niet begrijpen zo ineens wat zat er fout
Marcel
02-06-2023
laatste reactie: 01-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
vraag opheldering.
h.teunissen
01-07-2023
Ik voel me al jaren heel erg eenzaam (Verhaal 14)
Ik voel me al jaren heel erg eenzaam. Heb familie waar ik geen contact mee heb en de laatste jaren geen behulpzame mensen tegengekomen.
Ik zou zo graag in contact komen met mensen die een soort gelijk leven als mij hebben zodat we elkaar kunnen steunen
anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
31Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
waar woon je? Ben zelf van Belgie. hoe oud ben je? Ben zelf in de veertig.Mag altijd reactie sturen.
ikkeltje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik woon in Amsterdam maar geloof niet in elkaar alleen schriftelijk steunen. Kille koude stad hier, ben hier geboren maar iedereen lom me heen verloren..
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe oud ben je? Mnl of vr, misschien een leuke vriendschap
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
BEN VAN DEZELFDE MENING MAAR WAT DOE JE ERAAN BEN JE VAN VER? IK BEN VAN WAREGEM WEST VL ZOEK IEMAND OM TE BERICHTEN
HAERINCK IVAN
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, welke provincie woon je dan?
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb nu zo'n leven.
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zou graag met je in contact komen ik ben wel 40 + maar jong van geest en kom nog jong over als het goed is daarbij herken ik je verhaal dat heb ik dus ook graag zou ik met je in contact komen om iets leuks te doen of gewoon even te babbelen!!
Lilly Pi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lief mens, je bent heel gevoelig en ik heb spijt dat ik je hondje nooit heb gezien. Ik voel me ook soms heel angstig en vrees voor de toekomst. Heb alleen nog mijn hondje en mijn man. Ik hou ontzettend veel van beiden, moest ik echter mijn man verliezen, ik stap er ook uit. Die angst zorgt dat ik niet genoeg van het heden kan genieten. Jij bent dus alleen.....moet erg zijn, verre knuffel van mij en mijn hondje
Anneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
waarom staan hier geen datums bij? Is dit een recent bericht of 5 jaar oud???
Wilfred
> 2 jaar geleden
Reactie:
Helaba ...ik heb uw verhaal gelezen...ik zoek ook iemand om mee in contact te komen...om eventueel samen uitstapjes,te doen...zodat mijn dagen gevuld zijn...en minder eenzaam
Hilde
Hilde
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook eenzaaam 84 jaar ,mijn hele famile en kenissen zijn dement of dood had graag wat contact woon in Maastricht
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
oke vertel groet Willem
Johannes Willem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het wordt gewoon teveel om alleen te zijn de muren komen gewoon op u af. ik zie al van mijn 8 jaar mijn familie niet meer mijn ma al 3 j niemeer ik hoop dat langs deze weg mensen kan tegen komen die hetzelfde meemaken MVG Roels Angelo
Angelo Roels G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het zelfde heb te veel meegemaakt ben 71 het hoeft niet meer voor mij Kom mijn bed niet meer uit
Lea
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,ik herken me helemaal in jou verhaal en ben al jaren op zoek naar wat jij ook zo graag wil in contact komen met mensen in dezelfde situatie en elkaar steunen.
Ik kom uit Antwerpen en ben 55j
Warme grtjs
Ik kom uit Antwerpen en ben 55j
Warme grtjs
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Datzelfde heb ik ook. MIjn man heeft andere interesses en zou graag weer eens lachen en iets leuks doen in plaats van altijd ziekenhuis dokter bloed prikken dat moet. Maar ik heb altijd de verkeerde mensen die niet leuk zijn.Maar ik woon in Limburgb ben kan niet rijden.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook enorm eenzaam, woon in Antwerpen en zou graag mensen willen leren kennen
Aida
> 2 jaar geleden
Reactie:
Van ochtend om 5.10 , ik heb weer een slapeloze nacht, het is 7 september., hier boven enkele berichten terug staat mijn reactie, ik ben 80 jaar heb door veel narigheid geen contact met familie, alleen met mijn zoon van 41 jaar, ik luister veel naar muziek s'nachts nar licht klassiek op mijn tablet meet mooie natuur opnamen, ik ga nu met deze beelden in mijn hoofd proberen te slapen, ik woon omg. Utrecht
Corrie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken je verhaal heb dit precies hetzelfde voel me af en toe gewoon een nietsnut
Ad
06-10-2021
Reactie:
Hallo ik heb het zelfde als u wat is uw leeftijd als ik vragen mag en waar u woond .
Maria
08-12-2021
Reactie:
Help my aub .daku
Lea
15-02-2022
Reactie:
Welke omgeving woon je? Ik herken je verhaal
Hanny
22-04-2022
Reactie:
Hallo , ik ken dat , ik heb ouders waar ik niet kan op terugvallen , ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor de helft van een gewone mens waardoor ik soms verward ben , en anders overkom , mensen veroordelen me , waardoor ik altijd alleen ben , op het werk word ik dikwijls ontslagen omdat ze denken dat ik hun niet wil horen , mensen moeten wat geduld met me hebben maar niemand heeft dit ik ben bijna 50 heb nooit een gezin gehad en voel me nu echt verschrikkelijk alleen ,
Nez
23-04-2022
Reactie:
Hey,
Het is al 2 jaar geleden.
Maar ik wilde weten of dat met mij kan.
Groetjes
Het is al 2 jaar geleden.
Maar ik wilde weten of dat met mij kan.
Groetjes
Trudy
29-11-2022
Reactie:
Precies mijn verhaal, verdrietig en alleen
Anoniem
09-12-2022
Reactie:
Hoi Anoniem,
Hoop dat je toch een beetje een leuke kerst kunt hebben. ik ben niet daadwerkelijk alleen maar voel me wel vaak eenzaam.Door veel persoonlijk verlies toch veel kwijt geraakt..Gelukkig wel lieve kinderen , wat fam en een paar lieve vrienden.Maar toch is dat vriendschap met wat meer afstand.Echte vrienden ben ik helaas kwijt geraakt..Doet al goed het te benoemen.
Hoop dat je toch een beetje een leuke kerst kunt hebben. ik ben niet daadwerkelijk alleen maar voel me wel vaak eenzaam.Door veel persoonlijk verlies toch veel kwijt geraakt..Gelukkig wel lieve kinderen , wat fam en een paar lieve vrienden.Maar toch is dat vriendschap met wat meer afstand.Echte vrienden ben ik helaas kwijt geraakt..Doet al goed het te benoemen.
Jolanda
25-12-2022
Reactie:
Ik heb ook helemaal niemand ik heb niet eens iemand die ik kan bellen mijn leven is voorbij
Marie
05-02-2023
Reactie:
Hoi hoi hoi hoi hoi zo goed dan
Ronald
06-03-2023
Reactie:
Ben 25 jaar samen maar ongelukkig en eenzaam....zoek een vriendin of vriend om samen iets te gaan eten en een leuke barbel te doen.
Christel
23-03-2023
Reactie:
Probeer eens +/- 17 jaar!
Idem Dito
11-06-2023
Reactie:
je blijft wel erg oppervlakkig...........
h.teunissen
01-07-2023
Het leven is zinloos voor me (Verhaal 185)
Ik ben Christine , 27 jaar en ontzettend eenzaam. Het leven is zinloos voor me.
Christine
18-10-2021
laatste reactie: 01-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Christine,
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"
Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.
Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?
Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.
Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.
Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"
Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.
Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?
Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.
Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.
Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Kevin
15-03-2022
Reactie:
Wil je met mij chatten ben een vrouw 63 Aalsmeer
Eline
22-06-2023
Reactie:
Dag Eline, In wat ben je zoal geinteresseerd ?
Clare
01-07-2023
Mijn leven gaat aan me voorbij (Verhaal 8)
Soms als ik naar buiten kijk, vooral bij mooi weer, dan kan ik wel huilen, omdat mijn 34-jarige leven gewoon aan me voorbijgaat en er nooit iets bijzonders gebeurt (zonder partner) en ik denk dat dit zo zal blijven tot ik 40 ben en dan zijn in ieder geval de mooiste jaren voor een vrouw voorbij.
En deze jaren heb ik zo zinloos doorgebracht. Anderen hebben een partner en in hun leven zit vooruitgang (kinderen worden groot) en bij mij blijft alles bij het oude. Ik blijf altijd in dezelfde fase. Ik vraag me vervolgens af wat voor zin dit leven nog heeft als je als toeschouwer leeft...
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-06-2023
30Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi! Wat naar om je zo alleen te voelen.
Tip: kijk 'ns op www.nmlk.nl , een site waar je nieuwe mensen kan leren kennen dmv samen actiteiten doen. Echt een a aanrader! Succes!
Angélique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,heel herkenbaar ik ben 10 jaar vriendenloos en bij mij is echt bijna de grens bereikt niemand snapt de pijn. Ben 32 maar nooit niks leuks om te doen heb wel een vriend en een kind maar voel me leeg.
Wat vind je leuk om te doen qua activiteiten? ik vind dit moeilijk ik wet zelf niet eens meer wat ik leuk vind alles lijkt inhoudloos. Misschien dat je het fijn vind hier over te praten. Ik ben een luisterend oor ;)
Nathalie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik snap dat je jouw leven anders wil hebben.ik ben ook alleen en kom uit een andere land waardoor ik ook moeite heb om contacten te leggen. Ik zit nu bij een cursus van MDF om verder te komen.. is er iets wat jou blij kan maken? Interesse of hobbies die jou in contact brengt met anderen? Je mag ook mij mailen als je wil. Ik ben ook op zoek naar en man maar eerst dan vriendschap en als het klikt meer... Ik woon wel in een kleinere dorp bij Dronten.
Madeleine M.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook heel erg eenzaam, heb nu al een paar jaar een partner gezocht, heb verder niemand meer en ben inmiddels bijna 60 al geven ze me dat niet. Niemand ziet hoeveel verdriet ik hierom heb. Ik ben een mensenmens en zie alleen maar mijn twee dierbare katten. Woon in het kille en koude Amsterdam, geen leuke stad in je eentje. Die sites zials NMLK werken niet..
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 36 jaar en voel ook dat mijn leven aan mij voorbijgaat.
Niet echt contact ook met familie beide ouders overleden.
Voor de rest heb ik ook geen vrienden en geen baan.
Een relatie waar ik mij ook niet in thuis voel.
Dus ja weet het eigenlijk ook niet meer bij mij is het ook echt elke dag hetzelfde weet ook niet wat ik met dit leven aan moet.
Anoniem
Niet echt contact ook met familie beide ouders overleden.
Voor de rest heb ik ook geen vrienden en geen baan.
Een relatie waar ik mij ook niet in thuis voel.
Dus ja weet het eigenlijk ook niet meer bij mij is het ook echt elke dag hetzelfde weet ook niet wat ik met dit leven aan moet.
Anoniem
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi .
Ik weet niet hoe lang geleden dat je dit geschreven hebt ,maar ik ervaar precies hetzelfde. Ik ben een man van 42 en erg eenzaam geworden nadat mijn relatie afgelopen zomer stuk is gegaan.
Verschrikkelijk voelt dat , ze heeft alle contacten verbroken ik mag en kan haar niet bereiken terwijl ik haar zo nodig heb.
Weet dat je niet alleen sta , misschien vind je het leuk om terug te reageren?
Groetjes van Jan
Ik weet niet hoe lang geleden dat je dit geschreven hebt ,maar ik ervaar precies hetzelfde. Ik ben een man van 42 en erg eenzaam geworden nadat mijn relatie afgelopen zomer stuk is gegaan.
Verschrikkelijk voelt dat , ze heeft alle contacten verbroken ik mag en kan haar niet bereiken terwijl ik haar zo nodig heb.
Weet dat je niet alleen sta , misschien vind je het leuk om terug te reageren?
Groetjes van Jan
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hoi van waar kom je
T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een eenzaamheid. Oh zo herkenbaar.
Ik ben 59, langzamerhand weet ik jet ook niet meer
Konden we elkaar maar eens ontmoeten, lotgenoten.
Lekker samen een wandeling maken, bij elkaar eten, koffie drinken oid.
Hoe kunnen we elkaar helpen/steunen....?
Ik ben 59, langzamerhand weet ik jet ook niet meer
Konden we elkaar maar eens ontmoeten, lotgenoten.
Lekker samen een wandeling maken, bij elkaar eten, koffie drinken oid.
Hoe kunnen we elkaar helpen/steunen....?
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is aan jou of dit scenario zich voltrekt. Neem de regie in handen. Stel je open voor liefde. Leg de lat niet te hoog. Geniet van het liefhebben. Het houden van jou voel jij niet. Dat is voor de ander. Als dat lukt kan het dat je op je 35e zwanger bent. Een mooie leeftijd. En zie je op je 40e je kind 6 worden. Je kunt dan nog steeds heel mooi zijn.
Doeterniettoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Even van me afschrijven, ik een allenstaande man van 52 progressief ziek geen ouders of Kids. Ben vaak alleen maar voel me niet eenzaam. Ik ga vaak fietsen en dat werkt goed voor mij buiten lucht. De mega tip voor mij blijf in beweging en doe de dingen die je voldoening geven. (in the end it doesnt even matter) dat houd me gaande. En 1x per dag lachen. Sterkte en niet te veel naar andere kijken. Tis jou leventje XXX
Vlaflip
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bij 40 houdt het leven echt niet op hoor! Probeer eens een (goede) datingsite. Moet lukken op jouw leeftijd. Veel succes lieverd
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welkom in de groep. Ik ben 31, heb überhaupt geen relatie gehad. Ik was nooit zo geïnteresseerd in andere mensen, ik kon mijn eigen boontjes wel doppen. Dat sloeg om toen ik 18 was en ineens in de gaten kreeg dat ik als enige nog niet gezoend had en de mensen om me heen allemaal al een of meerdere relaties achter de rug hadden. Ik wilde dit altijd wel, maar ik dacht dat het vanzelf kwam. Niet dus. Sindsdien alles geprobeerd. Nul effect. inmiddels dus 13 jaar verder en ik voel me knijter alleen.
Iemand
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook eenzaam. Heb een relatie en vaste job. Kan altijd nog bij mijn ouders en paar vrienden terecht maar toch voel ik me eenzaam. Anders dan de meesten. Ik durf bijna niets doen in m'n privéleven en haat de samenleving. Ik weet ook niet hoelang ik dit volhou
Ringo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey ik begrijp wat hoe he u hier voelt. Na mijn scheiding zit ik ook met dit gevoel en hoop ik maar om samen iets te kunnen opbouwen maar het komt er niet van. 😅 ik hoop dat het jouw snel beter gaat groetjes uit Limburg
Alex
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mij zelf daar een beetje in eigenlijk.en toch maar mij een breuk denken van hoe gaan we die ellende hier oplossen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey ik begrijp wat hoe he u hier voelt. Na mijn scheiding zit ik ook met dit gevoel en hoop ik maar om samen iets te kunnen opbouwen maar het komt er niet van. 😅 ik hoop dat het jouw snel beter gaat groetjes uit Limburg
Alex
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kon je maar een streepjescode op je jas plakken die mede-eenzamen automatisch zouden scannen als ze langs je liepen. Ik zie het al helemaal voor me. Een streepjescode in kleuren. Blauw=ik zoek een man. Groen=ik hoop op kinderen. Geel=ik ben toch ook wel eenling. Paars=ik hou van afwijkend uiterlijk. En zo nog wat kleuren voor dingen die jij van belang vindt. Piep-piep-piep zouden de twee scannertje afgaan als het een goede match was met degene die langs je liep. Bestond het maar!
Marie-Antoinette
23-01-2022
Reactie:
Hoi Anoniem, wat erg dat je het gevoel hebt dat je leven aan je voorbij gaat. Je bent pas 34. Al heb ik geen idee welk jaar je je reactie geplaatst hebt. Soms schiet er ook door mn hoofd dat mn leven aan me voorbij gaat. De boot gemist. Dan kijk ik naar mn leuke kleding en schoenen. Die staan weg te rotten in mn kast. Echt treurig en ik heb medelijden met mezelf. Het liefst zou ik op die fuchsia Marilyn Monroe peeptoes elk weekend de avond van mn leven willen beleven met leuk gezelschap. Ik bedoel hoelang heb ik nou niet meer gelachen, echt schateren, lekker silly zijn als een kind. Of zorgeloos rondgelopen. Happy. Ik ben meestal somber. Ik rot weg van de saaiheid. Een mens heeft aandacht en liefde nodig anders verwelk je.
Zorg ervoor dat je altijd bezig bent met activiteiten. Zoek hobby genoten, dan heb je iets gemeenschappelijks dat je interesseert. Koken, interieur, een taal leren of met een groep een reis maken. Zodra je zo lekker druk bezig bent zijn er vast mensen die jou geweldig gaan vinden en contact gaan zoeken met je.
