De pijn, het verdriet en het gemis zijn zo intens aanwezig

Op 27/8/18 is mijn man in 2tal uren overleden door hartinfarct,het is onwezelijk,gezond en wel vertrokkên en niet meer teruggekomen ,we waren mekaars beste vriend ,geliefden ,we konden alles met elkaar delen ,het grote verdriet van onze kleinzoon die verleden jaar stierf was zwaar maar we hadden elkaar ,ikweet niet hoe dit leven verder moet en waar ik weer verder moet in het leven.

Ik begrijp wat je voelt mijn man is ook door een hart stilstand overleden.
Nog maar een paar maanden geleden. De leegte en verdriet is zo intens.
Wij waren ook een twee eenheid. Weet ook niet hoe ik moet doorgaan.

Ik begrijp je verdriet en heimwee. Mij is hetzelfde overkomen.
Het leven stopt gelijk met dat grote verlies. en hoe verder?

Sterkte

Heb op 4 november 2019 mijn lieve man op 50 jarige leeftijd moeten verliezen door een hartinfarct. Het missen is zo verschrikkelijk...het doet lichamelijk pijn, ik huil heel veel....moet doorgaan voor mijn kinderen maar weet niet hoe ik hier uit moet komen........
Jij ook veel sterkte....ik woon in Zuid Duitsland en familie en goede vrienden zijn in Nederland........het is loodzwaar...

Het is ook ondraaglijk soms,erg als je geen afscheid kan nemen,de omgeving,denkt,dat het over een tijd wel beter gaat,maar het gemis wordt erger,buiten zijn doet mij toch wel goed stukje fietsen.sterkte hoor.

Ik herken het gevoel. Mijn moeder is bijna 4 maanden geleden overleden Lijkt wel alsof je weer heel erg met je kind in jezelf wordt terug geworpen en je zo in de steek gelaten voelt.

Hoe lang is t geleden dat je moeder is overleden ?

ik mis mij man heel erg wij waren 43jaar getrouwd hij heeft een hart stil staand gehad heb ik afscheid kunnen nemen hij was aan het fietsen

Ik zit met hetzelfde probleem.
Vorige week donderdag 28 januari is mijn hartsvriendin overleden.
Ze wilde dit heel graag .
Omgaan met dit verlies lukt mij niet.
Heb me ziek gemeld en kan hier moeilijk mee omgaan.
Vertel ook niemand hoe ik me voel.
Denk dan dat hun denken komt ie weer.
Ik zou ook niet weten wat de beste manier is om met verlies om te gaan.

Na het overlijden van mijn man, ervaar ik precies hetzelfde. De vreugde is uit je leven, het voelt zo leeg.

Vooral de stilte, en het alleen zijn vind ik heel moeilijk. Sterkte!

Ik kan verdriet ok niet verwerken van men moeder 2 wekken nu gek eet niet voel me ziek veel vrienden begrijpen me niet ook ben ik nog jong 47 zou liever euthanasie willen maar kryg je niet zo maar maar zo wil ik ook niet blyfen leven

Het is zo makkelijk om te zeggen dat het leven verder gaat, maar mijn leven staat nu stil ik wil eigenlijk niet verder .
Het lijkt gewoon oneerlijk, we zouden samen oud worden . En nu ben ik alleen, nu 1,5 jaar.
Het liefst stap ik maar uit het leven en is alles voorbij.

Sterkte

Ik voel met de heer mee,,het is ook vreselijk wat je overkomt,,bijna ondraaglijk inderdaad

Wij waren 54 jaar als soulmates. Precies 1 jaar geleden is mijn lieve vrouw voor goed ingeslapen. Nadat wij 8 jaar geleden van de oncoloog te horen kregen dat er geen mogelijkheden meer waren. Uit bovenstaande reacties komen ook mijn gevoelens. Ik weet ook niet hoe verder en barst van de heimwee maar wil wel verder. Ik leef met u allen intens mee.. Veel kracht en sterkte wens ik u.

Mijn man is na 30 jaar samen overleden aan slokdarmkanker Ik mis hem echt heel erg ik wil ook niet meer verder leven ,het is nu 6jaar geleden hij werd 56jaar oud

Ik ben myn man 2 maand geleden verloren op 66 jarige leeftijd . Veel te jong . Hy had kanker en was al gelijk uitgezaaid. Ruim 2 maanden later was hy er al niet meer. We waren 43 jaar bij elkaar. Waarom niet nog 10 jaar bij mij . Waarom . Heb nog zoveel vragen en gedachten die door mij heengaan kan er nog niet mee omgaan op dit moment . Soms komt het gevoel heel heftig binnen bij mij . Op en neer heel erg .

