Wanneer word ik wakker uit deze nachtmerrie.

Woensdag 13 oktober jl., dus nu ruim 2 weken geleden is op 56 jarige leeftijd, plotseling mijn lieve man en rots in de branding overleden.
Mijn allessie.
Zo abrupt dat Ik het nog steeds niet kan bevatten. Onverwachts en binnen een uur. Waarschijnlijk een ruiter-embolie. Uitslag moet nog komen.
De hulp om mij heen is groot, maar de leegte om mij heen is veel groter.
Het is dat ik mijn zoon Thomas nog (thuis) heb, anders was voor mij de keus snel gemaakt. Het idee dat ik nu alles alleen moet doen is onverdraaglijk. Eric deed zoveel voor mij en anderen, dit kan toch niet allemaal waar zijn. Wanneer word ik wakker uit deze nachtmerrie.
Onze plannen en gezin naar de knoppen. Ik vraag mij steeds af waarom, waarom.
Hebben we iets verkeerds gedaan, waarom worden wij zo gestraft.
Ik word soms helemaal gek van binnen en ga helemaal flippen.
Nu ben ik moe van de medicatie die ik heb gekregen.
Mijn zoon is nu nog sterk (net als zijn vader), maar ben bang dat hij straks ook instort.
Pas 20 jaar en nu al zonder zijn vader en houvast.
Ik zou wel tegen de wereld aan willen schoppen en elk geluid wat ik hoor is teveel.
Ik wilde mijn verhaal kwijt en ik voel ook dat ik naar gelijkgestemden op zoek ben!
Jolanda