Ben op zoek naar lotgenoten

Hier.. zondag mijn mama die mijn beste was verloren. In weet niet meer hoe ik verder moet. Ik ben 29 jaar

Mijn moeder is op 26 juni 2023 overleden. Een week na mijn 22e verjaardag. Ook ik zou graag praten met mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt.

Ik ben 8 augustus mijn moeder en mijn beste maatje verloren. Het is nog geen 2 weken geleden en weet nu al niet hoe ik straks verder moet. Ik ben 36, maar kom graag in contact met lotgenoten. Mijn insta is:
Misschien kan ik met iemand die mijn gevoel begrijpt in contact komen om erover te praten.

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Misschien een idee om ergens n groepje te maken.. zodat we kunnen praten en delen

Mijn moeder overleed op 21 juni 2023, zelf ben ik 34
Ze was mijn alles, mijn allerbeste vriendin en plotseling is ze weg…
Alles staat stil en ik voel me ontzettend alleen in m’n verdriet . Doorgaan lukt me niet …
Ik zou ook graag in contact komen, maar heb geen Social media ..

Mijn moeder overleed op 30 juli 1 dag na mijn verjaardag en 3 dagen na haar verjaardag. Ben zoo..verdrietig, ik zoek lotgenoten. Ben zelf 63 jaar

Sterkte, mijn moeder is kort geleden onverwachts overleden. Ik mis haar heel erg. Slaap slecht en functioneer overdag niet goed. Ik heb nergens zin in.

Ook mijn moeder is overleden al 3 jaar terug ik kan het maar geen plek geven … ik heb geen familie en een hele kleine kring mensen . Ook door mijn overwerkte rouw is me relatie stuk gelopen ik geef mezelf oberal de schuld van . Zou graag erover willen Praten met mensen die ook zoveel last hebben van onverwerkt verdriet … ik ben 45 jaar

Mijn moeder is aan een hartstilstand overleden op 12 april. Voel me verdoofd. Ook behoefte aan praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, dus geen ziektebed processen. Ben zelf 30 jaar.

Hier 34 jaar , mijn moeder overleden na een hartaanval. Ik wil ook graag in contact komen, is het een idee om een groepsapp te maken? Ik wil dit wel doen, dan maak ik een mailadres waar de telefoonnummers veilig kunnen worden verstuurd. Ik heb zelf geen Social media namelijk….
Misschien fijn om daarin dingen met elkaar te delen maar ook er gewoon zijn om te luisteren en weten dat we niet alleen zijn….

Ik hoor het wel..

En Lobke, ik snap helemaal wat je bedoeld…
Verdoofd en radeloos…
Het is nog steeds alsof het niet waar is .

Hoi allemaal,
Mijn moeder is afgelopen winter heel erg ziek geworden en 25 juli helaas overleden. Ik ben 21 jaar en zou ook graag in contact komen met lotgenoten.

Mijn mama is vrijdag overleden. Ik ben kapot van binnen. Hoe moet ik hier toch doorheen komen. Ik zou heel graag met lotgenoten praten. Ik ben 57, mama was 77. liefs Corina

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Francisca, ik vind het een goed idee om een lotgenoten groep te maken.je mag me mailen als je wil. 

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Hoi allemaal,
Ik heb een e-mail adres gemaakt waar jullie veilig je telefoonnummer kunnen mailen, dan zorg ik ervoor dat er een groepsapp wordt aangemaakt.
Ik hoop dat veel van jullie dit doen, want denk echt dat we elkaar kunnen steunen, helpen en herkenning vinden die we soms missen in het dagelijkse leven

lotgenotenapp@outlook.com

Ik ga je direct mailen

Ik begrijp jullie verdriet.
Mijn mama is in februari overleden.. 💔 ik ben 35 jaar oud & ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld als nu.. *zucht*

Ik ben 33 jaar oud en mijn mama is nog maar 5 maanden geleden gestorven op 69 jarige leeftijd.Dat was mijn beste vriendin en mijn alles. Toen ik 17 jaar was is mijn vader overleden aan kanker. Hij is maar 52 jaar geworden. Ik mis mijn ouders. Mijn relatie komt ook onder druk te staan. Heb zelf 2 kindjes van 1 en 4 jaar en werk veel.