Zorg ervoor dat je altijd bezig bent met activiteiten. Zoek hobby genoten, dan heb je iets gemeenschappelijks dat je interesseert. Koken, interieur, een taal leren of met een groep een reis maken. Zodra je zo lekker druk bezig bent zijn er vast mensen die jou geweldig gaan vinden en contact gaan zoeken met je.
Iesje
06-02-2022
Reactie:
Hoi hoi eenzaamheid vreet je op...
Geen contacten geen vriendinnen familie af en toe niet getrouwd geen kids.
Relatie eerlijk gezegd weet niet wat voor relatie nergens meer zin in het leven is zinloos
Geen baan geen sociale contacten....
Doe er ook niet echte moeite voor leef van dag tot dag
Geen contacten geen vriendinnen familie af en toe niet getrouwd geen kids.
Relatie eerlijk gezegd weet niet wat voor relatie nergens meer zin in het leven is zinloos
Geen baan geen sociale contacten....
Doe er ook niet echte moeite voor leef van dag tot dag
Vihs
20-03-2022
Reactie:
Oh zo herkenbaar, door een aantal stoornissen kan ik geen contact leggen met mensen en kan ik ook geen contact aangaan met mijn eigen twee kinderen. Iedere dag zitten op een stoel, wachten tot de dag voorbijgaat, het is geen leven. Ik heb zelfs akkoord voor euthanasie voor ondraaglijk psychisch lijden, maar durf de stap nog niet te zetten.
K
05-04-2022
Reactie:
Ik voel me ook mn leven lang al eenzaam. Zowel op zoek naar n moederfiguur, naar begrip en geborgenheid, als naar misschien ergens bijhoren, je verbonden voelen. Ik ben t/m mijn 14e steeds verhuisd buiten land Nl buitenland Nl etc. Op mn 16e opgenomen geweest voor 4 jr lang, oa vanwege eetproblemen. Daarna zonder nabehandeling op kamers gemoeten. Met mijn sociale angsten. Onwetendheid v/onbekendheid met de maatschappij, t zelfstandige leven. Middelbare school nog af moeten maken. Toch nog 2-3jaar universiteit gedaan. Maar altijd angsten, daarbij antidepressivum en blowen, geen contrôle meer en (rand) psychotisch. Nooit meer afgestudeerd, wajong sinds mn 18e, nu inmiddels 46 en doe wel vrijwilligerswerk, maar sta er zo'n btje alleen voor. Nooit iemand gekend op wie ik echt terug kon vallen, bij wie ik aan kan kloppen. Nare ervaringen in de GGZ, ook met hulpverleners/ psychiaters die te vroeg vertrokken, slecht afscheid ook. Het liefst had ik in Frankrijk gewoond. Maar hoe met wajong, zonder rijbewijs, 2 katten? Onlangs totaal uit evenwicht geweest door afbouw antipsychoticum en te vroeg afscheid ve psychiater. Angsten, stemmen, nauwelijks of soms niet meer slapen. Gedacht aan zelfmoord, waar ik eigenlijk tegen ben en aan euthanasie. Nu weer beter, maar nu drink ik teveel en baal ervan voor mn gezondheid en de calorieën. Wil graag weer afvallen. Te graag. Mensen zijn er toch nooit voor je. Je moet ervoor jezelf zijn, maar hoe dan? Heb je soms toch echt anderen voor nodig.
Groet, Y
Groet, Y
Y
14-05-2022
Reactie:
Ik heb precies t zelfde waar denk je dat het bij jou aan ligt? Ik denk altijd dat het voor een vrouw zeker in europa veel makelijker is
Tim
19-06-2022
Reactie:
Jammer dat je nergens een mogelijkheid hebt om met elkaar in contact te komen he.
Vaak veel aandacht voor oudere of jongeren die eenzaam zijn, maar rond de 50 is er zeker ook veel eenzaamheid .
Bij nmlk sta ik al jaren op de wachtlijst, verenigingen of clubs is ook niks geworde.
Denk dat ik mij er naar bij neer moet leggen dat ik een einzelganger ben...
Al ziet men dat niet aan de buitenkant ...
Je bent altijd zo" gezellig en spontaan" ...
Vaak veel aandacht voor oudere of jongeren die eenzaam zijn, maar rond de 50 is er zeker ook veel eenzaamheid .
Bij nmlk sta ik al jaren op de wachtlijst, verenigingen of clubs is ook niks geworde.
Denk dat ik mij er naar bij neer moet leggen dat ik een einzelganger ben...
Al ziet men dat niet aan de buitenkant ...
Je bent altijd zo" gezellig en spontaan" ...
S
25-06-2022
Reactie:
dat moet een rot gevoel zijn voor je je word er elke dag aan herinnerd of je wilt of niet.
Marcel
27-08-2022
Reactie:
Zo herkenbaar, ook hier. Ben nu 48 en alleen met mijn 2 katjes. Hoe cliché.... Ik kon normaliter altijd wel goed alleen zijn, maar de laatste paar jaar voel ik mij steeds eenzamer. Na een slechte relatie had ik zoiets van: even een pauze van mannen in mijn leven. Nooit gedacht dat ik nu nóg alleen zou zijn. Vriendengroep is steeds kleiner geworden; stelletjes zoeken stelletjes op is mijn ervaring. Ik ben door meerdere 'vrienden' in de steek gelaten. Als ik geen contact opneem, hoor ik niets meer. Ik heb nu nog een paar goede vriendinnen, maar geen woont bij mij in de buurt. Een paar jaar terug had ik kanker en door Corona moest ik alles alleen ondergaan. Dat vond ik nog het rotste van het hele traject. Ik ga iedere week sporten en heb best een leuke baan. Maar zodra ik mijn huis in stap voelt het alsof ik overspoeld word door een bijna tastbaar gevoel van eenzaamheid. Een heel goede vriendin denkt aan emigratie. Mijn beste vriendin heeft nu een relatie waar ze (uiteraard) vol van is. Ik gun hen het allerbeste, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij nu. Ik ben begin vorig jaar gaan daten, maar de een na de ander waren niet succesvol. Oplichters, vreemdgangers etc etc. Echter leerde ik de liefde van mijn leven kennen, wist niet wat ik mee maakte! Zo'n enorme klik en alsof we elkaar al jaren kenden. Heel bijzonder, vond hij ook. Maar.... hij ziet mij als een van zijn beste vrienden, maar niet als liefdespartner. Dat hakte er zo in. Mannen zien mij eerder als éën van de boys, waar goed mee te praten en te lachen is,maar verder niets. Iemand hier maakte al de opmerking van slechts een toeschouwer zijn in je leven. En ik moet zeggen dat deze voorstelling maar weinig sterren krijgt van mij. Sjorren aan een dood paard noemen ze dat toch? Op deze manier wil k geen 80 worden. Financieel geeft ook steeds meer restricties, zo ik straks alleen nog werk voor mijn huur, auto (die ik nodig heb om naar dat werk te komen) en boodschappen. Dat is niet leven, dat is simpelweg bestaan. Nee, laat maar dan....... 😔
Kaatje
06-12-2022
Reactie:
Succes
Ronald
31-03-2023
Reactie:
Hallo, als je contact wil, geef dat dan door. Ik voel me ook alleen
Jose
05-05-2023
Reactie:
Hoi! Mij vergaat het net zo..ben inmiddels 58. Onlangs moeder gestorven, met vader nooit hecht geweest en mijn zoon, die woont ver, heeft het erg druk en diens partner zoekt ook geen contact. Zie kleinkind maar zelden, op afspraak welteverstaan Ben na 26j huwelijk gescheiden (was al jaren een dooie boel). Pfff....al die eenzaamheid, niet meer draaglijk. NIEMAND vraagt naar me of zo. Tja, mijn goeie jaren zijn voorbij, als die er al waren en nu????
Nicky
28-05-2023
Reactie:
Per toeval op deze pagina terecht gekomen, en ook ik wil mijn verhaal delen.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Hans
30-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Niemand geeft om me (Verhaal 210)
Hey,
Ik ben 20 jaar en voel me zeer eenzaam. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, het ging simpel weg gewoon niet meer. Toen ben ik bij mijn vriendin in belgie gekomen. Ik ben ontzettend eenzaam zo voel ik me teminste. In belgie heb ik niemand behalve haar (in Nederland had ik ook niemand) Maar ik zit nog vaak met het gevoel dat ik mijn ouders mis wat logisch is. Ik heb veel gemist in mijn jeugd, zoals communicatie dit probleem merk ik heel erg met mijn vriendin ik ben een moeilijke prater. Onze relatie loopt op een einde en dit doet mij heel erg pijn, want ik heb niks anders om mijn gedachte te verzetten. Het voelt ook alsof ik niks bijzonders op deze wereld breng en dat ik niet speciaals voor iets ben. Niemand geeft om me. Lol zo voelt het. Ik weet niet wat ik doe en waarom ik er nog moeite voor zou doen.
Ik ben 20 jaar en voel me zeer eenzaam. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, het ging simpel weg gewoon niet meer. Toen ben ik bij mijn vriendin in belgie gekomen. Ik ben ontzettend eenzaam zo voel ik me teminste. In belgie heb ik niemand behalve haar (in Nederland had ik ook niemand) Maar ik zit nog vaak met het gevoel dat ik mijn ouders mis wat logisch is. Ik heb veel gemist in mijn jeugd, zoals communicatie dit probleem merk ik heel erg met mijn vriendin ik ben een moeilijke prater. Onze relatie loopt op een einde en dit doet mij heel erg pijn, want ik heb niks anders om mijn gedachte te verzetten. Het voelt ook alsof ik niks bijzonders op deze wereld breng en dat ik niet speciaals voor iets ben. Niemand geeft om me. Lol zo voelt het. Ik weet niet wat ik doe en waarom ik er nog moeite voor zou doen.
Anoniem
21-01-2022
laatste reactie: 30-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan ik hier nog op reageren? Ik kom graag in contact met je.
Ik
30-06-2023
De schuldige is het dierbaarste in m'n leven (Verhaal 366)
Hoi ik ben 43 en woon alleen geen man kinderen en huisdieren. Op zich niet zo heel erg. Het vervelende is..ik kan met niemand praten, op t moment dat ik t nodig heb. Je kunt dan wel n afspraak hebben met een iemand die daar in gespecialiseerd is, maar dan zul je zien op dat moment krijg je geen woord uit je strot. Als ik t zo mag zeggen. Ik ben er sinds kort achter waardoor ik in t verleden getekend ben geraakt. De schuldige is het dierbaarste in m'n leven.
Hey Hey
25-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het doet me pijn en ik huil vaak (Verhaal 296)
Ik voel me al jaren alleen, anders en eenzaam. Net of ik zo lief en teder ben.. en dat de meesten hard en egocentrisch zijn.. het doet me pijn en ik huil vaak
Zwaantje
11-12-2022
laatste reactie: 24-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag zwaantje
Als je wat gevoeliger bent, komt alles nog meer op je af.
Toch zijn er nog mensen die niet enkel aan zichzelf denken...
Het probleem is dat het moeilijk is om gelijkgestemden, eventuele vrienden te vinden. Als je niet goed in je vel zit of je bent neerslachtig is het zeker een enorme berg om te beklimmen...Ik weet niet hoe oud je bent maar ook vriendengroepen zijn dikwijls al lang gevormd...
Groeten vanuit Gent van een mama met een lotgenotenzoon
Als je wat gevoeliger bent, komt alles nog meer op je af.
Toch zijn er nog mensen die niet enkel aan zichzelf denken...
Het probleem is dat het moeilijk is om gelijkgestemden, eventuele vrienden te vinden. Als je niet goed in je vel zit of je bent neerslachtig is het zeker een enorme berg om te beklimmen...Ik weet niet hoe oud je bent maar ook vriendengroepen zijn dikwijls al lang gevormd...
Groeten vanuit Gent van een mama met een lotgenotenzoon
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Zeker zullen die mensen bestaan maar hoe kom je de juiste tegen?
Iris
24-06-2023
Altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij (Verhaal 193)
Eenzaamheid, hoe leg je het uit.
Voor mij geldt al 59 jaar gevoel van eenzaamheid...het puzzelstukje wat maar niet wil passen. Ondanks allerlei fijne mensen die op mn pad zijn gekomen altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij, deze wereld, dit leven. Hard geprobeerd...maar steeds maar moeten aanpassen kost zoveel energie en wat overbijft is het gevoel in wereld te leven waar iedereen een andere taal spreekt en gewoon niet begrepen te worden.
Heb in mn leven 2 mensen gehad waar ik echt connectie mee had en dat waren ook 2 mensen waar ik eigenlijk niets mee gemeen had en heel ver van me afstonden.
Maar waarbij het enorm veilig voelde.
Een collegaatje die echt mn soulmate was maar helaas niet meer leeft. Ik heb haar een jaar gekend en ik heb mezelf nooit echt geopend voor haar maar het voelde als een soort magisch evenwicht tussen ons...het was gewoon oke.
En recentelijk een jonge dame die ik begeleidde waarmee ik in best shitty toestanden terecht ben gekomen maar ook bij haar voelde ik me 100% veilig...maar ook zij heeft zich afgekeerd. En wat overblijft is dat enorme gevoel van eenzaamheid. Het valt niet uit te leggen en niet te begrijpen voor mensen. Gaat echt dieper dan je verstand kan bevatten. Is verder ook geen zielig verhaal want uiteindelijk maak je je eigen keuzes in het leven. Maar kwam bij toeval dit forum tegen en wilde toch delen dat die eenzaamheid die je voelt...het gevoel dat je nergens bij hoort..misschien wel een soort freak bent. Probeer het allemaal niet met je verstand te verklaren..je gevoel is je gevoel en dat gaat dieper dan wat dan ook.
Zo...dat lucht beetje op voor het moment.
Mocht iemand willen reageren mag dat altijd natuurlijk
Voor mij geldt al 59 jaar gevoel van eenzaamheid...het puzzelstukje wat maar niet wil passen. Ondanks allerlei fijne mensen die op mn pad zijn gekomen altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij, deze wereld, dit leven. Hard geprobeerd...maar steeds maar moeten aanpassen kost zoveel energie en wat overbijft is het gevoel in wereld te leven waar iedereen een andere taal spreekt en gewoon niet begrepen te worden.
Heb in mn leven 2 mensen gehad waar ik echt connectie mee had en dat waren ook 2 mensen waar ik eigenlijk niets mee gemeen had en heel ver van me afstonden.
Maar waarbij het enorm veilig voelde.
Een collegaatje die echt mn soulmate was maar helaas niet meer leeft. Ik heb haar een jaar gekend en ik heb mezelf nooit echt geopend voor haar maar het voelde als een soort magisch evenwicht tussen ons...het was gewoon oke.
En recentelijk een jonge dame die ik begeleidde waarmee ik in best shitty toestanden terecht ben gekomen maar ook bij haar voelde ik me 100% veilig...maar ook zij heeft zich afgekeerd. En wat overblijft is dat enorme gevoel van eenzaamheid. Het valt niet uit te leggen en niet te begrijpen voor mensen. Gaat echt dieper dan je verstand kan bevatten. Is verder ook geen zielig verhaal want uiteindelijk maak je je eigen keuzes in het leven. Maar kwam bij toeval dit forum tegen en wilde toch delen dat die eenzaamheid die je voelt...het gevoel dat je nergens bij hoort..misschien wel een soort freak bent. Probeer het allemaal niet met je verstand te verklaren..je gevoel is je gevoel en dat gaat dieper dan wat dan ook.
Zo...dat lucht beetje op voor het moment.
Mocht iemand willen reageren mag dat altijd natuurlijk
Peter
11-11-2021
laatste reactie: 24-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Peter,
Ik begrijp je helemaal, ik heb dan wel autisme maar voel me ook niet thuis in deze samenleving, mensen zijn onbetrouwbaar in hun gedrag voor mij. En dat maakt ook eenzaam en somber.
Ben al heel mijn leven aansluiting aan het zoeken maar na 50 jaar ben ik er mee gestopt, ik doe mijn ding en de rest hun ding en ga dat niet meer mengen of aanpassen want dat geeft vaak conflict en frustraties en die kan ik niet gebruiken.
Veel sterkte maar we twee zijn zeker niet de enige met dit issue groetjes Niels 🪶🪶🪶
Ik begrijp je helemaal, ik heb dan wel autisme maar voel me ook niet thuis in deze samenleving, mensen zijn onbetrouwbaar in hun gedrag voor mij. En dat maakt ook eenzaam en somber.
Ben al heel mijn leven aansluiting aan het zoeken maar na 50 jaar ben ik er mee gestopt, ik doe mijn ding en de rest hun ding en ga dat niet meer mengen of aanpassen want dat geeft vaak conflict en frustraties en die kan ik niet gebruiken.
