Ik verwacht geen kant en klare oplossing

Ik denk dat ik dit gewoon even van me af wil schrijven. Zit met de tranen in m'n ogen in de tuin om even op adem te komen ik verwacht geen kant en klare oplossing maar advies is altijd welkom.

Ben getrouwd met een hele lieve man, die autisme en ADHD heeft. Moeite met overzicht, huishoudklusjes in huis, verantwoordelijkheden uit zichzelf opnemen heeft hij altijd al wel een beetje gehad, maar dat viel best te behappen toen we nog in ons kleine appartementje woonden. Ik rende dan wat harder, deed ik altijd met veel liefde. Want ik snap ook wel dat zo'n diagnose er niet voor niets is. Begrip vanuit mij was er zeker genoeg.

Sinds 2 jaar is ons leven heel erg veranderd. We hebben een huis gekocht, hebben sinds kort een (eerste) kindje en ik merk dat ik wel degene blijf die het hardste rent. Nog steeds met veel liefde, maar voor mij kruipt er steeds meer tijd in door alle veranderingen in ons gezin, waardoor ik nog heel weinig tijd voor mezelf heb om eens tot rust te komen (we werken beiden fulltime).

Ben eerlijk het gesprek aangegaan vorig jaar en heb gezegd dat ik dat allemaal niet meer trek. Dat er meer een balans moet komen. Heb toen een weekplanner opgesteld met huishoudklusjes en wie wat kan oppakken. Netjes uitgeschreven en op de koelkast gehangen. 1 en al fiasco, het liep voor geen meter. "Oei, maar dat ben ik vergeten, oei, dat heb ik niet gezien, pfoe ik ben toch wel heel moe deze avond, ik doe het wel een andere keer (en dan gebeurd het niet)'. Met als resultaat dat ik het toch weer begon op te nemen, want ik wil niet in een rommelig/vuil huis wonen. Dat systeem leek niet te werken, dus deze keer legde ik het bij hem neer: maak jij een lijst. Dan bepaal je zelf de structuur, daar ga je misschien beter op? Op die lijst wacht ik ook al 2 weken want "ik kom daar echt niet aan toe hoor".

Dingen in huis worden niet gezien. We hebben een voorraadkamer in huis, waar alle spulletjes liggen die ik extra koop in de uitverkoop en er voorlopig zet tot we ze nodig hebben. Denk hierbij aan houdbaar voedsel, toiletpapier, douche producten,... Wanneer ik vraag: kan je artikel x mee naar boven nemen want dat is op in de badkamer, komt hij na 5 minuten chagerijnig terug: "nou, ik kan dat niet vinden hoor, er is geen overzicht!". Weer geprobeerd om te structureren. Bakjes met labels gemaakt, zodat alles makkelijk terug te vinden is. Maar zonder effect. Het gebeurd gewoon niet. Bij het uitladen van de vaatwasser zet hij ook steevast spullen op het aanrecht onder het mom: "ik weet niet waar dat hoort, de keuken is jouw structuur". Wanneer ik zeg dat het hier geen hotel is en hij ook eens een kast kan opentrekken om te kijken waar iets moet, trekt hij dat niet, en is het een hele avond gemopper en frustraties langs zijn kant.

Als ik specifiek vraag: joh, zet eens het vuilnis voor me buiten (taakje à la minute, bij gebrek aan een weekplanner), dan is hij op weg van de bank naar de vuilnisbak afgeleid door 101 dingen (toch nog eens online kijken wat het rooster van de afvalophaal is, oh, nog even achter de computer checken, oh, wat betalen wij eigenlijk aan de gemeente voor de ophaling). Waardoor hij na zo'n klusje al snel een uur verder is. En daarna moe. Want naar zijn beleving rent hij dan al een uur rond. Oh wee als ik daarna met een 2de klusje zou komen want dan krijg ik als verwijt: "ik heb een hele week gewerkt, en dan zit jij mij te overladen met klusjes, ik heb mijn rust nodig!". Dat ik tot 21:00 dan de keuken opruim nadat ik gekookt heb, de was doe, binnengekomen post verwerk, enz. daar is dan geen oog voor.

Sinds een jaar heeft hij een baan die hij als best stressvol ervaart. Hij vindt het werk heel erg leuk, maar hij trekt die 40 uren moeilijk. Hij wil zijn avonden dan ook gewoon "vrij", maar zo werkt het gewoon niet altijd in een huishouden. Ik heb voorgesteld dat hij dan bv. 4 dagen gaat werken i.p.v. 5 (want hij wil absoluut niet van baan veranderen), en dat ik bereid ben om naast mijn 40 uren nog een paar uurtjes ga bijwerken omdat we het geld gewoon nodig hebben. Dan kan hij wat meer op adem komen en minder overprikkeld zijn. Vond hij een prima idee, maar er werd wel gelijk gezegd: "ja, maar dan moet jij de berekening geen maken van wat dat financieel scheelt elke maand, dan moet jij met een plan komen". En zo wordt alles wel een beetje in mijn bakje geschoven. De avonden dat hij compleet overprikkeld thuis komt moet ik er na mijn eigen werkdag zonder discussie ook "staan" voor hem, maar als ik eens een moeilijk dagje heb gehad dan moeten we na max. 10 minuten gesprek "weer door". Voel me soms een verknipte hulpverlener thuis. Ik bespreek mijn gevoelens daarover wel , maar het wordt telkens weer afgedaan als: jou standaarden zijn te hoog, moet er echt élke week worden opgeruimd? Doe niet zo panisch over die klusjes... (maar face it, niemand wordt blij van 3 meter stof in huis, de was laten staan tot er 4 machines na elkaar moeten gedraaid worden, enz., dat levert gewoo meer werk op i.p.v. het gewoon wekelijks bij te houden).

Ik doe echt enorm mijn best om alles in huis te structureren. Handvaten te bieden. Een balans te zoeken. Maar er wordt niks opgepikt. En die dagelijkse strijd in huis voor de kleinste dingen begint mij ook zuur op te breken. Ik weet niet wat ik nog kan doen, voel me soms zo radeloos en moe... En ik voel me er ook geen goede partner door, dat ik het maar niet kan doen slagen... Wederom: de diagnose autisme en ADHD is er niet voor niks. Dat snap ik heel goed. Maar ik doe zo mijn best om daar een gulden middenweg in te zoeken, het voor hem ook behapbaar te maken, te zorgen dat hij "ontprikkeld" wordt, maar ik krijg maar geen vooruitgang tot stand. Wat kan ik nog doen...? Ik wil ons kindje later ook niet het idee geven dat het oké is om dingen op z'n beloop te laten "want mama lost toch alles op".

Adhd coaching hebben we ook al gehad. Medicatie voor de Adhd neemt hij ook al. En dan de dingen die ik in huis probeer op te zetten. Maar zonder effect. Wat kan ik nog meer doen?

Ik wil hier ook geen hele klaagzang over mijn man van maken, want hij houdt ook gewoon heel erg veel van mij en is geweldig met ons kindje. Maar ik trek het eventjes niet meer.

Zo... dat moest er heel eventjes uit, sorry voor het lange bericht...