Ik ben 42 jaar en mijn moeder is na een vreselijk ziekbed van een jaar op 25 juli overleden in een hospice. Ze wilde niet dood. Ze is in mijn armen gestorven. Ik doorloop zulke wisselende gevoelens en emoties. Ik was verdoofd en nu ineens stort ik in. Huilen, schreeuwen, boosheid, schuldgevoel, missen, ik heb spanningsklachten. Kan mij niet concentreren . Misselijk, niet kunnen eten, slecht slapen. Het voelt alsof ik alleen ben hierin, alsof ik gek word. Ik Tril, heb het vaak koud. Ik probeer te wandelen elke dag. Ik probeer de dag goed te beginnen, maar in de loop van de dag begint de chaos, mijn hoofd toch weer vol te lopen met gedachten van het proces van de ziekte, het overlijden, de uitvaart, mijn jeugd, mijn leven met alles emoties van dien. Ik hoop zo dat ik snel rust en balans vind. Dat ik verder kan. Dit voelt zo hopeloos en machteloos en eenzaam.

Mijn mama is op 20 oktober op 68 jarige leeftijd overleden door een gescheurde aortha. Ik ben zelf 45.

Ik snap het nog steeds niet, het nu 5 weken dat ik haar niet heb gezien, gehoord en ik weet dat dat nooit meer kan...
Maar het voelt zo leeg, zo alleen en niemand begrijpt hoe ik haar mis, elke dag de hele dag aan haar denk. Ze was mijn beste vriendin.

Hoe ga je verder na dit verlies ? Ik kom ook graag in gesprek met lotgenoten.

Mijn moeder is 9 maart van dit jaar overleden. Door midden van euthanasie. Ze kon niet meer. Ze was mijn beste vriendin mijn alles. Zelf ben ik 36 en moeder van 4 kinderen. Ik merk dat ik geen plezier meer kan ervaren sinds overlijden. Zou graag in contact komen met anderen om erover te praten

10 jaar gevochten tegen die rot ziekte kanker. Je bent door diepe dalen gegaan en telkens weer er uit geklommen. Tot Oktober-November 2023 het lichaam de naweeën van alle chemo’s en bestralingen niet meer aan kon met als gevolg wekelijkse bloedtransfusies, scopie onderzoeken en nog veel meer. Daar knapte je niet meer van op maar ging juist achteruit. En toch nog kracht vinden om het laatste weekend voordat je naar de hospice ging, mijn mee te helpen je kleding kasten leeg te maken zodat ik het makkelijker zou krijgen als het huis leeg gemaakt moet worden en op Zaterdag 2 December nog aan Perry verjaardag gedaan. Maandag 4 December eenmaal in de hospice ging het snel achteruit, het lichaam was echt moe. Woensdag 6 December sliep je heel de dag en dronk niet meer, een keer gingen je ogen kort open en je zei nog Hoi! Dat waren je laatste woorden, diezelfde nacht rond 4:00 uur ben je in je slaap heengegaan. O God wat mis ik haar. De pijn die ik voel is ondragelijk, hoe kom je er door heen wat volgens mijn nooit gaat lukken omdat ik zo close was als mantelzorg en enig kind, mijn Vader is al op vroege leeftijd gestorven. Die thuishaven, het veilige gevoel, het belletje iedere dag en regelmatig op visite, dat is ineens in een klap weg. Man man man wat voel ik mijn eigen rot. Ik lees hier meer soortgelijke verhalen en had eerst echt niet in de gaten dat er zo veel leed is, pfff zit nu weer te janken. Heb een mailtje gestuurd naar lotgenotenapp@outlook.com want dit gaat mijn niet lukken in mijn eentje. Enig kind geen familie contacten. Wat kan houden zo veel pijn doen.