Veel sterkte maar we twee zijn zeker niet de enige met dit issue groetjes Niels 🪶🪶🪶
Niels
18-04-2023
Reactie:
Ben je er nog?
Iris
24-06-2023
Heel eenzaam (Verhaal 364)
Hallo allemaal,
Ik ben erg eenzaam….zoveel dat het zelfs pijn lijkt te doen. Is er iemand in regio Eindhoven die zich ook eenzaam voelt en contact wil?
Ik ben erg eenzaam….zoveel dat het zelfs pijn lijkt te doen. Is er iemand in regio Eindhoven die zich ook eenzaam voelt en contact wil?
Fleur
17-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Fleur,
Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.
Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.
Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.
Ruud
Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.
Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.
Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.
Ruud
Ruud
22-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard (Verhaal 363)
Aan iedereen die dit wenst te lezen:
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard omwille van niet één erfelijk neurologisch syndroom (Gilles de la Tourette Syndroom - wat sinds mijn prille jeugd voor heel wat pesterijen, vooroordelen en onbegrip heeft gezorgd in een maatschappij die ik in tussentijd vol met idioten heb bestempeld wegens multiple IQ-testen die ondanks mijn “bizar” en vaak impulsief gedrag hebben bewezen dat ik hoogbegaafd ben, tegenwoordig wordt dit uitgedrukt in een percentielscore waarbij ik 98 percentiel haalde. Dit is voor het laatst bevestigd geweest in 2012.
Maar alsof Tourette syndroom niet voldoende was, is er begin jaren ‘90 na overdreven hypersomnische klachten tijdens een 3-dagenlang polysomnografisch onderzoek in het UZA (universitair ziekenhuis Antwerpen) nog’s een tweede, hardnekkige neurologische aandoening vastgesteld: narcolepsie. Het kind had weer een naam gekregen, zeggen ze hier lokaal wel eens. Één neurologische aandoening was blijkbaar onvoldoende, ik moest per se nog een kanjer van een ander blok aan mijn been erbij krijgen.
Toen was het hek helemaal van de dam … onbegrip, zelfs van ordediensten en ambulanciers, want epilepsie kent iedereen, maar narcolepsie??? Ik had wellicht ofwel teveel gedronken ofwel was ik verward om een of andere reden, omdat ik schijnbaar onzin aan het uitkramen was.
Het heeft toen amper nog een paar jaar geduurd vooraleer ik omwille van deze diagnoses levenslang werkonbekwaam werd verklaard, nl. Op 21 augustus 1998. Sindsdien verdween de ene kameraad na de andere uit mijn leven. Want zij hadden een job, vrouw en kinderen en geen tijd noch zin meer over om op ‘ziekenbezoek’ te komen.
Momenteel, anno 2023 ben ik bijna 52 en blij dat ik nog leef na het (met vallen en opstaan) doorstaan van 2 majeure depressies, maar meer dan 2 decennia in eenzaamheid leven waarbij enkel thuisverzorging, dokters en verpleegkundigen, allen beroepspersonen dus die betaald worden om mij verder te helpen.
Voor de rest ben ik al sinds mijn 30ste op mezelf aangewezen (uitgezonderd professionele hulpverleners die aan huis komen dus maar waarmee ik verder geen enkele band heb, dat mag trouwens ook wettelijk niet) en ik heb gelukkig toch nog één ding om trots op te zijn: mijn integriteit.
Decennia lange eenzaamheid heeft mij werkelijk geen deugd gedaan. Verbitterd ben ik al meerdere jaren, maar misantropie steekt zijn kop op, waar gaat dit verder naartoe?
De samenleving heeft mij van kindsaf aan als een paria behandeld d.m.v. pesterijen, vooroordelen, onbegrip, en de rest spreek ik zelfs liever momenteel niet over, of ik kan wel blijven zeuren tot in het oneindige.
Ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt. Hoe voelt het om niemand meer te hebben? Om moederziel alleen te zijn terwijl ouders, grootouders en familiale vertrouwelingen intussen al zijn overleden? Niemand leeft voor eeuwig.
Jarenlang heb ik mijn eenzaamheid gemaskeerd door van de M achteraan een T te maken. Niet meer eenzaam maar eenzaat. Een einzelgänger. Maar dit blijft niet duren. Dat masker raak je kwijt op de duur en dan kom je er nog meer moegestreden uit.
Echter, ik leef maar één keer dus nu of nooit: er moet wat veranderen, mijn levenskwaliteit is dringend aan een herziening en verbetering toe. Ik weiger op te geven, ik heb dit eerder al geprobeerd en daaruit geleerd dat zo’n stommiteiten begaan je werkelijk zuur kunnen opbreken. Dan word je niet enkel meer door de maatschappij gestigmatiseerd maar het stigma toegevoegd aan je medisch dossier geraak je nooit meer kwijt.
Tot hier, een schets van mijn levensverhaal, verre van compleet maar eerder zoveel mogelijk tot de essentie beperkt: eenzaamheid. Om de muren van op te lopen, en momenteel voel ik mij door niemand meer begrepen. Angstaanvallen, paranoia, wantrouwen in alles en iedereen, tot zelfs regelrechte haat en gevoelens van retributie jegens bepaalde individuen waardoor ik mij ten zeerste onterecht behandeld voel, in het heden en verleden, vandaar dat ik al heb laten ontvallen dat naast verbittering zelfs misantropie de kop komt opsteken.
Is dit waar een geciviliseerde maatschappij voor staat?
Stof tot nadenken, mij dunkt.
Hopelijk vind ik hier op een menselijke manier reactie.
Anders denk ik er het mijne wel over en zal dit de allerlaatste keer zijn dat ik deze ervaring met vreemden deel.
Hopende op begripvolle reacties,
Mick.
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard omwille van niet één erfelijk neurologisch syndroom (Gilles de la Tourette Syndroom - wat sinds mijn prille jeugd voor heel wat pesterijen, vooroordelen en onbegrip heeft gezorgd in een maatschappij die ik in tussentijd vol met idioten heb bestempeld wegens multiple IQ-testen die ondanks mijn “bizar” en vaak impulsief gedrag hebben bewezen dat ik hoogbegaafd ben, tegenwoordig wordt dit uitgedrukt in een percentielscore waarbij ik 98 percentiel haalde. Dit is voor het laatst bevestigd geweest in 2012.
Maar alsof Tourette syndroom niet voldoende was, is er begin jaren ‘90 na overdreven hypersomnische klachten tijdens een 3-dagenlang polysomnografisch onderzoek in het UZA (universitair ziekenhuis Antwerpen) nog’s een tweede, hardnekkige neurologische aandoening vastgesteld: narcolepsie. Het kind had weer een naam gekregen, zeggen ze hier lokaal wel eens. Één neurologische aandoening was blijkbaar onvoldoende, ik moest per se nog een kanjer van een ander blok aan mijn been erbij krijgen.
Toen was het hek helemaal van de dam … onbegrip, zelfs van ordediensten en ambulanciers, want epilepsie kent iedereen, maar narcolepsie??? Ik had wellicht ofwel teveel gedronken ofwel was ik verward om een of andere reden, omdat ik schijnbaar onzin aan het uitkramen was.
Het heeft toen amper nog een paar jaar geduurd vooraleer ik omwille van deze diagnoses levenslang werkonbekwaam werd verklaard, nl. Op 21 augustus 1998. Sindsdien verdween de ene kameraad na de andere uit mijn leven. Want zij hadden een job, vrouw en kinderen en geen tijd noch zin meer over om op ‘ziekenbezoek’ te komen.
Momenteel, anno 2023 ben ik bijna 52 en blij dat ik nog leef na het (met vallen en opstaan) doorstaan van 2 majeure depressies, maar meer dan 2 decennia in eenzaamheid leven waarbij enkel thuisverzorging, dokters en verpleegkundigen, allen beroepspersonen dus die betaald worden om mij verder te helpen.
Voor de rest ben ik al sinds mijn 30ste op mezelf aangewezen (uitgezonderd professionele hulpverleners die aan huis komen dus maar waarmee ik verder geen enkele band heb, dat mag trouwens ook wettelijk niet) en ik heb gelukkig toch nog één ding om trots op te zijn: mijn integriteit.
Decennia lange eenzaamheid heeft mij werkelijk geen deugd gedaan. Verbitterd ben ik al meerdere jaren, maar misantropie steekt zijn kop op, waar gaat dit verder naartoe?
De samenleving heeft mij van kindsaf aan als een paria behandeld d.m.v. pesterijen, vooroordelen, onbegrip, en de rest spreek ik zelfs liever momenteel niet over, of ik kan wel blijven zeuren tot in het oneindige.
Ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt. Hoe voelt het om niemand meer te hebben? Om moederziel alleen te zijn terwijl ouders, grootouders en familiale vertrouwelingen intussen al zijn overleden? Niemand leeft voor eeuwig.
Jarenlang heb ik mijn eenzaamheid gemaskeerd door van de M achteraan een T te maken. Niet meer eenzaam maar eenzaat. Een einzelgänger. Maar dit blijft niet duren. Dat masker raak je kwijt op de duur en dan kom je er nog meer moegestreden uit.
Echter, ik leef maar één keer dus nu of nooit: er moet wat veranderen, mijn levenskwaliteit is dringend aan een herziening en verbetering toe. Ik weiger op te geven, ik heb dit eerder al geprobeerd en daaruit geleerd dat zo’n stommiteiten begaan je werkelijk zuur kunnen opbreken. Dan word je niet enkel meer door de maatschappij gestigmatiseerd maar het stigma toegevoegd aan je medisch dossier geraak je nooit meer kwijt.
Tot hier, een schets van mijn levensverhaal, verre van compleet maar eerder zoveel mogelijk tot de essentie beperkt: eenzaamheid. Om de muren van op te lopen, en momenteel voel ik mij door niemand meer begrepen. Angstaanvallen, paranoia, wantrouwen in alles en iedereen, tot zelfs regelrechte haat en gevoelens van retributie jegens bepaalde individuen waardoor ik mij ten zeerste onterecht behandeld voel, in het heden en verleden, vandaar dat ik al heb laten ontvallen dat naast verbittering zelfs misantropie de kop komt opsteken.
Is dit waar een geciviliseerde maatschappij voor staat?
Stof tot nadenken, mij dunkt.
Hopelijk vind ik hier op een menselijke manier reactie.
Anders denk ik er het mijne wel over en zal dit de allerlaatste keer zijn dat ik deze ervaring met vreemden deel.
Hopende op begripvolle reacties,
Mick.
Mick
16-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wat kunnen we doen met mijn eenzame dochter (30j)? (Verhaal 30)
Hey hier papa van dochter die zich helemaal eenzaam en alleen is ze is 30j
Ook wil ze geen hulp aanvaarden .Ze werkt ook niet zit alle dagen thuis.
Hangt altijd rond mijn vrouw .ik en mijn vrouw kunnen voorlopig niet samen meer iets doen ze houdt ons gegijzeld wat moeten we doen om haar te helpen weet het allemaal meer zo goed wie zit nog in zo situatie wat kunnen we doen?
Ook wil ze geen hulp aanvaarden .Ze werkt ook niet zit alle dagen thuis.
Hangt altijd rond mijn vrouw .ik en mijn vrouw kunnen voorlopig niet samen meer iets doen ze houdt ons gegijzeld wat moeten we doen om haar te helpen weet het allemaal meer zo goed wie zit nog in zo situatie wat kunnen we doen?
Paul
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-06-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo
Ik neem dr wel mee uit. Ben 34jr
Ik neem dr wel mee uit. Ben 34jr
Ramon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kerst is totaal niet leuk......echt pijnlijk
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb een dochter van 28 en ze voelt zich ook al jaren eenzaam. Ik ben er ook altijd voor haar maar natuurlijk wil ze iemand van haar eigen leeftijd wat ik begrijp...Ze ziet het leven op deze manier niet meer zitten....En ik weet niet meer hoe ik haar kan helpen, ben voort zo moe..
Henriette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ouders zijn veilig, maar ze zal toch haar eigen weg moeten vinden en vrienden leren maken. Dat lukt niet door thuis te blijven hangen. Zoek samen met haar dingen die ze kan gaan doen, sporten, theater of iets dergelijks en vertel haar ook dat ze niet de hele dag bij jullie kan blijven hangen omdat je ook recht hebt op een eigen leven. Laat haar ook hulp zoeken om aan zichzelf te werken.
Trek grenzen, dat doet de buitenwereld namelijk ook. Als je van iemand houd betekent dat ook dat je soms duidelijk moet zijn.
Trek grenzen, dat doet de buitenwereld namelijk ook. Als je van iemand houd betekent dat ook dat je soms duidelijk moet zijn.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Paul, eigenlijk is het andersom en houden jullie haar vast. Hup, het nest uit. Als ze e kan vliegen en dat kan ze, kan ze terugkomen, maar niet om te wonen. Er kunnen natuurlijk medische psychische redenen zijn waardoor ze daartoe niet in staat is. Dan is er hulp nodig voor haar lijkt mij.
sterkte voor jullie allemaal!
sterkte voor jullie allemaal!
marieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb een zoon van 30 die zich eenzaam voelt
Mss een idee om hen samen wat leuks laten te doen ?
In deze tijd niet veel opties , wandelen , fietsen, samen koken, ...
Mss een idee om hen samen wat leuks laten te doen ?
In deze tijd niet veel opties , wandelen , fietsen, samen koken, ...
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey Pa ...
Blijf hoedanook in gesprek met haar. Niet per sé met woorden maar ook met vertrouwen. Stuur niet te veel, daarmee creëer je mogelijk meer afstand. Laat haar zeggen wat ze nodig heeft. Dan kan ze daar zelf aan werken.
Blijf hoedanook in gesprek met haar. Niet per sé met woorden maar ook met vertrouwen. Stuur niet te veel, daarmee creëer je mogelijk meer afstand. Laat haar zeggen wat ze nodig heeft. Dan kan ze daar zelf aan werken.
Doeterniettoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben zelf ook 30 en vaak alleen.
Als het in de buurt is sta ik altijd open voor een fijne wandeling.
Als het in de buurt is sta ik altijd open voor een fijne wandeling.
D
10-02-2022
Reactie:
Ik lees hier zoveel verhalen,maar het biedt geen troost.Dit soort mensen kom ik niet tegen om mijn leven.En de meeste mensen zijn op zich zelf gericht.Familiebanden heb ik niet.Vrienden een heel groot woord.Ben wel moeder,en sta daarom ook alleen.Helaas herhalen patronen zich,en zie ik ook hoe mijn dochter ook vast zit.En ook vreselijk eenzaam is.Ik lees hier dingen,herkenning.Maar in mijn omgeving zie ik het niet.Mijn vraag is wat voor zin heeft het je gevoel uit te spreken.Van alles te lezen,en toch nooit met gelijkgestemde in contact te komen.Nee gelukkig zijn er hier niet,en ja vaak denk ik laat het hier maar stoppen.Ik ben het zat,om in een wereld te leven,waar mensen je toch niet zien staan.Je bent geboren maar een nobody.En ja ik heb nog meer verdriet,nu ik ook zie hoe mijn dochter dit ook weer doorstaat.En Nee hulp heb ik niet gehad,wij zitten in dit leven vast.
Monique
14-06-2023
41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb (Verhaal 104)
Dan is het weer zover: mijn verjaardag... 41 dit jaar. 41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb. Ik heb geen vrienden, geen sociaal leven, geen werk.. ja, wel een partner en een kind... maar ook dat kan mijn enorme eenzaamheid en haat aan mezelf niet onderdrukken. Vaak hoop ik dat ik niet meer wakker wordt zodat ik niet meer het blok aan het been van mijn partner en zoon ben. Herm kan niets, doet niets... ik kom mijn tijd door door te puzzelen en dat is mijn leven. Ik haat het. Ik heb meerdere ongevallen gehad waardoor er in de hersenen wat beschadigd is. Ik kan niet tegen drukte, geluid, beweging... ik word heel snel boos. Niet agressief maar wel in mijn taalgebruik ronduit onbeschoft. Ik heb mezelf totaal niet in de hand. Bij vlagen valt mij. Spraak weg, kan ik letterlijk amper meer spreken. Er is al zo vaak onderzoek naar gedaan maar diagnoses blijven uit. Dus hier zit ik, door menigeen gezien als de aansteller en waarschijnlijk door mezelf ook. Mijn leven is mislukt, zo voel ik het tot in mijn diepste vezels. Ja, ik heb bijstand bij een psych maar daar kom ik niet vooruit. Het lukt me niet om te leven, zo lijkt het. Ik ben er zo moe van, zo vreselijk moe! Van mij mag morgen uitblijven, want vandaag dec net als gister, teveel pijn. Ik wil dit niet meer zo.
