Ze speelde de hoofdrol in mijn leven

18 maart is mijn lieve vrouw door longkanker overleden, we waren bijna 43 jaar getrouwd. Ze speelde de hoofdrol in mijn leven. En nu, zonder hoofdrolspeler is het toneel leeg, stil en donker. Nu, na een half jaar wordt het nog steeds leger. Het wordt ook steeds stiller, steeds minder bezoekjes van familie en vrienden. Ze is een half jaar ziek geweest en dacht zelf dat het wel goed zou komen, als het wat mooier weer wordt en ik knap weer wat op, dan gaan we weer naar buiten, zei ze dan.
Maar ik, ik wist het al langer zeker dat alles voor het laatst was.
Laatste verjaardag, laatste kerst, laatste oud en nieuw. Ik voel me alleen, we hebben geen kinderen kunnen krijgen, dus ook geen kleinkinderen.
Maar het meest mis je nog de kleine dingen: even elkaars hand vast houden, even tegen elkaar aan zitten op de bank, geen aanspraak, niet even samen ergens plezier over hebben, 's morgen samen ontbijten en de krant lezen. Nu na een half jaar wordt het gemis niet minder, het wordt steeds erger.... verbijstering dat alles echt, echt voorgoed voorbij is. Alleen nog herinneringen.