Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

He joh, dat geeft toch niets!

He joh, dat geeft toch niets!

Toen ik vanmiddag van de fietsenstalling naar het station liep hoorde ik een alarm afgaan. Zo’n indringende, scherpe sirene. Een jongen van een jaar of 8 kwam mij, in versnelde tred, tegemoet lopen. Iets in elkaar gedoken en met een wat angstige blik in zijn ogen.

 

Terwijl ik om me heen keek zocht ik naar waar het alarm was af gegaan. Ik zag ik dat deze jongen, mogelijk uit nieuwgierigheid, een deur had proberen te openen. Dit was duidelijk niet de bedoeling.

Een wat oudere vrouw riep de jongen na: ‘He joh, dat geeft toch niets! Je deed het niet expres, ik heb het zelf gezien’. De jongen bleef aarzelend staan. Duidelijk nog in de startblokken om zijn vlucht verder voort te zetten.

Ik liep glimlachend door naar het station. Zo bijzonder om te zien hoe iedereen anders reageert op angst. Daar waar de één gaat ‘vechten’, ‘vlucht’ de ander. In dit geval vluchten uit schrik voor eventuele consequenties van je nieuwsgierigheid. Hoe fijn en nodig is het dat er dan iemand tegen je zegt: he joh, dat geeft toch niets!

Zomaar een schets van hoe deze jongen extern gerustgesteld werd. Ik realiseerde me dat het nodig is dat deze geruststelling uiteindelijk ook geïnternaliseerd wordt.

Maar wat kan het ingewikkeld zijn om voor onze angsten te zorgen. Deze vrouw deed het zo mooi voor. Met een geruststellende glimlach en een uitnodigende beweging deed ze de jongen stilstaan in zijn vlucht. Het is oké. Ik heb gezien dat je er niets mee bedoelde. Met andere woorden, ik sta naast je. Stel je voor dat het ergste wat er zou kunnen gebeuren, waarheid wordt: dan sta ik naast je en steun ik je.

Ja, dacht ik, zo wil ik ook naar mijn eigen angsten kijken. Zo wil ik ook graag mezelf geruststellen op de moment dat ik bang ben. Hoe mooi en nodig is het als externe (gezonde) stemmen ook interne stemmen worden. Zodat ik tegen mezelf kan zeggen: “Natuurlijk schrik je, maar he, ik heb toch gezien dat je het niet zo bedoelde! Kom maar, ik steun je. Samen staan we sterker.”

Ben jij in staat om, net als deze vrouw, het angstige kind in jou stil te doen staan in zijn/haar vlucht? Lukt het jou om geruststellend aanwezig te zijn?

Dit kan best ingewikkeld zijn! Ik kom graag naast je staan om samen te kijken, te zoeken en gerust te stellen.


Gemma

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:





+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>