Herm
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat klinkt behoorlijk heftig. Je kan maar één ding doen nog !
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien eens accepteren wie je bent, als er geen diagnose is, wil je dan in die onderzoeks molen blijven hangen? Of zou je misschien er het beste van kunnen maken, en misschien een uitlaatklep zoeken.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.
Anoniem
20-04-2022
Reactie:
Herm,
Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,
Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,
Tacita
04-07-2022
Reactie:
Heftig. Allereerst je bent geen aansteller. Niet alles is te zien op scans en in het bloed etc. En ze weten nog veel dingen niet van het lichaam. Je zegt dat je meerdere onderzoeken hebt gehad. Blijkbaar is er niks gevonden. Dat hoeft niet te zeggen dat er niks is. Ik heb bijv onlangs een hele interessante film gezien; concussion. Ging over American football spelers die door trauma opgelopen tijdens het sporten (steeds vallen etc botsingen tegen het hoofd etc) uiteindelijk een verhoogd risico op de aandoening CTE krijgen. Ook dit was niet te zien in alle onderzoeken, maar werd pas ontdekt na autopsie. Dit laat dus zien dat scans en de onderzoeken lang niet alles kunnen aantonen. Ik geloof dus zeker niet dat je een aansteller bent.
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke
An
30-05-2023
Ik zou graag een luisterend oor willen (Verhaal 2)
Het is raar om te schrijven over eenzaamheid. Ik denk dat niet veel mensen in mijn omgeving denken dat ik eenzaam ben, of mij eenzaam voel. Ik heb werk, vrienden, familie, en als ik zou willen zou ik best vaak met mensen op kunnen trekken..
En toch, onlangs zat ik in bed en bedacht me maakt het uit of ik gedachten heb als ik mijn gedachten met niemand kan delen? Dat maakte me verdrietig. En ik besef dat ik mij eenzaam voel. Ik heb geen relatie. Ik ga elke dag alleen naar bed en sta alleen op.
De dag helemaal alleen afsluiten vind ik steeds moeilijker worden. Toch is de drempel om voor het slapen gaan contact te maken ook heel groot. Ik bel wel eens met Sensoor. Dat is een telefoonnummer voor een praatje. Dat zijn fijne praatjes, maar het voelt ook gek. Hoezo doe ik dat als twintiger?! Ik veroordeel mezelf daar over. Ook dit kan ik met niemand delen. Dat is pijnlijk. Ik zou graag een luisterend oor willen in mijn omgeving.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-05-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey. Ik wil wel eens met je praten over eenzaamheid. Heb er zelf ook last van en ben 24 jaar. Ik zit vaak achter de pc, dus als je eens wilt skypen ofzo laat je het dan weten? Al lijkt het me niet zo slim om hier je skypenaam te plaatsen... maar anders weet ik het ook niet.
Hendrik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou ook wel contact willen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
DIt is zo herkenbaar! Ik ben 21 en ik heb geen ecte vrienden om me heen wara ik echt een goed gesprek mee kan houden! zou je het leuk vinden om via social media eens contact te leggen?
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik zou ook wel contact willen hebben met iemand van jullie? Gezellig te kletsen!
Groetjes
Ik zou ook wel contact willen hebben met iemand van jullie? Gezellig te kletsen!
Groetjes
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Troost je ik ga er van kapot
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Sterkte, ik begrijp je gevoel. Het lijkt me een lastige en visuele cirkel. Het is makkelijker om te zeggen de moed niet op te geven dan te doen. Maar heb vertrouwen, het wordt beter. Je bent niet alleen.
F
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel precies het zelfde als u heb geen levens moed meer woon in Maastricht
marcelle V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het gevoel, ben dan 38. 12 jaar liefhebbende relatie gehad tot het noodlot me partner afnam Ik zette door en iedereen vond en vind me zo sterk. Maar ze hebben geen idee, hoe het is alleen te zijn. Thuis te komen en der is niemand. Ziek zijn en er is niemand. De stilte. Geen arm even om je heen geen knuffel geen klankbord. Je bent single zeggen en kan doen en laten wat je wilt je hebt de vrijheid. Ja dat klopt en dat is soms ook erg fijn en geniet daar van, maar de is ook een andere kant die willen ze niet zien.
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat vervelend om te horen dat hier zo veel mensen mee strugglen... Ikzelf ben een alleenstaande moeder, wel met familie en een paar vrienden. Maar inderdaad het gemis van een echte connectie. Regelmatig nog steeds depressieve gedachten hoewel ik een paar jaar al uit therapie en van de medicatie af ben. Maar het blijft terug komen. En overdag maar sterk blijven, thuis voor de kleine, op het werk en sociaal. Afleiding zoeken terwijl het enige wat ik wil is iemand hebben om bij uit te huilen. Zodat ik me even niet zo zwaar hoef te voelen. Even me niet zo sterk voor hoef te doen. Maar dat is egoïstisch van me. Het zijn de kleine momenten die je doen laten instorten. Maar we houden vol.
Ik hoop dat jullie iemand vinden die jullie begrijpt. Ik hoop ooit niet meer die eenzaamheid te voelen, maar meer vrede met mezelf. Anderen laten je toch in de steek en kunnen niet geven wat je zoekt.
Ik hoop dat jullie iemand vinden die jullie begrijpt. Ik hoop ooit niet meer die eenzaamheid te voelen, maar meer vrede met mezelf. Anderen laten je toch in de steek en kunnen niet geven wat je zoekt.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb je verhaal gelezen en wil graag enkele discussieonderwerpen met je delen.
Ik ben Frans van nationaliteit.
Als je wilt natuurlijk.
Ik ben Frans van nationaliteit.
Als je wilt natuurlijk.
franck
20-04-2023
Reactie:
Ja heel herkenbaar
Ik
30-05-2023
gelukkig heb ik GOD (Verhaal 119)
Ik voel mij ook eenzamer.ik heb geen vrienden en fam daar heb ik mee moeten breken.ik voel mij niet geliefd.en niet belangrijk.ze stonden nooit voor mij klaar en steunden mij nooit.ik was het zat,daarom gebroken.met hun.ik wil niet meer gebruikt worden ook.eenzaamheid is erg.je staat er zo ontzettend alleen voor.gelukkig heb ik GOD .GOD STELT JE NOOIT TELEUR.
Anoniempje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
God??? Ah joh dat bestaat niet, hij helpt je nergens mee, je eenzaamheid blijft
Alida
11-11-2022
Reactie:
Wat een ontzettend lelijke reactie, Alida!
God bestaat wel degelijk en ik ervaar Zijn aanwezigheid net zo als Anoniempje. Als Anoniempje contact wil, dan reageer maar. Laat je niet gek maken.
God bestaat wel degelijk en ik ervaar Zijn aanwezigheid net zo als Anoniempje. Als Anoniempje contact wil, dan reageer maar. Laat je niet gek maken.
Morena
14-01-2023
Reactie:
Wauw wat geweldig God is vol liefde en troostvol en stelt nooit teleur. Ook ik voel heb me eenzaam heb sinds kort een
lat relatie met mijn vrouw en twee prachtige dochters . Onze verstandhouding is erg goed . Maar ik voel nu ook de eenzaamheid ,Maar ik heb houvast in mijn geloof ,
Ben benieuwd naar jouw ervaring met God en je manier van omgaan met eenzaamheid.
lat relatie met mijn vrouw en twee prachtige dochters . Onze verstandhouding is erg goed . Maar ik voel nu ook de eenzaamheid ,Maar ik heb houvast in mijn geloof ,
Ben benieuwd naar jouw ervaring met God en je manier van omgaan met eenzaamheid.
Gerard
19-01-2023
Reactie:
Voor mijn gevoel is er meer tussen hemel en aarde dan we weten. God is ook mijn steun in het leven en het geeft me rust ondanks dat ik het momenteel net zo moeilijk heb. God is er altijd voor je en ziet alles. Tegen hem mag je altijd praten en ben je nooit alleen. Als ik soms in mezelf praat dan praat ik met God want die luistert tenminste wel naar je . Van de hulpverleners hoef je daar tegenwoordig niet meer van te verwachten gezien mijn ervaring. Sterkte 😁
Emma
29-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben het zo zat om alleen te zijn (Verhaal 59)
Ik ben het zo zat om alleen te zijn
Elke ochtend wakker te worden en niemand vraagt of je lekker heb geslapen of wat je gaat doen, over de dag vraagt hoe het met je gaat, en savonds samen eet en word gevraagd hoe je dag was, sinds kleins afaan wilde ik al een gezinnetje voor me zelf omdat ik die zelf niet echt had en familie heb ik ook al niet, ik helemaal geen zin meer heb in het leven, want ik heb nogsteeds geen kinderen familie een baan die ik leuk vind. Ik voel me weer het meisje van toen, en nu ben ik 25 jaar .. Amper goed contact met me moeder het lijkt alsof ik altijd nogsteeds stil moet zijn en het maar doen alsof alles goed gaat, net als toen ik dat kleine meisje weer was, ik denk dat ik daardoor ook van de een naar de andere relatie ga (een vader had ik niet, ja alcoholist die er nooit voor mij was en inmiddels al 10 jaar niet zie) , zograag van binnen geliefd worden en uiteindelijk altijd fysiek en psychisch pijn gedaan worden , ik doe wel alsof het me niks doe, maar hier zit ik weer 3 dagen niet gedoucht 4 dagen amper/niks gegeten, huilend in bed met me knuffel, dat kleine meisje net als toen, wie is er wel dan echt met me?, wat moet ik nu met werk.. Overal begin ik vol enthousiasme aan en na een maand denk ik er het tegenovergestelde over, wat vind ik nou egt leuk en wat is daadwerkelijk voor mij reëel en vol te houden, me moeder die gaat binnekort met der nieuwe alcoholist vriend op vakantie even eruit (ik ben nog nooit met haar op vakantie gegaan) , & elke keer als ik daar ben ruik ik zijn alcohol lucht en word ik herrinert aan mijn vader, me broer waarmee ik de ene dag goed kan praten en de andere dag dat ik hem weken niet spreek en niet mee kan praten, vrienden die gewoon geld hebben en leuke dingen willen doen, en ik altijd maar nee moet zeggen puur omdat ik geen geld heb, ook als ik geen geld en boods happen heb kan ik zo boos worden dat ik dat als sinds kleins afaan heb, amper geld om normaal te kunnen leven of eten altijd op elke cent moet letten en berekenen en dan zie je je vrienden opgeven moment ook niet meer.. vaak vraag ik me gewoon af wat ik moet met me leven, ik heb geen moeder of vader of familie of vrienden of vriendje, kwilde zo graag alleen maar een vriend en een kindje samen een eigen familie, en een leuke baan die ik kan uitvoeren zonder problemen met mensen, en daarnaast dus ook niet met mensen kunnen omgaan, ik probeer het elke keer weer een nieuwe relatie de kans geven, een nieuwe hobby of beroep uitproberen of ik dat leuk vind en de relatie met mij familie op te bouwen.. En elke keer weer ben ik op dit punt, dat het leven van mij niet hoeft meer, de leegte, eenzaamheid en verdriet 25 jaar lang, en elke keer weer proberen en elke keer weer worden laten vallen, ik probeer het egt met me volle 100 procent en vind dit dan ook zo moeilijk om over te praten en met wie kan ik erover praten want ja iedereen heb wel wat maar waarom voelt het voor mij dat ik alles heb, de een heb wel een vader of wel een baan of wel een kind of een vriend of een leuke hobby, gewoon wel 1ding maar waarom ik niet vraag ik me altijd af.. En dan voel ik me gewoon weer dat meisje van toen en als ik daar aan denk voel ik me soms verdrietig en denk ik had ik het nu wel maar 11 jaar geleden gedaan, afscheid nemen van het leven en de rust vinden want ik sta weer waar ik toen ook stond en hoeveel langer moet ik nog leiden voordat ook ik geluk mag kennen?
Elke ochtend wakker te worden en niemand vraagt of je lekker heb geslapen of wat je gaat doen, over de dag vraagt hoe het met je gaat, en savonds samen eet en word gevraagd hoe je dag was, sinds kleins afaan wilde ik al een gezinnetje voor me zelf omdat ik die zelf niet echt had en familie heb ik ook al niet, ik helemaal geen zin meer heb in het leven, want ik heb nogsteeds geen kinderen familie een baan die ik leuk vind. Ik voel me weer het meisje van toen, en nu ben ik 25 jaar .. Amper goed contact met me moeder het lijkt alsof ik altijd nogsteeds stil moet zijn en het maar doen alsof alles goed gaat, net als toen ik dat kleine meisje weer was, ik denk dat ik daardoor ook van de een naar de andere relatie ga (een vader had ik niet, ja alcoholist die er nooit voor mij was en inmiddels al 10 jaar niet zie) , zograag van binnen geliefd worden en uiteindelijk altijd fysiek en psychisch pijn gedaan worden , ik doe wel alsof het me niks doe, maar hier zit ik weer 3 dagen niet gedoucht 4 dagen amper/niks gegeten, huilend in bed met me knuffel, dat kleine meisje net als toen, wie is er wel dan echt met me?, wat moet ik nu met werk.. Overal begin ik vol enthousiasme aan en na een maand denk ik er het tegenovergestelde over, wat vind ik nou egt leuk en wat is daadwerkelijk voor mij reëel en vol te houden, me moeder die gaat binnekort met der nieuwe alcoholist vriend op vakantie even eruit (ik ben nog nooit met haar op vakantie gegaan) , & elke keer als ik daar ben ruik ik zijn alcohol lucht en word ik herrinert aan mijn vader, me broer waarmee ik de ene dag goed kan praten en de andere dag dat ik hem weken niet spreek en niet mee kan praten, vrienden die gewoon geld hebben en leuke dingen willen doen, en ik altijd maar nee moet zeggen puur omdat ik geen geld heb, ook als ik geen geld en boods happen heb kan ik zo boos worden dat ik dat als sinds kleins afaan heb, amper geld om normaal te kunnen leven of eten altijd op elke cent moet letten en berekenen en dan zie je je vrienden opgeven moment ook niet meer.. vaak vraag ik me gewoon af wat ik moet met me leven, ik heb geen moeder of vader of familie of vrienden of vriendje, kwilde zo graag alleen maar een vriend en een kindje samen een eigen familie, en een leuke baan die ik kan uitvoeren zonder problemen met mensen, en daarnaast dus ook niet met mensen kunnen omgaan, ik probeer het elke keer weer een nieuwe relatie de kans geven, een nieuwe hobby of beroep uitproberen of ik dat leuk vind en de relatie met mij familie op te bouwen.. En elke keer weer ben ik op dit punt, dat het leven van mij niet hoeft meer, de leegte, eenzaamheid en verdriet 25 jaar lang, en elke keer weer proberen en elke keer weer worden laten vallen, ik probeer het egt met me volle 100 procent en vind dit dan ook zo moeilijk om over te praten en met wie kan ik erover praten want ja iedereen heb wel wat maar waarom voelt het voor mij dat ik alles heb, de een heb wel een vader of wel een baan of wel een kind of een vriend of een leuke hobby, gewoon wel 1ding maar waarom ik niet vraag ik me altijd af.. En dan voel ik me gewoon weer dat meisje van toen en als ik daar aan denk voel ik me soms verdrietig en denk ik had ik het nu wel maar 11 jaar geleden gedaan, afscheid nemen van het leven en de rust vinden want ik sta weer waar ik toen ook stond en hoeveel langer moet ik nog leiden voordat ook ik geluk mag kennen?
Waarom?