Mijn mama 67 jaar is plotseling overleden aan een hersenbloeding een gescheurd aneurysma. We hebben niks meer tegen elkaar kunnen zeggen. Ze is plots van ons weggepakt. Dit gebeurde op 21/12/23 opereren konden ze niet meer omdat de schade er was en ze altijd zeiden dat ze zou leven in vegetatieve toestand. Ze vroegen ons om de machines uit te trekken. Dit hebben we niet gekund uiteindelijk is ze zelf gestopt met ademen op 14/1/24. Ik ben kapot van verdriet. Ik vraag mij telkens af waarom? En vraag me waar ze nu is. Telkens word ik geconfronteerd met de harde realiteit dat ik ze nooit meer zal zien. We woonden en werkten samen. Ik heb echt zo n verdriet. Ik heb 41 en dan zeg ik moet ik echt verder zonder jou mama. Ik was al mijn papa kwijt 15 jaar terug aan een longziekte maar dit plotse overlijden is te hard voor mij. Heeft iemand nog zo n plots overlijden meegemaakt? En stel je ook zoveel vragen nog ? A.u.b. help me.

Ik ken helaas ook dat hele plotselinge overlijden. Mijn vader is in februari 2023 heel onverwachts overleden aan een hersenbloeding. Ik was toen 34 jaar. Precies hetzelfde verhaal. Hij was meteen buiten bewustzijn en wij moesten zelf het moment kiezen dat de beademing eraf zou gaan. Moeilijkste moment ooit. Het plotselinge overlijden maakt de rouw nog moeilijker te verdragen. Wat is het leven nog waard als je geen afscheid kunt nemen van je ouder. Nog zoveel willen zeggen tegen m’n pa. Hier hou je gewoon nooit rekening mee dat het zo moet gaan. Zit ook met veel vragen die helaas onbeantwoord zullen blijven..

Goedemorgen, na 8,5 jaar probeer ik eindelijk lotgenoten te zoeken om het gemis van mijn moeder te delen en te luisterennaar verhalen van anderen. Ik was toen 31. Al was ze ziek, toch is ze plotseling overleden. Zeker nu ik kinderen heb, is het gemis bij momenten groter dan voorheen.

Lieve Lotte, bedankt voor je reactie. Inderdaad wat is het leven nog waard als je geen afscheid hebt kunnen nemen van de persoon die je het liefst zag. Elke dag probeer ik de dag door te komen voor mijn kind. Ik heb ook geen enkel voorteken gezien niks was dat bij jou ook zo zonder enig voorteken ? Warme groet, Anne

Hallo,
Ik ben Carine en ben 65 jaar. In 2020 verloor ik ook mijn lieve moeder. Het is nu bijna 4 jaar geleden en ik geraak er ook maar niet overheen. Ik ben enig kind en ze was mijn alles. Heb niemand meer nu en weet soms niet hoe ik verder moet, mijn leven heeft nog zo weinig zin. Zou graag ook lotgenoten vinden om over ons verlies te praten.

Hallo,
Net als jij ben ik m'n lieve moeder verloren en lukt het bijna niet zonder haar.
Ik zou heel graag eens praten met jou, misschien kunnen we mekaar wat helpen.
Mijn emailadres is carine.detry@skynet.be
Bedankt voor je antwoord.
Carine.

Hey,
Ik ben 13.02.2024 ook mijn mama verloren. Mijn papa vond ze dood in bed.
Heb nooit afscheid kunnen nemen…
M’n hart breekt nog meer om papa zo te zien, waardoor ik onbewust vreugde blok in m’n leven. Ze waren 35 jaar samen. Ik vind zijn verdriet nog erger dan de mijne en ik weet niet hoe ermee om te gaan..

Hoi,

Ik ben 43 jaar en mijn moeder is overleden toen ik 25 was. Nog steeds mis ik mijn moeder. Ze was nog maar 48 toen ze overleed. Ben enigs kind, dat is soms best wel moeilijk

Ik heb ook mijn moeder verloren verleden jaar , en dat doet pijn.
Ben nog steeds verdrietig. En ik zoek lotgenoten.

Ik ben in een half jaar tijd beide ouders verloren. Hiermee ben ik ook mezelf verloren en hoeft het leven niet meer wat mij betreft. Ze waren mijn alles en de enige die onvoorwaardelijk van mij hielden. Mijn overige familie hebben mij keihard laten vallen. Ook ik zoek lotgenoten.