Mijn lieve moeder

Ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar misschien erover praten met mensen gaat helpen. Ik ben 6 jaar geleden mijn moeder verloren. Ze was mijn steun en toeverlaat. Ik kon altijd op haar bouwen en een warme knuffel verwachten.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om erover te praten. Vooral als ik nieuwe mensen leer kennen en ze praten over hun ouders. Vaak vermeld ik er niet bij dat ik mijn moeder heb verloren.

Het voelt alsof iedereen is doorgegaan met hun leven en dat ik soms blijf vast hangen in het verleden. Het voelt alsof ik de leuke herinneringen vergeet van mijn moeder. Voor de buitenwereld lijkt het alsof ik alles heb verwerkt en sterk in mijn schoenen sta, maar toch heb ik soms die momenten dat ik me alleen voel en dat ik moet janken van pijn en verdriet.... Ik mis mijn moeder gewoon. Ik weet dat ik altijd het gevoel ga hebben alsof er een stukje uit mijn hart is verdwenen en dat ik die nooit meer terugkrijg. Ik kan nooit die plekje in mijn hart opvullen met iemand anders. Mijn moeder was iemand met een pure hart, waar ik alleen een voorbeeld van kan nemen.

Helaas moet ik door gaan met mijn leven zonder mijn moeder en moet ik accepteren dat mijn moeder niet de leuke dingen in mijn leven gaat meemaken, zoals me zien trouwen of dat ik kinderen krijg. Rust zacht lieve moeder.