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-05-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, misschien klinkt het wat gek, maar ik herken me werkelijk 100% in jouw situatie. Ik maak eigenlijk iets heel gelijkaardig mee. Ik ben ook 25 jaar en ga al van kinds af aan eenzaam, verdrietig en doodongelukkig door het leven. Ik werd steeds gepest en buitengesloten (in kleuterschool tot in het middelbaar) en lag dan ook steeds als kind in mijn bed te huilen en had niets anders dan m'n knuffel. Mijn gezinssituatie is altijd al volledig ongezond voor me geweest en maakt me tot op de dag van vandaag totaal kapot (vader die me emotioneel en psychologisch misbruikt en veel drinkt, en een moeder met psychische problemen) Ik heb dan ook geen echte vrienden, vriendinnen of lief; de zaken waar ik zo enorm naar verlang. Rond de leeftijd van 16 jaar begon ik met druggebruik, omdat ik mijn leven totaal niet meer aankon. Gedurende deze periode van druggebruik (laatste jaren middelbare school) maakte ik nooit echte vrienden en slaagde ik er nooit in een relatie aan te gaan met een vrouw. Mijn omgeving merkte natuurlijk dat het niet goed met me ging en dus viel ik steeds uit de boot en werd ik steeds afgewezen. Ik ben dan ook zodanig beginnen te gebruiken dat ik uiteindelijk voor 9 maanden in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen voor een psychose. Dan volgen dus 9 maanden van isolement in het psychiatrisch ziekenhuis. Daarna volgen nog eens verschillende jaren waarin ik de grootste moeite ervaar om het leven terug aan te pakken en vooruit te geraken (zware medicatie maakte dat ik als een plant/zombie leefde en niet vooruit geraakte voor verschillende jaren). Hierdoor maakte ik ook al die tijd geen vrienden. Ondanks ik nu al 4 maanden medicatie EN psychose-vrij ben, voel ik me nog steeds zielsalleen. Ik bevind me nog steeds in dezelfde ongezonde gezinssituatie (ouders zijn wel al verschillende jaren gescheiden ondertussen). Ik probeer dan ook al sinds jaar en dag van vooruit te geraken in het leven, maar iedere keer als het even goed gaat en ik hoop heb dat het goed komt, worden mijn benen gewoon onder mij uit gestampt en loopt alles weer fataal af. Nu heb ik dus weer totaal geen hoop meer dat ik ooit uit deze situatie zal geraken. Nu heb ik weer -zoals al heel mijn leven- geregeld zelfmoord-gedachten, ik ben gewoon totaal op... Ik denk dan ook dat ik jouw situatie erg goed kan aanvoelen en voel dan ook met je mee. Moest er een mogelijkheid zijn om met elkaar te praten, dan wil ik gerust een luisterend oor voor je zijn!
Nico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik heb je verhaal gelezen.
Het deed me wat, maar er is hoop!
Je bent nog jong, er zijn ook leuke mannen op de wereld.
Een gezinnetje is voor jou ook mogelijk.
Mijn beste advies is geef het in Gods hand over en geef niet op!
Jezelf iets aandoen is zonde, het mag niet van God en lost niets op.
Je loopt een leven vol kansen mis en doet een zware zonde waardoor verzoend worden met God in dit leven afgesneden is.
Zoek God en leef!
Misschien zeg je ik geloof niet, dus dat geldt niet voor mij.
Zo werkt het niet, ieder mens zal eens God ontmoeten en daarna het oordeel.
Of je nu gelooft of niet.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister (online) predikaties, ga naar de kerk.
Bij Hem is alles te vinden, voor tijd en eeuwigheid beide.
Het beste met alles hoor, dag!
Het deed me wat, maar er is hoop!
Je bent nog jong, er zijn ook leuke mannen op de wereld.
Een gezinnetje is voor jou ook mogelijk.
Mijn beste advies is geef het in Gods hand over en geef niet op!
Jezelf iets aandoen is zonde, het mag niet van God en lost niets op.
Je loopt een leven vol kansen mis en doet een zware zonde waardoor verzoend worden met God in dit leven afgesneden is.
Zoek God en leef!
Misschien zeg je ik geloof niet, dus dat geldt niet voor mij.
Zo werkt het niet, ieder mens zal eens God ontmoeten en daarna het oordeel.
Of je nu gelooft of niet.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister (online) predikaties, ga naar de kerk.
Bij Hem is alles te vinden, voor tijd en eeuwigheid beide.
Het beste met alles hoor, dag!
Wim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Je laten bekeren lijkt mij geen goed idee of jij moet dat wel vinden.
Ik denk wel dat je hulp nodig hebt. Misschien kun je naar een goeie psychotherapeut om alles eerst op een rijtje te krijgen.
Sterkte
Je laten bekeren lijkt mij geen goed idee of jij moet dat wel vinden.
Ik denk wel dat je hulp nodig hebt. Misschien kun je naar een goeie psychotherapeut om alles eerst op een rijtje te krijgen.
Sterkte
Nora
> 2 jaar geleden
Reactie:
Relax jullie zijn nog jong, begin je pas zorgen te maken als je 32-36 ben en je hebt nog geen kids maar wilt ze wel.
Tot die tijd, werk aan jezelf, zorg dat je volledig klaar voor het moment bent dat je wel een baby krijgt in sha Allah.
Tot die tijd, werk aan jezelf, zorg dat je volledig klaar voor het moment bent dat je wel een baby krijgt in sha Allah.
Straatpsycholoog
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hee meid ik heb ook me van kant willen maken maar dat mag je niet doen je bent 25 jaar en nog een heel leven voor je en de geld probleem dat komt wel goed daar mag je zeker van zij en een vriend vind je ook wel kom op meid je hoofd niet laten hangen je komt er wel door ik word er 60 bij mij zal het niet zo makkelijk zijn om nog iemand te vinden en jij komt er wel kom op een dikke knuffel van mij de groetjes Cor
Cor
21-12-2021
Reactie:
Ik ben al 12 jaar alleen en ik ben 64. Wat heb ik dan nog te verwachten van het leven. Mijn 2 lieve honden zijn er niet meer. Ik heb nog collega's maar verder niemand.
Elizabeth
08-02-2022
Reactie:
Ik kan je wel raad geven maar je leven wordt niet vanzelf leuk. Ik ben door hetzelfde heengegaan. Het was een zeer moeiljke weg, maar ik ben het overkomen. Gelukkig getrouwd, een suksesvol bedrijf, een paar goede vriendinnen, gezond, etc.. Pas je verwachtingen aan over hoe je leven moet zijn. Het leven zal altijd moeilijkheden hebben. Je voelt je zielsalleen. Dat komt niet omdat je geen vrienden hebt. Wat jij nodig had is je als kind niet gegeven: ouders die in staat waren liefde te geven. Ik raad je aan om boeken te lezen om beter te begrijpen wat jou is overkomen. En hoe dit je beleving van je leven geschapen heeft: Gabor Matte, Pete Walker (waarschijnlijk het beste boek omdat hij hetzelfde ervaren heeft gehad en doorwerkt), "unsafe people", je ouders waren niet "safe" en als beschermingsmechanisme heb je nu moeite met relaties in het algemeen, niet jouw fout,. Je hebt helaas "ouders" getroffen die de ouderlijke rol niet konden vervullen. Wie waren jouw ouders ? Was er een geestelijke stoornis zoals narcisme of borderline personality disorder aan de gang? Het evalueren van mensen die "safe" en "unsafe" zijn is belangrijk. Je niet hechten aan unsafe people is gezond, zelfs als deze mensen je "ouders" zijn.
Alleen
25-07-2022
Reactie:
Het verhaal spreekt aan ,ja dat mis ik ook,ben nu 6 jaar alleen het wel vrouwen ontmoet via dating ontmoetingen ,maar meer dan een gesprek is er niet, misschien ligt het aan het beroep dat ik doe ,ik ben vrachtwagenchauffeur ik doe dat met plezier,ik moet toch Werkdagen dat ik leuk vind,maar het is vroeg op en je maakt lange dagen, en komt soms niet s'avonds thuis,als een vrouw daar niet tegen kan is dat jammer,maar ik mis wel aanspraak en een arm om me heen,
Ray
05-02-2023
Reactie:
.Zo,Herkenbaar!!
Maria
29-05-2023
Vanaf mijn 20e ongeveer loop ik te 'klooien' met verslavingen (Verhaal 269)
Hoi, ik ben al boven de 50 en heb nooit een relatie gehad. Vanaf mijn 20e ongeveer loop ik te 'klooien' met verslavingen. Niet allemaal zware dingen, echter ben ik heel gevoelig en verlegen (deels door een geboortetrauma) en nu heb ik het gevoel de boot gemist te hebben. Val niet op vrouwen en ben een man. Dat is ook een probleem, ik vind jong aantrekkelijk en mijn eigen leeftijd niet. Het komt misschien omdat ik met mensen van mijn leeftijd niet op kan schieten, ze als 'gevaar' zie. Tot mijn 43e werkte ik, dus vrij lang nog, maar op het werk had ik maar een (1) collega, waarmee ik jarenlang een soort vriendschap had.
Nu zit ik nog met een medicijnverslaving, eigenlijk overgehouden aan mijn andere verslavingen. Kreeg dat voorgeschreven om af te kicken en ook om me wat rustiger te voelen als ik iets wou ondernemen, maar eigenlijk slikte ik het alleen voor de verslaving. Heb ook regelmatig bijgekocht, illegaal. Door die medicatie ben ik ook minder potent en heb ik meer seksuele problemen, die vrijwel niemand weet. Durf daarom niet snel af te spreken. Daar komt bij dat ik al vrijwel geen aandacht krijg op datingsites, terwijl ik er ondanks alles toch vrij jong uitzie. Als ik geen leeftijd vermeld en ik zeg 40, geloven ze me.
Heb allerlei hobby's, allemaal binnenshuis, en heb niet altijd behoefte aan gezelschap, maar mis toch een partner in mijn leven, waar je dingen mee kunt delen. De mensen die ik nog wel in mijn leven heb, kan ik niet alles aan kwijt (een zus, broer, neefjes en een moeder). Ook zie ik ze minder dan ik wil en zie ik mijn moeder vaker dan ik wil, echter woont zij dichtbij en dat is 'handig', vooral om samen te eten e.d.
Het plan om met de medicijnen te stoppen is er al jaren. Heb het eerder meegemaakt, maar toen vrijwel niet afgebouwd en dat duurde meer dan drie jaar en was (vooral het eerste jaar) verschrikkelijk. Nu heb ik een enorme afbouwvoorraad, maar geen stok achter de deur. (eigenlijk wel, maar geen externe). Was er maar iemand met dezelfde geaardheid, die wat jonger is en gelijke problemen heeft (ik gun dat niemand uiteraard). Of iemand die ook weinig contacten heeft. Dan kan ik toch dingen delen.
Verder ben ik heel kritisch, altijd al geweest. Ik kan iemand om het minste of geringste afwijzen of 'nooit meer willen zien'. Kan er gewoon niet tegen beledigt of gekwetst te worden. Misschien herkent iemand iets in mijn verhaal, ik ben benieuwd. Als je nu nog leest, heb je in ieder geval doorzettingsvermogen. :-) Groeten 'Rick'
Nu zit ik nog met een medicijnverslaving, eigenlijk overgehouden aan mijn andere verslavingen. Kreeg dat voorgeschreven om af te kicken en ook om me wat rustiger te voelen als ik iets wou ondernemen, maar eigenlijk slikte ik het alleen voor de verslaving. Heb ook regelmatig bijgekocht, illegaal. Door die medicatie ben ik ook minder potent en heb ik meer seksuele problemen, die vrijwel niemand weet. Durf daarom niet snel af te spreken. Daar komt bij dat ik al vrijwel geen aandacht krijg op datingsites, terwijl ik er ondanks alles toch vrij jong uitzie. Als ik geen leeftijd vermeld en ik zeg 40, geloven ze me.
Heb allerlei hobby's, allemaal binnenshuis, en heb niet altijd behoefte aan gezelschap, maar mis toch een partner in mijn leven, waar je dingen mee kunt delen. De mensen die ik nog wel in mijn leven heb, kan ik niet alles aan kwijt (een zus, broer, neefjes en een moeder). Ook zie ik ze minder dan ik wil en zie ik mijn moeder vaker dan ik wil, echter woont zij dichtbij en dat is 'handig', vooral om samen te eten e.d.
Het plan om met de medicijnen te stoppen is er al jaren. Heb het eerder meegemaakt, maar toen vrijwel niet afgebouwd en dat duurde meer dan drie jaar en was (vooral het eerste jaar) verschrikkelijk. Nu heb ik een enorme afbouwvoorraad, maar geen stok achter de deur. (eigenlijk wel, maar geen externe). Was er maar iemand met dezelfde geaardheid, die wat jonger is en gelijke problemen heeft (ik gun dat niemand uiteraard). Of iemand die ook weinig contacten heeft. Dan kan ik toch dingen delen.
Verder ben ik heel kritisch, altijd al geweest. Ik kan iemand om het minste of geringste afwijzen of 'nooit meer willen zien'. Kan er gewoon niet tegen beledigt of gekwetst te worden. Misschien herkent iemand iets in mijn verhaal, ik ben benieuwd. Als je nu nog leest, heb je in ieder geval doorzettingsvermogen. :-) Groeten 'Rick'
RIck
30-07-2022
laatste reactie: 28-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leuk, die reacties na 10 maanden. Niets. Alleen twee likes, eentje plaatste ik zelf volgens mij. Ik zie soms antwoorden bij mensen die al klagen dat ze twee jaar alleen zijn (en dan nog jong ook). Dat is niets. Nu woon ik al 30 jaar alleen en ben nog niet van alles af. Wel iets meer contacten gehad, maar ik was 'te oud' voor een bepaalde lhbti-groep. Mocht er af en toe komen op speciale avonden, maar verder nergens aan mee doen. Dat vind ik discriminatie. Wil, na een aanvaring, niets meer met ze te maken hebben.
Leuk
28-05-2023
Had allang dood moeten zijn (Verhaal 354)
Had allang dood moeten zijn maar leef nog steeds sindv eind april vorig jaar nu zorgt mijn man boot mij ,maar wordt hem ook soms te veel! Hoorde ben doof maar ving toch een gesprek op tusse man en zoon .zoon dacht dat ik beter maar verzorging kamer moesten om mijn man te ontlasten .mijn mann wil dit ook (nogNiet) en ik moet er ook niet aan denken ommmijn huis uit gegaan.lig wel altijd op bed omdat ik nietsbmeerbkann maar wil dan liever dood ,alleen weet ik niet hoe ik dat moet doen .wilook liever mijn man ontlasten ,weetniet dat het verzotheid hem tevzwaarbgaat vallen nu weet ik niet wat ik moet doen , kan zomaar niet dood gaan en uitnmijn huis gaan zie ik ook tegen op ,dan is ook alles voor mij uitgesloten ,wie weet wat het beste is?
Bets
27-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ben gewoon een mess voor iedereen (Verhaal 353)
Ik ben naar de klote en ben gewoon een mess voor iedereen ben 22 en ben 7 jaar daar van gepest geweest vrienden groep wat ik geen vrienden noemde en nooit heb gezien als vrienden groep heeft me ook helemaal naar de klote geholpen. Ik had in die 7 jaar pesten iemand om alles er uit te gooien en ze wist alles van me en ik van haar maar door die vrienden groep toen der tijd hebben we op een rare manier ruzie gekregen en dat had me ook nog eens gebroken ik was toen al naar de klote en ben van me zelf altijd al een koning in verlegen zijn geweest maar toen na dat opende ik me voor niemand meer me muren waar gewoon zo hoog dat er niemand overheen kwam. Toen het beter ging had ik dacht ik iemand gevonden dacht ik was helemaal gek op haar tot we met de vrienden groep spreken we na die 7 jaar dan we. Gingen we voor haar verjaardag op stap had toen een beste vriend dacht ik die gelijk met mij daar aan Kwam en vond hem al raar gedragen nog geen 1 binnen ben ik effen weg naar de wc kom ik terug lopen ze elkaar te kussen en bleek het al langer aan de gang te zijn en iedereen wist er van en ik zag het maar niet dat had me helemaal opnieuw gebroken tot op de dag van vandaag 4 jaar geleden nu bijna denk ik of 3 ik weet het niet meer zie ik dat moment nog steeds voor me gebeuren in me gedachten als ik geen afleiding heb me openen voor iemand lukt me niet meer ja hier end daar praat ik dan wel eens met iemand via insta dan wel maar geef 2 weken en dan hoor ik niks meer van die genen denk ik licht het nu aan mij of wat is het probleem
Nazz
25-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Zware thuissituatie als kind en tiener (Verhaal 323)
Hallo
Ik ben ook enorm eenzaam. Na een zware thuissituatie als kind en tiener ben ik er niet in geslaagd om mijn weg te vinden in het leven. Ik ben ondertussen 52 en de familiale problematiek heeft nog steeds een grote impact op mijn welzijn. Het heeft er ook ergens voor gezorgd dat ik mij niet snel goed voel in het gezelschap van andere mensen en dat ik nooit de moed heb gehad om ervoor te gaan. Het is alsof ik zit te wachten op een warme, veilige thuis om verder te kunnen in het leven maar die thuis gaat niet komen. Ik blijf daar in steken. Ik ben er in geslaagd om overeind te blijven maar op andere vlakken ben ik vastgelopen. Soms vraag ik me af hoe ik er zo met kan leren leven dat ik toch nog een beetje geluk kan vinden. Overdag op het werk voel ik me nog redelijk goed maar 's avonds en in het weekend is het bijzonder moeilijk. Ook is het contact met mijn ouders en mijn familie nog steeds pijnlijk. Dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op...
