Het was allemaal teveel om te verwerken

Mijn broer is al sinds dat die klein is chronisch depressief, maar de afgelopen jaren is dat steeds erger geworden. Hij begon aan drugs om de gedachtes te stoppen, maar kreeg daar psychoses van.
Vorig jaar belande hij in een diep dal. Hij wilde een eind maken aan zijn leven. Hij deelde dit ook met zijn (mijn) ouders en had gesprekken hierover met zijn huisarts. Het proces duurde te lang en begin dit jaar had hij zelfs een poging gedaan tot zelfmoord.

Voor mij (19jaar) was dit allemaal te veel om te verwerken, zeker omdat onze band zo goed is. Alleen hij was zo erg er mee bezig dat mijn ouders even kopje onder gingen en ik er soort van alleen voor stond. Volgens mij zat ik zelfs in een soort rouw proces, zodat het minder erg zou zijn als hij er niet meer zou zijn. Na 10 maanden met ups maar veel downs en zware medicatie voelt het alsof hij toch zijn leven een beetje op wilt pakken. Voor mij is dit nog steeds heel moeilijk omdat ik voor een paar maanden aan het rouwen was terwijl hij nog leefde. Dit gevoel is niet meer weggegaan en ik spreek hem hierdoor ook heel weinig. Het voelt soms alsof die er niet meer is, terwijl dat natuurlijk niet zo is..