Ik heb precies hetzelfde ik kan mijn dagen niet meer inplannen weet gewoon niet wat ik moet doen voel me erg eenzaam ik heb mijn vrouw snachts op de badkamer gevonden met een hersenbloeding en is daaraan overleden ik weet gewoon niet meer hoe ik verder moet leven gewoon alles is onder mijn voeten weggetrokken

ik begrijp je volkomen. mijn man is vorige maand uit mijn leven gerukt na 44 jaar. hartaanval in bed. ik probeerde hem wakker te krijgen maar helaas..

mijn leven zal nooit meer zijn zoals toen..

Het is een week geleden dat mijn man overleden aan hartstilstand. Ik krijg geen lucht ik voel me zo verloren, den dat het nooit goed komt en dat ik nooit gelukkig ga voelen.

Hoi Lotgenoot,

Ik ben Rebekka en ben mijn vader verloren. Tot op de dag van vandaag mis ik hem vreselijk en zoek ik naar een manier om daarmee om te gaan. Inmiddels ben ik zelf moeder en weet ik hoe erg een zoon of dochten op een ouder leunt. Mijn vader overleed toen ik 12 was en dat was veel te jong. Zelfs nu heb ik daar nog last van.

Omdat ik hem zo miste ben ik Lofdicht gestart. Door herinneringen weer tot leven te brengen gaat hij voor mij weer een beetje leven en dat werkt troostrijk. Het zorgt voor een luikje naar ongedwongen gesprekken met mijn moeder en andere familieleden die hem ook nog kennen. Omdat ik dit iedereen gun, vraag ik aan alle mensen op dit forum of je ook een herinneringen van de persoon die je zo mist tot leven wil brengen? Het kan echt een beetje helpen. We praten niet over de dood, maar dat zou wel moeten kunnen als je daar behoefte aan hebt.

Wil je ook een levende herinnering? Stuur een mooie foto met daarbij de herinnering, voornaam en leeftijd van de persoon die je mist. Als je op facebook (Lofdicht) of instagram (Lofdicht_film) kijkt zie je nog meer herinneringen van mensen.

Zo zorgen we ervoor dat onze dierbaren toch nog een beetje bij ons zijn. Doe je mee? En deel dit bericht mocht je iemand kennen die die ook nodig heeft.

Liefs!

Op 13 oktober 2020 kregen we te horen dat je als (spierziekte) dat er niets aan te doen was .hij moest terug gaan op 14 jan voor eutansie;We zijn niet bij de pakken blijven zitten en hebben de alternatieve weg opgegaan .Nu op 5 november 2022 heeft hij een hartstilstand gehad hij is geramineerd maar hij is in zeer coma terecht gekomen Hij lag op intensieve zorgen op 3december 2022 ben ik tegen mijn echtgenoot aan praten als je sterk genoeg bent laat een mirakel gebeuren en geef mij een teken van leven .Op dit monent is hij beginnen snikken en wenen een heel ontroerend moment de dochter heeft het ook gezien .We waren 35 jaar getrouwd we hebben altijd samen gewerkt dag en nacht jaar in jaar uit we waren altijd samen op stap iedereen kent ons zo Dit verlies is enorm zwaar en kom ik nooit te boven.maar in ieder geval veel sterkte aan alle lotgenoten die hetzelfde meemaken

Mijn vrouw is nu 1 jaar geleden overleden ik mis haar zo
Wil niet meer verder ze was klaar voor een nieuwe nier
We zouden in de cross- over gaan alles geplant in Erasmus
door Corona verzet niet meer door gegaan ik kan het maar niet verwerken vreselijk

Ik begrijp de intense pijn. Mijn man is verongelukt. Geen afscheid, niet meer alles kunnen zeggen, is ook voor mij ondraaglijk. Mijn verdriet en het verdriet van onze dochter van 7 jaar is gewoon te veel. Er is geen vreugde meer. Voor mij hoeft dit niet meer. Ik snap dus wat je bedoelt met ondraaglijk… leef met je mee.

Ja ik heb het zelfde ik en me vrouw waren een team al 35 jaar ze wordt zo uit me leven gerukt hersens bloeding

En tóch.... Er moét toch weer vreugde te vinden zijn? Manu Keirse schrijft dat "verlies geen afscheid nemen is, maar een andere manier van vasthouden" en dat "je geliefde wel sterft of is gestorven, maar dat de relatie nooit eindigt". Dat klopt, het houden van blijft en dat is zó mooi. Dit geeft mij moed en houvast!
Én, dat hij bij zijn hemelse Vader lééft!