Ik ben ook enorm eenzaam. Na een zware thuissituatie als kind en tiener ben ik er niet in geslaagd om mijn weg te vinden in het leven. Ik ben ondertussen 52 en de familiale problematiek heeft nog steeds een grote impact op mijn welzijn. Het heeft er ook ergens voor gezorgd dat ik mij niet snel goed voel in het gezelschap van andere mensen en dat ik nooit de moed heb gehad om ervoor te gaan. Het is alsof ik zit te wachten op een warme, veilige thuis om verder te kunnen in het leven maar die thuis gaat niet komen. Ik blijf daar in steken. Ik ben er in geslaagd om overeind te blijven maar op andere vlakken ben ik vastgelopen. Soms vraag ik me af hoe ik er zo met kan leren leven dat ik toch nog een beetje geluk kan vinden. Overdag op het werk voel ik me nog redelijk goed maar 's avonds en in het weekend is het bijzonder moeilijk. Ook is het contact met mijn ouders en mijn familie nog steeds pijnlijk. Dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op...
Pedro
23-02-2023
laatste reactie: 24-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Pedro,
Vind je het misschien een goed idee om samen te praten over de problemen die we hebben? Ik ben geen dokter ofzo, maar misschien helpt het om gewoon contact te hebben?
Vriendelijke groet,
Jeremy
Vind je het misschien een goed idee om samen te praten over de problemen die we hebben? Ik ben geen dokter ofzo, maar misschien helpt het om gewoon contact te hebben?
Vriendelijke groet,
Jeremy
Jeremy
24-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben het einde een beetje zoek (Verhaal 351)
Hoi,
Mijn naam is Jeremy en ik ben nu 31 jaar.
Dit is één van de eerste keren dat ik me een klein beetje openstel over de eenzaamheid die ik voel.
Door gemiste kennis en verkeerde informatie en verslavingen ben ik nu in mijn diepste dal. De vergelijkingen die daarbij gepaard gaan zoals vele al beschrijven met betrekking to idealisme speelt mij ook erge parten. Minder gewaardeerd voelen, maar toch steeds weer signalen krijgen dat alles wat om je heen gebeurd voor jou gebeurd. Dit is best eng. Ik ben het einde een beetje zoek en heb al vele therapieën geprobeerd. Maar helaas helpt het allemaal niet zo heel veel. Verdriet en boosheid wisselen elkaar af, maar mijn boosheid wil ik niet uiten omdat ik altijd geleerd heb dat geweld niet is toegestaan. Verwarring is groot.
Iemand tips? 🤓
Mijn naam is Jeremy en ik ben nu 31 jaar.
Dit is één van de eerste keren dat ik me een klein beetje openstel over de eenzaamheid die ik voel.
Door gemiste kennis en verkeerde informatie en verslavingen ben ik nu in mijn diepste dal. De vergelijkingen die daarbij gepaard gaan zoals vele al beschrijven met betrekking to idealisme speelt mij ook erge parten. Minder gewaardeerd voelen, maar toch steeds weer signalen krijgen dat alles wat om je heen gebeurd voor jou gebeurd. Dit is best eng. Ik ben het einde een beetje zoek en heb al vele therapieën geprobeerd. Maar helaas helpt het allemaal niet zo heel veel. Verdriet en boosheid wisselen elkaar af, maar mijn boosheid wil ik niet uiten omdat ik altijd geleerd heb dat geweld niet is toegestaan. Verwarring is groot.
Iemand tips? 🤓
Jeremy
24-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik gebruik de laatste tijd veel mefedron (Verhaal 250)
Ik ben altijd alleen en ik ben 18 jaar oud. Ik zie mijn ouders amper. Ook geen goede relatie. Ik gebruik de laatste tijd veel mefedron (4 mmc) om het gevoel van eenzaamheid te onderdrukken. ik ben erg verslaafd en ik heb niemand. in het weekend kijk ik urenlang uit mijn dakraam naar de sterren met veel tranen. geen idee wat ik zou moeten doen
Bryan
21-06-2022
laatste reactie: 19-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bryan,
Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs
Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs
Kenoesie
17-12-2022
Reactie:
Maanden verder, ik wil mezelf wat aan doen maar durf het niet 😑
Bryan
19-05-2023
Waar te beginnen, complex verhaal (Verhaal 350)
Dag allemaal, waar te beginnen, complex verhaal,
Eigenlijk heb ik alles wat een mens wensen kan,
Al 26 jaar een lieve ,zorgzame,mooie man, die alles voor me doet, op kan bouwen,vertrouwen,er altijd is voor mij en ¨kinderen¨,waar hij niet de biologische vader van is. Hij kookt,bakt brood, knipt mijn haar,doet grote boodschappen...ondanks zijn evenwichtsorgaan al jaren aan de
rechterkant stuk is,altijd duizelig/misselijk is,met een stok loopt (wat hem goed past ) , minder energie heeft,niet meer kan motorrijden,fietsen,wadlopen...heb vele mooie herinneringen met hem.
Een fijn huis op een mooie plek met veel groen,vlakbij bos,geen echte geldzorgen, een zoon ,die mijn zielsverwant is,niet ernstig ziek.
Ben een vrouw, 69 jaar,moeder van 3 volwassen kinderen,heb een heftig leven achter de rug. Mijn vader was joods,werd op zijn twintigste verliefd op mijn moeder aan het begin van de oorlog, trouwden en moesten gelijk onderduiken.
Ik ben opgegroeid in een gezin van zeven kinderen ,waar ik elke dag de sfeer van oorlog inademde,mijn moeder was een gebroken vrouw,die niet voor ons kon.
Desondanks heb ik ook veel mooie dingen meegekregen.
Heb chronische stress/angst, piekeren,zorgen, niet kunnen ontspannen,
kunnen verbinden,voel me op,geen energie meer, moet me elke dag opnieuw herpakken/oprapen,hypersensitief, ,kan mezelf niet goed verzorgen, laag zelfbeeld,onzeker,perfectionistisch,het is nooit goed, twee jaar geleden een maand laten opnemen in een antroposofische kliniek,omdat ik niet meer kon functioneren,was fysiek/mentaal zwaar overprikkeld,kon daardoor ook geen eten meer verdragen, een paar jaar daarvoor ben ik ruim een jaar ziek geweest,maanden op bed gelegen,kon toen ook geen enkel voedsel meer verdragen,huilen.huilen,mijn partner was uiteindelijk radeloos, hier zou ik als ik hem niet had,niet uit zijn gekomen, daarna ging het op en af weer beter.
Voel me al jaren eenzaam,geen enkele vriendschap/contact buiten mijn zielsverwantschap met de jongste zoon, wat voor mijn partner ook heel zwaar is en ik me weer schuldig voel,pijnlijk om te zien hoe andere mensen
wel contact hebben met elkaar,ik mis contact met een vriendin (leeftijd speelt geen rol) waar ik lief en leed mee kan delen,lachen & huilen, mijn partner heeft die behoefte niet,
die heeft genoeg aan de dingen die hij doet en wandelen en zorgen voor onze herplaats mops . Door het perspectief van ouder worden, begint dit me op te breken,zo wil ik niet oud worden.!
Dank je wel voor het lezen,
Warme groet
Eigenlijk heb ik alles wat een mens wensen kan,
Al 26 jaar een lieve ,zorgzame,mooie man, die alles voor me doet, op kan bouwen,vertrouwen,er altijd is voor mij en ¨kinderen¨,waar hij niet de biologische vader van is. Hij kookt,bakt brood, knipt mijn haar,doet grote boodschappen...ondanks zijn evenwichtsorgaan al jaren aan de
rechterkant stuk is,altijd duizelig/misselijk is,met een stok loopt (wat hem goed past ) , minder energie heeft,niet meer kan motorrijden,fietsen,wadlopen...heb vele mooie herinneringen met hem.
Een fijn huis op een mooie plek met veel groen,vlakbij bos,geen echte geldzorgen, een zoon ,die mijn zielsverwant is,niet ernstig ziek.
Ben een vrouw, 69 jaar,moeder van 3 volwassen kinderen,heb een heftig leven achter de rug. Mijn vader was joods,werd op zijn twintigste verliefd op mijn moeder aan het begin van de oorlog, trouwden en moesten gelijk onderduiken.
Ik ben opgegroeid in een gezin van zeven kinderen ,waar ik elke dag de sfeer van oorlog inademde,mijn moeder was een gebroken vrouw,die niet voor ons kon.
Desondanks heb ik ook veel mooie dingen meegekregen.
Heb chronische stress/angst, piekeren,zorgen, niet kunnen ontspannen,
kunnen verbinden,voel me op,geen energie meer, moet me elke dag opnieuw herpakken/oprapen,hypersensitief, ,kan mezelf niet goed verzorgen, laag zelfbeeld,onzeker,perfectionistisch,het is nooit goed, twee jaar geleden een maand laten opnemen in een antroposofische kliniek,omdat ik niet meer kon functioneren,was fysiek/mentaal zwaar overprikkeld,kon daardoor ook geen eten meer verdragen, een paar jaar daarvoor ben ik ruim een jaar ziek geweest,maanden op bed gelegen,kon toen ook geen enkel voedsel meer verdragen,huilen.huilen,mijn partner was uiteindelijk radeloos, hier zou ik als ik hem niet had,niet uit zijn gekomen, daarna ging het op en af weer beter.
Voel me al jaren eenzaam,geen enkele vriendschap/contact buiten mijn zielsverwantschap met de jongste zoon, wat voor mijn partner ook heel zwaar is en ik me weer schuldig voel,pijnlijk om te zien hoe andere mensen
wel contact hebben met elkaar,ik mis contact met een vriendin (leeftijd speelt geen rol) waar ik lief en leed mee kan delen,lachen & huilen, mijn partner heeft die behoefte niet,
die heeft genoeg aan de dingen die hij doet en wandelen en zorgen voor onze herplaats mops . Door het perspectief van ouder worden, begint dit me op te breken,zo wil ik niet oud worden.!
Dank je wel voor het lezen,
Warme groet
Myr
19-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Te weinig slaap maakt me gek (Verhaal 95)
Sinds ik tinnitus en hyperacusus kreeg is mijn leven 100% omgekeerd. Van vol in het leven tot zien de dag door te komen zonder al teveel prikkels. Ik ontwikkelde een slaapstoornis en ben uitgeput van alle acties de afgelopen 2 jaar. Naarstig opzoek naar oplossing en verlichting heb ik mijzelf uitgeput weet ik nu nadat ik een suïcidale gedachten kreeg. Te weinig slaap maakt mij gek, nu 2 jaar slik ik slaapmedicate. Ik kan mij niet meer ontspannen en ben hypergevoelig geworden door mijn hele lichaam heen
De muren komen op mijn af....
De muren komen op mijn af....
Maria
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb 5 jaar geleden dezelfde problemen met mijn gehoor gekregen. Ik weet niet hoe erg het bij jou is. Bij mij begon het met slechter gaan horen. Gelukkig in het lage tonen bereik waardoor ik nog wel redelijk kan verstaan. Ik kreeg last van gonzen en ook gevoelig voor geluiden. Vooral achtergrond lawaai prikkelt heel erg. Ik ben een poos radeloos geweest, ik hield erg van muziek en van leuke dingen doen. Van de hoorspecialist en kno werd ik niets wijzer.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me volledig in jouw verhaal. Óók last van 24/7 tinnitus in hevige vorm plus chronische slapeloosheid, waardoor ik hele nachten 'op' ben. Maar het lichaam geeft aan dat de limit bereikt is. Daarbij komt nog een hooggevoeligheid voor licht- en geluid prikkels. Een tv die te luid staat, kan al teveel zijn. Artsen kunnen niets betekenen.
Bert
18-05-2023
op mijn katje na, ben ik alles kwijtgeraakt (Verhaal 120)
Hoi, ik ben Alex. Ik ben 40 jaar en op mijn katje na, ben ik alles kwijtgeraakt. Vroeger als tiener was ik altijd vrij populair. Ik was een graag geziene persoon en werd altijd voor alles uitgenodigd. Ik kreeg zelfs een relatie met een meisje waar ik jarenlang verliefd op was. Ik was altijd graag bezig met allerlei dingen. Ik was keeper in een voetbal team, ik deed aan Wing Chen, ik speelde basgitaar in een band en ik ging ook graag naar voetbalwedstrijden kijken. Het meisje waar ik een relatie mee had, daar trouwde ik later ook mee. Je zou denken mooi: huisje, boompje, beestje. Maar het zat helemaal niet goed tussen ons, dat was aan ons allebei te wijten. Aan haar omdat ze helemaal niet met geld om kon gaan, niet tegen een gezonde discussie kon en aan mij omdat ik me naar verloop van tijd begon te verzetten wanneer ik voelde dat het niet goed zat maar ook omdat ik ongenuanceerd en fel uit de hoek kon komen. Ik vind het persoonlijk heel erg dat als je samen een netto inkomen hebt van +- €4500 en vaste lasten hebt van om de nabij €1100 na 2,5 weken bij jouw ouders aan moet kloppen om geld te lenen. Ik was altijd heel zuinig met mijn geld maar moest elke maand mijn geld inleveren omdat zij elke week met geld smeet in het centrum. Ik ben me daar tegen gaan verzetten en had er wat van gezegd, eerlijk is eerlijk dat had ik veel beter moeten doen. Het is aan de andere kant ook weer zo dat als ik het netter zei, er totaal niet naar geluisterd werd. Ik moest van haar stoppen met mijn hobby's omdat ze mij verdacht van vreemdgaan. Ik zou zoiets in heel mijn leven nooit doen, ik heb het niet in me om andere mensen opzettelijk pijn te doen. Daar ben ik een te emotioneel persoon voor. Ik heb haar toen meerdere malen uitgenodigd om bij alles wat ik deed te komen kijken, maar dat vond ze niet boeiend genoeg. Ik ben me door heel de situatie gaan afsluiten voor zowel haar als onze vriendengroep. Ik ben mijn eigen plan gaan trekken en verstopte geld in mijn versterker. Na de zoveelste valse beschuldiging had ik genoeg, ik vertelde dat ik wilde scheiden. Ik heb mijn spullen gepakt en ik ben tijdelijk bij een collega gaan wonen. Ik heb een paar maanden op een matrasje op pallets geslapen totdat ik uiteindelijk een meisje leerde kennen en bij haar in trok. Wij hebben kortstondig een relatie gehad en dat is mis gegaan door mij. Ik ben te hard van stapel gelopen en daardoor maakte ik grove fouten en heb ik haar van mij weg geduwd in plaats van haar naar mij toe getrokken. In al die tijd ben ik me alleen maar verder af gaan sluiten van de wereld. Ik woon nog wel met mijn inmiddels ex vriendinnetje samen, maar dat is puur omdat het momenteel onmogelijk is om aan een woning te komen zonder daarvoor de hoofdprijs voor te betalen en om ons allebei kosten te besparen. Wat mij heel erg veel pijn doet is dat ze echt alles doet om mij te ontlopen. Toen het uit ging tussen ons hadden we afgesproken om vrienden te blijven. Ik heb mezelf helemaal opengesteld door tegen haar te vertellen dat ik haar liever als een goede vriendin als helemaal niets omdat zij wel heel belangrijk voor mij is. Daarom voelt het ook als een dolksteek in mijn hart om te zien dat ze dit nu doet. Ik probeer heel erg mijn best te doen om het voor ons allebei makkelijk te maken, maar het is niet goed genoeg voor haar. Ze weet dat ik op haar na, niemand heb en dat ik door de eenzaamheid een depressie heb opgelopen en soms met suïcidale gedachten zit. Ik wil helemaal geen depressie en die gedachten wil ik ook helemaal niet. Het enige wat ik graag zou willen is met nieuwe mensen (Man of vrouw maakt me niet eens uit) in contact komen en een nieuwe frisse start met mijn leven willen maken. Maar door mijn depressie en mijn eenzaamheid weet ik niet hoe of waar te beginnen. Ik ben het helemaal kwijt. Is hier toevallig iemand die mij kan helpen?
Alex
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou terug proberen te denken. Waar je je wel gelukkig voelde en dan accepteren wat je nu hebt en dan een manier bedenken om dat weer op te pakken. Misschien ken je iemand die ook weleens depressief geweest is bij je band. Probeer daar eens mee te gaan praten.
Anthony
14-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Het valt me vaak moeilijk (Verhaal 200)
Hoi, erg pakkend om jullie verhalen te lezen.
Ik heb met momenten ook veel last van emotionele eenzaamheid.
Ik ben een jonge vrouw van 30 en ben opgegroeid in een warm nest in een diepgelovig christelijk milieu. Ik haal heel veel voldoening en geluk uit mijn geloof. Een item maakt het mij echter geregeld lastig, en dat is de afwezigheid van een levenspartner.
