Het gevoel voor hem is een gevoel als voor een broer... ..

10 jaar geleden ontmoette ik mijn nu expartner. Wat mij aantrok was zijn eerlijkheid en steeds verbazing over mooie dingen in de natuur etc.

Wel viel me op dat mijn ex geen baan had, geen studie deed en maar wat aanrommelde. Tijdens onze relatie was ik in veel de kartrekker, denk aan schoolgesprekken, afspraken maken, halen en brengen van de kinderen, huishouden.

Mijn ex had allerlei projecten rondom het huis, waarvan meer dan de helft niet is afgekomen. Inmiddels 2 kinderen rijker en de laatste 2 jaar alleen maar een man die minimaal 2 maal per week een woedeuitbarsting had. We hebben afspraken gemaakt over hoe we die konden voorkomen, meer rust voor mijn ex, maar niets hielp.

Ik merkte tijdens de relatie ongeveer 8 jaar geleden dat er iets 'anders' was aan mijn toenmalige partner... Na lang 'zeuren' is mijn partner 2,5 jaar uiteinlijk naar de psycholoog gegaan en kreeg hij de diagnose ass.... deze was gemakkelijk te stellen ....

In plaats van dat het een opluchting voor me was, deed het zo ontzettend veel pijn.. Ik had al die jaren getrokken aan een man, eigenschappen willen aanleren .. die er gewoonweg niet waren.. Wederzijdse emotionele verbinding bijvoorbeeld, het kunnen leunen op een partner zouden nooit komen.

Inmiddels zat ik thuis met een burnout en had ik de volledige zorg (zo voelde dat) voor 2 kids met adhd en ass.

Na de diagnose heb ik me ingelezen in wat autisme is en wat dat betekent voor een partnerrelatie. Ook zijn we lid geworden van de NVA... MIjn partner zou zich laten doorverwijzen, maar... zoals alles in zijn leven..... ook dit schoof hij op de lange baan.. Hij bleef verder (over)leven en zijn boosheid werd steeds intenser.

3 maanden geleden na de zoveelste uitbarsting heb ik in emotie gezegd dat mijn toenmalige partner weg moest. Ik kon niet meer. Hij is toen gaan logeren bij vrienden en in die tijd kreeg ik ineens weer lucht en energie.

Daar waar ik eerst nog dacht aan een lat relatie ben ik er nu helemaal klaar mee. Ik heb geen puf meer om te luisteren naar gesprekken over details, naar ergernissen e.d. en tegelijkertijd voel ik me zo intens schuldig.

MIjn ex kan er namelijk niet zoveel aan doen dat hij mij niet kan geven wat ik wens.... Ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan...
Het gevoel voor hem is een gevoel als voor een broer... ..

....