Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Ongewenst kinderloos › Ik ben 58 alleenstaand en kinderloos

Ik ben 58 alleenstaand en kinderloos

Ik ben 58 alleenstaand en kinderloos. Ik heb er veel beter mee leren leven maar de laatste tijd voel ik me eenzaam. Sinds mijn ouders zijn overleden eigenlijk. Ik hoorde altijd nog bij hun en nu heb ik het gevoel nergens meer bij te horen. De belangrijkste dingen delen mensen met hun partner of kinderen. Feestdagen, vakanties. De moeilijke dagen is er niemand om je hoofd even neer te leggen. Bijna al mijn vrienden hebben kinderen. Ik heb een community van de kerk, ik sport en schilder, ik doe van alles maar mijn toekomst voelt leeg. Ik ben tijdens borstkanker mijn relatie kwijt geraakt. Dus is allemaal wat veel geweest. Ik kan mij niet zo goed een toekomst beeld vormen. Ben bang voor eenzaam oud worden. Ik zoek
Naar andere woonvormen en wil ook geen zielige oude vrijster worden. Het valt me op dit moment zwaar. Als ik alleen reis gaat dat beter maar ik zou zo graag een thuis ervaren. Samen leven. En ik zoek contact met vrouwen of mannen in dezelfde situatie om mee te connecten. ik ben een ontwikkelde sportieve vrouw. Zijn er hier gelijken die contact willen? Groet

Marij

27-07-2023

laatste reactie: 10-09-2023

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Hoi Marij,

Verdrietig hoe het vergaan is in je leven… maar dapper dat je het deelt… misschien helpt het (ook voor mij) om voor deze eenzame gevoelens uit te komen en te delen met anderen.
Ik noem het ook wel “gestold verdriet”… en ik ervaar zelf dat de kinderloosheid met het ouder worden er niet gemakkelijker op wordt. Ook de oma-rol wordt/is niet vervuld. Inmiddels ben ik 67… en ik zie nogal tegen de toekomst op. Weliswaar ben ik getrouwd, maar dit verdriet is voor ons lastig te delen met elkaar. Het zet ook nogal een wissel op je relatie als een van beiden meer gesloten is en de ander nogal hoogsensitief.
Ik voel me vaak buitengesloten en een “buitenstaander”… terwijl ik mij in mijn leven zo erg gericht heb op anderen, (gezondheidszorg, yogalessen) is , nu mijn werk is weggevallen wel erg veranderd.
Ik doe genoeg leuke dingen, kunstgeschiedenis, vrijwilligerswerk in de kerk en in een kunstcentrum, museum bezoek.
De kinderloosheid is ook geen thema wat erg toegankelijk is om over te praten.. ik merk vooral veel onbegrip.
Ik zal hier zelf mee moeten dealen… maar soms weet ik ook niet meer hoe ik dat moet doen.

Corry

10-09-2023