In onze geloofsgemeenschap geloven wij namelijk dat het tegen Gods wil is om buiten de geloofsgemeenschap te daten. Ook zien we het als niet ideaal als een vrouw actief op zoek gaat naar een partner.
Toch trouwen de meeste mensen al erg jong, 2 van mijn zussen hebben een partner binnen de kerk gevonden. De jongens waar ik verliefd op ben geworden zijn allen met een ander getrouwd binnen de kerk.
Als ik mijn sombere gevoelens deel met medezusters of broeders, krijg ik steevast het advies om het aan God over te geven en om gelukkig te leren zijn in mijn eentje. Ik doe hier mijn uiterste best op, maar het valt me vaak moeilijk.
Waar ik vooral moeite mee heb is het idee dat ik nooit iemand zal hebben voor woe ik de belangrijkste persoon op aarde ben, en dat ik er niets actiefs aan kan doen om de situatie te doen veranderen. Want als ik uit de kerk stap om ergens anders een partner te zoeken, geloof ik dat ik mijn hemelse roeping (deels) verlies. Ik weet echt niet goed meer hoe hiermee om te gaan.
Anoniem
Ik heb met momenten ook veel last van emotionele eenzaamheid.
Ik ben een jonge vrouw van 30 en ben opgegroeid in een warm nest in een diepgelovig christelijk milieu. Ik haal heel veel voldoening en geluk uit mijn geloof. Een item maakt het mij echter geregeld lastig, en dat is de afwezigheid van een levenspartner.
In onze geloofsgemeenschap geloven wij namelijk dat het tegen Gods wil is om buiten de geloofsgemeenschap te daten. Ook zien we het als niet ideaal als een vrouw actief op zoek gaat naar een partner.
Toch trouwen de meeste mensen al erg jong, 2 van mijn zussen hebben een partner binnen de kerk gevonden. De jongens waar ik verliefd op ben geworden zijn allen met een ander getrouwd binnen de kerk.
Als ik mijn sombere gevoelens deel met medezusters of broeders, krijg ik steevast het advies om het aan God over te geven en om gelukkig te leren zijn in mijn eentje. Ik doe hier mijn uiterste best op, maar het valt me vaak moeilijk.
Waar ik vooral moeite mee heb is het idee dat ik nooit iemand zal hebben voor woe ik de belangrijkste persoon op aarde ben, en dat ik er niets actiefs aan kan doen om de situatie te doen veranderen. Want als ik uit de kerk stap om ergens anders een partner te zoeken, geloof ik dat ik mijn hemelse roeping (deels) verlies. Ik weet echt niet goed meer hoe hiermee om te gaan.
Anoniem
Anoniempje9
21-11-2021
laatste reactie: 13-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Fijn dat je je verhaal deelt. Het is zo mis met de menselijke connecties in de huidige tijd. En dan de digitalisering… iedereen achter een scherm elkaar en iedereen volgen en een appje maar mensen praten niet meer met elkaar. De nieuwe verbinding is digitaal ontworteld en koud. Ik zit hier ook achter het schermpje op mijn chat bordje. Ik las je verhaal en dacht ik zou je zo graag eens spreken toen ik je las. Een fijn gesprek, de aandacht voor elkaar en de verbinding. Hier op deze site, mensen die zoeken net als ik en jij. Eenzame diep eenzame mensen ronddwalende op internet die hier bijvoorbeeld een moment een verhaal schrijven of lezen. Gelijken zoeken. Zoeken zoeken zoeken. Ontzettend op zoek naar contact, verbinding, warmte en fijne mensen die er echt willen zijn. Op deze site zoveel mensen met gelijke behoeften, maar ook hier geen oplossingen want we kunnen elkaar niet bereiken. Heel appartement vind ik dat. Een website runnen en eenzame mensen heel dicht bij elkaar laten komen maar net niet genoeg. Zo dicht bij! Maar toch zo ver weg. Het is een enkele reis van een schrijver en een enkele reis van een lezer die hetzelfde zoeken. Helaas geen verbinding mogelijk. Zo jammer. Eenzaamheid is zo onmogelijk en echt dat is het overal. Zo onmogelijk om op te lossen. Ik ben ook eenzaam. Diep eenzaam. De bodem, en soms er onder. Stukje bij beetje de trap af gerold de eenzaamheid in. Het eet me helemaal op. Al zoveel jaren. Ondanks dat dat wat je schrijft geen verhaal is over iets leuks, je warmte straalt uit dat wat je schrijft.
Bedankt voor je verhaal,
Lost
Bedankt voor je verhaal,
Lost
Lost
13-05-2023
Waarom doen we dat inplaats elkaar wat te gunnen ? (Verhaal 349)
Het kost ook mij ontzettend veel moeite om vrienden te maken of mensen aanspreken altijd die angst weer wat verkeerds te zeggen of te doen altijd verantwoording af leggen of gecorrigeerd worden waarom doen we dat inplaats elkaar wat te gunnen ?
Berrie
11-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Nooit gedacht dat eenzaamheid zo'n impact kon hebben (Verhaal 66)
Sedert begin 2013 ben ik gescheiden. Ik had nooit gedacht dat de eenzaamheid zo'n impact kon hebben op een mens. Ondanks een huidige lat-relatie waar ik elke dag het beste van probeer te maken, lukt het me niet om heel wat minder eenzaam te zijn. Van samenwonen is er totnutoe geen sprake, dat is m'n grootste wens. Ik wil de weekends meer samen doorbrengen, maar m'n vriend houdt niet van zo'n regeling. Ik hoop dat ik dus ooit nog eens een vaste relatie kan hebben, daar verlang ik enorm naar. Ik zal er stilaan naar op zoek moeten gaan, denk ik soms, maar zeker niet via dating-sites.Door die veel eenzame momenten, heb ik ook meer tijd om te piekeren... Door de scheiding heb ik heel wat vrienden en familie verloren.... en MIS ik dat nog altijd enorm. Dan denk ik vaak hoe zou het zijn met ..... en met de kinderen van.... Al die sterke banden die in de tijd zo heel mooi waren en waarbij ik me ook gelukkig voelde, zijn op een dag doorgeknipt en dat kan nooit meer terugkomen. M'n ex-man heeft bij de scheiding heel weinig vriendschaps- en familiebanden verloren.Ik heb hem jaren vertrouwd bij alles wat hij deed, op werkvlak, op financiële regelingen thuis,onze 2 kinderen, maar achteraf bekeken, heeft hij me heel erg bedrogen. Ik deed op het einde niets meer goed.... Ook de vrienden waar we jarenlang mee op reis geweest zijn, gaan eten , veel leuke dingen samen gedaan, zie ik nooit meer. Dat blijft een mens achtervolgen na al die jaren, dat laat je niet los en kan je niet zomaar wegwissen. Dan denk ik soms "wat heb ik dan al die jaren voor hen allemaal betekend? Was ik dan misschien maar een "aanhangsel, een bijlage" bij alles wat m'n ex-man deed en zei? Z'n moeder stond altijd op de eerste plaats en dan ik... Ik heb een slechte kindertijd (meer dan 2 jaar ziek geweest tijdens de lagere schooltijd wegens een zeldzame kinderziekte)en een slechte jeugd gehad (heel weinig mogen ondernemen en braafjes altijd knikken voor m'n ouders). Toen ik via een heel goeie vriendin m'n ex-man had leren kennen op 24-jarige leeftijd, klikte dat meteen maar gedurende m'n 23 jaar durend huwelijksleven had ik vaak het gevoel dat ik constant moest veranderen van m'n ex-man....Vooral de laatste jaren voor de scheiding werd ik bestempeld als autistisch, apatisch, asociaal, zuur, verbitterd, vijandig.... Je zou voor minder als je in die eenzaamheid noodgedwongen wordt geduwd en niet meer jezelf kan zijn.... Ook met de opvoeding van de kinderen had ik het niet gemakkelijk. Mijn aanpak en mening bij de opvoeding telden nooit mee. Ik was een slechte moeder, heb ik vaak horen zeggen.... We zijn een 9-tal jaren in relatie-therapie geweest en ook daar had ik alleen het gevoel m'n verhaal kwijt te kunnen maar een concrete aanpak (ik dacht aan workshops en opdrachten om thuis te proberen )is er nooit gebeurd via de psycholoog.M'n ex-man was goed bezig, ik moest veranderen, hij niet in die 9 jaar therapie. Was dit dan wel een goeie psycholoog? Het kan toch niet dat een mens constant verkeerd bezig is??? Een karakter (bij mij althans)kan niet zomaar veranderd worden .... vooral met m'n nare kinder- en jeugdjaren die daar zeker in meegespeeld hebben... Ik wil iemand leren kennen die de eenzaamheid bij mij kan doorbreken. Een van m'n hobby's is koken.Ik volg al heel lang kooklessen maar de laatste jaren ondervind ik wel dat ik me niet meer opgenomen voel in de groep. Niemand die eens iets vraagt aan mij of een gesprek aanknoopt met mij.Ik doe heel vaak een inspanning om mensen iets te vragen, maar ik krijg weinig of geen respons terug, daar duikt de eenzaamheid dan weer op. M'n kids zie ik nog heel weinig,door allerlei omstandigheden, daar telkens weer die eenzaamheid. Op m'n werk telt m'n mening heel weinig mee. M'n Initiatieven om bijv. iets anders aan te pakken,worden meestal van de kaart geveegd, daar opnieuw weer die eenzaamheid. Ik denk dat het grootste probleem is dat ik absoluut geen sterke persoonlijkheid heb.....
Els
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig verhaal!!
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat , Els ?
Wil je dat delen ?
Wil je dat delen ?
Paul
07-05-2023
Wil graag een goede vriendin leren kennen (Verhaal 348)
Hallo aan alle eenzamen. Ik ben een 58 jarige vrouw uit antwerpen. Graag zou ik in contact komen met iemand uit antwerpen die ook een goede vriendin wil om samen goede gesprekken te hebben,een wandeling te maken,koffietje te drinken,kleine daguitstapjes te maken enz....
Elkaar begrip en troost bieden en samen plezier hebben. Hopelijk heeft iemand hier ook behoefte aan
Ik weet niet hoe men contact legt langs deze weg maar dat zal wel duidelijk worden wanneer er reactie komt
Vele lieve grtjs M.
07-5-2023
Elkaar begrip en troost bieden en samen plezier hebben. Hopelijk heeft iemand hier ook behoefte aan
Ik weet niet hoe men contact legt langs deze weg maar dat zal wel duidelijk worden wanneer er reactie komt
Vele lieve grtjs M.
07-5-2023
M.
07-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Niemand zal vermoeden dat ik mij eenzaam voel (Verhaal 334)
Niemand zal vermoeden dat ik mij eenzaam voel. Ik ben getrouwd, heb werk en vrienden.Mijn man heeft jaren terug een hersenbeschadiging opgelopen.We krijgen veel complimenten hoe we het doen samen. Hoe positief ik vooral ben. Altijd goed te pas en vrolijk..
De eenzaamheid laat ik aan niemand zien, ook niet aan onze uitwonende kinderen. Ik wil mijn man niet aanvallen. Ik wil anderen niet ongerust maken. Eigenlijk schaam ik mij voor mij n gevoel . . maar soms zou ik zo graag een arm om mijn schouder hebben, een luisterend oor. Achter de voordeur is het stil, wordt er weinig gepraat en ben ik degene die alles regeld. Soms bekruipt mij een enorm gevoel van jaloersheid als ik andere stellen zie. Maar ik ben getrouwd, en mijn man heeft er ook niet om gevraagd.
De eenzaamheid laat ik aan niemand zien, ook niet aan onze uitwonende kinderen. Ik wil mijn man niet aanvallen. Ik wil anderen niet ongerust maken. Eigenlijk schaam ik mij voor mij n gevoel . . maar soms zou ik zo graag een arm om mijn schouder hebben, een luisterend oor. Achter de voordeur is het stil, wordt er weinig gepraat en ben ik degene die alles regeld. Soms bekruipt mij een enorm gevoel van jaloersheid als ik andere stellen zie. Maar ik ben getrouwd, en mijn man heeft er ook niet om gevraagd.
anoniem
04-04-2023
laatste reactie: 07-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi anoniem, wat een nare situatie. Hier is het zeg maar zo dat ik de partner ben die eea mankeert en daardoor soms denk dat het voor mijn partner ook een enorme opgave is..ook al zegt deze dat ik me daar echt geen zorgen om hoef te maken.
Anoniem
05-04-2023
Reactie:
Beste,
Natuurlijk hebben jullie beiden niet gevraagd om de situatie waarin jullie nu zitten.
Wat niet wil zeggen dat je je eigen geluk niet mag nastreven.
Heb je behoefte je verhaal te doen mag je me een berichtje sturen naar :
Ik kan uit je bericht niet opmaken waar je vandaan komt.
Ik (58) in ieder geval uit Zuid Limburg.
Gr. Wim
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Natuurlijk hebben jullie beiden niet gevraagd om de situatie waarin jullie nu zitten.
Wat niet wil zeggen dat je je eigen geluk niet mag nastreven.
Heb je behoefte je verhaal te doen mag je me een berichtje sturen naar :
Ik kan uit je bericht niet opmaken waar je vandaan komt.
Ik (58) in ieder geval uit Zuid Limburg.
Gr. Wim
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Wim
07-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Eenzaamheid maakt de ziel kapot! (Verhaal 341)
Hallo allemaal,
Ooit lachte het leven me toe ongeveer vanaf mijn 18 tot mijn 25e. Toen ontmoette ik mijn toemalige man en raakte ik in een zeer toxische relatie waarin ik ook nog mijn kinderen kreeg. Ik vereenzaamde want hij was de directeur en ik moest van hem thuisblijven voor het huishouden en verzorging van onze kinderen. De jongste had ook nog autisme en zware anti sociale problemen. Na 23 jaar verzamelde ik al mijn moed bij elkaar nadat ik de zoveelste slippertje van mijn man niet meer toleerde en vroeg de scheiding aan. Daar stond ik, uit mijn grote huis, verhuisd naar een klein appartementje samen met mijn dochter. Geen baan niks. Mijn jongste zat inmiddels in een begeleid wonen traject. Klap naar klap moest ik verwerken samen met mijn dochter. Mijn ex bleef ons nog lang stalken want kon niet tegen zijn narcistische verlies. Had niet verwacht dat ik weg zou gaan. Ben opleidingen gaan doen voor in de luchtvaart,omhoog geklomen met vallen en opstaan. 3x moeten verhuizen tussendoor maar heb gevochten als een leeuw. Nu 25 uitgeputte jaren verder,5 jaar wisselende diensten gedraaid, dochter gaat gelukkig heel goed, heeft haar studie afgemaakt ( vader is superrijk maar weigert haar studie te betalen dus enorme studieschuld die zij nu heeft ) en inmiddels doordeweeks het huis uit is voor haar werk. Val ik nu in een groot gat. Ben ontzettend bezig geweest met overleven dat er geen tijd was voor een sociaal leven. Dag in dag uit op de Luchthaven voor mijn werk. Maar nu ben ik 50 en vind dan nog maar eens vrienden of een leuke man. Heb veel tussendoor mijn best gedaan maar vooralsnog ga ik nog steeds alleen op vakantie wat ik eerlijk gezegd echt wel saai vind. Je ziet stelletjes, vriendengroepen noem maar op. Mijn lieve dochter is er ook tussendoor maar zij heeft uiteraard ook haar eigen leven. Op verjaardagen wordt je niet meer echt uitgenodigd want je bent toch die single vrouw waarbij andere vrouwen toch vaak niet in de buurt van hun mannen willen hebben. Nu ik 50 ben zie ik toch allerlei mensen die ook druk zijn met hun eigen leven. Ook om een partner te vinden is moeilijk op deze leeftijd. Vaak heb je toch met wat verzuurde mensen te maken die heel wat bagage hebben ( ik ook ) maar niet echt meer de leuke dingen waarderen. En ik houd daar juist van! Ik zeg maar zo : Eenzaamheid maakt de ziel kapot!
