Complexe ptss (vroeg kinderlijk trauma) met spier spasme

Complexe ptss (vroeg kinderlijk trauma) met spier spasme.

Ik heb een vroeg kinderlijk trauma opgelopen. Ik ben opgevoed door een moeder met borderline in combinatie met een oxazepam verslaving en alcohol verlaving en een vader met een alcohol verslaving.

In mijn laatste jaar van mijn studie kreeg ik meerder klappen te verwerken namelijk 3 overleden mensen in mijn direct omgeving waarvan 1 een hele goede vriend van net 20.

Tussen door kreeg mijn moeder kanker en verslechterde de thuis situatie zo erg dat ik noodgedwongen het huis uit moest omdat ik op mijn werk stress had omdat ze mijn situatie niet accepteerde en vonden dat ik verder moest werken. Als ik dan thuis kwam na werk dan kwam ik in een ondraaglijke situatie omdat mijn moeder niet om kon gaan met de diagnose kanker. en bleef mijn stress door gaan. Er was geen moment van rust meer te vinden.

Na verloop van tijd begonnen mijn spieren te trillen als ik fysiek zwaar werk deed en dat deed ik regelmatig als technische dienst medewerker. Als ik dit dan aangaf dat het niet meer ging dan werd hier heel nonchalant op gereageerd en vonden ze dat ik me niet aan moest stellen. Uiteindelijk moest ik me ziek melden omdat ik op werk stond en me niet meer kon bewegen door de stress. Ik kon letterlijk niks meer uit mijn handen krijgen en ben toen huilend naar huis gegaan.
Hierop volgend heb ik 9 maanden thuis gezeten en zat ik in een hele diepe put.

Inmiddels ben ik 60 psycholoog sessies van 3 verschillende psychologen, vele emdr sessies, meerdere haptotherapie sessies en meerder bokstherapie sessies verder.

Mijn klachten zijn aanzienlijk verminderd maar toch behoud ik erge klachten zoals veel huilbuien en altijd trillen/spierspasme als ik in rust kom. Na elke fysieke activiteit worden mijn spasmes heftiger en dit gaat dan vaak gepaard met heftige emoties.

Niks lijkt hier tegen te helpen en ik blijf maar proberen.

Jaren lang kan ik niet rustig zitten of tot ontspanning komen. ik kan alleen maar door gaan. Ik sta op overlevingsstand en ik heb het gevoel dat ik al 3 jaar stil sta en de tijd voorbij vliegt.

Ik doe me voor alsof alles goed gaat met me maar dat is helemaal niet zo. Maar wat moet ik dan zonder geld kun je niet leven en 4 dagen werken levert me enorm veel financiële stress op dus ik werk daarnaast ook tussen de 40 en 50 uur per week omdat ik mezelf een goede baan heb in gepraat. Maar ik doe dit niet met plezier ik doe niks met plezier. Alles is een strijd en ik heb het gevoel dat ik alleen maar kan verliezen.

Ik ga me nu weer richten op het verder verwerken van mijn trauma want dat lijkt nog diep te zitten.

Ooit zal ik de weg vinden en ik zal niet stoppen tot dat ik deze heb gevonden. Ik wil graag andere mensen helpen in de toekomst zodat ze misschien iets minder lang hoeven te lijden.