Ooit lachte het leven me toe ongeveer vanaf mijn 18 tot mijn 25e. Toen ontmoette ik mijn toemalige man en raakte ik in een zeer toxische relatie waarin ik ook nog mijn kinderen kreeg. Ik vereenzaamde want hij was de directeur en ik moest van hem thuisblijven voor het huishouden en verzorging van onze kinderen. De jongste had ook nog autisme en zware anti sociale problemen. Na 23 jaar verzamelde ik al mijn moed bij elkaar nadat ik de zoveelste slippertje van mijn man niet meer toleerde en vroeg de scheiding aan. Daar stond ik, uit mijn grote huis, verhuisd naar een klein appartementje samen met mijn dochter. Geen baan niks. Mijn jongste zat inmiddels in een begeleid wonen traject. Klap naar klap moest ik verwerken samen met mijn dochter. Mijn ex bleef ons nog lang stalken want kon niet tegen zijn narcistische verlies. Had niet verwacht dat ik weg zou gaan. Ben opleidingen gaan doen voor in de luchtvaart,omhoog geklomen met vallen en opstaan. 3x moeten verhuizen tussendoor maar heb gevochten als een leeuw. Nu 25 uitgeputte jaren verder,5 jaar wisselende diensten gedraaid, dochter gaat gelukkig heel goed, heeft haar studie afgemaakt ( vader is superrijk maar weigert haar studie te betalen dus enorme studieschuld die zij nu heeft ) en inmiddels doordeweeks het huis uit is voor haar werk. Val ik nu in een groot gat. Ben ontzettend bezig geweest met overleven dat er geen tijd was voor een sociaal leven. Dag in dag uit op de Luchthaven voor mijn werk. Maar nu ben ik 50 en vind dan nog maar eens vrienden of een leuke man. Heb veel tussendoor mijn best gedaan maar vooralsnog ga ik nog steeds alleen op vakantie wat ik eerlijk gezegd echt wel saai vind. Je ziet stelletjes, vriendengroepen noem maar op. Mijn lieve dochter is er ook tussendoor maar zij heeft uiteraard ook haar eigen leven. Op verjaardagen wordt je niet meer echt uitgenodigd want je bent toch die single vrouw waarbij andere vrouwen toch vaak niet in de buurt van hun mannen willen hebben. Nu ik 50 ben zie ik toch allerlei mensen die ook druk zijn met hun eigen leven. Ook om een partner te vinden is moeilijk op deze leeftijd. Vaak heb je toch met wat verzuurde mensen te maken die heel wat bagage hebben ( ik ook ) maar niet echt meer de leuke dingen waarderen. En ik houd daar juist van! Ik zeg maar zo : Eenzaamheid maakt de ziel kapot!
Maria
22-04-2023
laatste reactie: 07-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Al eens gedacht je aan te melden op een datingsite?
Wim
07-05-2023
Voel mezelf geen relatie materiaal meer (Verhaal 242)
Ik ben 47jr, afgekeurd door een buikoperatie. Voel mezelf buitengesloten van de maatschappij en heb altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Heb relaties gehad, waardoor ik ook veel contacten ben verloren doordat het gezamenlijke vrienden waren en ik veel ben verhuist. Voel me vaak alleen, afgedankt, dat ik er niet meer toe doe. Voel mezelf geen relatie materiaal meer, omdat ik geen baan of een bepaalde status meer heb. Mensen zijn hard en bevooroordeeld. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen en van alle kleine én grote momenten genieten. Waar kunnen we elkaar vinden, ontmoeten??? Er zijn zoveel eenzame mensen blijkt hier. Hier moet toch wat op te verzinnen zijn? Dat we af kunnen spreken met elkaar ergens?
Chantal
21-05-2022
laatste reactie: 06-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ben 46, door b12 deficiency is de gezondheid naar de kl.te. klein hoop dat ik helemaal herstel. na 2 jaar injectie, klein beetje vooruit gegaan. maar niet afgekeurd, maar werkgevers staan niet op je te wachten. met al die klachten, geen werk voel ik mij zelf ook geen relatie materiaal en dat houd mij weer tegen om er op uit te gaan.
Tom
06-05-2023
Ik heb geen enkele vriend of vriendin (Verhaal 65)
Hoi, Ik ben eenzaam, maar dan ook echt.
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin.
Ik ben in de vijftig, mijn man stierf jaren geleden
en de leukste tijd heb ik wel gehad lijkt mij.
Kinderen heb ik niet.
Hoe kan ik nieuwe vrienden , vriendinnen maken?
Onmogelijk.
Gezien ik erg in mezelf gekeerd ben en behoorlijk verlegen.
En als ik eens ergens naartoe ga,
kent iedereen , iedereen al,
en de meesten zijn getrouwd.
Hopeloos dus ..
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin.
Ik ben in de vijftig, mijn man stierf jaren geleden
en de leukste tijd heb ik wel gehad lijkt mij.
Kinderen heb ik niet.
Hoe kan ik nieuwe vrienden , vriendinnen maken?
Onmogelijk.
Gezien ik erg in mezelf gekeerd ben en behoorlijk verlegen.
En als ik eens ergens naartoe ga,
kent iedereen , iedereen al,
en de meesten zijn getrouwd.
Hopeloos dus ..
Josiane,
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-05-2023
30Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je bent niet hopeloos...deze 50 plusser heeft het ook wel
Ik heb 2 kids maar die gaan redelijk hun eigen gang.
Meestal ga ik er wel erop uit maar sta je toch vaak alleen ( in een hoekje) dan denk ik waarom..en ga ik maar naar huis..mn eigen omgeving....
Ik heb 2 kids maar die gaan redelijk hun eigen gang.
Meestal ga ik er wel erop uit maar sta je toch vaak alleen ( in een hoekje) dan denk ik waarom..en ga ik maar naar huis..mn eigen omgeving....
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
beste waar woon je? ik zelf ben van lommel 64 jaar
groetjes
groetjes
liliane
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik herken dit zo. ben achter in de 50. woon je zuid holland?
je bent niet alleen! grtz thea
je bent niet alleen! grtz thea
Hai
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik herken heel goed wat je schrijft. Ben 61 en getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden en heb vooral behoefte aan iemand die ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hoi dit is zo herkenbaar, waar woon jij ?? Zelf woon ik in de kop van drenthe. Als jij niet te ver weg woont zouden wij elkaar eens kunnen ontmoeten ??
Aafke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik begrijp je volkomen. Het is inderdaad niet gemakkelijk.
Er gaat elke dag zoveel om in je hoofd en dan nog steeds maar vechten tegen moeilijk aanvaardbare invulling van dag tot dag.
zelf ben ik ook reeds lang weduwnaar maar verlang naar eerlijke mensen die ik kan vertrouwen om zo een vriendschapsband op te bouwen. Niet opgeven is de boodschap, elk mens is uniek en dat willen we graag uiten, dat is toch de normaalste zaak nietwaar.
Moest je willen reageren, dan kan dat gerust.
Vele groeten.
Er gaat elke dag zoveel om in je hoofd en dan nog steeds maar vechten tegen moeilijk aanvaardbare invulling van dag tot dag.
zelf ben ik ook reeds lang weduwnaar maar verlang naar eerlijke mensen die ik kan vertrouwen om zo een vriendschapsband op te bouwen. Niet opgeven is de boodschap, elk mens is uniek en dat willen we graag uiten, dat is toch de normaalste zaak nietwaar.
Moest je willen reageren, dan kan dat gerust.
Vele groeten.
Tonny
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb bijna zelfde situatie.
Mini
> 2 jaar geleden
Reactie:
Halo Josiane,ook ik ben in de vijftig en eenzaam en alleen. Mss kunnen wij eens afspreken?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,ik ben wel getrouwd , maar mijn man heeft andere interesses. Ik zou graag iemand willen kennen om te lachen leuke dingen doen , maar ik woon in Limburg en ben 67 jaar.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik kan me 100% in je verhaal vinden want ben ook eenzaam na het overlijden van mijn vriendin.Misschien een idee om een keer een kop koffie te drinken ?
jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken mij hierin.voel meer en meer eenzaam.hoe geraak ik hieruit?
Onlyone
09-10-2021
Reactie:
Ik zou graag in contact willen komen met deze vrouw ben zelf ook wel eenzaam moer heb het wel goed.En misschien kan ik die vrouw wer wat helpen en daar in elkaar wat aanvullen,ik kijk uit naar een reactie hier op.Vriendelijke groet. Leen.
Leen.
29-10-2021
Reactie:
Ik ben ook heel eenzaam heb niets van vrienden momenteel in een zware depressie ook in mijn job geen enkele vriendschap
Caroline
07-12-2021
Reactie:
wat moet ik doen als mijn 2 zussen mij pijn doen en iedereen op de wereld tegen mij is? niemand gelooft mij!
anoniem 12 jaar oud 1ste middelbaar
08-12-2021
Reactie:
Hoi ik las je verhaal en herken hierin helemaal mezelf
Astrid
19-12-2021
Reactie:
Herkenbaar, ik ben helemaal alleen , geen familie en echte vrienden! Uitzichtloos gewoon.
Sonja
04-01-2022
Reactie:
Hoi...ik ben al lang alleenstand sinds mijn vrouw overlijd...ik ben 47 jaar..en ik heb ook weinig mensen om mij heen.
Groetjes
Groetjes
Chris
30-01-2022
Reactie:
Hoi ik herken het ben de laatste tijd ook eenzaam,mijn man heeft dementie hij is 10 jaar ouder dan ik,ben zelf 61 jaar en merk dat mensen niet meer langs komen ik had ook vriendinnen maar doordat mijn man de hele dag thuis is komen ze niet meer gelukkig werk ik nog maar dat zijn collega's, zou graag
Leuke dingen doen maar er alleen erop uit trekken doe ik niet gauw
Leuke dingen doen maar er alleen erop uit trekken doe ik niet gauw
Jolanda
17-02-2022
Reactie:
Hoi ik heb ook geen vrienden,mijn man heeft dementie dus ik kan daar geen leuke dingen meer mee doen,we gingen vaak naar van der valk mar wat moet ik daar alleen doe,had wel vriendinnen maar die heb ik anderhalf jaar niet meer gezien ze beloven van alles maar komen niet,mis het zo elke avond zit ik alleen op de bank.
Jojo
25-02-2022
Reactie:
Hier ook heel eenzaam geen enkele vriend of vriendin
Caroline
27-02-2022
Reactie:
Er zijn heel veel mensen alleen,ben nu 61 jaar heb heel men leven hard gewerkt heb gelukkig wa vrienden maar …..nog altijd geen vaste partner, en mis dit wel maar elke dag haal ik voldoening uit door bezig te zijn met leuke dingen en ik hoop zo toch nog iemand te ontmoeten.
De bie
20-04-2022
Reactie:
Ik zit met hetzelfde probleem en ben naarstig op zoek om nieuwe mensen te leren kennen. Waar woon jij?
Rianne
22-04-2022
Reactie:
Beste redactie, zoals jullie kunnen lezen is hier een enorme behoefte aan de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Jammer dat jullie dit niet oppakken. Althans, zo lees ik het hier. En ik ben pas net begonnen met lezen. Ik ben zelf communitymanager van een online platform, dat nog maar net in de lucht is, voor eenzame jongeren en ook daar blijkt de behoefte aan het maken van nieuwe vrienden enorm groot is. Wij gaan proberen dit juist wel mogelijk te maken of op zijn minst de jongeren zelf de ruimte te bieden elkaar te vinden en met elkaar af te spreken. Daar richten we onze community op in: interesses, verhalen, maar ook regio’s. Misschien iets om over na te denken? En excuses alvast als jullie dit inmiddels al doen!
Nathalie
27-06-2022
Reactie:
Ik vind het erg dat je zo zit...ik heb ook niemand meer. Het is zwaar maar probeer er weer op uit te gaan. Vrijwilligerswerk of een vereniging of een hobby. Ga niet bij de pakken neer zitten meid. Er zijn veel meer mensen eenzaam en je kunt nog zoveel doen in het leven... probeer het gewoon thuis zitten blijf je eenzaam.
Ik wens jou veel sterkte toe en schrijf jou dit uit mijn hart
Groetjes akkie
Ik wens jou veel sterkte toe en schrijf jou dit uit mijn hart
Groetjes akkie
Akkie
16-07-2022
Reactie:
Hoi Nathalie, Bedankt voor je feedback en je betrokkenheid. Wij houden het met dit forum bij de mogelijkheid om anoniem je verhaal te kunnen delen en elkaar op die manier te steunen. Super dat je voor de jongeren een aanbod hebt gecreert waar ook behoefte aan is. Succes met je initiatief!
Vriendelijke groet,
Vriendelijke groet,
De redactie
17-08-2022
Reactie:
Hoi Josiane,
Ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat, zie deze berichten ook nu pas.
Ik herken mij helaas nu hier ook in
Groetjes
Ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat, zie deze berichten ook nu pas.
Ik herken mij helaas nu hier ook in
Groetjes
Alida
11-11-2022
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde als jij ben ook in de 50 ook geen mensen om me heen hoe is het nu met je?
Ronald
06-03-2023
Reactie:
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Sannie
09-03-2023
Reactie:
zoals je hierboven al ziet je bent niet de enigste. zou graag ook wel vrienden willen hebben ,maar aan de andere kant het kost weer zoveel tijd.
Tom
06-05-2023
Geen baan, geen vrienden, geen vriendin (Verhaal 17)
Eenzaam.
Ik ben 24 jaar en al sinds de middelbare school eenzaam. Ben altijd bang geweest voor sociaal contact, maar was er niet perse slecht in. Sinds ongeveer mijn 20ste ben ik helemaal alleen.
Heb geen baan, geen school, geen vrienden en geen vriendin. Over al deze jaren is mijn angst voor de buitenwereld alleen maar toegenomen, en mijn eigenwaarde alleen maar afgenomen.
Toevallig ontmoette ik ongeveer anderhalve maand een meisje online. Dit ging zeer goed, en ik had echt het idee dat ik verliefd was. Zij ook. We zouden al snel ontmoetten.
Maar er gebeurde iets. Blijkbaar wist ik dit ook te verpesten en kwam daardoor in de friendzone terecht. Ik kon dat niet. Dus heb haar twee dagen geleden gezegd dat ik niet meer met haar kan praten, omdat het teveel pijn doet.
Ik heb er nu al ontzettend veel spijt van, want nu ben ik weer alleen... en weet niet meer wat ik moet doen. Het voelt alsof ik nu wacht op de dood.
Hendrik
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-05-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hee. Ik ben Desiree, en ik ben 20 jaar oud. Ik voel me ook ontzettend alleen. Ik werk en kijk series, voor de rest doe ik niks. Hoe gaat het op dit moment met je ?
Ik hoop van je te horen.
Groetjes.
Ik hoop van je te horen.
Groetjes.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey hendrik,
Ik ken dit probeem erg goed! ik heb voor mezefgeleerd dat ik deze gedachten en di tgedrag aan de dag leg omdat negatieve erkenning als een persoon ook erkenning is. Erkenning van jouw zijn is vaak het grootste probleem!
Ik ken dit probeem erg goed! ik heb voor mezefgeleerd dat ik deze gedachten en di tgedrag aan de dag leg omdat negatieve erkenning als een persoon ook erkenning is. Erkenning van jouw zijn is vaak het grootste probleem!
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Precies dat. En iedereen gaat verder. Ga je nog weg in de vakantie? Pff. Ja. Met wie ? Zie niemand Hoor niemand.
Inge
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hendrik afgewezen worden kan verschrikkelijk pijn doen.
Het is niet omdat iemand je 'schijnbaar of echt afwijst ' dat je jezelf moet afwijzen.
Vergeef jezelf dat je er zo gevoelig voor bent.
Jouw waarde hangt niet af van de aanvaarding van een ander.
Aanvaard jouzelf Hendrik.
Heel veel liefs en goede moed in jouw leven🙂
Het is niet omdat iemand je 'schijnbaar of echt afwijst ' dat je jezelf moet afwijzen.
Vergeef jezelf dat je er zo gevoelig voor bent.
Jouw waarde hangt niet af van de aanvaarding van een ander.
Aanvaard jouzelf Hendrik.
Heel veel liefs en goede moed in jouw leven🙂
Linda
17-03-2023
Reactie:
zonder baan(geld) kom je ook niet ver. je kan niet veel doen, als je een vriendschap/relatie aan wilt gaan, is dat ook een breker. ieder geval is mijn ervaring en misschien ook mijn minderwaardigheidscomplexje ;-)
Tom
06-05-2023
Pas niet in deze wereld (Verhaal 338)
Ik heb autisme
Pas niet in deze wereld.
Kan mensen niet lezen nonverbal , ze zeggen vaak zaken maar doen dan toch weer iets anders.
Zeggen zaken die ze niet opmerken want als je er op terug komt weten ze niet meer dat ze dat gezegd hebben of zeggen dat ze dat niet zo bedoeld hebben enz.
Door mijn autistische brein is mijn perceptie en interpretatie van de omgeving om me heen veel anders dan normale mensen, dit geld ook voor de sociale interact
Pas niet in deze wereld.
Kan mensen niet lezen nonverbal , ze zeggen vaak zaken maar doen dan toch weer iets anders.
Zeggen zaken die ze niet opmerken want als je er op terug komt weten ze niet meer dat ze dat gezegd hebben of zeggen dat ze dat niet zo bedoeld hebben enz.
Door mijn autistische brein is mijn perceptie en interpretatie van de omgeving om me heen veel anders dan normale mensen, dit geld ook voor de sociale interact